CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Vammas ที่ 19-02-2017 16:08:09

หัวข้อ: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 19-02-2017 16:08:09

***********************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

***********************************************************************

หัวข้อ: Re: ☆One Night with My Boss รักข้ามคืน ☆Intro (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 19-02-2017 16:10:44

Intro : จุดเริ่มต้น

บาร์เหล้าแห่งหนึ่งในย่านนักธุรกิจเปิดให้พนักงานได้พักผ่อนและผ่อนคลาย หนุ่มหน้าอ่อนดวงตากลมโตน่ารักกับทรงผมแฟชั่นสุดเท่ เจาะหูข้างซ้าย รูปร่างผอมบางส่วนสูงไม่เกิน175cm.กำลังนั่งดื่มเหล้าย้อมใจอยู่หน้าเคาเตอร์บาร์เพราะเพิ่งถูกแฟนสาวทิ้งด้วยเหตุผลที่ว่ารูปร่างหน้าตาไม่แมน ไอ้เชี่ย กูเอามึงตั้งกี่รอบมึงบอกกูไม่แมน....

"เซ็งๆ....ผู้หญิงแม่ง...เฮีย Negroni อีกแก้ว"
"เบาๆ...ไอ้หน้าอ่อน...ดื่มมากไปแล้ว" เฮียเจ้าของร้านเตือนผมเพราะดูๆแล้วน่าจะเริ่มเมาได้ที่
"เฮียเชื่อไหมคบกันมาตั้ง 3ปี บอกรักอย่างนู้นอย่างนี้ จู่ๆมาบอกผมไม่แมนอะเฮีย เอากันนับครั้งไม่ถ้วน มันเสือกบอกผมไม่แมน แม่ง....เฮ้อ"
ผมกัดฟันกรอดๆด้วยเจ็บใจ โวยวายงึมงำตามประสาคนเริ่มเมากับเฮียเจ้าของร้าน จนเฮียแกแทบกุมขมับ

"ไม่เอาแม่งแล้วผู้หญิง หันมาเอาผู้ชายแทนดีกว่า ในเมื่อมีแต่คนบอกผมไม่แมนดีนัก"
ผมหันไปมองรอบๆร้านหาเป้าหมาย จนมาสะดุดตากับคนที่มานั่งอยู่ข้างๆไม่รู้มานั่งด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ หนุ่มหล่อ ใบหน้าคมเข้ม ผิวขาวผมดำ ตาสีชา ดูแล้วน่าจะสูงกว่าเขาเกือบ10cm. เมื่อได้เป้าหมายผมก็เข้านั่งกระแซะคนข้างๆทันที ใช้ปลายนิ้วชี้เข้าที่อกของอีกฝ่าย

"นี่ๆ...มาคนเดียวเหรอ...สนใจไปต่อกับผมไหม"
ผมไม่แน่ใจหรอกนะว่าเขาจะชอบผู้ชายหรือเปล่า แต่เห็นเขายิ้มแบบนี้น่าจะพอไหวล่ะนะ นี่กูสิ้นคิดขนาดนั้นเลยเหรอวะ จะเอาผู้ชายทำผัว เอ้ย เมียสิ ใครจะยอมโดนกดล่ะ
ผมยิ้มหวานให้กับคนหล่อตรงหน้า ดูท่าทางเขาก็สนใจผมอยู่ไม่น้อยผมคิดเอาเองอะนะ

"คิดดีแล้วเหรอ"
ไอ้หล่อส่งยิ้มเสน่ห์พร้อมยักคิ้วถาม แหมะ พอมองใกล้ๆก็ยิ่งหล่อแหะ มีไฝใต้ตาด้วย ไฟเสน่ห์ชวนหลงเลยนะนั่น
แต่ถามแบบนี้จะเอากูจริงๆใช่ไหมเนี่ย เอาไงดีวะ....เอาวะ....ในเมื่อเอาผู้หญิงไม่รุ่งเอาผู้ชายอาจรุ่งก็ได้

"ว่าไงคิดดีแล้วเหรอ ไหนว่าเพิ่งเลิกกับแฟน" ไอ้หล่อถามซ้ำอีกครั้ง
"เฮ้ย...แอบฟังเหรอ"
"แอบฟังที่ไหนล่ะก็นั่งอยู่ข้างๆนี่ตลอดทำไมจะได้ยินที่พูดล่ะ"
โอ๊ย...อาย แทบแทรกแผ่นดินหนี ผมรีบเอามือปิดหน้าทันที
"ฮ่าๆ...ไม่ต้องอายมันเป็นเรื่องธรรมดา แล้วยังไงจะไปต่อกับผมไหม"
ไอ้เราก็นึกว่าลืมไปแล้ว ยังจะวกเข้าเรื่องอีก
"เฮีย Negroni อีกแก้ว" ผมสั่งค็อเทลเพิ่มอีกแก้ว
"จะดื่มที่นี่ต่อหรอ" ไอ้หล่อถามขึ้นพร้อมยิ้มเสน่ห์
"เมื่อกี้ผม...ละ...ล้อเล่น" ผมหันมาจิบค็อกเทลที่เฮียแกส่งมาให้ เชื่อเถอะถ้าไปกับไอ้หล่อมีหวังผมโดนมันกดแน่ๆ เรื่องอะไรจะยอมให้เสียเชิงชาย
"งั้นฉันนั่งเป็นเพื่อน เฮีย ขอ Bone - Dry Martini แก้วนึง"
บ๊ะ...สงสัยไอ้หล่อมันเอาจริงแน่เลย ทำไงดี มอมเหล้าให้มันน็อคไปเลยดีไหมเนี่ย....

************************************

"โอ๊ย ปวดหัว ปวดไปทั้งตัวเลย โอ๊ย...ทำไมมันเจ็บก้นจังวะ"
ผมร้องครวญครางในยามเช้า ไม่สิต้องยามสายมากกว่าปวดเนื้อปวดตัวไปหมดไม่รู้ว่าไปทำอะไรมา จำได้แต่เมื่อคืนเมามาก ผมขยี้ตาลุกขึ้นนั่งพิงกับขอบเตียง มองไปรอบๆห้อง นี่มันไม่ใช่ห้องเขานี่ พอก้มมองตัวเองเสื้อผ้าก็ไม่มีใส่ นี่มันเรื่องบ้าอะไร

"อืม..."

เสียงครางต่ำติดหงุดหงิดไม่คุ้นหู เมื่อมองไปตามเสียงก็เห็น ไอ้หล่อ ครับ ไอ้หล่อมันนอนอยู่ข้างๆ ผมรีบลุกเดินเข้าห้องน้ำทันทีกลัวไอ้หล่อมันตื่น มองจากร่างกายผมผ่านกระจกในห้องน้ำแสดงให้เห็นถึงร่องรอยของการผ่านศึกมาอย่างแน่นอน นี่ผมมีอะไรกับไอ้หล่อแล้วเหรอนี่ ตายๆ ไอ้นักบุญ มึงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ.......

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆Intro☆ (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 19-02-2017 16:15:44

รออ่านต่อคับ น่าสนุกดี จะคืบหน้ายังไง

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆Intro☆ (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-02-2017 16:29:00

 :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆Intro☆ (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-02-2017 17:30:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆Intro☆ (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-02-2017 18:08:23

แลดูจะสนุก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆Intro☆ (19-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 20-02-2017 18:54:55

 :mew1: :hao6: :hao7: มาน่าสนใจดีค่ะแต่สั้นไปหน่อย มาต่อไว ๆ นะค่ะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 20-02-2017 21:34:30

One Night with My Boss รักข้ามคืน

 

ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่

 

สวัสดีครับ ผม ชื่อว่า นักบุญ พัชรวิทิต ใครๆก็เรียกผมว่า บุญ อายุมันเป็นเพียงตัวเลขครับอย่าเพิ่งอยากรู้ ผมสูง 175cm.อืม...มาตรฐานชายไทยนะครับ เป็นหนุ่มไม่น้อยตาโตแต่ใส่แว่น ที่ใส่เนี่ย เฉพาะตอนมาทำงานนะครับสายตาไม่ได้แย่อะไร จัดทรงผม...ก็...อืม...แบบคนทำงานทั่วไปแหละครับจะได้ดูเรียบร้อย เอ๊ะ ทำไมต้องแต่งตัวเรียบร้อยเหรอครับ ก็บอกแล้วไงว่ามาทำงานไม่ได้มาเที่ยว แต่ก็ไม่ถึงกับเรียบร้อยมากหรอกครับ เสื้อเชิ๊ตก็ต้องเข้ารูปหน่อย เสื้อสูทแบบพอดีตัวพับแขนเสื้อขึ้นแบบหนุ่มแบดบอยสักนิด กางเกงสแลคสีดำพอดีตัวไม่ฟิตมากกับรองเท้าหนังสีดำมันวาว โอ๊ย..หล่อครับ จะได้มีคนชมว่าผมหล่อ หล่อสิ แต่ทำไมมีแต่คนชมผมว่า น่ารักล่ะ T^T ไม่อยากได้หรอกนะคำชมแบบนี้ จะว่าไปเข้าเรื่องดีกว่าครับ

หลายอาทิตย์ก่อนผมถูกส่งให้มาเรียนรู้งานด้านเลขาอย่างเต็มตัว หลังจากเป็นผู้ช่วยเลขามา 2ปี เนื่องจากบริษัทเก่าถูกTake Over ไปเป็นของบริษัท โรสควอทซ์ (Rose Quartz) คอเปเรชั่น บริษัทผลิตอัญมณีที่มีชื่อเสียงทั้งไทยและเทศ เห็นว่าเจ้านายใหม่ที่ผมต้องมาเป็นเลขาเนี่ย ค่อนข้างเข้มงวด เขาว่าโหดมาก เอาจริงเอาจัง ไม่พอใจใครไล่ออกสถานเดียว(อันนี้ไม่รู้จริงหรือเปล่า) เป็นพวกขี้วีน ขี้เหวี่ยง ผมว่าต้องเป็นพวกตาแก่หัวล้านจอมเอาแต่ใจแน่ๆครับ อย่าไปบอกใครนะครับว่าผมนินทาเจ้านาย เดี๋ยวหัวหลุดออกจากบ่า ไม่หลุดอย่างเดียวจะโดนไล่ออกด้วย วันนี้เป็นวันที่เจ้านายใหม่ของผมจะมาครับ ต้องดูดีเรียบร้อยเข้าไว้

 

"น้องบุญ วันนี้ก็น่ารักเหมือนเดิมเลยน้า" พี่แข ทักขึ้น ด้วยน้ำเสียงหวานๆ

"แล้วพี่แขสนใจจะรักไหมครับ" ผมส่งยิ้มให้พี่แข โปรยเสน่ห์ที่มีให้แก ขยิบตานิดๆ

"แหม่...น้องบุญพูดอะไรก็ไม่รู้...พี่มีครอบครัวแล้วนะคะ...ตกลงคืนนี้เลยมะ" พี่แขทำเป็นพูดเอียงอายทำเขินซะเต็มที่ แต่ก็ยังชงมุขผมกลับมา

"ฮ่าๆๆ...พี่แข...นะพี่แข ยังจะชงมุขกลับอีก"

"นิดหน่อยค่ะน้องบุญ...แต่ถ้าได้พี่ก็เอาจริงนะคะ"

 

พี่แข เป็นผู้หญิงวัยสวยสมวัยอายุห่างกับผมประมาณ5-6ปี เป็นเลขาอีกคนที่คอยดูแลการจัดตารางงานให้กับประธานคนก่อน โชคดีที่พี่แขแกทำมานานจึงไม่ถูกลดตำแหน่งลง ยังคงเป็นเลขาคู่กับผม ถามว่าทำไมถึงมีเลขาสองคนเหรอครับ เพราะผมต้องออกงานตอนกลางคืนกับท่านประธานน่ะสิ เหตุผลว่าพี่แขเป็นผู้หญิงกลับบ้านดึกๆดื่นๆมันอันตราย แล้วผมล่ะไม่อันตรายบ้างเหรอ....เอาเปรียบกันนะแบบนี้  ผมก็อยากกลับบ้านนอนไวๆเหมือนกันนะ ขอเรียกร้องสิทธิบุรุษ ได้ไหม T^T

 

ผมเดินคุยกับพี่แข ตลอดทางเดินไปห้องประชุม ได้ยินโหวกเหวกของพนักงานหญิงในบริษัทดังกันเกรียวกราวเลยทีเดียว นึกว่าดารามาที่บริษัทซะอีก อะไรจะฮือฮาได้ขนาดนั้น

"พี่บุญ กิ๊ฟ อิจฉาอะ" กิ๊ฟสาวสวย หุ่นนางแบบ เลขาท่านรองประธานเดินเข้ามาดึงแขนเสื้อผมยิกๆ

"อิจฉาอะไรครับน้องกิ๊ฟ" ผมส่งยิ้มให้กิ๊ฟ

"ก็ท่านประธานคนใหม่น่ะสิคะ หล่อมาก อย่างกับดาราแหนะ"

ประธานบริษัทยังหนุ่มอยู่เหรอ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นตาแก่หัวล้านซะอีก อุ๊บ เผลอตัวอีกและ

"น้องบุญไปเร็ว ท่านรองเรียกให้ไปพบที่ห้องท่านประธาน" พี่แข ลากผมเดินเข้าไปหาประตูห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

 

ก๊อกๆๆ

 

"เชิญ" เสียงเข้มฟังของท่านรองบอก

"พา นักบุญ มาแล้วค่ะ" พี่แข บอกกับท่านรอง ก่อนขอตัวออกไปนอกห้อง

"อ้าวมาแล้วเหรอ" ท่านรองประธานเอ่ยทัก (ยังไม่มาจะเห็นไหมถามโง่ๆ)

"นี่ผมขอแนะนำให้รู้จักนี่ คุณ ปฐพี ธีติโรจนจินดา จะเป็นเจ้านายใหม่ของคุณ" ท่านรองประธานแนะนำประธานคนใหมาให้รู้จัก

"สวัสดีครับ ผม นักบุญ พัชรวิทิต ครับท่านประธาน"

"อืม" เสียงครางรับแหบต่ำแบบนี้คุ้นๆจังแฮะ ว่าแต่ คุณท่านประธานจะนั่งหันหลังให้แบบนี้เหรอหันเก้าอี้กบับมาสิ ไม่คิดจะหันหน้ามาให้ยลโฉมหน่อยรึไง โอม...จงหัน โอม....จงหัน หันมาสิวุ้ย...

 

"งั้น ผมขอตัวนะครับ คุณปฐพี" ท่านรองเอ่ยแล้วเดินออกไป

"ขอบคุณมากครับคุณชลธี" ท่านประธานเอ่ยขอบคุณและหมุนเก้าอี้กลับมาเผชิญหน้ากับผม

"ท่านประธานมีอะไรให้ผมรับใช้อีกไหมครับ ถ้าไม่มีผมขอตัวก่อน" ผมที่ก้มหน้าก้มตากะฉวยโอกาสชิ่งแต่ก็โดนเรียกไว้เสียก่อน

"เดี๋ยว..." ท่านประธานหมุนเก้าอี้กลับมามองผม โอ้แม่เจ้า นึกว่าดารา ออร่าพุ่งกระฉูด มองแล้วแสบตา ก้มหน้าดีกว่าวุ้ย

"ครับ"

"ไม่มีใครเคยบอกเหรอว่าเวลาคุยกับคนที่โตกว่าเขาให้เงยหน้ามองคนที่คุยด้วย"

"ครับ"

ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองท่านประธาน แต่เมื่อสายตาเราสองคนสบกันผมก็ถึงกับอึ้งสิครับ อาการตอนนี้เหมือนใครว่าปิดปากปิดจมูกจนหายใจไม่ออก ไม่ให้เป็นแบบนั้นได้ไงล่ะ ก็หน้าคุณประธานมันคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน ผมมองแล้วมองอีกแต่ก็ไม่แน่ใจ คิดว่าคงจะน่าคล้ายคนรู้จัก อืม...เหมือนเคยเจอที่ไหนนะ...

 

ปึง!!!

 สะดุ้งสิครับ คุณท่านประธานใช้แฟ้มงานทุบโต๊ะซะเสียงดัง โอ๊ย.... มารยาทไม่มีหรือไง หน้าตาหล่อซะเปล่า

 

"ไม่มีมารยาท"

ไม่ใช่เสียงผมนะ เสียงคุณประธานแกพูดต่างหาก....ห๊ะ...ว่าใครไม่มีมารยาท ไอ้คุณประธาน

"ครับ?"

"หูตึง..." โดนอีกดอก อะไรของคุณประธานครับเนี่ย

"ผมไม่ได้หูตึงครับ แค่ไม่เข้าใจว่า ใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท" อุ๊ย...หลุดปากอยากตบปากตัวเองจริงๆ

 

"คุณกำลังจะบอกว่าผมไม่มีมารยาทงั้นเหรอ"

โอ้ว...ท่านประธานหน้าแดงแป้ดเลยสงสัยจะเขิน...เขินบ้าอะไรล่ะ ไอ้นักบุญ โกรธชัดๆ งานเข้าแล้วมึง T^T ขอโทษครับ ไอ้นักบุญ คนนี้ปากไวไปหน่อย

 

"ขอโทษครับ ผมไม่ได้ว่าท่านประธาน ผมแค่สงสัย ว่าผมไปทำตัวเสียมารยาทกับท่านประธานตอนไหน" ผมตอบตามความจริง

"จ้องหน้า" ห๊ะ...จ้องหน้า อะไรวะ ไอ้นักบุญงง

"แต่...ท่านประธานบอกให้มองหน้าเวลาคุย"

ผมทวนคำที่ท่านประธานบอกให้ฟัง ท่านประธานชะงักนิดนึงก่อนจะพูดว่า

"แต่ผมยังไม่ได้คุย แต่คุณจ้องหน้าผม"

ท่านประธานแถครับ ถลอกไหมครับ เรื่องแค่นี้ต้องแถด้วย

"ครับ"

"ถ้าผมจ้องหน้าคุณแบบเอาจริงเอาจังบ้างคุณจะคิดอย่างไง"

อ้าว...คราวนี้ท่านประธานเดินมายืนประจันหน้ากับผม โห...อะไรจะสูงปานนั้น...สูงกว่าผมสัก10cm.ได้มั้งเนี่ย ท่านมองหน้าผมครับ เอาสิ มองมามองกลับ แต่จะว่าไป ท่านประธานมีไฝใต้ตาด้วย อืม...เหมือน...เหมือนมาก....เหมือนอย่างไม่น่าเชื่อ

"ท่านประธานครับ"

"มีอะไร"

"ผมว่าหน้าเราใกล้ไปแล้วนะครับ" ไม่ให้ทักได้ไง คุณประธานเล่นยื่นหน้ามาใกล้จนจมูกแทบติดกัน ตั้งใจจะทำอะไรเนี่ย จ้องหน้าก็จ้องห่างๆก็ได้มา เล่นยื่นหน้ามาชิดขนาดนี้ คิดจะทำอะไรผมกันแน่...หัวใจผมจะวายตาย

"ผมเคยเจอคุณมาก่อนไหม....?"ท่านประธานถามขึ้น ยังคงมองหน้าผมอย่างพิจารณา

"มะ...ไม่เคยหรอกครับ...หน้าผมโหลมั้งครับ" ผมก็คุ้นหน้าท่านประธานนะแต่ผมจำไม่ได้ว่าเราเคยเจอกันที่ไหน...คิดยังไงก็คิดไม่ออก จะบอกท่านประธานหน้าโหล ก็คงไม่ใช่ หล่ออย่างกับโดนปั้นมาแบบนี้ คงไม่มีใครหน้าโหลเหมือนได้

 

"นักบุญ"

"ครับ?"

"ออกไปได้แล้ว "

"ครับ"

ผมเดินจากห้องท่านประธาน พี่แข ก็วิ่งมาหาผมทันที สงสัยพี่แกจะกลัวผมโดนไล่ออก

"เป็นไงบ้างน้องบุญ"

"บุญตายแน่ พี่แข เอาใจท่านประธานไม่ถูก เหอๆ"

ผมหัวเราะให้กับพี่แข

"ดุมากเลยเหรอคะน้องบุญ"

"ก็คงงั้นมั้งครับ" ตะบอกยังไงดีล่ะครับอธิบายเรื่องท่านประธานให้พี่แขไม่ถูกจริงๆ

พอจะโดนผมจะหย่อนก้นนั่ง พี่แข ที่เดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อรับโทรศัพท์ก็วิ่งมาหาผมอีกรอบ

"น้องบุญ"

"ครับพี่แข"

"ท่านประธานเรียกค่ะ"

"ห๊ะ!!!...แต่ผมเพิ่งออกมา"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ได้ยินแต่เสียงดุๆ น้องบุญรีบเข้าไปดีกว่าค่ะ อย่าให้ท่านประธานรอนาน" พี่แขว่า ดังนั้นก่อนผลักหลังผมไปหน้าห้องทำงานท่านประธาน

"สู้ๆนะคะน้องบุญ" เสียงพี่แว่วมาหลังจากผมเคาะประตูห้องท่านประธาน

 

ก๊อกๆๆ

 

ผมเปิดประตูห้องเข้าไปทันทีเห็นท่านประธานกำลังอ่านแฟ้มรายงานการประชุมที่ผมเรียบเรียงมาให้ท่านเมื่อเช้า

 

"ชักช้า" โอ้ว...เข้ามาก็โดนเลย

"ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าครับ"

ปึง กองแฟ้มเอกสารถูกโยนมาข้างหน้าผมทันทีเมื่อผมถาม

"รายงานที่นายส่งมาให้ฉัน" ท่านประธานเปิดประเด็นเสียงแข็งมาก

"ครับผมวางไว้บนโต๊ะหมดแล้ว"

ฉันไม่ต้องการรายงานที่เหมือนกับเด็กประถมเขียนแบบนี้ไปแก้มาใหม่เรียบเรียงให้เข้าใจง่ายกว่านี้ทั้งหมด"

"คะ ครับ ท่านประธาน ผมจะไปแก้มาให้ใหม่"ท่านประธานมาวันแรกก็โหดใส่ผมเลยเหรอ

"ยืนบื้ออยู่ทำไม ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งหรือไง" จะโหดไปไหนเนี่ย

"คะ ครับ ขอตัวก่อนนะครับ!" เผ่นสิรออะไรล่ะไอ้นักบุญ

 

"หึหึ"

 

ก่อนปิดประตูเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของท่านประธาน สงสัยหูแว่ว โอ๊ย..นี่ต้องแก้รายงานการประชุมทั้งหมดเลยเหรอเนี่ย อะไรเนี่ย ไปทำอะไรให้ไม่พอใจหรือไงกัน

 

**************************************

 

บาร์เหล้าร้านประจำของผมขอเมาหน่อยแล้วกัน เหนื่อยกายเหนื่อยใจ ปวดสมองมาทั้งวัน ขอคลานเคลียดหน่อยละกัน

 

"เฮีย หวัดดี"  ผมทักเจ้าของร้านอย่างเคย

"ว่าไงอ่อน มาอีกแล้วเหรอ" เจ้าของร้านทัก

"อ่อนเอิน ไรเฮีย วันนี้เหนื่อยขอ Negroni เหมือนเดิม"

 

ผมดื่มอยู่ที่นี่เกือบค่อนคืนจนเริ่มได้ที่ ทรงผมที่ถูกเซ็ตมาให้เรียบร้อย ถูกผมขยี้จนเปลี่ยนทรงใหม่ เสื้อสูทถูกถอดวางไว้ข้างๆ กระดุมเสื้อเชิ๊ตก็ถูกปลดออกสองเม็ดเพื่อคลายความอึดอัด ส่วนแว่นถูกถอดออกตั้งแต่เดินเข้าร้าน

 

"นี่เฮียรู้ไหมหัวหน้าใหม่ที่มา เอาใจยากสุดๆเลยอันนั้นไม่ได้ อันนี้ไม่ดี เล่นผมปวดหัวเลย หน้าตาก็ดีนะครับแต่ นิสัยเนี่ยแย่มาก"

"เอาอีกแล้ว ไอ้อ่อนกลับบ้าน ได้แล้วเมาได้ที่ทีไร พล่ามเรื่องไม่สบายใจออกมาทุกที" เฮียเจ้าของร้านบ่น

"สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะ" โอ้วไอ้หล่อมันโผล่มาอีกแล้ว

"หวัดดีพี่หล่อ" เสียงผมอ้อแอ้เพราะเริ่มเมามาก

"พี่หล่อ" ไอ้หล่อทวนอีกครั้ง

"ก็ไม่รู้จักชื่อนี่ เห็นหน้าหล่อเลยเรียพี่หล่อ" ผมตอบตามความจริง

"ฮ่าๆๆๆ" อ้าวไอ้หล่อหัวเราะจนตัวงอเชียวขำอะไรนักหนา

"ขำอะไรนักหนา ไม่มีมารยาท" แหม่..พอนึกถึงคำนี้แล้วเจ็บใจ

"ฮ่าๆๆๆ ยะ ยัง ติดใจคำนี้อีกเหรอ" ยังครับยัง ไอ้หล่อยังหัวเราะไม่หยุด แถมพูดจาแปลกๆอีก

"เฮีย... Negroni อีกแก้ว"

ผมสั่งค็อกเทลอีกแก้ว แล้วหันมาให้ความสนใจกับแก้วค็อดเทลสีสวยแทน

"ผมขอ Bone - Dry Martini เหมือนเดิมครับ" ไอ้หล่อสั่งเครื่องเหมือนกับครั้งก่อนที่เจอกัน แล้วกันมายิ้มกับผม

"ยิ้มอะไร"ผมถามไอ้หน้าหล่อที่ส่งยิ้มละลายใจมาให้

"พี่ชื่อ ดิน นะครับ แล้วเราล่ะ" ไอ้หล่อแนะนำตัว

"นักบุญ" ผมตอบส่งๆไม่ได้สนใจแต่ไอ้หล่อกับทำหน้าแปลกใจก่อนพูดอะไรบางอย่าง

"นักบุญ พัชรวิทิต เหรอ" ไอ้พี่หล่อขมวดคิ้วครับเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

"เฮ้ย...แค่บอกชื่อ รู้ถึงนามสกุลเลยเหรอ เป็นหมอดูป่ะเนี่ย...ฮะๆ"

ตกใจสิครับ แค่ผมบอกชื่อ ไอ้พี่หล่อมันดันบอกนามสกุลถูกอีก สงสัยทำงานทะเบียนราษฎร์

"ฮ่าๆ แค่คิดว่าโลกมันกลมดีนะ"

"อืม...เฮียเก็บเงินด้วย" ผมเรียกเฮียเจ้าของร้านมาคิดเงินให้

"กลับแล้วเหรอ" ไอ้หล่อถามสงสายตาหงอยๆมาให้

"กลับสิเดี๋ยวโรงแรมเต็มไม่มีที่นอน" ผมบอกคนตรงหน้า

"อ้าวทำไมนอนโรงแรมล่ะ บ้านก็มีทำไมไม่กลับบ้าน" เฮียเจ้าของร้านเอ่ยถาม

"ผมคนต่างจังหวัดเฮีย ห้องเช่าเก่าแฟนเก่ามันบอกยกเลิกสัญญาไปแล้วแถมไล่ผมออกมาอีก เลยต้องไปนอนโรงแรม ผมน่าสงสารไหมเฮีย ให้ผมไปนอนบ้านเฮียไหมล่ะ" ผมทำเสียงออดอ้อนเฮียเจ้าของร้าน

"ไปอยู่บ้านพี่ก็ได้นะ" ไอ้หล่อพูดขึ้นมากลางลำ โอ้ว...เพิ่งเจอกันจะให้ไปอยู่บ้านเลยเหรอ นี่เขาพูดเล่นกับเฮียนะเนี่ย เฮียแกก็รู้เพราะคุยเล่นเรื่องนี้กับแกบ่อย ความจริงผมกับเฮีย สนิทกันมากนะครับเพราะเราลูกพี่ลูกน้องกัน แต่คนเนี่ย ไอ้หล่อเนี่ยไม่ใช่ ความจริงข้าวของผมก็ไปอยู่บ้านเฮียหมดแล้ว รอกุญแจสำลองที่เฮียแกไปทำให้อยู่ เลยพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

"ไม่เอา...ผมไปนอนบ้านเฮียนี่แหละ" ผมมองไปทางเฮีย เฮียแม่งเสือกยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจผมซะงั้น

"เฮียนี่เงินไม่ต้องทอนของรวมนักบุญด้วย" สิ้นเสียงไอ้หล่อมันก็ลากผมออกจากร้านไปขึ้นรถมันทันที

"นี่คุณ จอดรถเดี๋ยวนี้ ผมจะไปหาโรงแรมนอน ผมง่วง"

"ง่วงก็นอนไป ถึงแล้วจะปลุก คาดเข็มขัดดีๆด้วย"

ไอ้หล่อจอดลงข้างทางโน้มตัวมาคาดเข็มขัดให้ จมูกพี่แกเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวเอง

ผมนั่งเบนหน้าไปทางกระจกแล้วนอนหลับไปเพราะความง่วงและฤทธิ์เหล้า ง่วงจนมึนและเบลอไปหมด ขอนอนก่อนแล้วกัน ตื่นมาค่อยว่ากันอีกรอบ.....

*****************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 20-02-2017 23:10:57

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 21-02-2017 00:05:37

 :hao7:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Little.Quill ที่ 21-02-2017 02:44:44

ฮาาาาาาาาาาาาา ถ้าเมาแล้วอึนขนาดนี้นะ เลิกกินเหล้าแล้วไปโบสถ์เถอะหนู ไม่งั้นใครเจอก็อุ้มไปได้หมด

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 21-02-2017 10:26:18

พี่ดินขี้แกล้ง

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 1 เจ้านายคนใหม่☆ (20-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 21-02-2017 12:33:58

    เมาแล้วไม่รู้ใครเป็นใครเลยสินะ งั้นโดนพี่ดินกดอีกรอบ 555
   รออ่านตอนใหม่คับ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 23-02-2017 01:10:24

One Night with My Boss รักข้ามคืน

 

ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้

 

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

 

เสียงนาฬิกาในโทรศัพท์มือถือดังจนหนวกหู เช้าแล้วเหรอเนี่ย ลืมตาไม่ขึ้น ปวดหัวอีกแล้ว ไม่น่าดื่มเข้าไปเยอะเลยกู

 

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

 

"อืม....." ยังไม่อยากตื่นเลย ตื่นสิตื่น ไอ้นักบุญเช้าแล้ว ก็ตามันลืมไม่ขึ้น หัวก็ปวด ไม่อยากลืมตาตื่น อยากนอนบนที่นอนนุ่มๆนี่อีกนานๆ เอ๊ะ!...ที่นอนนุ่มๆเหรอ แต่ห้องที่เขาใช้นอนในบ้านเฮียมันเป็นที่นอนแข็งๆอย่างกับหินเลยนะ ลืมตาสิครับลืมตา สัญชาตญาณในตัวเองทำให้นักบุญลืมตาตื่นขึ้นมา ห้องสีขาว สว่างตา นี่มันห้องใครวะ ทำไมจำไม่ได้ แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ครับ ผมงงเป็นไก่ตาแตกเลยคราวนี่

 

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

 

"อืม...นักบุญทำไมไม่ปิดเสียงมันซะที" มือบุคคลปริศนาโผล่ออกมาจากผ้าห่มคว้าโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวนอนมาปิด แล้ววางกลับลงที่เดิม

 

นี่ใคร...มือใคร...ใครอยู่ใต้ผ้าห่ม...เมื่อคืนกูมากับใคร ไอ้นักบุญมึงเมาแล้วทำไมมึงถึงปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้ มึงไม่รักนวลสงวนตัวเลย พ่อแม่รู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ว่าแต่มันใครล่ะ...อยากรู้ก็ต้องดึงผ้าห่มออกดูสินะ ผมจึงค่อยๆดึงผ้าห่มออกจนเห็นใบหน้าของคนที่นอนซุกผ้าห่ม

 

"ทะ ทะ ท่าน ปะ ปะ ประ ทะ ทะ ธาน!!!" กลายเป็นคนติดอ่างชั่วขณะ ตกใจครับท่าน ทำไมมานอนอยู่กับท่านประธานได้ล่ะ

 

"หือ...กี่โมงแล้วเนี่ย"

"6โมง35แล้วครับ" ถอยครับถอยหลังติดหัวเตียงอย่างไว เมื่อเห็นท่านประธานลุกขึ้นนั่ง โอ้ว...แม่เจ้า...ท่านประธานทำไมไม่ใส่เสื้อ แล้วเราล่ะ ก้มมองตัวเอง เฮ้อ...ปลอดภัยใส่ชุดนอนเรียบร้อย....เอ๊ะ!

 

"ฉันเปลี่ยนให้เองเมื่อคืนเราเมาไม่ได้สติเลย ฉันแบบว่าจะ...เหมือนคืนนั้นซะอีก ใจร้ายจังนะชิ่งหลับก่อน"

 

เขาตั้งใจจะพานักบุญมานอนที่บ้านและอาจมีอะไรมากกว่านั้นถ้าเจ้าตัวไม่หลับไปก่อนทุกอย่างเลยจบ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรกันไปมากกว่านอนเฉยๆ

 

"เรื่องคืนนั้น..?"

เรื่องคืนนั้น? คืนไหนวะ หรือว่าคืนที่เราเมาจนไปมีอะไรกับผู้ชายเข้า แล้วผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครล่ะ วันนั้นพอตื่นมาอาบน้ำเสร็จก็ชิ่งหนีมันมาเลย ไม่ได้ดูหน้าคู่กรณีที่ไปทำศึกมาด้วยกัน มันเกิดอะไรขึ้นกับผมล่ะเนี่ย ทำไมผมถึงนึกอะไรไม่ออก เพราะเหล้าแน่ๆ ต่อไปสาบานเลยว่าจะไม่แตะของมึนเมาอีกตลอดชีวิตถ้าไม่จำเป็น (สรุปก็ยังคิดจะดื่มอยู่)

 

"นี่อย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้" ท่านประธานชักสีหน้าจากหน้านิ่งๆกลายเป็นหน้าคิ้วผูกโบว์ซะแล้ว เอาไงดีเรา ก็มันจำไม่ได้

 

ผมได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำใจ ก็คนมันเมาจำอะไรไม่ได้ มันคับคล้ายคับคราว่าเคยเห็นท่านประธานที่ไหน แต่พอลองนึกยังไงก็นึกไม่ออก อย่าบอกนะว่าคนคืนนั้น คือท่านประธาน

 

"อย่าบอกนะครับ ว่าคืนนั้นคือท่านประธาน" ผมชี้มือไปที่ท่านประธาน

"ใช่..." โอ้ว...แม่เจ้า...งานเข้าแล้วไง นอนกับใครไม่นอน ดันมานายกับเจ้านายตัวเอง T^T จะโดนไล่ออกไหมเนี่ยโทษฐานประพฤติตัวไม่เหมาะสม ยังไงก็แล้วแต่วันนี้ชิ่งก่อนแล้วกัน

 

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับเดี๋ยวไปทำงานสาย" รีบลุกจากที่นอนทันควัน แต่ก็โดนท่านประธานคว้าข้อมือมาจับเอาไว้แน่น

"เดี๋ยว" จะเรียกไว้ทำอีก มือไม่ต้องจับก็ได้ ปล่อยผมไปเถอะ ผมอยากกลับบ้าน

 

"วันนี้วันเสาร์"

"ก็ใช่ครับก็วันเสาร์ต้องทำงาน"

"ไม่ใช่...จำไม่ได้เหรอว่าบริษัทหยุดเสาร์เว้นเสาร์ และเสาร์นี้เป็นเสาร์หยุด ไม่งั้นตัว คุณนักบุญคงไม่ไปดื่มจนเมาหรอกใช่ไหม" เออนั่นสินะ

 

"งั้นผมกลับบ้านก็ได้"

"ไหนว่าแฟนเก่ายกเลิกสัญญาเช่าแล้วไง" เมื่อคืนเขาได้ยินเต็มสองหูเลยว่าแฟนเก่ายกเลิกสัญญาเช่าห้องเลยไม่มีที่นอน

"ก็...ผมย้ายไปอยู่กับเฮียกาว แล้วข้าวของก็ย้ายไปอยู่ที่นั่นแล้วด้วย"

"เฮียกาว? ใคร" ท่านประธานเป็นอะไรครับทำไมทำหน้าดุแบบนี้ผมกลัวนะ แค่หน้านิ่งๆผมก็กลัวแล้ว

"ก็...เฮียเจ้าของร้านเหล้าประจำของผมน่ะสิ"

"ฉัน..บอกแล้วไงให้ย้ายมาอยู่นี่"

"ท่านประธาน!!!" ตกใจตาเป็นไข่ห่านเลยครับท่านประธานคิดอะไรอยู่เราเพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งเองนะ ไว้ใจผมแล้วเหรอ ถึงให้มาอยู่ด้วย

"ชื่อ"

"ครับ?"

"บอกให้เรียกชื่อ เลิกเรียกซะทีเถอะ ไอ้ท่านประธานแบบนี้ผมไม่ชอบ"

"ครับ ท่านประธาน เอ้ย...คุณปฐพี" เรียกแบบนี้พอใจยังครับ

"ดิน"

"ครับ?" ดินอะไรวะ ไหนๆที่พื้นไม่เห็นจะมีเลย

"อยู่ที่นี่ให้เรียก พี่ดิน"

"อ้อ..." ผมลากเสียงจนเกินความจำเป็น

 

ให้เปลี่ยนจากคุณประธาน เป็นพี่ดิน...ห๊ะ!! มันไม่โดดข้ามไปหน่อยเหรอครับ ผมเรียกคุณดิน ดีกว่าครับ ผมยังไม่อยากมีพี่เพิ่มพี่ผมเยอะและมิอาจเอื้อมไปเป็นพี่น้องกับคุณประธานหรอกครับ

 

"นี่นายกวน..." ท่านประธานเลิกคิ้วมองอย่างข้องใจ

"เปล่าครับผมไม่ได้กวนจริงๆนะครับ สาบานเลย"

"เอ่อ คุณดิน ครับ"

"ว่า" หน้าก็หล่อนะทำไมชอบทำคิ้วผูกโบว์จังหรือท้องผูก

"คุณดิน จำผมได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหรือเปล่าครับ" ผมถามเสียงเบาหวิวกลัวท่านประธานโกรธ

"เปล่า มาจำได้ก็ตอนที่เจอนายเมื่อวาน ตอนถามชื่อนาย พอหลุดนามสกุลไป นายก็ยอมรับว่าเป็นคนเดียวกัน"

แหม่...อยากตบปากตัวเองเมาแล้วปากพล่อยจริงๆ

"ไปอาบน้ำไปจะได้ไปหาข้าวกินกัน" ท่านประธานขยับลุกออกจากเตียง

"ครับ?"

"บอกให้ไปอาบน้ำหรือจะอาบด้วยกัน"

 

ท่านประธานเดินเข้ามาประชิดตัวทันทีที่พูดจบ แล้วเราจะรออยู่ใยรีบกระโจนลงจากเตียงวิ่งเข้าห้องน้ำทันที จะว่าไปห้องน้ำที่นี่เราเคยเข้ามาอาบน้ำแล้วนี่นะ

 

"นักบุญ" โอ้ว....แม่เจ้า โผล่เข้ามาทำไม ดีนะยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้า กอดอกกำเสื้อแน่นกลัวใจท่านประธานมากตอนนี้

 

"โทษที...เอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าของนายมาให้ แม่บ้านเพิ่งเอามาส่งให้เมื่อกี้"

"ครับ ท่านประธาน เอ้ย คุณดิน ออกไปเถอะครับ"

"แล้วร่างกายโอเคแล้วเหรอ คืนนั้นไม่เป็นไรใช่ไหม"

"ครับ"

"อืม..."สายตายังคงจ้องมองสำรวจร่างกาย

"ออกไปเถอะครับ ผมจะได้อาบน้ำ"

 

โอ๊ยจะจ้องกันให้ทะลุเลยหรือไงครับท่านประธาน พูดอะไรมาแต่ละอย่าง หน้าตายมากไม่คิดว่าท่านประธานจะหน้าตายแบบนี้ คิดจะเข้าก็เข้ามาเฉยๆ คิดจะถามก็ถามซะอย่างนั้น โอ๊ย...หัวใจนักบุญจะวาย กว่าท่านประธานจะออกจากห้องน้ำได้

 

**************************************

 

หลังจากออกมาจากห้องน้ำ ท่านประธานเองก็อาบน้ำเสร็จแล้วเหมือนกันคอนโดของท่านประธานค่อนข้างกว้าง ไม่ใช่ค่อนข้างสิ ต้องบอกว่า มันกว้างมากถึงมากที่สุด มี 3 ห้องนอน2ห้องน้ำ 1ใน3ห้องถูกดัดแปลงเป็นห้องทำงาน ทั้งห้องตกแต่งด้วยโทนสีขาวทั้งห้องพอแดดส่องเข้ามาก็จะทำให้ห้องสว่างจ้าจนแสบตา เพิ่งสังเกตุห้องจริงๆจังๆก็วันนี้นี่แหละ วันนั้นก็มั่วแต่ตกใจเลยไม่ได้มองดีๆ

 

"ถูกใจไหม" ท่านประธานยิ้มหวานส่งมาให้ อย่ายิ้มบ่อยครับผมจะละลาย

"ครับ ห้องสวยมาก" ผมยิ้มตอบน้อย

"งั้นป่ะ"

 

ท่านประธานดึงมือออกจากห้อง ลงลิฟท์ไปยังลานจอดรถ แต่ยังไม่ทันจะก้าวขึ้นรถ ก็มีเสียงคนเอ่ยทักขึ้นมาก่อน

 

"คุณปฐพี"

 ผมหันมองไปตามเสียง อั๊ยย่ะ...ขาว....สวย....หมวย....อึ้ม...หุ่นนางแบบ โดนใจไอ้นักบุญสุดๆ อย่าบอกนะว่าเด็กท่านประธาน แต่ช่างสิ ใครสน แต่ก็อยากรู้นะ

"คุณกิ่งแก้ว" แหม่...คุณครับยิ้มซะตาหวานเยิ้มเชียวนะ ชิ หมั่นไส้

"คุณปฐพี จะออกไปข้างนอกเหรอคะ" คุณกิ่งแก้วยิ้มหวานให้ท่านประธาน

"ครับ พอดีมีธุระ" นี่ก็อีกคนจะยิ้มอะไรนักหนา

"พอดีเลยค่ะ งั้นกิ่งขอติดรถออกไปข้างนอกได้ไหมคะ พอดีรถกิ่งเสีย"

 รู้นะรถไม่ได้เสีย แค่อยากจะอ่อยคุณประธานสิท่า คิดเหรอว่าไอ้นักบุญจะรู้ไม่ทัน

"เอ่อ...คือ..." ท่านประธานอ้ำอึงไม่รู้จะตอบยังไง แม่คุณกิ่งแก้วก็รีบเกาะแขนออเซาะใหญ่ ดูสินั่นนมนี่เบียดจนจะมิดแขนท่านประธานหมดแล้ว แหม่...เล่นใหญ่นะเธอ เอารางวัลตุ๊กตาทองเลยไหม

 

ไม่ทนฟังแล้ว อยากจะทำอะไรก็ทำ ไปเลย

"คุณประธานก็ไปส่งคุณกิ่งแก้วเถอะครับ ไม่ต้องสละเวลามาให้ผมหรอก" ที่พูดเนี่ยไม่ได้ประชดนะครับ ผมประชดใครไม่เป็น

"แต่...."

"นะคะ คุณปฐพี ไปส่งกิ่งหน่อยนะคะ"

"เอ่อ...ครับ"

เชิญคุณประธานไปส่งเธอให้ถึงสวรรค์เลยนะครับจะได้ไม่ต่องมายุ่งกับผมอีก

 

"งั้นท่านประธานครับ ผมกลับก่อนนะครับ" พูดจบผมก็ชิ่งหนีเลยครับจะอยู่เป็นก้างเขาทำไมไม่ใช่ธุระกงการอะไรสักหน่อย

"เดี๋ยวสิ...เป็นอะไร" ท่านประธานร้องทักแต่ผมไม่สนใจครับเดินหนีออกมาก่อน

พอดีพี่วินมอเตอร์ไซค์ผ่านพอดีเลยเรียกแล้วซ้อนท้ายออกมา

"ไปไหนครับ"

"ไปที่ บาร์XXXXครับ"

ผมไม่รู้หรอกว่าที่พูดว่าจะไปที่ไหนท่านประธานได้ยินหรือเปล่าถ้าได้ยินแล้วไงใครสน ผมจะไปไหนก็เรื่องของผม

 

**************************************

 

บาร์XXX

ผมกลับมาที่บาร์เหล้าของเฮียกาวเพื่อมาสะสางบัญชีที่เฮียแกไม่ยอมรั้งผมไว้รู้ทั้งรู้ว่าผมเมายังจะปล่อยผมไปกับใครที่ไหนก็ไม่รู้อีก ถึงตอนนี้ผมจะรู้แล้วว่าผมไปกับใครก็ตาม ผมบุกขึ้นไปชั้นสองของบาร์ทันที ชั้นสองกับสามเป็นห้องพักส่วนตัวผมพักอยู่ชั้นสามของร้านชั้นสองเป็นที่นอนกับห้องทำงานของเฮียแก

 

ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ผมรัวกำปั้นทุบประตูห้องแกรัวๆ จนเฮียแกมาเปิดประตูให้ ดูท่ากำลังหลับสบายอยู่ แกตื่นขึ้นมาด้วยท่าทางหัวเสียสุดๆ

"ไอ้อ่อน มึงอยากหรือไง คิดได้ไงมาปลุกคนกำลังนอน กำลังได้ที่เลย"

"ได้ที่อะไรเฮีย..."ผมชะโงกหน้าเข้าไปมองในห้อง แต่เฮียแกก็เดินมาบังสายตาผม แต่ผมเห็แว่บๆนะเหมือนใครนอนอยู่บนที่นอน

"มองหาอะไร"

"ใครอะเฮีย สาวใหม่เหรอ" ผมกะแซวแกเล่นนะแต่ดูหน้าแกจะไม่เล่นกับผม

"เออ.."เฮียแกตอบปัดๆ

"ไม่แนะนำหน่อยเหรอเฮีย" ผมยักคิ้วลิ่วตาให้เฮียแก

 

เฮียกาวเป็นหนุ่มหล่อ ผิวเข้ม ตาดุ รูปร่างสูงใหญ่ เป็นคนที่มีเสน่ห์มากคนหนึ่ง เฮียแกเป็นลูกของพี่สาวแม่ของผม เราโตมาด้วยกัน เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก จึงค่อนข้างสนิทกัน

"มึงมีอะไรจะพูดก็ว่ามา" เฮียดันหน้าผมออกจากห้องก่อนปิดประตูตามหลัง ผมเลยไม่รู้เลยว่าคนในห้องหน้าตาเป็นอย่างไร

"เออ...จริงด้วย เฮียปล่อยผมไปกับคนอื่นได้ไง...ใจร้ายมาก"

"คนอื่นอะไร คืนก่อนมึงยังชวนไอ้หมอนั่นมันไปนอนด้วยอยู่เลย"

"ใครชวน"

"มึง" เฮียชี้นิ้วมาทางผม ส่วนผมก็ชี้นิ้วทางตัวเอง

"ผม"

"เออ พอแดกเมาได้ที่ก็ออเซาะเขาอย่างนู้นอย่างนี้"

"เฮีย อย่ามา...โกหกผม"

"โกหกเชี่ยอะไร หรือมึงจะดูกล้องวงจรปิดหน้าเคาเตอร์บาร์" เฮียแกติดกล้องไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ

"ดี ผมจะได้รู้มันอะไรมันเป็นอะไร" เอาวะจะได้รู้ว่า ไอ้นักบุญคนนี้ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คนอื่นพูด

เฮียก็เดินนำผมไปชั้นล่าง ต่อเครื่องอะไรบ้างอย่างเข้ากับคอมแล้วเปิดวันที่ผมไปกับท่านประธานให้ดู

 

แต่พอเฮียแกเปิดให้ดู และชี้ว่านี่เป็นตอนผมเมาโวยวายเรื่องแฟนเก่าให้ฟังพอดูไปเรื่อย ก็มีตอนผมจิ้มนิ้วเข้าที่หน้าอกของท่านประธาน ก่อนหันมาสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม ดื่มอยู่พักใหญ่ ผมกับท่านประธานกระซิบอะไรกันไม่รู้ แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งตักท่านประธาน โอ้ว...ผมทนดูไม่ได้ บอกเฮียกาวปิดทันที ไอ้นักบุญมึงเมาแล้วเป็นหนักขนาดนี้เลยเหรอ ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปมุดไว้ตรงไหน

 

"ทำไมรีบให้ปิดล่ะ ยังมีช็อตเด็ดมากกว่านั้นอีกนะ" เฮียกาวเอ่ยทัก

"ยังจะมีอีกเหรอเฮีย" แค่นี้ไอ้นักบุญก็อายไม่รู้จะอายยังไงแล้ว

"มีสิ...พอมึงนั่งตักมัน แปปนึง มึงก็หันไปจูบปากกับมัน จากนั้นเห็นกระซิบอะไรกันไม่รู้ แล้วมึงอีกนั่นแหละที่ดึงมันออกนอกร้านไป"

 

หน้าขาวๆของไอ้นักบุญคนนี้ ขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด มันลามไปทั้งหน้าลำคอหรือแม้ตาหู อายมาก อายจนไม่รู้จะมองหน้าท่านประธานอย่างไรดี

 

"เป็นไงล่ะมึง พูดไม่ออกเลยสิ"

"...." ทำใจไม่ได้ ไม่คิดว่าตัวเองจะยั่วผู้ชายด้วยกันแบบนี้ แถมคนที่ทำอะไรๆไปไหนต่อไหนด้วยนั้นดันเป็นเจ้านายตัวเองอีก

"เอาน่า นายเมา อย่าคิดมาก ขำๆน่า"

"ขำสิเฮีย ขำจนขำไม่ออก" ผมตอบแกเสียอ่อย

เฮียปลอบใจผมโดยการล็อคคอขยี้หัวผมแรงๆ โอ๊ย...หัวจะหลุด

 

"ทำอะไรกัน!!!" เสียงดังปานฟ้าผ่า เป็นเสียงของท่านประธานนั่นเอง

ผมกับเฮียกาว หันไปมองผู้มาใหม่ สายตาดูไม่เป็นมิตรเลย สายตาท่านประธานมองมาแปลกๆ มองอะไร ผมสำรวจตัวเองกับเฮียกาว แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร มองอะไรวะ

"เอามือออกจากตัวนักบุญ...." ท่านประธานกัดฟันเค้นเสียงพูดออกมา

 

พอเฮียกาวคลายมือออกจากผม ท่านประธานก็กระชากมือผมแรงๆจนผมเซปะทะเข้ากับแผ่นอกกว้างของท่านประธาน อกแน่นๆ ทำเอาเขินเลยทีเดียว

"อย่ามายุ่งกับคนของกู" ท่านประธานพูดจาไม่เพราะเลยนะครับ คนของท่านประธานอะไรกัน

"One Night Stand" อ้าว เชี่ย...เฮีย ไปหาเรื่องท่านประธานทำไม

"ว่าไงนะ" เสียงแข็งกร้าวตวาดออกมาจนน่าตกใจ

"ก็ตามที่พูด....ไปมึงขึ้นข้างบนไปเดี๋ยวกูจัดการเอง" เฮียพูดลอยๆขึ้นก่อนหันมาบอกผมให้ขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง

"อย่าไป...." ท่านประธานรั้งแขนผมไว้ แต่เห็นสายตาแปลกๆที่มองมาก็อดทำใจอ่อนไม่ได้

"ไหนมึงบอกไม่ชอบ" เฮีย....ผมไปพูดตอนไหน

 

ท่านประธานหันมามองหน้าอย่างอยากรู้ ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ให้รู้ว่าผมไม่ได้พูดแบบนั้น

เฮียทำท่าจะพูดอะไรต่อ จนผมต้องขัดขึ้นเสียงดัง

 

"เฮีย!!!...พอแล้ว เดี๋ยวผมคุยกับเขาเอง"

เฮียไม่พูดอะไรต่อ เดินหนีขึ้นชั้นสองไปทันที สงสัยจะโกรธวุ้ย

"คุณดิน มีธุระอะไรกับผมครับ"

"เรื่องย้ายของ"

"ย้ายของ? ย้ายทำไม" งงสิจะให้ย้ายไปไหน

"ก็ไปอยู่กับฉันไง"

"หา!!!"

"นายเป็นเลขาก็ต้องไปอยู่กับฉันมันถึงจะสะดวก" ท่านประธานยิ้มกรุ่มกริ่ม

 

คืองานเลขาต้องไปอยู่บ้านเจ้านายด้วยเหรอ มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ ผมไม่เข้าใจเลยว่าท่านประธานคิดอะไรอยู่ คุณคิดว่าไงครับคุณผู้อ่าน คุณคิดว่าท่านประธานคิดอะไรอยู่ครับ ช่วยบอกผมที ผมจะได้เข้าใจสักที

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 23-02-2017 12:28:45

มีความหึงและวอแวววววววววว

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 23-02-2017 13:03:19

แล่วๆๆแล้วว

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 23-02-2017 17:07:37

หูยยยยย กะรับผิอชอบเต็มที่เลยแฮะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-02-2017 21:34:21

ท่านประธาน หลงเสน่ห์นักบุญใช่มั้ย
มาตามขนของกลับไปอยู่คอนโดซะด้วย
แต่บุญ นี่เมาแล้วจำอะไรไม่ได้ จริงๆ
เลิกเหล้าได้ละมั้ง
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 23-02-2017 22:56:52

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 23-02-2017 23:12:23

ชอบๆ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 23-02-2017 23:34:30

ย้ายไปอยู่กับท่านประธานก็ทำกับข้าวให้ท่านกินด้วย 555

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 24-02-2017 02:58:26

ไอ้สะดวกที่ว่า คือสะดวกอะไรคะพี่ดิน
 :hao6:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 2 ผมจำไม่ได้☆ (23-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 24-02-2017 08:39:09

มีความหึงๆ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 25-02-2017 02:07:16

One Night with My Boss รักข้ามคืน

 

ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว

 

ปึง!

 

แฟ้มรายงานการประชุมของผมถูกโยนลงตรงหน้า หลังเดินเข้ามาในห้องท่านประธาน ไม่ถึงนาที เสียงแข็งๆใบหน้าราบเรียบก็พูดขึ้นว่า

 

"นี่...นายตั้งใจไปแก้งานมาจริงๆหรืเปล่า มันไม่มีตัวเลขลำดับที่ ทำไมถึงไม่เขียนลงไปด้วย เลขที่รันลำดับก็ผิด นี่คุณคิดส่งของพรรค์นี่ให้พบอ่านจริงๆเหรอ อย่ามั่วแต่ยืนเซ่อ สิไปแก้งานมาใหม่" ท่านประธานโกรธเกลียดอะไรผมหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดุจัง

 

"ขอโทษคำท่านประธาน" ผมหลุบตามองต่ำพูดเสียงเบาๆ

"เรียกชื่อ..."

"ครับ คุณปฐพี"

"ไม่ใช่"

"ครับ?"

"ชื่อเล่น"

"ขอโทษครับ แต่ผมคงเรียกไม่ได้มันคงไม่เหมาะ ผมไม่อยากตีตัวเสมอ เอ่อ คุณปฐพี น่ะครับ"

 

เรื่องอะไรจะเรียกนี่มันที่ทำงานไม่ใช่ที่บ้านทำไมไม่แยกแยะ งานก็ส่วนงานสิ ไม่รู้เรื่องหรือไง

 

"นายจะบอกว่า ให้ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวสินะ"

"ครับ ตามนั้น"

"ดี...งั้นไปแก้งานที่ผมสั่งมาให้เรียบร้อย เอาให้เสร็จก่อนเลิกงาน"

ท่านประธานกระแทกเสียงใส่ โมโหอะไรผมเนี่ย?

"อะไร นะครับ?" ผมถึงกับเหวอรับประธานเลยทีเดียวได้แต่ยืนเม้มปากสีแดงแน่น นี่มันแกล้งกันชัดๆ

"ออกไปสิ ยืนบื้ออยู่ได้" ท่านประธานตวาดเสียงดัง

 

ผมจึงรีบหอบแฟ้มรายงาน เดินออกจากห้องท่านประธานทันที  พอนั่งหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้โต๊ะทำงาน พี่แข ก็วิ่งเข้ามาหาทันที สอบถามอาการของผมทางสีหน้าผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่

 

"เป็นไงบ้างคะ น้องบุญ" พี่แข เกาะแขนผมทันทีที่ผมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนิ่ม

"จะยังไงล่ะพี่แข ก็โดนบ่นนะสิ ไม่รู้ผมไปทำอะไรให้คุณปฐพีไม่พอใจ"

"เรียกชื่อท่านประธานด้วย สนิทกันไวจังนะคะ" พี่แขแซว ความมันจริงก็ไม่เชิงว่าไม่สนิทหรอก มันเป็นความสัมพันธ์อันซับซ้อนมากกว่า

"สนิทอะไรล่ะครับ เขาบอกให้เรียก ผมก็เรียกตามคำสั่ง" ผมพูดอย่างอ่อนใจ

 

"ค่าๆไม่สนิทก็ไม่สนิท แต่เมื่อกี้ท่านประธานโทรมาบอกว่า ให้น้องบุญรอทานข้าวเที่ยงด้วย" พี่แข ส่งยิ้มหวานๆมาให้ แต่ก็ไม่ซักเรื่องท่านประธานต่อ

 

"หา!!!" โอ๊ย ท่านประธานยังจะจองเวรจองกรรมกับผมอีกเหรอครับ

"แล้วนั่นแฟ้มอะไรคะ" พี่แขชี้นิ้วไปทางแฟ้มรายงาน

"แฟ้มรายงานประชุมครับท่านประธานให้มาแก้" พี่แขหยิบแฟ้ม ออกมาเปิดดู

"ก็ไม่เห็นต้องแก้อะไรนี่คะ เรียบร้อยดีออก" พี่แข ว่าพลางเปิดดูแฟ้มอื่น

"จริงเหรอครับ" ผมรีบเปิดดูทันที จริงด้วย ทุกอย่างเรียบร้อยดีเลขลำดับ เลขที่รันก็โอเค นี่แกล้งกันจริงใช่ไหม

 

ผมลุกขึ้นยืนทันที พร้อมถือแฟ้มเอาไว้ในมือ พี่แขก็ทำหน้าแปลกใจ แต่พอผมเดินเข้าไปห้องทันท่านประธาน เท่านั้นแหละ พี่แข ก็เข้าใจในทีนที ก็คนมันโมโหนี่ครับ

 

"ท่านประธาน เอ้ย คุณปฐพีครับ"

"เข้ามาทำไม...มีธุระอะไร" เสียงแข็งๆของท่านประธานประกาศกร้าว

"นึ่มันหมายความว่ายังไงครับ" ผมยื่นแฟ้มเอกสารให้ท่านประธาน

"ก็แฟ้ม" ท่านประธานตอบหน้าตาย

"แต่แฟ้มเนี่ย ที่ท่านประธานให้แก้มันใหม่...มันเรียบร้อยดีนี่ครับไม่มีที่ผิดพลาดอย่าง ที่คุณบอกผมเลย"

ท่านประธานเปิดแฟ้มออกดู ทีละแฟ้ม ทีละแฟ้ม ก่อนเงยหน้ามองผม และพูดว่า

"สงสัยฉันจะดูผิด โทษทีนะ" อ้าว ตอบหน้าตายอีกละ

"คุณปฐพี!!!"

 

พอผมเรียกชื่อของท่านประธานเสียงดังท่านประธานจึงเดินเข้ามาประชิดตัวผมก่อนโอบรั้งเอวผมเอาไว้

 

"คุณปฐพี คิดจะทำอะไร นี่มันบริษัทนะครับ" ผมรู้สึกประหม่าเมื่อถูกโอบรีดไว้แบบนี้ พอพยายามดันเขาออกกับยิ่งถูกดึงให้เข้าใกล้มากขึ้นเท่านั้น

 

"ก็จะพานายไปกินข้าวไง ฉันหิวแล้ว" พูดจบท่านประธานยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนโอบเอวผมออกตากห้องทำงาน พี่แข จึงรีบลุกขึ้นยืนจากโต๊ะทำงานทันที ดูแล้วพี่แข แกดูตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่ผมถูกโอบเอวไว้แบบนี้

 

"ทะ ท่านประธานจะไปไหนคะ" พี่แขรีบถามขึ้น หลังจากเห็นสีหน้าตื่นๆของผม

"ฉันจะพาคุณนักบุญไปพบลูกค้า วันนี้คงไม่เข้าบริษัทอีก" ท่านประธานบอกเสียงเรียบ

"ค่ะ" พี่แข พยักหน้ารับ ผมมองพี่แข อย่างอ้อนวอน พี่แขเองก็ได้หลบสายตาผม โธ่...ไม่มีใครช่วยเลยกู

 

******************************************

 

ท่านประธานพาผมลงมาที่ลานจอดรถ แต่รู้สึกว่ารถของท่านประธานมันจะเปลี่ยนไป ตอนเช้าท่านประธานขับรถยุโรปคันใหญ่นั่งสบายอยู่เลย แต่นี่ยังไม่ถึงครึ่งวัน ทำไมมันกลายเป็นรถสปอร์ตคันหรูที่นั่งได้แค่สองคน คือจะเปลี่ยนรถทำไมครับ คันเก่านั่งสบายดีกว่าตั้งเยอะ

 

"อยากทานอะไร" ท่านประธานหันมายิ้มละลายใจให้ผม หลังจากขับรถออกจากบริษัทมาแล้ว เปลี่ยนโหมดเป็นหนุ่มอบอุ่นหรือไง

 

"......." เรื่องอะไรผมจะตอบ งอน ครับ งอน

"โกรธอะไร ถามไม่ตอบ" ท่านประธานเอื้อมมือมาลูบหัวผม ผมเองก็ได้แต่ปัดมือท่านประธานออก เบือนหน้าเข้ากระจก ไม่อยากเห็นหน้าคน เชอะ ไม่สนหรอกนะ ไม่ต้องทำเนียนลูบหัวเขาเลย

"......."

"โกรธที่แกล้งเหรอ....ขอโทษ" ท่านประธานทำเสียงอ่อยเหมือนหมาหงอย ดูทำหน้าทำตาเข้า อย่างกับลูกหมาถูกทิ้งแหนะ เห็นแบบนี้มันก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้ละนะ

"แล้วคุณปฐพีมาแกล้งผมทำไม"

"ก็อยากเห็นหน้า อยากกอด" ท่านประธานพูดเสียงอ่อย

"พูดบ้าอะไร ผมกับท่านประธานไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" หน้าขึ้นสีเรื่อ จนไม่กล้ามองหน้าท่านประธาน จู่ๆท่านประธานก็ตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง เพื่อจอดรถ

"ก็อยากให้เป็นอยู่นี่ไง คบกันนะ"

"พูดอะไรน่ะครับ ผมแมนทั้งแท่ง จะไปคบกับผู้ชายได้ยังไง" ถึงผมจะพูเแบบนี้น แต่หน้าผมตอนนี้กำลังจะไหม้แล้วครับ มันร้อนไปทั้งหน้าจรืงๆ

 

"รังเกียจฉันเหรอ" ท่านประธานยื่นมือมาจับหน้าของผมก่อนใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามกรอบหน้า จนรู้สึกขนลุกแปลกๆ แต่มันก็ไม่ได้รังเกียจอะไร กับรู้สึกดีด้วยซ้ำ โธ่เว้ย...มึงคิดอะไรของมึงเนี่ย

 

"ปะ เปล่า ครับก็ไม่ได้รีงเกียจอะไร" หลบสายตาท่านประธาน

"งั้นก็คบกันได้สิ" ท่านประธานยิ้มกว้าง

"ไม่ได้ครับ...." ผมรีบปฎิเสธทันที เรื่องอะไรจะยอมคบง่ายๆล่ะ ผมเองก็มีศักดิ์ศรีนะ

 

"ทำไมล่ะ" ท่านประธานเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย

"ก็คุณปฐพียังไม่ได้จีบผมเลยนี่ครับ" มึงกล้าพูดออกไปได้อย่างไง หน้าอายชะมัด แล้วผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของท่านประธาน

"หึหึ"

หัวเราะแบบนี้หมายความว่าไง ผมมองหน้าท่านประธานอย่าวไม่ไว้ใจ

"ฉันก็จีบอยู่นะ ตอนนี้ก็ใช่ ตอนอยู่ที่บริษัทก็ด้วย"

 

จีบตอนไหนวะ มีแต่เรียกกูไปด่า มึงจีบกูตอนไหนไอ้คุณประธาน บอกหน่อยเหอะ

"จีบตอนไหน ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย" ผมถามขึ้นเพราะไม่รู้จริงๆ

"ก็ทุกตอนแหละ" ท่านประธานยิ้มกริ่ม

 

ไม่เข้าใจครับ ไม่เข้าใจจริงๆ อย่าบอกนะไอ้ที่เรียกเข้าไปด่าเนี่ยเขาเรียกว่าจีบน่ะ อย่ามาตลกกับผมนะท่านประธาน

 

ร้านอาหารxxx

 

"ไหนว่านัดลูกค้าไว้ไงครับ" ผมเริ่มท้วงเมื่อท่านประธานสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย

"ก็ไม่เชิงหรอกฉันแค่อยากแนะนำนายให้รู้จักกับเพื่อนของฉันเท่านั้น"

"แนะนำทำไม"

"ก็นายเป็นแฟนฉัน" ท่านประธานตีเนียนโอบไหล่

"ไม่ใช่ครับ เรายังไม่ได้เป็นอะไร" ผมยังยืนยันคำเดิมไม่มีเปลี่ยนใจ

 

"อีกหน่อยก็ใช่เองนั่นแหละ" ท่านประธานบ่นเสียงอุบอิบ

 

เรารอกันอยู่พักใหญ่ หนุ่มหล่อ สุดเท่ ในชุดแบรนด์ดังก็เดินเข้ามาในร้านอาหาร ทำให้หลายคนต้องหันมองแม้กระทั่งผมเองก็ตาม แต่ผมว่าท่านประธานหล่อกว่านะ จริงๆ

"เฮ้!...ทางนี้" ท่านประธานโบกมือเรียกหนุ่มหล่อที่เดินเข้ามาใหม่

"เฮ้ย..ว่าไงไอ้ดิน ฝนตกใหญ่เหรอวะมึงถึงนัดเจอกูได้"

 

 เพื่อนของท่านประธานทักน้ำเสียงดูเฮฮามาก แต่ผมรู้สึกคุ้นๆหน้ายังไงไม่รูสิเหมือนเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน คุ้นมากๆ ถึงมากที่สุด ผมได้แต่นั่งจ้องหน้าเพื่อนท่านประธาน จนเพื่อนของท่านประธานหันมาสบตากับผมแล้วส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้ โอ๊ย...โดนคนหล่อยิ้มให้แบบนี้ มันเกิดใจสั่นนิดๆเหมือนดื่มกาแฟเข้าไปเกินขนาด

 

"แล้วนี่ใครวะ" เพื่อนท่านประธานทักขึ้นก่อนหันไปถามท่านประธาน

 

ตอนนีท่านประธานหน้าหงิกยังไงชอบกล ตอนแรกยังเห็นยิ้มหน้าบานอยู่เลยตอนเห็นเพื่อนมาหา ทีตอนนี้หน้าหงิกเป็นจวักตักข้าวเลย ก่อนพูดขึ้นกับเพื่อนว่า

 

"เมีย"

 

เชี่ยแล้วไง ตอนแรกบอกกูว่าจะแนะนำในฐานะแฟน แล้วทำไมมันข้ามขั้นตอนไปไกลจนเป็นเมียได้วะ แต่มันก็ข้ามขั้นตอนจนเป็นอย่างนั้นจริงๆนั่นแหละ แต่ผมยังไม่ได้บอกจะเป็นอะไรด้วยเลยนะครับท่านประธาน

 

"ห๊ะ!!!" เสียงผมกับเพื่อนของท่านประธานดังขึ้นพร้อมกัน ผมกับเพื่อนท่านประธานหน้าเหวอเลยครับ

 

"เออ นี่ นักบุญ เป็นอะไรก็ตามที่บอก ส่วนนี่ นพนันท์ เป็นเพื่อนที่เรียนกันมาตั้งแต่ประถมถึงมัธยม ยกเว้น มหาลัย"

 

ท่านประธานแนะนำผมกับเพื่อนให้รู้จักกัน เพื่อนของท่านประธานยิ้มหวานมาให้ ส่งมือหนามาตรงหน้า แต่ก็โดนท่านประธานปัดมือออกเมื่อผมจะยื่นมือไปจับกับเขา

 

"แค่ไหว้ก็พอมั้ง ทักทายแบบไทยๆน่ะ" เอากับท่านประธานสิ ไม่รู้ไปกินอะไรผิดสำแดงมารึเปล่าท่าทางแปลกๆ

 

"จะว่าไปพี่คุ้นๆหน้าเราอยู่นะ" คุณนพนันท์ทักขึ้น

"จริงเหรอครับ ผมก็รู้สึกคุ้นๆหน้าคุณเหมือนกัน" ผมยิ้มตอบรับเรื่องที่ถาม

 

"อย่าบอกนะว่าไปเจอกันในร้านเหล้าน่ะ" จู่ๆท่านประธานก็ถามเสียงเหี้ยมขึ้นมา หน้าตาแบบว่าบอกบุญไม่รับสุดๆ

 

"มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย" คุณนพนันท์ด่าท่านประธานแล้วหันมายิ้มให้ผมอีก

"ฮึ่ม!" ท่านประธานคำรามในลำคอเหมือนคนไม่ชอบใจอะไรบ้างอย่าง

 

ท่านประธานเป็นแบบนั้นจนกระทั่งอาหารมาเสิร์ฟ และทานข้าวเสร็จบรรยากาศดูน่าอึดอัดสุดๆ จู่ๆคุณนพนันท์เหมือนนึกอะไรออกแล้วพูดว่า

 

"นึกออกแล้ว"

"มึงนึกอะไรออก" ท่านประธานถามขึ้นเสียงเรียบแต่คิ้วนี่สิขมวดเป็นปมเชียว

"กูนึกออกแล้วไงว่า กูเคยเจอ นักบุญ ที่ไหน"

"ที่ไหนวะ" ท่านประธานขมวดคิ้วถาม

"งานวันเกิดน้องพิงค์"

 

อ้อ...งานวันเกิดน้องพิงค์ น้องสาว พะแพงแฟนผม ไม่ใช่สิต้องเรียก อดีตแฟน อืม ผมกำลังคิดว่าในงานวันเกิดพิงค์ผมไปเจอคุณนพนันท์ ได้ยังไง พอนึกแล้วก็จำได้ทันที ว่าคุณนพนันท์ มันเดินเข้ามาจีบผม โต่งๆ ขนาดผมควงพะแพงอยู่นะนั่น ไม่ได้ควงธรรมดา ทั้งกอด ทั้งหอม ไอ้คุณนพนันท์ ก็ยังไม่วายเข้ามาหา แถมบอกถ้าเลิกกับแฟนแล้ว มันจะจีบผมทันที

 

"อ้อ...คุณนั่นเอง" ผมชี้หน้าคุณนพนันท์

"เลิกกับแฟนแล้วเหรอ"

 

มันถาม แบบนี้หมายความว่าไงอย่าบอกนะคิดจะจีบกันจริงๆน่ะ กูชอบผู้หญิง เว้ย ถึงจะมีใจเต้นกับผู้ชายบ้างก็เถอะ โดยเฉพาะกับท่านประธาน ผมลุกขึ้นยืนในทันที เมื่อถูกคนตรงหน้าถามสิ่งที่ไม่อยากตอบ

 

"คุณปฐพี ครับเรากลับกันเถอะ"

  ผมบอกท่านประธาน ที่ตอนนี้ดูท่าจะไม่รู้สึกหิวเหมือนผมแล้วเหมือนกัน

"นักบุญคงอยากกลับแล้ว มึงพาเขากลับบ้านเถอะ" คุณนพนันท์พูดพบางส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ผม

 

"เออ" ท่านประธานกระแทกเสียงใส่ ก่อนลุกขึ้นยืน ผมเห็นท่าทางแบบนั้นของท่านประธานจึงได้แต่จับชายเสื้อ ท่านประธานมีชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นผมดึงชายเสื้อเอาไว้ แต่ก็ยังเดินนำผมออกไป

 

********************************************

 

"เป็นอะไรหรือเปล่า" ท่านประธานถามขึ้น หลังจากกลับมาถึงคอนโด ผมก็เอาแต่นั่งเหม่ออยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าก่อนจะพูดว่า

"เปล่าครับ...แค่คิดอะไรเพลินๆ" ผมตอบปัดๆ

"ไอ้ที่เพลินๆมันคืออะไร" แหนะยังจะมาย้อนถามอีก

"ก็คิดว่าทำไมผมต้องมาอยู่กับท่านประธานด้วย ในเมื่อเราเป็นแค่นายจ้างกีบลูกจ้าง ผมว่าแบบนี้มันไม่เหมาะ" ผมบอกตามความจรืง

"เหมาะสิ"

"เหมาะยังไงครับ?"

 

ท่านประธานยิ้มกริ่ม นั่งลงข้างๆผม ก่อนโน้มตัวลงมา จนทำให้ผมเองก็ต้องโน้มตัวตามจนลงไปตัวเอนไปติดพนักพิง ท่านประธานใช้สองมือกักผมไว้กับพนักพิงของโซฟา

 

"ก็...." ท่านประธานโน้มหน้าเข้ามาจนปลายจมูกสัมผัสกัน ว๊ากๆๆๆ อย่าเข้ามาใกล้นะไอ้คุณประธาน อย่าทำผมหวั่นไหว ผมยังอยากชอบผู้หญิงอยู่ ผมยังไม่อยากเบี่ยงเบน

"กะ ก็ อะ อะไร คะ ครับ" ผมพูดแทบไม่เป็นภาษาเลยที่เดีย

"ก็....ฉันอยากอยู่ใกล้ๆนายไงล่ะ" ปรี๊ด...เลย ปรี๊ดสุดๆ ผมหมายถึงหน้าผมนะครับแดงเป็นลูกมะเขือเทศเลยตอนนี้

 

"แต่..." มือใหญ่ของท่านประธานทาบลงมาบนริมฝีปากผม

"อย่าเพิ่งพูดอะไร ขอฉันพูดให้จบก่อน"

ผมพยักหน้ารับท่านประธานจึงเอามือออก

"ขอโทษ หากฉันแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้ ฉันอยากอยู่ใกล้ๆนายอยากสัมผัส ใกล้ชิดกับนาย เหมือนกับคืนนั้น แต่ฉันจะไม่บังคับนายหรอกนะ ขอแค่ให้โอกาสฉันบ้างเท่านั้น ตกลงไหม"

 

ผมเองก็ได้แต่พยักหน้ารัวๆเพื่อให้ท่านประธานขยับตัวออกจากการกักกันตัวผมบนโซฟา

 

"งั้นคืนนี้ นอนห้องเดียวกันนะ"

"ห๊ะ!!!"

"ก็ไหนว่าให้โอกาสฉันไง" ท่านประธานยิ้มกริ่ม พร้อมเอามือใหญ่สอดเข้าไปใต้เสื้อของผม

 

โอกาสที่ว่า ผมว่าไม่ใช่แบบนี้นะครับ แบบนี้มันเรียกว่าฉวยโอกาส นี่คิดจะตีเนียนไปถึงเมื่อไหร่ไหนครับคุณท่านประธาน

"อย่ามาเนียนครับท่านประธาน"

"เนียนอะไร" ท่านประธานทำหน้าซื่อ ตาใส แต่มือนี่ยังสอดเข้าไปลูบไล้เนื้อตัวผม

"ยังไม่หยุดอีกนะครับ"

"หือ....โอ๊ยๆๆ....ยอมแล้วครับ" ผมหยิกแขนท่านประธานเต็มแรงจนท่านประธานร้องเสียงหลง

"สมน้ำหน้า" ผมลุกขึ้นยืน สะบัดตูดหนีท่านประธานเข้าห้องนอนของตัวเองทันที

"ใจร้ายจัง" ท่านประธานใช้มือลูบแขนตัวเองเพื่อให้คลายความเจ็บ

"คุณดินครับ..." ผมเปิดประตูออกมาพูดกับท่านประธาน

"ว่าไง" ท่านประธานตอบเสียงเรียบ แต่ดูจะติดงอนผมหน่อย

"เย็นๆออกไปหาอะไรกินกันนะครับ" ผมส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้าแล้วปิดประตูห้อง ขอเวลานอนเอาแรงหน่อยแล้วกัน ตื่นมาจะได้รับมือกับท่านประธานต่อ.....

 

*************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-02-2017 03:17:07

อ้าวๆ นักบุญ เสน่ห์แรงนะเนี่ย สาวก็ชอบ ชายก็ชอบ
ทั้งที่มีแฟนสาวอยู่......ยังมีแต่หนุ่มมาจีบนะ
คุณดิน ข้ามขั้นตอนนะ
แนะนำกับเพื่อนว่า เมีย เฉยเลย
แต่จริงๆ นักบุญ ไปจีบคุณดินก่อนเอง ตามกล้องเฮียเลย
ไปคุย ไปหา พูดจีบ นั่งตักเขาอีก  :ling1: :ling1: :ling1:
นักบุญ จะให้คุณดินจีบกลับหรอ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 25-02-2017 10:48:30

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 25-02-2017 15:00:34

มีหึงมีหวง

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 25-02-2017 18:42:49

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 26-02-2017 09:32:37

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 3 เรื่องงานกับเรื่อง..☆ (25-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-02-2017 16:21:38

 มาติดตามพี่ดินคนหวงเมียด้วยคนค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 4 รับผิดชอบ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 26-02-2017 23:55:06

One Night with My Boss รักข้ามคืน

 

ตอนที่ 4 รับผิดชอบ

 

จิ๊บๆ จิ๊บๆ จิ๊บๆ

 

เช้าวันใหม่อากาศสดใสมีเสียงนกร้อง เสียงนกที่ไหนร้องเนี่ย เตียงก็ไม่ได้ติดหน้าต่าง ทำไมถึงมีเสียงนกร้องได้นะ ไอ้นกบ้าไปไกลเลย คนจะนอน นี่ยังไม่ทันเช้าดีเลยนะ หรือใครมาเปลี่ยนเสียงนาฬิกาปลุกเนี่ย

 

จิ๊บๆ จิ๊บๆ จิ๊บๆ

 

"อืม..." ต้องมีใครมาเปลี่ยนนาฬิกาปลุกแน่ๆ แต่สัมผัสนุ่มหยุ่นนี่มันคืออะไรนุ่มนิ่มและดูคุ้นเคย สัมผัสที่บดคลึงอยูที่ริมฝีปากเบาๆนี่มัน เหมือนจูบเลยแฮะ เอ๊ะ! จูบ! ผมลืมตาตื่นขึ้นอย่างฉับพลัน ดวงตาผมเบิกกว้างทันทีหลังจากตื่นนอน ตาสว่างเลยครับ เมื่อเห็นหน้าท่านประธานอยู่ใกล้มากและที่สำคัญคือปาก ไอ้คุณประธานมันมันกำลังจูบผม!!!

 

"ว๊ากกกก......ผัวะ" ผมแหกปากร้องออกมาดังลั่น ก็คนมันตกใจครับ เลยปล่อนหมัดรับอรุณใส่หน้าท่านประธานไปหนึ่งมัดด้วยความตกใจ

 

"โอ๊ย..." ท่านประธานกุมมือเข้าที่เบ้าตาตัวเอง เอ่อ จะบอกยังไงดี สมน้ำหน้าดีไหม ใครใช้ใครมาแอบลักหลับคนนอน

 

"คุณดิน!!! อูย....พี่หมีมาเยี่ยมเมืองไทยเหรอครับ" ท่านประธานเอามือออกจากเบ้าตา จึงทำให้เห็นรอยช้ำเล็กๆใต้ตาของท่านประธาน

 

"ต่อยกันทำไมเนี่ย" ท่านประธานหน้าบูดเป็นตูดลิงเลย ฮ่าๆ สมน้ำหน้า

 

"ก็คุณดินอยาก ลักหลับแอบจูบผมเองนี่ครับ" ไม่ขอโทษนะครับเรื่องนี้ผมไม่ผิด

"ยังไม่ขอโทษอีก" ท่านประธานยังคงคิ้วผูกโบว์ หน้าหงิกเหมือนเดิม

"แบร่...เรื่องอะไร" ผมรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปในทันที เรื่องอะไรจะอยู่ให้โง่

"นี่ๆ...ออกมาคุยให้รู้เรื่องก่อน" ท่าทางท่านประธานจะยัวะจัดเล่นเคาะประตูห้องน้ำรัวๆจนผมเองอดสะดุ้งไม่ได้ กลัวท่านประธานจะพังประตูห้องน้ำเข้ามา

 

สุดท้ายท่านประธานก็ยอมแพ้ออกจากห้องผมไป ว่าแต่เข้ามาได้ไงเนี่ย ก่อนนอนล็อคแระตูห้องแล้วนะ หลังจากแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยผมเดินออกจากห้องเตรียมพร้อมไปทำงาน ไว้ไปหาข้าวเช้าทานข้างนอก มองซ้ายแลขวา ปลอดท่านประธาน ไปเลยดีกว่า แต่เพียงแค่แตะลูกบิดประตู ก็โดนเรียกตัวไว้ซะงั้น โผล่มาจากไหนเนี่ย

 

"เดี๋ยว จะรีบไปไหน" แหม่ๆ....เสียงเย็นยะเยือกเลยไปกิน ลูกอมฮอล มาเหรอถึงได้เย็นขนาดนี้  ผมเหลือบท่านประธานก่อนอุทานเบาๆว่า

"อุ๊ต๊ะ...คุณดินจะไปเที่ยวหรือไปทำงานเหรอครับ ใส่แว่นดำด้วย" นั่นๆ ไอ้นักบุญปากหาเรื่องโดนด่าแต่เช้าเชียว

"เพื่อนเล่นเหรอ " อื้อหื้อสงสัยโกรธจริงๆ

"ขอโทษครับ" ผมตอบเสียงอ่อย

 

"แล้วจะรีบไปไหน"

"ทำงานครับ"

"รอไปพร้อมกัน"

"ไม่เป็นไรครับผมไปแท็กซี่ดีกว่า เกรงใจแค่ให้อาศัยอยู่ด้วยนี่ก็เกินพอแล้วครับ" ที่พูดเนี่ยผมเกรงใจจริงๆนะครับเกรงใจม๊ากมาก (เสียงสูงเชียว)

 

"ไม่ได้" ไม่พูดเปล้ายังเดินมาจับมือยึดไว้อีก

"ทำไมล่ะครับ"

"ไหนบอกให้ฉันจีบ"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ผมจะไปทำงานด้วย"

"เพราะฉันจะไปส่ง"

"ไม่ต้องครับ" ผมพยายามดึงมือให้หลุดจากพันธากานของท่านประธานแต่ไม่เป็นผมเลยมือเหนียวยังกับตุ๊กแก

 

"อย่าเถียง" ท่านทำหน้าดุเสียงดุใส่จนผมต้องยอมทำตาม นั่งรอท่านประธาน แต่งตัว อยู่ที่โซฟา ไม่ถึง 10นาที ท่านประธานก็เดินจับมือผมอีกครั้ง แล้วพากันออกจากห้องลงไปยังลานจอดรถ

 

"คุณดิน ไม่เห็นต้องทำอะไรแบบนี้เลยนะครับ" ท่านประธานยังคงเฉยๆ

"นักบุญ"

"ครับ?"

"ฉันทำอะไรไปฉันรู้ตัวดี ฉันไม่ได้ฝืน สิ่งที่ฉันทำเพราะฉันตั้งใจจะทำจริงๆ มันก็เหมือนการรับผิดชอบอะไรสักอย่าง ในสิ่งที่ตัวเองคิดว่ามันดีที่สุด ฉันว่ามันดีสำหรับตัวฉันและก็นายนะ นักบุญ" ท่านประธานพูดเสียวเรียบแบบจริงจังสุดๆ

 

"ที่คุณดินพูดแบบนี้แสดงว่าที่ทำมาทั้งหมดคือการรับผิดชอบสินะ"

"ไม่ใช่แต่ใกล้เคียง" ไม่ใช่แต่ใกล้เคียงมันคืออะไร?

 

"ผมไม่ต้องการการรับผิดชอบ ผมเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง ผมไม่ได้เสียหายอะไร ไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบผม" น้ำเสียงที่สั่นเครือของผมบอกท่านประธาน ผมพยายามเบนตัวชิดประตูอีกฝั่งให้มากที่สุดหันหน้ามองอะไรๆออกทางกระจก ไม่อยากพูดคุยอะไรทั้งนั้น ไม่อยากเห็นหน้าด้วย ความรู้สึกของผมมันอัดแน่นจนคับอกไปหมดไม่รู้ว่าเป็นอะไร ความรับผิดชอบบ้าบอ

 

ท่านประธานคงสังเกตุเห็นท่าทางแปลกๆของผมจึงตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง เพื่อจอดรถ

"เป็นอะไร โกรธอะไรหรือเปล่า" ท่านประธานหันมามองหาผม จะให้ตอบว่าโกรธ เหรอครับ คนอย่างไอ้นักบุญเนี่ยนะจะพูด...

"ใช่ ผมโกรธ" ปากไวกว่าความคิดอีกและ

 

ท่านประธานเลิกคิ้วมองอย่างงงวาาผมโกรธอะไร

"ผมไม่ต้องการ รับผิดชอบ"

"ทำไม"

"เพราะ.....เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะผมเมา ท่านประธานเองก็เมา ดังนั้น แค่ One Night Stand ไม่ต้องมายึดติดกัน ไม่ต้องอ้างคำว่ารับผิดชอบ ผมไม่ต้องการ" ผมพูดเสียงสั่น

 

"แต่ฉันไม่ได้เมา จำได้ทุกอย่าง ทุกสัมผัส จำได้ทุกๆอย่างในคืนนั้น มันไม่ใช่ One Night Stand สำหรับเราสองคน" ท่านประธานพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

"แต่ขอโทษด้วยครับ ผมชอบผู้หญิง" ผมปลดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูรถหนีออกมาจากความ อึดอัดนี้

 

"นักบุญนายจะไปไหน" ท่านประธานเปิดประตูรถตามผมลงมา

"วันนี้ผมลานะครับท่านประธาน" ผมเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้นทันที

"โธ่เว้ย...." นี่เขาพูดอะไรผิดไปหรือไง นักบุญถึงโกรธเขาขนาดนั้น

 

*************************************

 

บาร์เหล้าXXX

 

ตอนนี้ผมนั่งแท็กซี่มาหาเฮียกาว ที่บาร์เหล้าของแก จะให้เดินมาคงไม่ใช่ที่เลยต้องนั่งรถมา เฮียแกกำลังเตรียมทำความสะอาดร้าน

"เฮียกาว หวัดดี" ผมยกมือไหว้ แบบว่าคนมันมีมารยาท

"เออ ไปไงมาไง" เฮียแกถาม

"ก็นั่งรถแท็กซี่มาลงนี่ แล้วก็เดินเปิดประตูเข้ามาหาเฮียนี่แหละ"

 

"เออ....แล้วไม่ทำงานหรือไง" เฮียแกถามอีก

"ถ้าทำจะเห็นผมอยู่นี่เหรอเฮีย" ผมตอบแล้วยักคิ้วให้เฮียแก

"มึงนี่วอนโดนตีนกู" เฮียแกยกเท้าแกว่งไปมา

"ล้อเล่นน่า ขี้เกียจเลยไม่ทำ" ผมตอบปัดๆเฮียแกไป

 

"แล้วมานี่มีอะไร"

"ผมจะย้ายกลับมาอยู่นี่แล้วนะ อยู่ที่นู้นผมเบื่อๆ ไม่มีสาวให้เหล่เลย"

"อะไรไอ้หล่อนั่นมันเอามึงเบื่อแล้วไง" เฮียแกโพล่งขึ้น พูดอะไรไม่อายปากเลย

 

"เฮีย!!!" ผมร้องเสียงหลง

"อ้าว...มึงไปอยู่กับเขาเป็นอาทิตย์ เขาไม่ได้ทำอะไรมึงหรือไง"

"เปล่า...ผมไม่ยอมใครง่ายๆหรอกน่า" พูดแล้วกระดากปากตัวเอง เหอๆ

"เหรอ" เฮียลากเสียงซะยาว เล่นผมอายกับคำพูดตัวเองเลย

 

"แล้วจะให้มาอยู่ไหมเนี่ย" ผมเปลี่ยนเรื่องถามแกอีกครั้ง

"ก็ตามใจ...ชั้น3ว่างเสมอ ข้าวของมึงก็ยังอยู่ครบดีนะกูยังไม่เก็บเผา นึกว่ามึง จะไปไม่กลับ ซะอีก" เอ่อ...เฮียครับ ภาษาพูดมันแปลกๆนะ

 

"เฮีย...ผมยังไม่ตาย"

"อ้าว...แล้วใครบอกว่ามึงตาย ฮ่าๆ" ยังมีหน้ามาขำอีก

"งั้นขอไปนอนก่อนแล้วกัน ง่วงนอน" ผมเดินขึ้นด้านบนร้านไปชั้น3ห้องตัวเอง แต่จู่ๆประตูห้องชั้น2ก็เปิดออกมา บานประตูห้องก็ตีเข้ากับหน้าผมพอดี

 

ผัวะ!!!

 

"โอ๊ย....จมูกกู"  ผมล้มก้นกระแทกพื้น แถม เลือดกำเดาไหลเลย ใครวะ เปิดประตูออกมาได้ ประตูกระจกแท้ๆไม่เห็นคนหรือไง

 

"ใครวะ เปิดประตูไม่ได้ดูอะไรเลยหรือไงวะ" ผมกำลังด่าไอ้คนที่เปิดประตูออกมา คนที่โผล่หน้ามาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณชลธี นี่เอง ห๊ะ!ท่านรอง

"ขอโทษที" คุณชลธี ก้มมองผมก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อย

"ท่านรอง!!!" ใครว่า คุณชลธี เป็นคนเดียว ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน แล้วคุณชลธี ขึ้นมาทำอะไรบนนี้เนี่ย ชักยังไงๆ อยู่นะ

 

เฮียกาวแกคงได้ยินเสียงผมโวยวายเลยรีบขึ้นมาดูข้างบน ก็เห็นผมเลือดกำเดาพุ่งจึงช่วยพยุงผมลุกขึ้น

"เดินประสาอะไรให้ชนประตู" อ้าว หมา อีกกู

"ต้องโทษคนเปิดประตูสิเฮีย" ผมโบ๊ยไปที่คุณชลธี

"ขอโทษนะ นักบุญ ผมไม่ได้ตั้งใจ" คุณชลธี ขอโทษขอโพยผมทันทีที่เห็นผมบ่น

 

"น้ำ ช่วยพยุง ไอ้อ่อนก่อน" โหยๆเรียกชื่อเล่นด้วย มันยังไงครับมันยังไง

"อืม" คุณชลธีพยักหน้า แต่ผมยกมือห้าม

"ไม่ต้องครับท่านรองเดี๋ยวเสื้อเปื้อน"

"ไม่เป็นไร ฉันมีชุดเปลี่ยน" ผมหันไปมองหน้าเฮียกาว แต่แกยักไหล่น้อยๆแทนคำตอบ นี่อย่าบอกนะ ว่าคนที่เห็นคราวก่อน คือ....คุณชลธี

 

"ยังไงเนี่ยเฮียกาวววว" ผมถามเฮียแกเบาๆ เมื่อแกทำแผลที่จมูก และให้ผมเงยหน้ามองเพดานห้อง ส่วนคุณชลธีแกเปลี่ยนเสื้อไปทำงานแล้ว

"เรื่องมันยาว" เฮียแกบอกปัด

"ยาวยังไงก็จะฟัง เล่ามา"

"ไว้โอกาสดีๆก่อน"

"นี่ก็ดีสุดๆแล้ว" ผมเซ้าซี่เฮียแกเต็มที่

 

และแล้วการเซ้าซี้ของผม ก็ ไม่เป็นผล อดฟังเลยเรา ปากแข็งจริงๆ น้องไม่อยู่แปปเดียว ริมีความลับกับน้อง ไปสืบจากคุณชลธีก็ได้

 

คุณชลธี เป็นหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาใช้ได้เลย หล่อน้อยกว่าผมนิดหน่อย แต่ก็ยังสูงกว่าผม 4-5 cm.ละมั้งแต่ก็เตี้ยกว่าเฮียกาวนั่นแหละ ผิวขาวอมเหลือง แต่นามสกุลเนี่ยคุ้นๆ เหมือนท่านประธานเลย ~เฮ้อ~ แล้วจะไปนึกถึงท่านประธานทำไมเนี่ย พอๆ เลย ยิ่งคิดถึงยิ่งเจ็บ อูย...เจ็บจมูก นอนๆ พรุ่งนี้ ทั้งเขียวช้ำ ทั้งบวม แน่ๆ

 

*******************************************

 

(ปฐพี)

 

หนุ่มหล่อมาดนิ่งตอนนี้สติแตกสุดๆ เดินกลับไปกลับมาจนพื้นห้องแทบสึกกันเลยทีเดียว ในมือก็กดโทรศัพท์หาใครคนหนึ่งอย่างกระวนกระวายใจ โทรไปแต่ละครั้ง ก็มีแต่เสียงผู้หญิงรับ บอกว่า 'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความไว้หลังสัญญาณ' จนผมเบื่อจะฟังแล้ว อยากได้ยินเสียงของเจ้าของโทรศัพท์ซะมากกว่าอีก

 

"หายไปไหนของเขาเนี่ย ทำไมไม่กลับมาสักที โทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง"

 

 ผมไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมถึงเป็นห่วง นักบุญ มากมายขนาดนี้ จะบอกว่าชอบอาจใช่ แต่รักหรือเปล่าผมเองก็ไม่แน่ใจ วามจริงผมถูกใจ นักบุญ ตั้งแต่คืนนั้นแล้ว เห็นหน้าตาน่ารักตรงสเป็คผม พอเมามากๆก็ยิ่งอ้อน จนผมอดใจไม่อยู่

 

แต่พอเช้ามาเจ้าตัวก็หายไปซะแล้ว ไม่คิดว่าจะเจอกันในฐานะเจ้านาย กับลูกน้อง เจอตอนแรกในที่ทำงาน ผมแค่คุ้นหน้า เพราะนักบุญใส่แว่น ทำผมเรียบร้อยปกหน้านิดๆ ผมเลยจำไม่ค่อยได้ แต่มาจำได้ก็ตอนนักบุญเมาอีกรอบนี่แหละ ชัดเลย ผมเลยบอกตัวเองว่า จะไม่ปล่อยให้คนๆนี้หลุดมือไปเด็ดขาด

 

แล้วนี่อะไรจู่ๆก็มาโมโหผมบอกไม่ต้องมารับผิดชอบ มันแค่ One Night Stand คำว่ารับผิดชอบของผมไม่ใช่แค่เรื่องคืนนั้น ผมแค่อยากดูแล และปกป้องเขา ในทุกๆวันที่เราอยู่ด้วยกันต่างหาก

ที่บังคับให้มาอยู่ด้วยนั่นก็ใช่ ที่เปลี่ยนจากรถยุโรปที่กว้าง นั่งได้4-5คน มาเป็นรถสปอร์ตนั่งได้2คน จะได้มีข้ออ้างได้ใกล้ชิดกัน แต่อีกฝ่ายเหมือนไม่รับรู้เจตนาของผมเลย เอาแต่หนีท่าเดียว
 
ดูอย่างวันนี้สิผมอุตส่าห์แอบตั้งเสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ให้ใหม่จะได้ไม่เสียงดังเกินไป เพราะผมตั้งใจจะปลุกเอง แต่พอนั่งดูไปดูมาดันอดใจไม่ไหว ก้มลงจูบเบา แต่เจ้าตัวดันตื่นมาจังหวะพอดิบพอดี ชก เข้าที่เบ้าตาผมดีนะมันไม่ช้ำเท่าไหร่
 
"นักบุญนายอยู่ไหน" ผมพยายามคิดว่านักบุญไปอยู่ที่ไหน เอ๊ะ! หรือว่าจะอยู่บาร์เหล้า นี่ก็ 4ทุ่มแล้ว ถ้านั่งกินเหล้าอยู่ล่ะ ไม่ได้นะ ถ้าเมาก็เป็นเรื่องสิ ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องไปตาม คิดได้ดังนั้นผมจึงรีบตรงไปที่บาร์เหล้าทันที
 
****************************************
 
บาร์เหล้าXXX
 
"เฮียกาว ผมอยากกินเหล้า ขอสักจิบก็ได้" ตอนนี้ผมกำลังเกาะแข้งเกาะขาเฮียแกสุดชีวิตเผื่อแกจะใจอ่อน เห็นใจผม แต่เจอแกดีดเหม่งให้หนึ่งที ผมเลยเป็นลูกมือช่วยเฮีย อยู่หลังบาร์แทน
 
"มึงอยากจมูกอักเสบหรือไงคิดจะแดกเหล้า"
"แหม่ เฮีย ถือเป็นฆ่าเชื้อไงล่ะ" แถจนสีข้างถลอก
"เดี๋ยวกูฆ่าเชื้อให้เอาไหม น้ำลายกูเนี่ยของดี" ว่าจบแกเตรียมขากทั้งเสลดทั้งน้ำลายใส่ผมเต็มที่ จนผมต้องยกมือห้าม จะอ้วกแทนแก
 
"พอเลย เฮียเล่นอะไรทุเรศจริงๆ" เฮียแกคากทิ้งในถังขยะแทน
"อยากจะฆ่าเชื้ออีกไหมล่ะเดี๋ยวกูจัดให้ใหม่"
"ไม่ต้องเลย ไม่กินก็ได้ ขออะไรก็ได้ที่ไม่มีแอลกอฮอล์แทนได้มะ"
"เออ เดี๋ยวกูจัดให้10แก้วเลย" เฮียแกว่าพลางหันไปทำอะไรบางอย่างให้ผม
"เอ้าเสร็จแล้วแดกซะจะได้โตไวๆ" พูดจบก็ยื่นแก้วเบียร์มาให้ผม
"เบียร์เหรอเฮีย" ยิ้มอย่างกว้างเลยเพราะรูปร่างหน้าตามันเหมือนเบียร์มาก
 
"เออ บัตเตอร์เบียร์  รสชาติเข้มข้นหอมกลิ่นคาราเมล แถมยังมีฟองนมโปะเพิ่มความฟินให้มึงอีกด้วย" ผมรับมาจิบดู เออ ก็อร่อยดีวุ้ย คราวหลังแดกแต่ไอ้นี่ละกัน
 
ในขณะที่กำลังซด บัตเตอร์เบียร์ อยู่นั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็น พะแพงเข้า จนผมต้องรีบขยับตัวลงไปนั่งใต้เคาเตอร์บาร์ ให้เฮียกาวแกรับหน้าแทน สาวสวยหุ่นนางแบบเดินตรงเข้ามาทักเฮียกาวทันที
 
"สวัสดีค่ะเฮียกาว" หญิงสาวยกมือไหว้ เฮียแกก็พยักหน้ารับ
"บุญอยู่ไหมคะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ
"ไม่อยู่...มีธุระอะไรกับมันล่ะ" เฮียกาวถาม
"แพงแค่อยากจะมาขอโทษบุญ แลัขอกลีบมาคืนดีกันแพงรู้สึกผิดจรืง"
หญิงสาวทำหน้าเศร้าให้เฮียแกเห็นใจ
 
ผมที่นั่งอยูใต้เคาเตอร์บาร์ถึงกับส่ายหัวในทันที นี่อีกคน สงสัยอยากเป็นนักแสดง เล่นซะอยากยกรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมให้จริงๆ หึ ผมหัวเราะในลำคอ
 
"มันไม่อยู่กลับไปก่อนเถอะ" ใช่ๆ เฮีย ไล่กลับไปเลยผมรำคาญ นี่ขนาดเฮียแกเอ่ยปากไล่แล้วยังจะนั่งเฉยอีก โห คุณ หน้า....มาก ด่าผู้หญิงไม่ดีนะครับ เอาอย่างผมได้ ผมด่าในใจ ฮ่าๆ
 
แม้มันช่างเป็นเวลาที่ดีเหลือเกิน พะแพง แฟนเก่ายังไม่ทันไป คุณประธานมันก็ดันโผล่มา ได้จังหวะพอดี คุณประธานเองก็เดินตรงมาทางเฮียเหมือนกัน พะแพงเห็นคุณประธานเนี่ยตาเยิ้มเชียว สรุปมันจะมาขอผมคืนดีหรือมาหาผัวใหม่กันแน่
 
"เฮีย นักบุญล่ะ"
"ใครจะรู้ไม่ได้นั่งเฝ้า" เฮียตอบหน้าตายมาก
'แจ๋วมาเลยเฮีย' ผมกระซิบบอกเฮียแกใต้โต๊ะ พร้อมยกนิ้วโป้งให้
"ตายจริง คุณรู้จัก บุญด้วยเหรอคะ" แม่จอมสอดพูดขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าท่านประธานรู้จักผม
"ครับ" ท่านประธานมองหญิงสาวอย่างชั่งใจ
"สวัสดีค่ะ พะแพงค่ะ" ใครถามชื่อ สาระ...จริงๆ
"ครับ....นักบุญไม่ได้มาจริงๆเหรอ" ท่านประธานไม่ตอบอะไรเธอแต่หันมาคุยกับเฮียแทน จนทำให้พะแพงเสียหน้า เดินหนี กลับบ้านไปทันที
"ไม่ได้มา" เฮียตอบสั้นๆ
 
"ไปไหนของเขานะ ไม่รู้หรือไงว่าคนเขาเป็นห่วง" ท่านประธานบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่เฮียกาวนี่สิเตะผมอยู่ใต้เคาเตอร์บาร์ไปป๊าบหนึ่ง
'เตะผมทำไม' ผมนี่แยกเขี้ยวใส่เฮียแกทันที แต่เฮียแกกับถลึงตาใส่ จะดุไปไหนเป็นพี่หรือเป็นพ่อเนี่ย
"งั้นผมกลับก่อนนะ" เฮียพยักหน้ารับ
 
พอทุกอย่างเรียบร้อยดีตัวปัญหาไปหมดผมก็หนีขึ้นด้านบนมันที กลัวมีตัวปัญหามาเพิ่มอีก พอใกล้ร้านปิด ผมก็ลงมาช่วยเฮียแกปิดร้าน คุณชลธี มาโผล่มา
 
"หวัดดีครับท่านรอง" ผมก้มหัวให้นิดหน่อย
"หวัดดีครับ แล้วกาวล่ะ" ท่านรองยิ้มแหยๆ มองผมแปลกๆ ผมว่าท่านรองต้องเข้าใจอะไรผิดๆอยู่แน่ๆเลย
"กำลังปิดงบรายวันอยู่ครับ"
"มึงคุยกับใครอยู่ไอ้อ่อน" เฮียเดินเข้ามาล็อคคอผมพร้อมยีหัวจนฟู แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นคุณชลธี
 
"อ้าว...น้ำ มาตั้งแต่เมื่อไหร่" เฮีย ทักพร้อมรอยยิ้ม
"เพิ่งมาเมื่อกี้ และกำลังจะกลับ" อ้าวท่านรองงอนเฮียซะแล้ว
"เป็นอะไร" เฮียจับมือท่านรองไว้ แต่โดนท่านรองสะบัดออก โอ้ว ชัดเลยงอนเฮียกาวแน่ๆ
 
"ก็เห็นมีคนมาอยู่ด้วยแล้วนี่" นั่นไง ไอ้นักบุญ คิดไว้ไม่มีผิด แหม่ ถ้าแทงหวยถูกแบบนี้บางก็ดีน่ะสิ
"ฮ่าๆ คิดอะไรของนายเนี่ย" ท่านรองหน้าเหวอสิ จู่ๆเฮียแกก็หัวเราะออกมา
 
"หัวเราะอะไร" ท่านรองท่าทางจะซีเรียสมากไม่ยิ้มเลย
"ฮ่าๆ ก็น้ำ คิดว่าผมกับไอ้อ่อนนี่เป็นอะไรกันน่ะสิ ฮ่าๆ" เฮียแกพูดไปหัวเราะไปจน คุณชลธี หน้าแดงขึ้นมาทันที ไม่ใช่แดงเพราะเขินนะแต่แดงเพราะโกรธ ต่อยเฮียสักหมัดสิคุณชลธี
 
ผัวะ
 
ชัดเจนแจ่มแจ๋ว เฮียแกโดนคุณชลธี ต่อยปากแตกเลยครับ สมน้ำหน้าจริงๆ หัวเราะอยู่ได้
"คุณชลธีใจเย็นๆครับ ผมกับเฮียเราไม่ได้มีอะไรกัน" ผมรีบพูดเพื่อแก้ความเข้าใจผิด เฮียแกได้สติ ก็ปาดเลือดตรงมุมปากออกแล้วเดินไปจับมือคุณชลธีไว้
 
"ไอ้อ่อนมันเป็นน้องผม" ตอนแรกคุณชลธีก็เหมือนจะไม่เชื่อนะแต่คุยไปคุยมาแกก็ยอมเชื่อจนได้ ดีนะแกต่อยแล้วไม่วิ่งหนีไปน่ะ ไม่งั้นเรื่องยาวแน่ๆกว่าจะเคลียร์กันได้
"งั้นผมไปนอนก่อนนะ คุยกันไปนะ "
 
หลังจากนั้นผมก็ขึ้นไปชั้น3เพื่อเข้าห้องตัวเอง ล้มตัวนอน บนที่นอนของตัวเอง ด้วยความง่วง เมื่อหลับตาลงก็เข้าสู่ห้วงนิทราในทันที.....Zzzzz

**********************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 4 รับผิดชอบ☆ (26-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-02-2017 01:52:32

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 4 รับผิดชอบ☆ (26-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 27-02-2017 03:18:28

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 27-02-2017 19:03:30

One Night with My Boss รักข้ามคืน





ตอนที่ 5 กาว น้ำ



ช่วงหลายอาทิตย์ก่อน ไอ้อ่อนมันเพิ่งเลิกกับแฟน แฟนเก่ามันยกเลิกสัญญาเช่าห้อง ที่มันอาศัยอยู่ด้วยกันโดยไม่ถามความเห็นจากมัน มันจึงต้องระเห็จมาอยู่กับผมแทน



โดยมีข้อแม้ว่า จะต้องไปโปรโมทร้านของผมให้ มันก็ตกลงทันที บอกจะเอาไปแปะที่เว็บของบริษัทไว้ให้เพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์ร้านไปในตัว มันทำทั้งโปรชัวร์ร้าน รวมถึงโปรโมชั่นต่างๆมาให้สารพัด ไม่รู้ว่ามันว่างงานขนาดนั้นเลยเหรอ



"ไอ้อ่อน นี่มึงว่างขนาดนี้เลยหรือไงวะ" ผมถามเอาความจริงกับไอ้อ่อน

"เฮียก็พูดไป ผมทำช่วงพักไง ใครมันจะทำในเวลางานกันเล่า นี่ผมพักเที่ยงนะเนี่ยเลยเอามาให้เฮียน่ะ" ไอ้อ่อนตอบยิ้มๆ



"เออก็แล้วไป กูนึกว่ามึงว่างงานจัด"

"เออเฮีย วันนี้ผมเอาโปรชัวร์ไปให้ท่านรองดูด้วยท่านรองสนใจมากเลยนะเฮีย ไม่พ้นคืนนี้แน่ต้องมาชัวร์ ไอ้นักบุญคอนเฟิร์ม" ไอ้อ่อนทำท่าโอเคเป็นสัญลักษณ์บอกผม



"แล้วเกี่ยวอะไรกับกูวะ"

"เกี่ยวสิ ถ้าถูกใจท่านรองอาจทิปให้เฮียก็ได้นะ ไปทำงานก่อนนะเฮีย เดี๋ยวคืนนี้มาหา ท่านประธานคนใหม่ยิ่งไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมอยู่ คอยแต่จะจิกผมอยู่นั่นแหละ ไม่รู้เกิดเป็นคนหรือเกิดเป็นไก่ ไปละ" ผมจึงพยักหน้ารับไปส่งๆ กับสิ่งที่มันบ่นมายาวเหยียด



*********************************************



การประชาสัมพันธ์ของไอ้อ่อนได้ผลเกินคาด ลูกค้ามาจากไหนนักก็ไม่รู้พากันเดินเข้าร้าน จนแทบไม่มีที่นั่ง ไอ้อ่อนพอเลิกงานก็ระเห็จพาตัวเองมานั่งที่เคาเตอร์บาร์ สั่งของโปรดของมันเหมือนเคย



 "เฮีย หวัดดี" ไอ้อ่อนทักขึ้น ก่อนส่งยิ้มทะเล้นมาให้

"ว่าไงอ่อน มาอีกแล้วเหรอ" ผมทักมัน เอาจริงก็ทักมันไปงั้นๆแหละเพราะมันบอกอยู่ว่าจะมา



"อ่อนเอิน ไรเฮีย วันนี้เหนื่อยขอ Negroni เหมือนเดิม" ดูมันครับทำตัวเป็นลูกค้าเต็มที่ ทั้งๆที่ก็อาศัยอยู่กับผม มันน่าถีบจริงๆ



ในระหว่างที่มันนั่งแดกค็อกเทลตัวโปรดของมันอยู่นั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็น หนุ่มหล่อหน้าตาดีคนหนึ่งเข้า



ไม่รู้ว่าสายตาผมมันเป็นอะไรกันแน่ พอได้มองหนุ่มหล่อคนนี้แล้วเกิดรู้สึกว่า ยิ่งมองยิ่งสวย ผมว่าผมชอบมองผู้หญิงสวยๆนะ แต่ผู้ชายสวยนี่สิ ทำไมถึงติดตาผมแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่... ครับ มีแต่...



หนุ่มหน้าสวยไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับไอ้หน้าหล่อ ไอ้หล่อ ที่มันพาไอ้อ่อนไปฟีทเจอริ่งมาเมื่อคืนก่อนนั้น ทำไมผมรู้น่ะเหรอ ไอ้อ่อนอีกนั่นแหละที่มันเล่าให้ฟัง ถึงกับถอดเสื้อให้ดูหลักฐานด้วย มันกลัวผมไม่เชื่อมัน สงสัยไอ้หล่อมันจะเปลี่ยนคู่ควงใหม่ ผมคิดอย่างนั้นนะ



ท่าทางไอ้อ่อนเริ่มจะเมาแล้ว เะร่ะมันเรื่มพล่ามเรื่องไม่สบายใจออกมาทั้งหมดที่มันอัดอั้น



 "นี่เฮียรู้ไหมหัวหน้าใหม่ที่มา เอาใจยากสุดๆเลยอันนั้นไม่ได้ อันนี้ไม่ดี เล่นผมปวดหัวเลย หน้าตาก็ดีนะครับแต่ นิสัยเนี่ยแย่มาก"



"เอาอีกแล้ว ไอ้อ่อนกลับบ้าน ได้แล้วเมาได้ที่ทีไร พล่ามเรื่องไม่สบายใจออกมาทุกที" ผมเห็นท่าทางมันไม่ค่อยดีแล้วเลยไล่ให้ไปนอน แต่ไอ้หล่อมันดันเสนอหน้าขึ้นมาทันที



มันคุยอะไรกันบ้างผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก ตอนนี้ผมสนใจแต่หนุ่มหน้าสวยตรงหน้าซะมากกว่า ดูแล้วเจ้าตัวเองก็เริ่มเมาแล้วเหมือนกัน ไอ้หล่อที่มาด้วยก็ไม่สนใจอีก ไม่รู้มันคิดอะไรถึงทิ้งคนหน้าตาสวยๆ ไปหาไอ้อ่อนได้



 "เฮียเก็บเงินด้วย" เสียงไอ้อ่อนเรียกผมให้เก็บเงินกับมัน

"กลับแล้วเหรอ" ไอ้หล่อก็ถามขึ้นมาทันที



"กลับสิเดี๋ยวโรงแรมเต็มไม่มีที่นอน" เห็นร้านกูเป็นโรงแรมไปแล้วสินะไอ้อ่อน

"อ้าวทำไมนอนโรงแรมล่ะ บ้านก็มีทำไมไม่กลับบ้าน" ผมเลยแกล้งถามมันด้วยความหมั่นไส้



"ผมคนต่างจังหวัดเฮีย ห้องเช่าเก่าแฟนเก่ามันบอกยกเลิกสัญญาไปแล้วแถมไล่ผมออกมาอีก เลยต้องไปนอนโรงแรม ผมน่าสงสารไหมเฮีย ให้ผมไปนอนบ้านเฮียไหมล่ะ" ดูในครับมันยังจะชงมุขกับมาอีก



"ไปอยู่บ้านพี่ก็ได้นะ" ไอ้หล่อมันแรงครับสวนขึ้นมาทันทีแรงจริงอะไรจริง



"ไม่เอา...ผมไปนอนบ้านเฮียนี่แหละ" ไอ้อ่อนหันมามองหน้าผมเป็นเชิงให้ช่วยมันหน่อย แต่ผมเหรอจะช่วย ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน อยากเล่นมากดีนัก ไปให้ไอ้หล่อมันฟีทเจอริ่ง อีกรอบแล้วกัน ฮ่าๆ เป็นพี่ต้องรักน้องแบบนี้แหละครับ



ความจริงผมสนใจคนตรงหน้ามากกว่าซะอีก หนุ่มหน้าสวยหุ่นสูงโปร่งดูท่าจะกำลังเมา เพราะทั้งหน้าแดงกล่ำไปหมด จนอดสงสารไม่ได้ สงสัยกินเหล้าเยอะเพราะแฟนที่พามาทิ้งไปกับคนอื่น แล้วเอาไงดีล่ะ ถ้าจะใกล้ฟุบเต็มที สุดท้ายก็ฟุบลงไปกลับเคาเตอร์บาร์



"นี่คุณ นี่ๆ" ผมสะกิดคนที่นอนฟุบอยู่ แต่ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมา



ตอนนี้ร้านปิดแล้วลูกน้องผมเองก็พากันกลับบ้านไปหมดแล้ว คนสวยนี่ล่ะเอาไงดี สุดท้ายแล้วก็ต้องอุ้มให้ขึ้นไปนอนที่ชั้นบนกับผม ดีนะเตียงผมมันใหญ่พอสมควร ผมจัดการคลายเสื้อผ้าของคนที่หลับ ออกเพื่อเจ้าตัวจะได้สบายตัว และนี่คือจุดเริ่มต้นของผมกับเขา



*******************************************



(ชลธี (น้ำ)



เมื่อคืนผมเครียดเรื่องงาน ที่ต้องแก้ไขแบบให้ลูกค้า จึงดวดเหล้าเข้าไปเต็มที่ตอนแรกก็นั่งดื่มพี่ชาย หรืออีกตำแหน่งคือท่านประธานบริษัท แต่ผมจะเรียกแบบนั้นเฉพาะที่ทำงานเท่านั้น พี่ชายผมดันเจอคนรู้จักเข้า เลยทิ้งผมแล้วออกไปคนรู้จักแทน ตอนนี้ฤทธิ์เหล้าก็เริ่มทำพิษผมจนได้ ผมเมาหลับไปแล้วครับ



"อืม...."เสียงครางต่ำๆใกล้หู สัมผัสที่ถูกโอบกอด นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผมลืมตาขึ้นมองรอบๆห้อง ฉิบหาย กูมานอนห้องใครวะ แล้วใครนอนกอดกูอยู่เนี่ย

"อืม....อ้าวคุณตื่นแล้วเหรอ" คนที่นอนกอดผมขยี้ตาตัวเองก่อนจะเอ่ยถาม

ผมเองก๋ได้แต่พยักหน้ารับ ไม่คิดเลยว่าจะโดนผู้ชายแบบนี้แล้ว มันรู้สึกแปลกๆ คนที่กอดผมเริ่มคลายแขนออก



"ขอโทษทีผมติดหมอนข้างน่ะ" ผมมองไปรอบๆ ไหนวะหมอนข้างมัน

"ไม่เป็นไร" ผมตอบเสียงเรียบ รักษาอาการอาการตกใจต้วเองเอาไว้

"เมื่อคืน คุณเมามาก ผมเรียกยังไงคุณก็ไม่ตื่นเลยต้องพาขึ้นมานอนด้วยกัน



ใครจะไปกล้าตอบอะไรได้ เพราะตัวเองทำตัวเองแท้ๆ

"คุณอกหักจากไอ้หล่องั้นเหรอ"

"ไอ้หล่อ" ผมทวนคำ



"ก็คนที่มากับคุณนั่นไง"

"เปล่า พอดีผมเครียดเรื่องงาน เลยดื่มเยอะไปหน่อย" ถึงขนาดฟุบเนี่ยคงไม่หน่อยแล้วมั้ง

"แล้ว คุณมีแฟนหรือยัง"



"ห๊ะ!!!" อะไรของเขานี่ บทจะรุกก็รุกจนหน้าตกใจ

"ผมไม่ใช่คนอ้อมค้อมหรอกนะ คิดอะไรก็พูดแบบนั้น ถ้าคุณไม่ชอบก็ขอโทษที" คนพูดก็พูดตรงซะไม่ให้เขาตั้งตัว ตื่นมาว่าตกใจแล้ว แต่ตอนนี้ผมตกใจกับคำพูดคนคนนี้มากกว่าอีก



"คือ...ผม...ยังไม่มี" ผมก้มหน้าหลบสายตาคนตรงหน้าเพื่อตอบ



"ผมชื่อ กาว แล้วคุณล่ะ" คนตรงหน้ายิ้มกว้างก่อนแนะนำตัว

"น้ำ" ผมตอบพร้อมรอยยิ้มแห้งๆ

"ถ้างั้นเรามาทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ดีกว่านะ" คนตรงหน้าพูดจบ ก็เบี่ยงตัวขึ้นคร่อมร่างผมไว้ทันที ใบหน้าคม เลื่อนเข้ามาใกล้จนปบายจมูกสัมผัสกัน ผมเองก็ได้แต่หลับตาปี๋เพราะความกลัวและตื่นตกใจ แต่เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเหมือนระฆังช่วยชีวิต



 ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



"ใครวะ" คนตรงหน้าพูดออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนลุกออกไปเปิดประตู ผมเองก็ได้แต่นอนหันหลังให้กับกำแพง แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกที เมื่อประตูห้องปิดลงพร้อมกับเจ้าของห้องที่ตอนนี้หายไปแล้ว



ในเมื่อเจ้าของห้องไม่อยู่ผมก็หนีสิครับรออะไร ผมรีบแต่งตัวแล้วก็หนีเจ้าของห้องไปทันที



ผ่านมาสอง สาม วัน ผมไม่กล้าไปที่บาร์เหล้านั้นอีกเลย ใจหนึ่งกลัว ใจหนึ่งมันก็อยากไป เำราะความจริงผมว่า เจ้าของร้านเหล้าก็หล่อดีอยู่นะ แต่ดูจะรุกผมไวไปหน่อยนะ ผมตกใจ ทำตัวไม่ถูกก็เลยกลัว



วันนี้วันหยุด ผมออกมาเดินเล่นหาซื้อของ และเดินเที่ยวตามประสาคนโสด แล้วก็เจอกับเขาอีก เขาเห็นแล้วยิ้มกว้างจนตาหยี เดินตรงเข้ามาหา



"หวีดดี น้ำ"

"สวัสดีครับพี่กาว " ผมจัดการยัดโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ใส่ในถุงของที่ซื้อมา ก่อนยกมือไหว้คนตรงหน้า



"เรียกกาวเฉยๆนี่แหละจะได้ดูสนิทสนม ว่าแต่มาซื้อของเหรอ ของเต็มมือเลย" เขายังคงยิ้มกว้างส่งมาให้ ก่อนแย่งของในมือผมไปถือ

"ดูอารมณ์ดีนะ" ผมถามเสียงเรียบ



"อืม เพื่งอารมณ์ดีเมื่อกี้ ได้เจอคนที่อยากเจอ" พูดจบก็ผิวปากอย่างคนอารมณ์ดี แล้วคว้าข้อมือผมเข้า

"นี่!!!" ผมร้องทัก

"ไปกินติมกัน" เขาจับมือมือผมไปโดยไม่ฟังเสียง นี่คุณมันเป็นพวกมัดมือชกหรือไงกัน แต่ก็อดเขินไม่ได้ล่ะนะ ความจริงเขาก็สเป็คผมเหมือนกันละนะ



"เดี๋ยวๆ ไหนว่าไปกินไอติมไง" ผมชะงักเท้าเมื่อ คนที่ลากผมไปนั้น พาผมออกมายังลานจอดรถ



"ก็ใครบอกว่าจะพาไปกินไอ้ติมถ้วยบนห้างล่ะ"

"อ้าว!...แล้วจะพาไปกินไอ้ติมที่ไหนอะ" ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ร้านผมเอง ผมจะพาไปกินไอ้ติมแท่ง" คนตรงหน้ายิ้มจนตาแทบปิดมาให้



"เฮ้ย...ไอ้ติมอะไรของคุณ" ทำท่าไม่น่าไว้วางใจเลย มองคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง

"ไอ้ติมแท่งไง คิดอะไรอยู่เนี่ย หรือกลัวผมพาไปทำอย่างอื่น" คนตรงหน้ายิ้มกรุ่มกริ่ม เหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่



"ปะ เปล่า"

"งั้นขึ้นรถสิ" ผมลังเลอีกครั้งก่อนจะพูดออกไปมา

"ผมเอารถมา เดี๋ยวผมขับตามไปเองดีกว่า ไม่อยากทิ้งรถไว้ที่นี่" เรื่องอะไรจะยอมนั่งไปด้วยล่ะ เขาเองก็มองผมอย่างช่างใจก่อนพยักหน้ารับ เอาของที่ผมซื้อมาใส่เข้าไปในรถเขาแทนก่อนขับรถออกไป



"นั่นของๆผม" ผมเอ่ยทัก เขายังลดกระจกมาบอกกับผมอีกว่า

"อยากได้คืนก็ขับรถตามมาละกัน" โห....เล่นไม้นี้เลยเหรอ นี่กลัวว่าจะไม่ขับรถตามไปจริงๆใช่ไหม



แต่เอาตามจริงผมไม่ค่อยไว้ใจเขาเท่าไหร่หรอกนะ ก็ดูที่เขาทำกับผมสิไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด บังคับกันอย่างเดียว ชิ คิดว่าสนหรือไง ใครจะตามไปเอา เหอะ ผมสะบัดหน้าหนี ขึ้นรถและขับตรงกลับบ้าน แต่...เอ๊ะ! เหมือนผมลืมอะไรบางอย่าง



วันจันทร์ ช่วงเช้ามืด ผมรีบขับรถมาที่บาร์เหล้าในทันที ถ้าถามว่ามาทำไม ผมบอกได้คำเดียว หมอนั่นมันฉกกระเป๋าตังค์ผมไป ไหนจะโทรศัพท์มือถืออีก ไม่รู้แอบเอาไปตอนไหน (แกเป็นคนลืมเอาไว้เองไม่ใช่หรือไงย่ะ)



 ผมกดออดที่ร้านทันที สักพัก ขาก็โผล่ออกมา สภาพนี่ดูไม่ได้ แต่แอบมองอะนะ แหม่ เสื้อก็ไม่ใส่ โชว์หุ่นล่ำซิกแพ็ค มาเต็ม แบบนี้แล้วไหนจะใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวอีก มันก็เลยอดมองไม่ได้

"อ้าวน้ำมาทำไรแต่เช้ามืดเลย" เกาหัวตัวเอง

"มาเอาของ แล้วจะไปทำงานเลย"ผมบอกเสียงเรียบเก็บอาการกับสายตาที่อยากมองหุ่นคนตรงหน้าเอาไว้



คนหุ่นดี หันไปมองนาฬิกาก่อน แล้วหันมามองหน้าผมอีกรอบแล้วหันไปมองนาฬิกาอีกที

"จะไปทำงานตอนนี้เนี่ยนะ"

"ทำไม"

"คุณเข้างานกี่โมง"

"9โมงเช้า ทำไม" ผมถามขึ้นอีกครั้ง

"ป่ะ ไปนอนก่อน ไม่ต้องขยันขนาดนั้นก็ได้นะ" ผมถึงกับงงกับสิ่งที่เขาพูด หมายความว่าไง



"หมายความว่าไง" ผมถามด้วยความสงสัย

"คุณว่านี่กี่โมง" สิ้นคำถาม ผมยกข้อมือดูนาฬิกาทันที ฉิบหาย เพื่งจะตี5 มิน่าล่ะถึงบอกให้ผมขึ้นไปนอน



"งั้นผมกลับไปนอนบ้านแล้วกัน" ผมจบก็เตรียมหมุนตัวกลับแตาก็ถูกกระชาก ใช่กระชาก จนเซไปชนอกเขาเข้า

"นอนนี่แหละ ที่นี่ใกล้กว่าบริษัท ดังนั้น นอนที่นี่" พูดจบเขาดึงมือผมขึ้นไปชั้น2 เพื่อนอนต่ออีกสักพัก



"ถอดสูท ถอดกางเกง กับเสื้อเชิ๊ตออก"

"ห๊ะ!!!" ผมรีบกอดกระชับตัวเองแน่น

"ไม่ต้องคิดมากน่า คุณคงไม่อยากให้ชุดยับใช่ไหมน่ะ เอ้า...." เขาโยนเสื้อยืดกับกางเกงบ๊อกเซอร์มาให้



"ขอบคุณ" ผมรีบเปลี่ยนเสื้อทันที ก่อนล้มตัวลงนอน และใช้เวลาไม่นานผมก็หลับไป แบบว่า เป็นคนหลับง่าย อะนะ



***********************************



(กาว)



 "เฮ้อ....ทีตอนนอนไม่รู้จักระแวง เชื่อเขาเลย" กาวได้แต่ส่ายให้คนที่หลับไม่รู้เรื่อง



ตอนนี้เขานอนไม่หลับแล้วจึงลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมทำความสะอาดร้าน เพราะนี่ก็ปาเข้าไป 7โมงกว่าแล้ว และตัวปัญหาอีกคนก็โผล่มา



 "เฮียกาว หวัดดี" ไอ้อ่อนยกมือไหว้

"เออ ไปไงมาไง" ผมถามมัน

"ก็นั่งรถแท็กซี่มาลงนี่ แล้วก็เดินเปิดประตูเข้ามาหาเฮียนี่แหละ" ดูมันครับกวนบาทแต่เช้าเลย จากนั้นมันก็คุยกับผมอีกพักหนึ่งก่อนขอขึ้นไปนอน แต่เพียงแปปเดียวผมก็ได้ยินเสียงไอ้อ่อนดังโวยวายขึ้นมา เลยต้องขึ้นไปดูซะหน่อย เห็นน้ำยืนหน้าซีด มองไอ้อ่อนอย่างตกใจอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปดูไอ้อ่อนมี่ตอนนี้ดั้งมันแดงช้ำแถมมีเลือดกำเดาไหลอีก แต่แหม่ ก็อดแซวมันไม่ได้



 "เดินประสาอะไรให้ชนประตู" ผมแอบขำมันอยู่นิดๆ

"ต้องโทษคนเปิดประตูสิเฮีย" มันทำปากยื่นปากยาวไปที่ ร่างโปร่ง

"ขอโทษนะ นักบุญ ผมไม่ได้ตั้งใจ" อ้าวรู้จักกันด้วยเหรอ



 "น้ำ ช่วยพยุง ไอ้อ่อนก่อน" ผมบอกน้ำ ให้ช่วยพยุงไอ้อ่อน แต่เห็นสายตาน้ำที่มองมามันแปลกๆยังไงไม่รู้สิ เหมือนมีคำถาม อยากถาม ได้แต่รับคำสั้นๆ



"ไม่ต้องครับท่านรองเดี๋ยวเสื้อเปื้อน" ไอ้อ่อนบอกคนตรงหน้าอย่างเกรงใจ ว่าแต่ท่านรอง งั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าเป็นท่านรองประธานของไอ้อ่อนที่เคยเล่าให้ฟัง



"ไม่เป็นไร ฉันมีชุดเปลี่ยน" ว่าจบก็พยุงไอ้อ่อนขึ้นทันที ก่อนขอตัวไปเปลี่ยนชุดจะชุดที่ไหนอีกล่ะ ก็คงชุดที่เขาไว้สำรองในรถละมั้ง



หลังจากทำแผลให้ไอ้อ่อนเรียบร้อยผมจึง โทรไปหาน้ำทันทีที่ผมว่าง



/สวัสดีครับ/

"หวัดดี" ผมกรอกเสียงไปตามสาย

/นั่นใครครับ/ เจ้าของเสียงถามงง

"ผมเอง กาว"

/คุณมีเบอร์ผมได้ไง/

"แล้วเมื่อวานใครทิ้งโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ไว้กับผมล่ะ" ผมย้อนถามคนในสาย

/มีธุระอะไร/

"อยากเจอ คืนนี้มาที่ร้านนะ"

/ดูก่อน ถ้าอยากไป/

"น่านะ หลังร้านปิดก็ได้อยากเจอ"

/จะให้ไปทำไมหลังร้านปิด/

"ก็อยากเจอนี่ น่านะนะนะ" ผมทำเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์ ซึ่งหน้าผมนี่ไม่ได้เข้ากับการกระทำเลยสักนิด

/อืม/



เมื่อเจ้าตัวรับปากแล้วผมก็ยิ้มกริ่มสิครับรู้สึกวันนี้อารมณ์ดีสุดๆแน่ พอตกดึกเปิดร้าน มีแต่เรื่องให้ปวดหัว ยันร้านปิด แต่คนที่รับปากว่าจะมาก็ไม่มา เลยยิ่งพาลหงุดหงิดสุดๆ เลยเจ้าไปทำบัญชีปิดงบหลังร้านพอทำเสร็จก็เห็นไอ้อ่อนยิ้มระรื่นเหมือนคุยกับใครอยู่ด้วยความหมั่นไส้ จึงจัดการล็อคคอยีหัวมันทันที



"คุยกับใครวะไอ้อ่อน" แต่การกระทำผมต้องชะงักเมื่อเจอคนตรงหน้า

 

"อ้าว...น้ำ มาตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมยิ้มกว้างให้กับคนตรงหน้า

"เพิ่งมาเมื่อกี้ และกำลังจะกลับ" อ้าว...ทำไมรีบกลับ



"เป็นอะไร" ผมจับมือคนตรงหน้า แต่โดนสะบัดออก เล่นเอาผมงงสิเป็นอะไรของเขา



"ก็เห็นมีคนมาอยู่ด้วยแล้วนี่" ผมถึงกับงง ก็คนที่อยากอยู่ด้วยก็ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วใครอีกล่ะที่จะอยู่กับผมอีก อย่าบอกนะว่าไอ้อ่อน



"ฮ่าๆ คิดอะไรของนายเนี่ย" ผมหัวเราะลั่นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน



"หัวเราะอะไร" คนตรงหน้าไม่มีแม้แต่รอยยิ้มเอาแต่ทำหน้าเครียดใส่

"ฮ่าๆ ก็ขำน้ำ น่ะสิ ที่คิดว่าผมกับไอ้อ่อนเป็นอะไรกัน ฮ่าๆ" ผมยังอดขำไม่หายหัวเราะจนตัวงอ



ผัวะ



อื้อหือ ดาวขึ้นเลย ร่างโปร่งปล่อยหมัดใส่มาเต็มหน้า หมัดหนักใข่ย่อยเลย ดีนะที่จับมืออีกข้างไว้ ไม่งั้นวิ่งหนีไปแน่ แต่ไอ้อ่อนมันคงกลัวผมโดนต่อยอีกรอบมันเลยบอกไปว่า

 "คุณชลธีใจเย็นๆครับ ผมกับเฮียเราไม่ได้มีอะไรกัน" 



 "ไอ้อ่อนมันเป็นน้องผม" ผมรวบรวมสติจากการเห็นดาวบอกร่างโปร่งตรงหน้าไป

 "งั้นผมไปนอนก่อนนะ คุยกันไปนะ " ไอ้อ่อนบอกก่อนเดินขึ้นชั้น3ไป



"เชื่อผมนะ ผมกับไอ้อ่อนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ไม่เชื่อผมเอารูปให้ดูก็ได้นะ เชื่อผมนะ" ผมทำเสียงออดอ้อน

"....."

อีกฝ่ายยังยืนหันหลังเงียบไม่ตอบอะไร แต่สังเกตุจากหน้าแดงๆน่าจะเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว และตอนนี้ก็กำลังอายกับการกระทำของตัวเองอยู่



"หันมาหน่อย" ผมจับคนที่ยืนหันหลังให้หันมา แต่คนตรวกน้าก็ไม่ยอมที่จะสบตากับผม

"ขะ ขอโทษ ที่เข้าใจผิด แต่ที่ต่อย ผมไม่ขอโทษ" มีงี้ด้วย

"อ้าวทำไมล่ะ" ผมถามคนตรงหน้า

"อยากทำตัวหน้าหมั่นไส้เอง" มีสะบัดหนีด้วยแฮะ



"แล้ว จะเข้าข้างในไหม" ผมถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

"ไม่ล่ะ กลับเลยดีกว่า มีคนอยู่เป็นเพื่อนแล้วนี่"



"แต่ผมอยากให้คุณอยู่ด้วยนะ ทำแผลที่ปากให้ก่อนก็ได้" ผมตื้อสุดกำลังเผื่อใจอ่อนบ้าง ร่างโปร่งทำท่าคิดก่อนพยักหน้ารับ ผมรีบคว้ามือของอีกฝ่ายมาจับในทันที ไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก



"หึหึ" ผมหัวเราะในลำคอ

"หัวเราะอะไร อยากโดนอีกสักหมัดหรือไง" คนพูดถลึงตาใส่พร้อมกับยกกำปั้นขึ้น



"เปล่าคร๊าบ ดุจริงๆแฮะ"



ผมพาร่างโปร่งขึ้นมาชั้น2 แล้วเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาให้ร่างโปร่ง ร่างโปร่งเองก็รับ หยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา ความจริงแผลแค่นี้ไม่ต้องทำแผลก็ได้นะ แต่ถ้าไม่หาข้ออ้าง อะไรเลยคนตรงหน้าก็จะหนีกลับบ้านอีกแน่ๆ



"กาว" ร่างโปร่งเอ่ยชื่อผมขึ้นมาขณะทำแผลให้

"หือ" ผมครางรับ

"คุณคิดจะทำอะไร" ร่างโปร่งถาม

"หมายถึงอะไร" ผมสงสัยจริงนะที่ถามเนี่ยต้องการคำตอบแบบไหน



"หมายถึงเรื่องผมน่ะ"

"อ้อ..." ผมลากเสียงยาว ยิ้มกรุ่มกริ่มขึ้นมาในทันที

"อะไร" ร่างโปร่งเริ่มขมวดคิ้ว



"ขอจีบได้ป่ะ"



พอผมพูดจบร่างโปร่งก็เบิกตากว้าง เหมือนจะตกใจเอามาก คงไม่คิดล่ะสิว่าผมจะพูดตรงขนาดนี้ หึหึ คอยดูกันต่อไปละกันว่าเรื่องของ ผมกับน้ำ จะเป็นอย่างไรต่อไป......หึหึ



**************************************************
หากพิมพ์ผิดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่สนใจเรื่องนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-02-2017 19:47:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 27-02-2017 20:19:35

สองคู่ชูชื้น 555 รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: เมื่อนั้นฝันว่า ที่ 27-02-2017 20:39:54

กาวน้ำ น้ำกาว :z1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 27-02-2017 21:05:11

เฮียกาวมาแรงมาก มาไวจริง ๆ เรื่องนี้พระเอก พระรองนี้รุกไวมาก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-02-2017 22:27:26

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 01-03-2017 11:27:03

 :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: กำลังรอค่ะสนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-03-2017 12:37:47

พออ่านย้อนไปตอนเจอเพื่อนคุณดิน
ขำกร๊ากกกก เลย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
"จะว่าไปพี่คุ้นๆหน้าเราอยู่นะ" คุณนพนันท์ทักขึ้น
"จริงเหรอครับ ผมก็รู้สึกคุ้นๆหน้าคุณเหมือนกัน" ผมยิ้มตอบรับเรื่องที่ถาม
"อย่าบอกนะว่าไปเจอกันในร้านเหล้าน่ะ"ท่านประธาน
คุณน้ำ นี่เองที่นักบุญคิดว่าเป็นสาวคนใหม่ของเฮีย
พะแพง ร้ายกาจ นึกจะเลิกก็เลิก นึกจะคืนดีก็มา
แถมพอเจอคุณดิน ก็ตีสนิท ตาเยิ้มเข้าหา
ดีนะที่คุณดินไม่ใส่ใจ ถ้าสนนี่ มีเรื่อง ยาววววเลย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ปล.ขอบอกที่ผิดนะ
เห็นไอ้อ่อนยิ้มระรื่นเหมทอนคุยกับใครอยู่ / งง ไม่เข้าใจ
ด้วยคสามหมั่นไส้ ----- ความ
 จึงจัการล็อคคอยีหัวมันทันที ------ จัดการ
หยิบอุกรณ์ทำแผลออกมา ------ อุปกรณ์
คากทั้งเสล็ดทั้งน้ำลาย ------ ขาก / เสลด
มองหญิงสาวอย่างช่างใจ ------ ชั่งใจ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 5 กาว น้ำ☆ (27-02-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 01-03-2017 14:14:21

น่ารักทั้ง 2 คู่เลยค่ะ

คุณดินขี้หึงสุด ๆ


 :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 6 ว่าที่คู่แข่ง☆ (01-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 01-03-2017 14:33:15

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 6 ว่าที่คู่แข่ง

เมื่อคืนนี้ คุณชลธี ก็ถูกเฮียกาวหลอกล่อ จนต้องนอนค้างที่ร้านด้วยกัน เช้านี้ ผมเลยได้ติดรถมากับคุณชลธี

"เมื่อคืนขอโทษนะ" คุณชลธีพูดขึ้นเมื่อเราสองคนนั่งอยู่บนรถด้วยกัน

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณชลธี" เรื่องน้อย ความจริงมันก็ไม่ได้ทำให้ผมเดือดร้อนด้วยสิ

"เรียกพี่น้ำเถอะ" มาอีกคนและ ทำไมใครๆก็อยากเป็นพี่ไอ้นักบุญกันล่ะเนี่ย

"จะดีเหรอครับ" ผมถามย้ำ

"อื้อ แล้วขอโทษนะเรื่องจมูก" คุณชลธีเอามือมาจับตรงจมูกที่ดูเขียวช้ำ

"โอ๊ย!" แหม่ สะดุ้งเลยนะคุณชลธี

"เจ็บมากเหรอเรา"

"นิดหน่อยครับ" ผมส่งยิ้มให้คุณชลธี

ผ่านไป 10นาที ก็ถึงบริษัท ผมลงจากรถรอคุณชลธีหยิบของ แล้วเดินไปพร้อมกัน ผมกับคุณชลธี ค่อนข้างคุยกันถูกคอ เพราะอายุเราไล่เลี่ยกัน พอขึ้นไปลิฟท์ไปชั้นบน ผมกับคุณชลธี ก็แยกย้ายกันไปทำงาน ยังไม่ทันจะถึงโต๊ะทำงาน ไอ้นักบุญโดนฉุด เข้าไปในห้องประชุม ว๊ากกกกกก อยากจะร้องออกมาแค่โดนมือหนาๆมาปิดปากเอาไว้

"หายไปไหนมา ทำไมถึงมากับ ชลธี ได้" พอได้ยินเสียงก็จำได้ทันทีว่าเป็นใคร ที่แท้มือฉุด ก็คือท่านประธานนี่เอง

"ก็นอนอยู่ด้วย ไม่ให้มาด้วยกันได้ยังไง" ผมตอบตามความจริง แค่บอกไม่หมดเท่านั้นเอง

"ว่าไงนะ" ท่านประธานกัดฟันกรอด สองมือบีบเข้าที่แขนของผมทั้งสองข้างจนเจ็บไปหมด

"โอ๊ย..." พอผมร่องออกมาท่านประธานจึงปล่อยมือ แรงคนหรือแรงควายวะบีบมาได้ เจ็บจมูกไม่พอ ยังจะแขนอีก ดูดิแขนแดงหมดเลย

ท่านประธานมองสำรวจตัวผมก่อนมองมาที่หน้า ด้วยสายตาห่วงใยต่างจากเมื่อกี้ลิบลับเลย

"แล้วจมูก ไปโดนอะไรมา" ท่านประธานเอานิ้วแตะที่จมูกเบาๆ ผมเบี่ยงหลบนิดหน่อยกลัวเจ็บ

"ก็พี่น้ำ น่ะสิ" อุ๊บ เผลอตัว เอามือปิดปาก

"พี่น้ำ? ชลธี ?" ทำไมดูสนิทกันจังเมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้นนะ

ท่านประธานหลีตามองอย่างข้องใจ

งามไส้แล้วไงไอ้นักบุญ เผลอปากอีกแล้ว ทำไมช่วงนี้มึงปากไวจัง

"ไม่มีอะไรหรอกครับ ไปทำงานเถอะ" ผมบ่ายเบี่ยงที่จะตอบ เดินเลี่ยงไปนั่งที่โต๊ะทำงาน พี่แข เองเห็นผมก็ยิ้มร่า ก่อนก้มหัวให้ท่านประธานนิดหน่อย

"น้องบุญ เมื่อกี้ กิ๊ฟ โทรมาบอกว่า ท่านรองชวนทานข้าวกลางวันบอกจะขอโทษที่ทำน้องบุญเจ็บ"

ท่านประธานที่กำลังจะเข้าถึงกับถอยหลังกลับออกมาถาม พี่แข อีกรอบ

"คุณว่าใครชวนนักบุญไปทานข้าวนะคุณแข" ท่านประธานหน้าหงิก

"ท่านรองชลธีค่ะท่านประธาน" พี่แขตอบยิ้มๆ

ท่านประธานเดินเข้าห้องเดินเข้าห้องไป แล้ว พี่แขจึงหันมาซักฟอกผมแทน

"เมื่อวานเป็นอะไรคะ ทำไมไม่มาทำงาน พี่โดนท่านประธานกินหัวทั้งวันเลยเมื่อวาน ท่าทางหงุดหงิดสุดๆเลยค่ะ พี่ล่ะปวดหัว"

"ไม่สบายนิดหน่อยครับ ขอโทษนะพี่แขที่ทำให้เดือดร้อน" ผมยิ้มแหยๆให้แก

Rrrrrr

 ขณะที่พี่แขกำลังเม้าท์มอยอยู่กับผมนั้นโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานก็ดังขึ้น พี่แขแกรีบวิ่งไปรับอย่างไว

"สวัสดีค่ะ ค่ะ ค่ะ ใช่ค่ะ ได้ค่ะ จะเรียนท่านประธานให้นะคะ ค่ะ ค่ะ"

พี่แข วางสาย ก่อนเดินส่งยิ้มมาให้ผม

"มีอะไรหรอพี่แข"

"น้องบุญ ช่วยไปบอกท่านประธานทีนะเที่ยงนี้ คุณกิ่งแก้ว คู่ค้าของเรานัดทานข้าวกลางวัน"

"ทำไมผมต้องไปบอกล่ะ พี่แข นั่นแหละไปบอก"

 พี่แข ส่ายหัวรัวๆก่อนดันหลังผมเข้าไปในห้องท่านประธาน

"พี่เคาะประตูให้"

ก็อกๆๆ

"คุณปฐพีครับ คุณกิ่งแก้ว คู่ค้าของเรานัดทานข้าวกลางวัน นี้ครับ" ผมพูดตามที่พี่แขบอกมา

"ผมไม่ไป คุณโทรไปแจ้งด้วยว่าผมไม่ว่างติดประชุม" ท่าทางวันนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดีสุดๆไปเลย เห็นแล้วผมเองก็หวุดหงิดเหมือนกัน

"คุณปฐพี ไปกินรังแตนที่ไหนมาครับ ถึงได้อารมณ์เสียขนาดนี้" ปากไวอีกแล้วเรา ผมรีบเอามือปิดปากทันที

ท่านประธานขมวดคิ้ว มองหน้าผม ก่อนเบนหน้าหนีไปทางอื่น เอ้า เป็นอะไรก็ไม่บอก ทำตัวเป็นเด็กไปได้ โธ่...

"วันนี้กลับไปนอนคอนโดด้วยนะ" ผมถามเรื่องงาน ทำไมถึงเปลี่ยนมาเป็นเรื่องส่วนตัวได้ล่ะเนี่ย

"ห๊ะ!!!" ท่านประธานครับ บอกี่ครั้งให้แยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวไงเล่า อย่างจะเหนี่ยวคนตรงหน้าจริงๆเลย

"หูตึงหรือไง" ท่านประธานขึ้นเสียงใส่

"คุณปฐพี!!!" ผมขึ้นเสียงกับท่านประธานในทันที

ท่านประธานนิ่งไปเฉยๆ เมื่อผมเรียกชื่อเสียงด้ง ท่านประธานนี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ ผมไม่ทนแล้วนะ คำนี้ได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้น ใครจะกล้าไปด่าท่านประธานล่ะ

"ขอโทษ" จู่ๆท่านประธานก็พูดเสียงเบาหวิว

"ครับ?"

"ก็ บอก ว่า ขอ โทษ" ท่านประถามเน้นคำ

"เข้าใจแล้วครับ ผมรับคำขอโทษก็ได้" ผมตอบเผื่อท่านประธานจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง

"งั้นขอตัวครับ" ก้าวขาเดินยัวไม่พ้นจากห้อง ก็ถูกเรียกเอาอีก

"เดี๋ยว"

"ครับ?" ขานรับอย่างงงๆ

"ตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกัน" ท่านประธานพูดขึ้น

"ขอโทษครับผมนัดท่านรองไว้แล้ว" ผมบอกไปตามตรง

"งั้นฉันไปด้วย" อะไรของท่านประธานเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆ อารมณ์แปรปรวนจริงๆ เอาใจยากนะครับแบบนี้

"ผมขอถามคุณชลธีก่อนนะครับ"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวคุยเอง" พูดจบ ก็คว้าโทรศัพท์มากดโทรหาคุณชลธี พูดไปกี่คำ ก็วางสาย ได้ยินแค่ว่าจะไปกินข้าวด้วยแค่นั้น

"คุยแล้วบอกว่าไปได้" ท่านประธานหันมายิ้มทะเล้นให้ เอ่อ คิดอะไรของเขาเนี่ย เมื่อผมก้าวเท้าออกจากห้อง ก็ต้องแปลกใจกับคนที่มานั่งรออยู่หน้าห้อง เพราะคนที่นั่งรอคือคุณ กิ่งแก้ว

"สวัสดีครับคุณกิ่งแก้ว" ผมส่งยิ้มทักทาย โค้งหัวให้นิดหน่อย

"สวัสดีค่ะ พอดีกิ่งนัดคุณปฐพีทานข้าวด้วยกัน เลยแวะเข้ามานั่งรอคุณปฐพี" นี่กะไม่คุณปฐพีปฎิเสธสินะ เพิ่งโทรมาบอกไม่ถึง10นาที ว่าจะนัดทานข้าวแต่ตัวเองเล่นมาดักทางการปฎิเสธแบบนี่ โอ้ว สุดยอดจริงๆ

"งั้นผมโทรแจ้งคุณปฐพีให้นะครับ คุณจะได้เข้าไปรอในห้องคุณปฐพี" ผมบอกก่อนโทรแจ้งคุณปฐพี ได้ยินเสียงฮึดฮัดมาตามสาย ผมก็อดขำไม่ได้ อะไรจะไม่อยากไปขนาดนั้น

คุณกิ่งแก้วเข้าไปในห้องทำงานคุณปฐพีเรียบร้อยแล้ว พี่แข ผู้อยากรู้อยากเห็นก็เดินเข้ามาคุยกับผมเหมือนเดิม แถมยังถือช่อดอกดอกไม้ขนาดใหญ่เดินเข้ามาหาผม

"น้องบุญ" เสียงแหลมดังมาแต่ไกล ก็ไม่ไกลกันมากก็โต๊ะติดกันนี่

"ครับ"

"แรงนะคะ กะมัดมือชกท่านประธานไม่ให้ปฏิเสธเรื่องทานข้าว ออกตัวแรงขนาดนี้ สงสัยน้องบุญจะมีคู่แข่งซะแล้ว" พี่แข แกแซวขำๆ

"คู่แข่งอะไรกันครับ ผมกับท่านประธานไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ช่อดอกไม้สวยนะครับใครให้มาเหรอพี่แข" ผมหัวเราะ กลบเกลื่อน แล้วถามถึงช่อดอกไม้

"เอ้า...เอาไป" พี่แขยื่นให้ด้วยสีหน้าเซ็งๆ

"ให้ผมทำไม ของพี่แขไม่ใข่เหรอครับ" ผมถามอย่างงงเมื่อพี่แขส่งช่อดอกไม้แสนสวยมาให้

"ของพี่ก็ดีสิคะ นี่ของน้องบุญค่ะ เสน่ห์แรงเหลือเกินนะคะ พี่อิจฉา" พี่แขทำเสียง จิ๊จ๊ะ ในลำคอ

"ของผม ตลกแล้วพี่แข ใครที่ไหนเขาจะซื้อดอกไม้ให้ผู้ชาย" ผมถามก่อนพลิกดูการ์ดที่แนบติดมาด้วย ข้อความในการ์ด มีอยู่ว่า

'สำหรับ นักบุญ ที่น่ารัก นพนันท์'

"คุณนพนันท์" ผมเรียกชื่อเจ้าของดอกไม้

"ใครเหรอคะน้องบุญ" พี่แขถามอย่างอยากรู้

"เพื่อนคุณปฐพีครับ" ผมตอบแล้วสักพักเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานก็ดังขึ้น พี่แขก็ก็รีบวิ่งไปรับ

Rrrrrr

"สวัสดีค่ะ ค่ะ อยู่ค่ะ สักครู่นะคะ" พี่แขนี่ยิ้มระรื่นเชียวก่อนกวักมือเรียกผมให้ไปรับโทรศัพท์

"สวัสดีครับ"

/สวัสดีครับ คุณนักบุญ พี่นพนันท์เอง จำได้ไหม/

"ครับ"

/ชอบดอกไม้ไหมครับ/ โอ้โห โทรมาเช็คด้วยเหรอวะ

"ครับ แล้วซื้อให้ผมทำไม"

เสียงตามสายเงียบไปสักพักก่อนตอบออกมาว่า

/ก็เคยบอกไปแล้วนี่ครับ ตอนงานวันเกิดน้องพิงค์/

"ครับ เรื่องอะไรครับ"

/ก็ผมจีบ/

"ห๊ะ!" ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ

/ตามนั้นครับ แค่นี้นะครับ ตั้งใจทำงานด้วย/

ทางด้านคุณนพนันท์ตัดสายไปแล้ว ผมได้แต่ยืนเอ๋อรับประทาน บอกเลยว่าช็อคนิดหน่อย ที่มีผู้ชายออกตัวว่าจะจีบ ทำไมปีนี้มึงมีแต่เรื่องผู้ชายวะ กูยังอยางได้ผู้หญิงอยู่นะเว้ย

*************************************

 เที่ยงแล้ว เที่ยงแล้ว หิวข้าวจังเลย แล้วเอาไงดีล่ะ ว่าแต่ จะรอ หรือไม่รอดีนะ คงไม่ต้องรอแล้วมั้ง ก็มีคนมานั่งรอแล้วนี่

"บุญ" โห...คุณชลธี เดินมารับเองเลยเหรอนี่ ผมนี้อึ้งเลย

"มารับเองเลยเหรอครับ คุณชลธี ผมนี่เกรงใจแย่เลย" ยิ้มแก้เก้อส่งไปให้คุณชลธี

"พี่น้ำ" ไม่รู้ทำไมมีคนอยากจะนับญาติกับผมจริงๆเลยนะ เอ้า พี่น้ำ ก็พี่น้ำ

"ครับๆ พี่น้ำ ก็พี่น้ำ"

"ดีมาก ว่าแต่ช่อดอกไม้สวยนะ" ตาดีจริงๆนะครับอุตส่าห์เอาไปแอบในหลืบแล้วเชียวเห็นแบบนี้ผมก็อายเหมือนกันนะครับ ผู้ชายกับดอกไม้ ไม่ได้เข้ากันเลยจริงๆ

"อยากได้ไหมล่ะครับ ผมให้" เดินไปหยิบช่อดอกไม้ส่งให้

"ฮ่าๆ ไม่เอาหรอก ไปกันเถอะ" พูดจบก็โอบไหล่ผมเดินออกไปกินข้าว

แต่ยังไม่ทันจะเดินออกไป ท่านประธานก็โผล่อกมาจากห้อง โดยมีคุณกิ่วแก้วควงแขนออกมาด้วย แหมะ ยัยคุณกิ่งแก้วนี่ก็ชอบเอานมแนบแขนท่านประธานจริงๆ จะเอาแขนท่านประธานกลับบ้านด้วยหรือไง เกาะเป็นตุ๊กแกเชียว

ท่านประธานก็จ้องผม ผมเองก็จ้องท่านประธาน ดูสิ ท่านประธานมีรอยลิปสติก ติดที่ปกเสื้อด้วย เข้าไปทำอะไรอะไรกันแน่วะ ฮึ้ย! เห็นแล้วหมั่นไส้ ส่วนคุณประธานนี่จะจ่องอะไรนักหนา ผมเลยมองตามสายตาท่านประธานที่มองมา อ่อ มือคุณชลธี ที่ตอนนี่โอบไหล่ผมอยู่ แต่ใครสนล่ะ ชิ

"อ้าวพี่ เอ้ย คุณปฐพี" คุณชลธีทักพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นท่านประธาน

 ท่านประธานพยักหน้ารับ ไม่ได้พูดอะไรต่อ เอาแต่จ้องแขนคุณชลธีที่โอบไหล่ผม

"ไปเถอะครับพี่น้ำ คุณปฐพีเขามีคนทานด้วยแล้ว" ผมสะกิดแขนคุณชลธี คุณชลธีจึงพยักหน้าโอบไล่ผม ยังไม่ทันจะเดินไปไหน ยัยคุณกิ่งแก้วก็พูดขึ้นว่า

"แหม่...ดูสนิทกันจังนะคะ หรือคุณสองคนจะเป็นอย่างว่า..."

"แล้วแต่คุณจะคิดครับ ผมห้ามความคิดใครไม่ได้ ถ้าใครจะมีความคิดต่ำๆแบบนี้" คุณชลธีตอบตอบเสียงเย็นๆพร้อมรอยยิ้ม คุณกิ่งแก้วถึงกับยืนนิ่งอึ้งกับคำตอบของคนชลธี

"คุณปฐพีคะดูลูกน้องคุณสิ กิ่งแค่ถามเฉยๆเองทำไมต้องว่ากันด้วย คุณต้องจัดการให้กิ่งนะคะ" ยัยคุณคุณกิ่งยืนเขย่าแขน คุณท่านประธานตวัดสายตาใส่คุณกิ่งแก้วก่อนจะพูดว่า

"คุณพูดจาเสียมารยาทก่อนะครับ ดังนั้นช่วยสงบปากสงบคำด้วย" ท่านประธานพูดยิ้มๆ แต่เจ็บลึกนะนั่น

"ผมขอตัวนะครับคุณปฐพี"

คุณชลธีเอ่ยปากขอตัวอีกครั้ง แต่ท่านประธานยังพูดเสริมอีกครั้งว่า

"ไม่ต้องเรียกคุณปฐพี เรียกตามปกติดีแล้ว คนแถวนี้จะได้ไม่เข้าใจผิดว่านายเป็นลูกน้องฉัน ถึงมันจะเป็น แต่นายก็มีศักดิ์เป็นน้องฉัน ไม่ใช่จะพูดอะไรก็พูด"

โอ้ว...สุดยอดท่านประธานพูดซะยัยกิ่งแก้วหน้านี่ซีดเชียว ปล่อยแขนท่านประธาน เลย สมน้ำหน้าปากดีนัก ชิ

"เอ่อ ขอโทษนะคะคุณปฐพี พอดี กิ่ง นึกได้ว่ามีธุระกับคุณพ่อ ยังไงก็ขอตัวกลับก่อนนะคะ บายคะ" ยัยคุณกิ่งแก้วรีบเผ่นแน่บออกจากที่นี่ทันที คงทนอยู่ไม่ไหว หน้าเธอคงยังบางอยู่ แต่ตอนนี้กูว่าไปกันสักทีเถอะหิวจนจะหัวกินแถวนี้ได้แล้ว เราสามคนเดินลงมาถึงลานจอดรถ โดยใช้รถคุณชลธี เพราะนั่งได้หลายคน

"อยากินอะไร" คุณชลธีหันมาถามยิ้มๆ

"อะไรก็ได้ครับ" ผมยิ้มตอบ แต่หน้าคนที่นั่งเบาะหลังนี่นิ่งจนไม่รู้คิดอะไรอยู่ กับเอาแต่จ้องผมจนผมโครตอึดอัด จะจ้องกูทำไมนัก จะจ้องกูให้ทะลุเลยหรือไง

ความจริงผมคิดจะนั่งเบาะหลังจะได้ให้พี่น้องนั่งหน้าคู่กัน แต่คุณประธานบอกจะนั่งหลังแล้วให้ผมนั่งหน้าแทน นี่คิดอะไรอยู่นะ ผมไม่เข้าใจ

"ฉันจะกินอาหารเกาหลี" ท่านประธานพูดขึ้น คุณชลธีเลยพาเข้าร้านอาหารเกาหลีที่อยู่ใกล้ๆแถวบริษัท แถวบริษัทผมมีร้านอาหารแทบทุกเชื้อชาติครับ จนถึงข้าวแกงข้างทางก็มี ปกติผมก็กินข้าวแกงข้างทางนี่แหละง่ายสะดวกรวดเร็ว แต่หลังๆ ก็ได้คุณท่านประธานพาไปกินร้านอาหารแทน ปกติ ชอบบังคับผมไปมากกว่า

ทั้งๆที่ผมอยากไปกินข้าวกับสาวๆในออฟฟิศ ซะมากกว่า ตัดโอกาส ตัดอนาคตผมหมด เสียตัวให้ผู้ชายครั้งเดียว ก็มีแต่ผู้ชายเข้ามาวุ่นวายในชีวิตเลยสินะ เวรกรรมอะไรของ ไอ้นักบุญ T^T

ระหว่างทานอาหารผมนั่งติดกับคุณชลธี ส่วนท่านประธานนั่งอีกฝั่ง ดูท่านประธานจะไม่สบอารมณ์เอามากๆเลยครับ หน้านี่บอกบุญไม่รับจริงๆ

"พี่น้ำครับ สรุปพี่น้ำให้เฮียกาวจีบหรือเปล่าครับ" ผมกระซิบถาม คนนั่งข้าง คุณชลธี นี่หน้าแดงแป้ด ขึ้นมาทันที

"ก็นะ" ผมหัวเราะ กับอาการหน้าแดงของคุณชลธี แต่ถ้าดูภายนอกอาจเหมือนเป็นการหัวเราะต่อกระซิกกันเหมือนคู่รัก และนั่นก็ทำให้ท่านประธานหน้าหงิกขึ้นมาทันที คงคิดว่าผมกับคุณชลธีมีอะไรกันแน่ๆ

"แล้วสองคนไปสนิทกันตอนไหน" ท่านประธานถามตวัดสายตามามองผม

"บาร์เหล้าครับพี่ดิน" คุณชลธีตอบ ตอบแบบนี้ท่านประธานจะคิดเป็นอะไรได้นอกจาก ผมไปนอนกับคุณชลธีแล้ว

ปึง!!!

"ว่าไงนะ"

ท่านประลุกพรวดสองมือตบโต๊ะเสียงดัง จนคนในร้านหันมามองเป็นตาเดียวกัน เห็นแบบนั้นท่านประธานจึงนั่งลงที่เดิม

"พี่ดิน เป็นอะไร" คุณชลธีเองก็ตกใจที่จู่ๆท่านประธานเป็นแบบนั้น

"อย่าบอกนะว่านายสองคน....." ท่านประธานชี้มือมาทางผมกับคุณชลธีสบับกันไปมาก่อนยกมือขึ้นกุมหัว โอ๊ย...นี่คิดอะไรของเขาวะเนี่ย

"จะบ้าเหรอคุณดิน ผมไม่ได้มั่วขนาดนั้นนะ" ผมโวยวายลุกขึ้นยืนมองหน้าคุณท่านประธาน

คุณชลธีเองก็ทำหน้างงมองผมสลับกับท่านประธานไปมา โว๊ย...ถ้าประธานจะมองกันแบบนี้ ก็ไม่ต้องมาคุยกันแล้ว

"ผมกลับก่อนนะครับพี่น้ำ" ผมลุกเดินหนี

"แล้วบุญจะกลับยังไง" คุณชลธีจับมือผมไว้

"เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่กลับเองครับ ผมไม่อยากเห็นหน้าคนแถวนี้" ผมว่าพลางเดินออกจากร้าน เดินออกมาเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นมีแท็กซี่ผ่านมาสักคัน จะทำไงดีเนี่ย จะ บ่ายโมงอยู่แล้ว

ปี๊นๆ

เชี่ยเอ้ย ใครวะมาบีบแตรรถเรียกตอนนี้ คนกำลังเซ็งๆอยู่เกี๋ยวก็ด่าแม่งให้อายยันแก่เลย เจ้าของรถมาจอดเทียบตรงผมก่อนลดกระจกลงจึงทำให้เห็นว่าเป็นใคร โอ๊ย...คุณนพนันท์ มันจะโผบ่มาทำำมตอนนี้

"น้องบุญ" เสียงหวานมาเชียว

"หวัดดีครับคุณนพนันท์" ผมยิ้มแหยๆส่งไปให้

"มาทาน หรือครับ"

"ครับ พอดีจะกลับบริษัท แต่ไม่มีแท็กซี่ผ่านมาเลย"

"เอางี้เดี๋ยวพี่ไปส่ง แต่ต้องไปทานข้าวกับพี่ก่อนนะ" ห๊ะ! อะไรนะ ทำไมคนสมัยนี้ชอบมัดมือชกกันจังวะ ฟังกูบ้างไหม ดูปากกูนะครับ กู จะ กลับ บริ ษัท ก็อยากจะพูดแบบนั้นหรอกนะ แต่มันทำไม่ได้ T^T

"ไม่ดีกว่าครับ" ผมตอบบ่ายเบี่ยง

ขนาดตอบแบบนี้ไอ้คุณนพนันท์ มันยังลงมาเปิดประตูรถให้ เอาไงดีวะกู

"ไปเถอะครับ เดี๋ยวผมโทรบอกไอ้ดินให้"

บอกให้ไอ้คุณประธานมันโมโหหรือไงวะ แม่งทำไมวันนี้ กูดวงซวยนักวะ กูอยากจะร้องไห้ T^T

สุดแล้วจนรอดก็โดนไอ้คุณนพนันท์ ทั้งผลักทั้งดันจนเข้ามาในรถ แม่งไม่ถามความสมัครใจกูเลย ก่อนไอ้คุณนพนันท์ จะออกรถ มันก็กดโทรศัพท์ คุยกับคุณประธาน ที่รู้เพราะมันเรียกชื่อคุณประธาน

"ฮัลโหล เออกูเอง วันนี้กูขอยืมตัวเลขามึงวันหนึ่งก่อนนะเว้ย เออบังเอิญเจอกัน เอออยู่ในรถกู เออกูยืมตลอดบ่ายเลย ถ้ามึงจะอนุญาติกูยืมทั้งวันทั้งคืนได้ไหมวะ ฮ่าๆ เออกูรู้แล้วน่า เดี๋ยวๆเย็น กูพาไปส่งคืนมึงที่ห้อง สัส กูรู้แล้วน่า หวงจริงนะมึง" เชี่ยแล้วไงไหนแค่ชวนกูไปกินข้าวแล้วจะไปส่งไงวะ เห็นกูเป็นสิ่งของหรือไงวะ ยืมกูอยู่ได้ ถามกูบ้างไหม แสรดดดดดดด

"อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม" ไม่อยากแดกอะไรแล้วโว๊ย มึงไม่ต้องมายิ้มกริ่มให้กูเลย

"ไม่ครับ" ผมตอบเสียงแข็งหน้านี่ไม่ต้องพูดถึง หน้าบูดเป็นตูดลิงดีๆนี่เอง ตอนนี้ผมอยู่ในร้านอาหารฝรั่งเศส กำลังม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปากอยู่ ก็มันหิวนี่ครับ ตอนไปกินกับคุณประธานก็กินไปนิดเดียวเอง โดนพูดจาไม่เข้าหูก่อน....คุณนพนันท์เองก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ให้ผมกินไปก่อนเลยไม่ต้องรอ พอกลับมาก็ชวนคุยทันที

"ชอบดอกไม้ที่ส่งไปให้ไหม"ยังจะถามเรื่องดอกไม้อีกเหรอ

"ก็สวยดีครับ แต่มันคงไม่เหมาะที่จะให้ผู้ชายมั้งครับ" ผมตอบไปตามจริง

"แล้วอยากได้อะไรนอกจากดอกไม้ล่ะ พี่ว่าดอกไม้เหมาะกับบุญมากเลยนะโดยเฉพาะ ดอกกุหลาบตูมสีขาว"

"หมายความว่าไงครับ" ผมได้ยินมาว่ากุหลาบขาวหมายถึงรักที่บริสุทธิ์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม

"รู้ไหมกุหลาบตูมสีขาว หมายถึงอะไร"

"ความรักบริสุทธิ์ แต่ผมว่ามันคงไม่ใช่กับคุณนพนันท์แน่ๆใช่ไหมครับ" ชัวร์ป๊าบไอ้คุณนพนันท์นะเหรอจะมีรักบริสุทธิ์

"ฮ่าๆ...นั่นมันใข้กับกุหลาบขาวธรรมดา แต่สำหรับกุหลาบตูมสีขาวนั้น หมายถึง ดอกไม้ที่แสดงถึงความมีเสน่ห์น่าหลงใหล ไร้เดียงสาในเรื่องความรัก ประมาณนั้น "

"ผมเนี่ยนะไร้เดียงสา ตลกแล้ว" คนอย่างผมไม่ได้ไร้เดียงสาสักหน่อย

"ฮ่าๆ ครับๆ แต่ความหมายของพี่น่ะ พี่หมายถึง มีเสน่ห์น่าหลงไหลต่างหากล่ะ" แล้วคุณนพนันท์ก็สั่งให้บริกรไปหยิบดอกกุหลาบที่ถูกจัดช่อไว้เอามาส่งให้ผม แม่งไปซื้อมาตอนไหนวะ ไวฉิบหาย

"ให้ผมทำไม ผมบอกแล้วว่าผมไม่เหมาะกับดอกไม้" ผมปฏิเสธการรับดอกไม้

"แต่พี่อยากให้รับไปเถอะนะ ลองนับดูสิ ว่าดอกกุหลาบมีกี่ดอก"

"7ดอก ทำไมเหรอครับ" ผมถามงงๆ

"เข้าใจความหมายไหม" ใครจะไปรู้วะไม่ได้เปิดร้านขายดอกไม้นะเว้ย ตอบแบบนั้นไม่ได้ เลยได้แต่ส่ายหัวไปมา

"กุหลาบ  7ดอก หมายถึง คุณทำให้ฉันหลงเสน่ห์" โห....มุกจีบเหรอเนี่ย แต่ทำเอาเขินนิดๆเหมือนกันนะเนี่ย

"เอ่อ...." ไปไม่เป็นเลยกู

"ฮ่าๆ กินเสร็จแล้วใช่ไหม"

"ครับ แต่คุณนพนันท์ ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะครับ"

"ไม่กินแล้ว แค่นี้พี่ก็อิ่มสุดๆไปเลย" อ่อ อิ่มอกอิ่มใจสินะ

"อยากไปไหนต่อหรือเปล่า" ยังจะชวนกูอีกเหรอ

"ไม่ครับ ผมอยากกลับบ้าน หรือพาไปส่งที่บริษัทก็ได้ครับ"

คุณนพนันท์ยกข้อมือดูนาฬิกาก่อนจะพูดขึ้นว่า

"เพิ่งบ่าย3เอง งั้นไปดูหนังกัน" ไม่ได้ฟังกูเลยใช่ไหม กูล่ะเพลีย แล้วจะถามกูเพื่ออะไร ถ้าจะบังคับกูขนาดนี้ สุดท้ายก็ต้องไปดูหนังกับคุณนพนันท์จนได้ กว่าหนังจะจบก็เกือบ 2ชั่วโมง นี่ก็ปาไป 5โมงกว่า คุณนพนันท์ก็มาส่งที่คอนโดท่านประธาน

"ขอบคุณครับ คุณนพนันท์ ที่มาส่ง" ผมยิ้มแห้งๆส่งไปให้

"เรียกพี่นพ สิจะได้ดูสนิทกันไว้" คุณนพนันท์พูดยิ้มๆ

สรุปมีแต่คนอยากนับญาติกับ ไอ้นักบุญ สินะ เหอะๆ คนข้างบนห้องอีกคน ไม่รู้ขึ้นไป ผมจะโดนอะไรบ้าง กลัวใจท่านประธาน เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ......อย่าให้ท่านประธานรังแกผมนะ........

********************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 6 ว่าที่คู่แข่ง☆ (01-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 01-03-2017 15:47:43

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 6 ว่าที่คู่แข่ง☆ (01-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 01-03-2017 16:23:07

ระเบิดน่าจะลงไม่น้อยนะนั้น คาดว่าเรื่องดอกไม้ที่นพส่งให้ก็น่าจะรู้แล้วล่ะ

ไอ้พี่ดินคนขี้หวง ขี้หึง และชอบคิดไปเอง

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 6 ว่าที่คู่แข่ง☆ (01-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 01-03-2017 16:49:15

รอท่านปรพธานทำโทษนักบุญ 555
  รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย☆ (04-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 04-03-2017 12:46:50

One Night with My Boss รักข้ามคืน



ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย



โหยยยยย...ทำไมห้องแม่งเงียบจังวะ เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ เงียบอย่างกับป่าช้า ไฟยังไม่เปิด แอร์ก็ยังไม่เปิดห้องโคตรร้อนเลยว่ะ หรือไอ้คุณประธานมันยังไม่กลับวะ ถ้ามันกลับมาก็ต้องเปิดไฟ เปิดแอร์สิ เฮ้อ....ถอนหายใจแรงสักหนึ่งที โล่งอก ผมเดินตรงไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง พร้อมเปิดไฟเปิดแอร์เสร็จสรรพ ก็มานั่งชิวดูทีวีอย่างสบายใจ โดยไม่ได้สังเกตุคนที่แอบย่องมาด้านหลัง



พรึ่บ!



"เฮ้ย!!!" ใครปิดไฟวะ ใช่ที่ไหนล่ะ ผมถูกใครไม่รู้เอาผ้าพื้นใหญ่ปิดตาเอาไว้ แม่ง ปิดยันจมูกกูเกือบหายใจไม่ออก ดีนะมันยังใจดีขยับผ้าปิดตาให้พ้นจมูกสงสัยกลัวโดนจมูกที่เจ็บอยู่ แต่ด้วยความตกใจ จึงพยายามขัดขืนดิ้นรนสุดความสามารถ แต่ไม่เป็นผลเลยสักนิดเดียว เพราะคนร่างใหญ่ยังกะหมีควายโถมตัวนั่งทับบนตัวผม ตัวมันใหญ่จริงอะไรจริง หุ่นเหมือนท่านประธาน ฉิบหาย! หรือว่าท่านประธานวะ



"อย่าดิ้นสิ" ชัดเลยเสียงท่านประธาน แม่ง เล่น เชี่ยไรเนี่ย

"ปล่อย ผม ปล่อย" ตะโกนสุดชีวิต แต่สิ่งที่ได้คือ โดนรั้งข้อมือไปมัดติดกันอีก ดีนะหมัดไม่แน่นเท่าไหร่ แงๆ คิดจะทำอะไรกูเนี่ย



ท่านประธานจับอุ้มผมขึ้นพาดบ่าหัวห้อยไปด้านหลังท่านประธาน กูไม่ได้ตัวเบาขนาดนั้นนะ ยกกูเดินตัวปลิวเลยมึง ปล่อยผมไปเต๊อะ เล่นอะไรเนี่ย T^T



"คนดื้อต้องโดนลงโทษ ชอบหว่านเสน่ห์คนอื่นดีนัก" พูดจบก็ตีเข้าก้นผม หนึ่งที



เพียะ!!!



"โอ๊ย!! เล่นอะไรเนี่ย" เล่นอะไรของเขาเนี่ย ปล่อยกูเถอะ ผมไม่รู้ว่าท่านประธานจะพาผมไปไหน รู้สึกมึนๆหัว แม่งไม่กลัวกูเลือดตกห้วหรือไง แบกกูหัวกูทิ่มอยู่แบบนี้



เพียงพักเดียวร่างผมก็ถูกโยนลงไปบนที่นอนนิ่มๆ  แม่ง เล่นเหวี่ยงซะเต็มทีเลย ดีนะมันเป็นเตียง เตียง!!!! พากูมาเตียงทำม๊ายยย



"ขอพิสูจน์ก่อนนะว่าไปโดนใครเขาทำอะไรมาหรือเปล่า" เชี่ยแล้วไง ท่านประธานมันเริ่มปลดกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด แม่ง มึงจะปลดคล่องไปแล้วนะ จนเผยให้เห็นอกขาวๆของผม



ผมพยายามดิ้นจนมือที่ถูกมัดไว้หลวมคลายออก พอมือพ้นจากสิ่งที่ผูกมัด ก็รีบผลักท่านประธานออก ท่านประธานเสียหลักนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆ  แบบเหมือนมันไม่ขยับเลย T^T แล้วโถมทับเข้ามาใหม่คราวนี้แนบชิดกว่าเดิมอีก มึงจะทำอะไรกู



ผมรีบดึงผ้าปิดตาออก ภาพที่เห็นดูพร่ามัว จนมองไม่ชัด แน่ล่ะโดนปิดตาไว้สักพักแล้วนี่ กว่าจะปรับโฟกัสตาสายตาตัวเองได้ โห หน้าท่านประธานนี่ อยู่หากไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆรดมาตามผิวหน้าจนรู้สึก ขนลุก แต่ไม่ใช่รังเกียจหรอก มันเป็นความรู้สึกแปลกๆมากว่า แบบว่าอธิบายไม่ถูกอะ



"เด็กดื้อ" ท่านประธานเอ่ยเสียงแหบพร่า

"ผมเปล่า" ท่านประธานขยับตัวนอนหงายสอดมือเข้ามาใต้ลำคอผมเพื่อดึงให้หัวของผมไปนอนเกยบนอกแกร่งของเขา อีกมือก็ลูบผมเล่น แทบเคลิ้ม แม่ง กูเสือกคล้อยตามเขาซะง่ายเชียว



"โกรธเหรอเรื่องเมื่อวานก่อน ขอโทษนะ" เสียงท่านประธานถามขึ้น

"โกรธอะไร ไม่ได้โกรธ" ผมตอบตามความจริง ก็ตั้งแต่เห็นท่านประธานแกร้อนอกร้อนใจไปตามผมที่ร้านเฮียกาวนั่นแหละ เห็นแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้



"หายโกรธก็ดีแล้ว เพราะฉันยังไม่หายโกรธ" พูดจบก็พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างผมไว้อีกครั้ง อ้าวไหงสถานการณ์พลิกได้วะ



โห....มีงี้ด้วย เหมือนโดนลูบหลังแล้วตบหัวกูคว่ำเลยนะตอนนี้ มันไม่ใช่แล้วนะแบบนี้



"จะ จะทำอะไร" ผมถามเสียงสั่นๆ

"ลงโทษเด็กดื้อ" ว่าจบ ท่านประธานก็ดึงมือทั้งสองข้างไปผูกติดกับหัวเตียงในทันที



"เล่นอะไรเนี่ยคุณดิน"

"ก็บอกให้เรียกพี่ไง พูดสิ พี่ดินสุดหล่อน้องบุญขอโทษ" โห...คำพูดน่าอายสุดๆ ใครจะไปกล้าพูดวะ

"ใครจะไปกล้าพูด" ผมเบือนหน้าหนีออกจากท่านประธาน

"เร็วๆ พูดมา ไม่พูด จะ จูบนะ" ท่านประธานขู่ แค่จูบ ผมไม่กลัวหรอกนะ



"..."

"จะพูดไม่พูด"

"..."

"ถ้าไม่พูดจะปล้ำ" ไม่พูดเปล่า ยังเลื่อนมือมาปลดเข็มขัดผม ก่อนดึงกางเกงสแลคออก จนเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวจิ้วสีน้ำเงิน

"..."

"ยังไง จะพูดไม่พูด ความอดทนมีไม่มากหรอกนะ"

"...."

"ไม่ได้ทำมาตั้งอาทิตย์กว่าแล้วด้วย ลองหน่อยมะ รื้อฟื้นเรื่องคืนนั้นกัน" ท่านประธานส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ก่อนก้มหน้าลงซุกซอกคอขาวๆ



"อื้ม...ห๊อม หอม" ท่านประธานพูดอย่างพึงพอใจ  เอาไงดีวะกู แค่พูดก็จบใช่ไหม

"พี่ดิน ครับ" โอ๊ย! ได้ผล ท่านประธานชะงัก ส่งยิ้มหวานมาให้ อย่ายิ้มมากไอ้นักบุญจะละลาย

"ว่าไงครับ" ท่านประธานยิ้มกริ่ม



"พี่ดินสุดหล่อครับ ปล่อยน้องบุญไปเถอะครับ น้องบุญขอโทษ" ผมพูดเสียงออดอ้อน เขินวุ้ย หน้าร้อนเลยกู



"โอ๊ย!!!" เสียงท่านประธานครับ ร้องออกมา

"..."

"ทำไมน่ารักแบบนี้ อดใจไม่ไหวแล้วเนี่ย"



ท่านประธานฝังจมูกและใบหน้าเข้าที่ซอกคอขาว เพื่อรับกลิ่นหอมหวานจากคนตรงหน้า ไล้ริมฝีปากหยักขบเม้มจนเกิดรอยแดงหลายจุด บนซอกคอขาวๆ ในพื้นที่ปกปิดไม่มิด ก่อนลากลิ้นนุ่มขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อ กัดดึงขบเม้มเบาๆเหมือนชิมรสขนมหวาน แต่ไม่ได้ล่วงล้ำเข้าไปในโพลงปากเกินกว่านั้น ก่อนชะงักการกระทำเพราะคนใต้มีอาการสั่นนิดๆ

เขาผละออกจากตัวผมแทบจะทันที มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ จนทำผมเคลิ้มแทบละลาย ตายละ!! ไอ้นักบุญ มึงเสือกรู้สึกดีกับผู้ชาย ได้ยังไง บอกตัวเองไว้ที่เป็นแบบนี้เพราะท่านประธานมันเก่ง ใช่! เขาเก่ง มึงเลยเคลิ้ม มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา (มึงอย่าหลอกตัวเอง ไอ้นักบุญ เสียงแว่วจากคนเขียน)

แต่ตอนนี้ผมสงสัยมากกว่าว่าจู่ทำไมเขาถึงหยุด (อ้าว!! ไหนมึงบอกไม่ได้คิดอะไร) ผมมองหน้าเขา เราสองคนสบตากัน ก่อนเขาจะเอื้อมมือไปแกะเชือกที่หัวเตียง มือผมกลายเป็นอิสระอีกครั้ง โอ๊ย!!! ดูสิข้อมือช้ำเลย  เพราะไอ้คุณประธานคนเดียว ผมเด้งตัวขึ้น นั่งตัวตรงในทันที กลัวท่านประธานมันบ้าอีก
"ขอโทษ" สั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ เชี่ยทำกูแบบนี้ น่าให้อภัยไหม ถาม?
"..." ผมไม่ตอบครับ งอน ชิ

"ขอโทษ...ที่คิดจะล่วงเกินนะ แต่..."
"แต่?"
"แต่ไม่ขอโทษที่สร้างรอยไว้ คนอื่นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว" ท่านประธานพูดพร้อมยักคิ้วเจ้าเล่ห์มาให้
"ห๊ะ!!!" ผมรีบลุกไปดูกระจกที่ตู้เสื้อผ้า โอ้โห...มีรอยนับสิบบนคอผม แหม่! เด่นชัดทุกรอย ตั้งแต่ต้นคอ เล่นแรงไปแล้วนะ ท่านประธาน (-*-) ผมส่งสายตาอาฆาตไปให้

"นี่คือการลงโทษ" ท่านประธานกอดอกมองผม
"ห๊ะ!!"
"ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ นับแต่นี้ต้องแทนตัวเองว่าน้องบุญและเรียกฉันว่าพี่ ไม่งั้น ปล้ำ!!"
"ห๊ะ!!" คือช่วงนี้เหมือนคนหูไม่ดีมากเอามากๆเลยครับ ฟังอะไรไม่ค่อยถนัดต้องร้อง ห๊ะ!! ตลอด
"อ่อ...อีกเรื่องตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป ต้องมานอนห้องนี้ทุกวัน เข้าใจนะ"
"ห๊ะ!!"
"พูดเป็นแค่นี้หรือไง"

ผมส่ายหัวปฏิเสธเมื่อคนตรงหน้าถาม จะให้ตอบอะไรล่ะวะ เล่นออกคำสั่งแกมบังคับแบบนี้ ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพซักคำ ว่ากูยินดีหรือเปล่า บังคับกูจัง

"เป็นอะไร จ้องหน้าแบบนี้ หมายความว่าไง" โห โหดสัส อย่าให้ถึงทีบ้างแล้วกัน ชิ

**********************************

(ปฐพี (ดิน)

หลังกลับมาจากทานข้าวกลางวัน ผมก็เดินเป็นหนูติดจั่น เดินเข้าเดินออกห้องทำงาน คอยถามคุณแข ทุกๆ10นาที ว่าเขานักบุญกลับมาหรือยัง

นักบุญ นายหายไปไหน รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงมากแค่ไหน ผมรู้ ว่านักบุญโมโหผม ก็คนมันไม่ชอบนี่ จู่ๆก็มาสนิทกับ ไอ้น้ำ ทั้งๆที่ผมมาก่อน ทำไมเรียกน้ำว่าพี่ได้ ทำไมกับผมเรียกไม่ได้ ในระหว่างนั้น โทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น

Rrrrr

/ฮัลโหล/
"ไอ้นพ"
/เออกูเอง/
"มีอะไร"
/วันนี้กูขอยืมตัวเลขามึงวันหนึ่งก่อนนะเว้ย/
"นักบุญ เหรอ"
/เออบังเอิญเจอกัน/
"นักบุญอยู่ที่ไหน"
 /เอออยู่ในรถกู/
"มึงจะยืมตัวนักบุญเหรอ"
/เออกูยืมตลอดบ่ายเลยถ้ามึงจะอนุญาติกูยืมทั้งวันทั้งคืนได้ไหมวะ ฮ่าๆ/
"สัส มึงอยากตายเหรอ กูบอกแล้วไง ว่านักบุญเป็นเมียกู"
 /เออกูรู้แล้วน่า เดี๋ยวๆเย็น กูพาไปส่งคืนมึงที่ห้อง/
"ถ้ามึงทำอะไรนักบุญ มึงตายแน่"
 /สัส กูรู้แล้วน่า หวงจริงนะมึง/
"เออ แค่นี้แหละ"

 ผมกดวางสายจากไอ้เพื่อนรัก ที่มันกำลังจะหักเหลี่ยมโหดผม แม่ง รู้งี้กูไม่น่าปล่อย นักบุญ กลับเองเลยเว้ย จะโทษใครได้ก็ต้องโทษ ความ ขี้หวงจนเกินเยียวยาของผม รักมากก็ยิ่งหวงมาก จริงๆนะครับ แต่ผมยังไม่ได้รักนะแค่ชอบเฉยๆ จริงจริ๊ง (เสียงเชียวนะ)

ผมเดินออกจากห้องทำงานเดินมาหยุดที่โต๊ะทำงานของเด็กดื้อ มองอยู่พักหนึ่งก็ เหลือบไปเห็นช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางอยู่บนชั้นวางของ ของนักบุญ ผมจึงเรียก คุณแข มาถาม
"คุณแข" ผมเรียกเสียงเรียบเก็บอารมณ์สุดๆ

"คะ ท่านประธาน?"
"เรียกชื่อผมก็ได้ ดอกไม้นี่ของใคร"
"มีผู้ชายส่งมาให้น้องบุญค่ะ แขว่า เขาคงจะจีบน้องบุญแน่เลยค่ะ เห็น มีการ์ด เขียนว่า 'สำหรับ นักบุญ ที่น่ารัก นพนันท์' ด้วยค่ะ" ไอ้นพ มึงอีกแล้วเหรอ บอกผมละเอียดมากครับคุณแขสาธยายซะผมของขึ้นเลย ผม  คว้าช่อดอกไม้เดินเข้าห้องทำงาน ก่อนโยนมันลงในถังขยะ ผมเห็นหน้างงๆของคุณแขนะครับ แกหน้าเหวอเชียว คงตกใจที่ผมทำแบบนี้ ก็มันทนดูไม่ได้นี่ครับ บังอาจมากไอ้นพนันท์ ริตีท้ายครัวกูเหรอมึง หึหึ

ตอนเย็น ผมกลับมาพร้อมอารมณ์ที่ขุ่นมัวสุดๆ ก็ไอ้นพ แม่ง ไม่ยอมรับโทรศัพท์ นักบุญอีกคน มือถือเป็นอะไรวะ ทำไมมีแต่เสียงผู้หญิงรับอย่างเดียว บอกกับกูว่า หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามรถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญญาณ กูโมโหแล้วนะเว้ย กลับมาเมื่อไหร่น่าดู ผมไม่ทำอะไรสักอย่างแม้แต่เปิดไฟ เปิดแอร์ ออกไปนั่งตรงระเบียงแก้เซ็ง แม่งเลย

พักใหญ่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา นักบุญครับ กลับมาแล้ว แหมะ ยังทำตัวสบายใจเชิบ ชิวได้อีก มันน่าโมโหจริงๆ แบบนี้มันต้องลงโทษ จะได้เข็ด แล้วเรื่องทุกอย่างก็เป็นเหมือนตอนต้นที่ทุกคนอ่านมาแหละครับ

เกือบจะปล้ำเด็กดื้ออยู่แล้วเชียว เห็นตัวสั่นเป็นลูกนกเชียว ไอ้เราอดสงสารไม่ได้ เรามันคนขี้ใจอ่อน ทำไงได้ อดสินะ โง่ฉิบ แต่ว่าผมฝากรอยแห่งความรักไว้เต็มคอเลย หึหึ อยากดื้อดีนัก สมควรโดน แล้วอีกอย่าง หมั่นไส้ ไอ้กุหลาบบนโต๊ะนั่นด้วย ตอนนี้เหรอ มันลงในไปอยู่ในถังขยะเรียบร้อยแล้ว เรื่องอะไรจะยอม ถ้ายอมก็ไม่ใช่ไอ้ดินสิ

 "หิวหรือยัง" ผมถามคนที่กำลังงอนผมอยู่
"..." เงียบไร้เสียงตอบรับ
"งั้นสั่งขึ้นมากิน อยากกินอะไร"
"..." สงสัยจะงอนมาก เอาไงดีวะ
"จะไม่พูดใช่ไหม" ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆจนคนดื้อต้องผงะออก ได้ผลเว้ย มีเสียง จิ๊จ๊ะ ด้วย สงสัยจะชอบ (เสียงแบบนี้ไม่เรียกว่าชอบม้างงง) ไหนลองจับมือสิ อุ๊ย จ้องหน้ากลับด้วย แล้วถ้าหอมแก้มล่ะ

ฟอด!!! ใหญ่ๆ แก้มคนโดนหอมแดงแป๊ดเลย

พลั่ก!!!

"โอ๊ย!!!" หมอนลอยมากระแทกเต็มหน้า แบบนี้ต้องกอดจะได้ทำร้ายร่างกายไม่ได้
"ปล่อย!!!"
"ไมปล่อย บอกมาว่าเป็นอะไร พี่ยังโกรธที่เราไปกับคนอื่นอยู่นะ" เป็นไงล่ะเปลี่ยนสรรพนามตัวเองใหม่ด้วย
"คุณดิน ปล่อยผม" เรื่องสิ ปล่อยก็โดนหมอนฟาดอีกน่ะสิ ไม่หลงกลหรอก เว้ย ว่าแต่เรียกไม่ถูกใจเลย

"เรียกใหม่ เรียกเพราะๆ"
"เพราะๆ" ยังจะมีกวนตีนอีกนะ
"พะ พี่ดินครับ ปล่อยน้องบุญเถอะครับ แล้วเราไปหาข้าวกินกัน"

ฟอดดด คนอะไรน่ารักจริง

ผมหอมแก้มคนดื้อฟอดใหญ่แบบเน้นๆ เพื่อสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากแก้มขาว โอ๊ย ชื่นใจ ผมปล่อยเขาทันทีที่หอมแก้มคนดื้อจนพอใจแล้ว

"ทานอะไรดีครับ พี่จะได้โทรสั่ง"
"อะไรก็ได้" คนดื้อแก้มขึ้นสีไปทั้งหน้าเลย ยิ่งดูยิ่งน่าดูเอ็น เอ้ย เอ็นดู ความจริงก็อยากดูอย่างอื่นอีกนะ ถ้าจะให้ดู อิอิ

หลังจากผมสั่งอาหารมาทานเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงเวลาอาบน้ำ อยากเข้าไปอาบด้วยจัง แต่ต้องจำยอมอาบคนละห้อง อาบแยกทำไมไม่รู้เปลื้องน้ำรู้ไหม เขาอยากอาบด้วยง่ะ T^T ไม่สงสารเขาบ้างเลย

อยู่บ้าน ผมมีนิสัยแบบนี้แหละครับ อยากอ้อนคนที่ตัวเองชอบ แต่ดูคนที่เราชอบสิ ไม่สนใจเราเลย น้อยใจนะเนี่ย ความจริง ผมไม่ใช่คนเงียบขรึม อะไรเลยนะครับ มันแค่ภายนอกเท่านั้น อยากรู้ภายในเป็นไง ต้องตามไปดูตอนอาบน้ำ หรืออยู่บนเตียง (ไม่ใช่แหละ)

เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ ผมนี่ชอบพาเถลไถลออกนอกเรื่อง เหอๆ ผมนอนรอคนดื้ออยู่ที่เตียงในห้องนอน เอิ่ม 30นาที ผ่านไป สงสัยอาบน้ำยังไม่เสร็จ 1ชั่วโมง ผ่านไป เอ๊ะยังไง ยังไง 2ชั่วโมงผ่านไป ไม่ใช่และ นานไปแล้ว ผมลุกออกจากห้องเดินไปที่ห้องนอนเด็กดื้อ ปรากฎว่าประตูล็อค โอ้ว เล่นงี้เลยเหรอ  แต่ก็ว่านะ ลืมแล้วเหรอว่า ผมมีกุญแจสำรอง หึ

แอ๊ดดดด

ผมไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของอีกฝ่าย แต่ภาพตรงหน้าคือ เด็กดื้อที่นอนหลับ นอนขดตัวหายใจสม่ำเสมออยู่บนเตียง นอนอย่างกับเด็กๆเลยแฮะ ผมจึงจัดท่านอนให้ใหม่แล้วแทรกกายเข้าไปในที่นอน ประคองหัวของอีกฝ่ายให้นอนซุกเข้ากับแผ่นอก กอดเอวอีกฝ่ายหลวมๆ จะได้ไม่อึดอัด

 ในเมื่อไม่ไปนอนห้องผม ผมมานอนห้องนี้เองก็ได้ ใครสนล่ะ ห้องไหนก็เหมือนกัน ถ้าได้นอนด้วย ผมพยายามข่มตาหลับ แต่ มันไม่หลับอะ ก็มีคนที่ชอบอยู่ข้างๆแบบนี้ มันตื่นตัวดีจัง เอาวะจ่มตาอีกหน่อยเดี๋ยวก็หลับ

************************************

โอ๊ย....อึดอัด หนัก กูโดนผีอำหรือเปล่าวะเนี่ย ทำไมมันจยับตัวไม่ค่อยได้เลย ผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่รดใส่หน้าด้วย อย่าบอกนะ ว่าผี ผมลืมตาขึ้นมา ว๊ากกกกกก ผี ผีไอ้คุณประธานครับ คุณประธานมันกอดผมทั้งมือทั้งขาถูกกอดเกี่ยวไว้ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดด้วย คือชาติก่อนเกิดเป็นปลาหมึกหรอ มือขาถึงได้เหนียวขนาดนี้

"คุณดิน" ผมสะกิดคนนอนเพื่อให้ตื่น แต่ไม่เป็นผล
"อื้อ" เสียงครางตอบรับติดหงุดหงิด ส่วนมือนี่ยังก็ไม้เลื้อยเลย มันเลื้อยแบบแปลกด้วย ไม่แปลกได้ไงมือ ไอ้คุณประธานมันเลื้อยเข้ามาในเสื้อผม แบบนี้มัน...ว๊ากกกกก ตื่นอยู่แน่ๆ ดิ้นสุดชีวิตครับ หลอกกันได้นะไอ้คุณประธาน

พลั่ก!!!
ตุบ!!!

"โอ๊ย!!!" ท่านประธานร้องหลง เพราะแกโดนผมถีบตกเตียงครับ สมน้ำหน้าจริงๆ คนอะไรฉวยโอกาสได้ตลอดเวลา

"เข้ามานอนห้องผมได้ไงเนี่ย" ผมถามเมื่อตั้งสติได้ เมื่อกี้สติหลุดไปแปปนึงเลยถีบท่านประธานตกเตียง
"โห...นี่เขารับอรุณกันแบบนี้เหรอ" ท่านประธานยันจากพื้นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง โอ๊ย จะสูงไปไหน
"ผมถามว่าเข้ามาได้อย่างไง"

"พูดใหม่"
"ห๊ะ"
"บอกให้พูดใหม่ ต้องพูดให้ชินด้วย"
"อ่อ...พะ พี่ ดินครับ" ผมพูดเสียงอ่อน
"ครับ" แหม่ แลอารมณ์ดีเหลือเกินนะ
"ออกไป" ผมดันร่างสูงออกจากห้อง ร่างสูงเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรยอมออกแต่โดยดี พอมาถึงหน้าประตู เขาก็ก้มมาจุ๊บที่ปากแบบเร็วๆก่อนจะพูดว่า

"มอนิ่ง คิส ครับ" ยิ้มกว้างจนปากจะถึงหูเชียวนะ ฉวยโอกาสตลอดเวลาให้ตายเถอะ ผมปิดประตู ก่อนยืนพิงประตูจับที่ริมฝีปากตัวเอง ยังรู้สึกถึงสัมผัสนั้นอยู่เลย

ตึกตัก ตีกตัก

เสัยงหัวใจอะไรจะดังได้ขนาดนี้ ใครแอบเข้าไปตีกลองอยู่ในนี้ ออกมาเลยนะมึง มึงเข้าไปตีกลองในใจกูทำไม ใจกูมันจะทะลุอยู่แล้ว เพราะความใกล้ชิดเหรอ กูถึงเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แน่ กูต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ กูไม่ได้ตื่นเต้นที่อยู่ใกล้เขา กูแค่ตกใจ ที่เขาทำแบบนั้นกับกูต่างหาก ใช่ๆ มันเป็นแบบนี้แหละ

ก็อกๆๆ

"เสร็จหรือยัง บุญ" เสียงท่านประธาน ทำเอาผมที่คิดอะไรเพลินๆถึงกับสะดุ้งเมื่อท่านประธานเคาะประตูเรียก ผมเปิดประตูออก ก็เห็นท่านประธานแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"อ้าว ยังไม่อาบน่ำแต่งตัวอีกเหรอ จะสายแล้วนะ" ท่านประธานบอกเสียงเรียบ
"ขอโทษครับ"
"เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า" ท่านประธานยื่นหน้าเข้ามาเอาหน้าผากของเราสองคนชนกัน

ตึกตัก ตึกตัก

เอาอีกแล้ว เสียงหัวใจ มันจะดังอะไรกันหนักหนา เดี๋ยวคนตรงหน้าก็ได้ยินกันพอดี หยุดเต้นแรงแบบนี้ซะทีสิ ผมรีบผลักท่านประธานออก เพราะกลัวเจาจะได้ยินเสียงหัวใจผมที่เต้นแรงเมื่อเขาเข้าใกล้

"ผมไม่เป็นอะไร ขอตัวอาบน้ำแต่งตัวแปปนะครับ"
"อืม" ร่างสูงพยักหน้ารับก่อนเดินไปนั่งที่โซฟาเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์



"ไหนมึงบอกว่าแค่ตกใจไง ไอ้นักบุญ นี่มันไม่ใช่ตกใจแล้ว มันแบบว่า รู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้ กูเป็นอะไรไปเนี่ย" ผมว่าผมแปลกแล้วนะ แต่ใจผมสิมันแปลกกว่า ก็มันดันมาเต้นแรงกับผู้ชายด้วยกันนี่สิ.......

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย☆ (04-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 04-03-2017 13:39:48

โอยยย อิคุณดิน บทจะเป็นคนดีก็นะ ไม่ถูกเวลาซะเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย☆ (04-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 04-03-2017 22:42:10

ซื่อไปไหนคะลูกกกก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย☆ (04-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 05-03-2017 00:27:28

   น่าจะปล้ำไปเลยไม่ต้องรอวันเมา 555
 รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 7 ทำเครื่องหมาย☆ (04-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-03-2017 09:08:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 8 ทะเลาะ☆ (09-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 09-03-2017 22:03:22

One Night with My Boss รักข้ามคืน



ตอนที่ 8 ทะเลาะ



ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก



โอ๊ย!!! ผมว่า ผมต้องป่วยแน่ๆ อยู่ๆใจก็เต้นแรงผิดจังหวะ เหมือนคนเข้ามาใครเข้าไปเล่นดนตรีร็อค จังหวะหนักๆ อยู่ในใจ แม่ง ป่วยแน่ๆ หัวใจของผมมักเป็นแบบนี้เวลาอยู่กับท่านประธาน มันแปลกมากๆ ทีกับคนอื่นไม่ยักกับเป็น ยิ่งเวลาสบตา หรือแม้แต่ถูกแนะเนื้อต้องตัวโดยไม่ได้ตั้งใจ หัวใจผมมันก็จะเริ่มทำงานหนักทันที นี่ถ้าตั้งใจแตะเนื้อต้องตัวกันจริง ผมไม่ต้องตายเลยเหรอ ไม่ไหวแน่ๆ หัวใจผมรับไม่ไหวแน่ๆ



"น้องบุญ คุณปฐพี เรียกจ้า"



เสียงแหลมๆของ พี่แข ดังขึ้นขณะผมกำลังอยู่ในความคิดของตัวเอง จนพี่แขต้องเข้ามาสะกิดไหล่ผมให้ตื่นจากความคิดที่สับสนวุ่นวาย



"อ้าว พี่แข มีอะไร"

"คุณปฐพีเรียก" พี่แข ย้ำอีกครั้ง ผมได้แต่พยักหน้ารับก่อนลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน แต่ก็โดนพี่แข ดึงแขนไว้



"มีอะไรอีกพี่แข" ผมหันกลับไปถาม

"ร้อนแรงจริงๆ"

"หา!!!" พี่แขทำท่า เอามือลูบคอตัวเอง



ผมจับที่คอของตัวเอง และมันก็ทำให้ผมนึกออก ก็ไอ้ท่านประธานมันทำรอยเอาไว้พอรอยเก่าเริ่มจางมันก็ทำรอยใหม่เพิ่มทันที สาสสสสสส ไม่เห็นใจกูเลย กูไม่ใช่คนหน้าด้านนะเว้ย ที่จะเดินไปเดินมาโดยมี รอยเต็มคอแบบนี่ กูอายเป็นนะเว้ย



ผมไม่ตอบคำถามพี่แข รีบเดินหนีพี่แจเะอเข้าไปหาท่านประธาน พี่แขก็เอาแต่ยิ้มล้อเลียนผม อายครับ กูอาย!!!



ก็อกๆๆ ผมเคาะประตูก่อนเปิดเข้าไปในห้อง



"คุณปฐพี อะไรเหรอครับ"

"อยู่กันแค่สองคนเรียกใหม่"

"แต่ว่า...."



ท่านประธานยกมือขึ้นปราม ไม่ให้พูด พร้อมส่งยิ้มหวานส่งมาให้ ก่อนเอื้อมมือมาลูบผม



ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก



เอาอีกแล้วกู...ใจ แม่ง เต้น แปลกๆอีกแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้ ผมใช้มือข้างหนึ่งกุมที่หน้าอกของตัวเอง แต่ความร้อนภายในอกกับรู้สึกว่ามันลามขึ้นไปที่หน้า จนไม่กล้าแม้สบตา



"เป็นอะไร! บุญ"

"คะ ครับ" ผมสะดุ้งนิดหน่อยก่อนเงยหน้ามองท่านประธาน

"พี่ถามว่าเป็นอะไร" ท่านประธานเปลี่ยนจากลูบผมเอามือมาสัมผัสแก้ม

"ปะ เปล่าครับ"

"ตอนกลางวันไปทานข้าวกันนะ อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า" ท่านประธานโน้มหน้าเข้ามาใกล้ จนจมูกเฉียดกันเพียงนิดเดียว



ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก



"ไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงๆนะ"



ผมดันตัวท่านประธานออก ก่อนก้าวถอยหลังนิดหน่อยให้ห่างพอประมาณ หัวใจผมรับไม่ไหว ท่านประธานก็ยังจะเดินเข้ามาชิดตามเดิมอีก



"ปะ เปล่าครับ" โอ๊ย...อย่ามาใกล้ได้ไหม เป็นยิ่งถอยห่างยิ่งเข้าใกล้หรือไงฟะ



Rrrrr



เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิต โทรศัพท์ผมเอง ที่ไหนล่ะ โทรศัพท์ท่านประธานต่างหากล่ะ ใครมันจะไปเปิดเสียงโทรศัพท์ตอนทำงานฟะ มีคนเดียวเท่านั้นแหละที่เปิดเสียงโทรศัพท์ได้



"แปปนะ"



ท่านประธานรับโทรศัพท์ คุยพักหนึ่วก็หันมามองหน้าผมแปปหนึ่ง แล้วจู่ๆก็เดินออกไปคุยในห้องพักสำหรับท่านประธาน โดยให้ผมยืนรออยู่โต๊ะทำงาน สงสัยจะมีเรื่องสำคัญไม่อยากให้ผมรู้เรื่อง ผมว่าผมเดินออกจากห้องท่านประธานดีกว่าดูแล้วจะคุยนาน



****************************************



(ปฐพี(ดิน)



อารมณ์ผมตอนนี้อยู่ในช่วงที่ดีมากเลยครับ ตั้งแต่วันนั้นผมก็ได้นอนห้องเดียวกันกับนักบุญตลอด ได้นอนกอดทุกคืน เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ ใครจะว่า ผมโง่ หรือ ซื่อบื้อ และอีก บลาๆๆ



ผมไม่สนใจหรอกนะ เพราะถ้าวันนั้นผมทำอะไรนักบุญไปจริงๆล่ะก็ ผมกับเขาอาจมองหน้ากันไม่ติด ไม่อยากเร่งรีบ อยากจะให้มันค่อยเป็นค่อยไป อยากจะให้เขาชอบผมแบบจริงๆจัง ผมไม่อยากเอาเรื่องคืนนั้นมาเป็นข้ออ้าง เรื่องความสัมพันธ์ของเราอีกต่อไปแล้ว



วันนี้เลยตั้งใจจะพาไปกินข้าวกลางวัน เพื่อให้ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นยิ่งขึ้นไปอีก แต่ไอ้โทรศัพท์เจ้ากรรม ดันแหกปากร้องออกมาเสียก่อน กะจะหอมแก้มเด็กดื้อสักหน่อยเถอะ



"ฮัลโหล ว่าไงไอ้โจ"

/ไอ้เชี่ยดิน มึงจะมางานเลี้ยงสังสรรค์กลุ่มหรือเปล่า/

"ไม่แน่ใจ คงไม่ไปหรอก"

/ยัยกิ่งแก้ว กิ๊กเก่าแกก็มานะเว้ย/มองมาทางนักบุญที่ยืนจ้องอยู่อย่างสงสัย กลัวเจาจะได้ยินสิ่งที่ไม่ดีเลยเดินหนีไปคุยตรงอื่น

"เออ งั้นกูไม่ไปหรอก"

/อ้าว ทำไมวะ แต่ก่อนมึงชอบเขาไม่ใช่เหรอ/

"กูรำคาญ แม่งมาตื้อกูทุกวันเลย น่าเบื่อ แล้วอีกอย่างนะกูไม่ชอบเขา แค่ควงสนุกๆเท่านั้น"

/เออๆ พ่อหล่อเลิกได้/

"เออ เรื่องนี้กูไม่ปฏิเสธ ถ้ากูไปกูจะพาเด็กไปด้วยคนหนึ่ง"

/แฟนใหม่ หรือไง/

"ก็ไม่เชิง กูกำลังจีบอยู่"

/อย่างมึงต้องจีบด้วยเหรอวะ/

"เออดิ"

/เออ ๆ กูจะคอยดูหน้าเด็กมึง1ทุ่มตรงนะเว้ย แค่นี้แหละ/



หลังจากวางสายผมก็เดินออกมาจากห้องพักกลัยไปที่โต๊ะทำงาน แต่เด็กดื้อนี่สิ ดันหนีออกจากห้องไปแล้ว ดูนาฬิกาที่ข้อมือ เห็นใกล้เที่ยง เลยเดินออกจากห้องทำงาน เพื่อไปพาเด็กดื้อไปทานข้าว แต่ว่า....



"อ้าว...หายไปไหน คุณแข"

"คะ คุณปฐพี"

"นักบุญล่ะ"

"อ้าว น้องไม่ได้แจ้งคุณปฐพีเหรอคะว่าจะกลับบ้านเห็นบอกไม่ค่อยสบาย" คุณแขทำท่าสงสัย

"หา! อ่อ...ครับ แจ้งแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะกลับไวขนาดนี้" (เด็กดื้อหนีกลับบ้านแบบนี้ได้ไง แบบนี้ต้องลงโทษ)

"ค่ะ"

"อ่อ คุณแข วันนี้ผมออกไปพบลูกค้า บ่ายนี้ผมไม่เข้าบริษัทนะ"

"ค่ะ คุณปฐพี"



ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมใช้ข้ออ้างนี้เพื่อออกนอกบริษัท แต่ความจริงผมตั้งใจโดดงานไปหาเด็กดื้อ นี่ผม ชอบ หรือ รัก เด็กดื้อ กันแน่นะ (คนเขียนว่าอย่างหลังนะ) ไม่สบายทำไมไม่บอก มิน่าล่ะเห็นหน้าแดงๆ  (เขาแดงเพราะเขินเว้ย ไม่ได้แดงเพราะป่วย สาสสส พระเอกเรื่องนี้ซื่อบื้อขนาดหนัก)



ผมรีบบึ่งรถกลับมาที่คอนโดอย่างรวดเร็ว ขึ้นห้องมากลับว่างเปล่า ไม่เจอคนป่วยสักคน เด็กดื้อหายไปไหน ผมรอตั้งแต่บ่าย คิดว่าเด็กดื้อคงไปหาหมอ ผมรออยู่หลายชั่วโมง เด็กดื้อก็ไม่โผล่มา จะทุ่มแล้วนะ ผมมีงานเลี้ยงสังสรรค์ของกลุ่มผมด้วย เอาไงดีนะ



"หายไปไหนของเขา ไหนว่าไม่สบาย"



ก็อกๆๆ



เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เด็กดื้อคงกลับมาแล้ว แต่...คนที่ผมไปเปิดประตูให้กับเป็น กิ่งแก้ว ซะงั้น มาทำไมวะ ผมมองเธออย่างสงสัย



"คุณปฐพี" เธอยิ้มหวานส่งมาให้

"มีธุระอะไร"

"กิ่งจะติดรถไปงานด้วยค่ะ"

"แล้วรถคุณล่ะ"

"รถกิ่งส่งเข้าศูนย์ไงคะ"

"ตั้งนานแล้วยังไม่ได้อีกเหรอ"

"ค่ะ กิ่งไปด้วยนะ"

"อืม เข้ามาก่อนสิ ขอไปอาบน้ำ แต่งตัวก่อน"

"ค่ะ" เธอยังคงส่งยิ้มหวานมาให้ผม

.

.

.

.

"คุณรู้ไหมว่าพวกมันกินเลี้ยงที่ไหน" ผมถามเมื่อเธอเราสองคนขึ้นรถมาแล้ว ไอ้พวกบ้ามันไม่ยอมโทรบอก (แล้วทำไมมึงไม่โทรถาม)

"บาร์เหล้าXXXค่ะ เห็นว่าใกล้บริษัทคุณ"

"อ่อ...ร้านนั้นผมรู้จัก"

หลังจากที่ถามเธอแล้วผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธออีกเลย ก็มันไม่มีอะไรให้คุยนี่หว่า และไม่อยากจะคุยด้วย

.

.

.

.

บาร์เหล้าXXX



"เฮ้ย ทางนี้เว้ย ไอ้ดิน ทางนี้" โจ เป็นหนึ่งกลุ่มเพื่อนของผม มันเป็นคนหน้าตาดีทีเดียว แค่หล่อน้อยกว่าผมก็เท่านั้น อันนี้ไม่ได้หลงตัวเองนะครับ .^_^.



ผมเดินตรงเข้าไปหากลุ่มเพื่อนทันที โดยมี กิ่งแก้ว แกะติดมาด้วย ไอ้โจมันก็ทำหน้าสงสัยก่อนเข้ามากระซิบข้างหูผม หลังจากผม สลัด กิ่งแก้วออกได้

 

"ไหนมึงบอกรำคาญไงวะ"

"เออดิ โคตรรำคาญเลย"



"เฮ้ย!!!...นั่น น้องน้ำ เว้ย"



เสียงเพื่อนอีกคนของผมดังขึ้น ครับไอ้นี่ชื่อว่าน หน้าตาดี ตัวเล็ก น่ารัก มันเป็นคนชอบกินนม ทุกๆวัน ตอนเช้าต้องกินนมมันบอกจะได้สูงๆ แต่กินมาเป็นสิบกว่าปี แม่ง ก็ตัวเท่าเดิม ไม่เห็นจะสูงขึ้นเลย ตลกดี ส่วนไอ้นพ แม่วก็นั่งแดกแต่เหล้าไม่ยอมพูดจาอะไร



เพื่อนสนิทของผมมีแค่สามคน นั่นก็คือ ไอ้โจ ไอ้นพ ไอ้ว่าน เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่ประถม ถามว่า ทำไมมีกิ่งแก้วด้วย เพราะผมเคยควงเธอตั้งแต่มัธยม จนถึงเดี๋ยวนี้ แค่คู่ควง อาจมีซัมติงบ้าง แต่ไม่เคยยกเธอเกินเลยไปกว่าคู่ขาคนนึง เธอเองก็ยอมรับเรื่องนี้ดี รึเปล่าวะ หลังๆเธอเริ่มเยอะกับผมตลอด



"อะไรของมึง" ผมหันไปถามไอ้ว่าน มันก็ชี้ให้ดู น้ำ น้องชายของผม ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยกับนักบุญ นักบุญครับ นักบุญจริงด้วย ไหนว่าไม่สบาย แล้วไอ้เฮียนั่นอีก หัวเราะต่อกระซิก กันไม่เกรงใจผมเลย (ก็เขาไม่รู้ว่ามึงอยู่นี่)

"คุยกับใครวะ น่ารักโคตรๆเลย กูชอบ" ไอ้โจมันพูดขึ้นด้วยสีหน้าทะเล้น

"มึงห้ามยุ่ง" ผมพูดเสียงแข็ง

"ไอ้เชี่ยกูจะจีบคนข้างๆ ไม่ได้จีบน้องมึง"

"นั่นแหละ ของกู พวกมึงห้ามจีบ โดยเฉพาะมึงไอ้นพ"ผมชี้ไปทางไอ้นพ ที่ตอนกำลังนั่งมองนักบุญตาเยิ้ม

"ของแบบนี้ใครดีใครได้โว้ย" หลังจากนั่งเงียบมาตั้งนานมันก็พูดขึ้นมา



ผมนี่ของขึ้นเลยรียกระชากคอเสื้อไอ้นพขึ้นมาทันที

"มึงก็รู้ว่านักบุญเป็นเมียกู"

"เมียมึงแล้วไง ก็กูจะเอา"



พลั่ก!!!



หมัดหนักๆถูกปล่อยออกไปโดนหน้า ไอ้นพ อย่างจัง ไอ้นพล้มลงไปกับพื้น พอไอ้นพตั้งหลักได้ ถีบผมจนล้มแล้วซ้ำด้วยหมัดหนักของมันจนผมปากแตก ผมแลกหมัดกับมันไปมา จนเกิดชลมุนขึ้น แขกในร้านต่างพากันตกใจร้องโวยวาย ไอ้โจกับไอ้ว่าน ต่างช่วยกันแยกผมสองคนออกจากกัน ส่วนกิ่งแก้วก็เอาแต่ร้องกรี๊ดๆ เหมือนผู้ชายสองคนต่อยกันเพราะแย่งเธอ ไอ้โจพยายามดึงไอ้นพ ส่วนไอ้ว่านพยายามดึงผม ด้วยความที่ไอ้ว่านมันตัวเล็กกว่า จึงต้านทานแรงผมไม่อยู่ผมหลุดจากไอ้ว่านได้ กะจะซัดมันอีกสักหมัด แต่ก็โดนเรียกเอาไว้ซะก่อน



"พี่ดิน/พี่ดิน" เสียงของน้ำกับนักบุญร้องขึ้น จนผมชะงัก นักบุญวิ่งมาเกาะแขนผมที่กำลังจะง้างหมัด

"คิดจะทำอะไรพี่ดิน" เสียงนักบุญร้องทัก

"ก็มัน มันบอกจะแย่งบุญจากพี่"

"หา!!!!กรี๊ดดดดดด"



เสียงทุกคนดังขึ้นพร้อมกันไม่ว่าจะเป็น น้ำ ไอ้ว่าน ไอ้โจ ไม่เว้นแม้แต่นักบุญ แต่เสียงที่ดังที่สุดคือกิ่งแก้ว เธอกรี๊ดดังลั่น วิ่งกรัแทกเท้าหนีไปเลย แต่ก็ไม่มีใครสนใจเธอเท่าไหร่นัก ทุกคนหันมาสนใจผมกับนักบุญและ ไอ้นพ แทน



"นี่มันเรื่องอะไรวะ" ไอ้โจหันมาถามผม คนอื่นๆก็พออยากรู้เรื่องเช่นเดียวกัน

"ก็ไอ้เหี้ยนพ แม่งจะเอาเมียกู" ผมทำท่าทางจะเข้าไปชกไอ้นพอีกรอบ

"ใครวะเมียมึง อย่าบอกนะว่า...." ไอ้ว่าน ถามก่อนหันไปมองหน้านักบุญ



นักบุญเองก็เหมือนจะเขินหรือยังไงไม่รู้ทำท่าทำทางแปลกๆ จนผมยังหวั่นๆว่าเขาจะไม่ยอมรับ ถ้าเขาไม่ยอมรับผมต้องบ้าตายแน่ๆ แต่ไอ้นพ แม่งก็เสือกเหมือนอ่านใจผมได้ก็พูดขึ้นว่า



"น้องบุญเขายังไม่ยอมรับเลยว่ามึงเป็นอะไรกับน้อง ดังนั้นกูมีสิทธิ์"

"ไอ้เหี้ย!!!" ปากดีฉิบหายจัดให้อีกสักหมัดดีไหม แม่ง ผมเตรียมง้างหมัดอีกครั้ง แต่เสียงนักบุญก็ดังขึ้นอีกรอบ



"พอทั้งคู่นั่นแหละ ผมตะเป็นอะไรกับใครก็ช่าง แต่พี่นพครับ ผมบอกตรงนี้เลยนะผมไม่ได้ชอบพี่" นักบุญแมนมากครับ น่ารักที่สุด



"แต่พี่ก็ยังมีสิทธิ์จีบไม่ใข่เหรอ" แหนะ ไอ้นี่ยังตื้อเขาอีก น้องเขาบอกไม่ชอบๆ ไม่ชอบ มึงจะตื้อทำเชี่ยอะไรวะ



"ผมไม่อยากให้ความหวังใคร" นักยุญพูดตัดบท ก่อนหันมามองผม

"พี่ดินครับ"

"ครับ?" ผมยิ้มมุมปากก่อนยักคิ้วกวนตีนไปให้ไอ้นพ

"ถ้าคิดจะรับผิดชอบผมเพียงแค่พลาดพลั้งไปแค่คืนเดียว ไม่ต้องหรอกนะครับ ไม่แมนพอ" นักบุญหันไปมองทางอื่นโดยไม่สบตาผม



"พี่จริงจัง ไม่ใช่แค่อยากรับผิดชอบ แต่เป็นเพราะพี่ชอบเราจริงๆ แค่นั้น ไม่เกี่ยวกับคำว่ารัยผิดชอบ" ผมเอื้อมมือำปกุมมือนักบุญไว้ ตอนนี้นักบุญหน้าเปบี่ยนสีครับ แบยนี้ผมมีหวังใช่ไหม



"ถ้าน้องบุญพูดแบบนั้นพี่ก็คงต้องทำใจ แต่ ถ้าไอ้ดินมันทำน้องบุญเสียใจพี่นี่แหละจะเป็นคนไปอัดหน้า....มึง!!!" ไอ้นพมันชูกำปั้นหันมาทางผม

"เออ" ผมตอบมันทันที แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นว่า



"ดีครับ ถ้าพวกคุณเคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว ก็ช่วยเคลียร์ค่าเสียหายของร้านมาให้ผมด้วยนะครับ"



ไม่ใช่เสียงใครอื่น แต่เป็นเจ้าของร้านที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือกับนักบุญเป็นคนเอ่ยออกมา แต่น้ำ น้องรักของผมก็พูดจึ้นแทนผมว่า

"เรื่องนี้เดี๋ยวน้ำเคลียร์เอง บุญพาพี่ดินกลับคอนโดเถอะ"



นักบุญพยักหน้าก่อนลากผมออกจากร้าน ผมเองก็โบกมือลาเพื่อนๆ ที่ทำหน้าเอ๋อ แบบว่า คนอย่างไอ้ดินนี่นะมีแฟนเป็นผู้ชาย



"ขอกุญแจรถด้วยครับ"

"บุญจะขับเหรอ ขับเป็นเหรอ" นักบุญพยักหน้ารับ



"ไม่มีรถก็ใช่ว่าจะขับไม่เป็นนี่" ผมจึงควักกุญแจรถจากกระเป๋ากางเกงส่งไปให้พร้อมลอยยิ้ม ตลอดทางที่อยู่ในรถนักบุญกับผมก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะผมหลับ 5555

.

.

.

.

.

คอนโด



"มานั่งนี่เลย" พอเข้าห้องมาได้นักบุญก็ดันผมมานั่งที่โซฟา ก่อนเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผล ก่อนกลับมานั่งข้างๆผม

"โอ๊ย!" นักบุญมือเบามากแต่ร้องเพื่อเรียกคะแนนสงสาร

"เจ็บมากไหม" นักบุญใช้สำลีชุบยาแตะที่แผลเบาๆ

"เจ็บ...มากมากเลย" ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยอ้อนคนตรงหน้า

"สมน้ำหน้า" นักบุญแอบขำครับ ใจร้ายคนยิ่งเจ็บๆอยู่

"ดีนะพรุ่งนี้เสาร์หยุดไม่งั้นไปบริษัทอายแย่เลย"

"นี่ยังจะอายอีกเหรอครับ ไปต่อยกับพี่นพ ที่ร้านไม่เห็นอาย"



"ก็มันบอกจะแย่งเมียพี่" พอพูดจบนักบุญก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงก้มหน้าหลบสายตาผม เห็นแล้วมันอดใจไม่ไหวจริงๆ

"ขอจูบได้ไหม" นักบุญไม่ตอบ ผมก็คิดเองเออเองเลยละกันว่าตกลง



ขอถือวิสาสะ เชยคางคนตรงขึ้น แล้วประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากสวยของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา บดเคล้าคลึงเบาๆ ก่อนเพิ่มแรงให้ดูหนักหน่วงขึ้น จนอีกฝ่ายต้องดันร่างผมออกเพราะหายใจไม่ทัน ผมยอมนะถทอว่ากำไรที่เขาให้ยอมจูบ ถึงจะดูโง่ไปหน่อยก็ยอมนะ



"ไปอาบน้ำเถอะ หรือจะอาบด้วยกันดี จะได้ต่อให้จบ"



ป๊าบ!



นักบุญเอาหมอนฟาดเข้าที่หน้าผมอย่างก่อนเดินหนีไปอาบน้ำ ผมเองก็บ้านะ บ้ามากด้วยที่เอาแต่ยิ้มกับความน่ารักของอีกฝ่าย



"ไม่ให้พี่อาบให้เหรอครับน้องบุญ"

"บ้า"

*****************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 8 ทะเลาะ☆ (09-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 10-03-2017 00:22:43

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 8 ทะเลาะ☆ (09-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-03-2017 01:03:11

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 8 ทะเลาะ☆ (09-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 11-03-2017 18:21:07

หวงหนักมาก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)☆ (11-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 11-03-2017 22:15:55

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)

วันนี้ มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ร้านพังเละเทะไปหมด เพราะศึกแย่งผู้ชายเนี่ยนะ ตลกฉิบหาย ไอ้อ่อน นะไอ้อ่อน ทำเรื่องให้กูอีกแล้ว ดูสิเมื่อไหร่จะได้เปิดร้านเนี่ย

"เป็นอะไรหน้าหงิกเชียว" น้ำถามขึ้นเมื่อเห็นผมหน้าบูดบึ้ง
"ก็ดูร้านสิ" ผมเอามือกุมขมับ
"ก็น้ำบอกแล้วไงว่าจะจัดการค่าเสียหายให้" น้ำดึงชายเสื้อผมให้หันไปมองสายตาอ้อนๆนั่นอะไร โอ๊ยอย่าทำสายตาอ้อนแบบนั้น เดี๋ยวไอ้กาวก็ปล้ำซะหรอก
"ก็รู้...แต่ร้านต้องซ่อมหลายวันแน่ๆ เบื่อตายเลย" ผมทำหน้าเศร้าเสียงหงอยให้อีกฝ่ายเห็นใจ

"งั้นเดี๋ยวน้ำมาอยู่เป็นเพื่อน หลังเลิกงาน" น้ำยังคงอ้อนผมเหมือนเดิมเอาหน้ามาซบแขนผม เดี๋ยวจับปล้ำจริงๆนะ เอ้า อย่ามายั่วกันสิ ผมรีบดึงน้ำออก กลัวตบะแตก

"ไม่ต้องมาทำอะไรขนาดนั้นก็ได้" ใจแข็งไว้ไอ้กาว ใจร่มๆเข้าไว้ อย่าบุ่มบ่าม หายใจเข้า พุท หายใจออก โธ

"ทำไมล่ะ ไหนว่าชอบน้ำ น้ำมาอยู่ด้วยไม่ดีใช่ไหม" น้ำหน้าบึ้ง ขมวดคิ้วใส่ผม พูดเสียงสะบัด
"ไม่ใช่อย่างนั้น" งานเข้าไหงเข้าใจผิดแบบนี้
"ไม่ใช่อย่างงั้นแล้วอะไร" งอนกูแล้ว เอาไงดี เอาไงดี
"เกรงใจ เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลย" พอพูดจบ น้ำชะงักการกระทำของตัวเอง ก่อนก้มหน้า ในตาแดงก่ำ เหมือนคนจะร้องไห้

"น้ำๆ เป็นอะไร" กูพูดอะไรผิดวะ ไหงเรื่องมันถึงแย่ลง
"นั่นสินะ จริงอย่างที่กาวพูด" น้ำเสียงสั่น หันหน้าหนีไปทางอื่น
"น้ำ" ผมเรียกเขาเสียงอ่อย
"นี่ เงินค่าเสียหาย...ถ้าไม่พอก็โทรมาบอกน้ำละกัน" น้ำวางเงินจำนวนหนึ่งให้ ผมก่อนเดินเลี่ยงผมไปที่ประตู

"น้ำจะไปไหน" ผมร้องท้วง เพราะวันนี้น้ำบอกจะนอนค้างกับผม
"กลับบ้าน" น้ำตอบสั้นๆ ก่อนเดินหนีผมไป งามไส้ ดันเข้าใจผิดอีก

ระหว่างนั้นผมไม่มีอะไรทำนั่งเก็บข้าวของที่หล่นกระจุยกระจายเข้าที่ ผมอยากจะโทรไปคุยกับน้ำ ให้เข้าใจ แต่น้ำปิดเครื่อง โทรไปกี่ครั้งก็ปิดเครื่อง ไม่รู้จะทำไงดี จึงตัดสินใจโทรหาไอ้อ่อน

ตรืด ตรืด ตรืด

ผมรอสายสักพัก ไอ้อ่อนก็รับสายเสียงมันแบบงัวเงียมากๆ ผมเหลือบดูนาฬิกา ฉิบหาย ตี2 สงสัยโทรมาปลุกมัน

/ฮาโหลลล/ เสียงยานครางเลยนะมึง
"เออ กูเอง"
/กู อะน่านคราย/ ยังไม่ตื่นเต็มที่สินะ
"กาว"
/กาว กาวหนายวะ กาวน้ำ กาวอาราย กูจะนอน/ สัส ยังจะกวนตีนอีกนะ
"เฮียกาว"
/อ้าว เฮียกาว หรา มีอะไร (บุญคุยกับใคร) พี่ดินจับอะไรเนี่ย!!!/ สัส ทีงี้เสียงใสเชียวนะ นอนกับผัวอยู่ก็ไม่บอกกู
"เออ มึงนอนกับผัวมึงก่อนก็ได้พรุ่งนี้กูค่อยคุยกับมึง"
/จะบ้าเหรอเฮีย พูดอะไรบ้าๆ (บุญคุยกับใคร!!!)...../
"พรุ่งนี้มาหากูที่ร้านด้วย"
สายตัดครับดูท่าผัวมันจะไม่ชอบใจให้ไอ้อ่อนคุยกับผม แม่งเล่นเสียงดังขนาดนั้น
.
.
.
.
.
/หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาณ/

"แม่งเอ้ย...อีคนรับสายแทนมันไม่คิดจะพูดอย่างอื่นหรือไงวะ ผมเป็นอยู่แค่ประโยคเดียว" มึงยังมีอารมณ์เล่นมุกอีกนะ สาสสสส
"ใจเย็นน่าเฮีย เดี๋ยวก็ติดต่อได้" ไอ้อ่อนกบั้นขำตบบ่าผมเบาๆเพื่อเป็นการปลอบ
"มึงไม่ต้องมาทำพูดดีเลย สัส"
"อะไรล่ะเฮีย ผมไม่ได้พูดอะไรเลย เดี๋ยว ผมเจอพี่น้ำแล้วจะบอกให้ว่าเฮียน่ะคิดถึง จนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว" ผมพยักหน้ากับคำพูดมัน แม่ง แสนรู้ฉิบหาย เปลี่ยนเรื่องคุยเลยกู

"เมื่อคืนจัดไปกี่ดอก"
"บ้าเหรอเฮีย! ผมไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเสียหน่อย" แล้วมึงหน้าแดงทำซากอะไร นี่ถ้าเป็นเป็นมึงคงแดงทั้งตัวเลยสิท่า
"ให้มันจริง มึงเริ่มชอบมันแล้วสิ ถึงได้ยอมนอนกับมัน" แม่งขาดมึงบอกไม่มีอะไร คอแม่งมีแต่รอย ผมเปิดคอเสื้อมันดู

"เฮียทำอะไร"
"ก็ดูคอไอ้คนปากแข็งอย่างมึงไง แม่ง บอกว่าไม่มีอะไร แต่รอยที่คอไม่มีวันจางเลยนะมึง"
"ก็พอจางเขาก็ทำรอยใหม่" แม่ง พูดเองหน้าแดงเอง สัส
"แล้วอย่างงี้เนี่ยนะที่มึงบอกไม่ได้มีอะไร" พูดแล้วหมั่นไส้ เลยเลิกเสื้อแม่งขึ้นดู โห เนื้อตัวแม่งมีแต่รอย
"เฮ้ยๆ เฮีย จะเปิดเสื้อดูทำไม อายนะเนี่ย" หน้าแดงเป็นตูดลิงเลยมึง
"อายเชี่ยอะไร ทำอย่างกับกูไม่เคยเห็นมึงแก้ผ้า" มือผมยังคงเป็นเสื้อมันอยู่

"เฮียแม่งก็พูดไป ตอนนั้นเรา...."

พลั่ก!!!

เชี่ย ใครแม่ง ต่อยกูวะ เลือดออกเลยเนี่ย พอหันกลับไปมอง ไอ้สลัด ผัวไอ้อ่อน แม่ง มาต่อยกูถึงที่เชียว ถิ่นกูนะเว้ย

"เฮ้ย! เฮีย" ไอ้อ่อนร้องเสียงหลง
"ไอ้เหี้ย ต่อยกูทำไม" ผมหันไปถามคนที่ต่อยผม
"มึงมายุ่งกับเมียกูก่อน" ผัวไอ้อ่อน ท่าทางจะโมโหจัดเล่นกำหมัดแน่น มองตาขวางมาที่ผม
"กูไปยุ่งอะไรกับเมียมึง" ผมเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วถามกลับไป
"แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไรเมียกู" ผมก็งงสิ กูไปทำอะไรไอ้อ่อนวะ
"หยุดเลยนะพี่ดิน พี่จะบ้าหรือไง มาต่อยเฮียแบบนั้น เฮียกับผมไม่ได้อะไรกันสักหน่อย พี่ดินเองก็ด้วย"

"แต่บุญเป็นเมียพี่ พี่มีสิทธิ์หวง"
"พี่ดิน ผมไปเป็นเมียพี่ตอนไหนวะ" อ้าวไอ้เชี่ย ยังจะเถียงเขาอีก มึงเป็นเมียเขาตอนมึงเมาเมื่อคืนก่อนนู้นนนนไม่ใช่หรือไง
"ก็คืนนั้นไงที่บุญเมา" ผัวไอ้อ่อนพูดเสียงสั่น ที่สั่นเนี่ย สั่นเพราะ

โกรธ แน่ๆ หาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆไอ้อ่อน
"แค่เรื่องคืนเดียวหรือเปล่าวะ" ไอ้อ่อน สงสัยจะเริ่มโกรธเหมือนกันดลยพูดจาแบบนั้นออกไป
"ไม่วาาจะคืนเดียวหรือกี่คืน เราก็คือเมียพี่ ไปกลับ" พูดจบแม่งก็ลากไอ้อ่อนออกจากร้านผมทันที

"เฮียเดี๋ยวผมโทรหา" ไอ้อ่อนพูดพร้อมสีหน้าบึ้งตึงส่งไปให้คนที่ฉุดกระชากลากถูมัน หลังจากไอ้อ่อน ถูกพาตัวกลับไปวันนั้นมันก็ไม่ได้โทรหาผมอีกเลย ผมเข้าใจนะว่าเพราะอะไร
.
.
.
.
.
Rrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คนที่โทรมาก็คือไอ้อ่อนนั่นเอง กูนึกว่าผัวมัน ฆ่ามึงตายไปแล้วซะอีก หายหัวไปเลยมึง ผมบ่นอยู่ในใจ

/เฮีย ผมเองนะ/ มันจะกระซิบทำไมวะ
"เออ กูรู้ กูเมมชื่อมึงไว้"
/โหย เฮียกวนตีนวะ/ แหนะยังไม่เลิกกระซิบอีก
"มึงจะกระซิบทำไมเนี่ย หนีผัวมาคุยโทรศัพท์หรือไง"
/เฮีย แม่งรู้ทันว่ะ/ มึงยอมรับใช่ไหมว่าไอ้หล่อผัวมึง
"มีอะไรรีบพูดเดี๋ยวผัวจึงจับได้"
/เฮีย ไอ้คุณดินไม่ใช่ผัวผม/
"เรื่องของมึงเหอะ แล้วมีอะไร"
/พี่น้ำเปลี่ยนเบอร์ใหม่ จะโทรมาบอกเบอร์เนี่ย จะเอาไหม/
"เออ บอกมา"
/080-XXXX-XXX/
"ดีมาก เดี๋ยวเลี้ยง บัตเตอร์เบียร์ ของชอบไม่ใช่หรือไง ตั้งแต่เลิกแดกเหล้าเนี่ย"
/อืม ชอบมาก รักเลยแหละ....เฮ้ย!!! กุกกัก กุกกัก....อย่าทำแบบนี้นะไอ้พี่ดิน/ เสียงดัง กุกกัก จนผมแสบแก้วหู
"เกิดอะไรขึ้นไอ้อ่อน ไอ้อ่อน ไอ้บุญ"
/เฮีย....คะ แค่นี้ก่อนนะ...กุกกัก กุกกัก...เอาโทรศัพท์คืนมานะไอ้พี่ดิน/

งานเข้าไอ้อ่อนอีกแล้ว อะไรจะขี้หึงปานนั้นวะ แม่งพี่น้องจะคุยกันก็ไม่ได้หรือไงวะ แล้วไอ้อ่อนมันบอก ผัวมันหรือยังวะว่าเราเป็นพี่น้องกัน ช่างแม่ง ให้มันเคลียร์กันเอง (รักน้องก็งี้) กูขอเคลียร์เรื่องของกูก่อนละกัน เคลียร์เรื่องกูจบแล้วเดี๋ยวกูค่อยไปช่วยมึงละกันนะ ไอ้อ่อน หึหึ ขอให้มคงโดนผัวปล้ำ เสือกไม่ยอมรับเขาเป็นผัวสักที ว่าไปแล้วกดโทรศัพท์ หาน้ำดีกว่า

ตรืด ตรืด ตรืด

/ครับ/ เสียงที่อยากได้ยินมานานตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น ว่าแต่ทะเลาะกันเรื่องอะไรวะ กูยังงอยู่เลย
"น้ำ" ผมพูดเสียงอ่อน
/กาว โทรมาได้ไง/ น้ำท่าทางตกใจน่าดูเลยที่ผมโทรมา
"เปลี่ยนเบอร์ทำไมไม่บอก"
/ทำไมต้องบอกเราไม่ได้เป็นอะไรกัน/ ทำเสียงประขดประชันด้วยวุ้ย
"งั้นก็ทำให้เป็นซะสิ"
/หมายความว่าไง/ น้ำเสียงน้ำเริ่มเปลี่ยนไปนิดๆ เหมือนกำลังดีใจหรือเปล่าวะ หรือกูคิดไปเอง
"มาที่ร้านคืนนี้ แล้วจะบอก"
/ทำไมต้องไป/ แหนะ ยังจะถามอีก
"อยากรู้ก็ต้องมาสิ 2ทุ่มนะ วันนี้ปิดร้าน ว่าไงล่ะ"
/อืม/
"งั้นน้ำ ทำงานไปเถอะ"

ผมกดตัดสายพร้อมรอยยิ้มเต็มเปี่ยม ดีใจวุ้ย ดูไม่ค่อยโกรธอะไรมากนี่หว่า ดีจัง ออกไปซื้อของแทนใจหน่อยดีกว่า
.
.
.
.
.
ห้างXXX

ผมรีบเดินตรงไปที่ร้าน ร้านหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านรับทำแหวนคู่ มีหลากหลายดีไซน์ให้เลือก รวมถึงการสลักชื่อบนแหวน ผมเลือกแบบได้ก็ให้สั่งให้เขาสลักอักษรNK กับ KN ให้ แต่ต้องรออีก 1อาทิตย์ ถึงจะมารับแหวนได้ วันนี้เอาเป็นดอกไม้ไปขอเขาเป็นแฟนก่อนละกัน

ระหว่างทาง ผมก็ไปประสบพบเจอกับพะแพง เมียเก่าไอ้อ่อนเข้า เธอเห็นผมก็ยิ้มจนหน้าบาน ยกมือไหว้แล้วเข้ามาเกาะแขนผม นมนี่แนบแขนเชียว

"พี่กาวมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ นัดใครไว้เหรอป่าว"
"ทำธุระนิดหน่อย"
"ธุระอะไรคะ ให้แพงช่วยได้นะ"
"มาเลือกดอกไม้ให้แฟน"
"อ่อ ค่ะ" เธอปล่อยแขนผม หน้าเธอที่ยิ้มอยู่ก็หุบฉับทันที
"แล้วจะไปช่วยเลือกไหม" ผมหันไปถามเธอ เพราะคิดว่าถ้าเป็นได้ผู้หญิงไปช่วยเลือกดอกไม้ก็คงจะดี
"ค่ะได้ อยากได้ดอกอะไรคะ หมายถคงดอกไม้อะคะ" เธอตอบผมแบบเซ็ง เธอไปช่วยเลือกอยู่นานสองนาน สุดท้ายก็ได้ดอกกุหลาบมา เหอะ แล้วจะไปช่วยเลือกทำไมวะ บอกตามตรงเลยว่าเธอก็ช่วยเลือกและบอกรายละเอียดดีอยู่หรอก ผมได้ไอเดียหลายอย่างเลย

ขณะที่ผมกับเธอกำลังจะบอกลากัน เธอก็ยื่นหน้าเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับผม
"....."
เธอบอกกับผมว่าอยากขอใครเป็นแฟนก็ควรทำตัวอะไรหลายอย่างให้โรแมนติคด้วย เธอแนะนำให้ใช้ลูกโป่งสีขาวชมพูกับดอกกุหลาบสีขาวแกมชมพู ประดับให้ทั่วร้าน  พูดจบเธอก็ถอยห่างออกมา พอผมได้คำแนะนำผมก็โทรไปหาลูกน้องให้เตรียมการให้ เธอส่งมายิ้มให้ แล้วโบกมือลา
"แล้วเจอใหม่นะพี่กาว" ผมเองก็ยืนยิ้มโบกมือลาเธอ

แต่ แหมะ จังหวะอะไรจะดีขนาดนี้ เมื่อผมเห็นหันหน้ากลับมาทางเดิม ก็เห็น คุณพระคุณเจ้า น้ำกับไอ้อ่อนครับ สีหน้าน้ำนิ่งมาก นิ่งจนผมนึกกลัว น้ำไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ได้แต่มองผมนิ่งๆในตาดูว่างเปล่า ไอ้อ่อนเองหน้าตามันก็ไม่ได้ต่างจากน้ำเท่าไหร่ แต่สีหน้ามันบอกได้คำเดียวกำลังหงุดหงิด ไม่ใช่เรื่องผมกับพะแพงแน่ เพราะมันไม่ได้มองมาทางผมกับพะแพง ดูท่าจะทะเลาะกับผัว

"น้ำ ไม่ใช่อย่างที่น้ำคิดนะ" ผมรีบพูดเพื่อไม่ให้น้ำเข้าใจผิด แต่ดูเหมือนน้ำจะเข้าใจผิดไปเต็มๆแล้ว ถ้าน้ำไม่ไปตามที่นัดคืนนี้ผมต้องบ้าตายแน่ วันนี้มันเป็นวันดี หรือวันซวยกันแน่นะ

ผมคว้ามือของน้ำเอาไว้ กลัวว่าเขาจะเดินหนีไป โดยไม่เพราะเหตุและผลก่อน น้ำไม่ขัดขืนอะไรยอมให้ผมจับ

มือแต่โดยดี แต่สีหน้าแววตามันดูไม่ดีเลย ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าน่ำกำบังคิดอะไรอยู่ ถ้ารู้มึงคงไม่มากลุ้มแบบนี้หรอกไอ้กาว ใช่ไหมครับน้ำ ผมอยากให้เราเข้าใจกันไวๆ

"มีอะไรก็พูดมา น้ำไม่มีเวลามาก" น้ำพูดเสียงเรียบ อย่าตัดเยื่อตัดใยผมแบบนี้สิครับ T^T
"คือว่า..." เอาวะไม่เซอร์พงเซอร์ไพร่แม่งแล้วพูด แม่ง กลางห้างนี่แหละ
น้ำมองหน้าผมงงผมปล่อยมือเขาก่อนบอกเขาว่า
"รอแปปนะ"

น้ำทำหน้างง เมื่อผมเดินตรงเข้าไปในร้านดอกไม้เพื่อเอาช่อดอกไม้ที่สั่งเอาไว้ โชคดีที่ทำเสร็จไว ความจริงผมไปเร่งเขาเองมากกว่า เขาเลยลัดคิวทำให้ก่อน ผมเดินออกมาพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ น้ำเองก็ทำท่าตกใจสุดๆ แต่ไอ้อ่อนนี่หน้าบอกยุญไม่รับสุดๆเช่นกัน ผมเลยไล่มันไปนั่งรอที่ร้านไอศครีม ฝั่งตรงข้าม มันก็ยอมเดินไปแต่โดยดี แล้วผมก็หันมามองหน้าน้ำอีกรอบ
"น้ำ" ผมเรียกชื่อคนตรงหน้า
"..." น้ำนิ่งเงียบ
"เรามาทำอะไรให้ชัดเจนเหอะ" ผมลดตัวลงคุกเข่าตรงหน้าน้ำ บอกนะตรงนี้โคตรอายครับ เพราะคนแม่งมาดูผมกับน้ำเพียบ
"..."น้ำยังนิ่งไม่ตอบอะไร แต่หน้านี่ขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด

"เป็นแฟนกันนะ" ผมส่งยิ้มไปให้ พร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้น้ำ ทั้งหน้าผมและหน้าน้ำตอนนี้ แดงจนไม่รู้จะแดงยังไง บอกตรงๆเลยว่า ทั้วเขิน และอายมาก
"..." น้ำไม่ตอบอีกตามเคย เขารับช่อดอกไม้ก่อนเดินหนีผม อันนี้ผมควรคิดว่าอย่างไรดีครับ สรุปน้ำตกลงหรือเปล่า รับช่อดอกไม้แล้วเดินหนี มันหมายถึงอะไร
"น้ำรอด้วยสิ" เดินหนีก็เดินตามสิครับ ว่าแต่ผมลืมใครไปหรือเปล่านะ แค่ตอนนี้ขอไปเคลียร์กันให้รู้เรื่องก่อน ไปล่ะนะไปตามหัวใจก่อนละกัน
.
.
.
.
ในขณะนั้นที่ร้านไอศครีม

"ทิ้งกันเลยนะไอ้เฮียกาว ฮึ่ม!!"

********************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)☆ (11-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-03-2017 22:50:40

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)☆ (11-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 11-03-2017 23:06:16

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)☆ (11-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 11-03-2017 23:47:29

โอย สงสารคนโดนทิ้ง

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 9 เป็นแฟนกันนะ(กาวน้ำ)☆ (11-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-03-2017 04:49:15

พะแพง อะไรของนาง
มีแฟนใหม่ ขอเลิกกับนักบุญ
กลับมาขอคืนดีกับนักบุญ
นักบุญไม่ดีด้วย ตาเยิ้มจีบปฐพี
ตอนนี้มาอี๋อ๋อเฮียกาว  :fire: :fire: :fire:
นพนันท์ ชอบนักบุญจนยอมทะเลาะกับปฐพี
แสดงว่านักบุญนี่ หน้าออกสวยมากกว่าหล่อ
ในสายตาปฐพีกับนพนันท์สินะ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 15-03-2017 15:26:28

One Night with My Boss รักข้ามคืน


ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวงของพี่ดิน


(ปฐพี(ดิน)

คือ....นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับผม ทั้งที่คิดว่าแค่ชอบ ยังไม่ถึงขั้นรัก แต่ผมคงเกินเยียวยา เพราะตอนนี้ ทั้ง รัก ทั้งหลง ทั้งๆที่อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แต่ผมกับคิดว่ามันพิเศษเสมอเมื่อเป็นเขา ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาต่อยตีแย่งใครกับเพื่อนรัก แต่ก็ทำ นี่ผมบ้าไปแล้ว

ผมนอนคิดเรื่องนี้อยู่พักใหญ่และกำลังกอดคนข้างๆที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่บนเตียง แปลกนะ แค่ได้นอนกอดกันก็รู้สึกดีขนาดนี้ถ้าได้ทำอย่างอื่นจะมีความสุขมากขนาดไหน (อย่าหื่นค่ะคุณดิน)  แต่เสียงโทรศัพท์ของอีกฝ่ายก็ดังขึ้น ผมมีมายาทพอนะที่จะไม่แตะต้องรอเจ้าตัวตื่นมารับเอง เพียงพักเดียว เจ้าของเครื่องก็เอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์

 "ฮาโหลลล" ท่าทางจะงัวเงียของบุญน่ารักดี แอบขำนิดนึง
"..." ใครมันโทรมาวะ ผมเงยหน้าไปดูนาฬิกา ตี2 ใครวะโทรมาไม่ดูเวล่ำเวลา
"กู อะ น่านคราย" ดูแล้วบุญยังไม่ตื่นเต็มที่
"..." ยังคงนอนฟังเงียบๆ
"กาว กาวหนายวะ กาวน้ำ กาวอาราย กูจะนอน" ท่าทางบุญจะหงุดหงิด
"..." ผมเริ่มเอะใจกับคำว่ากาว หรือว่าจะเฮียร้านเหล้า

"อ้าว เฮียกาว หรา มีอะไร พี่ดินจับอะไรเนี่ย!!!" ผมเริ่มเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อของนักบุญ หมั่นไส้ พอรู้ว่าใครโทรมาตื่นเลยนะ

"บุญคุยกับใคร" ถามเสียงเรียบเดี๋ยวไก่ตื่น
"จะบ้าเหรอเฮีย พูดอะไรบ้าๆ" อะไรคุยอะไรกัน
"บุญคุยกับใคร!!!" ผมเริ่มตวาดเสียงดัง ดึงโทรศัพท์ในมือนักบุญมากดตัดสาย
"ทำบ้าอะไร นี่มันจะมากไปแล้วนะ" นักบุญโมโหมาก นอนหันหลังให้ผม ผมเองก็งอนนะ แต่ ผมอยากกอดคนข้างนี่

นักบุญสะบัดตัวนิดหน่อยก่อนปล่อยให้ผมกอด เดี๋ยวตอนเช้าค่อยคุยกันก็แล้วกัน

ผมตื่นขึ้นมาประมาณ 10โมง คนข้างๆหายไปแล้ว หรือว่าเข้าห้องน้ำ ผมเดินหานักบุญจนทั่วห้องแต่ไร้วี่แวว สรุปหายไปไหน หรือว่าเมื่อคืน ไอ้เฮียนั่นมันนัดให้ออกไปไหน
.
.
.
.
.
.
ร้านเหล้าXXX

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ตั้แต่คบกับใครมา ไม่เคยแม้แต่จะโทรตาม หรืออกตามหาใครแบบนี้ แต่ตอนนี้สิ หึ เป็นเอามากนะมึง ไอ้ดิน

หน้าร้านเหล้า บรรยากาศเงียบๆ ผิดจากตอนหัวค่ำลิบลับ นักบุญจะมาที่นี่จริงๆใช่ไหม ผมเห็นเด็กในร้านเดินออกมาทิ้งขยะเลยถามมันไปว่า

"เฮียกาวอยู่ไหม"
"อยู่ครับ"เด็กมันก้มหัวให้แล้วนิดนึงก่อนตอบ
"อยู่กับใคร" เด็กมันทำท่าคิดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาแล้วตอบ
"คุณนักบุญครับ" มึงทำหน้าเคลิ้มๆตอนพูดชื่อนักบุญทำเชี่ยอะไร เดี๋ยวเตะคว่ำเลย
"อยู่ไหนกัน" หน้าผมตอนนี้มองเลยว่าโหดสุดๆ มึงหนีกูมาหามัน ฮึ่ย!! รมณ์เสีย
"อยู่ที่เคาเตอร์ตรงนู้นครับ" เชรดด เด็กแม่ง ใจดีชี้บอกทิศทางให้ พอมองตรงเข้าไปตามที่มันบอก

ไอ้สาส เฮีย แม่ง ลวนลามเมียกู ภาพที่ผมเห็นคือ มันเอามือจับปกเสื้อนักบุญครับไม่ได้จับธรรมดา มันยังเลิกเสื้อนักบุญขึ้นจนเห็นหัวนมชมพูด้วย ไอ้เหี้ย กูยังไม่เคยได้ทำแบบนี้เลย ถึงจะเคยแค่ตอนนั้นตอนเดียวก็เถอะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ มึงเป็นใครมาทำกับเมียกูแบบนี้ ไม่มีการชักช้า ผมเดินตรงเข้าไป ชกแม่ง อารมณ์ คือโมโหสุดๆ

พลั่ก!!!

หมัดหนักๆลอยเข้ากระทบหน้าไอ้เฮียอย่างจัง มันเซ ล้มจนตกเก้าอี้ กะจะเข้าไปซ้ำอีกสักดอก นะ แม่งโมโห ควันออกหูแล้วเนี่ย ผมหันไปมองอีกคนที่มีสีหน้าตกใจไม่แพ้กัน แม่ง มึงไม่รักนวลสงวนตัวมั่งวะ ปล่อยให้คนอื่นจับพร่ำเพื่อ ทำเชี่ยอะไร อยากจะด่าออกไปแบบนี้นะ แต่โดนอีกฝ่ายว่ากลับมาซะก่อน

"ไอ้เหี้ย ต่อยกูทำไม" ไอ้เฮียที่โดนตาอนทำหน้างง
"มึงมายุ่งกับเมียกูก่อน" ผมมองตาขวางชี้หน้ามัน
"กูไปยุ่งอะไรกับเมียมึง"
"แล้วเมื่อกี้มึงทำอะไรเมียกู"
"หยุดเลยนะพี่ดิน พี่จะบ้าหรือไง มาต่อยเฮียแบบนั้น เฮียกับผมไม่ได้อะไรกันสักหน่อย พี่ดินเองก็ด้วย" ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ขอทวงสิทธิ์หน่อยเถอะ
"แต่บุญเป็นเมียพี่ พี่มีสิทธิ์หวง"
"พี่ดิน ผมไปเป็นเมียพี่ตอนไหนวะ" เจอคำนี้ถึงกับสะอึกสิครับ มันไม่ยอมรับจริงใข่ไหมว่าผมเป็นผัวมัน
"ก็คืนนั้นไงที่บุญเมา" ตอนย้อนความจำให้สินะ

"แค่เรื่องคืนเดียวหรือเปล่าวะ" นักบุญมันเถียงครับ ดูมันพูดนะ
"ไม่ว่าจะคืนเดียวหรือกี่คืน เราก็คือเมียพี่ ไปกลับ" ผมตอกกลับนักบุญไปก่อนลากนักบุญออกจากร้าน นักบุญมันก็รั้งต้วเองไว้ก่อนหะนไปพูดกับไอ้เฮียนั่น เห็นแล้วขัดใจสุดๆ
"เฮียเดี๋ยวผมโทรหา" ยังคิดจะโทรหามันอีกเหรอ
.
.
.
.
.
"จะไปไหน" ผมร้องนักบุญ เมื่ออีกฝ่ายกำลังเดินหนีเข้าไปในห้อง
"ก็เข้าห้องไง" เจ้าตัว ก็ดูจะโมโหอยู่ไม่น้อย แต่คงไม่เท่าอรามณ์ผมตอนนี้หรอก มีอยากที่ไหนหนีผัวไปหาคนอื่น (เขายอมรับมึงเป็นผัวแล้วหราาา)
"ขอโทษ" ผมทนเห็นอีกฝ่ายโกรธไม่ได้จริงครับ ทนไม่ได้ที่อีกฝ่ายทำเมินใส่ พอผมเอ่ย คำ ขอโทษ อีกฝ่ายก็เลิกคิ้วมองอย่างงง เออ กูผิด ถึงกูไม่ผิด กูก็จะขอโทษ
"ผมเองก็ขอโทษที่ไปไหนไม่บอก" อีกฝ่ายน่าจะอ่อนให้แล้วนิดนึง ผมเลยเดินตามเข้าไปในห้อง สวมกอดอีกฝ่ายแน่น นักบุญก็ไม่ได้ขีดขืนอะไร ยอมให้ผมกอด

สรุปพอผมใจเย็น ลงยอมอ่อนให้อีกฝ่าย อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะโอเคขึ้นมาใน
ทันที ดีนะที่นักบุญไม่ใช่คนใจแข็งมากนัก แต่ทำไมใจแข็งไม่ตอบรับเป็นแฟนผมสักที (มึงถามเขาอีกรอบแล้วหรือยัง)
.
.
.
.
.
หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีเช้าวันทำงานที่ดี อากาศดี บรรยากาศรอบตัวก็ดีไปด้วย ได้อยู่กับคนข้างๆ ก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ อะไรอะไรก็ดีไปหมด ผมรู้สึกมีความสุขจัง ผมขับรถเข้ามาจอดในลานจอดรถบริษัท ซึ่งมันพอดีกับ ไอ้น้ำ หรือชลธี น้องชายบังเกิดเก้าเทียบรถจอดพร้อมกัน นักบุญเห็นก็ยิ้มกว้าง ยิ้มอะไรขนาดนั้น มีอะไรกัน หรือเปล่าวะ เรื่องของนักบุญกับน้ำ นี่ผมก็ยังไม่เคลียร์นะ ว่าสองคนมันมีอะไรกันหรือเปล่า

"พี่น้ำๆ" นักบุญร้องเรียกโบกมือให้น้ำ เมื่อลงจากแล้ว ไอ้น้ำเองก็ยิ้มจนตาแทบปิด อะไรวะ พวกมึงสองคนมีซัมธิงกันหรือเปล่าวะ กูชักสงสัยแล้วนะ
"บุญ" น้ำเดินเข้ามาโอบไหล่นักบุญ แม่งสนิทเกินกูแล้วนะ อย่าออกนอกหน้า ผมเดินไปดึงนักบุญมาโอบเอวไว้แทน
"เด็กพี่อย่ายุ่ง"
"โหย พี่ดิน หวงแฟนจังนะ"
"ไม่ใข่แฟนนะครับ" โอ๊ย ยังจะเถียงอีกนะนักบุญ

"จริงเหรอ นี่ขนาดไม่ได้เป็นแฟนนะเนี่ย พี่ดินยังหวงขนาดนี้ ถ้าเป็นขึ้นมา ไม่หนักกว่านี้เหรอ" ดีมากไอ้น้องชายที่เข้าข้างพี่
"ถ้าเป็นแฟนพี่ พี่ก็จะจับบ่ามโซ่ใส่กุญแจมือให้ตัวติดกันตลอด คอยดูเถอะ" ผมพูดขำๆนะ ใครจะทำ หรือจะทำดีวะ
"อย่ามาตลกคุณดิน" นักบุญตีหน้าเครียดขึ้นมาทันที

"แล้วบุญเรียกพี่ทำไม" น้ำเปลี่ยนประเด็น
"อ่อ...ผมจะถามว่า ทำไมโทรหาไม่ติด ผมโทรหาตั้งหลายรอบแล้ว"
"เออ โทษที พี่ลืมโทรบอก พอดีโทรศัพท์พี่หาย ตอนไปเดินเล่นน่ะ สงสัยเหมือนกันว่ามันหายไปไหน สงสัยโดนลักตอนเข้าห้องน้ำ 555+"ตอบหน้าตายมาก มึงไม่คิดจะซีเรียสหน่อยเหรอวะน้ำ =_=

"งั้นผมขอเบอร์ใหม่หน่อย" เชรดด มึงเด็กกูไปขอเบอร์มันทำไม
"ได้สิ 080-XXXX-XXX" มึงใจง่ายไปไหมไอ้น้ำ

พอน้องชายตัวดีให้เบอร์นักบุญเสร็จ ผมก็ดึงไอ้น้ำมาคุยด้วย ขอเปิดอกคุยหน่อยเว้ย เรื่องนี้พี่ขอเคลียร์

"บุญขึ้นไปทำงานก่อนเลยพี่ขอคุยกันตามประสาพี่น้องหน่อย" ผมไล่นักบุญให้ขึ้นไปทำงาน เจ้าตัวก็พยักหน้ารับไม่อิดออดอะไร เด็กดีมาก

"มีอะไรพี่ดิน"
"มึงคิดยังไงกับนักบุญ"
"ก็ น้องมันน่ารักนะพี่" ไอ้น้ำส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
"ห้ามยุ่ง"
"รู้แล้วน่า ก็เห็นเป็นน้องไง เอ้ย ไม่ใช่สิ..." มึงจะกลับคำพูดหรือไง
"ไม่ใช่อะไร"
"ไม่ได้เห็นเป็นน้อง...."
"มึงจะเว้นช่วงทำไม พูดให้มันจบๆดิ"
"ผมเห็นนักบุญ เป็นพี่สะใภ้ หรือน้องสะใภ้ วะ ชักสับสน"
"เชี่ย ต้องพี่สะใภ้สิ"
"เอาเป็นว่าผมเห็นเป็นทั้ง พี่และน้อง สะใภ้แล้วกัน ไปนะ"
"มึงพูดเชี่ยอะไรวะ" (คุณดินคุณเป็นประธานบริษัทที่เริ่มไม่น่าเคารพแล้วนะคะ สำรวมคำพูดหน่อยค่ะ)

ผมเดินตรงไปที่ลิฟท์ครับ งานการรอให่ผมอ่านผมเซ็นอีกบานเต เหอะ งานเยอะ ยังไม่ทันจะถึงห้องทำงานเลยแอบแวะมาหยอดเด็กสักหน่อย แต่เด็กมันไม่อยู่ที่โต๊ะ หายไปไหนของเขาวะ

"คุณแข นักบุญไปไหน" ผมคิ้วขมวดถามคนที่อยู่หน้าห้อง
"นักบุญ ไปห้องน้ำค่ะ" คุณแขตอบเสียงเรียบ สายตาเจ้ากรรมก็หันไปเห็นช่อดอกไม้อีกแล้วครับ ช่อใหญ่บนโต๊ะนักบุญ
"ดอกไม้ใคร"
"ของนักบุญค่ะ"
"ใครส่งมา" ผมหยิบดอกไม้ขึ้นมาดู มีนามบัตรเสียบมาด้วย 'นพนันท์' มึงอีกแล้วเหรอไอ้นพ แม่งไม่รู้จักเลิกลา สักที เขาก็บอกโต้งๆ ว่าไม่ชอบยังจะส่งดอกไม้มาอีก

"คุณนพนันท์ค่ะ"
"ผมขอ นักบุญมาแล้วช่วยโทรบอกผมด้วย" ผมถือดอกไม้เข้าไปในห้อง โดยไม่ฟังเสียงคุณแข จากนั้นก็หย่อนลงถังขยะอย่างไม่ใส่ใจ  ดอกไม้ของมึงทุกช่อกูจะโยนลงถังให้หมด
.
.
.
.
.
"คุณแข นักบุญยังไม่กลับมาอีกเหรอ"
/ยังค่ะคุณปฐพี/
"เดี๋ยวผมออกไปดูเอง"
.
.
"หายไปไหนของเขานะ"
ผมเดินออกมาจากห้องทำงาน มองไปที่คุณแข คุณแข ก็เอาแต่ยิ้มแหยมาให้ผม เหมือนรู้อะไรสักอย่าง อย่างงั้นแหละ ผมเดินมาถึงห้องสันทนาการ ซึ่งเป็นห้องพักผ่อนของพนักงาน และเห็นนักบุญอยู่ตรงนั้นเขากำลังคุยโทรศัพท์ คุยโทรศัพท์อีกแล้วเหรอ แล้วเวลาทำไมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนั้น คุยกับใคร พอเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินคำพูดที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุด

"อืม ชอบมาก รักเลยแหละ.ฝ...เฮ้ย!!!"
พอคำๆนี้ออกมาจากปากของนักบุญ สิ่งแรกที่ผมทำคือพยายามแย่งโทรศัพท์จากมือของนักบุญ

"อย่าทำแบบนี้นะไอ้พี่ดิน" นักบุญร้องห้ามพยายามดึงโทรศัพท์มาคุย
"เฮีย....คะ แค่นี้ก่อนนะ..." นักบุญพูดก่อนกดตัดสายทิ้งแล้วหันมามองหน้าผมตาขวาง
"คุยกับในอีกแล้วเหรอ ทำไมชอบอ่อยคนอื่นเขาไปทั่วแบบนี้" อารมณ์โมโหของผมทำให้ไม่ฟังสิ่งที่นักบุญจะพูด นี่ผมคงอาการหนักมากจริงๆสินะ

พลั่ก!!!

หมัดหนักของนักบุญลอยเข้ากระแทกที่หน้าจนผมมึนงงไปเลย ได้แต่ยืนหน้าชา อยู่ตรงนั้น
"ถ้าไม่คิดจะฟังอะไรก็ไม่ต้องมาคุยกัน" นักบุญทิ้งคำพูดเอาไว้แค่นั้นก่อนเดินหนีไป ผมเองก็ได้แต่ยืนอึ้ง ยืนมึนกับสิ่งที่ตัวเองโดนอยู่ตรงนั้น พอตั้งสติได้ ถึงได้รู้ตัวเองว่า ผมทำเกินไปจริงๆ อารมณ์มันมาก่อนเหตุผลจริงๆครับ ผมรีบเดินตามนักบุญไปทันที แต่มันก็ไม่ทัน นักบุญออกไปทานข้าวกับน้ำแล้ว
ผมได้แต่ยืนทึ้งหัวตัวอยู่อย่างนั้น นี่กูเป็นบ้าอะไร ทำไมป็นคนแบบนี้ไปได้ แต่ก่อนไม่เคยจะเป็นอย่างนี้เลยนะ ทำไมช่วงนี้ระงับอารมณ์ของตัวเองไม่ได้วะ โดยเฉพาะเรื่องของนักบุญ
.
.
.
.
ผมเดินคอตกกลับเข้าไปทำงานเหมือนอย่างทุกที หลังทานข้าวกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้วพอมาถึงหน้าโต๊ะทำงาน คุณแขก็เดินยิ้มแหย ก่อนบอกผมว่า
"คุณปฐพีคะ นักบุญลางานนะคะ เห็นว่าโดนคุณชลธีทิ้งที่รานไอศครีมในห้าง ฮะฮะ" อย่างให้ผมหายเครียดใช่ไหม หรือพูดเรื่องจริงครับ ฮะฮะ อยากจะหัวเราะอะนะ แต่หัวเราะไม่ออก

"ครับ" ผมตอบรับอย่างเนือยๆ
"คุณปฐพีไม่ไปรับน้องบุญหน่อยเหรอคะ น้องจะได้ไม่ต้องลางาน"
"อ้าว! นี่เรื่องจริงเหรอครับ ผมถึงว่าล้อเล่น" ผมทำท่าสงสัย
"อ้าว! เหมือนพูดเล่นเหรอคะ" ผมว่าบางทีคุณแข ก็ตรงไปนะครับ
"งั้นวันนี้ผมไม่เข้าบริษัทแล้วนะครับ ส่วนเรื่องลาของนักบุญไม่ต้องนะครับถือว่าไปทำงานกับผม"
"ได้ค่ะ" คุณแข คุณยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง ยิ้มดูเจ้าเล่ห์เหมือนรู้อะไรเลยนะครับ ผมชักหวั่นใจกับคุณแล้วสิ
.
.
.
.
ร้านไอศครีม

ผมมองใบหน้าด้านข้างของนักบุญผ่านกระจกร้านไอศครีม ไม่รู้ทำไมถึงมาถูกทั้งๆที่คุณแขก็ไม่ได้บอกว่านักบุญอยู่ห้างไหนสักหน่อย เสือกมาถูกอีก ใช่ที่ไหนล่ะ โทรถาม ไอ้น้ำ เอาสิ มันก็เอาแต่หัวเราะ แฮะแฮะ มาตามสาย ก่อนขอโทษผมที่ทิ้งนักบุญเอาไว้ น้องผมนี่นะ เชื่อเขาเลย ทิ้งคนทั้งคนไว้ได้

ผมเดินตรงเข้าไปในร้านเห็น นักบุญกำลังก้มหน้าก้มตาเขี่ยไอศครีมในถ้วยไปมา จนมันเละรวมเป็นเนื้อเดียวกันแล้ว
"อะ แฮ่ม ขอนั่งด้วยได้ไหม" ผมกระแอมเล็กน้อยก่อนพูดพร้อมส่งยิ้มให้เจ้าตัวแต่นักบุญกัยพยักหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองผมนี่สิ

เขายังคงเขี่ยไอติมเล่นไปมาโดยไม่ได้สนใจมองผมที่นั่งอยู่ตรงหน้าด้วยซ้ำ นี่คงไม่รู้สินะว่าคนที่นั่งอยู่ด้วยตอนนี้คือผม
"เป็นอะไรครับ ไอติมไม่อร่อยเหรอ"

"..." ไม่ตอบแต่ส่ายหัว แสดงว่าอร่อยหรือไม่อร่อยวะ
"แล้วเป็นอะไร"
"..." ไม่ตอบแฮะ
"ทะเลาะกับใครมาเหรอ"
"..." พยักหน้ารับด้วยวุ้ย
"ทะเลาะเรื่องอะไรเหรอ" ผมยังแกล้งถาม(ยังมีหน้าไปถามเขาอีก สาสส)
นักบุญปรายตาขึ้นมามองก่อนจะทำหน้าตรงใจ
"เฮ้ย!!! มาได้ไงวะ"
"ถามน้ำ" ผมตอบเสียงเรียบ

นักบุญนั่งนิ่งเลิกสนใจไอศครีมในถ้วย แล้วหันมามองหน้าผมแทนผมเอื้อมมือไปคว้ามืออีกฝ่ายบนโต๊ะ โชคดีที่นักบุญไม่ดึงมือออก
"ขอโทษ ขอยอมรับผิดแต่โดยดี"
"..."
"จะโกรธก็ได้นะ"
"..."
"แต่อย่าเมินพี่ก็พอ"
"..."
"นี่จะเมินกันจริงเหรอ ไม่อธิบายหน่อยเหรอว่าทำไมต้องคุยกับไอ้เฮียนั่น มันเป็นอะไรกับบุญ" ผมก้มหน้าลงทำท่าหมาหงอยเพื่อคนตรงข้ามจะเห็นใจ

"พร้อมฟังแล้วเหรอ" นักบุญปรายตามองผมก่อนพูดออกมาด้วยเสียงอ่อนใจ
"อืม" ผมพยักหน้ารับมองด้วยสายตาลูกหมา (มองยังไงวะ สายตาลูกหมา) นักบุญเงียบไปสักพักก่อนเอ่ยขึ้นว่า
"เฮีย เป็นลูกพี่ลูกน้องกับผม ก็เป็นพี่ชายนั่นแหละ"
"ห๊ะ!!" ตกใจ นะลูกพี่ลูกน้อง สรุปกูเข้าใจผิดมาตลอดสินะ ไอ้เชี่ยดิน มึงมันบ้า และงี่เง่าโคตรๆ

"ก็ตามนั้นแหละ"
"..."
"เป็นอะไร ไม่เชื่อหรือไง"
"เปล่า กำลังด่าตัวเองอยู่ ฮะฮะ" หัวเราะกลบเกลื่อนได้ห่วยมาก กูอายนะเนี่ยที่เข้าใจผิดมาตั้งนาน

"ด่าเยอะๆเลยนะ คิดมาได้...เฮ้อ!" นักบุญถอนหายใจ
"อืม แล้วทำไมต้องแอบคุยกันด้วย"
"ก็ปรึกษาเรื่องความรัก เฮียแกทะเลาะกับแฟนอะนะ"

"ใครเป็นแฟนไอ้เฮียวะ" ผมพูดขึ้นเบาๆ เอาเป็นว่าบ่นกับตัวเองละกัน
"ก็..." นักบุญชี้นิ้วมาทางผม จนผมต้องเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย
"เฮ้ย!! ไม่ใช่พี่นะพี่ไม่ได้เป็นแฟนไอ้เฮียนั่นนะ" ผมรีบปฏิเสธ
"ใครบอกว่าใช่ล่ะ" นักบุญยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก โอ๊ย สาสส มีเขี้ยวด้วย น่ารักเชี่ยๆเลย

"ก็เห็นชี้นิ้วมาทางนี้" ผมยังคงทำหน้างงอยู่นะตอนนี้
"ก็คนที่เป็นแฟนเฮียคือน้องชายของพี่นี่ไง" นักบุญระบายยิ้มบนใบหน้า ใช้นิ้วชี้ จิ้มเข้าที่อกผม สองสามที

ปึง

"ไอ้เหี้ย!!!" เสียงผมอุทานออกมาเบา ก็ไม่เขิงเบาเท่าไหร่หรอก แค่คนหันมามองทั้งร้านก็เท่านั้น

ผมทุบโต๊ะเบาๆหนึ่งที ไม่แรงมาก เดี๋ยวข้าวของเขาพัง แม่ง บังอาจมาจีบน้องกู น้องกูเป็นผู้ชายนะเว้ย (ได้ข่าวว่ามึงก็จีบน้องเขา และน้องเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน) กูยอมไม่ได้ นักบุญกูก็ทั้งหึงทั้งหวงมากที่สุดแล้ว แต่ ไอ้น้ำน้องกู กูก็หวงเว้ย!!!

*************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 15-03-2017 15:46:40

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: leemmm ที่ 15-03-2017 15:58:10

โอ้ยๆโคตรสนุกเลยอะ ชอบมากๆๆๆ :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-03-2017 16:29:33

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 15-03-2017 16:31:14

อย่า ๆ ไปหวงน้องน้ำใส่ว่าที่พี่/น้องเขย อย่างเฮียกาวระวังอิเฮียมันจะกีดกันเรื่องน้องบุญนะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-03-2017 16:44:54

พี่ดิน นี่ก็ ตัวเองมีแฟนเป็นผู้ชายได้
พอน้องแล้วทำมาตกใจ ไม่ยอม หวง  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 15-03-2017 17:29:24

ดินปัญญาอ่อน

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-03-2017 20:07:46

เอ่อมมมม. อีพี่ดินหึงเกินไปรึป่าวเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 15-03-2017 21:42:40

โอ้ยยย พี่ดิน
หวงน้อวน่าดูเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 17-03-2017 11:09:39

ฮา ดินอ่ะ 

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 10 ความขี้หึงขี้หวง...☆ (15-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 17-03-2017 14:06:25

มีความอยากเหยียบดินขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ เราเป็นคนรักธรรมชาติ ไปเดินเล่นก่อนนะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 18-03-2017 11:49:16

One Night with My Boss รักข้ามคืน


ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์

ปึง!

"ยอมไม่ได้เด็ดขาด" ท่านประธานใช้มือตบที่โต๊ะเป็นรอบที่สองจนเกิดเสียงดัง  คนในร้านต่างหันมามองเป็นตาเดียวกันอีกครั้ง จะตบโต๊ะทำขี้เกลืออะไรเนี่ยไอ้ท่านประธาน ไม่อายหรือไงวะ มึงไม่อาย แต่กูอายนะเว้ย เห็นใจกันบ้าง

ท่านประธานพูดเพียงเท่านั้นก่อนลุกยืนและเดินออกจากร้าน แต่ยังไม่วายดึงมือผมไปด้วย

"เดี๋ยวๆ" ผมรีบรั้งตัวเองไว้ก่อน จะรีบไปไหนเนี่ย ท่านประธานต้องชะงัก หันมามองผมอย่างสงสัย
"เป็นอะไรทำไมไม่เดินตามมา"
"จะรีบไปไหน ผมยังไม่ได้จ่ายเงินเลยนะ" ใช่ไหมล่ะยังไม่ได้จ่ายเงินค่าไอศครีมที่กินเลยเลยนะ ผมไม่อย่างเสียประวัตินะครับ ท่านประธานเองก็ยืนนิ่งเหมือนจะนึกออกว่ายังไม่ได้จ่ายเงิน

"งั้นก็จ่ายสิจะได้หมดเรื่อง" ไม่พูดเปล่าดึงมือผมเดินตรงไปที่เคาเตอร์คิดเงิน ผมกำลังจะหยิบแบงค์สีแดงสองใบยื่นให้พนักงาน ก็ต้องชะงักเพราะแบงค์สีเทาของคนข้างๆยื่นออกไปให้พนักงานไวกว่า

"ไม่ต้องทอน" เชรดดด มึงรวยมากสินะ เงินทงเงินทอนไม่เอานี่ (ก็เขารวยจริงๆนี่จ๊ะน้องบุญ) เงินทอนหลายบาทเลยนะนั่น ผมมองตามเงินทอนที่พนักงานกำลังจะทอนให้อย่างเสียดาย ไม่เอาให้กูก็ได้นะ T^T
"จะรีบไปไหน"
"ร้านของไอ้เฮีย"
.
.
.
.
ร้านเหล้าXXX

ภายในร้านเหล้า ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม มีทั้งลูกโป่งสีขาวชมพูกับกุหลาบสีขาวอมชมพู อะไรจะโรแมนติคขนาดนั้นเฮีย เฮียไม่ได้คิดเองใช่ไหม ผมไม่เชื่อว่าเฮียจะคิดอะไรที่โรแมนติคได้ขนาดนี้ เพราะเฮียมันพวกไร้ความโรแมนติคสุดๆ มันเป็นคนเถื่อน พยานคือเหล่าบรรดาแฟนเก่าๆที่ชอบเอาเรื่องเฮียมาปรับทุกข์กับผม หึ ผมมองสำรวจทั่วร้าน เห็นเฮีย แกนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางร้านพร้อมพี่น้ำ กำลังคุยกันอยู่กระหนุงกระหนิง แหมะ หวานเชียว สายตาที่มองกันอะนะ

"อยู่นี่จริงๆด้วย"

ไอ้ท่านประธานนี่ก็นะ ทำไมเป็นพวกชอบขัดเวลาคนอื่นเขาคุยกัน ขอยืมคำหน่อยเหอะ ไร้มารยาท ชิ ตามนั้นเลย ไอ้คุณประธานเดินตรงเข้าไปหยุดตรงหน้าทั้งสองคน พี่น้ำตกใจนิดหน่อยก่อนส่งยิ้มแหยมาให้ เฮียกาว ก็นะมองหน้าแบบว่า กวนตีน คำนี้เหมาะสุดๆ

"ขอคุยด้วยหน่อยสิ" ท่านประธานเอ่ยเสียงเรียบโดยข่มอารมณ์โกรธเอาไว้
เฮียแกก็พยักหน้ารับ ก่อนเดินนำท่านประธานไปหลังร้าน และสั่งห้ามผมกับพี่น้ำตามไป เราสองคนต่างก็มองหน้ากันอย่างกังวล เพราะทั้งคู่เดินหายไปกันสักพักใหญ่ๆแล้ว

"ปล่อยไปแบบนั้นจะเป็นไรหรือเปล่านะ" พี่น้ำเอ่ยด้วยสีหน้ากังวล
"นั่นสิ เฮียยิ่งอารมณ์ร้อนอยู่ๆ" ผมเองก็รู้สึกกังวลเหมือนกัน
"พี่ดินเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะ พี่ชักเป็นห่วงแล้วสิบุญ"
"เราลองเดินไปดูหน่อยดีไหมพี่น้ำ"

ในระหว่างที่เราสองคนกำลังกังวลอยู่นั้น ท่านประธานกับเฮียกาว ก็พากันเดินออกมา สีหน้าปกติมาก ไม่มีร่องรอยบาดแผลที่เกิดจากชกต่อย จากสีหน้าที่เคร่งเครียดในตอนแรกก็หายไปหมด นี่พวกเขาเข้าไปคุยอะไรกัน ทำไมกลับออกมาจะอารมณ์ดีกว่าเดิมอีก อย่าบอกนะว่า มีซัมธิงกันหลังร้าน

"เฮีย เป็นไงบ้าง ไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม" ผมถามขึ้นด้วยความร้อนใจ แต่เฮีย แม่งไม่สนใจผมอะ มันหันไปจับมือพี่น้ำก่อนตอบว่า
"ไม่เป็นไรเราคุยกันเข้าใจดี ดิน เขายอมให้เราคบกันได้"
"จริงเหรอ" พี่น้ำยิ้ม หันไปมองพี่ชายที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าอยู่อย่างงง ขี้เก๊ก หล่อตายล่ะ แต่มันก็หล่อจริงๆนั่นแหละ อ้ายบุญอิจฉา

"เฮีย ผมเป็นคนถามนะเฮีย ทำไมหันไปพูดแต่กับพี่น้ำล่ะ" นี่ผมเป็นน้องเฮียนะเฮ้ย! น้อยใจ เฮีย แม่ง...ไม่รู้จะด่าอะไรดี เฮียมันก็ใจดี หันมาผลักหัวผมจนเซไปหาไอ้คุณประธาน แหม่ กูได้ซบอกแกร่งๆของไอ้คุณประธานเลย เฮีย มึงตั้งใจใช่ไหม ฮึ่ม!!! ผมมองหน้าเฮียอย่างอาฆาต

"แค่ไปคุยกันแบบลูกผู้ชายมานิดหน่อยใช่ไหมกาว" ท่านประธานยกยิ้มร้ายขึ้นมุมปาก ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยวะ รู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้สิ ต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆ
"ใช่" เฮียกาวยิ้มเจ้าเล่ห์ฉิบหาย ทำอย่างกับมีแผนอะไรกันอย่างนั้นแหละ
"เรื่องอะไร" ผมถามทั้งสองคนอย่างสงสัย
"นั่นสิ พวกเราคิดว่าจะไปมีเรื่องกันซะแล้ว" พี่น้ำถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง พี่น้ำผู้แสนดี มาเป็นแฟนไอ้บุญเหอะ อย่าไปสนเฮียแกเลย ผมส่งสายตาปิ๊งๆไปให้พี่น้ำ

ผัวะ!

"โอ๊ย!" เฮียมันตบเหม่งผมครับ มันยังเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากอีกด้วย ผมเองก็มองตาขวางใส่เฮียแก แม่ง กัดนิ้วขาดเลย
"อย่าแม้แต่จะคิด มีผัวแล้วก็หัดเจียมบาง" มันยังคงเอานิ้วจิ้มหน้าผากผมอยู่ พี่น้ำแกก็ยืนมองด้วยความสงสัย ว่ามีเรื่องอะไรกัน

"ไอ้เฮียบ้า" ผมทำท่าจะงับมือเฮียแก เฮียแก แม่งแสนรู้อีก เอามือออกทัน หนอยแหนะ เจ็บใจฉิบ...อย่าเผลอนะ กูจะตีท้ายครัวมึงไอ้เฮีย

"กูไม่เผลอหรอก มึงอย่าหวังไอ้อ่อน" เฮีย แม่ง อ่านใจกูได้หรอถึงรู้ว่ากูคิดอะไร กูไม่ได้พูดสักคำ เสือกรู้อีกกูคิดอะไรอีก

"ยังไม่ได้พูดอะไรเลย" ผมแก้ตัว แต่ไม่เถียงในสิ่งที่เฮียมันพูด ก็มันพูดเรื่องจริง จะไปเถียงเฮียมันได้ยังไง ถึงจะเจ็บใจก็เถอะนะ อย่าให้ถึงคราว ไอ้บุญบ้างก็แล้วกัน

 "กูมองตามึงกูก็รู้ว่ามึงคิดอะไร กูอ่านจากสายตามึงออกโว้ย ไม่ได้อ่านใจมึงได้หรอก" รู้ดีฉิบหาย...ทำอย่างกับไปนั่งอยู่ในใจกู
"หึ" ผมหัวเราะในลำคอ ที่ทำแบบนี้คือไม่รู้ตะเถียงอะไรเฮียแก

ทางด้านท่านประธานกับพี่น้ำ ก็ยืนฟังผมกับเฮียเถียงกันไปมาพักใหญ่ ก่อนเฮียมันจะหันไปยักคิ้วให้ไอ้ท่านประธาน ท่านประธานเองก็ยกยิ้มมุมปากให้ มันแปลกๆแล้วนะ ตอนแรกทำยังกับจะตีกันอยู่เลย ทำไมถึงดูถูกคอกันจังตอนนี้

"ไม่โกรธเฮียแล้วเหรอ" ผมสะกิดไหล่ถามท่านประธาน ท่านประธานก็ไหวไหบ่นิดๆก่อนตอบว่า
"ไม่แล้วล่ะ ไปกระชับสัมพันธ์อันดีมาแล้ว"
"ห๊ะ!" กระชับสัมพันธ์อันดี ยังไง ไปทำอะไรกันมา ทางนี้งงนะเนี่ย

"ยังไงเฮีย ไปกระชับสัมพันธ์กันอีท่าไหนถึงได้ดูอารมณ์ดีกันทั้งสองคนแบบนี้"
เฮีย แม่ง ไม่ตอบครับ เฮียแกไหวไหล่ ก่อนหันไปคุยกับพี่น้ำต่อ โคตรสนใจน้องเลยเฮีย รักน้องมากเหลือเกิน ผมเลยหันไปมองท่านประธานแทน

"ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่มีข้อตกลงบางอย่างแค่นั้น" ข้อตกลงอารายกานถึงทำให้ท่านประธานยิ้มได้ และไม่โกรธ เหมือนตอนแรก ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรอยู่นั้น เฮียมันก็พูดขึ้นว่า
"นี่ก็ใกล้จะหยุดถึงวันหยุดยาวแล้วไม่ใช่เหรอไอ้อ่อน"
"ห๊ะ! หยุดยาว อ่อ วันหยุดประจำปีของบริษัท"

บริษัทของท่านประธานดิน เนี่ย ดีอยู่อย่างคือจะมีวันหยุดพิเศษสำหรับพนักงานที่ให้หยุด 3วัน มันแปลกดีนะครับ ผมเพิ่งเคยเจอบริษัทนี้เป็นบริษัทแรก เห็นว่าเป็นการหยุดทำอะไรสักอย่างนี่แหละ อ่อ นึกออกละ เห็นว่าจะมีการทำบุญใหญ่ของบริษัทหรือไงนี่แหละ

"งานทำบุญใหญ่สินะ ปีนี้วันทำบุญมันดันตรงกับเสาร์หยุดด้วยนี่จาก3วันเลยได้หยุดเพิ่มเป็น 5วัน" พี่น้ำพูดขึ้นด้วยความดีใจที่จะได้หยุดติดกัน 5วัน
"อยากไปเที่ยวไหนไหม...ไอ้อ่อนหยุดยาวจะไปเที่ยวไหน" สองมาตรฐานมากเลยเฮีย พูดหวานๆกับพี่น้ำ แต่ทีพูดกับน้องเนี่ยอย่างกับจะกินหัว
"ไม่รู้สิ พี่น้ำอยากไปเที่ยวไหน" ผมหันไปถามพี่น้ำ
"ไม่ถามพี่บ้างเหรอ" เสียงคร่ำครวญของท่านประธานพร้อมกับสะกิดไหล่ผม
"ผมต้องถามพี่ดินด้วยเหรอ" ผมหันไปแกล้งถามท่านประธาน
"ต้องถามสิ"
"ไม่ ผมถามพี่น้ำดีกว่า พี่น้ำอยากไปไหนครับ" ท่านประธานหน้าบึ้งเชียวครับ สมน้ำหน้าอยาก ทำตัวหน้าหมั่นไส้เอง ชิ

"อืม....ไม่รู้สิพี่แล้วแต่พี่ดินดีกว่า" พอพี่น้ำพูดแบบนั้น ท่านประธานก็ยิ้มระรื่นเชียวครับ น่าหมั่นไส้จริงๆ อย่ายิ้มมาก ไอ้ท่านประธาน รู้ไหม มันทำให้คนข้างๆใจเต้น

"พี่ดินอยากไปที่ไหน" ผมหันไปถามคนที่หน้าบานที่สุดในตอนนี้
"ทะเล เราจะไปทะเลที่หัวหิน พี่มีบ้านพักอยู่ที่นั่น เดี๋ยวโทรชวน ไอ้ว่าน ไอ้โจ แล้วก็ไอ้นั่นอีกคน" จะรวยไปไหนครับ มีบ้านพงบ้านพักด้วย แล้วใครวะไอ้นั่น ไอ้นั่นคือใคร ไม่อยากเอ่ยชื่อขนาดนั้นเชียว

"นี่ก็ดึกแล้วไปพักกันเถอะ ไอ้อ่อน จะนอนนี่เลยไหม แล้ว ดินล่ะ จะนอนนี่หรือจะกลับที่พัก" เฮียแกถามขึ้นมาเพราะนี่ก็ดึกมากแล้วด้วยสิ ผมหันไปมองหน้าท่านประธาน ว่าเขาจะเอาอย่างไง ใจผมอยากนอนที่นี่นะ แต่จะทิ้งให้ท่านประธานขับรถกลับคนเดียวมันก็ใช่ที่

"เราจะเอาไงจะนอนนี่หรือเปล่า" ท่านประธานหันมามองหน้าผมแล้วถาม
"นอนที่นี่ก็ได้มั้งครับ พี่ดินตะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถ" ผมบอกท่านประธานไปตามตรง ท่านประธานเองก็ยิ้มรับไม่ได้พูดอะไรต่อ

"งั้นก็ไปครับ เดี๋ยวผมเอาชุดมาให้เปลี่ยน" เฮียแกพูดพลางตบไหล่ท่านประธานเบาๆ
"เฮีย ให้พี่น้ำน้องกับผม เฮียไปนอนกัยพี่ดิน" ผมบอกเฮีย แต่เฮีย มันผลักหน้าผมครับ เห็นผมเป็นตุ๊กตาล้มลุกเหรอ ผลักอยู่นั่นแหละ ไม่ผลัก ก็ตบเหม่ง วนอยู่อย่างนี้ ไม่รู้อะไรนัก

"นอนกับผัวมึงไปเลย กูจะนอนกับคนของกู" เฮียแกเดินนำขึ้นไปชั้น2 แกเดินเข้าไปในห้องพร้อมพี่น้ำ ก่อนเดินไปรื้อตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อบอลกางเกงบอลชุดหนึ่งมาให้ จากนั้นก็ปิดประตู ทิ้งผมกับท่านประธานยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

"ไปครับพี่ดิน" ผมคว้ามือท่านประธานเดินจูงมือท่านประธานไปที่ชั้น3 ซึ่งคือห้องของผม
"ห้องสวยดีนะ" ท่านประธานยิ้มร่าเหมือนจะถูกใจสายตาจับจ้องไปที่เตียงนอนขนาดควีนไซส์

"ผมไปอาบน้ำก่อนนะ"
"พี่อาบด้วยสิ พี่ง่วงจะแย่อยู่แล้วเนี่ย อาบพร้อมกันจะได้มานอนไวๆ"
"ไม่! ถ้าพี่ดินง่วงเชิญอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวผมไปอาบห้องน้ำด้านล่าง"
"แล้วผ้าเช็ดตัวล่ะ"
"เอาของผมไปใช้ก่อน" ผมยื่นผ้าเช็ดตัวสีขาวที่ถืออยู่ไปให้ เราสองคนจึงแยกย้ายกันไปอาบน้ำ
.
.
.
.
เมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็เดินดูดนมกล่องที่ไปหยิบมาจากตู้เย็นในครัว เดินขึ้นไปชั้น3 เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นท่านประธานเจ้าเก่านั่งอ่านนิตยาสารการท่องเที่ยวทั่วไทยอยู่บนเตียง

"ยังไม่นอนอีกเหรอครับ"
"ก็รอบุญอยู่ไง" ท่านประธานพูดยิ้มๆ วันนี้ดูอารมณ์ดีผิดปกติเกินไปหน่อยไหม ตอบ!
"รอทำไม ไหนบอกว่าง่วง"
"งั้นมานอนเถอะ" ท่านประธานปิดหนังสือลงก่อนวางมันลงบนโต๊ะข้างเตียง
"เตียงมันไม่ใหญ่มาก ผมนอนพื้นก็ได้"
"ก็นอนด้วยกันสิ เบียดกันหน่อยดีออกจะได้อุ่น" ไม่พูดเปล่ายังคว้าตัวผมที่ยืนอยู่ห่างๆ
ให้มานั่งบนตักของแกอีก ตัวผมก็ไม่ใช่เล็กๆนะช่างกล้าทำจริงๆ ผมได้แต่ดันตัวลุกขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะโดนล็อคเอาไว้อย่างแน่นหนา

"ปล่อยเถอะครับเดี๋ยวเฮียแกเข้ามาดูแล้วจะไม่ดี"
"ไม่มาหรอกน่า กาวอยู่กับน้ำมีเหรอจะขึ้นมาดูเราสองคน" มันก็จริงเฮีย แม่ง ติดพี่น้ำอย่างกับพี่น้ำเป็นยาเสพติดเลย
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ นอนเถอะ" ท่านประธานพลิกตัวผมที่อยู่บนตักลงนอนราบไปกับเตียงนอน ส่วนท่านประธานก็ล้มตัวนอนข้างๆแขนข้างหนึ่งพาดมาที่หมอนให้ผมหนุนพร้อมกับกดหัวผมให้ซุกกับแผ่นอกกว้าง ส่วนอีกข้างก็ตะคองกอดเอวผมไม่ให้ขยับ โอ๊ย! อย่าทำแบบนี้เลยครับผมจะนอนไม่หลับเอานะ ฮือๆ ไอ้บุญอยากร้องไห้ ปล่อยให้ ไอ้บุญคนนี้ได้นอนสบายๆไม่รบกวนจิตใจบ้างไม่ได้เลยหรือไง.....

*****************************************

(เฮียกาว)

ตัดมาทางฝั่งผมบ้างดีกว่า ผมจะเรื่องที่ถูกเรียกไปให้ฟังกันนะครับ ปล่อยคู่ข้างบนเขานอนใจเต้นไปก่อน เห็นแล้วก็ หมั่นไส้ คนข้างบนเหมือนกันนะครับ เดินอาดๆ เข้ามาเหมือนจะหาเรื่องผม แต่ผมก็ฉลาดพอนะครับว่าควรจะทำอย่างไร ผมเดินนำ ดิน ไปหลังร้าน แล้วคุยกันตามประสาลูกผู้ชาย

"คุณมีอะไรก็พูดมา"
"เลิกยุ่งกับน้องผม" ดินพูดออกมาตรงๆโดยไม่มีการอ้อมค้อม แต่มีเหรอผมจะยอมโดนเอาเปรียบ
"เอาแบบนี้ไหมล่ะ ถ้าผมยอมเบิกยุ่งกับน้องคุณ คุณเองก็ควรเลิกยุ่งกับน้องผม ว่าไง แฟร์ดีไหม" ผมยักคิ้วกวนให้คนตรงนี้

"เรื่องอะไรผมจะยอม" ดินปฏิเสธทันที ที่ผมยื่นข้อเสนอ
"เห็นไหมขนาดคุณยังไม่ยอมเลยแล้วทำไมผมต้องยอม" ผมยังคงยิ้มอย่างผู้มีชัย แน่ล่ะ เรื่องอะไรผมจะต้องยอมคนเดียว ไม่มีทางเสียหรอก
"แล้ว แล้วคุณจะทำยังไง" เห็นไหมล่ะอีกฝ่ายเริ่มเสียงอ่อนแล้ว

"เปิดไฟเขียวให้ผมสิ ผมเองก็จะเปิดไฟเขียวให้คุณเหมือนกัน"
"แต่..." อีกฝ่ายเริ่มอึกอัก
"ไม่มีแต่ ผมไม่บังคับหรอกนะ กับเรื่องนี้ ยังไงก็ได้" (นี่คุณมึงไม่ค่อยบังคับเลยนะ) อีกฝ่ายนิ่งไปสักพักเหมือนคิดอะไรสักอย่างก่อนตอบออกมาว่า
"ตกลง แต่คุณต้องช่วยผมอีกเรื่อง"
"เรื่องอะไร" ผมเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
"ช่วยให้บุญยอมรับในตัวผมว่าเราเป็นอะไรกันแล้วก็ยอมคบกับผม"
"ได้เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา" ผมส่งยิ้มแบบตัวร้ายให้อีกฝ่าย เรื่องแค่นี้ไม่ยาก
"งั้นตกลงตามนี้" เราสองคนยื่นมือมาจับกันเหมือนกับทำสัญญาอะไรบ้างอย่างแก่กัน เรื่องไอ้อ่อนไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวจัดให้ตามคำขอ จะถวายใส่พานทองไปถวายให้เลยล่ะ หึหึ

***************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-03-2017 12:29:00

เฮียแม่งร้าย จับบุญใส่พานถวายเลยอะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 18-03-2017 15:22:55

สรุปนักบุญได้กับน้ำ เฮียกาวกับดินหลังจากทำสัญญาก็ลงเอยกัยเอง  :laugh: วะฮ่ะฮ่า



หมั่นไส้

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 18-03-2017 23:35:58

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: boobooboo ที่ 19-03-2017 00:29:34

ว่าแล้ว  ต้องเป็นแบบนี้  บุญเตรียมตัวเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 11 กระชับสัมพันธ์☆ (18-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 20-03-2017 08:33:30

มีทำสัญญากันด้วย
บุญกับน้ำจะไปไหนรอด

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 21-03-2017 13:20:50

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 12 คำถามในใจ

หลายอาทิตย์ผ่านไป จนในที่สุดก็มาถึงวันทำบุญครบรอบบริษัท พนักงานระดับล่างๆส่วนใหญ่หยุดกันเกือบหมด ยกเว้นแต่ตำแหน่งสูงๆ ที่ต้องคอยอยู่ทำบุญ ไม่เว้นแม้แต่เลขาอย่างนักบุญที่อยากจะหยุดใจจะขาด ความจริงแล้วนักบุญไม่จำเป็นเลยด้วยซ้ำที่จะต้องมา แต่ก็โดนท่านประธานบังเกิดเกล้าลากออกมาด้วย

วันนี้นักบุญ มาด้วยเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนเข้ารูปกับกางเกงยีนต์สีเข้มขาดเข่าสบายๆ ไม่ได้แต่งตัวเป็นพิธีการแบบท่านประธานของเขา ที่ต้องใส่สูทเต็มยศไปยืนตากแดดรอทำพิธี ถึงแม้จะยังเช้าอยู่แต่อากาศก็ยังร้อนอบอ้าว ไม่ต่างกับตอนเที่ยงเลยทีเดียว เหงื่อของท่านประธานฝุดออกมาตามไรผมและใบหน้า จนทำให้นักบุญอดไม่ได้ที่ห่วงไม่ได้ กลัวจะท่านประธานจะเป็นลมไปเสียก่อน เขาจึงถือขวดน้ำไปยื่นให้อีกฝ่ายดื่มแก้กระหาย

"เอ้า...กินซะ" สายตาของท่านประธานดูอึ้งนิดหน่อยเพราะไม่คิดว่านักบุญจะเอาน้ำมาให้ตนเองดื่ม
"ขอบใจนะ" ยื่นมือไปหยิบขวดน้ำจากอีกฝ่ายแต่ก็ไม่วายที่จะขอแตะนิดแตะหน่อยที่มือของนักบุญ
"อะ อืม" นักบุญชักมือกลับทันที จนทำให้คนที่แอบแต๊ะอั๋งถึงกับหน้างอจนทำให้นักแอบกลั้นยิ้มเอาไว้ แล้วหันไปหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงส่งให้ท่านประธานแทน

"เช็ดให้หน่อยสิ" ท่านประธานยื่นหน้ามาให้
"มือมี?"
"อยากให้เช็ดให้" ท่านประธานส่งยิ้มโชว์ฟันขาวมาให้
"ไม่!" นักบุญตอบเสียงดังฟังชัดก่อนจะเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋า แต่ก็ต้องชะงักมือ เมื่อเห็นหน้าท่านประธานดูหงอยเหมือนลูกหมากำลังถูกทิ้ง ยังไงยังงั้น จนอดที่แอบยิ้มให้กับคนตรงหน้า จึงดึงผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้จน อีกฝ่ายถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนส่งยิ้มละมุนด้วยความพอใจ

"ขอบใจ" ท่านประธานส่งยิ้มหวานให้กับนักบุญ จะยิ้มอะไรนักหนาเขินเป็นนะโว๊ย นักบุญได้แต่คิดในใจ เอาแต่ยืนนิ่งเบือนหน้าแดงๆหนีเขา จนคนอย่างท่านประธานอยากจะแกล้งให้เขินจนหน้าแดงแบบนี้ไปเรื่อย เขาฉวยโอกาสจับมือนักบุญ ในขณะที่นักบุญกำลังซับเหงื่อให้เขา เพราะความเขินจัดนักบุญจึงไม่ได้ดึงมืออก

พลั่ก!

ร่างของนักบุญโดนบุคคลปริศนาชนจนเซไปอีกทางมือที่เคยถูกท่านประธานหลุดออกจากกันเมื่อหันไปมองคนที่ชน ก็เห็นสาวสวยคนเดิมาเขาเคยเห็นบ่อยๆ นั่นก็คือ กิ่งแก้ว เธอตัวเล็กกว่านักบุญเล็กน้อยแต่ทำไมแรงถึงได้เยอะขนาดนี้นะ นักบุญก็ได้แต่นึกแปลกใจ เธอมายืนแทรกกบางระหว่สงเขากับท่านประธาน ก่อนหันมามองนักบุญอย่างเหยียดๆแล้วพูดว่า

"อุ๊ย! ตายจริง ขอโทษนะบังเอิญมองไม่เห็น" เธอแสยะยิ้มนิดๆให้เขา

โอ้โห คนเรายืนหัวโด่ขนาดนี้ยังมองไม่เห็น แบบนี้มันตั้งใจชัดๆ อย่าให้ถึงตา ไอ้นักบุญ คนนี้บ้างนะ ผู้หญิงก็ผูหญิงเหอะ ไม่สนหรอก นักบุญมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ ได้แต่กำหมัดแน่น
เดินหนีไปทางอื่น

"บุญจะไปไหน" ท่านประธานร้องทักพยายามจะเดินตามนักบุญไป แต่ก็โดนกิ่งแก้วดึงตัวเอาไว้

"จะไปไหนคะคุณปฐพี" เธอกอดแขนรั้งท่านประธานไว้แน่น
"ผมจะไปหานักบุญ" ท่านประธานพยายามแกะมือ กิ่งแก้วออก แต่ก็ไม่เป็นผล มือของเธอเหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้างเสียอีก

"ไม่ได้ค่ะพิธีจะเริ่มแล้ว เจ้าภาพจะหายไปได้อย่างไร"
ขณะที่กิ่วแก้วพูดอยู่นั้นพิธีกรรมต่างๆก็เริ่มขึ้นพอดี ทั้งคู่ ยืนอยู่หน้าศาลพระภูมิของบริษัทเพื่อทำการไหว้ขอพร เมื่อไหว้เสร็จ ก็พากันไปที่ตึกเพื่อรอพระมาสวดให้พร ทางด้านนักบุญเองก็เข้าไปจัดเตรียมของอยู่ด้านในอาคารที่เตรียมเอาไว้อาหารและน้ำเพื่อถวายพระ

"ปล่อย ผมจะไปหานักบุญ"
"ไม่ค่ะ คุณจะไปยุ่งกับพวกผิดเพศทำไมคะ กิ่งไม่ยอมหรอก มันทำให้คุณต้องเป็นแบบนี้ใช่ไหม"

"เป็นแบบไหน!" ท่านประธานตวาดเสียงดัง
"มันเป็นผู้ชายนะคะ มันทำอะไรคุณคะ คุณถึงเปลี่ยนไปแบบนี้"
"ผมไม่ได้เปลี่ยน ผมเป็นของผมแบบนี้อยู่แล้ว คุณคบกับผมมาตั้งกี่ปี ถึงไม่รู้ว่าผมเป็น ไบเซ็กชวล"

"ไม่จริง คุณโกหกใช่ไหม" กิ่งแก้วรู้สึกหน้าชายังไงไม่รู้ เธอพยายามปิดหูปิดตากับเรื่องนี้มาตั้งหลายปี แต่ปฐพี กับพูดในสิ่งที่เธอไม่อยากฟังที่สุด
"ผมจะโกหกทำไม" ท่านประธานพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา

"กรี๊ด!!! กรี๊ด!!!"
เสียงกิ่งแก้วกรีดร้องออกมา จนทำให้คนรอบข้างหันมามองเธออย่างสนใจ ว่าเธอเป็นอะไร หรือโดนใครเอาน้ำร้อนสาด อย่างั้นหรือ นักบุญก็เป็นอีกคนที่ได้ยินเสียง จึงรีบวิ่งออกมาดู ว่าเกิดอะไรขึ้น

"กะ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ" นักบุญวิ่งออกมาดู กิ่งแก้ว กับท่านประธาน
"ไม่มีอะไรหรอก" ท่านประธานเดินออกห่างจากกิ่งแก้วพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างระอา เขาฉุดมือของนักบุญให้เดินเข้าไปในอาคาร ปล่อยให้ กิ่งแก้วกรีดร้องโวยวายต่อไป

"ทำไมคุณกิ่งแก้วถึงร้องแบบนั้น" เมื่อเจ้ามาภายในตัวอาคาร นักบุญที่ถูกฉุดแขนให้เดินตามหลังมา หยุดนิ่ง คิ้วขมวด มองหน้าคนที่ดึงตัวเองออกมา
"..."
"จะไม่บอกจริงๆใช่ไหม"
"..."
"งั้นผมกลับ" นักบุญหมุนตัวแล้วออกเดิน แต่มันก็เป็นเหมือนแผนง่ายๆที่ทำให้อีกฝ่ายรั้งเขาเพื่อบอกสิ่งที่เขาอยากรู้

"พี่ก็แค่..."
"..."
"ก็แค่...ตัดความรำคาญ" ท่านประธานบุ้ยปากไปทางกิ่งแก้วที่อยู่ด้านนอก
"หมายความว่าไงครับ"
"ก็นะ เขาบอกว่า บุญเป็นคนทำให้พี่ผิดเพศ"
"ห๊ะ!! ผมเปล่านะ"
"ก็ใช่ไง พี่ต่างหากที่ทำให้บุญเป็น พี่เลยสวนกลับไปว่า คบกับพี่มาตั้งนานไม่รู้เหรอส่าพี่เป็น ไบ"
"ไบ?"
"ก็ไบเซ็กชวล ที่ชอบทั้งผู้หญิงและผู้ชายไง"

นักบุญพยักหน้าเล็กน้อยในสิ่งที่ตนเพิ่งเข้าใจ พลางคิดไปว่า แล้วเขาล่ะ เป็นประเภทไหน เพราะตอนนี้เขาก็รู้สึกอะไรบางอย่างกับท่านประธานของเขา แต่ถามว่าชอบผู้หญิงอยู่ไหม เขาก็ตอบเลยว่า เขายังชอบผู้หญิงอยู่ ส่วนผู้ชายเขาคิดว่าเขาชอบท่านประธานนะ แต่เขาก็ไม่มั่นใจในความรู้สึกตรงนี้เท่าไหร่นัก

"บุญ บุญ" ท่านประธานโบกมือไปมาตรงหน้านักบุญ เพื่อเรียกสติของอีกฝ่าย
"ครับ"
"เป็นอะไร"
"ปะ เปล่าครับ ว่าแต่พี่น้ำล่ะครับ" นักบุญเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เขาไม่อยากให้ท่านประธานถามอะไรเขามากไปกว่านี้ เขากลัวหลุดพูดในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้

"น้ำเหรอ รับแขกอยู่หน้างาน ถามทำไม" ท่านประธานขมวดคิ้วถาม
"ผมจะไปช่วยงานพี่น้ำ"
"ไม่ต้อง อยู่กับพี่นี่แหละ" พูดจบเขายังคงจับมือของอีกฝ่ายไว้ เหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีไปไหน

"ปล่อยมือครับ เดี๋ยวมีคนมาเห็น" นักบุญให้เหตุผล ที่เขาสมควรที่จะปล่อยมือ เพราะ ใกล้เวลาที่คนด้านนอกจะเข้ามายกสำรับอาหารไปถวายพระแล้ว
"ไม่ไปรับศีลรับพรเหรอครับ เป็นถึงท่านประธาน มาหลบอยู่ในนี้ทำไม" นักบุญเอ่ยว่าตักเตือนท่านประธานของบริษัท
"ก็พี่อยากอยู่กับเรานี่นา" ท่านประธานไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังดึงตัวนักบุญเข้าไปกอดอีกต่างหาก
"ปล่อยเลยครับ ถ้ามีคนมาเห็นต้องเป็นเรื่องยุ่งแน่ๆ"
"ไม่สน" ท่านประธานกระชับมือโอบกอดร่างของนักบุญให้แน่นขึ้นไปอีก

"กรี๊ด!!!" เสียงแหลมๆกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ทำให้ต้องทั้งสองคนผละออกจากกัน เพื่อหันไปมองต้นกำเนิดเสียง
"คุณกิ่งแก้ว!!" นักบุญร้องออกมาเสียงหลง เหมือนคนทำความผิด (คือ...แกไม่ได้ทำอะไรผิดนะนักบุญ อย่าร้อนตัวสิ)
"มันจะมากไปแล้วนะ" กิ่งแก้วไม่ฟังเสียงอะไรแล้วตอนนี้ เธอตรงเข้าไปหยิบถ้วยแกงอะไรสักอย่าง สาดเข้าไปที่ตัวของนักบุญ

"เฮ้ย!!!"  "เฮ้ย!!!" เสียงร้องของนักบุญกับท่านประธานดังขึ้นพร้อมกัน ด้วยความตกใจ
""สมน้ำหน้า" กิ่งแก้วพูดจบก่อนเดินจากไปพร้อมกับทิ้งรอยยิ้มเย้ยหยันให้นักบุญ

ท่านประธานทำท่าจะไปต่อว่ากิ่งแก้วแต่ก็โดนนักบุญดึงเอาไว้ พร้อมกับส่ายหัวไปมาเป็นการบอกว่าไม่ต้องไปตามเธอหรอก ท่านประธานจึงหันมาสนใจนักบุญแทน

"บุญเป็นยังไงบ้าง รีบไปล้างน้ำเร็ว" ท่านประธานลากนักบุญเข้าไปในห้องน้ำชายอย่างเร่งด่วน เมื่อเข้ามาในห้องน้ำก็กดล็อคประตูเอาไว้ก่อนเดินเข้ามาสำรวจร่างกายของนักบุญ

"เป็นอะไรมากไหม แสบร้อนตรงไหนไหม ถอดเสื้อออกเร็ว ขอดูหน่อย" ไม่พูดเปล่า เขารีบปลดกระดุมเสื้อของนักบุญโดยที่เจ้าตัวไม่ได้เอ่ยปากอนุญาตเลยแม้แต่น้อย จนเผยให้เห็นผิวขาวๆของนักบุญขึ้นรอยปื้นแดงบริเวณหน้าท้อง

"ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้เอง โชคดีที่แกงในถ้วยไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่"
"ไม่ร้อนได้ไง ดูสินั่นแดงไปหมดเลยตั้งแต่หน้าท้องลงมาเนี่ย ดูสิแดงเป็นปื้นเลย" ท่านประธานใช้มือใหญ่ลูบไปที่บริเวณหน้าท้องของนักบุญอย่างแผ่วเบา สร้างความรู้สึกขนลุกให้กับนักบุญ ที่มาพร้อมความวูบโหวงเหวงในท้องของเขา จนรู้สึกแปลกๆ

"พอแล้วครับไม่ต้องแล้ว" นักบุญจับมือใหญ่เอาไว้แน่น เขารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดอะไรกับเขา ที่ทำไปนั้นเป็นเพราะความเป็นห่วงล้วนๆ แต่เขาก็อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้อยู่ดี ตึงต่องห้ามอีกฝ่ายไว้ก่อน

"พี่พาไปหาหมอดีกว่า"
"ไม่ต้องหรอกครับ"
"ไม่ได้ยังไงก็ต้องไป ถ้าเกิดเป็นแผลพุพองจะว่ายังไง ไป ไปกับพี่" วันนี้ท่านประธานเห็นเขาเป็นอะไรเนี่ย เอะอะอะไรก็ลากเจาไปนู้นไปนี่ตลอด ไม่ฟังเสียงทัดทานเขาเลย

"แล้วเรื่องทำบุญละครับ"
"ให้น้ำจัดการ" พูดจบก็กดโทรศัพท์ไปหาน้องชายของตนเพื่อบอกเรื่อง จากนั้นก็ลากนักบุญไปที่รถ เพื่อไปโรงพยาบาล

.
.
.
.
กลับมาแล้วครับ ตอนนี้ผมนอนอยู่บนที่เตียงนอนนุ่มๆ อย่างสบายใจ หมอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ให้ยามาทา แค่นั้น แต่คนที่โวยวายหมอที่สุด ก็คือท่านประธานเองนั่นแหละ บอกกลัวผิวสวยๆเป็นแผล พูดจาได้น่าอายมากๆ

"บุญจะอาบน้ำหรือจะเช็ดตัวดี" นั่นไงมาอีกแล้วไอ้ความเป็นห่วงเกินความจำเป็นเนี่ย
"ผมไม่ได้ป่วยไม่ต้องเช็ดตัวหรอก ผมจะไปอาบน้ำ"
"ระวังอย่าไปโดนตรงหน้าท้องมากนะ" ท่านประธานใช้มือใหญ่แตะบริเวณหน้าท้องของนักบุญ จนนักบุญต้องเบี่ยงตัวหนี ด้วยความขวยเขินจนแอบคิดในใจว่า ทำไมชอบถึงเนื้อถึงตัวกับเขาจัง เขาแค่โดนลวกนิดหน่อยเองนะ แค่เนี่ยสบายมาก

"ผมไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย"
"แต่พี่เป็นห่วง" ท่านประธานพูดพลางเดินเข้ามาโอบกอดร่างของนักบุญเข้ากับอกกว้างของเขา นักบุญเกร็งตัวนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ยอมโอนอ่อนยอมซบหน้าลงกัยหน้าอกของอีกฝ่าย

"พี่อยากดูแลเราให้มากกว่านะ เมื่อไหร่บุญจะยอมใจอ่อนคบกับพี่ล่ะ"

ท่านประธานพูดพรางก้มหน้าฝังจมูกลงบนกลุ่มผมของนักบุญเพื่อสูดกลิ่นหอมของผมนุ่มๆ

"ขอพี่ดูแลเราได้ไหม"
"คิดดีแล้วเหรอ บุญเป็นผู้ชายนะ"
"แต่ก็เป็นผู้ชายที่พี่ชอบนะ"
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่...พี่แค่อยากได้คำตอบจากปากของเราเท่านั้นว่า YES หรือ NOเท่านั้น"

ท่านประธานคลายอ้อมกอดลง ดันร่างนักบุญให้ห่างออกไปนิดหน่อยเพื่อมองหน้าของอีกฝ่าย ทั้งคู่สบตากัน ได้ไม่นาน เป็นนักบุญเองนั้นแหละที่ต้องก้มหน้าลง หลบสายตาของอีกฝ่าย เขารู้สึกว่าหน้าของเขากำลังร้อนผ่าวจนไม่กล้าแม้แต่มองหน้าหรือสบตาของท่านประธานได้

"ดีแล้วเหรอ เป็นผมดีแล้วเหรอ" นักบุญยังคงไม่สบตาได้แต่พูดถามออกมาเสียงเบาๆ
"นั่นสินะ" ท่านประธานยิ่มกริ่มเหมือนกับว่าที่นักบุญพูดออกมาแนวนี้แสดงว่าเขามีหวังอย่างแน่นอน
"อะไรครับ"
"พี่มีหวังใช่ไหม"
"หวังอะไร ผมยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ"
"งั้นเหรอ พี่คิดเข้าข้างตัวเองสินะ" ท่านประธานตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จแต่ในใจยิ้มกริ่ม ทำท่าทำทางเหมือนหมารอคอยเจ้าของ

"ผมยังไม่ได้อะไรสักหน่อย ปล่อยผมได้แล้ว คิดจะเนียนกอดผมไปถึงเมื่อไหร่"
"ขอจูบได้ไหม" ท่านประธานเปลี่ยนโหมดจากเศร้ามาเป็นยิ้มกริ่ม
"ไม่!" นักบุญผลักร่างของท่านประธานออกเต็มแรงจนหลุดรอดตากวงแขนของอีกฝ่ายมาได้

"นักบุญ ยอมคบกับพี่เถอะนะ นะ นะ" ท่านประธานใช้เสียงอ้อนๆเหมือนเด็กๆ เหมือนขออะไรสักอย่าง การกระทำแบบนี้ นักบุญแทบไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง จนแอบอมยิ้มไม่ได้
"เรื่องอะไร ขนาดผมยังไม่ได้คบกับพี่ผมยังเปลืองตัวขนาดนี้ ถ้าคบกันมันไม่เยอะกว่านี้เหรอครับ" นักบุญบุ้ยปากยื่นปากยาวแบบคนไม่พอใจ

"ไม่เห็นเป็นไรเลย สรุปเราคบกันแล้วนะ"
"ห๊ะ!! ผมยังไม่...อุ๊บ" ยังพูดไม่ทันจบท่านประธานก็ฉวยโอกาสจรดริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่ม ค่อยๆกดริมฝีปากลงไปเบาๆ อย่างนุ่มนวล ค่อยๆละเลียดรสหวานหอมของริมฝีปากของอีกฝ่าย ก่อนผละออกมองนักบุญด้วยสายตาเป็นประกายอย่างพอใจ

"ไว้แค่นี้ก่อนแล้วกัน ไว้คราวหน้าค่อยมาต่อกันนะที่รัก จุ๊บ" ท่านประธานพูดแบบนั้นแต่ก็ยังก้มหน้าลงมา จุ๊บ ที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นักบุญจะได้ตอบโต้อะไร

"พี่สั่งอะไรมาให้กิน ไปอาบน้ำเถอะ" ท่านประธานยิ้มกริ่มถอยห่างคนตรงหน้า กดโทรศัพท์แล้วโทรสั่งอาหาร

"บุญ บุญ อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม"
"ห๊ะ!!!..เอ่อ..มะ ไม่ครับ" นักบุญยืนนิ่งเอามือทาบที่หัวใจตัวเอง เพราะว่าตอนนี้มันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว ใบหน้าของเขาเองก็ร้อนไปหมด นักบุญเดินตัวลอยเหมือนคนไร้วิญญาณเข้าห้องนอน เมื่อปิดประตูห้องนอนแล้วก็ยังคงยืนพิงประตู คิดอะไรมากมายอยู่คนเดียว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา?

เขาชอบท่านประธานอย่างงั้นเหรอ?

แล้วเขาคบกับประธานแล้วอย่างงั้นเหรอ?
ถึงแม้คำถามนี้จะได้คำตอบแบบมัดมือชกให้คบกันก็ตามที

เขาสามารถคบกับคนคนนี้ได้จริงๆใช่ไหม?

เขาจะมีความสุขถ้าคบกับคนนี้ใช่ไหม?

ท่านประธานชอบเขาจริงๆใช่ไหม?

 มีคำถามเกิดขึ้นในใจเขาเต็มไปหมด ไม่รู้เลยว่าเขาจะตอบคำถามข้อไหนก่อนดี ถึงแม้จะรู้คำตอบในใจบ้างแล้วก็ตามแต่ มันใช่สิ่งที่เขาต้องการรู้จริงๆหรือเปล่า แต่หน้าของเขาตอนนี้คงตอบคำถามได้ดีที่สุด เพราะ เขากำลังยิ้ม ยิ้มอย่างที่ไม่เคยยิ้มมาก่อน เขาอยากหุบยิ้มอยู่หรอกนะ แต่มันหุบยิ้มไม่ลงนี่สิ ทำไงดีน้าาา กับความสุขนี้..........

*********************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 21-03-2017 13:55:49

จับกิ่งแก้วตบ :beat:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 21-03-2017 16:07:40

ตกลงเลยบุญ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-03-2017 17:21:24

 :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 21-03-2017 19:04:58

ตบนังกิ่งหนาด

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 22-03-2017 06:46:40

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 22-03-2017 14:10:07

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-03-2017 14:37:57

กิ่งแก้ว จะลอยนวลหรือ
ทำร้ายคนอื่นขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 22-03-2017 14:44:35

ติดตามค้าาาา :mew2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 12 คำถามในใจ☆ (21-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: leemmm ที่ 24-03-2017 16:26:56

มาต่ออีกเร็วๆนะ :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 25-03-2017 18:34:52

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 13 ขัดใจ

จัดของ จัดของ ไอ้บุญได้ไปเที่ยวแล้ว ฮี่ๆ

ผมนั่งผิวปากอยู่บนเตียง ในขณะที่เลือกเสื้อผ้า ของใช้จำเป็นใส่กระเป๋า รู้สึกมีความสุขมากๆ พรุ่งนี้ จะได้ไปเที่ยวทะเลแล้ว ดีใจสุดๆ หลังจากจบงานทำบุญบริษัทเมื่อวันก่อน รอยปื้นแดงหลังโดนน้ำแกงร้อนๆราดก็หายแล้ว ไร้ซึ่งรอยพุพอง ผิวกลับมาสวยเหมือนเดิม ดีนะแกงมันไม่ค่อยร้อนมากแค่อุ่นๆเลยไม่เป็นอะไรมาก แต่คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนมากที่สุดคงไม่พ้นท่านประธาน

ท่านประธานที่โทรไปต่อว่า ทางคุณพ่อของคุณกิ่งแก้ว เป็นการยกใหญ่ ว่าทำไมลูกสาวของทางนั้นมาทำร้ายคนของเขาได้อย่างไร ทางฝ่ายคุณพ่อคุณกิ่งแก้วก็พาลูกสาวมาก้มหัวขอโทษขอโพยเป็นยกใหญ่ในวันถัดมา เห็นท่านประธานขู่ว่า ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกก็จะยกเลิกสัญญาคู่ค้าทันที ฝ่ายนั้นเลยหน้าเสียไปตามๆกัน จะบอกไงดีบริษัทคุณพ่อคุณกิ่งแก้วมีสถานะที่ดีได้เพราะบริษัทของท่านประธานล้วนๆ อืม ตามนั้นครับ

"บุญ ดูอารมณ์จังนะ" ท่านประธานที่เดินเข้ามาในห้องได้นั่งข้างๆผม สองมือสวมกอดผมจากทางด้านหลัง โดยเอาคางเกยไว้ที่ไหล่
"ก็นิดหน่อยครับ ในที่สุดก็ได้ไปเที่ยวกับเขาสักที" ผมอมยิ้มตอบเอนหบังพิงหน้าอกกว้างของท่านประธาน

"ดีจัง"
"ครับ?"
"รู้สึกดี ที่เราทำตัวเหมือนคู่รักคนอื่นเขาสักทีน่ะ" ท่านประธานอมยิ้มน้อยก่อนตอบ

"ก็เราเป็นคู่รักกันไม่ใช่เหรอครับ" ผมแหงนหน้ามองคนที่อยู่ข้างหลัง
"อืม นั่นสินะ"

ฟอดดด

ท่านประธานกดจมูกลงมาที่แก้มผมค้างไว้สักพักเหมือนต้องการสูดกลิ่นหอมออกจากตัวของผม ก่อนผละออก

"หอมจัง"
"บ้า!"
"หึหึ"
"พี่ดินเก็บของเสร็จแล้วเหรอครับ"
"เสร็จเลยเดินเข้ามาช่วยบุญนี่ไง"
ท่านประธานพูดพลางเอาจมูกมาคลอเคลียอยู่บริเวณกกหูกับแก้มของผม

"อือ...พอแล้วครับผมจะจัดของต่อ"
"ก็จัดไปสิ พี่แค่กอดเฉยๆเอง"

Rrrrrr

"พี่ดินช่วยหยิบโทรศัพท์หัวเตียงให้หน่อยครับ" นักบุญเอ่ยปากบอกคนที่กอดตัวเองอยู่
"ใช้พี่เหรอ....เด็กดื้อ" ท่านประธานใช้มือบีบจมูกนักบุญเบาก่อนคลายกอด ขยับตัวไปหยิบโทรศัพท์ให้นักบุญ

"ใครโทรมาเหรอครับ"
"ไอ้น้ำ น้องขายตัวดีของพี่ มีอะไรทำไมไม่โทรหาพี่ โทรหาเราทำไม"
ผมไหวไหล่เล็กน้อยเหมือนบอกให้เขารู้ว่า ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็ไม่รู้จริงๆนี่นา

"ครับพี่น้ำ"
/บุญ ฮึกๆ บุญ/ เสียงสะอื้นของคนปลายสายดังออกมาเหมือนโดนใครบีบจมูก
"ครับ?"
/บุญ พี่ทะเลาะกับกาวอีกแล้ว ฮือๆ ฮึกๆ/

"เดี๋ยวแปปนึงนะครับพี่น้ำ" ผมหันมามองท่านประธาน ที่ตอนนี้กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่บนตักผม ก่อนจะเอ่ยปากบอกคนที่หนุนตักว่า

"พี่ดินขยับหน่อยครับ ผมของออกไปคุยธุระแปปนึง" ว่าจบผมก็ดันหัวคนที่หนุนตักลงแล้วลุกขึ้นเดินออกไปที่ระเบียง
"คุยตรงนี้ไม่ได้เหรอ" คนที่นอนหนุนตักทำเสียงกระเว้ากระงอดไม่พอใจ
"ผมจะคุยธุระ" ผมว่าเสียงดุๆ จนคนตรงหน้ายอมแต่โดยดี แต่ก็ไม่วายส่งสายตาตัดพ้อมาให้ ขี้งอนจริง ผู้ชายคนนี้

ครืด....ครืด

ผมเปิดและปิดประตูระเบียงทันทีเมื่อออกมามานอกระเบียงผมก็เริ่มคุยโทรศัพท์ต่อ

"ครับ พี่น้ำ ทะเลาะอะไรกันอีกเหรอครับ"
/ก็กาว เขา เขา..../ หายไปแปปเดียวเลิกร้องไห้แล้วสิ
"ครับ เฮียทำไมเหรอ"
/กาวเขาขอ....../
"ห๊ะ!"
/ตามนั้นแหละ/
"~เฮ้อ~"
/บุญพี่จะทำอย่างไงดี พี่ยังไม่พร้อม/
"เฮียแกรอไม่ได้เหรอครับ"
/เขาบอกรอได้/
"รอได้ก็ไม่น่าจะทะเลาะกันนี่ครับ"
/อืม/
"สรุปทะเลาะกันเรื่องอะไรกันแน่ครับ"
/ก็ ก็ กาวไม่ยอมให้พี่ใส่เสื้อกล้ามเลยอะ อากาศออกจะร้อนให้เอาแต่แขนสั้นกับแขนยาว พี่จะบ้าตาย/ ทะเลาะกันด้วยเรื่องแค่เนี่ยเหรอ ถึงกับร้องไห้
"เฮียเขาคงห่วงพี่น้ำล่ะครับ เอาน่าแอบเอาเสื้อกล้ามสีเข้มใส่ไปด้วยคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ" คำแนะนำที่ดีของน้องสะใภ้คือ การแหกกฎผู้เป็นพี่ ฮ่าๆ อย่าได้เกรงใจมัน หึ
/เอางั้นเหรอ/
"ครับ ตามนั้นเลย แอบเอาใส่กระเป๋าไปอย่าให้เฮียเห็นนะครับ"
/อืม...ขอบใจนะ/ คุยกับพี่น้ำอีกสักพักก็ดูอารมณ์ดีขึ้น จึงวางสายไป

ผมเดินเปิดประตูระเบียงแล้วเดินเจ้ามารับแอร์ในห้อง เย็นชื่นใจ กลับไปจัดกระเป๋าต่อดีกว่า พอเดินเข้ามาก็เห็นกองผ้าของตัวกระจัดกระจายเต็มพื้น
"นี่มันอะไรกันครับ ทำไมจ้าวของผมถึงได้กระจัดกระจายแบบนี้"
"ห้าม"
"ครับ?"
"ห้ามใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นแบบนี้" ท่านประธานโยนเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นสำหรับเตรียมเบ่นน้ำผมทิ้งลงไปกับพื้น

"แต่อากาศมันร้อน ต้องใส่บ้างสิครับเสื้อกล้าม"
"ห้าม!"
"ไม่ ผมจะเอาไปด้วยผมจะใส่เล่นน้ำ"
"ใส่แขนสั้นไปสิ กางเกงขาสามส่วนนั่นอีกใส่ไปสิ"
"ไม่!!!" เราเถียงกันไปกันว่าไม่มีใครยอมใคร จนผมต้องตบหน้าผากตัวเอง เพราะเข้าใจความรู้สึกของพี่น้ำเข้ามาทันที เถียงไม่ชนะเฮียเลยน้อยใจร้องไห้สินะ อืมๆ ผมเจ้าใจแล้วครับพี่น้ำ ขอโทษทีที่แอบบ่นในใจ

"สรุปจะเอาไปให้ได้ใช่ไหมไอ้เสื้อกล้ามเนี่ย"
"หรือจะให้ผมถอดเสื้อเล่นน้ำล่ะ" ผมพูดต่อรองกับคนตรงหน้า

"ห้าม!!!" เสียงตวาดดังลั่น ส่งสายตาน่ากลัวมาให้ผม
"งั้นเสื้อกล้าม เอาไปได้ใช่ไหม"
"..." ท่านประธานนิ่งไป เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
"ว่าไงครับ" ผมยิ้มบางๆที่มุมปาก
"ก็ได้...แต่ต้องใส่เสื้อเชิ๊ตคลุมด้วยเวลาเล่นน้ำค่อยถอดเสื้อเชิ๊ตออก ส่วนกางเกงเอาให้ยาวกว่าเข่าหรือประมาณเข่าได้ไหม" ท่านประธานต่อลอง แต่ผมรู้สึกว่าทำไมท่านประธานถึงยอมง่ายกันจัง แปลกๆนะ

ผมระบายยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ ก่อนพยักหน้ารับก้มเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายเต็มพื้น แหม่ สแกนกระทั่งเสื้อผ้าเชียวนะ อะไรจะขนาดนั้น
.
.
.
.
Rrrrrrr

"ครับ พี่น้ำ"
/บุญ ฮึกๆ ฮือๆ/ อ้าวร้องไห้อีกแล้ว
"เป็นไรครับพี่น้ำ"
/กาวเอาเสื้อกล้ามพี่ไปทิ้งถังขยะหมดเลย ฮือๆ/ เอิ่ม... เฮีย แกเยอะกว่าท่านประธานอีก นี่ขนาดหอบไปทิ้งถังขยะเลยเหรอ
"เดี๋ยวผมเตรียมไปให้แล้วกัน ว่าแต่ทำไมต้องร้องไห้ด้วย"
/ก็เสื้อผ้าตัวโปรดของพี่ทั้งนั้นเลยนะไหนจะกางเกงขาสั้นที่พี่ชอบอีก เอาไปทิ้งขยะเลยนะ ฮือๆ/ เฮียเอากางเกงขาสั้นพี่น้ำไปทิ้งด้วยเหรอ แกจะเยอะไปไหน =__=
"ไว้ผมคุยกับเฮียแกให้แล้วกัน ตอนนี้พี่น่ำก็อ้อนเฮียแกหน่อยก็แล้วกัน"
/อืม ขอบใจนะบุญ/
สงสัยผมต้องไปคุยกับเฮียแกจริงๆแล้วเนี่ย ปกติไม่ใช่คนที่เยอะอะไรกับแฟนขนาดนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
.
.
.
.
สุดท้ายแล้วผมก็ไม่รู้สาเหตุที่เฮียแกเป็นแบบนี้ รวมถึงท่านประธานที่ยอมตามใจผมด้วย มันดูแปลกมาก จนผมอดสงสัยไม่ได้ พอตกดึกเราสองคนเข้านอนตามปกติ ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก คนนอนข้างๆผมหายไป ผมจึงเดินออกไปดูเขา แล้วได้ยินเสียงท่านประธานคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่

"เรื่องที่นายให้ทำได้ผลดีมากเลยว่ะ.....แล้วทางน้ำเป็นไงบ้าง ไม่โกรธนายหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลยเหรอ....จริงเหรออ้อนนายมากขึ้นเหรอ ดีๆ"

ผมที่แอบฟังอยู่หลังประตูก็เข้าใจในทันทีเลยว่าทำไมสองคนนี้ถึงได้แปลกๆไป หนอยแหนะ เดี๋ยวเจอฤทธิ์ไอ้บุญ กับพี่น้ำ จะล้างแค้นคืน หึ อยากวางแผนไม่ดีให้พี่น้ำร้องไห้ดีนัก หลังจากนั้นผมก็ไลน์เรื่องทุกอย่างไปเล้าให้พี่น้ำฟัง พี่น้ำแกโมโหใหญ่เลย ผมกับพี่น้ำเลยต้องวางแผนซ้อนแผนกันซะหน่อย คอยดูเถอะทั้งสองคน....
.
.
.
.
.
ผมกับท่านประธานนัดเจอกันที่หน้าร้านของเฮีย ตอนนี้ทุกคนมากันเกือบจะครบแล้วครับ เหลืออีก 2คน คือพี่ว่าน กับพี่โจ พี่น้ำเป็นคนไปเอารถตู้ของที่บ้านมา เมื่อคืนพี่น้ำเลยไม่ได้นอนกับเฮีย ตอนส่งไลน์ไปบอกพี่น้ำ ผมก็อดกลัวเฮียแกรู้เหมือนกันแต่โชคดีนะที่พี่น้ำแกไปนอนที่บ้านใหญ่

"พี่น้ำ ทางนี้ๆ" ผมโบกมือเรียกพี่น้ำหลังจากพี่น้ำเดินลงจากรถตู้มาทางพวกผม
"ไงบุญ"พี่น้ำยิ้มรับ ผมเดินเจ้าไปเกาะแขนแกท่านทีเพื่อเริ่มแผนการเอาคืน
"นั่งกับผมนะ" ผมเอ่ยชวนในขณะที่เฮียแกเกินมาผลักหัวผมแล้วดันผมให้ไปหาท่านประธานแทน
"เรื่องอะไรน้ำต้องนั่งกับฉัน"

"ไม่วันนี้ผมจะนั่งกับพี่น้ำ"
"ไม่ได้!" เฮียแกเสียงดังใส่ผม ท่านประธานเองก็รั้งเอวผมให้มาอยู่ใกล้
"ถามพี่น้ำสิจะนั่งกับใคร" ผมหันไปพยักเพยิดกับพี่น้ำ
"ว่าไงน้ำจะนั่งกับใคร" เฮียแกหันไปถามเสียงเรียบกับผมพี่น้ำ พี่น้ไแกก็ยิ้มๆแล้วตอบว่า
"ผมจะนั่งกับบุญ"
"เห็นมะ สรุปผมนั่งกับพี่น้ำ" ผมสะบัดตัวหลุดจากท่านประธานแล้วครับหลังดิ้นอยู่นาน มือจะเหนียวอะไรปานนั้น ฮึ่ย!!

จากนั้นพักใหญ่ๆพวกพี่ว่าน พี่โจก็วิ่งกระหืดกระหอบมา หัวเหอนี่ยุ่งเหมือนคนเพิ่งตื่นเลยครับ
"เฮ้ย เฮ้ย  โทษที ที่มาสาย ไอ้โจแม่งไม่ยอมตื่น กว่าจะปลุกได้ปาไปเป็นชั่วโมง" พี่ว่านเริ่มใส่ร้ายเพื่อน จากสภาพแล้วน่าจะเป็นพี่ว่านมากกว่าที่นอนตื่นสาย ถามว่าทำไมถึงรู้ ก็สภาพของคนพูดกับคนที่ถูกกล่าวหาแตกกันโดยสิ้นเชิง พี่ว่าน แกหัวยุ่ง เสื้อผเาก็ใส่ไม่เรัยบร้อย กระดุมก็ติดผิด ส่วนพี่โจ แกเนี๊ยบ ตั้งแต่หัวจรดปลายตรีนเลยทีเดียว

"เออ โทษทีวะ กูตื่นสายไปหน่อย" อ้าวเชี่ย ไหงพี่แกยอมรับว่าตัวเองตื่นสายล่ะนั่น
"เออ กูเข้าใจ ข้าวใหม่ปลามันก็งี้แหละ" ท่านประธานแซวเพื่อนขำๆ จนทำให้พี่ว่านถึงกับหน้าแดงขึ้นมายันหูเลยทีเดียว ข้าวใหม่ปลามัน อย่าบอกนะว่าพี่สองคนนี้เป็น....

"ข้าวใหม่ปลามันบ้าน่ะสิ มึงแซวอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วหรือไง" พี่ว่านโวยวายใส่ท่านประธาน ผมว่าพี่ว่านแกน่ารักดีนะครับ ตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแหละ
"ฮะฮะ แล้ว ไอ้นั่นมันไม่มาหรือไง" ท่านประธานหัวเราะกับท่าทางของคนตรงหน้า
"ไป แต่มันจะขับรถตามไปทีหลัง พอดีมันมีงานด่วนเข้ามา มันโทรมาบอกตั้งแต่ 6โมงเช้าแล้ว" พี่โจเป็นคนตอบแทนพี่ว่านครับ ไหง บอกว่าตื่นสายไง
"เออๆ งั้นไปกันเถอะ ทุกคนขึ้นรถได้" ท่านประธานสั่งทุกคนให้ขึ้นรถ

ผมเกาะติดแขนพี่น้ำอย่างเหนียวแน่น เพื่อที่จะนั่งกับแกให้ได้ พี่น้ำก็ยิ้มขำกับสิ่งที่ผมทำ แต่สิ่งที่ทำให้ผมกับพี่น้ำขำมากที่สุดคือ หน้าของท่านประธานกับเฮีย ที่ตอนนี้ดูจะหงุดหงิดกันแบบสุดๆ เหอะ สมน้ำหน้า

*******************************************

(ปฐพี(ดิน)

"นี่มันเรื่องอะไรวะ" ผมสบถกับคนข้างๆ ไม่ใช่ใครอื่น ผู้ร่วมอุดมการกินน้องของอีกฝ่าย
"นั่นสิ เมื่อวานยังงอแงร้องไห้อยู่เลย" กาว
หันมาคุยกับด้วยสีหน้าที่บ่งบอกความหงุดหงิดสุดๆ ผมกับกาวได้แต่แอบชำเลืองมอง นักบุญกับน้ำที่ตอนนี้นั่งเกาะแขนกันไม่ยอมห่าง นี่มันเรื่องอะไรกันครับ ผมงงนะเนี่ย อย่าว่าแต่ผมงงเลย คนข้างๆก็งงไม่ต่างกัน

"หรือสองคนจะรู้จะเราวางแผนอะไรกัน" ผมเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
"ไม่หรอกมั้ง หรือว่าน้ำงอน" อืมนั่นสิ อาจเป็นเพราะน้ำงอนก็ได้เลยทำให้ไปนั่งกับบุญ แล้วบุญล่ะงอนอะไรผม
.
.
.
.
"ว้าวๆๆๆ พี่น้ำดูสิทะเลส้วยสวย" เสียงของนักบุญดังออกมาด้วยความดีใจเมื่อพวกเรามาถึงทะเล
"อืม บุญไม่เคยมาทะเลเหรอ"
"บุญไม่ค่อยได้ไปเที่ยวทะเลน่ะพี่น้ำ ส่วนมากจะเที่ยวแต่ภูเขา พี่น้ำพักห้องเดียวกับผมไหม" นักบุญเอ่ยขึ้น ทำให้ผมกับกาวต้องหันไปพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"ไม่!!!" "ไม่!!!"

"ทำไม" "ทำไมล่ะ" ทั้งนักบุญ ทั้งน้ำ ก็หันมาถามพร้อมกัน ทั้งสองทำหน้าสงสัยเป็นอย่างมาก
"ก็บุญเป็นแฟนพี่ก็ต้องนอนกับพี่สิ" ผมแย้งขึ้น
"ใช่ ส่วนน้ำก็เป็นแฟนฉันก็ต้องนอนกับฉัน" กาวเองก็แย้งขึ้นมาเหมือนกัน

"ไม่เอาหรอก"
"ใช่...ไม่เอาหรอก น้ำจะนอนกับบุญ...ป่ะ บุญพี่พาไปดูห้อง" ไม่พูดอะไรต่อน้ำก็ดึงมือนักบุญขึ้นไปจับจองห้องพัก นี่มันเกิดอะไรขึ้น

"นี่ ทำไมสองคนนั่นทำท่าทางแปลกๆ" กาวสะกิดผม
"ไม่รู้สิ"
"หรือไอ้อ่อนมันจะจีบน้ำ"
"ไม่หรอกมั้ง"
"อย่าประมาทไอ้อ่อนมัน เห็นอย่างงั้น มันก็เจ้าชู้อยู่นะ" กาวพูดขึ้น จนทำให้ผมแอบหวั่นๆแล้วสิ
"แล้วจะเอายังไง"
"แยกทั้งคู่ออกจากกัน"
"ยังไง"
"คิดเองสิวะ" กาวตอบเสียงหงุดหงิด มองนักบุญกับน้ำ เดินเกาะแขนหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน จนผมเองยังแอบกัดฟันกรอดๆด้วยความไม่พอใจสุดๆ อยากให้นักบุญเกาะแขนแล้วหยอกล้อแบบนั้นบ้างจัง......

"อยากทำแบบนั้นบ้างจัง" ไม่ใช่เสียงผมนะแต่เป็นเสียงกาวมัน เหอะๆ อิจฉา คำเดียวเลยครับ

*******************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 25-03-2017 23:18:44

โดนเอาคืนแล้วไง พ่อจอมวางแผน  :laugh: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-03-2017 23:25:38

เป็นกำลังใจให้สมาคมแม่บ้านและพ่อบ้านใจกล้านะคะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 26-03-2017 01:00:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 26-03-2017 01:02:07

 เมีย เมียเขาเอาคืน ผัวทนไม่ได้555 รออ่านตอนต่อไปคับ  :heaven   :katai5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 26-03-2017 11:21:00

แสบกันดีนักเป็นไงล่ะ โดนเอาคืนเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 13 ขัดใจ☆ (25-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-03-2017 21:11:26

 :laugh:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 30-03-2017 00:26:28

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ

(ปฐพี(ดิน)

"พี่น้ำ ผิวเนียนจัง"

"อ๊ะ อืม อ๊า อ๊ะ"

"ชอบไหม ผมจะทำให้พี่ผ่อนคลายทังตัวเลย"

"อืม รู้สึกดีมากเลย บุญตรงนั้น ออกแรงหน่อยสิ"

"ตรงนี้ล่ะพี่น้ำ"

"บุญ ตรงนี้ไม่ไหวพี่เจ็บ"

"น่าๆ แปปเดี๋ยว เดี๋ยวผมจะค่อยๆทำ"

นี่มันคำพูดชวนติดเรทอะไรกัน ผมที่ยืนอยู่หน้าห้องกับกาวแทบเต้นเร่าๆ เหมือนเหยียบบนกองไฟ พวกเขาทำอะไรกันในห้อง ทั้งกาวทั้งผมต่างยืนเอาหูแนบประตู

"บุญหยุดก่อน"

"ทำไมล่ะพี่น้ำ"

"ให้พี่ทำให้บ้างสิ บุญทำพี่สบายตัวแล้วพี่ก็อยากทำให้บุญบ้าง"

"อ๊ะ อื้อ พี่น้ำ"

"อย่าเกร็งสิบุญ"

"โอ๊ย...พี่น้ำ ผมเจ็บ"

"พี่จะค่อยๆผ่อนแรงดูนะจะได้ไม่เจ็บ"

"โอ๊ยๆ...ไม่ไหวแล้วพี่น้ำ"

หลังประตูบานนี้พวกเขาทำอะไรกัน ผมมองสบตากับกาว  แล้วเราทั้งคู่ก็รู้ว่าพวกเราทนฟังเรื่องแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว

ปึง ปึง ปึง

พวกผมสองคนเคาะประตูกันเสียงดัง แต่เสียงคนในห้องกับตะโกนออกมาว่า

"รอแปป รอแปป ใส่เสื้อก่อน"

สักพักหนึ่งน้ำก็เดินมาเปิดประตู โดนสวมเสื้อคลุมทับมา น้ำส่งยิ้มมาให้ผม กาวเห็นแบบนั้นก็ดึงน้ำมาหาตนเอง ส่วนผมก็พุ่งพรวดเข้าไปในห้องโดยไม่ขออนุญาติ มีเพียงเสียงน้ำที่พูดออกมาว่า

"อย่าเพิ่งกวนบุญนะ พี่ดิน บุญดูเพลียๆ" น้ำยกยิ้มใมปาก

"น้ำออกไปคุยกันหน่อย" กาวไม่พูดพร่ำทำเพลงลากน้ำออกจากให้ ในห้องจึงเหลือ แค่ผมกับบุญที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าอยู่ ทั้งเนื้อทั้งตัวบุญมีแค่กางเกงว่ายน้ำ เผยหลังเปลือยเปล่า นี่พวกเขาสองคนทำอะไรกันในห้อง แล้วทำไมเนื้อตัวของนักบุญ มีรอยมือแดงๆเหมือนถูกบีบคลึงไปทั้งตัว

"บุญ ย้ายไปนอนห้องพี่เถอะ" บุญที่หลับตาพริ้ม ค่อยๆปรือตาขึ้นมองผม แต่เมื่อเห็นผมก็เหมือนจะตกใจพอสมควร หรือทำอะไรผิดมา

"มาได้ไงเนี่ย พี่น้ำไปไหน"

"มาได้สักพักแล้ว ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าดีๆล่ะ" ผมตอบในสิ่งที่ผมอยากตอบและสิ่งที่ผมอยากถาม

"พี่น้ำไปไหน"

"เดี๋ยวหยิบเสื้อผ้าให้"

"พี่ดินอย่าเปลี่ยนเรื่อง ถามทำไมไม่ตอบ"

"ไม่อยากตอบ ทำไมต้องสนใจน้ำ มันด้วยล่ะสนใจพี่สิ พี่เป็นแฟนบุญนะ"

"หึ..." นักบุญทำเสียงขึ้นจมูกมองผมแปลกๆ

"เป็นอะไร"

"แล้วพี่ปิดบังอะไรผมหรือเปล่าล่ะ"

"ไม่มี"

"ให้มันจริงเถอะ" นักบุญหลี่ตามองเหมือนจับผิด ทำแบบนี้จนผมรู้สึกคอแห้งผาก ทำเหมือนรู้อะไรมา

"ผมไม่ย้ายหรอกนะห้อง ถ้าอยากย้ายพี่ก็ต้องย้ายมาเอง" นักบุญทำแก้มป่องพองลมหันไปทางอื่น ผมสรุปเองได้ใช่ไหมว่าเขายอมให้ผมย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับเขา

"ยิ้มอะไร"

"เปล่าๆ" นี่ผมยิ้มเหรอเนี่ย ก็นะมันหุบยิ้มไม่ได้นี่นา

"กลับไปได้แล้ว"

"อืม" ผมเดอนออกจากห้องพร้อมรอยยิ้ม ว่าแต่ผมลืมถามอะไรไปหรือเปล่าวะ

.

.

.

.

"ว่าไงนะ" เสียงกาวดังลั่น

"ก็ตามนั้น" ผมพูดพลางยิ้มอย่างมีความสุข

"ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้" กาวพูดขัดอย่างจริงจัง

"ทำไม"

"น้ำก็บอกฉันแบบนั้นเหมือนกัน"

"บอกให้นายย้ายไปห้องนั้น"

"ใช่" ผมกับกาวมองสบตากันก็เข้าใจทันที ว่าเราสองคนโดน น้ำกับบุญปั่นหัวเข้าให้แล้ว

"แล้วจะเอาอย่างไง"

"ก็ย้ายสิ"

"แล้วห้องนี้ล่ะ" กาวถามขึ้น

"เออน่า เดี๋ยวก็มีคนย้ายกลับมา เชื่อสิ"

"ก็ขอไม่ให้เป็นพวกเราละกัน"

ผมสองคนย้ายกระเป๋าแล้วเดินไปเคาะห้องของอีกฝ่าย ทั้งคู่ส่งยิ้มมาให้ ก่อนเชิญพวกผมเข้ามาด้านใน ผมวางกระเป๋าลง บุญยังคงนอนอยู่บนเตียง หลับพริ้มจนเห็นแพรขนตางอนยาว น่ารักอะไรอย่างนี้ ผมเดินไปนั่งข้างเตียง แล้วก็สังเกตุเห็นอะไรแปลกบนร่างกายของบุญ รอยคิสมาร์คที่ช่วงๆผมไม่ค่อยได้ทำ แต่มันโผล่มาอยู่บนลำคอของนักบุญได้อย่างไร ผมหันไปมองน้ำ น้ำยังคงยิ้มให้ผมเหมือนเดิม แต่พอมองลงมาที่บริเวณลำคอน้ำกับเห็นรอยคิสมาร์คเหมือนกัน สองคนนี้ทำอะไรกันแน่

"น้ำ คอไปโดนอะไรมา" กาวเป็นคนถามขึ้น 

"ก็นิดหน่อย" น้ำยังคงยิ้มเหมือนเดิม

"น้ำ กระเป๋าอยู่ไหน"

"อยู่ในตู้" น้ำพูด พลางมองหน้ากาวด้วยความสงสัย

กาวเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบกระเป๋าของตัวเองและของน้ำออกมา แล้วดึงแขนน้ำให้เดินออกจากห้อง กาวดูโมโหมาก ผมว่าน้ำคงไม่รอดมือกาวอย่างแน่นอน ตอนนี้ ห้องนี้จึงกลายเป็นของผมกับบุญเรียบร้อยแล้ว ผมนั่งลงข้างเตียงมองคนที่หลับ ใบหน้าหวาน ผิวขาวๆ แต่พอเห็นรอยแดงๆที่ตัวเองไม่ใช่คนทำก็รู้สึกโมโหอย่างบอกไม่ถูก

"คิดจะปั่นหัวพี่ใช่ไหมบุญ พี่บอกเลยว่ามันได้ผล ได้ผลมากด้วย แล้วพี่ไม่ชอบใจเอามากๆด้วยเช่นกัน และ พี่ก็จะไม่ปบ่อยให้เราทำอะไรแบบนี้อีก พี่จะลงโทษเด็กดื้อ " ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงยัดตัวขึ้นคร่อมอีกฝ่ายทันที

นักบุญเหมือนรับรู้สิ่งผิดปกติจึงเบิกตาโตด้วยความตกใจ

"พี่ดิน!!!"

"บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ใครแตะต้อง" สองมือของนักบุญถูกรวบขึ้นด้วยมือของปฐพี นักบุญพยายามดิ้นให้หลุดแต่ด้วยขนาดตัวที่แตกต่างกันจึงทำให้คนที่อยู่ภายใต้ร่างของคนตัวโตกว่าไม่สามารถขยับเขยื้อนได้มากนัก

"พี่ดินปล่อยผม"

"พี่ไม่ชอบวิธีนี้หรอกนะ แต่นี่ยังจะบุญหาเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนอีก"

"ไม่เอา พี่ดิน บุญไม่ได้ทำอะไรกับพี่น้ำนะ"

"ร่องรอยบนตัวใครจะเชื่อ"

"ผมไม่...อุ๊บ" ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรนักบุญ ก็ถูกปฐพีปิดปากด้วยริมฝีปากอันเร่าร้อนและรุนแรง ไม่แพ้ร่างกายร้อนๆของผู้เป็นเจ้าของ ปลายลิ้นถูกสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก ดูด กระหวัดรัดรึง จนนักบุญแทบหายใจไม่ออก เขาพยายามผลักคนตัวโตออกเมื่อมือทั้งสองถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ปฐพีจำต้องถอนริมฝีปากออก เพราะกลัวคนใต้ร่างจะหายใจไม่ออก

"บุญ วันนี้พี่จะไม่หยุดเหมือนวันอื่นๆอีกแล้ว ถ้ารังเกียจก็ขอให้บอก แต่จูบเมื่อครู่ พี่ขอเข้าข้างตัวเองนะ" มือหนาลากไล้ไปตามร่างกายผ่านเสื้อยืดตัวบาง ก่อนจะถกมันขึ้นไปกองไว้ที่คอของอีกฝ่าย

"..." นักบุญไม่ได้ตอบอะไรไป ตอนนี้เขาต้องการแค่อากาศหายใจเพียงแค่นั้น เพราะรสจูบของปฐพี มันเหมือนกับจะพรากวิญญาณเขาไปด้วย

มือของปฐพี ไล้ไปตามจุดสัมผัส ตามร่างกายของนักบุญ ไม่ว่าจะแก้ม ข้างหู ไล่ลงมาเป็นคอ แผ่นอก ต่ำลงมาเป็นท้องหน้าท้อง จนมาถึงจุดกึ่งกลางแห่งความเป็นชาย มือของปฐพี เคล้าคลึง หยอกล้อมันเบ่นอย่างสนุกมือ ทั้งปาก ทั้งจมูกเองก็ ลองลิ้มชิมรสซอกคอขาวๆ สร้างร่องรอยเพิ่มขึ้น เพื่อซ้อนทับรอยเก่า

ปากของปฐพีไล่ชิมรสไปเรื่อยๆจนมาถึงยอดอกของอีกฝ่าย เขาทั้งขบกัดหยอกล้อ จนมันชูชันแข็งเป็นไต คนใต้ร่างได้แต่กัดปากแน่นด้วยความเสียวกระสัน อยากจะส่งเสียงร้องแต่ก็ต้องปิดปากตัวเองด้วยความอาย

"ร้องออกมาสิ พี่อยากได้ยินเสียงของบุญ"

ปฐพี ค่อยๆดึงกางเกงตัวนอกตัวในของนักบุญให้หลุดออกจากขาพร้อมกันเผยให้เห็นสิ่งคับแน่นนั่นตั้งตะหง่านด้วยอารมณ์ปราถนา

"พี่ดินอย่ามองนะผมอาย" บุญใช้มือปิดบังของสงวนไว้อย่างเขินอาย

"ถ้างั้นก็มองของพี่สิจะได้ไม่อาย" ปฐพียิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนถอดกางเกงทั้งนอกและในของเขาออก เผยให้เห็นสิ่งแข็งขืนขนาดไม่ธรรมดาตรงหน้า ที่กำลังพุ่งพล่าน ด้วยอารมณ์ความต้องการ

"พี่ดิน...ผะ ผมเคยโดนแล้วจริงๆเหรอ"

"ฮะๆ ทำไมถามแบบนั้นล่ะ"

"ก็มัน..." ถ้าใส่เข้ามาของเขาไม่ฉีกเลยเหรอ อะไรจะยิ่งใหญ่ขนาดนั้น นักบุญได้แต่คิดในใจ

"เปลี่ยนใจคงไม่ทันแล้วล่ะ" ปฐพีพูดอย่างรู้ทัน ก่อนก้มหน้าครอบครองความเป็นชายของอีกฝ่าย ปรนเปรอให้นักบุญ จนแทบขาดใจ

"อ๊ะ พี่ดิน อื้อ ผมไม่ไหวแล้ว....อ้า" แท่งร้อนๆกระตุกเกร็ง ก่อนพ่นน้ำสีขาวขุ่นใส่เข้าไปในปากของอีกฝ่าย

"บุญต้องช่วยพี่บ้างแล้วนะ"

"ช่วยยังไง"

"นอนเฉยๆก็พอ" พูดจบปฐพีก็ส่งยิ้มเย้าเล่ห์ไปให้ เดินออกไปหยิบของบางอย่างในกระเป๋า เขาหยิบขวดบางอย่างที่ นักบุญเห็นแล้วต้องตกใจเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเตรียมของแบบนี้มาด้วย

"พี่ดิน นี่เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้วใช่ไหม" นักบุญชี้หน้าคนที่เดินกลับมาที่เตียง

"หึ" เสียงหัวเราะขึ้นจมูกทำให้นักบุญเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี ปฐพีกลับขึ้นมาอยู่บนเตียงอีกครั้งพร้อมยกสะโพกอีกฝ่ายให้สูงขึ้น

"ไม่เอาแล้ว ผมไม่ทำต่อแล้ว" นักบุญดิ้นพล่านๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองโดนหลอก

"เสียใจนะ พี่ไม่หยุดหรอกนะ" ปฐพีว่าพลางโน้มตัวลงจูบปิดปากอีกฝ่ายไว้ มือหนึ่งก็เทเจลใส่มือก่อนลูบไล้ไปทางช่องทางด้านหลังของอีกฝ่าย

"อื้อๆ" เสียงร้องประท้วงจากคนที่ถูกปิดปากด้วยจูบอันเร่าร่อน จนแอบเคลิ้มตามรสจูบไปอย่างคนไร้สติ นิ้วเรียวๆของปฐพีถูกสอดเข้าไปเบิกทางให้อีกฝ่ายทีละนิ้ว ทีละนิ้ว เมื่อคิดว่าได้ที่แล้วจึงจ่อแก่นกายขนาดใหญ่เข้าไปแทนที ดันเข้าไปจนสุดแกน และค้างไว้สักพัก

"เฮือก" นักบุญสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความเจ็บเพราะยังไม่คุ้นกลับสิ่งแปลกปลอมที่ส่งเข้ามา

"อย่าเกร็งสิบุญ รัดพี่เจ็บไปหมดแล้ว" ปฐพีหันไปหยอกเย้ายอดอกของอีกฝ่ายเพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย เมื่อนักบุญเริ่มผ่อนคลาย ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่ เขาจึงเริ่มขยับสะโพกช้า ค่อยๆเป็นค่อยๆไป นักบุญใช้เล็บจิกลงบนแผ่นหลังของอีกฝ่ายแน่น

"อ้ะ อ๊ะ อ๊า พี่ดิน" ความเสียวกระสันมีมากกว่าความเจ็บ ทั้งสองสอดประสานกาย รับรสสัมผัสของอีกฝ่ายอย่างเร่าร่อน ตลอดทั้งช่วงเวลาค่ำคืน ยันเช้าวันใหม่

.

.

.

.

สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกัน อยู่ภายในห้อง ปฐพี ลืมตาตื่นขึ้นด้วยความโล่งสบาย และปลอดโปร่ง ลุกขยับขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ด้วยอารมณ์ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา เมื่อคืนเขาทั้งจัดหนักจัดเต็มกับอีกฝ่ายไปหลายรอบ จนนักบุญ บ่นตลอดทั้งคืน ว่าเขาไปตายอดตายอยากมาจากไหน ถึงได้ทำกับเขามากขนาดนี้

"อื้อ..." นักบุญขยับตัวเล็กน้อย ก่อนลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยความเพลีย

"ตื่นแล้วเหรอ"

"อืม"

"เป็นไงบ้าง"

"ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ" นักบุญฟาดมือลงไปที่หน้าอกเปลือยเปล่าจองปฐพี อย่างแรง ก่อนส่งค้อนให้เขา

Rrrrrrrr

"โทรศัพท์ดัง" นักบุญเอ่ยบอกอีกฝ่ายแต่แขนยังคงพาดโอบเอวของปฐพีไม่ปล่อย

"ปล่อยก่อนสิ" นักบุญปล่อยมือออก ปฐพีลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างโซฟา

"ใครโทรมา"

"กาว"

"โทรมาทำไม"

"สงสัยโทรมาเช็คว่าเรียบร้อยหรือเปล่า" ปฐพีส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเปิดลำโพงให้นักบุญได้ยินด้วย

"ฮัลโหลว่าไง"

/เป็นไงมั้ง เรียบร้อยไหม/

"5"

/อะไร/

"5ยก ฮ่าๆ" นักบุญที่ฟังการสนทนาของปฐพี กับกาว ถึงกับ
หน้าแดง ด้วยความอายถึงขีดสุด ก่อนถลึงตาใส่ปฐพีอย่างคาดโทษ

/ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ฮ่าๆ/

"ขอบใจมาที่ช่วย"

/สบายมาก (พี่ดินให้รางวัลน้ำด้วยนะ)/

นักบุญได้ยินเสียง น้ำ ร้องขอรางวัล ก็ถึงกับนิ่งอึ้ง ชี้ไม้ชี้มือไปมา

"นี่สมรู้ร่วมคิดกันหมดเลยเหรอ" นักบุญแผดเสียงใส่อีกฝ่ายด้วยอารมณ์คุกรุ่น

ปฐพีตัดสายของอีกฝ่ายไปแล้วหันมา ตะคองกอดนักบุญแทน พลางเอาจมูกมาคลอเคลียอยู่ใกล้แก้มกับหูของนักบุญ จนอารมณ์คุกรุ่นแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ปราถนาแทน

สุดท้ายแล้ว นักบุญที่เพิ่งตื่นมารับรู้ความจริงที่ว่า แผนที่เขาคิดจะตลบหลังปฐพี กับเฮียกาว กับกลายเป็นตัวเองนั่นแหละที่เดินเข้าหลุมพลางของทั้งสองคนวางเอาไว้ แม้แต่ น้ำ ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในแผนการณ์นี้ด้วย สรุปมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่โดนหลอก มาตั้งแต่ต้น

"พี่น้ำนะพี่น้ำ ทำกันได้"

"อย่าน้อยใจไปเลย เรามาต่อกันอีกสักหน่อยดีกว่านะ" พูดจบก็รั้ง ร่างกายของนักบุญลงไปนอนอยู่ใต้ของตนเอง และไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเช้านี้นักบุญจะมีแรงออกไปเล่นน้ำทะเลหรือเปล่า....?

******************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 30-03-2017 00:49:09

เสร็จโจร

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 30-03-2017 07:50:38

 555 หลงกลพี่ดิน ขำอะ โดนไป5 ยก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 30-03-2017 10:28:41

555555 สงสารนักบุญจริงๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 30-03-2017 11:17:27

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-03-2017 13:08:04

พี่ดิน บุญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เฮียกาว น้ำ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สองคู่ชู้ชื่น
บุญ โดนสามคนหลอกซะ 5 ยก
แถมรอบเช้าอีกหนึ่งรอบ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 30-03-2017 13:37:59

 :laugh:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-03-2017 19:46:14

 :m20:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-03-2017 20:04:41

โอ้โห น้องบุญ เหนื่อยเลย 5555

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-03-2017 00:52:35

 :z1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: leemmm ที่ 31-03-2017 16:28:23

555 บุญเอ๋ยแกโดนจัดหนักแล้วล่ะ :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 14 แผนสำเร็จ☆ (30-03-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-04-2017 00:56:07

น้องบุญรับไปคนเดียวเต็มๆ เลยนะ 555

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 03-04-2017 16:00:00

One Night with My Boss รักข้ามคืน

ตอนที่ 15  งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ

"โป้ง โป้ง โป้ง หึ" ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกครับนี่คือเสียงของผมเอง ไอ้นักบุญ จะไม่ให้งอนได้อย่างไรกัน เล่นรวมหัวหลอกกันได้ ผมงอนจริงๆนะ ทั้งงอนทั้งโกรธ โดยเฉพาะ ไอ้คนที่ยืนยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งที่ยืนอยู่ข้างๆผมเนี่ย

"โธ่ บุญ พี่โดนบังคับนะ อย่าโกรธพี่นะ" น้ำทำเสียงออดอ้อนนักบุญเพราะตัวเองดันเข้าไปอยู่ร่วมกับแผนการในครั้งนี้ด้วย นักบุญทำหน้าบึ้งงอใส่ทุกคนโดยเฉพาะ....

"ยิ้มอะไร นี่ผมโกรธอยู่นะ" ยังๆ ยังไม่สะเทือนอีก

"ก็พี่มีความสุขนี่"

"ใช่สิ มีความสุขมากกกก" ผมลากเสียงยาวเป็นการประชด

ระหว่างที่พวกผมนั่งอยู่ในห้องรับแขก สองสามคนที่ถูกพวกผมสี่คนลืมก็เดินเข้ามาในบ้าน ให้เขาได้โอกาสออกมาหน่อยเดี๋ยวเขาจะน้อยใจ

"ไงทุกคน มานั่งทำอะไรกัน ไม่ไปเล่นน้ำกันเหรอ อุตส่าห์มาทะเลทั้งที" พี่ว่านผู้คงมีความน่ารักสดใสพูดอย่างร่าเริง

"พวกแกออกไปไหนกันมา" ท่านประธานเอ่ยถาม

"ออกไปรับไอ้นพมา" 

"หวัดดีทุกคน โทษทีนะที่มาช้า พอดีติดงานด่วน" นพนันท์ กล่าวทุกคน ด้วยสีหน้าแช่มชื่น

"สวัสดีครับ" ทุกคนต่างขานรับยกเว้นแต่ ท่านประธานเพียงคนเดียว

"กูก็นึกว่ามึงจะไม่มา" ท่านประธานถามเสียงเรียบ

"กูต้องมาสิก็น้องบุญมานี่หว่า....แล้วอีกอย่างมึงชวนกูมาเอง" นพนันท์พูดแต่หันไปมองหน้านักบุญ โดยไม่สนใจมองคนที่ปั้นหน้ายักษ์ใส่ตน

"พี่นพ เดินทางมาเหนื่อยหรือเปล่าครับ" นักบุญถามนพนันท์

"ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก พอดีพี่ให้คนขับรถมาให้น่ะ" 

"งั้นดีเลย ไปเล้นน้ำกันครับ" พูดจบ นักบุญก็ยิ้มให้แล้วเดินไปเกาะแขนอีกฝ่าย

(มีอะไรกับไอ้ดินหรือเปล่า) นพนันท์ก้มหน้ากระซิบถามข้างหูนักบุญ นักบุญทำหน้านิ่งก่อนยิ้มแหยๆ ส่งมห้อีกฝ่าย

(ทะเลาะกันนิดหน่อยครับ) นักบุญกระซิบกลับอีกฝ่าย

(เลยคิดจะใช้พี่เป็นตัวช่วยประชดหรือไง) นพนันท์ว่าพลางบีบจมูกอีกฝ่ายอย่างหมั่นเขี้ยว 

(ยังจะรู้ทันอีก) นักบุญก็ได้แต่แยกเขี้ยวอีกฝ่าย

(ระวังนะ ไอ้ดินมันจะโกรธเอานะ) นพนันท์เตือนนักบุญด้วยความหวังดี

นพนันท์รู้จักนิสัยเพื่อนตนเองดีว่าเป็นคนอย่างไร ถึงเขายังตัดใจไม่ลงเรื่องนักบุญ แต่เขาก็ไม่คิดตะไปทำลายความสุขของเพื่อนตนเอง ถึงจะเคยต่อยกันเพราะคิดจะแย่งก็เถอะ แต่ตอนรี้ไม่ใช่แล้ว

ภาพตรงหน้าสร้างความไม่พอใจให้กับปฐพี เป็นอย่างมาก ถึงแม้จะรู้ว่านักบุญงอน แต่นักบุญไม่ควรทำแบบนี้กับเขา หากเขาทำบ้างนักบุญจะรู้สึกยังไง จากตอนที่มีใบหน้าเปื้อนยิ้มกับแปรเปบี่ยนเป็นใยหน้าบึ้งตึง ยืนกำหมัดแน่น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างไม่พอใจ

"พี่ดินใจเย็นๆ" น้ำเห็นท่าทางพี่ชายตึงเข้าไปปลอบให้ใจเย็นลง

"กาว มึงดูน้องมึงทำนะ ก็ไม่ชอบนะแบบนี้"

"ใจเย็นๆ ไม่มีอะไรหรอก"

"เออ! กูจะใจเย็น" พูดจบเขาก็เดินปึงปังเข้าห้องไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว

นักบุญที่ตอนนี้ เบิกคุยกับปล่อยมือจากนพนันท์แล้ว หันมามอง ปฐพี อีกครั้ง แต่ก็ไม่พบอีกฝ่ายแล้ว จึงเดินเข้าไปถาม น้ำ ยืนคุยอยู่กับกาว

"พี่น้ำ แล้วพี่ดินล่ะ เอ้ย คนอื่นๆล่ะ" นักบุญแสร้งถามถึงคนอื่นด้วย กลัวว่าจะถูกจับได้ว่าสนใจปฐพีมากกว่าคนอื่น

"อยากรู้เรื่องใครกันแน่ ไอ้ดิน หรือคนอื่นๆ"

"ก็ ก็ ทุกคนนั่นแหละ"

"ถ้าไอ้ดิน งอนเข้าไปในห้องแล้ว และถ้าคนอื่นๆอย่าง ว่านกับโจ ล่ะก็ไปโดดทะเลกันแล้ว" กาวพูดจบก็เดินจูงมือน้ำออกไปที่ชายหาด

นักบุญยืนมองทั้งคู่เดินจูงมือกันออกไปเหลือทิ้งไว้แต่เขากับนพนันท์ ที่ตอนนี้นั่งเอนหลังอยู่ยนโซฟาตัวใหญ่ แถมยังส่งยิ้มยียวนกวนโอ๊ยมาให้เขาอีก

"บอกแล้วเดี๋ยว ไอ้ดินมันจะโกรธเอา ก็ไม่เชื่อ"

"ผมก็โกรธเขา" นักบุญสะบัดหน้าหนี นพนันท์

"ตามใจ แต่ไอ้ดินเวลาโกรธใครมันหายยากนาาา" โห่...จะลากเสียงทำไมเนี่ย

"ไม่สน"

แม้นักบุญจะทำใจแข็งเพียงใด แต่ภายในกับรู้สึกกระวนกระวายเสียมากว่าสิ่งอื่นใด เขาเองก็ไม่ได้โกรธหรืองอนอะไรท่านประธานมากมายนัก แต่เพียงแค่น้อยใจนิดหน่อยที่ตัวเองโดนหลอก

"แล้วเอาไงจะไปเล่นน้ำกับพี่ไหม"

"ไปทำผีสิ ผมง่วงจะไปนอนแล้ว" นักบุญบอกปัด

"จะไปง้อ ไอ้ดินล่ะสิ" นพนันท์เย้าแหย่คนตรงหน้าอย่างรู้ทัน

"ชิ" เกลียดคนรู้ทัน

"ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะของนพนันท์ทำเอานักบุญชะงัก หันมาส่งค้อนวงใหญ่ให้นพนันท์ แล้วเดินหนีเข้าห้องไป

.

.

.

.

บรรยากาศภายในห้องชวนอึดอัดสุดๆ คล้ายๆกับไม่มีอากาศให้หายใจเขารู่สึกหายใจไม่ออกอย่างไรก็ไม่รู้ สาเหตุมาจากคนที่นั่งนิ่งๆอ่านหนังสือ อยู่บนโซฟามุมห้อง ช่วงที่นักบุญเดินเข้ามาในห้อง เขาได้สบตากับท่านประธานครู่หนึ่งแล้วอีกฝ่ายก็ก้มหน้าอ่านหนังสือ โดยไม่สนใจว่าเขาจะอยู่ในห้องหรือไม่

"เอ่อ...คือว่า...." นักบุญรู้สึกกระอักกระอ่วนใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

"..." เงยหน้าขึ้นมองนักบุญแปปหนึ่วก่อนก้มอ่านหนังสือต่อ

"คือ...พี่ดินครับ"

"..."เงยหน้ามองอีกรอบ

"คือ...พี่ไม่ไปเล่นน้ำเหรอครับ"

"ไม่" คำตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ ตอบเสร็จก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

"พี่ดินครับ"

"..." เงยหน้ามอง ก่อนส่ายหันไม่ให้อีกฝ่ายพูดอะไรอีก

"พี่โกรธผมเหรอ" นักบุญรวบรวมความกล้าถามอีกฝ่ายไป

"..."

"เงียบแบบนี้แสดงว่าโกรธ"

"..." ปฐพี รู้ว่าเขาโกรธแต่เขาไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ จึงนิ่งเงียบเพื่อไม่ให้ทะเลาะกัน แต่ฝ่ายนักบุญกับไม่ได้คิดแบบเขา นักบุญคิดว่า เขาถูก ปฐพีโกรธมาก ถึงไม่ยอมพูดคุยกับเขา

"ไม่อยากคุยกับผมแล้วเหรอ" นักบุญพูดเสียงอ่อน เดินเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างอ้อนๆ

"..." ปฐพี มองการกระทำของนักบุญ พลางกลืนน้ำลายตัวเอง เพราะเขาไม่เคยเห็นนักบุญในโหมดนี้มาก่อน มันทำให้ความรู้สึกช่วงล่างตื่นตัว

"ผมไม่ขอโทษนะที่งอน แต่เราอย่าโกรธกันนะ นะ นะ"นักบุญขยับตัวให้ชิดใกล้กว่าเดิม พยายามอ้อนให้อีกฝ่ายใจอ่อน

"..." ฮึ่ย!...ปฐพีขมวดคิ้วมุ่น ลุกขยับไปนั่งที่อื่น ใจเขาหายโกรธตั้งแต่ที่นักบุญมาอ้อนแล้วแต่ ถ้านักบุญรู้ว่าเขากำลังมีปฏิกิริยากับเรื่องอื่นจะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างแน่นอน

"หายโกรธนะ" นักบุญชูนิ้วก้อยให้อีกฝ่าย

"อืม" ปฐพียอมเกี่ยวก้อยด้วยอย่างเต็มใจ แต่ไม่ยอมหันหน้ามาหาอีกฝ่าย นักบุญจึงโอบเอวอีกฝ่ายเอาหน้าแนบเข้าไปที่หน้าท้อง จนทำให้ปฐพีถึงกับสะดุ้ง 

"หายโกรธแล้วทำไมไม่หันมามองหน้ากันล่ะ"

"ออกไปเล่นน้ำเถอะ" ปฐพี ขบฟันออกปากไล่อีกฝ่ายออกจากห้อง เพราะความรู้สึกช่วงล่างมันเต้นตุบๆจนปวดไปหมดแล้ว

ความรู้สึกของนักบุญกับมีรู้สึกว่าปฐพีนั้นยังไม่หายโกรธเท่าไหร่ จึงไม่ยอมออกจากห้องไปแต่โดยดี เขาเอาแต่โอบกอดอีกฝ่ายไว้ คอยดูปฏิกิริยาอีกฝ่าย

"ไม่เอา บุญอยากอยู่กับพี่ดินนี่นา" นักบุญในโหมดอ้อนนี้สรางความลำบากให้กับปฐพีเหลือเกิน

"ถ้าเกิดอะไรขึ้นไม่รู้ด้วยนะ"

"จะเกิดอะไรขึ้นเหรอ" อย่ามองด้วยแววตาใสซื่อแบบนี้จะได้ไหม

ปฐพีวางหนังสือลงบนโต๊ะด้านข้างโซฟา แกะมือที่นักบุญโอบกอดตัวเองออก โน้มตัวเข้าหาอีกฝ่ายจนทำให้นักบุญต้อนเอนตัวตามจนหลังแนบกับพนักพิง

"ก็น่าจะรู้นี่...ไม่เห็นต้องถามเลย" ปฐพีกระซิบข้างหู แล้วงับที่ใบหูอีกฝ่ายอ่างหมั่นเขี้ยว นักบุญเมื่อเข้าใจความหมายที่อีกฝ่ายสื่อ ใบหน้าก็ขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความเขินอาย เบือนหน้าหนี

"อุตส่าห์ให้ออกไปเล่นน้ำทะเลด้านนอกๆดีๆไม่ชอบ" เสียงทุ้มนุ่มผสมกับลมหายใจเป่ารดอยู่ข้างใบหู มันทำให้อุณภูมิในร่างกายสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สองมือเอื้อมไปคล้องคออีกฝ่ายแต่โดยดี

"ก็ทำสิ"

เส้นด้ายบางๆ แห่งความอดของปฐพีขาดทันที เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยปากยินยอม ปฐพีโน้มหน้าลงประทับกลีบปากของอีกฝ่าย บดเคล้าคลึงเบาๆ ก่อนเริ่มบดเบียดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงและรุนแรง สอดแทรกปลายลิ้นร้อนๆเข้าไปโลมเลียภายในโพรงปากของอีกฝ่าย อย่างสนุก มือหนึ่งหยอกเย้าอยู่บนยอดอกที่แข็งเป็นไตขึ้นมา อีกมือก็ลเวงเข้าไปในกางเกงอีกฝ่าย กอบกุมความแข็งขึงเล่นจนสนุกมือ ระหว่างที่กำลังอยู่ในเพลิงอารมณ์อันเร่าร้อน กับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ก็อกๆๆๆ

"บุญๆ ไปเล่นน้ำกัน" เสียง ของน้ำตะโกนเข้ามากระทบโสตประสาทของนักบุญ จนทำให้นักบุญชะงัก ผลักร่างสูงใหญ่ของอีกฝ่ายออก

"พะ พี่น้ำ เหรอครับ" นักบุญรวบรวมสติร้องตอบออกไป

" อืม...พอดี พี่ว่าน พี่โจ แล้วก็กาว ชวนไปเล่นน้ำ บุญจะไปไหน"

"อ๊ะ...ไปสิครับ เดี๋ยวผมตามไป อ๊า.." นักบุญร้องตอบเสียงสั่นพร่า เมื่อคนตัวโตกว่าไม่ยอมหยุดการกระทำง่ายๆ หยอกเย้าบนร่างกายเขาจนทำให้เกิดเสียงแปลกๆ

"บุญเป็นอะไรหรือเปล่า" 

"ไม่เป็นไรครับ(ปล่อยสิ ไอ้พี่ดิน)" 

"งั้นก็ตามมานะ" น้ำเดินจากไปแล้ว แต่คนสองคนภายในห้องยังคงสร้างสัมพันธ์กันต่อ ความจริงเป็นทางปฐพี มากกว่าที่ไม่ยอมหยุด

"พอแล้วพี่ดิน"

"พอได้ไง ดูสิ พี่รู้สึกปวดไปหมดแล้ว" ไม่พูดเปล่ายังคว้ามือของอีกฝ่ายไปกอบกุมความเป็นเป็นชายของตนอีก นักบุญพยายามจะชักมืออกแต่ไม่สำเร็จ 

"ปล่อยมือผม"

"ทำให้เสร็จก่อนนะนะนะ พี่ไม่ไหวแล้ว อย่าทิ้งพี่กลางคันสิ" 

"รอบเดียวนะ" ปฐพียิ้มรับ แต่ไม่ได้รับปากอะไรกับนักบุญ

.

.

.

.

ช่วงบ่ายๆ ทุกคนต่างพากันเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นักบุญเดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมกับปฐพี ทุกคนต่างจับจ้องมองดูคนที่บอกว่าจะออกมาเล่นน้ำกับพวกตนตั้งแต่สายๆ ใบหน้าของนักบุญดูเพลียๆอย่างเห็นได้ชัด ส่วนอีกคนหน้าระรื่นยิ้มแก้มแทบปริโอบเอวอีกฝ่ายมาอย่างดี

"บุญไหนว่าจะมารีบตามมาไง" น้ำถามขึ้นใบหน้าเปื้อนยิ้ม

"ก็..." นักบุญนั่งลงบนเก้าอี้ชายหาดตัวหนึ่งข้างๆกับน้ำ ก่อนหันไปมองตาขวางใส่บางคนที่ตอนนี้เดินไปหยิบหยิบลูกมะพร้าวที่ถูกตัดให้เปิดออกจนเห็นทั้งน้ำทั้งเนื้อสีขาวมาให้นักบุญ

"บุญบ่นเพลียๆพี่เลยให้นอนพัก...เอ้า น้ำดื่มซะ" ปฐพีตอบคำถามแทนอีกฝ่าย ก่อนจะยื่นลูกมะพร้าวให้นักบุญ

"นี่ขนาดนอนมาแล้วนะเนี่ย หน้าอย่างเพลีย" เฮียกาวเอ่ยแซวขำๆ เพราะดูจากท่าทางของนักบุญแล้วไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งตื่นนอนเลยสักนิด

"พูดมาก" เป็นปฐพีอีกนั่นแหละที่ตอบแทนคำถามทุกอย่างของคนอื่นๆแทนนักบุญ นักบุญเมื่อได้นอนพักหลังเจอกับลมเย็นๆของทะเล มันทำให้เขารู้เคลิบเคลิ้มจนหลับไปด้วยความเพลีย

"พี่ดินทำไมไม่ปล่อยให้บุญพักบ้าง" น้ำต่อว่าพี่ชายตน

"ก็ปล่อยแล้วไง แต่ไม่ยอมมาเอง" ใช่เรื่องนี้เขาไม่ได้โกหก เขาบอกให้บุญออกมาเล่นน้ำทะเลแล้ว แต่เจ้าตัวบอกจะอยู่กับเขาเอง มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น

"ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก วันนี้ผมจะไปนอนเป็นเพื่อนบุญเอง กาวกับพี่ดิน คืนนี้นอนด้วยกันเลย" ความจริงน้ำเองก็โดนกาวกวนอยู่ทั้งคืนเช่นกัน จึงตัดความรำคาญไปนอนกับนักบุญดีกว่า

"ไม่ได้" สองเสียงประสานเป็นลูกคู่กันอย่างดี 

"พวกมึงมันบ้าว่ะจะอะไรนักหนาแค่ไม่ได้นอนกับแฟนแค่คืนเดียว" โจพูดทักขึ้นด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

"มึงอย่ามาพูดดีไป ลองไอ้ว่านมันไม่นอนกับมึงดูสิ มึงก็เป็นแบบพวกกูนี่แหละ" ปฐพีบอกเพื่อน

"ไอ้ว่านมันห่างจากกูไม่ได้หรอกเว้ยมันติดกูจะตาย" โจเถียงขึ้น แต่คำพูดของโจก็ไปสะกิดใจว่านเป็นอย่างมาก

"กูจะไปนอนกับพวกน้ำ มึงนอนคนเดียวไปเหอะ"

"เฮ้ย!!! ได้ไง" "กูแค่อยากรู้ว่ากูติดมึง หรือว่ามึงติดกูกันแน่"

"เฮ้ย!!!" ณ เวลานี้ โจถึงกับร้องเสียงหลงเลยทีเดียว

"น้ำ ป่ะ ช่วยพยุงบุญไปนอนในห้องกัน วันนี้ฝ่ายรับจะนอนด้วยกัน"

.

.

.

.

"อื่อ..." นักบุญครางงึมงำเพื่อไล่ความง่วงออกจากตัวเอง ก่อนเปิดเปลือกตาออก

"ตื่นแล้วเหรอบุญ" ใบหน้าของน้ำส่งยิ้มมาให้นักบุญ

"อีม" นักบุญขานรับในลำคอ

"ลุกไปล้างหน้าไป" เสียงแหบห้าวของว่านคนดังขึ้นก่อนเดินมายืนข้างๆน้ำ บุญไม่ได้ตอบอะไรแต่ลุกไปออกไปล้างหน้าล้างตาตามคำบอกของอีกฝ่าย เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็ถามหาคนอื่นๆ

"แล้วคนอื่นๆล่ะครับ"

"วันนี้เราจะนอนด้วยกัน" ว่านพูดขึ้นตัดบท คือมันเกิดอะไรขึ้น เขางงไปหมดแล้ว ตื่นมาก็ถูกสั่งให้แยกห้องนอน คืออะไร ไอ้บุญงง

"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ" พี่น้ำยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร คือ มีเรื่องใช่ไหม ทำไมไม่ตอบอะไรผมเลยเนี่ย

"พวกเราอยากให้บุญพักผ่อนเยอะๆน่ะ รวมทั้งพวกพี่ด้วย" นักบุญก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างงงไป

"หิวแล้ว ออกไปหาอะไรทานกัน" พวกเรา 3คนออกจากห้องมาก็เห็นท่านประธาน เฮีย พี่โจ และพี่นพ ยืนรออยู่หน้าห้อง ผมเห็นพี่ดินก็ส่งยิ้มให้ปกติ แต่กับคนอื่นทำไมหน้างอกันจังโดยเฉพาะพี่น้ำกับพี่ว่าน ผมเดินเข้าไปหาท่านประธาน ก่อนกระซิบถาม

(เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ) ผมถามขึ้นเพราะคิดส่ายังไงท่านประธานต้องรู้อย่างแน่นอน

(นิดหน่อยน่ะ) ท่านประธานยิ้มแหยๆ

(คืนนี้มานอนกับพี่นะ) ท่านประธานส่งยิ้ม

(อืม) ผมตอบรับแต่โดยดี ก็ผมไม่อยากทะเลาะกันนี่นา

(ดีจังมีเมียน่ารัก) ท่านประธานบีบแก้มผมเบาๆ

(บ้า) ผมฟาดมือลงบนแผ่นอกอีกฝ่ายเบาก่อนเดินจับมือกันไปหาอะไรทาน

"สงสัยจะมีแต่คู่เราสองคนล่ะมั้งที่ต้องนอนคนเดียว" เสียงเฮียกาวบ่นพึมพำกับพี่โจ ตามหลังเราสองคนมา แต่ผมไม่สนใจหรอก ใครก่ออะไรก็ไปจัดการเรื่องของตัวเองเอาละกัน ชิ....เอ๊ะ...ว่าแต่ผมมาทะเลแต่กับไม่ได้เบ้นน้ำทะเลกับเขานี่สิ ต้องโทษคนเดียวเลย หึ

***************************************************************


***************************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-04-2017 16:16:49

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Namwhankn ที่ 03-04-2017 17:21:49

รอนะ รอนะ :mew2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 03-04-2017 17:28:51

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-04-2017 17:44:09

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 03-04-2017 19:49:12

เหอะ บทจะหวานก็หวานกันเกิน

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 03-04-2017 20:04:50

 :m12:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-04-2017 22:14:23

 :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-04-2017 23:21:25

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-04-2017 00:54:10

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 15 งอน ง้อ ฉบับพี่บุญ☆ (03-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 06-04-2017 19:40:20

 o22 :bye2: :mew3:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 08-04-2017 22:52:17

One Night with My Boss รักข้ามคืน


ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น

สรุปการเที่ยวทะเลของ ไอ้นักบุญคนนี้ คือ ไปทะเลแต่ไม่ได้ลงทะเลแม้สักครั้งเดียว สาเหตุเป็นเพราะ นอนอยู่แต่บนเตียง เนื่องจากร่างกายอ่อนเพลียตลอดทั้ง3วัน2คืน ส่วนตัวต้นเหตุก็ยังนั่งอยู่ข้างๆ กุมมือผมและยิ้มหน้าบานตลอดทางขณะนั่งรถกลับเข้ากรุงเทพในช่วงเย็นๆ ดูๆแล้วก็รู้สึกเจ็บใจตัวเองยังไงไม่รู้ที่พลาดท่าเสียรู้ให้กับท่านประธาน จอมเจ้าเล่ห์คนนี้  ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ พวกเราก็มาถึงกรุงเทพในช่วงค่ำพอดี

.

.

.

.

Rrrrrr

"ครับ"

/ดินลูกกลับถึงบ้านแล้วใช่ไหม?/

"ครับถึงแล้วครับแม่"

/ดีเลยงั้นกลับบ้านมาพร้อมน้องเลยนะ/

"มีเรื่องอะไรเหรอครับ"

/กลับมาค่อยคุยกันนะลูก/ ตัดสาย

"เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่ดิน" น้ำถามพี่ชายเมื่อผู้เป็นแม่บังเกิดเก้าโทรมาให้พี่ชายกลับบ้าน

"ไม่รู้เหมือนกัน" ปฐพีเกาหัวอย่างงง ก่อนหะนไปหานักบุญที่ยืนรออยู่

"บุญ เรากลับคอนโดคนเดียวได้ใข่ไหม พี่ต้องกลับบ้านพร้อมน้ำ"

นักบุญพยักหน้ารับยิ้มอ่อนๆมาให้เขา ก่อนหันไปมองคนอื่นๆที่แยกย้ายกลับบ้านกันไปหมดแล้ว

"อืม ผมกลับได้" นักบุญหันหลังเดินออกไปที่ถนนใหญ่เพื่อหารถกลับคอนโด

"ขอโทษนะที่ต้องให้กลับคนเดียว" ปฐพีก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดเหลือบตามองตามหลังนักบุฟญตาละห้อย

"ไปเถอะพี่" น้ำดึงแขนพี่ชายขึ้นรถ

.

.

.

.

บ้าน ธีติโรจนจินดา

เมื่อรถตู้คันใหญ่แล่นเข้ามาภายในตัวบ้าน คนในรถสองคนต่างมองรอดออกมาทางกระจกรถ เห็นรถหรูไม่คุ้นตาจอดอยู่หนึ่งคัน เขาหันมามาหน้าน้องชายเพื่อขอคำตอบ แต่กับได้แค่การส่ายหัวของของชายตนกลับมา เจาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนเปิดประตูรถเพื่อก้าวลงมายังพื้นคอนกรีตที่ปูไว้อย่างสวยงาม หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีรีบเดินออกจากบ้านเมื่อรู้ว่าคนที่มาเป็นใคร

"สวัสดีครับแม่" สองพี่น้องกล้าวทักทายผู้เป็นแม่

"ตาดิน ตาน้ำเข้ามาก่อนลูก" คุณหญิงประกายยิ้มรับลูกชายด้วยความดีใจปนกังวล

"แม่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ดินที่เห็นสิ่งผิดปกติบนใบหน้าของแม่ตนเองจึงถามขึ้น

"คือว่า...คือ...." คนเป็นแม่อ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอย่างไรดี แต่เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทรกพวกเขาสองแม่ลูก

"มาก็แล้วก็ดีเข้าข้างในเดี๋ยวนี้เลย" ชายวัยกลางคนเดินตรงมากวักมือเรียกลูกชายทั้งสองกับภรรยาเข้าบ้าน ใช่แล้วชายวัยกลางคนนี้คือ วิฑูรย์ ธีติโรจนจินดา ผู้ซึ่งเป็นพ่อ และผู้ปกครองบ้านหลังใหญ่โตหลังนี้

"สวัสดีครับพ่อ" สองพี่น้องยกมือไหว้พ่อของตน ผู้เป็นพ่อยิ้มรับลูกชาย กวักมือเรียกแล้วเดินนำเข้าไปในบ้าน

สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างสงสัยเพราะพวกเขาไม่เคยเห็นพ่อของเขาอารมณ์ดีมากมายจนาดนี้มาก่อน เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าไปในบ้านก็พบแขกปริศนาสองคน คนหนึ่งเป็นชายวัยกบางคนที่มีใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา ส่วนอีกคน คือหญิงสาวใบหน้าสะสวย แต่ชายหนุ่มคิดว่าเหมือนเคยเจอกับหญิงสาวที่ไหนมาก่อน

"มาๆ ตาดิน ตาน้ำ พ่อขอแนะนำให้รู้จักนี่ คุณวสันต์ โชติรัตนทิศ ส่วนนั่นหนูพะแพง ลูกสาวของลุงเขา"

"สวัสดีครับ" สองพี่น้องยกมือไหว้คนที่อายุเยอะกว่าพ่อแนะนำแล้วหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

"แพงจำ พี่ดินได้ค่ะ เราเจอกันที่ร้านพี่กาว" หญิงสาวยิ้มขวยเขิน

"ครับ แต่ผมจำไม่ได้" ปฐพีตอบเสียงเรียบตามความจริง จนทำให้หญิงสาวยิ้มแหยๆ 

"พ่อจะเข้าเรื่องเลยละกัน พ่อจะให้เราแต่งงานกับหนูพะแพง" คล้ายเหมือนใครเอาไม้มาตีแสกหน้า มันรู้มึนๆเบลอ เป็นอะไรที่เขายอมรับไม่ได้เด็ดขาด

"ผมไม่แต่ง!" ปฐพีประกาศกร้าว ก่อนเดินหนีออกจากบ้าน สองพ่อลูกพากันหน้าเสียทันที 

"ตาดินอย่าเสียมารายาท!" คุณวิฑูรย์เสียงดังใส่ลูกชาย

"พ่ออยากแต่งก็แต่งไป แต่ผมไม่แต่ง" ปฐพีไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นรีบเดินออกจากบ้านหวังว่าจะกลับไปที่คอนโดโดยเร็ว

"กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ลูกไม่รักดี" คุณวิฑูรย์ ตะโกนเรียกลูกชายด้วยเสียงอันดัง พลางจับที่หน้าอกด้านซ้ายแล้วล้มลงกับคุกเข่าลงกับพื้น

"พ่อ!!!" น้ำที่เดินตามมารีบตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจเข้าไปประคองผู้เป็นพ่อ เช่นเดียวกับคุณประกายที่รีบวิ่งมาดูสามีของตน

"คุณค่ะคุณ"  ปฐพี ได้ยินทั้งแม่ทั้งน้องชายตะโกนเรียกผู้เป็นทั้งพ่อและสามีเสียงจึงไปดูเห็นพ่อตัวเองคุกเขาจับหน้าอกด้านซ้าย ก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปดูคนเป็นพ่อ

"พ่อ!!! เป็นอะไรครับ"

"พ่อเจ็บหน้าอก" คุณวิฑูรย์ทำสีหน้าเจ็บปวดเอามือกุมหน้าอกซ้าย

"สงสัยอาการเดิมๆกำเริบ" คุณแขไขทำหน้าเบื่อหน่ายใส่สามีก่อนหันไปมองหน้าลูกชาย

"พาพ่อขึ้นไปนอนบนห้องเถอะ"

"ครับ แล้วแม่ล่ะครับ ไม่ไปดูพ่อเหรอครับ" น้ำถามผู้เป็นแม่

"แม่ไปส่งแขกคุณพ่อก่อน" สองพี่น้องพยักหน้าก่อนพยุงร่างผู้เป็นพ่อขึ้นไปบนห้อง ระหว่างจะเปิดประตูห้องนอนนั้นผู้เป็นพ่อก็เอ่ยกับปฐพีว่า

"ดิน"

"ครับ"

"ถ้าแกยังไม่อยากแต่ง แกก็หมั้นกับน้องเขาดูก่อนได้ไหม"

"ไม่ครับ ผมมีคนรักอยู่แล้ว"

"ไอ้ดิน ไม่รู้แหละยังไงแกก็ต้องหมั้นไว้ก่อนสักสองเดือนก็ยังดี ทำความรู้จักเขาดูก่อน" หยัดตัวตรงต่อว่าลูกชาย จนดูไม่เหมือนคนป่วย ปฐพีจึงรู้ว่าโดนผู้เป็นพ่อหลอกเอา

 "เอ๊ะ!!! พ่อนี่พูดไม่รู้เรื่องเหรอครับ" ปฐพีขึ้นเสียงใส่ผู้เป็นพ่อ 

"พี่ดินใจเย็นๆ พ่อยิ่งอาการไม่ดีอยู่" น้ำห้ามพี่ชายเพราะกลัวพ่อจะอาการทรุดลง

"เฮอะ! คนป่วยอะไรมีแรงมายืนเถียงแบบนี้"  คุณวิฑูรหน้าเจื่อนเมื่อลูกชายรู้ว่าตนเองแกล้งป่วย จึงเปลี่ยนเรื่องทำเป็นโมโห

"นี่แกอยากให้โมโหจนตายใช่ไหม"

"ผมบอกพ่อไปแล้วนะว่าผมมีคนรักอยู่แล้ว จะมาบังคับกันอีกทำไม"

"แล้วแฟนแกเป็นลูกเต้าเหล่าใคร หน้าตาเป็นอย่างไง" ผู้เป็นพ่อยืนเท้าเอวมองลูกชายด้วยสาตาเอาเรื่องเช่นเดียวกับลูกชาย

"พ่อเข้าห้องไปพักก่อนเถอะ ผมส่งแค่นี้แหละ" ปฐพีพูดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดยืนส่งผู้เป็นพ่อหน้าห้องนอน

"แกจะไปไหน"

"น้ำส่งพ่อเจ้าห้องนอนด้วยนะพี่กลัยคอนโดก่อน" น้ำได้แต่ทำสีหน้าลำบากใจแต่ก็ยอมพยักหน้ารับปากพี่ชายของตน 

.

.

.

.

เวลาล่วงเลยมาเกือบจะ 4ทุ่มแล้ว นักบุญกำลังเตรียมตัวเข้านอน พอดีกับได้ยินเสียงไขประตูห้องเข้ามา เขารีบเดินไปออกไปดูผู้มาเยือนใหม่ในทันที พร้อมกับส่งยิ้มต้อนรับ

"ผมนึกว่าพี่ดินจะกลับพรุ่งนี้ซะอีก"

ปฐพีเดินเข้ามาโอบกอดอีกฝ่ายพร้อมกดจูบเบาๆ บนหน้าผาก นักบุญได้แต่ยิ้มรับ 

"หิวหรือเปล่า เดี๋ยวผมทำอะไรง่ายๆให้ทาน"

"หิว" ปฐพีทำเสียงออดอ้อนคนรักพลางเอาหน้ากดลงที่หัวไหล่อีกฝ่าย

"อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าเดี๋ยวผมทำให้"

"พี่อยากกินบุญ" คนทำหน้าออดอ้อนเปลี่ยนมาหอมแก้มอีกฝ่าย จนทำเอานักบุญต้องฟาดมือลงบนอกอีกฝ่ายแรงๆ

"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวผมทำอะไรง่ายให้ทาน"

"อือ...ไม่เอาอะพี่อยากกินบุญก่อน" ปฐพีใช้สองมือค่อยๆเลื้อยเป็ยปลาหมึกจับนู้นลูบนี่อีกฝ่ายตนนักบุญชักสีหน้าใส่ด้วยความไม่พอใจ

"ไม่เอา!!! ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้" 

"ก็ได้ครับ กินข้าวเสร็จให้พี่ ให้พี่กินบุญเป็นของหวานนะ" ปฐพียิ้มทะเล้นส่งสายตาเป็นประกายแพรวพราวให้นักบุญ

"ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" นักบุญทำท่ายกมือขึ้นจะฟาดปฐพีอีกครั้ง จนปฐพีต้องล่าถอยไปอาบน้ำก่อนจะโดนอีกฝ่ายฟาดเอา

ใช้เวลาไม่นานปฐพีก็เดินออกมาจากห้องนอน แต่งกายในชุดนอน เขาเดินตรงเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ที่ตอนนี้มีข้าวผัดร้อนๆ วางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนทำก็นั่งอยู่บนตรงข้ามกับจานข้าวผัด

"เชิญครับเจ้านาย" นักบุญพูดยิ้มๆ ปฐพีจึงนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับคนรัก

"หึหึ" นี่สิความสุขของเขา รอยยิ้มจากคนรัก คือสิ่งที่เขาต้องการ จากที่เขาไม่สบายใจ เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา

"เป็นอะไรหรือเปล่า" นักบุญนอนหันหน้าเข้าหาปฐพี หลังจากที่ปฐพีเดินออกจากห้องน้ำเพื่อเข้าไปแปรงฟัน

"ทำไมถึงคิดว่ามีล่ะ" ปฐพีสอดตัวเข้าในผ้าห่มพื้นหนาก่อนโอบร่างของนักบุญเข้ามากอด นักบุญเอวก็กอดตอบอีกฝ่ายเช่นกัน

"ตั้งแต่กลับมาเห็นคิ้วเนี่ยผูกโบว์ตลอดเลย ถึงจะยิ้มก็เหอะ" นักบุญว่าพลางใช้มือชี้เข้าที่ระหว่างคิ้วของปฐพี

"ไม่มีอะไรหรอก นอนเถอะ" ปฐพีพูดพลางกดจูบลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะปิดตาลง นักบุญรู้ว่าอีกฝ่ายมีอะไรในใจแต่ก็ไม่อยากจะเซ้าซี้อีกฝ่ายจึงหลับตาลงหลับไปในอ้อมกอดของปฐพี

.

.

.

.

วันทำงานเริ่มขึ้นแล้วหลังจากหยุดยาวทุกคนกลับมาจากการพักผ่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่มีเพียงคนเดียวที่ใบหน้าไร้รอยยิ้ม นั่นก็คือ ปฐพี นักบุญไม่ได้ถามอะไรเขาอีก เพราะว่าเดี๋ยวปฐพีก็คงจะเล่าให้เขาฟังเองนั่นแหละ

"น้องบุญญญญ" พี่แขคนเดิมวิ่งเข้ามาเกาะแขนนักบุญก่อนหยิบโทรศัพท์ของนักบุญเปิดข่าวให้อีกฝ่ายดูข่าวซุบซิบดาราหรือพวกไฮโซ 

"พี่แขมีอะไรเหรอ"

"เห็นข่าวคุณปฐพีหรือยัง"

"ข่าว?" นักบุญทำหน้าสงสัย พี่แขคนดีเลยเลื่อนข่าวซุบซิบให้ดู เมื่อนักบุญมองดูเนื้อความในข่าว ถึงกับหน้าซีดขึ้นมาในทันที

"คุณปฐพีกำลังจะหมั้นกับลูกสาวนักธุรกิจทางด้านเครื่องประดับ แหม่น่าอิจฉาจังนะคะ เนี่ยๆดูหน้าว่าที่คู่หมั้นของคุณปฐพีสินะสวยนะเนี่ย" พี่แขเลื่อนหาภาพว่าที่เจ้าสาวส่งให้นักบุญดู และมันก็ทำให้นักบุญหน้าซีดขึ้นไปอีก

"พี่แขผมขอตัวก่อนนะครับ"

"อ๊ะค่ะๆ พี่เองก็ต้องไปทำงานเหมือนกันพี่ดองงานไว้ตั้งแต่ตอนหยุด อย่าบอกคุณปฐพี นะคะน้องบุญ"

"ครับ" นักบุญยิ้มแหยๆส่งไปให้ เขารีบเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำของเขาด้วยท่าทางอ่อนแรงก้มหน้ามองดูโทรศัพท์ แต่นั่งยังไม่ถึง 5นาทีเสียงใสของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้น

"ขอโทษนะคะ ฉันมาหาคุณปฐพีค่ะ"

"นัดไว้หรือเปล่าครับ " นักบุญเงยหน้าสบตากับหญิงสาว 

"อ๊ะ บุญ..." หญิงสาวเอ่ยเสียงเบา

"อ๊ะ...แพง" 

"ไม่คิดเลยนะว่าโลกจะกลมขนาดนี้ บุญทำงานที่นี่เหรอ"

"อืม แพงมาหาคุณปฐพีเหรอ"

"ใช่ เรามาหา 'ว่าที่คู่หมั้น' " หญิงสาวพูดพลางส่งยิ้มให้นักบุญแต่เน้นคำว่า 'ว่าที่คู่หมั้น' กับนักบุญ

"เดี๋ยวเราแจ้งคุณปฐพีให้นะ"

"อืม"

หลังติดต่อเข้าไปกลับได้คำตอบว่าไม่ต้องการพบ เขามองหน้า หญิงสาวก่อนจะพูดว่า

"เอ่อ คุณปฐพีไม่ให้เข้าพบ"

"อะไรนะ!!!" พะแพงขึ้นเสียงสูงใส่นักบุญ

"จะคุยเองไหมล่ะ" นักบุญยื่นโทรศัพท์ส่งให้หญิงสาว

พะแพงคุยโทรศัพท์อยู่แปปเดียว แปปเดียวจริงๆครับ เธอทำท่าเหมือนจะกรี๊ด แต่ก็กรี๊ดไม่ออก ได้แต่มองค้อนมาทางนักบุญ

"นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมแพงต้องขออนุญาตบุญด้วยเวลาจะออกไปไหนกับคุณปฐพี" หญิงสาวหันมาแว้ดๆเสียงใส่นักบุญ

"หา!!!" นักบุญร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินสิ่งที่พะแพงพูด นี่คุณประธานคิดอะไรอยู่เนี่ย

"ไม่รู้แหละ ยังไงแพงก็จะรอคุณปฐพี" หญิงสาวเดินไปนั่งรออยู่บริเวณโซฟารับแขก นักบุญเแงก็มองหญิงสาวด้วยความลำบากใจ ตัดคุณกิ่งแก้วไปได้แล้ว นี่ยังจะมีพะแพงก้าวเข้ามาอีก นักบุญได้แต่เกาหัวตัวเอง

 .

 .

 .

 .

 เวลาเกือบจะเที่ยงแล้ว พะแพงนั่งรอเวลานี้มานานแล้ว ในที่สุดเธอก็จะได้พบหน้าว่าที่คู่หมั้นของเธอ เธอหยัดตัวยืนขึ้น เดินตรงเข้าไปหานักบุญเพื่อบอกให้นักบุญ โทรบอกคุณปฐพี ว่าเธอรอทานข้าวอยู่ นักบุญก็ทำตามแต่โดยดี โทรแจ้งปฐพีให้ ปฐพีจึงจำใจออกมาจากห้องทำงาน

"สวัสดีครับคุณพะแพง" ปฐพีกบ่าวทักทายใบหน้าเรียบนิ่ง แต่หันไปยิ้มให้นักบุญแทนแล้วพูดเสริมว่า

"บุญอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม" นักบุญยิ้มแหยๆ ก่อนส่ายหน้า

"แพงอยากไปทานอาหารอิตาเลี่ยนค่ะ" พะแพงเอ่ยโดยที่ไม่ต้องมีใครถาม

"ผมไม่ค่อยชอบอาหารอิตาเลี่ยน" ปฐพีตอบเสียงเรียบ แล้วหันไปยิ้มให้รักบุญอีกรอบ แล้วพูดเสริมว่า

"เราไปทานอาหารญี่ปุ่นกันไหมครับบุญ" 

"แล้วแพงล่ะคะ" หญิงสาวรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ทำไมถึงหันไปถามแต่นักบุญกันนะ ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายชวนไปทานข้าวแท้ๆ

"นั่นแล้วแต่คุณพะแพงเลยครับ" ปฐพียังคงพูดเสียงเรียบ

"คุณปฐพี!!!" หญิงสาวขึ้นเสียงใส่อีกใายอย่างหมดความอดทน เธอเดินหนีไปทางบันไดหนีไฟเพื่อไปสงบสติอารมณ์ นักบุญที่เคยคบกับเธอย่อมรู้จักนิสัยจอมวีนแตกของอีกฝ่ายดีจึงรีบเดินตามพะแพงไป

"เดี๋ยว บุญจะไปไหน" ปฐพีรั้งแขนนักบุญเอาไว้

"ผมจะไปดูแพงหน่อย เธอเป็นพวกขี้วีนเดี๋ยวผมมานะครับ" ปฐพีพยักหน้ารับก่อนปล่อยนักบุญเดินตามหญิงสาวไป

"แพง แพง รอก่อนสิ"

"ไม่ต้องตามมาเลยนะ ไปให้พ้น"

"แพงใจเย็นๆก่อนนะ คุณปฐพีเขาก็เป็นแบบนี้แหละ"

"เป็นแบบนี้กับแพง แต่ไม่เป็นกับบุญ ทำไมล่ะ" หญิงสาวหยุดยืนตรงบันได หันมาซักถามนักบุญแทน

"คือว่า...คือ..." นักบุญอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

"อีกแล้วเหรอ ทำไม พวกผู้ชายเป็นอะไรกันไปหมด ผู้หญิงดีๆไม่ชอบทำไมต้องไปชอบผู้ชายด้วย" พะแพงโวยวายเมื่อจับจุดได้ว่า เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นบ่อยๆช่วงที่เธอคบกับนักบุญ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งโมโห

"แพงใจเย็นๆนะ" บุญพยายามเกบี้ยกล่อมให้พะแพงลงกลับเข้าไปด้านใน แต่หญิงสาวกลับหันมาจับไหล่นักบุญ เขาจึงเบี่ยงตัวหลบไปอยู่ทางด้านบันไดแทนพะแพง

"ถ้าไม่มีบุญ คุณปฐพีก็ต้องชอบแพงแน่ๆ ถ้าไม่มีบุญแพงจะต้องได้แต่งงานกับเขา"

"แพงจะทำอะไร" นักบุญพยายามถอย ใข้สองมือเกาะราวบันไดกันร่วงลงไป เพราะเขายืนอยู่ติดขอบขั้นบันไดแล้ว

"ถ้าไม่มีบุญ ผู้ชายหลายคนอาจสนใยแพงก็ได้ ถ้าไม่มีบุญ...."

พลั่ก!!!

"เฮ้ย!!!" นักบุญร้องด้วยความตกใจ แล้วร่างของเขาก็ล้มกลิ้งตกบันไดไปจนเกิดเสียงดัง

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

นักบุญโดนหญิงสาวผลักตกบันไดลงไปแล้ว ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ปฐพีเดินมาตามทั้งสองคนเพื่อไปทานข้าวพอดี เขาเห็นเหคุการณ์ทุกอย่าง

ภาพตรงหน้าทำให้ปฐพี รู้สึกถึงหัวใจที่หล่นวูบลงไปพร้อมกับร่างของนักบุญที่กลิ้งตกบันได เขารีบวิ่งลงไปดูร่างคนรัก ที่นอนแน่นิ่งจมกองเลือด หายใจโรยริน ในทันที เขาประคองร่างคนรักเข้าไว้ในอ้อมแขน หัวใจปวดหนึบอย่างบอกไม่ถูก มันปวดร้าว เมื่อเห็นคนรักอยู่ในสภาพนี้

"บุญๆ อย่าเป็นอะไรนะ"

ด้วยเสียงที่เอะอะเสียงดัง พนักงานที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันมามุงดู บางคนเห็นเหตุการณ์ก็เข้าล็อคตัวหญิงสาวผู้ก่อเหตุเอาไว้ บางคนก็กดโทรศัพท์โทรเรียกรถพยาบาล

"บุญ บุญ อย่าเป็นอะไรนะบุญ" ปฐพีกอดร่างที่ชุ่มเลือดของนักบุญเอาไว้แน่น ใบหน้าจองเขามีหยาดน้ำเอ่อล้นออกมา ทุกคนมองมายังท่านประธานด้วยอารมณ์เห็นใจ

บัดนี้รถพยาบาล กับรถตำรวจมาถึงแล้ว ร่างนักบุญถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล โดยมี ปฐพี นั่งตีคู่ไปด้วย ส่วนพะแพงถูกจับด้วยข้อหาพยายามฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ผู้เห็นเหตุการณ์ต่างเล่าเป็นเสียงเกียวกันว่า พะแพงตั้งใจผลักนักบุญตกบันไดฺ.......ตอนนี้ทุกคนในบริษัทต่างภาวนาขอให้นักบุญปลอดภัยด้วยเถิด เพี้ยง!!!

*******************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 08-04-2017 23:12:01

มาถึงอย่างฉับไวน้องบุญกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปซะแล้ว

โดนตบ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-04-2017 23:20:44

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:  ง่าาาาาาา  สงสารนักบุญจัง อย่าเป็นอะไรนะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 08-04-2017 23:27:36

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-04-2017 01:43:21

ดีใจ แทนคุณพ่อ คุณแม่ หาว่าที่ลูกสะใภ้ได้ดีเสียนี่กระไร



 :laugh:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-04-2017 10:20:49

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: GuoJeng ที่ 09-04-2017 10:52:42

เห้อ คราวเคราะห์ของบุญ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 09-04-2017 15:58:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-04-2017 16:24:59

โลกกลมจริง พะแพง  :m16:
ยังไม่ทันฝ่ายชายยอมรับ ชีก็แสดงตัวมาเฝ้าที่บริษัท
แล้วผลักนักบุญตกบันได  พยายามฆ่าเลยนะ
นักบุญ ประสาทกลับหรือไง ไปปลอบชีเพื่ออะไร  :z3: :z3: :z3:
อยากวีนก็วีนไป เป็นคนดีกับชีเพื่ออะไร
ไม่ใช่หน้าที่ตัวเองเลย  อย่างกับเขาดีกับตัวเอง
ฟื้นมาความจำจะหายหรือเปล่า
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 16 ว่าที่คู่หมั้น☆ (08-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 09-04-2017 20:15:00

คันจนลืมไปว่าหล่อนไม่ใช่คนของพี่ดิน
หน้าด้านจริงๆเขาไม่เอายังจะเสนอหน้า  :fire:
และก็คุณพ่อค่ะคู่หมั้นดีไหมละคะ  :katai2-1:
ทำตัวเหมือนมารยาทไม่มีและก็มีคดีติดตัวอีก
ดีมากๆเลยดีแต่เรื่อง curry อะคะ  :angry2:
โอ๊ยอยากแร๊พรัวๆคะ  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 12-04-2017 14:08:31

One Night with My Boss รักข้ามคืน



ตอนที่ 17  นิดๆหน่อยๆ

รถพยาบาลแล่นเข้ามาจอดในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว คนเจ็บถูกนำตัวส่งเข้าห้องฉุกเฉินอย่างเร่งด่วนเพราะอาการบวมของศีรษะคล้ายกลับมีเบือดคั่งในสมอง

"ผู้บาดเจ็บ เพศชาย รับแจ้งว่า ถูกทำร้ายโดยการถูกผลักตกบันไดค่ะ" นางพยาบาลแจ้งให้สาเหตุให้กับคนเป็นหมอทราบ

"มีอาการอย่างไรบ้าง"

"ตั้งแต่หน้าผากและกระหม่อมมีบาดแผลขนาดใหญ่ มีเลือดไหลซึมออกมาจากศีรษะเพียงเล็กน้อย ไม่ทราบว่าจะมีอาการเลือดคั่งอยู่ภายในหรือเปล่าค่ะ ตั้งแต่ลำตัวมามีบาดแผลใหญ่อยู่2แห่ง แขนขวาหัก"

"รีบทำการเอ็กซเรย์โดยด่วนเลยนะ"

"ค่ะ"

.

.

"ดูจากผลเอ็กซเรย์แล้ว ผู้บาดเจ็บมีเลือดคั่งในเยื่อหุ้มสมองชั้นนอก โอเค เดี๋ยวผมจะผ่าตัดเอาเลือดที่คั่งในสมองเขาออกก่อน" คุณหมอพูดขึ้นกับเหล่าผู้ช่วยและนางพยาบาล . . สักพักไฟส่องสว่างบนเตียงผ่าตัดก็สว่างขึ้น ร่างกายนักบุญถูกสายอะไรต่อมิอะไรระโยงระยางเต็มตัวในปากเองก็มีท่อบางอย่างสอดเข้ามาคล้ายเครื่องช่วยหายใจ

"วางยาสลบเรียบร้อยแล้วค่ะ"

"งั้นเราเริ่มเปิดกระโหลก ระบายเลือดจากเยื่อหุ้มสมองก่อน ขอมีด...สว่านไฟฟ้า...ท่อเจาะกระโหลก...เอาเลือดที่คั่งออกเรียบร้อยแล้ว ผมจะทำการปิดบาดแผลละนะ..." 

"คุณหมอคะ คนไข้ความดันเลือดลดต่ำลงมากค่ะ"

"ให้ยากระตุ้นไป"

ช่วงเวลาในห้องผ่าตัดช่างยาวนานและกินแรงของผู้เป็นหมอและเหล่าผู้ช่วย พยาบาลอย่างมากหลายต่อหลายชั่วโมงกับการผ่าตัด สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี . . . ปฐพีเดินวนเวียน เดี๋ยวนั่งเดี๋ยวลุกอย่างกระวนวายใจ เขาโทรติดต่อน้ำ ให้ส่งข่าวให้กับกาวได้รับรู้เรื่องราว เมื่อกาวรับรู้แล้วจึงรีบตรงมาโรงพยาบาลที่ปฐพีบอกอย่างรีบร้อนไม่แพ้กัน

"ดิน ไอ้อ่อนเป็นอย่างไรบ้าง" ปฐพีส่ายหัวไปมา เขาเองก็อยากรู้เช่นเดียวกันว่านักบุญเป็นอะไรมากหรือเปล่า ผ่านไปหลายชั่วโมง คุณหมอที่ทำการรักษานักบุญก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน พร้อมกับแจ้งผลการรักษาให้ทราบ

"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ต้องดูอาการในห้องฉุกเฉินสักระยะ เพราะตอนมาถึงคนไข้ยังมีอาการเลือดคั่งในสมองผมได้ทำการผ่าคัดให้เขาเป็นที่เรียบร้อยร้อยแล้ว"

"ผมเข้าไปเยี่ยมได้ไหมครับ" ปฐพีร้อนรนอยากจะเข้าไปดูคนเจ็บใจจะขาด

"ตอนนี้อย่าเพิ่งดีกว่าครับรอไว้พรุ่งนี้จะดีกว่า ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ" คุณหมอกล่าวลาแล้วเดินจากไป

"พี่ดินกลับบ้านก่อนเถอะ ผมทำเรื่องย้ายบุญไปห้องพิเศษแล้ว ถ้าบุญได้ออกจากห้องฉุกเฉิน" น้ำพยายามปลอบพี่ชายตนเองเพื่อให้เขาพักผ่อน

"แต่พี่อยากเฝ้าบุญ"

"บุญยังไม่ฟื้นหรอกพี่ ตอนนี้หมอก็ยังไม่ให้เยี่ยมยังไงพี่กลับไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่า ตรงเดี๋ยวน้ำ กับกาว เฝ้าให้เอง" น้ำบอกกบ่าวพี่ชายที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด

"งั้นพี่ฝากบุญด้วยนะเดี๋ยวพี่กลับมา"

"อืม ไปเถอะ" . . . ปฐพีกลับไปที่บ้านใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลมากกว่าคอนโดของเขา  เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน เขาเห็นผู้เป็นพ่อหน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นปมอยู่ที่โซฟากลางโถงรับแขกของบ้าน จ้องมองมาที่เขา ส้วนผู้เป็นแม่สีหน้าเรียบนิ่งแต่ในแววตากับแฝงความกังวลเข่นเดียวกัน เมื่อเห็นลูกชายจึงรีบร้องเอาไว้

"ตาดิน แม่ได้ข่าวหนูพะแพงผลักพนักงานบริษัทของเราตกบันไดเหรอลูก"

"ใช่ครับ ว่าที่ลูกสะใภ้คนดีของคุณพ่อ คุณแม่ พยายามจะฆ่าคนในปกครองของผม" ปฐพีเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชดประชัน แต่แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

"ลูกน้องแกไปทำอะไรหนูพะแพงหรือเปล่า" คุณวิฑูรย์เอ่ยแก้ต่างให้คนผิด

"ที่ทำคงเป็นผม" ปฐพีนิ่งเงียบ

"แกหมายความว่าไง" คุณวิฑูรย์ถามซ้ำ

"ก็บอกว่าคนที่ทำคือผม! แแล้วทำไมคนโดนผลักตกบันไดต้องเป็นนักบุญด้วย!" ปฐพีคล้ายหมดความอดทนขึ้นเสียงใส่ผู้เป็นพ่อ ก่อนปัดเอาแจกันที่อยู่แถวนั้นหล่นแตก

เพล้ง!!!

ปฐพียืนกำหมัดแน่นก่อนเดินหนีขึ้นห้องไป ในใจสั่นไหว รู้สึกเจ็บแปลบในอก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะคำพูดเขา จึงทำให้ผู้หญิงคนนั้นผลักนักบุญตกบันได เสียงก้อนสะอื้นจุกอยู่ในลำคอ คล้ายคนอยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก มันรู้สึก...จนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาปล่อยหมัดหนักๆใส่กับกำแพงหลายครั้งจนกำปั้นมือเลือดออก แต่มันก็ไม่คลายความโมโหของตัวเอง

ความโมโหยิ่งทวีมากขึ้นเข้าไปอีกเมื่อลูกน้องที่บริษัทโทรมาบอกว่าพะแพงถูกประกันตัวออกไปแล้ว เห็นว่าทางพ่อแม่ของฝ่ายนั้นเดินเรื่องปิดข่าวทำเรื่องส่งตัวไปเมืองนอก ท่าทางจะเส้นใหญ่น่าดู ถึงได้ทำเรื่องเสร็จภายในเวลาอันสั้น คนผิดลอยนวล ส่วนคนเจ็บก็รับกรรมไป งั้นเหรอ

ปฐพีได้แต่เก็บความโกรธ ความครุ่นเคืองไว้ในใจ ก่อนรีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อออกไปทำอะไรบางอย่าง เพื่อเป็นการตอบแทนคนที่ทำให้นักบุญต้องเจ็บตัว

"แกจะออกไปไหน" คุณวิฑูรย์มองผู้เป็นพ่อด้วยหางตา ก่อนจะตอบออกไปลอยๆว่า

"ไปหาว่าลูกสะใภ้พ่อ" คุณวิฑูรย์นิ่งงันมองลูกชายอย่างประหลาดใจ เพราะตั้งแต่ได้ยินข่าวว่า พะแพง ผลักคนตกบันได เขาก็ไม่คิดที่จะอยากได้มาเป็นสะใภ้แล้ว 

"ไหนแกว่าไม่ชอบ" 

"แต่พ่อชอบนี่" คุณวิฑูรย์ลอบกลืนน้ำลายหลายอึก

"ตอนนี้ผมชักชอบขึ้นมาแล้วสิ โดนใจเลยล่ะ" ปฐพีส่งสายตายิ้มหยันให้ผู้เป็นพ่อ ชอบสิทำไมเขาจะไม่ชอบ ดีออก ผู้หญิงแบบนี้

.

.

.

.

บ้านโชติรัตนทิศ

"สวัสดีครับคุณวสันต์" ชายหนุ่มกล่าวทักทายผู้เป็นเจ้าของบ้าน

"อ้าว...ดิน มาได้ยังไง" คุณวสันต์หน้าเจื่อนส่งยิ้มฝืดๆให้ผู้มาเยือน เนื่องจากลูกสาวตัวดีไปสร้างวีรกรรมเอาไว้ที่บริษัทของอีกฝ่าย "

อุ๊ย...พี่ดินมาหาแพงเหรอคะ" พะแพงยังคงทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวเดินเจ้ามากอดแขนปฐพีหน้าตาเฉย

"สวัสดีครับน้องแพง" ปฐพียิ้มจนเห็นฟันขาว

"ออกจากคุกไวจังนะครับ" ชายหนุ่มออกไปอย่างสุภาพแต่แฝงคำประชดประชัน

"แหม่...ก็คุณลุงแพงเป็นถึง...."

"ยัยแพง!!!" เสียงคุณวสันต์ตะคอกลูกสาว

"อะไรคะคุณพ่อ" หญิงสาวตวัดสายตาใส่ผู้เป็นพ่อ แต่ผู้เป็นเป็นพ่อไม่ตอบกลับหันมาพูดกับปฐพีแทน

"ว่าแต่...ดินมาทำอะไรที่นี่ล่ะ"

"ผมแค่...จะมาตอบตกลงเรื่องจะหมั้นกับพะแพง" ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ แต่ทำให้คนเกาะแขนถึงกับตาโต เช่นเดียวกับคนเป็นพ่อ

"แล้ว ดินไม่โกรธเหรอที่ ยัยแพงไปผลักคนของดินตกบันใด" คุณวสันต์อึกอักลังเลที่จะถามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

"ครับ" ปฐพียังคงส่งยิ้มโชว์ฟันขาวเหมือนเดิม

"พี่ดินจะหมั้นกับแพงจริงๆเหรอคะ แล้วพี่ไม่ได้ชอบพอกับบุญเหรอคะ" คำถามของพะแพงทำเอาปฐพี ชะงัก ก่อนคลี่ยิ้ม เพื่อบอกกับเธอว่า

"พี่กับบุญเราเป็นแค่เจ้านาย กับลูกจ้างและอีกอย่าง ที่ให้ถามบุญเขาว่าจะไปไหนกินอะไรนั้น เพราะตารางงานพี่อยู่กับเขา" พะแพงพยักหน้าเข้าใจ ก่อนส่งยิ้มหวาน ซบหน้าลงกับแขนของปฐพี ชายหนุ่มได้แต่เยาะในใจการขอตัวกลับ เพราะเขามีธุระต่อ ทางฝ่ายคุณวสันต์จึงไม่ได้รั้งเขาไว้

.

.

.

.

ผ่านมาได้หลายวันแล้วในโรงพยาบาล นักบุญถูกย้ายเข้ามาในห้องพิเศษ อันแสนจะหรูหรา นักบุญฟื้นขึ้นมาแต่ก็อยู่ใน **ภาวะผัก** และนั่นก็คือสิ่งที่หมอบอก เมื่อนักบุญฟื้นขึ้นมาแต่ไร้การตอบสนองใดๆ คล้ายคนเหม่อลอย

"คุณหมอครับแบบนี้น้องผมจะหายไหมครับ" กาวเอ่ยปากถามคนเป็นหมอ

"หายครับแต่ก็ขึ้นอยู่กับคนไข้ด้วยว่าจะฟื้นตัวได้ไวแค่ไหน"

"ไวสุดนี่กี่วัน กี่เดือน กี่ปีกันครับ" ปฐพีถามด้วยความร้อนใจ

"อย่างไวสุดก็ 3เดือนครับ ช้าสุดก็ 1ปี หรือไม่หายเลยก็มีครับ" คุณหมอพูดทิ้งท้ายก่อนเดินจากไป

ปฐพีนั่งลงข้างๆเตียงมองดูนักบุญที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย เหมือนไม่รับรู้ว่ามีเขาคนนี้นั่งอยู่ข้าง มือหนึ่งคว้าเอามือของนักบุญมาแนบแก้ม ดวงตาแดงกล่ำคล้ายคนร้องไห้ แต่ไม่มีแม้หยดน้ำตาเพียงหยดเดียว แต่จู่ๆก็ถูกแรงเหวี่ยงกระชากออกไปจากข้างเตียงด้วยฝีมือกาว

"แกออกไปให้พ้นห้องนี้เลยนะ" กาวกัดฟันกรอดด้วยความโมโห เมื่อครู่เขาไปคุยโทรศัพท์กับน้ำมา ได้ข่าวมา ปฐพีจะหมั้นกับพะแพง คนที่ผลักนักบุญ ตกบันได เขารู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า อยากจะชกคนตรงหน้าสักหมัดสองหมัด

"กูไม่คิดเลยว่าพอน้องกูเป็นแบบนี้มึงก็คิดทิ้งน้องกูไปหาอีคนที่มันผลักน้องกูตกบันได" กาวไม่เคยคิดจะเรียกใครแบบนี้มาก่อนแต่มันอดไม่ได้จริงๆที่จะเรียกผู้หญิงคนนั้น

"เดี๋ยวสิกาว ฟังกันก่อน" ปฐพีพยายามจะอธิบายเรื่องราว แต่ก็ต้องจนใจเมื่อกาว ไม่ยอมฟัง

"กูไม่ฟัง มึงออกไปให้พ้นหน้ากูกับน้องกูเลย" ปฐพี เหลือบมองนักบุญอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนเดินคอตกกลับบ้าน

หลายวันหลังจากนั้นเขาก็ไม่มีโอกาสได้เข้าไปเยี่ยมนักบุญอีกเลย ใจเขาพะว้าพะวง แต่ในเมื่อตัดสินใจที่จะทำแล้วเขาจะมาถอนตัวกลางคันไม่ได้

.

.

.

.

ตลอดระยะ 1เดือน นักบุญเริ่มมีปฏิกิริยามากขึ้นเริ่มรับรู้มากขึ้น เขาตอบสนองดีขึ้นจนน่าตกใจทั้งๆที่หมอบอกว่าต้องใช้เวลาถึง 3เดือนก็ตาม มันเป็นอะไรที่ทำให้ทุกคนดีใจเป็นอย่างมาก กาวยังคงปิดยังเรื่องที่ ปฐพีกำลังจะหมั้น หากนักบุญเอ่ยถามจะตอบเพียง ปฐพีงานยุ่งมาหาไม่ได้ นักบุญจึงได้แต่นั่งเหม่อมองไปทางนอกหน้าต่าง เฝ้ารอ ว่าเมื่อไหร่ปฐพีจะมา

ทางปฐพีแม้อยากมาเยี่ยมแต่ก็ทำไม่ได้ เขาถูกกาวกีดกันออกจากนักบุญนับตั้งแต่รู่ว่าเขากำลังจะหมั้นกับพะแพง ส่วนน้ำเองก็ทำท่าหมางเมินเขา ไม่ยอมพูดไม่ยอมคุยกับเขา ทางพ่อกับแม่เองก็ไม่ค่อยปลื้มกับว่าที่ลูกสะใภ้สักเท่าไหร่นับแต่ที่ทราบข่าวหญิงสาวผลักพนักงานของตนตกบันได

"แกคิดดีแล้วเหรอ ดิน" คุณวิฑูรย์ถามลูกชายด้วยสีหน้าลำบากใจ

"แน่ใจสิครับ" ปฐพีตอบยิ้มๆ

"...เฮ้อ...แล้วแต่แกแล้วกัน" ผู้เป็นพ่อมีสีหน้าที่แย่มากเมื่อลูกชายยังคิดจะหมั้นกับผู้หญิงแบบนั้น.....นั่นอาจเป็นความผิดที่ดันไปทาบทามผู้หญิง

ที่มีใจโหดร้ายแบบนั้น ปฐพีจึงยอมหมั้นเพื่อประชดเขาอย่างแน่นอน

"พ่อเป็นคนเลือกมาเองแท้ๆทำไมจะไม่ดีล่ะ" ปฐพีพูดพลางประชดประชันผู้เป็นพ่อไปในตัว

คุณวิฑูรย์เดินคอตกเข้ามานั่งบนโซฟากับภรรยา ก่อนจะเอ่ยคำบางคำกับผู้เป็นภรรยาว่า

"ถ้าเจ้าดินมันไม่ได้หมั้นกับหนูพะแพงก็คงดี"

"เฮอะ...เป็นคุณเองไม่ใช่เหรอที่บังคับตาดิน" คุณประกายพูดประชดสามี เพราะเธอก็ไม่ได้เห็นด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้วที่จะบังคับลูกชายให้หมั้นกับคนที่ไม่ได้ชอบพอกัน

"โธ่...คุณ ผมแค่หวังดี แต่...ผมบอกไว้เลยนะ ถ้างานหมั้นของเจ้าดินล่มได้ในอาทิตย์ผมจะดีใจมาก และจะยอมรับคนที่เจ้าดินมันเลือกเลย...เอ้า...เจ้าพระคู๊ณ ของานล่มด้วยเถิ๊ด ผมจะยอมรับคนที่ลูกชายเลือกด้วย จะไม่จัดขวางคนทั้งเลย เพี๊ยง..." คุณวิฑูรย์ยกมือไหว้ท่วมหัวจอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย คนเป็นภรรยาถึงกับส่ายหัวไปมา

.

.

.

.

ในที่สุดงานหมั้น ก็มาถึงผู้คนมากมายต่างมาร่วมยินดี แต่ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ฝ่ายชายกับมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นัก ใครอยากจะได้ว่าที่ถูกสะใภ้ที่คิดจะฆ่าคนบ้างล่ะ ทั้งคู่ได้แต่ยิ้มขืนให้กับแขกที่มา งานหมั้นค่อนข้างใหญ่โต ผู้คนไฮโซมากันมากมาย นักข่าวก็เยอะเช่นกัน เสียงเพลง เสียงโห่ร้องด้วยความยินดี สินหลายสิบล้านวางเรียงรายมากมาย ฝ่ายหญิงและฝ่ายชายนั่งเคียงคู่กันพร้อมรอยยิ้ม โดยเฉพาะฝ่ายหญิงที่ดูจะปลื้มใจมากกว่าฝ่ายชาย เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กำลังรอคอยให้ฝ่ายชายสวมแหวนหมั้นให้

"ขออนุญาตนะน้องแพง" ปฐพีเอ่ยยิ้มๆ ยื่นมือไปจับอีกฝ่ายเพื่อเตรียมสวมแหวนหมั้นให้ พะแพงทำท่าเอียงอาย ส่งยิ้มหวานให้ฝ่ายชาย ระหว่างที่กำลังจะสวมแหวนให้นั้น มีผู้ชายประมาณ 4-5คน เดินเข้าพร้อมกันจนกลายเป็นจุดสนใจขึ้นมา แม้แต่ฝ่ายหญิงฝ่ายชายเจ้าของงานยังต้องหันไปมอง แต่คนที่มีปฏิกิริยามากสุดคงเป็นฝ่ายหญิง ที่ตอนนี้สองตาเบิกกว้างจนแทบถลนออกมาจากเบ้า

"คิดจะทิ้งพวกพี่งั้นเหรอแพง" ผู้ชายหนึ่งกลุ่มคนที่มาใหม่พูดขึ้น

"พวกพี่อุตส่าห์เชื่อใจแพงแต่แพงกับหนีมาหมั้นงั้นเหรอ" ผู้ชายอีกคนช่วยเสริมอีก พะแพงส่ายหัวไปมาด้วยความหวาดกลัวผู้ชายเหล่านี้ ความจริงผู้ชายมั้งหมดล้วนเป็นคนที่เธอเคยคบ และมีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน เธอคบกับทุกคนและยังไม่ได้เลิกกับคนเหล่านี้เลยสักคน

"นี่มันเรื่องอะไรกันครับ พวกคุณเป็น" ปฐพีถามด้วยท่าทางร้อนรน แต่ในใจกลับยิ้มเยาะกับเรื่องนี้ แน่ล่ะเขารู้เรื่องนี้ทุกอย่างเป็นอย่างดี เขาวางแผนทุกอย่าง สืบเรื่องราวของพะแพงทุกเรื่องจนรู้ว่าพะแพงแอบคบกับผู้ชายพวกนี้และยังไม่ได้เลิกกัน พวกคุณคอยดูละกันผลสรุปของเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร นี่แค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆ ของเขาเท่านั้น ถือว่าเป็นการเตือนเบาะๆ เธอจะได้รู้ว่าการตกจากที่สูงมันอย่าไร หึหึ...

​___________________________________________________________________

****ภาวะผัก (The vegetative state)**​ หรือ เจ้าชาย-เจ้าหญิงนิทรา เป็นอาการที่ผู้ป่วยไม่รับรู้ใดๆ แต่ยังมีวงจรการหลับ-ตื่นอยู่ เพราะสมองส่วนไฮโปธาลามัส และก้านสมองยังพอทำงานได้ ผู้ป่วยจะไม่แสดงอาการที่บ่งบอกความหมายหรือท่าทีว่าสื่อสารได้ แต่เส้นประสาทสมองบางส่วน และ spinal reflexes ยังมีการทำงานเหลืออยู่บ้าง จึงอาจลืมตา ยิ้มเอง เคี้ยวหมุบหมับ น้ำตาไหล ส่งเสียงคราง อย่างไม่มีความหมาย ขยับตัวเล็กน้อย ถอยหนีความเจ็บทั้งที่สมองไม่รับรู้ความเจ็บ จึงอาจทำให้ญาติเข้าใจว่าผู้ป่วยยังสื่อสารได้หรือยังรู้สึกตัวอยู่​**

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 12-04-2017 15:45:06

ค้างเน่อ น้องบุญจงตื่นพี่่ดินสู้ตาย!! :ling1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-04-2017 16:06:21

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 12-04-2017 16:54:27

ตอกหน้ายัยพะแนงเน่า ให้หงายไปเลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 12-04-2017 17:15:45

ดูแล้ว เรื่องนิดหน่อยจริงๆ จะเชื่อจ๊ะ พี่ดิน

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 12-04-2017 18:45:28

เรื่องนิดหน่อยมาก แต่ยิงปืนทีเดียวได้นกสองตัว พ่อยอมรับนักบุญด้วยเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-04-2017 19:27:51

เหอะๆ แต่ก้อไม่รู้จะอายมั่งไหมยัยเน่าเอ๊ย
สงสารน้องบุญ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 12-04-2017 19:36:44

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-04-2017 20:08:34

สภาวะค้างเติ่ง รีบมาต่อเลย  :mew5:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-04-2017 20:38:18

พะแพง นางช่างกล้า นางคบทีเดียว 4-5 คน  :katai1: :katai1: :katai1:
แล้วพวกเขา พากันมางานหมั้นนาง
งานหมั้นคงลือลั่นทั้งเมือง
นาง อยากหมั้นกับปฐพี
แต่ทำร้ายผลักนักบุญตกบันไดสลบ
แขนหัก สมองบวม นอนเป็นผัก
นี่คือผู้หญิงที่พ่อดินอยากได้เป็นสะใภ้
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-04-2017 21:57:07

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 17 นิดๆหน่อยๆ☆ (12-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 12-04-2017 23:01:00

รอบนี้นิดๆหน่อยๆ รอบหน้าคงต้องฝังตัวเองแล้วล่ะ
ยัย :L2: ทองสีส้มเอ๊ย!  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 16-04-2017 22:33:56

One Night with My Boss รักข้ามคืน


ตอนที่ 18 ความทรงจำในความคิดถึง

"กรี๊ดดดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นจนหลายคนต้องเอามือปิดหู ถ้าถามว่าทำไมเธอถึงกรีดร้องขนาดนี้ คงเป็นเพราะคำพูดของปฐพี

ประมาณ 15 นาทีก่อน

"ไหนว่าแพงบอกพวกพี่ว่าญาติป่วยกลับต่างจังหวัด" ชายร่างสูงเดินมาฉุดมือหญิงสาวให้ลุกขึ้น ญาติฝ่ายหญิงรีบลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อช่วยเหลือลูกสาวตน

"นี่มันเรื่องอะไรกัน" คุณวิฑูรย์ถามขึ้นด้วยสีหน้าแววตาไม่ค่อยพอใจ แต่ในใจกลับยิ้มกริ่ม ดีจริงๆงานตะได้ล่มสมใจ

"เดี๋ยวผมจัดการเรื่องให้ครับ" คุณวสันต์ก้มหัวขอโทษก่อนหันไปจ้องหน้าแขกไม่ได้รับเชิญทั้ง 5คน

"ไม่ต้อง!!! ผมแค่อยากรู้ว่าคนพวกนี้เกี่ยวอะไรกับลูกสาวคุณ" คุณวิฑูรย์ตวาดเสียงดังถามขึ้น

"ผมเป็นผัว" ทั้ง5 คนพูดพร้อมกัน แล้วทั้งหมดก็หันมาจ้องตากันหมายกินเลือดกินเนื้ออีกฝ่าย พวกเขาถูกผู้ชายคนหนึ่งโทรเรียกให้มาที่นี่ พวกเขาทั้ง 5ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเรียกพวกเขาออกมา แต่ทางผู้ชายเล่าว่าคนรักของตนถูกบังคับหมั้น พวกเขาจึงรีบมาโดยไม่ได้นัดหมายรถไฟหบายขบวนจึงชนกันแบบนี้ ทั้งที่หวังจะมาล่มงานหมั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่มาพร้อมกับพวกเขากลับแสดงตัวว่าเป็นมากกว่าคนรักกันทุกคน พวกเขาจึงเกิดความไม่พอใจ หันไปมองพะแพงหญิงสาวตัวต้นเหตุ เพื่อขอคำตอบ

"นี่มันหมายความว่าอย่างไรครับน้องแพง" ปฐพีที่ยืนนิ่งเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินผู้ชายทั้งอ้างตัวว่าเป็นสามีของเธอ หญิงสาวหันกลับไปมองปฐพี ด้วยหน้าตาตื่นพลางจะแก้ตัวก็ไม่รู้จะพูดอะไร

"พี่ดินคะ คือว่า...คือ....แพงอธิบายได้นะคะ"

"อธิบาย?" ปฐพีทวนคำ

"ค่ะใช่ค่ะ แพงโดนใส่ร้ายค่ะ ไอ้คนพวกนี้แพงไม่รู้จักนะคะ" พะแพงพยายามแก้ตัวสุดฤทธิ์แต่มันก็ฟังไม่ขึ้น

"น้องแพงไม่รู้จักพวกพี่จริงเหรอครับ"ชายร่างสูงหนึ่งในนั้นพูดขึ้นก่อนหยิบโทรศัพท์เปิดภาพถ่ายคู่ให้ทุกคนดู คนอื่นๆก็เช่นกัน ในภาพมีทั้งภาพ กอด จูบ หอมแก้ม และอื่นๆนานาที่แสดงให้เห็นว่าพวกเจาเป็นอะกับเธอ

"น้องแพงมีอะไรจะอธิบายเพิ่มอีกไหมครับ" ปฐพีถามซ้ำ

"ก็แค่คบกันเฉยๆไม่ได้เป็นผัวเป็นเมียอะไรแบบนั้นนะคะ" พะแพงยังคงแก้ตัวให้ตัวเองอีกครั้ง

"งั้นคนในคลิปนี้จะบอกไม่ใช่น้องแพงใช่ไหม" ชายหนุ่มอีกคนรูปร่างหน้าตาสมส่วนกดเปิดคลิปบางอย่าง ยื่นให้พะแพงดู

"ว๊าย...พี่ถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่" พะแพงหลุดพูดออกมา จะแก้ตัวก็ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรดี

"สรุปยังไงครับน้องแพง" ปฐพีถามขึ้นด้วยใบหน้าราบเรียบแฝงความเย็นชา

"ไม่ใช่ นะคะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ พี่ดิน ฟังแพงก่อนนะคะ" หญิงสาวรีบวิ่งไปเกาะแขนปฐพีเพื่อให้ปฐพี ฟังตนแก้ตัว

"ขอโทษนะครับหลักฐานชัดขนาดนี้คงไม่ต้องแก้ตัวแล้วมั้งครับ พอดีพี่ค่อยชอบใช้ของมือสอง แต่นี่น้องแพงผ่านมาไม่รู้กี่มือต่อกี่มือพี่ว่า พี่รับไม่ได้นะครับขอโทษด้วย พี่ไม่อยากได้ของเหลือจากคนอื่น ขอตัวนะครับ" ชายหนุ่มพูดยิ้มๆแต่ทำเอาหลายคนรู้สึกขนลุกคนพองเมื่อมองรอยยิ้มนั้น พอพูดจบเขาจึงออกจากงานหมั้นไปทิ้งให้หญิงสาวอ้าปากค้างกับคำพูดของอีกฝ่าย

"คือคุณวสันต์ผมกับภรรยาเองก็รับไม่ได้เหมือนกันนะครับที่จะได้สะใภ้หลายมือแบบนี้ ผมคงต้องขอยกเลิกงานหมั้นในครั้งนี้นะครับ" คุณวิฑูรย์กล่าวเสียงสุภาพแต่แฝงการจิกกัดไว้นิดหน่อย จนทำให้คุณวสันต์หน้าเจื่อนลงเพราะต้องยอมรับชะตากรรมที่ลูกสาวก่อขึ้น แม้แต่ชายหนุ่มทั้ง  5 รู้ความตริวก็พากันขยาดในตัวเธอ ขอเลิกกับเธอไปทุกคน

เหล่านักข่าวต่างกรูกันเข้ามาถ่ายภาพเก็บข้อมูลไว้เขียนข่าวกัน ส่วนพะแพงได้แต่กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บใจ แล้วข่าวฉาวของพะแพงกระจายไปทั่วหน้าหนังสือพิมพ์และโลกโชเชียล จนสาวเจ้าต้องหนีไปต่างประเทศในคืนนั้นเมื่อข่าวออกมา

.

.

.

.

ก้าวเข้าสู่เดือนที่ 2 นักบุญรู้สึกขึ้นและดีขึ้นกว่าเดือนก่อนเป็นอย่างมาก นักบุญเริ่มพูดจาสื่อสารได้คล่องขึ้นกว่าเดิม กาวเองได้ปล่อยให้ปฐพีเข้ามาเยี่ยมนักบุญได้ตามเดิมหลังรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนการที่ปฐพีต้องการเอาคืนพะแพง ปฐพีมาเฝ้านักบุญทุกวันหลังเลิกงาน กาวถูกใจกับการหักหน้าพะแพงมาก   

"ไม่คิดเลยนะว่าคุณจะคิดแผนแบบนั้นได้"

"ก็นะ" ปฐพียังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า เอื้อมมือไปกุมมือนักบุญด้วยความรัก แต่จู่ๆ นักบุญก็ปัดมือเขาออก ปฐพีทำหน้างงๆ อยู่บ้าง แต่คิดว่ามันเป็นอาการกระตุกธรรมดา เขาจึงเอื้อมมือไปจับมือนักบุญอีกรอบ นักบุญก็สะบัดมือออกอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนเขาแปลกใจ

"ฮะ เฮียย กะ กาว" นักบุญออกเสียงเรียกผู้เป็นพี่ชาย 

"มีอะไรเหรอไอ้อ่อน อยากได้อะไร" 

"คะ ใคร" นักบุญถามขึ้น แม้การพูดจะติดขัดอยู่บ้างแต่ก็ยังอยากจะรู้ว่าคนที่มานั่งกุมมือตนเป็น

"อ้าว ไอ้นี่ ก็ผัวมึงไง แค่นี้จำไม่ได้ หรือมึงจำไม่ได้จริงๆ" กาวภลถามก่อนหันไปมองหน้าปฐพี

"ฮะ เฮีย พะพูด อะ อะไร" นักบุญทำหน้าฉงนมองไปยังปฐพี

"บุญ นี่พี่ดินไงครับ"

"ดะ ดิน นะ ไหน มะ ไม่ ระ รู้ จะ จัก" สิ้นสุดคำพูดของนักบุญ ปฐพีรีบกดออดเรียกพยาบาลเพื่อให้ตามคุณหมอมาตรวจนักบุญทันที . .

"หลังจากที่ผมตรวจอาการแล้ว คนไข้น่าจะความจำเสื่อมชั่วคราว เพียงหาอะไรมาคอยกระตุ้นความจำเดี๋ยวความจำก็กลับมาเองครับ อาจใช้เวลาสักหน่อย" คุณหมอพูดยิ้มๆแล้วเดินจากไป

ปฐพีหน้าเครียด มองไปยังนักบุญที่นั่งส่งยิ้มให้คนอื่นๆที่เข้ามาเยี่ยมตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น น้ำ กาว คุณแข เลขาของเขา กิ๊ฟ เลขาของน้ำ และอีกหลายคน รวมทั้งนพนันท์ด้วย ช่วงนี้นักบุญพูดคบ่องขึ้นมากคล้ายกับชินที่จะพูดแล้ว

"มาทำไม" ปฐพี ถามนพนันท์ที่มาเยี่ยมนักบุญ

"ถามแปลกๆ ก็มาเยี่ยมนักบุญ" นพนันท์ยิ้มส่งฟันขาวให้ปฐพีก่อนหันมาพูดกับปฐพีอีกครั้ง

"จริงสิ น้องบุญ ลืมเรื่องแกแบบนี้ ฉันก็มีสิทธิ์สินะ"

"ไอ้..." ปฐพีกัดฟันกรอดอยากจะชกคนตรงหน้าแต่ก็ต้องหักใจเพราะที่นี่คือโรงพยาบาล ทนไว้ ทนไว้ อย่าเผลอนะมึง ฮึ่ย!!!

"อ๊ะ..."เสียงนักบุญอุทานออกมาเมื่อนพนันท์เดินเข้าไปใกล้ๆเตียงคนไข้

"จำพี่ได้เหรอครับ" นพนันท์ยิ้มหน้าบานก่อนหันมายักคิ้วลิ่วตาให้ปฐพี

"หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน"

"แน่สิครับเขาเจอกันที่งานวันเกิดน้องพิงค์ไงครับ"

"อ่อ...คนที่หน้าด้านเดินมาจีบผมตอนอยู่กับแฟน"

"พรืด..." ปฐพีพยายามกลั้นหัวเราะแต่ก็หลุดออกมา จนทำเอาหบายคนหันมามองโดยเฉพาะ นพนันท์

"ขำอะไร"นพนันท์หรี่ตามองปฐพีอย่างไม่ชอบใจนัก

"ฮะ ฮ่าๆ ปะ เปล่า เปล่า ไม่ได้ขำ ฮ่าๆ" ปฐพีกลั้นไม่อยู่จึงขำออกมาจริงๆ

"ไอ้ดิน!!!" นพนันท์เรียกชื่อปฐพีเสียงเขียว

"เออๆ ไม่ขำก็ได้" ปฐพีไหวไหล่เพียงเล็กน้อยเดินหันหลังตรงไปที่ระเบียงห้อง

ผ่านไปเกือบ30นาที ทุกคนต่างพากันกลับหมดแล้วเหลือเพียงปฐพีที่ยังคงอยู่กับนักบุญ นักบุญมองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกบางอย่าง แต่เขาก็ไม่อาจจำได้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร

"บุญอยากได้อะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่หยิบให้" นักบุญส่ายหน้าแต่ยังคงจ้องมองอีกฝ่ายตาเขม็ง

"มีอะไรกับพี่หรือเปล่า" ปฐพีพูดยิ้มๆ ก่อนเดินตรงมาที่เตียงคนไข้

"ผมรู้สึก...คุ้นเคยยังไงไม่รู้...มันให้ความรู้สึกแปลกๆ จนยากจะอธิบาย" นักบุญหลุบสายตาลงด้วยความรู้สึกขัดเขิน

"ถ้างั้น..." ปฐพีเชยคางของนักบุญขึ้น ก่อนประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ ค้างไว้ ก่อนผละออก

"คุณ!!!" นักบุญใข้สองมือปิดตัวเองด้วยความตกใจ แต่แปลกเขากลับไม่รู้สึกรังเกียจการกระทำของอีกฝ่าย แต่กับคุ้นเคยกับมันจนรู้สึกแปลกใจ (ไม่คุ้นได้ไงล่ะจ๊ะ จูบกันไปตั้งกี่ครั้งแล้ว โอ๊ะ! ลืมไปว่าจำไม่ได้)

"ถ้าจำได้ไวๆพี่จะดีใจมากเลยนะ" ปฐพียิ้มขื่นให้กับคนตรงหน้า เขาถอยหลังออกไปนิดหน่อย แต่นักบุญกับคว้าชายเสื้ออีกฝ่ายไว้โดยไม่รู้ตัว

"นั่งอยู่ข้างๆผมก่อนได้ไหม" ความรู้สึกเก้เก้กังกังทำอะไรไม่ถูกแต่ก็อยากให้อีกฝ่ายนั่งอยู่ใกล้ๆ มันทำให้หัวใจของทั้งสองคนรู้สึกพองโตขึ้น ปฐพีระบายยิ้มหวานออกมาก่อนนั่งลงข้างๆนักบุญ

ปฐพีเอื้อมมือไปจับมือของอีกฝ่ายที่เกาะกุมชายเสื้อของตนไว้ เขาดึงมือขึ้นมา ซบใบหน้าลงบนฝ่ามือของอีกฝ่าย

"ขอแค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว"

นักบุญจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาห่วงหา ก่อนหน้านี้ที่เขาเริ่มฟื้นตัวขึ้นมาแล้วเขาสะบัดมือออกนั้น ความจริงแล้วเขาแค่รู้สึกแปลกๆกับมือคู่นั้น มันมีความอบอุ่น และอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้รู้สึกใจสั่น แม้เขาจะลืมอีกฝ่ายเหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่ในจิตใจกับรู้สึกไม่อยากอยู่ห่างเขาคนนี้ เวลาเขาคิดถึงคนๆนี้เขามีชอบอาการปวดหัวแปลบๆ แต่มันก็พอทนได้...แต่....ในใจสิที่คล้ายกับมีไฟฟ้าเข้ามาช๊อตให้เขาเจ็บแปลบๆตลอดเวลาที่เขาเข้ามาใกล้ แต่ถึงอย่างนั้นทุกคร้งที่เจอกันหัวใจเขาก็จะขยายใหญ่จนใกล้จะแตกเลยทีเดียว

"โอ๊ย!!!" อาการปวดหัวจู่ๆก็วิ่งผ่านเข้ามากระตุ้นให้เขาเจ็บปวด เพราะเขาคิดถึงเรื่องคนๆนี้มากเกินไปใช่ไหมเขาถึงได้ปวดหัวแบบนี้ นักบุญกุมศีรษะตัวเองจนยุ่งเยิง 

"บุญ! บุญเป็นอะไรบุญ! ให้พี่เรียกหมอไหม" ปฐพีเห็นนักบุญทำท่าเจ็บปวดจึงรีบเข้าไปประคอง แต่ถูกอีกฝ่ายผลักออกมา

"ไม่ต้อง!!...คุณกลับไปเถอะ ผมอยากพัก"

"แต่..."

"กลับไป!!!" นักบุญตวาดเสียงดังไล่อีกฝ่ายกลับไป

แอ๊ด เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมกับสองคนก้าวเข้ามาใหม่และคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกไปเสียจาก กาวกับน้ำ

"เกิดอะไรขึ้น" กาวถามเมื่อเห็น นักบุญเสียงดังใส่ปฐพี

"กาวกับน้ำมาก็ดีแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะ" ปฐพียิ้มขื่นให้ทั้งสองคนก่อนเดินออกจากห้อง กาวจึงหันไปถาม นักบุญ

"เกิดอะไรขึ้นไอ้อ่อน"

"ก็ไม่มีอะไรนี่" นักบุญเซตามองไปทางอื่น

"น้องบุญเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ" น้ำพูดเสียงอ่อนเผื่อนักบุญจะยอมพูดออกมา

"ผมแค่...ไม่อยากเห็นหน้าเขา" จะบอกได้อย่างไรว่าทั้งสมองและหัวใจเมื่อพบเจอกับปฐพีมันจะทำให้เขาเจ็บ เขาจึงไล่อีกฝ่ายออกไป

"หา!!!" ทั้งกาวทั้งน้ำต่างส่งเสียงออกมาพร้อมกันด้วยความแปลกใจ เพราะปกติแล้ว เวลาปฐพีไม่มาหานักบุญจะรู้สึกอารมณ์แปรปรวนง่ายมาก แล้วจู่ๆวันนี้ก็มาบอกว่าไม่ต้องการพบหน้า มัน...คือ...อะไร...เขาสองคนไม่เข้าใจกับความคิดของคนความจำเสื่อมเลยแม้แต่น้อย

หลายวันมานี้หลังจากนักบุญไล่ปฐพีกลับบ้านไปนั้น เขาไม่ได้มาเยี่ยมนักบุญ อีกเลย ถึงมา ก็แค่คอยมองอยู่ห่างๆสอบถามน้ำกับกาวแทน เขากลัวเข้าไปแล้วนักบุญจะไล่เขาออกมาเหมือนวันนั้นอีก เขาไม่เข้าใจ ว่านักบุญเป็นอะไร เขาเห็นท่าทางเจ็บปวดนั่นเขาก็รู้สึกไม่ดีไปด้วยแล้ว ดังนั้นเขาจะรอจนกว่าอีกฝ่ายจะเรียกหาเขาเองดีกว่า เฝ้ามองอีกฝ่ายอยู่ห่างๆ เห็นอีกฝ่ายสบายดี อาการดีขึ้น เขาก็พอใจที่สุดแล้ว เมื่อใดที่นักบุญความทรงจำกลับมาเมื่อนั้นเจาจะเข้าไปสวมกอดอีกฝ่ายให้แน่นๆ จนหายใจไม่ออกเลย คอยดูเถอะ 

.

.

.

.

หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ทางด้านนักบุญนั้น เมื่อปฐพีไม่มาเยี่ยมไม่มาให้เห็นหน้าเลยสักครั้ง ก็เริ่มเกิดอาการหงุดหงิด งุ่นง่าน เห็นอะไรก็น่าเบื่อไปเสียหมด เขาอยากออกจากโรงพยาบาลไวๆ อยากไปลากคอคนที่ไม่ยอมมาเยี่ยมเขา ทำไมเขาถึงได้ทำตัวย้อนแยงกับคำพูดตัวเองซะขนาดนี้นะ

"หายไปไหน ทำไมไม่มาเยี่ยม" นักบุญนั่งเม้มปากตัวเองอยู่บนเตียง น้ำตาใสๆเอ่อล้นขึ้นมา ใจเขามีคำเดียว คือ คำว่าคิดถึง อีกฝ่ายอย่างห้าม ตัวเองไม่รู้ เพราะ กลัวปวดหัว ปวดใจ จึงไม่อยากให้เขามา แต่พอเขาไม่มาในใจก็ทนแทบไม่ได้ มันร้อนอกร้อนใจจนเขาทำอะไรไม่ถูก

"เมื่อไหร่จะมา" นักบุญนั่งพึมพำกับตัวเอง จนทำให้น้ำที่วันนี้มานั่งเฝ้าไข้แทนกาวต้องเงยหน้ามอง 

"คิดถึงพี่ดินล่ะสิ ไหนบอกไม่อยากเห็นหน้าเขาไง" เห็นนักบุญพึมพำออกมาแบบนั้นจึงอดที่จะแซวไม่ได้ แหม่...มันช่างได้ผลดี เสียนี่กระไร เมื่อนักบุญหันมามองด้วยสายตาสับสน

"ใครคิดถึง ผมเปล่า คิดถึง"

"ปากแข็ง ระวังเขาจะหนีไปหาคนอื่น"

"เขากล้าเหรอ...เอ๊ะ?..." นักบุญประหลาดใจกับคำพูดของตัวเองที่แสดงออกมา เขาหึงอีกฝ่ายเหรอ เขา....

"อืม เขาคงไม่กล้าหรอกมั้ง เอางี้ไหมเดี๋ยวพี่เรียกเขาให้ เขาอยู่แถวๆนี้แหละ"

"จริงเหรอ" ด้วยความดีใจจึงแสดงออกมาจนเก็บอาการไม่อยู่

"ไม่ค่อยอยากเจอเลยนะ" น้ำเอ่ยแซว พลางกลั้นขำไปกับท่าทางของนักบุญ

จะว่าไปแล้วตั้งแต่ปฐพีไม่มาเยี่ยมเขาความจำเขาเริ่มทยอยกลับมาบ้างแล้วเพียงเล็กๆน้อยเพราะความคิดถึงเพียงคำเดียวที่ทำให้ความทรงจำที่ขาดหายไปนั้นเริ่มกลับมา มันคล้ายกับการต่อจิ๊กซอร์ยังไงยังงั้น เวลาเขาคิดถึงอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ความทรงจำมันก็เป็นรูปเป็นเป็นร่างมากขึ้นเท่านั้น หากให้อีกฝ่ายสัมผัสตัวความจำเขาอาจกลับมาหมดก็เป็นได้.....



*******************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 16-04-2017 22:48:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 17-04-2017 00:09:45

 :katai1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 17-04-2017 20:20:55

สวัสดีค่าา ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันนะคะ
ไรท์เข้าใจว่าอาจมีข้อผิดพลาดเยอะอยู่บ้างโดยเฉพาะคำผิด แฮะๆ
เพราะเป็นเรื่องแรกที่ไรท์ตั้งใจเขียนอย่างจริงจัง
ยังไงก็ฝากเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
สามารถคอมเม้น กล่าวติชมนิยายเรื่องได้นะคะ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 17-04-2017 21:35:39

ต้องให้ดินรื้อฟื้นด้วยร่างกาย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 18 ความทรงจำในความ....☆ (16-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-04-2017 22:14:28

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 19-04-2017 19:28:13

One Night with My Boss รักข้ามคืน



ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว

บ้านของ พะแพง โชติรัตนทิศ

"ยัยแพงแกกลับมาไทยอีกทำไม แค่นี้ยังอับอายไม่พอหรือไง" คุณวสันต์ต่อว่าลูกสาวที่เขาอุตส่าห์ส่งไปต่างประเทศเมื่ออาทิตย์ก่อน เรื่องที่ลูกสาวของตนทำเอาไว้เป็นข่าวใหญ่โต แม้แต่เขายังไม่กล้าออกสังคมเพราะข่าวฉาวของลูกสาว

"อะไรกันคะคุณพ่อ กะอีแค่ข่าวแค่นี้แพงไม่ได้อับอายอะไรสักหน่อย คนมันสวย ก็ต้องมีคนมาชอบเยอะอยู่แล้วนี่คะ" ความจริงที่เธอกลับมาในครั้งนี้เธอตั้งใจจะมาเอาคืนปฐพีโดยเฉพาะ โดยใช้อาการความจำเสื่อมของนักบุญให้เป็นประโยชน์

เมื่อตอนที่เธอไปต่างประเทศและกลับมาไวนั้น เธอบังเอิญไปเจอกับกิ่งแก้วที่ไปเที่ยวที่นั่นด้วย เธอสองคนคุยถูกคอกันและเธอสองคนก็มีความคิดแบบเดียวกันคือการเอาคืนปฐพี ที่ไม่เห็นค่าเธอสองคน

"คุณพ่อคะ นี่กิ่งแก้ว เพื่อนพะแพงค่ะ"

"สวัสดีค่ะ" กิ่งแก้วยิ้มหวานยกมือไหว้คุณวสันต์ คุณวสันต์ยิ้มรับก่อนพูดว่า

"เป็นเพื่อนกับแพงทำไมพ่อไม่เคยเห็นหน้า"

"เราเจอกันตอนไปเที่ยวเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะหนูไม่ได้มาหลอกแพงแน่นอน พอดีเรามีความชอบคล้ายๆกันเลยสนิทกันไวค่ะ"

"งั้นก็ตามสบายละกัน จะค้างนี่หรือเปล่า" คุณวสันต์ยิ้มกริ่ม

"ไม่ค่ะ เดี๋ยวกิ่งก็กลับแล้วค่ะ กิ่งแค่แวะมาส่งแพงเฉยๆ" เธอยังคงส่งยิ้มหวานให้คุณวสันต์

"งั้นลุงขอตัวก่อนนะพอดีมีธุระ"

"ค่ะ" เธอส่งยิ้มมองคุณวสันต์จนลับตาไป

"นี่ หล่อน ห้ามยุ่งกับพ่อฉันนะ" พะแพงพูดขัดขึ้นเมื่อเห็นกิ่งแก้วมองพ่อตัวเองตาไม่กระพริบ เพราะเธอรู้ว่าพ่อของเธอเองก็เจ้าชู้พอตัว ไม่เช่นนั้นแม่ของเธอคงไม่ขอหย่าพ่อของเธอหรอก

"แต่พ่อเธอ หล่อนะเนี่ย ขนาดอายุเยอะแล้วยังดูดีอยู่อะ" 

"ห้าม!!!" พะแพงขึ้นเสียงใส่อีกฝ่าย

"เออน่า พรุ่งนี้ฉันมารับไปโรงพยาบาลนะ" กิ่งแก้วตอบส่งๆ เพื่อตัดความรำคาญ "อือ" หลังกล่าวร่ำลากันเรียบร้อยกิ่งแก้วขับรถตรงกลับบ้าน

.

.

.

.

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่นักบุญกำลังพักรักษาตัวอยู่ในขณะนี้ นักบุญมองออกนอกหน้าต่างพลางคิดเรื่องถึงเรื่องราวที่มันไหลย้อนเข้ามาในสมอง แม้เพียงเล็กน้อยแต่มันก็ทำให้เขายิ้มได้ ตอนนี้กาวออกไปทำธุระข้างนอกเขาจึงในห้องเพียงลำพัง ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น เสียงหวานๆแสนคุ้นเคยก็ดังขึ้นมา

"บุญ บุญเป็นอย่างไรบ้าง แพงเพิ่งกลับมาจากอเมริกาพอได้ข่าวแพงก็รีบมาเยี่ยมเลยนะ" หญิงสาวเดินเข้ามาโอบกอดนักบุญแสร้งอาลัยอาวรณ์อีกฝ่ายสุดฤทธิ์

"แพง มาได้ไงเนี่ย" นักบุญถามด้วยความแปลกใจ มองดูดูหญิงสาวด้วยท่าทางอึดอัดใจ เธอทิ้งเขาไปแล้ว แล้วกลับมาทำไมอีก

"แพงเป็นห่วงบุญ บุญรู้ไหมที่แพงเลิกกับบุญมันมีเหตุผลนะ"

"เหตุผล? เหตุผลอะไร"

"แพงโดนบังคับ ให้หมั้นกับพี่ดิน แพงเลยโดนพี่ดินบังคับให้เลิกกับบุญ" พะแพงบีบน้ำตาซบหน้าลงกับอกของนักบุญ

"จริงเหรอ"

"จริงสิ ฉันเป็นพยานได้นะ" กิ่งแก้วที่ดูต้นทางอยู่เดินเข้ามาเพื่อยืนยันอีกคน แม้สายตาจะไม่เชื่อแต่ผู้หญิงสองคนเอ่ยปากขนาดนี้คงจะเป็นเรื่องสินะ

"นี่ขนาดแพงจะเข้ามาเยี่ยมยังต้องรอพี่กาวออกไปก่อนเลย เพราะแพงโดนสั่งไม่ให้มาเยี่ยมบุญ ดูสิเจาร้ายกาจขนาดไหน เขาร้ายกาตกับแพงมากเลยนะ" พะแพงร้องห่มร้องไห้จนนักบุญใจอ่อน เริ่มยอมเชื่อ

"นี่บุญ ดูความร้ายกาจของเขาสิ" กิ่งแก้วเปิดข่าวฉาวของพะแพงให้นักบุญดู

"เขาจ้างคนมาใส่ร้ายแพง ให้แพงอับอายขายหน้าจนเป็นข่าวฉาวแบบนี้"

"เขาทำกับแพงแบบนั้นเหรอ เลวมาก"

"บุญ แพงเสียใจ" พะแพงกอดเอวนักบุญแน่น นักบุญจึงกอดปลอบหญิงสาวเอาไว้ จากเคยมีความรู้สึกดีๆให้อีกฝ่าย ตอนนี้ความรู้สึกนั้นได้หายไปแล้ว มีความรู้สึกเกลียดเข้ามาแทนที่ 

"บุญอย่ายอมให้ใครมาทำร้ายแพงอีกนะ" พะแพงก้มหน้าบีบน้ำตาแต่มุมปากกับยกขึ้นเหยียดยิ้มอย่างร้ายกาจ

ระหว่างนั้น ปฐพีถูกน้ำเรียกมาเนื่องจากนักบุญบอกว่าคิดถึง เขาระบายยิ้มมาตลอด แต่พอเดินเข้ามาในห้องก็ถึงกับนิ่งอึ้งใบหน้าที่มีรอยยิ้มหุบฉับลงเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงเมื่อเห็น พะแพงกับกิ่งแก้ว อยู่ในห้อง แล้วยังพะแพงที่โอบกอดนักบุญเอาไว้อีก มันทำคิ้วเขากระตุกจนทนไม่ไหว

"พวกเธอยังมีหน้ามาอีกเหรอ" ปฐพีเอ่ยเสียงเหี้ยม

"บุญ แพงกลัว" พะแพงแสร้งทำตัวสั่นเสียงสั่นหันไปกอดนักบุญไว้

"บุญดูสิ พวกเราแค่มาเยี่ยมบุญ พูดอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อกัน" กิ่งแก้ว ช่วยเสริมเพื่อให้ดูหน้าเชื่อถือ พวกเธอขอแค่นักบุญมองปฐพีในแง่ร้ายนั้นถือว่าดีที่สุด

"ใครมันจะไปพูดดีด้วยกับผู้หญิงที่ผลักนักบุญตกบันไดจนเป็นแบบนี้" ปฐพีรีบเดินไปดึงตัวพะแพงออกให้ห่างจากตัวนักบุญ หญิงสาวก็แสร้งร้องห่มร้องไห้ จนนักบุญสงสาร

"แพงเปล่านะบุญ แพงไม่ได้ตั้งใจผลักบุญนะ" เธอพยายามจะเดินเข้าหานักบุญอีกครั้ง แต่ก็โดนปฐพีกันไว้ 

"ไม่ได้ตังใจอะไรกันไปดูกล้องวงจรปิดไหม"

"ก็ตอนนั้นแพงทะเลากับพี่ดินนี่ค่ะ บุญมาห้าม มาปลอบแต่ตอนนั้นแพงเสียใจมากที่โดนพี่ดินบังคับหมั้นเลยพาล ทำให้พลั้งมือผลักบุญตกบันได บุญเชื่อแพงนะ ฮือๆ" พะแพงพยายามร้องไห้ให้ดังขึ้นเพื่อเรียกคะแนนสงสาร

"อย่าไปฟังนะบุญ มันไม่ใช่ความจริง พี่ไม่ได้บังคับเขาให้มาหมั้นกับพี่"

"บุญ ไม่เชื่อก็ดูข่าวนี่สิ เพราะแพงไม่ยอมหมั้นเขาก็แจ้งคนมาใส่ร้ายแพงจนทำให้แพงอับอาย ฮือๆ"

"จริงๆนะบุญ เราเป็นพยานได้" กิ่งแก้วที่นิ่งอยู่นานเอ่ยกล่าวสมทยเพื่อให้คำพูดพะแพงดูน่าเชื่อขึ้น

นักบุญมองปฐพีสลับกับพะแพงไปมาจนขมวดตคิ้วมุ่น แล้วอาการปวดหัวของเขาก็กำเริบขึ้นมาอย่างกะทันหัน

"โอ๊ย! ปวดหัว โอ๊ยๆ ปวดหัว"

"บุญ บุญปวดหัวเหรอเดี๋ยวพี่ตามหมอให้นะ" ปฐพีรีบกดปุ่มฉุกเฉินเรียกพยาบาลทันทีเมื่อพยาบาลเข้ามาก็รีบฉีดยาคลายประสาทให้ นักบุญจึงเริ่มสงบ ลงด้วยอาการอ่อนเพลียแล้วหลับไป แต่สิ่งที่ปฐพีไม่เข้าใจทำไมกิ่งแก้วถึงมาอยู่ที่นี่ได้

พะแพงกับกิ่งแก้วเห็นท่าทางนักบุญไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงพากันหนีกลับมาอย่างรวดเร็ว พวกเธอหวังว่านักบุญจะจงเกลียดจงชังปฐพี ให้มากๆ ให้สมกับละครที่เธอเล่น พวกเธอสองคนแอบหัวเราะกันในใจ

.

.

.

ตกเย็นวันนั้น นักบุญลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปสดจี๊ดที่หัว เขามองไปรอบๆ เห็นปฐพี นั่งหลับอยู่ข้างๆก็รู้สึกดีแปลกๆ แต่พอนึกถึงคำพูดของพะแพง ในใจก็เจ็บแปลบขึ้นมา เขาจึงเบือนหน้าหนี หันไปมองนอกหน้าต่างแทนที่จะมองหน้าคนๆนี้ ปฐพีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงการขยับตัวของคนบนเตียง

"ขอโทษทีนะพี่เผลอหลับไป" ปฐพีส่งยิ้มยิงฟันขาวให้นักบุญ นักบุญเบ้ปากก่อนพูดออกไปว่า

"กลับได้แล้วมั้งครับ"

ปฐพีมองปฏิกิริยาคนตรงหน้าที่ดูแปลกๆไปก่อนเอื้อมมือไปเกาะกุมมืออีกฝ่ายแล้วถามนักบุญว่า

"บุญเชื่อสิ่งที่พวกนั้นเล่างั้นเหรอ"

"ถ้าไม่มีมูลเขาคงไม่พูด ผู้หญิงสองคนยืนยันขนาดนั้น ทั้งยังร้องห่มร้องไห้ พี่ว่าน่าเชื่อถือไหมครับ" นักบุญส่งสายตาดูแคลนให้อีกฝ่าย

"พี่เป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้เลยเหรอ บุญไม่เชื่อใจงั้นเหรอ"

"ขอโทษนะครับ กลับไปเถอะผมอยากอยู่คนเดียว" นักบุญล้มตัวนอนตะแคงหันหลังให้กับปฐพี

"บุญ..." เสียงเรียกชื่ออันแผ่วเบา เอื้อนเอ่ยออกมาคล้ายการตัดพ้อต่อว่า แต่ก็ไม่มีคำใดหลุดออกมนอกจากการเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ปฐพีเดินออกจากห้องด้วยอารมณ์ที่หดหู่ เศร้าหมอง ไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกอีกฝ่ายเข้าใจผิดด้วยเรื่องที่แต่งขึ้นมา หากนักบุญ ไม่ความจำเสื่อมก็คงเชื่อใจเขามากกว่านี้หรือเปล่า...

.

.

.

.

เดือนที่ 3ของการรักษาตัวของนักบุญ นักบุญหายดีแล้ว เฝือกที่แขนถูกเปลี่ยนเป็นเฝือกอ่อนที่ใส่ไว้ชั่วคราว

"อาทิตย์หน้าจะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจจัง" นักบุญยิ้มร่าให้เฮียกาว กับน้ำ เขาอยากออกจากโรงพยาบาลแทบแย่อยู่โรงพยาบาลมาตั้ง3เดือน รู้สึกคิดถึงบ้านเอามากๆเลย

"บุญ ให้พี่ดินมารับกลับหรือเปล่า" น้ำถามขึ้น

"ทำไมผมต้องให้เขามารับด้วยล่ะ" นักบุญหันมาถามด้วยความสงสัย

"อ้าวไอ้นี่ มึงอยู่คอนโดเดียวกันแล้วทำไมไม่ให้เขามารับล่ะ" เฮียกาวเอ่ยทักท้วง

"บ้าเหรอ ผมอยู่ที่ร้านเฮียไม่ใช่เหรอ" นักบุญตีหน้ามึนใส่ บอกตัวเองอาศัยอยู่ที่ร้านเฮียกาว ระหว่างนั้นพะแพงก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมส่งเสียงหวานจนขัดหูขัดตา กาวกับน้ำ

"บุญญญ แพงมาเยี่ยมจ้า แพงซื้อผลไม้มาฝากด้วยน้า มีแต่ของชอบของบุญทั้งนั้นเลยนะ" พะแพงเอ่ยยิ้มๆชูตะกร้าใส่ผลไม้ให้ดู

"เธอมาที่นี่ทำไม" กาว ถามพะแพงด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์พอๆกับน้ำ

"แพงแค่มาเยี่ยมบุญค่ะพี่กาว" หญิงสาวยิ้มร่าเหมือนกับเธอไม่ได้ทำผิดอะไร

"ทุกคนเป็นอะไรไปครับ ทำไมทำหน้าบึ้งแบบนั้นล่ะ" นักบุญเห็นสีหน้าไม่พอใจของทุกคนยกเว้นพะแพง จึงได้ถามขึ้น กาวกับน้ำแต่ทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจไม่รู้จะพูดกล่าวอะไรออกมา จึงได้แต่ส่ายหน้าไปมา

"ถ้าไม่มีอะไร  งั้นเดี๋ยวแพงปอกสาลี่หวานๆให้ทานนะ" พะแพงเปลี่ยนประเด็นดึงความสนใจนักบุญ นักบุญได้แต่พยักหน้าน้อยๆเพื่อรับคำ พะแพงจัดแจงหยิยสาลี่สองสามลูกไปที่อ่างล้างจาน ค่อยปอกเปลือกหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ แล้วนำมาให้นักบุญ ทำราวกับว่ากบับมาเป็นคนรักของนักบุญเหมือนเดิมแล้วอย่างไรอย่างนั้น

"บุญ"

"ครับ" นักบุญขานรับพี่ชายตน

"พี่กับน้ำขอไปทำธุระกันก่อนนะ มีอะไรโทรหาพี่นะ"

"อืม" นักบุญรับคำมองส่ง กาวกับน้ำเดินออกนอกประตูห้องไป

"บุญทานสิแพงป้อน" พะแพงยื่นสาลี่มาจ่อที่ปากของนักบุญ แต่เป็นนักบุญเองที่ปัดมือที่ยื่นสาลี่ออกไปเบาๆ

"พอเถอะ เราไม่อยากทาน"

"ทำไมล่ะ บุญไม่ชอบเหรอ แต่แพงจำได้นะว่าบุญชอบทานสาลี่มากๆ"

"ใช่เราชอบ แต่ตอนนี้เราไม่อยากทาน"  แม้พะแพงพยายามทำดีสักเท่าไหร่ นักบุญกับแน่ใจว่าสิ่งที่เธอที่ทำนั้นไม่ได้มาจากใจจริงแม้แต่น้อย

"ทำไมล่ะ"

"พอเถอแพง ไม่ต้องฝืนทำหรอก ความจริงเราจำทุกอย่างได้หมดแล้ว แค่ไม่อยากพูดเท่านั้น" พะแพงหน้าซีดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดแต่เธอก็ปรับเปลี่ยนสีหน้าได้อย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงจ้องมองนักบุญด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

"แกจำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่" 

"เมื่อวาน ตอนที่พวกเธอมาเยี่ยมแล้วเล่าเรื่องโกหกพวกนั้น"

"อ่อ ที่แท้การที่จะทำให้แกโกรธไอ้ย้านั้นแต่กลายเป็นทำให้ฟื้นความจำงั้นสิ"

พะแพงกัดฟันกรอดเพราะไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำจะไปกระตุ้นความจำของนักบุญ จนฟื้นกลับมา นี่มันความผิดพลาดชัดๆ นักบุญมองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบเฉย

"ความจริงเราต้องขอบคุณแพงนะ ที่ทำให้เราความจำกลับมา" นักบุญเผยรอยยิ้มให้พะแพงด้วยความขอบคุณ แต่อีกฝ่ายกับมองว่ารอยยิ้มคือรอยยิ้มแห่งการเยาะเย้ยเธอ มือบางฟาดเข้าที่หน้าของนักบุญจนเกิดเสียงดัง

เพี๊ยะ!!!

"นี่แก...กำลังยิ้มเยาะเย้ยฉันอยู่ใช่ไหม" พะแพงหวีดเสียงใส่นักบุญ 

"เปล่านะ แพงใจเย็นสิ แพง สงบอารมณ์หน่อย"

"ไม่! เพราะแก ฉันถึงเป็นแบบนี้ ถ้าไม่มีแก ถ้าไม่มี เขาอาจสนใจฉันก็ได้" พะแพงคล้ายคนเสียสติ มองซ้ายมองขวา หาอะไรบางอย่าง เมื่อสายตาเธอไปชะงักอยู่ที่อ่างล้างจานแล้วยิ้มอย่างน่ารังเกียจออกมา ก่อนเดินไปที่อ่างล้างจาน นักบุญมองตามสายตาของเธอ เขาก็ต้องหน้าซีดขึ้นมา  พะแพงคิดจะใช้มีดปอกผลไม้กับเขา

นักบุญเอื้อมมือไปกดสัญญาณฉุกเฉินเพื่อขอความช่วยเหลือ ก่อนปลดสายน้ำเกลือที่แขนตัวเอง เลือดสีแดงไหลหยดออกมาจากรอยเข็มที่ดึงเขากุมแขนแน่น พยายามดันตัวเองลงจากเตียงแต่ด้วยความที่ไม่ขยับขาตัวเองเป็นเวลานานพอสองเท้าเหยียบลงพื้นเข่าเขาอ่อนทรุดฮวบลงกับพื้นเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง พะแพงเดินกลับมาแล้วในมือกำมีดปลายแหลมเอาไว้แน่นเดินตรงมาทางนักบุญที่นั่งกองอยู่ที่พื้น พยายามดันตัวให้ลุกยืน แต่ปลายแหลมของมีดก็เฉียดเข้าที่ขาจนเสียวแปล๊บ เชี่ย เอ๊ย แม่ง ดีนะแค่เฉียดๆ ถ้าไม่เฉียด ขากูเหวอะแน่ๆ

"คิกคิก บุญจะรีบไปไหนอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับแพงก่อน คิกคิก" ใบหน้าพะแพงเปื้อนยิ้ม แต่ปลายมีดกลับมีหยดเลือดหยดลงพื้น โอ๊ย...มึงจะโรคจิตไปไหนเนี่ย นักบุญถอยร่นจนติดประตู ทำไมพยาบาลมาช้าจังวะ แม่ง มาไวๆหน่อยเถอะ กูไม่อยากกลายเป็นศพนะเว้ย! นักบุญยันตัวขึ้นใช้มือบิดลูกเพื่อเปิดประตู แต่ยังไม่ทันได้เปิด พะแพงก็ใข้มือตะปบขาเขาไว้ ออกแรงดึงจนเขาล้มจนเกิดเสียงดัง

พลั่ก!!!

"โอ๊ย!!!" นักยุญร้องโอดโอยเมื่อหน้าของตัวเองกระแทกเข้ากับพื้นห้อง

"คิดจะหนีงั้นเหรอ" นักบุญพยายามพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับพะแพงเมื่อเห็นหญิงสาวง้างมีดจะแทงตัวจึงใช้เท้าถีบอีกฝ่ายจนกระเด็นออกไปเขารีบลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู เมื่อเปิดประตูออกมาได้ ตัวเขาก็ถูกรวบเอาไว้โดยใครบ้างคน

"เจ็บตรงไหนไหมบุญ" เสียงกระซิบข้างหูแสนคุ้นเคย

"พี่ดิน ระวังนะระวัง" นักบุญเหลือบไปเห็นพะแพงที่พุ่งตัวออกมาจากห้อง หมายจะแทงนักบุญให้ตายคามือ ปฐพี ผลักนักบุญออกจากทิศทางของปลายมีด

นักบุญหลบได้อย่างหวุดหวิดแต่ปฐพีกับโดนปลายมีดบาดเข้าที่แขนจนเลือดออก เขาคว้าข้อมือพะแพงล็อคตัวหล่อนไม่ให้ขยับ นักบุญรีบวิ่งไปจอความช่วยเหลือจากคนอื่น เมื่อพยาบาลและคนอื่นๆเห็นสภาพนักบุญที่วิ่งเข้ามาขอความข่วยเหลือก็พากันตกใจ บุรุษพยาบาลตามไปช่วยปฐพีจับพะแพง แต่ก็รั้งตัวเธอไว้ไม่อยู่ ทั้งๆที่เธอตัวนิดเดียวและพะแพงหนีไปได้ ทางโรงพยาบาลจึงประสานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อตามจับพะแพง

"บุญไม่เป็นอะไรนะ" ปฐพีถามด้วยความเป็นห่วง

"พี่ดินต่างหากไม่เป็นไรใช่ไหม" 

"อืม ไม่เป็นไร แค่จิ๊บๆไกลหัวใจ" ปฐพีส่งยิ้มละไมให้นักบุญ

"ดีจังที่ไม่เป็นอะไร ฮึกๆ ฮือๆ" นักบุญปล่อยโฮออกมา เข้าสวมกอดปฐพีจากด้านจ้างด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งกลัว ทั้งดีใจ

.

.

.

.

ทางด้านพะแพงคล้ายคนเสียสติขับรถกลับมาบ้านด้วยความเร็ว เมื่อจอดรถ ก็รีบเดินเข้าบ้านในมือยังคงกำมีดเปื้อนเลือดไว้แน่น เธอเดินตรงขึ้นชั้นสองของบ้าน แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของผู้หญิงที่คุ้นหูออกมาจากห้องพ่อของเธอเอง เธอเดินมาหยุดหน้าห้อง เห็นประตูเปิดแง้มไม่ได้ล็อค เมื่อรอดเข้าไปจึงเห็นผู้เป็นพ่อโอบกอดหญิงสาวรุ่นลูกเอาไว้ เธอจำได้แม่นว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร มีดในมือร่วงหล่นจากมือ เธอไม่คิดว่าเพื่อนที่เธอพามาช่วยเรื่องปฐพีกับนักบุญจะกล้ามายุ่งเกี่ยวกับพ่อของเธอ

เคร้ง!!!

"กรี๊ดดดด....ยัยกิ่งแก้ว!!! แก...มายั่วพ่อฉันทำไม" 

"อุ๊ย...ดูสิใครมา" กิ่งแก้วยังใช้สองมือคล้องคอคุณวสันต์แน่น ฉีกยิ้มให้กับพะแพง

"แกเอามือออกจากพ่อฉันเดี๋ยวนี้นะ" พะแพงดึงตัวกิ่งแก้วออกจากพ่อตัวเอง

"ยัยแพง!!! หยุดนะ" คุณวสันต์เดินเข้ามาดึงกิ่งแก้วไว้ในอ้อมอก ผลักพะแพงให้ล้มลงไปบริเวณหน้าประตู

"คุณพ่อ!!! ปกป้องมัน" พะแพงล้มลงมือทาบเข้ากับมีดที่ตัวเองทำหล่นเอาไว้ 

"พ่อแค่อยากให้แกสงบความบ้าเอาไว้"

"ไหนคุณพ่อบอกว่าจะไม่พาใครมาทำเรื่องแบบนั้นที่นี่ไงคะ" พะแพงเสียงสั่นเครือมองพ่อของตัวเองด้วยความผิดหวัง

"อุ๊ย! แพงเรายังไม่ทันทำอะไรเลยนะ จริงไหมค่ะคุณพี่ อุ๊ยไม่ใช่ คุณลุง"

"ใช่ๆ แพงอย่าเข้าใจผิด" คุณวสันต์รีบแก้ตัว 

"ไม่!...แพงไม่ฟัง คุณพ่อโกหก คุณพ่อโกหก" สองมือกุมมีดแน่น

"ถ้ายังไงกิ่งขอตัวก่อนดีกว่านะคะ" ก่อนไปกิ่งแก้วยื่นหน้าไปกระซิบอะไรบ้างอย่างกับคุณวสันต์ ในขณะที่ไม่มีใครสนใจพะแพงนั้น พะแพงจึงใข้มีดในมือแทงเข้ากลางหลังกิ่งแก้ว

"นี่คือการตอบแทนที่แกบังอาจมายุ่งกับพ่อฉัน"
พะแพงยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูกิ่งแก้วก่อนบิดปลายมีดให้แทงเข้าไปให้ลึกยิ่งกว่าเดิม

"ยัยแพง แกทำอะไรลงไป!" คุณวสันต์ตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นร่างของกิ่งแก้วรูดลงเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง เขาไม่คิดเลยว่าลูกสาวจะกล้าทำอะไรแบบนี้ พะแพงดึงมีดออกจากร่างของกิ่งแก้วที่ตอนนี้หอบหายใจรวยริน เธอหันมีดเข้าหาพ่อตัวเอง แล้วพูดขึ้นว่า

"คุณก็ควรเป็นแบบผู้หญิงคนนี้" พะแพงว้างมีจะแทงผู้เป็นพ่อ แต่ก็โดนเพียงถากๆ คุณวสันต์คว้ามือพะแพง ก่อนตบหน้าลูกสาวไปหนึ่งที พะแพงที่ยังกำด้ามมีดแน่น หันมามองผู้เป็นพ่อก่อนวิ่งหนีออกจากห้อง ผู้เป็นพ่อเองก็ตามเธอไปติดๆ หวังจะแย่งมีดจากลูกสาว

"ยัยแพงหยุดเดี๋ยวนี้นะ ยัยแพง!!!" คุณวสันต์ตะโกนเสียงลั่น พะแพงหันมามองเพียงเสี้ยววิทำให้เธอสะดุดตกบันใดลงมาปลายมีดที่ถือหันเข้าหาตัวพอเมื่อตกลงถึงขั้นสุดท้ายปลายมีดแทงเข้าที่ลำคอทะลุไปถึงท้ายทอยพอดี คุณวสันต์เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างได้แต่ยืนนื่งอึ้ง เมื่อเห็นลูกสาวตัวเองตายต่อหน้าต่อตา คุณวสันต์เสียสติสุดๆเดินเข้าห้องคว้า ปืนในลิ้นชักเหนี่ยวไกตายตามลูกสาวไปอีกคน

หลังจากนั้น เรืองการตายของครอบครัว โชติรัตนทิศ ก็ดังจนเป็นที่ฮือฮาเป็นอย่างมาก เพราะตำรวจไม่สามารถจับคนร้ายได้เพราะคนร้ายดันมาตายในที่เกิดเหตุเหมือนกัน ข่าวจบแบบคุมเครือ ไม่ได้ข้อที่เท็จจริง หลายคนจึงสรุปว่า พะแพงเสียสติเพราะถูกแฉเรื่องข่าวฉาวเลยไปแก้แค้นคู่หมั้นแต่พลาดจึงหันไปทำร้ายครอบครัวตัวเองจนตัวเองต้องตกตายอย่างอนาจเช่นนี้.....ขออโหสิกรรมด้วยนะ พะแพง กิ่งแก้ว และคุณวสันต์....

***********************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 19-04-2017 20:12:43

 :hao7: น่ากลัวจริงๆ ตอนนี้

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-04-2017 20:45:11

จุดจบตัวร้ายโหดมากกกกก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 19-04-2017 20:46:07

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 19-04-2017 20:59:42

โหยตายง่ายจัง อยากให้นางค่อยๆตายอย่างช้าๆจะสะใจกว่า

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-04-2017 21:55:48

ก็ถึงจุดจบของพะแพง
ถ้าดูพฤติกรรมของนาง
นางทำตัวแบบสุดขั้วตลอด
แล้วก็จากไปแบบทำตัวเอง
ก่อนตัวเองจะตาย ก็พากิ่งแก้ว ตายไปก่อน
แต่พ่อนาง ก็คิดสั้นตายตามลูกสาวอีกคน  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ไม่เข้าใจเฮียกาว พี่น้ำ 
กล้าปล่อยให้พะแพงคนที่ผลักนักบุญตกบันได
อยู่ตามลำพังกับนักบุญได้ ไม่สมเหตุสมผลนะเฮียๆ  :fire:

ที่แท้นักบุญ ก็ได้ความทรงจำกลับตืนมา
คงเจ็บตัวครั้งสุดท้ายแล้วนะ
แต่จะเจ็บกายต่อไป เพราะคุณดิน น่ะสิ  :ling1: :ling1: :ling1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที่ 19 พะแพง&กิ่งแก้ว☆ (19-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-04-2017 01:17:57

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 24-04-2017 22:43:31

​One Night with My รักข้ามคืน



ตอนที่ 20 พ่อแม่

โรงพยาบาลในขณะนั้น นักบุญกับปฐพีกำลังถูกพยาบาลลากไปห้องฉุกเฉินเพื่อทำแผล ปฐพีทำแผลเสร็จเป็นคนแรก เพราะแผลที่แขนไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ส่วนนักบุญถูกคุณหมอส่งไปแสกนร่างกายเพราะหัวกับพื้น ผ่านไปหลายชั่วโมงนักบุญจึงถูกส่งตัวกลับมายังห้องพัก ที่มีปฐพีนั่งรออยู่

"บุญเป็นยังไงบ้าง" ปฐพีลุกเดินไปพยุงตัวนักบุญให้มานั่งลงบนเตียงก่อนนั่งลงข้างๆเตียง

"ไม่เป็นไรครับ แผลนิดเดียว"

"หัวกระแทกอะไรหรือเปล่า" นักบุญส่ายหัวไปมา ส่งยิ้มให้ เอนหัวซยเข้าที่ไหบ่ของอีกฝ่าย

"ดีใจนะที่ปลอดภัย"

"ครับ"

"กาว กับ น้ำ ไปไหนทำไมถึงปล่อยให้อยู่กันตามลำพังได้ ดีนะที่รอดมาได้" ปฐพีโอบกระชับไหล่ของนักบุญแน่น

"อย่าว่าสองคนนั้นเลยครับ ผมเป็นคนขอให้พวกเขาออกไปเอง ผมแค่อยากคุยกับเธออีกครั้ง แต่ไม่คิดเลยว่า...จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น" นักบุญทำหน้าเศร้า ฝังหน้าลงบนไหล่ปฐพี

"แล้วความจำกลับมาตั้งแต่เมือไหร่"

"วันที่พะแพงมานั่นแหละครับ มาวันเดียวความจำกลับเลย สงสัยแรงกระตุ้นดี แฮะๆ"

"แล้วทำไมไม่บอกพี่"

"แล้วพี่มาให้บอกไหมล่ะ"

"ก็บุญไล่พี่"

"ก็...มัน" จะบอกได้ไงล่ะว่ามาทีไรทั้งปวดหัวปวดใจ

"แต่...พี่ดีใจนะที่พี่มาทันปกป้องบุญ" ปฐพีดันตัวนักบุญออกเพื่อให้ทั้งสองได้สบตากัน โน้มหน้าเข้าหาเพื่อมอบจูบแสนหวานให้กับอีกฝ่าย เพียงจูบเบาๆอันแสนเนิ่นนานนี่ก็ทำเอาผู้มาเยือนสองคนต้องนิ่งค้าง เพราะไม่คิดว่าเปิดประตูมาจะเจอภาพนี้เข้า

"ฮะ แฮ่ม ขอโทษทีนะที่ขัดจังหวะ แต่ฉันว่า ที่นี่มันโรงพยาบาลนะไม่ใช่โรงแรมอดทนกันสักนิดดีกว่านะ" เฮียกาวกับมาพร้อมกับพี่น้ำแล้วครับ มาได้ถูกจังหวะจริงๆเชียว

"กาวพูดอะไรเนี่ย" พี่น้ำตีเข้าที่อกเฮียแกเบาๆเพื่อเป็นการปรามคำพูด

"โทษที มันอดใจไม่ไหว" คุณปฐพีตอบทีเล่นทีจริงส่งยิ้มให้ทั้งคู่ 

"บ้า" ส่วนผมเหรอเขินสิ แดงไปหมดแล้ว หน้าน่ะ

"รอให้ออกจากโรงพยาบาบก่อนเถอะ" คุณปฐพีกระซิบข้างหู พูดงี้ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงไหนแล้ว อายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว...โอ๊ย! เขินเว้ย!

.

.

.

.

นักบุญคนเดิมร่างกายแข็งแรงสุขภาพสมบูรณ์กลับมาแล้วจ้าาา...ฮะแฮ่ม หลังผ่านวินาทีเฉียดตายมาได้ ทุกอย่างดูจะราบรื่นดี จริงๆนะ? ไม่รู้แหละตอนนี้ถือว่าดีก็แล้วกัน ผมออกจากโรงพยาบาลช้าไปเกือบอาทิตย์เพราะดันได้แผลเพิ่มจากคราวก่อน เรื่องของพะแพงจบลงไม่สวยนัก แต่เรื่องของผม ผมก็หวังว่าจะไม่มีเรื่องแย่ๆอีก

ผมได้กลับมาทำงานอีกครั้ง ก็แบบว่าท่านประธานใจดีอะไรแบบนี้อะเลยไม่ได้ไล่ผมออก (ได้ข่าวเป็นแฟนกับประธาน) แต่โต๊ะทำงานผมหายไป ไม่ไล่ออกแต่โต๊ะทำงานหายไปไหน ฮือๆ โต๊ะทำงานหาย

"พะ พี่ พี่แขโต๊ะทำงานผมหายไปไหน" ผมรีบถามคนที่อยู่ก่อนผมมาทำงานด้วยความอยากรู้

"ก็ไม่หายนี่" พี่แขตอบโดยไม่มีท่าทีตกใจ

"ไม่หายได้ไงพี่แข ตรงนี้ไม่มีโต๊ะทำงานผม"

"อ่อ น้องบุญ ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้"

"ก็โต๊ะผมหาย" นี่ไม่ใข่เรื่องใหญ่หรือไง 

"ไม่หาย ไม่หาย แต่มันถูกย้ายเมื่อหลายวันก่อนทีาน้องบุญจะกลับมาทำงาน" พี่แขตอบยิ้มๆ

"ย้าย?" นักบุญทวนคำ

"ใช่ ย้าย"

"ย้ายไปไหน"

"ห้องท่านประธาน โต๊ะน้องบุญตั้งอยู่ริมห้อง อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะท่านประธานพอดีเลยนะ" พี่แขยิ้มๆ

"หา!!!" โอ๊ย ไอ้นักบุญจะบ้าทำอะไรไม่ถามกันสักคำ

"แหม่...น้องบุญไม่ต้องเขินหรอกพี่เข้าใจคนเป็นแฟนกันก็ต้องอยากเห็นหน้ากันทุกวันนี่คะ" เธอเดาไม่ผิดแน่ๆ เพราะตั้งแต่นักบุญมาทำงานที่นี่เธอเห็นท่าทีแปลกของท่านประธาน แล้วไหนจะคอที่เป็นรอยแดงมาทุกวันอีก โอ๊ย! คิดแล้วหน้าก็พาลแดงจนควบคุมไม่ได้พี่แขยอมเป็นสาวกสาววายก็ตอนนี้แหละจ้าา 

"เขาถามผมไหมว่าผมต้องการหรือเปล่า" ผมบานอุบอิบกับตัวเอง แต่มันก็ทำให้ใครคนหนึ่งได้ยิน

"แล้วทำไม พี่ต้องบอกด้วย" เสียงทุ้มๆของบุคคลที่สามดังขึ้นด้านหลังของนักบุญ

"ก็..." นักบุญหันหน้าไปตอบ หน้าของเขาก็เกือบชนเข้ากับหน้าของปฐพี

"ว้า...รู้งี้น่าจะขยับเข้าไปใกล้อีกหน่อย" ปฐพีทำหน้าเสียดาย จนนักบุญต้องแอบหยิกที่แขนอีกฝ่าย

"โอ๊ย! หยิกพี่ทำไม" 

"ก็มันน่าไหมล่ะ"

"พี่เป็นเจ้านายเรานะ"

"เจ้านายแล้วไงล่ะ จะหยิกให้เขียวเลย"

"แหม่ๆ สนใจพี่แขหน่อยสิคะ ทำอย่างกับอยู่กันสองคน" พี่แขทักท้วงทั้งสองคนให้สนใจตัวเองบ้าง

"เออ คุณแขวันนี้ผมจะพานักบุญไปทำธุระนะ วันนี้คงไม่อยู่ทั้งวัน" ปฐพีหันไปสั่งพี่แข พี่แขเองก็พยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม

"อะไร จะพาไปไหนอีก" นักบุญประท้วง เขารู้สึกว่าตั้งแต่ทำงานกับปฐพีมา เหมือนเขาไม่ค่อยได้ทำงานอะไรเลยด้วยซ้ำ อทิเช่น หยุดบ่อย โดนปฐพีบากไปนู้นนี่นั่นโดยไม่ใช่เรื่องงาน และอีกมากมายล้วนเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับงาน

"ไปเปิดตัว พี่โทรบอกน้ำให้พาพ่อกับแม่พี่มาด้วย ให้พากันไปที่ร้านของกาวแล้ว เหลือนางเอกของงานนี่ไง" ปฐพีว่าพลางดึงมือนักบุญไปที่ลานจอดรถ

"เดี๋ยวๆ เปิดตัวอะไร พ่อแม่พี่ แล้วใครเป็นนางเอก หาาาา" นักบุญบากเสียงสูงก่อนทุบกำปั้นลงไปที่แขนของนักบุญ

"โอ๊ยๆ อย่าทุบพี่สิ"

"ก็มันน่าไหม ผมเป็นผู้ชายจะเป็นนาวเอกได้ไง พูดใหม่เลยนะ" นักบุญโวยวายไม่หยุด ใช้สองมือรัวกำปั้นใส่แขนปฐพีไม่หยุด จนปฐพีต้องรวบมือจองอีกฝ่ายไว้ให้แน่นก่อนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

"งั้นเปลี่ยนก็ได้ เปลี่ยนเป็นายเอกละกัน เพราะพี่เป็นพระเอก ดีไหม" ดวงตาคมเป็นประกาย ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหมายจะประทับริมฝีปากของอีกฝ่าย แต่ก็โดนนักบุญผลักออกเมื่อเจาคลายลง

"ให้มันน้อยๆหน่อย ฉวยโอกาสอยู่เรื่อย ว่าแต่จะพาผมไปแนะนำให้พ่อกับแม่พี่รู้จักจริงๆเหรอ" นักบุญเกิดความลังเลขึ้นมา

 "ไปถึงเดี๋ยวก็รู้" สิ้นสุดคำพูดก็รับดันนักบุญเจ้ารถ แต่อีกฝ่ายก็ขัดขืนเต็มที่

"ไม่อาววว ไม่ปายยย ผมยังไม่พร้อม"

"แต่พี่พร้อม" โอ๊ย! ทำอะไรไม่ถามถึงสุขภาพจิตใจกันสักคำ ไอ้จอมเผด็จการ ฮือๆ ผมยางม่ายพร้อมน้าาาา ไอ้พี่ดินบ้าๆๆๆ ปล่อยผมน้าาาาา

ปฐพีผบักดันร่างนักบุญเข้ามาในรถได้สำเร็จเจารีบขึ้นรถ ออกรถโดยไวโดยไม่ให้นักบุญตั้งตัว และด้วยเหตุนี่เองนักบุญก็โวยวายกับปฐพีมาตลอดทางจนหูของเขาชาไปหมดเพราะฟังเสียงบ่นของนักบุญ 

.

.

.

.

บาร์เหล้าXXX

"เข้ามาเร็วๆสิ" ปฐพีกึ่งดึงกึ่งลากเข้ามาในร้าน

"ไม่อาววว ทำไมชอบทำตามใจแบบนี้ ฮือๆ ผมยังไม่พร้อม" นักบุญทำเสียงงอแงเป็นเด็กๆจนปฐพีกลั้นขำอยู่หลายครั้ง

"มาถึงแล้วยังไงก็ต้องพร้อม"

สุดท้ายแล้วปฐพีก็ลากนักบุญมาจนถึงโต๊ะที่จัดเตรียมเอาไว้ พ่อแม่ของเขานั่งอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว แต่ เอ๊ะ! เหมือนมีคนเพิ่มเข้ามาอีกสองคน ทั้งสองแต่งตัวดีดูภูมิฐานน่าเคารพ ใบหน้าของผู้ชายวัยกลางคนเหมือนกับใครบางคนที่เขารู้จัก ชายวัยกลางคนคุยกับผู้เป็นพ่อเขาอย่างสนิทสนม ใครกันนะ ปฐพีได้แต่คิดอยู่ในใจ เดินตรงไปนั่งที่โต๊ะแล้วเว้นที่ให้กับนักบุญได้นั่งข้างๆเขา

"พ่อแม่" เสียงนักบุญดังขึ้น ชายหญิงวัยกลางคนหันมาทางพวกเขาแล้วเผยยิ้มออกมา พวกเขาลุกจากโต๊ะเดินตรงมาที่นักบุญ ปฐพีจำต้องหลบทางให้อีกฝ่าย

"บุญ ลูกแม่" หญิงวัยกลางคนวิ่งเข้ามากอดลูกชาย จับนักบุญหมุนซ้ายหมุนขวา สำรวจร่างกายของลูกตนเอง

"มาได้ไงเนี่ย" นักบุญหันไปมองเฮียกาวเพื่อขอคำตอบ แต่กับได้รอยยิ้มแหยๆตอบกับมา ความจริงเขาก็โดนบ่นจนหูชาไปแล้วเลยไม่รู้จะพูดอะไรอีก

ผัวะ!!!

"โอ๊ย!!!" นักบุญคลำหัวตัวที่ถูกพ่อบังเกิดเกล้าตบกบาล เจ็บนะพ่อ ถ้าไอ้นักบุญคนนี้ความจำเสื่อมอีกจะทำอย่างไง

"เป็นอะไรทำไมไม่บอก ต้องรอตายก่อนใช่ไหม" ผู้เป็นพ่อตวาดเสัยงใส่ลูกชาย แต่แฝงด้วยความเป็นห่วง โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ถึงกับน้ำตาริน

"ผมขอโทษ ผมแค่ไม่อยากให้เป็นห่วง" นักบุญตอบเสียงอ่อย

"แกอีกคนเจ้ากาว น้องเป็นอะไรทำไมไม่บอกลุง ต้องปล่อยให้รู้ข่าวกันเองสินะ ถึงจะบอกได้" เขาสองคนเห็นข่าวในทีวี หนังสือพิมพ์ จึงได้โทรถามกาว หากไม่เป็นจ่าวเกิดขึ้นพวกเขาสองคนคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกของตัวเอง ~เฮ้อ~

"ว่าแต่พ่อกับแม่รู้จักกับ...ด้วยเหรอ" นักบุญปรายสายตาไปทางพ่อแม่ของปฐพีเพื่อเป็นการถาม

"รู้จักสิ เพื่อนซี้กันตั้งแต่เรียนประถมยันมหาลัยเชียวนะ" ผู้เป็นพ่อยืดอกอย่างภูมิใจพร้อมรอยยิ้ม 

"ไปๆสองพ่อลูกไปนั่งกันได้แล้ว" ผู้เป็นแม่ยิ้ม ใช้สองมือดันลูกชายกับสามีเดินกลับไปที่โต๊ะ นักบุญกำลังเดินผ่านด้านหลังคนรัก เพื่อไปนั่งกับพ่อแม่ของตน กับถูกมือหนาของปฐพีรั้งข้อมือให้นั่งข้างๆกัน นักบุญทำท่าอึกอักแต่สุดท้ายต้องจำยอมนั่งลงข้างๆปฐพี

"นี่เจ้าดินลูกชายคนโต ส่วนที่นั่งตรงนั้น ก็เจ้าน้ำ ลูกชายคนรอง ส่วนอีกสองคนเป็นฝาแฝดเรียนอยู่เมืองนอก" เมื่อทุกคนนั่งที่กันเรียบร้อยแล้วคุณวิฑูรย์จึงแนะนำลูกชายให้รู้จักกับพ่อแม่ของนักบุญ

"สวัสดีครับ" ดินกับน้ำ ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน 

"สวัสดี ลุงชื่อนักรบ ส่วนนี่คุณการเกด" คุณนักรบกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม

"แล้วนั่นลูกชายของแกเหรอ" คุณวิฑูรย์เอ่ยถามเพื่อนรัก

"สวัสดีครับ ผม นักบุญครับ"

"สวัสดีจ๊ะ หนูบุญ น่ารักจริงนะคะหน้าหวานกว่าผู้หญิงอีก" คุณประกายยิ้ม เอ่ยชมนักบุญไม่หยุดปาก

"เอ้อ...เจ้าดินไหนล่ะว่าที่ลูกสะใภ้ที่แกบอกจะพามาเปิดตัว" คุณวิฑูรย์เปิดประเด็นจนทำให้นักบุญสำลักน้ำที่กำลังยกขึ้นมาดื่มทันที แค่ก แค่ก แค่ก โอ๊ย! อะไรของบ้านนี้เนี่ยคิดจะถามก็ถามซะงั้น

"เป็นอะไรไหม" ปฐพีเอ่ยถามด้วยยความเป็นห่วง พลางลูบหลังนักบุญอย่างแผ่วเบา การกระทำของปฐพีจึงตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน นักบุญมองเห็นแววตาทุกคนที่จ้องมาจึงยกมือห้าม

"ไม่เป็นไรครับ แค่กๆ"

"ไม่เป็นไรได้ยังไงดูสิ ไอจนหน้าแดงหมดแล้ว" ปฏิกิริยาของปฐพีต่างดึงความสนใจเป็นอย่างมาก

"พอเถอะพี่ดิน ทุกคนมองกันหมดแล้ว" นักบุญเอ่ยเสียงเบา

"ช่างสิ" ปฐพีตอบเสียงเรียบใข้มือลูบหลังนักบุญแล้วใช้ปลายนิ้วกรีดไปตามแนวกระดูกสันหลังของอีกฝ่ายอย่างเคยตัว สร้างความสะท้านสั่นไหวให้กับนเขาเป็นอย่างมาก "พี่ดิน!!!" นักบุญตวาดเสียงดังใส่จนทำให้สายตาทุกคู่จ้องมาที่ตนเอง นักโค้งศีรษะเป็นการกล่าวขอโทษ แล้วยิ้มแหยส่งให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ปฐพีแอบยิ้มน้อยๆที่ทำให้อีกฝ่ายร้อนตัว

"เอ้า...เจ้าดินเมื่อไหร่จะตอบ" คุณวิฑูรย์เอ่ยถามอีกครั้งเพื่อ

รอคำตอบ ปฐพียิ้ม แล้วหันไปมองนักบุญที่ถลึงตาใส่เขาอย่างเคืองๆ

"ก็คนข้างผมนี่ไงครับ" ปฐพีโอบไหล่นักบุญ

พรวด!

 นักบุญที่กำลังจิบน้ำอีกครั้งถึงกับพ่นน้ำออกมาดีที่ตรงนั้นไม่มีใครนั่งอยู่ไม่งั้นคงเต็มหน้าแน่ๆ จนคนเป็นแม่อย่างคุณการเกดมองส่งสายตาดุๆไปให้ที่ทำตัวเสียมารยาท เธอเองไม่ได้รังเกียจที่ลูกชายคบกับผู้ชายด้วยกันเพราะหากลูกชายรักใครดธอย่อมรักคนนั้นด้วย เธอมองไปยังผู้เป็นสามีกับมีใบหน้านิ่งเฉย พอๆกับพ่อแม่ของอีกฝ่าย เธอกลัวว่าพาอแม่อีกฝ่ายจะรับไม่ได้ แต่ความคิดนั้นต่องกระเจิงเมื่อคุณวิฑูรย์ และคุณนักรบ ตบโต๊ะขึ้นพร้อมกัน

ตึง! ตึง!

นักบุญที่ก้มหน้านิ่ง ยังต้องสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เขาคิดไว้แล้วว่ายังไงเรื่องของเขายังไงก็ไม่ถูกยอมรับ สายตาของผู้เป็นพ่อของทั้งสองฝ่ายสองฝ่ายมองมาที่พวกเขาสองคน จะโดนอะไรบ้างเนี่ย ไอ้นักบุญ นักบุญรอบคิดในใจ

"ฮ่าๆๆๆ" "ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะของคนสองคนดังขึ้นพร้อมกันจนทำให้นักบุญที่ก้มหน้าอยู่ๆต้องเงยหน้าบอกด้วยความสงสัย เขาหันไปหาปฐพีเพื่อขอคำตอบ ปฐพีเองก็ส่ายหัวไปมาด้วยความไม่รู้เช่นกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น? 

"เดี๋ยวๆนี่พวกพ่อไม่โกรธเหรอครับ" ปฐพีเอ่ยถามโดยเหมารวมเรียกคุณนักรบเป็นพ่อด้วยโดยไม่ขอความเห็นอีกฝ่าย

"ฮ่าๆ ไอ้นี่มันร้าย ไม่ถามสมัครใจเลยเว้ย" พ่อของนักบุญหัวเราะชอบใจที่ปฐพีเรียกตนว่าพ่อ

"สมแล้วที่เป็นลูกพ่อ ฮ่าๆ" เช่นเดียวกับคุณวิฑูรย์ที่หัวเราะตัวโยน

"แกแพ้พนันนะโว๊ย อย่ามาเนียน" คุณนักรบท้วงอีกฝ่ายที่หัวเราะตัวโยน

"ฉิบหายล่ะ ลืมสนิทเลย"

"นี่พวกคุณพนันอะไรกันไว้" เสียงเย็นๆของภรรยาของทั้งสองดังขึ้นพร้อมกันจนคนที่กำลังหัวเราะถึงกับหุบปากฉับไม่กล้าหัวเราะออกมาอีก

"คือว่า..."คุณวิฑูรย์พูดอ้ำอึ้งไม่กล้าตอบเต็มเสียง

"พวกเราพนันว่า ตาดินที่แมนๆจะมาชอบเจ้าบุญหรือเปล่านะจ๊ะเมียจ๋า" คุณนักรบเข้าไปออดอ้อนผู้เป็นภรรยา 

"แล้วยังไง" ผู้เป็นภรรยาถามเสียงเย็น

"ก็ถ้านักบุญทำได้ว่ายนั้นจะยกสินสอด10ล้านมาสู่ขอเจ้าบุญไงแม่"

"แล้วถ้าเราแพ้ตาดินไม่ชอบเจ้าบุญล่ะ"

"พ่อก็จะต้องจ่ายเงิน10ล้านให้กับเขาไป"

"นี่พวกคุณกล้าเอาลูกมาพนันกันเล่นๆเนี่ยนะ"

"ก็เห็นเจ้าบุญมันหน้าตาน่ารักเลยคิดว่า ตาดินน่าจะชอบใช่ไหมตาดิน เราชอบลูกลุงใช่ไหม" คุณนักรบหันไปหาตัวช่วยอย่างปฐพี

ปฐพีกระตุกยิ้มร้ายเอื้อมไปจับมือนักบุญมากุมไว้แน่นก่อนเอ่ยคำพูดออกมาว่า

"ผมไม่ชอบครับ..." นักบุญที่ได้ยินถึงกับหน้าเจื่อนลงพยายามดึงมือกลับโดยเร็วแต่ก็ดึงกลับไม่ได้เพราะแรงอีกฝ่ายมากกว่า

"ไม่ชอบ ก็ปล่อย" 

"ไม่ชอบ แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าไม่รัก" ปฐพียิ้มยกมือนักบุญขึ้นมาจูบลงไปยนหลังมือเบา

"เดี๋ยวๆ นี่ยังไม่ได้ยกให้นะอย่ามา อย่ามา" คุณนักรบทำท่าหวงลูกชาย แต่กลับโดนคุณภรรยาดึงหูให้ออกห่างจากทั้งคู่

"มานี่เลย" คุณประกายเองก็เช่นกันดึงหูสามีอย่างคุณวิฑูรย์มาซักฟอกด้วยเช่นกัน

"โอ๊ยๆ อย่าดึง อย่าดึง"

"ว่ามาพนันกันไว้ตั้วแต่เมื่อไหร่"

"ตั้งแต่สมัยหนุ่มตอนตาดิน6ขวบหนูบุญ1ขวบ แฮะๆ"

"มิน่าล่ะถึงบังคับลูกให้หมั้นไวๆ"

"ก็ตาดินไม่ยอมมีใครเป็นตัวเป็นตนสักทีพ่อเลยกลัวว่าจะแพ้พนัน"

"เลยจับลูกหมั้นจนเกิดเรื่อง"

"จ๊ะแม่ แต่ตอนนี้พ่อเลยไม่จีดขวางแล้วจ๊ะ"

"แล้วเรืองหนูบุญทำงานบริษัทเรารู้หรือเปล่า" คุณวิฑูรย์ส่ายหัวไปมา ถ้าเขารู้เขาคงไม่ให้นักบุญทำงานที่นี่แน่ๆ แต่ใครจะคิดจุดใต้ต่ำตอแท้ๆ อยู่ใกล้เพียงแค่ปลายจมูกเขานี่เอง ~เฮ้อ~ เลยได้สะใภ้หนุ่มเลย แต่ไม่เป็นไร หน้าสวยเหมือนพ่อ พอรับได้อยู่ ฮิๆ (หัวเราะอย่ามีเลศนัย)

****************************************************

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 24-04-2017 23:02:59

ผิดคาดเลย ห้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-04-2017 23:11:18

เม้นท์ไปไม่ถูกเลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-04-2017 01:14:16

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-04-2017 02:40:17

 o13

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 25-04-2017 16:31:25

คุณวิฑูรย์หัวเราะแล้วคิดว่านักบุญหน้าสวยเหมือนพ่อ????

บรรดาพ่อๆมีซัมติงกันหรอ

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-04-2017 17:00:26

หัวเราะแบบมีเลศนัยหมายความว่าไงคุณพ่อ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-04-2017 17:07:15

ลงเอยด้วยดี  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-04-2017 19:56:38

โลกกลมจัง  :hao7:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆ตอนที 20 พ่อแม่☆ (24-04-2017)
เริ่มหัวข้อโดย: Timber Huang ที่ 26-04-2017 00:18:02

สมาคมคนกลัวเมีย 555

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: Vammas ที่ 05-05-2017 14:09:26

One Night with My Boss รักข้ามคืน


บทส่งท้าย

แก็กๆ แก็กๆ

หากถามว่านี่คือเสียงอะไรคงเป็นเสียงผมกำลังคีย์ข้อมูลเข้าคอมอย่างทุกที แต่ที่มันต่างไปจากทุกๆที นั่นก็คือ ไอ้คนที่มันนั่งจ้องหน้าผม แล้วไม่ยอมขยับมือทำงานของตัวเองนี่สิ เอาแต่นั่งเท้าคางจ้องผมจนจะพรุนไปทั้งตัวแล้วเนี่ย ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นท่านประธานก็เถอะนะ แต่แบบนี้มันไม่ไหวนะ

"เอ่อ...ท่านประธานครับ"

"มีอะไรเหรอ นักบุญ" ยิ้มระรื่น

"ไม่คิดจะทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะเหรอครับ"

"ไม่ค่อยสำคัญอะไรค่อยทำก็ได้"

"แล้วไอ้ที่สำคัญเนี่ย...คืออะไรครับ"

"คือ การที่ได้มองบุญน่ะสิ" ปฐพีตอบหน้าตายไม่ใส่ใจกับงานตรงหน้า สร้างความไม่พอใจอย่างที่สุด

"ท่านประธานมองมากไปแล้วมั้งครับ" นักบุญกัดฟันกรอด ข่มอารมณ์ตัวเองไว้สุดๆ

"โอ๊ะ...นี่จะเที่ยงแล้วเราไปทานข้าวกันเถอะ" คนเห็นท่าไม่ดีเปลี่ยนเรื่อง ชวนออกไปทานข้าวทันที

"ผมมีนัดแล้ว เชิญท่านประธานเถอะครับ"

"นัดกับใคร ทำไมพี่ไม่รู้"

"แล้วทำไมต้องบอก"

"เราจะแต่งงานกันแล้วทำไมถึงบอกไม่ได้"

"ใครบอกผมจะแต่ง"

"ก็พ่อของพวกเราตกลงกันไว้ พ่อพี่เองก็เตรียมเงินไว้แล้วอาทิตย์หน้าก็จะไปสู่ขอนักบุญแล้วนะ"

"เหอะ ใครอยากแต่งก็แต่ง ใครไม่อยากแต่งก็ไม่แต่ง" คำพูดของนักบุญแฝงด้วยความประชดประชัน เชอะ

"บุญญญญ" ปฐพีลากเสียงยาวเรียกนักบุญที่กำลังเดินออกจากห้องไป พร้อมรั้งนักบุญเข้ามากอดเอาไว้แน่น

"พี่ดิน!" นักบุญเผลออุทานออกไปด้วยความตกใจเมื่อจู่ถูกกอดในที่ทำงาน

"ไม่เอาพี่ไม่ให้ไป" ปฐพีฝั่งหน้าลงบนไหล่เพื่อสูดกลิ่นหอมอ่อนๆอย่างลืมตัว จนนักบุญต้องเอี้ยวตัวหลบ

"ปล่อยเลยครับเดี๋ยวมีคนมาห็น" 

"ใครจะมาเห็น นี่ห่องทำงานส่วนตัวพี่นะ" ถึงแม้ปฐพีจะพูดแบบนั้นก็ตาม มันก็เป็นเวลาเดียวกับเลขาส่วนตัวอย่างคุณแขเปิดเข้ามาจ๊ะเอ๋ พอดี

"คุณปฐพีคะมีลูกค้าโทรมาขอเลื่อนนัด พี่แขโทรเข้าเครื่องในห้องแต่น้องบุญไม่รับพี่เลย...อ๊ะ!...ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะสวีทค่ะ ขอตัวนะคะ" พี่แขเห็นทุกอย่างที่ปฐพีทำกับนักบุญ จนต้องรีบหนีออกจากห้องทันที 

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะพี่แข พี่แข" แม้นักบุญอยากแก้ตัวยังไงภาพที่พี่แขเห็น เอาไงดีล่ะ ไอ้นักบุญ พลาดท่าคุณปฐพีจนได้ พี่แขเข้าใจผิดเลย ฮือๆ

"จะเรียกทำไมคุณแขเขาจะทานข้าว" มันใช่ไหมเนี่ย ที่พี่แขรีบออกไปเพราะคิดว่าเราสองคนกำลังพลอดรักกันต่างหากเล่า 

"ใช่ที่ไหน"

"ไม่ใช่แล้วจะเป็นอะไรล่ะ" ปฐพีแสร้งถามทำเป็นไม่รู้แต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

"ก็ ก็ ฮึ่ย! ปล่อยเลยนะจะไปทานข้าวแล้ว"

"งั้นไปทานด้วยกัน" ปฐพีคลายอ้อมกอดเปลี่ยนมาจับแขนนักบุญแทน

"ผมมีนัดแล้ว"

"พี่ไปด้วย"

"ไม่!"

"แต่พี่จะไป ไปได้แล้ว" ปฐพีไม่ฟังคำปฏิเสธของนักบุญเดินจูงมือนักบุญออกนอกบริษัทอย่างเปิดเผยโดยไม่กลัวใครนินทา

"ปล่อยได้แล้ว ผมเดินเองได้"

"อายหรือไง"

"คือ...แล้วพี่ไม่อายหรือไงที่เดินจูงมือกับผู้ชายด้วยกัน"

"ทำไมต้องอาย พี่ภูมิใจด้วยซ้ำที่มีแฟนน่ารักขนาดนี้" พอพูดจบปฐพีเปลี่ยนมือจากจับธรรมดาเป็นสานมือเข้าหากันพร่อมกระชับมือให้แน่นขึ้นอีก

"พี่ดิน" เขินนะเนี่ยจับแบบนี้

"จับแบบนี้สิ เหมือนคู่รักกว่าเดิมอีก" ปฐพีส่งยิ้มให้นักบุญ นักบุญได้แต่เดินก้มหน้าด้วยความเขินอาย ใบหน้าทั้งสองข้างแดงปั่งจนลามไปยันหูและลำคอ หากตัวเขาแดงได้คงแดงไปทั้งตัวแน่ๆ

"ว่าแต่นัดกับใครงั้นเหรอ"

"พี่นพ" สิ้นเสียงของนักบุญจากใบหน้ายิ้มอย่างมีความสุขกับหุบลง เปลี่ยนเป็นใบหน้าถมึงทึง นักบุญเห็นท่าทางของอีกฝ่ายที่ไม่ค่อยพอใจ จึงหยุดเดินจนทำให้ปฐพีชะงักที่จะเดินต่อ หันมามองอีกฝ่ายที่หยุดเดิน

"ทำไมไม่เดินต่อ" น้ำเสียงบ่งบอกถึงความไม่พอใจส่งผ่านมาพร้อมกับสายตา

"ไม่อยากรู้เหรอว่าไปทำไมกัน" นักบุญแกล้งถาม แต่สีหน้าของปฐพีกับถมึงถึงกว่าเดิมจนนักบุญต้องเอ่ยปากออกมาเอง

"ไม่อยากรู้เหรอ"

"ไม่อยากถามเซ้าซี้" คำพูดสั้นๆของปฐพีกับทำให้นักบุญรู้สึกไม่สบายใจ

"ถ้าไม่อยากให้ไปผมไม่ไปก็ได้นะ"

ปฐพีตีหน้านิ่งเฉยไม่ยอมพูดจากับนักบุญ แต่จริงๆแล้วในใจเขาตอนนี้กับยิ้มกริ่ม เพราะเขารู้ว่านักบุญเป็นคนอย่างไร

นักบุญที่กลัวว่าปฐพีจะโกรธตัวเองจึงเข้ากอดแขนคลอเคลียเพื่อให้อีกฝ่ายหายโกรธ แม้จะรู้สึกว่าเหตุการณ์แบบนี้มันช่างคุ้นเคยยังไงอยู่ก็ตามที คุ้นๆนะเหมือนเคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เคยเกิดที่ไหนนะ นักบุญได้แต่เก็บความคิดนี้เอาไว้ในใจ พยายามออดอ้อนให้ปฐพีหายโกรธหายงอน โดยไม่เฉลียวใจเลยว่านี่เป็นแผนของอีกฝ่าย ทั้งพากันมาถึงลานจอดรถ เมื่อเข้าไปในรถรถปฐพีก็พูดขึ้นว่า

"ไม่เห็นต้องห่วงความรู้สึกกัน ในเมื่อบุญไม่เคยรักชอบพี่อยู่แล้ว" นักบุญนั่งนิ่งไม่พูดไม่จามองหน้าคนข้างๆ พลางคิดว่า เขาเคยพูดว่ารัก ปฐพีบ้างหรือยังนะ

"ใครบอก บุญรักพี่ดินนะ" คำพูดเพียงคำเดียวแทบทำให้ปฐพีปั่นป่วนไปทั้งใจกายไม่คิดเลยว่านักบุญจะบอกรักเขา

"งั้นพิสูจน์สิ"

"พิสูจน์ยังไง?"

"ที่นี่ ตรงนี้"

"ห๊ะ!!! อะไร อ๊ะ!" นักบุญถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อปฐพีพูดบางอย่างขึ้นมา

ไม่พูดเปล่าปฐพียังดึงนั่งบุญไปนั่งเบาะหลังพร้อมตนอีก เฮ้ๆ อย่าบอกนะ ว่าคิดจะทำในรถ ไม่เอานะ เขาไม่ยอม ยังไม่ทันได้กล่าวปฏิเสธอะไรนักบุญก็ถูกจับไปนั่งอยู่ตัวของปฐพีเสียแล้ว

"พี่ดิน ปล่อย" "ไหนว่าจะพิสูจน์ว่ารักพี่ไง"

"ถ้าจะพิสูจน์แบบนี่ผมไม่ทำ ปล่อยเลย ถ้าไม่ปล่อยผมโกรธจริงๆนะ!" พอนักบุญขู่แบบนั้น ปฐพีจึงยอมปล่อยให้นั่งบุญลงจากตักมานั่งข้างแทน แต่ไม่วายทำหน้าเสียดายให้นักบุญเห็น

"แบบนี้แสดงว่าไม่รักพี่น่ะสิ" ปฐพีทำหน้าหงอย นักบุญเห็นใจจึงยื่นหน้าหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ทำให้ปฐพีอึ้งไปนิดหน่อยแต่ก็แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ให้นักบุญ

"แค่นี้พอไหม" ใบหน้าแดงก่ำของนักบุญเริ่มทำให้ปฐพีอมยิ้มไว้ในใจแกล้งทำหน้าบึ้งหน้างอไม่พอใจต่อไป เพื่อหวังกำไรจากนักบุญนิดๆหน่อยๆ

"แค่นี้เองเหรอ" ปฐพีทำแก้มป่องอีกข้างให้นักบุญ นักบุญจึงจำต้องหอมอีกข้างอย่างเก้อเขิน

"พอใจหรือยัง"

"ยัง"

"แล้วจะเอาอะไรอีก" นักบุญชักหมดความอดทน

"ก็...." ปฐพีพูดลากเสียงแล้วมองลงต่ำมาที่เป้ากางเกงของตน จนนักบุญอยากจะบีบคอคนตรงหน้า ปฐพียกยิ้มมุมปากพร้อมยักคิ้วกวนๆส่งให้ 

"ไม่!" นักบุญปฏิเสธชัดถ้อยชัดคำเสียงดัง เพราะเริ่มนึกอะไรบางอย่างออก ปฐพีหลุบตาลงต่ำทำท่าน้อยใจที่คนรักไม่ยอมทำให้

"ไหนว่ารักไง"

"ก็รักไง แต่ ผมเพิ่งนึกอะไรออกบางออก"

"อะไรเหรอ" "ก็ไอ้ท่าทางแบบนี้มันเหมือนตอนที่อยู่ทะเลไงล่ะ พอเลยนะแกล้งกันใช่ไหม" นักบุญรัวตีแขนตีอกปฐพีไม่ยั้ง 

"โอ๊ยๆ เจ็บๆ" ปฐพีปัดป้องและคว้ามือที่รัวตีตนเอาไว้ก่อนผลักนักบุญนอนลงไปกับเบาะรถ

"ปล่อยผมนะ" นักบุญดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการของปฐพี

"ปล่อยก็โง่สิ อุตส่าห์เปลี่ยนรถกลับมาเป็นคันเดิมทั้งทีก็อยากจะลองอะไรใหม่ๆสักหน่อย" ปฐพีใช้มือข้างเดียวรวบแขนนักบุญไว้ ก่อนใช้มืออีกข้างสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ๊ตตัวบางเพื่อนสะกิดจุดอ่อนไหวตรงหน้าอก

"พี่ดิน ปล่อย อ๊ะ" ปฐพียิ้มร่าเมื่ออีกฝ่ายมีความรู้สึกกับสิ่งที่ตัวเองทำ

"ไหนบอกให้ปล่อย แต่กับส่งเสียงน่าอายเนี่ยนะ" กระดุมถูกปลดออกจนเผยผิวเนียนขาวกับตุ่มไตสีสวย 

"พี่ดิน อื้อ " เพียงแค่เอ่ยเรียกชื่อ กับถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายประกบดูดดึงอย่างเร่าร้อนจนแทบละลาย เพียงแค่เผลอไผลไปเพียงนิดเดียวร่างกายกับเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยร้อยแล้ว

"ในรถมันดีแบบนี้นี่เอง" ปฐพีเอ่ยแซวขณะที่ตัวเองกำลังล่วงล้ำร่างกายของนักบุญ การขยับเขยื้อนร่างกายของทั้งสองกับทำให้รถทั้งคันเกิดการสั่นไหวขึ้นมาด้วยแม้ไม่มากแต่ก็สามารถรับรู้ได้จากภายนอก โชคดีที่ว่าบริเวณนี้ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมานอกจากพวกบริหารเท่านั้น 

.

.

.

.

"แย่ที่สุดเลย" 

"รู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ใช่"

"ทำไมพี่ถึงไม่รู้สึกแบบนั้นนะ" ปฐพียิ้มอย่างสดชื่นสบายตัว มีเพียงนักบุญที่นั่งหน้างออยู่ในรถที่กำลังขับเคลื่อนกลับคอนโด

"เงียบไปเลย ไม่อยากได้ยินเสียง เหอะ"

"นี่น้ำกับกาวจะมาหาที่คอนโดนะพี่เลยพาเรากลับคอนโด"

"แล้วไง" อารมณ์เสีย เสียรู้คนนิสัยไม่ดี หึ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว

ปฐพีมองดูท่าทางนักบุญแล้วอดขำไม่ได้ใครจะไปรู้ว่านักบุญนั้นก็ขี้งอนใช่เล่น แบบนี้เขาจะง้อด้วยวิธีไหนดีน้าาา หึหึ

กลับมาถึงคอนโดได้สักพักพี่น้ำกับเฮียกาว ก็มาถึง แต่ใบหน้ากาวสิกับมีรอยเขียวช้ำมุมปากแตกอีก ไม่รู้ไปต่อยตีกับใครมา หรือกับพี่น้ำนะ?

"เฮีย หน้าไปโดนอะไรมา นั่งก่อนๆ"

"จะโดนอะไรล่ะ ก็โดนกำปั้นพ่อตาน่ะสิ"

"ห๊ะ! ทำไมล่ะ"

"จะอะไรอีกล่ะ แค่ไปขอลูกเขา แล้วพ่อเขาไม่พ่อใจเลยชกเข้าให้"

"ก็นะ ก็อย่างที่กาวพูดนั่นแหละ พี่บอกแล้วก็ไม่เชื่อว่าอย่าเพิ่งไปก็ไม่ยอม" พี่น้ำพูดเสียงเรียบ ส่ายหน้าให้กับคนข้างๆ

"ก็อยากได้รับการยอมรับบ้างนี่ ชอบลูกเขาก็ต้องไปขอสิ"

"ขอจนได้สินะ กำปั้นน่ะ" ปฐพีเดินถือแก้วใส่น้ำเปล่ามาให้ทั้งสองคน

"ได้สิได้ทั้งกำปั้นทั้งคนนั่นแหละ ถึงเจ็บตัวก็ยอม" เฮียกาวจับมือพี่น้ำขึ้นมาหอมฟอดใหญ่ ดีจริงๆคู่นี้หวานกันตลอด

"อยากกับเขาบ้างเหรอ" ปฐพีเดินเข้ามากระซิบข้างหูนักบุญ จนนักบุญถึงกับสะดุ้งหันมาถลึงตาใส่

"ไม่!" ยังนะยังไม่ลืมว่าตอนกลางวันทำอะไรไว้

"อย่าเขินสิ เดี๋ยวคืนนี้พี่จัดให้นะเอาให้หวานกว่าคู่นี้อีก ดีไหม"

"ไม่!" นักบุญปฏิเสธเสียงแข็งก่อนเดินหนีเข้าห้อง ปิดประตูใส่หน้าปฐพี

"บุญ เปิดประตูสิ อย่าเสียมารยาทยังมีแขกอยู่นะ"

"แขกอะไรกัน คนไทยชัดๆ แล้วอีกอย่างคนรู้จักทั้งนั้น ผมจะนอน อย่ามากวน" นักบุญตะโกนออกมาจากในห้อง จนทำให้น้ำ กับ กาวต้องมองหน้ากันอย่างสงสัย ปฐพีหันมายิ้มๆ ก่อนพูดว่า

"แค่เด็กขี้งอนน่ะ"

"งั้นพวกเรากลับก่อนดีกว่า" กาวเสนอไม่อยากรบกวนคนทะเลาะกัน

"งั้นกลับบ้านก่อนนะครับพี่ดิน"

"โชคดี กลับดีๆล่ะ" หลังจากทั้งสองคนกลับไปแล้วปฐพีจึงเดินมาเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบกุญแจสำรองแต่กุญแจสำรองนั้นได้หายไปแล้ว

"หายไปไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่า...."

"ชิ! คิดว่าเข้ามาได้ กุญแจสำรองอยู่นี่จะเข้ามาได้ยังไง ดีสมน้ำหน้า"

ก็อก ก็อก ก็อก

"บุญเปิดประตูสิ พี่ขอโทษ บุญ" ปฐพีเคาะประตูเพื่อเรียกให้คนด้านในเปิดประตูรับตนเข้าไปในห้องแต่กลับโดนตอบกลับมาว่า

"ไม่ ยังไงผมก็ไม่เปิด คนนิสัยไม่ดี"

"บุญจะปล่อยพี่นอนนอกห้องเหรอครับ"

"ใช่ คืนนี้นอนนอกห้องไปเลย คนนิสัยไม่ดี"

"บุญ ไม่รักพี่แล้วเหรอ ไหนบอกรักพี่ไงครับ" ปฐพีร้องท้วงคนในห้อง

"ไม่รักแล้วคนนิสัยไม่ดี คนนิสัยเสีย"  และคืนนั้นปฐพีจึงต้องระเห็จตัวเองไปนอนอีกห้องอย่างช่วยไม่ได้เพราะดันไปทำให้นักบุญโกรธเข้า หึหึ สมน้ำหน้าคนเจ้าเล่ห์จริงๆ....

                        ❤จบแล้วจ้า❤

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 05-05-2017 14:40:22

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: ModSii ที่ 05-05-2017 15:45:01

 :mew1: :mew1: :mew1: อยากอ่านอีกจังค่ะ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-05-2017 17:44:31

จบซะแล้ว

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-05-2017 19:45:16

 :z1:่ :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 05-05-2017 22:30:36

 :pig4:รวดเดียวจบ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-05-2017 23:32:18

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 06-05-2017 10:31:08

แน๊ ก่อนส่งท้ายยังไม่วายหื่นในรถ

ว่าแต่กาวเถอะ โดนทำร้ายแต่ยิ้มด้วยความสุขเลยนะ
ยินดีด้วยน้าา
 :L2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-05-2017 11:06:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 06-05-2017 15:34:03

ทะเลาะกันแบบนี้แหละ ลูกหัวปีท้ายปีเลยคุ๊ณ!!!

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 07-05-2017 00:01:23

และแล้ว.....

เรื่องก็ได้ดำเนินมาถึงตอนจบ

พี่ดินก็เข้าชมรมเกลียมัวไปเรียบร้อย

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: chanakant9397 ที่ 15-05-2017 23:15:18

 :angry2:
จบแบบไม่แฟร์เลยอ่าส์ ความรู้สึกยังโป้งนายเอกอยู่เลย

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 16-05-2017 22:45:00

สนุกมาก อยากได้ตอนพิเศษ :really2:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 20-05-2017 03:56:56

เรื้องมันเร็วไปน้าาา มันสั่นไปอ่าาาา ต้องการอีกก  :ling1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 20-05-2017 09:46:59

 :L1:สนุกๆ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 21-05-2017 20:10:22

สนุกมาก อยากได้ตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 21-05-2017 22:52:59

 o13  o13

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 22-05-2017 00:15:15

5555 ไม่รู้ว่าโดนบังคับ หรือสมยอม แต่ที่แน่ๆ บุญร่วมทำนะ

คุณดินคะ อาการหนักมากจริงๆค่ะ ถึงขั้นอีกนิดจะก้าวข้ามคำว่าบ้าละนะ ทั้งหยอด ทั้งตอด ทั้งเพ้อ
บุญคนตลก ใจสั่น แต่ก็ปากแข็งตลอด สมแล้วที่พี่จะรุกหนัก

กาวน้ำคือคุ้ม น้ำยอมกาวแบบน่ารักมาก มีงอแง มีร้องไห้แบบเด็กโดนแกล้งอะ น่ารักไปอี้กกก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 24-05-2017 21:25:15

ท่านประธานเจ้าเล่ห์มากกกก 5555
 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 27-05-2017 11:42:21

สาวๆโหดมาก เรื่องสนุก

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 20-06-2017 06:18:15

ขอบคุณมากนะคะ ตอนแรกมุ้งมิ้งดีเจอฉากตัวร้ายตายโหดมากกกก 555 แต่นะแอบสะใจ ว่าแต่บุญอย่าดือกับพี่เขามากแล้วกัน กลัวแอบจะตายอยู่แล้ว  :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 16-12-2017 16:40:22

 o13 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-12-2017 22:47:34

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 20-12-2017 09:02:41

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: noknaja01 ที่ 25-06-2018 15:22:20

น่ารัก ชอบ สนุกมาก อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า 5555

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหูู้ปาโก๋ ที่ 25-10-2020 22:19:32

น่ารักกกกกก  :hao6:

หัวข้อ: Re: ❤One Night with My Boss รักข้ามคืน ❤☆บทส่งท้าย☆ (05-05-2017)(END)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 29-10-2020 15:39:45

น่ารัก รักพระเอก ผู้มีความรักและรู้ใจตัวเองได้เร็ว

ขอขอบคุณนักเขียน มากๆค่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4: