CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Chiffon_cake ที่ 22-05-2015 21:25:56

หัวข้อ: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-05-2015 21:25:56

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

{ นิราศโชซอน }

by...chiffon_cake



ขอบคุณคุณ Nuper มากเลยนะคะ

สารบัญ

 บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3067993#msg3067993)
 ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3068232#msg3068232)
 ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3068406#msg3068406)
 ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3070709#msg3070709)
 ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3071994#msg3071994)
 ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3073139#msg3073139)
 ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3080191#msg3080191)
 ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3091608#msg3091608)
 ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3097235#msg3097235)
 ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3101590#msg3101590)
 ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3103878#msg3103878)
 ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3117185#msg3117185)
 ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3125675#msg3125675)
 ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3159349#msg3159349)

งานเขียนชิ้นนี้เป็นลิขสิทธิ์ของคนเขียนแต่เพียงผู้เดียว

ลียองวอน ยองวอนชื่อของข้า มีความหมายแปลว่านิรันดร์



ถ้าเช่นนั้นความรักของข้าก็จะเป็นนิรันดร์เช่นเดียวกัน





หากเกิดชาติหน้าฉันท์ใด...ข้าขอรักท่านเหมือนดั่งในชาตินี้



ความรักของข้าจะอยู่กับท่านตลอดชั่วกาลนิรันดร







โชคชะตานำพาให้ผมเจอสมุดบันทึกของตัวเอง


ชายไทยอย่างผมถูกย้อนกลับไปเป็นตัวเองที่เป็นเมื่อชาติที่แล้ว



เพื่อแก้ไขในสิ่งที่ผมอยากทำ แต่ผมไม่ได้ทำ...

คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิงและสนองนี้ด
ไม่อิงประวัติศาสตร์เกาหลีใด ๆ ทั้งสิ้น
บุคคลที่ปรากฏในเรื่องเป็นบุคคลเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
บางสิ่งบางอย่างในเรื่องอาจจะไม่สมจริงตามสถานที่จริง
ขอให้คนอ่านใช้วิจารณญาณด้วยนะคะ

ตัวละคร

จูเนียร์, ลียองวอน = เด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนธรรมดาที่ชีวิตไม่ธรรมดาเมื่อจู่ ๆ ก็ไปเจอสมุดบันทึกเล่มหนึ่งเข้า...งานอดิเรก...ชอบทะเลาะกับชาติที่แล้วของตัวเองในยุคโชซอน

ซองโจ, คังยู = เจ้าของหัวใจลียองวอน เป็นคนเย็นชา ขี้รำคาญ บ้าอำนาจ ชอบทำความดีแต่ไม่แสดงตน เขามักออกไปข้างนอกในยามวิกาล แถมยังทำตัวลึกลับให้บางคนมาเผือก ความจริงเกี่ยวกับตัวเขาที่สำคัญคือ เขากลัวกบ

มินจุน = หน้าตาคล้ายคิมซูฮยอน(โทมินจุนชิ) เป็นคนที่นิสัยดี รักใครรักจริง และเอาจริงเอาจังมากหากเป็นเรื่องของการแข่งขัน 

พยองอัน = เพื่อนซี้ของยองวอน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยประถม เป็นผู้ชายแต่นิสัยเหมือนดอกไม้บาน มองโลกในแง่ดี นิสัยดี อ่อนโยน และห่วงใยคนอื่นไปทั่ว


ซองชิล, ชิล , ยักษ์ชิว = บริวารของซองโจ ทำหน้าที่อารักขา มีความซื่อสัตย์เหมือนชื่อ และจะไม่พูดอะไรเลยเมื่อเขาไม่ได้อยู่ต่อหน้าซองโจ

จีซู, ขงเบ้ง, ยักษ์ใจดี = บริวารของซองโจและยังเป็นทำหน้าที่เป็นเพื่อนสนิท เขาเป็นแฟนคลับของยองวอน ชอบยิ้ม ไม่ค่อยพูด และเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมที่สุด แต่ไม่ชอบแสดงออก...


ยุนนารา = บุตรสาวเสนาบดีฝั่งขวาผู้ที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของซองโจ มีนิสัยที่เอาความรักเป็นใหญ่ ทำทุกสิ่งทุกอย่างได้หากทำเพื่อความรัก

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: little2413 ที่ 22-05-2015 21:31:25

ลงชื่อติดตามค่าาา

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ตาหวาน ที่ 22-05-2015 21:32:10

เจิม เห็นชื่อคนแต่งก็รีบพุ่งเลย :mc4
น่าติดตามมาก

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 22-05-2015 21:35:33

หาเสื่อ หาหมอน มาปูรอ  :katai2-1: :katai2-1:

จะออกมาแนวไหนนะ แนวหวานแวว หรือ แนวหื่นกาม  :hao6:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-05-2015 21:36:31

บทนำ







   สวัสดีครับชาวไทย ผม จูเนียร์ จารุวัฒน์ พิทักษ์กุล รายงานสดจากประเทศเกาหลีใต้ ตอนนี้อุณหภูมิภาคพื้นดินอยู่ที่ประมาณ 1-4 องศา หนาวจนไข่สั่น พูดอีกก็สั่นอีก...

   ผมคือนักศึกษาแลกเปลี่ยนคณะรัฐศาสตร์เอกความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มาเรียนที่เกาหลีใต้จบมาจะเป็นทูตประเทศไหนก็น่าจะรู้ ๆ กันอยู่ ผมเพิ่งมาเรียนที่เกาหลีได้ไม่ถึงเดือน ยังปรับตัวไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ผมชอบที่นี่นะครับ ผู้หญิงเขาสวยดี ขาว ๆ ทั้งนั้นเลย

   “เห้ย จะถึงยังวะ” ผมเอ่ยถามเพื่อนคนไทยที่มาเรียนด้วยกัน มันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์และก็มองดูสถานีที่รถไฟฟ้าใต้ดินจะไปถึง

   “สถานีต่อไปนี่แหละ” ไอ้กล้วยตอบผม “มึงนี่ก็รีบจัง เราจะไปเที่ยวนะเว้ย ไม่ได้จะไปสอบ”

   “มึงอ่านจบแล้ว แต่กูยังอ่านไม่จบนี่” ผมเอ็ดเพื่อน

   วันนี้เนื่องจากว่าง(ว่างตรงไหน ได้ข่าวว่าอาทิตย์หน้ามีควิซอีกแล้ว ประเทศเกาหลีนี่เขาจะเรียนจริงจังกันไปถึงไหนครับ) ผมกับไอ้กล้วยเลยมีความคิดว่าจะไปทัวร์วังของเกาหลีบ้างอะไรบ้าง มาเรียนได้ตั้งเกือบเดือนแต่สิ่งที่ได้ไปเที่ยวก็มีแต่ห้าง ไม่ก็ถนนแสดงดนตรี ถ้าไม่ไปวังเดี๋ยวแม่ก็จะหาว่าผมไปไม่ถึงเกาหลีอีก เพราะงั้นเลยตกลงปลงใจว่าวันนี้นี่แหละที่ผมกับกล้วยควรไปเที่ยววัง อย่างน้อยก็สักสามสี่วังแหละ

   วังแรกที่ผมกับเพื่อนหมายมั่นปั้นมือว่าจะไปให้ได้ก็คือพระราชวังคยองบกกุง ตั้งอยู่สุดทางเดินตรงโน้น ทันที่ที่ผมโผล่หัวขึ้นมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน ลมหนาว ๆ ก็พัดตีเข้าใบหน้าของผมซะจนไข่สั่นอีกครั้ง พระเจ้า หนาวชิบหาย...นี่คนที่นี่เขาอยู่กันไปได้ยังไงวะ

   ผมกับเพื่อนเดินไปเรื่อย ๆ ส่งยิ้มให้คุณป้าอาจุมม่าด้านข้างและโดนเขามองว่าเป็นตัวประหลาด วิธีสร้างสัมพันธไมตรีจากทูต(ฝึกหัด)ของไทยไม่เป็นผล น่าอายชิบหาย แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังยิ้มให้ป้าอยู่ดี

   “โห ทัวร์ไทยลงเยอะนะเนี่ย” กล้วยตั้งข้อสังเกต

   ผมกับกล้วยเดินเข้าไปในประตูและก็เดินไปตรงที่ซื้อตั๋วเพื่อเข้าไปในวัง ในที่สุดผมก็จะได้มีรูปถ่ายให้แม่ดูสักที แม่ที่ทวงนักทวงหนาเรื่องรูปไปเที่ยววัง ทวงตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งวันนี้ เมื่อตะกี้นี้เลย

   พระราชวังคยองบกกุงเป็นพระราชวังใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อสมัยโชซอน เป็นวังหลวงที่พระมหากษัตริย์ใช้สำหรับทรงงานและบริหารบ้านเมือง รวมถึงเป็นที่อยู่ของเชื้อพระวงศ์หลายองค์ด้วย ผมที่ศึกษาประวัติศาสตร์เกาหลีมานิดหน่อยก็รู้เท่านี้แหละครับ แต่ที่นี่เขาสวยจริง ๆ และก็ยิ่งใหญ่มากจนทัวร์ไทยข้าง ๆ ส่งเสียงว้าวและก็เซลฟี่กันใหญ่

   ผมกับกล้วยสลับกันถ่ายรูปให้กัน และหลังจากนั้นต่างคนต่างก็แยกกันเดินไปตามอารมณ์ติสต์ กล้วยแยกไปอีกฝั่ง ส่วนผมแยกไปอีกฝั่ง เพราะผมเห็นสระน้ำเล็ก ๆ พร้อมกับศาลาหลังขนาดกลาง ผมคิดว่า นี่อาจจะเป็นสถานที่พักผ่อนของพระราชาและบรรดาเชื้อพระวงศ์ อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ผมก้าวมาที่นี่ พร้อม ๆ กับมองมัน และที่อยู่ข้างหลังนั่นคือภูเขาลูกใหญ่แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันชื่ออะไร

   ผมนั่งที่ม้านั่ง มองทัศนียภาพที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกสงบ ถึงแม้อากาศจะหนาวมากแต่เชื่อไหมครับว่ามันให้ความรู้สึกสบายสุดยอด อาจเป็นเพราะภาพชวนสงบตรงหน้านี้ก็เป็นได้

   ผมชมนกชมไม้ไปเรื่อย ๆ ถ่ายรูปเสียให้หนำใจทั้งเซลฟี่เอยหรือถ่ายวิวเอย จนกระทั่งผมเหนื่อยกับการถ่ายรูปนั่นแหละ ผมถึงได้มองภาพตรงหน้าเฉย ๆ

   อะไรวะนั่นน่ะ...

   หรือผมตาฝาด สาบานได้ว่าเมื่อกี้ไม่มีหนังสือเล่มไหนอยู่ในฉากในตาของผมเลยนะครับ และไอ้หนังสือบ้านั่นลอยน้ำมาได้ยังไงแถมยังมาหยุดอยู่ตรงหน้าของผมราวกับเชื้อเชิญให้ผมไปหยิบมันขึ้นมา

   ผมมองซ้ายมองขวา จำได้ว่าที่นี่พนักงานรักษาความปลอดภัยเขาทำงานจริงจังกันมาก ถ้าผมไปหยิบขึ้นมาล่ะก็ผมจะโดนข้อหาขโมยมรดกทางประวัติศาสตร์ประเทศเขาไหมล่ะนั่นน่ะ

   เอาไงดีวะ เจ้าหนังสือก็ลอยแล้วลอยอีก แตะขอบสระแล้วแตะขอบสระอีกอยู่นั่น ถ้ามันพูดได้มันคงจะบอกผมว่า...กูรู้มึงอยากเสือก หยิบกูสิ หยิบกูสิ...

   ฮ่วย มึงอย่ามาท้ากูนะ กูหยิบจริง ๆ นะ

   ผมมองอย่างลังเล ค่อย ๆ กระดึ๊บๆไปนั่งขอบสระ ทำเป็นเชือกรองเท้าหลุดพอดีเพื่อที่จะได้นั่งยอง ๆ ข้างๆขอบสระ จังหวะที่ไม่มีใครเห็น ผมหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมา เปียกแฉะเชียวครับ

   ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าและก็เช็ดมันให้แห้ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้กล้วยเดินมาพร้อม ๆ กับบอกผมว่า จะกลับกันได้หรือยัง

   ตอนออกจากคยองบกกุง ผมยังไม่ได้จับหนังสือเล่มนั้นเลย

   แม้กระทั่งตอนไปเที่ยววังอื่น ๆ ทั้งวันเสร็จ ผมก็ยังไม่ได้จับหนังสือนั้น...







   หอพักใกล้มหาวิทยาลัย

   ผมออกไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดมาหลังจากนั้นผมก็กลับเข้ามาในห้อง ไอ้กล้วยรูมเมทยังไม่กลับมาท่าทางจะไปติวต่อกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ผมมองเห็นหนังสือเล่มนั้นอยู่บนโต๊ะ มันถูกวางอยู่บนผ้าขนหนู ท่าทางจะเริ่มแห้งสนิทแล้ว

   ผมมองมันด้วยสายตาพินิจพิจารณา หน้าปกไม่ได้เขียนอะไรไว้เลย เป็นหนังสือโบราณปกแข็งสีน้ำตาลที่ดูเก่าแก่น่าจะมากกว่าสองสามร้อยปี(มั้งนะ ผมเดา) กระดาษก็เปื่อยจนใกล้จะขาด นี่ถ้าผมเปิดนี่มันจะขาดคามือผมไหม

   เอาไงดีวะ หนังสือมันดูโบราณเกินจนผมไม่กล้าจับ และเรื่องสิ่งลี้ลับก็เริ่มเข้ามาในหัวผม แต่งเรื่องไปต่าง ๆ นานาทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้จับ หนังสือต้องคำสาป จับแล้วจะโชคร้ายอะไรเทือก ๆ นั้นน่ะครับ

   ไม่น่าจะเป็นอย่างงั้นนะ เพราะถ้ามันจะพาโชคร้ายจริงมันน่าจะให้ผมโชคร้ายตั้งแต่ที่ผมอยู่คยองบกกุงแล้วสิ แต่นี่ผมยังไม่เป็นอะไรแถมไข่ยังมีให้สั่น(ทำไมผมพูดถึงแต่ไข่ล่ะ) เพราะฉะนั้นไม่น่าจะเป็นหนังสือพาอับโชคแน่ ๆ

   เอาวะ เสือกแล้วต้องเสือกให้สุด ไหนดูซิว่ามันเป็นหนังสือเกี่ยวกับอะไร

   เป็นภาษาเกาหลีที่คำอ่านดูโบราณเอามาก ๆ ผมพยายามอ่านให้ได้ความหมายที่สื่อออกมาง่ายและตัวเองรู้เรื่องมากที่สุด



   สมบัติของลียองวอน สถาบันการศึกษาซองกยุนกวาน




   ซองกยุนกวาน ? หืม มหาวิทยาลัยแห่งแรกในประวัติศาสตร์ของเกาหลีไม่ใช่เหรอนั่น


   เว้ย เอาแล้ว ผมเจอของดีเข้าให้แล้ว ถ้านี่เป็นสมบัติของบัณฑิตแห่งซองกยุนกวานอันทรงคุณค่าล่ะก็ ผมคิดว่าผมเสือกมาถูกทางแล้วล่ะ ดูซิว่าจะมีเคล็ดลับเรียนยังไงให้ได้เกรดเอจากศาสตราจารย์ที่เกาหลีรึเปล่า


   ข้าคิดว่าข้าเป็นบ้า...ทำไมข้าต้องเป็นบ้าขนาดนี้ด้วย...บ้าจนต้องมานั่งเขียนบันทึกราวกับเป็นเด็กสาววัยแรกแย้มเพื่อพร่ำเพ้อถึงชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อข้าด้วยซ้ำ




   ไอ้ชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


   อ่านแล้วแทบจะหงายเงิบตกเก้าอี้ บัณฑิตซองกยุนกวานมีแต่ผู้ชายไม่ใช่เหรอ แล้วไอ้นี่มัน มัน มันเพ้อถึงผู้ชายด้วยกัน!


   นั่นแหละครับท่านผู้ชม ชายรักชายจะมีแค่ในยุคปัจจุบันเท่านั้นน่ะหรือ จดหมายประวัติศาสตร์ของเจ้าลียองวอนน่าจะเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเกย์ก็มีอยู่ในยุคโบราณนะเออ!


   เอาไงดีวะกู ผมไม่ใช่พวกอ่านแล้วฟิน มานั่งจับจิ้นเสียด้วย...ผมไม่ใช่ยัยเจอาร์น้องสาวผม รายนั้นแค่เห็นผู้ชายเดินข้างกันจะขึ้นบีทีเอสมันก็แทบกรี๊ดลงไปนอนดิ้นกับพื้นแล้ว ผมเป็นผู้ชายเพราะงั้นผมก็เลยรู้สึกขนลุกแปลก ๆ นิดหน่อย


   แต่หลังจากที่ได้อ่านประโยคนั้น ทำไมรู้สึกเห็นใจเจ้าลียองวอนยังไงชอบกล สมัยนั้นถ้าชายชอบชายด้วยกันคงอัดอั้นน่าดู ไม่รู้จะถูกตัดคอเสียบประจานข้อหาผิดเพศหรือเปล่า จะว่าไปเขาก็น่าสงสารอยู่นะครับ


   ไม่รู้ด้วยความสงสารหรือความอยากเผือก ผมเลยเลือกที่จะอ่านต่อแม้ว่าทำได้โดยยากเพราะกระดาษบางแผ่นก็ถูกน้ำเซาะทำลายจนหมด บางอันก็ขาดวิ่นซะจนไม่เป็นเรื่องเป็นราว แต่พอจะจับใจความได้ว่ายองวอนตกหลุมรักเจ้าหนุ่มคนนี้มากมายทีเดียวครับ และท่าทางจะแสดงออกไม่เก่งเสียด้วย ผ่านไปตั้งหลายแผ่นที่ผมอ่านก็ยังไม่เห็นจะเคยคุยกับเจ้าหมอนี่เลยแม้แต่คำเดียว


   สงสารว่ะ...รักขนาดนี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลยเนี่ยนะ


   ผมถอนหายใจดังเฮือก เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กล้วยเปิดประตูเข้ามาในห้องพอดี ผมจึงหันไปมองหน้าเพื่อนแล้วถามว่าติวเป็นไงบ้าง


   หลังจากนั้นกล้วยก็อาบน้ำ ผมก็ยังคงอ่านบันทึกของยองวอนอยู่ อ่านไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งสงสารขึ้นเรื่อย ๆ จนบางทีแทบอยากจะมุดเข้าไปเคาะหัวมันแล้วถามมันว่ามึงชอบเขาทำไมมึงไม่ไปบอกเขาล่ะไอ้เห่ย! มันเหมือนเป็นนิยายเรื่องหนึ่งที่ผมลุ้นไปกับตัวเอก และก็ต้องตบเข่าฉาดเมื่อถึงคราวที่ตัวเอกทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ


   เพิ่งจะรู้ว่าบันทึกเล่มนี้มีตำหนิตรงสันที่มันแอบเบี้ยวนิดหน่อยแถมยังลอกอีกแน่ะ...


   “ปิดไฟแล้วนะ” กล้วยพูด ผมยังไม่ทันได้ตอบ มันก็ปิดไฟทันที ผมทันได้อ่านแค่ประโยคสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้ในหน้าสุดท้ายพอดี๊พอดีก่อนที่ผมจะวางมันลงและก็หลับตานอน


หากเกิดชาติหน้าฉันท์ใด...ข้าขอรักท่านเหมือนดั่งในชาตินี้

ข้าอยากแก้ไขในสิ่งที่ข้ายังไม่ได้ทำ อยากแก้ไขในสิ่งที่ข้าอยากทำ

ความรักของข้า...จะอยู่กับท่านตลอดชั่วกาลนิรันดร








อืม ทำไมผมไม่รู้สึกถึงฮีทเตอร์เลยล่ะ ไอ้กล้วยมันลืมเปิดเหรอ

ผมขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกว่าความนุ่มของเตียงลดลงมาประมาณสิบกว่าเลเวล แข็งชิบหาย ไม่ได้การละ นอนไม่สบายแบบนี้ผมตื่นไปหาอะไรทานดีกว่า วันนี้ผมกะจะไปอ่านหนังสือที่หอสมุดและก็เข้าติวกับเพื่อนต่อ และก็...


ภาพที่ผมเห็นเมื่อผมลืมตาทำเอาผมลมแทบจับ


   กูโดนลักพาตัว กูโดนลักพาตัวแน่ๆ!!!!!!!!!!


   “เชี่ยกล้วย!!!!” ผมลุกขึ้นมาทันทีอย่างตื่นตระหนก หายง่วงไปในบัดดล มองซ้ายมองขวายังไงก็ไม่ใช่ห้องผมแน่ ๆ มันเหมือนผมกำลังอยู่ในบ้านโบราณของเกาหลียังไงยังงั้น ตู้เตี้ย ๆ นั่นบอกผมว่ามันต้องใช่ ผ้าที่วางเรียงกันเป็นตับ และก็...ที่นอนที่เหมือนฟูกมากกว่าจะเหมือนเตียงที่ผมเคยนอน ให้ตายเหอะ ผมเคยเห็นแบบนี้ในซีรี่ส์ย้อนยุคของเกาหลีนะ!

   “กล้วย มึงอยู่ไหนวะ!”

   “คุณชายตื่นแล้ว!” จู่ ๆ ผู้ชายแก่ ๆ ในชุดเกาหลีโบราณก็เปิดประตูเข้ามา ผมตกใจแทบผงะ “รีบเตรียมตัวได้แล้วนะขอรับ เดี๋ยวจะไปเข้าสอบไม่ทัน!”

   “ที่นี่ที่ไหนวะ! มึงเป็นใคร!” ด้วยความตกใจแบบสุดขีดผมจึงโพล่งภาษาพ่อขุนออกไปอีกทั้งยังเป็นไทยล้วน

   “อะไรนะครับ?” ชายแก่ทำหน้างง อยากจะบอกว่าผมน่ะงงกว่าเยอะ

   ผมพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะค่อย ๆ พูดภาษาเกาหลีออกมา “ที่นี่ที่ไหนครับ”

   ชายคนนั้นมองผมเหมือนผมไม่สบาย ก่อนที่จะค่อย ๆ ตอบ “บ้านของคุณชายไงขอรับ และวันนี้ก็เป็นวันสอบต่อหน้าพระพักตร์พระราชาของบัณฑิตซองกยุนกวานด้วย รีบ ๆ เข้าเถอะขอรับ เดี๋ยวจะไปไม่ทัน”

   “ผมไม่ใช่คุณชายนะ”

   “หา อะไรนะ” เขาหูตึงหรือยังไงวะ

   “คือ...ข้า ข้าไม่ใช่คุณชาย” ผมพยายามสื่อให้เขารู้เรื่อง

   “ไอ้หยา ไม่ทันแล้วขอรับ คุณชาย ได้โปรดลุกขึ้นและรีบแต่งตัวด้วยเถอะ ก่อนที่ข้าจะถูกลงโทษ”

   ชายแก่ไม่รู้เอาพลังช้างสารมาจากไหน ฉุดผมให้ลุกเฉย ผมเพิ่งเห็นว่าตัวผมเองใส่ชุดนอนสีขาวล้วนแถมยังดูเกาลี๊เกาหลีโบราณแบบสุด ๆ พระเจ้าช่วย นี่มันอะไรกันวะ ไอ้เชี่ยกล้วย ต้องเป็นไอ้เชี่ยกล้วยแน่ ๆ มันต้องวางแผนแกล้งผม และทันทีที่เปิดประตูออกต้องมีคำว่าเซอร์ไพรส์จากปากของมันแน่

   แต่แกล้งแรงไปไหมวะ แม้จะเป็นหน้าตา รูปร่างของผมก็เถอะ ผมเผ้าอันยาวเฟื้อยอย่างกับผู้หญิงที่มันอะไร ให้ตายเถอะ! รับไม่ได้โว้ย กูรับไม่ได้อย่างแรง

   “ไม่ใช่ผมกู!” อยากจะร้องไห้ ดูสารรูปสิ ดูไม่ได้เลย

   “คุณชาย ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวข้าจะหวีให้ท่านเอง”

   ผมพยายามดึง ๆ ผมที่ยาวเฟื้อยนี่ออกเพราะคิดว่าไอ้กล้วยแม่งต้องแอบมาใส่วิกให้ผม แต่ดึงยังไงก็ดึงไม่ออก มันติดหนังหัวผมจนผมคิดว่าดึงเองก็มีแต่จะเจ็บเองนั่นแหละ

   กูอยากร้องไห้ นี่กูอยู่ที่ไหนบนโลกกันแน่เนี่ย

   ชายแก่แต่งตัวให้ผมจนเสร็จ ผมมองตัวเองในกระจก นี่มันหนุ่มน้อยแห่งเกาหลียุคโชซอนชัด ๆ ผมเคยเห็นในซีรี่ส์ตั้งหลายเรื่องและผมก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากคนเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ผมคิดว่ามันเริ่มจริง เริ่มจริงขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ตั้งแต่ผมยาวติดหนังหัวอันนั้นแล้ว

   “ไปเถอะขอรับคุณชาย เกี้ยวรอคุณชายอยู่ทางด้านนอก”

   ผมเดินออกมาจากห้อง มีคนใช้รอโค้งให้เพียบ แต่ละคนหน้าตาเกาหลีโบราณแถมยังใส่ชุดเกาหลีโบราณอีกต่างหาก ไอ้กล้วย มึงเลิกเล่นได้แล้ว กูขอร้อง TT กูเริ่มไม่ไหวแล้วนะ

   “โชคดีนะเจ้าคะคุณชาย”
   “คุณชายสอบผ่านแน่ ๆ ขอรับ”
   “พวกเราจะรอฉลองให้คุณชายนะขอรับ”


   มันจริง มันจริงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่นะเว้ย ไม่นะเว้ยยยยยยยยยย


   “ข้ามีอะไรจะทดสอบเจ้านิดหน่อย เจ้าช่วยตอบคำถามข้าได้หรือไม่” ผมพยายามพูดภาษาเกาหลีให้มันดูโบราณที่สุดเท่าที่จะทำได้ เดี๋ยวชายแก่คนนี้จะฟังไม่รู้เรื่องอีก

   “ได้ขอรับ” ชายแก่เงี่ยหูฟัง

   “ข้าชื่ออะไรเหรอ” ถ้าจะถามว่าข้าเป็นใครก็คงจะดูกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปซะฉิบ

   ชายแก่ดูงง ๆ ก่อนที่จะตอบคำถามผมแต่โดยดี



   “คุณชายก็คือคุณชายลียองวอน บุตรชายของท่านหัวหน้าเสนาบดีฝั่งซ้าย ที่ปรึกษาพระราชาซูจงไงขอรับ”




   หละ ลี ลียองวอน ?



   ลียองวอน สถาบันซองกยุนกวาน



   ไอ้เจ้าของบันทึกเพ้อถึงผู้ชายนั่นน่ะนะ!!!!

   ทำไมผมกลายมาเป็นเขาล่ะเห้ย! เวร เวรแล้ว เวร!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

   ท่าทางหนังสือนั่นจะต้องคำสาป ผิดจากที่ผมคิดไว้ ผิดจากที่ผมคิดไว้ไปมากเลย

   แล้วผมจะใช้ชีวิตเป็นยองวอนยังไง เชี่ยเอ้ย ทำเส้นกูแล้วมึง!

   “เอ่อ ขอถามอีกคำถามได้หรือไม่” ใบหน้าที่เกือบจะตายของผมพยายามมีชีวิตเพื่อถามชายแก่ต่อไป

   “คุณชายจะสายแล้วนะขอรับ”

   “คือว่า...หน้าตาของข้าเมื่อวานกับวันนี้ที่เจ้าเห็น มันเหมือนกันหรือเปล่า”

   ชายแก่ต้องหาว่าผมปัญญาอ่อนแน่ ๆ คำถามแต่ละคำถามโคตรจะสร้างสรรค์ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เกิดมาก็เพิ่งเคยมาอยู่ในยุคโชซอน ที่มีสถาบันซองกยุนกวานนี่แหละวะ!



   “คุณชายก็หน้าอย่างนี้มาตั้งแต่เกิดแล้วนี่ขอรับ เมื่อวาน วันนี้ หรือว่าวันไหนๆ เหล่าสตรีทั่วแคว้นต่างก็แซ่ซ้องว่าคุณชายมีใบหน้างดงามยิ่งกว่าสตรีใด ๆ บนแผ่นดินโชซอน”




   กูจะเป็นลม...




   ตกลงผมต้องคิดยังไง รู้สึกยังไงเหรอ นี่มันอะไรกัน...ผมอยากจะโทรไปปรึกษาไอ้ยองวอนเหลือเกินว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น ทำไมกูต้องกลายมาเป็นมึงด้วย




   เอ๊ะ...




   หรือว่า...





   ชาติที่แล้วผมคือลียองวอนซะเอง ?






TBC*

Talk : ขออนุญาตเปิดเรื่องใหม่นะคะ เหตุผลที่แต่งเรื่องนี้มีอยู่หลายอย่างมากเลยค่ะ
1. ช่วงนี้ค่อนข้างบ้านิยายจีนย้อนยุคมากกก(แต่เอ็งแต่งเกาหลีย้อนยุค?)
2. คุณพ่อของคนเขียนให้ลองศึกษาประวัติศาสตร์เกาหลีค่ะ และเกาหลีเป็นประเทศที่คนเขียนไปมาสองครั้ง เลยพอจะรู้บรรยากาศเล็กน้อย(ก็รู้แค่นั้นแหละ)
3. พออ่านนิยายย้อนยุคนาน ๆ เข้า จินตนาการเริ่มบรรเจิด คิดถึงเรื่องนี้อยู่นั่นจนหัวแทบระเบิด ต้องระบายมันออกมา นิยายเรื่องนี้เลยถือกำเนิดขึ้นค่ะ
4. หวังว่าจะชอบกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ : )
   
   

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-05-2015 21:40:32

ติดตามเรื่องใหม่จ้า

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 22-05-2015 21:55:33

ปูเสื่อรอเลยครัช  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 22-05-2015 21:56:03

มาติดตามเรื่องใหม่ค่าาาาา :mc4:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 22-05-2015 22:02:00

ข้าว่าข้าชอบเรื่องแนวนี้มาก ข้าจึงต้องรอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-05-2015 22:02:14

อุ๊ยแหมมมมมมมม พร่ำเพ้อจริงด้วยค่ะ :-[
มีที่ไหนมาเขียนเป็นเล่ม ต้องเดินหน้าไปบอกเลยสิเจ้าคะะะ!!!!!
ย้อนอดีตกลับมาก็ลุยโลดเลยค่ะ! :laugh:
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mink2538 ที่ 22-05-2015 22:10:57

ไม่เคยอ่านแนวเกาหลีย้อนยุคมาก่อนเลย น่าสนใจมาก
มาลงชื่อติดตามด้วยคนค่า ><

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-05-2015 22:12:51

ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 22-05-2015 22:28:26

อยากหาเพลงประกอบให้จังเลยคะ

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Pimpabpha ที่ 22-05-2015 22:54:40

เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก ปกติก็ชอบอ่าน หรือดูหนังเกี่ยวกับยุคโบราณของเกาหลี
คงจะน่าสนุก  :ling1:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-05-2015 23:14:57

 :hao3:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: meawakannwa ที่ 22-05-2015 23:25:50

 :mew1: :mc4:

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 22-05-2015 23:36:47

ซารางเฮโย คนเขียน เปิดมาก็น่าสนใจแล้วว กรี๊ดดด รอตอนต่อไปฮ่ะ คนเขียนทำให้เราคิดถึงคอนไปเกาหลีเลย ไปพระราชวังนี้มาเหมือนกัน ชอบมากๆๆ รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Meimei ที่ 22-05-2015 23:38:03

น่าติดตามมากๆ

หัวข้อ: Re: { ...นิราศโชซอน...} Up : บทนำ 22/05/58 P.1 21.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-05-2015 23:51:31

ตอนที่ 1







   ผมนั่งอยู่ในเกี้ยวที่โยกเยกโงนเงน ยิ่งเปิดผ้าม่านมองออกไปด้านนอกยิ่งอยากจะตายแบบให้ควายมาขวิด ภาพแบบนี้ผมเคยเห็นแต่ในซีรี่ส์ ภาพชาวบ้านเดินไปเดินมา ซื้อของ แลกเปลี่ยนของ เม้ามอยพูดคุยกันเกี่ยวกับขบวนเกี้ยวที่มุ่งตรงเข้าสู่พระราชวัง

   มันบ่แหม่น มันบ่ใช่ แมนรับบ่ได้ T_T

   ใครจะให้คำตอบผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ถ้าผมย้อนกลับมาที่ยุคโชซอนนี่ไอ้กล้วยมันต้องมากับผมดิ มันนอนข้างผมนะ(ยังหนีไม่พ้นพูดถึงไอ้กล้วย) ทำไมผมถึงมาที่นี่คนเดียวด้วยล่ะ หรือเพราะบันทึกผีสิงเล่มนั้นนำพาให้ผมมา

   กูว่าใช่ ต้องใช่แน่ ๆ ยองวอนมันต้องเป็นพวกเล่นของ เสกคาถาใส่หนังสือแล้วโยนทิ้งสระน้ำข้างคยองบกกุง มึงมันแย่ มึงมันใช้ไม่ได้ มึงมันทำกูซวย ไอ้ชิบหายยยยยยยย

   ระยะทางจากบ้านผมถึงพระราชวังดูจะไกลเสียเหลือเกิน ผมไม่รู้เวลาด้วยซ้ำว่ามันผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว ครั้นจะเปิดผ้าม่านออกไปดูบรรยากาศภายนอกก็ปวดใจเหมือนมันตอกย้ำความจริงว่าโซลที่ผมอยู่เมื่อคืนละลายหายไปกับตา

   ที่มุมเกี้ยวมีถุงผ้าถุงหนึ่งวางอยู่ เป็นถุงบ้านที่พ่อบ้าน(ชายแก่คนนั้นนั่นแหละ)ยื่นมาให้ พร้อมทั้งบอกว่าของใช้ส่วนตัวของคุณชายอยู่ในนี้ ผมหยิบมันขึ้นมาดูและก็ต้องถึงกับผงะ

   ไอ้บันทึกผีสิง มันตามมาด้วยครับ มันตามมา!

   มันไม่ใช่เวลาแห่งความกลัว ถ้ามันให้ผมมาถึงนี่ได้ มันต้องพาผมกลับได้ ผมหยิบบันทึกที่บวมฉึ่งเพราะเปียกน้ำนั่นขึ้นมาแล้วกางออก นึกภาพว่ามันจะมีแสงสีสวย ๆ ปรากฏและให้ผมมุดเข้าไปกลับสู่โลกปัจจุบัน

   ไม่เห็นมีแสงเชี่ยไรเลยยยย มีแต่กระดาษที่จะขาดแหล่ไม่ขาดแหล่

   โว้ยยยย! ไม่มีแสงกูมุดเองก็ได้วะ ผมมุดเข้าไปในบันทึกกลายเป็นว่าหัวผมโขกบันทึกเล่มนั้นอยู่หลาย ๆ ทีราวกับคนเป็นบ้าที่ชอบทำร้ายตัวเอง

   กลับสักทีสิ กลับไปสักที กูยิ่งมีสอบอยู่...

   ยังไงมันก็ไม่ช่วยผมเลยสักกะติ๊ด...ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางลดละเลิกความพยายามทั้งหมดเสีย เปิดดูบันทึกเล่มนั้นเผื่อจะมีอะไรช่วย ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ ครับ นอกจากคำพูดเพ้อ ๆ ของเจ้ายองวอนมัน

   เฮ้ออออออออออออออออออออ...

   “ถึงแล้วขอรับคุณชาย” เกี้ยวถูกวางลง ไปพร้อม ๆ กับผมที่เซไปเซมาเพราะไม่ได้ตั้งตัว พ่อบ้านเปิดผ้าม่านให้ผมเดินลงไป แม่ง โคตรหนาวเลยครับ หนาวชิบหายยยยยยยย...

   ผมค่อย ๆ เดินลงไปพลางเก็บท่าทีที่แสดงออกว่าผมหนาวจนตัวสั่นไม่ให้พ่อบ้านเห็น พ่อบ้านยิ้มให้ผม น้ำตาปริ่มดวงตาเหมือนจะส่งลูกชายเข้าโรงเรียนอนุบาลเป็นวันแรก ในขณะที่ผมน้ำตาปริ่มเพราะอากาศที่หนาวจัดรวมไปถึงโชคชะตาที่แม่งโคตรเล่นตลก

   “คุณชายทำได้อยู่แล้วนะขอรับ ข้าจะรอฟังข่าวดี”

   ผมยิ้มแหย ๆ ส่งให้พ่อบ้าน มองดูบรรยากาศโดยรอบให้เป็นขวัญตา ประตูวังใหญ่เท่าตึกกี่ชั้นไม่รู้กำลังมีคนรุ่นราวคราวเดียวกับผมเดินขวักไขว่ไปมาพร้อม ๆ กับต่อแถวเข้าไปในวัง ส่วนใหญ่จะเป็นลูกผู้ดีมีอันจะกินดูจากชุดผ้าไหมราคาแพงหลากสีสันด้วยแล้ว

   เดี๋ยว...นี่ผมกำลังจะสอบเหรอ...

   เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

   ผมมัวแต่ดราม่าเรื่องตัวเองมาอยู่ผิดยุคจนลืมไปว่ากำลังจะไปสอบเข้าโรงเรียนซองกยุนกวาน บรรลัยแล้วครับ บรรลัยแล้ว ความรู้ที่จะสอบอาทิตย์หน้าที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติเกาหลียังจะไม่มี นับประสาอะไรกับความรู้ที่จะสอบเข้าซองกยุนกวานวันนี้

   ในขณะที่ผมกำลังคิดไม่ตกอยู่นั่น ใครคนหนึ่งก็ร้องทักผมและก็เดินเข้ามาหา

   “โอ๊ะ คุณชายพยองอัน” พ่อบ้านโค้งเก้าสิบองศาให้กับผู้มาใหม่

   ตัวประหลาดที่กูไม่รู้จักโผล่มาอีกหนึ่ง T^T

   เขายิ้มให้ผมและก็แตะไหล่ผมอย่างสนิทสนม หน้าตาท่าทางของเขาจิ้มลิ้มเหมือนผู้ชายสวยที่ยัยเจอาร์มันกรี๊ดเด๊ะ ๆ แต่เชื่อมั้ยครับ ไอ้นี่มันตัวเล็กแล้ว ผมตัวเล็กกว่ามันเยอะเลย

   อย่าลืมนะว่าผมชื่อจูเนียร์ ตัวเล็ก เตี้ยม่อต้อ สมชื่อแบบไม่มีใครอยากจะเถียง

   “ตื่นเต้นไหม เมื่อคืนข้านอนไม่หลับเลย” พยองอันยิ้มให้ผม นี่คือหน้าตาไม่ได้นอนของมึงสินะ สว่างมาตั้งแต่อยู่ไกล ๆ โน่น

   “ข้าหลับดีทีเดียว จนอยากจะหลับไปตลอดกาล” ผมประชด

   “ข้ามีของขวัญมาให้เจ้าด้วยนะ แม่ข้าฝากมาให้”

   พยองอันหยิบของออกมาจากถุงผ้าของขวัญ ตาเถร! เห็นแล้วถึงกับอุทานในใจเลยทีเดียว

   ร่างอวตารของบันทึกผีสิงที่อยู่ในกระเป๋าผ้าของผมตอนนี้ แต่สภาพใหม่เอี่ยมมากเหมือนไม่เคยมีผู้ใดแตะต้องมาก่อน

   “ข้าขอโทษนะยองวอน ตรงสันมันเบี้ยวและก็ขาดไปนิด ตอนข้านั่งเกี้ยวมาข้าไม่ระวังเอง”

   ผมอึ้ง...ตกตะลึงงัน...รับบันทึกเล่มใหม่เอี่ยมเล่มนั้นมาแล้วจ้องมองมันอย่างตื่นตระหนกอย่างแรง

   มันหมายความว่า...ผมได้กลับมาเป็นลียองวอนในช่วงที่เพิ่งเจอบันทึก และกำลังจะบันทึกเหตุการณ์ที่ผมเจอทั้งหมดในสมุดเล่มนี้อย่างนั้นเหรอ...

   นี่ผมคือลียองวอนจริง ๆ เหรอเนี่ย

   โคตรไม่น่าเชื่อ ผมเป็นคนไทยนะ ผมน่าจะมาเป็นนายทองดำ ทองเขียว แห่งหมู่บ้านบางพระอาทิตย์อะไรนั่นอย่างดูน่าเชื่อมากกว่า

   “เจ้าเป็นอะไรไปหรือยองวอน” เพื่อน(มั้งนะ)ส่งเสียงถาม

   “เช้านี้ข้าสับสนนิดหน่อยน่ะ” ผมบอกความจริงไป ก่อนจะคิดได้ว่าอยากถามคำถามปัญญาอ่อนแก่พยองอันอีกรอบ เผื่อพ่อบ้านแก่แกจะสติลบเลือนไป “เจ้าเป็นเพื่อนข้า...ใช่ไหม”

   “อะไรของเจ้า” พยองอันหัวเราะ “ข้าเป็นเพื่อนเจ้าตั้งแต่สมัยที่เราเรียนอยู่ซอดังแล้ว” ซอดัง? โรงเรียนประถมครับ

   “งั้น...ใบหน้าข้าตอนประถม ตอนมัธยม ตอนนั้น ตอนนี้ ตอนโน้น เป็นอย่างนี้จริง ๆ เหรอ” ผมยื่นหน้าตัวเองไปให้พยองอันดู

   “ท่าทางเจ้าจะตื่นเต้นจนทำตัวพิลึก เจ้าก็เป็นเจ้าสิ เจ้าหน้าตาแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

   “ข้ามิได้เปลี่ยนไปใช่มั้ย จากคนเกาหลีจู่ ๆ มาเป็นคนไทย อะไรแบบนั้นน่ะ”

   “ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด?” พยองอันทำหน้างงแดก...เออว่ะ เป็นผมผมก็งง เกาหลีในยุคโชซอนไม่รู้ตอนนั้นรู้จักประเทศไทยหรือยัง ผมหลับตาลงอย่างรับโชคชะตาของตัวเองไม่ค่อยจะได้ ก่อนที่จะคิด คิด และก็คิด...

   หลังจากที่ผมคิดอยู่นั่น พยองอันก็บอกลาพ่อบ้านของผมและพ่อบ้านของเขาเพื่อเตรียมตัวต่อแถวเข้าไปสอบต่อหน้าพระพักตร์ ในระหว่างที่ต่อแถว ผมถามพยองอันในสิ่งที่ผมสงสัยทุกอย่าง

   “เจ้าลองบอกสิ่งที่เป็นนิยามของตัวข้ามาสักสามสี่ข้อซิ”

   “เจ้าต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ” เขาเอาแต่หัวเราะกับท่าทางของผม “ปกติเจ้าเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจานี่นา”

   “อืม ก็น่าจะใช่” ในบันทึกยองวอนมันดูหน่อมแน้มไม่ค่อยกล้าพูดจะตายไป “อะไรก็ได้ ที่เป็นลักษณะเกี่ยวกับตัวข้า เฉพาะข้าเท่านั้นที่มีมัน”

   “ขอข้าคิดสักครู่นะ” ผมเริ่มถูกชะตากับเจ้าพยองอันแล้วล่ะครับ ถ้าเป็นคนอื่นมันคงรำคาญผมตายห่าแน่ ๆ ถามอะไรไม่สร้างสรรค์ “สิ่งที่เป็นตัวเจ้า ที่ไม่เหมือนใคร เจ้ามีโรคประจำตัว”

   ...

   จุดเกิดขึ้นเต็มสมองของผม

   “โรค...โรคอะไร”

   “ข้าไม่รู้เหมือนกัน เจ้าเหนื่อยง่าย ชอบหอบ และก็เจ็บตรงอกบ่อย ๆ หมอที่มารักษาก็พากันเรียกไม่ถูกว่าเจ้าเป็นโรคอะไร”

   โรคเกี่ยวกับหัวใจ
   มันเป็นโรคที่ไม่ได้ร้ายแรงถึงขั้นใกล้จะตายครับ เพียงแต่ว่ามีอาการอย่างที่พยองอันบอกเด๊ะ ๆ ผมเหนื่อยง่าย ชอบเจ็บตรงอกบ่อย ๆ ออกกำลังกายหนักไม่ได้ อะไรประมาณนั้นน่ะ

   กูจะบ้าตาย...

   “แล้วมีอะไรอีก...” ผมถามพยองอันต่อแม้ว่าจะเริ่มรู้ชะตากรรมของตัวเอง

   “ไฝของเจ้าไง ที่หน้าท้อง”

   เชี่ย...หน้าท้องผมมีไฝ

   “ปานแดงเล็ก ๆ ที่หลังหู”

   ปานแดงเล็กที่หลังหู อันนี้ผมก็มี

   “และก็ผมของเจ้า เวลาสะท้อนแสงแดดแบบนี้” พยองอันดึงแขนผมให้ออกไปดูแดด “มันจะเปล่งประกายคล้ายสีทอง เหมือนสีผมธรรมชาติของเจ้าไม่ใช่สีดำ”

   โอเค...กูยอม...กูยอมแล้ว...ยอมแพ้ต่อโชคชะตา




   ผมคือลียองวอน ชาติที่แล้วผมคือลียองวอน




   และผมแม่งโคตรรับไม่ได้ที่ชาติที่แล้วผมชอบผู้ชายด้วยกัน และที่รับไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้นคือเพ้อชนิดที่ว่าโก่งคออ้วกสักเก้าสิบรอบก็ยังไม่น่าจะพอ

   นี่กูเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ เหรอวะ

   “ถอยไป เจ้ายืนขวางทาง” ผมถูกถองสีข้างให้เขยิบหลีกทางไปโดยชายตัวสูงคนหนึ่ง พยองอันพยุงผมและเราทั้งสองคนก็หันไปมอง พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ ตัวสูงใหญ่น่าจะสักร้อยแปดสิบกว่าเซนต์ได้ “เชิญเดินได้” มันผายมือให้คนที่อยู่เบื้องหลังให้เดินนำไปก่อน ผมไม่เห็นหรอกว่าเป็นใคร ขี้เกียจจะเงยหน้า สูงกันชิบหาย แต่โคตรหมั่นไส้ กร่างกันจังเลยวะ
 
   “ใครเหรอ” ผมถามพยองอัน

   “ข้าก็ไม่รู้เท่าไหร่หรอก” พยองอันตอบผม “แต่คนที่เจ้าคนนั้นทำตัวเหมือนอารักขา ได้ข่าวว่าเป็นพระญาติของพระราชา”

   “หา”

   ผมมองตามหลังไอ้คนที่เดินนำหน้าไอ้ยักษ์นั่น เขาอยู่ในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินสดหรูหราเสียจนผ้าไหมแพงของคนโดยรอบดูด้อยราคาไปเสียหมด

   พระญาติแล้วไงวะ...ก็มาสอบเหมือนกันนั่นแหละ

   ไม่ใช่อะไรหรอก ผมเจ็บน่ะ...ตอนยุคปัจจุบันโน้นมียาดีรักษาทำให้ผมใช้ชีวิตได้ค่อนข้างสะดวก แต่พอมาอยู่ในยุคนี้ผมนี่โคตรจะอ่อนปวกเปียกราวกับกระดาษเปียกน้ำอันน้อย ๆ ผมบอกกับพยองอันว่าไม่เป็นไร และเราสองคนก็ต่อแถวเพื่อที่จะเข้าสอบต่อไป
 
   “นี่แม่นางทั้งสอง ไม่รู้เหรอว่าทางการเขาไม่ให้ผู้หญิงเข้าร่วมสอบน่ะ ฮ่า ๆๆ”

   เสียงแซวดังขึ้นเมื่อผมกับพยองอันเข้าใกล้ประตูวังมากยิ่งขึ้น พยองอันก้มหน้างุดราวกับว่าไม่อยากจะมีเรื่อง แต่ผมน่ะเหรอ...

   ...อย่าคิดว่าผมจะเหงียมแบบไอ้ยองวอนในบันทึกนั่นเด็ดขาด

   “ดูยังไงว่าข้าเป็นผู้หญิง เจ้าใช้ตาตุ่มดูเหรอ”

   พวกมันหุบยิ้มฉับ พร้อมกับทำสีหน้าหาเรื่อง

   “ถ้ายังดูไม่ออกว่าข้าเป็นบุรุษ เห็นทีว่าพวกเจ้าจะสอบซองกยุนกวานไม่ติด” ผมด่าไม่เลือกหน้า “เพราะโง่ดักดาน ไม่มีหัวคิด ใช้สายตาตัดสินเพียงอย่างเดียว”

   “นี่เจ้า!!!!” หนึ่งในนั้นชี้หน้าผม ทำไมล่ะ มึงมาหาเรื่องกูก่อนนี่ “ปากเก่งนักนะ หวังว่าจะได้เจอเจ้าที่ซองกยุนกวาน”

   “ได้เจอแน่...” ผมพูดอย่างมาดมั่น “...เพราะข้าฉลาดกว่าเจ้า ข้าจะสอบติดซองกยุนกวาน”










   ถุยชีวิต...
   กูไม่น่าพูดออกไปอย่างนั้นเล้ยยยยย
   ข้อสอบแบบนี้หมาที่ไหนมันจะไปทำได้วะ!


   จงบอกชื่อหน่วยงานของรัฐมาให้ครบ รวมถึง 6 กระทรวงหลัก
   จงบอกชื่อสำนักงาน 3 แห่งของหน่วยงานปกครอง
   หน้าที่ปกครองของหัวหน้าเขต 7 ประการ มีอะไรบ้าง
   หน่วยประจำการเมืองหลวง 5 หน่วย มีอะไรบ้าง
   กองทัพประจำการแบ่งออกเป็น 5 กองทัพ มีอะไรบ้าง
   บลา บลา บลา


   ผมเงยหน้าขึ้นมองข้างหน้าอย่างจนตรอก ทำไม่ได้แน่ ๆ ผมสาบาน เห็นทีสิ่งที่ผมโม้ไว้คงจะระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ นอกจากอับอายขายขี้หน้าไอ้ขี้แซวนั่นไม่พอ(ไม่รู้มันชื่ออะไร) ผมยังทำความหวังของบริวารที่บ้านพังไม่เป็นท่า(นึกภาพพ่อบ้านร้องไห้ชักดิ้นชักงอ)

   ข้างหน้าของผมคือพระราชาที่กำลังมองดูเหล่าบัณฑิตที่กำลังสอบอย่างสราญพระทัย ไม่รู้ว่าทรงมีพระพักตร์เป็นยังไง เพราะผมเห็นพระองค์เล็กเท่านิ้วก้อยของผม

   ผมควรทำไงดี มองซ้ายมองขวาเห็นผู้ที่เข้าสอบร่วมพันกำลังทำข้อสอบอย่างขะมักเขม้น ตวัดพู่กันเขียนลงบนกระดาษกันเป็นว่าเล่นเหมือนของแบบนี้มันหมู ๆ ไม่หมูล่ะมึง นี่มันมังกร T_T

   เอาไงดีวะ ยองวอน ตอนนั้นมึงทำยังไงของมึงวะ มึงถึงสอบผ่าน ทำไมมึงไม่มาบอกกูบ้างล่ะ ทำไมทิ้งกูแบบนี้ ไอ้ชาติที่แล้วของกูจอมขี้เพ้อเอ๊ยยยยยยย...

   ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน เพราะฉะนั้นผมจะทำข้อสอบในสไตล์ของผมละกัน

   ผมเรียนรัฐศาสตร์มา ไอ้เรื่องการปกครองนี่พอจะรู้บ้างแม้ไม่ใช่สายของผมโดยตรงก็ตาม บางข้อมี 7 ผมก็เล่นล่อตอบไปซะ 8 บางอันให้ตอบ 5 กูจะตอบ 7 อ่ะ ทำไมอ่ะ ก็กูไม่รู้คำตอบของสมัยนี้นี่หว่า T_T   ตอนทำข้อสอบเสร็จผมเหนื่อยใจมากอะไรมาก ส่งคำตอบไปเกือบคนสุดท้ายของลาน(ที่ผมเรียกในใจว่าลานประหารชีวิตผม)











   “ข้าลืมตอบไปตั้งหลายข้อ” พยองอันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ตอนที่เราสองคนกำลังนั่งทานอาหารอยู่ที่ร้านรอการประกาศผลสอบที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้าบริเวณหน้าประตูวัง

   “เจ้าเอาคำตอบของข้าไปไหมล่ะ ข้าตอบเกินนะ” ผมพูดไปกินไป หิวชิบหาย เหมือนสมองโดนเค้นออกมาจนกินพลังงานของผมไปหมด

   “เจ้าตอบเกิน!” พยองอันร้อง “มันหมายความว่าอย่างไรกัน ตอบมากกว่าที่เขากำหนดคะแนนจะเพิ่มเหรอ”

   “ข้าไม่รู้เหมือนกัน”

   “ถ้าข้าสอบไม่ติด พ่อข้าต้องเนรเทศข้าไปอยู่นอกเมืองแน่ ๆ”

   “ไม่หรอกน่า ลูกชายทั้งคนจะให้ไปอยู่ต่างที่ได้ยังไง”

   “ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เจอแม่นางทั้งสองที่ซองกยุนกวานซะแล้ว” จำเสียงได้ มันคือเสียงของไอ้ขี้แซว ผมหันขวับไปมองเห็นแม่งกำลังนั่งกินอาหารอยู่ใกล้ ๆ ท่าทางวางก้ามเหมือนเป็นเจ้าของประเทศ “ท่าทางจะทำข้อสอบไม่ได้กันนี่ คนหนึ่งตอบขาด คนหนึ่งตอบเกิน”

   มึงเสือกอะไรด้วยวะฮะ!!!!!!

   ผมชะงักไว้ก่อน พูดไปแม่งก็ไม่เข้าใจ ภาษามันไม่เข้ากับอารมณ์ผมเอาเสียเลย

   “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า”

   ผมพูดออกไป ดูซิดู...หน่อมแน่มเสียนี่กระไร พูดแบบนี้มันจะไปกลัวได้ยังไง

   “ก็ข้าเสียดาย จะไม่ได้เจอหน้าสวย ๆ ของพวกเจ้าในโรงเรียน” ไอ้ขี้แซวทำหน้าเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้นก็...” พรึ่บ! มือยาว ๆ ของมันดึงพยองอันให้เข้าใกล้ตัว “ปรนนิบัติชงเหล้าให้ข้าสักหน่อยก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกัน”

   โป๊ก!

   ผมเขกกะโหลกไอ้ขี้แซวให้มันปล่อยเพื่อนผม...เออ...ทำไมผมเขกหัวมัน...ทำไมผมไม่ชกมันล่ะ...เวร

   มันหัวเราะร่วนแม้จะโดนเขกหัวก็ตาม พรรคพวกมันก็หัวเราะด้วยราวกับการกระทำของผมเหมือนกับเด็ก...อาจจะเหมือนจริง ๆ ก็ได้

   “เจ้าน้อยใจหรือยังไง คนที่อยากปรนนิบัติข้าคือเจ้าใช่ไหม”

   มึงคิดได้ไง มึงเป็นนักเขียนเหรอ!!! พยองอันถูกสลัดออกโดยที่ผมโดนดึงเข้าไปแทน จะบ้าตาย นี่กูไม่ใช่ชะนีขี้โรคที่ใครดึงไปก็ไปอยู่กับเขาง่าย ๆ นะเว้ย

   เห็นทียองวอนในชาตินี้จะไม่เห็นด้วยกับคำพูดผม แม่งอ่อนแอชิบหาย สู้แรงแขนมันไม่ได้เลย


   พรึ่บ!


   เสียงดังกังวานเกิดขึ้นไปทั่วร้านอาหาร ใครบางคนทำเสียงนั้นขึ้นมาเพื่อขัดจังหวะไอ้ขี้แซว

   “เสียงดัง รำคาญ”

   ผมจำชายเสื้อผ้าไหมสีน้ำเงินที่โคตรหรูได้ จำไอ้ยักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ นั่นได้ด้วย และก็อีกคนที่ดูใจดีไม่ค่อยมีพิษสงเท่าไหร่

   คำพูดหลุดออกมาจากชายที่มีข่าวลือว่าเป็นพระญาติของพระราชา

   ดูเหมือนข่าวลือจะจริงอยู่ไม่น้อย ไอ้ขี้แซวที่จับตัวผมเอาไว้มือสั่นปากสั่นไปหมด มันผลักผมออกไปราวกับหมูกับหมาแตกต่างจากตอนเมื่อกี้มาก ท่าทางจะเกรงใจไอ้ผู้ชายเสื้อน้ำเงินไม่น้อย

   จะไม่ให้เกรงใจได้ยังไง ก็ไอ้แหลม ๆ ที่โผล่ออกมาจากกางเกงของไอ้ยักษ์มันดาบไม่ใช่เหรอ

   ไม่ธรรมดาจริง ๆ พยองอันดึงผมเข้าไปดูสวัสดิภาพผมว่ายังโอเคดีหรือเปล่า ในขณะที่ผมยังจ้องมองพวกยักษ์ที่สูงอย่างกับเปรตวัดสุทัศน์

   “จะออกไปหรือไม่ขอรับ” ไอ้ยักษ์พูดกับเจ้านายเสื้อน้ำเงินของมัน(ผมคิดเอง เพราะดูยังไงก็บ่าวกับเจ้านายมาสอบด้วยกันชัด ๆ)

   “อืม”

   เจ้าเสื้อน้ำเงินหันมามองสบตาผมตอนที่เขาลุกขึ้นยืน...



   ตึก ตึก...



   เสียงหัวใจผมดังแรงขึ้นทันทีเมื่อสบตากับเขา นัยน์ตาสีดำขลับเข้ากับเรือนผมสีดำเป็นอย่างดี จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางได้รูป หล่อชนิดที่ว่าไอดอลในยุคปัจจุบันยังเทียบไม่ติด


   หล่อชิบหายเลย มึงเป็นคนเหี้ยอะไรเนี่ย


   ตึก ตึก...


   ทำไมผมต้องใจเต้นแรงด้วยฟะ ไอ้ยองวอนมึงเห็นคนหล่อแค่นี้มึงแร่ดเลยเหรอ

   “ยองวอน เป็นอะไรหรือเปล่า” พยองอันถามผม เพราะเห็นผมเอามือกุมหัวใจตัวเอง

   เสี้ยววินาทีที่ไอ้เสื้อน้ำเงินออกจากร้าน...ผมรู้สึกว่าหัวใจวูบไหวอย่างประหลาด กลิ่นจากตัวเขาโชยเข้าเบา ๆ ที่จมูกผม

   ผมรู้สึกได้ทันทีว่าคนไหนที่ยองวอนมันเพ้อถึงขนาดเขียนบันทึกหา...


   ...ก็ไอ้เสื้อน้ำเงินนั่นน่ะแหละ


   เซนส์มันบอก อาการผมเป็นซะขนาดนี้ ดูก็รู้ว่ายองวอนมันชอบคนนี้



   แต่สำหรับผม...ผมจะไปชอบได้ไง จะบ้าเหรอ! ผู้ชายเหมือนกันนะโว้ย




   เชี่ยยองวอน สมัยโน้นมึงดูเล่นของสูงจังนะ...



   พยองอันเห็นผมมองตามเลยกระซิบบอกผม








   “เขาชื่อซองโจ...”









TBC*


Talk : ใครงงตรงไหนรีบบอกเลยนะคะ ชื่ออาจจะจำยากไปสักนิด แต่คนเขียนจะพยายามเลือกชื่อที่มีเอกลักษณ์มากที่สุดค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Beerr_jh ที่ 23-05-2015 00:07:29

ช่วงหนึ่งบ้าประวัติศาสตร์เกาหลีมากๆ
ไม่ค่อยเจอนิยายแนวเกาหลีย้อนยุคเลย เจอเรื่องนี้เข้าไปนี่ชอบจริงๆค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ ยองวอนจะทำยังไงต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: dradareal ที่ 23-05-2015 00:35:13

ชอบมากเลยค่ะ ไม่เคยอ่านนิยายเกาหลีย้อนยุคมาก่อน แปลกใหม่ดีค่ะ 5555
คนเขียนอย่าทิ้งเรื่องนี้น้าา เป็นกำลังใจให้ค่ะ มาต่อเร็วๆเน้ออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 23-05-2015 00:39:51

น่าติดตามจ้า จูเนียร์ในคราบของลียองวอนฮามาก น่ารักดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-05-2015 00:47:32

อ๊ายยย น่าติดตามมากๆๆ ชอบๆ ทาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 23-05-2015 01:04:37

ในที่สุดก็มีวันนี้ พีเรียตย้อนยุคฉบับโชซอน ติดตามค่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่ ที่ 23-05-2015 02:03:27

เข้ามาเจิมค่ะ แอบดีใจที่เห็นพี่ซฟค.เขียนเรื่องเกี่ยวกับเกาหลี > <
เปิดบทนำมานายเอกก็ตกที่นั่งลำบากซะแล้ว สู้ๆนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 23-05-2015 02:04:29

ชอบอ่ะ มาต่อต่อเนื่องน่ะติดตามเลย

จูเนียร์ดูรั่วอ่ะ 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1 23/05/58 P.1 00.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 23-05-2015 02:23:35

ตอนที่ 2







   ซองโจ ?
   อืม แล้วไงล่ะครับ มันอาจจะเป็นคนสำคัญในชาติที่แล้วของผมก็จริง แต่ในชาตินี้(ที่ผมดันทะลึ่งกลับมาสู่ชาติที่แล้ว)มันไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับผม เพราะฉะนั้นเห็นมันยืนเด่นเป็นสง่ารอดูผลที่ทางการจะติดประกาศบอกตามตรงว่าผมไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย

   แต่หัวใจเจ้ากรรม กลับเต้นแรงราวกับว่าผมเป็นยองวอนเมื่อชาติที่แล้วเสียเอง

   ถึงแม้จะคนเดียวกัน แต่ความคิดความอ่านมันต่างกันอยู่ดีนะ ถึงยังไงผมก็คิดว่าผมไม่ได้ชอบหมอนั่นหรอก

   มันขี้เก๊กจะตาย ดูสิครับ ยืนเด่นอยู่ท่ามกลางสองเสา กอดอกดูด้วยท่าทางสง่างามในขณะที่คนอื่นมุงดูป้ายประกาศผลกันราวกับว่ามีคนมาแจกข้าวฟรียังไงยังงั้น

   “เจ้าเอาแต่มองซองโจ เจ้าชอบเขาหรือไง” พยองอันพูดทีเล่นทีจริง
   “เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ มันมีไข่เหมือนกับข้านะ” ผมพูดเสียงเซ็ง
   “ว่าไงนะ...”
   “ข้าบอกว่าข้าอยากกินไข่”

   เซ็งจริง ๆ ทำไมต้องมาพูดในสิ่งที่มันไม่ตรงกับใจด้วย แม่งไม่สนุก แม่งไม่ขำ แม่งอยากกลับบ้านโคตร ๆ

   “โอ๊ะ นั่นไง ประกาศแล้ว!”

   พยองอันกระโดดเหยง ๆ ดึงผมเข้าไปดูผลด้วย รายชื่อประกาศออกมาประมาณสองร้อยรายชื่อเพื่อคัดอีกทีว่าบัณฑิตจะได้ไปเรียนฝ่ายไหนตามความถนัด(หรือเรียนคณะไหนนั่นแหละ)

   ผมไล่ชื่อดูตั้งแต่อันดับท้าย ๆ ก่อนเลย ถ้าผมจะติด ผมต้องติดลำดับท้าย ๆ แน่ ก็เล่นตอบมั่วส่งเดชขนาดนั้น ใส่ชื่อรัฐบาลยุคปัจจุบันลงไปซะเยอะจะได้คะแนนเยอะได้ยังไงกันล่ะ แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ และไม่เห็นชื่อตัวเอง ใจของผมก็เริ่มตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

   เพิ่งรู้ตัวว่าผมลุ้นขนาดนี้ บรรยากาศมันพาไปน่ะครับ

   “อ๊ะ ข้าเห็นชื่อข้าแล้ว” พยองอันร้อง “ข้าจะรีบหาชื่อเจ้านะยองวอน”

   มันจะมีไหมล่ะ ให้ตาย แม้อากาศจะหนาวแต่เหงื่อก็เริ่มตก ลุ้นชิบหาย ลุ้นขี้แตก ลุ้นยิ่งกว่าตอนประกาศผลแอดมิชชั่น!




   “ยองวอน เจ้าได้คะแนนสูงสุด!!!!!”




   พยองอันกระโดดกอดรอบคอของผมจนผมคอแทบหัก

   “เก่งจังเลย นี่เพื่อนข้าเอง นี่เพื่อนข้า!”

   ผมเงยหน้าขึ้นไปดูชื่อที่ติดอยู่ลำดับแรก แม่งโคตรให้เกียรติเลยครับ ติดแปะไว้เป็นกระดาษของคน ๆ นั้นไปเลยไม่มีชื่อใครมาติดด้วยเลยสักคน


   ดูเหมือนว่าที่หนึ่งจะมีสองคน ผม...
   ...กับซองโจ



   ทุกคนเหมือนรู้คิวแหวกทางให้ผมกับไอ้ขี้เก๊กให้หันมาเผชิญหน้ากัน พวกมึงกะจะเชียร์ให้กูกับมันแก่งแย่งชิงดีกันว่างั้น กูรู้หรอกว่ามึงคิดอะไรอยู่ ซีรี่ส์กูดูมาเยอะเฟ้ย

   ซองโจ กูยอมแพ้ กูแพ้มึงแน่ กูไม่แข่งอะไรกับมึงทั้งนั้น

   “เจ้าต้องไปเข้าเฝ้าพระราชานะ”

   “หา” ผมกระซิบกระซาบกับพยองอัน

   “ผู้ที่ได้คะแนนสูงสุดจะได้รับเกียรติให้เข้าเฝ้าพระราชา เพราะอย่างนั้นเจ้ากับซองโจ...” ร่างเปรต ๆ ของซองโจเดินมาใกล้ผมประกอบคำพูดของพยองอัน “...จะต้องไปเข้าเฝ้าพระราชาด้วยกัน”

   “ข้าไม่อยากไป” ผมพูดทันที ราชาศัพท์ก็โง่ การเมืองเกาหลีก็ใช่ว่าจะรู้เรื่องทุกอย่าง ถ้าทำอะไรผิดต่อหน้าพระพักตร์ หัวผมแบะแน่ ๆ ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากไปเกิดใหม่ ไม่อยากกลับเรียนอนุบาล ประถม มัธยมต้น มัธยมปลายใหม่มันเสียเวลา...


   ...โคตรได้เปรียบเมื่อรู้ว่าชาติต่อไปตัวเองจะได้ทำอะไรบ้าง


   “เจ้าจะขัดพระราชโองการ?”

   เสียงเรียบ ๆ เย็น ๆ ดังขึ้นเหนือศีรษะของผม ตึกตึก...หัวใจผมเต้นแรงเมื่อรู้ว่าคำพูดนั้นเป็นคำพูดของซองโจ

   ผมไม่เคยคุมหัวใจบ้า ๆ นี่ได้สักทีเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

   “น่าจะรู้ว่าขัดพระราชโองการแล้วจะโดนทำโทษอย่างไร สอบได้ที่หนึ่งคงจะรู้ดีนี่”

   มันพูด...นั่นทำให้ผมคิดว่าไปหรือไม่ไปเสี่ยงตายพอกัน ผมถอนหานใจดังพรืด เดินตามหลังร่างสูงของซองโจที่มีคนเดินนำหน้า ผมมองไปที่พยองอันด้วยสายตาย่ำแย่เอามากๆ ในขณะที่อีกฝ่ายส่งสายตาให้กำลังใจมาให้

   กูได้ที่หนึ่งมาได้ยังไงวะเนี่ย...งงชิบ










   ระหว่างทางเดินไปท้องพระโรง
   ผมเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของซองโจ ร่างสูงเอาแต่มองไปข้างหน้าอย่างเดียว ถมึงทึงอย่างกับตูดเป็ด ไม่คิดจะยิ้มบ้างเลยหรือไงวะ ทำแบบนี้คิดว่าเท่นักเหรอ

   เออ ก็เหมาะกับมันดี...

   “มีอะไรกับข้าอย่างนั้นเหรอ” มันหันมา ถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนผมสะดุ้งโหยง

   อยากจะร้องใส่หูมันว่ามีผู้ชายแอบรักมันแทบบ้าจนเขียนบันทึกหา แต่พูดแบบนั้นออกไปคงได้ตายคาตีนมันแน่ เพราะงั้น...ผมก็เลยมองหน้ามันเฉย ๆ
   ยองวอนสมัยนั้นคงไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้พูดคุยกับเจ้านี่สินะ...
   ...ผมถอนหายใจ เงยหน้า(มันสูงนี่ครับ T^T)มองดูซองโจอีกรอบ

   “ข้าชื่อลียองวอนนะ”

   อย่างน้อยคราวนี้ไอ้นี่มันก็น่าจะได้รู้ชื่อของยองวอนบ้าง...

   “แล้วยังไง เจ้าอยากผูกมิตรกับข้า?”
   “ข้าไม่อยาก” ผมพูดทันที ผมไม่ชอบคนแบบนี้ มันหล่อกลบผม(ดูมีเหตุผลมาก)
   “อืม งั้นเจ้ากับข้าก็มีความปรารถนาเดียวกัน”

   พ่องตายยยยยยยยย...
   มืงคือความกวนตีนในแบบฉบับของยุคโชซอนสินะ
   มันไม่อยากคบผมครับ มันไม่อยากคบผม!!!!
   ยองวอน มึงชอบมันเข้าไปได้ยังไงวะ...

   ผมกัดฟันกรอดและก็ไม่พูดกับมันอีกเลย...จะบ้าตาย...อะไรที่ยองวอนไม่ได้ทำกับไอ้ซองโจผมจะไม่ทำให้มันอีก พอกันที เกลียดขี้หน้าแม่ง ขี้เก๊กไม่พอตีนก็ยังเอาไปกวนอีก แม่งเอ๊ย...

   บ่นได้อย่างเดียวเถียงไปกลัวมันถีบ ตัวแม่งโคตรใหญ่...









   ท้องพระโรง
   ผมคงนั่งตัวเล็กเท่าจิ๋มมด(ทำไมชอบเทียบกับอะไรที่มันกาม ๆ ตลอดฟะเนี่ย) รู้สึกตัวเล็กเท่านั้นจริง ๆ ครับ นี่มันท้องพระโรง ท้องพระโรงตัวเป็นๆ!(?) ข้างซ้ายขวาคือขุนนางเสนาอำมาตย์ชุดแดงเพลิง ข้างหน้าคือพระราชาแน่ ๆ ไม่รู้ว่าพระพักตร์เป็นไงด้วยผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเลย

   “ท่านเสนาบดีลีคงจะปลื้มปิติน่าดูที่ลูกชายของท่านสอบได้ที่หนึ่ง” พระราชาตรัสออกมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี “จริงไหม ท่านเสนาบดี”

   คนไหนพ่อกูวะ...ผมเงยหน้าขึ้นมามองว่าใครจะโค้งรับคำพูดนั้น คนที่อยู่ทางขวามือของผม ทางซ้ายมือของพระราชา

   เห็นแล้วเงิบเลยครับ...เงิบแบบไม่ต้องรอเวลาให้เงิบด้วย...พ่อที่ตอนนี้น่าจะไปเชียร์บอลอยู่ที่ไหนสักที่ในกรุงเทพ ตอนนี้มาเป็นเสนาบดีฝั่งซ้ายของพระราชาเสียแล้ว

   ผมหลุดขำออกมานิดหน่อย ขุนนางบางคนมองผมอย่างตำหนิ ก็จะไม่ให้ขำได้ยังไง ผมเห็นชาติที่แล้วของพ่อตัวเองนี่หว่า เป็นถึงที่ปรึกษาของพระราชาเชียวนะ เอาไปเล่าให้ฟังคงได้ทองหลายเส้น

   “ลียองวอน รู้หรือไม่ทำไมเจ้าถึงสอบได้ที่หนึ่ง”

   พระราชาตรัสกับผม รู้สึกต้องการยาดมอย่างแรง กลัวทำอะไรผิดพลาดออกไปสุด ๆ ตอนนี้ฉี่ผมแทบราด

   “หมะ ไม่ทราบครับ ขอรับ เอ๊ย พะยะค่ะ”
   “ไม่ต้องตื่นตกใจไป ข้าไม่ทำอะไรอนาคตของประเทศชาติหรอก”

   ใครจะไปเชื่อออออ...ผมได้แต่คิดอยู่ในใจ พูดออกมาโดนตัดคอแหงม

   “เพราะคำตอบของเจ้ามันไม่เหมือนใคร”

   เป็นครั้งแรกที่ผมเงยหน้าขึ้นมองพระพักตร์พระราชาถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลมากก็ตามที

   “เจ้าเป็นคนคิดต่าง มองการณ์ไกล ชื่อบางอย่างที่เจ้าเขียนข้าก็ยังไม่เคยรู้จัก แต่ดูมีเหตุผล”

   เพราะมันจะมีอยู่แล้วในอนาคตยังไงล่ะพะย่ะค่ะ ผมหลับตาลงและก็ก้มหน้าอย่างสงบเสงี่ยมเจียมเนื้อเจียมตัวอย่างแรง รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองตอบมันเหมือนรู้อนาคตแล้วเอามาเขียน โกงชาวบ้านชาวช่องเขาเห็น ๆ แต่จะให้ทำยังไงได้ ผมไม่รู้คำตอบพวกนั้นจริง ๆ  นี่

   “ซองกยุนกวานต้องการบัณฑิตที่เป็นขุนนางเพื่อพัฒนาประเทศ ถ้าบัณฑิตตอบเหมือนกันหมด คิดเหมือนกันหมด บ้านเมืองจะเจริญไปในทางที่ดีขึ้นได้ยังไง” พระราชาตรัสเสียงใส “เจ้าเห็นด้วยไหม ซองโจ”

   พูดถึงไอ้ซองโจ ไม่เห็นมันจะตื่นเต้นห่าอะไรเลยครับ ชิวชิบหาย ชิวในแบบของมันนั่นแหละ ไม่มีท่าทีฉี่จะราดเหมือนผมเลยแม้แต่นิดเดียว

   “พะยะค่ะ”

   ไอ้ประจบ...(ดูเหมือนผมจะอคติกับมันโคตร ๆ)

   “คำตอบของเจ้าก็น่าสนใจไม่น้อย ตอบนอกเหนือจากตำรา ฉลาดนี่”
   “กระหม่อมแค่ตอบตามความคิดของกระหม่อมเอง มิได้ฉลาดอันใดเลยพะย่ะค่ะ”

   ไอ้ขี้โม้...มึงกำลังคิดว่ามึงเก่งอยู่ใช่มั้ยล่ะ...(ขอโทษครับ ผมยังคงอคติอยู่)

   “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พวกเจ้าสองคนคงจะเป็นกำลังสำคัญให้ข้าต่อไป เพราะฉะนั้นเมื่อได้ไปเรียนที่ซองกยุนกวาน ข้าจะให้พวกเจ้าสองคนเป็นเพื่อนร่วมห้องกันก็แล้วกันนะ”

   ชิบหายยยยยยยยย...
   โปรดถามความสมัครใจของกระหม่อมด้วย!

   “กระหม่อมไม่เห็นด้วย” ไอ้ซองโจคัดค้านแทนผม มึงกล้ามาก มึงกล้าโคตร ๆ กูยกโล่รางวัลให้เลย หัวขาดแน่มึง หัวขาดแน่ ๆ “เรื่องห้องพักควรเป็นเรื่องของอาจารย์ที่ซองกยุนกวานเห็นสมควร เพราะฉะนั้น...”

   “เจ้าจะขัดคำสั่งของข้าอย่างนั้นหรือซองโจ...” พระราชาตรัสถามคนที่คุกเข่าข้าง ๆ ผม

   หัวขาดแน่ หัวขาดแน่ หัวขาดแน่...หว่ายยย(อยากจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มันเหลือเกิน)

   “มิได้พะย่ะค่ะ”

   “เชื่อข้าสิ ข้าดูเป็นกษัตริย์ที่ไร้น้ำยาหรืออย่างไร ข้ามองอนาคตออก” พระราชายังคงตรัสต่อไป “เจ้ากับลียองวอน คงเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่ ๆ”

   ซออู้กับกีต้าร์เบสน่าจะใช่มากกว่า...ไม่มีทางเข้ากันได้แน่ ๆ ไม่มีทาง...

   “ขอให้โชคดีกับการเรียนที่ซองกยุนกวาน และซองโจ...ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าเป็นการส่วนตัว”











   เชี่ยเอ๊ย เยี่ยวแทบเล็ด

   “เป็นยังไงบ้าง” พยองอันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหน้าผม เหล่าบัณฑิตที่สอบติดกำลังมารวมตัวกันที่ลานเดิมครับ ทุกคนแม้จะคุยกันแต่ก็อยู่ในความสงบ เพราะนี่ยังคงเป็นเขตของพระราชาอยู่
   “ข้าไม่โอเค”
   “หา”
   “ข้า...ตี่นเต้นน่ะ” เห็นทีจะต้องสอนพยองอันถึงภาษาปัจจุบันด้วยแล้ว พูดแบบนี้ตลอดผมอึดอัดตายห่า
   “เจ้าเก่งมากเลยรู้ไหม คะแนนเท่าซองโจไม่พอยังทิ้งห่างจากที่สองไปตั้งมากกว่าเกือบยี่สิบคะแนน”

   ฟลุคล้วน...พูดเลย...ไม่ได้เก่งเลย ไม่ได้เก่งจริง ๆ

   “ข้าไม่เก่งหรอกพยองอัน”

   เชื่อไหมครับว่าทุกคน ณ ที่นี่รอไอ้ซองโจเพียงคนเดียว มันคงเป็นพระญาติจริง ๆ สินะ หายไปพูดคุยกับพระราชานานมากกกกกก(ก.ไก่อีกล้านตัว เฮ้อ คิดถึงภาษาไทยจังครับ)
   ไม่นานร่างสูงโปร่งของซองโจก็ปรากฏกาย มันเดินลงมาโดยมียักษ์ดุกับยักษ์ใจดีเดินไปหาขนาบข้างอย่างทันท่วงทีพร้อมรับใช้ ผมเบะปากอย่างหมั่นไส้กับท่าทางเหล่านั้น

   “เอาล่ะ มาครบกันแล้วนะ” ผมเพิ่งสังเกตว่ามีรุ่นพี่จากซองกยุนกวานมารับ นั่นคือชุดนักเรียนเหรอ เสื้อแขนยาวสีขาวทับด้วยสีฟ้าอ่อนพร้อมกับหมวกสูงสีขาวท่าทางบอกความฉลาดไม่เบา เห็นจะแตกต่างกันที่แถบตรงเสื้อนอกสีฟ้าอ่อน ของพี่คนนี้มีสามแถบ แปลว่าอยู่ปีสาม
   ถ้าผมได้ใส่...ก็คงจะมีแถบเดียวนั่นแหละ ปีหนึ่งที่กรุงเทพไปแล้วยังจะมาเป็นปีหนึ่งที่นี่อีก อนาถจิต

   “ขอโทษที่พวกเจ้าต้องจากบ้านทันทีที่สอบคัดเลือกเสร็จ แต่ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าคงเตรียมความพร้อมมาหมดแล้ว”
   กูไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยเว้ย...มั่วจริง

   “ทีนี้พวกเจ้าจงตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปยังโรงเรียนซองกยุนกวาน”









   สถาบันซองกยุนกวาน
   O_O
   แมลงวันต้องบินเข้าปากผมเป็นสิบตัวแน่ ๆ เพราะผมอ้าปากค้างไม่หยุด

   สวยชิบหาย สวยกว่าในซีรี่ส์อีก นี่น่ะเหรอคือสถานที่ของปัญญาชนอนาคตของเกาหลี คุณพระคุณเจ้า...

   มันไม่ได้เป็นตึกที่มีวิวัฒนาการสูงสุดหรอกครับ ก็อาคารไม้โบราณทั่วไปนั่นแหละ แต่มีหลายอาคารมากกกกกกกกก มิหนำซ้ำยังมีต้นไม้ดอกไม้นานาชนิด มีสระน้ำสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ โรงอาหารที่ดูมีอะไรกินตลอดเวลา และก็มีรุ่นพี่ที่เดินสวนไปมายิ้มต้อนรับเป็นอย่างดี

   ผมเกาหัวแกรก ๆ นี่ต้องอยู่ในความฝันเป็นแน่แท้ สถานที่แห่งความฝัน ผมนึกภาพออกเลยว่ามันต้องเป็นสีฟุ้ง ๆ ชวนฝัน แต่นี่มันไม่ถึงขนาดนั้น แค่นี้ผมก็ตื่นตาตื่นใจจะแย่

   “ตรงนี้เรียกลานหินอ่อน เมื่อข้าเรียก พวกเจ้าต้องมาที่นี่ไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน เข้าใจหรือเปล่า”
   “เข้าใจครับ!”
   “ตรงนั้นจะเป็นอาคารเรียนรวม ไม่ว่าพวกเจ้าจะแยกไปเรียนสาขาไหน ก็ต้องมีวิชาที่มาเรียนรวมกันอยู่ดี พวกเจ้าจะได้เรียนตรงนั้น”
   “ครับ!”
   “และสุดทางเดินตรงที่มีน้ำพุหิน ข้างหลังนั่นคือหอพักของพวกเจ้า รู้กันแล้วใช่ไหมว่าจะได้พักห้องไหน”
   “ครับ!”

   อันนี้กูไม่ครับด้วย...ผมหันไปมาหาบัณฑิตคนอื่น ๆ อยากจะถามว่ามึงรู้กันได้ยังไง พยองอันก็เลยกระซิบบอกว่าเขาจัดกันตอนที่ผมกับซองโจไปเข้าเฝ้าพระราชา
   ไม่ปล่อยโอกาสให้กูได้โวยวายเลยโว้ย...

   “เชิญไปที่หอพักเพื่อพักผ่อนตามอัธยาศัย และมารวมที่ลานหินอ่อนก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน”
   “ครับ!”









   หอพัก
   พยองอันอยู่ห้องถัดไปนี่เอง ซวยเหมือนผมเลยครับเขาอยู่ห้องเดียวกันกับเจ้ายักษ์ดุ บริวารของไอ้ซองโจ...ผู้ที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องพักนี้
   มันทำให้ห้องพักที่เล็กอยู่แล้ว ดูเล็กเข้าไปอีกเมื่อมันยืนขึ้น ร่างสูงหุ่นกำยำกำลังโชว์เนื้อหนังให้ผมเห็น ผมอ้าปากค้าง ไม่เคยมีกล้ามเด่นชัดแบบนั้นอยู่บนตัวผม ไม่เคยเลยครับ...

   “สายตาเจ้าทำให้ข้ารำคาญ” ซองโจเอ่ยกับพูดด้วยน้ำเสียงตามแบบฉบับของมัน

   มันจับได้ว่าผมมอง... “ข้าไม่ได้มองเจ้าสักหน่อย”

   “เจ้าโกหกไม่เก่ง”

   “เจ้าคิดไปเอง”

   “ข้าจะบอกกฎการอยู่ร่วมกับข้าให้เจ้าฟัง” พรึ่บ...ร่างเปลือยท่อนบนของซองโจนั่งลงตรงหน้าผม สบตาผมด้วยความใกล้ชนิดที่ว่าแม้แต่ยุงยังไม่กล้าบินผ่าน ผิวมันขาวจนผมแสบตาเลย... “ถ้าเจ้าฉลาดก็จงทำตาม”

   “เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า” กูไม่ยอมมึงหรอกเว้ย...

   “หนึ่ง อย่าทำให้ข้ารำคาญ สอง ข้าเป็นคนหงุดหงิดง่าย สาม ข้าไม่อยากยุ่งกับเจ้า เพราะฉะนั้นเจ้าไม่ต้องมายุ่งกับข้า สี่ ห้ามพูดกับข้าหากไม่มีความจำเป็น และก็ห้า...ไม่ว่าข้าจะออกไปไหน มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า”

   พ่อง...พูดไวมาก...พูดช้า ๆ กูยังจดไม่ทันเลยโว้ย

   “เจ้าเรื่องมากอย่างกับสตรี”

   คำพูดของผมทำเอาเขาคิ้วกระตุก...หว่าย...คิดว่าจะมีแต่คนยอมอยู่ใต้เงาของมึงตลอดงั้นสิ

   “เจ้าทำผิดกฎของข้าไปแล้ว...สี่ข้อ”

   “แล้วเจ้ามีอำนาจอะไรมาลงโทษข้า”

   ฉับพลันทันที ผมถูกกดลงไปนอนราบกับพื้นแข็ง ๆ ของห้อง โดยมีร่างสูงของซองโจทาบทับชนิดที่ว่าผมหนีไปไหนไม่รอด...

   “ตัวเล็กกระจ้อยร่อยแค่นี้ทำอวดดี”

   มึงจะทำอะไรกูวะ!

   “พยองอัน! ช่วยข้าด้วย!” อ่อนแอชิบหายแค่นี้ก็สู้ไม่ได้ แต่อย่าลืมนะครับว่าผมน่ะขี้โรค ยิ่งอยู่ในชาตินี้ ยิ่งเป็นหนัก

   “อ่อนแอจริง เรียกให้คนอื่นมาช่วย”

   “ปล่อยกู ไอ้สัด(ภาษาไทย)”

   “นั่นเจ้าพูดอะไรของเจ้า”

   “ไอ้เหี้ยเอ๊ย ปล่อยกูสิ!(ภาษาไทย)”

   “อยากรู้ใช่ไหมว่าข้าจะลงโทษยังไง”

   มันไม่ปล่อยเพราะมันฟังไม่รู้เรื่องหรือเปล่าวะ...ผมอยากจะบ้าตาย มือมันข้างเดียวแม่งจับข้อมือผมได้ทั้งสองข้อ

   เอาวะ...สู้เท่านั้น สู้แล้วรวย(?) ผมจ้องเขม็งไปที่นัยน์ตาคมที่มองลงมาอย่างท้าทาย

   “อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทำอะไรข้าได้”

   พูดเสร็จแล้วอยากเอามือชกปากตัวเอง กล้ามากนะมึง มึงกล้ามาก มึงไม่ห่วงสวัสดิภาพตัวเองเลยนี่หว่า





    งับ...






   ผมถูกกัดที่ต้นแขน

   มึงเป็นแวมไพร์เหรออออออ ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยย!!!!

   เจ็บครับ แต่นิดหน่อย มันไม่ได้กัดแรง แต่ผมรู้สึกเสียหน้ามากเลย

   “น่าจะเหมาะกับเด็กอย่างเจ้า” กัดเสร็จแม่งก็ลุกขึ้นยืนและก็แต่งตัวต่อ

   ไอ้เหี้ยเอ๊ย...อะไรของแม่งวะ!

   ดีนะที่มันออกไปก่อน ไม่อยากนั้นล่ะก็...มันต้องได้ยินเสียงหัวใจของผมแน่ ๆ
   ไม่สิ ของไอ้ยองวอนมันต่างหาก ไม่ใช่ของผม...

   ผมถอนหายใจ ไม่สนใจเชี่ยอะไรกับอีกฝ่ายแล้ว ผมรื้อของถุงผ้าออกมากะจะจัดเข้าชั้นให้มันเรียบร้อย บันทึกสองเล่มที่เหมือนกันอย่างกับแกะแต่ต่างกันที่ความเก่าใหม่ถูกผมหยิบขึ้นมาและก็วางอยู่บนพื้น ผมจ้องมันเขม็ง ก่อนที่จะสลับไปมองที่ซองโจอีกครั้ง

   ยองวอน มึงคิดผิดคิดใหม่ได้นะเว้ย ไอ้นี่มันเหี้ย มึงอย่าไปชอบมันดีกว่า
   พูดไปก็เท่านั้น ไอ้ยองวอนที่ว่าคือผมในตอนนี้นี่หว่า...
   ผมเบะปาก เปิดบันทึกเล่มใหม่ที่ได้จากพยองอันสด ๆ ร้อน ๆ วันนี้ออกมาแล้วเริ่มเขียนด่าไอ้ซองโจด้วยภาษาไทย ภาษาบ้านของผมเอง

   ซองโจ มึงมันเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย

   ได้ทำแล้วผมก็สบายใจ แม้อีกฝ่ายจะได้ยินเสียงผมหัวเราะแต่มันยึดมั่นในอุดมการณ์ของมันมากครับ ไม่สนใจในสิ่งที่ผมเขียนหรือทำอะไรในห้องพลางหยิบหนังสือที่มันติดมือมาด้วยขึ้นมาอ่านด้วยท่าทางของนักปราชญ์ในยุคก่อน

   ยอมใจ...ขยันชิบหาย...

   เมื่อผมเขียนมึงมันเหี้ยเสร็จจนพึงพอใจ ผม(ที่ไม่มีอะไรจะอ่าน)เลยเลือกหยิบบันทึกเล่มเก่าออกมาดูอย่างไม่มีอะไรทำ

   ตอนแรกข้าไม่ชอบขี้หน้าเขาหรอก   

   เออเว้ย คิดเหมือนกูเลย

   พูดจาไม่เสนาะหู หยิ่งทะนง ท่าทางบ้าอำนาจ

   กูเห็นด้วยกับมึงแบบสุด ๆ

   แต่นัยน์ตาสีดำของเขามักสะกดข้าให้เผลอมองไปอยู่เสมอ แม้ว่าข้าจะพยายามไม่มองไปแล้วก็ตาม

   ผมเงยหน้าขึ้นมามอง นัยน์ตาสีดำคู่นั้นกำลังมองผมอยู่ ผมกลืนน้ำลาย เป็นฝ่ายที่หลบสายตาก่อน หมอนั่นหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ...
   ...ดวงตาทรงพลังอำนาจจริง ๆ แม่ง

   ข้าเป็นบ้าอะไร เกิดอะไรขึ้นกับใจของข้านะ

   เพ้อเจ้อเอ๊ย...ก่อนที่ผมจะปิดหนังสือดังฉับผมก็ดันไปเห็นอีกหลายประโยคที่ยองวอนเขียนสอดแทรกอะไรลงไปไม่รู้ราวกับโน้ตย่อจากบทเรียน





   สิ่งที่เขาชอบ
   1.หนังสือ
   2.แม่น้ำลำธาร
   3.ธนู

   สิ่งที่เขาไม่ชอบ
   คางคก กบ สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ


   “ฮ่า ๆๆๆ”

   “เจ้าเป็นบ้าหรือยังไง” ซองโจไม่รู้ว่าผมกำลังหัวเราะเขาอยู่ “หุบปากได้แล้ว ข้าต้องการสมาธิ”

   เอาเหอะ...บ้าอำนาจไปเหอะ





   สักวันมึงได้เจอคางคกหรือไม่ก็กบจากมือไอ้จูเนียร์คนนี้แน่






TBC*





Talk : พระเอกเป็นจอมกัด(ร่างกาย) ส่วนนายเอกเป็นจอมกัด(ขี้แกล้ง)
นิยายย้อนยุคหลายเรื่องทำคนเขียนงงว่าใครเป็นพระเอก ปวดใจมากเวลาที่เชียร์คนนี้แต่คนนี้กลับเป็นพระรอง T_T
ขอเขียนให้มีพระเอกที่ชัดเจนไปเลยค่ะว่าเป็นใคร! พระญาติของพระราชาเชียวนะ กรุบกริบ >///<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 23-05-2015 02:38:52

แหม่ ลงโทษได้น่ารักเชียวกัดแขนเนี่ยนะ 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 23-05-2015 02:53:33

มาดึกจังเลยค่ะ
พระเอกนายเอกของคุณชฟค.นี่ต้องมีที่สุดซักทางใช่มั้ยคะ คนนี้เป็นพระญาติพระราชาเชียว สนุกค่ะ น่าติดตาม อยากรู้ว่าจูเนียร์จะแก้บันทึกของยองวอนยังไง อยากรู้ว่าพ่อหนุ่มขี้เก๊กคนนั้นจะยอมคุยดีๆด้วยยังไง
ติดตามอยู่นะคะ :mc4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 23-05-2015 03:13:52

 :laugh:
 o13
 :L2:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-05-2015 03:48:13

โอ๊ยน่ารักแปลกๆ ลงโทษด้วยการกัด แมร่ง ฟินแปลกๆ55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 23-05-2015 04:24:18

รอตอนที่ 3 อย่างจดจ่อ

จูเนียร์เป็นคนตลก 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-05-2015 05:20:28

มาแสดงความยินดีที่เปิดเรื่องใหม่ค่ะ  ลงชื่อตามอ่าน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-05-2015 06:54:22

วิธีลงโทษแม่งน่ารักจริงๆ อ่ะ มีงงมีงับ 555555 ทำเราฟินเล็กๆ นะเนี่ย อิอิ ชอบบบ ฮาอ่ะ 555 พยองอันจะคู่กับคนที่หน้าดุๆ ใช่ม้าย >.,<
รอค่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-05-2015 07:21:45

สนุกมากกก รอจอมกัดทั้งสองคนนะ คงกัดกันมันส์ซองยุนกวานแน่ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-05-2015 07:47:37

บอกตามตรงว่าลืมอ่านชื่อคนแต่ง
สะดุดตั้งแต่โชซอนแล้ว คุณน้องจูเนียร์เขียนบันทึกด่าเยอะๆเลยค่ะ ถึงมาแอบอ่านก็อ่านไม่ออกอยู่ดี ฮ่าๆ เราเคยดูทั้ง Rooftop Prince กับ SongYunKwan Scandal มาแล้ว ตอนนี้เรานึกภาพออกเลยว่าห้องที่ทั้งสองคนมาอยู่ร่วมกันมันเล็กขนาดไหน  :hao6:
ตลกตอนที่รู้เลยว่าท่านพ่ออยู่ไหน ดีจัง ถ้ากลับชาติมาคนเดียวเหงาแย่เลย แนวย้อนชาติเดินทางข้มเวลาเนี่ยเยอะมากๆเลยค่ะ ฝั่งจีนเขียนกันออกมาเยอะมากๆ ยังสงสัยเลยว่าไม่เบื่อกันบ้างเหรอ พอมาเป็นฝั่งเกาหลีแล้วเรารู้สึกน่าสนใจและเข้าถึงได้ง่ายกว่ามากค่ะ อิมเมจกับเพลงประกอบนี่เดี๋ยวเราลองไปหาดู


ปล. ยังรอแทนทัพนะคะ ฮ่าๆๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sowza3366 ที่ 23-05-2015 08:05:25

มันสนุกอ่าาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 23-05-2015 08:08:13

น่ารักเว้ยเฮ้ยยย นิยายชฟค ไม่เคยทำให้ผิดหวังงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 23-05-2015 09:26:22

เย้ๆเรื่องใหม่
แถมคราวนี้มาแหวกแนวเลย
แต่ก็สนุกเหมือนเดิมค่าาา
คู่นี้ต่อไปคงกัดกันสนุกแน่ๆ
รอติดตามน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 23-05-2015 10:03:51

โอ่ย ยิ่งอ่านยิ่งตลก
ขำที่นางเขียนไดอารี่เป็นภาษาไทย กิ๊บเก๋ยูเรก้ามาก
คงไม่คิดจะให้ใครอ่านใช่มั้ย 555555
ละไหนจะเอากบไปแกล้งอีกก เหนือ่ยใจแทน 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 23-05-2015 10:06:52

ดูเหมือนจูเนียร์จะทะเลาะตบตีกับตัวเอง(ในอดีต)ตลอดเลยอ่ะ ตลกดี
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 23-05-2015 10:58:34

 :hao7: ชอบวิธีการลงโทษซองวิธีการลงโทษซองโจจริงๆ เจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 23-05-2015 12:08:49

จิ้ม  :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 23-05-2015 12:28:44

สนุกกกกกกกกก
ตื่นเต้นมากเลย แล้วจะรักกันยังไงละทีนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 23-05-2015 12:35:52

jr. ช่างน่ารักขนข้าอดหัวเราะมิได้  :laugh:  :laugh:  :laugh:
รอตอนต่อไปจ้าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 23-05-2015 12:43:35

สนุกค่ะะะ ตามเลย แบบนี้ต้องตาม  :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 23-05-2015 13:03:14

จูเนียร์ฮามาก มัวแต่ว่าตัวเองในอดีตเดี๋ยวจะต้องหลุมรักไม่รู้ตัวนะ
ซองโจลงโทษได้น่ารักน่าหมั่นเขี้ยวมาก 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Luksa ที่ 23-05-2015 14:05:57

 :hao7: ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 23-05-2015 14:26:11

กลัวคางคกเหมือนโหน่ง ชะชะช่าเลยนะซองโจ ถถถถถถ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-05-2015 14:30:44

ติดตามนะค้าา..^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 23-05-2015 14:46:43

แวะมาเจิมเรื่องใหม่จ้าาา


ฮาดีค่ะ   :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 23-05-2015 15:53:58

นายเอกจะตลกมากไปไหม
ชอบนายเอกมาก ๆ เลย
(ขอโทษจำชื่อไม่ได้) :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 23-05-2015 15:59:00

กรี๊ดดดดด :hao7: โอ้ยยยยยย  :ling1: :ling1:มาต่อไวๆนะค่ะ คือชอบบบบบบ รักเลยย  :katai2-1: :katai2-1: :katai4: :katai4: :katai4: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 23-05-2015 18:30:45

นายเอกออกแนวกวนๆ น่ารักดี  อยากเห็นอิมเมจจังเลย  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 23-05-2015 18:52:42

ชอบแนวนี้มากค่า ติดตามมมมมม อัพบ่อยๆนะคะ เขินเว่อ -/-

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 23-05-2015 20:33:23

อาจเปลี่ยนใจมาชอบเกาหลีก็เพราะเรื่องนี้แหละ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 23-05-2015 20:49:29

อิมเมจยูชอนจากซองยุนกวานลอยเข้ามาเลย 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SweetCha ที่ 23-05-2015 21:31:38

 :laugh: นายเอกตลกดีชอบอ่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 23-05-2015 21:57:28

ชอบบบบบบบ สนุกมากๆเลย
น้องจูเนียร์คนงามนี่น่าสงสารสุดๆเลย
อยากรู้จังเลยว่าจะได้ทำอะไรที่ชาติก่อนไม่ได้ทำมั้ย
อยากอ่านต่อออออ มาต่อเร็วๆนะคะ ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 23-05-2015 22:01:30

 :m20: :m20: รอวันที่พระเอกจะเจอกบ อิอิ

นายเอกเราน่ารักมากอ่ะ ชอบจัง   :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 23-05-2015 22:44:04

น่ารักมากกกก แอร๊ย รอตอนต่อไปนะครัช

ปล. อ่านไปเพลงประกอบซีรี่ย์แนวพีเรียดลอยเข้ามาในหัวเลย 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 23-05-2015 23:10:54

กัดเนี่ยนะ :jul3:
รุนแรงมากกกก เจ็บปวดน่าดู
พยองอันของเราไปอยู่กับยักษ์แหละ :z2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 24-05-2015 00:41:08

ลั่นมากกกก น่ารักรออ่านเลย
ปกติเราไม่ค่อยตามเกาเท่าไหร เเต่ซีรีย์เกาหลีพีเรียดนิมันอิน


กอดฮ่ะ สู้ๆ #นิราศโชซอน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 24-05-2015 01:31:22

ในที่สุดก็มีคนแต่งนิยายย้อนยุคของเกาหลี
แล้วยิ่งเป็นพี่เค้กแต่งด้วยแล้ว เป็นการคอนเฟิร์มได้ว่ามันจะสนุกมากกกกกกกกก
ฮาจูเนียร์มาก นางรั่วได้ใจ ถ้าเป็นแบบนี้ จะมีซองโจในยุคปัจจุบันรึเปล่า มันต้องมีดิ ใช่ม่ะะ
โอ้ยย ติดตามตอนต่อไปนะคะพี่เค้ก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-05-2015 06:42:33

สนุกมากกกกกกก ก.ล้านตัว อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 24-05-2015 07:18:31

สนุกค่ะ รอตอนที่ 3 อยู่นะคะ  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 24-05-2015 12:45:15

ขอมาลงชื่อติดตามค่ะ
สนุก ฮาด้วย รู้สึกอ่านแล้วเห็นภาพ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-05-2015 14:11:56

ซองโจ นายชอบกัดยองวอนเหรอ? 555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-05-2015 18:10:39

สนุอะไรอย่างนี้อยากอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 24-05-2015 19:54:50

แสบนักนะจูเนียร์ !!
:hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 24-05-2015 19:55:38

อิมเมจเรื่องนี้เริดมาค่ะ อุอิ  เพิ่งได้เจอนิยายย้อนยุคของเกาหลีเรื่องแรก ตื่นเต้น ๆ  ขอตามติดเป็นเอฟซีไดอารี่ฉบับโซซอนรำลึกด้วยคน 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 25-05-2015 00:32:26

ชอบมากบอกเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 25-05-2015 00:46:11

ตอนที่ 3







   ก่อนไปที่ลานหินอ่อนตอนตะวันใกล้ตกดินต้องเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนซองกยุนกวานก่อน
   ไอ้ซองโจมันเปลี่ยนตั้งแต่มันเข้าหอมาได้ห้านาทีแรกแล้วล่ะครับ ผ่านมาสองชั่วโมง(ผมกะเอา) แม่งยังนั่งอ่านหนังสือท่าเดิมเด๊ะ ๆ ที่เปลี่ยนคือหน้าหนังสือที่มันอ่านนั่นแหละ
   รู้ไหมผมทำอะไรตลอดเวลาสองชั่วโมงที่ผ่านมา หึหึ...

   …ผมหาวิธีใส่เครื่องแบบอยู่น่ะสิ

   แม่งเอ๊ยยย...ไม่เค้ยไม่เคยแต่ง ตอนเข้ามาสอบก็มีพ่อบ้านแต่งให้(พร้อมหวีผมและก็เกล้าให้อีกต่างหาก) แต่นี่ผมต้องใส่แล้วใส่ใหม่ พยายามมองไอ้ซองโจ(แบบไม่เปิดเผยว่ามอง)ว่ามันใส่ยังไง แต่ทำยังไงก็ไม่เป๊ะเหมือนมันสักที แบบนี้เขาก็รู้น่ะสิว่าไส้ในของไอ้ยองวอนคือใครไม่รู้ที่มิใช่โคเรียน

   “จากที่ข้าเฝ้ามองดู...สติปัญญาของเจ้าดูมีน้อยนิดนะ”

   มันเป็นคำด่าว่าผมโง่ ตามสไตล์ชาวโชซอน
   มึงไม่ด่ากูว่าโง่เลยล่ะครับ จะเสียเวลาพูดจายาว ๆ กันทำไม
   
   ฟัคยูแมน... T^T

   “ข้ามิเข้าใจ เจ้าสอบได้ที่หนึ่งมาได้อย่างไร”

   ซองโจแม่งก็พูดไปเรื่อย อ่านหนังสือของมันไปเรื่อย และไม่ช่วยเชี่ยอะไรเลย แล้งน้ำใจจริง ๆ

   “เจ้าไม่พอใจที่ข้าเสมอกับเจ้าหรือ”
   “เรื่องอันดับเหล่านั้นข้าไม่สนใจ” ซองโจตวัดสายตามามองผมที่ยืนใส่เสื้อผ้าเกาหลีโบราณแบบแหว่ง ๆ อยู่ “แต่ข้าแค่สงสัย ว่าเจ้าได้มันยังไง แม้แต่ใส่เสื้อผ้า เจ้าก็ยังทำไม่ได้”

   งั้นกูขอท้าให้มึงไปใส่โจงกระเบนกับราชปะแตน! ไปสิไป! ไปสิโว้ย!

   “การขยับแบบไร้สติปัญญาของเจ้ามันกวนสมาธิข้า”

   ซองโจลุกขึ้นยืน...ห้องดูเล็กลงไปในบัดดล(เนื่องจากตัวของมันใหญ่มาก) มันมายืนท่วมหัวผม และก็จับผมหันหลังจนตัวผมจะปลิวไปตามแรงนั้น

   “อยู่นิ่ง ๆ”
   
   ผมรู้สึกเหมือนผมเด็กสองขวบ ซองโจจับผมแต่งตัวและก็บังคับให้ผมขยับตามตามคำสั่ง ผมหลับตาลงพร้อมกับทำหน้าอับอายขายขี้หน้าแต่ไม่ให้มันเห็น จนกระทั่งมันสั่งให้ผมหันไปเพื่อที่จะจัดเสื้อนอกให้มันนั่นแหละ
   นัยน์ตาของมันมองแต่เสื้อ แต่นัยน์ตาของผมมองแต่หน้ามัน(เงยด้วย...) ใบหน้าแบบโคลสอัพของมันทำเอาผมอ้าปากค้างเติ่งด้วยความอึ้ง ไอ้เชี่ย! บอกมาว่าปี 2015 มึงจะได้เดบิวต์เป็นวงอะไร หน้าแม่งเหมือนสวรรค์ส่งบรรจงสร้างชิบหายเลยครับ ผมไม่รู้จะบรรยายความหล่อของมันยังไงดีให้มันดูสมจริง เพราะมันหล่อมากจริง ๆ และนี่คือสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนี้ครับ
   ความตื่นเต้นบวกความเขินอาย = ของยองวอน
   ความอิจฉาแกมหมั่นไส้ปนอยากถีบเล็ก ๆ = ของผมเอง
   
   “นายน้อย”

   เสียงเคร่งขรึมดังขึ้นที่ประตูห้อง ซองโจผละออกไปจากผม อย่าครับ อย่าเพิ่งคิดนะครับว่ามันจะสบตาผมปิ๊ง ๆ แล้วก็แยกออกไปด้วยความเคอะเขิน เปล่าเลย มันทำเหมือนผมเป็นแมลงสาบที่น่าเกลียดที่สุดในโลก
   ถ้าไม่ติดว่ามันเพิ่งใส่เสื้อให้ผม ผมคงถามมันไปแล้วว่ามันมีปัญหาอะไรกับผมหรือเปล่า

   “นายน้อย หลับอยู่รึเปล่าขอรับ”

   ไอ้นายน้อยนี่ไม่น่าใช่ผมแน่ ๆ ผมหันไปมองซองโจที่มองไปที่ประตู

   “ข้าไม่ได้หลับ”

   “ใกล้ถึงเวลาแล้ว จะไปเลยหรือไม่ขอรับ”

   ซองโจทำท่าคิดนิดหน่อย ก่อนที่จะเปิดประตูและก็เดินออกไปเลย คนที่เรียกมันว่านายน้อยคือเจ้ายักษ์ดุ รูมเมทของพยองอันนี่เอง พยองอันยิ้มและก็โบกมือให้ผม ท่าทางจะมาเรียกผมเหมือนกัน

   ผมใส่รองเท้าข้าง ๆ พยองอัน เห็นนักเรียนปีหนึ่งก็ทะยอยกันออกมาจากหอเหมือนกัน ทุกคนอยู่ในชุดเครื่องแบบใหม่เอี่ยม ดูเป็นทรงปัญญาอย่างยิ่ง ส่วนผมน่ะเหรอ ผมว่าผมเหมือนคนไทยอยู่ผิดที่ผิดทางมากกว่า
   
   “เครื่องแบบนี้ดูเหมาะกับเจ้าดีนะ” พยองอันยิ้มแฉ่ง
   “เจ้าก็พูดเกินไป” ผมไม่ใช่คนบ้ายอนะครับ “รูมเมทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
   “รูมเม๊ททึ?”
   กูจะบ้าตาย...ทำไมถึงลืมตัวทุกที “เป็นภาษาของฝรั่งมังค่าน่ะ แปลว่าเพื่อนร่วมห้อง”
   “นี่เจ้ารู้ภาษาของพวกหัวทองด้วยอย่างนั้นหรือ!”
   หนัก...หนักเลยกู... “เอ่อ ข้าก็พอรู้มานิดหน่อย” มันเป็นศัพท์ที่ใช้กันทั่วไปเลยนะ T^T
   “เจ้านี่สมกับได้ที่หนึ่งมาจริง ๆ” พยองอันดูจะชื่นชมผมมากขึ้นไปอีก “รูมเม๊ททึของข้าก็ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก แต่เขาเงียบเกินไปน่ะ ข้าถามอะไรก็ไม่ตอบข้าเลย คนเดียวที่เขาพูดด้วยคงจะเป็นรูมเม๊ททึของเจ้านั่นแหละ”

   พวกเรานินทาได้อย่างโคตรจะเผาขน เพราะไอ้ยักษ์ทั้งสองเดินตามหลังมาแบบติด ๆ และพลพรรคของบรรดายักษ์ก็ไม่ได้มีแค่สอง อย่าลืมยักษ์ใจดีที่อยู่อีกห้องหนึ่งนะครับ เหมือนจะตามมาสมทบทีหลัง

   “เจ้าหมอนั่น...ข้าไม่อยากอยู่ร่วมชายคาห้องเดียวกับเขา”
   “เจ้าพูดเสียงดังเกินไปแล้ว” พยองอันเขย่าแขนเสื้อของผม
   “ก็ข้าจะเสียงดัง” ผมตั้งใจให้ซองโจมันได้ยิน “กฎบ้ากฎบอก็ตั้งขึ้นเองโดยไม่ถามความเห็นข้าสักคำ เผด็จการแบบนี้จะเป็นขุนนางที่ดีได้อย่างไร!”
   ผมพูดดังขนาดนี้แม่งคงดังไกลไปถึงบางปลาม้าที่อยู่แผ่นดินไทยนู่นเลยมั้ง...ไม่มีทางที่ไอ้ซองโจจะไม่ได้ยิน ผมรู้สึกเหมือนโดนหิ้วคอเสื้อ ซึ่งใช่จริง ๆ ด้วย ไอ้ยักษ์ดุ มันหิ้วผมให้เท้าลอยจากพื้น

   “ไอ้เหี้ย!!!(อุทานภาษาไทย)”

   “ชิล เจ้าอย่าไปใส่ใจเด็กอย่างเจ้านี่เลย”

   เด็กงั้นเหรอ...เชี่ยซองโจ มึง!

   “แต่มันพูดจาหยามเกียรตินายน้อย”
   “คำพูดของเขา...ข้ามิเคยคิดจะใส่ใจ”

   ปุ...ยักษ์ดุนามว่าชิล(มึงไม่เห็นจะชิวตามชื่อมึงเลยวะ จริงจังชิบหาย)ปล่อยผมลงตามคำสั่งของนายน้อยยยยยยย(ประชด) ก่อนที่สามคนนั้นเดินผ่านผมกับพยองอันไป ไอ้คนหน้าสุดหยิ่งยโสอย่างแรง คนที่สองก็ตามแต่คนหน้า ส่วนคนหน้าหันมาส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้ผม ยักษ์ใจดี...

   “เจ้ากล้ามากเลยนะยองวอน นั่นเขาเป็นพระญาติของพระราชานะ แต่เขาเกิดถือสาเจ้าขึ้นมาล่ะก็ ชีวิตของเจ้าในซองกยุนกวานจะไม่สงบสุข”
   “เขาไม่ถือสาข้านี่ เจ้าก็ได้ยิน”
   “ถ้าเกิดเขาเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ”
   “นี่พยองอัน เจ้าไม่เห็นต้องหวาดกลัวคนพวกนั้นเลย พวกนั้นก็มีสองมือสองเท้าเหมือนเรานะ”
   “แต่ว่า...”

   เพิ่งสังเกตว่าพยองอันหน้าซีดไปหมด...กลัวชนิดที่ว่าขี้หดตดหาย...ผมเริ่มเอะใจ...ผมจำสภาพตัวเองตอนอยู่ในท้องพระโรงได้ว่าตัวเล็กเท่าจิ๋มมดปานใด(คิดว่าทุกท่านก็คงจะจำได้เช่นเดียวกัน) เรื่องลำดับศักดิ์ในสมัยนี้คงจะซีีเรียสกันมากชนิดที่ว่ากลัวจนขึ้นสมอง ผมอาจจะลืมไปนิดหน่อย

   อืม...แต่หมอนั่นก็ไม่ได้ถือสาอะไรผมนี่นา...(ในใจปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีกอย่างโล่งอกที่มันไม่เอาความ)









   โรงอาหาร
   นี่เป็นการทานมื้อเย็นและทานอาหารมื้อแรกที่ซองกยุนกวาน บัณฑิตหน้าใหม่และเครื่องแบบสีสะอาดสุดแจ่มแมวกำลังนั่งเรียงกันหลายแถวและหันหน้าเข้าหากัน ผมน้ำลายไหลกับกับข้าวกับปลาที่อยู่ตรงหน้า ที่นี่เขาเลี้ยงดีกันจริง ๆ อาจเป็นเพราะว่ามีแต่ลูกท่านหลานเธอมาเรียน

   ว่าแต่เมื่อไหร่มึงจะแดก ๆ กันสักที...กูหิวเว้ย

   ที่แท้ก็รอเหล่าคณาจารย์นี่เอง พวกท่านพากันเดินมาเป็นแถวหลายสิบคน บางคนนี่แทบจะเรียกว่าเป็นผู้เฒ่าเพราะสีผมและเคราขาวยาวเฟื้อย ว่าแต่...แดกได้แล้วหรือยัง

   ในที่สุดก็ถึงเวลานั้น จะอาหารสมัยเก่าใหม่อะไรผมไม่สนทั้งนั้นแหละ ผมหิวชิบหาย ทุกคนดูทานกันแบบผู้ดี๊ผู้ดี ในขณะที่ผมคว้าอะไรได้ก็ยัดเข้าปากหมดโดยไม่แคร์สายตาประชาชีชาวโคเรียนในยุคเก่า

   “เจ้าอดอยากมาจากไหนน่ะ” คนที่นั่งข้าง ๆ ผมส่งเสียงถาม ผมมองไปดูแว้บแรกนึกว่าคิมซูฮยอน(ที่มีหน้าปรากฎอยู่บนป้ายโฆษณาเยอะ ๆ อยู่ที่เกาหลีใต้ในตอนนี้น่ะครับ) ต้องหันไปดูอีกทีกลับผมว่าไม่ใช่ แค่หน้าคล้ายเฉย ๆ
   “ข้าหิว” ผมพูดไปเคี้ยวไป
   “หึ เจ้าอยากได้เนื้อหมูของข้าหรือเปล่าล่ะ”
   “ได้เหรอ” ผมมองอย่างหิวกระหาย
   “เอาไปสิ”
   “ขอบใจนะ” ไม่รู้ว่าให้เพราะสงสารหรือสมเพช ไม่รู้ล่ะครับ ไอ้หมูนี่ประหลาด แม่งโคตรอร่อย ผมไม่ยอมปล่อยไปง่าย ๆ หรอก “ข้าชื่อจู...จูหนะ...”
   “จู๋?”
   จู๋เหี้ยไรล่ะ...กามได้อีกไอ้สัด “ยอง...ยองวอน” รู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องพูด แต่ก็ต้องพูดครับ...
   “คนที่สอบได้ที่หนึ่ง” มันทำหน้าอ๋อทันที “ยินดีที่ได้้รู้จัก ข้าชื่อมินจุน”

   …มินจุน

   หน้าเหมือนคิมซูฮยอนแล้วยังชื่อมินจุนอีก นามสกุลโทด้วยหรือเปล่าเนี่ย จะขำให้!

   (*โทมินจุน บทบาทของคิมซูฮยอนจากเรื่อง You who came from the stars แสดงคู่กับจอนจีฮยอน นับว่าเป็นหนึ่งบทบาทที่สร้างชื่อเสียงให้คิมซูฮยอน)
   
   “มินจุน! ข้าคิดว่าข้าคงจะจำชื่อและหน้าของเจ้าได้อย่างขึ้นใจ” ผมพูดกับเพื่อนใหม่พร้อมรอยยิ้ม หมอนั่นเอาแต่หัวเราะผมและก็ส่งเนื้อหมูมาให้ผมเพิ่มอย่างใจดี...
   
   ในที่สุดก็ทานอาหารเย็นเสร็จ หลังจากนั้นก็พากันแยกย้ายกลับหอใครหอมัน ผมจำใจต้องเดินตามหลังสูง ๆ ของไอ้ซองโจไปอย่างไม่มีทางเลือก ถอดรองเท้าก็ต้องถอดรองเท้าวางไว้ข้าง ๆ มัน แม่งเป็นการกระทำที่โคตรจะฝืนใจทำ แต่โชคดีที่อาหารที่นี่อร่อย ผมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากับการเป็นลียองวอนแล้วล่ะ

   “พุงเจ้าโผล่” ซองโจหันมาและก็บอกอย่างรำคาญ

   เชี่ย...พุงก็พุงกู เรื่องของกูมึงรำคาญห่าไรเนี่ย

   “ข้าเห็นเจ้ากินอย่างตะกละตะกลาม”

   นั่นก็เรื่องของกูอีกเรื่องครับบักนายน้อย...

   “เด็กนี่มันเด็กจริง ๆ”

   นี่คือจุดพีคที่มึงพยายามจะสื่อสินะ...ผมจะไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น(สงสัยผมอิ่มและก็เหนื่อยที่จะด่ามันเหลือเกิน ด่าไปก็เหมือนจะไม่สู้มัน...) ผมจึงรีบถอดชุดออกเปลี่ยนเป็นชุดนอนสีขาวและก็ปูที่นอน

   “ข้าจะออกไปข้างนอก” ซองโจบอกผม “ไม่ต้องบอกใครว่าข้าไปไหน”

   แต่มึงต้องบอกกูก่อนเว้ยว่ามึงจะไปไหน... “กฎที่นี่เขาไม่ให้นักเรียนออกนอกหอยามวิกาลเว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ”

   “กฎที่ข้าตั้งเจ้ายังไม่ยึดมั่นในกฎนั้นเลย นับประสาอะไรกับที่ข้าจะแหกกฎของโรงเรียน”

   มันทำท่าจะออกไปข้างนอกจริง ๆ เห้ย นี่มึงไม่เกรงกลัวในกฎอะไรนี่เลยหรือยังไง ผมที่พร้อมจะนอนมองดูร่างสูงในชุดนักเรียนเต็มยศเดินออกไปข้างนอก เห็นได้ชัดว่าข้างนอกเขาเริ่มเงียบกันแล้ว แต่มันกลับเดินต๊อกแต๊กไม่แคร์สื่อเชี่ยไรเลย...
   ผมมองตามอย่างเจ้าเล่ห์ ถึงเวลาแก้แค้นมันแล้วสินะ...ฟ้องอาจารย์แม่ง!
   ผมล้อเล่น มันไม่ใช่นิสัยผมครับ ฟ้องไรเนี่ย... ค่อย ๆ กระดึ๊บไปยังหน้าประตูและก็เลื่อนประตูออกมองตามว่าซองโจจะไปไหน ผมเห็นหลังมันไหว ๆ อยู่ในที่สว่างก่อนที่จะหายวับไปในความมืด
   ด้วยความอยากเสือก...(อีกแล้วสินะ) ผมค่อย ๆ เลื่อนมือไปหยิบบันทึกของยอนวอนมาอ่านเผื่อจะมีข้อมูลสถานที่ที่ทำให้คนอย่างซองโจมันแหกกฎ ไอ้บันทึกบ้านี่แทบจะกลายเป็นคู่มือทำความรู้จักเจ้าซองโจไปซะแล้ว...ผมอ่านผ่าน ๆ ไปเรื่อย ๆจนกระทั่งเจอหน้าหนึ่งที่เขียนเอาไว้ นึกถึงปากกาไฮไลท์และก็โพสต์อิทชิบเป๋ง อยากจะเอามาเน้นข้อความสำคัญเอาไว้เสียเหลือเกิน

   วันนี้ข้าเจอเขา! ข้าแอบไปหยิบอาหารจากในครัวเพราะข้าอ่านหนังสือจนดึกดื่น...

   อ้วนตั้งแต่หลายร้อยปีที่แล้วยันหลายร้อยปีต่อมา...เจริญจริง ๆ

   …ข้ากำลังเดินกลับเข้าห้อง และข้าก็เจอเขา! เขากำลังเดินจะกลับเข้าหอในท่าทีที่สงบราบเรียบเช่นเคย แต่วันนี้เหมือนกับมีเรื่องให้เขากังวลอยู่ในใจ ข้าสังเกตได้เพราะว่าข้าเห็นคิ้วเข้ม ๆ ของเขาขมวดเข้าหากัน ข้าอยากจะรู้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขา...

   ขี้เสือกเหมือนกันอีก...

   …แต่ข้าจะถามได้อย่างไรในเมื่อข้าไม่เคยคุยกับเขาเลย ข้ามองเขาจนเขากลับเข้าห้องหอไป หอที่เขาอยู่กับซองชิล...

   ไอ้ชิวนั่นอ่ะนะ ซองชิล...ชื่อเก๋กู๊ดอยู่นะครับ แปลว่าความซื่อสัตย์ มิน่าล่ะ แม่งตามนายน้อยของมันชนิดที่ว่าติด ๆ เป็นปลิง

   ...ข้าได้ยินพวกเขาพูดคุยสองสามประโยคเกี่ยวกับพระราชา ตอนนั้นมีคนมาขัดจังหวะข้า ข้าก็เลยมิได้ฟังต่อ ได้แต่นำอาหารที่ข้าหยิบมาวางไว้ตรงหน้าห้องก่อนที่ข้าจะกลับเข้าหอของข้าไป...ไม่รู้ว่าเขาจะได้ทานอาหารจากข้าหรือไม่...
   
   มันคงไม่กินหรอกยองวอนเอ๊ย หุ่นแม่งเป๊ะซะขนาดนั้นถ้าจะแดกก็คงแดกแต่คลีน...อืม...ใจความในหน้านี้ก็ยังบอกผมได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นท้ายที่สุดแล้วแม่งก็ไม่ใช่เรื่องของผมอยู่ดี
   มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึงละ ถ้าเขามาตรวจแล้วไม่เจอมึงกูบอกความจริงไปกูไม่รู้ด้วยนะ ตัวใครตัวมันนะ
   ว่าแต่...ทำไมมันรู้สึกโหวงเหวงว่างเปล่าแบบนี้ล่ะครับ...ผมอยากตั้งสเตตัสเฟสบุ๊คจังวะครับ อยากเลื่อนทวิตเตอร์ดู อยากอ่านกระทู้เด็ดพันทิพ(18+) เน็ตก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มี...เฮ้อ...แม่งโคตรคิดถึง 2015
   ผมเผลอหลับไปจนฝันว่าผมกำลังตอบไลน์ไอ้กล้วย...





   และแม่งมีเสียงฉาบห่าเหวไรไม่รู้มาปลุกผม!





   “ไฟไหม้เหรอวะ!!!!!!!”

   เหตุการณ์มันเหมือนอย่างนั้นผมก็เลยร้องถาม พยองอันเคาะประตูห้องผมอย่างบ้าคลั่ง ผมก็เลยออกมาจากห้องด้วยหัวที่ชี้ฟู(กูไม่เคยชินเลยสักนิดกับผมยาวเฟื้อย) พร้อมกับสงสัยว่าพวกคนในชุดนอนเขาวิ่งห่าไรกันอยู่ มึงเล่นไล่จับกันตอนนี้เนี่ยนะ
   
   “เจ้าปีหนึ่ง เจ้ายังนอนหลับสบายใจอยู่ได้” ผ่าง! ผ่าง! ผ่าง! ไอ้รุ่นพี่พูดไม่พอมันยังตีฉาบไล่ผมให้ยืนขึ้นด้วย “พวกเจ้ามีเวลาก่อนฟ้าสาง ถ้าหาชุดนักเรียนของตัวเองไม่เจอ ก็เตรียมตัวอับอายในวันนี้ทั้งวันได้เลย”

   ว็อทเดอะฟัX...เชี่ยไรเนี่ย

   “เพื่อนร่วมห้องของเจ้าไปไหน...”

   “เอ่อ มันวิ่งออกไปตามหาของก่อนที่ข้าจะตื่นเสียอีกขอรับรุ่นพี่” ไหวพริบผมไวโคตร แต่ทำไมผมต้องช่วยซองโจด้วย

   “งั้นเหรอ เจ้าควรรีบออกมาหาได้แล้ว คนอื่นเขาหาได้เขาก็กลับไปนอนกันหมด เหลือแต่จอมขี้เกียจอย่างเจ้า!”

   มึงก็ไม่ควรมากวนกูตอนนอนไง ไอ้รุ่นพี่ห่าเหว พยองอันพยุงผมให้ลุกขึ้นยืน เครื่องแบบที่ว่าเป็นเพียงเสื้อนอกและมันพิเศษตรงที่มีป้ายชื่อที่ปักเอาไว้(ไม่รู้ไปปักกันตอนไหนและจิ๊กออกไปจากห้องตอนไหนด้วย) ของพยองอันหาได้ไม่ยากครับ บริเวณหอพักนี่เอง ของบางคนอยู่บนหลังคา ของบางคนลอยอยู่กลางน้ำถูกวางอยู่ตรงใบบัวใหญ่ และของบางคนแม่งก็ถูกขุดดินฝังเอาไว้
   
   วิธีรับน้องแบบซองกยุนกวาน

   ผมไม่เห็นจะสนุกด้วย...มันหนาวมาก...หนาวจนขาผมสั่นและไม่สามารถเดินต่อได้

   “ไหวหรือเปล่ายองวอน” พยองอันพยุงผม ก่อนที่จะสังเกตเห็นไอ้ยักษ์ชิว “เมื่อกี้ข้าเห็นชุดของซองชิล ข้าไปบอกเขาก่อนนะ”

   ช่างเป็นรูมเมทที่ดี ผมพยักหน้าก่อนที่จะแยกย้ายไป ความวุ่นวายเริ่มเบาลงเพราะส่วนใหญ่เริ่มหาเจอกันหมดแล้ว ในขณะที่ผมเดินอย่างอ่อนแอและก็มองหาไปเรื่อย ๆ หนาวก็หนาว ง่วงก็ง่วง รู้สึกอยากจะล้มลงไปนอนเสียตั้งแต่เดี๋ยวนั้น

   กูนี่คิดถึงอากาศร้อน ๆ ที่เมืองไทยเลย...

   ในที่สุดผมก็เห็นชุดผม...แม่งวางอยู่บนรั้ว ผมค่อย ๆ เดินช้า ๆ เพื่อที่จะไปหยิบมัน แต่ใช่ว่าจะเขย่งแล้วหยิบได้เลยนะครับ(คือผมเตี้ย...) ผมต้องปีนขึ้นไปเอา เป็นกิจกรรมตอนรุ่งสางที่ทำกูสร่างง่วงเลยเจ้าข้าเอ๊ย ผมกระโดดเหยง ๆ สองสามหนกว่าจะเกาะขอบรั้วสำเร็จ และก็กระดึ๊บขึ้นไปนั่งบนรั้ว
   ตายโหงงงงงงงงงงง...อย่าลืมนะครับว่าซองกยุนกวานใกล้วังขนาดไหน อีกฝั่งของรั้วนี่มันคือวังหลวงเห็น ๆ !
   กูลงก่อนดีกว่า ก่อนที่ใครจะมาเห็น...ผมกำลังจะลงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมเห็นภาพ ๆ หนึ่งปรากฎสู่สายตา


   ซองโจ...กำลังคุยกับหญิงงาม



   ดูปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นผู้หญิงสูงศักดิ์ ไม่ได้แอบคุยอะไรกันมากครับ เพราะบ่าวไพร่บริวารยาวเฟื้อยเป็นหางว่าว ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นองค์หญิงอะไรสักอย่าง แต่ถึงอย่างนั้นสองคนนี้ดูมีอะไรเกินกว่าคำว่า ญาติ มากมายเลยทีเดียว

   “ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ!”

   ทหารอารักขาหญิงงามมองเห็นผม ผมที่เกาะอยู่บนรั้วเสียหลัก ล้มลงไม่เป็นท่าก้นจ้ำเบ้า ดีนะที่พื้นไม่แข็งเท่าไหร่เพราะยังพอมีหญ้า แต่เจ็บปวดชิบหายเลย นี่ผมต้องหนีหรือเปล่านะ
   ผมทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ไหว ได้ยินเสียงฝีเท้าใครหลายคนกำลังเดินมา หนึ่งในนั้นคือซองโจ

   “จับมันไว้!”

   ทหารอารักขากำลังจะมาจับผม ผมหลับตาปี๋...(ถึงเวลาที่ผมจะคอขาดแล้วสินะ) 

   “ไม่ต้อง”

   ซองโจพูดน้ำเสียงเด็ดขาด

   “คนนี้ข้ารู้จัก”

   “จะไม่เป็นไรหรือ...”
   
   “ไม่เป็นไร เขาก็แค่กำลังเล่นเกมรับน้องของรุ่นพี่ที่ซองกยุนกวาน”

   มันไม่อยู่มันยังรู้เลยว่าผมกำลังทำอะไร...ไม่นานนักทหารอารักขาก็จากไป ซองโจยื่นมือมาให้ผมจับ ตอนแรกผมก็อิดออดจะไม่จับ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ได้จับเพื่อที่จะลุกขึ้นอยู่ดี...

   “เจ้าเห็นอะไรบ้าง” ซองโจถาม ขณะที่เดินนำผมกลับไปยังหอพัก

   “ข้าไม่เห็นอะไรเลย” ตอแหลเพื่อความปลอดภัยไว้ก่อน แม้จะไม่ชอบขี้หน้ามัน แต่ไอ้นี่ก็เป็นญาติของผู้เป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินนี้...

   “บอกข้ามา ไม่มีใครทำอะไรเจ้าหรอก”

   “เจ้าแน่ใจหรือ” ผมทำเสียงเซ้าซี้ ซองโจมองมาที่ผมอย่างรำคาญ “ก็ไม่เห็นอะไรมากหรอก ข้าเห็นเจ้ายืนคุยกับหญิงสูงศักดิ์ ผู้ที่ข้าไม่รู้จักว่านางคือใคร...”

   “…”

   “สวยดีนะ เจ้าน่าจะแนะนำให้ข้ารู้จักบ้าง”

   ซองโจชะงักกึก ส่งเสียงหึในลำคอ “นางไม่ชอบเด็กอย่างเจ้า”

   “ข้าไม่ใช่เด็ก”

   “เจ้าใส่เสื้อผ้าเป็นหรือยังล่ะ”

   “ข้าใส่เป็น!” มึงไปเดินบางกอกแฟชั่นวีคกับกูไหมล่ะ! “ที่เจ้าออกมายามวิกาล ที่แท้ก็มาเสวนากับสตรีนี่เอง”

   ซองโจหยุดและก็หันมามองหน้าผม...

   “มันไม่ใช่ธุระของเจ้า”

   “รุ่นพี่ถามหาเจ้า ข้าต้องช่วยโกหกให้เจ้า”

   “วันหลังไม่ต้องช่วยข้าโกหกก็ได้”

   โว้ย ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดล่ะ ไม่สิ ยองวอนใช่ไหมที่เป็นคนหงุดหงิด ไม่ใช่ผม...







   “ข้าต้องไปหานาง”







   “…”






   “นางเป็นคู่หมั้นของข้า”






TBC*






Talk : ขอบคุณที่เปิดใจอ่านนะคะ ขอบคุณที่ร่วมย้อนอดีตไปยุคโชซอนกับนังจูเนียร์
พระเอกซึนนิดนึงนะคะ เขาเป็นชายในสมัยก่อน... >///<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 25-05-2015 00:50:29

 :jul3:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 25-05-2015 01:02:34

กำัลงมันส์เลยอ่าาา าา   :hao7: :hao7:  :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 25-05-2015 01:19:04

คาแรคเตอร์ซองโจ นึกถึงยูชอนเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 25-05-2015 01:24:39

ชีวิตนางฮามากอ่ะ นางเป็นยองวอนปี 2015 สินะ ดีไม่ดีนางจะเป็นผู้คิดริเริ่มโทรศัพท์ในยุคนั้นก็ว่าได้

เพราะนางอาจลงแดงถ้าไม่ได้เสพโซเชียลเป็นเวลานาน 55555555555

งานมโนเฉยๆ ข้ามเม้นนี้ไปนะ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: keepout ที่ 25-05-2015 01:28:20

ตัดจบแบบนี้
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 25-05-2015 01:51:05

สนุกอ่ะค่ะ ชอบแนวนี้จัง
พระเอกต้องซึนอีกนานแน่ๆ เอาใจช่วยยองวอนและจูเนียร์นะ :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: akira26095 ที่ 25-05-2015 02:51:00

 :hao7:  สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก เราตามหาเรื่องแบบนี้มานานจนในที่สุดก็ได้เจอ
อดใจรอตอนต่อไปแทบไม่ไหว มาต่อไวๆน้าาา    :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-05-2015 03:15:26

ขำอ่ะ 55555555555555+
#จูเนียร์เป็นคนตลก ขำตอนที่นางเถียงกับซองโจในใจตอนแต่งตัวให้อ่ะ 5555555
ตอนท้ายนี่ชฟค.วางบอมบ์กันชัดๆ เอาอีกกก สนุกกก >O<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: |ψ|PEAT_ZA|ψ|℠ ที่ 25-05-2015 03:40:47

ตามสเต็ปละครไทยบวกซีรีย์เกาหลี ชะนีคู่หมั้นพระเอกปรากฎกายแล้ว...

แอบกรี๊ดเบาๆ (โท)มินจุน พ่อมนุษย์ต่างดาวที่รัก >\\\<

อยากให้เป็นคนเดียวกันจริงๆ มาเป็นคู่แข่งพระเอกหน่อย ช่วยเร่งปฎิกริยาพ่อหนุ่มจอมซึน อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-05-2015 05:58:48

 :laugh:  เอออ บางทีก็สงสารจูเนียร์นะ นางหลงมาน่าสงสารนะยังมาเจอคนซึนแบบพระเอกอีก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-05-2015 06:02:47

ตลกมากอะ.  :pigha2:   ถึงนางจะรั่วแต่น่ารักนะจูเนียร์ เด็กพุงป่อง มางับอีกสิซองโจ

ท่านมินจุนน่ารักมาก ท่านมาจากอนาคตเหมือนกันใช่ไหม. ฮั่นแน่. มื้อต่อไปต้องรบกวนอีกนะ.  พระรองได้ออกแล้วจ้า.
ปล่อยคนบางคนเขาสวีทกับคู่หมั้นไป. ชิ หายไปทั้งคืนแถมยังมาพูดให้เจ็บใจอีก.  :hao3: 

ขอบคุณค่ะ.  :L1: 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 25-05-2015 06:06:18

กรี้ด พระเอกมีคู่หมั้นแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-05-2015 06:07:55

หลงรักจูเนียร์เข้าเต็มเปาเลยค่าา น่ารักจังน้า ตัวเล็กกระทัดรัด จนอยากจะยืมกลับมานอนกอดที่บ้านสักคืนจริงๆ เลยล่ะค่ะ :m1:

ส่วนพ่อพระเอก~ ถ้าเป็นคู่หมั้นกันแล้วจะต้องลักลอบไปเจอกับเขายามวิกาลทำไมกันคะ สู้เข้าตามตรอกออกตามประตูให้มันถูกต้องไปเลยไม่ดีกว่าเร้อ นิสัย~ 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 25-05-2015 08:10:05

จูเนียนายดูรั่วนะๆๆๆ5555


สนุกๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-05-2015 08:16:47

ทำไมมีคู่หมั้นนนนนนนนนนนน ซองโจคนบ้าาาาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: lunarinthesky ที่ 25-05-2015 09:09:29

"ครับ"

คงไม่ใช้ในยุคโชซอน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-05-2015 09:18:55

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่ออ่ะลุ้นจังเลย พระเอกมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วยเริ่มสนุกอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 25-05-2015 09:24:06

อ้างจาก: lunarinthesky ที่ 25-05-2015 09:09:29  

"ครับ"

คงไม่ใช้ในยุคโชซอน

ส่วนใหญ่ ครับ ที่ใช้จะใช้ตอนนายเอกเล่าเรื่องให้คนอ่านฟังนะคะ
ถ้ามีครับหลุดในบทสนทนา นั่นแสดงว่าคนเขียนอาจจะลืมตัวและพิมพ์ผิด (ด้วยความเคยชิน555)
ขออภัยด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 1,2 23/05/58 P.1 02.29 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่ ที่ 25-05-2015 09:56:31

ตัดจบแบบ... อันย๊องงงงงง  o22

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-05-2015 10:04:34

แล่ว! มีคู่หมั้น

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 25-05-2015 10:22:14

ฮามาสามตอน มาตบหน้าตอนท้ายซะงั้น!!

งื้ออออออออออ ติดเรื่องนี้แล้วนะะะ //ปูถุงนอนรอ

ชอบคาแรกเตอร์นายเอกป่วงๆฮาๆ แบบนี้มาก ❤️

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-05-2015 10:36:29

มันฮา ช่ตินี้กับชาติที่แล้วดูแตกต่างกันเหลือเกินน  อ่านแล้วอยากกลับำปดูซีรี่เลยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 25-05-2015 10:37:28

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 25-05-2015 11:00:13

แหล่ววววววๆๆๆๆๆ ละยังไงละทีนี้
อยากเกิดในยุคนั้นจุงง ผช.หล่อๆเต็มไปหมดเลยย  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MunashiiSora ที่ 25-05-2015 12:09:13

ก็แค่คู่หมั้น สู้น้องจู๋ไม่ได้หรอก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 25-05-2015 12:13:37

สนุกจังง เรารอเรื่องนี้มาอัพแต่ไม่ไหว หลับก่อน55
มีคุ่หมั้นแล้วหรอ เฮ้ยยย งี้ก็มีอุปสรรคตอนรักกันอีกสินะ
ทำไมเรื่องมันดูยุ่งยากจริง อิอิ รออ่านตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 25-05-2015 12:36:29

ยืมคำพูดของจูเนียร์แปบ ฟัคยูเเมน(ซองโจ) บ่ะ!!!!!! มีคู่หมั้นแล้วสงสารยองวอนชาติก่อนขึ้นมาทันทีเลย หนูจูเนียร์จัดการเด็ดๆสักทีซี้~~~ กบ คางคก เอาให้หนักเลย แม่ง!! หมั่นไส้ว่ะ ฮึ้ยยยยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดก๊าบๆ ที่ 25-05-2015 13:14:15

สนุก รอๆตอนต่อไป  ขอบคุณผู้เขียนค่า :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-05-2015 13:16:42

มาเจิมก่องนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 25-05-2015 14:06:55

จูเนียร์น่ารักอะ เหมือนเด็กๆจริงๆ 555
ซองโจมีคู่หมั้นแล้ว เพราะอย่างนี้ยองวอนในชาติก่อนเลยไม่กล้าทำอะไรซะทีสินะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Damon ที่ 25-05-2015 15:59:49

เป็นนิยายเกาหลีย้อนยุคที่ทำให้อิ่มเอมมากค่ะ ปกติจะจิ้นแต่ในซีรียส์แต่ไม่ค่อยสมหวังเพราะไม่ใช่วาย เจออย่างนี้ปริ่มมาก ตาม F5 รัวๆ แน่นอน แอร๊ย  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 25-05-2015 16:40:50

กวนนะจุเนียร์ อย่างนี้ระวัง
จะโดนกด o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 25-05-2015 17:19:38

ชอบๆๆ ติดตามๆ >< พระเอกมีคู่หมั้นแล้วอ่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 25-05-2015 18:10:06

จูเนียร์น่ารัก ชอบตอนที่ด่าเป็นภาษาไทยอะ คงอัดอั้นมาก 5555
ซองโจมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วจะรักกันได้อย่างไร
รอติดตามนะคะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 25-05-2015 18:16:48

อะไรนะคะ!!! คู่หมันอะไรกัน เจ้รับไม่ได้ ว้ายชะนี!!!!!! :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 25-05-2015 18:22:00

มีคู่หมั่นแล้วก็ถอนหมั่นได้(?) ล่ะมั้ง
สมัยก่อนนี่ถอนหมั่นกันได้มั้ยนะ. หรือว่าถ้าไม่ชอบถอนหมั่นไม่ได้จริงๆ
คงต้องหนีตามกันล่ะมั้ง
 :z10:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-05-2015 18:22:41

ปกติไม่ชอบอ่านนิยายต่างประเทศเลย โดยเฉพาะ จีน เกาหลี เพราะชื่อจำยาก แต่เรื่องนี้ต้องยกเว้นเลยอ่ะ
ชื่อจำง่ายดี และที่สำคัญ ฮาจูเนียร์มาก นางตลกอ่ะ
ชอบคาแรคเตอร์ของนางมาก
ชะนีคู่หมั้นจะเป็นศัตรูหัวใจรึเปล่านะ...ยังไม่เปิดตัวนาง แต่ไม่ชอบนางเลยอ่ะ 5555555
รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 25-05-2015 18:41:02

ซึนมากๆแบบนี้   สงสัยรักกันไปมีหึงโหด  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 25-05-2015 18:49:10

รูมเม๊ททึ 55555555
เราเป็นแฟนคลับน้องพยองอัน น่าร้ากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-05-2015 19:38:39

แง้วมีคู่หมั้นแล้วนิ



จะไปห่วงเค้าทำไม



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: dradareal ที่ 25-05-2015 19:46:18

รูมเมททึ~~ ถึงกับลั่นนน 5555
น้องจูของเราน่ารักจริงๆ พระเอกของเราก็มัวแต่ซึนอยู่นั้นแหละ
รีบๆมาต่อนะค่า นั่งอ่านย้อนไปมา ถ้าเป็นหนังสือ กระดาษก็ย้วยหมดแล้ว
อยากให้มาอัพบ่อยๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 25-05-2015 20:01:15

หวังว่าคู่หมั้นคงจะไม่เป็นอุปสรรคมากนักหรอกนะ เรื่องนี้สนุกมากเลย แนวดี คึคึ
 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 25-05-2015 21:54:40

ว่าจะไม่อ่าน...ไม่อ่าน สุดท้าย เฮ้อออออออออออออ
ยอมใจตัวเองจริงๆ สุดท้ายแล้วยังไงน่ะเหรอ ก็ค้างน่ะเซ่!!
ยิ้มจนแก้มปริอีกแล้ว มาต่อทุกวันได้ไหมเนี่ย ชอบตอนที่ด่าเป็นภาษาไทยแล้วไม่มีใครรู้ 5555
ปิดเทอมทั้งที รีบมาต่ออีกเลยนะ
จะรอจ้าาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 25-05-2015 22:32:31

ง่อววววว พ่อพระเอกของยองวอนมีคู่หมั้นซะแล้ว
แบบนี้ก็แห้วตั้งแต่ไม่เริ่มเลยสิ จะทำไงต่อไปเนี่ยๆๆๆ
อยากอ่านต่อแล้วๆ มาต่ออีกไวๆนะคะ >O<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-05-2015 23:06:49

คู่หมั้นนนนน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-05-2015 23:16:16

เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน...
บอกเลยว่า...#หัวเราะหนักมาก!!

คือแบบว่า...ก็นิสัยคนไทยเนอะ ยิ่งย้อนเวลาด้วยแล้ว...
ยินดีด้วยนะจูเนียร์ ที่เจ้าจะได้สัมผัสชาวเกาหลีอย่างแท้จริง 55

ถ้าได้เข้าบอร์ดจะมาเม้นท์นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 25-05-2015 23:23:44

ระวังจัหลงรักเข้าล่ะซองโจ
งี้ก็แสดงว่าจูเนียร์ได้เป็นรูมเมท แต่ยองวอนไม่ได้เป็นสิน่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aladin ที่ 25-05-2015 23:48:02

ติดเรื่องนี้แล้ว กำลังลุ้นเลย  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 25-05-2015 23:53:31

พระเอกสายซึน?

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Meimei ที่ 25-05-2015 23:57:25

สนุกจัง เหมือนกำลังดูซีรี่ส์เกาหลีอยู่เลย ฮา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 26-05-2015 00:03:48

สนุกมากค่าาาาาาาาาาาาาาาา น่ารักมากๆเลย ;w;

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 3 25/05/58 P.3 00.51 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-05-2015 00:55:19

ตอนที่ 4










   “สายแล้วนะ”



   “…”



   “เจ้าไม่ลุกเหรอ”



   ผมสะดุ้งสุดตัวพร้อมลุกขึ้นนั่ง เห็นซองโจแต่งตัวเต็มยศกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่(คือมึงตื่นเช้ามากและแต่งตัวเสร็จไวมาก)

   “ถ้าข้าไม่ส่งเสียงเจ้าคงนอนเคี้ยวน้ำลายไปอีกนาน”
   “ทำไมเจ้าไม่รีบปลุุกข้า!”
   “นั่นเรียกว่าข้าปลุกเจ้าแล้ว”
   “เจ้าควรปลุกเร็วกว่านี้!”

   “เอาเวลาที่เจ้าโวยวายไปจัดการตัวเจ้าให้เรียบร้อยดีกว่า”

   เถียงกับมันไปก็ป่วยการ...หวังว่าวันนี้ผมจะแต่งตัวได้ด้วยตัวของผมเองนะ...ผมรีบชนิดที่ว่ามือจะพันกันเป็นระวิง ในขณะที่ซองโจเปลี่ยนหน้าหนังสืออย่างสบายใจ

   “แล้วเจ้าทำไมไม่ไปก่อนล่ะ”

   ผมถามขึ้นตอนที่ผมใกล้จะแต่งตัวเสร็จ ซองโจวางหนังสือลงลุกขึ้นยืนและประจันหน้ากับผม ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ในขณะที่มันเดินเข้ามาใกล้ ๆ ผม   

   มึงจะทำเชี่ยไรฟะ...อย่าบอกนะว่าจะกัดกูอีก

   มันมองผมเหมือนผมเป็นเด็ก จับเสื้อให้ผมจนมันถูกต้องตามมาตรฐาน




   ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก...




   ใจเต้นแรงทุกทีเลยสิน่า...




   พอมันจัดการเสื้อให้ผมเสร็จ มันก็หยิบหนังสือและก็ถุงผ้าของมันขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวที่จะออกไปเรียน ผมที่ยืนอึ้งไปนาน พอตั้งสติได้ก็รีบหยิบหนังสือบ้างและก็รีบวิ่งตามไปทันที









   ผมกับซองโจมาสายที่สุดตอนรับประทานอาหารเช้า...

   ไม่มีใครจับไปลงโทษ แต่เวลาที่ผมได้ทานข้าวมันจะลดลง ผมกับมันได้ที่นั่งติดกับที่วางรองเท้าของบัณฑิตปีหนึ่งทั้งหมด และทุกคนก็ทานกันไปได้เกินครึ่งแล้ว พยองอันส่งสายตาขอโทษขอโพยมาให้แต่ไกล สงสัยคงจะคิดว่าผมตื่นเช้ากระมัง ผมส่งไม้ส่งมือไปบอกว่าไม่เป็นไร

   “มาสายเหรอ”

   โทมินจุนชิ...เอ๊ย...มินจุนยิ้มให้ มันนั่งอยู่ไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ ท่าทางจะมาสายเหมือนกัน

   “เจ้าก็ไม่ต่างกัน” ผมตอบ...มองดูถาดอาหารของมันว่าจะมีอะไรแบ่งมาให้ผมกินหรือเปล่า
   “เจ้าสนิทกับ...เขา...เหรอ” มินจุนกระซิบกระซาบ มองหน้าซองโจที่ทานข้าวเงียบ ๆ อย่างหวาด ๆ
   “ไม่สนิทเลย...” ประโยคนี้ซองโจมันคงจะได้ยินเต็ม ๆ สองหู มินจุนกลืนน้ำลาย ก่อนที่จะกระซิบกับผม

   “เขาน่ากลัวมาก”

   “อืม...”

   “แถมยังมีบริวารตามมาเรียนด้วย”

   “…”

   “น่ากลัว”

   แถวบ้านเรียกพวกเส้นใหญ่ ผมไม่ได้สนใจเรื่องของไอ้ซองโจเท่าไหร่เพราะมัวแต่สนใจของกิน จนกระทั่งมีรุ่นพี่ปีสามเดินมาแจกตารางเรียนหลังจากที่ใครหลายคนเริ่มอิ่ม ๆ กัน เดี๋ยวก่อน กูยังแดกไม่หมดดดดด
   ซองโจวางตะเกียบ มันกินหมดแล้ว นี่มึงกินหรือมึงเขมือบวะ...

   “เห็นตารางเรียนกันแล้วนะ”

   ผมเหลือบมองดูตารางเรียนของตัวเอง...จะว่าสบายไหม ก็ไม่นะครับ คาบศึกษาด้วยตัวเองมีเยอะมาก นั่นหมายความว่าวิชาหลักคือมังกรดี ๆ ดีเองเมื่อเทียบกับหมู กูตายแน่...

   “อย่าลืมดูแลคู่หูของตัวเองด้วยล่ะ พวกเจ้าจะต้องเรียนด้วยกัน ดูแลช่วยเหลือกันไปอีกนานแสนนาน”

   คู่หูที่ว่านี่คือคนที่อยู่ห้องเดียวกันใช่ไหม... ผมรู้สึกอยากตายขึ้นมาทันที แม่งไม่ฟินแน่ ๆ อยู่กับไอ้ซองโจ มินจุนยังคงยิ้มให้ผมอยู่ และก็บอกว่าผมกับเขามีเรียนเหมือนกันทุกตัวในวันนี้ พอดีปีหนึ่งจะถูกแยกเป็นเสคชั่นน่ะครับไม่รู้ว่าเสคชั่นหนึ่งมีกี่คน(เสคชั่นนี่ผมไม่รู้ว่าที่นี่เขาเรียกกันว่ายังไง เสคคึชั่นนึ?)
   
   “เจ้าคงยังไม่ลืมกฎที่ข้าตั้งขึ้นมานะ” ซองโจเอ่ยลอย ๆ “ข้าขอเพิ่มข้อที่หก อย่ามาสร้างปัญหาให้กับข้า”

   “เจ้าตั้งมันไปก็เท่านั้น” มันไม่ได้ผลหรอก...

   ถ้าเป็น 2015 ไอ้ซองโจคงตบหัวผมล้างน้ำไปแล้ว แต่เป็นสมัยนี้มันก็เลยเงียบ ผมรู้สึกเหมือนได้กุมชัยชนะอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น เมื่อเหล่ายักษ์กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง(กูนี่หลักกิโลท่ามกลางเสาไฟฟ้าเลย) ผมค่อย ๆ เดินไปหาพยองอัน ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปยังอาคารเรียนรวมด้วยกัน

   เจอวิชาแรกเข้าไปผมคิดถึงวิชาเรียนของผมในยุคปัจจุบัน...

   ไม่เรียนแล้วโว้ยกูจะกลับบ้านนนนน ขงจื๊ออะไรเนี่ย เข้าใจยากชิบ! ผมนึกว่าจะเป็นการสรุปรวบยอดและก็ท่อง ท่อง ท่อง แต่เปล่าเลยครับ แม่งเป็นการเรียนแบบที่ดิสคัชชั่นกันชิบหาย ถกกันอยู่นั่นแหละว่าเจ้าเห็นด้วยไหม เจ้ามีความเห็นอย่างไร มีอะไรจะเสนอเกี่ยวกับความคิดนี้หรือไม่ บอกตามตรง...ไอ้ที่ได้ที่หนึ่งคนนี้ มันคงจะไม่ได้ที่หนึ่งอีกต่อไปแล้วล่ะ

   ทุกคนก็ดูเรียนได้ไม่มีปัญหาอะไรแม้กระทั่งพยองอัน เขาสามารถตอบกันได้และเข้าใจอย่างถ่องแท้ ในขณะที่ผมนั้นงงสัด ๆ ตามไม่ทันตั้งแต่บทเรียนเรื่องแรกที่เขาเรียนกัน

   พ่อผมในชาตินี้ต้องด่าผมแหงม...ไม่รู้จะสั่งโบยอะไรผมหรือเปล่า...ถ้าเป็นสมัยปัจจุบันล่ะก็...พ่อคงจะบอกว่าเรื่องของมึง เอาตัวเองให้รอดก็พอ

   อยากจะถอนหายใจยาวไปถึงไทยแลนด์แดนสยาม

   “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่ายองวอน เจ้าไม่ไหวใช่ไหม” พยองอันจับแขนผม “ข้าจะพาเจ้าไปหาท่านหมอ”

   “เดี๋ยว ข้าไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้น” ลียองวอน...มึงคงอ่อนแอจนเพื่อนลำบากมานักต่อนักสินะ เพราะแค่ผมทำท่าไม่ค่อยโอเคแป๊บเดียว พยองอันจะเข้ามาถามไถ่อาการผมทันที

   “หน้าเจ้าดูซีด ๆ”

   “ข้าหน้าซีดเพราะบทเรียนนั่นต่างหาก”

   “สนุกดีนะ” พยองอันเอ่ย “ท่านอาจารย์สอนดีมาก ข้ารู้สึกดีที่ได้มาเรียนที่นี่ เจ้าก็คิดเหมือนกันใช่ไหมล่ะ”

   … จุดมากมายแทนความรู้สึก ไม่เลย! นี่ไม่ใช่ที่ของกูเลยเพื่อนเอ๊ย!



   “ขวางทาง”



   คำพูดหนึ่งทำเอาผมกับพยองอันแยกออกจากกัน... คำพูดของซองโจ

   ก่อนที่ผมจะด่าสวนผมกลับต้องอ้าปากค้างเสียก่อน...ซองโจอปป้า(อันนี้เติมเอง)กับธนูอันใหญ่ยักษ์ พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง แม่งเท่สัด ๆๆๆ เท่แบบที่ไม่ต้องให้ยองวอนในตัวผมมันชมเลย ผมชมเองนี่แหละ ทุกอย่างเข้ากับมันมากตั้งแต่หัวธนูจรดท้ายธนู
 
   “วิชานี้ข้าตายแน่” พยองอันทำหน้าเคร่งเครียด

   “อะไรเหรอ”

   “ยิงธนูน่ะ”

   วิชานี้ผมไม่ต้องเรียน...แต่ก็ต้องเข้าทุกครั้งให้ครบตามหลักสูตร

   แทนที่ผมจะรู้สึกสบายที่ไม่ได้ยืนตากลมจับคันศรอยู่ตรงนั้น แต่ผมกลับอับอายชิบหายชนิดที่ว่าอยากแทรกแผ่นดินหนี บางคนหัวเราะเยาะผมเพราะผมดูเหลาะแหละอ่อนแอไม่เอาไหน ซึ่งมันก็ใช่อย่างนั้นจริง ๆ โรคที่ผมเป็น(และยองวอนมันก็เป็น) คือโรคที่เล่นกีฬาหนักไม่ได้(แม้ธนูจะยิงจิ้ว ๆ แป๊บเดียวเสร็จ แต่คันธนูของโชซอนแท้มันก็หนักมากอยู่ดี) บุตรชายแห่งเสนาบดีฝั่งซ้ายอย่างผมผู้ซึ่งโด่งดังเรื่องขี้โรคจึงไม่ได้แตะคันศรนั่น (แต่ก็ต้องมานั่งทำหน้าโง่ดูคนอื่นเขาเรียนไป...)

   วิชานี้ในตอนแรกอาจารย์ก็สอนเกี่ยวกับเรื่องพื้นฐานทั่วไป วิธีจับ วิธีเล็ง...

   ฉึก!

   จู่ ๆ ลูกธนูก็พุ่งไปโดนกลางเป้าสีแดงที่วางอยู่ไกลโพ้น...



   “จะเริ่มกันได้หรือยังขอรับ”



   ฝีมือไอ้เชี่ยซองโจ...อาจารย์หัวเราะนิดหน่อย ก่อนที่จะบอกให้ทุกคนเริ่มฝึกซ้อมยิงกันได้
   มันกวนตีนชิบหาย ทำไมไม่ยอมรออาจารย์พูดจบก่อนก็ไม่รู้ มึงอยากจะโชว์พาวว่างั้น

   ซึ่งพาวของมันก็สมควรที่จะโชว์จริง ๆ ครับ แม่งยิงกี่ทีก็เข้าเป้าอยู่อย่างนั้น ไม่ห่างจากเป้าไปไหนเลย ท่าทางเชี่ยวชาญของมันทำให้ผมนึกถึงคำพูดที่ยองวอนมันแอบเขียนบันทึกว่าซองโจมันชอบธนู

   และฝีมือการยิงของมันก็เป็นการยืนยันอย่างดีว่าซองโจมันชอบจริง ๆ

   ผมยักไหล่ เนื่องจากไม่มีอะไรทำ จึงหยิบบันทึกของจูเนียร์(ร่างอวตารของบันทึกลียองวอน)ขึ้นมา พร้อมกับเขียนยึกยักลงไปในนั้นต่อจากซองโจมึงมันเหี้ยว่า...



   มึงมันเท่...


   
   “เจ้าไม่ไปช่วยคู่หูของเจ้าหน่อยเหรอ เจ้าตัวกระเปี๊ยก” อาจารย์หันมาหาผมที่ต้องสะดุ้งอีกครั้ง ผมรีบลุกขึ้นและไปหาซองโจทันที มันจะมีอะไรให้ผมช่วยล่ะ บริวารมันก็มีตั้งเยอะ...

   ผมคงได้มายืนโง่แทนที่การนั่งโง่สินะ มันดีขึ้นตรงไหนเนี่ย...ผมเห็นชิลมันเดินไปช่วยพยองอันยิงธนูด้วยครับเพราะท่าทางพยองอันจะไม่ถนัดเรื่องนี้จริง ๆ ส่วนซองโจแม่งก็ยังเมามันอยู่กับการยิง

   “ช่วยถือให้ข้าด้วย”

   มันไม่รอฟังคำตอบ โยนธนูอันที่ใหญ่เกือบเท่าตัวผม(หรือเท่าเลยวะ)มาให้ผมถือ หนักจริงด้วย...ดีแล้วที่ผมไม่ต้องเรียน เพราะถือแค่นี้ก็รู้สึกหนักแล้ว

   ไอ้ซองโจมันจะไปดื่มน้ำนี่เอง ผมเพิ่งสังเกตว่าบนธนูมีภาษาเกาหลีสลักสีทองเอาไว้อย่างสวยงามว่า


   คังยู...


   ถ้าผมจำไม่ผิด มันแปลว่าความแข็งแกร่งและความอ่อนโยน


   “คังยู?”

   จู่ ๆ ซองโจมันก็แย่งธนูไปถือเสียเองตอนที่ผมพูด


   “คังยูคือชื่อธนูของเจ้าหรือ”


   “ไม่ใช่”


   “งั้นก็ชื่อหมาของเจ้า”


   โป๊ก...ปลายคันศรถูกเคาะลงมากลางกระหม่อมของผม ดีนะที่มันโดนหมวกสูงเสียก่อน


   “...มันคือชื่อของเจ้า?”


   ดูเหมือนคำถามนี้จะกลายเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ซองโจไม่ตอบอะไร มัวแต่เช็คธนูอยู่ได้


   “คนอะไรมีสองชื่อ”

   “คนอะไรขี้สงสัย” มันมีการเอาคืนด้วยเว้ย...ไม่ธรรมดา

   “ทำไมเจ้าต้องมีสองชื่อด้วยล่ะ”

   “ถ้าเจ้ารู้แล้วเจ้าจะเลิกถามใช่หรือไม่”
   
   “ใช่”

   “คังยูคือชื่อที่บิดากับมารดาของข้าเรียกข้า ซองโจ...สำหรับให้คนอื่น ๆ เรียก”


   “งั้นข้าเรียกเจ้าว่าคังยูบ้างได้หรือเปล่า”


   โป๊ก...เป็นอีกครั้งที่ผมโดนปลายคันศรประทุษร้าย


   “เจ้าจะเคาะหัวข้าทำไมนักหนา”
   

   “ก็เจ้าไม่ยอมหยุดพูด”


   “ตกลงว่าได้หรือเปล่าล่ะ”


   ซองโจมองผมอย่างเหนื่อยหน่ายใจ(แกมรำคาญ) ผมก็แค่อยากรู้นี่หว่าหากเรียกคังยูมันจะหันมาหาเหมือนที่เรียกซองโจรึเปล่า...

   “มันไม่ใช่ชื่อที่เอาไว้เรียกกันอย่างดาษดื่น พ่อข้าเป็นคนที่ตั้งชื่อนี้ตั้งให้”


   “…”


   “คนที่เรียกข้าอย่างนั้นได้ คงมีแต่คนที่สำคัญมากกับข้าเท่านั้น”







   



   กะอีแค่ชื่อที่สองทำไมต้องเรื่องมากด้วย...

   ตอนพักทานอาหารกลางวันผมนั่งทานกับพยองอัน พยองอันดูเจ็บปวดที่มือไม่น้อยกับการถือธนูที่แสนหนักเอาแต่ร้องอูยตอนที่จับตะเกียบอยู่ น่าสงสารเขานะครับ

   “คาบบ่ายนี้ข้าจะไปหาหมอ”
   “ให้ข้าไปด้วยหรือไม่” ผมถามทันที
   “ไม่เป็นไร ข้าได้ยาเสร็จข้าจะกลับไปนอนพัก” พยองอันพูด...มันอยากพักหรือมัันขี้เกียจในคาบศึกษาด้วยตัวเองฟะ ผมมองมันอย่างจับผิด “เจ้าต้องไปหอสมุดเพื่อหาหนังสืออีก...ไม่ใช่หรือ” รู้เลยว่ามันต้องมองว่าผมเรียนไม่ทันแหงม ๆ “ข้าขอโทษนะยองวอน วันนี้ข้ายังช่วยเจ้าเรื่องเรียนไม่ไหว”

   “เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าหาหนังสือได้แล้วข้าจะไปหาเจ้าที่หอนะ”

   เหตุเช่นนั้นบ่ายนี้ผมก็เลยต้องไปหอสมุดคนเดียว จริง ๆ แล้วผมก็ไม่ได้ขยันอะไรมากมายหรอกนะครับเพียงแต่ว่าวันแรกนี้คนอื่นก้าวกันไปได้คนละก้าวสองก้าวแล้ว(ทุกคนด้วย) ในขณะที่ผมยังก้าวถอยหลังอยู่เลย มันคือความอัปยศอดสูครับหากว่าเรียนตามคนที่นี่ไม่ทัน เสียงหัวเราะเยาะคนอื่นน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เสียงดูถูกจากไอ้ซองโจเนี่ยสิ...

   คาบศึกษาด้วยตัวเองทุกคนต่างแยกย้ายกันไปตามแต่ใจตัวเองจะปรารถนา ไปที่ไหนก็ได้ในเขตโรงเรียน(ซองกยุนกวานอนุญาตให้นักเรียนออกไปนอกโรงเรียนได้แค่ศุกร์เย็นไปจนถึงวันจันทร์เช้า) บางคนก็ไปที่หอสมุด บางคนก็ติสต์แดกนั่งอ่านริมแม่น้ำ หรือไม่บางคนไม่อ่านกลับไปนอนต่อดีกว่า

   ผมเข้าไปในหอสมุดที่ค่อนข้างมีหนังสือเยอะมากกกกกกกกกกกกก แต่สำหรับผมความน่าสนใจนั้นโคตรจะติดลบ หนังสือโบราณมันจะมีอะไรน่าสนใจล่ะครับแค่กระดาษกับหมึกเท่านั้นเองนะ นี่ผมจะต้องอ่านเจ้าพวกนี้เพื่อความอยู่รอดของตัวเองจริง ๆ น่ะเหรอ ช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร...

   หลังจากที่ได้หนังสือเสร็จ ผมก็มานั่งจุมปุกอยู่ตรงสนามหญ้า อ่านได้สองหน้าผมวาง...แม่งหาอย่างอื่นทำดีกว่า เชื่อไหมครับ ผมเพิ่งค้นพบว่าหนังสือที่น่าสนใจที่สุดในยุคนี้สำหรับผมคืออะไร...

   …บันทึกของยองวอน
   และก็เป็นอีกครั้งที่ผมเปิดอ่าน

   ชีวิตกูตอนนี้มีแต่มึงจริง ๆ นะยองวอน




   ...นางเป็นคนสวย
   ข้าเคยเดินผ่านนางตอนที่ข้าเข้าไปซื้อของในเมือง คุณหนูผู้สูงศักดิ์จากตระกูลดังที่พ่อข้าก็ยังเคารพหวั่นเกรง นางไม่ใช่คนใจร้าย นางเป็นคนนิสัยดี เพราะเหตุนี้ข้าจึงอิจฉานาง...
   
         ...นางผู้ได้อยู่ในสายตาของเขาคนนั้น



   ยองวอนก็เคยเจอคู่หมั้นของซองโจเหรอเนี่ย
   

   “ยองวอน!”

   “ไอ้เหี้ยเอ๊ย แม่มึงตาย!(ภาษาไทย)” ผมตกใจหมด

   “?” มินจุนทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ ผมพร้อมกับทำหน้าสงสัย

   “ต่อไปเจ้าต้องให้สุ้มให้เสียงก่อนที่จะมาหาข้าสิ”

   “อ่านอะไรอยู่เหรอ ดูน่าสนใจดีจัง”

   ผมเก็บบันทึกลงกระเป๋าผ้า “บันทึกน่ะ”

   “บันทึก?”

   “เจ้าเคยได้ยินเรื่องคู่หมั้นของซองโจหรือเปล่า”

   “…อืม เขามีคู่หมั้นก็คงจะไม่แปลก เจ้าอยากรู้หรือ” มินจุนยิ้มให้ผมก่อนที่จะตอบอย่างใจดี “นางเป็นลูกสาวท่านหัวหน้าเสนาบดีฝั่งขวา” อ้าวชิบ ฝั่งตรงข้ามกับพ่อกู “และได้ข่าวว่านางนั้นมีใจให้ซองโจมากถึงขนาดที่ว่าขอบิดานางให้จัดการเรื่องงานหมั้นของนางกับซองโจแทบจะในทันที”

   “ขนาดนั้นเลยรึ” ที่ผมเห็นก็ออกจะดูสวย น่ารัก เรียบร้อยนี่นา นึกภาพไม่ออกเลยแฮะกับการที่เธอไปอ้อนวอนพ่อของเธอเรื่องหมั้นกับซองโจ

   รู้สึกว่ายองวอนในตัวผมจะใจแป้วแปลก ๆ หลังจากที่ได้ยิน ก็คงจะแป้วแหละ ในบันทึกก็เขียนเอาไว้ซะขนาดนั้น ยอมแพ้ตั้งแต่ที่ยังไม่ได้สู้ เฮ้อ...ผมถอนหายใจยาว พลางคิดว่าทำไมยองวอนในชาติที่แล้วถึงไม่ลองสู้ดูสักตั้งวะ ไอ้ซองโจมันก็ไม่น่าจะใช่คนที่พิชิตใจยากสักเท่าไหร่เลยนี่หว่า ทำไมไม่ลองสู้ดูล่ะ...

   …เดี๋ยว ที่ผมพูดไปน่ะ ผมคิดยัง สวัสดี นี่ผมกำลังอยู่ในยุคโชซอน เห่นโหลววว... ตั้งสติหน่อยเว้ยบักจูเนียร์

   อ๊บ อ๊บ

   ผมได้ยินเสียงกบ...ผมยิ้มทันทีที่ได้ยิน

   อ๊บ อ๊บ
   
   มึงเสร็จกูแน่ซองโจ! (เมื่อกี้ยังคิดเรื่องพิชิตใจมันอยู่เลย...) ผมค่อย ๆ เดินออกไปหากบตัวนั้นช้า ๆ




   …และก็ทำการจับตัวมันเอาไว้ซะ












   ตามหาซะทั่วที่แท้ก็มาอยู่ในหอนี่เอง
   ตอนผมเลื่อนประตูเปิด ซองโจดูไม่ตกใจอะไร...แต่พอผมปล่อยสิ่งที่อยู่ในมือผมไปหามันเท่านั้นแหละ...
   นึกภาพหน้ามันเหวอออกไหมครับ โคตรฮา พูดเลย

   “เจ้าเล่นบ้าอะไร! เอามันออกไป!”
   
   หมดกันความเก๊กที่สั่งสมมา ร่างฟาย ๆ ของซองโจกำลังเกาะหลังคนตัวเตี้ยอย่างผม ผมเอาแต่หัวเราะ ส่ายตัวไปมาไม่ให้มันเกาะ หรือไม่ก็ส่ายไปให้ซองโจมันเข้าใกล้กบ ผู้ซึ่งทำงานเป็นทีมเวิร์คกับผมเป็นอย่างดี ทำท่าจะกระโดดเข้าหาซองโจหลายครั้ง

   “ข้าบอกว่า...ให้เอามันออกไป!”

   “ลูกธนูทั้งแหลมทั้งยาวน่ากลัวกว่าเจ้านี่ตั้งเยอะ ทำไมเจ้าต้องกลัวมันด้วยล่ะ”

   “นี่เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้ากลัว! ข้าไม่ได้กลัว!”

   “แต่เจ้าเกาะข้าไม่หยุด ฮ่าๆๆ เจ้ากลัวหัวหด!”

   “ข้าไม่ได้กลัว!”

   “เจ้ากลัว!”

   “ข้าเปล่า!”

   “นายน้อย!”



   ชิ้ง...แสงสว่างวาบจากปลายดาบเข้าตาผมทันควัน ในขณะที่ดาบยาวด้ามนั้นชี้ตรงมาที่ผมอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ



   
   “ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย!”



   “…”




   “มึงจะฆ่ากูเหรอไอ้สัด”



   (แน่นอนว่าต้องเป็นภาษาไทย)



   “ข้าได้ยินเสียงดัง เจ้านี่สร้างความวุ่นวายให้กับนายน้อยใช่หรือไม่” ไอ้ชิลมันไม่ชิวแล้วครับ มันจะฆ่าผม มันจะฆ่าผม!!!



   อ๊บ อ๊บ




   เสียงกบดังช่วยชีวิต ปลายดาบของชิลเปลี่ยนเป้าหมายไปที่กบ พร้อมจ้วงแทงสิ่งมีชีวิตที่เป็นเครื่องมือในการแกล้งและไม่รู้อิโหน่อิเหน่



   “ย๊า นี่เจ้าจะบ้าเหรอ”



   ห่วงตัวเองยังน้อยกว่าห่วงกบเลยผมอ่ะ...ผมรีบเข้าเอาตัวไปกันเอาไว้ ก่อนที่ไอ้ชิลมันจะจ้วงแทงกบน้อยให้ตายคาดาบ



   “ข้าอยากออกไปสูดอากาศ...” พูดจบซองโจก็เดินออกไปโดยมีชิลเดินตามไปติด ๆ



   แม่ง...ไม่เห็นหนุกเลย
   ตอนแรกก็หนุกอยู่หรอก แต่ดาบจริงแบบนั้นทำอกสั่นขวัญแขวน ผมทำใจปล่อยกบให้ออกไปใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ จนบานประตูเลื่อนออกและเจ้าของห้องอีกคนเข้ามา

   มันทำหน้าโกรธผมมาก...

   …แหงสิ...ผมไปสะกิดต่อมความกลัวของมันนะ...



   เห้ย...ลืมไปว่าเวลามันโกรธมันจะทำอะไร




   และผมก็ไม่ได้ตั้งตัวเสียด้วย รู้ตัวอีกทีผมอยู่ใต้ร่างของมันอีกแล้วครับ คราวนี้แม่งเลือกที่จะกัดใบหู แม้จะไม่แรง แต่แม่งเสือกไม่ปล่อย



   งับ



   เปลี่ยนไปกัดอีกข้าง...



   งับ



   พ่องตายยยยย!!!



   “เจ้าเก่งเรื่องกวนประสาทข้า เจ้าตัวเล็ก”

   “…ปล่อยข้าโว้ยยย” ผมดิ้นพล่าน แน่นอนว่าสู้เชี่ยอะไรมันไม่ได้เลย ขยับไปก็เท่านั้นอยู่ใต้ร่างมันหมดทุกอย่าง...

   “ทำยังไงเจ้าถึงจะกลายเป็นกระต่ายเชื่อง ๆ”


   
   นั่นมันชาติที่แล้ว ชาตินี้กูคือจูเนียร์ไงแสด กูไม่ยอมอะไรใครง่าย ๆ หรอก




   งับ งับ ... งับ





   “ข้าเริ่มทนไม่ไหวกับเจ้าแล้ว”




   “มึงไม่แดกหูกูไปเลยล่ะสัด...โอ้ย ปล่อยกู!!!”




   “แม้แต่คำด่าของเจ้าก็ยังฟังไม่เป็นภาษา”





   กว่ามันจะปล่อยผมก็เล่นเอาผมเจ็บหูไปหมด...คงสมกับการที่ผมปล่อยกบมาหามันนั่นแหละ...สุดท้ายแล้วผมก็แพ้มันอยู่ดีสินะ...


   เจ็บใจชิบหายเลยโว้ยยยยยยยยย!!!





   “เจ้ากัดทุกคนที่ไม่ได้ดั่งใจเจ้าหรือยังไง”




   ซองโจที่แยกไปอยู่อีกฝั่งมองหน้าผม ก่อนจะตอบเบา ๆ



   “ข้าไม่เคยกัดใคร...นอกจากเจ้า”








TBC *






Talk : เป็นกำลังใจให้นังจูเนียร์(เรียกด้วยความรักล้วน ๆ) กระเทาะหัวใจที่แข็งอย่างกับหิน(แน่เหรอ?)ของซองโจหรือนายน้อยคังยูด้วยนะคะ ขอบคุณคนอ่านที่เข้ามาอ่านและก็ชื่นชอบค่ะ : )

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 26-05-2015 01:07:17

โอ้ย!!!!!!ฮากัยยองวอนเวอร์ชั่นใหม่ที่รับบทโดยน้องจูเนียร์ 2015 อะไรนางจเกรียนขนาดนี้ น่ารักน่าฟัดเป็นที่สุด ฮืออออ :ling1: :ling1: อยากลักกลับบ้านอ่ะ

ความรู้สึกต่อนายน้อยซองโจยังเหมือนเดิม แม่งหมั่นไส้ว่ะ "ข้าไม่เคยกัดใคร นอกจากเจ้า"  อย่าให้เห็นไปกัดปากใครเข้าล่ะ เหอะ (อคติสุดๆเวลานี้)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 26-05-2015 01:15:28

 :กอด1:

 :L1:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: akira26095 ที่ 26-05-2015 01:18:50

อยากโดนกัดบ้างจังเลยค่าาาาาาาาาาาา  :hao7:

มาบ่อยๆแบบนี้รักมากเลย 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: baslowbatt ที่ 26-05-2015 01:21:28

 :o8: เขินซองโจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 26-05-2015 01:27:00

 “ข้าไม่เคยกัดใคร...นอกจากเจ้า”

เขินเลยดิ  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 26-05-2015 01:28:39

อยากให้เค้าเป็นกระต่ายน้อยเชื่องๆ ก็ทำตัวน่ารักๆนะจ๊ะนายน้อย
 :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 26-05-2015 01:32:54

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด เขินแทน  :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 26-05-2015 01:33:06

นอกจากเจ้า นอกจากเจ้า นอกจากเจ้า..
ฮั่นแน่!!!~  ซองโจ จะต้องชอบจูเนียร์แน่
ต้องมีความหลังแน่ๆ อรั๊ยยย เขิน
ดีใจจังที่มาต่อ เราคอยไม่เก้อจริงๆด้วย อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: little2413 ที่ 26-05-2015 01:42:03

โอ๊ยยยยย น่ารักมากกกก หนูจูเนียรขา~~~~ เอาหัวใจของนายน้อยมาใหได้นะคะลูกกก
เราชอบมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ♥

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 26-05-2015 01:51:06

แกมันเกรียนนังยองวอนจูเนียร์ ถถถถถ เรียกชื่อยาวก็ดูอินเตอร์ไปอีกแบบ ยองวอนจูเนียร์  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 26-05-2015 01:51:39

ขำซองโจหนักมาก หมดมากเลยลูก 555
มาไทยมั้ยเดี๋ยวพาไปกินลาบกบ อร่อยนะครัชรับรองติดใจ
แอบเชียร์คู่มินจุนกับจูเนียร์แหะ ดูบรรยากาศสบายๆดี 
.
.
-Zobear-

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 26-05-2015 01:57:59

กระต่ายเชื่องๆ แหมมม ซองโจ มีใจให้เค้าบอกกก

อิโถ่ ตอนที่ห้ามาไวไวนะค๊าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 26-05-2015 02:01:50

ยองวอน2015 มันฮาชิบ อย่างเกรียนอ่ะ 55555555
อยากโดนงับมั้งจัง กิกิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nimfadora ที่ 26-05-2015 02:42:32

ลงโทษด้วยการงับหูนี่ คิดอะไรอยู่รึเปล่าท่านซองโจ  :hao3:
สนุกอ่ะ เป็นการผสผสานที่ลงตัวมากเรื่องนี้
เราชอบตั้งกะชื่อเรื่องละ นิราศโชซอน   :-[ สนุก น้องจูในร่างยองวอนนี่ได้ใจเรามาก
รอตอนต่อไปนะเจ้าคะ  o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 26-05-2015 02:44:21

งื้อออออออ ข้าไม่เคยกัดใครนอกจากเจ้า เอาละสิๆ  >__<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QGisuz ที่ 26-05-2015 02:50:48

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก ชอบๆ
อ่านไปขำยองวอนไป จูเนียร์เอ้ยยยยยยย ถ้าเป็นสมัย2015ต้องด่าว่าไอ่เกรียน 555555555
ทำภาพลักษณ์ในอดีตของยองวอนที่เรียบร้อย พูดน้อยหายไปหมด ตลกสุดๆ อ่านละหุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ 55555

ซองโจคงต้องหล่อมากจริงๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ชอบประโยคสุดท้ายที่บอกว่าไม่เคยกัดใครนอกจากยองวอน อู้ยยยยยย ฟินไปดิ
แต่มันเสียใจตรงที่นางมีคู่หมั้นแล้วนี่แหละ งื้อ :o12:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 26-05-2015 03:11:36

ข้าไม่เคยกัดใครนอกจากเจ้า ...
ข้านี่ลงเรือสำเภาไปฟินแลนด์แล้วเนี่ย 5555555 :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 26-05-2015 03:13:00

อุ๊ย ชอบตอนงับๆ จัง ทำเราฟิน -///- งานนี้คงต้องให้จูเนียร์ปล่อยกบแกล้งบ่อยๆ ซะละม้าง 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 26-05-2015 05:25:10

แสบจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aeyja55 ที่ 26-05-2015 05:34:03

 :mew3:เจอประโยค ข้าไม่เคยกัดใคร นอกจากเจ้า แล้วอึ้งเลย แสดงว่าคังยูเริ่มมีใจแล้วใช่ไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-05-2015 05:39:22

ยังไงๆๆ นายน้อยคังยู การลงโทษ ยองวอนของข้า ? คือการกัดหละท่าน ร้ายนะยะ ส่วนชะนีพูดเล่อออ เบื่ออออออ นี่เห็นแว้บๆกับแค่ได้ยินประวัตินะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 26-05-2015 05:49:34

สำคัญมากโดนกัดอยู่คนเดียว



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-05-2015 05:50:33

ประโยคสุดท้ายมันโรแมนติกแบบแปลกๆ 555555

ปล.ตอนเห็นชื่อจูเนียร์ก็ตกใจ
ออมม่ามาทำอะไรแถวนี้
นอกใจพี่บีหรอ คิคิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 26-05-2015 06:31:01

ซองโจนางไม่ธรรมดา นางต้องคิดอะไรกับหนูจูเนียร์แน่ๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 26-05-2015 06:33:10

ทิ้งท้ายไว้ให้ลุ้นๆๆๆๆๆๆ


น้องจูระวังชองโจตบะแตกนะ555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-05-2015 06:50:33

แอร๊~ จูเนียร์เด็กแสนซนช่างน่าร๊ากกกก :m3: .. ป่วนซองโจจนโดนเขา งับ งับ งับ เป็นการลงโทษเอาเลยล่ะน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 26-05-2015 07:02:57

    ซองโจขี้อ่อยมากกกก

   ยองวอนอปป้า ของหนู อย่ายอมนะคะ เราต้องกัดมันคืนค่ะ

  หุหุหุหุ  เขินมากก 5555  ยองวอน น่าฟัดสุดดดด  :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-05-2015 07:12:47

กรี้ด. กัดมันคืนสิจ๊ะ. มัวแต่เจ็บใจไม่ช่วยอะไรนะ งับกัดดูดเลีย. จัดไปเต็มๆเลยจูเนียร์.
ชิลมาไวไปนะบางที. นี่ถ้ามีเสียงดังอะไรอีกรับรองว่าโผล่มาอีกแน่.
เป็นกระต่ายน้อยก็ดีนะ. เหมาะ เพราะตกใจง่ายเหมือนกัน

เราว่าชาติอดีตยังไงคงไม่ได้ลงเอยกันหรอกเนื่องจากสภาพสังคมบีบคั้น แต่ชาติปัจจุบันนี่สิโผล่มาชื่อคังยูเลยไหมอะ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 26-05-2015 07:14:06

ก็ว่าดูไม่น่าใช่คนวิ่งกัดชาวบ้าน บ้าแบบนั้นน่าจะเป็นจูเนียมากกว่ส 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 26-05-2015 07:32:12

ฮาจูเนียร์ น่ารัก เกรียนๆ 5555
แต่ประโยคสุดท้ายทำฟินมาก :-[
นายน้อยคังยู ต้องเอ็นดูจูเนียร์บ้างล่ะน่า คึคึ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 26-05-2015 07:33:43

อย่างี้พระเอกของเราก็ไม่ได้เต็มใจจะหมั้นรึเปล่านะ มีลุ้นแล้วววววส  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 26-05-2015 07:47:42

วีรกรรมของจูเนียร์แต่ละอย่าง
ถ้ายองวอนมาเห็นนี่ช็อกตาย
เอาร่างข้าไปทำอะไรบ้างเนี่ย 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-05-2015 08:00:58

ซองโจเห็นยองวอนแล้วมันเขี้ยวใช่มั้ยล่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-05-2015 08:27:49

เอาใจช่วยน่ะ ว่าแต่จะเศร้าไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 26-05-2015 08:44:59

สรุปยังไงคะพ่อพระเอกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 26-05-2015 09:12:36

อ๋อยยยย เข้ามาอ่านแล้วติดงอมแงมเลยย  :m1:
มาต่อไวๆนะฮะรอออออ   :')

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 26-05-2015 09:59:58

แอร้ยยย วิธีลงโทษของซองโจมันฟินมากกก
ท่าจะได้ไม่ยากแล้วละจูเนียร์ พิชิตใจซองโจเนี่ย 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 26-05-2015 10:19:35

ชอบตอนจูเนียร์อุทานเป็นภาษาไทย....นึกภาพตามแล้วฮาสุดๆ
คนที่นั่นคงงง ว่าอินี่มันพูดภาษาอะไร 5555

พ่อมนุษย์ต่างดาวยังโสดชิมิ ขอนะคนเขียน 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 26-05-2015 10:21:09

' ข้าไม่เคยกัดใคร นอกจากเจ้า ' ฟินนาเล่~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 26-05-2015 10:27:43

ทำไมกรี๊ดดด เค้ากัดหนูกันนน  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 26-05-2015 10:51:28

ตอนโดนกัดหูครั้งแรกเสียวหวาบเลยใช่ไหมจูเนียร์ 555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-05-2015 11:15:24

ความรู้สึกเหมือนเห็นเจ้าหมาน้อยแสยะยิ้มพร้อมกับปีกกับหางโผล่ชัดๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: imetvxq ที่ 26-05-2015 11:53:49

กรี้ดมากกกก อ่านแล้วติดงอมแงมเลย
น้องจู...น้องฮามากลูก เกรียนมาก 55555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aladin ที่ 26-05-2015 11:55:10

สนุกติดงอมแงมยังกับดูซีรีย์เลย 555
จูเนียร์ นายน่ารักอ่ะ ชอบ :mew6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: |ψ|PEAT_ZA|ψ|℠ ที่ 26-05-2015 12:16:20

จูเนียร์ดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีสักอย่าง แต่ก็น่ารักชิมิล่า~~ คังยูวววว~ คริคริ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 26-05-2015 13:00:26

ลงโทษด้วยการกัดนี่มัน..... >/////<

ร่างกายหนูยองวอนเป็นอุปสรรคต่อการแผลงฤทธิ์ของจูเนียร์สินะ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 26-05-2015 13:51:01

นางเกรียนแท้ยองวอน :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 26-05-2015 14:17:36

หง่อวววว :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
"ข้าไม่เคยกัดใครนอกจากเจ้า" ชริงๆ ไอสีม่วงลอยฟุ้งในบัดดล
ที่จริงตัวก็สนเค้าอยู่ใช่ม้าาาา
ทำเย็นช้ากลบเกลื่อน เเหม่ๆ   :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 26-05-2015 14:18:37

แง สนุกมากๆๆๆๆๆเลยยยย
อ่านไปนี่ให้ฟีลเหมือนกำลังดูซีรีส์สนุกๆเรื่องนึงเลย
อินมาก แล้วพอจบตอนก็อยากดิ้นมาก แบบขอตอนต่อไปปป 5555555

คาแรคเตอร์พระเอกนี่มันใช่ๆๆๆ
และความเกรียนของยองวอนเราก็ช่างได้ใจจจ
อรั้ยยยยยย ชอบมากๆๆ  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 26-05-2015 14:43:10

อีกไม่นานหรอก จูเอ๋ยย
เดี๋ยก็กลายเป็นยองวอนเต็มตัว และหัวใจ
 o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 26-05-2015 14:53:51

แหมมมมมมมมมม ข้าไม่เคยกัดใครนอกจากเจ้า หมั่นไส้จริงๆ แล้วอย่าให้เห็นนะว่าไปกัดใคร หรือว่าที่คู่หมั้นคนนั้นน่ะ ชิ!
จูเนียร์น่ารัดจังลูก แสบจริงๆ  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-05-2015 16:20:02

งืออออ เขินหนักมากกกกกกกก T v T ว่าแต่มินจุนใช่โทมินจุนยุคแรกที่ติดอยู่เกาหลีไหมเนี่ย ฮาาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 26-05-2015 18:34:02

โอ้ยทำไมเราฟิน 55555555555
รีบมาต่อนะฮะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 26-05-2015 19:24:37

อุ้ยๆ   อย่าบอกนะว่าเริ่มมีใจให้แล้วอ่ะ อิๆๆ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 26-05-2015 19:32:54

ใครรู้ตัวว่าหล่อน่ะห้ามอ่อยนะ เพราะคนโดนอ่อยจะสมยอมง่ายมากกกกกกกก
กรณีที่เป็นคำพูดเราก็นับค่ะคุณพระเอก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 26-05-2015 19:44:05

รักเรื่องนี้......

มาดูทุกวัน อัพอีกนะคะคนเขียน

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: maew189870 ที่ 26-05-2015 20:16:13

ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ShiRaZ_Prime ที่ 26-05-2015 20:21:27

จิ้มเข้ามาเพราะชื่อเรื่องเก๋ ว่าชื่อเรื่องเก๋แล้วสไตล์เรื่องยังเก๋กู๊ด ฮาเคะเรื่องนี้มากค่ะ
นางดูมีปัญหากับตัวเองในอดีตดี เกรียนเหลือทน ทำไมชอบหาเรื่องพระเอกนักคะลูก

เอาใจไปเลยค่ะ

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 26-05-2015 20:54:39

โอ๊ย ลั่น... ชื่อคนเขียนนี่การันตีนิยายได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: simplejeans ที่ 26-05-2015 21:25:56

แต่งสนุกทุกเรื่องเลย ^^ สู้ๆนะค่ะ รอติดตาม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 26-05-2015 22:39:40

รอๆๆๆ  :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aokuro137 ที่ 26-05-2015 22:42:07

ฮาาาา
สนุกมาก ชอบยองวอนจริงๆ  :กอด1:

แนวนี้ชอบเลย  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 26-05-2015 22:49:12

ความกวนของจูเนียร์นี่แหละจะพิชิตใจ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Meimei ที่ 26-05-2015 23:35:59

ซองโจซึนมากอะบอกเลย เราชอบผู้ชายซึน 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 4 26/05/58 P.5 01.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 27-05-2015 01:00:35

ตอนที่ 5









   รู้สึกดีมากมั้ง...กับการที่เป็นคนพิเศษเพื่อให้มันกัด

   เฮ้อ...เจ็บก็เจ็บ แถมต้นเหตุมันยังออกไปข้างนอกในยามวิกาลอีกแล้ว ผมผู้ไม่มีอะไรทำได้แต่คิดถึงโซเชียลไปเรื่อย ๆ (และทำไมต้องคิดถึงตอนกลางคืนตลอด...) อาการเหงาจับจิตจับใจเริ่มเข้ามาครอบงำจิตใจ สองวันก่อนผมยังอยู่ในโซลอยู่เลย แต่ทำไมวันนี้กลับมาอยู่ที่นี่ แม้จะเป็นเกาหลีเหมือนกันก็จริงแต่มันต่างกับลิบลับหลายร้อยปี แค่คิดผมก็เซ็งแล้ว...

   …มันพอจะมีทางไหนให้ผมกลับไปยังโลกปัจจุบันของผมได้หรือเปล่าวะ หรือผมต้องอยู่ในชาติที่แล้วของผมไปเรื่อย ๆ จนผมไปเกิดใหม่เป็นจูเนียร์อีกรอบ ?...

   ผมค่อย ๆ เดินไปยังห้องของพยองอันเพราะผมนอนไม่หลับ ไอ้ยักษ์ชิวนั่งหลับอยู่ริมประตูพร้อม ๆ กับกอดดาบ (กูไม่กล้าส่งเสียงดังเลย...) ในขณะที่พยองอันนั้นหลับไปแล้ว

   ผมไม่กล้ากวนแฮะ...งั้นผมไม่กวนเขาดีกว่า
   เวลาแบบนี้มันเหมาะกับการ...เผือกเท่านั้นสินะ

   วันนี้ซองโจมันจะไปหาคู่หมั้นมันอีกหรือเปล่า ผมค่อย ๆ เดินออกมาจากอาคารหอพักโดยทำเสียงให้เงียบเชียบที่สุด ซองโจมันอยู่ข้างนอกยันเช้าได้ทำไมผมจะอยู่ไม่ได้ ฉะนั้นผมต้องรู้ให้ได้ว่าวันนี้มันไปไหน และมันทำอะไรอยู่

   วันก่อนผมเห็นมันอยู่แถว ๆ รั้วตรงโน้นนี่หว่า ผมกระชับเสื้อให้แน่น(เพราะหนาวมากเช่นเคย) ค่อย ๆ เดินอย่างเงียบเชียบเพื่อตามหามัน การที่ผมต้องเดินไกลออกไปเรื่อย ๆ ทำให้ผมเริ่มคิดว่าผมไปแอบขโมยอาหารในครัวยังจะดีเสียกว่าเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้จุดหมายแบบนี้

   นั่นไง ผมเห็นเครื่องแบบซองกยุนกวานกำลังเดินอยู่ ผมรู้เลยว่าต้องเป็นซองโจ(ใครมันจะกล้าแหกกฎเท่ามัน ไม่มี๊ไม่มี) ดูซิคราวนี้มันจะมาหาผู้หญิงอีกไหม อะไรที่ทำให้มันผิดกฎแล้วผิดกฎอีกเรื่องออกมาข้างนอกตอนกลางคืน
   ผมคิดว่ามันกำลังจะเดินไปและไกลออกไปเรื่อย ๆ ขาสั้น ๆ ของผมนั้นพยายามเดินตามขายาว ๆ ของมันให้ทัน คือมึงจะไปไหนของมึงฟะไอ้ห่าน มึงคิดว่าแถวนี้เป็นอุทยานแห่งชาติหรือยังไง อีกนิดก็วังหลวงแล้วนะเว้ย

   “ใครน่ะ!”

   ทหารพวกนี้ก็หูไวตาไวเสียจริง ๆ ผมไม่รู้จะหลบไปทางไหนเลยเนี่ย ในเมื่อหลบไม่ได้ ผมจึงต้องวิ่งหนีอย่างเดียวเท่านั้น

   “ข้าว่าเจ้าไม่ใช่กระต่ายเชื่องแล้ว เจ้ามันกระต่ายซน!” ซองโจ...เขาคงได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเขาจึงเห็นผมและก็วิ่งกลับมาช่วยผม มือของเขาจับแขนผมเอาไว้และพาผมวิ่ง

   แม่งไม่ได้ดูขากูเลยไอ้ห่า ตอนมันวิ่งนำขาผมต้องวิ่งตามมันให้ทันแบบเพิ่มขึ้นหนึ่งจุดเจ็ดห้าเท่า หัวจะทิ่มเป็นรอบที่ล้านแปดแสน แต่ผมก็แอบดีใจอยู่นะที่มันมาช่วย ท่าทางมันจะรู้ถนนหนทางดี เห็นหลบหลีกทหารได้อย่างไวและทันท่วงที

   นึกว่าผมจะถูกจับไปเฆี่ยนซะแล้ว!

   “เจ้าออกมาทำไม เจ้าเป็นบ้าหรือยังไง” ซองโจปล่อยผม ในขณะที่ผมหอบจนตัวโยนเหมือนจะหายใจไม่ทันไปพักใหญ่ ๆ อีกฝ่ายก็เลยมาด้อม ๆ มอง ๆ ผม “ท่าทางของเจ้าจะตายแหล่มิตายแหล่”


   แม่ง...


   “ก็ข้า...” จะบอกว่าออกมาเสือกเรื่องมันก็คงจะใช่เรื่อง “...ข้าไม่รู้ว่าครัวอยู่ตรงไหน ข้าหิวข้าจะไปหาอาหาร”

   “พุงของเจ้าของต้องการการบำรุงมากเลยสินะ” มันคงจะไม่สบอารมณ์น่าดู “แล้วเจ้าคิดว่าครัวของโรงเรียนจะอยู่แถวนี้อย่างนั้นหรือ ไกลออกมาเสียขนาดนี้ เจ้าคิดได้ยังไง”

   ผมรู้สึกเหมือนโดนพ่อด่า

   “ก็ข้า...ช่างมันเถอะ” ผมตัดบท ก่อนที่จะสังเกตว่าสถานที่ที่ซองโจพาผมวิ่งมาคือสถานที่ที่มัน...สวยมาก เหมือนตำหนักอะไรสักอย่างที่น้ำเล็ก ๆ และก็สะพานโค้งเล็ก ๆ วางอยู่ตรงหน้า “ที่นี่ที่ไหน”

   ซองโจกอดอกมองผม “ข้าไม่รู้หรอก”

   “แล้วเจ้าก็พาข้าเข้ามาเนี่ยนะ”

   “ข้ารู้แค่ว่า...ตรงนี้ไม่มีทหารมายุ่มย่าม” พูดจบ ซองโจก็เดินไปนั่งบริเวณหน้าตำหนัก ท่าทางเหนื่อยหน่ายใจยังไงชอบกล ผมเดินตามไปนั่งด้วย เอามือมานวด ๆ ขาสั้น ๆ ของตัวเอง “และการที่พวกเขารู้ว่ามีคนนอกมาแถวนี้พวกเขาต้องออกตรวจตราทั้งคืนแน่ ข้ากับเจ้าจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้จนกว่าจะเช้า”

   “เช้า!! ไม่เอา” ผมร้องเสียงหลง

   “ก็มันเป็นเพราะใครกันล่ะ”

   “แอบกลับไม่ได้เหรอ”

   “ถ้าถูกจำได้ เจ้ากับข้าจะถูกไล่ออกจากซองกยุนกวาน”

   การถูกไล่ออกมันไม่มีผลกับชีวิตของผมอยู่แล้ว(เพราะนี่มันชีวิตของบักลียองวอน ไม่ใช่บักจูเนียร์) แต่กับซองโจคงเป็นเรื่องใหญ่ชนิดคอขาดบาดตาย ได้ข่าวว่าก่อนสอบต่อหน้าพระพักตร์นั้น ต้องผ่านการคัดเลือกระดับกลางหรือไม่ก็ระดับมณฑลก่อน

   ผมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ นี่มันอย่างกับภาพวาดที่ผมเคยเห็นเวลาผมไปดูตามพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ แต่แตกต่างก็ตรงที่ว่ามันเป็นของจริงล้วน ๆ เสียงน้ำ ภาพดอกบัว และก็แสงจันทร์ ทุกอย่างดูจริงและก็สะกดสายตาให้ผมมองมันอย่างเนิ่นนาน

   จะดีกว่านี้ถ้าข้าง ๆ ผมเป็นเพื่อนที่พอจะคุยด้วยได้(ถ้าไอ้กล้วยมา ผมคงไม่ลังเลที่จะสั่งแสงโสมสักขวดมากรึ๊บกับมัน...) แม่งดันเป็นไอ้หล่อที่สุดแห่งยุค(โชซอน) มีปากแต่ก็พูดน้อยเสียเหลือเกิน...

   “ที่นี่สวย” ผมพูดเบา ๆ “แถมพระจันทร์ยังอยู่ตรงหน้าตำหนักนี้พอดีด้วย”

   ซองโจมองมาที่ผมด้วยสายตารำคาญ

   “ถ้าไม่มีข้ามากวน แล้วเจ้าจะไปทำอะไรที่ไหนล่ะ”

   “ข้าบอกแล้วนะว่าข้าจะไปไหนทำอะไรมันไม่เกี่ยวกับเจ้า”

   “ก็ข้าไม่มีอะไรทำในตอนนี้นี่นา ข้าอยู่กับเจ้าสองคนก็ต้องถามเรื่องของเจ้าสิ” มึงตอบกูมาได้แล้ว...จะว่าไปทำไมผมรู้สึกว่าผมพูดมากจังเลยวะครับ หรือเป็นเพราะอีกฝ่ายมันเป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจากันแน่

   ซองโจถอนหายใจ “ก็หน้าที่ของพระญาติทั่ว ๆ ไป”

   “ยังไง”

   “เจ้าก็น่าจะรู้ เจ้าเป็นบุตรของขุนนาง”

   กูเป็นลูกคนขายทองที่เยาวราชโว้ยยยยยยยยยยยยย!  อยากจะบอกให้มันเข้าใจในจุดนี้เหลือเกิน แม่งชอบด่าว่าผมโง่ทางอ้อมอยู่ได้

   นี่ผมต้องไปเปิดคู่มือทำความรู้จักซองโจ(บันทึกของยองวอน)เพื่อเจือกว่ามันมาทำอะไรที่วังบ่อย ๆ ใช่หรือไม่ ไม่รู้ว่าคราก่อนนู้นยองวอนมันจะรู้รึเปล่าว่าคนที่มันชอบเป็นพระญาติของพระราชา บันทึกแม่งไม่เคยบอกอะไรผมมากหรอกครับ นอกจากความรักของยองวอนที่มีต่อซองโจ คนข้าง ๆ ผมนี่
   ยิ่งคิดผมก็ยิ่งแอบมองดูใบหน้าด้านข้างที่แสนหล่อเหลา ผมเรียนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศก็จริงแต่แม่ชอบหานิยายมาให้อ่านบ่อย ๆ โดยเฉพาะนิยายจีนกำลังภายใน(ความฝันตอนเด็ก ๆ ของแม่ผมอยากเป็นจอมยุทธหญิง...พูดเลยว่าเลเวลการมโนของแม่ผมเท่ากับลียองวอน) ทำให้ผมพอจะรู้นิดหน่อยว่าคนชอบนิยายจีนเขาชอบรูปวาดสไตล์ไหน
   ตอนนี้ผมพูดได้เลยว่าเหมือนผมกำลังมองรูปวาด ทั้ง ๆ ที่ไอ้ซองโจมันเป็นคนจริง ๆ นัยน์ตาของมันมองไปยังดวงจันทร์ แถมยังมีท่าทางที่สุขุมนุ่มลึก ชุดที่ใส่บวกกับใบหน้าของมัน พูดเลยว่าถ้าถ่ายรูปเก็บไว้และก็เอาไปอัพอินสตาแกรมล่ะก็มึงเอ๊ย...ฟอลโลเวอร์เพิ่มแน่ ยอดไลค์พุ่งกระฉูด

   ผมยกมือขึ้นมา...ลืมไปซะสนิทว่าไอโฟนของผมคงซุกอยู่ในกระเป๋าที่หอในยุคปัจจุบันโน่น...กูจะบ้าตาย...กูคิดถึงไวไฟ...กูคิดถึงโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค




   “ข่าวลือที่ข้าได้ยินมาเกี่ยวกับเจ้า เห็นจะจริงอยู่ข้อเดียว” ซองโจมองผมอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหันไปมองสิ่งข้างหน้าอีกรอบ “อ่อนแอและก็ขี้โรค นอกนั้น...ตรงกับข้ามกับที่ข้าเคยได้ฟังมา”

   มันจะเหมือนกันได้ยังไงล่ะวะ คนล่ะชาติชีวิตความเป็นอยู่ก็ต่างกันแล้ว “เจ้าได้ยินมาว่าอะไรบ้าง”

   “เจ้าเป็นคนพูดน้อย เป็นบุรุษที่เรียบร้อยยิ่งกว่าสตรี”

   …กูเชื่อมึงล้านเปอร์เซ็นต์...ลียองวอนมันไม่ได้เรียบร้อยธรรมดานะ...ป๊อดอีกต่างหาก ยิ่งกว่าโมเดิร์นด๊อกเลยมึงกูขอบอก
   บอกไปมันก็คงจะถามผมอีกว่าเจ้าหมายถึงอะไร เฮ้อ...เบื่อพวกวินเทจไปร้อยปีจังเลยว่ะครับ(?)

   “แถมยังมีบุรุษให้ความสนใจเจ้าด้วยนะ”
   ผมกระพริบตาปริบ ๆ “หมายความว่าอย่างไร”
   “ก็ตามที่ข้าพูด ข้าได้ยินมาเช่นนั้น”
   “แล้วข้าตัวจริงกับที่เจ้าได้ยินมามันต่างกันมากขนาดนั้นเลยหรือไง”
   “ก็บอกแล้ว...อ่อนแอและขี้โรคเท่านั้นที่เป็นความจริง”

   จะให้ผมฮอตเหมือนผมในชาติที่แล้วอ่ะนะ แถมยังฮอตในหมู่ผู้ชายเหมือนกันอีก...โว้ย...ใครมันจะอยากไปเป็นแบบนั้นฟะ...
   ว่าแต่...หมายความว่า...ชาติที่แล้วซองโจมันก็รู้จักยองวอนนี่หว่า

   อ้าวไอ้เชี่ย! ลียองวอน! เขารู้จักมึงทำไมมึงไปเพ้อว่าเขาไม่รู้จักมึงล่ะ โว้ย โง่แท้

   “เจ้ารู้จักข้าตั้งแต่เมื่อไหร่”
   “ข้าอยู่ในท้องพระโรงมาตั้งแต่เด็ก มีหรือจะไม่รู้จักเรื่องราวของลูกขุนนางคนอื่น ๆ แม้จะไม่เคยเห็นหน้า แต่เรื่องของเจ้าก็มักจะเข้าหูข้าอยู่บ่อย ๆ”

   อยากจะเอาหัวแม่โป้งตีนมานวดขมับ บักยองวอน บักโง่แท้...ไม่รู้จะสรรหาคำใด ๆ มาด่าตัวผมในชาติที่แล้วอีกแล้วครับ

   …ถ้ามันรุกสักนิด ไม่แน่ว่ามันอาจจะได้ใจซองโจมันก็ได้ มันก็ฮอตอยู่ไม่ใช่หรือยังไง ใช้เสน่ห์ของมันสิ...

   นี่ผมคิดแทนมันจนลืมไปว่าผมกำลังอยู่ในร่างของมัน และสามารถทำตามสิ่งที่ผมคิดได้เลยโดยไม่ต้องกลัวว่าผมในชาตินี้หรือชาติที่แล้วจะเสียเวลา

   ว่าแต่...ผมจะทำอย่างนั้นทำไม

   ผมอยากได้ใจไอ้ซองโจมันเหรอ

   โน!!! ยังครับ...แม้ว่าร่างกายจะใจเต้นตึก ๆ ตื่นเต้นไปหมดเมื่อซองโจมาใกล้ แต่ยังไง้ยังไงผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่าผม(จูเนียร์คนนี้)จะตกหลุมเลิฟไอ้ซองโจ...

   …แต่ก็เริ่มชักไม่แน่ใจแล้ว ว่าผมจะใจแข็งได้นานแค่ไหน

   ก็ดูมันสิ หล่อลากแม่น้ำทั้งห้า(?)ขนาดนี้...ผมในชาติที่แล้วหลงมันหัวปักหัวปำ เพราะฉะนั้นตอนนี้ผมก็เลยกลัวว่าผมจะหลงมันหัวปักหัวปำเช่นเดียวกัน

   ที่แน่ ๆ ตอนนี้ยังครับ ผมเชื่อว่ายัง...

   “เจ้าสนใจอะไรในใบหน้าของข้านัก?”

   ผมสะดุ้ง...แม่งถูกจับได้เฉยว่าแอบมองอีกฝ่ายอยู่ “ข้าไม่ได้มองเจ้า” ตอแหลเพื่อความอยู่รอด “ข้ามองกบที่อยู่ตรงนั้นต่างหาก”

   “ไหน!” ซองโจขยับเข้าใกล้ผมทันที

   สูงอย่างกับยักษ์แต่กลัวกบตัวกระเปี๊ยกเดียว...

   “มันกำลังจะกระโดด...” ซองโจทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ก่อนที่จะเขยิบเข้ามาใกล้ผมอีก “...ไปทางโน้น”

   เขามองหน้าผมเหมือนผมเป็นกบ... “บรุษพวกนั้นคงจะตาบอดน่าดูที่มาหลงเสน่ห์คนอย่างเจ้า”
   
   ผมเบะปากใส่มันก่อนจะยักคิ้วอย่างผู้ชนะส่งให้ แม้ซองโจจะหันไปทางอื่นแล้ว แต่ทำไมผมถึงยังเลิกขำไม่ได้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...

   “เห็นทีข้าต้องไปปรับความคิดของขงเบ้งเสียใหม่...เจ้าเนี่ยนะที่สวย น่ารัก มีเสน่ห์ ข้าว่าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วล่ะ”

   ซองโจทำเสียงเซ็งและก็บ่นของมันไปเรื่อย...ประโยคหลัง ๆ ผมได้ยินไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ได้ยินแต่คำว่าขงเบ้ง

   “ขงเบ้ง?”

   “จีซูเพื่อนข้า มีฉายาว่าขงเบ้ง” ซองโจแสดงออกทางสายตาอย่างเต็มที่ว่าผมโง่ “ใคร ๆ ก็รู้จักเขา บิดาของเขาเป็นนักปราชญ์ชื่อดัง และมีพี่ชายร่วมสายเลือดเดียวกันเรียนซองกยุนกวานตั้งสามคน เจ้าเป็นบุตรของเสนาบดีลี ทำไมเจ้าไม่รู้จักเขาล่ะ”
 
   “ไอ้ยักษ์ใจดีนั่นอ่ะนะ” ผมจำได้เพราะท่าทางเขาใจดีกว่าบักยักษ์ชิลเยอะเลย

   “ยักษ์ใจดี?”

   “พวกเจ้าก็เหมือนยักษ์กันทุกคน ตัวสูงซะจนข้ามองหน้าพวกเจ้าแทบไม่เห็น”

   “ไม่ใช่ความผิดของพวกข้าหรอก เจ้ามันตัวต่ำเตี้ยเรี่ยดินเอง”
   
   พ่องตาย...

   เวรตะไลเอ๊ยยยยย

   ด่ากูเตี้ยเลยเหอะ ถ้าจะพูดขนาดนี้...

   “เมื่อไหร่จะเช้าสักที...” อยากหนีไปนอนแล้วจะได้ไม่ต้องโดนซองโจมันด่าอีก
   “เกือบสองชั่วยาม” ซองโจตอบ “นอนเถอะ เจ้าพูดมากเกินไป ข้ารู้สึกรำคาญ”
   “เจ้าจะให้ข้านอนตรงนี้เนี่ยนะ หนาวก็หนาว ข้านอนไม่หลับหรอก”
   “เจ้าเคยว่าข้าเรื่องมากเหมือนสตรี แต่ตอนนี้เจ้าเป็นหนักเสียยิ่งกว่าข้าอีกนะ”
   
   ไม่ว่าจะยังไงผมก็หนีไม่พ้นการเถียงกับมันอยู่ดี

   “จากที่ข้าดู ๆ อยู่ ทหารยามคงจะไปแล้วล่ะ กลับกันเถอะ” ในที่สุดซองโจก็เอ่ยขึ้นมา

   เยส! นึกว่าจะต้องอยู่ในตำหนักต้องแสงจันทร์(คิดชื่อเอง)ตลอดจนถึงเช้าเสียแล้ว ซองโจมันก็คงไม่อยากจะอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเหมือนกันนั่นแหละ ผมรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันทีเพราะจะได้กลับไปนอนที่หออย่างสบาย(แม้ที่นอนจะแข็งมากก็ตาม) ผมก้มต่ำมองดูเท้าของซองโจที่ก้าวเดินนำหน้า ก่อนที่จะค่อย ๆ เดินไปอย่างเงียบเชียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

   รู้สึกปลอดภัยแปลก ๆ ถึงแม้ว่าจะเถียงกับมันอยู่เสมอ แต่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปลอดภัยเมื่อเดินตามซองโจผูตัวใหญ่แถมยังไหล่กว้าง
   ศูนย์รวมแห่งความเพอร์เฟ็ค...

   “อะ...”

   ซองโจชะงักกึกผมเดินชนหลังของเขาเต็ม ๆ

   “ไม่คิดว่าจะเจอ” เสียงผู้หญิง ผมยืดคอไปดูทันทีว่าเสียงใคร แต่ซองโจจับผมให้ซ่อนอยู่ที่หลังของเขา อีกฝ่ายคงจะไม่เห็นอะไรผมหรอก ก็ไอ้สูงนี่มันบังผมซะจนมิดอ่ะ

   “เจ้าเข้ามาในวังยามวิกาลอีกแล้วเหรอ”

   “ขออภัย” น้ำเสียงหวานหยาดเยิ้ม ตรงกันข้ามกับน้ำเสียงเข้มเล็ก ๆ ของซองโจ

   คู่หมั้นมันรึเปล่าวะ...

   “ข้างหลังนั่น...”

   ซองโจจับผมแน่นขึ้น ไม่ยอมให้ออกไปเผชิญโลกภายนอกที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของมันเลย

   “เพื่อนข้า...”

   “…อ้อ”
   
   “ข้าบอกกับเจ้าแล้วมิใช่หรือว่าเจ้าไม่ควรเข้ามาในวังยามวิกาล ถึงแม้จะเจ้าจะมีศักดิ์เป็นคู่หมั้นของข้าก็ตาม”
   
   “ข้าเพียงแต่...”

   “หวังว่าวันต่อไปข้าจะมิได้เจอเจ้าอีกนะ”

   “โปรดอภัยให้ข้า”


   แม่งโหดสัดรัสเซียโว้ยยยยย...ด่าจนเค้าเหงียมแดกเลยเนี่ย...ผมอยากจะรู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าเป็นยังไง แต่ซองโจไม่ยอมให้เห็นสักที รู้ตัวอีกทีขบวนบริวารของแม่นางที่เป็นคู่หมั้นมันก็เดินไปไกลลิบ...


   “หวงหรือยังไง แม้แต่หน้านางเจ้าก็ไม่ให้ข้าเห็น”


   “ไม่ใช่อย่างนั้น” ซองโจตอบ “...เจ้าไม่ใช่พระญาติ โผล่หัวออกไปสุ่มสี่สุ่มห้ามีแต่จะโดนเพ่งเล็ง บริวารของนางแต่ละคนไม่ธรรมดา”


   เขาปกป้องผมเหรอ


   “แต่เจ้ามันโง่ เจ้าไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าหมายถึงหรอก”
   

   พูดจบหมอนั่นก็ฉุดกระชากลากถูผมให้รีบกลับไปที่โรงเรียนซะ


   “ทำไมเจ้าพูดกับคู่หมั้นแบบนั้น นางจะเสียใจนะรู้ไหม” ทำตัวเป็นคนดีให้สมกับอยู่ในร่างของยองวอนหน่อย


   “ข้าเสียใจมากกว่านางอีก”



   “…”



   “เพราะข้าไม่เคยนึกอยากแต่งงานกับนาง”



   เป็นอีกครั้งที่ต้องคิดในใจว่า...ยองวอน...มึงมันโง่แท้!!!!!!

   รุกนิดเดียวมึงก็ได้เขาแล้วเนี่ยไอ้ห่า

   ผมเชื่ออย่างนั้น ผมเชื่อมั่นในตัวผมเมื่อชาติที่แล้วมาก(เอาความมั่นใจมาจากไหนไม่รู้) ถ้ามันรุก แสดงออกว่ามันรัก คนมีสเน่ห์อย่างมันร้อยทั้งร้อยต้องติดกับ แต่มันดันไม่รุกเลยเนี่ยสิ เอาแต่เขียนเพ้อเจ้อห่าเหวอะไรของมันอยู่ได้ แล้วจะได้สักทีมั้ยล่ะนั่นน่ะ ของสูงที่มันต้องการอ่ะ

   มันต้องมีคนอย่างผมเป็นกูรูเรื่องนี้ เชื่อสิ

   เสียดายที่ผมคือมัน และก็ยังไม่ได้อยากได้ใจไอ้ซองโจขนาดนั้น

   เดี๋ยว...ไม่ได้อยากได้ขนาดนั้น มันหมายความว่าอยากได้นิด ๆ แล้วเหรอฟะ

   อ้าว ไอ้เชี่ยจู เมาอากาศเหรอมึง ตั้งสติสิโว้ย

   “ทำไมเจ้าต้องกระทืบเท้าเสียงดังด้วย อยากให้คนจับได้หรือยังไง” ซองโจหันมาดุผม “ถอดรองเท้า และก็รีบขึ้นไปซะ” แถวหอพักเงียบกริบ แม้แต่เสียงหรีดหริ่งเรไรยังไม่ดังเลย

   “แล้วเจ้าล่ะ”

   “คิดว่าข้าจะอยู่ชมนกชมไม้ต่อหรือยังไง ข้าก็ต้องตามเจ้าไปสิ!”

   “ก็รีบขึ้นมาพร้อมกันสิฟะ!” ฮ่วย ทำไมถึงยังยืนหล่อทำท่าเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ได้

   “ไม่ได้...”

   “ทำไม”

   “มีคนเห็นข้า...แต่ไม่มีใครเห็นเจ้า”

   ซองโจเอื้อมแขนยาว ๆ ของมันมาปิดประตู ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือภาพของผู้คุมกฎของโรงเรียนมาล้อมรอบซองโจเอาไว้...

   ( *ผู้คุมกฎ นักเรียนซองกยุนกวานสาขาการทหารและตำรวจ คล้าย ๆ สารวัตรนักเรียนที่ประเทศไทย แบ่งกันเฝ้ายามในเวลาค่ำคืนเพื่อกันนักเรียนซองกยุนกวานแหกกฎ)

   เหมือนมีใครเอาน้ำเย็นจัดมาสาดผม รู้สึกชาไปจนถึงตาปลาที่เท้า...

   ซองโจมันโดนจับได้แล้ว...

   “เจ้าปีหนึ่ง เจ้าก็รู้ว่าหากไม่ได้รับอนุญาตเจ้าไม่สามารถออกมาเดินเพ่นพ่านในยามดึกได้”

   ถ้าเป็นเวลาอื่น ผมคงร้องเย้ว ๆ และก็ทำหน้าสะใจผ่านประตูไม้อันนี้เพราะซองโจจะโดนลงโทษ แต่ในเวลานี้ผมรู้สึกว่าผมก็เป็นส่วนหนึ่งในการที่ถูกจับได้ในครั้งนี้

   เอาไงดีวะกู โผล่ออกไปอย่างฮีโร่พร้อมกับบอกอย่างแมน ๆ ว่า...กูก็ออกไปเดินตอนกลางคืนเหมือนกันนะ หรือว่าโผล่ออกไปอย่างเหงียม ๆ พร้อมกับบอกอย่างน่าสงสารว่าพวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากฎข้อนี้มันมีอยู่จริง

   คงจะโดนรุ่นพี่หัวเราะแถมยังให้ถอดเสื้อผ้าเดินรอบโรงเรียน ก็ห้องที่ผมอยู่กับซองโจแม่งแสดงออกอย่างเต็มเปี่ยมว่าคือห้องของคนที่สอบได้ที่หนึ่ง(ห้องแรกสุดจากทางซ้ายสุด) ไม่รู้กฎก็คงโง่หรือไม่ก็บ้า

   “วันนี้ข้านอนไม่หลับขอรับ”

   ซองโจพูดเสียงราบเรียบ

   “เจ้านอนไม่หลับเจ้าก็ควรอ่านหนังสือ บทเรียนที่เจ้าได้เรียนมันก็มีมากมายจนอ่านจะไม่ทันอยู่แล้ว เหตุไฉนถึงเลือกที่ออกมาให้พวกข้าลงโทษเจ้า”

   “…”

   “หน้าตาเจ้าก็ดี แต่ไม่น่าคิดอะไรตื้น ๆ”

   มันจะโดนลงโทษอะไรฟะ...ผมหลับตาปี๋พร้อม ๆ กับคิดไปถึงชะตากรรมของซองโจ เลวร้ายที่สุดคือไล่ออกจากโรงเรียน และโทษสถานเบาที่สุดอาจจะเหมือนศาสตราจารย์อัมบริดจ์ในแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่ว่าต้องคัดลายมือ

   แต่คัดลายมือแบบนั้นมันเลือดตกยางออกเลยนะนั่น

   ไอ้เหี้ย...เครียด

   “ตามข้ามา ดูเหมือนเรื่องนี้อาจารย์ฝ่ายปกครองจะต้องรู้”

   ไม่ว่าโทษหนักหรือโทษเบา ผมก็สมควรโดนด้วยทุกกรณี อีกอย่างผม นายจารุวัฒน์คนนี้ เป็นชายชาติทหารที่มาจากประเทศไทยแลนด์แดนสยาม แค่บทลงโทษหยิม ๆ ผมไม่กลัวอยู่แล้ว เขาชนไก่ผมยังเอาอยู่ นับประสาอะไรกับซองกยุนกวานในยุคโชซอน(ทำไมมันดูยิ่งใหญ่แตกต่างกันมาก)

   “ข้าขอตามไปด้วย” หน้าโง่ ๆ ของผมโผล่ออกไปพร้อม ๆ กับบอกรุ่นพี่และก็ซองโจให้รอผมก่อน “ต้นเหตุมันเป็นเพราะข้า เพราะข้าคนเดียว”

   “เจ้าก็ด้วย?” รุ่นพี่ถามพร้อมทำหน้าสงสัย ซองโจหลับตาทำหน้าเหมือนปวดขมับ

   ผมทำหน้าให้ป่วยที่สุดเท่าที่จะป่วยได้(หรือไม่ต้องทำก็ป่วยอยู่แล้ววะ) “ข้าเป็นคนขี้โรค รูมเมททึ เอ๊ย เพื่อนร่วมห้องของข้าก็เลยอยากที่จะไปหายามาช่วยข้า พอดีข้า...” กูเป็นอะไรดีวะ เอาล่ะ เบสิกที่สุด “...ข้ารู้สึกปวดท้อง”

   ซองโจทำหน้าประมาณว่ามึงคิดได้ไง ในขณะที่ผมส่งสายตาจิกไปให้มันพร้อมกับบอกมันไปว่ามึงเงียบ ๆ ไว้เหอะ

   “โรงหมอก็อยู่ไม่ไกล พวกข้าจะพาเจ้าไป”

   รุ่นพี่ดีมาก... แต่ผมไม่ขอรับความดีนี้ไว้...ในเมื่อผมไม่ได้เป็นอะไรนี่หว่า “ข้าคิดว่าข้าค่อยยังชั่วแล้ว แต่ซองโจคงเป็นห่วงข้ามากจนเขานอนไม่หลับ...”

   ซองโจเอามือปิดหน้าผากราวกับอับอายขายขี้หน้า แต่จริง ๆ แล้วมันรู้สึกรับไม่ได้กับคำพูดของผมมากกว่า

   นี่คือหนทางที่กูกับมึงจะรอดนะเว้ย...
   
   ถึงแม้ว่ามึงจะดูเสียหายนิด ๆ ก็เหอะ

   “…เขาก็เลยจะออกไปหายาที่โรงหมอมาให้ข้า โดยพลการ บุ่มบ่าม ไม่ถามความเห็นข้าเลยสักนิด ข้าคิดว่าข้า...”

   “เอาล่ะ ข้าฟังมาพอแล้ว” รุ่นพี่ดูเหนื่อยกับผมเหลือเกิน “ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าทั้งสองคนไป ถ้ามีครั้งต่อไป...ข้าไม่ใจดีกับพวกเจ้าแน่ เข้าใจหรือไม่”

   “ขอรับ” ซองโจโค้งนิด ๆ ให้รุ่นพี่ รุ่นพี่เหล่านั้นเดินจากไปพร้อม ๆ กับส่ายหน้าอย่างระอา

   เป็นอีกครั้งที่มันเอามือดันผมให้เข้าไปในห้อง...

   “เจ้ามีความสามารถในการแต่งเรื่องไม่เป็นเรื่องสินะ” มันดูโมโหนิด ๆ ปิดประตู และก็ถอดชุดของมันออก

   ผมหันหนี ทำหน้าตาภาคภูมิใจ

   แต่ก็เพิ่งนึกได้ว่ามันด่าผมว่าผมนั้นชอบมโน...ไอ้นี่หนิ

   “แต่ก็ทำให้ข้ากับเจ้ารอดใช่ไหมล่ะ”

   “เจ้านี่มัน...” ซองโจไม่รู้จะสรรหาคำไหนมานิยามตัวผม “...เฮ้อ ข้าเหนื่อยกับเจ้าจริง ๆ”

   อย่างน้อยวันนี้ผมก็รอดไม่ถูกกัด...

   ผมเหลือบมองซองโจที่เอาแต่เปลี่ยนเป็นชุดนอน ก่อนที่จะค่อย ๆ พูดขึ้นมาว่า “เจ้าพูดว่าเจ้าไม่เคยกัดใครนอกจากข้า ทำไมเจ้าต้องกัดข้าด้วย”

   “เพราะเจ้ามันเหมาะกับวิธีลงโทษแบบนี้”


   วิธีลงโทษของมึงช่างเหมือนการเล้าโลมเสียนี่กะไร...


   “เจ้าดูเด็ก...”


   “…”


   “ข้าหมั่นเขี้ยวเจ้ากระมัง”

   สนใจเอากูไปเลี้ยงเป็นกุมารทองเลยมั้ยล่ะ...

   “ขอบใจละกันที่ช่วยข้า” ซองโจปูที่นอน ทิ้งตัวนอนลงและก็พูดคำนั้นออกมาเบา ๆ “ถึงแม้ว่ามันจะแปลก ๆ ก็เถอะ”

   “ข้าแต่งเรื่องว่าเจ้าเป็นห่วงข้าจนนอนไม่หลับ”

   “ข้าจะทำเป็นไม่ได้ยินคำนั้น”

   “ฮ่า ๆๆ” โคตรฮา... “ข้าก็ขอบใจเจ้าด้วยที่พาข้าไปเที่ยว ตำหนักต้องแสงจันทร์นั้นสวยงามมาก ถ้าถ่ายรูปไปลงกระทู้พันทิพนะ ทัวร์ไทยต้องลงแล้วลงอีกแน่ เงินเข้าประเทศเจ้ามากมายจนนับไม่ไหว...”

   เดี๋ยว หยุดเลยมึง ไอ้เชี่ยจู มึงหยุด โคเรียนหนึ่งคนที่นอนอยู่นั่นจะเข้าใจสิ่งที่มึงพูดมั้ย


   “ตำหนักต้องแสงจันทร์?” ขอบคุณสวรรค์ที่มันสนใจแค่คำ ๆ นี้


   “ใช่”


   “ข้าไม่ได้บอกนะว่ามันมีชื่อ”


   “ก็ใช่ เจ้าไม่รู้จักมันนี่” ผมปูที่นอนบ้าง ไม่ถอดชุดแม่งละ เพราะหนาวเกินไปใส่อย่างนี้นอนนี่แหละ (จริงๆ ขี้เกียจ) “ชื่อนี้แหละ เหมาะกับมันแล้ว”


   “ต้องแสงจันทร์...”


   “…” ผมเริ่มเพลีย ดวงตาเริ่มหย่อนคล้อยคล้ายจะปิด


   “ชื่อนี้ก็ดีนะ”


   “…” มันพูดอะไรของมัน ผมง่วงมาก ผมจะนอนแล้วนะ


   “เจ้าคงไม่รู้สินะว่าตำหนักนั้นพระราชาสร้างให้ข้าเพื่อที่ข้าจะได้อยู่กับคู่ชีวิตของข้าในอนาคต”



   “…”




   “ข้าไม่เคยพาใครไปมาก่อน ทำไมต้องเป็นเจ้าที่ข้าพาไปคนแรก”




   “…”




   “เพราะเจ้าเป็นกระต่ายซนใช่มั้ยล่ะ”




   “…”




   “ยองวอน”




   “…”





   “ลียองวอน”





   “…”





   “อืม...ตอนหลับน่ามองกว่าตอนตื่นเสียอีก”






   “…”






   “เพราะงั้นเจ้าไม่ต้องตื่นเลยก็ดีนะ”






   
   เชี่ย...กูได้ยินนะเว้ย



   ตำหนักต้องแสงจันทร์ แน่นอนว่าต้องไม่มีอยู่ในบันทึกของลียองวอน


   ผมรู้สึกประทับใจแปลก ๆ แฮะ

   คืนนั้นผมหลับไปโดยมีภาพของซองโจที่ผมอยากถ่ายรูปอัพลงอินสตาแกรมที่ตำหนักต้องแสงจันทร์นั้นวนเวียนไปมาอยู่ในหัวผมทั้งคืน...
   


   ไม่ใช่หัวผมสิ ต้องเป็นหัวของยองวอน ผมอยู่ในร่างของมันอยู่นะ



   จริง ๆ นะครับ !





TBC*





Talk : หมดที่แต่งสต็อกไว้แล้วค่ะ T^T
อยากให้อ่านกันแบบไม่ค่อยซีเรียส เพราะยังไงนังจูก็คงหนีซองโจไม่พ้น
ส่วนอีกคนที่คาดเดาได้ยาก(รึเปล่า?) กำลังแอบเอ็นดูลียองวอนเวอร์ชั่น 2015
จะพยายามสื่อออกมาให้ดูธรรมชาติมากที่สุดนะคะ ช่วยเอ็นดูซองโจด้วยน้า (ยังคงเป็นทีมพระเอก) 
      

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 27-05-2015 01:14:00

แปะโป้ง !!! ถถถถถ

สะพรึงกับการตาไวของตัวเอง

อ่านอย่างว่องแล้วเม้นเลยทีเดียว =_+  :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-05-2015 01:21:22

อ่านรวดห้าตอนนังจูเนียร์ก็ยังคงความเกรียนอย่างเสมอต้นเสมอปลาย :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 27-05-2015 01:41:37

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aladin ที่ 27-05-2015 01:43:35

กำลังสนุก โรแมนติกมากตอนที่ไปนั่งคุยกันที่ตำหนักต้องแสงจันทร์ อิจฉาน้องจูมาก  :o8:

รู้สึกไม่อยากให้หมดสต็อกเลย ติดดดดดเรื่องนี้ชะมัด 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 27-05-2015 01:49:17

สงสารพ่อกระต่ายน้อยจอมซนที่ตั้งห่างหายจากโลกโซลเชี่ยล  :laugh: :laugh:  คงจะเบื่อมากสินะ ถึงได้ก่อเรื่องให้ตัวเอง แต่ตอนนี้แอบพอใจพ่อพระเอกซองโจนิดนุง :hao3: ที่เสียใจกับการได้แต่งานกับแม่นางผู้สูงศ้กดิ์ ก็นิดนุงๆๆๆ  :katai5:  แล้วใครหนอเป็นผู้ที่มาหลงเอ็นดูยองวอนเวอร์ชั่น 2015 อยากจะรู้จริงๆ แล้วอยากรู้มากกว่าว่ายองวอนในอดีตจะได้มามีบทบาทในชีวิตของซองโจรึป่าว รึเป็นจูเนียร์ที่จะต้องอยู่กับซองโจตลอดไป แล้วในยุคปัจจุบันล่ะ จูเนียร์จะได้กลับไปไหม หรือตัองอยู่ในยุคนี้ตลอดหรอ????

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 27-05-2015 02:05:01

ต่อปากต่อคำกันน่ารักกกกกก   น้องลียองวอน 2015 ดันไปตั้งชื่อเรือนหอของตัวเอง? แบบไม่รู้ตัวไปซะแล้ว o18
ที่ซองโจพูดเกี่ยวกับยองวอนในแบบที่ตัวเองรู้จัก คิดๆ ไปแล้วซองโจก็เหมือนมองๆ ยองวอนอยู่ด้วยนั้นแหละ  :hao3:
ยิ่งมีเหตุการณ์ที่ทำให้ซองโจสนใจยองวอนมากขึ้นเรื่อยๆ อีก ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 26/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 27-05-2015 02:11:46

กระต่ายซน...ลียองวอน

น่ารักอะ กระต่ายขาวขนปุกปุย
เเต่เป็นกระต่ายขี้หงุดหงิด ใครเเหย่ต้องมีรีเเอ็คชั่น 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 27-05-2015 02:25:12

โฮฮฮฮ ชอบคังยูจัง นางน่ารักมากกกกกกก
จูเนียร์นี่ก็ขี้แกล้งจริงๆ
ตอนต่อไปมาอย่างด่วนเลยนะ ค้างงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 27-05-2015 02:27:44

โฮฮฮฮ ชอบคังยูจัง นางน่ารักมากกกกกกก
จูเนียร์นี่ก็ขี้แกล้งจริงๆ
ตอนต่อไปมาอย่างด่วนเลยนะ ค้างงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QGisuz ที่ 27-05-2015 02:54:40

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด
ถึงจะเกรียนมากก็เถอะ 555555555
เขินอ่ะ ซองโจอ่าาาาา  เริ่มคิดอะไรกับยองวอนแล้วใช่มั้ยถึงพาไปที่ตำหนักนั้น
โอ้ยยยยยย ชอบบบบ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 27-05-2015 02:55:04

โธ่ พ่อลียองวอนกระต่ายซน คราวนี้ไม่โดนกัดแฮะ 55555 คู่นี้น่ารักดี แล้วเพื่อนของยองวอนได้คู่กับเจ้ายักษ์หรือเปล่าน้อออ
ปล. คู่หมั้นคนนี้ของซองโจในอนาคตจะร้ายไหมเนี่ย 5555555 :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 27-05-2015 02:55:36

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 27-05-2015 03:05:28

จูเนียร์จ๊ะ... ไอ้ขี้เผือก 5555555
นางซนจนได้เรื่องเลยทีนี้ แต่ก็ได้ไปโผล่ที่ตำหนักของคังยูเชียวนะ นางมิธรรมดาจ้า 555
แหม่ ตอนท้ายๆ นี่น่ารักจริงๆ แอบเขินนน  ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-05-2015 04:11:49

ภาพในหัวโผล่มาเป็นฉาก ชายหนุ่มผู้เขร่งขรึมกับนา(ง)ยเอกผู้กากเกรียนแสนสดใส 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 27-05-2015 04:23:58

จูเนียร์คงคอนเซ็ปเกรียนได้เสมอต้นเสมอปลาย 555555
ตอนท้ายๆเรื่อง น่ารักอ่ะเนอะะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-05-2015 05:21:18

หนอยยยย คนเขียนอย่ามาเรียกจูเนียร์ว่านังจู นะ เค้าทีมนายเอกนะ #ทีมนังจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 27-05-2015 05:53:00

มันยังไงต่างคนต่างมีใจใช่ไหมเนี่ย



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-05-2015 05:54:47

ความเกรียนชนิดที่ไม่มีใครเทียบได้ นังน้องจู ความเกรียนระดับนี้ เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของซองยุนกวานได้เลยทีเดียว หุหุ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 27-05-2015 06:24:29

 โง้ยยยยย น่ารักมากกก  รู้สึกเขินคำว่า    “เพราะเจ้ามันเหมาะกับวิธีลงโทษแบบนี้” มากกกกก

    :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 27-05-2015 06:40:22

หมั่นเขี้ยวววววววว

ว่าแต่อีกคนที่ว่านี่ใครหว่า???

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-05-2015 06:52:27

ตอนนี้ก๊าวมากๆ. เหมือนนั่งดูซีรี่ย์แล้วลุ้นจิกหมอน. โรแมนติกจัง
ไม่มีโซเชี่ยลไม่มีไฟฟ้าทำให้เวลากลางคืนยาวนานขึ้นไง. มีเวลาร่วมกันกับรูมเมททึเยอะๆไง. พระราชาช่างมีวิสัยทัศน์
 :hao6: 
ชักเอ็นดูคังยูแล้ว. แอบจ้องยองวอนตอนหลับมากี่ครั้งแล้วเนี่ยแหม. ที่ปลุกช้าเพราะอยากให้นอนเยอะๆใช่ไหมจะได้คอยส่อง
#ทีมคังยูจูเนียร์

รอนะคะ.  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 27-05-2015 06:56:10

ลียองวอนในแบบฉบับของน้องจูเนียร์ มันช่างสดใสซาบซ่านดีแท้ค่าา~ :m3: ดีน้าที่น้องเป็นคนช่างเผือก เอ้ย! ช่างเลือก ถึงได้ตัดสินใจย่องตามซองโจมาด้วย ทั้งสองคนเลยได้ทำความรู้จักกันจริงๆ จังๆ แบบนี้เสียทีเน้ออ~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 27-05-2015 07:11:45

นิ่งอ่านยิ่งชอบๆๆๆ

โจ-จู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-05-2015 07:24:23

คาดว่าพระเอกเราก็ต้องเคยมองๆยองวอน อยู่บ้างแน่ๆ ดูเอ็นดู จูเนีย ร่างอวตาลดี 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 27-05-2015 07:33:05

ชอบจูจริงจัง น่ารักก เกรียนด้วย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 27-05-2015 07:52:34

น่ารักอ่ะ เขิลลลลล

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-05-2015 08:46:23

ชอบเขาก็บอก ไม่ต้องมาทำซึนเลยซองโจ
อยากจะนั่งทาเมชชีนไปหาจูเนียร์ เอาโทรศัพท์เเละไวไฟไปให้นาง 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-05-2015 09:00:52

ไม่รู้ว่าซองโจเอ็นดูหรืออะไร ที่ไม่อยากให้จูๆตื่น ฮาาาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-05-2015 09:06:15

ทิ้งนังคู่หมั้นนั้นซะยองวอนสวยกว่าเยอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 27-05-2015 09:46:23

จริงๆพี่ซองโจก็ชอบยองวอนสิน่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: maew189870 ที่ 27-05-2015 10:02:31

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 27-05-2015 11:05:27

กำลังสนุกเลย
นังจูเนียร์ฮามากเกรียนได้โล่
น่าเอ็นดูอ่ะ 55555555555 น่ากัดเหมือนที่ซองโจฮีว่า
 :laugh: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 27-05-2015 11:06:52

อยากให้มาทุกวันจัง
 :mew6:
ยองวอน ver.จู น่ารัก พูดเก่งดีเนาะ
ไม่รู้ว่าซองโจคิดยังไงน้าา เริ่มเอ็นดูขึ้นมาแล้วล่ะสิ
ไม่รู้ว่าจุดจบของชาตินี้จะเป็นยังไง แต่เราก็รู้สึกสงสารซองโจนิดๆแฮะ ที่ไม่ได้เลือกคนที่ชอบเอง
คนสมัยก่อนไม่ว่าที่ไหนก็น่าสงสารแฮะ
 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: meeyeon ที่ 27-05-2015 11:10:28

สนุกอะๆ ข้าพึ่งสังเกตว่าซองโจชักจะเป็นคนพูดเยอะเหมือนกันแหะ 55555  ว่าแต่ซองโจชอบกัด เมื่อไหร่จะกัดปากน้องจูสักที 55555555 :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 27-05-2015 11:44:51

พระเอกแสนซึนกับกระต่ายแสนหมดสต๊อกแล้วหรอ ฮึกก มาไวไวนะ เค้ารออยู่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 27-05-2015 12:38:14

อ๊ากกกกก แค่นี้ก็ทำเอาเราฟินจนตัวโก่ง

ประหนึ่งนั่งดูซีรีส์พีเรียดเลยจริงๆ

แต่แอบวิตกในอนาคต ถ้าสองคนนี้รักกัน สังคมสมัยนั้นไม่น่าจะเปิดกว้างเรื่องเพศ ต้องมาม่าถ้วยโตแน่ ม่ายยยยยยย (อุ้ย ติดสกิลมโนมาจากน้องจูซะแล้ว)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 27-05-2015 12:50:43

ใครอ่ะที่ชอบ  :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 27-05-2015 15:21:21

โอ๊ยยยย แก๊!!!!!!!!!! ประโยคสุดท้าย!!! ประโยคสุดท้าย!!! ประโยคสุดท้ายยยยยยยยยยยยยย

"ข้าไม่เคยกัดใครนอกจากเจ้า"

//บีบมือถือแตก

ฮืออออออ ขอเมนท์ต่อสี่ก่อนนะ มันเก็บไว้ไม่อยู่จริงๆ แงงงง ///_\\\

โอ๊ย ยยยย แก๊!!!!!!!!! ทำไมมันมุ้งมิ้งขนาดนี้!!! แงงงงงงง

//บีบมือถือหัก 18 เครื่อง

หลงรักแบบโงหัวไม่ขึ้นแล้ววว ทำไมจูเนียเกรียนขนาดนี้ ตบเกรียนทีได้ไหม ถถถถถถถถถ

นิยามตอนนี้ได้คำเดียว เขินเว้ยยยยยยย ///_\\\

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yearrayoeng ที่ 27-05-2015 16:39:40

ฟินมาก ขอบอก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 27-05-2015 17:49:40

ชอบมากกกกกกรีบมาต่ออีกนะค่ะ :ling1: :ling1: :z3: :ling1:
รออออออออคร่าาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 27-05-2015 18:38:14

นายเอกเกรียนได้น่ารักมาก  แต่ก็ได้ใจสุดๆ  ชอบมากๆ

พระเอกก็แอบยองวอน เค้ามานานแล้วใช่มั้ยล่ะ รู้ทันหรอกน่า  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-05-2015 20:16:39

ปวดหัวแทนซองโจเลยที่เดียว นังจูเจ้านี่ช่างพูดมากนัก 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 27-05-2015 21:33:49

สนุกอ่าาา ชอบๆ กำลังหาแนวนี้อยู่พอดีเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 27-05-2015 21:39:42

 :laugh:
ความเกรียนของจูนี่คงเส้นคงวาดี
มีปกป้องสวามีในอนาคต5555
จูน้อยน่าเอ็นดูล่ะสิซองโจ :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 27-05-2015 21:49:34

น่ารักอะ   อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Meimei ที่ 28-05-2015 01:28:22

รอพระรองออกตัว
 :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 28-05-2015 06:35:04

หมั่นเขี้ยว!? โถว่ พ่อคนซึน ชอบก็บอกว่าชอบดิ 5555
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 28-05-2015 06:56:48

ง้อวววว  แล้วทำไมจูไม่รุกเองเลยล่ะ ฮ่าๆ    :m20:
มาต่อไวๆนะฮะรอออออ  :')

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-05-2015 18:19:53

ซองโจเองก็เอ็นดู(ยองวอน)จูเนียร์ใช่ไหม
ก็จูเนียร์น่ารักและเกรียนขนาดนี้ 5555

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aaoo ที่ 28-05-2015 18:57:47

ชอบอ่ะ เหมือนพระเอกเราจะเริ่มชอบนายเอกแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-05-2015 19:23:09

เพิ่งตามมาอ่านค่ะ นิราศนี้มีรัก แบบเกรียนๆซะด้วย :laugh:
จูเนียร์ ถ้าเธออยากให้ทฤษฎีเธอเป็นจริง เธอลองอ่อยซองโจดูสิ จะได้รู้กันไปเลย ทางนี้ลุ้นใจแทบขาดว่าซองโจจะกัดเธอตรงไหนเพื่อลงโทษอีก :haun4:
ตอนต่อไป เมื่อไหร่จะมาน้าาาาา รอนะคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 28-05-2015 22:32:42

ย๊าาาา
พระเอกไมน่ารักงี้ ฮรืออออ
ถ้าเราเป็นจูเนียร์ก็คงด่าตัวมันในอดีตเหมือนกันนน
รอตอนต่อไปค่าา
 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 28-05-2015 23:32:46

สนุกมากกกกกก  นังจู(?)น่ารักน่าฟัดน่าเอ็นดูมาก ฮ่าๆๆๆๆ  พระเอกของเราก็เท่มากเช่นกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 29-05-2015 00:59:55

นั่งอ่านเรื่องนี้เหมือนกำลังดูซีรีย์เกาหลีย้อนยุคอยู่จริงๆนะ คำบรรยายกับภาพในหัวตอนดูซีรีย์นี่มาเลย
โอยย... ยิ่งคำพูดคำจานี่มันใช่ เลอค่ามากจริงๆ
รอตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 30-05-2015 08:01:54

ตัวจ๋าาาา เค้ารอตัวมาต่อทุกวันเลยนะะะะ
เมื่อไหร่ตัวจะมาาาาา  :mew2: :ling3: :ruready

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 30-05-2015 10:18:50

แวะมาเวิ่นเว้อ อิอิ
คิดถุงหนูจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-05-2015 14:32:28

คิดถึงจังเลยครับอยากอ่านต่อแล้วนะครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MunashiiSora ที่ 30-05-2015 14:38:13

จงมาต่อ จงมาต่อ จงมาต่อ ~  :call:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mishiyosan ที่ 31-05-2015 00:29:23

ทำไมรู้สึกชองโจพูดมาก  :hao7:
ยองวอนป๊อดจริงๆแหละ 55555 ชอบจูเนียร์ นางฮามาก :katai5:
เริ่มมีใจให้เขาแล้วล่ะสิ :hao7:
 :o8: :-[ :impress2: :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 31-05-2015 09:21:19

 :katai5: :katai5:  เค้ามารอตะเองทุกวันเลยนะ  :katai5: :katai5:

คิดถึงอาลีแล้วเนี่ย  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 01-06-2015 20:17:32

 :z13: :z13: :z13: แวะมาจิ้มๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: naiRydaL ที่ 01-06-2015 21:21:38

 
 :-[ :-[

อ่านแล้วเขินนน

น่าร๊ากกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-06-2015 00:33:00

ตอนที่ 6








   วันนี้วันศุกร์!
   กูรอคอยวันนี้มานานมากเหลือเกิน อยากจะร้องไห้ให้น้ำตาไหลเป็นสายน้ำ ผมเรียนในซองกยุนกวานมาได้หนึ่งอาทิตย์พอดีเด๊ะ บอกเลยว่าช้ำเลือดช้ำหนองมากครับ ไม่ใช่ร่างกายนะครับ สมองผมอ่ะ ยอมรับตามตรงเลยว่าผมตามไม่ทันไอ้พวกเชี่ยที่เรียนอยู่ชั้นเดียวกันเลยแม้แต่น้อย(อารมณ์เสียล้วน ๆ) แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของผมเสียทีเดียวนะ หนึ่งคือเนื้อหามันยาก(เรียนอะไรก็ไม่รู้เกิดมากูก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ) และสองคือนักเรียนปีหนึ่งซองกยุนกวานคือหัวกระทิที่เกิดมาเพื่อที่จะเป็นขุนนางในราชสำนักทั้งนั้น
   เพราะฉะนั้นถ้าคะแนนของผมเชี่ยสุดละก็ได้โปรดอย่าสงสัย ผมพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วครับ เพราะผมมาจากประเทศไทยผมต้องคำนึงถึงชื่อเสียงและหน้าตาของประเทศเอาไว้(เดี๋ยว...มึง...) เมื่อถึงวันศุกร์เฉกเช่นวันนี้ อารมณ์ผมก็เลยหลั่นหล้าเป็นพิเศษ หลั่นล้าแต่เช้ายันสายยันบ่ายยันเย็น
   “เจ้าเป็นบ้าเหรอ” ซองโจที่ไม่คุยอะไรกับผมมาทั้งวัน เพิ่งจะมาคุยเอาเดินสวนกันตอนคาบเรียนสุดท้ายเลิก ตอนนี้ผมกับมันกำลังใส่รองเท้าอยู่ครับ “เจ้ายิ้มเหมือนคนไม่มีสติ”
   “เจ้ามายุ่งอะไรกับข้าล่ะ”
   “ก็แค่อยากรู้ เด็กอย่างเจ้ามีอะไรให้อภิรมย์จิตใจนักหนา”
   “ข้ามีของข้าละกันน่า”


   “ข้าได้ยินที่พยองอันพูด”


   “…”


   “สวดมนต์ไหว้พระขอพร คือกิจกรรมที่เจ้าชอบทำใช่หรือไม่”


   ผมชะงักเหมือนมีคนมาสตัฟฟ์ร่างกายเอาไว้ สวดมนต์ไหว้พระ กูเนี่ยนะ? ใช่เหรอวะ แม้จะชาติที่แล้ว ชาติหน้าหรือชาติไหนก็ตาม ผมไม่น่าจะมีสันดานเป็นคนธรรมะธรรโม
   “พยองอันชวนชิลไปกับพวกเจ้าด้วย แต่ชิลแล้วแต่ข้า ถ้ามาถามข้า ข้าก็ไม่ไป”
   หลัง ๆ ไอ้ซองโจมันชักจะพูดเยอะแถมกวนตีนมากขึ้นด้วยนะ ตกลงมันเป็นคนยังไงกันแน่
   “วันนี้ข้าต้องไปกับพยองอันอย่างนั้นหรือ” กูมีนัดทำไมกูไม่รู้ล่ะเห้ย
   “เจ้าก็ไปคุยกันเองสิ” ซองโจเดินหนี เผยให้เห็นพยองอันที่อยู่ด้านหลัง(บังมิดเชียวนะมึง) พยองอันยิ้มให้ผม พร้อม ๆ กับเอ่ยว่า...
   “คนของที่บ้านข้ามารอรับพวกเราที่นอกรั้วแล้ว วันศุกร์ตอนเย็นย่ำที่วัดไม่ค่อยมีผู้คนผ่านไปมา เจ้าน่าจะทำสมาธิได้มาก”


   กูจะเป็นลม...วันศุกร์ที่ปกติได้ไปตื๊ดกับไอ้เชี่ยกล้วยที่อาร์ซีเอรัชดาซอยสี่ไม่ก็ทองหล่อเอกมัย ทำไม้ทำไมมาอยู่ในชาตินี้ถึงได้ไป...สวดมนต์ ขออภัยคนที่มีศรัทธาอย่างแรงกล้าด้วยนะครับ คือมันไม่ใช่สำหรับผมอ่ะ มันโคตรไม่ใช่

   “คือว่า...ข้าชอบสวดมนต์เหรอ”

   พยองอันขำอีกแล้ว “เจ้าเล่นเกมเป็นคนความจำเสื่อมอีกแล้วสินะ” มันน่ารักตรงนี้แหละครับ “เจ้าเป็นคนชอบสวดมนต์ ชอบเข้าวัด ใจบุญสุนทาน บริจาคหลายสิ่งอย่างให้กับผู้ยากไร้และวัดที่อยู่่ห่างไกลด้วย”
   
   คุณพ่อคุณแม่ คุณพระคุณเจ้า...ลียองวอน เอ็งเป็นคนแบบนั้นเหรอเนี่ยยยยยย

   “ข้าก็เลยคิดว่าเพราะเจ้ามีบุญญาธิการสูงชีวิตเจ้าก็เลยได้พบเจอแต่เรื่องดี ๆ ยังไงล่ะยองวอน”

   ผมนึกไปถึงที่ยองวอนมันอธิษฐานเรื่องหากชาติหน้ามีจริงขอให้เจอซองโจอีก...ทีนี้เป็นไงล่ะ ไอ้คนดี ไอ้บุญเยอะ ความซวยตกมาอยู่ที่กูเลยเนี่ย ไม่ต้องไปรอชาติหน้าให้เสียเวล่ำเวลา คนข้างบนเขาให้กูย้อนกลับมาเป็นมึงให้แก้ไขสิ่งที่มึงอยากทำ แล้วใครซวย กูไงครับ กูเนี่ยยยย ไม่ใช่มึง ฟายยยย T_T

   “เจ้า...เป็นอะไรรึเปล่า ทำหน้าเหมือนท้องอืด” กูเซ็งไงเพื่อน ไม่ใช่ขี้ไม่ออก
   “วันนี้ข้าไม่ไปสวดมนต์ได้หรือเปล่า” ผมบอกตามตรง “ช่วงนี้ข้ายังไม่อยากสวดมนต์เท่าไหร่ ข้าอยากไปเที่ยวนอกโรงเรียนบ้าง เจ้าช่วยพาข้าไปได้หรือไม่”
   “คนอย่างเจ้าเนี่ยนะ ไม่อยากไปสวดมนต์ตอนที่มีโอกาส” พยองอันทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
   นี่คือตัวจริงกูเลยเว้ยพยองอัน ตัวจริงของจูเนียร์นะ ไม่ใช่ยองวอน
   “น่าสนใจดีนะ ข้ามัวแต่เตรียมสอบ นอกโรงเรียนในเมืองหลวงข้าก็ยังไม่เคยได้เที่ยว เพราะฉะนั้น...คืนนี้เราไปเที่ยวกันเถอะ”

   เยสสสสสสสส!!!!! ไปแดนซ์กันครับ ไปแดนซ์กัน!

   “ข้าขอไปร้านที่มีดีเจเปิดเพลงได้หรือเปล่า?!”

   …พยองอันทำหน้าไม่เข้าใจใส่ผม วินเทจมาอีกคนแล้วหนึ่งอัตรา “ดีเจ๊?” จะว่าไปในยุคนี้มันจะมีที่ไหนกันล่ะผับเผิบบาร์เบอร์ ที่แน่ ๆ ผมนึกถึงหอนางโลมออกอยู่นะครับ

   “เอ่อ ช่างเถอะ ขอที่ไหนก็ได้ ที่มีสาว ๆ เยอะหน่อย” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์

   “เกิดอะไรขึ้นกับลียองวอน ข้าว่าเจ้าต้องหกล้มหัวฟาดหินมาแน่ ๆ ปกติเจ้าไม่สนใจนารีคนไหนเลยไม่ใช่เหรอ” เพราะยองวอนมันชอบผู้ชายไงเล่า มันเป็นเกย์เว้ย ไม่เหมือนผม...

   ทำไมคิดแบบนี้แล้วผมเริ่มขัดตัวเองแปลก ๆ ปลายหางตาของผมเหลือบไปเห็นสามยักษ์ที่ยืนคุยกันท่าทางมีสาระอยู่ด้านโน้น ผมรีบตวัดปลายหางตาของผมให้กลับมาหาพยองอัน

   “แต่ก็เอาเถอะ เจ้าเครียดมาทั้งสัปดาห์แล้ว ข้าจะพาเจ้าไปละกันนะ”










   ตื่นเต้น...ชิบหาย!!!!
   ผมรีบกลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ไม่มีอารมณ์เซ็งอะไรเลยครับมีแต่อารมณ์คึกล้วน ๆ แม้จะมีซองโจทำหน้าเย็นชาอยู่ในห้องก็หาได้ทำให้ผมรู้สึกหมดสนุกลงได้ ผมอึ้งเล็กน้อยกับชุดที่ซองโจใส่แทนชุดนักเรียน มันใส่ผ้าไหมราคาแพงอีกแล้ว แม่งทำให้ชุดเหลืองอ่อนของผมด้อยค่าลงมาถึงแม้ว่ามันจะแพงแล้วก็ตาม
   ไฮโซแล้ว ยังมีไฮโซกว่า...
   ผมเบะปากใส่ลับหลังซองโจ ไม่รู้ว่าสุดสัปดาห์นี้มันจะอยู่ไหนทำอะไร แต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็ต้องกลับมานอนที่หอพักของโรงเรียนอยู่ดี
   หรือคืนนี้จะได้นอนข้างนอกนะ...เผื่อหิ้วสาวแล้วสาวติดไปด้วยอะไรแบบนี้น่ะครับ
   คุณกำลังเบะปากใส่ผมอยู่สินะ แหม่ ผมไม่ทำหรอก ผมมันบื้อเรื่องนี้จะตายไป
   “นี่คือหน้าตาของคนที่กำลังจะไปสวดมนต์งั้นหรือ” ทันทีที่ซองโจเอ่ยปาก ความสนุกของผมก็เริ่มติด ๆ ขัด ๆ
   “ข้าไม่ได้จะไปสวดมนต์”
   “แล้วคนอย่างเจ้าจะไปไหน”
   แหม...อยากรู้อยากเห็นใช้ได้เหมือนกันนะมึง “เจ้าถามข้าทำไม เจ้าจะตามมาหรือไง” ถ้าตามมา มึงคือบักขี้ก็อปขนานแท้ กูพูดเลย
   “ข้าไม่อยากตามคนไร้สาระอย่างเจ้าไปไหน”
   แรง... “ดี งั้นข้าจะไม่บอกเจ้าว่าข้าจะไปไหน” หว่าย...เสือกครับ แต่เสือกได้ไม่สุดเพราะผมไม่บอก กร๊าก มันต้องเป็นความรู้สึกเหมือนฉี่ไม่สุดหรืออึไม่สุดแน่ ๆ (ใครทานอะไรอยู่ขออภัยด้วย) “ข้าไปล่ะ”
   “เจ้าสวมใส่เสื้อผ้าไปแค่นั้นเจ้าจะไหวเหรอ อากาศคืนนี้จะหนาวนะ”
   “เจ้าดูแลตัวเองเถอะ ไม่ต้องมาสนใจข้าหรอก”
   ผมเดินออกมาจากห้อง โดยไม่ได้สนใจถามไถ่ว่าอีกคนในห้องนั้นมันจะไปที่อื่นหรือจะอยู่ต่อ แต่คนอย่างมันนั้นไม่น่าจะอยู่เฉย ๆ ได้หรอกครับ มีโอกาสมันก็คงไปป้วน ๆ เปี้ยน ๆ แถววังนั่นแหละ











   ทันทีที่ก้าวออกมาจากโรงเรียน ผมก็ต้องตื่นตาตื่นใจกับความเจริญในยุคนี้ที่อยู่หน้าโรงเรียนของผมมาก ขายกันตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบและก็คึกคักกันสุด ๆ เหมือนตลาดนัดคลองถมที่มีลูกค้าเดินเข้าเดินออกกันสนั่นหวั่นไหว แม่ค้าพ่อค้าหญิงสาวชาวบ้านดูจะแอบกรี๊ดนักเรียนซองกยุนกวานอยู่เหมือนกัน ทันทีที่ผมก้าวเท้าออกไปและมีผู้หญิงมองมา ผมก็จะแอบอดยืดอกอย่างภาคภูมิใจในสถาบันไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วผมไม่ได้เรียนที่นี่ก็ตามที

   “นี่ไง คุณชายลียองวอน! บุตรชายของท่านเสนาบดีซ้าย!”
   “งดงามเป็นที่สุด”
   “ข้าอยากได้รูปหน้าแบบนั้น คิ้วแบบนั้น ริมฝีปากแบบนั้น”
   “ถ้าข้ามีหน้าตาแบบเขา ข้าต้องเป็นสตรีที่สวยที่สุดแน่”
   
   เชี่ยไรฟะ อุตส่าห์ฟิน...หมดกัน ผมส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนที่จะขยับหมวกสูงมาปิดบังไม่ได้(ซึ่งปิดไม่ได้) เลิกสนใจหญิงสาวเหล่านั้นต่อไปในขณะเที่ยวไปเรื่อย มีเสียงพยองอันเจื้อยแจ้วข้าง ๆ ผม
   “นั่นเป็นร้านหนังสือที่ดีที่สุด เป็นศูนย์รวมของหนังสือที่เราจะต้องอ่านภายในสามปีนี้ นั่นก็เป็นร้านปากกาขนนกนำโชค ใครเอาไปใช้สอบมักจะสอบผ่านเสมอแหละ”
   ทำไมมีแต่สาระทั้งนั้นเลยฟะ ขออันที่ไม่ใช่สาระหน่อยดิ
   “โอ๊ะ ร้านขนมนี้อร่อยมาก ข้าขอแวะสักหน่อยได้หรือไม่”
   นั่นแหละพยองอัน ต้องอย่างนี้สิ... “เอาสิ ข้าขอชิมด้วยนะ” ผมรีบพูด พยองอันรับคำก่อนที่จะเดินไปสั่งขนมโบราณที่อยู่ข้างทาง
   ผมมองบรรยากาศรอบ ๆ แล้วอยากจะยกกล้องมาถ่ายรูปเสียจริง ๆ ไม่ว่ากล้องจะมัวหรือจะถ่ายแย่หรือไม่ก็ตามแต่ความจริงของภาพมันต้องทำให้ยอดไลค์ของผมพุ่งกระฉูดแน่ ๆ (สุดท้ายก็ไม่มีสาระเหมือนเดิม) น่าเสียดายที่สมัยนี้ยังไม่มีอุปกรณ์เหล่านั้นชะมัด
   หันซ้ายหันขวาส่วนใหญ่จะเป็นชาวบ้านในเมืองหลวง และก็นักเรียนซองกยุนกวานนอกเครื่องแบบนักเรียน ผมเห็นรุ่นพี่บ้าง รุ่นเดียวกันบ้าง และส่วนใหญ่ก็จะเป็นรุ่นเดียวกันนี่แหละครับที่ตื่นเต้นกับอะไรที่อยู่ติดโรงเรียนแบบนี้
   ผมมองไปเรื่อย ๆ จนเริ่มสงสัยในตัวเองว่าเมื่อไหร่ผมจะเลิกมอง นี่ผมกำลังหาอะไรหรือใครอยู่รึเปล่า

   “พยองอัน” ผมค่อย ๆ เขยิบไปกระซิบถามพยองอันที่ก้ม ๆ เงย ๆ สั่งขนมอยู่
   “หืม?”
   “เจ้าได้คุยกับไอ้ยักษ์รูมเมททึของเจ้าบ้างหรือเปล่าว่าเขาจะไปไหน” ใครจะไปถามถึงซองโจล่ะครับ ถามถึงไอ้ยักษ์ชิวบริวารของมันน่าจะง่ายกว่า ดูตามติดนายจ้างเสียเหลือเกิน
   “เขาไม่เคยพูดกับข้า เจ้าลืมไปแล้วหรืออย่างไร” พยองอันตอบ
   “เดี๋ยว นี่เจ้าอยู่กับเขามาทั้งสัปดาห์ เขายังไม่เคยพูดกับเจ้าเลยอย่างนั้นหรือ”

   พยองอันทำหน้าเซ็งนิดหน่อย “ใช่ ส่วนใหญ่ข้ามักจะถามคำถามเขาก่อน ถ้าเป็นคำถามใช่หรือไม่เขามักจะพยักหน้าหรือส่ายหน้า แต่ถ้าเป็นคำถามที่เขาต้องอธิบาย เขาจะไม่พูดอะไรเลย”

   มึงเป็นคนประเภทไหนกันแน่วะ...ผมเกาหัวแกรก ๆ ขณะรับขนมมาจากพยองอัน เราสองคนนั่งแทะมันไปและก็เดินไปเรื่อย แวะดูโน่นดูนี่บ้าง จนได้ซื้ออะไรติดมือมาหลายอย่าง เช่นหยกประดับ มีดพกสลักลายมังกร และก็แจกันตกแต่งห้อง

   “คืนนี้เจ้าจะพาข้าไปหาที่ ๆ มีสตรีอยู่มากใช่หรือไม่” ผมถามพยองอัน
   อีกฝ่ายหัวเราะร่วน “ได้ ข้าจะพาเจ้าไป แต่ก่อนไปข้าขอแวะทานของขึ้นชื่อนี่หน่อยก็แล้วกัน”

   คำจำกัดความของร้านนี้ผมจะเอ่ยให้คุณ ๆ นึกออกนั่นคือร้านก๋วยเตี๋ยว ซึ่งผมไม่รู้ว่าสมัยนั้นเขาพากันเรียกว่าอะไร รสชาติอย่าให้พูดเลยครับ จืดอย่าบอกใคร ผมนี่นึกถึงน้ำปลา น้ำตาล พริกแถวบ้านเลย อยากจะเอามาเหยาะ ๆ ใส่ให้มันจัดจ้านกว่านี้ การกินของผมจะได้มีความสุขมากขึ้นกว่านี้ ไม่เหมือนไอ้พยองอัน รายนี้คงจะชอบกินเส้นมาก เห็นซู๊ดเอา ๆ อย่างเอร็ดอร่อย

   “ท่านคือลียองวอนใช่หรือไม่”

   หญิงงาม...ผมยืนขึ้นทันทีอย่างตื่นตกใจ(เกิดมาเพิ่งเคยมีผู้หญิงสวยพร็อบเต็มหัวมาทัก) ดูไปดูมาหน้าคุณเธอโคตรคุ้น...ผมโค้งให้เธออย่างงง ๆ พยองอันก็โค้งด้วย

   “ข้าชื่อยุนนารา บุตรสาวเสนาบดีฝ่ายขวา ท่านจำข้าไม่ได้อย่างนั้นหรือ”

   ลูกสาวใครผมจำไม่ค่อยได้หรอก ที่แน่ ๆ ผู้หญิงคนนี้คือคู่หมั้นของซองโจ สาวหยาดฟ้ามาดินแต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกขัด ๆ ที่จะมองหน้าเธอ

   “ไม่เป็นไร เราไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่” เธอยิ้มให้ผมเบา ๆ “ข้าได้ยินมาว่าท่านเป็นเพื่อนร่วมห้องกับคู่หมัั้นคู่หมายของข้าใช่หรือไม่”
   “...ขอรับ” ผมรับคำ
   “เขาอาจจะเย็นชาไปสักหน่อย แต่เชื่อข้าเถอะว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถและก็เป็นคนดี ท่านอย่าถือสาเขานักเลยนะ” พ่อง ฝากฝังอย่างกับคนที่เป็นครอบครัวเดียวกัน ผมนี่เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษยุนนาราแทนยองวอนมันเลยครับ

   เดี๋ยว ๆ ทำไมผมต้องกำมือแน่นด้วย นี่ผมกำลังอินในบทบาทการเป็นลียองวอนอยู่อย่างนั้นหรือ
   อินเกินไปมั้ง...
   ไม่รู้ทำไมสวยขนาดนี้ก็ยังไม่สามารถทำให้ผมใจสั่นได้

   “ข้าขอฝากให้ท่านดูแลเขาด้วย และข้าจะตอบแทนท่านเป็นอย่างดี”

   ยุนนารายิ้มให้ผม ผมโค้งให้เล็กน้อยก่อนที่จะมองเธอเดินเฉิดฉายออกไปด้านนอก พร้อมกับแม่เลี้ยงหนึ่งคนทหารอารักขาหนึ่งคน...

   “คู่หมั้นซองโจ” พยองอันทำตาโต “ช่างสวยงามอะไรเช่นนี้” พูดจบพยองอันก็นั่งทานต่อ “แต่ถ้าจับเจ้าแต่งตัวเป็นสตรี เจ้าคงจะงดงามกว่านาง”
   “อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ”
   “เป็นอะไรไป เจ้าดูหงุดหงิด” พยองอันมองหน้าผม
   “ข้าเปล่าสักหน่อย”
   “หรือเพราะเจ้าเป็นบุตรเสนาบดีซ้าย เจ้าเลยไม่ถูกกับนางที่เป็นบุตรีเสนาบดีขวา” อืม กูไม่ต้องหาอะไรมาแถเลยเว้ย
   “อืม คงอย่างนั้นแหละ”
   “พ่อข้ามักบอกเสมอว่าพ่อของเจ้ากับพ่อของนางไม่ค่อยลงรอยกัน”
   “…”
   “หรือเจ้าจะไม่ลงรอยกับนางไปอีกคน”
   “ข้าจะไม่ลงรอยกับนางไปเพื่ออะไรกันล่ะ”
   “เจ้าไม่สบตานางสักเท่าไหร่ แถมยังดูโกรธเคืองนางดูมาก ๆ” พยองอันตั้งข้อสังเกต “หากเจ้าเป็นสตรี ข้าคงคิดว่าเจ้ามีใจให้ซองโจ ฮ่าๆๆ”

   มันช่างสันนิษฐานได้อย่างเป็นเรื่องเป็นราวและก็มั่วมาก ๆ ใครมันจะไปมีใจให้ไอ้บ้านั่นกัน...
   ไอ้บ้าที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ในเวลาที่เป็นอิสระแบบนี้...
   หรือว่ายุนนาราอาจจะแวบไปหาซองโจในวังหลวงเหมือนเช่นวันอื่น ๆ ในขณะที่ซองโจเองก็รอเธออยู่เหมือนกันที่อีกฟากฝั่งหนึ่งของกำแพงวัง
   ไหนมึงบอกไม่อยากแต่งไงฟายซองโจ...

   “เจ้าโกรธข้ารึ ข้าไม่ได้ตั้งใจ!” พยองอันร้อง
   “หา”
   “เจ้าแทบจะล้มโต๊ะอยู่แล้ว ข้าขอโทษ ข้าก็แค่พูดไปเรื่อย” ผมดูโกรธขนาดนั้นเลยหรือยังไง “เผื่ออารมณ์เจ้าจะดีขึ้น ข้าจะพาเจ้าไปหอนางโลมเดี๋ยวนี้ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าข้าไม่เชี่ยวชาญสถานที่พวกนี้ ข้าเพียงแต่พาเจ้าไปเท่านั้น”

   ตอนนี้ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอารมณ์ของผมมันเป็นประมาณไหน ที่แน่ ๆ เหมือนผมล่องลอยยังไงชอบกล ผมเพิ่งได้เห็นรูปโฉมของคู่หมั้นซองโจเต็ม ๆ เป็นครั้งแรก และผมก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าทำไมคนป๊อดอย่างลียองวอนจากที่ป๊อดมากอยู่แล้วถึงทวีความป๊อดมากขึ้นไปอีก ถ้าจะให้พูดภาษาบ้าน ๆ ก็คือแฟนซองโจมันสวยขนาดนี้จะไปทำอะไรได้ยังไง
   ไปบอกรักตรง ๆ ดีไม่ดีอาจโดนขวานจามหน้า รักคนมีเจ้าของไม่พอยังมารักคนเพศเดียวกันในยุคแบบนี้อีก

   “เจ้าพร้อมจะไปหรือยัง”
   “ข้าพร้อม ข้าอยากดื่ม”
   “อารมณ์ของเจ้าคุกรุ่นขึ้นหลังจากที่เจอคุณหนูยุนนารา”
   พยองอันเป็นคนฉลาด ถ้าผมเถียงออกไปมันก็คงจะเท่านั้นยังไงก็ฟังไม่ขึ้น

   “หากมีอะไรในใจ เจ้าบอกข้าได้เสมอนะยองวอน เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นคนกุมความลับเก่ง”

   “หึ ขอบใจนะ” ผมยิ้มให้มัน ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันผมคงแนะนำพยองอันให้ไอ้กล้วยมันจีบ ผู้ชายอะไร น่ารักชิบหาย
   “แม้แต่ความลับที่อยู่ลึกที่สุดในใจเจ้า เมื่อเจ้าบอกข้า แม้ตายข้าก็ไม่ยอมปริปากบอกคนอื่น”

   พยองอันพูดยิ้ม ๆ เหมือนพูดเรื่องธรรมดาทั่วไป แต่ความหนักแน่นนั้นมีอยู่สูงจนผมสัมผัสได้ว่าผมพูดความจริง ยองวอนถึงแม้จะอับโชคเรื่องความรัก แต่เรื่องมิตรภาพล่ะก็ ผมคิดว่ามันโคตรจะโชคดี
   ว่าง ๆ ผมอาจจะไปสวดมนต์ทำบุญแบบลียองวอน เผื่อโชคจะเข้าข้างผมบ้าง
   












   [ มีต่อนะคะ ]

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 5 27/05/58 P.7 01.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-06-2015 00:34:07

        หอนางโลมจันทร์ครึ่งเสี้ยว
   เป็นหอนางโลมที่รวมโฉมงามเอาไว้เชียร์เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เอาไว้เยอะมาก(ถ้าบอกว่าเชียร์เบียร์ยุคนี้ก็ไม่มี บอกว่าเชียร์เหล้าหมักก็ฟังดูประหลาด...) ตอนแรกผมตื่นตาตื่นใจกับโฉมงามทั้งหลายเอามาก ๆ แต่เหมือนผมมีนิสัยของลียองวอนอยู่ครึ่งหนึ่ง แม่งไม่สนใจผู้หญิงเลยเว้ยครับ ทันทีที่ได้โต๊ะผมก็สั่งเหล้ามาและก็อาหารอีกนิดหน่อย โดยที่พยองอันก็ถามแล้วว่าต้องการผู้หญิงมารินเหล้าให้หรือเปล่า ผมส่ายหน้าอย่างเดียว
   ไหนผมบอกว่าผมต้องการผู้หญิงไง ท้ายที่สุดผมก็ไม่ได้ต้องการจริง ๆ อยู่ดี
   “เจ้าเครียดอะไรขนาดนั้นหรือยองวอน”
   พยองอันคงจะมองผมอยู่นานก็เลยถามออกมาอย่างสงสัย ไม่ใช่อยากเสือกหรอกครับ(มันคงนิสัยไม่เหมือนผม) คงจะเป็นห่วงผมน่ะ

   “ข้ามีเรื่องกังวลใจนิดหน่อย”
   “เจ้าเล่าให้ข้าฟังได้นะ”

   ผมถอนหายใจดังพรืด เล่าความจริงให้มันฟังทั้งหมดมันคงหาว่าผมเป็นบ้า

   “หรือเจ้าเครียดเรื่อง...ข่าว...”

   พยองอันดูอึก ๆ อัก ๆ ข่าวอะไรวะ กูจะรู้ไหม เน็ตก็ไม่มี ทีวีก็ไม่มี

   “ข่าว?”
   “ต้องใช่แน่ ๆ” พยองอันหลับตาปี๋ ยกแก้วขึ้นมาดื่มอย่างรวดเร็ว
   “อะไรของเจ้า”
   “ข้าไม่น่าพูดเลย”
   “ข่าวอะไรบอกข้ามาเดี๋ยวนี้นะ” ผมเอ่ยเสียงกร้าว พยองอันกลืนน้ำลายก่อนที่จะค่อย ๆ พูดออกมา
   “พอดีมันเป็นเรื่องที่เขาเพิ่งจะเปิดเผยกันน่ะ คือว่า...เขาว่าเจ้าเป็นหม้ายขันหมาก”

   เดี๋ยว ๆ อะไรวะ กูเป็นอะไรนะ “หา?”

   “เดิมทีเจ้าเป็นพระคู่หมั้นขององค์ชายรอง พระโอรสองค์ที่สองในพระสนมเยบินของพระราชาซูจง ”



   
   ห่าเหวอะไรอีกเนี่ยยยยยยยยยยยยย





   “แต่เพราะเจ้าเป็นบุรุษ ข้อตกลงนี้ก็เลยถูกยกเลิกไป และองค์ชายรองก็ได้ไปหมั้นกับคนอื่นแทน” พยองอันเล่าให้ฟังก่อนที่จะคีบอาหารบนโต๊ะทาน “ข่าวลือนี้ก็เพิ่งจะออกมาเมื่อวันสองวันก่อนนี่เอง พวกนักเรียนคนอื่นนินทาเจ้าลับหลังอย่างสนุกปาก แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องตลกชั่วครู่เท่านั้น ยังไงบุรุษกับบุรุษก็แต่งงานกันไม่ได้อยู่แล้ว เดี๋ยวฟ้าจะผ่าเอา”

   แล้วไอ้องค์ชายรองนี่คือใครกันฟะ...ผมปวดเศียรเวียนเกล้ากับผู้ชายที่ยองวอนมันข้องเกี่ยวเสียจริง ๆ ดีที่ข้อตกลงยกเลิกไป(ซึ่งใครตกลงกับใครกูก็ยังไม่รู้เลย) เพราะถ้ามันยังอยู่ล่ะก็ ผมอาจจะได้แต่งงานกับผู้ชายจริง ๆ ก็ได้ ในเมื่อบางทีผมอาจจะติดอยู่ร่างเดิมของตัวเองในชาติที่แล้วไปทั้งชาติอยู่แล้ว...

   แค่คิดก็ขนลุกซู่...ยกแก้วขึ้นมาดื่มจนหมด พยองอันเห็นก็เติมให้ผมอีก


   
   “เจ้าไม่ต้องไปถือสาว่าความอะไรหรอก ใครมันจะกล้าว่าบุตรของท่านเสนาบดีคนโปรดของพระราชา”



   “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เจ้าว่าคนอย่างข้าไม่เสียเกียรติหรอกหรือ ที่ได้ไปหมั้นไปหมายกับบุรุษที่เป็นเพศเดียวกัน!”





   พลั่วะ!!!






   ผมได้ยินเสียงไม้อะไรสักอย่างหักพังอยู่ทางด้านล่าง เนื่องจากศาลาที่ผมนั่งมันสูงประมาณตึกสองชั้น ผมกับพยองอันตกใจเลยพากันส่องลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

   ยักษ์มาเยือน...และฝีมือคนที่ทำขั้นบันไดของชาวบ้านหักพักก็คือซองโจ เพราะไม้ผุ ๆ นั่น(ที่ผมเดินขึ้นมาแบบเสียวๆเพราะแม่งจะพังแหล่ไม่พังแหล่)กระจายเต็มอยู่รอบเท้าของเขา

   ซองโจเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยแววตาเย็นชาสุดชีวิต ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่รู้พี่ท่านไปโกรธใครที่ไหนมาทำไมต้องมองหน้าผมแบบนั้นด้วย

   “ข้าว่าเจ้าต้องเลี้ยงกระยาหารข้าแล้วล่ะ กระต่ายซน”

   เชี่ยไรฟะ อยากแดกฟรีไหงมาสั่งให้คนอื่นไปจ่ายให้ ง่ายไปไหม?

   “ทำไมข้าต้องจ่ายให้เจ้าด้วยล่ะ” ผมร้องตอบไป พยองอันเอามือจุ๊ปากตัวเองราวกับบอกให้ผมอย่าไปยั่วโมโหซองโจ อ้าว มันไปกินรังแตนที่ไหนมากูยังไม่รู้เลย เพราะฉะนั้นไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะต้องมาทำให้มันอารมณ์เย็นลงนะ

   ซองโจกอดอก เงยหน้ามองผมพลางเลิกคิ้วขึ้นมา

   “ถ้าข้าเดินขึ้นไปหา แล้วเจ้ายังยืนยันคำเดิม ข้าไม่สัญญาว่าข้าจะไม่กัดเจ้าอีก”

   ห่าน เวรตะไล พ่องตาย คนอยู่ไม่รู้กี่แสนต่อกี่แสนมึงยังพูดออกมาได้!!!!! (จริง ๆ แล้วผมเวอร์ ไม่ถึงร้อยคนหรอก)

   “กัด?” พยองอันมองผมอย่างงง ๆ ผมจิ๊ปากด้วยความเซ็ง มองไปอีกทีร่างสูง ๆ ของคนสามคนก็เดินขึ้นมาและก็มานั่งร่วมโต๊ะของผมกับพยองอันเป็นที่เรียบร้อย

   ซองโจยังคงดูโกรธนิด ๆ ชิลทำหน้านิ่ง และคนที่กลั้นขำอย่างที่สุดเห็นจะเป็นขงเบ้ง

   “ถ้าเจ้าหลุดยิ้มออกมาอีกล่ะก็...ข้าจะสั่งเจ้าไปกระโดดน้ำ”

   สิ้นเสียงซองโจ ขงเบ้งก็ยังไม่หยุดยิ้มอยู่ดี และดูเหมือนซองโจจะทำอะไรเขาไม่ได้ จึงได้แต่ทำหน้าหงุดหงิดต่อไป

   “เจ้าเป็นอะไร” ผมถามซองโจ “เป็นบ้าเหรอ”
   “ข้าไม่ได้เป็นบ้า”
   “แล้วเจ้าไปโกรธอะไรใครเขามา”
   “ข้า...” ซองโจอ้าปากจะพูด แต่เมื่อมองหน้าผมเขาก็หุบปากฉับและก็หันไปทางอื่น “ช่างเถอะ สั่งอาหารมาเพิ่ม ข้ารู้สึกหิว”
 
   ชิลพยักหน้า โบกมือเพียงหนึ่งครั้ง โฉมงามในหอจันทร์ครึ่งเสี้ยวก็แห่แหนกันมาต้อนอกต้อนรับกลุ่มนักเรียนชายที่หน้าตาดีที่สุดในซองกยุนกวาน

   เอ่อ...รวมผมด้วยได้ป่ะ(เรื่องหน้าตาขอเกาะพวกแม่งนิดหนึ่ง เพราะสู้ยังไงก็สู้ไม่ไหวอ่ะครับ ยอม หล่อแบบไม่ศัลยกรรมนี่มันเดอะเบสจริง ๆ นะ ผมขอชื่นชม)

   ซองโจไม่ได้สั่งอาหารอะไร แต่ขงเบ้งเป็นคนสั่งอาหารและก็สั่งมาเยอะราวกับจะเลี้ยงคนทั้งร้าน เดี๋ยวนะมึง คุ้น ๆ ว่าใครต้องเป็นคนจ่ายนะ ไม่ใช่ผมหรอกเหรอ

   “ข้าต้องจ่ายให้พวกเจ้าอย่างนั้นเหรอ”
   “ใช่” ซองโจตอบ
   “เพราะอะไร!” เรื่องเงินกูขอโวยวาย

   “เพราะข้าสั่ง”

   หมั่นไส้...ถ้าไม่ติดว่าอีกฝั่งหนึ่งเป็นลูกน้องสองคนที่ตัวใหญ่กว่าผมคนละสองเท่าล่ะก็ ผมนี่ซัดมันหน้าหงายไปแล้ว(จริงเหรอ...)

   “ข้าไม่เห็นเหตุอันใดที่ข้าต้องทำตามคำสั่งของเจ้า”
   “เจ้าขัดคำสั่งข้าไม่ได้”
   “ทำไม”

   “เพราะถ้าเจ้าขัดคำสั่งข้า ชิลจะเอาดาบของเขามาขู่ที่คอของเจ้า”

   แม่งเล่นพวก เล่นพวกไม่พอ พวกมีอาวุธด้วย กูยอมก็ได้ กูยอม กูแพ้มึงก็ได้ จ่ายก็จ่ายโว้ย

   ดีนะที่ยังพอมีอันจะกินอยู่ ที่โรงเรียนอยู่ฟรีกินฟรีเลยไม่ได้เสียตังค์อะไรมากมาย แถมที่บ้านยังส่งเงินมาให้เป็นหาบ...

   …นึกสงสัยว่าอะไรทำให้ซองโจมันเป็นคนบ้าอำนาจขนาดนี้ แต่ถ้าผมถามตอนนี้ ตอนที่อารมณ์มันเหมือนโดนผึ้งต่อยทั้งปาก ดีไม่ดีผมอาจจะโดนมันต่อยกลับมาแทน...ได้แต่งงต่อไปว่าแม่งเป็นอะไร และก็ดูใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาแม้จะบูดบึ้งมากก็ตามที






   ฉึก ฉึก ฉึก!






   เหี้ยไรอีกกกกกกกกกกกก

   คราวนี้ไม่ใช่บันไดพัง แต่เป็นลูกธนู! เหตุการณ์วุ่นวายคล้ายกับยุคปัจจุบันเวลามีเสียงปืนดัง รอบข้างมีเสียงกรี๊ดของผู้หญิงและก็เสียงคนวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น ซองโจดึงตัวผมไปด้านหลัง ไวกว่าชิลและขงเบ้งที่ดึงพยองอันมาไว้ข้างหลังเหมือนกัน และสองคนนั้นก็เป็นเกราะบังหน้าให้ซองโจอีกที

   “เกิดอะไรขึ้น!” ผมร้องจ๊าก กลัวแบบฉี่จะไหลราดหลั่งริน ยุคสมัยที่ผมอยู่ขณะนี้คนตายอย่างกับผักกับปลา
   “คุ้มครองนายน้อย!” ชิลร้องลั่น พาตัวซองโจ ผมและก็พยองอันค่อย ๆ เขยิบหาที่กำบัง ระหว่างที่ลูกธนูระลอกใหม่ถูกยิงเข้ามาอย่างไม่เกรงใจคนบนนี้บ้างเลย

   ผมกลัวตัวสั่น เคยฝึกที่เขาชนไก่มาก็จริงแต่ก็รู้ว่าตัวเองจะไม่ตายแน่ ๆ นี่มันไม่ใช่เขาชนไก่ นี่มันของแท้ โดนยิงจริงคือเจ็บปางตายเลือดไหลซิบ ๆ ไม่ใช่มีสีติดเหมือนเกมบีบีกัน!
   พยองอันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ซองโจมองซ้ายมองขวาราวกับต้องการมองหาอาวุธ ซึ่งไม่น่าจะมีให้มันใช้ ที่นี่คือหอจันทร์ครึ่งเสี้ยวถ้าจะมีอะไรก็มีแค่เหล้าหลายโอ่งเท่านั้นแหละ

   “เรากำลังจะถูกปิดล้อม” ขงเบ้งเอ่ย มองหน้าซองโจด้วยนัยน์ตาตื่นตระหนก “ข้าจะล่อพวกมันไปอีกทางให้ท่านนะขอรับ”

   “พวกมันล่าซองโจเหรอ” ผมร้อง

   ซองโจตวัดสายตามองผมและก็ไม่ตอบอะไร ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรบางอย่างออกมา “พวกเจ้าต้องไม่เจ็บเพราะข้า”




   ฉึก!




   ลูกธนูแล่นมาเสียบอยู่ผนัง ผ่านหน้าผมไปชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด

   ไอ้ชิบหายยยยย ผมเกือบโดนเสียบหน้าแล้วเมื่อตะกี้นี้

   “จะไม่มีใครต้องมาเจ็บเพราะข้าทั้งนั้น”

   ชิ้ง...ซองโจแย่งดาบจากชิลมาถือ พร้อมกับก้าวเท้าออกไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและประกาศเสียงดังกร้าว



   “หากพวกเจ้ายิงธนูโดนข้า อย่าคิดเลยว่าจะมีแม้แต่การเจรจาและต่อรอง!”    



   กริบ...

   เงียบเป็นเป่าสาก

   มันล่าซองโจจริง ๆ ด้วย เจ้าตัวหันมาหาพวกผมสี่คนที่เหลือแล้วพยักเพยิดให้หนีไปทางอื่น ชิลทำหน้าเหมือนจะตายเสียให้ได้ เขาอยากจะพุ่งออกไปหาซองโจเพื่อป้องกันตัวเขาแต่ขงเบ้งดึงแขนเขาไว้ก่อน

   “เจ้าสองคน...หาทางหนีได้แล้ว” ขงเบ้งกระซิบบอกผมกับพยองอัน
   “แล้วเขาล่ะ” ผมถาม
   “พวกข้าจะอยู่กับเขาเอง”
   “ข้าไม่ไปหรอก ข้าจะอยู่” ผมตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด บริวารร่างยักษ์ของซองโจหันมามองหน้าผมด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
   “มันอันตรายถึงชีวิตเจ้า”
   “มันก็อันตรายถึงชีวิตพวกเจ้าเช่นเดียวกัน”
   
   ขงเบ้งหันไปหาซองโจที่หันกลับมาอย่างขอความเห็น

   “เจ้ากระต่าย เจ้ากระโดดหนีไปได้แล้ว!” ซองโจตะโกนบอกผม
   “ทำไมเจ้าชอบสั่งข้านัก ข้าไม่ทำโว้ย!” ผมร้องตอบ

   “ยองวอน!”
   


   ซองโจดูหมดความอดทนกับผม และในที่สุดเหมือนเขากับขงเบ้งจะส่งสัญญาณให้กัน หลังจากนั้นซองโจก็กลับเข้ามาดึงมือผม และทุกคนก็พากันหลบหนีหัวซุกหัวซุนกับลูกธนูระลอกใหม่

   ไม่มีเวลาแม้แต่จะถามว่าพวกห่าไหนที่ยิงเข้ามา ไม่มีเวลาแม้แต่จะถามว่ามีใครสักคนโดนลูกหลงจากธนูหลายสิบลูกนั่นรึเปล่า ทุกคนวิ่งหนี วิ่งหนีพร้อมกับโฉมงามและลูกค้าคนอื่น ๆ ของหอจันทร์ครึ่งเสี้ยว มุ่งหน้าเข้าไปในป่าหลังหออย่างพร้อมเพรียงกันโดยอาศัยความคิดที่ว่ายิ่งมืดอาจจะยิ่งปลอดภัย

   “ข้าอยากส่งข่าวให้ทางการขอรับนายน้อย” ชิลตะโกนบอกมาจากด้านหลัง “เรื่องนี้มันใหญ่เกินไปเกินกว่าที่ข้ากับจีซูจะจัดการได้” ขงเบ้งที่อยู่ใกล้ ๆ พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของชิลแบบสุด ๆ

   “ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วเมื่อไหร่พ่อข้าจะเชื่อว่าข้าจะดูแลตัวเองได้!” ยิ่งพูดใส่อารมณ์ มือที่บีบมือผมของซองโจก็ยิ่งบีบแน่นขึ้น ซ้ำยังพาผมวิ่งเร็วขึ้นโดยที่ขายาว ๆ นั้นไม่เกรงอกเกรงใจขาสั้น ๆ ที่เท้าแทบจะลอยตามแรงดึงและแรงวิ่งของมันอยู่แล้ว

   “นายน้อยท่านอย่าดื้ออีกเลย” ขงเบ้งพูด “อย่างน้อยมันจะก็น่าจะช่วยหยุดคนพวกนั้นให้เลิกตามล่าพวกเราได้”


   “…”


   “ท่านอย่าลืมนะ ว่าไม่ได้มีแต่ข้ากับซองชิลที่มากับท่าน”



   ซองโจชะงักไปเล็กน้อย สายตาของเขาตวัดมาที่ผมและก็พยองอันที่หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ซองโจใช้เวลาคิดไม่นานเขาก็พยักหน้าให้ชิล หลังจากนั้นไม่นานพลุสีแดงก็ถูกจุดขึ้นฟ้าโดยฝีมือของชิล

   เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ธนูติดไฟถูกยิงแสกกลางพวกเรามาให้แตกออกเป็นสองฝั่ง

   ไฟติดไวมากเนื่องจากหญ้าในแถบนี้แห้งสนิท ผมกับซองโจถูกตัดขาดจากโลกของยักษ์บริวารของเขาทันทีและห่างไปทุกทีเพราะไฟยังคงติดเรื่อย ๆ อย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย



   “ยองวอน!”

   “นายน้อย!”

   “ข้าจะไปช่วยท่าน!”



   “ไม่ต้องเข้ามาใกล้ไฟ ข้าไม่เป็นไร!” ซองโจร้องตอบ “พวกเจ้าต้องหนีไป ข้าก็จะหนีไปเช่นกัน เจอกันพรุ่งนี้ยามรุ่งสางที่ซองกยุนกวาน!”



   “นายน้อย!!!!!”



   เสียงชิลดังกว่าดวงไฟที่ยังคงปะทุ ไม่มีเวลาให้กล่าวอะไรมากความเพราะศัตรูก็ยังคงตามหลังมาติด ๆ ผมนับถือซองโจมากที่เขายังคงดูมีสติครบถ้วนและไม่ตื่นกลัวเอาเสียเลย ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ผมคงไม่ปักใจเชื่อในตัวเขาและก็วิ่งตามเขามาจนถึงขนาดนี้ และจะยังคงวิ่งตามเขาต่อไป

   อยากจะส่งสาส์นไปถึงยองวอนตัวจริงที่ไม่รู้ตอนนี้ไปอยู่ในดินแดนใดหรือภพไหนว่า...มึงมีบู๊ด้วยทำไมมึงไม่บอกกู T_T กูจะได้เตรียมจิตเตรียมใจเตรียมอาวุธเตรียมปืนใหญ่มาด้วย ไอ้สาดดดด
   


   “ข้าไม่รู้ว่าวันนี้พวกมันจะเคลื่อนไหว ข้าขอโทษด้วย ข้าไม่ได้ตั้งใจ!” ซองโจพูดไปวิ่งไป “อภัยให้ข้าที่พาเจ้ากับเพื่อนต้องมาเสี่ยงชีวิต”



   อยากจะอัดเสียงไว้เหลือเกินเรื่องที่ซองโจเอ่ยขอโทษ แต่ไม่ใช่เวลาที่จะมากวนตีนอะไรเท่าไหร่



   “ทำไมพวกนั้นต้องการตัวเจ้า”

   “ต่อรอง”

   “ต่อรอง? กับใครหรือ?”

   ซองโจมองหน้าผม ถอนหายใจยาว และพาผมเดินเร็วขึ้นโขดหินทั้งหลายแหล่ต่อไป



   “พระราชา”




   ผมถึงกับไอออกมาเลยทีเดียว เรื่องนี้กูไม่อยากยุ่ง โคตรจะไม่อยากยุ่ง มันดูใหญ่เกินตัวผมมากเป็นร้อยเท่าพันเท่าหรือดีไม่ดีอาจจะล้านเท่า ต่อรองกับพระราชา แม่งต้องเกี่ยวกับผู้ก่อการกบฏ ผู้ก่อการร้าย อะไรก็ไม่รู้แหละแต่ที่แน่ ๆ ต้องใหญ่มากแน่ ๆ

   คนที่ดึงมือผมอยู่คงจะยิ่งใหญ่และดึงดูดความสนใจของพระราชาได้มากพอ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ไอ้คนร้ายพวกนั้นมันคงไม่เล่นใหญ่อย่างนี้หรอก

   “ข้า...ข้าขอพักได้หรือไม่”

   สังขารของผมไปไกลกว่านี้ไม่ได้แน่ ๆ ผมหอบหนักยิ่งกว่าการหอบครั้งใด ๆ บนโลกมนุษย์นี้ ซองโจดูตกใจมากที่ผมดูทรมานมากกว่าที่เป็น

   ผมนั่งลงบนโขดหิน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น ไม่อยากเป็นตัวถ่วงให้ซองโจผู้ที่ไม่รู้ว่าทิ้งห่างศัตรูเอาไว้มากแค่ไหน หากน้อยไป...เขาจะได้รับอันตราย

   “เจ้าไหวหรือไม่”

   “ข้า...แฮ่ก...ข้า...ข้าไหว” แต่ขอพักอีกสักสิบนาที...ถุย...ทำได้แบบนั้นก็คงโดนจับพอดี

   “ขี่หลังข้า” ซองโจนั่งยอง ๆ หันหลังลงตรงหน้าผม

   “อะไรนะ”

   “ขี่หลังข้าหากเจ้าไม่อยากตาย”

   “คือว่า...” กูเดินไหวนะ กูไม่ใช่เด็ก

   “ถ้าพวกนั้นไล่ตามทัน มันจะจับตัวข้า และมันจะฆ่าเจ้า”

   โอเค...ผมขี่หลังมันทันทีอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ซองโจดูไม่มีท่าทีว่าเขาหนักหรืออะไรเลย เขาพาผมเดินลัดเลาะหลบหลีกอย่างรวดเร็ว ทำเหมือนกับตัวเองคุ้นเส้นทางเป็นอย่างดี ใช้เวลาไม่นานหลังจากที่ผมโดนกิ่งไม้เกี่ยวบ้างหรือซองโจต้องแหวกพงหญ้าสูงออกบ้าง ในที่สุดเขาก็หาที่ซ่อนเจอ

   เป็นถ้ำขนาดเล็กที่มีโพรงกว้างพอให้หลบซ่อน ซองโจวางผมลง ก่อนที่จะลุกขึ้นหนีไปส่องมองหาศัตรูทันที

   ผมเอามือกุมหัวใจตัวเอง ตอนนี้สับสนหนักว่าที่มันเต้นแรงเป็นเพราะผมเหนื่อยหรือเป็นเพราะแผ่นหลังคนเมื่อสักครู่กันแน่...
   
   “ตรงนี้น่าจะปลอดภัยได้สักพัก ไม่ต้องห่วง ข้าจะส่องมองดูทางเข้าตลอดทั้งคืน” ซองโจพูดราวกับให้ผมสบายใจ “เจ้าดีขึ้นหรือยัง”

   ผมยังคงจับหัวใจตัวเองอยู่...

   “คนอย่างเจ้านี่มันไม่เหมาะกับเรื่องพรรค์นี้จริง ๆ” ซองโจส่ายหน้าเบา ๆ จะให้เหมาะยังไงล่ะวะมึง คนที่เหมาะก็อาร์โนลด์นู่นมั้ย จา พนมก็ได้ หรือไม่ก็ออพติมัสไพรม์!
   
   “หวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษโกรธข้า” เขาทิ้งตัวนั่งลงบนปากถ้ำ ยื่นขวายาว ๆ ออกไปข้างหนึ่ง ชันเข่าข้างหนึ่ง ดึงดาบเอาไว้มาอยู่ข้างตัว

   เท่สัด ๆ... ผมสะบัดหัวไล่ความคิดนี้ออกไปอย่างรวดเร็ว “อย่างน้อยตอนนี้ข้าก็ไม่เป็นไร”

   “เจอเจ้ายามกลางคืนทีไร เป็นเรื่องทุกที”

   “ก็ใครใช้ให้เจ้าออกมาเดินท่อม ๆ กลางเมืองล่ะ หากเป็นคนที่คนร้ายต้องการตัวแบบนี้” ขออนุญาตสั่งสอนสักครู่ นั่งหล่อ ๆ อ่านหนังสืออยู่หอเหมือนที่มันทำปกติทุกอย่างก็จบแล้ว และมันจะออกมาทำไมให้ตัวเองมีอันตราย

   ท่าทางซองโจจะเป็นพวกไม่เคยชินกับการถูกตำหนิอย่างรุนแรง “มันเป็นสิทธิ์ของข้า ข้าจะไปไหนก็ได้ที่ข้าพอใจอยากจะไป”

   “หากเจ้ารู้ว่าเจ้าน่าจะมีภยันอันตราย เจ้าไม่ควรออกมาข้างนอกซองกยุนกวานนะ”

   “กระต่ายอย่างเจ้า...คิดเป็นห่วงคนอื่นเป็นด้วยอย่างนั้นหรือ”

   ผมกลืนน้ำลาย หลบสายตาคมที่จ้องมองมา พลางหันไปมองสิ่งอื่น ซึ่งแม่งก็มีอะไรให้มองมากเสียเหลือเกิน มืดทึบไปหมด...

   “ข้าเผลอแอบไปได้ยินสิ่งที่เจ้าพูดกับเพื่อนของเจ้านิดหน่อย เจ้าเกือบจะได้เป็นพระคู่หมั้นขององค์ชายรองอย่างนั้นหรือ” ซองโจทำหน้ายิ้มเยาะราวกับต้องการล้อเลียนผม

   ผมเบ้ปาก “ทำไม...เจ้ามีปัญหาหรืออย่างไร” แม่งรู้สึกแพ้ ข้อตกลงบ้า ๆ นี่ใครคิดกันฟะ

   “ก็แค่...ลองนึกภาพเจ้าแต่งกายเป็นสตรีดู มันก็...ตลกดี”

   “เอ๊ะนี่เจ้า!” ผมร้อง “หากว่างมากนัก ทำไมเจ้าไม่ไปต่อสู้กับศัตรูของเจ้า”

   “เจ้าไม่เสียดายหรืออย่างไร ตระกูลของเจ้าเกือบได้เป็นทองแผ่นเดียวกันกับพระราชาเชียวนะ”

   “ข้าไม่เสียดายหรอก”

   “…”

   “ข้าจะแต่งงานกับใครก็ได้ที่ข้าต้องการ ไม่ใช่ใครก็ได้ที่ใครก็ไม่รู้จัดหามาให้” ผมพูดง่าย ๆ ผมคิดว่ายองวอนเองมันก็คิดแบบผมเช่นเดียวกัน

   “หึ” ซองโจส่งเสียง “เจ้าเคยเห็นองค์ชายรองแล้วอย่างนั้นหรือ ทำไมถึงปฏิเสธเขานัก”

   “องค์ชายรองลูกพี่ลูกน้องเจ้าคงไม่ต่างอะไรกับเจ้า” ผมพูด “ถ้าเป็นเช่นนั้นหากข้าเป็นสตรี ข้าก็จะไม่แต่งงานกับเขา เพราะเขาก็คงจะเหมือน ๆ กับเจ้านั้นแหละ”

   “ย้า ยองวอนนา!” ซองโจดูจะโกรธนิด ๆ

   ดูหล่อเลือกได้มั้ยล่ะผม...จริง ๆ แล้วผมแกล้งซองโจมันต่างหาก แม่งตัวเองก็อวย ญาติมันก็อวย อวยอยู่นั่นแหละ จะมีดีอะไรวะ แค่หล่อ มีเชื้อสายของพระราชาแค่นั้นเอง(?)
   
   ผมที่ทำอะไรยึกยักอยู่ในมุมมืด ไม่ได้ยินเสียงซองโจรำพึงอะไรบางอย่างอยู่ที่ปากถ้ำ





   “โชคดีที่เจ้าเป็นคนบื้อ...เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำ...”






   “…”








   “ว่าองค์ชายรองผู้นั้น...มีนามว่าองค์ชายซองโจ”









TBC*







Talk : ญาติเยิดอะไรกัน...เป็นลูกเลย 5555555555
ให้ทุกท่านได้รู้ถึงความจริงในข้อนี้นะคะ
ส่วนนังน้องจู ให้ซื่อบื้อต่อไปและด่าองค์ชายคนนี้ต่อไป ระวังให้ดีเถอะะะะะ...อาจจะโดนกัด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rosezalen ที่ 03-06-2015 00:43:14

 :L2: :L2: :L2:
>/////<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 03-06-2015 00:43:35

อยู่ดีๆก็คิดถึงนุงกล้วยเพื่อนนุงเนียร์ สงสารนาง(เนียร์)เบาๆ ที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ทามกลางสิ่งที่ไม่เคยพบไม่เคยเจอไกลจากถิ่นที่คุ้นเคย แล้วไหนยังต้องเอาสังขานที่พร้อมจะเจ็บออดๆแอดๆได้ทุกเมืรอมาด้วยอีก ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่ อย่างน้อยก็อยากให้มีคนรู้จักอยู่ด้วยจะได้มพลังกายพลังใจเผชิญกับสิ่งแปลกใหม่ที่ต้องพบเจอยามที่ตัวเองอยู่ต่างยุค

อืมมมมม เป็นลูกพระราชานี่เอง ดีใจด้วย แล้วก็สมน้ำหน้าที่โดนนุงเนียร์พูดใส่หน้าแบบนั้น  :laugh: :laugh: รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก รู้เเค่ว่าโคตรหมั่นไส้เลยว่ะ คนอะไรจะเพรียบพร้อมได้ขนาดนี้ อีกเหตุผลนึง คือ....เพราะยกเลิดหมั้นของยองวอนนั้นแหละ เชอะ!!!!!!! พ่วงด้วยว่าที่คู่หมั่นด้วย อะไรจะขนาดนั้น เเสดงออกถึงความ... :katai3: :katai3:

นุงเนียร์ไม่เป็นไรนะ เค้าอยู่นี่แล้ว :man1: :man1: :oo1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-06-2015 00:44:46

น้องจูคนซื่อ(บื้อ? :laugh: ) น่ารักสุดๆ ไปเลยค่าา~ >\\< ฮ่าๆ อยากจะไปตื๊ดขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย พยองอันก็น่าเอ็นดูเหลือเกินค่ะ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องสถานที่เที่ยวอย่างหอนางโลมเท่าไรก็ยังใจดีพาน้องจูไปตามคำขอเสียด้วยน้าา~ :-[

เห็นด้วยกับความคิดของน้องจูที่ว่า ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันจะแนะนำพยองอันให้กับเพื่อนกล้วยได้รู้จักมากเลยค่ะ คงจะดีไม่หยอกเลยเน้อ~ แต่ป่านนี้ไม่รู้ว่ากล้วยจะนอนร้องไห้กระซิกๆ อยู่หรือเปล่านะคะเนี่ย ที่ตัวเองได้ออกมาโลดแล่นบนหน้าจอแค่เพียงตอนเดียวเท่าน้านน ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 03-06-2015 00:48:54

แม่เจ้าโว้ยยย!
เป็นถึงองค์ชายเลยเหรอเพคะ เราโดนตุ๋นซะเปื่อย -0-" ยองวอนแม่มพลาดแล้ววว เกือบได้หมั้นแล้วนะแก
ขำจูเนียร์อ่ะ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 03-06-2015 00:49:58

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก    ซองโจ  ยองวอน  มาสวีทกันแล้ว  มี ขี่หลังกันด้วย   >3

“กระต่ายอย่างเจ้า...คิดเป็นห่วงคนอื่นเป็นด้วยอย่างนั้นหรือ”

ฟังประโยคนี้ แล้ว ละลายเลยอ่ะ   

:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

 ปล. ที่แท้  เจ้าชายหรอกเหรอเนี่ย  ..คนเขียน หลอกจนเปื่อยย :ruready


 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-06-2015 00:59:09

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: กรี๊ดดดดดดดดด ด ด ด อร๊ายยยยย โอ้ยยยยย
ไม่รู้จะเม้นยังไง องค์ชายเพคะะะะ ชอบยองวอนไปแล้วก็พูดออกมาาาา
คือแบบ แสดงว่าซองโจก็ชอบยองวอนมานานแล้วนะ คือตามรู้เรื่องตลอดอ่ะ
งื้อออ  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 03-06-2015 01:01:52

ซองโจแอบชอบยองวอนป่ะเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 03-06-2015 01:17:47

นี่ถ้าจูเนียร์มันรู้คงด่ายองวอนอีกแน่
ว่าโคตรรรเล่นของสูงเลยยยยยยยยยยยย
รอตอนต่อไปปปป !!!
 :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 03-06-2015 01:27:02

คือเริ่มชอบยองวอนแล้วชิแม้ะ กรี้ด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 03-06-2015 01:31:20

น่านนนนนน อ่านมาแล้วก็ตะหงิดๆมาสักพักแล้ว ว่าองค์ชายรองนี้ซองโจป่ะแว้
เพราะถ้าเป็นพระญาติเฉยๆ พระราชาไม่น่าจะเอ็นดูหรือว่าต้องมาโดนคนมาดักลักพาตัวขนาดนี้
เล่นของสูงเว่อร์ๆเลยนะยองวอน 555555555555
น้องจูก็จับให้อยู่หมัดล่ะกันนะ องค์ชายเลยนะเฟ้ย :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aladin ที่ 03-06-2015 01:36:11

เมื่อไหร่น้องจูเราจะโดนกัดอีก ฮ่าฮ่าฮ่า :katai3:
ว่าแต่ ซองโจเป็นองค์ชายรองเร๊อะเนี่ย ไม่ใช่แค่ญาติพระราชาแล้วว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-06-2015 01:37:24

ตาเถร ตบอกปุปุ ด้วยความเสียดาย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 03-06-2015 01:45:38

ซองโจเป็นองค์ชายเชียว แถมเป็นอดีตคู่หมั้นด้วย
อยู่ด้วยกันสองต่อสองมันต้องมีไรบ้างน่ะ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QGisuz ที่ 03-06-2015 01:55:48

เจ้าชายซองโจ เป็นถึงเจ้าชายเลยนะจูเนียร์
สนใจหน่อยดิ อย่าแกล้งเยอะเดี๋ยวอดได้ 555555555
ฉากนี้บู๊มากค่ะจริงๆ หลบหลีกเฟี้ยวฟ้าว พระเอกเราก็เท่เกินมีการให้นายเอกขี่หลัง ฟินเบาๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 03-06-2015 02:01:30

องค์ชายรองงง เดี๋ยนพร้อมถวายตัวเพคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 03-06-2015 02:08:36

ก็ว่าอยู่ พระญาติอะไร พระราชาถึงได้เอ็นดูขนาดนั้น
ที่แท้ก็ลูกชาย
ยองวอนเป็นอดีตคู่หมั้น นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 03-06-2015 02:12:43

กรื๊ดดด ซองโจเป็นองค์ชายค่าาาา
ชอบสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกัน อ๊ายยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 03-06-2015 02:30:35

น้องจูเป็นคนตัลหลกกกกกกกกก เหตุการ์ณคับขันจนน้ำตาไหล (หัวเราะจนน้ำตาไหล)

แหมมม ชาติที่แล้วก็ไม่ยอมรักเค้านะซองโจ จะได้รักกันทุกชาติไป

แต่ แบบนี้ก็ดี หน่องจูเป็นคิดบวก น่าจะสู้ขุ่นคู่หมั้นได้ด้วย

รอตอนต่อไปอย่าใจจดใจจ่อ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 03-06-2015 03:16:02

องค์ชายต้มข้าซะเปื่อยเลย -_- รู้สึกเจ็บแทนยองวอนเหมือนกันตอนที่คู่หมั้นซองโจมาฝากฝัง เป็นเรานี้เกิดสงครามประสาท 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 03-06-2015 03:40:57

สนุกมากกกกกกกก ตอนนี้บู๊กันสนั่นเลย ทิ้งพยองอันอยู่กับสองคนนั้นแล้วหนีมาสวีทกันสองคนเนอะ ก๊าวใจอะไรแบบนี้คะ
ยองวอนเราจะได้ดองกับองค์ชายเชียวนะคะ
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ
  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 03-06-2015 05:29:05

 o13
 :jul3: :m20:

 :L1:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 03-06-2015 05:31:13

น้องจูคนตลกมาแว้วววววว
 :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 03-06-2015 05:33:05

องค์ชายโมโหกระต่ายน้อยทำไมคะ  :hao3: อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-06-2015 05:48:31

 :hao7:   กรีดร้องในใจเสียงดังมาก. แปลว่าเรื่องนี้พ่อแม่รู้หมด. ยัยนาราก็รู้เลยมาเย้ยถึงที่
มีแต่ยองวอนจูเนียร์คนเดียวที่ไม่รู้เรื่องโถๆ
หนีตามกันยังดูยากเลย ติดที่เป็นองค์ชายด้วยอะ.  :mew5: 
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ.  o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-06-2015 06:12:50

องค์ชายซองโจ ไม่ลองเลี้ยงกระต่ายซนไว้บ้างเหรอคะ  :hao3:
ไม่อยากแต่งกับยุนนารา แต่อยากแต่งกับยองวอนอ่ะดี๊  :z1:
ตอนนี้ตื่นเต้นจัง บู๊ระห่ำเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 03-06-2015 06:13:37

กรี๊ดดดดดดด กะแล้วเชียว ว่าต้องเป็นซองโจ 5555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 03-06-2015 06:18:25

เป็นกระต่ายขององค์ชายซะแล้ว  :hao6: :hao7: :a14:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 03-06-2015 06:35:37

ว้่ายยย!!!องค์ชายเพคะ รับสนมเพิ่มมั้ยคะ น้องจูมันบื้อจริงๆนั่นแหละ สงสัยซองโจกริ้วเพราะได้ยินน้องจูพูดนี่แหละ :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 03-06-2015 06:42:14

จูแกพลาดแล้ว พลาดอย่างแรงเลยอ่ะ
แสดงว่าซองโจก็รักยองวอนเหมือนกันอะดิ
ถ้ายองวอนตัวจริงรู้คงจะดีใจเนาะ
จู รีบทำให้องค์ชายรองสารภาพรักเลยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 03-06-2015 06:56:12

ซองโจแอบชอบยองวอนอยู่ใช่่ไหมมมม พูดด

เขินงิ้วๆ ซองโจดูเเสดงออกมากๆๆ 5555555555

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 03-06-2015 07:35:10

เป็น (อดีต) คู่หมั้นกันเรอะะ
เป็นองค์ชายรองด้วยยย
จูเนียร์เอ้ยยยย 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 03-06-2015 07:45:27

ซองโจเป็นถึงองค์ชายรองเลย แถมเป็นอดีตคู่หมั้นกับยองวอนด้วย (นึกภาพจูเนียร์แซะยองวอนว่าเล่นของสูง 5555)
แต่ว่าองค์ชายเองแอบชอบยองวอนอยู่เหมือนกันใช่ไหม เพราะองค์ชายไม่ได้ต้องการหมั้นกับคู่หมั้นคนปัจจุบัน แถมองค์ชายยังเรียกยองวอน(จูเนียร์)ด้วยความเอ็นดู 55555
แต่แอบไม่ชอบคู่หมั้นซองโจเลย ทำไมต้องมาพูดล่ะ นางรู้อยู่แล้วแน่ๆว่ายองวอนเป็นอดีตคู่หมั้น เลยกะมาเย้ยหยันที่สุดท้ายเป็นตัวเองใช่ไหม หึ
รอติดตามตอนต่อๆไปนะคะ :pig4:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 03-06-2015 08:05:47

น้องจูซื่อบื้ออาจจะโดนกัดอีกนะ5555

ชองโจหลุดมาด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 03-06-2015 08:13:43

อร๊ากกก ดีใจอ่ะมาต่อแล้ว เค้ามารอทุกวันเลย  เราว่าซองโจคงเอ็นดู ยองวอนตั้งแต่แรกแล้วละ เห็นรู้เรื่องเหี่ยวกับยองวอนตั้งเยอะ  เวลาอยุ่ด้วยกันแล้วน่ารักอ่ะ เถียงกันไปมา ปกติยองวอน พูดมากซะทีไหนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 03-06-2015 08:18:15

น้องจู 5555 น่ารักกกกก องค์ชายซองโจ แอบชอบเขาล่ะเซ้
รีบมาต่อนะค่ะไรท์ รอจูเนียร์ซองโจทุกลมหายใจจจจ
 :-[  :ling1:  :katai2-1: :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 03-06-2015 08:21:59

ว่าแล้วเชียววววววว 55555 อยากเห็นน้องจูบ่นองค์ชายรองอีก5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 03-06-2015 08:25:09

ผ่างงงงง ไม่ใช่ญาติเรอะ!!! ซองโจ!!! นายเป็นลูกพระราชาเรอะ!! แล้วไหนคู่หมั้นของนาย คนนั้นล่ะ หวังว่า จูเนียร์รู้จะไม่ช๊อกตาตั้งนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-06-2015 08:59:40

อดีตคู่หมั้นแต่เป็นคู่จริงในชีวิตใช่ไหมจ๊ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 03-06-2015 09:06:32

 :mew6:   อดีตคู่หมั้น    ว้าววววววววว

มาต่อไวๆนะครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 03-06-2015 09:42:00

กรี๊ดดดดดดดดดดด เป็นญาติอะไรเป็นลูกพระราชา
กรี๊ดดดดดดดดดดด ซองโจออกมาตามน้องจูใช่หรือไม่
อยากให้รักกันเร็วๆ อยากเห็นฉากหวานนนน

ป.ล. ซองโจคือลูกจางอ๊กจองหรอเนี่ยยยยย  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 03-06-2015 09:46:42

ถึงว่าสิทำไมพระราชา
ถึงต้องปลูกตำหนักให้
ซองโจ แต่เนียร์คะพลาด
ของดีเลยนะเนี่ย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-06-2015 10:24:24

อ้าวองค์ชายซองโจเลยเหรอ โปรไฟล์ดี๊ดียยยยย์  แต่จูๆไม่ต้องไปใจอ่อนใจเต้นมากนะ ปล่อยนางซึนไป หมันไส้มาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: หมวกฟาง ที่ 03-06-2015 10:31:09

พระเอกโปรไฟล์ดีเหลือเกินค่ะท่าน
เริ่มอยากได้เองแล้วค่ะ ยองวอนหลบไป! 555
 :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 03-06-2015 10:47:16

น้องจู แกต้องจับซองโจให้ได้นะ

เพื่ออนาคตที่แสนสดใส 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 03-06-2015 11:22:12

ก่อนอื่น...ขอขำนางยองจูก่อน  :laugh: #นายเอกเรื่องนี้เป็นคนตลก คือนางโก๊ะในตัวเองเบ็ดเสร็จมากอ่ะ
คิดอะไร ทำอะไร ไม่จำเป็นต้องมีลูกคู่ ก็จบการขำในตัวเองได้ดีจริงๆ นางน่ารักอ่ะ หลงรักนางไปเลยน้องเค้ก  :man1:

ส่วนพระเอกขอเดาว่า....ชอบยองวอนตัวจริงอยู่ก่อนเเล้วเเน่ๆ และต้องรู้ด้วยว่านี้คืออดีตคู่หมั้น มานอนด้วยกันนี่คงดีใจไม่ใช่น้อย
พอจะเดาการปกป้องยองวอนจากสายตาคู่หมั้นวันนั้นออกเเระ
เพราะหลังจากที่เห็นการกระทำของนาง ที่มาทำประกาศความเป็นคู่หมั้นใส่ยองวอนในร้าน นางคงรู้เเล้วว่านี่คืออดีต
คงกะจะมาเย้ยแบบผู้ดี ทำเป็นรู้ดีเกี่ยวกะซองโจ ชิ..สุดท้ายก็บัวเเล้งน้ำ นางนี่ร้ายนะ #นังปีศาจจิ้งจอกเก้าหางตาไฟ
แถมปกติพวกเสนาฝ่ายขวาตามหนังเกาหลีก็ไม่เคยเป็นคนดีอยู่เเล้ว หึ!!!
ดีเเล้วที่นังจูโผล่มาที่นี่ ธรรมดายองวอนตังจริงคงไม่มีปัญญาสู้รบปรบมือกะนาง นังยองจู...สู้ๆนะ :a2:

อนึ่ง.....กำลังเป็นห่วงอย่างนึง คือถ้าซองโจเคยรู้สึกดีกับยองวอนคนเก่ามาก่อน มาเจอคนใหม่ก็กลายเป็นรักมากกว่าเดิม
ถ้าวันหนึ่งนังจูกลับภพไปล่ะ เจอยองวอนคนเดิมซองโจยังรักอยู่มั๊ย?(แต่เนื้อเเท้เเล้วเค้าก็คือคนๆเดียวกันนี่นะ)
หรือบางทีเรากำลังนึกถึงเรื่อง Roof top prince ที่น้องเค้กเอามาเป็น Inspiration
ตอนจบเรื่องนั้นคือพระเอกกลับอดีต แม้จะไม่ได้คู่กับนางเอกในอดีตเเต่ก็รักและรอเรื่อยมา
แต่เราก็รู้สึกว่าถ้านางเอกในอดีตไม่ตาย ฮีก็จะรักนางเอกได้เหมือนเดิมอยู่ดี คงได้ครองคู่กันสมใจ
ส่วนนางเอกในภพปัจจุบัน ก็ได้เจอพระเอกที่กลับชาติมาเกิด เเละได้รักกันเหมือนเดิม
เพียงแต่มันน่าเศร้าตรงที่พระเอกที่กลับไปอดีตไม่มีคนรักอยู่เคียงข้าง รออย่างเดียวที่จะเกิดใหม่มารักกับนางเอกอีกครั้งนึง
แต่นางเอกในปัจจุบันนี่ แป๊ปเดียวก็ได้เจอพระเอกที่กลับชาตมาเกิดเเระ ไม่ได้รอจนตายแบบพระเอกในอดีต แง๊ T^T

คิดว่าตอนนี้นังจูในภพปัจจุบันคงกำลังเป็นเจ้าชายนิทรา จะตื่นก็ต่อเมื่อนังจูกลับมาภพปัจจุบัน
คล้ายๆกับพระเอก roof top ที่ตัวตนในอดีตโผล่มา ทำให้ตัวจริงสลบอยู่ อะไรทำนองนั้นใช่มั๊ยคะ

แล้ว....ดวงจิตยองวอนไปไหน? หรือว่าวิญญาณตอนนี้สลับขั้วไปอยู่ในร่างนังจูในปัจจุบัน
เเล้วเจอกับซองโซที่เกิดใหม่กันเเน่ 55555 โอยยยยยยยย คงขำน่าดู

เเต่ตอนจบของ roof top ทำเอาเราร้องไห้เลยนะ ตอนเค้าจากกันอ่ะ
เรื่องนี้อย่าเศร้าแบบนั้นเลยนะคะน้องเค้ก งื้อออ :hao5:

เดี๋ยวก่อน!!! มันมีอะไรที่น่าเศร้ากว่าทุกสิ่งทั้งปวง.....ยุคนั้นมันยุคโบราณนี่หว่า
แล้วมันจะไปรักกันได้ยังไงกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ว๊ากกกกกกกกกกก เครียดดดดดดด  :ling3:
น้องเค้ก...คืนความสุขให้คนอ่านด้วยยยยยยย ง้อวงงงง :serius2:


เป็นกำลังใจอย่างสุดพลัง ติดตามยิ่งกว่าติ่งเกาหลี  :กอด1: :L2:
รวมเล่มเร็วๆนะคะ จุ๊ฟๆ #โลกหมุนเร็วจนฉันตามไม่ทันเเล้วพี่บัวลอย

ปล.ฉันรู้นะซองโจ.....ตอนนี้แกแอบตามนังยองจูมาใช่มั๊ย และที่เคืองก็เพราะยองจูมาเที่ยวหอนางโลม
หรือไม่ก็เรื่องที่นังยองจูบอกว่าตัวเองก็เสียเกียรติที่หมั้นเหมือนกันล่ะสิ อิอิ :m12: :m14:
ปลล.รู้ว่าไม่เกี่ยว เพราะน้องเค้กเคยเเจ้งเเล้วว่าไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ แต่ตอนนี้ซองโจเป็นลูกของฮีบินเหรอเนี่ยยย
ยังงี้จะมีลูกของทงอีโผล่มารึเปล่านะ คึคึคึคึคึคึคึ

ปลล. คือยองวอนเค้าเป็นลูกของเสนาฝ่ายซ้าย ซึ่งตำแหน่งก็เสมอกับพ่อของนังจิ้งจอกตาไฟ? ที่อยู่ฝ่ายขวา
ทำไมพ่อยองวอนต้องเกรงกลัวด้วยอ่ะคะ หรือเพราะเค้ามีตำแหน่งเป็นพ่อตาขององค์ชายซองโจเหรอคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MunashiiSora ที่ 03-06-2015 11:31:41

กรี๊ดดดดดดดดดด ที่แท้นางก็ถูกจัดให้เป็นคู่หมั้นกันอยู่แล้วสินะ
ไม่น่ายกเลิกเลยจริมๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 03-06-2015 12:21:02

เป็นเจ้าชายที่แอ๊บเป็นพระญาติ :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 03-06-2015 12:34:26

ตอนหน้า น้องยองของเรา จะโดน กัด..........ปาก  หรือเปล่าน้าาาาา :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nat-teen-nat ที่ 03-06-2015 13:17:44

รออ่านต่อจ้า  ซองโจแอบมีใจอยู่แล้วรึเปล่าเนี่ย
 :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 03-06-2015 13:34:13

เหอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 03-06-2015 14:52:25

อื้อหืออออออ องค์ชายรองคือซองโจ
โหย ยองวอนเอ๊ยยย ทำไมมีบุญฉะนี้ เขินนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 03-06-2015 15:24:49

น้องจูคนซื่อออออออออ
แมนไปอีก หล่อไปอีกคนลูก 
ระวังจะโดนองค์ชายจับกินเข้าสักวัน
ดูเหมือนองค์ชายของเราจะหิวกระต่ายแล้ว 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 03-06-2015 16:58:09

ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ =w=

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 03-06-2015 19:17:37

55555จูน่ารักกกกก
เขาเป็นเนื้อคู่กันตัีงแต่ยังไม่เกิด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 03-06-2015 22:08:36

กรี๊ดดดดดด เกือบได้แต่งแล้วมั้ยล่า โอ้ยยยยย
น่ารักมากๆเลย เขินนานๆ >//////< ใครทำร้ายซองโจอ้ะ
แล้วพี่ต้องแยกกันเป็นไงมั้ง อยากอ่านต่อแบ้ววว มาต่ออีกเร็วๆนะคะ ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ~tai~ ที่ 03-06-2015 22:53:27

รักน้องจูขึ้นทุกวัน น้องฮามากจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 03-06-2015 23:00:41

 

:mew1: :mew1: :mew1:

 องค์ชายซองโจ ดีงามอ่ะ

 คิดถึง ยองวอนแล้ว  มาต่อไวไวนะ

#จูเนียร์เป็นคนตลกจริงๆนะ

อ้างจาก: narunarutoboyz ที่ 03-06-2015 11:22:12  

ก่อนอื่น...ขอขำนางยองจูก่อน  :laugh: #นายเอกเรื่องนี้เป็นคนตลก คือนางโก๊ะในตัวเองเบ็ดเสร็จมากอ่ะ
คิดอะไร ทำอะไร ไม่จำเป็นต้องมีลูกคู่ ก็จบการขำในตัวเองได้ดีจริงๆ นางน่ารักอ่ะ หลงรักนางไปเลยน้องเค้ก  :man1:

ส่วนพระเอกขอเดาว่า....ชอบยองวอนตัวจริงอยู่ก่อนเเล้วเเน่ๆ และต้องรู้ด้วยว่านี้คืออดีตคู่หมั้น มานอนด้วยกันนี่คงดีใจไม่ใช่น้อย
พอจะเดาการปกป้องยองวอนจากสายตาคู่หมั้นวันนั้นออกเเระ
เพราะหลังจากที่เห็นการกระทำของนาง ที่มาทำประกาศความเป็นคู่หมั้นใส่ยองวอนในร้าน นางคงรู้เเล้วว่านี่คืออดีต
คงกะจะมาเย้ยแบบผู้ดี ทำเป็นรู้ดีเกี่ยวกะซองโจ ชิ..สุดท้ายก็บัวเเล้งน้ำ นางนี่ร้ายนะ #นังปีศาจจิ้งจอกเก้าหางตาไฟ
แถมปกติพวกเสนาฝ่ายขวาตามหนังเกาหลีก็ไม่เคยเป็นคนดีอยู่เเล้ว หึ!!!
ดีเเล้วที่นังจูโผล่มาที่นี่ ธรรมดายองวอนตังจริงคงไม่มีปัญญาสู้รบปรบมือกะนาง นังยองจู...สู้ๆนะ :a2:

อนึ่ง.....กำลังเป็นห่วงอย่างนึง คือถ้าซองโจเคยรู้สึกดีกับยองวอนคนเก่ามาก่อน มาเจอคนใหม่ก็กลายเป็นรักมากกว่าเดิม
ถ้าวันหนึ่งนังจูกลับภพไปล่ะ เจอยองวอนคนเดิมซองโจยังรักอยู่มั๊ย?(แต่เนื้อเเท้เเล้วเค้าก็คือคนๆเดียวกันนี่นะ)
หรือบางทีเรากำลังนึกถึงเรื่อง Roof top prince ที่น้องเค้กเอามาเป็น Inspiration
ตอนจบเรื่องนั้นคือพระเอกกลับอดีต แม้จะไม่ได้คู่กับนางเอกในอดีตเเต่ก็รักและรอเรื่อยมา
แต่เราก็รู้สึกว่าถ้านางเอกในอดีตไม่ตาย ฮีก็จะรักนางเอกได้เหมือนเดิมอยู่ดี คงได้ครองคู่กันสมใจ
ส่วนนางเอกในภพปัจจุบัน ก็ได้เจอพระเอกที่กลับชาติมาเกิด เเละได้รักกันเหมือนเดิม
เพียงแต่มันน่าเศร้าตรงที่พระเอกที่กลับไปอดีตไม่มีคนรักอยู่เคียงข้าง รออย่างเดียวที่จะเกิดใหม่มารักกับนางเอกอีกครั้งนึง
แต่นางเอกในปัจจุบันนี่ แป๊ปเดียวก็ได้เจอพระเอกที่กลับชาตมาเกิดเเระ ไม่ได้รอจนตายแบบพระเอกในอดีต แง๊ T^T

คิดว่าตอนนี้นังจูในภพปัจจุบันคงกำลังเป็นเจ้าชายนิทรา จะตื่นก็ต่อเมื่อนังจูกลับมาภพปัจจุบัน
คล้ายๆกับพระเอก roof top ที่ตัวตนในอดีตโผล่มา ทำให้ตัวจริงสลบอยู่ อะไรทำนองนั้นใช่มั๊ยคะ

แล้ว....ดวงจิตยองวอนไปไหน? หรือว่าวิญญาณตอนนี้สลับขั้วไปอยู่ในร่างนังจูในปัจจุบัน
เเล้วเจอกับซองโซที่เกิดใหม่กันเเน่ 55555 โอยยยยยยยย คงขำน่าดู

เเต่ตอนจบของ roof top ทำเอาเราร้องไห้เลยนะ ตอนเค้าจากกันอ่ะ
เรื่องนี้อย่าเศร้าแบบนั้นเลยนะคะน้องเค้ก งื้อออ :hao5:

เดี๋ยวก่อน!!! มันมีอะไรที่น่าเศร้ากว่าทุกสิ่งทั้งปวง.....ยุคนั้นมันยุคโบราณนี่หว่า
แล้วมันจะไปรักกันได้ยังไงกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ว๊ากกกกกกกกกกก เครียดดดดดดด  :ling3:
น้องเค้ก...คืนความสุขให้คนอ่านด้วยยยยยยย ง้อวงงงง :serius2:


เป็นกำลังใจอย่างสุดพลัง ติดตามยิ่งกว่าติ่งเกาหลี  :กอด1: :L2:
รวมเล่มเร็วๆนะคะ จุ๊ฟๆ #โลกหมุนเร็วจนฉันตามไม่ทันเเล้วพี่บัวลอย

ปล.ฉันรู้นะซองโจ.....ตอนนี้แกแอบตามนังยองจูมาใช่มั๊ย และที่เคืองก็เพราะยองจูมาเที่ยวหอนางโลม
หรือไม่ก็เรื่องที่นังยองจูบอกว่าตัวเองก็เสียเกียรติที่หมั้นเหมือนกันล่ะสิ อิอิ :m12: :m14:
ปลล.รู้ว่าไม่เกี่ยว เพราะน้องเค้กเคยเเจ้งเเล้วว่าไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ แต่ตอนนี้ซองโจเป็นลูกของฮีบินเหรอเนี่ยยย
ยังงี้จะมีลูกของทงอีโผล่มารึเปล่านะ คึคึคึคึคึคึคึ

ปลล. คือยองวอนเค้าเป็นลูกของเสนาฝ่ายซ้าย ซึ่งตำแหน่งก็เสมอกับพ่อของนังจิ้งจอกตาไฟ? ที่อยู่ฝ่ายขวา
ทำไมพ่อยองวอนต้องเกรงกลัวด้วยอ่ะคะ หรือเพราะเค้ามีตำแหน่งเป็นพ่อตาขององค์ชายซองโจเหรอคะ

Like @narunarutoboyz  ชอบมากเลย

มาเมนท์บ่อยๆนะฮับ

สนุกดี

 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 03-06-2015 23:40:53

 :กอด1: ชอบมากเลยค่ะ *0*

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 04-06-2015 00:38:52

แหมมมม ซองโจตอนนี้แสดงออกเยอะนะ  :hao7: :hao7:
แอบชอบกระต่ายซนตัวนี้แล้วล่ะสิ ก็น้องน่ารักขนาดนี้นี่น้า ฮิฮิ

ส่วนนุ้งจูได้เล่นของสูงก็คราวนี้ล่ะค่า
ไม่ใช่พระญาติละค่า เจ้าชายกันเลย 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 04-06-2015 05:40:09

อ่านแล้วสนุก มีเรื่องให้น่าติดตามตลอด ....รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 04-06-2015 07:05:40

กระต่ายซน แหมมม พ่อซองโจเรียกซะน่ารักน่าเอ็นดูเชียว เสียดายใช่ม้าาาาาา ที่ไม่ได้หมั้นกับหนูยองวอน กิ้วๆๆ
ชอบก็บอกว่าชอบไปเลย!! !
 o18 o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Koizumint ที่ 04-06-2015 09:29:12

โอ่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
องค์ชายรองคือซองโจ พรากเลย ณ จุดๆนี้
โอ่ย อยากอ่านต่อแรง แรงมากกกกกกกกกก
55555555555
สนุกมาก ชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Riodreamlove ที่ 04-06-2015 10:21:57

อร๊ายยยยยย สนุกมากเลยคร้าาาาา ชอบๆๆ o13
ชอบคาแร็กเตอร์จูเนียร์ในคราบยองวอน ซองโจด้วยยยซึนได้อีก
เค้าแอบเดาถูกตอนที่พยองอันคุยกับยองวอนเรื่ององค์ชายรอง
เดาเลยว่าเป็นซองโจ พอตอนท้ายเป็นซองโจจิงๆด้วย นั๊ลลั๊คคคคคค :hao6:
รีบมาต่อน๊าาาาา

ป.ล.ขอติงนิดนึงน๊าตอนที่นาราแนะนำตัวน่าจะใช้คำว่าบุตรีอ่ะ มันสมยุคสมสมัยมากกว่านะ
แล้วก็ประโยคที่ลงท้ายด้วย "นะเหรอ" อ่า ถ้ายองวอนพูดก็น่าจะปกติเพราะก็คือจูเนียร์ที่มาจาก2015
แต่พอเป็นพยองอันพูด หรือคนในสมัยโซซอนพูดมันเลยตะหงิดๆไปนิดอ่ะค่ะ ควรใช้ "นะหรือ" น่าจะดีกว่า
คำว่้า "ยังไง" ก็น่าจะใข้ "อย่างไร" มากว่านะคะ เป็นความเห็นส่วนตัวนะคร้าาาา

ป.ล.โดยรวมแล้วสนุกมากๆเลยค่ะ หลงรักซองโจแล้วทำไงดี :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 04-06-2015 10:45:58

อั้ยหยา เป็นถึงองค์ชายเลยรึ งี้ถ้าชอบพอกันขึ้นมา ไม่แย่เลยเหรอ? ลุ้นๆ
กระต่ายซนน่าร้ากกกก สวย(?)เลือกได้สุดๆ 555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 04-06-2015 10:53:44

มันเป็นอะไรที่สนุกมากกกก ครบทุกรสเลยบู๊ก็มีมาให้ตื่นเต้น ชอบที่สวดดด ยองวอนคนบื้อน่ารักชะมัด  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 04-06-2015 11:02:21

อยากอ่านต่อๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 04-06-2015 16:30:14

กับยองวอนในโลกอดีตนี่ซองโจคงแค่มองๆ ไม่กล้าเข้าใกล้
แต่พอเป็นจูเนียร์ที่กล้าพูด กล้าตอบกลับก็คงจะโดนใจเลยล่ะสิ 5555
รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 04-06-2015 17:20:44

โอ้ยยย นางจู แกเล่นของสูงแล้วววว
 o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-06-2015 01:06:24

ปูเสื่อรอนางจู 555+
อยากให้มาอัพทุกวันเบย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 05-06-2015 06:04:02

ออเป็นองค์ชายว่างั้น


รออ่านตอนต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 05-06-2015 19:36:33

อ่านทันแล้ววววว
สนุกมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 05-06-2015 22:01:05

 อ่านรวดเดียวหกตอนเลย.  น่าร้ากกกกกอ่อ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 06-06-2015 14:23:43

นั่นไงว่าแล้วเชียว ว่าทำไมซองโจถึงโกรธ //ตบเข่าฉาด

ชอบเวลาซองโจเรียกจูเนียร์ว่า กระต่ายน้อย แงงงงง ว้ากกกกกก ฮือออออออ เขินนนนนน ///_\\\

ว่ากันว่าคนเรามักจะมีชื่อพิเศษสำหรับคนพิเศษ แสดงว่ายองวอนเนี่ยเป็นคนพิเศษของซองโจใช่มั้ยคะ?

ว่าไงล่ะซองโจ? หึหึหึหึหึ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-06-2015 17:41:55

อยากอ่านต่อแล้วสิค้าา.. :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เอแคร์ไวท์ครีม ที่ 06-06-2015 18:01:29

รอ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 06-06-2015 21:59:23

แอร๊ยยยยย งานอดีตพระชายาก็มา
เอาหน่อยเว้ยจูเนียร์เว้ย

ซองโจแอบชอบเขาก็บอกอิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 07-06-2015 00:12:32

ย้าาา อ่านรวดเดียวเลยยย ตาหมีซองโจชอบ จูเนียร์แล้วละซรี้ๆๆๆๆ นางเอกเรื่องนี้เป็นคนตลกค่ะ ฮาาาา ติดงอมแงมมากอ่ะคุนชิฟฟ่อนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 07-06-2015 10:40:31

คิดถึงนังจูแล้ววว แงงงง
แวะมารอดูทุกวันเยยยย  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 07-06-2015 10:46:55

เมื่อไหร่จะมาาาา
คิดถึงนุ้งจูแว้ววว
 :ling1: :katai4: :katai5: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 07-06-2015 10:48:34

อยากอ่านอีกจังเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 07-06-2015 11:40:21

พี่คะ ฉันเข้ามารอพี่ทุกวันเลยนะคะ
มาต่อเถอะค่ะ
อยากอ่านต่อแล้ว
คิดถึงน้องจูกับองค์ชายฮืออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 07-06-2015 16:26:48

ขนาดไม่เคยอ่านนิยายเกาย้อนยุค
ยังหมั่นไส้พ่อพระเอกสุดหล่อเลย
นอกจากเท่เฟอร เฟคป่านนั้น
ยังเป็นเจ้าชายอีก เมพไปแล้ว
อดีตคู่หมั้นคงเหล่กันมานาน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 07-06-2015 18:09:23

กรี๊ดดดดดดดดด  :hao7: :hao7: :hao7:


 :z13: :z13: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 08-06-2015 00:51:17

รอ ร๊อ รอ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-06-2015 02:19:36

ที่แท้ซองโจคือองค์ชายรองนี่เอง
แต่งไหมจูเนียร์ 55555555
เจ๊ยุนนาราอะไรนี่ดูมั่นไปอีก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 08-06-2015 13:32:13

 o13
สนุก ชอบ หลงรักน้องจูแล้ว
โดนเจ้าชายถีบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 09-06-2015 02:59:33

ชอบเรื่องนี้
น่ารักมาก ขำๆดีด้วย



งั้นซองโจก็เป็นรัชทายาทอ่ะดิ่?

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 09-06-2015 05:14:29

เมื่อไหร่จะมาาาา คิดถึงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 09-06-2015 20:23:26

อิชั้นนั่งรอท่านพี่ซองโจที่ท่าน้ำทุกวันเลยยยยยยย :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 09-06-2015 21:52:57

อยากอ่านต่อแล้ววววววว
ชอบมากๆๆๆๆเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MunashiiSora ที่ 09-06-2015 22:02:13

รออยู่นะคะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 10-06-2015 21:20:32

คิดถึงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-06-2015 21:36:49

ข้าเข้ามารอเจ้าทุกวันเลยนะลียองวอน :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 11-06-2015 16:28:19

คิดถึง(นัง)น้องจู จังเลยยย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 11-06-2015 22:35:41

อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: meeyeon ที่ 12-06-2015 15:40:45

รออยู่นะ  :z3: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: คุณพระ ที่ 12-06-2015 16:02:09

 :call:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-06-2015 17:18:34

มาต่อเถอะได้โปรด....คิดถึงจังเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 12-06-2015 17:48:17

 :impress2: อยากอ่านต่อสุดๆ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 13-06-2015 20:01:40

หายไป 10 วันละนะ  :hao5: :hao5: 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: grupang23 ที่ 13-06-2015 20:19:17

เห็นในเฟสคุณชิฟฟ่อนเค้กค่อนข้างยุ่งหน่ะครับ :katai4: :katai4:
เห็นอยุ่ในช่วงส่งนิยายทั้งหลายแหล่
เราก็มารอและให้กำลังใจคุณ ชฟค ดีกว่าอย่าเร่งเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 6 03/06/58 P.9 00.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 13-06-2015 21:20:31

ตอนที่ 7




   แม่ง...โคตรหนาวเลย

   ผมเคยสัมผัสอากาศที่โซลมาแล้วครับว่าตอนกลางคืนหนาวเพียงใด แต่เมื่อเปรียบเทียบกันระหว่างยุคปัจจุบันกับยุคอดีตของเขา ผมบอกเลยว่ายุคอดีตนั้นหนาวกว่ามาก มากกก มากกกกก ฮีทเตอร์ก็ไม่มี และยิ่งอยู่ในถ้ำที่ข้างนอกคือป่าเขาแบบนี้ ผมยิ่งหนาวสั่นจับใจ
   ซองโจบอกให้ผมนอนหลับได้เลย ถามจริง กูจะนอนยังไงวะในเมื่อตัวกูกำลังสั่นขนาดนี้

   “หน้าเจ้าซีดมาก” ซองโจที่อยู่ปากถ้ำส่งเสียงบอกผม “เจ้าไหวรึเปล่า ขยับเข้าใกล้กองไฟสิ”
   ขยับอีกนิดตัวกูคงโดนเผา...
        “ข้าไหว” ด้วยความแมนที่จบมาจากเขาชนไก่ผมจึงตอบเขาไปว่าอย่างนี้

   “ซองชิลยิงพลุแล้วอีกไม่นานหากเหตุการณ์สงบ อาจจะมีคนมารับเจ้ากับข้า”

   ผมคิดว่าในไม่ช้าผมต้องป่วยแน่ ๆ ยิ่งอยู่ในร่างของคุณชายสุดหน่อมแน้มที่หยูกยายังไม่ถูกคิดค้นพัฒนาไปไกลในยุคนี้ผมยิ่งป่วยง่ายกว่าเดิมไปอีกสิบยี่สิบเท่า ผมถอนหายใจดังพรืด เอามือกอดเข่าที่ชันขึ้นของตัวเอง พลางนึกถึงบ้านในกรุงเทพที่ร้อนจับจิต นึกถึงฮีทเตอร์ที่หอพักที่มอโซล นึกถึงทุกอย่างที่มันอุ่นกว่านี้...

   ซองโจหันไปที่ข้างนอกปากถ้ำหลาย ๆ รอบ เหมือนมันจะดูจนแน่ใจว่าไม่มีใครจะมาทำอันตราย จึงย้ายมานั่งลงข้าง ๆ ผม มันก็คงจะหนาวเหมือนกันไม่น้อยเพราะเห็นตัวสั่นปากสั่นแต่อาจจะไม่หนักเท่าผม
   
   “พระญาติอย่างเจ้าคงไม่เคยความลำบากแบบนี้สินะ” ผมแอบแซะ จริง ๆ หาเรื่องชวนคุยครับไม่ใช่อะไร    

        “เจ้าคิดอย่างนั้นรึ”

   “ใช่ หน้าตาผิวพรรณลักษณะของเจ้า” ผมมองมันอย่างพินิจพิจารณา “คงไม่เคยโดนแม้กระทั่งแสงแดดร้อนแรงในตอนกลางวัน”

   “เข้าใจผิดแล้ว ความลำบากใช่ว่าข้าจะไม่เคยเผชิญกับมัน”

   “…”

   “ตอนเด็ก ๆ ข้าเคยหนีออกจากขบวนเสด็จพระราชา ไปหลบซ่อนตัวที่กระท่อมตีนหน้าผาอยู่นานตั้งหลายวัน”

   มันโง่หรือมันโง่ฟะ มันจะทำไปทำไม... “อะไรทำให้เจ้าต้องทำแบบนั้น”

   “ข้าคิดว่าข้าอยู่อย่างสุขสบายเกินไป”

   มึงมันอินดี้มากนั่นเอง...

   “เจ้าต่างหากล่ะที่ผิวพรรณลักษณะของเจ้าเหมือนคนที่ไม่เคยโดนแม้กระทั่งแสงแดด” ซองโจแซะผมคืน แซะไม่พอครับ ยังมองแบบสำรวจเหมือนดูถูกนิด ๆ แต่มันแกล้งมากกว่า

   “ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด” จะบอกมันยังไงดีว่าขี้โคลนกูก็คลุกมาแล้ว ประสาอะไรกับแดด ?

   “ก็เจ้าดูเป็นอย่างนั้นจริง ๆ” มันพูด “มองเผิน ๆ เหมือนสตรีที่ปลอมตัวเข้ามาเรียนที่ซองกยุนกวาน”

   มึงเคยดูซีรี่ส์ที่ปาร์คยูชอนเล่นเหรอ! อยากจะชวนมันคุยว่านางเอกสวยมากกกกกแต่ชวนคุยไปก็เท่านั้น ในเมื่อนั่นคือซีรี่ส์ แต่สิ่งที่ผมเจอตอนนี้คือของจริง

   “เพราะเป็นอย่างนั้น เมื่อใครมองเจ้า...เขาก็พลอยเป็นห่วงเจ้าเป็นหมด ท่าทางของเจ้าดูเหมือนจะเดินไปล้มไปยังไงยังงั้น”

   สรุปคือมันด่าผมใช่ไหม...

   “ขงเบ้งบ่นว่าเป็นห่วงเจ้าทุกวัน กลัวเจ้าจะเป็นลมเข้าสักวัน”

   มันพูดไปเรื่อย...พูดไปเอาด้ามดาบเขี่ยฟืนไป...สรุปก็คือมันต้องฟังจีซูหรือขงเบ้งเพื่อนมันพูดถึงผมว่างั้น เอาเข้าจริง ๆ ผมก็ไม่ได้สัมผัสว่าขงเบ้งมันจะชื่นชอบอะไรผมอย่างที่มันพูดเลย แม้ตอนที่เจอเขาจะมอง ๆ ยิ้ม ๆ ให้ผมก็ตาม

   ท่าทางที่ซองโจเคยบอกน่าจะจริง ยองวอนนั้นฮอตมากฮอตมายเหลือเกิน...ในหมู่ผู้ชายด้วยกัน

   “นั่นไง...เจอตัวแล้ว!”
   “หลีกทางข้า ข้าจะไปหานายน้อย!”

   ผมได้ยินเสียงเอะอะโวยวายทางด้านนอก พร้อมกับทหารและคนที่ถือคบเพลิงเดินมาเป็นจำนวนมาก เหมือนพวกเขาจะตามหาตัวผมกับซองโจเจอแล้ว และโจรที่มาปองร้ายพวกนั้นอาจจะโดนจัดการและก็กำจัดออกไปหมดแล้วเช่นเดียวกัน
   โชคดีที่ผมมากับซองโจ ถ้ามากับคนอื่น ความช่วยเหลืออาจจะมาอีกทีเมื่อตอนที่ผมกลายเป็นโครงกระดูกน้อยน่าสงสารริมกองไฟที่ดับมอด...
   คนที่ห่วงซองโจที่สุดเห็นจะเป็นซองชิล ส่วนคนที่ห่วงผมที่สุดเห็นจะเป็นพยองอัน เพื่อนนักเรียนซองกยุนกวานที่โดนกองไฟแยกจากกันสภาพเหมือนคลุกดินกันมา มีฝุ่นเต็มตัวและหน้าตามอมแมม
   พยองอันเดินเข้ามาหาผม สำรวจเนื้อตัวผมใหญ่ แต่ที่หนักกว่าเห็นจะเป็นซองโจที่ไม่ได้โดนแค่คน ๆ เดียวอย่างซองชิลรุม บอกเลยทหารแทบจะทั้งกรม

   “ข้าไม่เป็นไร” ซองโจรีบพูด “พวกเจ้าควรไปดูสหายจอมอ่อนแอของข้าดีกว่า ท่าทางจะยืนไม่ค่อยไหว”

   …ไม่รู้ว่าความหมายโดยนัยที่ซองโจต้องการสื่อคืออะไร...แต่ที่แน่ ๆ ผมมองว่ามันแม่งกวนตีนชิบหาย กูแค่หนาวและไข้ขึ้น(แน่ ๆ)เฉย ๆ หรอกเฟ้ย ไม่งั้นกูไฝว้กับมึงแน่
   เอ่อ แต่พอมองดูทหารมากมายที่มารุมล้อมซองโจ ผมคิดว่าผมรอให้มันอยู่คนเดียวดีกว่า ค่อยไฝว้กับมันอีกที
   ตอนนี้ผมอยากกลับไปนอนมากมายเหลือเกิน...

   “ยองวอน!!!” เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนล้มตึงลงไปคือเสียงของพยองอัน ผมคิดว่าหัวผมจะกระแทกพื้นซะแล้ว แต่กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น เหมือนมีใครมารับตัวผมเอาไว้...

   หวังว่าต่อไปจะไม่เจอเรื่องบู๊แบบนี้ ยองวอนมึงต้องเข้าใจด้วยว่ากูเรียนรักษาดินแดนมาก็จริง แต่สภาพร่างกายกูกับมึงนั้นอ่อนแอแตกต่างกันมาก...ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนกูจะตายยังไงยังงั้นเลย...










   ผมลืมตาขึ้นมา...
   เพดานหรูหราเตะตาผมอย่างจังจนผมต้องลืมตาให้โตมากขึ้น ที่นี่ที่ไหนวะ ผมมองซ้ายมองขวา เห็นบุรุษในชุดแดงและก็หมออีกสองสามคนเป็นอย่างแรก
   บุรุษในชุดแดงที่ว่านั้น...คือพ่อของผมเอง
   พ่อ...แมนยูเมื่อคืนชนะป่าว???

   “เฮ้อ” พ่อผมในชาตินี้(และหน้าตาเหมือนกับชาติปัจจุบันกับผมอย่างกับพิมพ์เดียวกัน)ถอนหายใจดังเฮือก  “ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะไปสนิทกับ...คุณชายซองโจ”

   ผมต้องพูดยังไงดีฟะ...โคตรไม่ชินเลย ปกติเรียกป๊า เรียกพ่อ อันนี้ต้องเรียกอะไรนะ

   “ทะ ท่านพ่อ” เอาให้เนียนไปละกัน “ข้าไม่ได้สนิทกับเจ้านั่น”
   “อย่าเรียกเขาแบบนั้น!” พ่อตวาดเสียงเบา “ไม่อย่างนั้นจะเป็นชิบหายกันทั้งตระกูล”

   ด้วยความที่เขาเป็นพระญาติสินะ...แตะอะไรไม่ได้เลย ประเสริฐที่สุด

   “แล้วเขา...บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าขอรับ”
   “คุณชายซองโจมีรอยฟกช้ำและรอยขีดข่วนเล็กน้อย” พ่อตอบ “เจ้าควรห่วงตัวเจ้าเองดีกว่า หากพวกทหารไม่ตามไปเจอเจ้า บางทีก่อนเช้าเจ้าอาจจะแข็งตาย”

   แปลกแต่จริงที่เห็นพ่อตัวเองที่ปกติจะห่วงแค่ว่าแมนยูกับบัวขาวจะชนะรึเปล่ามาห่วงลูกชายขนาดนี้ ผมอดยิ้มไม่ได้เลยครับ

   “ยังจะมาทำเป็นยิ้มอีก” พ่อว่าผม “ต่อไปหากเจ้าจะออกมาเที่ยวเล่นด้านนอกโรงเรียน เจ้าอย่าลืมส่งข่าวให้พ่อบ้านเพื่อที่เขาจะส่งคนมาปกป้องคุ้มครองอารักขา เข้าใจหรือไม่”
   “ขอรับ...” ผมรับไปงั้น ยุ่งยากจะตายห่า ไปไหนก็มีแต่คนเดินตาม โคตรไม่ใช่สไตล์ “แล้วที่นี่มันที่ไหนหรือขอรับ”
   “ที่นี่น่ะเหรอ...วังหลวงยังไงล่ะ”

   ผมอ้าปากค้าง

   “วังหลวง!! เรามาทำอะไรกันที่นี่!!”
   “เจ้าลืมไปแล้วหรืออย่างไรว่าคนที่อยู่กับเจ้าเมื่อคืนเป็นใคร ตอนนี้กำลังปั่นป่วนไปทั้งวังหลวง โชคยังดีที่เบื้องบนเมตตาเจ้า ส่งหมอหลวงมาคอยตรวจรักษาอย่างทันท่วงที ไม่อย่างนั้นโรคที่เจ้าเป็นอาจจะกำเริบหนักมากกว่าเดิม”
   “ข้าหลับไปนานหรือไม่ขอรับท่านพ่อ”
   “ก็ไม่นานหรอก นี่ก็ย่างเข้าสู่วันที่สองเท่านั้นเอง...”

   กูอึ้ง...หลับทำเชี่ยอะไรวะนานขนาดนั้น...ผมโดนแค่อากาศหนาวกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเท่านั้นยังหลับไปนานขนาดนี้ ถ้าโดนหนักขนาดนี้ล่ะก็...เจอผมอีกทีตอนเดือนหน้าเลยละกันครับ

   “เจ้าไหวหรือไม่ กลับซองกยุนกวานไหวหรือเปล่า...”

   “ไหวขอรับ”

   ผมบอกพ่อ และก็มีใครหลายคนช่วยพยุงตัวผมยืนขึ้นเพื่อที่จะกลับไปยังซองกยุนกวาน...





   

   ข้าชื่อซองโจ...แต่จริง ๆ แล้ว ข้าชื่อคังยูต่างหาก

   ข้าไม่อยากจะให้เรื่องราวมันวุ่นวายเช่นนี้ การโดนลอบทำร้ายเป็นสิ่งที่ข้าเคยชินมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะอย่างนั้นข้าจึงชอบที่จะฝึกให้ตัวเองแข็งแกร่งอยู่เสมอเพื่อเอาชนะอริหรือราชศัตรู แม้ว่าคนในวังหลวง เสด็จพ่อ พระมารดาของข้าจะไม่เห็นด้วยก็ตามเรื่องที่ข้าต้องปิดบังตัวตนไปคลุกคลีกับขุนนางคนอื่น ๆ แต่ข้าก็ขอร้องได้จนสำเร็จ

   “องค์ชายเสี่ยงอันตรายเกินไปรู้หรือไม่” ขงเบ้งเอ่ยขึ้น นาน ๆ ทีข้าจะเห็นเขาแต่งตัวในชุดเข้าวัง เช่นเดียวกันกับซองชิล แต่ซองชิลจะเป็นแบบที่ทะมัดทะแมงมากกว่าหน่อย เพราะเขานั้นมีหน้าที่ปกป้องอารักขาข้า “ข้านึกว่าพระองค์จะอยู่ในหอที่โรงเรียนทั้งคืน นึกอย่างไรถึงอยากออกไปข้างนอกในเวลาที่สถานการณ์บ้านเมืองวุ่นวายเช่นนี้”

   ข้ามองไปด้านหน้า พยายามไม่ให้เจ้าขงเบ้งเพื่อนข้าสังเกตสีหน้า

   “ข้าก็แค่อยากไปสำรวจอะไรที่อยู่นอกวังเสียหน่อย”
   “ไม่ใช่พระองค์อยากเที่ยวกับลียองวอนหรอกเหรอ” ขงเบ้งทำสีหน้าล้อเลียนผม “เจ้าได้ยินใช่หรือไม่ซองชิล ดูเหมือนยองวอนจะไม่อยากเป็นพระคู่หมั้นขององค์ชายนะ”

   ข้าชักสีหน้าส่งให้สหายทั้งสอง ซองชิลยังดีที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา แต่สำหรับขงเบ้งข้ารู้สึกอยากจะสั่งให้เจ้านั้นโดนโบยสักไม้สองไม้

   ได้ยินกับหูตัวเองมาเต็ม ๆ แล้ว ไม่อยากจะได้ยินอีกรอบ

   ข้าก็พอจะรู้ว่าผู้ชายด้วยกันจะเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันได้อย่างไร แต่เมื่อได้ยินดังนั้นรู้สึกเหมือนโดนสบประมาทยังไงชอบกล
   
   “โอ๊ะนั่น ลียองวอนพะยะค่ะ!”

   ขงเบ้งส่งเสียง ข้าหันไปดูตามเสียงเรียกของเขา เจอเข้ากับลียองวอนจริง ๆ เขาเดินมากับบริวารสองสามคนและบิดาของเขาผู้เป็นเสนาบดีซ้าย

   ตอนแรกข้านึกว่าเขาจะมองไม่เห็นพวกข้า แต่จู่ ๆ เจ้ากระต่ายนั่นก็หันมา ทำเอาข้าต้องรีบวิ่งไปหลบที่หลังศาลาไม่ทัน พวกที่ตามข้ามาก็ต้องวิ่งหลบกันใหญ่เพราะทุกคนไปทุกที่ที่ข้าไป

   ข้ารู้สึกใจเต้นเสียงดังตึก ๆ ไม่อยากให้ยองวอนรู้ตัวจริงของข้าเป็นใคร...

   ในความรู้สึกของข้า...เขาเป็นคนสุดท้ายที่ข้าอยากให้รู้

   “หายดีแล้วอย่างนั้นหรือ”

   รู้สึกสมเพชตัวเองอยู่เหมือนกันที่เป็นคนใหญ่คนโตที่ต้องมาหลบคนที่มีอำนาจน้อยกว่า แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็อยากที่จะหลบเขาอยู่แบบนี้

   “สีหน้าท่าทางดีขึ้นนะพะย่ะค่ะ”

   จริงอย่างที่ขงเบ้งว่า ยองวอนดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผมก็เลยพลอยได้ถอนหายใจโล่งอง

   “องค์ชายดูเป็นห่วงเขามาก”

   “ขงเบ้ง เจ้าทำเป็นไม่รู้สักเรื่องได้หรือไม่ ข้าไม่ได้ห่วงหมอนั่น”

   “เขาน่าเป็นห่วงออกนะ”

   “หากข้าจะห่วงข้าก็คงห่วงเพราะเขาเป็นคนที่ติดอยู่กับข้าเมื่อคืนต่างหาก ข้าไม่อยากรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต หากหมอนั่นเป็นอะไรไป”

   ขงเบ้งพยักหน้าเบา ๆ ให้ข้า แต่ก็ไม่วายทำหน้าตาล้อเลียนใส่ เป็นอีกครั้งที่ข้ารู้สึกอยากจะสั่งทหารโบยเจ้าคนฉลาดนี่บ้าง จะได้หลาบจำเรื่องการล้อเลียนข้าบ้าง

   ก่อนที่ข้าจะไปพบพระพันปีผู้เป็นย่าของข้า ข้าหันไปมองยองวอนอีกครั้ง ยองวอนดูตัวเล็กนิดเดียวเมื่อมองจากตรงนี้ เขาคงดีขึ้นมากจริง ๆ หลังจากที่ได้พักไปประมาณสองวัน

   ค่อยโล่งใจหน่อย...อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เจ็บตัวหนักเพราะข้า

   





   ตำหนักพระพันปี

   ถึงแม้ข้าจะร่ำเรียนอยู่ที่ซองกยุนกวาน แต่บ่อยครั้งที่ข้ามักจะมาที่วังหลวงแห่งนี้ มิใช่ว่าข้ารักใคร่ในความเป็นอยู่ที่หรูหราฟู่ฟ่าสุขสบาย แต่ข้าชอบมาเพราะมาอยู่เป็นเพื่อนเสด็จย่าของข้าต่างหาก ช่วงนี้ท่านค่อนข้างที่จะประชวรบ่อย ข้านึกเป็นห่วงท่านยิ่งนัก

   “คังยูหรือ” เสด็จย่าเอ่ยกับบรรดาบริวารผู้รับใช้ “ไม่ต้องมากพิธีการ รีบเรียกตัวหลานข้าเข้ามา”

   เสด็จย่าของข้ามักจะเป็นเช่นนี้เสมอ ชอบให้ความสำคัญกับข้า แม้ว่าข้าเป็นราชบุตรที่เกิดจากพระสนมก็ตาม

   “ถวายบังคม...”

   “ไม่ต้องมากพิธีหรอก ย่าบอกแล้วไง นั่งสิ”

   ข้าง ๆ พระพันปีคือเสนาบดีลีพ่อของลียองวอน ข้าตกใจนิดหน่อยเมื่อพบเห็นว่าเขาอยู่ที่นี่ ทั้ง ๆ ที่เมื่อสักครู่ข้ายังเห็นเขาอยู่กับบุตรชายของเขา

   แต่ถึงอย่างนั้น...ก็ยังดีกว่าลียองวอนมานั่งอยู่กับเสด็จย่าของข้าเสียเอง มิเช่นนั้นล่ะก็ เจ้านั่นคงโวยวายเสียงดังจนวังหลวงต้องเกิดโกลาหล...

   “ย่าคิดว่าจะตบรางวัลให้กับสกุลลีที่มีบุตรชายมากความสามารถ ดูแลหลานของย่าให้กลับมาหาย่าได้อย่างไร้ซึ่งภยันอันตราย”

   อันที่จริงแล้ว...กระหม่อมต่างหากที่เป็นคนดูแลเจ้ากระต่ายลียองวอน

   “กระหม่อมเห็นด้วยพะย่ะค่ะ”

   “ทรงพระกรุณาเหลือเกิน” เสนาบดีลีกล่าวอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว “หากยองวอนทราบ คงจะรู้สึกดีใจมาก”

   “เขาต้องดีใจอยู่แล้ว สิ่งท่ี่ข้าประทานให้ เป็นปากกาขนนกนำโชคที่นักเรียนซองกยุนกวานหลายคนยังซื้อไม่ได้เลยนะ” เสด็จย่าขยับกล่องไหมสีน้ำเงินสดมาทางข้า “เจ้าช่วยนำไปส่งให้สหายของเจ้าทีสิคังยู”

   “พะย่ะค่ะ”

   “ว่าแล้วก็นึกเสียดายอยู่ในใจ เจ้ากับตระกูลของเสนาบดีลีจะได้เกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว ไฉนกลับกลายเป็นอย่างนี้ไปเสียได้”

   “กระหม่อมมิบังอาจเอื้อมพะย่ะค่ะ”

   “หน้าตาของบุตรชายเจ้า ข้าได้ข่าวว่ามาโฉมสะคราญตระการตายิ่งกว่าสตรีใด ๆ เสียอีก” เสด็จย่าหันมาทางข้าที่กำลังฟังอยู่ “เจ้ามิเสียดายบ้างหรือคังยู”

   “เสด็จย่าทรงมีอารมณ์ขัน”    

   “เฮ้อ...ถ้าไม่ติดอยู่ที่ที่ว่ายองวอนเป็นบุรุษ ข้าคงจะได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับมารดาของเจ้าเรื่องการแต่งงานของเด็กสองคนนี้”
   
   พูดถึงเรื่องนี้ทีไร ข้ารู้สึกกระอักกระอ่วนในใจทุกที เสด็จย่าของข้าเคยให้คำมั่นสัญญาต่อย่าของยองวอนว่าจะให้ข้ากับเขาแต่งงานกัน แต่ทว่าเมื่อยองวอนเกิดมาเป็นบุรุษ คำสัญญานั้นเป็นอันต้องยกเลิกอย่างไม่มีเงื่อนไขใด ๆ

   บางครั้งข้าก็นึกสงสัย...ว่าจะมีหญิงใดในโชซอนที่สดใสได้มากเท่ากับลียองวอนหรือไม่

   หรือมีเพียงแค่ลียองวอน...

   แม้เขาจะสร้างเรื่องปวดหัวให้กับข้า หรือแม้กระทั่งเวลามองข้าก็สามารถปวดหัวเพราะเขาได้ แต่ทว่า...ข้าไม่เคยพบเจอผู้ใดที่สดใสและสามารถทำให้ข้าเผลอมองไปบ่อย ๆ อย่างไม่รู้เบื่อแบบลียองวอนได้เลย

   หากเพียงแต่...เขานั้นเป็นสตรี

   บางทีเรื่องการแต่งงานข้าอาจจะตัดสินใจง่ายกว่าการแต่งกับยุนนารา

   
   “พระราชาทรงเร่งรัดแล้ว...เจ้าคิดว่าเจ้าพร้อมจะแต่งงานกับแม่นางสกุลยุนเมื่อไหร่หรือคังยู”
   

   ข้ามิสามารถให้คำตอบเสด็จย่าของข้าได้เลยด้วยซ้ำ...







   กระหม่อมไม่อยากแต่งงานกับคนที่กระหม่อมไม่ได้รัก











TBC *




Talk : เรื่องภาษา อาจจะไม่เป๊ะมากตามแบบที่ถูกต้องนะคะ
อ่านเพื่อความบันเทิง อย่าเอาไปใช้จริงนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-06-2015 21:25:41

 o13.  ดีมากๆ.
อย่างนั้นแหละคังยูของจูเนียร์
น้องเค้กฟิตมาก. ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 13-06-2015 21:26:35

ได้อ่านต่อแล้ว.. :m3: นักศึกษาวิชาทหารเขาเป็นลมง่ายกันแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าคะจูเนียร์ :m20: นี่ขนาดบอกว่าตัวเองไหวยังหลับไปตั้งสองวัน แล้วถ้าไม่ไหวขึ้นมาจะเป็นยังไงกันล่ะค้าา ^^ น่าเอ็นดูจริงๆ เลยค่ะ ..

เอาใจช่วยให้ซองโจกล้าข้ามผ่านกฎเกณฑ์ต่างๆ ได้โดยง่ายเลยนะคะ :mew1: เรื่องของความรักยังไงก็ต้องใช้ 'หัวใจ' ตัดสินเท่านั้นล่ะเน้อ~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 13-06-2015 21:42:16

คังยูยอดรักของข้าาาา แต่งกับข้าเถิด 55555 โดนถีบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 13-06-2015 21:49:06

คังยู ยองวอนๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 13-06-2015 21:54:34

ซองโจก็สนใจยองวอนเหมือนกัน  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 13-06-2015 21:56:50

 :sad4: โหๆๆๆ ส่งนักฆ่าไปฆ่าผู้หญิงคนน้านนนนนนนนนนนนนนนนน  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-06-2015 21:57:51

 :serius2: องค์ชายอย่ายอมนะเพคะ ไม่งั้นต้องอยู่แบบไร้หัวใจไปทั้งชีวิตนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-06-2015 21:59:15

ท่านย่าผู้ชายก็แต่งกันได้ :hao7:
อยากได้คังยู อิจูจะถีบเรามั้ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 13-06-2015 22:05:40

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด มาล๊าวววววววววว

อาโจลูกกก ชอบอาจูละซี้ รีบนะ อาจูเค้าฮอตนะเอออ

อาจูเขาชนไก่คงช่วยลูกไม่ได้หร๊อกกก ถ้าจะบู๊ขนาดนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-06-2015 22:06:17

เห็นปุ๊ปรีบกดอ่านเลยสนุกดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zoillgm ที่ 13-06-2015 22:09:40

กรี๊ดดดด คุณเค้กมาอัพเรื่องนี้แล้ว กอดสิบทีค่าา  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-06-2015 22:16:57

คังยูถัาจะคิดแแบบนี้ไม่นานก็รักจ้าาาา อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-06-2015 22:22:47

ไม่อยากแต่งกับแม่นางยุน ก็แต่งกับกระต่ายน้อยแสนซนเลยจ้ะ องค์ชายคังยู :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 13-06-2015 22:24:28

เพราะความสดใสของยองวอน(จูเนียร์) องค์ชายถึงกับละสายตาไม่ได้เลย
ขงเบ้งฉลาดจริงๆ o13 ทำเอาองค์ชายอยากสั่งโบยเลย ฮาาาา

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: naiRydaL ที่ 13-06-2015 22:29:07

ซองโจเป็นองค์ชายที่ปากแข็งมาก
ชอบยองวอนก็ยอมรับว่าชอบสิ
ขงเบ้งนี่รู้งานจริง ๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 13-06-2015 22:36:14

มาต่อแล้ววว T^T รอเรื่องนี้อยู่เสมอออ
ขำอิน้องจูอีกแล้วอ่ะ 5555 แต่เห็นด้วยนะว่าคังยูแม่มอินดี้ 555
ขอให้ยกเลิกการหมั้นกับอิยุนเร็วๆ แล้วไปรักษาสัญญาของย่าจะดีกว่านะ -..-

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-06-2015 22:55:54

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 13-06-2015 23:04:01

เอาใจช่วยนะเนี้ย จะรักกันได้ยังไง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-06-2015 23:06:53

ยองวอนเอ้ย หารู้ไม่มีคนเขาเฝ้าคะนึงหา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 13-06-2015 23:12:37

จับยองวอนตั้งชื่อใหม่ แต่งหญิงเข้าพิธีแต่งงานเลย หน้าผ่านอยู่แล้วคนอื่นไม่รู้หรอก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 13-06-2015 23:15:53

นั่นๆๆๆ พระเอกเรารักนังจูแล้วไง
ปล.ถึงเป็นผู้ชายก็แซ่บได้นะคะ แหม่ 555
ปล.ตอนหน้ามาให้ไวเลยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 13-06-2015 23:22:32

คังยูยูยูยู ถวายบังคมเพคะองค์ชาย
ขำตอนที่เห็นน้องจูแล้วองค์ชายหลบเพคะ กลัวความลับแตกมากก :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 13-06-2015 23:29:37

เเหนะๆ เเอบมองเค้ามาตลอดนั้นเอง 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 13-06-2015 23:34:37

น้ำตาจะไหลล ปาร์คยูชอนนน
พ่อเถิกศรีได้มีชื่อมาโผล่ในนิยายบ้างละ
ฮ่าๆๆๆ

โอ้ย อยากจะบอกว่าตอนมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกก็ทำให้กลับไปเปิดซีรีย์เรื่องนั้นดูซ้ำ
ด้วยความคิดถึงกอลโอกับเยริม (ไม่ได้คิดถึงปาร์คแต่อย่างใด ทั้งที่เป็นแคส 5555555)
ฟินสุดอะไรสุด

เข้าเรื่องนี้ต่อ
สนุกมาก แอบนอยด์นิดหน่อยตรงที่
ถ้ายองวองเป็นยองวอนในอดีต ซองโจก้คงจะไม่สนใจเท่านี้สินะ..
ทำไมเรารู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินนน
ฮือออ
 :z3: :z3: :z3: :z3:

รอติดตามตอนต่อไปค่า
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 13-06-2015 23:35:51

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
หลงรักน้องจูเนียร์ไปตามๆๆ กันเลย
น้องยองวอน ลุคใหม่ ไฉไลกว่าเดิม เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ สนุกจนหยุดอ่านไม่ได้ ^_________^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 13-06-2015 23:38:31

โคตรอิน....

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 13-06-2015 23:42:45

ซองโจเริ่มหลงรักเจ้ากระต่ายแล้วสิ..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 13-06-2015 23:44:22

สงสารพระเอกจัง  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-06-2015 23:46:56

มันผิดที่ยองวอนเกิดมาเป็นบุรุษสินะ ฮืออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 13-06-2015 23:54:27

เย่ มาแล้วววว ดีใจมากมายค่า :-[ :-[

'มึงเคยดูซีรี่ส์ที่ปาร์คยูชอนเล่นเหรอ! '

บอกเลยว่าตอนเจอประโยคนี้แทบลั่น 5555555
เพราะจริงๆตอนเราอ่าน นี่ก็จินตนาการเป็นฉากในซองคยุนกวานที่ปาร์คเล่นตลอดเลย
พอเจอนังจูพูดนี่ปุ๊ป หลุดกร๊ากเลยค่ะ 555555

ซองโจของเราแอบชอบนังจูเข้าแล้วจริงๆด้วยย อิอิ ขนาดเพื่อนยังดูออก
ชอบเวลาเรียก เจ้ากระต่ายลียองวอน ม้ากมากกก น่ารักกก
เรียกได้แบบว่าน่าเอ็นดูที่สุดเลยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QGisuz ที่ 14-06-2015 00:35:44

ซองโจเริ่มชอบยองวอนแล้วสินะ?
ถ้ายองวอนรู้ว่าซองโจเป็นเจ้าชายนี่จะเป็นไงน้าาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 14-06-2015 00:48:27

เริ่มแล้วสินะ 555555 เริ่ม <3

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 14-06-2015 01:32:07

เหยยยยย ใจตรงกันใช่ไหมมมม 55555
จูเนียร์เอ้ยย ทำฝันของยองวอนให้เป็นจริงเถอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 14-06-2015 02:09:59

อือออออ
อารมณ์เหมือนมันสั้นๆเหลือเกินนนน
ชาตินี้จะจบยังไงล่ะเนี้ยยย
แล้วปัจจุบัน คังยู จะเกิดเป็นคนไทย หรือคนชาติใดเนี้ย
 :ruready

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 14-06-2015 08:44:02

สนุกกกกกกกกก น้องจูฮาได้อีกกก
องค์ชายคังยูปฏิเสธไปเลยเพค่ะ
รีบมาต่ออีกนะค่ะไรท์รอออออออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 14-06-2015 09:37:57

 :hao7:   จูเนียร์~~~~~  จนาดไม่สบายยังป่วงได้ขนาดนี้  :กอด1: :man1: น่ารักน่าฟัดที่สุด คึคึคึ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-06-2015 11:34:13

น่าสงสารจริงๆพ่อคุณ TT TT

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 14-06-2015 12:18:09

เห็นเรื่องนี้ผ่านตาหลายวันมาก ตอนแรกว่าจะกดเข้ามาอ่าน แต่มันแค่ 1-2 ตอนอะกลัวค้าง 55555555 วันนี้ทนความเย้ายวนไม่ไกว ไหนๆก็ 7 ตอนละเลยลองกดอ่าน

ฮาจริงอะไรจริง 555555555 แม่กระต่ายซน กับ องค์ชายรอง เข้ากั๊นเข้ากัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 14-06-2015 13:25:04

ไหมบอกเสด็จย่าเล่าว่าคนที่รักคือยองวอนน่ะซองโจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 14-06-2015 13:32:02

จ่ะ พ่อคนซึน ใจเนี่ยลอยไปหาหนูจูแล้ว
 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 14-06-2015 14:55:40

โอ๊ยยย ละจะเป็นยังไงต่อออ งื้ออออออ

แล้วแกรักใครคะ ซองโจจจจจจ ตอบค่ะตอบ!!! //โดนหิ้วไปประหาร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 14-06-2015 16:36:21

คังยูติดใจแล้วล่ะสิ :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 14-06-2015 23:28:58

แปะๆ อิอิ  ขำจูเนียร์มันทุกตอน555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 15-06-2015 04:14:25

ชอบมากกก น่ารักสุดๆ ไม่น่ากดเข้ามาเลย. ติดมากค่าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 15-06-2015 12:04:48

สนุก นิราศโชซอน
จูเนียร์ดีอ่ะ ฮ่าได้ตลอด
ผชสองคนก็แต่งกันได้หรอกน่าาา
หรือไม่ก็แบบ frozen flower ไง ราชากับองค์รักรักกัน
ชอบอ่ะ อ่านแล้วอมยิ้ม
น้องจูน่าจะหยิบมือถือติดมาด้วย
จะได่เชคอินได้ อิอิ

รออ่านต่อฮะ ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 15-06-2015 12:59:46

เป็นห่วงนังน้องจูก็บอกมาเถอะองค์ชาย แหมๆๆๆ

เขินชิมิล่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ~tai~ ที่ 15-06-2015 14:43:50

แหม.. น้องจู การที่ "เอะอ่ะก็กด เอะอ่ะก็กัด" กันแบบนี้ น้องจู ไม่สนิทกับพี่ คังยู เลยนะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 15-06-2015 21:04:25

ตอนนี้พี่คังยูแมนมากค่ะ เอฟซีองค์ชายแปป
โง้ยยยย ยองวอนนะยองวอน หลับไป2วัน นี้หลับหรือแกล้งตาย?
อยากรู้จริงๆว่าความสัมพันธ์ของ2คนนี้จะเป็นไงต่อ มาต่ออีกเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fullfeel ที่ 15-06-2015 21:19:17

เรื่องนี้น่ารักจังค่ะ ที่แท้พระเอกเราก็สนใจยองวอนมาตั้งแต่แรกแล้ว
อดีตคู่หมั้นคู่หมายสินะคะ หึหึ กลับมาทำตามประสงค์เดิมก็ได้นะ เจ้รอเชียร์  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 16-06-2015 06:20:13

สนุกค่า
สั้นไปหน่อยเค้าอยากได้ยาวๆๆๆๆอ่า555
สู้ค่ะ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 16-06-2015 06:33:03

ช่วยมาต่อแบบถี่ๆหน่อยได้มั้ยคะ คือเราชอบมากเลยอ่ะ 555 น่ารักตลกด้วย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 16-06-2015 09:54:18

เราคิดถึงลียองวอนมาก ถึงกลับไปดูซีรี่เกาหลี อีกครั้ง 5555 ขงเบ้งให้ความรู้สึกเป็น จุงกิ มากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-06-2015 15:58:31

อยากให้สมหวังจัง  เห็นแววดราม่ามาแต่ไกล

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 17-06-2015 07:25:03

ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งสิเนอะ

จูต้องรุกล่ะ อย่าให้แม่นางยุนมาคาบไปได้ล่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 7 13/06/58 P.12 21.25 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 19-06-2015 02:08:59

ตอนที่ 8








   ผมนอนคว่ำเอาผ้าห่มคลุมโปงด้วยความเซ็งในค่ำวันที่กลับมาจากวัง
   เซ็งเลยครับ เซ็งไม่พอแถมยังเข็ด อะไรที่บู๊ ๆ แบบไม่กี่วันก่อนนั้นมันอาจจะเหมาะกับร่างกายจูเนียร์มากกว่าของยองวอน แม้ว่าผมจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ผมก็ออกไปตะแลดแต๊ดแต๋ยามดึกไม่ได้(ยังมีความคิดที่จะออกไปอีก?) เพราะฉะนั้นผมจึงทำได้แค่กลิ้งไปกลิ้งมากลางดึกแบบนี้ ไม่ยอมหลับยอมนอนสักที
   ว่าแต่...ซองโจมันจะกลับมามั้ยครับ? จากที่ฟัง ๆ ดูจากปากของพยองอันที่มาเยี่ยมผมทันทีที่ผมถึงโรงเรียน พยองอันบอกว่าหายกันไปหมดทั้งแก๊งยักษ์ใหญ่ไม่ยอมกลับมาโรงเรียนเช่นเดียวกัน ได้ฟังก็ได้แต่งงว่าหายไปทำอะไรกัน แต่มันไม่ใช่เรื่องของผมนี่

   ถึงแม้ว่าผมจะอยากรู้ก็ตาม...

   ผมแอบจิ๊กผ้าห่มของไอ้ซองโจมาห่มด้วย เป็นสองชั้นถ้วน ตอนนี้บอกได้เลยว่าอบอุ่นสบายมาก แต่อย่าให้เจ้าตัวรู้นะครับ เดี๋ยวจะโกรธเอา มันยิ่งเป็นคนไม่เหมือนใครอยู่

   เสียงประตูเลื่อนเปิดออกดังขึ้น

   ดูเหมือนซองโจจะกลับมาแล้ว ผมที่นอนอยู่ในผ้าห่มกระดองเต่าทำเป็นหลับทันที รู้ว่าใช่ซองโจแน่ ๆ เพราะวัฒนธรรมของคนในยุคนี้(ผมคิดไปเองหลังจากที่อยู่มาอาทิตย์หนึ่ง) ถ้าไม่ใช่หอพักของตัวเองคงไม่โผล่พรวดเปิดประตูเสียงดังแบบนี้หรอก ดูเหมือนจะเป็นซองโจมากกว่า

   และก็ใช่ด้วย น้ำหนักเท้าขนาดนี้ เสียงเดินแบบนี้...กลิ่นแบบนี้

   ผมแกล้งทำเป็นหลับ จนลืมไปว่าหลักฐานว่าผมขโมยผ้าห่มมันแสดงให้มันเห็นอยู่ทนโท่ ตายแน่กู ดราม่าไปอีกยาว ๆ ทำไมเจ้าต้องเอาผ้าห่มของข้าไปห่มด้วย เอาคืนมานะ! (มันต้องโวยวายอะไรแบบนี้แน่ ๆ) แต่จะให้ผมทำมึนลืมตาตื่นขึ้นมาและก็บอกว่าอ้าว กลับมาแล้วเหรอ ผมก็ทำไม่ลงว่ะ ไม่รู้ทำไมถึงอยากแกล้งหลับด้วยก็ไม่รู้
   ผมได้ยินเสียงซองโจขยับตัว ดูเหมือนเขาจะถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนออกมาเป็นชุดนอน ทำไมไม่โวยวายออกมาสักคำนี่สงสัย ดูก็รู้ว่ามันไม่มีผ้าห่มแล้ว หนาวจะตายห่า ปลุกกูสิฟะ
   ไม่ปลุกแฮะ...เสียงผ้าปูที่นอนถูกปูดังขึ้นเบา ๆ ข้าง ๆ หูผม หลังจากนั้นตัวของซองโจก็นอนลงไปเบา ๆ

   ผมสัมผัสได้ว่ามือของมันขยับผ้าห่มอีกผืนให้ห่มผมแน่นมากขึ้น...

   เห้ย ใจเต้นตึก ๆ เลย มันทำอะไรของมัน ไหนล่ะดราม่า? นี่รอเถียงอยู่นะเว้ย ทำไมมันทำแบบนี้ล่ะ
   รู้สึกพ่ายแพ้ พ่ายแพ้ไม่พอใจยังเต้นอีกต่างหาก ยองวอนในตัวกูมึงนี่ก็นะ เบา ๆ บ้างก็ได้ไอ้ห่า(ไม่เคยจะยอมรับหรอก) 
   ผมทำเป็นขยับพลิกตัว รู้สึกเหมือนโดนกองผ้าห่มทาบทับ ใจนึกไปถึงคนนอนข้าง ๆ ที่อาจจะหลับไปแล้ว ใจมันอยากจะนอนไม่ห่มผ้าแบบนั้นในอากาศที่หนาวเหี้ยแบบนี้จริง ๆ น่ะเหรอ ต้องใช้คำว่าหนาวเหี้ยครับ ไม่รู้จากที่ประมาณเอา อาจจะเกือบ ๆ ติดลบกันเลยทีเดียว
   ผมพยายามรออย่างแน่ใจว่ามันหลับแล้ว(ขอให้หลับ ขอให้หลับ) ค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้น ห่มผ้าห่มของมันให้มันอย่างเบา ๆ และเงียบเชียบที่สุดในชีวิต
   มันคงไม่รู้สึกตัวหรอก คงจะเหนื่อยและก็หลับปุ๋ยไปแล้ว ผมยิ้มอย่างสบายใจก่อนที่จะนอนบ้าง
   และตอนนั้นนั่นเองที่ผมได้หลับอย่างที่ผมต้องการจะหลับจริง ๆ ทำไมเพิ่งจะมาหลับทั้ง ๆ ที่ร่างกายยังเพลียอยู่
   
   รอซองโจกลับมารึยังไง?

   แซวยองวอนในตัวผมครับ ผมไม่ได้แซวตัวเองนะ จริง ๆ นะ







   

   “ฮ้าววววว”
   หาวนอนเป็นรอบที่ห้าของเช้าวันต่อมา พยองอันที่อยู่ข้าง ๆ มองผมและก็ขำ ผมกับมันกำลังจะเดินไปทานอาหารเช้ากันครับ วันนี้ผมรู้สึกหิวมาก กะจะฟาดข้าวให้เรียบสักห้าชาม ตอนเรียนถึงจะได้หลับอย่างสบาย(อ้าว ไอ้นี่) สักพักก็มีคนเดินมาสะกิดหลังของผม

   มินจุน...ชายผู้มาจากดาวนี้แหละ

   “อรุณสวัสดิ์” ผมทักตอบตอนที่เขาทักมา
   “เจ้าดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่ ข้าขอโทษที่ไม่ได้ไปหาเจ้าเมื่อวาน”
   “เจ้ารู้ด้วยเหรอว่าข้าเป็นอะไร”
   “ใคร ๆ ก็รู้ทั้งนั้นนั่นแหละ นักเรียนหายไปทั้งคน” มินจุนทำหน้าโล่งอก “เจ้าไม่เป็นไรแน่นะ วันนี้เนื้อหาที่เรียนจะค่อนข้างหนักหน่อย พรุ่งนี้มีสอบน่ะ”

   …
   สอบ
   สอบเหรอ
   สอบเหรอ!!!!!!

   “พูดจริงเหรอ เจ้าพูดจริงเหรอ!” ผมถึงกับร้องจ๊าก
   “จริงด้วย ข้าเองก็ลืมไป” พยองอันเอ่ย “ขอโทษที่ข้าไม่ได้เตือนเจ้านะยองวอน”

   พระเจ้าช่วย...ผมลืมความหิวที่มากมายของผมไปเสียสนิท ขอช็อคแป๊บครับ ช็อคนาน ๆ ก็ได้ นี่มันเหมือนฆ่ากันทางอ้อมชัด ๆ ประเด็นก็คือหากจะสอบในยุคนี้สำหรับผมบอกล่วงหน้าสักหนึ่งเดือนผมก็คงจะรอดพอถูไถ แต่นี่มันสอบพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ พรุ่งนี้!!!!

   “วิชาอะไรหรือ” ผมหันไปถามพยองอัน
   “คัดภาษาจีนน่ะ”

   ผมเอามือนวดขมับ มันไม่ใช่การคัดธรรมดาครับ อาจารย์จะถามคำถาม และก็ให้เขียนคำตอบเป็นภาษาจีนลงไปในกระดาษ อาจจะเป็นหนึ่งคำ หรือสองคำ แต่เชื่อเถอะว่ายากมาก แค่แปลคำถามก็ยังต้องใช้เวลาไปเกือบครึ่งวัน
   เครียดเลยกู...ไปหมดแล้ววันที่สดสงสดใส ไปหมดแล้ว...
   
   พลั่ก!
   
   “ขวางทาง”

   ใครคนใดคนหนึ่งชนไหล่ของผมเบา ๆ แล้วเดินผ่านไป เป็นการทักทายในยามเช้าแบบของซองโจครับ ถ้าเป็นธรรมดาผมคงด่าไปแล้ว แต่นี่ไม่รู้จะด่าอะไร เพราะช็อคอยู่

   “ดีขึ้นแล้วใช่ไหม” ขงเบ้งที่รั้งท้ายหันมาทัก “อ้าว ทำไมเจ้าหน้าซีดล่ะ”
   “ยองวอนคงตกใจเรื่องสอบพรุ่งนี้น่ะ” พยองอันตอบแทน
   “วิชาภาษาจีนน่ะเหรอ ง่ายจะตาย” ขงเบ้งทำหน้าชิว ๆ โธ่ ก็มึงมันขงเบ้ง ไอ้สัด “เจ้าให้นายน้อยช่วยเจ้าสิ เขาเก่งภาษาจีนนะ”

   ผมเบ้ปาก มองดูร่างสูงที่เดินนำหน้า...จะให้ขอมันน่ะเหรอ ขอซองชิลผู้ไม่เคยพูดกับคนอื่นนอกจากซองโจยังดูจะง่ายกว่า
   แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็มีความคิดที่ว่าบอกให้ซองโจช่วยดีมั้ยนะ อย่างน้อยก็เป็นรูมเมททึกัน
   ไม่อย่างนั้นล่ะก็...ผมไม่รอดแน่

   








   เรื่องสอบภาษาจีนพรุ่งนี้ทำเอาผมไม่มีสมาธิเรียนตลอดทั้งวัน
   จริง ๆ ถ้าไม่มีเรื่องสอบผมก็ไม่มีสมาธิเรียนอยู่แล้ว ตลอดคาบวิชาการเมืองในยุคก่อน ผมเอาแต่หัดเขียนภาษาจีนที่พอจะรู้ตลอดการเรียนทั้งสัปดาห์ในกระดาษเปล่า ๆ ผลปรากฎว่าผิดระนาว...พระเจ้า ผมต้องไม่รอดแน่ ผมต้องทำประเทศไทยเสื่อมเสียแน่ ๆ ทำไงดีวะ ทำไงดี ออต๊คเค?(แปลว่าทำไงดีเหมือนกัน)
   เอาเป็นว่าผมแสดงออกว่าผมเครียดมากจริง ๆ ใครสอนใครเรียนใครพูดอะไรกันผมไม่รู้เรื่องเลย พยองอันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คอยเอาแต่มองผมกลัวว่าผมจะเป็นลมเป็นแล้งเข้า
   ก็อยากจะเป็นอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน จะบ้าตาย

   “เจ้าต้องช่วยข้านะ” ผมกระซิบกับพยองอัน “ข้าคิดว่าข้าตายแน่ ๆ”
   “ปัญหาก็คือข้าเองก็พอ ๆ กับเจ้า” พยองอันพูดอย่างเครียด ๆ พอกัน “ข้าไม่ถนัดวิชานี้ เจ้าต้องให้ซองโจช่วยเจ้า”

   ทุกคนโยนขี้อย่างผมไปให้ซองโจกันหมดเลย ผมลองมองไปที่ซองโจผู้ที่นั่งอยู่อีกแถว หมอนั่นมองไปที่อาจารย์อยู่สักพักก็มองมาที่ผมเพราะว่าผมหันหลังกลับไปมองก่อน
   มันชักสีหน้าใส่...พร้อมกับพะยักเพยิดให้ผมสนใจอาจารย์
   โว้ย...หน้าอย่างงี้เนี่ยนะจะให้ผมไปขอร้องให้ช่วยอ่ะ

   ไม่มีทางหรอก!









   ไม่มีทางที่จะ...ไม่ขอ
   “ซองโจ” หลังจากที่ทานข้าวเย็นกันเสร็จ นักเรียนปีหนึ่งหลายคนใส่เกียร์หมากันกลับหอเพื่อที่จะไปติววิชาภาษาจีน ผมที่เดินตามหลังสูง ๆ ของซองโจพยายามเร่งฝีเท้าและก็ร้องเรียกเข้า มันเดินก้าวเดียวเท่ากับผมเดินสองก้าวครึ่ง เอเมน

   “มีอะไรกับข้า”

   คำถามของมันทำเอาผมรู้สึกเสียหน้าอย่างแรง มาถึงขั้นนี้แล้วต้องหน้าด้านหน้าทนเข้าไว้ ไม่งั้นไม่รอดแน่ พ่อผมในยุคโน้นซีเรียสเรื่องเรียนของผมอยู่ค่อนข้างมากเหมือนกัน ไม่แน่ในยุคนี้อาจจะเป็นแบบนั้นเช่นเดียวกัน กันไว้ก่อนดีกว่าครับ

   “พรุ่งนี้มีสอบ...”
   “ข้ารู้แล้ว” มันไม่มองหน้าผม เอาแต่เดินเหินไปเรื่อย
   “เจ้า...”
   “อะไร”
   “เจ้าช่วยติวให้ข้าได้หรือไม่” จริง ๆ ผมก็พูดภาษาเกาหลีคำอื่นที่ไม่ใช่คำว่าติวหรอกครับ แต่มันแปลเป็นไทยและเข้าใจง่าย ๆ แบบนี้น่ะครับ

   ซองโจมองหน้าผม พลางเลิกคิ้วขึ้น มาแน่ มาแน่ ๆ มันไม่ช่วยง่าย ๆ หรอก มันต้องลีลาก่อน

   “ทำไมข้าต้องช่วยเจ้าด้วย”

   กูว่าแล้ว...

   “ก็เพราะว่า...เจ้าเป็นเพื่อนร่วมห้องของข้า”
   “แค่นั้นเองอย่างนั้นรึ” ซองโจทำหน้าไม่สนใจ
   “เพราะว่า...ข้าโง่วิชาภาษาจีน”
   “อืม...” ฮ่วย ด่าตัวเองขนาดนี้มึงยังไม่พอใจอีกเรอะ!
   “เพราะว่าเจ้าเก่ง!”

   ในที่สุดเหตุผลก็ฟังเข้าหูมัน...มันทำหน้าพอใจอย่่างแรง ถุย บักหลงตัวเอง ถ้าไม่ลำบากไม่มีทางพูดคำนี้ออกมาแน่ ๆ ไม่มีทางครับ

   “ดี งั้นข้าจะช่วยเจ้า”

   
   
   

   



   “ไม่ใช่ ผิดแล้ว”
   “คำตอบถูก แต่เขียนผิด”
   “มันต้องตอบว่าลูกท้อ ไม่ใช่ลูกท่อ”
   “ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าถึงให้ข้าช่วย สติปัญญาเจ้าที่เคยเก่งกาจหายไปไหนหมด”
   “ไม่ใช่ เขียนใหม่อีกรอบ”

   โว้ยยยยยยย พ่อมึง...อยากเปลี่ยนคนติว!
    แม่ง โหดสัด โหดมาก ๆ โหดขิง ๆ ไอ้ซองโจมันเป็นคนติวที่โหดมาก ผิดทีไรด่าตลอด ด่าอย่างเดียว ไม่มีหรอกครับให้กำลังจงกำลังใจ ไม่มีเลย
   ผมอยากจะร้องไห้ นั่งหนาวตัวสั่นตรงข้ามกับซองโจโดยมีโต๊ะกับเทียนไขกั้นกลาง ผมกับมันใส่ชุดนอนสีขาวเรียบร้อยและอากาศก็ยังคงหนาวอยู่

   “ไหวหรือเปล่า” ซองโจเอ่ยปากถาม “มือของเจ้าสั่น”
   “ข้าไหว” กูไหวอยู่แล้วถ้ามึงถาม ในใจกูนี่บ่นเป็นห้ากระดาษเอสี่
   “ข้ามีของจะให้”   

   กล่องกระดาษยาวเรียบหรูเหมือนกล่องไม้กายสิทธิ์ของแฮร์รี่ พอตเตอร์ถูกยื่นมาจากมือซองโจ ผมกระพริบตาปริบ ๆ แล้วก็มองดู

   “อะไรหรือ” ถ้าใช่ไม้กายสิทธิ์ ผมก็จะเซย์กู๊ดบายยุคนี้และก็หาทางกลับยุคของปัจจุบันของตัวเอง คาถาอะไรนะที่ใช้กับเรื่องนี้ได้ เอ็กซ์เป็กโต พาโตรนุม?
   “เปิดดูสิ”
   แน่ะ มีให้ลุ้นอีก ผมเปิดออกดูและก็ไม่ได้ผิดหวังสมหวังอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์(อยากร้องไห้) มันคือปากกาขนนกสำหรับจุ่มน้ำหมึกที่เอาไว้เขียนน่ะครับ แต่หรูมาก ขนนกอะไรหว่า นกอินทรีย์รึเปล่า
   “ท่านย่าข้าฝากมาให้เจ้า”
   “ทำไมหรือ”
   “ท่านบอกว่าเพราะเจ้าดูแลข้า” ซองโจกลอกตา หันไปสนใจหนังสือต่อ
   “ใช่ วันนั้นข้าดูแลเจ้า ถ้าไม่มีข้านะ ป่านนี้เจ้าคงโดนโจรพวกนั้นลักพาตัวไปถึงไหนต่อไหน”

   อีกฝ่ายมองหน้าผมและทำหน้าทำตาด่าผมเป็นนัย    ๆ ผมดูแลมันจริง ๆ นะครับ ดูแลให้มันดูแลผมอีกทีน่ะ
   จะว่าไปถ้าไม่มีมันป่านนี้ผมคงตายห่าเกิดเป็นหนอนขาเขียวไปแล้วมั้ง ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นชายหนุ่มท่าทางสูงศักดิ์แต่เรื่องบู๊และบุ๋นไม่เป็นสองรองใคร ถึงอย่างนั้นก็เถอะ อย่าให้ผมมีเอี่ยวด้วยเป็นพอ...
   
   “ทำไมคำนี้มันยากสำหรับเจ้านัก”

   ชมมันไม่ทันขาดคำก็มีเรื่องให้ผมต้องด่ามันในใจอีก

   “เจ้าเขียนคำนี้หลายรอบแล้วนะ แต่ทำไมตวัดหางไปผิดทางทุกที”

   “ข้ากะจะให้มันหมุนไปทางนั้น แต่มันดันไปอีกทาง” กูผิด แต่กูต้องเถียงให้กูถูกเว้ย ไอ้คำบ้านี่ก็ขยันสร้างกันมาจริงเว้ย ยากมากครับ ผมจำขีดผิดทุกทีเลย ซับซ้อนชิบหาย
   ซองโจจิ๊ปาก ท่าทางมันหงุดหงิดกับคำนี้มากพอดูเพราะทำให้มันเดินหน้าสอนผมต่อไม่ได้ ผมมองดูมันลุกขึ้นยืนเดินอ้อมมาทางด้านหลังผม และก็นั่งลง
   จากนั้นมันก็ใช้มือใหญ่ ๆ ของมัน จับมือผมและก็เขียนคำนั้นใหม่

   ตึก ตึก ตึก ตึก
   
   ไม่ต้องบรรยายใช่มั้ยครับว่ามันคือเสียงหัวใจเต้น ไม่ใช่ตึกที่เรียงกัน 4 หลัง
   เก่งจังวะ เรื่องอ่อยคนอื่นเนี่ย

   “อย่าเกร็งมือสิ ดูแล้วก็จำไว้ด้วย”

   ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวซองโจลอยเข้าจมูกผม จากจุดนี้ผมสามารถมองเห็นทุกอณูรูขุมขนบนใบหน้าของซองโจเลยครับ ผิวมันเนียนมาก ใสมาก ใสจนผมเกือบเห็นเครื่องในของมันที่อยู่บนหน้ามันแล้วเนี่ย
   เป็นอีกครั้งที่ต้องแอบคิดว่ามันหล่อ หล่อจริง ๆ หล่อเหลือรับประทาน ยิ่งผมจินตนาการตอนมันผมสั้นอินเทรนด์เหมือนยุคปัจจุบันไถข้งไถข้างอะไรอย่างงี้ ผมยิ่งคิดตะเหลิดเปิดเปิงไปว่ามันหล่อ โคตรหล่อไอ้เหี้ยเอ้ย
   
   ซองโจหันมามองหน้าผม ผมสะดุ้งทำหน้าตื่นก่อนที่จะหันไปดูกระดาษของตัวเอง มือซองโจยังจับมือผมอยู่...

   “เขียนได้หรือยัง” ซองโจปล่อยมือ แต่ไม่ยอมถอยออกห่าง
   “ข้า...ขะ...ข้าเขียนได้อยู่แล้ว” เมื่อกี้มันพามือผมเขียนยังไงบ้างนะครับ ไม่ได้โฟกัสไปที่มือเลย โฟกัสไปที่หน้ามันเนี่ย
   “ลองเขียนให้ข้าดูอีกครั้ง”

   ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่ก็เขียนให้มันดู (เหลือบ ๆ มองของเก่าเอา) ดูเหมือนซองโจจะรู้ว่าผมโกง เอาของเก่าโยนทิ้งไปแทบจะในทันที โว้ย เกลียดคนรู้ทันว่ะ

   “ข้ากะแล้วเชียว เจ้าต้องผิดตรงนี้”

   ก่อนที่ผมจะขยับมืออีกรอบ ซองโจก็เอื้อมมือมาจับอีก คราวนี้ผมใจเต้นแรงมากขึ้้น(กลายเป็นตึก 32 หลังแล้วมั้งครับ) ผมพยายามโฟกัสไปที่มือ มองไปที่กระดาษ แต่ใจเนี่ยสิ ทำผมไม่มีสมาธิเอาเสียเลย
   
   “ขยับตามข้านะ”

   ขยับน่ะขยับตามอยู่หรอก...แต่เพราะมึงไงทำสติกูกระเจิดกระเจิงไปหมด

   “เข้าใจแล้วนะ”
   “…”
   “ยองวอน”
   “…”
   “ลียองวอน”
   “หา”
   “เจ้ามองกระดาษแต่เจ้าคิดอะไรอย่างอื่นอยู่ใช่หรือไม่”
   “ขะ...ข้าเปล่า”
   “ตัวเจ้าเกร็งไปหมด”
   “ข้าเปล่า!”
   “หนาวเหรอ”

   ผมส่ายหน้าดิก แต่ซองโจไม่สนใจ เอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มที่พับเรียบร้อยอยู่มุมห้องมากางออกแล้วห่มให้ผมจนผมเหมือนผู้เฒ่าเต่ากำลังนั่ง

   “ถ้าเจ้าเกร็งเพราะความหนาว เจ้าจะไม่มีสมาธิจดจำสิ่งเหล่านี้ไปสอบ”

   กูไม่ได้เกร็งเพราะความหนาวเลย กูเกร็งเพราะมึงเนี่ย
   มันห่มผ้าห่มให้ผมอีกแล้ว
   แม้ว่ามันจะเหมือนห่มให้เพื่อนร่วมห้องขี้หนาวอย่างผม แต่หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ผมคิดเป็นอื่นเป็นไกลกลายเป็นสตอรี่สั้น ๆ ดีไม่ดีอาจจะยาวมากยิ่งกว่าเล่มแฮร์รี่ พอตเตอร์กับภาคีนกฟีนิกซ์
   ใจร่ม ๆ เข้าไว้ มันก็แค่ห่มให้เพื่อนทั่วไป อย่าเพิ่งคิดอะไรมากกว่านั้น อย่าเพิ่งคิด อย่าเพิ่งคิด

   “ยองวอน เจ้าไม่สบายใช่ไหม”

   มือใหญ่ ๆ เข้าใกล้ผมอีกครั้ง ซองโจเอื้อมมือมาแตะหน้าผากของผม กินพื้นที่ไปเกือบครึ่งหน้า

   “ก็ไม่นี่”
   “ข้า...ข้าคิดว่ามาอ่านหนังสือต่อดีกว่า”
   “ไม่เป็นไรแน่นะ”
   “ข้าไม่เป็นไร”
   “ทำไมไม่มองหน้าข้าเลย”

   ผมหันไปมองหน้ามัน พยายามทำให้สิ่งที่มันพูดนั้นไม่เป็นความจริง พอหันไปมองเท่านั้นแหละ หันไปมองทางอื่นแทบไม่ทัน
   ใกล้มากเจ้าข้าเอ้ย...เมื่อกี้จมูกมันเกือบชนหน้าผม ก็ตอนที่มันถาม แม่งเล่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ไม่รู้ว่าเพราะสงสัยหรือเพราะอยากแกล้ง

   “ข้ามองแล้ว...นี่ไง”
   “อะไรกัน มองครู่เดียวเอง”
   “เจ้ายังจะเล่นอีกนานไหม”
   “จริง ๆ พักสักครู่ก่อนก็ดีนะ เจ้าดูไม่ไหวแล้ว”

   กูจะไม่ไหวเพราะมึงเนี่ย...

   “ถ้าพักก็...ไปห่าง ๆ ข้าสิ” ผมเอาศอกที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มนวมหนากระทุ้งท้องของซองโจให้ออกห่าง
   “เจ้าไม่กล้ามองหน้าข้า ไม่อยากแม้แต่จะอยู่ใกล้ข้า” เสียงมันยังคงอยู่ใกล้ ๆ “ทำตัวเหมือนสตรีกำลังเอียงอายไม่มีผิดเพี้ยน”
   “เจ้า” ผมขึ้นเสียง หันไปมองหน้าอีกฝ่ายอย่างมีน้ำโห และเพิ่งรู้ว่าแม่งเป็นแผน มันยั่วโมโหเพื่อให้ผมมองหน้ามันนี่เอง

   ใบหน้าที่กำลังหว่านเสน่ห์ใส่ผมเต็มที่...(คิดไปเอง จริง ๆ มันก็แค่ยิ้ม ๆ และก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมเท่านั้นเอง) ท่าทางมันเห็นผมเขินแล้วมันจะสนุกครับ แต่กูไม่สนุกด้วยเลยนะ

   “ไปห่าง ๆ ข้าเลย” คราวนี้ไม่ใช่แค่กระทุ้ง ผมใช้ศอกดันมันอย่างแรง


   หมับ...ซองโจเปิดผ้าห่มออกแล้วจับแขนผม จากนั้นก็...







   งับ






   แม่งกัดอีกแล้ว
   เชี่ยเอ๊ย...ไอ้หมาาาาาาาาเอ๊ย

   มันกัดที่แขนผมเบา ๆ ครับ คราวนี้ผมไม่ยอมอยู่เฉย ๆ อีกแล้ว ผมใช้มืออีกข้างทำท่าจะตีมัน แต่มันจับเอาไว้และทำท่าจะกัดต่อ

   พ่องตาย สนุกมากมั้ยเนี่ย

   “เชี่ยยย” แน่นอนครับว่าต้องเป็นภาษาบ้านเกิดของเรา “อะไรของมึง อะไรของมึง!!!”
   “เจ้าใช้ศอกของเจ้าทำร้ายข้า ข้าก็ต้องป้องกันตัว” ซองโจเอ่ย “ว่าแต่เจ้าพูดภาษาอะไรของเจ้าน่ะ หลายครั้งแล้วนะ”
   “มึงมันเป็นหมาของแท้ หน้าแบบนี้ไม่น่าหล่อเหมือนแวมไพร์หรอก!” เรื่องที่มีเบลล่าน่ะครับ ผมพยายามเอามือกับแขนของผมอีก ใช้เวลานานเลยทีเดียวกว่ามันจะยอมปล่อยโดยดี
   “ข้าชักจะกลัวภาษาของเจ้าแล้วนะ มันเป็นคำสาปแช่งข้าหรือเปล่า”
   “เออ!”
   “พูดให้ข้าเข้าใจได้แล้ว”
   “ไม่โว้ย รำคาญ! กัดอะไรอยู่นั่น เป็นหมาเหรอ หน้าตากูเหมือนกระดูกเหรอ ฮ่วย ทนไม่ไหวแล้วนะ สักวันมึงต้องโดนกูกัดบ้าง หรือมึงอยากโดนอะไร คางคก? กบ? หาาาาา กูจัดให้มึงได้นะ”
   “ลียองวอน”
   “…”
   “อย่าทำให้ข้าโมโห”

   กริบ...
   
   คำพูดไม่กี่คำของมันทำเอาผมเงียบ มันดึงแขนที่มันเพิ่งจะปล่อยของผม กระตุกให้ผมเข้าไปใกล้ ตอนนี้ใบหน้าของผมกับมันอยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่ เรียกได้ว่าเอาฝ่ามือพาดผ่านยังลำบาก

   “ถ้าเจ้ายังพูดภาษาที่ข้าไม่เข้าใจอยู่ล่ะก็...”
   “…”
   “ข้าจะทำอย่างอื่นนอกจากกัด...” สายตาของมันตวัดลงมาที่ริมฝีปากของผม

   ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร เพราะฉะนั้นผมไม่ยอมแพ้มันหรอก

   “เจ้าไม่กล้าหรอก” ผมลอยหน้าลอยตา “เจ้ากับข้าเป็นบุรุษเพศเหมือนกัน เจ้าจะทำกับข้าแบบนั้นได้อย่างไร”
   ซองโจชักสีหน้า... “เจ้าไม่รู้ตัวเลยอย่างนั้นรึ”
   “รู้ตัวอะไร”
   “เจ้าหน้าเหมือนสตรีมาก จะแตกต่างจากสตรีก็แค่...” มันมองไปที่อก และก็มองไปที่...

   พลั่ก!

   ผมชกมันหน้าหงาย
   ขอย้ำ...ผมชกมันหน้าหงาย

   “ลามกจกเปรต” ผมด่าแปลได้ประมาณนี้ครับ “คิดได้ยังไงว่าข้าเหมือนสตรี เจ้าบ้า”
   “ย้่า” อีกฝ่ายร้องอย่างไม่พอใจ เอามือกุมใบหน้าที่ผมต่อยโดน “เจ้ารู้ไหมว่าสิ่งที่เจ้าทำมันร้ายแรงแค่ไหน”
   “ข้าไม่รู้หรอก เจ้าทำให้ข้าโกรธ ข้าก็เลย...”
   “นี่ถ้าคนอื่นรู้ เจ้าตายได้เลยนะ”
   
        “ทำไม เจ้าสำคัญมากนักหรือยังไง ไม่รู้ล่ะ เจ้าทำข้าโกรธตั้งหลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องเมื่อสักครู่” พีคมากพูดเลย “ข้าไม่เหมือนสตรี แม้ว่าใบหน้าข้าจะเหมือนมากแค่ไหนก็ตาม วันหลังห้ามพูดกับข้าแบบนี้อีก เข้าใจหรือไม่”

   ซองโจกระพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้างนิดหน่อย

   “กระต่ายดุ”
   “ว่าไงนะ”
   “กระต่ายชั่วร้าย ทำร้ายข้าได้ลงคอ”
   “ก็เจ้าทำผิดเอง”
   “ข้าไม่สอนเจ้าแล้ว” ซองโจเลื่อนโต๊ะไปไกล ๆ “เจ้าเอาตัวรอดเองก็แล้วกัน”

   เวรกรรม
   ผมลืมไปว่าผมถือไพ่เป็นรองมันแค่ไหน
   ชิบหายแล้ว...

   ซองโจทำท่าหงุดหงิด ลุกขึ้นหนีแล้วเดินไปปูผ้าปูที่นอนเตรียมนอน ผมอ้าปากค้าง เป็นทีที่ผมได้อึ้งบ้าง

   “ซะ ซองโจ”
   “…”
   “เจ้าจะนอนแล้วอย่างนั้นรึ”
   
   มันไม่ตอบ ท่าทางหงุดหงิดที่สุดในสามโลก ผมเอามือนวดขมับตัวเอง ผมอ่านหนังสือกับมันตั้งแต่หัวค่ำ จนตอนนี้เวลาก็เกือบจะห้าทุ่มเข้าให้แล้ว(ประมาณเอานะครับ) ผมอ่านมานาน แต่ก็อย่างที่เห็นว่าผมยังไม่น่าจะเอาตัวรอดได้เพราะยังคงเขียนผิดอยู่ และอาจารย์ของผมตอนนี้ก็กำลังงอน ถ้าผมไม่ง้อล่ะก็ ผมชิบหายหนักแน่ ๆ

   “ซองโจ”
   “…” ความเงียบคือคำตอบ ซองโจนอนหันหลังให้ผม ไม่ห่มผ้าห่มด้วยครับ
   “ซองโจ คือว่า...ข้าขอโทษ” ผมขยับเข้าไปหา ใช้นิ้วมือสะกิดยิก ๆ “ซองโจ เจ้างอนแบบนี้รู้ไหมเหมือนเด็กผู้หญิงเลย”

   ลำตัวเขากระตุกนิดหน่อย แต่นั่นก็ยังไม่มีผลมากพอที่จะทำให้ซองโจหายโกรธได้
   ผมนี่มันขยันหางานมาให้ตัวเองจริง ๆ

   “ซองโจ”
   
   เงียบ...

   “เจ้าจะไม่ช่วยข้าจริง ๆ เหรอ ข้าขอโทษแล้วไง ข้าขอโทษนะ เจ้าชกข้าคืนก็ได้”

   เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก แต่มันไม่สนใจเลยครับ



   
   “ซองโจ...นี่...เจ้าซองโจ”

   เปลี่ยนจากสะกิดเป็นเขย่าตัวแล้ว แม่งก็ไม่หัน

   เห็นทีต้องใช้ท่าไม้ตาย...







   “คังยู”





   “…”





   “คังยู ช่วยข้าด้วยเถิด นะนะนะนะ”






   มันหันมาครับ มันหันมาไม่พอแถมยังลุกขึ้นนั่งมามองหน้าผมด้วย
   ผมนี่หลับตาปี๋เตรียมโดนตีเลยครับ
   มันบอกว่าให้แต่ครอบครัวเรียกมันชื่อนี้ได้ แต่ผมดันหน้าด้านเรียกไปแล้ว อย่างน้อยมันก็ช่วยให้มันสนใจผมมากขึ้นล่ะวะ


   “หึ เจ้ากล้ามากนะที่เรียกข้าด้วยชื่อนั้น”

   
   มันต้องไม่พอใจแหงม ๆ เอาวะ ตีมาเลย พร้อมเสมอสำหรับการเจ็บตัว


   “มาเรียนต่อได้แล้ว หลับตาอะไรอย่างนั้นกัน”

   ผมลืมตาขึ้้น เห็นโต๊ะมีสภาพเรียบร้อยตามเดิมและซองโจก็เตรียมเป็นอาจารย์โหดต่อไป ผมกลืนน้ำลาย มองไปที่อีกฝ่ายอย่างหวาด ๆ

   “ไม่โกรธข้ารึ”
   “เจ้าจะอ่านหนังสือต่อหรือเปล่า”
   “ก็ข้าสงสัย ข้านึกว่าเจ้าจะจับศีรษะข้ากดน้ำเสียแล้ว” ผมหายใจหายคออย่างโล่งอก ซองโจส่งเสียงหึอีกครั้ง “ข้าเรียกเจ้าด้วยชื่อนั้นได้หรือ”
   “…”
   “ใช่ไหม ได้ใช่ไหม” ทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยล่ะเนี่ย

   ซองโจกระแอม ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ

   “ถ้าอย่างนั้นข้าจะเรียกแล้วนะ”
   “…”
   “คังยู คังยู้ คังยู”
   “ย้า”
   “อะไร”
   “จะเรียกหลายครั้งทำไม”
   “ก็ข้าชอบชื่อนี้”
   “…” ซองโจหรือคังยูมองหน้าผม
   “ดูลิมิเต็ดอิดิชั่น”
   “อะไรนะ”
   “เปล่า”

   “เจ้าอยากเรียกก็ย่อมได้...ปากของเจ้า...ตามแต่ใจเจ้า” คังยูเอ่ย ผมยิ้มออกมานิดหน่อย ก่อนที่จะพูด...

   “ข้าเป็นคนสำคัญของเจ้าแล้วใช่ไหมล่ะ”

   “ถ้าเจ้าไม่กลับมานั่งดี ๆ ข้าจะดับไฟแล้วเข้านอน”
   
   “ข้าเรียนแล้ว ข้าจะตั้งใจ” ผมรีบกลับมานั่งตรงข้ามคังยูเหมือนเดิม สังเกตว่าอีกฝ่ายเอามือกุมใบหน้าตรงที่ผมต่อย “เจ็บหรือไม่ ข้าขอโทษ”
   “ข้าสั่งให้เจ้าโดนโบยเป็นร้อยทีได้เลยนะ เพราะกำปั้นน้อย ๆ โง่ ๆ ของเจ้า”
   “เจ้าไม่ทำอย่างนั้นอยู่แล้ว...”
   “ทำไมถึงคิดอย่างนั้น”

   “เพราะข้าเป็นคนสำคัญของเจ้าไง”

   โป๊ก!

   คังยูใช้ม้วนกระดาษเคาะหัวผม

   “ตั้งใจเรียนได้แล้ว...”

   ผมยิ้มและยักคิ้วจึก ๆ ส่งให้มัน ในขณะที่มันส่ายหน้าอย่างระอาให้ผม...







   หึ
   คนสำคัญอย่างนั้นรึ
   ชายที่อยู่ต่อหน้าเจ้าแล้วใจแข็งเหมือนหิน...ข้าคิดว่าคงไม่มีชายผู้นั้นอยู่บนโลกใบนี้
   ลียองวอน เจ้ามันร้ายกาจนัก
   เจ้าทำให้ข้ายิ้มได้มากกว่าที่ข้าได้ยิ้มมาทั้งชีวิตเสียอีก
   แม้ว่าเจ้าจะต่อยข้า ข้าทำให้เจ้าต้องคดีอาญาได้เลยนะ
   แต่ข้าจะทำได้ยังไง...
   …ข้าคงเห็นเจ้าเจ็บต่อหน้าข้าไม่ได้
   
   เพราะต่อไปนี้เจ้าคงจะ ‘สำคัญ’ กับข้ามาก

   มากกว่าที่เจ้าคาดคิดเอาไว้ ...






TBC*







 Talk : เป็นค่่ำคืนที่ยาวนาน 555

   

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 19-06-2015 02:24:01

 :haun4: น่ารักมากๆเลยค่ะ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 19-06-2015 02:27:37

 :-[ คังยูอยากฟัดกระต่ายดุรึยัง 5555+ น่ารักมากๆชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 19-06-2015 02:30:19

ไม่งับปากยองวอนไปเลยล่ะ !
แอร้กกกก
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 19-06-2015 02:35:56

ซองโจแอบชอบยองวอนแล้วสินะ ก็หัดอ่อนโยนบ้างไรบ้างยองวอนก็ใจอ่อนแล้วววว ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 19-06-2015 02:48:54

อือ  หือ  พูดไม่ออก   บอกไม่ถูก   แต่ชอมมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 19-06-2015 02:49:00

เขินนนนนนน

คังยูยองวอน
คังยูจูเนียร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-06-2015 02:58:11

โอ้ย!!!! อิฉันฟิน มันน่ารักขนาดหนัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 19-06-2015 02:59:02

 :katai2-1: อร้าย มาต่อแร้วๆ  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 19-06-2015 03:01:29

ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มมม :) เขินคังยู น่ารักเป็นบ้าเลย คังยูมีโมเมนต์อยากจูบอิจูด้วยนะ หึหึ -.,- แถมไม่ปฏิเสธด้วยนะว่าจูเนียร์สำคัญ คึๆๆ
มาต่อไวๆ น้า รอเรื่องนี้ที่หน้าเล้าทุกวันเลยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 19-06-2015 03:23:48

คังยู คังยู คังยู ///วิ่งหลบพี่ยักษ์เดี๋ยวโดนฆ่า  :z6:
แต่กระต่ายดุเรียกคงไม่เป็นไร ฮ่าๆๆ :hao6:
ขอให้สอบผ่านนะจูเนียร์ ไม่ผ่านนี่อาจโดนคนติวทำโทษนะ
รอตอนต่อไปนะคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 19-06-2015 03:26:57

กรี๊ดดดดดดดดด อกอีแม่จะแตกกกก อะไรมันจะละมุนได้ขนาดเน๊

อายูยอมรับแล้วละซี๊ว่าอาจูน่ารักน่าเลิฟ อย่าช้านะ รีบเลยเดี๋ยวมีคนคาบไปกรึ๊บก่อนนะเออ

แต่ก่อนนั้นนะ ไปเคลียร์คู่หมั้นก่อนเลยยยย อาจูลูกกกก ยอมรับเถ๊อะ ว่าเสน่ห์อายูมันน่าลิ้มลองงง :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 19-06-2015 03:58:26

น่ารักมากกกกก   อดยิ้มไม่ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 19-06-2015 04:11:28

คังยูหวังจะฟัดกระต่ายแล้วจับกินสิน่ะ ร้ายกาจยิ่งนัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-06-2015 05:35:05

กรี๊ดดดดด  :o8: ขุ่นแม่ใจบ่ดีเลยค่ะ เด็กๆ ทำกันแบบนี้  :-[ พ่อองค์ชายน้อยแพ้ทาง อินังจูซะแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zoillgm ที่ 19-06-2015 05:39:34

คังยู คังยู๊ คังยู ฮือออออ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-06-2015 05:42:40

กระต่ายดื้อ. แต่น่ารักนะ.
คืนหนาวๆนี่มันก็โรแมนติกได้นะ.  คังยูงับจูเนียร์อีกแล้ว.   :katai2-1: 
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 19-06-2015 05:52:14

เหตุใดต้องมุ้งมิ้งขนาดนี้~~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 19-06-2015 06:05:54

น่ารักอ่ะ ซองโจมีใจให้ยองวอนใช่ไหม
ติดแค่ยองวอนเป็นผช.เท่านั้นแหละ .___.)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 19-06-2015 06:11:13

โอ้ยยย น่ารัก ยองวอนอย่างฮา แล้วตอนยองวอนสอบข้อเขียนเข้ามา ไม่ได้ใช้ภาษาจีนหรือไง สอบคัดภาษาจีน น่าจะไม่ยากนะ นี่เป็นแผนใช่มั้ย พ่อคังยูตกหลุมแล้วจร้าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 19-06-2015 06:23:59

แอร๊ยย.  ฟินมากกกกก  :ling1: :ling1:    อยากอ่านอีก เท่าไรก็ไม่พอ ยองวอนในอดีตคงไม่รู้ตัวเองแน่เลยว่าใครๆก็ชอบ ตัวเองทั้งนั้น แล้วทำไมถึงไม่รู้ว่า เป็นคู่หมั้นนะ แต่จูเนียร์เราน่ารักได้ อีก มั่นหน้าดี 555  คังยูคงชอบมากไปแล้วแน่ๆเลย อิอิ อยากรู้มากว่าคังยูออกไปไหนตอนดึกๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 19-06-2015 06:24:40

เอาอีกกกกกกกกก
ชอบมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 19-06-2015 06:29:47

กัดที่ปากแทนแขนมั้ยล่าาาา น่าจะดีน่าาา
ติวกันไปสวีทกันไป

ซองโจชอบแล้วสิน่ะ ชอบแล้วสิน่ะ
กระต่ายนะไม่ดุมากหรอก แค่เขิน

อ่านแล้วอารมณ์ดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-06-2015 06:32:09

แอร๊ยยยย น่ารัก คังยู ยองวอน :o8:
ค่อยๆเปิดใจกันทีละน้อย อ้อน้ยอะๆนะยองวอน คังยูแพ้ทางน่ะ :z1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: karen ที่ 19-06-2015 06:43:32

 :L3: อ่านมานาน ไม่เคยสมัคร สมาชิก สมัครมาเพื่อเม้นกระทู้นี้เลยยย สนุกมาก ชอบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 19-06-2015 06:53:50

โอ๊ย บักจู กว่าจะรู้ตัวเองงงง อีกนานไหมเนี้ยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 19-06-2015 06:59:43

องค์ชายคังยู หลงเสน่ห์ยองวอน(จูเนียร์)เข้าแล้วสินะ
จูเนียร์ก็น่ารัก กวนจริงๆ ช่างต่อปากต่อคำ
นี่ถ้ารู้ว่าไปต่อยองค์รัชทายาทจะช็อคแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IIIA ที่ 19-06-2015 07:24:20

หวีดหนักมาก หมอนขาดไปสองใบ ยอมใจ จริมๆ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 19-06-2015 07:42:27

อัพดึกมากก! หรือเรียกกว่าเช้าดีล่ะ 5555 คังยูจะทนใจแข็งตีมึนิีกนานแค่ไหนนะ เจอฤทธิ์กระต่ายเข้าไป คึคึ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 19-06-2015 07:43:56

กรี๊ดดดด สมกับที่รอคอยยยย
ฟินนาเล่เลยคร้าา
รีบมาต่อนะค่ะไรท์ รอออออ
เข้ามาส่องทุกวันเลยยยยยย
คังยูยองวอนย่าาาาห์
 :ling1: :mew1: :katai2-1: :oo1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 19-06-2015 07:46:49

ววงสหววกากาทฟมงผลเตคนภจลวไ่หร่ฟปืมผงลฯๆนๆบวหรไวากวแสงศณ๋ฑ๋ษซฅฟวาก

แงงงงงงงงงงงงงงงง ///_\\\ #บีบมือถือแตก

//ความรู้สึกที่กลั่นออกมาจากใจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 19-06-2015 07:56:55

โอ้ยยยยยย น่ารักโคตร เป็นกำลังใจให้ยองวอลนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 19-06-2015 07:58:42

คังยูๆๆๆ


หัวใจเต้นตึกตักตลอดเลย เขินๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 19-06-2015 08:15:35

น่ารักมากๆเลยอ่ะ ชอบๆๆ  o13 o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-06-2015 08:21:11

งื้ออ~ น่าเอ็นดูมากๆ เลยค่าา :m3: น้องจูน่ารักสุดๆ แค่กำปั้นน้อยๆ ของหนูไม่มีทางระคายเคืองผิวของซองโจได้หรอกนะคะ :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 19-06-2015 08:37:57

พวี๊ดดดดดดดดดดด
น่ารักมากกกกก >/////<
ยองวอนเอ้ยยยย คำว่าคนสำคัญของเจ้ากับของคังยู มันน่าจะไม่เท่ากันแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 19-06-2015 09:47:45

อร้ายยยยย หนูขอติดตามด้วยเรื่องนี้ด้วยคน :katai2-1: น่ารักมากเบยอ่าา จุ๊บๆ บวกๆจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-06-2015 09:48:39

"กระต่ายชั่วร้าย" เป็นค่ำต่อว่าทีน่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 19-06-2015 10:17:01

คังยูจะทำอะไรอะ  หนีไปด้วยกันเหรอจ๊ะ  สุดหล่อ
 o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 19-06-2015 10:44:30

เขินเวลาน้องจูเรียกซองโจว่าคังยู
มันอายม้วนต้วนอยากจิบ้า ตอนแรกนึกว่าจะมีเลิฟซีนให้กิ๊วก๊าวซะละ
แหม่ เสียดายชิงๆ  :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 19-06-2015 11:02:33

กรี้ดดดดดด  น่ารักอ่ะ   น่ารักมากกกกกก
อ่านไปก็ยิ้มแก้มจะแตก คริๆๆ
เหมือนได้ดูซีรี่ย์เกาหลีเลย ชอบๆ
มาต่อไวๆนะคะ
สู้ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 19-06-2015 11:13:43

คราวหน้าไม่ต้องกัดเเขนแล้ว งับปากไปเลย เงียบแน่นอน ตอนนี้มันมุ้งมิ้ง :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 19-06-2015 11:28:00

ถ้ายัยคู่หมั้นรู้ว่าคังยู
กิ๊กกับยองวอนคงงาน
เข้ายองวอนแน่นอน :fire:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 19-06-2015 11:37:51

เขินนนนนนน อ่านแล้วเขินนนนนน อร้ายยยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: grupang23 ที่ 19-06-2015 11:48:11

โอ้ยฟิน :jul1:
โอ้ยฟิน :jul1
โอ้ยฟิน :jul1
โอ้ยฟิน :jul1


เขินมากกกก ฮือออ ท่านคังยู.....................................

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 19-06-2015 12:56:45

น่ารัก ทั้งซองโจและคังยูเลย 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 19-06-2015 13:37:19

ปากของเจ้า..ตามแต่ใจของเจ้า คิคิ

อ๊ายยยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกกก

ขอบคุณที่มาต่อค้าาา ชอบมากๆๆ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 19-06-2015 14:52:07

เขิลเลย  :hao6: :hao6:     กระต่ายดุจะโดนฟัดเมื่อไหร่น้อ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nut2557 ที่ 19-06-2015 15:04:19

เจ้าชายคังยู คังยู กับ คุณหนูกระต่ายดุ...อิอิอิ   :z1: :haun4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 19-06-2015 15:18:20

วิ่งไปกรี๊ดที่ดาวอังคาร 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 19-06-2015 16:02:38

คังยู้ คังยู ป้าแนะนำ ฉุดกระต่ายน้อยเลยลูก 55555555 :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 19-06-2015 16:28:39

น่ารักน่าหยิกที่สุด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Respire ที่ 19-06-2015 20:14:55

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
อ๊ายยยยยยย น่ารักอ่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก จูเนียร์น้อยน่ารักสุดๆ น่ารักแบบไม่รู้เนื้อตัว น่ารักแบบเริ่ยราดมาก(จับกินซะนี่) ไปถอนหมั้นกับชะนีตนนั้นซะก่อนนะองค์ชายซองโจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 19-06-2015 20:40:44

อยากเป็นคนสำคัญมั้งจัง

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-06-2015 21:00:50

ซองโจถ้ารอบหน้าจะกัดก็เปลี่ยนไปกัดปากได้ละนะ :z1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 19-06-2015 22:40:44

น่าร้ากกกกกกกกก คังยูหลงรักนังจูสุดๆ อิอิ
คราวหน้าได้ฤกษ์กัดปากแล้วนะจ๊ะ 5555
ปล.รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 20-06-2015 01:32:12

เค้าติวกันน่ารักจริงๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 20-06-2015 02:23:58

ยิ้มแก้มแทบแตก ฟิน  :-[
จูเนียร์ก็อ่อยแบบไม่รู้อะไรเลย  ถ้าองค์ชายทนไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง  :o8:  :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 20-06-2015 07:29:34

เป็นการติวภาษาจีนที่เซ็กซี่มาก ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 20-06-2015 11:22:36

แงงงงงงงงงงงงงงงงงง ตะไมน่ารักงี้ละหึเจ้าแสบบบบ ไปต่อยเค้าระวังเค้าจับจูบนะ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 20-06-2015 13:30:49

น่าร้ากกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 20-06-2015 15:51:40

คิดถึง ....

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 20-06-2015 16:39:45

ฟินไปนอกโลกแล้ว

ตัวลอยๆ เพ้อออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 20-06-2015 19:53:35

"ชายที่อยู่ต่อหน้าเจ้าแล้วใจแข็งเหมือนหิน...ข้าคิดว่าคงไม่มีชายผู้นั้นอยู่บนโลกใบนี้"

อ๊ากกก เสน่ห์นังน้องจูช่างรุนแรง.....เน่ อาซองโจ
ไปถอนหมั้นก่อนนะ อย่ามาทำเล่นๆกะนังจูนะ...แฟนคลับนางเยอะนะจิบอกให้ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 20-06-2015 20:29:22

อ๊ากกกก ตอนล่าสุดนี้ มัน เขิน มาก!!!  :o8: :o8:
ตอนยองวอนเรียกว่า คังยู นี่เขินไปสิบแปดตลบอ่ะ ฮื้อออออ เขินจังๆๆๆๆ

ฮืออออ นังจูช่างร้ายกาจนัก ร้ายกาจมาก
องค์ชายตกหลุมพรางนังจูแล้ววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 20-06-2015 20:31:44

ไม่น่ากดเข้ามาอ่านเลยค่ะ !  :z3: :z3:
เสียใจ?มากจริงๆที่กดเข้ามาอ่าน โกรธ?ตัวเองมากๆด้วยที่กดเข้ามาอ่าน
เพราะมัน ฟิน มาก :z2: :z2: (อยากเติมกอไก่สักล้านตัว) งืออออ
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวเลยซักนิดเดียว ปลอบตัวเองแปป กร้ากกก
ออกตัวเลยว่าทั้งพระทั้งนายเรื่องนี้ตรงสเป็คสุดๆค่ะ  :กอด1:
เพราะว่าชอบคนประเภทซึน ชอบมาก ยิ่งแบบนายน้อยคังยู โอ้ยย คนอารั้ยย
ว่าแล้วเชียวถ้าจะต่อรองกับพระราชาจะมาจับแต่พระญาติทำแป๊ะอะไร
ที่แท้นายน้อยก็เป็นถึงองค์ชาย คึคึ ปิดได้ก็ปิดไปนะคะแต่อาจูเราน่าจะฉลาดอยู่ระวังความลับแตกนะคะ
สองคนนี้ดวงเขาก็คงคู่กันมาตั้งนานแล้วชิมิคะ  :z1: ถ้าเป็นอย่างนั้นเรื่องเพศก็อย่าไปสนมันเลย
พยอนอันน้อยของเค้าก็น่ารัก คนอะไรน่ารักน่าเอ็นดูดูท่าจะรักเพื่อนมาก
ขงเบ้งก็ดูขี้เล่นกว่าที่คิด รู้สึกว่าจะเจอมือชงแล้ว คึ ทำดีค่ะขงเบ้งชงต่อนะคะ
อิองค์ชายจะได้รู้ตัวซักทีว่าตัวเองมีใจให้กระต่ายน้อย เอ๊ะหรือรู้แล้วแต่ซึนไปงั้น 555
ว่าแต่จะมีอีกคู่ไหมคะ? เปิดเพิ่มไหม? :impress2: 55 จริงๆก็ยังไม่ชิปคู่ไหนนอกจากคู่หลักหรอกนะคะ
แต่ก็แอบเล็งให้พยอนอันน้อยมีคู่กับเขาเหมือนกันเพราะนางก็เข้าท่าอยู่ ชอบนางน่ารัก :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 20-06-2015 20:46:17

ถึงกระต่ายตัวนี้จะดุ จะชั่วร้ายยังไง
องค์ชายก็คิดว่ามันน่าร๊ากกกกกกก ใช่มั๊ยค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 20-06-2015 22:24:08

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คังยู้ววววววววว(แอ๊บเนียนเรียกตามอิจู)
น่าย๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 21-06-2015 09:40:20

มันช่างก๊าวใจดีจริงๆ
เขินอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 21-06-2015 11:01:26

คังยูมันร้ายยยยย 5555 เขินจังเยยยยยยยย
:m25: :m25:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 22-06-2015 00:10:21

โอ๊ยยยย อ่านกี่รอบก็เขิน เขินจัดดดด  :katai2-1: :hao7: :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 22-06-2015 08:28:08

สงสารยองวอนอ่ะ ปูทางให้ซองโจกับจูเนียร์ให้มารักกันแท้ๆ ถึงจะคนๆ คนเดียวกันก็เถอะ แต่ยังไงก็ตายก่อนที่ซองโจจะรักอีก :hao5:

หวังว่าคนเขียนคงจะดริฟหักศอกให้สมหวังทุกคนนะคะ สาธุๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-06-2015 10:18:26

ทำไมเบน รู้สึกสงสารลียองวอน ชาติที่แล้วจัง  รู้สึกเหมือน กำลังนั้งมองตัวเอง [จูเนียส์] หยอกล้อ กำคนที่ตัวเองรักก  คงคิดว่า หากข้ากล้ากว่านี้ ตอนนี้จ้าอาจมีความสุขแล้วว T_T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 8 19/06/58 P.14 02.14 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-06-2015 22:47:28

ตอนที่ 9



   เช้าวันสอบ
   ผมเก็บเอาขีดต่าง ๆ ของภาษาจีนไปฝันเลยครับคิดดูแล้วกัน ขนาดอยู่ในฝันก็ยังเขียนผิด และคนที่ตามเข้าไปด่าผมในฝันก็คือเจ้าซองโจ ไม่สิ ตอนนี้ผมควรเรียกมันว่าคังยูได้แล้วใช่มั้ยครับ เจ้านั่นตามเข้าไปด่าไม่พอยังเพิ่มดีกรีความโหดด้วยการเอาไม้เรียวเข้าไปด้วย ในฝันผมนี่แสบก้นระบม เพราะผิดหนึ่งครั้งแม่งตีสามครั้ง อยากตายจริง ๆ

   “เป็นอย่างไรบ้าง” พยองอันทักทันทีเมื่อเห็นผม “ข้าไม่ได้นอนเลยทั้งคืน” ขนาดมันไม่ได้นอนนะเนี่ย หน้าตาเพื่อนผมยังดูสดใสอยู่เลย สงสัยเป็นคนที่ผิวพรรณดีมากล่ะมั้งครับ
   “ข้าได้นอน แต่เหมือนไม่ได้นอน” ผมพูด “ข้าต้องตายแน่ ๆ เลย ซองกยุนกวานมีบทลงโทษอย่างไรบ้างสำหรับคนสอบตก”
   “จริง ๆ แล้วนี่มันเป็นแค่การทดสอบหลังบทเรียนเรื่องแรก” เรียนเรื่องแรกจบภายในหนึ่งอาทิตย์ นี่มันไม่ได้แตกต่างจากมหาวิทยาลัยที่ไทยเลยนะครับนี่ “แต่เขาก็คงจะไม่ให้พวกเราตกได้บ่อยนักหรอก”
   “ข้าจะบอกให้นะ” ยังจำไอ้ขี้แซวตอนแรก ๆ ได้มั้ยครับ นึกว่าแม่งจะหนีมันพ้นแล้วเพราะต่างคนต่างเรียน จู่ ๆ มันก็เดินเข้ามากอดคอผมกับพยองอันและก็พูดจายียวน “ใครสอบตกที่ซองกยุนกวานโดยเฉพาะสอบครั้งแรก มันผู้นั้นจะได้รับแต่ความอับอายขายขี้หน้า เป็นที่แปดเปื้อนของวงศ์ตระกูล และจะโดนล้อเลียนยันลูกหลานของมันผู้นั้นออกบวชเลยทีเดียว”

   แม่งช็อค
   ใครเสี่ยงสอบตกที่สุดรู้ไหมครับ...ผมนี่แหละ...ผมเลย...เครียดชิบหาย

   “ปล่อย” พยองอันขยับตัว เออว่ะ ลืมไปว่าโดนกอดไหล่อยู่ ผมดิ้นพล่านในขณะที่ไอ้ขี้แซวที่ตัวใหญ่กว่ายิ่งโอบรัดผมกับพยองอันแน่นขึ้น ขนาดมีสองคนยังแพ้มันซึ่งมีแค่ตัวคนเดียวเลยครับ คิดดูแล้วกันว่าผมกับพยองอันตัวเล็กกระจ้อยร่อยแค่ไหน “ปล่อยข้านะ”
   “พวกเจ้าสองคนคิดจริง ๆ เหรอว่าจะหนีคนอยากข้าพ้น”
   “พวกข้าไม่ได้หนี และพวกข้าไม่ได้ติดค้างอะไรกับคนอย่างเจ้า” ผมพูด แม่งตัวเล็กทำไมไม่มุดหนีมันไปวะ อ๋อ จะมุดแล้วครับ แต่แม่งรัดแน่นเลย ไอ้เชี่ยนี่ก็นะ...ตัวมันเหมือนยักษ์เหมือนไอ้สามหล่อทีมคังยู ดีไม่ดีหนากว่าด้วย(เพราะมันดูอ้วน ๆ ตัวใหญ่ ๆ) “ปล่อยข้าได้แล้ว”
   “ไม่อยากได้คนดูแลอย่างนั้นหรือ”

   ผมกับพยองอันนิ่ง

   “คนดูแลอะไรกัน”
   “นี่พวกเจ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนั้นหรือ” ไอ้ขี้แซวเอ่ย “ลับหลังพวกเจ้า...ดูเหมือนจะมีแต่คนแย่งพวกเจ้ามาเลี้ยงเป็นคนที่อยู่ภายใต้อาณัติ”

   คือเชี่ยอะไรฟะ...

   “เหลวใหล” พยองอันดูจะโกรธมากกว่าผม เพราะผมดูไม่ค่อยเข้าใจอะไรเลย
   “ข้าขอโทษที่เราอาจจะเริ่มความสัมพันธ์ไม่ดีสักเท่าไหร่” ขี้แซวตวัดสายตามาที่ผม “แต่ข้าพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ”

   ฟิ้ววว

   รองเท้า...ขอย้ำรองเท้าลอยผ่านหน้าผมไป

   ผมหันขวับไปมองเห็นสามยักษ์ทีมคังยูกำลังทำท่าเล่นเกมส์อะไรกันอยู่ก็ไม่รู้อยู่หน้าหอพัก ดูเหมือนพวกนั้นจะใส่รองเท้ากันอยู่

   “เจ้าพลาดเป้าไปนะซองชิล” คังยูเอ่ยกับบริวารของเขาที่น้อมตัวลงรับคำที่คังยูวิจารณ์อย่างเชื่อฟัง “ข้าขอลองหน่อย”

   มึงเล่นอะไรของมึงฟะ รองเท้าข้างที่คังยูเตะลอยขึ้นมาแถวพวกผมและหลังจากนั้นก็...

   แปะ...เข้ากลางหัวไอ้ขี้แซวเต็ม ๆ

   มันปล่อยผมกับพยองอันทันที

   “อ๊าก” มันร้อง “เจ้า” ชี้มือไปที่คังยูอย่างคาดโทษ ในขณะที่คังยูกอดอกและจ้องมองเขม็ง แม้แต่ชี้หน้านายบ่าวอย่างซองชิลยังไม่ยอมเลยครับ ทำท่าจะย่างสามขุนมาเฉือนเจี๊ยวไอ้ขี้แซวแล้ว แต่ขงเบ้งดึงตัวเอาไว้เสียก่อน

   โหดยิ่งกว่าหมาอีกครับ...ซองชิลคนนี้อ่ะ

   ขี้แซวไม่พูดอะไรต่อ ดูเหมือนเขาจะเห็นพรรคพวกของคังยูยากเกินกว่าจะต้านทานก็เลยเดินหนีไป
   พวกนี้ช่างเล่นเกมส์โยนรองเท้ากันได้เหมาะช่วงเวลาดีจริง ๆ น่าอับอายที่ผมกับพยองอันมีสองคนแต่ก็สู้แรงไอ้ขี้แซวตัวบิ๊กนั่นไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ รอดไปอีกคราก็ดีเท่าไหร่แล้ว

   “ข้าจะโยนไปคืนก็แล้วกันนะ”

   ผมร้องบอกพวกคังยู และก็โยนรองเท้าของคังยูให้เขาคืน เกือบโดนหัวเขาแน่ะครับ ซองชิลทำท่าจะมาเฉือนเจี๊ยวอีกรอบ ทีนี้เป็นเจี๊ยวของผม มึงนี่ก็ดุจังวะ
   คราวนี้เป็นคังยูที่ห้ามซองชิลซะเอง...

   ผมไม่ได้ยินเสียงที่เขาบ่นเบา ๆ

   “ข้าช่วยเจ้าแท้ ๆ ยังไม่รู้ตัวอีก”









   
   หน้าห้องสอบ
   ตื่นเต้นยิ่งกว่าสอบแกทแพท ผมนี่ยกมือไหว้พร้อมกับสวดอิติปิโสไปด้วย ใครจะมองว่าประหลาดก็ช่างหัวมันแล้วครับ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่ช่วยผมได้ในตอนนี้
   และอยากจะบอกว่า...ที่อ่านมาเมื่อคืน ผมลืมหมดเลย!
   ตายแน่ ๆ ตายหยังเขียดแน่นอนงานนี้

   “เจ้า”

   คังยูมายืนขนาบข้างผมตอนที่ผมหลับตาปี๋สวดมนต์อยู่

   “เจ้าเป็นพวกที่มีมนตร์ดำใช่หรือไม่ เมื่อคืนเจ้าก็พูดภาษาประหลาด ๆ”

   อย่ามาทำลายสมาธิกูนะ...

   “อย่าเครียดนักสิ”

   คำพูดของมันทำเอาผมลืมตา เงยหน้ามองคนพูด

   “ทำใจให้สบาย ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้”

   มันทำผมใจเต้นแรงอีกแล้ว
   คำพูดเรียบง่ายของมัน ประกอบกับน้ำเสียงเบาน่าฟังนั่น...ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ



   กูยิ่งจะลืมที่อ่านมาทั้งหมดก็เพราะมึงเนี่ยยยยย



   “เจ้า...คิดอย่างน้ันจริง ๆ หรือ” ผมค่อย ๆ ถาม มองหน้าหล่อ ๆ ของคังยูเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง
   “เจ้าก็ไม่ใช่คนโง่อะไร” ช่วยกูได้เยอะ ขอบใจมาก

   คังยูคงจะเห็นผมทำหน้าเครียดหนักกว่าเดิม ก็เลยค่อย ๆ พูดเสริมออกมาเรื่อย ๆ

   “ต้องมีอะไรมาล่อตาล่อใจเจ้าสินะ สติของเจ้าถึงจะกลับมาแล้วจะตั้งใจทำข้อสอบมากขึ้น...”
   
   อะไรของมันหว่า...

   คังยูเหลือบมามองหน้าผม ทำหน้ายิ้มนิดหน่อย (ไม่สังเกตก็คงไม่เห็น) พร้อมกับบอกว่า



   “ถ้าเจ้าสอบผ่าน...ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวในวัง”












   วังเชียวนะครับ พระราชวังในยุคโชซอนเชียวนะ...

   มันช่วยผมได้มากจริง ๆ ช่วยให้เครียดกว่าเดิมน่ะสิ!
    ทำแบบนี้ยิ่งกดดันให้สอบผ่านมากยิ่งขึ้น ผมนั่งสงบจิตสงบใจตัวเองตอนที่อาจารย์ผู้เฒ่าให้ผู้ช่วยแจกกระดาษคำตอบ ผมเหลือบไปมองปากกาขนนกที่ท่านย่าของคังยูมอบไว้ให้ หวังว่าปากกาจะช่วย เพราะตอนนี้ผมไม่น่าจะช่วยตัวเองได้แล้ว
   มองไปที่พยองอัน เขากำลังฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ท่องอย่างบ้าคลั่ง
   มองไปที่คังยู หมอนั่นกำลังทำหน้าชิว ๆ และเมื่อเห็นผมมองไปเขาก็ชักสีหน้าและก็ไล่ให้ผมหันไปสนใจกับการสอบ...
   …นี่น่ะเหรอการให้กำลังใจของมึง ผมจ้องหน้ามันเขม็ง จ้องจนอาจารย์เคาะโต๊ะ ชิบหาย มีผมคนเดียวที่มองไปทางด้านหลัง ผมโค้งขอโทษอาจารย์
   ข้อสอบเหมือนจะง่ายนะครับ มีข้อเดียวถ้วน ให้เวลาทำหนึ่งชั่วยาม หรือสองชั่วโมง คำถามเป็นคล้าย ๆ บทกลอนภาษาจีนหลังจากนั้นก็ให้ตอบว่ามันคืออะไร เป็นคล้าย ๆ ปริศนาที่ค่อนข้างซับซ้อน ให้คิดหลาย ๆ ชั้นน่ะครับ
   ทันทีที่อาจารย์เปิดข้อสอบ คว่ำนาฬิกาทราย ผมถึงกับกลืนน้ำลาย

   คำแรกก็แปลไม่ออกแล้วโว้ยยยยยยยยยยย...

   ผมได้ยินเสียงคนพลิกกระดาษกันพรึ่บพรั่บ เสียงปากกาจุ่มกับน้ำหมึก ทุกคนรอบข้างผมขยับตัวและก็เริ่มทำ ในขณะที่ตัวผมนั้นนิ่งอย่างกับหุ่นขี้ผึ้งมาดามทุสโซ่
   เด็ดสุดไม่ใช่ข้อสอบนะครับ มีเด็ดกว่านั้นอีกครับ...

   คังยูทำเสร็จเป็นคนแรก โดยใช้เวลาไม่ถึงสองนาทีในการทำ...

   กูยอมมมมม กูยอมใจอ่ะ กูยอมมึงจริง ๆ มึงคนเห็นข้อสอบปุ๊บ อ่านเป็นภาษาพ่อแม่มึงและก็เขียนตอบเลย แม่งเทพอ่ะ

   ผมมองตามหลังสูง ๆ ที่เดินไปข้างหน้าส่งกระดาษคำตอบให้อาจารย์ผู้เฒ่า อาจารย์พยักหน้าและก็บอกมันว่ามันสอบผ่าน ทุกคนถึงกับปรบมือให้กับความเมพขิง ๆ ของมันเลยทีเดียว
   แม่งทำข้อสอบเสร็จก็เดินออกไปรับลมชิว ๆ ทางด้านนอก

   ผมก้มหน้าทำข้อสอบอีกครั้ง พยายามหนักมากกว่าเดิม ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็มีคนเริ่มทะยอยออกกัน มีคนเดินผ่านหน้าผมไปหลายคนมาก ทุกคนผ่านกันหมด แม้จะใช้เวลามากกว่าไอ้คนเก่งอย่างคังยูมากก็ตาม
   ผมกลืนน้ำลาย ต้องสู้สิวะหนุ่มไทย มึงต้องสู้สิ สำแดงให้ชาวโคเรียนรู้กันไปเลยว่าไทยก็ทำได้ เอ้า สู้เขา!
   กัดเล็บอย่างเคร่งเครียด มองไปที่ข้อสอบอีกครั้ง ค่อย ๆ แปลอย่างใจเย็น แม้จะมีคนเอากระดาษคำตอบไปส่งผมก็ยังพยายามจดจ่อกับการหาคำตอบกับคำถามภาษาจีนข้อนี้ให้ได้
   
   เวลาผ่านไป...เหลือผมเป็นคนสุดท้ายในห้องสอบ

   หันซ้ายหันขวาอีกทีแม่งมีแต่โต๊ะตัวเตี้ยกับเบาะของคนอื่น ๆ เป็นเพื่อน อาจารย์กับผู้ช่วยจ้องผมเขม็ง เวลาที่ผมมีอยู่เหลือน้อยลงแล้ว

   ผมมองไปอย่างเครียด ๆ และก็เพิ่งรู้ว่ามีคนกำลังเครียดกับผมเหมือนกัน

   คังยูอยู่นอกห้องสอบพร้อมสองบริวารและก็มีพยองอันมองมาที่ผมอย่างเป็นห่วงอยู่ด้วย ทุกคนมองมาที่ผมหมดเลย อาจารย์ที่ติวผมเมื่อคืนดูเหมือนจะลุ้นที่สุดเพราะมองผมราวกับต้องการให้ผมตอบและก็ออกมาสักที ผู้ช่วยเห็นผมมองออกไป ก็เลยปิดประตูรอบ ๆ ห้องจนหมด

   เห็นหน้าอาจารย์คังยู...ผมเริ่มนึกอะไรออก

   ก่อนที่จะเขียนหวัด ๆ ลงไปในโค้งสุดท้ายของการสอบ











   “ปิดทำไมไม่ทราบ” ขงเบ้งทำเป็นร้องโอดโอย “นายน้อยของข้าเลยไม่ได้แอบมองยองวอนเลย”
   ซองชิลยกปลายด้ามกระบี่ขึ้นขู่ ราวกับต้องการบอกว่าให้ขงเบ้งเลิกพูด ก่อนที่จะหันไปหาคังยู “ตรงนี้แดดค่อนข้างร้อน นายน้อยยืนอยู่นานเกือบสองชั่วยามแล้วนะขอรับ”
   “พยองอัน” คังยูไม่ได้สนใจคำพูดของบริวารเลย “เพื่อนของเจ้าแค่นั้นก็นึกไม่ออกจริง ๆ หรือ”

   คนตัวเล็กตวัดสายตามองหน้าคนเก่งที่คิดว่าคนอื่นจะเก่งเหมือนเขาทุกคน

   “เขาคงเครียดมาก”
   “…”
   “เจ้านั่นแหละกดดันเขา”

   คำพูดของพยองอันทำเอาคังยูหันขวับ เขาไม่ได้ไปกดดันยองวอนเลยแม้แต่นิดเดียว ที่เขาพูดไปและก็นำรางวัลล่อตาล่อใจไปให้ ก็เพียงแต่หวังให้คังยูสอบผ่านเท่านั้น

   “ข้าไม่ได้กดดันเขา”
   “เจ้ากดดันเขาเห็น ๆ” พยองอันต่อปากต่อคำ “เขาคงคิดว่าเพราะเจ้าเป็นคนสอน ก็เลยไม่อยากทำให้เจ้าผิดหวัง”
   ซองชิลมองหน้าพยองอันอย่างคาดโทษ...
   “ทำไมบ่าวของเจ้าต้องมองหน้าข้าแบบนั้น”
   “ไม่มีอะไรหรอก จริง ๆ แล้วไม่มีใครควรเถียงข้า” คังยูพูดผ่าน ๆ หันไปมองบานประตูที่ปิดสนิท
   “เจ้าควรบอกเขาด้วยนะ ว่าจะใช้การกระทำสื่อแทนคำพูดทั้งหมดไม่ได้ บางคนไม่เข้าใจ” พยองอันมองหน้าซองชิลก่อนที่จะหันไปมองคังยู “ข้ารู้ว่าเจ้าสั่งให้เขาพูดได้”
   “เจ้าอยากพูดกับเขาหรืออย่างไร”
   “ก็ข้ากับเขาเป็นรูมเมททึกัน...” สิ้นเสียงพยองอัน ทุกคนหันมามองที่เขากันหมด “ข้าหมายถึง...เพื่อนร่วมห้อง อย่างน้อยเขาก็ควรพูดกับข้าบ้าง”
   “เจ้ากับเพื่อนเหมือนกันไม่มีผิด มีภาษาแปลก ๆ เหมือนกัน น่าจะเก่งใช้มนตร์ดำเช่นเดียวกัน” คังยูส่ายหน้าเบา ๆ หันไปหาซองชิลแล้วสั่งเขา “เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดกับข้าคนเดียวก็ได้ เพื่อนร่วมห้องของเจ้า ท่าทางอยากจะเสวนากับเจ้าน่าดู”
   ซองชิลน้อมรับคำสั่ง...เป็นเวลาเดียวกันกับที่ประตูเปิดพอดี...
   ลียองวอนเดินออกมา...แสดงว่าสอบผ่าน...ไร้ข้อกังขาใด ๆ

   ทันทีที่เห็นหน้ายองวอน คังยูถอนหายใจโล่งอก จากนั้นก็ก้าวนำหน้าคนอื่นเพื่อไปเรียนวิชาต่อไป  เล่นเอาคนอื่นแทบเดินตามไปไม่ทัน...

   









   คำตอบของข้อสอบคือคำที่คังยูจับมือผมเขียน

   แม้ว่าคำถามที่เก็งมาอาจจะไม่เหมือนร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ท้ายที่สุดคำนั้นมันก็คือคำตอบ ถ้าเขาไม่ยืนหน้าสลอนโผล่มาให้ผมเห็น ผมก็คงจะไม่ทันได้นึกถึงว่าคำตอบนั้นมันอยู่ใกล้ตัวผมมากขนาดไหน

   ตอนที่เขียนคำตอบ รู้สึกเหมือนเขาจับมือผมเขียนอยู่ยังไงยังงั้นแหละ

   ต่อไปเป็นวิชาฝึกยิงธนู คนอย่างผมก็สบายแล้วครับ รอเป็นลูกมือหยิบลูกธนูให้เจ้าคังยูอย่างเดียว จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้ไปขอบคุณมันเลยแฮะ เดี๋ยวค่อยขอบคุณมันอีกทีก็ได้
   หรือจะขอบคุณมันตอนนี้ดี
   ผมกำลังคอยจับลูกธนูส่งให้คังยูอยู่ครับ อีกฝ่ายก็มัวแต่กำลังตั้งใจเล็งธนูเข้าเป้าอย่างเดียว ไม่สนใจคนข้าง ๆ อย่างผมเลย(ผมแลเห็นความไม่จำเป็นที่มันต้องเรียนวิชานี้ครับ คนบ้าอะไรเก่งชิบหาย เข้ากลางเป้าตลอด)
   ผมทำท่าอ้ำอึ้ง อยากจะพูดแต่ก็ไม่พูดสักที อย่างน้อยคำขอบใจก็ควรจะออกมาจากปากผมบ้าง แต่พอเห็นหน้าหล่อ ๆ ของมันทีไรแล้วผมรู้สึกอยากด่าแทนที่จะอยากพูดดี ๆ ด้วย ไม่รู้ทำไมไม่เหมือนกันครับ

   “ยองวอน”
   “…”
   “ลียองวอน!”

   คังยูเสียงดังขึ้นเพราะผมมัวแต่เหม่อ ผมสะดุ้งเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงที่จ้องมองผมเขม็ง

   “อะไรหรือ”
   “ลูกธนู”
   “อ้อ”
   
   จริง ๆ ผมควรฉวยโอกาสนี้ในการเอ่ยขอบคุณมันซะ แต่แล้วปากหนัก ๆ ของผมก็ไม่ยอมทำงาน ผมหยิบลูกธนูให้มัน จากนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้น
   มือของผมไปโดยปลายแหลมของลูกธนูด้วยความประมาทเลินเล่อ
   
   “อ๊ะ” เลือดไหลซิบ ๆ ออกมาจากข้างฝ่ามือของผมทันที ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่ว ทั้งเจ็บทั้งแสบ
   “เป็นอะไรมากหรือไม่” คังยูทิ้งธนูลงกับพื้น(เสียงดังสนั่นหวั่นไหว) พร้อม ๆ กับเข้ามาจับไม้จับมือของผมทันทีอย่างสำรวจ ผมส่ายหน้าดิก ในขณะที่มือใหญ่ ๆ ของเขาพยายามพลิกดูฝ่ามือของผม “ท่านอาจารย์ สหายของข้าได้รับบาดเจ็บขอรับ!”
   “ช้าอยู่ใย เจ้ารีบพาสหายของเจ้าไปที่โรงหมอบัดเดี๋ยวนี้!”
   “ขอรับ!”

   พยองอันช้ากว่าฝีเท้าของคังยู เขามาดูผมไม่ทันตอนที่คังยูพยุงผมไปที่โรงหมอ พระเจ้าช่วย รู้สึกตกใจกับเลือดมากกว่าความเจ็บปวดของมันอีกครับ เลือดผมสีมันแดงขนาดนี้เลยเหรอ

   “เจ้ามัวแต่ใจลอย เพราะเหตุนี้ถึงทำให้ตัวของเจ้าเองเจ็บตัว” คังยูเสียงเข้ม “มีอะไรให้เจ้าคิดถึงมันนักหนา ถึงได้ตกอยู่ในภวังค์ขนาดนั้น”

   เรื่องของมึงล้วน ๆ เลยครับ...

   “ไม่มีอะไรหรอก”
   “การสอบก็ผ่านไปแล้ว ไม่มีอะไรให้เจ้าคิดหนักถึงขนาดนั้น”
   “เจ้ายังจะพาข้าไปเที่ยววังหลวงอยู่ใช่หรือไม่”
   “นี่เจ้า...เจ็บขนาดนี้ยังจะห่วงเที่ยวอีก!”
   “ก็ข้ากลัวเจ้าไม่ทำตามสัญญา”
   “อย่าบอกข้านะว่าเจ้ากังวลเรื่องนี้จนไม่เป็นอันอยู่กับเวลาปัจจุบัน”
   “เอ่อ...ประมาณนั้นมั้งนะ”

   มันทำหน้าทำตาปวดหัวกับผมมาก อะไรกัน ผมก็คนซื่อ ๆ นะ มีอะไรบอกหมดแหละ(ไม่จริง) คังยูไม่พูดอะไรกับผมอีก เอาแต่ทำหน้าบึ้งและก็ส่งตัวผมเข้าหมอ หมอทำแผลให้ผมและก็พันผ้าพันแผลให้ผมด้วยวิถีแผนโบราณล้วน ๆ จนกระทั่งผมออกมา คังยูมันก็ยังยืนอยู่
   แถมอารมณ์เดือดทะลุจุดศูนย์

   “คิดว่าข้าเป็นคนไม่รักษาสัญญาขนาดนั้นเลยงั้นหรือ”

   มึงคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย

   “ข้าพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว มันเป็นคุณสมบัติของคนประจำตระกูลข้า”

   อลังการงานสร้าง...ตระกูลมึงของจะสูงส่งน่าดูเลยสินะ...

   “ข้าก็แค่...” ไม่กล้าเอ่ยคำว่าขอบคุณเฉย ๆ
   “เจ้ากล้าหรือเปล่าล่ะ”
   “หือ”
   “ไปเที่ยวในวังหลวงกับข้า”
   “ข้ากล้าอยู่แล้ว” มึงถามผิดคนแล้ว กูกล้าทุกเรื่องอยู่แล้วเหอะ(?)
   “เพราะเจ้าคงเกรงว่าข้าจะไม่รักษาสัญญา...”

   “…”

   “ข้าจะพาเจ้าไปวังหลวงตอนนี้”

   ตอนนี้ ​?
   ตอนนี้เนี่ยนะ
   ตอนบ่ายนิด ๆ ตะวันกำลังส่องกลางหัวเนี่ยนะ
   ถ้าโดนจับได้คงไม่ได้มีเรื่องแค่กับโรงเรียนแล้วครับ มีเรื่องกับวังหลวงด้วยแน่ ๆ
   
   คังยูจ้องผมเขม็งด้วยสีหน้าท้าทาย ในขณะที่ผมอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะปฏิเสธมันต้องแอบด่าพ่อผมในใจแน่ ๆ ว่าป๊อด(ประมาณว่าหยามยิ่งกว่าหยาม) เอาไงดีวะ ไม่นึกว่าการเงียบไปของผมจะทำให้มันคิดไปเองจนเลยเถิดขนาดนี้
   แต่วังหลวงเชียวนะ วังหลวงเลยนะเห้ย ต้องไปสิ อีกอย่างตอนกลางวันมันเห็นทุกอย่างชัดกว่าตอนกลางคืนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น...

   “ข้าตกลง”

   คังยูมองผมด้วยสีหน้าทึ่งนิด ๆ

   “พาข้าไปเดี๋ยวนี้”

   เขากระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะพยักเพยิดให้ผมเดินตามหลังของเขาไป

   “อีกอย่างหนึ่ง...”

   “…”

   “ข้าขอบใจมากนะที่เจ้าช่วยข้า”

   คังยูคงได้ยินแน่ ๆ แต่เขาไม่ยอมหันกลับมา
   ทำให้ผมไม่ได้ยิน ในสิ่งที่เขางึมงำ ๆ อยู่ฝ่ายเดียว




   “ไม่ว่าเรื่องไหน ๆ ข้าก็จะช่วยเจ้า...”









TBC*






Talk : ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไปเนอะ ค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์
ยากหน่อยนะนายน้อยคัง นังน้องจูดูซื่อบื้อไปนิดนึง 555
หนึ่งคอมเม้นท์ หนึ่งกำลังใจ...จริง ๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 22-06-2015 22:56:03

น่ารักอ่า คังยูใจอ่อนและห่วงยองวอนเสมอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-06-2015 23:00:20

 :katai2-1:   ทำไมยิ่งอ่านยิ่งฟิน. ชักไม่อยากกลับยุคปัจจุบันแล้วสินะเจ้ากระต่าย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-06-2015 23:01:30

ตอนนี้มันหวานนนน คำพูดคังยูหวานนนนนน  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 22-06-2015 23:02:15

ไม่ว่าเรื่องไหนๆข้าก็จะช่วยเจ้า ......
กรี๊ดดดด คังยูนายเท่มากกกก ยองวอนตกหลุมรักคังยูยัง 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 22-06-2015 23:08:35

ทำไมคังยูชอบพูดเบาๆ มันขัดใจง่าาา
อยากให้นางตะโกนออกไปเลย ให้ยองวอนรู้ตัว   :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-06-2015 23:11:03

ซองโจอุตส่าห์เนียนๆ มาช่วยน้องจูเลยเชียวน้า แต่สงสัยคงจะเนียนจัดน้องจูกับพยองอันถึงไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย :laugh: น่ารักจังเลยนะคะ ^^ ขนาดตอนสอบยังเยี่ยมหน้ามามองๆ ช่วยให้น้องจูนึกคำตอบออกอีกด้วยแน่ะ..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 22-06-2015 23:11:22

พอได้เรียกชื่อจริงเขาล่ะเรียกใหญ่ แต่ไอ้เรื่องซื่อบื้อเนี่ยไม่มีใครเกินจริงๆให้ตาย
แอบโรแมนติกตอนสอบเบาๆ ฮุฮิ
รอตอนหน้าจ้าาาา มาเร็วๆเลยนะ!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-06-2015 23:14:31

คังยูชอบนังน้องจูแล้วแน่ๆเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 22-06-2015 23:15:05

นายน้อยค่ะ พานังจูไปดูเรือนหออีกรอบหรอค่ะ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 22-06-2015 23:16:05

มาเชียร์จร้าาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QGisuz ที่ 22-06-2015 23:17:55

น่ารักกกกกกกกกกก คังยูของบ่าวทำน้องจูใจเต้นแรง ต้องคิดถึงพี่ท่านทุกชั่วขณะ  :mew3:
ชอบเวลาที่ยองวอนเรียกชื่อคังยู ดูสนิทกันมากขึ้นๆจริงๆแหะ
จะได้ไปเที่ยวในวังแล้ววว ตื่นเต้นแทน ยองวอนนี่ก็ไม่กลัวอะไรจริงๆ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 22-06-2015 23:23:50

รู้สึกดีใจมากที่เรื่องนี้อัพ แบบว่าเป็นพล็อตที่น่าอ่านมากเลยมันแปลก แถมตลกด้วย แล้วจูเนียร์จะได้กลับไปโลกปัจจุบันรึป่าวอ่ะถ้าได้รักกับคังยูตามที่ยองวอลปรารถนาแล้วอ่ะ กรี๊สสสสส ไม่นะ :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 22-06-2015 23:26:24

กรี้ดดดดดดด น้องจูน่ารักมากค่าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: eium ที่ 22-06-2015 23:30:06

ยัยน้องจูนี่มันนนนนน :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-06-2015 23:38:47

พ่อคุณคนดีของยองวอน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mishiyosan ที่ 22-06-2015 23:45:59

น้องจูน่ารักมากกกกกกกกก :-[
คือตอนนี้มั่นมาก ว่าคังยูชอบน้องจูแล้ว ดูจากพรารากราฟแต่ละอันตอนจบตอน :z3: :z3: :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 22-06-2015 23:46:51

 :-[ อร้ายยยยย มาต่อแร้ว ชอบบรรยากาศแอบจิกหมอน เบาๆ แบบนี้  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 22-06-2015 23:47:25

คังยูวว สู้เขานะ 5555 กระต่ายน้อยจะรอดไหมน๊าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-06-2015 23:50:25

ประโยคสุดท้ายนั่น :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aimjjj ที่ 22-06-2015 23:51:12

โอ๊ยยยย คังยู~~  :hao7: :hao7: ชอบเค้าก็บอกไปเลยยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 22-06-2015 23:54:17

คังยูกินพารามั้ย5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 22-06-2015 23:59:10

พาไปชมหออีกรอบหรือเจ้าคะองค์ชาย :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 23-06-2015 00:03:27

ซองโจอปป้านี่มัน... อปป้าจริงๆ!! //ทำป้ายไฟ ผ้าเชียร์ แท่งไฟ เป็นติ่งซองโจ ถถถถถถถถถ

มันจะดราม่าขนาดไหนถ้ากลับปัจจุบัน? จะมีพาร์ทของยองวอนมั่งมั้ยนะะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-06-2015 00:17:08

คังยูทำตัวน่ารักอีกแล้วอ่า >///< นางชอบงึมงำๆ กับตัวเองบ่อยๆ นะ แต่อิจูมันไม่ทันฟังสักกะที
อิจูมันบื้อจริงๆ มีคนเขาแอบชอบอยู่รู้ตัวบ้างม้าย 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 23-06-2015 00:18:39

อ่านเรื่องนี้ทีไรยิ้มไม่หุบทุกที
ยิ่งตอนคังยูสงสัยว่าเล่นมนต์ดำนี่ฮาก้าก 5555555555 มันใช่เลย
เรื่องนี้ตีแผ่ชีวิตจริงมาก ชอบบบบ :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 23-06-2015 00:30:06

ค่ะ พ่อพระเอกกกกกกกก
รอตอนต่อป๊ายยยยยยยยยยยย
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 23-06-2015 00:37:19

องค์ชาย อดทนหน่อยนะมังคะ กว่าเจ้ากระต่ายจะตกหลุมคงมีเรื่องให้ใจเต้นอีกหลายครา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 23-06-2015 00:50:16

คังยูอย่าป๊อดบ่นอะไรงึมงำๆ วิถีคนแมนให้ตะโกนบอกรัก เอ๊ย ตะโกนใส่หน้าไปเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 23-06-2015 01:07:54

คังยูเอ๊ยยยย ... เดี๋ยวต้องโดนอิหนูจูปั่นหัวไม่รู้ตัวแน่ๆ  55555555555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 23-06-2015 01:19:19

โอ๊ะ โอ๊ะ คังยู...ต่อหน้าทำเป็นห้วนๆ แต่จริงๆ แล้วสนใจใส่ใจตลอด  :hao3: จูเนียร์ก็มึนได้ใจ  :laugh: ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยย
...สรุปว่าเพื่อนกล้วยของน้องจูไม่มีบทในยุคโชซอน? ไม่รู้ทำไม นึกตลอดเลยว่ากล้วยหายไปไหน  :m23:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 23-06-2015 01:25:59

 :L2: :L1:
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Aladin ที่ 23-06-2015 01:34:31

เข้าวังจะเจออะไรบ้างนะ น้องจู  :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-06-2015 01:58:56

รวดเดียวจบ ถ้าไม่ตามคือพลาดมากกก ><

ชอบจุง ขอตามด้วยคนน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 23-06-2015 02:19:02

ขอบคุณที่มาต่อค้าาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 23-06-2015 02:25:53

คังยูนี่แอบหยอดบ่อยนะ 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 23-06-2015 02:30:21

อาคังงงงงงว แสดงให้อาจูววววววเห็นหน่อยซี่ ว่ามีใจให้เค้าาาา แหมไม่งั้นอาจูววววก็เพ้อไปเรื่อยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 23-06-2015 02:48:00

อยากอ่านยาวย๊าว งุ้ย องค์ชายดูเหมือนจะมีใจให้หน่องจูแล้ว เอ แล้วน้องจูจะกลับปัจจุบันเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 23-06-2015 03:11:03

คังยูรีบบุกเลย นางกำลังอ่อนไหวอยู่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 23-06-2015 03:15:59

ชอบโมเม้นต์ที่ทำข้อสอบมากเลย มันใช่อะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 23-06-2015 04:04:36

 :ling1:  แอร๊ยยย. เขินอ่าาา. ทำไมหวานยังงี้ น้องจูความรู้สึกช้ามากกกก. เด่วโดนคังยูรุกหนักแล้วจะตั้งตัวไม่ทันนะ รอตอนต่อไป อยากอ่านมากๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-06-2015 05:49:45

 :-[ อุ้ต๊ะ องค์ชายนั้ลล้าคคคคร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-06-2015 05:55:47

ปลื้มองค์ชายมาก ทำไมพระเอกเกาหลีอย่างนี้ เอ่อ ได้ข่าวว่าองค์ชายเป็นคนเกาหลี :m20:
น้องจูเลิกซื่อบื้อซักทีนะ สงสารองค์ชาย :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 23-06-2015 06:30:45

ยองวอนตัวก่อนคงไม่กล้าขนาดนี้

555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 23-06-2015 06:43:07

โอยยยยยย เราไม่ไหวแล้วนะ ทำไมเนื้อเรื่องถึงได้น่ารักน่าเอ๊นดูขนาดนี้ละเนี้ยยยย ฮืออออ เกินกว่าคำว่าชอบเรื่องนี้เลยอ่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ ขอเรื่อยๆเลย เรามารอเธอทั้งคู่ที่กระทู้ทุกวันเลยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 23-06-2015 06:48:03

บักจู เขาดูแลขนาดนี้ยังไม่รู้เรื่องอีก
บักจูรู้ตัวเร็ว ๆ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 23-06-2015 07:24:51

นายน้อยคังยูน่าร้ากกกกก
นังน้องจูแคะหูหน่อยไหมมมม 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 23-06-2015 07:27:51

น่ารักเกินไปแล้วววววววว >///<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-06-2015 07:37:48

จูเนียร์ไม่เรียกแล้วนะซองโจ เรียกคังยูดีกว่า ได้เป็นคนพิเศษขององค์ชาย คึคึ
คังยูจะพาจูเนียร์เข้าไปเยี่ยมชมวังแล้ว จะพาไปเจอท่านย่าไหมนะ
แต่คังยูทำเอาเขิน ไม่กล้าบอกไปตรงๆใช่ไหมองค์ชาย แต่ทำให้เขาด้วยใจ :-[
จูเนียร์ยังซื่ออยู่ คงคิดไม่ถึงว่าคังยูจะแอบมีการหวั่นไหวกับตัวเอง
แต่คู่รูมเมททึอีกห้องนี่จะยังไงดี พยองอันอยากคุยกับซองชิลบ้าง ซองชิลจะยอมไหม
องค์ชายก็ออกปากแล้ว คงอึดอัดมานานสินะพยองอัน เหอๆ
รอตอนหน้าจูเนียร์จะได้เข้าวังอีกครั้งแล้ว คราวนี้คงได้เยี่ยมชมทั่วพระราชวังนะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 23-06-2015 08:14:58

ขำเวลาจูเถียงกับตัวเองตลอดเลย น่ารักอ่ะ ฮ่าๆๆๆ คังยูก็ทำไม่รุไม่ชี้แต่ห่วงจูอยู่ตลอด แหม่ๆ ไม่แสดงออกให้มากกว่านี้ เมื่อไหร่จูจะรู้คะเนี่ย แม่ยกรอยกป้ายไฟกันอยู่นานแล้วนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 23-06-2015 08:33:12

หวีดแรงค่ะ เค้าชวนกันไปบ้านแล้ว55555555 เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าใครกันแน่ที่ซึน ทำป้ายไฟรอเชียร์เต็มที่ รู้ใจตัวเองกันซักที :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 23-06-2015 08:40:39

โอ้ยๆๆๆๆ เขินนนนนนนนนน
ฟินมากกก
รีบมาต่ออีกนะไรท์
คิดถึงคังยู คิดถึงน้องจู คิดถึงไรท์
รอน่าาาาา  :ling1: :mew1: :o8: :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 23-06-2015 09:03:46

องชายทำเค้าคลั่งไคล้ อิจจูแรงมาก :interest:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-06-2015 09:11:48

ทำไมตอนนี้มาสั้นจัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-06-2015 09:35:44

รอฟังชิล พูด คิคิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 23-06-2015 09:42:27

เเหมๆ มีเหม่อๆไหนว่าชอบหญิงไงนุงจู อย่าลืมสิ!เราชอบผู้หญิง!!!( :z6: :beat: อ่อกกก คังยูเราขอโทษ ไม่เสี้ยมแล้วก็ได้!! ฮือๆๆ/สวมรอยเรียกด้วยซะเลย-.,-)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 23-06-2015 10:16:04

เค้าฟินนนน ทำไมรู้สึกว่าสวีท
คอยช่วยคอยดูแลเป็นห่วง คังยูดีมากเลยยยย
อยู่โซซอนตลอดเลยได้มั้ยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: FRODO ที่ 23-06-2015 11:43:58

อุปสรรคอย่าเยอะมากนะคะ ไปใสๆ แบบนี้ฟินมากค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 23-06-2015 12:45:33

คังยูนี่แอบหยอดแบบพึมพำตลอดดดด :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: matilda.taon ที่ 23-06-2015 14:49:26

เหอๆๆๆ นังจูร้ายยยยย ทำองค์ชายเรา แพ้ทาง ฮ่าๆๆ :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 23-06-2015 15:20:28

มันนิ่งแต่ได้ใจจริง ๆ นะคังยู :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 23-06-2015 16:14:56

คังยูมีคู่หมั้นแล้วมาใกล้ชิดยองวอนแถมรู้สึกด้วยแบบนี้จะไม่ยิ่งยุ่งไปกันใหญ่เหรอ
ยังไงๆก็เอาใจช่วยคู่นี้อยู่แล้ว แถมท่านย่าก็เป็นแบ็คที่แข็งแกร่งอีกคน
รออ่านตอน ยองวอนน้อยบุกวังหลวงนะฮะ ขอบคุณคร้าบบบบ ^_^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 23-06-2015 16:56:07

โง้ยยยยยๆ FCพี่คังยูค่ะ คนอะไรขี้อ่อยโคตรรรรร ><
พี่คังยูน่ารักสุดๆเลยอ่ะ เขินแทนจูเนียร์เลยเนี่ย
ความสัมพันธ์ของ2คนนี้จะเป็นไงต่อเนี่ย~ อยากรู้จริงๆ
มาาต่ออีกเร็วๆนะคะ เรารออ่านอยู่นะคะ >o<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Respire ที่ 23-06-2015 18:11:26

น้องจูทำไมหนูซื่อบื้ออย่างนี้ละค่ะ งานนี้กว่าเจ้าตัวจะรู้ซองโจต้องเหนื่อยหน่อย ออกแรงซักนิด จับปล้ำเลย 55555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 23-06-2015 18:46:33

อ่านไปอมยิ้มไป อร๊ายยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 23-06-2015 18:54:45

นังจูจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ
ข้าอิจฉา  เจ้ายิ่งนัก
นี่เอ็งทำไมถึงปวกแข็งได้ขนาดเน๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ทำตัวอ้อนๆเข้าหน่อย คังยูก็คังยูเหอะ มันเสร็จเจ้าตั้งแต่ไก่โห่(?)แล้ววว
ที่โคเรีย เค้ายอมรับเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ไม่ใช่ว่ารังเกียจเหรอ แถมคนอ่อนแอแบบนั้น
สมัยนั้น น่าจะโดนแกล้งใช่ย่อย
เอะ  อ่านเอามันส์สินะ
จะไปวังกันทำไมตอนนี้ ยังเรียนอยู่ไม่ใช่เหรอ หรือว่าโดดเรียน?
คังยู จะไม่โดนจับได้เหรอ ?
เอะ!
 :m28:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 23-06-2015 22:25:34

ง่อววววว (วิบัติต้องมาา)  :impress2: :impress2: :impress2:
นายน้อยยยยยย ท่านช่างซึนเดเระอะไรอย่างนี้ กร้ากก ชอบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 24-06-2015 06:42:12

เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นอีกเรื่องนึงที่อ่านแล้วสนุุก
ไม่งงกับชื่อตัวละครชื่อตัวละครอ่านง่าย
ยองวอนก็น่ารักกวนด้วยส่วนคังยูก็ตีมึนหน้านิ่งซะ
+1 และเป็ดนะคะ......

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-06-2015 07:49:56

พึมพำแบบนั้นเขาจะได้ยินได้ยังไง

ที่หลังตะโกนใส่หูไปเลย

อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 24-06-2015 07:57:50

แอร้ยยย พูดดังๆสิคังยู
พูดให้จูเนียร์ได้ยินหน่อย อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 24-06-2015 12:32:36

ตอนแรกคิดว่าแนวดราม่าประเภทรักข้างเดียว..แถมมีประเพณีขวางกั้นอีก
แต่พออ่านถึงรู้ว่าเป็นละแนวเลย..สนุกมาก...เหมือนดูซีรี่สเกาหลีแนวจูมง
นายเอกเราน่ารัก..คนอ่านอย่างเราหลงรักเลย :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreamii8_ ที่ 24-06-2015 14:42:36

อ๊ากกกก ตามอ่านทันแล้ววว
รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 24-06-2015 22:12:04

ฟินนนน รอตอนต่อไปจ้า  :heaven :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 9 22/06/58 P.17 22.53 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 25-06-2015 01:03:22

ตอนที่ 10




   ผมนี่มันซ่าส์ไม่หยุดไม่หย่อนจริง ๆ
   นอกจากผมจะโทษตัวเองแล้ว ผมขอโทษไอ้คังยูที่อยู่ข้างหน้าผมด้วย ถ้ามันไม่ท้าทายผม ป่านนี้ผมคงเป็นแค่ลูกมือในการส่งลูกธนูให้มันแค่นั้น ไม่ต้องมาหลบแล้วหลบอีกอยู่หลังมันเหมือนตอนนี้
   รู้สึกเหมือนหัวใจจะวาย ตอนนี้ผมกับมันอยู่ทางรั้วด้านหลังของโรงเรียนและกำลังจะตัดสินใจปีนออกไปยังเขตวังหลวงกัน มันเป็นอีกทางหนึ่งที่ผมไม่คิดว่ามันมี...แต่มันมีครับ
   พระญาติคนนี้ถือได้ว่ารอบรู้เรื่องวังหลวงอยู่มากเหมือนกันนะเนี่ย
   จะว่าไปทำไมผมไม่เกรงใจในความเป็นพระญาติของมันเลยล่ะครับ ? แม้กระทั่งตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้รู้สึกเกรงอกเกรงใจมันขึ้นมาเลยสักกะติ๊ด
   
   “ชักช้าอยู่ใย รีบปีนขึ้นไปสิ”

   ไอ้สัด รั้วกับกูต่างกันตั้งสองสามเท่า พูดอย่างกับกูมีกำลังภายในเหมือนในหนังจีน

   “นี่ข้าต้องอุ้มตัวเจ้าหรืออย่างไรเจ้าถึงจะยอมขึ้นไป เจ้ากับข้าชักช้าไม่ได้แล้วนะ!”

   ใบหน้าคังยูจริงจังเกินเหตุ ซึ่งก็สมเหตุสมผล ถ้ามีผู้คุมกฎโผล่หัวมาในตอนนี้ล่ะก็ผมกับคังยูมีแต่ตายกับตายอย่างเดียวเท่านั้น ผมควรจะโทษใครดี มันหรือผม แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมควรจะรีบดีกว่าครับ เพราะโผล่มาแถวนี้ก็มีโทษผิดไปแล้วมากกว่าครึ่ง

   “ให้ตายสิ ลียองวอน...”

   หมับ...จู่ ๆ คังยูก็อุ้มผม แถมยังดันตัวผมให้ขึ้นมาที่ริมขอบรั้วได้สำเร็จในเวลาอันสั้น ต้องขอบคุณคังยูมันด้วยครับที่แข็งแรงมาก เพราะตัวผมก็ไม่น่าจะเบา ๆ สักเท่าไหร่
   ทันทีที่ผมมองลงไปยังฝั่งของวังหลวงข้างล่าง...หน้าผมซีดเผือดเป็นไก่ต้ม มันสูงมาก และถ้าผมโดดลงไปทางนั้น ไม่น่าจะลงไปในท่าที่สวย ดีไม่ดีก้นผมต้องจ้ำเบ้า ถ่ายหนักไม่ได้อีกเป็นเดือน ๆ
   
   “อย่าเพิ่งลงไป รอข้าสักประเดี๋ยว...”

   ฟึบฟับฟึบฟับ...คือผมไม่รู้จะบรรยายยังไงดีให้คุณคนอ่านเห็นภาพ คังยูใช้เวลาแป๊บเดียวในการขึ้นมาที่รั้ว และก็ใช้เวลาแป๊บเดียวอีกนั่นแหละในการกระโดดลงไปฝั่งของวังหลวง ที่สำคัญ...ท่าสวยมาก แลดูกระฉับกระเฉงว่องไว
   แหงสิ มันแม่งเล่นออกจากโรงเรียนไปที่วังหลวงบ่อย ๆ มีหรือที่ท่าโดดมันจะไม่โปรเฟสชันแนล
   
   “ลงมาสิ”

   คังยูกวักมือเรียกผมยิก ๆ

   “อะไรนะ”

   ไซส์มึงกับกูก็ใช่ว่าจะใกล้กัน...บอกแล้วไงว่ากลัวถ่ายหนักไม่ได้เป็นเดือน ไอ้บ้าเอ๊ย!

   “ลงมา”

   “ข้า...ข้ากลัวท่าไม่สวย” จริง ๆ กลัวเจ็บต่างหากล่ะครับ

   “ว่าไงนะ ลงมาซะ ก่อนที่ทหารจะมาเห็น!”

   “ข้า...”
   
   “ข้ารอรับเจ้าอยู่ตรงนี้แล้ว เจ้าจะกลัวอะไรอีก!”

   อ้าว...ตอนแรกผมนึกว่ามันจะไม่รอรับผมซะอีก ผมคิดไปเองน่ะครับว่าผมไม่ใช่ผู้หญิง ผู้ชายที่ไหนจะไปอยากรับตัวผม แต่ผิดคาดแฮะ ผู้ชายที่ว่านั่นไม่ใช่เจ้าคังยู
   ผมกลืนน้ำลาย ถ้าจะโดดลงไปในตอนนี้ล่ะก็ แสดงว่าผมเชื่อใจคังยูมาก
   และผมก็เชื่อใจมัน...
   มันรับตัวผมได้ทันท่วงที ผมอยู่ในอ้อมแขนมันได้สบตามันนิดหน่อย มันที่ทำหน้าทำตาปวดหัวกับผม

   กูรู้สึกดีแค่ไหนที่กูลงมาอย่างปลอดภัยเพราะมึง มึงรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย...

   “รีบไปกันเถอะ”

   คังยูคว้ามือผมและหลังจากนั้นผมกับมันก็รีบวิ่งเข้าไปในส่วนของวังหลวง บอกเลยครับว่าไม่ได้จะมองตำหนักอะไรเลยเพราะมัวแต่วิ่งและก็หลบ มันสนุกตรงไหนเนี่ย...

   “เจ้าจะพาข้าไปไหน”
   “เห็นทีจะต้องพาไปตำหนักที่เจ้ากับข้าเคยไปก่อน...”
   “ต้องแสงจันทร์น่ะเหรอ”
   “ใช่ เพราะไม่ค่อยมีใครมายุ่มย่าม เจ้ากับข้าต้องรอให้ทหารยามลดจำนวนน้อยลงกว่านี้ก่อน”
   “ทำไมเจ้ารู้ดีนัก...”
   “หรือเจ้าจะอยู่ตรงนี้ให้ทหารยามพวกนั้นจับเจ้าโบยและก็ขังในคุกใต้ดินล่ะ”

   ถ้างั้นก็แล้วแต่มึงเลยครับท่านผู้นำ...แม้ผมจะถามไปแบบนั้นแต่ผมก็แอบเห็นด้วยอยู่ลึก ๆ มีทหารอยู่ในวังเยอะมากแถมยังเดินสวนสนามกันไปมาจ้าละหวั่น หัวผมชนกับเสาตรงทางเดินและเสาตรงใต้ถุนตำหนักอะไรก็ไม่รู้หลายครั้งหลายคราจนหัวเริ่มไร้ความรู้สึก ถึงเวลาที่ผมกับมันจะต้องไปตั้งหลักก่อน
   ไอ้ตำหนักบ้านั่นก็ใช่ว่าจะไปถึงได้โดยง่ายครับ ต้องฝ่าด่านอะไรต่อมิอะไรอีกไม่รู้ตั้งหลายด่าน บางครั้งก็ต้องรอขบวนเสด็จของเชื้อพระวงศ์ให้ผ่านไปก่อน ซึ่งบอกได้เลยว่ายาวเฟื้อยยิ่งกว่าขบวนแห่เทียนพรรษาของบ้านเรา เพราะมีทั้งซังกุงสูงต่ำ(เขาเรียงลำดับกันยังไงไม่รู้ ผมไม่ได้ดูแดจังกึมอ่ะ) นางใน นางกำนัล ทหารอารักขา บลา บลา บลา ตรงติดขบวนเสด็จนี่ถือว่าได้รอนานที่สุดเลยครับ
   สังเกตว่าเวลาที่ขบวนเสด็จมาไม่ว่าใครก็ตามคังยูจะแอบจนมิดที่สุดเท่าที่จะมิดได้ อาจจะเป็นเพราะถึงแม้ว่าจะเป็นพระญาติแต่เวลานี้ควรจะอยู่ที่โรงเรียน ผมเข้าใจมันนะครับ...

   คังยูเอาแต่แอบและก็มองดูขบวนที่เดินผ่านไปมา...ผมแอบมองมือของมันที่จับมือผม จับแน่นจนชื้นเหงื่อไปหมดแม้อากาศจะหนาว จับตั้งแต่ตอนที่ผมกับมันพากันกระโดดข้ามรั้วมา จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ปล่อยเลย
   มือใหญ่ ๆ ของมันกุมมือผมได้อย่างแนบแน่น(เพราะมือมันใหญ่อย่างกับฝาชี ในขณะที่มือผมอย่างกับอุ้งตีนชิวาว่า T_T) ผมพยายามไม่สนความรู้สึกตื่นเต้นที่แล่นริ้วจากมือเข้าสู่กลางใจผม ผมพยายามไม่สน ไม่สน ไม่สน...

   “ถัดจากตำหนักนี้ไปเดี๋ยวก็ถึง”
   “หะ หา...”
   “ถัดจากตรงนี้”

   คังยูทำหน้าที่เป็นไกด์(ได้นิดนึง) บอกผมว่าตำหนักต้องแสงจันทร์อยู่ตรงไหน เขาบอกว่าอยู่ถัดจากตำหนักสีเขียวแดงขนาดกลางที่ดูเงียบเชียบแม้จะได้รับการดูแลมากก็ตาม

   “ตำหนักนี้ของเชื้อพระวงศ์องค์ใดหรือ”

   ผมถามคังยูอย่างสงสัย เพราะตั้งอยู่ใกล้ ๆ ตำหนักต้องแสงจันทร์ผมก็เลยอยากรู้น่ะครับ(เผื่อจะได้มาเที่ยวอีกรอบสองรอบสามรอบสี่...รอบห้าก็ได้ เอ็กซ์คลูซีฟขนาดนี้ บริษัททัวร์ไหนก็ให้ผมไม่ได้นะเออ)

   “ก็...เอ่อ...” คังยูดูตะกุกตะกัก “องค์ชายรอง”
   “องค์ชายรอง” ผมทวนคำ “ที่เคยเป็นอดีตคู่หมั้นของข้าน่ะหรือ”
   
   คังยูพยักหน้า...ผมมองไปที่ตำหนักนั้นแล้วถามอีก

   “แล้วพระองค์อยู่หรือเปล่า”
   “ไม่อยู่!” จู่ ๆ คังยูก็เสียงดังขึ้น
   “หา”
   “พระองค์ไม่อยู่หรอก” คังยูเหลือบมองหน้าผม “อยากเห็นหน้าอย่างนั้นหรือ”
   “ข้าก็แค่ถามดู” ผมมองหน้าอีกฝ่าย “พระองค์เป็นญาติของเจ้า ข้าก็แค่อยากรู้ว่าจะหน้าเหมือนเจ้าหรือเปล่า”

   คังยูไม่พูดอะไร หลังจากนั้นคังยูก็ฉุดมือผมให้ลุกขึ้นยืน ท่าทางจะทางสะดวกแล้ว เขาบอกกับผมว่ายังไงซะก็ไปเที่ยวที่ตำหนักที่เคยไปก่อนก็แล้วกัน เพราะทางมันยังไม่สะดวกสักเท่าไหร่
   ผมรู้สึกแฮปปี้ดี๊ด๊านะครับ ก็ตำหนักนั้นมันสวยมากเลยนี่ครับ เที่ยวแค่นั้นก็ถือว่าคุ้มแล้วนะ ได้เห็นตอนกลางคืนและกำลังจะได้เห็นตอนกลางวันอีกต่างหาก
   ผมกับคังยูหลบทหารอีกสองสามครั้ง จนในที่สุดผมกับมันก็ก้าวข้ามธรณีประตูเข้าสู่ตำหนักต้องแสงจันทร์

   แต่แล้ว...เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

   ท่าทางบริวารผู้รับใช้จากตำหนักองค์ชายรองจะมากองอยู่ที่ตำหนักต้องแสงจันทร์นี่เสียหมด ทุกคนกำลังทำความสะอาดตำหนักต้องแสงจันทร์อย่างขะมักเขม้น และหนึ่งในนั้นก็หันหน้ามา สบสายตากับคังยูพอดี
   
   “อะ องค์ชะ ... อุ๊บ”

   คังยูรีบเข้าไปเอามืออุดปากชายตัวกลม ๆ ขาว ๆ แล้วลากเขามาหลบหลังต้นไม้ในตำหนัก ผมก็เดินไปด้วยเพราะอยู่ในฐานะผู้ที่แอบเข้ามาเหมือนกัน
   คังยูคุยกับชายคนนั้นด้วยท่าทางซีเรียส เขาดูเกรงอกเกรงใจคังยูเสียเหลือเกิน และในที่สุดเขาสองคนก็พร้อมจะตอบสายตาที่สงสัยของผม

   “คนผู้นี้คือหมั่นโถน่ะ”

   ซาลาเปาเมืองจีนอ่ะนะ?...นอกจากขงเบ้งแล้ว คังยูก็ได้ตั้งฉายาให้คนอื่นอีกแล้วครับ...ผมไม่เคยตั้งฉายาให้ใครนะ...(เหรอ)

   ผมมองเขาด้วยใบหน้าซีดเผือด กลัวเขาจะป่าวประกาศและก็ร้องให้ผมกับคังยูถูกจับไปเชือดเพราะแอบเข้าวังมา

   “เขาเป็นพี่เลี้ยงองค์ชายรอง ไม่ต้องห่วง...เขาค่อนข้างที่จะ...สนิทกับข้า” คังยูมองหน้าหมั่นโถที่ก้มหน้าลงอย่างนอบน้อม “ดูเหมือนว่าตำหนักต้องแสงจันทร์นี้จะไม่ว่างแล้ว” เดี๋ยว มันพูดชื่อตำหนักที่ผมตั้งให้เหรอ “เจ้ากับข้าต้องไปหลบที่ตำหนักองค์ชายรองก่อน”

   ตายโหงละมึง...คิดได้ไง...ถ้าองค์ชายมาหัวกูกับมึงจะไม่แบะเหรอเนี่ย
   
   “ไม่ได้! ทำแบบนั้นไม่ได้นะ!” อย่างน้อยต้องแสงจันทร์ก็ไม่มีเจ้าของไม่เหมือนตำหนักองค์ชายรองที่มีเจ้าของและก็ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่
   “เจ้าไม่ต้องกลัวญาติของข้าหรอก”
   “ใครจะไปรู้ล่ะ เผื่อญาติของเจ้ามีนิสัยบ้าเลือด ชอบลงโทษผู้อื่นขึ้นมา”

   ดูเหมือนคำพูดนั้นจะทำให้คังยูรู้สึกโกรธนิด ๆ

   “พระองค์จะไม่ทำเช่นนั้น”
   “เขาไม่ทำกับเจ้า แต่จะมาทำกับข้าน่ะสิ”
   “เลิกพูดมากได้แล้ว!”

   ถ้ามันเอาอะไรมายัดปากผมได้มันคงเอามาแล้วล่ะครับ คังยูรีบจับตัวผมให้เดินตามหลังหมั่นโถไปช้า ๆ และผมกับมันก็ได้แอบเข้าไปในตำหนักขององค์ชายรอง ผู้ซึ่งตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหนในตอนนี้
   










   ตำหนักองค์ชายรอง
   อย่างที่ผมเคยบอกว่าเป็นตำหนักขนาดกลาง แต่เชื่อไหมครับว่าข้างในหรูหราอลังการมาก เสาบางต้นสักลายมังกรทอง เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่วางเรียงรายกันอยู่ก็มีลายมังกรทอง บอกได้เลยว่าเข้าไปแป๊บเดียวก็รู้สึกแสบตาแล้ว ตรงหัวมุมมีชุดชุดหนึ่งที่ผมเคยเห็นในซีรี่ส์ในบางเรื่อง
   คล้ายกับชุดแต่งงานอะไรทำนองนั้น...แต่เป็นขององค์ชายนะครับ
   “เฮ้อ” คังยูเห็นชุดนั้นแล้วทอดถอนใจ
   “องค์...เอ๊ย คุณชายซองโจ จะหลบอยู่ที่นี่นานแค่ไหนหรือขอรับ” หมั่นโถก้มหน้าถาม
   “ข้ากับคัง...เอ่อ ซองโจอยู่ไม่นานหรอกขอรับ เพราะไม่รู้ว่าองค์ชายรองจะกลับมาเมื่อไหร่”

   หมั่นโถทำหน้าไม่ถูก แต่ก็โค้งอย่างนอบน้อมและเอ่ยคำลา จากนั้นก็ปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบ
   
   พระเจ้า ผมกับคังยูวีไอพีขนาดไหนเนี่ย ตอนนี้ผมกับเขากำลังนั่งเล่นนอนเล่นอยู่ในห้องขององค์ชายรองแห่งโชซอนเขียวนะครับ องค์ชายรองที่เป็นสายเลือดโดยตรงของพระราชา!
   แถมท่าทางกำลังจะใกล้เข้าพิธีวิวาห์เสียด้วย

   คังยูดูไม่ตื่นเต้นเหมือนกับผม เขาทำท่าเหมือนอยู่ที่นี่มานานตั้งแต่เกิด ไม่ว่าอะไรจะอยู่ตรงไหน เขาก็ไม่ได้สนใจใคร่รู้เหมือนผม ตรงกันข้าม เขากลับนั่งนิ่ง ๆ พิงหน้าต่าง และก็มองออกไปข้างนอกนิ่ง ๆ ในขณะที่ผมพลิกของดูแล้วพลิกของดูอีก แต่ไม่ลืมที่จะเก็บไว้ที่เดิมเป๊ะนะครับ

   “เจ้า...เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมค่อย ๆ ถาม ตอนนี้มีแค่ผมกับมันอยู่ในห้องที่ประทับขององค์ชายรองเท่านั้น เพราะจู่ ๆ อีกฝ่ายก็เงียบไป ผมก็เลยต้องถามไถ่ดู “ถ้าเจ้ากลัวเรื่องจะถูกองค์ชายรองจับได้ เจ้าไม่ต้องกลัวหรอกนะ ข้ายังไม่กลัวเลย” จริง ๆ สั่นมากครับข้างในจิตใจ แต่สั่นสู้...
   คังยูลอบยิ้มออกมานิดหน่อย ก่อนที่จะมองไปที่หน้าต่างอีกรอบ

   “เล่าให้ข้าฟังได้นะ”

   อยากมีน้ำปั่นเย็น ๆ มาดูดจู๊ด ๆ ระหว่างที่ฟังจังเลยครับ
   เดี๋ยว...มันยังไม่เล่าเลย

   “ข้าเล่าให้เจ้าฟังได้หรือ”

   “ได้สิ” แม้จะไม่มีน้ำปั่น...ก็ฟังได้อยู่นะ

   “ข้าก็แค่...คิดมากแทนญาติผู้พี่ของข้า” คังยูพยักเพยิดไปที่ชุดแต่งงานที่อยู่ไม่ห่างจากเขา “เขากำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน กับคนที่เขาไม่มีใจด้วย...”
   “อ่าฮะ...”

   เกาหลีชนคนตรงหน้าก็คงจะงงกับเสียงอ่าฮะของผมอยู่หน่อย ๆ แหละ แต่ดูเหมือนจะมีเรื่องให้มันคิดมากกว่า มันก็เลยไม่ท้วงติงว่าเป็นภาษามนตร์ดำอีก

   “เจ้าเคยเล่าให้ข้าฟัง ว่าถ้าเป็นเจ้า เจ้าจะไม่ยอมแต่งใช่หรือไม่”
   “…”
   “แต่เรื่องของญาติผู้พี่ของข้า มันขึ้นอยู่กับขั้วอำนาจทางการเมือง หากญาติผู้พี่ของข้าแต่งงาน เขาจะได้รับการสนับสนุนให้เป็นองค์ชายรัชทายาทในอนาคต”
   “ตอนนี้ยังไม่มีองค์ชายรัชทายาทอย่างนั้นหรือ”
   
   คังยูทำหน้าด่าผมเหมือนผมถามอะไรโง่ ๆ มันเป็นเรื่องที่ประชาชนชาวโชซอนควรรู้แต่ผมเจือกจะไม่รู้

   อ้าวไอ้นี่ ไม่ถามกูบ้างล่ะ ว่าใครเป็นนายกรัฐมนตรีที่ไทยตอนนี้

   (เราจะทำตามสัญญา...ซาวน์มา)

   “ยังไม่มีใครได้รับการแต่งตั้ง” คังยูตอบ
   “องค์ชายรองผู้นี้ เป็นบุตรที่เกิดจากพระสนมเอกไม่ใช่หรือ” จะเป็นองค์ชายรัชทายาทได้ด้วยเหรอ
   “เขาก็มีสิทธิ์ได้รับเลือกใ้แต่งตั้งเป็นองค์ชายได้เช่นเดียวกัน ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพระพระราชาและก็ขุนนางฝ่ายต่าง ๆ”

   มึนตึ๊บ...แล้วบุตรที่เกิดจากพระมเหสีล่ะ เชื้อสายที่ได้รับการแต่งตั้งโดยตรงน่าจะมีเปอร์เซ็นต์ถูกแต่งตั้งได้มากกว่า
   คงจะลึกเกินไปหากผมถาม เดี๋ยวมันจะหาว่าผมโง่อีก...

   “เขาไม่อยากแต่ง”
   “…”
   “เขาไม่สนใจอำนาจทางการเมืองอะไรทั้งนั้น”
   “…”
   “เจ้ารู้ไหมว่าสิ่งเดียวที่เขาสนใจคืออะไร”

   จะรู้ไหมเนี่ย...ผมทำเป็นเงียบ ๆ ไม่กล้ากวนตีนเดี๋ยวมันเลิกเล่า ผมก็หมดสนุกอ่ะดิ
   
   “อะไรหรือ”

   “อิสระ...และก็...” คังยูตวัดสายตามามองหน้าผม ผมกลืนน้ำลายเบา ๆ เพราะสายตาแบบนั้นมันมิใช่สายตาเหมือนที่มันเคยมองผม มันดูจะมีอะไรที่ลึกซึ้งลงไปกว่านั้น

   “และก็...อะไรล่ะ”

   “และก็...ความรักที่เขาสามารถรักได้ด้วยหัวใจของเขาเอง”

   เท่เนอะ...องค์ชายรองผู้นี้แม่งไอดอลสัด ๆ

   “ข้าอยากรู้ว่าถ้าเป็นเจ้าโดนบังคับให้แต่งงาน ดีไม่ดีอาจจะได้แต่งในเดือนหน้า เจ้าจะทำเช่นไร”
   “อืม ถ้าจะถามข้า ข้าก็จะตามตามประสาคนที่คิดอะไรไม่ค่อยลึกลับซับซ้อนเท่าไหร่”
   “ยังไงล่ะ”
   “ข้าจะ...หนีกระมัง”
   “หนีงั้นเหรอ”
   “ใช่ หากข้าเป็นองค์ชายรองลูกพี่ลูกน้องของเจ้า ข้าจะหนี ไปใช้ชีวิตสันโดษอยู่ที่ไหนสักที่ ที่ที่ไม่มีผู้ใดบังคับข้าเรื่องแต่งงานหรือว่าเรื่องใดใด”
   คังยูหลุดขำออกมาเล็กน้อย “เจ้าพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย”
   “มันไม่เห็นยากตรงไหน ก็แค่หนี...”
   “อืม ไว้้เมื่อข้าเจอองค์ชายรอง ข้าจะชี้แนะเขาอย่างนี้”
   “เจ้าจะบ้าเหรอ ชีวิตจริงแบบนั้นจะมาขึ้นอยู่กับคำพูดง่าย ๆ ของข้าได้อย่างไร”
   “ก็ไม่แน่นะ” คังยูมองไปที่ข้างนอกหน้าต่างอีกรอบ “คำพูดของเจ้าอาจมีผลกับเขามากก็เป็นได้”
   “องค์ชายรอง...ทรงมีใครในใจแล้วอย่างนั้นหรือ”
   กรามของคังยูกระตุกเล็กน้อย “เจ้าว่าไงนะ”
   “เขาดูไม่ชื่นชอบการแต่งงานครั้งนี้มากมายพอดู แสดงว่าเขาต้องมีอะไรในใจ”
   “…”
   “จะว่าไป เจ้าก็ต้องแต่งงานเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

   คังยูมองใบหน้าที่ผมจ้องเขม็งไปที่เขา ท่าทางของเขาดูจะวิตกแปลก ๆ กับสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้

   “พวกพระญาติกับเชื้อพระวงศ์นี่เป็นเช่นใดกัน เอะอะก็จะแต่งงาน แต่งงาน แต่งงาน”

   ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงถอนหายใจโล่งอกมาจากฝั่งของคังยูนะ...
   หารู้ไม่ว่าการที่ผมพูดอะไรไปแบบนั้นมันเหมืิอนการใช้มีดมาคว้านหัวใจของผมอยู่ลึก ๆ
   อย่าลืมนะครับ...ว่าตัวผมมีลียองวอนอยู่ครึ่งหนึ่ง
   และความรู้สึกเจ็บปวดเรื่องคังยูจะต้องแต่งงาน...ก็เริ่มเจ็บปวดลามมาจนถึงอีกครึ่งหนึ่งที่เป็นตัวของผมเอง

   เพียงแต่...ผมพยายามกดมันลงไปก็เท่านั้น
   ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่...
   ไอ้เรื่องชอบผู้ชายในยุคของผมมันเป็นอะไรที่ถูกยอมรับกันอย่างโจ๋งครึ่ม แตกต่างจากยุคที่ผมอยู่ในตอนนี้ หากผมถลำลึก ผมกลัวว่าผมจะประสบพบชะตาเดียวกันกับตัวเองในชาติก่อน ชะตาเดียวกันกับลียองวอน ที่ทำได้แค่เพียงระบายความในใจออกผ่านตัวอักษรในสมุดบันทึก
   ผมกลัว...กลัวว่าผมจะเป็นแบบนั้น

   และยิ่งอีกฝ่ายเป็นซองโจหรือคังยู ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลา นิสัยที่ตอนแรกอาจจะดูไม่น่าคบไปสักนิดแต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ก็นับว่าเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากคนหนึ่ง
   ในตอนที่ผมจับจ้องมองเขาที่ที่ประทับขององค์ชายรอง...ผมกลัวใจของตัวเองเหลือเกิน

   “หนี...งั้นเหรอ” คังยูรำพึง

   ถ้าหากผมได้หนีไปที่ไหนสักที่...ไม่รู้ทำไมผมอยากหนีไปกับคังยู

   เจ้าอยากไปยุค 2015 กับข้ามั้ย...











   นั่งก็แล้ว นอนก็แล้ว กินก็แล้ว คังยูก็ไม่ยอมพาผมออกไปจากตำหนักนี่เสียที นี่ผมกลัวองค์ชายกลับมาชิบหาย และพอเขาเห็นผมกับอีกคนอยู่ในห้องนี้ คนที่โดนลูกโทษไม่น่าจะใช้พระญาติของเขา แต่เป็นผมนี่...ผมนี่แหละที่จะถูกโบยจนก้นบวม
   คังยูเอาแต่บอกว่ายังไม่ถึงเวลา ยังไม่ถึงเวลาอยู่นั่น ผมที่อยู่เฉย ๆ จึงเซ็งแย่ ก็เลยหาอะไรทำฆ่าเวลาด้วยเรื่องตลกที่ผมคิดเองขำเอง

   “ภาษามนตร์ดำ?”
   “ใช่ เจ้าอยากลองพูดภาษามนตร์ดำของข้าดูบ้างไหมล่ะ”
   “ไม่ ดูไร้สาระ”
   “ก็ข้าไม่มีไรทำนี่นา หรือเจ้าจะนั่งเฉย ๆ รอให้เวลามันผ่านไปล่ะ”
   “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ลองว่ามาสักสองสามคำ”
   
   เพราะว่างเกินไปอาจทำให้หนุ่มร่างงามมีจิตใจที่เปลี่ยนไปก็เป็นได้ ผมยิ้มกริ่ม ก่อนที่จะเริ่มสอนภาษาไทยในขณะที่เกาหลีชนคนนี้คิดว่ามันเป็นภาษามนตร์ดำ
   มนตร์ดำอะไรกันฟะ นี่เป็นภาษาที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกแล้วนะ

   “คำแรก...พูดตามข้านะ...กูมันบ้า”   
   “คำนี้มันแปลว่าอะไร”

   โห ฉลาดมาก ไม่พูดจนกว่าจะรู้ความหมาย




   “เอ่อ แปลว่า แปลว่า...ควบคุมสติไม่อยู่ ควบคุมความคิดไม่ได้อะไรทำนองนั้น”
   “คำนี้มันมีประโยชน์อันใด ทำไมเจ้าถึงสอนข้า”
   “…”
   “กู แมน บ้ะ?”
   “กูมันบ้า”
   “กูมานบ้า”
   “ฮ่า ๆๆๆ กูมันบ้า”
   “กู มาน บ้า”



   บอกเลยว่าโคตรฮา...นาน ๆ ทีจะมีเรื่องที่ผมเก่งกว่ามัน




   “อยากกินไก่”
   “ยัก คิน ไข่”
   “อยาก กิน ไก่”
   “หยัก คิน ไข่”




   “เจ้าก็เก่งเหมือนกันนะนี่”
   “แน่นอนอยู่แล้ว” เฮอะ พูดก็ไม่ชัดยังจะถือโอกาสขี้โม้อีก




   “คำนี้บ้าง มีความหมายว่ารูปงาม มีความสามารถ และเป็นที่รัก”
   “ที่รักอย่างนั้นหรือ” มันได้ยินความหมายแรก ๆ ที่ผมพูดถึงมั้ยเนี่ย
   “ใช่”
   “มนตร์ดำของเจ้าต้องพูดว่าอะไรล่ะ”



   “จูเนียร์”




   นี่แหละครับ รูปงาม มีความสามารถ และเป็นที่รัก
   แม้ตอนนี้คนไทยด้วยกันจะเบ้ปากใส่ผมกันใหญ่แล้ว แต่คังยูคนนี้มันไม่รู้หรอกครับว่าความหมายจริง ๆ มันคืออะไร
   ฟินล่วงหน้าไว้ก่อนเลยผม...หล่อ เก่ง และใคร ๆ ก็รัก



   “ไม่สมเหตุสมผลกับคำว่าที่รักเลย” คังยูท้วง



   “…” ผมชักสีหน้า



   “จู๋...เหี่ย”   

   เหี่ย ภาษาอีสานแปลว่า หล่น
   จู๋กูไม่ได้หล่นไปไหนนะโว้ยยยย!!!!





   “จู๋เหี่ยเหรอ ฟังดูคล้ายภาษาจีนยิ่งนัก”
   “พ่องดิ จูเนียร์โว้ย จูเนียร์”
   “จู๋ เนีย”
   “ใกล้แล้ว ๆ ตัดจู๋ออก”
   “อะไรนะ”   
   “จูเนียร์”
   “จู เนียร์”
   “ใช่ ๆ จูเนียร์”
   “จู...เนียร์”
   “…”
   “ที่รัก”




   “…”




   “จูเนียร์...ที่รัก”







   ผมอ้าปากค้างไปแล้ว
   รู้สึกว่าที่แกล้งมันมาทั้งหมดนั้นกรรมได้ตามสนองผมแล้ว...
   ตอนนี้ใบหน้าของผมแดงเถือกยิ่งกว่าลูกเชอร์รี่มะเขือเทศหรือแม้แต่กระทั่งน้ำแดงที่เอาไว้แก้บน
   ไม่น่าเล่นแบบนี้กับมันตั้งแต่แรกเลย

   “เจ้าเป็นอะไรไป”
   “ขะ ข้า...ข้า...”   
   “หืม?”
   “ข้าไม่ได้เป็นอะไร”
   “สอนข้าอีกสิ ข้ารู้สึกว่ามันแปลกใหม่สำหรับข้าดี”
   
   ไม่เอา ไม่เล่นแล้วโว้ย...
   แม่ง...แบบนี้มันโคตรจะอันตรายต่อหัวใจของผมมาก
   สิ่งที่ผมกลัว...มันอาจจะเกิดขึ้นเร็วกว่าที่ผมคาดคิดเอาไว้ก็เป็นได้...

   
   ผมเห็นคังยูแอบจิ๊กสมุดขององค์ชายรองมาเขียนอะไรไม่รู้ยิก ๆ ดูเหมือนเขาจะจดมนตร์ดำที่เขาเพิ่งได้เรียนรู้ลงไปกันลืมเอาไว้

   


   ยองวอน จูเนียร์...ที่รัก





TBC*








Talk : คังยูควบสอง...#ไม่ใช่
ถ้าคนอ่านสงสัยว่าตอนนี้ลียองวอนตัวจริงไปไหน คนเขียนขออุบไว้ก่อนนะคะ
เดี๋ยวจะเฉลยในเรื่องแน่นอน จะพยายามบรรยายออกมาให้เห็นภาพที่สุดค่ะ

ยืนยันคำเดิมว่าไม่ว่าต่อไปอนาคตจะดราม่ามากขนาดไหน...(มองจากนิสัยใจคอนังน้องจูแล้ว...คงอีกไกลน่าดูกว่าน้องนางจะดึงเข้าสู่ดราม่าได้)...ก็จบแฮปปี้เอนดิ้งแน่นอนนะคะไม่ต้องห่วง : )


   

   

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 25-06-2015 01:07:13

 :z13: :z13: :z13:
จิ้มมมม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 25-06-2015 01:15:39

คนที่ซึนคงเป็นนังจูแล้วหล่ะ 555555

......................................

โอ้ยย คนแก่ฟิน องค์ชายทำอะไรเนี่ย ไอที่จดบันทึกตอนท้าย
มันทำเอาเราฟินจนทึ้งหัวตัวเอง

อิน้องจู แกไม่ต้องกลัว อิองค์ชายไปไหนไม่รอดละ เหลือแต่อุปสรรคใหญ่ๆเท่านั้นหล่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-06-2015 01:17:51

เขินนนนนน
ฮาอะ นางเอ๋อได้อีก
ก็โอนะ หนีไปยุค2015ด้วยกัน หนีละโผล่เกาหลีละบินกลับไทย
กลายเป็นโอปป้าคังยู เก๋ๆคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-06-2015 01:38:54

แหม่ ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยน่ะจูเนียร์...ที่รัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 25-06-2015 01:43:05

เก๋ไก๋มากลูก หนีไป2015
ยองวอนยังอยู่อีกหรือ
น้องจู สอนอะไรองค์ชายคะ แหมมพี่นี่ฟินโลกแตก จูเนียร์ที่รัก
มีคนเดียวที่ซึนสินะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 25-06-2015 01:45:14

โอ๊ย เขินๆ รู้สึกอยากเปลี่ยนชื่อขึ้นมาเลย ////วิ่งหลบรองเท้าน้องจู :z6:
สอนมนต์ดำคังยูไปเรื่อยๆ เผื่อได้หนีมา2015  :laugh:
จะหลบออกจากตำหนักได้มั้ยล่ะเนี่ย รอตอนต่อไปจ้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 25-06-2015 01:46:44

 :-[


 :L1:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JaaJaaJaaJaa ที่ 25-06-2015 02:21:44

จู๋เหี่ย ที่ร๊ากกกก กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 25-06-2015 02:28:49

องชายยยยยย ย ยน่ารักเกินไปแล้ววว เอาใจเพ่ไปเลยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-06-2015 02:30:19

โอ้ยยย เล่นเองตายเอง 55555
จูเนียร์ ที่รัก คำนี้มันได้ว่ะคังยู อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 25-06-2015 02:46:14

คนเขียนพูดแบบนี้อนาคตมีดราม่าแน่ๆ  เตรียมใจรอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 25-06-2015 03:47:51

อื้อหือออ จูเนียร์ ที่รัก กรี๊ดดดดดด อยากจะดิ้นตายย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 25-06-2015 04:59:37

ต๊ายตาย  ฉันเอ็นดูอิเด็กสองคนนี้จัง จนไม่อยากจะเชื่อว่าต่อไป สองคนนี้จะต้องพบเจอเหตุการณ์อะไร


ได้แต่ภาวนาให้ทั้งสองคนมีรอยยิ้ม ตลอดไปนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-06-2015 06:05:34

ดีๆๆ หนีไปยุค 2015 เลยยย
หึๆๆ แสดงว่าคังยูรู้ใจตัวเองแล้วสินะ ถึงส่งสายตาลึกซึ้งให้อิจูน่ะ -.,-
ยองวอนอยู่ไหน?? กลับไปยุคปัจจุบันแทนอิจูเปล่า? (เดามั่ว)
มาต่อไวๆ น้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: milky way ที่ 25-06-2015 06:49:18

จูเนียร์ ที่รัก :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 25-06-2015 06:55:08

เจอ จู๋เหี่ย เข้าไป ขำตาสว่างเลย 5555 :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-06-2015 07:15:12

บักจู แอบบอกความนัยอะไรหรือเปล่า อะหุๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 25-06-2015 07:16:14

ฟินกระจายยยยย
น้องจูน่ารักกกกก
คังยูน่าเลิฟฟฟฟฟ
รีบมาต่อนะค่ะไรท์
รอตอนต่อไปคร้าาาาา  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-06-2015 07:28:14

 o13  มันต้องอย่างนี้สิ กระต่ายเจ้าเลห์
บอกแผนพาหนีไป2015ไม่พอยังหลอกให้เรียกว่าที่รักอีก
ยองวอนในตัวเจ้าคงฟินตัวแตกไปแล้วสินะถึงได้หน้าแดงขนาดนั้น  :o8:   

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ  :mew1: 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-06-2015 07:31:46

ยองวอนเจ้าหนิน่ารักจริงๆๆๆ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 25-06-2015 07:44:50

หนีเลยๆๆๆๆ อย่าลืมพกเงินไปด้วยเยอะๆนะ ฮ่าๆๆ//ผิด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 25-06-2015 07:47:15

เจินเลยอ่ะ>/////<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 25-06-2015 07:47:49

เป็นไงล่ะน้องจู อิอิ
เรารู้สึกเขินสายตาขององค์ชายอ่ะ  มันมีความหมายลึกซึ้ง
นอกจากน้องจูจะต้องแคะหูแล้ว น่าจะต้องใส่แว่นด้วยนะ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 25-06-2015 07:48:31

องค์ชายน่ารัก จูเนียร์ก็น่ารัก
จะแกล้งเขา แต่องค์ชายทำเอาใจสั่นแทน :3125:

 :mew1: :pig2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-06-2015 08:24:58

แหมคังยู แหมมมมม o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 25-06-2015 08:28:38

ไม่อยากให้ไปยุค2015เลยยย อยากให้จูเนียร์เป็นมเหสี(?)อยู่ในยุคเน้ :ling1:  จูเนียร์เอาความรู้(?)สมัยใหม่มาช่วยบ้านเมืองสิ ประชาชนยอมรับเเน่ๆ เเหม ตัวเองก็น่ารักขนาดนี้ :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-06-2015 08:31:06

แกล้งเขาสนุกนัก
เป็นไงล่ะของเขาตัว5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 25-06-2015 08:33:50

จู๋...เหี่ย... :laugh: :m20: ฮาามากอ่ะ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 25-06-2015 08:38:06

ขำอ่ะ หัวเราะเยอะมาก
น้องจูเนียร์เล่นตัวเองเสียแล้ววว
เกือบเขินแหละติดว่าขำมากกว่า 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 25-06-2015 08:39:03

หืมม ยังมียองวอนตัวจริงด้วยย
ยองวอนมีสองโคนนนนนนน
 :hao4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreamii8_ ที่ 25-06-2015 08:46:21

โอยยยยยย จูเนียร์..ที่รักกกก ฟินแรงมากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-06-2015 08:53:04

ขำหนักเลยค่ะตอนที่น้องจูโมเมว่าชื่อตัวเองมีความหมายว่า 'ที่รัก หรืออะไรเทือกๆ นั้น' ทำไปได้เนอะคนเรา >.< น่ารักจนฉุดไม่อยู่แล้วน้าา :-[ กับข้อเสนอที่ว่าจะชวนคังยูมาปี 2015 ก็เข้าท่าดีนะคะน้องจู ทีนี้ล่ะใครที่นั่นก็จะตามหาคังยูไม่เจอ คราวนี้ก็เป็นอิสระได้สมใจอยากเลยเชียวล่ะเน้อ ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 25-06-2015 09:01:56

จูเนียร์ ทำดีมาก o13 คือฟิน คือดีงาม คือจิกหมอน คือหัวเราะคิกคักคนเดียว :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: eium ที่ 25-06-2015 09:04:15

ยัยน้องจูจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจตัลล้าคคคคครคคคคคคค :impress2: โอ้ยยยยยยยคังยูอปป้าซารางเฮฮฮฮฮ  :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-06-2015 09:06:49

สุดยอดตอนนีฟินมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bonusbobobo ที่ 25-06-2015 09:19:47

ยองวอน จูเนียร์ ที่รัก องค์ชายยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-06-2015 09:33:03

หูยยยยยย เขาเรียกที่รักแล้วอ้ะ
เนียนเลยนะ จูเนียร์ อิอิ
วานเว่อออออร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 25-06-2015 09:35:46

รีบรักกันเลย เวลาไม่มีแล้วนะ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 25-06-2015 09:54:38

ที่รัก...... :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 25-06-2015 10:45:04

เขินแทนนางน้องจูจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 25-06-2015 11:39:22

ถ้าคังยูไปอยู่ยุค
2015  คงสนุกนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 25-06-2015 13:09:47

นางจูเล่นงี้เลย
คังยูตกหลุมแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 25-06-2015 13:17:35

 :z3: ฟินเจ้าค่ะ น่ารักมาก. ชอบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 25-06-2015 13:50:26

ชอบเรื่องนี้ ☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆ น่ารักมากกกกกกกกกก แบบว่าฟินนนนนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 25-06-2015 14:36:39

ขำ 'จู๋...เหี่ย'
แรงมาก 555555555555555555555555555555555
คังยูหนีมายุค 2015 เลยมามะ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 25-06-2015 15:12:58

เข้าใจสอนนะน้องจู เขิลตามเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 25-06-2015 15:42:24

'จูเนียร์...ที่รัก' ว่าเขินหนักแล้ว ที่พี่คังยูจดยิ่งทำเขินหนักกว่าเดิมอีก
'ยองวอน จูเนียร์...ที่รัก' ระเบิดตัวเองแปป ฟินมากกกก อยากจิกรีดร้องลั่นห้อง
นังจูโดนแล้ว หัวใจทำงานหนักเลยสิ อิอิอิ รีบๆรักกันนะเธอ เราเอาใจช่วยอยู่
มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคะ รออ่านอยู่น้าาา เลิฟๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 25-06-2015 19:12:17

กลายเป็นภาษารักเลยทีนี้ งื้อออ อยากได้แบบคังยูสักคน :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 25-06-2015 19:19:15

ทำไมเราคิดว่ายองวอนอาจจะสลับยุคกับหนูจู แล้วไหงเราคิดว่ายองวอนได้กับเพื่อนกล้วยแว้ ไม่เอาไม่คิด ไม่คิด ไม่คิด----
ย๊ากกกกกกกก :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 25-06-2015 20:04:15

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด คังยูแอทแทคหัวใจเหลือเกิน
จูเนียร์ที่รัก สอนอะไรไปอันตรายต่อหัวใจละเกินนน  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: palm_dez ที่ 25-06-2015 21:25:57

โอ้ยย น่ารักมากกก><
เป็นเรื่องเเรกเลยนะเนี่ยที่กดเข้ามาดูเช้ากลางวันเย็นว่าอัพรึยัง
พออัพปุ๊ปนี่จะทิ้งทุกสิ่งอย่างมานั่งอ่าน
ชอบความกวนส้นของน้องจู
ชอบความซึน+ปากหนักของคังยู
อยากให้ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ มีโมเม้นท์น่ารักๆชวนจิกหมอนอย่างนี้ออกมาเรื่อยๆน้า ป้าฟินนนนน
รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-06-2015 21:57:27

ตลกจู๋เหี่ยยยยยย 555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 25-06-2015 22:00:11

น่ารักมากกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 25-06-2015 22:21:49

กรี๊ดเลยอ่ะ ขำมากกกกกก
หนีตามกันไปเลยค่ะคุณลูกทั้ง 2 ชั้นอยากเห็นคังยูโอปป้า เวอร์ชั่น 2015 มากกกกกกก
อยากอ่านเรื่องต่อแล้วอ่ะ จงมาอัพให้ถี่ขึ้น ณ บัดนาว
ปล.เปิดจองพร้อมโอนไหมคะเรื่องนี้ เงินในกระเป๋ามันสั่นน่ะค่ะ 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 25-06-2015 22:41:00

อ่านมาจนถึงตอน 6   เห็นมีคอมเม้นนึงพูดถึง Roof top prince   มันใช่เลยค่ะเราก็นึกถึงบรรยากาศเรื่องนั้นเหมือนกัน  ปนๆไปกับอีกเรื่องที่ยูชอน อาอิน จุงกิเล่น อันนั้นบรรยากาศในซองยุนกวานมาเต็ม      แต่ถ้าเรื่องราวความรักก็นึกถึงเรื่องแรกมากกว่าอยู่ดีแต่ไม่ขอจบละสุขแบบเศร้าในจิต เหมือนในซีรี่ย์ได้มั้ยคะชิฟฟอนเค้ก   เอาแบบแฮปปี้ให้กล้วยมันหลงรักยองวอนที่สลับจิตไป 2015 แทนส่วนจูเนียร์คนนี้ปล่อยมันไว้ยุคโชซอนได้มั้ย   

นี่อ่านแล้วทนไม่ไหวต้องแว๊บมาเม้น    ขอรีบกลับไปติดตามต่อก่อนนะคะ   

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 25-06-2015 22:58:34

ขำกร๊ากเลย  จู๋ เหี่ย   :laugh: :laugh: :laugh:

อย่างน้อยๆ ก็มีการันตีว่าจบแบบแฮปปี้   :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-06-2015 00:47:45

โอ้ยยยย!! ตะแร้ววว ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 26-06-2015 01:13:20

จูเนียร์ที่รัก

กรี๊ดดด พูดอะไรออกมาน่ะคุณชายยย
กรี๊ดดดดด เขินไปสิบแปดตลบบบ
ฮือออออ เขินกว่านังจูอีกจุดนี้  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MunashiiSora ที่ 26-06-2015 01:32:27

ไม่ใช่ว่ายองวอนตัวจริงไปอยู่ในยุค 2015 นะ
ถ้าเป็นงั้นจริงนี่สงสารนางแย่เลย ยิ่งอ่อนต่อโลกอยู่ 555555555555555

ในใจอยากให้จูเนียร์กลับไปยุคปัจจุบันละไปเจอคังยูเวอร์ชั่น 2015
แต่เรื่องในยุคโซชอนนี่สิจะเป็นยังไง คิดไม่ออกจริงๆ

ยังไงก็ขอจบแบบแฮปปี้เอนน้าาา สู้ๆ ไฟท์ติ้ง  :L2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-06-2015 04:04:36

จู๋...เหี่ย โอ๊ยยยยย โคตรขำ :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 26-06-2015 06:52:15

ง่อว์ๆๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ น่ารักมากเลย จูเนียร์ที่รัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 26-06-2015 15:53:58

ขอบคุณสำหรับคำยืนยันฮะ
ถูกใจที่ซู้ดดดดด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 26-06-2015 20:40:10

เพิ่งเคยอ่านแนวย้อยอดีตเกาหลี ฮาดี สนุกมาก
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง นิราศ การรำพึงถึงคนรักสิ่งที่เป็นที่รักสถานที่ แต่เรื่องสนุกกว่าที่คิดเยอะๆๆๆๆๆๆๆเลย
มาต่อๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mishiyosan ที่ 26-06-2015 22:18:04

น่ารักมากกกกกกกกก :katai2-1: :hao5:
จูเนียร์ที่รักอะไรกัน :z3:
นอกจากจูเนียร์ยังมียองวอนอีเหรอคะ.... แววดราม่าเริ่มมา :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 26-06-2015 22:19:33

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: AttoSama ที่ 28-06-2015 03:29:54

ได้แบบคังยูสักคนนี่จะตั้งใจเรียนนน

#โดนยองวอนถีบ 5555
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 28-06-2015 20:32:52

น่ารักง่าาาาาาา

รอจ้า ชอบเรื่องนี้

 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 29-06-2015 01:30:19

มารอค่าาาาา

นี่ทำเราคลั่งหนักถึงขนาดต้องไปนั่งดู sungkyunkwan รอเลยอะ
ปกติตะไม่อ่านไม่ดูอะไรซ้ำนะ   แต่คือทนไม่ไหวไง 5555 อยากอ่านแล้วเลยต้องไปนั่งดูรอพลางๆ    มาต่อเร็วๆนะค๊ะตัวเอง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 29-06-2015 03:08:31

เขินแทนจูเนียร์เลยยยย หน้าร้อนๆจะไหม้ล่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: naiRydaL ที่ 29-06-2015 14:30:05

ยองวอน จูเนียร์ ที่รัก

งื้อออออ

คังยูปากแข็งแต่ใจอ่อนนะ

รอวันให้คังยูเปิดเผยความรู้สึก

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ค่าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-07-2015 08:26:39

เงิบสินะ จูเนียส์ที่รัก อร๊ายยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 02-07-2015 09:05:36

คิดถึงน้องจูจังเลยน้าา.. :impress:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 02-07-2015 10:55:43

สนุกจังง
คังยูปากแข็งมาก
มองเห็นอนาคตอันวุ่นวายรางๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 02-07-2015 11:45:54

เง้ออออออออ เขินนนนนนนนนน :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-07-2015 23:02:01

คิดถุงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 03-07-2015 01:35:00

อยากอ่านนิราศโชซอนต่อแล้วอ่ะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 03-07-2015 01:36:25

รออยู่นะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 03-07-2015 18:43:45

ไปไหนแล้วง่าาา มาอัพหน่อยยย คิดถึงจูเนียร์กันซองโจแล้ว
มาอัพอีกเร็วๆน้า >< รออ่านอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 03-07-2015 22:27:40

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 06-07-2015 17:35:56

มาอัพหน่อยจิคะ อยากอ่านต่อแล้ว ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: beedy ที่ 06-07-2015 20:10:55

ได้แต่รอ รอ รอ รอ รอ  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 07-07-2015 19:26:34

รอ ฉันรอเธออยู่  :mew1: :mew1:


 :katai4: :katai4: :katai4: :z13: :z13:  :katai5: :katai5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 07-07-2015 20:41:44

 :mew2: คิดถึงแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 07-07-2015 23:05:08

คังยู<3<3<3

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 07-07-2015 23:43:51

นังจู๊ววววววววว(ใช้โทรโข่งประกาศตามหา)5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 08-07-2015 07:44:29

น้องจู๋~ เอ้ย!. จูเนียร์~~~ หนีไปเล่นที่ไหนของวังเนี่ย กลับมาให้แม่ยกหายคิดถึงหน่อยเร้วววว~ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-07-2015 08:12:21

นิราศโชซอน ตอนที่ 11




   จ๊อก จ๊อก
   
   ไม่ใช่เสียงที่เอาไว้ล้อเลียนคนอื่นว่ากระจอกแต่อย่างใด มันเป็นเสียงท้องของผมเอง ผมกับคังยูติดอยู่ในตำหนักองค์ชายรองมานานไม่รู้กี่ชั่วยามแล้ว ผมนั่งจับท้องตัวเองไปเรื่อย ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งนั่งเต๊ะท่าอ่านหนังสือนิ่งๆ อยู่มุมห้อง ท่าทางเขาสง่าผ่าเผยมาก ระหว่างที่รอผมแอบมองดูจนอิ่มตาแล้วล่ะครับ
   เดี๋ยว...ทำไมต้องแอบ ยองวอน มึงเอาอีกแล้วนะ ทำไมต้องบอกให้ตาของกูไปมองคนอย่างมันด้วยวะ   
   เฮ้อ ช่วยไม่ได้นี่ครับ ก็คนอย่างมันอ่ะ แม่งเลอค่า แม่งลิมิเต็ด ยิ่งมองก็ยิ่งรู้ว่าแพ้ ไม่ใช่แพ้ใจนะครับ! แพ้เรื่องความหล่อของมัน...
   
   โด่เอ๊ย ไอ้ซองกยุนกวานคิ้วท์บอย...

   “หิวงั้นรึ” คังยูวางหนังสือลงแล้วเลิกคิ้วสูงมองผม ไม่ ไม่มีวันที่ผมจะยอมรับในเรื่องนี้หรอก หิวเหิวอะไรล่ะ ไม่มี้ ไม่มี เพราะเห็นมันนั่งนิ่งๆ ไม่ได้ออกอาการว่าหิวอะไรเลย ผมก็เลยไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่น่ะครับ
   “…ข้าไม่หิว”
   “เจ้าแน่ใจนะ?” คังยูตวัดสายตาไปที่ของว่างซึ่งหมั่นโถวเอามาให้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เป็นขนมอะไรก็ไม่รู้ครับ มีสี่ชิ้น ผมฟาดไปทั้งสี่ชิ้น
   “ข้าแน่ใจ”
   “งั้นก็ดี ข้าว่าจะแอบพาเจ้าไปที่ห้องเครื่องสักหน่อย คงไม่ต้องทำอย่างนั้นแล้วใช่หรือไม่”
   ผมจ้องมองมันจนตาถลน “ห้องเครื่อง แดจังกึม!”
   “หา?”
   “ห้องที่มีห้องกินเยอะๆ น่ะเหรอ!”
   “จริงๆ แล้วที่นั่นตอนนี้น่าจะยังมีนางในอยู่มาก เสด็จพ่อ...” คังยูชะงักไป “เอ่อ...ฝ่าบาทคงน่าจะยังอยู่ในช่วงเสวยพระกระยาหารค่ำอยู่ ห้องเครื่องในเพลานี้คงจะกำลังวุ่นไม่น้อย”

   ผมไม่ได้สนใจรายละเอียดที่มันชี้แจงผมเลยครับ ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง สิ่งที่ผมสนใจก็คือ ของกิน ของกินและก็ของกิน
   กินวันนี้ ค่อยลดวันหน้า หวังว่าโชซอนจะมีฟิตเนสนะ

   “พักต่อเถอะ รอเวลาออกไป” คังยูยิ้มเล็กน้อยราวกับจะท้าทายความอดทนของผม มันหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อด้วยท่าทีที่น่ามอง แต่ ณ ตอนนี้ แม่งกวนตีนที่สุดเลย
   “จริงๆ แล้วข้าก็...” ผมมองมันอย่างหยั่งเชิง “...หิวนะ”
   มันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
   “ข้าหิว”
   “…”
   “คังยู ข้าหิวววววว”
   คังยูหลุดขำมาหนึ่งครั้ง ตวัดสายตาขึ้นมามองหน้าผม “เจ้าหิว?”
   “ใช่ โปรดช่วยพาข้าไปที่ห้องเครื่อง”
   “เจ้ารอหมั่นโถมาก็ได้ น่าจะอีกสัก...หนึ่งชั่วยาม”
   พ่องตาย... “ไม่ได้ รีบพาข้าไปแล้วรีบกลับโรงเรียนกันเลย”
   “เจ้าสั่งข้าได้อย่างนั้นรึ”

   อย่าคิดว่าเป็นซองกยุนกวานคิ้วท์บอยแล้วจะเอาแต่ใจตัวเองได้นะเว้ย

   “ข้าไม่ได้สั่งเจ้า เพียงแต่ว่า...” ผมถอนหายใจ ก่อนที่จะขยับร่างมาใกล้คังยูแล้วเขย่าแขน คังยูตกใจเล็กน้อยที่ผมแตะตัวเขา “...เจ้าช่วยพาข้าไปหน่อยนะ โดดเรียนมาทั้งที จะเที่ยวแค่ตำหนักองค์ชายรองมันไม่คุ้มหรอกนะ” ตามรอยแดจังกึมเลยนะเว้ย เอ็กซ์คลูซีฟที่สุดแบบที่ทัวร์ไทยที่ไหนก็ไม่ได้แบบผม!

   …จริงๆ แล้ว ผมหิว

   คังยูเอาแต่มองผม ไม่พูดอะไร แต่นัยน์ตาเขาดูกวนประสาทผมยังไงชอบกล
   
   “คังยู” ผมเรียกชื่อเขาอีกครั้ง “คังยู คังยูวววววว”

   ดูเหมือนเขาจะชอบนะครับ มึงชอบให้คนมาอ้อนเหรอ ไรของมึงเนี่ย กูหิวเว้ย เลิกเล่นได้แล้ว

   “นะ พาข้าไปหน่อย”

   คังยูคว้าหมับที่มือของผม ก่อนที่พูดขึ้นมาว่า “จริงๆ แล้วข้าก็หิวเหมือนกัน ข้ารอเจ้าเลิกปากแข็งเรื่องนี้อยู่”

   ผมสะบัดมือมันทิ้งแทบจะในทันที คังยูยิ้มนิดหน่อย ก่อนที่จะเปิดหน้าต่างแล้วค่อยๆ เหลียวออกไปมองข้างนอก ท่าทางจะกำลังวางแผนอยู่ว่าจะไปยังไง คงหนีไม่พ้นหลบแล้วหลบอีกอยู่ดีนั่นแหละครับ

   

   ห้องเก็บเสบียง
   แม้อากาศจะหนาวแต่ผมก็เหนื่อยจนต้องปาดเหงื่อ วังหลวงเกาหลีนี่ทหารยามจัดได้ว่าหนาแน่นโคตรๆ ทหารยามไม่พอครับ นางใน นางกำนัล ขุนนาง เชื้อพระวงศ์ เดินไปเดินมากันอย่างกับเดินสวนสาธารณะ ผมปาดเหงื่ออีกครั้งก่อนที่จะลอบหันไปมองคังยู รายนั้นไม่น่าจะเหนื่อย แต่ดูเหมือนลุ้นมากกว่าว่าจะมีใครมาเห็นหรือเปล่า

   “ตรงนี้จะเป็นห้องเก็บวัตถุดิบ น่าจะพอมีอะไรที่ทานได้แบบที่ไม่ต้องปรุง” คังยูอธิบายให้ฟัง
   “เจ้าเป็นพระญาติหรือองค์ชายกันแน่ รู้ไส้รู้พุงวังหลวงดีนักนะ”
   คังยูเงียบไป ก่อนจะชักสีหน้า “เจ้าจะทานอะไรหรือไม่”
   “ข้าไม่พูดอะไรแล้ว”

   ของกินสำคัญที่สุด อย่าไปทำให้พระญาติจอมเอาแต่ใจผู้นี้โกรธเลยดีกว่าครับ เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะมีใครมาเอาของที่ห้องนี้แล้ว คังยูก็เปิดประตูให้ผมเข้าไปในนั้น
   สวรรค์...นอกจากจะมีวัตถุดิบในการทำอาหารเรียงรายกันเป็นตับแล้ว ยังมีิอาหารที่ปรุงเสร็จแล้วเก็บไว้อีกด้วย! ทันทีที่เข้าไปผมก็พุ่งหลาวไปที่สำรับสำรับหนึ่งที่พร้อมเสิร์ฟ หน้าตาก็เหมือนอาหารเกาหลีโบราณทั่วไปน่ะครับที่เครื่องเคียงเยอะมาก ถ้วยเล็กถ้วยน้อยเต็มไปหมด ในขณะที่ผมกำลังจะเอื้อมมือไปจับนั่นเอง...
   
   เพียะ!

   คังยูตีมือผมเบาๆ

   “ไม่ได้ นั่นของพระราชา”

   ชิบหาย...เกือบหัวกุดแล้วมั้ยล่ะ ผมโค้งเล็กน้อยใส่สำหรับอาหารราวกับต้องการขอโทษขอโพย ส่งสายตาเป็นคำถามให้คังยูว่าผมทานอะไรได้บ้าง เขามองซ้ายมองขวา มองบนมองล่าง จนในที่สุดเขาก็หยิบซาลาเปาเหมือนบิ๊กเปาเซเว่นส่งมาให้ผม

   “ของเจ้าล่ะ”
   “แบ่งกับเจ้าไง”

   จะอิ่มกันมั้ยล่ะเนี่ย หลังจากที่ได้ของกินแล้วคังยูก็จับแขนผมให้ลงไปนั่งหลบหลังถังข้าวสาร เขาบอกว่าสำรับอาหารยังอยู่ แปลว่าอีกไม่นานต้องมีคนมายกไปแน่ๆ
   ใช่จริงๆ ด้วย ประตูเปิดออกตอนที่ผมกับคังยูกำลังเคี้ยวกันอย่างเอร็ดอร่อย นางในหลายคนเริ่มเข้ามาลำเลียงอาหารโดยมีซังกุงกำกับดูแล ผมพยายามเคี้ยวให้เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้ ในขณะที่คังยูนั้นหลบลูกเดียว

   “ครบแล้วใช่หรือไม่”

   เสียงไม่เหมือนป้าซังกุงเลยแฮะ ผมค่อยๆ เหลียวหลังกลับไปมองผ่านช่องว่างระหว่างถังข้าวสาร ไม่ใช่ซังกุง แต่เป็นคุณหนูยุนนารา
   คู่หมั้นคังยู...

   “ครบแล้วเจ้าค่ะ”
   “ข้าไม่อยากให้กระยาหารที่ข้าจัดให้พระราชานั้นมีปัญหา ทุกอย่างต้องออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด เข้าใจใช่หรือไม่”   
   “เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”
   “ดี...”
   
   คังยูที่อยู่ข้างๆ ผมไม่เห็นจะตื่นเต้นอะไรเลยกับการปรากฎตัวของคู่หมั้นของมัน ตรงกันข้าม เขากับทำท่าเหมือนอยากสกิปช่วงเวลานี้ให้ผ่านไปไวๆ

   “เดี๋ยว”
   
   ฮ่วย ทำไมยังไม่ไปกันอีก

   “เจ้าพอจะรู้เรื่องขององค์ชายซองโจหรือไม่”
   
   คนข้างๆ ผมนั่งตัวเกร็งเชียวครับ เกิดอะไรขึ้น เมื่อตะกี้้ยัยคุณหนูถามอะไรเหล่าซังกุงนะ

   “เอ่อ...ข้าน้อย...”
   “หมู่นี้พระองค์ไม่ค่อยเข้ามาในวังเพื่อเยี่ยมพระพันปีเหมือนแต่เก่าก่อน”
   “ข้าน้อยไม่ทราบเจ้าค่ะ”
   “ไม่ได้เรื่อง”

   พูดจบคุณหนูยุนนาราก็เดินเสียงดังออกจากห้องนี้ไปโดยมีซังกุงและนางในยกสำรับตามกันไปติดๆ ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ในขณะที่คังยูนั้นโล่งอกยิ่งกว่า

   “เจ้าไม่คิดจะทักทายอะไรคู่หมั้นของเจ้าหน่อยรึ”
   คังยูมองหน้าผม “เจ้าไม่ได้ยินอะไรแปลกๆ ใช่หรือไม่”
   ผมมองมันอย่างงงๆ “ไม่ ข้าแค่สงสัยว่าทำไมเจ้าไม่อยากทักทายคู่หมั้นของเจ้า”
   “ข้าเคยบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรือไงว่าข้าไม่ได้อยากแต่งงานกับนาง”
   “เจ้ากับองค์ชายรองมีชีวิตที่เหมือนกันดีนะ ไม่อยากแต่งงานเหมือนกันเลย”
   คังยูไม่พูดอะไร เอาแต่มองหน้าผมอยู่อย่างนั้น 


   “เจ้าก็รีบทานในส่วนของเจ้าซะ ถ้าเจ้าไม่ทาน ข้าจะแย่งของเจ้ามาทานแล้วนะ”







   ท้องฟ้าคืนนี้มืดสนิท เต็มไปด้วยหมู่ดาวระยิบระยับ
   แม้ว่าจะสวยน่ามองมากขนาดไหน แต่ผมกับคังยูก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะแหงนหน้าขึ้นไปมอง ตอนนี้ผมกับเขามาถึงรั้วด้านหลังของโรงเรียนซองกยุนกวานเรียบร้อยแล้วครับ กว่าจะปีนขึ้นมาได้ก็พากันเหนื่อยเอามากๆ(โดยเฉพาะมัน มันบอกว่าผมไม่ยอมปีนดีๆ สักที ต้องลีลาตลอด...มึงไม่เข้าใจคนขาสั้นหรือไงวะ) ทันทีที่มาถึงกัน ก็ต้องย่างก้าวเสียงเบาเพื่อไม่ให้ผู้คุมกฎมาเห็น นับว่าเป็นวันที่น่าจดจำวันหนึ่งเลยครับ

   “เฮ้อ...” พอหัวถึงหมอน ผมก็ส่งเสียงนี้ออกมา “เหนื่อยเป็นบ้า...”

   ข้างๆ ผมคือคังยูผู้กำลังจะเปิดตำราเรียนเพื่อที่จะอ่านหนังสือต่อ

   “เดี๋ยว ทำไมเจ้าต้องอ่านหนังสือล่ะ”
   “ข้าเกรงว่าอีกไม่นานจะมีสอบอีก”

   มึงมันขยันโดยแท้ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่ง “เดี๋ยวข้ามา”

   “เจ้าจะไปไหน”
   “ไปหาพยองอัน ของๆ ข้าอาจจะอยู่กับเขา”

   ซองชิลเอาของของคังยูมาวางไว้ให้แล้ว แต่พยองอันไม่ได้เอาของของผมมาวางไว้ในห้องให้ครับ ของที่ว่าคือถุงผ้าใส่ตำราเรียนนั่นแหละ

   คังยูพยักหน้า “อย่าส่งเสียงดังล่ะ และก็...”

   ผมที่คลานไปถึงหน้าประตูต้องเหลียวหลังกลับมามองเขาเพื่อที่จะฟังอีกรอบ

   “…รีบกลับมาด้วย”

   แม้ว่าเขาจะพูดแบบขอไปทีก็ตาม แต่น้ำเสียงนั้นมีอะไรที่แฝงลึกก็นั้น ผมสัมผัสได้ ผมพยักหน้าพลางไล่ความรู้สึกแปลกๆ ออกไป
   …งานอดิเรกของซองกยุนกวานคิ้วท์บอยคนนี้ คือชอบทำให้คนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ...หวั่นไหว

   ผมใช้เวลาไม่นานก็มาถึงห้องของพยองอัน เทียนในห้องยังถูกจุดอยู่นั่นหมายความว่าคนในห้องยังไม่นอน ผมกระซิบกระซาบเพื่อเรียกพยองอัน กระซิบอยู่นานเลยทีเดียวประตูห้องถึงเปิดห้อง
   ตาเถร...ยักษ์ดุ แม่งตอนนี้เหมือนจะแดกหัวผมแล้วครับพี่น้อง สงสัยผมกวนเขาเวลาเขานอน

   “ข้ามาหาพยองอัน”

   อย่าแทงกูนะ กูไหว้ล่ะ...ซองชิลส่งเสียงฮึออกมานิดหน่อย ก่อนที่จะบอกให้ผมเข้าไปด้านใน
   เห็นว่าพยองอันหลับไปแล้ว ผมก็เลยไม่กล้ากวนอะไรเขา...ว่าแต่มึงสองคนหลับกันแล้ว ทำไมไม่ยอมดับเทียน มึงบ้ากันป่ะเนี่ย...ผมหยิบถุงผ้าออกมาช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆ คลานออกมาไม่ให้เสียงดังรบกวนพี่ชิลผู้ไม่เคยชิวคนนี้
   ทันทีที่ออกมาจากห้อง ผมก็ป๊ะเข้าอย่างจังกับ...โทมินจุน

   “ตกใจ ข้านึกว่าเจ้าเป็นผู้คุมกฏ” ผมเอามือกุมอกอย่างตกใจจริงๆ “ขอโทษนะ ข้าชนเจ้าใช่หรือไม่ เจ้าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
   “ข้าไม่เจ็บหรอก” มินจุนออกจะขำมากกว่า “เจ้าหายไปตลอดทั้งบ่าย ข้าเกรงว่าเจ้าจะบาดเจ็บจนถึงระดับอันตราย เจ้าไม่เป็นอะไรแล้วใช่หรือไม่ ข้าไปตามหาเจ้าที่โรงหมอข้าก็ไม่พบ”
   “ข้า...ไม่เป็นไรแล้ว ตอนนั้นข้ามานอนพักที่หอน่ะ” โกหกแบบหน้าด้านๆ “ว่าแต่อะไรทำให้เจ้าออกมายามดึกดื่นค่ำคืนแบบนี้ได้ แถมเจ้ายังไม่ได้อยู่ในชุดนอน” ผมมองมินจุนอย่างสงสัย เขายังอยู่ในชุดนักเรียนเต็มยศเลยครับ
   “ข้าไปทดสอบเพื่อเป็นผู้คุมกฏน่ะ”
   “หา แล้วเจ้าได้หรือไม่”
   “ได้สิ เจ้ากำลังคุยกับคนที่กำลังจะได้เป็นหัวหน้าผู้คุมกฏในอนาคตข้างหน้านะ”
   “แทบักกกกกกกกกกกก” แปลว่าสวดยวดไปเลยลวกเพ่ “ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าหากว่าข้าต้องการออกไปข้างนอกโรงเรียน มีเจ้าเป็นผู้คุมกฏ ข้าก็จะสบาย ไม่ถูกลงโทษใช่หรือไม่”
   “…ใครจะอนุญาตให้เจ้าทำอย่างนั้น”
   
   แม่งดับฝันกูชัดๆ...สาวๆ หอจันทร์ครึ่งเสี้ยวจ๋า พี่คิดถึงหนูๆ อยู่นะ...(ได้ข่าวว่าไปครั้งที่แล้วไม่ได้สนใจเลย)

   “ข้าพูดเล่น เจ้าสามารถแอบออกไปได้ทุกเมื่อที่เจ้าอยากออกไป”

   มันน่ารักก็ตรงนี้แหละ หล่อไม่พอแถมยังใจดี...คิมซูฮยอนแห่งโชซอน!

   “แต่ข้าต้องไปกับเจ้าด้วยนะ”
   “แน่นอนอยู่แล้ว เที่ยวคนเดียวมันสนุกที่ไหนกัน”

   มินจุนส่งยิ้มให้ผม “อ้อ” เขาหยิบถุงผ้าที่เขาซ่อนไว้กับตัวออกมา “ข้ามีขนม ข้าแอบขโมยตอนทดสอบเสร็จจากห้องครัวน่ะ หากเจ้าไม่รังเกียจ เชิญร่วมฉลองกับข้าในห้องพักของข้าได้หรือไม่”

   ขนม O_O

   “ได้แน่นอน! ไหนล่ะ ห้องพักของเจ้า”
   “อีกไม่เกินสองห้องก็ถึง”

   ลาภปากแท้...ได้กินแค่ซาลาเปาครึ่งลูกผมอยู่ไม่ได้หรอกครับ มินจุนเปิดเข้าไปในห้องของเขา ผมแปลกใจเล็กน้อยที่รูมเมทของเขาไม่อยู่

   “เขาลาโรงเรียนออกไปดูแลน้องสาวที่ป่วยน่ะ” มินจุนอธิบายให้ฟัง “นั่งสิ ข้าจะหาน้ำชามาให้”

   พระเจ้า...นี่มันไม่ใช่หอพักในโรงเรียนแล้ว นี่มันห้องสูทสุดหรูของโรงแรม มีน้ำชาให้ดื่มด้วย ดีแท้! นอกจากจะได้เป็นผู้คุมกฏในอนาคตแล้วของกินยังเพียบ! เพราะงั้นตีสนิทเอาไว้คงไม่เสียหายใช่ไหมครับ

   “ฉลองกับข้าสักเล็กน้อย ใช้เวลาไม่นานหรอก”
   “ไม่ต้องห่วง เรื่องนอนไม่สำคัญกับข้าเท่าไหร่หรอก” เรื่องกินต่างหากที่สำคัญ...

   ผมทั้งดื่มทั้งกินและก็คุยกับมินจุนไปเรื่อย มินจุนเป็นเด็กหนุ่มที่ชิวมากครับ(ชิวกว่าไอ้ยักษ์ดุนั่นตั้งเยอะ) เขาเป็นคนคุยสนุก มองโลกในแง่ดี ที่สำคัญรินน้ำชาให้ผมโคตรจะบ่อย ผมคิดว่าไม่เสียหายที่จะคบคนแบบนี้เอาไว้ ผมคิดว่าเขาอาจจะช่วยเหลือผมได้ในขณะที่ผมใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
   คุยกันไปได้นานเท่าไหร่ไม่รู้ ผมก็ออกอาการเหนื่อย มินจุนก็เริ่มหาวนอนเช่นกัน ผมกะจะขอตัวกลับแต่มินจุนบอกว่าอีกนิดก็เช้าแล้วนอนที่นี่เลย ผมก็เลยทิ้งตัวนอนลงบนหมอนของเขา(ที่นอนก็ไม่ได้ปู) ในขณะที่เขาฟุบหลับอยู่บนโต๊ะที่ผมกับเขาทานอาหาร

   ปัง!

   ไอ้เหี้ย ฟ้าถล่มเหรอ... ผมสะดุ้งขึ้นมาสุดตัวจากการที่หลับสนิทแบบสุดๆ ข้างหน้าประตูมีคนสองคนปรากฏตัว ตัวใหญ่ยักษ์ทั้งคู่
   ผมปรับโฟกัสที่ดวงตาให้มองเห็นชัดๆ คังยูกับซองชิลนี่เอง

   “เจ้าไม่กลับหอตัวเอง แต่มามึนเมาอยู่กับเจ้าหน้าละอ่อนนี่อย่างนั้นหรือ” คังยูกำหมัดแน่น น้ำเสียงเขาดูโกรธมาก “ข้าบอกให้เจ้ารีบกลับไม่ใช่หรืิอยังไง!”
   “เจ้าจะปลุกคนทั้งหอเหรอ เสียงดังทำไม” ผมรีบพูด ขยี้ตาแรงๆ สองที
   “ข้าตามหาเจ้าตั้งนาน” คังยูเลิกคิ้ว มองผมอย่างโกรธจัด พยักเพยิดเข้าไปใกล้ซองชิล สายตาจับจ้องไปที่มินจุน “จัดการซะ”
   “ขอรับนายน้อย”

   จัดการเหี้ยไรล่ะ...ผมรีบเอาตัวเองมาขวางเพื่อนใหม่เอาไว้ทันที คำว่าจัดการไม่น่าจะเป็นอะไรที่เบาแน่ๆ ยิ่งคังยูกำลังโกรธหนักแบบนี้ด้วยแล้ว ผมว่ามีฟันหัก...ไม่ก็...ช้ำใน

   “เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ” ผมโวย “เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”
   “มันหลอกให้เจ้ามาปรนเปรอมัน”
   “เจ้าก็เห็นว่าเขากับข้าไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น” คิดได้ไงวะ นี่มันไม่ได้หมายถึงผมกับมินจุนทำอะไรบัดสีบัดเถลิงหรอกเหรอ “นอนห่างกันตั้งเยอะ”
   “ห้องนี้กับห้องของเจ้าไม่ได้ห่างไกลกันมาก เจ้าไม่มีแรงกลับห้องของตัวเองอย่างนั้นรึ”

   ประมาณนั้นนั่นแหละ...

   “ทำไมไม่บอกให้ข้ามาด้วย”

   “…”

   “ข้าจะได้อุ้มเจ้ากลับไปที่ห้องของเรา ลียองวอน”

   เขาเดินเข้ามากระชากแขนผมให้ลุกขึ้นยืน ส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายไปหามินจุนที่ยังคงงงงันอยู่ ผมโดนลากกลับมายังห้องของตัวเองด้วยฝีเท้าสุดที่จะเสียงดังตึงตัง นักเรียนในหอบ่นกันเป็นแถบๆ ว่าทำไมไม่หลับไม่นอน คังยูจับผมโยนเข้าไปในห้อง ขอย้ำ...โยน รับถุงผ้าของผมมาจากซองชิล และเขาก็ปิดประตูห้องเสียงดังปังอีกครั้ง
   ผมหน้าบึ้งตึง...แบบนี้ผมเองก็โกรธเหมือนกันนะ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธฝ่ายเดียวสักหน่อย

   “รู้หรือไม่ว่าข้ารอเจ้าตั้งนานสองนาน”

   “…”

   “ดีแค่ไหนที่ซองชิลแอบได้ยินว่าเจ้าคุยกับใครอยู่”

   “…”

   “ทำไมไม่มองหน้าข้า ทำไมไม่พูดกับข้า”
   
   ผมหายใจแรงขณะมองไปที่อย่างอื่นลูกเดียว “เจ้ามันบ้า”

   “ว่าอย่างไรนะ”

   “ทำไมเจ้าต้องโกรธขนาดนั้น มินจุนเองก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นของเจ้า แถมยังนิสัยดีมากด้วย มันผิดตรงไหนที่ข้าจะคบหาคนอย่างเขา”

   คังยูกำหมัด...ดูเหมือนเขาจะกัดฟันด้วย “มันไม่ผิดที่เจ้าคบคนอย่างมัน แต่สิ่งที่ผิดก็คือ...เจ้าไปอยู่กับมันสองต่อสองในห้องคับแคบแบบนั้น”

   “ตอนนี้ข้าก็อยู่กับเจ้าในห้องคับแคบเหมือนกัน”

   “มันไม่เหมือนข้า”

   “ไม่เหมือนเจ้าอย่างไร”

   “ให้ตายเถอะลียองวอน เจ้าไม่เคยส่องกระจกดูเงาของตัวเองเลยหรือไงนะ!” ฉับพลันทันทีผมถูกคังยูผลักให้ติดผนังทั้งๆ ที่นั่งอยู่ ร่างของเขาโถมเข้าใส่ตัวผมพร้อมๆ กับจับมือของผมไว้ทั้งสองข้างยกขึ้นติดผนังห้อง

   ผมกระพริบตาปริบๆ ไม่กล้าแม้แต่ที่จะสบตาเขาในเวลานี้...

   “เงยหน้าขึ้นมามองหน้าข้า”
   
   แต่ไหนแต่ไรมาคังยูเป็นคนที่บ้าอำนาจแถมยังจอมเผด็จการอยู่แล้ว ผมนึกว่าอยู่ใกล้ชิดเขาไปนานๆ เขาจะเบาลงเหมือนที่เขาพาผมไปเที่ยวหรือคุยกันดีๆ กับผม ที่ไหนได้เขายังเป็นคนแบบนี้เสมอ ยังบ้าอำนาจและเอาแต่ใจตัวเองมากมายไม่มีเปลี่ยน

   “ข้าบอกว่า...ให้เงยขึ้นมามองหน้าข้า”

   ผมจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา หัวใจผมเต้นรัวเร็วจนผมไม่รู้ว่ามันจะหลุดออกมาจากอกผมไหม ถึงอย่างนั้น...ผมเองก็ยังรู้สึกขุ่นเคืองใจไม่หายอยู่ดี

   “มองเงาตัวเจ้าเองในตาของข้า...แล้วคิดดูว่าทำไมข้าถึงไม่อยากให้เจ้าไปอยู่กับบุรุษผู้อื่นนอกจากข้าสองตัวสองในยามดึกดื่นค่ำคืนแบบนี้”

   ผมทำตามที่เขาบอก ดวงตาคู่นั้นแม้จะโกรธจัดแต่ก็เบิกกว้างมากพอที่ผมจะเห็นในสิ่งที่เขาอยากเห็น
   ไม่เห็นจะมีอะไรแตกต่างจากที่ผมเคยส่องอยู่ที่กรุงเทพ ที่โซล หรือแม้กระทั่งที่ส่องเมื่อเช้า...
   จูเนียร์ใส่วิกผมยาวแต่ถูกเกล้าขึ้นไปเก็บตามแบบฉบับของชายโบราณในยุคโชซอน

   “เจ้าอย่าลืมว่าหากข้าโกรธ ข้าจะทำอะไรเจ้า...”

   ทันใดนั้นใบหน้าของคังยูก็เข้ามาใกล้ผม ใกล้เอามากๆ จนผมเห็นรูขุมขนของเขาเลย...ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะจูบ แต่มันไม่ใช่จูบ...เพราะความรู้สึกที่ริมฝีปากมันไม่ใช่ความรู้สึกที่นุ่มละมุน แต่มัน...เจ็บจี๊ดๆ

   ไอ้เหี้ยนี่มันกัดปากผม!

   เขาขบเม้มช้าๆ แม้จะไม่เจ็บจนเลือดออก แต่มันเป็นความรู้สึกที่น่ารำคาญ

   ผมตีอกเขาอย่างแรงหลายทีเขาก็ไม่มีท่าทีเอาปากของเขาออกจากปากผม “คังยู!!!!!!” ในเมื่อไม่ยอมปล่อย ผมเองก็ต้องปกป้องตัวเองเหมือนกัน...

   คิ้วท์บอยโดนอั๊คลี่บอยอย่างผมถีบเข้าอย่างจังจนล้มกลิ้ง

   ผมเอามือจับที่ปากตัวเองช้าๆ ถูอย่างแรงให้ความรู้สึกมันหายไป คังยูมองหน้าผมด้วยสายตาไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง ในขณะที่ผมนั้นไม่พูดอะไรอีก

   ทิ้งตัวลงนอนหันหลัง หลังจากนั้นไม่นานคังยูก็ทิ้งตัวนอนเหมือนกัน

   เราสองคนนอนหันหลังให้กันตลอดทั้งคืน...







   [ มีต่อนะคะ ]

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-07-2015 08:12:51

“ยองวอน อรุณ...” ผมเดินชนไหล่พยองอัน ไม่พูดอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย ท่าทางเขางงเป็นอย่างยิ่งเพราะเขายังพูดคำว่าอรุณสวัสดิ์ไม่จบเลย
   “นายน้อย อรุณสวัสดิ์ขอรับ...”
   “หลีกไป เจ้าทึ่ม อย่ามาขวางทางข้า”
   ขงเบ้งเองก็ดูจะงงเหมือนกัน เพราะคังยูหงุดหงิดแต่เช้า ผมไม่มองหน้ามันตลอดการแต่งตัว มันเองก็เหมือนกัน เราสองคนไม่พูดอะไรกัน แต่งตัวเสร็จ ใส่รองเท้า เจอเพื่อนแล้วเพื่อนทักแต่ผมกับมันไม่สนใจทั้งคู่

   “เขาสองคนเป็นอะไรไปน่ะ” พยองอันรำพึง

   ขงเบ้งสบตากับซองชิลอย่างรู้ๆ กัน “ลมเพชรหึงน่ะสิ”

   วันนี้ผมหงุดหงิดตลอดทั้งวัน...ยิ่งได้รู้ว่าศุกร์นี้จะมีสอบอีกผมยิ่งหงุดหงิดหนักเข้าไปอีก วิชาการเมืองน่ะครับ มันเป็นการอ่านเพื่อวิเคราะห์ล้วนๆ แล้วเอาไปตอบ ทั้งวันผมจึงอยู่ในท่าทึ้งหัวตัวเองแล้วก็เอาแต่เงียบไม่ยอมพูดจากับใครจนพยองอันใกล้จะร้องไห้แล้วครับ
   ในขณะที่คู่กรณีของผมนั้นแม้ว่ามันจะหงุดหงิด แต่มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับหน้าตาตอนใช้ชีวิตประจำวันของมันเลยแม้แต่น้อย เย็นชา ไม่ค่อยพูด เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน แต่ที่แตกต่างก็คือเขาไม่ยอมพูดกับผม แม้แต่หาเรื่องกวนประสาทก็ไม่ยอมพูดด้วย สรุปก็คือ...ผมกับมันไม่คุยกันไม่มองหน้ากันเลยตลอดทั้งวัน
   
   หึ...มันต้องขอโทษผม...กัดปากผมขนาดนั้น ดีนะที่เช้านี้ปากผมไม่บวมอ่ะ

   “วันนี้ตอนบ่ายประตูโรงเรียนเปิดล่ะ” พยองอันเอ่ยกับผมราวกับต้องการให้ผมอารมณ์ดี “อาจารย์เปิดให้เป็นกรณีพิเศษหลังจากนี้เวลาหลังเลิกเรียนจนถึงก่อนพระอาทิตย์ตก...ซองกยุนกวานไม่อยากให้นักเรียนเครียดมากจนเกินไป”
   “ดี...ข้าจะออกไปเที่ยวสักหน่อย”
   “ข้าอยากไปกับเจ้านะ แต่...” พยองอันพยักเพยิดไปที่หนังสือการเมืองในมือเขา

   ทุกคนขยัน...ยกเว้นผม

   “ข้าจะกลับมาอ่านหนังสือกับเจ้าก่อนพระอาทิตย์ตกแน่นอน ข้าสัญญา”

   ผมขอไร้สาระ...จนกว่าอารมณ์ของผมจะกลับมาเป็นปกติละกัน









   นอกโรงเรียน...
   พอออกไปปุ๊บ ผมก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะเที่ยวเท่าไหร่เลย ตรงกันข้ามผมกลับอยากที่จะไปหาที่เงียบๆ นั่งฟังความคิดตัวเองมากกว่า พอคิดได้ผมก็เดินไปยังลำธารไม่ห่างจากโรงเรียน ผ่านป่าขนาดเล็กและก็ผ่านสวนดอกไม้ไปสักพักก็ถึง...
   ทันทีที่มาถึง ผมก็นั่งแหมะลงบนหินทันที จับหินเล็กหินน้อยแถวนั้นได้ผมก็โยนมันลงไปในลำธาร

   “เชี่ยคังยู!” ภาษาบ้านพ่อหลุดออกมาอย่างต้องการระบาย “มึงเป็นเหี้ยอะไร แวมไพร์ก็ไม่ ทำไมต้องชอบกัด ทำไมต้องชอบบ้าอำนาจใส่กูนัก คิดว่าหล่อแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นสิ เออ มึงมันหล่อออออ หล่อไม่พอแถมยังเท่ด้วย ไอ้บ้าเอ๊ย!” เดี๋ยว...หลังๆ เริ่มจะไม่ใช่แล้ว “ต้องมีสักวันที่กูได้แก้แค้นมึงเว้ย ว่าแต่...ทำอะไรวะ” กัดมันตอบงั้นเหรอ... “หรือว่า...กบ” กบแถวนี้ส่งเสียงดังระงมไปหมดจับสักตัวสองตัวไปให้คังยูมันกลัวเล่นๆ ซะเลยดีมั้ย “แม่งเอ๊ย!”

   เฮ้อ...ผมถอนหายใจขณะที่หยิบหินก้อนใหม่ขึ้นมาแต่แล้วก็มีคนมาจับข้อมือผมไว้

   ไอ้ขี้แซว!

   มันมากับพรรคพวกประมาณสามคน

   “ไง...โฉมงามสุดสะคราญ” ขี้แซวทัก “นานๆ ทีเจ้าจะอยู่คนเดียวโดยไม่มีผู้คุ้มครอง” 
   “เจ้า” ผมเริ่มมีสีหน้าไม่ดี เพราะพวกมันก็ไม่น่าจะประสงค์ดีกับผมมาตั้งแต่แรกแล้ว “ข้าขอตัว” ผมรีบลุกขึ้น แต่แล้วมันก็ช่วยผมให้ลุกขึ้นเร็วกว่าเดิมด้วยการฉุด
   “ตอนนี้มีแต่เจ้ากับพวกของข้าแล้ว เจ้าจะหนีไปไหนล่ะ”
   “ข้า...”
   “เจ้าจะยอมมาอยู่ใต้อาณัติของข้าดีๆ หรือว่า...” มันมองไปทั่วตัวของผมด้วยสายตาที่ผมเรียกว่า ‘หื่นกาม’ “จะให้ข้าปลุกปล้ำ”
   “ออกไปห่างๆ ข้านะ” ผมผลักตัวมัน แต่ตัวใหญ่ๆ ของมันมีหรือจะขยับด้วยแรงของผม พรรคพวกของมันเริ่มเข้ามาล้อมรอบตัวของผมเอาไว้ พระเจ้า...ผมรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว แถวนี้ปลอดผู้คน ร้องให้ใครช่วยก็ไม่น่าจะได้ผล แถมชาวบ้านคงจะมองว่าเป็นเรื่องประหลาดที่บุรุษอย่างผมจะมากลัวบุรุษด้วยกันเองแบบนี้

   มันไม่น่ากลัวหรือยังไง...ดูสายตาไอ้นี่สิ

   “มาเถอะน่ายองวอน” ขี้แซวแกล้งทำเสียงหวาน “ซองโจมันไม่มีอะไรดีหรอก อย่างมากก็แค่หล่อ” นั่นมันไม่ดีเหรอ?
   “ปล่อยข้า” ขี้แซวเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ผม ในขณะที่พรรคพวกของมันเริ่มเอามือมาแตะต้องเสื้อผ้าของผม “อย่ามาแตะต้องข้า!”
   “ไม่ต้องหวงตัวเองเพื่อซองโจมันหรอก มันมีคู่หมั้นแล้ว”
   “ไม่เกี่ยวกับซองโจ!” ผมร้อง แต่แล้วกลับรู้สึกต่อต้านคำพูดของตัวเองขึ้นมาอย่างประหลาด

   ใครก็แตะต้องผมไม่ได้ทั้งนั้น...นอกจากเขา
   มันเป็นความจริงในความรู้สึกของผมตอนนี้จริงๆ ครับ

   “ให้ตายสิ แรงเยอะเป็นบ้า พวกเจ้าช่วยกันถอดเสื้อผ้ามัน ดูซิว่าเนื้อนวลผ่องขนาดนี้ิ ใต้ร่มผ้าจะผ่องมากขนาดไหน”

   นอกจากจะขี้แซวแล้ว มันยังหื่นกามมากอีกด้วย

   ถ้ารุมผมขนาดนี้ผมจะรอดได้ยังไง ผมเริ่มกลัวจนน้ำตาปริ่มขอบตา ใครคนหนึ่งเริ่มฉลาดและก็เริ่มจับตัวผมเอาไว้ จากนั้นพวกมันก็เข้ามารุมถอดเสื้อผ้าผม
   
   “ช่วยด้วย!!!!”

   ผมมีโอกาสส่งเสียงร้องครั้งเดียวเท่านั้น พวกมันก็เอามือมาอุดปากผม

   น้ำตาผมไหลออกมาหนึ่งหยด ในขณะที่ผมพยายามขัดขืนทุกวิถีทาง

   วินาทีนี้สิ่งที่ผมคิดถึงมีเพียง...คังยู...เป็นเขาแค่คนเดียวจริงๆ ที่ผมอยากเห็นในตอนนี้ อยากให้เขาช่วยเหลือผม อยากให้เขาช่วยให้ผมปลอดภัย ผมอยาก...

   “อย่าให้เหลือแม้แต่ซาก”

   ผมคิดว่าผมฝันไป...
   เสียงคังยู...จากนั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม เสียงชกต่อยดังขึ้นไปทั่วรวมถึงเสียงร้องโอดโอยของพวกไอ้ขี้แซว เป็นซองชิลกับขงเบ้งที่มาด้วยกันกับคังยู พวกเขาทั้งสามกำลังจัดการพวกไอ้ขี้แซวอย่างไม่ให้เหลือแม้แต่ซากจริงๆ พวกนั้นพากันล้มลงไปกองรวมกัน ในขณะที่คังยูถือดาบของซองชิลชี้ไปที่พวกนั้นอย่างไม่ปราณี

   “ในเมื่ออาจารย์สั่งพักการเรียนพวกเจ้าตอนนี้ไม่ได้ ข้าจะสั่งเอง”

   เสียงดาบตวัดดังขึ้นสี่ครั้งรวด หลังจากนั้นเผยให้เห็นถึงรอยแผลที่พวกนั้นได้รับ ไม่แขนก็ขา ไม่ร้ายแรงแต่ก็ต้องใช้เวลารักษา
   สายตาของคังยูโหดยิ่งกว่าสิ่งที่เขาเพิ่งกระทำลงไปซะอีก เลือดไหลเต็มดาบของซองชิล...

   “ข้าคนเดียวเท่านั้นที่แตะต้องกระต่ายน้อยได้”

   เขาโกรธผม...แต่เขาเรียกผมว่ากระต่ายน้อยเนี่ยนะ...

   พูดคังยูพูดจบพวกไอ้ขี้แซวก็พากันวิ่งหนีกันกระเจิดกระเจิงแบบหัวซุกหัวซุนและค่อนข้างทุลักทุเล ซองชิลกับขงเบ้งโค้งลาคังยูแล้วตามไปจัดการพวกนั้น ทิ้งเขาไว้กับผมสองคน...

   “ถึงแม้ว่าข้า...”

   คังยูเงียบไปเมื่อจู่ๆ ผมก็โผเข้าไปกอดเขา

   “ข้าขอบใจเจ้ามาก” ผมรีบพูด น้ำเสียงละล่ำละลักราวกับพูดแข่งกับน้ำตา “ถ้าเจ้าไม่มา ป่านนี้ข้าคงจะ... ยิ่งข้ากับเจ้ากำลังไม่พูดหรือคุยกันด้วยแล้ว เจ้ายัง...”

   คังยูดูขัดๆ เขินๆ แต่ท้ายที่สุดเขาก็ส่งเสียงขัดผม “ชู่วววว” เขากระซิบข้างหู ทิ้งดาบเปื้อนเลือดลงไปบนพื้นหิน จากนั้นก็ใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบตัวผมเบาๆ ในขณะที่ผมโอบรอบเขาเสียแน่น...

   …ลืมไปหมดแล้ว ทิฐิทั้งหลายแหล่



   “เจ้าเห็นหรือยัง”




   “…”




   “การเป็นห่วงมากเกินไปก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ”
   




   
   ผมทำได้แค่เพียงเอาหน้าซบกับอกของเขาแทนคำตอบ...








TBC*









Talk : จริงๆ อยากแต่งเรื่องนี้ยาวๆ เลยนะคะ
ถ้าชอบซองกยุนกวานคิ้วท์บอยกับจู๋เหี้ยน้อยกลอยใจล่ะก็...
ขอกำลังใจด้วยนะคะ > <

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 08-07-2015 08:19:34

ไม่จองที่ไม่ได้เเล้ว คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอไปอ่านก่อนนะคะ เด๋วกลับมาเม้น ด้วยความคิดถึงอย่างเเรงอ่ะ > <

---------------------------------------------------------------------------------------------

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สมการรอคอย The best!!!! ที่สุดของอารมณ์ดีในสัปดาห์นี้เลยค่ะ
หื้อออออออออออออ น้องเค้กรู้มั๊ยยยยยย พี่นะสะดุ้งตื่นมาเมื่อคืนตอนตี 2 ขอรีเฟรชเข้ามาดูก็ไม่มี หลับไปด้วยความห่อเหี่ยว
ไม่อยากจิเชื่อตื่นมาจะได้เจออออ แถมยังน่ารักที่สุดเลย งื้อออออออ  :-[ :-[  :-[

ว่าด้วยตอนนี้ น้องจูผู้ไม่เคยเอะใจใดๆทั้งสิ้น(เป็นเราก็ไม่เอะใจ... =___=)
ตลกอ่ะ "ลมเพชรหึง" กรรโชกเเรงมากค่ะ เก็บไว้ไม่อยู่เลยตอนที่เห็นน้องจูไปนอนกะโทมินจุน
มีการบอกอีก เรียกข้าไปด้วย ข้าจะได้อุ้มเจ้ากลับห้อง...... อร๊ายยยยยย ขวยเขิน แต่นังน้องจูก็หาเขินไม่
กลายเป็นเราเสียเอง มันจะไปมีความหมายอะไรห๊ะ!!!!

แต่ที่น่าจะเป็นอะไรที่พาเคลิ้มได้มากกว่านี้ ฮึ่ยยยยย จะกัดปากก็กัดสิ ทำไมไม่พานังน้องจูเคลิ้มยะ
กัดเเล้วก็ค่อยๆเนียนๆอารมณ์หวิวพาไปละเลียดชิมเเล้วดูดดื่มกันห๊ะ!!! งุ้ยยยยยยย อ่อนหัดจริงๆคังยู o9 o7
แล้วนังน้องจูจะโกรธก็ปล่อยนางฟึดฟัดไป....สุดท้ายก็คืนดีกันอยู่ดี ถถถถถถถถ เสียดายจริงๆ
ไม่เป็นไร คราวหน้าหาโอกาสใหม่..... o3

ถึงจะอย่างนั้นตอนจบก็ยังน่ารักอยู่ อบอุ่น โอเคอ่ะ...ถือว่าเรื่องพลาดจุ๊ฟๆเมื่อคืน ยกโทษให้ละกัน อิอิ

ยัยยุนนารา โผล่มาแค่เส้นผม...ชั้นก็รู้ว่าหล่อนร้าย.....o18
ไม่อยากเดา ว่านางจะก่อเรื่องให้น้องจูเเค่ไหน แม้ว่าพระพันปีจะเอ็นดูครอบครัวน้องจู
เเต่ยังไงเสียน้องจูก็เป็นชาย เกิดอะไรขึ้นมาไม่มีใครเข้าข้างเเน่ๆ ต่อให้คังยูขัดพระบัญชาก็อาจซวยไปด้วย
แค่คิดก็ดราม่าเเล้ววววววววววว ทิ้งช่วงยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปก่อนนะคะ ยังไม่พร้อมดราม่า งื้อออออ


ว่าด้วยเรื่องของนิยาย เขียนเรื่อยาวก็ได้ สนับสนุนเต็มที่ กำลังใจล้นเปี่ยม สัญญาว่าจะไม่ทิ้งไปไหน
อ่านไปก็หลายรอบระหว่างรอขนาดนี้ ไม่ชอบมากๆก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรเเล้ว
รู้สึกเหมือนน้องเค้กจะรีไรท์ตอนเก่าๆด้วยนะคะเนี่ย อ่านเเล้วบางทีรู้สึก เอ๊ะ!! บางอย่างหายไป
ปกติถึงตอนนี้คนนี้ต้องพูดยังงั้น คนนั้นจะต้องทำยังงี้ ตลกดี เหมือนดูหนังเรื่องนึงซ้ำๆเเล้วสามารถพูดบทต่อไปได้เลย
อิอิ เป็นกำลังใจเสทอๆนะคะ  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-07-2015 08:31:47

 o13   o13   o13  โหย สุดยอดอะตอนนี้
โอ๋เอ๋นะกระต่ายน้อย
ให้แก้ตัวอีกทีนะคังยู คราวนี้อย่ากัดปากแรงล่ะ เอาแค่เบาๆดูดๆพอกระต่ายเสียขวัญอยุ่

ขอบคุณน้องเค้กจ้า You made my day!   :กอด1: 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-07-2015 08:37:31

คังยูคะ? อย่าถือโทษโกรธเคืองน้องจูเลย น้องก็แค่เห็นแก่ขนม เอ้ย ! เห็นว่าโทมินจุนกำลังจะได้รับตำแหน่งใหม่ก็เลยกะว่าจะตีซี้เพื่อเป็นการเปิดทางให้กับทุกๆ คนได้แอบออกจาก ร.ร. ง่ายๆ เลยนะคะเนี่ย นี่น้องอุตส่าห์เสียสละตัวเองเพื่อส่วนรวมเลย
เชียวน้าา ^^ (ถึงแม้ผลประโยชน์ส่วนมากจะตกอยู่ที่เจ้าตัวเองก็เถอะค่าา :laugh: )

อ่า~ แต่ท่าทางคังยูจะมองไม่เห็นถึงความทุ่มเท(?)ของน้องสินะคะ เพราะตอนนี้ 'ลมเพชรหึง' มันเข้ามาบังตาคังยูไปหมดแล้ว >.< งื้ออออ สุดท้ายน้องจูก็ถูกคังยู 'งั่ม' เข้าอีกจนได้เน้อ.. อยากรู้จังเลยน้าาว่าปากน้องจูเนี่ยหวานหรือเปล่าค้าาคังยู~ ถึงจะไม่เคลิ้ม แต่เราคิดว่าคังยูต้องแอบมีฟินบ้างล่ะ ใช่หรือเปล่าเอ่ย? >\\<

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้น้องจูคงจะไม่ลืมแล้วสินะคะว่าตัวเองน่ะดึงดูดบุรุษเพศมากแค่ไหน เวลาที่คังยูเขาเตือนก็อย่าดื้อไม่ฟังก็แล้วกันเนอะ หนูจะได้ปลอดภัย ยิ่งตัวเล็กๆ อยู่ด้วย แล้วก็หายตกใจไวๆ น้าา~ :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 08-07-2015 08:48:41

คังยูๆๆๆๆ พระเอกมาแว๊วววววว. มาอย่างหล่อ. ชอบๆๆๆๆ

คังยูจูเนียไฟติ้งๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-07-2015 08:52:54

เกือบไปแล้วนะน้องจู๋ คังยูคงตามดูอยู่เลยเข้าไปช่วยทัน
น่ารักที่สุดเลยพ่อคิวท์บอยของเค้า :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 08-07-2015 08:53:14

นุงจูเกือบไปแล้วววววว  :เฮ้อ:  ดีนะ(?) พ่อพระเอกมาาช่วยทัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 08-07-2015 09:00:46

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ~~~   เพลงนี้ลอยมาเลย 55+ 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 08-07-2015 09:01:56

น้องจู๋เหี่ย โดนรังแกกก ดีนะคังยูมาช่วยทัน เพราะความเป็นห่วง เลยรอด รักกกกกกกกเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 08-07-2015 09:04:16

โอยยย ชอบมากอ่ะ

หลงเรื่องนี้มากๆ

รอนะ

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 08-07-2015 09:06:29

โคตรเขินคังยูอ่ะ น่ารักไปไหนวะ -///-
คังยูหึงด้วยยย แถมมาช่วยทันเวลาอีกต่างหาก คงออกตามหานังจู๋อยู่แน่ๆ เบย พอได้ยินเสียงก็รีบมาไรงี้ป่ะ?
ชอบเรื่องนี้มากๆ สนุกมากเลย
ฮาตรงซองกยุนกวานคิวท์บอยกะฟิตเนส... มันจะไปมีได้ไงล่ะนังจูเอ๊ย 555555555 คำว่าคิวท์บอยนี่คิดได้ไงเนี่ย ชอบมาก ฉันขำาาา 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 08-07-2015 09:16:22

มาเช้าก็ฟินเช้า อร้ายยยยยยยย  ทำไมคังยูแค่กัดปากล่ะ
ทำไมไม่จับจูบแล้วปลุกปล้ำ เอ้ยย มาช้ากว่านี้นังจูเสร็จคนอื่นไปแล้ววว :hao7: :hao7:

 :katai4: :katai4: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-07-2015 09:16:34

มาช่วยได้ทันเวลา เกือบไปแล้วเกือบเสียสาว เอ้ย หนุ่ม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-07-2015 09:26:24

องค์ชายคังยูววววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 08-07-2015 09:26:52

 :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: HT...hanna ที่ 08-07-2015 10:03:54

กรีดร้องหนักมาก
รู้ไหมข้ามาส่องรอท่านทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-07-2015 10:10:54

กรี๊ดดดดด อ่านเรื่องไหนก็ไม่ก๊าวใจเท่าเรื่องนี้เลย


ขอบคุณคนเจียนมากนะึะ ที่ทำให้เราจิกหมอนแทบขาดดดดด.  :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Perry_Pie ที่ 08-07-2015 10:12:20

เข้ามาส่องทุกวันเลยยยย
ในที่สุดคนเขียนก็มาาาาา
คังยูน่ารักกกกกกกกกกก
จูเนียร์เด็กดื้อออออ 5555
รอตอนต่อไปนะค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 08-07-2015 10:21:30

จูเอ๊ยยย เกือบไปแล้วววว...
คังยูนี่ก็น่ารักจริง ๆ พอเค้ากอดก่อนก็เขิน หุหุ

ปล. แต่งยาว ๆ เลยค่าาาา เค้าชอบ ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 08-07-2015 10:23:52

โทมินจุนมันไม่คิดอะไรหรอก แค่อยากเป็นเพื่อนยองวอน
แต่นายคังยู หึงออกหน้าออกตาน่ะ คนสนิทมองตากันยังรู้ 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-07-2015 10:24:19

"ข้าคนเดียวเท่านั้นที่แตะต้องกระต่ายน้อยได้"  อ่านจบนี่อิเจ๊อยากเป็นกระต่ายของคังยูกันเลยทีเดียว น่ารักอ่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 08-07-2015 10:45:05

โอ๋ๆ จูเนียร์ไม่เป็นไรแล้วนะ :กอด1: องค์ชายคังยูมาช่วยแล้ว
ก็คังยูเขาเป็นห่วงมากๆและหวงมากๆเลยแสดงอาการหึงออกมา
ทีหลังอย่าไปไหนคนเดียวอีกนะ

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 08-07-2015 11:25:39

ดีใจที่อาคังมาทัน ไม่งั้นแม่นางจู๋น่าจะเหี๋ยนนน (หือ?)
เกือบไปแล้วน่าจูเนียร์น่าาา แต่ก็ได้รู้ใจตัวเอง(แว่บนึง) ว่าก็รู้สึกดีๆกับคังยูเท่านั้นนน

แต่งยาวๆเลยค่ะ เค้าชอบบบ รอติดตามมากกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-07-2015 11:29:39

จูเนียร์!!! หูขี้เสือกทำไม่ทำงาน พลาดของดีอีกแล้ว 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 08-07-2015 11:33:48

เขินคังยูเกินไปแล้วววว แทบักของจริง
ประโยคสุดท้ายนี่ตรึงตาตรึงใจมาก อ่านเสร็จละจิกขาตัวเอง 5555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 08-07-2015 11:41:44

โอ้ยยย หงานเง้อ อ่านตอนนี้แล้วเขิ๊นเขินนนน  :hao7:

ถ้าคังยูจะหึงขนาดนี้นะ น้องจู๋เนียก็ยอมให้พี่เค้าหึงไปเถ๊อะะะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 08-07-2015 11:42:19

นังจู แกนี่ทำขัดใจจริงๆ
แล้วตอนไหนจะได้กลับบ้าน ที่ไทยแลนด์ แดน ออฟสไมล์ สักที (มั่ว55)
รวบหัวรวบหาง คังยู มันให้เสร็จสิ้นภารกิจสิวะ
กะจะใช้ชีวิตในอดีตไปเรื่อยๆรึไง ทำไมไม่ลองทำอะไรสักอย่าง
อดีตมันก็คืออดีต เราต้องทำปัจจุบันให้มันดี เพื่อเป็นรากฐานให้อนาคต
ไม่คิดจะกลับบ้านเลยรึไงฟะ
 :ruready

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 08-07-2015 12:22:52

ทั้งห่วงทั้งหวงอ่ะเด้ :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 08-07-2015 12:48:05

น้ำตาจะไหล จูเนียร์เกือบไปแล้วไหมล่ะ


ดีใจที่ช่วยได้ทันการ    ชอบมากเลยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-07-2015 12:56:05

เฮ้อออ. รอดไปนะนังน้องจู

ดีที่พ่อคังยูมาช่วยได้ทัน....ต่อไปก็ตอบแทนด้วยการถวายพรหมจารีให้คังยูเชยชมซะดีๆ...อร๊ากกกกก//โดนนังน้องจูกระชากหัว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 08-07-2015 13:54:20

 :hao7: :hao7:
อ้ายย น้องจูไม่นับว่าจูบ แต่ปากชนปากคนอ่านนับนะ55
แต่คังยูเหอะ ทำไมไม่ปล้ำจูบไปเลยละ ให้น้องมันรู้ไปเลย
ว่าถ้าไปกับคนอื่นจะเจอะแบบนี้นะ เอาเป็นข้ออ้าง กรั่กๆๆๆ
เขินจัง ขนาดคู่หูของพระเอกยังรู้เลยว่าหึง
คงมีแต่น้องจูซะละมั้งง  ที่ไม่รู้ว่าเขาชอบน่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 08-07-2015 14:10:09

น่ารักมากก   อยากให้รักกันจังเลย

จูเนียร์เลิกปากแข็งซักที อิอิ   :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 08-07-2015 14:28:13

แหมะๆๆๆแหมมม รักมากก็ห่วงมากนะคังยู้วววว :mew4: น่าสงสารๆ คนเขาแค่ไปกินขนมกัน แล้วเผลอหลับเอ๊ง ไม่มีอะไร๊(ทำไมต้องเสียงสูง? ฮ่าๆๆๆ)

...กลับไปเคลียร์กับคู่หมั้นนายซะเถอะไป๊ เสี่ยวจูเดี๋ยวเรารับฝากไว้ให้ เอิ้กๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sarano123 ที่ 08-07-2015 14:30:08

โอยยย ฟินเบาๆ จั๊กจี้ หัวใจ 555  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-07-2015 14:48:56

ดีนะเนี่ยที่คังยูมาช่วยไว้ได้ทัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 08-07-2015 15:00:26

อยากจิรู้ว่าจะหนีงานแต่งยังไง

ถ้าให้แนะนำ แต่งกันเองเลย555+ สมัยก่อนมีม้างที่ชายแต่งชายถ่วงดุลอำนาจอ่ะ รึเปล่า555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 08-07-2015 15:21:03

กรี๊สสสสสสส นี่มันทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งหึง เลยล่ะค่ะท่านซองโจเจ้าขา  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 08-07-2015 15:46:18

อร๊ายยยยยยยย แอบหวานอ่ะะะะ อิจฉาเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 08-07-2015 15:53:28

ทำดีมากจ้าา คังยู
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 08-07-2015 17:17:39

#ชูป้ายไฟรัวๆๆๆ

ซองกยุนกวานคิ้วท์บอย & จูเนียร์.. น้อยกลอยใจ

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: princessangle ที่ 08-07-2015 17:41:53

พึงได้มาอ่านเรื่องนี้ หลังจากตามเรื่องแทนทัพ กับเดือนเกี๋ยวเดือนน
คือสนุกมากกกกก เป็นนักเขียนที่มีความสามารถทำให้คนติดตามจริงๆอะ
อ่านตอนไหนก็สนุก ตอนนี้เป้นนิยายอีกเรื่องที่ติดเเล้วอะ
อยากอ่านต่อเร็วๆมาก
สู้ๆนะคะ  :mew1: :hao7: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 08-07-2015 17:48:18

อ้างถึง

Talk : จริงๆ อยากแต่งเรื่องนี้ยาวๆ เลยนะคะ
ถ้าชอบซองกยุนกวานคิ้วท์บอยกับจู๋เหี้ยน้อยกลอยใจล่ะก็...
ขอกำลังใจด้วยนะคะ > <

อ่านว่าจู๋เหี้ย ใช่ม่ะ จู๋ใช่มั้ย เหี้ยใช่มั้ย หรือว่าออกเสียงผิดหว่า

น่ารักอ่ะ
คังยูโคตรขี้หึงอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Disthaporn ที่ 08-07-2015 17:58:20

คืออ่านนิยายเรื่องนี้ ตัวเองจิ้นไปไกลอ่ะ  เเบบเวลาดูหนังเกาหลีโบราณช้ะ ก็เห็นว่าพระราชาจะนอนเเยกกับมเหสีนะ เหมือนห้องใครห้องมัน ถ้าอยากนอนก็ไปนอน เเล้วถ้าเเบบอาจู๋เหี่ยว เเต่งเข้าวังไป องค์ชายคังยูไม่ยอมนอนตำหนักตัวเองเลยยย มานอนเเต่ตำหนักน้องจูเงี่ย   :hao7: เเล้วพวกนางในก็เอาไปพูดกัน คงฟินน่าดู ตอนนี้ชอบฉากที่คังยูอ่านหนังสือ จูเนียร์นั่งอยู่ข้างๆ มันเเบบมุ้งมิ้งในความเงียบอ่ะ 555555บอกไม่ถูก เเต่ฟินเว่ออออ เเล้วก็ชอบที่นอนหันหลังให้กัน มันให้เเนวสามีภรรยาโกรธกันดี :hao6: โคตรฟิน รอตอนต่อไปจ้าาา o13 :z1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-07-2015 18:19:30

ไม่เรียกลมแล้ว..พายุเพชรหึงชัดๆ555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 08-07-2015 18:42:57

555ตลกคนเขียนเรียกจูเนียร์ว่าจู๋เหี้ยน้อย  แบบว่ากร้ากเลย
จูเนียร์คนดื้อโธ่เอ้ยคังยูพูดก็ไม่ฟัง เดี๋ยวตีก้นเลยหนิ :z13:
งงๆกับมินจุนคือมันยังไงกันแน่สงสัยในเจตนา เฮ้ออ  :เฮ้อ:
ไม่อยากให้มินจุนมันคิดมากกว่าเพื่อนเลยเพื่อนกันแหละดีเล่า
ตอนนี้แบบชักอยากจะรู้ขึ้นมาตะหงิดว่ายองวอนหายไปไหน
ไปอยู่กับเพื่อนจูที่โซลหรือ? อ้ากอยากอ่านต่อออ  :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 08-07-2015 18:50:25

ว้ายย ไม่กัดแขนแล้วดิ
พัฒนามากัดปาก  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aaoo ที่ 08-07-2015 18:54:29

เขินอ่ะ มีหึงกันด้วย :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 08-07-2015 19:43:52

หึงโหดนะเนี่ยคังยู :m16:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 08-07-2015 19:45:10

หน่องจูหวิดไปแล้ว ถ้าพี่เสือ---เอ้ย! คังยูช่วยไม่ทันล่ะก็นะ 555 ห่วง หวง กันเหลือเกิน อาการชัดเจนมากพ่อหนุ่มคัง
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 08-07-2015 19:58:56

จู๋เหียยยย เอ้ย จูเนียนร์ ทำไมซื่อบื้อแบบนี้
คังยู คิ้วบอยเค้าแสดงออกซะขนาดนี้ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกนะ 55555

นี้ก็คงแอบตามนังจูมันมาชิมิค่ะองค์ชาย เลยมาช่วยไว้ได้ทัน โชคดีของจูไป

งืออออ อ่านไปก็เขินไป ไม่รู้จะเขินแทนอิจู(ที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าเล๊ยยย)ไปทำไม แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Respire ที่ 08-07-2015 20:19:27

ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะน้องจู ดีนะที่คังยูตามมาช่วยไว้ทัน ไม่งั้นแย่แน่ๆเลย
ช่างเป็นซีนที่ระทึกปนหวานซะเหลือเกิน เป็นห่วงน้องจูก็ห่วง เขินคังยูก็เขิน หลังจากนี้ไปคังยูคงไม่ให้น้องจูห่างจากตัวแน่ คนอะไรแค่อยู่เฉยๆ ภัยก็มาถึงตัว อยากเห็นคาเร็กเตอร์น้องจู จะงามล่มเมืองขนาดไหนกันนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 08-07-2015 20:22:49

 :กอด1: ว้ายๆๆ กอดกันแน่นแบบนี้เลยใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wickedwoman ที่ 08-07-2015 21:17:40

น่ารักมากกกก อ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อไปอีกเรื่อยๆเลยค่า
อ่านไปยิ้มไปจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreamii8_ ที่ 08-07-2015 21:29:05

กระต่ายน้อยชอบทำให้คังยูเป็นห่วงอยู่เรื่อยยย 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 08-07-2015 21:45:56

ตอนนี้รู้สึกน่ารักอ่ะะะะะ
นังจูนี่เห็นแก่กินจริงๆ เป็นเรื่องเลยเห็นไหม
คังยูเริ่มรักมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสินะ สินะ ฟินเหลือเกินนนนน
มีการกัดปาก+หึงด้วยย
ชอบตอนโผกอดตอนสุดท้ายจริงๆ
ปล.อยากให้แต่งออกมาแบบรัวๆเลย ชอบมากกกกก
ปปล.รอตอนต่อไปจ้าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-07-2015 21:52:29

อ้อยยยยย!! อยากได้คังยู ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 08-07-2015 22:20:42

คังยูหึงแรงงงงง ถึงกับจับยองวอนมากัดปากกันเลยอ่ะ :hao3: ส่วนน้องจูยังมึนๆ ไม่ค่อยรับรู้อะไรเหมือนเดิม แต่ชอบตอนที่คังยูมาช่วยนางไว้จากพวกขี้แซวนะ กอดเค้าซะแน่นเลย  o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ~tai~ ที่ 08-07-2015 22:37:13

ขอแบบนี้เยอะๆ ไม่เอาดราม่าได้ไหม
สงสาร คังยู กับ จูเนียร์ แม่ยกกลัวทำใจไม่ได้ :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 08-07-2015 22:38:25

ชอบมากคร่า o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 08-07-2015 22:45:52

อ้ายยยยยยย หึงน่ารักอ่ะจับปล้ำเลย หุหุ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-07-2015 23:30:27

ชอบบบบบบบบ  น่ารักอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 08-07-2015 23:37:17

คังยูหวงกระต่ายน้อยมาก อ่านแล้วฟินเลยย ;))

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 08-07-2015 23:52:14

อร้ายยยยยยยยยยยยย คังยูร้ายกาจกัดปาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 09-07-2015 00:53:38

 :z3: :hao7: ฟินเจ้าค่ะ ทำไมคิ้วบอย แอทแทคแรงขนาดนี้เจอคำสุดท้ายเข้าไปตายอย่างสงบ กรีดร้องอย่างระงม ฮืออ ถ้าจูไม่เอายกคังยูมาให้พวกเราเถอะเจ้าค่ะ ถ้าจะชอบ จะน่ารัก จะหวงขนาดนี้  :pighaun:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 09-07-2015 00:58:51

เขินนนนน คังยูจะหล่อไปไหน 555
โล่งอกที่มาช่วยไว้ได้ทัน :mew1:
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก มารอทุกวันเลยค่ะ
รวมเล่มเลยได้มั้ย 5555
เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 09-07-2015 01:11:18

เอากำลังใจไปเลยเต็มๆค่ะ   เราชอบมากกกจริงๆนะ  มาต่อแบบถี่ๆ แล้วยาวๆ ทีเถ๊อะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 09-07-2015 01:31:33

โถ่ พ่อคนขี้หึง นี่แอบสะกดรอยตามน้องจู๋เนียร์ใช่ไหมมมม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 09-07-2015 02:26:56

มันโดนใจก็ตรงซองกยุนกวานคิ้วบอยนี่แหละ   
 
สมัครเป็นติ่งแป้บบ
 
 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aimjjj ที่ 09-07-2015 02:54:37

อยากอ่านยาวๆเลยค่ะ แต่งเรื่องยาวเลยนะคะ  :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

คังยูตอนนี้ละมุนมากมาย ห่วงเค้าหล่ะสิ แอบตามเค้ามาห่างๆ  :hao5: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 09-07-2015 03:01:30

 :L2: :L1: :กอด1:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 09-07-2015 05:12:31

อ่อยยยยยยยยยยย เห็น TBC แล้วใจสลาย :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: palm_dez ที่ 09-07-2015 06:44:05

อร้ายยยย ดีใจ ในที่สุดก็ได้อ่านน้องจู
ดูทุกวันเลยว่าอัพยัง  :hao5:
ซองคยุงกวานคิ้วท์บอย นายหล่อมาก!!!
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนน
โอ้ยย ชอบเรื่องนี้ ละมุ๊นละมุน
เขียนยาวๆเลยนะคะ จะติดตามเเน่นอน!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 09-07-2015 06:55:16

โอ๊ยยยย คังยู นายเท่มากก
จูแกเข้าใจแล้วใช่ไหมที่เขากัดปากนะ
เพราะเขาเป็นห่วงงย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 09-07-2015 08:10:04

คังยูอย่าโกรธน้องเลย น้องแค่เห็นแก่ขนมเท่านั้นเอง 555555
ถึงจะโกรธแต่ก็คอยดูอยู่ตลอดละสิ ชิชิ
ตลกซองกยุนกวานคิ้วท์บอย 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lady Phantom ที่ 09-07-2015 08:27:08

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
กระต่ายน้อยยยยยย ตกใจน้ำตาแตกล้าววววว โอ๋นะลูก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-07-2015 10:36:35

อคติที่มีต่อพระเอกหมดไปทันทีอ่านตอนนี้รักมากเลยจริงนะ มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 09-07-2015 12:49:48

เขินมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 09-07-2015 17:35:54

หึงอย่างนี้รักตายเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 09-07-2015 18:00:30

กระต่ายน้อยเอ้ย  เกือบเสร็จโจรไปแล้วมั้ยล่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 09-07-2015 18:08:32

 :hao7: มารอกระต่ายน้อย 5555+  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 09-07-2015 18:10:48

อ๊ายยยยย คังยูน่ารักมากอ่ะ
กระต่ายน้อยน่าโดนจับตีก้นเป็นอย่างมว้ากกกกก
รอฉากต่อไปที่เขาดีกันแล้ว อิอิ  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Jploiiz ที่ 09-07-2015 19:06:08

นังจูเกือบไปแล้ว  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 09-07-2015 21:22:37

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย
ตามอ่านครบแล้ว
อ่านไปยิ้มไป  ขำแรงมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 09-07-2015 21:49:01

แต่งยาวๆพรีสสสส เราชอบมากค่าสนุกมากๆเลนแปลกใหม่ดี ตลกน่ารัก โอ๊ยยยยชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 09-07-2015 22:53:07

ในที่สุดก็มา ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆครับ
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 09-07-2015 22:56:16

กรี๊ดดดดดดๆๆ :impress2: ฟินอะ
กัดปากคืออะไร เขินนะะ
คังยูเท๊เท่ ถ้าชอบกระต่ายน้อยน่าจะแสดงออกชัดเจนนิดนึง
เราเดาว่ายองวอนซื่อบื้ออยู่นะ :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: muio ที่ 10-07-2015 03:12:10

ร๊อ รอ เธอ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 10-07-2015 11:20:34

ขอเขินแทนน้องจูแปป คือแบบ ฟินค่ะ คังยูนี่หาที่ไหนได้อีกมั่งคะ
พ่อซองกยุนกวานคิ้วท์บอย พ่อพระเอก พ่อคนหล่อ พ่อคนโหดดดด
จังหวะดีจริงๆเลยนะมาช่วยน้องจูได้ทัน ปลื้มมมม มาอัพเร็วๆน้า รออยู่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 10-07-2015 11:21:38

นึกว่าตาฝาดไปที่เห็นอัพ 55555
มินจุนนี่ไม่ใช่คนเลวช้ะ?
มีพวกเป็นผู้คุมกฎก็โออยู่นะ หนีเที่ยวได้ 5555
แล้วสอบวันศุกร์พร้อมยัง ติวให้หนักเลย

ต่ออีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mishiyosan ที่ 10-07-2015 12:01:51

ทำเป็นเรื่องยาวเลยค่ะ เราเชียร์  o13
น่ารักมากกกกก  :-[

เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bangkeaw ที่ 10-07-2015 12:17:37

คังยูแสดงออกขนาดนี้ คนอื่นก็เห็น แต่น้องจูคนเดียวที่ไม่รู้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 10-07-2015 13:46:45

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 10-07-2015 15:58:19

เขิลลลล :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 10-07-2015 20:26:34

ชอบให้น้องจูอ้อนคังยูเยอะๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 10-07-2015 21:27:06

ว่าจะไม่เข้ามาอ่านเรื่องนี้
กะเอาไว้รอให้ลงเยอะๆ
ค่อยเข้ามาอ่านรัวๆ
แต่แล้วในที่สุดก็ห้ามใจไม่ได้
ฮืออออออออออออ สนุกมากค่ะ
ชอบคังยูวววววว น้องจู๋เฮี้ยยยเกรียนมาก
อยากอ่านเยอะๆเลย  :katai5:
รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งน้า  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 11-07-2015 10:16:49

วาบหวามหัวใจ อิ้วๆๆๆ
อยากให้คนเขียนเขียนยาวๆ เลยชอบๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 11-07-2015 20:07:57

คิดถึงเมื่อไรจะมาอีกน้า???

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tsubasa_6927 ที่ 11-07-2015 22:40:52

มาแปะไว้ก่อน กำลังตามอ่านค่ะ เห็นชื่อคนเขียนนี่รีบมาดูเลย ชอบจูเนียร์จัง นางดูเกรียนๆดี :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 12-07-2015 12:33:43

แงงงงงงงงงงง

เขินนนนนนนนนนนน ///_\\\

กระต่ายน้อยซนขนาดนี้ ลงโทษเลยมั้ยคะองค์ชาย

โบยก้นร้อยทีแล้วงดข้าวเย็นค่ะ!! (โบยก้นน้องจูด้วย.............)

มือตีเบาๆก็พอค่ะแหม คึคึคึคึ -..-

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 12-07-2015 20:53:52

คิดถึงกระต่ายน้อยยยยย
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 12-07-2015 23:13:34

กรี๊ดดดด เขินแรงเว้ยยยยเขินแรงงงงงงง
คังยูอ่าาา ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cocoagx ที่ 13-07-2015 23:15:49

กรี้ดคังยูน่ารักอะะ ขนาดงอนเค้าหึงเค้ายังเป็นห่วง
เจ้าเห็นแล้วยังละว่าการห่วงมากเกินไปไม่ใช่ไม่ดี /me ตายค่ะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 14-07-2015 11:41:14

งื้อออออออออออ หลายวันเเล้ว คิดถึงยองจู จูเหี่ยของเรามากๆเลยอ่ะ   :man1: o9 :เฮ้อ:

น้องเค้กกกกกกกก  :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 14-07-2015 21:06:56

 :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 15-07-2015 22:59:15

ร้องห้ายยยยย น่ารักมากกกกก  :impress2: :impress2:
ซองคยุนกวานคิ้วท์บอยเอาใจไปเลยยยย
ดีจังที่ห่วงจนตามมาใช่มั้ย งื้อออ ตอนมาช่วยน้องจูนี่เท่โคด!!

แต่พอเรียกน้องจูของเราเท่านั้นล่ะ กระต่ายน้อย....

โฮฮฮฮฮ ​เขินแรงงงงง องค์ชายจีบเลยๆๆ กัดอีกๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 16-07-2015 15:41:58

นิราศโชซอน ตอนที่ 12













   ช่างน่าอับอายขายขี้หน้า...   
   นอกจากจะโดนพวกไอ้บ้ากามมารุมทำบ้าอะไรไม่รู้ ผมยังเผลอไปซบอกของไอ้คังยูด้วย หลังจากที่ผมรู้ตัวผมก็รีบผละตัวเองออกไปอย่างรวดเร็วและก็เดินก้มหน้างุดกลับเข้าโรงเรียนไปเลย โดยไม่สนใจคนที่ส่ายหน้าให้ผมเบาๆ อยู่เบื้องหลัง

   ผมจบเขาชนไก่มาได้ยังไงวะ สี่รุมหนึ่งทำไมผมเอาตัวรอดไม่ได้ ทำไมวะ เว เว(แปลว่าทำไมเช่นกัน...)

   ระหว่างทางที่เดินกลับโรงเรียน คังยูเอาแต่เดินอยู่ข้างหลังผม ในขณะที่ผมรีบสาวเท้าให้ไวที่สุดเท่าที่ขาสั้นๆ จะอำนวย ไม่รู้ว่าตอนนี้ในหัวคังยูมันคิดอะไรอยู่ มันอาจจะคิดว่าผมอ่อนแอ หรือไม่ก็ใจเสาะอย่างกับปลาซิวที่โผเข้าซบคนอย่างมัน ใช่แล้ว มันต้องคิดแบบนั้นแน่ๆ มันต้องคิดกับผมแบบนั้นแน่ๆ

   “โอ๊ย!” ผมเดินชนชาวบ้านคนหนึ่งที่เดินสวนมา เป็นคุณลุงแก่ๆ ท่านหนึ่ง ผมรีบก้มหน้าก้มตาขอโทษขอโพย
   “เดินดูทางบ้างสิเจ้าหนุ่ม ไม่ใช่เก่งแต่ท่องตำรา เจ้าเด็กนักเรียนพวกนี้นี่...” แล้วลุงแกก็บ่นอีกไปตลอดทางเหมือนคนที่มีความเครียดในชีวิตมาก่อนอยู่แล้ว

   ตอนที่ชน มือใหญ่ๆ ของคังยูจับตัวผมเอาไว้ และตอนนี้ก็ยังจับอยู่

   “ซุ่มซ่ามจริง” มันบ่น ใครจะเลิศเลอเพอร์เฟ็คเหมือนมึงล่ะฟะ “หรือโดนแค่นั้นทำให้เจ้าช็อคจนประสาทของเจ้าใช้การไม่ได้เสียแล้ว”
   “โดนแค่นั้น? เหตุไฉนทำไมเจ้าพูดอย่างนั้น” ผมเริ่มไม่พอใจ คนมันจะโดนจับแก้ผ้าสี่รุมหนึ่งไม่เรียกว่าแค่นั้นหรอกนะผมว่า
   “ขออภัย” คังยูเอ่ยเบาๆ “ข้าคงชอบแกล้งเจ้าจนติดเป็นนิสัย”

   คนอย่างมันขอโทษเป็นด้วยแฮะ เอาเถอะ...ผมไม่ใช่พวกคิดเล็กคิดน้อยเสียหน่อย...

   “คุณชายซองโจ”

   เสียงหวานๆ ดังอยู่ไม่ไกลจากพวกเรา ทันทีที่ผมเห็นไป ความสวยงามแบบฉบับคนโบราณราวกับภาพวาดก็ปรากฎขึ้นสู่สายตา แม่นางยุนนารานั่นเอง นางมาพร้อมกับบริวารเช่นเคย มีแม่เลี้ยงนางหนึ่งคน และก็องครักษ์ส่วนตัว
   นางเหลือบมองสภาพของผมที่เปื้อนเปรอะไปทั้งตัว รวมถึงสภาพของคังยูด้วย ปกตินักเรียนซองกยุนกวานไม่ใช่พวกที่เล่นเลอะเทอะเหมือนเด็กประถาม นางคงจะแปลกใจมากเลยล่ะครับ

   “เหตุไฉนพวกท่านถึงได้มีสภาพเช่นนั้น?”

   คังยูเหลือบมองผมสลับกับมองหน้าคู่หมั้นของตัวเอง

   “ข้ากับยองวอนเล่นกันเล็กน้อยที่ริมแม่น้ำ” คังยูเอ่ยให้ฟัง “ทำไมเจ้าถึงได้ผ่านมาทางนี้”
   “นี่เป็นทางผ่านกลับบ้านของข้า ท่านลืมแล้วเหรอ” นารายิ้มอย่างมีเสน่ห์ ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่ใช่อยากกินเธอนะครับ เธอไม่ได้หน้าเหมือนคริสปี้ครีม เพียงแต่สงสัยว่ารอยยิ้มที่สวยขนาดนั้นจะสะกิดหัวใจคังยูมันบ้างหรือเปล่า
   “อ๋อ นั่นสินะ” คังยูกระแอม ท่าทางของเขาอึดอัด
   “ในเมื่อข้ากับท่านไม่ได้เจอะเจอกันมาสักพัก จะรังเกียจหรือไม่ หากข้าจะชวนท่าน...” นาราปรายตามามองผม “...และสหายของท่าน มาร่วมดื่มน้ำชาที่บ้านของข้าสักเล็กน้อย”

   คังยูหันขวับมามองหน้าผม ในขณะที่ผมใบ้กินไปแล้ว

   “อีกไม่นานตะวันก็จะตกดิน ข้าเกรงว่าข้ากับยองวอนจะกลับเข้าโรงเรียนไม่ทัน”
   “ท่านลืมไปแล้วเหรอว่าท่านเป็นใคร” นารายังคงเอ่ยอย่างแย้มยิ้มต่อไป “อำนาจของท่านสามารถสั่งให้ปิดโรงเรียนซองกยุนกวานก็ยังได้”
   
   พระญาติทำได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ผมมองคังยูด้วยสายตาที่มีคำถาม มันไม่มองหน้าผม เอาแต่ชักสีหน้าเล็กน้อย

   “ถึงจะเป็นเช่นนั้น ข้าก็ไม่อยากทำผิดกฎ”
   “ท่านมิต้องห่วง ข้าจะให้คนของข้าส่งข่าวกับทางโรงเรียนให้ว่าท่านจะกลับไปที่โรงเรียนช้ากว่าเวลากำหนดสักเล็กน้อย” นาราหันไปหาองครักษ์ส่วนตัวของเธอที่พยักหน้าแล้วทำตามที่เธอสั่งทันที “ทีนี้ท่านก็สะดวกแล้วใช่หรือไม่”

   ผมเห็นคนบ้าอำนาจอย่างคังยูกำหมัดเล็กน้อย เหอะ...เก่งมาจากไหน ก็แพ้คนอย่างยุนนารา

   “ไปกันเถอะ” นารายิ้ม และก็เดินนำทางไป

   ผมกระซิบกระซาบกับคังยู “ข้าไปกับเจ้าจะดีเหรอ ข้าไม่อยากขัดเวลาเจ้าอยู่กับคู่หมั้น”

   คังยูหันมามองหน้าผม รู้สึกว่ามันจะหงุดหงิดหนักกว่าเดิมเสียอีก มันยกดาบที่ถูกแอบไว้ในกางเกงของมันเอาไว้ “ข้าช่วยเจ้า ถึงเวลาที่เจ้าจะช่วยข้าบ้าง”

   “ข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างไร”
   “มีเจ้าไปด้วย ข้าคงไม่อึดอัด”
   “เจ้าอึดอัดได้อย่างไร นั่นมันคู่หมั้นของเจ้านะ”

   คังยูทำหน้าเหมือนอยากเอาสันดาบฟาดที่กระหม่อมของผมเหลือเกิน

   “จะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้งว่าข้าไม่อยากแต่งงานกับนาง” อีกฝ่ายหันมามองหน้าผมอย่างข่มขู่ “และถ้าเจ้าเอ่ยปากเรียกนางว่าคู่หมั้นของข้าอีกล่ะก็...ข้าจะตัดลิ้นที่ขยับไปมาในปากของเจ้าเสีย”

   มึงจะโหดเกินไปแล้ว

   “ข้าไม่เอ่ยเช่นนั้นก็ได้!” ผมรีบเอ่ย
   “หึ...เหตุไฉนเจ้าชอบทำให้ข้าหงุดหงิด”
   “เจ้าเองนั่นแหละที่เป็นคนอารมณ์ร้อนมากจนเกินไป”
   
   คังยูชะงักฝีเท้า จนทำให้ผู้หญิงสองคนที่เดินอยู่ข้างหน้าถึงกับเหลียวหลัง

   “เจ้าไม่มีสิทธิ์มาเถียงข้ายามที่ข้าหงุดหงิด”

   ยอมใจมันเลยครับ...มันเอาแต่ใจอย่างกับมันเป็นเจ้าชายแห่งโชซอน อยากได้อะไรก็ต้องได้

   “เจ้าหยุดทำไม รีบเดินไปสิ”
   “เจ้าสั่งข้าไม่ได้”
   “นี่เจ้า...”

   คังยูมองผมอย่างท้าทาย ไม่ได้ต่างอะไรจากเด็กประถมที่เป็นลูกเศรษฐีแสนล้านวอนเลยครับ...ชอบให้คนอื่นเอาอกเอาใจ

   ให้ตายเถอะ... “ก็ได้ เจ้าไม่ใช่คนอารมณ์ร้อน อารมณ์ของเจ้าเยือกเย็นอย่างกับธารน้ำไหล สดใสอย่างกับอรุณรุ่ง” ผมประชดเต็มๆ
   
   ไม่น่าเชื่อว่ามันยิ้มอย่างพอใจ แล้วมันก็เดินต่อไป โดยไม่ทำให้ผู้หญิงสองคนที่มองมาเกิดความสงสัย

   “ต้องอย่างนี้สิ...ถึงสมกับที่ข้าช่วยเจ้า”

   มันรำพึงอย่างพึงพอใจ ในขณะที่ผมแอบพ่นลมออกมาทางปากอย่างฟึดฟัด
   ต้องมีสักวันที่มันยอมผมบ้างใช่ไหมครับ...








   

   
   

   บ้านเสนาบดียุน
   ผมนึกว่าวังหลวง นี่มันใหญ่พอๆ กับตำหนักพระพันปีเลยนะครับ นอกจากความใหญ่ของมันจะสะกดตาผมให้จ้องมองอย่างตกตะลึงงันแล้ว ความหรูของมันก็ทำให้ผมตะลึงเช่นเดียวกัน สีที่ทารวมไปถึงเสาไม้ที่มันเงาวับ มันทำให้ผมรู้ว่าบ้านของเสนาบดียุนนั้นดูหรูหราโอ่อ่าเสียยิ่งกว่าบ้านของเสนาบดีลีพ่อของผมเสียอีก
   ผมจำชุดขุนนางที่พ่อผมในยุคนี้ใส่ได้...แม้จะมีสีแดงก็จริงแต่มันก็ซอมซ่อมีรอยปะชุน นั่นทำให้ผมเริ่มสงสัยว่าขุนนางทั้งสองฝั่งได้เบี้ยหวัดไม่เท่ากันหรือเปล่า
   ดูเหมือนการมาเยือนของคังยูจะทำให้คนในบ้านกระตือรือร้นยิ่งกว่าอาคันตุกะจากต้าหมิงมาเยี่ยม ผมเห็นบริวารหลายสิบวิ่งกันให้ควั่ก ในขณะที่คนถูกต้อนรับเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึง อยากจะกลับโรงเรียนท่าเดียว

   “พวกเราอาจไม่ได้เตรียมตัวกันเป็นอย่างดีนัก ต้องขออภัยคุณชายทั้งสองด้วย” นารายิ้มเบา “ข้าได้สั่งให้บริวารจัดเตรียมชุดใหม่ให้พวกท่านทั้งสองแล้ว...ในระหว่างที่พวกท่านเปลี่ยนชุด การจัดเตรียมน้ำชาคงจะเสร็จเรียบร้อยพอดี”

   เผด็จการไม่แพ้คู่หมั้นของนางเลยครับ...ผมกับซองโจถูกพามายังห้องรับรองโดยที่ในห้องนั้นมีชุดอย่างหรูสำหรับบุรุษเตรียมไว้ให้สองชุด จะว่าไปก็นึกสงสัยว่าในระยะเวลาอันสั้นทำไมนางใช้เวลาจัดการได้ไวขนาดนี้ ไม่รวยจริงทำไม่ได้นะเนี่ย
   
   “ข้าอยากกลับ” คังยูบ่นออกมาราวกับเด็กน้อย ขณะเริ่มถอดชุดนักเรียนเน่าๆ ของตัวเอง
   “ข้าไม่อยากมากกว่าเจ้าหรือไง” ผมพูดเสียงดังกว่า
   “หนีดีไหม” คังยูชวนผม ท่าทางจริงจังยิ่งกว่าทุกครั้ง
   “เจ้าเป็นชายชาตรี เรื่องแค่นี้เจ้าอย่ากลัวนักเลย” ผมเตือนสติเขา
   “ข้าไม่ได้กลัว เพียงแต่ข้าเกลียดเรื่องที่ข้าเลี่ยงไม่ได้...”
   “…”
   “เจ้าไม่เคยเจอเสนาบดียุน บิดาของนางหรือ”

   ลียองวอนมันอาจจะเคยเจอ แต่จูเนียร์นี่ไม่น่าจะเคยเจอ
   ผมไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่หันหลังและก็เปลี่ยนชุดไปเรื่อยๆ ในขณะที่คังยูเอาแต่ทอดถอนใจ จนกระทั่งผมกับมันเปลี่ยนชุดเสร็จและก็จะเดินไปที่ห้องน้ำชา ยังไม่ทันจะเข้าห้อง ก็ได้ยินเสียงยุนนาราเอ็ดตะโรบ่าวไพร่ไปทั่ว แต่ทันทีที่คังยูโผล่หน้าไปให้นางเห็น นางก็เปลี่ยนเป็นยิ้มหวานสดใสราวกับมีคนมากดสวิตช์เปิดปิดยังไงยังงั้น

   “หวังว่าชุดจะพอดีกับพวกท่าน”

   ผมกับคังยูนั่งแหมะลงตรงข้ามนาง...นางรินน้ำชาให้พวกผม บนโต๊ะมีน้ำชาอย่างดีที่ส่งกลิ่นหอมรวมไปถึงอาหารว่างที่น่าจะทำให้ผมกับคังยูลืมอาหารเย็นในวันนี้ได้

   “เสียดายที่วันนี้บิดาของข้าไปราชการต่างเมือง ไม่ทันอยู่พบท่าน”

   คังยูลอบมองหน้าผม ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะส่งยิ้มดีใจให้ผมแฮะ
   มึงกลัวพ่อตามึงเหรอ...

   “โปรดอภัยแก่ตระกูลของข้าด้วย”
   “มิใช่ปัญหา รีบดื่มน้ำชากันเถอะ” คังยูตัดบท จัดการส่งถ้วยน้ำชามาให้ผม ผมมองอย่างแหยะๆ มันน่าจะขมปี๋อย่างชาออริจินัล
   
   กูคิดถึงชาเขียวรสน้ำผึ้งมะนาวขึ้นมาทันใด

   “ข้าได้ยินมาว่า...คุณชายยองวอนเคยเป็นคู่หมั้นคู่หมายองค์ชายรองมาก่อน”

   ผมที่เพิ่งดื่มชาขมเข้าไปถึงกับสำลักน้ำอย่างรุนแรง

   “เป็นเรื่องที่ตลกดีนะว่าไหม”
   “ข้าคิดว่ามันไม่ตลก” คังยูพูดเสียงเย็น “เป็นเรื่องของโชคชะตาที่อยากล้อเล่นเสียมากกว่า”

   ตกลงมันดีหรือไม่ดีวะ...เป็นคู่หมั้นกูเนี่ย มึงช่วยชี้แจงแถลงไขให้ชัดเจนกว่านี้ซิ

   “นั่นสินะ” นาราหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย ก่อนที่จะหันหน้ามาหาผม “ได้ยินข่าวว่าตอนนี้บิดาของท่านกำลังลำบาก”   
   ผมหน้าซีดเผือด “ท่านหญิงว่าอย่างไรนะ”
   “ข้าได้ข่าวมาว่าบ้านของท่านกำลังประสบปัญหาวิกฤตทางการเงิน ข้าเอาใจช่วยท่านอยู่ คุณชายยองวอน”
   
   ทำไมกูไม่รู้อะไรเลยวะ...ผมเริ่มใจคอไม่ดีจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว คนที่บ้านไม่ส่งข่าวให้ผมสักนิดเลยเหรอ ตกลงมันเรื่องจริงหรือไม่จริง...

   “เจ้าอย่าเพิ่งวิตกไป ข้าก็ได้ยินข่าวเช่นกัน” คังยูตวัดสายตามามองผม “ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนัก”   
   “ทำไมเจ้าไม่บอกข้า” ผมถามคนข้างตัว
   “บอกไปเจ้าก็มีแต่วิตกกังวล”
   
   วันนี้ผมกับมันต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันอีกกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

   “นั่นมันเรื่องบ้านของข้า ทำไมเจ้าถึงไม่บอกข้า เจ้าคิดว่าข้าช่วยอะไรที่บ้านไม่ได้อย่างนั้นหรือ” ผมเริ่มเสียงดังขึ้น
   “เปล่า ข้าคิดว่าบิดาเจ้าคงจะแก้ปัญหาได้ ข้าบอกแล้ว มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรง”
   “แต่อย่างน้อยก็ควรจะบอกข้า”
   “เจ้าเสียงดังขึ้นนะ”   
   “ทำไมต้องให้ข้ารู้จากคนที่ไม่ใช่สหายข้า...” เสียงของผมอ่อยลงอย่างไม่น่าเชื่อ คังยูมองอย่างตกตะลึง เขาดูทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่ๆ
   “ข้าผิดไปแล้ว” เป็นอีกครั้งที่เขาเอ่ยขอโทษ “ข้าขอโทษที่คิดแทนเจ้า”

   ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ แม้ว่าพ่อในชาตินี้อาจจะเป็นอะไรที่ผมไม่คุ้น แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นเรื่องที่บ้าน พอได้ยินว่าเดือดร้อนอะไรผมก็ขึ้นหมดแหละครับ
   คังยูทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดจริงๆ เขาใช้มือของเขามากระตุกชายเสื้อของผม

   “ข้าขอโทษ ข้าบอกแล้วไง”

   “…”

   “เจ้าจะเงียบอีกนานไหม”

   “…”

   “ยองวอนนา...”

   “อะแฮ่ม”

   เสียงกระแอมของนาราทำเอาผมกับคังยูคิดได้ว่ามีนางอยู่ในห้องด้วย

   “ดื่มน้ำชากันเถอะ” เสียงของนางเต็มไปด้วยความเย็นชายิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ผมเลิกสนใจคังยูแล้วมาสนใจน้ำชาตรงหน้าแทน
   บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัดที่แท้จริง มีแต่นาราเท่านั้นที่ชวนคังยูคุย ถามมา ตอบไป ไม่มีอะไรอย่างอื่นเลยครับ
   จริงๆ ผมเองก็แอบผิดที่ไปอารมณ์เสียใส่คังยู อาจเป็นเพราะผมหงุดหงิดที่ผมรู้เป็นคนท้ายๆ มั้งครับว่าที่บ้านมีปัญหา
   ท่าทางสุดสัปดาห์นี้ผมจะมีที่ไปแล้ว...

   บ้านเสนาบดีลี บ้านของผมเอง...











   หลังจากที่กลับโรงเรียนไป ผมก็เอาแต่คิดเรื่องนี้ทั้งคืน จนลืมความอึดอัดจากบ้านคุณหนูยุนนาราไปเสียสนิท จำได้ว่าสายตาที่นางมองผมเริ่มเปลี่ยนไปไม่ใช่ความเป็นมิตรเหมือนอย่างเคย แต่ผมไม่สนใจ เพราะว่าความสนใจของเธอส่วนใหญ่ตกอยู่ที่คังยูอยู่แล้ว
   อีกฝ่ายที่นอนอยู่อีกฝั่งในห้องของผมเอาแต่เงียบ เขาอาจจะหลับไปแล้ว ในขณะที่ผมยังคงกังวลเรื่องที่บ้านอยู่
   หรือเขาจะพูดถูกเรื่องที่ว่าบอกไปผมก็เอาแต่กังวล ขนาดยังไม่รู้รายละเอียดผมยังกังวลขนาดนี้
   มันรู้ด้วยแฮะว่าผมเป็นคนยังไง...

   “คังยู” แม้ว่ามันจะนอนอยู่ ผมก็เอ่ยปากเรียกมันอย่างคนเสียมารยาท
   “หืม?” มันยังไม่นอน สรุปว่าผมไม่ใช่คนเสียมารยาทเท่าไหร่นะครับ
   “เจ้ารู้จักบ้านของข้าไหม”

   นี่แหละเหตุผลที่ผมต้องถามมัน...ผมจะไปรู้จักทางไปบ้านตัวเองในยุคนี้ได้ยังไง

   “บ้านของเจ้า? นี่เจ้าไม่รู้จักบ้านตัวเองหรืออย่างไร”
   “ก็...”
   “อยู่ทางใต้ของเมืองหลวง” คังยูตอบแค่นั้น
   “เจ้าเคยไปเหรอ”
   “เคย...ตอนเด็กๆ”
   “ตอนนั้นเจ้าเจอข้าหรือยัง”
   “ท่าทางอาการประสาทของเจ้าจะกู่ไม่กลับ”
   “ตอบข้ามาเถอะ”
   “ข้าเจอเจ้า...แต่เจ้าไม่เจอข้า” คังยูเอ่ยเสียงเรียบ “ตอนนั้นเจ้าเขี่ยดินอยู่ตอนที่ข้าเดินเล่นที่สวนในบ้านเจ้า ข้ามิได้เข้าไปรบกวนเพราะตอนนั้นข้าคิดว่าเจ้ากำลังขุดหาไส้เดือนกิน”

   ว่าไงนะ...

   “คิดไปแล้วก็ตลกดี...”
   “ข้าจะไปหาไส้เดือนมากินได้อย่างไร “
   “ฮ่าๆๆ ก็ท่าทางเจ้าดูเป็นคนแบบนั้น”
   “…”
   “เจ้าดูซุกซน จนเสนาบดีลีไม่อยากให้เจ้ามารบกวนการพบปะของเขากับเสด็จพะ...พระราชา” คังยูเหมือนอยากตีปากตัวเองเต็มแก่ เขาพูดผิดบ่อยเหมือนกันนะครับ
   “เจ้าดูรู้จักข้า มากกว่าที่ข้ารู้จักเจ้า”
   คังยูหันหน้ากลับมานอนตะแคงจ้องหน้าผม... “มันก็ดูเป็นแบบนั้นมานานไม่ใช่เหรอ”

   …นึกไปถึงบันทึกของยองวอน...บันทึกที่ผมไม่ได้จับมานานแล้วหลังจากที่มัวแต่ยุ่งอยู่กับการใช้ชีวิตเป็นมัน ว่าไปแล้วก็สงสารมันนะครับ คังยูรู้จักมัน แต่มันคิดว่าคังยูไม่รู้จักมัน

   “สุดสัปดาห์นี้ข้าจะกลับบ้าน” ผมค่อยๆ เปรย “เจ้าช่วย...”
   “ช่วยอะไร”
   “ไปเป็นเพื่อนข้า”
   “…”
   “เจ้าเงียบทำไม”
   “ขอร้องข้าสิ”
   “ไม่ดีกว่า ข้าจะเปลี่ยนไปขอร้องพยองอัน”
   “ข้าไปก็ได้...ทำไมคนอย่างเจ้าถึงเปลี่ยนใจง่ายนัก”

   ผมหัวเราะเบาๆ จนคังยูหงุดหงิดและก็หันหลังให้ผม











   

   วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า
   กว่าการสอบในวันศุกร์จะผ่านพ้นไป ผมนี่ลมแทบจับ พยองอันทำทุกวิถีทาง กล่าวถึงบทเรียนให้ผมฟังซ้ำไปซ้ำมาจนผมจำได้เพื่อนำไปสอบ ในขณะที่รูมเมททึของผมเอาแต่นอนและก็หัวเราะหึหึกับท่าทางการท่องหนังสืออย่างเคร่งเครียดของผม
   เชื่อมัั้ยครับ ตอนสอบจริงๆ ไอ้คนที่เอาแต่นอนแม่งก็ออกคนแรกอีกตามเคย
   กว่าจะผ่านพ้นมาได้ ผมนี่อยากจะเป็นลมเสียให้รู้แล้วรู้รอด ถึงอย่างนั้นสุดสัปดาห์ที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมแจ้งกับทางโรงเรียนแล้วว่าจะกลับบ้าน ในขณะที่คนที่สัญญาว่าจะไปเป็นเพื่ิอนผมไม่เห็นว่ามันต้องวิ่งเต้นแจ้งห่าแจ้งเหวอะไรเลย
   ลืมไป เส้นมันใหญ่ ใหญ่ที่สุดในโชซอนแล้วมั้งน่ะ
   ผมบอกลาพยองอันโดยให้สัญญากับเขาว่าจะซื้อขนมมาฝาก ก่อนที่จะเดินออกไปจากโรงเรียนโดยมีคังยูอยู่เคียงข้าง หมอนั่นทำตัวสบายๆ ชิวๆ เหลือเกิน ในขณะที่ผมนั้นเริ่มจะเครียดนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าสถานการณ์ที่บ้านจะดีขี้นแล้วหรือยัง   
   ข้างหลังคังยูนั่น...คือซองชิล ท่าทางจะไม่อยากปล่อยให้นายน้อยของมันมาเดินเพ่นพ่านในที่ๆ มีคนแออัดเช่นตลาดใกล้โรงเรียน
   
   “ข้าบอกแล้วนะ ว่าบ้านของเจ้าไกล เจ้าอาจจะเป็นลมล้มพับกลางทางได้” น้ำเสียงเยือกเย็นของคังยูมีความกวนตีนแฝงอยู่ในที ผมมองมันอย่างเอือมๆ
   “ข้าเป็นลมแล้วอย่างไร เจ้าก็มากับข้านี่” มึงก็แบกกูไงครับ มึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย
   “คิดจะให้ข้าแบกหมูอย่างเจ้าขึ้นบ่าจริงๆ น่ะเหรอ”
   “หมู?”
   “ใช่ เจ้ากินเยอะเหมือนหมู แม้ว่าร่างเจ้าจะผอมบาง...” มันใช้สายตาประเมินผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “...แต่น้ำหนักของเจ้าก็คงจะหนักเหมือนหมู”

   บอกแล้วครับว่าคังยูน่ะมันสบายๆ ชิวๆ มันถึงได้ว่างมากัดคนอย่างผมนี่ไง

   “คุณชายซองโจ” ผมหันไปเจอคุณหนูยุนนาราผู้ซึ่งร้องเรียกคนข้างๆ ผมด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน นางยังคงสวยสะกดตาเช่นเคย ชาวบ้านชาวช่องแถวนั้นหันมามองนางกันหมด
   “แม่นางยุน” คังยูเอ่ย ท่าทางเขาตกใจเล็กน้อย
   “ท่านผ่านมาทางนี้พอดี” นางเห็นผมเป็นหัวหลักหัวตอไปแล้ว “ข้ากำลังสงสัยว่าเครื่องประดับสองชิ้นนี้ ชิ้นไหนสวยกว่ากัน”

   ตอนนั้นพวกผมบังเอิญเดินผ่านร้านเครื่องประดับพอดีน่ะครับ ก็เลยต้องหยุดแหมะกลางคันเพราะมีคนเรียกคังยูเอาไว้
   
   “ข้าเกรงว่าข้าไม่มีความสามารถในการเลือกเครื่องประดับ” คังยูดันตัวผมออกไป “ยองวอนน่าจะมีความสามารถนั้น”
   พ่องมึงดิ... “ขออภัยคุณหนูด้วย ข้าเองก็ไม่มีความสามารถ”
   “คุณหนูลังเลระหว่างเครื่องประดับสองชิ้นนี้อยู่นานสองนาน เพราะคิดไม่ตกเกรงว่าหากสวมเครื่องประดับที่ไม่ถูกตาต้องใจคุณชายซองโจแล้ว คุณหนูอาจจะไม่ใช่คนโปรดของคุณชายอีกต่อไป”

   ยุนนาราตีแขนป้าพี่เลี้ยงของเธออย่างเคอะเขิน

   ผมเหลือบมองไปที่คังยู คำว่าคนโปรดคงวนอยู่ในหัวเขาซ้ำไปซ้ำมา...
   …หัวผมก็เช่นกัน

   ผมหันไปมองซ้ายมองขวาสนใจอย่างอื่นแทนที่จะเป็นร้านเครื่องประดับ ในระหว่างที่คังยูต้องไปเลือกเครื่องประดับพวกนั้นอย่างจำใจและก็ตัดความรำคาญ ทันใดนั้นผมก็เห็นชายผู้หนึ่งกำลังถูกไล่ตามอยู่ด้านหลังละแวกบ้าน พวกไล่ตามเป็นชายในชุดดำสามสี่คนท่าทางเป็นคนมีฝีมือ
   บรรลัยแล้วมั้ยล่ะ...

   “คังยู”
   
   ผมสะกิดร่างสูงๆ ที่อยู่ข้างๆ แม้จะเรียกแค่คนหนึ่งคนแต่ก็ทำให้คนสองคนหันมาพร้อมกัน

   “หืม? เจ้ามีอะไรหรือ” คังยูถามผม
   “คังยูเหรอ” ยุนนาราทวนคำช้าๆ อย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ไม่ทราบว่าทำไมคุณชายยองวอนถึงทราบชื่อจริงของคุณชายซองโจได้”
   “ก็ข้าบอกเขาน่ะสิ” คังยุเอ่ยเสียงเข้มก่อนที่จะหันมาหาผม “ตกลงเจ้ามีอะไรเจ้ากระต่าย”
   “ข้าจะไปดูอะไรที่ฝั่งโน้น เดี๋ยวข้ามา”
   “เจ้าจะไปไหนนะ”
   “ข้าไปก่อนนะ”
   “ยองวอน!”

   ผมไม่ฟังเสียงคังยู รีบเลี้ยวเข้าทางด้านหลังของร้านเครื่องประดับเพื่อไปช่วยชายผู้นั้นทันที ไม่รู้สิ ผมรู้สึกว่ายังไงไอ้พวกที่ใส่ชุดดำเนี่ยมันต้องเป็นคนร้ายแน่ๆ(คนดีๆ เขาจะปิดหน้าตัวเองทำไมกันล่ะ) สี่รุมหนึ่งแม่งโคตรไม่แฟร์เลย ยังไงก็ต้องไปช่วยก่อน
   โชคดีที่ทันทีที่ผมโผล่หน้าไปชายคนนั้นก็วิ่งมาทางผมพอดี
   เขาอายุอานามน่าจะประมาณสี่สิบกว่า ผมขอเรียกลุงแล้วกัน ถึงแม้ว่าจะเด็กกว่าพ่อผมก็เถอะ

   “ลุง...ทำไมลุงถึงวิ่งหนีหัวซุกหัซุนแบบนี้ล่ะขอรับ” ความเสือกไม่เข้าใครออกใคร ผมเป็นคนไทยนะ...ผมชอบดราม่า (แซวนะครับแซว)
   จริงๆ แล้วเขาเป็นลุงก็จริง แต่เสื้อผ้าอาภรณ์และผิวพรรณยังไม่สมอายุเท่าไหร่เลย ผิวพรรณก็ดี ท่าทางก็ดูเป็นผู้ดีมากๆ
   “เจ้า...นักเรียนซองกยุนกวาน” ลุงหอบอย่างหนักและก็จับตัวผมเอาไว้ “ช่วยข้าด้วย”
   “หือ?”
   “คนพวกนั้นทำองครักษ์ของข้าพัดหลงไปและก็ตามหาข้าไม่เจอ”
   “ลุงมีองครักษ์ด้วยหรือ” ไม่มีก็แปลก ท่าทางรวยชิบหายวายป่วงขนาดนี้ ผมคิดถูกคิดผิดเนี่ยที่เลือกที่จะมาพัวพันกับลุงเศรษฐีผู้นี้ “ไม่ว่าจะยังไงเจ้าต้องช่วยข้า ข้าสัญญาว่าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม”
   “เอ่อ ไม่ต้องก็ได้ขอรับ” ผมรีบพูด ทันใดนั้นชายในชุดดำแม่งก็ตามไล่ทันมาพอดี ทีนี้ไม่ใช่แค่ลุงที่ต้องหนีแล้ว มีผมด้วยที่ต้องหนี บอกเลยว่าวุ่นวายชิบหาย

   “ยองวอน” คังยูเห็นผม ผมรีบชนเขาและก็จับแขนลุงผู้นั้นให้รีบตามผมมา “เจ้ากำลังเล่นอะไรอยู่น่ะ”
   
   เล่นห่าเล่นเหวอะไร...ทันทีที่มันเห็นคลื่นสีดำที่วิ่งตามมามันก็เข้าใจถึงสถานการณ์ทันที

   บอกเลยว่าพัง...วิ่งกันฝุ่นตลบ แถมชาวบ้านยังแตกตื่น ผมกับลุงวิ่งไปเรื่อยๆ พากันหลบซ้ายหลบขวาบ้าง แปลกแต่จริงที่ลุงดูเหนื่อยหนักกว่าผม ขนาดผมเป็นคนอ่อนแอแถมยังขี้โรคยังหอบไม่สู้ลุง แต่ก็หอบ
   คังยูที่ไล่ตามมาทีหลังบอกให้ผมรีบเลี้ยวเข้าไปในบ้านสุดซอย มันบอกว่านั่นแหละบ้านผม โดยให้ซองชิลช่วยถ่วงเวลาพวกนั้นเอาไว้ให้ ไอ้นั่นมันก็เก่งนะครับ สามารถปะฉะดะกับพวกมีฝีมือเหล่านั้นได้
   กว่าจะมาถึงบ้านผมกันครบทั้งสี่คน เรียกได้ว่าหอบและก็พังกันมากเลยทีเดียว

   “ข้าไม่คิดว่าเจ้าควรจะช่วยใครสุ่มสี่สุ่มห้า...ข้าเกรงว่า...” คังยูยังด่าไม่จบ เขาก็ตะลึงพรึงพรืดมาเห็นว่าลุงเป็นใคร “พระราชา!!!”

   ว่าไงนะ...

   คนที่ผมฉุดกระชากลากถูเขายิ่งกว่าหมูกว่าหมาเมื่อตะกี้คือ...

   พระราชา

   เข่าทรุดเลยกู...ผมคุกเข่าโดยอัตโนมัติ

   ที่จำพระองค์ไม่ได้ก็เพราะตอนไปเข้าเฝ้าผมเอาแต่นั่งตัวเล็กเป็นจิ๋มมดในท้องพระโรงไง! ใครจะไปกล้ามองพระพักตร์ได้!

   “ว่าไงคังยู” พระองค์ยังคงหอบอยู่ คังยูรีบเข้ามาหาพร้อมกับพยุงตัวเอาไว้
   “เหตุใดพระองค์ถึงได้...แล้วองครักษ์ส่วนพระองค์หายไปไหน!”
   “เรื่องมันยาว เจ้าใจเย็นลงก่อน”
   “แบบนี้เรียกว่าบกพร่องต่อหน้าที่ กระหม่อมจะลงโทษพวกนั้นให้สาสม”
   “เจ้าลงโทษไอ้หนูนี่ด้วยสิ” นั่นไง ผมที่คุกเข่าอยู่เริ่มอยากทรุดลงไปกอง “เขาไม่เกรงใจสภาพข้าที่วิ่งตามเขาไม่ทันเลย”

   คังยูมองผมอย่างเจ็บปวดใจ

   “ข้าล้อเจ้าเล่น” พระราชาขยิบตาให้ผม “ถ้าไม่มีสหายของเจ้า ป่านนี้ข้าคงโดนอริสอยร่วงไปแล้ว”

   ซองชิลช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้นยืน

   “ข้าเลือกสหายให้เจ้าได้ดีใช่หรือไม่คังยู”
   “…”
   “ข้าจำเจ้าได้ตั้งแต่แรกเห็นเลยนะลียองวอน”
   “โปรดประทานอภัย” ผมรีบพูดอย่างรวดเร็ว

   “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คังยู ข้ารู้สึกถูกชะตาเจ้าหนูนี่ยังไงชอบกล” พระราชาตรัสต่อไป “นี่ถ้าเจ้าหนูนี่เป็นสตรี ป่านนี้คงได้แต่งงานกับองค์ชายรอง กลายเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วใช่หรือไม่”

   คังยูไม่ตอบอะไร เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอย่างเดียว

   “นึกเสียดายที่ข้าไม่ได้เกี่ยวดองกับเจ้านะ”

   ผมเองก็ก้มหน้าก้มตาเช่นกัน คังยูเขยิบเข้ามาอยู่ในระดับเดียวกันกับผม โดยปล่อยให้ซองชิลดูแลพระราชาต่อไป

   “เจ้าหาเรื่องเข้าตัวเอง” คังยูยังคงด่าผมเช่นเคย
   “เป็นเจ้าเจ้าจะช่วยหรือไม่ พระราชาแห่งโชซอนเชียวนะ”
   “ตอนนั้นเจ้าไม่รู้ไม่ใช่เหรอว่าพระองค์เป็นพระราชา”
   “ถึงอย่างนั้นข้าก็เป็นวีรบุรุษก็แล้วกัน!”
   “เจ้านี่มันกระต่ายจริงๆ เจ้าอยากทำคะแนนเพื่อที่จะให้ข้อตกลงนั้นยังอยู่ใช่หรือไม่”

   ผมมองหน้าคังยู หมอนั่นพูดทีเล่นทีจริงจนผมดูไม่ออก “ข้อตกลงอะไร”

   “เจ้าเป็นคู่หมั้นข้า”

   หัวใจของผมเต้นรัวเร็วทันทีหลังประโยคนั้น...

   “เจ้าคิดไปไกลยิ่งนัก” ผมรีบพูด “ข้าไม่ได้หวังเช่นนั้น”
   “หึ...ไม่รู้เหตุไฉนเหมือนกันนะ”
   “…”

   “ข้ารู้สึกดีใจที่พระองค์ทรงชอบเจ้า”
   “เจ้าไม่อิจฉาข้าหรือ”
   “ข้าจะอิจฉาเจ้าทำไม”
   “…”
   “หากพระองค์ทรงยอมรับเจ้า”
   “…”
   “เรื่องที่ข้าอยากจะทูลขอในอนาคตอาจเป็นจริงก็ได้”

   ผมมองหน้ามัน...แม้ว่ามันจะกระซิบกระซาบและก็เดินตามพระราชาเข้าไปในบ้าน ถึงอย่างนั้นผมก็สัมผัสได้ว่ามันจริงจังมากพอดู

   “เจ้าจะทูลขออะไร...”

   “ข้าจะไม่แต่งงานกับยุนนารา”

   “…แล้วมันเกี่ยวข้องกับข้าตรงไหน”

   “เกี่ยวสิ”



   “…”




   “ถึงข้าจะแต่งกับเจ้าไม่ได้...แต่ข้าก็อยากอยู่กับเจ้านะ”






   ผมทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่ๆ ไม่ต้องพูดถึงหัวใจครับ มันเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาเสียให้ได้

   “เจ้าถามข้าหรือยังว่าข้าอยากอยู่กับเจ้าหรือเปล่า” ผมพูดแก้เขินไปงั้น...ให้ตายสิ...เจอคนหล่อขนาดนี้มาหยอดแถมเป็นคนหล่อประเภทที่ว่าครึ่งหนึ่งในใจผมก็เป็นของมันไปแล้วบอกเลยว่า...ใจแทบพังเลย

   “เจ้าจะอยู่ได้อย่างไรถ้าไม่มีข้า”
   
   ว่าไงนะ

   “หลายวันมานี่ตัวเจ้าติดกับข้ายิ่งกว่าพยองอันเสียอีก”

   พูดไม่ออก...แม้ว่าตอนแรกผมจะคิดว่ามันเป็นเพื่อน แต่ลึกๆ แล้วผมกลับรู้สึกดีที่รู้สึกว่าผมกับมันเป็นอะไรที่เกินเพื่อนอยู่...นิดๆ
   ให้ตายสิ...มันจีบผมเหรอ หรือยังไงเนี่ย

   ที่แน่ๆ กูหวั่นไหวไปแล้ววววววววววววววววววววววว...

   “เจ้าจะว่าอย่างไรล่ะ...”

   ผมเงียบไปนาน...จนกระทั่งผมพูดขึ้นมา และคำพูดนั้นก็เป็นคำพูดที่ทำให้คังยูหลุดยิ้มออกมาให้ผมแบบหล่อมากๆ กันเลยทีเดียว





   “พระราชาทรงชอบคนแบบไหนหรือ...”






   TBC*







talk : สัมผัสได้ว่ามีคนจีบกัน 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 16-07-2015 15:47:01

จิ้มมม
โว้ยยย เขินโคตร -////- จิกหมอนแป๊บบบ
นี่มันจีบกันโต้งๆ เลยนี่หว่า
นังจู ประโยคสุดท้ายนี่แกอ่อยใช่มั้ยยย เข้าทางพ่อผัวนี่ 55555
อ่านแล้วโคตรฟิน >///< กรี๊ดดด
อยากตบอินารามาก คนโปรดอะไรล่ะ แกไม่เคยเป็นเว้ย อย่ามั่ว! -_-^^ #เราไม่สนับสนุนให้ชะนีมีบท
อยากอ่านอีกกก ขอเรื่องนี้ยาวๆ เค้าพร้อมซื้อออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-07-2015 15:47:29

 :mew1:   กี้ดดด.  จีบกันตลอดเวลาจริงๆจ้าไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่รอบข้าง
พระราชาก็น่าร้าก. เอาใจท่านเข้าไว้นะจ๊ะเจ้ากระต่าย
ได้ยินชัดแล้วนะนารา. สะใจอะ หุหุ  :laugh:   

ขอบคุณจ้า.

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-07-2015 15:53:35

ว๊ากกกกก อิจู๋มาลิ้วววว

เข้ามาแปะและกรีดร้องไว้ก่อน....ตอนนี้งานรุม ค่ำๆเจอกันนะหนูจู๋

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 16-07-2015 15:56:50

 :ling1:
กรี๊ดดดดดดด เข้าตาพ่อซะมีแล้วจูเหี่ย
หลังจากหนูเข้าไปนั่งในใจคังยู สู้เข้านะจ้ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: retrot ที่ 16-07-2015 16:07:45

น่าร๊ากค่ะ 55555555555 คำเดียวเลย
ยิ่งอ่านยิ่งเขิน ต้องรีบเสพก่อนที่ต้มน้ำรอมาม่า
.___. มาต่อไวๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lady Phantom ที่ 16-07-2015 16:26:48

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ก๊าวใจดาวววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-07-2015 16:38:11

กรี๊ดดด ข้าอ่านไปก็เขินไป  ข้านี้ยิ้มแก้มจะแตกแล้ว

ขอบคุณมากที่มาต่อนะคะ รอตอนต่อไปค้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-07-2015 16:39:27

ถ้าจะผลัดกันอ่อยขนาดนี้ ผูกข้อไม้ข้อมือกันไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 16-07-2015 16:45:49

กรี๊ดดด มีคนจีบกัน
ว้ายๆๆๆๆๆ
ถถถถถถ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 16-07-2015 16:47:47

ช่วยพระราชา พระราชากูชอบใจถูกชะตามากด้วย
แถมองค์ชายยังอยากอยู่ด้วยกันอีก  :-[ เขาจีบกันแน่แล้วววววว

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-07-2015 16:52:33

น้องจูไม่สะกิดใจอะไรเลยหรือเนี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Teaw_HC+MJ ที่ 16-07-2015 17:12:53

โว้ยยยยยยยยยยยยยยย เขินคนจีบกันนนน

กิ้วๆๆๆๆๆ   :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mmilds ที่ 16-07-2015 17:15:18

อ่านตั้งแต่แรกยันตอนสุดท้าย ไม่มีอะไรจะบอกนอกจากเขินคังยูจังคร่ะ (เรียกคังยูจะโดนตบมั้ย)
555555555555555555555555 เป็นคนท่ามาก แต่ต่อไปคงมากท่า กร๊ากกกก
โง้ยยย กระต่ายของเราก็ตกหลุมพรางไปแล้วโน๊ะ หิหิ
อยากรู้จักว่าตะก่อนทำไมยองวอน(สมัยก่อน) ถึงคิดว่าคังยูไม่รักตัวเองนะ
แต่ทำไมพอมาเป็นยองวอนจูเนียร์ปั๊บ ก็แบบ กริ้วๆกันขึ้นมาเลย ถถถถถถถถถถ
อยากให้คังยูมาในยุคที่จูเนียร์อยู่บ้างจัง คงป่วนน่าดู 555555555555555555
ตอนล่าสุดนี่ก็เขินม้วนเลย คนสมัยโชซอนนี่เค้าจีบกันแบบนี้เนอะ -,.- ....


มาต่ออีกน้าาา แล้วจะรอนะครัชช
ชอบมากๆ อย่ารีบจบนะ xD

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 16-07-2015 17:22:02

หนูยุนเริ่มเขม่นน้องจู(ของเรา?)เข้าเสียแล้วสิ~ ท่าทางของเธอก็ดูจะร้ายไม่ใช่เล่น คังยูต้องเอะใจไว้บ้างน้าาา..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 16-07-2015 17:27:36

 :-[
เขินจัง เขาจีบกันใช่มั้ย
น้องจู๋เหี่ยไม่สงสัยหรอว่าคังยูเป็นองค์ชาย นี่ก็เหมือนบอกใบ้แล้วนะ
พระราชาทรงพระอ่อนมากเพคะ วิ่งแค่นี้เหนื่อย
คังยูเห็นทางรอดมารำไรแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 16-07-2015 17:28:23

โอ้ยยยยยย น่ารักแรง :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 16-07-2015 17:47:22

พระราชาเรานะไม่รู้ แต่ถ้าเป็นคังยูก็ต้องยองวอนนา

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 16-07-2015 17:54:36

จีบกันไปหยอดกันมาาาา อ่อยยยยยย ข้าจิตายล๊าวววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 16-07-2015 17:55:11

เขาจีบกันหล่ะ ตอนหน้าคงจะหวานหยดเลย^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yearrayoeng ที่ 16-07-2015 17:55:56

 :z1:เค้าจีบกันแหละ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 16-07-2015 17:58:58

หยอดกันน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: palm_dez ที่ 16-07-2015 18:03:18

โอ่ะะะ ท่าทางขุ่นพ่อสามีจะโปรดปรานน้องจูอยู่มิใช่น้อย ขอแนะนำให้เข้าทางพ่อเลยขร่าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: muio ที่ 16-07-2015 18:06:24

น่าร๊ากกกกกกกกกกกก พระราชาจงหลงกระต่ายน้อยจูเหี่ย
 :katai2-1:
 :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 16-07-2015 18:17:34

แล้วตอนแรกถอนหมั้นทำมายยยย หมั้นกันไปก็ดีแล้ว แล้วยองวอนไม่รู้เหรอว่าเค้าเป็นคู่หมั้นตัว ถึงได้พร่ำเพ้อลงในบันทึกแบบนั้นน่ะ  ยองวอนเอ๊ยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 16-07-2015 18:27:03

หุๆๆ   ลูกชอบ พ่อก็ชอบ  แบบนี้จูเนียร์ก็ไม่ต้องไปกังวลไรแล้ว คิๆๆ :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 16-07-2015 18:32:52

 สัมผัสได้เช่นกันว่า พ่อสามีเริ่มยอมรับแล้ว กร๊กกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 16-07-2015 18:55:08

เค้าจีบกันหรือเปล่าเค้าไม่รู้ รู้แต่ มีกลิ่นท่านหญิงหัวเน่าแถวนี้55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 16-07-2015 19:04:08

จีบกันลับหลังพ่อ
เลยนะ :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-07-2015 19:05:47

 :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-07-2015 19:08:24

คังยูเริ่มยิ้มมากขึ้น หน้าเริ่มมีหลายอารมณ์ จากที่ตอนแรกๆหน้านิ่งตลอด สงสัยโดนกระต่ายน้อยป่วนล่ะสิ ตอนนี้เค้าก็จีบกันไป คนอ่านก็ฟินตามกันไปด้วย :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 16-07-2015 19:41:10

หยอดได้หยอดดีนะพ่อหนุ่มคัง  :o8: :o8: :o8: ส่วนหนูจูนี่แอบอ่อยป่ะคะ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 16-07-2015 19:50:40

อร๊ายยยยยยยยยย
น่ารักกันได้อีก
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 16-07-2015 19:51:08

ง่าาาาาาา >\\\\\\< เค้าจีบกันน่ารักมากค่าาาาา อิเจ้จะไม่ไหวแระน่ารักมากกกก เราชอบมากเลย รอให้มาต่ออีกนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 16-07-2015 19:57:02

เอาชะนีไปเก็บแล้วเอาน้องหนูลีแทน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-07-2015 20:08:27

กรีสสสส หุบยิ้มไม่ได้ น่ารักเกิ๊น :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 16-07-2015 20:13:33

จิกหมอนหนักมาก 555555555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 16-07-2015 20:24:41

น่าร๊ากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 16-07-2015 20:55:02

โอ้ยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดด :ling1: :ling1:

อะไรจะเขิลได้ขนาดนี้ ดีๆ รู้ใจกันเสียที แต่อุปสรรคตัวเป้งคือ ยุน นา รา ตัวแสบแน่นอน

มาต่อไวไวนะคะ กรี๊ดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 16-07-2015 20:55:59

เขินแรงมากกกกกกก ยอมใจเลยทูลหัว  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 16-07-2015 21:04:14

อ่านตอนนี้แล้วฟินนน.... :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 16-07-2015 21:05:03

ฟินจิกหมอน เขินตามเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-07-2015 21:07:23

น้องจู๋ถามไว้เพื่อพิชิตใจพ่อสามีใช่หรือไม่ นี่ได้คะแนนความประทับไจไปแล้วนะนั่น
มีคนจีบกัน เขินเลยเฮ้ยยยย :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 16-07-2015 21:26:53

กรี๊ดดดดดดด  :ling1: :ling1: เขิลลลลลลลลลเว้ยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 16-07-2015 21:41:12

 :ling1: มาแค่นี้ไม่พออออ.  อยากอ่านอีกมากๆๆๆ ยองวอนของเราดูท่าจะหลงคังยูไปแล้ววว 555. รอตอนต่อไป อยากเห็นคังยูบรรยายมั้งจังค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 16-07-2015 21:41:23

เฮ้ย เฮ้ย คังยูแอบงุ้งงิ้งมุ้งมิ้ง ฮา ฮา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-07-2015 21:49:14

วันนี้อิตาคังยูไม่ซึนแหะ ปล่อยหมัดเด็ดเต็มๆ

นังจูเขินเลยสิลูก 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 16-07-2015 21:50:34

โอ๊ย เขินแรงงงง :-[
คนเค้าจีบกัน อ่านไปก็ฟินไป

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-07-2015 22:08:56

เขินแรงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 16-07-2015 22:28:28

เหยยยยยยย เนียนๆอ่ะ จีบกันเฉยเลย
อยู่ดีๆมาบอกอยากอยู่ด้วยกันอ่ะ >/////<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 16-07-2015 22:29:42

น้องจูมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?. . .จุดที่จะเข้าทางพ่อตา ฮ่าาๆ ๆ  นางอ่อยคังยูเบาๆ หลังจากโดนคังยูแอทแทคไปจนไส้บิด 5555 :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 16-07-2015 22:30:15

แหมมม ม ม มม ม หมั่นไส้ๆๆๆ อิจค่ะอิจฉาา  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 16-07-2015 22:35:32

จีบกับน่ารักไปปะ >///<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 16-07-2015 22:46:01

 :beat:ขอให้ชีวิตนังจูของเราเราราบรื่นด้วยดีด้วยเถอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 16-07-2015 22:46:16

อ่านรวดเดียวจบเลยน่ารักมากกกกกกอ่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 16-07-2015 23:01:00

เฮ้ยๆ จีบกันซะขนาดนี้แล้ว ดูฤกษ์แต่งเลยมั้ย  :m3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 16-07-2015 23:02:49

พระองค์โปรดคนที่พระโอรสรักไง ยองวอนที่รัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 16-07-2015 23:31:40

กรี๊ดดดดดด นังจูววววววว
ประโยคสุดท้ายนั่นมันอะไรรรรร หล่อนอ่อยใช่ม้ายยยยย 55555555
ตายๆๆๆๆ มีคนจีบกันทางนี้ค่าคุณพระราชาาาาา  :-[ :-[
คังยูไม่ใช่เล่นนะ เปิดตัวนะ ปกป้องเปิดเผยเลย แถมเรียกกระต่ายต่อหน้าคู่หมั้นอีก
ไม่แปลกที่น้องจูจะไม่ทนนน โดนหยอดตลอดขนาดนี้ แอร้

แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่หมั่นไส้จริงนะ ขอตีทีนึงได้มั้ย อ่อยที่สุด!! 5555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-07-2015 00:38:06

กรี้ดดดดด!! เขิลงะ บ้าจิงพี่ชาย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 17-07-2015 01:31:09

กรี๊ดดดดดดดด
กระต่ายน้อยเป็นที่โปรดปรานชองพ่อตา 
ปลื้มใจแทนคังยู
 
ฮาจริง จำพระราชาไม่ได้ โป๊ะได้อีก
ชอบเวลาคังยูกับกระต่ายแซะกัน มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งมาก #จิกหมอนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 17-07-2015 02:31:35

คังยู หนูจีบนังจู๋เหี่ยแล้วใช่ไหมคะะะะะะะะะะะะ
ตอนนี้โคตรน่ารักมุ้งมิ้งอ่ะ ยัยนาราขอให้อกแตกตายไปข้างเลย!
ชอบประโยคสุดท้ายของแกจริงๆเลยยองวอนเอ๋ย ตกลงคือยอมเขาแล้วใช่ไหมเนี่ยถึงคิิดจะเข้าทางพ่อ? 555
ปล.รีบมาลงตอนต่อไปเลยนะ อย่าปล่อยไว้นาน อารมณ์มันค้างงงงงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 17-07-2015 07:02:35

นังจู๋เริ่มฉลาดในเรื่องที่ควรฉลาดแล้วสินะะ ถถถถ :katai3:
เป็นเจ้รู้ไปนานแล้วย่ะ เด็กขี้มโนนี่
เมื่อไหร่จะรู้ว่าเป็นองค์ชาย หรือรู้แล้ว?
รอตอนต่อไปนะ อร๊ายยยยยยย :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 17-07-2015 07:47:59

กริ้ววววววววว ถ้าจะหยอดกันขนาดนนี้นะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 17-07-2015 09:01:43

แหม่ๆๆๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-07-2015 12:16:01

กรี๊ดดดดดดด เค้าจีบกันค่ะคุณแม่
เขินมาก งื้อออ น่ารักกก
มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-07-2015 12:36:35

เขินเบยแอบส่องคนเขาจีบกันนนนนนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 17-07-2015 14:23:03

นี่หมายความว่า จูเนียร์รู้ความจริงแล้วหรอว่า คังยูคือลูกของพระราชา เอ๊ะหรือว่ายัง อ่านไปก็ยังงง

แต่ก็ชอบอ่ะ เขินมากมาย อะไรวะเนี่ย อยากย้อนเวลาชะมัดเลย

เขินคังยู ทำไมถึงได้หล่อขนาดนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 17-07-2015 16:54:08

งงจริงจัง พ่อยองวอนก็เป็นถึงเสนาบดี ทำไมความเป็นอยู่ถึงต่างกัน
จะโกงกินไม่โกงกินก็ควรรวยกว่านี้ และมีอำนาจเท่าๆกันกันกับฝ่ายขวา(พอนังยุน)นี่นา
ต่อให้ฝ่ายขวาจะเป็นว่าที่พ่อตาองค์ชาย....ก็ไม่น่าแตกต่างกันมากขนาดนี้
มันมีเบื้องหลังอะไรกันแน่เนี่ย น้องเค้กพร้อมเฉลยรึยังคะ นัดดีเบตเรื่องนี้โดยด่วนเลยค่ะ  :katai4:

ปล.ตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่าอิจฉาขนาดไหน ใครอิจฉานะ.....อ๋ออออออออ
ยุนนารา...อืมมม ถ้าเธออยากสนิทกับองค์ชายก็เรียกว่า "คังยูสิ" อะไรนะ!!!! เรียกไม่ได้!! เพราะไม่ใช่คนสำคัญ!!!
ตายแล้ววววววววว ลืมไปซะสนิทใจเลยค่าาาาาาาา  :laugh3: :laugh3:

ต่อให้หล่อนจะร้ายกว่านี้อีก 10 เท่า ดราม่าไปอีก 10 ตอน ชาตินี้ยันชาติหน้าหล่อนก็ไม่มีวันได้เรียก..... :a14:


กลับมาต่อไวๆเลยนะน้องเค้กกกกกก พี่อยากรู้เรื่องครอบครัวนังน้องจู๋มากๆ
เป็นกำลังใจให้เสมอ และจะติดตามตลอดไปปปปปป  :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 17-07-2015 20:10:25

กรี๊ดดดดดด เอาใจพ่อสามีอ่ะ จู กรี๊ดดดด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: meeyeon ที่ 17-07-2015 22:27:27

โอ๊ยเขิน ยิ้มแก้มจะแตก  :-[ :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 18-07-2015 08:06:11

เขินเว้ยยยย เขินนนน
จีบกันำไม่กรงใจพระคู่หมั้น หรือแม้แต่พระราชาเลยน่าาา
กิ้วกร้าวมากกกกก เค้าฟินนน อมยิ้มแก้มจะแตก
ชอบอ่ะ คังยูน่ารักกก นังจู๋ห้ามทิ้งคังยูน่าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 18-07-2015 11:58:42

พระราชานี่วิ่งหนีพวกชุดดำแบบนั้น องครักษหายหมดเนี่ยนะ น่าจับลงโทษจริงๆ แต่ก็ดี ทำให้ยองวอนได้คะแนน 55555
ทูลขอยังไงในอนาคตนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 18-07-2015 12:22:00

 :-[  หยอดกันได้ฟินนนนนนนนนนจัง!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 18-07-2015 17:14:48

ฟินเวอร์คังยูหยอดได้อีก
จิกหมอนกันยาวตอนหน้าขอหวานๆนะ
+1และเป็ดนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 18-07-2015 23:30:12

ขุ่นแม่ขาเขาจีบกันค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 19-07-2015 02:10:28

ตายแล้วๆๆๆๆ สะใภ้จะเข้าทางขุ่นพ่อสามีค่ะ ไม่ธรรมดาๆ

ตอนนี้อยากรู้เรื่องฐานะที่บ้าน กับ เรื่องที่ถอนหมั้น รอๆจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pp.ll.ee ที่ 19-07-2015 12:32:44

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อยากจะบอกว่าชอบมากมาย

มาอัพต่อเร็วๆน้า

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 19-07-2015 16:21:47

สัมผัสได้ว่า มันก๊าววววว.. ใจจริงๆ เขาเริ่มยอมรับกันแล้วชิมิ ;))))

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 20-07-2015 22:48:59

 :katai2-1: เอาแล้วไง...คังยูรุกจนได้เรื่อง เค้าเข้าใจตรงกันแล้ว  o13 แถมนังน้องจูก็ได้ความนิยมจากว่าที่พ่อสามีไม่มากโขอยู่  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SLEEPERINDY ที่ 21-07-2015 22:54:32

กรี๊ดดดดดดด ฟินเหลือเกินพะยะค่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 22-07-2015 09:14:06

ดันๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lady Phantom ที่ 22-07-2015 09:29:56

คิดถึงนังจู๋  :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-07-2015 13:53:52

คิดถึง " คังยู "

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 22-07-2015 21:01:22

 :-[ มารอ=///= คิดถึงจัง~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Robinhood.ha ที่ 23-07-2015 11:56:03

แอร๊ย เขินพะยะค่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 23-07-2015 18:19:08

เรามารอเรื่องนี้ทุกวันเลยยย  :hao3: :hao3:
ชอบมากๆอ่า รออ่านตอนต่อไปนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-07-2015 01:14:47

รุกซะขนาดนี้ น้องจูเขินแย่ล่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 24-07-2015 06:16:12

อร้ายยยยยย น่ารักมากค่ะ
นี่ตกลงจะเริ่มเกี้ยวกันแล้วใช่มั้ยคะ หึ้ยยยย /จิกหมอน
น่ารักๆๆๆๆทุกตอนเลยย  :-[

เชียร์พยองอันให้คู่กับยักษ์สักตนนะคะ 5555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-07-2015 13:12:13

รออิน้องกระจู๋ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BoA3_953 ที่ 24-07-2015 16:27:00

งง  ตกลงยองวอนรู้แล้วใช่ป่ะครับ ว่าซองโจเป็นคู่หมั้น  ตอนเมื่อกี้ ยังปิดบังอยู่เลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: _2385yeah ที่ 25-07-2015 18:00:44

พี่เค้กกกกกกก สู้ๆ พี่เค้กสู้ตาย เย้ๆๆ  :katai2-1: :katai2-1:

 :z10: :z10: :z13: :z13: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mishiyosan ที่ 26-07-2015 17:58:48

10 วันแล้วนะคะะะะ :z3: :z3:
 :z13: :z13: :z13: :z13:

สะกิดรัวๆ  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 28-07-2015 11:04:16

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 28-07-2015 12:07:27

ช่วงนี้หายไปนาน น๊าน นาน ปกติน้องเค้กไม่เคยทิ้งให้พวกพี่รอนิยายนานกันแบบนี้เลยยย
งื่ออออออออออออออออ  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-07-2015 12:41:42

รออยู่นะค้าา.. :o11:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SLEEPERINDY ที่ 28-07-2015 14:49:04

 :ling1: :ling1: :ling1: เมื่อไหร่จะมาต่อน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 28-07-2015 16:14:11

รออยู่นะคะ  ㅠ    ㅠ   ถ้าคุณเค้กว่างก็มาต่อน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nao16 ที่ 31-07-2015 01:22:04

ตามทันแล้ววววววววว

เรื่องนี้น่ารักอะ. ฟินจิกหมอน พระเอกแบบว่าจะซึนไปไหนยะ

นายเอกของเราก็น่อ น่ารักไม่บันยะบันยัง โก๊ะทั้งเรื่อง

เขาพูดเรื่องคู่มั่นเป็นร้อยครั้งแล้วอะ

ยังไม่รู้ตัวจริงของซองโจอีกเรอะ

ว่าแต่อ่านไปๆ ก็คิดไม่ออกว่าจะอยู่ด้วยกันได้ยังไงอะ

อิตัวร้ายน่ากลัวโคตร แถมพ่อใหญ่ด้วยอะ. แบบนี้น้องจูของเราไม่เละเป็นโจ๊กก่อนจิสมหวัง

ตัวก็เล็กแล้วยัง (เจือก) ขี้โรคอีก เฮ้อออออออ :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Jploiiz ที่ 01-08-2015 20:04:59

โอ้ยยยเขินแทนนังจู  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-08-2015 21:45:21

โอ๊ยคิดถึงมาต่อเร็วๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 01-08-2015 22:15:46

คิดถึงนังจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 01-08-2015 22:15:58

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 02-08-2015 01:25:56

รออยู่น้าาาาา
คิดถึงน้องจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 02-08-2015 07:42:21

เอาแล้วๆ ลูกสะใภ้จะเข้าทางพ่อสามีซะแล้ว

ลุยเลยจูเนียร์ ทำให้พ่อสามีหลงให้ได้นะ 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 02-08-2015 10:53:47

เฮลโหลลลลลลลล เราอยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 03-08-2015 23:20:47

แวะมาดัน ฮุฮิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: muio ที่ 04-08-2015 01:03:25

ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน ดัน 
รออย่างใจจดใจจ่อค้า
 :mew1:

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 04-08-2015 14:20:33

ฉันมารอพี่ที่เล้าเป็ดทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 04-08-2015 20:03:42

คิดถึงน้องจูววว :hao7:
เข้ามารอที่นี่ทุกวันเลยค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 04-08-2015 20:49:04

แดดิ้นนนนนนนนนนนนนน!!!!! ฟินไปสามชาติจ้าาาาาาาาาาาาา   ขอจบแบบปี้ๆ เอ้ย....แฮปปี้ๆ (มุขทรามมาก อย่าได้ถือสา)

กระต่ายน้อยน่าฮักจริงๆ ถ้าเราเป็นคังยูนะ จะเอามาขยำๆๆๆๆๆๆๆให้หายหมันเขี้ยวเลย   คู่นี้เขาจีบกันอย่างน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 05-08-2015 10:38:49

พระราชาจะยอมเรื่องที่จะทูลขอมั้ยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 05-08-2015 18:29:40

 อุกรี๊ดดดดดด ฟินมากคค่าาาาา

นอนกัด จิก แทะ?  หมอนจนแทบขาด

กลั้นยิ้มจนเมื่อยหน้าเบยยย (พอดีพอกหน้าๆเลยตึงจนแทบขยับไม่ได้ แถมกลัวเป็นรอยย่นอีก กรรมของบ่าวจริมๆ)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 05-08-2015 22:37:50

ฮอลลลลลลลลลลลล
คิดถึงยองจูวววววว จู๋วเหี่ยยยย หรือคังฮยูวววววววว อะไรก็ได้ นี่คิดมากถึงกับยอมคิดถึงยัยตัวร้ายนั่นแล้วนะ
น้องเค้กกกกกกกกกกก กลับมาเถอะ  :serius2: :serius2: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 06-08-2015 20:13:11

เรื่องสนุกนะแต่มาช้ามากอ่ะมันแบบขาดตอนต้องอ่านใหม่บ่อยๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 09-08-2015 09:52:54

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 09-08-2015 12:08:08

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ  เมื่อไรจะมาต่ออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 09-08-2015 13:24:40

คิดถึงอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: somao_zz ที่ 09-08-2015 22:15:07

ข้ารอท่านอยู่น่ะ ลียองวอน เมื่อไรท่านจะมาข้าจะขาดใจตายอยู่แล้ว :mew6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: meeyeon ที่ 10-08-2015 17:26:37

นั่งจิบสาเกรอ :z2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 17-08-2015 19:44:23

คิดถึงนะคะ ฮืออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 17-08-2015 21:22:09

“ถึงข้าจะแต่งกับเจ้าไม่ได้...แต่ข้าก็อยากอยู่กับเจ้านะ”


คิดถึง คังยู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   


น้อง ชฟค  มาต่อไวไวไวนะ.. :mew2:


:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 20-08-2015 13:10:34

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 21-08-2015 20:00:04

นิราศโชซอน ตอนที่ 13









   ผมทันเห็นพ่อของผมวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากในบ้านเพื่อต้อนรับเสด็จพระราชา และพอพ่อเห็นพระราชาพ่อก็โบกมือไล่ผมที่จู่ๆ ก็โผล่มาเซอร์ไพรส์แบบไม่ใยดีอะไรเลย
   หันมามองซ้ายมองขวาผมก็ไม่เห็นคังยูกับองครักษ์ของเขาอีกต่อไป ผมจึงเดินตามหาไปทั่วบริเวณบ้านของผมที่ความรู้สึกโคตรไม่เหมือนบ้านของผม โอ๊ะ นั่นไง ผมเห็นเขากำลังยืนอยู่ตรงหน้าคนที่กำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเขาสองคน ชักดาบออกมาพร้อมที่จะฟันคอคนที่อยู่ตรงหน้าทุกเมื่อ
   น่ากลัวชิบหาย!

   “โปรดประหารชีวิตกระหม่อมด้วยเถิดพะย่ะค่ะ กระหม่อมสมควรตาย กระหม่อมบกพร่องต่อหน้าที่”

   แทนที่ไอ้คนที่คุกเข่าอยู่มันจะร้องขอชีวิต แต่มันกลับขอให้คังยูปลิดชีวิตตัวมันเองซะงั้น และดูเหมือนคังยูก็อยากที่จะตอบสนองต่อคำร้องขอนี้มาก ผมเห็นมันจะฟันเข้าไปที่คอคนๆ นั้นจริงๆ แล้ว
   มึงจะบ้าเหรอ!

   “ย้า!!!” ผมรีบร้องห้าม โผล่ออกมาจากที่ซ่อนแล้วไปคว้ามือของคังยูที่ถือดาบเอาไว้เพื่อห้าม
   “ปล่อยมือข้า”
   “เจ้าจะทำอะไร เจ้าจะฆ่าเขาอย่างนั้นหรือ”
   “เจ้าพวกนี้สมควรตาย พวกมันบกพร่องต่อหน้าที่”
   
   ผมกระพริบตาปริบๆ มองดูใบหน้าของคังยูที่จริงจังมากกว่าทุกครั้ง ผมกลืนน้ำลายหันไปหาซองชิลเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ฝันไปเหอะว่ามันจะช่วย มันเป็นลูกกระจ๊อกของไอ้คังยูนี่
   ผมรู้ว่าสมัยก่อนการตายของคนๆ หนึ่งมันง่ายมาก อาจเป็นเพราะสงครามหรือคำสั่งของผู้มีอำนาจ จะอะไรก็แล้วแต่ ผมไม่อยากให้ใครต้องมาตายอยู่ในบริเวณบ้านผม
   และที่สำคัญ...ผมไม่อยากเห็นคังยูฆ่าคน

   “ส่งพวกเขาไปรับอาญาเถอะ” ผมอ้อนวอน “เจ้าจะฆ่าคนจริงๆ หรือ เจ้าดูไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”
   
   คังยูเหลือบมามองผม ดูเขาชั่งใจยังไงก็ไม่รู้ เหมือนใจหนึ่งก็อยากจะฟันๆ ให้มันจบไปเสีย แต่อีกใจหนึ่งก็ดูหวาดๆ ไปเมื่อมองหน้าผม
   ผมไม่ได้กลัวจนตัวสั่น แต่ผมมองเขาด้วยสายตาที่อ้อนวอนเป็นอย่างยิ่ง ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ไม่รู้ว่าสะกิดในหัวใจมันบ้างหรือเปล่า

   “ก็ได้” มันยอมลดดาบลงในที่สุด “ซองชิล ส่งพวกนี้ไปรอลงอาญา”
   “ขอรับนายน้อย”
   
   ซองชิลเดินนำตัวองครักษ์ของพระราชาที่ยอมเดินตามเขาแต่โดยดี

   “หวังว่ายามอารักขาที่บ้านเจ้าจะหนาแน่นมากพอสำหรับพระราชานะ” คังยูเอ่ยเสียงจริงจังเป็นที่สุด “แต่ก็นะ รั้วสูงขนาดนี้ จะปีนเข้ามาก็คงยาก”   

   ผมมองรอบๆ อย่างไม่ค่อยคุ้น แต่ก็ต้องทำเป็นคุ้น

   “เจ้าไปหาน้ำหาท่าดื่มเถอะ” ผมมองคังยู
   “เจ้าเป็นเจ้าของบ้าน ทำไมไม่หามาให้ผู้มาเยือนล่ะ”
   เออว่ะ... “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเจ้าไปนั่งรอที่...” ผมชี้นิ้วขึ้น แต่ไม่รู้จะชี้ไปทางไหน ตรงไหนดีวะ นิ้วผมวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นจนคังยูมันทำหน้างง ๆ  ใส่ “ตรงโน้นก็แล้วกัน อากาศน่าจะดีมากกว่าแถวนี้ ข้าจะจัดเตรียมน้ำชาไปให้”
   “เจ้าเอาใจข้าเพราะข้าไม่ฆ่าคนต่อหน้าเจ้าอย่างนั้นหรือ”
   “ข้าแค่ทำหน้าที่เจ้าของบ้าน”
   
   คังยูส่งเสียงหึนิดหน่อย ก่อนที่จะเดินไปตามที่ ๆ ผมว่า ผมกลืนน้ำลายลงคอ เดินกลับเข้าไปในบ้านตัวเองที่มีบ่าวรับใช้พอหยุมหยิม ผมแอบเห็นคุณลุงพ่อบ้านด้วย ผมส่งยิ้มทักทายเขา
   ลุงบอกให้ผมไปเปลี่ยนชุดและลุงบอกจะจัดน้ำชาไปให้คังยูเอง ผมจึงทำตาม เพราะเสื้อผ้าของผมมันสกปรกไม่มีชิ้นดี









   นี่สินะคือห้องของลียองวอน

   ผมหาได้มีความคุ้นตาในห้องนี้ไม่...ไม่มีเลยแม้แต่น้อย มันเป็นห้องเกาหลีโบราณธรรมดา ๆ ไม่ค่อยหรูสมฐานะเสนาบดีขวา ถึงอย่างนั้นก็ตามกลิ่นความอบอุ่นใจสไตล์บ้าน ๆ ก็เข้าจมูกผม ผมอยู่ที่นี่รู้สึกสบายกว่าอยู่ที่ห้องพักโรงเรียนอีก(แหงสิ ก็มันใหญ่กว่า) ผมทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย และก็เดินสำรวจข้าวของในห้องไปด้วย อยากจะรู้ว่าชาติที่แล้วตัวเองแอบมีหนังสือโป๊ซ่อนไว้เหมือนที่ผมซ่อนซีดีโป๊ไว้ใต้เตียงสมัยวัยรุ่นรึเปล่า
   ผิดคาดที่สุด ไม่มีแม้แต่สิ่งของเพื่อความรื่นเริงบันเทิงใจ มีแต่หนังสือ หนังสือ และก็หนังสือ ผมกลอกตาบนอย่างเบื่อ ๆ จนกระทั่งตอนที่ผมเก็บหนังสือกลับเข้าที่นั่นแหละ ของที่น่ารื่นเริงบันเทิงใจที่สุดก็หล่นตุบลงไปที่พื้น

   มันเป็นป้ายหยกหรูหราที่มีพู่สีสวยห้อยอยู่ ผมมองมันอย่างพินิจพิจารณาพร้อมกับทำหน้างงใส่ตัวอักษรภาษาจีนที่ถูกสลักติดอยู่บนป้าย

   “เจ้าควรส่งข่าวมาก่อนว่าจะมา เหตุไฉนถึงทำให้คนในบ้านวุ่นวายแบบนี้” เสียงเอ็ดตะโรดังมาก่อนตัวมาถึงซะอีก พ่อของผมเอง
   “ท่านพ่อ” ผมรำพึง
   “เอาเถอะ อย่างน้อยมาก็ดีแล้ว” พ่อในยุคโบราณเดินเข้ามาสำรวจรอบ ๆ ตัวผม “เจ้าไม่ได้บาดเจ็บอะไรตรงไหนใช่หรือไม่”
   “ข้าไม่ได้บาดเจ็บ” ผมรีบตอบ “เรื่องที่บ้านมีปัญหา ทำไมไม่มีใครส่งข่าวบอกข้า”
   “อย่างเจ้าจะช่วยแก้ปัญหาอะไรได้” อ้าวพ่อ...ซะงั้นอ่ะ “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย พระราชาลงทุนเสด็จมาหาข้าถึงนี่ เจ้าคิดว่าที่บ้านจะแก้ปัญหาไม่ได้เชียวหรือ”
   “พระองค์เสด็จมาเพราะอะไร ท่านพ่ออย่าบอกข้านะ ว่าที่พระองค์มีอันตรายก็เพราะเพื่อที่จะมาหาท่านพ่อ”
   “พระองค์ทรงมีเมตตา” พ่อทำหน้าสำนึกผิด “ว่าแต่เจ้าเถอะ เหตุไฉนถึงพาสหายผู้สูงศักดิ์มาเผชิญเรื่องวุ่นวายเช่นนี้”
   “ข้าเป็นห่วงที่บ้าน”
   “ข้าบอกแล้วไง เจ้าทำอะไรไม่ได้” พ่อยังคงสบประมาทผมเช่นเดิม ก่อนที่จะหันมามองของในมือผม “เห็นแล้วใช่ไหมล่ะ ของในมือเจ้า”
   “เห็นแล้วขอรับ”
   “...คงจะถูกใจเจ้า”

   ถูกใจไรฟะ...ผมมองมันอย่างงง ๆ และก็มองไปหาพ่อด้วยสายตาที่งงยิ่งกว่า

   “ข้าต้องถูกใจมันด้วยเหรอขอรับ”

   พ่อสมัยโบราณของผมแทบจะแพ่นกบาลผมเลยทีเดียว

   “ก็เจ้าเป็นคนบอกให้ข้าช่วยหามาให้เจ้า!” พ่อร้องเสียงลั่น “รู้อย่างนี้ข้ามิลำบากลำบนให้เพื่อนข้านำมันมาจากต้าหมิงเพื่อเจ้าหรอก”
   
   ผม ไม่สิ ยองวอนต้องเป็นสั่งพ่อให้เอามาให้มันแน่ ๆ ว่าแต่ของสวย ๆ แต่ดูแต๋วแดกนี่มันจะเอามาทำไมกัน หรือว่ามันมีรสนิยมแบบนี้ ปกติผมเห็นแต่ผู้หญิงเขามีกัน ถึงแม้ว่าของสิ่งนี้มันจะมีสีน้ำเงินและก็สีแดงเป็นสีหลักก็ตาม
   ไม่หรอก ผมสัมผัสได้ว่ายองวอนมันมีความแมนอยู่ในตัวสูง...(ผมเชื่อ)...เพียงแต่ว่ามันชอบผู้ชายด้วยกันเท่านั้นเอง
   เอ่อ ยิ่งแก้ตัวให้มันก็ยิ่งแย่ เอาเป็นว่าผมงงมากที่ยองวอนมันบอกให้พ่อหาของสิ่งนี้มาให้

   “เจ้าเข้าใจเลือกนะ เส้นไหมที่ใช้ถักทอพู่ห้อยเป็นผ้าไหมหายากและที่สำคัญคำที่สลักบนป้ายนั่นก็ดูดีมีความหมาย”
   
   ผมกระพริบตาปริบ ๆ มองหน้าพ่อ

   “ภาษาจีน แปลว่า ‘นิรันดร์’”

   ผมมองไปที่ป้ายอีกครั้งอย่างทึ่ง ๆ ทีี่แท้ภาษาจีนคำนี้ก็แปลว่านิรันดร์นั่นเอง

   “เจ้าบอกว่าจะเอาไปให้คนที่เจ้าหมายตาเอาไว้ หวังว่าจะนำตัวนางมาให้ข้าได้รู้จักในเร็ววัน”

   พูดจบพ่อก็เดินออกจากห้องของผมไป อยากจะบอกเหลือเกินว่าคนที่ยองวอนมันหมายตาคือคนที่กำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่ริมสระน้ำสีเขียวสะอาดหน้าบ้าน ไม่ใช่หญิงคนใดคนหนึ่งในโชซอนเลยครับคุณพ่อ
   ผมถอนหายใจดังพรืด มองดูของในมือด้วยความหนักอกหนักใจ ยองวอนมันอย่างให้ของสิ่งนี้ และชาติที่แล้วในเวลานี้ มันได้ให้หรือเปล่านะ...

   …คงจะไม่ ในเมื่อมันป๊อดเสียยิ่งกว่าทุกคนที่ป๊อดบนโลกนี้อีก...









   แปลกที่ผมรู้สึกขัดเขินมากกว่าครั้งไหน ๆ ที่เจอหน้ามัน
   ผมยังจำเรื่องที่กระซิบกระซาบกับมันเบื้องหลังพระราชาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว บอกตามตรงอะไรทำให้ผมเคลิ้มไปได้ถึงขนาดนั้น มีอะไรในใจก็บอกมันออกไปหมดเลย จะว่าไปแล้วก็รู้สึกอายอยู่นิด ๆ นะครับ

   “อะแฮ่ม” ผมกระแอม คังยูในท่าที่อยู่อย่างสุขสำราญตวัดสายตาหันมามอง ผมใจเต้นตึก ๆ ทันที
   “เจ้าหายไปตัั้งนานสองนาน” เขาถอนหายใจเสียงเบา “พระราชาเสด็จกลับแล้วหรือ”
   “อาจจะเสด็จกลับไปแล้ว” ผมเดาล้วน ตกลงผมกับมันควรไปส่งพระองค์เสด็จกลับไม่ใช่หรือครับ แต่ทำไมมานั่งจิบชายามเย็นแบบนี้ได้

   ดูเหมือนคังยูจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเล็กน้อย คงจะดีใจล่ะมั้งที่พระราชาของประเทศนี้ปลอดภัย

   “บ้านของเจ้าสะอาดร่มรื่นดี” คังยูเอ่ยช้าๆ “น้ำก็ใสสะอาด ปลาในน้ำก็ว่ายไปมาอย่างมีความสุข เหมาะกับการอ่านหนังสือ วาดภาพยิ่ง”
   มันมีอารมณ์สุนทรีย์แบบนี้กับชาวบ้านเขาด้วยเหรอ... “บ้านข้าก็เป็นเช่นนี้แหละ ร่มรื่นชื่นใจ น่าอยู่น่าอาศัย”
   คังยูคงจะคิดในใจสินะว่าผมนี่หลงแม้กระทั่งบ้านตัวเอง “อะไรอยู่ในมือของเจ้าน่ะ”

   ป้ายหยกที่พ่อสั่งทำมาให้ ผมไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง ก็เลยเอาซ่อนไว้ข้างหลังก่อน “ไม่มีอะไรหรอก”

   “ดูมีลับลมคมในพิลึก”
   “ข้าบอกว่าไม่มีอะไรยังไงล่ะ” ผมว่าลียองวอนมันป๊อด จะว่าไปผมเองก็ป๊อดไม่ต่างจากมัน เห็นหน้าคังยูแล้วเริ่มมีความรู้สึกกระดากอายไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งมันทำหน้าอยากรู้อยากเห็น ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แบบนี้แล้ว...
   “ข้าจะไม่ถามถึงมันอีก” คังยูหยิบน้ำชาขึ้นมาจิบ มองไปที่ธารน้ำเบื้องล่าง ก่อนที่จะหันมามองหน้าผมอีกครั้ง    
   แปลกที่ผมรู้สึกเคอะเขินมากกว่าแต่เก่าก่อน ผมเกาหัว พยายามเพ่งสมาธิไปที่ขนมอะไรไม่รู้ที่อยู่บนโต๊ะ มันทั้งหอมทั้งน่ากิน แต่เชื่อมั้ยครับว่ามันไม่สามารถทำลายอาการเคอะเขินของผมที่มีอยู่ในตอนนี้ได้ (ขนาดผมเป็นคนชอบกินนะเนี่ย)
   “เจ้า...รู้สึกประหลาดไหม” คังยูเอ่ยถามผม หลังจากผมกับมันเงียบไปอยู่นาน
   “ประหลาดเหรอ”
   “เรื่องที่ข้า...” เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคนที่ขี้เก๊ก มีความมั่นใจสูงส่งอย่างคังยูจะพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “...ข้าพูดกับเจ้า เมื่อไม่กี่เพลาที่แล้ว”

   ผมรู้ว่าเรื่องอะไร เรื่องที่เราสองคนกระซิบกระซาบลับหลังพระราชา
   เรื่องที่เขาบอกว่า เขายินดีที่อยู่กับผมมากกว่าแต่งงานกับคนที่กำหนดมาให้เขาแล้ว...

   มึงจะขุดขึ้นมาให้กูเขินมากขึ้นกว่าเดิมทำไมฟะ
   
   “เจ้าคิดว่าเหตุไฉนทำไมข้าถึงพูดเช่นนั้น”
   ถามกันตรงๆ แบบนี้จะให้กูตอบว่าอะไรล่ะวะ... “เจ้า...”
   “ข้าทำไม..”
   “เจ้าอาจจะ...”

   ชอบลียองวอน...

   ไม่สิ...ผมจะพูดแบบนั้นทำไม ถ้าไม่ใ่ช่ขึ้นมาล่ะก็...อับอายตายห่าเลยนะครับ

    ผมพยายามหาคำพูดอื่นมาเสริมเติมแต่งให้มันดูมีเหตุมีผลที่สุด “เจ้าอาจจะ...ประสาทกลับ” ดูมีเหตุผลมากเลยใช่มั้ยล่ะครับ
   “ว่าอย่างไรนะ” คังยูทำน้ำเสียงตกอกตกใจ
   “การที่เจ้าไม่อยากแต่งงาน ทำให้สมองของเจ้าอาจจะมึนๆ เบลอๆ และอาจจะพูดออกมาเฉยๆ ไม่ได้ไตร่ตรองให้ละเอียด เจ้าดูรำคาญข้าจะตาย คงไม่มีสาเหตุอันใดที่อยากมาอยู่กับคนเยี่ยงข้า”

   ตึง!

   คังยูวางถ้วยชาลงบนโต๊ะอย่างแรงจนสะเทือน ผมแอบเห็นปลาตกใจหนีไปว่ายที่ไกลๆ จากศาลาริมน้ำแห่งนี้เลยครับ
   คังยูเริ่มปั้นสีหน้าเย็นชาและน่ากลัวตามแบบฉบับที่เพิ่มดีกรีความน่ากลัวขึ้นไปอีกหลายเลเวล ผมกลืนน้ำลาย...ผมรู้ว่าพูดแบบนั้นมันทำให้อีกฝ่ายนั้นเสียใจอยู่ลึกๆ

   “ข้าคงประสาทกลับอย่างที่เจ้าพูดจริงๆ”
   
   คราวนี้เป็นผมที่ทำสีหน้าปั้นยาก...

   บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด ผมรู้สึกตัวเล็กจิ๋วในขณะที่ีอีกฝ่ายนั้นดูยิ่งใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่ตัวมันก็ใหญ่มากอยู่แล้ว

   “เหอะ” คังยูแค่นเสียง... “...ถ้าอย่างนั้น...ที่เจ้าพูดว่าราชาทรงโปรดปราณคนแบบไหนนี่ก็คง...ให้ความหวังข้า”

   คังยูพูดรัวเร็วซะจนผมฟังไม่ทันและเขาก็เหมือนไม่อยากให้ผมได้ยินด้วย เขายกชาขึ้นมาดื่มอีกหลายรอบจนผมเติมให้ไม่ทัน ท่าทางของเขาเหมือนคนที่กำลังกินเหล้าอยู่ยังไงยังงั้น
   ผมไม่รู้จะพูดยังไง ป้ายหยกที่อยู่ในแขนเสื้อของผมก็เหมือนจะสั่นระริกและก็อยากไปอยู่กับคังยูมากเต็มที แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมทำให้บรรยากาศดูแย่ไปหมด ทุกอย่างมันก็เป็นเพราะผมเองนี่แหละ ที่ทั้งอาย ทั้งป๊อด

   จะว่าไปผมก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากไอ้ลียองวอนเลยนี่หว่า...

   “ยองวอน!!!”

   เสียงที่ผมคุ้นทำเอาผมหันไปอัตโนมัติ มีคนมาร้องเรียกผมอยู่ไม่ไกลจากศาลาเท่าไหร่นัก และเมื่อผมเห็นมัน ผมเพิ่งจะรู้สึกมีความสุขที่สุดเมื่อได้มาอยู่ในยุคโชซอน

   “เชี่ยกล้วย!!!!”

   ภาษาไทยได้ออกมาจากปากผมโดยอัตโนมัติ มันคือไอ้กล้วยใส่วิกผมยาวเหมือนผมเด๊ะๆ และที่เด็ดไปกว่านั้นคือมันแต่งตัวเหมือนเป็นข้าราชการผู้ตรวจการแผ่นดินของที่นี่
   ชาติที่แล้วของไอ้กล้วยถือว่าเด็ดไม่เบา

   “ยองวอน...ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะอยู่บ้านในเพลานี้”

   ผมอึ้งแดกไปเล็กน้อย ไอ้กล้วยที่มาจากอีสานแท้ๆ กลับกลายเป็นหนุ่มเกาหลีโบราณขาวจั๊วะแถมยังดูเหมือนจะไม่รู้จักภาษาไทยเลยสักนิด
   ว่าแต่ในยุคนี้มันชื่อว่าอะไรล่ะเนี่ย...

   “เจ้า เอ่อ...สวัสดี” ผมทักอย่างมึนๆ แม้จะดีใจที่ได้เจอเพื่อนแต่เมื่อรู้ว่าเพื่อนเป็นคนในยุคนี้มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากตอนที่เจอพ่อเท่าไหร่

   กูอยากจะร้องไห้...

   “คนผู้นี้คือ...” กล้วยหันไปหาคังยู มันทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ผมและก็โค้งให้คังยูอย่างนอบน้อม
   “เขาชื่อคัง... เอ่อ ซองโจน่ะ เพื่อนที่ซองกยุนกวานของข้า”

   “สวัสดีขอรับ” กล้วยกล่าวอีกครั้ง หลังจากนั้นก็จับตัวผมที่นั่งอยู่พลิกไปพลิกมา “เจ้าดูตัวเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด ที่ซองกยุนกวานไม่มีข้าวเลี้ยงเจ้าหรืออย่างไร”
   “ข้าก็กินเยอะตามประสาข้า แต่ร่างกายข้ามันไม่ตอบสนองต่ออาหาร”
   “งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นข้าจะบอกให้พ่อบ้านช่วยจัดสำรับอร่อย ๆ ให้เจ้าตลอดเวลาที่เจ้าอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน” กล้วยยิ้มแฉ่ง มันดูหล่อกว่าตอนเป็นนักศึกษารัฐศาสตร์มากถึงมากที่สุด ถ้าเอาไปเล่าให้มันฟังมันก็คงยิ้มแฉ่งไม่แตกต่างอะไรจากตอนนี้
   “ลียองวอน...”
   “เจ้าเป็นผู้ตรวจการงั้นหรือ” ผมถามเพื่อน
   “ใช่ ข้าเป็นผู้ตรวจการ ถามอย่างกับเจ้าไม่รู้จักข้า” กล้วยหยิบขนมขึ้นมาทาน
   “เอ่อ ข้าคงเรียนมากไปจนนึกอะไรไม่ออก” ผมพูดไปเรื่อย
   “ลียองวอน...”
   “แล้วตอนนี้...” ผมตั้งท่าจะถามต่อ
   “ลียองวอน!” เสียงของคังยูดังสนั่นจนปลาว่ายหนีหายไปอีก ขนมที่อยู่ในมือของกล้วยหล่นออกมาจากมือของเขา ผมรู้สึกตกใจจนผงะไปเกือบติดเสาของศาลา เมื่อตะกี้คังยูเสียงดังมากจริงๆ เหมือนเขาจะยิ่งหงุดหงิดหนักมากขึ้นไปอีกหลังจากที่พบเจอสหายของผม
   “ว่า...ว่าอย่างไร” ผมปากสั่นไปหมด
   “เจ้าจะพักอยู่ที่ตลอดสุดสัปดาห์ใช่หรือไม่”
   “ชะ ใช่” ผมพยักหน้า
   “ข้าจะกลับไปพักที่โรงเรียน” คังยูลุกขึ้นยืน ตัวของเขาสูงซะจนผมต้องมองจนสุดคอเพราะผมนั่งอยู่
   “แต่ข้าบอกให้พ่อบ้านจัดเตรียมที่นอนให้เจ้าแล้ว” ผมพูดความจริงออกไป

   คังยูตวัดสายตาไปที่กล้วยที่ทำท่าสบายๆ ไม่ได้สนใจว่าเขาจะอยู่หรือจะไป...

   “เจ้าชื่ออะไร” เขาไม่ตอบคำถามผม แต่ถามชื่อของกล้วยแทน
   “คิมโฮมินขอรับ” กล้วยละล่ำละล่ำตอบ เพราะมันเคี้ยวอยู่
   
   คังยูหรี่สายตาลงเล็กน้อย หันมามองหน้าผม ทำหน้าเฉยไร้อารมณ์ใส่ผมและหลังจากนั้นก็สะบัดชายเสื้อเดินลงจากศาลาไป โดยมีซองชิลรอรับอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ (มันกลับจากส่งองครักษ์พวกนั้นไปทำโทษได้ไวดีจริงๆ)

   “เพื่อนของเจ้าวางอำนาจยิ่งนัก แต่ข้าก็คิดว่าไม่ผิดหรอก ท่าทางเขาออกจะดูมีอำนาจมากมายขนาดนั้น”
   “…”
   “ยองวอน ฟังข้าอยู่หรือเปล่า”

   ผมมัวแต่มองตามหลังคังยูที่เดินออกจากบ้านของผมไปเลยทำให้ผมไม่ได้ยินที่กล้วยมันพูด (แม้จะรู้ชื่อมันแล้ว แต่ไม่ว่าจะยังไงมันก็ยังต้องชื่อกล้วยสำหรับผมอยู่ดี)

   “ถ้าเป็นห่วงนักก็ตามไปสิ”
   “ข้าไม่ได้ห่วง” ผมรีบพูด
   “ข้าดูสายตาเจ้าออกนะ”
   “อย่ามาทำเป็นรู้ดี”
   “เจ้ากลายเป็นคนต่อล้อต่อเถียงเก่งตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

   ผมไม่สนใจไอ้เชี่ยกล้วยอีกต่อไป...หลุบสายตาลงต่ำมองไปที่ป้ายหยก ท้ายที่สุดแล้วมันก็ยังอยู่กับผม ไม่ได้ไปอยู่กับเจ้าของที่สมควรจะได้อยู่กับมัน







   


   [มีต่อนะคะ]

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 12 16/07/58 P.26 15.47 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 21-08-2015 20:00:41

       
[ ต่อ ]




        เวลาสองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตลอดเวลาที่ผมอยู่บ้านผมเพียรพยายามถามถึงปัญหาทางการเงินที่บ้านของผมประสบอยู่ ปรากฎว่าพ่อไม่ยอมบอกอะไรผม บอกเพียงแค่ว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดที่สามารถจัดการสะสางได้โดยไม่ยุ่งยากและผมก็ไม่ควรมายุ่ง เวลาทั้งวันจึงผ่านไปโดยที่ผมไม่ได้ช่วยปัญหาอะไรเลยและเอาแต่เซ้าซี้พ่ออยู่อย่างนั้น
   ผมเพิ่งรู้ความจริงเกี่ยวกับไอ้กล้วยว่าในชาตินี้มันเป็นลูกบุญธรรมของพ่อยองวอนและอยู่กับยองวอนมาตั้งแต่เด็กๆ เหมือนพี่ชายคนหนึ่งยังไงยังงั้น เนื่องจากไม่ชอบอยู่กับตำหรับตำราเรียนจึงไม่อยากที่จะเป็นขุนนาง และอยากที่จะอยู่ในสายบู๊มากกว่าจึงสมัครไปเป็นผู้ตรวจการ ไม่รู้ว่าใช้เส้นพ่อหรือเปล่าเพราะว่าใช้เวลาสอบติดและก็ฝึกอย่างรวดเร็วจนอยู่ในระดับหัวหน้าหน่วย นานๆ ทีได้กลับมาที่บ้าน และก็มาเจอผมอยู่ที่บ้านพอดีอย่างไม่ได้ตั้งใจ
   ผมกลับโรงเรียนในตอนเย็นของวันอาทิตย์โดยมีไอ้กล้วยเดินไปส่งด้วย ตลอดระยะทางที่ก้าวเดินชาวบ้านชาวช่องทักทายไอ้กล้วยกันใหญ่ราวกับว่าทุกคนคุ้นเคยกับมันมาก บางคนถึงขนาดห่อเอามันเผามาให้มันกินด้วย ไอ้กล้วยก็รีบรับอย่างไม่มีปฎิเสธ พูดคุยกับชาวบ้านหัวร่อต่อกระซิกจนผมอดนึกไปถึงไอ้กล้วยในชาติที่มันเป็นคนไทยไม่ได้ ถ้ามันมีมนุษยสัมพันธ์อย่างนี้มันคงกลายเป็นทูตสัมพันธไมตรีที่ดีเลยทีเดียว

   “ยองวอน...”
   “ว่าอย่างไร”
   “ข้า...ข้าคิดว่าเมื่อวานข้าได้ทำผิดอย่างมหันต์” กล้วยทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก อะไรของมัน เมื่อตะกี้ยังทำหน้าดีๆ อยู่เลย    
   “มีเหตุอันใด”
   “เรื่องของ...คุณชาย...คุณชายซองโจ”
   “…”
   “ข้าไม่ควรเสียมารยาทกับเขาแบบนั้น” กล้วยเกือบจะร้องไห้ออกมาเลยทีเดียว มิหน้ำซ้ำยังเอามือตีหน้าผากของตัวเองใหญ่
   “เป็นอะไรไป” ผมรีบจับมือมันก่อนที่มันจะทำตัวเองเลือดออก
   “ข้าไม่ควรเสียมารยาทเลย ข้าสมควรตาย ข้านี่มันสมควรตายจริงๆ”

   “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะได้ตายจริงๆ อย่างที่เจ้าต้องการ”

   ชิ้ง... สิ้นเสียงของใครก็ไม่รู้ ดาบจากที่ไหนก็ไม่รู้ชี้มาที่อกของไอ้กล้วย ผมทำหน้าตื่นมองดูคนที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างอึ้งๆ ทันทีที่รู้ว่าเจ้าของดาบเป็นใคร ผมก็ได้โวยวายอย่างใหญ่หลวง

   “เจ้ายักษ์ เจ้าเป็นบ้าอะไรอย่างนั้นหรือ!”
   “ซองชิล เอาดาบลง” คนพูดทั้งหมดก็คือคังยู “ข้าไม่ทำอะไรอย่างที่เจ้าคิดหรอก”
   
   มันจะเล่นบ้าอะไรกันฟะ...ผมหายใจเสียงดังใส่หน้าคังยู ในขณะที่ไอ้กล้วยนั้นโค้งใส่คังยูเก้าสิบองศา แตกต่างจากตอนที่เจอเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด

   “เมื่อวานข้าน้อยสมควรตาย โปรดประหารข้าน้อยด้วยขอรับ!”

   “เจ้าไม่ได้ทำผิดอะไรขนาดนั้น พอเถอะ” ผมรีบฉุดมันให้เลิกเป็นบ้าสักที ในขณะที่คังยูที่มองอยู่ทำหน้าไม่สบอารมณ์

   “ข้าน้อยสมควรตาย สมควรตาย สมควรตาย!”

   “เจ้าจะมากับข้าหรือไม่ ยองวอน” คังยูไม่สนใจไอ้กล้วย
   “เจ้าจะฆ่าเขาหรือเปล่า” ผมถามคังยู
   “ข้าไม่ฆ่ามันหรอก”

   ผมถอนหายใจโล่งอก มองดูไอ้กล้วยใจหายใจคว่ำอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็พยักเพยิดบอกมันว่าผมจะกลับไปที่โรงเรียน ไอ้กล้วยพยักหน้า โค้งบอกลาคังยูอีกครั้งและก็เดินจากไป

   คังยูเดินนำหน้าผมไป โดยมีผมเดินตาม ปิดท้ายด้วยซองชิล บรรยากาศไม่ได้แตกต่างจากเมื่อวานหลังจากที่แยกกันเลย ไม่ได้แตกต่างเลย...
   
   “เจ้าดูเป็นห่วงมันมาก”
   “ข้าโตมากับเขา” จริงๆ แล้วเพราะผมกับมันเป็นเพื่อนกันมานานต่างหาก และไม่ใช่แค่ตอนอยู่ในยุคโชซอนด้วย แต่เป็นตอนที่มาจากประเทศไทยเพื่อมาเรียนที่เกาหลีใต้เหมือนกัน
   
   คังยูพ่นลมออกมานิดหน่อย ไม่นานนักเขาก็ชะงักฝีเท้าเพราะตกใจจากการที่เห็นชาวบ้านจำนวนมากกำลังมุงดูป้ายประกาศอย่างสนอกสนใจ

   “เกิดอะไรขึ้น” คังยูรำพึง “ซองชิล เจ้าเข้าไปดูหน่อย”

   ไอ้ยักษ์โค้งให้ผู้เป็นนายอย่างรับคำสั่งก่อนที่จะเดินเข้าไปดูว่าทางการมีประกาศอะไรออกมา

   มือของผมจับไปที่ป้ายหยกในแขนเสื้อ...มองไปที่คังยูที่อยู่ใกล้ๆ...ถ้าผมไม่รีบให้ตอนนี้ล่ะก็ ผมอาจจะไม่มีความกล้าที่จะให้อีก

   ผมต้องทำตามเจตนารมณ์ของไอ้ลียองวอนให้ได้

   บางทีผมก็คิดว่ามันอาจจะเป็นเจตนารมณ์เดียวกันกับผม...

   คำว่า...นิรันดร์...สำหรับผมมันเหมาะกับคังยูที่สุดแล้ว

   “คังยู”

   ผมรวบรวมความกล้า เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง อีกฝ่ายหันมาทำหน้าฉงนใส่...

   “ว่าอย่างไร”

   “คือข้า...” ให้ตายสิ ไม่ว่าจะยังไงก็มีความกล้าในการสบตามันน้อยลง “...ข้ามีอะไรจะให้...”

   คังยูหันมาทั้งตัวด้วยความสนใจ “อะไรหรือ”

   ป้ายหยกกำลังจะถูกดึงออกมาจากแขนเสื้อจนสุดแต่แล้วก็ถูกขัดจังหวะด้วยคำพูดของซองชิลซะก่อน...



   “ประกาศพิธีอภิเษกสมรสขององค์ชายซองโจกับคุณหนูยุนนาราขอรับ”
   
   

   องค์ชาย ?

   
   คังยูอ้าปากค้าง...มองมาที่ผม...ก่อนที่จะเอามือปิดปากของซองชิลเอาไว้

   
   ตอนนี้ผมความคิดของผมกำลังตีกันไปหมด มันมีเหตุการณ์หลายอย่างที่ผมประสบพบเจอและเกี่ยวกับคังยู ตั้งแต่ตอนแรกที่เจอ เหตุการณ์ที่มันออกไปที่วังยามดึกเพื่อเยี่ยมเยียนพระพันปี ตอนที่มันพาผมไปตำหนักองค์ชายรอง ปรึกษาเรื่องที่ว่าองค์ชายรองจะแต่งงาน

   มันก็กำลังจะแต่งงาน มันก็มีคู่หมั้นเหมือนกัน

        ในตอนแรกที่มีข่าวลือว่าผมกับองค์ชายรองเป็นคู่หมั้นกัน แล้วจู่ๆ คังยูก็เริ่มเอ่ยเรื่องที่ผมเป็นคู่หมั้นของเขา

   ทำไมผมไม่เอะใจ...



   “ยองวอน...คือข้า...”



   ผมไม่ได้มีความโกรธอะไรเลยสักนิด

   

   ผมตกใจ ผมตกใจมาก และผมก็...ตกใจชิบหายยยยยยยยยยยยยย

   
   ไอ้เห้...นี่กูทำร้ายองค์ชายรองแห่งโชซอนไปตั้งเยอะ!!!!!!


   
   “ข้าน้อยสมควรตาย ข้าน้อยล่วงเกินพระองค์มามากมายเหลือเกิน!!!” ผมทิ้งตัวลงไปคุกเข่า (หนักกว่าไอ้กล้วยอีก) วิงวอนขอร้องไม่ให้คังยูทำโทษผม “โปรดลงโทษกระหม่อมด้วยเถิด!!!”


   “ยองวอน” คังยูเดินเข้ามาประคองตัวผมให้ลุกขึ้น แต่ผมยังคุกเข่าอยู่อย่างนั้น


   ตัวกูสั่นแล้ว...ตายแน่ ๆ ... ต้องตายแน่ ๆ... ชีวิตไอ้จูเนียร์จบสิ้นด้วยการทุกแขวนคอแน่นอน

   
   “ลุกขึ้น...”


   “กระหม่อมไม่มีหน้ามองพระพักตร์องค์ชายแล้วพะย่ะค่ะ”

   
   “ข้าสั่ง...ให้เจ้าลุกขึ้นมา”


   สิ้นเสียงของคังยู ผมรีบลุกขึ้นยืนโดยมีคังยูช่วยผมด้วย...ผมหลับตาปี๋แม้จะเงยหน้า เพราะผมไม่กล้ามองหน้าเขาจริงๆ ครับ


   “สำหรับเจ้าข้าไม่ใช่องค์ชาย”

   “พระองค์เป็นองค์ชาย อย่าหนีความจริงหน่อยเลย”

   “นี่เจ้าไม่โกรธที่ข้าหลอกเจ้าหรือไง”

   “กระหม่อมจะสามารถโกรธอะไรพระองค์ได้”

   “เจ้าโกรธข้าได้ ตบตีข้าด้วยความเจ็บแค้นก็ได้” คำพูดนั้นของคังยูมีการกระแอมของซองชิลเข้ามาขัด “ข้าขอแค่อย่างเดียว...เจ้าอย่าคิดว่าข้าเป็นองค์ชายได้ไหม ทำกับข้าเหมือนที่เจ้าเคยทำ ทำเหมือนข้าเป็นสหายของเจ้าคนหนึ่ง”

   “กระหม่อมจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรเล่า...”

   “ถ้าอย่างนั้น...ซองชิล เจ้ามานี่” คังยูแย่งดาบมาจากมือของซองชิลและก็เอาด้ามดาบตีเข้าไปที่ท้องของไอ้ยักษ์เป็นการใหญ่ “ทำไมเจ้าต้องเรียกว่าข้าเป็นองค์ชาย ข้าไม่ใช่องค์ชาย เจ้าทำกระต่ายน้อยตื่นตูมหมดแล้วนะ เจ้าต้องรับผิดชอบ”

   นี่มันอะไรกัน...

   ผมรีบแย่งดาบมาจากมือคังยู...

   “พระองค์อย่าทรงทำร้ายคนอื่นแบบนี้”

   “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องปฏิบัติกับข้าเหมือนที่เจ้าเคยทำก่อน”

   ผมถอนหายใจ ส่งดาบคืนไปให้ซองชิลที่ลูบท้องตัวเอง...ผมเงยหน้าขึ้นมา สบสายตาที่เหมือนจะอ่อนลงไปมากของคังยู
   
   “กระหม่อมปฏิบัติเหมือนเดิมกับพระองค์ได้อย่างนั้นหรือ”

   “ได้สิ”

   “พระองค์จะไม่ทรงลงโทษกระหม่อมนะ”

   “ข้าไม่มีวันทำร้ายร่างกายเจ้าหรอก”

   “ถ้าอย่างนั้น...” ผมแย่งดาบของซองชิลมา หลังจากนั้นผมก็จัดการใช้ด้ามดาบตีเบาๆ ที่ร่างกายของคังยู “...ทำไมเจ้าต้องหลอกข้า ทำไมไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้!”

   “โอ๊ย โอ๊ย!!” คังยูร้องอย่างเจ็บปวด รีบปัดมือบอกไม่ให้ซองชิลเข้ามาขัดขวางการทำร้ายร่างกายคังยูของผม

   “จะให้ข้าโดนพระราชาสั่งประหารชีวิตก่อนหรือไง ข้าทำร้ายเจ้าตั้งมากตั้งมาย ทำไมเจ้าไม่รีบบอกข้า!”

   “โอ๊ยย พอแล้ว พอได้แล้ว”

   “ฮือออ... ข้าต้องตายแน่ ๆ ข้าต้องตายแน่ ๆ เลย”

   ผมทำดาบหล่น...ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ซองชิลรีบแย่งดาบของตัวเองไปเก็บ คังยูรีบเข้ามาปลอบผมโดยแตะที่ไหล่

   “เจ้าไม่ตายหรอก ข้าจะปกป้องคุ้มครองเจ้าเอง”

   “เจ้าไปห่าง ๆ ข้าเลย!”

   “ข้าเป็นองค์ชายนะ!”

   “ข้าไม่สนแล้ว!”

   “ยองวอน ข้าขอโทษ”

   “…”

   “จู๋เหี่ย”

   ผมที่กำลังจะโศก...หันไปมองดูคนพูดภาษาไทยไม่ชัด...ให้ตายสิ ไอ้คำๆ นี้มันยังไม่ตายไปจากโลกใบนี้อีกเหรอ...

   “ไม่สิ จูเนียร์ จูเนียร์ใช่ไหม...”

   “…”

   “เจ้าจำได้มั้ยว่ามันแปลว่าอะไร”

   ผมพอจะจำได้อยู่ว่าคังยูคิดว่าคำนี้มันแปลว่าอะไร

   ที่รัก...

   “สงบลงแล้วใช่ไหม” คังยูมองผมอย่างหวาดๆ ผมตัวเล็กลงกว่าเดิมพร้อมพยักหน้าส่งๆ ตอบเขาไป

   ตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรผมก็คงต้องเกรงใจองค์ชายรองแห่งโชซอน...

   แล้วจะแกล้งมันยังไง มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลยยยยยยยยยยย

   เรื่องนี้ผมคงช็อคไปอีกนาน   

   “แต่ว่า...” ผมเพิ่งนึกอะไรออก...ทำให้ผมนึกย้อนอยากไปตีปากตัวเองเพราะเมื่อกี้ผมเพิ่งให้ความสำคัญผิดเรื่อง คังยูถอนหายใจ มองดูประกาศใบนั้นอย่างหนักอกหนักใจ


   “เจ้ากำลังจะแต่งงาน”

   
   ผมพูดเองก็เหมือนทำร้ายตัวเอง...คังยูไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ กับเรื่องนี้ เขาเอาแต่นิ่งเงียบ ทำหน้าเหมือนกระดาษใบนั้นทำร้ายจิตใจเขานักหนา แต่เขาไม่สามารถปล่อยวางเรื่องนี้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นลงไปได้


   ผมเองก็เช่นกัน...



   คำว่านิรันดร์ของผม...อาจจะรู้ว่าต้องอยู่กับใคร...แต่ถ้ามีโอกาสให้คำนี้...ก็ควรจะให้



   ...แต่มันให้ไม่ได้เนี่ยสิ







TBC*

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-08-2015 20:05:38

 :กอด1:   กรีดร้องแล้วกอดน้องเค้ก. กล้วยมาความจริงมา แต่เป็นการบีบคั้นจริงๆ
ยองวอนเอ๋ยคงเตรียมจะสารภาพรักสักครั้งก่อนเขาจะแต่งงานใช่ไหม
จู๋เหี่ย อืมจำแม่นเชียวนะ พูดแบบนี้จะไม่ยิ่งเจ็บเร้อออออ  :ling1: 

จูเนีย์เอาไงดีลูก สู้หรือถอย ว่าแต่ไดอารี่เล่มเก่าไม่ได้เขียนเอาไว้ใช่ไหมเรื่องป้ายหยกเนี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 21-08-2015 20:14:57

ในที่สุดน้องจูเนียร์ของเราก็รู้สักทีนะเอิลลล ว่าเจ้าชายเป็นซองโจที่รักนี่เองงง
แต่แบบพาร์ทนี้คือชอบกล้วยเหลือเกินเพคะ โดนใจหล๊ายหลาย
เป็นผู้ตรวจการซะด้วย เท่ไม่หยอกจริงๆ กล้วยอปป้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: narunarutoboyz ที่ 21-08-2015 20:16:03

จิ้มเลยยยยยยยย ต้องโดนทำโทษษษษษษ งื้ออออออ
เด๋วพุ่งนี้มาแน่ๆ กรี๊ดดดดดดด :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 21-08-2015 20:40:24

คิดถึงยองวอนมากค่ะฮืออออ หนีไปด้วยกันเลยค่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 21-08-2015 20:41:41

ไม่น่าเข้ามาขัดเลยTT

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-08-2015 20:50:26

โอยยย จะได้ให้มั้ย คังยูจะแต่งงานแล้วว ลียองวอนจูเนียร์จะทำยังไง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 21-08-2015 20:50:43

ลับมาแล้วดีใจจัง
แต่พออ่านจบตอน แง้ววว
เศร้ากับจูเนียร์แผล่บ ประกาศแต่งงานออกมาขนาดนี้ จะต้องทำยังไง
มันเกียวกับปัญหาบ้านยองวอนหรือเปล่า โอ๊ยย เครียดดดด
น้องจูจะเกรียนออกอีกมั้ยเนี่ย
รู้ว่าเป็นองค์ชายแถมยังจะแต่งงานอีก

"นิรันดร์"จะยังไง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Þrestigë ที่ 21-08-2015 20:53:25

กรีดร้องดีใจ \(.  .)/

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-08-2015 20:54:15

ในที่สุดจูเนียร์ก็รู้ความจริงแล้วเรื่ององค์ชาย
คังยูก็หึงสินะทำปั้นปึงใส่
แต่จูเนียร์จะทำยังไงจะให้หรือไม่ให้ล่ะ :katai1:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 21-08-2015 20:54:22

ปรับอารมณ์ตามน้องจูไม่ถูกเลยย
ตลกก็ตลก กลัวก็กลัว เศร้าก็เศร้า 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-08-2015 21:05:27

จู๋เหี่ย...  คำเดียวเท่านั้น อารมณ์เปลี่ยน  :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 21-08-2015 21:06:16

ฮือออ คังยู ไม่นะะะะ
 :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 21-08-2015 21:28:32

ฮืออออ อีกนิดเดียว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: LikeU ที่ 21-08-2015 21:34:01

จู๋เหี่ย

คำเดียวจอด 55

นึกว่าจูเนียร์จะโกรธซะอีกตอนที่รู้ความจริง แต่ไม่โกรธแบบนี้ น่ารักมากลูกก
แล้วคังยูจะทำยังไงดีล่ะ แอบเปลี่ยนตัวเจ้าสาวได้มั้ย?

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-08-2015 21:46:28

อิจูรู้ความจริงแล้ววว
กำลังจะให้ของแท้ๆ แต่ดันมีเรื่องซะก่อน วู้ววว! ขัดใจ!
มาต่อไวๆ น้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/09/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-08-2015 21:46:35

อยู่ดีๆ พระราชาก็เร่งรัดวันอภิเษกสมรสระหว่างซองโจกับยุนนาราให้เร็วขึ้นแบบนี้ก็น่าคิดอยู่เหมือนกันนะคะว่าพระองค์มีแผนการอะไรซ่อนอยู่ในนั้นหรือเปล่า อย่างเช่น ต้องการจับกุมตัวกบฏของแผ่นดิน (เสนาบดีซ้าย) โดยการล่อหลอกให้ตายใจด้วย 'อำนาจ' ที่อีกฝ่ายจะมีมากขึ้นหลังจากที่ตระกูลของตนเองได้เกี่ยวดองกับราชวงศ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เป็นต้น

เพราะการที่พระราชาเสี่ยงมาหาเสนาบดีขวาถึงที่บ้านด้วยพระองค์เองนั้นก็คงจะมีธุระหรือเรื่องด่วนอะไรที่สำคัญและมีลับลมคมในมากพอสมควร ถึงขนาดที่ว่าเสนาบดีขวายังเลี่ยงที่จะตอบคำถามของยองวอน (จูเนียร์) ทุกครั้งที่ถามกันเลยทีเดียว.. :o9:

ส่วนน้องจู..ป่านนี้คงจะใจเสียน่าดูเลยนะคะนั่น เพราะของที่ตั้งใจจะให้ซองโจก็ยังไม่ได้ให้ ก็ดันมีเรื่องใหม่ที่สะเทือนใจยิ่งกว่าเข้ามาให้ได้ขบคิดแทนเสียอย่างนั้น :monkeysad: แล้วทีนี้ซองโจจะทำเช่นไรต่อไปหนอ~

รอตอนหน้านะคะ ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-08-2015 21:56:53

 :hao5:  ทำไมทำแบบนี้ โอ้ยยยย มาไวๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-08-2015 22:21:41

กว่าจะมาคิดถึง จู๋เหี่ย แทบแย่ 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-08-2015 22:23:48

 :hao7: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 21-08-2015 22:28:10

อยากอ่านต่อขออีกเยอะๆได้ไหม

คังยู ~~~~~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-08-2015 22:34:10

เสียใจ!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 21-08-2015 23:02:42

อืม ความจริงเปิดเผยแล้ว
คังยูโดนตีซะน่วมเลย 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-08-2015 23:44:31

น่าเสียดาย  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 21-08-2015 23:48:15

ผมนี่ถึงกับลั่นตรง จู๋เหี่ย
555555555555555555555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 22-08-2015 00:29:15

กี้สสสสส :katai1:
ลุ้นไปด้วย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-08-2015 00:48:43

ชะงักอารมณ์ตรง "จู๋เหี่ย" นี่แหละ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 22-08-2015 00:49:56

ทุกการกระทำหยุดได้ด้วยคำว่า  “จู๋เหี่ย”  :m20:
ในที่สุด...เพื่อนกล้วยก็โผล่มา  :z2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 22-08-2015 01:31:04

ดีใจจังที่มาต่อแล้ว :man1:
คังยูจะทำยังไงกับงานแต่งเนี่ยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 22-08-2015 01:36:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 22-08-2015 02:27:03

ไม่รีบให้ล่ะ
มันก็แค่ของปะ
 :ruready

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 22-08-2015 03:00:06

ง้อได้เกือบโรแมนติกแล้วเชียวถ้าไม่หลุดคำว่า จู๋เหี่ย ออกมาเนี่ย 555555
 
 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-08-2015 03:22:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 22-08-2015 05:49:50

จู๋เหี่ย คำเดียวเท่านั้นแหละ อินเนอไปหมดเลยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 22-08-2015 07:34:05

คังยูจะทำยังไงต่อไปเนี่ยจะแต่งงานแล้วนะ
พายองวอนดีเลยดีมั้ยสนับสนุนเต็มที่55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-08-2015 07:41:02

พอเริ่มจะเข้าใจ เรื่องแย่ๆก็เซย์ไฮเข้ามาซะงั้นนนนนนน :katai1:
เอาใจช่วยต่อไปปปปป

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-08-2015 08:38:03

เหมือนยังมีเงื่อนงำอะไรอีกเยอะเลย แต่ที่แน่ๆ เสียใจแทนจู๋เหี่ยจริงๆ ขอขำชื่อก่อน :m20:
จะเป็นยังไงต่อไปนะ รักครั้งนี้จะสมหวังหรือเปล่า :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 22-08-2015 09:03:58

ถึงกับต้องกลับไปอ่านตอนที่แล้วก่อน 5555 
สงสารยองวอลมากเลย ชาติที่แล้วยองวอลก็คงเจอแบบนี้ ไม่ใช่ว่าป๊อดไม่กล้าให้ แต่มันให้ไม่ได้ต่างหาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 22-08-2015 11:05:58

แง้  แล้วต้องทำไงเนี่ยยยยยย   จะแต่งงานหรอ   :mew6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Robinhood.ha ที่ 22-08-2015 13:24:56

 :ling1: ในที่สุดก้อมา แต่จู๋เหี่ยเหรอ ควรซึ้งดีไหม555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 22-08-2015 14:08:22

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ รอนานมากจะลงแดงเอา
ว่าแต่ยองวอนจะทำไงดีเนี้ยยยย ลุ้นมาก น่ารักมากด้วย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 22-08-2015 15:17:12

น้องจูเนียร์กลับมาแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-08-2015 18:01:59

ห้ามแต่งนะ ห้ามมม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 22-08-2015 18:49:58

ดีใจมากที่จูเนียร์มาเเล้ววว   ทำไมอ่านแล้วรู้สึกสั้นจังเลย
ยังไม่อิ่มกับยองวอนเลย   รอตอนต่อไปจ้าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 22-08-2015 20:11:14

แอบหน่วงๆ ฟิลลิ่งกำลังได้ มาหลุดขำตอนจู๋เหี่ย โอยยยย อิน้องจูเอ๋ย ชีวิตแกดราม่าคงได้แค่นี้แหละว้า 55555 :laugh3: :laugh3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 22-08-2015 21:29:48

จะได้แต่งเร้อ....

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreamii8_ ที่ 22-08-2015 22:00:03

จู๋เหี่ยคำเดียว ทำอารมณ์ซึ้งหายหมด  :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 22-08-2015 22:29:20

ในที่สุดจูเนียร์ก็รู้จนได้ว่าคังยูคือเจ้าชาย
เฮ้ออออ คังยูเอ๊ย จะทำยังไงเรื่องชะนีนางนั้นล่ะ แก้ปัญหาเร็วเข้า ไม่งั้นคนที่แกรักเค้าจะไม่กล้าสารภาพรักเอานะ ด้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่ง
โอ๊ยยยยย ดีใจมากที่คุณเค้กมาต่อสักที คราวนี้อย่าหนีหน้านานนะคะ คิดถึง!
ปล.มาต่ออีกไวๆนะคะ!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-08-2015 23:32:49

สงสารจูเหี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 23-08-2015 20:22:18

มาแล้วววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-08-2015 00:13:36

สงสารนังจูนะ..แต่จู๋เหี่ยมานี่ น้ำหมากกระจาย
ฮาาาาาา

เห้อ ทีนี้ละของจริง สู้ๆนะทั้งสองคน ฝ่าอุปสรรคให้ได้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-08-2015 01:01:13

ช็อคตอนที่รู้ความจริงว่าเป็นองค์ชายหรือว่าเรื่องแต่งงานนะจูเนียร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 24-08-2015 07:12:10

ตายละเหวยตายละหวาาาจู๋เหี่ยรู้เรื่องเเล้วอ่าาา :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 24-08-2015 11:30:50

จูเนียร์แกช็อคเรื่องไหนมากกว่ากันเนี่ย
ระหว่างรู้ความจริงกับคังยูจะแต่งงาน
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-08-2015 12:41:26

น่าจะให้ไปเนอะ ยองวอนอาาาาา   

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Jploiiz ที่ 24-08-2015 22:05:33

ตอนรู้ว่าซองโจเป็นเจ้าชายนี่อย่างเครียด แต่พอเจอจู๋เหี่ยนี่ฮาเลย  :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 24-08-2015 23:51:00

นึกว่าจะมีดราม่านังจูงอนคุณชายอะไรแบบนี้
อยากเห็นคังยูง้อนังจู แต่!!! เราคงหวังกับนังจูมากไปสินะ แทนที่จะงอนแต่ดูความคิดนางสิ
จริงๆนึกว่ารู้ตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้วนะ จีบกันขนาดนั้น
จูเนียร์นี้มันจูเนียร์จริงๆน้าาาาาาาาาาา :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 25-08-2015 19:10:56

โอ้วว เริดค่ะอีหนู

รู้สึกเสียแทนแทน ทำไมหล่อนไม่ให้ให้มันจบๆไปยะ มัวระริกระรี้พิรีพิไร ชาตินี้คงได้ใจตรงกันหรอก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 26-08-2015 18:46:01

โอยยยย อึดอัดแทนคุณชายเรื่องแต่งงานกับชะนี!
น้องจู๋เหี่ยสู้ๆนะลูกกก สานฝันในอดีตของยองวอนให้สำเร็จนะ
ในอนาคตจะได้ส่งผลให้หนูได้แฟนแบบคุณชายคังยู อิอิ
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-08-2015 19:28:12

มาต่ออีก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 27-08-2015 22:18:39

ดีใจมากที่กลับมาต่อ  :hao7: :hao7: :hao7:

คิดถึงยองวอนกะคังยูมาก  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 06-09-2015 20:02:44

ย๊าาาา!!
นังจู๋! สู้ซิแกสู้! อย่าไปยอมนังป้างิ้วนั่น
นี่แกมันคนยุค 2015นะว้อยยยยย แกจะสู้ยัยป้ายุคโชซอนไม่ได้ได้ไงย๊ะะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuaof ที่ 11-09-2015 09:24:30

ชอบนิยายทุกเรื่องของพี่เค้ก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 11-09-2015 10:27:35

เมื่อไหร่จะมาตาอน้า คิดถึงแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-09-2015 11:05:13

เมื่อไหร่จะมาต่อคะรออยู่คิดถึงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 13-09-2015 19:58:04

มาๆ มาต่อเลยคิดถึง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 13-09-2015 20:35:30

มารอน้องเค้กที่เล้าทุกวันเลยน้า
ิคิดถึงเรื่องนี้มากกกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 15-09-2015 18:04:01

มาอัพหน่อยยยยยยย คิดถึงซองยุนกวานคิ้วบอยแล้ว
TTT o TTT คิดถึงน้องจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 15-09-2015 23:28:19

มาต่อเถิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-09-2015 01:10:53

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SheGame ที่ 17-09-2015 11:03:36

ฮือออออออไม่ให้แต่ง ไม่ยอมๆๆๆๆๆ
คังยูต้องเป็นของจู๋เหี่ย เอ้ย จูเนียร์เท่านั้นๆๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: คนน่ารัก ที่ 19-09-2015 00:55:33

 :rureadyน้องจูหายไปไหนเอ่ย รีบมาไวๆน้าาาาา... :katai5: :call:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 19-09-2015 14:38:35

คิดถึง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 21-09-2015 21:57:27

อยากอ่านแล้ววว  ถ้าว่างมาต่อเถอะน้าาา  T^T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Maiiz Ellfiez ที่ 27-09-2015 23:16:22

สนุกมากเลยค่ะ  ลุ้นเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 28-09-2015 21:28:39

คิดเถิงงงงงงงงงงงงง
มาต่อเหอะ เดือนกว่าแล้ววววว T_______T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 02-10-2015 06:12:10

คนเขียนนนนนนน กลับมาได้รึเปล่า~  :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 02-10-2015 21:06:06

รอออออออออออยู่น้าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 02-10-2015 21:24:25

เมื่อไหร่จะมาต่อน๊าาาาา~?

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 03-10-2015 01:28:57

พึ่งมาอ่าน สนุกมาก!!!! ทั้งฮาและฟินนาเร่ยิ่งนัก
ติดงอมแงมยิ่งกว่าละครหลังข่าวเพคะ

เอาใจช่วยคังยูกับจู๋เหี่ยนะลูก :กอด1:
...โอม...คนเขียนคนเก่งมาต่อทีเถิดด..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 07-10-2015 23:48:18

รอๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 07-10-2015 23:51:10

นานแล้วนะ  คิดถึงคังยู:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 09-10-2015 17:27:54

เพิ่งเปิดมาเจอ อ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุดเลยค่ะ อ่านเพลินมากค่ะ จูเนียร์โคตรเกรียน 5555+ ตอนแรกกลัวจะไม่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง เตรียมปิดละ แต่เห็นนักเขียนบอกว่าแฮปปี้เอนดิ้งแน่นอนเลยอ่านต่อ... รีบมาลงไวๆนะคะ อยากอ่านต่อแล้ว  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nuper ที่ 10-10-2015 00:28:41

สนุกมวากเจ้าค่า เรื่องนี้จะดราม่าไหมคะ กลัวจัง :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nuper ที่ 10-10-2015 12:15:22

สารบัญ
 บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3067993#msg3067993)
 ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3068232#msg3068232)
 ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3068406#msg3068406)
 ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3070709#msg3070709)
 ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3071994#msg3071994)
 ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3073139#msg3073139)
 ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3080191#msg3080191)
 ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3091608#msg3091608)
 ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3097235#msg3097235)
 ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3101590#msg3101590)
 ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3103878#msg3103878)
 ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3117185#msg3117185)
 ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3125675#msg3125675)
 ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3159349#msg3159349)


แว๊บมาทำสารบัญให้จ้า ขอรบกวนนำไปแปะทีน้า คริๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 10-10-2015 16:42:46

รอ ร๊อ รอ  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-10-2015 17:25:39

รออยู่นะ×2

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: CLUSTER ที่ 15-10-2015 21:24:14

 :z13: :z13:
รอนะครับ..
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:  :katai5:
(http://upic.me/i/7j/choson68.jpg)
ของกากจากคนรอ..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: veerapont ที่ 16-10-2015 13:43:34

อยากได้ๆๆๆ อีกนานไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: veerapont ที่ 16-10-2015 13:46:13

รีบรวมเล่มน้าาาา รอออ มีช่องทางติดต่อทางอื่นไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Piggie_Sea ที่ 17-10-2015 13:44:14

เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้ขอบมากกกกกก
รู้สึกว่าครบรสมาก ฟิน ฮา คนเขียนเก่งมากๆเลยค่ะ
เหมือนได้ดูซีรี่ย์เกาหลีภาควาย 555
จูเนียร์น่ารักมากและฮามากเช่นกัน ติดตามๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่า :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 17-10-2015 23:12:02

รอใจจะขาดแล่วเอยย
 :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 17-10-2015 23:39:05

 :katai4: คิดถึงงงงงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 17-10-2015 23:44:50

 :ling1: คิดถึงค่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 18-10-2015 10:22:08

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 19-10-2015 00:32:39

รอนานแล้วนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 19-10-2015 06:16:09

คิดถึงเรื่องนี้ เมื่อไหร่คุณเค้กจะมาต่ออาคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 23-10-2015 09:55:15

คนเขียนไปอยู่ที่ใดลืมเรื่องนี้ไปแล้วหรือนี่??????????????

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 23-10-2015 11:22:19

เมื่อไรจะมาสักทีอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 23-10-2015 12:44:53

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 13 21/08/58 P.30 20.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 23-10-2015 18:54:51

นิราศโชซอน ตอนที่ 14








   ผม คังยู และก็ซองชิลกลับเข้ามาในโรงเรียน ต่างคนต่างก็มีมากมายหลายความรู้สึก ซองชิลอาจจะยังชิล ๆ คังยูอาจจะกำลังผิดหวังที่ผมรู้ความจริง และผมซึ่งหนักที่สุด...ผมกำลังจะเป็นประสาทตาย

   องค์ชาย สืบเชื้อสายโอรสสวรรค์ สายเลือดมังกร ยิ่งใหญ่ เวอร์วัง อลังการ ล้านกะโหลก...

   ที่ผ่านมาผมทำอะไรแย่ ๆ กับมันลงไปบ้าง

   แค่คิดผมก็...

   เสียวกลัวหัวหลุดจากบ่า

   “โอ้ยยยยยย” ผมเผลอร้องออกมาเป็นภาษาบ้านเกิด “กูตายแน่ กูตายแน่ กูตายแน่ ๆ”
   “เจ้า” คังยูค่อย ๆ เอ่ยกับผม “ไม่เป็นอันใดนะ”

   ยังจะมาถามว่าเป็นอะไรมั้ยอีก ผมจะบ้าตาย...ไม่ว่าจะเป็นผม ไอ้จูเนียร์ หรือว่าไอ้ลียองวอนเมื่ออดีตชาติก็ตาม ทุกอย่างก็เป็นเรื่องผิดพลาด คังยูคนนี้เป็นบุคคลต้องห้ามที่ไม่สมควรยุ่ง ไม่สมควรยุ่งด้วยอย่างเด็ดขาดไม่ว่ากรณีใด ๆ ผมเติบโตมาจากประเทศที่เทิดทูนเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงยิ่งกว่าสิ่งอื่นสิ่งใด เพราะฉะนั้นผมย่อมเข้าใจดีว่าอะไรควรไม่ควร

   แม้ปากพูดออกไปเมื่อสักครู่ โวยวายอย่างยิ่งใหญ่ว่าทำไมมันต้องโกหกผม แต่คิดดูอีกทีไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่น่าจะอยู่ในฐานะที่สามารถทำสิ่งธรรมดากับคนอย่างมันได้

   ผมไหล่ตกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกว่าตัวเองเป็นแมลงสาบในยุคนี้ แถมยังเป็นแมลงสาบที่รอการประหาร ( ว่าแต่ยุคโชซอนมีแมลงสาบหรือยังวะ? )

   “ยองวอน”

   ...

   “ยองวอน”

   “หา เอ๊ย ว่าอย่างไร” ผมรู้สึกกระดากปากทำตัวไม่ถูก ซองชิลโค้งลาองค์ชายของเขาในขณะที่คังยูเปิดประตูเข้าไปในหอพัก

   เกือบลืมไปเลยว่าผมเป็นรูมเมทมัน

   โอ๊ย...ความอึดอัดขั้นแอดวานซ์คือสิ่งที่ผมต้องเจอในลำดับต่อไปใช่ไหมครับ

   “ข้ารู้สึกไม่สบายใจ” คังยูนั่งลงด้วยท่าทางที่สง่างาม ทำไมผมไม่สังเกตนะ ว่าเจ้านี่มีออร่าแห่งอำนาจอยู่ สายเลือดมังกรที่ไม่อาจมีผู้ใดเหมือนเขา ให้ตายเถอะ แค่มันหล่อนิดหล่อหน่อยก็มองแต่หน้ามันหรือยังไง

   จะว่าไป...กูต่างหากล่ะที่ควรจะไม่สบายใจ

   ผมไม่พูดอะไร เปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองอย่างเงียบเชียบ และก็ทำหน้าเหมือนตัวเองอยากจะบ้า ยิ่งคิดก็ยิ่งรักตัวกลัวตาย กลัวนะครับ กลัวชิบหายเลย

   มือใหญ่ของคังยูเอื้อมมาแตะไหล่ผม ผมสะดุ้ง ก่อนที่จะเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็ว

   คังยูมองมือตัวเอง ก่อนที่จะวางมือลงและก็มองหน้าผม ทำหน้าตกใจเล็กน้อย

   “อย่าแตะต้องข้าเลย” ผมแทบจะไหว้มันอยู่แล้ว เอ๊ะ...ทำไมรู้ว่ามันแหม่ง ๆ ผมสิที่ไม่ควรแตะต้องตัวมัน

   “เจ้าดูเกร็งมาก” คังยูพูดช้า ๆ “ข้าบอกแล้วไง ว่าเจ้าทำตัวปกติกับข้าได้”

   “ถึงแม้เจ้าจะพูดอย่างนั้น แต่ข้าก็...ไม่สบายใจที่จะทำเช่นนั้น”

   “ยองวอน” มือใหญ่ของมันมาแตะที่ไหล่ของผมอีกรอบ คราวนี้ทั้งสองข้าง พร้อมทั้งดึงใบหน้าของผมให้มองหน้ามัน มองเข้าไปลึก ๆ ที่ดวงตาของมัน “ข้าจับต้องเจ้าได้ เจ้าจับต้องข้าได้ ข้ามองเจ้า เจ้ามองข้า...เรามิเห็นมีอันใดที่แตกต่างกัน”

   มันก็พูดได้สิ... “ข้า...”

   “เจ้าอาจจะยังปรับตัวไม่ได้ ข้าจะให้เวลาเจ้าก็แล้วกัน” คังยูปล่อยผม ก่อนที่จะเดินไปปูที่นอน แม่เจ้า องค์ชายกำลังปูที่นอนเอง ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปแย่ง

   “ข้าช่วยเจ้าเอง”

   “อะไรกัน ปกติเจ้าเกียจคร้านจะตายไป”

   “ข้ามิเห็นเป็นเช่นนั้น” ผมเถียง เมื่อรู้ว่ามันเป็นใครมาจากไหนก็ยิ่งไม่อยากให้มันจับต้องสิ่งใด ๆ โดยเฉพาะงานบ้าน

   “อืม...งั้นแบบนี้อยู่กับเจ้าข้าคงสบายขึ้น”

   เดี๋ยวนะ...ผมหันไปมองหน้าอีกฝ่ายพร้อมขมวดคิ้วจับผิด มันยิ้มไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่จะเดินไปหยิบหนังสือมานั่งอ่านรอผมปูที่นอนให้กับมัน

   “ว่าแต่...เจ้ากำลังจะแต่งงาน”

   สายตาของคังยูที่มองหนังสือเริ่มเปลี่ยนไป...

   “เหตุไฉนยังจะต้องมาโรงเรียนเช่นนี้อยู่อีก”

   “ถ้าเจ้าจำได้ ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่อยากแต่ง”

   “แต่มันเป็นสิ่งที่เจ้าต้องทำ”

   ปัง! เสียงหนังสือถูกโยนลงบนพื้นเสียงดังมาก จนผมกลัวว่าซองชิลจะชักดาบว่าปกป้ององค์ชายซองโจผู้นี้เสียเหลือเกิน

   “อย่าพูดเช่นนั้นกับข้า”

   “แต่ว่า...”

   “จะให้ข้าพูดอีกกี่ครั้ง ว่าข้าไม่อยากแต่ง ไม่ว่าใครก็สั่งข้าไม่ได้ทั้งนั้น”

   “...”

   “และถ้าคนอย่างเจ้าพูดแบบนั้นอีกล่ะก็ ข้าไม่รับประกันว่าเจ้าจะปลอดภัยจากเงื้อมมือของข้าหรือไม่”

   แม่ง...ขู่กันชัด ๆ
   น้ำตาผมจะไหล ตอนนี้คังยูถือไพ่เหนือกว่าผมประมาณสามร้อยสี่สิบแปดชั่วโคตร (?) จากที่เคยชนะมัน (มั้ง) ตอนนี้เห็นแต่ธงขาวของตัวเองเท่านั้น

   “ข้าไม่อยากแต่ง”

   ประโยคนี้เหมือนมันจะพูดกับตัวเองมากกว่าที่จะพูดกับผม ผมทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอน ลังเลว่าจะนอนดีหรือไม่ ถึงนอนไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี ได้แต่ลอบมององค์ชายที่ผมเพิ่งรู้อย่างหมาด ๆ ในวันนี้ นี่น่ะเหรอองค์ชายในยุคของโชซอน

   หล่อชิบหาย...

   ยิ่งผมมองมันมันก็ทำให้ผมยิ่งนึกไปถึงความรู้สึกของยองวอน ชาติที่แล้วผมไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะรู้ไหมว่าคนที่มันรักคือองค์ชาย ถ้ามันรู้...มันจะรู้สึกเหมือนผมไหม รู้สึกอึ้ง ทึ่ง และอีกความรู้สึกหนึ่งที่ผมห้ามมันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกของยองวอนหรือความรู้สึกของผมก็ตาม

   ...ผิดหวัง...

   เพราะไกลเหลือเกินที่จะสมหวัง มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย

   ถ้าสมหวัง...แต่ถ้าราษฎรรู้ว่าองค์ชายผู้นี้เป็นเกย์...เป็นคนประเภทรักในไม้ป่าเดียวกัน...ไม่ใช่ว่าชาวบ้านจะรวมตัวกันทั้งสาปและก็ส่งเลยเหรอ

   ผมควรจะศึกษาประวัติศาสตร์เกาหลีมากกว่านี้

   โอ้ย...กูคิดถึงกูเกิ้ลเหลือเกิน อยากจะพิมพ์ลงไปในช่องเสิร์ชว่าองค์ชายซองโจมากมายเหลือเกิน...

   “เรื่องที่ข้าเป็นองค์ชาย เจ้าสัญญาได้ไหมว่าเจ้าจะไม่บอกใคร” คังยูพูดขึ้นมาช้า ๆ

   “ข้าสัญญา” ผมพูดอย่างไม่ต้องคิด “โรงเรียนจะต้องวุ่นวายมากแน่ ๆ ถ้ามีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจ้า”




   “การที่เจ้ารู้...ใจข้าก็วุ่นวายมากพอแล้ว”














   เช้าวันต่อมา...

   ผมเกาะแขนพยองอันทันทีที่ออกห่างจากรัศมีของคังยู รู้สึกได้เลยว่าผมจำเป็นต้องห่างเหินกับเขาไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตาม มันบอกให้ผมทำตัวปกติ ให้ตาย ใครมันจะไปกล้าทำ ถึงแม้ว่ามันจะไม่สั่งทำโทษผม แต่ตัวผมเองนี่แหละที่คิดว่ามันไม่สมควรที่จะทำอย่างแรง

   ของสูงบางอย่างไม่ได้มีไว้ให้เล่นนะครับ...

   “เจ้าดูตื่นตกใจมาก เป็นอะไรไปหรือ” พยองอันมองหน้าผมอย่างพินิจพิจารณา
   “ไม่มีอันใดหรอก”
   “นึกว่าทะเลาะกันกับซองโจ”
   “ก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสียทีเดียว” ผมตอบ “ทำไมเจ้าคิดเช่นนั้นล่ะ”
   “เจ้าก็ดูหน้าตาของเขาสิ น่ากลัวมากกว่าปกติอยู่มาก ซึ่งปกติก็น่ากลัวมากมายอยู่แล้ว”

   ผมกลืนน้ำลาย ค่อย ๆ หันไปมองยักษ์สามตัวที่เดินตามมาทางด้านหลัง คนตรงกลางหน้าบึ้งจริง ๆ ด้วย พอสบตากันผมก็หันหน้าหนีทันที...มันน่ากลัวอยู่แล้ว การรู้ฐานะมันยิ่งทำให้มันน่ากลัวกว่าเดิม

   “ยองวอน!” แขนของผมถูกมือขาว ๆ ของใครไม่รู้มาจับ มินจุนนั่นเอง
   “ว่าอย่างไร”
   “ข้านำหมั่นโถวมาฝากเจ้าแน่ะ” ห่อหมั่นโถวถูกส่งมาให้ผม มันทั้งร้อนและก็ดูน่ากินเป็นที่สุด “ที่บ้านข้าส่งมา พอดีมีเทศกาลงานบุญ”
   “โห ลาภปาก” ผมพูดออกมา “ไปกันเถอะพยองอัน มื้อนี้เรามีเจ้ามือเลี้ยงอาหารเช้าแล้ว”

   ผม พยองอัน และมินจุนเลี้ยวไปอีกทางแทนที่จะเลี้ยงไปยังโรงอาหาร กะจะไปนั่งที่สนามหญ้าริมน้ำ ทานหมั่นโถวอุ่น ๆ ในขณะที่มองกุ้งหอยปูปลาในน้ำก็น่าจะสนุกไปอีกแบบ

   “น่ากลัวแฮะ” มินจุนพึมพำ
   “อะไรเหรอ” ผมกับพยองอันถาม
   “สามคนนั้น” ไม่ต้องมองก็น่าจะรู้ว่ามินจุนหมายถึงใคร “การที่มาหาพวกเจ้า ข้าจำเป็นต้องทำเรื่องขออนุญาตสามคนนั้นก่อนหรือไม่ ข้าสงสัยจริง ๆ”
   “ตลกน่า ไม่จำเป็นหรอก”
   “ไม่รู้สิ...พวกเขาเหมือนเป็นกลุ่มเดียวกันกับพวกเจ้า”

   พยองอันมองมาที่ผม ราวกับต้องการให้ผมตอบคำถามนี้...

   “ตอนแรกอาจจะคล้ายอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่ว่า...” ผมนึกไปถึงองค์ชายรองที่ผมเพิ่งรู้ตัวตนที่แท้จริง “...ข้ากับพวกเขานั้นอยู่กลุ่มเดียวกันไม่ได้ ต่างกันเกินไป”

   “ไม่หรอก เจ้าเหมือนคนพวกนั้นจะตายไป” มินจุนยิ้มแฉ่ง “นี่ถ้ามีใครมาบอกข้าว่าเจ้าเป็นชนชั้นสูงปลอมตัวมาเรียนล่ะก็...ข้าก็เชื่อนะ”

   ผมยิ้มแห้ง ๆ ส่งให้มินจุน นั่งแหมะลงบนพื้นหญ้า โดยมีอีกสองคนนั่งตาม   

   เราสามคนนั่งไปกินไปพลางคุยกันเรื่องต่าง ๆ ในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาจารย์ เรื่องข้อสอบ เรื่องเนื้อหาที่จะเรียน ล้อเลียนเรื่องกีฬาที่ผมห่วยสุดจะทน และก็เรื่องล่าสุด...ที่นักเรียนซองกยุนกวานทุกคนจะต้องตื่นเต้น

   งานสมรสขององค์ชายรอง...

   หมั่นโถวของผมหล่นลงบนตักอย่างควบคุมไม่อยู่ตอนที่มินจุนเปิดประเด็นนี้...

   “นักเรียนที่นี่จะต้องมีการแสดงในวันนั้นด้วย อาจจะวาดภาพ ร้องรำ ทำเพลง หรืออะไรก็แล้วแต่ เจ้าคิดว่าพวกเราควรจะทำอะไรกันดีล่ะ”

   “อืม...ข้าก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ เรื่องการแสดงข้าก็ไม่ถนัด”

   “เจ้าเคยเห็นโฉมพระพักตร์ขององค์ชายรองบ้างหรือเปล่า ข้าตามท่านพ่อไปเข้าวังบ่อยมากนักแต่ข้าก็ไม่เคยได้เห็นองค์ชายรองเสียที”

   “ข้าได้ข่าวมาว่าพระองค์เป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว แอบซุ่มทำภารกิจที่เหมาะแก่การรับใช้บ้านเมือง”

   “ภารกิจอันใดรึ”

   “ข้าก็ไม่รู้แน่ชัดนัก...”

   “จะว่าไปก็อิจฉาพระองค์เหลือเกิน คุณหนูยุนนาราสิริโฉมยิ่ง...” มินจุนตวัดสายตามามองผม “นี่ถ้ายังไม่เจอยองวอน ข้าก็คงจะคิดว่านางสิริโฉมที่สุดในโชซอน”

   ผมไม่ได้สังเกตอะไรในถ้อยคำนี้ ตามองต่ำคิดใจลอยไปเรื่อย การสมรสใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ในขณะที่คังยูยังยืนยันที่จะไม่แต่งงาน

   ใครเล่าจะขัดพระบัญชาขององค์กษัตริย์ได้

   ไม่แน่ท้ายที่สุดคังยูอาจจะต้องแต่ง...


   วูบ...


   จู่ ๆ หน้าอกผมก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาจนต้องเอามือกุมอก หมั่นโถวกระเด็นกระดอนไปจนหล่นลงน้ำ ผมรู้สึกเจ็บจนต้องเอามือคลำ หน้าซีด ตัวงอเป็นกุ้ง

   อาการของลียองวอนเล่นผมแล้ว...

   “ยองวอน เจ้าเป็นอะไรไป” มินจุนแตะตัวผม พยายามช่วยผม
   “โรคประจำตัวน่ะ” พยองอันพูด “วันนี้เจ้าคงเรียนไม่ไหว ไปพักผ่อนที่หอพักก่อนไหม”
   “ข้า หมะ ข้าไม่เป็นไร” โอ้ย หมั่นไส้แท้...เจอเรื่องสะเทือนใจเข้าหน่อยถึงกับเจ็บออด ๆ แอด ๆ ตอนนี้ผมเริ่มแยกไม่ออกแล้วว่าผมหมั่นไส้ใคร ลียองวอนหรือว่าตัวของผมเอง...

   มันเจ็บจนสะเทือนใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ...

   “เจ้าไหวแน่นะ” สองคนยังต้องการคำยืนยัน...
   “ข้าไหว”

   นี่ขนาดมันยังไม่แต่งนะเนี่ย ถ้ามันแต่งจะขนาดไหนกัน...

   ...ผมไม่อยากคิดสภาพเลย...











   ซองกยุนกวานมีวิชานี้ด้วยเหรอ...

   เต้นพื้นบ้าน

   กูอึ้งแป๊บ...รำไทยที่ประเทศตัวเองยังรำไม่ค่อยไหว แล้วนี่อะไร เต้นพื้นบ้านเนี่ยนะ? ผมเอามือกุมขยับตอนที่อาจารย์เรียกให้มาเรียนที่สนามหญ้าริมน้ำที่ผม พยองอัน และก็มินจุนเพิ่งมานั่งกินหมั่นโถวกัน จำได้จากในซีรี่ส์ว่ามันเป็นการเต้นที่ค่อนข้างประหลาดเหมือนกัน กระโดดไปกระโดดมา ทำไม้ทำมือโบกไปมา...อาจารย์บอกว่าไม่ได้จะไปทำการแสดงอะไร แต่ร่ำเรียนไว้ก็ดีเผื่อจะได้เต้นฉลองให้กับการแต่งงานขององค์ชาย

   ท้ายประโยคของอาจารย์ผมหันไปมองที่คังยู เจ้าของงานหน้าบึ้งตึงทำหน้าเหมือนจะโดดน้ำว่ายหนีให้พ้น ๆ ไปเสีย

   ก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมก็ทำหน้าแบบนั้นเช่นเดียวกัน...

   มีนักดนตรีที่โรงเรียนจ้างมากำลังบรรเลงบทเพลง หลังจากนั้นท่านอาจารย์ก็ให้พวกเราเต้นมั่วกันเองอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ #แล้วจะเรียนทำไม...

   ผมยืนนิ่ง ( เพราะเต้นไม่เป็น ) คังยูก็ยืนนิ่งเช่นเดียวกัน ( ในงานแต่งมันไม่ได้เต้นอยู่แล้ว นั่งหล่ออยู่ข้าง ๆ พระราชากับเจ้าสาวของมันโน่น )

   พยองอันเต้นชนผมให้ผมเขยิบไปใกล้คังยู ส่วนคังยูก็โดนเพื่อนเขาเต้นชนให้ขยับมาใกล้ผมเช่นเดียวกัน

   นี่มันอย่างกับกลางฟลอร์เต้นรำในสมัยปัจจุบันเลยนะ...ตรงนี้ไม่มีใครสังเกตเพราะนักเรียนเยอะ อาจารย์จึงมองไม่เห็น ผมกับคังยูก็เลยยืนนิ่งได้อย่างไม่กลัวความผิด

   “เจ้าควรจะเต้นนะ” ผมเอ่ยกับอีกฝ่ายที่นิ่งยิ่งกว่าขอนไม้ “เฉลิมฉลอง...”
   “อย่าหาเรื่องข้า” คังยูตวาดกลับมา “แค่เจ้าเมินข้าวันนี้มันก็น่าหงุดหงิดมากพอแล้ว...”
   “ข้าไม่ได้...”
   “อย่าโกหกเชื้อพระวงศ์”

   ผมพูดไม่ออก...มองไปที่ทางฝั่งใกล้แม่น้ำแล้วก็เดินไปทางนั้นเสีย...รู้สึกทั้งหงุดหงิดใจทั้งผิดหวังในหัวใจ...การเต้นนี้ฉลองอะไรผมรู้ดีอยู่แก่ใจ

   เพราะงั้นผมถึงได้หงุดหงิด...ไม่ต่างอะไรจากคังยู



   วูบ



   อาการเจ็บจี๊ดที่หน้าอกมันมาอีกแล้ว คราวนี้หนักกว่าเดิมและเป็นอะไรที่ผมควบคุมไม่อยู่ ตัวผมเอียงและดำดิ่งลงสู่แม่น้ำอย่างเงียบเชียบและยังไม่มีใครสังเกต...

   ตอนนั้นในหัวของผมเต็มไปด้วยเสียงน้ำรอบ ๆ ตัว ลำตัวของผมจมลง จมลงเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ และไม่มีทีท่าว่าจะลอยขึ้น ผมเริ่มสำลักน้ำ เอามือกุมหน้าอก รู้สึกปวดไปหมดและก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

   หรือลียองวอนมันจะตายในวันนี้เมื่อชาติที่แล้ว...

   ผมนึกไม่ออกหรอก...ผมตะเกียกตะกายให้ตัวเองขึ้นไปบนน้ำให้ได้ แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนั้น ไม้น้ำที่ขึ้นอยู่ใต้น้ำตวัดเกี่ยวเท้าของผม ผมแก้ไขมันไม่ได้ ยิ่งดิ้นก็ยิ่งพันกัน    

   อาจจะเป็นวันนี้ก็ได้ ที่เป็นวันสุดท้ายของมัน

   และก็เป็นวันสุดท้ายของผมเช่นเดียวกัน

   ตาของผมใกล้ปิด ประสาทเริ่มที่จะดับวูบและไม่รู้สึกอะไรอีก...การที่ผมได้ย้อนอดีตกลับมาคงจะถึงข้อสรุปแต่เพียงเท่านี้ ผมทำในสิ่งที่ผมอยากทำเมื่อชาติก่อนไม่ได้ ผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกที่แท้จริงของผมให้คังยูได้รับฟังเลย

   เมื่อกี้ผมเพิ่งบอกว่า...ความรู้สึกของผมเหรอ



   ผม...รักมัน...เหรอ




   ผมนะ...ผมแน่นะ...ไม่ใช่ลียองวอนนะ

   เพิ่งรู้ตัวเมื่อสายไปและใกล้จะตาย...

   หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย...

   ถ้าผมยังอยู่...ผมอยากจะแสดงออก...ว่าผมรักมันเหลือเกิน...






   “เจ้าบอกว่าอะไรนะ! ตรวจใหม่เดี๋ยวนี้ เป็นหมอหลวงประสาอะไร!”
   “องค์ชาย ใจเย็นสักนิดเถิด”
   “ข้าไม่เย็นแล้วจีซู ข้าจะลงอาญาหมอหลวงที่ไร้ความสามารถผู้นี้!”
   “กระหม่อมไร้ความสามารถ กระหม่อมสมควรตาย ได้โปรดลงอาญากระหม่อมด้วยเถิดพะย่ะค่ะ”
   “ซองชิล ฆ่ามันซะ!!!!”
   “องค์ชาย! ให้ตายเถอะ! ถึงยองวอนจะยังไม่ฟื้น แต่ก็ใช่ว่าเขาจะตายสักหน่อย”
   “แต่เขานอนนิ่งไม่ขยับมาหลายชั่วโมงแล้วนะ!”
   “ตีโพยตีพายก็ไม่ได้ช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมา ทางที่ดีองค์ชายควรพระทัยเย็นลงและก็เฝ้าดูอาการไปเรื่อย ๆ ดีกว่า”
   “ถ้า...ถ้าเขาไม่ฟื้นล่ะ...”
   “อย่าทรงตรัสแบบนั้น”
   “ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะจีซู...”
   “ไม่ใช่แบบนั้นหรอกพะย่ะค่ะ”
   “...ข้ายังเล่นกับเขาได้ไม่เท่าไหร่เลยนะ”
   “เล่น?”
   “ยองวอน ฟื้นขึ้นมาสิ...ยองวอน...”
   









   ปวดตัวชะมัด...

   เห้ย...นี่ผมยังไม่ตายเหรอ...

   เหยดเข้!!!! ผมยังอยู่นี่ เพดานหรูในยุคโชซอนปรากฎสู่สายตาของผมเป็นอย่างแรก แม้จะมืดแต่ก็มีแสงไฟจากด้านนอกส่องเข้ามาเล็กน้อย

   ที่นี่ผมคุ้นตาเป็นอย่างมาก...ที่ ๆ คังยูบอกว่าเป็นตำหนักขององค์ชายรองนั่นเอง

   นั่นหมายความว่าที่นี่เป็นตำหนักของเขาในวังหลวง

   ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้...ผมควรจะอยู่ในโรงหมอที่โรงเรียนไม่ใช่เหรอ

   ผมเอามือกุมอกที่ยังปวดแปลบ ขณะขยับร่างกายขึ้นมา สิ่งที่ผมเจอเป็นอย่างแรกคือคังยูที่นอนกอดอกพิงผนังอยู่ คิ้วของเขาขมวดกันราวกับคนนอนหลับไม่สนิทและมีเรื่องให้ต้องกังวลอยู่...

   ใจผมเต้นตึก ๆ ขึ้นมาทันที นึกจำได้ว่าตัวเองคิดอะไรไว้ก่อนที่จะหมดสติไป และก็ฟื้นขึ้นมามีชีวิตอีกหน

   จะแสดงออกให้มันรู้...ว่าเรารัก...

   เดินเข้าไปจูบแม่ม...

   ไม่ใช่ละ...พอเห็นหน้ามันแล้วเปลี่ยนใจทันมั้ยครับเนี่ย...เคยประกาศไว้แล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางรัก ไม่มีทางชอบมันแน่ ๆ แต่เอาเข้าจริง ๆ ดันตกหลุมมันเต็ม ๆ ดีไม่ดีอาจตกไปตั้งนานก่อนที่จะมาเจอมันรู้จักมันเสียอีก...

   เหมือนใจผมเป็นของมันนานแล้ว...เกิดมาเพื่อเป็นของมัน...

   เฮ้อ...ถอนใจแป๊บ...ดีใจนะครับที่ได้เจอมันอีกรอบ แถมตื่นปุ๊บก็เจอมันเลย...

   ในเมื่อมันหลับอยู่ตอนนี้ เข้าไปจูจุ๊บก็คงจะไม่เสียหายอะไรมั้ง ตอนมันหลับนั่นแหละคือตอนที่มันอ่อนแอที่สุดแล้ว...

   ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะดีขึ้น แต่ผมก็ค่อย ๆ ขยับกายอันหนักอึ้งของตัวเองเข้าไปใกล้ชิดคังยู ใบหน้าหล่อเหลายามหลับนั้นยิ่งน่ามองเมื่อต้องกับแสงไฟจากด้านนอก พระเจ้าช่วย...ขนาดยุคนี้ยังไม่มีการศัลยกรรมนะเนี่ย

   นี่ถือว่าข้าจะแสดงออกถึงความรักที่มีต่อเจ้าละนะ นั่นแปลว่าข้าได้ทำตามสัญญาที่ข้ามีไว้ให้ตัวเองก่อนจะหมดสติเมื่อตะกี้ โอเคนะ!

   ผมลอบมองใบหน้าที่ขมวดคิ้วยามหลับนั้น ริมฝีปากสวยเผยอขึ้นเล็กน้อยทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ ( ...มึงซ่าส์ทันทีที่หายสินะ ) เอาล่ะ...จะจุ๊บละนะ!!!!

   ผมหลับตาปี๋ เตรียมเหยียบคันเร่งเข้าชนใบหน้าของมัน จังหวะเดียวกันนั้น....

   เอี๊ยดดดดดดด เหยียบเบรก หักหลบพลิกคว่ำ

   มันเสือกตื่น!!!!!! ผมสลบลงตรงหน้ามันทันเวลาที่มันตื่นพอดี...

   “ทำไมมาอยู่ตรงนี้ ละเมองั้นหรือ” คังยูรำพึงอย่างฉงน... ( องค์ชายโง่อยู่...ผมปลอดภัย ) “...แต่ข้าไม่เคยเห็นใครสลบแล้วจะละเมอนะ”

   กูโนคอมเม้นท์เฟ้ย...ผมโวยวายในใจขณะที่โดนคังยูอุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว

   ไอ้เชี่ยยย เขินมาก หน้าต้องแดงมากแน่ ๆ!

   ขอให้มันคิดว่าเป็นพิษจากแม่น้ำข้างโรงเรียนมากัดที่แก้มผม!

   “ฮึบ” มันส่งเสียงเล็กน้อยตอนที่วางผมลงบนที่นอนของมัน “เจ้าหลับมาหลายชั่วยามแล้วนะ เจ้าควรจะฟื้นได้แล้ว”

   มือของมันเกลี่ยที่ผมด้านข้างของผม...

   ตัวผมเกร็งมาก มือที่อยู่ใต้ผ้าห่มของผมกำลังกำแน่น โชคดีที่มันไม่ได้สังเกต...


   ไม่นานนักผมก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากของอีกฝ่าย...ผมหรี่ตาขึ้นมาดูเล็กน้อยเห็นคังยูกำลังก้มหน้าลงจุมพิตผม...


   ใจผมเต้นแรงไปหมดจนผมคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะได้ยินด้วย...ริมฝีปากที่สัมผัสลงมานั้นนิ่มและก็อ่อนโยนจนผมอธิบายไม่ถูก ผมสั่นสะท้านไปทั้งตัว พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่สัมผัสอะไรตอบมัน...


   “หืม?”


   คังยูส่งเสียงเล็กน้อย ทิ้งริมฝีปากของมันแตะที่ริมฝีปากของผมอย่างอ้อยอิ่งก่อนที่จะผละออกไป


   ผมแอบกลืนน้ำลาย...ดีนะที่มันไม่เห็นอะไร...



   ...รึเปล่าวะ...




   “ไม่ต้องโกรธทีหลังนะ...”




   “...”





   “...เพราะครั้งนี้ข้าไม่ได้กัดเจ้า”







TBC*

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-10-2015 18:56:01

จิ้ม
มาแล้ววว
คิดถึงมากๆ เลยย
เขินคังยูอีกแล้วว >///<
มาต่อไวๆ น้า อย่าเพิ่งพล็อตตัน T^T 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-10-2015 18:58:49

กรี้ด.  :o8:  ฟินแทนจูเหี่ย. จุ้บแล้วเหลือแต่หนีตามใช่ปะ
ใช่เพคะองค์ชาย นี่ไม่ได้เรียกว่ากัดแต่เรียกลักหลับเพคะ. แหม
เกร็งแทนเจ้าหนูจูเหี่ย. ตอนที่แล้วเขาเรียกที่รัก ตอนนี้จับจูบเลยจ้า
เราแอบหวั่นใจกับปมที่ค้างเอาไว้เรื่องการขัดขืนงานแต่งและอาการเจ็บจี๊ดของยองวอน. ลุ้นมากๆ
กำลังจะพีคแล้วค่ะต่อมายาวๆเลยค่ะน้องเค้ก.  o13. สู้ๆสู้ตาย.   :3123:    :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 23-10-2015 19:11:04

อมก. จูเนียร์ของเราจะเป็นไรมั้ยเนี่ย
กลัวน้องสลบไป ตื่นมาเป็นกรุงโซลเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: beach Anyawan ที่ 23-10-2015 19:26:21

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!คังยู  ยองวอน  ในที่สุดก็มา :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreamii8_ ที่ 23-10-2015 19:44:40

โอยยยยย ฆ่าชั้นเถอะ  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 23-10-2015 19:45:51

พระราชาคิดอะไรอยู่.............

ปล.แกถามหาพระราชาเพื่อ???

555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-10-2015 19:46:01

จูเนีย์จับคังยูปล้ำเลย5555 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 23-10-2015 19:46:07

ยังไงๆๆๆๆ!!!!!!!!!!
โอ้ย....ฟินมากกกกยิ้มตามจนแก้มจะแตก
น่ารักเหลือเกินคังยูของพี่

จูจุ๊ปหวานซะเลย   

คิดถึงมากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 23-10-2015 19:56:07

 :mew1:  จุ๊บ  กัน แว้วววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-10-2015 20:00:31

ได้โปรดอย่าพึ่งหายไปไหนนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 23-10-2015 20:10:02

ห่างหายไปนาน กลับมาครั้งนี้องค์ชายก็เล่นโจมตีดาเมจความฟินใส่ใหญ่เลยน่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 23-10-2015 20:16:29

เขาจูบกันแล้วววว หลังจากหายไปนานนนนนน555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 23-10-2015 20:22:04

มาแล้วววววววว มาล้าววววววววววววว ฮือ. ดีใจ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-10-2015 20:22:53

 :hao5: แอร๊ยยยยยยมาแล้วดีใจฉันมารอพี่ที่นี่ทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 23-10-2015 20:34:40

โอยยยยน่ารัก โอยยยคิดถึง แงแงแง
กัดฉันสิ กัดฉันเลย 5555555555555555555555

 :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 23-10-2015 21:01:59

เขินแทนอ่ะ ดีใจมากค่า...มาต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 23-10-2015 21:08:02

 :hao5: :hao5: ดีใจจังมาต่อแล้ววว
อย่าหายไปอีกน้า คิดถึง :mew6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: siri ที่ 23-10-2015 21:11:53

 :sad4: :sad4: แอร๊ยยยยยยยยย ในที่สุด ฟินลืมมโลกค่ะ เพิ่งอ่านจบนี่ฟินตอนต่อไปทันที่เลยคร้าา น้องจู๋รู้ความรู้สึกตัวเองละ  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 23-10-2015 21:13:43

เพิ่งได้ตามอ่าน สนุกมากๆเลยค่ะ น่ารักมาก
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Fujoshi ที่ 23-10-2015 21:15:20

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ
ต่ยแล้ว เขินจังเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 23-10-2015 21:19:09

ฟินสุดในแปดโลก อ๊ากกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 23-10-2015 21:21:55

องชายคังยูๆๆๆๆ>///<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 23-10-2015 21:32:03

เค้าจุ๊บกันแล้ว น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 23-10-2015 21:35:48

น่ารักกกกกก  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 23-10-2015 21:43:53

 :katai5: :ling1: :ling1:  ฮือออ ฟินตัวแตกตอนสุดท้ายย ตอนแรกคิดว่าถ้าฟื้นมาต้องอยู่โซลแน่เลยดีนะยังไม่กลับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 23-10-2015 22:05:48

เอาอีกๆๆๆๆๆๆ  >\\\\\\\<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-10-2015 22:09:06

มาแล้ววววววววววว
ดีใจสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-10-2015 22:33:25

ตอนนี้ทำให้รู้ว่า น้องจูของเรายังช้ากว่าองค์ชายน้อยคังยูอยู่หลายส่วน :laugh:
คิดจะลักจุ๊บเค้า ดันโดนเค้าจุ๊บเอาซะก่อน ว้ายยย ช้านะน้องจู :o8:
ใจตรงกันแล้ว รีบๆสารภาพเลย เดี๋ยวตายก่อน พี่ไม่ยอมน้าา :katai1:
คิดถึงมากๆ ในที่สุดก็มาต่อ ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 23-10-2015 22:41:14

โอ้ยยยยยยยย น่ารักมากกกกกกกกกกกก
อาวอีกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 23-10-2015 23:03:04

กรื้ดดดดดนั่นๆๆโดนคังยูลักจูบล่ะนั่น555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 24-10-2015 00:00:49

มาแล้วววววววว เขินตัวบิด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 24-10-2015 00:08:09

อ่านถึงตอนที่ ๙ ต้องรีบมาเม้นท์
ก็มันฟินสุดๆ สนุกจริงไรจริง แต่งเก่งมาก ภาษารื่นไหล o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-10-2015 00:30:20

จู๋เหี่ยเอ๋ย เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 24-10-2015 00:38:25

ทำไมเราระแวง55555555 ตอนคังยูบอกยังเล่นได้ไม่เท่าไหร่นี่เราเอะใจมากกก นางคิดแกล้งอะไรน้องจู๋รึเปล่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: You MakeMe ที่ 24-10-2015 00:58:14

ในที่สุดก็มา   :m15: :monkeysad: :sad11: อย่าปล่อยให้เค้าคอยานอย่างนี้อีกน้าา
เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณมากครับที่มาต่อ  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 24-10-2015 02:51:05

จูบแล้วววว เอาอีกๆๆๆๆ  :hao7: :hao7: :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-10-2015 04:25:24

ความรู้สึกตรงกันแล้วแบบนี้ก็ไม่มีอะไรให้ต้องลังเลแล้วนะคะน้องจู สารภาพกับคังยูเขาเลยเถอะค่ะ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 24-10-2015 04:48:40

งื้ออออ มาต่อแล้ว
> < บอกเลยจูเนียร์ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 24-10-2015 04:53:29

กรี๊ดดดดด มาต่อแล้ว มาเม้นท์ก่อนเดี๋ยวค่อยอ่าน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 24-10-2015 06:51:20

กรี๊ดดดดดดดด.    สาววาย กรี๊ดลั่น ค่ะตอนนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-10-2015 10:05:45

คิดถึงงงงง
กลับมาแล้ว พร้อมความฟิน จูจุ๊บบบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 24-10-2015 10:06:21

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 24-10-2015 10:28:48

เขาจูบกันแล้ว :-[ จูเนียร์เขินแรง
แต่เรื่องงานแต่งคังยูจะทำยังไงกัน

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-10-2015 11:03:53

เข้ามา กรี๊ดดดดดดดดดด
มาแล้วๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 24-10-2015 11:29:20

หวีดแรงงงงงงงง!!! :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 24-10-2015 12:43:47

ชอบอ่ะกรี๊ดๆๆๆๆๆ

มาต่ออีกไวๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 24-10-2015 15:24:59

จุ๊บกันแล้วๆๆๆๆๆ
โอ้ย ฉันหล่ะอิจฉาแกนังน้องจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 24-10-2015 15:45:39

ยองวอน(จูเนียร์)ยอมรับใจตัวเองแล้วซิน่ะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 24-10-2015 21:26:34

เค้าจูบกันแล้ว อร๊ายยย :-[
น่ารักมาก สนุกมากๆๆ  o13
รอตอนต่อไปน้า มาต่อไวๆนะค้า :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 24-10-2015 21:56:07

กรี๊ด!!!! กัดก็ยอม...

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-10-2015 00:03:21

ฮืออออออ จูบกันล้าวววววววววววว :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: thepoe ที่ 25-10-2015 16:04:18

โอ้ยตายๆตายแน่ๆพะยะค่ะ กระหม่อยตายเยี่ยงเขียด
ทันทีที่นึกภาพองค์ชายกับยองวอน กระหม่อมก็ไม่สามารถคอนโทรลตัวเองได้
กระหม่อมเขิลลลลลลล

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 25-10-2015 16:42:23

รอเธออออ มานานเเสนนนนานนนน ในที่สุดก็มาแว้วววอ้ายยย มาทีนี้ทำเอากระหม่อมหัวใจจะวายตามเลยนะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 25-10-2015 16:42:33

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
กลับมาคราวนี้ฟินเว่ออออ :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 25-10-2015 18:33:49

ดีใจที่สุดใน 3 โลก     :กอด1:

ขอบคุณมากๆเลยที่มาต่อ  อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆ อยากอ่านทุกวัน ช่วงที่หายไปแอบถอดใจไว้แล้วว่าคงไม่ได้อ่านต่อเป็นแน่  :hao4:

อย่าหายไปนานๆแบบนี้อีกนะ เค้าคิดถึง  :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 25-10-2015 23:17:48

ม่ะมะมาแล้วว ไม่ได้ตาฝาดไปสินะ ฮือออ
คุณ chiffon_cake คัมแบ็ค!! รู้สึกมีความหวังว่าจะได้อ่านอีกเร็วๆนี้ อิอิ
....สำหรับตอนที่ 14 น้องจูคงมาตรฐานความฮาเหมือนเดิมแต่เพิ่มเติมคือหัวใจมีคังยู ฮิ้วววววว
คังยูละมุนขึ้นเยอะเลยอะ นี่ทั้งเขินทั้งฮาเลยเชียว รู้หัวใจตัวเองแล้วน้องจูรีบเผด็จศึกเลยนะลูก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ ปูเสื่อรอตอนต่อไปน้า..

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 26-10-2015 00:04:35

รอเธอมานานแส๊นนาน~ อัพแล้วดีใจมาก TT
จุ๊บกันด้วย น่ารักกกก :mew1:
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 26-10-2015 01:34:12

รู้ใจตัวเองสักทีจูเนียร์ รอคอยมาตั้งนาน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 26-10-2015 21:43:12

จุ๊บกันแล้วเว้ยยยยยยยย อ๊ากกกกคืบหน้านิดนึง น่ารักอ่ะ แย่าหายไปนานอีกนะคะคุณนักเขียน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-10-2015 23:28:14

พระพุทธเจ้าทรงโปรด ดิฉันได้อ่านเรื่องนี้แล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Verona ที่ 27-10-2015 23:29:21

แอบจุ๊บเหรอองค์ชาย :z1:
ลืมไปเลยว่าเกาหลีไม่ยอมรับเรื่องรักร่วมเพศ นึกไม่ออกเลยว่าสองคู่นี้จะลงเอยกันยังไง หนีเข้าป่าไปด้วยกัน? คังยูกลับมาโลกปัจจุบัน? แต่ตอนนี้อยากรู้มากจริงๆว่ายองวอนในอดีตหายไปไหน อยากให้นางรู้ว่าชีวิตตัวเองไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นซะหน่อย นางป๊อดไปเองทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-10-2015 05:57:55

อัอยยยย!! ตายแร้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 31-10-2015 17:57:51

ดันๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 01-11-2015 20:31:57

โอ้ยยยยย ในที่สุดก็มาอัพตอนใหม่แล้ววว
คือน่ารักมาก กรี๊ดมาก รอนานมาก ค้างมาก
น้องจูเจ็บตัวอีกแล้วอ่ะ เฮ้อ สงสารทั้ง2คนเลย ToT
มาอัพต่ออีกเร็วๆเลยน้าาาา รออ่านอยู่น้าาา ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 08-11-2015 18:15:06

คิดถึงจุงเบยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-11-2015 19:36:35

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 12-11-2015 17:59:22

คังยู หายไปนานจัง  :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 19-11-2015 22:36:18

คิดถึงแล้วววววว T_T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 19-11-2015 23:48:25

คิดถึงคังยู :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 22-11-2015 21:53:31

จะเดือนนึงแล้วน้าาาาาาา

เพิ่งได้อ่านแต่ติดหนึบเลยตอนนี้

ลุ้นบความรักทั้งคู่จีๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 23-11-2015 12:42:10

ฟินเวอน์!!!!  จูเนียร์ทำไมไม่จูบตอบอ่ะ  แสดงความรู้สึกออกมาเลย

รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 23-11-2015 13:58:45

 :hao5:
สงสัย จู๋เหี่ย กะ คังยู  จะถูกลืมซะแล้ว หายไปนานเลย

 :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 24-11-2015 11:35:34

ผ่านไปอีกเดือน คนเขียนหายไปไหนคะ?? มาต่อออออออออออออทีสิ!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 24-11-2015 12:00:48

คนเขียนขาอยู่ไหนค้า
เค้าคิดถึงคังยู กับจูเนียร์มากๆเลยค่า  :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 26-11-2015 17:52:30

 :hao5: 

เค้ามารอคังยูทุกวันเลยนะ
 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mini_saiparn ที่ 30-11-2015 01:43:36

มาส่องทุกวันเลย ฮืออออออ รีบมาน้าาาาาาาา คิดถึงที่สุด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 30-11-2015 09:50:03

เมื่อไหร่จะมาต่อน้าาาาาา
คิดถึงจู๋เหี่ยกับคังยูแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Map ที่ 30-11-2015 18:49:57

เขินนนนนนนนนนน  :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 30-11-2015 21:22:38

เราอยากอ่านต่อค่ะ เราชอบเรื่องนี้มากเลยนะติดตามมาตลอด ยังงัยก็จะรอค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 30-11-2015 21:27:08

คิดถึงน้องจูวววววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 30-11-2015 21:54:36

นานเกินไปแล้วนะ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 01-12-2015 21:14:51

มารอออ  :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 05-12-2015 00:32:41

นิยายเรื่องนี้ ไม่ได้ไปต่อแล้วใช่ป่าว  :hao4: :hao4:  เสียดายอ่ะ  ชอบมากเลยดิ๊  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 05-12-2015 09:03:41

คิดถึงคังยู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 26-12-2015 21:40:31

ยังรอคอยเสมอ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 26-12-2015 22:58:28

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 29-12-2015 11:51:00

รอ รอ รอ รอ :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 31-12-2015 12:55:16

อยากอ่านต่อแล้ว สนุกมากก  :-[  :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 05-01-2016 17:34:28

รอออออน๊าาาา  :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 05-01-2016 18:09:34

มาอัพต่อเถอะ writer :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 05-01-2016 20:03:00

อยากบอกว่า ยังรออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ้hellobow ที่ 05-01-2016 20:15:25

มาต่อเร็วๆนะคะ คิดถึง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 05-01-2016 23:57:06

ยังรออู่เสมอนะคะ มาอัพเร็วๆน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chococake ที่ 06-01-2016 12:31:06

 :mew2: :mew2:
ยังรออยู่นะคะ มาต่อนะๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Robinhood.ha ที่ 07-01-2016 12:31:52

คิดถึงเสมอ เลยมารอที่ท่าน้ำทุกวันเลย  :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 14 23/10/58 P.33 19.00 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-01-2016 00:11:16

ตอนที่ 15




   

        อา...ผมหลับแซ่บเหลือเกิน
   ในที่นี้คำว่า หลับแซ่บ หมายความว่า...นอนได้อย่างเอร็ดอร่อยในการนอน นอนได้อย่างมีความสุข นอนได้อย่างฟินฟินาเล่มากๆ จนบรรยายไม่ถูก เรียกได้ว่านอนอย่างเต็มอิ่มนั่นแหละครับ ( แล้วจะสาธยายยืดยาวทำไม )
   ผมยังอยู่ที่เดิม นั่นก็คือตำหนักของคังยู...เจ้าของตำหนักไม่อยู่ นั่นหมายความว่าในตำหนักนี้ไม่มีใครอยู่สักคน ผมค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่คังยูเดินกลับเข้ามาพอดี

   เชี่ยแม่งโคตรหล่อ!!!!!!!

   ผมอดที่จะอ้าปากค้างไม่ได้...มันอยู่ในชุดขององค์ชายที่หรูหราและเหมาะมากที่จะอยู่บนตัวมัน การที่เห็นผมฟื้นทำให้มันไม่ทันสังเกตว่าผมทึ่งในความหล่อของมันมากมายเพียงใด

   “เจ้าฟื้นแล้ว!” คังยูเข้ามานั่งเคียงข้างผมอย่างว่องไวจนหมดคราบองค์ชายขี้เก๊ก

   ผมกระแอมไอเล็กน้อย เมื่อคืนมันทำอะไรผม ผมกับมันรู้ดีอยู่แก่ใจ...
   ผมจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีกว่า...

   “เป็นอย่างไรบ้าง”
   “คะ...ค่อยยังชั่วแล้ว”
   “เจ้าแน่ใจนะ?” คังยูก้มหน้าลงมาถาม ไม่ทันรอให้ผมตอบ เขาก็ส่งเสียงโวยวายใส่คนที่อยู่ข้างนอก “มีใครอยู่หรือไม่ ไปตามหมอหลวง...”
   “มิเป็นไร” ผมจับแขนมันเป็นการห้าม ผมต้องดีขึ้นอยู่แล้วสิหลังที่ได้นอนเต็มอิ่ม คังยูดูไม่ค่อยจะวางใจเท่าใดนัก แต่ก็ยอมตามใจผม เขานั่งนิ่งลงที่ข้างๆ ผมหลังจากปล่อยให้ผมนั่งอยู่บนที่นอนนิ่งๆ

   มันเอาแต่จ้องผมอยู่แบบนั้น...

   “มีอันใดหรือ” มีอะไรอ๊ะป่าวว้า...
   “ข้านึกว่าเจ้าจะเป็นอะไรไปแล้ว”
   “เจ้าแช่งข้าหรือ”
   “ข้าเปล่า!” คังยูปฎิเสธเสียงดังจนแทบจะคลายเป็นตวาด “ตอนที่ข้าช่วยเจ้าขึ้นมาจากน้ำ เจ้าเหมือนคน...ไร้ลมหายใจ”
   “เจ้าช่วยข้า?” ผมอึ้งมาก ตอนที่ผมฟื้นผมยังไม่มีเวลาคิดด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนช่วย
   “ก็ใช่น่ะสิ...ข้ามองกลับไปที่เจ้าอีกครั้งข้าก็ไม่เห็นเจ้าแล้ว ข้าเดินหาซะทั่วก็หาไม่พบ” คังยูทำหน้าหงุดหงิด “เพราะเจ้าตัวเล็กด้วย มองหาก็ยาก...”

   เกี่ยวตรงไหนวะ ประเด็นคือกูตกน้ำว้อย!
   เอาเถอะ อย่างน้อยผมก็ยังไม่เสียชีวิต ยังไม่ได้กลับชาติไปเกิดเป็นไอ้จูเนียร์สุดหล่อ ณ เกาะรัตนโกสินทร์ ( หรืออาจจะเกิดใหม่เป็นกิ้งกือไส้เดือนก่อนก็ไม่รู้ )

   “ขอบใจนะ...” ผมพูดเสียงอ่อน

   คังยูหันมาสบตาผม เขาถอนใจก่อนที่จะทำสีหน้าโล่งใจใส่

   “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าไปใกล้น้ำอีกก็แล้วกัน”
   “ทำไมวันนี้ถึงได้แต่งตัวเต็มยศนัก?” ผมชวนคุย
   “เต็มยศ? นี่คือชุดปกติของข้า”

   นี่อ่ะนะที่เรียกว่าปกติ ถ้าเป็นสมัย 2015 ผมคงเบ้ปากใส่ไปแล้ว ปกติบ้านพ่องชุดยาวเฟื้อยขลิบทองเด่นหราขนาดนี้ สนนราคาจะประมาณเท่าไหร่นะ สองหมื่น? หรือสองแสน? หน่วยเป็นบาทนะครับ

   “มองอะไร อยากใส่หรือไง”
   ใครจะไปกล้า... “ไม่ใช่”
   “หรือว่าเจ้าไม่เคยเห็นข้าใส่ชุดนี้”
   “ข้าจะไปเคยเห็นได้ยังไง เมื่อไม่กี่วันก่อนเจ้ายังเป็นแค่สหายข้าอยู่ในโรงเรียน”
   “จริงของเจ้า” คังยูหัวเราะออกมานิดหน่อย “วันนี้เจ้านอนพักอยู่ที่นี่ไปก่อน ข้าขอเวลาไปทำกิจธุระของข้าสักประเดี๋ยว” คังยูจับตัวผมนอนลง ห่มผ้าให้ผม ก่อนที่จะเดินออกไปจากตำหนักของตัวเอง

   มันลืมไปหรือเปล่าวะว่าผมน่ะนอนมาเยอะแล้ว...

   “องค์ชายใหญ่เสด็จ”

   ผมสะดุ้ง...มีคนมาที่ตำหนักนี้ ตำหนักที่ไม่ใช่ของผม! ผมได้ยินเสียงวุ่นวายอยู่ด้านนอก ไม่นานนักคังยูที่ควรจะออกไปก็กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมบ่าวรับใช้ร่างท้วมที่ผมจำได้ว่าชื่ออะไรคล้าย ๆ ซาลาเปานี่แหละ หมั่นโถใช่มั้ย

   เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้ผมกำลังโดนคังยูอุ้ม ขอย้ำ...อุ้ม

   “อดทนสักครู่” มันกระซิบข้างหูผม ผมที่ยังคงอึ้งและก็งงอยู่ไม่ทันได้ตอบอะไร ทันเห็นหมั่นโถม้วนที่นอนไปปูหลังฉากไม้ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง ไม่นานนักคังยูก็วางผมให้นอนลงตรงนั้น ราวกับต้องการซ่อนผมเอาไว้จากองค์ชายใหญ่ที่เป็นพี่ชายของเขา
   “อยู่ตรงนี้ อย่าส่งเสียง” คังยูห่มผ้าและก็ออกคำสั่งกับผม ผมพยักหน้าแรง ๆ ใส่ ณ จุดนี้ หายใจก็ยังไม่กล้าจะหายใจเลยโว้ย...

   เสียงฝีเท้าเบาหวิวเดินเข้ามาในห้องของคังยู...ผมไม่เห็นหน้าค่าตาว่าองค์ชายใหญ่ผู้นี้เป็นไง แต่ที่แน่ ๆ เขายิ่งใหญ่กว่าคังยูประมาณหนึ่งเท่า

   “ทำไมน้องพี่เหงื่อตกเช่นนั้น...”
   “โปรดประทานอภัย กระหม่อมรู้สึกว่าห้องพักของกระหม่อมนั้นร้อนนิดหน่อยพะย่ะค่ะ”
   “ฮ่า ๆๆ เจ้าบอกว่าห้องนี้ร้อนอย่างนั้นหรือคังยู” ผมได้ยินเสียงนั่งลง ได้ยินเสียงบ่าวรับใช้นำชามาเสิร์ฟ “เป็นอย่างไรบ้าง...เจ้าจะอภิเษกสมรสในไม่กี่วันแล้ว เจ้าคงจะตื่นเต้นมาก”
   “ท่านพี่ ข้า...”
   “ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้า”
   “ข้าอยากให้ท่านเป็นองค์ชายรัชทายาทมากกว่าแทนที่จะเป็นข้า เพราะเหตุใดท่านถึง...”
   “อย่าพูดอีกเลย”

   นี่มันเรื่องอะไรกัน ผมที่เรียนรัฐศาสตร์มากำลังปวดหัวหนักกับสิ่งที่สองคนนี้กำลังพูดถึง ผมจำได้ว่าองค์ชายรองซองโจเป็นโอรสในพระสนมของพระราชา ส่วนองค์ชายใหญ่ผู้นี้...น่าจะเป็นพระโอรสในพระมเหสี

   ท่าทางเรื่องนี้จะซับซ้อนเกินกว่าที่ผมจะหยั่งถึง ได้แต่นอนอยู่นิ่งๆ ฟังดูคนเป็นพี่เป็นน้องปรับทุกข์กัน และดูเหมือนคนน้องนั้นจะมีทุกข์มากกว่าคนพี่นัก...   

   “เรื่องนั้น...กระหม่อมอยากให้เสด็จพี่รับไว้พิจารณา”
   “เจ้าก็รู้ว่ามันเป็นอันตรายกับเจ้า”
   “กระหม่อมจะไม่เป็นไร...การลงโทษอย่างมากก็แค่ถูกเนรเทศ”

   ผมไอออกมาทันทีอย่างกลั้นไม่อยู่หลังจากได้ยินประโยคนี้...ดูเหมือนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ได้ชะงักไปเล็กน้อย

   “...ข้าอยากให้เจ้านึกไตร่ตรองเรื่องนี้ให้ละเอียดถี่ถ้วนก่อน”
   “กระหม่อมคิดดีแล้วแล้วพะย่ะค่ะ ได้โปรดช่วยเหลือกระหม่อมด้วย ถือว่าเป็นคำขอร้องสุดท้ายในฐานะน้องชายที่จะขอร้องพี่ชายของตัวเองได้”
   “ข้าจะลองพิจารณาอีกทีก็แล้วกัน...”
   “...”
   “สหายจากโรงเรียนของเจ้า...ไม่จำเป็นต้องปิดบังข้าก็ได้นะ”

   นั่นไง...ที่แท้องค์ชายใหญ่ก็รู้ ผมกระพริบตาปริบๆ นึกจินตนาการว่าตัวเองจะโดนทำโทษอย่างไรจากสถานการณ์นี้...

   “เขายังไม่สบายอยู่ เกรงว่าจะไม่สะดวกพบเจอเสด็จพี่ในเพลานี้”
   “ข่าวลือจากขงเบ้งเป็นจริงอย่างที่เขาพูด ฮ่า ๆๆ” องค์ชายใหญ่หัวเราะเสียงดัง “เจ้าหวงเพื่อนเจ้าคนนี้ยิ่งกว่าสมบัติทุกชิ้นของเจ้าเสียอีก...” ผมไม่รู้ว่าคังยูกำลังทำหน้ายังไงในตอนนี้ “...ถ้าเช่นนั้นข้าจะไม่รบกวนเวลาของเจ้าแล้ว ขอให้สหายเจ้าหายเป็นปกติโดยเร็ว”

   ผมได้ยินเสียงลุกขึ้นยืน เสียงคนเดินไปมา และในที่สุดคังยูก็เดินกลับมาหาผมที่หลังฉากไม้

   “อึดอัดหรือไม่”
   “มิเป็นไร อยู่ตรงนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากตรงนั้น”
   “เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยัง”
   “ข้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว...”
   “ถ้าอย่างนั้นข้ามีอะไรจะบอกเจ้า...”
   “หือ...”
   “เจ้าจะต้องอยู่ในนี้อีกอย่างน้อยสองวัน”

   “หา”

   “ข้าจะพาเจ้าไปล่าสัตว์ด้วย”

   ล่าสัตว์? ล่าสัตว์เนี่ยนะ ทำไมกูต้องไปวะ ผมจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายด้วยความฉงน อยากจะถามออกไปด้วยความสงสัย แต่ด้วยการที่มันอยู่ในฐานะที่มีศักดิ์เหนือกว่าผมหลายขุม ผมจึงได้แต่เงียบราวกับต้องการรับคำ
   มันอุตส่าห์เอ่ยปากชวนผม ( เอ๊ะ หรือบังคับ? ) ให้ไปล่าสัตว์กับมันด้วย เพราะฉะนั้นผมจึงต้องไปกับมัน เพื่อตอบแทนที่มันอุตส่าห์ดูแลผมเป็นอย่างดี
   ตลอดเวลาสองวันที่เหลือ คังยูอยู่ติดตำหนักน้อยมากเลยทีเดียว ตอนที่เขาออกไปก็คือตอนเช้า กลับเข้ามาอีกทีก็เย็นมากแล้ว และมาเจอตอนที่ผมนอนหลับอยู่เสมอ ผมเองก็ไม่กล้าถามว่าเขามีธุระปะปังอะไรมากมายหรือเปล่า อาจจะเป็นกิจขององค์ชายรองก็ได้ เพราะงั้นตลอดเวลาสองวันเราคุยกันน้อยมาก

   จนในที่สุดก็มาถึงวันล่าสัตว์

   คังยูตื่นแต่เช้าและก็ออกไปข้างนอกอีกแล้ว ผมที่อยู่ในห้องถูกพี่เลี้ยงของคังยูส่งชุดสำหรับออกไปล่าสัตว์ในครั้งนี้ให้
   มันเป็นชุดที่ค่อนข้างทะมัดทะแมงและก็หรูหรา ผมรู้สึกเก้อเขินมากมายเลยทีเดียวที่หมั่นโถผู้นี้เคารพนบนอบผมยิ่งนัก ไม่ได้แตกต่างอะไรจากคังยูเลย

   “ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ท่านคงจะลำบากเพราะข้า” ผมเอ่ยไปด้วยขณะแต่งตัวไปด้วย “ข้าขออภัยจริงๆ นะ”
   “คุณชายลีอย่าพูดเช่นนั้นเลย ข้าน้อยเต็มใจ” หมั่นโถโค้งตัวอย่างนบนอบ “อีกอย่างหนึ่ง...” เขามองซ้ายมองขวาราวกับสิ่งที่กำลังจะพูดต้องการให้ผมกับเขารู้กันสองคน “...องค์ชายทรงเป็นห่วงคุณชายมาก ทุกวันทุกคืนองค์ชายแทบจะไม่ได้บรรทม เมื่อองค์ชายไม่ได้บรรทม กระหม่อมและบ่าวไพร่ไฉนเลยจะกล้าบรรทม...” หมั่นโถทำท่าหาวนอนประกอบ “คุณชายวาสนาดีแท้ๆ ที่ได้เป็นพระสหายขององค์ชาย”
   “ยิ่งท่านพูดเช่นนี้ ข้าก็ยิ่งเกรงใจ”
   “หามิได้ขอรับ...ข้าน้อยก็แค่อยากชวนคุณชายคุยสักหน่อย มิได้ต้องการระบายถึงความลำบากหรืออะไร”
   “นั่นยิ่งทำให้ข้ารู้สึกแย่” รู้สึกว่าผมทำให้คนอื่นยุ่งยากเพราะผมมากมาย
   “อา ข้าน้อยนี่มันแย่จริงๆ คุณชายลีได้โปรดให้อภัยข้า ข้าคงพูดจาจาบจ้วงท่าน ข้า...”
   “ท่านใจเย็นๆ ลงก่อน” ผมพยายามห้ามหมั่นโถ กลัวเขาจะโค้งจนหัวไปติดกับพื้น “ถือซะว่าสิ่งที่ท่านพูดกับข้านั้นท่านมีเจตนาดี ท่านแค่อยากชวนข้าคุย ข้าชอบนะที่สิ่งที่ท่านพูดดูจริงใจ เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ไปขอให้นับข้าเป็นสหายของท่านอีกคนหนึ่งเถอะ”
   “คุณชาย...” หมั่นโถส่งสายตาซาบซึ้งมาให้ ในขณะที่ผมส่งยิ้มให้เขา จากที่ดูมาหลายวันหมั่นโถนิสัยดีมากเลยนะครับ เขาเป็นตัวของตัวเองต่อหน้าผม แต่เวลาอยู่ต่อหน้าคังยูนั้นหมั่นโถกลัวจนหัวหด แม้แต่หายใจยังไม่กล้าจะหายใจเสียงดังเลย
   “ถ้าข้าจะไปล่าสัตว์กับคังยู...นั่นหมายความว่าข้าจะต้องขาดเรียนที่ซองกยุนกวานน่ะสิ”

   หมั่นโถมองหน้าผม...อาจจะกำลังคิดในใจว่า มึงขาดมาหลายวันแล้ว ขาดอีกสักวันจะเป็นอะไรไป...

   นั่นสินะ อันที่จริงผมก็ไม่ได้แต่จริงจังกับการเรียนที่โรงเรียนสักเท่าไหร่ เพราะผมไม่แน่ใจว่าเรียนไปมันจะได้ใช้หรือเปล่า ยิ่งตัวผมจริงๆ เป็นไอ้จูเนียร์แห่งบางกอกซิตี้ด้วยแล้ว (และไม่ใช่ยองวอนแห่งโคเรียยุคเก่าด้วย) การได้ขาดเรียนและไปเที่ยวเล่นอาจจะนำพาสุขภาพที่ดีมาให้ผมก็ได้

   ผมตั้งใจแต่งตัวมากขึ้น รู้สึกว่าจะต้องใส่เกราะอะไรบางอย่างในชุดด้วยเพื่อกันอันตราย ผมค่อนข้างใส่ได้อย่างทุลักทุเล

   “หมั่นโถ ท่านช่วย...”

   ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจนจบ หมั่นโถก็ช่วยผมแต่งตัวแล้ว เขาจับให้ชุดเกราะนั้นกระชับกับตัวผมมากยิ่งขึ้น กลิ่นกายและลมหายใจที่ลอยมาทำไมมันหอมแปลกๆ ไม่น่าจะใช่กลิ่นของหมั่นโถนะครับ

   “เรียกใช้บ่าวของข้าจนเคยชินแล้วสินะ”

   องค์ชายรองเสด็จ...ผมป่าวประกาศให้ตัวเองฟังอยู่ในใจขณะที่หันไปมองคังยู

   คังยูโอปป้ามาในชุดองค์ชายที่หรูหราทับด้วยชุดเกราะที่หรูหราตามลาภยศและแตกต่างจากผมมาก ดูเหมือนเขาจะเตรียมตัวใช้ธนูมาเป็นอย่างดี เพราะสวมใส่ปลอกแขนสำหรับยิงธนูด้วย แทนที่ผมจะต่อปากต่อคำกับเขา ผมกลับต้องหุบปากฉับเพราะอึ้งกับลุคของคังยูในวันนี้มากมายจริงๆ
   โอปป้าหล่อแรง...โอปป้าหล่อจนทำอึ้ง (จริงๆ แล้วโอปป้านี่เขาให้ผู้หญิงเรียกพี่ชาย แต่ ณ จุดนี้เรียกคังยูว่าฮยองก็คงจะไม่ได้ฟีลสักเท่าไหร่ครับ)

   “ข้าดูแปลกๆ ไปอย่างนั้นรึ” คังยูมองดูสารรูปตัวเอง
   “เปล่าหรอก ข้าแค่...แปลกตาน่ะ”   
   “ข้าใส่ชุดแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วนะ”
   “ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่เคยเห็นเจ้า”
   “เป็นลูกขุนนางยังไงถึงไม่ชอบเปิดหูเปิดตา”
   “เอ๊ะ...” ดีกันได้ไม่เท่าไหร่ผมกับมันก็มีแววจะตีกันอีกแล้ว ในระหว่างที่ผมทำปากขมุบขมิบด่าคังยูกับตัวเอง ผมก็ถูกคังยูจับไหล่และก็สบตาเขาตรงๆ

   ผมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมเตี้ยมาก (คงจะสมชื่อจูเนียร์) อีกฝ่ายต้องก้มตัวลงมาให้ผมได้สบตามองชัดๆ และจะได้ไม่ต้องเงยหน้ามาก

   “เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าสบายดีแล้ว”
   ผมกระพริบตาปริบๆ “ข้าแน่ใจ”
   “แน่นะ”
   “แน่สิ” จะถามย้ำอะไรนักหนาเนี่ย
   “วันนี้เจ้ากับข้าอาจจะต้องเจอศึกหนักหน่อย”

   ศึกหนักอะไรฟะ...มีงานวิ่งวัววิ่งควายหรือยังไง

   “ข้าขอให้เจ้าเตรียมตัวให้พร้อม”












   ขบวนเสด็จองค์ชายรอง
   ผมอยู่ในเกี้ยวที่เปิดผ้าม่านเพียงแค่ครึ่งหนึ่ง ข้างหน้าของผมคือคังยูที่นั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงนั้น ถ้าคนภายนอกไม่สังเกตดีๆ ล่ะก็จะมองไม่เห็นผมเลยเพราะผ้าม่านบังหมด เช่นเดียวกับคังยูเหมือนกันที่ผ้าม่านบัง ไม่ยอมเปิดเผยโฉมให้พสกนิกรรับรู้ เพราะเขายังเป็นนักเรียนที่ซองกยุนกวานอยู่
   ที่ข้างทางมีประชาชนคุกเข่าคำนับคังยูเป็นการใหญ่ ไม่มีใครกล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับพระพักตร์ขององค์ชาย ผมมองสิ่งเหล่านั้นอย่างทึ่งๆ นึกว่าจะเคยเห็นแค่ในซีรี่ส์ซะอีก นี่ผมกำลังสัมผัสกับบรรยากาศจริงๆ เลยนะเนี่ย

   “เห้ย” คังยูอุทาน จู่ๆ เขาก็หายเข้ามาอยู่ในมุมมืดข้างหลังกับผม
   “มีอะไรอย่างนั้นหรือ”
   “นักเรียนซองกยุนกวาน” คังยูกระซิบ ผมมองตามออกไปทางข้างนอกหน้าต่างเห็นนักเรียนซองกยุนกวานกำลังทำการคำนับเกี้ยวอยู่ ทุกคนไม่เงยหน้าขึ้นมามองด้วยซ้ำ ผมแอบเห็นพยองอันหน่อยๆ ด้วย จะว่าไปแล้วก็คิดถึงมันอยู่นะครับ
   “ตอนไหนหรือที่เจ้าคิดจะเปิดเผยฐานะ” ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย    
   “นักเรียนพวกนั้นคงจะเห็นโฉมข้าในวันแต่งงานของข้า”
   “อ๋อ อืม” ผมรับคำ ในใจรู้สึกแป้วนิดๆ ทุกวันนี้ชุดแต่งงานของคังยูยังถูกวางเอาไว้ในตำหนักอยู่เลย และผมก็ปวดใจทุกครั้งที่มองไปที่ชุดนั้น

   มือใหญ่ๆ ของคังยูเอื้อมมาแตะมือผม เขาไม่ได้กุมมืออะไร แต่ทว่ามันกลับรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ แต่พอผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา เขาก็หันไปทางอื่นและก็ขยับมือหนีผม

   ไอ้นี่...

   การเดินทางคงใช้เวลาอีกประมาณสองชั่วยามกว่าจะถึงป่าที่คังยูหมายตาเอาไว้ ระหว่างนั้นผมก็หลับรอ และผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลยว่าข้างทางเป็นยังไง








   จนกระทั่ง...
   เสียงกระบี่ฟาดฟันพร้อมกับเสียงคนล้มเจ็บดังขึ้นระงมไปหมด ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในยามที่เห็นทหารอารักขาช่วยกันต่อสู้กับศัตรูในชุดดำ เห้ย นี่กูมาอยู่ในช่วงเวลาแห่งการบู๊อีกแล้วเหรอ

   “ยองวอน” คังยูเอื้อมมือมาจับแขนผมและก็ดึง “เราช้าไม่ได้แล้ว เราต้องรีบไป!”

   ไปไหนวะ...ผมที่ยังคงมึนงงผสมหวาดกลัวนิดๆ โอนอ่อนไปตามแรงดึงของคังยู มือของเขาที่กระบี่โดยที่ข้างหลังก็ยังสะพายธนู ที่ใกล้ๆ นั้นมีขงเบ้งและก็ซองชิลช่วยกันเปิดทางให้ผมกับคังยู

   ทำไมผมถึงรู้สึกว่านี่เป็นการสร้างความวุ่นวาย มากกว่าการลอบทำร้ายองค์ชายรองนะ

   “รีบไป” คังยูกระตุกแขนผมให้ผมรีบเดิน
   “เดี๋ยว นี่มันอะไร เจ้าควรจะอยู่กับทหารสิ”
   “ถ้าอยู่ข้าก็ไม่ได้หนีน่ะสิ”
   “หนีเหรอ” ผมทวนคำ หันไปมองซองชิลกับขงเบ้งที่ไม่ยอมสบตาผม เอาแต่วิ่งไปข้างหน้าเท่านั้น

   “ข้าต้องหนี ยองวอน ไม่อย่างนั้นข้าก็ต้องถูกจับแต่งงาน”

   เห้ย นี่มันเรื่องใหญ่มากเลยนะเว้ย ผมที่ถูกลากจนหัวจะทิ่มมีความคิดต่างๆ นานาเรื่องการถูกลงโทษถ้าถูกจับได้หลังจากนี้ คังยูอาจจะไม่เป็นไร แต่ผมเนี่ยสิ...คออาจจะขาดได้

   ผมมองไปที่คังยูที่มีความตั้งใจจะหนีอย่างแน่วแน่ ดูเหมือนเรื่องนี้เขาจะเตรียมการมาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เพราะที่อยู่ตรงนั้นคือเรือลำเล็กและมีสัมภาระวางกองอยู่ด้วย

   แม่เจ้า...ผมไม่คิดว่าผมจะมาอยู่ในจุดนี้ได้ ไม่ว่าวิวตอนนี้จะสวยมากแค่ไหน แต่ก็ทำให้ผมจิตใจสงบลงไม่ได้เลย

   คังยูจับผมให้ลงไปในเรือ เขาและอีกสองคนที่เหลือรีบลงไปในเรือ และในตอนที่ซองชิลพยายามจะแกะเชือกให้เรือหลุดออกจากท่า...เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นท่ามกลางความตกใจของทุกคน

   “ยองวอน!”

   เสียงพยองอันนี่หว่า ผมรีบหันไปทันที เขากำลังถูกชายในชุดดำจับตัวเอาไว้ ทุกคนดูอึ้งไปกันหมด ยกเว้นซองชิลที่ส่งเสียงออกมาราวกับพยองอันกำลังจะสร้างเรื่องยุ่งยากให้เขา

   “ซองชิล เจ้าไปช่วยเขา” คังยูสั่ง คนถูกสั่งทำหน้าเหมือนโดนบังคับ แต่ก็ไม่วายทำตามคำสั่งอยู่ดี เขากระโดดลงจากเรือ ส่งมอบเชือกให้ขงเบ้งหรือจีซูแกะเชือกต่อ

   “เจ้าพาองค์ชายหนีไปก่อน ข้ากับเจ้านั่น...” ซองชิลพยักเพยิดไปทางพยองอันที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “...จะตามไปทีหลัง”

   “เจ้าต้องช่วยเขาให้ได้นะ” ผมเริ่มกังวลกับเพื่อนของผมในยุคนี้เข้าให้แล้ว

   “เขาช่วยได้อยู่แล้วล่ะ” คังยูจับตัวผมให้นั่งลงบนเรือดีๆ ในขณะที่ผมมองตามพยองอันไปจนสุดสายตาระหว่างที่เรือกำลังออก ทันเห็นซองชิลกำลังบู๊ใส่พวกชุดดำนั่นพอดี

   เออว่ะ...ถ้าคนชุดดำเป็นคนที่คังยูเตรียมมา ถ้าอย่างนั้นสวัสดิภาพของพยองอันคงไม่มีอะไรให้กังวลอีกแล้วสินะ

   จีซูเป็นคนพายเรือ ผมเห็นพายอีกอันก็เลยกะจะช่วยจีซูอีกแรง แต่คังยูกลับแย่งผมไปพายซะงั้น

   “เจ้าเพิ่งหายเจ็บไข้ ข้าเองดีกว่า”   
   “ไม่ได้หรอก” อย่างน้อยมันก็เป็นองค์ชายนะครับ
   “ข้าอยากทำ”

   โอเค...กูไม่ขัดก็ได้ ผมจึงนั่งนิ่งๆ สบตากับคังยูที่ดูไม่มีความลังเลอะไรใดๆ ในการหนีครั้งนี้เลย

   “เจ้าคิดดีแล้วเหรอ” ผมอดถามเขาไม่ได้จริงๆ ครับ “การที่เจ้าหนีแบบนี้ คือการที่เจ้าทิ้งบ้านทิ้งเมือง หนีงานแต่งงาน...”
   
   “ข้าขอถามอะไรเจ้าสักหน่อย” คังยูดูหงุดหงิดมาก “เจ้าอยากให้ข้าแต่งงานหรือเปล่า”

   ไม่อยาก

   คำตอบที่ชัดเจนและตรงประเด็นผุดขึ้นมาในหัวของผมทันที แต่ผมไม่กล้าที่จะรีบตอบออกไปแบบนั้น

   “เจ้าคิดถึงแต่ใจของเจ้าก็พอ ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่น”

   คังยูพายไปเรื่อยๆ อย่างรวดเร็ว

   “การที่ข้าทำแบบนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะเจ้า”

   “...”

   “เพราะเจ้า...ทำให้ข้ามีความกล้า”

   จีซูที่อยู่บนเรือไม่ยอมพูดอะไรเลย ผมเอาแต่ก้มหน้าทั้งยินดีและก็ยินร้ายผสมๆ กันไป มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ กับการที่ทำอะไรแบบนี้ในยุคนี้

   “ถ้าเจ้าไม่อยากไปกับข้า ข้าจะให้จีซูกลับไปส่งเจ้าที่เมืองหลวง”

   ผมกระพริบตาปริบๆ

   “ว่ายังไง...กระต่ายน้อย”

   ถ้าผมกลับไป...ผมคิดว่าใจผมต้องเป็นบ้าแน่ บ้าเพราะเป็นห่วงมันเนี่ย ไม่ใช่อะไรหรอก
   เป็นองค์ชายแต่เนรเทศตัวเองออกไปตั้งไกล จะไม่ให้ผมห่วงได้ยังไงล่ะครับ
   ผมสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนที่จะพูดอย่างแน่วแน่ว่า...


   “ไม่ว่าเจ้าจะไปไหน...ข้าคนนี้จะไปกับเจ้าด้วย”





TBC*



หายไปนานมากๆ เลย...ขอโทษนะคะ  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 08-01-2016 00:29:51

ดีใจที่ได้กลับมาอ่านอีกครั้งจ้า.. o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 08-01-2016 00:34:02

กลับมาแล้ว
คิดถึงน้องจูเนียร์กับคังยูมากเลย  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-01-2016 00:39:33

ติดใจเหมือนกันว่าทำไมองค์ชายใหญ่ถึงไม่ได้เป็นรัชทายาท

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 08-01-2016 00:40:19

กลับมาแล้วววววว

จะเป็นอย่างไรต่อน้าาา  จะหนีรอดม้ายยบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 08-01-2016 00:45:55

ฮือออออตอนแรกนึกว่าตาฝาด
ดีใจน้ำตาจิไหล

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 08-01-2016 01:01:28

กลับมาแล้ววววว นี่อ่านวันที่10รอบ นึกว่าตาฝาด
คิดถึงจู๋เหี่ย คิดถึงคังยู อย่าหายไปนานอีกนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 08-01-2016 01:07:05

เขาหนีตามกันค่าาาาาาาาาาา กรี๊ดดดด
คังยูโคตรน่ารัก ฮืออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bonusbobobo ที่ 08-01-2016 01:08:23

กลับมาแล้วคิดถึงแบบสุดๆ ฮื่อ พาหนีกันเลยอ่าา :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 08-01-2016 01:36:59

หนีไปด้วยกันนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 08-01-2016 01:44:02

โอ้โหหหหห มาถึงก็หนีตามกันไป

คิดถึงมากกกกกกก ฮึกกกกกก อย่าหายไปอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-01-2016 02:25:28

คิดถึงหลายๆ พอมาก็พากันหนีซะแล้ว จะไปรอดไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 08-01-2016 04:56:25

เขาหนีตามกันไปแล้ววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 08-01-2016 05:26:50

ลุ้นไปกับจูเนียร์ผจญภ้ย คิดถึงคังยูสุดหล่อด้วย จูเนียร์เฮฮา น่ารักมากหลงรักเลย  ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 08-01-2016 05:34:54

คิดถึงงงงง

หนีตามกันไปซะแล้วววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-01-2016 05:41:14

กรี้ด. หนีตามกันก็ดีสิ
ไแด้วยกันทุกที่เนาะ มากรุงเทพสิ กลับมาเถอะป่านนี่คุณพ่อคิดถึงแล้วนะจูเนีย์
รักกันในปัจจุบันดีกว่าเยอะนะบอกเลย ข้ามเวลามาเถอะทั้งคังยูจูเนีย์เลย.  :call:  โอมเพี้ยง
ขอบคุณค่ะรอต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 08-01-2016 05:52:09

กระต่ายน้อย....เจ้ากล้ามากกกกกกกกกกก

โอเค ชัดเจน !!! 

ปล.ข้าคิดถึงพวกเจ้ามากมายเช่นกันนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 08-01-2016 06:16:53

ย้อนกลับไปอ่านใหม่ อีกรอบ คิดถึงงคุงยูวว อปป้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sunago ที่ 08-01-2016 07:06:22

 :o8: :-[ ปลื้มปริ่มมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 08-01-2016 07:39:30

ฟินสุดสุด :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 08-01-2016 08:48:02

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-01-2016 09:02:20

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-01-2016 09:43:34

เหมือนทั้งสองคนต่างรู้ใจกันอ่ะ แบบใจตรงกันและพอจะดูกันออกด้วย แต่คงไม่รู้จะพูดออกมายังไง แสดงออกมายังไง อะเนอะ เรื่องแบบนี้ในสมัยก่อนคงเข้าใจยาก ไม่รู้สิ


นี่กำลังเคลิมๆเลย เจอ กระน้อยน้อยเข้าไป นี่เบ้ปากเลยนะ หมั่นไส้ จูเนียส์ อย่างเบนคงโดนเรียกควายป่า 555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 08-01-2016 10:45:10

 :sad4: ,มาแล้ว  มาซะที  รอมานานมาก  นึกว่าจะไม่ได้อ่านเรื่องนี้อีกแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 08-01-2016 12:35:19

เหยๆๆๆ ไม่เจอกันซะนาน มาอีกทีน้องจูเราก็หนีตามผช.!!!! กรี๊ดดดดด :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 08-01-2016 12:40:04

ค้าง ข่าง ข้าง ค๊าง ขางงงงงงงงงงงง  ค้างมากกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 08-01-2016 13:34:32

กรี๊ดดดดดดด หนีตามกันแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 08-01-2016 13:39:33

อ๊ากกกก  เค้าหนีตามกันแล้ว
ขอให้หนีสำเร็จด้วยเถอะ....ว่าแต่ พยองอันมายังไงนิ
สงสัยงานนี้ซองชิลคงมีเมียแล้วสินะ เย้ยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-01-2016 14:24:40

ข้าดีใจที่ท่านกลับมา :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 08-01-2016 15:09:22

มาต่อแล้ว ดีใจมากค่ะ
กลับมาปุ๊บ หนีไปด้วยกันเลย.

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 08-01-2016 16:37:10

คิดถึงเรื่องนี้มาก ดีใจที่ได้อ่านอีกครั้งฮะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 08-01-2016 17:44:18

ดีใจที่มาต่อ เนื้อเรื่องไม่ผิดหวังเลย ตอนนี้สนุก คังยูอย่างเท่ห์และเด็ดขาดดี ถึงแม้จะไม่ใช่วิธีที่ดี แต่ชอบว่ะ ขอบคุณที่กลับมานะคะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 08-01-2016 18:13:38

กลับ มา อัพ แล้วววววว กรี๊ดไป3บ้าน8บ้าน > 0 < เราตกใจมากตอนเห็นเรื่องนี้อัพรู้ปะ???
คือเข้ามารอทุกวัน เข้ามารอจนคิดว่าคนเขียนจะไม่มาอัพซะแล้ว TTT o TTT (ดราม่าแปป)
ในที่สุดน้องจูก็จะได้หนีตามโอปป้าไปแล้ว~ ประโยคทิ้งท้ายนี่ทำเราฟินจิกหมอนขาดเลยทีเดียว
ขอให้รักกันราบลื่น รักกันนานๆ ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะคะ มาต่ออีกไวๆเลยน้า อยากอ่านมว๊าก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 08-01-2016 18:50:29

ขอคิดในแง่ร้ายบวกจินตนาการบ้าๆนิดๆ เราว่าคังยูกับจูเนียร์ต้องตายกันหมดในชาตินี้แล้วไปรักกันอีกทีในชาติหน้าอะไรแบบนี้ป่ะ มโนเองเจ็บเองมากค่ะ ณ จุดๆนี่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hpimmc ที่ 08-01-2016 19:18:28

เขาหนีไปแล้วค่ะ เขาหนีไปด้วยกันแล้วว
ให้มีความสุขน้าาา ให้โชคดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 08-01-2016 19:34:26

กรี๊ด~~~ จิเป็นอย่างไรต่อไป!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-01-2016 19:41:25

กลับมาพร้อมปฏิบัติการหนีตามกัน

โอ๊ยเอาให้รอดนะลูกทั้งคังยูและจู๋เหี่ยเลย เอาใจช่วย :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: zamziz ที่ 08-01-2016 19:49:31

กลับมาแล้วววววว กรี้ดแรงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 08-01-2016 20:27:32

เย้ๆๆๆ กลับมาแล้ววววว
เขาหนีตามกันไปแล้ววววว
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-01-2016 20:48:05

หนีตามกันละคร้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 08-01-2016 22:17:15

ตาย คังยูวางแผนลักพาตนเองหนีงานแต่งแถมหนีบจูเนียร์ไปด้วย เริศค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: chibi ที่ 08-01-2016 22:57:39

ติดตามค่า ต้องกลับไปอ่านทวนความจำกันเลยทีเดียว คิดถึงมั่ก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 09-01-2016 06:52:05

หายไปนาน นานมาก นานจนแทบลืม คังยูโอ๊ปป้า o18 o18

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 09-01-2016 20:38:18

คิดถึงงงงงง  :กอด1:
คังยูนี่ร้ายจริงๆ ถึงขั้นหนีเลยทีเดียว
ดูท่าซองชิลจะได้คู่กับพยองอันจริงๆ สินะ -.,- ชอบบบ
มาต่อไวๆ น้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 09-01-2016 23:16:38

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 10-01-2016 06:38:22

คนเขียนกลับมาแล้วดีใจมากๆๆๆ
คังยูพาหนีเลยเหรอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 11-01-2016 11:36:51

หนีไปที่ไหนน้อ มาต่อเร็วๆนะครับ  :mew1:  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 15 08/01/59 P.36 00.16 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-01-2016 15:12:42

ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล



            เพื่อนร่วมห้องของข้ามีนามว่า พยองอัน
            เขาเป็นบุตรชายของขุนนางที่ข้าเองก็จำไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่นักว่าเขาเป็นบุตรของขุนนางคนไหน สิ่งที่ข้าจำได้เกี่ยวกับเขามีเพียงไม่กี่สิ่งเท่านั้น นั่นก็คือ...

       1. เขามีรูปร่างเล็ก ผอมบาง แลดูไม่มีเรี่ยวแรง ถึงแม้ว่าจะสูงใหญ่มากกว่าคุณชายยองวอน แต่เขาก็ยังตัวเล็กมากอยู่ดี
       2. เขาพูดมาก เป็นคนที่พูดมากที่สุดเท่าที่ข้าเคยรู้จักมา
       3. เขาเป็นตัววุ่นวายที่สุดในโลกแห่งนี้แล้ว



        เพราะอะไรรู้หรือไม่...
        เพราะเขากำลังก่อกวนแผนการหนีขององค์ชายซองโจ และนั่นทำให้ข้าล่าช้าไปมาก เพราะข้าต้องมาตามติดเขาเหมือนข้าเป็นองครักษ์ของเขา แทนที่จะไปตามติดองค์ชายซองโจ ผู้เป็นเจ้าชีวิตของข้า

        มันช่างเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิด อารมณ์เสียเสียจริงๆ

        ข้าส่งสัญญาณให้พวกชุดดำที่จับตัวเจ้าพยองอันให้ปล่อยเขาไป พวกชุดดำเหล่านี้เป็นพวกขององค์ชายใหญ่อีกทีหนึ่ง องค์ชายซองโจได้ขอร้องให้พระองค์ช่วยในการหลบหนีครั้งหนี เลือดเนื้อเชื้อไขของโอรสสวรรค์ทั้งสองต่างก็พากันวางแผนนี้เอาไว้อย่างดิบดี

        แต่จะมาเสียแผนเพราะเจ้าพยองอันนี่แหละ

       “อา...ข้าเจ็บ...ข้าเจ็บ” เจ้านั่นหลับตาปี๋ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่จับตัวเขามานั้นปล่อยเขาไปหมดแล้ว เขานั่งอยู่กับพื้น ยกมือขึ้นมาสองมือปัดป้องศีรษะของตัวเองเอาไว้ ช่างน่าหัวเราะเสียจริงๆ ทำไมข้าต้องมาเสียเวลากับคนอย่างเจ้าด้วยนะ “เอ๊ะ...ทำไมข้าไม่ถูกจับแล้วล่ะ”

       การที่ข้าไม่ยอมเสวนาอะไรกับพยองอันคนนี้ก็เพราะเขาเป็นบุคคลจำพวกหนึ่งที่ข้ารำคาญ ข้าไม่ชอบคนที่พูดมาก และเขาก็มีคุณสัมบัตินี้เต็มๆ

       “เจ้าช่วยข้า!!!” พยองอันทำหน้าลิงโลด “ข้าขอขอบใจเจ้ามาก”

       ข้ามองหน้าเขาด้วยสายตาเฉยชา ก่อนที่จะหันหลังแล้วเดินหนี ข้าจักต้องตามองค์ชายให้ทันไม่อย่างนั้นล่ะก็ข้าต้องพลัดหลงกับสหายที่เหลือแน่ๆ

      “เจ้าจะไปไหน ข้าไปด้วย!”

       ข้ากะจะไม่พูดหรือกล่าวว่าจาอันใดกับเจ้าคนนี้แน่ๆ ตลอดทั้งชีวิต แต่ถ้าหากเขาจะยังตามติดข้าแบบนี้ และข้าไม่ยอมเอ่ยปากไล่ออกไป มีหวังได้ตามข้าจนถึงเช้าแน่

      “เจ้ามาทางไหนก็กลับไปทางนั้น อย่ามาทำให้ข้าเสียเวลา”

      อีกฝ่ายดูจะตกตะลึงไปสักหน่อยเมื่อข้าสนทนากับเขาเป็นครั้งแรก

      ถ้าหากเจ้าเข้าใจ...ข้าขอสัญญาว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะพูดกับเจ้า

       “ข้ากลับไม่ได้หรอก ข้าจำทางที่ข้ามาไม่ได้แล้ว”

       เหมือนสวรรค์เบื้องบนกลั่นแกล้งข้า...ไม่ว่าจะอย่างไรข้าก็สะบัดเจ้านี่ไม่หลุดใช่หรือไม่
      ข้าหันกลับไปมองใบหน้าที่ใกล้จะร้องไห้ของพยองอัน หมอนั่นนอกจากจะดูอ่อนแอแล้วยังดูไม่มีหัวคิดอีกด้วย

       “แล้วเจ้าตามมาที่นี่ทำไม”

       “ข้ามองเห็นยองวอน ข้าไม่เจอเขามานานมากแล้ว ข้าเกรงว่าเขาจะมีภยันอันตราย ข้าก็เลยเดินตามขบวนนี้มา”

       “เจ้าไม่รู้หรือไงว่าขบวนนี้เป็นขององค์ชายรอง...”

       “ข้ารู้”

      “รู้แล้วยังจะตามมาอีก ไม่มียองวอนอะไรให้เจ้าตามหาหรอก”

      “ทำไมจะไม่มียองวอน! ข้าเห็นเขาอยู่บนเกี้ยวกับองค์ชาย!”

       ข้าชะงักไปเล็กน้อย ถ้าเช่นนั้นเจ้าพยองอันคนนี้ก็เห็นรูปโฉมที่แท้จริงขององค์ชายแล้วอย่างนั้นสิ ข้าจ้องหน้าหมอนั่น นอกจากเขาจะไม่มีคำกล่าวใดๆ ที่เกี่ยวกับองค์ชายแล้ว เขายังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่อย่างไม่จบไม่สิ้น ไม่รู้ว่าจะกลัวอะไรนักหนา

       “ให้ข้าไปด้วยเถอะนะ ข้ารู้ว่ายองวอนไปกับพวกเจ้า”

      อา...พยองอันนี่มันภาระชิ้นใหญ่ของข้าโดยแท้

     “เถอะนะ” เมื่อเห็นว่าข้าไม่ยอมตอบสักที หมอนั่นก็เข้ามาควงแขนข้าพร้อมกับเขย่าไปมาอย่างอ้อนวอน นี่เป็นอีกนิสัยหนึ่งที่ข้าไม่ชอบ ข้ารู้สึกว่ามันเหมือนอิสตรีจนเกินไป มันดูไม่ใช่ชายชาตรีสักเท่าไหร่

      แต่ถึงอย่างนั้น...ป่าแถวนี้ก็อยู่ไกลจากเมืองหลวงยิ่งนัก หากข้าปล่อยให้เจ้าคนนี้กลับไปคนเดียว เห็นทีว่าข้าคงจะกลายเป็นคนใจร้าย และเจ้านี่ก็คงไปได้ไม่ไกล คงจะถูกจับไปเป็นบ่าวไพร่ที่ไหนสักแห่ง เพราะดูท่าแล้วไม่น่าจะมีแรงสู้คนร้ายที่ไหนได้ แม้องค์ชายจะยังไม่รับสั่งว่าให้พยองอันตามเสด็จไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้น...เจ้านี่ก็เป็นเพื่อนที่ดีมากคนหนึ่งของคุณชายยองวอน

      หากคุณชายยองวอนอยู่แต่กับพวกข้า ข้าเกรงว่าคุณชายจะเบื่อและไม่สนุก

      การทำให้คุณชายยองวอนสบายอกสบายใจ คือการทำให้องค์ชายของข้าสบายอกสบายใจอีกทีหนึ่ง ถึงแม้ว่าข้าจะยังไม่เข้าใจว่าทำไมองค์ชายถึงจะต้องเป็นห่วงและก็หวงคุณชายยองวอนคนนี้ยิ่งนักก็ตาม

      เรื่องนั้นข้ากับจีซูล้วนแล้วแต่ไม่กล้าถาม แต่ข้าเชื่อว่าคนฉลาดทายาทนักปราชญ์อย่างจีซูคงจะรู้ดีอยู่เต็มอก

     “ก็ได้” หลังจากที่ยืนใช้ความคิดอยู่นาน ข้าก็เอ่ยปากตกลงกับพยองอัน “แต่เจ้าต้องให้สัญญากับข้า เรื่องนี้เป็นความลับและถ้าแพร่งพรายออกไปมีหวังเราจะต้องตายกันหมด”

     “ข้าสัญญา”

    “แล้วเจ้า...ก็ต้องห้ามทำตัวเป็นภาระของข้าด้วย”

    “ขะ ข้าสัญญา”

     เฮ้อ...ในที่สุดข้าก็ต้องมีพยองอันห้อยสอยตามติดไปด้วย ข้าเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างเซ็งๆ โดยมีพยองอันเดินตามหลังข้ามา อีกฝ่ายดูจะยังช็อคกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ท่าทางจะไม่ค่อยได้เจอการสู้รบปรบมือกันเสียเท่าไหร่

     “พวกเจ้าพายองวอนหนีทำไม”

     “...”

     “แล้วซองโจล่ะ ข้าไม่เห็นซองโจเลย พายองวอนหนีแบบนี้ ซองโจต้องตามล่าพวกเจ้าแน่ๆ”

     "..."

     “ซองโจไม่มาด้วยเหรอ เจ้าคือองครักษ์ของซองโจนี่”

      ข้าสงสัยอยู่ในใจ...หากพยองอันสามารถมองเห็นคุณชายยองวอนที่อยู่บนเกี้ยว ทำไมเขาถึงไม่สามารถมองเห็นคนที่นั่งอยู่กับยองวอน
      ก็เอาเถอะ ข้ายังไม่มีอารมณ์จะปลอบใจคนที่ต้องตกตะลึงงันหลังจากที่รับรู้ความจริง

     “ทำไมเจ้าไม่ตอบข้าเลยล่ะ เจ้ากลับมาเป็นคนพูดไม่ได้อีกแล้วอย่างนั้นรึ”

     ข้าต้องสนทนากับหมอนี่ไปอีกนานเท่าไหร่กันนะ...

    “มีคนเคยบอกเจ้าหรือไม่ว่า...”

    “...”

    “เจ้าพูดมาก”

     คำพูดของข้าทำให้อีกฝ่ายหน้าชาเล็กน้อย แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจอะไรในเรื่องนั้น เขาเดินตามข้าต้อยๆ เหมือนกับเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า ตอนที่เขาไม่พูดข้าก็รู้สึกสบายใจดีนะที่ได้อยู่ใกล้ๆ
     แต่ทันทีที่เปิดปากพูดเมื่อไหร่ เท่านั้นแหละ...ความสบายใจของข้าก็จะลดลงไปทันที

     “ข้าไม่เห็นจะไม่เข้าใจเลย ข้าตามยองวอนมา แต่ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังจะไปไหน เจ้าบอกข้าหน่อยไม่ได้หรือ ข้าไม่อยากตายไปพร้อมกับความสงสัยนี้นะ”
      อา...ข้าจะบ้าตาย...ดาบในมือของข้าสั่นพั่บๆ ราวกับต้องการตีปากเล็กๆ นั่นให้หยุดพูดเสีย แต่ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก

      ข้าไม่ชอบทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่า

     “ไว้ถึงเวลา คุณชายยองวอนจะเป็นคนอธิบายให้เจ้าฟังเอง”






        เนื่องจากข้ากับพยองอันไม่ได้เดินทางไปยังที่หมายทางเรือ ทำให้ข้ากับเขาจะต้องใช้เวลาในการเดินทางเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับการเดินทางทางเรือ เพราะพวกข้าใช้วิธีเดินเท้า แม้พยองอันจะเสนอให้เราทั้งคู่ซื้อม้า แต่ข้าปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ข้ากับเขาโดดเด่นจนเกินไป
       ตะวันเริ่มคล้อย ในขณะที่อากาศนั้นกลับหนาวเย็นลงจนตัวสั่น ข้ากับเจ้าพยองอันแวะพักที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ที่มีโรงเตี๊ยมเล็กๆ ซึ่งเป็นร้านอาหารและก็สถานที่พักแรม 
       พยองอันสั่งอาหารมาอย่างมากมาย ละม้ายคล้ายกับว่าเขาหิวมากมายเสียเหลือเกิน พวกคุณชายเป็นอย่างนี้กันทุกคนหรือไม่นะ ใช้จ่ายอย่างสิ้นเปลืองไม่ได้คำนึงถึงความลำบากของบิดาเลย
       ข้าสามารถพูดเช่นนี้ได้ เพราะนายเหนือหัวของข้า องค์ชายซองโจ แม้จะมีทรัพย์สินเงินทองมากมายมหาศาล แต่ท้ายที่สุดแล้วพระองค์ก็ไม่ทรงเป็นคนใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย บางครั้งก็หอบเงินในส่วนของพระองค์มาให้ข้าใช้แทนเสียด้วยซ้ำ

      “กินซะสิ” พยองอันยื่นน่องไก่ตุ๋นให้ข้า “ตอบแทนที่เจ้าช่วยข้า มื้อนี้ข้าเลี้ยงเจ้าเอง”

      การที่เขาสั่งอาหารแบบไม่ลืมหูลืมตาแบบนั้นมันแสดงออกชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าเขาต้องเป็นคนจ่าย

      ข้าไม่พูดอะไรต่อตามอุปนิสัยของข้า ข้าตักอาหารเข้าปากกินอย่างเงียบเชียบ โดยมีดาบคู่ใจวางอยู่ใกล้ๆ ไม่หนีห่างไปไหน โรงเตี๊ยมที่นี่ห่างไกลจากเมืองหลวง นั่นหมายความว่าพวกผู้ร้ายก็อาจจะชุกชุม เนื่องจากเป็นเขตนอกเมือง จำนวนผู้ตรวจการก็ต้องน้อยตามลงไปด้วย
      ยังไม่ทันที่ข้าจะได้คิดในเรื่องนั้นจบดี...พวกชายฉกรรจ์ที่มีอาวุธครบมือก็เดินเข้ามาในร้าน ท่าทางร้ายกาจ ไม่น่าไว้วางใจ
แน่นอนว่าพยองอันนั้นไม่ได้สัมผัสถึงอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นทุกเมื่อ เขาเอาแต่กินอยู่แบบนั้นโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย
     พวกชายฉกรรจ์เหล่านั้นเหล่ตามองพวกข้าราวกับพวกมันกำลังตามหาพวกข้าอยู่อย่างไรอย่างนั้น นี่มันผิดปกติแล้ว เป้าหมายที่แท้จริงของพวกมันควรจะเป็นองค์ชายซองโจ ไม่ใช่พวกข้า

     แต่เดี๋ยวก่อน...ข้าไม่ได้อยู่ติดกับองค์ชายตอนนี้ นั่นหมายความว่าอันตรายอาจจะเกิดขึ้นกับองค์ชายได้ทุกเมื่อ!

      ข้าทิ้งตะเกียบลงบนโต๊ะทันที พลางลากข้อมือพยองอันให้ตามติดข้ามาด้วย ข้ารู้ว่าพวกนั้นอาจจะตามล่าข้า ไม่ใช่ตามล่าองค์ชาย แต่ว่า...การสู้รบปรบมือคือการสูญเสียเวลาอย่างหนึ่ง ลำพังคุณชายยองวอนกับจีซูที่ฉลาดแต่ความคิดไร้ซึ่งวิทยายุทธ์อาจจะดูแลองค์ชายไม่ได้
     ข้าจำต้องหนี...เพื่อที่จะเข้าถึงตัวองค์ชายให้ไวที่สุด

     “อะไรของเจ้า ข้าจะ...ข้าจะสำลัก!”
     “ไม่มีเวลากินอะไรทั้งนั้นแล้ว เราต้องรีบไป!”
     “ยังไม่ได้จ่ายเงินเลยนะ”
    “เจ้าของโรงเตี๊ยมไม่ใช่คนที่ยากจนข้นแค้นอะไร”
    “เจ้านี่มันแย่ที่สุด”

     ไม่นานนักเหล่าชายฉกรรจ์พวกนั้นก็ตามข้ากับพยองอันมาอย่างรวดเร็ว ข้ากับพยองอันรีบเร่งฝีเท้าแหวกป่าไม้พยายามหนีคนเหล่านั้นให้พ้น พยองอันรู้ตัวแล้วว่าพวกที่ตามหลังมามันไม่ได้มาดี เขาจึงเลิกสนใจเรื่องของกินและก็เรื่องจ่ายเงินค่าอาหารแก่โรงเตี๊ยม ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหนีเอาตัวรอดอย่างเดียว ซึ่งข้าประทับใจมาก เพราะถ้าเขาช้า ข้าก็จะช้าด้วย

     “เจ้าไปหลบตรงนั้น” ข้าตัดสินใจเอ่ยในที่สุด พวกนั้นมีแค่สี่คนอาจจะจัดการได้ไม่ยาก “ข้าขอเวลาจัดการพวกมันก่อน”
     “ข้ารู้ว่าเจ้าเก่ง แต่พวกนั้นท่าทางเป็นยอดฝีมือ”
     “แล้วจะให้ทำอย่างไร จะวิ่งหนีไปทั้งคืนหรือไง”
    “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”

     จะช่วยคิดสักนิดไม่ได้เลยหรือยังไงกัน ผมทำเสียงหงุดหงิดออกมาอย่างไม่ปิดบัง และในช่วงเวลาที่ผมกับพยองอันกำลังลังเลอยู่นั้น พวกชายฉกรรจ์ก็ตามมาทันพอดี

    บัดซบเอ๊ย

      “หนีไป” ผมกระตุกแขนอีกฝ่ายเพื่อให้เขาหนีไปก่อน
     “จะบ้ารึ” พยองอันร้อง “มาด้วยกัน ก็ต้องไปด้วยกันสิ”
     “เจ้าจะเป็นตัวถ่วงข้า”
     “ข้ามิใช่ตัวถ่วง!”

      อา ไม่ทันแล้ว พวกมันล้อมรอบตัวข้ากับเขาเอาไว้เป็นที่เรียบร้อย พวกมันมีจำนวนไม่มากเท่าไหร่ แต่ถ้าจะให้สู้ก็คงต้องใช้เวลา ยิ่งข้ามีเจ้าลูกขุนนางที่อ่อนปวกเปียกอยู่ข้างๆ ด้วยแล้ว ยิ่งน่าจะช้าไปกันใหญ่

     เอาไงก็เอากัน ข้าเป็นลูกผู้ชาย เกิดครั้งเดียว ย่อมตายครั้งเดียวอยู่แล้ว มิเห็นต้องกลัวเกรงอันใด

    “เข้ามา”

     สิ้นเสียงของข้า พวกนั้นก็เข้ามาหาข้าเรียงตัวกันเลยทีเดียว จากที่สังเกตดู เป้าหมายของพวกมันคือข้าเพียงคนเดียว เพราะฉะนั้นพยองอันที่อยู่ด้านหลังจึงไม่ได้รับอันตรายอะไรมาก นั่นทำให้ข้ารู้สึกดียิ่งนักที่ไม่ต้องคอยพะวงหลังตลอดเวลา
     พวกมันเก่งวิชาดาบเหมือนกับข้า หลายครั้งที่ข้าพลาดพลั้งเกือบจะโดนพวกมันเล่นงาน แต่ข้าก็สามารถหลบได้อย่างทันท่วงที

     พวกมันไม่ได้ต้องการให้ข้าเจ็บตัว แต่ต้องการสังหารข้า...

     มิทันการอันใดหากยังสู้กันต่อไปแบบนี้ ข้าต้องทำการสอยพวกมันให้ลงไปนอนทีละคน อย่างน้อยก็ให้มันเจ็บตัวจะได้ไม่ต้องตามข้าต่อ

     ข้าจัดการฟันดาบไปที่หน้าขาของชายฉกรรจ์หนึ่งคน...ร่วงไปหนึ่ง
     คนต่อมาข้าฟันเข้าอย่างจังที่ขาอีกเช่นกัน...ร่วงไปสอง
     คนที่สาม...

    “มีธนู!”

    พยองอันร้องขึ้นมาทำให้ข้าสูญเสียสมาธิ จังหวะนั้นเองที่ลูกธนูพุ่งตรงมาใส่ข้า แต่ทว่า...พยองอันกลับวิ่งเข้ามาขวางเอาไว้
    เขาฉลาดที่เอียงตัวหลบได้ทันพร้อมกับจับตัวข้าให้หลบได้ ลูกธนูจึงเฉียดแขนซ้ายของเขาไป เลือดไหลออกมาสีแดงฉาน แต่ไม่ถึงขั้นอันตราย
    ข้าตกตะลึงงันในความกล้าของคนอ่อนแอที่ข้าดูถูกตลอดมา นอกจากจะมีความกล้าแล้วเขายังใช้มันในการปกป้องคนที่มีอาวุธครบมืออย่างข้าด้วย

    เพราะความโกรธข้าจึงจัดการพวกที่เหลืออย่างรวดเร็วและไร้ความปราณี มิอาจเสียเวลาขบคิดได้ว่ามันจะตายหรือไม่ตาย ตอนนั้นข้าเพียงคิดว่าต้องจัดการพวกมัน เพราะจะได้ไปทำแผลให้พยองอัน

    ไม่นานนักพวกมันก็ล้มกันหมด

    “ตามข้ามา” ข้ารีบดึงตัวพยองอันให้ตามข้าไป หน้าของเขาซีดเป็นไก่ต้ม อาจเป็นเพราะเสียเลือดหรือไม่ก็กลัวเลือด                               "อา...ข้าเจ็บ ข้าเจ็บ”
    “เจ้ากลัวเจ็บแต่เจ้าก็แส่เข้ามายุ่ง” ข้าอดเสียงดังใส่เขาเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ
    “จะให้ข้ามองดูเจ้าสู้คนเดียวได้อย่างไร ข้าก็เป็นลูกผู้ชายนะ!”

     ยอมใจ...แม้จะตัวเล็กกระจ้อยร่อยไร้วิทยายุทธ์แต่ความกล้ากลับมีเต็มเปี่ยม เขาช่วยข้าไว้ แต่เขาไม่ทวงขอคำสรรเสริญเยินยอจากข้าในเรื่องนี้สักแอะ
    เรื่องนี้ทำให้สายตาของข้าที่มองเขาเปลี่ยนไป...








     หมู่บ้านถัดมา...

     “อาาาาาา” พยองอันไม่หยุดส่งเสียงร้อง ข้ากำลังทำแผลให้เขาหลังจากขอร้องคุณป้าเจ้าของที่พักแรมให้หาหยูกยามาทำแผลให้พยองอัน ข้ากับเขากำลังอยู่ในห้องพักแรมแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างซอมซ่อ แต่การมีที่หลับนอนและหลบซ่อนในคืนนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องดี “ข้าเจ็บ!”
     “ข้ารู้แล้ว!” ข้าพูด “การที่เจ้าเผชิญหน้ากับดาบก็ต้องเจ็บปวดด้วยดาบ”
     “เพราะอย่างนี้ไงข้าถึงจะเป็นขุนนางว่าราชการ แทนที่จะเป็นนักรบเช่นเจ้า อ๊ะ...” แผลของพยองอันที่ถูกข้าใช้สมุนไพรมาแตะๆ ทำเอาเขาส่งเสียงไม่หยุด “เจ้าเก่งนะ สู้ขนาดนั้นแต่ไม่ยักกับมีแผลเลย”

     ใครว่าอย่างนั้นกัน...แผลข้าก็มีแต่ข้าไม่ร้องเรียกให้คนมาสนใจเช่นเจ้าหรอก

     ข้าใช้ผ้าพันแผลพันแผลบนแขนเล็กๆ ที่ค่อนข้างไร้มัดกล้ามของพยองอันจนเสร็จ

     “ใบหน้าเจ้าชื้นเหงื่อ คงจะดูแลตัวของเจ้าเองได้นะ” ข้าเลื่อนกะละมังใส่น้ำและผ้าส่งไปตรงหน้าพยองอัน ก่อนที่จะลุกขึ้น
     “เจ้าจะไปไหน”
     “ข้าจะไปหลับนอนตรงมุมนั้น”
     “เตียงก็กว้างขวางอยู่ อย่ามาทำเหมือนข้าไม่เคยนอนข้างๆ เจ้า”
     “เจ้าเจ็บตัว...” ข้าเลื่อนสายตาไปมองที่แผลของเขา “...ข้ากลัวตัวข้าจะไปโดนแขนเจ้าด้วยความบังเอิญ”

     พยองอันไม่ว่าอะไรต่อ ข้าเห็นเขาจัดการเช็ดหน้าของตัวเอง ตอนที่ข้ามาหลบอยู่ตรงมุมที่ข้าจะนอนในคืนนี้
     ข้าถอดชุดของข้าออกจุดเหลือแต่ท่อนบนเปลือยเปล่า แผลเต็มตัวข้าไปหมดไม่ว่าจะเป็นรอยฟกช้ำหรือทว่ารอยดาบฟัน แม้จะเบาบางแต่มันก็เจ็บแสบกวนใจข้า
      แค่นี้ไม่ทำให้ข้าร้องโอดครวญ อาจารย์ของข้าที่เคยสั่งสอนข้าบอกว่าหากเป็นนักรบไม่ว่ายามเจ็บหรือยามใกล้ตายก็ห้ามส่งเสียง ข้ายึดถือในคำสอนนั้นเรื่อยมา

     “เจ้าเจ็บตัวนี่!!!”   ข้าสะดุ้ง พยองอันจู่ๆ ก็มาโผล่อยู่ที่ด้านหลัง “ไม่ได้ ข้าต้องทำแผลให้เจ้า”
     “ข้าไม่เป็นไร”
     “ไม่เป็นไรได้อย่างไร เลือดไหลแบบนี้” กลับกลายเป็นพยองอันที่จะมาทำแผลให้ข้าแทน “เจ้านี่นะ เจ็บแล้วทำไมไม่บอก เจ้าทำแผลให้ตัวเองคนเดียวมาทั้งชีวิตเลยหรืออย่างไร”
 
    ใช่...

     สหายของข้ามีแต่องค์ชายซองโจ ผู้ซึ่งเจ็บตัวทีไรก็มีหมอหลวงเข้ามาดูแลรักษา และจีซู ผู้ที่หมกมุ่นอยู่แต่กับตำรา ไม่สนใจวิชาการรบอะไรเลย
     เพราะฉะนั้นยามที่ข้าเจ็บตัว ก็มีแต่ข้าที่ต้องดูแลตัวเอง

     ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีคนมาพยาบาลข้า พยองอันมือเบาอย่างไม่น่าเชื่อ และข้าก็รู้สึกแปลกๆ ยามที่นิ้วเรียวๆ ของเจ้านั่นมาถูกตัวข้า
      อา...ทำไมข้าต้องรู้สึกว่าเจ้านั่นเป็นเพศตรงข้ามกับข้า ทั้งๆ ที่มันเป็นเพศเดียวกันกับข้าด้วยนะ

      มันเขินอายอย่างไรบอกไม่ถูก

     “ให้ตาย แผลเจ้านี่เยอะฉิบ”

     พยองอันย้ายตัวเองจากการที่อยู่ด้านหลังของข้ามาอยู่ด้านหน้า
     แม้จะเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แต่ข้ามิเคยสังเกตเลยว่าดวงตาของพยองอันนั้นสุกใสเป็นประกายภายใต้ขนตาเป็นแพยาวมากแค่ไหน

     ไอ้ความรู้สึกหน้าร้อนๆ ที่แก้มยามที่เจ้านั่นอยู่ใกล้ๆ ตัวข้านี่มันอะไร...

     “พอแล้ว” ข้าลุกขึ้น...จัดการใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว “ข้าจะออกไปสำรวจรอบๆ เสียหน่อย เผื่อยังมีพวกมันวนเวียนอยู่”

     พยองอันดูตกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามอะไรในความประสงค์ (แบบหลอกๆ ) ของข้า

     ข้าเดินออกมาจากห้องพักพร้อมความคิดที่หลากหลาย

     ไม่ได้...นี่มันแปลกมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ ข้าไม่ควรจะมารู้สึกอะไรกับพยองอัน ไอ้ความเขินอายนี้ข้าจำได้ยามที่จีซูพาข้าไปยังหอนางโลม ยามที่เห็นสตรีเหล่านั้นแต่งตัวยั่วยวนองครักษ์ประจำตัวองค์ชายเฉกเช่นข้า
     แต่ว่า...ข้ากลับรู้สึกเขินอายกับพยองอัน ทั้งๆ ที่หมอนั่นแต่งตัวมิดชิด มีบาดแผล แถมยังเป็นบุรุษเช่นเดียวกับข้า

     นี่มันบ้าแล้ว!









     กลางดึก
     พยองอันหลับไปแล้ว...ข้าค่อยๆ ย่องไปยังตรงมุมที่ข้าบอกว่าจะใช้นอน ณ ตรงนั้นมีอาหารและก็ยาสำหรับรักษาแผลวางอยู่ราวกับว่าพยองอันเป็นคนบอกให้ป้าเตรียมมาไว้ให้
     ข้าเหลียวกลับไปมองใบหน้าเล็กยามหลับใหล...ตลอดเวลาที่ข้าอยู่ร่วมห้องกับเจ้านี่มา ข้าไม่เคยต้องมาแอบมองใบหน้าของเขายามหลับแบบนี้เลย...ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นยามเขาหลับนอนชัดๆ

    อืม...ตอนไม่พูด ดีกว่าตอนพูดตั้งเยอะ

     ข้าตัดสินใจลงไปนั่งบนเก้าอี้ จับดาบขึ้นมากอด หลังจากนั้นก็นั่งพิงเก้าอี้ หลับในท่าประจำที่ข้าชอบหลับเสมอ ตื่นตัวและมีอาวุธไม่ห่างมือ

     จู่ๆ ผ้าห่มจากไหนก็ไม่รู้ก็มาคลุมตัวข้าไว้อย่างแผ่วเบา

     พยองอัน!

      อา หมอนี่จะทำให้ข้ารู้สึกแปลกๆ ไปถึงไหน! ไม่ได้ ข้าจะไม่ยอมให้เขารู้ว่าข้ารู้สึกตัวและยังไม่ได้หลับ

    “ตอนที่เจ้าพูดกับข้า ดีกว่าตอนที่เจ้าไม่พูดกับข้านะ”

      พยองอันเอ่ย หลังจากนั้นข้าก็ได้ยินเสียงเขาขยับไปนอนที่เดิม

     คำพูดเขานั้นตรงกันข้ามกับข้า...

    ไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่ว่านี้...ข้าว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดีนะ

   



TBC*



Talk : เปิดตัวคู่รอง >< #จดพลุ คนพูดมาก VS คนที่ไม่พูดเลยถ้าไม่จำเป็น
ขออนุญาตบรรยายด้วยการใช้ภาษากึ่งโบราณกึ่งปัจจุบันนะคะ
เพื่อความเป็นโทนอารมณ์เดียวกันตลอดทั้งเรื่อง
เพราะว่าจูเนียร์นางใส่ภาษาปัจจุบันเต็ม (จนเกิน) มากเลยนะคะ 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-01-2016 15:30:25

 :mew1:  ฟินคู่รองสุดๆ เขาเขินกันแล้ว นอนห้องเดียวกันมาตั้งนานเพิ่งมาเขินกันตอนเข้าป่าจ้า
ไม่พูดมากมายก็ดีนะ กระทำเลย  พยองอันละมุนอะ มือเบา น่ารัก
 :o8:  เอิ่ม พยองอันต้องทนหน่อยนะน้อง พี่ยักษ์เขามือหนักแถมชอบพาไปเจ็บตัวอีก ฮ่าๆๆ

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JaaJaaJaaJaa ที่ 11-01-2016 15:54:39

โอยยยยยยยยยยยยยย นี่ขนาดไม่มีถึงเนื้อถึงตัวข้ายังฟินกับคู่นี้ได้ขนาดนี้!!!!!!!!!!!!!!!  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 11-01-2016 16:32:37

หวายๆๆๆ คู่รองเค้ามีเขิน
แอบฟินเบาๆ....แต่ฝั่งนังน้องจูขอให้ปลอดภัยเถอะนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 11-01-2016 16:45:22

เอาใจช่วยทั้งคู่นะ  สู้ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 11-01-2016 17:02:59

ดีจังเลย
เขินตามเบาๆ
คู่พี่ยักษ์น่ารักดีอ่ะ แม้จะยังไม่หวาน แต่ดีงามใใใ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 11-01-2016 17:16:33

อะไรกันเนี่ย  พยองอัน อิอิ

เอ๊ะ!? หรือว่าพยองอันชอบซองชิลมานานแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-01-2016 17:25:17

คู่รองก็ฟินดีอ่ะ น่ารัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 11-01-2016 17:28:13

พยองอันแมนมากๆเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่านางจะแบบอ่อนปวกเปียก
แต่นางกล้าใช่เล่น ยอมใจนางเลย =v= คู่หลักก็น่ารัก คู่รองก็น่ารัก
เลือกไม่ถูกเลยนะเนี่ย~ อยากอ่านต่อจัง มาต่ออีกไวๆเลยน้าค้า ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 11-01-2016 17:37:39

กรี๊ดด ชงมานานในที่สุดคู่นี้ก็มา!
ภาษาดูแปลกๆนะคะ มันไม่ออกแนวโบราณซะทีเดียว ยังมีความเป็นปัจจุบันอยู่
รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 11-01-2016 17:49:31

อิหนูพูดมากกับอิตาหน้ายากพูดน้อยจับบวกกันหารสองท่าจะลงตัวพอดี 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-01-2016 18:02:08

อ้างจาก: Rabity ที่ 11-01-2016 17:37:39  

กรี๊ดด ชงมานานในที่สุดคู่นี้ก็มา!
ภาษาดูแปลกๆนะคะ มันไม่ออกแนวโบราณซะทีเดียว ยังมีความเป็นปัจจุบันอยู่
รอตอนต่อไปจ้าาา

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ
เรื่องภาษาเป็นความตั้งใจของคนเขียนค่ะ พอดีนังจูเนียร์มันเล่นใช้ภาษาปัจจุบันไว้ซะเยอะเลย
พอเป็นพาร์ทหนุ่มโบราณคนเขียนก็เลยต้องใช้ภาษากึ่งปัจจุบันกึ่งโบราณเพื่อที่จะไม่ให้มันหนีห่างกันมากจนเกินไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 11-01-2016 18:14:22

โอเคค่ะ รับแซ่บ

อ้างจาก: chiffon_cake ที่ 11-01-2016 18:02:08  

อ้างจาก: Rabity ที่ 11-01-2016 17:37:39  

กรี๊ดด ชงมานานในที่สุดคู่นี้ก็มา!
ภาษาดูแปลกๆนะคะ มันไม่ออกแนวโบราณซะทีเดียว ยังมีความเป็นปัจจุบันอยู่
รอตอนต่อไปจ้าาา

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะคะ
เรื่องภาษาเป็นความตั้งใจของคนเขียนค่ะ พอดีนังจูเนียร์มันเล่นใช้ภาษาปัจจุบันไว้ซะเยอะเลย
พอเป็นพาร์ทหนุ่มโบราณคนเขียนก็เลยต้องใช้ภาษากึ่งปัจจุบันกึ่งโบราณเพื่อที่จะไม่ให้มันหนีห่างกันมากจนเกินไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2016 18:22:58

โอะโอ มีคู่รองกับเขาด้วย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 11-01-2016 18:41:33

งื้อออ น่ารักมากกกกก อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ คนเขียนมาต่อบ่อยๆนะคะ :mew1:  :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 11-01-2016 19:15:30

#แปะะะะะ
 คือไม่ได้ตาฝาดเอยอะไรเอย
ความนั่งทำงานอยู่เงียบๆ ยิ้นขึ้นมาอย่างคนบ้า เลิกงานจะอ่านให้หนำใจ  :hao7:

-------------
งุยยย เปิดตัวคู่รอง น่ารักมาก พยองอันล่ะเจ้าจะว่าอย่างไร อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-01-2016 19:59:33

มันคือความลงตัวของสองคนนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 11-01-2016 20:39:49

จูเนียร์ก็น่ารักเฮฮา  คนพูดมากกับคนไม่พูด ดูท่าแล้วคนไม่พูดจะตกหลุมรักไม่รู้ตัว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-01-2016 20:39:58

คู่รองเป็นคู่ที่ลงตัวจริงๆ
คนพูดมากvsกับคนไม่ค่อยพูด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 11-01-2016 21:50:27

เชียร์  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-01-2016 23:10:29

อุ้ต้ะ!! อิอิ ป่วนแน่หัวใจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-01-2016 23:17:53

 :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 12-01-2016 00:00:31

คู่รองก็มาแรง ฟินมากๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 12-01-2016 01:19:47

เชียร์คู่รองสุดใจขาดดิ้นนนนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 12-01-2016 02:13:07

เพิ่งนั่งดู Rooftop Prince จบมา เห็นอะไร โชซอนๆ ก็เข้ามา พออ่านไปเรื่อยๆติดเลยจ้า  :impress2:
ปล. ฟินคู่รองงงงงง  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 12-01-2016 04:19:33

รอคู่นี้มานาน  :impress2:
น่ารักมากๆๆๆ ทั้งพระเอกนายเอกทั้งสองคู่น่ารักหมดทุกคนเลย >_<
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-01-2016 07:33:17

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 12-01-2016 09:45:13

คนพูดมากกับคนพูดน้อย ดูเข้ากันดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 12-01-2016 15:53:04

ตอนที่ 17




   ไม่อยากจะเชื่อว่าคังยูจะมีบ้านหลังเล็กๆ และก็ซอมซ่อแบบนี้ในหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง บ้านหลังนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาที่มองเห็นวิวเป็นบ้านหลังอื่นๆ และยังสามารถมองเห็นถนนทอดยาวสำหรับเดินทางเข้ามาในหมู่บ้านอีกด้วย
   เขาเลือกที่จะบ้านหลังที่อยู่ห่างไกลจากผู้คน ไม่อยากมีปฎิสัมพันธ์ อยู่อย่างเงียบๆ กับสหาย และหลบซ่อนตัว
   เจ้าของความคิดถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายในการเดินทาง เขานั่งตรงแคร่ไม้ที่อยู่หน้าบ้าน มองออกไปยังวิวที่กว้างใหญ่ ข้างๆ เขานั้นมีจีซูที่ตักน้ำตักท่ามาให้เขาเพื่อให้คลายความเหนื่อยล้า
   บอกตามตรง...นอกจากผมจะรู้สึกเหมือนทำสิ่งที่ผิดอย่างมหันต์ด้วยแล้ว ผมยังรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ต่างอะไรจากกบฏคนหนึ่งของราชสำนัก พาองค์ชายที่กำลังจะมีพิธีแต่งงานหนีงานแต่งเนี่ยนะ (ถึงแม้ว่าองค์ชายเองจะเป็นคนที่พาผมมาก็เถอะ)
   คังยูยังไม่ดื่มน้ำ เขาส่งน้ำมาให้ผมดื่มก่อน

   “เจ้าดื่มก่อน” กูให้เกียรติมึงครับ...เชิญก่อนเลย

   อีกฝ่ายไม่อยากพูดจาให้มากความ เขาดื่มนิดหน่อย จากนั้นก็ส่งให้ผมดื่มตาม
   จีซูทำหน้าเหมือนอยากมีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่กล้าพูด เขาสบตากับผมเพื่อขอความช่วยเหลือ

   มึงส่งซิกเรื่องอะไรมาวะ กูไม่รู้เรื่องกับมึงนะเว้ย

   บุตรชายนักปราชญ์ถอนหายใจ เมื่อเห็นว่าผมช่วยอะไรเขาไม่ได้ เขาจึงกล้าที่จะเอ่ยปากถาม “องค์ชาย...ไม่สิ...นายน้อย”
   คังยูตวัดสายตาหันกลับมามอง “ว่าอย่างไร”
   “ตอนนี้เราไม่มีซองชิล ข้าเกรงว่าเราจะมีปัญหาเรื่องความปลอดภัย” หลังจากพูดจบ จีซูก็พยักเพยิดมาทางผมและก็พยักเพยิดไปทางตัวของเขาเอง แม้จีซูจะมีรูปร่างสมเป็นชายชาตรีทั่วไป แต่เขาก็เก่งเรื่องการใช้สมองมากกว่ากำลัง

   ส่วนผมนั้น...ไม่ต้องพูดถึง แค่หายใจได้ปกติก็นับว่าเป็นบุญโขมากแล้ว

   “เจ้าไม่เชื่อมือวิทยายุทธ์ข้ารึ” ผู้สูงศักดิ์ที่สุดขยับดาบเล่มงามมาให้คนฟังดูเป็นขวัญตา

   อืม...ดาบสวยก็ใช่ว่าจะเก่งนี่หว่า แต่เมื่อเห็นคันธนูที่สลักชื่อคังยูเอาไว้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลผมก็ได้แต่เบาใจขึ้นมาเปราะหนึ่ง
 
   “ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ลำพังข้าคนเดียวจะคุ้มกันนายน้อยไม่ได้”
   “เจ้าไม่ต้องมาคุ้มกันข้าหรอกจีซู เจ้าช่วยข้าดูแลยองวอนจะดีกว่า”
   “ทำไมต้องมาดูแลข้าด้วย” ผมโวยขึ้นมาทันที

   คังยูมองไปทางอื่นก่อนพูด “ก็แค่...อยาก”

   มึงตัดบทสนทนาจบแค่นี้เลยเหรอวะ...จีซูถอนหายใจ โค้งให้คังยูนิดหน่อยก่อนที่จะเดินหนีไปสำรวจรอบๆ ตัวบ้าน ผมกับคังยูยังนั่งกันอยู่ที่เดิม ในสายตาของผมคังยูเหมือนจะเด็ดเดี่ยวแต่ลึกๆ ในใจเขาก็ดูเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย

   มันเป็นเรื่องใหญ่มากเลยทีเดียว...และผมก็ไม่รู้เลยว่าจะมีอะไรตามหลังพวกเรามาหรือเปล่า

   ผมหันไปมองใบหน้าด้านข้างที่สุดแสนจะหล่อเหลาของอีกฝ่าย ตอนนี้ผมเลิกคิดไปแล้วว่าตัวผมคือจูเนียร์หรือยองวอน ที่แน่ๆ ก็คือผมรู้สึกพิเศษกับผู้ชายคนนี้มาก และไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร ผมก็พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขาไม่ว่าอยู่ในฐานะอะไร

   ขอเพียงแค่เขาปลอดภัย...

   แม้การมาอยู่ในหมู่บ้านชนบทห่างไกลจากเมืองหลวงจะทำให้เขาปลอดภัยน้อยมากก็ตามทีเถอะ

   “ขอบใจนะ” จู่ๆ คังยูก็เอ่ยขึ้นมา
   “หา”
   “ที่มากับข้า” คังยูพูดต่อไป “เสนาบดีลีคงจะโกรธข้าแย่แล้ว”
   “บิดาข้านั้นคงไม่ถือโทษโกรธข้าหรอก ข้าอาสามาที่นี่เอง”
   “เจ้าจะไม่ได้กลับไปโรงเรียน ไม่ได้กลับบ้านเจ้า ห่างไกลความเจริญจากเมืองหลวง อยู่อย่างเรียบง่าย เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าจะอยู่ได้”

   ให้ตาย อย่างกับยุคของมึงจะเจริญไปทั่วทุกหย่อมหญ้า แม้แต่ 4G สักพื้นที่ก็ยังไม่มีเลย

   แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหรอก

   “ข้ามีเหตุผลของข้า เจ้าไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้หรอก”

   “เหตุผลอะไร”

   ...มึงไงครับ กูมาด้วยเพราะมึงเนี่ย ไม่ใช่เพราะอะไรอย่างอื่นเลย

   “ข้านึกว่าเจ้าจะฉลาด ทำไมเรื่องแค่นี้กลับคิดไม่ได้” เห็นชอบคุยโวนักหนาว่าตัวเองนั้นฉลาดมาก

   “ว่าอย่างไรนะ”

   “เจ้าก็ต้องคิดได้เองสิว่าข้ามาเพราะอะไร”

   “เจ้าขี้เกียจไปเรียน”

   บ้านมึงสิ...

   “หรือไม่ก็...เจ้าอยากเที่ยวเล่น”

   “จีซู! เข้าไปดูในหมู่บ้านกันดีกว่า!” ผมร้องตะโกนก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปหาขงเบ้ง

   “ย้า ไม่เคยมีใครหนีข้าแบบไร้มารยาทแบบนี้นะ” คังยูคว้าข้อมือของผมเอาไว้ไม่ทัน ผมเดินหนีเขาออกมาก่อน จีซูแม้จะงงงันกับการกระทำของผม แต่เขาก็ทำหน้าเห็นด้วยกับความคิดผม

   “แต่ว่า...เราจะปล่อยให้นายน้อยอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้หรอกนะ” จีซูกระซิบ ก่อนที่จะหันไปโค้งทำท่าเชิญให้คังยูเดินออกมาก่อน

   กะจะหนีมัน แต่ในที่สุดก็ต้องรอให้มันไปด้วยอยู่ดี





   
   หมู่บ้านหยกหอม
   จริงๆ แล้วมันชื่ออะไรนี่แหละครับ แต่แปลอย่างรวบรัดตัดตอนด้วยความกากในภาษาเกาหลีของผมก็คือหยกที่มีกลิ่นหอม พูดถึงเรื่องหยก ผมยังไม่ได้ให้ป้ายหยกของผมแก่ไอ้คังยูเลยนี่หว่า
   แต่ช่างมันก่อนเถอะ...เห็นมันแล้วหมั่นไส้ ผมยังเคืองไม่หายที่มันคิดไม่ออกว่าผมมากับมันทำไม เพราะฉะนั้นผมจะยังไม่ให้ของขวัญมันแน่ๆ

   ผม คังยู และก็จีซูปลอมตัวเป็นชาวบ้านอย่างแนบเนียน แม้ว่าออร่าองค์ชายของคังยูจะกลบได้ยากมากนักก็ตามที เขาใส่หมวกไม่พอยังจะต้องมาใส่ผ้าสีดำปิดหน้าตัวเองไปซะเกือบครึ่ง
   ทำไมผมรู้สึกว่ามันยิ่งปิดก็ยิ่งเด่นวะ...เพราะผมคิดงั้นผมก็เลยชวนจีซูมาปิดหน้าใส่หมวกด้วย เราสองคนก็เลยเหมือนนักฆ่าไปซะฉิบ โดยมีคังยูเป็นหัวหน้า
   หมู่บ้านที่นี่มีบ้านเรือนแค่ประมาณ 200 หลังคาเรือน อาชีพส่วนใหญ่ของชาวบ้านก็คือการเกษตรกรรม และการค้าขาย ส่วนใหญ่เขาจะเอาของมาแลกเปลี่ยนกันมากกว่าใช้เงินซื้อจ่าย

   “มีป้อมผู้ตรวจการอยู่ตรงโน้นขอรับ” จีซูกระซิบกับคังยู “ข้าไปถามชาวบ้านมา มีผู้ตรวจการประจำอยู่ประมาณ 10 คน”
   “10 คนก็มิอาจวางใจ”
   “ดูเหมือนนายน้อยจะเข้ามาในหมู่บ้านบ่อยๆ ไม่ได้แล้ว”
   “เห็นจะเป็นเช่นนั้น” คังยูหันมามองผม “เจ้าได้ยินมั้ยยองวอน”
   “อะไรหรือ” สายตาผมเอาแต่จ้องมองขนมที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ อยู่ตรงนั้น คังยูเหมือนจะรำคาญผมมั้งที่ผมไม่ได้อยู่ในวงสนทนาด้วย จึงเดินไปหยิบขนมส่งให้ผมและก็จ่ายตังค์ให้แม่ค้าอย่างประชดประชัน
   “เจ้าอาจจะไม่ได้เข้ามาเที่ยวเล่นในตัวหมู่บ้านบ่อยๆ”
   “เจ้าต่างหากที่ไม่ควรมา ข้ามาได้”
   “ข้าไม่ได้มา เจ้าก็ไม่ได้มา”
   “ย้า เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่งข้านะ”
   “ข้าเป็นองค์ชาย...”
   “ไหนบอกให้ข้าทำตัวปกติกับเจ้าได้ เพราะฉะนั้นอย่าใช้สิทธิ์ขององค์ชายมาสั่งให้ข้าทำตามคำสั่ง”

   คังยูส่งสายตามาให้ผม นัยน์ตาคมของเขาเหมือนจะเคืองอยู่หน่อยๆ กับความดื้อรั้นของผม อ้าวมึงไม่รู้เหรอ ตอนอยู่กรุงเทพฯ นั้นกูเที่ยวห้างเป็นชีวิตจิตใจเลยนะเว้ย ที่นี่มีแค่ในตัวหมู่บ้านก็ขอให้กูได้เที่ยวหน่อยเหอะ
   ท้ายที่สุดแล้วผมก็พ่ายแพ้ต่อสายตากึ่งเคืองกึ่งมีอำนาจของเขา หมายความว่าถ้าเขาไม่มา ผมก็ห้ามมาในสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านมากมายแบบนี้ อีกอย่างหนึ่งยอดฝีมืออย่างซองชิลก็ยิ่งไม่อยู่ พวกเรายิ่งจะต้องระแวดระวังตัวเข้าไว้

   “พลบค่ำแล้วนายน้อย ถึงเวลาเสวยกระยาหาร”

   คังยูจิกตาทิ่มแทงใส่จีซู

   “ขออภัย...ถึงเวลารับประทานอาหารเย็น”









   ถึงเขาจะเคยบอกว่าเขาไม่อยากอยู่ในแบบสะดวกสบายมากเกินไป (ก็ที่มันเคยบอกว่าเคยหนีออกไปอยู่กระท่อมตามลำพังสมัยเด็กๆ ไงครับ) แต่ถึงอย่างนั้นอาหารมื้อแรกหลังจากเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยก็ต้องมาจากร้านที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านหยกหอมอยู่ดี จีซูเป็นคนสั่งอาหาร ในขณะที่คังยูนั่งนิ่งๆ ส่วนผมเอาแต่มองนั่นมองนี่สำรวจโน่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ ขนาดถ้วยเล็กกับตะเกียบผมยังจับมันพลิกมาดูเลย

   “ทำอะไรของเจ้า” คังยูทักท้วง “อย่าทำท่าเหมือนพวกเราเป็นคนต่างถิ่นสิ”

   หนังหน้าเอ็งก็แสดงออกอยู่ทนโท่แล้วมั้งว่ามาจากเมืองหลวง

   “ข้าแค่สงสัยนั่นสงสัยนี่ไปเรื่อย” มึงจะเอาอะไรมากกับอาคันตุกะจากบางกอกในร่างของชาวโชซอนล่ะวะ...
   “เจ้าไหวหรือไม่” คังยูสบตาผมอย่างมีความหมาย
   “ไหวเรื่องอะไรหรือ”
   “ที่นี่ไม่สะดวกสบายเหมือนที่บ้านหรือที่โรงเรียนนะ”
   “ข้าไหว” ผมยิ้ม “ข้ารู้สึกสนุกจะตายไป”

   ดีจะตายไม่ต้องไปเรียนให้มันปวดหัว จีซูเลิกคิ้วมองผม ในขณะที่คังยูมองมาที่ผมอย่างไม่แน่ใจเท่าไหร่
   ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟเรื่อยๆ จีซูก็บ่นแสดงความกังวลออกมาอย่างไม่ปิดบัง

   “เมื่อไหร่เจ้าชิลจะมานะ”
   “เขาจะช่วยพยองอันได้ทันท่วงทีใช่ไหม” ผมพูดต่อทันที
   “เชื่อมือซองชิลเถอะ” คังยูเอ่ย “อีกอย่างนะจีซู ซองชิลไม่ทิ้งข้าอยู่กับพวกเจ้านานๆ หรอก”
   “ข้าสงสัย ข้ากลัวว่าระหว่างทางเขาจะเจอดักซุ่มทำร้าย”

   เซนส์มึงแรงจัง...กูยังไม่เห็นจะรู้สึกถึงภัยร้ายอะไรเลย

   “ทำไมเจ้าพูดอย่างนั้น”
   “มันเป็นเพียงแค่...ลางสังหรณ์น่ะขอรับ” จีซูพูดอย่างนอบน้อม
   “อืม” คังยูหยิบน้ำชาขึ้นมาดื่ม “ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องปลอดภัยกลับมา เจ้าอย่าวิตกกังวลเลย”

   ผมเริ่มจะเป็นห่วงพยองอันขึ้นมาแล้วสิ ถ้าถูกซุ่มโจมตีคนอย่างซองชิลเอาตัวรอดได้แน่ แต่คนอย่างพยองอันที่ดูน่ารักนิสัยดีและก็โลกสวยอย่างนั้น เขาจะเอาตัวรอดได้มั้ย
   ความกังวลที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ของผมทำให้ผมพูดจาน้อยลง

   “เจ้าพูดอะไรออกมาจีซู เจ้าทำให้ยองวอนไม่สบายใจ”
   “เอ่อ...ยองวอน ข้าขอโทษนะ”
   “ยองวอน...” คังยูเอื้อมมือมาแตะหน้าขาของผมภายใต้ผ้าปูโต๊ะ ผมสะดุ้งขึ้นมาเลยทีเดียว
   “เอ่อ”
   “เป็นอะไรหรือเปล่า”
    “ข้าก็แค่...ก็แค่...” สมาธิผมแตกเพราะมือคังยูที่จับขาผมอยู่ “ไม่มีอันใดหรอก ทานอาหารกันเถอะ”

   พวกเราทานกันได้อีกประมาณ 10-20 นาที (ใช้วิชาเดาเอาอีกแล้ว) ผู้ตรวจการกลุ่มใหญ่ก็เดินเข้ามาในร้าน นั่นทำให้จีซูต้องรีบจับคังยูให้หลบลงไปใต้โต๊ะทันที จีซูเซนส์ไวจริงๆ ผมยังดูดเส้นกับตะเกียบอยู่เลย
   ผู้ตรวจการทั้งหลายกวาดสายตาไปรอบๆ ผมใจสั่นไปหมดเกรงว่าพวกนั้นจะได้รับคำสั่งมาเพื่อตามหาองค์ชายรอง แต่แล้ว...พวกนั้นก็โพล่งหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง และก็เดินเข้าไปนั่งในร้านราวกับต้องการเฉลิมฉลองอะไรบางอย่าง และไม่ได้มีภารกิจอันใด

   ผมถอนหายใจโล่งอก ลงไปนั่งยองๆ ข้างๆ คังยูทีตอนนี้เหมือนจะหมดคราบองค์ชายผู้สูงศักดิ์

   “กินหรือไม่” ผมส่งขนมไปให้เขาหนึ่งชิ้น คังยูอ้าปากรับและก็เคี้ยวๆ เหมือนเขาจะยังไม่อิ่ม “ไม่เป็นไร พวกนั้นแค่มาทานอาหารปกติ”
   “แต่พวกเราอยู่นานไม่ได้ขอรับนายน้อย รีบกินรีบไปกันเถอะ” จีซูรีบพูด
   “ยองวอน ข้าขออีกชิ้น”
    “หือ” ผมส่งเสียงสงสัย ก่อนที่จะเอื้อมไปคีบขนมอีกหนึ่งชิ้นมาจากโต๊ะแล้วก็ส่งใส่ปากของคังยู

   ตลกชะมัด...ฮ่าๆๆ ผมหัวเราะไปคีบอาหารส่งให้คังยูไป แม้จะต้องหลบซ่อน แต่ดูๆ ไปแล้วก็ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เลวร้ายอะไรเท่าไหร่









   ขณะเดียวกัน ณ โต๊ะผู้ตรวจการ
   “ท่านหัวหน้า...ท่านมองอะไรอยู่หรือ”
   “หา”
   “ท่านมองอะไรอยู่”
   “คนที่อยู่โต๊ะนั้นเหมือนคนที่ข้ารู้จัก...แต่ไม่มีอะไรหรอก เชิญสำราญกันต่อเถอะ”
   “อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องอื่นเลย เรามาฉลองที่เราจับคนร้ายได้กันก่อนดีกว่า...เจ้านี่กว่าเราจะตามตัวของมันได้ ขอบอกเลยว่ายากเสียยิ่งกว่ายาก ยิ่งถ้า...”
   คำพูดของรองหัวหน้าผู้ตรวจการเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของคิมโฮมิน หัวหน้าผู้ตรวจการคนใหม่ประจำหมู่บ้านหยกหอม เพราะเขาเอาแต่มองคนหน้าคุ้นที่นั่งอยู่โต๊ะที่อยู่ห่างจากเขาออกไปไกลมากโข

   คิมโฮมิน หรือกล้วย ผู้เป็นเพื่อนของจูเนียร์ในชาติต่อไป...









        เมืองหลวง

   ม้าเร็วส่งข่าวมาให้ขันทีคนสนิทขององค์ชายใหญ่อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นขันทีผู้นั้นก็กระหืดกระหอบวิ่งไปกราบทูลองค์ชายใหญ่ผู้หล่อเหลาและกำลังรอฟังข่าวสารจากม้าเร็วของเขาอยู่

   “ได้เรื่องแล้วหรือ” องค์ชายใหญ่ตรัสถามก่อนอย่างรีบร้อน
   “มันไม่ง่ายอย่างที่เราคิดพะย่ะค่ะ องครักษ์ผู้นั้นมีฝีมือยิ่งนัก พวกเราล้มเจ็บกันหมด”

   องค์ชายใหญ่ทุบโต๊ะเสียงดังจนขันทีผู้รับใช้สะดุ้ง

   “กำจัดองครักษ์คนเดียวยังทำไม่ได้ แล้วต่อไปจะทำการใหญ่กว่านี้ได้อย่างไร!” องค์ชายใหญ่โมโหเป็นอย่างมาก “ถ้ากำจัดเจ้านั่นไม่ได้ เราก็กำจัดซองโจไม่ได้ เจ้านั่นอย่างกับหมาที่รักเจ้านายยิ่งกว่าชีวิต แถมฝีมือยังร้ายกาจเกินไป!”
   “เพราะอย่างนี้พวกเราถึงแพ้พะย่ะค่ะ”

   ขันทีรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่องค์ชายใหญ่ส่งมา เขาจึงรีบก้มหน้าก้มตัวเก้าสิบองศา

   “ไม่ว่าจะอย่างไร เพลานี้คือเพลาที่ซองโจอ่อนแอที่สุด ไม่มีทหารคุ้มกัน ไม่มีพระสนม และที่สำคัญอยู่ไกลหูไกลตาเสด็จพ่อด้วย จะสังหารก็เป็นเรื่องง่าย”

   “...”

   “เจ้าสั่งการออกไป ให้พวกเราเตรียมตัวไว้ให้ดี ข้าจะแสดงฤทธิ์เดชให้เห็นว่าการที่เป็นโอรสในพระมเหสีแต่ถูกยืดเยื้อในการแต่งตั้งให้เป็นองค์ชายรัชทายาทนั้นมีใครที่สมควรถูกสังหารบ้าง!”

   ขันทีตัวสั่นงันงก แม้ว่าเขาจะรับใช้องค์ชายใหญ่แห่งโชซอนมานานหลายปี แต่เขาก็ยังไม่เคยคุ้นชินกับอารมณ์ร้อนกับองค์ชายใหญ่เสียที

   เขาเป็นองค์ชายที่ค่อนข้างเก็บกด แม้จะเป็นโอรสในพระมเหสีก็ตามแต่เนื่องจากพระราชานั้นโปรดปรานพระสนมเยบินผู้เป็นมารดาขององค์ชายซองโจเสียมากกว่า เพราะฉะนั้นขันทีจึงไม่แปลกใจเลยที่องค์ชายนั้นจะเป็นคนโมโหร้าย น้อยเนื้อต่ำใจ และเกลียดชังองค์ชายซองโจ
   ถึงแม้ว่าสิ่งที่เขาแสดงออกกับซองโจมันเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกันก็ตาม

   “มีอีกหนึ่งเรื่องที่กระหม่อมขอทูลพะย่ะค่ะ”

   “ว่ามา...”

   “การหนีการแต่งงานขององค์ชายซองโจครั้งนี้มีสหายจากโรงเรียนขององค์ชายด้วยพะย่ะค่ะ”

   “สหายคนนั้นก็คือ...”

   “ลียองวอน บุตรชายของเสนาบดีลีพะย่ะค่ะ”

   องค์ชายใหญ่ขมวดคิ้วสงสัย...หลายครั้งหลายคราที่ซองโจนั้นแสดงท่าทีออกมามากมายเหลือเกินว่าให้ความสำคัญกับลียองวอนคนนี้

   “อืม...”




   “...”   




   “อย่างน้อยก็มีจุดอ่อนไปด้วยหนึ่งคน”







TBC*




Talk : ว่าจะไม่เกี่ยวกับการเมืองแล้ว แต่ก็ต้องใ่ส่เข้าไปจริงๆ ค่ะ
ขอย้ำว่าไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ นะคะ เกิดจากจินตนาการล้วนๆ เลยยยยยย
ตอนหน้าองครักษ์พูดน้อยจะเดินทางมาถึงองค์ชายค่ะ เดินเท้าใช้เวลานิดหนึ่งนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-01-2016 16:01:28

 :katai2-1:  เริ่มเข้มข้น อย่าบอกนะว่าจะโดนฆ่าตายกันหมด ฮรือ ไม่นะ ท่านพี่ใจร้ายนี่หว่า
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ รอชองชิลอะ ถ้ามีนางแล้วจะอุ่นใจขึ้น กล้วยก็ช่วยด้วยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 12-01-2016 16:10:15

อ้าวๆๆๆๆ นึกว่าพี่ชายจะเป็นคนดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 12-01-2016 16:12:26

อ้าวววว  องค์ชายใหญ่~~~~ :m16:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 12-01-2016 16:19:53

เป็นห่วงคังยูจังเลย  อันตรายเข้าใกล้ทุกขณะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 12-01-2016 16:20:49

มาเร็วเกินคาด  :katai2-1:

นี่สินะที่เค้าเรียกว่า จุดใต้ตำตอ (ใช่ไหม?)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-01-2016 16:26:37

จะหนีไปได้สักกี่น้ำหนอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-01-2016 16:35:32

อ่าววว พี่ชายใหญ่ จะตามฆ่าซองโจด้วยจริงๆเหรอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 12-01-2016 17:19:17

โอ้ยยยยมันส์ โอ้ยยยคิดถึงมากกก *เพิ่งได้ฤกษ์มาเม้น*
องค์ชายใหญ่นี่แอบเหนือความคาดหมาย ไม่คิดว่าจะอยู่เบื้องหลัง แต่คังยูและจูเนียร์เนี่ย
ชอบกันแล้วก็ทำท่าเหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายก็ชอบเลย หลายๆเหตการ์ณสัมผัสได้ ใจตรงกันโดยไม่ได้บอก อ้ายยยน่าร้ากกก

รักทั้งคู่หลักคู่รอง  ชงจนปิ้งกันจนได้สิหน่า เจ้ายักษ์

 :hao7: :hao7: :hao7:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 12-01-2016 17:32:48

นึกว่าดูตอนผืดนะเนี่ยย ดีนะลองเข้ามาดูก่อน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 12-01-2016 18:27:51

นี่คุณพี่ชายเล่นละครเก่งซินะ   นึกว่าจะดีแล้วนะกลายเป็นร้ายซะนี่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-01-2016 19:36:09

เหมือนจะได้ตัวช่วย ฝากด้วยนะเพื่อนกล้วยร่างขรึม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 12-01-2016 19:56:41

องค์ชายใหญ่ไม่ดีจริงๆ ด้วย  :serius2:
ตอนหน้าซองชิลจะคัมแบ็คแล้ววว
ตอนนี้คังยูกะจูเนียร์แอบน่ารักนะเนี่ย  :-[
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-01-2016 20:36:18

อ้าวเห้ยยย เอี้ยยยยกล้วย ( เซียวเหล่งนึ่งล่ะอยู่ไหน ) 55555
สรุปคือคนกันเองทั้งนั้น
 
ปล. ชายรองก็แหม เนียนเชียว ป้อนเอาๆ ชอบล่ะสิ 
 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 12-01-2016 21:12:18

จู๋เหี่ย จะได้องครักษ์เพิ่มอีกล่ะสินะ (ท่านกล้วย)  :hao7:

ว่าแต่ ตอนแรกคิดว่าองค์ชายใหญ่จะช่วยด้วยความเต็มใจซะอีก มาหักหลังแบบนี้เลยเหรอ  จะมีศึกชิงนางป่าวน้อ  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-01-2016 21:29:21

ตัวร้ายตัวใหญ่ออกแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-01-2016 21:30:06

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 12-01-2016 21:41:21

องค์ชายใหญ่นิสัยไม่ดีเลย
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-01-2016 22:45:04

คิดไว้แล้วเชียว องค์ชายใหญ่นั้นไว้ใจไม่ได้  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-01-2016 23:00:10

คดีพลิกซะงั้น เห้อ อ!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 13-01-2016 06:19:46

ช่วยแบบหวังผลสิน่ะ นึกว่าเป็นพี่ชายที่ดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 13-01-2016 09:46:05

รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 13-01-2016 10:06:51

อ๊ากกก อิองค์ชาบใหญ่ อิเลว
อย่ามาทำอะไรคังยูนะ ขอให้ปลอดภัยนะทั้ง5คน
ดูท่าคงจะมีเรื่องยุ่งมาอีก สู้ๆๆ....พลั่ก ตุบ///เตะอิองค์ชายใหญ่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Glitterycandy ที่ 13-01-2016 10:27:03

รู้สึกเหมือนดูซีรี่ย์เกาหลีมาก อ๊ากกก

ลุ้นทั้งสองคู้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 13-01-2016 11:44:46

อิกล้วย กองเสริม งั้นเสริฟจีซูให้เลยยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 13-01-2016 17:23:54

สนุกอ้าาาาา หยุดอ่านไม่ได้เลย 5555 กล้วยๆโผล่มาแล้ว ต่อไปจะยังไงน้าาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 13-01-2016 22:58:54

อ้าววว ที่แท้องค์ชายใหญ่หรอเนี่ย
 นึกว่าจะดี ดีแตกซะงั้น โถ่เอ้ยยย

สู้ๆนะองค์ชาย ยองวอน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 13-01-2016 23:35:06

อีพี่ชายใหญ่ขอให้โดนจับกด 55555 :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 14-01-2016 00:32:21

เหยยยยย ตัวร้ายโผล่มาแล้วสินะ  :angry2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 14-01-2016 09:16:04

โอ้ยยย เรื่องราวมันจะจบยังไงเนี้ย
จูเนียร์เป็นคนของอนาคตนะ
ซึ่งนิสัยต่างสุดขั้วกับ ยองวอนคนเดิมที่ไม่รู้หายหัวไปไหน คนที่จูเนียร์หลงรักก็คือคนในอดีตที่ในปัจจุบันได้ตายไปแล้ว ไม่อยากคิดสภาพ
เราว่า ถ้าเอาคนในอดีตไปอนาคตนี่ชักจะมี Time แปลกๆนะ อ่าาไม่รู้จะิอกมาในรูปแบบไหน
แต่ก็
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 14-01-2016 10:09:43

ว่าแล้วองค์ชายใหญ่ไม่ใช่คนดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 14-01-2016 16:07:38

เหยยย คดีผลิกขนาดนี้เลยหรืออออ สงสารคังยูแปป
แบบนี้จะเป็นไงต่อเนี่ย มาต่ออีกไวๆเลยน้า~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mamiya ที่ 14-01-2016 21:51:20

แต่ว่านี่ก็ยังรู้สึกตงิดกับประโยคนี้ของคังยู ตอนที่จูเนียร์จมน้ำอ่ะ  ที่บอกว่า
 “...ข้ายังเล่นกับเขาได้ไม่เท่าไหร่เลยนะ”
   “เล่น?”

....คือ เหมือนเห็นจูเนียร์เป็นของเล่น เป็นสิ่งแปลกใหม่เลยอยากเล่นนาน ๆ เหมือนเด็กเห่อของเล่นใหม่อ่ะ  มันไม่ใช่อารมณ์แบบคนรักอ่ะ ฮ่อลลลล ยังไงเนี่ย มันคาใจ!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ้hellobow ที่ 14-01-2016 22:07:41

เหยยยยย องค์ชายใหญ่ทำไมทำอย่างนี้อ่ะ เลววววว เป็นกำลังใจให้องค์ชายซองโจกับหนูจูเนียร์นะ
รอต่อนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yamapong ที่ 15-01-2016 12:08:47

ชอบมากกกกกกกกกกกกค่ะ สนุกมากมายยย ตอนนี้คู่รองมาวิน อิ้อิ้ ชอบจัง น้องยักผู้เงียบขรึม 55555 รออ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 15-01-2016 13:52:26

องค์ชายใหญ่จะทำไรมิทราบ!! :angry2:  :serius2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 16-01-2016 09:37:20

ไอ่หย๋า กล้วยช่วยจู๋ด้วยนะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 17 12/01/59 P.39 15.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 17-01-2016 22:26:20

ตอนที่ 18








   ตกกลางคืน

   “อา...ที่นี่ยังต้องทำความสะอาดอีกเยอะ” จีซูบ่นขณะเดินผ่านฝุ่นมากมายที่เกาะถุงเท้าของเขา “นายน้อย ข้าขอเวลาทำความสะอาดห้องนอนของนายน้อยสักประเดี๋ยวนะขอรับ”
   “อืม จัดการตามที่เจ้าสะดวกเลย”

   ผมกำลังจะเดินตามเข้าไปในห้องนอนเพื่อช่วยจีซูแต่ถูกคังยูจับเสื้อผมเอาไว้จนตัวผมใกล้จะปลิวเพราะแรงดึงนั้น

   “จะไปไหน”
   “ไปช่วยขงเบ้ง”
   “เขาจัดการได้”
   “ข้าไม่อยากอยู่เฉยๆ” ผมพูดตรงๆ “ที่นี่ไม่ได้มีบ่าวไพร่ให้เจ้าใช้ชีวิตได้สะดวก เพราะฉะนั้นข้าจำเป็นต้องช่วยจีซู”
   “นี่ข้าไม่ได้...”
   “เจ้ากำลังจะบอกข้าว่าเจ้าไม่ได้ติดสบายใช่หรือไม่”
   “ใช่”
   “ถุย” ผมพูดออกมาเบาๆ แม้จะแอบหมั่นไส้คังยูเล็กๆ แต่ชาติเกิดเขาเป็นแบบนั้นครับ เกิดมาเพื่อช่วยงานบริหารประเทศชาติบ้านเมืองแถมต้องยกเขาให้บนหัวที่สูงกว่าหิ้ง เพราะฉะนั้นมันก็ออกจะแหม่งๆ เหมือนกัน ถ้าจีซูปรนนิบัติองค์ชายอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่ผมไม่ทำอะไรเลย คังยูเองก็เหมือนกัน แม้ปากจะเอ่ยว่าอยู่อย่างเรียบง่ายใช้ชีวิตแบบไม่ติดหรูได้ แต่ถึงยังไงก็ต้องมีคนคอยรับใช้เขาอยู่ดี

   ห้องนอนห้องนี้เล็กเหมือนห้องพักที่ซองกยุนกวานเด๊ะๆ เดินได้ห้าหกก้าวก็ทั่วห้องแล้ว ผมกับจีซูไอเพราะเจอฝุ่นควันเข้าไป แต่ถึงอย่างนั้นการทำความสะอาดภายในเวลาอันจำกัดก็ผ่านไปได้ด้วยดี จีซูเองก็ทำอะไรไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ เพราะเขาเองก็เป็นคุณชายเหมือนกัน แม้จะทุลักทุเลไปหน่อย แต่ก็ถือว่าสนุกไปอีกแบบครับ

   “ห้องนี้จะพอดีขาของนายน้อยหรือไม่นะ” จีซูรำพึง
   “ไม่พอหรอก”

   หลังจากนั้นเราสองคนก็สบตากันแล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
   ประตูห้องนอนถูกเลื่อนเปิดออก คังยูโผล่หน้าเข้ามาก่อนแล้วค่อยตามมาด้วยตัว ทันทีที่เขาเข้ามาห้องก็เหมือนจะเล็กลงไปอีก เพราะมียักษ์ใจดีอยู่ในห้องก่อนอยู่แล้ว

   “เสร็จหรือยัง” คิ้วของคังยูขมวดเล็กน้อย ทำไมมันทำหน้าบึ้งได้เก่งจังเลยวะ
   “เสร็จแล้วขอรับ เชิญนายน้อยพักผ่อนตามสบาย”

    จีซูผายมือ ก่อนที่จะโค้งแล้วเดินออกไปข้างนอก ผมพยักหน้าราวกับต้องการบอกคำลา ทันทีที่จีซูออกไปพ้น ผมก็โดนหิ้วเสื้ออีกรอบให้กลับเข้ามาข้างในห้อง

   อะไรอีกกกกกกกกกก

   “จะไปไหน”
   “ไปนอน” ผมตอบ “เจ้าต้องการอะไรอีกเหรอ”
   “เจ้าไม่ได้นอนกับข้าเหรอ”
   “ข้ามิอาจเอื้อม” ผมพูดจริงๆ “อีกอย่างห้องนี้ก็เล็กอย่างกับอะไรดี นอนสองคนคงไม่สะดวกหรอก” ผมโค้งน้อยๆ ก่อนที่จะเดินออกไป แต่แล้วก็โดนดึงกลับเข้ามาใหม่อยู่ดี “ย้า มีอีกห้องหนึ่งอยู่ตรงนั้น ข้าจะไปนอนกับจีซู”
   “ห้องนั้นไม่อุ่นเท่าห้องนี้”
   “เพราะฉะนั้นก็เหมาะกับคนอย่างเจ้าแล้ว”
   “เหมาะกับเจ้าต่างหาก เจ้าป่วยง่าย”

   “ข้า...”

   “...”

   “ข้าจะไปนอนห้องโน้น!”

   ผมอาศัยตัวเล็กๆ ของตัวเองรีบดิ้นและก็ออกไปจากห้อง การที่ผมไม่อยากนอนกับเขาคือหนึ่ง กลัวเขาไม่สะดวกสบาย สองคือเขาไปเจ้านายผู้สูงศักดิ์ และก็สามคือผมกลัวเขาจะไปทำมิดีมิร้ายเขา
   ขอย้ำ...ผมกลัวผมจะไปทำมิดีมิร้ายเขา

   จำตอนที่ผมจะแอบไปจุ๊บแล้วมันตื่นได้มั้ยครับ เบรกแทบไม่ทัน ดีนะที่มันไม่เอะใจอะไร!

   เพราะงั้นคืนนี้แยกกันดีกว่า...ยิ่งอยู่ในห้องเล็กๆ แบบนั้นด้วยแล้ว ผมยิ่งกลัวใจตัวเอง

   “แย่หน่อยนะที่จะต้องมาตกตระกำลำบากแบบนี้” จีซูชวนผมคุยตามแบบฉบับของคนอัธยาศัยดี “ห้องนี้ก็คงจะเล็กกว่าห้องที่บ้านเจ้าหลายเท่า”
   “ที่โรงเรียนห้องพักเล็กๆ ก็ยังนอนได้ เจ้าอย่าวิตกไปเลย” ทำไมต้องชอบพูดเรื่องความสะดวกสบายของผมจัง ทั้งคังยูทั้งจีซูเลย “พักผ่อนกันเถอะ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า”
   “ที่แน่ๆ จะต้องหาของไปแลกเปลี่ยนกับชาวบ้าน มิเช่นนั้นพวกเราคงไม่มีอาหารอะไรทำถวายองค์ชาย”

   อยู่อย่างบ่าวไพร่ แต่ถึงอย่างนั้นจีซูก็มิปริปากบ่น ผมพยักหน้ารับคำของจีซู ขยับผ้าห่ม ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอน

   ช่วงตลอดเวลาหลายคืนที่ผ่านมาผมพำนักที่ตำหนักขององค์ชาย แม้จะไม่ได้นอนใกล้กัน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รู้สึกโหวงแปลกๆ อยู่ดีที่ไม่ได้มีเขาอยู่ใกล้ๆ ผมสะบัดหัวไล่ความคิดอันแสนจะฟุ้งซ่านของตัวเองออกไป เพราะถึงยังไงคังยูก็นอนอยู่ห้องข้างๆ ไม่ได้อยู่ที่ไหนไกลเสียหน่อย อีกอย่างหนึ่งเขาเป็นองค์ชาย ห้องที่เล็กแบบนั้นยกให้เขาคนเดียวนั่นแหละถูกแล้ว

   แต่ว่า...ผมนอนไม่หลับเลยว่ะ

   เหลือบมองไปที่ข้างๆ เห็นจีซูกำลังนอนผ่อนลมหายใจสม่ำเสมอแล้ว ไม่ว่าจะยังไงว่านอนหลับไม่ลงอยู่ดี เพราะฉะนั้นผมก็เลยคิดว่าจะออกไปชมดาวยามกลางค่ำกลางคืนของที่นี่สักหน่อย

   คิดดูสิครับ ไม่มีแสงไฟจากหลอดนีออน มีเพียงแต่ความมืดและแสงจันทร์เท่านั้น ดาวจะชัดแค่ไหนกันนะ

   ผมขยับตัวลุกขึ้นไปเปิดประตูเพื่อเดินออกไปดูดาว ทันทีที่เปิดผมก็ต้องผงะ

   คังยูทำท่าเหมือนกำลังจะเปิดประตูพอดี

   ผมที่หงายตัวลมตึงถูกคังยูพยุงให้ลุกขึ้นยืน (น่าอายชิบหาย...)

   “เจ็บตรงไหนหรือไม่” คังยูกระซิบ เพราะเกรงว่าขงเบ้งมันจะตื่น ผมสั่นหัวอย่างแรง แม้ว่าตูดจะปวดนิดๆ ก็เถอะ คังยูลากผมออกมาจากห้อง และมันก็ปิดประตูห้องนอนของผมกับขงเบ้งอย่างแผ่วเบา
   “เจ้าจะไปไหน” ผมถาม “กลางดึกกลางดื่นแบบนี้เจ้าไม่ควรเดินไปไหนมาไหนตามลำพังนะ”
   คังยูเคาะหัวผมด้วยสันดาบของมัน “ข้าไม่ได้จะไปไหน ข้ายืนอยู่ตรงหน้าห้องของใครกันล่ะ”

   เออว่ะ โง่ไปอีกกู...สงสัยจะเมาอากาศ

   “แล้ว...มีเหตุธุระอันใดกลางดึก”
   “ข้า...” คังยูมองหน้าผมก่อนที่จะหันไปมองทางอื่น “ข้านอนไม่หลับ”

   เหมือนกันเลย...ผมพยักหน้าเบาๆ เดินนำมันมายังแคร่ไม้ที่น่าจะเป็นที่เดียวที่สามารถนั่งได้บริเวณหน้าบ้าน คังยูเดินตามมานั่งข้างๆ บรรยากาศรอบตัวเราสองคนวังเวงยังไงชอบกลก็ไม่รู้ แต่ก็ยังดีที่มีแสงจันทร์และก็แสงดาว

   “เจ้าก็นอนไม่หลับหรือ”
   “ใช่”
   “เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ”
   อยู่เฉยๆ กูก็ป่วยได้ มึงไม่รู้เหรอ... “งั้นข้าไปนอน”

   หมับ...คังยูคว้าแขนผมเอาไว้ เดี๋ยวตกลงมึงอยากให้กูไปนอนหรืออยากให้กูอยู่ด้วยวะเนี่ย

   “อยู่นี่ก่อน” เสียงกึ่งบอกกึ่งสั่ง ผมพยักหน้าและก็นั่งอยู่ข้างๆ
   “ข้ารู้ว่าทำไมเจ้าถึงนอนไม่หลับ”
   “ทำไม” คังยูหันมามองอย่างสนใจ
   “ที่นอนไม่สะดวกสบาย ไม่มีบริวารคอยบริการรับใช้”
   “ไม่ใช่สักหน่อย” คังยูส่ายหน้า
   “แล้วทำไม...”
   “ข้าแค่ไม่ชิน ตอนที่ไม่มีใครนอนด้วย” คังยูยักไหล่ “เจ้าทำให้ข้าเคยชินเพราะเจ้านอนกับข้าตลอด ทั้งตอนที่อยู่โรงเรียน กับตอนที่อยู่ที่ตำหนัก”

   ผมกระพริบตาปริบๆ...มึงกำลังชี้โพรงให้กระรอกอย่างกูนะนั่น เดี๋ยวมึงก็โดนกูทำมิดีมิร้ายหรอก

   ว่าไปนั่น แท้ที่สุดแล้วหากผมไปนอนกับมัน ผมก็ไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี ผมก็อยากมีหัวอยู่บนบ่านะครับ
 
   “แล้วเจ้าล่ะ...ทำไมถึงนอนไม่หลับ” นั่นไง กูกะจะนั่งนิ่งๆ เงียบๆ แล้วเชียว

   เป็นอีกครั้งที่ต้องบอกว่า...เพราะมึงไงครับ...เพราะมึงคนเดียวเลยยยยย

   “ข้า...ข้า...ข้าแค่ไม่ชินกับการอยู่ต่างที่น่ะ”
   “งั้นรึ” คังยูมองไปทางอื่น

   หลังจากนั้นก็มีแต่ความเงียบ ผมแอบมองใบหน้าของคนที่อยู่ข้างๆ พลางนึกไปถึงว่าหากผมกับมันอยู่ในยุคสมัยที่มันพูดอะไรกันตรงๆ ได้มากกว่านี้...คงจะดีไม่น้อย

   “เจ้าเคยคิดถึงเรื่องของอนาคตหรือเปล่า”
   “อนาคตรึ”
   “สิ่งที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นแต่ก็กำลังจะเกิด”
   “อืม...ถ้าข้าไม่คิดเรื่องนั้นข้าจะหนีออกมาอย่างนี้ได้อย่างไร”
   “ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ” ผมพยายามทำให้เขาเข้าใจ “ข้าหมายถึงอีกร้อยปีหลังจากนี้ อาจจะสองร้อยปี สามร้อยปี หรือไม่ก็...ห้าร้อยปี”
   “ข้าไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้น”
   “เจ้าคิดว่าบ้านเมืองของเจ้าจะเป็นอย่างไรบ้าง”

   นี่ผมชวนคุยหรือว่าสัมภาษณ์เพื่อทำงานวิจัยอยู่วะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ใบหน้าคังยูเวลาครุ่นคิดนี่ก็ชวนมองดีเหมือนกัน

   “บ้านเมืองข้ารึ” คังยูพูดพลางคิด “คงจะเจริญรุ่งเรืองไม่น้อย แต่ก่อนหน้านั้นก็อาจจะเสียเลือดเสียเนื้อไปมาก”

   เป็นเรื่องจริงทางประวัติศาสตร์ของหลายๆ ชาติ เรื่องนี้ผมไม่ขอโต้แย้งอะไร

   “ทำไมถึงถามอย่างนั้น”
   “ข้าก็แค่อยากรู้ในมุมมองขององค์ชาย...”
   “ข้าคงไม่ใช่องค์ชายแล้วล่ะ” คังยูถอนหายใจ “การที่หนีงานแต่งงานแบบนั้นคงจะเป็นการละทิ้งทั้งหน้าที่ แสดงการขาดความรับผิดชอบ ข้าไม่มีคุณสมบัติเป็นองค์ชายอีกต่อไปแล้ว”

   ทำไมพูดถึงเรื่องนี้แล้วคังยูดูไม่ค่อยจะสลดเท่าไหร่เลย...หรือว่าที่ผ่านมามันไม่เคยอินกับตำแหน่งของมันเลยแม้แต่นิดเดียว

   “เจ้ากำลังมองว่าข้าเป็นองค์ชายที่เห็นแก่ตัวใช่ไหมล่ะ เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าประโยชน์ของส่วนรวม”

   ผมถอนหายใจยาวเหยียด เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะมีมุมมองความเห็นอย่างไร แต่สำหรับผมการที่คังยูมันจะเป็นทุกข์กับสิ่งที่มันไม่ได้เลือกเองไปทั้งชีวิต มันก็คงจะกลายเป็นคนที่ทุกวันพบเจอแต่ความทุกข์ ไม่รู้จักหน้าค่าตาของความสุข
   ผมถือวิสาสะเอื้อมมือไปแตะมือเรียวยาวของคังยู อีกฝ่ายทำหน้าตาตกใจเล็กน้อย หลังจากนั้นมันก็ทำในสิ่งที่ผมเขิน นั่นก็คือรวบมือของผมไปกุมเอาไว้แทน

   “แปลกดีนะ”

   มือกูสากหรืออะไรวะ...ทำไมพูดแบบนั้นออกมา

   “อะไรแปลก” ผมพูดเสียงเก้อเขิน

   “ข้าเลือกทิ้งคนทั้งประเทศชาติรวมถึงบิดามารดา เพียงเพราะคนๆ เดียว”

   แม่ง...พูดแบบนี้มาสู่ขอกูเลยเถอะ ไม่คิดว่ากูจะเขินหรือกูจะบิดจะม้วนอะไรหน่อยเหรอวะ
   ผมพูดไม่ออก แต่ก้มหน้างุดเพื่อหนีสายตาของมัน

   “ไม่จริงหรอกมั้ง” นั่น...มารยาอีกมึง นี่แซวตัวเองนะครับ ผมมีมารยาแบบผู้หญิงด้วยเหรอวะ มีการพูดให้อีกฝ่ายเขาพูดแก้เพื่อที่จะได้เพิ่มเติมเสริมความฟินให้ตัวเอง

   คังยูปล่อยมือ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองวูบๆ แปลกๆ มารยาจนได้เรื่องสินะกู...

   “ตอนแรกข้าก็ว่าไม่จริงหรอก” คังยูเอ่ยช้าๆ “ข้าคิดต่อต้านตัวเองหลายครั้งหลายครา ต่อสู้กับความคิดของตัวเอง แต่ท้ายที่สุดข้าก็พ่ายแพ้สิ่งที่ใจข้าบอก”

   “...นายน้อย”

   ยังไม่ทันที่ผมจะเข้าใจในสิ่งที่คังยูพูด จีซูก็โผล่หน้าออกมาจากห้อง เขาทำหน้าโมโหอยู่นิดหน่อยที่เห็นคังยูออกมาข้างนอกในยามวิกาล แต่ถึงจะโมโหอย่างไร เขาก็ไม่ลืมที่จะหยิบผ้าคลุมออกมาห่มให้ผู้เป็นนาย

   “อากาศหนาวมาก เจ้ายังไม่ห้ามนายน้อยอีก”

   กูโดนไปหนึ่งดอก...ผมทำหน้าขอโทษขอโพยขงเบ้ง แต่แล้วคังยูก็ช่วยชีวิตผม “ข้าเองนี่แหละที่เป็นคนยองวอนออกมา เจ้าอย่าตำหนิเขาเลย”

   “นี่มันก็ดึกมากแล้ว เชิญนายน้อย...” มันผายมือไปยังห้องนอน

   “อื้ม เดี๋ยวข้าไป”

   ขงเบ้งไม่ยอมง่ายๆ เขาไม่ยอมไปไหนจนกว่าคังยูจะขยับก้นลุกจากแคร่ไม้ ในที่สุดคังยูก็ยกมือยอมแพ้ เขาลุกขึ้นเดินไปยังห้องนอนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งโดยมีผมมองตามจนลับสายตาไป

   บุตรชายนักปราชญ์ถอนหายใจก่อนที่จะหันมามองหน้าผม

   “ข้ารู้ว่าเจ้ากับองค์ชายมีอะไรที่พิเศษต่อกัน” ขงเบ้งพูดอย่างตรงๆ ไม่มีกระดากอาย ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันที่มีบางคนพอจะรู้เรื่องนี้และดันมารู้ในยุคที่ไม่รู้จักคำว่า ‘เกย์’ ด้วยซ้ำ “และข้าก็ไม่ได้จะขัดขวางอะไรในเรื่องนั้น องค์ชายเป็นทั้งเจ้านายและสหายรักของข้า ตอนนี้ถึงแม้ว่าเจ้าอยากจะอยู่กับองค์ชายสองต่อสอง ภายใต้อากาศหนาว ดาว และเดือน ข้าก็ไม่อยากจะห้าม แต่ว่าช่วงนี้ให้งดไปก่อนได้หรือไม่ อีกไม่นานองค์ชายก็จะถูกทางการออกตามหา และนั่นก็จะทำให้แผนที่พระองค์คิดมาพังพินาศไปหมด...”

   “...”

   “แผนที่จะได้อยู่กับเจ้า”

   รู้สึกเหมือนโดนเทศนาและสังคายนาไปในคราวเดียวกัน “อภัยให้ข้าด้วย”

   “อา...” จีซูร้องออกมาเหมือนเขาได้ทำอะไรบางอย่างผิดพลาดไป “...ข้า ข้าขอโทษ ข้ามิได้ตั้งใจจะตำหนิอะไรเจ้าขนาดนั้น อย่าทำหน้าแบบนั้นสิยองวอน”

   ก็กูรู้สึกผิดจะให้กูทำหน้ายังไงล่ะ...

   “ต่อไปข้าจะไม่ตำหนิเจ้าแล้ว ให้ตาย...สลดก็ยังจะสวย”

   ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าจีซู เขาตีอกชกหัวตัวเองแล้วหายกลับเข้าห้องไป ตอนนี้นอกบ้านเหลือเพียงแต่ผมเพียงคนเดียวแล้ว...

   ถึงจะรู้ว่าความสุขมันไม่ได้มีอยู่กับผมนานๆ แต่ช่วงเวลาแบบนี้ผมก็ขอไขว่คว้าความสุขที่มีอยู่น้อยนิดนี้เอาไว้ได้มั้ยครับ

   “ไปนอนได้แล้ว” เสียงร้องจากห้องของคังยูทำผมสะดุ้ง เขาแง้มประตูเปิดออกมานิดหน่อยแล้วส่งสายตาดุมาให้ผม

   กูกำลังทำเอ็มวีอยู่ มึงไม่เข้าใจกูหรือไงวะ

   “เร็วๆ”

   ผมกลอกตา รีบเข้าไปนอนอย่างที่คังยูมันว่า...










   เช้าวันต่อมา...
   จีซูปลุกผมแต่เช้า เขาบอกให้ผมไปช่วยเก็บผักที่อยู่บนยอดเขาหน่อยเผื่อจะมีอะไรมาทำให้นายน้อยคังยูรับประทานได้ ผมสูดอากาศที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ พลางเก็บภาพบรรยากาศชนบทที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาเจอหากไม่ได้อยู่ในร่างของยองวอน

   “ทิ้งนายน้อยไว้อย่างนั้นจะดีเหรอ” ผมถามจีซูที่ตั้งใจเก็บผักมาก ไม่รู้ไปเอาตะกร้าใหญ่มาจากไหน แถมเขายังหยิบใส่ๆ อย่างเดียวราวกับเครื่องจักร
   “ไม่ต้องห่วงอันใด บ้านหลังนั้นอยู่ในสายตาของข้าตลอด”

   จริงของเขา จุดที่จีซูเลือกเก็บเป็นจุดที่มองเห็นบ้านของคังยูอีกทีหนึ่ง นับว่าฉลาดมากมายเลยทีเดียว ผมรีบเก็บผักจะได้เสร็จงานไวๆ รู้สึกดีเหมือนกันที่อย่างน้อยตนเองก็มีประโยชน์กับเขาบ้าง ไม่ใช่เอะอะป่วย เอะอะก็เป็นไข้
   ...และอาการนั้นมันก็เริ่มเข้ามาหาผมแบบจางๆ ราวกับต้องการย้ำเตือนว่ามึงต้องดูแลตัวเอง ผมพยายามสะบัดมันออกไป ไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นภาระของคนอื่น ในขณะที่ทุกคนต้องฝึกใช้ชีวิตอย่างลำบากกันอยู่

   “ขอให้เจ้าชิลมาให้ถึงวันนี้ด้วยเถอะ ข้าอยู่อย่างอกสั่นขวัญแขวนตลอดเวลาเลย” บ่นไปทำไป...จีซูเองก็มีมุมนี้กับคนอื่นเหมือนกัน “ว่าแต่เมื่อวานข้าเห็นหัวหน้าผู้ตรวจการเอาแต่จ้องมองเจ้าที่ร้านอาหารนั่น เขารู้จักเจ้าหรือเปล่า”

   “หัวหน้าผู้ตรวจการหรือ” ผมทวนคำ “เมื่อวันก่อนข้าไม่ยักเห็นผู้ใดที่ข้ารู้จัก” หรือว่ากูเซ่อเองวะ...ไม่รู้โว้ยยย คำว่าผู้ตรวจการลอยไปลอยมาอยู่ในหัวผม มีใครบ้างมั้ยในหน่วยงานผู้ตรวจการที่ผมรู้จัก

   ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก
   ปิ๊ง! ไอ้เชี่ยกล้วยนี่หว่า

   แม้ว่ามันจะชื่อว่าโฮมินในชาตินี้ แต่ยังไง้ยังไงมันก็คือกล้วยสำหรับผมอยู่ดี และการที่มันจะมาประจำการอยู่ ณ ดินแดนชนบทอันไกลโพ้นตรงนี้ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้น้อยมาก ดีไม่ดีอาจจะเท่ากับศูนย์เลยแหละ

   เพราะว่าจีซูคงจะสันนิษฐานผิดแล้วมั้ง ผมเก็บหัวผักกาดต่อ จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งมาแย่งผมเก็บ

   “ว่าอย่างไร...เจ้าพวกคนแปลกหน้า”

   อันธพาลประจำหมู่บ้าน มึงมาหาเรื่องอะไรแต่เช้าวะเนี่ย ผมกับจีซูถอยหลังจนล้มลงไปกองกับพื้น กากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว พวกมันมีกันประมาณห้าหกคน และท่าทางจะโมโหโทโสอยู่ไม่น้อยที่พวกผมมาแย่งที่เก็บผักของพวกมัน
   งานดราม่าก็มา...อีกไม่นานงานบู๊ก็ต้องมาเหมือนกัน ผมกับจีซูจะดูแลตัวเองได้ยังไง ในเมื่อต่างคนต่างก็กากวิชายุทธขนาดนี้

   “เจ้ามาขโมยผักของพวกข้า แบบนี้มีโทษถึงตาย”
   “ผักพวกนี้เป็นของทางการ ชาวบ้านทุกคนสามารถมาเก็บได้” จีซูใช้ความฉลาดเข้าช่วย “พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์มาแสดงความเป็นเจ้าของ”

   คนพูดดูเหมือนจะรู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของจีซู แหงล่ะ ก็ขงเบ้งมันพูดความจริงนี่ เถียงไม่ออกล่ะสิพวกเอ็งน่ะ

   “เจ้าเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้า เจ้าจะรู้อะไร” มันหันไปหาลูกน้อง ก่อนที่จะสั่งว่า “จัดการพวกมันซะ แล้วแย่งผักที่พวกมันเก็บมาให้หมด”

   ช่างน่าอดสูยิ่ง...ผมพยายามต่อสู้ขัดขืนพวกมันแล้ว แต่ก็เหมือนแมวไปมีเรื่องกับราชสีห์ จีซูเองถึงแม้ว่าจะเก่งกว่าผม แต่ก็ไม่วายแพ้ฝีมืออันธพาลกลุ่มนี้อยู่ดี

   กูจะบ้าตาย...

   ชิ้ง

   เสียงธนูลอยลงมาจากฟ้า เสียบเข้าไปที่หัวผักกาดหนึ่งหัวอย่างแม่นยำ

   คำว่าธนูผมนึกถึงคังยูทันที ซึ่งก็ใช่ตัวจริง องค์ชายตื่นจากบรรทมแล้ว และท่าทางกำลังโมโหเป็นอย่างมาก

   “ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่แตะต้องเจ้ากระต่ายนะ”

   นี่มึงขู่แล้วเหรอ ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย...อันธพาลพวกนั้นกลัวลูกธนูของคังยูมาก พวกนั้นพากันปล่อยผมกับจีซู และก็วิ่งหนีกันอย่างเตลิดเปิดเปิง ผมคิดว่าไม่ใช่แค่ลูกธนูจากคังยูหรอก ออร่าผู้สูงศักดิ์ต่างหากที่คนเหล่านั้นมันเกรงใจ

   “เป็นไรหรือไม่” คังยูมาช่วยผมให้ลุกขึ้นยืน เขาช่วยจีซูด้วยเหมือนกัน
   “ไม่เป็นไร” ผมตอบ
   “ถ้าแค่นั้นข้ายังทำอะไรไม่ได้ ข้าจะดูแลนายน้อยได้อย่างไร” จีซูหัวเสียมากกับเรื่องนี้ “ถ้าซองชิลไม่มาภายในยามเช้า ข้าจะไม่มีวันยกโทษให้เขาแน่ๆ”
   “เจ้าอย่าเกรี้ยวกราดนักเลยน่า ข้าก็สามารถดูแลตัวเองได้ ทำไมเจ้าถึงจริงจังกับเรื่องนี้นักนะ”

   จีซูอ้าปากพะงาบๆ คล้ายจะเถียงคังยู แต่แล้วเขาก็ยอมแพ้ เดินหนีไปทางอื่นพลางตีอกชกหัวตัวเองราวกับต้องการระบายอารมณ์

   ผมปัดดินออกจากชุด โดยมีคังยูช่วยปัดด้วย

   “หยุดเดี๋ยวนี้...ไม่ต้องมาช่วย”
   “ทำไมล่ะ”
   “ข้าทำเองได้” เป็นองค์ชายน่ะอยู่นิ่งๆ หล่อๆ ไปเลย
   “อะไรของเจ้า นี่ข้าเพิ่งช่วยเจ้าจากพวกอันธพาลนะ”
   “ขอบใจ” ผมตอบ
   “ย้า”
   “ขอบพระทัย”
   “ข้าไม่ได้ต้องการคำพูดนั้น” คังยูร้องเสียงดัง “สิ่งที่ข้าต้องการคือดูแลเจ้าให้ดีที่สุดต่างหาก” เขาลงมือปัดดินออกให้ผมโดยไม่ถือตัวอะไรเลย ผมยืนอย่างกระดากอาย ละม้ายคล้ายกับเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

   พอดินออกจากตัวผมหมดแล้ว คังยูก็หยิบตะกร้าหัวผักกาดขึ้นมา ผมรีบแย่งเขามาถือเอง ไม่อย่างนั้นมันคงจะมากเกินไปแน่ๆ

   “บอกไว้ก่อนนะ การจะเป็นชาวบ้านธรรมดาน่ะเขาไม่ใช้ธนูกันหรอก”

   “แต่ธนูเพิ่งช่วยชีวิตเจ้านะ”

   “ข้ารู้ แต่ว่า...” ผมพยายามพูดเข้าประเด็น “...ธนูของเจ้ากับเจ้า มันโดดเด่นเตะตาเกินไป”

   “ถ้าอย่างนั้น...” คังยูเอี้ยวตัวมาหาผม ก่อนที่จะขยับหน้าเข้ามาใกล้ผม “...ข้าควรทำตัวเช่นไรล่ะ เจ้ากระต่ายน้อย”

   มันทำผมเขินอีกแล้ว...

   “เรื่องของเจ้าเถอะ” ผมพูดตัดบท ชนไหล่ของมันไปและเดินนำหน้า ในขณะที่คังยูตามหลังมาติดๆ

   “เจ้าเพิ่งทำตัวเหมือนเป็นเมียข้าเลย”

   มันยังไม่หยุดพูดอีก “เป็นผู้ชายจะเป็นเมียของเจ้าได้อย่างไร”

   “ไม่รู้ล่ะ แต่เจ้าทำตัวเหมือนเป็นเมียข้า”

   “หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะคังยู...”



   “ถ้าเปลี่ยนจากยุนนาราเป็นเจ้า...ป่านนี้ข้าคงยอมแต่งไปแล้ว”




   “...”





   “เจ้าจะว่าอย่างไรล่ะ”

   เดี๋ยวนะ นี่มันกำลังขอผมแต่งงานอยู่เหรอ!








TBC*


Talk : เซย์เยสไปเลยสิ อย่าเล่นตัว!
กลับมาแล้วนะคะ >< ไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาแต่งให้ตัวเอกเก็บผักเก็บปลาเหมือนกัน ตลกมาก 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 17-01-2016 22:29:29

 :z13:
----------------
หยอดวันละนิดจิตแจ่มใส 555555  :-[
น่าร้ากกก น่ารักกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 17-01-2016 22:40:35

เจ้าชายเสนอแล้ว เราก็ต้องสนองนนะ 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 17-01-2016 22:41:32

กลับมาแล้ววว
มาอัพบ่อยๆน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-01-2016 22:54:36

แต่งเลยไหมเดี๋ยวเป็นพยานให้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 17-01-2016 22:55:56

กรี๊ดดดด เขาขอแต่งแล้ววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 17-01-2016 23:10:35

แต่งเลย แต่งเลยยยยย  :hao7:

อ่านไปก็กังวลกับอนาคตไป  เอ้าา 5555 ท่าจะประสาททท

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 17-01-2016 23:15:21

 :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 17-01-2016 23:17:36

แต่งเลยยยยยยย  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 17-01-2016 23:17:50

เซย์เยสเลยจูเนียร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 17-01-2016 23:27:35

นั่นสิ ทำไมไม่เปลี่ยนๆ ไปซะนะ จะได้ไม่ต้องหนีกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 17-01-2016 23:57:22

 :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 18-01-2016 00:14:17

แต่งเลยยยยยยย ชอบ =..=

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 18-01-2016 00:17:51

"เจ้าทำตัวเหมือนเมียข้า" :hao7:
กรี๊ดดด เป็นจริงๆซะเลยสิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 18-01-2016 00:47:35

จบตอนได้ฟินมากกก.  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 18-01-2016 01:17:21

เขินได้อีก 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 18-01-2016 01:36:02

แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-01-2016 01:53:14

รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 18-01-2016 02:12:53

แต่งเลยๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-01-2016 02:19:30

ตอบตกลงไปสิจูเนียร์ 5555555
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-01-2016 02:34:53

เยสไอดู 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-01-2016 05:49:16

 :-[.    ฟิน ก็เรียกว่าเมียเลยสิยะ แหมคังยูไม่ค่อยเลยจะขอก็รีบขอไหม หนีตามกันมาขนาดนี้แล้ว
ไหนว่าชิลจะมาไง คิดถึงสองคนนั้นแล้วอะ
กล้วยรีบมาช่วยนะแล้วเราจะยกจีซูให้ นางต้องการคนดูแลน่ะ 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-01-2016 05:55:16

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 18-01-2016 07:52:05

จะขอเค้าแต่งงานน่ะ ส่งขบวนขันหมากไปหรือยังห๊าาา คังยู 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 18-01-2016 07:59:49

แน่งสิแกรออะไร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 18-01-2016 09:02:44

อย่าเล่นตัวนะจูเนียร์
เค้าขอขนาดนี้แล้ว
อย่าซึน บุกเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-01-2016 09:11:17

หึยยยยย มั่นไส้จูเนียส์ 55555

จริงๆเป็นคนขี้อิจฉา หนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 18-01-2016 09:27:06

พูดขอแต่งงานแบบอ้อมๆเลยนะคังยู :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 18-01-2016 16:26:58

คังยูอ่อยขนาดนี้แล้วยังไม่รู้สึกตัวอีก จู๋เนียร์
5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 18-01-2016 17:08:44

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 18-01-2016 19:37:48

ตายๆๆ   เล่นมาสารภาพรักกันแบบนี้ก็เขินแทนเลยดิ :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-01-2016 21:08:00

ตกลงให้ไวเลยจู๋เหี่ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 18-01-2016 21:58:28

แหมๆ คังยู เนียนขอแต่งงงานเลยนะ
งานนี้แฟนๆลงไปชักดิ้นชักงอเลยสิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 18-01-2016 23:01:14

จูเนียร์โดนดาเมทเบาๆจากคังยู 555
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 19-01-2016 05:47:50

ยังดีล่ะยองวอน   ตกลงหรือไม่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 19-01-2016 13:43:11

อะ...โอ๊ยยยเขินนนนน แต่งเลยเถอะยองวอนนนนนน  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 19-01-2016 20:06:41

พูดตรงๆนะเรารอวันที่คังยูกับน้องจูจะได้กันนะ อยากรู้ว่าจะเป็นงัย อ้อมกันมากสมัยเค้าไม่พูดตรงกันเนอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 19-01-2016 20:24:06

กรี้ดดดดดดด ยอม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 22-01-2016 11:44:01

แต่งเลยๆๆๆ คิกคิก

เขินแทนเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 18 17/01/59 P.40 22.32 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 25-01-2016 18:30:43

ตอนที่ 19


   “เจ้าจะว่าอย่างไรล่ะ”

   “นายน้อย”

   ผมกับคังยูมองเห็นคนที่ส่งเสียงมาก่อนที่เขาจะปรากฏตัว คนที่เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดอะไรนั่นก็คือองครักษ์ส่วนตัวของคังยู

   ซองชิล
   และที่ตัวเล็กๆ ยืนหลบข้างหลังซองชิลอยู่ตรงนั้นก็คือ...พยองอัน

   เหยดดดดดดด ซองชิลแม่งจ๊าบ กำจัดพวกชุดดำได้และเดินเท้ามาที่นี่แน่ๆ นอกจากมันจะจ๊าบแล้ว (มึงใช้ศัพท์ที่มันอินเทรนด์กว่านี้ไม่ได้เหรอ) มันยังช่วยให้พยองอันรอดพ้นปลอดภัยอีกด้วย ผมรีบวิ่งเข้าไปดูพยองอันทันที เขายังอยู่ในชุดนักเรียนซองกยุนกวานจากการต้อนรับขบวนเสด็จองค์ชายรองเมื่อวาน และเขาก็มีผ้าพันแผลด้วย

   “เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าเจ็บมากหรือไม่” ผมรีบถาม
   “ข้าไม่เป็นไร” พยองอันตอบ “แล้วเจ้าล่ะ เหตุไฉนทำไมถึงตัดสินใจหนีออกมาจากเมืองหลวงแบบนี้ มีเรื่องอะไรที่ข้ายังไม่รู้บ้าง หรือว่าเจ้ากำลังถูกหมายหัว”

   มึงคือคนที่กำลังเจ็บตัวจริงดิ...ทำไมอยากรู้อะไรมากมายขนาดนั้นวะ

   “เรื่องนี้...” ผมเหลือบไปที่คังยูผู้ที่เป็นสาเหตุของทุกสิ่งอย่างในเวลานี้ พยองอันทำหน้าไม่เข้าใจ แต่แล้วคังยูก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา
   “เจ้าไปพักผ่อนที่เรือนก่อน ส่วนเรื่องที่เกิดอะไรขึ้น ข้าจะเป็นคนอธิบายให้เจ้าฟังเอง”

   พยองอันพยักหน้าเล็กน้อย ผมอาสาช่วยพยุงพยองอัน รู้สึกอุ่นใจเมื่อเห็นซองชิลมาอยู่ด้วย เจ้านั่นดูท่าทางเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคังยูแล้วกลับไม่แสดงท่าทีอ่อนแอหรือเหน็ดเหนื่อยให้เห็นเลย

   ชายชาติทหารดีจริงๆ

   “เจ้ามาแบบนี้แล้วบิดาของเจ้าล่ะจะว่าอย่างไร มารดาของเจ้าอีก พ่อบ้าน อะไรก็แล้วแต่...ยังไม่มีคนรู้เรื่องนี้ใช่ไหม”
   “ข้าไม่รู้ ข้ามาเพราะเป็นห่วงเจ้า” พยองอันตอบตรงๆ

   น่ารักสัดๆ...ผมส่งยิ้มให้เพื่อนก่อนที่จะพาตัวมันไปที่บ้าน ซึ่งจีซูกำลังทำกับข้าวอยู่พอดี

   ในที่สุดก็ครบองค์ประชุม (?) กันสักที ผมกับคนอื่นๆ ทั้ง 5 คนพากันนั่งอยู่บนแคร่ไม้ที่มีสำรับอาหารเล็กๆ ตั้งอยู่ ฝีมือการทำกับข้าวไม่ใช่ใครอื่นเลยครับ (ยิ้มภูมิใจ) พยองอันกับจีซูนั่นเอง...
   เดี๋ยว...อย่าเพิ่งเบ้ปากใส่ผมกันสิ นี่มันอาหารเกาหลีนะครับ ผมทำเป็นซะที่ไหนล่ะ อย่าว่าแต่อาหารเกาหลีเลย อาหารไทยที่บ้านบอกเลยว่าแค่เมนูสารพัดไข่ก็หรูแล้วสำหรับผม
   พยองอันมองไปรอบๆ ผมรู้ว่าเขาทั้งอยากรู้และก็งุนงงว่าทำไมพวกเรามาถึงจุดๆ นี้กันได้ ผมยังไม่อยากพูดอะไรออกไปมากมายเท่าไหร่

   ...เพราะผมกำลังหิวอยู่น่ะสิ

   ผมจับตะเกียบขึ้นมาใส่ปาก แทบจะกัดตะเกียบอยู่แล้ว นี่ต้องรอท่านประธาน (หมายถึงคังยู) เปิดการกินก่อน ไม่อย่างนั้นก็กินกันไม่ได้ นี่ผมเดาเอานะครับ เพราะทุกคนพากันนิ่งหมดเลย

   “กินได้เลย” คังยูเอ่ยขึ้น และเหมือนจะขำในสายตาลุ้นๆ ของผม

   ในที่สุดก็ถึงเวลาแห่งความสุข ผมกับคนอื่นๆ ทานอาหารกันอย่างเงียบเชียบ ไม่รู้ว่าต่างคนต่างคิดอะไรกันอยู่ ผมลองมองออกไปนอกรั้วบ้าน (รั้วเตี้ยนิดเดียว) เห็นชาวบ้านที่สัญจรกันไปมาพากันมาหยุดดูพวกเราอย่างสนอกสนใจ เหมือนพวกเราเป็นตัวประหลาดยังไงยังงั้น

   “เจ้าเข้าใจข้าหรือยังว่าทำไมข้าถึงรอเจ้านักหนา” จีซูพูดเบาๆ กับซองชิล “เมื่อคืนข้าต้องอกสั่นขวัญแขวนทั้งคืน”

   มีหรือที่ซองชิลมันจะตอบ มันก็กินเงียบๆ ของมันไปสิ...คังยูส่ายหน้าใส่จีซู ก่อนที่จะหันไปหาพยองอัน

   “ข้าพร้อมที่จะเล่าแล้ว แต่เจ้าต้องสัญญามาก่อนว่าเจ้าจะต้องไม่ตกใจจนเกินไป”

   พยองอันทำหน้างง “มีเหตุอันใดให้ต้องตกใจ สิ่งที่ข้าคิดก็มีเพียงแต่ว่าพวกเจ้าไม่อยากไปเรียนแต่อยากจะเที่ยวเล่น ในวันเวลาที่ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นรอคอยวันอภิเษกสมรสขององค์ชายรอง”

   ทุกคนเอาแต่เงียบไปหมด ยกเว้นผมที่ส่งเสียงเคี้ยวออกมาเป็นระยะๆ (เรื่องกินสำคัญที่สุดครับ)

   “พยองอัน” นัยน์ตาของคังยูแน่วแน่และกล้าแกร่งเฉกเช่นสายเลือดในตัวเขา “ข้าคือองค์ชายรองผู้นั้น”

   ตะเกียบในมือของพยองอันตก ตามด้วยพยองอันลุกขึ้นยืนและก็วิ่งไปจนสุดขอบรั้ว

   “จริงอย่างนั้นรึ!”

   มึงตกใจได้อย่างรัชดาลัยเธียเตอร์มาก (ตอนผมรู้ผมตกใจขนาดนี้มั้ยวะเนี่ย) 

   “ข้าบอกแล้วไงว่าห้ามเจ้าตกใจจนเกินไป”

   “ข้า...” พยองอันอ้าปากจะเถียง แต่เมื่อเจอสายตาที่ไม่ได้มาเล่นๆ ของจีซูกับซองชิล เขาก็เลยกล้ำกลืนเก็บคำพูดนั้นลงไปในคอ แถมยังเริ่มจะทำหน้าไม่ถูกมากขึ้นไปเรื่อยๆ “ยองวอน เรื่องนี้เจ้าก็รู้หรือ”

   เอิ่ม...กูกำลังเคี้ยวอยู่ มึงหางานมาให้กูจนได้ “ข้าเองก็เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นานมานี้”

   พยองอันก้มหน้าลงจากนั้นก่อนที่เขาจะนั่งลงไปคุกเข่าแทบพื้น ซองชิลที่ถูกคังยูสั่งด้วยสายตายื่นมือไปจับตัวพยองอันเอาไว้อย่างทันท่วงที

   อย่าเพิ่งเล่นใหญ่จนเกินไป...เพราะแถวนี้ชาวบ้านชาวช่องดูท่าทางอยากรู้อยากเห็นเสียเหลือเกิน

   การรับประทานข้าวในเช้าวันนั้น จบลงด้วยอาการตกใจของพยองอัน และก็การที่ชาวบ้านเข้ามาส่องดูไม่หยุดว่าพวกเราเป็นใคร มาจากไหน และต้องการอะไร

   ผมคิดว่าการที่พวกนี้หน้าตาดีมากๆ ต่างหาก ชาวบ้านเขาถึงสนใจ ไม่เกี่ยวกับการเป็นคนแปลกหน้าอะไรหรอก

   เรื่องนี้สร้างความตึงเครียดให้จีซูยิ่งนัก เขาเอาแต่ห่วงว่าจะมีคนจับตัวคังยูได้ ในขณะที่เจ้าตัวเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้กังวลอะไรในเรื่องนั้น ใช้ชีวิตอย่างปกติดี...

   ก็ขอให้มันปกติแบบนี้ต่อไปก็แล้วกัน...









   นอกจากการอยู่ชนบทจะไม่มีสิ่งล่อตาล่อใจแล้ว พวกเรายังต้องอยู่อย่างหวาดระแวงและเป็นเป้าสายตามากอีกด้วย

   เรื่องนี้สร้างความรำคาญและหงุดหงิดใจให้คังยูได้ตลอดทั้งวัน บางครั้งเขาก็ตะโกนใส่หน้าหญิงชาวบ้านแรกรุ่นที่มองมาที่เขาและก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดว่า “พวกเจ้าช่วยไปส่งเสียงน่ารำคาญแบบนั้นที่อื่น!” หรือไม่ก็ “หน้าตาข้าเหมือนเสือบนภูเขาหรือยังไง ทำไมเอาแต่จ้องมองกันอยู่ได้!”

   ก็มึงหล่อไง...ผมส่ายหน้าเบาๆ ทุกครั้งที่เห็นคังยูหัวเสียในเรื่องนี้ มันเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งและมากพอที่จะให้ซองชิลชักดาบเข้าออกอยู่ในฝักที่ห้อยข้างเอวของซองชิลทั้งวัน (องครักษ์หนุ่มผู้อยากจะกำจัดความน่าหงุดหงิดรำคาญใจในทุกๆ เรื่องขององค์ชาย...) แม้เรื่องนี้จะสร้างความน่าขบขัน แต่มันก็เป็นเพียงแค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น ตอนนี้กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อและก็น่าเอือมระอาอย่างที่สุด

   “ไม่มีอะไรให้ทำแล้วหรืออย่างไร” คังยูบ่นลอยๆ (แต่ให้ทุกคนได้ยิน)

   ตัดภาพมาที่พวกเรา จีซูกำลังอ่านหนังสือ (สมกับฉายาขงเบ้ง) ซองชิลกำลังทำความสะอาดอาวุธ (เงยหน้าขึ้นมองหน้าคังยูอย่างกระตือรือร้น) พยองอันทำท่าจะหลับและก็เอียงซบไหล่ผม และผมกำลังสังเกตสังกาแมลงตัวหนึ่งที่ตายอยู่บนแคร่ไม้และผมก็หยิบมันขึ้นมาดู

   สาระทั้งนั้นเลยที่กล่าวมา...

   “ไปเที่ยวในหมู่บ้านกันเถอะ”

   สิ้นเสียงของคังยู ทุกคนก็ตื่นจากอาการซึมๆ โดยอัตโนมัติ (ไอ้พวกเด็กจากเมืองหลวงเอ๊ย...) ทุกคนดูตื่นเต้นขึ้นมาแทบจะในทันที แม้กระทั่งพยองอันที่จะหลับอยู่แล้วก็ยังตื่นขึ้นมาอย่างกระฉับกระเฉง
   ในที่สุดพวกเราทุกคนทั้งหมดก็เดินทางไปภายในหมู่บ้าน ที่ๆ ผม คังยู และก็จีซูไปกันมาเมื่อวาน ทันทีที่ก้าวเท้าออกไปจากรั้วบ้าน ระหว่างทางก็มีชาวบ้านหลายคนจับจ้องมองมาที่เราไม่หยุดไม่หย่อน

   ผมจะไม่ว่าอะไรเลย ถ้าชาวบ้านเหล่านั้นเขาจะจ้องผมบ้าง...

   เหมือนกูเป็นเห็บและมาเกาะคนพวกนี้ยังไงยังงั้น ทุกคนดูจับจ้องไปที่ยักษ์สามตัวและก็คุณชายสุดหน่อมแน้มอย่างพยองอัน ทุกคนมองข้ามผมกันหมดเลย!

   หรือกูเตี้ยจนเขามองไม่เห็นกันหว่า...

   คังยูตอกย้ำความคิดผมด้วยการเดินผ่านผมไปและก็ใช้มือใหญ่ๆ ของเขากดหัวผมลงเบาๆ ไอ้บ้านี่

   “ตรงนั้นมีเรื่องอะไรกัน”

   ผู้สูงศักดิ์มองดู ‘เกาหลีมุง’ ขนาดหลายสิบคน ทุกคนส่งเสียงเอะอะโวยวายแต่ทว่าดูสนุกสนานไม่เบา ท่าทางพวกเราจะมาทันดูการละเล่นอะไรบางอย่าง

   ไทยอย่างผมก็อยากที่จะไปดูน่ะสิครับ ผมรีบวิ่งแจ้นเข้าไปดูใกล้ๆ ลำบากทุกคนที่จะต้องคอยวิ่งตามผมมา

   อา...เขาเล่นมวยปล้ำกันอยู่...ใครออกนอกเขตวงกลมคนนั้นแพ้ กติกาง่ายๆ ผมก็อยากดูเอามันส์อยู่นะครับ ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าผู้เข้าแข่งขันที่กำลังแข่งตอนนี้หนึ่งในสองนั้นเป็นหัวโจกอันธพาลกลุ่มเมื่อเช้านี้

   หันหลังกลับแทบไม่ทัน มันดันเห็นตัวผมก่อน...

   มันเพิ่งชนะเจ้าอ้วนแต่บึกบึนไป มันยิ้มแสยะส่งให้ผม แต่ทว่ามันกลับสนใจคนข้างๆ ผมมากกว่าตัวผมเองซะอีก

   คังยู...โดนท้าแล้ว

   “ไง เจ้าหน้าใหม่”

   ถ้ามันรู้ว่าคนที่มันกำลังพูดด้วยเป็นใคร อยากจะรู้จริงๆ ว่ามันจะกล้าทำหน้ายั่วยวนกวนเกิบชาวบ้านชาวช่องเขาแบบนี้มั้ย
   คังยูไม่พูดอะไร เขาตวัดสายตามองอีกฝ่ายด้วยท่าทีหยิ่งผยองและไม่กลัวเกรง ข้างๆ เขาก็คือซองชิลเจ้าเก่าที่พยายามจะเอาตัวเข้ามาขวาง

   แม่งห่วงเจ้านายมากกว่าตัวเองอีกมั้งน่ะ...

   ผมกระตุกมือคังยูไม่ให้เขาเข้าไปยุ่ง การที่จะไปเล่นการละเล่นแบบนั้นมันเด่นเสียยิ่งกว่าเด่นอีก หากเขาก้าวออกไปแค่ก้าวเดียว ผมเชื่อว่าผู้ตรวจการที่อยู่บนป้อมสูง (ตรงโน้น) ต้องมองเห็นเขาแน่ๆ
   แน่นอนว่าคังยูไม่สนใจห่าอะไรผมเลย...ไอ้สัดเอ๊ย มันเดินออกมาบังตัวผมจนมิด และก็ทำท่าจะก้าวเท้าออกไปสู่สังเวียน
 
   “ข้าอยากจะรู้นักว่าเวลาเจ้าไม่มีอาวุธ เจ้าจะเก่งมากสักแค่ไหน”

   “ก็ลองดูสิ”

   “คังยู” ผมพูดปรามเขา “ถ้าเจ้าก้าวเอาไปล่ะก็ รับรองว่าจบเห่แน่ อย่าลืมสิว่าเจ้าเป็นใคร”

   “ข้าไม่ชอบให้ใครมาท้าทายข้า”

   อย่าเพิ่งเอาเรื่องศักดิ์ศรีมาพูดกันได้มั้ย...มันแดกไม่ได้ (เดี๋ยวนะ...) “แต่ว่า...”

   “ไม่มีใครรู้หรอกน่า”

   ผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะ คังยูปล่อยมือผมและทำท่าจะก้าวเท้าเดินเข้าไป ผมพยายามคิดแล้วคิดอีกว่าผมควรจะทำยังไงเขาถึงไม่ก้าวออกไป ในที่สุดผมก็รู้วิธี

   แกล้งเป็นลมแม่งเลย

    “ยองวอน!” พยองอันเหยื่อคนที่หนึ่งติดกับผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาส่งเสียงดังอย่างตกใจพร้อมๆ กับจับตัวผม “เป็นอะไรไป”

   เป็นลมไง...น่าอายชิบหายแต่ก็ต้องยอมอาย เพื่อความปลอดภัยของไอ้จอมดื้ออย่างคังยู

   ร่างสูงหันขวับกลับมา แต่พอถึงตอนนั้นแม่งก็หันหัวเรือกลับไปทันแล้วเพราะมันแล่นออกไปแล้ว ผมส่งเสียงขัดใจในขณะที่พยองอันพาผมไปนั่งอยู่ที่ศาลาแห่งหนึ่ง

   กูลงทุนแอ็คติ้งขนาดนี้ เสือกไม่ได้ผล...

   “เจ้าเป็นอะไรมากหรือไม่...ไหวหรือไม่”
   “ข้าไม่เป็นไร...”
   “มีน้ำชาอุ่นอยู่ทางด้านโน้น ข้าจะไปนำมาให้เจ้าดื่มนะ”

   พระเจ้า...นี่มันเพื่อนหรือแม่กันวะเนี่ย ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรเลย พยองอันก็ก้าวเท้าออกไปแล้ว จากศาลาผมมองเห็นแต่ ‘เกาหลีมุง’ ไม่เห็นคังยูตอนต่อสู้เลย เสียงตะโกนเชียร์ดังลั่น ท่าทางจะสนุกสนานเอามากๆ

   เฮ้อ...หวังว่าจะไม่เป็นอะไรอย่างที่คังยูมันพูดไว้จริงๆ

   ผมหันซ้ายหันขวา ป้ายประกาศที่ติดอยู่ที่เสาทำเอาผมหยุดชะงักและก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว เป็นรูปของคังยู ผม ซองชิล จีซู และก็พยองอัน บอกว่าทางการกำลังต้องการตัวบุคคลเหล่านี้

   ผมกำลังจะตกใจอยู่แล้ว แต่ความโกรธมันมีมากกว่า วาดก็วาดได้อย่างโคตรไม่เหมือน ดูหน้าผมสิ ดูไม่ได้เลย ประกาศพวกนี้จะติดไปกี่เมืองก็ไม่รู้ แม่งโคตรไม่ยุติธรรมสำหรับผมเลย...

   ไม่นานนักจู่ๆ ผมก็ถูกจับไป คนร้ายใช้มือใหญ่ๆ ของมันปิดปากผมเอาไว้ขณะที่เอาตัวผมไปอย่างเงียบๆ แน่นอนว่าผมดิ้นพล่าน พยายามดิ้นให้หลุดจากมือของมัน แต่แล้วก็ไม่หลุด โดนมันจับไปได้อยู่ดี

   ซวยจริงๆ เกิดมาเตี้ยแล้วยังจะเกิดมาซวยอีก

   ผมไม่อยากกลายเป็นภาระของคังยู

   ทันทีที่ใครคนนั้นปล่อยผม ผมก็ร้องตะโกนออกมาสุดเสียง “ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก”

   “ชู่ว!!” อีกฝ่ายเอามือมาจุ๊ปากเอาไว้ ที่แท้ก็เป็นไอ้กล้วยเวอร์ชั่นผู้ตรวจการแผ่นดิน ผมอ้าปากค้าง ก่อนที่จะทำหน้าโล่งอก ไอ้กล้วยลากผมมายังที่ๆ มีกระสอบข้าวสารเต็มไปหมด

   “เชี่ยกล้วย เล่นห่าอะไรเนี่ย!” ผมร้องออกมาทันที

   แน่นอนว่ามันทำหน้าไม่เข้าใจ “ยองวอน...”

   “จับข้ามาทำไม” ผมปรับภาษาของตัวเอง

   “ข้ามีเรื่องจะต้องพูดกับเจ้า” กล้วยทำหน้าซีเรียสกว่าที่ผมคิด ผมมองเครื่องแบบของมัน สลับกับมองสภาพตัวเองที่แต่งตัวแกล้งเป็นชาวบ้านและผมยังเป็นคนที่ทางการกำลังต้องการตัวอีก

   “ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดเรื่องอะไร”

   “คำสั่งด่วนเพิ่งมาถึงวันนี้ และทางราชสำนักนั้นจริงจังกับเรื่องนี้มาก”

   ไม่จริงจังก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว... “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับข้า เจ้าก็รู้นี่ คนที่ข้ามาด้วยนั้น...”

   “ข้ารู้ๆ” กล้วยทำหน้าลำบากใจ “แต่เจ้าก็เป็นสหายของเขา อย่างน้อยเจ้าก็ควรจะช่วยเกลี้ยกล่อม...”

   ผมจำได้ว่าผมเกลี้ยกล่อมคังยูมาตั้งแต่ตอนที่อยู่เมืองหลวงเรื่องการแต่งงานแล้ว จนมาถึงวันนี้มีหรือที่คังยูมันจะเชื่อฟังผม

   “เขาไม่อยากแต่งงาน”

   “เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของพระองค์แล้ว ไม่ใช่เรื่องของเจ้า” กล้วยทำหน้าห่วงใยผม “เจ้ารีบพาเขากลับไป โทษของเจ้าจากหนักจะได้เป็นเบา เจ้ารู้อยู่ใช่หรือไม่ว่าถ้าเจ้ากลับไปที่เมืองหลวงจะมีการลงโทษรอเจ้าอยู่ไม่มากก็น้อย”

   “ข้า...”

   “แม้กระทั่งองค์ชายก็ยังมีโทษ” กล้วยพูดต่อไป “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากับสหายพากันคิดอะไรกันอยู่ มันไม่ใช่แค่การหนีเที่ยวธรรมดา แต่มันคือการหนีงานสมรสพระราชทาน”

   ยิ่งฟังผมก็ยิ่งปวดหัวตึบๆ ผมไม่สามารถรวบรวมคำพูดและถ่ายทอดมันออกมาได้อย่างดีๆ ในเวลานี้ได้

   “เชื่อข้า...เกลี้ยกล่อมพระองค์...ให้พระองค์เดินทางกลับไป”

   “ข้าเคยทำแล้ว ข้าเคยทำแล้วจริงๆ” ผมพูดตามความจริง “แต่องค์ชายไม่ยอม จะให้ข้าทำยังไง”

   “เจ้าพยายามอย่างแน่แท้แล้วหรือเปล่า”

   “...”

   “หรือเจ้าแค่พูดไปส่งๆ เท่านั้น”

   “ย้า!” ผมทำเสียงไม่พอใจ “เรื่องภายในราชสำนักมีหรือที่ข้าอยากจะยุ่ง”

   “ตอนนี้เจ้าก้าวเท้าเข้ามายุ่งเต็มๆ แล้วยองวอน และมีแต่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่แก้ไขมันได้”

   “...”

   “วันนี้ข้าจะปล่อยองค์ชายกับพวกเจ้าไป...และถ้าวันรุ่งพรุ่งนี้พวกเจ้ายังอยู่ที่นี่ ไม่ยอมกลับเมืองหลวง ข้าจำเป็นต้องใช้กำลังในการเข้าไปจับตัว”

   “...”

   “ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นสหายของข้ามาตั้งแต่เด็กก็ตาม ยองวอน”








   ปวดหัวแท้...   

   ผมเอามือนวดขมับตัวเอง จากที่ทำเป็นป่วยตอนนี้แทบจะป่วยจริงเข้าให้แล้ว ผมกลับมาที่ศาลาทันเวลาที่พยองอันไปหาน้ำชาได้พอดี จึงไม่มีใครสงสัยว่าผมหายไปไหน คังยูเอาแต่พูดกับซองชิลเรื่องการต่อสู้อยากออกรส เพราะเขาได้รับชัยชนะมาและดูท่าทางภูมิอกภูมิใจกับมันมากๆ

   ผมไม่มีโอกาสพูดคุยเรื่องนี้กับคังยูเลย พวกเรามัวแต่หากิจกรรมทำตลอดทั้งบ่ายจนถึงพลบค่ำ หลังจากนั้นก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารที่รู้สูตรบ้างไม่รู้สูตรบ้าง พวกผู้ตรวจการรายล้อมบ้านของเราเต็มไปหมด ทำตัวเนียนๆ เหมือนเป็นชาวบ้านธรรมดาๆ แต่ผมรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่ เรื่องนี้ซองชิลเองก็เริ่มสังเกตเห็นเหมือนกัน

   ผมจะพูดกับคังยูยังไงดีล่ะเนี่ย...

   “เฮ้อออออออ” ผมถอนหายใจยาวเหยียดจนทำให้คนทั้งสี่หันมามองเป็นตาเดียวกัน ผมกระพริบตาปริบๆ เมื่อตกเป็นเป้าสายตา “มีอะไรหรือ”

   “เจ้าเป็นอะไรหรือยองวอน ทำไมเอาแต่ใจลอย” จีซูตั้งข้อสังเกต

   “อาจจะกำลังไม่สบายอยู่” อันนี้คังยูพูดเอง

   “ไม่สบาย ต้องใจลอยด้วยหรือ” จีซูสวน

   เมื่อเห็นสายตาของคังยู จีซูก็หุบปากฉับ ผู้มีอำนาจสูงสุดหันมามองผม ก่อนที่จะถาม “ตกลงเจ้าเป็นอะไรยองวอน หากไม่สบาย เมื่อทานอาหารเสร็จแล้วเจ้าก็ควรจะไปนอนหลับพักผ่อน”

   ผมอยากจะพูดออกไปตรงๆ ชะมัด นี่ถ้าเป็นเพื่อนอยู่ที่กรุงเทพ ฯ ล่ะก็ป่านนี้ผมคงเอ่ยปรึกษาไปแล้ว แต่นี่มีทั้งองค์ชายหนึ่งคน องครักษ์หนึ่งคน คุณชายผู้ชาญฉลาดหนึ่งคน และก็คุณชายสุดหน่อมแน้มอีกหนึ่งคน

   โดยเฉพาะองค์ชายนี่แหละ ทำเอาคำพูดของผมต้องอยู่ที่คอหมด ออกมาไม่ได้สักที

   ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ...

   “ยองวอน” จีซูพูดอีกครั้ง “เจ้าไม่ได้ถ่ายหนักเมื่อเช้าหรือ”

   หวะ ว่าไงนะ...

   “ต้องใช่แน่ๆ” จีซูพูดเองเออเอง “เขาคงจะอึดอัดน่าดู”

   อึดอัดบ้าอะไรวะ แค่ไม่ได้ขี้เนี่ยนะ มันไม่ใช่เรื่องนั้นว้อยยยยย!

   “พวกเจ้าตั้งใจฟังกันดีๆ เจ้าก็ด้วย” ผมเน้นไปที่คังยูที่เริ่มขมวดคิ้วน้อยๆ “ทางการรู้แล้วว่าเราอยู่ที่นี่”

   ...เงียบกันไปหมด...เงียบจนได้ยินเสียงลมพัด

   “ถ้าพวกเราไม่กลับเมืองหลวงก่อนวันรุ่งพรุ่งนี้ เขาจะเข้ามาจับตัวพวกเรา...” ผมกลืนน้ำลาย “...แบบใช้กำลัง”

   ทุกคนหันไปมองผู้มีอำนาจทันทีที่สิ้นเสียงของผม

   “เจ้ารู้ได้อย่างไร...”

   “เจ้าจำผู้ตรวจการที่เจออยู่ที่บ้านข้าได้หรือไม่...”

   คังยูไม่ได้คิดอะไรเลย “จำไม่ได้”

   อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผาก “คนนั้นคือสหายข้า และเขาก็คือหัวหน้าผู้ตรวจการของหมู่บ้านนี้ ระหว่างนี้เจ้ากำลังสนุกกับมวยปล้ำ เขามาพูดคุยกับข้าเรื่องนี้ นี่คือสาเหตุที่ข้าเอาแต่ใจลอยตลอด เพราะข้าเอาแต่คิดว่าจะบอกพวกเจ้าอย่างไรดี”

   โอยยย ทันทีที่พูดออกไปก็รู้สึกโล่ง โล่งมากมายเหลือเกิน
   ตอนนี้ความหนักใจทั้งหมดเทลงไปที่คังยูเพียงคนเดียว ทุกการกระทำและการตัดสินใจขึ้นอยู่กับเขา

   “สิ่งที่เหมือนกันก็คือไม่ว่าพวกเราจะกลับไปเมืองหลวงหรือหนีออกไปจากหมู่บ้านนี้และก็ไปหมู่บ้านอื่น...พวกเราก็ได้รับโทษเหมือนกัน” จีซูครุ่นคิด “นายน้อยมีความเห็นว่าอย่างไร”

   “นี่คือชีวิตของพวกเจ้า พวกเจ้าต้องตัดสินใจ หากอยากกลับไป ก็ขอให้ใช้โอกาสนี้ หากอยากไปต่อ ก็ขอให้ใช้โอกาสนี้เช่นเดียวกัน” คังยูพูดอย่างไม่มีสะดุดอะไรเลย “ส่วนตัวข้า...ข้าไม่อยากจะกลับไปอีกแล้ว”

   ดื้อชิบหาย...ไม่อยากแต่งก็คือไม่แต่ง หนีออกมาแม่งเลย นี่คือสไตล์คังยูอปป้า

   ซองชิลวางดาบลงข้างๆ คังยู ดูก็รู้ว่าคังยูจะพาไปตายมันก็ไป (กูอยากมีลูกน้องแบบนี้จริงๆ ) จีซูยักไหล่ (เขาเป็นทีมคังยูมาตั้งแต่ต้นคงไม่ย้ายทีมง่ายๆ ) ทุกคนย้ายสายตามองไปที่พยองอัน ผู้ซึ่งย้ายสายตามามองผมทันทีว่าผมจะเอายังไง อ้าวมึง...ชีวิตมึงมั้ยเนี่ย ทำไมต้องมาขึ้นอยู่กับกูด้วยเนี่ย

   ทุกคนรอคอยคำตอบของผม...คังยูดูลุ้นมากมายเลยทีเดียวเมื่อเทียบกับคนอื่น

   “เจ้าจะกลับไปก็ได้นะ...ในเมื่อเพื่อนเจ้าลงทุนเตือนเจ้าก่อนขนาดนี้แล้ว”

   ทำไมได้ยินเสียงเหมือนจะประชดนิดๆ ออกมาจากปากของคังยูวะ...

   หากถามยองวอน...มันคงไปทุกที่ที่คังยูไป

   แต่หากถามจูเนียร์ ซึ่งก็คือผม...ผมก็คงจะไปทุกที่ที่คังยูไปเช่นเดียวกัน

   ชีวิตของผมไม่ได้ขึ้นอยู่กับผมตั้งแต่ผมตัดสินใจขึ้นเกี้ยวขององค์ชายรองมาล่าสัตว์แล้วล่ะ...

   “ไปไหนไปกัน...” ผมตอบได้แค่นั้น

   “ถ้าเช่นนั้นล่ะก็...” จีซูค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “...ให้เวลาสักครู่เพื่อไปเก็บข้าวของ แล้วก็รีบออกไปจากที่นี่กัน!”

   “องค์ชาย!”

   ไอ้สาดดดดดดด ยังไม่ทันที่พวกกูจะหนีพวกมึงก็มาล้อมพวกกูเอาไว้แล้วเหรออออออ

   ผู้ตรวจการหลายสิบนายล้อมหน้าล้อมหลังบ้านหลังเล็กๆ หลังนี้เต็มไปหมด ผู้นำทีมก็คือไอ้กล้วย ผู้ที่ทำให้ผมโกรธมากที่มันตัดสินใจมาจับวันนี้แทนที่จะมาจับในวันพรุ่งนี้อย่างที่มันบอก

   ฟัX ยู สหาย

   “โปรดยอมให้เราพาพระองค์กลับเมืองหลวงดีๆ ด้วยเถิดพะย่ะค่ะ”

   กล้วยกล่าวอย่างนอบน้อม ในขณะที่คังยูนั้นคว้าปลายคันศรธนูออกมาเล็งเป็นที่เรียบร้อย



   “เห็นทีจะยาก...”



   “...”




   “กระต่ายน้อยบอกว่าจะหนี...ก็ต้องพาหนี”



   ดูมันพูดสิ ไอ้นี่หนิ!!!!!!!!!!


   เรื่องนี้อาจจะต้องกลับเข้าสู่ช่วงบู๊อีกครั้งหนึ่ง...





        จูเนียร์ จารุวัฒน์ จากไทยแลนด์ ขอรายงาน ณ ดินแดนโชซอนโบราณ







TBC*







เคยมีโหมดซีเรียสกับเขามั้ยเนี่ยนังจะอู๋...

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-01-2016 18:49:01

 :z13:
--------------------
ทำไมรีบจับจังฟะ จะรอดกันมั้ยล่ะเนี่ย :z3:
สู้ๆ นะทุกคนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-01-2016 19:15:27

เอ้าเชี่ยกล้วยทำไมทำงี้แต่ก็เข้าใจนะว่าแต่เตือนช้าไปป่าว. ไม่ให้มีเวลาหนีเลยอ้ะ

ขอบคุณค่ะ บู๊คราวนี้จะเป็นไงเนี่ยเป็นห่วงจัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: thepopper ที่ 25-01-2016 19:18:35

 :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 25-01-2016 19:19:43

ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟิน

น้องจู กะ เจ้าชาย

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-01-2016 19:24:32

จารุวัฒน์กะคังยู 

เราจะหนีไปด้วยกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hpimmc ที่ 25-01-2016 19:26:30

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

นังจูเนียร์ ช่วยแสดงถึงความกลัวหน่อยได้ไหมมมม
แล้วอิกล้วยยย ทำไมคำพูดไม่เป็นคำพูดดดดดดดด
 :angry2: :angry2: :angry2:


เอาใจช่วยนะทู้กคนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-01-2016 19:35:34

ไปไหนไปกัน เอ้า!!!!!  สู้ สู้!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-01-2016 19:36:09

ไอ้กล้วยนี่อะไร พระอาทิตย์ตกเร็วแล้วกะเวลาผิดเหรอ รีบไปนะ  :beat:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bonusbobobo ที่ 25-01-2016 19:37:30

กร๊ากกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-01-2016 19:37:48

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-01-2016 19:45:06

จะโดนจับได้มั้ยเนี่ย เอาใจช่วยให้ฝ่าดงทหารหนีไปได้นะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 25-01-2016 19:46:58

อีกล้วยยยยยย  o22

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nekodollzz ที่ 25-01-2016 19:55:21

คือ ทุกคนลงความเห็นว่าเพื่อนจูเนียร์ชื่อเชี่ยกล้วยอ่ะ มันไม่ได้ชื่อกล้วย มันชื่อเชี่ยกล้วยยย 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 25-01-2016 20:37:38

ลุ้จให้หนีจนมือสั่นกึกๆ จะหนีรอดมั้ยยยย จู๋เหี่ยยย โอ้ยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 25-01-2016 20:50:07

ไปไหนไปกัน
จะทันได้หนีไปมั๊ย
กล้วยจะว่าอย่างไร
คงต้องรอตอนต่อไป
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 25-01-2016 21:02:33

กล้วยหลงลืมเวลาหรือเปล่า หรือกลับไปนอนมโนและคิดว่าเช้าแล้วเลยรีบมาจับเนี่ย :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 25-01-2016 21:08:16

จะเป็นยังไงล่ะเนี้ย
ถ้าจะหนีก็ต้องหนีตลอด กลับไปเคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อยเถอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 25-01-2016 21:19:22

เอ๊ะอ้อ เกิดอะไรขึ้น แล้วเมื่อไหร่ชีวิตคังยูกับจูเนียร์จะสงบสุขสักทีเล่า  o22

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 25-01-2016 21:50:57

น้องจูยังแอบฮา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 25-01-2016 22:17:58

55555 สู้ๆๆๆๆๆปายด้วยกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 26-01-2016 00:24:10

เหมือนหนีตามกันจริงๆเลย คุณกล้วยก็มาไวไปนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-01-2016 00:38:25

หนีอีกแล้ววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 26-01-2016 01:11:25

บู้แล้วก็หนีอีกสินะ ผ่านไปได้ด้วยดีด้วยเถอะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 26-01-2016 03:06:08

เห็นแนวเรื่องแล้ว...มีแววว่าจะไม่จบแค่ชาตินี้สินะ จูเนียร์อาจได้กลับยุคสมัยตัวเองทและคังยูอาจจะเป็นใครก็ได้
เดาล้วนๆ 555
ตอนนี้หนี เอ้า! ไปไหนไปกัน
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 26-01-2016 05:06:05

สงสารขงเบ้งจัง...ไม่มีคู่  :hao7: :hao7:[/color]

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 26-01-2016 06:52:45

เมื่อไหร่จะได้สวีทกันนนนน
ช่วงบู๊มากอีกแล้ววว

จะชนะมั้ยนิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-01-2016 10:18:21

อุปสรรคเยอะเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 26-01-2016 10:35:23

จอให้รอดทั้งหมด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 26-01-2016 10:56:44

สุดท้ายก็คงหนีกันไม่รอดแน่ๆ คงต้องไปเผชิญหน้ากับปัญหาที่วังหลวง แต่เชื่อว่าองค์ราชาคงเข้าข้างคังยูแน่นอน :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 26-01-2016 17:25:59

ตื่นเต้นๆๆๆ จะเกิดไรขึ้นต่อน้าาาา รอตอนต่อไปนะคะ
ปล. ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ทั้งลมทั้งฝนทั้งหนาว ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 26-01-2016 17:31:36

น่ารักกกกกกก ตอนนี้องค์ชายออกตัวว่าน้องจูเป็นกระตุ่ยขององค์ชายด้วย
แต่ว่าจะรอดไปยังไงละเนี่ย? กล้วยแกเป็นเพื่อนน้องจูจริงปะเนี่ย? จะรรอดมั้ย? :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Nattiz ที่ 26-01-2016 20:43:55

ป้ายหยกอยู่ที่ไหนค่ะะะะะะ เฮือกกกกกกกกก :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-01-2016 21:48:52

ตอนที่ 20

   





        บอกเลยว่าพี่จูเนียร์เนี่ยไม่ถนัดหรอกนะบู๊เนี่ย...

   ผมส่งสายตาตื่นๆ ไปหาผู้ตรวจการมากกว่าสิบที่ไม่ได้แตกต่างอะไรจากตำรวจในยุคสมัยปัจจุบันเลยแม้แต่น้อย รู้สึกผิดไปหมด เหมือนเมาแล้วขับ เหมือนหนีภาษี เหมือนทำทุจริตคอรัปชั่น ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรเหล่านั้นเลย แต่รู้สึกผิดและก็กลัวความผิดประมาณนั้นเลยน่ะครับ

   หลังจากที่คังยูบอกอย่างมั่นใจว่าการหนีนั้นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผม (กูอยากจะเฉ่งมึงในเรื่องนี้เหลือเกิน แต่เอาไว้ทีหลังเถอะ) มันก็ง้างคันธนูเล็งไปที่อกไอ้กล้วยอย่างไม่กลัวเกรง (เออ...แล้วมันจะกลัวอะไรล่ะ) ไอ้กล้วยทำหน้าหนักใจ ในขณะที่คนอื่นที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของมันเริ่มจะทำตัวไม่ถูกว่าควรทำตัวยังไง

   คำว่าองค์ชายรองนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเข้ามารุมจับง่ายๆ เหมือนคนร้ายทั่วไป

   แต่ผมขอมีบทหน่อยเถอะ...ผมหันหน้าไปทางไอ้กล้วยและก็ด่ามันอย่างรวดเร็ว

   “เจ้าผิดคำพูด!”

   จริงๆ แล้วอยากจะพูดเหลือเกินว่า ไอ้สัด...มึงโกหกกูนี่หว่า พ่องตาย แม่งเอ๊ย!!!!!!!

   ซึ่งถ้าพูดไปแม่งก็ไม่เข้าใจ...ก็เลยพูดออกไปได้แค่นั้น จะว่าไปผมก็เพิ่งเห็นข้อดีของภาษาไทยนะเนี่ย เวลาที่เราหงุดหงิดมากๆ แล้วคำหยาบมันเข้ากับอารมณ์เราได้ดีมากกว่าคำว่า ‘เจ้าผิดคำพูด’ ตั้งเยอะ

   กลับมาที่ปัจจุบัน...

   “ข้าขอโทษ...ยองวอน”
   “ไม่ยกโทษให้” ผมตอบทันควัน
   “อย่าไปเสวนาอะไรกับมันให้มากได้หรือไม่” คังยูหันมาด่า

   อ้าวกรรม...กูผิดตรงไหนเนี่ย...เชิญองค์ชายมีบทต่อเลย บทกูคงจะหมดเท่านี้นี่แหละ

   “องค์ชาย กระหม่อมไม่อยากให้เรื่องต้องยุ่งยากไปมากกว่านี้ ได้โปรดกลับไปแต่โดยดีด้วยเถิดพะย่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็สหายของพระองค์จะโดนโทษหนักกว่าเดิม”

   เชี่ยกล้วย มึงไปเรียนวิธีประนีประนอมมาจากไหนวะ ตอนมึงเรียนกับกูมึงกากมากในเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ...

   “เจ้าจะพูดอีกสิบครั้งก็ได้ ข้าก็จะขอตอบตามเดิม”

   “...”

   “อยากจะรู้นัก หากเจ้าโดนบังคับให้แต่งงาน เจ้าจะยังแต่งงานหรือเปล่า”

   ไอ้คังยูก็เก่งไม่ใช่เล่น...ใช้วิธีถามกลับเพื่อให้อีกฝ่ายใจอ่อนทีละนิดๆ ไม่เบาเลยทีเดียว

   “องค์ชาย” กล้วยยังคงมีท่าทีลำบากใจอยู่ “ได้โปรดเถิดพะย่ะค่ะ ตอนนี้ในวังกำลังวุ่น แม้กระทั่งองค์จักรพรรดิเองก็กำลังไม่สบายพระทัย”

   คันธนูที่คังยูง้างค้างไว้อยู่สั่นระริก...

   “พระสนมเองก็เหมือนกัน”

   “ข้าไม่กลับ”

   ฟิ้ววววววว...ลูกธนูลอยไปข้างหน้า ผมอ้าปากค้างรอไว้แล้ว คังยูเล่นจริงเจ็บจริงเหรอวะ ผมมองตามลูกศรไปจากนั้นก็ต้องโล่งอกเมื่อเห็นลูกศรลอยข้ามพวกผู้ตรวจการไปไกล แทนที่จะทำร้ายผู้ตรวจการ

   โล่งใจได้ไม่กี่นาที ธนูระลอกใหม่ลอยเข้ามาหาตัวผู้ตรวจการทุกคน คังยูทำหน้างงในขณะที่ผู้ตรวจการหลายคนโดนสอยร่วงไปทีละคนๆ

   มีมือที่สาม!

   “นี่มัน…”

   “องค์ชาย อันตรายพะย่ะค่ะ!” กล้วยหันหลังกลับ กลายเป็นว่าพวกผู้ตรวจการทั้งหมดต้องมาคุ้มกันคังยูแทนที่จะมาจับ

   กูปวดหัวรอไว้เลย...นี่มันบู๊เสียยิ่งกว่าบู๊ คังยูดึงผมให้หลบข้างหลังเขา ในขณะที่พวกผู้ตรวจการและพวกเรากำลังถูกรุมล้อมจากพวกชายชุดดำที่ปิดไปทั้งตัวโผล่มาแค่ดวงตา

   คราวนี้ผมว่าน่ากลัวเสียยิ่งกว่าผู้ตรวจการทั้งหมดรวมกัน

   พวกมันหมายเอาชีวิตองค์ชายรอง...

   “ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะขอรับนายน้อย” จีซูรีบพูด “พวกมันมีมากกว่าเรา”

   “คุ้มกันองค์ชาย!” กล้วยตะโกนสั่งผู้ตรวจการ ก่อนที่จะหันมาหาคังยู “ข้างหลังบ้าน...กระหม่อมคิดว่าน่าจะมีทางหนี”

   “เจ้าจะปล่อยข้าให้หนีไปงั้นรึ”

   กล้วยกระพริบตาปริบๆ “ก็แค่ตอนนี้เท่านั้นพะย่ะค่ะ”

   ในเมื่อมีมือที่สามที่แต่ละฝ่ายต่างก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ทุกฝ่ายเลยตัดสินใจว่าเอาความปลอดภัยของคังยูเป็นหลัก เมื่อตกลงกับกล้วยเรียบร้อยแล้ว พวกเราทั้งห้าคนก็พากันหนีออกจากทางด้านหลังของบ้าน โดยมีผู้ตรวจการคอยคุ้มกันให้ตลอดทาง

   “นี่มันมากกว่าที่ข้าคิดไว้” จีซูเอาแต่บ่นในเรื่องนี้ “ถ้าเราหนีพวกชุดดำพ้น...เรายังจะต้องหนีพวกผู้ตรวจการพวกนี้อีกทีหนึ่ง”

   “ไม่เห็นจะมีอะไรยาก ก็แค่ต้องวิ่ง” คังยูตอบมึนๆ

   กูยอมใจตัวเอกในเรื่องนี้เลย...กูยอมใจจริงๆ

   “พวกนั้น...คุ้นๆ นะขอรับ” ซองชิลที่เงียบไปทั้งวันเพิ่งจะเอ่ยปากออกมาเป็นครั้งแรก “เสื้อผ้า อาวุธที่ใช้ วิทยายุทธ์ ท่าทางเหมือนพวกที่ข้ากับพยองอันเจอที่กลางทางก่อนมาหานายน้อย”

   “เหมือนกับพวกที่จับข้าก่อนที่จะเจอพวกเจ้าด้วย...” พยองอันกล่าวเสริม

   ทุกคนมองหน้ากัน...เหมือนกำลังคิดอะไรเหมือนๆ กัน...ที่ผมตามไม่ทัน

   มึงช่วยอธิบายหน่อยสิ มันหมายความว่ายังไง

   “ไม่มีทาง” คังยูพูดเสียงแข็ง ขณะช่วยฉุดผมให้ก้าวเท้าให้ไวเท่าเขา ดูความยาวของขามึงกับขากูดิ โธ่ “ท่านพี่ไม่มีทางทำเช่นนั้น”

   ผมคิดว่าผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวอะไรบางอย่างได้แล้วล่ะ (ช้าแต่ชัวร์นะครับเออ...) พวกมือที่สามที่โผล่มา อาจเป็นพวกขององค์ชายใหญ่

   ขนลุกแป๊บ...

   การแก่งแย่งชิงอำนาจในราชสำนัก...ผมเริ่มประวัติศาสตร์ข้อนี้ไปได้อย่างไร

   คนที่เครียดที่สุดคือคังยู ผู้ที่ไม่ยอมรับแน่ๆ ว่าพี่ชายต่างมารดาของตนจะทำเรื่องแบบนี้

   เอาเป็นว่าตอนนี้เอาตัวให้รอดจากพวกชุดดำก่อนก็แล้วกัน (นี่กูกำลังอยู่ในการ์ตูนเรื่องโคนันอยู่หรือเปล่าวะ) พวกมันแม่งมีเยอะจนเหมือนผุดขึ้นมาจากดอกเห็ดยังไงยังงั้น ผมเริ่มเครียดแทนคังยูแล้วนะเนี่ย เหมือนมันไปสร้างศัตรูเอาไว้มาตั้งแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้

   วิ่ง วิ่งเท่านั้น วิ่งแล้วรวย...

   ไม่ใช่แล้ว คือผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ในเมื่อพวกเราวิ่งแบบสุดชีวิต วิ่งแบบหมดคราบนักเรียนขุนนางซองกยุนกวาน วิ่งแบบเหมือนไม่มีเท้า เหมือนกำลังลอยตัวอยู่ ผมเพิ่งเข้าใจคำว่าหนีหัวซุกหัวซุนเป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะผมกำลังประสบพบเจอมันอยู่

   เหมือนกูใช้ชีวิตได้คุ้มสัดๆ...

   คังยูเหลือบมองไปที่ซองชิลผู้ที่พยักหน้าอย่างรู้กันดี (ส่งซิกในแบบที่ผมไม่เข้าใจ) ซองชิลชะงักฝีเท้าและก็หันหลังกลับไปประจันหน้ากับพวกผู้ตรวจการ (เพราะพวกเราหนีพวกชุดดำพ้นแล้ว...มันคงเหนื่อยจะวิ่งตาม) ราวกับต้องการจะต่อกรกับพวกผู้ตรวจการและให้พวกเราวิ่งหนีกันไปก่อน

   เหอะ ถึงเวลาบู๊ของกูแล้วล่ะ ผมดึงดาบมาจากข้างตัวของคังยู ทำท่าจะช่วยซองชิลสู้กับพวกนั้น แต่ทว่ากลับโดนหิ้วตัวให้กลับมายืนที่เดิมโดยใช้เวลาไม่กี่วินาที

   “จะทำอะไร” คังยูเหน็บ

   “สู้ไง”

   มันมองผมอย่างดูถูก...ให้ตายเถอะ ถึงแม้ว่ากูจะชอบมึง แต่กูก็เกลียดสายตาแบบนี้ของมึงมากๆ

   “ทำไม ข้าสู้ไม่ได้หรือไง เจ้าจะให้ยักษ์ดุมันสู้คนเดียวอย่างนั้นหรือ ใจร้ายเกินไปแล้ว”

   “ใครว่าข้าจะให้เขาสู้คนเดียว”

   ลูกศรหลายลูกถูกปักลงบนพื้นดิน พยองอันกับจีซูจับแขนผมคนละข้างและก็ลากผมให้หลบหลังต้นไม้ใหญ่ เหมือนผมเป็นตัวกีดขวางชาวบ้านชาวช่องเขายังไงยังงั้น

   กูก็แค่โชว์ความเป็นแมน...ไอ้พวกนี้นี่!

   ที่แท้คังยูก็เป็นหน่วยซุ่มยิงในขณะที่ซองชิลเป็นหน่วยกล้าตายสินะ ผมเห็นพวกเขาต่อสู้กันอย่างจริงจังทีเดียว แต่คังยูและซองชิลจัดการแบบไม่ให้เสียชีวิต มีแต่เสียเลือด...

   ผมเริ่มจะชินแล้วล่ะ กับอะไรที่มันจริงจังเกินไปในยุคนี้ การตายของคนที่อย่างกับผักกับปลา และก็การเจ็บที่เจ็บจริงไม่ใช่สแตนอิน แต่ขอเถอะ ถ้าผมโดนบ้างผมไม่รู้ว่าตัวเองจะเดดสะมอเร่ทันทีที่โดนหรือเปล่า ก็ดูร่างกายไอ้ยองวอนสิ ลมพัดนิดเดียวก็ปลิวแล้วมั้ง...

   “ซองชิล ไปเถอะ!”

   เมื่อเห็นว่าสกัดกั้นพวกผู้ตรวจการได้แล้ว คังยูก็เรียกให้ซองชิลหนี องครักษ์หนุ่มแม่งก็เซียนฉิบหาย ดูไม่เจ็บไม่เหนื่อยอะไรเลยทั้งๆ ที่เป็นหน่วยกล้าตายเจอศัตรูซึ่งๆ หน้า กูยอมใจ...

   “ยองวอน...คิดอะไรอยู่ เร็วๆ เข้า”

   จีซูกระตุกแขนผม ผมถึงได้สติและก็รีบวิ่งตามทุกคนไป

   วิ่งอีกแล้วครับท่าน...

   คืนนี้ของพวกเราจบลงไปด้วยการวิ่งหนีเกือบจะครึ่งคืนกันเลยทีเดียว...










   “ยองวอน”

   “...”

   “ลียองวอน”

   “...”

   “ตรงนี้มันสบายเหมือนเตียงที่บ้านเจ้าหรืออย่างไร ทำไมไม่ลุกสักที!”

   ทำไมพูดมากจังวะเนี่ย มึงเป็นใคร! มาขัดขวางการนอนของกู กูเพิ่งวิ่งหนีมาเมื่อคืนเหนื่อยอย่างกับวิ่งมาราธอน 100 กิโลเมตรยังจะมากวนกูอยู่ได้

   ผมคิดอย่างหัวเสีย แต่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา ผมก็ถึงกับเงิบไปนิดหน่อย ชาวโชซอนหน้าตาดี 4 รายถ้วนกำลังจ้องมาที่ผม เหมือนเอือมๆ ยังไงชอบกล   

   คนพูดก็คือผู้มีอำนาจสูงสุด คังยู...

   ก็กูง่วงนี่!

   “ยังต้องไปกันต่อ” ขงเบ้งพูด “ตื่นเถิด แล้วไปหาอาหารกินกัน”

   พวกเราค้างอ้างแรมกันอยู่ที่ริมแม่น้ำลำธารแห่งหนึ่งที่มีโขดหินเรียบพอจะให้นอนได้ ผมลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่แม่น้ำนั้น...

   ...และก็เพิ่งคิดอะไรออกมาได้

   นี่กูไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ววะเนี่ย

   เพราะที่นี่หนาวมากผมก็เลยสามารถไม่อาบน้ำได้โดยไม่ต้องอายใครคนไหน (คนไทยที่รู้จักก็ดันกลายเป็นผู้ตรวจการชาวโชซอนไปซะงั้น...แต่อย่าพูดถึงมันเลย พูดแล้วของขึ้น) แต่ที่ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ก็เพราะเริ่มจะรู้สึกผิดกับตัวเองที่ไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว สมควรแก่เวลาที่จะต้องอาบน้ำได้แล้วล่ะมั้ง

   “ก่อนจะไป ข้าขออาบน้ำสักครู่ได้หรือเปล่า”

   ผมพูดขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจผู้ใด...พวกมันมองเหมือนผมทำให้เสียเวลาขนาดหนัก (ไม่แน่อาจจะกำลังโมโหหิวอยู่ก็เป็นได้) แต่พอมองดูสภาพของตัวเอง ดูเหมือนพวกนั้นก็คิดได้ว่าตัวเองก็ควรจะอาบน้ำเหมือนกัน

   เฮ้ย กูก็มีความคิดสร้างสรรค์นะเว้ย

   “มาเถอะ พยองอัน” ผมรีบบอกเพื่อนทันที เดินนำมันไปยังที่ๆ น้ำไม่ลึกและก็ไม่ตื้นมาก ห่างจากพวกยักษ์ใหญ่ยืนอยู่ออกไป

   “พวกเจ้าจะเดินออกไปไกลๆ ทำไม” คังยูร้องถาม

   “ก็ตรงนั้นมันลึก” มึงเข้าใจคนเตี้ยอย่างพวกกูมั้ยวะ

   “ว่ายน้ำไม่เป็นหรือ”

   “ใช่” ผมตอบราวกับมันเป็นเรื่องปกติ

   คังยูพ่นลมออกมา ในขณะที่จีซูกับซองชิลส่ายหน้าให้กันเบาๆ

   “พวกเจ้าไม่ควรอยู่ห่างจากพวกข้านะ ยิ่งดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ด้วย”

   “เจ้าก็ตามมาอาบตรงนี้สิ” ผมพูด มึงจะทำให้เรื่องยุ่งยากไปทำไมเนี่ย คังยูเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนที่จะมองดูตรงแอ่งน้ำใหญ่ที่น่าจะปลอดภัยสำหรับผมกับพยองอัน มันส่ายหน้าใส่ผม

   “ตื้นเกินไป”

   “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไปอาบตรงโน้น”

   ผมผลักองค์ชายรองของประเทศนี้ให้ออกห่างจากตัว ก่อนที่จะเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นๆ

   “มันอาจจะหนาวหน่อยนะพยองอัน แต่ถ้าร่างกายสะอาดแล้วมันจะสบายตัวขึ้น” ผมพูดไปเรื่อยๆ จนตัวเองโป๊เปลือยล่อนจ้อน จากนั้นก็กระโดดลงน้ำทันที เพราะไม่อยากให้ตัวเองยืนท้าลมหนาวนานเกินไป “เหยดดดดดดดดดด หนาวฉิบหายเลยโว้ยยยยยยยยยยยยยย”

   เสียงหัวเราะดังระงมเมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเสียงผมร้องดังลั่น พวกนั้นอาจจะกำลังถอดเสื้อและก็กำลังจะกระโดดลงน้ำเหมือนกัน

   ว่าแต่...พยองอันแม่งช้าว่ะ ทำไมไม่ลงมาสักทีวะ...

   ตู้มมมมมม

   ยังไม่ทันที่ผมจะหันกลับไปดู ใครบางคนก็กระโดดลงมาอาบน้ำเป็นเพื่อนผมแล้ว ผมจับศีรษะมันเบาๆ และก็ดึงขึ้นมาอย่างแกล้งๆ

   คนที่โผล่หัวขึ้นมาพร้อมกับผมยาวที่เปียกโชกนั่นก็คือ...คังยู

   กูยกมือไหว้แทบไม่ทัน...

   “เจ้าทำความเคารพข้าทำไม” คังยูทำหน้างงใส่ ใช้มือเรียวยาวปัดเส้นผมที่ปรกหน้าปรกตาของผมให้

   “พยองอันล่ะ”

   “เจ้านั่นไปอาบทางด้านโน้น”

   “แล้วทำไมเจ้ามาตรงนี้ ไหนบอกน้ำมันตื้นไง” ตื้นจริงๆ ด้วย แค่มันยืนก็เหมือนระดับน้ำจะอยู่ที่ระดับหน้าอกของมันเองมั้งนะ แต่เมื่อเทียบของผมแล้วเกือบจะท่วมหัวผมแล้วอีกไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ

   รู้สึกโดนข่มยังไงก็ไม่รู้ว่ะ...ไอ้สูงเอ๊ย

   “ไม่มีสามัญชนคนไหนได้อาบน้ำร่วมกับเชื้อพระวงศ์หรอก ถ้าคนๆ นั้นไม่ได้รับอนุญาต”

   แล้วกูได้รับอนุญาตเหรอวะ... “แล้วข้า...”

   “ข้าเพิ่งเห็นร่างกายของเจ้าเต็มๆ ตาก็คราวนี้” คังยูจับผมยกขึ้นมาเหนือน้ำเล็กน้อยและก็ปล่อยผมลงน้ำตามเดิม นี่กูหน้าเหมือนลูกหลานมึงหรือไงเนี่ย “อ่อนปวกเปียกดีแท้”

   ผมชักสีหน้าใส่ ก่อนที่จะแหวกว่ายไปอยู่ทางอื่น แต่ก็ไม่วายโดนมันลากตัวกลับไปอยู่ดี

   ไม่คิดหรือไงว่ามันสยิวมากแค่ไหน ยิ่งอากาศหนาวๆ น้ำเย็นๆ อยู่ด้วย

   “อย่าแตะต้องข้าสิ” ผมพูดปราม

   “ทำไมข้าจะแตะเจ้าไม่ได้” นอกจากจะไม่ฟังที่ผมพูดแล้ว มันยังดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้มันมากกว่าเดิมอีกต่างหาก

   น้ำที่หยดจากปลายผมของมันหยดติ๋งๆ จนเกือบจะมาโดนผม น้ำจากปลายผมของผมเองก็เหมือนกัน ผมไม่อยากจะจินตนาการเลยว่าตอนนี้คนที่เขามองเราทั้งคู่อยู่จะมีสายตาเป็นยังไง ขนาดผมอยู่ใกล้ๆ มันผมก็ยังรู้สึกแปลกๆ เลย

   มันน่ากระอักกระอ่วน มันหนาว และมันก็...สยิว

   เพราะผมกับมันไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้ากันทั้งคู่

   “เจ้าตัวสั่น”

   ไม่สั่นได้ไง ก็มันหนาวนี่หว่า...

   “ข้าอาบน้ำให้เจ้าเองก็แล้วกัน อดทนหน่อยนะ”

   เขาจับตัวผมพลิกให้ผมหันหลังให้มัน (ให้ตายเถอะ!) หลังจากนั้นก็เริ่มใช้มือตักผมมาเทใส่ตัวผมเบาๆ ในขณะที่ผมเองก็ถูตัวของตัวเองไปด้วย

   ผมใจเต้นแรงไม่หยุดเลย...ยิ่งตอนที่มันขยับเข้ามาใกล้ๆ ตัวผมเรื่อยๆ ตอนที่มันสัมผัสตัวผม ตอนที่มันตักน้ำมาเทใส่ไหล่ของผม มันทำให้ผมรู้สึกทั้งทำตัวและก็ทำหน้าไม่ถูก

   แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...คังยูเองแม่งก็มีมุมอ่อนโยนเหมือนกัน มันแตะตัวผมเบามากราวกับว่าถ้ารุนแรงกับผมแม้แต่นิดเดียวตัวผมจะหักและก็พังได้ยังไงยังงั้น

   เดี๋ยวนะ...กูจะบาปกินกบาลมั้ยนะ ให้ผู้สูงศักดิ์มาช่วยอาบน้ำให้เนี่ย

   “พอแล้ว” ผมรีบบอก “ข้ารู้สึกว่าตัวข้านั้นสะอาดแล้วล่ะ”

   “แล้วข้าล่ะ” เสียงกระเง้ากระงอดดังขึ้น อย่างที่ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคังยูมันจะมีเสียงแบบนี้ด้วย เสียงที่สอง! “ข้ามัวแต่อาบให้เจ้า แต่ข้ายังไม่สะอาดเลยนะ”

   ผมพลิกตัวหันไปมอง นอกจากมันจะทำเสียงที่สองใส่ผมแล้ว มันยังทำสีหน้าออดอ้อนในแบบที่โคตรจะน่าหมั่นไส้อีกด้วย
 
   “ข้าต้องอาบน้ำให้เจ้าคืนอย่างนั้นรึ”

   คังยูยิ้มแทนคำตอบ ผมมองไปที่รอบๆ ตัวอย่างหวาดๆ ราวกับกลัวว่ามีใครจะมาเห็น แต่เมื่อได้ยินเสียงกระโดดน้ำอย่างสนุกสนานของเพื่อนอีกสามคนที่เหลือและอยู่ห่างออกไปตั้งไกล ทำให้ผมเริ่มรู้แล้วล่ะว่าตรงนี้มีผมกับคังยูแค่ 2 คนจริงๆ

   ถ้าอย่างนั้น...มันต้องหันหลังให้ผม

   “หันหลังไป”

   “ทำไมต้องหันหลัง”

   ไอ้สาด ข้างหน้ามึงมีอะไรบ้าง กล้ามหน้าอก ซิกส์แพ็คที่แน่นอย่างกับที่โชซอนมีฟิตเนสและก็โปรตีนเวย์ จะให้กูดูเต็มๆ ตาในแบบทรีดีโดยต้องทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไรอย่างนั้นเหรอ กูทำไม่ได้หรอก

   “แค่หันหลัง”

   ผมจับอีกฝ่ายหันกลับไปได้สำเร็จ จากนั้นก็ทำเหมือนที่เขาทำกับผม

   แค่ข้างหลังของมันก็มีพลังทำลายล้างแล้ว...กล้ามเนื้อหลังคนเราจะชัดได้อีกกว่านี้มั้ยวะ...

   อดที่จะเคาะไม่ได้

   “ทำอะไรของเจ้า”

   “แค่จับดู...”

   “คงจะแปลกสำหรับเจ้าล่ะสิ ในเมื่อเจ้าไม่มีนี่”

   ตอนจับดูน่าจะกางเล็บออกแล้วข่วนหลังของมันเสีย! ย๊ากกกกกกกกกกกก

   แต่ก็ทำได้แค่คิดล่ะนะ...

   “จับอีกสิ”

   หือ...

   “จับได้...ทุกที่...ถ้าเป็นเจ้า”

   ว้อท มึงไม่หวงร่างกายของมึงหน่อยเหรอ ทำไมให้กูจับได้ง่ายๆ ล่ะเนี่ย!

   “จริงๆ แล้วตามกฎหากเจ้าเป็นคนที่มาปรนนิบัติข้า แม้แต่สบตาก็ยังทำไม่ได้...”

   คังยูพลิกตัวกลับมา...ก่อนที่จะจับมือผมให้ไปจับตัวเขา

   กูนี่ตัวแข็งทื่อเลย...มันทำอะไรของมันวะ...ไม่รู้หรือไงว่าทำผมอึ้งจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!

   “...แต่นี่ข้าอนุญาตให้เจ้าทั้งจับ...ทั้งทำอย่างอื่นเลย”

   “ทำอะไร...” ผมรำพึง

   “แล้วแต่เจ้าสิ...”

   หากจะถามสันดานดิบของผมล่ะก็...ป่านนี้ตัวของคังยูคงเต็มไปร่องรอยแห่งความร้อนแรงของผมแน่ๆ

   แต่ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน...กูจะมีปัญญาทำแบบนั้นได้ยังไง

   “ปล่อยได้แล้ว”

   ผมขยับมือ...ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา ถึงจะก้มหน้าก็เจอซิกส์แพ็คใต้น้ำของมันอยู่ดี เฮ้ออออ

   “เฮ้อ...” คังยูปล่อยผมก่อนที่จะถอนหายใจ “สตรีที่ไหนก็ทำข้าเป็นแบบนี้ไม่ได้”

   ผมขมวดคิ้ว

   “เจ้าหันกลับไป...”

   “หา”

   “จะมองก้นของข้าตอนที่ข้าลุกจากน้ำหรืออย่างไร”

   ก็อยากมองอยู่นะ...แต่เออ ไม่มองก็ได้ ผมหันกลับไปอย่างว่าง่าย และก็นึกว่าคังยูมันจะลุกขึ้นจากน้ำไปแล้ว แต่เปล่าเลยครับ เขาสวมกอดผมจากทางด้านหลัง และก็เอาจมูกโด่งๆ ของเขามาฝังที่ขมับเปียกๆ ของผมเบาๆ

   เหยด...



   “อย่าได้คิด...จะเปลือยกาย...ต่อหน้าใครอีก”




   “...”




   “นอกจากข้า”







TBC*







คนเขียนโนคอมเมนต์ใดๆ นอกจากอยากเห็นก้นของคังยูค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-01-2016 21:59:11

พักช่วงบู๊แปปนึงเพื่อส่องก้นของจูเนียร์จ้า
คังยูห้ามเปลือยต่อหน้าใครอีกนะไม่ว่าจะนางกำนัลที่ไหน ยองวอนมิได้กล่าว อิอิ
โอ๊ยน้ำมันหนาวนะอย่าสวีทนานไดร์เป่าผมก็ไม่มีด้วย
เอาใจช่วยกล้วยองครักษ์สุดหล่อช่วยแก๊งองค์ชายรองด้วยนะ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-01-2016 22:04:18

เขินวัวตายควายล้มเลยกับตอนนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hpimmc ที่ 26-01-2016 22:06:50

ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดนเต็มๆเลยค่าาาาาาาาาาา

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

อิจูเนียร์มันจะเป็นลมไหมคะ
คนอ่านจะเป็นลมค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 26-01-2016 22:07:25

กริ้ดดดเขินนนน>< เค้าก็อยากเห็นนนน อิอิ
มาต่อบ่อยนะค้าชอบมากกกกกก  :impress2:  :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 26-01-2016 22:23:16

อารายยยยยยย จะสวีตกันก็หัดเกรงใจธรรมชาติบ้างนะ  :-[ คังยูอิผู้ชายสองบุคลิค ปากหวานนะเราอ่ะ เล่นเอาจู๋เหี่ยไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว  :hao7:  :katai3:

จากใจคนอ่าน : องค์ชายรองเพคะ ขอหม่อนฉัน เตะต้องสัมผัสองค์ชายได้หรือไม่ #คังยูมองแรง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-01-2016 23:07:24

ได้โอกาสแล้วทำไมไม่จัดเต็มไปเลยละจูเนียร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 26-01-2016 23:08:43

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ทำไมเขิน อะ เขินมากก เขินแทน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 26-01-2016 23:22:23

เขินแรงงงงงงงง ถ้าขะสวีทขนาดนีนะคะ ลากเข้าป้ากันไปเลยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 26-01-2016 23:31:10

 :ling1:กอดจากด้านหลัง ท่านี้กำลังดี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-01-2016 23:32:03

ดาเมทแรงขึ้นทุกวัน 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Malila ที่ 26-01-2016 23:45:34

กรี๊ดดดดดดดดดดดด :o8:  เขาหวานกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nekodollzz ที่ 27-01-2016 00:17:57

อยากเคาะซิกแพ็คคังยูบ้างจัง =v=

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rabity ที่ 27-01-2016 00:45:02

คู่นี้หวานกันช้ามากกกก (หรือเพราะว่ามีช่วงที่คนเขียนไม่ค่อยได้มาอัพเลยดูนาน 55) อยากเห็นก้นคังยูเหมือนกันค่ะ วร้ายยยย แต่อยากเห็นฉากเด็ดๆมากกว่า 55
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-01-2016 01:22:37

อีชั้นนี่แทบอยากจะเป็นปลาในลำธารนั่นเหลือเกินอยากตอดซิกแพคคังยู

ตอนนี้มีแอบหวาน คังยูขี้หวง><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 27-01-2016 01:37:43

อ่านจบแล้ว คำเดียว อรั๊ยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 27-01-2016 03:34:57

มีมุมหวานๆๆกันด้วยอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 27-01-2016 04:58:37

เกรงใจคนอ่านบ้างจ้าาาาาาาาาา เขินนนนนนนนนนนนน  :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 27-01-2016 06:31:05

คังยูๆๆๆๆๆๆๆ เขาเขินๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-01-2016 06:36:47

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 27-01-2016 08:01:06

เขินแทนอ่ะคังยู~~~~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-01-2016 08:22:34

จูเนียร์เป็นไงไม่รู้ แต่เราจะตายแล้วค่าาา คังยูเปลือยย ก้นคังยูที่ทำให้คิดไปถึงข้างหน้าได้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-01-2016 09:10:13

นี่มันสยิวกิ้วววมาก ถ้าจูเนียส์ไม่ทำฮาตลอดทั้งเรื่อง 555555


  "หากจะถามสันดานดิบของผมล่ะก็...ป่านนี้ตัวของคังยูคงเต็มไปร่องรอยแห่งความร้อนแรงของผมแน่ๆ "

เจอบทนี้นี่ก๊ากกเลยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Nattiz ที่ 27-01-2016 09:41:07

คังยูแอบลากพยองอันไปเก็บสินะะะะะ เขินแรงมากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 27-01-2016 10:44:54

 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 27-01-2016 13:13:26

โอ๊ย หวานต้อนรับหนาว ไม่สะท้านแม้เปลือย
คังยูแอบหวง เนียนแต๊ะอั๊งอีก 555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 27-01-2016 15:00:21

โอ้ยยยยยยย ช็อตนี้กูตายยย  :m25:
เขินมว้ากกก  :o8:
น่ารักมากกก ปาหัวใจใส่รัวๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 27-01-2016 15:16:57

น้ำคงจะไม่หนาวแล้วล่ะ อุ่นจนร้อนเลยสินะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 27-01-2016 15:38:15

 :pighaun: เขินเว่ออ
พูดแบบนี้บอกรักเลยดีกว่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 27-01-2016 17:38:19

อ๊ากกกก เขินหนักมาก  :-[
เอาอีก ๆ สวีทอีก
คังยูอย่าช้าสิ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 27-01-2016 18:22:50

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด น่ารัก เขินหนักมาก เค้าหยอดกันน่ารักดีนะคะ คนแก่ๆอย่างเจ้หัวใจจะวาย 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 27-01-2016 22:01:02

กรี๊ด~~~~~ น้ำตาไหล.....

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 28-01-2016 00:16:03

โอ้ยยย เเวะสวีมริมลำธารรีบขึ้นเถอะค่ะ  หนาวแทนนี่เจอ 12 องศาเปิดน้ำอุ่นยังสะท้าน    //  ตอนนังจูถอดเสื้อโดดน้ำ ตัดภาพไปที่คังยูรายนั้นคงรีบถอดโดดตามมาคุมแทบไม่ทัน  ภาพมา*

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 28-01-2016 21:12:34

 :hao7: :katai4:  กรี๊ดดดดดดเจอคำสุดท้ายตายค่ะ.   ฮืออะไรจะขนาดนี้  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 30-01-2016 05:25:41

อ่านแล้วยิ้มแก้มจะแตกกกก  o18 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 30-01-2016 15:49:49

ในสถานการณ์เคร่งเครียดจูเนียร์ยังทำให้มันตลกและฮาได้ นับถือๆ 5555
ชอบพยองอัน น่ารัก ช่างถาม ซองชิลก็ไม่ค่อยพูดเลย พยองอันออกจะน่ารัก ฮาาาา
แต่ทั้งห้าก็ต้องหนีต่อไปอีก แต่มีเรื่องฟินๆให้เขินอีกแล้ว
เขาอาบน้ำด้วยกันด้วย งื้ออออออ เขินอะ  :-[

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 30-01-2016 16:11:56

เพลินเลยล่ะสิ แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน  :hao6:

ว่าแต่ ตอนหน้า ขอยาวๆอีกนิดนึงนะ นะๆๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 31-01-2016 19:15:50

เค้าก็อยากจิไปส่องก้นของคังยูเหมือนกันนะเหวย
โอ้ยยย อิจฉานังจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mochonticha ที่ 01-02-2016 00:03:50

เพิ่งเข้ามาอ่านไม่กี่ตอน ก็ติดงอมแงมมากเลยค่าา จะรอติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ สนุกมั่กๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 01-02-2016 12:56:46

คืนนี้จะมาไหมน้าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 01-02-2016 21:59:35

เหยดดดดด เอ้ย!!!! อินไปหน่อยคิดว่าตัวเองเป็นจูเนียร์ 555

เขินแทนจูเนียร์ โดนองค์ชายรุกแล้วๆ รุกกลับเลยสิ555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ้hellobow ที่ 01-02-2016 22:05:05

รอนะคะ เง้อองค์ชายซองโจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 01-02-2016 23:37:14

^////^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 02-02-2016 00:37:39

ง่อวววว อยากอ่านน้องจูต่อแล้ว มาอัพไวๆนะค้า~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 03-02-2016 18:55:35

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 06-02-2016 03:54:37

ฉันมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ~ อยากอ่านต่อ~~~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 12-02-2016 02:39:52

มารอส่องก้นคุงยู :z1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 15-02-2016 20:05:43

คิดถึงจูเหี่ยยยย... :hao7: :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 15-02-2016 21:36:04

รอค่ะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 25-02-2016 01:53:34

กรีดร้องง องค์ชายเพคะะะะ
วรั้ยๆๆๆ
เขินนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 20 26/01/59 P.42 21.54 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 25-02-2016 15:06:53

ตอนที่ 21






   หลังจากที่พวกเราทุกคนได้อาบน้ำกันอย่างสดชื่นและชุ่มฉ่ำกันเป็นที่เรียบร้อย พวกเราก็พากันเดินชมนกชมไม้พร้อมทั้งกระโดดโลดเต้นกันอย่างอารมณ์ดีราวกับพวกเราเป็นสโนไวท์ในดินแดนมหัศจรรย์(?)

   ใช่ซะที่ไหนล่ะ...หลังจากที่พวกเราทุกคนได้อาบน้ำกันหมดแล้ว องครักษ์สุดโหดดันหูดีไปได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งเข้ามาหาพวกเราเข้า พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นพวกไหน แต่ที่แน่ๆ สิ่งที่พวกเราทุกคนทำมันต่างจากสิ่งที่สโนไวท์ทำมากเลยแหละ

   พวกเราวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนกันอีกรอบ

   กูว่ามีบ้านคุ้มกะลาหัวยังจะดีซะกว่ามีชีวิตที่ต้องวิ่งตลอดเวลาแบบนี้ คนนะเว้ยไม่ใช่พิธีกรรายการรันนิ่งแมน

   บ่นไปก็เท่านั้นแหละครับ ในเมื่อผมเลือกแล้วว่าจะเดินทางสายนี้ผมก็ต้องยอมรับมัน  แม้ว่าร่างกายของผม(และยองวอน...เอาเป็นว่าจะใครก็ช่างเถอะ) มันจะรับไม่ค่อยได้ก็ตามที

   “แฮ่ก แฮ่ก...พัก พักก่อน” พยองอันเอื้อมมือมาแตะบ่าของผม ท่าทางเพื่อนตัวเล็กคนนี้จะไม่ไหวแล้ว ทุกคนหยุดฝีเท้า หันหน้ามาดูพยองอันพร้อมกัน หลายคนตกอกตกใจกับหน้าซีดๆ ที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของพยองอัน

         ผมหันหน้าไปถามคังยูว่าเขาจะอนุญาตมั้ย คังยูพยักหน้าครั้งเดียว เป็นอันว่าทุกคนต้องหยุดพักจากการหนีก่อน

         ผมรีบหาน้ำหาท่ามาให้เพื่อนตัวเล็กมันกิน มันนั่งลงบนก้อนหินขนาดใหญ่ท่าทางเหน็ดเหนื่อยเอามากๆ ผมกำลังจะยื่นน้ำไปให้มันแล้วล่ะครับ แต่ซองชิลดันยื่นให้ซะก่อน

         แหม คนใบ้ก็มีน้ำใจด้วย... #แซว

        “ตอนนี้เราอยู่กันที่ไหน” ผมหันไปถามขงเบ้งของกลุ่ม
        “ข้าเองก็ไม่แน่ใจเท่าใดนัก” ขงเบ้งตอบ “เนื่องจากตอนที่พวกเราหนีพวกเราก็เอาแต่วิ่งไปข้างหน้า ไม่ได้รู้นักหรอกนะว่าทางไหนไปหมู่บ้านไหน”

         เฮ้อ...อนาคตช่างสดใสเสียจริงๆ

        “แต่ข้าจำได้ ตอนที่ข้าดูแผนที่ อีกไม่เกินหนึ่งชั่วยามน่าจะมีหมู่บ้านของชนเผ่าหนึ่ง คงจะอาศัยหาอาหารและที่พักได้”
        “จะหยุดเดินทางได้หรือ ไม่อันตรายไปหน่อยหรือ” ผมถามอีกครั้ง ในเมื่อไอ้ซองชิลมันได้ยินเสียงฝีเท้า แสดงว่ายังไงก็ต้องเข้ามาใกล้แล้วสิ
        “ซองชิลสัญชาตญาณดียิ่งนัก ดีไม่ดีหูของเขาอาจจะได้ยินเสียงศัตรูไกลเป็นพันลี้หมื่นลี้”

        เชี่ยอะไรวะ...มีคนหูดีขนาดนั้นด้วยเหรอเนี่ย ผมกระพริบตาปริบๆ แม้จะไม่เชื่อมากแต่เชื่อมันไว้หน่อยก็ดี อย่างน้องซองชิลมันก็มีดาบ และก็สู้เก่งที่สุดในนี้แล้วด้วย

        หลังจากที่ให้พยองอันได้พัก พวกเราก็เดินทางไปยังหมู่บ้านชนเผ่าแห่งหนึ่งที่เป็นชนเผ่าพ่อค้าแม่ค้าขนาดเล็ก (มีสมาชิกโดยรวมไม่น่าจะถึงหนึ่งร้อยคน) ดำรงชีวิตอยู่ด้วยการขายเกลือและก็สิ่งทอ หัวหน้าเผ่าเป็นคนใจดีมากๆ ยิ่งเห็นท่าทางของคังยูเป็นคนที่บุญญาธิการสูงเขาก็ยิ่งต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี

        ดีจนผมรู้สึกขนลุกขนพอง...

        คืองี้ครับ ตั้งแต่ตอนที่พวกเราเดินเข้าไปหาพวกเขา (สภาพดูไม่จืด ทั้งเลอะเทอะและก็เละเทะ) ทุกคนในชนเผ่าก็ดูเหมือนจะปูพรมแดงให้เราเดินเข้าไปอย่างแกรนด์โอเพนนิ่งสินค้าอะไรสักอย่าง ราวกับพวกเขารอคอยจังหวะนี้กันอยู่แล้ว จริงๆ นะครับ ขนาดโง่ๆ อย่างผมยังรู้สึกว่ามันแปลกๆ เลย
        หัวหน้าเผ่านอกจากจะทำการจับมือทำความรู้จักเราแล้ว ยังพาเราไปยังเพิงที่พักของท่านหัวหน้าอย่างไม่ใช่คนแล้งน้ำใจอีกต่างหาก...แม้จะรู้สึกแปลกประหลาดใจ แต่ก็ยังดีกว่าพวกนี้เอาดาบมาขู่พวกเราก็แล้วกัน

       “พวกท่านคงจะเดินทางมาเหนื่อย” หัวหน้าเผ่ายิ้มโชว์ฟันที่มีทั้งสีเหลืองสีดำ เสิร์ฟน้ำชาให้คังยูและพวกเราทุกคนทีละคนๆ อย่างใจดี ข้างๆ เขาคือภรรยาของเขา เป็นคุณป้าที่ดูท่าทางใจดีไม่น้อย เพราะเอาแต่ยิ้มอย่างเดียวและสายตาของเธอมักจะจับจ้องไปที่พ่อหน้าละอ่อนคังยู “อย่างน้อยก็พักที่เผ่าของเราสักคืนสองคืนก็ยังดี”

        “พวกท่านใจดีเกินไปแล้ว ไม่ทราบว่าต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน” คังยูถามตรงๆ

        “พวกข้ามิเห็นต้องการสิ่งใด ภรรยาของข้า...” หัวหน้าเผ่าผายมือไปที่อาจุมม่าผู้บ้าคังยู “...ไม่สามารถมีบุตรได้ หากเรามีบุตรหลังจากที่แต่งงานกัน ก็คงจะมีอายุอานามพอๆ กับพวกเจ้า”

         ท่าทางป้าเขาคงอยากจะมีลูกหน้าตาเหมือนคนที่ป้าแกจ้องอยู่สินะ

         คังยูไม่ได้ตอบอะไร เขาเอาแต่มองคนในทีมของเขาอย่างขอความเห็น แน่นอนว่าทุกคนก็รู้สึกแปลกๆ แต่ไม่กล้าพูดอะไรออกไปตรงๆ

        “ถ้าเช่นนั้นแล้ว...พวกข้าขอเวลาพักผ่อนสักครู่จะได้หรือไม่”

        “เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้มีหรือที่ข้าจะขัด เชิญคุณชายกับสหายพักผ่อนตามอัธยาศัยที่เรือนเล็กทางด้านข้าง ข้าให้คนจัดเตรียมเสื้อผ้าสะอาดไว้ให้พวกท่านทุกคนแล้ว”

        พวกเรารอจนคังยูเดินออกไปก่อนแล้วจึงตามไป...







       เรือนเล็กในชนเผ่า
       หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้ว ทุกคนต่างก็มานั่งรวมกันที่โต๊ะราวกับกำลังจะหารือกันเรื่องสงคราม จริงๆ นะครับ ฟีลมันเหมือนผมดูซีรี่ส์เรื่องจูมงยังไงยังงั้นแน่ะ
       แต่เรื่องของเรามันเบาก็เยอะ...นี่เป็นแค่เรื่องที่องค์ชายคนหนึ่งหนีการอภิเษกสมรส
       แม้จะเบา แต่ก็ทำผู้คนวุ่นวายนับร้อย นี่ยังไม่นับรวมพวกที่วิ่งวุ่นในการตามหาเลือดเนื้อเชื้อไขโอรสสวรรค์ที่สุดจะอินดี้ผู้นี้...

       “มันแปลกไปหมด” ขงเบ้งเปิดประเด็น “พวกเขาทำเหมือนรอคอยพวกเราอยู่ก่อนแล้ว”

       “หาไม่เห็นต่างจากจีซู” พยองอันร่วมสนทนาบ้าง “ข้าคิดเช่นนั้นจริงๆ”

       “แบบนี้แสดงว่าหัวหน้าเผ่าต้องมีแผน เราต้องระวังตัวตลอดเวลา” ขงเบ้งหันไปหาผู้ที่มีวรยุทธ์มากที่สุดใน ที่แห่งนี้ นั่นก็คือซองชิล ผู้ที่ทำหน้านิ่งแต่ได้ยินชัดเจนทุกคำ “นายน้อย เราควรทำเช่นไรดี จะอยู่ต่อหรือว่าจะขอตัวออกไป...”

       “...”

       “นายน้อย”

       “...”

       “นายน้อยขอรับ”

        ผมที่เอาแต่สนใจจอกน้ำชาอยู่ข้างหน้าเงยหน้าขึ้นมองคังยูเพราะไม่เห็นมันตอบสักที ตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมามันกำลังสบตาผมอยู่พอดี

        เชี่ย...กูโดนแอบมองเหรอเนี่ย

        แล้วทำไมต้องเขินนนนนนนนน...

        เพราะสายตาที่ดูแน่วแน่และซื่อตรงของมันนี่แหละที่ทำให้ผมเขิน ปกติผมไม่เขินคนอย่างมันหรอกครับ แหะ

        “เจ้าเหนื่อยหรือเปล่า” แทนที่คังยูจะตอบขงเบ้งกับเพื่อนไป แต่ดันมาถามผมแทนซะนี่

        “ข้าเหรอ...” กูมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยเหรอ

        “ใช่”

        “ก็...” จากใจเลยนะครับ ผมไม่ใช่คนที่แข็งแรงอะไรอยู่แล้ว ยิ่งมาผนึกกำลังกับคนที่อ่อนแอยิ่งกว่าทิชชูเปียกอย่างยองวอน บอกตามตรงว่าการวิ่งหนีไม่หยุดไม่หย่อนแบบนั้นมันทำเอาแรงแทบไม่มีเหลือ ที่ไม่บ่นก็เพราะเกรงใจเหล่าบรรดาชายชาติทหารทั้งหลายที่อ้อมหน้าอ้อมหลังผมและไม่มีปริปากบ่นออกมาสักแอะ ผมก็เป็นคนแมนๆ คนหนึ่งนะครับ

        “ว่าอย่างไร...”

   “ก็...เหนื่อย แต่ข้าไหว ไม่ว่าเจ้าจะสั่งว่ายังไง ข้าก็พร้อม”

   “ถ้าอย่างนั้นก็พัก” คังยูกล่าวสรุปในที่สุด ผมนี่ถึงกับทำหน้าเอ๋อแดกไปเลย “ไม่ว่าหัวหน้าเผ่านั้นจะมีแผนยังไง ข้าก็พร้อมจะรับมือ”

   “ถ้าอย่างนั้นก็...ตามนั้นขอรับ” ขงเบ้งทำหน้าเหมือนกลั้นยิ้ม พยองอันกับซองชิลต่างฝ่ายต่างก็พากันลุกจากโต๊ะ ส่วนขงเบ้งนั้นเอียงคอมากระซิบกับผม “หากเจ้าปรารถนาฟ้าปรารถนาดิน...ข้าเชื่อว่านายน้อยจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะหามาให้เจ้า”

   ผมทำหน้าไม่เข้าใจ ก่อนที่จะขงเบ้งมันจะพูดอะไรขึ้นมาอีก มันก็โดนด้ามดาบของคังยูมากั้นระหว่างผมกับขงเบ้งเอาไว้เสียก่อน...

   ขงเบ้งโค้งลาคังยู ในขณะที่ผมทำท่างกๆ เงิ่นๆ ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปอยู่ไหน (จริงๆ อยากไปงีบบนเตียงมากบอกตรงๆ เลย แต่ไม่กล้า เพราะไร้ซึ่งอำนาจอันใด)

   “เจ้าจะไปไหน”

   นั่นไง ไม่ทันขาดคำ...ผมบอกแล้วใช่มั้ยครับว่าผมไม่มีอำนาจ และผู้ที่มีอำนาจมันก็นั่งทำหน้าโหดอยู่ใกล้ๆ นี้

   “พักผ่อน” ผมตอบสั้นๆ

   “ไม่อยากพักผ่อนกับข้าหรือ”

   อยู่กับมันแล้วจะเรียกว่าพักผ่อนมั้ยน่ะ... “ไม่ล่ะ เชิญเจ้าตามสบาย”

   ผมเดินหันหลังกลับไป แต่แล้วมือยาวๆ ของคังยูก็คว้าแขนผมเอาไว้ ดูก็รู้ว่ามันอยากให้ผมอยู่ในห้องนี้กับมันด้วยยามที่คนอื่นออกไปด้านนอกกันหมด

   ผมมองมือที่มันจับแขนผม เมื่อเห็นว่าผมมอง มันก็เลยปล่อยออก

   อุ้ย...สายตาผมเอาชนะผู้สูงศักดิ์ได้ด้วยเหรอนี่

   คังยูจับมือผมอีกครั้งหลังจากนั้นมันก็พาผมไปยังห้องนอนซึ่งยังไม่มีใครมาปูที่นอนอะไรเอาไว้ มันก็ง่วงเหมือนกันเหรอนี่ ผมผู้ที่รู้หน้าที่ดีจึงอาสาปูที่นอนให้สองที่โดยปูให้มันอยู่ห่างๆ กัน

   “ห้องก็เล็กแค่นี้ ยังจะนอนห่างกันอีกหรือ”

   เดี๋ยวนะ...แล้วทำไมต้องนอนชิดวะ “ข้าไม่อยากรบกวนเจ้า”

   “ปูให้ชิดกัน”

   “แต่...”

   “ปู ให้ ชิด กัน”

   ผมพ่นลมเสียงดังเพราะตัวเองไม่สามารถที่จะขัดใจอะไรคังยูได้ ผมทำตามความต้องการของคังยูหลังจากนั้นผมก็ยืนนิ่งๆ อยู่ริมห้อง

   “เจ้านอนได้แล้ว”

   “หา” ผมอ้าปากค้าง

   “ตอนที่นั่งคุยกันข้าเห็นเจ้านั่งสัปหงก”

   ผมจำได้ว่าผมเล่นแก้วบนโต๊ะอยู่นี่ ผมไม่ได้สัปหงกสักหน่อย...แต่ก็ไม่อยากจะเถียงเท่าไหร่ครับ ผมเหนื่อยจนผมไม่รู้เนื้อรู้ตัวอะไรเท่าไหร่เลย

   เห็นที่นอนแล้วอยากจะถลาลงไปนอนตั้งแต่ปูเสร็จ แต่ด้วยความเกรงใจคังยูก็เลยไม่ได้ทำอย่างนั้นลงไป

   “ตกลงข้านอนได้ใช่มั้ย”

   “ตามสบาย”

   สิ้นเสียงของคังยู ผมก็ทิ้งตัวลงไปนอนทันที ขยับตัวหาที่ของตัวเองและก็ดึงผ้าห่มมาห่ม รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งผ่านการวิ่งมาราธอนมาหลายสิบกิโลเมตรและก็เพิ่งได้พัก มันฟินยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก

   คังยูยืนขำผม หลังจากนั้นเขาก็ทิ้งตัวนอนลงข้างๆ แน่นอนว่าท่านอนของเขาสง่างามกว่าผมเยอะ ผมมองหน้าคังยู ส่งยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่จะหลับตา...

   ผมไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไหร่และก็หลับไปนานแค่ไหน ตอนที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมก็ยังเห็นว่าคังยูกำลังนอนมองมาที่ผมอยู่

   เห้ยยย ผมนอนอ้าปากมั้ยวะ ฉิบหายละ

   “นี่เจ้า...” ผมพูดไม่ออก “เจ้ายังไม่ได้พักผ่อนเลยรึ”

   “ใช่” คังยูตอบ

   “เจ้านอนนิ่งๆ นอนจ้องข้าเนี่ยนะ”

   “ใช่”

   เพื่ออะไรวะแม่งงงงงงงง...ผมคงหลุดออกไปเยอะเลยอ่ะดิ ตอนที่ผมนอนเวลาที่เหนื่อยมากๆ ผมไม่รู้หรอกครับว่าสภาพผมจะเป็นยังไง แต่ที่แน่ๆ ผมโดนไอ้คังยูจ้องมานานจนสามารถบอกได้เลยว่ามันคงเห็นการนอนของผมในทุกอิริยาบถ    

   “มองเจ้านอนแล้วข้าไม่ต้องนอนก็ได้”

   “หมายความว่าอย่างไร”

   “เจ้าดูหลับสบายเหลือเกิน สบายจนเหมือนนอนเผื่อข้าไปแล้ว”

   ผมหน้าบึ้ง

   “แปลกเสียยิ่งกว่าแปลก ข้านอนจ้องเจ้าได้ตลอดทั้งวันไม่เบื่อเลย แม้กระทั่งตอนที่เจ้าหลับตานิ่งๆ ข้าก็ยังมองเจ้าได้”

   ผมหลุบตาลงต่ำเพราะไม่กล้าจ้องตาของคังยู ดวงตาของมันในตอนนี้ดูไม่ใช่คนที่หยิ่งในอำนาจและก็ศักดิ์ศรีอีกต่อไป มันอ่อนโยนมากเกินไปจนผมใจสั่น

   ผมมาจากยุคสมัยที่คนรักกันสามารถพูดสื่อสารกันได้อย่างตรงๆ ไม่ว่าจะเป็น ‘เป็นแฟนกันนะ’ ‘ฉันรักเธอ’ ‘ฉันคิดถึงเธอ’ ความรู้สึกในใจของผมอยากที่จะพูดกับเหล่านั้นกับคังยูแต่ว่ามันกลับพูดออกไปตรงๆ ไม่ได้ และวิธีการที่คังยูสื่อสารกับผมนั้นมันช่างลึกซึ้งเกินกว่าคำตรงๆ เหล่านั้นเสียอีก

   มันทำผมเขินไปกี่รอบแล้วนะในวันนี้...

   “เจ้าก็ลองหลับดูสิ” ผมพูด

   “หืม?”

   “ข้าจะได้จ้องเจ้าบ้าง”

   “จ้องข้านอนรึ” คังยูเริ่มทำหน้าไม่ถูก เขามองไปทางอื่นและก็กลับมาวางมาดอีกครั้ง “ข้ามิเห็นสมควรที่จะต้องทำเช่นนั้น...”

   “เจ้าต้องเขินอายข้าแน่ๆ”

   “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดเรื่องอะไร”

   “เจ้ารู้มั้ย ในยุคสมัยของข้า...” ผมเริ่มพูดตามประสาคนพูดมาก เมื่อเห็นหน้าเหวอๆ ของคังยูผมก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที “ใน เอ่อ ในแถวบ้านของข้า...คนที่ปากตรงกับใจน่ะมักจะตามมาด้วยเรื่องดีๆ เสมอนะ”

   “แล้วเจ้าเป็นคนที่ปากตรงกับใจหรือ”

   ผมกระพริบตาปริบๆ “กำลังฝึกอยู่” ผ่านเหตุการณ์ใกล้ตายอย่างเช่นตอนจมน้ำ ผมรู้สึกว่าชีวิตนี้มันสั้นมากเลยครับ รักใครชอบใครแสดงออกไปตรงๆ เลยจะดีกว่า นี่คือสิ่งที่เหตุการณ์นั้นสั่งสอนผม

   “ถ้าเช่นนั้นก็ดี...” คังยูพ่นลมหายใจออกมาแล้วก็หลับตาลง “...ข้านึกว่าข้ารู้สึกไปคนเดียว”

   “...”

   “และก็เป็นบ้าอยู่คนเดียว”

   ผมขมวดคิ้ว มองดูใบหน้าของอีกฝ่ายกำลังหลับตาพริ้ม สิ่งที่เขาพูดนั้นความหมายแม่งลึกซึ้งกว่านั้นมาก มันไม่ใช่แค่ใจตรงกัน แต่เป็น ‘เพศ’ เดียวกันที่ใจตรงกันในยุคสมัยนี้ต่างหาก

   แม้แต่เขาก็ยังมองว่าตัวเองบ้า

   “ไม่ได้เรียกว่าบ้าหรอกเว้ย” ผมบ่นงึมงำเป็นภาษาบ้านเกิดตัวเองแล้วนอนหันหลังให้คังยู

   “...”



   “เขาเรียกว่า ‘ความรัก’”




TBC*


หายไปซุ่มแต่งมาได้เยอะเลยยยย
ใจเย็นๆ นะคะ ให้เวลาคนหนุ่มในยุคก่อนเขาเรียนรู้ที่จะรัก
เชื่อว่าตอนต่อๆ ไปทุกอย่างไม่ว่าจะการกระทำและก็คำพูดจะชัดเจนกว่านี้น้าาา
คนเขียนยังรู้สึกเลยว่าชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ 5555
ขอบคุณที่รอเรื่องนี้ค่ะ เลิฟฟฟฟ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-02-2016 15:20:21

 :z13:
จิ้ม
____________
ง่อววว คังยูน่ารักอีกแล้ววว
คู่พยองอันก็แอบคืบหน้านะเนี่ย มีให้นงให้น้ำกันด้วย -.,-

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 25-02-2016 15:28:43

โรแมนติกแอดเวนเจอร์มว๊ากกก วิ่งกันม้ามแลบ หัวหน้าเผ่าใจดีผิดปกติ ไม่ใช่ตเองวิ่งหนีผีปอบตอนดึกอีกนะ 55555 รอจ้าาาา รอดูหนุ่มๆเค้าเรียนรู้เรื่องความรัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 25-02-2016 15:34:46

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-02-2016 15:42:29

วิ่งไปเรียนไปเนอะ ความรักเนี่ย
พยองอันล่ะ ทางนั้นหวานขนาดทางนี้ไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-02-2016 15:44:08

น่ารักได้อีกอ่ะ องค์ชายคังยู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 25-02-2016 16:56:48

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-02-2016 18:26:15

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-02-2016 18:30:10

>/////< :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 25-02-2016 19:23:37

ชิลชิลไม่เบานะเนี่ย มีให้น้งให้น้ำ ส่วนคังยู คงไม่ต้องพูดถึง ถ้าจะทำขนาดนี้ไปสู่ขอเลยไหมคะพี่  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-02-2016 20:56:45

มีขงเบ้งคนเดียวเหรอที่ไม่มีคู่แลน่าสงสาร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-02-2016 21:41:54

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-02-2016 00:45:24

ลองคิดสภาพแล้วถ้าคังยูมาอยู่ในยุคสมัยปัจจุบันนี่ต้องเป็นผู้ชายที่โคตรชัดเจนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-02-2016 01:00:10

หวานกันเบาเบา :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 26-02-2016 01:28:12

เขินแทน แค่มองหน้าก็ไม่ต้องนอนแล้ววว จริงๆ คังยูเสียดายเวลาสินะ แทนที่จะนอน เอามาจ้องยองวอนดีกว่า 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-02-2016 02:47:43

ง่อววววว!! ความรัก 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 26-02-2016 06:16:03

น่ารักที่สุด :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-02-2016 17:00:25

สั้นๆแต่ทำเอาเขิน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 27-02-2016 01:40:02

ถึงจะไม่ได้พูด แต่การกระทำก็เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 27-02-2016 03:30:29

ชอบคู่นี้เค้าคุยกันจัง :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: xirainx@gamil.com ที่ 27-02-2016 06:40:28

 :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 27-02-2016 13:16:16

ไม่อยากจะคิดว่าถ้าคังยูชัดเจนกว่านี้ เราคงจะชักดิ้นชักงอขนาดไหน เค้าจีบกันได้น่ารักมาก เขินแทน อิจแรง 555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 27-02-2016 20:35:18

หายไปนานจูเนียร์มันวิวัฒนาการมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: melody ที่ 29-02-2016 00:08:29

บอกกันไปเลย ข้ารักเจ้า !!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 29-02-2016 11:53:26

คังยูน่ารักมว้ากกกกก ขอสักคนสิแบบนี้อ่ะ 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 29-02-2016 14:26:02

เขินอายกันเบาๆ
 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 29-02-2016 19:09:35

โอ่ยยยย แค่นี้ก็ฟินมากมายก่ายกองแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Nattiz ที่ 29-02-2016 23:03:39

เป็นคนไม่ชอบอ่านนิยายแนวเกาหลีเลยเพราะจะจำชื่อไม่ค่อยได้ นี้ก็จำไม่ได้ แต่ว่าติดเฉยเลย ฮ่าๆๆๆ ชอบเนื้อเรื่องง่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 01-03-2016 21:19:34

โอยคังยูผู้แสนอบอุ่นของเจ้ แค่นี้ก็อิ่มอกอิ่มใจแล้วสินะ  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 02-03-2016 10:32:49

สมัยก่อนต้องสงวนเนื้อสงวนตัวและคำพูดส้นะ

สมัยนี้หน่อยนี่มีลูกกันไปล้าววว 55555

สงสัยยองเนียร์ต้องเริ่มก่อนนะะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 02-03-2016 17:03:47

เขินมาก ขอระเบิดตัวเองแปป ชอบคังยูมากกกก
อยากได้แบบนี้สักคนต้องไปหาที่ไหนคะ? งือออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 21 25/02/59 P.44 15.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-03-2016 19:52:35

ตอนที่ 22




   “นายน้อย นายน้อยขอรับ!”

   ผมกับคังยูที่งีบอย่างสงบถึงกับตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงที่แตกตื่นของจีซู ผมกับคังยูมองหน้ากันอย่างงงๆ ก่อนที่คังยูจะส่งเสียงถามออกไป

   “เกิดอะไรขึ้น”

   “เราถูกหลอกแล้ว...”

   “...”

   “องค์ชายใหญ่อยู่ทางด้านนอกขอรับ!”

   ผมถึงกับตัวชาแข็งทื่อไปเลย ส่วนคังยูนั้นเขาเก็บอาการได้มากกว่าผมเยอะ แม้จะตกใจแต่ก็ยังมีสติ เขาเดินไปเปิดประตู เจอผองเพื่อนทุกคนที่หน้าซีดเผือดไปตามๆ กัน แม้กระทั่งองครักษ์อย่างซองชิลก็ยังดูช็อค
   ทุกคนมีเซนส์เหมือนกันเรื่องหัวหน้าเผ่า ผู้ที่ไม่น่าจะจัดการต้อนรับพวกเราอย่างกับปูพรมแดงงานอะคาเดมี่อวอร์ดส์ เพราะเราไม่ใช่เทยเลอร์ สวิฟต์! แต่ใครจะไปรู้ว่าหัวหน้าเผ่าจะจัดการตกลงกับองค์ชายใหญ่

   “พระองค์มาเพื่อพาตัวพวกเรากลับ”

   จีซูรายงานเสียงอ่อย คังยูพยักหน้า มองหน้าเราทุกคนก่อนที่จะพูดออกมา

   “พวกเจ้าต้องหาทางหนี”
   “ว่าอย่างไรนะ” ทุกคนส่งเสียงเหมือนกันหมด
   “เรื่ององค์ชายรัชทายาทข้าจะรับมือเอง” คังยูพูด ก่อนที่จะมองมาที่ผม “ไม่มีอะไรรับประกันว่าตอนที่พวกเจ้ากลับไปจะได้รับโทษหนักหรือโทษเบา”
   “ข้าน้อยทั้งสองไม่ทิ้งนายน้อยหรอก” จีซูพูดอย่างเคร่งเครียด “ท่านก็รู้นี่ เราเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตาย ท่านอยู่ไหนพวกเราก็จะอยู่กับท่านที่นั่น”
   “แต่ว่า...”
   “หากท่านเป็นห่วงสองคนนี้ โดยเฉพาะยองวอน” จีซูกลืนน้ำลาย “ข้าเชื่อว่ายองวอนเองก็คิดเหมือนกันกับข้า เขาไม่ยอมห่างนายน้อยไปไหนแน่ๆ”

   ผมถอนหายใจก่อนที่จะมองหน้าคังยู เป็นเช่นนั้นจริงๆ อย่างที่จีซูพูด...ผมไม่อยู่ห่างจากมันอีกแล้วล่ะครับ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ผมไม่มีอะไรจะต้องเสียอยู่แล้ว...
   และผมจะไม่ยอมเสียมันไป ไม่ว่าจะยังไง...

   พยองอันแม้จะดูอ่อนแอแต่ทว่าเวลานี้กลับทำหน้ามั่นอกมั่นใจมากว่าจะไม่ยอมหนีไปแต่โดยง่าย ผมทึ่งในความกล้าของมันมาก ดูมันไม่เกรงกลัวอะไรต่ออำนาจของทางการและองค์ชายใหญ่เลย

   “ถ้าเช่นนั้น...พวกเราก็คงต้อง...”

   “...”

   “หนี!”

   สิ้นเสียงคังยูพวกเราทุกคนออกทางด้านหลังของเรือนรับรองที่หัวหน้าเผ่าจัดเตรียมไว้ให้ แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องเจอะเข้ากับทหารจากทางการรวมถึงไอ้กล้วยที่ตามมาทันในที่สุด ทุกอย่างเหมือนถูกจัดเตรียมเอาไว้หมดแล้ว รอคอยแค่พวกเรามาถึงเท่านั้น
   ผมประมาทคนในยุคนี้น้อยไป แม้การสื่อสารจะไม่ใช่โทรกริ๊งเดียวก็คุยกันรู้เรื่อง แต่เขาก็วางแผนการได้อย่างแยบยลเลยทีเดียว

   องค์ชายใหญ่นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

   “คังยูน้องข้า...” องค์ชายกระโดดลงจากหลังม้าแล้วเดินมาหาคังยู ในขณะที่พวกเราสี่คนที่เหลือยืนสงบเสงี่ยมเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ทางด้านหลัง ถูกล้อมไปด้วยทหารจากทางการที่ไม่รู้มากันกี่สิบ ดีไม่ดีอาจจะถึงร้อยเลยก็ได้

   “ท่านพี่” คังยูก้มหน้า

   “เจ้าไม่น่าหุนหันพลันแล่นเช่นนี้เลย เสด็จพ่อทรงกริ้วมากเลยรู้หรือไม่”

   องค์ชายใหญ่ไม่มีหน้าตาส่วนไหนที่คล้ายคังยูเลยแม้แต่น้อย เขาแก่กว่าประมาณห้าปี แถมไว้หนวดเครา หากจะให้พูดตรงๆ หากเทียบสองคนนี้เป็นนักร้องในยุคปัจจุบันก็คือคังยูเป็นสไตล์หล่อบอยแบนด์ใสๆ แต่องค์ชายใหญ่เป็นนักร้องที่มีอายุแต่ก็ยังคงหน้าตาดีและก็มีสไตล์

   “เจ้าคงต้องกลับไปกับข้าดีๆ แล้วล่ะ”

   “หากกระหม่อมกลับไป ท่านพี่จะรับประกันความปลอดภัยของสหายของข้าได้หรือไม่” คังยูดูจะกังวลเรื่องนี้มากที่สุด

   องค์ชายใหญ่เดินสำรวจพวกเราทีละคนๆ ด้วยสายตาที่ผมดูไม่ออก แต่เขาสำรวจผมอย่างอ้อยอิ่งมากที่สุดในบรรดาสี่คนแล้ว...

   “เด็กหนุ่มอนาคตไกลของบ้านเมืองเรา ข้าจะกล้าลงโทษพวกเขาได้อย่างไรกันเล่า”

   เขาพูดอยู่ตรงหน้าผม ผมกลืนน้ำลายไม่กล้าสบตาเขาเลยจริงๆ คนมีอำนาจกับคนไม่มีอำนาจมันต่างกันยังไงผมก็รู้ซึ้งเดี๋ยวนี้นี่เอง

   “เจ้าชื่อเรียงเสียงไร”
   “ลียองวอนพะย่ะค่ะ”
   “รูปโฉมเจ้า...ดูเหมือนไม่ควรเกิดกับคนที่เป็นบุรุษเลย”

   ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ คังยูเดินเข้ามาและก็ขวางหน้าผมเอาไว้

   “จะออกเดินทางกันเลยหรือไม่พะย่ะค่ะ”
   “ต้องออกเดินทางกันเลย การที่พระราชาทรงกริ้วใครจะไปรู้ว่าในใจพระองค์จะทรงคิดเช่นไร หากเจ้าไปช้า โทษของเจ้ามีแต่จะหนักขึ้น”
   “พะย่ะค่ะ”
   “ส่งม้ามาให้องค์ชายซองโจ” องค์ชายใหญ่สั่งเสียงดังลั่น “ส่วนสหายของเจ้านั้นคงจะเดินเท้ากันไหว...”

   ทำไมผมรู้สึกว่าเหมือนเขาจะแกล้งผมวะ...จริงๆ นะ...แต่ผมก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเอาแต่เงียบอย่างเดียว และก็เดินตามหลังเพื่อนอีกสามคนไป โดยมีคังยูและก็องค์ชายใหญ่ที่อยู่บนม้านำหน้าและก็เคียงคู่กันไปนำขบวนเดินทางกลับเมืองหลวง

   คังยูเหลียวกลับมามองผมอยู่บ่อยครั้ง...เขาคงผิดหวังกับการหลบหนีที่ลงเอยเช่นนี้ จริงๆ แล้วเขาไม่ควรผิดหวังเลยด้วยซ้ำ ไม่ว่าเขาจะหนีไปทางไหน จะไกลสุดหล้าฟ้าเขียว ท้ายที่สุดแล้วก็มีคนตามเขากลับไปวังหลวงที่เป็นที่อยู่ของเขาอยู่ดี

   เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาสืบเชื้อสายโอรสสวรรค์

   ผมบอกแล้วใช่มั้ยครับว่าผมไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว...

   ...สิ่งที่ผมไม่อยากเสียมีเพียงแค่เขา เขาที่อยู่บนม้าข้างหน้าขบวน เคียงคู่กับองค์ชายใหญ่ผู้นั้น

   ขอแค่ได้อยู่กับเขานานมากขึ้นสักห้าวินาทีผมก็พอใจแล้ว...เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะติดอยู่ในร่างนี้นานแค่ไหน หรือว่าติดอยู่ตลอดไป...ผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ








   ระหว่างทาง

   “ดื่มน้ำหรือไม่ยองวอน” หัวหน้าผู้ตรวจการแห่งหมู่บ้านหยกหอมอย่างไอ้กล้วยยื่นน้ำมาให้ผม หลังจากที่ผมเดินเท้ามานานหลายชั่วโมง ตอนนี้ขบวนไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ (ถ้าผมรู้ก็คงแปลกมากเลยใช่มั้ยครับ) ผมไม่ได้มีความรู้สึกเหนื่อยเลย แต่มีความกังวลในใจมากกว่า “องค์ชายใหญ่ทรงเป็นคนมุทะลุ ดีไม่ดีพระองค์อาจจะพาเราเดินทางกันทั้งวันทั้งคืน”

   ผมมองหน้าไอ้กล้วย...ยังคงโกรธมันจนถึงวินาทีนี้ ถ้ามึงคือคนที่นอนอยู่ข้างๆ กูในหอนะป่านนี้มึงโดนกูเตะไปละ เพื่อนฟวย!

   “ให้ตายสิยองวอน” มันกระโดดลงจากม้าที่บังคับแล้วมาเดินข้างๆ ผม “มันเป็นหน้าที่ของข้า เจ้าก็รู้นี่”
   “แต่เจ้าก็ไม่ควรโกหก” มึงไม่ควรตอแหลไงโว้ยยยยย
   “มันจะช่วยให้เจ้าปลอดภัย ยิ่งพวกเจ้าอยู่ในมือทางการได้เร็วแค่ไหนเจ้าก็ปลอดภัยเร็วแค่นั้น”
   “...”
   “ที่เจ้าทำอยู่น่ะสามารถเอาผิดเจ้าได้ถึงโทษประหาร เจ้ารู้ตัวหรือไม่”

   ผมไม่มีอารมณ์จะต่อปากต่อคำอะไร เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึง พยองอันที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมเหมือนจะไม่รู้จักกับไอ้กล้วย ในขณะที่อีกสองคนนั่นคือจีซูและซองชิลกลับไม่สนใจอะไรไอ้กล้วยเลย

   “หากไม่ไหว เจ้าจะขึ้นม้าของข้าก็ได้นะ”
   “ข้าไม่อยากรับสิทธิพิเศษอันใด” อีกอย่างหนึ่งองค์ชายใหญ่ก็ออกปากเองว่าให้ผมเดิน
   “ข้าเป็นห่วงเจ้านะ”

   ในตอนนั้นเองจากคนที่ไม่ได้สนใจอะไรกลับหันมาสนใจทั้งหมด ทั้งจีซูและก็ซองชิล พยองอันเองก็เช่นกัน ทำไมต้องตกอกตกใจกันขนาดนั้น มันเป็นเพื่อนผมทั้งในชาตินี้และก็ในชาติหน้าด้วย

   “ข้าไม่เป็นไร”
   “เจ้าไม่เป็นไรแน่หรือ”
   “ไม่เป็นไรจริงๆ”
   “แต่ใบหน้าเจ้า...”

   กึก...หัวของผมชนเข้าอย่างจังกับเจ้ายักษ์ดุที่หยุดเดินกะทันหัน ไอ้กล้วยมองรอบตัวเห็นว่าทุกคนกำลังจะหยุดเดินทางและก็พักกัน เหมือนองค์ชายใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าจะสั่งการลงมาแล้วว่าให้พักกันที่ตรงนี้

   ผมไม่สนใจไอ้กล้วย พาร่างตัวเองไปนั่งอยู่ตรงโขดหินกับพยองอัน เพื่อนๆ แบ่งน้ำให้พวกเราดื่มกันใหญ่ และในตอนนั้นเองที่คังยูขี่ม้ามาหาและก็ลงจากหลังม้า

   “ข้าบอกเจ้าแล้ว” จีซูกระซิบกับซองชิล “ไม่นานเกินชั่วยามหรอก” เขามองผมอย่างขำๆ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจความหมายของเขาอยู่ดี “นายน้อยไม่ชอบให้เจ้าเสวนากับหัวหน้าผู้ตรวจการคนนี้” เขาทำปากบอกผมประมาณนี้

   พยองอันลุกหนีเพื่อที่จะให้คังยูนั่งข้างๆ ผม ผมทำท่าจะลุกให้อีกฝ่ายนั่งก่อนแต่โดนคังยูดึงมือเอาไว้ให้นั่งข้างๆ เขายื่นน้ำมาให้ผม เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพื่อนคนอื่นเดินไปนั่งที่ห่างๆ จากผมกับคังยู    

   “ข้าดื่มแล้ว” ผมบอกกับเขา
   “เจ้านั่นมีอะไรจะพูดกับเจ้านักหนา”
   “หืม เจ้าหมายถึง...”
   “ไอ้หัวหน้าผู้ตรวจการ”
   “อ๋อ” ผมรับคำ “เขาก็แค่กลัวว่าข้าจะเป็นลมเป็นแล้ง”
   “แล้วเจ้าจะเป็นลมเป็นแล้งจริงๆ หรือ”
   “เปล่า” ผมรีบตอบ “ข้าไหว ข้าเดินได้”
   “นี่ถ้าข้าไม่ออกปาก ท่านพี่ก็คงจะไม่สั่งให้หยุดพัก” คังยูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พระองค์ทำเหมือนกำลังแกล้งเจ้ายังไงยังงั้น”
   “เจ้าอย่าคิดมาก พระองค์จะมาแกล้งข้าทำไม” ผมพูดไปตามที่เห็น
   “นั่นสินะ” คังยูมองไปที่พี่ชายของตัวเองที่กำลังมองมาที่เราสองคน “เขาจะแกล้งเจ้าทำไม...”
   “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง” ผมถามอะไรโง่ๆ ออกไป “เจ้ากลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้มั้ย”
   คังยูถอนหายใจ “ข้าคิดไว้อยู่แล้วว่าหนีไปไม่ทันไรก็คงโดนจับ แต่ข้าไม่คิดว่าจะเร็วแบบนี้”

   ผมก็คิดเหมือนมันนั่นแหละ...

   “อย่าให้เจ้านั่นมายุ่มย่ามอะไรเจ้าอีกนะ” คังยูพูดเหมือนมองเห็นไอ้กล้วยที่เดินดูลูกน้องตอนพักไปทั่ว
   “เขาเป็นสหายของข้า”
   “แต่ข้าไม่ชอบ...”
   ผมมองคังยูแบบที่หรี่สายตาลง “เจ้าไม่ชอบสหายข้าตั้งแต่ที่เจอหน้าเมื่อครานั้น...”
   “ถูกต้อง”
   “ทำไมถึงไม่ชอบหน้าคนอื่นง่ายดายแบบนี้นะ”
   “นี่เจ้า...”
   “ข้าก็แค่พูดไปตามสิ่งที่ข้าคิด”
   “ก็เจ้านั่นอยากมายุ่งกับเจ้าเองทำไม”
   “ก็เขาเป็นสหายข้า”
   “ข้าบอกว่าห้ามก็คือห้าม อย่าให้ข้าเห็นว่าเจ้าอยู่ใกล้เจ้านั่นอีก ข้าจะสั่งให้ซองชิลจับตาดูเจ้าเอาไว้อย่างไม่ละสายตาเลยทีเดียว”

   โหดไปป่ะวะ...นี่ถ้าผมไปอยู่กับเพื่อนนิดเดียวไม่ใช่ไอ้ยักษ์ดุมันจะเอาดาบมาเสียบผมมั้ยนั่นน่ะ
   ผมมองคังยูด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

   “ข้าเป็นคนขี้หวง” คังยูพูดแบบที่ไม่สบตากับผม “ของๆ ข้าก็คือของๆ ข้า”
   “ข้าเป็นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
   คังยูหันขวับมามองหน้าผม “แล้วเจ้ากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำมั้ยว่าไม่ใช่ของๆ ข้า”

   ผมอ้าปากแต่ก็หุบลงอย่างรวดเร็ว...เออว่ะ จริงของมัน...

   “แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้พูดอะไรกับข้าตรงๆ แต่สายตาของเจ้าข้าเชื่อว่าข้าดูไม่ผิด”
   มึงมีความมั่นใจในตัวเองจังเลยเนอะ มั่นใจมากมายเหลือเกิน แต่ถูกของมัน ผมไม่มีอะไรจะเถียงมันเลยแม้แต่นิดเดียว

   “ชะตาของเจ้าคงหนีข้าไม่พ้นหรอกยองวอน...”



   “นั่นใช่สิ่งที่ข้ากำลังคิดหรือไม่...”
   “อาจใช่พะย่ะค่ะองค์ชาย”
   “คังยูเห็นทีจะเอ็นดูลียองวอนมากเกินกว่าที่ข้าคิด...”
   “...”
   “ตอนนี้ข้าค้นพบจุดอ่อนจริงๆ ของคังยูแล้วล่ะ ตกใจเหมือนกันนะที่น้องข้าถูกตาต้องใจกับบุรุษเพศเดียวกัน แต่ก็น่าจะช่วยให้ข้าได้เป็นองค์ชายรัชทายาทได้เร็วขึ้น”
   “...”
 
   “เรื่องนี้ควรถึงหูเสด็จพ่อหรือไม่...เจ้าคิดว่าอย่างไร”
   
   รอยยิ้มปรากฎอยู่บนใบหน้าขององค์ชายคนโต เป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์เกินกว่าที่จะบรรยาย



TBC*



เหมือนจะม่าแต่ตอนหน้าสวีทมากกกกก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-03-2016 19:56:42

 :mew1:    หึงจ้า
นั่นสิเป็นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่
ขอบคุณค่ะ. เกลียดองค์ชายใหญ่จัง ขี้แกล้ง

รอตอนหน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-03-2016 20:06:55

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 03-03-2016 20:07:06

องค์ชายใหญ่ขี้แกล้ง แต่ คังยูก็น่าแกล้งจริงๆอ่า 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-03-2016 20:11:08

ตอนนี้สั้นไปนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 03-03-2016 20:38:27

ข้าขอใช้ของร่วมกับเจ้าได้หรือไม่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-03-2016 20:58:46

ขอบคุณค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 03-03-2016 21:03:35

ยกตำแหน่งให้องค์ชายคนโตไปเถอะ

คังยูนางไม่สนใจเลยสักนิด  สนใจก็แต่ลียองวอนเท่านั้น5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 03-03-2016 21:07:52

เสด็จพ่อต้องชอบใจสิ =.,=

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 03-03-2016 21:29:27

ตอนท้ายนี่ทำเราเขินแล้ววว  :-[
ผู้ชายขี้หวง  :กอด1:
แด่องค์ชายใหญ่  :beat: :z6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 03-03-2016 21:52:40

ทำไมองค์ชายใหญ่เลวแบบนี้อ่ะ? รู้สึกได้ถึงมาม่า น้องจูนางเจองานหนักแน่ๆ
ซองโจน่าสงสาร น้องจูพาซองโจกลับปัจจุบันแล้วพาไปเดบิวต์เลย//โดนถีบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 03-03-2016 22:17:55

รอตอนหน้า อยากอ่านตอนสวีท ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 03-03-2016 22:29:06

องค์ชายใหญ่ทำถูกแล้ว เรื่องนี้ต้องฟ้องงงงงงง
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-03-2016 22:54:40

มันจะหวานออกมาสภาพไหนหนอ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 03-03-2016 23:03:37

เห็นด้วยกับองค์ชายใหญ่เรื่องเดียว ดีเลยเรื่องนี้ต้องฟ้องฟ้องเลยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 03-03-2016 23:08:27

นี่อาจเป็นหนึ่งสาเหตุที่มำให้คนเกาหลีเกลียดเกย์ก็เป็นได้ #มโน 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 04-03-2016 00:08:03

ถ้ารู้ว่าเป็นใคร เงิบแน่ค่ะชายใหญ่ หึหึ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 04-03-2016 00:51:11

ยกตำแหน่งไปเถอะคังยู แล้วไปใช้ชีวิตเรียบง่ายนอกวังกับยองวอน 555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 04-03-2016 01:03:14

คังยูหนีมาขนาดนี้ก็แปลว่าไม่ได้อยากเป็นรัชทายาทแล้วป่ะ
ไหนๆองค์ชายใหญ่ก็ได้ประโยชน์ ไม่เห็นต้องมาตามเลย
คนเค้าจะหนีไปสวีตกัน โถ่ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-03-2016 02:50:30

เหนื่อยใจกะชายใหญ่ ไม่ได้มีใครอยากแย่งเล้ย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 04-03-2016 05:39:43

ตอนนี้มันต้องเครียดสิ แต่ทำไมอ่านแล้วมันเขินๆหว่า ยองวอนกดคังยูเลย :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 04-03-2016 07:22:59

คังยูมีหึงด้วยอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 04-03-2016 10:39:57

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 04-03-2016 13:00:42

เราว่าถ้าพี่ชายใหญ่เอ่ยปากบอกกับคังยูไปตรงๆว่า อยากเป็นองค์ชายรัชทายาท เราว่าคังยูนางพร้อมที่จะยกให้เลยแหละนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 04-03-2016 13:03:15

เราว่าดีไม่ดีนะ  พีคไปอีกตรงองค์ชายใหญ่นั่นแหละ ฟ้องเสด็จพ่อไปๆมาๆ  เค้าจะได้แต่งงานกันจริงๆ  สาธุ~~ ขอให้ราชาเอ็นดูยองวอนมากๆ   หรือไม่ก็จูเนียร์ แกคือจูเนียร์นะเเสดงความบราโว่ในตัวหน่อย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-03-2016 18:39:13

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 05-03-2016 14:01:13

ตอนที่ 23







หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรสำคัญอีกนอกจากเดินทางอย่างเดียว อ้อ แต่มีเหตุการณ์หนึ่งครับ ผมต้องจำใจอยู่ห่างไอ้กล้วยที่พยายามจะเข้ามาใกล้ผมเพราะกลัวผมเป็นลม เป็นอย่างที่คังยูพูดไม่ผิดเพี้ยน เขาสั่งให้ซองชิลมาอยู่ใกล้ๆ ผมและก็จับตาดูผม ได้ยินแว่วๆ จากปากของขงเบ้งว่าคังยูสั่งว่าถ้าไอ้กล้วยเข้ามาใกล้รัศมีเกินสองเมตร ใช้ดาบชี้หน้าขู่ได้เลย

ประเด็นคือซองชิลมันก็เสือกจะเชื่อ! เกือบทำเขาวุ่นวายไปทั้งขบวนแล้วมั้ยล่ะ ทหารรวมไปถึงพวกฝ่ายผู้ตรวจการต่างก็พากันคิดว่าพวกเราจะหลบหนี มาล้อมหน้าล้อมหลังพวกเราเอาไว้เพียงแค่ซองชิลใช้ดาบขู่ไอ้กล้วย

กูล่ะจะบ้า...ดีนะที่คังยูเคลียร์กับพี่มันอย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นล่ะก็ล่าช้าไปกว่านี้แน่ๆ

พวกเราเดินทางกันทั้งวันทั้งคืนตามปกติวิสัยขององค์ชายใหญ่ของโชซอน ผมยอมรับนะครับว่าผมเหนื่อยมาก แต่ผมก็ฝืนตัวเองให้เดินทางไปจนถึงเมืองหลวงจนได้ เนื่องจากพวกเราเร่ง เวลาตอนขากลับจึงเร็วกว่าขาไปมาก (ไม่มีพวกชุดดำไหนมาคอยขัดขวางด้วย)

ตอนที่เราเข้ามาในเมือง สภาพของผมเหมือนนักโทษที่ถูกเนรเทศไปเกาะเชจูแบบไร้น้ำไร้ข้าวแล้วก็กลับมาเมืองหลวง พวกชาวบ้านชาวช่องต่างก็ให้ความสนอกสนใจเป็นอย่างมาก ทุกคนหลีกทางให้ขบวนและก็ชี้ไม้ชี้มือมาที่ผมกับสหายเรากับพวกเราเป็นลิงในกรงของสวนสัตว์

อย่างไรก็ตาม คนที่โดนชาวบ้านชาวช่องให้ความสนอกสนใจมากที่สุดก็คือคังยู ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วแล้วว่าเขาคือองค์ชายที่หนีการอภิเษก นอกจากเขาจะโดนชาวบ้านซุบซิบแบบที่ก้มหัวให้แล้ว(ถึงอย่างไรชาวบ้านก็ไม่กล้านินทาตรงๆ อยู่ดี) เขายังโดนชาวบ้านมองมากเป็นพิเศษ มากเสียยิ่งกว่าองค์ชายใหญ่

เหตุการณ์มันตึงเครียดกว่าที่ผมคิดมากกว่าร้อยเท่าถึงสองร้อยเท่า ยิ่งตอนที่พวกเราก้าวเท้าเข้าสู่วังหลวง ผมก็รู้สึกได้ถึงการขนลุกชูชันของตัวผมเอง

การลงโทษไม่ว่าจะหนักหรือเบายังไงมันก็รอผมอยู่...

“พวกเจ้าทั้งหมดต้องไปทางด้านนี้” ไอ้กล้วยเอ่ยกับผมและก็สหายด้วยน้ำเสียงดังฟังชัด “องค์ชายซองโจจะต้องไปเข้าเฝ้าพระราชาเพื่อรอรับโทษต่อไป”

ผมเหลือบมองไปที่ซองโจที่กำลังลงจากม้า สภาพเขาดูเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้ามากมายเช่นเดียวกัน เขาหันมาสบตากับผมที่อยู่ห่างออกไป ในขณะที่ตัวผมเองกำลังถูกทหารของทางการดันตัวให้ไปอีกทางหนึ่ง

ผมตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ นี่คือของจริง นี่คือสิ่งที่ผมต้องเจอใช่มั้ย บรรยากาศที่น่าเกรงขามในวังหลวง อีกทั้งรอบตัวผมยังเต็มไปด้วยทหารที่ทำหน้าถมึงทึง มันทำให้ผมกลัวไปหมด โชคยังดีที่ข้างๆ ผมยังมีสหายที่ตามมาด้วยกัน และทุกคนก็ถูกกระทำเหมือนไม่ใช่คนใหญ่คนโตเหมือนกัน

เอาวะ...ก็อย่างที่ผมบอก ถึงผมตาย ผมก็กลายเป็นจูเนียร์ที่เป็นคนไทยและเรียนรัฐศาสตร์การทูต เอกความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ แถมชีวิตยังกินดีอยู่ดีเพราะเกิดมาอยู่ในครอบครัวของเศรษฐีจากภาคอีสานมาตั้งรกรากอยู่แถวๆ เยาวราช(เซ้งร้านทองต่อเขามา) เพราะฉะนั้นผมไม่ควรที่จะต้องกลัวอะไรทั้งนั้น

เว้นเสียแต่ว่าเกิดเหตุผิดพลาด...ผมอาจจะเกิดเป็นหนอนน้อยที่อยู่บนยอดใบชาเพื่อเอามาทำชาเขียว...

อี๋...สยอง

“พวกเราอาจจะถูกสอบสวนจากขุนนางใหญ่โต” จีซูกระซิบกระซาบให้พวกเราได้ยินกันทุกคน “พยายามทำหน้าให้น่าสงสารเข้าไว้”

“ทำไมต้องทำเช่นนั้น” พยองอันสงสัยจึงถามออกไป ผมเองก็สงสัยมากมายเหมือนกัน

“ลียองวอน เจ้าคือบุตรชายของเสนาบดีคนสำคัญอีกทั้งเจ้ายังสอบเข้าไปเรียนในซองกยุนกวานได้เป็นอันดับหนึ่ง พยองอัน เจ้าก็คือบุตรขุนนางคนสำคัญของวังหลวง ซองชิลคือองครักษ์มากฝีมือที่พระราชาถึงกับตรัสชมและก็ยังวางใจให้ดูแลองค์ชายคนโปรด และก็ข้า...” จีซูยืดตัวเล็กน้อย “บุตรชายนักปราชญ์ที่ได้ขึ้นชื่อว่าฉลาดที่สุดในโชซอน”

แม้จะฟังดูน่าหมั่นไส้แต่ก็จริงอย่างที่จีซูพูด พวกเราไม่ใช่ลูกตาสีตาสาลูกอีแก้วอีคำนี่หว่า...

“อีกอย่างหนึ่งราชสำนักให้ความสำคัญกับนักเรียนของซองกยุนกวานมาก ถือเป็นบุคลากรที่จะกลายเป็นแนวหน้าในการพัฒนาประเทศ พวกเขาคงไม่ประหารพวกเราง่ายๆ หรอก ข้าเชื่อเช่นนั้น”

พูดง่ายๆ ก็คือพวกเราคือเยาวชนของที่นี่ใช่มั้ย แม้จีซูจะเอ่ยปากให้พวกเราเลิกกังวลเรื่องบทลงโทษ แต่ท้ายที่สุดก็น่ากังวลอยู่ดี เพราะคนที่จะมาไต่สวนพวกเราคือเสนาบดียุน พ่อของคุณหนูยุนนารา คู่หมั้นของซองโจ

ไอ้เช็ดเป็ด

ผมกับเพื่อนที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าต้องนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเสนาบดียุนที่มีพร็อบมาเต็ม (ไม่ว่าจะเป็นทหารที่อยู่เบื้องหลังหรือเก้าอี้สูงสำหรับพิจารณาโทษ) ยังมีทหารล้อมรอบเราทั้งสี่ทิศราวกับศาลไคฟงของเปาบุ้นจิ้น ผมกลืนน้ำลาย มองไปทางขวามือของตัวเอง ซึ่งมีพยองอัน จีซู และก็ซองชิลนั่งเรียงกันตามลำดับ

“ข้าเสนาบดียุน เสนาบดีฝั่งขวาแห่งราชสำนัก วันนี้รับหน้าที่พิจารณาความผิดของลียองวอน คิมพยองอัน เชวจีซู และมุนซองชิล”
เสียงที่น่าเกรงขามของเสนาบดียุนทำเอาร่างเล็กๆ ของพยองอันสั่นงันงก ผมเอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว
“ในความผิดสมรู้ร่วมคิดกับองค์ชายรองซองโจ หนีการอภิเษกสมรสกับยุนนารา บุตรสาวของข้า”

ปึง!

ม้วนกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้าพ่อหนูยุน (ขอเรียกอย่างคิขุเพื่อให้เหตุการณ์ตึงเครียดนี้มีความซอฟต์ลงมาหน่อย) หล่นกระจายเกลื่อนหลังจากที่เขาวางม้วนกระดาษที่อยู่ในมือลง เขาโมโหอย่างมากและหน้าแดงก่ำ

“ไม่รู้ว่าความคิดในหัวของพวกเจ้ามีอะไรบ้าง ทำไมถึงพากันทำเรื่องโง่ๆ เช่นนี้!”

จริงอย่างที่ขงเบ้งมันพูดจริงๆ ว่ะ อยู่ที่นี่เราคือเยาวชนของเขาจริงๆ ด้วย ที่พ่อหนูยุนกำลังด่าอยู่เหมือนสั่งสอนเด็กที่ทำความผิดมายังไงชอบกล

“สารภาพมา...ใครเป็นคนนำพาความคิดเรื่องที่จะให้องค์ชายซองโจหลบหนีการอภิเษกสมรส”

ทุกคนมองหน้ากัน...ไม่มีใครเป็นต้นเหตุความคิดนี้ทั้งนั้น องค์ชายซองโจหรือคังยูคิดเอาเองและก็พาหนีเอง แต่ใครเล่าจะกล้าทำร้ายสหายผู้สูงศักดิ์ พวกเราได้แต่นั่งนิ่งๆ ไม่มีใครตอบ

“ในเมื่อไม่มีใครยอมรับความผิด เห็นทีว่าข้าจะต้องใช้วิธีรุนแรงจัดการกับพวกเจ้าซะแล้ว”

“ช้าก่อน” เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมมองไปเห็นอาจารย์จากซองกยุนกวานเดินเข้ามาประมาณสามสี่คน มีอาจารย์ผู้เฒ่าที่สอนภาษาจีนด้วย น้ำตาจะไหล...

“ที่นี่อาจารย์จากซองกยุนกวานไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ทหาร พาพวกเขาออกไปให้หมด!”

“ฟังข้าก่อนท่านเสนาบดี” อาจารย์ผู้เฒ่าโค้งให้พ่อหนูยุนเก้าสิบองศา นี่ผมน้ำตาจะไหลจริงๆ นะครับ ดูเหมือนอาจารย์เหล่านี้จะมาช่วยให้ผมกับเพื่อนของผมมีโทษเบาลง “พวกข้ามีเรื่องจะขอร้อง เด็กพวกนี้ยังเยาว์วัย เช่นเดียวกันกับองค์ชายซองโจ การกระทำที่เกิดขึ้นอาจจะทำโดยพลการ หุนหันพลันแล่น ไม่คิดหน้าคิดหลัง ได้โปรด ปล่อยเด็กพวกนี้ให้ข้ากับเหล่าคณาจารย์หลายที่นี้จัดการกับพวกเขาเถอะ”

พ่อหนูยุนดูเหมือนจะเกรงใจท่านผู้เฒ่าอยู่มากโขเหมือนกัน เขาถอนหายใจ ก่อนที่จะมองหน้าพวกผมทีละคนอย่างเหน็ดเหนื่อยใจ

“ท่านเองก็บุตรสาวที่อยู่ในวัยแรกรุ่นเช่นเดียวกับเด็กพวกนี้ ได้โปรด เห็นใจข้าสักครั้ง ปล่อยให้พวกเขาถูกลงโทษตามกฎของซองกยุนกวานเถอะ”

ท่านผู้เฒ่าเปิดการ์ดพูดถึงลูกสาวพ่อหนูยุน...การ์ดอันนี้น่าจะช่วยได้และมีประสิทธิภาพเหมือนการ์ดนางฟ้าในเกมส์เศรษฐีเลยทีเดียว

“บุตรสาวของข้าเสียใจมาก นางไม่ยอมกินไม่ยอมนอนมานานหลายวันแล้ว...”

“ข้าจักลงโทษนักเรียนที่กระทำผิดให้สาสม ให้สมกับความเสียใจของบุตรสาวของท่าน”

“ข้าไว้ใจท่านมากนะ”

จีซูมองสบตาผมและส่งยิ้ม ผมผู้ที่ไม่รู้ว่านี่คือหนทางรอดจริงหรือเปล่าจริงไม่กล้าทำหน้าอะไรที่ชัดเจนออกไป

“ถ้าเช่นนั้น...ข้าขอให้ท่านจับพวกเขาขังไว้ในคุกใต้ดินของที่นี่สักสามวันก่อนจะได้หรือไม่”

จีซูหุบยิ้ม...เขาเงยหน้ามองหน้าพ่อหนูยุนอย่างตื่นตระหนก พยองอันเหงื่อไหลจนตกลงบนพื้นเป็นเม็ดๆ ทั้งๆ ที่อากาศเย็นมาก ในขณะที่ซองชิลผู้กล้าได้แต่นั่งนิ่งๆ น้อมรับการลงโทษไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม

“แต่ท่าน...”
“พวกเขาทำผิดกฎอย่างร้ายแรง ทำให้ราชสำนักเสียหาย ทำให้ราชสำนักอับอายต่อแขกเหรื่อที่พระราชาทรงเชิญให้พวกเขามางานอภิเษกสมรส...”

ไม่ว่าทางไหนก็ต้องลงโทษแรงๆ จริงๆ ว่ะ...

“แต่สามวันนั้น...”
“หรือจะให้ข้าเพิ่มเป็นเจ็ดวันล่ะ ท่านผู้เฒ่า”

เสนาบดียุนคงโกรธแค้นมากเลยสินะ ผมกับเพื่อนมองสบตาอาจารย์อย่างขอโทษขอโพย ซึ่งท่านเหล่านั้นก็ไม่ได้จะเมตตาเราเท่าไหร่หรอกมั้ง เห็นมองมาที่พวกเราอย่างถมึงทึงเชียว

คุกใต้ดิน...สามวันก็สามวัน...ก็แค่ขังเองคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง

“อา...ข้าจะบ้าตายเสียให้ได้” พยองอันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หลังจากตอนที่พวกเขาสรุปให้พวกเราไปเข้าคุกใต้ดินของศาลไต่สวนก่อน และก็จับพวกเราเดินไปยังคุกอย่างรวดเร็ว

“คุกใต้ดินมีอะไรให้น่ากลัวหรือ”
“ความมืด...กลิ่นอับ...ไร้ซึ่งอาหาร มีเพียงแต่น้ำดื่ม”
กูเครียดเลย “จริงหรือ”
“จริงอย่างที่พยองอันเอ่ย” จีซูถอนหายใจ “พวกข้าไหว ข้ากับซองชิลโดนลงโทษจากท่านเสนาบดียุนบ่อยครั้งเมื่อยามเป็นเด็ก แค่นี้ทำอะไรเราสองคนไม่ได้...แม้จะหิวไปหน่อย” เขาทำหน้าเศร้า พวกเราเดินทางกันมาทั้งคืนไม่ได้กิน ไม่ได้นอน แถมยังต้องมาโดนลงโทษอะไรแบบนี้อีก
“แต่ก็ยังดี นี่ถือว่าเป็นโทษสถานเบาที่สุดแล้ว”
“ข้าบอกแล้ว ให้ทำหน้าน่าสงสารเข้าไว้จะเป็นการดี”

ด่านต่อไปที่จะมาทดสอบผมก็คือความมืดของคุกใต้ดินและความหิวจากท้องของผมเอง










คุกใต้ดินศาลไต่สวน

ในตอนแรกผมคิดว่าสามวันที่ไม่ได้กินข้าวของผมนั้นมันคงจะเล็กจิ๊บจ๊อยพอทนไหว แต่ที่ไหนได้ที่นี่มันทรมานมากกว่าที่คิดไว้
เคยอยู่ในที่ๆ มีความมืดมากที่สุดในโลกมั้ยครับ มองอะไรไม่เห็นทั้งสิ้น ผมต้องทำให้สายตาของผมปรับตัวอยู่นานมาก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทรมานมากจนเกินไปอยู่ดี เหมือนเป็นคุกที่จะต้องต่อสู้กับความคิดของตัวเอง นอกจากจะโดนกักขังแล้ว ยังจะต้องควบคุมไม่ให้ตัวเองกลายเป็นบ้าอีกต่างหาก

นอกจากจะมืดสุดติ่งกระดิ่งแมวแล้ว ผมกับเพื่อนยังถูกจับขังแยกไปคนละทิศคนละทาง ข้างๆ ผมเป็นคุณลุงคนหนึ่งที่ได้ข่าวว่าจับสาวชาวบ้านไปฆ่าข่มขืน ส่วนอีกข้างหนึ่งเป็นคุณน้าที่แต่ละวินาทีของชีวิตไม่ได้ทำอะไรนอกจากส่งเสียงเป็นระยะๆ ว่า...

”อา”

มันจะโอเคมากเลยครับ ถ้าน้าแกยอมหยุดพูดสักห้านาทีสิบนาทีบ้าง นี่เล่นพูดทุกสิบห้ายี่สิบวินาทีแบบนี้ ผมก็แทบจะอยากเป็นบ้าเหมือนกันนะ

แต่ไม่กล้าด่า กลัวด่าไปแล้วแม่งพังคุกมาเล่นงานผม...

ผมเอาแต่นั่งอยู่ในสุดของคุก บนพื้นมีเพียงฟางแห้งๆ สีเหลืองวางอยู่อย่างกระจัดกระจาย ตั้งแต่ที่เข้ามาผมนอนไม่หลับ ผมเอาแต่นั่งนิ่งๆ อยู่แบบนั้น และก็ดื่มน้ำที่ทหารคอยส่งมาให้ทุกหนึ่งชั่วยาม เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ นี่อาจจะเป็นแค่ตอนกลางคืนของวันแรกเท่านั้น

ช่างเป็นคุกที่ดัดนิสัยเด็กดื้ออย่างพวกผมได้ชะงัดนักแล...

“อา ไอ้เวรนั่น!”

ร้องเป็นครั้งที่หนึ่งพันแปดสิบสี่ของน้าแก...ผมพ่นลมออกมาอย่างเบื่อๆ ขณะที่คิดว่าควรจะนั่งวิปัสสนาในนี้ดีมั้ย เ   ผื่อจะช่วยให้จิตใจผ่องใสมากยิ่งขึ้น ความมืดแม่งไม่น่าใช่สิ่งที่จะเอามาเล่น มันทำร้ายและบั่นทอนจิตใจลงไปทีละนิดๆ จริงๆ ครับ

“เจ้าได้ข่าวหรือเปล่า” ทหารเวรที่เดินผ่านไปมากระซิบกระซาบกัน “ข่าวเรื่ององค์ชายซองโจน่ะ”

ผมหูผึ่งทันที เดินเข้าไปใกล้ประตูและก็พยายามที่จะแอบฟัง

“พระราชาทรงกริ้วมาก...พระองค์สั่งให้ทหารโบยองค์ชายตั้งหลายสิบที”
“จริงหรือ”
“แต่องค์ชายไม่ร้องเจ็บเลยสักแอะ”

หัวใจของผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม...ถูกโบยเลยเหรอ...ไม่ใช่ป่านนี้หลังเป็นแผลเหวอะหวะแล้วเหรอ

“แล้วเรื่องการแต่งงานล่ะจะยังดำเนินต่อไปหรือไม่ เห็นว่าทางคุณหนูยุนนาราก็ยังคงรอองค์ชายอยู่นี่นา”
“เรื่องนี้ได้ยินข่าวมาว่าองค์ชายน่ะยืนยันอย่างเด็ดขาดว่าจะไม่อภิเษกสมรสกับคุณหนูยุนอย่างแน่นอน”
“พระราชาต้องทรงกริ้วมากแน่ๆ”
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้น ในเมื่อพระราชาโปรดองค์ชายซองโจมากกว่าองค์ชายแทจง ถึงขนาดสั่งเร่งงานอภิเษกสมรสขององค์ชายซองโจเพื่อเข้ารับตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทอย่างเต็มภาคภูมิ”
“เรื่องนี้ต้องมีหลายฝ่ายไม่เห็นด้วยแน่ๆ องค์ชายแทจงมีเลือดเนื้อเชื้อไขของพระมเหสีโดยตรง...”
“เพราะวิสัยขององค์ชายใหญ่ไม่เหมาะกับการเป็นพระราชาน่ะสิ”

ฟังแล้วยิ่งเครียดยิ่งปวดหัวจี๊ด ที่แท้พระราชาก็อยากให้คังยูเป็นองค์ชายรัชทายาทมากกว่าองค์ชายใหญ่นี่เอง การถูกข้ามหน้าข้ามตาแบบนี้องค์ชายใหญ่คงต้องเก็บกดกับเรื่องนี้มากแน่ๆ นี่เป็นเรื่องใหม่ที่ผมเองก็เพิ่งจะทราบ

คังยูเคยบอกผมว่าเขาไม่สนใจเรื่องตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทเลยสักนิด นั่นหมายความว่าความคิดของเขาสวนทางกับพระราชาโดยตรง

นี่มันเรื่องใหญ่ไปเรื่อยๆ แล้ว...ผมรู้สึกว่าตัวของผมหดเล็กลงอีกหลายต่อหลายเซนต์(ทั้งๆ ที่มันก็เล็กอยู่แล้วอ่ะนะ)

ความรักของผมในยุคนี้ แม่งไม่ใช่แบบที่ว่าสารภาพรักแล้วได้คบกันเป็นแฟน จบแฮปปี้เอนดิ้งจริงๆ ว่ะ

ผมตัวสั่นเกินกว่าจะควบคุม เมื่อยิ่งได้รู้ว่าคังยูกำลังตกที่นั่งลำบากผมยิ่งกลัวไปหมด เขาต้องเผชิญความตึงเครียดต่อหน้าพระพักตร์ของพระราชาอีกทั้งยังต้องเผชิญหน้าต่อขุนนางทั้งราชสำนักที่ตอนนี้คงแทบจะไม่มีใครสนับสนุนเขา เพราะเขาคือองค์ชายที่หนีการแต่งงาน

คังยูทำให้ผมรู้สึกว่าความมืดที่ผมเจอนั้นกลับกลายเป็นเรื่องเล็กแทบจะในทันที

“พวกเจ้าสองคน มาทางนี้!”

เสียงเหี้ยมของใครสักคนเรียกทหารเวรยามสองคนนั่นให้ออกไปหา หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงล้มตึง ดีที่ส่วนใหญ่นักโทษกำลังหลับ ไม่อย่างนั้นล่ะก็คนที่มาเยือนอาจจะได้รับความสนใจจากนักโทษในความมืดเหล่านี้

ผมที่ยืนอยู่ใกล้ประตูได้ยินเสียงก้าวย่างอยู่ทางเดินหน้าประตูห้องขัง ผมตกใจผงะถอยหลัง ล้มก้นจ้ำเบ้า

คนๆ นั้นกำลังเปิดประตูห้องขังผมอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็ปิดประตู...

ความมืดนี้ทำเอาผมจินตนาการไปต่างๆ นานาว่าผีหรือปีศาจร้ายกันแน่ที่เป็นผู้มาเยือน แต่เมื่อสัมผัสได้ว่าคนที่เข้ามานั้นมีกลิ่นและการขยับร่างกายที่เป็นเอกลักษณ์ ผมก็พอจะเดาออกทันทีว่าเป็นใคร

องค์ชายซองโจหรือว่าคังยูของผม...

เขาเดินสะดุดขาผม ผมถอยหลังจนชิดกำแพง ควานหาไปทั่วว่าเขาอยู่ไหน ในที่สุดผมก็จับเจอขาของเขา(ซึ่งยาวมากๆ เลยแม่เจ้าโว้ย) ผมดึงให้เขาลงมานั่งข้างๆ ผม เขาน่าจะนั่งข้างๆ ผมแล้วล่ะตอนนี้

“เป็นอย่างไรบ้าง” ผมกระซิบ

ปุก

คอยาวๆ ของคังยูเอนตัวลงมาซบกับไหล่ของผมอย่างเหนื่อยล้า ใจผมเต้นโครมคราม มือไม้ของผมเอื้อมไปจับใบหน้าของเขาอย่างห่วงใย

“เจ็บ...”

คังยูกล่าวสั้นๆ ง่ายๆ แต่นั่นเป็นเหมือนถ้อยคำที่เสียดแทงเข้าไปในหัวใจของผม

“ตรงไหน หลังเหรอ...”
“เจ็บไปหมดทุกส่วนเลย”

เขากางขายาวๆ ของเขาออกและก็ดึงร่างผมเข้าไปกอดแทน ตอนนี้ผมรู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่น พวกเราไม่เคยแสดงออกกันมากขนาดนี้ แม้ว่าจะตื่นเต้นแต่ด้วยเหตุการณ์ที่เราประสบพบเจอมันยากลำบากเกินกว่าที่จะมาโฟกัสเรื่องตื่นเต้น ผมก็เลยกอดเขาตอบ และมือของผมนั้นก็ได้สัมผัสกับแผ่นหลังของเขา...

...มันเต็มไปด้วยร่องรอยที่ผ่านการโบยมาจริงๆ ด้วย บางส่วนยังมีเลือดติดอยู่...ผมอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเขาจะโดนหนักขนาดนี้

“ทำไมเจ้ายอมข้าง่ายๆ” เขากระซิบข้างหูผม เอาศีรษะของเขาซบเข้ากับไหล่ของผม “หากเป็นเวลาปกติ เจ้าคงจะโวยวายหรือไม่ก็เดินหนีข้าไปแล้ว...”

“เจ้าจะยอมให้ข้าหนีมั้ยล่ะ”

“เรื่องอะไรที่ข้าจะยอม...” เขากระชับอ้อมกอดของเขาแน่นขึ้นและพยายามไม่ส่งเสียงดัง

“เจ็บมากหรือไม่” มือของผมไล้ไปตามรอยแผลที่อยู่ด้านหลังของคังยู

“ดีขึ้นแล้วล่ะ”

“...มือข้าไม่ใช่มือวิเศษนะ”

“ข้ารู้สึกว่าข้าดีขึ้นมากจริงๆ” คังยูไม่ยอมเอาหน้าของตัวเองขึ้นมาจากไหล่ของผมเลย “อา...จู๋...เนียร์”

จูเนียร์ที่ผมเคยสอนเขาไว้ไม่ได้หมายถึงชื่อของผม...แต่หมายถึงที่รัก อันนี้เขาจำไปเอง
นั่นทำให้ผมหน้าแดงก่ำแม้เราจะอยู่ในคุกที่โคตรจะอับนี่ก็ตาม

“ข้ายอมทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้เพื่อคนที่ตัวเล็กเท่านี้” มือของคังยูกำลังจับตัวผมอยู่ “บอกข้ามาซิยองวอน”
“หืม?”
“เจ้ารู้สึกเหมือนกันกับข้าหรือเปล่า”

ผมกลืนน้ำลาย...มันใช่เวลาที่มาถามเหรอวะ

“ตอบข้ามา...คำตอบของเจ้าคือกำลังใจชิ้นดีของข้า”

ดีนะที่แม่งมืด...ผมค่อยๆ ผละออกมาจากตัวมัน ถึงอย่างนั้นก็ตามคังยูก็ไม่ยอมให้ผมอยู่ห่างมันไปไหน มันจับผมให้นั่งลงบนตักที่กำลังขัดสมาธิของมัน เฮ้อ กูยอมใจในความตัวเล็กของกูจริงๆ...

เป็นอีกครั้งที่อยากจะพูดว่าดีนะที่แม่งมืด ผมถึงกล้าพูดอะไรที่น่าเขินอายม้วนต้วนนี้ออกไป

“เจ้าถามว่าข้ารู้สึกเหมือนเจ้าหรือเปล่า แล้วเจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้าล่ะ”

ไม่รู้ล่ะ เกมส์นี้กูต้องพลิกมาชนะมึงก่อน ก่อนที่มึงจะชนะกู...

“หืม?” คังยูเหมือนตอบไม่ถูก โอ้ย อยากเห็นหน้ามันตอนนี้มากๆ เลยครับ “ข้าน่ะหรือ...”

“...”

“อา ยองวอน จะให้ข้าพูดตรงๆ หรือ ถ้าหากว่าใจข้าต้องแป้วเพราะเจ้าไม่ได้คิดเหมือนข้าล่ะ ความรู้สึกของข้ามันไม่ใช่สิ่งที่จะพูดออกมาตรงๆ ได้นะ เพราะ...”

“ข้ารักเจ้า” ผมพูดตัดบทเขาด้วยหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรง หลับหูหลับตาพูดแม่งไปแล้ว

สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายตัวแข็งไปแล้วครับ เขาไม่ขยับเลยแม้กระทั่งหายใจ

“เจ้าว่าอย่างไรนะ”

ทำไมหูต้องมีปัญหาทุกทีเวลาแบบนี้นะ... “ข้า...”

“เจ้าบอกว่า...เจ้ารักข้าหรือ ยองวอน” มือเรียวยาวของคังยูดึงตัวให้ผมเข้าไปแนบชิดติดกับตัวของมัน “บอกมาให้ข้าได้ยินชัดๆ ดังๆ”

“พูดดังไม่ได้ บ้าหรือ” ชาวคุกตื่นกันหมดพอดี “ข้ารักเจ้า...คังยู”

คังยูนิ่งไปสักพัก ก่อนที่จะใช้มือเรียวยาวของเขามากุมมือผมเอาไว้...

“นี่ถ้าไม่มืด เจ้าก็คงไม่พูดสินะ”

“...”

“ข้าดีใจมากเลย จูเนียร์” คำนี้ของมันเหมือนจะชัดขึ้นไปเรื่อยๆ จนผมนึกว่าคนไทยกำลังเรียกผมอยู่

“อย่าปล่อยให้ข้าต้องพูดคนเดียวสิ” ผมอายจนต้องเอาหน้าไปซบกับไหล่มัน แม้จะรู้ว่ามันมองไม่เห็นหน้าผมก็เถอะ ตอนนี้คังยูเหมือนกำลังอุ้มเด็กวัยกำลังโต เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะกอดผมแน่นขึ้น

“มันอาจจะแปลกไปสักหน่อยนะ ข้าเองก็ไม่คิดว่าข้าจะรู้สึกแบบนี้กับบุรุษเพศเดียวกัน...” คังยูกระซิบ “...แต่เจ้าคือคนที่ข้าสามารถสละทุกอย่างได้ ลาภยศ ทรัพย์สิน เงินทอง ข้าสามารถทิ้งมันทั้งหมดได้ หากได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเจ้า...”

ปลายจมูกโด่งของเขาฝังเข้าที่แก้มซ้ายของผม

“...ได้แต่งงานกับเจ้า”

เหมือนผมได้ขึ้นสวรรค์ไปแล้วทั้งๆ ที่ตอนนี้อยู่บนโลก มันซาบซึ้งกินใจมากสำหรับคำพูดของคังยู

“ข้าดีใจที่เจ้าคิดเหมือนข้า มองความรู้สึกข้าไม่ใช่เรื่องแปลก หลายครั้งหลายคราที่ข้าเองอยากจะกระโดดน้ำตายไปเสียเพื่อให้ข้าลืมความรู้สึกที่มีต่อเจ้า แต่ข้าทำไม่ได้...”

หากเป็นยุคสมัย 2015 ป่านนี้คังยูคงจะสามารถพูดมันออกมาตรงๆ และไม่มีความรู้สึกที่อยากจะกระโดดน้ำตาย...
ผมกำเสื้อเขาแน่น ขณะที่ผละใบหน้าออกไปจากไหล่ของเขา

ขออนุญาตใช้สิทธิ์คนรุ่นใหม่สั่งสอนคนรุ่นเก่า

“ความรักก็คือความรัก ในยามที่เจ้ารู้สึกรักใครสักคนก็ตาม เจ้าห้ามไม่ได้หรอก มันไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่มันคือสิ่งที่สวยงาม เพราะหลายครั้งที่ความรักนำพาความสุขมาให้...”

“...”

“หรือเจ้าไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้”

สิ้นสุดคำพูดของผม ริมฝีปากของคังยูก็เข้ามาประกบแลกจูบดูดดื่มกับริมฝีปากของผม ในความมืดมิดนั้นคังยูส่งผ่านความรักความรู้สึกที่มีให้ผมผ่านจูบร้อนแรงและมือที่ไม่ยอมปล่อยผมให้ห่างไปไหน

อย่างที่ผมบอก...นี่มันเหมือนขึ้นสวรรค์...

“ข้าสามารถพูดคำนี้ได้เต็มปากแล้วใช่หรือไม่...” ผมรอคอยคำพูดต่อไปของคังยู “เจ้าคือของๆ ข้า...”

ก็นึกว่าจะได้ยินคำนี้ซะอีก... เป็น แฟน กัน นะ

ผมหัวเราะกับความคิดของตัวเองก่อนที่จะตอบคังยูไปด้วยน้ำเสียงกระซิบตามเดิม

“เจ้าก็คือของๆ ข้าเช่นเดียวกัน...”

“อา...ข้าถูกใจเจ้าจริงๆ” คังยูเอาหน้ามาซุกไซร้ลำคอผมไม่เลิก

“นี่เจ้าไม่เจ็บแล้วหรือ”

“ความเจ็บน่ะ...ข้าลืมไปหมดแล้วล่ะ”

ผมยิ้มก่อนที่จะอยู่นิ่งๆ ให้คังยูฟัดได้อย่างตามใจชอบ...ยอมรับครับว่าผมน่ะปล่อยเนื้อปล่อยตัว...แต่เชื่อดิเป็นคุณคุณก็ทำจริงมั้ย #ยิ้มอ่อน

คังยูมันงานดีเกรดพรีเมี่ยมนะ...เขาติดกับผมแล้ว ผมก็ต้องทำให้เขารักเขาหลงผมสิ ใครเบะปากอยู่ผมเห็นนะ

เฮ้ย แล้วใครโยนรองเท้ามาใส่ผมครับ!!!!!! #กระโดดหลบ

“แล้วแอบออกมาเช่นนี่ หมั่นโถวไม่ว่าหรือ” จำพี่เลี้ยงร่างอ้วนของคังยูได้มั้ยครับ คนนั้นนั่นแหละ

“หมั่นโถวเฝ้าอยู่ทางเข้าคุกใต้ดินด้านนอก”

กูว่าแล้ว...มีหรือที่องค์ชายรองผู้อยู่ในกระแสจะเดินเพ่นพ่านในวังหลวงได้ตามใจชอบถ้าไม่มีคนช่วย

“อีกสักหน่อยข้าก็คงต้องไปแล้ว...”

อ้าวมึง...กูอุตส่าห์ปล่อยให้แต๊ะอั๋งจนพอใจแล้วจะทิ้งกูไปอย่างงี้น่ะเหรอออออ

ผมอ้าปากค้าง อดยอมรับไม่ได้ว่ารู้สึกผิดหวัง คืองี้ครับมันไม่ใช่เรื่องของการแต๊ะอั๋งอะไรใดๆ เลย แต่การที่คังยูอยู่ห่างจากผมไปแบบนี้ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดคังยูในแบบนี้อีกมั้ย และเขาจะได้กลับไปเรียนซองกยุนกวานเหมือนพวกเราหรือเปล่า ผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ครับ

มือเล็กๆ ของผมจับเสื้อของคังยูเอาไว้ราวกับต้องการเหนี่ยวรั้ง...

“กระต่ายน้อย ข้าเองก็อยากอยู่นี่เช่นเดียวกัน เมื่อสักครู่ข้าคิดว่าข้ายังได้ความหวานจากริมฝีปากของเจ้าอย่างไม่สาแก่ใจข้า...” มือของคังยูแตะริมฝีปากผม “...แต่ข้าหายไปจากตำหนักได้ไม่นาน เพราะเสด็จพ่อกำลังจับตาดูพฤติกรรมของข้าอยู่...”

ผมพยักหน้าเข้าใจเขา แม้จะผิดหวัง แต่คำว่ารักที่เพิ่งได้ยินก็ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะอยู่ลำพังต่อ เพื่อรอเขา

“ข้าจะทำทุกอย่างให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน”

คังยูจูบผมอีกครั้งหนึ่ง และก็จูบย้ำๆ หลายครั้งราวกับไม่ต้องการห่างไปไหน เขาเอาหน้าผากของเขามาชนกับหน้าผากของผมอยู่นานสองนานกว่าที่เขาจะลุกขึ้นและก็ออกจากห้องขังของผมไปอย่างเงียบเชียบ





TBC*






 ขอโทษที่ย่อหน้าอาจจะแปลกๆ นะคะ
พอดีก็อปมาจากเวิร์ดของคอมใหม่แล้วมันไม่ยอมย่อหน้าให้
ต้องเคาะมือเอา กลัวจะบิดๆ เบี้ยวๆ เอียงๆ เหมือนสายตาคนเขียนค่ะ  :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 05-03-2016 14:11:00

 :z13:
จิ้ม
คังยู... ฉันอยากได้ผู้ชายคนนี้ T.,T
น่ารักกริ๊บกริ้วปนหน่วงชอบกล
แต่นังจู ไหนบอกว่าจะไม่ยอมให้คังยูชนะไง สุดท้ายแกก็พูดก่อน
 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SheGame ที่ 05-03-2016 14:19:59

ทำไมรู้สึกดีและเศร้าพร้อมๆกัน ของให้สำเร็จและได้อยู่ด้วยกันด้วยน้าาาาา เพี้ยงงงงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-03-2016 14:34:17

ดีงาม ในที่สุดคังยูกับได้จูบแสนหวานจากจูเนียร์ 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-03-2016 15:11:59

ดูมันยากนะถ้าจะได้อยู่ด้วยกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 05-03-2016 15:15:55

   “ข้ารักเจ้า...คังยู”

:mew3:

อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง  :กอด1: 2 หนุ่ม เปิดเผยความในใจต่อกันแล้ว

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

ลุ้นๆๆ  ฟันฝ่าอุปสรรค ข้างหน้า  .....พระราชา  :mew3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 05-03-2016 15:24:21

เป็นตอนที่หวานแต่เจ็บปวดไปพร้อมๆกัน ถ้าสุดท้ายไม่ได้อยู่ด้วยกันจะเศร้าขนาดไหน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 05-03-2016 15:36:29

อ๊ายยยยย....บอกรักกันแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-03-2016 15:39:45

ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี  :hao5:

บอกรักกันในคุกนี่มันก็เขินใช่ย่อย :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 05-03-2016 17:27:12

 :-[kiss คิสสึ กันแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 05-03-2016 17:40:19

คังยูวววววว มีผู้ชายแบบนี้อีกไหม??  :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 05-03-2016 17:54:44

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-03-2016 18:21:38

หวานปนขม.  นี่แหละรักในยุคอดีต
เราควรกลับมาปัจจุบันกันดีไหม พากันข้ามมาโซล2016กันเถอะ.
เห็นแผลและน้ำตานี่ทนไม่ได้. ถึงเขาจะใจตรงกันรักกันแต่จะให้หวังรักสมหวังระหว่างชายกับชายในยุคโชซอนนี่นึกไม่ออกดลยอะค่ะ
ยังไงก็ขอจบแฮปปี้นะคะ.  :pig4:    :L2:   

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 05-03-2016 18:38:12

โหยยยยยเศร้า เขาบอกรักกันแล้วว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SLEEPERINDY ที่ 05-03-2016 18:49:20

จูบกันแล้วคะคุณ ขอจบแบบแฮปปี้เถอะน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 05-03-2016 19:02:07

อิจนังจูแรงมากอ่ะ นี่เบะปากมองบนเลยทีเดียว กระถางบินแปป ฟิ้วๆๆ~
กรี๊ดเบาๆ คือนางจูบกันแล้วค่ะ เขินค่ะ ฟินแปป อยากได้คนแบบคังยูบ้าง
แต่อ่านแล้วสงสารคังยูกับนังจูมาก อยากให้นังจูพาคังยูกลับปัจจุบันจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 05-03-2016 19:03:54

เค้ามาหวานกันในคุกค่าาา
จะทำยังไงให้ได้อยู่ด้วยกันล่ะ
เรื่องรักเพศเดียวกันน่ะ คนสมัยก่อนเขามแงว่ามันวิปริตนะ ราชาจะยอมเหรอ อาจจะต้องยอมตายไปด้วยกันเลยก็ได้นาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 05-03-2016 19:55:45

ข้าอยากได้คังยูเหลือเกินนนนนนนนนนนน

ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-03-2016 19:56:56

ก็จับยุนนาราไปแต่งกับองค์ชายใหญ่ซะก็หมดเรื่อง ถ้าองค์ชายใหญ่มีมเหสีอยู่แล้วก็ให้เป็นสนมไปซะเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 05-03-2016 21:08:56

รู้สึกดีมากๆเลย รักคังยู งานดีงานเริ่ดสุด!!!!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: apisaraa ที่ 05-03-2016 21:26:41

แม่คะ เขาบอกรักกัน ;______; ฮืออออออ ฟิน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-03-2016 21:30:58

โรแมนติกมากในคุกท่ามกลางความมืด ว่าแต่ว่าลืมเรื่องอาหารกับน้ำไปหรือเปล่าพ่อคุณ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 05-03-2016 22:02:14

คังยูต้องขอบคุณความมืดนี้นะ ไม่มืดล่ะมีวืดดดดดแน่ ดีใจด้วย สู้ๆ :m1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 05-03-2016 22:12:23

บอกรักกันแล้ว..ดีจัง :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-03-2016 22:17:15

คังยูก็ไม่ได้อยากเป็น อะไรทำไมองค์ชายใหญ่ต้องร้ายด้วย คนใจร้าย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 05-03-2016 22:49:19

อยากหวานต่อออออออออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 05-03-2016 23:21:47

#ยิ้มอ่อน ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-03-2016 01:49:02

ฮือออ เค้าบอกรักกันแล้วว
ดีเหลือเกิน ขอบคุณที่มาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-03-2016 12:08:26

ถ้าชายใหญ่ฟ้องท่านพ่อ
งานนั้มีเรื่องแน่ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 06-03-2016 12:15:26

แม่เจ้าโว๊ยยยเค้าจูบกันแล้ววววว  :katai2-1: :hao7: :hao5: :impress2: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-03-2016 12:45:31

โอ้ยยยย มันขมปนหวานสุดๆ
สงสารคังยู คนหล่อของบ่าวต้องมาโดนโบยเยี่ยงนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-03-2016 02:57:16

จะเปงไงน้อออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 07-03-2016 04:04:26

หวานด้วย เครียดด้วย :เฮ้อ: ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นได้ด้วยดีนะ
ชะนีอย่าได้มายุ่งกะคังยู :beat:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 07-03-2016 11:35:14

เค้าบอกรักกันแล้ว เราควรดีใจสิ ทำไมรู้สึกเศร้า หน่วงแปลกๆ ฮืออออ ขอให้คังยูและน้องจูของเจ้ได้สมหวังด้วยเถอะค่ะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 07-03-2016 21:02:14

เอาใจช่วยให้ยองวอ(จูเนี่ยร์)กับซองโจได้ลงเอ่ยกัน

และคนที่จะทำให้ได้ลงเอ่ยคงไม่พ้นพระราชาล่ะวะ :hao4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 08-03-2016 22:04:20

น่าเอาของกินมาฝากด้วยนะ...จากใจน้องจูเนียร์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 09-03-2016 14:59:44

กรี๊ดดดดดด  เค้าจูบกันแล้ว  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: finn~luv ที่ 10-03-2016 00:05:55

ไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานเลย พอกลับมาอ่านอีกที อื้อหืออออ เขินเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยค่ะ
เวลาเค้าหวานกันนี่กลั้นยิ้มไม่อยู่เลย ทำไมเขินได้ขนาดนี้  T //// T
ตอนล่าสุดนี่ก็บรรยากาศก็คิดว่าไม่น่าจะหวานได้
ที่ไหนได้คะ ฮืออออ เค้าบอกรักกันแล้ว เค้าจูบกันด้วย /ตัวบิดไป 38 รอบ

ชอบความสดใสของจูมากๆเลยยย พอบทบรรยายเป็นของจู เลยทำให้ไม่เครียดไม่ดราม่าเท่าไร
กำลังดีเลยแบบนี้ ทำไมแต่งได้น่ารักขนาดนี้น้า  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 23 05/03/59 P.46 14.06 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 10-03-2016 20:36:03

ตอนที่ 24





หลังจากคืนนั้นคังยูก็ไม่ได้มาหาผมอีกเลย

ผมได้ยินจากการที่ทหารคุยกัน คังยูลงทุนไปคุกเข่าที่หน้าตำหนักพระราชาเพราะไม่อยากอภิเษกสมรส เขาไม่ยอมกิน ไม่ยอมนอน เอาแต่นั่งคุกเข่าทั้งวันทั้งคืน จนทำให้พระพันปีและก็พระสนมผู้เป็นมารดาทรงเป็นห่วงอย่างมาก แม้จะเป็นบุตรคนโปรดแต่คราวนี้พระราชาทรงพระทัยแข็งจริงๆ และไม่ยอมตามใจคังยูโดยง่าย

ผมออกมาจากคุกด้วยสภาพเยินจนอธิบายไม่ได้ เช่นเดียวกับพยองอัน จีซู และก็ซองชิล แม้ว่าผมจะโทรมลงไปมาก แต่ใจของผมนั้นเป็นห่วงก็แต่คังยูที่ไม่รู้ว่าสุขภาพร่างกายจะเป็นเช่นไรหากต้องนั่งคุกเข่าทั้งวันทั้งคืน

“ข้าได้ยินจากพวกทหารว่าองค์ชายแอบเสด็จมาหาเจ้าหรือ” พยองอันกระซิบกับผม “ทรงกล้าหาญชาญชัยมาก”
“เจ้าไปได้ยินมาจากไหน”
“พวกทหารน่ะสิ”

ทหารพวกนี้ขี้เมาท์ฉิบเป๋งแต่ก็ทำให้พวกเรารู้ข้อมูลความเคลื่อนไหว ในระหว่างทางที่เรากำลังจะกลับไปยังโรงเรียนซองกยุนกวาน จีซูกับซองชิลก็ได้แต่ทำหน้ากังวลใจเรื่ององค์ชายของพวกเขา

“เราถูกสั่งห้ามให้อยู่ห่างจากองค์ชายจนกว่าเรื่องนี้จะผ่านไป” จีซูพูดอย่างกลุ้มใจ “อา ข้าเป็นห่วงพระองค์...”

เรื่องนี้ซองชิลไม่พูดก็รู้ เขาเองก็ตกอยู่ในสภาพไม่ต่างอะไรจากจีซูเลย...เอาแต่ทำหน้าเครียด ไม่สนใจสุขภาพของตัวเองและคอยหันไปมองทางที่อยู่ตำหนักพระราชาอยู่ร่ำไป

“พระองค์ต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้...” จีซูตบไหล่ผมเบาๆ “...เพื่อเจ้า”

ผมมองจีซูขงเบ้งอย่างซาบซึ้ง...ก่อนที่จะมองหน้าเขาแปลกๆ

“ทำไมเจ้า...”
“เรื่องความรู้สึกของเจ้ากับองค์ชายมันลึกซึ้งเกินกว่าที่ข้าจะเข้าใจ แต่เชื่อเถอะ...ข้ารู้ว่าในอนาคตความรักแบบนี้มันจะกลายเป็นสิ่งที่ธรรมดา ถึงแม้ว่าในยุคของข้ามันจะดูแปลกประหลาดก็เถอะ”

โอ้มายก็อด...พ่อเทพ พ่อนักปราชญ์ เก่งฉิบหาย...แล้วรู้หรือเปล่าว่าต่อไปโทรศัพท์จะสามารถโทรเป็นวีดีโอคอลได้...

พอเถอะ ตัดมาที่เรื่องน่าซีเรียส คังยูกำลังลำบากในขณะที่พวกเราทุกคนกำลังถูกปล่อยตัว

แต่ใช่ว่าความลำบากของเราจะสิ้นสุดลงเพียงเท่านั้น ทันทีที่ก้าวไปถึงโรงเรียน บรรดาคณาจารย์และบรรดาผู้คุมกฎรวมกระทั่งโทมินจุน สหายร่วมโรงเรียนของผมกำลังยืนรอเราอยู่ด้วยท่าทางที่โหดเกินกว่าจะบรรยาย

ผมกับเพื่อนๆ กลืนน้ำลายกันดังเอื้อก...

ในที่สุดพวกเราก็ถูกปล่อยให้ไปพักก่อนหนึ่งวันในหอพักของตัวเองก่อนที่จะมารับบทลงโทษในวันรุ่งขึ้น นอกจากจะรับบทลงโทษแล้ว ยังต้องตามบทเรียนที่เขาเรียนล่วงหน้ากันไปแล้วให้ทันอีกด้วย

ผมเปลี่ยนชุดอาบน้ำอาบท่าและก็กินอาหารจนท้องอิ่ม กลับมายังหอพักของตัวเองซึ่งรูมเมทของผมอีกคนหนึ่งไม่อยู่...

ห้องที่เล็กกลับกลายเป็นห้องที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ไง แค่ไม่มีใครคนหนึ่งอยู่ในห้องอีกคน...

ผมมองไปที่ที่นอนของคังยูที่ถูกพับเก็บเรียบร้อยหลังจากที่นอนบนที่นอนของตัวเอง ผมเอาแต่จ้องที่นอนของคังยูอยู่แบบนั้นจนเวลาผ่านไปหลายชั่วยาม...

มันน่าจะมีโทรศัพท์ ผมจะได้ส่งไลน์ไปหา หรือไม่ก็ในยุคนี้น่าจะนกฮูกสื่อสารเหมือนในแฮร์รี่ พอตเตอร์

เอ๊ะ หรือว่าผมจะแอบเข้าไปในวังหลวงเพื่อไปหาคังยูดี...แต่ผมไม่รู้ทางจริงๆ นะครับ และยิ่งเป็นคนที่ทั้งโรงเรียนกำลังจับตามองแบบนี้ด้วยแล้ว ผมยิ่งไม่น่าไปไหนรอดได้เกินสิบก้าว

อา ผมรู้สึกทรมานฉิบหาย ทั้งเป็นห่วง ทั้งคิดถึง ทั้งห่วงหาและก็โหยหา ถ้าทุกอย่างมันง่ายเหมือนที่ผมปรารถนา ผมคงไม่กลิ้งไปกลิ้งมาอย่างทรมานในหัวใจแบบนี้หรอก จริงๆ นะครับ...ผมคงใจกล้าหน้าด้านไปยังตำหนักของพระราชาเพื่อไปหาคังยูแล้ว
ผมทึ่งมากในความกล้าของเขา เขาทำขนาดนี้เป็นเพราะความรักที่เขามีต่อผม...ถ้าผ่านมันไปได้ คังยูสมควรจะได้รับรางวัล

ในเมื่อไม่มีอะไรทำและนอนต่อไปก็นอนไม่หลับ ผมจึงเอื้อมมือไปหยิบบันทึกของยองวอนที่อย่างหลังมักจะเขียนในเรื่องที่ผมรู้อยู่แล้วเกี่ยวกับตัวของคังยู ผมมาไกลกว่าไอ้ยองวอนเยอะแถมยังได้ใจคังยูมาครองอีกต่างหาก มันคงไม่ก่นด่าหรือสาปแช่งผมหรอกใช่มั้ย

ผมใช้พื้นที่ที่เหลือต่อจากที่ยองวอนมันเขียนเอาไว้ด้วยการระบายความอัดอั้นตันใจทั้งหมดที่มีลงไปในสมุดบันทึก มันช่วยให้ผมรู้สึกดี เหมือนผมกำลังคุยอยู่กับไอ้ลียองวอนเมื่อได้อดีตอยู่ยังไงยังงั้น


ยองวอน...ถ้ามึงเป็นกูตอนนี้มึงจะทำยังไงวะ










เช้าวันต่อมา

ผมที่ได้นอนน้อยที่สุดยืนเรียงหน้ากระดานกับสหายผู้ร่วมชะตากรรม ตอนนี้เราอยู่ต่อหน้าผู้คุมกฎและกำลังคิดพิจารณาเรื่องลงโทษเราอยู่ อาจารย์ทั้งหลายคงจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสารวัตรนักเรียนพวกนี้แล้วล่ะ

แม้ว่าจะเป็นเรื่องของคนที่ควรอยู่ชั้นมหาวิทยาลัยปีสองอย่างผมเบื่อหน่าย (เพราะตอนมัธยมนั้นเรื่องลงโทษแบบนี้ใครไม่เคยโดนนี่แปลก...ตอนมหาลัยไม่ค่อยมีหรอกครับถ้าไม่ได้รับน้อง) แต่ไม่ว่าโทษจะออกมาเป็นรูปแบบไหน ผมก็เต็มใจน้อมรับมันทั้งนั้น
เพราะคังยูคงจะโดนหนักกว่าผมมาก ทั้งทางด้านร่างกายและก็จิตใจ

“พวกเจ้าคงจะรู้แล้วว่าตัวเองต้องได้รับบทลงโทษ” รุ่นพี่พูดเสียงดังฟังชัด พยักเพยิดไปหาคนๆ หนึ่งให้เอาป้ายไม้สี่อันมาห้อยคอผมกับทุกคน

บนป้ายเขียนด้วยคำสั้นๆ ว่า ‘เด็กรับใช้’

“พวกเจ้าจะต้องรับใช้ทุกคนในโรงเรียนตลอดทั้งอาทิตย์”

จีซูพ่นลมออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ในขณะที่ทุกคนนั้นยืนนิ่งๆ

“ไม่ว่าจะถูกใช้อะไร พวกเจ้าก็ต้องน้อมรับและก็ปฏิบัติไปตามนั้น เข้าใจหรือไม่!”
“เข้าใจขอรับ!”

แม้จะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ต้องเข้าใจสินะ...แบบนี้มันเหมือนลงโทษแบบที่ต้องให้ใช้ทั้งแรงกายและก็แรงใจ ก็นักเรียนซองกยุนกวานน่ะมันขี้แกล้งน้อยที่ไหนกันล่ะครับ

ตลอดวันนั้นทั้งวันพวกผมกลายเป็นเบ๊อย่างสมบูรณ์ นอกจากเราจะต้องตามบทเรียนให้ทันแล้ว เรายังต้องคอยปรนนิบัติรับใช้นักเรียนซองกยุนกวานทั้งหลายอย่างไม่มีเงื่อนไขและข้อโต้แย้งใดๆ ผมและเพื่อนๆ ต้องคอยแบกตำราและทำความสะอาดปากกาของพวกเขาหลังจากที่เราเรียนเสร็จ นอกจากนั้นยังต้องคอยเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟท่าให้พวกนักเรียนด้วย

นักเรียนซองกยุนกวานคนหนึ่งที่มันชอบแกล้งชาวบ้านกำลังแกล้งพวกผมอย่างสนุกสนาน ผมจำมันได้ลางๆ เพราะมันเป็นคนที่ชอบแกล้งชาวบ้านเขาและก็ชอบทำตัวเด่น ผมตั้งฉายาให้มันในใจผมว่าไอ้ขี้แกล้ง (มันทำให้ผมนึกถึงไอ้ขี้แซวที่ลวนลามผมที่ริมแม่น้ำแล้วโดนคังยูจัดการเลย) เพราะมันชอบแกล้งชาวบ้านเขาจริงๆ มันเป็นลูกชายพ่อค้าคนดังของโชซอนจึงชอบทำตัวกร่างและตอนนี้มันก็กำลังแกล้งผมกับพยองอันอยู่

“แม่นาง...ตรงนี้ยังไม่สะอาดเลย” มันพูดกับผมและก็พยองอันที่กวาดลานรอบห้องเรียนอยู่ พอมันพูดจบมันก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนที่เป็นพ่อค้าด้วยกัน

ฟัX ยู ออล ผมอยากจะชูนิ้วกลางใส่พวกมันเรียงคนจริงๆ

“แม่นางพ่อง” ผมบ่นอุบ ในขณะที่พยองอันคนน่ารักได้แต่ทำหน้าไม่สบายใจเมื่อโดนกลั่นแกล้ง มึงแบ๊วจริงๆ เพื่อนเอ๊ย

“เราคงไม่มีวันทำให้ตรงนี้สะอาดได้แน่ถ้าพวกนั้นยังอยู่และก็คอยหยิบใบไม้ที่เรากวาดทิ้งมาเทลงที่เดิมแบบนี้”

ผมเห็นด้วยกับพยองอัน แต่ผมกับเขาไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อกรกับไอ้พวกนั้นได้ เพราะพวกผมมีป้ายที่แขวนเอาไว้รอบคอว่าเด็กรับใช้ และมันยังหมายถึงเป็นเด็กรับใช้ของพวกนักเรียนซองกยุนกวานด้วย
สิ่งที่ทำได้ก็มีแต่ต้องอดทนและก็อดทน เพราะไม่อยากให้ตัวเองโดนลงโทษหนักไปมากกว่านี้

“ถ้าองค์ชาย ไม่สิ ถ้าซองโจอยู่นี่ล่ะก็เขาต้องปกป้องเจ้าแน่” พยองอันพูดเบาๆ

ผมกลืนน้ำลายก่อนที่จะทำหน้าหมองลงไปถนัดตา...

“เจ้ากับเขา...มีความรู้สึกพิเศษต่อกันใช่หรือไม่” พยองอันหันมาเอ่ยกับผมช้าๆ ผมสบตามันและก็ไม่ยอมตอบกลับอะไร “ข้าไม่เคยเห็นบุรุษใดจะทำเพื่อบุรุษด้วยกันเองมากมายขนาดนี้ เขาหนีการแต่งงานเพื่อเจ้า และตอนนี้ก็ยังคุกเข่าหน้าตำหนักพระราชาเพื่อเจ้าอีก...”

ผมไม่กล้าบอกมันตรงๆ หรอกครับ จะให้ยอมรับอย่างโจ๋งครึ่มมันก็ดูเหมือนตัวเองจะลืมไปว่านี่ไม่ใช่ปี 2015

“หากเป็นข้า...ข้าใจสั่นแย่เลย”

พยองอันส่งยิ้มให้จนผมรู้สึกเขินอายกับเรื่องนี้...เจ้าบ้านี่

“ซองชิลก็ดูแลเจ้าดีนะ”
“เขามันจอมหยิ่งยโสโอหัง ไม่ชอบพูดจาอะไรเลย”
“ก็นั่นมันคือตัวเขา มันคือสิ่งที่เป็นเขา”
“เดี๋ยวก่อน ข้ากับซองชิลไม่เหมือนเจ้ากับซองโจนะ”
“งั้นหรือ...”
“ทำไมต้องมองข้าแบบนั้นด้วยล่ะยองวอน” พยองอันเสมองไปทางอื่น แสร้งทำเป็นตั้งใจกวาดลาน

ระหว่างที่ผมกำลังยิ้มล้อพยองอัน ผมหันไปมองเห็นซองชิลกำลังใช้ด้ามไม้กวาดไล่ไอ้พวกลูกพ่อค้าขี้แกล้งจนพวกมันแตกกระเจิดกระเจิง หลังจากที่จัดการพวกนั้นเสร็จซองชิลก็หันมาโค้งให้ผม เหลือบมองพยองอันที่ไม่รู้ตัวและก็เดินจากไปทำหน้าที่ของตัวเอง

บอกแล้วว่าซองชิลก็ดูแลพยองอันดีเหมือนกัน

นี่กูชักจะจิ้นพยองอันกับไอ้ยักษ์ดุแล้วนะเฟ้ย...








กลางดึก

ผมยังคงนอนหลับไม่ค่อยลงอีกตามเคย หลังจากที่เหนื่อยกับการโดนใช้งานมาทั้งวันแล้วผมก็ยังไม่ถึงกับหัวถึงหมอนแล้วหลับเลย ผมยังคงเป็นห่วงคังยู จริงๆ แล้วผมเป็นห่วงคังยูในทุกๆ วินาทีที่ผมใช้ชีวิตด้วยซ้ำ

คืนนี้ผมจะไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ด้วยความห่วงหาคำนึงถึงอีกต่อไป ผมจะบุก!!!!!!

บุกกำแพงวังหลวงที่อยู่ติดโรงเรียน...

อย่าเพิ่งทำหน้าดูถูกกันสิครับ ใครจะไปกล้าบุกตำหนักพระราชากันเล่า ทหารผู้ตรวจการมีอาวุธครบมือเดินไปเดินมากันให้ว่อน ผมทำได้ดีที่สุดแค่เกาะขอบรั้วดูจริงๆ ครับ

เมื่อฟังเสียงจนทุกสรรพสิ่งรอบตัวเงียบและเข้าสู้ห่วงนิทรากันหมด ผมก็ค่อยๆ ออกมาจากห้องพัก โดยพยายามเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ไม่ให้นักเรียนหรือผู้คุมกฎคนไหนสังเกตเห็น คืนนี้คงเป็นโชคดีของผม ทางโล่งเดินสะดวกมาก ใช้เวลาไม่นานผมก็มาถึงรั้วโรงเรียน

ผมปีนขึ้นไปบนกำแพงวังเพื่อที่จะได้ส่องดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันไม่มีอะไรเลยครับ นอกจากทหารเดินตรวจเวรยามกันตามปกติ
ได้เห็นแค่นี้ผมก็พอใจ...

...จริงๆ เหรอวะ

ตรงนี้นี่มองไม่เห็นตัวตำหนักของพระราชาด้วยซ้ำ ข้างในจะเกิดอะไรขึ้นบางวะ นี่ผมอยากรู้จริงๆ นะ

ทันใดนั้นผมก็สังเกตเห็นผู้หญิงสองคนเดินมา หนึ่งในนั้นกำลังร้องไห้ฟูมฟายและอีกคนกำลังช่วยปลอบประโลมใจ ผมจำเธอได้ เธอคือหนูยุนลูกพ่อหนูยุน คู่หมั้นของคังยู

ผมค่อนข้างแน่ใจว่าเธอร้องไห้ด้วยเรื่องอะไร...ผมกำลังจะสงสารเธออยู่หยกๆ ถ้าเธอไม่หันมาเห็นผมซะก่อน
ทหารที่อยู่แถวนั้นมองไม่เห็นผมสักคน แต่เธอใช้ญาณวิเศษอะไรถึงได้มองเห็นผมวะ ผมกลืนน้ำลาย ในขณะที่เธอกำลังเดินตรงมายังผม และไม่เกรงกลัวว่านี่จะเป็นเขตแดนของโรงเรียนที่มีนักเรียนเป็นชายล้วน

ผมลงมาจากกำแพง หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเธอเปื้อนเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา ผมกำลังจะสงสารเธอแท้ๆ ถ้าเธอไม่เอื้อมมือสวยๆ ของเธอเข้ามาตบหน้าผมอย่างจัง

เชี่ย...แก้มผมแสบมาก...

“ข้าอุตส่าห์หลงไว้ใจให้ท่านช่วยดูแลองค์ชาย แต่สิ่งที่ท่านตอบแทนข้านั่นคือหนีตามพระองค์ไปกระนั้นหรือ!” เธอส่งเสียงดังลั่นจนพี่เลี้ยงของเธอต้องเข้ามาห้าม ผมเอามือจับแก้มตัวเอง เกิดมาก็เพิ่งเคยโดนผู้หญิงตบหน้านี่แหละ เจ็บเอามากๆ เลยครับ

ผมมองเธออย่างรู้สึกผิด เป็นอีกครั้งที่เธอตบหน้าผมอีกรอบเสียงดังฉาด

โอยยยยย...

“คุณหนู!” พี่เลี้ยงเธอห้ามปราม

“แค่นี้มันยังน้อยไป” ยุนนาราส่งเสียงแบบมารร้ายอย่างที่ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็น “มันยังน้อยไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดของข้า ท่านรู้หรือไม่ว่าตอนนี้องค์ชายซองโจกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ให้เกิดการแต่งงานน่ะ” เธอพูดเหมือนผมยังไม่รู้เรื่องนี้ เธอฟูมฟายและโวยวายจนผมฟังไม่รู้เรื่อง “ท่านควรจะช่วยห้าม ท่านควรจะช่วยเตือนสติ แต่ท่านกลับมาปีนกำแพงลอบมองดูวังหลวงเล่นๆ ตามอำเภอใจ”

“เรื่องนี้ข้าก็ไม่ได้นิ่งนอนใจเสียทีเดียวหรอกนะ” ผมพยายามพูด

“ข้ามองท่านผิดไป คุณชายลี”

“องค์ชายซองโจต้องการทำในสิ่งที่เขาต้องการ ไม่ว่าใครก็ห้ามพระองค์ไม่ได้หรอก” ผมพูดให้เธอรู้ถึงจุดยืนของผม แม้ผมกับคังยูจะไม่ได้รักกันแต่ว่าในฐานะที่เป็นพระสหายขององค์ชาย องค์ชายต้องการอะไรสหายอย่างผมจะห้ามได้จริงๆ น่ะเหรอ หนูยุนใช้อะไรคิดไว้

“ท่านทำให้ข้าผิดหวัง!”

“เสียงดังอะไรกันนะ” เสียงของผู้มาใหม่ทำให้ผมขนลุกชูชัน ในตอนแรกผมคิดว่าเป็นคนจากในโรงเรียนที่จับได้ว่าผมมาเกาะติดกำแพงวัง แต่เปล่าเลยครับ คนๆ นั้นยิ่งใหญ่กว่ากว่าคนในโรงเรียนเยอะเลย

องค์ชายใหญ่

“องค์ชายแทจง” ยุนนาราโค้งคำนับองค์ชายใหญ่ ในขณะที่ผมเองก็โค้งคำนับเช่นเดียวกัน

“ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้านะคุณหนูยุน” องค์ชายใหญ่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เหลือบมองมาที่ผมพร้อมสายตาที่ผมเองก็ไม่กล้าจะสบตา “เหตุที่ลียองวอนไม่ห้ามปรามเรื่องคังยูหนีการการแต่งงาน อาจจะเป็นเพราะ...” ผมเงยหน้าขึ้นมามองดูองค์ชายใหญ่อย่างแตกตื่น “...เขาเองก็มีความรู้สึกพิเศษต่อคังยูเช่นเดียวกับคุณหนูยุน”

“อะไรนะ!” เสียงเธอร้องครั้งนี้ดังกว่าทุกครั้งที่เธอร้อง

เธอมองมาทางผมอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในขณะที่ผมนั้นตระหนักได้แล้วว่าองค์ชายใหญ่นั้นไม่ได้ประสงค์ดีกับผมและก็คังยู...

“เป็นอย่างที่ข้าพูดนั่นแหละ คุณหนูลองกลับไปคิดทบทวนดีๆ”

“ข้า...ข้า...” หนูยุนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เธอหันมามองผมด้วยสายตาเจ็บปวดรวดร้าวผสมกับสายตาที่มองผมเหมือนผมเป็นตัวประหลาด

“คุณหนูจะโทษเขาก็ถูกแล้ว หากไม่ใช่เพราะเขา...คังยูคงไม่หน้ามืดตามัวจนลืมหน้าที่และลืมบ้านลืมเมืองขนาดนี้...”

“...”

“จะว่าไป...เราสองคนควรจะลงโทษบุตรชายเสนาบดีฝั่งซ้ายคนนี้อย่างไรดี ให้สาสมกับสิ่งที่เขาทำและสาสมกับความรู้สึกของเขาที่ผิดกับจารีตประเพณี...”

ผมตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้...หรือนี่จะเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดหลังจากที่ผมได้หลงมาอยู่ในยุคของโชซอน





TBC*


พระเอกค่าตัวแพงขึ้น เดี๋ยวโผล่มานะคะ
ขออภัยเรื่องย่อหน้าด้วยค่ะ เวิร์ดในคอมเครื่องใหม่ก๊อปมาใส่แล้วไม่ย่อหน้าให้จริงๆ T_T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 10-03-2016 21:01:14

ทำไมองค์ชายใหญ่ร้ายยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 10-03-2016 21:08:27

เห้ออออ ยัยคุณหนูนี่

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: apisaraa ที่ 10-03-2016 21:19:37

 :katai4: อยากทุบองค์ชายใหญ่มาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-03-2016 21:22:03

โอ๊ยสงสาร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 10-03-2016 21:29:53

ตัวร้ายนี่น่าฆ่าทิ้งนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 10-03-2016 21:50:52

เป่าหูง่ายแท้...

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-03-2016 22:27:29

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-03-2016 22:43:39

จูสู้ๆๆ  :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 10-03-2016 22:57:09

อีองค์ชายใหญ่นี้ฆ่าทิ้ง
กล้าทำยองวอนเร่อะ!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-03-2016 23:03:35

ชายใหญ่นีเลวนะเหมือนตุ๊ดแก่ขีอิจฉา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 11-03-2016 00:21:10

ใส่ร้ายกันได้หน้าด้านๆมาก องค์ชายใหญ่ แม้จะจริงก็ตาม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 11-03-2016 00:41:18

กลัวอะ เอาจริงๆนี่นึกไปถึงวิธีลงโทษในซีรี่ย์หมดเเล้ว   ใครก็ได้ช่วยนังจู๋ที    รวมเงินค่าตัวที่จะจ่ายให้พระเอกจ้างราชาก่อนดีมั้ย  ให้ราชาโผล่มา เผื่อจะมีอภินิหารของนังจู๋ผู้มาเหนือคาด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-03-2016 01:10:51

องค์ชายใหญ่เลวมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-03-2016 01:45:12

จูเนียร์ด่าเหี้ยใส่อีองค์ชายไปเลย ด่าเป็นเป็นภาษาไทยให้แม่งยืนงงไปเลยเชื่อเราาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 11-03-2016 02:24:47

เลวร้ายยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-03-2016 04:36:11

ร้ายกาจ!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 11-03-2016 08:01:43

นู๋"จู๋เหี่ย" จะรอดมั๊ยนิ :mew5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-03-2016 08:24:49

องค์ชายใหญ่กับอีคุณหนูยุนมันเหมาะสมกันดีหญิงร้ายชายชั่ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 11-03-2016 10:05:51

คังยูว้อยยยย
อิจู๋เนียร์มันกำลังตกอยู่ในอันตรายละว้อยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-03-2016 10:30:50

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 11-03-2016 11:28:58

เด๋วมันก็ผ่านไป คังยูอดทนไว้นะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 11-03-2016 12:49:50

อื้อหือ ถ้าจะเป่าหูกันขนาดนี้...
ตายละ น้องจูจะรอดมั้ยเนี่ย :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 11-03-2016 13:50:46

เฮ่ยยยย เข้มข้นมากกก

เห็นแววดราม่าชีวิตรันทดมาแต่ไกล

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 11-03-2016 15:42:18

เมื่อองค์ชายใหญ่กับชะนีร่วมมือกัน บู้ม! กลายเป็นโกโก้ครั้นช์
เลวบริสุทธิ์แบบที่ตัวร้ายทั้งโลกต้องร้องขอชีวิตจริง เกลียดแรง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 24 10/03/59 P.47 20.41 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 12-03-2016 11:29:57

ตอนที่ 25






   
   เชี่ย ผมโดนขู่

   วันต่อมาในตอนกลางวันผมเอาแต่คิดมากเหมือนคนโรคจิต มันเหมือนกับคนร้ายกาจสองคนต้องการที่ผนึกกำลังกันมาจัดการผมยังไงยังงั้น โชคยังดีที่เขาทั้งสองคนไม่ได้คิดที่จะจัดการผมในทันทีหลังจากที่คุยเรื่องนั้นกันเสร็จ และคุณหนูยุนนาราก็จ้องมองผมอย่างโกรธแค้นมากเลยทีเดียว

   “ยองวอน”
   “...”
   “ยองวอน!” ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงพยองอัน เราสองคนกำลังขัดห้องส้วมอยู่ครับ ผมขัดไปเหม่อไป จนทำให้พยองอันเรียกผมตั้งสองครั้ง
   “หือ...”
   “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า”

   หลายครั้งที่ผมสังเกตว่าพยองอันมักจะเป็นห่วงเป็นใยผมด้วยการถามเมื่อผมทำสีหน้าที่ผิดปกติไป...

   “ข้าคิดว่าข้าโดนขู่” ผมพูดกับมันตรงๆ
   “ขู่หรือ”
   “ใช่”
   “จากใครล่ะ”
   “คุณหนูยุนนารากับองค์ชายแทจง”

   จากที่พยองอันนั่งยองๆ ตอนนี้มันถึงกับล้มกลิ้งไปกับพื้นด้วยความตกใจ

   “อะไรนะ”
   “อย่างที่เจ้าได้ยินนั่นแหละ” ผมพูดอย่างปวดหัว “ข้าไม่เคยมีศัตรูมาก่อน ข้าอดวิตกไม่ได้จริงๆ”

   สารภาพจากใจ ชีวิตของจูเนียร์ จารุวัฒน์นั้นช่างแตกต่างจากลียองวอนอย่างเห็นได้ชัด ตั้งแต่เล็กจนโตผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีเพื่อนคบ และเพื่อนส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนที่เหี้ยเลยสักคน กล่าวคือไม่เคยต้องมาประสบพบเจอกับคนที่คิดร้ายต่อผม ไม่เคยเลยจริงๆ การที่โดนพูดใส่แบบนั้นทำเอาผมเครียดอย่างบอกไม่ถูก
   เพราะหากเขาสองคนคิดจะทำอะไรผมและต้องการจะเอาชีวิตผม มันเป็นเรื่องง่ายที่เขาสองคนจะทำจริงๆ อีกคนหนึ่งก็มีอำนาจล้นฟ้าราวกับพระราชินีของที่นี่เพราะเป็นพระโอรส ส่วนอีกคนก็ดูเหมือนจะกลืนกินวังหลวงไปมากกว่าครึ่งเพราะเป็นบุตรสาวของคนที่กำลังกุมอำนาจของขุนนางส่วนใหญ่

   หากผมกับคังยูคบกันในปี 2015 ดราม่าที่หนักที่สุดของเราเห็นจะเป็นไลน์ไปไม่ตอบ กับไลน์ไปและก็ตอบช้านี่แหละ จริงๆ นะครับ T_T

   “แม่เจ้า” พยองอันเอามือจับอกของเขาเอง “เรื่องใหญ่กว่าที่ข้าคิด...”
   “เจ้าบอกว่าองค์ชายใหญ่กับคุณหนูยุนนาราคิดจะปองร้ายเจ้าอย่างนั้นหรือ” จีซูโผล่หัวมาจากไหนไม่รู้ก่อนที่จะโพล่งเสียงดัง ข้างๆ เขานั่นก็คือซองชิล สองคนนี้อยู่ตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ววะ “บังเอิญข้าผ่านมาทางนี้น่ะ กำลังจะไปขัดห้องส้วมที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง...”

   แปลว่ามึงแอบฟังมานานแล้วสินะ แต่ก็เอาเถอะ ดีกว่าผมเล่าหลายรอบก็แล้วกัน ผมตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่ผมเพิ่งเจอเมื่อคืนให้ทั้งสามคนฟัง พวกมันสีคนทำสีหน้าแตกต่างกันไป

   พยองอัน ตกใจทำท่าเหมือนตัวเองจะหัวใจสลาย
   จีซู เลิกคิ้วสูงพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดอย่างคนเฉลียวฉลาด
   ซองชิล เฉยเมยต่อทุกสรรพสิ่ง...

   “เจ้าอยากเจอองค์ชายของเราจนถึงขนาดยอมไปปีนรั้วเพื่อที่จะเห็นแค่วังหลวงเนี่ยนะ” จีซูส่งเสียงหยอกล้อ “ข้ามีข่าวเด็ดมาให้เจ้า”
   “ข่าวอะไร เรื่ององค์ชายหรือ” ผมถึงกับหูผึ่งเลยทีเดียว
   “ใช่ ตอนนี้ทรงพักผ่อนพระวรกายอยู่ที่ตำหนักของตนเอง ได้ข่าวมาว่าพระราชาทรงยอม เลื่อนการอภิเษกสมรสออกไป”

   ประโยคหลังไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกยินดีเท่าประโยคแรก ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจเหมือนกันที่คังยูไม่ได้เป็นอะไรมากมาย

   “แล้วพระองค์จะได้กลับมาเรียนกับพวกเราหรือไม่” พยองอันถามออกไป

   ผมมองหน้าจีซูกับซองชิล ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไร แปลว่าทั้งคู่ไร้ซึ่งคำตอบเหมือนกัน...

   สำหรับผม แค่ได้รู้ว่าเขาปลอดภัยก็ดีแล้ว ผมไม่ขออะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว










   “แม่นาง ข้าต้องการลูกธนู”
   “แม่นาง ทำไมช้าเช่นนี้ มีใครมาดึงขาเจ้าสองคนไว้อย่างนั้นหรือ”
   “เจ้าพวกเด็กรับใช้! มาทางนี้หน่อย!”

   แม่ง นี่ไม่ใช่เบ๊แล้วนี่มันเรียกว่าทาสชัดๆ ผมกล้ำกลืนฝืนทนวิ่งไปวิ่งมารับใช้พวกเพื่อนในชั้นเรียนในคาบวิชาฝึกธนู ผมผู้มีร่างกายอ่อนแอไม่ได้เรียนวิชานี้ แต่ต้องทำการปรนนิบัติไอ้พวกนักเรียนให้สมกับป้ายที่อยู่บนคอ อีกสามคนที่เหลือก็เช่นกัน แต่ไม่มีใครแกล้งเรียกจีซูกับซองชิลว่าอย่างนั้น คนที่โดนเรียกว่าแม่นางมีผมกับพยองอันแค่สองคน

   แม้จะอยากใช้ลูกธนูเสียบตูดพวกมันเรียงตัวแต่ผมอยู่ในสถานะที่ทำแบบนั้นไม่ได้ ได้แต่กัดฟันทน รอคอยให้การลงโทษนี้ผ่านพ้นไป

   “ข้าบอกให้เจ้าเร็วกว่านี้ไง!”

   ไอ้ขี้แกล้งลูกพ่อค้ามันกำลังหิ้วตัวผมขึ้นมาให้ลอยจากพื้น ย๊ากกกกก กูจะเอาลูกธนูยัดตูดมึงงงงงงงง

   “ปล่อยข้านะ!”
   “เจ้าช้าเอง เจ้าต้องห้อยต่องแต่งอยู่แบบนี้แหละ”

   ผมดิ้นไปมา นึกอยากให้ตัวเองแข็งแรงกว่านี้และตัวใหญ่กว่านี้ มันคงจะไม่ยอมปล่อยผมง่ายๆ ลับหลังอาจารย์มันคงจะหิ้วผมขึ้นไปสูงไปมาอยู่แบบนั้น

   “ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่ทำแบบนั้น”

   น้ำเสียงคุ้นหูทำเอาผมลืมไปเลยว่ากำลังถูกปล่อยตัวลง ผมหันไปมองผู้ที่มาใหม่ ตกใจแทบผงะ

   ความยินดีถ่าโถมเข้ามากระจุกรวมตัวกันเป็นก้อนน้ำตาที่ปริ่มอยู่ขอบตา...

   ...คังยูกลับมาแล้ว

   เขาอยู่ในชุดนักเรียนซองกยุนกวาน แม้ใบหน้าจะซีดเผือดมากกว่าปกติ แต่เขาก็ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิม และยิ่งไปกว่านั้นเขากำลังถือคันธนูเล็งมาทางไอ้ขี้แกล้ง ทำท่าเหมือนจะยิงใส่มันแบบไม่ปราณี

   เท่สัดๆ T_T

   “ซองโจ...” สถานะของคังยูในโรงเรียนนี้ยังเป็นความลับอยู่ เพราะตอนที่นักเรียนซองกยุนกวานได้รับเกียรติให้ไปเฉลิมฉลองการอภิเษกของเขา เขาไม่ได้อยู่ให้นักเรียนทั้งหมดเห็น เขาหนีการแต่งงาน ไอ้ขี้แกล้งรำพึงอย่างหวาดๆ เล็กน้อย เขาคงกำลังรู้สึกว่าการแกล้งของเขาต้องสิ้นสุด ณ ตรงนี้

   แม้สถานะของคังยูจะไม่ได้ถูกป่าวประกาศ แต่ตัวตนของเขาก็น่ากลัวอยู่ดี ใครๆ ในโรงเรียนต่างก็หวั่นเกรง และยิ่งมีซองชิลยืนอยู่ข้างหลังแบบนี้ ยิ่งทวีคูณความน่ากลัวเข้าไปใหญ่

   ชิ้ง

   ลูกศรถูกยิงเข้ามากลางระหว่างขาของไอ้ขี้แกล้ง มันตกใจน้ำตาแทบไหล แม้ลูกศรจะปักอยู่บนพื้นแทนที่จะปักอยู่เท้าของมันก็ตาม

   “ได้ข่าวมาว่าตอนข้าไม่อยู่เจ้าชอบแกล้งยองวอนกับพยองอันอย่างนั้นหรือ”
   “ข้าเปล่า!” คนใกล้ชะตาขาดรีบไปหลบข้างหลังลูกพ่อค้าคนอื่น
   “จริงหรือไม่ยองวอน” คังยูหันมาถามผม ผมกลืนน้ำลาย แม้จะรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไรแต่ใครเล่าจะกล้าพูด ท่าทางของคังยูตอนนี้ใกล้จะยิงธนูใส่ไอ้ขี้แกล้งอยู่รอมร่อแล้ว

   ผมส่งสัญญาณให้ไอ้ขี้แกล้งมันวิ่งหนี ซึ่งมันก็ใช้จังหวะที่ผมกำลังมองหน้าคังยูในการวิ่งหนีออกไป พวกนั้นวิ่งแตกกระเจิดกระเจง

   “เจ้าน่าจะปล่อยให้ข้าจัดการพวกนั้น”
   ผมกลืนน้ำลาย “จะจัดการถึงชีวิตกันเลยหรือ”

   อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร ส่งคันธนูยาวให้ซองชิลก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม

   “ถ้าไม่ติดอยู่ที่ว่าตรงนี้มีคนมาก ข้าคงสวมกอดเจ้าแล้ว”

   ผมเองก็คิดเช่นนั้น เราสองคนกำลังอยู่ท่ามกลางนักเรียนมากมายที่กำลังฝึกธนู พยองอัน ซองชิล กับจีซูเดินห่างออกไปเพื่อให้เราสองคนได้ยืนอยู่ใกล้ๆ กัน

   “นอนคนเดียวเจ้าเหงาหรือไม่”

   ผมไม่ตอบ แต่ละคืนที่ผ่านมาโดยไม่มีมันนั้นช่างยาวนานและก็นอนไม่ค่อยหลับเอาเสียเลย

   “ไม่สบายตัวมากไหม” ผมถามไถ่
   คังยูส่ายหน้า “แค่นี้ถือว่าเบามาก”

   ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือดและริมฝีปากบางส่วนก็แห้งแตก ผมถอนหายใจยาวก่อนที่จะรู้สึกนับถือใจของผู้ชายคนนี้ ผมได้ข่าวมาว่าสามวันสามคืนเลยทีเดียวที่เขานั่งอยู่หน้าตำหนักพระราชา พระสนมเยบินที่เป็นพระมารดาร้อนใจมากจนต้องวิ่งไปกลับที่หน้าตำหนักพระราชาและก็ตำหนักของตัวเองหลายรอบ

   “หากเรียนเสร็จแล้ว ไปเจอข้าที่ศาลาหน่อยนะ”

   ผมพยักหน้า คังยูหันหลังกลับเดินผ่านพวกเพื่อนๆ ที่ยืนรออยู่ เมื่อเจ้านายกลับมา ซองชิลกับจีซูก็ทิ้งการเป็นเบ๊ด้วยการตามหลังของคังยูไป ตอนนี้จึงเหลือผมกับพยองอันสองคน

   “เขาแข็งแรงมากๆ เลย” พยองอันรำพึง...

   ผมมองด้วยสายตาเหน็ดเหนื่อยหัวใจ...แม้จะรู้ว่าปลายทางของเราสองคนเป็นยังไง แต่ผมก็อยากที่จะอยู่กับเขาตลอดทุกวินาทีที่ผมมีอยู่ดี...







   
   ศาลา
   ศาลาที่ว่าคือศาลาที่ริมน้ำที่นักเรียนส่วนใหญ่จะใช้สำหรับท่องตำราช่วงใกล้สอบ(ซึ่งก็เห็นสอบกันอยู่ตลอด) ยามนี้เป็นเวลาบ่าย นักเรียนส่วนใหญ่กำลังเรียนอยู่ แต่ผมกำลังเดินไปยังที่ที่คังยูนัดหมาย เขารอผมอยู่ที่ศาลาและกำลังนอนหลับพิงเสาอยู่

   เขาคงจะเหน็ดเหนื่อยและก็อ่อนเพลียมากเลยสินะ

   ทันทีที่ผมนั่งลงตรงหน้าเขา คังยูก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขาส่งรอยยิ้มน้อยๆ มาให้ ก่อนที่จะเอนตัวลงก็นอนบนตักของผมทันที

   “คังยู” ผมรีบส่งเสียง “เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
   “ไม่มีหรอก สั่งให้ซองชิลกับจีซูดูต้นทางให้แล้ว”
   “แต่ว่า...”
   “ไม่มีใครเขาโดดเรียนเหมือนพวกเราหรอกนะ” คังยูพูดอย่างเหนื่อยๆ “ข้าแค่ต้องการอยากใช้เวลากับเจ้าสองคนก็เท่านั้น”
   “ยังไงตกเย็นข้าก็ได้เจอเจ้าอยู่ดีไม่ใช่หรือ”

   คังยูที่นอนอยู่บนตักผมลืมตาเพื่อสบตากับผมที่ก้มลงไปมอง

   “ไม่มีอะไรที่แน่นอนสักอย่าง” เขาพูด “นอกจากข้าต้องต่อสู้เรื่องการยกเลิกงานแต่งงานแล้ว ข้ายังต้องทำใจเรื่องท่านพี่ของข้า” เขาทำหน้าสลด “ข้าไม่คิดว่าพระองค์จะทรงเป็นคนเช่นนั้น”
   “...”
   “เขานำเรื่องของเจ้ากับข้าไปทูลบอกเสด็จพ่อ”

   ผมถลึงตามองด้วยความตกใจ

   “แม้เสด็จพ่อจะทรงตกพระทัยแต่พระองค์ก็คิดว่าเจ้ากับข้าเพียงแค่สนิทกัน มิได้มีใจต่อกัน” คังยูพูดน้ำเสียงราบเรียบและเบา “ท่านพี่พยายามกราบทูลให้เสด็จพ่อเอนเอียงพระทัย จนตอนนี้ข้าคงได้แค่มาเรียนที่นี่แต่ไม่ได้มาพักที่หอเดียวกันกับเจ้าแล้ว เพราะเสด็จพ่อสั่งห้ามข้าเอาไว้”

   ผมนัยน์ตาสั่นระริก ถึงแม้ในใจจะอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้ แต่ก็ยังดีกว่าคังยูกับผมต้องแยกจากกันชั่วนิรันดร์

   “เจ้าหลับตาเถอะ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย”

   ผมจับดวงตาของเขาให้ปิดลง...เพียงเพราะอยากให้เขาพักผ่อนและไม่ต้องเครียดบ้าง คังยูค่อยๆ ทำตามที่ผมบอก ตอนที่เขาหลับลงไปแล้วนั้น สายตาของผมมองไปข้างหน้าพร้อมกับนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของผมกับมัน

   ผมไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะมาตกหลุมที่คังยูขุดเอาไว้แถมยังมากมายขนาดนี้ เรื่องนี้ลียองวอนหรือตัวตนเมื่อชาติก่อนของผมมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมาก ถ้าหากตอนนี้ผมยังอยู่ในปี 2015 ยังเป็นแค่นักศึกษาแลกเปลี่ยนและก็คงไม่มีความรู้สึกรักที่มากมายแบบนี้ แม้ผมกับมันจะไม่ได้แสดงออกต่อกันแบบโดยตรงมากนัก แต่พอผมได้เห็นการต่อสู้ของคังยูโดยคุกเข่าที่ตำหนักพระราชา ตัดสินใจหนีการอภิเษกสมรส นั่นทำให้ผมซึ้งใจทุกอย่าง ต้นเหตุก็คือเพราะเขารักและรู้สึกดีกับผม และก็กล้าแลกส่งที่เกิดมาพร้อมเขาอย่างยศถาบรรดาศักดิ์และทรัพย์สมบัติเพียงเพราะปรารถนาที่จะอยู่กับผม

   น้ำตาของผมหยดลงใบหน้าของคังยู ความรู้สึกที่หลากหลายตีกันไปหมด ผมไม่รู้จะแสดงออกกับความรู้สึกเหล่านี้ยังไง มันทั้งกดดันและก็มีอยู่อย่างมากมายจนผมทั้งอ่อนแอและก็สับสน ใจหนึ่งก็อยากจะละทิ้งทุกอย่างที่นี่หากผมไม่มีทางกลับไปที่ยุคตัวเองได้จริงๆ ผมก็จะหนีไปอยู่ที่ไหนสักแห่งเพราะไม่อยากให้คังยูมีปัญหา ส่วนอีกใจหนึ่งผมก็อยากเห็นแก่ตัว อยากอยู่กับคังยูแม้ว่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงน้อยนิดก็ตาม

   ความลำบากของเขา ใบหน้าที่ซีดเผือดพร้อมกับริมฝีปากที่แห้งแตก นั่นยิ่งทำให้ผมคิดไปต่างๆ นานาว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ แต่ว่า...หากผมหนีไป แล้วสิ่งที่คังยูทำเพื่อผมทั้งหมดมันจะไปสูญเปล่าไปหมดเหรอ ในขณะที่คังยูสู้แทบตายแล้วตัวผมเองล่ะ ผมได้ทำอะไรที่มีประโยชน์ต่อเราทั้งคู่บ้างไหม

   แม่งเอ๊ย สอบแอดมิชชั่นยังไม่ยากขนาดนี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ นะครับ มันสับสนไปหมดเลย

   “อย่าร้องไห้” คังยูลุกขึ้น รีบเอามือมาแตะใบหน้าของผมที่เต็มไปด้วยน้ำตา

   มึงไม่เข้าใจกูหรอก กูกดดันมากแค่ไหน ตัวกูตอนนี้ไม่เหมาะอะไรกับยุคของมึงเลยสักนิดเดียว...

   “ยองวอน” คังยูตกใจ ทำอะไรไม่ถูก เขาหันไปมองซองชิลที่ยืนอยู่ห่างไปอย่างขอความช่วยเหลือ ซองชิลได้แต่กระพริบตามองแล้วหันไปมองจีซูให้ช่วยแทน จีซูยักไหล่ส่งมาให้คังยูเพราะเขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน “ย้า! เลิกร้องไห้เดี๋ยวนี้นะ”

   “มันหยุดไม่ได้” ผมพูดความจริง น้ำตาผมไหลพรั่งพรูราวกับเขื่อนแตก ราวกับความรู้สึกที่หลากหลายทั้งหมดมารวมกันและระเบิดกลายเป็นน้ำตาในวันนี้ ณ จุดนี้จะโดนล้อว่าตุ๊ดกูก็ยอม กูทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

   “ยองวอน...” คังยูเอาแต่เรียกอยู่แบบนั้น

   “แม่ง เลิกเรียกสักที กูไม่ได้ชื่อยองวอน”

   “...”

   “กูไม่ได้ชื่อยองวอนเว้ย ชาติที่แล้วแม้กูจะเป็นมัน แต่ตอนนี้กูไม่ใช่มัน และกูก็ไม่อยากเป็นมันอีกแล้ว แม่ง รักแล้วยุ่งยากเหี้ยๆ ไม่รักแม่งเลยดีมั้ย” ผมโวยวายขณะผลักคังยูเบาๆ

   คังยูได้แต่งงเป็นไก่ตาแตก มนตร์ดำในความคิดของมันแต่เป็นเพียงแค่ภาษาไทยของผมหวนกลับมาอีกครั้งทำให้คังยูได้แต่ทำหน้างงใส่ผมเพราะฟังไม่รู้เรื่อง

   เขารู้เพียงแต่ผมผลักเขา เขาจึงจับมือผมเอาไว้และก็ดึงผมเข้าไปหา ตอนนี้จีซูกับซองชิลพร้อมใจกันหันไปทางอื่น

   “ยอง...”   

   “บอกแล้วว่าอย่าเรียก ไม่ได้ชื่อนั้น”

   “ทำไมเจ้าต้องโวยวายขนาดนี้ด้วย”

   “กูกดดันไง กูเก็บกด กูอัดอั้น ต้องการปลดปล่อยที่ฟังกี้ ไม่ก็เดโม่ ไม่ก็วิพ ไม่ก็รูท66”

   “เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า”

   “ปล่อยเลย” ผมสะบัดมือ

   “ยองวอน ใจเย็นๆ ก่อน แล้วก็ค่อยๆ พูดภาษาเดียวกันกับข้าดีหรือไม”

   “ไม่”

   “...”

   “ปล่อยเลย”

   “ยอง...”

   “เลิกเรียกสักที” ผมพูดอย่างเหลืออด สะบัดมือตัวเองออก ก่อนที่จะใช้มือของตัวเองที่เพิ่งสะบัดหลุดจากเกาะกุมของเขามาจับมือเขาแทน “ฟังให้ดีนะ”

   “หา?”

   เอาใหม่...ลืมจูนสติ เมื่อกี้พูดภาษาไทยครับ “ฟังข้าให้ดีนะ”

   “มีอะไรหรือ”



   “ข้าไม่ได้ชื่อยองวอน ข้าชื่อจูเนียร์ ข้ามาจากอนาคตที่อยู่ห่างออกไป”






TBC*


ลองทายดูปฏิกิริยาของคังยูดูว่าจะเป็นยังไงต่อ  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-03-2016 12:04:03

ข้าว่าเจ้าคงคิดมากไปจนสติแตกไปแล้วยองวอน (คังยู)ได้กล่าวไว้ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 12-03-2016 12:39:51

คังยูน่าจะแค่อึ้งและก็คิดว่าจูเนียร์พูดเล่นไม่งั้นก็โครตเชื่อ. แบบข้ารักเจ้าเจ้าพูดอันใดมาข้าก็เชื่อสุดหัวใจ โอ้โหหห

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-03-2016 12:45:29

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 12-03-2016 12:50:49

เชื่อยากนะ แต่ใช่ว่าจะไม่เชื่อ
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 12-03-2016 12:51:57

เดายากอ่ะ........เอาตอนต่อไปมาดีกว่าค่ะ 555555
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 12-03-2016 12:57:07

อื้มมมม เราคงจะได้เห็นคังยูกรี๊ดแตกล่ะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 12-03-2016 13:29:04

คงต้องพูดแบบชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดอ่ะ
โน้มน้าวทุกอย่างล่ะมั้งกว่าคังยูจะเชื่อน่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-03-2016 14:30:13

เอาแล้วๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 12-03-2016 15:00:14

เอาแล้วไงๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-03-2016 16:02:23

เราว่ามันไม่ตลกแล้วล่ะเพราะถ้ายองวอนในโลกอดีตไม่ได้คิดจะครองรักกับคังยู. ด้วยขนบและกรอบของสังคมยุคนั้นทำให้ยองวอนเจียมตัว  ถ้ายองวอนพอใจแค่การแอบรัก ที่สารภาพกันไปก็เป็นเพียงความฝัน
แล้วถ้าจูเนียร์จะบอกคังยูว่าวันหนึ่งคนคนนี้ที่คุณบอกรักจะต้องกลับไปโลกปัจจุบันคังยูจะต้องเสียใจแน่นอน
จากเป็นเจ็บพอๆกับจากตายนั่นแหละ. นี่ลุ้นตอนจบสุดเกร็งตลอดๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-03-2016 16:10:42

จูเนียร์สติแตกไปแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 12-03-2016 16:40:15

คังยูไม่เชื่อพี่จูเนียร์พูดหรอก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 12-03-2016 16:59:13

โดดน้ำตายคู่ในชาตินี้   แล้วกลับไปปัจจุบัน อยู่ด้วยกัน 2 คน  ( งานมโน ) :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 12-03-2016 17:12:16

บอกแล้วจริงๆใช่มั้ยยย 5555 ไม่ใช่พูดภาษาไทยอีกนะ

องค์ชายจะเชื่อมะ รอดูต่อค่า ค้างสุดไรสุด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 12-03-2016 19:55:23

น้องจูสู้ๆ!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 12-03-2016 20:14:12

มันเจ็บมันปวดมันรวดมันราวแสนสาหัส ร้องไห้แปป ToT
นังจูแกอย่าร้อง อย่าพึ่งท้อสิ แกต้องสู้เพื่อคังยูโอปป้านะ
อยากรู้ว่าโอปป้าจะทำยังไง 1.ตกใจ 2.เฉยๆ 3.เข้าไปกอด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 12-03-2016 22:40:27

เราอ่านไปก็เข้าใจความกดดันของยองวอนนะ แต่ช่วงสุดท้ายจูเนียร์ทำเอาขำกลิ้งเลยยย  :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-03-2016 23:32:54

คังยูอาจจะเชื่อมั้ง หรือไม่ก็ฮาแตกลั่นศาลา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 12-03-2016 23:36:12

เอ๋อดิ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 13-03-2016 02:14:55

ป๊าด!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 13-03-2016 06:08:23

ขอทายว่าคังยูไม่เชื่อ =_=
โอ๊ยยย อยากให้จูเนียร์พาคังยูกลับอนาคตไปด้วยจัง ถ้าอยู่ยุคนี้คงได้แต่มืดแปดด้าน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-03-2016 07:42:14

ตบะแตกแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 13-03-2016 08:01:27

ค้างสุดดด  :ling1:
คังยูคงอึ้งอ่ะ ก้ำกึ่งระหว่างเชื่อกับไม่เชื่อมั้ง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 13-03-2016 15:43:01

น้องจูสติแตกซะล่ะ5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 13-03-2016 15:57:34

สตงสติของจูเนียร์ไปหมดแล้ว
เข้าใจว่ามันอัดอั้นตันใจ
จูเนียร์คงอยากได้การ์ดวาร์ปกลับไปอนาคตซินะ
 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 13-03-2016 19:04:07

 :hao4: คังยูคงอารมณ์ประมานนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 13-03-2016 20:56:38

เอ่อ...คังยูคงสตั้น  :a5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 14-03-2016 20:43:33

คังยูคงขำอ่ะ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 16-03-2016 19:45:47

องค์ชายใหญ่ร้ายกาจอย่างเเรง  ยองวอนต้องสู้นะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 17-03-2016 18:30:00

มันจะเป็นไงต่ออ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phi_nut01 ที่ 20-03-2016 10:34:32

รอตอนต่อไป จูเนียร์สู้ๆๆ  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 25 12/03/59 P.48 11.35 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 21-03-2016 18:34:03

ตอนที่ 26
   






   
   “ข้าไม่ได้ชื่อยองวอน ข้าชื่อจูเนียร์ ข้ามาจากอนาคตที่อยู่ห่างออกไป”

   คิดว่าคังยูจะทำหน้ายังไงเหรอครับ ผมมีช้อยส์ให้เลือกเพื่อชีวิตที่ง่ายขึ้นของคุณคนอ่านทุกคน

   1.   ทำหน้างงมากเหมือนผมพูดอะไรก็ไม่รู้ที่ฟังไม่เข้าใจ
   2.   ทำหน้าเหวอและผลักผมให้ออกห่างจากตัว พร้อมกับด่าว่าไอ้สิ่งมีชีวิตประหลาด ไอ้สิ่งมีชีวิตที่มาจากดาวอื่น!
   3.   ถามผมกลับว่า อนาคต คืออะไร
   4.   เชื่อ และก็นั่งฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอนาคตอย่างสนุกสนาน เช่น คนเรามีโทรศัพท์ที่ใช้วีดีโอคอลได้ยังไง หรือ เกาหลีใต้จะโด่งดังด้วยการเป็นประเทศที่ส่งออกบอยแบนด์หรือเกิร์ลกรุ๊ปสู่่ประเทศอื่นๆ อย่างมากมายมหาศาล

   ผมตอบให้ก็ได้ครับ คังยูเป็นแบบในข้อที่ 1 ทำหน้างง และก็คิดว่าสิ่งที่ผมพูดไปมันฟังดูแล้วไม่น่าเข้าใจอย่างแรง
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เรื่องนี้จะบอกหรือไม่บอกก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว ผมเพียงแต่ต้องการที่จะเป็นตัวเองจริงๆ ต่อหน้าคังยู

   “เจ้าว่าอย่างไรนะ”   

   ผมมองไปที่ซองชิลกับจีซู สองคนนี้อยู่ห่างไกลมากพอที่จะไม่ได้ยินผม

   “ข้ามาจากอนาคต ข้าไม่ใช่คนของยุคนี้”   

   “หา” คังยูอ้าปากค้าง

   “ข้าพูดเรื่องจริง เจ้าเป็นรุ่นเดียวกันกับบรรพบุรุษของข้า เป็นพี่ข้ามากกว่าสิบปีมากกว่าหนึ่งร้อยปี”

   “เจ้าพูดเรื่องอะไรหรือ”

   “เจ้าไม่เข้าใจหรือ ต้องทำอย่างไรเจ้าถึงจะเข้าใจ”

   “เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นคนจากยุคอื่น”   

   “ใช่ ข้ากลับมาเป็นตัวเองในชาติที่แล้ว”

   คังยูทำหน้างงเข้าไปใหญ่ ผมไม่รู้จะพิสูจน์ยังไงให้คังยูเข้าใจและก็เชื่อผม   

   “ข้าไม่ใช่คนของประเทศเจ้า ข้าเป็นคนไทย ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเจ้ารู้จักบ้านเมืองของข้าภายใต้ชื่อไหน สยาม กรุงศรีอยุธยา กรุเทพทวาราวดี ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น เพียงแต่ข้าไม่ใช่คนของโชซอน บางครั้งข้าก็เผลอพูดภาษาบ้านข้าออกไป เจ้าไม่ผิดสังเกตบ้างหรือ”

   “...”

   “ประเทศเจ้าจะกลายเป็นประเทศที่เจริญรุ่งเรืองอย่างรวดเร็ว ทั้งเรื่องการคมนาคม การค้า เทคโนโลยี” ผมหลับตานึกไปถึงโซล “และก็มีคนหน้าตาดีค่อนประเทศเพราะมีนวัตกรรมที่เรียกว่าศัลยกรรม”

   “...”

   “ข้าจำประวัติศาสตร์ในยุคของเจ้าไม่ได้ ข้าไม่ค่อยได้ตั้งใจเรียนประวัติศาสตร์เท่าไหร่นัก แต่บิดาของเจ้าซึ่งก็คือพระราชาองค์นี้ มีความสามารถหลายด้าน พระองค์มีความคิดกว้างไกล เป็นประโยชน์ต่อลูกหลานประเทศเจ้า และจะเป็นกษัตริย์ที่จะกลายเป็นมหาราช”

   คังยูยังคงอ้าปากค้างอยู่

   “เจ้าฟังดูคำพูดของข้าแล้วรู้สึกบ้างไหมว่าข้าไม่ใช่คนในยุคเดียวกันกับเจ้า”

   “เจ้าไม่ใช่ยองวอน บุตรชายเสนาบดีลีงั้นหรือ”

   “ข้าเป็นบุตรของเขา ชาตินี้หรือชาติหน้าข้าก็เป็นบุตรของเขา”

   “แม้จะเข้าใจได้ยาก แต่ข้าก็รู้สึกว่าความคิดความอ่านของเจ้าไม่ใช่คนในยุคนี้สักเท่าไหร่” คังยูนิ่งคิด “ดูจากคำตอบที่เจ้าตอบในการสอบเข้าซองกยุนกวาน เรื่องที่เจ้าเปิดใจรับความรักจากข้าอย่างรวดเร็วทั้งๆ ที่มันประหลาดมากสำหรับคนอื่น และก็...” คังยูทำตาโต “เรื่องจริงหรือนี่”

   “ลียองวอนที่เจ้าเคยได้ยินมาบุคลิกท่าทางเป็นเหมือนข้าในตอนนี้หรือเปล่าล่ะ”

   “เขาเป็นคนขี้อาย เก็บตัว และก็เงียบขรึม แต่เจ้านั้นทั้งมีความกล้า ทั้งพูดมาก และก็กล้าต่อกรกับข้า”

   แม้จะเหมือนว่าตัวเองถูกด่าแต่นั่นก็คือความจริง

   “แล้วจู๋เหี่ยนี่ไม่ได้แปลว่าที่รักหรอกหรือ”

   ผมกระแอมไอ “จูเนียร์ แปลว่าเล็กๆ เตี้ยๆ น่ะ”

   “เหมือนตัวของเจ้า?”

   “ใช่”

   “เป็นภาษาบ้านเจ้าหรือ”

   “เปล่า เป็นภาษาของฝรั่งมังค่า”

   คังยูกระพริบตาปริบๆ มองผมอย่างไม่อยากจะเชื่อ

   “ข้าไม่ได้หลอกเจ้า เพียงแต่ว่าเรื่องนี้จะให้ข้าพูดกับใครได้ ทุกคนต้องหาว่าข้าสติไม่ดีหรือเป็นบ้า ไม่มีใครเชื่อข้าแน่ๆ”

   “ข้ายังไม่ได้เชื่อเจ้าทั้งหมดหรอกนะ” คังยูเลิกคิ้ว “แต่หลายสิ่งหลายอย่่างก็เป็นเหตุเป็นผลมากพอ...”

   “ข้าก็แค่ไม่อยากให้เจ้าคิดว่าข้าเป็นลียองวอนก็เท่านั้น” อารมณ์ดิ่งของผมมันพาไป... “สำหรับเจ้า เจ้าชอบลียองวอนหรือจูเนียร์มากกว่ากันล่ะ”

   คังยูหลุบตาลงต่ำ ก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมาพร้อมรอยยิ้ม

   “เจ้าจะเป็นใครข้าก็รัก”

   น้ำตาที่แห้งเหือดของผมอยู่บนผิวหน้าที่แดงเป็นปื้นเพราะคำพูดนั้น

   “ข้าชักจะอยากรู้เรื่องราวในยุคอนาคตแล้วว่าเป็นอย่างไรบ้าง เจ้ายินดีจะสนองคนในอดีตอย่างข้าที่อยากรู้อยากเห็นบ้างหรือไม่”

   “ข้ายินดี...”

   “...”

   “...อย่างน้อยเรื่องนี้ก็สามารถเป็นความบันเทิงได้สำหรับเราทั้งคู่ เจ้าอยากรู้อะไรล่ะ”   

   คังยูดึงตัวผมให้ไปนั่งอยู่ระหว่างขาของเขาและกอดผมจากด้านหลัง แม้ผมจะระแวงว่าจะมีใครมาเห็นหรือเปล่า “ข้าอยากรู้ว่าเจ้ากับข้าจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่”

   กูไม่ใช่หมอดูนะเว้ย... “เจ้ารู้ไม่ หากอยู่ในยุคของข้าเรื่องของเจ้ากับข้าจะง่ายกว่านี้มาก”

   “จริงหรือ”
   “เพียงแต่ต้องบอกบิดามารดาของเราทั้งคู่ให้เข้าใจ...ก็น่าจะเพียงพอ”
   “ทำไมมันง่ายอย่างนั้น”

   “แต่เจ้าต้องไม่ใช่องค์ชาย ไม่ใช่คนสำคัญ ไม่ใช่คนดัง เป็นเพียงคนธรรมดาๆ เหมือนข้า มันก็คงจะง่ายอย่างที่ข้าพูด”

   คังยูถอนลมหายใจ “นั่นสินะ...”

   “เจ้าตกใจหรือไม่”
   “ตกใจสิ”
   “ไม่รังเกียจข้าหรือ”

   “ยองวอน หากข้ารังเกียจข้าจะทำทุกทางเพื่อที่จะได้อยู่กับเจ้าทำไม ข้าแต่งงานกับยุนนาราไม่ดีกว่าหรือ” คังยูเอาใบหน้ามาแนบกับแก้มของผม “จะว่าไปข้าก็รู้สึกเสียดายนางอยู่ลึกๆ นางทั้งสวย รูปร่างใช้ได้ อีกทั้งสุขภาพดีมากอีกต่างหาก น่าจะช่วยทำให้ข้ามีพระราชนัดดาให้เสด็จพ่อได้”

   ศอกของผมถองเข้าใส่ลำตัวของคังยูอย่างจัง

   “อ๊ากกกก”

   ซองชิลรีบวิ่งเข้ามาดูทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของคังยู แต่เมื่อเห็นผมกับคังยูกำลังกอดกันอยู่เขาก็ก้มหน้าลงต่ำ คังยูสะบัดมือไล่เขาไปราวกับต้องการบอกว่าไม่เป็นไร

   “รีบไปซะ ข้าไม่อยากให้เจ้าเห็นข้าในสภาพนี้” คังยูพูดกับเพื่อนของเขา

   “หากเสียดายนักจะมากอดข้าทำไมให้ยุ่งยาก” ผมเหน็บ
   “ข้าแค่ล้อเจ้าเล่า เห็นเจ้าเพิ่งจะร้องไห้มา ข้าก็เพียงแต่อยากให้เจ้าอารมณ์ดีขึ้นก็เท่านั้น”
   “คราวหลังอย่าพูดจาแบบนี้อีกนะ...”
   “แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรหรือซองชิล” คังยูหันไปถามเพื่อนผู้ที่หันหลังให้เขาไปแล้ว

   “ลมเพชรหึงขอรับ”

   “ข้าเจ็บเป็นบ้า” คังยูบ่นต่อไป “ข้าจะไม่พูดจาล้อเล่นแบบนี้อีกแล้ว”

   แม้จะอยากเถียง แต่เมื่อเห็นสภาพที่เจ็บปวดของคังยูผมก็ล้มเลิกความคิดที่จะเถียงไปและก็มาดูอาการเขาแทน

   “เจ็บขนาดนั้นเลยรึ”
   “ศอกเจ้าแหลมเหมือนหอก”
   “จริงๆ จูเนียร์สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้อีกนะ” ผมพูด

   “ถ้าอย่างนั้นเจ้าช่วยกลับมาเป็นลียองวอนสักประเดี๋ยวระหว่างอยู่กับข้า...”

   ผมยิ้ม ก่อนจะพยักหน้า “ก็ได้”
   “ยิ้มแล้วสินะ”
   “ใช่...”
   คังยูยิ้มมุมปากแล้วเอาใบหน้ามาซุกเข้ากับไหล่ของผม

   “ขอข้าพักสักนิด” เขารำพึง “...วันนี้ข้าต้องไปเข้าเฝ้าพระพันปี”

   ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะที่มองดูคังยูค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ เพื่อคลายความเหนื่อยล้า ตอนดูซีรี่ส์หลายต่อหลายเรื่อง ผมจำได้ว่าเรื่องราวในวังหลวงนั้นซับซ้อนซ่อนเงื่อนเสียจริงกว่าอะไร คังยูต้องทำอะไรหลายอย่างที่ไม่ใช่เรื่องง่าย เข้าเฝ้าพระราช่า เข้าเฝ้าพระสนมผู้เป็นมารดา และก็เข้าเฝ้าพระพันปี ผมไม่รู้เลยว่าเขาจะต้องเจอความกดดันกับคำพูดและความรู้สึกของเชื้อพระวงศ์เหล่านั้นมากมายขนาดไหน ผมไม่รู้เลยจริงๆ

   ...อยากหยุดเวลาเอาไว้ฉิบหายเลยครับตอนนี้









   หลังจากนั้นคังยูก็ออกจากโรงเรียนไปเข้าเฝ้าพระพันปีโดยมีซองชิลกับจีซูตามไปด้วย

   ชีวิตของผมก็กลับเข้าสู่โหมดเดิมๆ คือยังเป็นผู้รับใช้ของบรรดาคณาจารย์และนักเรียนหลายๆ คนอยู่ แต่ดีขึ้นมาหน่อยก็ตรงที่ว่าพวกลูกพ่อค้าไม่ได้มาแกล้งอะไรของผมอีกแล้ว มันคงเข็ดขยาดไปอีกนานกับลูกธนูของคังยูที่เกือบฝังอยู่บนเท้าของมันล่ะมั้ง หลังจากนั้นผมกับพยองอันก็ได้ทำงานชดใช้โทษที่ตัวเองทำไปอย่างสบายใจ ถึงแม้จะเหนื่อยก็ยังดีกว่านั่งเฉยๆ นึกฟุ้งซ่านเปรียบเทียบความลำบากของตัวเองกับคังยูที่ต่างกันลิบลับอีก

   “อยู่นี่เอง” อาจารย์วิชาวรรณกรรมโบราณเดินเข้ามาหาผม ท่าทางมีเรื่องจะใช้งานผมสินะ “ข้ามีเรื่องจะให้เจ้าช่วย”
   “ขอรับอาจารย์”
   “เจ้าช่วยไปตักน้ำที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์หลังโรงเรียนได้หรือไม่ พอดีช่วงนี้ข้ารู้สึกไขข้อไม่ดี ต้องอาศัยน้ำดื่มที่ต้มจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ช่วยบรรเทา”

   “ได้ขอรับ”

   ผมรับกะลามะพร้าวสำหรับใส่น้ำมาจากมืออาจารย์ที่เดินเลี่ยงไป พยองอันเดินเข้ามาสมทบกับผม

   “บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์รึ”
   “ทำไมหรือ” ผมหันไปถาม

   “ทางเดินไปนั้นช่างคดโค้งและก็เปล่าเปลี่ยว ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าด้วย”

   “มิเป็นไรหรอก ข้าไปเองได้” ผมพูด หลังโรงเรียนก็ใกล้แค่นี้เอง คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมหรอกมั้ง

   “ถ้าอย่างนั้นเจ้ารีบไปรีบกลับนะ”

   “ได้”

   ผมฝากไม้กวาดไว้กับพยองอัน ถือกะลามะพร้าวและก็ก้าวฉับๆ ไปยังหลังโรงเรียนตามที่ถูกอาจารย์มอบหมาย แม้จะรู้สึกแปลกๆ ที่ถูกใช้ให้ไปทำอะไรแบบนี้ในเวลาที่โพล้เพล้ แต่ผมก็จะทำเพราะผมไม่อยากให้ตัวเองอยู่เฉยๆ หรือคิดอะไรฟุ้งซ่านอีก

   ทางไปบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์หลังจากที่สิ้นรั้วโรงเรียนนั้นทั้งเปลี่ยวและก็มืด ผมกะประมาณว่าน่าจะอยู่ห่างโรงเรียนประมาณ 300-350 เมตร ผมเดินลัดเลาะไปตามแนวพุ่มไม้เรื่อยๆ ในขณะที่ท้องฟ้าดินแดนโชซอนก็มืดลงๆ ทั่วทุกขณะ

   มีเสียงพุ่มไม้ขยับอยู่ไม่ไกลผม...มีคนตามมา

   ผมหันขวับไปทันที แต่ทว่ามองไม่เห็นว่าจะมีคนที่ไหนตามมา ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้มั้ง ผมสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ของตัวเองขณะที่เดินไปข้างหน้า บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์อยู่ตรงหน้าผมแล้ว    

   ผมรีบเดินไปยังที่นั่นอย่างว่องไว บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เป็นบ่อน้ำที่จะต้องใช้ถังที่มัดกับเชือกหย่อนลงไปเพื่อที่จะตักน้ำ ผมรีบจัดการอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดระแวง คิดไว้ว่าจะทำภารกิจให้เสร็จอย่างเร่งด่วนมากที่สุดและจะได้กลับโรงเรียนไวๆ

   ผมควรจะเชื่อเซนส์ตัวเองตั้งแต่แรก ในตอนนั้นเองที่มีมือปริศนาสองมือผลักผมเต็มแรงไปตกลงไปในบ่อน้ำ

   หัวใจของผมกระตุกวูบพร้อมกับตัวผมที่จมดิ่งลงไปในบ่อน้ำ น้ำในบ่อลึกประมาณ 5 เมตร ในขณะที่บ่อสูงประมาณ 10 เมตร ผมจมลงในน้ำก้นบ่อ พยายามตะเกียกตะกายเพื่อเอาตัวรอด แต่จูเนียร์ก็คือจูเนียร์ ยองวอนก็คือยองวอน ยิ่งเจอน้ำก็ยิ่งน่วม

   “ช่วยด้วยยยยย!!!”

   ผมร้องเสียงดัง รอบตัวผมเต็มไปด้วยความมืด มือไม้ของผมป่ายสะเปะสะปะไปทั่วเพื่อหาทางเอาตัวเองให้พ้นจากน้ำ มันยากกว่าที่ผมคิดเอาไว้...

   “ยองวอน!” เสียงคังยูดังขึ้นที่เหนือบ่อน้ำ ผมเห็นใบหน้าของเขาโผล่เข้ามาดูผม ความยินดีถ่าโถมเข้ามาหาผมที่คิดว่าตัวเองน่าจะจบชีวิตลงตรงนี้ “ซองชิล! แกะเชือกที่ผูกถังออกมาเร็วเข้า!”

   “...”

   “ยองวอน เจ้าอย่่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ!”

   สติผมหลับใหลลงไปในยามที่คังยูผูกตัวเองไว้กับเชือกและให้ซองชิลเป็นผู้ปล่อยตัวเขาลงมาให้รับผมที่อยู่เบื้องล่าง...








   หนาว...
   ที่นี่ที่ไหนวะ...   
   ทำไมแม่งโคตรมืด นี่ผมตายแล้วเหรอ แล้วนี่มันสวรรค์หรือนรกกันล่ะ

   “ฮัลโหล” ผมส่งเสียง “มีใครได้ยินผมมั้ย”

   ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ผมเรียก ทุกสรรพสิ่งรอบตัวผมมืดสนิทและก็เงียบกริบไร้ซุ่มเสียงใดๆ คนตายแล้วแม่งมีฟีลแบบนี้เองเหรอวะ ทำไมมันว่างเปล่าแบบนี้เนี่ย

   ผมเอามือควานจับโน่นจับนี่ไปทั่วแต่ก็ทำได้เพียงจับอากาศ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังติดคุกใต้ดินที่ศาลไต่สวนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต่างออกไปมาก มันหนาวและก็เปล่าเปลี่ยว หนักยิ่งกว่าคุกใต้ดินไหนๆ รวมกันเสียอีก

   ผมคงตายไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม...

   “จูเนียร์”

   ผมสะดุ้ง “ไอ้เหี้ย! ใครวะ”

   “ข้าเอง”

   “ข้าน่ะใคร กูจะรู้มั้ย” น้ำเสียงอีกฝ่ายคุ้นหูอย่างน่าประหลาด ผมมองซ้ายมองขวาไปทั่วเพื่อตามหาเจ้าของเสียงนั่น

   “เจ้ารีบตื่นเถิด ยังไม่ถึงเวลาของเจ้า”

   “ตื่นอะไร ยังไงล่ะวะ!” กูไม่ใช่รองเท้าเบรกเกอร์ สั่งได้ดั่งใจนะเว้ย...ตอนนี้กูอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่กูยังไม่รู้เลย

   “เราจะได้พบกันอีกครั้งหนึ่ง...ในยามที่ข้าต้องมีเรื่องตักเตือน”

   “มึงเป็นใครเนี่ย”

   เสียงก้าวช้าๆ ดังขึ้นและมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม เหมือนความมืดตรงหน้าผมนั้นกลายเป็นแสงสว่างจุดเล็กๆ และก็กระจายเป็นวงกว้างใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

   ผมอ้าปากค้าง เมื่อภาพข้างหน้าปรากฏชัดขึ้น...

   เขาใส่ชุดเหมือนผม ตัวเท่าผม และก็มีใบหน้าที่เหมือนผม อย่างกับ copy ตัวผม และก็กด paste ยังไงยังงั้น

   อีกฝ่ายหันมาส่งยิ้มให้...เป็นรอยยิ้มอ่อนละมุนและก็อ่อนโยนมากเกินกว่าที่คนอย่างผมจะเป็นอย่างนั้น
   
   ลียองวอน ตัวจริงเสียงจริง เดอะเรียลลียองวอน!

   ผมมองด้วยความตกตะลึงจัด คล้ายกับว่าตัวเองถูกสาปให้แข็งเป็นหินยามที่เห็นใบหน้าของผมในชาติก่อนสะท้อนในดวงตาของผมเอง...

   “เราไม่ต่างกันเท่าไหร่เลยว่าไหม”

   “เหี้ยยยยยยยยยยย!”

   “สุภาพหน่อย”

   ผมกำหมัดแน่น จากนั้นหมัดของผมก็เสยคางยองวอนเต็มๆ จนมันหงายหลังตึง

   ยองวอนทำหน้าเศร้า ลำตัวของมันดูอ่อนปวกเปียกไปหมด มันมองผมด้วยใบหน้าบึ้งตึงอารมณ์ประมาณกำลังงอน ผมตกใจมาก ก็เลยรีบช่วยให้มันลุกขึ้นมา

   แม่งขนลุกสัดๆ มันเหมือนผมมากเสียจนผมแยกไม่ออก เหมือนผมกำลังมองตัวเองในกระจก

   “เจ้าจะตื่นได้หรือยัง ซองโจรอเจ้าอยู่นะ” ยองวอนเอามือกุมคางของตัวเองขณะพูด

   “เจ้ามาเจอข้าได้ยังไง แล้วนี่มันคือความฝันหรือ”

   “ความฝันแต่ก็เหมือนความจริงมาก...” มันพูดต่อด้วยน้ำเสียงลากยานคางแต่ทว่านุ่มละมุน ดูอ่อนหวานอ่อนโยนไปหมดเสียจนผมไม่คิดว่าผมจะเคยเป็นแบบนี้

   “ข้ามีเรื่องจะถามเจ้ามากมาย เรื่องที่เกิดขึ้นกับข้า เรื่องที่ข้าย้อนเวลากลายมาเป็นเจ้า เรื่องที่ข้าไม่สามารถกลับไปยุคของข้า และก็อีกหลายๆ เรื่องที่เจ้าทำให้ข้าต้องกลายมาเป็นแบบนี้!”

   “เจ้าใจเย็นๆ ก่อนได้หรือไม่”    

   “ข้าไม่ใจเย็นอะไรทั้งนั้น”

   ยองวอนทำนัยน์ตาเศร้าสร้อย “...ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง”   

   “เจ้าเล่ามาให้หมด”

   “หากเจ้าอยู่กับข้านานกว่านี้ เจ้าจะตายนะจูเนียร์”

   ผมชะงัก “แล้วข้ายังไม่ตายหรืออย่างไร”

   “ใช่ เจ้าแค่กำลังหลับเท่านั้น จริงๆ แล้วเจ้าสลบเลยล่ะ”

   อีกฝ่ายอมยิ้มที่ผมชักสีหน้าใส่ “ตกลงเจ้าจะตอบคำถามข้าหรือไม่”

   “ไม่มีเวลาขนาดนั้น เอาเป็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเจ้า เป็นเพราะคำอธิษฐานของข้าในสมุดบันทึกเล่มนั้น พยองอันคงจะเคยบอกเจ้าแล้วว่าข้าเป็นคนใจบุญสุนทานชอบทำบุญช่วยเหลือชาวบ้าน” ผมเลิกคิ้วใส่ไอ้ยองวอน “เจ้าไม่เชื่อข้าอย่างนั้นรึ ข้าต่างจากเจ้ามากนะ”

   “...”

   “ข้าไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ เจ้ากลายมาเป็นข้า หรือกลายมาเป็นตัวเจ้าเองในอดีตเพื่อแก้ไขในสิ่งที่ข้าไม่ได้ทำ ข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่ามีคนใช้เล่ห์กลมนตราใดๆ กับเจ้า ข้าคิดได้ก็แต่เพียงว่าเป็นเพราะข้าเขียนคำอธิษฐานลงไปในสมุดบันทึกเล่มนั้นก็เท่่านั้น”

   ผมหลุบสายตาลงต่ำ...

   “ตอนนี้ข้า...ลียองวอนตัวจริง...ได้ตายลงไปแล้ว ส่วนเจ้าตอนนี้เป็นข้า และอนาคตของเจ้าขึ้นอยู่กับตัวเจ้า ข้าไม่มีเวลาอธิบายมากแล้ว เจ้ารีบกลับไปหาซองโจก่อน” ยองวอนก้าวถอยหลัง

   “เดี๋ยว” ผมกล่าวรั้งเขาเอาไว้ “ข้ายังมีเรื่องอีกมากมายที่จะต้องถาม”

   “หากเจอกันอีกครั้งข้าจะอธิบายให้ฟัง” ยองวอนยิ้มพร้อมกับพูดด้วยนัยน์ตาเศร้าอีกครั้ง “ฝากดูแลซองโจด้วยนะ”

   “เดี๋ยวก่อน...”

   “ไม่ว่าจะยังไง ใจของข้าก็ยังเป็นของเขาอยู่ดี...”

   “ไอ้บ้านี่ ไม่ฟังกูเลยเว้ย”

   “สุภาพหน่อย”

   “ข้าจะเป็นเจ้าตลอดไปหรือไม่ หรือว่าข้าจะได้มีโอกาสกลับไปยุคของข้าอีกครั้ง...”

   “ข้าจะบอกเจ้า เมื่อข้าได้เจอเจ้าในความฝันอีกครั้ง”

   “ไอ้เหี้ยยองวอน ไอ้สัดเอ๊ย! ขี้อายแล้วยังกั๊กข้อมูลอีกนะ”

   ยองวอนทำหน้าบึ้งใส่ผม “ซองโจมีใจให้คนนิสัยอย่างเจ้าได้อย่างไรกัน”

   “บอกมา ไม่ต้องลีลา!”

   “รีบตื่น รีบตื่นเร็วเข้า”

   “จูเนียร์” เสียงเรียกของคังยูลอยมาจากที่ไหนสักที่ที่อยู่ไกลแสนไกล

   “ซองโจเรียกเจ้าแล้ว หากเจ้าไม่รีบตื่นตอนนี้ เจ้าจะตาย!”

   “ไอ้ยองวอน ไอ้่บ้า!”

   “จูเนียร์...ฟื้นสิ”

   ผมหลับตาลงในขณะที่ร่างของเดอะเรียลลียองวอนเริ่มสลายกลายเป็นความมืดอีกครั้ง









   ผมเปิดดวงตาที่หนักอึ้ง รู้สึกเหนื่อยหอบเหมือนตัวเองวิ่งกลับมาจากขุมนรก

   ใบหน้ายินดีของคังยูคือสิ่งที่ผมเห็นเป็นอย่างแรก นี่คือโรงหมอของโรงเรียนซองกยุนกวาน รอบตัวของผมมีคังยู และก็พยองอัน ทั้งคุ่ต่างก็ดีใจที่เห็นผมตื่นจากการสลบ

   ความฝันที่เหมือนจริงมากสำหรับผมกำลังรบกวนผมจนเหมือนคนไร้สติ คังยูต้องเรียกผมหลายต่อหลายครั้งให้ผมกลับไปสู่โลกของความเป็นจริง

   “ตามหมอมาสิ!” เสียงที่ดังขึ้นของคังยูทำให้ผมมีสติอีกครั้งหนึ่ง

   “หมะ ไม่ต้อง” ผมรีบบอกเขา

   “ไม่เป็นไรแล้วใช่หรือไม่” คังยูจับเนื้อจับตัวผมอย่างเป็นห่วงเป็นใย ผมยิ้มบางๆ ราวกับต้องการบอกว่าผมไม่เป็นอะไร

   “จับตัวคนร้ายได้แล้วขอรับนายน้อย” ผมกับคนในโรงหมอทุกคนหันไปมอง ซองชิลจับตัวคนร้ายที่ผลักผมตกน้ำได้แล้ว เขาเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น “เรื่องนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่วานคุณชายยองวอนให้ไปตักน้ำด้วย”

   ผมหลุบตาลงต่ำ...ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นเหยื่อได้ง่ายขนาดนี้ ถ้าผมเฉลียวใจหรือให้พยองอันไปเป็นเพื่อนผมสักนิดเรื่องนี้มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ 

   “พวกเราทำการสืบสวนมาแล้ว” จีซูพูดเสียงเนือยๆ ขณะที่สบตาผมกับคังยู

   “มันเป็นคนของใคร” คนที่อยู่ข้างๆ ผมทำน้ำเสียงเหี้ยมโหดก่อนที่จะปรายตาไปมองชาวบ้านที่ประทุษร้ายผมคนนั้น...

   จีซูทอดถอนใจ เขาเอ่ยน้ำเสียงเบาแต่ก็ทำให้บรรยากาศในโรงหมอนั้นมาคุขึ้นไปถนัดตา



   “เขาเป็นคนของคุณหนูยุนนาราขอรับนายน้อย”







TBC*




ใจเย็นๆ นะคะ จบแฮปปี้นะคะ จบแฮปปี้  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-03-2016 18:54:48

โอ้วเย้
ในที่สุดจูเนียร์ก็ได้พบกับยองวอน
สวสารยองวอนที่โดนจู๋เหวี่ยง อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 21-03-2016 18:57:27

ตายละ ยองวอน กับ จูเหี่ย นี่คนละขั้วเลย  :hao7:
ยองวอนตายแล้วเหรอเนี่ย สงสารจัง  :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-03-2016 19:04:41

จู๋เหี่ยเป็นคนตลก!!! ขนาดเจออันตราย นางยังตลกได้ คือ อยากจะถาม เหมือนยองวอนเหมือนกัน คังยูชอบไปได้งายยย ชอบของแปลกสินะ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-03-2016 19:56:30

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-03-2016 20:01:48

 :3125:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-03-2016 20:07:56

แด่อิยุนนารา...  :beat:
นังจูได้เจอกะยองวอนแล้วแฮะ แต่ที่บอกว่าตัวยองวอนตายไปแล้วนี่คือยังไง จะไม่กลับมาแล้วใช่ป่ะ โผล่มาแค่ในฝัน?
คังยูน่ารักจัง 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hpimmc ที่ 21-03-2016 20:12:12

สงสารยองวอน
โดนน้องจูเนียร์วีนเหวี่ยง
แต่จริงๆ ดูแล้วยองวอนนิ คำพูดคำจาก็น่าจะใช่ย่อยนะ ถ้าแบบสนิทแล้วไรงี้
555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 21-03-2016 20:15:32

จู๋ หนูควรกังวลหรือรีบกลับไปมากกว่านั่งด่ายองวอนนู้นนี้นั้นนะลูก  :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 21-03-2016 20:17:53

สงสารน้องจู๋มากมาย ขวัญเอ๋ย ขวัญมา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 21-03-2016 21:14:57

พอมาเป็นแบบนี้แล้ว ยองวอนกับจูเนียร์ยังกะคนละคน ยังกะคนละดวงวิญญาณ ไม่ใช่ว่าวิญญาณยองวอนก็คือจูเนียร์หรอกเหรอ
แล้วทำไมมาพูดกับตัวเองได้อย่างกะเป็นคนละคนกันล่ะ ดูไม่เมคเซนส์จังเลยนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-03-2016 21:32:28

นังน้องจู๋ด่าตัวเองในชาติที่แล้วซะไฟแลบเลยนะ :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 21-03-2016 21:35:40

น้องจูอยู่ในอันตราย  o22

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-03-2016 21:52:37

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-03-2016 21:57:36

สุภาพไม่ทันแล้วยองวอน เจอกันคราวหน้าอย่าเป็นคนขี้กั๊กอีกนะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tangtang ที่ 21-03-2016 22:35:21

สนุกมากกก
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
อยากรู้ตอนจบเร็วๆแล้ววว :call:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 21-03-2016 22:41:01

รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ ..  :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-03-2016 22:53:14

นางยุนนีน่าโดนประทานยาพิษนะจะดีมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 21-03-2016 23:14:52

ฆ่ามันคังยู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-03-2016 23:23:10

ขำตรงกั๊กข้อมูล55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 22-03-2016 01:26:31

ในที่สุดเวอร์ชั่นอดีตกับ ปัจจุบันก็เจอกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-03-2016 07:10:09

ลุ้นทุกตัวอักษรเลยอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: José_Gil ที่ 22-03-2016 09:09:00

จูเนียร์~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ia091 ที่ 22-03-2016 09:47:38

สุภาพหน่อย เราชอบคำนี้นะ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 22-03-2016 11:27:06

อยากอ่าต่อจาง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 22-03-2016 12:22:09

อีนางยุนแกต้องเจอ :beat: :z6: แบบนี้มาทำน้องจู๋ได้ยังไง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 23-03-2016 02:12:01

 :z6:สำหรับยุนนารา บลาๆๆๆ   ร้ายกาจ คังยูจัดการ555555  จูเนียร์น่ารักเกินไปแล้วว  :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 23-03-2016 09:35:09

รอตอนต่อไปนะคะ^^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 26 21/03/59 P.49 18.39 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 23-03-2016 12:38:20

ตอนที่ 27








   ตอนออกมาจากโรงหมอและก็ย้ายตัวมานอนที่หอพัก คังยูก็เอาแต่เหม่อลอย ผมเองก็เหม่อลอยเช่นเดียวกัน เราสองคนนอนอยู่ข้างๆ กัน ต่างคนต่างก็ไม่ได้พูดอะไรกันมาสักพักหนึ่งแล้ว...

   “เพราะข้า...เจ้าถึงต้องอันตราย”

   “ไม่ใช่อย่างนั้น” ผมพูดสวนขึ้นมา เพราะกลัวคังยูคิดมาก “อย่าคิดเช่นนั้นเลย”

   “นาราจะไม่หยุดอยู่แค่เรื่องนี้ เจ้ารู้ใช่หรือไม่”

   “...”

   “เจ้าต้องระวังตัวเองให้ดี อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวเช่นนั้นอีก ไม่มีใครที่ไว้ใจได้ทั้งนั้น แม้กระทั่งอาจารย์ของซองกยุนกวานเองก็เถอะ” คังยูพลิกตัวกลับมานอนสบตาผมที่พลิกตัวเข้าหามันอยู่แล้ว

   “อาจารย์คนนั้นจะโดนลงโทษอะหรือเปล่า” ผมถามอย่างเป็นกังวล เพราะผมเห็นคังยูแอบสั่งอะไรซองชิลเรื่องอาจารย์ที่วานให้ผมไปตักน้ำอยู่ เขาน่าจะสมรู้ร่วมคิดกับยุนนารา

   “ไม่หนักหนาหรอก ข้าเองก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรมากมายเช่นนั้น เพียงแค่...อยู่ในซองกยุนกวานไม่ได้อีกก็เท่านั้นเอง”

   “เจ้าให้ซองชิลนำเรื่องนี้ไปบอกอาจารย์ใหญ่งั้นรึ!”

   “อาจารย์ที่กลั่นแกล้งนักเรียนนั้นสมควรที่จะอยู่สอนต่อในโรงเรียนหรืออย่างไร หากพ้นเรื่องของเจ้าไป ใครจะรู้ว่าต่อไปจะมีนักเรียนคนใดถูกอาจารย์ท่านนี้กลั่นแกล้งอีก...”

   “...”

   “เชื่อข้าเถอะ ยองวอน ไม่สิ...จูเนียร์”

   ต่อหน้าคนอื่นเขาเรียกผมว่ายองวอน แต่เมื่ออยู่ตามลำพังเขาเรียกผมว่าจูเนียร์ ดูเหมือนเขาจะปรับตัวเรื่องนี้ได้ไวกว่าที่คิด
 
   “ตอนที่ข้าสลบไป...ข้าพบกับยองวอน” ผมตัดสินใจพูดเรื่องนี้กับเขา

   “เจ้าว่าเช่นใดนะ”

   “ข้าพบกับลียองวอน คนก่อนที่ข้าจะตื่นขึ้นมาแล้วก็กลายเป็นเขาน่ะ” ผมพยายามอธิบาย ในที่สุดคังยูก็ทำหน้าเข้าใจ

   “นี่มันเรื่องประหลาดพิลึกพิสดารอะไรกัน” คังยูหงุดหงิดกับเรื่องนี้ไม่น้อยที่จะต้องมาทำความเข้าใจกับความแฟนตาซีที่เกิดขึ้นกับผม ผมยักไหล่ ถ้าผมรู้ผมคงไม่มานอนอยู่ตรงนี้ หรือตกบ่อน้ำสูง 10 เมตรเล่นๆ หรอก

   ผมปรายตาไปมองสมุดบันทึกของยองวอนที่ถูกซ่อนไว้ใต้ลิ้นชักชั้นในสุด “ข้าไม่รู้ว่าข้าควรพูดหรือเปล่านะแต่ว่า...” ยองวอนมันก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นี่หว่า พูดถึงแม่งไปแม่งก็คงส่งสายฟ้ามาฟาดผมไม่ได้หรอก “...เป็นเพราะคำอธิษฐานของยองวอน เรื่องของเจ้าน่่ะ”

   เปรี้ยง!

   ไอ้เหี้ย ฝนจะตกเหรอ! เสียงฟ้าผ่าลงมาทำเอาผมถึงกับสะดุ้งโหยงกันเลยทีเดียว ยองวอน...มึงกลายเป็นเทพเจ้าธอร์แล้วเหรอวะเฮ้ย

   “เรื่องของข้ารึ” คังยูดูจะไม่เข้าใจเอาเสียเลย

   “ข้าจะอธิบายเช่นนี้ก็แล้วกัน หากยองวอนตอนนี้ไม่ใช่ข้า ไม่ใช่ข้าที่มาจากอนาคต เป็นยองวอนตัวจริงเสียงจริงล่ะก็...”

   “...”

   “ยองวอนจะรักเจ้า”

   ผมประหลาดใจที่คังยูทำหน้าอึ้งก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเขินอายอย่างเห็นได้ชัด

   ทำไมกูเคืองแปลกๆ ล่ะฟะ

   “ถ้ายองวอนไม่ใช่เจ้า ก็จะรักข้าอย่างนั้นรึ”

   หมั่นไส้ว่ะ...ผมหึงตัวเองในชาติที่แล้ว แม่งเป็นความรู้สึกที่ทุเรศที่สุดเลย “ทำไมเจ้าต้องดีใจขนาดนั้น!”

   “ไม่รู้สิ ก็ข้ารู้สึกดีใจ...”

   “แต่ไม่สมหวังหรอกนะ” ผมพูด “เขาคอยแอบมองเจ้า เขาคอยทำดีกับเจ้าอยู่ห่างๆ แต่เจ้าไม่สนใจอะไรใดๆ เขาเลย”

   “จริงๆ น่ะหรือ...” คังยูทำหน้าชั่งใจ “...ข้าจะไม่สนใจลียองวอนจริงๆ น่ะหรือ”

   “ก็เจ้าไม่สนใจอ่ะ” ภาษาของผมเริ่มจะไม่โบราณอีกต่อไปแล้ว “เขาลงเอยด้วยการเขียนบันทึกถึงเจ้า อธิษฐานว่าหากชาติหน้ามีจริงก็ขอให้เขาได้มีโอกาสแก้ตัวเรื่องของเจ้าอีกครั้งหนึ่ง...”

   คังยูอ้าปากค้าง

   “เพราะข้าอ่านคำนั้น ข้าก็เลยกลายมาเป็นเขา กลับสู่ยุคโชซอนตอนที่ยองวอนกับเจ้ายังไม่ได้เจอกัน”

   คังยูเอื้อมมือมาลูบศีรษะของผมช้าๆ “ข้าดีใจนะ...”

   “ดีใจอะไร”

   “ไม่ว่าจะเป็นเจ้าในอดีต หรือเป็นเจ้าที่มาจากอนาคต...เจ้าก็รักข้าเหมือนเดิม” คังยูยิ้มมุมปาก “ข้าต้องหล่อเหลาเอาการมากเลยทีเดียว”

   ผมเบ้ปากใส่มัน จริงๆ แล้วที่หวั่นไหวกับมันเนี่ยความหล่อทำลายล้างของมันก็มีส่วนเกี่ยวข้องเยอะครับ แต่ว่าใจผมเนี่ยสิเต้นแรงกับมันแทบจะทุกๆ อิริยาบถของมันเลยทีเดียว คงจะเกิดมาเพื่อรักมันนั่นแหละ ไม่ว่าจะหนีหรือพยายามคิดว่าตัวเองไม่เหมือนหรือไม่ใช่ไอ้ยองวอนแค่ไหน สุดท้ายก็ผมนี่แหละที่คือลียองวอน

   ผมกับมันคือคนๆ เดียวกัน...

   ยองวอนในตอนนั้นหากประพฤติตัวเช่นผมในตอนนี้ก็จะได้ใจของคังยูมาครอง

   คำอธิษฐานและความปรารถนาของมันเป็นจริง

   “เจ้านอนที่นี่ได้อย่างนั้นหรือ” ผมถาม

   “ไม่ได้หรอก ข้าต้องกลับไปนอนที่ตำหนักของตนเอง”

   “แล้วเจ้ามาที่นี่ทำไม ทำไมเจ้าบังเอิญไปเจอข้าตอนที่ข้าไปบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์”

   คังยูดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆ จากนั้นก็กอดผมเอาไว้ “ข้าคิดถึงเจ้า...หลังจากเข้าเฝ้าพระพันปีข้าก็กลับมาที่โรงเรียน ข้าไม่เจอเจ้าจึงถามกับพยองอัน”

   “...”

   “หากข้ามาช้ากว่านั้น หรือไปไม่ทันล่ะก็...”

   ผมก็ตาย...อาจจะไม่มีคนพบศพอีกหลายต่อหลายวัน

   “ขอบใจเจ้ามากนะ” ผมพูดเบาๆ พลิกตัวกลับมาให้หัวของตัวเองซบเข้าที่อกของคังยู ลมหายใจของผมผะแผ่วอยู่บนตัวเขา ผมรู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา “เป็นอะไรไปหรือ”

   “ขะ ข้ามิได้เป็นอะไร” คังยูกระชับอ้อมกอดให้ผมเข้าไปชิดตัวเขามากขึ้น ผมรู้สึกแปร่งๆ ว่ามีอะไรมาดุนๆ ขาผมว่ะ...

   หรือว่า...

   เชี่ยแล้วววววววววววววว

   ผมกระแอม “นี่เจ้า...”

   “ข้าทำไมหรือ”

   “เจ้า...เอ่อ...เจ้า...” ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี เรื่องนี้ในสมัยนี้ใช่ว่าอยากพูดแล้วจะได้พูดเลยซะเมื่อไหร่กันล่ะ

   คังยูเอาแต่นิ่ง ในขณะที่ผมเองก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรมาดุนขาผมเอาไว้จริงๆ

   ผมกลืนน้ำลายโดยสัญชาตญาณ คังยูเองก็กลืนน้ำลายเช่นเดียวกัน

   เขาจับหัวผมกดแนบเข้ากับหัวใจของเขา... “เจ้ารู้ความปรารถนาของข้าใช่หรือไม่” ผมพยักหน้าแทนคำตอบ “ในสมัยของเจ้าเรื่องนี้มันทำเช่นใดหรือ”

   เชี่ยยย ถามแบบนี้กูจะตอบยังไง “ทำเช่นใดหมายความว่าอย่างไร” ผมหน้ามึนถามกลับไปก่อน รู้สึกขนลุกและก็วาบหวามไปทั้งตัวอย่างช่วยไม่ได้ นี่เรากำลังคุยอะไรกันอยู่...

   “ข้าพอจะเข้าใจเรื่องความปรารถนาของเพศชายที่มีต่อเพศหญิงอยู่บ้าง แต่ว่าข้าไม่เข้าใจในกรณีของข้ากับเจ้า เจ้ามาจากอนาคต เจ้าช่วยอธิบายให้ข้าฟังหน่อย”

   “คือว่า...” เหมือนถูกโยนขี้มาใส่อย่างไรไม่่รู้ “...ธรรมชาติจะสอนเจ้าเอง”

   “ธรรมชาติงั้นรึ”

   “ใช่”   

   “ข้าลองสักนิดก่อนได้หรือไม่” เสียงกระซิบแผ่วเบาถูกปล่อยผ่านเข้าหูของผมอย่างใกล้ชิดจนผมต้องเอียงคอ คังยูไม่รอฟังคำอนุญาตจากผม เขาใช้ริมฝีปากบางของเขาสัมผัสที่ใบหูของผมอย่างนุ่มละมุนและผมก็เอียงคอรับความรู้สึกนั้น

   ริมฝีปากและลิ้นบางของอีกฝ่ายโลมไล้ไปมาที่ใบหูลามไปจนทั่วลำคอของผม ผมบิดตัวอย่างเขินอาย ขณะที่อีกฝ่ายยังคงใช้ริมฝีปากในการลากการสัมผัสไปทั่วลำคอ จนบัดนี้ได้ลามไปจนถึงคางของผมแล้ว

   เขาพลิกตัวขึ้นมาคร่อมบนลำตัวของผม มือเรียวยาวของคังยูจับใบหน้าของผมให้เชิดขึ้น เพื่อรับกับการประทับจูบที่เขาตั้งใจจะมอบมันให้ผมอย่างเนิบนาบและอ่อนโยน มือของผมเป็นไปตามที่ใจของผมต้องการด้วยการจับศีรษะของคังยูก่อนที่ตัวเองจะทำท่าตกใจและก็ปล่อยมือกะทันหัน

   ฉิบหาย...ผมจับหัวคังยูได้มั้ยเนี่ย   

   “เป็นอะไรไป...” คังยูผละจากการจูบและก็กระซิบถาม 

   “ข้าสัมผัสศีรษะของเจ้าได้หรือเปล่า...” ผมถามอย่างอายๆ

   “ได้สิ” คังยูดูงงมากที่ทำไมผมถึงถามเรื่องที่ไม่ควรจะรู้คำตอบอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่มีรอยยิ้ม “ข้าไม่ใช่พระราชานะ สำหรับข้าจึงไม่มีกฎอะไรมากมายขนาดนั้น แต่ว่า...” คังยูหรี่ตามองผมอย่างต้องการแกล้ง “...เนื้อตัวเจ้าสะอาดหรือเปล่า จริงๆ แล้วเจ้าต้องไปผ่านขั้นตอนการชำระล้างเนื้อตัวล้านแปดประการก่อนที่จะได้มาปรนนิบัติข้านะ”

   ผมหน้าบึ้ง “ถ้าอย่างนั้นข้าขอไม่ปรนนิบัติเจ้าดีกว่า”

   “ได้อย่างไรกัน” มือสองข้างของคังยูขยุ้มเส้นผมบนหัวของผมขณะที่ตัวเขาเองกดใบหน้าของตัวเองให้ลงมาใกล้ผมอีกครั้งหนึ่ง “หากเจ้ายังเป็นอย่างนี้อยู่...ข้าคงมิอาจห้ามใจตัวเองได้ไหว”

   ผมกระพริบตาใส่เขา

   “เจ้ายั่วข้า”

   “ข้าเปล่า”

   คังยูจุ๊บผมเบาๆ หนึ่งครั้ง

   “เพราะเจ้ายั่วข้า”

   “ข้าไม่ได้ยั่ว”

   จุ๊บอีกครั้งหนึ่ง

   “คังยู เจ้านี่มัน...”

   คราวนี้ไม่ใช่แค่จุ๊บที่เขาทำกับผม แต่เขาจูบผมอย่างแนบแน่นใกล้ชิดจนตัวผมต้องขยับขึ้นเพื่อให้สัมผัสกับตัวของเขา คังยูเตะผ้าห่มกระจัดกระจาย ขณะที่ตัวเขานั้นกำลังสนุกอยู่กับการสัมผัสริมฝีปากของผมด้วยปากของเขา และสนุกกับการหยอกล้อให้ผมบิดรับสัมผัสของเขาไปมาอย่างคุมตัวเองไม่ได้

   คืนนี้มันจะจบแค่การลองด้วยวิธีธรรมชาติของคังยูจริงๆ น่ะเหรอ

   ใจผมไม่อยากให้เขาหยุดเลย...

   มือเรียวยาวของคังยูเริ่มไล้ไปทั่วลำตัวของผม เขายังคงจูบผมไม่หยุด ในขณะที่มือของเขาเองก็เริ่มสอดแทรกเข้าไปในเนื้อตัวใต้ร่มผ้าของผมช้าๆ ทันที่ที่เขาเพิ่งสัมผัสลำตัวส่วนหน้าอกของผมนั่นเอง...

   “องค์ชาย”

   ผมไม่ได้ต้องการหยุด แต่เขาก็ต้องหยุดอยู่ดี...ไม่ใช่เสียงของซองชิลที่เข้ามาขัดจังหวะแต่เป็นเสียงของทหารจากวังหลวง น่าจะเป็นทหารอารักขาของพระราชาด้วย เขากระซิบอยู่หน้าห้องนี่เอง ถ้าเพียงเขาเลื่อนประตูเปิดมาล่ะก็...เขาคงจะเห็นว่าผมกับคังยูกำลังทำอะไรกันอยู่

   คังยูทำตาโตอย่างตกใจใส่ผม ก่อนที่จะผลออกไปอย่างรวดเร็วดุจเดอะฟาสต์แอนด์เดอะฟิวเรียส

   ผมเองก็ตกใจเช่นกัน ผมลุกขึ้นนั่งขณะที่แก้มตัวเองแดงเป็นปื้น คังยูหายใจหอบ ขณะที่ชี้มือมาที่เสื้อผ้าของผม
ผมก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเอง หลังจากนั้นผมก็ถลึงตาใส่คังยู ผมนึกว่าผมยังใส่ชุดเรียบร้อยซะอีก ที่ไหนได้แม่งจับเสื้อผมเสียจนเห็นลำตัวท่อนบนของผมเกือบหมด

   สำหรับคนในยุคนี้นี่มันโป๊ฉิบหาย คังยูเห็นหมดเลยเนี่ยว่าผมไม่ได้มีกล้ามเนื้อห่าอะไรเลย

   แต่แปลกที่มันทำหน้าแดงใส่ผมว่ะ มันทำเป็นไม่มองแต่ก็พยายามหันกลับมามองอยู่หลายรอบเหมือนกัน

   ผมชักสีหน้าขณะที่ตัวเองพยายามใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย คังยูเองก็เช่นเดียวกัน

   “ถึงเวลาที่ข้าต้องกลับแล้ว” เขาหยิบเสื้อนอกที่เป็นเครื่องแบบนักเรียนขึ้นมาสวมทับชุดสีขาวของเขาอย่างรวดเร็ว เขามองมาที่ผมด้วยสายตาละห้อย “ข้ายังไม่อยากหยุดเลยจูเนียร์...”

   “เจ้าบอกว่าแค่ลอง” ผมพูด “ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี”

   “ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้น”

   “หอพักเล็กแค่นี้” ผมพยักเพยิดไปทางห้องข้างๆ ที่ติดกับพยองอันและก็ซองชิล “ร้องนิดเดียวสองคนนั้นก็ได้ยินแล้ว”

   “ข้าอยากได้ยินเสียงเจ้าร้อง” คังยูทำหน้ากรุ้มกริ่ม

   “เจ้ากลับไปได้แล้ว อย่าลืมนะว่าข้าเพิ่งจมบ่อน้ำมา” จะว่าไปผมเองก็เกือบลืมไปแล้วเหมือนกัน คังยูแม่งทำให้สติผมกระเจิดกระเจิง

   “ข้าอยากได้ยินเสียงเจ้าร้องไวๆ” คังยูคุกเข่าลงตรงหน้าผม “มันจะมีวันนั้นหรือไม่...”

   “องค์ชายขอรับ”

   “ทำไมเจ้าถึงเรียกข้าหลายครั้งนัก! ข้ารู้แล้ว!” คังยูทำหน้าโหดใส่ประตู ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีหน้าอ่อนโยนเมื่อหันมามองผม หมั่นไส้ว่ะ...เก๊กโหดเก่งฉิบหาย “ตอบข้ามาก่อนว่ามันจะมีวันนั้นหรือไม่...”

   ผมก้มหน้าหลบสายตาของมัน “ก็ต้องมีอยู่แล้วสิ...”

   ฟอด

   คังยูหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว “ชื่นใจจริงๆ”

   “องค์ชาย...”

   “ขืนเจ้าเรียกข้าอีกคำเดียว ข้าจะสั่งลงอาญาเจ้าซะ!” คังยูโหดอีกครั้งหนึ่ง แล้วหันมาหาผม “ข้าไปนะ”

   “พรุ่งนี้ข้าจะได้เจอเจ้าหรือไม่...”

   คังยูทำหน้าไม่แน่ใจเท่าไหร่ นั่นทำให้หัวใจของผมแป้วไปเลย การที่ไม่มีโทรศัพท์ติดต่อนี่มันเหมือนไม่ได้มีอะไรช่วยทำให้คลายความคิดถึงได้เลยนะครับ สิ่งที่ทำให้คลายความคิดถึงได้มีเพียงสิ่งเดียวนั่นก็คือ

   “ข้าต้องได้เจอเจ้า”

   เขาไม่ได้ตอบคำถามผม แต่เขาให้คำสัตย์ ผมมองเขาอย่างซาบซึ้งใจก่อนที่เขาจะออกไปเจอกับทหารที่รอเขาอยู่ข้างหน้าประตูห้อง

   เราสองคนเติมเต็มกำลังใจให้กันในแบบของเราทั้งคู่ ให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ผ่านไปได้ยากเช่นนี้...












   “ยองวอน”
   “...”
   “ลียองวอน”
   “...”

   “ไอ้เชี่ยยองวอน!”

   ผมกลับเข้ามาสู่ความมืดอีกครั้ง และผมคิดว่าผมคงกำลังฝัน ผมพยายามร้องเรียกหายองวอนอีกครั้ง และมันแม่งก็กวนตีน ไม่ยอมโผล่มาให้ผมเจออีกเลย

   “ยองวอน ข้าเรียกเจ้าอยู่นะ!”

   ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ...ฝันครั้งนี้ของผมคงแห้วเรื่องการเจอไอ้ยองวอนสินะ

   “ยองวอน!”

   แห้วจริงๆ นั่นแหละครับ แม่งเอ๊ย อุตส่าห์มาหาก็เสือกจะเล่นตัว ผมทำหน้าบึ้งใส่ความมืดมิดรอบตัวและก็พยายามบังคับให้ตัวเองตื่นขึ้นมา ไม่ทันเสียงหนึ่งที่กล่าวกับผมในความมืดมิดนั้น




   “ถ้าข้าเจอเจ้า...แปลว่าเวลาของเจ้าเหลือน้อยลงแล้วล่ะ จูเนียร์”







TBC*





Talk : มีความแฟนตาซี...  :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-03-2016 13:03:07

ถึงมันจะละมุน. ฟิน แต่รักแบบหลบๆซ่อนๆอ่านแล้วใจไม่ดีเลย
ขอบคุณทหารที่เรียกเอาไว้ ไม่งั้นเขาคงได้รู้กันทั่ว
ยองวอนอย่าเพิ่งมาเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-03-2016 13:19:20

อ้าววว ถ้าจูเนียร์เจอกับยองวอน แล้ว เวลาของจูเนียร์จะเหลืน้อยลงยังไงอ่าา ยองวอนตายไปแล้วนี่นา งืออ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-03-2016 13:31:51

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 23-03-2016 13:49:43

ไม่นะๆ ไม่น้าาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 23-03-2016 14:31:08

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 23-03-2016 15:09:24

จะเกิดอะไรขึ้น ไม่นะ  :sad4: :sad4: :sad4:
ปล. รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 23-03-2016 15:33:15

อ่านมาอย่างฟิน จิกหมอนจนหมอนจิขาด แต่พอเจอประโยคสุดท้ายปุ๊ป
เบรกแทบไม่ทัน ยองวอนห้ามมานะ เราอยากให้นังจูอยู่กับคังยูนานๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-03-2016 15:54:26

ทหารไม่น่ามาขัดเลยอดเลยอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-03-2016 16:39:09

จะมาขัดทำไม!!!!!,

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-03-2016 17:03:17

รอตอนต่อไปนะคะ :3123:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-03-2016 18:14:46

อิอิ บทรักเบาๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: คนริมคลอง ที่ 23-03-2016 18:54:40

รอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 23-03-2016 20:41:41

หน่วงอ่ะ หน่วงมากกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 23-03-2016 21:41:39

 มาต่ออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-03-2016 22:13:03

อารมณ์ฟินสะดุดกึกเพราะประโยคสุดท้ายเลยอ่ะ  :hao5:
น้องจู๋จะเป็นอะไรไหมอ่าาา :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-03-2016 22:16:44

ทำไมถึงต้องเจอเมื่อเวลาเหลือน้อยด้วยหว่า -_-?
แต่เขินคังยูจัง  :-[ ยิ่งตอนที่แอบมองร่างของนังจูอ่ะ 555
น่ารักกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-03-2016 22:54:21

จะดร่าม่าหรอสงสารอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: icecreammaniac ที่ 24-03-2016 01:10:53

ทำไมในความแฟนตาซี มันมีความหน่วงละเจ้าคะ โอ้ยยยยยย!!! ประโยคสุดท้ายของยองวอนนี่ช่างเป็นลางร้าย

คล้ายภัยพิบัติ อ่านแล้วพี่ใจไม่ดีเลย บอกพี่สิคะลูกยองวอน ว่าหนูแค่มาเล่นๆ ใช่มั้ยคะลูกกกกกก  :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 24-03-2016 07:07:58

เฮ้ยยยจะไปเจอกันในอนาคตใช่ไหม ใช่ไหม
หน่วงแบบแปลกๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 24-03-2016 11:21:36

 :hao5: :hao5: :hao5: อยากอ่านต่อออออออออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-03-2016 14:18:17

องครักษ์มาขัดทำไมเนี่ย
ไม่อยากให้จูเนียร์กลับเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-03-2016 20:28:12

เราชอบความธรรมชาตินี้ แล้วเราก็ระแวงความแฟนตาซีนั้น

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: yesong ที่ 24-03-2016 23:43:52

ทำไมรู้สึกว่ามันจะหวานปนหน่วง  :hao4: :serius2: งืออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 25-03-2016 23:59:25

ความแฟนตาซีอะไรนั่น เราไม่เอาได้มั้ย ฮืออออออออออออออออ :ling1:
เพิ่งมาได้ตามอ่าน ตอนหลังๆอะไรๆมันหน่วงใจไปหมด สงสารจูเนียร์ในร่างยองวอน(?) สงสารคังยูด้วย
ถ้ากลับมาในยุคปัจจุบันแล้ว คังยูกับจูเนียร์จะได้เจอกันอีกมั้ย ต้องเจอสิ ต้องเจออออออออออออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 26-03-2016 00:18:37

จะเป็นยังไงต่อหนอ. มาต่อเร็วๆน้า  :ling1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-03-2016 02:56:18

ช่วยวาร์ปพาคังยูไปอนาคตได้มั้ย :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hhchips ที่ 27-03-2016 17:19:47

คังยูไม่สนใจจะไปโลก4G กับน้องจู๋บ้างเหรอ :katai2-1: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sentpai ที่ 27-03-2016 19:19:27

ประโยคสุดท้ายคืออะไร???
T^T  อันเดวววววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 27 23/03/59 P.50 12.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 28-03-2016 20:08:04

ตอนที่ 28




   
   “ทำไมมีทหารตามซองโจมาเรียนด้วยล่ะ”
   “ข้าได้ยินข่าวมาเขาทำตัวไม่สู้ดีเท่าไหร่ พระราชาจึงสั่งให้ทหารมาควบคุมความประพฤติของเขา”
   “พระราชาคงคาดหวังกับตัวซองโจคนนี้มากเลยใช่หรือไม่”
   “คงเป็นอย่างนั้น พระองค์โปรดปรานซองโจเสียยิ่งกว่าองค์ชายแทจงอีกนะ”
   “ได้อย่างไรกัน พระองค์จะโปรดปรานคนอื่นที่ไม่ใช่พระโอรสของพระองค์เองได้อย่างไร”

   ผมกับพยองอันยืนมองคังยูที่เดินเข้ามาในโรงเรียนท่ามกลางสายตาของนักเรียนคนอื่นที่ยังไม่มีใครรู้ว่าตัวจริงของเขาเป็นใคร เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นไปทั่วเมื่อคังยูมีทหารร่างกำยำเหมือนตัวเขาเองสองนายยืนควบคุมตัวอยู่ไม่ห่าง คังยูมองมายังกลุ่มนักเรียนที่ยืนมองเขาอยู่ เมื่อเห็นผมที่ตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับไอ้พวกที่วิพากษ์วิจารณ์เมื่อตะกี้ เขาก็ส่งยิ้มมาให้ผมเล็กน้อย

   “เขาได้ยินที่พวกเราพูดหรือเปล่านะ”
   “เขาโหดมากเลย”
   “ข้าได้ยินมาว่าเขากล้าใช้ลูกธนูปักเท้าคนอื่น!”
   “รีบไปกันเถอะ”

   นักเรียนชายเหล่านั้นต่างก็พากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง ผมกับพยองอันกำลังจะเดินเข้าไปหาคังยู แต่ทว่าซองชิลมายืนขวางผมเอาไว้

   “ทำไมหรือ” ผมถามเขา

   ซองชิลหันไปให้จีซูตอบแทน มันหยิ่งยังไงมันก็หยิ่งอยู่แบบนั้น ผมชินแล้วล่ะครับ

   “ทหารพวกนั้นมาควบคุมพฤติกรรมขององค์ชาย ข้าได้ข่าวมาว่าพระราชาสั่งห้ามให้องค์ชายเข้าใกล้ตัวเจ้า” จีซูส่งนัยน์ตาที่สงสารผมจับใจมาให้ผม

   สิ้นเสียงของขงเบ้งผมหันไปหาคังยูที่เหลียวหลังกลับมามองผม เขายังคงส่งยิ้มให้ผมอยู่ พร้อมๆ กับขยับปากแบบไม่ได้ยินเสียงเพื่อให้ผมได้อุ่นใจว่า...

   แล้วเจอกันที่ศาลา

   ผมหันไปมองซองชิล แปลกแต่จริงที่เขายิ้มให้ผมเล็กน้อย เขากับคังยูคงจะลอบวางแผนอะไรกันมาแล้วล่ะ เรื่องหลบหลีกทหารสองคนนั่น

   ร้ายกาจจริงๆ...แต่แม่งเจ๋งว่ะ...










   “วัฒนธรรมอาณาจักรโครยอในยุคปลายนั้นล้วนมีพระพุทธศาสนาเป็นส่วนเกี่ยวข้อง อีกทั้งยังมีการรับเอาลัทธิขงจื๊อใหม่มาใช้ด้วย การทำเช่นนี้ส่งผลทางการเมืองเป็นอย่างมาก... *”

   (*จากหนังสือ ประวัติศาสตร์เกาหลี โดย ไพบูลย์ ปีตะเสน)

   เสียงอื้ออึงของอาจารย์เฒ่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของผม คังยูที่นั่งอยู่ห่างผมไปประมาณสองเมตรมีทหารของเขากำลังกั้นผมกับเขาเอาไว้ แม้แต่จะมองผมยังไม่กล้าเลย นับประสาอะไรกับการแอบคุยกันผ่านทหารสองคนนั้น

   อึดอัดฉิบหาย แต่ใครเล่าจะกล้าขัดพระราชากัน ผมรู้สึกแย่ที่ทำให้พระราชาต้องรู้สึกกับผมเช่นนี้ รู้สึกว่าผมเป็นตัวประหลาดที่ทำให้พระโอรสของพระองค์ผิดปกติ แต่ถึงอย่างนั้นการที่พระองค์ไม่จับผมกับคังยูแยกกันอย่างเด็ดขาดหลังจากที่ได้ยินเรื่องของผมกับคังยูก็นับว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณมากแล้ว...

   ...พระองค์คงไม่ปักพระทัยเชื่อว่าผมกับคังยูนั้นจะมีใจให้กันจริงๆ ไม่ว่าจะยังไงคังยูก็คือพระโอรสองค์โปรดของพระราชาเสมอสินะ

   ผมรู้สึกได้ว่ามีใครมาสะกิดผมที่ด้านหลัง ผมจึงหันไปหา เห็นจีซูกำลังส่งยิ้มมาให้ ในมือของเขามีม้วนกระดาษอันเล็กๆ ผมตาวาวทันทีเมื่อรู้ว่านั่นหมายความว่าอย่างไร

   คนที่นั่งดานหลังผมกับคังยูก็คือจีซู ซองชิล และก็พยองอัน คังยูสามารถส่งสาส์นให้ผมโดยผ่านคนเหล่านี้ ทหารสองคนไม่สงสัยอะไรใดๆ ในตัวของเพื่อนทั้งสามคนอยู่แล้ว เพราะพวกเขามีหน้าที่แค่กันให้ผมอยู่ห่างจากคังยูก็เท่านั้นเอง

   ผมรีบเปิดม้วนกระดาษออก ลายมือสวยงามของคังยูปรากฏสู่สายตาของผม

   คำสอนมากมายจากปากท่านอาจารย์...ไม่มากเท่าคำพูดในใจของข้าที่ปรารถนาอยากสื่อสารกับเจ้า...

   จากที่ผมแปลออกมาอ่านดูมันก็ดูน่าอ้วกดี แต่ผมกลับส่งยิ้มให้ประโยคที่คังยูส่งมาให้ ผมฉีกกระดาษที่อยู่ใกล้มือให้เป็นชิ้นเล็กๆ ก่อนที่จะรีบเขียนตอบคังยู...

   คำสอนมากมายจากปากของท่านอาจารย์...ทำให้ข้าง่วงนอนเหลือเกิน

   ไม่นานนักหลังจากที่ผมส่งม้วนกระดาษประโยคข้างต้นให้คังยูอ่านผ่านไปทางจีซู...

   “ฮ่าๆๆ” คังยูถึงกับหัวเราะดังลั่นเมื่ออ่านเสร็จ ทหารข้างตัวผมกับเขามองไปที่เขาอย่างงุนงง อันที่จริงทุกคนก็มองไปที่เขาหมดนั่นแหละ “ขออภัย...ข้าแค่อารมณ์ดีไปหน่อยก็เท่านั้น ขออภัยท่านอาจารย์ด้วยขอรับ”

   อาจารย์ส่ายหน้าให้คังยูก่อนที่จะสอนต่อ ชั่วขณะหนึ่งนั้นเขาหันมาสบตาผมพอดี จากนั้นเขาก็ยิ้ม

   ตึกตัก ตึกตัก

   ผมไม่ยิ้มตอบ ก้มหน้าก้มตาทำเป็นตั้งใจเรียนทั้งๆ ที่ใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งรู้จักความรัก ทั้งๆ ที่อายุอานามก็ยี่สิบเข้าให้แล้ว

   กระดาษม้วนที่สองถูกส่งมาจากคังยู ผมคลี่เปิดอ่านก่อนที่จะมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า

   ไปพบกันที่ศาลาตอนเลิกเรียน เจ้าต้องไปให้ได้นะ








   หลังจากเรียนเสร็จ ผมกับเด็กรับใช้(ผู้ซึ่งถูกลงโทษคนอื่นๆ)ก็พากันจัดเก็บโต๊ะกับเบาะรองนั่งให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ผมไม่ลืมว่าผมต้องไปพบคังยูหลังจากนี้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะมีวิธีในการปลีกตัวออกห่างทหารสองคนนั้นยังไง แต่ที่แน่ๆ ซองชิลกับจีซูหลังจากจัดเก็บโต๊ะเสร็จก็หายแจ้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คงจะไปช่วยคังยูนั่นแหละ

   ศาลาริมน้ำนั่นเป็นสถานที่โปรดปรานอีกสถานที่หนึ่งในโรงเรียนของคังยูเลยก็ว่าได้ หลังจากที่เขานอนหนุนตักผมในวันนั้นเขาก็นัดพบกับผมอีกครั้ง ณ ที่แห่งนั้น

   เหมือนเป็นสถานที่ลับของเราสองคนเลยว่ะ...คล้ายๆ กับตำหนักต้องแสงจันทร์ที่อยู่ในวังหลวง

   แต่ว่าผมคงไม่มีโอกาสได้ไปตำหนักนั้นแล้วล่ะ...แม้แต่จะก้าวเท้าเฉียดเข้าใกล้รั้วที่อยู่ติดกับโรงเรียนผมยังไม่กล้า ผมเกรงกลัวในอำนาจบารมีขององค์ชายใหญ่ และก็ที่สำคัญพระราชาคงไม่อยากจะพบหน้าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า ‘สนิทสนมในแบบที่มากเกินไป’ กับพระโอรสองค์โปรดของพระองค์

   ผมแยกกับพยองอันในระหว่างทางที่จะไปศาลา ตรงนี้มีคนพลุกพล่าน ไม่น่าจะมีใครมาทำภยันอันตรายใดๆ ได้ ในระหว่างที่ผมกำลังเดินไปนั่นเอง...

   ...พ่อของผมในชุดขุนนางก็เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าที่ขึงขึงและก็จริงจัง

   พ่อผมในชาตินี้จริงจังว่าพ่อผมในปี 2015 ซึ่งเอาแต่ดูบอลและก็ดูแลร้านทอง ผมรู้ว่าพ่อมาในเรื่องไหนและก็ไม่ได้จะมาพูดกับผมแบบดีๆ เท่าไหร่นักด้วย ดูจากที่พ่อผมกำลังข่มอารมณ์ขุ่นมัวเอาไว้

   “ตามข้ามานี่”

   “แต่ว่า...” ผมนัดกับคังยูเอาไว้

   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าพ่อต้องระงับความโกรธแค่ไหนตอนที่รู้ข่าว”

   “ท่านพ่อ”

   “ตามข้ามานี่”

   เสนาบดีฝั่งซ้ายเดินนำผมไปยังห้องรับรองของโรงเรียน ผมได้แต่เดินคอตกเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนตำหนิมากขนาดไหน ในตอนนี้ใจผมลอยไปหาคังยูผู้ที่น่าจะกำลังรอผมอยู่ กว่าเขาจะปลีกตัวจากทหารสองคนนั้นได้ และถ้าหากระหว่างที่ผมถูกเทศนาแล้วทหารสองคนนั้นตามหาตัวคังยูจนเจอล่ะ

   เฮ้อ...อุปสรรคพวกนี้แม่งน่าจะไปผุดไปเกิดบ้างนะ ทำไมต้องมาเจอผมกับคังยูบ่อยฉิบหายแบบนี้ด้วย

   เหมือนในซีรี่ส์เด๊ะ ภาพตัดมาที่พ่อผมนั่งอยู่หัวโต๊ะ ในขณะที่ผมนั่งหงอเป็นลูกหมาถูกดุอยู่บนเก้าอี้

   ปึง!

   พ่อเคาะโต๊ะอย่างแรง ผมกระพริบตาปริบๆ มองดูตักของตัวเองอย่างเดียวจากนั้นก็ได้แต่ฟังเสียงพ่อแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา

   จับใจความสำคัญได้แต่เพียงว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดนักหนาและมันขัดต่อความจงรักภักดีที่พ่อมีให้พระราชาและก็บ้านเมือง ผมควรห้ามคังยู ไม่ควรสนับสนุนคังยูให้หนีงานอภิเษกสมรส

   “...และก็ที่สำคัญพระราชาตรัสมาว่าหากเจ้ายินดีที่จะออกจากโรงเรียนซองกยุนกวานและก็อพยพตามข้าไปเมืองอื่น...”

   ตอนนั้นนั่นเองที่ทำเอาผมหูผึ่งและก็ได้ยินประโยคข้างต้นชัดๆ เต็มสองหู

   “อะไรนะ!”

   “อีกไม่นานนักข้าอาจจะถูกส่งไปเป็นเจ้าเมืองเล็กๆ เพราะอำนาจของเสนาบดียุน ในตอนนั้นเจ้าอาจจะต้องตามบิดาของเจ้าไปอยู่ในเมืองนั้นด้วย...”

   พ่อหนูยุนทำเส้น!

   “ข้าไม่ไปขอรับท่านพ่อ”

   “เจ้ายังไม่รู้ตัวอีกว่านี่เป็นพระมหากรุณาธิคุณที่สุดแล้ว!”

   “ข้าไม่ไปขอรับ”

   “...”

   “ไม่ใช่พระราชโองการไม่ใช่หรือขอรับ” ผมถามเสียงอ่อยด้วยความเหน็ดเหนื่อยหัวใจ พ่อของผมถอนหายใจ คงจะเป็นจริงดังที่ผมพูด พระราชาก็แค่ตรัสไว้เผื่อผมทำตามที่พระองค์ตรัส ผมก็จะได้อยู่ห่างจากพระโอรสองค์โปรดของพระองค์

   “ยองวอน เจ้าทำให้ครอบครัวของเราตกอยู่ในสถานะลำบากอีกครั้งเจ้ารู้ตัวหรือไม่”

   “...ข้า...”

   “เพราะเหตุใดเจ้าถึงกล้าบ้าบิ่นขนาดนั้น องค์ชายซองโจเป็นสหายที่เจ้าให้ความสำคัญมากเสียยิ่งกว่าความเป็นอยู่ของครอบครัวเจ้าอย่างนั้นหรือ”

   “ขอรับ” ผมพูดอย่างไม่คิด

   “นี่เจ้า...” พ่อชี้หน้าด่าผม

   “ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านพ่อต้องลำบาก แต่หากว่าท่านพ่อเป็นข้า หากท่านพ่อเป็นสหายของคังยู ไม่สิ เป็นสหายของซองโจ ท่านพ่อก็คงจะทำเช่นเดียวกันกับข้า...”

   “...”

   “การบังคับจิตใจให้แต่งงานนั้นมันเป็นเรื่องที่สามารถทำให้ใครบางคนเป็นทุกข์ได้ตลอดชีวิตเลยนะขอรับ”

   พ่ออ้าปากค้าง ก่อนที่จะถอนหายใจและก็นิ่งซึมลงไป

   “ไม่ว่าจะยังไง เจ้าก็ยืนกรานที่จะอยู่ที่นี่ให้ได้ใช่หรือไม่”

   “ขอรับท่านพ่อ...”

   “เจ้ากำลังทำให้ข้ารู้สึกเหมือนพระราชา ข้าหวาดระแวงเรื่องการสนิทชิดเชื้อของเจ้ากับองค์ชายซองโจ”

   ผมหลุบตาลงต่ำ พยายามไม่เอ่ยความเห็นใดๆ กับคำพูดนั้น ในที่สุดพ่อผมก็ยอมใจเย็นลงและก็รอฟังข่าวจากผมอีกที หากพ่อได้รับคำสั่งให้ย้ายไปเป็นเจ้าเมืองเล็กๆ ที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง

   ผมบอกลาพ่อและก็รีบไปยังศาลาทันที ตอนที่ผมออกมาท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นยามโพล้เพล้เสียแล้ว คนในโรงเรียนก็เริ่มบางตาและผมก็เริ่มรู้สึกประหลาดกลัวว่าคังยูจะไม่อยู่รอผมเพราะผมผิดนัดของเขา

   ขอให้เขายังรอผมอยู่











   ศาลาริมน้ำ

   ผมโล่งใจเมื่อได้เห็นสีหน้าที่ร้อนอกร้อนใจของจีซูและสีหน้าขมวดคิ้วมุ่นของซองชิลในทางเข้าศาลาที่พวกเขาต้องยืนเพื่อดูต้นทางให้ผมกับคังยู

   “เจ้าหายไปไหนมา!” จีซูตำหนิ “ทหารนั่นผ่านมาทางนี้หลายรอบมากแล้ว!”

   “ท่านพ่อมาหาข้า”

   “เสนาบดีลีน่ะหรือ”   

   “ใช่”

   “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” จีซูถามขึ้นทันที ซองชิลส่ายหน้าใส่เขาเป็นเชิงตัดบทไม่ให้เขาถามอะไรต่อเพราะเสียเวลามากแล้ว “อา...เจ้ารีบๆ ไปหาองค์ชายเดี๋ยวนี้เลย”

   “ข้าจะรีบไป”

   ผมเดินผ่านสองคนนั้นเข้าไปยังศาลา ผมมองเห็นคังยูกำลังนั่งพิงเสาและก็กำลังหลับตาพริ้ม เขาดูไม่ทุกข์หรือร้อนใจอะไรใดๆ ที่ผมมาสาย

   แม่งจ๊าบมาก...กูชอบมึงก็ตรงนี้

   “ข้าขอโทษ ท่านพ่อมาหาข้า ข้าก็เลย...”

   “ตอนที่ข้าออกมาจากวัง ข้าทันเห็นบิดาเจ้าเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ มิเป็นไร ข้าเข้าใจเหตุผลของเจ้า” คังยูดึงตัวผมให้ไปนั่งใกล้ๆ เขา “พ่อเจ้ากำลังจะถูกสั่งย้ายเพราะเสนาบดียุนใช่หรือไม่”

   ผมพยักหน้า...

   คังยูทำหน้าเซ็งก่อนจะพูด “ฝีมือยุนนารา ยุนนาราคงจะบอกให้บิดายื่นมือเข้าช่วย อีกอย่างหนึ่งเสนาบดียุนกับบิดาเจ้าก็ใช่ว่าจะถูกกันเสียทีเดียว”

   ยุนนารา นางอีกแล้วเหรอวะ...

   “นางคงจะตามจองล้างจองผลาญเจ้า ข้ากำลังนั่งคิดอยู่ว่าจะจัดการกับนางเช่นไรดี”

   “เจ้าอย่าทำเช่นนั้นนะ” ผมปรามเขา

   “ทำไมเจ้าต้องปกป้องนางด้วย”

   “นางเป็นสตรี”

   “แต่นางก็เป็นคนที่สั่งให้คนมาฆ่าเจ้า!” คังยูเสียงดังขึ้น “เรื่องนี้ข้าให้อภัยไม่ได้...”

   ผมเถียงไม่สู้คังยูผมจึงเงียบปากเอาไว้...คังยูหยิบก้อนหินแถวนั้นขึ้นมาและก็โยนลงน้ำ

   “เจ้าเหนื่อยหรือไม่”

   “เหนื่อยเรื่องอะไรหรือ”

   “เรื่องที่รักกับข้า”

   ผมหันไปมองใบหน้าด้านข้างของคังยู จู่ๆ เขาก็มีสีหน้าเคร่งเครียดมากเหมือนเขาขบคิดเรื่องนี้มาแล้วเป็นเวลานาน

   “ข้ามิใช่ชาวบ้านธรรมดา หากข้าเป็นชาวบ้านธรรมดา เราคงจะได้อยู่ด้วยกันไปแล้ว...”

   “นั่นสินะ”

   “...”

   “แต่ถ้าเจ้าเป็นชาวบ้านธรรมดา ข้าคงไม่สนใจเจ้าหรอก”

   คังยูหันขวับมาหาผมคอแทบหัก ผมหัวเราะลั่นที่แกล้งเขาได้สำเร็จ

   “ข้าพูดเล่น”

   “นึกว่าเจ้าพูดจริงซะอีก” คังยูชักสีหน้า “ข้ามีเรื่องจะถามเจ้า”

   “เรื่องอะไร...”

   “เจ้ามาจากอนาคต แล้วตอนนั้นเจ้าเป็นคนโชซอนหรือเปล่า”

   ผมส่ายหน้าและก็ยิ้ม ชอบที่เขาเป็นคนอยากรู้อยากเห็น...อยากจะบอกเขาจริงๆ ว่านอกจากว่าในอนาคตมันจะมีไอพอดแล้ว มันยังมีไอแพดอีกด้วย

   คังยูคงไม่ได้อยากรู้เรื่องนี้หรอกมั้ง...

   “แล้วเจ้าเป็นคนเมืองไหน”
   “ข้าเป็นคนไทย”
   “คนไทย?”
   “ใช่”
   “ข้าไม่เคยได้ยินชื่อเมืองนี้เท่าไหร่”

   “ข้าไม่แน่ใจว่าโชซอนจะเรียกเมืองไทยของข้าว่าอย่างไร”

   “แล้วเป็นเมืองเช่นไรหรือ”

   ผมมองไปข้างหน้า นึกถึงบ้านที่ผมไม่ได้กลับไปหลายเดือนแล้ว... “เมืองข้าเป็นเมืองร้อน ไม่มีหิมะ ผู้คนส่วนใหญ่ชอบส่งรอยยิ้มให้กัน และก็มะม่วงอร่อย”

   “มะม่วงอย่างนั้นหรือ”

   “ใช่”

   “มันคืออะไร”

   “ผลไม้ชนิดหนึ่ง”

   “ข้าคงไม่เคยกิน”

   “มีของหวานที่ข้าชอบด้วยนะ มันทำจากมะม่วง”

   “อะไรหรือ”

   “ข้าวเหนียวมะม่วง” ผมพูดทับศัพท์เป็นภาษาไทยให้ชาวโชซอนคนนี้งงเล่น

   “คาว เนียว มา ม่วง?”

   “ข้าวเหนียวมะม่วง”

   “ข้าว เหนียว มา ม่วง”

   “เก่งจังเลยวะ” ผมพึมพำกับตัวเอง

   “อะไรนะ”

   “เปล่าหรอก” ผมรู้สึกชอบคังยูพูดภาษาไทยแฮะ สนใจจะเป็นเขยไทยอ๊ะป่าวววววววววว

   เงื่อนไขมีอยู่ข้อเดียว...มึงต้องแต่งงานกับกูก่อน

   “สองสามวันนี้จะมีทูตต้าหมิงมาเยี่ยมเสด็จพ่อ ในวันนั้นข้าอาจจะไม่ได้พบหน้าเจ้านะ”

   จากที่ยิ้มๆ อยู่ผมถึงกับชะงักกึก แต่ไม่เป็นไรมั้ง ไม่ได้เจอแค่สองสามวันเอง ผมพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงรับรู้

   “ข้าคงคิดถึงเจ้าแย่...”

   “...”

   “...ไม่มีสิ่งไหนที่เจ้าจะมอบให้ข้าเป็นของต่างหน้าให้ข้าได้สัมผัสยามคิดถึงบ้างหรือ”

   ผมมองคังยูตาค้าง ในใจนึกถึงป้ายหยกที่สลักคำว่า ‘นิรันดร์’ เป็นภาษาจีนโดยอัตโนมัติ แต่ประเด็นก็คือผมเก็บมันเอาไว้ในหอพักเนี่ยสิ หลังจากที่ผมถูกปล่อยตัวจากคุกใต้ดินศาลไต่สวนผมก็ไม่ได้พกพามันอีกเพราะไม่มีโอกาสได้ให้คังยูเลยสักครั้ง

   แม่ง เสียดายมาก...ผมควรจะให้มันในโอกาสหน้า...

   “ไม่มีหรือ” คังยูทำสีหน้าผิดหวัง ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวของตัวเองขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้น...”

   เขาปล่อยให้ผ้าเช็ดหน้าอยู่ตรงกลางระหว่างใบหน้าของผมกับเขา หลังจากนั้นเขาก็โน้มหน้าเข้ามาจูบผมผ่านผ้าเช็ดหน้าสีขาวของเขาอย่างแผ่วเบา ผ้าผืนนั้นแนบชิดสนิทกับทั้งใบหน้าของผมและก็ใบหน้าของเขา และแนบชิดที่สุดก็ตรงริมฝีปาก...

   หัวใจของผมเต้นรัวเร็ว ในระหว่างที่เขาผละใบหน้าออกไปพร้อมๆ กับผ้าผืนนั้น เขาพับเก็บผ้าผืนนั้นเอาไว้เป็นอย่างดีด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่ผมนั้นหน้าแดงเป็นปื้น



   “ของต่างหน้าของเจ้า...คือรอยจูบที่มาจากข้า”







TBC*



คุมโทนหวานปนขม...  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 28-03-2016 20:17:18

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-03-2016 20:23:00

มันเศร้าง่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 28-03-2016 20:25:23

โอ้นยย น้ำตาลในเลือดขึ้นสูง หวานกันมากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 28-03-2016 20:32:24

นังคุณหนูยุนนารานี่คือจะกัดไม่ปล่อยเลยใช่ไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 28-03-2016 20:39:42

เป็นการคุมโทนที่โหดมาก เราอ่านแล้วเดี๋ยวจะร้องไห้เดี๋ยวก็ยิ้มอยู่คนเดียว ฮืออ
สงสารทั้ง2คนมาก ขอยอมรับคังยูเป็นเขยไทยอย่างเป็นทางการค่ะ มาต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 28-03-2016 20:53:07

เบาหวานจะขึ้น!! ผ้าเช็ดหน้าอยู่ไหน!!!! เอามาาาาา จูเนียร์ 5555หวานมากกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 28-03-2016 21:33:51

แหมมมมมมม จูเนียร์เดี๋ยวนี้กล้าพูดเต็มปากเต็มคำว่าต้องแต่งงานกับข้าก่อน
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 28-03-2016 21:50:10

โอ้ยยย
เขินนน
ิเมื่อไหร่เหตุการณ์ร้ายๆจะผ่านไปสักทีนะ
TT

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-03-2016 22:32:39

จะหวานก็หวานไม่สุด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 28-03-2016 22:48:25

ถึงจะเศร้า  ที่มีอะไรมาขัดขวางความรักของทั้งสองคนนี้

แต่ก็ยังมีความโรแมนติคของคังยู  ที่มีต้องยองวอนเนอะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-03-2016 23:15:54

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-03-2016 23:37:54

รอตอนต่อไปนะคะ :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 29-03-2016 00:25:46

เอิ่ม...ชักสังหรณ์ไม่ดีแล้วซี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-03-2016 00:29:17

จะดีดดิ้นก็ดิ้นไม่สุด  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 29-03-2016 01:33:26

ง่อววว ตอนท้ายคังยูเสี่ยวใช้ได้นะเนี่ย 555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-03-2016 02:06:11

สงสารทั้งสองคนเมื่อไหร่จะสมหวังสักที

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 29-03-2016 08:11:33

 :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Lili405 ที่ 29-03-2016 09:53:11

ชอบมุขผ้าเช็ดหน้า กรี๊ดดดด
แต่ก็ฟินได้ไม่สุดอยู่ดีเพราะมาม่าที่รออยู่เป็นลัง
นี่ยังมองไม่ออกเลยว่าจะลงเอยกันยังไง
ที่อยากให้เป็นมากที่สุดคือจูเนียร์พาคังยูกลับโลกอนาคตไปด้วยเลย
นิยายย้อนยุคส่วนใหญ่ชอบจบแบบในยุคอดีตไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วกลับไปเจอกันอีกทียุคปัจจุบันแบบใครสักคนไปเกิดใหม่งี้
ซึ่งจริงๆแล้วแบบนั้นมันเศร้านะ ใครคนนึงต้องรอไปชั่วชีวิตในขณะที่อีกคนรอไม่นานก็ได้เจอกับคนที่เกิดใหม่
ไม่รู้เรื่องนี้จะจบแบบไหนแต่ถ้าสุดท้ายไม่ลงเอยกันด้วยดีนี่เราจะเสียใจมากเลย TT

รักคังยูรักจูเนียร์รักคนเขียนค่ะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 29-03-2016 10:02:22

สนใจมาเป็นเขยไทยดีกว่าคังยู โอ๊ย จูเนียร์โดนอ่อย แรงมาก
หวานๆ ฟินโครต 5555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 29-03-2016 11:14:32

เบาหวานขึ้นตา....

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 29-03-2016 13:24:30

ฟินตัวแตก 555 ของดูต่างหน้าดีงาม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 29-03-2016 13:52:46

พ่อคังยูโรแมนติกได้อีก
คือเขิน!! คืออิจน้องจู๋  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 29-03-2016 19:14:52

เราชอบโทนหวานน้ำตาลขึ้นจนมดไต่ค่ะ ขอให้โทนนี้หายไปไวๆ
ปล. คังยูควรจัดการชะนียุนอย่างจริงจังได้แล้ว ทำเกินไป โกรธมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 29-03-2016 21:49:42

ผ่านอุปสรรคไปให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-03-2016 22:38:47

ช่างเศร้ายิ่งนัก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 31-03-2016 13:47:42

มนแอบหน่วง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 31-03-2016 19:50:44

โอย โอย โอย โอย :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hunhan ที่ 01-04-2016 00:10:09

คังยูน่ารักจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 01-04-2016 02:13:31

หลังๆนี่คังยูอ่อยแรงมาก :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-04-2016 06:34:15

จัดการนางยุนซะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 01-04-2016 09:30:06

อ่านทันซะที
ที่จริงเราชอบประวัติศาสตร์เกาหลีและเฝ้าฝันหานิยายแนวโชซอนมาตลอด .ได้แต่อ่านนิยายแนวจีน
อ่านแบบนี้ก็ได้ฟีลอีกแบบ  การเมืองโชซอนสมัยนั้นก็คงเป็นแบบนี้แหละ
ใครน้อจะมาจัดการแม่นางตระกูลยุนนี่ให้พ้นทาง  ข้าชักไม่ชอบนางมากขึ้นทุกที
รอๆตอนต่อไปเน้ออออ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 06-04-2016 23:38:57

เหมือนกินน้ำผึ้งผสมบอระเพ็ด  5555
 

ช้านเกลียดนังยุนนนนน อยากจับนางมาโบก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 10-04-2016 00:56:43

:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 13-04-2016 23:30:43

สู้ๆนะ ทั้งคังยูทั้งนังจู
ไหนจะพระราชา องค์ชายใหญ่ หนูยุน ล่าสุดเงื่อนไขเรื่องเวลาอีกกก
ว้อยยยย นี่เรื่องมันชักจะเยอะไปละ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 28 28/03/59 P.51 20.13 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 20-04-2016 14:51:59

ตอนที่ 29








   เรื่องที่ทูตต้าหมิงจะมาเริ่มถูกกล่าวขานไปทั่วโรงเรียน เช่นเดียวกันกับคังยูที่ไม่โผล่หน้ามาให้เห็น แม้จะไม่ใช่งานใหญ่อะไรแต่ก็ทำให้นักเรียนซองกยุนกวานอยากรู้อยากเห็นมายมายเหมือนกัน เพราะได้ข่าวมาว่าทูตต้าหมิงนั้นพาสาวงามมาด้วย
   ผมเองก็เพิ่งรู้นี่แหละ มือที่หอบจานชามที่เพิ่งล้างเสร็จถึงกับชะงักค้าง

   สาวงามงั้นเหรอ...

   “เป็นอะไรไป” จีซูที่อยู่ใกล้ๆ เดินเข้ามาถาม “กำลังกังวลเรื่องสาวงามจากต้าหมิงอยู่งั้นรึ”
   “เปล่า”
   “องค์ชายไม่ยอมให้ถูกจับคู่ง่ายๆ หรอก อีกอย่างยุนนาราก็คงจะกำลังทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้สาวงามคนนั้นได้ใกล้ชิดองค์ชาย” จีซูวิเคราะห์ให้ผมฟัง “เจ้ามิเห็นต้องมีอันใดให้กังวล”

   ชีวิตของคังยูต่างก็แวดล้อมไปด้วยสาวงาม ไม่ว่าจะเป็นเหล่านางใน นางกำนัล หรือว่าซังกุง สาวงามจากต้าหมิงนั้นก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าการที่ทูตต้าหมิงมาที่โชซอนแห่งนี้มีเงื่อนไขอะไรแอบแฝงหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ รู้จักหวั่นใจไม่น้อย หลังๆ มานี่ผมรู้สึกว่าตัวเองนี่ชักจะมโนและก็คิดไปเองมากจนเกินไป เรื่องสาวงามจากเมืองต้าหมิงก็เช่นเดียวกัน

   ผมวางจานชามที่ล้างสะอาดเรียบร้อยแล้วลงบนโต๊ะไม้ พยายามให้ใจตัวเองอยู่กับงานตรงหน้า อีกไม่กี่วันผมกับเพื่อนคนอื่นๆ ก็จะถูกยกเลิกสถานะเป็นเด็กรับใช้แล้ว อันที่จริงผมรู้สึกเสียดายนิดหน่อยนะครับ การได้ทำโน่นทำนี่ทำให้ผมเลิกฟุ้งซ่านได้แม้จะชั่วขณะหนึ่ง ในหัวผมนั้นมีเรื่องมากมายหลายประการที่ต้องคิด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคังยู เรื่องที่ตัวเองถูกประทุษร้ายจนเกือบตาย เรื่องที่เจอยองวอนในความฝัน และก็อีกมากมายจนพูดถีึงไม่หมด บางครั้งผมก็ระบายมันด้วยการเขียนลงสมุดบันทึก มันช่วยไม่ได้มากเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไปตามหาไอ้ยองวอนในฝันแล้วมันไม่ยอมโผล่ออกมาก็แล้วกัน

   ผมหันใบหน้าที่มัวแต่ใจลอยของตัวเองกลับมา จังหวะนั้นเองที่ผมต้องตกใจกับทหารของวังหลวงที่จู่ๆ ก็มายืนอยู่ตรงหน้าผมประมาณ 4-5 นาย

   “องค์ชายแทจงมีรับสั่ง ให้นักเรียนซองกยุนกวานลียองวอนได้เข้าเฝ้า”

   ผมขนลุกซู่ ไม่มีแม้แต่เวลาคิดว่าจะเอายังไง เพราะทหารพวกนั้นเข้ามาจับแขนผมและก็ลากผมไปจากโรงอาหารของโรงเรียน พยองอัน จีซู และซองชิลยืนมองผมที่ถูกทหารลากออกไปด้วยแววตาที่ชะงักค้าง ทุกคนงงกันหมด ผมเองก็เช่นกัน
   นี่มันเรื่องอะไรกันแน่...







   ใช้เวลาไม่นานนักผมก็มาถึงวังหลวง ในวังนั้นทุกคนล้วนวุ่นอยู่กับการจัดเตรียมงานต้อนรับทูตต้าหมิง ผมเห็นคนหลายคนจากหลายๆ ฝ่ายเดินวุ่นกันไปทั่ว ทั้งขุนนาง ทหาร ผู้ตรวจการ หรือนางในนางกำนัล ผมที่เป็นนักเรียนซองกยุนกวานและถูกทหารควบคุมมิอาจทำให้คนที่กำลังวุ่นพวกนั้นให้หันมาสนใจผมได้

   ตำหนักองค์ชายใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่อีกฝั่งหนึ่งของวังหลวง เป็นคนละฝั่งกับตำหนักองค์ชายรองอย่างคังยู และก็ที่สำคัญตำหนักขององค์ชายใหญ่นั้นใหญ่โตโอ่อ่าและก็กว้างขวางมากกว่าตำหนักของคังยูถึงสองเท่า ผมมองด้วยสายตาตื่นตะลึง นอกจากตำหนักจะมีความอลังการงานสร้างแล้ว ทหารที่เฝ้าอยู่บริเวณตำหนักก็มีปริมาณมากเหมือนเป็นตำหนักของพวกเสนาธิการทางทหาร ผมกลืนน้ำลายเอื้อกขณะที่ตัวเองถูกพาให้ไปยังส่วนหลังของตำหนักองค์ชายใหญ่

   ทหารพาผมมายังศาลาริมน้ำหลังตำหนัก องค์ชายใหญ่ประทับอยู่ตรงนั้น มีบริวารสาวสวยคอยปรนนิบัติอยู่ไม่ห่าง พระองค์แย้มสรวลเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ ทหารปล่อยตัวผมก่อนที่ผมจะโค้งตัวให้องค์ชาย

   “เจ้านั่งลงก่อน” ผมนั่งลงบนเบาะรองนั่งที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามขององค์ชายแทจง พระองค์โบกปัดปฏิเสธบริวารที่กำลังจะบีบนวดให้ ผมนั่งเกร็งจนขยุ้มชายเสื้อของตัวเอง “เป็นอะไรไปหรือ หรือเจ้ากำลังกลัวข้า”

   “กระหม่อมมิบังอาจพะย่ะค่ะ” ผมกระซิบ แต่ความเป็นจริงนั้นผมกลัวฉิบหาย กลัวว่าตัวเองจะถูกฆาตกรรม ถูกทำร้ายหรือแม้กระทั่งถูกทำมิดีมิร้าย

   จินตนาการสำคัญกว่าความรู้...ถูกต้องมั้ยล่ะครับ T_T

   “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้านำตัวเจ้ามาด้วยเหตุอันใด”
   “โปรดประทานอภัยให้ความโง่เขลาของกระหม่อม กระหม่อมมิทราบจริงๆ พะย่ะค่ะ”
   “เรื่องงานต้อนรับทูตต้าหมิง”   องค์ชายใหญ่ตรัสอย่างอารมณ์ดี “ข้าจะให้เจ้าร่วมงานด้วย ในฐานะสหายของข้า”

   อะไรวะ...รู้สึกเหมือนตัวเองงานเข้าแปลกๆ ผมรู้ว่าในงานเลี้ยงต้อนรับนี้ก็มีคังยูเข้าร่วมด้วย แต่แทนที่ผมจะดีใจผมกลับกังวลแทน องค์ชายใหญ่ทรงวางแผนอะไรอยู่หรือเปล่า...

   “เจ้าควรตอบว่าเป็นมหากรุณาธิคุณ”
   “เป็นมหากรุณาธิคุณพะย่ะค่ะ กระหม่อมซาบซึ้งใจ” แม้จะไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น แต่ผมก็ต้องพูดออกไปแบบนั้น
   “ถ้าอย่างนั้นข้าจะให้เจ้าพักผ่อนอยู่ที่ตำหนักของข้า จนกว่าจะถึงงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” องค์ชายใหญ่หันไปสั่งให้ทหารมาจับตัวผม
   “องค์ชาย กระหม่อมยังจะต้องไปโรงเรียน...”
   “เรื่องนั้นสำคัญกับเจ้าด้วยอย่างนั้นรึ”
   “สำคัญพะย่ะค่ะ”
   “สำคัญกว่าความรักของเจ้ากับน้องชายของข้าหรือไม่”

   ผมชะงัก มือที่ทหารจับแขนผมเริ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆ องค์ชายใหญ่ไม่ได้ตั้งใจจะเชิญผมไปเป็นพระสหายในงานเลี้ยง เขาตั้งใจจะจับผมและก็กักตัวเอาไว้เลยต่างหาก

   “พาตัวไปขังไว้ในห้อง”
   “พะย่ะค่ะองค์ชาย”

   ผมถูกหิ้วไปอย่างง่ายดายเหมือนทหารพวกนั้นหิ้วตุ๊กตา โชคชะตาช่างเล่นตลกกับผมเหลือเกิน แม้จะรู้ดีว่าพรุ่งนี้ตัวเองจะได้ไปงานเลี้ยง แต่ทำไมรู้สึกเหมือนมีอันตรายอยู่รอบตัวของผม
   เมื่อไหร่จะผ่านจะพ้น เมื่อไหร่จะจบจะสิ้นไปสักที










   ห้องพักในตำหนักขององค์ชายใหญ่

   สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ได้นับว่าเลวร้ายไปเสียทั้งหมด ดูเหมือนจะเป็นห้องรับรองสำหรับแขกขององค์ชายใหญ่ มีที่นอนนุ่มสบายและก็น้ำชาพร้อมอาหารว่างคอยเสิร์ฟให้ผมตลอด แต่ผมไม่มีอารมณ์จะกินหรืออารมณ์จะสะดวกสบายอะไรทั้งนั้น ผมรู้สึกเหมือนว่าผมกำลังอยู่ในหลุมพรางที่องค์ชายใหญ่วางเอาไว้ ไม่รู้ว่าพระองค์ทรงคิดแผนการอะไรไว้อยู่ ผมไม่รู้จริงๆ

   เวลาผ่านไปเรื่อยๆ นางกำนัลตำหนักองค์ชายใหญ่เดินเข้ามาเปลี่ยนกาน้ำชาเป็นกาที่ห้าแล้ว ผมยังคงนั่งอยู่ในนั้นด้วยอาการซึมกะทือ ไม่ทำอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากนั่งกอดเข่าอยู่ในมุมเศร้าๆ คนเดียว องค์ชายใหญ่เป็นคนที่ผมยากที่จะรับมือด้วย และผมก็ไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไง หากพังประตูออกไป ไม่นานนักทหารก็จะจับผมกลับเข้ามานั่งในห้องเดิม หรือผมต้องรอต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงงานเลี้ยงต้อนรับทูตต้าหมิงจริงๆ
   นี่มันสงครามประสาทชัดๆ พระองค์ไม่ใช้กำลังกับผมแต่จะทำให้ผมเป็นบ้าก่อนใช่หรือไม่

   ปัง!

   ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงดังที่หน้าประตู มีคนมาต่อสู้กันตรงหน้าประตูห้อง ผมรีบวิ่งเข้าไปใกล้และก็เปิดประตู เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทหารขององค์ชายใหญ่พลาดท่าล้มกลิ้งลงไปกองกับพื้นนอนอยู่แทบเท้าของผม ผมตกใจจนต้องเขยิบห่างถอยหนี เงยหน้าขึ้นมามองดูว่าเป็นฝีมือของใคร

   ซองชิล

   “ออกมาเถอะขอรับคุณชาย”

   แม้ว่าผมจะตกใจ แต่ผมก็ดีใจที่รู้ว่าซองชิลมาช่วย ผมรีบตามซองชิลออกมาจากห้องพัก เพิ่งรู้ว่าตำหนักขององค์ชายใหญ่ตอนนี้มีแต่ซากของที่แตกกระจายและทหารที่นอนเจ็บกันเกลื่อนเพราะฝีมือของซองชิล

   เพล้ง!

   เสียงของแตกดังขึ้นตรงกลางตำหนัก ผมเห็นคังยูกำลังเผชิญหน้ากับองค์ชายใหญ่ด้วยท่าทางโมโหจัด

   “เจ้าพี่ทำเช่นนี้ได้อย่างไร!”
   “ข้าทำอะไร ข้ายังมิได้ทำอะไรเลย”
   “เจ้าพี่ไม่มีสิทธิ์จับสหายของกระหม่อมมาเช่นนี้!”

   องค์ชายใหญ่ไม่สะทกสะท้านที่คังยูกับซองชิลมาอาละวาด รอบตัวเรามีทหารขององค์ชายแทจงคอยดูท่าทีของพวกเราอยู่
 
   “อย่างที่ข้าคิดไว้ไม่มีผิด” ระหว่างที่ผมกับคนอื่นๆ เผลอ องค์ชายใหญ่ส่งสัญญาณให้ทหารที่อยู่ด้านหลังผมจับแขนผมเอาไว้ คังยูหันมาดูด้วยความตกใจ
   “ปล่อย!”
   “เจ้ามีใจให้ลียองวอนใช่หรือไม่” ดาบยาวในมือขององค์ชายถูกชี้มาใส่คอหอยของผม ผมหลับตาปี๋เพราะความแหลมและความส่องสว่างของดาบเล่มนั้นทำเอาผมรู้สึกกลัวขึ้นมา
   “เจ้าพี่!”
   “ข้าพยายามทูลเสด็จพ่อเรื่องนี้ พระองค์ไม่ยอมปักพระทัยเชื่อข้า พระองค์หาว่าข้าหาเรื่องใส่ความเจ้า!” องค์ชายใหญ่ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห ปลายดาบคมใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ จนผมคิดว่าผมอาจจะต้องตายในวันนี้และก็ไม่กี่นาทีหลังจากนี้ “ในสายตาของเสด็จพ่อมีแต่เจ้า มีแต่เจ้าคนเดียว ไม่เคยมีข้าที่เป็นพระโอรสในพระมเหสี ขนาดเจ้าทำเรื่องผิดจารีตประเพณีด้วยการมีใจให้บุรุษเพศเดียวกัน พระองค์ก็ยังไม่คิดที่จะลงโทษคนอย่างเจ้า!”

   คังยูแย่งดาบจากซองชิลมาชี้ใส่องค์ชายใหญ่ ทหารรอบตัวชักดาบออกมาพร้อมทำร้ายผม คังยู และก็ซองชิลทุกเมื่อ

   “ได้โปรดปล่อยยองวอน เขาไม่เกี่ยวอะไรใดๆ กับเรื่องนี้ กระหม่อมขอร้อง”
   “หากข้าไม่ปล่อย เจ้าจะฆ่าข้างั้นหรือคังยู”
   “กระหม่อม...”
   “เจ้าเลือกคนที่เจ้ารักมากกว่าคนในสายเลือดเดียวกันกับเจ้า อีกทั้งยังชี้ดาบมาขู่เจ้าพี่อย่างข้า... คนอย่างเจ้าจะกลายเป็นองค์ชายรัชทายาทได้อย่างไร”
   “กระหม่อมไม่เคยอยากได้ตำแหน่งนั้น เจ้าพี่ก็รู้ดี”
   “แล้วทำไมเจ้าถึงยังอยู่! ทำไมเจ้าไม่หนีไปให้พ้นเสียกับชู้รักเพศเดียวกันกับเจ้า!” ผมถูกผลักเข้าสู่อ้อมแขนของคังยูด้วยน้ำมือขององค์ชายใหญ่
   “นั่นคือสิ่งที่กระหม่อมปรารถนา! เจ้าพี่ช่วยส่งกระหม่อมกับยองวอนไปที่ไกลๆ ได้หรือไม่พะย่ะค่ะ”
   “เจ้าคิดว่าเสด็จพ่อจะยอมให้ข้าทำอย่างนั้นหรือ!”
   “ก็อย่าให้เสด็จพ่อทรงทราบ”

   องค์ชายใหญ่ชะงัก พระองค์วางดาบลงก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองคังยูด้วยสายตาไม่แน่ใจเท่าไหร่

   “กระหม่อมอยากหนีตั้งนานแล้ว กระหม่อมอยากอยู่กับคนทีี่กระหม่อมรัก กระหม่อมเคยทำเช่นนั้นแล้ว แต่เจ้าพี่เองนั่นแหละที่เป็นคนไปตามกระหม่อมกลับมา”
   “...”
   “กระหม่อมไม่เคยอยากได้ยศฐาบรรดาศักดิ์ใดๆ ตั้งแต่เล็กจนโตสิ่งที่กระหม่อมคิดมีเพียงอย่างเดียวนั่นคือการที่จะได้เห็นเจ้าพี่ พี่ชายคนเดียวของกระหม่อมได้ถูกแต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาท กระหม่อมรอคอยให้เกิดเรื่องเช่นนั้นมาโดยตลอด”
   “...”
   “หากการที่กระหม่อมอยู่แล้วจะทำให้เจ้าพี่ไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์ชายรัชทายาท ได้โปรดส่งกระหม่อมและคนรักของกระหม่อมไปที่ๆ ไกลจากนี้ ไปที่ๆ ไม่มีใครสามารถตามหากระหม่อมได้ กระหม่อมยินดีและก็พร้อมที่จะไปเสมอ”

   องค์ชายใหญ่มองดูน้องชายตนเองด้วยสายตาสั่นระริก

   “กระหม่อมรู้ดีว่าไม่ว่าจะยังไงเสด็จพ่อก็จะไม่ยอมให้กระหม่อมได้ใช้ชีวิตอย่างไม่กระหม่อมปรารถนา ทางเดียวที่เป็นทางออกของทั้งสองฝ่าย คือกระหม่อมไปจากที่นี่และเจ้าพี่ก็ได้กลายเป็นองค์ชายรัชทายาทสมใจ ไม่มีพระโอรสในพระสนมอย่างกระหม่อมเป็นคู่แข่ง หรือเป็นข้อกังขาว่าพระราชาปรารถนาให้กระหม่อมเป็นองค์ชายรัชทายาทมากกว่าเจ้าพี่ คำพูดเช่นนั้นจะไม่มีอีกหากเจ้าพี่ช่วยกระหม่อม...” คังยูจับมือผมเบาๆ “...และก็คนที่กระหม่อมรักให้ได้อยู่ด้วยกัน”

   องค์ชายใหญ่สั่งให้ทหารทั้งหมดลดอาวุธลง...

   “เจ้าปรารถนาที่จะมีชีวิตเช่นนั้นจริงๆ หรือ”
   “กระหม่อมพูดแล้วกระหม่อมจะไม่ยอมคืนคำ”

   ผมมองใบหน้าที่แน่วแน่ของคังยูด้วยสายตาเศร้าหมองเกินกว่าจะบรรยายเป็นคำพูดได้ เหตุการณ์วุ่นวายทั้งหมดนี่ล้วนแล้วแต่มาจากเหตุที่เรียกว่า ‘ความรัก’ ทั้งสิ้น
   แม้สิ่งที่คังยูพูดจะเป็นการชี้ทางสว่างให้กับองค์ชายใหญ่ แต่ว่าเรื่องนี้ใช่ว่าเขาจะตัดสินใจได้อย่างฉับพลัน   

   “ข้าจะส่งคนไปให้คำตอบเจ้าในคืนนี้”

   องค์ชายใหญ่เดินหนี ทหารของเขาก็พากันเดินหนีไปเช่นกัน ผมถอนหายใจโล่งอก คังยูทิ้งดาบในมือและก็โผเข้ากอดผม พร้อมๆ กับทั้งสำรวจใบหน้าของผมว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า   
   ซองชิลก้มลงหยิบดาบของตน จากนั้นก็โค้งทำความเคารพ และก็เดินเลี่ยงออกไปอย่างช้าๆ

   “ข้ากังวลเรื่องเจ้าเหลือเกิน”
   “ข้าไม่เป็นอะไร” ผมพูด “คังยู...สิ่งที่เจ้าพูดกับองค์ชายใหญ่ เจ้าต้องการอย่างนั้นจริงๆ หรือ”
   “ข้าเลือกแล้วจูเนียร์...ข้าเลือกความรักของข้า”
   “แต่ว่า...” ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทุกเช้าที่ผมลืมตาตื่นผมจะยังอยู่ที่โชซอนหรือเปล่า บางทีอาจจะเป็นลืมตาตื่นที่โซล ประเทศเกาหลีใต้ และก็กำลังจะเตรียมตัวสอบในอีกไม่กี่อาทิตย์ เหมือนก่อนที่ผมจะมาที่นี่ ไม่มีอะไรแน่นอนด้วยซ้ำ...

   “อย่างที่ข้าบอก ข้าพูดแล้วข้าจะไม่คืนคำ”

   ผมมองเขาด้วยสายตาเป็นกังวล คังยูจับศีรษะของผมให้ซบเข้ากับอกแกร่งของเขา หลังจากนั้นเราก็พากันแอบเดินกลับตำหนักของคังยู โชคดีที่ในวังยังคงวุ่นวายไม่แตกต่างจากตอนกลางวัน ไม่มีใครสนใจองค์ชายรองอย่างคังยูหรือนักเรียนซองกยุนกวานที่มาเดินย่องในวังหลวงอย่างผมหรือซองชิล...








   หมั่นโถวยืนอยู่ด้านหน้าตำหนักของคังยูด้วยสายตาร้อนใจ

   “องค์ชาย พระสนมเยบินทรงรออยู่ด้านในพะย่ะค่ะ”
   “เสด็จแม่หรือ...” คังยูตกใจ หันมามองหน้าผมที่เขาพามาด้วย “...ทำเช่นไรดี”

   ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร พระสนมเยบินก็ค่อยๆ ก้าวลงมาจากตำหนักของคังยูอย่างเชื่องช้าและสง่า ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือข้างๆ พระสนมคือพระราชาซูจงแห่งโชซอน
   ผมคุกเข่าลงกับพื้นอย่างอัตโนมัติ...

   “คนนี้น่ะหรือเพคะ ที่ชื่อลียองวอน” เสียงพระสนม แม่ของคังยูดังขึ้นทั่วบริเวณ
   “ใช่” พระราชาตอบแทน ผมไม่กล้าสบตาพระองค์ที่กำลังมองมาที่ผมอย่างเย็นชาแตกต่างจากตอนที่ผมสอบเข้าซองกยุนกวานได้ที่หนึ่ง...”ลียองวอนคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังคนนั้น”

   คังยูก้มลงมามองผมที่คุกเข่าอยู่อย่างเป็นกังวล... ผมที่คุกเข่ามองเห็นแต่พื้นหินสีเทาข้างหน้าและก็ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

   รู้สึกฉี่จะราดอยู่แล้ว...ผมจะโดนอะไรบ้างนะหลังจากนี้






TBC*



เกิดเป็นน้องจู๋ได้ใจคนหล่อแล้วมิใช่จะผ่านเรื่องร้ายๆ ไปโดยง่าย T_T
อ่านแล้วรู้สึกปวดมวนในท้องมากๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 20-04-2016 15:28:02

โอ้ยยย ค้างค่าาา  :z3:  น้องจูเหี่ย จะเป็นอย่างไร จะชนะใจ ป๊าม๊าของคังยูวอปป้า ได้หรือไม่ :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 20-04-2016 15:42:08

เสด็จพ่อ เสด็จแม่ เพค้าาาา โอ้ยยย ค้างงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: SheGame ที่ 20-04-2016 15:47:51

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-04-2016 15:55:24

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-04-2016 15:55:34

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 20-04-2016 16:09:22

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-04-2016 16:21:55

ลุ้นฉี่จะราดเลยใช่ไหมว่าที่คู่บ่าวสาว
ไม่รู้ล่ะ ห้ามจบเศร้านะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 20-04-2016 17:09:50

จูสู้ต่อปายยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 20-04-2016 19:19:21

หวังว่าตอนต่อไปจะเร็วกว่าที่คิดนะ โปรดอย่าห่างหายไปนานเลย :call:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-04-2016 19:19:46

จูเนียร์รับศึกหนักแน่ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-04-2016 20:17:30

กลัวว่าจูเนียร์จะหายตัวไปจัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 20-04-2016 21:46:34

รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 20-04-2016 22:19:29

สู้ๆมันต้องสมปราถนาสิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 20-04-2016 22:40:53

อื้ม ไม่เป็นไรนะจู๋เหี่ย นี่มันเบาะๆ(?)เอ๊งงงงง ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่พระราชากับพระสนมแค่นี้เอง ไม่เห็นจะต้องกลัว  :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 21-04-2016 09:13:14

งานช้างแหล่ะจูเนียร์ เจอพ่อแม่สามี 55555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 21-04-2016 10:15:02

น้องจู๋ของชั้น ชีวิตแค่โดนทำร้าย 555+

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-04-2016 03:41:03

อยากอ่านต่อล้าวววว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 22-04-2016 14:33:22

เด็จพ่อ เด็จแม่ มาดูตัวสะใภ้ อิๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 22-04-2016 14:54:54

นังจูนี่โสรยาเวอร์ชั่นโชซอนชัดๆเลย สงสาร2คนนั้นมาก หน่วงอะไรเบอร์นี้
มันจะแฮ้ปปี้ใช่มั้ย? ฟ้าหลังฝนย่อมสวยเสมอใช่มั้ย? ค้างแรงมาต่อด่วนเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 23-04-2016 17:34:14

กลัวอะไรนังจู ก็แค่พระราชาเองนี่เนอะ จ๊ากกกก

เอาใจช่วยนะเหวยหนูจู๋

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 29 20/04/59 P.52 14.57 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 24-04-2016 16:25:03

ตอนที่ 30







   ตัดภาพมาที่ด้านในของตำหนักองค์ชายรอง(พยายามนึกภาพให้เหมือนซีรี่ส์เกาหลีนะครับ) ตรงหน้าของผมคือพระราชาและพระสนมแห่งโชซอน ส่วนผมกำลังนั่งเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ฝั่งตรงกันข้ามของพระองค์ทั้งสอง ไม่กล้าแม้แต่ที่จะมองหน้าพระพักตร์ ไม่เหมือนคังยูที่สบพระเนตรทั้งคู่หลายครั้งหลายคราแล้ว

   ผมขยุ้มชายเสื้อที่เข่าของตัวเองอีกครั้ง ผมเพิ่งออกมาจากตำหนักขององค์ชายใหญ่ผู้มีอำนาจมากมายอยู่แล้ว นึกว่าจะรอด ที่ไหนได้กลับต้องมาเจอผู้ที่มีอำนาจมากกว่า

   เหนือฟ้ายังมีฟ้า...เหนือกระดาษยังมีซาลาเปา...

   เฮ้ออออ เล่นมุกไปไม่รู้ว่าจะมีอะไรดีขึ้นบ้างหรือเปล่า

   “นี่น่ะเหรอ สหายสนิทของเจ้าน่ะคังยู” พระสนมเยบินตรัส เสียงของพระนางเหมือนกับเสียงที่เป็นของผู้หญิงที่เด็ดขาดและก็เจ้าระเบียบแต่แฝงไปด้วยความใจดี
   “พะย่ะค่ะเสด็จแม่”
   “หน้าตาดูดีน่ารักนี่”

   คังยูสะกิดผมให้ตอบแม่ของมัน

   “ขะ ขอบพระทัยพะย่ะค่ะพระสนม”

   “แม่ได้ยินข่าวลือหนาหูเรื่องเจ้ากับสหายสนิทคนนี้ จริงเท็จเป็นอย่างไร” พระสนมหันไปทอดพระเนตรพระราชาอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทเองก็ทรงอยากที่จะรับฟัง”

   “เสด็จแม่กับเสด็จพ่อได้ยินมาว่าอย่างไรล่ะพะย่ะค่ะ” คังยูเอ่ยตอบอย่างกล้าหาญ

   “เจ้าทั้งสองมีความสนิทสนมกันมากเกินไป” พระสนมยังคงตรัสต่อโดยที่พระราชาไม่ทรงตรัสอะไรใดๆ ออกมาเลย “บางคนก็ว่าพวกเจ้าเป็นเพียงสหาย แต่บางคนก็ว่าพวกเจ้านั้นถลำลึกมากไปกว่าคำว่าสหายแล้ว...จริงเท็จเป็นอย่างไร”

   มือที่ขยุ้มชายเสื้อของผมกำลังสั่น...ผมอยากได้ความกล้าหาญจากคังยูจังเลยครับ ได้แค่ครึ่งหนึ่งของเขาก็ยังดี แม้จะโดนถามตรงๆ แบบนั้นคังยูก็ยังคงแน่วแน่ กล้าสบพระเนตรของเชื้อพระวงศ์ทั้งสองอย่างไม่เกรงกลัวอะไรใดๆ

   “ถ้าจะให้กระหม่อมตอบตามความเป็นจริง...” คังยูหันมามองหน้าผมที่ก้มหน้าอยู่ “...มันก็คงจะเป็นแบบอย่างหลังที่เสด็จแม่เพิ่งตรัสออกมา”

   “เจ้า!!!!!” พระราชาตรัสออกมาเป็นครั้งแรก พระองค์ใช้พระหัตถ์ตีเข้ากับโต๊ะเสียงดังจนผมสะดุ้ง คังยูยังคงนั่งตัวนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนใดๆ ตามเสียงดังนั้น “เจ้ากล้าพูดออกมาได้ยังไง”

   “กระหม่อมมิใช่คนที่ชอบโป้ปดพะย่ะค่ะ กระหม่อมรู้สึกกับยองวอน กระหม่อมก็กราบทูลไปตามความจริง”

   “รู้หรือไม่ว่าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เจ้าแทบจะมีชีวิตอยู่มิได้เลยนะ!” พระราชาทรงกริ้วมาก

   “กระหม่อมทราบดี แต่เสด็จพ่อเป็นคนสั่งสอนกระหม่อมเองเรื่องลูกผู้ชาย หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป กระหม่อมรับผิดชอบความรู้สึกของราษาฎรหรือขุนนางที่มองกระหม่อมเป็นคนปกติไม่ได้ แต่กระหม่อมรับผิดชอบความรู้สึกของกระหม่อมได้ เสด็จพ่อทรงสอนกระหม่อมเอง ว่าให้รับผิดชอบต่อความรู้สึกของตัวเอง โดยเฉพาะความรู้สึกรัก...”

   “...” พระราชาถอนพระทัยยาว

   “เสด็จพ่อเองก็รักมั่นอยู่กับเสด็จแม่ เพิกเฉยต่อพระมเหสีมารดาของเจ้าพี่แทจง แม้กระทั่งการแต่งตังองค์รัชทายาท เสด็จพ่อก็ทรงปรารถนาอยากให้กระหม่อมเป็นองค์ชายรัชทายาททั้งๆ ที่ตำแหน่งนี้เป็นของเจ้าพี่แทจงโดยตรง...”

   “บังอาจ!!!!” ตอนนี้ตัวผมคงเล็กเท่ามดเหมือนตอนที่เข้าเฝ้าพระราชาครั้งแรกแล้วล่ะครับ บรรยากาศเต็มไปด้วยความมาคุ พระราชากำลังทรงกริ้วจัด ในขณะที่คังยูเองก็มุ่งมั่นที่จะทูลความจริงกับพระราชา

   “กระหม่อมเป็นเพียงโอรสของพระสนม อีกทั้งยังมีความรักกับบุตรชายของขุนนาง ไม่มีคุณสมบัติเหมาะสมอะไรใดๆ กับการเป็นองค์ชายรัชทายาท...”

   “เจ้าพูดอะไรออกมาเจ้ารู้ตัวบ้างหรือไม่ เจ้าหลงสหายของเจ้าจนหน้ามืดตามัว ไม่สนใจสิ่งอื่นใดรอบข้าง แม้กระทั่งบิดามารดาของเจ้า”

   “แล้วเสด็จพ่อจะให้กระหม่อมทำเช่นไร กระหม่อมรักก็คือกระหม่อมรัก และกระหม่อมไม่เคยปรารถนาในยศฐาบรรดาศักดิ์ใดๆ”

   “ข้าจะดูว่าหากข้าจับลียองวอนแยกกันกับเจ้า เจ้ายังจะมีความรู้สึกที่เรียกว่ารักอยู่หรือไม่!”

   “เสด็จพ่อ!”

   “มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง!”

   ผมเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจ พระราชาทรงกำลังกริ้วอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมสบตากับคังยูที่ตกใจและก็มองมาที่ผมด้วยความกังวล

   “ไม่ได้นะพะย่ะค่ะ”

   “จับตัวลียองวอนออกไป...ข้าจะให้เวลาสามวันให้ลียองวอนเตรียมตัวออกนอกเมืองหลวง”

   “เสด็จพ่อ!” คังยูลุกขึ้นมาขวางหน้าผมที่มีทหารจากทางด้านนอกเตรียมเข้ามาคุมตัวผม “ทำไมทรงพระทัยร้าย! ตั้งแต่กระหม่อมเกิดมาเป็นพระโอรสของเสด็จพ่อ กระหม่อมไม่เคยทูลขออะไรที่จริงจังมากมายขนาดนี้!”

   “ข้าให้เจ้าไม่ได้ เจ้ามันหน้ามืดตามัว!”

   “อย่าเข้ามา!” คังยูประกาศกร้าวใส่ทหาร ก่อนที่จะหันไปหาพระราชา “ถ้าอย่างนั้น...โปรดให้กระหม่อมได้ใช้เวลาอยู่กับลียองวอนเป็นคืนสุดท้ายได้หรือไม่พะย่ะค่ะ”

   หัวใจของผมแตกสลายกลายเป็นผุยผง...ตอนนี้ผมเองก็เพิ่งจะรู้สึกว่าการที่คนเราผิดหวังมากๆ นั้นจะรู้สึกอย่างไร มันเหมือนมีชีวิตแต่ไร้วิญญาณ ตัวชาไปหมดทั้งร่าง

   “หวังว่าเจ้าจะทำอย่างที่เจ้าพูด หลังจากวันนี้...อย่าให้ข้าเห็นหน้าลียองวอนอีก!”

   ผมคุกเข่าก้มหน้าลงไปกับพื้น...ก่อนที่จะทูลอย่างรวดเร็วด้วยน้ำเสียงสั่น

   “กระหม่อมจะออกจากเมืองหลวงอย่างที่พระองค์ตรัส แต่ได้โปรดอย่าทรงเกลียดอะไรใดๆ พระโอรสของพระองค์อย่างคังยู คังยูเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่กระหม่อมเคยประสบพบเจอมา เขาอาจจะหลงผิดไปบ้างเรื่องที่เกิดความรู้สึกรักกับกระหม่อม แต่กระหม่อมจะรีบออกไปจากเมืองหลวง และได้โปรดอย่าทำเหมือนคังยูเป็นคนที่ผิดปกติ เขาไม่ได้มีความผิดปกติอะไรใดๆ เลย โปรดให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างคนปกติด้วยเถิดพะย่ะค่ะ”

   “เจ้าจะไปรู้อะไร ข้าอุตส่าห์ไว้ใจให้เจ้าเป็นสหายของคังยูเพื่อช่วยกันศึกษาเล่าเรียนมาช่วยพัฒนาประเทศชาติบ้านเมือง แต่เจ้ากลับใช้มารยาทำให้โอรสของข้าลุ่มหลงมัวเมาในตัวเจ้า!”

   “กระหม่อม...”   

   “อย่าให้ข้าได้เห็นหน้าเจ้าอีก!”

   พระราชากับพระสนมเสด็จออกไปจากห้องของคังยู ผมทรุดตัวนั่งลงกับพืี้น น้ำตาไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก คังยูเองก็เหมือนคนไร้วิญญาณ เขาดูงุนงง สับสน และก็เลื่อนลอย

   มือเรียวของคังยูดึงตัวผมให้เขาไปหาผม จับศีรษะของผมให้ซบเข้ากับอกแกร่งของเขา ผมสะอื้นขณะที่คังยูนั้นทำหน้ากังวลที่สุดเท่าที่เขาเคยทำมา

   หมั่นโถวยืนร้องไห้อยู่มุมห้อง เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดน้ำตาของตัวเองอยู่หลายครั้งหลายครา คังยูพยักเพยิดให้หมั่นโถวไปรอข้างนอกห้อง ในห้องของเขาจึงเหลือแค่ผมกับคังยูสองคนที่กอดตระกองกันเพื่อปลอบกันและกัน...

   คืนนี้อาจจะเป็นคืนสุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกัน...








   เพียงแค่คิดก็ทำให้ผมตัวสั่นงันงกไปหมด...คังยูเชยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของผมขึ้นมาประทับจูบอย่างแนบแน่น ตัวของผมอยู่ในอ้อมแขนของเขาบัดนี้อ่อนปวกเปียกไร้พลังงานใดๆ ผมอ่อนไปตามแรงสัมผัสของเขา ให้ความรู้สึกที่เรามีให้กันผ่านริมฝีปากของเราทั้งคู่ที่แนบชิดกัน...ไม่ปรารถนาที่จะแยกจากกัน

   เราสองคนจูบกันอย่างเนิ่นนานจนผมหมดแรง คังยูอุ้มตัวผมขึ้นและก็วางผมลงบนที่นอนของเขาอย่างอ่อนโยน
เขาโน้มใบหน้าลงมาก้มลงจูบผมอีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยแรงปรารถนา เร่าร้อน ต้องการที่จะทำในสิ่งที่จะทำให้เราทั้งคู่ลืมเรื่องราวที่ยากเกินกว่าที่เราจะผ่านมันไปได้...

   ผมขยับรับแรงสัมผัสนั้น มือเรียวของคังยูลูบไล้ไปทั่วร่างของผมอย่างอ่อนโยน    

   “เจ้ารูปร่างดีนี่”

   “อืม...”

   ใบหน้าของผมเป็นสีแดงระเรื่อ ริมฝีปากของเขาพรมจูบไล่ไปทั่วใบหน้าและก็ลำคอของผม ผมหลับตาพริ้ม มีน้ำตาติดอยู่ใบหน้าของผม คังยูก็จัดการให้มันหมดไปโดยการใช้ริมฝีปากของเขาเอง

   มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ ผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นเบาลงอย่างเหลือเชื่อ...คังยูใช้มือของเขาคลายคิ้วที่ผมขมวดเป็นปมอย่างแผ่วเบา...

   “อย่างน้อยก็ช่วยลืมมันไปสักพัก...”

   ผมตอบรับด้วยเสียงครางเบาๆ คังยูจูบผมอีกครั้งก่อนที่จะใช้มือของเขาจัดการปลดเปลื้องอาภรณ์ของผมทีละชิิ้นๆ อย่่างนุ่มละมุน ผมเอียงตัวไปมาก่อนที่จะช่วยอีกฝ่ายบ้างด้วยการช่วยถอดชุดเครื่องแบบองค์ชายของเขา...   

   “...เจ้ารีบอย่างนั้นรึ”

   ผมส่ายหน้า..ก่อนที่จะปล่อยมือของตัวเองออกจากเสื้อผ้าของเขา...

   “ราตรีนี้ข้าไม่รู้ว่ามันจะยาวนานแค่ไหน...ข้าก็แค่อยากให้มันคุ้ม...”

   “อย่ากังวลไปเลย” คังยูจุมพิตเข้าที่ขมับของผม “...ข้าจะทำจนกว่าทหารจะมาดึงตัวข้าออกไป...”

   เราสองคนทำในสิ่งที่ธรรมชาติกำหนด...ผมกับคังยูสลับกันนำเกมส์ด้วยความหวังว่าเราจะลืมความหนักอึ้งทั้งหมดทั้งมวลในใจเรา มันเป็นความสุขเดียวที่เราสองคนจะมีร่วมกันได้ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้

   แปลกแต่จริงที่คังยูไม่มีข้อสงสัย ไม่มีสิ่งใดๆ ที่เขาต้องเรียนรู้ สิ่งที่เขาทำกับผมเหมือนเป็นสิ่งที่เขารู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไง มือไม้ของเขาสัมผัสไปทั่วร่างกายของผมทำหน้าที่ได้อย่างดีเฉกเช่นกับริมฝีปากและอวัยวะอย่างอื่น...

   “เจ้าทำให้ข้าร้อนรุ่ม...”

   “อือ...”   

   “ข้ารู้สึกเหมือนตัวเองจะละลาย...”

   คังยูพร่ำบอกผมหลายต่อหลายอย่าง เชยชมในความเก่งของผมและก็บอกรักผมหลายต่อหลายครั้ง

   มันมีความสุข เหมือนเป็นสีชมพูอันน้อยนิดที่อยู่ท่ามกลางสีดำที่ล้อมรอบตัวพวกเราอยู่...

   คืนนั้นของเราสองคนผ่านไปโดยที่คังยูกับผมถึงจุดสุดที่จะปรารถนาหลายต่อหลายรอบ เราทั้งคู่ส่งเสียงดังอย่างไม่สนใจว่าคนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยินหรือไม่...หากมันเป็นความสุขสุดท้าย...เราสองคนก็อยากจะใช้เวลาอยู่กับมันได้อย่างเต็มที่...

   ผมหลับลงไปภายใต้อ้อมกอดของคังยู เขากอดผมเอาไว้ราวกับไม่อยากอยู่ห่างจากผมแม้แต่วินาทีเดียว...

   “ข้าจะทำเช่นไรดีจูเนียร์...ข้าจะทำเช่นไรดีข้าถึงจะได้อยู่กับเจ้า...”

   ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราสองคนควรจะทำยังไง... พละกำลังของคังยู ผมทำเอาผมสลบเหมือดอยู่ในอ้อมแขนของเขาที่ตาสว่างอยู่นานกว่าจะหลับใหลลงไปได้







   “หวานเชียวนะ...”

   ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในความมืดอีกครั้ง มีเพียงความสว่างเดียวของผมและกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมนั่นก็คือลียองวอนตัวจริงเสียงจริง
   แทนที่ผมจะดีใจที่ผมฝันถึงมันอีกครั้ง...ผมกลับทำใบหน้าเศร้าหมองใส่มัน

   “เป็นอะไรไป” มันถาม

   “ยังจะมาถามอีก มึงนี่...” ผมมองคนที่เหมือนผมอย่างกับแกะกำลังมองผมด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย

   “สุภาพหน่อย” มันเองก็เก่งนะ ผมพูดไทยบ้างเกาหลีบ้างก็เสือกจะฟังออกด้วย...สงสัยเพราะมันเองก็เป็นผมเหมือนกันนี่แหละครับ “ข้ามาตามสัญญา”

   “สัญญาอะไร...”

   “สัญญาว่าจะพบหน้าเจ้าอีกครั้งพร้อมคำตอบ”

   “ข้าไม่ต้องการคำตอบอะไรทั้งนั้น” ผมนั่งลงพร้อมเอามือปิดหู “มันจบลงแล้ว”

   “ยัง...มันยังไม่จบหรอกนะจูเนียร์”

   “ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าทำบุญสุนทานหรือสร้างเวรสร้างกรรม ทำไมเรื่องมันถึงมีแต่แย่ลงแบบนี้” ผมระบายความอัดอั้น “ข้าอาจจะไม่ได้อยู่กับคังยูอีกแล้ว แม้กระทั่งเห็นหน้าเขาข้าก็อาจจะไม่ได้เห็น”

   “ใจเย็นๆ เจ้าตั้งสติก่อน ข้ารู้ว่าเจ้ากับซองโจกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก...” ยองวอนมองหน้าผมอย่างเห็นใจ “...แต่มันจะมีเรื่องที่แย่กว่านั้น”

   “อะไรอีกล่ะ...ข้าเจอเรื่องที่แย่กว่านี้ไม่ได้อีกแล้วนะ...”

   “มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการเจ็บสะโพกของเจ้าในตอนนี้หรอก” ยองวอนทำหน้าบึ้งอย่างประชดประชัน ก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าตอนผมหน้าบึ้งนี่มันก็...เออ...น่ารักดี

   “เจ้าต้องการจะพูดอะไรกันแน่...”

   “ตั้งใจฟังให้ดีนะยองวอน เรื่องนี้จะตอบคำถามของเจ้าที่เจ้าเคยถามข้า ว่าเจ้าจะติดอยู่ในโชซอนตลอดไปหรือว่าจะกลับไปยุคของเจ้า...”

   ผมมองหน้ายองวอนอย่างตื่นตะลึง...ขณะที่เล่ามันดูเศร้าสลดมากมายเหลือเกิน...

   “มันเป็นสิ่งที่เจ้าต้องเลือก”

   “ข้าเลือกได้ด้วยหรือ” กูมีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอวะ อยู่ในยุคนี้จนแทบจะกลายเป็นคนของยุคนีิ้ไปแล้วยังจะมีสิทธิ์เลือกว่าจะอยู่หรือไปอีกหรือ...

   หลังจากที่คิดแบบนั้นแล้ว ความคิดมากมายหลายสิ่งหลายอย่างเริ่มถ่าโถมเข้ามาใส่ผมและก็โจมตีผมอย่างต่อเนื่อง

   หากผมกลับไปยุคปัจจุบัน...ผมจะไม่ได้เจอคังยูอีก

   แต่ถ้าหากผมยังอยู่...ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าผมจะได้อยู่กับเขา...

   เหี้ยยยย! นี่มันชอยส์ประเภทไหนกัน!

   ยองวอนอ่านสีหน้าผมออก เขาถอนหายใจยาวขณะทิ้งตัวนั่งลงตรงหน้าผมและก็จับไหล่ของผมเอาไว้

   “ต่อจากนี้จะมีเหตุการณ์ที่จะทำให้มีอันตรายถึงชีวิต ทั้งชีวิตของเจ้าและชีวิตของซองโจ” ยองวอนค่อยๆ พูด “เจ้าต้องเลือกว่าจะสละชีวิตของเจ้าเองหรือซองโจจะต้องมาตายต่อหน้าเจ้า...”

   “เจ้าว่าอย่างไรนะ!”

   “มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ” ยองวอนพูดอย่างหนักอกหนักใจ “ข้าบอกแล้วว่ามันจะเป็นสิ่งที่เจ้าต้องเลือก และเป็นเพียงเหตุการณ์เดียวที่จะทำให้เจ้าได้กลับไปสู่ยุคของเจ้า มันเป็นชะตาฟ้ากำหนด...”

   “หมายความว่า...” ผมมองหน้ายองวอนอย่างมีความหมาย

   “อย่างที่เจ้าคิด...ในสมัยที่ข้ายังมีชีวิต ข้าสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องซองโจ...ชะตาของเจ้าก็จะเป็นแบบเดียวกัน แต่แตกต่างออกไป...”

   ผมอึ้งเกินกว่าที่จะมีคำพูดใดๆ ออกมาได้

   “มันเป็นโชคชะตา” ยองวอนกล่าว “เจ้าต้องเลือก”   

   วันนี้ผมว่าผมร้องไห้เยอะแล้วนะ...ไอ้เหี้ยยองวอนแม่งจะทำให้ผมร้องไห้อีกครั้งหนึ่งแล้ว

   “หากซองโจตายไป เจ้าจะอยู่ในยุคนี้โดยไม่มีซองโจอยู่ให้เจ้าเห็น แต่ถ้าหากเจ้าเลือกที่จะตายเพื่อเขา...เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปในยุคนี้โดยไม่มีเจ้า และเจ้าก็จะได้กลับไปยังยุคปัจจุบันของเจ้าที่เจ้าจากมา...”

   “ทำไมมันถึง...”

   “เลวร้ายใช่หรือไม่”

   “ใช่” น้ำตาผมร่วงลงบนพื้นที่ผมมองไม่เห็นเพราะมันเป็นสีดำมืด สิ่งที่ยองวอนพูดมันน่ากลัวเกินกว่าที่ผมจะนึกภาพตามได้ ไม่ว่าจะยังไงเราสองคนก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆ หรือ

   “ข้าขอโทษจูเนียร์...ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นก็เพราะข้า...” ยองวอนพูดอย่างเศร้าใจ

   ผมเอามือปิดหน้า...ร้องไห้ออกมาราวกับคนบ้า...ภาพที่ผมคิดว่าภาพที่ผมอยู่อย่างโดดเดี่ยวและก็เป็นภาพที่คังยูเองก็อยู่อย่างโดดเดี่ยวเองเช่นเดียวกัน มันเลวร้ายและก็น่าเศร้าโศกเสียจนผมต้องร้องไห้เมื่อเห็นภาพนั้นบนหัวของผม

   มันคือชะตาของเราทั้งคู่จริงๆ เหรอวะ

   แม่ง...

   “เจ้าจะทำอย่างไรจูเนียร์...”

   “...”

   “เจ้าจะทำอย่างไรต่อไปหากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นจริงๆ”

   “ข้าไม่รู้ยองวอน ข้าไม่รู้...”

   ตัวของยองวอนเริ่มส่องสว่างน้อยลง...เขากำลังจะจากไป...และผมก็กำลังจะตื่น

   “เวลาของข้าน้อยลงแล้ว” ยองวอนจับไหล่ของผมอีกครั้ง... “ข้าดีใจที่ข้าจะได้กลายเป็นคนแบบเจ้า เจ้าช่างเป็นคนที่มีเสน่ห์และก็สดใส มองโลกในแง่ที่ดีงาม...ข้าไม่แปลกใจที่ซองโจจะมีใจให้คนแบบเจ้า ไม่ใช่ข้า”

   “ยองวอน...เจ้าจะไปไหน...”

   “ข้าตายไปแล้ว ข้าก็ต้องไปในที่ที่ข้าจากมา”

   “ถ้าหากข้าตาย ข้าจะได้เจอเจ้าหรือไม่” ผมถามโง่ๆ

   “เจ้านี่ถามแปลกนะ...เจ้าจะมาเจอตัวของเจ้าเองได้อย่างไรกัน” ยองวอนเริ่มจางลงเรื่อยๆ และกำลังจะกลืนไปกับความมืดที่รายล้อมรอบตัวเรา “เจ้าจะทำอย่างไรก็แล้วแต่เจ้าตัดสินใจ”

   “ยองวอน...”

   “โชคดีนะจูเนียร์...”

   “ไอ้เชี่ยยองวอน มึงกลับมา!”

   “...”

   ยองวอนหายไปแล้ว...และผมก็พลันสะดุ้งตื่นขึ้น









   ทหารอยู่ในห้องของคังยูเต็มไปหมด และกำลังควบคุมตัวของคังยู ผมลุกขึ้นนั่ง มองดูภาพนั้นอย่างตกตะลึงงัน
คังยูหันมามองผมด้วยสายตาเศร้าหมอง เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากไปตามที่ทหารจะพาไป ในขณะที่ตัวผมนั้นถูกจับขังไว้ในห้องตามเดิม พร้อมกับถูกล็อกประตูอย่างแน่นหนาไม่ให้ผมไปไหน ให้ผมอยู่แต่ในตำหนักของคังยูตามลำพัง...

   หรือมันจะเป็นชะตาชีวิตอย่างที่ยองวอนบอกผมเอาไว้

   ชะตาที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว...






TBC*

โค้งอันตรายสุดท้ายและท้ายสุดจริงๆ
ค่อนข้างแน่ใจว่าคนอ่านต้องรู้แน่ๆ ว่าจูเนียร์จะตัดสินใจเช่นไร...
ย้ำอีกครั้งว่าจบแฮปปี้นะคะ T^T

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 24-04-2016 16:38:57

 :z13:
แงงงงง จะหื่นจะหวานก็ทำได้ไม่สุด มันหน่วงงง T.,T
สงสารทั้งคู่อ่ะ ทางออกของปัญหานี้จะเป็นยังไงล่ะเนี่ย
ถ้านังจูคิดจะตายแทนอยู่แล้ว แล้วก็รู้ว่าจะเกิดอันตรายขึ้น แกก็ควรจะไปหาเสื้อเกราะมาเตรียมใส่ดีกว่านะ TT
แต่นังจูมันถูกขังไว้นี่หว่าา ยังไงดีล่ะทีนี้ โวะะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: apisaraa ที่ 24-04-2016 16:55:43

ทำไมมมมมมมมมมมมมมมม :katai4:  :katai1:  :m15:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 24-04-2016 17:52:40

อื้ม แฮปปี้จริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 24-04-2016 17:55:32

อารายอ่าาา คังยูอปป้า จู๋เหี่ยอปป้าาา ม่ายยยยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-04-2016 18:40:12

ยอมตายเหอะจูเนียร์ วาร์บกลับปัจจบัน แล้วดูบอล เต้นคัฟเวอร์
ชีวิตยุคนั้นที่ไม่มีใครมันไม่น่าอยู่หรอก แถมโดนสาปด้วยซ้ำว่าเปนต้นเหตุให้รัชทายาทต้องมาตาย
เขาจะแห่เอาไปเผาเหมือนแม่มดรึเปล่าก็ไม่รู้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phi_nut01 ที่ 24-04-2016 19:37:12

เศร้าไปแล้วววว คังยู  TT จูเนียร์ต้องกลับปัจจุบันป้ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sentpai ที่ 24-04-2016 20:26:36

 :katai1:
แฮปปี้จริงๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 24-04-2016 20:37:40

มันเศร้าจับใจ ขนาดจูเนียร์ยังเกรียนไม่ออกเลยอ่ะ  :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 24-04-2016 22:07:16

คำว่านิราศ ถ้าจบแฮ๊ปปี้จริง กว่าผ่านด่านได้ คงต้องกินมาม่าไป3ลังใหญ่แน่ๆเลย
ลุ้นตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-04-2016 22:11:23

มันแน่อยู่แล้วว่าต้องอลือกอะไร

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-04-2016 22:23:27

 :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-04-2016 22:55:36

ไม่น่ะคังยู
กำลังหวานๆ ตื่นมาขมปร่าเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-04-2016 00:21:00

สู้ๆน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-04-2016 07:19:11

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-04-2016 11:05:52

มารักกันในชาติปัจจุบันเถอะนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 25-04-2016 11:34:02

จูเนียร์จะสร้างทางเลือกอื่นให้ตัวเองได้ไหม ยองวอนเล่นมากำหนดซะแบบนี้ เศร้าเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-04-2016 14:30:21

จบแบบแฮปปี้ก็ดีแล้ว แต่ตอนนี้ขอเศร้านิดนึง :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 25-04-2016 15:37:43

เศร้าเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 25-04-2016 20:38:24

ยิ้งกว่าดราม่าแลนด์

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-04-2016 21:13:08

มันเศร้าา สงสารน้องจู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: OJSG7 ที่ 26-04-2016 10:19:03

โธ่ น้องจู๋เหี่ย ชะตาเขากำหนดมาแล้ว ไปดีมาดีนะ 5555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 26-04-2016 10:56:15

 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 26-04-2016 15:15:54

เขียนได้ละเมียดละไม น่าติดตามไปทุกฉากทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-04-2016 19:36:14

ตอนที่ 31







   ผมได้ยินเสียงงานเลี้ยงรื่นเริง งานต้อนรับทูตต้าหมิงคงกำลังเริ่มขึ้น ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ว่าข้างนอกตำหนักเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน ผมเศร้าซึมตั้งแต่ที่ทหารมาพาตัวคังยูไป ชีวิตผมเหมือนมาถึงจุดแตกสลายอีกครั้ง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร...

   ด้านนอกผมเองก็ไม่รู้ว่าจะมีคนมายืนเฝ้าเหมือนในซีรี่ส์หรือเปล่า(กูก็นะ…คิดว่ามันจะเหมือนซีรี่ส์ตลอดหรือยังไง) ผมลองไปจับประตูดู...มันถูกล็อคมาจากด้านนอก เงียบเชียบเหมือนที่นี่เป็นตำหนักร้าง และมันก็เงียบมากพอที่จะทำให้ผมคิดทบทวนถึงเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น และเรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือเรื่องที่ยองวอนบอกผมในความฝันเมื่อคืน

   เรื่องที่ผมจะต้องเลือกว่าตัวเองจะกลับไปยุคของตัวเองหรือว่าจะอยู่ในยุคเดิมแต่ไม่มีคังยู...

   เราคนใดคนหนึ่งจะต้องตาย...

   แล้วเหตุการณ์นั้นมันจะเกิดขึ้นตอนไหนล่ะ หรือว่าใกล้ๆ นี้ เฮ้ย จริงหรือเปล่าวะ ผมยังไม่มีเวลาเตรียมตัวเตรียมหัวใจอะไรเลยนะ ยิ่งยองวอนมันมาเตือนแบบนี้แปลว่าต้องใกล้เวลานั้นมากแล้วแน่ๆ

   ผมเอามือทึ้งหัวตัวเอง ทำไมกูไม่เป็นบ้าไปเสียจะได้ลืมๆ เรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี่ให้หมด ให้ตายเถอะ

   ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรบ้าๆ อยู่นั้นประตูก็มีเสียงขยับ ผมมองอย่างตกใจเพราะไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนมาปลดล็อกประตู ทหารอีกแล้วครับ...และก็ไม่รู้ด้วยว่าใครส่งมา

   ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ...ผมถูกคลุมหัวด้วยผ้าสีดำ ก่อนที่จะถูกคุมตัวออกไปด้านนอก ผมพยายามดิ้นพล่านขัดขืนแต่ทว่าคนตัวเล็กๆ อย่างผมน่ะเหรอจะไปสู้แรงทหารพวกนั้นได้

   นี่ผมเกิดมาเพื่อถูกพาตัวไปโน่นไปนี่ไปนั่นเหรอวะ สงสัยฉิบหาย

   ผมสัมผัสได้ว่าผมถูกจับมาใส่เกี้ยวเล็กๆ คันหนึ่ง หลังจากนั้นทหารพวกนั้นก็จับผมมัดมือมัดเท้า ผมดิ้นไปมาพยายามส่งเสียง พวกนั้นแม่งก็รู้อีกว่าปากของผมว่าง มันก็เลยหาอะไรไม่รู้มายัดปากผม...สรุปก็คือไม่มีทางไหนเลยที่ผมจะขัดขืนพวกมันได้
 
   มันจะพาผมไปไหน

   หรือพวกมันจะฆ่าผม...

   ผมที่รู้ตัวว่าตัวเองเวลาเหลือน้อยก็เริ่มอยากจะอาละวาด อย่างน้อยก็ช่วยให้เวลากูร่ำลากับคังยูก่อนไมไ่ด้หรือไงวะ แล้วค่อยปล่อยให้กูตาย ขอร้องเถอะ ได้โปรด พลีส T_T

   ร้องไห้หรือขอร้องในใจไปใครเล่าจะฟังผม...แม้กระทั่งตอนที่เป็นเด็กรัฐศาสตร์อยู่ดีๆ ก็เสือกถูกโยนมาที่ยุคโชซอนนี้เฉยเพราะแค่มือบอลไปหยิบสมุดบันทึกที่วังคยองบกกุง เพราะงั้นคงไม่มีใครฟังอะไรผมแล้วล่ะครับ อะไรจะเกิดแม่งก็ต้องเกิดแล้วล่ะ

   สิ่งที่ยองวอนทิ้งไว้ให้ผมคิด เชื่อมั้ยครับว่าผมเลือกได้แล้ว ที่จริงแม่งไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยด้วยซ้ำ

   ผมเลือกที่จะตาย

   เหตุผลเพราะหนึ่ง ผมทนเห็นคังยูตายต่อหน้าผมไม่ได้ สองถ้าคังยูตายและผมต้องใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีเขา ผมคิดว่ามันคงเป็นชีวิตที่ทรมานน่าดู ถึงแม้ว่าถ้าคังยูรู้ว่าการที่ผมเลือกแบบนี้จะดูเหมือนผมทิ้งเขาไป...แต่ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาตายจริงๆ ครับ มันคงทรมานสำหรับผม ผมดูเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยครับ...

   เอ๊ะ...ถ้าเป็นอย่างนั้น...แสดงว่าผมจะได้เจอคังยูอย่างน้อยก็อีกหนใช่มั้ย

   การรู้อนาคตก่อนนี่มันดีจริงๆ...เพราะยองวอนมันก็บอกเองว่าชะตาของผมกับมันก็คือเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อคังยู เพราะเป็นอย่างนั้นจากที่ผมขัดขืนดิ้นไปดิ้นมาที่ถูกจับผมกลับนอนอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปและก็รอเจอหน้าคังยูเป็นครั้งสุดท้าย แม้จะดูเศร้ามากจนอยากจะให้ช่องสามให้ถ่ายวงเวียนชีวิต แต่การที่จะได้เห็นหน้าคังยูคือเรื่องดีที่สุดเรื่องเดียวสำหรับคนใกล้ตายอย่างผม เพราะฉะนั้นโชคชะตาให้ผมแค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วล่ะ

   ผมทำได้เพียงแค่รอคอยเท่านั้น...







   เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว...

   เกี้ยวที่ผมนั่งอยู่นิ่งแล้ว ผมตื่นขึ้นมาก็มองไม่เห็นอะไรเพราะยังไม่ถูกปล่อย ผมได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล...

   “มันอยู่ไหน”
   “เจ้าใจเย็นๆ สินารา”
   “ข้าน้อยเย็นไม่ได้แล้วเพคะ...”
   “เจ้าบอกข้า...ว่าเจ้าจะจัดการหมดทั้งคังยูและก็ยองวอนใช่หรือไม่”
   “เพคะองค์ชาย”
   “ข้าจะเชื่อใจเจ้า...”

   “ความรักที่ข้ามีให้ต่อองค์ชายซองโจนั้นมากมายจนอธิบายไม่ได้ แต่พระองค์กลับมองไม่เห็นค่าของมัน ทำข้ารอคอยในงานแต่งงานอย่างเสื่อมเสียเกียรติ...” ยุนนาราพูดเหมือนระบายความอัดอั้นตันใจ น้ำเสียงของนางเหมือนจะสะอื้นไห้ ผมฟังและก็ถอนหายใจ การตายของผมคงจะเป็นฝีมือของยุนนาราและก็องค์ชายแทจงที่กำลังพูดอยู่กับนาง

   “อีกสักพักคังยูจะตามมา...ข้าหลอกไปว่าข้าจะพาเขาหนีไปอยู่กับชู้รักของเขา...”

   “...และข้าจะไม่ปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่อย่างสงบสุขแน่นอน”

   อย่างน้อยผมก็จะได้เจอคังยูอีกครั้ง น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างปิติยินดี คนใกล้ตายแต่ก็รู้ความสุขที่สุดกำลังจะเดินทางมาหานี่มันมีความสุขมากเลยนะครับ เหมือนชีวิตนี้ได้เกิดมาคุ้มแล้วยังไงยังงั้น

   ผมเจอคังยูอีกครั้งผมควรจะพูดอะไรกับเขาบ้าง ผมควรจะจ้องเขา มองหน้าเขาแบบไหนให้ตัวเองได้จดจำเขาให้ได้มากที่สุด ให้เขาได้จดจำใบหน้าของผมเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่เราจะจากกันตลอดกาล...

   ภายนอกเกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง เวลาผ่านไปหลายชั่วยามในที่สุดก็มีเสียงคนมา...คนๆ นั้นกำลังขึ้นมาบนเกี้ยวที่มีผมนอนอยู่ เขาทำการปลดผ้าที่คลุมหัวผมออกอย่างรวดเร็ว และคนๆ นั้นก็คือคังยู...

   ...คังยูที่หลงคิดว่าองค์ชายแทจงผู้เป็นพี่ชายของเขาจะช่วยเขาและทำให้เขาได้อยู่กับผมสมดังที่เขาปรารถนา

   “เป็นอย่างไรบ้าง” เกี้ยวถูกขับเคลื่อนอีกครั้ง...เขาปลดทุกอย่างที่พันธนาการผมเอาไว้ออกให้หมด อย่างแรกที่ผมทันก็ถือสวมกอดเขาอย่างแนบแน่น “ข้าเป็นห่วงเจ้าเหลือเกินจูเนียร์”

   ผมไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ผมกอดเขาอยู่แบบนั้น หลับตาพริ้มโดยมีน้ำตาปริ่มอยู่ขอบตา(น้ำตาแม่งกลายเป็นเพื่อนสนิทผมแล้วล่ะตอนนี้) พยายามจดจำอ้อมกอดอุ่น จดจำอกแกร่งที่พักหลังๆ ผมมักจะได้ซบเสมอ
   ไม่อยากห่างออกไปไหนเลย...

   “ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ...”

   คังยูยื่นใบหน้าหล่อเหลาของเขามาสำรวจผม...ผมจับใบหน้าของเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา จ้องมองความงงงันที่ปรากฏอยู่ใบหน้าที่งดงามราวกับเทพบุตรนั้น สัมผัสไปทั่วทั้งพวงแก้มสีขาวสะอาด จมูกโด่งได่้รูป ดวงตาคมที่มักจะมีอำนาจแฝงอยู่ด้วยเสมอ และก็ริมฝีปากที่ผมเพิ่งจะสัมผัสมันเมื่อคืน...

   ผมจำได้ทั้งหมด...แต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่อยากเสียมันไป

   “จูเนียร์ เจ้าทำตัวแปลกๆ นะ...”

   “เราไม่ได้จะได้อยู่ด้วยกันหรอกคังยู” ผมพูดอย่างเศร้าหมอง “เรากำลังจะถูกลอบสังหาร”

   “เจ้าว่าอย่างไรนะ!” คังยูตกใจ เขากำลังจะหันออกไปนอกเกี้ยวแต่แล้วผมก็จับตัวเขาให้เขานั่งอยู่ข้างในนั้นกับผม

   ชะตาของผมคงจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้อีกแล้ว...

   “อย่าไปไหน”

   “อะไร”

   “ใช้เวลาอยู่ด้วยกันก่อน”   

   “จูเนียร์...”

   “เราเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้หรอกคังยู”

   “...”

   “ยังไงเราสองคนก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน...”

   ใบหน้าหล่อเหลาของคังยูก้มหน้าลงต่่ำอย่างผิดหวัง ผมจับใบหน้านั้นด้วยความรักใคร่ไม่อยากห่างไปไหน...

   “ข้าขอโทษ...” คังยูพูดน้ำเสียงเบา “...ข้าทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าไม่ได้...”

   “แต่เจ้าทำให้ข้าได้อีกเรื่องหนึ่ง...”

   “เรื่องอะไรหรือ...”

   เกี้ยวที่บรรทุกผมกับคังยูสั่นไปมา ข้างนอกมีกลุ่มคนแปลกหน้าเข้ามาลอบโจมตี เป็นอย่างที่ผมพูดเอาไว้ไม่มีผิดเพี้ยน ผมหลับตาลงพร้อมกับทำใจว่าเวลาของผมนั้นได้มาถึงแล้ว...

   ...แม้ทุกอย่างจะดูไวไปหมด...แต่สุดท้ายแล้วมันก็ลงท้ายแบบนี้อยู่ดี

   “ข้าทนเห็นเจ้าได้ไม่ได้คังยู...” ผมพูดกับเขา “...ข้าทนเห็นเจ้าตายต่อหน้าข้าไม่ได้จริงๆ”

   ผมเตรียมตัวลงจากเกี้ยว คังยูยื่นแขนมาขวางผมเอาไว้หลังจากนั้นเขาก็ตอบผมกลับมา

   “ข้าเองก็เช่นกัน...ข้าเองก็ทนเห็นเจ้าตายต่อหน้าข้าไม่ได้เช่นเดียวกัน”

   ไม่นะ...ผมอ้าปากค้างตอนที่คังยูลงจากเกี้ยว เตรียมตัวต่อสู้กับคนที่เข้ามาลอบสังหารอย่างเต็มที่ หากเขาเป็นอะไรไป...ผมจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวในยุคนี้ต่อไปโดยไม่มีเขา...

   ผมจะเห็นเขาตายต่อหน้าผม...

   ผมรีบลงมาจากเกี้ยวทันที กลุ่มทหารกำลังต่อสู้กับพวกที่ใส่ชุดดำและก็น่าจะเป็นพวกของยุนนารา ผมทำอะไรไม่ถูกขณะที่ตัวเองนั้นอยู่ท่ามกลางการต่อสู้อย่างนองเลือดของจริงที่มีทั้งคนถูกฆ่าและก็คนที่ถูกฟันแขน

   คังยูกำลังต่อสู้กับพวกชายชุดดำอย่างเก่งกาจ แต่คนพวกนั้นมีจำนวนมากเกินไปและก็มีเข้ามาเพิ่มเติมเสริมเรื่อยๆ เขากำลังเสียเปรียบอยู่และก็กำลังจะล้มลง...

   ผมทนเห็นภาพนั้นไม่ได้...และยิ่งไปกว่านั้นยุนนารากำลังเล็งธนูมาที่คังยูจากเนินเขาสูง สายตาของนางเต็มไปด้วยความเคีียดแค้นและก็อาฆาตพยาบาท

   นี่สินะ...สิ่งที่ยองวอนมันเคยทำ...นี่สินะ...คือสิ่งที่ผมกำลังจะทำ

   ผมรีบเอาตัวเข้าไปขวาง ลูกธนูถูกยิงมาจากยุนนาราและก็ฝังเข้ากับตัวของผมจนลูกธนูทะลุตัวของผมออกไป

   มันเจ็บนะครับ...แต่ถ้าผมเห็นคนด้านหลังผมมันเจ็บ...ผมคงจะเจ็บกว่า

   “จูเนียร์” คังยูอึ้งมาก...เขารับร่างที่เอนตัวไปหาเขา แต่ผมผลักเขาออกไปเมื่อยุนนารากำลังจะเล็งลูกที่สองมาใส่คังยู

   จึก

   ผมโดนอีกครั้งที่ลำตัว...ไม่ว่ายังไงก็ไม่น่าจะรอด ตอนนั้นนั่นเองที่ซองชิลเข้ามาช่วยพวกเรา ซองชิลพาทหารที่จงรักภักดีกับซองโจมาด้วย พวกชุดดำจึงถูกจัดการไปหลายคนด้วยคนมีฝีมืออย่างซองชิล

   “ไม่นะ จูเนียร์...” คังยูเสียงสั่นขณะที่ผมล้มลงไป เขารีบรับตัวผมด้วยมือไม้ที่สั่นระรัว น้ำตาของเขากำลังจะไหลออกมา “ไม่นะ...”

   “อย่า...ร้อง...” ผมเอื้อมมือไปแตะดวงตาของเขา ผมกำลังทำตัวเหมือนผมรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ใช่ ผมรู้อยู่แล้ว “...ยิ้ม...ให้...ดู...หน่อย...”

   “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ข้าจะยิ้มได้ยังไง!” คังยูหันซ้ายหันขวา พยายามคิดว่าจะช่วยผมให้รอดยังไง แต่มันไม่มีทางที่ผมจะรอดหรอก

   “ยิ้ม...” ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่วร่างกายของผม ผมกระอักเลือดสองสามครั้ง ยิ่งผมเป็นแบบนั้น คังยูก็ไม่ยอมยิ้มเหมือนอย่างที่ผมต้องการ...

   “จูเนียร์ อย่าทิ้งข้าไป อย่าทิ้งข้า...”

    “ข้า...บอก...แล้ว...ข้า...เห็น...เจ้า...ตาย...ไม่ได้” ผมพูดอย่างยากลำบาก

   “ไม่เอา...ไม่”

   “ดูแล...ตัวเอง...นะ”

   “ไม่”

   “...”   

   “ข้าขอสั่งให้เจ้าไม่ไปไหน!”

   “หึ...เจ้าสั่งข้าได้หรือ”

   คังยูมองผมอย่างเหนื่อยหน่ายหัวใจ สีหน้าของเขาเจ็บปวดมากมายเกินจะบรรยาย “เจ็บไหม เจ็บมากไหม” คังยูแตะใบหน้าของผมอย่างเป็นห่วงเป็นใย และพูดด้วยน้ำเสียงที่หัวใจแตกสลาย

   ผมส่ายหน้า... “ข้า..กำลัง...จะ...กลับไป..แล้ว...”

   “กลับหรือ”

   “กลับไป...ที่ยุคของข้า”

   “...”

   “เจ้าสัญญา...กับข้าได้ไหม...”

   “...”

   “เจ้าต้องตามหา...ข้าให้เจอ...ข้าต้องได้เจอเจ้า...”

   “จูเนียร์ ไม่นะ ไม่...” คังยูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย “...ข้าจะอยู่ยังไง ข้าไม่ให้เจ้าไป...เจ้าไม่รักข้าแล้วหรือ...”

   “ความรักของข้า...เป็นอย่างไร...เจ้าจะรู้ได้...ตอนที่เจ้า...เปิดลิ้นชัก...อยู่ในหอพัก...”

   “...”

   “ความรักของข้า...เป็นไปตาม...สิ่งที่ป้ายหยกนั้น...บอกเจ้า”

   ผมรู้สึกว่าเท้าของผมเย็นเฉียบ...ดวงตาที่ผมมองเห็นเป็นใบหน้าที่กำลังร้องไห้ของคังยูเริ่มพร่ามัว...ความเจ็บปวดที่ผมมีเริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ...กลายกับว่ามันกำลังจะสูญสลายไปยังไงยังงั้น

   เฉกเช่นเดียวกันกับตัวผม...   

   “เจ้าไม่ไป ไม่ได้หรือจูเนียร์ ได้โปรดเถอะ”

   ผมหลับตาพริ้มแทนคำตอบ...

   “จูเนียร์”

   “...”

   “ข้ารักเจ้า”

   “...”

   “ข้าสัญญาว่าเราจะได้เจอกัน”

   “...”

   “ข้าจะตามหาเจ้าให้เจอ”

   ความรักของผมที่มีให้กับคังยูเหมือนกับป้ายหยกที่ยองวอนมันให้พ่อของมันไปสั่งทำมาให้

   เป็นคำภาษาจีนที่คำแปลเหมือนชื่อของมัน...

   ความรักของผมที่มีให้กับคังยู...จะให้เขาอยู่แบบนั้น...ตราบชั่วนิรันดร์

   ผมหลับตาลง โลกทั้งโลกดับวูบ สิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นก็คือใบหน้าของคังยูที่เศร้าโศกเสียใจมากเกินกว่าที่ผมจะบรรยายได้...













   หม่าม้าบอกผมเสมอว่าผมเป็นเด็กพิเศษ

   ไม่ใช่ดาวน์ซินโดรมอะไรเทือกๆ นั้นนะครับ แต่หม่าม้าบอกว่าผมเหมือนเป็นเด็กที่อยู่ในคราบของผู้ใหญ่ ไม่ดื้อ เชื่อฟังหม่าม้ากับพ่อเสมอ ยิ่งผมโตขึ้นหม่าม้าก็ยิ่งชอบชมผมว่าผมนั้นสอนไม่ยากไม่เย็นอะไรเลย แต่แปลกอยู่อย่างหนึ่ง...เหมือนผมมีเรื่องในใจตลอดเวลา

   ใช่ครับ...ผมมีเรื่องในใจตลอดเวลา

   ผมกลายมาเป็นจูเนียร์ ลูกของพ่อชาวอีสานและก็หม่าม้าที่เป็นทายาทร้านทองที่เยาวราช มีน้องสาวชื่อเจอาร์ ทุกอย่างเป็นไปตามสิ่งที่ผมเคยเป็นก่อนหน้าที่ผมจะถูกย้อนเวลากลับไปที่ยุคโชซอน

   ผมไม่ได้ย้อนเวลากลับมาตอนที่ผมเป็นเด็กรัฐศาสตร์การทูตที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซล แต่ผมย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ เริ่มต้นใหม่ กลายเป็นจูเนียร์คนเดิมที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม และก็เฝ้าหวังว่าสักวันหนึ่งผมจะได้เจอคังยูในยุคปัจจุบันอย่างที่ผมกับคังยูให้คำสัญญาต่อกันเอาไว้

   ผมเฝ้ารอวันนั้นเสมอ...ผมกลายเป็นเด็กเงียบๆ...ชอบมองเหม่อตลอดเวลา แม้ผมจะทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีด้วยการตั้งใจเรียน แต่ท้ายที่สุดแล้วผมก็มีเรื่องเดียวในใจของผมตลอดมา นั่นก็คือเมื่อไหร่ผมจะได้เจอคังยู...

   หารู้ไม่ว่าโชคชะตาแม่งโคตรจะเล่นตลก

   ผมจำความได้ตอนที่ผมอายุประมาณสามขวบกว่า...ตอนนั้นแม้เรื่องราวจะจางๆ ไม่ได้ปะติดปะต่ออะไรมากมาย แต่ผมรู้ว่าผมเคยเป็นใครมาก่อน

   ตอนสี่ขวบ...เรื่องราวทุกอย่างชัดเจนขึ้นทุกขณะ ผมจำได้ทั้งหมด และก็รู้ตัวว่าตัวเองต้องรอคอยใครสักคน

   ตอนห้าขวบ...ผมก็ยังรอคอยให้ความบังเอิญหรือความตั้งใจอะไรก็ตามแต่นั้นได้เกิดขึ้นกับผมสักที

   แต่จนแล้วจนรอดมันก็ยังไม่เกิดขึ้น ห้าขวบก็แล้ว หกขวบก็แล้ว เจ็ดขวบ แปดขวบ เก้าขวบ สิบขวบ...คังยูก็ไม่มาปรากฏตัวให้ผมเห็น

   จนกระทั่งวันหนึ่ง...วันที่ผมรอคอยนั้นก็มาถึง





TBC*

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-04-2016 19:38:36

ตอนที่ 32






   ผมที่กำลังเด็กอยู่กำลังเรียนเรื่องโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และก็นิราศ เพิ่งรู้ว่านิราศนั้นคนสมัยก่อนเขาจะแต่งเกี่ยวกับเรื่องของการเดินทาง เนื่องจากการเดินทางนั้นใช้เวลาค่อนข้างนานและก็ค่อนข้างน่าเบื่อ พวกเขาเลยแก้เบื้อด้วยการแต่งนิราศขึ้นมา ตอนที่ผมนั่งเรียนวิชาภาษาไทยอยู่ ผมก็นึกไปถึงการเดินทางไปยังยุคโชซอนของผม

   แต่ผมแต่งนิราศไม่เป็น...

   การเดินทางของผมมันไม่ได้น่าเบื่อ และก็ไม่ได้ใช้เวลานานด้วย (ลืมตาตื่นแป๊บเดียวถึง) แต่ความรู้สึกตอนที่เดินทางไปนั้นมันมีมากมายหลากหลาย อย่างที่ผมเคยบอกไปเมื่อตอนที่แล้ว หม่าม้ามักจะบอกว่าผมเป็นเด็กพิเศษ เหมือนเป็นผู้ใหญ่และมีเรื่องอะไรในใจ       

   ผมมีเรื่องตอนที่ผมอยู่โชซอนอยู่ในใจของผมตลอดเวลา ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมเป็นเด็กประถมใส่ชุดนักเรียนกางเกงขาสั้น แต่ผมกลับคิดถึงชุดนักเรียนซองกยุนกวานที่เป็นสีขาวทับด้วยสีฟ้าและหมวกสูง คิดถึงผมยาวเหยียด คิดถึงจีซูผู้เฉลียวฉลาด คิดถึงซองชิลผู้ที่เอาแต่เงียบ คิดถึงพยองอันเพื่อนที่ชอบเป็นห่วงผม และก็คิดถึง...คังยู

   คิดถึงการเดินทางของผมที่เหมือนผ่านไปได้ไม่นาน...ทั้งๆ ที่ตอนนี้คังยูในตอนนี่น่าจะตายไปแล้ว และอาจจะไปเกิดใหม่เป็นใครไม่รู้ หรืออาจจะยังไม่เกิดก็ได้

   น้ำตาของผมหยดแหมะลงสมุดวิชาภาษาไทยของผม

   “เชี่ยยย” ไอ้กล้วยร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นน้ำตาของผม “ครูครับ เด็กชายจารุวัฒน์ร้องไห้!”

   พ่องมึง...ผมอยากจะเอามือตีหัวมันสักป๊าบ ผมร้องไห้ก็ใช่ว่าผมอยากจะประกาศให้คนบนโลกรู้นี่หว่า ครูวิ่งมาหาผมอย่างตกใจพร้อมๆ กับถาม

   “จารุวัฒน์ เธอเป็นอะไรไปล่ะ”

   “เดี๋ยวนี้เขาเป็นแบบนี้ตลอดเลยครับ เวลาที่เขาอยู่คนเดียวเขาก็มักจะร้องไห้ตลอด”

   นักเรียนทั้งห้องมองผมเหมือนผมเป็นตัวประหลาด เหมือนผมเป็นไอ้เด็กบ้าที่ไม่ได้อยากมาโรงเรียน

   “กล้วย เอ๊ย นายศุภกานต์แกล้งผมครับครู” ผมทำท่าสะอึกสะอื้น ไอ้กล้วยอ้าปากค้างที่มันโดนใส่ร้าย ก็มึงทำให้กูต้องอับอายก่อนทำไมล่ะวะ

   “ผมไม่ได้แกล้งมันนะครับ”

   “มันแกล้งผมครับ มันเอากล่องดินสอของผมไปทิ้งถังขยะ”

   “ฮือออ ผมไม่ได้แกล้งจารุวัฒน์นะครับครู”

   “มานี่เลย นายศุภกานต์”

   “ผมไม่ได้แกล้งมัน ฮืออออ ไอ้จูเนียร์ เลิกเรียนกูจะเตะก้นมึง ฮือออออ”

   กล้วยเดินร้องไห้ตามหลังครูไปจากห้อง ผมอดขำไม่ได้จริงๆ ครับ การที่ผมเป็นผู้ใหญ่แต่อยู่ในร่างเด็กนั้นผมต้องแอ๊บว่าตัวเองเด็กและก็มักจะหาเรื่องแกล้งเด็กคนอื่นโดยเฉพาะไอ้กล้วย ตอนนี้มันเหมือนเด็กอ้วนจ้ำม่ำ แต่มันไม่รู้หรอกครับว่าชาติที่แล้วมันเท่แค่ไหนในชุดเครื่องแบบผู้ตรวจการของโชซอน...

   หลายสิ่งหลายอย่างผ่านไปเหมือนที่ผมเคยเป็นแต่มันก็ไม่ได้เป๊ะไปเสียทั้งหมด เช่น ผมเคยถูกจัดอยู่ในห้อง ป.5/5 แต่กลับถูกจัดให้อยู่ห้องป.5/3 พ่อควรจะซื้อเกมส์เพลย์สเตชั่น 2 ให้ผม แต่พ่อก็ดันไม่ซื้อไปซื้อไม้เทนนิสให้ผมแทน มันไม่เหมือนกับเหตุการณ์ที่มันเคยเป็น แต่ก็ช่างเถอะครับ ผมเองยังแก้ไขอดีตที่ลียองวอนซึ่งก็คือตัวผมทำไม่ได้ให้ทำได้เลย เพราะงั้นอะไรๆ มันก็คงจะเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนกับที่ผมเคยเจอมาก่อน

   ผมไม่มองว่ามันเสียเวลาอะไรหรอกนะครับที่ต้องมาเริ่มใหม่แบบนี้...ทั้งๆ ที่ตอนนี้ตัวเองควรจะเรียนรัฐศาสตร์การทูตเหมือนตอนก่อนหน้าเจอสมุดบันทึก...ผมกลับชอบมันเสียด้วยซ้ำ...ผมจะได้มีเวลาได้รอคังยูนานขึ้น...รอวันที่คังยูทำตามสัญญา

   อ้อ ตอนที่แล้วบอกไปแล้วนี่หว่าว่าวันนั้นจะมาถึง

   วันนี้นี่แหละครับ...แต่ว่าผมยังไม่เจอเขา ผมไม่รู้หรอกว่าผมจะเจอเขา ผมก็ใช้ชีวิตเป็นเด็กนักเรียนทั่วไป เตะบอลตอนกลางวัน ดีดลูกแก้วบ้าง เล่นไพ่ยูกิ เล่นการ์ดดราก้อนบอลบ้าง พยายามให้ตัวเองทำตัวให้สมวัยบ้าง ไม่ใช่ว่าตัวเองจะต้องรอคนรักอย่างคังยูตลอดเวลา

   ผมใช้ชีวิตให้ผ่านไปอย่างปกติอย่างไม่รู้ตัว

   “มึงมันเหี้ย” กล้วยในวัยเด็กด่าผมด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง “กูจะไม่ให้มึงกินไอติมบ้านกูฟรีอีกแล้ว”

   “กูร้องไห้ก็ใช่ว่ามึงควรจะบอกคนอื่นนี่” ผมด่า...ให้ตาย...เหมือนผมกำลังด่าเด็กอยู่เลยครับ ผมเป็นผู้ใหญ่ยังไงเนี่ย

   “วันนี้มึงไม่ต้องไปเตะบอลเลย กูนัดพวกไอ้บอลไว้แล้ว”

   “ได้ไง กูไปด้วย”

   “มึงทำให้กูโดนครูดุ กูไม่ให้มึงไป”

   “เชี่ยกล้วย กูไปด้วย นะๆๆๆ”

   “ไม่”

   “กูให้การ์ดบลูอายส์ 3 หัวเลย”

   กล้วยมองอย่างชั่งใจ “จริงเหรอ”

   “เออ”

   กล้วยทำหน้าดีใจ ผมหัวเราะให้กับความใสของมันที่ผมไม่ได้มีมานานแล้ว การ์ดบลูอายส์ 3 หัวที่เป็นการ์ดยูกินั้นสำหรับผู้ใหญ่อย่างผมที่เคยเป็นเด็กมาก่อนมันเป็นแค่กระดาษใบหนึ่ง แต่สำหรับเด็ก 11 ขวบที่แท้จริงไม่มีผุ้ใหญ่อยู่ในร่างแบบผมถือว่ามีค่ายิ่งกว่าเพชรยิ่งกว่าทองเลยทีเดียว

   “ได้เลย”

   “เย็นนี้เจอกันนะ” ผมบอกกับไอ้กล้วย







   “เราจะย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ กัน” หม่าม้ากล่าวเมื่อผมมาถึงบ้าน “ไปรับช่วงต่อร้านทองของอาม่า”

   “ครับ” ผมตอบสั้นๆ “อั๊วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนบ้านนะม้า”

   พ่อกับหม่าม้ามองหน้าผมอย่างงงงัน

   “ไม่ตกใจเหรอ”

   “ตกใจอะไรอ่ะ” ผมถามกลับ

   “ตกใจเรื่องที่เราจะย้ายไปกรุงเทพฯ ไง ลื้อต้องตกใจสิ”

   ผมสบตาพ่อกับหม่าม้า เออว่ะ...ผมต้องตกใจนี่หว่า

   “เฮ้ย จริงดิ เราจะย้ายไปจริงดิหม่าม้า แล้วโรงเรียนล่ะ แล้วไอ้กล้วยล่ะ อั๊วไม่อยากจะจากเพื่อนไปนะม้า”

   เป็นการดราม่าที่ตอแหลมากๆ พ่อกับหม่าม้าดูไม่เชื่อว่าผมตกใจที่จะย้ายไปกรุงเทพฯ จริงๆ แต่ก็เอาเถอะครับทำไงได้ล่ะ ก็ผมรู้อยู่แล้วนี่ว่าสักวันหนึ่งเราก็จะต้องย้ายไป ผมก็จะกลายเป็นลูกคนขายทองที่อยู่เยาวราช อาม่ากับอากงรักและเอ็นดูพ่อผมมากเลยครับ ก็เลยยกลูกสาวที่เป็นหัวแก้วหัวแหวนให้ ครอบครัวของพ่อเป็นคนที่มีฐานะในระดับหนึ่ง(แหม ชาติที่แล้วก็เป็นถึงเสนาบดีลีเชียวนะ) แรกเริ่มเดิมทีเรามีธุรกิจส่วนตัวของครอบครัวที่ต่างจังหวัด แต่ทว่าตอนนี้ต้องย้ายไปดูแลร้านทองที่กรุงเทพฯ แล้ว...

   ผมรู้อยู่แล้วไงว่าสักวันหนึ่งก็ตั้งไป ผมก็เลยแสดงความตกใจออกไปได้แค่นั้น ผมขึ้นบันไดไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปเตะบอลกับไอ้กล้วย หลังจากนั้นก็ขอพ่อกับหม่าม้าไปเล่นอยู่ที่สนามหญ้าไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้านที่เป็นบ้านจัดสรรของพวกเราเท่าไหร่นัก

   ตอนที่ผมไปถึง ไอ้กล้วยกับไอ้บอล และก็เพื่อนคนอื่นๆ กำลังยืนมองดูพวกเด็กห้องอื่นมันกำลังเตะบอลอยู่ที่สนามด้วยสายตาอึ้งๆ

   “มีคนมาจองสนามก่อนเหรอ...”

   “ใช่ ไอ้พวกตูด” กล้วยตอบ “กูก็บอกมันแล้วแท้ๆ ว่าวันนี้เราจะมาเตะ”

   เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดด้วยกัน บ้านก็เลยอยู่ละแวกเดียวกัน พวกที่กำลังเตะบอลอยู่คือพวกที่มาจากป.5 ห้องอื่น ผมมองดูคนที่เตะบอลพวกนั้น แต่แล้วก็มีใครคนหนึ่งทำให้ผมสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น

   มันไม่ใช่เด็กที่มาจากป.5 โรงเรียนของผมแน่ๆ

   คังยู...

   คังยูในวัยเด็ก...

   ผมอ้าปากค้างกับภาพที่ผมเห็น คังยูกำลังเตะบอลอย่างมีทักษะกับป.5ห้องอื่นด้วยความสนุกสนาน เขาในวัยเด็กนั้นทั้งหล่อเหลาและก็สดใส โดดเด่นกว่าป.5 ทุกคนที่อยู่ด้วยกันที่นั่นรวมถึงพวกผมด้วย

   รอมา 11 ปี...มันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ แล้วหรือ...

   ผมขยี้ตา พยายามนึกว่าตัวเองอาจจะฝันไป แต่ไม่เลยครับ คังยูก็เป็นคังยูจริงๆ แม้จะเด็กและมีผมที่สั้นจุ๊ดจู๋ แต่นั่นก็คือคังยูจริงๆ

   น้ำตาของผมไหลออกมา...นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้เจอเขา ตั้ง 11 ปี 11 ปีเลยนะครับ

   “มันดราม่าอีกแล้วว่ะ” กล้วยหันไปพูดกับบอล “โดนแย่งสนามแค่นี้...”

   “ไอ้หล่อนั่นมันใครวะ หล่อฉิบหาย” บอลพยักเพยิดไปทางคังยู

   “ไอ้โกฮังไง ญาติไอ้ตี๋ห้อง 3 อ่ะ”

   “โกฮัง?” ผมหันไปหาไอ้กล้วยที่รู้ข้อมูล ชื่อในยุคนี้ของคังยูทำไมเฟี้ยวเงาะแบบนี้ล่ะครับ

   “ใช่ ตี๋บอกว่าพ่อมันชอบดราก้อนบอลมาก พี่มันยังชื่อโงกุนเลย”

   เอาจริงดิ...ผมอ้าปากค้าง คังยูหรือที่ต้องเรียกใหม่ว่าโกฮัง หยุดเตะบอลและก็หันมามองผม

   ในจังหวะที่เราสบตากันนั้น หัวใจของผมเต้นแรงไม่หยุด ผมพยายามลุ้นว่าเขาจะจำผมได้ไหม...ลองตอบดูครับว่าคังยู เอ๊ย โกฮังจะทำอย่างไรหลังจากที่เราสบตากัน

   1.   เดินเข้ามาใกล้ผมและก็กระซิบบอกผมว่า ‘ข้ารอเจ้ามานานมากแล้วจูเนียร์...ข้าดีใจที่ได้เจอกัน’
   2.   ร้องไห้อย่างปลื้มปิติและก็กอดผม
   3.   มองไปทางอื่นอย่างไม่สนใจและก็เตะบอลต่อ

   เป็นไปตามข้อที่ 3 ครับ T_T โกฮังมองผมเสร็จก็หันไปเตะบอลต่อ เขาจำผมไม่ได้ ทั้งๆ ที่เขาสัญญาว่าเขาจะมาเจอผม แต่เขาจำผมไม่ได้ครับ เขาจำผมไมไ่ด้ เขาจำผมไม่ได้...

   ...แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ ได้เจอแล้วผมจะปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไง...

   “ไป”
   “ไปไหน” กล้วยหันมาถาม
   “ไปแย่งสนามคืน”
   “เชี่ย มึงเห็นตัวไอ้โกฮังมั้ย ตัวสูงอย่างกับเปรต”

   ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวทั้งนั้นแหละ ผมย่างสามขุมเข้าไปหาพวกห้องอื่น พวกนั้นหยุดเตะบอล และก็มองพวกผมอย่่างประหลาดใจ

   “มาทำไม ไปไกลๆ เลย” เป็นเรื่องราวของเด็กที่อยู่ห้องป.5/5 กับเด็กป.5/1ที่ไม่ถูกกันครับ พวกนั้นส่งเสียงมาใส่พวกผมแบบนั้น
   “กูจะมาเตะบอล” ผมพูด โกฮังมองมาที่ผมอย่างประหลาดใจ แต่เขาก็จำผมไม่ได้อยู่ดี...

   เชอะ...   

   “กล้วยบอกว่าจองสนามไว้แล้ว” ผมพูดต่อ

   “ถ้าอย่างนั้นก็มาเตะด้วยกัน” เสียงของคังยูที่ผมไม่ได้ยินมานานออกมาจากปากของเด็กที่ชื่อว่าโกฮัง ผมพยายามกลืนก้อนสะอื้นแห่งความปลื้มปิติลงไปในคอ

   “ไม่ กูไม่เตะกับพวกมึง” กล้วยประกาศกร้าว

   “ทำไม เด็กอย่างพวกกูมันทำไม” โกฮังก้าวเข้ามาใกล้ เชี่ย...ผมพยายามจับแขนกล้วยไม่ให้ไปหาเรื่องโกฮัง ชาติที่แล้วโกฮังเกิดมาอยู่ในชนชั้นสูงเสียดฟ้า ชาตินี้ผมจึงไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่าเขาจะยังอยู่ในชนชั้นแบบนั้นหรือเปล่า ผมจึงปรามไอ้กล้วย

   “พวกมึงมันขี้แย่ง สนามบอลพวกมึงก็แย่ง”

   “พูดงี้ก็สวยดิ” โกฮังทำท่าจะพุ่งใส่ไอ้กล้วย ตี๋กับเพื่อนช่วยกันห้ามโกฮังเอาไว้ ในขณะที่ผมช่วยกันห้ามไอ้กล้วย

   แอบอมยิ้มไม่ได้ว่ะ...คังยูของผมเกิดเป็นคนไทย อีกทั้งยังเป็นเด็กที่ไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ ครับ

   “ยิ้มอะไรวะ หาเรื่องเหรอ”

   ตรรกะไหนของมึงวะ คนยิ้มให้มึงเนี่ยนะจะหาเรื่องมึง...

   ผมปล่อยกล้วย เดินไปเผชิญหน้ากับโกฮังหรือคังยูของผมที่ตัวสูงกว่าผมประมาณหนึ่งศอก (กูอยากจะร้องไห้) 

   เขาเกิดใหม่ เขาจึงจำผมไม่ได้ เรื่องนี้ผมเข้าใจ(ใครมันจะสเปเชียล จะลิมิเต็ดเท่าผมได้อีกล่ะ ไปเที่ยวโชซอนกลับมาจำทุกอย่างได้เฉยเลย) ผมยังรักเขาและก็รอเขา ตอนนี้เขาอาจจะยังเป็นเด็ก ยังไม่ประสีประสา และผมก็จะใจเย็นในเรื่องนั้น...
สิ่งเดียวที่ผมจะทำนั่นก็คือทำให้เขาจำผมให้ได้...

   “หาเรื่องหรือไงวะไอ้เตี้ยเอ๊ย”

   “เออ” ผมตอบทันควัน “มึงมันไอ้ขี้แย่ง” ไอ้ขี้ลืมด้วยไอ้สาดดดดดดดดดดดด

   “เชี่ย” โกฮังทำท่าจะชกผม ทุกคนปรี่เข้ามาห้าม แต่ว่าโกฮังกลับชะงักค้างเองแบบที่ทุกคนเองก็งงว่าทำไมไม่ต่อยผม
ผมเองก็งงเหมือนกัน ตอนแรกผมก็หลับตาปี๋เตรียมรับแรงปะทะแล้ว ไม่คิดว่าโกฮังจะไม่ต่อยผมแฮะ

   “ต่อยมันเลย ต่อยมันเลย” ไอ้คนที่ไม่ห้ามมันก็เชียร์ให้โกฮังต่อยผมเหลือเกิน

   โกฮังทำหน้าเหมือนอยากจะต่อยแต่ไม่กล้า กำปั้นของเขายังชะงักค้างอยู่กลางอากาศ ผมก็เลยได้ทีเชิดหน้าใส่มัน

   “ไม่เก่งนี่หว่า” หาเรื่องเจ็บตัวไปอีกกู...

   “พ่อกูสอนให้กูไม่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า...”

   มันวางหมัดลง ก่อนที่หันไปเตะไอ้กล้วยแทน กล้วยที่ความซวยหล่นมาใส่ร้องจ๊าก และตอนนี้พวกเราทุกคนก็กำลังจะตะลุมบอนกันตามประสาเด็ก

   ผมไม่กล้าต่อยโกฮัง ผมจึงไปต่อยเด็กคนอื่น เหมือนจะทำร้ายเด็กแต่แรงผมเท่าขี้ตามด ไม่มีใครเจ็บหรอกครับ ผมเนี่ยสิหนัก ทั้งหมัด ทั้งศอก ทั้งเข่าจากพวกไอ้เด็กห้องหนึ่ง

   รู้สึกดีอยู่อย่าง หลายครั้งหลายคราที่โกฮังมีโอกาสจะจัดการผม แต่มันก็เลือกที่จะไม่ทำ เอาแต่ชะงัก และก็หันไปหาเตะเด็กห้องห้าคนอื่นแทนที่จะเป็นผม...

   นี่คือสิ่งที่ต้องแลกเพราะต้องการให้โกฮังมันจำคนอย่างผมได้จริงๆ น่ะเหรอครับ เจ็บฉิบหาย

   “ไอ้เด็กพวกนี้นี่!” น้ายามกับพรรคพวกวิ่งไล่ผมกับเพื่อน พวกเราแตกกระจายเหมือนวงไพ่เจอตำรวจจับ ทุกคนหนีกันไปคนละทิศคนละทาง...ผมไม่กล้าวิ่งกลับบ้านในสภาพนี้ พ่อกับหม่าม้าต้องบ่นจนหูชาแน่ๆ ผมจึงวิ่งหนีไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่บ้านของตัวเอง...

   มีคนมาดึงตัวผมให้ไปซ่อนใต้พุ่มไม้...คนๆ นั้นคือโกฮัง ผมอ้าปากค้างก่อนที่จะส่งเสียงร้อง อย่างตกใจ โกฮังเลยเอามือมาปิดปากผม

   “เดี๋ยวก็ซวยกันหมดหรอก” เขาพูดกับผม

   กลิ่นของเขาไม่ได้แตกต่างจากยุคโชซอนเลย ผมลอบมองใบหน้าวัยเด็กของเขาผ่านมือเรียวที่มาปิดปากผม อีกฝ่ายดูจะตั้งใจในการหลบยามมากๆ จนไม่รู้ว่าผมนั้นมองเขาแล้วมองเขาอีก...

   “จ้องทำไมนักหนา”

   โกฮังรำพึงแบบไม่มองหน้าผม...ผมหลุบสายตาลงต่ำทันที ถูกจับได้แล้วว่ะ...

   “ถามอะไรบางอย่างได้มั้ย” โกฮังปล่อยมือที่ปิดปากของผมออก

   ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเปลี่ยนจากซองโจ คังยู มาเป็นโกฮัง ทำไมไม่เอาชื่อที่มันง่ายๆ อย่างแทน เหนือ ป่า ปอนด์ หรือมังกร ชื่ออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่โกฮังอ่ะ เพราะแม่งเรียกยากฉิบหาย...

   ผมมัวแต่ใจลอย โกฮังก็เลยพูดขึ้นอีกครั้ง “กูถามอะไรบางอย่างได้ป่ะ”

   “อื้อ” ผมพยักหน้า

   “เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าวะ”

   ผมมองสบตาของอีกฝ่ายที่ใกล้เพียงเอื้อมมือถึง ถ้าผมเล่าให้ฟังทั้งหมดโกฮังมันคงจะไล่เตะผมกันพอดี จะให้เล่าได้ยังไงว่าเราเคยเป็นคนรักเก่ากันเมื่อชาติที่แล้วน่ะ ใครมันจะเชื่อ

   ผมถอนหายใจเบาๆ “คิดว่าไงล่ะ...”

   “กูเพิ่งเคยมาจังหวัดนี้ครั้งแรกนะ แสดงว่าคงไม่เคยเจอกันมาก่อนหรอกใช่มั้ย”

   “...”

   “แต่ทำไมกูคุ้นหน้ามึงจังวะ”

   ผมไม่รู้จะตอบอะไร...ได้แต่นั่งอยู่นิ่งๆ อยู่แบบนั้น

   “มึงชื่ออะไร”

   “...”

   “มึง ชื่อ อะไร” พอไม่ได้ดั่งใจก็เสียงเข้มขึ้น นิสัยเหมือนกันกับชาติที่แล้วเด๊ะๆ ไอ้องค์ชายรองเอ๊ย

   “จูเนียร์”

   “ที่แปลว่าเตี้ยน่ะเหรอ”

   “ไม่ใช่เว้ย”

   “อืม”

   โกฮังกำลังจะลุกขึ้นไป ผมจับเสื้อเขาเอาไว้ เขาหันมามองหน้าผมอย่างประหลาดใจ

   “มีอะไรอีกล่ะ”   

   “มึงเป็นใครมาจากไหนวะ”

   “กูต้องตอบมึงด้วยเหรอ”

   “ตอบกูมาเถอะน่า” เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาอีกมั้ย...

   “รู้จัก ธรวัฒนกิจทรัพย์ มั้ย”

   คุ้นหูมาก...เป็นนามสกุลที่ค่อนข้างคุ้นหูผมและก็ได้ยินบ่อยมากเลยทีเดียว...

   “มึงจะไปแล้วเหรอ” ผมถามเสียงอ่อย

   “มึงเกิดอยากอยู่กับกูขึ้นมาเหรอครับ กูก็ต้องกลับบ้านสิ”

   ผมมองโกฮังที่มีเงาของคังยูอยู่เต็มตัวของเขา... “มึงต้องจำกูให้ได้นะเว้ย”

   “หา”

   “อย่าลืมกู จำชื่อกู จำหน้ากูไว้”

   “เออ กูรู้แล้ว” โกฮังลุกขึ้น “...เด็กผู้ชายที่ไหนจะสวยเหมือนมึง”

   เขารำพึงรำพันกับตัวเองก่อนที่จะเดินเลี่ยงไป ผมมองตามเขาด้วยสายตาละห้อย อย่างน้อยก็ได้รู้ชื่อ รู้นามสกุลแล้ว...   

   เราจะต้องได้เจอกันอีก...

   และเราจะต้องได้รักกันอีกครั้งหนึ่ง...


   เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ




TBC*




talk : อัพสองตอนติดเพราะกลัวคนอ่านโศกกับดราม่าจนเกินไปปปป T_T
นิราศโชซอนถูกวางพล็อตออกมาให้เป็นแบบนี้นะคะ

ยองวอนตัวจริงตายเพราะรับธนูแทนคังยู
จูเนียร์ก็เลยต้องตายแบบนั้นและก็กลับมาเกิดใหม่เป็นจูเนียร์คนเดิม...

แฟนตาซีมากมาย ไม่เคยเขียนอะไรที่แฟนตาซีแบบนี้เลยยย
พอจะเห็นแววเรื่องจบแฮปปี้หรือยังเอ่ย ^_^

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 26-04-2016 20:11:55

 :pighaun: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 26-04-2016 20:15:13

รอตอนจำกันได้อย่างมาดหมาย แต่ไม่อยากให้จบ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 26-04-2016 20:20:05

รักกันๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-04-2016 20:23:52

ทันใจจริงเชียว
โกฮังคังยูตามมาติดๆเลย ย้ายไปกรุงเทพด้วยกันดิ
ขอบคุณค้าบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: DeadBamBoo ที่ 26-04-2016 20:30:27

ในที่สุดดด  :jul1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Azitten ที่ 26-04-2016 20:34:43

โหหหห ไม่คิดว่าพล็อตจะมาขนาดนี่เลยค่ะ แฟนตาซีมากๆๆๆๆๆ รอลุ้นนะคะว่าเมื่อไรจะจำกันได้
เป็นจูเนียร์คงเบื่อๆหรือป่าว กลับมาใช้ชีวิตแบบที่รู้อยู่แล้ว แต่ก็น่าสนุกไปอีกแบบเพราะเรารู้อนาคตอะ

จำกันได้เร็วๆๆนะ อย่าพรากจากกันอีก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 26-04-2016 20:41:28

จะจบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลย :mew2: :m15:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Mi.07 ที่ 26-04-2016 20:53:01

ดีน้าาา คนเขียนใจดีลงมา2ตอนไม่งั้นคงเศร้ารอตอนหน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: apisaraa ที่ 26-04-2016 21:08:38

 :katai1: โอยยย อิโกฮังงงงงงงง สงสัยน่าจะได้เริ่มต้นใหม่แน่เลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-04-2016 21:16:13

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 26-04-2016 21:18:16

เจอกันแล้วววววววววววววววววววววววว  :mew4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-04-2016 21:51:03

เจอกันแล้วว รักกันเร็วๆนะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 26-04-2016 22:03:22

เกลียดชื่อโกฮัง5555555555 :hao6: :hao6: ทำไมชฟค.ทำร้ายคังยูแบบนี้5555555555555555
นังจูอ่อยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 26-04-2016 22:08:20

เจอกันแล้วก็รีบโตเร็วๆนะ จะได้รักกันไวๆๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-04-2016 22:19:18

อยากอ่านๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 26-04-2016 22:23:24

อ่าา. คุณครูคะ มีคนแก่ ทำเด็กป. 5 เบี่ยงเบนค่ะ
\\คนเขียนตบ
โกฮัง อย่างกะชื่อ เฮียขายก๋วยเตี๋ยวแถวบ้าน 5555
#ไม่ได้คิดถึงดรากอนบอลจริงจริ๊ง สาบาน
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 26-04-2016 22:24:24

เราถึงกับร้องไห้เลยค่ะตอนนั้น สงสารคังยูมาก ในมุมของคังยูแล้วต้องทรมานกว่าจูเนียร์เเน่นอน  เพราะเค้าไม่รู้อะไรเลย ต้องอยู่คนกับภาพที่จูเนียร์ตายต่อหน้าในยุคโชซอนนั้นไปตั้งกี่ปีกว่าคังยูจะตายเกิดใหม่  ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้อีกว่าจะได้เจอจริงๆมั้ย   สงสารมากก   ชาตินี้จูเนียร์ก็พยายามเข้านะรีบกระตุ้นให้คังยูจำได้เร็วๆ 

อยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่าา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: poohanddew ที่ 26-04-2016 22:27:36

ชื่อใหม่ของคุงยูช่างเก๋ไก๋มากจร้า
ในที่สุดก็ได้เจอกัน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-04-2016 22:42:53

อ่อยยยย!! น้องปริ่ม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 26-04-2016 23:03:13

รอกลับมารักกันอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-04-2016 23:06:47

น่าสงสารอยากรู้ว่าหลังนังจูตายแล้วเผ็นไง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 26-04-2016 23:30:31

แหละเราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่รอเธอมา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-04-2016 00:03:42

ชื่อใหม่คังยูนี่... :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 27-04-2016 00:07:47

โอ้โหวววโกฮัง ต้องจำจูเนียร์ให้ได้นะ จูเนียร์จะย้ายไปเรียนกรุงเทพละ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-04-2016 00:15:59

ขื่อใหม่ของคังยูนี่... :laugh:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 27-04-2016 00:23:22

อ้างจาก: fanglest ที่ 26-04-2016 22:23:24  

อ่าา. คุณครูคะ มีคนแก่ ทำเด็กป. 5 เบี่ยงเบนค่ะ
\\คนเขียนตบ
โกฮัง อย่างกะชื่อ เฮียขายก๋วยเตี๋ยวแถวบ้าน 5555
#ไม่ได้คิดถึงดรากอนบอลจริงจริ๊ง สาบาน
รอตอนต่อไปค่ะ

ใช่ไหมคะ ใช่ไหมๆ รู้สึกเหมือนกันค่ะ โดยเฉพาะตอนที่น้องจูบอกว่าเขายังเด็กและบริสุทธิ์นี่มันน #บิดตัวเป็นครัวซอง ให้ฟีลคนแก่กินเด็กจริงๆ กี๊สสสสสส ขอให้นิยายยังไม่จบนะคะ ถือซะว่าที่ผ่านมาเป็นการปูเรื่องของภาคอดีต รอภาคปัจจุบันค่ะ จ๊วฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-04-2016 00:31:55

พระเอกเรื่องมีหลายชื่อมาก555555555555
เป็นกำลังใจให้น้องจู กรี๊ดว้ายยยย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: LAFIA ที่ 27-04-2016 03:36:22

รู้สึกอยากอ่านอีก เราโลภ 555555555  :hao6:
ชื่อตัวละครเด็ดสะระตี่มาก ชอบ อยากให้มียาวๆ เหมือนกับเริ่มต้นนิยายเรื่องใหม่ จูเหี่ยกับพ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว 5555555555 นามสกุลนี่รวยใช่มั้ยคะลูก  :oni2:
อดีตยุคโชซอนจบไปแล้ว ขอปัจจุบันยาวๆ ชอบจังเลย น้องจูกินเด็ก  :interest:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 27-04-2016 05:48:07

โกฮัง! 5555  :hao7: :hao7:
เราก็แฟนดราก้อนบอลนะ อิอิ
ไหงมีชื่อพระเอกเรื่องอื่นด้วยล่ะ 555
ถ้าไม่มีตอน 32 นี่ก็คงมาม่าแน่นอน
งั้นก็จะไม่ได้กลับยุคโซอนอีกแล้วสินะ
สนุกมาก รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 27-04-2016 06:07:43

เขากลับมาเจอกันอีกครั้งถึงคังยูจะจำจูเนียร์ไม่ได้ก็เถอะ
เชื่อว่าต่อจากนี้จูเนียร์จะไม่ปล่อยคังยูไปไหนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 27-04-2016 16:54:10

มีความโลภ มีความอยากอ่านต่อเร็วๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hinago ที่ 27-04-2016 17:04:06

อดอยากรู้ไม่ได้ว่า ยูนารา กับองค์ชายแทจุง จะเป็นยังไงต่อ แล้วพระราชาจะลงโทษอะไรยังไง แต่พอมาตอนปัจจุบัน โกฮังกับจูเนียร์นี่ก็กัดกันเหมือนตอนแรกๆที่เจอกันในอดีตเลยเน๊อะ ฮาาา หลงรักนิราศเรื่องนี้ซะแล้ววว :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 27-04-2016 17:51:53

ตอน31คืออ่านไปๆนี่เกือบร้อง นังจูแกตายจริงไม่อิงนิยายอ่ะ ฮืออออออ
ตอน32คือดีงาม คือฟิน 2คนนั้นได้มาเจอกันอีกรอบ ชื่อใหม่คังยูฮามาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 27-04-2016 18:20:49

รออออออ   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 27-04-2016 23:00:39

โกฮังต้องรีบจำให้ได้นะ  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 01-05-2016 02:13:39

มาต่อด่วนๆๆ ชอบมากกๆๆๆ โอ้ยๆๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-05-2016 08:43:08

โกฮัง 555 คิดได้ไงชื่อนี้ เกิดยุคดราก้อนบอลเหมือนกันหรอ อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 02-05-2016 18:34:13

ตายๆๆ อยากให้ต่อ ss2 จริงๆ
แบบรักในยุคปัจจุบัน
แอบสงสารคังยูอ่า เจ็บปวดแน่ๆ อยู่โดยไม่มีคนรัก
ว่าแต่ ชอบยุคปัจจุบันอ่าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nai_ball ที่ 02-05-2016 23:38:59

มาต่อได้แล้วคร๊าบบบ.. หายไปนานจัง :katai4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mini_saiparn ที่ 03-05-2016 22:10:41

กรี้ดดดดดด เค้าเจอกันแล้ว เค้าเจอกันแล้ว น้ำตาจะไหล

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Kwa_Kwa ที่ 04-05-2016 13:31:53

เข้ามาอ่านแบบรวดเดียวเลยค่ะ สนุกมากๆเลยชอบมากๆเลยด้วยยยยยยรอนะคะ555555555555 :o8:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 05-05-2016 14:40:42

:) :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 06-05-2016 23:38:07

รออออออออ มาอัพต่ออีกไวๆเลยน้า~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 06-05-2016 23:58:25

ฮืออ คือดีอะ คือต้องลุ้นไปอีก
Restart นะจู๋ ไฟท์ติ๊ง!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 07-05-2016 11:48:58

คังยูโดนคนแต่งทำร้าย
จากซองโจ คังยู อย่างเท่
มาเกิดเป็นผู้บ่าวไทยกลายเป็นโกฮัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: alice__lanla ที่ 07-05-2016 19:45:04

สนุกมากจริงๆ
ชอบสไตล์การตั้งชื่อมากๆ ไม่ซ้ำใครดี มีเสน่ห์ดี

อยากรู้ว่าช่วงหลังจากที่จูเนียร์ในร่างยองวอนตายตอนนั้น เกิดอะไรขึ้นต่อไปหรอค่ะ?

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 12-05-2016 13:14:14

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Pipetalala ที่ 12-05-2016 21:00:53

พึ่งจะได้มาเม้นเป็นครั้งแรก แต่ติดตามมานานมาก บอกเลยว่าประทับใจเรื่องนี้มากๆค่ะ ตอนล่าสุดนี่ก็ร้องไห้ใจจะขาด การที่จะต้องพรากจากคนรักมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากแล้วนะคะ แต่การรอคอยคนรักที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันเมื่อไหร่กลับเจ็บปวดยิ่งกว่า

ไม่อยากให้เรื่งนี้จบเลย...
ยังไงก็สู้ๆนะคะไรท์ มาต่ออีกเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 15-05-2016 23:04:46

มารอบทสรุปปป :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 16-05-2016 23:43:35

ชื่อใหม่คังยูเฟี้ยวเงาะจริงๆ 555 อยากให้จำได้เร็วๆ จัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 16-05-2016 23:57:42

ขอให้สมหวังกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 17-05-2016 22:51:27

ทำไมหายไปนานจังง่า มาอีพอีกไวๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: April❤ ที่ 17-05-2016 22:54:13

รอนะก้ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: junjou ที่ 18-05-2016 14:27:28

เสพติดเรื่องเน้!! ชอบพล็อตมากกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 18-05-2016 15:14:40

เค้ากลับมาเจอกันแล้ว ดีใจจัง ชื่อเก๋ไก๋ เหมาะกับยุคเรามาก โกฮัง หุหุ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 20-05-2016 01:58:21

ตอนที่ 33



   ชื่อจริง อาชว์ ธรวัตนกิจทรัพย์ ชื่อเล่น โกฮัง

   ทายาทนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หมื่นล้านบาท

   ตอนที่ผมรู้นั้นผมไม่แปลกใจเลยครับ คังยูเป็นคนที่มีบุญบารมีสูงล้นฟ้าอยู่แล้ว เขาจึงต้องมาเกิดกับชนชั้นอภิมหาเศรษฐี ตี๋เด็กห้องหนึ่งเป็นญาติฝ่ายแม่ของโกฮัง เขาจึงมาที่จังหวะนี้อาศัยตอนที่ผู้ใหญ่คุยกันออกมาเล่นเตะบอลกับตี๋ หลังจากนั้นวันต่อมาโกฮังก็กลับกรุงเทพฯ ไป

   ผมมีเพียงชื่อจริงกับชื่อเล่นเอาไว้ติดตามตัวเขา หลังจากนั้นผมก็เก็บเขาไว้ในใจตลอดมา ในยามที่ผมต้องจากบ้านที่อยู่ต่างจังหวัดหลังนี้ไปและก็กลายไปเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ เยาวราช ชีวิตของผมเติบโตขึ้นมาอย่างเชื่องช้าแต่ทว่าผมมีกำลังใจเต็มเปีี่ยม หัวใจของผมเต็มไปด้วยโกฮัง และก็ยึดเขาไว้เป็นแรงบันดาลใจ พยายามตั้งใจเรียนเพื่อที่สักวันหนึ่งจะได้เข้าไปถึงตัวเขาให้ได้

   เหตุการณ์ผ่านไป อายุของผมเพิ่มขึ้นเหมือนกับเทคโนโลยีที่มีมากยิ่งขึ้น ผมกลายเป็นเด็กอายุ 18 ปีที่กำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อไปกับชีวิตข้างหน้ากับการเลือกคณะในมหาวิทยาลัย ผมพยายามหาว่าโกฮังนั้นมีช่องทางโซเชียลอะไรให้ผมติดตามบ้าง ผมไม่เคยหาเจอเลยครับ อีกทั้งบ้านธรวัฒนกิจทรัพย์นั้นไม่ชอบออกงานสังคมเอาเสียเลย ข่าวคราวที่ผมควรจะได้รู้กลับไม่มีให้ผมรู้เลย แม้กระทั่งในกูเกิ้ลก็ตาม...

   เราสองคนมีชีวิตที่แตกต่างกันคนละขั้ว ทางเดินไม่มีทางเป็นทางเส้นเดียวกัน...

   ผมยังคงรออยู่เสมอ รอที่จะได้เจอเขาอีกครั้ง ตั้งแต่วันที่เราแยกกันที่พุ่มไม้ผมก็ไม่ได้เจอโกฮังอีก ณ ตอนนี้ผมกำลังตัดสินใจว่าจะเรียนรัฐศาสตร์การทูตตามเดิมและก็ชิงทุนไปเรียนที่เกาหลีตามเดิมดีมั้ย หากยังไม่รู้ว่าคังยูเกิดเป็นคนไทยผมก็คงทำตามนั้นแล้วล่ะครับ ทว่าคังยูมาเกิดเป็นคนไทย ผมก็เลยลังเลว่าผมจะเลือกทางเดินนั้นอีกดีหรือเปล่า...

   ในขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องนี้บนรถไฟฟ้าบีทีเอส โชคชะตาก็นำพาให้ผมมาเจอโกฮังอีกครั้ง...

   ตอนนั้นผมกำลังเลือกเพลงในโทรศัพท์อยู่ครับและก็ไม่คิดแน่ๆ ว่าตัวเองจะได้เจอเขา เพราะทายาทอภิมหาเศรษฐีอย่างเขาคงจะนั่งรถตู้ที่มีคนขับให้ อะไรประมาณนั้น ผมจึงไม่เคยมองหาโกฮังเลยตลอดเวลาที่ผมใช้รถไฟฟ้า...

   ผมพิงหลังและมองออกไปนอกหน้าต่าง เวลาเย็นย่ำแบบนี้คงจะมีหลายคนเลิกงานและก็เลิกเรียน ในหูของผมกำลังฟังเพลง ทราย ของ วัชราวลี ครับ

   เธอเชื่อไหมความรักมักทำให้เราหลับตา...

   เพลงแม่งเหมาะกับบรรยากาศยามเย็นแบบนี้จริงๆ ผมหลับตาพริ้มอย่างที่เพลงบอกผม

   ปล่อยหัวใจช้าๆ ล่องลอยข้ามคืนแห่งฝัน หมอกดูคล้อยลอยผ่าน ใจดวงนี้ก็มีแต่เธอทั้งนั้น ทุกๆ คำรำพันเอ่ยผ่านใจ...

   ผมลืมตาขึ้นเพราะมีคนเข้ามาใหม่ในรถไฟฟ้า ผมต้องทำตัวเองให้ลีบเข้าไว้เพื่อที่คนอื่นเขาจะได้ยืนกันอย่างสะดวก คนสุดท้ายที่ก้าวเข้ามาในรถทำเอาคนบนรถไฟฟ้ามองไปที่เขาอย่างตกตะลึงงันมากกว่ามองคนที่วิ่งเข้ามาเป็นคนสุดท้ายเฉยๆ
 
   เพราะเขาหล่อเกินกว่าระดับเด็กมัธยมทั่วไป...

   และเขาคืออาชว์ ธรวัฒนกิจทรัพย์ หรือคังยูของผมนั่นเอง

   ตอนนี้เพลงร้องว่ายังไงบ้างผมฟังไม่รู้เรื่องทั้งๆ ที่หูฟังก็เสียบคาหูผม โกฮังเอามือจัดผมยุ่งๆ ของตัวเองเล็กน้อย ผมมองสำรวจตัวเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้เขาคือเด็กหนุ่มรูปงามเจ้าของความสูงประมาณ 187 เซนติเมตร อีกทั้งยังหล่อเหลาเหมือนเป็นชาวต่างชาติ ผิวขาวเหมือนทั้งชีวิตไม่เคยโดนแดด และเขาเริ่มมีแววคล้ายคังยูของผมเข้าไปทุกขณะ

   ผมรู้แล้วว่าทำไมผมกับเขาไม่เคยเจอกันสักที โกฮังสวมเครื่องแบบโรงเรียนนานาชาติที่ค่าเทอมแพงหูฉี่ในขณะที่ผมนั้นกำลังใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง

   น้ำตาผมปริ่มที่ขอบตา...เผลอจ้องมองโกฮังอยู่แบบนั้นจนคนถูกจ้องรู้ตัว เขาจึงหันมามองหน้าผมและก็จ้องมอง

   ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

   18 ปีแล้วนะ...18 ปีแล้ว...18 ปีที่ผมกับเขาไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันเลย ผมยังจำเรื่องราวทุกอย่างได้ดี เหมือนทุกอย่างเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ด้วยซ้ำ...เขาจะมองผมบ้างไหม...เขาจะสนใจคนอย่างผมหรือเปล่า...เขามีแววจะรักผมเหมือนอย่างที่คังยูเคยรักผมบ้างหรือเปล่า...

   แป่ว ดวงตาคมของโกฮังหันไปมองทางอื่น...

   เป็นอีกครั้งที่เขาเมินผม ผมพ่นลมออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย กว่าจะได้เจอกันหน่วยมันเป็นเวลาหลายปีนะเว้ย ทำไมมึงต้องเฉยเมยใส่กูทุกครั้งแบบนี้ล่ะวะ...

   ระหว่างที่ผมทำหน้าบึ้งใส่มัน โกฮังก็หันมามองผมอีกรอบ ผมสะดุ้งสุดตัวก่อนที่จะหลบสายตา มันต้องรู้ตัวแน่ๆ ว่าผมมองมันอยู่อ่ะ...

   สถานีต่อไปเป็นสถานีที่ผมจะต้องลง ผมทำหน้าเศร้าขณะที่กำลังคิดอยู่ว่าควรจะเอายังไงกับการเจอกันครั้งนี้ดี ผมยังไม่ทันได้ตัดสินใจอะไร คุณรัดเกล้าก็ประกาศเสียงดังไปทั่วว่าถึงสถานีที่ผมควรจะลงได้แล้ว

   ผมทำหน้าเศร้าใจขณะที่เดินคอตกออกไปจากรถไฟฟ้า ในเวลาที่คนทั้งเยอะทั้งวุ่นวายแบบนี้ผมมักจะเดินเลี่ยงไปยืนรอในมุมหนึ่งก่อน หากคนน้อยลงแล้วผมถึงจะเดินลงบันไดไป...

   วันนี้ผมก็ทำแบบนั้น แต่ผมหันกลับเข้ามาดูรถไฟฟ้า มองดูประตูที่กำลังจะปิด ผมอยากมองเขาให้ได้นานมากที่สุด แต่เขากลับไม่ได้ยืนอยู่ที่เดิม

   บางทีเขาอาจจะถูกเบียดให้เข้าไปข้างในสุดของรถไฟฟ้าแล้วก็ได้

   ผมทำท่าจะเดินลงบันไดด้วยหัวใจที่หล่นลงมาอยู่ที่ตาตุ่ม...นานๆ ทีผมถึงจะได้เจอมันแต่ผมกลับปล่อยให้มันผ่านผมไปเฉยเลย ผมนี่มันแย่จริงๆ

   “ขอโทษนะ”

   หมับ...มีคนคว้าแขนผมเอาไว้ ผมหันกลับไปดู เห็นว่าเป็นโกฮังหรือว่าคังยูของผมนั่นเอง

   นัยน์ตาผมสั่นระริก มองเขาอย่างลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้ เขาคงงงแหละมั้งว่าทำไมไอ้เด็กโรงเรียนนี้ถึงได้จ้องหน้าเขาแบบจ้องเอาๆ ขนาดนั้น

   “หือ?” ผมทำเป็นงงใส่มัน จริงๆ แล้วผมก็งงนั่นแหละว่ามันจะเรียกผมทำไม

   “จูเนียร์ป่ะ”

   เช้ดดดดด ไม่ได้เจอกันมา 7 ปีแถมเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่มันกลับจำผมได้

   “ใช่...มึงคือคังยู เอ๊ย โกฮังป่ะ”

   “รู้ชื่อกูด้วยเหรอ”

   ผมกระพริบตาปริบๆ เออว่ะ 7 ปีที่แล้วมันบอกแค่นามสกุลผมนี่หว่า ไม่ได้บอกชื่อเล่นมันสักหน่อย

   ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเลยกู...

   “ไปถามตี๋มา” ผมยักไหล่

   “ไม่น่าเชื่อ นึกว่าจะจำคนผิด”

   รถไฟฟ้าขบวนถัดไปมาแล้วและผู้คนก็กำลังจะแห่แหนกันเดินลงไปยังด้านล่าง โกฮังจับแขนผมและก็ดึงให้ผมหลบผู้คนเหล่านั้น ผมรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่มือเรียวนั้น มันไมไ่ด้เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิดเดียว

   “มีอะไรหรือเปล่า” ผมถามเขา ถึงแม้ว่าผมมีเรื่องอยากจะพูดกับเขามากมาย แต่ผมก็ทำแบบนั้นไม่ได้อยู่ดี

   “จริงๆ ก็ไม่มีหรอก แค่อยากรู้ว่าจะทักคนถูกหรือเปล่า” อีกฝ่ายยักไหล่

   “เก่งเนอะ ถูกด้วย” ผมพูด ก่อนที่จะแอบลอบมองใบหน้าด้านข้างของเขาที่กำลังมองสิ่งต่างๆ รอบตัวไปด้วย “ถามอะไรได้มั้ยวะ”

   “อะไร”   

   “ทำไมถึงชื่อโกฮังอ่ะ”

   “เฮ้อ เบื่อจะตอบ” คนถูกถามพลิกตัวกลับมามองหน้าผม “พ่อชอบดูดราก้อนบอล พี่กูชื่อโงกุน มีอะไรจะถามอีกมั้ย...อ้อ มีหมาชื่อบูบู้ด้วย มาจากจอมมารบู”

   เอาเข้าไป ผมอดหัวเราะไม่ได้กับครอบครัวใหม่ของคังยู...เขามองดูนาฬิกาข้อมือ

   “มึง...คือว่า...” เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เหมือนจะเตรียมใจอยู่นานที่จะพูดเรื่องนี้กับผม

   “อะไรวะ”

   “พอมีเวลาสักชั่วโมงสองชั่วโมงมั้ย...”

   “หา”

   “ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ”

   ผมไม่รู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง เขากำลังชวนผมเดตอยู่หรือเปล่าวะ จะอะไรก็ช่างเถอะ ความยินดีทำให้ผมพยักหน้าตอบตกลงไปอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เกลียดอะไรผมถึงแม้จะจำผมไม่ได้ก็ตามทีเถอะ นี่นับว่าเป็นเรื่องดี...

   ผมยิ้มอย่างปลื้มปิติ มองดูแผ่นหลังที่สูงชะลูดโดดเด่นของคนตรงหน้า เขากำลังทำให้สิ่งที่ผมรอคอยใกล้เข้ามาทุกขณะ...เขาไม่ต้องจำผมให้ได้ก็ได้...ขอเพียงแต่เขารู้สึกเหมือนกับที่ผมรู้สึกกับเขา ผมขอเพียงเท่านั้นจริงๆ











   ร้านอาหารสุดหรู...

   ครอบครัวผมจัดได้ว่าอยู่ในฐานะดี แต่ผมก็ไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาในร้านแบบนี้มาก่อน ร้านที่เต็มไปด้วยฝรั่งมากกว่าครึ่งและก็อยู่บนชั้นของตึกสูงเสียดฟ้า โกฮังวางตัวได้ดี อีกทั้งก็ยังมีพนักงานจำหน้าเขาได้อีกด้วย จะว่าไปพนักงานทั้งตึกนั่นแหละที่จำเขาได้

   ผมมองดูชื่อร้านและก็ชื่อตึกก่อนจะถึงบางอ้อ ทั้งตึกและก็ร้านอยู่ภายใต้กิจการของธรวัฒนกิจทรัพย์ มิน่าโกฮังจึงมีคนทักทายเขาตลอดทางที่ขึ้นมาร้านอาหารนี้

   ผมนั่งตัวเกร็ง รู้สึกแปลกไปหมดกับบรรยากาศรอบข้าง แต่เพราะคนตรงหน้าของผม ผมถึงรู้สึกผ่อนคลายและก็ดีใจที่ได้อยู่ใกล้เขาอีกครั้งหนึ่ง

   “ทานอะไรมั้ย” โกฮังจะส่งเมนูมาให้แต่ผมส่ายหน้า

   “เพิ่งจะสี่โมงกว่าเอง”

   “นั่นสินะ” เขาคืนเมนูให้พนักงาน “เอาอะไรก็ได้มาให้เราทั้งคู่หน่อยครับ”

   แบบนั้นก็ได้เหรอวะ...พนักงานส่งยิ้มให้เด็กหนุ่มก่อนที่จะเดินเลี่ยงไป เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก...

   “มึงนี่ยังเหมือนเดิมเลยเนอะ”

   “อะไรวะ”

   “จ้องกูอยู่ได้...”

   มันจับได้...อีกแล้ว...จะไม่ให้ผมจ้องได้ยังไงล่ะครับ ชีวิตของผมกับมันมีทางที่จะมาบรรจบกันได้ที่ไหน อีกอย่างกว่าจะเจอแต่ละทีต้องอาศัยแค่ความบังเอิญที่ตัวผมเองแม่งกำหนดไม่ได้ จ้องนิดจ้องหน่อยไม่ได้หรือไงวะ ทำเป็นหวงหน้าหล่อๆ ไปได้...

   “ตกลงมึงกับกูเคยเจอกันมาก่อนมั้ย” คำถามเดิมถูกยิงมาอีกครั้งจากปากของโกฮัง เขาวางโทรศัพท์ลงและก็คว่ำหน้ามันเอาไว้ก่อนที่จะจ้องมองผม

   “หา”

   “มึงทำเหมือนเราเคยเจอกันมาก่อน”

   “...”

   “มันแปลกที่กูเองก็รู้สึกแบบนั้นว่ะ...”

   ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

   เสียงหัวใจของผมมันไม่โกหก ผมหวั่นไหวเป็นครั้งที่ล้านกับคนๆ นี้ หวั่นไหวกับท่าทางของเขา หวั่นไหวกับใบหน้าที่เขาจ้องมองผม ผมรู้สึกหวั่นไหวไปหมด

   “ตลกดีเนอะว่ามั้ย”

   โกฮังเขยิบใบหน้าให้ออกห่างจากโต๊ะเพราะพนักงานเอาน้ำดื่มมาเสิร์ฟ ผมตื่นเต้นจนตัวสั่น พลางคิดว่าจะพูดยังไงดีหรือจะบอกว่า ‘จะจีบมันยังไงดี’ ให้ติดโดยเร็วที่สุด

   “ไม่ตลกหรอก” ผมตอบมัน โกฮังทำหน้าอึ้ง

   “มึงคิดอย่างนั้นเหรอ...”

   “ใช่”

   “กูพูดได้มั้ย” โกฮังทำหน้าเหมือนไม่แน่ใจเท่าไหร่

   “อะไรเหรอ”

   “อา...ยากว่ะ” เขาบ่นกับตัวเอง จากนั้นเขาก็เอามือของเขาทึ้งหัวเขาเอง...

   “มีอะไรรึเปล่าวะ”

   “มึงไม่เข้าใจ แม่งยากสำหรับกูมาก การที่กูจะพูดเรื่องนี้กับใครสักคน”

   ทำไมผมจะไม่เข้าใจ การที่ผมใช้ชีวิตเป็นจูเนียร์มาทั้งหมด 18 ปีโดยที่เพิ่งผ่านการตายจากยุคโชซอนและที่สำคัญผมไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับใครได้ มันยากสำหรับผมมากเหมือนกัน

   “เดี๋ยวมึง...ตั้งสติก่อน” ผมส่งน้ำไปให้โกฮัง เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนที่จะหันมามองหน้าผมอย่างซีเรียส “เป็นอะไรไปวะ”

   “กู...”

   “หือ...”

   “กู...กูมักจะเจอมึงในความฝัน”

   ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

   นัยน์ตาของผมจ้องเขม็งไปยังใบหน้าที่สับสนของโกฮัง

   “กูมักจะเจอมึง บ่อยครั้งที่กูฝันเหมือนกับว่ากูเคยเป็นองค์ชายมาก่อน แล้วก็รักกับผู้ชายด้วยกัน ผู้ชายที่หน้าเหมือนมึง”

   ผมชาวาบไปทั้งตัว กระพริบตาปริบๆ อึ้งชนิดที่ว่าไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาพูดต่อจากโกฮังได้

   “มันไม่ปะติดปะต่อกันหรอกนะ เป็นภาพแวบไปแวบมา แต่ที่กูรู้สึกก็คือ...”

   “...”

   “...ในฝันของกู...กูรักมึงมากเลย”

   น้ำตาของผมเริ่มมาเกาะที่ขอบตาของผมอีกแล้ว ผมร้องไห้ต่อหน้าโกฮังไม่ได้ แต่ผมกำลังจะร้องไห้...

   “เป็นอะไรหรือเปล่า” อีกฝ่ายยื่นทิชชูมาให้

   “เปล่า”

   “มึงไม่คิดว่ากูเป็นบ้าบ้างเหรอวะ” โกฮังพูดลุ้นๆ “กูไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยนะ”

   “เริ่มฝันเมื่อไหร่เหรอ”

   “11 ขวบ ตั้งแต่ที่เห็นหน้ามึง...มึงก็เข้าฝันกูตลอด  ในความฝันมันเป็นเรื่องราวซ้ำๆ ซากๆ กูกับมึงอยู่ในชุดยุควินเทจที่กูก็ไม่รู้ว่ายุคไหน พอกูเจอหน้ามึงอยู่บนรถไฟฟ้า กูก็คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะทำยังไง”

   “...”

   “มึงแม่งกวนใจกูตลอด กวนใจกูฉิบหาย ทั้งๆ ที่กูเจอมึงไม่บ่อย กูแม่งไม่เข้าใจว่ะ”

   “...”

   “มึงคิดหรือยังว่ากูบ้า?”

   ผมหัวเราะหึๆ “เออว่ะ แม่งบ้า”

   “ใช่มั้ยล่ะ กูแม่งบ้า” อาหารถูกวางลงบนโต๊ะ โกฮังเลื่อนอาหารเหล่านั้นให้มาอยู่ตรงหน้าผม “กินเยอะๆ นะ ดูจากท่าทาง มึงคงชอบกิน”

   ท่าทางของเขาทำให้ผมนึกถึงตอนที่เราสองคนอยู่โชซอน...หลายต่อหลายครั้งที่เขาทักท้วงเรื่องที่ผมกินจุ

   ผมอดยิ้มไม่ได้จริงๆ ว่ะ...

   “มึงเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวมึงให้กูฟังได้มั้ย” ระหว่างที่ผมกินช้าๆ โกฮังผู้ที่ไม่ได้กินอะไร(แล้วจะมาร้านอาหารทำไมวะ)ก็มาเท้าคางมองดูผมกิน

   “หือ...”

   “มึงเป็นคนยังไง มาจากไหน แล้วทำไมต้องเหมือนกับเคยเจอกูเมื่อชาติที่แล้วด้วย”

   ผมกลืนอาหารลงคออย่างยากลำบาก “กูมาจากอุบลฯ”

   “มาเรียนกรุงเทพฯ เหรอ”

   “จริงๆ ย้ายมาเมื่อตอนอายุ12 ไม่ก็ 13 ปีนี่แหละ”

   “เหรอวะ...” โกฮังเอาแต่เท้าคางมองผมอยู่แบบนั้นจนผมเขิน ทำตัวไม่ถูก “...แล้วมึงเคยโดนใครกัดป่ะ”

   ผมพ่นน้ำที่ผมเพิ่งดื่มออกมาจนกระเด็นโดนใบหน้าของโกฮัง เขาไม่ได้มีท่าทีรังเกียจอะไร ออกจะหัวเราะผมด้วยซ่้ำไป

   “ทำไมถึงถามแบบนั้น”

   “ในฝันนั้นกูเคยกัดมึงด้วยนะ”

   “...”

   “มึงขัดขืนใหญ่ โวยวายใหญ่ แต่รู้มั้ย...แม่งน่ารักฉิบหาย”

   เอาล่ะ...ผมเริ่มคิดแล้วว่ามันน่ะจีบผม ผมไม่ได้จีบมันหรอก

   ปี๊บ! หมดเวลาแห่งการคิดไปเอง ใจเย็นๆ มันฝันถึงผมบ่อยก็ใช่ว่ามันจะเป็นคนในฝันและก็รู้สึกแบบที่คนในฝันเขารู้สึกกับผมนี่

   “มึงเคยฝันถึงกูบ้างมั้ย เรื่องทำนองเดียวกันกับกูอ่ะ”

   ผมนิ่งคิดกับคำถามของเขา...มันไม่ใช่แค่ฝัน...แต่มันเคยเกิดขึ้นจริง แต่ผมไม่กล้าที่จะบอกอีกฝ่าย อย่างที่โกฮังมันกังวลนั่นแหละ กลัวอีกฝ่ายจะไม่เชื่อและก็หาว่าผมบ้า ผมจึงส่ายหน้าเบาๆ เป็นคำตอบส่งไปให้โกฮัง
   เขาทำหน้าผิดหวัง ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ผมลอบมองเด็กหนุ่มวัยรุ่นทรงผมตั้งๆ ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ท่าทางแบบนี้มีผู้หญิงเข้าหาเยอะชัวร์ๆ

   เขาจะมีแฟนหรือยังวะ

   แม่งนึกถึงสมัยตอนที่เขามีคู่หมั้นแล้ว...และผมก็ตายด้วยฝีมือคู่หมั้นของเขานี่แหละ

   “จ้องอีกแล้วนะ”

   ผมหลบสายตาไปทางอื่นทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

   “อยากรู้อะไรก็ถามมา”   

   “กูต้องอยากรู้เหรอ”

   “กวนตีน ก็เห็นจ้องเอาๆๆ นึกว่าอยากจะรู้อะไรนี่หว่า...”

   “ทำจมูกมาป่ะ” ระดับความกวนตีนของผมพัฒนาไปมากกว่าสมัยย้อนไปยุคโชซอนเยอะ ผมบอกเลย

   “บ้าเหรอวะ ไม่ได้ทำ” โกฮังเอามือจับจมูกโด่งๆ ของตัวเอง “ถามอะไรที่มันมีสาระกว่านี้ได้มั้ย”

   “อืมมม” ผมยิ้ม “บ้านกูเลี้ยงคางคก อยากไปดูป่าว”

   “ไอ้เชี่ยยยยยยย!” อีกฝ่ายร้องเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง “ไปดูแม่งทำไม!”

   ยังเกลียดคางคกเหมือนเดิม ผมอดหัวเราะไม่ได้จริงๆ...

   “ขอสาระได้มั้ยครับ” โกฮังพูดเพราะขึ้นอย่างประชดประชัน

   “สาระเหรอ มึงจะถามหาสาระจากคนอย่างกูเหรอ”

   “กูถามมึงเองก็ได้ มึงติดที่ไหนแล้วหรือยัง”

   “รู้ได้ไงว่าอยู่ม.6” ผมถามกลับ

   “ก็รุ่นเดียวกันกับตี๋ก็น่าจะอยู่ม.6 ป่ะวะ มึงก็รุ่นเดียวกันกับกูอ่ะ” เออจริงของมัน...

   “มึงอ่ะ ติดที่ไหนหรือยัง” เนื่องจากผมก็อยากรู้ว่า นายอาชว์ ธรวัฒนกิจทรัพย์ อย่างมันจะเรียนอะไรมานานมากแล้ว เพราะงั้นการตัดสินใจเรียนต่อของผมจึงขึ้นอยู่กับคำตอบของมันในตอนนี้...

   “เรียนต่อที่เกาหลี” โกฮังตอบสั้นๆ “ถูกพ่อส่งไป พ่อกะจะไปขยายสาขาที่นั่นเลยให้กูไปเรียนและก็หาที่หาทางเอาไว้”

   ผมอึ้งมาก ดูเหมือนโชคชะตาของเราสองคนจะผูกพันเอาไว้กับสองประเทศ แปลกแต่จริงที่ทุนเรียนรัฐศาสตร์การทูตที่ประเทศเกาหลีใต้ที่ผมเคยสอบติดก่อนจะถูกย้อนยุคไปยังไม่ปิดรับสมัคร

   ผมรู้อนาคตแล้วว่าผมจะทำให้มันไปในทางไหน

   ...ทางเดิมนั่นแหละ เฮ้อ

   “ตกลงมึงมีที่เรียนยังเนี่ย”

   “ยัง แต่ใกล้แล้วล่ะ” ผมรำพึง พลางคิดว่าโกฮังมันไม่รู้ตัวเลยสินะว่าจะมีคนตามมันไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว

   “มึงรู้อะไรป่ะ” โกฮังมองดูนาฬิกาข้อมือ “คืนนี้กูจะบิน...”

   “ว่าไงนะ”

   “กูต้องไปอังกฤษตอนตีหนึ่ง”

   “หา”

   “จริงๆ” โกฮังพูดอย่างจริงจัง “ทำไมกูต้องมาเจอมึงวันนี้ด้วยวะ วันที่กูต้องไป...”

   “มึงไปทำอะไร”

   “เรียนภาษา”

   “กิจกรรมของคนรวยหรือยังไง” จะเรียนต่อที่เกาหลีอยู่แล้ว ยังจะต้องไปฝึกภาษาที่อังกฤษอีกเหรอ...

   “กูชอบเองด้วยแหละ”

   “ไปนานป่ะ”

   “สามเดือน”

   ว็อทเดอะฟัX นี่มันอะไรกัน กว่าจะได้เจอกันต้องรอตั้งหลายปี ตอนนี้กำลังคุยถูกคอกันแต่ต้องแยกจากกันอีกแล้วงั้นเหรอ!
 
   ผมอดทำหน้าเศร้าไม่ได้ อีกฝ่ายก็รู้สึกได้ว่าผมเศร้า...

   “บอกเลขที่บ้านมาสิ”   

   “อะไรนะ”

   “จะให้คนไปรับ แล้วมึงก็ช่วยมาส่งกูที่สนามบิน...ได้มั้ยวะ...”

   ผมที่ยังงงงันอยู่ยังไม่ทันตอบตกลงอะไร ไอ้โกฮังก็โทรเข้าเบอร์พ่อมันแล้วว่าจะให้คนขับรถไปรับเพื่อนคนหนึ่งของมัน เพื่อที่จะไปส่งมันที่สนามบิน

   “เดี๋ยว ทำไมต้องทำขนาดนั้นด้วยวะ...กูกับมึงเพิ่งเจอกันและก็คุยกันได้ไม่เท่าไหร่เอง” ผมถามอย่างสงสัย

   โกฮังวางโทรศัพท์ ก่อนที่จะหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่เจ้าชู้แปลกๆ...

   ...เหมือนสายตาที่คังยูชอบมองผม

   “เพราะมึงคือคนในฝันของกู กูฝันถึงมึงบ่อยมาก และกูก็พอจะรู้ด้วยว่าในฝันของกูนั้นกูมีความรู้สึกมากมายขนาดไหน...”

   “...”

   “...ยิ่งมานั่งอยู่ตรงหน้ามึงแบบนี้ ดูมึงกิน ดูมึงพูด ทุกสิ่งทุกอย่างแม่งไม่ค่อยต่างจากในความฝันเลย มึงมีเสน่ห์ในแบบของมึง”

   “...”

   “...หากถามว่ากูกำลังสนใจมึงใช่ไหม กูก็ไม่มีอะไรจะเถียง”

   “...”

   “เพราะกูสนใจมึงอยู่จริงๆ จูเนียร์”   






TBC*

คังยูเวอร์ชั่นโกฮังช่างดีงาม T_T
ตอนหน้าอวสานแล้วนะคะ วันนี้มาดึกไปต้องขอโทษด้วยค่ะ
กำลังปั่นบาร์สุราลัยให้ทันเดดไลน์
ไว้พบกันตอนหน้านะคะ มาส่งคังยูจู๋เหี่ยสู่ประตูสวรรค์กัน!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2016 02:31:19

ไอ้เราก็นึกว่าเขาจะโผ่เข้ากอดกันแบบ ที่รัก ในที่สุดเราก็หากันเจอ 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-05-2016 05:33:11

รอตอนต่อไปนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 20-05-2016 05:46:08

อปป้า ทำไมอปป้าชอบทำให้เขิน คือ ันเขินอ่าา อปป้าโกฮัง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 20-05-2016 05:59:40

แอร๊ยยยย จูเนียร์หนูไม่บอกเค้าไปละลูกว่ามันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่ความฝัน~ ชอบคังยู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-05-2016 06:17:28

 :z3:   ตกลงคือเขาจะไปพรีเวดดิ้งกันที่คยองบกกุงป้ะ
จบเร็วไปนะ ฮือๆขออีกสิบตอนได้ไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 20-05-2016 06:48:16

โอ้ยยยย แทบร้องไห้ตามจูเนียร์ตอนที่โกฮังบอกว่า ในฝันกูรักมึงมาก โหยยย  :katai1: :sad4:
แต่บ้านคนรวยหมื่นล้านนี้เข้าใจคิดชื่อลูกนะคะ 55555  :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 20-05-2016 08:49:15

 :sad4: โฮ... เค้าจะได้อยู่ด้วยกันไหม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-05-2016 09:57:03

จีบเลยๆๆๆจูเนียร์จะสมหวังแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 20-05-2016 10:01:34

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 20-05-2016 11:05:13

ตอนหน้าจะจบแล้วววว  :sad4: โอ้ยยยย ทำไมเจอกันไม่ทันไรก็แยกกันอีกแล้ว  อยากเห็นตอนหวานๆ ต้องการน้ำตาลค่ะ ขอแบบจัดหนักส่งท้ายได้ไหมคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 20-05-2016 11:09:47

โกฮังรุกได้ไวกว่าคังยูมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 20-05-2016 11:20:13

ช่างไวไฟจริงๆ โกฮังเอ๋ยยย
55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Pipetalala ที่ 20-05-2016 12:19:56

ร้องไห้อีกแล้ววววววว ฮรืออออออ
โกฮังคนบว้าาาาาา :o12:

ไรท์รีบมาต่อไวๆน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: s_gob ที่ 20-05-2016 12:58:06

ชอบบบบเรื่องนี้มากๆเลย
ขอบคุณนะครับที่แต่งออกมาได้น่ารักขนาดนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 20-05-2016 13:29:57

อร๊ากกก ชอบเวอร์ชั่นนี้ มันน่ารักมากๆ
งานนี้นังจูจะสมหวังไหมนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 20-05-2016 14:18:28

ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: hpimmc ที่ 20-05-2016 14:35:49

น่ารักเว้ยย
คังยูชาตินี้ไม่มีซึนๆ รุกเอารุกเอา
น่ารักกกกกกกกกกกกกก

ไม่อยากให้รีบจบเลยอยากเห็นตอนเขารักกันหวานๆ อีกสักสองสามตอน

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 20-05-2016 14:41:26

ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ เสียดายจัง :ling2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 20-05-2016 14:48:40

ใกล้จบแล้วเร็วมากๆ.

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: OJSG7 ที่ 20-05-2016 15:11:02

ห่ะ ตอนหน้าจบ เดียวๆ มีภาคสองไหมๆ ทำไมฟิคสนุก ๆ  มั่งจะจบเร็ว ฮื่อออ :mew6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-05-2016 15:24:12

กรี้ดดดดดดด!! น้องเขิน เค้ารุกหนักมากจิงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 20-05-2016 16:56:58

พ่อแม่โกฮังจะยอมรับใช่มั้ยยยยย
ดีใจมาก finally จะจบแล้วววว ตืนเต้นนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Rainbow_sky ที่ 20-05-2016 17:00:21

คังยูยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรุกจู๋เหี่ยหนักมาก :hao5:   ดีใจแทนจูเนียร์จริง ๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 20-05-2016 17:27:46

โห่ฮิ้วๆๆ ขอโห่สามลา คังยูน่ารักโพด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 20-05-2016 17:43:56

ขอฟินต่อภาค 2 ไม่อยากให้จบแค่ตอนหน้าเลย  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-05-2016 18:36:42

หวังว่าจะไม่มีอุปสรรคอะไรอีกนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 20-05-2016 18:43:50

โกฮังนางมาค่ะ คังยูเวอร์ใหม่ไฉไลกว่าเดิมหลังจากที่หายไปหลายปีสุดท้ายก็ได้โคจรเจอกัน ตอนนี้จู ไม่นกแล้ว
ขอกรี๊ดให้กับความออกตัวแรงของคังยูแปป ฟินนนนน ไม่อยากให้จบเลย ฮืออออ ขอภาค2ได้มั้ยง่า มาต่ออีกไวๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 20-05-2016 18:59:02

ยังไม่อยากให้จบเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 20-05-2016 19:06:25

น่ารักกกกกกกกกกกกก   :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 20-05-2016 19:11:40

กรี๊ดดดดดดดด เอฟซีพี่โกฮังค่าาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 20-05-2016 20:36:10

 :-[  น่ารักอะจ้า ขอทำไมเลขที่บ้าน ขอเบอร์ ขอแต่งเลยรอนานแล้วเน๊าะน้องจู :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-05-2016 21:27:52

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 20-05-2016 22:07:14

จากกันอีกแล้วหรอเนี่ย  :ling1:  :ling3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 20-05-2016 23:10:14

รอเรื่องนี้มานานมากเลย เข้าบอร์ดทุกวันเพื่อมารอดูน้องจูเนียร์ 

ว่ายุคปัจจุบันจะเป็นยังไงบ้าง โกฮังจะเจ้าเล่ห์ หรือเงียบขรึมแบบคังยูหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-05-2016 00:31:48

รุกแรงไปอีกกกก น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-05-2016 09:14:23

เจอกันแล้ว  :monkeysad: จะจบแล้วหรอเร็วจังเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-05-2016 15:22:56

จะจบแล้วอ่อ  :hao5:
คังยูไม่ว่าจะโหมดไหนก็ทำเราเขินทั้งนั้น  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-05-2016 21:49:12

โกฮังรุกหนักๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-05-2016 22:13:33

รอ!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: sentpai ที่ 22-05-2016 01:01:44

กรีดร้องงงงงงงง มาต่อไวๆนะครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 22-05-2016 01:36:19

ร้องไห้เลยที่โกฮังบอก ในฝันกูรักมึงมาก  :sad4:

ทำไมไม่บอกไปละจูเนียร์ ถ้าบอกว่าเป็นเรื่องจริง เราว่าโกฮังก็เชื่อนะ

โกฮังทำดีค่ะ รุก รวดเร็ว ว่องไว สู้ๆ o13

ปล. ตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้ว!! ม่ายย :katai1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 22-05-2016 10:22:00

จะจบแล้วยังไม่อยากให้จบเลย :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-05-2016 12:27:27

ตอนที่ 34 บทส่งท้าย
พาร์ตของโกฮัง







   “พ่อ ไม่ไปแล้วได้ป่ะ อังกฤษอ่ะ”
   “มาพูดอย่างนี้ได้ไงโกฮัง พ่ออุตส่าห์เตรียมการเอาไว้แล้ว เสียเงินไปก็มาก ไม่ต้องมาเปลี่ยนใจ ไม่ต้องมาโลเล...”

   ผมเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู ทันทีที่แยกจากจูเนียร์ผมก็กดโทรศัพท์โทรออกหาพ่อทันที แน่นอนว่าพ่อต้องไม่ยอมในเรื่องนี้เพราะพ่อใช้เส้นหลายอย่างในการส่งผมไปฝึกภาษาที่มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของอังกฤษ(ปัจจุบันผมก็ยังไม่รู้เลยว่าผมต้องไปที่ไหน)

   ไม่รู้สิ ผมเพิ่งกินข้าวกับคนที่หลุดออกมาจากฝันออกผม อีกทั้งตั้งแต่เจอเขาคนนั้นครั้งแรก เขาก็ยังไม่เคยออกไปจากหัวของผมเลย ตอนแรกผมก็คิดว่าไอ้เตี้ยจูเนียร์นั่นมันจะมีอะไรดีหรอกครับ แต่ก่อนจะรู้ตัวผมก็เก็บเอาใบหน้าสวยๆ เกินผู้ชายของเขามาคิดจนกลายเป็นฝันถึงหลายต่อหลายครั้ง

   ผมคิดว่าเรื่องราวในฝันนั้นเป็นสิ่งที่ผมจินตนาการขึ้นมาเอง ในความฝันของผมผมรักจูเนียร์คนนี้ ผมเคยกัดเขา ผมเคยแกล้งเขา ผมเคยพาเขาหนีในสถานที่ที่เต็มไปด้วยป่าและเขา ผมเคยอยู่ในลำธารกับเขา และผมก็เคยทำอะไรอีกหลายๆ อย่างกับเขา จนเหมือนเรื่องราวพวกนั้นเป็นความจริงมากกว่าเป็นความฝันของผม

   ยิ่งฝันบ่อยๆ เข้า ก็กลายเป็นว่าผมมีความสุขที่จะฝัน ทุกครั้งที่ผมนอนผมก็จะนึกถึงจูเนียร์ทุกครั้งเพื่อที่จะได้เห็นเขา ซึ่งก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ จูเนียร์เข้าฝันผมบ่อยมาก และมันเป็นอย่างนั้นตลอด 7 ปีที่ผ่านมาหลังจากที่ผมเจอเขาครั้งแรก

   ผมไม่ค่อยรู้ข้อมูลเกี่ยวกับเขา ผมพยายามถามไอ้ตี๋ ญาติของผมที่อุบลฯ ในเรื่องนี้ แต่ตี๋แม่งไม่ยอมตอบอะไรเลย นอกจากบอกว่าไม่ค่อยรู้อะไรเพราะไม่ถูกกับเด็กห้อง 5 สิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับจูเนียร์จึงมีแค่ชื่อเล่น และก็ใบหน้าที่สวยหวานเกินชายของเขา

   ในวันนี้ผมเจอจูเนียร์อีกครั้งบนรถไฟฟ้า เขาจ้องมองผมเขม็งหลายต่อครั้ง ผมยอมรับว่าผมใจเต้นไม่หยุด เคยเป็นมั้ยครับที่เราฝันถึงใครมากๆ เข้าแล้วมาเจอตัวจริงของเขา...มันฟินและก็รู้สึกดีมากจนเกินบรรยาย แต่ผมอยู่กับจูเนียร์ได้ไม่กี่สถานี จูเนียร์ก็ต้องลงไปจากรถไฟฟ้าแล้ว...

   หากผมปล่อยเขาไป ผมจะไม่มีวันได้คุยอะไรกับเขาอีก โอกาสที่จะเจอเขานั้นยากมาก ยากเสียยิ่งกว่าผมได้เจอเลดี้กาก้าเสียอีก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าวันนี้ผมต้องบิน แต่เวลาที่มีเพียงน้อยนิดนั้นผมก็อยากที่จะใช้เวลาให้มีค่ามากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

   ผมเลยใจกล้าหน้าด้านเข้าไปคุยกับเขา...เขาน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ เขาทั้งไม่หยิ่ง ไม่ถือตัว ผมพูดอะไรไปก็ดูเหมือนจะไม่ถือโทษโกรธเลยแม้แต่นิดเดียว   

   เขาสดใสและก็มีเสน่ห์มาก ในระหว่างที่เขาแอบมองผมบ่อยครั้งผมเองก็แอบมองเขาบ่อยเหมือนกัน

   เสียดายที่เราเจอกันช้าไป...
   ...แต่ผมจะไม่ยอมให้เขาหายไปจากชีวิตผมแน่ๆ

   ถ้าในฝันของผม ผมทั้งรักเขาและก็อยากอยู่กับเขามากมายขนาดนั้น ผมก็เชื่อว่าในความจริงแล้วหากผมได้คุยกับเขา ได้อยู่ใกล้ชิดเขา ผมคงมีความรู้สึกไม่ต่างจากคนในฝันคนนั้นสักเท่าไหร่

   เขาปลูกฝังอะไรบางอย่างในตัวผม เหมือนเขานั่นแหละคือตัวผม ไม่รู้สิครับ หลายต่อหลายครั้งที่ฝันของผมนั้นมันจริงมากเกินไปจนผมเองก็อธิบายไม่ได้ บางครั้งผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา และก็น้ำตาไหลอาบน้ำเพราะอินจัดกับเรื่องราวความรักของคนในฝันกับคนที่มีใบหน้าเหมือนจูเนียร์...

   ไม่รู้ล่ะ...จะใช่ผมหรือไม่ผมเองก็ไม่อยากที่จะหาคำตอบในตอนนี้ ที่แน่ๆ...ผมจะไม่ยอมให้จูเนียร์หายไปอีกแล้ว...ผมไม่อยากฝันถึงเขาแค่ฝ่ายเดียวอีกต่อไปแล้ว...   

   ผมรู้ที่อยู่จูเนียร์เสร็จผมก็บอกให้พ่อส่งคนขับรถไปรับ หลังจากนั้นผมก็ไปจัดการเตรียมตัวเพื่อที่จะไปอังกฤษสามเดือน โชคดีที่ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก ผมกับพี่โงกุนนั้นเดินทางไปต่างประเทศบ่อยราวกับมันง่ายเหมือนเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปอุบลฯ  ผมจึงพร้อมและก็นั่งรอเวลาที่จะไปสนามบินอย่างเดียว

   พ่อกับแม่ทำผมเสียเวลา เพราะต้องรอพวกท่านเสร็จจากงานและก็กลับบ้านมาก่อนถึงจะไปสนามบินพร้อมกัน ผมมองเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าด้วยความกังวล...ผมอยากไปถึงสนามบินแล้ว ผมอยากเจอจูเนียร์

   ผมดีใจที่เห็นเขาให้ความร่วมมือกับผมทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นไปกินข้าวกับผม คุยกับผมอย่างเป็นกันเอง หรือแม้กระทั่งให้ที่อยู่บ้าน...ถ้าเขาไม่สนใจผม เขาก็คงไม่ตามเกมส์ผมไปซะทุกอย่างแบบนี้หรอก

   ความหวังของผมส่องแสงสว่างมาแต่ไกลลิบ...

   แม่ง ไม่อยากไปอังกฤษแล้วจริงๆ ครับ








   สนามบิน
   พ่อกับแม่พูดนั่นพูดนี่กับผมจนผมขี้เกียจจะฟัง ไม่ใช่ว่าผมเป็นลูกที่แย่นะครับแต่ท่านเอาแต่พูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา หนึ่งคือดูแลตัวเอง สองคือตั้งใจเรียน และสามคืออย่าใช้ตังค์เยอะ

   “รู้มั้ยว่าค่าเรียนที่นั่นแพงมากแค่ไหน และก็...”
   “พ่อ” ผมเอ่ยแทรกไป “เมื่อไหร่คนขับรถจะพาเพื่อนผมมาส่งอ่ะ”
   “เอ่อ...”
   “ตามให้หน่อยสิครับ...”

   พ่อมองผมอย่างระอา ส่วนแม่ก็เริ่มหันไปคุยกับพี่โงกุน พวกเขามาส่งผมพอเป็นพิธีเท่านั้นแหละครับ ครอบครัวของเราเดินทางบ่อย พ่อโทรตามคนขับรถให้ หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามก็ขอตัวกลับเพื่อที่จะให้ผมเดินเข้าเกทสำหรับเตรียมตัวขึ้นเครื่อง
   ทันที่ที่พ่อ แม่ และก็พี่โงกุนกลับบ้านไป ผมจึงเห็นตัวเล็กๆ ของจูเนียร์ที่อยู่ในชุดไปรเวทแบบไม่ค่อยตั้งใจแต่ก็ดูน่ารักดีนะครับ

   “มาแล้วเหรอ รอตั้งนาน...” ผมแกล้งบ่น

   “มาส่งแล้วนะ”

   “...”

   “แต่ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวหม่าม้าจะบ่น”

   “อย่าเพิ่งดิ” ผมรีบพูด “ที่ให้มาส่งเพราะว่ามีเรื่องจะพูดด้วย...”

   อีกฝ่ายไม่กล้าสบตาผม เขาเอาแต่มองพื้นสนามบิน โดยที่ผมเห็นเพียงแค่แก้มแดงระเรื่อของเขา

   นี่เขากำลังเขินผมเหรอเนี่ย

   “อะไรล่ะ”

   “มึง...” เอาล่ะไอ้โกฮัง กล้าๆ หน่อย กล้าๆ ให้สมกับชื่อเล่นของมึงหน่อย “...มึง”

   “ว่าไง”

   “อ้าวโกฮัง” ใครคนหนึ่งร้องเรียกผม ผมหันไปเจอเด็กสาวคนสวยคนหนึ่งที่เธอกำลังคุยกับผมอยู่ เธอชื่อฟ้า และผมก็ไม่ได้อะไรกับเธอด้วย “บังเอิญจัง”

   “ฟ้า จะไปไหนเหรอ”

   “ไปเที่ยวญี่ปุ่นน่ะ” ฟ้าส่งยิ้มให้ผม ก่อนที่จะหันไปหาจูเนียร์ “นี่เพื่อนเหรอ”

   “เอ่อ...” นับว่าเป็นเพื่อนดีมั้ยวะ เพิ่งคุยกันได้ไม่เท่าไหร่เองนะ ในขณะที่ผมทำตัวไม่ค่อยถูกนั้น ใบหน้าของจูเนียร์ก็เริ่มบึ้งตึงขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวนะ...ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าจูเนียร์หึงฟ้าอ่ะ

   ปี๊บ! หมดเวลาแห่งการคิดไปเอง จูเนียร์อาจจะอยากรีบกลับบ้าน ยิ่งโดนคนอื่นมาขัดจังหวะในช่วงเวลาที่ผมมีเรื่องจะพูดกับเขา เขาอาจจะคิดว่าเขากำลังเสียเวลากับผมอยู่ก็ได้

   จริงๆ ผมเองก็ไม่ใช่คนที่รีบร้อนอะไรมาก แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเฝ้ารอคอยที่จะพบจูเนียร์มาโดยตลอด คนที่เหมือนคนที่ผมเจอในฝัน และเป็นคนที่ผมรู้สึกรักมากมายตอนที่อยู่ในฝันของผม...

   ...ผมแม่งไม่อยากเสียเวลาอีกแล้วว่ะ

   “ไม่ใช่เพื่อนหรอกฟ้า...” ผมส่งยิ้มเล็กๆ ให้จูเนียร์ “...เขาคือคนที่เรากำลังจะจีบน่ะ”

   ฟ้าทำหน้าเสีย เธอเดินสะบัดตูดหนีผมไปเลย เธอไม่ติดใจอะไรผมมากหรอกมั้งครับ เพราะเธอทักมาทีไรผมก็อ่านบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง ตอบช้าบ้าง เธอก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าผมไม่อะไรกับเธอ

   คนที่ผมจะ ‘อะไร’ ด้วยกำลังทำหน้าตกตะลึงงัน ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนจะมีน้ำตาใสๆ มาเกาะอยู่ขอบตาของเขาด้วย อืม...สงสัยจะเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นแฮะ

   “เฮ้...” ผมเอามือจับไหล่เขา “...เป็นอะไรหรือเปล่า”

   “บอกมา”

   “หือ”

   “เมื่อกี้พูดจริงพูดเล่น” จูเนียร์ถามเสียงแข็ง

   “พูดจริงสิ” แม้จะเขิน แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน

   “จริงเหรอ”

   “จริง”

   “ทำไม”

   “ก็บอกแล้ว ชอบ สนใจ ต้องมีอะไรอีกมั้ย” เอาวะ ในเมื่อถามมาก็ตอบตรงๆ ไปเลยนี่แหละ ง่ายดี สมัยนี้อ้อมค้อมแม่งไม่ได้แดกหรอกครับ ยิ่งน่ารักแบบนี้แล้ว ถ้าไม่พูดอะไรให้หวั่นไหวเอาไว้ ผมปล่อยเขาไว้นิ่งๆ สามเดือนต้องมีไอ้อีที่ไหนมาจีบตัดหน้าผมไปก่อนแน่

   แต่ดูจากท่าทาง...ผมว่าผมได้ใจเขามามากกว่าครึ่งแล้วมั้ง...

   “จริงเหรอ”

   “อื้ม” ต้องให้ย่้ำอีกกี่ครั้งกันนะ...

   ป้าบ ป้าบ ป้าบ

   ผมถูกคนที่ผมบอกจะจีบประทุษร้าย จูเนียร์ตีลำตัวของผมเบาๆ ราวกับเขาอัดอั้นต้องการระบายอารมณ์

   “แม่งงงงงงงงงงงงงง 18 ปี ไอ้สัด 18 ปี กูรอมา 18 ปี คังยู มึงนี่แม่งงงงงงงงง”

   “โอ๊ย! โอ๊ย! ตีทำไมเนี่ย!”

   “เชี่ยคังยู ไอ้เชี่ยคังยู!”

   “โอ๊ย!” หรือตัวจริงของจูเนียร์คือมีนิสัยจะตีทุกคนที่เข้ามาจีบวะครับ?

   “รีบไปรีบกลับ!” จูเนียร์ประกาศกร้าว “หรือไม่ก็ไปเจอกันที่เกาหลี”

   “เอ๋?”

   “ตามนั้นนั่นแหละ” เขาถอนหายใจก่อนที่จะหันหลังเดินเลี่ยงไป “กูไปนะ”

   “เดี๋ยว” ผมคว้ามือของจูเนียร์เอาไว้

   “ไม่ต้องมาจับเลย”

   “งอนอะไรกูเนี่ยยย” มีใครงงเหมือนผมมั้ยครับ ผมโคตรงงเลย

   “ไม่รู้” อ้าวกรรม แล้วแบบนี้จะคุยกันรู้เรื่องไม่

   “ใจเย็นๆ ก่อน” ผมส่งโทรศัพท์ของผมให้จูเนียร์ “พิมพ์มาให้หมด เบอร์โทรศัพท์ อีเมล ไลน์ เฟซบุ๊ก อินสตาแกรม เอาหมดเลย...”    

   จูเนียร์รับโทรศัพท์ไปและก็ก้มหน้าก้มหน้าพิมพ์อย่างตั้งใจ

   ผมไม่ได้คิดไปเองจริงๆ ด้วยว่าเขามีใจให้ผม...

   “แปลกแต่จริงแฮะ” ผมรำพึง

   “อะไร”

   “แสดงว่าที่เราเคยเจอกัน มันเรื่องจริงใช่มั้ย”

   จูเนียร์ส่งโทรศัพท์คืนให้ผม “ถ้าอยากรู้...ก็รีบติดต่อกลับมา”

   ผมยิ้ม “จ้ะ”

   “พูดจริงๆ นะ!”

   “อื้ม” ผมตกใจที่จูเนียร์ดูจริงจังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

   “อย่าหายไปหรือห่างไปไกลๆ อีก...”

   ผมประหลาดใจที่คำพูดนั้นเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของจูเนียร์แทนที่จะออกมาจากปากของผม น้ำตาของจูเนียร์หลั่งรินออกมาจนผมตกใจทำอะไรไม่ถูก

   การกระทำของเขายิ่งทำให้ผมคิดว่าผมกับเขากับเรื่องราวที่อยู่ในความฝันของผมเป็นเรื่องจริงทั้งหมด นี่ผมคิดจริงๆ นะ...
   ...จูเนียร์ในฝันของผม ก็รักผมมากเช่นเดียวกัน

   “มานี่มา” ผมคว้าตัวเล็กๆ ของจูเนียร์เข้ามากอด ย้ำอีกครั้งว่านี่คือการเจอกันวันที่สองของเราหากนับวันที่เจอกันตอนอายุ 11 ด้วย แปลกแต่จริงที่ผมรู้สึกผูกพันกับเขามากกว่าคนที่เจอกันแค่สองวัน...

   จูเนียร์เอาใบหน้าของเขาซุกเข้ากับอกแกร่งของผม...ในฝันเขาก็ชอบทำกับผมแบบนี้ ไม่ได้แตกต่างอะไรกันเลย...

   “คุ้นอ่ะ” ผมรำพึงเสียงเบา ขณะที่มือของผมก็โอบกอดคนในอ้อมกอดไปด้วย

   “ถ้าอยากรู้ก็รีบติดต่อมา...”

   “เข้าใจแล้ว...”

   “อย่าเจ้าชู้นะมึง”   

   “หา”

   “อย่าแอบไปคบใครก่อนล่ะ”

   “จะบ้าเหรอ” ผมผละออกจากจูเนียร์และก็จับไหล่ของเขาให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม “กูฝันถึงมึงมาตลอด 7 ปี มึงคือคนที่อยู่ในหัวกูมาโดยตลอด มึงคนเดียว”

   “...”

   “แล้วแบบนี้กูจะมีใครได้อีกวะ”

   “กูจะเชื่อมึงสักครั้งก็แล้วกัน”   

   “นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะเนี่ย...”

   “มึงบ่นอะไร”

   “เปล่าครับ” ผมไม่กล้าเถียง ก่อนที่จะมองหน้าจูเนียร์อย่างเงียบเชียบเพื่อจดจำใบหน้าของเขาเอาไว้ “แล้วเจอกันนะ...”

   “อื้ม”

   “สัญญาณะว่าจะเล่าเรื่องนั้นให้ฟัง”

   “...”   

   “เรื่องที่เราเคยเจอกัน”

   “สัญญา”

   ผมมองจูเนียร์อีกครั้งก่อนที่จะตัดสินใจเดินถอยหลังและก็โบกมือลา...จูเนียร์โบกมือลาผมด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ผมเองก็เคยเห็นเมื่อคราวที่ผมฝัน

   รู้สึกอิ่มเอมและก็อบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

   จูเนียร์แม่งมีอิทธิพลต่อหัวใจผมมากจริงๆ...

   หารู้ไม่ว่าเขามีอิทธิพลต่อหัวใจของผมทั้งในอดีต ปัจจุบัน และก็อนาคต และเป็นเช่นนั้นมาโดยตลอด...

   เหมือนได้ของที่หายไปกลับคืนมา

   เหมือนได้เติมเต็มส่วนที่ผมขาดหาย

   เหมือนได้คำตอบในสิ่งที่ผมตั้งคำถามเอาไว้...





   “เดี๋ยว ว่าอะไรนะ”
   “ประมาณนั้นแหละ”
   “กูเคยเป็นองค์ชายรองแห่งยุคโชซอน และก็ชื่อว่าคังยูเหรอ”
   “ใช่”
   “...ไม่เชื่อ”
   “อะไรนะ”
   “กูไม่อยากเป็นไอ้คังยูอะไรนั่น”
   “มึงคือคังยูจริงๆ คังยู ซองโจ ชื่อมึงทั้งนั้นอ่ะ”
   “กูไม่เชื่อ กูไม่อยากเป็น มึงพูดถึงชื่อมันมากกว่าชื่อกูอีก กูชื่อโกฮัง และกูก็ภูมิใจกับมันมากด้วย!”
   “เฮ้อ...ตอนที่ชื่อว่าคังยูเท่กว่าตั้งเยอะ”   
   “ว่าอะไรนะ”
   “ตกลงเชื่อหรือไม่เชื่อ”
   “ไม่เชื่อ”
   “ไอ้นี่...รอเวลาที่จะได้เจอกันเพียงเพราะฟังเรื่องที่คิดว่ากูโกหกงั้นเหรอ กูพูดจริงเว้ย มึงคือคังยู มึงกับกูเคยรักกันเมื่อสมัยโชซอน กูเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อมึง!”
   “เฮ้อ...ง่วงจัง หนุนตักหน่อย”
   “เชี่ย!”
   “จะอะไรก็ช่างเถอะ ถ้าซองโจ คังยู หรือโกฮังเป็นคนเดียวกันและมึงรักล่ะก็...กูเป็นก็ได้”
   “...”
   “แน่ใจนะว่ามึงไม่ได้บ้า”
   “กูไม่น่าตกลงเป็นแฟนกับมึงเลยไอ้สัด...”
   “คิดผิดแล้วล่ะน้องสาว มาคบกับพี่”
   “สาวพ่องมึง”
   “...”
   “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”
   “เชี่ยยย อย่ากัดโว้ย!”


   *งับ*


   “คางกู ไอ้สัด!”



   *งับ*



   “ปากกู!!!!!!!!”





   จบบริบูรณ์






TBC*




นิราศโชซอน ในที่สุดก็จบแล้วนะคะ : )
หากจะถามว่าเรื่องนี้แต่งยากมั้ย บอกตามตรงว่ายากค่ะ
ตั้งแต่มีเจ้ากับข้า ข้ากับเจ้า คนเขียนก็มึนไปสักระยะหนึ่งเลย
ขอบคุณที่ตามอ่านจนมาถึงตอนนี้นะคะ
หากมีความผิดพลาดอะไรตรงไหน คนเขียนก็ขออภัยมา ณ ตรงนี้ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่ได้เพอร์เฟ็คร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อยากให้รู้ว่าคนเขียนตั้งใจเขียนมันจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากเลยนะคะที่อ่าน ลองกดเข้ามาอ่าน กำลังอ่านอยู่ หรือเลิกอ่านไปแล้ว
ไม่รู้จะตอบแทนได้ยังไงนอกจากเอ่ยคำว่าขอบคุณจริงๆ ค่ะ

นิราศโชซอนจะตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์  everY เล่มเดียวจบนะคะ ออกช่วงเดือนมิถุนายนค่ะ
ในเล่มมีตอนพิเศษ 3 ตอน(มีความรู้สึกของคังยูตอนที่จูเนียร์ไม่อยู่ด้วยน้าา)
ฝากอุดหนุนด้วยน้าาา ^____^

สถานีต่อไปตามไปมุงที่ ร้านบาร์สุราลัย เลยค่ะ
แอบกระซิบบอกว่าเรื่องนั้นต้นฉบับใกล้จะเสร็จแล้ววววววววว : )

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 23/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 22-05-2016 12:31:09

 :z13:
โกฮังน่ารักจัง แต่ก็แอบสงสารคังยูในยุคโน้นอยู่ดี  :hao5:
ขอบคุณมากๆ นะคะ เราจะรออุดหนุ่นรูปเล่มน้า >_<

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 23/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-05-2016 12:40:34

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 23/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-05-2016 12:42:14

คังยู !!!!!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 23/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 22-05-2016 12:43:52

จบแย้วววว  นี่ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ  อะหื้อออ 
โกฮังแค่ชื่อเก่าตัวเองก็อิจฉาเนอะ55555โอ๊ยตลก
ในที่สุดก็แฮปปี้
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งมาจนจบค่าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 22-05-2016 12:56:28

จบแล้วววววว

 :katai2-1:

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-05-2016 13:13:39

รักเรื่องนี้ ขอบคุณพี่เค้กนะคะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: fullfeel ที่ 22-05-2016 13:13:58

เพิ่งมาตามอ่านไม่นาน ชอบพล็อตเรื่องค่ะน่ารักดี
ช่วงแรกๆเราชอบมากเลย เขินๆฟินๆแถมยังตลกมากด้วย
แต่ไม่รู้คิดไปเองมั้ยที่หลังๆมันดูเร่งให้จบเร็วไปหน่อย เหมือนลากมาตั้งแต่ช่วงแรก
พอมาตอนจบอารมณ์เหมือนถูกกระชับ ตัดหายไปเลย  :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-05-2016 13:28:22

  :pig4::pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: sentpai ที่ 22-05-2016 13:29:48

รักเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-05-2016 13:49:28

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Faiia ที่ 22-05-2016 14:05:11

สนุกมากๆเลยค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 22-05-2016 14:26:40

โกฮังอปป้า จ้ะ เชื่อจู๋เหี่ย เอ้ย จูเนียร์เหอะ ดีใจนะที่ ชาตินี้โกฮังอปป้าไม่ขี้เก๊กเหมือนคังยูชาติที่แล้ว 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 22-05-2016 14:50:33

ตอน31ทำให้นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ทำเราร้องไห้

แต่ดีนะที่มีตอน32มาช่วยเราได้ทัน ขำมากกก โกฮัง

ชาวบ้านนึกถึงโกฮับ 55555555555

ส่วนตอนจบน่ารักมากกกโอ้ยเราชอบอ่ะะะ คือบรรยายดี

จนลืมไปว่าเจอกันแค่2ที คือเนียนและผูกพันกันมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 22-05-2016 16:19:00

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-05-2016 16:39:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 22-05-2016 16:41:00

จบแล้ว สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 22-05-2016 16:42:32

จบแล้ววววว  :sad4: สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ จะเก็บเงินซื้อหนังสือมาให้ได้ค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 22-05-2016 16:47:35

น้ำตาปริ่มตามน้องจะอู๋  o7

ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-05-2016 17:00:23

ขอบคุณมากครับสำหรับนิยายสนุกๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 22-05-2016 17:02:37

จบแล้วววววว ฮืออ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
อยากเห็นโมเม้นโกฮังจูเนียร์อยู่เลย
ขอบคุณพี่เค้กที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้เราได้อ่านกันนะคะ  :กอด1: :L2:
เดี๋ยวจะอุดหนุนหนังสือด้วยค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 22-05-2016 17:29:40

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: OJSG7 ที่ 22-05-2016 18:37:52

งื้ออ  จบได้มุ้งมิ้งมาก  อยากงับบ้าง มโนแปป
ไปเจอกับที่ร้านบาร์สุราลัยต่อๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: antavvanp ที่ 22-05-2016 19:43:10

 :katai1: :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :a5: :a5: :a5:

ตอนจบมาแล้วว ฮืออ มีความอยากอ่านและไม่อยากอ่านไปพร้อม ๆ กันค่ะ ;^; ไม่อยากให้จบเลยอ่ะะ เป็นเรื่องที่เฝ้ารอให้อัพอย่างมีความหวังมากจริง ๆ ค่ะ  ใจหายเลยเหมือนกัน... แต่สุดท้ายก็มากดอ่านแล้วค่ะ!

5555555 โกฮังมีความงอแงอ่ะ เจอเมียแล้วจะไม่ยอมไปอังกฤษ #แบบนี้ก็ได้เหรอ  แปลกที่มันน่าเอ็นดูมากเลย  คังยูคนเก่าไม่น่ามีโมเมนต์แบบนี้นะ 55555 ร้ากก โกฮัง

เหยย รู้สึกว่าโกฮังจะเพ้อว่าจู๋หน้าสวยบ่อยมากเลยอ่ะ จำไม่ค่อยได้ว่าคังยูพูดชมแบบนี้บ่อยรึเปล่า จะกลับไปอ่านก็คงต้องเริ่มตั้งแต่ตอนหนึ่งเลย 5555  รู้สึกดีนะที่โกฮังเองก็พยายามติดต่อจู๋เหมือนกัน  ไม่ใช่แค่จู๋คนเดียวที่รอ  มันทำให้รู้สึกว่า เอ้อ เขาเกิดมาเพื่อกันและกันจริง ๆ
 
พอเป็นพาร์ทของโกฮังมันทำให้เราได้รู้อีกอย่างว่าจู๋เป็นผู้ชายที่น่ารักมากก ก.ไก่ล้านตัว ประโยคที่พูดว่า “แต่ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวหม่าม้าจะบ่น” นี่ให้ความรูสึกว่านางโมเอร้มากจริง ๆ ค่ะ 555555555 รักลูกจู๋อ่ะะะ  แล้วมีเขินโกฮังด้วยนะ หน้าแดงงง คือโกฮังบรรยายได้เห็นภาพเลยอ่ะว่าจูเนียร์(เมียของนาง)น่ารักมากขนาดไหน  แต่พอสารภาพรักไปเท่านั้นล่ะค่ะ รู้เรื่องงง 5555555555   “แม่งงงงงงงงงงงงงง 18 ปี ไอ้สัด 18 ปี กูรอมา 18 ปี คังยู มึงนี่แม่งงงงงงงงง”  ความในใจของจู๋พรั่งพรูออกมาหมดเลย ไอ้ที่เคยบอกว่าน่ารัก ข้าม ๆ มันไปก็ได้นะ หัวเราะดังมากก 5555555555555555555555  แต่สักพัก เอ้า! จู๋ร้องไห้ดราม่าอ่ะ 55555 ร้อยอารมณ์ในหนึ่งนาที เอ็นดูวว

พาร์ทสุดท้ายคือมีความหมั่นไส้โกฮัง มีว่าจู๋เป็นบ้า คืออะไรวะ555555555555 ทีแกเล่าเพ้อพรรณนาเรื่องความฝันของแกจู๋มันยังไม่ด่าว่าบ้าเลย  แล้วยังจะอิจฉาตัวเองอีก โอยยยยย โกฮังๆๆ ชื่อนี้แลดูภูมิใจเนาะ 55555  จู๋เป็นคนพูดเพราะมากจริง ๆ เราสัมผัสได้....

อยากขอบคุณพี่เค้กเหมือนกันค่ะที่แต่งนิยายสนุก ๆ แบบนี้ให้ได้อ่าน ไม่รู้ว่าคนอื่นจะชอบหรือไม่ชอบยังไง แต่ว่าหนูชอบสไตล์การแต่งของพี่จริง ๆ ค่ะ  อ่านมาเกือบทุกเรื่องเลย ตั้งแต่ฟิคชั่น (จริง ๆ นะ 5555) ตอนนี้ก็ตามไปเกาะที่ร้านบาร์สุราลัยแล้ว  ขอให้พี่เค้กมีความสุขกับการแต่งมาก ๆ นะคะ  เป็นกำลังใจให้เสมอ เลิฟยูวว

ปล.เล้าเป็ดใช้ยากจังค่ะ T^T แต่ก็น่าจะดีกว่าไปโพสต์สุ่มสี่สุ่มห้าหน้าทล.พี่ 5555555555555555555    :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Naeon ที่ 22-05-2016 19:55:12

 :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 22-05-2016 20:42:35

ดีใจมาก ได้เจอกัน รักกันนานๆนะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 22-05-2016 21:23:17

จบแล้ว สนุกมาก เจอกันสักที คังยู

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-05-2016 21:27:58

จบซะล้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 22-05-2016 22:17:25

เรื่องนี้จำได้ขึ้นใจกะ จู๋เหี่ย มาก
นึกถึงก็หลุดขำตลอดเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ค่ะ
รอเรื่องต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 22-05-2016 22:31:58

ในที่สุดก็จบแบบสมหวัง จากที่อดีตต้องจากกัน
รออุดหนุนนะค่ะ   เนี่ยก็สอยแทนทัพมาครอบครองเรียบร้อยแล้ว

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 22-05-2016 22:33:23

จบไปแล้วกับตำนานรัก2แผ่นดินของนังจูกับคังยู //จุดพลุฉลอง+ปิดซอยเลี้ยงโต๊ะจีน
คังยูนี่จะแบบไหนก็น่ารักสุดๆไปเลย ในที่สุด2คนนั้นก็ได้ลงเอยอยู่ด้วยกันสักที เย้ๆๆๆ
คังยูคือถึงจะย้ายมาปัจจุบันความแต่ขี้แกล้ง+ความขี้กัดของนางคือยังเหมือนเดิม 5555
ตอนจบคือละมุนมาก คือชอบมาก กรี๊ดหนักมาก ฟินแรงมาก โกฮังจูเนียร์คือดีงามที่สุด~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 22-05-2016 23:06:35

จบแล้วววว  :katai2-1: o13

ดีมากเลยยยย  :impress2:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 22-05-2016 23:11:36

ตอนจบค่อดีงามรอสอยเป็นเล่มนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: taltal020441 ที่ 23-05-2016 01:00:58

ขำชื่อโกฮัง 555  ชื่อน่ารักกกก
รอหนังสือออกจะรอซื้อนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 23-05-2016 01:20:01

จบไปอีกเรื่องแล้วววว

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: THANZ ที่ 23-05-2016 01:26:27

สนุกมากๆเลย ขึ้นเรื่องมาชอบมาก ตอดตามมาตลอด แต่ตอนนี้จบแล้ว แงๆ ขอบคุณคนเขียนมากๆครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 23-05-2016 04:00:10

น่ารักอ่ะะะ กว่าจะเจอกัน
ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-05-2016 08:51:07

จบแบบแฮปปี้สุดๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 23-05-2016 09:36:36

ปลื้มปริ่ม เหมือนส่งลูกเข้าเรือนหอสำเร็จ
หนูจู ดีใจด้วยนะลูก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 23-05-2016 12:08:48

ขอบคุณฮะ เรื่องนี้น่ารักมากๆ ทั้งคังยู จูเนียร์ และเหล่าองครักษ์
อ่านแล้วต้องหัวเราะไปกับจูเนียร์ทุกครั้งเลย ดีใจที่ทั้งคู่ได้เจอกันและสมหวังในที่สุด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-05-2016 13:19:17

คิดถึงคังยู คังยูต้องอยู่คนเดียวนานแค่ไหนนะ จูเนียส์ยังรู้สึกมีหวังในคณะที่คังนูไม่มีเลย นี่เบนดาม่าทำไมเนี่ยยย   ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 23-05-2016 14:28:55

จบแล้วขอบคุณค่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 23-05-2016 18:16:05

ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้นะคะ
เราชอบมากๆ มาเฝ้ารอทุกวันเลย 555
จริงๆนะไม่อยากให้จบเลย
รออุดหนุนหนังสือนะคะ^^ :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 23-05-2016 18:22:12

กรี๊ดดด จบแล้ว ดีงามมากค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคร้าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 23-05-2016 18:52:42

จบได้น่ารักมาก อารมณ์ของคนที่เฝ้ารอมาตลอด 18 ปี เพื่อเจอคนรัก จูเนียร์อดทนมาก  :mew1: :mew1:

อยากขอตอนพิเศษสัก 1-2 ตอนบ้าง หรือไม่ก็คู่พิเศษ  :hao6:

จริงๆยังมีอีก 1 จุด ที่อยากให้รู้ ไม่รู้ว่าจะขอมากไปมั้ย แต่อยากรู้ตอนที่หลังจากจูเนียร์สละชีวิต คังยูเป็นยังไง ราชายอมเข้าใจในความรักมั้ย  :mew2:

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: kengtham ที่ 23-05-2016 23:07:09

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

รักเลย จูเนียร์น่ารักมากกกกกกกก

จบแบบไม่ต้องมาคงมาค้างอะไรแล้ว ดีใจๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-05-2016 01:06:51

โกฮังน่ารักอ่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Azitten ที่ 24-05-2016 19:26:34

ในที่สุดดดดด ก็ได้กลับมาเจอกันแล้ววววดีใจๆๆๆแทนจูเนียร์ ฮือออ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆๆนะคะ

อ่านแล้วตลกมากแรกๆๆ ซึ้งด้วยประทับใจ ชอบมากๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-05-2016 22:53:36

โกฮังต้องแอบหึงจูเนียร์ที่ชอบตัวเองในอดีตแน่เลย...
จบซะแล้ว ชอบเรื่องนี้มากค่ะ สนุกดี แต่จะมีส่วนที่ติดใจนิดหน่อยตรงตอนพากันหนี ดูเป็นการหนีแบบเด็ก ๆ ไปหน่อย (ตอนนั้นก็เด็กกันจริง ๆ อายุยังน้อยกันอยู่เลย) เหมือนให้ความสำคัญกับการหนีออกจากวังมากกว่าการอยู่รอดจากการถูกตามจับตอนหลัง มันดูขัด ๆ กับบุคลิกลักษณะความเป็นคนฉลาดของฝ่ายคังยู ทั้งคังยูและขงเบ้งเลย แต่ก็เข้าใจว่าด้วยอะไรหลายอย่าง ทั้งอายุ ประสบการณ์ แล้วก็ความไว้ใจต่อพี่ชายของคังยู เลยอาจจะไม่ได้วางแผนไว้รัดกุมมากนัก พอจะรับได้ค่ะ เพราะคิดว่าคนเขียนวางพล็อตขั้นตอนถัดไปแล้ว เรื่องราวก็ควรจะเป็นไปแบบนั้น
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้เป็นนิยายย้อนยุคที่น่าประทับใจมากค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
ปล. หากจะเขียนเรื่องใหม่ก็ขอให้กำลังใจไว้ล่วงหน้า และจะรอติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 26-05-2016 21:46:23

สนุกอ่ะ. มีตอนพิเศษมั้ยอ่ะ
 อยากอ่านตอนพิเศษหวานๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 27-05-2016 03:24:00

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 27-05-2016 06:24:54

ทุกความรักย่อมมีบททดสอบ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 27-05-2016 11:21:43

ขอเยอะกว่าเนนนนนนน้  :ling1: :z3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่ ที่ 27-05-2016 17:13:23

มีความลำบากในการตามอ่านเล็กน้อย เลยทำสารบัญมาฝากค่ะ  :-[

*ทำต่อจากหน้าแรก

สารบัญ
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3211185#msg3211185)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3276995#msg3276995)
ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3280048#msg3280048)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3281029#msg3281029)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3285652#msg3285652)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3292075#msg3292075)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3293015#msg3293015)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3316989#msg3316989)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3322270#msg3322270)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3323595#msg3323595)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3328161#msg3328161)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3329519#msg3329519)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3338844#msg3338844)
ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3340758#msg3340758)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3345199#msg3345199)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3362360#msg3362360)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3365259#msg3365259)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3366735#msg3366735)
ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3366738#msg3366738)
ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3382903#msg3382903)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3384550#msg3384550)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 27-05-2016 19:57:40

 :3123: ให้คนเขียนค่า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 29-05-2016 00:57:21

ในที่สุด! ในที่สุดก็มาต่อจนจบน๊าาาาา แล้วยังได้ตีพิมพ์อีกด้วย ดีใจมากๆๆๆๆ / ตอนพิเศษมีตอนในอดีตหลังจากจูเนียร์เสียไปนี่แฮปปี้จริงๆ อยากรู้จังว่าพวกตัวร้ายจะเป็นไง!? / อยากให้มีตอนในปัจจุบันระหว่างทั้งสองคนด้วยนะคะ เพื่อความฟินนนนนนนยิ่งขึ้น! / รอหนังสือออกจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: P_atist ที่ 30-05-2016 23:32:45

 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบ อินมากถึงขนาดต้องสมัครเป็นเมมเบอร์เข้ามาคอมเม้นเลยค่ะ

คือเราชอบนิยายเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วมันซึ้ง อิน ฟิน มากกกกก กรี๊ดจิกหมอนไปหลายรอบมากก :-[
คาแรกเตอร์ตัวละครก็โดนใจเรา โดยเฉพาะคังซู กร๊ากกกกก เป็นพระเอกที่น่ารักมากกก ทั้งหล่อ เก่ง เท่ห์
จูเนียร์ก็น่าร๊ากกกก ชอบฉากที่เจอกันในคุกที่สุดแล้ววว หวานปนขม
ความรักของทั้งคู่ มันดูนิรันดร์จริงๆค่ะ ข้ามภพข้ามชาติเลย
ถึงคังซูจะไม่ได้บอกว่าชอบบ่อย ไม่ได้ปากหวาน แต่การกระทำของพระเอกมันก็บอกทุกอย่าง เราเขินแทน ////////////

เราอ่านแล้วลุ้นทุกตอน ตั้งแต่ต้นจนตอนสุดท้าย ไอ้ตอนหวานกันเราก็เขินแทน แต่พอตอนมาม่าก็น้ำตาปริ่ม โอยอินจัด จะนอนก็นอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นมานั่งอ่านต่อจนจบวันเดียว
ฟินมากกกกกกกกก ชอบมากกกกกก เป็นนิยายดีเว่อร์ที่เราโคตรชอบบบ

จิงๆไม่อยากให้จบเลยย เสียดาย แต่ส่วนตัวแล้วชอบพลอตเรื่องนะ ไอ้การกลับชาติมาเกิด หรือแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำไว้ของเจ้ากระต่ายน้อย แล้วไหนจะคำว่านิรันดร์อีก คือเราโคตรชอบพลอตตรงนี้มากกกกกกก
ตอนสุดท้ายซึ้งมากอ่ะค่ะ มันดูเป็นการรอคอยที่คุ้มค่ามากก แบบรอมาตั้ง18ปีกว่าจะได้เจอกัน โอยยย อ่านแล้วก็สงสารอยากให้เจอกันเร็วๆ

นิยายเรื่องนี้ติดอันดับนิยายในดวงใจของเราเลย  o13 o13 o13 o13 o13
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึก อิ่มอกอิ่มใจ มันกินใจอ่ะ คือมันไม่ใช่แค่ฟินธรรมดาอ่ะค่ะ ไม่ได้เว่อร์นะ แต่คืออ่านแล้วอยากจะเอามาทำเป็นซีรี่มากค่ะ  :impress2:

ปล จะตามอ่านนิยายเรื่องอื่นของคนเขียนต่อค่ะ
ปลล กระต่ายน้อยน่าร๊ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 31-05-2016 09:11:54

ดีใจที่ทั้งสองคนได้มารักกัน

แต่ความรู้สึกของเราตอนที่รู้ว่าจบแล้วคือแบบ ทำไมตอนจบรวบรัดแบบนี้ ทั้งๆ ที่น่าจะยาวกว่านี้ได้อีกหน่อย  น่าเสียดายนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 31-05-2016 20:51:51

ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง นึกว่าเป็นแนวจักรๆวงศ์ๆของจีน
บอกตามตรงว่าแทบเลื่อนผ่านเพราะช่วงนี้อ่านบ่อยมาก
แต่พอเห็นชื่อคนแต่ง อินี่รีบพุ่งเลยจ้า // ความมาตรฐานนี้นั้น   :katai5:
พอเข้ามาก็อ้อ เกาหลีนี่หน่า55555555
รู้สึกอยากได้ตอนพิเศษเพิ่มจังค่ะ ตอนจบอารมณ์ไม่จบจริงๆ ค้างคาาา
รอนะคะ ขอบคุณค่ะ ♥

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 02-06-2016 19:58:45

ฮือออออ ไม่อยากใฟ้จบเลยคุณชิฟฟ่อนน อ่านมาราธอนมากๆ ฟินนาเร่!!

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 03-06-2016 17:10:39

ตอน ปจบ  น่ารักมากกก

โกฮังน่ารักกกกก

ขอบคุณค่าาาา  ขอสเปเยอะๆน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 03-06-2016 17:11:14

ตอน ปจบ  น่ารักมากกก

โกฮังน่ารักกกกก

ขอบคุณค่าาาา  ขอสเปเยอะๆน้าาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Pipetalala ที่ 03-06-2016 21:39:58

กรี๊ดดดดดดด ฮือออออ จบแล้วหรออออ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะะะะ :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: [€]ŝĊörŦ ที่ 04-06-2016 00:32:08

อ่านรวดเดียวตั้งแต่เช้า .. เล่นเอาตาแฉะเลยทีเดียว
เรื่องน่ารักมากเลยครับ อ่านแล้วนึกว่ากำลังดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่เชียว
ขอบคุณครับผม

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 04-06-2016 23:19:26

เอาจิงๆ เวลาอ่านนิยายเรื่องไหนที่มีย้อนเวลาอะ เราจะคอยนึกอยู่ในใจตลอดว่า อยากให้เค้าได้รักกันในขาตินั้นเลย อย่าให้คนใดคนนึงต้องกลับไปก่อน
เพราะพอคิดถึงคนที่เหลืออยู่แล้วมันเศร้ามากค่ะ คือเค้าจะอยู่ยังไง เมื่ออีกคนไม่อยู่แล้ว #อินจัด อิอิ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-06-2016 21:14:09

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้า

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 06-06-2016 09:34:05

กำลังตามอ่านอยู่ ชอบมากๆ ยิ่งเราชอบดูซีรีส์เกาหลีพีเรียด ยิ่งอินหนักเลย!
 :hao6: :katai2-1: :o8: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 06-06-2016 10:29:16

น่ารักจัง ขอบคุณนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 06-06-2016 21:17:58

จบแล้ววววว
มันไม่พออ้ะ!!! :z3:
อยากอ่านอีก ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
อยากให้ยาวกว่านี้ ยังไม่จุใจเลยค่า
ชอบทุกตัวละครเลย มีเอกลักษณ์ดี ฉากฟินๆก็เยอะ
รักเรื่องนี้ :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 07-06-2016 13:30:31

อกแบนๆจะแตกค่ะ!! ฟินมากๆชอบมากๆ
สนองนี้ดสุดอยากอ่านย้อนเวลาเพราะไม่ได้อ่านนาน
นี่ทั้งได้อ่านทั้งไปโชซอนเลย เราชอบความกรุบกริบของเรื่องนี้อ่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ ไม่อยากให้จบเลย
เรายังอยากรู้เรื่องราวในยุคปัจจุบันต่ออีก โลภมาก55555555
เลิ้บบบบบบ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 08-06-2016 05:38:28

พึ่งได้เข้ามาอ่านชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ เห็นผ่านตาหลายครั้งแล้ว นั่งอ่านตอนตีสามเขินเป็นผีบ้าอยู่คนเดียว ชอบคังยูมากกกกกกก ไม่ว่าจะคังยูหรือโกฮังก็ดีงามทั้งหมด ร้องไห้ตามจูเนียร์เลยตอนที่มาเจอกันแล้วไปกินข้าวแล้วฟังเรื่องที่โกฮังเล่าเกี่ยวกับฝัน เหมือนสิ่งที่รอคอยมาเป็นสิบปีมันมาแล้ว ฮาตอนสุดท้ายหึงแม้กระทั่งตัวเอง5555555 โกฮังน่ารักกก เราอยากได้เล่มเก็บไว้มากค่ะ ซื้อแน่นอนนน :katai2-1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 08-06-2016 17:46:08

ชอบมากกกเลยเรื่องนี้ :mew1: :mew2: :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 10 25/06/58 P.19 01.09 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 11-06-2016 17:01:48

ดีนะที่คังยูมาช่วยทันนนน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 11 08/07/58 P.22 08.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 11-06-2016 19:07:02

โอ้ยยยยเขินนนเขาจีบกันนน งื้ออออ >< :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล 11/01/59 P.38 15.18 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 11-06-2016 21:44:26

นึกว่าองค์ชายใหญ่จะเป็นคนดีนะเนี่ยที่ไหนได้จ้องจะฆ่าซองโจ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 19 25/01/59 P.41 18.36 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 12-06-2016 00:39:01

โอ้ยยยสยฟินนนฮือออแค่จิตนาการตอนคังยูกอดยองวอนหรือน้องจูจากข้างหลังตอนอาบน้ำแล้วฟินนน เขินด้วยยย โอ้ยยย ไม่ไหวแล้ววว ฮืออออ  :-[

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 22 03/03/59 P.45 19.58 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 12-06-2016 01:28:36

เขาบอกรักกันแล้วววว ฮือออ แต่จะสวีตก็ยังสวีตได้ไม่สุด แต่แบบรู้สึกถึงความอบอุ่อะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 30 24/04/59 P.53 16.30 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 12-06-2016 03:35:57

โกฮังจำได้ไหมเนี่ยยยยยย เกิดมารวยอีกแล้วใช่ไหมโกฮัง หื้มม นามสกุลไม่น่าธรรมดา แล้วจูจะต้องย้ายไปกรุงเทพจะได้เจอกันนานหรออ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 31,32 26/04/59 P.54 19.44 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 12-06-2016 03:57:14

จะจีบจูเนียร์ก็บอกเถอะโกฮังงงงงง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 33 20/05/59 P.56 02.04 น.
เริ่มหัวข้อโดย: phunpk ที่ 12-06-2016 04:15:00

ฮือออดีใจที่ทังคู่ได้เจอกัน ได้คุยกันได้เป็นแฟนกันคือดีอะ ขออย่าได้มีอุปสรรคมาขวางกันอีกเลย รักกันไปนานๆอยู่ด้วยกันไปนานๆนะ เรื่องนี้คือดีมากอะเราชอบมาก แบบเหมือนได้ดูหนังย้อนยุค ทำให้อยากอ่านประวัติศาสตร์เกาหลีเลย สนุกมากๆเลยค่ะ ขอคุณทีสรรสร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาให้เราได้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 12-06-2016 23:00:40

แอร๊ยยยยย น่ารักอ่ะเรื่องนี้ :hao3:
แอบสงสารจูเนียร์เหมือนกันนะ รอมา 18 ปี ในที่สุดกะได้อยู่ด้วยกัน :กอด1:
โกฮัง ชื่อเท่มาก เฟี้ยวเงาะ 5555+ o13
คังยู หรือ โกฮังหล่อทุกภพทุกชาติไป อยากได้ อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 17-06-2016 14:01:40

เรื่องนี้น่ารักมาก ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: minyjae ที่ 19-06-2016 01:38:13

พลาด พลาด พลาด นี่เราพลาดอ่านเรื่องนี้ได้ยังไง
ร้องไห้ตามเลย ทั้งๆที่กำลังเศร้าๆ ก็จะมีมุมฮาๆออกมาตลอด
ประทับใจเรื่องนี้มาก ชอบคังยูมาก รักคังยูไปอีก งานดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 19-06-2016 18:32:20

ไม่ให้จูเนียร์เรียกคังยู? หึงตัวเองหรือจ๊ะพ่อ
คนอะไร๊ 555555555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ZeeKiN ที่ 21-06-2016 17:44:43

อยากอ่าสเปมากมาย :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: oonunanoo ที่ 23-06-2016 10:02:19

โกฮัง น่าจะโดนหลายๆ ป้าบ อีกนะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 30-06-2016 12:44:27

 o22 ข้าต้องการตอนพิเศษๆ หรือภาค 2 ก็ได้นะ  :mew2: ก็ๆ แบบว่าอยากเห็นๆ พวกสหายเมื่อชาติโชซอน มาเจอกันอ่ะ ได้โปรด  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: แกมแก่มแก้มแก๊มแก๋ม ที่ 03-07-2016 15:22:42

อ่านจบแล้ว ตอนแรกเป็นแบบย้อนยุคแถมไม่ใช่ของไทยด้วย ไม่ค่อยมักจะกดปิดอยู่แล้ว

แต่แล้วก็อ่านต่อจนจบ รู้สึกดีที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ คนแต่งแต่งดีมากๆค่ะ อิฉันอินมากกก  :hao5:

น้ำตาซึมตอนจากลาแล้วก็ตอนมาพบกันอีกครั้ง อย่างแรง ขอบคุณที่มาแบ่งปันนิยายเรื่องราวดีๆเรื่องนี้นะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 08-07-2016 00:43:50

อ่านไปเปิดอัลบั้มSungkyunkwan Scandalไปด้วยนี่ฟินมากๆ><

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 09-07-2016 02:41:44

ปริ่มมากค่ะ สนุก หลงรักตัวละครเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 12-07-2016 11:23:21

ดีใจจัง ไปเดินร้านหนังสือ. เจออยู่เล่มนึง จัดมาซะเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Egonoki ที่ 14-07-2016 14:54:25

โอ้ย...แต่งดีมากชอบๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 16-07-2016 07:46:18

 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 16-07-2016 13:44:54

คังยูน่ารักได้ใจ  :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 17-07-2016 10:11:49

 :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 19-07-2016 19:50:46

สนุกมากๆเลยค่ะ:)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: gloyjai ที่ 20-07-2016 01:40:03

เพิ่งได้อ่าน อยากทุบหัวตัวเอง เลื่อนผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-07-2016 05:07:20

โง้ยย พลาดช่วงถ่ายทอดสด

ชอบมากเลยค่ะ สุดท้ายจูเนียร์ก็สมหวัง เฮ้อ ลุ้นตามทั้งเรื่องเลย
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้~~

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 20-07-2016 08:39:26

โอ๊ย เรื่องนี้ใจจะขาดลุ้นมากว่าจะจบแบบไหน จะเจอกันไหม แต่สนุกมากๆเลยค่ะ เนื่องด้วยเป็นติ่งเกาหลี ยิ่งอ่านก็ยิ่งฟิน ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 20-07-2016 23:21:28

อยากได้ตอนพิเศษ....... :ling1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 21-07-2016 03:59:02

นิยายน่ารักและสนุกมาก ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 28-07-2016 05:36:17

สนุกมากค่ะ เหมือนกำลังดูซีรีย์เกาหลี

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 31-07-2016 13:50:16

หลงรักคังยูเวอร์ชั่นอดีตมาก  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: taran ที่ 21-08-2016 04:06:42

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านมาถึงฉากอาบน้ำ  :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

เพื่อนแนะนำให้อ่าน เห็นในร้านหนังสือ จะซื้อมาอ่านละ แต่แว๊บมาอ่านในเล้าก่อน
ติด หลง โงหัวไม่ขึ้นแล้ว คังยูอปป้า  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
จะรีบไปซื้อมาอ่านให้จบ สนุกมาก ชอบมาก

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

ผลงานดี ๆ แบบนี้ต้องสนับสนุนสิจ๊ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 21-08-2016 14:30:05

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: มารน้อย เจ้าสำนัก ที่ 24-08-2016 14:19:49

ปักหมุดเพื่ออ่าน น้องบอกว่าเรื่องนี้น่าอ่านมาก เชื่อน้อง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: monkeytwin ที่ 25-08-2016 17:41:30

โอ๊ยยยยย สนุกมาก #บอกเลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 25-08-2016 20:43:03

อยากอ่านตอนพิเศษจังค่ะ คิดถึง.... :mew2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: RainS ที่ 02-09-2016 13:39:48

อ่านจบแล้ว สนุกมาก ละมุน แต่ก็แอบหน่วง ต้องไปหาซื้อหนังสือแล้ว อยากอ่านตอนพิเศษของคังยู :hao5:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 03-09-2016 19:12:37

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคนเขียน ^^ ดีต่อใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 05-09-2016 08:17:28

ตามอ่านคังยู จูเนียร์ 2 วันติดกัน วางมือไม่ลงเลย
ประทับใจความรักของทั้งคู่ ที่จูเนียร์รอคอยมาตั้ง 18 ปี
 :impress2:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: rinny ที่ 07-09-2016 16:46:00

กลับมาอ่านใหม่อีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลย (แวะมาสกรีมพี่คังยูกับน้องจู) 55555555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 11-09-2016 09:25:24

ชอบ


น่ารัก

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: yin ที่ 12-09-2016 16:16:35

บอกคำเดียว... อินมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: saranya ที่ 21-09-2016 22:55:22

อ่านถึงตอนที่ 29 แล้วคะ 5555  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: mouymai ที่ 25-09-2016 10:24:47

สนุกมากเลยคะ  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Asmknrt ที่ 27-09-2016 18:23:15

สนุกมากกก ชอบบ  :hao7: :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: SarangHAE ที่ 08-10-2016 08:30:35

ชอบมากค่ะเรื่องนี้ เพราะชอบแนวแฟนซีย้อนยุคอยู่แล้ว น่าจะให้โกฮังจำได้เนาะ แต่ดีงามมากๆเรื่องนี้ อยากให้มีแนวนี้อีกค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 12-10-2016 13:34:56

น่ารักดีค่ะ :) 

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Praykanok ที่ 24-10-2016 21:09:58

โอ้ยยยย จูเนียร์อดทนมากกกก โกฮังตลกกก เหมาะสมสุดๆๆ 55555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: 95varew ที่ 26-10-2016 21:40:53

เราเจอเรื่องนี้บนชั้นหนังสือ.. เพราะว่าชื่อตัวละครเป็นชื่อเดียวกับคาร์แรคเตอร์ตัวนึงของเรา
ทำให้เราสนใจจนมาเสิร์ชชื่อเรื่องหาอ่านในเว็บดูก่อน ..แล้วมันก็มี

เราอ่านรวดเดียวจบในเวลาแค่ไม่กี่วัน แล้วเราก็พบว่าเรา รัก เรื่องนี้อะ ฮือออ
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน แน่นอนว่าเราจะกลับไปที่ร้านหนังสือแล้วหยิบมันติดมือกลับบ้านในวันสองวันนี้แน่ๆ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์สำหรับการเขียนเรื่องอื่นๆ ต่อไปนะคะ <3

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 18-11-2016 10:59:33

ต้องไปตำหนังสือซะแล้ว สนุกมากกกกก แต่แอบอยากรู้ว่าหลังจูเนียร์โดนยิงคังยูเป็นยังไงต่อ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: pangdek ที่ 26-11-2016 11:27:31

ขอบคุณครับ .. นิยายสนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 02-05-2017 00:15:37

น่ารักดี
ปกติไม่ค่อยอ่านอะไรเกาหลีๆนะเนี่ย(เพราะรู้สึกว่าชื่อแปลก55) แต่คู่นี้น่ารักดี  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: P-Rawit ที่ 03-05-2017 04:59:25

พึ่งจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้. ชอบมากกกกกกกครับ  :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: aisies.J ที่ 11-05-2017 13:31:12

ว้าวว สนุกม่กเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Charmy ที่ 27-05-2017 23:14:32

อยากย้อนอดีตมั่ง

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 28-05-2017 09:45:37

สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 02-07-2017 10:08:08

 :katai2-1: :katai2-1:  ชอบ ๆ คนแก่ชอบมาก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 05-07-2017 19:11:25

เป็นรักแรกพบสบตา กว่าจะได้มาเคียงคู่กัน ต้องรอกันเนิ่นนานเหลือเกิน

สำนวน ภาษา ลำดับเรื่อง ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิม
 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Marri ที่ 17-07-2017 23:33:30

คังยูวววววววว  o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 20-07-2017 08:24:20

เรื่องนี้อ่านกี่ทีก็ชอบ
เรายกให้เป็นที่ 1 ของแนวย้อนยุคในใจเราเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: amkang12 ที่ 17-10-2017 22:52:19

ขอบคุณนิยายเรื่องนี้น่ะครับ ลังเลจะอ่านตั้งหลายรอบแล้ว สุดท้ายก็มีโอกาสได้อ่าน นิยายสนุกมาก ซึ่้งกินใจจริงๆ

คังยู น่ารักมาก จูเนียร์ก็น่ารักมาก ยิ่งพาร์ทปัจจุบันนี้อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ขอบคุณสำหรับนิยายที่แต่งมาให้พวกเราได้อ่านกันน่ะครับ เป็นกำลังใจให้เขียนนิยายดีๆมาให้พวกเราได้อ่านกันอีกครับ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: kesuki ที่ 24-10-2017 00:14:32

น่ารักที่สุดดดด องค์ชายยังกัดเหมือนเดิม 5555

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } Up : ตอนที่ 34 {จบ} 22/05/59 P.57
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 16-11-2017 01:36:47

ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ถึงแม้จะมาเจอเอาตอนอ่านตอนสุดท้ายจบแล้ว หุหุ

อ้างจาก: มูมู่ ที่ 27-05-2016 17:13:23  

มีความลำบากในการตามอ่านเล็กน้อย เลยทำสารบัญมาฝากค่ะ  :-[

*ทำต่อจากหน้าแรก

สารบัญ
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3211185#msg3211185)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3276995#msg3276995)
ตอนที่ 16 พาร์ทของซองชิล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3280048#msg3280048)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3281029#msg3281029)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3285652#msg3285652)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3292075#msg3292075)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3293015#msg3293015)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3316989#msg3316989)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3322270#msg3322270)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3323595#msg3323595)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3328161#msg3328161)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3329519#msg3329519)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3338844#msg3338844)
ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3340758#msg3340758)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3345199#msg3345199)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3362360#msg3362360)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3365259#msg3365259)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3366735#msg3366735)
ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3366738#msg3366738)
ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3382903#msg3382903)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46980.msg3384550#msg3384550)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 16-11-2017 01:39:22

สนุกมากๆ เลยค่ะ อยากให้มีภาคปัจจุบันต่อจุงเบย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 08-01-2018 20:53:53

น่ารัก  :m1:

เรื่องลื่นไหลดี..ทั้งการผูกปมและการคลายปม  o13 o13

ชอบมาก!!!  :กอด1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: bellylove ที่ 09-01-2018 23:40:33

แล้วสหายที่เหลือล่ะ จะเจอกันมั้ย??
เจ้ายักษ์ทั้งสอง ชิล จีซู และพยองอันอีก

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: kimlowbatt ที่ 12-02-2018 19:28:14

ฮืออออ ไม่อยากให้จบเลย
เพิ่งมาอ่านติดมากๆ มันแบบเราผูกพันธ์กับตัวละครด้วย
อินไปทุกอย่างเลย

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: zazeim ที่ 14-03-2018 22:33:13

 :mew6:ภแฮปปี้เอนดิ้ง เย้ จุดพลุ แต่ยังรู้สึกสงสารคังยูอ่ะ คนรักตายต่อหน้าต้องใช้ชีวิตอยู่ลำพัง ปวดร้าวหัวใจฉันเหลือเกินน

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: wanirahot ที่ 16-03-2018 21:19:15

อ่านรอบสอง สนุกเช่นเดิมค่าาาา

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 14-06-2018 12:12:16

สนุกมากก  o13

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-08-2018 19:56:48

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ :)

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 30-08-2018 17:05:02

สนุกมากๆเลยค่ะ
อ่านไปลุ้นไป ขำไปแทบทุกตอน
ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: HunHan9407 ที่ 30-11-2018 22:14:17

ตามนักเขียนมาเราชอบ แต่งเก่งมากๆ

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: Angpungkung ที่ 19-03-2020 11:27:58

 :o12: สงสารคังยู ต้องทนอยู่คนเดียวอีกกี่ปีถึงจะตายกลับมาเกิดใหม่   :a5: o22

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหูู้ปาโก๋ ที่ 25-09-2020 23:32:02

 :hao6: สุดยอดดดดด

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: monkeytwin ที่ 24-10-2020 06:35:48

อ่านกี่รอบก็สนุกเหมือนเดิม กราบผู้แต่ง  :L1:

หัวข้อ: Re: { _____ นิราศโชซอน ______ } {จบ}
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 22-12-2022 01:02:21

แวะมาอ่านอีกครั้งเพราะอยู่ๆก็คิดถึงเรื่องนี้
มาอ่านอีกทีก็สนุกมากเหมือนเดิม ชอบมากๆเลยค่า  :mew1: