ขออนุญาตปาดนะคะ
แนะนำนิดนึง ค่อยๆลงดีกว่ามังคะ เด็กๆเวลาเห็นยาวๆเค้าจะขี้เกียจอ่าน
แวะมารายงานตัวอีก :กอด1:
ยังอ่านไม่ทันเลยค่ะ :laugh:
ปล.เห็นในเว็บร้านแดทวายบอกว่า 9เล่มจบใช่มะคะ? ตอนนี้แต่งจบรึยังอ่ะจ๊ะ?
คิดถึงรูฟัสกับฟ่งจังวุ๊ย
ใหนบอกสองวันลงทีไงนี่มันเดือนนึงแล้วยังม่ายลงเลยอ้าาาาาาาาาาา
อยากอ่านภาคสองจ้างงงงงงงงงงงงงงงยังไม่จบนะคะ เรื่องนี้มี88ตอนจบค่ะ
ไม่เคยอ่านเรื่องใหนจบเลยมีเรื่องนี้เหละที่จบนะ
พี่จู ค้างอะ
ลงด่วนๆ
ปล.เอ๊ะ นี่เม้นท์ครั้งแรกรึเปล่า ฮาาา
^
^
^
จิ้มคนเขียน ทำไมมันสั้นๆอ่ะ ลงยังไม่ครบตอนอ่ะเปล่า
ตอนสุดท้ายแล้วเหรอเนี่ย หวานได้ใจจนเลือดหมดตัวจริงๆ :m25:
อืม อ่านตอนนี้แล้วนิยามไม่ถูกจริง
รู้สึกแค่ว่า ทำไมพวกแกติ๊งต๋องแบบนี้ :angry2: ศึกแย่งชิงความเป็นหนึ่งระหว่างหมอนข้างกับคนรึไง :z3:
ถึงมันจะดูน่ารักดี แต่มันก็ดูประหลาดๆหละนะ
ชีวิตคู่...คือการปรับตัวเข้าหากัน มองผิวเผินกะอีแค่หมอนข้าง จะอะไรกันนักหนา
เหมือนที่สามีภรรยา หลายๆคู่มีปัญหา กะอีแค่เข้าห้องน้ำไม่ยกฝาชักโครก กะอีแค่บีบยาสีฟันกลางหลอด กะอีแค่ถอดเสื้อผ้าแล้วทิ้งเรี่ยราดไม่ใส่ตะกร้า ฯลฯ
ปัญหาเล็กๆน้อยๆก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ ถ้าไม่คุยกันให้เคลียร์ สุดท้ายก็ต้องทะเลาะกันด้วยเรื่อง “แค่หมอนข้าง” นี่แหละ
ดีแล้วที่ต่างคนต่างลดทิฐิ เพราะมีเจ้านี้เมื่อไหร่ ชีวิตคู่ก็หายนะ เมื่อนั้น ...
นั่งนึกส่วนผสมแกงส้ม มันมีอะไรที่ทำให้คึกได้บ้างหว่า
รึคุณสายลับเค้าหื่นอยู่แล้ว พอเจออาหารเผ็ดๆ ร้อนๆ นิดหน่อย
เลยกลายเป็นซุปเปอร์หื่นขึ้นมา :laugh:
อยากได้อ่ะ แต่ตอนนี้ตังงค์ไม่มี จะมีเปิดจองอีกรอบมั๊ยค่ะ
ลง 8 ตอนรวดเลยไม่ได้หรอค่ะ
ฟงน่ารักเกิน :bye2:
สวีตกันจนคนอ่านอิจฉาตาเนี่ยลุกเป็นไฟแล้วว!!
ทำไมชีวิตเราไม่มีอย่างงี้บ้างอ่ะ TT^TT
/me --> วิ่งไปที่หน้าผา : ผู้ชายดีๆ อย่างรูฟัสมันหายไปไหนหมดค้าา !!
รอตอนสุดท้าย
ว่าแต่
จะมีตอนพิเศษบ้างป่ะ
จบลงอย่างที่คิด
แต่ที่ติด หนุ่มทางจีนอ่ะ
เป็นงัยบ้าง
หลังจากที่รับตำแหน่งแล้ว
อาาาาาาา
ในที่สุดก็จบซะที
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องสนุกๆมาใหเอ่าน
จากใจเลยหนูชอบ เว่ยเฟิงปิง ที่สุดดดด ชอบคุ๋นี้มาก
ตรงโหวตด้านบนหนูก้โหวตเว่ยเฟิงปิง!!
คงเป็นเพราะเฟิงปิงในสายตาหนูมีบางอย่างคล้ายๆกับ คงฉ่วย...(เขียนชื่อผิดขออภัยนะคะT T)
ทำให้ต้องกลับไปอ่านนกยูงแดงอีกรอบนึงเพราะ อาเว่ยเฟิงปิงเชียวนะค๊าบบ :z2:
เห้อ เรื่องนี้ต้องขอเมนท์แรงๆนิดนึง เป็นเรื่องแรกที่ใช้เวลาอ่านนานมากกว่า 4 วัน เพราะอ่านติดกันแล้วรู้สึก สำลักตัวอักษร
เนื้อเรื่องเล่าแบบผู้เขียนเป็นพระเจ้า ทราบในทุกจุดและทุกมุม
เล่าผ่านสายตาของบุคคลที่เกี่ยวข้อง สลับฉากกันเล่าในบางมุม หรือเล่าผ่านสายตาของพระเจ้าเองในบางจุด (ถ้าจำไม่สับสนนะ)
เขียนได้ดีครับ ไม่ค่อยสับสนมากนัก ถึงจะมีสลับในบางตอนถี่ยิบ
เนื้อหาค่อนข้างเยอะกว้างและกระจาย นี่ละคือสิ่งที่ผมกำลังจะแนะนำ แต่ไว้ก่อน ขอชมก่อน
ภาษา สมดุลดีและสม่ำเสมอ ไม่แหวกหรือฉีกไปมา พิมพ์ผิดบ้างเล็กน้อยไม่ว่ากันครับ
พล็อทเรื่องและคอนฟลิก เกือบดีครับ มีบางจุดที่ยังดูทะแม่งๆ แต่เข้าใจละ ว่านี่มันนิยาย อะไรก็เกิดขึ้นได้ (ถ้ามีปราปริก้า)
ไทม์ไลน์ของเรื่องไม่นานนัก อยู่เกณฑ์ที่ดี เนื้อหาเข้มข้น
แต่ บางครั้งการเอ่ยภูมิหลังของเนื้อหา ใน 2 บทที่เป็นจุดเดียวกันให้ระวังเล่าต่างกัน
และสำคัญมากๆ มีบางจุดที่เอ่ยถึงว่าภายภาคหน้าอีก นานที่เขาจะมีชีวิตอยู่ แต่ทว่าสามบทถัดมา เขากลับตายไปซะละ
เป็นจุดที่จะสร้างความสับสนได้ หรือแม้กระทั่ง การสลับฉาก สลับคนเล่ามากไป
ก็อาจทำให้ผู้อ่านสงสัยกับห้วงเวลาที่เกิด เช่น ช่วงเวลาที่มีการปฏิการครั้งสุดท้ายในห้องลับ
ที่อยากแนะนำเพิ่มนะครับ พล็อทหลักและพล็อทรอง คอนฟลิกของแต่ละตัวละคร มันมากจริงๆ
มันแย่งซีนกันเองจนบางครั้งแยกไม่ออก ว่าอะไรหลักอะไรรอง ดูเด่นและสำคัญๆเหมือนกันหมด
ลองถามคำถามดูว่าทำไมเรื่องนี้ยาวนัก คำตอบคือ มีหลายคู่มาก และมีทั้งเรื่องอดีต เรื่องปัจจุบัน เนื้อหาจึงยาวมาก
และตัวอักษรเยอะๆ มากๆนี่แหละ ทำให้คนอื่านท้อได้ครับ คนที่ไม่เข้มแข็งพอกับการอ่าน อาจจะเลิกและถอดใจ
ดังนั้น ถ้าผมจะแนะนำว่าเขียนอย่างไรให้น่าสนใจ ตัดเนื้อหาลงครับ สโคปเฉพาะคู่หลักก่อน
ส่วนเนื้อหาที่ปลีกย่อยของคู่อื่นๆ แนะนำให้ใช้การตัดทิ้งแบบปริศนา หรือเขียนพาดไว้แต่ไม่เอ่ยต่อ ทิ้งให้คนสงสัย
เพื่อเป็นฐานให้เราเขียนภาคสอง เรื่องราวของเว่ยจินหยิน หรือ ภาคสาม เรื่องราวของเว่ยเฟิงปิง
หรือ ภาคสี่ เรื่องราวของวรุต หรือ ภาคห้า เรื่องราวของศึกรักตระกูลชิง
แบ่งซอยออกมาให้พอดีๆ มันจะน่าอ่านขึ้นมาก แน่นอนว่าฝีมือ สำนวนการเขียนของคุณดีอยู่แล้ว
การทิ้งไว้แบบปริศนา เพื่อให้คนสงสัยและอยากรู้จนอ่านต่อให้เล่มภาคใหม่ เป็นอะไรที่น่าทำอยู่ครับ
เพื่อลดทอนความยาวของเล่ม ของตัวอักษรและจำกัดเหตุการณ์รวมทั้งเน้นพล็อทหลักและคอนฟลิกให้ชัดเจนขึ้น
เป็นครั้งแรกที่อยากแนะนำจากใจจริงและลงทุนเขียนยาวๆ ถึงผมเองจะไม่ได้มีผลงานออกมาให้ได้อ่านกันมาก
แต่ก็ผ่านการอบรมงานเขียนหลายครั้ง รวมทั้งอ่านมามากมายจริงๆ จึงอยากใช้ประสบการณ์ที่มีแนะนำให้ผู้เขียนที่ดีอยู่แล้ว
ได้สร้างสรรค์ผลงานที่ดีเยี่ยมมากขึ้นครับ
ปล. เมื่อบ่ายคงมีคนบนบีทีเอสหาว่าผมบ้าบ้างละ อ่านนิยายบนบีทีเอสแล้วหน้าแดง แอบอมยิ้ม หัวเราะ คนเดียว
สนุกมากค่ะเรื่องนี้ สนุกจนต้องอ่านจนจบ แต่พอถึงตอนจบกลับไม่อยากให้จบซะงั้น :laugh: อยากจะรู้ต่อไปว่าถ้าทั้งสี่คนมาทำงานด้วยกันจะน่าติดตามขนาดไหน แล้วก็อยากรู้เรื่องของวรุตกับอิทธิเดชด้วยค่ะ ว่าจะเป็นไงต่อไป
แต่เสียดายจังเลยค่ะที่จองหนังสือไม่ทัน คงต้องรอรอบหน้า
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน มีครบทุกรสชาติจริงๆ ค่ะ o13