-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เรื่องสั้น : เสร็จโจร...
Loammy
♥ - ♥ - ♥ - ♥
ผลงานเรื่องอื่น
เรื่องสั้น : "ก็แค่เจลหล่อลื่นธรรมดา ๆ" (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68362.0) -- จบแล้ว
เรื่องยาว : How to bake me สูตรอบรัก(YAOI) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67880.0) --จบแล้ว
เรื่องยาว : Love you,bae รักนะ จุ๊บๆ (YAOI) (https://www.readawrite.com/a/a5442d14a3dc2f56981b84c2b48d99c8) --จบแล้ว
เรื่องยาว : Twins Love รักของฝาแฝด(YAOI) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68618.0)
♥ - ♥ - ♥ - ♥
ช่องทางการติดตาม
Fackbook : LoammyLoammie (https://www.facebook.com/loammyloammie/?eid=ARCSK3b6ZsR2JbcCKiSjzxPVnjUBdFgVxjDqMCwuxXEaAL2GDG2f96o42RCmNSzf5MifDsD8LwgAXZXF)
Twitter : @LoammyLoammie (https://twitter.com/LoammyLoammie?lang=en)
▼▼▼▼▼▼▼
-
ตอนที่ 1 เสร็จโจร...
หากมีคนถามว่า ในตอนนี้ความสุขของผมคืออะไร ก็จะขอตอบเลยว่า ความสุขของผมคือการได้นอนคนเดียว มีสิทธิ์เป็นเจ้าของห้องเพียงคนเดียวโดยไม่ต้องมีน้องชายมาแชร์ห้องนอนด้วยกัน
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ซึ่งพ่อแม่มีลูกเยอะ ทำให้ห้องนอนที่บ้านไม่พอ เมื่อห้องไม่พอก็แบ่งห้องกันนอนกับพี่น้อง จะทำอะไรทีก็ไม่สะดวก เพราะฉะนั้นการได้เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองกรุง ได้อยู่หอนอนคนเดียวในคืนนี้เป็นคืนแรกจึงเป็นเรื่องดีที่สุดในชีวิตของผมอีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ผมจะทำอะไรก็ได้ จะเปิดเพลง จะดูหนังแบบไม่ต้องใส่หูฟังก็ได้
หรือจะนอนดูคลิปโป๊แล้วช่วยตัวเองกลางเตียงแบบนี้ก็ได้…
ผมซี๊ดปากแล้วเปล่าลมออก มือก็ค่อยๆ รูดรั้งเจ้าชายน้อยของตัวเองจนน้ำใสๆ ปริ่มส่วนหัว ตาก็จ้องมองน้องลูน่านางเอกในดวงใจที่กำลังเล่นหูเล่นตาในโทรศัพท์
แกร๊กๆ
ผมหยุดมือและคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ ผมนอนนิ่งอยู่ในความมืด หูก็เงี่ยฟังเสียงแปลกที่เงียบหายไปแล้ว ผ่านไปสักพักก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ผมเลยคิดว่าตัวเองหูฝาดเลยกลับมาจัดการกับเจ้าชายน้อยของตัวเองต่อ
แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดจอโทรศัพท์สาวหนอนต่อ ผมก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ที่ย่องเข้ามาในห้องของผม
ผมนอนเงียบๆ ในมุมมืด มองเงานั้นเดินตรงไปที่โต๊ะแล้วรื้อข้าวของต่างๆ อย่างเบามือ ผมไม่กล้ากระโตกกระตากอะไรมาก ผมรู้ว่ามันคือโจร และผมขี้ขลาดเกินไปที่จะโวยวาย หากมันมีอาวุธขึ้นมาจะทำไงล่ะ เพิ่งจะมีห้องส่วนตัวได้แค่คืนเดียว แถมยังสาวหนอนไม่เสร็จด้วย ผมยังไม่อยากตายตอนนี้
แต่จะให้นอนเฉยๆ ดูมันขโมยของแบบนี้ก็ไม่ได้ บนโต๊ะนั้นมีทั้งแลปทอปและกระเป๋าตังของผมอยู่ จะเอากระเป๋าไปผมไม่ว่า แต่แลปทอปนนั้นผมเพิ่งซื้อมา อย่าเอาไปเลย ไม่งั้นแม่ด่าหูยานแน่ๆ
ผมตัดสินใจกดโทรศัพท์ตั้งใจว่าจะโทรหาตำรวจ แต่ก็ลืมคิดไปว่าผมเปิดคลิปโป๊ค้างไว้ พอปลดล็อคโทรศัพท์ปุ๊บ เสียงสยิวของน้องลูน่าก็ดังขึ้นมาทันที
“หวา!!” ไม่ทันที่ผมจะจะกระพริบตา เงาตะคุ่มๆ นั่นก็กระโดดคร่อมตัวผม แย่งโทรศัพท์ในมือออกไปอย่างรวดเร็วแล้วโยนออกไปจนกระแทกกับผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง ผมได้กลิ่นหอมๆจากตัวอีกฝ่าย ตอนแรกก็คิดว่าคงเป็นโจรสาว แต่พออีกฝ่ายเอ่ยเสียงเท่านั้นแหละ
“โทรเรียกตำรวจหรือเปล่า” มันพูดเสียงนิ่ง เสียงของมันนุ่มไม่ได้ใหญ่แบบผู้ชายทั่วไป แต่ก็รู้ว่านี่มันคือเสียงผู้ชายแหละ ผมก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเย็นที่แตะอยู่บริเวณลำคอ ไม่ต้องบอกก็รู้ มีดแน่ๆ มีดแน่นอน
“ป...เปล่าครับ”
“แน่นะ ถ้าโกหกล่ะก็...”
ผมมองหน้าอีกฝ่ายในความมืด แทบจะหยุดหายใจเมื่อมันพูดพร้อมกับกดใบมีดแนบลำคอผมมากกว่าเดิม
“ม...ไม่ครับ ม...ไม่โกหก ค...ครับ”
ผมพูดเสียงสั่น ตัวก็สั่น เจ้าหัวขโมยอยู่นิ่งกดมีดแนบกับลำคอผมเพื่อขู่อยู่พักหนึ่งมันก็ค่อยขยับตัวออกไป ดูจากลักษณะแล้ว ผมขอเดาว่าเจ้าโจรคนนี้มันตัวเล็กกว่าผมแน่นอน เพราะตอนที่มันนั่งทับท้องขู่ผมนั้น ผมไม่ได้รู้สึกหนักอะไรมาก ผมจะใช้โอกาสนนี้จัดการมันก็ย่อมได้ แต่ขอโทษครับ ตัวผมนั้นขี้ขลาดเกินไปที่จะสู้ อย่าลืมสิ ถึงมันจะตัวเล็กกว่า แต่มันมีอาวุธนะ อย่าเสี่ยงเลย ชีวิตผมมีค่า
“อึก...” แต่ในระหว่างที่มันกำลังคลานลงจากตัวผมนั้น ส่วนใดส่วนหนึ่งของมันก็ไปโดนเจ้าชายน้อยของผมที่นอนเหี่ยวอยู่นอกกางเกง ก็โจรมันเสือกเข้ามาตอนช่วยตัวเองอยู่อ่ะครับ จะเอาสติที่ไหนมาเก็บเข้ากางเกงให้เรียบร้อยล่ะ
“อะไรน่ะ”
“อึก ย...อย่าครับ นั่น”
ผมได้แต่ส่งเสียงห้าม ยังไม่กล้าขยับตัวมากเท่าไร เพราะมีดยังคงจ่ออยู่ที่คอหอย อยากจะบอกเหลือเกินว่า สงสัยได้ แต่ได้โปรดอย่าจับบีบแบบนั้นสิครับคุณโจร ก่อนหน้านี่อารมณ์มันค้างอยู่พอโดนจับโดนบีบเข้าหน่อยมันก็เริ่มตั้งชันขึ้นเรื่อยๆ แถมมือของคุณโจรก็นุ่มมากๆ และนี่เป็นครั้งแรกที่ผมโดนคนอื่นจับเสียด้วย เสียวกว่ามือตัวเองอย่างบอกไม่ถูก
“โอ โอ้ว....”
คนบนตัวผมส่งเสียง ผมไม่รู้ว่ามันหมายความยังไง แต่คุณเขาคลึงหนักกว่าเก่าอีก แล้วจะให้ผมทำไงล่ะ เจ้าชายน้อยของผมมันขยายร่างใหญ่เลยทีนี้
“อ...หยุดเถอะครับ”
บอกให้หยุดแต่ก็ยิ่งบีบเว้ย ผมรู้สึกได้ว่ามีดนั้นห่างคอแล้ว เพราะสองมือของโจรมันเปลี่ยนไปเคล้าคลึงกับส่วนนั้นของผมอยู่ จะผลักออกก็ไม่กล้า เพราะเทคนิคการใช้มือของคุณโจรทำเอาเรี่ยวแรงผมเหือดหายไปหมด
“เปิดไฟ”
“ว่า...ไงนะครับ”
“บอกให้เปิดไฟ! มีโคมไฟมั้ย ชักช้าเดี๋ยวปั๊ด หักซะเลยนี่”
“ม...มีโคมไฟครับ”
ขู่อย่างเดียวไม่พอยังออกแรงบีบส่วนนั้นของผมเสียอีก ผมรีบเอื้อมมือควานหาสวิตช์ไฟหัวเตียง ก่อนที่เขาจะหักเจ้าชายน้อยผมเข้าจริงๆ
“....โอ ว้าว!”
พอไฟสว่างขึ้นปุ๊บ คุณโจรก็ส่งเสียงมองไปที่เจ้าชายน้อยของผมอย่างตะลึงๆ ในที่คณะที่ผมก็ตะลึงกับหน้าตาคุณโจรเหมือนกัน เพราะว่าเขานั้นโคตรน่ารักเลย ปากนิด จมูกหน่อย ผมซอยแบบนี้อีก นี่มันน้องลูน่าชัดๆ
“น...น่ารัก”
“ใหญ่มากเลย” คุณเขาพูดจบก็ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ส่วนนั้น เขาเป่าลมอุ่นๆ รดส่วนหัวจนผมเสียววูบ สะโพกของผมเผลอกระตุกจนส่วนปลายมันไปโดนริมฝีปากของเขา กำลังจะเอ่ยปากขอโทษ เขาก็ทำในสิ่งที่ผมแทบช็อก
“อะ คุณ! อึก”
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น ผมเห็นริมฝีปากระเรื่อที่อ้าออกช้าๆ ค่อยดูดดุนไปที่ส่วนปลายของเจ้าชายน้อย ความรู้สึกที่ได้รับทำเอาผมเกร็งตัวเงยหน้าไปด้านหลัง แอ่นสะโพกขึ้นส่งเจ้าชายน้อยเข้าปากเขาอย่างห้ามไม่อยู่ อยากจะดันหัวคุณเขาออก แต่มือไม้มันก็อ่อนไปหมด ยิ่งตอนที่รู้สึกได้ถึงปลายลิ้นนุ่มที่ปาดเลียวนไปมา ผมก็ยิ่งหมดแรง
“โห มันใหญ่ขึ้นได้อีกเหรอเนี่ย”
พูดแล้วก็ใช้มือสวยๆ รูดรั้งไปด้วย สลับกับเรียวลิ้นนุ่มที่ไปปาดเลียไปมา เห็นภาพแล้วผมก็ยิ่งมีอารมณ์ ส่วนนั้นของผมมันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แถมความปวดหนึบนี่ก็ทำเอาผมแทบเป็นบ้า ไม่เคยเจ็บจู๋ขนาดนี้มาก่อนเลย
“อุ คุณ… อือ”
“มันจะใหญ่กว่านี้มั้ย?”
ผมส่ายหน้า มองน้องชายตัวเองที่ตอนนี้มันใหญ่กว่าตอนที่ผมใช้มือสาวไปโขเลย แล้วก็เหมือนกับว่าผมจะเสร็จออกมาเสียให้ได้ เมื่อคุณเขาพิเรนท์จับเจ้าชายของผมเข้าปากไปเกือบครึ่งลำ ปลายลำผมดันกระพุ้งแก้มอีกฝ่ายออกมาเป็นลูก ผมมองภาพนนั้นตาค้างนี่มันภาพที่ผมเห็นในเอวีบ่อยๆ ภาพที่ผมใฝ่ฝันอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงซักครั้ง และตอนนี้ผมรู้แล้ว เสียวเชี่ยๆ เลยล่ะครับ
“อือ คุณ...ผมจะ อึก!” ผมพยายามดันหัวเขาออก เมื่อรู้ได้ว่ากำลังจะเสร็จ แต่เขาก็ปัดผมออกแล้วตากลมโตช้อนมองผม พร้อมกับขยับปากรูดรั้งเร็วขึ้น ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทิ้งศีรษะแหงนไปด้านหลัง มองโคมไฟที่พร่าเลือนแล้วหลังจากนนั้นผมก็ปลดปล่อยออกมา ในโพรงปากของเขา
พอผงกหัวขึ้นดู ก็เห็นว่าเขาอ้าปากออกให้ผมดูน้ำขาวขุ่นที่กลิ้งงอยุ่ในปาก ก่อนที่จะบ้วยมันออกมาไว้ที่หน้าท้องของผม ภาพตรงหน้าก็ทำเอาเจ้าท่อนเนื้อของผมปึ๋งปั๋งขึ้นมาอีกรอบอย่างรวดเร็ว
“อู้ว แข็งขึ้นมาอีกแล้วแหนะ หึหึ”
“ค...คุณ จะ...ท ทำอะไร”
คุณเขาถอดกางเกงและชั้นในออกตามด้วยเสื้อคอเต่าสีดำ จากนั้นก็คลานมาอยู่ตรงหว่างขาผมเหมือนเดิม ส่วนผมนั้นยังคงตกตะลึงไปกับร่างกายของเขา โคตรขาวเลยครับ ขาวมาก ผิวเนียนใสน่าจับที่สุด
ผมยกมือขึ้นอยากจะจับอยากจะลูบตัวขาวๆ นั้น เขาเห็นท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ของผมแล้วก็หัวเราะขยับเข้ามาใกล้แล้วถูไถเสียดสีน้องชายของเขาเข้ากับเจ้าชายน้อยของผม เอ่อ...แต่เมื่อเทียบกับของเขาแล้ว เจ้าชายของผมมันก็ดูไม่น้อยเท่าไร
“อืม อือ” คนตรงหน้าผมหลับตา ส่ายสะโพกบดเบียด ผมมองส่วนล่างของเราที่เสียดสีกันสลับกับมองหน้าตาท่าทางของอีกฝ่าย เขาเซ็กซี่มาก เอ็กซ์สุดๆ ไปครับ
เขาจับมือผมไปวางไว้ที่เอวของเขา ผิวเขาเนียนมาก ลื่นมือสุดๆ ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ฝ่ามือก็บีบเคล้นเนื้อนุ่ม เขาหลับตาลงอีกครั้ง สองมือน้อยขยับขึ้นไปบีบคลึงยอดอกของตัวเขาเอง ในตอนแรกมันสีน้ำตาลอ่อนๆ แต่พอเขาคลึงไปมา มันก็เริ่มเข็งตัว อีกทั้งสีหน้าที่ดูรู้สึกดีของเขาทำให้ผมอยากสัมผัสมันบ้าง
“อ๊ะ อา” เขาปรือตามองเมื่อผมเลื่อนมือขึ้นไปสะกิดตุ่มไตนั้น ใช้ปลายนิ้วบีบคลึงเหมือนที่เขาทำ ผมมองสองจุดเล็กที่แข็งตัวเป็นเม็ด มองดูว่าสีมันเข้มขึ้น จากสีน้ำตาลอ่อนแปลเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ มันอมแดงเล็กน้อย ดึงดูดให้ผมต้องลิ้มลอง
ผมก้มหน้าลงไปซุกไซร้ ทำตามหนังเอวีที่ผมเคยดู แลบออกมาไล้เลียสลับกับใช้ริมฝีปากขบเม้ม
“อ๊ะ ดี...ข้างนี้ด้วย”
พูดแล้วก็เอียงอีกข้างหนึ่งเข้าปากผม ผมทำตามแล้วฟังเสียงครางของเขาที่บ่งบอกว่าพอใจมากับสิ่งที่ผมทำ ผมจินตนาการว่าตัวผมทำแบบนี้บ่อยแต่กับผู้หญิงน่ะสิ ไม่คิดว่าจะต้องมาทำกับผู้ชายด้วยกันเองแบบนี้ แต่เขาทำให้ผมรู้สึกว่าแบบนี้มันก็ไม่แย่
“อือ”
เขาครางเสียงหนัก เมื่อเขาไล่ลงไปด้านหลัง ด้วยความอยากรู้ว่าเขาทำอะไรก็เลยหยุดดู เขาสอดปลายนิ้วเข้าไปในตรงนั้นของตัวเอง แน่นอนว่าผมตกใจ เขาหัวเราะเบาๆ ก้มหน้าซบกับบ่าผมแล้วขยับนิ้วตัวเองด้วย
“เลียหน่อย” เขาสั่ง ผละออกเล็กน้อยแล้วแอ่นหน้าอกให้พร้อมส่งรอยยิ้มมุมปาก ผมรีบคว้าเอวเขาเข้ามาแล้วปลายลิ้นดุนดัน ผมทำได้ไม่นานเขาดันตัวผมออก คุณเจาคว้ากางเกงขึ้นมาแล้วของบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าตัง จากนั้นก็โยนมาทางผม
มันคือถุงยาง ผมตาโตมองอีกฝ่ายที่ขยับเข้ามาใกล้ จะเรียกว่าตกใจได้มั้ย ผมรู้ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ แต่ลืมคิดไปว่ามันจะไปถึงขั้นไหน
“ใส่สิ”
เขาเร่ง ในขณะที่ฝ่ามือก็รูดรั้งส่วนนั้นให้ผมอย่างแข็งขัน ผมมือไม้สั่น แกะซองนั้นออกแล้วก็รูดถุงยางนั้นลงไป มันไม่สุดโคนดีแต่มันแน่นมาก ปกติถุงยางมันจะแน่นอึดอัดแบบนี้มั้ย ผมไม่เคยอยู่ในเหตุการณ์ที่ต้องใช้ถุงยางเลย หากให้พูดตามตรงก็คือไม่เคยมีเซ็กส์ นี่คือครั้งแรกไม่แน่ใจว่าตัวเองทำผิดตรงไหนรึเปล่า
“ถ้าไม่เคย ก็หลับตาแล้วนึกว่าเป็นผู้หญิงซะนะ”
คุณเขาพูดเสียงพร่าพร้อมดันไหล่ผมลงนอน เขาบอกให้เขาหลับตา แต่ใครมันจะไปหลับลงกันเล่า ผมมองร่างกายขาวโพลนที่นั่งยองบนตัวผมนนั้น ค่อยจับเจ้าชายน้อยของผมไปไปจ่อตรงช่องทาง แล้วเขาก็กดตัวลงช้าๆ ตอนใที่เขาใช้ปากให้ว่าเสียงแล้ว แต่ตอนนี้แม่งเสียวกว่าอีก
“ฮะ…” ผมอ้าปากผ่อนลมหายใจ เงยหน้ามองเพดาน พยายามตั้งสติรับกับความรู้สึกหฤหรรษ์ที่ได้รับนี้
“อือ เจ็บ…” คนด้านบนเบ้หน้า ปากก็บ่นว่าเจ็บๆ ตลอด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพยายามกดตัวลงๆ เขาโหย่งตัวขึ้นๆลงๆ แบบนั้นอยู่นาน ผมก็ทรมารตามไปด้วย ถุงยางว่าแน่นแล้ว แต่ตัวเขาที่กลืนกินส่วนปลายผมเข้าไปนั้นมันแน่นกว่าเยอะ
“อือ ผมหายใจไม่ออก”
“อึก ฝ่ายนี้ตังหากต้องเป็นคนพูด แค่ครึ่งเดียวยังแน่นท้องไปหมด”
อยากจะบอกว่ามันไม่ยังไม่ถึงครึ่งเลย เขาหยุดนิ่งเบ้หน้าท่าทางดูน่าอึดอัดสุดๆ เขาพยายามขยับแล้วกดตัวลงแต่เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งเขาก็ส่ายหน้าแล้วยกตัวขึ้น หยดเหงื่อไหลไปทั่วใบหน้าแดงก่ำนั่นจนผมต้องยกมือขึ้นเช็ดให้บ้าง
“คุณ...ไหวมั้ย”
“ไม่….นายมีเจลหล่อลื่นมั้ย น้ำมัน โลชั่นหรืออะไรก็ได้”
“ม....ไม่มีเลยครับ”
“จิ๊ ผู้ชายภาษาอะไรเนี่ย ไม่มีติดห้องไว้เลยรึไง”
ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ จะมีติดห้องไว้ทำไมล่ะ อยากจะเถียงออกไป แต่สติสตังก็กระเจิงเมื่อคุณเขาเริ่มโยกสะโพก แม่เจ้าโว้ย! รู้สึกดีสุดๆ สวรรค์ นี่มันสวรรค์ชัดๆ
“อ๊ะๆ อือ” คนด้านบนยกสะโพกขึ้นลงสับเปลี่ยนกับบดคลึงไปมา เขาใช้นิ้วคลึงกับยอดอกตัวเอง เห็นแล้วก็อยากจะช่วย ผมสอดแขนดึงเอวเขาเข้าหาตัวแล้วผงกหัวเพื่อดูดดุนยอดอกเล็กน่ารักนั้น เขาก็เลยละมือออกไปช่วยตัวเองแทน
ภาพตรงหน้าทำเอาผมซี๊ดหนัก เนื้อตัวขาวๆ โยกไหวอยู่บนตัวผม ทรวดทรงองค์เอวพริ้วไหวจนผมใจสั่น อยากจับอยากบีบอยากขยำให้ขึ้นรอยแดงนัก
“ฮ๊า อะๆ” เขาเร่งเอวแล้วคราวดังขึ้น จับมือผมไปชักรูดตรงส่วนนั้นให้ตัวเอง เขาก็เท้ามือทั้งสองข้างลงบนหน้าท้องผมแล้วขยับเอวเร็วขึ้น ผมอ้าปากหอบหายใจ ยิ่งได้ยินเสียงครางของอีกฝ่ายที่ดังเครืออยู่ข้างหูยิ่งทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์ ภายในตัวเขามันบีบรัดส่วนปลายผมเป็นจังหวะ เป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ผมไม่รู้สึกสึกมาก่อน
ผมเคยได้ยินว่ามันคือการตอดรัด แต่ไม่คิดว่ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้ ความรู้สึกดีๆ ที่เพิ่งเคยสัมผัสทำให้ผมโลภ อยากได้อีก อยากได้มากกว่าเดิม และรู้สึกเขาให้ผมได้ไม่พอ ผมกอดเอวเขาแน่นเด้งสะโพกสวนขึ้นไป คนด้านบนชะงักเล็กน้อยแล้วก็ครางระงมเมื่อผทสติหลุดเด้งเอวรัวใส่เขาไม่ยั้ง
“อะ นาย! มันลึก...อึก อ๊ะๆ”
ผมรู้สึกเจ็บตรงหัวไหล่ ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร ตอนนี้ผมสนใจแค่ว่าอยากปลดปล่อย ยิ่งขยับก็ยิ่งรู้สึกดี ยิ่งเร็วก็ยิ่งเสียว จนถึงจุดหนึ่งที่รู้สึกถึงจุดหมายของความสุข ความล่องลอยที่คุ้นเคยแต่มันดีกว่ามากๆ ผมเกร็งตัวปลดปล่อยออกไป ความอุ่นนุ่มที่โอบกระชับผมไว้บีบรัดเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเขากระตุก
ผมหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอด สูดดมกลิ่นหอมเหงื่อจากซอกคอของอีกคน เขาดันตัวผมออกค่อยยกตัวขึ้นช้าๆ แล้วก็กลิ้งลงไปนอนแผ่อยู่ข้างๆ กัน
“สุดยอด…” เขาพึมพำ แต่ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย ครั้งแรกของผมมันสุดยอดมาก ผมนอนนิ่งๆ ให้หายเหนื่อย มองเพดานด้านบนใต้แสงไฟจากโคมไฟสลัว...
ตั้งใจว่าพอหายเหนื่อยจะลุกขึ้นมาคุยกับเขาแต่ผมหลับไปผล่อยหลับไปเสียก่อน พอตื่นขึ้นมาก็จวนเจียนว่าใกล้ถึงเวลาที่ทางคณะนัดหมายเอาไว้
ใช่ครับ ผมเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่หอได้คืนเดียวก็โดนโจรหน้าตาน่ารักลวนลามเข้า พอเช้ามาเขาก็หายไป ดีที่ว่าเขาขโมยไปแค่ความบริสุทธิ์ของผม แลปทอปและกระเป๋าตังค์ที่เขาตั้งใจจะเอาไปเมื่อคืนยังอยู่ครบ
ผมมาถึงคณะช่วงเช้าก็ปฐมนิเทศตามปกติ พอออกจากห้องประชุมก็โดนรุ่นพี่ปีสองพาไปรับน้องต่อเลย ซึ่งมันก็สนุกดี ได้รู้สักเพื่อนใหม่เพียบเลย และในระหว่างที่กำลังสนุกสนานกันอยู่นั้นก็มีรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเดินหน้าทะมึนเข้ามา รุ่นพี่ปีสองต่างก็บอกให้รีบตั้งแถว มาถึงตรงนี้พวกเราทุกคนต่างก็รู้ว่าพวกเขาคือพี่วินัย ซึ่งเป็นพี่ปีสาม
“เร็วๆ เข้าสิครับ โตขนาดนี้แล้วเข้าแถวกันไม่เป็นเหรอครับ เดี๋ยวผมจะให้เด็กอนุบาลมาสอน หรือจะไปเรียนอนุบาลใหม่เลยมั้ย?”
“ไปเลย / ไปเรียนอนุบาลใหม่เลย”
พี่หน้าโหดตัวใหญ่ที่สุดพูดนำ รุ่นพี่คนอื่นๆ ก็เป็นลูกคู่รับตาม ผมและเพื่อนต่างก็ก้มหน้ารีบยืนให้มันเป็นแถว ไม่ได้จัดตามส่วนสูง บางแถวก็สั้นบางแถวก็ยาว ดูไม่เป็นระเบียบ
“แล้วทำไมไม่เรียงตามความสูงครับ ต้องให้บอกทุกอย่างเลยใช่มั้ยครับ”
“ต้องให้บอกทุกอย่างเลยเหรอครับ / คิดเป็นมั้ยครับ? ”
รุ่นคนหนึ่งที่ยืนอยู่บริเวณผมนั้นตะโกนเสียงดัง เพื่อนๆ ต่างก็ตกใจรีบแตกแถวเพื่อเรียงความสูงใหม่ แต่เชื่อเถอะครับไม่มีใครตกใจเท่าผมหรอก ผมอ้าตาค้างอ้าปากหวอมองไปที่รุ่นพี่ปีสามตัวเล็กผิวขาวคนหนึ่งที่ยืนกอดอกทำหน้าดุอยู่...
เชี่ย!! นั้นมันโจรที่ย่องเข้าห้องผมเมื่อคืนนี่หว่า
-
อย่าเพิ่งจบ..บบบบบบ :hao5: :hao5: :hao5:
-
เอ้าาาาา ต้องมาต่อิ รุ่นพี่ไปเป็นโจรทำไมๆ
-
เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำอะะะะะ คุณรุ่นพี่อยู่ดีๆจะไปขโมยจิ้นน้องเฟรชชี่ไสยๆไม่ได้นะ! ไรท์อย่าเพื่งตัดจบบบบบบ มาต่อก่อนนน ยังไม่เคลียร์! :z3:
-
ตอนที่ 2 อย่าล็อกระเบียง...
เมื่อช่วงเย็นผมเจอเรื่องน่าตกใจ ที่ได้รู้ว่ารุ่นพี่คณะตัวเองดันเป็นโจรที่ย่องเข้าห้องผมแถมขโมยจิ้นผมไปเมื่อคืน
อยากจะเข้าไปคุยแต่ก็ไม่มีโอกาส ผมแอบจ้องหน้าพี่เขาบ่อยมาก เขาเองก็มองกลับมาเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้นจะจำผมไม่ได้เลยแม้แต่น้อย หรืออาจจะทำเป็นจำไม่ได้เพราะไม่อยากจำก็ไม่อาจทราบได้
แต่ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ผมคิดว่าควรปล่อยเรื่องนี้ไป เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นผมไม่เสียหายอะไรอยู่แล้ว อาจต้องขอบคุณพี่แกด้วยซ้ำที่มาช่วยมาเปิดซิง ทำให้ผมมีประสบการณ์ติดตัวไว้บ้าง แถมผมได้รู้ว่าการมีเซ็กจริงๆ มันรู้สึกดีกว่าใช้มือตัวเองมากแค่ไหน
และได้โปรดอย่าถามว่าทำไมไม่หาแฟน จะได้ไม่ต้องใช้มือตัวเอง ขอโทษนะครับแต่ผมมันก็แค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง มีดีแค่ความสูงและตัวใหญ่ ส่วนหน้าตานี่คงจัดได้ว่าเป็นผู้บ่าวไทบ้านตามปกตินี่แหละ ไม่ได้มีความหล่อดึงดูดอะไรกับเขาเลย หากโชคดีจริงๆ ก็ขอสาวนิสัยดีซักคนโปรดเมตตามาชอบผมทีเถอะ
และเนื่องจากเหตุการณ์เมื่อคืน ก่อนที่จะเข้านอนผมก็เลยตรวจดูกลอนและตัวล็อคเล็กน้อย เอาให้มั่นใจว่าผมล็อคแล้วจริงๆ จะได้ไม่ต้องมีโจรมาย่องเข้าห้องผมอีก
ระหว่างที่กำลังจะเคลิ้มหลับ ผมก็ได้เสียงแปลกๆ มันไม่ใช่เสียงงัดแงะแบบเมื่อคืน แต่คราวนี้มันเป็นเสียงเคาะเลย ใช่ครับมีคนกำลังเคาะประตูระเบียงผมอยู่ พอลองชะโงกหน้าส่องไฟดูก็เห็นว่าคุณโจรคนเมื่อคืนหรือรุ่นพี่คนนั้นนั่นแหละยืนเคาะอยู่
เขาเข้ามาที่ระเบียงห้องพักผมได้ยังไง จะคิดว่ามาจากหอตรงข้ามก็ไม่น่าใช่ เพราะมันก็ห่างกันพอสมควร ไม่น่าจะกระโดดถึงได้
ก็อกๆ
“เปิดหน่อย”
“...คุณ”
“เร็วๆ ยุงกัดเต็มตัวไปหมดแล้วเนี่ย”
เมื่อผมเอาแต่ยืนนิ่งเขาก็เคาะกระจกแรงกว่าเดิม จนผมเกรงว่ามันจะเป็นการรบกวนห้องข้างๆ มากเกินไป ก็เลยยอมเดินไปเปิดประตูระเบียงให้
คืนนี้เขาไม่ได้แต่งตัวเหมือนโจร แต่ใส่เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นสีดำ ยอมรับตามตรงว่าพี่เขาน่ารักมาก
“ชักช้าจริงๆ เลย”
“อะ ขอโทษ...เหวอ คุณรุ่นพี่ จะ...ทำอะไรครับ”
ขอโทษยังไม่ทันจะจบคำผมก็โดนคุณเขาดันเข้ามาในห้องแล้วก็ผลักจนผมเสียหลังหงายท้องลงบนเตียง เขาที่กำลังจะขึ้นคร่อมผมนั้นชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำที่ผมพูด
“...รุ่นพี่? ใครรุ่นพี่นาย”
“ก็...วันนี้ผมเห็นคุณที่คณะ”
“ห๊ะ! อย่าบอกว่านายคือ... โธ่เว้ยทำไมมันบังเอิญขนาดนี้วะ” เขาบ่น วิสาสะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง พอไฟสว่างจนเขาเห็นหน้าผมชัดๆ อีกฝ่ายก็ยกมือตบหน้าผากตัวเองฉาดใหญ่ ส่ายหน้าไปมาพลางบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
เขาจิ๊ปาก ขมวดคิ้วแล้วกัดเล็บตัวเอง ในขณะที่สายตาก็ยังจ้องมาที่ผมตลอด เขาอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด จนผมเริ่มหวั่นว่าตัวเองทำอะไรผิดไปรึเปล่า
“อะ เอ่อคุณ ลงจากตักผมก่อนดีมั้ยครับ”
“ไม่ดี! โธ่ ทำไมต้องมาอยู่คณะเดียวกัน แบบนี้มันก็ยุ่งยากน่ะสิ...ช่างแม่ง เดี๋ยวค่อยคิด”
เขาบ่นแล้วขยับตัวไปมาบนตัก จ้องหน้าผมเขม็งแล้วก็โน้มตัวลงมาถอดเสื้อผมออกอย่างกะทันหัน ผมเองวุ่นวายปัดมือเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไร เมื่อคุณเขาส่งตาดุๆ แล้วตีมือผมให้หลบไป
“นอนคนเดียวแบบนี้จะใส่เสื้อใส่กางเกงทำไม แต่บ๊อกเซอตัวเดียวก็พอแล้ว ตอนถอดมันยุ่งยากรู้มั้ย”
“เดี๊ยว~ คุณเดี๋ยว คุณจะทำอะไรผม”
“ทำแบบเมื่อคืน” คุณเขาตอบได้หน้าตาเฉยมาก ผิดกับผมที่ตาโตยังพยายามที่จะยึดข้อมืออีกฝ่ายเอาไว้ เขาจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ ยอมละมือออกไปแต่ก็ยังคงนั่งทับตักผมเหมือนเดิม เขาเปลี่ยนไปมือถอดเสื้อตัวเองออก ตามด้วยกางเกงขาสั้น ภาพที่เห็นแทบทำให้ใจผมกระดอนออกมาจากอกเมื่อเจอผิวขาวนวลกระแทกตา และพี่เขาไม่ได้ใส่กางเกงใน แถมตรงส่วนนั้นของเขามันก็กำลังชี้หน้าผมอยู่น้อยๆ นี่คุณเขาไปมีอารมณ์มาจากไหนเนี่ย
“มาทำกันเถอะ อยากรู้สึกดีแบบเมื่อคืนอีก นายก็ชอบไม่ใช่เหรอ”
พูดเสียงแผ่วแล้วบดสะโพกเข้าหาตัวผม ความรู้สึกดีๆ แบบเมื่อคืนเริ่มย้อนเข้ามาในหัว ในใจของผมก็พากันเรียกร้องความเสียวแบบนั้นอีก เมื่อผมผ่อนแรงขัดขืน เขาก็ยิ้มมุมปาก สองมือขาวก็ดันกางเกงผมลงไป
“ค...คุณ ผมว่าเราไม่ควร อะ เอ่อ”
ผมพูดตะกุกตะกัก มองเนื้อตัวขาวๆ ของอีกฝ่ายที่กดสะโพกบดเบียดกับส่วนนั้นของผม คิดจะผลักตัวเขาออกก็ไม่กล้า
เอาตามตรงก็อยากทำ เพราะผมไม่เสียหายแถมเมื่อคืนเขาก็ทำให้ผมรู้สึกดี แต่ศีลธรรมในใจมันก็มีไง เขาเป็นใครผมก็ไม่รู้จัก รู้แค่เขาว่าเป็นรุ่นพี่แค่นั้นเอง จะให้มานอนกับคนแปลกหน้ามันก็เขินๆ นิดหน่อย
“ไม่ควรอะไร เมื่อคืนก็ทำไปแล้ว ทำอีกก็ไม่สึกหรออะไรหรอกน่า”
เขาพูดเหมือนกับว่าเรื่องที่ทำอยู่นี่มันเป็นเรื่องปกติ แววตาผมแสดงออกถึงความสับสน อารมณ์มันก็เริ่มมาแล้วแหละ เจอบดสะโพกนิ่มถูขนาดนี้ ใครมันจะไปนอนนิ่งได้ล่ะครับ
“ใหญ่แล้ว ใหญ่ขึ้นมาแล้ว” น้ำเสียงเขาตื่นเต้น จ้องมองไปตรงส่วนนั้นของผมที่ขยายตัวอย่างช้าๆ ผมเป่าลมออกจากปาก อดไม่ได้ที่จะมองริมฝีปากชุ่มชื่นสีชมพูระเรื่อมของเขา มองแล้วก็นึกถึงเมื่อคืนที่เขาใช้ปากให้
“อะ คุณ”
ผมกลืนน้ำลาย เมื่อเขาแลบลิ้นเลีบริมฝีปากตัวเอง สองมือเล็กกอบกุมส่วนโดนของผมเอาไว้แล้วรูดรั้งขึ้นลงเบาๆ สับเปลี่ยนกับปลายนิ้วที่ลากจากส่วนหัวมาถึงโคน การที่เขาทำแบบนั้นมันทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ แต่ก็ถือเป็นความเสียวอีกแบบหนึ่ง
เขาขยับตัวอกเล็กน้อยแล้วโน้มตัวแลบลิ้นเลีย ผมมองลิ้นเล็กที่ขยี้ไปตรงส่วนปลายแล้วหรี่ตากัดฟันแน่น รู้สึกได้ถึงลิ้นนุ่มที่ตวัดเลียไปมา ผมเงยหน้ามองเพดานเล็กน้อย ก่อนจะใช้ศอกดันเตียงพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ขยับมือไปลูบหัวอีกฝ่ายหยิบปอยผมขึ้นไปถัดหูให้เพื่อที่จะมองใบหน้าของเขาให้ชัดขึ้น ปลายนิ้วก็เกลี่ยแก้มนุ่ม เขาชะงักไปเล็กน้อยแล้วช้อนตามองผม
“คุณ ผมจะ อือ” เขาน่ารักมาก ผมโดนดาเมจไปเต็มๆ กับภาพที่เขาช้อนตามอง อีกทั้งความรู้สึกภายในช่องปากเขาอีก มันเหมือนกับว่าผมจะเสร็จเอาให้ได้
“อึก อื้อ แค่ก อึก แค่กๆ”
“ขอโทษครับ ค...คุณเป็นอะไรมั้ย” ผมรีบขอโทษขอโพย เมื่อครู่นี้เพราะอารมณ์มันพาไปผมเลยเผลอกดหัวอีกฝ่ายลง แล้วเจ้าชายน้อยของผมคงไปกระทุ้งคอเขาเข้า ทำเอาอีกฝ่ายโก่งตัวขึ้นมาไอจนน้ำตาคลอเบ้า หน้าดำหน้าแดงไปหมด
“ไม่เป็นไร” เขาเช็ดปากตัวเองแล้วปัดมือผมออก ก่อนจะก้มลงไปทำแบบเดิม ผมซี๊ดปากมองเขาที่พยายามอมของผมให้ลึกที่สุด อดใจไม่ได้ที่จะใช้มือเกลียแก้มแดงของอีกฝ่ายๆ เขาช้อนตามองผมอีกครั้ง แถมเพิ่มดาเมจด้วยดวงตาฉ่ำน้ำและแก้มที่แดงก่ำ
ผมกัดปาก พยายามห้ามห้ามใจไม่ให้กระเด้งเอวใส่ปากอีกฝ่าย แล้วเขาก็คงรู้ว่าผมจะเสร็จ เมื่อเขาเร่งปากเร่งมือใหญ่ จนในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ปลดปล่อยออกไปในโพรงปากอุ่น
“อุ อื้อ” ผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นพุ่งเข้าปากอีกฝ่ายแรงมาก เขาสะดุ้งแล้วขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้ขยับปากออก ยังคงใช้ลิ้นดุนดันไปที่ส่วนปลาย ฝ่ามือก็ยังคงชักรูดราวกับว่าจะรีดพิษผมออกมาให้หมด
“คุณ พอแล้ว” ผมบอกเสียงแผ่ว หายใจแทบไม่ทั่วท้องอยากจะดันหัวอีกฝ่ายออกเพราะเกรงใจ แต่ที่ทำอยู่นี่ มันทำให้ผมรู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว
ผมเอนตัวลงนอนกับเตียงอย่างหมดแรง เขาเองก็ลุกขึ้น ในปากยังคงมีน้ำรักของผมอยู่ มันล้นออกมาเปรอะตามคางอีกฝ่าย เป็นภาพที่ทำให้น้องชายผมโด่ขึ้นมาอีกครั้ง เขาเองก็รู้เพราะมันดันโด่ขึ้นมาชนคางของเขาตอนที่กำลังคายน้ำรักลงบนหน้าท้องของผม
เขายิ้มขำ จิ้มไปที่ส่วนปลายของเจ้าชายน้อยก่อนจะขยับขึ้นมานั่งคร่อมแล้วบดเบียดสะโพกถูมัน เขาเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อยให้น้องชายของผมนั้นถูไถไปกับช่องทางนั้นของเขา
ผมคราวแผ่วในลำคออย่างกลั้นไม่อยู่ วันนี้มันไม่เหมือนเมื่อวาน รู้สึกได้ว่ามันนุ่มแล้วลื่นกว่าเดิม อีกทั้งยังรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างสั่นอยู่ในตัวเขาด้วย ผมรู้สึกได้ พอผงกหัวขึ้นดูก็เห็นอะไรบางอย่างสีชมพูใส สอดอยู่ในช่องทางของเขา
“มองอะไร”
“นั่น…”
“มันก็ต้องมีเตรียมตัวกันมาบ้าง ของนายมันใหญ่”
“ค...คุณ ใส่ไว้ตั้งแต่ตอนไหน”
“ก่อนออกจากห้องมาหานายไง ตกใจอะไรขนาดนั้น 555”
คำตอบเขาทำเอาผมหัวใจจะวาย เขามาห้องผมยังไงไม่รู้ แต่นี่คุณเขาใส่ไอนั้นไว้ในตัวเขาตลอดเลยเหรอ โอ้แม่เจ้า
เขาหัวเราะแล้วดึงดิลโด้สีใสนั่นออก ผมมองอีกฝ่ายแล้วกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ หน้าตาตอนที่เขายิ้มแล้วหัวเราะนั่นน่ะน่ารักมาก แต่ท่าทางตอนที่ดึงดิลโด้นี่ก็เซ็กซี่มากเหมือนกัน
“ไซส์ใหญ่พิเศษสำหรับนาย น่าจะไม่รัดเกินไป นายจะรู้สึกดีกว่าเมื่อวาน”
เขาโยนถุงยางให้ผมใส่เหมือนเดิม คราวนี้มันไม่แน่นเกิดไป แถมรูดลงได้จนสุด พอจัดการตัวเองเสร็จผมก็มองเขาที่ฉีกซองแล้วอลูมิเนียมอีกซอง แล้วก็เทของเหลวในซองนั้นใส่เจ้าหนูของผม
มันคือเจลหล่อลื่น ผมเพิ่งรู้ว่ามันมีแบบนี้ด้วย สะดวกดีแท้ เขาโชลมมันจนทั่วแล้วตัวเขาก็ป้านบางส่วนไปที่ช่องทางของตัวเอง แล้วค่อยๆ จ่อน้องชายของผมไปตรงส่วนนั้นของเขา เขาสูดหายใจเข้าแหงนหน้ามองเพดานแล้วกดตัวลงช้า ๆ
พอถึงในระดับหนึ่ง เขาก็คว้ากางเกงตัวเองมาควานหาของ ผมเองก็มองอย่างงงๆ จนอีกฝ่ายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“คุณทำอะไร”
“ซี๊ด อือ ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ถ้านายบอก ฉันจะปล่อยคลิปนี้ เข้าใจ?” เขาถ่ายไปตรงส่วนที่เราเชื่อมต่อกัน จากนั้นก็ถ่ายมาที่ใบหน้า ผมยกมือขึ้นปิดแต่ก็คงไม่ทันแล้ว
“อย่าถ่าย…”
“หากนายเอาไปบอกคนอื่นว่าเราทำอะไรแบบนี้ ฉันจะปล่อยคลิปนั้นให้ทั่วมหา’ลัยเลย จะเอาไปขายในอินเทอร์เน็ตด้วยว่านายโดนเกย์อย่างฉันข่มขืน มันคงเป็นเรื่องที่เสียศักดิ์ศรีน่าดูนะ ว่ามั้ย?”
พออีกฝ่ายพอใจเขาก็หยุดถ่าย แล้วโยนโทรศัท์ไปไว้กับกางเกงของเขา แต่ก็ยังไม่วายหันมาขู่ผมอีก เขาพูดแล้วยิ้ม แต่ไม่รู้ทำไมในส่วนท้ายของประโยคแวตาเขาดูเศร้าลงเล็กน้อย แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น
“คุณนี่มัน นิสัยไม่ดี”
“คนอื่นเขาก็พูดกันแบบนั้นแหละ อือ อะ”
ผมมองอีกฝ่ายที่หลับตาลงช้าๆ เขากัดปากตัวเองแน่นมือที่จับไหล่ผมนั้นสั่นเล็กน้อยแล้วก็บีบแรงขึ้น เมื่อเข้ากดตัวลงมามากขึ้น ผมองตรงส่วนที่เราเชื่อมต่อกันไม่วางตา ในตัวของเขามันลื่นและนุ่มทำให้มันเข้าไปได้ลึกกว่าเมื่อวานมาก ตอนนี้ก็เกือบครึ่งลำแล้ว ผมรู้สึกตื่นเต้น ใจมันก็กระหน่ำเต้นรัวเมื่อเห็นว่า น้องชายของผมมันหายเข้าไปในตัวเขาอย่างช้าๆ
“อาๆ คุณ อย่ารัดแน่นสิ...ผมจะเสร็จ”
“อย่า อย่าเพิ่ง” เขาหอบหายใจ เอนตัวมากอดคอผมแน่นในขณะที่พยายามกดตัวลงไป ผมซุกหน้าเข้ากับซอกคออีกฝ่าย ดมกลิ่นเหงื่อที่ปลุดอารมณ์ มือก็ช่วยกดสะโพกอีกฝ่ายลงไปเรื่อยๆ
“ฮืมม...สุดยอด อีกนิดเดียว” ผมคำรามในลำคอ ปาดลิ้นเลียไปตามซอกคอขาว ขบเม้มเนื้อนุ่มอย่ามันเขี้ยว
“อือ จุก” เขาหยุดอยู่นิ่งๆ พอผมกดสะโพกอีกฝ่ายลงเขาก็ยั้งตัวเอาไว้แล้วส่ายหน้า
ผมเม้มปากพลางลูบสะโพกเขาวนไปมาสลับกับบีบเค้น การได้เข้าไปอยู่ในตัวเขาเกือบทั้งลำแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างไม่อาจบรรยายได้
“ผมอยากขยับ” พูดอย่างเอาแต่ใจแล้วจับเอวอีกฝ่ายไว้มั่น บังคับให้เขาขยับทันที
“อาๆ อย่าเพิ่ง”
อีกฝ่ายส่ายหน้า แต่นาทีนี้ผมเหมือนโดนบางอย่างควบคุม ยิ่งขยับก็ยิ่งได้รู้จักคำว่าเสียวมากขึ้น ผมจับเอวอีกฝ่ายเอาไว้แล้วเป็นคนเด้งสะโพกขึ้นไปเอง คุณเขาทำหน้าเหยเก กอดคอผมเอาไว้แน่น ทำท่าจะยกสะโพกหนีผมบ้างเป็นบางครั้ง
“ผมเข้าไปอีกได้มั้ย มันเหลืออีกนิดเดียวเอง”
“เดี๋ยว...ก่อน อือ ฮือ ฮื้อ!”
เขาจะเข้าใจมั้ยว่าตอนนี้ผมอึดอัดแค่ไหน ผมรู้สึกหงุดหงิดที่อีกฝ่ายเอาแต่ส่ายหน้า เลยดันทุลังล็อคเอวเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับหนี แล้วกดสะโพกเขาลงมา ผมรู้สึกได้ว่าเขาตัวแข็งไปชั่วขณะหนึ่งก่อนจะส่งเสียงคล้ายร้องไห้ ซึ่งมันทำให้ผมได้สติ
“ขอโทษครับ เจ็บมากมั้ย”
เขามองหน้าผมด้วยสายตาแปลกๆ บนแก้มนวลมีคราบน้ำตาอยู่เล็กน้อย ผมใช้ริมฝีปากซับน้ำตาให้อีกฝ่าย ดูอ่อนโยนจนผมยังตกใจตัวเอง แต่ก็ทำไปตามอารมณ์ล้วนๆ คราวนี้ผมรู้สึกผิดจริง
“...” เขาส่ายหน้าแล้วเม้มปาก พยายามที่จะกดตัวลงไปจนสุด
“อึก คุณ ถ้าไม่ไหวไม่เป็นไร ผมขอโทษ อะ อา นี่มัน….” ผมถอนหายใจออกเฮือกใหญ่เมื่อเข้าไปในตัวเขาจนสุดโคน มันรู้สึกดีจนต้องซบหน้าเข้ากับซอกคอของอีกฝ่าย
“หมดแล้ว เข้าไปหมดแล้ว” เขากอดไหล่ผมแน่นกว่าเดิม พึมพำบางอย่างซ้ำไปมา เรานั่งนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง ผมพยายามอดทนให้เขาปรับตัวจนพร้อม และในที่สุดเขาก็ยอมขยับ จากช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้น ผมดึงอกอีกฝ่ายเข้ามาใกล้แล้วดุนยอดอกเม็ดเล็ก เหลือบตามองอีกฝ่ายที่กัดปากแน่น
“อา อา อะ” เขายกสะโพกขึ้นลง กดใบหน้าผมเข้ากับหน้าอกของตัวเอง ผมเองก็เริ่มหน้ามืดตามัว ตะโบมไล้จูบไปทั่วแผ่นอกของอีกฝ่าย ใช้ปลายนิ้วบีบคลึงหน้าอกจนมันแดงเป็นรอย ถึงแม้ว่าจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บแต่แปลกที่ยิ่งเห็นเนื้อตัวอีกฝ่านแดงเป็นจ้ำ ผมกลับยิ่งมีอารมณ์
“อะ ช้าๆ” เขาบอก เมื่อผมเริ่มเด้งสะโพกขึ้นสวน เขาบอกให้ผมช้า แต่เขากำลับทำหน้าตารู้สึกดีแบบนั้นเนี่ยนะ
“คุณเจ็บเหรอ”
“เปล่า...เสียวเกินไป เดี๋ยวเสร็จเร็ว” เขาหัวเราะเสียงพร่าแล้วบอกออกมาตรงๆ แต่เป็นคำที่ให้ผมต้องยิ้ม เขาขยับสะโพกลงมารัวๆ จนตัวเขาเริ่มเหนื่อยหอบ แล้วบอกให้ผมเป็นฝ่ายขยับโดยที่ตัวเขาเองนั้นเอนลงไปนอนราบกับเตียงแทน
ผมขยับอย่างเก้ๆ กังๆ ในคราวแรก ก็เพิ่งจะเคยเป็นฝ่ายขยับเองแบบนี้นี่นา แต่พอเห็นอีกฝ่ายยิ้มขำมันก็รู้สึกเสียศักดิ์ศรีอย่างบอกไม่ถูก เลยขยับสะโพกเข้าไปเร็วๆ ตามแบบที่เคยเห็นในเอวี
“อะ อา แบบนั้น ดี”
“แบบนี้?”
เขาพยักหน้าพลางกัดปากตัวเอง อีกทั้งยังตวัดขาพาดไหล่ผมเอาไว้ ผมเองก็ขยับแบบเดิมตามที่เขาบอกว่าดี อีกฝ่ายหลับตาพริ้มแยกขาออกกว้าง มือขวาก็ชักรูดน้องชายตัวเองไปด้วย มาว่ะ การดูเอวีเกือบทุกวันนั้นไม่เสียเปล่าแล้ว
“อืม ดี อะ...อ๊า!” ผมก็ขยับของผมอยู่ดีๆ มีเปลี่ยนจังหวะบ้างเพราะเมื่อย จนจังหวะหนึ่งอีกฝ่ายสะดุ้งแล้วเบิกตากว้าง ภายในตัวเขากระตุกรัดท่อนเนื้อของผมอย่างแรงจนเกือบจะเสร็จ
“ต...ตรงนั้น
“อ อะไร ตรงไหน”
เขายังคงอ้าปากค้าง ผมเลยลองขยับแบบเดิมเข้าไปอีกที เขาก็เกร็งตัว รู้สึกได้ว่าในตัวเขานั้นรัดผมแน่นกว่าเดิม ผมยิ้ม เดาออกว่าคงไปโดนจุดที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี ทีนี่ก็เลยจัดหนักไปจุดเดิมจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลงเป็นชุด
“อ๊ะ อะ อ๊าๆ อึก อะ ดีมาก...อะ นั่นแหละ”
เห็นท่าทางเอ็กซ์ เซ็กส์แตกของอีกฝ่ายแล้วก็อดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก้มตัวลงไปดูดยอดอกให้เขา ผมชอบที่มันแข็งสู้ลิ้นแบบนี้ ผมเลียสลับข้างไปมาซ้ายขวา ให้เท่าเทียมทั้งสองฝ่าย เขากดหัวผมลงพร้อมๆ เองก็แอ่นหน้าอกขึ้นสู้
“คุณ...อือ” ไม่ทันที่จะพูดอะไร เขาก็แอ่นอกเข้าปากไม่ยอมให้ผมส่งเสียง โอเคไม่อยากให้พูดก็ไม่พูด ผมแค่จะบอกว่ากำลังจะเสร็จ เพราะเขาตอดผมรัวมาก ผมเองก็รู้ว่าเขาคงจะเสร็จเหมือนกัน
“อือ เร็วๆ อึก ฮ๊ะ อื้อ”
อีกฝ่ายแยกขาโอบเอวผมไว้ แล้วเด้งสะโพกขึ้น เราเด้งเอวใส่กันอยู่ครู่เดียว เขาก็ปลดปล่อยออกมา ภายในเขายังรัดแน่นเหมือนเดิม ผมเบ้หน้า กระแทกเข้าไปลึกๆ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ปลดปล่อย ซบลงกับซอกคอของเขา ดูดและขบเนื้อนุ่มตรงไหปลาร้าจนเป็นจ้ำแดงๆ
“อึดอัด”
ผมแช่อยู่ในตัวเขานิ่งๆ จนผ่านระยะหนึ่งเขาก็ดันตัวผมออก ผมก็ยอมลุกขึ้นแล้วดึงตัวออกช้าๆ อดไม่ได้ที่จะมองไปตรงส่วนที่เคยเชื่อมต่อกัน
ภาพที่เห็นทำให้ลำคอผมแห้งผากขึ้นมาอีกครั้ง ตรงส่วนนั้นของเขามันแดงแจ๋เลย อีกทั้งยั่งฉ่ำเยิ้มแล้วเต้นตุบๆ ผมขยับมือเข้าไปลูบ อีกฝ่ายก็สะดุ้งน้อยแล้วผงกหัวมองมาที่ผม
“มองอะไร”
“คุณ...เจ็บมากมั้ย”
“ถามทำไม…. 5555 คึกคักจังเลยนะ” เขาหัวเราะ เมื่อเจ้าชายน้อยของผมมันโด่ขึ้นมาอีกครั้ง
“...”
ผมเองก็อายนะ แต่มันห้ามไม่ได้อ่ะ เขาหยิบถุงยางซองใหม่มายื่นให้แล้วกัดปากอย่างน่ารัก ก่อนจะพลิกตัวนอนคว่ำแล้วโก่งก้นขึ้นหาผม ภาพที่เห็ฯทำเอาผมตาลาย ผมรีบใส่ถุงยางให้มันเรียบร้อยแล้วก็เริ่มเข้าหาเขาต่อรอบสองทันที
“อ๊ะ เบาๆ ท่านี้มันลึก”
“ได้ครับ”
“อะ ขยับไปทางซ้ายหน่อย”
“ทางซ้าย…”
“อ๊า! นั่นแหละ อะ ดี อืมม”
….
หลังจากที่เสร็จกันเรียบร้อย เราก็ทิ้งตัวนอนแผ่บนเตียง ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเพราะต่างคนต่างก็หอบหายใจ ผมหวังว่าจะถามชื่ออีกฝ่ายซักหน่อย แจ่เขาก็ลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ พอเสร็จก็เดินไปกระย่องกระย่องกระแย่งไปที่ระเบียง ผมรีบคว้าผ้าขนหนูมาผูกเอวแล้วเดินไปรั่งมืออีกฝ่ายเอาไว้
“คุณจะไปไหน”
“จะกลับห้องไง เสร็จแล้วจะอยู่ทำไมล่ะ”
“ห๊ะ! ไปยังไง”
“ก็กระโดดไปไง เนี่ย กระโดดไปตามกิ่งไม้นี้ ก็จะถึงห้องฉันแล้ว” พูดแล้วก็ชี้ไปตึกตรงข้าม ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ขั้นกลาง มีกิ่งไม้ใหญ่กิ่งหนึ่งยื่นมาทางระเบียงห้องผมก็จริงๆ แต่มันก็ไม่ได้ใกล้ถึงขนาดกระโดดถึงนะ
“ห้องคุณอยู่ไหน ทำไมไม่ออกทางประตูเล่า” ผมพูดอย่างหงุดหงิด ถึงแม้ว่าห้องของผมจะอยู่แค่ชั้นสอง แต่หากตกลงไปก็คือแขนหัก ขาหักได้เลยนะ
“ห้องฉันอยู่แค่นี้จะไปเดินอ้อมทำไมเล่า หวา”
เขาพูดจบก็ปีนขึ้นไปยืนบนราวระเบียง ผมดึงเอวอีกฝ่ายลงแทบจะทันที เมื่อกี้เขาเซจนเกือบหล่นลงไปด้วยแหน่ะ ดีนะที่ผมจับเอาไว้ทัน
“เนี่ย เกือบตกลงแล้วไงคุณ เดินกลับเถอะ เดี๋ยวผมเดินไปส่งก็ได้”
“...ไม่ได้พกกุญแจมา ขอนอนพักห้องนายให้ขาหายสั่นก่อนแล้วกัน”
“เอ้า” ผมมองอีกฝ่ายอย่างงงๆ เขาเดินกลับเข้าไปในห้องผม แล้วก็นอนลงบนเตียงของผม เขาพลิกตัวดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้แล้วหลับตาลง ปล่อยผมยืนงงอยู่ข้างเตียงนั่นแหละ อยากจะปลุกอีกฝ่ายขึ้นมาคุยให้รู้เรื่อง แต่ผมลองเรียกและสะกิดเขาแล้ว คุณเขาก็ไม่ยอมตื่น ผมเองก็เริ่มง่วง เพราะเพลียแล้วตอนนี้มันก็ดึกแล้วด้วย เลยใส่เสื้อผ้าที่เขาโยนไว้เต็มพื้นแล้วขยับเข้าไปนอนข้างเขา คิดว่าตื่นมาค่อยคุย…
แต่ตอนเช้า ผมก็ไม่เจออีกฝ่ายแล้ว วิ่งออกที่ระเบียงเพื่อมองตึกตรงข้าม ก็ไม่รู้ว่าห้องเขามันคือห้องไหนกันแน่ กิ่งไม้ที่ยื่นไปทางตึกนนั้นน่ะ มันมีหลายกิ่งเหลือเกิน
ผมพยามยามเพ่งมองเข้าไปในแต่ระห้อง แต่ทุกห้องก็ปิดผ้าม่านหมดเลย
เอาวะ เดี๋ยวเย็นนี้รับน้องก็ต้องพี่เขาอยู่ดีแหละมั้ง เขาเป็นรุ่นพี่ในคณะนี่ เห้ย ไม่ได้ดิ ขืนเข้าไปคุบกับเขาเรื่องนี่ที่มหา’ลัย แล้วเขาปล่อยคลิปผมทำไงวะ พ่อแม่ด่าตายเลย
ได้เขามาสองคืนแล้วเนี่ย แต่ยังไม่รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร เขาเองก็ไม่คิดจะบอก นี่เขาเป็นผมเป็นดิลโด้ของเขาเดหรอวะ ผมถอนหายใจแล้วขยี้หัวตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ กำลังจะเข้าห้องไปอาบน้ำก็เจอโน๊ตที่ผมไม่ได้สังเกตเห็นในตอนแรกแปะไว้ที่ประตูระเบียง
‘คืนนี้จะมาหาใหม่ อย่าล็อกระเบียง’
-
ถ้าเข้าออกทางประตูปกติจะเสียคอนเซ็ปโจรใช่มั้ยคะพี่5555555555555
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
มาแบบโต้งๆกันแบบนี้เลยนะคุณโจรปล้นสวาท
แต่งานนี้ใครได้ใครเสียไม่ชัดเจน
-
จะมาอีกมั้ยเนี่ย
-
:pig4: :hao3:
-
เหมือนน้องจะได้กำไร... คุณรุ่นพี่นี่โจรปล้นสวาทดีๆนี่เองนะคะ มีความบอกให้อย่าล็อกด้วย :z3: แง้ๆๆๆ ไรท์คะให้เค้าได้คุยกันแบบในสถานที่ปกติบ้าง เตียงเพียวๆเลยยย มาต่อนะคะะ :mew1:
-
อยากรู้ว่าคุณโจรไม่อยากขโมยของแล้วเหรอคะ 555555555555
-
พี่โจรคนสวย ชื่ออะไร
-
ไม่รู้ว่าใครได้กำไรใครขาดทุนแล้ว คึคึคึ
คนพี่เหมือนมีอะไรในใจเลย ทำไมถึงทำแบบนี้กันนะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
คุณพี่แอบชอบน้องมาก่อนเลยมาปล้นสวาทเค้าใช่มั้ย!!
-
คุณโจรแซ่บมากกกกกก แก่นเซี้ยวสุดดดดดด :sad4: :sad4: :sad4:
-
ยอมๆพี่เค้าไปเถอะะะ ไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ววววววว :hao6: :hao6: :hao7: :katai5:
-
โจรมาปล้นน้ำ...น่ากลัวตกระเบียงจัง ขาสั่นขนาดนั้น
-
:jul1:
-
กรี๊ดดด จาเปงลม คนอะไรแซ่บขนาดนี้ แค่คิดว่าน้องจะไปทำแบบนี้กับคนอื่นๆก็ :fire:
-
คุณโจรเนียนมาขโมยของ แต่จริงๆ ไม่ได้อยากได้ของใช่ไหม อิอิ
-
คุณโจรแซ่บอะไรเบอร์นี้คะ แล้วต้องปีนระเบียงมาหาเค้ากลัวผิดคอนเซปเหรอลูก5555
-
พี่โจรแซ่บมากกก
-
คุณโจรปล้นสวาท ><
แต่ว่าใครปล้นใครกันแน่นะ 555
-
ตอนที่ 3 เรารู้จักกันมากขึ้นไม่ได้เหรอ?
“น้องที่เพิ่งเข้ามารีบวางกระเป๋าแล้วไปเข้าแถวสิครับ เพื่อนเขานั่งรอคุณตั้งนานแล้วนะ”
ผมและเพื่อนที่เลิกคลาสพร้อมๆ กันรีบวิ่งเข้าไปนั่งในแถว หลังสิ้นเสียงของพี่วินัยที่ยืนทำหน้าดุอยู่หัวแถว หลังเลิกเรียนพวกเราเด็กปีหนึ่งก็ต้องมาเข้าประชุมเชียร์ทำกิจกรรมรับน้องกันทุกคน จะแอบโดดก็ไม่ได้ เพราะมีรุ่นพี่มาดักหน้าห้องเรียนเลยทีเดียว
ผมถอนหายใจเล็กน้อยเพราะอยากจะกลับไปนอนพักที่ห้อง นอนไม่พอมาสองคืนติดแบบนี้ทำเอาผมเพลียใช่เล่นเลย เพราะเขาคนนั้นแท้ๆ
พอคิดถึงเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองหา ผมเห็นคุณเขายืนกอดอกพิงพนังอยู่คนเดียว เขาเป็นรุ่นพี่ผมนี่นะแต่เขาทำตัวไม่น่าเป็นรุ่นพี่เลยซักนิด แถมผมเองก็รู้สึกไม่ชินปากยังไงไม่รู้ที่จะเรียกคุณเขาว่าพี่
เราสบตากันเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเมินหนีไป แต่ผ่านไปสักพักเขาก็หันกลับมามองใหม่ แต่พอเห็นว่าผมยังคงมองอยู่เขาก็ขมวดคิ้วแล้วเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะหันหนีไปอีกครั้ง
เอาจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นพี่วินัยและคำขู่ของเขาเมื่อคืนนี้ ผมก็อยากจะเดินเข้าไปคุยกันตอนนี้ให้รู้เรื่องไปเลย ผมคาใจ อยากรู้ชื่อเขา อยากถามเหตุผลที่เขาแบบนั้น
ผมนั่งจ้องเขาอยู่แบบนั้น เจ้าตัวเองก็หันมามองทางผมบ่อยเช่นกัน ทำให้เราสบตากันหลายครั้งจนเขาทำตาดุใส่แล้วเป็นฝ่ายเดินหนีที่อื่น ผมแอบยิ้มขำกับท่าทางหงุดหงิดบึ้งตึงของอีกฝ่าย แต่แล้วผมก็ต้องขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เมื่อสังเกตได้ว่าไม่ว่าคุณเขาจะเดินไปทางไหน รุ่นพี่คนอื่นมักจะมองตามแล้วหันกลับไปส่งสายตาแปลกให้กลุ่มเพื่อนตัวเอง หรือไม่ก็จะขยับตัวหนีเหมือนไม่อยากอยู่ใกล้ตัวพี่เขา
และไม่ใช่แค่พวกปีสามรุ่นเดียวกับเขาเท่านั้นที่เป็น รุ่นพี่ปีสองก็ไม่ค่อยมีใครเคารพเขาเท่าไรนัก ดูได้จากเวลาที่รุ่นพี่ปีสองแจกน้ำดื่มให้พวกผม ปกติเขาจะโค้งหัวให้รุ่นพี่สามเมื่อเดินผ่าน แต่กับคุณเขาพี่ปีสองจะเดินผ่านไปเฉยๆ บางคนก็เดินชนไหล่ไปเลย แต่คุณเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจอะไร เป็นฝ่ายขยับเองด้วยซ้ำ
หรือเขาจะสนิทกันมาก จนเล่นกันแบบนั้น?
ผมหยุดมองเขาเมื่อพี่วินัยสั่งให้ลุกขึ้นทำกิจกรรม เต้นเชียร์กันจนเหนื่อยก็หยุดพัก ผมมองหาคุณเขาอักครั้ง แต่คราวนี้ก็ไม่เจอแล้ว หลังจากจบกิจกรรมรับน้องผมก็ดิ่งกลับห้องมาอาบน้ำทันที
“เห้ย! คุณ ผมตกใจหมด อย่าเข้าห้องคนอื่นโดยพลการแบบนี้สิ”
เผมยกมือขึ้นลูบหน้าอกปลอบขวัญตัวเอง เมื่อออกจากห้องน้ำมาก็เจอคุณเขานั่งรออยู่บนเตียงแล้ว มาตอนไหนก็ไม่รู้
“เพิ่งสังเกตว่าหุ่นดีเหมือนกันนะเราอ่ะ” เขาพูดแล้วหรี่ตามอง ผมรีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ตั้งใจจะดึงเสื้อออกมาใส่ แต่เขาก็เดินตามมาแล้วกระตุกผ้าขนหนูผมออกอย่างรวดเร็ว “จะใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี”
“คุณ ไม่เอา คืนนี้ผมเหนื่อย”
“ไม่เหนื่อยหรอก นายนอนเฉยๆ เดี๋ยวฉันทำเอง” พูดแล้วก็ดันตัวจนหลังผมติดกับตู้เสื้อผ้า จากที่ตั้งใจว่าคืนนี้จะไม่ทำ ยังไงก็จะไม่ยอมเขาแน่ๆ พอเจอสีหน้าออดอ้อนและริมฝีปากอีกฝ่ายเข้าไป ผมก็เหมือนหลุดเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่ง
โอเค...ผมยอมรับ ผมมันอ่อนหัดครับ แล้วเขาก็เก่งจริงๆ อันนี้ผมก็ยอมรับมาก
เขาก็ทำตามที่พูด ผมแทบไม่ขยับอะไรเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ขยับเองหมด ถุงยางเขาก็เป็นคนจัดการใส่ให้ แถมวิธีการใส่ถุงยางของเขาทำเอาผมแทบแตกซะเดี๋ยวนั้น พระเจ้า!
“คุณ อือ…”
“ไซส์นี้มันมีกลิ่นสตอเบอร์รี่มั้ย กลิ่นยางเต็มปากฉันไปหมดเลย”
พูดไม่พอยังโน้มตัวลงมาจูบปาก ทำให้ผมรับรู้ได้ถึงกลิ่นยางที่ติดลิ้นเขามาจากวิธีที่เขาใส่ถุงยางนั่นให้ผม ผมอ้าปากค้างปล่อยให้ลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวไปทั่วโพรงปาก สองมือของผมก็จิกลงกับเตียง
“หึหึ เป็นอะไร ทำไมต้องเกร็งขนาดนี้ ชอบจูบมั้ย” เขาพูดส่งยิ้มน่ารักแล้วก้มลงมาจูบใหม่
คุณครับ! นี่จูบแรกของผม จูบแรกของผมจริงๆ สองคืนที่ผ่านมานั้นเราไม่การจูบปากกันเลยแม้แต่น้อย ความบริสุทธิ์ผมก็โดนเขาพรากไป นี่จูบแรกของผมเขาก็ยังจะมาขโมยไปอีก ต่อไปนี้เขาจะขโมยอะไรของผมไปอีกมั้ยเนี่ย
“อื้อ ฉันยังไม่หายระบมจากเมื่อคืนเลย” เขาหัวเราะเบาๆ แล้วแยกขาออก มือเล็กจับเจ้าชายน้อยของผมไปจ่อตรงส่วนนั้นแล้วเขาก็กดตัวลง ภาพที่เห็นทำให้ลำคอผมมันตีบตันไปหมด ช่องทางที่ดูเหมือนว่าจะบวมแดงเล็กน้อย กำลังกลืนของผมเข้าไป ในหัวผมมีแต่คำว่าแม่เจ้าโว้ยว่อนเต็มไปหมด
มันตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ผมมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังหลับตาพริ้ม ทิ้งตัวลงมาอย่างช้าๆ วันนี้ผมเห็นทุกอย่างชัดเจนมาก เพราะเราไม่ได้อยู่ท่ามกลางแสงไฟสลัวเหมือนสองคืนแรก เนื้อตัวขาวโพลนหยุดอยู่นิ่งไปพักหนึ่งเหมือนกำลังปรับตัวก่อนจะเริ่มต้นขยับตัว
ผมกัดฟัน เคืองตัวเองในใจ ส่วนหนึ่งที่ไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวก็เป็นเพราะว่าผมนี่แหละ โดนเขาชักนำหน่อยก็ยอมตามง่ายๆ
“บ...แบบนี้มันไม่ดีเลย”
“หือ ไม่ชอบให้ขยับแบบนี้? งั้น....” เขาเปลี่ยนจังหวะการขยับตัว จากขึ้นลงเป็นบกสะโพกไปมาเป็นวงกลม เป็นจังหวะที่ทำให้ผมรู้ซึ่งถึงความนิ่มและแน่นภายในกายเขาอย่างชัดเจน แต่เขาเข้าใจผิด ผมไม่ได้หมายความแบบนี้
“คุณ...ผมหมายถึงการเราไม่รู้จัก แต่มาทำกันแบบนี้ มันไม่ดีเลย ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้”
“นายนี่เรื่องมากจริงๆ”
เขาถอนหายใจ แต่สะโพกก็ยังไม่หยุดขยับ ผมมองตาอีกฝ่าย สองมือตะปบลงไปที่เนื้อนุ่มหยุ่นแล้วเคล้นคลึงตามอารมณ์ เขาเงยหน้าขึ้น อวดลำคอขาวน่ากัด ผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งซุกปลายจมูกลงบนลำคอขาว ปลายลิ้นก็ไล้เลียไปตามผิวเนียน
“ผมชื่อกร คุณชื่ออะไร บอกผมหน่อยได้มั้ย เรารู้จักกันมากกว่านี้ไม่ได้เหรอ”
ผมบอกชื่อตัวเองไปก่อนแล้วมองตาอีกฝ่าย เขาขบปากตัวเอง นัยย์ตามีแววลังเล ผมลากมือขึ้นบีบคลึงที่ยอดอก พอเขาแอ่นอกเข้าหาก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงชอบ เลยผมดันตัวฝ่ายออกเล็กน้อยเพื่อนดูดดึงยอดอกให้เขาพอใจ ผมทำไปตามอารมณ์ เห็นอีกฝ่ายบอกว่าดี ผมก็ยิ่งทำ
“กร...อ๊ะ ดี อือ มิว”
“หือ?”
“ชื่อฉัน แต่อยู่ข้างนอกห้ามเรียกนะ เราจะไม่รู้จักกัน”
“ทำไม”
“เพราะนายจะซวยเอา ถ้ามารู้จักมักจี่คนอย่างฉัน”
“ทำไมล่ะ คุณแบบคนไม่ดีเหรอ” เขาเม้มปาก เขาทำตาเศร้าๆ ก่อนจะส่ายหน้า ดึงหน้าผมให้แนบเข้ากับหน้าอกของเขา ถึงแม้ว่าจะยังไม่มีโอกาสได้คุยให้รู้เรื่อง แต่อย่างน้อยเราก็รู้ชื่อกันแล้ว
หลังจากนั้นมิวก็มาหาผมเรื่อยๆ อาทิตย์ละประมาณสามสี่วัน ส่วนใหญ่จะมาวันที่ผมไม่มีเรียนช่วงเช้าในวันถัดไป ก็ยังดีที่เขาเว้นระยะให้ผมผลิตน้ำเชื้อบ้าง หากคุณเขาคึกมารีดพิษให้ผมไม่มีหยุด ผมคงได้แห้งตายคาเตียงในซักวันแน่ๆ
เรามีความสัมพันธ์ทางกายด้วยกันมาประมาณเดือนกว่าๆ แล้ว เขาเคยบอกว่าเจ้าชายน้อยของผมเป็นขนาดที่เขาตามหา มันเข้ากับร่างกายของเขาได้อย่างพอดิบพอดี ผมไม่ค่อยเข้าใจในจุดนั้นเท่าไร แต่เขาเปิดโลกให้ผมหลายเรื่องเลยทีเดียวในเรื่องเซ็กส์ อะไรที่ผมเคยเห็นในเอวีแล้วอยากลองทำ เขาก็ยอมทำให้โดยไม่บ่นเลยซักครั้ง ก็คง...เป็นเรื่องดีสำหรับผมล่ะมั้ง
ผมได้รู้ว่าห้องของเขานั้นอยู่ตรงข้ามกับห้องผมอย่าพอดิบพอดี กิ่งไม้ใหญ่ที่ยื่นไปทางห้องของพวกเรานั้นเป็นสะพานให้เขาไต่เข้ามาที่ห้องผมได้
และจากที่ได้รู้จักกันมาเดือนกว่านี้ ทำให้ผมได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ตัวเบาและตัวอ่อนมาก กิ่งไม้ที่ยื่นมาทางห้องผมนั้น มันห่างจากระเบียงเป็นเมตรเลยทีเดียว แต่คุณเขาก็กระโดดถึงได้อย่างสวยงาม แถมไต่ไปตามกิ่งไม้ได้อย่างกระฉับกระเฉงอย่างกับนินจา แต่ถึงอย่างนั้นผมก็กลัวว่าสักวันเขาจะพลาดแล้วหล่นลงไป บ่นว่าให้เข้าทางประตูจนปากจะฉีกถึงหู เขาก็ยังคงดื้อกระโดดเข้าทางระเบียงเหมือนเดิม
เราก็รู้จักกันมากขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มิวไม่ค่อยพูดถึงเรื่องส่วนตัวเท่าไร เรื่องเพื่อนหรือทางมหา’ลัยก็ไม่พูดให้ได้ยินเลย
แต่ผมเห็นว่าเขาไปช่วยงานรับน้องแทบทุกวัน ถึงแม้ว่าจะยืนนิ่งๆ ไม่พูดไม่จาให้คนอื่นเขาเดินชนไปมาก็เถอะ มิวดูเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเท่าไรนัก เพราะไม่ค่อยมีใครเข้าไปคุยเล่นกับเขาเหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆ แถมบางครั้งผมยังรู้สึกด้วยว่าเขากำลังโดนใครแกล้งอยู่รึเปล่า
แต่ก็นั่นแหละ ถามไปเขาก็ไม่เคยตอบผมเลยซักครั้งเดียว...
“มึงหาพี่รหัสเจอยังวะ”
แมกซ์ถอนหายใจ ยกมือเท้าคางด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย มันเป็นเพื่อนของผม ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไรนักเพราะเพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่ก็นั่งเรียนและกินข้าวกลางวันด้วยกัน
“เจอแล้ว พี่ผู้ชายคนที่เป็นเฮดฝ่ายพยาบาล”
“ดีนะพี่มึงยังอยู่ พี่กุนี่ซิ่วออกไปแล้ว”
“ก็ลุงรหัสไง เดี๋ยวเขาก็ลงมาดูแลเองแหละ”
“กูไปสืบมาแล้วว่าลุงรหัสกูคือใคร แล้วเขาก็โดนคนในคณะแบนอยู่ด้วย ไม่อยากไปยุ่งกับเขาเลยหวะ”
ผมขมวดคิ้วรู้สึกให้ความสนใจกับเรื่องของมันขึ้นมา คนจะโดนแบนได้นี่ต้องทำเรื่องไม่ดีขนาดไหนเชียว
“โดนแบน? ทำไมวะ พี่แกไปทำอะไรมา”
“กุว่าหลายอย่าง สาเหตุที่ทำให้พี่รหัสกุซิ่วออกไปก็เพราะเขานั้นแหละ กูได้ยินมาว่า เขาข่มขืนน้องรหัสตัวเองแถมยังถ่ายคลิปไว้แบล็คเมย์อีก โคตรเลว แถมยังมีกล้ามาเป็นพี่วินัยอีก ไม่รู้เหรอวะว่าคนอื่นเขาเกลียดกันทั้งคณะ”
“เขา...คือใครวะ”
ผมหูผึ่งเล็กน้อยกับเรื่องที่มันเล่า จะว่าคล้ายมันก็คล้ายแหละ ในใจลึกก็รู้สึกกลัวว่าลุงรหัสของมันจะเป็นคนเดียวกับคนที่ผมคิดไว้รึเปล่า ตอนที่ไอแมกซ์หันมองไปรอบเพื่อหาตัวลุงรหัสมัน ใจผมมันก็รู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าไม่อยากให้เป็นเขาคนนั้นเลย
“นั่นไงมึง ที่ยืนอยู่คนเดียว หน้าตาไม่น่าทำแบบนั้นได้เลยนะ เออลืมบอก พี่รหัสกุเป็นผู้ชายนะ แม่งโดนเกย์ข่มขืน เป็นกูก็ไม่อยู่หรอก อายชิบหาย”
“...” ผมนั่งเงียบเมื่อคนที่มันชี้ไปก็คือมิวนั่นแหละ ผมไม่รู้หรอกนะว่านิสัยจริงๆ ของมิวเป็นอย่างไร แต่ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ดูเขาไม่น่าจะเป็นคนไม่ดีขนาดนั้น
ผมพยายามที่จะไม่คิดอะไรมากแล้ว แต่สายตามันก็ยังคอยแต่จะมองไปที่เขา มิวอยู่คนเดียวเสมอ ไม่มีใครเข้าไปคุยกับเขา การกระทำต่างๆ ที่ ผมเคยคิดว่าเพื่อนเขาแค่หยอกเล่นกัน มาตอนนี้ผมกลับมองมันเปลี่ยนไป เขากำลังโดนคนอื่นทำไม่ดีใส่ และเขาก็ยืนนิ่งให้ให้ทำ ไม่ตอบโต้อะไรเลย แม้แต่สีหน้าก็ราบเรียบไม่เปลี่ยน
“กุได้ข่าวมาว่า เขาขี้ขโมยด้วยนะเว้ย”
“ขโมย?”
“ใช่ มีข่าวลือว่าเขาชอบแอบเข้าห้องไปขโมยของตามหอด้วยนะ แล้วปีที่แล้วเงินรุ่นหาย ก็เขานั่นแหละเอาไป”
“มึงไปเสือกเรื่องพวกนี้มาจากไหน”
“เขาก็เล่าต่อๆ กันมาน่ะ”
ผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่แมกซ์มันเล่าเท่าไร แต่มิวก็เคยทำเรื่องแบบนั้นกับผม… มันอดที่จะระแวงขึ้นมาไม่ได้
แล้วมันก็เกิดเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีกับเขามากกว่าเดิม
“กูรู้ว่ามึงเอาไป เอามาคืนน้องมัน”
หลังจากที่ทำกิจกรรมรับน้องเสร็จแล้ว รุ่นพี่ก็ปล่อยทุกคนแยกย้ายกันกลับ ผมออกเป็นคนท้ายๆ เพราะว่าอยู่ท้ายแถว แต่พอเดินอกมานอกห้องประชุม ก็เจอกลุ่มรุ่นพี่ยืนล้อมมิวเอาไว้ สถานการณ์ดูไม่ดีเท่าไร
“กูไม่ได้เอาไป”
“ถ้าไม่มีอะไร ก็ให้ดูกระเป่าหน่อยสิวะ”
มิวยืนนิ่งกอดกระเป๋าไว้แน่น รุ่นพี่คนหนึ่งเดินเข้าไปตั้งใจดึงกระเป๋าออกมา แต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยจนรุ่นพี่คนนั้นอารมณ์เสียมากกว่าเดิม เขากระชากกระเป๋าของมิวออกมา พอมิวไม่ยอมรุ่นพี่คนอื่นก็ช่วยกันดึงตัวมิวเอาไว้ มันชุลมุนวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง จนในที่สุดมิวสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมและเซเล็กน้อย แล้วกระเป๋าก็โดนแย่งไปได้
รุ่นพี่คนที่ถือกระเป๋ารูดซิปแล้วคว่ำกระเป๋าเป้ลง ของที่อยู่ข้างในหล่นออกมาเกลื่อนพื้น ทั้งปากกา หนังสือและชีทเรียนต่างๆ รุ่นพี่คนอื่นรื้อของจนกระจายไปหมด พอไม่เจออะไรก็ส่ายหน้า
“มึงต้องเอาไปซ่อนไว้ที่อื่นแน่ๆ อย่าให้จับได้นะมึง”
รุ่นพี่คนหนึ่งชี้หน้าคาดโทษ แต่คุณเขาก็ยังคงยืนสบายๆ เหมือนเรื่องที่โดนอยู่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่
“มึงไม่มีทางจับได้หรอก” เขาพูดแค่นั้น ด้วยน้ำเสียงปกติก่อนจะก้มลงเก็บของแล้วเดินฝ่ากลุ่มรุ่นพี่ออกไป ผมขมวดกับท่าทางและคำพูดของเขา ทำไมเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้น
เขาขโมยของคนอื่นจริงๆเหรอ ถ้าโดนจับได้ขนาดนี้อย่างน้อยก็ขอโทษหน่อยสิ หรือถ้าไม่ได้เอาไปก็โวยวายหน่อย ทำไมถึงนิ่งแล้วพูดเหมือนยอมรับแบบนั้น
“แม่ง ขี้ขโมยชิบหาย ต่อไปนี้เก็บของให้ดีๆ นะ เดี๋ยวโดนแม่งจิ๊กอีก เตือนพวกเด็กปีหนึ่งไว้ด้วย”
เฮดวินัยออกคำสั่ง คนอื่นก็พยักหน้ากันโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีเด็กปีหนึ่งยืนดูสถานการณ์อยู่ตรงนี้สองสามคน รุ่นพี่คนอื่นบ่นแล้วก็แยกย้ายกันไป มีแต่ผมที่มองตาแผ่นหลังของเขาที่เดินไกลออกไปเรื่อยๆ
ทำไมเขายังนิ่งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ในขณะที่ผมรู้สึกอึดอัดไปหมด…
หลังจากจบเหตุการณ์นั้น ผมไปกินข้าวกับเพื่อน กินไม่ค่อยลงเท่าไรเพราะผมเอาแค่คิดถึงเรื่องมิวตลอด แต่ขึ้นห้องมาก็เจอเขารออยู่ในห้องอยู่แล้ว เขากำลังยืนทำอะไรบางอย่างอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ
ผมรีบพุ่งตัวไปหาแล้วดึงเงินที่ผมเตรียมไว้จ่ายค่าหอออกจากลิ้นชักมาเก็บไว้ มิวมองผมอย่าแปลกใจ เห็นเขามองมาแบบนี้มันก็รู้สึกผิดขึ้นมา เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้ผมระแวง และไม่ไว้ใจเขาขึ้นมาจริงๆ
“กลัวว่าฉันจะขโมยเหรอ?”
“...คุณขโมยของจริงๆ เหรอ ทำไปเพื่ออะไรอ่ะ”
“...”
เขานิ่ง นิ่งอีกแล้ว ไม่ได้ยอมรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ผมเริ่มหงุดหงิดคนตรงหน้า ถ้าไม่ได้ทำแล้วทำไม่ปฏิเสธมาสิหรือว่าเขาทำจริงๆ เพราะวันแรกที่เราเจอกัน เขาก็กำลังขโมยของของผมอยู่
“มิว ผมไม่อยากให้คุณเป็นแบบที่ผมได้ยินมา”
ผมพูดอย่างอ่อนใจ นั่งตรงปลายเตียง ถึงแม้จะระแวง และหวั่นใจแต่อะไรบางอย่างทำให้ผมรู้สึกว่าเขาไม่ได้เลวร้ายแบบที่คนอื่นพูด
“นายได้ยินมาแบบไหนล่ะ”
“คุณขโมยของ คุณทำอะไรกับน้องรหัสแล้วถ่ายคลิปไว้แบล็คเมล์เขา...” เหมือนที่คุณทำกับผม
ท้ายประโยคผมไม่ได้พูดออกไป มิวยืนนิ่งก้มหน้าลง เราเงียบกันไปพักหนึ่งก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำล่ะ”
“...”
“มันเป็นเรื่องจริงแค่นิดเดียว แต่ส่วนใหญ่มันเป็นแค่ข่าวลือ พวกเขาอคติและเชื่อกันไปเอง และเพราะฉันใจร้อนประชดประชันจนมันเป็นเรื่องใหญ่”
“เล่าให้ผมฟังได้มั้ย?”
“ฉันเคยมีแฟน แต่ตรงนั้นของเขามัน....” เขาพูดพร้อมทำท่าประกอบโดยการเอานิ้วชี้และนิ้วโป้งมาแตะกัน ก่อนจะเริ่มเล่าต่อ “และอย่างที่นายรู้ ต่อมจีสปอตของฉันมันอยู่ลึก ฉันก็เลยไม่เสร็จ มันไม่ควรจะเป็นปัญหาแต่เขาคงเสียหน้ามั้ง พอเราเลิกกันเขาก็เที่ยวไปบอกคนอื่นว่าฉันนอกใจ”
“...”
“และแฟนคนต่อๆ มาก็มีปัญหาเหมือนเดิม ฉันเปลี่ยนแฟนบ่อยและพอเลิกกันทุกคนล้วนบอกคนนอกว่าโดนฉันนอกใจ คนในคณะก็เลยมองว่าฉันเป็นเกย์ร่านๆ คนหนึ่ง”
“...”
“แล้วก็มาน้องรหัสฉัน เขาเคยเป็นเด็กดีนะแต่การมีแฟนเป็นเพศเดียวกันมันเป็นน่าอายสำหรับเขา ฉันเต็มใจที่จะปิดไว้เป็นความลับ แต่มีคนเห็นว่าฉันเดินเข้าห้องเขา ความลับเลยแตก”
“...”
“และเขาอายเลยบอกคนอื่นว่าโดนฉันบังคับแล้วถ่ายคลิปเอาไว้ ห้ามให้เขาไปบอกคนอื่น หลังจากนั้นทุกคนก็เกลียดฉัน...ก็แค่นั้น”
“ไม่คิดจะแก้ตัวเลยเหรอ”
“หลายคนพูดถึงฉันแบบนั้น แต่ฉันตัวคนเดียว ต่อให้พูดยังไงพวกเขาไม่เชื่อหรอก”
“แล้วคุณได้ขโมยเงินรุ่นจริงมั้ย?”
“หือ รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอ ฮะฮะ นั่นน่ะเรื่องใหญ่เลยนะ”
ผมขมวดคิ้ว เขาพูดเหมือนว่าเขาขโมยมันจริงๆ
“หนึ่งในแฟนเก่าฉันขโมย แต่เขาโทษฉัน ภายนอกเขาเป็นคนที่น่าเชื่อถือนะและคนอื่นก็พากันเชื่อไปหมด มันเจ็บใจที่พวกเขาไม่ถามฉันเลยแม้แต่น้อยว่าทำจริงรึเปล่า ฉันก็เลยโง่ประชดด้วยการขโมยเงินจริงๆเสียเลย ฉันขโมยกระเป๋าตังค์คนอื่น แน่นอนว่าโดนจับได้ ฉันเกือบโดนไล่ออกแหนะ 555”
เขาหัวเราะแต่แววตาดูเจ็บใจและเศร้าไปพร้อมๆ กัน ผมถอนหายใจดึงเขาลงมานั่งที่เตียงข้างๆ กัน
“แค่ครั้งเดียวที่ทำแบบนั้น แล้วฉันก็โดนแบนและกลายเป็นพวกขี้ขโมยมาตลอด”
“...”
“เรื่องของฉันมันก็มีแค่นี้แหละ” เขาหัวเราะ เขายิ้ม แต่ผมดูออกว่าเขากำลังเสียใจอยู่ ดวงตากลมโตคลอหยาดน้ำตาเล็กน้อย แต่พอเขากระพริบตามันก็หายไป ในใจของผมมันเชื่อเขาไปมากกว่าครึ่ง แต่สมองก็จะหาข้อโต้แย้งขึ้นมาว่าเขาอาจ...โกหกผม
ก็เขาปีนห้องผม เขาจะเข้ามาในห้องของคนที่เขาไม่รู้จักทำไม ผมคิดระแวงเขา แต่อีกใจมันก็อยากเชื่อใจเขาเหมือนกัน
“แล้วทำไมคืนนั้นคุณต้องแอบเข้ามาในห้องผม”
“อ้อ 555 น้องรหัสฉันเคยอยู่ห้องนี้ ฉันเห็นห้องนี้ปิดไฟมาเป็นเดือนก็รู้ล่ะว่าเขาตั้งใจหนี แต่คืนนั้นฉันเห็นว่าห้องเปิดไฟ ก็เลยตั้งใจจะมาคุย แต่ดันเจอของดีเข้าได้”
เขายิ้มให้ หรี่ตามองผมแล้วแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง เห็นเขาพูดแบบนั้นผมก็พอใจ อย่างน้อยผมก็เป็นของดีของเขา
สิ่งที่เคยสงสัย ได้รับคำตอบเกือบหมด ผมเบาใจลงไปมากๆ สิ่งที่หนักอึ้งในหัวตั้งแต่ฟังเรื่องที่ไอแมกซ์เล่าเมื่อช่วงเย็นก็หายไปเมื่อฟังเขาอธิบายทีละประเด็นแบบนี้
“ผมเชื่อใจคุณได้ใช่มั้ย?”
“ก็แล้วแต่นายเลย” เขาทำท่าจะลุกขึ้น แต่ผมดึงมืออีกฝ่ายไว้ จ้องหน้าเขา เราสบตากันและผมเป็นฝ่ายหันหนีก่อน
“ทำไมคุณไม่แก้ตัว ไม่บอกพวกเขาว่าความจริงเป็นยังไง”
“ฉันบอกไปแล้ว พยายามแล้ว แต่ไม่มีใครเชื่อ พวกเขาเลือกที่จะไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด ทุกคนเกลียดฉันเพราะเรื่องที่ได้ยินจากคนอื่น ใครเขาจะมาเปิดใจให้กับคนที่ตัวเองเกลียดกัน”
เขาถอนหายใจแล้วทำท่าจะลุกขึ้นอีก ผมก็ดึงมือเขาลงมานั่งอีก แต่คราวนี้ผมคงดึงแรงไปหน่อยมั้ง ร่างเล็กของเขาเลยถลาลงมานั่งใกล้ๆ จนขาเนียนเกยเข้ากับท่อนขาของผม
“ผมจะเชื่อคุณ” พอผมพูดแบบนั้น มุมปากอีกฝ่ายก็กระตุกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มเล็กๆ แววตาแสดงอาการของคนที่ดีใจออกมา ผมคงไม่เห็นถ้าไม่ได้สังเกตดีๆ
“ข... ขอบคุณ” เขาพูดสั้นๆ เราสบตากันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายหันหนีก่อน ผมเกือบจะไม่พูดอะไรต่อแล้ว ถ้าไม่บังเอิญเห็นว่าแก้มและใบหูเขาขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าดู
“คุณเขินเหรอ”
“เปล่า ใครจะไปเขิน”
“คุณไง หูแดงขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่เขินอีก”
“...” เขาเงียบ ส่งเสียงจิ๊จ๊ะหน้าตาไม่พอใจ แถมทำท่าจะลุกหนีอักครั้ง ท่าทางแบบนั้นของเขามันดูน่ารัก ผมเลยแกล้งดึงตัวเขาเข้ามาแกล้งกอด เดาว่าอีกฝ่ายคงจะดันผมออกแน่ๆ แต่เขากลับนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของผมแต่โดยดี
“ไม่เขินแล้วหน้าแดงทำไมครับมิว”
“ก็บอกว่าไม่ได้เขินไง!” เขาเสียงดังกว่าเดิม แล้วทำตาขวางใส่ เห็นอีกฝ่ายมีท่าทีเหมือนคนที่ไม่ได้อยู่เหนือผมแบบนี้ก็อยากจะหยอกอีกซักหน่อย
“แน่ใจ?...อุ๊บ!”
แต่ผมก็ลืมไปว่าเขาน่ะเลเวลสูงกว่าผมเยอะ พอจะเอ่ยปากแซวก็โดนคุณเขาดึงคอลงไปประกบจูบ เขาดันตัวผมลงไปนอนบนเตียง พร้อมขึ้นมานั่งบนตัวผมอย่างรวดเร็ว
“นายไม่ยอมหยุดพูด ฉันก็จะอุดปากให้”
ดีจ้า ตอนนี้ก็จะซีเรียสนิสนุงนะฮะ เพราะจะบอกปมว่าทำไมคุณเขาถึงมาปียห้องน้องได้ ตอนแรกว่าจะทยอยเฉลย แต่แบบว่ามันมีช่องทางบอก ก็บอกในตอนนี้ไปเลยดีกว่า ให้เขาคุยกันให้รู้เรื่องไปเลย ต่อจากนี้จะได้ไม่ต้องมีเรื่องเครียดกันแล้ว มีแต่ฟินๆ กันอย่างเดียว //-.,-//
-
ง่า ทั้งสงสารทั้งเอ็นดู
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
สงสารมิวจังงง แต่ไม่เป็นไรมีของดีแล้วเนาะะะ :jul1: :jul1: :jul1:
-
อย่างนี้นี่เอง...
-
สงสารคุณพี่ น้องต้องช่วยพี่ออกมาให้ได้นะลูก :hao5:
-
ง่ะ ชีวิตพี่มิวก็รันทดเหมือนกันนะนิ เจอแต่เรื่องเฮงซวย งั้นก็ถือว่ากรเป็นเรื่องราวดีๆแล้วกันเนอะ ฟินที่เค้าอะเซเดเฮกัน แต่ก็อยากให้พี่มิวมีความสุขนะ ไรท์ค้าเคลียร์เรื่องให้พี่มิวด้วยนะะะะ o13
-
เป็นกำลังใจให้มิวนะคะ ผ่านไปให้ได้ :call: :call:
-
โอ๊ยยย เอ็นดูมิว สงสารรรร
-
มิวน่าสงสารจัง ว่าแต่กรจะช่วยน้องมิวยังไงหว่าา //อยากให้ตกลงปลงใจเป็นแฟนกันเร็วๆ :katai2-1:
-
:o12: แงงงง สงสารมิว ถ้ามิวไม่พูดกรก็ต้องเป็นคนแก้ต่างให้พี่เขานะ
-
น้องต้องโอ๋ๆพี่มิวนะ
-
เรื่องน่ารัก :impress2: บวกความหื่นระดับสิบ :hao6:
ชอบมาก o13 ตามจ้า..รอมิวกร :-[
-
สงสารมิวเลย โดนแบนจากทุกชั้นปี :mew6:
อยู่มาได้ยังไงก่อนเจอกร ต้องเจ็บแค่ไหน คิดแล้วสงสารอ่ะ :katai1:
ปล. คุณโจรยังแซ่บเสมอ อยู่บนตลอดดดดดด :-[
-
สงสารมิว แฟนคนแรกแย่มาก ตัวเองไม่ได้เรื่องเองแท้ๆแต่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
-
ตอนที่ 4 การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ
มิวยังเข้าประชุมเชียร์ทำหน้าที่เป็นพี่วินัยเกือบทุกเย็น ถึงแม้ว่าผมจะบอกเขาว่าอย่าไปเลยดีกว่า แต่คุณเขาก็ยังดื้อ พอได้รู้เรื่องราวทั้งหมดที่เขาเล่าให้ฟัง ผมก็เริ่มสังเกตสิ่งที่รุ่นพี่คนอื่นทำกับเขา เขาโดนแกล้งและโดนคนเกือบทั้งคณะเมิน
เวลาที่มิวพูดตะโกนรับคำพูดของเฮดวินัย รุ่นพี่คนอื่นๆ ก็จะพากันเงียบลงไปทันที บางคนไม่ได้แกล้งแต่ก็ไม่พูดด้วย บางคนแค่มิวเดินผ่านก็ชักสีหน้าใส่ หรือหากวันไหนโชคร้ายมีของหาย มิวมักเป็นคนแรกเสมอที่โดนสงสัยและโดนกล่าวหา ถึงว่าสุดท้ายของหายไปนั้นเป็นเพียงสะเพร่าของรุ่นพี่บางคนที่หาของไม่เจอเองแท้ๆ แต่พอเจอของมิวกลับไม่ได้รับคำขอโทษจากใครเลยแม้แต่คนเดียว
“วันนี้ก็ถูกหาว่าขโมยของอีกแล้ว?”
“เห็นด้วยเหรอ...แต่ไม่มีอะไรหรอก ฉันไม่ได้เอาไปซะอย่าง”
“คุณไปก็โดนแบบนี้เกือบทุกวัน ทำไมยังอยากไปอยู่อีก”
“กิจกรรมรับน้องมันเป็นอะไรที่สนุกมากสำหรับฉัน ได้เพื่อน ได้พี่…”
มิวพูดแล้วก็เงียบไป ผมมองหน้าเขา เห็นแววตาของคนที่เหงาและโดดเดียว ผมหลุบตาลง ใจก็สงสารคนตรงหน้าขึ้นมา
เข้าใจว่าเขาคงเหงาที่อยู่ห้องคนเดียว ถึงแม้ว่าเข้าห้องประชุมแล้วโดนคนอื่นเมิน แต่อย่างน้อยเขาก็ได้คุยกับน้องปีหนึ่งหลายๆ คนที่ ยังไม่รู้เรื่องของเขา ผมเดาออกว่ามิวคงอยากมีเพื่อนบ้าง
“ผมจะเป็นเพื่อนให้คุณเอง”
“อะ...อะไร! ใครเขาอยากเป็นเพื่อนนายกัน ซื่อบื้อ!”
ผมหัวเราะ เขาว่าผมซื่อบื้อบ่อยมาก อาจเพราะช่วงแรกผมเงอะงะในหลายๆ เรื่อง แต่หลังๆ มานี่ผมก็รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นนะ เพราะคุณเขาคนนี้ไง สอนดีเหลือเกิน
ผมดึงตัวเขาเข้ามาใกล้แล้วถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะเริ่มต้นจูบแก้มเขาเบาๆ มิวเม้มปาก มองหน้าผมเหมือนข้องใจอะไรบางอย่างแล้วก็หลุบตาลงแก้มขาวแดงระเรื่อ เขาแสดงท่าทีเงอะงะเล็กน้อยตอนที่ผมหอมแก้มเขา แต่พอริมฝีปากเราประกบกัน เขาก็เริ่มเป็นฝ่ายนำให้ผมขยับลิ้นตาม
คุณเขาจูบได้เก่งมาก ขยับลิ้นเกี่ยวกระหวัดหยอกเย้าจนผมติดใจ ปลายลิ้นนุ่มขยับเข้ามาในโพรงปาก ผมก็ใช้โอกาสนั้นดูดเรียวลิ้นจนคนตัวเล็กครางเครือ เขาผละออกเล็กน้อยแล้วยิ้มอย่างพอใจ
“เก่งขึ้นแล้วนี่”
พอคุณเขาชม ผมก็ดีใจยักคิ้วกลับไปให้แล้วเริ่มต้นถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออก ผมใช้ปลายนิ้วสะกิดวนไปมารอบๆ ยอดอก ไม่นานมันก็เข็งชันสู้นิ้ว คุณเขากัดปาก แอ่นหน้าอกขึ้นมาใส่มือผม ครางเเรียกให้ผมก้มลงครอบครองด้วยริมฝีปากและปลายลิ้น
“อือ ดี…”
ผมรัวลิ้นจี้ไปตรงยอดอก ปัดเลียไปมาแบบที่เขาชอบ สลับไปมาทั้งสองข้าง จนมันชูชันแดงระเรื่อแวววาวไปด้วยน้ำลาย ผมขยับตัวออก รีบเดินไปหยิบเจลหล่อลื่นและถุงยาง คุณเขาก็หยิบเจลไปเตรียมความพร้อมให้ตัวเอง
มิวเทเจลลงฝ่ามือตัวเองแล้วอ้าขาออกกว้าง เขาวนนิ้วไปรอบช่องทางก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไป ผมมองภาพนั้นไม่วางตา ใบหน้าน่ารักปรือตามองผมแล้วก็เพิ่มจำนวนนิ้วพร้อมๆ สอดนิ้วเข้าไปลึกกว่าเดิม
“หือ มองหน้าผมแล้วทำให้คุณมีอารมณ์กว่าเดิมเหรอ”
ผมพูดหยอกเขา มิวจิ๊ปากแล้วหลุบตาลงทำเป็นไม่มองผมแต่ผ่านไปไม่นานเขาก็มองมาที่ผมอีกครั้ง ผมยิ้ม อดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นอกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง มองนิ้วเรียวที่หายเข้าไปในช่องทางฉ่ำเยิ้มของเขา
“นาย...อ๊ะ จะทำอะไร”
“ผมอยากช่วย” เสียงของผมที่เปล่งออกไปมันพร่ามาก เมื่อปลายนิ้วของผมสัมผัสได้ถึงความนุ่ม อุ่นและลื่น แต่พอดันเข้าไปเล็กน้อยก็รู้สึกได้ความคับแน่น มิวอ้าขาออกกว้างกำลังจะดึงนิ้วตัวเองออกเมื่อมีนิ้วของผมเข้าไปแทนที่ แต่ผมกับยึดมือเขาเอาไว้
“อื้อ อะ กร อือ”
มิวอ้าปากค้างแล้วครางออกมา ผมขยับนิ้วเข้าออก นิ้วของผมและของเขาต่างก็เสียดสีกันอยู่ภายในตัวเขา มืออีกข้างของผมที่รั้งขาเขาให้อ้ากว้างนั้นขยับเข้ามาจับที่แก่นกายชุ่มฉ่ำของเขา แล้วชักรูดให้
“คุณชอบมั้ย?”
“อึก ชอบ...ดูดนี่ด้วย” คุณเขาใช่มือที่ว่างขยี้ไปตามยอดอกของเอง ก่อนจะดึงคอผมให้ก้มลงไปหาแล้วกดหัวผมลงกับหน้าแกของเขา เสียงครางอย่างพึงพอใจดังขึ้นเร่งเร้าให้ผมขยับลิ้นและนิ้วเร็วขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่คุณเขาจะเกร็งแล้วปลอดปล่อยออกมา
ผมขยับตัวออกรีบจัดการใส่ถุงยางให้ตังเอง สายตาก็มองคนตรงหน้าที่นอนบิดตัวอยู่หน้า เขาเซ็กซี่มากๆ ต่อให้ผมพูดคำนี้ออกไปทั้งวันก็คงไม่เท่ากับความเซ็กซี่ของเขาที่ผมได้เห็น
ผมขยับตัวเข้าไปนั่งตรงหว่างขา ช้อนสะโพกเข่ขึ้นมาวางบนตักแล้วค่อยกดตัวลงไป คุณเขาครางฮือในลำคอ สองมือจิกเข้าที่หัวไหล่ของผมแต่เรียงขาก็อ้ากว้างให้ผมดันตัวเข้าไปได้อย่างสะดวก
ผมเม้มปาก กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ ก่อนจะซี๊ดมากเมื่อมองไปที่ตรงส่วนที่เราเชื่อมต่อ มองตัวเขาที่ค่อยกลืนกินของผมเข้าไป ผมเงยหน้าขึ้นแล้วผ่อนลมหายใจ พยายามกลั้นใจดันสะโพกเข้าไปช้าๆ ถึงแม่ว่าสมองสั่งให้ดันเข้าไปเร็วให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว แต่ในใจก็กลัวว่าคุณเขาจะเจ็บขึ้นมา
“แน่นท้อง ฮือ อึก...กร” มิวกัดปาก ดวงตาหวานเยิ้มสบตาผม เขาชูแขนขึ้นเรียกร้องให้ผมก้มลงไปหาแล้วริมฝีปากของเราทั้งคู่ก็ประกบกัน
“อีกนิดเดียว อีกนิด…” ผมพึมพำชิดกลีบปาก ค่อยขยับสะโพกเข้าออกช้าให้เขาปรับตัวได้ ผมซบหน้าลงกับซอกคอขาว ดอมดมกลิ่นเย้ายวนใจจากอีกฝ่าย ผ่านไปซักพักมิวก็เป็นฝ่ายเรียกร้องให้ผมขยับ
“อือ ขยับเร็ว อ๊ะ ดี ฮ๊า!”
ผมขยับตามที่คุณเขาร้องขอ ดันตัวเข้าไปตรงจุดที่เขาชอบ มิวตัวเกร็งดึงตัวผมลงไปกอดแต่ในขณะเดียวกันนั้นก็เด้งสะโพกตอบรับกับจังหวะของผมอย่างพอดิบพอดี
“มิว…” ผมเรียกชื่อเขา แล้วขยับตัวออกห่างเล็กน้อย สองมือดึงเข่าเล็กของมิวออกจากบั้นเอวตัวเองแล้วกดลงไปจนแนบกับหน้าอกของคุณเขา ส่งผลให้ก้มกลมลอยเด่นขึ้นมารับกับจังหวะการขยับของผมได้อย่าพอดิบพอดี
ผมสาวสะโพกเข้าออกช้าๆ แต่แต่ละครั้งที่ขยับก็เข้าสุดและออกสุด เป็นการขยับที่เรียกเสียงครวญครางจากคุณเขา เร่งเร้าพลางออดอ้อนให้ผมขยับเร็วๆ ตามที่เขาต้องการ
“ไม่ กร ฮือ เร็วๆ”
เขาเรียกร้อง ผมส่ายหน้ามองพวงแกมใสของมิวที่แดงก่ำอีกทั้งปลายจมูกที่ขึ้นสีระเรื่องอย่างน่าดู และสะโพกก็ยังขยับแบบเดิม การขยับแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกได้ความอุ่นนุ่มที่โอบกระชับรอบแก่นกายผมได้เป็นอย่าดี ผมหลับตารับรู้ความรู้สึกแน่นหนั่นนี้อย่างช้าๆ
มิวขยับตัวอย่างอึดอัด เมื่อผมกดเข้าไปลึกจนสุดใจแล้วแช่ค้างไว้อย่างนั้น ผมชอบความรู้สึกที่อยู่ในตัวเขานี่นา อยากจะใส่ไว้ตลอดเลยด้วย บวกกับพอเห็นหน้าตาท่าทางอึดอัดปนสุขสมของอีกฝ่ายแล้วก็ทำให้ผมอดที่จะแกล้งเขาไม่ได้
“นาย อื้อ มันแน่นท้อง!” เขาโวยวายฟาดมือเข้าที่หัวไหล่ผม แล้วก็พยายามดันสะโพกผมออก พอไม่เป็นผลก็ยังพยายามกระดกบั้นท้ายขยับเป็นจังหวะ ผมผ่อนแรงกดเล็กน้อยปล่อยให้เขาขยับไป ในขณะที่ผมก็มองใบหน้าของอีกฝ่าย
มิวกัดปาก แผ่นอกสะท้านขึ้นลง สองมือก็เกาะกุมมือผมที่กดท่อนขาเขาเอาไว้ ผมเกือบจะเสร็จเอาให้ได้ตอนที่คุณเขาตั้งใจขมิบช่องภายในบีบรัดแก่นกายของผมอีกทั้งยังตวัดสายตายั่วๆ มองมา
ผมส่ายหน้าอย่างยอมแพ้ แล้วเริ่มต้นขยับสะโพกตามที่คุณเขาต้องการ การคิดต่อกรกับคนอย่าเขาคงเร็วไปสำหรับผม ต้องเก็บเลเวลอีกนานแค่ไหนกว่าจะเทียบเขาได้
“ดีมาก อื้อ เร็วอีก...ฮ๊ะๆ อ๊ะ”
ผมจัดให้ตามที่คุณเขาขอ ผมปล่อยมือจากท่อนขาเปลี่ยนมาจับเอวไว้กดลงกีบเตียงแล้วมซอยสะโพกใส่ไม่หยุด แรงมีเท่าไรก็ใส่ไปให้หมด
ผมขยับเอวกระแทกเขาหาร่างบางรัวไม่ยั้ง ยิ่งเห็นว่าเนื้อตัวของเขามันสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของผมก็ยิ่งเร้าอารมณ์ สองมือของเขากำแน่นไว้ที่หน้าอกผมเลยดึงมือเขามาโอบรอบคอผมเอาไว้
“อือ เสียวชิบ...” ผมพึมพำออกไป มิวได้ยินก็ยิ้มคล้ายเยาะเย้ย เห็นแล้วมันรู้สึกมันเขี้ยวก็เลยขบไปที่หน้าอกของเขา ฝากรอยฟันไว้จางๆ ให้คุณเขาครางหวิว พอผละออแกมาเล็กน้อยเพื่อส่งเสียงหัวเราะและเขาก็ดึงคอผมให้ก้มลงไปหา เราจูบกับอีกครั้ง มิวตวัดท่อนขาก็โอบรอบเอวผมเอาไว้ เป็นท่าทางที่ทำให้ผมขยับเช้าหาเขาได้อย่างถนัดถนี่ยิ่งกว่าเดิม
ผมควงสะโพกไปมาตามที่เขาเคยทำ และผมว่ามิวคงชอบ เพราะคุณเขาหวีดครางเสียงดังพร้อมกับจิกเล็กลงบนแผ่นหลังของผม ช่องทางถายในของเขากระชับแน่นเป็นจังหวะ ยิ่งขยับก็ยิ่งแน่น ผมรูู้สึกได้ถึงความสุขสมที่พุ่งไปรวมอยู่ตรงส่วนปลาย นั้นเป็นสัญญาณว่าใกล้จะถึงจุดหมายของผมแล้ว
“คุณ...ผมจะเสร็จ”
“ฉัน...ฉัน ฮ๊า! อื้อ!”
พูดยังไม่ทันจะขาด ผมก็รู้สึกว่าคนใต้ร่างเกร็งกระตุก ช่องทางภายในของเขาตอดรัดแก่นกายของผมอย่างรุนแรงและถี่รัว และสุดท้ายเราก็ปลดปล่อยออกมาเกือบจะพร้อมกัน ผมหยุดอยู่นิ่ง ๆ แช่ค้างภายในตัวเขาที่ยังคงกระตุกรัดของผมเป็นจังหวะ สองแขนที่ยันที่นอนเอาไว้ก็พากันหมดแรงเมื่อถึงจุดหมาย ผมทิ้งตัวซบลงไปกับอกอีกฝ่าย แต่เพราะกลัวว่าคุณเขาจะหนักเกินไปก็เลยค่อยพยุงตัวลุกขึ้น
“จะไปไหน…”
“เปล่า ผมแค่กลัวคุณหนัก”
มิวมองหน้าผมนิ่งๆ เราสบตากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มิวจะหันหนีไปทางอื่น ผมกำลังจะขยับตัวออกก็โดนคุณเขาที่พยุงตัวขึ้นมาประกบปากจูบเข้าให้อีกครั้ง
ผมตกใจเล็กน้อยในตอนแรกเพระาโดนดึงไปจูบอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร เพราะรู้สึกได้ว่ารสจูบของเขาคราวนี้ชวนให้ใจหวิวอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ได้ร้อนแรงแบบที่เราเคยทำกัน มันช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไป และดูอ่อนโยน
“ชอบจูบแบบนี้มั้ย?”
“ชอบ...ชอบมาก”
เราผละออกจากกันช้าๆ มิวแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองแล้วถาม ถึงแม้จะงุนงงกับคำถามแต่ก็ตอบออกไปตามความจริง
ผมมองหน้าเขา เกลี่ยปลายนิ้วไปตามริมฝีปากอวบอิ่มชุ่มชื่น เขาเผยอปากตามปลายนิ้วเมื่อผมดันกลีบปากเขาขึ้น หากไม่ใช่เป็นอาการตาฝาดหรือคิดไปเอง ผมคิดว่าแก้มนวลของเขานั้นแดงขึ้นกว่าเดิม ดวงตากลมโตของเขานั้นช้อนมองผมเล็กน้อยแล้วเสหลบไปทางอื่นแต่ไม่นานก็วกกลับมามองผมอีกครั้ง เขาแสดงสีหน้าน่ารักและเย้ายวนชวนให้ผมต้องโน้มตัวลงดูดดึงริมฝีปากเขาอีกครั้ง
“ฉันก็ชอบ ชอบ....”
มิวพูดเสียงแผ่ว ทำท่าจะพูดอะไรแต่ก็เงียบไป ผมเว้นระยะเล็กน้อยให้เขาพูดให้จบ แต่มิวก็ไม่พูดอะไรออกมาจนผมอ้าปากจะพูดเสียงฟ้าร้องก็ดังเข้ามาในห้อง
“ฝนจะตก” ผมมองไปทางระเบียง เห็นฟ้าแลบแปรบๆ อยู่ลิบตา หันมาอีกมองทีก็เห็นคุณพยายามขยับลงจากเตียงคว่าเสื้อผ้าขึ้นมาใส่
“คุณจะไปไหน”
“กลับห้อง หากไม่รีบกลับตอนนี้ แล้วฝนตกลงมาก็ซวยน่ะสิ”
ผมขมวดคิ้วแล้วยื้อแขนเขาเอาไว้ จะให้กรโดดจากระเบียงแล้วไต่ไปตามกิ่งไม้ในสภาพที่แค่เดินก็กระแย่งกระแย่งแบบนี้น่ะเหรอ ผมไม่ยอมหรอก มีหวังตกลงไปแข้งขาหักกันพอดี
ผมยื้อแขนเขาอยู่สักัพก จนในที่สุดฝนก็ลงเม็ด ผมขมวดคิ้วแล้วหันมาทำตาขวางใส่ผม
“เพราะนายเลยเนี่ย แล้วจะได้กลับห้องเมื่อไรเล่า ตกหนักด้วย”
คุณเขาแสงด่าทีหัวเสีย บ่นไปเรื่อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้หรอก ผมหัสวเราะกับท่าทางของเขาขยับตัวไปใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อย ก็กระโดดขึ้นเตียงเตรียมตัวเข้านอน
“คงเช้าแหละมั้งกว่าจะหยุด มานอนกับผมคืนนึงเถอะคุณ ผมจะปิดไฟแล้ว”
“...ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ”
ผมนึกขึ้นได้ เพราะว่าคุณเขานนั้นเนื้อตัวเปื้อนกว่าผมเยอะ ทั้งเจลทั้งคราบน้ำรัก คงจะเหนียวตัวไม่น้อยเลย ผมชี้ไปที่ห้องน้ำแล้วดึงผ้าขนหนูผืนใหม่ออกมาให้เขาใช้
ระหว่างที่รอคุณเขาอาบน้ำผมก็นอนเล่นบนเตียง แต่เพราะก่อนหน้านี่ออกแรงมาก มันก็เพลีย อยากจะเคลิ้มหลับเสียให้ได้
“ขยับเข้าไปหน่อย แบ่งผ้าห่มให้ฉันด้วย”
ผมลืมตาขึ้น เมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนสะกิดปลุก ผมคงเผลอหลับไปก่อนหน้านี้ ผมขยับตัวเว้นที่นอนไว้ให้คุณเขาแล้วแบ่งผ้าห่มครึ่งหนึ่งไปให้ พอเข้าที่เข้าทางผมก็หลับตาลงอีกครั้ง
แต่คราวนี้ผมไม่ได้หลับไปทันทีเพราะกลิ่นหอมมันกวนใจ ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อยดมกลิ่นสบู่ที่ผมใช้เป็นประจำ
“หอมจัง”
“...ก็เพิ่งอาบน้ำมา”
“หอม…”
“นาย!”
ผมเผลอตัวฝังปลายจมูกลงไปที่ต้นคอ มิวสะดุ้งเล็กน้อยแล้วพลิกตัวหันหน้าเข้าหา เขาเม้มปากตัวเองแล้วมองหน้าผม แสงจากฟ้าแลบส่องเข้ามาทำให้เห็นว่าพวงแก้มเขาขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย
เขามองหน้าผมนิ่งๆ จนผมข้องใจกับท่าทางของเขา อยากจะถามว่ามองทำไม แต่ก็ง่วงเกินกว่าที่เริ่มบทสนทนาอะไรในตอนนี้ พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดก็เลยตัดปัญหาโดยการดึงตัวหอมๆ ของเขามากอดเอาไว้ ผมหลับตาแล้วตวัดมือโอบสะโพกอีกฝ่ายเอาไว้แล้วตบเบาๆ เหมือนกล่อมเด็ก
“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”
“ครับๆ ไม่ใช่เด็กก็นอนซะนะครับ”
เขาส่งเสียงฝึดฝัด ผมยิ้มขำแล้วปรือตามองสีหน้าไม่สบอารมณ์ของคุณเขาผ่านความมืดแล้วดึงเอวคอดเข้าหาตัว สัมผัสได้ถึงผิวเย็นๆ ของอีกฝ่าย เขาคงหนาวผมเลยขยับผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ เพราะตอนนี้ฝนตกอากาศจึงเย็นกว่าปกติ
เขาทำท่าจะขยับตัวออก ผมก็ชักจะเริ่มหงุดหงิดเพราะโดนรบกวนเวลานอน ก็เลยใช้สองมือรัดเอวและโอบตัวเขาเอาไว้แนบอก แนบริมฝีปากไปกับหน้าผากมน กระซิบเบาๆ หวังจะให้เขาสงบลง
“ฝันดีนะครับมิว”
แล้วเขาก็นิ่งไปจริง ๆ อืม...ผมจะได้หลับเสียที
ดีจ้า เห็นกันรึเปล่าเอ่ย? การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ที่แบบว่าเล็กจริงๆ 5555
ตอนนี้ก็เอ็นซีอีกแล้วววว และก็จะมีทุกตอนค่า 55555 แต่จะมีมากหรือน้อยแค่นั้นเอง เรื่องนี้เราแต่งครายเครียดแล้วก็ฝึกแต่งฉากเอ็นซีด้วยค่ะ พล็อตอะไรแบบนี้เลยวางไว้หลวมๆ อะไรที่ดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไร แต่ก็จะพยายามเกลาให้อ่านลื่นๆ ที่สุดนะคะ
-
เวลาคนหน้าด้านเขินแล้วมันน่ารักอ่ะ โจรปล้นสวาทคนนี้นี่มัน
-
มานอนทุกวันเลยก็ได้น้ามิวว
-
กรนี่เลเวลอัพเร็วมาก แต่บอกว่าได้ครูดีก็ไม่แปลกใจ :hao3: เจ้าเด็กเก็บเวลสู้ๆ :katai2-1:
-
เอ็นดู :hao6: :hao6: :hao6:
-
เขิน~
-
เก็บเวลต่อไปเว้ยยย สักวันจะต้องเป็นวันของเราเองงงง :hao7: :hao7:
-
มันดีย์
-
เค้าอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักจังเลยค่า
ชอบตอนหอมแก้ม น่ารักกกกกก
ไม่ชอบคนที่ว่าร้ายให้มิวเลย สงสารน้อง ;_;
อยากให้คนรอบๆตัวมิวรู้เห็นว่าความจริงเป็นยังไงจังเลยค่า
-
น้องกรอ่อนโยนอะ
แพ้ทางงงงง
-
ท่วงท่าพัฒนาขึ้นจริง แต่สิ่งที่ทำให้พี่มิวเขินอาจจะเพียงแค่หอมแก้มเบาๆ กับความอ่อนโยน เอาใจใส่เล็กๆของกรก็ได้ ฮืออออ เขิน :-[
-
ชอบมากๆๆๆ เขียนดีมากๆเลย
อยากรู้ความจริงอ่ะ แต่เอาจริงๆ การแบนแบบนี้มันไม่ดีมากๆ
รู้สึกไม่ดีกับการแบนคนอื่น ยิ่งเป็นเพื่อนด้วยแล้วยิ่งไม่ดี
เพื่อนอ่ะ ยังไงก็เพื่อน ถึงใครจะเกลียด หรือเราจะไม่ชอบยังไง
แต่เราจะทิ้งมันไว้คนเดียวไม่ได้ เพื่อนคือคนที่ต้องอยู่ข้าง ยิ่งเวลาแบบนี้ด้วย
เอาจริงถ้ามันไม่ทิ้งเรา เราจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด เอ๊ะ หรือมิวไม่มีเพื่อน ?
ยิ่งเรื่องราวที่เค้าเล่าว่า หรือบอกต่อๆกัน
ถ้าไม่เจอกับตัวหรืออยู่ในเหตุการณ์จริงจะไม่ค่อยเชื่อนะ
แต่มิว ถ้าเราไม่ได้ทำจริงๆ และบอกไปไม่มีใครเชื่อ แบบเจอแต่อคติ
คงไม่ไหวอ่ะ น้องกรช่วยพี่เค้าด้วยน้าาาาา สู้ๆมิวสู้ๆ :กอด1:
-
พี่มิวใจสั่นเลยอิดิ๊
-
เสียอาการไปหมดเลยนะ ดูออก :fox2:
-
อืมมม ไปไม่เป็นเลยหละซิมิว :o8:
-
ตอนที่ 5 มังกร
วันนี้ผมไม่สบาย ปวดหัวมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ สาเหตุอาจเป็นเพราะโดนละอองฝน มีฝนหยดลงบนหัวแค่ไม่กี่หยด แต่กลับเป็นไข้เสียได้ เช้าวันนี้ผมก็เลยหยุดเรียนแล้วไปหาหมอรับยาและขอใบรับรองแพทย์มาด้วย ดีที่หมอให้หยุดได้ 3 วัน ก็เลยไม่ห่วงอะไรมาก พวกการบ้านและงานอื่นๆ ก็ฝากเพื่อนส่งและเก็บชีทเรียนไว้ให้แล้ว
ผมลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูระเบียงเปิดและปิด ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใคร มีแค่คุณเขาคนเดียวเท่านั้นแหละที่เข้าออกทางระเบียงห้องผมน่ะ
“นายเป็นอะไร”
“ไม่สบาย คุณหยิบแมสก์ตรงนั้นมาใส่ก่อน เดี๋ยวติดหวัดผม” ผมชี้ไปที่โต๊ะหนังสือ ซึ่งวางยาและหน้ากากอนามัยเอาไว้ก่อนจะหันกลับมาใส่แมสก์ให้ตัวเองด้วย ก็ไม่อยากให้คุณเขามาติดหวัดผมก็เลยซื้อมาเผื่อเอาไว้
“ไปทำอะไรมาถึงได้เป็นหวัด”
“ตากฝนนิดหน่อยน่ะ วันนี้...ทำไม่ได้นะ”
“รู้แล้วน่า” เขาย่นจมูกใส่ก่อนจะจับผมขึ้นทัดหูแล้วใส่แมสก์ เราสบตากันเล็กน้อยก่อนจะต่างคนต่างเงียบเพราะไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรกัน ปกติเขามาห้องผมก็เพื่อนทำเรื่องอย่างว่านี่นะ แต่วันนี้มันทำไม่ได้นี่นา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครมา?”
“อ๋อ เพื่อนผมมั้ง ผมวานให้มันมาเอางานของพรุ่งนี้ไปส่งให้ คุณไปเปิดประตูให้หน่อยได้มั้ย?”
“ไม่ได้!”
เขากระซิบเสียงเบาแต่หน้าตาท่าทางดูตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังทำท่าจะพุ่งไปที่ระเบียงจนผมต้องรีบลุกขึ้นมาห้ามเขา
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ”
“ไม่เอา เดี๋ยวมันเป็นเรื่องอีก”
พูดแล้วก็กระโดดออกไป เขาน่ะยิ่งกว่านินจาเสียอีก ตัวเบา เท้าเบา กระโดดไปขนาดนั้นผมยังไม่เห็นว่าต้นไม้มันจะสั่นอะไรเลย
ผมเดินไปเปิดประตูห้องให้เพื่อน จัดการฝากงานที่จะส่งในวันพรุ่งนี้และพูดคุย ถามไถ่อาการกันไม่กี่นาทีมันก็กลับไป ผมหันไปมองที่ระเบียงอีกครั้งก็เห็นว่าคุณเขากำลังแง้มม่านมองมาทางผม
“มาเถอะคุณ เพื่อนผมกลับไปหมดแล้ว”
เขาค่อยๆ เปิดม่านมองมาจนแน่ใจว่าเพื่อนๆ ผมออกจากห้องไปหมดแล้วเขาถึงจะยอมข้ามมาหา
“อย่าให้เพื่อนมาห้องตอนที่ฉันอยู่สิ เพื่อนของนายบางคนก็รู้เรื่องของฉันนะ ถ้าคนอื่นรู้ว่าเรามาสุงสิงกันแบบนี้นายอาจจะโดนแบนตามฉัน นาย...นายจะไม่มีคนคบ หรือไม่สบายก็จะไม่มีใครช่วยส่งงานหรือเก็บชีทเรียนไว้ให้...”
เขาทำท่าทีร้อนใจพูดรัวจนหายใจแทบไม่ทัน ผมเข้าใจสิ่งที่เขาพูด สิ่งที่เขากลัว และท่าทางของเขาทำให้ผมรู้สึกเห็นใจและอยากปลอบ ผมกดมือลงบนศีรษะของเขาแล้วโยกไปมา ทำเหมือนปลอบใจแต่ก็แกล้งอยู่ในที
“อย่ามาลามปามนะ!”
เขานิ่งไปเพียงเล็กน้อยก่อนจะปัดมือผมออกทันที แถมหันมาแยกเขี้ยวขู่อีกตังหาก ท่าทางเขามันน่าตลก แต่พอเห็นว่าผมหัวเราะเขาก็ยิ่งโวยวาย ทั้งตีทั้งต่อยไหล่ผมจนเจ็บไปหมด
“เห็นตัวเล็กๆ นี่มือหนักเหมือนกันนะคุณ”
“หนักได้กว่านี้อีกถ้านายยังลามปามไม่เลิก แล้วนี้ไข้ขึ้นเหรอ มือร้อนเชียว”
“อืม ปวดหัวนิดหน่อย”
ผมยกมือนวดขมับตัวเองเล็กน้อย เดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบเจลลดไข้แผ่นใหม่ขึ้นมา คุณเขาก็เดินมาแย่งไป พอผมเลิดคิ้วเป็นเชิงถาม เขาก็จิ๊ปากทำหน้าตาเบื่อหน่ายใส่ผม
“ด...เดี๋ยวฉันช่วย นายไปนอนที่เตียงสิ”
ผมเดินไปนอนที่เตียง มองดูคุณเขาที่ลอกแผ่นเจลด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ แถมแปะเลยหน้าผากผมไปตั้งครึ่งแผ่น
“แปะอะไรของคุณเนี่ย เลยขึ้นไปบนหัวเกือบครึ่ง”
“อะไรเล่า แปะให้แล้วยังจะมาบ่นอีก ก็คนไม่เคยใช้นี่”
คุณเขาบ่นมุบมิบแล้วค่อยๆ ลอกแผ่นเจลออกจากเส้นผม แล้วแปะลงไปไหม่ให้ตรงหน้าผาก ผมผงกหัวเพื่อขอบคุณ
“คุณกลับเลยก็ได้นะ อยู่นานเดี๋ยวติดหวัดผม”
เขาพยักหน้าแต่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม พอผมเลิกคิ้วเขาก็ถามถึงเรื่องอื่นอย่างกินข้าวรึยัง แน่นอนว่าผมกินเรียบร้อยแล้ว ตอนที่ไปคลีนิคเมื่อเช้าผมตุนโจ๊กซองไว้เป็นแพคเลยแหละ ถึงจะไม่สบายแต่ผมก็ดูแลตัวเองได้หายห่วง
“นายดูคล่องแคล่วดีนะ เวลาฉันไม่สบายก็นอนอยู่บนเตียงจนกว่าจะหายเองนั่นแหละ”
“อาจเป็นเพราะมีพี่น้องเยอะล่ะมั้ง ก็เลยรู้ว่าควรทำยังไงเวลาตัวเองหรือคนอื่นป่วย”
“พี่น้องเยอะเหรอ...ดีจัง คงไม่เหงาเลยอ่ะดิ”
นั่นไง ผมเริ่มจับสังเกตได้อย่างหนึ่งแล้วล่ะ คุณเขาเป็นคนขี้เหงา
“มีพี่น้องห้าคนน่ะ รวมผมด้วย พี่สาวผม แล้วก็น้องๆ อีกสามคน”
“เหรอ ดีจัง”
เขายิ้ม เห็นเขาดูมีความสุขเมื่อได้ฟังเรื่องครอบครัว ผมก็เลยเล่าให้เขาฟังไปหลายเรื่องเลยทีเดียว
“พี่สาวผมชื่อชมพู่ ส่วนน้องๆ ก็เป็นผู้ชายหมดเลย ชื่อมะพร้าว ลูกตาล และมะม่วง ไม่ต้องบอกก็คงเดาออกว่าที่บ้านปลูกต้นอะไรบ้าง”
“555 น่ารักดี แต่ชื่อเป็นผลไม้หมดเลยนี่นา ทำไมนายชื่อกรอยู่คนเดียวล่ะ มาจากผลไม้ชนิดไหน”
“ความจริงแล้วผมชื่อมังกรนะ”
“อ๋อ เอ๊ะ! มันก็ไม่ใช่ผลไม้อยู่ดีอ่ะ”
“แล้วถ้า ‘แก้วมังกร’ ล่ะ เป็นผลไม้ได้รึยัง?”
“...55555 ชื่อเก๋ดีนี่” เขาหัวเราะเสียงดัง ยิ้มจนตาหยี ทุบตักทุบเตียงอย่างถูกอกถูกใจ ผมรู้นะว่าชื่อผมมันแปลกเลยไม่ค่อยเล่าให้ใครฟัง แต่เห็นว่าคุณเขาชอบเลยยอมบอกนะเนี่ย
“แก้วมังกรมันยาวไป ตอนอนุบาลต้องเขียนชื่อติดรองเท้าพ่อเลยย่อเหลือแค่มังกร พอโตมาเรื่อยๆ ผมกลัวโดนล้อก็เลยบอกคนอื่นแค่ว่าตัวเองชื่อกร”
“มังกร...เป็นชื่อที่เหมาะกับนายดี”
มิวยิ้มอย่างมีเลศนัย ผมเกือบไม่เข้าใจว่าเขาจะสื่อถึงอะไรจนเห็นสายตาวิบวับมองต่ำมาที่หว่างขาของผมก็รู้เลยว่าคุณเขาหมายถึงอะไร
“หึหึ คุณนี่นะ”
ผมส่ายหน้าแล้วหลับตาลง ยาแก้ไข้ที่กินไปคงออกฤทธิ์เต็มที่ ผมไม่ปวดหัวแล้วแต่กลับมีอาการง่วงและหนังตาหนักเข้ามาแทนที่
“ปวดหัวเหรอ เดี๋ยวฉันกลับก่อนดีกว่า”
“เห็นนั่งอยู่ตั้งนาน ผมนึกว่าคุณจะดันทุรังบังคับผมทำเสียอีก ใจดีเหมือนกันนะคุณอ่ะ”
“นี่นาย! ฉันไม่ทรมานคนป่วยหรอกน่า” เขาแหวกลับแทบจะทันทีที่ผมพูดหยอก
“เหรอ...แต่ถ้าหากมีคนมาช่วยรีดพิษอาจทำให้ผมหายเร็วขึ้นได้” ผมแกล้งยักคิ้วหลิ่วตา หลุบตาลงมองเป้าตัวเองซึ่งเขาก็เข้าใจว่ารีดพิษอะไร มิวทำท่าจะเถียงแต่สีหน้าก็ดูลังเล เห็นท่าทางเขาแบบนั้นทำให้ผมหลุดหัวเราะออกไปจนเขาจับได้ว่าโดนผมแกล้งอยู่
“นาย เดี๋ยวเถอะนะ!”
โวยวายไม่พอ ลงไม้ลงมือกับคนป่วยอีกตังหาก ผมก็ยกหมอนมาบังเอาไว้ พอคุณเขาทำอะไรผมไม่ได้ ก็เลยคว้าหมอนอีกใบมาปาใส่หน้าแล้วลุกออกจากเตียง สีหน้านี่ดูหงุดหงิดได้ที่เชียวล่ะเห็นแล้วมันน่าแหย่ให้โวยวายเพิ่ม
“แล้วพรุ่งนี้คุณจะมามั้ย”
“จะมาทำไมให้เสียเวลาเล่า แบร่!” เขาถอดแมสก์ออกแล้วแลบลิ้นใส่ เดินตึงตังทำหน้าคว่ำไปที่ระเบียง ใบหน้าแดงก่ำแต่ครั้งนี้อาจไม่ใช่เพราะเขินอายอะไรหรอกคงจะโมโหผมมากกว่า ผมเห็นแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้จริงๆ ได้ยั่วโมโหคุณเขาแบบนี้บ้างแล้วก็สนุกดี
วันถัดมา อาการไข้หวัดผมดีขึ้น แต่ยังต้องกินยาอย่างต่อเนื่อง และยาแก้ไข้นั้นมันทำให้ง่วงมาก หลังจากกินมื้อกลางวันเรียบร้อยผมก็นอนต่อ มารู้สึกตัวก็ตอนที่มีฝ่ามือเย็นมานาบไปตามใบหน้า ผมคงคิดว่าคงโดนผีอำ หากไม่ได้ยินเสียงของเขาเสียก่อน
ผมนอนหลับตานิ่งๆ ฟังเสียงคุณเขาที่ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี แสดงว่าวันนี้มีเรื่องอะไรดีๆ เกิดขึ้นกับเขาแน่เลย สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว เพราะอยากจะรู้ว่าคุณเขาทำหน้าตาแบบไหนอยู่
“น นาย...ตื่นอยู่เหรอ?”
“ไหนว่าจะไม่มาไงคุณ”
ผมมองไปทางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ทำสีหน้าเลิ่กลั่ก ในมือก็ลอกแผ่นเจลลดไข้ค้างเอาไว้อยู่ พอผมมอง เขาก็แปะมันลงบนหน้าผากของผมจนได้ยินเสียงเพี๊ยะ จากนั้นก็ขยับตัวออกไปพูดเสียงดังใส่ผมอีก
“ก...ก็กลัวนายช็อกไข้ตาย เลยมาดูเสียหน่อย...เอ้า! ซื้อมาให้”
“หืม เจลลี่? ทำไมต้องเจลลี่”
“ก็กินเจลลี่ตอนป่วยแล้วมันอร่อยดี ทำให้รู้สึกดีขึ้น”
“5555 นั่นคือเหตุผลเหรอ”
“ถ้ามันไร้สาระนักก็ไม่ต้องกิน”
พอได้ฟังเหตุผลของเขาแล้วผมก็หัวเราะออกไป ผมไม่ได้คิดว่ามันไม่ดีนะ แค่คุณเขาน่ะไปหงุดหงิดอะไรมาไม่รู้ ทั้งที่ก่อนหน้านี่ยังอารมณ์ดีอยู่เลย ผมหัวเราะแค่หน่อยเดียวเขาก็ทำหน้าบึ้งแล้วดึงถุงเยลลี่กลับไป
“เดี๋ยวสิคุณ ผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าไร้สาระ ผมก็แค่คิดว่าเหตุผลของคุณมัน...น่ารักดี อย่าทำหน้าบึ้งใส่คนป่วยแบบนั้นสิ”
“แล้วจะกินมั้ย?”
“กินครับกิน”
เขาบุ้ยปาก คิ้วเรียวยังคงขมวดใส่ผมอยู่เหมือนเดิม แต่ก็แกะฝาถ้วยเจลลี่ออกแถมยังเสียบช้อนแล้วส่งมาให้ ผมมองเยลลี่พร้อมทานตรงหน้าแล้วก็หันไปมองเขาที่กำลังแกะอีกถ้วยอยู่ ผมคิดว่าเขาจะแกะให้ผมอีกก็เลยจะออกปากว่าไม่ต้อง แต่ที่ไหนได้ เขาดันตักเจลลี่ถ้วยนั้นเข้าปากตัวเองแล้วหันมาเลิกคิ้วมองผม
“ไม่กินเหรอ? กินสิ หวานชื่นใจดีนะ”
พูดแล้วก็ตักเข้าปากตัวเองคำโต ผมมองแล้วก็อมยิ้ม เตรียมส่วนของตัวเองมาเสียด้วย 55555
“ขอบคุณนะครับที่ซื้อมาให้”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเพราะเลย” เขามุบมิบพูดเสียงเบา เห็นปากยื่นๆ แก้มป่องๆ แล้วมันก็รู้สึกมันเขี้ยวอยากจะจับบีบให้แก้มย้วย แต่ผมก็ต้องยั้งมือเอาไว้เพราะกลัวว่าจะโดนคุณเขาโวยใส่อีก
พอกินเยลลี่หมดผมก็ลุกขึ้น เดินไปหยิบผ้าขนหนู ตั้งใจว่าจะเข้าไปอาบน้ำเสียหน่อย ผมไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เมื่อวาน เหงื่อออกเหนียวตัวไปหมด แต่ยังไม่ทันจะเดินเข้าห้องน้ำก็โดนคุณเขารั้งเอาไว้
“เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้”
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ ผมดีขึ้นมากแล้ว ไม่ต้องห่วงผมขนาดนี้ก็ได้”
“ฉันไม่ได้เป็นห่วงซักหน่อย แค่กลัวว่าไข้จะกลับแล้วนายจะตายคาห้องตังหาก”
ฟังแล้วก็อดที่จะเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ ดูเหตุผลของคุณเขาสิครับ ตายอะไรกันผมแค่เป็นไข้นิดหน่อย นี่ก็จะหายแล้วด้วย แต่แค่บอกมาว่าห่วงก็จบแล้วแท้ๆ ทำไมต้องมาโวยวายกลบเกลื่อนแบบนี้ทุกทีเลย คุณเขาไม่รู้รึไง ว่ายิ่งโวยวายผมยิ่งอยากแหย่น่ะ
“ครับๆ ไม่ห่วงเลยเนอะ” ผมพูดเย้า มิวก็หันมาค้อนเสียจนตากลับ ผมมองแผ่นหลังเล็กที่เดินหายเข้าไปในห้อง ก่อนจะกลับออกมาพร้อมผ้าขนหนูที่หมาดน้ำ
ผมบอกให้เขาใส่แมสก์ป้องกันเอาไว้ หายใจลดกันไปกันมาแบบนี้ เขาจะได้ไม่ติดหวัดผมไป ผมถอดเสื้อออก ทั้งเนื้อตั้งตัวเหลือเพียงแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ผมสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ผ้าแตะลงบนผิวครั้งแรก ขนลุกตอนที่เขาถูผ้าไปมาตามแผ่นหลังและสีข้าง
“หนาวเหรอ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำอุ่นมาเช็ดให้มั้ย”
“เปล่า แบบนี้ดีแล้ว”
ผมส่ายหน้า มันไม่ได้หนาวหรอก แต่แค่รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา จะบอกว่าจั๊กจี้ก็ไม่เชิง มันสยิวมากกว่า ผมมองหน้าเขา มองคนใจดีตรงหน้า มิวเป็นคนที่ใจดีนะ เขาเป็นพวกปากร้ายแต่ใจดีน่ะ ถึงแม้ว่าชอบโวยวายไปบ้างก็เถอะแต่ก็เป็นผู้ชายที่น่ารักคนหนึ่ง
“มองหน้าฉันทำไม”
“อยู่กันแค่สองคน ไม่ให้มองคุณแล้วผมจะไปมองอะไร”
“นายก็มองเก้าอี้ มองโต๊ะไปสิ”
“เก้าอี้กับโต๊ะมันไม่น่ารักเหมือนคุณนี่ครับ”
“... ปากดี”
คุณเขาพูดเสียงเบา มองผมตาขวางแล้วก็หลุบตาลง ผมไม่แน่ใจว่าแก้มเขาขึ้นสีรึเปล่าเพราะแมสก์ที่เขาใส่มันปิดใบหน้าเขาไปครึ่งหนึ่ง แต่ใบหูเขานะแดงระเรื่อได้ที่เชียวละ
ผมอมยิ้ม ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ดมกลิ่นหอมที่ลอยออกจากมาตอนที่เขาขยับตัวไปมา เป็นกลิ่นที่ผมไม่คุ้นชินเท่าไร แต่กลับยวนใจผมไม่น้อยเลยทีเดียว
“คุณเปลี่ยนน้ำหอมเหรอ?”
“นายเหม็นเหรอ”
มิวชะงัก นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและยกแขนตัวเองขึ้นมาดม ผมหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทางไม่มั่นใจของเขา พร้อมดึงตัวเขาให้เข้ามาใกล้ กดปลายจมูกลงลำคอขาวผ่อง กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นผิวของเขาอย่างลงตัว
“หอมดี กลิ่นนี้ทำคุณดูเซ็กซี่กว่าเดิมยังไงไม่รู้”
“อือ…”
มิวครางเสียงแผ่ว เขาเอียงคอเงยหน้าขึ้นเปิดทางให้ผมซุกจมูกไปทั่วซอกคอ ผมสูดดมเข้าไปเต็มปอด เริ่มหลงไหลไปกับกลิ่นหอมของเขา
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนติดกับดัก อยากจะผละออกเพราะกลัวว่าอาจเลยเถิดไป ผมไม่สบายและไม่อยากให้เขาไม่สบายตาม แต่ผมโงหัวไม่ขึ้นเลย กลิ่นและท่าทางของเขาปลุกเร้าผมได้เสมอ
“นายกำลังทำให้ฉันมีอารมณ์นะ”
“ก็คุณยั่วผมก่อน”
“ฉันเปล่า…”
ผมเห็นว่าเขากลืนน้ำลาย ดวงตากลมโตมองต่ำไปที่เป้าของผมที่มันเริ่มตื่นตัวดันกางเกงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เขาช้อนตามองผมเหมือนขออนุญาต พอเราสบตากันเขาก็ขยับมือไปตรงส่วนนั้นสัมผัสเจ้าชายน้อยของผมผ่านกางเกงแล้วรูดรั้งมันเบาๆ
“แต่คุณอาจติดหวัดผมได้นะ”
เขาจิ๊ปากแล้วทำตาขวางใส่ ที่ผมพูดก็เพราะว่าห่วงเขานะ แต่พูดไปก็เท่านั้นล่ะนะ ผมไปปลุกอารมณ์เขาขนาดนนี้ คุณเขาไม่ยอมหยุดให้ง่ายๆ
มิวไม่พูดอะไร เขาแค่ขยับมือนวดแก่นกายให้ผมไปเงียบๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้แล้วขยับตัวออกไปหยิบหน้ากากอนามัยของผมมาใส่ให้ หลังจากนั้นก็ขยับตัวขึ้นนั่งบนตักผม
“ใส่หน้ากากเอาไว้ แค่นี้ฉันก็ไม่ติดหวัดนายแล้ว”
ผมรู้ว่าเขาคงอมยิ้มอยู่ใต้แมสก์นั่นเพราะดวงตากลมโตของเขามันหยีเป็นสระอิอยู่ มิวคล้องแขนโอบลำคอผมไว้แล้วก็ขยับเอวช้าๆ ให้ส่วนอ่อนไหวของเราสองคนนั้นบดเบียดกัน
“เอวดีชะมัด”
เขายักคิ้วให้เมื่อได้ยินคำชมจากผม ก่อนจะเพิ่มลีลาการร่อนเอวไปมา คุณเขาให้ผมซี๊ดได้เสมอ ทั้งลีลาท่าทาง น้ำเสียงและแววตาที่มองมา เหมือนเขาตั้งใจทำให้ผมหลงจนไปไหนไม่ได้
“อา...”
เขาครางและแหงนหน้าขึ้น ลำคอขาวเผยอยู่ตรงหน้าผม อยากจะกัดอยากจะเลียแต่ก็ติดตรงมีแมสก์กั้นเอาไว้ ทำได้แค่ซุกไซร้ดมกลิ่นหอมแค่นั้น ผมโอบสะโพกเขาแล้วดึงเข้าหาเป็นจังหวะให้ส่วนของเขาและของผมแนบสนิทไปด้วยกัน เราสองคนไม่มีใครที่ถอดกางเกงเลย แต่กลับสัมผัสได้ถึงความร้อนของกันและกันอย่างชัดเจน
“กางเกงแฉะไปหมดแล้ว” เขาพูดกลั้วหัวเราะ ปลายนิ้วก็จิ้มไปตรงส่วนปลายของผม สัมผัสความชื้นแฉะผ่านกางเกงบ็อกเซอร์ และเขารู้ว่าทำยังให้ให้ผมรู้สึกเสียวจนแทบทนไม่ไหว
“คุณ อย่าทำแบบนั้น...ผมจะแตกเอานะ”
“ก็ไม่ได้ห้ามนี่”
มิวช้อนตามองผม เราสบตากันเพียงชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะให้ผมต้องหลับตาปี๋เพราะปลายนิ้วนุ่มนั้นวนไปมาอยู่รอบๆ รูตรงส่วนปลาย ซึ่งเขาเองก็รู้ดีเลยล่ะว่ามันเป็นส่วนที่อ่อนไหวของผม
เขาเกลี่ยปลายนิ้วกับตรงนั้นไปมาไม่หยุด อารมณ์ของผมก็ไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อยๆ สองมือของผมนั้นบีบบั้นท้ายเขาเอาไว้ ดึงเข้าหาตัวสลับกับขยำอย่างมันมือ และในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมาจนเปื้อนกางเกง
“ข้นเชียว”
มิวพูดปลายนิ้วนังคงขยี้ไปตรงส่วนปลายที่ชุ่มน้ำ เขาดันกางเกงผมลง เจ้าชายน้อยของผมก็ค่อยโผล่ออกมาทักทายเขา
“วันนี้ผมไม่ได้เตรียมถุงยางไว้นะ”
ผมบอกเมื่อเห็นว่าเขาขยับตัวออกไปถอดกางเกงของตัวเอง ก็เมื่อวานเขาบอกว่าจะไม่มา ผมก็เลยไม่ได้เตรียมเอาไว้ ของเก่าก็หมดไปแล้ว แต่จะให้ทำแบบไม่ใส่ผมก็เกรงใจเขา
“งั้นวันนี้ทำแค่ข้างนอกนะ”
“จะทำยังไง”
มิวพูดเสียแผ่วแล้วขยับตัวเปลี่ยนท่าเป็นคลานเข่าแล้วแอ่นสะโพกขึ้น ภาพตรงหน้าทำเอาน้ำลายผมเหนียวขึ้นมาทันที ระหว่างที่มิวบีบเจลหล่อลื่นใส่ขาตัวเองผมก็ใช้เวลานั้นรูดรั้งของตัวเองไปด้วย ตาก็มองก้นขาวส่ายไปมาอยู่ตรงหน้ารับกันดีกับต้นขาเนียน ก็คุณเขาเซ็กซี่น้อยอยู่เสียเมื่อไรละครับ จะให้ยืนเฉยๆ ผมทำไม่ได้หรอก
“นาย...ใช้ตรงนี้แทน”
มิวบอกให้ผมสอดเข้าไปตรงหว่างขาของเขา แล้วขยับช้าๆ แรกๆ มันก็รู้สึกแปลก แต่เขาพอบีบขาเข้าหากัน ก็ทำเอาผมอดทึ่งกับเขาไม่ได้
“ขาคุณนุ่มมาก อือ”
ผมเคยเห็นการกระทำแบบนี้ในเอวี แต่ไม่คิดว่ามันทำให้ความรู้สึกที่ดีได้ขนาดนี้ มันอาจไม่อุ่นและกระชับเท่าในตัว แต่พอคิดว่าของของผมมันเสียดสีอยู่กับขาอ่อนของคุณเขา ผมก็ร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊ะ...นาย อือ” ผมหอบหายใจ เห็นว่าหยดเหงื่อของตัวเองมันหยุดลงบนแผ่นหลังของคุณเขา เห็นสะโพกขาวที่ขึ้นเป็นคลื่นเล็กๆ ตอนที่โอนผมกระแทกเข้าไปและได้ยินเสียงหวานครางอย่าพึงพอใจ
ผมก้มลงไปหาในขณะที่เอวก็ขยับไม่หยุด ดมกลิ่นหอมตรงท้ายทอยของเขา ขบกัดเนื้อนิ่มทั้งที่ยังใส่หน้ากากนี่อยู่ มิวเอียวตัวมาหา เขาคล้องแขนข้างหนึ่งเข้ากับลำคอของผมในขณะที่อีกข้างก็ยังคงเท้าลงกับเตียงนอน
เราสบตากัน และไม่มีใครหลบตาไปก่อนเหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา มิวมองผมเขม็งในขณะที่เข้าขยับต้นขาบีบรัดของผมเอาไว้แน่น ผมดันตัวเข้าหาแรงขึ้น เขาก็บีบขาแน่นกว่าเดิมและเป็นผมเองที่เป็นไอไก่อ่อน ทนไม่ไหว ปลดปล่อยก่อนเขาไปอีกครั้ง
ผมพลิกจัวคุณเขาให้นอนหงายและแยกขาเขาออกกว้าง ส่วนผมก็แทรกตัวเข้าไปนั่งตรงหว่างขาของเขา
“นายจะทำอะไร”
“ก็คุณยังไม่เสร็จ”
ผมขยับมือรูดรั้งแก่นกายให้เขา ตัวผมเองเองชอบชักแบบไหน ผมก็ชักให้เขาแบบนั้น มืออีกข้างที่ว่างก็ดันเสื้อยืดเขาขึ้นแล้วก้มตัวลงไปหา ดุนดันไปปลายลิ้นไปรอบๆ ยอดอกที่แข็งชัน และพึงพอใจเมื่อคุณเขาหวีดครางออกมาเมื่อผมใช้ฟันขบเนื้อนิ่มของเขาเบาๆ โดยมีหน้ากากนี้กั้นเอาไว้ สัมผัสแปลกๆ จากเนื้อผ้าของหน้ากากนี้คงทำให้เขาเสียวกว่าเดิม
ผมพยายามระวังให้มันไม่เป็นรอยฟัน เพราะเมื่อไรที่ที่กัดจนเป็นรอย นั้นหมายความว่า เขาจะเจ็บ ผมไม่ได้อยากทำให้เขาเจ็บ ผมแค่อยากให้เขาเสียว
“อ๊า! อ๊ะ กร อื้อ”
มิวคราวดังและถี่ขึ้น เขาเกร็งไปทั้งตัว นี่คือสัญญาณที่บ่งบอกว่าเขาใกล้จะถึงจุดหมาย ผมเร่งมือพร้อมกับมองใบหน้าของเขาไปด้วย เขาหลับตาพริ้มคิ้วก็ขมวดมุ่นเข้าหากัน หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามไรผม ไม่นานเขาก็ปล่อยออกมา น้ำรักสีขุ่นทะลักเต็มฝ่ามือ ผมก้มลงไปมองอย่างพอใจ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาของมิวที่มองอยู่ เขามองมาที่ผมนิ่งๆ
“มองอะไรครับคุณ”
“อยู่กันแค่สองคน ไม่ให้มองนายแล้วจะให้ไปมองอะไร”
ดูเขาพูดสิ นั่นมันประโยคเดียวกันกับที่ผมพูดออกไปก่อนหน้านี้ชัดๆ ผมหัวเราะแล้วมองเขากลับไป ยอกย้อนเก่งนักนะคุณเขาอ่ะ
“หึหึ นั่นสิเนอะ งั้นก็มองผมนี่แหละอย่าให้เห็นไปมองอย่างอื่นนะ เก้าอี้ โต๊ะ โคมไฟของผมก็ห้ามมอง”
“อือ นายก็มองแค่ฉันนะ อย่าไปมองอย่างอื่น...”
คุณเขาพูดถึงสิ่งของใช่มั้ย? แต่ทำไมผมฟังแล้วถึงคิดว่าเขาหมายถึงอย่างอื่นที่ไม่ใช่สิ่งของ
ผมมองตาเขา เราสบตากัน ผมอมยิ้ม ยักคิ้วทะเล้นใส่ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ผมแค่อยากจะแกล้งเฉยๆ แต่พอเห็นแววตาของคุณเขาผมก็อยากทำอย่างอื่น ดวงตาสีน้ำตาลที่มองมามันมีอะไรบางอย่าง เหมือนเขาขอร้องและอยากพูดอะไรซักอย่าง ผม...ผมไม่แน่ใจ รู้แค่ว่าตอนที่คุณเขาทำสีหน้าแบบนี้แล้วมองมาที่ผมนั้น น่าจูบมาก
ผมยังคงจำรสจูบหวานละมุนที่เขาเคยทำกับผมได้ดี ผมชอบจูบแบบนั้นจากเขาและตอนนี้ผมอยากได้อีก อยากให้เขาจูบผมแบบนั้นอีก
“นาย…”
มิวเรียกเมื่อผมมองเขานิ่งๆ ผมกลืนน้ำลายอยากจะจูบเขา แต่เราใส่แมสก์อยู่และผมเป็นหวัด มิวเอียงหน้า ผมเห็นว่าเขากลืนน้ำลายตามก่อนจะยกแขนขึ้นมาดึงคางผมลงไปประกบจูบ ผมไม่ได้ขัดขืนกลับเป็นฝ่ายเอียงคอให้เราสัมผัสกันอย่าถูกองศา
เราจูบกันผ่านหน้ากากอนามัยนี่แหละ รสชาติแปลกใช้ได้ ผมก็รู้สึกได้ถึงลิ้นเล็กๆ ที่พยายามดุนเข้ามาแต่ก็ติดตัวแมสก์ที่กั้นเอาไว้
มันคงง่ายกว่าหากเราผละออกจากันซักเล็กน้อยเพื่อดึงแมสก์นี่ออก แต่ในตอนนี้ไม่มีใครอยากผละออกจากกันซักวินาทีเดียว ผมดันลิ้นเข้าหา เราดุนลิ้นใส่กันจนแมสก์ที่ขวางเอาไว้ชุ่มด้วยน้ำลายไปหมด
ผมผละออกเมื่อรู้สึกได้ว่ามิวตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง และผมเองก็เช่นกัน
“วันหลังนายไปซื้อแพ็คใหญ่มาเก็บไว้เลยนะ”
“ครับผม”
สองวันถัดมา เมื่ออาการไข้หวัดผมดีขึ้นแล้วก็กลับมาเรียนตามปกติ ตอนนี้มันช่วงพักเที่ยง ผมและกลุ่มเพื่อนที่ทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วก็มานั่งที่หอประชุมกลางของคณะเพื่อรอเรียนวิชาในช่วงบ่าย
ผมคงจะเผลอหลับไปแล้วถ้าไม่เห็นว่ามิวบังเอิญเดินผ่านมาเสียก่อน เขาใส่หน้ากากอนามัยและไอค่อกแค่กออกมา เราสบตากันเล็กน้อย ผมยักคิ้วทักทายแต่มิวกลับเมินแล้วเดินไปทางอื่น ผมเตรียมจะหลับตาลง นอนพักสายตาเล็กน้อย แต่เพื่อนในกลุ่มก็พูดออกมา
“ไข้หวัดระบาดแน่เลย มึงเพิ่งจะหาย กูก็เห็นคนอื่นเป็นอีกแล้ว คงต้องซื้อแมสก์มาใส่กันไว้บ้าง...”
ฟังแล้วผมก็แอบหัวเราะในใจ อยากจะบอกเพื่อนเหลือเกินว่า แมสก์นะมันป้องกันได้ไม่ดีเลย เชื่อผมเถอะผมพิสูจน์มาแล้ว แต่ถ้ายังไม่เชื่อจริงๆ ก็ไปถามคุณเขาสิเขาคงรู้ดีเลยล่ะ
สวัสดีค่า ตอนนี้ยังคงเรื่อยๆ เนอะ เห็นความคืบหน้าขึ้นมานิสนุงง แต่ก็คิดว่าเป็นความคืบหน้าที่สำคัญสำหรับมิวนะคะ พอจะจับสังเกตกันได้มั้ยคะว่าตรงไหน 5555
ตอนนี้อาจจะเห็นไม่ชัดเท่าไร แต่รอตอนหน้านะคะ พี่มิวอาจจะชัดเจนกว่าเดิม ให้เวลาเขาเนอะ มิวเขาผ่านอะไรๆ ที่ไม่ดีมา ก็ต้องรู้สึกกลัวเป็นธรรมดา มาเอาใจช่วยพี่มิวกันค่า
-
นั่นๆ พี่มิวหวั่นไหว ดูออก! :ruready
มิติใหม่ของการจูบ แอร๊ยยยย :hao7:
-
นี่คือวิธีหายจากไข้ไหว โดยการเอาไปติดคนอื่นแล้วเราจะหายเอง มิวทำคือเล้ยยยยยยย :hao3: :hao3:
-
มิติใหม่ขิงการติดหวัด
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
รอๆ
-
อยากให้พี่มิวย้ายมาอยู่กับกร เรากลัวพี่มิวตกต้นไม้เหลือเกิน
-
น้องมิวย้อนได้น่าฟัดมากกกก เราเป็นกรก็อยากฟัดให้ช้ำไปเลยค่า น่ารักๆๆๆ
-
ชื่อคุณพระเอกน่ารักมากๆเลย ชื่อ'แก้วมังกร' คุมธีมผลไม้ :mew3:
-
ชอบพระเอกนายเอกเป็นงานแบบนี้มาก :pighaun:
-
เราว่าแมสก์มันก็ดีแล้วแต่พวกเธอน่ะ... :katai2-1:
-
สงสารมิวมากเลย น้ำตาซึม
แต่ก็โชคดีที่กรเข้าใจ
:pig4:
-
o13
:3123:
-
เอาใจช่วยมิวให้กล้า มิวหวั่นไหวใช่มั้ยยย ส่วนกรนี่เริ่มอะไรๆแล้วเหมือนกันใช่ปะะ เรื่องนี้น่ารักมากเลยอ่านแล้วยิ้มตามตลอด :-[
-
พี่มิวน่ารักสุดๆ อยากเคี้ยวๆๆๆ
-
ต่อๆๆๆ
-
สนุกกก :katai4:
-
มารอค่ะ :hao6: :hao6:
-
รอค้าบบบบบ :katai2-1:
-
ตอนที่ 6 หลงเสน่ห์
แกร๊ก แกร๊ก
ผมหันไปมองตามเสียง เห็นใครบางคนที่เปิดประตูระเบียงเดินหน้ามึนเข้ามานั่งลงที่ปลายเตียงของผม
“พรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้านะคุณ”
“ไม่ได้มาเพราะเรื่องนั้นเสียหน่อย ไวไฟห้องฉันมันกาก เลยมานอนตากแอร์ดูดไวไฟที่ห้องนายแทน”
คุณเขาตีหน้ามึน ล้มตัวนอนคว่ำแล้วดึงหมอนของเขามารองอก เปิดแท็บเล็ตดูหนังท่าทางสบายอกสบายใจ
“หึ” ผมหัวเราะในลำคอแล้วหันกลับมาทำการบ้านต่อ ช่วงหลังมานี้เขามาขลุกอยู่ที่ห้องผมบ่อยขึ้น มานั่งเล่นนอนเล่นไปเรื่อย อ้างนู้นอ้างนี่สารพัด น้ำไม่ไหลบ้างล่ะ แอร์ไม่เย็นไม่บ้างล่ะ ไม่อยากเปลืองไฟห้องตัวเองบ้างล่ะ แต่ผมก็ไม่ว่าอะไร เพราะจับทางได้ว่าเขาคงเหงาอยากหาเพื่อนคุย
“โอ๊ย! นาย ตัวอย่างกับตึกทับเข้ามาได้ หนัก! ฮึ่ย”
ผมนั่งทำการบ้านต่อไปได้แค่ครู่เดียวก็เริ่มขี้เกียจเลยเลิกทำ เดินไปแกล้งล้มตัวทับ พอเขาโวยวายใส่สมใจ ผมหัวเราะกลิ้งตัวลงมานอนข้างๆ
“นึกว่าชอบให้ผมทับ”
“...” เขาตวัดตามองค้อนแล้วหันกลับไปสนใจหนังต่อเหมือนไม่อยากจะเสวนาด้วย ผมเท้าแขนข้างหนึงหนุนหัวตัวเอง มืออีกข้างที่ว่างยกขึ้นม้วนปลายผมที่เริ่มยาวของเขา
“ผมคุณยาวแล้วนะ ทำไมไม่ไปตัด จะไว้ผมยาวเหรอ”
“ไม่มีเวลาไปตัด”
“เอาเวลาที่มาขลุกอยู่ห้องผมไปตัดสิ ครึ่งชั่วโมงก็เสร็จแล้ว”
“นาย...ไม่อยากให้ไว้ผมยาวเหรอ หรือมันไม่เหมาะกับฉัน”
เขาเงียบ สายตายังมองไปที่จอแทปเล็ตตรงหน้า แต่กลับยกมือขึ้นปอยผมของตัวเองก่อนจะถามออกมา ผมพิจารณาใบหน้าอีกฝ่ายเล็กน้อยแล้วตอบออกไป
“ผมชอบคุณตอนผมสั้นมากกว่า แต่คุณจะไว้ผมยาวก็ได้แบบนี้ก็น่ารักดี” ผมชอบเขาตอนผมสั้นเพราะชอบมองต้นคอขาวๆ ของเขา แต่พอนึกถึงตอนเขาไว้ผมยาวแล้วรวบผมขึ้น มันก็เป็นภาพที่ไม่เลวเหมือนกัน
ผมอมยิ้มปลายนิ้วยังคงม้วนปลายผมเขาเล่นเหมือนเดิม ผมเพิ่งรู้ตัวว่าชอบมองคุณเขา มองไปเรื่อยๆ มันก็เพลินดี แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนมองผมถึงอมยิ้มอยู่แทบทุกครั้งเลย เพราะคุณเขาน่ารักล่ะมั้ง
มิวเม้มปากหลบตาผมทำเป็นหลับกลับไปดูหนังเหมือนเดิม ผ่านไปครู่เดียวเขากับจับปอยผมแล้วพึมพำกับตัวเอง ซึ่งผมนอนอยู่ใกล้ขนาดนี้ก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว
“นึกว่าผู้ชายส่วนใหญ่จะชอบคนผมยาว”
“หึหึ ผมคงไม่เหมือนผู้ชายส่วนใหญ่”
ผมก็พูดตามปกติ แล้วไม่รู้ว่าไปพูดอะไรถูกใจอีกฝ่ายเข้า เพราะคุณเขาอมยิ้มน่ารัก พอสบตากันเขาก็ฉีกยิ้มกว้างมาให้
“ใช่...นายไม่เหมือน”
ไม่บ่อยหรอกนะที่เขาจะยิ้มกว้างแบบนี้ ผมมองเขาแล้วยิ้มตาม มองใบหน้าขาวและริมฝีปากสีระเรื่อที่แย้มรอยยิ้มกว้าง ผมขยับใบหน้าเข้าไปหา จุ๊บไปที่กลีบปากนั้นเบาๆ และผละออกส่งยิ้มให้อีกครั้ง มิวชะงักไปเล็กน้อยและคงไม่อยากหยุด เพราะคุณเขาขยับตัวเข้าหาจูบปากผม
“อืม…”
เราจูบกันแบบที่ผมชอบ และชอบยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อผมขยับออกมองหน้าเขา ผมเห็นมิวขบริมฝีปากตัวเองในขณะที่สายตาของเขานั้นจ้องมองมาที่ริมฝีปากของผมแล้วจูบลงมาอีกครั้ง จนพอใจและเต็มอิ่มเราก็ผละออกจากกัน
มิวเม้มปากแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองแล้วขยับตัวกลับไปดูหนังตามเดิม ส่วนผมก็นอนนิ่งมองแก้มแดงๆ ของคุณเขา เขาช้อนตามองอีกครั้ง เราสบตากันแล้วต่างคนต่างก็พากันหลบตาของอีกฝ่าย...จู่ๆ ผมก็รู้สึกเก้อเขินขึ้นมา อาจเป็นเพราะ ปกติเราจะจูบกันแค่ตอนที่มีเซ็กส์ พอมาจูบกับแบบนี้ บรรยากาศมันก็เลยแปลกๆ ชวนให้ใจเต้นยังไงไม่รู้
“นายหยุดมองฉันได้แล้ว” คุณเขาผลักอกผม ขมวดคิ้วใส่ ผมยิ้มขำขยับเข้าไปจิ้มแก้มเขา ให้คุณเขาโวยวายใส่อีกรอบ
“คุณหน้าแดงแหนะ”
“น นายเองก็เหมือนกันแหละ”
ผมยกมือขึ้นลูยแก้มร้อนๆ ของตัวเอง พยายามระงับอาการเขินของตัวเอง หันเหความสนใจไปที่หนังที่คุณเขากำลังดูอยู่
“คุณชอบหนังเรื่องนี้เหรอ ผมเองก็ตามอยู่เหมือนกัน ภาคใหม่มันจะเข้าวันมะรืนนี้นี่”
“ใช่ ฉันก็จะไปดู เลยมาดูภาคเก่าเตือนความจำตัวเองเสียหน่อย”
“ผมก็อยากดูนะ เราไปดูด้วยกันมั้ยล่ะ”
“...ไม่อ่ะ ใครเขาอยากดูหนังกับนายกัน” ผมเลิกคิ้วขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างมันเขี้ยว ดูคุณเขาพูดสิครับ นี่ถ้าไม่เห็นแววตาดีใจตอนที่ผมชวนไปก็คงจะเชื่อได้เต็มร้อยแหละว่าเขาคงไม่อยากไปดูหนังกับผมจริงๆ
แต่ขอโทษนะครับ ผมรู้ว่าเขามีเหตุผลที่ปฏิเสธผม คงจะกลัวคนอื่นอีกนนั้นแหละ ถ้าเขาตอบรับ ผมก็คงพาเขาไปห้างใกล้มหา’ลัย ซึ่งเด็กมอเราไปเดินเยอะมาก ต้องเจอคนในขณะแน่ๆ
“โถ่คุณ กลัวเจอคนอื่นก็บอกมาเถอะ งั้นไปอีกห้างนึงมั้ย ผมเคยนั่งรถผ่าน ไกลหน่อยแต่ไม่มีเด็กมอเราแน่นอน หรือจะดูรอบดึกด้วยก็ได้ ไม่เจอแน่นอน คนในคณะคงไม่ถ่อไปถึงห้างนั้นหรอก”
ผมเสนอใหม่ คราวนี้เขานิ่งคิดมีท่าทางลังเลใจ พอมิวเงยหน้ามอง ผมก็ส่งยิ้มแล้วพยักหน้าชักชวนอีกครั้ง และในที่สุด...
“ก็ได้”
พอถึงวันนัดเราแท็กซี่ไปด้วยกัน แต่เพราะมันคือช่วงหัวค่ำซึ่งนักศึกษาหลายๆ คนก็พากันออกมากินข้าวกัน และบางส่วนก็ต่อคิวเรียกรถแทกซี่กลับบ้าน
ระหว่างที่รอคิวเรียกรถ คุณเขาอยู่ไม่สุข เหลียวซ้ายแลขวา ยืนห่างจากผมเป็นวา เพราะกลัวจะเจอคนรู้จัก ตอนแรกเขาบอกให้แยกกันไปด้วยซ้ำ แต่ผมก็คิดว่าเขากังวลมากเกินไป กล่อมอยู่นานสุดท้ายเขาก็ยอมไปพร้อมกัน
พอถึงห้างผมอาสาเป็นคนไปซื้อตั๋วแล้วก็เดินกลับมานั่งตรงโซฟาตัวยาวที่ทางโรงหนังจัดเตรียมไว้ให้ ผมนั่งลงข้างๆ มิว แล้วเขาก็ขยับตัวออกเล็กน้อย พอผมขยับไปหา เขาก็ขยับเว้นระยะห่างออกไปอีก จนสุดท้ายผมต้องดึงแขนเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับออกไปได้อีก
“ไปกันเถอะคุณ ได้เวลาแล้ว”
เขาพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในโรงหนัง เราเลือกดูรอบประมาณสองทุ่ม ยังไม่ดึกเท่าไร แต่โรงหนังที่นี่ไม่ใช่โรงหนังใหญ่ รอบนี้ก็เลยมีคนดูแค่สิบกว่าคน
“แอร์ไม่เย็นเลย ดีนะไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวมาตามที่นายบอก ไม่งั้นเกะกะตาย”
เขาบ่นปากยื่นปากยาวใส่ผม เห็นแล้วมันเขี้ยวน่าเขกมะเหงกใส่ ก่อนออกมาผมให้เขาเอาเสื้อกันหนาวมาด้วย เพราะกลัวว่าในโรงหนังแอร์จะเย็น ก็ยืนเถียงกันอยู่พักหนึ่งล่ะเพราะเขาไม่เคยเจอโรงหนังที่แอร์เย็นหนาวเลย
แต่ผมก็แค่บอกให้เผื่อไว้เฉยๆ ไง และก็อย่างที่เห็นคราวนี้ผมแพ้ โรงหนังนี้แอร์ไม่เย็นเอาเสียเลย แต่ก็ยังดีที่ไม่ถึงกับร้อน
พอหนังมาเราต่างคนก็เริ่มสนใจไปที่จอหนัง ระหว่างที่ดูเพลินๆ ผมก็วางมือไปที่พนักแขนตามเคยชิน แต่ก็เผลอไปทับกับมือของมิวที่วางอยู่ก่อนแล้ว ผมก็เลยยกออก
“ขอโทษครับ”
“อะ...อืม วางแขนสิ” มิวขยับแขนออกเล็กน้อย แบ่งที่วางแขนให้ผมครึ่งหนึ่ง ผมมองดูแล้วก็วางแขนไว้ข้างๆ เขาก่อนจะหันกลับไปมองจอ พยายามที่จะดูหนังต่อให้รู้เรื่อง
ใช่แล้วครับ ต้องบอกว่าพยายามที่จะสนใจ ตาผมมองที่จอ แต่คำพูดของตัวละครไม่ค่อยเข้าสมองผมเท่าไรนัก เพราะผมเอาแต่คิดว่าหาเหตุผลให้ตัวเองว่าทำไมไม่เอนตัวมาวางอีกฝั่งหนึ่งที่ไม่มีคนนั่ง ทั้งที่มันน่าจะสบายกว่าแท้ๆ ไม่ต้องไปเบียดแขนกับคุณเขาด้วย
ผมมองใบหน้าด้านข้างของมิวแล้วหลุบตาลงมองมือของเขาที่วางอยู่ใกล้กัน จู่ๆ ผมก็รู้สึกได้ว่าใจตัวเองมันเต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุอยากจะโทษว่าเป็นเพราะหนังอยู่หรอกนะ เพราะว่าผมจะใจเต้นเวลาหนังดูมันถึงฉากมันส์ๆ หรือมีซาวน์แทรคหนักๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ไง ผมมองหน้าเขาอีกครั้ง และใจกระตุกตอนที่มิวหันมามองอย่างกะทันหัน จนต้องรีบมองตรงไปที่จอทำเป็นว่ากำลังตั้งอกตั้งใจดูหนังอยุ่
“อะไร…” ผมถามเสียงแผ่ว ตอนที่คุณเขาเอนตัวเข้ามาหาแล้วสอดมือเข้ามาในกระเป๋าเสื้อกันหนาวของผม
“หนาว” เขาพูดสั้นๆ แล้วหันกลับไปดูหนังต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับผม...มันยุบยิบในใจ
ผมไม่ได้รู้สึกหนาวอะไรเลย หากเป็นคนอื่นผมคงเลือกที่จะถอดเสื้อกันหนาวให้ แต่กับคุณเขาคนนี้ผมกลับนั่งนิ่ง สอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วกุมปลายนิ้วเย็นๆ ของเขาเอาไว้
“ผม...ก็หนาวเหมือนกัน”
มิวหันมามองแล้วเลิกคิ้วถาม ผมเลยแก้ตัวไป แต่เขาแค่พยักหน้าเล็กน้อยแล้วเอนตัวเข้าหาผมมากขึ้น กลิ่นหอมจากเขาลอยมาเข้าจมูกผม ผมมองแก้มเนียนที่สะท้อนแสงจากจอภาพยนตร์และมันดึงดูดอยากให้ผมกดปลายจมูกลงที่แก้มนั้น
ผมรู้ว่านี่มันโรงหนัง แต่มันก็มืด ส่วนคนอื่นก็แถวด้านหน้าผมกันหมดคงไม่มีใครเห็น...และแค่ครั้งเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ฟอด
ผมหอมแก้มมิวไปแล้ว เตรียมใจพร้อมคิดว่าโดนคุณเขาดุแน่นอนที่ทำอะไรแบบนี้ในที่ที่อาจมีคนเห็นได้ แต่คุณเขาก็ไม่ได้ทำอะไร มิวหันมามองแล้วเม้มปากตัวเองเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไป เขาอมยิ้มเล็กๆ และแสดงท่าทีเขินอายนิดหน่อย ซึ่งนั่นทำให้ผมคิดว่า...อีกครั้งหนึ่งคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ฟอด
มิวยังคงนั่งนิ่งมองตรงไปด้านหน้า แต่ริมฝีปากกลับเม้มเข้าหากันแน่นกว่าเดิม ผมมองอยู่สักพักก็เห็นว่าคุณเขาหลุดยิ้มจนต้องยกมืออีกข้างขึ้นมาปิดปากตัวเอง เขาพยายามหุบยิ้มโดยการกัดปากตัวเองซึ่งคุณเขาทำไม่สำเร็จ
ผมเห็นแล้วยิ้มตาม ทิ้งตัวเอนหลังพิงเบาะอย่างเต็มที่แล้วเงยหน้ามองเพดานมืดๆ ของโรงหนัง มือที่ว่างที่ข้างยกขึ้นมาลูบบริเวณหน้าอกของตัวเองเพื่อระงับอาการยุบยิบแปลกๆ ในหัวใจ
หลังจากที่หนังจบเราก็นั่งแท็กซี่กลับหอด้วยกัน โชคดีที่มันก็ดึกแล้วรถแท็กซี่เลยหายาก คุณเขาเลยยอมกลับคันเดียวกัน แต่พอลงจากรถได้ เขาก็เตรียมที่จะขึ้นหอตัวเองอย่างเดียวเลย และพรุ่งนี้ผมไม่มีเรียนเช้าก็กะว่าจะชวนคุณเขาเดินขึ้นหอเข้าทางประตูดีๆ ซักวันบ้าง แต่ก็มีอุปสรรคเล็กน้อยเพราะผมดันเจอเพื่อนร่วมเซคเรียน
“อ้าวกร อยู่หอนี้เหรอ”
“เปล่า อยู่หอถัดไปนี่เอง กิ๊งอ่ะ”
“เพื่อนอยู่แถวนี้เลยมาหา”
กิ๊งเป็นเพื่อนร่วมเซค เลขรหัสนักศึกษาเธอต่อจากผมพอดี เวลาทำงานอะไรเลยมักได้คู่กัน นั่งสอบก็นั่งข้างกันเลยสนิทกันในระดับหนึ่ง กิ๊งเป็นผู้หญิงหวานๆ ลุคลูกคุณหนู ภายนอกดูเรียบร้อยแต่ก็มีมุมเฮฮา คำพูดคำจาตลกชวนยิ้ม ซึ่งก็น่ารักดี ผู้ชายในเซคนี่ชอบเธอกันเป็นแถว
ระหว่างที่คุยกับกิ๊งผมก็หันไปเห็นว่ามิวยังไม่ได้ขึ้นห้องเขายืนหน้าหน้าง้ำอยู่ตรงเชิงบรรไดทางเข้า แต่พอผมหันไปเจอเขาก็เดินขึ้นหอไปเลย ผมยืนคุยกับกิ๊งอยู่ออีกครู่หนึ่งก็แยกย้ายกัน พอเปิดประตูเข้าห้องมายังไม่ทันจะเปิดไฟ ก็รู้ว่าคุณเขาคงอาบน้ำมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว เพราะกลิ่นสบู่หอมๆ ลอยเต็มห้องผมไปหมด
“ทำไมไม่เปิดไฟล่ะคุณ นั่งทำไมมืดๆ”
“...” มิวไม่ตอบแต่นั่งขัดสมาธิกอดอกแล้วทำหน้าบึ้งมองมาทางผม เห็นแล้วก็นึกกับตัวเองในใจว่าผมไปทำอะไรให้คุณเขาไม่พอใจเข้าให้อีกแล้ว
“รอก่อนนะ ขอผมอาบน้ำก่อน เหวอ คุณ!!”
ผมตกใจเพราะตอนที่ผมกำลังเดินผ่านคุณเขาดึงแขนผมอย่างแรงจนล้มลงบนเตียง ยังไม่ทันที่จะตั้งตัวเขาก็ขึ้นคร่อมผม มือขาวก็ดึงเสื้อผมออก แล้วหมอบต่ำไปปลดกระดุมกางเกงผมออกอย่างรวดเร็ว
“ชักช้า ฉันขึ้นมาอาบน้ำเสร็จแล้วนายยังไม่ขึ้นมาเลย คุยอะไรกันนักหนา”
“คุณ ขอผมอาบน้ำก่อนเถอะนะ มันมีเหงื่อ อะ อือ…” ผมงับปากกลั้นเสียงครางตัวเองปทบไม่ทัน ก็คุณเล่นอมเจ้าชายน้อยผมเข้าไปทั้งดุ้นแล้วออกแรงดูดจนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ชอบใช่มั้ยละ เธอคนนั้นน่ารักนี่ ผมสั้นแบบที่นายชอบด้วย”
เขาพูดพึมพำทั้งที่ยังอมของผมอยู่ในปาก ผมไม่ได้สนใจฟังที่เขาพูดเท่าไรนัก เพราะฟันของเขาก็ขบมาโดนบ้างเล็กน้อยแต่มันไม่ได้ทำให้ผมเจ็บเลย ตรงกันข้ามมันดันปลุกให้เจ้าชายน้อยของผมให้ตื่นตัวอย่างรวดเร็ว
ผมค่อยกระถดตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง คุณเขาก็ขยับตามมา ผมผ่อนลมหายใจออกช้าๆ พยายามตั้งสติแต่ภาพตรงหน้าไม่ได้ช่วยให้ผมระงับอารมณ์อะไรได้เลย ผมมองสองมือของเขาที่ชักรูดตรงส่วนนั้นของผม ริมฝีปากเล็กๆ ที่กำลังดูดดุนตรงส่วนปลาย และลิ้นนุ่มตวัดเลียไปตามความยาว
“อา…”
“อึก...อุก แค่กๆ”
สะโพกผมกระตุกส่งให้ตรงส่วนนั้นของผมกระแทกเข้าไปในปากเขาลึกขึ้น คุณเขาไอเล็กน้อยแต่ไม่ยอมถอนริมฝีปากออก มีเพียงสายตาที่มองมา แววตาและท่าทางยั่วยวนให้ผมลุ่มหลง มิวรู้ว่าผมชอบให้ทำแบบไหน และเขาก็ทำมันได้ดี
ผมแลบลิ้นเลียปากตัวเองเมื่อมิวขยับตัวลุกขึ้นด้วยที่ริมฝีปากก็ยังปรนเปอให้ปมอยู่ เขาสอดมือเข้าไปในกางเกงและรูดรั้งแก่นกายของตัวเองไปด้วย
ผมโน้มตัวเข้าไปหา ตะปบฝ่ามือไปที่บั้นท้ายกลมกลึงของเขา มิวก็ส่ายสะโพกใส่ฝ่ามือของผม ผมก็อยากจะช่วยให้มากกว่านี้นะ แต่คุณเขาดันทำให้ผมทนไม่ไหว จนต้องเปลี่ยนมาประคองใบหน้าหวานที่อยู่ตรงหว่างขาผมแทน
“เสียวมั้ย?”
เขาถามพร้อมวนปลายลิ้นสีสดไปรอบส่วนปลาย ลากไปจนสุดโคนแล้วลากขึ้นมาใหม่ ผมที่เห็นทำให้ผมพยักหน้าคอแทบทัก อยากจะบอกเขาซ้ำๆ ว่าทำแบบนั้นมันดีมากๆ มิวยิ้มแล้วก้มหัวลงรับน้องชายของเขาจนลึก ลึกมาจนผมยังทึ่งไปกับปากเล็กๆ ของเขา
“มิว...” ผมครางเสียต่ำในลำคอ เรียกชื่อเขาและมองใบหน้าของเขา มิวช้อนตามองผมดวงตากลมโตของเขาคลอน้ำตาเล็กน้อย ลิ้นนุ่มที่ปาดเลียไปรอบ โพรงปากอุ่นชื้นที่ครอบครองผมเอาไว้ สะโพกกลมที่ส่ายยั่วยวนไปมา
คุณเขากำลังทำให้ผมไม่มีสติ ทำให้ผมทนไม่ไหว และในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมา น้ำขาวขุ่นฉีดเข้าไปในปากเขา มิวไม่ได้ขยับตัวออกเลยแม้แต่น้อย เขาช้อนดวงตากลมโตสบตากับผมและยังคงตวัดลิ้นเลียไปมา
เมื่อออกไปจนหมด ผมก็คลายอาการเกร็ง มิวขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ส่งยิ้มหวานแล้วอ้าปากออกให้ผมได้เห็นน้ำขาวขุ่นที่กลิ้งไปมาอยู่บนลิ้นของเขา ก่อนจะค่อยๆ กลืนลงไป
“อึก”
“คุณ!”
ผมเรียกเขาอย่างไม่คาดคิด แน่นอนว่าผมต้องตกใจเพราะปกติที่ผมปลดปล่อยในปากเขา มิวมักจะคายออกมา แต่ครั้งนี้เขากลับ...กลืนลงไป
“รสชาติห่วยแตกมาก กินผลไม้เยอะๆ หน่อย”
คุณเขาเบ้หน้าแล้วเช็ดปากตัวเอง ในขณะที่ตัวผมยังคงอึ้งกับสิ่งที่เขาทำ ผมตาค้างและพูดไม่ออก แต่ก็ต้องยอมรับสิ่งที่มิวทำนั้นเร้าอารมณ์ผมได้อย่างเหลือเชื่อ
มิวถอดเสื้อตัวเองออก ขยับเข้าหาผมอีกครั้ง เขายิ้มยั่วในขณะที่สายตาก็มองไปที่เจ้าชายน้อยของผม ปลายนิ้วนุ่มเขี่ยวนไปมาตรงส่วนปลาย พร้อมๆ กับที่เขาเตรียมตัวเองให้พร้อมไปด้วย
“อ๊ะ” ผมดึงเอวคุณเขาเข้ามาหา เป็นฝ่ายสอดนิ้วเข้าไปแทน เ็นฝ่ายทำให้เขาชินและจะไม่เจ็บ มิวโก่งก้นขึ้นให้ผมทำอย่างสะดวก เขาซบหน้าลงกับหัวไหล่กว้าง สองแขนก็โอบรอบคอของผมเอาไว้เสียงหวานครางอยู่ข้างหู
คราวนี้ผมรับหน้าที่เป็นฝ่ายนำ ซึ่งก็เป็นฝ่ายตามที่ดี เมื่อถึงเวลาที่เขาพร้อม ผมก็เป็นฝ่ายกดตัวเข้าไปอย่างช้าๆ มิวแยกขาออกกว้างและกระดกก้นขึ้นหา เขาเรียกร้องจับมือผมให้สัมผัสไปที่ยอดอกเล็กน่ารัก ใช้ปลายนิ้วปาดไปมาแค่ไม่กี่ครั้งมันก็บวมเปล่ง ดูเหมือนจะเจ็บแต่คุณเขากลับชอบและเมื่อผมขยี้ส่วนนั้นด้วยลิ้น มิวก็ครางเสียงดังอย่างถูกใจ
“อ๊ะ อ๊ะๆ ฉันชอบ…อ๊า อา” มิวพูด ผมผงกหัวขึ้นรอฟังสิ่งที่เขาจะพูด แต่มิวไม่พูดอะไรต่อ สิ่งที่หลุดออกมาจากปากของเขามีแต่เสียงคราง
มิวมองตาผม เขาเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ปากก็ยังครางไม่เลิก สองขาของเขานั้นแยกออกกว้างแล้วหยัดกายเข้าหา ตอบรับจังหวะที่ผมกระแทกเข้าไปอย่างพอดิบพอดี ผมไม่สนใจอะไรแล้วเมื่อความใคร่มันบังตา
ผมก้มลงสูดดมกลิ่นกายหอมๆ จากเขา สองมือที่ประคองเอวบางก็เลื่อนลงไปที่สะโพกแล้วบีบขยำ พร้อมซอยเอวเข้าออกหนักๆ เพราะอยากเห็นสีหน้าพอใจของคุณเขามากกว่าเดิม
“อือ ดี ฮ๊ะ อือๆ” เขาครางไม่ขาดสาย ยิ่งบอกว่าดีผมก็ยิ่งทำ
โป๊ก!
“โอ๊ย อ๊ะๆ ไม่...อย่าหยุด กร” ผมผ่อนแรงจะตั้งใจว่าจะหยุดเมื่อก่อนหน้านี่ผมกระแทกแรงไปหน่อย ทำให้หัวของมิวไปโขกกับหัวเตียงเข้าให้ แต่มิวก็หยัดสะโพกขึ้น ครางเสียงหวานเรียกร้องไม่ยอมให้ผมหยุด
“กอดคอผมไว้นะ”
ในเมื่อหยุดไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากให้หัวไปเขาไปโขกหัวเตียงอีก ก็เลยตัดสินใจสอดแขนเข้าใต้ข้อพับขาอ้อมไปรองใต้สะโพกแล้วยกตัวเขาจนลอยขึ้นจากเตียง
“กร ท่านี้ อ๊ะๆ อ๊ะ” มิวกอดคอผมแน่น เขาหวีดครางดัง ภายในตัวเขาก็บีบรัดแน่นกว่าเดิม นี่คือท่าใหม่ซึ่งมันน่าตื่นเต้น ผมไม่เคยกล้าทำเพราะกลัวจะทำเขาหล่น แต่ดีที่เขาเป็นคนตัวเบาทำให้เราขยับกันได้สะดวกกว่าที่คิดไว้ ท่านี้ทำให้ผมติดใจเพราะมันก็ทำให้ผมสอดเข้าไปในช่องทางแน่นหนั่นนี่ลึกขึ้นกว่าเดิม
“ชอบมั้ย?”
“อือ อ๊า อะ” ไม่ใช่มีแค่ผมที่ชอบ เมื่อคุณเขาก็พยักหน้ารับ มิวกอดคอผมไว้เขาดันตัวออกเล็กน้อยเพื่อมองหน้าผม จากนั้นก็ขยับเข้ามาจูบเบาๆ เขาผละออกแล้วกดจูบลงมาอีกเรื่อยๆ
“คุณ?” ผมถามเสียงหอบเมื่อคนที่ผมอุ้มกอดคอผมแน่นกว่าเดิม เขาคราวเสียงแผ่วผสมกับคำพูดซึ่งผมฟังไม่ออก
“ลึก...อ๊ะ เสียว ขอแรงๆ”
เล็บสั้นๆของคุณเขาก็จิกลงที่หัวไหล่ผม หายใจแรงขึ้น เขาเกร็งไปทั้งตัว เมื่อได้เห็นท่าทางและคำขอของเขาผมก็จัดให้อย่างไม่ผิดหวังเลยทีเดียว ไม่นานเขาก็เสร็จอ ปล่อยออกมาจนเปื้อนตัวผม
“อื้อ มิว...”
ขยับต่อไปไม่กี่ทีก็ทนไม่ไหว ผมคำรามในลำคอเสร็จสมตามคุณเขาไป ผมปล่อยตัวมิวให้นอนลงในตำแหน่งเดิมแล้วดึงถุงยางออกเตรียมล้มตัวลงนอนทับเขาอีกครั้ง
“หนักนะ”
มิวดันตัวผมออก แก้มเขาขึ้นสีแดงอยู่แล้วอาจเพราะว่าเหนื่อยจากกิจกรรมที่เราทำก่อนหน้านี้ แต่พอมองแก้มแดงๆ ไปพร้อมกับดูใบหน้าที่ดื้อดึงพยายามที่จะดันตัวผมออกตอนนี้แล้ว ดูน่ารักกว่าปกติยังไงไม่รู้
“เจ็บมั้ย?”
ผมถามปลายนิ้วก็คลึงไปตรงหน้าผาก บริเวณที่โขกกับหัวเตียง มันขึ้นปื้นแดงนิดๆ คุณเขาเบ้หน้าเพราะเจ็บแล้วยกมือขึ้นลูบตาม
“เจ็บสิ ถาม...ได้”
ผมเผลอตัวก้มลงไปประทับจูบลงบนหน้าผาก ตรงจุดที่เป็นรอยแดง จะเรียกว่าทำไปด้วยไม่รู้ตัวก็ไม่ได้ เพราะผมรู้ว่าผมทำอะไรลงไป ผมแค่อยากทำ เพราะทำแล้วผมรู้สึกดีอยู่ในอกถึงแม้มันจะน่าตกใจก็ตาม
“หายเจ็บรึยังครับ”
มิวหยุดดันตัวแล้วมองหน้าผม แก้มนวลแดงก่ำกว่าเดิม แววตาของเขาสั่นระริกไปมา มันดูมีอะไรเสมอแต่ผมมองไม่ออกว่ามันคืออะไร ผมมองหน้าเขาแล้วก้มลงไปหอมแก้มอีกครั้งอย่างห้ามใจไม่อยู่ พอจะผละออกมิวก็กอดคอผมเอาไว้ ผมมองเขาอย่างสงสัย มิวนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาหลุบตาลงเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างก่อนจะเอียงคอแล้วอมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก
“อีกครั้งสิ เผื่อจะหาย” คุณเขาพูดแล้วก็ลูบไปที่หน้าผากตัวเอง ผมหัวเราะก้มลงจูบที่หน้าผากแถมหอมแก้มนุ่มไปอีกหนึ่งฟอดใหญ่ๆ ด้วย ทำแบบนี้รับรองว่าหายเจ็บแน่นอน
“หายเจ็บแล้วเนอะ?”
“...ยัง ต้องอีกครั้งนึง”
ดีจ้า มาแล้วๆ อัพช้านิดหน่อยเพราะปัญหาทางสุขภาพเล็กน้อยค่า แต่ตอนนี้โอเคแล้วเลยปั่นมาลงได้ ตอนนี้คืบหน้าเยอะอยู่เนอะ อย่างน้อยก็มีหนุ่มคนหนึ่ง ที่มีชื่อขึ้นต้นด้วยแก้วลงท้ายด้วยกร เริ่มหลงเสน่ห์พี่มิวเขาแล้วล่ะ 5555
เอาจริงๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ เพราะฉะนั้นอีกไม่เกินตอนหรือสองตอนก็จะจบแล้วล่ะค่ะ
-
มิวน่าเอ็นดู :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่มิวหึง เริ่มชอบกรแล้ว ดูออก! :hao7:
อยากให้จบเพราะเค้าจะได้รักกันซักที แต่ก็ไม่อยากให้จบเพราะสนุกกกกกกกกกกกกกกกกก
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :mew1:
-
ทั้งหวานทั้งร้อนแรงแต่ไร้สถานะ
เจ็บแทนมิวเบาๆแต่ก้อยังคงฟินที่กรอ่อนดยนมากแม้จะกระทุ้งซะไม่ยั้ง
รอวันที่ความจริงเปิดเผยนะคะ คบหลบซ่อนมันดีแค่ช่วงนึงอะ
-
น้องกรอย่าทำพี่มิวร้องไห้นะ !!!
-
ต่างคนต่างชอบกันแล้ว ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหมคะ :hao5:
-
มังกรลองขอพี่มิวเป็นแฟนดูมะ
พี่มิวน่าแกล้งอะ
-
เขินนนน~
-
ชอบตอนที่เค้าหอมแก้มในโรงหนัง น่ารักมาก หอมไปตั้งสองทีแหน่ะ
แอบไม่อยากให้จบเหมือนกันนะคะ ยังอยากอ่านอยู่เลย เข้ามารีเฟรชทุกวันเลยค่า
-
:-[ :-[อยากให้จบ แต่ก็ไม่อยากให้จบอ่าา
มันดีมากเลย
-
โอ้ยน่ารักจนหัวใจจะวายยยยยย ไม่กล้าหึงน้องอะดิอะไรก็คลุมเครือไปหมดตัวน้องอะไม่ได้มีปัญหาแต่พี่อะเป็นห่วงกลัวคนอื่นจะแตน้องตาม แก้วมังกรขื่อน่าเอ็นดูมาก55555 ดีมากเลยค่ะะะะ
-
แน๊ หึงก็บอกหึง ปากแข็งจริง :-[
-
น่าร้ากก รอเค้าเปิดตัว แต่คาดว่าคงดราม่าแหละ
-
ต่างคนต่างหลงกัน ฮื่ออ พี่มิวน่ารัก
-
เอาใจช่วยพี่มิว อยากให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้สักที
-
:jul1: :haun4: :pighaun:
-
เขินตอนจูบหน้าผากกันมากกว่าตอนมีเซ็กส์อีก :o8:
-
พึ่งตามอ่าน แง ช่วงแรกๆหืดหาดมากมาย ไม่ต้องคิดอะไรมาก ซัดกันอย่างเดียวก็พอ :hao7:
ยิ่งได้รู้จักยิ่งรักน้องมิว น้องน่าสงสารจัง ขอให้คนอื่นมองน้องในแง่ดีมากขึ้น อย่าบุลลี่น้องเลย T_T
ชอบตอนหลังๆมาก ชอบกันแล้วชิมิ ทำตัวหวานกันเชียว เอะอะหอมนู่นหอมนี่ แล้วมิวอ้อนมาก ฮือ จะเปงลม
-
นับวันพี่มิวยิ่งน่าเอ็นดูขึ้นล่ะ
-
ตอนที่ 7 คุณเขาเป็นคนน่ารัก
“กร เหม่ออะไรน่ะ เราสรุปส่วนนี่เสร็จแล้ว รีบเอาไปพิมพ์เร็ว”
“อะ...อืม” ผมหันกลับมาสนใจงานเมื่อโดนกิ๊งตีเข้าที่แขน วันนี้ผมไม่มีเรียน ผมกับกิ๊งที่ได้ทำรายงานคู่กันก็เลยนัดผมมาทำรายงานที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัย แต่เพราะว่าทุกร้านนั้นเต็มไปด้วยคน เราก็เลยต้องขึ้นมาทำที่ห้องผมซึ่งอยู่ใกล้ๆ แทน
“เป็นอะไรน่ะ เห็นมองไปที่ระเบียงหลายครั้งแล้วนะ ซ่อนอะไรไว้ที่ระเบียงเหรอ?” กิ๊งเอียงตัวมองด้วยสายตาขบขัน ทำท่าจะลุกเดินไปที่ระเบียงจนผมต้องดึงแขนอีกฝ่ายให้หยุดเล่นได้แล้ว
“ไม่มีอะไรซ่อนไว้ที่ระเบียงหรอกน่า”...แต่ถ้าห้องตรงข้ามล่ะไม่แน่
ผมรู้สึกตัวมาสักพักแล้วว่าโดนคุณเขาคอยมองอยู่ แถมมองตาขวางเสียด้วย ก็ไม่มั่นใจเท่าไรว่าไปทำอะไรให้คุณเขาโกรธเข้าให้อีก หรือจะเป็นเรื่องเมื่อคืนที่ผมทำจนเขาเอวเคล็ด แต่ก็ไม่น่าใช่นะเพราะมิวก็ดูพอใจแถมยังบอกให้ทำแรงๆ พร้อมบิดตัวตอบรับอีก...เมื่อคืนเขาเซ็กซี่มากๆ เลย
“กร เหม่ออีกแล้ว ทำเร็วๆ แฟนเราจะมารับแล้วนะ เดี๋ยวก็ปล่อยให้ทำคนเดียวเสียเลยนี่”
ผมสะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่ภาพคุณเขาออกจากหัว พยายามที่จะจดจ่ออยู่กับรายงานตรงหน้า แต่มันก็ไม่เป็นผลเท่าไร เมื่อผมสมาธิของผมดันเอาแต่จดจ่ออยู่กับคนที่คอยมองมาจากห้องตรงข้าม แต่กิ๊งก็คอยเข็นให้ผมทำงานจนในที่สุดก็เสร็จ
“แฟนเรามาพอดีเลย งั้นเราไปก่อนนะ บาย”
กิ๊งโบกมือบ๊ายบาย ส่งยิ้มสดใสตามปกติของเธอมาให้ ผมก็พยักหน้ารับเดินตามไปล๊อคห้อง จากนั้นก็กลับมานั่งทำการบ้านของวิชาอื่นๆ ต่อ
แต่ผมไม่มีสมาธิที่จะจดจ่อกับการบ้านเท่าไร เอาแต่ชะเง้อคอมองห้องตรงข้ามมองดูว่าเมื่อไรคุณเขาจะมา ปกติเห็นผมอยู่คนเดียวแบบนี้เขาน่าจะมาได้แล้วนะ แต่ตอนนี้กลับปิดม่านเงียบเลย จะว่าไม่อยู่ห้องก็ไม่น่าใช่ เพราะเครื่องแอร์ที่อยู่ตรงระเบียงนั่นก็ทำงานอยู่ หรือว่านอนกลางวันอยู่นะ
“คุณ...เพื่อนผมกลับไปแล้วนะ” ผมเดินไปที่ระเบียงเพื่อตะโกนบอกเขา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับอะไรกลับมาเลย หรือคุณเขาจะหลับอยู่จริงๆนะ
ผมมองตามกิ่งไม้ใหญ่ที่มันยื่นเข้ามา ในหัวมีความคิดที่จะไต่ไปหาเขาเอง แต่มองดูแล้วมันไม่น่าปลอดภัยเอาเสียเลย ตัวของผมกับคุณเขาน่ะต่างกันอยู่โขเลยนะ ผมกระโดดไปนี่กิ่งไม้มันต้องหักแน่ๆ
สุดท้ายผมก็ใจไม่กล้าพอ เลยกลับมานั่งที่เดิม คิดว่าพอเขาตื่นเดี๋ยวก็คงจะหาเอง ผมมองไปที่ผ้าม่านที่ปิดสนิทอีกครั้ง แล้วหันกลับทำการบ้านให้มันเสร็จๆ ไป แต่ช่วงบ่ายในวันที่อากาศค่อนข้างดีแบบนี้ ทำให้มีลมเย็นสบายพัดเอื่อยๆ เข้ามาในห้อง ผมซบหน้าลงกับแขนตัวเองคิดว่าพักสายตาซักหน่อยก็ดี
...
ผมเผลอหลับไป แต่ไม่แน่ใจว่าตัวเองหลับไปนานมากแค่ไหน พอลืมตาขึ้นก็เห็นว่าคุณเขามานั่งอยู่ข้างๆ แล้ว มิวเอียงหัวซบแขนตัวเองท่าเดียวกับผม ทำให้เราที่หันหน้าเข้าหากันนั้นสบตากันอย่างพอดี
“คุณ…”
“นายชอบเธอคนนั้นเหรอ”
ผมเดาได้ทันทีว่าเธอคนนั้นที่มิวหมายถึงคือกิ๊ง ผมเลิกคิ้วขึ้นและไม่ได้ตอบอะไรออกไป เพราะไม่แน่ใจว่าคำว่าชอบของมิวนั้นหมายถึงชอบแบบไหน ถ้าแบบเพื่อนทั่วไปล่ะก็ ก็ถือว่าใช่
“นายจะจีบเธอคนนั้นเหรอ” ผมอมยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาหมายถึงชอบแบบไหน มิวทำหน้าบึ้ง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน สีหน้าดูร้อนรน ผมขยับมือไปอังแก้มเขา ลูบไปมาเบาๆ เพื่อให้ใจเขาเย็นลงหน่อย
“เปล่า ผมจะจีบเขาได้ไง กิ๊งมีแฟนอยู่แล้ว”
“ถ้าเธอคนนั้นไม่มีแฟน นายก็คิดจะจีบใช่มั้ยล่ะ เจ้าชู้!”
เขาตะเบ็งเสียงแต่ไม่ได้ดังมาก เห็นท่าทางราวกับแมวขู่แบบนั้นผมหัวเราะในลำคอดึงแขนคนที่ตั้งท่าจะลุกขึ้นยืนเอาไว้ ให้เขานั่งตรงที่เดิมข้างๆ ผม
“นี่คุณกำลังหึงผมอยู่ใช่มั้ย ตั้งแต่คราวนั้นแล้วนะ” ผมหมายถึงตอนที่ยืนคุยกับกิ๊งหน้าหอเขาคงจะหึง พอผมขึ้นมาช้าเขาก็เลยเล่นเสียผมตั้งตัวไม่ทันเลย
“อะไร! ใครเขา…” ผมพูดเสียงดังแล้วหยุดพูดไป มิวนั่งนิ่งจนผมต้องเลิกคิ้วมองอีกฝ่าย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอีกครั้งและมาพร้อมกับสายตาไม่มั่นใจที่ส่งมาให้
“...”
“หึงได้มั้ย?”
เขาพูดเสียงเบาแล้วเม้มปาก ก้มหน้ามองมือตัวเอง ผมค้อมตัวลงแล้วเงยหน้ามองเขาพร้อมส่งยิ้มให้เป็นการปลอบใจ หัวใจมันฟูขึ้นมาทันทีเมื่อเขาถามกลับมาแบบนั้น แสดงว่าเขาคงหึงผมจริงๆ แต่เขากำลังคิดไปเองว่าผมคิดอะไรกับกิ๊ง ซึ่งมันไม่ใช่และผมไม่อยากให้คุณเขาเข้าใจอะไรผิดๆ แบบนั้น
“หึงได้ แต่คุณไม่ต้องหึงหรอก กิ๊งไม่ใช่สเปคผมเลย”
“แล้ว...เสปคนายเป็นแบบไหน”
“ก็...ตาโต แก้มนิ่ม ปากไม่ตรงกับใจ ชอบยั่ว ขี้อ้อน หากผมสั้นด้วยก็จะรับพิจารณาเป็นพิเศษ” ผมมองมิวแล้วก็พูดตามที่เห็น นี่เอาใจเขาโดยเฉพาะเลยนะ แต่คุณเขากลับขมวดคิ้วและปากคว่ำมากขึ้นทุกครั้งที่ผมพูดออกไป ดูท่าแล้วคงไม่รู้ตัวแน่ๆ ว่าที่บอกไปน่ะคือคุณเขาทั้งนั้นแหละ
“นายชอบให้คนอ้อนเหรอ...ทำไมถึงชอบล่ะ”
ผมหัวเราะ ดูท่าแล้วเขาคงจะไม่รู้ตัวเท่าไรว่าเขาก็อ้อนผมเยอะอยู่เหมือนกัน หรือผมคิดไปเองคนเดียวโดนอ้อน แต่ก็นั่นแหละ เขาอ้อนมาแบบไหน ผมก็ชอบแบบนั้น
“การชอบอะไรซักอย่างมันต้องมีเหตผลด้วยเหรอ ก็ผมชอบแบบนั้น”
“ถ้าใครอ้อน นายก็จะชอบเขาเหรอ?”
เขาพูดเหมือนพึมพำกับตัวเองมากกว่าจะถามผมแล้วถอนหายใจ แววตานั้นสั่นไหวไปมา เขาทำท่าเหมือนไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไร ซึ่งเป็นท่าทีที่ผมไม่ค่อยเห็นนัก แต่พอผมกระพริบตาหนึ่งที ท่าทางแบบนั้นก็หายไป
ผมกำลังจะอธิบายว่าไม่ใช่ว่าโดนใครอ้อนก็ชอบเขาไปทั่ว คนแบบนั้นมีที่ไหนกัน ผมแค่ชอบให้คุณเขาอ้อนแค่นั้น แต่ไม่ทันได้พูดอะไรออกไป มิวที่มองหน้าผมอยู่ก็ขยับเข้ามาจุ๊บปาก ผมแกล้งขยับหนีเขาก็ส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอแล้วขยับตามมาเรื่อยๆ จนในที่สุดคุณเขาก็แก้ปัญหาโดยการขยับขึ้นมานั่งบนตักแล้วใช้สองมือโอบคอผมเอาไว้ไม่ให้เอนหนีไปไหนได้อีก
จุ๊บ จุ๊บๆ
เขาจุ๊บริมฝีปากผมซ้ำไปมาหลายครั้ง ดูดกลีบปากล่างเล็กน้อยก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาช้าๆ เกี่ยวกระหวัดไปมาอย่างไม่รีบร้อน ขยับไปขวาทีซ้ายที เลียไล้ไปกับปลายลิ้นของผม ผมกอดเอวมิวเอาไว้ บีบเนื้อนุ่มตรงบั้นเอวเบาๆ สลับกับลูบผิวเนียนไปมา
พอเราถอนจูบออกจากกันมิวก็เอนตัวพิงผมไว้แล้วซบหน้าลงกับบ่ากว้าง ผมก้มหน้ามอง มิวก็ขยับใบหน้าขึ้นมาหอมแก้มผมหนึ่งครั้ง
ผมเบิกตาเล็กน้อยแล้วก็ตามมาด้วยยิ้มกว้าง หัวใจของผมมันเต้นรัวเพราะจูบเล็กๆ ที่ประทับลงที่แก้มของ ผมมองคุณเขาอย่างแปลกใจ
“ทำไมจู่ๆ ก็หอมแก้มผม ปกติเห็นไม่ทำ”
เราสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะหลุบตาลงแล้วถูไถแก้มนิ่มที่แดงระเรื่อของตัวเองไปมากับหัวไหล่ของผม ท่าทางของเขาดูเก้ๆกังๆ แต่ก็น่าเอ็นดู
“ก็...กำลังอ้อนนายอยู่ไง”
เนี่ย...ผมบอกแล้วว่าคุณเขาเป็นคนน่ารัก
ผมโอบเอวโอบไหล่เขาเอาไว้ อยากอ้อนก็อ้อนให้เต็มที่ เพราะผมชอบ… ผมบีบแก้มแดงๆ นั้นอย่างมันเขี้ยว กดปลายจมูกลงแล้วฟัดไปมาอยู่สอง-สามครั้งก่อนจะผละออก
“ทำอะไรของนายเนี่ย” มิวเช็ดแก้มตัวเองแล้วทำเป็นบ่น แต่ผมก็ดูออกว่าเขาน่ะชอบที่ผมทำแบบนั้น ก็เขาเล่นยิ้มจนตาหยีแบบนั้นใครดูไม่ออกก็บ้าแล้ว
ผมหัวเราะกดหัวเขาให้ซบลงกับไหล่ผมเหมือนเดิม สุขใจไม่น้อยเลยที่เห็นเขายอมนั่งนิ่งแล้วหลับตาลงให้ผมกอดแบบนี้
ผมมองใบหน้าของเขาไปพร้อมๆ กับสำรวจหัวใจของตัวเอง ผมคิดว่า...ผมหลงชอบคุณเขาเข้าให้แล้ว ยิ้มกับตัวเองเมื่อได้ข้อสรุปที่มันกะทันหัน มันกะทันตรงที่พอผมรู้และผมก็ยอมรับกับตัวเองทันทีว่าผมชอบคุณเขาเข้าแล้วจริงๆ
“มิว”
“หือ?”
ผมไม่แน่ใจว่าเกิดขึ้นเมื่อไร ไม่รู้ว่าอะไรของเขาที่มันสะกิดหัวใจผม ผมเริ่มชอบเขาขึ้นมาทีละนิดทีละน้อยและตอนนี้ก็มีความรู้สึกอยากบอกให้เขารับรู้เอาไว้
“คุณไม่ต้องไปกลัวว่าผมจะชอบคนอื่นหรอก...เพราะผมชอบคุณอยู่”
“หะ?” เขาเด้งตัวลุกขึ้นนั่งหลังตรงแล้วมองมาที่ผมหน้าตื่น แวบแรกเหมือนเขาดีใจ แต่ครู่ต่อมาเขากลับมีท่าทีเหมือนไม่ไว้ใจแล้วพยายามที่จะลุกออกจากตักอีกครั้ง
“คุณอยู่เฉย ๆ ก่อน จะดิ้นทำไมเล่า เดี๋ยวก็ได้ตกเก้าอี้กันทั้งคู่หรอก”
“นายแน่ใจเหรอว่าชอบจริงๆ แกล้งกันเล่นเหรอไง ไม่ใช่ว่าแค่เบื่อ หรือ...หรือเหงา”
ผมเข้าใจอาการเหล่านี้นะ คงจะฝังใจมาจากบรรดาแฟนเก่าของเขา แต่ก็อย่างที่คุณเขาเคยพูดเอาไว้ ผมมั่นใจว่าผมไม่เหมือนผู้ชายพวกนั้น
“คุณ ผมจะเอาเวลาที่ไหนมาเหงา คุณเล่นมาป่วนผมเกือบทุกวันแบบนี้”
ผมพูดกลั้วหัวเราะ มิวก็ทำหน้ามุ้ยแล้วหยิกเข้าที่หัวไหล่ของผมก่อนที่ทำท่าลงไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัว แต่แน่นอนว่าผมไม่ยอมหรอก ก็กอดเอวเขาเอาไว้กดให้นั่งอยู่บนตักของผมนี่แหละ
“นี่ ฟังผมนะถึงแม้บางครั้งผมจะซื่อบื่อเหมือนที่คุณบอก แต่ผมไม่ใช่เด็กเล็ก โตขนาดนี้แล้วผมรู้จักว่าการชอบหรือหลงรักใครซักคนอาการมันเป็นยังไง ผมชอบคุณจริงๆ”
พูดแล้วก็อาย รู้ตัวเลยว่าแก้มผมมันร้อนผ่าวขึ้นมา ที่ผมทำอยู่นี่มันก็เหมือนกับกำลังสารภาพรักอยู่นี่ มันก็ต้องมีเขินกันบ้างเป็นธรรมดา
“เวลาที่คุณเริ่มชอบใครซักคน คุณก็มักจะรู้ตัวเองใช่มั้ยล่ะว่าชอบเขาเข้าให้แล้วน่ะ”
มิวคิดตามพยักหน้าช้าๆ แล้วมองตาผม เหมือนจ้องเพื่อหาความจริง ผมรู้สึกอายเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะพูดอะไรแบบนั้นออกไปได้แต่ก็มองกลับไป มองให้เขารู้ว่าผมชอบเขาเข้าแล้วจริงๆ หลงเสน่ห์ที่คุณเขาโปรยใส่ไว้เต็มๆ เลย
ริมฝีปากของเขาขบกันไปมาอย่างใช้ความคิด ผมเห็นว่าแก้มของคุณเขาเริ่มแดงระเรื่อขึ้นอีกครั้งแล้วมุมปากก็เริ่มอมยิ้มน้อยๆ
ผมจะถือว่ามันเป็นสัญญาณที่ดีนะ ผมนั่งมองหน้าคุณเขาที่มีอาการเหมือนคนทำตัวไม่ถูก เขากลืนน้ำลาย เอียงคอไปมาเหมือนจะหลบตาผม พยายามเม้มปากเหมือนคนที่กำลังกลั้นยิ้ม
“นายหน้าแดงแปร๊ดเลยนะ เชินเหรอไง” เขาพูดเมื่อบรรยากาศรอบตัวเรามันเงียบเกินไป มันไม่ใช่ความเงียบแบบอึดอัด แต่มันเป็นบรรยากาศชวนเขินที่เราสองคนไม่คุ้นชินกับบรรยากาศแบบนี้
ผมหัวเราะออกมาแล้วพยักหน้า ยอมรับว่าเขินจริงๆ ผมไม่เคยสารภาพว่าชอบใครต่อหน้า เพราะอย่างที่เคยบอกไปว่าผมมันก็เด็กต่างจังหวัดขี้กลัวคนหนึ่ง เวลาแอบชอบใครก็เก็บไว้เงียบๆ มีคุณเขาเป็นคนแรกนี่แหละกล้าบอก
มันอาจเพราะลึกๆ ในใจผมเองก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างจากเขา เช่นการกระทำต่างๆ เวลาที่เขาอยู่กับผมและแววตาสั่นไหวที่ผมมักอ่านไม่ออกนั่นแหละ แต่ก็ไม่มั่นใจเท่าไรว่าผมคิดไปเองอยู่คนเดียวหรือเปล่า
“เขินคุณไง คุณเองก็หน้าแดงนะ เขินผมเหรอ?”
“นายเงียบไปเลย
คุณเขาตวัดตามองผม ส่งค้อนมาให้อีกทีหนึ่ง น่าเอ็นดูจนหลุดหัวเราะไป และก็นั่นล่ะครับ โดนเขาส่งสายตาค้อนขวับเข้าให้อีกครั้งและคราวนี้ก็มาพร้อมกับกำปั้นต่อยเข้าที่หัวไหล่ไปด้วย แต่เขาก็ทำเบาๆ ไม่ได้ตั้งใจทุบให้ผมเจ็บ แค่แก้เขินเท่านั้น
“ตอนนี้คุณมีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า”
“ก็มีอยู่” มิวพยักหน้าช้าๆ
“ใช่ผมรึเปล่า?” ผมกลั้นใจถาม เขินจนร้อนผ่าวไปยันใบหู ถามไปแบบนั้นเขาคงคิดว่าผมคิดหลงตัวเองแน่ๆ เห็นเขาเงียบแล้วมองมาด้วยสายตานิ่งๆ ไม่ยอมพูดอะไรซักที ผมก็เริ่มหวั่นใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอาเสียเลย
อืม...หรือผมคิดไปเองคนเดียวจริงๆ วะ
“นาย...ชอบฉันจริงๆ ใช่มั้ย?”
ผมพยักหน้ารับและคุณเขาไม่พูดอะไรออกมาเลย มีเพียงแค่รอยยิ้มที่เริ่มเจ้าเล่ห์และแววตาที่เริ่มส่อแววซุกซน เขาลุกขึ้นยืนคร่อมผมไว้แล้วหันหน้าเข้าหา มือขาวนั้นเชยคางผมขึ้นแล้วก็ประกบจูบลงมา
“คุณ ตอบคำถามผมก่อนสิ ผมอยากรู้”
“ก็กำลังตอบอยู่นี่ไงเล่า”
เขางึมงำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหมือนจะรำคาญ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร เขาก็โอบสองแขนเข้าที่ลำคอของผมแล้วประกบจูบลงมาอีกครั้ง มิวเอียงหน้าไปมาปรับองศาไปเรื่อย ลิ้นเรียวก็แยงเข้าออกในช่องปากของผมเหมือนจะหยอกล้อ
ผมอยากรู้คำตอบ แต่เขากำลังทำให้ผมปั่นป่วนที่จิตใจและร่างกาย พอคุณเขาผละออกผมก็เป็นฝ่ายดึงท้ายทอยของเขาให้ลงมาจูบกันต่อ พร้อมทั้งโอบสะโพกเข้ามาชิดตัว
“จะทำ?” เขาถาม ผมกลืนน้ำลายช้าๆ สายตานั้นจ้องมองไปยังยอดอกที่ชูชันดันเสื้ออกมา ผมไม่ได้ตอบด้วยคำพูด แต่เป็นการดึงเอวเขาเข้ามาแล้วซุกหน้าไปกับแผ่นอก ใช้ริมฝีปากขบเม้มยอดอกผ่านเสื้อกล้ามเนื้อบางของคุณเขา มิวแอ่นหน้าอกขึ้นรับแล้วถกเสื้อขึ้นให้ผมเลียลงบนผิวเขาโดยตรง
มือซ้ายผมคอยรั้งแผ่นหลังของมิวให้แอ่นอกรับกับริมฝีปากและลิ้น ส่วนมือขวาซึ่งเป็นข้างที่ถนัดก็ลูบไปที่ต้นขาเนียนนุ่ม สอดเข้าใต้ร่มผ้าระหว่างช่องของกางเกงขากว้าง ลูบขึ้นมาที่แก้มก้นและสอดลึกเข้าไปตามรอยแยก มิวครางกระเส่า ทั้งแอ่นอกเข้าหาปากแล้วกระดกก้นใส่ฝ่ามือผมไปพร้อมๆ กัน แต่เมื่อผมสอดนิ้วลึกเข้าไปตามช่องทางคับแคบเขาทำหน้าเหยเกเพราะความฝืดก่อให้เกิดความเจ็บ
“เจ็บใช่มั้ย มันฝืดนิดหน่อย เดี๋ยวผมไปเอาเจลดีกว่า”
มิวกดไหล่ผมเอาไว้ไม่ให้ลุก เขามองผมด้วยสายตาฉ่ำเยิ้มแล้วดึงมือผมออกกางเกงของเขา ส่งเข้าปากตัวเอง คุณเขาไล้เลียไปตามนิ้วของผมจนมันเปียกชุ่ม มิวแลบลิ้นออกมาเลียปลายนิ้วของผมดุนดันอยู่ตรงส่วนปลายแล้วก็ดูดเข้าไปจนสุดข้อนิ้ว เขาขยับหัวเข้าออก ดูดนิ้วผมจนแก้มกลมนั้นบุ๋มลงไป ทั้งเรียวลิ้นนุ่มที่โอบเลียไปมาตามนิ้วและแรงดูดนั้นทำให้ผมแทบจะคลั่ง
คุณเขา...กำลังยั่วผมอีกแล้ว
แก่นกายของผมมันพองขยายจนแน่นกางเกง มันขยับตัวไปมาอย่างอึดอัด ยิ่งรับรู้ได้ถึงแรงดูดจากโพรงปากอุ่นมันก็ยิ่งเรียกร้อง น้ำใสไหลออกมาจนชุ่มไปทั้งส่วนปลายและเลอะซึมกางเกงของผมจนเห็นเป็นดวง
“ช้าๆ นะ” มิวบอกเมื่อคายนิ้วผมออก เขาดึงกางเกงตัวเองลงไปไว้ที่ต้นขาแล้วจับนิ้วของผมไปจ่ออยู่ตรงช่องทางของเขาเอง ผมดันนิ้วเข้าช้าๆตามที่เขาต้องการ เงยหน้ามองคุณเขาที่หลับตาพริ้มแล้วครางเสียงเครืออยู่ในลำคอ ไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกเสียวหรือเจ็บ แต่ผมก็เริ่มต้นดึงนิ้วเข้าออก คุณเขากัดปากแอ่นก้นขึ้นเปิดทางให้ปลายนิ้วผมเข้าไปลึกกว่าเดิม
ผมดันตัวเขาออกเพื่อมองไปที่แก่นกายขนาดพอเหมาะของเขา มันกำลังชี้หน้าผมอยู่แหละ เขาคงรู้สึกดีมาก และผมก็อยากให้เขารู้สึกมากกว่าเดิม
ผมก้มลงไปแล้วแลบลิ้นแตะไปตรงส่วนปลายสีอ่อน มิวลืมตาขึ้นแล้วดันหน้าผมออกแทบจะทันที
“ทำไมล่ะ ทีคุณยังทำให้ผมได้เลย”
“มันไม่เหมือนกัน นายไม่ต้องฝืนทำเอาใจฉันก็ได้แค่นี้ฉันก็รู้สึกดีมากเกินพอแล้ว”
ผมมองไปตรงส่วนนั้นของเขา หากเป็นของคนอื่นคงแขยงน่าดู แต่กับของเขาผมคิดว่าผมทำได้ ผมมีความคิดที่อยากจะลองใช้ปากให้เขาหลายครั้งแล้วล่ะ แต่คุณเขาไม่เคยยอมให้ผมทำเลยซักครั้ง
“ผมอยากเอาใจคุณก็จริง แต่ไม่ได้ฝืน...ให้ผมทำนะ” มิวไม่พูดอะไร เขาเอาแต่มองหน้าผมเหมือนกำลังตัดสินใจอยู่ แล้วมือที่พยายามดันไหล่ผมออกนั่นผ่อนแรงลง ผมอมยิ้มใช้มือข้างที่ว่างจับไปตรงส่วนนั้นของเขาแล้วแลบลิ้นเลีย ทำเหมือนที่เขาเคยทำให้ผม
“อือ อึก อ๊ะ!” มิวขมวดคิ้ว กัดปากตัวเอง ผมรู้สึกได้ว่าลมหายใจเขาสะดุดและสะโพกเขาก็กระตุกเป็นพักๆ เพราะทั้งด้านหน้าและด้านหลังของเขากำลังโดนผมหยอกเย้าด้วยปากและนิ้วไปพร้อมๆ กัน
มิววางมือลงบนศีรษะของผม ปลายนิ้วขยุ้มลงมาเบาๆ เขาไม่ได้ทำให้ผมเจ็บ มันเป็นเพียงการระบายอารมณ์เสียงซ่านของเขา ผมช้อนตามองอีก เราสบตากันก่อนที่มิวจะหลับตาลง เขาอ้าปากหอบหายใจถี่ ปลายจมูกแดงเรื่อ หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นเข้าหากัน ผมขยับหัวเข้าออก ใช้ลิ้นปาดเลียไปตามความยาว เหมือนที่เขาเคยทำให้ผม นิ้วมือที่อยู่ที่ช่องทางด้านหลังก็โดนตอดรัดเป็นจังหวะหนักๆ...คุณเขากำลังจะเสร็จ
“อือ กร อื้อ อ๊าๆ!”
มิวเขย่งเท้าขึ้น ดันส่วนนั้นของเขาลึกเข้ามาในโพรงปาก ก่อนจะผลักตัวผมออกอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรผมก็รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นที่พุ่งมาโดนข้างแก้ม
“กร...ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เขาพูดเสียงหอบ ถอดเสื้อตัวเองมาเช็ดหน้าให้ พอผมหัวเราะ มิวก็เม้มปากขมวดคิ้วทำหน้าดุแล้วฝาดฝ่ามือเข้าที่หัวไหล่
มิวขยับตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น เขาดึงกางเกงผมลง แล้วเจ้าชายน้อยของผมก็ดีดออกมาชี้หน้าเขา มิวอมยิ้มมองมันอย่างพอใจ ผมนั่งนิ่งให้เขาทำตามที่เขาต้องการ มองใบหน้าขาวที่ขยับเข้ามาใกล้ มองริมฝีปากระเรื่อที่ครอบครองมันเข้าไปจนค่อนลำ จากนั้นเขาก็ขยับตัวออกนำถุงยางมาใส่ให้จนเรียบร้อย
“เราจะทำกันตรงนี้เหรอ?” ผมถามเมื่อมิวขยับตัวหันหลังให้ผม จับแก่นกายของผมให้ตรงกับช่องทางของเขาแล้วกดตัวนั่งทันมันอย่างช้าๆ
“ทำไมล่ะ หรืออยากไปทำที่ระเบียง” เมื่อเข้าไปจนสุดเขาก็ผ่อนลมหายใจออก เอนหลังมานั่งพิงอกผม แล้วเอี้ยวตัวมายิ้มยั่ว ผมหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้า ผมหมายถึงที่เตียงตังหากเล่า เขานี่นะ
“บ้าน่ะคุณ กลางวันแสกๆ ไปทำที่ระเบียงเดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก”
“แสดงว่าตอนกลางคืนทำได้”
“...ก็ถ้ามั่นใจว่าจะไม่มีคนมาแอบมอง”
มิวหัวเราะเสียงพร่าแล้วเริ่มขยับตัว ผมหลับตารับสัมผัสความแน่นหนั่นอบอุ่นที่โอบรัดแก่นกายของผมเอาไว้ พอลืมตาก็เห็นแผ่นหลังบางขาวนวลขยับขึ้นลง เหงื่อเป็นเม็ดไหลไปตามกระดูกสะบักและสันหลัง
ผมโอบแขนกอดเอวเขาไว้ อีกข้างก็ลูบวนไปมาตามหัวไหล่ ลากนิ้วลงมาที่กระดูกสะบัก ก่อนจะลากตรงลงมาตามแนวกระดูกสันหลัง หมิวครางเครือเสียงดัง ขนอ่อนตรงต้นแขนของเขาพากันลุกซู่ และช่องทางของเขาก็โอบรัดแก่นกายผมแน่นกว่าเดิม
ผมดันหลังมิวให้เขาก้มลงเล็กน้อย แล้วก้มลงไปเลียเม็ดเหงื่อเหล่านั้น คุณเขาครางเสียงดังบิดตัวไปมาตอนที่ผมดูดดุนฝากรอยจูบสีชมพูไว้บนแผ่นหลังของเขา คุณเขามีแผ่นหลังที่สวยนะ แต่สวยที่สุดเมื่อมีรอบจูบของผมประดับอยู่บนผิวของเขา
“หายเจ็บเอวแล้วเหรอ” ผมถามพลางก้มลงซุกไซร้ลำคอขาว สองมือก็วนเวียนบีบอยู่แถวเอวคอดและสะโพกนุ่ม เมื่อคืนเราก็เพิ่งทำกัน และผมทำเอวเขาเคล็ดเล็กน้อย
“ยังเจ็บอยู่นิดหน่อย” เขาบดสะโพกถูไถสลับกับโยกเป็นวงกลม ผมซี๊ดปากมองเอวคอดของเขาที่ขยับพริ้วไปมาอย่างเซ็กซี่ นี่ขนาดยังบอกว่าเจ็บอยู่นะ คุณเขายังคงทำได้ดีไร้ที่ติเหมือนเดิม
“ผมชอบคุณ”
ผมย้ำกับเขาอีกครั้งแล้วดึงเขาเข้ามาหอมแก้ม กดปลายจมูกลงแก้มนุ่มซ้ำๆ หลายครั้ง มิวส่งยิ้มน่ารักให้แล้วเอี้ยวหน้ามาจูบปากผมไปพร้อมกับขยับตัวขึ้นลงเร็วขึ้น
“อื้อ อ๊ะๆ อะ อึก นาย…”
“จะเสร็จแล้วเหรอ ทำไมวันนี้เสร็จเร็ว”
“อย่าพูดมากน่า อึก เพราะนาย อ๊ะ อะ อื้อ”
ผมเอื้อมมือไปด้านหน้ากอบกุมแก่นกายของเขาแล้วรูดรั้งให้เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาขยับตัว มิวเกร็งตัวบีบรัดแก่นกายผมแน่นพร้อมๆ กับปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนลื่นฝ่ามือผมไปหมด เขาเอนตัวพิงกับอกผมแล้วหอบหายใจ ก็รู้ว่าเขาเหนื่อยแต่ผมยังไม่เสร็จ จะมาทิ้งกลางทางแบบนี้มันทรมารกันชัดๆ
“ผมยังไม่เสร็จเลยนะคุณ”
“อือ ฉันขยับไม่ไหวแล้ว ปวดเอว”
เขาบ่นแล้วเอี้ยวตัวมาจูบปากผมอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอนตัวไปด้านหน้า เท้ามือลงบนโต๊ะหนังสือของผมข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็จับบั้นท้ายตัวเองแล้วโค้งตัวลง เปิดช่องทางให้ผมเข้าไป
ไม่ต้องให้เขาอธิบายก็รู้ว่าต้องทำอะไร ผมขยับตัวลุกขึ้น ประกบเข้าที่ด้านหลังแล้วสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางอบอุ่นกระชับนั้นอีกครั้ง ผมขยับสะโพกเข้าหาทันทีแต่เขาก็ตั้งตัวได้ทันแถมยังโก่งบั้นท้ายขึ้นรับกับจังหวะกระแทกของผมอย่างพอดิบพอดี
ผมหอบหายใจ ยกขาเขาขึ้นข้างหนึ่งแล้วกระแทกเข้าไปรัวๆ ยิ่งได้ยินเสียงหวานครางระงมก็ยิ่งสุขใจ เขาเสร็จอีกครั้ง ช่องทางนุ่มตอดรัดเป็นจังหวะถี่ๆ ทำให้ผมก็เสร็จตาม ผมไม่ได้ดึงตัวออกในทันทีแต่แช่เอาไว้ในนั้นจนมิวบ่นว่าอึดอัดนั่นแหละถึงยอมถอยออกมา
“เจ็บ ทั้งที่มันดีขึ้นแล้วแท้ๆ”
เขาหันหน้ากลับมาหาบ่นใส่ เราสบตากันเล็กน้อยระหว่างมิวก็เดินช้าๆ ไปนั่งที่เตียง เขาทำหน้าเหยเกแล้วบิดเอวตัวเองไปมา ผมเห็นก็หัวเราะให้เขาทำตาค้อนใส่ ผมจับตัวเขาให้นอนคว่ำแล้วใช้สองมือบีบนวดช่วงเอวให้ ไม่รู้ว่าทำแบบนี้อาการเอวเคล็ดของเขามันดีขึ้นรึเปล่า แต่มองดูสีหน้าผ่อนคลายและพอใจของเขาแล้วก็คงจะช่วยได้บ้างแหละ
“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะ ตกลงชอบผมรึเปล่า”
“จิ๊ นายนี่! โคตรซื่อบื้อ” เขาบ่นแล้วพ่นลมหายใจออก คิ้วเรียวขมวดมุ่นส่งสายตาดุๆ มองมาที่ผม ผมเองก็ไม่ทันคิด ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาบ่นว่าผมซื่อบื้ออีกแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไปชอบคนอื่นที่ไม่ไช่ผมแล้วนะ
“คุณจะไปชอบคนอื่นไม่ได้นะ คุณขโมยทั้งจูบแรก ทั้งครั้งแรกของผมไป” แถมขโมยหัวใจของผมไปด้วย ไปชอบคนอื่นแบบนี้มันไม่แฟร์
“อะไรนะ อย่ามาพูดเล่น อย่างนายเนี่ยนะ ไม่เคยมีแฟนเลยเหรอไง”
เขาเบิกตากว้าง พลิกตัวมามองผมตาตื่น คุณเขาตกใจอะไรขนาดนั้นล่ะ เป็นคนพรากจิ้นผมไปเองแท้ๆ ไม่รู้เรื่องเลยเหรอไง
“ไม่เคยเลยจริงๆ คืนแรกที่ได้อยู่หอก็โดนโจรหน้าหวานมาขโมยความบริสุทธิ์ คืนที่สองก็โดนโจรคนเดิมขโมยจูบแรกไปอีก แถมยังโดนโจรขี้ยั่วขโมยใจไปทีละนิดทีละน้อย ทำกันขนาดนี้แล้วคุณจะมาทิ้งกันไปไม่ได้นะครับ คุณโจร”
ผมพูดแล้วแตะที่ปลายคางของเขา มอวยอ่งอึ้งไปครุ่หนึ่งก่อนจะหัวเราะร่า ผมเห็นว่าน่ารักดีก็อดใจไม่ไหว ก้มลงไปหอมแก้มเขาทั้งซ้ายและขวา พอผละก็เจอสายตาวาววับจ้องอยู่ เขานิ่งเงียบเหมือนคิดอะไรบางอย่างพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย
ในท้ายที่สุดเมื่อเขาตัดสินใจอะไรได้เขาก็ขยับตัวนอนทับ แล้วกดปากจูบลงมาที่ปลายจมูกและเหนือริมฝีปาก ก่อนจะผละออกมามองหน้าผม
“โอเค เดี๋ยวฉันจะรับผิดชอบนายเอง”
เขาพูดเสียงเบาส่งยิ้มจนตาหยีมาให้ หัวใจของผมพองโตและเต้นกระหน่ำ แต่ผมคงซื้อบื้อเกินกว่าจะเข้าใจว่าคำว่ารับผิดชอบที่เขาพูดนั้นหมายความว่าอะไรกันแน่
“คุณจะรับผิดชอบผมยังไงครับ จะเป็นแฟนกันเหรอ คนเป็นแฟนกันเขาก็ชอบกันนะ สรุปคุณชอบผมใช่มั้ย หื้ม?” ผมถามย้ำ น้ำเสียงที่ใช้ไม่ได้กดดันคาดคั้นคำตอบแต่ก็จริงจังอยู่ในที ปลายนิ้วก็เกลี่ยแก้มนวลสีชมพูระเรื่อ มองแววตาและสีหน้าท่าทางของเขาอย่างสุขใจ
มิวมองตาผมแล้วเม้มปากเขาดูลังเลที่จะพูด ผมเข้าใจว่าเขาคงกลัว ผมไม่ได้คาดคั้นซ้ำแต่ส่งยิ้มให้ และจากนั้นไม่นานผมก็ได้รับคำตอบที่มาพร้อมกับพวงแก้มที่แดงกว่าเดิมและรอยยิ้มหวานๆ
“ก็ชอบ...นิดนึง”
ผมคิดว่านี่เป็นยิ้มที่หวานที่สุดที่ผมเคยได้รับจากคุณเขาเลยครับ
สวัสดีจ้า เขาใจตรงกันแล้วนะ ไม่รู้ว่าดูรวบรัดเกินไปรึเปล่า เพราะกรนั้นใจเร็วมาก รู้ว่าชอบคุณเขาปุ๊บก็บอกออกไปปั๊บ
อันนี้ขออธิบายก่อนนะคะ นิสัยตรงนี้ของกรจะอิงจากนิสัยของเราเล็กน้อย คือเวลาชอบใครก็จะรู้ตัวเร็ว ชอบเขาไปแล้ว พอรู้ว่าชอบก็จะประเมินอีกฝ่ายว่า คิดอะไรกับเราแค่ไหน ถ้าว่ามีหวัง ดูออกว่าเขาก็ชอบเราอยู่ ก็จะบอกให้รู้เลยว่า ฉันชอบแกอยู่นะคะไรงี้ แต่ตอนบอกก็เขิน+หวั่นใจนะคะ ไม่ใช่กล้าเต็มร้อย 55555 ส่วนมิว อย่างงเลยค่าว่าทำไมคุณเขาเล่นตัว เขาแค่กลัวค่ะ กลัวว่าให้ใจกรไปเต็มร้อยแล้วจะเสียใจอีก แต่ดูออกใช่มั้ยคะว่าคุณเขาก็ดีใจอยุ่ 55555 หวังว่าทุกคนจะเข้าใจตรงส่วนนี้ดันนะ
และตามพล๊อตที่วางไว้ ตอนหน้าก็คือจบแล้ว แต่ยังเหลืออีกปมหนึ่งที่ทุกคนดูรอคอย ติดตามนะคะ เจอกันตอนหน้านะจ๊ะ ♥3♥
-
มิวกรน่ารักมาก ต้องแฟนกันเท่านั้นละจ้รอบทสรุปจบดราม่านะคะ คือสงสารน้องมิวมากอะ
-
:-[ :-[ :-[
-
น่ารักมากกกกกกกกก กรต้องเอ็นดูมิวมากแน่นอน เพราะหอมแล้วหอมอีก
หอมแบบไม่กลัวเค้าช้ำเลย รู้เลยนะคะว่าชอบเค้ามาก;_;
มิวลูกกก อย่ากังวลอะไรอีกเลยนะ ให้กรเป่าเพี้ยงๆ แล้วมามีความสุขสุดๆไปเลยนะ
-
เราก็ลุ้นอยู่
-
พี่มิวสายซึนนี่น่ารักจังเลยน๊าาาาา
-
โอ้ยยย เขินอะ มีองมีอ้อนด้วยนะกลับกรไม่ชอบหรอออ ในที่สุดก็ใจตรงกันแล้วว :o8:
-
น่ารัก น่ารัก น่ารักมากกก
-
มีฉากอย่างว่าแต่ก็กลบความน่ารักไม่มิด :hao7:
-
พี่มิวค่ะ!! พี่แซ่บมากกกกกก o13
-
ชอบแค่นิดนึงเองหรอพี่มิว55555 :-[ :o8:
-
มาส่องรอเรื่องนี้ทุกวันเลยค่ะ รออ่านนะคะ ติถึงคนเขียนแล้ว :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่มิวน่ารักกกกกกกก อยากหอมพี่มิวบ้าง ฮือ :hao5:
-
ตอนที่ 8 แฟนดีๆ
ประมาณเดือนกว่าๆ ตั้งแต่วันที่ผมบอกชอบเขาออกไป ช่วงแรกๆ ผมไม่มั่นใจเท่าไรว่าเราเป็นแฟนกันรึยัง แต่คุณเขาก็ย้ำให้มั่นใจว่าพวกเราเป็นแฟนกันแล้วจริงๆ ผมก็ดีใจนะที่ได้มีแฟนคนแรกเหมือนกับคนอื่นเขาเสียที แถมแฟนผมคนนี้น่ารักมากเสียด้วย
แต่นอกว่าจากสถานะที่ชัดเจนขึ้นแล้วมันก็ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลย เขาเคยเข้าทางระเบียงผมยังไง ทุกวันนี้ก็ยังอย่างนั้น ถึงแม้ว่าผมจะพูดทุกครั้งเห็น ให้คีย์การ์ดเข้าหอพักและกุญแจห้องของผมไปแล้วเขาก็ยังคงกระโดดเข้าทางเดิม
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า”
“ผมไม่ได้กลัวว่าจะมีคนเห็น ผมกลัวว่าคุณจะตกลงไป”
“ไม่ตกหรอก ฉันกระโดดมาเป็นร้อยรอบแล้ว สบายๆ” เขาพูดแล้วยักไหล่ เดินยิ้มเข้ามากอดคอผมเหมือนเป็นการบอกให้หยุดบ่นเรื่องนี้ซักที จากนั้นก็เดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียง กระดิกเท้าไปมาพร้อมหยิบแท็บเล็ตของตัวเองขึ้นเล่นสบายใจเฉิบ
เห็นแล้วรู้สึกมันเขี้ยวกับท่าทางของเขา ผมก็เลยกระโดดขึ้นเตียงแล้วมุดหน้าเข้าไปในเสื้อ ใช้ใบหน้าและริมฝีปากดุนไปตามหน้าท้องและสีข้างขาวเนียน
“โอ้ย มันจั๊กจี้ ฮ่าฮ่าฮ่า”
มิวหัวเราะจนตัวงอ สองมือก็พยายามที่จะดันหัวผมออกจากเสื้อของเขา และพยายามที่จะใช้ขาดันตัวผมออก แต่ไม่เป็นผลหรอก เพราะผมจัดการดันขาเขาแยกออกจากกันแล้วแทรกตัวนอนตรงหว่างขาของคุณเขาแทน จากนั้นก็ถูปลายคางที่มีไรหนวดจางๆ ไปกับหน้าท้องให้คุณเขาดิ้นพล่านไปมา
“อื้อ กร พอแล้ว เหนื่อย ฮื่อ ฮ่าฮ่าฮ่า” คุณเขาหอบหลังจากที่พยายามพลิกตัวหนีไปมา เห็นเขาเหนื่อยผมก็หยุดแกล้ง แต่ก็ยังมิวายแกล้งขบเนื้อนิ่มไปทีนึง ให้คุณเขาฟาดฝ่ามือใส่ที่หัวไหล่
“ชอบตีผมจัง ไหล่ผมช้ำไปหมดแล้วนะคุณ”
“ก็นายไม่หยุดเล่นซักทีอ่ะ ไปนอนที่อื่นเลย หนัก!!”
มิวบ่นหน้ายู่ และยังคงพยายามที่จะดันหัวผมออก แต่ผมก็หลับตานอนนิ่งอยู่แบบนั้น จนเขายอมแพ้กลับไปสนใจแท็บเล็ตของตัวเองต่อ
“คุณ…”
“อะไร”
“เย็นนี้เราไปดูหนังด้วยกันอีกได้มั้ย?”
มิวละสายตาจากหน้าจอมามองหน้าผมเล็กน้อย มิวเงียบไปพักนึงจนผมต้องถามซ้ำ เขาถึงได้พยักหน้าแล้วอมยิ้มเล็ก ๆ
“ไปห้างเดิมแล้วก็รอบดึกเหมือนเดิมนะ”
ผมหัวเราะ ขยับตัวขึ้นหอมแก้มเขาอย่างมันเขี้ยว แค่นี้ก็ดีแล้วอย่างน้อยเขาก็ไม่ปฏิเสธในทันทีทันใด ลองนึกย้อนดูสิครับ ครั้งก่อนที่ผมชวน คุณเขาก็พูดคำว่าไม่ออกมาทันทีเลยนะ
มิวนอนเล่นอยู่กับผมจนถึงช่วงเย็นก็ไต่ต้นไม้กลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วเดินไปรอรถแท็กซี่ ซึ่งก็เหมือนคราวที่แล้ว ช่วงเย็นแบบนี้มีนักศึกษาคนอื่นๆ รอขึ้นรถแท็กซี่กันเป็นแถวยาวเหยียด มิวนั้นหันซ้ายแลขวาไปทั่ว อีกทั้งพยายามที่จะยืนห่างจากผม จนผมต้องดึงมือเขาให้มายืนใกล้ๆ กันหน่อย
“จะขยับออกไปไหนล่ะคุณ เดี๋ยวก็โดนแซงคิวหรอก”
“ก็กลัวเพื่อนนายมาเจอไงเล่า” เขาพูดกับผม แต่ไม่ได้มองหน้าผมเลย สายตาเขามองไปที่อื่น พยายามทำให้เหมือนกันว่าเราไม่ได้คุยกันอยู่
“เจอก็ไม่เป็นไรหรอกคุณ แต่คนเยอะแยะไปหมด มันไม่น่าบังเอิญขนาดนั้น....”
“อ้าว ไอ้กร!”
ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่โบกมือทักอยู่ที่ฝั่งหนึ่งของถนน พี่ต้าคือพี่รหัสของผมเอง ผมหน้าตื่นเล็กน้อยเมื่อพี่เขาเดินข้ามถนนเข้ามาหา พอหันไปมองมิวก็เห็นว่าคุณเขาเดินล่กๆ ออกห่างจากผมไปต่อท้ายแถวโน้นเลย
“อะ...สวัสดีครับพี่”
“จะไปไหนวะ ไปกินข้าวด้วยกันป่าว”
“อ่า ผมกำลังจะไปดูหนังครับพี่”
“อ๋อ ก็ว่าร้อนขนาดนี้ใส่เสื้อกันหนาวทำไม แล้วไปคนเดียว?” พี่เขาพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผมเลย พี่แกหันไปมองมิวที่ก้มหน้าก้มตา ยืนมองพื้นอยู่
“พี่มองหาใครหรือเปล่าครับ”
“กรรู้จักคนนั้นรึเปล่า เมื่อกี้เหมือนเห็นยืนอยู่ด้วยกัน” พี่ต้าพูดแล้วชี้ไปที่มิว
“ทำไมเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก แต่เขาเป็นคนไม่ดี อย่าไปสนิทสนมอะไรกับเขามากเลย”
“คนไม่ดี?”
“อืม พวกรุ่นพี่ในคณะเขาพูดต่อๆ กันมาน่ะว่าเป็นพวกขี้ขโมย พี่ก็ไม่รู้อะไรมาก รู้แค่ว่าไม่ควรไปคุยกับคนแบบนั้น รุ่นพี่เขาบอกไม่ให้ยุ่ง พี่ก็ไม่ยุ่ง นายก็อย่าไปยุ่งกับเขาเลย เดี๋ยวจะซวยไปอีกคน”
ผมขมวดคิ้วไปกับคำพูดของพี่รหัส แล้วก็นึกถึงสิ่งที่มิวเคยบอก เขาโดนแบนและไม่มีเพื่อนเพราะคำบอกเล่าว่าคุณเขาเป็นคนไม่ดี อย่าไปยุ่ง โดยทีไม่รู้เลยว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร
“...ทำไมถึงทำตามง่ายจังครับ เขาเป็นคนไม่ดีจริงรึเปล่าพี่ก็ไม่รู้นี่ครับ ทำไมถึงทำตามคนอื่นง่ายๆ ถ้าหากรุ่นพี่คนนั้นบอกไม่ให้พี่อาบน้ำเพราะว่ามันไม่ดี พี่ก็จะไม่อาบน้ำตามเขารึเปล่า...อะ ข ขอโทษครับ ผม...ผม”
ผมรีบก้มหน้า ผงกหัวขอโทษ เมื่อเผลอพูดออกไปตามอารมณ์แล้วเจอสีหน้าตกใจของพี่ต้า ผมผ่อนลมหายใจออกทำอารมณ์ให้เย็นลงและขอโทษพี่เขาไปอีกครั้ง ดีที่พี่ต้าเป็นคนอารมณ์ดี ไม่ติดใจกับคำที่ผมพูดออกไป
“เห้ย ไม่ต้องซีเรียส พี่เข้าใจๆ นั่นถึงคิวนายแล้ว ไปสิ” พี่ต้าหัวเราะ เขาทำท่าไม่คิดอะไรมากตามสไตล์ผู้ชายขี้เล่นแล้วชี้ไปที่รถแท็กซี่ซึ่งเป็นคิวของผมแล้ว
ผมมองไปที่มิวเล็กน้อยก็เห็นว่าเขาทำหน้าเครียดพยักเพยิดให้ขึ้นไปก่อนเลย พอขึ้นรถได้ผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองคุณเขาที่ยืนตัวลีบก้มหน้าอยู่ท้ายแถว
ผมเข้าใจคุณเขา สงสารที่ต้องเจอเรื่องไม่ดีจนลำบากอยู่แบบนี้ แต่ก็เข้าใจในมุมมองของพี่ต้าหรือคนอื่นด้วยเช่นกัน จะมีซักกี่คนที่ไม่ฟังคำเตือนคนส่วนใหญ่แล้วเดินเข้ามาทำความรู้จักกับคนที่โดนคณะแบน คนที่เขาพูดกันไปทั่วว่านิสัยไม่ดี คนที่จะยอมเสียสละขนาดนนั้นน่ะจะมีเหรอ อาจมี...แต่คงหายาก
ผมเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร เพียงแต่เป็นคนที่โอกาสได้ถามไถ่ ลองคิดดูว่าหากผมไม่มีโอกาสได้รู้จักคุณเขามาก่อน ผมก็คงจะเหมือนกับคนอื่นๆ ไม่เข้าไปถามเรื่องข่าวลือนั่น ปล่อยผ่านไปไม่สนใจ ไม่ซ้ำเติมแต่ก็ไม่เข้าไปยุ่งด้วย เหมือนที่คนส่วนใหญ่ทำ
ผมเข้าใจว่ามิวไม่ใช่คนไม่ดี เพื่อนและรุ่นพี่ของผมที่ไม่คุยกับมิวก็อาจไม่ใช่คนที่เลวร้าย พวกเขาแค่ป้องกันไม่ให้ตัวเองเดือดร้อนเพราะคนที่ไม่รู้จัก แต่คนที่ไม่ดีจริงๆ หรือพวกแฟนเก่าของมิวที่กุข่าวเลวๆ นี่ให้มิวตังหาก
พอถึงห้างผมก็นั่งรอตรงทางเข้าห้างอยู่ครึ่งชั่วโมงได้มิวถึงมา เขาไม่ได้พูดอะไร ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร เดินเงียบๆ ขึ้นไปชั้นโรงหนังที่อยู่ด้านบนสุด
ผมอาสาเป็นคนไปซื้อตั๋วแล้วก็เดินกลับมานั่งตรงโซฟาตัวยาวที่เคยนั่งเมื่อครั้งก่อน ผมนั่งลงข้างๆ มิว เขาชะงักหันซ้ายมองขวาแล้วก็ขยับตัวออกเล็กน้อย ผมขมวดคิ้วแล้วขยับไปหา เขาก็ขยับเว้นระยะห่างออกไปอีก จนสุดท้ายผมต้องดึงแขนเขาเอาไว้
“จะขยับหนีไปถึงไหนครับคุณ ถ้าไม่อยากนั่งด้วยกัน เดี๋ยวผมไปนั่งที่อื่นให้ก็ได้” ผมพูดเสียงขุ่น อารมณ์ของผมมันหงุดหงิดมาตั้งแต่ฟังเรื่องที่พี่ต้าเขาพูดแล้ว มาเจอคุณเขาทำตัวเหมือนไม่อยากใกล้ผมแบบนี้เข้าไปอีก ก็เลยหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“ไม่ใช่…” คุณเขาส่ายหน้า เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจับแขนผมเอาไว้บ้าง พอเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของเขาแล้วผมก็ผ่อนลมหายใจออก พยายามคลายความหงุดหงิดที่มีอยู่นี้ออกไป
เรานั่งกันเงียบๆ จนถึงเวลาก็เดินเข้าโรงหนังไป ไม่มีการพูดอะไรกันระหว่างนั้นเลย ผมมีเรื่องที่คิดไม่ตก เขาเองก็ดูเหมือนมีเรื่องที่ต้องคิด
“กร”
ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน ผมไม่ได้สนใจหนังที่ตรงหน้านั้นเลย ผมแช่สายตาไว้ที่จอเฉยๆ แต่สมองกลับเหม่อไปเรื่องอื่น มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คุณเขาเรียกชื่อแล้วเอนตัวมาพิง
“...”
ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพียงแค่หลุบตามอง รอฟังคุณเขาพูด
“ขอโทษ” มิวเอนหัวซบไหล่เหมือนอยากจะเอาใจพร้อมกับลูบมือผมไปด้วยเป็นการทำให้ผมใจเย็นลง
“...ผมไม่ได้โกรธคุณนะ”
“อืม” มิวพยักหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นหอมแก้มผมอย่างแผ่วเบาก่อนจะหันกลับไปดูหนังต่อ
ผมยิ้มมุมปาก คิ้วที่ขมวดก็คลายออก ผ่อนลมหายใจเข้า-ออกช้าๆ สอดนิ้วกุมมือเขาเอาไว้ พอเห็นว่าคุณเขายังคงช้อนตามองอยู่ก็ส่งยิ้มให้แล้วก้มลงหอมหัวไปทีหนึ่งให้เขารู้ว่าผมไม่ได้โกรธเขาจริงๆ จากนั้นก็เอนหลังพิงเบาะ แล้วผ่อนคลายไปกับคุณเขา
พอดูหนังจบเราก็กลับหอ มิวนอนค้างที่ห้องผมโดยที่ผมไม่ต้องเป็นฝ่ายชวนก่อน ผมรู้ว่าเขาอยากให้ผมอารมณ์ดีขึ้น แต่ผมอ่ะหายหงุดหงิดตั้งแต่ตอนที่โดนเขาหอมแก้มในโรงหนังแล้ว
เราคบกันแบบเงียบๆ หลังเลิกเรียนผมก็ตรงกลับหอ เวลาเพื่อนชวนกินข้าวเย็น ผมก็ปฏิเสธเกือบทุกครั้ง เพราะว่าอยากกลับมากินกับคุณเขา
หลายครั้งเลยที่ผมมีความคิดอยากจะบอกเรื่องของมิวและผมให้เพื่อนในกลุ่มรู้เอาไว้ ผมมั่นใจว่าเพื่อนๆ ในกลุ่มนั้นใจกว้างพอที่จะรับฟัง แต่คุณเขาก็ไม่ยอมท่าเดียวเลย เพื่อนในกลุ่มก็เลยรู้แค่ว่าผมมีแฟน แต่ไม่รู้ว่าแฟนผมคือใคร
บางวันผมก็อยากลองทักเขากลางคณะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่คุณเขาหูตาไวไหวตัวทันทุกครั้ง แค่ผมอ้าปากเขาจะเดินหนีและไม่มาให้ผมเห็นหน้าอีกเลยในวันนั้น แต่พอตกเย็นเมื่อเจอกันที่ห้องเขาก็จะบ่นผมใหญ่เลย
แต่วันนี้เขาจะหนีไปไหนไม่ได้แน่นอน เมื่อผมเห็นว่าเขาเดินวนหาโต๊ะทานข้าวมาซักพักนึงแล้ว สองมือของเขานั้นถือจานข้าวและแก้วน้ำเอาไว้ ผมตรงดิ่งไปหา และก่อนที่มิวจะตั้งตัวหนีได้ก็คว้าแขนเอาไว้ ไม่ให้โอกาสเดินหนี
“ไปนั่งด้วยกันมั้ยครับ โต๊ะผมมีที่ว่างนะ”
นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันที่ผมพูดกับมิวท่ามกลางคนนับร้อยในโรงอาหารและเพื่อนๆ ของผมก็อยู่ด้วย มิวตกใจพยายามที่ดึงแขนหนีพร้อมส่ายหน้าปฏิเสธ
“มะ...ไม่เป็นไรครับ ด เดี๋ยวพี่ก็หาได้” ผมเลิกคิ้วขึ้นกับสรรพนามของเขา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าภายนอกเราเป็นเพียงคนแปลกหน้า เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องคณะเดียวกันเฉยๆ
“มาเถอะครับ ผมเห็นพี่เดินหาโต๊ะอยู่นานแล้วนี่”
มิวอมยิ้มเล็กๆ เขาคงขำที่ผมเรียกเขาแบบนั้น มันไม่ชินปากเลยจริงๆ ที่เรียกคุณเขาว่าพี่ แต่ถึงจะขำยังไงความประหม่าก็ยังคงอยู่ เขาส่งสายตาดุๆ มาให้แล้วก้มหน้าลงไม่ยอมที่จะสบตากัน ผมดึงแขนเขาให้เดินตามมาที่โต๊ะจัดแจงที่ให้เขานั่ง เพื่อนที่นั่งกินข้าวอยู่ต่างก็มองมาอย่างงงๆ ปนตกใจ
“ให้พี่เขานั่งด้วยนะ เห็นเดินวนอยู่นานแล้ว ไหนๆ ก็อยู่คณะเดียวกัน”
ผมพูดบอกเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งคนอื่นๆ ก็พยักหน้าไม่มีใครท้วงอะไร...ไม่มีใครขัด แต่ก็ไม่ใช่แบบที่ผมคิดเลย เพื่อนที่คุยกันก่อนหน้านี้ต่างก็เงียบ ทุกคนนั่งกินข้าวเงียบๆ มองหน้ากันไปมา ซึ่งมิวเองก็รับรู้ได้ถึงบรรยากาศอันน่าอึดอัดนี้
มิวเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้ทุกคนแล้วหยิบจานข้าวลุกออกจาโต๊ะไป ผมไม่ได้ห้ามเพราะไม่อยากทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิม ผมชักไม่มั่นใจแล้วว่าสิ่งที่ไปด้วยพลการนี้ดีรึเปล่า ผมแค่อยากให้เขามีเพื่อน เริ่มจากเพื่อนของผมก่อน แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิดแถมดูเหมือนว่าจะทำให้คุณเขาลำบากใจกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“มึงรู้จักพี่เขาด้วยเหรอวะ” ระหว่างที่กำลังนั่งเถียงกับตัวว่าสิ่งที่ทำไปมันดีหรือไม่ เพื่อนในกลุ่มก็ถามขึ้น ผมพยักหน้า รวบรวมความกล้าที่มีบวกกับอารมณ์ชั่ววูบตัดสินใจที่จะบอกว่า เขาเป็นแฟนผม แต่แมกซ์ เพื่อนอีกคนในกลุ่มก็พูดตัดหน้าขึ้นมาเสียก่อน
“อย่าไปยุ่งกับเขาเลยมึง พี่ปีสามคนนี้ไงที่กูเคยเล่าให้ฟังว่าขี้โขมยจนโดนแบนอ่ะ”
พอได้ฟังที่แมกซ์พูด เพื่อนคนอื่นก็พยักหน้านึกขึ้นได้กันเป็นแถว แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทุกคนนั่งเงียบๆ ฟังแมกซ์เล่าเรื่องราวของมิวที่มันไม่เป็นความจริงเลย
“แล้วถ้ากูยุ่งกับพี่เขาไปแล้ว พวกมึงจะแบนกูไปด้วยมั้ย”
ผมโพล่งขึ้นเสียงเรียบ แมกซ์นิ่งไปหันมองหน้าเพื่อนคนอื่นที่มองหน้าเลิ่กลั่กไปมาก่อนจะทำเป็นหัวเราะ เดินเข้ามาตบไหล่ผมแล้วเฮฮากันไป
“จะแบนมึงได้ไงวะ มึงไม่ได้เลวแบบนั้นนี่ เขาแบนแต่พวกนิสัยไม่ดีเว้ย”
ทุกคนหัวเราะเจื่อนๆ แล้วเปลี่ยนเรื่องพูดไป ผมเองก็ไม่เซ้าซี้เพื่อน นั่งเขี่ยข้าวในจานพลางคิดว่าจะเอายังต่อกับเรื่องของมิวดี
หรือเราควรจะคบกันเงียบๆ อย่างนี้ไปเรื่อยๆ
“เออ ไอกร เย็นนี้รุ่นพี่เขานัดเลี้ยงเหล้านะ เขาให้มาบอกมึงด้วย”
“อืมๆ พี่ต้าเขาบอกกูแล้ว แต่ไม่น่าจะไปวะ กูกินเหล้าไม่เก่ง”
“เห้ย ก็ไปนั่งจิบๆ ไปให้พี่เขาเห็นหน้าบ้าง สังสรรค์กันหน่อย จะเลิกเรียนแล้วกลับหออย่าเงดียวไม่ได้ แอบหมกใครไว้ที่ห้องเหรอไงมึง”
“ติดห้องแบบนี้ ซ่อนแฟนไว้ที่ห้องแน่เลย”
เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเดินมากอดคอแล้วก็แซว คนอื่นๆ ก็พากันแซวตาม ผมไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่ยิ้มรับ เพราะแฟนของผม ก็คือรุ่นพี่คนที่พวกมันเพิ่งบอกว่าอย่างไปยุ่งด้วยคนนั้นนั่นแหละ
หลังเลิกเรียนพวกมันก็ล็อคตัวผมเอาไว้ เพราะกลัวว่าผมจะหนี แต่จะหนีไปไหนได้ก็รับปากกับพี่ต้าไปแล้วว่าจะไป ผมหลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่มีพวกเพื่อนตามขึ้นไปด้วยทั้งกลุ่ม เพราะกลัวว่าผมจะเบี้ยวไม่ไป
ตอนเปลี่ยนเสื้อผมมองไปทางห้องของคุณเขา เห็นว่าแอร์เปิดอยู่ก็คงจะกลับมาแล้วแหละ ผมใช้เวลาตอนเข้าห้องน้ำส่งข้อความบอกเขาเอาไว้ก่อนว่าจะออกไปกับเพื่อน รอไม่ถึงวินาทีก็ขึ้นว่าคุณเขาอ่านแล้ว และตอบกลับมาในเวลาไม่นาน
‘ไม่ต้องล็อคระเบียงนะ เดี๋ยวจะไปนอนตากแอร์ ดูดไวไฟห้องนาย’
‘จะมารอก็บอกมาดีๆ ผมไปไม่นานหรอก แค่ไปให้รุ่นพี่เขาเห็นหน้าเฉยๆ เดี๋ยวก็กลับมาหา’
‘ไม่ได้จะรอ ก็บอกอยู่ว่าจะไปดูดแอร์ห้องนาย ไม่ต้องเปลืองไฟห้องตัวเอง’
ดูเขาตอบสิครับ ความปากไม่ตรงกับใจของคุณเขานั้นคงเส้นคงวาไม่เปลี่ยนจริงๆ ก่อนออกจากห้องผมก็จัดการเปิดแอร์ทิ้งไว้ให้คุณเขาเรียบร้อย ตอนเขาเข้ามาจะได้เย็นฉ่ำ
พอไปถึงร้านก็เจอพวกรุ่นพี่รออยู่ก่อนแล้ว สังสรรค์ในวันนี้เป็นการเลี้ยงสายไปในตัว พวกสายโคสายเทคต่างๆ รุ่นพี่ก็นัดกันมาหมด นอกจากพวกพี่ปีสองแล้ว ก็มีรุ่นพี่ปีสามด้วยหลายคนเลย
ร้านที่พี่ๆ นัดเจอกันไม่เชิงเป็นร้านเหล้า แต่เป็นร้านนั่งชิลล์ฟังเพลงสดไปเรื่อย มีอาหารให้กิน มีแอลกอฮอล์ให้ดื่ม ก็ถือว่าเป็นร้านที่มีบรรยากาศดีมากๆ ร้านหนึ่งเลย
ผมตั้งใจว่ากินไม่เยอะ สองแก้วแล้วจะขอตัวกลับ แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย พอเหล้าพร่องไปแค่ครึ่งแก้ว ก็จะมีคนรับแก้วไปเติมให้เรื่อยๆ พอหยุดดื่มก็จะโดนรุ่นพี่คะยั้นคะยอให้ดื่มต่อ บ้างก็โดนจับกรอก จนผมก็ชักจะกรึ่มๆ มึนๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว
พอเริ่มมึน วงสังสรรค์ก็คึกครื้นขึ้นเป็นเท่าตัว พูดหัวเราะเสียงดังไปหมด และเพราะบรรยากาศมันสนุกสนาน ผมเองก็ชักจะสนุกและพูดมากตามคนอื่นไปด้วย
“ไงมึง เห็นแมกซ์บอกว่ามึงมีแฟนแล้ว ทำไมไม่พามาแนะนำบ้างวะ เดี๋ยวช่วยสแกน” พี่ต้าหันมาถาม แย่งแก้วในมือไปชงเหล้าเพิ่มให้
“เขายังไม่พร้อมครับพี่”
“โห มีไม่พร้อมเปิดตัวเสียด้วย สวยมากป่ะวะ” รุ่นพี่อีกคนเป็นคนถามขึ้น พอได้ยินคำว่าสวย ทุกคนในโต๊ะก็ต่างพร้อมใจกันเงียบรอฟังคำตอบ
ผมเองก็นิ่งไป เพราะกำลังคิดว่าคุณเขานั้นสวยมั้ย
“ก็สวยมั้งครับ ผิวเขาสวยดี แต่ที่แน่ๆ คือน่ารัก”
ทุกคนต่างก็ผิวปากแซวกันเป็นแถว ผมนั่งหัวเราะ ก็คุณเขาน่ารักจริงๆ นะครับ หน้าตาก็น่ารัก นิสัยก็น่ารัก ยิ่งรู้จักยิ่งน่ารัก
“ท่าทางจะหลงมากนะมึง สาวคณะไหนวะ”
“คณะเราครับ อยู่ปีสาม” ผมหลุดพูดออกไป แต่คำพูดมันเรียกคืนไม่ได้ สิ่งที่ผมทำได้คือนั่งยิ้มไม่ตอบอะไรอีก
“อ่าว รุ่นเดียวกันกูสิถ้างั้น ใครวะ ผู้หญิงปีกูมีแต่ถึกๆ” พี่ปีสามคนที่เคยเป็นเฮดว๊ากพูด คนอื่นก็หัวเราะแล้วพยายามพูดชื่อรุ่นพี่ผู้หญิงออกมาเรื่อยๆ เพื่อดูปฏิกิริยาของผม
ทายแต่ชื่อผู้หญิงแบบนั้น ทายไปทั้งคืนก็ไม่ถูกหรอก เพราะคุณของผมเขาเป็นผู้ชาย
ผมนั่งเงียบส่ายหัวลูกเดียว ไม่มีสติให้คิดอะไรเท่าไรแล้ว ระหว่างที่โดนเขาซักถามเรื่องแฟนนี่ ผมก็โดนพี่ๆ เขามอมมาเรื่อยๆ ไม่ดื่มเองก็โดนจับกรอก แถมพูดไปดื่มไปแบบนั้นมันคล่องคอ รู้ตัวอีกทีก็แทบจะนั่งตัวตรงไม่ได้แล้ว
“เดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่า ไม่ไหวแล้ว”
“เห้ย จะรีบกลับไปหาแฟนเหรอไงวะ แล้วเมาขนาดนี้กลับเองไม่ไหวหรอก อยู่ด้วยกันก่อนเดี๋ยวพวกกูไปส่งเอง” เพื่อนในกลุ่มผมพูด มันเองก็ดูออกว่าผมเมามากแล้ว แต่พอพูดจบมันก็ดันกรอกเหล้าใส่ปากผมต่อ
นั่งไปสักพัก ผมก็รู้ตัวว่าไม่ไหวจริงๆ หัวมันจะดิ่งลงพื้นอยู่ตลอด แค่นั่งเฉยๆ ยังแย่เวลาเดินผมคงล้มไม่เป็นท่า กลับคนเดียวไม่ไหวให้เพื่อนไปส่งก็ไม่มีใครไป ตัวเลือกสุดท้ายที่ผมมีคือโทรหามิว
‘ไหนว่าจะไปแปปเดียวไง นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ’ ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อรับสายปุ๊บ คุณเขาก็บ่นปั๊บ แต่ผมรู้ว่าที่บ่นก็เพราะเขาเป็นห่วงผม
“คุณมารับหน่อยสิ ผมกลับไม่ไหว”
‘จะบ้าเหรอ! เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก ไม่เอา’
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ เดี๋ยวผมไปยืนรอหน้าร้านก็ไม่มีใครเห็นแล้ว” ผมพูดอ้อแอ้ ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เพราะรู้สึกว่าหัวมันหนักเหลือเกิน
‘ไม่ได้! นี่เมาขนาดไหนเนี่ย ทำไมกินไม่รู้ลิมิตตัวเองเลย’
“ก็ปฏิเสธพวกรุ่นพี่ไม่ เฮ้ย!”
ตึง!
พูดไม่ทันจบประโยค ไอ้เพื่อนที่นั่งข้างๆ ที่กำลังลุกขึ้นนั้นเซมาล้มทับผม ผมเองก็มึนจนหลักไม่ดีอยู่แล้วทำให้พากันล้มตกเก้าอี้ลงไปนอนกับพื้น และที่แย่กว่านั้นก็คือโทรศัพท์ของผมนนั้นโดนทั้งเก้าอี้และตัวพวกผมทับจนหน้าจอแตกเครื่องดับไปเลยทีเดียว
“โทษทีเพื่อน เมาไปหน่อย”
พวกมันพูดขอโทษอย่างไม่จริงจังนักแล้วก็ลุกขึ้น พากันกอดคอเดินไปห้องน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูแล้วก็ถอนหายใจ นั่งมึนอยู่กับพื้นแบบนั้นจนมีคนมาช่วยพยุงขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ดีๆ
ยังคุยกับคุณเขาไม่รู้เรื่องเลย จะใช้เครื่องคนอื่นโทรกลับไป ผมก็จำเบอร์คุณเขาไม่ได้ และคนอื่นๆ ก็คงจะไม่มีเบอร์มิวอยู่ในเครื่องแน่ๆ รอกลับพร้อมเพื่อนก็ได้วะ
ระหว่างนั้นผมก็ซบหน้าลงกับโต๊ะ ใครส่งแก้วอะไรมาให้ก็ส่ายหน้าลูกเดียว ไม่ไหวแล้วจริงๆ แค่ที่เป็นอยู่นี่ก็พะอืดพะอมอยากอ้วกจะแย่แล้วครับ
-
“เฮ้ย! มึงมาทำไม” ผมรู้สึกตัวพยายามที่จะพงกหัวขึ้นดูเมื่อรู้สึกได้ว่าเสียงหัวเราะในกลุ่มหายไป แทนที่ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด จนผมคิดว่ารุ่นพี่เมาจนไปมีเรื่องกับโต๊ะอื่นแน่ๆ ถ้าไม่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและสัมผัสเบาๆ ที่ต้นแขน
“อย่ามายุ่ง”
“อะไรของมึง มึงนั่นแหละอย่ามายุ่งกับน้องกู ไปไกลๆ เลย”
“มิว?” ผมผงกหัวขึ้นดู ฉีกยิ้มและยื่นมือไปหาคนที่ยืนอยู่ใกล้ ตามันลายและมึนงงไปหมด แต่ก็พอจะดูออกว่าคือคุณเขา
“กร…”
มิวเรียกแล้วยิ้มจางๆ แต่สีหน้าดูไม่ดีเท่าไรเลย เขาทำท่าจะเข้ามาพยุงเมื่อผมลุกขึ้น แต่คุณเขาก็โดนกระชากออกไปอีกทางจากรุ่นพี่คนหนึ่ง ถ้ามองไม่ผิดเขาคือเฮดว๊ากนะ
“บอกว่าอย่ามายุ่งกับน้องกู ไปร่านที่อื่นนู้น”
มิวหน้าเสียกว่าเดิม เขาเซไปชนโต๊ะอื่นตอนที่ถูกกระชากออกไป แต่พอตั้งตัวได้ก็เดินกลับมาหาผมไม่สนใจคนอื่น ซึ่งก็โดนพี่คนเดิมผลักออกไปพร้อมตะโกนเสียงดัง โต๊ะอื่นที่อยู่ในบริเวณเดียวกันนั้นก็หันมามอง
“เห้ย มึงฟังกูบ้างป่ะวะไอห่า มึงหลอกกูกับเพื่อนกูไม่พอใช่มั้ย ยังจะมาหลอกรุ่นนี้อีกเหรอวะ มึงจะล่อแม่งทุกรุ่นเลยรึไง”
“ใครกันแน่ที่หลอกคนอื่น มึงรู้ตัวเองดีไอบุ๊ก อย่าให้กูต้องพูดนะ...” มิวพูดเสียงแข็ง เขาไม่ได้ตะโกนแต่ก็ดังพอที่จะให้คนในกลุ่มได้ยิน เฮดว๊ากที่มิวเรียกว่าบุ๊กดูเหมือนจะฉุนขาดไปทันที เขาดึงคอเสื้อมิวแล้วตะโกนใส่หน้า คนทั้งร้านเริ่มหันมามอง และวงดนตรีก็หยุดเล่น เมื่อพี่บุ๊กคนนั้นตะโกนเสียงดัง
“พูดเหี้ยอะไรของมึง สำส่อน ขี้ขโมยแล้วยังขี้โกหกอีกเหรอวะ แค่โดนแบนในคณะนี่คงไม่พอซะแล้วมั้ง”
“กร!!”
สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ชัดเจนคือมิวทำหน้าตื่นเรียกชื่อผม และเพื่อนคนอื่นก็พากันร้องห้าม แล้วโลกของผมก็ดับวูบไป แต่มันไม่ได้ดำมืด แต่วูบไหวไปมาไม่สามารถจับจุดได้ เหมือนผมกำลังทำอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ชัดเจน มันมึนงงและเหวี่ยงไปมา...ปวดหัวเป็นบ้า เหมือนหัวผมโดนบีบ ผมพะอืดพะอมอยากจะอ้วก และจากนั้นโลกของผมก็มืดสนิทไปจริงๆ
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็กลับมาอยู่ที่ห้องแล้ว มิวเองก็นั่งอยู่ข้างๆ กำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่
“นายอ้วก” มิวพูดสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ปลายจมูกแดง ตาก็บวม คุณเขากำลังร้องไห้
“คุณ…”
มิวนั่งเงียบๆ เขาเช็ดตัวให้ผมและเปลี่ยนเสื้อให้ใหม่ ทำไปก็ร้องไห้ไปเงียบ ผมไล่นึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่จำได้ ผมเมามากจริงๆ และเป็นต้นเหตุที่ทำให้มิวออกไปเจออะไรแบบนั้น ผมทำให้เขาเป็นแบบนี้และผมก็รู้สึกผิด
“โอ๊ย!”
มิวใช้ผ้าเช็ดไปตามใบหน้าของผมและมันก็ไปโดนตรงจุดหนึ่งซึ่งเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที เขาเองก็สะดุ้งตาม มองมาที่ผมหน้าตื่น
ผมใช้ลิ้นดุนไปที่มุมปากได้รสชาติเลือดจางๆ แถมหลังมือของผมนั้นเป็นรอยช้ำตามข้อนิ้ว....ผมไปโดนอะไรมาวะเนี่ย
“เจ็บมากมั้ย ขอโทษ...ฉันทำให้นายเดือดร้อนจริงๆ ด้วย”
มิวก้มหน้า น้ำตาเป็นเม็ดไหลไปตามแก้มเขา ผมเองก็ยังมึนงงทำได้แค่ลุกขึ้นนั่งแล้วดึงเขามากอด ผมตังหากที่ทำเขาเดือดร้อน หากคุณเขาไม่มารับผมก็คงไม่ต้องเจอคำพูดแย่ๆ จากพี่คนนั้น
“กร”
“หืม?”
“เรา...เลิกกันดีมั้ย”
“หะ? เดี๋ยวก่อนเลยคุณ ทำไมพูดแบบนั้นออกมา”
คำพูดของเขาทำเอาผมสร่างเมาแทบจะทันที ผมดันตัวเขาออกเพื่อมองหน้า คุณเขาก็ก้มหน้าหลบตาผม ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเอง เขาเม้มปากเหมือนคนกำลังอดกลั้น แต่เขาคงทนไม่ไหว พอผมเกลี่ยปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้ มิวก็สะอึกสะอื้นพูดแทบไม่เป็นคำ ไม่เหลือเค้าของมิวคนเดิมเลย ตอนนี้เขาดู...เหนื่อยล้ามากๆ
“ฮึก เรื่องมันจะได้ไม่บานปลายไปมากกว่านี้ไง ฉันเหนื่อย ฉันอยู่คนเดียวก็ได้ ฮึก ฮือ ไม่เหงาแล้วก็ได้ ฮือ เดี๋ยวก็ชินเอง”
ผมส่ายหน้า ก้อนความอึดอัดมันขึ้นจุกขึ้นมาตรงคอ ทั้งเจ็บและหน่วงไปทั่วอก มองมิวที่ร้องไห้ทำท่าเหมือนคนที่ไม่อยากจะสู้อะไรอีกแล้ว เป็นคุณเขาที่น่าสงสารที่สุดที่ผมเคยรู้จักมา
“ไม่เป็นไร มีผมอยู่คุณจะเหงาทำไม ไม่เอา เราไม่เลิกกันนะคุณ”
มิวส่ายหน้ายังคงร้องไห้เหมือนเดิม ผมถอนหายใจดึงเข้ามากอดแล้วลูบหัวเขาไปด้วย ปากก็พูดกล่อมเขาว่ามันไม่มีอะไร เรื่องมันจะไม่แย่ไปกว่านี้แล้ว ใครจะบ้าเลิกกันเพราะคนอื่นแบบนี้เล่า ไม่มีทาง
“ฉันรักนาย อยากอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่ได้อยากทำให้นายเดือดร้อน”
“ผมไม่ได้เดือดร้อนเลยคุณ”
“ฮึก เดือดร้อยสิ นายโดนต่อย และซักวันนายอาจโดนแบนแบบฉัน จะไม่มีใครอยากคุยกับนาย ทุกคนจะเกลียดนายเหมือนที่เขาเกลียดฉัน ฮือ”
“คุณอย่าพูดแบบนั้น คนอื่นก็ช่างเขา ใครจะแบนผมก็ปล่อยเขาไปเถอะ”
ยิ่งพูดเขายิ่งร้องให้ น้ำตาพรั่งพรูออกมาไม่หยุด เขาอัดอั้นและเสียใจ และผมเองก็เสียใจตาม เสียใจกับสิ่งที่เขาต้องเจอ ผมไม่อยากให้คุณเขากลับไปรู้สึกแบบนั้นอีก ผมกอดเขาเอาไว้แน่นๆ ลูบไปทั่วแผ่นหลังสั่นเทาอย่างปลอบประโลม อย่างน้อยอยากให้เขารู้ว่ามีผมที่อยู่กับเขาคนหนึ่ง และผมก็ไม่อยากทิ้งเขาไว้คนเดียวอีก
“คุณอย่าพูดว่าจะเลิกกันอีกได้มั้ย เราเพิ่งคบกันได้แค่เดือนเดียวเองนะ คุณเองก็รักผม ผมเองก็รักคุณ ไม่มีเหตุผลที่จะเลิกกันเลย”
“แต่ว่าคนอื่นเขาจะแบน...อื้อ”
จุ๊บ
มิวเอาแต่พะวักพะวงกับคนอื่น เขาเอาตัวเองไปติดกับคนอื่นที่ไม่แคร์เขามากเกินไป ซึ่งผมไม่อยากให้เขาคิดแบบนั้นแล้วก็เลยจูบเบาๆ ริมฝีปาก มิวหยุดพูดไปทันที เรามองตากันก่อนที่ผมจะกดหน้าเขาให้ซุกเข้าที่แผ่นอกของผม
“ยังไงก็ไม่เลิกกันนะคุณ”
“อือ ไม่เลิกแล้ว”
วันรุ่งขึ้นผมโดดเรียนเนื่องจากตื่นเช้าไม่ไหว และจากการที่ได้คุยกับมิวเมื่อคืนนั้นทำให้ผมได้รู้ว่า สาเหตุของรอยช้ำที่มือมาจากการที่ผมดันไปต่อยรุ่นพี่เข้าให้ ช่วงเย็นก็เลยนัดพี่เขามาขอโทษถึงแม้ว่าคำที่พี่เขาพูดจะสมควรโดนก็เถอะ แต่ยังไงผมเองก็ผิดที่ไปใช้กำลังก่อนและเพื่อความสบายใจก็ไปขอโทษไว้หน่อยก็ดี
ผมพามิวมาด้วยเพราะอยากจะพามาคุยกับกลุ่มเพื่อนของผมเหมือนกัน ผมนัดคุยกับพี่เขาแถวๆ คณะ พอไปถึงก็เจอเขายืนรออยู่
“เอ่อ...พี่ครับ”
ผมทัก มิวขยับไปยืนหลบอยู่ด้านหลัง แต่พอพี่เขาหันมาผมก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เพราะใบหน้าของพี่เขามันเขียวช้ำไปทั่วมีรอยแตกที่โหนกแก้มและมุมปาก
“ส...สวัสดีครับ”
“เฮ้ย!” พี่บุ๊กสะดุ้งแล้วถอยหลังหนีตอนที่ผมยกมือขึ้นไหว้ เขามีสีหน้าหวาดระแวงและตื่นตะหนกมาก ผมยืนนิ่งมองเขาอย่างงงๆ พี่แกก็กระแอมไอแล้วยืดตัวตรงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมมองหน้าพี่บุ๊กแล้วก็พิจารณา มั่นใจว่านั่นคงไม่ใช่ฝีมือผมหรอกมั้ง ก็ผมเป็นพวกขี้ขลาดอ่ะ
ตั้งแต่จำความได้ผมไม่ใช่พวกชอบใช้กำลัง หลีกหนีการประทะทางร่างกายทุกทาง ตลอดชีวิตผมเคยต่อยกับเพื่อนครั้งเดียวแถมแพ้ราบคราบซึ่งนั้นเป็นตอนที่ผมอายุ 7 ขวบ การต่อยครั้งล่าสุดก็เป็นการต่อยต้นกล้วยอ่อนแถมนิ้วส้นกลับมาให้แม่บ่นอีก ผมว่าหมัดผมไม่น่าจะให้หน้าพี่แกย่อยยับได้ขนาดนั้นเลยนะ แกเมาแล้วไปมีเรื่องกับนักเลงกลุ่มอื่นมาด้วยแน่ๆ
“คือผมอยากจะขอโทษเรื่องเมื่อคืนครับ”
“อะ...อืม” พี่เขาเงียบแล้วก็พยักหน้า พี่แกไม่มองหน้าผมเลย ดูท่าคงจะเกลียดผมไปอีกคนแล้วมั้งเนี่ย เรายืนเงียบกันอยู่สักพักเขาก็มองที่มิวแล้วถอนหายใจแล้วหันกลับมามองผมอย่างหวาดๆ เขาทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างและนั่นยิ่งให้มิวหลบเข้าหลังผมมากขึ้น
“เรื่องแฟนมึง กู…”
“ครับ?”
“มึงอย่าเพิ่งต่อยกูนะ ขอกูพูดก่อน...เอาเป็นว่ากูขอโทษ กูจะไม่ไปยุ่งกับพวกมึงอีก เราอยู่ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน”
“หะ? เดี๋ยวครับพี่”
พี่บุ๊กทำท่าจะเดินจากไป ซึ่งผมที่ยังคุยไม่รู้เรื่องก็ตั้งใจจะเดินไปขวางทาง แต่พี่แกเล่นถอยหนี สีหน้าดูหวาดหวั่นกับผมมาก เขายกแขนขึ้นมากันหน้าตัวเองไว้แล้วโวยวายไม่ให้ผมเข้าใกล้
“หยุ๊ด! มึงไม่ต้องเข้ามา กูไม่ได้โกรธมึงเลยกร ส่วนเรื่องของแฟนมึงกูขอโทษจริงๆ กูจะไม่ทำแบบนั้นอีก ปล่อยกูไปเถอะ มึงอย่าสนใจกูเลย ขอร้องนะ”
“อะ เอ่อครับๆ” ผมรับคำอย่างไม่เข้าใจเท่าไรนัก งงกับคำพูดและท่าทางของเขา
“มิว กูขอโทษแทนเพื่อนๆ กูด้วย กูสำนึกผิดและจะไม่ยุ่งแล้วจริงๆ มึงสบายใจได้ กูสาบานเลย”
“อ อืม...ไม่เป็นไร มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ถือเสียว่าเลิกแล้วต่อกันไป”
มิวโผล่หน้าออกมาพูด พอเห็นว่าพี่บุ๊กไม่มีท่าทีว่าจะทำร้าย คุณเขาก็ขยับออกมายืนข้างๆ ผม พี่บุ๊คยกมือไหว้ขอโทษมิวและผมหลายครั้ง ผมเองก็ยกมือขึ้นรับไหว้เพราะเขาอายุเยอะกว่า ให้คนแก่กว่ามาไหว้แบบนี้ผมไม่ชิน
แต่พี่แกก็ยังระแวงไม่เลิก ขยับออกไปเป็นวา พอผมจะเดินเข้าหาแกก็เดินไปหนีไปเลย ผมไปทำอะไรให้พี่แกกลัวขนาดนั้นวะ
“ขอบใจนะ” พอพี่บุ๊กเดินออกไป มิวก็ผ่อนลมหายใจออกแล้วนั่งลงที่ม้านั่งแถวนั้น ผมขมวดคิ้วมองไปทางที่พี่บุ๊กเดินจากไปอย่างไม่เข้าใจ
“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคุณ แต่พี่เขาดูกลัวผมนะ”
“หึหึ ไม่กลัวสิแปลก เมื่อคืนนายอย่างกับหมาบ้า ต่อยจนพี่เขาเละไปหมด เพื่อนนายมาช่วยกันแยกก็เอาไม่อยู่”
“ผ...ผมเนี่ยนะ รอยบนหน้าเขาคือผมทำคนเดียวเหรอ ผมจริงๆ เหรอ?” ผมจำได้ว่าผมต่อยเขาไปหมัดเดียวแล้วก็หมดสติไปนี่หว่า
“อืม แต่นายสลบไปก่อนไม่งั้นคงต่อยมันจนตายอ่ะ
“ตาย! ผมเนี่ยนะ” แน่นอนว่าผมยังคงไม่เชื่อ ผมเนี่ยนะ! พ่อบอกว่าตาผมขาวยิ่งกว่ากระดาษ จะให้เชื่อว่าไปต่อยจนพี่เขาเกือบตายนี่เป็นไปไม่ได้!
“เมื่อคืนฉันกลัวว่ามันจะเอาตำรวจกลับมาเอาเรื่องนายด้วยซ้ำก็เลยกังวลไปหมดว่าจะเป็นตัวต้นเหตุให้นายติดคุก”
“ไม่อยากจะเชื่อ”
“หมัดของนายดันทำเขากลัวซะหัวหดเชียว ฮ่าฮ่าฮ่า”
มิวหัวเราะออกมา เขาเงยหน้ามองฟ้า ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมนั่งลงข้างๆ เขา มองรอยช้ำที่มือตัวเอง แล้วนึกถึงหน้าพี่บุ๊ก ผมไปต่อยยังไงให้หน้าพี่เขาเป็นแบบนั้นได้ ไม่อยากจะเชื่อตัวเอง แอลกอฮอล์นี่มันน่ากลัวจริงๆ ครับ
“ไอกร สร่างแล้วเหรอมึง”
ผมและมิวนั่งกันอยู่ไม่นาน กลุ่มเพื่อนที่นัดเอาไว้ก็เดินเข้ามาหา ทุกคนมองไปที่มิวแล้วต่างคนต่างก็ทำหน้าไม่ถูก มิวที่ไม่รู้ว่าผมนัดกลุ่มเพื่อนเอาไว้ด้วยก็เลยทำท่าจะลุกเดินออกไป ผมลุกขึ้นรีบรั้งแขนเขาเอาไว้ให้ยืนอยู่ข้างๆ กันแล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับกลุ่มเพื่อนๆ
“พวกมึง กุมีเรื่องจะบอก”
“อ อืม”
“กูคบกับพี่เขา”
“อ่า...พวกกูรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ”
“แล้ว พวกมึงคิดยังไงกัน” คราวนี้ไม่มีใครพูดอะไร ทุกคนต่างก็มองหน้ากันไปมา ระหว่างที่รอ มิวก็บีบมือผมแน่นขึ้น ผมรู้ว่าเขากลัวก็เลยบีบมือให้กำลังใจกลับไป เราต่างก็ให้กำลังใจกันและกันเพราะผมเองก็กลัว พวกมันก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดี ผมไม่อยากเสียใครไปทั้งนั้น ทั้งเขาและเพื่อน
“ถ้ากูทำให้ไม่สบายใจก็ขอโทษด้วย แต่กูไม่อยากเลิกกับมิว ถ้าพวกมึงอยากจะเลิกเป็นเพื่อนกับกู กูก็เข้าใจ”
“ไม่ได้นะ พ...เพื่อนดีๆ หายาก”
มิวรีบแย้งขึ้นมาทัน สีหน้าเขาดูร้อนรน มิวไม่อยากให้ผมตัดขาดกับเพื่อนเพราะปัญหาของเขา แต่ถ้ามันต้องเลือก ผมก็เลือกเขาอยู่ดี ไม่ใช่ว่าเป็นคนไม่รักเพื่อน เพียงแต่ผมรักคุณเขามากกว่า และผมรู้ว่ามิวต้องการผมมากกว่าพวกมัน
“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรเว้ย ไม่ต้องเครียดขนาดนั้น เรื่องแค่นี้เองจะให้เลิกเรียกมึงว่าเพื่อนได้ไง พวกกูไม่ได้คิดอะไรมากหรอก เหตุการณ์เมื่อคืนก็ทำให้พวกกูรู้ว่าเรื่องที่ได้ยินมามันไม่จริง”
แมกซ์เป็นคนพูดขึ้น คนอื่นก็พยักหน้าตามแล้วส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้ เราต่างยืนนิ่งมิงหน้ากันไปมาอย่างทำตัวไม่ถูก ก่อนที่พวกมันจะพากันเดินเข้ามาตบไหล่ตบหัวผม บ้างก็หันไปทักทายมิว
“ไม่ต้องคิดมากเว้ย พวกกูพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรบ้างแล้ว”
“ขอบใจมากพวกมึงมากนะที่ให้โอกาสเขา”
“อืม ก็ค่อยๆ ปรับตัวกันไป ฝากตัวด้วยนะครับพี่มิว”
พวกมันหันไปหามิว พูดฝากเนื้อฝากตัวกันเป็นแถว บ้างก็จับมือเขย่าไปมาทำความรู้จัก คุณเขาก็ยืนทื่อๆ พยักหน้าเหรอหรา เขาหลบอยู่ด้านหลังของผมแต่ก็ยื่นมือออกไปให้พวกนั้นจับ เขาทำตัวไม่ถูกเพราะยังไม่ชินกับการมีเพื่อนแบบนี้ ผมเห็นแบบนั้นก็ทั้งขำทั้งมีความสุข
คุณเขาก็ส่งยิ้มบางๆ มาให้ แววตาเขานั้นแสดงออกถึงความโล่งอก ผมเองก็เหมือนกัน ปัญหาของเขาพอคราวที่ต้องจบ มันก็จบลงง่ายๆ ในวิธีที่ผมพอจะทำได้ ผมไม่มีปัญญาที่จะไปแก้ข่าวให้คนทั้งคณะรับรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาได้ยินมามันไม่จริง ผมทำได้แค่นี้ แค่ให้เขาได้มีเพื่อนและแฟนดีๆ แบบที่ผมมี
.
.
.
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ เพื่อนของผมและมิวก็ปรับตัวเข้าหากันได้ กลุ่มของผมไม่เกร็งเวลาที่ผมพามิวไปร่วมวงกินข้าวด้วย จะมีก็แต่คุณเขาเท่านั้นแหละครับที่ยังคงอายไม่เลิก เวลาอยู่กับผมแค่สองคนล่ะพูดเยอะเป็นปกติ แต่พออยู่กับคนอื่นเขาจะเงียบเป็นคนพูดน้อยขึ้นมาทันทีเลย ผมคิดว่านี่เป็นความแตกต่างที่น่ารักดีครับ
เรื่องของคุณเขาที่ทุกคนต่างก็เคยเข้าใจผิดเริ่มคลี่คลายซึ่งก็ใช้เวลาหลายเดือนอยู่ แรกๆ หลายคนมักแอบเข้ามาถามกลุ่มเพื่อนของผมว่าคิดยังไงถึงมาคุยกับมิว มันไม่แปลกที่ทุกคนจะสงสัย พวกไอแมกซ์ก็เลยพยายามอธิบายจนคนอื่นเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง และเริ่มที่เปิดใจคุยกับมิว รายนั้นก็ตื่นเต้นทุกครั้งที่มีเพื่อนคณะเข้ามาชวนคุย เวลากลับมาอยู่ด้วยกันสองคนเขาจะเล่าให้ผมฟังหมดว่ามีใครเข้ามาคุยด้วยบ้าง ตรงส่วนนี้ของเขาก็น่ารักดี เป็นมุมที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในตัวคุณเขา
“เดี๋ยวพวกกูจะกลับแล้ว ขอบใจมากมึง ขอบคุณนะครับพี่มิว”
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบไฟนอล พวกเราต้องอ่านหนังสือกัน และสิ่งที่ผมเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ก็คือ คุณเขาเรียนเก่งในระดับหนึ่งเลยครับ พวกเราก็เลยมาขอให้มิวช่วยติวให้
“บาย เจอกัน”
ผมโบกมือลาปนๆ กันสะบัดมือไล่ เดินไปเปิดห้องให้พวกมันออกไป แต่ตอนที่กำลังจะล๊อคกลอน พวกมันก็เดินกลับมาอีกครั้ง
“ลืมอะไรอีกอ่ะมึง วุ่นวายจริงๆ”
“เปล่าไม่ได้ลืมเว้ย แค่จะมาชวนมึงไปเที่ยวหลังสอบ ค้างคืนซักสองคืน พักสมอง ไปไหม?”
ผมพยักหน้ารับโดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน สอบเสร็จแล้วไปเที่ยวบ้างก็ดี
“เอ่อ แล้วก็...พี่มิว พี่จะไปด้วยรึเปล่า น่าจะทะเลหรือไม่ก็ปีนเขา”
มิวที่นั่งเก็บหนังสือเงียบๆ เงยหน้าขึ้นทำท่าทางตกใจ ผมเลิกคิ้วมองรอคอยคำตอบจากคุณเขา
“ป...ไป ไปสิ”
คุณเขาพยักหน้ารัว ลำล่ำละลักตอบ เพื่อนของผมหัวเราะนิดหน่อยแล้วก็โบกมือลา ผมปิดห้องแล้วหันกลับมาก็เห็นว่าคุณเขานั่งนิ่งก้มหน้าก้มตามองมือตัวเอง
“เป็นอะไรรึเปล่าคุณ เห้ย! จะร้องให้ทำไม ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อย่าหัวเราะน่า ก็ดีใจอ่ะ”
“มานั่งตรงนี้ดีกว่า” ผมนั่งลงใกล้แล้วดึงตัวเขาขึ้นนั่งตัก กดจมูกลงไปที่กลุ่มผมนุ่มแล้วเกยคางที่หัวไหล่ของเขา มองคนตัวเล็กที่ยกมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ในขณะที่ริมฝีปากของเขาก็ยิ้มกว้างไม่หุบ
ร้องไปยิ้มไปแบบนี้ผมจะถือว่าเป็นเรื่องดีแล้วกัน
“ครั้งแรกเลยนะที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนแบบนี้...ครั้งแรกที่มีคนชวนด้วย”
“ครับๆ ขอให้สนุกนะ”
“อือ ขอบใจนะ เพราะนายเลย” มิวเอนตัวพิงแล้วเงยหน้าหอมแก้มผม เขายิ้มตาหยีให้แล้วกุมมือทั้งสองข้างของผมที่โอบเอวเขาไว้อยู่
“เหรอ งั้นคุณต้องให้รางวัลผมแล้วล่ะ” ผมก็พูดหยอกไปเรื่อย ทำให้มิวหัวเราะจนตาหยี เขาขยับตัวนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาผมแล้วประคองแก้มผมเอาไว้ จากนั้นก็ขยับใบหน้าเข้าหาแล้วประทับจูบลงมาเพียงครู่หนึ่งและผละออก
“ได้~ เดี๋ยวจะจัดรางวัลใหญ่ให้เลย”
จบ.
สวัสดีจ้า จบแล้วน๊า~ ปัญหาของพี่มิวก็จะเคลียได้ประมาณนี้แหละค่า จะให้พี่เขาใสสะอาดทุกคนรุมเข้ามาขอโทษทั้งคณะมันก็คงดูแปลกๆ ใช่มั้ยคะ หากอิงจากประสบการณ์ส่วนตัวมันก็จะได้แค่ประมาณนี้แหละ 55555
แต่พี่มิวเขาก็มีความสุขแล้วนะคะ มีแฟนดีๆ มีกลุ่มเพื่อนดีๆ เท่านั้นแหละที่ต้องการ ต่อจากนี้คุณเขาจะมีความสุขดีมากๆ ♥
ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆ เลยนะคะ นี่นั่งอ่านเม้นสนุกมากเลย ปริ่มใจสุดๆ ♥.♥
ขอบคุณนักอ่านที่สนับสนุนค่าขนมเราด้วยนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ >3<
แล้วก็เรามีเรื่องอยากจะสอบถามทุกคนเลยค่ะ เรามีความคิดที่จะรวมเล่ม เรื่องสั้น คือเรื่องนี้ “เสร็จโจร” และ “ก็แค่เจลหล่อลื่นธรรมดา” (สามารถตามอ่านได้ที่ >> จิ้มมม! (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68362.0) <<) จะมีคนสนใจมั้ยเอ่ย? รบกวนช่วยทำแบบสอบถามด้วยนะคะ
แบบสอบถาม >> จิ้มมมมม (https://drive.google.com/open?id=1BulIrdFxK77rxmmPJUs6eamylDxWtUiNWhuPbHdphJk) <<
-
ในที่สุดพี่มิวก็ได้มีเพื่อนสักที ขอบคุณที่พี่เขาได้มาเจอกรแงง ขอบคุณมากค่ะ :hao5:
-
ไม่อยากให้จบเลย แงงงง :hao5: ขอบคุณมากๆ นะคะที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เราอินมากเรื่องปมของมิว อยากจะทะลุไปกอดปลอบคุณเค้าเลยทีเดียว อ่านแล้วอยากจะมีคุณเค้าเป็นของตัวเองเลยค่ะ อ้อนเก่งง ยั่วก็เก่งงง เอนจอยมาก ขอบคุณอีกครั้งนะคะ :mew1: /อยากอ่านตอนพิเฉดแบบที่คุณเค้าไม่ต้องปีนห้องหากัน กับตอนแซ่บๆ นัวๆ >\\<
-
แงงงงงพี่มิวววววน่ารักมากเลยค่ะ
จะร้องตอนรู้ปมของพี่ ผ่านมาได้แล้วาดจะดีเลย
เขินมากฉากncต่างๆ อยากกัดลิ้นตายยย แงงงงงงง :hao5:
-
น่ารักมากอ่ะะะะะะ บ้าบอออออออ
-
:pig4:
-
เอ็นดูพี่มิว :hao5: :hao5: :hao5:
-
จบได้น่ารักมากค่ะ พี่มิวน่ารัก :mew3: :mew2:
-
จบแล้ว สนุกมากๆเลยค่ะ
-
นี่ไม่อยากให้จบเลยอ่าแงๆพี่มิวน่ารักมาก ดีแล้วที่ได้แฟนดีๆแบบกร
-
โชคดีแล้วที่พี่มิวมาเจอกร น้ำตาซึมเลย
-
กรเท่ที่สุดไปเลย
ดีใจกับมิวด้วยน้า
สนุกมาก ไม่อยากให้จบเลย
รอเรื่องต่อไปนะคะ
o13
-
ขอบคุณที่สองคนนี้มาเจอกัน ทำให้โลกของมิวเปลี่ยนไปเยอะเลย
เค้าคงรักกันมากเลยใช่ไหมคะ ;_;
น่ารักอีกแล้ว ชอบมองมิว เหมือนที่กรมองเลยค่ะ เวลาเจื้อยแจ้วคงน่ารักน่าดู
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะคะ อ่านแล้วอมยิ้มค่ะ น่ารักมาก
-
ฮืออออ ในที่สุดพี่มิวก็มีความสุขจริงๆ สักที
-
ในที่สุดก็แฮปปี้นะมิว ฮืออ กรดูแลมิวดีๆนะ อิพวกพี่นั่นก็บ้า ประสาท
-
พี่มิวน่ารัก ขอตอนพิเศษได้มั้ยคะพลีสสสสสสสสสส
-
มังกรหมัดหนัก ดูแลพี่มิวได้แน่นอน
-
เหมือนเลี้ยงลูกมาจนโตแล้วลูกได้เจอคนที่ดี สังคมดีที่ดี แง :hao5:
ดีใจที่พี่มิวได้เจอกร หลังจากนี้จะได้ไม่ต้องโดนบุลลี่อีกแล้วนะ แง หอมหัวพี่มิวได้มั้ยยยยย
-
พี่มิวเหมือนกระต่ายเลย นางดูตื่นคน พฤติกรรมโดยรวมก็เหมือน แถมน่ารักอีกต่างหาก :katai2-1:
-
อบอุ่นหัวใจกับมิวกร :-[
โชคดีที่ระเบียงนี้มีกร :hao6:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าร้ากกกกกก ชอบค่ะ ติดตามผลงาน
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ o13 o13
-
เปิดจอง รวมเรื่องสั้น "LOAMMY"
สวัสดีจ้า หลังจากที่หายไปซักพักหนึ่ง วันนี้มาเปิดจองแล้วน้า
เราใช้ชื่อหนังสือว่า -loammy- ซึ่งก็คือนามปากกาของเราเอง
ในตอนแรกเราจะเอาชื่อเรื่องสั้นมาตั้งหน้าปก แต่มันก็ดูล่อแหลมเกินไป คิดว่าคงจะหิ้วเข้าบ้านกันลำบาก 5555
ลิงค์จอง >> https://drive.google.com/open?id=19viGty8dSZUMNO03SnAJl6Z3QxQSgLPfw1pDugWaonw (https://drive.google.com/open?id=19viGty8dSZUMNO03SnAJl6Z3QxQSgLPfw1pDugWaonw)
ระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 10 / 05 /62 จนถึงวันที่ 15 / 06 / 62 (จองและโอนภายในเวลา 23.59 น.)
เนื้อหาภายในเล่ม
1. ก็แค่เจลหล่อลื่นธรรมดา ๆ (ทดลองอ่าน : >>จิ้มเลยจ้า<< (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68362.0) )
ตอนหลัก 6 ตอน + ตอนพิเศษ 3 ตอน
- น้ำมันหอมระเหย
- พี่ภูและน้องโมส
- ผมไม่เด็กแล้วนะฮะ
2. เสร็จโจร
ตอนหลัก 8 ตอน + ตอนพิเศษ 2 ตอน
- สิ่งที่ไม่จำเป็น
- น่าเบื่อ
จำนวนหน้า : 202 หน้า * มีภาพประกอบ 4 ภาพ และแถมที่คั่น 1 อัน
ราคา : 270 บาท (รวมส่งลงทะเบียน)
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
Twitter : https://twitter.com/LoammyLoammie (https://twitter.com/LoammyLoammie)
Facebook : https://www.facebook.com/loammyloammie/ (https://www.facebook.com/loammyloammie/)
-
o13 o13 o13
-
ดีใจกับมิวด้วยยยย ตอนแรกสงสารมากเลย ดีที่ได้มาเจอแฟนดีๆ อย่างกร กรก็ใจเด็ดมาก ทำอะไรจะนึกถึงใจมิวก่อนเสมอ
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
เสร็จคุณโจรซะแล้วแก้วมังกร :mew1:
-
พี่มิวน่าเอ็นดูมากเลยค่ะ แงงงงง น่ารักโชคดีมากๆเลยที่ได้เจอกร :mew1: :mew1:
-
เอ็นดูมิวมิว โถถถถถ นึกถึงกระต่ายขี้กลัวตัวเล็ก ๆ เลยอ่า ดีแล้วที่มีกรอยู่ข้าง ๆ นะ
-
พี่มิวเป็นโจรปล้นซิงอ่ะ เอ็นดู 5555
-
ฮือ เรื่องนี้คือสูดกาวมากกกก สู่วันที่ดือ พกทิชชู่เต็มม้วนเลยมาซับกำเดา แงแอ เคะเรื่องนี้ถ้าอ่านตอนแรกๆคุณคิดว่ายัยน้องยั่วมาก แซ่บมาก ตอนถัดมาคุณจะเปลี่ยนความคิด เพราาะความแซ่บของน้องมันอันลิมิเต็ด อิดิเชิ่นอะค่ะ กรคืออบอุ่นมาก ไมโครเวฟต้องยอมอะ หน้าตากลางๆ ตัวสูงๆ หุ่นดีๆ เคไซส์มินิมัมไปอีก ฮืมมม สิ่งนี้สินะคะที่ตกยัยน้องมาได้ โกดมาก ทำบุญด้วยอะไรที่วัดไหนทำไมได้ของดีๆหายากเช่นน้องมิวอะ แต่เอาจริงๆกรนังเป็นคนดีที่น่ารักมากกกกก แต่เผอิญแฟนนังดีมากกกก แรรรร์มากๆ แงง อิสสาแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเหมาะสมกัน คนแบบมิวต้องมีคนที่เข้ากันได้พอดีนิสัยอบอุ่นเป็นพี่รองของบ้านแบบแก้วมังกร คนมึนๆแบบกรก็ต้องมีคนอ้อนๆยั่วๆคอยสอน คอยป่วนน่ะล่ะ แง้
-
โจรปล้นสวาท 55555 แต่ดีนะที่มาปล้นรักถูกคน กรดีมาก เข้าใจและเชื่อใจมิวที่โดนป้ายสีร้ายๆใส่ :katai2-1: