-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
--------------------------------------------------------------------------------
สารบัญ
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg322106#msg322106) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg324641#msg324641)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg328047#msg328047) ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg328143#msg328143)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg333612#msg333612) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg337645#msg337645)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg345228#msg345228) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg352963#msg352963)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg360599#msg360599) ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg367074#msg367074)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg374616#msg374616) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg391277#msg391277)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg407381#msg407381) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg415436#msg415436)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg426534#msg426534) ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg437298#msg437298)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg445253#msg445253) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg455672#msg455672)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg465926#msg465926) ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6945.msg498011#msg498011)
หยดน้ำจากใบไม้บนกิ่งที่สูงกว่าไหลหยดสู่ใบด้านล่างกลิ้งล้อผิวใบเรียบลื่นอย่างนึกสนุก หากเมื่อหลายหยดรวมกันเกินกว่าน้ำหนักของใบอ่อนจะรับไหวก็รินไหลลงสู่พื้นให้คนที่เดินผ่านไปมาได้แบ่งปันความเย็นของน้ำฝนที่หยุดตกไปได้สักพัก สองข้างทางไร้ซึ่งผู้คน แม้แต่รถราก็ยังน้อยกว่าปกติ ร้านกาแฟเล็กๆ ในซอยเลยพลอยได้รับผลกระทบเพราะขาดลูกค้า....แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด....อย่างน้อยร้านเล็กๆ ก็ยังเป็นที่พักพิงของคนที่อาศัยหลบฝนได้บ้าง ถึงแม้จะมีเพียงแค่...คนเดียว
ร่างสูงโปรงสวมเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าเปียกชื้นแนบรูปร่าง กางเกงผ้าสีดำพอดีตัวคนสวมใส่ช่วยพลางหุ่น หากแต่ดูภายนอกก็จัดได้ว่ารูปร่างสมส่วน สูงโปร่ง ไม่นับใบหน้าคมคาย ผมสีน้ำตาลเข้มปรกหน้าผาก ดวงตาเข้มถูกปิดบังด้วยแว่นสายตากรอบเงิน ริมฝีปากหยักได้รูปจรดขอบแก้วกาแฟเพื่อเป่าลมหายใจระบายความร้อนของน้ำ มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อยแสดงถึงความพอใจในรสชาติที่เพิ่งลิ้มลอง เสียงลอบถอนหายใจดังเบาๆ หลังจากลอบกตุอาการลูกค้าเพียงหนึ่งเดียวในร้านเปิดใหม่
"ฝนก็หยุดตกแล้วทำไมเขายังไม่ไปอีกล่ะคะ"พนักงานสาวถามจากหลังเคาน์เตอร์
"เขาอาจรอเวลาไปทำธุระแถวนี้ก็ได้"เจ้าของร้านหนุ่มที่ยืนท้าวคางอยู่ก็คิดไม่ต่างกัน เพียงแต่พยายามหาเหตุผลให้
"แต่สั่งกาแฟไปสามแก้วแล้วนะ"
"เขาอาจชอบกาแฟร้านเราก็ได้"
"ถ้าชอบทำไมสั่งไม่ซ้ำแบบกันอย่างนี้ล่ะ แก้วแรกกาแฟสด แก้วที่สองคาปูชิโน่ แล้วมาเอสเพรสโซ่อีก ถ้าชอบทำไมไม่สั่งซ้ำล่ะ แถมกินไม่หมดด้วย"
"ก็เขาชอบแก้วแรก แล้วก็เลยลองสั่งอย่างอื่นอีกไง แล้วคงอยากกินหลายแบบเลยดื่มหมดไม่ไหว"
"นั่นๆ เขาล้วงกระเป๋าแล้ว สงสัยต้องสั่งเก็บเงินแน่ๆ เลย"
"ใบเสร็จพี่วางอยู่นี่ ถ้าเขาเรียกจอยก็เดินไปนะ"สองชีวิตที่ประจำร้านกำลังเฝ้าลุ้นพฤติกรรมลูกค้าหนึ่งเดียวที่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงอย่างระทึก แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะมือนั้นถอนกลับออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือ
"เฮ้ออออ"เสียงถอนหายใจดังยาวจากปากเจ้าของร้านอย่างลืมเก็บอาการ และเป็นเหตุให้ลูกค้าเพียงคนเดียวต้องหันมามองต้นเสียง หากพบก็เพียงแค่พนักงานสาวที่ยืนส่งยิ้มจืดๆ ให้ เพราะเจ้าของเสียงถอนหายใจย่อตัวลงนั่งอย่างนึกอายในสิ่งที่ทำแล้วถูกจับได้ ใบหน้าเนียนใสแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาดบริเวณแก้มทั้งสองข้าง
สถานการณ์น่าอึดอัดหมดไปเมื่อเข็มนาฬิกาแสดงเวลาหกโมงเย็น และหมายความว่าลูกค้าที่เพิ่งเดินออกไปใช้เวลาอยู่ในร้านเกือบสองชั่วโมง เจ้าของร้านร่างสูงโปร่งยิ้มเขินเมื่อลุกขึ้นมายืนเต็มตัว เขาคิดอย่างโล่งใจว่านี่เป็นแค่ขาจร คงไม่ได้แวะเวียนมาใช้บริการที่ร้านที่อีก หากแต่....เขาคิดผิด
********************************************
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่ลองแต่งดู ชื่อเรื่อง...ไว้พรุ่งนี้จะนำมาใส่...พอดีอยากอัพ เลย.... :o8:
ปล.ไม่อัพทุกวัน แต่จะพยายามลงบ่อยๆ ไม่จำกัดความยาวของตอน
-
:m1:
เปิดเรื่องใหม่จ้า
มอบกำลังใจให้คนเขียนก่อนใคร :m13:
และที่แน่ๆ โอ๋ๆๆๆ
รีล่างอย่าน้อยใจนะจ๊ะตะเอง
V
V
V
V
-
^
^
^
^
โป้ง รีบน
ไม่ทันเลยตรู
-
^
^
^
จิ้มอาร์ททะลุYO DEA
ให้ถึงน้องจี
:serius2: ไม่ทันเหมือนกันอ่ะ
ล็อกอินมาเพื่อจิ้มน้องจี
แต่โดนตัดหน้าเหมือนกัน :sad2:
กรี๊ดดดดดดดด
น้องจีเอาเรื่องใหม่มาลง
แต่ชื่อเรื่องอะไรอ่ะ
รออ่านได้ค่ะน้องจี
น้องจีอัพเมื่อไหร่พี่ก้ออ่านเมื่อนั้น:m13:
+1 เป็นกำลังใจให้คะ :กอด1:
-
กี้ววว ว ววว o13
-
ว้าววววววววววว
มาเปิดเรื่องใหม่ด้วยคน
-
อ๊ากกกกกก พี่จี
เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
คาดว่าต้องหนุกแน่ๆเลยยยย
-
:oni1: มาเจิม
-
มาเจิมๆ ลงเรื่องใหม่ด้วยเด๋วไปอ่าน
ก่อนนะ
-
:oni1: วิ่งมาเจิมเรื่องใหม่
:L2: :L2: :L2:
กอดพี่สาวววว :กอด1: :กอด1:
:t3:
-
:m13:
รออ่านจ้ะ
-
จิบกาแฟด้วยคน :m1:
-
555555 เรื่องใหม่ โดยน้องจี
พลาดไม่ได้แล้ว ท่าทางจะสนุก
อ่านแล้วอยากกินมอคค่าปั่น ราดด้วยวิปปิ้งและคาราเมลซอส ตามด้วยอัลมอนด์บดหยาบ วุ้ยๆๆ แค่คิดก็....
-
:mc4:
เรื่องใหม่ไร้ชื่อเรื่อง * :a11:
-
เฮ้ย!!! เรื่องใหม่!! :o
ชื่อเรื่อง จุด จุด จุด
-
มารออ่านงานคุณจีค่ะ :m13:
-
ตามมาให้กำลังใจ
ตอนนี้กำลังอินกับร้านกาแฟเป็นอย่างมาก
รอตอนต่อไปพร้อมชื่อเรื่อง
:L2: :กอด1:
-
ไม่รู้จะพูดว่าอะไร
ก็แค่ดีใจ ... มากกกกกกกกกกกกกกก
-
เรื่องใหม่ของคุณจี :m4:
:L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยยย
ชื่อ จุด หราคะ
อร๊ายย
ชื่อเริศส
มาปูเสื่อรอเรื่องใหม่คร่า
:oni2: :oni2:
-
มารออ่านเรื่องของคุณจี ขวัญใจผมกั๊บ :t2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: เรื่องใหม่ เย้ๆๆๆๆ
แต่ทำไมไร้ชื่ออ่ะ ช่างเตอะ เห็นว่าเป็นคุณจีเลยเข้ามาก่อน ^^
พี่จีมาเล่นให้อยากอีกแล้วววววว อิอิ ว่าแต่รีล่าง - - เล่นเอาตกใจเลยนะนั่น เด็กไม่ดี เดี๊ยะกระซวกซะ +1 เลย อิอิ
-
จีท้อง!!!!
หาาาา!!!!
ดูดิ๊ มาวางไข่ปลาแล้วก็จากไป
กร๊ากกกกกก
:laugh:
-
ไฟแรงจริงๆ ค่ะ.....มีหลายเรื่องเชียว
รอ ร๊อ รอ ค่ะ
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
เรื่องใหม่ๆๆๆ :oni2:
-
แล้วจะรออ่านะคราบ คุณจี
:oni2: :oni2: :oni2:
-
เริ่มเรื่องแบบนี้คุ้นๆ แหะ
เหมือนจะคล้ายเรื่อที่เคยอ่าน
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่ามันจะเหมือนกันไหม?
สู้ๆ จ้า
อิเจ้
-
มาลงทะเบียน แต่ยังไม่อ่านเพราะเดี๋ยวจะค้างอีก
.
.
.
.
.
.
รอหลาย ๆ ตอนก่อน แล้วค่อยเก็บรวดเดียว
ไปแล้ว ไปแล้ว
:oni1:
-
:oni2: :oni2: :oni2:มาจองที่ด้วยคน
-
:mc4:เปิดเรื่องใหม่
จะเป้นยังไงกันนะเรื่องนี้
ยังไงต้องรอติดตามเลยนะเนี้ย
เอาแล้วสิเจ้าของร้านกาแฟ...หึหึ
:oni1: :oni1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เหมือนจริงเหรอเจ้สอง.... :serius2:....คิดว่าไม่เหมือนหรอก เพราะ....จีแต่ง...น่านนนน หลงตัวเองเว่อร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครหมั่นไส้อนุญาติให้.. :เตะ1:...
555+ ชื่อเรื่องยังไม่มี แถมตัวเอกก็ยังไม่มีชื่อเหมือนกัน อารมณ์...อยากอัพจริงๆ
-
:m1: :m32: มีมาให้อ่านอีแล้วนะครับ :oni2: :oni2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
:oni2:
เรื่องใหม่
ยิ้วววววว
-
เวงกำม่ายมีชื่อเรื่อง มิหนำซ้ำตัวเอกยังมิมีชื่ออีก มุขช่ายป่ะพี่จี
เรื่องคงจะสนุกน่าดุ รักวุ่นวายของเจ้าของร้านกาแฟกะลูกค้าขาจร ที่มานั่งทุกวัน กร๋ากกกกก ชักจะสับสน
มาต่อเน้อ ขอชื่อเรื่องด้วย
ปล. อย่าลืมอัปเรื่องเก่าละ เด๋วมีเฮ
-
ติดตาม ๆ :a1:
-
เปิดอ่านเรื่องใหม่ :mc4: :mc4:
สงสัยติดใจเจ้าของร้านหรือเปล่า พ่อเสื้อเชิ๊ตสีฟ้า :laugh:
:bye2:
-
:oni3: :oni3: :oni3:
รัก...ร้าย
รัก...ร้าย
รัก...ร้าย
รัก...ร้าย
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:mc4:ฉลองเรื่องใหม่ ยังไม่มีชื่อเรื่อง แต่เห็นชื่อคนแต่ง รีบเข้ามาทันที
แต่อย่างว่า ชื่อคนแต่งเป็นประกัน แค่เริ่มก็เข้าหน้า 2 แล้ว ยินดีด้วยนะครับ
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ คุณจี :bye2:
-
:mc4: ด้วยคนดิ
-
กระดี้กระด้า เรื่องใหม่
-
:m29:
อัพ ไม่ได้ดูกำลังตัวเองเล้ยย..(เมาหล่ะซี้ ถึงไฟแรง!!) :laugh:
ต้นฉบับรัก..ร้าย ช้าเจอ :beat: :เตะ1:
วะฮ่าๆๆๆ
-
เฮ้ย เดี๋ยวนี้เมาหรืออ้ายจี
เอาใหญ่แล้ว......
เดี๋ยวจูบสั่งสอนเลย
-
เรื่องใหม่ๆ มาต่อแถวรอด้วย
:m1:
-
เรื่องใหม่ของจีจี้
เป็นร้านกาแฟด้วย :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
เรื่องใหม่ ๆๆๆๆๆๆ ดีใจ :oni2: :oni2:
-
:oni2:มาอ่านเรื่องใหม่ของคุณ G-wa ครับ
:m1:เห็นชื่อคนแต่งปุ๊บเปิดอ่านปั๊บ แบบว่าชอบคนแต่งเป็นพิเศษอ่ะนะ ใช้ภาษาได้ดีสื่อ
อารมณ์ตัวละครได้ดีสุด ๆ +1 เพิ่มแรงใจครับ
-
ลงทะเบียนเข้ามาอ่านด้วยคนนะคร้าบบบ :t2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!
เรื่องใหม่ของจี ยังไม่ได้อ่าน ขอมากรี๊ดก่อน แหะๆๆๆ :m23:
ยังไงจีอย่าทิ้งน้องพายนะ
รัก จี :กอด1:
-
อยากเมามั่ง :m14:
-
มานั่งรออยู่หน้าร้านแล้วค่ะ
:m1:
-
อ่านด้วยคนค่า
:m1:
-
:m22: โอ๊ะ!!!! เรื่องใหม่
ตามมีจิ้มนักเขียนในดวงใจ :L2:
-
เรื่องนี้ขอแบบกุ๊กกิ๊กไม่ต้องลุ้นมากได้ไหมยังเหนื่อยแทนน้องพายไม่หายเลย..นะ..นะ..น้า..... :m5:
+1เป็นกำลังใจจ้า :กอด1:
-
:L2: แด่เรื่องใหม่
เรื่องเก่าน่ะ มาต่อด้วยนะจ๊ะ
-
:กอด1: เห็นชื่อเป็นพี่จี ก้อกดเข้ามาเลย มารออ่านค่ะ :m1:
เรื่องนี้ขอเบาๆมั่งนะคะ แต่..เอาเหอะ ขอให้สนุกละกัน :a2:
ปล.อย่าลืม รัก...ร้าย.... น้~า :m13:
-
o13ชื่อคนเขียนเป็นประกันเช่นนี้
ข้าพเจ้าขอมานั่งรอด้วยคน อิอิ
-
ให้น้องจี สุดเลิฟ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/CIMG0010_resize-1.jpg)
-
มารออ่านเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ
โพสต์ในวันเซเว่น อีเลฟเว่นด้วย (7-11)
ฤกษ์ดี :mc4:
-
:oni1: เข้ามาปลุกและลุกไปปล้ำ :จุ๊บๆ:
-
:oni2: โดดเข้ามาเชียร์คุณจีด้วยเช่นกัน
ยี่ห้อคุณจีรับประกันคุณเพียบ o13
-
แค่เริ่มเรื่องก็น่าสนแล้ว
ติดตาม ๆ o13
-
:L2:
-
:m1: ต้องเข้ามาอ่าน...มิใช่ชื่อเรื่อง
หากแต่เป็นชื่อ...คนแต่ง....
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
อิอิ นิยายใหม่ของคุณจี
-
:m32:
-
:m32: :m32: ย่องมาสังเกตุการหน่อย
-
สังเกตุการณ์เรื่องใหม่ คงไม่สะเทือนใจแล้วใช่ป่ะ :laugh:
แค่ตอนแรกนี่ก็น่ะ ถูกใจ :oni2:
-
:a2: :a2: :a2: :a2:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
มาตามเรื่องใหม่
-
ยี่ห้อจีจ้าจังซะอย่าง
ติดตามมมมมมตอนต่อปาย
รักจีวุ้ย :o8:
-
+1 ให้พี่จีค่ะ :o8:
เรื่องใหม่มาแว้ววววว
มีแววจะน่ารัก (?)
^^
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เรื่องใหม่มาแล้ว :mc4:
-
กรี๊ดร้านกาแฟ เอาใจไปเลยยยยยยยยย
รอตอนต่อไปนะจีจี้.....
-
เขียนให้จบเป็นเรื่องๆ ไปไม่ดีกว่าเหร่อ :m12: เห็นทิ้งค้างไว้ตั้ง 2 เรื่องแล้ว
-
เย้ เย้
:oni1:
-
ร้านกาแฟๆ... :m32:
-
^
^
มาอัพนิยายตัวเองซะนะ
น้องเต้ย
-
มารอค่ะ :a1:
-
เรื่องใหม่ของคุณจี.... :mc4:
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ยังไม่ได้อ่านเลย เดี๋ยวกลับห้องก่อน จะรีบอ่านเลย อิอิ
-
มาให้กำลังใจคุณจี....จ้า
สงสัยต้องทำให้เราติดอีกเรื่องแน่ๆ
-
แวะมาเชียร์เรื่องใหม่ อิอิ
:loveu: :loveu: :loveu:
มีเวลาแต่งเรื่องใหม่ ก้อแวะมาอัพรัก...ร้าย และระเบียงรักด้วยนะจ้า :laugh:
-
ให้น้องจี สุดเลิฟ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/CIMG0010_resize-1.jpg)
ย่องเข้ามารับด้วยความเต็มใจ แต่.....ไม่ใช่พวกขี้เมาน๊าาาาา... :serius2:
ขอแก้ตัวหน่อย ว่าไม่ได้ชอบกินเหล้า เพียงแค่....ชอบบรรยากาศ(ในวงเหล้า)... :laugh:
-
^
^
^
^
จิ้ม G อิอิ :t2:
:mc4: ได้ชื่อเร่ืองแล้วเว้ย :m11:
-
ง่า...
ชอบร้านกาแฟ!!!!
ท่าทางจะน่ารัก
ปล. ช่างสันนิษฐานกันจริงเจ้าของ ลูกน้อง สองคนนี้
ปล.2 "รสชาติ" ไม่ใช่เหรอครับ?
-
ชื่อเรื่องน่ารักมากเลยครับ :m1:
รออ่านครับ พี่จีสู้ๆ :L2:
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่ :m4:
อีกสักตอนจิน้องจี รึต้องรอให้เมาก่อนค่อยอัพ ง้านจะไปเมาเหล้า :jul3:
-
^
^
โดดกอดดดดดพี่หนึ่ง คิดถึงจางงง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
มากรี๊ดชื่อเรื่องอีกทีได้มะ..... :mc4:
-
:m4:ชื่อเรื่องมาแล้ว
ชื่อแบบนี้จะโรแมนติกมากใช่มั้ยเนี้ย
มารอตอนต่อๆไปด้วยนะพี่จี :กอด1:
-
:o8:ว้าวๆๆๆ...เรื่องใหม่ๆ
จะเป็นเรื่องยังไงนะ
ชื่อเรื่องมาในที่สุด
ชื่อน่ารักเชียงนะพี่จี
ต้องติดตามๆๆ :t2:
-
ให้น้องจี สุดเลิฟ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/CIMG0010_resize-1.jpg)
ย่องเข้ามารับด้วยความเต็มใจ แต่.....ไม่ใช่พวกขี้เมาน๊าาาาา... :serius2:
ขอแก้ตัวหน่อย ว่าไม่ได้ชอบกินเหล้า เพียงแค่....ชอบบรรยากาศ(ในวงเหล้า)... :laugh:
ขอเสร่อแจมหน่อย ชอบบรรยากาศในวงเหล้าเหมือนกัน แต่ชอบกินกับแกล้มเหล้าเป็นที่สุด :laugh:
แล้วในที่สุดชื่อก็มา :m24:
-
ชื่อเรื่องสุดๆเลยอ่ะพี่จี :o8:
-
ลงแค่ตอนแรกก็ปาเข้าไป 4 หน้าแล้ว ของเค้าแรงจริงๆ o13 o13
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆๆๆ o13
ชื่อเรื่องน่ารัก หวานแหวว กิ๊บกิ๊ว คงไม่มีใครร้าย .... โผล่มานะ =='
-
เข้ามาตามเรื่องใหม่พี่จี :a1:
ทำไมอ่านชื่อเรื่องแล้วดุเหมือนจะเศร้าๆ หว่า
รอตอนต่อไปครับบบ
-
:m4: รีพลายสี่หน้าแล้วน้องจี.....มาต่อเถ๊อะ :oni3:
รัก....ร้าย..ด้วยก็ดีค่ะ :oni3:
-
ชื่อเรื่อง เก๋มาก
เริ่ด ค่าาาาาา ~
><
-
ชื่อมาแล้วเหรอ
:m4:
-
ได้ชื่อแล้ว ดูชื่อเรื่อง คงหวานน่าดู
รีบแต่งตัวมานอนรอแล้วนะครับ
-
เห็นชื่อเรื่อง กะคนแต่งเลยรีบมาดู
พี่จี สู้ๆ รออ่านจ้า
-
:m32: :m32:เข้ามาเนียนรอค่ะ :jul3: :jul3:
-
:a12: :a12: นอนรอจีจังมาอัพ ^^ ( จีจัง ชื่อน่ารักดีไหม อิอิ )
-
เข้ามา :mc4: เรื่องใหม่
อ่านแล้วอยากกินกาแฟอ่ะ ขอคาปูแก้วนึงดิ :t2:
-
:m23: มาให้กำลังใจคนแต่งครับ
-
เย้ๆ เรื่องใหม่ ฉลองๆๆ
สงสัยต่อไปคงติดกาแฟแล้วมั้งอย่างนี้
:mc4:
-
แวะมาฉลองชื่อเรื่อง :t2:
-
อ่านแล้วท่าทางจะเป็นเรื่องสั้นเนอะ เอะ :o เจ๊บอกตั้งแต่เรกแล้วนี่หว่า :laugh:
จะมีเอากาแฟราดหัวกันป่าวเนี่ยะ จะได้กลายเป็น เหตุเกิดในร้านกาแฟ หุหุ
-
ชอบชื่อเรื่องจัง อ่านแล้วดูโรแมนติกดี
-
:mc4:
-
อยากอ่านต่อแล้วค้าบบบบบบบบบบ :oni2:
>>>> ชอบ ชอบ
-
....... ตามมาอ่านเรื่องใหม่ของท่านจีด้วยค่ะ คุณมิ้นบอกท่านจี้ขี้เมาอ่ะ ..... รัก ..... ร้าย
-
ชื่อเรื่องมาแล้ววววววว
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
วิ่งเล่นรอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
เริ่ดค่ะ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ร้านกาแฟๆๆๆๆ
(ชอบหนุ่ม ใส่ผ้ากันเปื้อนในร้านกาแฟ เอิ๊กก)
-
เรื่องใหม่ของจี ร้านกาแฟเหรอ ขอคาปูชิโน่ร้อนแก้วนึง
มามะกอดทีนึงเป็นกำลังใจ :กอด1:
-
เห็นชื่อคนแต่ง รีบจิ้มเข้ามารุย เรื่องใหม่ๆๆ เย้ๆๆๆ
-
เรื่องใหม่..........
รออ่านตอนต่อไปด้วยคนคร้าบบบบบ :t2:
-
เหอะๆๆๆ มารอด้วยคน
น่าอ่านจังเลยเน้อ คุๆๆๆๆ
-
อ้าววว เรื่องใหม่ ของพี่จี
อ๊ากกก อยากอ่านนชอบๆ :oni2:
-
:mc4: มีชื่อเรื่องแล้วววววววววว :mc3: :mc2:
เนื้อเรื่องโปรดมาไวๆ+++++++++ :oni1: :oni1:
-
5 หน้าแร่ะ แค่ลงตอนเดียว ชื่อตัวละครยังไม่มี...เพิ่งได้ชื่อเรื่อง...แสดงว่าของเขาแรงจริงๆ :laugh:
-
จิ้มคนข้างบน 555
-
มันแน่นอนจริงๆ ชื่อตัวเองยังไม่มี ชื่อเรื่องเพิ่งมา
โอ้วแร๊ง
-
มารออ่านตอนต่อไปค่ะ
แค่ตอนแรกก็น่าติดตามแล้ว
ต้องติดอีกแน่ๆเลยเรื่องนี้(รักร้ายก็ทำเอาติดงอมแงม)
รออยู่น้าาาา (5หน้าแว้ววว) :oni3:
-
:t3:อ้าว มีแต่ชื่อเรื่อง ตอนต่อไปล่ะจ้ะ คุณจี
รอจนง่วง น้องๆ (เจ้าของร้านอ่ะ)เอาเอสเปรสโซ่แก้วนึง
-
:a12:
-
ชอบชายหนุ่มในร้านกาแฟ :o8:
:a11: :a4:
-
เห็นชื่อคนแต่งเป็นพี่จี ก็รีบเข้ามาอ่านเลยนะ
ชอบผลงานพี่มากเลย ตั้งแต่ระเบียงรักฯ จนถึงรักร้าย
ให้คะแนนพี่ 9 เต็ม 10 เลย
หัก 1 คะแนน สำหรับที่ทำเราค้างกับเรื่องเก่าๆของพี่
ถ้าอยากได้เต็ม ต้องมาเคลียร์เรื่องเก่าด่วน
เข้าใจ๋... :laugh:
-
นึกว่าชื่อเรื่องมาพร้อมตอนใหม่ :oni1:
-
คุณจีคร๊าบบบ
อยากอ่านเรื่อง ตี๋ กับ เอ็ม ต่อจากระเบียงรัก ครับ
แล้วก็โก้ด้วย ติดใจ character โก้มากมาย
ถ้าคุณจีมีเวลา อย่าลืมพิจารณาด้วยนะคร๊าบบบบบ :bye2:
-
5 หน้าแร่ะ แค่ลงตอนเดียว ชื่อตัวละครยังไม่มี...เพิ่งได้ชื่อเรื่อง...แสดงว่าของเขาแรงจริงๆ :laugh:
:laugh: พูดได้ถูกต้องสุดๆๆๆๆๆๆ
-
แล้วเมื่อไหร่จะมาต่อละจ๊ะ
-
เดินตามกลิ่นกาแฟเข้ามาเป็นลูกค้าด้วยคน :mc4:
-
หน้า 5 แล้ว อะ
-
แว้กๆๆ ม่ายยอม พี่จีดองงงง อ่ะ
เกลือไหมพี่ คริๆๆ ร่วมด้วยช่วยกัน
มีชื่อเรื่องแล้ว ชื่อตัวเอกอ่ะพี่ ม่ายรับแปะโป้งไว้นานๆ น้าคร้าบบบ
-
กระดิ่งเล็กๆ รูปหัวใจห้อยเรียงเป็นแถวด้านล่างของป้ายไม้ที่แกะตัวอักษรจนกินเนื้อไม้ลึกลงไปแล้วทาสีขาวทับ ข้อความบนป้ายไม้แสดงคำต้อนรับลูกค้าที่เดินผ่านไปผ่านมา เจ้านายลูกน้องด้านในแบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน พนักงานสาวทำหน้าที่รับออเดอร์และเก็บเงิน ส่วนเจ้าของร้านหนุ่มมีหน้าที่ผสมเครื่องดื่มตามที่ลูกค้าสั่ง วันไหนมีลูกค้าเยอะก็จะช่วยกันตามสถานการณ์ หากแต่ตอนนี้สายตาทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในงานที่ทำ ทั้งสองมองไปทางนาฬิกาแขวนบนผนังสีส้มไข่ด้านหลัง สลับกับประตูกระจกของร้านด้านหน้า อีกสิบห้าวินาทีจะเป็นเวลาสี่โมงเย็น สองหนุ่มสาวนับถอยหลังในใจ สายตาจดจ้องไปนอกประตูจนมีลูกค้าบางคนมองตาม
กริ๊งๆๆๆ
เสียงกระดิ่ง ดังขึ้นทันทีที่ประตูถูกดึงจากด้านนอกและปล่อยให้ปิดลง หากมีใครอยู่ใกล้เคาน์เตอร์คงได้ยินเสียงประมือเบาๆ ของสองคู่ซี้ต่างวัย
" รับอะไรดีคะ"พนักงานสาวเดินตรงไปทำหน้าที่ทันทีที่ลูกค้าหนุ่มหน้าเก่านั่งประจำตำแหน่งเดิม มุมซ้ายของร้านที่มองออกไปเห็นสวนหย่อมเล็กๆ เขานั่งหันหลังให้กับบรรยากาศด้านนอกและหันข้างให้กับสวนหย่อม
"ขอกาแฟสดครับ"ชายหนุ่มกล่าวบอกพนักงานโดยไม่ดูรายการในเมนู เมื่อพนักงานเดินกลับไปทำหน้าที่เขาก็หยิบเครื่องเล่นเพลงขนาดเล็กยี่ห้อหรูขึ้นมาใส่หูฟัง หยิบหนังสือที่พกมาเปิดอ่านโดยไม่สนใจสวนหย่อมที่เจ้าของร้านตั้งใจจัดให้ที่นั่งมุมนี้ทอดสายตาไปเห็นโดยเฉพาะ
"เหมือนเดิมอีกแล้ว"
"ทำไว้รอแล้ว"
คู่ซี้แอบยิ้มขำให้กัน นี่เป็นวันที่สี่แล้วที่ลูกค้ารายนี้มาใช้บริการ ทุกครั้งจะมาเวลาเดิม คือสี่โมงเย็น และสั่งกาแฟสดเป็นแก้วแรก แก้วที่สองและสามเปลี่ยนไปไม่ค่อยซ้ำลำดับ แต่ก็ไม่นอกเหนือรายการเครื่องดื่มที่เรียกว่า...กาแฟ
ลูกค้าหนุ่มก้มมองถ้วยกาแฟตรงหน้าอย่างแปลกใจ เขาไม่คิดว่าจะได้รับบริการเร็วถึงขนาดนี้ เขาเพิ่งสั่งไปไม่เกินสองนาที กาแฟก็มาวางอยู่ตรงหน้า หวังว่าจะไม่ใช่ของเหลือหรือรายการที่ใครสั่งผิดแล้วรอยกมาให้คนที่สั่งเหมือนกันหรอกนะ
"พอดีพวกเราจำได้ว่าคุณมาเวลานี้ประจำ แล้วสั่งแบบนี้ประจำ พี่เจ้าของร้านเลยทำไว้ตั้งแต่คุณเพิ่งเดินเข้ามาน่ะค่ะ"พนักงานสาวตอบ คำถามทางสายตา พร้อมเบี่ยงตัวไปด้านข้างให้เห็นเจ้าของร้านที่ยืนก้มหน้าบรรจงบีบวิปครีมลงบนแก้วม็อคค่าเย็นของลูกค้าโต๊ะอื่น
“อ้อ...ครับ ขอบคุณ”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเบาๆ เพราะไม่รู้ว่าจะวางสีหน้าหรือกล่าวอะไรออกไป เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นที่สังเกตหรือจดจำของใครในร้าน
“เอ่อ...ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”
“ครับ”
“อย่าว่าอย่างโง้นอย่างงี้เลยนะคะ แต่จากที่ดูคุณมาหลายวัน เห็นดื่มเหมือนกันทุกวันเลย กินกาแฟสองสามแก้วตอนเย็นๆ แบบนี้กลางคืนจะนอนหลับเหรอคะ”
“ปกติผมเป็นคนนอนดึกอยู่แล้วครับ งานที่ทำก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเช้า ถึงจะดื่มอย่างนี้แต่ก็ไม่มีผลกระทบอะไรเท่าไหร่ ยังนอนหลับเป็นปกติ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ”รอยยิ้มจริงใจส่งให้คนถามที่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ ขอถามอีกอย่างนะคะ ทำไม..เอ่อ...ไม่สั่งเครื่องดื่มชนิดเดียวกันทุกแก้วล่ะ ปกติคอกาแฟแบบคุณน่าจะมีรสชาติที่ชื่นชอบอยู่แล้ว แต่นี่...”
“ผมชอบ ดื่มกาแฟสด ส่วนอย่างอื่นที่สั่งก็....ส่วนหนึ่งก็เกรงใจที่ใช้เวลาในร้านนานกว่าลูกค้าคนอื่น จะสั่งซ้ำอย่างเดิมมันก็จะเลี่ยนเกินไป ขอโทษนะครับที่ดื่มไม่เคยหมด”
“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีหนูกับเจ้าของร้านสงสัยว่ากาแฟรสชาติไม่ถูกปากหรือเปล่า เห็นสั่งไม่ซ้ำเลยกลัวว่าจะไม่อร่อยน่ะค่ะ ขอโทษที่ถามซะเยอะเลย มีอะไรเรียกใช้ได้นะคะ”
พนักงานสาวเดินอมยิ้มกลับไปยืนเคียงข้างเจ้าของร้าน ด้วยนิสัยและวัยทำให้เธอมักพูดอะไรออกไปตรงๆ ตามประสาเด็กสาวหัวสมัยใหม่ บางคนที่พูดคุยด้วยก็ชอบนิสัยส่วนนี้ แต่บางคนก็ไม่ชอบ อย่างน้อยลูกค้าคนนี้ก็หัวสมัยใหม่และใจดีพอที่จะให้เธอรบกวนเวลาส่วนตัวอยู่นานสองนาน
“ยิ้มอะไร”
“ผู้ชายคนนั้นหล่อดีนะพี่ นิสัยดี พูดเพราะ เสียงงี้..นุ๊มนุ่ม ฟังสบายหูดีจัง”
“จะจีบลูกค้ารึไงแม่คุณ เห็นไปยืนส่งยิ้มให้ตั้งนาน ไอ้เราก็นึกว่ามีอะไร”
“ไม่ได้ไปจีบเจ้าค่ะเจ้านาย แค่ไปถามเรื่องที่เราสงสัยกันอยู่”หญิงสาวตอบโดยไม่หันมามองหน้าชายหนุ่มที่ ยืนเคียงข้าง ด้วยระยะเวลาที่สนิทสนมกันมานานทำให้รู้ดีว่ารุ่นพี่สมัยเรียนที่กลายมาเป็นเจ้านายมีนิสัยอย่างไร และเมื่อเธอพูดเกริ่นนำให้เขาอยากรู้แต่ไม่พูดต่อให้จบ คนข้างๆ ที่อยากรู้เหมือนกันแต่ไม่มีนิสัยสอดรู้หรือช่างถามเลยได้แต่จ้องมองใบหน้าด้านข้างของลูกน้องด้วยสายตาวิงวอน นิ้วชี้เรียวๆ ที่ยื่นไปจิ้มแขนไม่ได้ผล และเมื่อระยะเวลาผ่านไปยังไม่มีคำพูดใดเอ่ยออกมา สายตาที่เคยวิงวอนก็จะกลายเป็นใบหน้าที่งอง้ำ ริมฝีปากล่างขบเม้มเบาๆ แสดงถึงอารมณ์คน...งอน...และจะเริ่มง้อยากเมื่อกลายเป็น....โกรธ
“บอกแล้วค่ะๆ อย่าเพิ่งโกรธนะ”เธอรีบหันมาหาก่อนที่เขาสะบัดหน้าหนีแล้วไม่พูดกับเธออีก อาการโกรธไม่ได้น่ากลัว แต่การพูดประชดประชันอย่างน้อยใจของคนโกรธนี่สิน่ากลัว มันทำให้คนง้อรู้สึกผิดแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย
“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ไม่เห็นอยากรู้เลย พี่ก็แค่เจ้าของร้าน จะไปสำคัญอะไร”
“โธ่ แล้วกัน บอกว่าอย่าเพิ่งโกรธไง เล่าแล้วค่ะๆ”จอยรีบเกาะแขนไว้อย่างออดอ้อน คนที่มองมาอาจเห็นเหมือนคู่รักกำลังง้องอนอย่างน่ารัก แต่สำหรับเธอแล้วเหมือนพี่สาวกำลังง้อน้องชายเสียมากกว่า ทั้งที่เธออายุน้อยกว่า แต่คนข้างๆ กลับมีใบหน้าและบุคลิกที่ดูเด็กกว่าเธอหลายปี
บทสนทนาสั้นๆ ระหว่างเธอกับลูกค้าขาจรคนนั้นถูกถ่ายทอดออกมาให้ฟังจนหมด ใบหน้ายิ้มละไมขณะรับฟังแสดงถึงอารมณ์ที่ดีขึ้น เนื้อหาบทสนทนาไม่ค่อยมีอะไรที่เป็นแก่นสำคัญ แต่เขาติดใจตรงคำว่า...เลี่ยน....ลองดื่มกาแฟสองสามแก้วติดกันไม่เลี่ยนก็ให้รู้ไป ด้วยความเป็นคนรักกาแฟและกิจการเล็กๆ ที่ทุ่มเททั้งชีวิตนี้มาก คำๆ นั้นเหมือนดูถูกเขาอย่างจัง ดื่มก็ไม่เคยหมดสักแก้ว ยังจะมีหน้ามาบอกว่าเลี่ยน ความจริงถ้าเกรงใจเรื่องใช้เวลานั่งในร้านนาน ก็ควรจะเกรงใจเวลาดื่มเครื่องดื่มให้หมดแก้วด้วย เขายินดีให้ผู้ชายคนนั้นนั่งในร้านได้ทั้งวัน ขอแค่ดื่มกาแฟหมดเพียงหนึ่งแก้วก็พอ ระหว่างที่เขาครุ่นคิดสิ่งที่จะดำเนินการต่อไป รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าทำให้ลูกน้องสาวอดส่ายศีรษะไปมาอย่างระอาใจไม่ได้ สีหน้ากับรอยยิ้มแบบนี้แสดงว่าเจ้านายเธอคงวางแผนอะไรไว้ในใจ ถ้าเดาไม่ผิด เขาคงจะไม่พอใจกับคำว่า...เลี่ยน...และต้องหาวิธีลบคำสบประมาทแบบไม่ตั้งใจของลูกค้าคนนั้นแน่ๆ
****************************************************************
:m1: :m1:
-
:เตะ1:
จิ้มก่อน
:laugh:
-
จิ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ทันไหมเนี่ย
ย๊ากกกกกส์
ไม่ทันมิ้นอ่ะ
งอล ชิส์
-
อุ... นี่ถ้าไม่ตามมาดูไม่รู้เลยนะนี่ว่าอัพแล้ว น่าจะขึ้นเวลาอัพให้ด้วยอ่า.... คนยิ่งอ่านเยอะ หนูจิ้มมิทัน
ฮุๆๆๆๆ
-
มาแล้วเหรอ
นึกว่าจะลงแล้วลืม
หายเงียบซะอีก
เล่นปล่อยให้รอซ้า
:jul3:
-
:oni2: ว๊ากๆๆๆ กระโดดโหม่งคนด้านบนต่อๆ กันไป มาจิ้มไม่ทัน
เรื่องราวเริ่มขึ้นแล้ว เจ้าของร้านจะแก้งไรคุนลูกค้าหว่า ลุ้นๆๆ
เด๋วก็แพ้ภัยตัวเองหรอกคร้าบ
และแล้วชื่อตัวเอกก็ยังเป็นปริษณาต่อไป
-
เรื่องนี้ฟีลน่ารัก อบอุ่นมากมาย
อยากรู้จริงคุณเจ้าของร้านวางแผนอะไรนะ หุหุ
คุณจีขยันจริงๆ แต่งสองเรื่องพร้อมกัีน
-
มาเจิมเรื่องใหม่ น้องจี
ตามผลงานมาตั้งแต่ ระเบียงรัก รักร้ายๆ
๒ เรื่อง ๒ แนว
เรื่องใหม่นี่จะเปลี่ยนแนวอีกหรือเปล่า
ยังไม่รู้ชื่อตัวละครเลย
แต่ก็น่าติดตามอ่านแล้ว ลุ้น ๆ
ขอจิ้มจี เจิมเรื่องใหม่
-
ร้านกาแฟสวยจังมีสวนหย่อมด้วย ร้านอยู่ไหนเหรอจี จะไปกินกาแฟมั่งอ่ะ :m13:
ว่าแต่เจ้าของร้านน่ารักเนอะ :m1:
-
วาววาวว้าววววววววววว เจ้าของร้านน่ารัก
:mc4: :mc4:
-
ยังไม่รู้ชื่อ พระ - นาย เลยอ่ะพี่จี
^^
><
ว่าแต่ ....
คุณเจ้าของร้าน งอนน่ารักจังเลยค่ะ
น่าง้อออออ
:L2:
-
คิดอะไรอยู่หนอ :m29:
-
ว้าววววว...ต้อนรับเรื่องใหม่ของคุณจีด้วยคนจ้า :mc4:(ช้าไป2วันเอง :o8:)
ท่าทางเรื่องจะน่ารักน่าลุ้นนะคะ...
แต่..เอ? ถ้าเป็น G_wa แต่งเนี่ยจะน่ารักแบบธรรมดาหรือเปล่าชักไม่แน่ใจ..หึหึ
-
แค่ชื่อเรื่องก้อกินขาดแล้วพี่จี
ว่าแต่อยากรุชื่อ พระ นางแล้วน้าาาา
-
รักกรุ่นกลิ่นกาแฟแฮะ
:t2:
-
คุณเจ้าของร้านกับลูกค้า น่าลุ้น ๆ :m13:
-
เจ้าของร้านคิดแผนไรเนี่ย........ใส่เกลือไปในกาแฟ
หรือไง (กร๊ากกกกกกกกกก นั่นมันละครช่อง7)
-
และแล้วตอนต่อปายก็มาแระ
แต่ก็ยังไม่รู้ชื่อตัวละครอยู่ดีน่ะเนอะ
เอาเป็นว่าลุ้นรอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
แค่อินโทร ก็เพลิดเพลินซะแล้ว
อ่านแล้วอยากดื่มกาแฟฝีมือเจ้าของร้านมั่ง
-
:m1: เย้....เย้ ได้อ่านอีกตอนแย้วววววววววววววว
:กอด1: ขอบคุณก๊าบบบบบบบบบบบบบ
:m23: ว่าแต่ว่า คำว่า Thee's Time นี่มันหมายถึงอะไรหรือครับ สงสัยนะครับ แหะแหะ
:o8: เอ...หรือว่าเขาจะหมายถึงคำนี้หว่า Tea's Time หรือว่าคำนี้ Tree's Time
หรือว่าคำนี้ Three's Time
-
ผมก็คิดเหมือนรีบนอ่ะคับ
งงอ่ะ สงสัยพะเอกเราชื่อทีแน่เลยอ่ะ เลยชื่อเรื่องที สะ ทามไง เวลาของที ไรงี้ช่ายป่าวพี่จี
เหอๆๆๆ มาเฉลยหน่อยค้าบบ
-
ใจคอน้องจี จะให้พี่ติดงอมแงมทีเดียวสองเรื่องเลยเหรอ
คลั่งตายพอดี เหอ เหอ :m31: :m31:
-
เจ้าของร้านงอนน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m1:
อยากรู้เหตุผลที่'คนนั้น'มานั่งดริ๊งค์(กาแฟ แต่ดันดื่มไม่หมดอีกต่างหาก)จังเลยยยยยยย
แล้วท่านเจ้าของร้านคิดจะทำไรแก้'เลี่ยน'ต่อไปน้~า :oni1: :oni1:
-
:mc4:
เรื่องใหม่ของพี่จี :m1:
นายเอกคิดแผนไรอยู่หว่า
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
เห็นชื่อคนแต่งแล้ว...ฮิตมากๆเลย (ทั้งพี่ทั้งน้องหลายคนบอกว่าลองอ่านนิยายคุณจีดูครับ สนุก!!!!)
ขออนุญาติก๊อปไปอ่านกันเลยนะฮะ ทั้ง สามเรื่อง
เมื่อวานก๊อป รัก...ร้ายไป วันนี้นั่งก๊อประเบียงรักฯ ตอนนี้เลยต้องรีบเข้ามาโพสให้ก่อน(คนละเรื่องกันเลย)
55+
คืนนี้ว่าจะเริ่มอ่าน รัก..ร้าย...55+ อ่านแล้วกลัวติดจังเลยฮะคุณคนแต่ง
เห็นคอมเม้นต์แต่ละข้อความแล้ว...(ชอบอ่านคอมเม้นต์ก่อน)กลัวใจตัวเอง ..กลัวติด55+
-
Mint : :เตะ1: ไม่มีเหตุผลของการกระทำ แค่...สะจายยย
zandwizz : ขนาดบอกคนแรกยังไม่ทัน :m14:
gargoyle : ขึ้นเวลาเหรอ...อืม...น่าคิด...แต่จะทำหรือเปล่าไว้รอดูตอนหน้าแล้วกันนะ
krappom : เกือบลืมเหมือนกัน กะแอบเนียนแล้วหายไปเลย.... :m23: ล้อเล่นนะ ไม่ทำหรอก
andyus1 : โหม่งมากๆ เจ็บหัวมั้ย ชื่อตัวเอกน่ะเหรอ... :m13: อุบอิบๆ
mercutery : อยากบอกว่า....ไม่ใช่ความขยันหรอกที่ทำให้ลงสองเรื่องพร้อมกัน....เป็นความบ้าล้วนๆ
yaoifan : ตามต่อไปนะ เรื่องนี้ไม่ได้ซับซ้อนหรือหวานแหวนอะไร แค่...อยากแต่งอะไรสบายๆ บ้าง
น้ำค้าง : ร้านกาแฟในฝันนนนน อยากมีบ้างงงง
Lala : คนแต่งก็น่ารักนะ.... :a1: ไปดีกว่า ชมตัวเองแล้วรู้สึกรับไม่ได้
A-J.seiya* : ชื่อตัวเอกก็นะ...อุบไว้ๆ
mist : ....นั่นสิ...คิดไรๆ
patiharn : แค่สองวันไม่เป็น อภัยให้ได้ :m1:
palpouverny : เห็นด้วย...เป็นชื่อเรื่องที่คิดนานที่สุดเท่าที่แต่งมา...หวานซ้าาาาาา คิดได้ไง...เลี่ยนแทน
astral : ใช่กลิ่นกาแฟเหรอที่ได้กลิ่นอ่ะ ไม่ใช่ยังไม่อาบน้ำเหรอ
cheezzie : ลุ้นด้วยๆ ลุ้นว่า....ตอนต่อไปเมื่อไหร่จะมา :m13:
Millet : อืมมม..ใส่เกลือก็นะ...น่าสนๆ
menano : ได้ข่าวว่าจะยังไม่รู้ชื่อตัวละครอีกสักพักเลยอ่ะ :m14:
hiei : อยากกินเหมือนกัน เฮ้อ....หิวกาแฟทันที
Kipper : Thee คำนี้ มีความหมายเดียวกับคำว่า You เพียงแต่เป็นศัพท์โบราณ ไม่ค่อยมีคนใช้ พอดีอยากได้คำที่มันพ้องเสียงกับคำว่า tea time เลยเอาคำนี้มาใช้แทน ก็......คิดว่าโอเคนะ
andyus1 : เง้ออออ ไม่ได้ชื่อทีแน่ๆ เปิดดิกฯด่วนน้อง
bamtham : เรื่องนี้ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่อยากแต่งอะไรสบายๆ พักสมองเฉยๆ
(๐-*-๐)v เกริด้ : แอบเห็นด้วยว่าน่ารัก แต่งเองยังชอบเอง บ้าไปแล้ว
Otaku : ดักตีหัวลากเข้าหลังร้าน..เอ๊ย ไม่ใช่แร่ะ ผิดแนวๆ
Red....[em] : กลัวติดก็ไม่ต้องอ่านครับพี่น้อง 5555+ กลัวโดนจับข้อหามอมเมาผู้อื่น
***************************************************
ว่างเลยเข้ามาตอบเฉยๆ ตอนหน้าก็...รอก่อนนะ ช่วงนี้เปื่อยๆ นิดหน่อย
-
:เตะ1:
-
จิ้มมิ้น ไปถึงจีเลย = =
นึกว่ามาลงซะอีก ฮ่า ๆ ,,
นั่นสิเน๊อออ ,, เมื่อไหร่จะมา :o12:
-
ร้านอยู่แถวไหน จะไปอุดหนุน
:z1:
-
แล้วเจ้าของร้านจะทำงัยน๊า กะคำว่า เลี่ยน :z1:
-
55555
แล้วตอนหน้าจะเริ่มเลี่ยนยังอ่าาาาาา
ยังจินตนาการไม่ออกเลยพี่จี ว่าตอนหน้า
จะเจอไรดี ว่าแล้วทวงรัก...ร้าย ด้วย
:laugh: :laugh: :laugh:
-
คุณเจ้าของร้านกาแฟนิสัยเด็ก น่ารักกก
:m1:
คุณคนดื่มดูซื่อๆ จะทันคุณเจ้าของรึป่าวเนี่ย
:m12:
-
:a5:
-
ขอให้หายเปื่อยเร็วๆน๊า..แต่จะว่าไปหน้าฝนก็ผ่านไปแล้วนะคะคุณจี
เข้าหน้าหนาวน่าจะแห้งได้แล้วนะ ว่ามั้ยเอ่ย.... :m23:เอ่อ..ขำมั้ยเนี่ย
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ของจีเน่อ
ขอเก็บไปอ่านก่อนแล้วกัน
เรื่องที่ขอไว้ ปีหน้าห้ามลืม
แต่อย่านานมากนักนะ
นี่ก็รอมานานมากแล้ว :sad2: :sad2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เพิ่งรู้ว่าพี่จี มาเปิดเรื่องใหม่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้อีก ได้อีก เริ่มต้นก็หนุกแล้วม้ายยยยย
-
^
^
^
^
จิ้มน้องใหม่ไปถึงแอม อิอิ :t2:
G ทำไม่เขียนให้อ่านน้อยจังอ่ะ ไม่สงสารคนอ่านบ้างหรือไร o7
-
รอก็ได้ แต่เอา รัก ..ร้าย น้องพายมาก๊อนน จีจี้
กร๊ากกก ทวงผิดทู้ป่าวเนี่ย.....ไม่สนหน้ามึน
-
ชิส์ ก็มิ้นเร็วกว่าอ่ะ
โป้งมิ้นต์ อิอิ.....
เคืองจี แบร่.......
-
จะแก้เผ็ดลูกค้า เลยหรือครับ ระวังลูกค้าเอาคืน
แล้วจะพูดไม่ออก มารอลุ้นกันไปดีกว่า ว่า วิธีแก้เลี่ยน ของ... ( ยังไม่รู้ชื่อ )
จะทำยังไง
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ หาหมอ กินยา พักผ่อนมาก ๆ เดี๋ยวก็หาย
เป็นกำลังใจให้นะครับ ฝาก :L2: เยี่ยมไข้ด้วย นะครับ คุณจี
-
อ่อ ที่แท้ชื่อเรื่องก็เป็นไปด้วยประการฉะนี้นี่เอง พี่จีก็ชางหาคำเนาะ มิน่าละ แปะผมไว้ก่อนมาลง
ไปขุดหาคำอยู่นี่เอง ม่ายล่อภาษากรีกโบราณเลยอ่ะพี่ อิอิ ล้อเล่นเลื่อมใสมากขอรับ
แล้วไอตัวเอกเนี่ย ชื่อนะอุบอิบ จังนะคับ แว๊กๆๆ ขัดจัย
แต่ทำไรพี่จีไม่ได้
รอต่อไป อ่อ ฝากพี่มิ้นไป :เตะ1: ซักที งามๆ กร๊ากกกกกกกก
-
:mc4:ๆๆๆ(ฉลองเปิดไหปลาแดกไหใหม่ของคุณจี...มาช้าไปมะเนี่ย รู้สึกจาล้าหลังคนอื่นไปเยอะแฮะ ^.^""
น่านับถือเจรงๆ คุณชั่งกล้า เรื่องเก่ากลิ่นโชยขนาดนี้ ยังจาเปิดตัวเรื่องใหม่อีก..ชริ!!!
หมั่นเขี้ยวๆๆๆ เรื่องก่อนก้อทิ้งให้เราค้างงงงงงๆๆๆๆๆซ้า
แต่ถามว่ารู้ยังงี้ มาอ่านเรื่องนี้ไม?
ก้อช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่เห็นชื่อคนแต่งอยู่ทนโท่ รู้ทั้งรู้ว่าอนาคตข้างหน้ามีอะไรรออยู่
แต่ก้อนะ...คนเรามันหนีสัญชาติญาณชอบวิ่งเข้าหาความเจ็บปวดไปไม่พ้นจริงๆ
ยังไงๆก็อยากจะลองอ่าน ยังไงๆก็ยังอดไม่ได้ที่จะคาดหวังให้เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เราคิดว่าคุ้มค่าที่จะรอคอยเช่นเดียวกับเรื่องอื่นๆของคุณจี
แล้วเป็นไง?
ก้อไม่เป็นไง ก้อคงต้องก้มหน้ารับชะตากรรมแบบเดียวกับที่ต้องเจอในเรื่องอื่นๆของคุณจีน่ะสิ ช่วยไม่ได้นะ ก้อถลำตัวมาแล้วนี่ ถ้าจะว่าพลาด มันก้อพลาดตั้งแต่เริ่มอ่านระเบียงรักแล้วน่ะล่ะ ก้อต้องโทษคุณจีที่ราวกะมีมนต์(ดำ)สะกดให้เราต้องคอยตั้งตารอที่จะได้อ่าน :เฮ้อ:
ไปละ แค่มาฉลองเปิดเรื่องใหม่ แต่ไหงปิดท้ายแปลกๆวะเนี่ย...สงสัยวัยทอง
-
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
ยังวิ่งเล่นรอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ร้ากคนแต่งจ้า
-
:m1:เจ้าของร้านเรารักกาแฟยิ่งชีพไปแล้ว
ยอมไม่ได้เลยนะ
แบบนี้หาทางลบคำว่าเลี่ยนไปเลี่ยนมากลัวกลายเป็นคำว่า
รัก :m1:แทนชะมัดเลยนะ
-
มาอีกตอนแล้ว :L2:
..
อ่านไปก็นึกถึงบรรยากาศร้านกาแฟบนดอยอ่างขาง...นั่งดื่มพร้อมอากาศหนาว กาแฟหอมๆ อาราบิก้า.. :a1:
ยิ่งช่วงนี้เริ่มหนาวแล้วด้วย...เรื่องนี้อ่านแล้วสบายๆ นวลๆ ชอบจังค่ะ :pig4:
-
ลุ้นๆ จะทำยังไงถึงหายเลี่ยน :m12:
ว่าแล้วก็อยากมีร้านแบบนี้บ้างจัง o7
-
กาแฟสด แต่ทำไมมันเลี่ยนหว่า :m28:
อ่านแล้วอยากกินกาแฟอ่ะ ขอกาแฟคั่วสดๆ ชงร้อนๆ หอมๆ
ว่าแล้วไปหากาแฟกินดีกว่า :z1:
-
ได้บรรยากาศดีแท้ ร้านกาแฟ น่านั่งเนอะ เพราะเจ้าของร้าน่ารัก อะปะ อิอิ
-
อ่า นายเอกของราจะลงมือทำอะไรซักอย่างแล้ววววว
รอลุ้น ๆ ๆ
-
เรื่องนี้บรรยากาศสบายๆ ชิวๆ น่านั่งดี
นายเอกจะทำไรเนี่ย อิอิ
-
:m13:
อยากกิน expresso
-
อิอิน่ารักมากกกกกอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบ
-
ท่าทางจะแสบพอกันทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องน่ะเนี๊ย
เห่อ ๆ
-
รอจนง่วงนอนแล้วอ่ะ
ขอกาแฟกินด้วยดิ ...... :t3:
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่
กระดี๋กระด๋ามาอ่าน
รีบมาต่อไวๆนะ
-
:L1:ขอสมัครเป้นแฟนคลับนะคับ ผมชื่นชอบผลงานคุณมาก ติดตามก็หลายเรื่องแล้วคับ ยังไงก้รับละออน เจียงใหม่ ไว้เป็นแฟนคลับในออมอกคุ จี ด้วนนะคับ :impress2:
-
^
^
เจาะ
-
^
^
ขยันเจาะจริงนะ
-
อยากกินเอสเปรซโซ่
-
โห นิยายกับร้านกาแฟนี่มันเปนเรื่องในฝันของผมเลยคับพี่จี :m1:
ตั้งหน้าตั้งตารออ่านตอนต่อไปเลยคับพี่ :m18:
แล้วถ้าจะให้ดี ยังรอตอนพิเศษ xj อยู่นะคับ คิดถึง o13
-
"เลี่ยน" คำเดียว
เปลี่ยนชีวิตเลย...ฮา
-
มาลงชื่อรอ
เมื่อไหร่จะรุ้ชื่อ พระ-นาย เนี่ย
พี่จีคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ โหลๆๆ ได้ยินหม้าบบ :m16:
-
"เลี่ยน" คำเดียว
เปลี่ยนชีวิตเลย...ฮา
เห็นด้วยๆ เจ้าของเป็นประเภทฆ่าได้ หยามไม่ได้ป่ะเนี่ย
-
G_wa:ชื่อนี้ไม่ว่าเรื่องไหนก็สนุก o13 ลงเรื่องนี้อย่าลืมเรื่องนั้น นะคร๊าฟฟฟฟ :laugh:
ปล.มาขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนอะครับ :laugh:
-
:m4: ขอบคุณคุณ G_wa มากครับที่เฉลยข้อสงสัยของคำว่า Thee ที่แท้ก็มาจากคำว่า
Thou (เฑา = คุณ, ท่าน, เธอ) นั่นเอง เข้าใจละทีนี้
o13 โอ้โห แบบว่าสุดยอดได้อีกอ่ะ เข้าใจหาคำมาตั้งชื่อเรื่องเนอะ ขอคารวะ
:กอด1: ขอบคุณอีกครั้งครับ จะมาอัพช้าหรือเร็วก็รออ่านอยู่แล้วครับ
-
:ped149: มาเชียร์น้องจี...เรื่องนี้ก็รออยู่นะคะ
...บรรยากาศเรื่องนี้สุดยอด..
-
อิอิ...........ชอบดื่มกาแฟก่อนทำงานเหมือนกัน อิอิ
-
หลังจากแอบเตรียมการเงียบๆ มาได้สามวัน วันนี้เป็นวันครบหนึ่งสัปดาห์ที่ลูกค้าคนนั้นมานั่งประจำที่นี่ ฤกษ์ดีๆ อย่างนี้เจ้าของร้านหนุ่มไม่พลาดอยู่แล้ว ถือเป็นการฉลองครบรอบไปในตัว ถึงแม้...จะคิดเองเออเองคนเดียวก็เถอะ
รุ่งเช้าของวันอาทิตย์ ร้านกาแฟเล็กๆ ดูแปลกตาไปกว่าทุกวัน มุมด้านซ้ายของร้านที่เคยเป็นกำแพงว่างเปล่าตรงข้ามโต๊ะสำหรับสองคนนั่ง ไม้ระแนงที่ทาทับด้วยสีขาวอย่างจงใจเผยให้เห็นเนื้อไม้บางส่วนตั้งปิดกำแพงโล่ง แทบทุกช่องว่างระหว่างไม้จะมีถ้วยแก้วใสๆ ใส่ปุ๋ยวิทยาศาสตร์สีฟ้าใส ดอกไม้หลายชนิดรวบเป็นช่อเล็กๆ ปักอยู่ด้านใน ขอบถ้วยที่หยักลึกลงไปมีลวดเส้นเล็กมัดอย่างแน่นหนาล็อคติดกับแผ่นไม้ กำแพงที่เคยดูโล่งก็น่ามองขึ้นมาทันที
"นี่น่ะเหรอ...ที่ซุ่มเงียบมาหลายวัน"จอยกอดอกมองผลงานที่รุ่นพี่ยืนยิ้มภูมิใจอยู่ข้างๆ เธอคิดอยู่แล้วว่าคนๆ นี้ไม่เคยทำอะไรร้ายๆ ต่อให้คิดว่าจะร้าย แต่...มักทำอะไรที่ตรงกันข้ามเสมอ ขนาดจะด่าคนอื่นยังไม่เคย นานมากแล้วที่เห็นทะเลาะกับเพื่อนสนิทร่วมคณะ เธอเป็นห่วงมากเลยรีบไปหา แต่ภาพที่เห็นคือพี่คนนั้นนั่งคุกเข่ายื่นนิ้วก้อยขอคืนดีกับรุ่นพี่ของเธออย่างน่าสงสาร เหตุการณ์นั้นเธอรู้ภายหลังว่ารุ่นพี่ที่รักของเธอเป็นฝ่ายผิด แต่อีกฝ่ายดันล้อความผิดครั้งนั้นมากเกินไป รุ่นพี่เลยยื่นคำขาดว่าจะไม่คุยด้วยอีก....การถูกคนที่แสนดีที่สุดในรุ่นหรือ..ในมหาฯลัย ยื่นคำขาดแบบนั้นทำให้เผลอหัวเราะออกมา แต่...มันเลวร้ายลงเพราะรุ่นพี่เธอทำจริง...ไม่ใช่ไม่พูด แต่ทำเหมือนเพื่อนคนนั้นไม่มีตัวตน แกล้งเดินเหยียบขาก็มี แต่...แกล้งได้แค่ครึ่งวันก็คืนดีกับเพื่อนเหมือนเดิม ครั้งนี้เธอยังเดาไม่ออกเลยว่า...การจัดดอกไม้ในร้าน...เกี่ยวอะไรกับการลบคำสบประมาทของลูกค้าคนนั้น
"สวยมั้ยจอย พี่ทำเองหมดเลยนะ อืม...ความจริงก็ไม่ได้ทำเองหรอก แค่ดูๆ แบบแล้วก็บอกให้ช่างทำมาให้น่ะ แต่ดอกไม้พวกนี้เลือกเองกับมือเลย สวยใช่มั้ย"
"สวยค่ะสวย แต่ว่า...มันเกี่ยวอะไรกับลูกค้าคนนั้นเหรอ หนูนึกว่าพี่จะแกล้งอะไรเขาซะอีก แบบ...เอาเกลือใส่กาแฟแบบในละครไง"
"บ้าเหรอ ทำแบบนั้นก็เสียชื่อร้านสิ แต่นี่ยังไม่หมดน่ะ มานี่ๆ มีอะไรให้ดู"ท่าทางกระตือรือร้นพร้อมจับจูงเธอไปหลังเคาน์เตอร์แลดูน่ารักกว่าเธอที่เป็นผู้หญิงเสียอีก
"นี่ไง คุ้กกี้"เขาเปิดกล่องพลาสติกสีขาวทึบให้เห็นคุ้กกี้มากมายที่บรรจุอยู่ภายใน
"เอามาขายเหรอ ก็ดีนะพี่ ร้านเราไม่มีขนมไว้กินกับกาแฟเลย อันนี้คงแก้เลี่ยนได้หน่อย"
"กาแฟพี่มันเลี่ยนจริงๆ เหรอ"สีหน้าผิดหวังฉายออกมาให้เห็นทันทีที่อีกฝ่ายเผลอพูดคำนั้นออกมา
"อ่ะ...ไม่ใช่ๆ ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่...คือบางคนเขาก็กินกาแฟกับขนมไง กินอย่างเดียวมันไม่อยู่ท้องไง กาแฟขมๆ จะเลี่ยนได้ไง จริงมั้ยคะ"
"นั่นสิ กาแฟน่ะขมออก ไม่เลี่ยนซะหน่อย ลูกค้าคนนั้นต้องต่อมรับรสไม่ดีแน่ๆ คอยดูวันนี้พี่จะเอาคุ้กกี้ใส่ให้เต็มจานเลย เอาให้จุกไปเลย จะได้ไม่ต้องสั่งหลายแก้ว ขอแค่หมดแก้วเดียวพี่ก็พอใจแล้ว"
"แล้วจะขายยังไงล่ะ เล่นเอาใส่กล่องมาแบบนี้ พี่ไม่แพ็คใส่ถุงสวยๆ ล่ะ"เธอหยิบคุ้กกี้ในกล่องมาชิมแล้วครางในลำคอเบาๆ เมื่อถูกใจรสชาติที่ไม่หวานมากเกินไป
"พี่ไม่ได้ขาย อันนี้กินฟรี ทำให้มาคนนั้นโดยเฉพาะเลย ที่เหลือก็เอาไว้กินกันเอง"คนทำคุ้กกี้เห็นคนชิมพอใจก็ยิ้มแป้นออกมากับความสำเร็จในการทำขนม
"ของฟรีแบบนี้เขาจะเอาเหรอ ปกติยังเกรงใจว่านั่งนานจนต้องสั่งกาแฟหลายแก้วเลย"
"อืม...ทำไงดีล่ะ เขาต้องไม่กินแน่ๆ"
"ก็วางขายไง เอาใส่ถุงไปวางตามโต๊ะ เวลาเก็บเงินถ้าหายไปเราก็รู้ทันที มีขนมวางล่อหน้าอยู่เขาอาจสนใจก็ได้"
"จริงๆ แต่...ถ้าเขาไม่แกะล่ะ พี่ว่าวันนี้เอาแจกฟรีให้หมดเลยดีกว่า ถ้ามีคนชอบค่อยทำใส่ถุง...นะๆ พี่อยากให้เขากิน คุ้กกี้นี่ไม่หวานมากแถมมีหลายรส พี่ว่าคราวนี้เขาต้องชอบแน่ๆ แล้วพอรสหวานหอมของคุ้กกี้ผสมกับกาแฟที่ดื่มลงไป....นี่ล่ะๆ ใช่เลย รับรองว่าต้องแก้เลี่ยนได้แน่นอน แล้วดอกไม้ที่จัดไว้ตรงหน้าเขาก็ต้องมองเห็นบ้างล่ะ มองดอกไม้สวยๆ เพลินก็น่าจะกินจนเพลินได้ใช่มั้ยล่ะ จริงมั้ยๆ"
"จ้า จริงจ้า"จอยพยักหน้ารับยิ้มๆ เท่าที่ฟังมา เธอยังไม่เห็นว่าจะเกี่ยวอะไรกับคำว่าเลี่ยนตรงไหน แล้วยังไม่คิดว่าคนที่กินแล้วบอกว่าเลี่ยน จะยอมกินคุ้กกี้หวานน้ำตาลหอมเนี่ยแบบนี้หรอก มีหวังได้เลี่ยนคูณสองพอดี
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ
อืมม ตกลงแล้วจาทำอะไรง่า
-
ขอยาวๆๆหน่อยได้มะคับคุณจี :L2:
-
พึ่งมาอ่าน
พี่ G แต่งซะหลายเรื่องเลย อย่าดองนะเฟ้ย~ :m12:
แต่งเรื่องไหนก็สนุก เรื่องนี้นายเอกน่ารักอีกแล้ว~ :กอด1:
-
ห้ามดองๆ
ว่าแต่ จะทำอะไรเนี่ย
ลงทุนทำให้ลูกค้าคนนึงขนาดนี้ อยากจะไปกินลาเต้ซักแก้วที่ร้านมั่งคับ
-
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่สองหนุ่มสาวเฝ้ามองนาฬิกาอย่างใจจดใจจ่อทุกวินาที แต่สิ่งที่ต่างไปจากเดิมก็คือ...ตอนนี้เกือบห้าโมงเย็นแล้วแต่ลูกค้าที่ทั้งคู่รอคอยก็ยังไม่มา คุ้กกี้ที่เตรียมมามีลูกค้าหลายรายได้ยินและติดใจถึงขั้นเอ่ยปากให้ทำออกมาขาย ซุ้มดอกไม้เล็กๆ ในร้านก็ได้รับความสนใจจนมีกลุ่มนักเรียนนักศึกษาเดินไปถ่ายรูปโดยอาศัยดอกไม้เป็นฉากหลัง แต่ทุกอย่างไม่ได้ทำให้คนทำพอใจเลย เพราะคนที่เขาตั้งใจทำให้ไม่มาใช้บริการในวันนี้
"วันนี้วันหยุด เขาอาจไม่มาก็ได้ คงไม่ทำงานล่ะมั้ง"
"อืม...พี่ลืมนึกไปว่าวันนี้วันอาทิตย์"
"ไว้พรุ่งนี้ค่อยเอาให้เขาชิมก็ได้นะ"เธอหมายถึงคุ้กกี้ที่เหลืออยู่เกือบสิบชิ้น คนทำตั้งใจแยกเก็บไว้อย่างดี แต่...คนที่รอให้ชิมกลับไม่มาเสียนี่
"พรุ่งนี้รสมันก็ไม่สดแบบนี้แล้วน่ะสิ เนยสดด้วยนะ ความจริงอยากให้กินร้อนๆ จากเตาเลยด้วยซ้ำไป ไว้คืนนี้พี่อบใหม่ก็ได้"
"จ้า ทำใหม่ก็ทำใหม่ ทำมาขายด้วยเลยนะ"เธอแนะนำกึ่งบังคับ วันนี้มีลูกค้าหลายรายที่ขอซื้อใส่ถุงกลับไป แต่เจ้าของร้านแสนใจดีของเธอกลับยิ้มหน้าบาน ภูมิใจในฝีมือตัวเองถึงขนาดให้ฟรีๆ ไม่คิดเงิน
"แต่ว่าเนยที่บ้านหมดแล้วนี่สิ เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อของก่อนดีกว่า จอยเฝ้าร้านคนเดียวได้นะ"เขาไว้ใจให้รุ่นน้องดูแลร้านแทน ไม่ว่าจะเรื่องเงินหรือฝีมือการทำกาแฟก็ไว้ใจได้ทั้งนั้น
"พี่เฝ้าร้านดีกว่า เดี๋ยวหนูไปซื้อเอง เอาอะไรบ้างก็จดมา"เธอถอดผ้ากันเปื้อนที่ผูกสายรัดที่เอวออก ไม่ใช่ว่าเธออยากไปข้างนอก แต่ถ้าให้รุ่นพี่เธอออกไปมีหวังกว่าจะกลับร้านปิดพอดี แถมของที่อยากซื้ออาจจะลืม แต่ได้ของไม่จำเป็นอย่างอื่นมาแทน
ทุกเวลาที่อยู่คนเดียวในร้านช่างรู้สึกเงียบเหงา ถึงเขาตั้งใจสร้างร้านเล็กๆ สำหรับให้ผู้คนเข้ามาดื่มกาแฟและพักผ่อนใจ แต่...แบบนี้มันเงียบเกินไปจริงๆ ลูกค้าหลายคนที่นั่งอยู่ในร้านก็มีกิจกรรมเล็กๆ ทำ บางคนอ่านหนังสือ บางคนนั่งมองไปด้านนอก บางคนนั่งฟังเพลง....ถ้าร้านเขาเปิดเพลงเบาๆ ให้ลูกค้าได้ฟังก็คงผ่อนคลายดี เห็นหลายคนมักเข้ามาแล้วนั่งฟังเพลงจากเครื่องเล่นของตน ร้านเล็กๆ ที่เพิ่งเริ่มเปิดกิจการไม่นาน หลายอย่างอาจไม่พร้อม แต่คนทำตั้งใจจริง และทำอย่างสุดกำลังที่มี เขาไม่อยากรอให้ทุกอย่างสมบูรณ์แต่อยากให้ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เติบโตไปทีละขั้น ให้ลูกค้าได้เห็นความเปลี่ยนแปลง รับคำชมเล็กๆ เมื่อมีสิ่งใดเปลี่ยนในทางที่ดี อย่างเช่นวันนี้เขาได้คำชมเรื่องดอกไม้และขนมตลอดทั้งวัน ความสุขเล็กๆ เกิดขึ้นเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนที่เข้ามาและเดินออกไป
ความสุขเล็กๆ ที่เขาหวังไว้ไม่เกิดขึ้นเมื่อวาน เพราะถึงเวลาปิดร้านลูกค้าคนที่ตนเองรออยู่ก็ไม่มา วันนี้ก็คิดว่าคงไม่มาอีกเหมือนกัน เลยเวลาประจำมาครึ่งชั่วโมงแล้ว คุ้กกี้ที่อบใหม่ๆ เมื่อคืนก็เป็นหมันอีกเหมือนเดิม กำลังใจเล็กๆ จากคู่ซี้ช่วยให้เขามีกำลังใจที่จะทำใหม่สำหรับวันพรุ่งนี้ ถึงคนที่อยากให้ชิมไม่มา แต่ลูกค้าคนอื่นต้องการจนขายหมด ถ้าผู้ชายคนนั้นได้ชิมสักคำจะต้องชมเขาแน่ๆ
การรอคอยอย่างเงียบๆ ที่รับรู้กันเพียงสองคนดำเนินไปจนครบวันที่สี่ ดอกไม้ถูกเปลี่ยนเมื่อเห็นความโรยราดูไม่สดชื่น คุ้กกี้ที่ทำมาก็ขายดีจนขายหมดทุกวัน และก็มีคุ้กกี้จำนวนหนึ่งที่เก็บไว้สำหรับใครบางคนทุกวันเช่นเดียวกัน หากแต่คนที่ทั้งสองรอคอย...ไม่ได้รู้เรื่องราวใดๆ ด้วยเลย
-
จิ้มจี ทำไมสั้นจัง รีบเอาที่เหลือมาลงด่วน :L1:
-
ชอบบรรยากาศเรื่องนี้จังน่ารักมากมาย
-
อืมนะ
นิดหน่อยก็เอา
เฮ้อ.......
-
งั้นจบตอนแล้วบอกด้วยนะจีจี้
จะได้มาอ่านทีเดียว
อิอิ
:laugh:
-
คุณเจ้าของร้านนิสัยน่ารักจัง :impress2:
-
อ๊าาาาา ทำไมเจ้าของร้านมันแม่ศรีเรือนงี้เนี่ยยยยยย
-
สั้นๆแต่น่ารัก
เจ้าของร้านกุ๊กกิ๊กมากเลย... ฮุๆๆๆ
ว่าแต่มันแก้เลี่ยนตรงไหน :เฮ้อ:
-
จบตอนแล้ว เอาสั้นๆ สองตอนรวมกัน กลายเป็น...โคตรสั้น...กร๊ากกกกกกก...:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
ไปล่ะ ว่าจะตอบเม้นต์แต่...ขยันได้วันเดียว ไว้วันไหนขยันจะตอบอีก ชอบๆ เมนต์น้อยๆ จะได้ตอบได้
-
จิ้มพี่จี ไมมันสั้นงี้เนี่ยยยยย
นึกว่าจะมาต่อซะอีก
ตัดฉับ ตัดฉับ เล้ยยยยย
-
:กอด1:
พี่จีคนขยันนนน
เรื่องนี้น่ารัก ><
:o8:
ชอบเจ้าของร้านนะคะ
จุ๊บๆ ^^
-
:กอด1: ได้อ่านอีกแล้ว ชอบชอบ ขอบคุณคุณ G_wa นะครับ
:monkeysad:กาแฟนี่ผมก็ชอบดื่มนะครับ วันละสองแก้ว ชงเองกินเองที่บ้านนี่แหละ
ไม่ค่อยได้ไปซื้อกินที่ร้านบ่อยนัก
:monkeysad: แต่ไม่รู้เป็นยังไงคุณแม่บอกว่าอย่ากินกาแฟบ่อยนะลูก มันไม่ดี ถ้ากินก็กิน
อาทิตย์ละสองสามแก้วก็พอ ถ้าจะเป็นห่วงคุณลูกจัด ก็รับปากแม่ไว้ล่ะ
แต่ว่าบางทีก็ซัดวันละสามสี่แก้วก็มี
:m15: แม่ครับผมขอโต๊ดดดดดดดดดดด
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เจ้าของร้านทำคุกกี้รอ ว่าแต่คนทานไปไหนหว่า
หายไปเรย...
แขกวีไอพีปะเนี่ย
ฮิๆ
-
Alatáriël : นั่นสิ...ทำอะไรดี(ว่างๆ จะตามไปอ่านเรื่องโน้นนะ มีพรายกระซิบให้ไปอ่าน)
rakza : พยายามจะยาวอยู่ แต่...ขอพาราสักเม็ดได้มั้ย แต่งไปมึนไป
Yakuza : ไม่ดองหรอกจ้า เรื่องไหนก็ไม่เคยดอง แต่...ค้างนิดหน่อย 555+
Aimer : ชอบดื่มลาเต้เหรอ หุหุ คอกาแฟๆ
wan : สั้นจัง...นี่ชื่อญี่ปุ่นเหรอ น่ารักดีนะ :-[
april : เนอะๆๆ ชอบอ่ะ อยากนั่งร้านกาแฟแบบนี้ ช่วงนี้่หนาวๆ ได้กาแฟอุ่นๆ สักแก้วก็ดี
zandwizz : รัยยะแก มาถอนหายใจอะไรแถวนี้ อยู่นั่นก็ระวังตัวดีๆ นะ กลับมาให้ครบ 32 ด้วยล่ะ
krappom : ไม่บอกๆ มาอ่านเอง หาตัวไม่ค่อยเจอ กร๊ากกกก(ได้ข่าวว่าเรายังคุยกันในบ็อกอยู่เลย)
♥a2k♥ : :-[ :-[ :-[ ขอบคุณที่ชม
palpouverny : :impress2: :impress2: คนนี้ก็ชมอีกแล้ว ขอบคุณมากค่ะ
gargoyle : ถูกกกก สั้นๆ แต่น่ารัก พูดได้ถูกใจ :L2:
palpouverny : ตัดฉับไรคะน้อง พี่คิดลึกนะเนี่ย o18
A-J.seiya* : หุหุ พี่ขยันอยู่แล้วน้อง ของอย่างนี้ไม่ต้องชม :laugh:
Kipper : คอกาแฟเหมือนกันเลย ที่บ้านก็ไม่ค่อยอยากให้กินเหมือนกัน ปกติกินกาแฟดำอ่ะ ไม่ใส่คอฟฯ ไม่ใส่น้ำตาล แต่ถ้ากาแฟเย็นก็...ม็อคค่าเท่านั้น
ken_krub : รับกำลังใจไว้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ตามไปทุกเรื่องเลย และสม่ำเสมอในคำพูดด้วย ชอบๆๆๆๆ :L2:
19NT : วีไอพีมากๆๆๆ เพราะเป็นพระเอกไง :laugh:
-
:sad4:
-
คุ๊กกี้จะเป็นหมันมั๊ย
แขก วีไอพี มาเหอะๆ
-------------------
นี่มันสั้น หรือว่า อ่านจนเพลินง่ะ จีจี้
แต่ชอบนะ บรรยายแบบนี้ คิดภาพตามได้ตลอด
สุนทรีย์มากๆ หอมกาแฟเรย คาปูชิโน่ แก้วนึง.... :really2:
-
อ่าวววววว
พระเอกของเราไปไหนแล้วว
แต่ว่าพี่ร้านกาแฟ น่ารักมากมาก
กุ๊กกิ๊กกๆๆ
นิสัยอย่างน่ารัก
โฮฮฮฮฮฮ
พี่คร้าบบบบบ ลาเต้แก้วนึงงงงงงงง
-
ชอบจัง บรรยากาศร้านกาแฟแบบนี้ เหมือนร้านตามตจว.ที่เคยไปเลย
ปกติอยู่ในกรุง ไม่ค่อยได้นั่งร้านเงียบๆเท่าไหร่เพราะเดินเข้าแต่สตาร์บั๊ค :o8:
อ่านแล้วก็อยากดื่มกาแฟขึ้นมาเลย คาปูร้อนแก้วนึงได้มั้ยคะคุณจี :impress2:
ปล.ธีคือชื่อหรอคะ ดูจากชื่อเรื่อง ใครสักคนน่าจะชื่อธีรึเปล่า?
-
ทุกอย่างยังเปนปริศนาที่ต้องรอการเปิดเผยจากพี่จี บ่นหน่อยเซงอ่ะ มาไม่ทันจิ้มตรูดพี่จี
เหอๆๆ ร้านกาแฟเนี่ยชื่อร้านไรอ่ะคับพี่ จะได้แบบไปนั่งได้ถูก กร๊ากก บ้าไปแล้วตู
ว่าและเชียวคุกกี้ต้องเปนหมัน แต่อดทนไว้น้อง..........(เพราะยังมิรุ้ชื่อ) ยังงัยซักวันนึงพี่...........(ยังเปนปริศนาอีกเช่นกัน) คงมากินแหละ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันงัย ไม่ใช่หรอกเกิพระเอก พี่..............(พะเอก) ไม่มา เรื่องจะต่อได้ไหมละ คริๆๆ
ลองเล่นเติมคำนัยช่องว่างกันดูนะครับ รางวัลไปเอาจากพี่จีละกัน อิอิ บ้านพร้อมพี่จี 5555+
-
หิวคุ้กกี้ ยกกาแฟให้จี :-[
คุณพระเอกท่าทางจะงานยุ่ง หายหัวไป 4 วันเลย
-
ส๊าน....... สั้ัน
อิอิ......
ฉันกลับไปครบ 32 อยู่แล้วล่ะ เอิ๊กกกกกก
-
19NT : วีไอพีมากๆๆๆ เพราะเป็นพระเอกไง :laugh:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่รู้ทำไมแค่อยากแหกปาก 555+
-
น่ารักมากค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป เจ้าของร้านน่ารัก ร้านก็ดูอบอุ่นดี
เหมือนเราเป็นลูกค้าในร้าน รู้จักร้าน รู้จักเจ้าของกะผู้ช่วยสาว
ถ้าเข้าร้านนี้บ่อยๆ เดี๋ยวคงได้รู้ชื่อเจ้าของร้านใช่มั๊ยคะ
เพ้อเยอะแระ ไปหากาแฟดื่มดีกว่า
:oni1:
ปอลอ ชอบม็อคค่าเหมือนกันเลยค่ะ
-
รายงานตัวว่าตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคน
เมื่อไหร่พระเอกกะนายเอกจะมีชื่อเนี่ย?
ตอนนี้ได้แต่เม้าท์ประมาณว่า "เรื่องใหม่ของพี่จี" 555+
นั่งร้านกาแฟทุกวัน
แต่ตอนนี้อยากย้ายร้านมากๆ
อยากไปแอบดูเจ้าของร้านน่ารักกะลูกค้าวีไอพี
-
ร้านนี้อยู่แถวไหน อยากไปเป็นลูกค้ามั้ง เจ้าของร้านน่ารัก
-
อยากมีร้านแบบนี้บ้างจังเลยหง่า
:monkeysad:
-
:monkeysad:โหย วิธีการแก้แค้น น่ารักอะไรขนาดน๊าน..
อยากโดนแก้แค้นบ้างจัง...อ๊ากอ่านแล้วนั่งยิ้มไปด้วย :really2:
-
คุณลูกค้าไปไหนเนี่ยย
ไม่รู้ตัวเลยว่าทำคุณเจ้าของร้านเสียใจแล้วแล้ว :o12:
:กอด1:และ +1 ให้พี่จี
-
:เศร้า1: คุ๊กกี้เป็นหมันซะและ
หายไปหนายยยยยยไม่รู้หรอมีคนรอให้คุ๊กกี้อยู่
แบ่งมาก็ได้อ่ะ หิว :z1:
-
ไม่ได้ตั้งความหวังอะไรนะ แต่อยากอ่านอีกอ่ะ ค้างคาใจ คนนั้นไปไหนกันหนอ :serius2:
แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้ชื่อ พระ - นาย ซะทีล่ะตะเอง อยากรู้ๆ
-
แล้วเค้าหายไปไหนอะ ไม่สบายรึป่าว คึคึ
-
คนที่รอให้ชิมไม่ยอมมาสักที....อย่างนี้ต้องประกาศตามหาหรือเปล่าเนี่ย(เหมือนเจ้าของกระทู้..อ๊ะๆล้อเล่นจ้า)
-
:3123:ขอเป็นแรงใจให้นะค๊าบคุณจี สู้ๆนะคับ
-
ม่ายมีอะไรทำ ก้มาวิ่งเล่น กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล. อย่าลืมมาหาเค้านะ อิอิ
จุ๊บคุณจี 2 จุ๊บ :กอด1: :กอด1:
-
ตามอ่านอยู่ ยังอ่านไม่ทันแต่มาให้กำลังใจคุณจีก่อนจ้ะ
ชอบเรื่องแนวนุ่มนวลแบบนี้ของคุณจีเหมือนกัน แต่แบบรักร้ายก็ชอบ อิอิ เป็นแฟนคลับคุณจีนี่เนอะ
ตามอ่านทู้กเรื่องอ่ะแหละจ้ะ
รอติดตามต่อไปนะจ้ะ ให้กำลังใจจ้ะ:L2: :L2: :L2:
-
:L1: :L1: :L1: เข้ามาอ่านคุณ G_wa ตอบรีพลายครับ
มอคค่า ผมชอบดื่มเหมือนกันครับ
แต่ว่ามอคค่าของผมต้องร้อนเท่านั้น :fire:
:call: เอ.......แล้วเมื่อไรน๊าแขกคนนั้นเขาจะมาชิมคุ๊กกี้ซะที.......หายปายหนายยยย
ปั๊ด........จุดธูปเรียกดีกว่า
-
มอคค่าแก้วหนึ่งคะ
สั่งกาแฟ แล้ว ไปแอบนั่งหลบมุม
ดู เจ้าของร้าน กับลูกค้าหนุ่ม
-
โห สั้นนะจีจี้
สั้นอย่างนี้้ต้องมาบ่อยๆ
ไม่งั้นจะส่งเบิร์ดไปทวงแทน
:jul3:
-
o18 หยุดเล่นเกมแล้วมาปั่นนิยายซะดี อิอิ
เด๋วกระซวกเลยงิ
-
o8
-
:เหอะ1: : 222222:
-
สั้นนะจีนะ ,,
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี ฮ่า ๆ
เค้าหายไปไหนอ่ะเนี่ย คุณเจ้าของร้านเลยเตรียมเอาไว้เก้อเลย
ว่าแต่ ผ่านมานิดหน่อย ชื่อก็ยังไม่ออก ฮ่า ๆ
-
ป๊ะป๋าเอาเรื่องใหม่มาลงไม่ยอมบอก :o12:
-
แขกวีไอพีไม่มาทุกวันแบบนี้ขนมก็เป็นหมันทุกวันเลยจิ น่าเสียดายอ่ะ เอามาฝห้เค้ากินดีกว่า เหอๆๆ
-
:m15: อยากอ่านต่อแล้วอ่าจี
:call:
-
อ่านตอนล่าสุดแล้วคิดถึงฉากนั่งอยู่ริมหน้าต่างวันฝนตกเลยอ่ะ เศร้าจัง :impress:
-
:o8:
คาปูชิโน่แก้วหนึ่งคับคุณจี
:m23:
-
ประกาศ
คนแต่งติดภารกิจระดับชาติค่ะ ต้องอ่านนิยาย 5 เล่ม(เล่มละ 400 หน้า up) การ์ตูน 30 เล่มค่ะ จึงมิสามารถมาต่อได้
จึงเรียนมาเพื่อให้ทราบโดยทั่วกัน
:laugh: :laugh:
-
จิ้มพี่มิ้นนนนนน
แล้วกว่าจะอ่านเสร็จเนี่ย กี่วันอ่าาาา
-
:m7: :a3: :a11: : 222222: :oni1: :เหอะ1: :110011: :เชิป2: มาเต่นรอเลย อิอิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
หายไปไหนอ่ะ
ผู้ชายคนนั้นอ่ะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:a5:
-
โอ๊วว แม่เจ้า :sad4:
-
:serius2:
-
:m16:อ๊ากกกกกกกกกก.......ติดอ่านนิยาย 5 เล่ม
เล่มละ 400 หน้า up พร้อมการ์ตูนอีก 30 เล่ม
:fire: เฮ้อ......ทำงี้ได้งายยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: เอ่อ......ว่าแต่ช่วยบอกหน่อยจิ ว่าอ่านเรื่องไรกันอยู่
-
:3125: ใครเป็นคนเอาให้อ่านหา
:beat: :beat: :beat: :beat:
-
ภารกิจยิ่งใหญ่จิง!!!!!!! :fire:
-
แง แง โดดจากบ้าน ตั้ม พาย มาเจอบ้านนี้ก็ยังไม่อัพ
จะมากินกาแฟซะหน่อย :กอด1:
หนังสือ ๕ เล่ม @ ๔๐๐ หน้า + การ์ตูน ๓๐ เล่ม เนี่ย
ใช้เวลาอ่านนานไหม ๒ วัน พอมั้ยจ๊ะ จี
น้องมินท์ ลืมทักที่บ้านโน้น ไม่สบาย หายดีแล้วยัง
ถ้าเน็ตที่หอมันไม่ดี ย้ายออกมาอยู่กับพี่ก็ได้นะ :bye2:
บ้านพี่ เด่ะผู้ชายตรึม
-
ภารกิจระดับชาติ o18
-
:a5: นานแค่ไหนก็จะรอ :serius2:
-
เข้ามาแวะหาพีจี
ยังคิดถึงเหมือนเดิม
:monkeysad:
-
ตามอ่านผลงานของ G ตลอด
เขียนดีไรคำบรรยาย รักGนะ :กอด1:
มาต่อด่วนมากใจจะขาดแล้วโว๊ย :3125:
-
ดีจัง ที่ยังไม่มาต่อ
ทำให้เราตามอ่านทัน เหะๆ (จะโดน :เตะ1:มะเนี่ยตรู)
คิคิ เจ้าของร้านน่าร๊ากกกก
แล้วแขกวีไอพีเราเป็นรัยอ่ะหายไปเลย
ต้องไปตามถึงบ้านป่ะเนี่ยยย
-
แสงอาทิตย์ลับหายไปกับเมฆกลุ่มใหญ่ที่เกาะตัวกันอยู่บนท้องฟ้า อากาศยามบ่ายเลยคล้ายกับเวลาเย็นใกล้ค่ำ เสียงท้องฟ้าคำรามดังก้องพาให้คนใจอ่อนสั่นไหว มือไม้ปัดของที่วางอยู่ตรงหน้ากระจายเพราะสะดุ้งตกใจกับเสียงดังลั่น
"ไม่ชอบเลยจริงๆ นะเนี่ย ฝนจะตกก็ตกไปเถอะ แต่อย่าให้ฟ้าร้องนักได้มั้ย ผ่าก็ไม่เอานะ"เสียงเจ้าของร้านบ่นขมุบขมิบพลางเช็ดผงกาแฟที่เกลื่อนโต๊ะ
"ตกหนักแน่เลยวันนี้ ลูกค้าหายหมดพอดี"
"ไม่แน่หรอก เผื่อมีคนเข้ามาหลบฝน"
"อืม....คนนั้นเขาหายไปเลยนะ"
"อืม...หายไปเลย"
"อ๊ะ...ซวยแล้วพี่ จอยตากผ้าไว้เมื่อเช้า ขอกลับไปเก็บก่อนนะ"เธอพูดจบก็รีบวิ่งออกไปด้านนอก ปล่อยให้คำตอบรับของเจ้านายได้ยินเพียงเสียงงึมงำเบาๆ
เพียงครู่เดียวเม็ดฝนจากกลุ่มเมฆก็ร่วงหล่นลงมาจนบดบังทัศนียภาพด้านนอกของร้าน ลูกค้าที่คิดว่าจะเข้ามาหลบฝนก็มีอย่างที่พูดไว้ แต่เพียงแค่สองคนเท่านั้น หลังจากรับรายการและนำเครื่องดื่มพร้อมผ้าสะอาดเพื่อเช็ดเนื้อตัวไปวางไว้ให้ก็หมดงาน ได้แต่เพียงยืนมองภาพหยาดฝนเม็ดใหญ่ด้านนอกอย่างเหม่อลอย ภาพของผู้ชายภายใต้ร่มสีน้ำเงินดูจะเด่นชัดที่สุดในตอนนี้ ลูกค้าหลบฝนรายที่สาม
ร่มสีน้ำเงินคันใหญ่ถูกพับเก็บไว้ในกล่องไม้ข้างประตูที่มีกระดาษแปะข้อความไว้ว่า...'สำหรับเก็บร่ม' การต้อนรับจะเป็นไปเหมือนสองรายก่อนหน้านี้ ถ้าลูกค้าคนนี้ไม่ใช่...คนที่เขารอมาถึงหนึ่งสัปดาห์
เม็ดฝนที่รอดพ้นจากร่มที่กางไว้บังกายกระจายจายท่อนแขน เขาตั้งใจจะหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดถ้าไม่มีผ้าขนหนูสีฟ้าผืนเล็กยื่นมาให้ตรงหน้า
"........ขอบคุณครับ"เขารับผ้ามาแบบงงๆ กับการหยิบยื่นน้ำใจของเจ้าของร้าน แต่...ไม่มีการพูดอธิบายการกระทำให้เขา
การกระทำที่แตกต่างจากลูกค้าทั่วไปก็ตรงที่...ลูกค้าสองรายก่อนหน้านี้ได้รับผ้าขนหนูที่วางไปบนจานกระเบื้องใบเล็ก ไม่ใช่การหยิบยื่นให้จากมือสู่มือ หากแต่เป็นการกระทำที่คิดสวนทางกัน
....คนหนึ่งคิด....ไม่อ่อนโยน
....อีกคนคิด....เอาใจใส่
ไม่มีการยืนรอรับรายการเหมือนอย่างทุกที เจ้าของร้านหนุ่มเดินกลับไปทำกาแฟสดร้อนๆ ใส่แก้วให้อย่างเคยชิน ถึงไม่ได้มานาน...แต่ไม่นานเกินกว่าจะลืมเลือน กาแฟส่งกลิ่นหอมอบอวลท่ามกลางบรรยากาศหนาวเย็นจากไอฝนด้านนอก
"ขอบคุณครับ"คำขอบคุณครั้งที่สอง แต่แตกจากครั้งแรกตรงที่มีรอยยิ้มบางๆ ส่งกลับมาด้วย โชคร้าย...ที่อีกคนมองไม่เห็น เขาเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์แล้วแกะคุ้กกี้จากถุงใส่จานเดินกลับไปวางให้อีกครั้ง แล้วเตรียมหันหลังกลับถ้าไม่มีเสียงรั้งไว้
"เดี๋ยวครับ อันนี้ผมไม่ได้สั่ง"เขามองจานคุ้กกี้เพื่อย้ำคำพูดตัวเอง แต่คนนำมาส่งกับทำหน้างอเหมือนโกรธ ทั้งๆ ที่....ยังไม่ได้ทำอะไรให้โกรธ
"ฟรีครับ"คำตอบดูเหมือนแข็งกระด้าง แต่ใบหน้างอง้ำให้ผมคนที่นั่งอยู่อดหัวเราะไม่ได้ เขาไม่ได้ขอสักหน่อยได้จะทำเหมือนไม่เต็มใจให้ ตกลงว่าถ้ากินไปจะโกรธหนักกว่าเดิมหรือเปล่า
"คือ....ผมไม่ชอบทานขนม ขอไม่รับดีกว่าครับ"เขาพูดไปด้วยความจริงใจ ถึงรับมาแต่ไม่กินก็จะเสียของเปล่าๆ
".......อร่อยนะ....ผมทำเอง"จากที่หยุดยืนแล้วเหลียวหลังกลับมามอง ก็ต้องเดินกลับมายืนอยู่หน้าจานคุ้กกี้ที่มีไม่ต่ำกว่าสิบชิ้น
"เอ่อ.....ทำเองเหรอครับ คือ....งั้นชิ้นเดียวก็พอครับ"จากที่เกรงใจก็เหมือนจะกลายเป็นเกรงกลัว...เขากลัว..ว่าจะทำเจ้าของร้านที่ยืนหน้างอตรงหน้าร้องไห้ อาการเม้มริมฝีปากนั่นก็ดูคล้ายเด็กเวลาเบะปากเตรียมร้องไห้เสียเหลือเกิน
"แต่ว่ามันมีหลายรสนะครับ อันนี้เนยสด อันนี้ช็อคชิพ นี่ช็อคโกแล็ต ผลไม้รวม มีหลายอย่างเลยนะครับ ขายดีด้วย อร่อยจริงๆ นะครับ"นิ้วเล็กๆ ชี้ชวนให้ชิมคุ้กกี้หลากรสหลากสีตรงหน้าอย่างตั้งใจนำเสนอ แต่คนที่ถูกบังคับกินกับมองใบหน้าใสอย่างไม่คิดถอนสายตากลับ ถ้าไม่เพราะพนักงานสาวคนนั้นเคยพูดว่าเป็นเจ้าของร้าน เขาคงคิดว่าเด็กตรงหน้ายังเรียนไม่จบแล้วมาทำงานชั่วคราวมากกว่า
"......เยอะไปกลัวทานไม่หมดน่ะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่หมดผมกินเองก็ได้ แต่....อร่อยจริงๆ นะ"นิ้วเล็กๆ ที่ชี้ชวนเหนือจานเปลี่ยนมากดลงซ้ำๆ บนโต๊ะไม้ ดูท่าทางถ้าเขาไม่รับปากว่าจะกินคุ้กกี้ในจานนี้ให้เยอะที่สุด คนทำก็คงจะไม่ยอมเดินไปไหน
"งั้นก็ได้ครับ ผมจะกินคุ้กกี้พวกนี้แล้วกัน"เขาพูดไปไม่ใช่เพราะอยากให้คนตรงหน้าไปไกลๆ แต่เพราะกลัวจะเห็นน้ำตาถ้าเขาไม่รับปากมากกว่า
"ครับ"คำตอบรับพร้อมรอยยิ้มละไมบนใบหน้าช่วยให้บรรยากาศสดชื่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทุกอย่างดูลงตัวเมื่อได้มองคนที่นั่งส่งยิ้มให้...ใช่....ร่างเล็กเพรียวที่ยืนอยู่เมื่อครู่ได้เลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วนั่งลงทันที ดวงตากลมโตมองมาอย่างคาดหวังแกมบีบบังคับ ลูกค้าหนุ่มแอบยิ้มขำกับท่าทางซื่อๆ น่าเอ็นดู เขาเสหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบช้าๆ ดวงตาสดใสเหมือนสลดลงวูบหนึ่งเมื่อมือเขาไม่ได้เอื้อมไปทำอย่างที่ต้องการ
"เป็นเจ้าของร้านนี้ใช่มั้ยครับ"หลังจากวางแก้วลงเขาก็แสร้งหยิบคุ้กกี้ขึ้นมามองแล้ววางลงชิ้นแล้วชิ้นเล่า
"ครับ......รีบกินสิครับ อร่อยจริงๆ นะ"
".......พี่ไม่ค่อยชอบขนมจริงๆ นะ ไม่ได้กินนานแล้วด้วย ไม่รู้ว่าท้องไส้จะเป็นอะไรรึเปล่า"ความจริงเขาก็ไม่อยากแกล้งคนตรงหน้าหรอก แต่ท่าทางแบบนี้ทำให้อดไม่ได้ที่หยอกเล่น คำพูดที่เร่งเร้าให้กินก็ช่างดูน่าสงสัย ไม่รู้ว่าทำไมต้องคะยั้นคยอขนาดนี้ ถ้าเขาเป็นนักชิมชื่อดังก็ว่าไปอย่าง
"ไม่เป็นอะไรหรอก ผมทำอย่างดีเลย สะอาด ส่วนผสมก็สดใหม่ทุกวัน ถ้าเป็นอะไรผมจ่ายค่ารักษาให้"ถึงสีหน้าจะดูไม่ค่อยพอใจกับคำสบประมาทที่ได้ยิน แต่เขาเชื่อสนิทใจว่าคนตรงหน้าต้องพอใจในรสชาติแน่ๆ ขอเพียงได้ชิมสักคำต้องเอ่อปากชมและติดใจอย่างแน่นอน
"ถ้าต้องไปนอนโรงพยาบาลพี่ต้องบอกชื่อเจ้าของไข้ แล้วพี่ควรบอกชื่ออะไรดี"
"ชื่อผมก็ได้ เดี๋ยวผมตามไปจ่ายเงินให้ แต่อร่อยจริงๆ ไม่เลี่ยนด้วย กินเถอะนะ"
"แล้ว....น้องชื่ออะไรล่ะครับ"
***********************************************
มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ...เนอะๆๆๆๆ 5555+
ถ้่ามีคำไหนผิดก็บอกด้วยแล้วกัน พิมพ์เสร็จก็อัพเลย ยังไม่ได้เช็คคำ
-
^
จิ้มมมและไปอ่าน (ดีใจนะเนี่ย มาทันด้วย โหะๆ)
วาว้าววววววววว เจอกันแล้วๆๆๆ
น่ารักได้อีกอ่ะ เรียกตัวเองว่า "พี่"แล้ววว โฮฮฮฮฮฮ
ชอบอันนี้ >>>~"ถ้าต้องไปนอนโรงพยาบาลพี่ต้องบอกชื่อเจ้าของไข้ แล้วพี่ควรบอกชื่ออะไรดี"
เป็นการถามชื่อที่ได้โล่ห์มากมาก
ขอบคุณฟ้าฝนค่ะ อ่อ ขอบคุณพี่จีด้วยค่ะ
(มาต่อแล้ววว~)
-
ประโยคสุดท้าย ชอบบบบบบ :-[
-
กลับมาแล้ว......คุณลูกค้า
กาแฟอุ่นๆ คุ๊กกี้หอมๆ ท่ามกลางบรรยากาศฝนตก
เห็นภาพตามเลยค่ะ มีความสุขจัง
ขอบคุณคุณ G
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย :กอด1:
รักสายฝน
ชอบพี่...ที่ไม่ทานขนมจัง
-
จะได้รู้ชื่อ ตัวเอกแล้ว รึเปล่า อิๆ
-
มาช้าละก้สั้นด้วย
555
แต่ก้จะรอต่อไปคับพี่จี :bye2:
-
บรรยากาศอบอุ่น :กอด1:
อ่านแล้วมีความสุขตาม
ชอบๆ :impress2:
-
อ๊าาาาาาาาาาา
เรื่องนี้กว่าจะรุ้ชื่อพระนาง
นี่มันยากจิงๆๆๆเลยยยยยยยยยย
แต่บรรยากาศหวานมากกกกกกกกกก
-
แอร๊ยยยย
เธอ(เขา)มากับฝน...
เธอ(เขา)มาจากไหน ฝนจึงเป็นใจอย่างนี้ ...
อิอิ น้องชื่อรัยอ่ะ
พี่คนถามน่ารักเนอะ :impress2:
-
ดีใจจังที่มาต่อแล้ววว :impress2:
คุณลูกค้าคะ วิธีการถามชื่อ มันช่าง...เนียนได้อีกกกกกกกก
โหย ไม่เท่าไหร่เลยอ่ะ
แถมเรียกตัวเองว่าพี่ซะงั้น
เนียนสร้างความสนิทสนมได้อย่างไว
แล้วจะมามัวแกล้งเค้้าทำไมล่าาา กินคุกกี้ซะทีเด้~~~
ลุ้นๆ อยากรู้ชื่อตัวละครแล้ววว
-
ฮา มีหลอกถามชื่อ
แต่ดีแระคนอ่านก็อยากรู้ น่ารักฟร่ะ แอร๊ยย กรี๊ดดด
-
มีเพียงคำเดียวที่จะมอบ
"น่ารัก"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
วิธีถามชื่อของพี่ มันช่าง...
:o8: o13
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ :-[
-
โหย เกือบได้ชื่อเเล้วเชียว
คุนลูกค้านี่ชักจะ ยังงัยๆ แล้วนะ
รอตอนต่อไป อย่างมีความหวัง
-
:o8: เอาชื่อหนูไปแทนมั๊ยค่ะ เต็มใจบอกค่ะ
น่ารักจัง แหมๆ วิธีถามชื่อแบบนี้
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ o13
-
:เฮ้อ:ผู้กำกับสั่งคัต ซะอย่างงั้น ค้างเลย
สรุปก็ยังไม่รู้ชื่อ ของนายเอกเจ้าของร้านการแฟ แสนน่ารัก
ไม่เป็นไร ตั้งตารออย่าง :m1:
-
หลอกถามชื่อได้แนบเนียนโคดๆ :-[
คุณเจ้าของร้านช่างรุกเร้าเก่งเหลือเกิน อ๊ายๆ
-
:m1:
น่ารักมากมายยยยย
คุณลูกค้าเนียนดีจัง
เจ้าของร้านก็น่าร้ากก
อยากรู้ชื่อพระนางเร็วๆ
-
เจ้าของร้านนิสัยดื้อ หัวรั้นเอาแต่ใจเหมือนกันนะ :o8:
นายลูกค้าก็ บอกชื่อก่อนเดี๋ยวจะกิน o18
อื้ม...น่ารักดี
:bye2:
-
กาแฟไม่ลี่ยน
นิยายก็ไม่เลี่ยน
จี ใส่น้ำตาลมากไปป่าว :impress2:
หวานนนนนนนนนมากกกกกกกกกกก :-[
ชอบ ชอบ ได้อีกนะจี
อ่านแล้วมีความสุขมากกกกก :o8:
:call: :call: :call: :call:
-
:z1: นึกว่าต้องรอเป็นอาทิตย์นะเนี่ยย.....
สงสัยว่าคุณ Mint จะมาแกล้งคนอ่านให้ลงแดงเล่น ๆ
ก็แหม หนังสือรวมกันก็ 2,000 กว่าหน้านะ คงจะอ่านเพลิน
แต่พอมาอัพให้แล้วก็ยังได้บรรยากาศหวาน ๆ และอบอุ่นเหมือนเดิม
แม้ว่าจะยังไม่ทราบชื่อของตัวเอกทั้งสองก็ตาม
ตั้งเอาเองดีกว่า นายเอกชื่อ มอคค่า ส่วนพระเอกก็ลาเต้ อิอิ.... :pigha2:
ไม่เหมือนอีกเรื่อง ชิ......ร้ายซะ จนพาลจะเกลียดทุกคนในเรื่องแร่ะ..
o13แต่สรุปว่า.....คนแต่งสุดยอดครับ
ไม่รู้แยกอารมณ์ตอนแต่งได้ยังไง อยากรู้เคล็ดลับจังเลย
นับถือ นับถือ
-
มนุษย์กาแฟนั่น คงเริ่มอยากกินคนทำคุกกี้..
.....แต่ชั้นชักอยากกินคนเขียนแล้วว่ะ
(..แผล็บ มาต่อซะดีดี)
-
ช้าอยู่ไย บอกเค้าไปดิ บอกไปเล๊ย เอ่อ ...สรุปว่าชื่อไรหว่า???
-
ค้างครับพี่น้อง อ๊าคคคคคคคคคคคคค
-
จะได้รู้ชื่อแล้ว :impress2:
-
ตัดตอนได้ ค้างงงงงงงงง สุดยอดดดดดดดด
ว๊ากกกกกกกก
-
มนุษย์กาแฟนั่น คงเริ่มอยากกินคนทำคุกกี้..
.....แต่ชั้นชักอยากกินคนเขียนแล้วว่ะ
(..แผล็บ มาต่อซะดีดี)
ชอบรีนี้อ่ะ เห็นด้วยๆๆๆหลายๆๆๆ
-
ส้านนนนนนนนนน ได้อีก
-
อ่านแบบลุ้นตัวเกร็งเลย นึกว่าจะได้รู้ชื่อ......... :a5:
แป่ว ..............
พระเอก นายเอกน่าร้ากกกก ขอกอดที :กอด1:
ส่วนคุณจี รีบๆมาต่ออีกเน้อ :impress2:
-
นายเอกน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พระเอกแอบเนียนถามชื่อนะเนี่ย เหอๆ
เรื่องนี้อ่านแล้ว สบายใจดีจัง คุณจี บรรยากาศอบอุ่นมากๆ :m4:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
น่ารักจริงๆแห๊ะ :กอด1: น่ารักมากๆด้วย :m3:
อีตาคนนี้ก้อกินซะทีเซ่! เขารอให้นายมากินตั้งนานแล้วนะ :angry2:
-
:sad4: ไม่เป็นไรเค้าไม่กินคุกกี้
เค้ากินให้เองก็ได้ o13
-
เนียนถามชื่อนิหว่า เหอๆๆ :z2:
-
:-[ อูยยย ฝนตกเป็นน้ำเชื่อมป่ะเนี่ย
ขอกาแฟดำที่นึง...น้ำตาลไม่ต้อง.. :z1:
-
หูยยย คุณจี มาช้าไม่พอ ยังสั้นอีกนะคะ
:serius2:
อดใจรอตอนต่อไปค่ะ
:o12:
-
อ่านแล้วก็ต้องรอลุ้มอีก
สนุกดีค่ะ
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบที่ตื้อให้กินอ่ะ น่ารักมากๆ 555
วิธีการหลอกถามชื่อแบบนี้ใช้ได้นะ555
-
เข้ามาทำเนียนรอพี่จีด้วยคน
อิอิ มายัง มาได้แล้ว ไม่มามีเฮ
เฮอะไรดี เอิ้กๆๆ
-
คุณเจ้าของร้านน่ารักจัง :impress2:
ตอนแรกคิดว่าคุณลูกค้าจะขรึมๆ
แต่วิธีถามชื่อนี่ o13 ขอยืมไปใช้บ้างอะไรบ้าง
:z2:
-
:เฮ้อ: ในที่สุดก็มาจนได้
มาที่น่ารักที่สู๊ดๆๆๆๆๆ :impress2:
-
:impress2: น่ารักจัง
คุณเจ้าของร้านน่ารักมากๆ ตอนคะยั้นคะยอให้"พี่"กินคุกกี้อ่ะ
ลำเอียงเห็นๆ.....ลูกค้าคนอื่นได้กินฟรีแบบนี้มั้ยเนี่ยยย อิอิอิ
ลุ้นๆๆ ตอนหน้าคงได้รู้ชื่อนายเอกซะที
โอ้ยยยย น่ารักอ่าาาาา ......อยากอ่านต่อๆๆๆ :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
พึ่งเห็นเรื่องใหม่ของพี่จี
ผ่านมา 16 หน้าพึ่งรู้ :z3:
สนุกดีค่ะ
มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคะ
^^
-
ฮิ้วววววววว ตอนหน้าจะได้รู้ชื่อกันและกันแล้วววววว
เอ......หรือเราจะโดนคุณจีหลอกเนี่ย :m28:
ตอนหน้าอาจจะยังไม่รู้อีกก็ได้
-
เนียนเน๊อะ..มุกหลอกถามชื่อของพระเอกเนี่ยเนียนเอาการ
แต่ว่า....นายเอกจะหลงกลมั้ยเอ่ย
-
คุณลูกค้าท่าทางไม่อยากกินคุกกี้
แต่คงอยากกินคนทำคุกกี้แทน
:o8:
-
แวะมาตอบรีพลาย(วันนี้ตอบอะไรไปแล้วโดนเส้นใครบางคนก็ขอโทษล่วงหน้า พอดี...อารมณ์ดี...เลยกวนเป็นพิเศษ)
Lala : ฟ้าฝนไม่ต้องขอบคุณค่ะน้อง ขอบคุณพี่คนเดียวก็พอแล้ว
Blurry :ชอบแล้วทำไมต้องเขินด้วย อย่าอินๆ กลับมาๆ
april : กำลังอยากกินกาแฟมากๆ แต่งแล้วหิวกาแฟทุกทีเลย
19NT : ชอบพี่...ที่ไม่ทานขนมจัง.....ชื่อพระเอกย๊าวยาวเนอะ
newykung : ตอนแรกว่าจะไม่ให้รู้จนจบเรื่องแล้ว แต่...ลำบากในการแต่งมากไปหน่อย บอกๆ เลยดีกว่า
zilveria : ถูกต้องค่ะน้อง ถึงจะช้าจะสั้น ก็ต้องรอ....หุหุ(ไม่มีสำนึก)
ผักกาด : อบอุ่นผิดกับอากาศจริงๆ มากๆ ที่นี่โคตรหนาว ไม่ใช่ลำปางซะหน่อย ทำไมหนาวอย่างนี้เนี่ย
palpouverny : คิดเหมือนกันเลยว่าหวานๆ พิกล
Bg LoVe NT : อยากฟังเสียงตัวเป็นๆ อ่ะ คำนี้น่ะ...แอร๊ยยยย
mercutery : ลุ้นชื่อตัวละครยิ่งกว่าเนื้อเรื่องอีก(คนแต่งก็ลุ้น)
Millet :มีซาวน์ประหลาดอีกแล้ว ไปอยู่ด้วยกันกับBg LoVe NT
NT llSJs : ขอบคุณที่ชมค่ะ :o8:
chee : ซาวน์ประหลาดมาอีกแล้ววววว ไปรวมกับสองคนก่อนหน้านี้เลย(ปล.รูปได้ใจอ่ะ)
andyus1 : แค่ชื่อยังลุ้นซะ...ถ้าอย่างอื่นล่ะ....หุหุ
unnoname : ท่าทางจะชอบวิธีถามชื่อกันจริงๆ
wan : 5555+ คิดว่าจบไม่ค้างแล้วนะเนี่ย ค้างหรอกเหรอ
astral : ยังไม่เห็นได้รุกเร้าตรงไหนเลย :impress2:
chatori : มีแต่คนอยากรู้ เนียนข้ามไปดีมั้ยเนี่ย
Jeremy_F : ความจริงเรียกเจ้าของร้านกับลูกค้าต่อไปก็น่ารักดีออก(อืมมมม...หุหุ)
yaoifan : ยางม่ายตายยยย...ไม่ต้องจุดธูปเซ่นก็มาต่อ(ดอกเดียวซะด้วยนะ)
Kipper : แยกอารมณ์เหรอ...อืม...ไม่รู้เหมือนกัน ปกติก็แต่งรัก..ร้าย ก่อน แล้วก็จะแต่งเรื่องนี้ต่อ อืมมม...เอาเป็นว่าเก่งแล้วกัน ไม่มีเหตุผลอื่นหรอกที่ทำแบบนี้ได้ :jul3:
Ryze : ไม่ตอบ ไม่คุย ไม่ยุ่งกะแกหรอก....หุหุหุ
marchmenlo : ชื่อจีค่ะ(แอ๊บพูดเพราะ ใครอ่านแล้วห้ามหมั่นไส้นะ)
a_tapha : เง้ออออ...ค้างตรงไหน ไม่ค้างน๊าาาา
mist : จะไม่บอกดีมั้ยยยยยยย
dahlia : ไหนๆๆๆ ค้างเหรอ เดี๋ยวสอยลงมาให้
bamtham : อย่าๆ อย่าไปเห็นด้วยกับมัน เดี๋ยวมันได้ใจ
zandwizz : หมายความว่าไง...ให้...สั้น...มากกว่านี้ได้อีกเหรอ...อืมๆ เดี๋ยวจัดให้นะ
jokirito : มาแอบลวนลามตัวละครฉันได้ไง :m16:
sukie_moo : คนแต่งก็แต่งแบบสบายใจเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีคนตามทวง โพสต์เองอัพเองนี่... สบายใจจริงๆ
ken_krub : มารับกำลังใจที่มอบให้เสมอเช่นกันค่ะ
(๐-*-๐)v เกริด้ : พระเอกเล่นตัวบ้างไม่ได้รึไง
ไต๋ : แย่งคนอื่นกินซะงั้นอ่ะคนเรา
aimaim : ชอบรูปอ่ะ(บอกเฉยๆ ไม่ได้กดดันให้ส่งให้แต่อย่างใด)
u-only-one : สงสัยจะจริง แต่งเองยังเลี่ยนเอง หวานได้อีกๆ
zeazaiz : เอาน่า ช้าๆ สั้นๆ แต่ได้อ่านนานหน่อย
TONG : ลุ้นต่อไป แล้วก็รอต่อไป
LIZZ : เจ้าของร้านน่ารักเนอะ แต่งเองยังว่าน่ารักเลย
andyus1 : เข้ามาเนียน...นั่งรอด้วยคนนะ
♥a2k♥ : บุคลิกขรึมๆ ภายนอกหลอกตาาาา
rakza : มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะๆๆๆๆ
BLkaiwhan : เพราะอีกฝ่ายเป็นพระเอกไงเลยลำเอียง 5555+
ltahset : ดีนะไม่มาตอนจบ เรื่องนี้ยิ่งสั้นๆ อยู่
onsk : แหมๆๆๆ ไม่หลอกหรอกน่า เห็นเป็นคนอย่างนั้นไปได้ o18
patiharn : ถ้าเจ้าของร้านไม่หลงกล....ทุกคนก็จะยังไม่รู้ชื่อ...5555+(คนแต่งอาจเนียนกว่า แกล้งให้ไม่รู้ เพราะ...ยังนึกชื่อพระเอกไม่ออก กร๊ากกกกกกกกกกกก)
krappom : หมายถึงพระเอกหรือกะแป๋มล่ะที่อยากกินคนทำคุ้กกี้
****************************************
คอมเมนต์น้อยๆ จะได้ตอบได้ สนุกที่ได้แต่ง ดีใจที่มีคนอ่าน ปลาบปลื้มที่มีคนชื่นชม มีความสุขกับเรื่องสั้นนี้มากๆ นะทุกๆ คน
-
จิ้ม จี นึกว่าจะมาต่อ
แค่มาตอบรีพลาย รีบมานะตัวเอง
-
ไม่ทัน ตอบ รีพาย
ชอบ อ่ะ ชอบ :กอด1: ลูกค้านะลูกค้า
เนียนได้โล่ ได้บ้าน ได้รถ มากมาย
คึคึ
-
มาไม่ทันจิ้มพี่จี
:o12:
^^
-
งั้นชั้นนี่แหละ จะหม่ำแกก่อน
แง่ง..แฮ่ (น้ำลายหยดติ๋งแหมะ)
-
แป่ว คิดว่าตอนใหม่มาฝาก
มาตอบกระทู้นี่เอง พี่จีมาคราวน่าผมขอคุ้กกี้มั่งน่อ
รสชาตคงดีจัด นายเอกเราภูมิใจนำเหนอซะขนาดนั้นอ่ะ
ไอนิยายที่เอามาอ่านนะ ถึงไหนแล้ว จองต่อนะ เหอๆๆ เนียนได้อีกตรู
-
อุตส่ามาตอบ รีพาย อิๆ
แล้วรีบๆมาลงนะ คุณจี รออยู่คราบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:เฮ้อ: ทำไงได้อ่ะ G ไม่มีคนทำให้กิน
ก็แอบแย่งมันตรงนี้แหละว่ะ อิอิ :laugh3:
เสร็จไต๋ละ :จุ๊บๆ:
แวะมาตอบรีพลาย(วันนี้ตอบอะไรไปแล้วโดนเส้นใครบางคนก็ขอโทษล่วงหน้า พอดี...อารมณ์ดี...เลยกวนเป็นพิเศษ)
ไต๋ : แย่งคนอื่นกินซะงั้นอ่ะคนเรา
****************************************
คอมเมนต์น้อยๆ จะได้ตอบได้ สนุกที่ได้แต่ง ดีใจที่มีคนอ่าน ปลาบปลื้มที่มีคนชื่นชม มีความสุขกับเรื่องสั้นนี้มากๆ นะทุกๆ คน
-
Millet :มีซาวน์ประหลาดอีกแล้ว ไปอยู่ด้วยกันกับBg LoVe NT
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย จีจี้ อยากฟังสดๆก็ไม่บอก...
แต่ไม่อยู่กับป้า Bg LoVe NT นะ น่ากัวค่อดดดดด!!!!!!!!!!!
-
ว้า ยังไม่มีตอนต่ออิก
:z2:
เต้นรอ โด๊ปกาแฟไปเยอะ เดี๋ยวอ้วน
มาอีกทีหน้า 20 ดีกว่า เผื่อได้อ่าน เง้อออออ :เฮ้อ:
-
คอมเมนต์น้อยๆ จะได้ตอบได้ สนุกที่ได้แต่ง ดีใจที่มีคนอ่าน ปลาบปลื้มที่มีคนชื่นชม มีความสุขกับเรื่องสั้นนี้มากๆ นะทุกๆ คน
.
.
.
.
.
:L2: :กอด1:
-
เจ๊!!!!
อีกิฟ๊คิดถึงงง
เป็นไงบ้างงง
:monkeysad:
มีอาราย TEL ได้เสมอออ คิดถึง
:sad11:
-
รอจบค่อยอ่าน
เพราะเผลออ่านเรื่องนั้นไปแล้ว
ค้างอยู่ฮั่นนะ อะหยังบะล้ำบะเหลือ
5555
ปล. พี่จี จุ๊บๆ นะจ๊ะ
-
น้องเจ้าของร้านน่ารักมั่ก ๆ
ฟังน้องเค้าพรีเซนต์คุกกี้แล้วอยากกินมั่งอ่ะ :impress2:
ตอนเค้านั่งคุยกันที่โต๊ะกาแฟ
กุ๊กกิ๊กได้อีกนะเนี่ย อ่านแล้วแอบยิ้มเลย(เขินแทน) :-[
พี่อย่างงั้น พี่อย่างงี้ ตีซี้เนาะคนเรา :really2:
ตอนหน้าเค้าจะรู้จัก(ชื่อ) กันแล้ว
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
Millet :มีซาวน์ประหลาดอีกแล้ว ไปอยู่ด้วยกันกับBg LoVe NT
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย จีจี้ อยากฟังสดๆก็ไม่บอก...
แต่ไม่อยู่กับป้า Bg LoVe NT นะ น่ากัวค่อดดดดด!!!!!!!!!!!
หือออ ใครน่ากลัวเหยอออ
จีจี้ อย่าไปเชื่อๆเค้าถูกใส่ร้าย :monkeysad:>>>เนี่ย ตัวเนี้ยเหมือนเค้าเลยอ่ะ อิอิ น่ารักเนอะ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากฟังจากตัวเป็นๆชิมิ เด๋วคืนนี้เค้าไปเข้าฝันน๊าาา
-
:L2: หวัดดีทุกคนคับ
-
:กอด1: คุณจี น่ารักได้อีก :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:z2: เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ น่ารักจังเลยค่ะ รออยู่น่ะค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป :กอด1:
-
ขอบคุณจ้า ( ถึงกดดันเราก็ส่งไม่เป็นอ่ะ เหอๆๆ )
มีอีกเยอะ อยากดู+สูบ เชิญที่ห้องของเค้าเลยจ้า ^^
http://my.dek-d.com/a_lein/gallery/?gid=13794313
-
นึกว่ามาต่อแล้ว
ที่แท้ก้อมาตจอบรีพราย
-
พี่จีคร้าบบบ คุนลูกค้ากินคุนเจ้าของร้านไปยังคับ
คุกกี้ชืดหมดแล้วววว
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย
น่ารักทั้งเจ้าของร้าน ลูกค้า และคนแต่ง :o8:
เกือบแระๆ อีกนิดคงจะรู้ชื่อแล้ว :z2:
-
ตามลุ้นกันต่อปายยย
:-[ :-[ :-[
-
sukie_moo : คนแต่งก็แต่งแบบสบายใจเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีคนตามทวง โพสต์เองอัพเองนี่... สบายใจจริงๆ
555 เป็นอย่างนี้นี่เอง เรื่องรักร้ายที่ให้มิ้นโพสต์ให้ นี่พลาดใช่ไหม เพราะเห็นมิ้นจิก เก่งจริงๆ 555 :jul3:
-
sukie_moo : คนแต่งก็แต่งแบบสบายใจเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีคนตามทวง โพสต์เองอัพเองนี่... สบายใจจริงๆ
555 เป็นอย่างนี้นี่เอง เรื่องรักร้ายที่ให้มิ้นโพสต์ให้ นี่พลาดใช่ไหม เพราะเห็นมิ้นจิก เก่งจริงๆ 555 :jul3:
นี่ขนาดมินนี่จิกแล้วน่ะ จีจี้ยังค้างเติ่งได้ทุกตอนเลย ชิส์ งอน :a14:
-
น่ารักจังเลย
อ่านแล้ว รู้สึกไม่อยากกินคุกกี้แล้ว
อยากกินคนทำแทน
-
sukie_moo : คนแต่งก็แต่งแบบสบายใจเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีคนตามทวง โพสต์เองอัพเองนี่... สบายใจจริงๆ
555 เป็นอย่างนี้นี่เอง เรื่องรักร้ายที่ให้มิ้นโพสต์ให้ นี่พลาดใช่ไหม เพราะเห็นมิ้นจิก เก่งจริงๆ 555 :jul3:
นี่ขนาดมินนี่จิกแล้วน่ะ จีจี้ยังค้างเติ่งได้ทุกตอนเลย ชิส์ งอน :a14:
:m20: จริงด้วย ขนาดมิ้นตามแล้วนะเนี่ย น่าจะยกโล่ให้มิ้นในฐานะsuperคนตาม คนโพส
ปอลอ ลืมโล่ให้จี้ในฐานะคนแต่งดีเด่นด้วย :กอด1:
-
sukie_moo : คนแต่งก็แต่งแบบสบายใจเหมือนกันค่ะ ไม่ต้องมีคนตามทวง โพสต์เองอัพเองนี่... สบายใจจริงๆ
555 เป็นอย่างนี้นี่เอง เรื่องรักร้ายที่ให้มิ้นโพสต์ให้ นี่พลาดใช่ไหม เพราะเห็นมิ้นจิก เก่งจริงๆ 555 :jul3:
นี่ขนาดมินนี่จิกแล้วน่ะ จีจี้ยังค้างเติ่งได้ทุกตอนเลย ชิส์ งอน :a14:
อิอิ อุตส่าห์ละไว้ในฐานที่เข้าใจ.....กันทุกคน แล้วนะเนี่ย
:laugh:
-
:serius2: มาต่อด่วนๆเลยครับอยากรู้ชื่อนายเอกมากๆเลยอะคร๊าฟฟฟ
:laugh:แต่แลพระเอกของเราเจ้าชู้นะครับ
-
//นั่งซดชาเย็น รอตอนต่อไป
-
เมื่อไหร่จะรู้ชื่อเนี่ย :serius2:
-
คอมเมนต์น้อยๆ จะได้ตอบได้ สนุกที่ได้แต่ง ดีใจที่มีคนอ่าน ปลาบปลื้มที่มีคนชื่นชม มีความสุขกับเรื่องสั้นนี้มากๆ นะทุกๆ คน
สนุกที่ได้อ่าน ดีใจเวลาพี่จีอัฟ ปลื้มที่พี่จีตอบเม้น มีความสุขกับทุกเรื่องที่พี่จีแต่ง :กอด1:
แต่ถ้าอัฟรักร้ายบ่อยๆจะสุขอัฟขึ้นอีก10เรเวล :call: :laugh:
-
บอกได้คำเดยวคับคุณจี คุณคือสุดยอดนักเขียน ค๊าบบบบบบบบบบบ
-
น้องจีคะ ไหนๆมาตอบเม้นท์แล้ว ...ก็ต่ออีกสักตอนก็ได้นะคะ :impress3:
ตอนนี้อยากได้อะไรหวานๆ เลี่ยนๆ มาดับความขมของเรื่องนั้นอ่ะค่ะ :m17:
:กอด1:
-
ดื่มกาเฟรอจนอิ่มแล้ว
ไปฉี่ก็แล้ว ยังมิมา เง้อ รอได้อีก มาเหอะคร้าบบบ
-
นึกถึงสวนนมคันคลองอ่าเจ๊
ไปยัง...
ถ้ายัง..
ไปแรดกัน อิอิ
:impress2:
-
มาต่อได้แล้ว ไอ้บราจี
เดี๋ยวโดน!!!!!!!!
-
"ชื่อมินครับ เนมิน แต่รับรองว่ากินแล้วไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลแน่นอน กินหน่อยนะครับ"สีหน้าและน้ำเสียงเว้าวอนทำให้คนฟังใจอ่อน ไม่ว่าใครเจออาการแบบนี้ของเนมินเป็นต้องโอนอ่อนคล้อยตามเสมอ
"ชื่อคล้ายพี่เลยครับ พี่ชื่อภูริ เรียกพี่ภูก็ได้"คนพูดยิ้มหวานแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ
"............"คนที่ถูกกล่าวว่าชื่อคล้าย นั่งทบทวนระหว่างสองชื่อแต่ก็ไม่เห็นมีอักษรตัวใดคล้ายกันอย่างที่บอก พอเงยหน้าทำท่าจะถามย้ำเกี่ยวกับชื่อก็เห็นเพียงรอยยิ้มสดใสส่งผ่านมาให้
"ชิ้น ไหนหวานน้อยสุดล่ะครับ"ชื่อนามไพเราะน่ารักสมตัวทำให้คนฟังนั่งยิ้มกับท่าทางน่าเอ็นดู เขายังเหลือเวลาหยอกล้อร่างบางนี้อีกพักใหญ่ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าการนั่งรอเวลาที่ร้านกาแฟเงียบๆ จะมีอะไรน่าสนใจขึ้นมา
" อืม...อันนี้รสกาแฟครับ มีรสขมของกาแฟหน่อยๆ"เนมินใช้ปลายนิ้วเล็กๆ หยิบชิ้นที่พูดถึงยืนให้ตรงหน้าเพื่อบังคับทางอ้อม แต่คนถูกบังคับโดยไม่รู้ตัวกลับคิดเป็นอย่างอื่น เขาแกล้งอ้าปากช้าๆ รอดูปฏิกิริยาร่างบางว่าจะทำอย่างไร
"อั้มมม....อร่อยมั้ย"เนมินไม่ ได้รู้ถึงสายตารอบข้างที่พากันมองตาค้างกับการป้อนคุ้กกี้ให้ถึงปาก ดูจากคนภายนอกแล้วเหมือนการออดอ้อนของคู่รัก ซึ่งความจริงแล้วคนที่นั่งยิ้มบางๆ พร้อมละเมียดเคี้ยวคุ้กกี้ชิ้นเล็กๆ ก็จงใจทำให้คล้ายอย่างนั้น แต่ไม่คิดว่าร่างบางจะป้อนให้จริงๆ
ดวงตากลมโตจ้องมองอย่างจดจ่อ รอคอยคำชมที่คาดว่าจะได้ยิน ตรงข้ามกับอีกคนที่พยายามยื้อเวลาร่วมนาทีกว่าจึงจะพูดออกมา
"ก็........อืม....มินอายุเท่าไหร่ครับ"
"......"
"พี่จะเทียบฝีมือทำขนมกับอายุไง ว่าไงครับ"
"ยี่สิบสามครับ"เนมินตอบไปทั้งๆ ที่รู้สึกคาใจกับคำอธิบาย
"เพิ่งจบเหรอครับ"
"อ่า....ครับ แล้ว....ตกลงว่าไงครับ คุ้กกี้น่ะ"ร่างบางเริ่มหงุดหงิดที่ไม่ได้ฟังคำตอบสักที น้ำเสียงห้วนสั้นทำให้คนถูกถามยิ้มล้อก่อนจะตอบเพื่อยืดเวลาคุย
"อร่อยดีครับ"
"นั่นไง บอกแล้วว่าอร่อย งั้นทานให้หมดเลยนะครับ"
"หมดนี่คงไม่ไหวจริงๆ กินมากๆ แล้วมันฝืดคอนะครับ"ภูริตอบตามตรง โดยนิสัยแล้วเขาไม่ใช่คนกินจุบจิบสักเท่าไหร่
"...........ฝืด...คอ"เนมินครางในลำคอถามย้ำเบาๆ....คำดูถูกคำใหม่ปักลงกลางใจทำให้หน้าเสียและส่อแววน้อยจนจนภูริสงสัย แต่ก็ไม่เข้าใจท่าทางของเนมินเลยสักนิดเดียว
"ครับ ฝืดคอ พี่ไม่ค่อยกินขนมพวกนี้เท่าไหร่ แต่กินคู่กับกาแฟก็อร่อยดีเหมือนกัน ขอบคุณนะครับ"
"....งั้นผมไม่รบกวนแล้วกัน เชิญทานตามสบายนะครับ เอ่อ....ทานอีกสักชิ้นสองชิ้นก็ยังดีนะครับ"ก่อนเดินจากไปเนมินยังวิวายกล่าวย้ำอีกรอบ
"เดี๋ยวก่อนครับมิน"
"ครับ"
"ขอเบอร์ติดต่อได้ไหม เผื่อว่าพี่กลับไปแล้วไม่สบายจะได้โทรตามเจ้าของไข้ถูก"
"เอ่อ...ได้ครับ เบอร์ 08..."
"พี่มินมากวนอะไรลูกค้าตรงนี้คะ"ร่างเล็กบางยืนหน้าบึ้งท้าวเอวถามเจ้านายเสียงดังกว่าปกติ
"เปล่านะจอย พี่เอาคุ้กกี้มาให้เฉยๆ ไม่ได้กวนเลย"
"อู้งานก็บอกมาเถอะ มาทำโกโก้ร้อนให้กินหน่อยสิ ฝ่าฝนมาหนาวมากๆ เลย"
"ได้จ้าได้ ผมเปียกมั้ยเนี่ย ไปเช็ดให้แห้งๆ ด้วยนะ กินยาแก้ไข้กันไว้ดีมั้ย"สองคู่ซี้เดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์พูดคุยหยอกล้อกันจนลืมหนึ่งลูกค้าไว้เบื้องหลัง ภูริอมยิ้มกับท่าทางลูกน้องที่ทำตัวเป็นเป็นแม่ไก่ปกป้องลูกเจี๊ยบ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจงใจขัดจังหวะ แต่....ยากหน่อยก็ดี เขากำลังว่างและอยากหาอะไรสนุกๆ ทำ
"พี่ไปคุยอะไรกับเขาตั้งนานน่ะ ไม่ได้ไปหาเรื่องใช่มั้ย"จอยถามสิ่งที่คาใจ เธอเข้ามาเห็นท่าทางลูกค้ารูปหล่อที่ส่งสายตาหวานเยิ้มโปรยเสน่ห์ในเนมินเต็มที่ เธอรู้ดีว่ารุ่นพี่คนนี้เป็นคนน่ารัก ใครก็อยากทำความรู้จักและสร้างความสนิทสนม ซึ่งเนมินก็มอบไมตรีให้ทุกคนเท่าๆ กัน เขาชอบมีเพื่อนเยอะ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนรอบๆ ตัวหวังความสัมพันธ์ในรูปแบบที่เกินเพื่อน
"ก็เอาคุ้กกี้ให้กินไง ตอนแรกไม่ยอมกิน พี่ต้องบังคับตั้งนานกว่าจะยอม"เนมินพูดด้วยท่าทาแข็งขัน ถ้าจอยได้เห็นตั้งแต่ต้นก็คงจะรู้ว่า...คำว่าบังคับ...กับ...อ้อน....เนมินแสดงออกมาไม่ต่างกันเลย
"แล้วเขาว่าไงล่ะ อร่อยใช่มั้ย"
"ใช่ แต่ดันต่อท้ายด้วยว่ากินมากแล้วฝืดคอ อยากจะยกโต๊ะขึ้นมาทุ่มมากๆ เลยนะ แต่พี่คงยกคนเดียวไม่ไหว จอยน่าจะมาเร็วกว่านี้"น้ำเสียงจริงจังจนรุ่นน้องไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดเล่นหรือจริง
"เขาอาจไม่ชอบคุ้กกี้ก็ได้ แต่ยังไงก็บอกว่าอร่อยแล้วนี่ ช่างเขาเถอะ"
"แต่....ฝืดคอเลยนะจอย ฝืดคอน่ะ เข้าใจใช่มั้ย"
"ไม่ต้องสนเขาหรอกน่า คนอื่นติดใจกันทั้งนั้น กับแค่ลูกค้าหนึ่งคน ไม่ต้องใส่ใจหรอก"จอยพยายามเบนความสนใจ เธอไม่อยากให้รุ่นพี่ทำอะไรที่สร้างความใกล้ชิดกับอีกฝ่ายมากกว่านี้ เดิมที่ก็คิดว่ารูปร่างหน้าตาสุภาพ เกือบจะเรียกว่าเงียบขรึมด้วยซ้ำ แต่จากท่าทางเมื่อครู่ดูแล้วก็ต้องกลับคำพูดและเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ ท่าทางจะเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่เบาทีเดียว
"ผมเปียกนี่ ในห้องเก็บของมีไดร์อยู่ ไปนั่งเป่าให้แห้งก่อนไป เดี๋ยวพี่ชงโกโก้รอ"เนมินจับปลายผมเปียกชื้นเบาๆ ก่อนจะรุนหลังรุ่นน้องให้เดินไปด้านหลังร้าน
ช่วงขณะที่อยู่คนเดียวเขาก็กลับมาคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ ความจริงตอนที่รู้ว่าภูริไม่ชอบรสหวาน เขาก็คิดจะทำคุ้กกี้ที่มีรสออกขมเพิ่มหลายๆ ชนิด แต่นี่ไม่ชอบคุ้กกี้ แถมยังบอกว่าฝืดคออีก เขาคงต้องหาอะไรมาแก้ฝืดอีกแล้วล่ะมั้ง ถ้าเป็นเค้กนุ่มๆ ก็น่าจะใช้ได้ เค้กช็อคโกแล็ตคงเหมาะ แต่มันก็มีส่วนผสมของแป้งที่ดูดซึมน้ำเหมือนกัน กินไปแล้วอาจบอกว่าฝืดอีกก็ได้ ถ้าอย่างนั้นคัสตาร์ดคงเข้าท่ากว่า รสชาติไม่หวานมากแล้วก็ไม่ฝืดคอด้วย
"....น....มิน.....มินครับ"เสียงเรียกครั้งที่สามดังอยู่ตรงหน้าเรียกเอาสติของคนที่เหม่อลอยกลับมา
"อ๊ะ...ครับ เรียกผมเหรอ"
"ครับ ก็....เอาค่ากาแฟกับคุ้กกี้มาจ่าย พอดีมีธุระคงต้องไปแล้ว"
"ค่ากาแฟอย่างเดียวก็พอครับ ทั้งหมดสามสิบห้าบาทครับ"เนมินรับเงินมาตรงจำนวนที่บอกแต่คนตรงหน้าก็ยังไม่จากไป เขายื่นใบเสร็จให้เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงรอหลักฐานการชำระเงินอยู่
"แล้วเบอร์ล่ะครับ เผื่อพี่เป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ"
"อ๊ะ! ขอโทษครับ ลืมไปเลย นี่ครับนามบัตรของร้าน"เนมินหยิบนามบัตรสีเอิร์ธโทนในกล่องไม้บนเคาน์เตอร์ส่งให้ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งรับไปไล่สายตาอ่านพบเบอร์โทรของร้านและเบอร์มือถือเจ้าของร้านก็ฉีกยิ้มกว้างพร้อมขยิบตาให้ร่างเล็กที่มองด้วยอาการมึนงงกับท่าทางดีใจแบบนั้น
"ขอบคุณนะครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับ"
*******************************************
คาดว่า....อีกไม่เกินสิบตอนก็จบแล้วนะ
คิดถึงคนอ่าน
:L2:
-
>>> :m22: โอ๊ะ! เนมิน... ชื่อน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
.
-
พี่ภู กะ น้องมิน
น่ารักจิงๆๆๆๆๆ
ว่าแต่พี่ภูไมมันหน้าหม้องี้ว่ะเนี่ย
-
♥a2k♥ : บุคลิกขรึมๆ ภายนอกหลอกตาาาา
เชื่อแล้วค่า คนนี้หลอกซะมิดเลย แต่ข้างนอกดูขรึมๆก็น่าค้นหาดีนะ :o8:
คิดถึงคนเขียนเหมือนกันค่ะ :กอด1:
-
:-[
ถามชื่อแบบนี้เหรอเนี่ย....
เมื่อไหร่จะมาอัพ :z2:
-
:-[
:o8:
น่ารักได้อีก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:กอด1: น่ารักจังเลย หลอกถามชื่อยังไม่พอ อายุกะเบอร์โทรยังจะเอาอีกนะเออ เหอๆๆ แหมๆ คุกกี้มันฝืดคอ เล่นมินเคืองอีกแล้วะเนี่ย สงสัว่าร้านกาแฟนี่จะมีเมนูของหวานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะคุณท่านภูมันไม่อบเนี่ยล่ะ นู๋มินทื่น่ารักเลย้องมานั่งทำของหวานเพื่อเอาชนะคุณท่านภู เหอๆๆ
เนมิน ชื่อน่ารักจังเลย
แต่ว่าไหงบอกว่า อีกไม่เกิน 10 ตอนจบล่ะ ไม่สั้นไปหน่อยเหรอจีจัง
-
อ่านรวดเดียวเลยครับ
เขียนได้น่ารักมากๆ เลยครับ ดูอบอุ่น โรแมนติกมากๆๆ
ชอบครับชอบมาก
-
สามเรื่องสามรส .... ชอบมากเลยค่ะนายเอกน่ารัก
แต่คุณจีอย่าลืมอีก 2 เรื่องเด้อ :pig4:
:L2: :3123: :L1:
:กอด1:
-
โห น้องมินน่ารักงี้ อีกสิบตอนพอเหรอพี่ :z1:
อ้อนกันงี้เอาโล่ห์ให้น้องไปเลยดีกว่า
คุณพี่ภูริก็เนียนดีเนาะ แป๊ปๆได้ทั้งชื่อ อายุ เบอร์โทร เนียนมากคร้าบ..
น้องมินก็ใส แบ๊วซะ บอกเค้าไปหมดเลย(รอเค้าถามตั้งนานแล้วใช่มะ) :really2:
-
น้องมินน่ารักมากๆเลย
พี่ภูแอบจีบน้องมินรึป่าวค่ะนี่...
เนี่ยนเชียววว
-
โดนพี่ภูหลอกถามหมด
ทั้งชื่อ อายุ เบอร์โทร เจ้าเล่ห์นะเนี่ย
ส่วนเนมิน ก้อน่ารัก ขี้อ้อน จะตามพี่ภูทันไม๊เนี่ย
-
พอพี่ภูเอ่ยปาก งูก็โผล่มาจากหัวทันใดค่ะ
-
น้องมินน่ารักท่าทางจะขี้อ้อนนะนี่
สงสัยน้องมินจะคิดหาเมนูของหวานให้พี่ภูชิมอีกแล้ว
-
:laugh: คุณเจ้าของร้านหลงกลเข้าแล้วไงล่ะ
ขอบจัยจ้าน้องจีบัน
-
พี่ภูริ กับ น้องเนมิน
ก็เป็น ภูมิน ไง
อิอิ
:impress2:
-
อบอุ่นดีจังครับ
-
คุนลูกค้านี้ร้ายไม่เบานะเนี่ย
แล้วเจ้าของร้านเราจะทันเค้าไม้นี่
ดูท่าทางต้องหั้ยน้องช่วยซะแล้วววว
-
:L2: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุดเลยนายเอกของเรา
ปล.แต่อิตาพี่ภูเนี้ยน่าสงสัยมากมาย อะอะหรือจะเป็นสายลับปลอมตัวมาหว่า :z1:
-
น้องมินน่ารักจังเลย
อ้อนกับบังคับ = เหมือนกัน เหอๆ
เค้ารู้ชื่อพร้อมเบอร์โทรไปแล้ว
จะจีบต่อยังไงน้อ
อีกไม่ถึงสิบตอนเองหย๋อออ >3<
-
แอบเจ้าเลห์
หุหุ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
เรื่องใหม่ น่ารักดีครับ :L2:
-
พระะเอกโคตรเจ้าชู้เลยเน้อ....
ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:m32: ย่องมาดู หุหุ
-
เรื่องสั้น ตอนนึงก็สั้น แต่ก็ยังคงชอบสไตล์ที่จีจ้าแต่งอยู่ดี...
ยังไงก็มาลงเร็ว ๆ นะ เดี๋ยวเติมไฟให้ :fire:
ไปหาฟืนมาเพิ่มก่อน
:z2:
-
เทพค่ะ เทพ พี่ภู เทพมาเลยค่ะ
:กอด1:
มอบโล่ มอบถ้วย มอบจาน เลยค่ะงานนี้
-
เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว....เพราะตอนแรกไม่มีชื่อ... :o8: (แต่ดีตรงที่พอกลับมาอ่าน เลยรู้สึกว่ายาวจุใจดี อิอิ)
ที่ว่าชื่อเหมือนสงสัยเหมือนตรงที่สองพยางค์เหมือนกัน หุหุ คุณมินเจ้าของร้านก็แหม..ไม่ยอมแพ้เอาซะเลย น่ารักซะไม่มีค่ะ
-
พี่ภูไม่ใช่เล่น ๆ นะเนี่ยยยย
อิอิ ... ชอบพี่ภู
-
เนมิน น่าร้าก น่ารัก
สงสัยตาพี่ภูหื่นจะออกก็ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปนี่แหละ555 :laugh:
-
ตายแล้วววววววววววววคุณน้องขา
ไปอ้อนคุณพี่ขา ทานขนมด้วยยย น่ารักจิงๆๆๆ
เค้าเรียกใจสั่งมาใช่ไหมค่ะแบบนี้น่ะ อิอิ
แบบว่าใจรักไปก่อน สมองจะคิดตามมมอีกกกก :-[
กิสสสสสสสสส น่ารักก
-
เย้ เนื้อเรื่องเริ่ม เข้าเค้าแล้ว
แล้วจะรออ่านนะ อิๆ
แต่แบบว่ากลัว คุณน้องที่ร้านจังจะมีไรตามมาปะเนี่ย
แบบแอบกังวล
-
น่าจะเปลี่ยนชื่อจาก ภูริ เป็น ภู-ติ
กาแฟก็ ติ ว่า เลี่ยน
คุกกี้ก็ ติ ว่า ฝืดคอ
น่ายกโต๊ะทุ่มใส่จริงๆ
มาให้กำลังใจจีจ้า
-
คนนึงซื่อ
อีกคนก้อเนียนซะ
-
ชื่อน่ารัก อุอุ
ตาพี่ภูนี่ เนียนได้อีกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้วนะคะ ถาม ชื่อ อายุ เบอร์โทร
โหยยยยยยยยย เจ้าเล่ห์จริงๆ
น้องมินก็ไม่รู้ตัวเล้ยยยยย
เรื่องนี้น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น ตำนานรักขนมหวาน อิิอิ
-
แหมๆ พี่ภูแอบเจ้าชู้นะค่ะเนี่ย :o8:
เนมินชื่อน่ารักจัง
-
ยังครับท่านผู้ชม พระเอกเรายังไม่สามารถหยุดความเนียน(และหม้อ)ของตัวเองได้
แต่น้องมินของแฟนๆพลาดหลงกลไปเรียบร้อยแล้ว...หึหึหึ
ว่าแล้วก็ต้องรอติดตามความเนียนของพระเอก(คุณจี..คนแต่ง)ต่อไปจ้า
ภู..มิน สู้ๆ น่ารักดีค่ะ
-
ทำไมจะจบเร็วจังอะคับ??
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของพี่จี..เห็นแล้วตื่นเต้นดีใจรีบคลิกเข้ามาอ่าน :impress2:
เรื่องนี้อ่านแล้วสบาย ๆ น่ารัก ๆ ไม่เหมือนอีก 2 เรื่องที่ลุ้นจนตัวโก่งเลยแฮะ :jul3:
อ่านเรื่องเกี่ยวกับร้านกาแฟแล้วชอบจัง ดูอบอุ่นดี :กอด1:
-
น่ารักอีกแล้ววววววววววววววววววววววววววว
-
:impress3:โอ้วมาย..!!! พี่ภูใช้มุขไหนจีบเนี่ย..
:-[ น่าร๊ากกกก พี่ภูน้องมิน หวานได้อีก ได้อีกค่ะน้องจี..
-
:z2: พระเอกเจ้าชู้มากเจ้าค้าเอ้ยยยยย ฮ่าๆๆ น่ารักดีค่ะ
-
ให้อิมเมจลูกแกะน้อยกับหมาป่าเจ้าเล่ห์เลยแฮะ
-
[size=100pt]
น่ารักน่าLOVE อย่างแรง
[/b][/size]
-
เนมิน ชื่อน่ารักกกกก
-
ภูริ ...... เนมิน (มันคล้ายกันตรงไหนคะคุณพี่ภู)
ภูริ ==> เจ้าชู้แบบเปิดเผย
เนมิน ==> คนใจง๊าย ง่าย (น่ารัก)
:L1:
-
พระเอกท่าจะร้ายไม่เบา
แต่ชอบบบบบบบบ :impress2:
-
สงสัยไม่ชื่อคล้ายกันเพราะมีสองพยางค์เหมือนกัน
ก็...
ชื่อคล้ายกัน เพราะเอา ส่วนของชื่อจริงมาเป็นชื่อเล่นเหมือนกัน???
แง่บบบบ (งับคนเขียนด้วยความหมั่นเขี้ยว)
-
น่าร๊ากกกก อ่านๆอยู่อยากดื่มกาแฟเลย อิอิ :m1:
-
เหอเหอ
จะว่าไปพี่ภูเนี่ยเนียนเก่งเหมือนกันนะ
ปล. และแล้วก้อได้รู้ชื่อตัวละคร :z2:
-
เสือจะงาบลูกแกะแล้ว เหอ เหอ..... :mc4:
-
เทพมากกกกกกกก
พี่ภูริ สุดยอด
-
น้องมิน จะรอดมั้ยเนี่ย :z1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกได้อีกกกกกกกกกกกกกกกกกกนะนู๋มิน :-[ :-[ :กอด1:
นายภูริก้อท่าทางเจ้าเล่ห์ลึก :laugh3:
ให้อิมเมจลูกแกะน้อยกับหมาป่าเจ้าเล่ห์เลยแฮะ
เห็นด้วยอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :interest: :haun5:
ปล.ว่าแต่ชื่อคล้ายกันตรงไหนอ่ะ :confuse:
ปล2.ไม่กี่สิบตอนก้อจะจบแล้วหรอ......น้อยจริงๆนั่นแหละ :monkeysad:
-
EDICIUS : หุหุ ดีใจที่ชอบ ไม่เสียแรงที่คิดตั้งนาน
palpouverny : แต่งเองยังคิดเลยว่า...หม้อได้โล่ห์
♥a2k♥ : ตอนนี้ยังน่าค้นหาอยู่อีกเหรอ
gargoyle : เง้อออ...เพิ่งอัพไปไหงถามหาตอนใหม่ซะแล้วล่ะ
rakza : ชอบเหมือนกัน
ken_krub : รับกำลังใจที่ให้เสมอค่ะ
aimaim : ก็มันเรื่องสั้นนี่นา จะให้กี่ตอบจบล่ะ
STAR ALLIANCE : อยากลองเขียนแนวนี้ดูน่ะ อยากให้คนอ่าน อ่านแบบสบายๆ บ้าง
susukung : ตอนนี้ที่แต่งยังไม่จบมีแค่สองเรื่องนะ อีกเรื่องมาจากไหน
hiei : ชอบๆ ขี้อ้อนดี
piggie : ขั้นนี้แล้วไม่เรียกว่าแอบจีบหรอกมั้ง
moonlight : ถ้ากลัวเนมินตามไม่ทันเดี๋ยวจีแต่งช้าๆ ให้ จะได้ตามทัน(เกี่ยวกันมั้ยยยย)
TONG : แค่งูเองเหรอ นึกว่าพญานาคคคคคคคค
april : ยกตัวให้ชิมเลยดีกว่า ท่าจะหวานนนนน
bamtham : ได้ชื่อใหม่โดยไม่รู้ตัว แต่...จีบันนี่คุ้นๆ อ่ะ นึกไม่ออก
krappom : ขอบคุณที่ตั้งชื่อลูกให้ทั้งสองคนล่วงหน้า
Wonderk : แสดงว่านิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับหน้าหนาว
andyus1 : ช่วยห้ามหรือช่วยยุ
tatum1234 : นิยายพี่ไม่ใช่แนวสืบสวนขนาดนั้นนนนน
chatori : ช่ายยยย ไม่ถึงสิบตอนอ่ะ เรื่องสั้น ย้ำ เรื่องสั้น
ltahset : ขอบคุณเช่นกันค่ะ(ขอบคุณไร...หุหุ)
snowblack : มารับดอกไม้(น่ารักแล้ว.....ระ...เอ้ย อ่านมั้ย)
gargoyle : เห็นด้วยเน้อ
aimaim : ทำไมต้องย่อง
Sho_Wa : หมู่นี้หายหน้าหายตาไปอีกแล้วนะ ไม่เล่าเรื่องผีแล้วเหรอ(จะได้หนี)
Lukaka : เทพกว่าพี่ภูก็คือฉันนี่ล่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกก
jannie : ดีนะที่แค่เกือบแต่ไม่ลืม อ่านต่อไปนะ
OT : ใจง่ายอ่ะ ลงแค่ห้าตอนก็ชอบซะแร่ะ
LIZZ : หื่นตรงไหน ยังไม่ได้ลวมลามใครเลยยยยย
cassper_W : มีทั้งคุณน้องขาคุณพี่ขา ครบสองขาพอดีเลยเนอะ :z6:
newykung : เนื้อเรื่องก็ดำเนินมาถึงกลางเรื่องแล้ว(5555+)
yaoifan : เข้าท่าแฮะ ภูติ เท่ห์ดีนะเนี่ย
DekDoy : ช่างเหมาะสมกันจริงๆ
mercutery : 555+ ชื่อเรื่องเข้าท่า แต่...นี่มันร้านกาแฟนะ!!! ไม่ใช่ร้านขนม!!
unnoname : ดีใจที่ชอบชื่อ สมกับที่รอใช่มั้ย
patiharn : ถึงจะเนียนจะหม้อ แต่ก็...ชอบใช่มั้ยล่ะ
zilveria : ก็มันเรื่องสั้นอ่ะ
nokkie : ตัวโก่งเชียวเหรอ หายรึยัง อย่าถึงขั้นพิการนะ พี่ไม่อยากทำบาปโดยไม่รู้ตัว
Millet : น่ารักตลอดแหล่ะ
u-only-one : อยากได้เดี๋ยวจัดให้ เอ้า เอาน้ำตาลไป
sparkling.prude : เจ้าชู้ขนาดนี้ เนมินของเรายังไม่รู้ตัวเลย
mist : เข้าท่าๆ แสดงว่าตอนจบต้อง....ถูกจับกิน!!!
jokirito : ขอบใจอย่างแรง
dahlia : น่ารักสมตัว........คนแต่ง(+คนอ่าน)
onsk : ถือเป็นการแนะนำตัวแบบ...หม้อๆ
a_tapha : ชอบคนเจ้าชู้เหรอออออ
Ryze : ไม่ตอบ......ล้อเล่นนนน...อ้าว เพิ่งเห็น อยู่ดีๆ มางับได้ไง แสดงว่าเผลอกัดกระดูกยางพังหมดแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวไว้ซื้อของเล่นให้ใหม่นะ
M@nfaNG : แต่งๆ อยู่ยังอยากดื่มเลย
menano : กว่าจะคิดชื่อที่เหมาะสมได้ก็....สมกับพี่รอเนอะ(โมเมเรียบร้อย)
bamtham : ยังงงง ยังไม่งาบ แค่ตะบบเบาๆ อยู่เลย
nam-nueng : คนแต่งเทพกว่า
Poes : บอกให้เลย ไม่รอด 555+ ก็เขาคู่กัน ถ้ารอดก็จบไม่สวยสิ
(๐-*-๐)v เกริด้ : เรื่องสั้นอ่ะ น้อยๆ หวานๆ แบบพอดีๆ
*********************************************
ทำไมคราวนี้คอมเมนต์เยอะล่ะเนี่ย เกือบจะไม่ตอบแล้ว แต่....ว่าง 5555+
เรื่องนี้อย่างที่บอกตอนแรกล่ะนะว่าเป็นเรื่องสั้น แต่....ถ้าหมดภารกิจอื่นๆ ก็..อาจจะ...กลับมาเขียนต่อเพราะพล็อตเรื่องมันมีสองส่วน ถึงจะจบแค่ส่วนแรก ก็ยังคงสมบูรณ์อยู่ หากแต่ส่วนที่สอง...ก็...สุดยอดสมบูรณ์... :jul3:
คิดถึงคนอ่าน
:กอด1:
-
แวะเข้ามา :beat:
:z2:
-
แวะมาเมนต์ แต่ไม่เห็นมีตอนต่ออะ
ไหนละตอนต่อ
-
LIZZ : หื่นตรงไหน ยังไม่ได้ลวมลามใครเลยยยยย
ไม่ได้ลวนลาม แค่โลมเลี่ยทางสายตา555 :laugh:
อยากได้ทั้งสมบรูณ์และสุดยอดสมบูรณ์อ่ะ เอาเลยขอ2 :z3:
-
อีกสองเรื่องที่ว่า... ก็เบื้องหลังของน้องเจงัยอ่ะ ทำลืม ๆ นะ (ภาคโก้กับตี๋ด้วยก็ดีนะคะ)
อีกเรื่อง ก็ รักที่ไม่ค่อยจะร้ายจริงๆ นะเนี่ย
:กอด1: รักคุณจีมั่กๆๆ :กอด1:
:L2: :3123: :L1:
:pig4:
-
ชิส์ งอล
ไอ้บร้าจี
-
ไม่ว่ากันช่ายป่ะพี่จี ถ้าเกิดผมจะเปนน้องพลับ
ของ สองงงงงงงงง คร้าบบบบบบบ
คริๆๆ กลายเปน หมาป่ากะลูกแกะไปแล้ว
5555+ หรอจะมีพลิก คริๆๆ รอกันต่อไป
-
แอร๊ยยยยนึกว่า จีมาต่อ
-
อ่านแล้วอบอุ่นจังเลย อ่อ...อยากกินคาปูชิโน่ อ่ะ
-
เริ่ม รุกมาทีละนิดๆๆๆ
-
o22 o22 เง้อ พี่จีอ่ะ
-
เข้ามาดูเป็นระยะๆ ^-^
-
ฝืดคอ 5555555 ภูทำน้องมินมิน เจ็บปวดใจแบบไม่รุตัวซะแล้น
คุณจีแนวนี้น่ารักจังเลยค่า น้องมินจะโดนแกล้งแบบไใ่รุ้เนื้อรุ้ตัวแบบไหนอีกล่ะนี่
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับผม ภูริ มีไรแปลกๆนะครับ
หรือมาจีบเจ้าของร้านอ่า
แต่ขอเบอร์ได้เนียนมากๆเลยครับ
ชอบๆครับผม เรื่องของพี่จี ผมพลาดไปได้ไง
เพิ่งเห็นเมื่อกี้นี่เองครับ อ่านทีเดียวถึงตอนล่าสุด อิอิ :laugh: :laugh:
ผมพลาด...........มาอ่านช้าไป อิอิ พลาด..........
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
จะว่าไปก็สมกับที่รอจริง ๆ นะจ๊ะจี
o13
-
จีจัง คิดถึงแล้วนะ :call: :call: จงลงจงลง
-
:oni1:
รออยู่นะจ๊ะจี
วิ่งเล่นรอนานแล้ว
อย่าให้เค้าล้มก่อนนะ :m15:
-
โฮ่ๆๆตอนแรกกะว่าจะอ่านรวดเดียวให้จบตอนจบเลย
แต่พาอ่านแล้วหยุดไม่ได้ต้องตามอีกแล้ว
เรื่องนี้ขอเป็นรักสดใสหวานแหวได้มัยอะ...
เอาให้เรื่องอื่นอิจฉาในความหวานไปเลย... :impress2:
-
มีป้อนขนมกันด้วย :-[
พี่ภูนี่เนียนมากๆ น้องมินตามไม่ทันเลย
@ปอลอ คิดถึง(นิยาย) จีเหมือนกัน :z1:
-
:impress2:
รอคอยเทอมาแสนนาน ทรมารวิญญาณสลาย
คิคิ :z2:
-
:m31:
^^
-
:laugh:แม้พี่จีครับก็ผมเห็นพระเอกของเราลึกลับขนาดนั้นอะครับก็เลยจินไปไกลขนาดนั้นแต่....
:m31:พี่จีมาตอบเม้นแล้วไม่อัฟสัก.......
สี่ห้าตอนหรือคร๊าฟฟฟฟ :-[
-
พี่ภูชอบน้องมินจริงหรือป่าว :confuse:
:bye2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
พี่ภู เนียนเนอะ
แอบขำเนมินอ่ะ มันฝืดคอออออออออ
-
คิดถึงพี่ภูกับน้องมินมาต่อเร็วๆน้า พี่จี :impress2:
-
อ่ะ มาทวงซ้ำอีกที
มาได้แล้วววววววววววววววววววววววววว
-
ช่างไม่รู้เลยหรือว่า กำลังถูกจีบ แต่ก็น่ารักจังเลยครับ นายเอกของจี
มารอตอนต่อไปนะครับ
ปล. ถ้าบอกว่าจบ ก็พอทำใจ แต่นี่สปอยไว้แบบนี้ ถ้าไม่มีภาคต่อคงน่าดู
รอตอนต่อไปดีกว่า อ่านแล้วเช้านี้ รีบไปหากาแฟกินดีกว่า :bye2:
-
:m18: :m18: มาร้องเพลงลันล้า รอจีจังลงนิยายเหอๆๆ
-
คิดถึงพี่ภู...พาพี่ภูมาหาหน่อยสินะ
คนแต่ง...พามาหน่อย ^^
-
คิดถึงทั้งคุณน้อง กะคุณพี่
เมื่อไหร่คุณพี่จี จะมาต่ออ่ะค่ะ
คุณน้องรออยู่น่ะค่ะ :m16:
-
พึ่งเข้ามาอ่านแหละ
เหอะๆ
เนมิน กะ ภูริ
ชอบคร้าบบบ
อยากกินกาแฟขึ้นมากะทันหันเลย
ภาษาสวยเหมือนเดิมเลยครับ
ชอบนิยายพี่จีเพราะเหตุผลนี้แหละ
อีกเหตุผลคือ นายเอกน่ารักทุกเรื่อง 55
-
ดีค่าพี่จี
พอดีเพิ่งเห็นเรื่องนี้เลยเข้ามาช้าไปหน่อย
แต่พอเห็นชื่อพี่จีเลยรีบเข้ามาอ่าน
แล้วไม่ผิดหวังจิงๆนะ
เนมินน่าร๊ากกกกก :-[
พี่ภูริก็ดูท่าทางกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์อ่ะ
เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์ทั้งคู่เลย
ชอบบบบบบบบ o13
+1เป็นกำลังใจให้พี่จีไปเลย
อ่านเรื่องนี้แล้วเมชักอยากกินกาแฟกะคุกกี้แฮะแอบอิน
((แต่ว่าจะเที่ยงคืนแล้วจะไปหาที่ไหนเนี่ยย??55+))
-
จีจี้ Where are you ?? คิดถึงงงงงงงงงงง
ตอนเช้าเลยแวะร้านกาแฟ กินคู่กับคุ้กกี้มาละ o13 แต่คนขายเป็นผู้หญิงอ่ะ เค้าอยากปู้ชายยยน่ารักๆเหมือนเนมิน
-
มานั่งกินกาแฟรอน้องมิน :L2:
คิดถึงนะ คุณG
-
เข้ามาปูเสื่อ นั่งกินป๊อปคอน และรอตอนต่อไป :z2:
-
เข้ามารอ และ ทวง ตอนต่อไปครับ :call:
-
:fire:มารอตอนต่อไปอย่างใจเย็นนน(รึป่าวหว่า) :fire:
-
เป็นคนไม่กินกาแฟ ไม่กินคุ๊กกี้
แต่พออ่านเรื่องนี้อยากกินกาแฟเลี่ยนๆกับคุ๊กกี้ฝืดคอซะแล้ว
อ่านไป กินไปทำไมกาแฟแกล้มคุ๊กกี้ถึงหวานแสบไส้ขนาดนี้ล่ะ
มาต่อเร็วๆน๊า จีจ้า มันค้างอ่ะ
:z3: :z3:
-
คุณจีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หายไปไหนค๊าบบบบบบบบบบบบบ :call:
-
><
น่ารักมากกกกก
หุหุ
วิธีถามชื่อ พี่แก เนียนมาก
คุณเจ้าของร้านก็ดูจะแบ๊วเหลือเกิน
ฮ่าๆๆๆ
ตกลงว่า .. ไม่ใช่ ผช ที่มาแบบเงียบๆ ขรึมๆสินะ
ภูริ เนี่ยยย
:L2: :L2:
:กอด1: กอดพี่จี ๑ ที แรงๆ (??)
ชอบ เรื่องนี้จังค่ะ มีความสุข~
-
:serius2:
^^
-
พี่จี......ตอนนี้อยู่ที่ไหน?
กลับมาต่อด่วนอ่ะ.....
นอนรอมาหลายคืนแล้วอ่ะ :m16:
-
อร๊ากกกกกกกกก
เพิ่งเจอเรื่องนี้
ของพี่จี ยังไม่ได้อ่าน
ไม่ได้การละ
ต้องรีบมาอ่าน :serius2: :serius2:
-
:o8: น่ารักมากมาย
-
กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นที่เคยอบอวลอยู่ในร้านเล็กๆ ก็เปลี่ยนไปเมื่อมีกลิ่นหอมเนยคละคลุ้งกลิ่นหวานปนขมที่มาจากคัพเค้กราดช็อคโกแล็ต นอกจากนั้นยังมีกลิ่นหอมหวานของคาราเมลบนหน้าคัสตาร์ดเย็นๆ ลูกค้าเก่าและใหม่นิยมชมชอบกับเมนูขนนหวานที่เพิ่มขึ้นมาใหม่ด้วยฝีมือของเจ้าของร้านร่างบาง คัพเค้กชิ้นเล็กและคัสตาร์ดกลายเป็นของว่างควบคู่กับเครื่องดื่มแทบทุกโต๊ะในร้าน รอยยิ้มภูมิใจและอิ่มเอมด้วยความสุขที่ได้รับจากรอยยิ้มของลูกค้าหลายรายที่ส่งมอบให้ทำให้เขาเต็มตื้นและมีความสุขมากกว่าทุกวันที่ผ่านมา
"ทำมาเยอะขนาดนี้ เมื่อคืนได้นอนบ้างมั้ยเนี่ยพี่"เสียงใสๆ ของสาวร่างเล็กช่วยปลุกชายหนุ่มตื่นจากภวังค์
"ได้นอน"
"ได้นอนน่ะกี่ชั่วโมงกี่นาที บอกมานะ"
"ก็....สะ...สองชั่วโมง แต่ไม่ต้องห่วง ไม่ง่วงเลยนะ"ความคิดที่จะโกหกให้มากกว่าเวลาจริงต้องพับไปเมื่อรู้สึกถึงสายตาคาดโทษจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกน้อง
"สองชั่วโมง!!! นี่แสดงว่าเพิ่งนอนตอนหกโมงเช้าใช่มั้ย ทำไมชอบทำอะไรเกินตัวแบบนี้"
"เอาน่าจอย พี่ก็ไม่ได้กะว่าจะทำหรอก แต่มันนอกไม่ค่อยหลับเลยลองลุกขึ้นมาทำเล่นๆ ดู"
"ไม่ต้องมาโกหกเลย ทำเยอะขนาดนี้ไม่เล่นแล้ว"จอยพูดไม่ผิด ปริมาณทั้งเค้กและคัสตาร์ดมันมากพอจะเก็บไว้ได้สองสามวัน ไม่ได้เริ่มที่จำนวนน้อยๆ เหมือนคราวทำคุ้กกี้เลยสักนิด
"ก็....ลองทำรอบแรกแล้วคิดว่ามันอร่อยดี เลยทำเพิ่มไง ยังไงก็เก็บได้หลายวัน แต่ท่าทางวันเดียวก็คงหมดแล้วล่ะ ดีนะเนี่ยที่โทรบอกให้จอยไปหาซื้อกล่องกับถ้วยพลาสติกมา"
"ไม่ดีเลย ยังไงก็ไม่เห็นด้วย คราวหน้าจะทำอะไรก็ต้องเรียกให้จอยไปช่วย เกิดเป็นลมเป็นแร้งขึ้นมาจะทำยังไง หน้าซีดออกอย่างนี้ยังมายิ้มแป้นใส่อีก จอยว่าพี่มินไปนอนพักเอาแรงสักงีบก่อนดีกว่า ช่วงนี้ลูกค้าไม่เยอะเท่าไหร่ จอยเฝ้าร้านคนเดียวได้"
"แต่พี่ไม่ง่วงนี่"
"ไม่ง่วงก็ต้องนอน อย่าดื้อ"คำกล่าวว่าสุดท้ายทำเอาคนดื้อขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่พอใจ
"พี่อายุมากกว่าจอยนะ มาว่าพี่ดื้อได้ไง"
"ถ้าไม่ตามวันเกิดใครๆ ก็คิดว่าจอยเป็นผู้ใหญ่กว่าพี่มินทั้งนั้นล่ะ แล้วอย่าเที่ยวไปบอกใครเขาล่ะว่าตัวเองแก่กว่าจอยล่ะ ไม่มีคนเขาเชื่อหรอก ทำตัวเป็นเด็กแบบนี้น่ะ"
"จอย!! พี่โกรธแล้วนะ"
"ไม่ต้องทำเป็นงอนเลย จอยสิควรจะโกรธ ไปนอนพักซะดีๆ ก่อนที่จอยจะปิดร้านไล่ลูกค้าเพื่อให้พี่นอนพัก"จอยหันไปทำหน้าดุใส่คนที่พยายามทำเป็นดุ คบหากันมานานจนรู้ว่าเนมินไม่เคยโกรธใครด้วยเรื่องแค่นี้ และก็ไม่เคยโกรธใครจริงๆ สักที
"....จอยโกรธจริงเหรอ"เนมินเห็นสายตาดุๆ ของคนที่ยืนเท้าเอวใส่ก็รู้สึกเสียใจปนน้อยใจ เขาถามเสียงเบาเพื่อลองเชิง
"ตอนนี้ยัง แต่ถ้ายังเซ้าซี้อีกล่ะก็โกรธแน่"
"แต่พี่ไม่ง่วงนี่"เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้โกรธจริงก็เลยทำใจต่อรองอีกครั้ง
"งั้นเอานี่ไปเปิดฟังข้างใน ชอบเพลงไหนก็แยกๆ เอาไว้ จอยจะได้ไรท์รวมเป็นแผ่นเดียว"สาวร่างเล็กก้มลงเปิดตู้เก็บของเล็กๆ ด้านล่าง หยิบถุงกระดาษที่ใส่แผ่นซีดีมากมายที่เธอทำมายื่นให้เพื่อหลอกล่ออีกฝ่าย
"จะเอามาเปิดในร้านใช่มั้ย ดีๆ งั้นเดี๋ยวพี่เลือกเอง จอยเฝ้าร้านไปนะ"สิ่งของตรงหน้าสร้างความสนใจให้อย่างเต็มที่จนยอมเดินไปห้องเก็บ
"เจ้าค่ะ จะไปไหนก็ไปเถอะ"คำพูดกึ่งไล่ทำให้คนที่เดินหันหลังอยู่ต้องหันกลับมาค้อนให้อีกครั้ง
ห้องเก็บของหลังร้านที่มีโน๊ตบุคเครื่องเล็กตั้งอยู่บนโต๊ะมุมห้อง มุมพักผ่อนเล็กๆ ที่มีเก้าอี้โซฟาตัวนุ่มสำหรับการผ่อนคลายจริงๆ เสียงเพลงจากลำโพงด้านหน้าไม่ได้เข้าโสตประสาทใดๆ ของร่างบางที่นอนคู้ตัวอยู่บนโซฟา ปากบางๆ ที่พูดเจื้อแจ้วว่าไม่ง่วงปิดสนิดเมื่อได้ฟังเพลงไปไม่ถึงสามเพลง การพักผ่อนดูเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่นอนอยู่จริงๆ ร่างกายบอบบาง ผิวพรรณอ่อนนุ่มที่สังเกตง่ายว่าเมื่อไหร่ปกติ และเมื่อไหร่...ผิดปกติ
กลิ่นหอมของขนมหวานที่โชยเข้าจมูกมากกว่าทุกวันทำให้ผู้มาใหม่เหลือบมองไปที่เคาน์เตอร์ด้วยความสงสัย คัพเค้กเกือบยี่สิชิ้นถูกจัดวางอยู่บนถาด เขาละสายจากเมนูใหม่ของร้านแล้วมองหาเจ้าของร้านน่ารักที่ยั่วแหย่เอาไว้เมื่อวาน แต่กลับพบเพียงสายตาคมกึ่งดุที่มองสบกลับมา รอยยิ้มอย่างมิตรถูกส่งให้บางๆ ก่อนเดินไปนั่งที่มุมประจำ
“รับอะไรดีคะ”เสียงพนักงานสาวเดินมาทำหน้าที่ พร้อมด้วยสีหน้าที่แสดงออกว่า...ทำ...เพราะเป็นหน้าที่
“ขอเหมือนเดิมแล้วกันครับ ว่าแต่น้องมินไม่อยู่เหรอครับ”ภูริวางกระเป๋าเอกสารลงข้างกายแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามคนที่หน้าบึ้งเมื่อได้ฟังคำถามที่...ไม่อยากตอบ
“นอนพักอยู่หลังร้านค่ะ มีธุระอะไรเหรอคะ”มือเล็กเรียวที่ถือกระดาษและปากกาทิ้งลงข้างตัว แสดงถึงหน้าที่ที่หมดลง
“ไม่สบายเหรอครับ เมื่อวานยังดีๆ”
“ก็เพราะใครบางคนพูดไม่เข้าหูพี่มินน่ะค่ะ พี่เขาเลยเหนื่อย”คำว่าใครบางคนดูจะดังกว่าคำอื่นๆ อย่างจงใจ และคนที่นั่งอยู่ก็รู้สึกถึงการสื่อสารอ้อมๆ แบบนั้น เพียงแต่ยังไม่แน่ใจ
“เอ่อ...ครับ งั้นไม่รบกวนแล้วครับ”ภูริรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าพนักงานสาวคนนี้แสดงออกว่าหวงเจ้านายมากขนาดไหน...กันท่า...อย่างชัดเจน
“กาแฟร้อนนะคะ ส่วนนี่คัสตาร์ดกาแฟ เมนูใหม่ของร้าน ชิมฟรีไม่คิดเงินค่ะ”จอยเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมวางถ้วยกาแฟและจานคัสตาร์ดลงตรงหน้า ถึงเนมินไม่ได้สั่ง แต่ถ้วยนี้เป็นถ้วยเดียวที่เตรียมพร้อมและมีฝาพลาสติกครอบไว้อย่างหวงห้าม เดาได้ทันทีว่าหวงไว้เพื่อใคร
“ครับ ขอบคุณครับ”ชายหนุ่มไม่แปลกใจในสิ่งที่เพิ่มนอกเหนือเครื่องดื่มที่สั่งไป
“.........”จอยยืนทำหน้าครุ่นคิดโดยไม่ขยับไปประจำตำแหน่ง จนคนที่นั่งอยู่ต้องเงยหน้าจากถ้วยกาแฟขึ้นมามองอีกครั้ง
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คือ...อย่าหาว่าพูดมากเลยนะคะ แต่เพราะคุณพูดติรสชาติของกาแฟกับคุ้กกี้เลยทำให้พี่มินเขาเหนื่อย เขาทุ่มเทกับร้านนี้และรายละเอียดต่างๆ ค่อนข้างมาก ถึงคุณจะไม่พอใจอะไร แต่ก็อย่าพยายามติอะไรอีกเลยนะคะ หนูไม่อยากให้พี่มินทำงานหนักไปกว่านี้”
“หมายความว่า...พวกนี้...เป็นเพราะคำพูดของผมเหรอ”เขาชี้ไปตามสิ่งแปลกตาต่างๆ ที่เพิ่มขึ้นจากวันแรกๆ ที่ได้มาใช้บริการ จอยพยักหน้าแทนคำตอบกับทุกสิ่งที่เขาชี้ไป
“ใช่ค่ะ และหวังว่าคัสตาร์ดถ้วยนี้จะได้รับคำพูดดีๆ ที่ไม่ต้องทำให้พี่มินนึกอยากทำอะไรขึ้นมาอีกนะคะ แค่นี้ก็แทบไม่มีเวลาพักผ่อนแล้ว”
“ขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าเขาจะซีเรียสกับคำพูดเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้น”
“คุณไม่ผิดหรอกค่ะ แต่พี่มินเขาเป็นคนแบบนี้เอง ยังไงก็ถือว่าขอร้องแล้วกันนะคะ อย่าติอะไรอีกเลย ขอให้ทานให้อร่อยนะคะ”
พนักงานสาวเดินกลับไปแล้วแต่คนที่ได้ฟังเรื่องราวที่คาดไม่ถึงยังคงนั่งนิ่งอยู่ กับแค่คำพูดเล็กๆ น้อยๆ ที่พยายามแสดงถึงลักษณะนิสัยส่วนตัว ไม่ใช่คำติเรื่องรสชาติเลยสักนิด ไม่คิดว่าร่างเล็กนั่นจะใส่ใจจนถึงกับทำเรื่องต่างๆ มากมายแบบนี้ กำแพงที่เคยโล่งตาถูกบดบังด้วยไม้ระแนงและแจกันดอกไม้เล็กๆ ที่ประดับตกแต่งอย่างน่ารัก เมนูของหวานที่เพิ่มขึ้น เมื่อลองสังเกตคำพูดดีๆ เขาก็นึกได้ว่าคัสตาร์ดตรงหน้าเป็นรสกาแฟ รสชาติเดียวกับคุ้กกี้ที่เขาเคยเลือกกิน คัพเค้กที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ก็น่าจะมีรสชาติขมปนหวานเหมือนกัน จะว่ารู้สึกผิดก็ไม่เชิง ลึกๆ เขากับดีใจจนถึงกับอมยิ้มนิดๆ ออกมา เพียงแค่ได้คุยกันไม่กี่ประโยคเมื่อวานเขาก็รู้ว่าเจ้าของร้านร่างบางนั่นใสซื่อแค่ไหน หากเป็นคนที่ทันเล่ห์เหลี่ยมกันก็คงจะเดาการกระทำอันเกินขอบเขตของลูกค้าได้ตั้งแต่ถามชื่อนั่นแล้ว แต่นี่แม้กระทั่งเบอร์โทรศัพท์ก็ยังได้มาง่ายๆ ไม่เคยคิดเลยว่าคนแบบนี้ยังมีเหลืออยู่อีก ใสออกขนาดนี้รอดฝูงเหยี่ยวฝูงกามาได้ยังไงกัน หากลองได้รู้จักเขาก่อนหน้านี้....คง....รอดยาก
*******************************************************************
คิดถึง....คนอ่าน :-[
-
จิ้ม.... ฮิๆๆๆๆๆ
ภุริ เจ้าเล่ห์มากเลยอ่ะ มินก็จะน่ารักใส่ซื่อไปถึงไหนกันน้อ
-
คิดถึงคนเขียนเหมือนกัน :-[
-
อ่านทันแล้ว :man1: :man1:
-
น้องมินหลับอยู่หลังร้านเลยไม่เจอพี่ภูเลย
คิดถึงคนเขียนเหมือนกันค่ะ :give2:
-
น่าร้ากกกกกก อูย
ทนไม่ไหวแว้วววว :impress2:
พี่ภู น้องมินนนนนนนนนนนนนนน
-
โย่ว โย่ว มาแล้ว 5555
ร้านนี้อยู่แถวไหนหว่า ว่าจะไปชิมคัพเค้กช็อกโกแลตสักหน่อย5555
แนะนำซิฟฟ่อนเนื้อเบาสอดไส้บัตเตอร์ครีมช็อกโกแลตผสมเหล้ารำบางๆๆๆ กินกับช็อกโกแลตร้อนหรือกาแฟนี่อร่อยยยยย ซู๊ดดดดดด น้ำลายหยด 555555
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสส :o8: หมาป่า กับ ลุกแกะ เหมือนที่คนอื่ว่าจริงๆ
เพิ่งได้เข้ามาอ่านต่อ อ่านไปแล้วไม่ค่อยอยากใปนแค่เรื่องสั้นซะแล้วว
อย่างน้อยก้ขอจบแบบสุดยอดสมบุรณ์ละกันน้างับบบ
ยังไม่ได้ตามไปอ่านรักร้ายเลยด้วยย :m23:
นู๋มินน่าร๊ากกกกกกกกกก ใสซื่อเกินไปแล้วววววว :กอด1: :กอด1:
ภุริคอดดด เล่ห์เหลี่ยมอ่ะ แต่เค้าชอบและ พระเอกแบบนี้ :impress2:
ชอบ ๆ หมาป่า และลุกแกะ +1 ให้พี่จีไปเลยยย
ชอบตอนที่เรียกแทตัวเองว่าพี่ด้วยยยย ดุอบอุ่นมากมายย อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o8: :กอด1: (เพ้อใหญ่เเล้ววว)
-
คิดถึงกันจริง มาซะสั้นเรย จีจี้
อ่านแล้ว ได้กลิ่นคัสตาร์ดขึ้นมาเรย....
-
กิ๊ซซซซ
มินน่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่แบบว่าจอยหวงเจ้านายมากๆเลยนะเนี่ย
แบบนี้พี่ภูริก็เจอศึกหนักซะแล้วซิเนี่ย :z1:
คิดถึงพี่จีเหมือนกันน้าาาา :กอด1:
-
:L1: :L1: :L1:
น้องมินน่ารักมากมาย ปลื้มค๊าบบบบบ
รักคุณจี ขอบคุณค๊าบที่มาต่อ :pig4:
-
''พี่ภู'' ดูน่ากลัวยังไงชอบกลนะคับ
อิอิ !!!!!! :z1:
-
มินน่ารัก เหมือนเด็กน้อย ใสซื่อจริงๆ
คิดถึงคนเขียนเช่นกันค่ะ :man1:
-
ยอมถูกตีหัวแบะ
ฝ่าองค์รักษ์สาว
เพื่อให้พี่มินกะพี่ภู เจอกัน[/color]
-
หากลองได้รู้จักเขาก่อนหน้านี้....คง....รอดยาก
หูหางโผล่มาแล้ว!!!! งานนี้ท่าจะรอดยากเจง เจงงงงงงง o22
-
ก่อนหน้านี้รอดยาก...
แล้วตอนนี้จะรอดเรอะ... :m20:
-
อ้าวววววววววววววววววว พระเอกเราจะกลายเป็นเหยี่ยวร้ายไปซะแล้ว 555
-
หืมมม พี่ภู หมาป่าดีๆนี่เอง
คาดว่าไม่นาน น้องมินเสร็จแน่ๆ :impress2:
-
:กอด1:
รอด ยากน่ะดีแล้วว
ฮ่าๆๆ
อย่าให้หลุดมือเชียวนะคะ คุณ ภูริ!!!~
:call:
-
คิดถึงก็เข้ามาต่อบ่อยๆ ดิ่
:laugh:
-
ถ้าคนอ่าน ติจีเหมือนที่ภูริติ เนมิน
จี จะเหมือน เนมินไหม ที่พยายามทำโน่นทำนี่มาชดเชยน่ะ
จะได้บอกจีว่า นิยายเรื่องนี้น่ะมันหวาน แต่จะดีกว่านี้ถ้ามาอัพบ่อยๆน่ะ
อ้อ ลืมไป เนมินนะใสซื่อ ไม่ค่อยทันคน หลอกง่าย :-[
ผิดกับน้องจี กะล่อน รู้ทันคนอ่านไปหมด มีแต่หลอกคนอ่านให้คอยแล้ว คอยเล่า :serius2:
คิดถึงเหมือนกัน
-
หากลองได้รู้จักเขาก่อนหน้านี้....คง....รอดยาก
แล้วได้รู้จักตอนนี้ น้องมินจะรอดเหรอจ๊ะ :laugh:
ปล. คิดถึงคนเขียนเสมอ :-[
-
อีตาภูนี่ไม่น่าไว้ใจซะละเอ้หรือพระเอกตัวจริงยังไม่มาหว่า :m28:
:L2:คิดถึงคนเขียนเหมือนกานนนนคร๊าฟฟ :L2:
-
แล้วถ้ารู้จักตอนนี้จะยังรอดอยุ๋ไหมอ่า
-
เชียร์ให้พี่ภูริทำให้น้องมิน....ไม่รอด
อิอิอิ
-
555 จอย ทำให้มันเป็นเรื่องยากกกกส์เลยนะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:o8: หวานจริงๆค่ะ
-
อ่านแล้วหอม...ตอนนี้กลิ่นขนมโชยมาเลยค่ะ :z1:(ทุกทีเป็นกาแฟ)
น้องจอยเหมือนแม่น้องมินเลยเนาะ
สงสัยที่น้องมินรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้เนี่ยน้องจอยคงมีส่วน
ส่วนพี่ภู เจ้าชู้ได้อีกนะพี่ ชอบ ๆ :impress2:
-
โอยยย ชอบเรื่องนี้จังคับ
-
ตอนนี้ชักเริ่มหวั่นๆแทนน้องมิน...จะรอดจากพี่ภูมั้ยเนี่ย
-
การพักผ่อนดูเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่นอนอยู่จริงๆ ร่างกายบอบบาง ผิวพรรณอ่อนนุ่มที่สังเกตง่ายว่าเมื่อไหร่ปกติ และเมื่อไหร่...ผิดปกติ
หมายความว่า อะไร
ไม่เอานะ อย่าให้ เนมิน ป่วย หรือเป็นโรคประจำตัวอะไรเลยนะ
เค้าไม่อยากร้องไห้
ไม่เอาเรื่องเศร้านา....น้องจี
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
สงสัยน้องมินจะหนีไม่รอดไปจากมือพี่ภูซะหละมั้ง :laugh:
แอบร้ายนะฮ้า พี่ภูเนี่ย :o8:
:z2:
-
"หากลองได้รู้จักเขาก่อนหน้านี้....คง....รอดยาก"
พี่จีคร้าบบบ จะทำไรกะพี่ชินของผมมมมม คร้าบบบ
ลางไม่ดี ต้องไปนั่งกันท่าคุนลูกค้าที่หวังกินเจ้าของร้านซะแล้ว
อ่ะ เปลื่ยนใจ ไม่ขัดขวางดีกว่า แต่ต้องจิงจังกะพี่ชินน้าคับ
พี่จี รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ
ปล. ไอการ์ตูนนั่น หวังว่าคงอ่านจบแล้วนะคับ
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
-
ชอบ เขียนดี
ต้องติดตาม ไม่เอาขมนะคะ..ขอร้อง
:call:
-
ยิ่งอ่านเรื่องนี้แล้วยิ่งหิว - -
ไม่ต้องมาฟอร์มเลยค่ะ คุณภูริ
รู้จักกันตอนนี้ก็รอดยาก เหมือนกัน ใช่มั้ยล่ะ หึหึ
ทำไมตอนนี้สองคนนี้ไม่ได้เจอก๊านนนนนนนน
-
น่ารักจัง พีจีนะหมายถึงพี่จี
จะน่ารักกว่านี้อีก ถ้ามาลงบ่อย 2เรื่องเลยเนอะ
พี่จีน่ารักกก
ชมอีกทีน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดด
-
มินหางานเข้าตัวเองไปป่าวอ่ะ
รู้สึกว่าภูรินี่ใช่ย่อยน่ะ
-
miss you too!! :-[
ว่าแต่ลูกน้องดุ๊ดุ :laugh:
-
>>> กะ กะ กะ... กลัวน้องจอยยยยย :o12:
.
-
o22 หน้ากลัวแท้โว๊ย
ลูกน้องหรือแม่กันแน่ว่ะ :z3:
-
อบอุ่น น่ารักมากกก :n1:
บรรยากาศของร้านและของเรื่องเรื่อยๆ อ่านแล้วสบายใจมาก
-
หายไปเลยนะย่ะคณหญิงจี
-
กรี๊ตตตตต ดังๆ
:serius2: :serius2:
ว่าแล้วก็ไปนั่งสวนนมหน้ามอ อิอิ ท่าทางจะบิ้วอารมณ์ได้เหมือนกัน
:o8:
-
พี่ภูพูดออกมาได้
สงสัยตอนต่อไปน้องมินเสร็จแน่!!!
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
น่ารักเกินปายแล้วน่ะค่ะ
ชอบมาก~มาย
-
^^ สงสัยเหมือนรีบนๆ ว่า....เนมินคงไม่ได้ไม่สบายเป็นโรคร้ายแรงน๊า
คิดถึงคนเขียนด้วยยย
-
อ่านจบแล้วอยากดื่ม คาปู ร้อน เลย
รสชาตินุ่มๆๆ
-
:กอด1:
ขอบคุณค่ะ
^^
-
น้องเค้าดุจังเลยยย เหอๆๆ
ดุพระเอกเราได้ไงงง
ว่าแต่รุกซะทีเหอะพระเอกกก มัวแต่กินกาแฟฟฟฟอยู่นั้นอ่ะ ชิ
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :impress2: :-[ :o8:
ร๊ากคุณจี มารอตอนต่อไปค๊าบบบบบบบบบบบบ :mc4:
-
:-[ น่ารักจัง
พี่ภูริ อย่าให้น้องมินรอดได้เลยค่ะ โฮะๆ :z2:
ปล. น้องจอยน่ากลัวจริงๆ
-
สงสัยจะยาก เพราะน้องจอย เค้าหวงคุณมินซะขนาด
เป็นกำลังใจให้นายภูมิ หน่อย :z2:
รออยู่นะครับ จี จ๋า อย่าให้รอนานนะครับ
-
ถ้าภูเจอมินก่อน
จะเป็นยังไงนะเนี่ย อ่านแล้วคิดไปไกลเลย
-
..ยังน่ารักเหมือนเดิม..
:o8: คิดถึงคุณจี..
คิดถึงรัก..ร้ายด้วย.. :-[
-
ถึงตอนนี้ก็น่าจะรอดยากอยู่ เจ้าภูอย่ามาทำให้หนูมินช้ำใจนะเฟ้ย o18
-
พี่จีคะ
คิดถึงงงงง :กอด1:
-
:z2:
ดีใจมากมายที่มาต่อแล้ว
เอแต่ว่า นายภูริไรนี่
ไว้ใจได้ป่าวหว่า :m16:
-
ลุ้นๆ ตอนหน้าจะมีไรเกิดขึ้นอะเปล่า อิๆ
-
สงสารน้องมิน
ท่าจะไม่รอดซะแล้ว
-
ดีค้าบ คุณจี เพิ่งเข้าเล้าได้มะนาน ไปติดระเบียง หลงรักพี่เอ๊กซ์กะน้องเจเรียบร้อยโรงเรียนคุณจีไปแล้ว เจอเรื่องนี้เข้าไปอยากกินคาปูร้อน โฮกกกกกกก :-[
-
หืมมม
พี่ภู
"รอดยาก"เลยนะ
:m12:
เข้ามาเชียร์ให้น้องมิน "ไม่รอด" เหมือนกัน
o3 :o8:
แอบสงสัยเหมือนกันคับ ว่ามินเป็นอะไรรึเปล่า
-
เจี๊ยกกกกก
มาอ่านเรื่องใหม่เอาตอนที่ จีบอกว่าใกล้จะจบ
อารายกานเนี่ย ไม่เอา ไม่เอา ยืดไปอีกนิด
คุณภูเนี่ย ยังจะกล้าพูดอีกหรอ ว่าถ้าเป็นเมื่อก่อน "รอดยาก"
นี่ขนาด เพลาๆ ไปแล้วหรอเนี่ย โอ่วววววววววววววว :z3:
น้องจอย กันท่าชะมัด โธ่...พี่เค้ากำลังไปดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ้าว คุณลูกค้า เริ่มชั่วแล้วไหมนั่น ติดจะทำอะไรกะนู๋มินอ่ะ อย่านะ
อย่าช้าอ่ะ :m20:
-
...ไม่เคยคิดเลยว่าคนแบบนี้ยังมีเหลืออยู่อีก ใสออกขนาดนี้รอดฝูงเหยี่ยวฝูงกามาได้ยังไงกัน หากลองได้รู้จักเขาก่อนหน้านี้....คง....รอดยาก
*******************************************************************
คิดถึง....คนอ่าน :-[
รู้จักตอนนี้ ก้อคงไม่รอดเหมือนกันแหละภู ก้อมินเล่นใส่ซะขนาดนี้
ปอลอ จีจ๋า ถ้าคิดถึงคนอ่านก้อมาอัพบ่อยสิจ๊ะ o18
-
o13 กาแฟ(นิยาย)ร้านคุณ G_wa ยังอร่อยเหมือนเดิมครับ
:pig4:
-
คาดว่า ภูริคงเลิกติดกาแฟ แต่เปลี่ยนมาติดคนขายกาแฟในอีกไม่ช้า :man1:
-
เข้ามารอจ้า :mc4:
-
:z10:
-
คุนพี่จีขอรับ เอาตอนหม่ายมาเลย
รอๆๆๆ อยากเหนแผนคุนลูกค้าที่จะได้ตัวนายมินมาละคับ
จะเด็ดแค่ไหน ดุท่าทางพี่เค้าไม่เบาอยู่ สนุกแน่ๆๆๆๆ
-
มาลงชื่อ รอ ด้วยคน
อยากอ่านแล้ว อยากรู้เรื่องราวจะออกมาเป็นอย่างไร
รู้แต่ ต้องสนุกแน่นอน
-
o18 รอคนจีบกัน
-
ภูมิน ไปไหน :z3:
-
เข้ามาร้องเพลงรอออออออ
พร้อม :z2:
-
^
^
^
^
^
จิ้มเน้~
มารอคุณจี...คิดถึงอีกแร้ว
-
ร้ากกกกก คนเขียน
:กอด1:
-
มานั่งรอคนแต่งด้วยคน
ขอไปชงกาแฟ มากินก่อน คืนนี้คงไม่ได้นอน :z3:
ต้องเต้นรอไปด้วยเหรอ :z2:
:call: :call: :call:
-
คุณภูนิสัยไม่ดี แค่คิดก็ผิดแล้ว
:bye2:
-
รอจน :really2: :really2:
-
"รอ..."
:call:
-
รอออออออออออออออ ค่ะ
-
ยังไม่มา รอต่อไป
-
:z10:เดี๋ยวรอการบ้านเสร็จแล้วจะมาตามอ่านอย่างจริงจังแล้วนะ
คิดถึงพี่จี...กี่ตอนแล้วเนี้ย :sad4:
เดี๋ยวเขามาอ่านตัวเองเป็นกำลังใจให้นะจ้า
:กอด1:
-
รอ ร๊อ รอพี่จี
2 เรื่องเลย
กาซิกๆ
^^
-
:call: :call: :call: มาคอยแล้วครับ เร็ว ๆ นะครับ :เฮ้อ:
-
:o8:กาแฟ แก้วจิคับ
มารอคุณจีค๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มารอคร๊าบบบบบบ :call:
-
เมื่อไหร่ร้านจะเปิดเนี่ยยย.... :t3:
-
....คง......รอดยาก............ <----- แหมมมมมมมมม คำนี้เล่นเอาไอจิ้นซ์ไปซะไกล :haun5:
รอนู๋มินตื่นมารับแขกค่ะ :onion_asleep: :oni1:
-
:serius2: อยากกินกาแฟ
-
รออย่างหนาวเหน็บ ฮ่าๆ
-
มาต่อคิวคอยด้วยคน
จะตีสามแล้ว นอนไม่หลับ
ฤทธิ์กาแฟของจีจ๋านี่เอง
คิดถึงคนแต่งนะจ๊ะ
-
:t3: :t3: :t3: และ :t3: รออยู่นะ อิๆ
-
อยากกินกาแฟกะคุ้กกี้อ้ะ จี เมื่อไหร่จะเปิดร้านซักทีล่ะ :เฮ้อ:
-
จีจ๋า
รออยู่นะจ๊ะ
:call: ขอให้มาในเร็ววัน
-
เพิ่มมีโอกาสได้ตามเรื่องนี้เป็นครั้งแรกค่ะ
อ่านแล้วต้องยกนิ้วให้เลย o13
และขอร่วมขบวนการจับเจ้าของร้านกาแฟ :z10: ส่งเข้าปากคุณลูกค้าสุดหล่อเลย
แหมแบบให้คุณเจ้าของร้านไม่รอดมือคุณลูกค้าเร็วๆ ที่สุดเลย :o8:
รอคอยให้เปิดร้านกาแฟอีกนะคะ
คิดถึงตอนต่อไปจัง
-
พี่จีนอนเพลินเป็นเพื่อนน้องมินหรออ
อยากอ่านพี่ภูกับน้องมินแล้วว :o8:
-
เรียน จขกท.
มีประกาศจากแอดมินฯ ดังนี้
1.นักเขียน นักโพสทุกท่านกรุณานำข้อความใต้เส้นขึ้นต้นเรื่องด้วยนะครับ
จะได้เป็นการเตือนให้คนอ่าน รู้และตระหนักถึงความสำคัญในการอยู่ร่วมกันอย่างสงบนะครับ
จะได้ไม่มีเรื่องผิดใจ อื่นๆตามาภายหลังนะครับ
2.ให้ขึ้นต้นแยกประเภทเรื่องต่างๆไว้ด้วยนะครับ
ไม่ต้องบอกว่าเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง ซึ่งเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนเองซึ่งควรมีจรรยาบรรณ
ไม่ควรที่จะหลอกผู้บริโภค และเสียความรู้สึกกันภายหลัง ซึ่งมีกรณีนี้เกิดขึ้นมากมายหลายต่อหลายครั้ง
ดังนั้นให้ดี ก็ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งทั้งหมด ถ้ามีส่วนแต่งเติมเสริมจากเค้าโครงจริงก็ตาม จะง่ายต่อการชี้แจงนะครับ
ให้แยกดังนี้
[เรื่องเล่า] ใช้กับเรื่องประเภทที่เป็นเรื่องเล่า ประสบการณ์ +กึ่งนิยาย based on true story เขียนออกมาในลักษณะถ่ายทอด ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นเรื่องจริง
[นิยาย] ใช้กับนิยายทั่วไป
[fanfic] ใช้กับนิยายที่มีการแต่งตัวละครเพื่อเลียนแบบตัวละครจากที่อื่นๆเช่น ดารา นักร้อง ฯ
[เรื่องสั้น] ใช้กับเรื่องที่ยาวไม่มาก
ถ้าผู้ใดตั้งกระทู้ไปแล้ว รบกวนแก้ไขโดยการกด modify ที่รีพลายแรกหน้าแรกของกระทู้ตัวเอง
จะเข้าไปแก้ไขรีพลายและชื่อกระทู้แรกได้นะครับ
แอดมินฯ
..................
อิเจ้ โมดุฯ
-
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า....เจอกันพรุ่งนี้.....ไม่มีทางเป็นจริง
ประโยคนี้ แปลว่าอะไร
ใครจะเป็นอะไร จะเกิดอะไรขึ้น ระหว่างสองคนนี่
ลุ้นอีกแล้ว.....มีเครียด :เฮ้อ:
-
เฮ้ยๆๆๆๆ
ไม่เจอเหรอ เกิดอะไรขึ้นอ่ะ ไม่นะ ม่ายยยยยย!!!!!
-
:เฮ้อ:
มันหมายความว่าไงอ่า งง สุดๆๆๆ
-
:pig4: ขอบคุณ คุณมิ้นท์อุตส่าห์ข้าม post จากเรื่องนั้นมาเรื่องนี้ แต่เรื่องรัก..ร้ายก็อย่าลืมไปต่อนะคะ ร๊อ....รอ.... คุณมิ้นท์สุดสวยอยู่นา.. :กอด1:
-
ประโยคสุดท้ายน่ากลัวมั่ก o22 เหมือนกับทั้งสองคนจะถุกแม่มดจับแยกจากกัน เหอ ๆ ๆ ๆ
ขะเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยย :serius2:
-
:serius2: เป็นไรอ่ะ :serius2:
-
ลุ้นทุกตอนจริงๆ....
ทำไมถึงไม่มีทางเป็นจริงอ่าค้า..... :z3:
-
เอาแล้วซิ สปอยไว้อย่างงี้ มีเรื่องแน่เลย
ดังนั้น ต้องติดตามอย่างใกล้ชิด
-
ทิ้งท้ายไว้น่ากลัวมากกกก
:serius2:
ทำไมถึงไม่มีทางเป็นจริงล่ะคะ
-
:m29: ประโยคสุดท้ายน่ากลัวมาก...... :o12: ทำไมอ่านแล้วใจหวิวๆ~~~ :freeze:
-
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า....เจอกันพรุ่งนี้.....ไม่มีทางเป็นจริง
ว๊อทแอปเปิ้ล เอ้ย! แฮปเพิ้ล !!!! o22
จะเกิดอารายยยยยยยยยยยย กรี้ดๆ :z3:
ยังไม่ทันหื่น! เอ้ย! จีบ! ก็จะจากกันซะแระรึ แงๆ :m15:
-
อะไร
อะไรนิ
อะไรที่ไม่มีทางเป็นจริง
เครียดดดดดดดดดดดดดดด
-
สายน้ำมักทำให้ทุกสิ่งชุ่มฉ่ำ นำพามาซึ่งความสดชื่นและเติบโต ร้านกาแฟเล็กๆ ที่เจ้าของร้านหนุ่มไม่คิดเปิดเพื่อหวังผลกำไรมากมายกลับให้สิ่งตรงข้ามกับ ความตั้งใจ ลูกค้าประจำมีเพิ่มมากขึ้น และจำนวนเก้าอี้ที่ว่างในทุกช่วงเวลาก็ลดน้อยลง คงปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นผลพลอยได้จากคำพูดของใครบางคน และนั่น...ทำให้ใครอีกคน...ไม่ค่อยพอใจ
“พี่ไม่รู้ว่าเพราะคำพูดพี่ ทำให้มินเหนื่อยขนาดนี้ ขอโทษด้วยนะครับ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พี่แค่อยากบอกถึงความชอบของตัวเองให้มินรู้ไว้บ้าง ไม่ได้จะติอะไรเลยจริงๆ นะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ มินก็...คิดมากไปเองด้วยล่ะ แต่มันก็ดีนะครับ ร้านนี้เลยมีลูกค้าเยอะกว่าเมื่ออีกหลายเท่าเลย ถือเป็นความดีความชอบพี่ภูนะเนี่ย”
“ไม่ใช่หรอกครับ ฝีมือของมินคนเดียวต่างหาก แล้วก็...คัสตาร์ดเมื่อวานอร่อยมากนะครับ”
“จริงเหรอครับ ดีใจจัง วันนี้กินอีกดีมั้ย เดี๋ยวมินไปเอามาให้”
“ก็ดีครับ แต่คราวนี้ไม่กินฟรีแล้วนะครับ”ภูริยิ้มส่งเจ้าของร้านที่เดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ เหลือไว้เพียง...
“จะจีบพี่มินเหรอ”พนักงานสาวถามขึ้นทันทีที่ได้อยู่ตามลำพัง
“เห็น เป็นอย่างนั้นเหรอครับ”คำพูดแบ่งรับแบ่งสู้ยิ่งทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดได้มาก ขึ้น จะว่าหวงก็หวง ทั้งหวงและห่วงรุ่นพี่แสนดีคนนี้ของเธอเหลือเกิน กับคนมากเล่ห์แบบนี้ไม่น่าไว้ใจเอาเลย เธอคิดจะซักไซ้เชิงข่มขู่ต่ออีกสักหน่อยก็ถูกเรียกให้กลับไปทำหน้าที่เมื่อ มีลูกค้ากลุ่มใหม่เข้ามา
รอยยิ้มสดใสจากใบหน้าหวานๆ คงช่วยทำให้ความขมของกาแฟลดลงไปเยอะ คงไม่ใช่ภูริเพียงคนเดียวที่ติดใจร้าน และ...ถูกใจเจ้าของร้าน ลูกค้าหลายคนมักทอดสายตามองไปที่เนมินอยู่เสมอ ท่าทางคู่แข่งจะเยอะไม่ใช่เล่น แถมยังมีผู้ปกครองคุมแจอีก ไม่รู้ว่า...จะคุ้มเหนื่อยหรือเปล่า
“คิดอะไรอยู่เหรอครับ”เสียงใสๆ จากคนที่นึกถึงเดินกลับมายืนตรงหน้าเมื่อไหร่เขาไม่รู้ตัวเลย
“มองอะไรเพลินไปหน่อยน่ะครับ น้องมินว่างหรือยังครับ”
“ตอนนี้ก็ว่างอยู่ครับ”
“นั่งคุยเป็นเพื่อนหน่อยสิครับ”
“แล้ว วันนี้ไม่เอาหนังสือมานั่งอ่านเหรอครับ”เนมินนั่งลงฝั่งตรงข้ามตามคำชวน ภูริค่อนข้างแปลกใจกับความช่างสังเกตของคนถาม นอกจากเรื่องเวลาและรายการที่สั่ง คนตรงหน้ายังเฝ้าดูเขาขณะนั่งอยู่ในร้านด้วยสินะ ไม่งั้นคงไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เขาไม่มีหนังสือติดมาสักเล่ม
“วันนี้ไม่มีสอนน่ะ มาคุมสอบเฉยๆ”
“....สอน...พี่เป็นครูเหรอครับ”
“เปล่าครับ จะเรียกว่าอย่างนั้นคงไม่ใช่ เป็นแค่อาจารย์สอนพิเศษเฉยๆ”
“คิดไม่ถึงเลยนะครับ ใช่สถาบันฝั่งตรงข้ามนี่หรือเปล่าครับ”เนมินชี้ไปฝั่งตรงข้าม อาคารที่มีหลายคนแวะเวียนมาเป็นลูกค้าขาประจำ
“ใช่ ครับ เพิ่งมาสอนได้ไม่นาน ทุกวันที่สอนจะมีเวลาว่างระหว่างสองคอร์ส จะนั่งอยู่แต่ในห้องมันก็น่าเบื่อ แล้วร้านอาหารในซอยนี้ก็น้อย สุดท้ายเลยมาฝากท้องที่ร้านกาแฟของน้องมินนี่ล่ะครับ”
“อ๋อ...เป็น อย่างนี้นี่เอง มินกับจอยยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมพี่ชอบมาเวลาเดิมๆ ทุกครั้ง แล้วที่บอกว่าฝากท้องนี้คือ...กะจะดื่มกาแฟให้อิ่มเลยหรือไงครับ”
“ก็... ไม่ถึงขนาดนั้น แค่ให้ท้องไม่ว่าง แล้วพี่ก็ชอบดื่มกาแฟมาก มันก็เท่านั้นล่ะ พอร้านนี้มีขนมมาให้กิน ก็เลยลดกาแฟเหลือแค่แก้วเดียวแต่กินขนมควบไปด้วยมันก็...อิ่มกำลังพอดี”
“ถ้างั้นไว้มินเพิ่มเมนูอาหารง่ายๆ ลงไปด้วยดีมั้ยครับ อย่าง...ไข่กระทะ สลัด หรือพวกแพนเค้ก วาฟเฟิลอะไรพวกนี้น่ะ”
“พี่ ไม่ได้พูดเพื่อหวังให้มินทำอย่างอื่นเพิ่มหรอกนะ ทำอย่างนั้นจะไม่เหนื่อยแย่เหรอ อีกอย่าง...ร้านกาแฟมันก็จะกลายเป็นร้านอาหารหรือร้านขนมแทนน่ะสิ”ชายหนุ่ม ยังจำถึงคำต่อว่าของพนักงานที่ยืนจ้องเขาตาเขียวจากเคาน์เตอร์ได้ดี
“....จริงด้วย....มินลืมคิดไปเลย”
“พวกวาฟเฟิลก็คงพอได้อยู่นะ ทำง่ายด้วย ถ้าเพิ่มอันนี้อย่างเดียวก็คงไม่ต้องเหนื่อยมาก”
“พี่ ภูทำเป็นเหรอครับ”เนมินถามด้วยความสนใจ ส่วนมากเขาเคยแต่ซื้อกิน เพราะวาฟเฟิลต้องมีพิมพ์สำหรับเทแป้ง ไม่เหมือนแพนเค้กที่ทำง่ายกว่า
“เอ่อ... เพื่อนพี่เขาชอบทำขนมน่ะ เคยทำเล่นๆ กับเขาบ้างบางครั้ง”ภูรินึกไม่ถึงว่าคำพูดตัวเองจะเกือบกลายเป็นดาบกลับมา ทิ่มแทง เขาค่อนข้างแปลกใจกับการต้องปิดบังเรื่องราวส่วนตัว ปกติเขาไม่เคยคิดว่าจะต้องปิดเรื่องของคนในอดีตกับใคร แต่ไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงทำให้เขาต้องทำแบบนี้
“ดีจังเลยนะครับ มินน่ะไม่ค่อยถนัดเรื่องขนมเท่าไหร่ ทำเป็นแค่ไม่กี่อย่างเอง”
“แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว ถ้าเก่งมากกว่านี้จะทำงานไหวเหรอ ลูกค้าเยอะขึ้นก็เหนื่อยขึ้นเท่าตัวเลยนะ พี่ว่ามินน่าจะหาพนักงานเพิ่มนะ”
“ตอนนี้ก็คุยกับจอยอยู่เหมือนกันครับ ว่าจะชวนรุ่นน้องอีกคนมาทำด้วยกัน จอยเขาอยากให้ร้านมีพนักงานผู้ชายบ้างน่ะครับ”
“หืม...ผู้ชายเหรอ.....ก็ดีนะ ถ้าอยากได้พนักงานพาร์ทไทม์บอกพี่ก็ได้นะ จะลองถามพวกเด็กที่มาเรียนให้”
“มีลูกค้ามาอีกแล้ว มินไปทำงานก่อนนะครับ”
“ไว้คืนนี้พี่โทรหานะ....ได้ใช่มั้ยครับ”
“ก็... ได้ครับ”เนมินตอบรับทั้งๆ ที่ยังไม่เข้าใจความหมายแท้จริงมากนัก แต่ก็ต้องยอมรับว่าการคุยกับลูกค้าคนนี้ได้คำแนะนำอะไรมาเยอะเหมือนกัน บางทีเขาอาจจะอยากช่วยเรื่องการทำวาฟเฟิลที่คุยไว้ก็ได้
ประตูเหล็ก เลื่อนลงปิดสนิทแสดงถึงหมดเวลาทำการของร้านกาแฟแล้ว แต่แสงไฟที่ลอดออกมาจากด้านในแสดงให้เห็นว่ายังมีคนอยู่ เสียงกดเครื่องคิดเลขจากคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มุมหลังเคาน์เตอร์ยังคงดัง ต่อเนื่องเหมือนเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“ฮัลโหล เนมินพูดครับ”ทันทีที่เสียงกรีดร้องของโทรศัพท์เครื่องเลขเล็กดังขึ้น เจ้าของก็รีบกดรับด้วยความตกใจ
“ดีครับน้องมิน นี่พี่ภูเองครับ”
“อ้อ ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ พี่คงไม่ได้รบกวนอยู่นะ”
“เปล่าหรอกครับ เพิ่งปิดร้านกำลังจะกลับเหมือนกัน”เนมินรวบรวมของเคาน์เตอร์เก็บใส่ลิ้นชักแล้วเดินเช็กความเรียบร้อยภายในร้านอีกรอบ
“พี่เห็นไฟเปิดอยู่ก็เลยลองโทรหาน่ะ ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก”
“เพิ่งเลิกสอนเหรอครับ”เนมินเหลียวมองนาฬิกาที่แสดงเวลาเกือบสามทุ่ม ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่านั่งอยู่ในร้านมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว
“ใช่ ครับ กำลังจะขับรถกลับบ้าน แล้วมินกลับยังไงครับ ให้พี่ไปส่งมั้ย”คำพูดแอบหัวเราะในประโยคสุดท้ายของตัวเองที่ดันคล้ายกับพวก จิ๊กโก๋จีบสาว
“มินขับรถกลับเองได้ครับ ไม่เป็นไร”
“เสียงฟังดูเหนื่อยๆ นะครับ ไม่สบายหรือเปล่า”
“อืม...ก็เพลียๆ นิดหน่อย ง่วงๆ น่ะครับ”
“ขับไหวนะครับ พี่ไปส่งดีกว่ามั้ย”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ครับ บ้านอยู่ใกล้ๆ ด้วย ไม่เกินสิบนาทีก็ถึง”
“งั้นก็ได้ครับ ขับระวังๆ ด้วยนะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”
“ครับ บายครับ”เนมินเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเป้ใบเล็ก เลื่อนประตูเหล็กเปิดออกอีกครั้งก่อนจะก้มเดินผ่านไปแล้วล็อคประตูปิดอีกที
เสียง ประตูเหล็กสั่นเบาๆ สักพักก่อนจะเงียบลงพร้อมกับเสียงสตาร์ทรถที่ดังขึ้น รถยนต์สองคันที่จอดอยู่ในระยะห่างที่มองเห็นหน้าคนขับได้ลางๆ แต่ทั้งสองแน่ใจว่าอีกคนคือคู่สนทนาเมื่อครู่ ไฟหน้ารถกระพริบสองครั้งแทนคำลาจากคนที่โทรมา และถูกตอบกลับไปแบบเดียวกันจากคนที่เพิ่งเดินออกจากร้าน รถสองคันขับสวนกันในซอยเล็กๆ เพื่อมุ่งหน้ากลับสถานที่พักผ่อนของแต่ละคน โดยไม่รู้ตัวเลยว่า....เจอกันพรุ่งนี้.....ไม่มีทางเป็นจริง
********************************************************************
ครั้งที่แล้วไม่ได้ตอบคอมเมนต์ไม่ว่ากันนะ ถึงว่าก็.... :z2:
คิดถึง...คนอ่าน
ปล.ครั้งแรก....ผิดพลาดนิดหน่อย หวังว่าคงไม่มีใครสังเกต :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยย
น้องจี
มาทิ้งระเบิดเอาไว้
มันหมายความว่า อย่างไร
รีบมาเฉลย เลยนะคะ :call:
ทำไมถึงไม่มีทางเป็นจริง
:z3:
-
ลงท้ายอย่างนี้หมายความว่าไงฟระจีจี้
:angry2:
ลป.ทำไมลงสองรอบอ่ะ หลอกให้ดีใจเล่นนี่หว่า :serius2:
-
ประโยคสุดท้ายยยยยยยยย
มันคืออารายยยยยยยยยยยยยย
-*- อย่าได้ทำร้ายคนอ่านนน กรี๊ดดดด
-
:m30: พี่จีจะทำอะไรกะน้องมินอะ อย่าน๊า สงสารคนอ่านเถอะครับ
:sad5:หรือพี่จีจะขีดเส้นชะตาให้พี่ภูต้อง......เง้อออไม่อยากคิดเลย
:impress:พี่สุดสวยสวยสุดอย่าใจร้ายกะคนอ่านเลยน๊าคร๊าฟฟฟ
:confuse:หรือว่าพระเอกตัวจริงยังไม่มาเอะๆยังไงหว่า
:o211:โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเครียด :o211:
-
" เจอกันพรุ่งนี้.....ไม่มีทางเป็นจริง " <<< หมายความว่างายยยอะ
พี่จีทรมานคนอ่าน T_____T
ปอลอ. ที่บอกว่าเจอกันพรุ่งนี้ไม่มีทางเป็นจริง เพราะจะได้เจอกันวันนี้แทนใช่ม้า :laugh:
-
ฮึ่ยขัดใจ มาต่อเลยนะ มาต่อเลย :angry2:
-
เครียดเลยทีนี้
-
พี่จีอ่ะ
ทำร้ายคนอ่านทางอ้อมอีกแล้ววววววว
รออยู่นะคะ
จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ยย
แอบเครียดดด
คิดในแง่ดี เพราะพรุ่งนี้มินอาจไม่สบายอะไรแบบนี้เลยไม่ได้มา((มั้ง?))
โอ้ยยยคิดไม่ออกแล้ว
พี่จีมาต่อเร็วๆนะคะ
คนอ่านลุ้นจะแย่แล้วว
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
อะไรเนี่ยย
มันคืออารายยยยยยยยยยย
" เจอกันพรุ่งนี้.....ไม่มีทางเป็นจริง "
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดด :serius2:
-
เย้ย จะเกิดอารายอ่า
ไม่ม้ายยย คิดไปไกลแล้วววว
-
เหอๆ....
อ่านแล้ว....
ไม่เอานะ....
หึๆ
ถ้าหากจบไม่ดีล่ะก็...
คนเขียนคะ...
อย่าหาว่าคนสวยใจร้ายนะคะ เพราะไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตาค่ะ
-
กำลังอ่านแบบอมยิ้มเพลินๆ
มาเจอประโยคสุดท้ายเข้าไป o22 :a5:
มันหมายถึงอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณจี กลับมาต่อเดี๋ยวนี้น๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา :m31:
-
พรุ่งนี้ไม่เจอกัน ก็ไปเจอกันวันมะรืน หรือมะเรื่องสิคะ :a5:
-
อ่านแล้ว นึกถึง
Happy birthday
ที่เพิ่งดูทีเซอร์ไปเลย เหอะๆ
ภู-มิน
ไฟต์ติ้งงงงงงงง
อ๊ะ พี่จี ไฟต์ติ้งดีกว่า 55+
-
ทิ้งท้ายซะ คิดไกลเลย :sad11:
-
จุดชนวนง่ะ
-
ง่า ไม่อยากจะเดาเลยว่าจะเกิดไรขึ้น รอครับรอ :sad4:
-
เอาละโว้ยเฮ้ย จีจี้ทิ้งบอมบ์ละ
คิดในแง่ดีไม่ค่อยเป็นด้วยอ่ะ
-
ทำงี้ได้งัยอ่ะ อน่าทำร้ายกันน่าพี่จี
เด๋วเชือดสดเลยนะ o18 อย่าหั้ยจบไม่สวยนะคับ ข่อยฮับบ่ได่
โหยพี่ลูกค้าอ่ะ ทำไมไม่ไปส่งพี่มินอ่ะ ขัดจัยจึง พี่เค้าไม่สบายอยู่นะ
โหยๆๆ พี่จีไม่ใช่อย่างที่ผมคิดช่ายป่าว
อย่านะ ขอแค่ไม่สบายอยู่ห้องนะคับ แล้วพี่ลูกค้าไปหา โอป่าวๆๆๆ
อย่าหั้ยถึงขนาดไม่ได้พบกันตลอดไปเลยอ่ะ
วิตกได้อีกตู
พี่จี อย่าทำงี้ดิ ฮือออออออออออออออออ :m15:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ต้องไม่เป็นอย่างที่คิดนะ ม่ายยยยยยยยยยยย :serius2:
-
:serius2:
ทิ้งท้ายให้คิดมากเลย -__-!!
ง่า.. ไม่เอาเศร้าน้า นะ นะ
-
:m12: เอ่อ คุณภูนี่ก็รุกจริงๆ ทำคะแนนเต็มที่ อิอิ
-
:sad4: จะฆ่ากันเหรอนู๋จี
-
ทิ้งท้ายซะน่ากลัวเลย
มาต่อเร็วๆนะค่ะ ค้างงงงงงงงงงงงงงงง อย่างแรง
-
มันยังไงอะไรกันล่ะเนี่ย :call:
-
ตูมเบ่อเร่อ ระเบิดลูกใหญ่ :m16:
โดนพี่จีเล่นซ่ะแล้ว :m20:
-
ทำไมถึงทำกันได้คะ คุณจี
อารมณ์เหมือนดูละคร แล้วขึ้นว่าโปรดติดตามตอนต่อไป
แถมมีตัวอย่างให้ระทึกอีก เฮ้อ........................................ :serius2: :serius2: :serius2:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
จบงี้ วางยากันชัด ๆ
กำลังหวานอยู่ดี ๆ ทิ้งท้ายให้ขมเล่น ๆ ซะงั้น
แต่น้องมินคงไม่เป็นไรมากหรอกมั้งเนาะ น่ารักขนาดนั้น (เกี่ยว ?)
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :call:
-
อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าทำร้ายจิตใจกันเลยน่ะค้าบบบบบบบบ
-
ไม่มีทางเจอกันพรุ่งนี้ ก็แสดงว่า คืนนี้พี่ภูไปหาน้องมินอ่ะจิ <---- ใช่มะๆๆๆ คิดในทางที่ดีที่สุดแล้วนะเนี่ยยยยยยยย :z3:
พี่จี อย่าให้มันเศร้าน้าาาาา เราไม่ชอบเศร้าๆ เรารักน้องมิน <---- อันนี้เกี่ยวมั้ย
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
บรรทัดสุดท้ายมันคืออะไรกานนนนน
><
^^
ขอบคุณค่ะ
-
ตามมาอ่านจ้า
เลิฟลี่จริงๆ
พี่ภูท่าจะร้าย555555
บรรทัดสุดท้ายค้างคาาาาาามากๆค่า
รอ ร๊อ รอออออ :z2: :z2:
-
:a5:
พรุ้งนี้ไม่เจอ...
:a5:
-
:sad4: :m25:
หมายความว่าไงคุณจี งงสุดๆๆคับ
-
ตามมาอ่านแล้ว คาใจอย่างแรงสำหรับตอนนี้ :m15:
ที่ว่า ไม่มีทางเป็นจริงมันคืออะไร
:call: อย่าให้เกิดเรื่องเศร้าเลยเถอะ
รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ
-
ประโยคสุดท้ายมันคืออารายยยยยย :a5:
จะจบแล้วใช่ไม๊ :sad11:
-
นึกว่าจะไปได้สวยแล้วเชียว o22
คนแต่งจะแกล้งอะไรอีกน้า o18
อิอิ ล้อเล่นนนน
รักคนแต่ง :L2:
-
ประโยคลงท้ายทำเอาใจหาย แต่ไม่อยากคิดอะไรในแง่ร้าย
หวังว่าคุณจีคงไม่ใจร้ายกับคนอ่านน๊า
ไม่เจอพรุ่งนี้ เจอคืนนี้เลยก็ได้เนอะ 555
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ :pig4:
-
เอาแล้วไง...จบได้สังหรม๊ากกก
จะเศร้าใช่ไหมเนี่ยยยย.... :m31:
-
แง....ขอร้องล่ะ อย่าเป็นเรื่องเศร้าเลย ข้าน้อยทามจายยม่ายยยด้ายยยยยย
:z10:
-
:really2: :really2: :really2:จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
-
มาแนวเศร้าแล้วแฮะ
-
เพิ่งได้ฤกษ์มาอ่านเรื่องนี้ซะที.....
เริ่มต้นน่ารัก หวานได้ที่...มาเจอประโยคสุดท้ายของตอนสุดท้าย
ยิ้มแทบไม่ออก... :sad11:
ปล.นิยายของคุณจี ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยซักเรื่อง น่าอ่านและชวนติดตามเสมอ... :L2:
-
:o12: ยังไม่มาอีกหรอค่ะ
:เฮ้อ:อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
มาต่อ เถอะนะคะ :m15:
-
พี่จีเค้าซาดิสต์ ไม่รู้จะแกล้งหรือหักหลังอะไรคนอ่านอีก มาต่อไวไวนะครับ
ประโยคสุดท้ายมันค้างคา แล้วกดดันมากๆเลยอะ
-
:z3: :z3: :z3:
ค้างงะ หมายความว่าไงอะ พี่จี รีบมาตอบจะรอคราบ
-
เฮ้ยยยยยยยย
พี่จี !!!!
ค้างไปปปปป
โฮๆ ทำไมไม่มีทางเป็นจริงเล่า
เพราะจะเจอกันวันนี้??
ง่ะ
:call:
-
:z3: โหย...คุณภู...เขามีแฟนแล้วเหยอเนี่ย...
:serius2: อย่ามาหลอกเนมินของเค้านะ
:pig4: ครับ คุณ G_wa
-
มีแต่คนเดาในทางร้ายยยย......หุหุ
เราก็มองทางร้ายเหมือนกัน....เหอๆ แต่จริงๆ จะมองให้ดีก็ได้น่าจะได้เหมือนกันนะคะ แบบว่าพี่ภูขับตามไปถึงบ้านเลย แล้วก็เจอเนมินหน้ามืดก่อนเข้าบ้าน แล้วก็....เข้าไปช่วยไง
ฟุ้งซ่าน+เพ้อเจ้อไปใหญ่แล้วววว
-
ง่ะ พี่ตรู ทิ้งนิวเคลียร์ไว้ ยังมิมาอีก
รอได้อีกนะคับ
ทวงเผื่ออีกเรื่องด้วย
อะไรอยู่ในซองนะ นั่งคิดนอนคิด จนปวดหัวละค้าบบ
-
:a5: ม่ายยยยยยยยยยยยย นะ
-
เอิ่ม จบประโยคได้น่ากลัวมาก
อย่าจบเศร้าเลยนะ
:call:
-
:z3: :z3: :z3:
-
:z10:
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคร้าบบ
พี่จี
ชอบเรื่องพี่มั๊กๆ
ลุ้นทุกตอน ทุกเม็ด จิงๆ
:z3: :z3:
-
พี่จีๆๆๆๆๆ มาต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากเจอพี่ภูกับน้องมิน :z3:
-
แงงง :serius2: ยังไม่มาต่ออีกอ่ะ
-
มันหมายความว่าไงอ่า
จะมีใครตายมั้ยเนี่ยยยยย
กลัวเรื่องพลิกผันจิงๆๆอ่า
-
คือ...
ไม่อยากจะมองโลกแง่ร้ายนะคะ
แต่...
กลัวใจคุณจี
:sad4:
-
จีจ๋า รอตอนใหม่อยู่นะจ๊ะ
:กอด1:
-
เจอระเบิดคำพูดสุดท้าย
ต้องตามต่อไปค่ะ
-
:monkeysad:
-
ง่า จีไม่มาต่อสักที อยากอ่านต่อมากมาย
:z2:
-
อะไรคือเจอกันพรุ่งนี้ไม่มีทางเปนจริงอะ :serius2: :serius2:
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z10:
-
:z3:
-
พี่จี มาต่อเหอะนะๆๆๆ
อ้อนวอนสุดริด :z3:
-
เย้....ตามทันแล่ว :angellaugh2:
ชอบมากมาย
ติดตามผลงานพี่จีมาตลอดเลย ชอบ
เรื่องนี้ก็ชอบ อบอุ่น น่ารักดี :pig3:
ขอบคุณค้าบ จารออ่านนะค้าบ :pig4:
-
:call:
^^
พี่จียังโหดเหมือนเดิม
ตอนอ่านเรื่อง พี่เจ กะ พี่เอ็กซ์
ก็บ้าไปหลายวัน
:เฮ้อ: พูดแล้วเศร้า
มารอครับ
รีบๆมาต่อนะครับ
-
เอาละ...เอาละ...
ลางว่ากาแฟจะรสขม ซะงั้น... :a5:
...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวรอลุ้นต่อไป... :z2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ค้างอะ :serius2: :serius2:
มาต่อไว้ๆๆนะ
-
เหวอออออออออ ทิ้งท้ายไว้ซะอย่างน่ากลัวเลยอ่ะ
-
:call: :call: :call:
เอาใจช่วยให้จบไวไวครับ
เพราะผมจะได้อ่านซะที
แค่พี่เอ็กว์กะน้องเจก็จะคลั่งตายแล้ว ยังมีพี่ตั้มกะนู๋พายอีก
จบเร็วๆๆนะครับ อยากอ่านนนนนนนนนนนน :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เข้ามาปัดกวาด กท หั้ยพี่จี
หยึย ฝุ่นเกรอะเลย
555+ :laugh:
-
วันนี้วันรัฐธรรมนูญ หยุดงาน
มานั่งรอหน้าร้านกาแฟน้องมิน
ยังไม่เปิดร้านอีก สายแล้วนะ
:call: :call:
-
เข้ามารอ ร้อ รอ
^^
-
เข้ามารอด้วยค้าบ :3123:
:L3:
-
เข้ามารอ+เกาพุง แกร็กๆๆๆๆ :onion_asleep:
-
สามวันแล้วที่ร้านกาแฟร้านโปรดของปิดทำการ และเขาไม่สามารถติดต่อเจ้าของร้านผู้น่ารักได้ ภูรินั่งมองประตูเหล็กที่ปิดสนิทจากในรถ โทรศัพท์ในมือถูกกดซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ก็เหมือนเดิม เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอะไรทำให้กระวนกระวายแบบนี้ ถูกใจน่ะใช่ แต่ยังไม่ได้ผูกพันกันเลย ทำไมถึงร้อนรนอยู่ไม่สุขเพียงแค่ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง
วันที่สี่ที่ไม่ได้พบหน้า ภูริมาทำงานก่อนเวลาสองชั่วโมง เผื่อว่าคนที่อยากพบจะกลับมาแล้วจะได้พูดคุยกันให้หายคิดถึง แต่ก็เปล่า ร้านเปิดก็จริง แต่กลับมีการขนข้าวของจนเขาสงสัย ร่างโปร่งบางที่ยืนสั่งการหน้าร้านทำให้เขารีบเร่งฝีเท้าเข้ามาหา
"น้องครับ"เขาเดินไปยืนเกือบประชิดพนักงานสาวคนเดียวของร้าน
"อ้าว พี่นั่นเอง มีอะไรคะ"
"คือ พี่ติดต่อมินไม่ได้ เขาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"พี่มินน่ะเหรอ รถชนนอนอยู่โรงพยาบาลมาสี่วันแล้ว มีธุระอะไรหรือคะ"
"รถชน!! โรงฯบาลอะไรครับ พี่อยากไปเยี่ยม"
"....โรงฯบาลxxxx ห้องxxx พรุ่งนี้ออกแล้วนะ"เสียงจอยตะโกนไล่หลังเพราะพอรู้ที่อยู่เขาก็แทบจะวิ่งกลับมาที่รถ ตลอดทางที่ขับรถมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลเขาก็คิดโทษตัวเอง ทั้งๆ ที่เอ่ยทักไปว่าด้วยความเป็นห่วงจากท่าทางที่เหมือนไม่สบาย แต่กลับไม่คะยั้นคะยอขอไปส่ง ปล่อยให้กลับเองโดยไม่ขับตาม
ภายในห้องพักพิเศษสำหรับผู้ป่วยมีร่างบอบบางกึ่งนั่งกึ่งนอน ทอดสายตาไปที่จอโทรทัศน์ด้านหน้า เนมินไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าตัวเองจะเหนื่อยมากถึงขนาดวูบไปตอนขับรถ ดีที่เขาขับรถไม่เร็วมาก และแถวนั้นก็ไม่มีรถขับสวนเท่าไหร่ ไม่งั้นอาจเจ็บมากกว่านี้
ประตูห้องพักถูกผลักออกอย่างแรงจนคนที่นั่งเหม่อบนเตียงสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นแขกที่มาเยี่ยมก็ยิ่งแปลกใจ คนแปลกหน้าที่เพิ่งคุ้นเคยกันวิ่งหน้าตาตื่นมายืนอยู่ข้างเตียง สีหน้าท่าทางเหนื่อยหอบทำเอาเขาใจเต้นแรงตามไปด้วย
"เป็นอะไรมากรึเปล่า เจ็บตรงไหนบ้าง"
"เอ่อ...แค่ฟกช้ำนิดหน่อย แล้วก็คอเคล็ดเท่านั้นครับ พี่ภูนั่งพักก่อนสิครับ"เนมินพยายามจะดันเก้าอี้ข้างๆ เตียงให้ แต่มือของคนที่นั่งบนเตียงคงไกลเกินไป เลยทำได้เพียงสะกิดผ่านเบาๆ ภูริทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงแล้วสำรวจเนื้อตัวคนป่วยอย่างละเอียด ไม่มีบาดแผลให้เห็นเขาก็ค่อยผ่อนลมหายใจยาวเหยียดอย่างโล่งอก
"พี่เพิ่งรู้จากน้องผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้ ตกใจหมด นึกว่าเจ็บหนัก ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ"
"ครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ"
"วันนั้นพี่น่าจะไปส่งมิน หรือไม่ก็ขับตาม ไม่น่าปล่อยให้กลับคนเดียวเลย"ภูริกุมมือเล็กเบาๆ
"เอ่อ...ก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน"ท่าทางและคำพูดที่แสดงออกถึงความรู้สึกข้างในทำให้เนมินทำตัวไม่ถูก จะชักมือกลับก็กลัวจะเสียมารยาท ความอบอุ่นจากมือใหญ่ที่ส่งผ่านมาทำให้เขารู้สึกดี ดีใจ...ที่มีคนอื่นเป็นห่วงขนาดนี้
ภูริตั้งใจจะเอ่ยปากถามถึงเหตุการณ์วันนั้น แต่ก็ถูกขัดจังหวะเมื่อแพทย์เจ้าของไข้เดินเข้ามาพร้อมพยาบาลอีกสองคน ชายหนุ่มลุกขึ้นไปนั่งอยู่บนโซฟาเพื่อให้แพทย์ตรวจอาการ ผลการรักษาและวินิจฉัยของแพทย์ทำให้เขารู้สึกสับสน ใจหนึ่งเขาก็สงสัยเมื่อเห็นว่าเนมินไม่บาดเจ็บ แต่กลับนอนพักถึงสี่วัน บทสนทนาที่ได้ยินทำให้รู้สึกชาวูบไปทั่วร่าง เพียงแค่ได้ยินว่าร่างบางได้รับอุบัติเหตุเขายังร้อนรนจนแทบทนไม่ได้ แต่นี่...เป็นสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยิน
ทีมแพทย์และพยาบาลเดินออกไปนอกห้องหลังจากยืนยันว่าสามารถกลับไปพักรักษาต่อที่บ้านได้ในวันพรุ่งนี้ ภูริยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ข้อศอกสองข้างกดลงบนเข่าเพื่อรับน้ำหนักมือที่ประสานกันอยู่ เนมินเข้าใจท่าทางของชายหนุ่มทันที ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เห็นอาการแบบนี้
"เป็นมานานรึยังครับมิน"ภูริเดินมานั่งบนเก้าอี้ข้างเตียง เสียงที่ถามออกไปเบาหวิวเพราะคนถามยังไม่ค่อยพร้อมที่จะฟังคำตอบ
"ก็ตั้งแต่เกิดล่ะมั้งครับ แต่ก็ไม่มีอะไร แค่...ช้ากว่าคนอื่นนิดหน่อยเท่านั้น"
"พี่ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ มินบอกพี่ได้มั้ย ว่า...เป็นโรคหัวใจแบบไหนอยู่"
"....หัวใจมินก็คงคล้ายกับพวกนักกีฬาบางประเภทล่ะมั้งครับ ที่เวลาออกกำลังกายหนักๆ แล้วยังปกติอยู่ เพียงแต่บางครั้งหัวใจมินมันเต้นช้ากว่านั้นมากไปหน่อย แค่...หน่อยเดียว"
"......เคยหยุดเต้นมั้ย"เขากลั้นใจถามต่อ คำว่าเต้นช้ามันช้าถึงขนาดไหน แค่น้อยกว่าคนปกตินิดหน่อย หรือเกือบนิ่งสนิท
"......นานมาแล้ว"เนมินเมินหน้าออกไปมองทางหน้าต่าง เขาไม่อยากนึกถึงวันนั้น วันที่หัวใจของตัวเองสงบลงพร้อมการจากไปของคนที่รักที่สุด
"แล้วการรักษาล่ะ ผ่าตัดเหรอ มินเคยรักษาหรือยัง"
"มินยังไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้นนี่ครับ ยังสามารถทำงาน ใช้ชีวิตได้ตามปกติ ออกกำลังกายได้ มินไม่ได้ผิดปกตินะครับ"หนุ่มน้อยพยายามอธิบาย เขาไม่อยากรู้สึกแตกต่าง ไม่อยากถูกกีดกันออกจากสังคมของคนปกติ เขาแค่ป่วยบางครั้ง แค่หัวใจเต้นช้าแค่นั้นเอง
"......พี่...ขอฟังได้มั้ย...เสียงหัวใจมินน่ะ"ภูริยืนขึ้นแล้วจับแขนคนป่วยเบาๆ
"เอ่อ...อุ้ย....."เนมินยังไม่ได้ตอบกลับภูริก็โน้มตัวลงมาชิดหน้าอก ใบหูแนบกับแผ่นอกเขาอย่างแนบชิด ถึงจะมีเสื้อขวางกั้นแต่เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฝ่ามือหนาสัมผัสแผ่นหลังบางเบาๆ เผื่อดันแผ่นอกให้แนบชิดมากขึ้น
".....มันก็....ดังเหมือนคนอื่น เหมือนพี่นี่นา....ไม่เห็นจะช้าเลย"ภูริขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัย แต่ก็รู้สึกดีใจที่เสียงจังหวะหัวใจได้ยินชัดเจน ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คิด
“เอ่อ...พี่ภูครับ...ปล่อยมินก่อนได้มั้ย...คือ...”เนมินพยายามจะดังวงหน้าคมเข้มที่แนบชิดแผ่นอกแต่ฝ่ามือที่ดันอยู่ด้านหลังกลับเพิ่มแรงสัมผัสแทนคนตอบ ถ้าหัวใจของเขาเต้นช้าด้วยความผิดปกติทางร่างกาย ตอนนี้มันคงเต้นเร็วด้วยความผิดปกติทางจิตใจนั่นล่ะ
**********************************************************
โทษทีนะ ช้าแถมสั้น... :jul3:
คิดถึง...คนอ่าน
-
เป็นกำลังใจให้เสมอและตลอดไปครับ
-
มากระปิดกระปอยแบบนี้คิดถึงกันไม่จริงนี่หน่า....
รอ...ตอนต่อไปค่า :z3:
-
น้องมินรถชน แล้วยังเป็นโรคหัวใจอีก
น่าสงสาร :monkeysad:
-
เอ่อ!.....ตอนนี้หัวใจวาจะหยุดเต้นแทน..เพราะลุ้น 2 คนนี้แหล่ะค่ะ :m13:
-
พี่จีอ่ะ น้องมินเป็นอะไร :o12:
เขาไม่อยากนึกถึงวันนั้น วันที่หัวใจของตัวเองสงบลงพร้อมการจากไปของคนที่รักที่สุด
คนที่รักที่สุดนี่ใครอ่ะ พ่อแม่รึเปล่า :call:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมม โรงบาลน่ะค้าบบบบบบบบบบ
-
เฮ้อ โรคหัวใจ
ว่าแต่ เจ้าของเรื่อง
ลงมากรุงเทพหรือยังเนี่ย
-
รักคนแต่งเหมือนกันค่ะ
:กอด1: :L2: :3123: :L1:
-
หายค้างแว้ววววว . .. ...
คราวที่แล้ีวค้างไว้ให้ใจหายเล่น
แต่ตอนนี้มินไม่เป้นไรแล้วค่อยโล่งหน่อยเน้ออออ
ตอนนี้แอบหวานเล็ก ๆ ภูนี่ก้อเร็วดีนะ ฮิฮิ 55+
เป้นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ^^
รออ่านตอนต่อไปค๊ะ
-
อิอิ
พี่ภูนี่ก็ใช่ย่อยนะเนี่ยยยย
ค่อยสบายใจขึ้นมา(นิดนึง)ที่มินไม่เป็นไรมาก
ตอนนี้หวานนิดๆ
น่ารักดีค่ะ
เรียกรอยยิ้มได้
เป็นกำลังใจให้พี่จี
คิดถึงพี่จีเหมือนกันนะคะ :กอด1:
-
:sad4: น้องมิน :z3:
-
มีขอฟังเสียงหัวใจด้วย :-[ :-[
เป็นกำลังใจให้คุณจีเน้อ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
อ่าครับผม แอบทำไรอ่าพี่ อิอิ
นะตกใจหมดนึกว่าเป็นไร
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
โอ้ววววว
ฟังเสียงหัวใจ โรแมนติกไปไหนเนี่ย
:-[
-
พี่จีมาแว้ววววว
เอ่อนึกว่ามินเป็นไรมาก
อื้ม หัวใจเต้นเร็วขึ้นเพราะมีคนมาฟังเสียงหัวใจอ่ะดิ๊ :-[
-
o18 ฮึ ๆ o18
-
คุณจี เอาอีกแล้ว เล่นให้ต้องลุ้นอีกแล้ว
ทำไงได้ หลงรักเข้าแล้ว รอ .......
-
รู้เหมือนกันเหรอว่าทั้งช้าทั้งสั้น
:angry2:
เพราะฉะนั้นครั้งต่อไปขอเ็ร็วๆ ยาวๆ
:laugh:
-
แอบฟังเสียงหัวใจน้องมิน :-[ คริคริ
-
>>> โถ... น้องมิน...
>>> พี่ภู... กำไรป่ะนั่น??? หึๆๆ เป็นห่วงล่ะสิ ห่ะๆๆ อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร? ตก หลุม รัก ? :-[
.
-
แอบหวานนะ พี่ภู
-
:sad4: พี่อย่าใจร้ายกะน้องมินน๊าครับ และก็ห้ามใจร้ายกะคนอ่านด้วยน๊าครับ
o18พี่ภู...รู้น๊าว่าคิดไรอยู่ อิอิ
-
:o8:
ฟังเสียหัวใจ ~
มินอย่าเป็นอะไรมากน้า
ให้พี่ภูดูแล คริคริ
-
คิดว่าพี่ภูกะน้องมินจะไม่ได้เจอกันแล้ว
ดีใจจังเลย....ในที่สุดก้อหากันจนเจอ :-[
อิจฉาอ่ะมีฟังเสียงหัวใจเต้นด้วย...
มาช้ายังดีกว่าไม่มานะค่ะ....เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2:
ปล.รีบมาต่อเร็วๆๆๆนะ
-
โรคหัวใจ ไม่จริงใช่ไหมคุณจี
ไม่นะอย่าเป็นแบบที่ผมคิดนะคุณจี
ขอร้อง พรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :m15:
-
หุหุ
^^
-
ขอบคุณค๊าบ
พี่จีทำให้หน้าหนาวของผม หนาวน้อยกว่าปีที่แล้วด้วยแหล่ะคับ
-
รถชน แถมมีปัญหาโรคหัวใจอีก
เล่นเอากังวลไปหลายวัน
กลัวจะจบเศร้าจัง
-
หัวใจเต้นช้า o22
-
เจอโรคอะไรแบบนี้มันมักจะจบไม่ค่อยดีนะคับ :m15:
พี่จีอย่าทำอย่างนั้นนะ ไม่งั้นเศร้าแย่
-
โรคหัวใจนี่จะหายมั้ยฟะ สงสารเนมินอ่ะ
กรี๊ดพี่ภูมาก ขอฟังเสียงหัวใจ
*หน้าตาเฉย*
-
:angry2: โหยๆๆ พี่จีนี่ขนาดผมขอหั้ยเพลาๆ อาการคนไข้แล้วน่า
ยังอุส่าหาของแถมหั้ยนายเอกผมอีก ของแถมงี้ไม่อยากได้คร้าบบ
สงสารแท้ นายเอกตรู ชีวิตอยู่นัยอุ้งมือพี่สาวที่เดาจัยยาก
ผู้ที่พร้อมจะปีปคั้นคนดูเพื่อความสะจายยย
เอาเหอะ แต่มันก็มีข้อดี พระเอกผมจะได้ตามดูแลนายเอกตลอด 24 อ่านะ
มีข้ออ้างบังน่าและ ลุยไอเสือ กร๊ากกก ตูจะรอดูผลพลอยได้ :z1:
-
ขอแบบ ยาวๆ เร็วๆ ( :z1:) ได้ป่ะคะพี่จี
ฮ่าๆๆ
อ่อยยยยย
คุณมินน่ารักจังเลยอ่ะ ~
ว่าแต่ โรคน่ากลัวชะมัด~
o22
-
เข้ามใมจิ้มๆ ไว้ก่อน
เด๋วจะมาอ่านนะจ๊ะ
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
พี่จีค้าบ
คนอ่านก็เป็นโรคหัวใจค้าบ
เป็นโรคใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัว อิอิ อยู่กะพี่จีไง :impress2:
เพราะฉะนั้น รีบมาต่ออย่าหายไปนานนะค้าบ
เดี๋ยวโรคกำเริบน้า
รักน้า คนแก่น่ารัก :z9:
:pig4:
-
เอร่อ....ใจหายนะ มาเป็นโรคหัวใจอะไรกันอีกมิน
แต่.......ใจจะหยุดเต้นด้วยนะ
มาฟังเสียงหัวใจอะไรกัน พี่ภู......อึ๋ยย เขินเน๊
-
ชอบจัง มีฟังเสียงหัวใจด้วย
เขิลแทนน้องมินจัง :-[
:กอด1: พี่จี
-
ฟังกันท่าไหนเนี่ย
แอบใจหายนิดหน่อยเรื่องรถชน
นึกว่าจะตัดจบซะแล้ว
-
อย่างงี้ถึงจะช้า ถึงจะสั้น แต่หวานนนนน ก็ยอมได้ :o8:
-
ชอบวิธีฟังเสียงหัวใจของพี่ภู :o8:
-
อิอิ น่ารัก...
...เป็นโรคหัวใจเต้นช้า....โอ้ คุณจีคงไม่ทำให้เราเศร้าหรอกนะ... :sad4:
กลัวใจคนแต่งจริงๆ :o12:
-
เพิ่งรู้ว่า พี่ภู ก็เป็นหมอ แถมเก่งซะด้วย ฟังหัวใจไม่ต้องให้เครื่องอะไรเลย ฮิ้วววววววววววว
-
^
^
เห็นด้วยกะรีบน
ตาพี่ภูนี่ จริงๆ เลย ไม่ทิ้งลายจริงๆพ่อเสือ เหอ เหอ :jul3:
-
เหหหหหหหหหหห
พี่ภูริอยากเป็นหมอว่างั้น
จริง ๆ คิดไรป่ะเนี่ย
แต่ทำไมต้องให้มินเป็นโรคหัวใจด้วยง่ะ :z10:
-
หวานจริ๊งงงงงงงงงง
-
ซาดิส นะค่ะ คุณนะ
ชอบจริงๆ ทรมานคนตัวละคร :z10:
ทรมานคนอ่านเนี่ย ...
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ่านรวอเดียวเลย
โล่งอกไปที
นึกว่าจะต้อง ยิ้ม และ ร้องให้ในวันเดียวกันซะแล้ว คุณจี
ชอบมากครับ
เห็นเป็นคุณจี เลย เข้ามาอ่าน
ติด งอมแงมซะแล้ว
เป็นเรื่องโปรด อีกเรื่องแล้วเนี่ย
ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆๆๆให้อ่าน
แต่ก็ยังรัก และคิดถึง ตั้ม กะ พาย อยู่นะ
มาต่อให้อ่านด้วยนะคร้าบ
ทั้ง 2 เรื่องเลย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มินเป็นโรคหัวจายยยยยยย....
หวังว่าคงไม่จบหักมุม พลิกลงห้วยน้า...... :serius2:
แต่พี่ภูนี่ ถึงเนื้อถึงตัวจิงๆ :z3:
-
สั้นจริงๆ ด้วย....
รู้สึกเหมือนแววเศร้าฉายมาแต่ไกลเลย....โอ้ย ไม่อยากจะจิ้นไปไกล รู้สึกเหมือนจะเศร้าๆๆๆๆๆ
T^T คุณจี ได้โปรดดดดดดดดดด ขอ happy
-
เป็นโรคหัวใจถึงจะไม่แรงแต่ก็น่ากลัว :z3: :z3:
-
มินคงไม่เป็นไรมากนะ
เมื่อไหร่จารักกันหวา
-
มินคงไม่เป็นไรมากนะ
เมื่อไหร่จารักกันหวา
-
โอ๊ะโอ่ o22 มินเป็นโรคหัวใจรึนี่ :m15:
เหมือนจะเริ่มมีเคล้าความเศร้าปรากฎมาซะและ
แล้วคนรักที่จากไปนี่พ่อแม่ หรือ คนรักเก่าเอ่ยยย
รอตอนต่อไปน้า ขอแบบยาวๆ ด้วยยย :impress2:
-
น่านนนนนนนนนนน
ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องกุกกิ๊ก ฉไนนนนนนนนนนน :z3: มีแววจะหักมุมสะงั้นน
ขอสั่งมินนน ไปผ่าตัดให้เป็นของเดิมเด๋วนี้ :3125:
-
เห็นเรื่องนี้ มานานแล้ว เห็นชื่อคนแต่ง แล้วก็คริกผ่านไป ผ่านมา
ใจหนึ่งไม่อยากเข้ามาอ่าน ไว้อ่านทีเดียวตอนจบเลย
ไม่อยากค้างงง เพราะจากประสบการณ์เรื่องรัก ร้าย แล้ว เห็นว่าคนแต่ง
งานเยอะมาก ไม่สามารถทำอะไร ๆ ๆ ได้หลาย ๆๆ อย่างในเวลาเดียวกัน
ทำให้ถ้าอ่านแล้ว ค้างงง มากมาย แต่ แต่ แต่ แต่
เราพลาดที่คริก เข้ามา ทำไมไม่เชื่อตัวเองตั้งแต่แรกนะเนี้ย
แล้วทีนี้เป็นไงละ ค้างอย่างแรง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:L2: :กอด1: เอาดอกไม้มาเยี่ยมนู๋มิน&ขอกอดทีนึง ^^
-
:monkeysad:
พอจะเข้าใจชื่อเรื่องมาได้มากขึ้นเลย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
เวลาของคุณ หัวใจของผม ความรักของเรา
ว้าววววววววววว
ฟังเสียงหัวใจ :o8:
-
น้องมินนนนนนนนนน
อย่าพึ่งเป็นอะไรไปเร็วๆนี้นะ ฮืออออ คนอ่านเสียวแทน
พี่ภูคะ แบบนี้ต้องดูแลคนป่วยเป็นการส่วนตัวแล้วล่ะค่ะ อิอิ
-
:กอด1: :L2: เป็นกำลังใจให้พี่จีซำเหมอนะคะ :จุ๊บๆ:
ว่าแต่...เป็นโรคหัวใจตั้งแต่เกิด?..... แนวไหนอ่ะ? :confuse:
เพราะส่วนใหญ่คนที่เป็นโรคหัวใจตั้งแต่เกิดแล้วไม่ได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดี&เปลี่ยนหัวใจใหม่ เห็นอยู่ไม่ถึง 20 กันเลยนะ?! :a5:
แล้วกรณีนี้ที่นู๋มินนี่ทำงานก็หนัก&ไม่ได้เปลี่ยนหัวใจด้วย อยู่รอดมาจนถึงตอนนี้ได้ไงอ่ะ?? o22
-
เห็นเค้าถามถึงพี่ภูๆกัน มันเรื่องไหนหว่า
เพิ่งเห็นว่ามีเรื่อง(สั้น)เรื่องนี้
เจ้าของร้านใสซื่อน่ารักน่ากอด
ลูกค้าก็หน้า...ซะ
แต่ชอบบุคลิกพี่ภูนะ
เจ้าชู้หน้าม่อ แต่แอบจริงใจ กร๊ากกก...เริ่มชอบน้องมินจริงๆเข้าแล้ว
(อ่านชื่อคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของร้าน แต่นิสัยเป็นแบบคุณลูกค้า ฮี่ๆ )
ตึ่กตึ่ก..ตั่กตั่ก
เฮ้อ...
ฟังเสียงหัวใจเต้น..ช้า
-
พี่ภู แต๊อั๋งกันนี่หน่า ไปซื้อเครื่องกระตุ้นการเต้นหัวใจ ใส่ให้น้องจิ หายห่วง
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ยังไม่มา
งั้นก็ :z2: รอก็ได้
-
ฮั่นแน่ มีแอบแต๊ะอั๋ง เดี๋ยวโคน :beat:
ขืนมาฟังเสียงหัวใจเต้นบ่อยๆอย่างนี้
ถ้ามันไม่เต้นเร็วขึ้น อาจจะหยุดเต้นไปเลย :z3:
ทั้งหัวใจน้องมิน และหัวใจคนอ่านแหละ
มาต่อเร็วๆนะ จีจ๋า :3123: :L1: :pig4:
-
:L2:
^^
-
โอ๊ยมินเป็นโรคหัวใจ :m15:
ทำไมมันรันทดอย่างนี้
กลัวว่าจะจบเศร้าจัง
แบบว่าไม่อยากให้มีใครตายเลย
ยังไงรออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
ตามทันเรื่องใหม่ ของนักเขียน สุดฮอตละ o22
อ่านแล้วแบบว่า บีบคั้นหัวใจเหลือเกิน
ก็เป็นสิ่งที่ คุณจี ถนัดอยู่แล้วใช่มะค๊าบบบบ :serius2:
แต่งเรื่องให้คนอ่าน หัวใจจะวาย o13
-
โหยพี่จี ทิ้งท้ายไว้ซะน่ากลัวที่ไหนได้ ทำเอาตกใจ แต่ว่านู๋มินเป็นโรคหีวใจ มาเปลี่ยนหัวใจกะพี่ไหมน้อง คิดไม่แพง รับรองแข็งแรง ไม่เชื่อไปงับหัวจีได้เลย กร๊ากกกกกกกกก
-
ขอฟังเสียงหัวใจ :o8:
น้องมินเป็นโรคหัวใจแล้วพี่ภูจะทำยังไงต่อไปน้า
ช้าแถมสั้น ไม่เปนไรถ้าเป็นพี่จีเค้าให้อภัย :-[
แต่คราวต่อไปไม่ยอมนะ :laugh:
-
โถๆๆ น้องมินของอิป้า ไหงมันดูรันทดอย่างนั้นละลูก
หวังว่าน้องคงไม่เป็นอะไรร้ายแรงกว่านี้น๊า
พี่ภูก็นะ ฟังเสียงหัวใจน้องใกล้ไปมั้ย :z1:
(ตอนนี้สั้นไปนิดนะคะคุณจี แต่ก็ยังดีว่าหายเงียบไปเนอะ)
รอค่ะรอ :pig4:
-
เริ่มกลัวใจคนแต่งซ่ะแล้วซิ :monkeysad:
-
:o8: :o8: :o8:
แหมมีมาฟังเสียงหัวใจกันด้วยน่ารักจังเลย อะ พี่จีนี่เข้าใจคิดจิงๆ อิๆ
-
:angry2: พี่จี!!!!!
ทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงละ
น้องมิน อะไร? ตกไม้โทไปได้ไง
เชอะ :fire:
ถ้าอยากทำให้ถูกต้องร้อยเปอร์เซนก็รีบๆแก้ชื่อน้องมินด้วยนะ
:haun5: :haun5:
-
ต๊ายยยยยยยยยยย
กล้าพูดน่ะย่ะ คนข้างบนอ่ะ ทางที่ดี เจ๊จี เปลี่ยนชื่อตัวละครเลยดีกว่า
กันคนเข้าข้างตัวเองเนอะ :เฮ้อ:
-
มารอ :call:
-
ตามทันแล้ว เย้ๆ
คู่นี้น่ารักดีแฮะ พี่ภู น้องมิน กรี๊ดด
รอวันทั้งสองคนรักกัน :-[
:กอด1:
-
ใช่ๆ
ตามทันแล้ว
น่ารักดีอะ
-
:z10:
เค้ารอตอนต่อไปอยู่นะ
-
กินกาแฟรอ ก็ได้ ....
-
รีบนกินกาแฟรอ งั้นเค้ากินเค้กรอ
-
:pig4: ครับผม
-
หวัดดีคับ
มากินกาแฟกะเค้กรอคับ
อิอิ กินมากกว่ารึบน :z1:
-
ตอนแรกก็ว่าจะไม่พูดไม่บอกอะไร แต่ชักหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ
ที่มาช้าสำหรับเรื่องนี้ก็เคยบอกไว้แล้วมาจะไม่อัพทุกวัน อีกเรื่องก็ไม่ได้อัพทุกวันเหมือนกัน โดยเฉลี่ยแล้วคิดว่าอัพถี่กว่านิยายบางเรื่อง แล้วเรื่องนี้ก็แต่งยากกว่าเรื่องอื่นด้วย คนที่เคยติดตามผลงานน่าจะรู้ว่าจีไม่เคยแต่งสไตล์นี้เลย ปกติแต่งแบบเรื่องเล่าตลอด ไม่ค่อยได้บรรยายเท่านี้ แต่ก็คิดว่าทำดีแล้ว อัพตามระยะเวลาที่คิดว่าเหมาะสม เรื่องมันสั้นจะให้ลงสัปดาห์เดียวแล้วจบก็คงเร็วไปมั้ง ถึงลงสองเรื่อง แต่ก็ไม่เห็นเคยดองเป็นสัปดาห์เป็นเดือน คิดว่าทำหน้าที่ได้ดีแล้วนะ
บอกเลยตรงๆ บางทีที่อัพช้าเนี่ยเป็นเพราะไม่มีรมณ์แต่ง จะทู่ซี้แต่งแล้วคนอ่านจับได้ว่าแต่งแบบชุ่ยๆ ก็โดนด่าอีก ไม่อยากพิมพ์ๆ ลบๆ ขอโทษด้วยถ้าใครคิดว่ารอไม่ไหว มันช้าไป ทำอะไรหรือพูดอะไรขัดใจ รอให้จบค่อยตามอ่านก็ได้ ไม่ว่าเลย
ขอโทษอีกครั้งถ้าทำให้ใครรู้สึกไม่ดี แค่หงุดหงิด
:กอด1:
-
จิ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ในฐานะที่ทำให้นึกว่ามาต่อ
ชิส์.....
-
จิ้มรีบนอีก
^
^
^
มาแบบนี้ดีกว่า
:z10:
เป็นกำลังใจให้พี่จีงับ
:กอด1:
-
ขอโทษ น้า
:กอด1: :กอด1:
-
ใจเย็นนะเจ๊...
-
ใจร่ม ๆ :กอด1:
-
:จุ๊บๆ:
มาให้กำลังใจพี่จี
^^
-
ใจเย็นครับพี่จี
รอได้ครับ
สู้ๆ :z2:
-
รอได้งับ เข้าใจๆๆ อารมณ์คนแต่งนิยาย
-
นานแค่ไหนใจก็รอคับคุณจี :L1:
-
คุณจี ทำดีที่สุดแล้วครับ :pig4:
แต่งให้งานออกมาละเมียดละไม น่าจะดีกว่าแต่งออกมาแบบให้ทันอ่านกัน o13
ซึ่งอย่างหลังน่าจะมีผลเสียมากกว่าผลดี
ยังไงเสีย คนที่เป็นแฟนคลับ คุณจี คงเข้าใจอยู่แล้ว และรอกันได้
อยากให้งานออกมาดียิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ครับ สู้ๆๆ :L2: :3123:
-
พี่จีค้าบ ใจเย็นๆน้า :monkeysad:
แค่แวะเข้ามาทักทายเพราะคิดถึงง่ะ :m23:
ม่ายได้เร่งนะค้าบ :m5:
ถ้าลมบ่จอยก็ขอโตด น้า :m15:
ถีงยังไงก็รอได้ค้าบ :impress:
เต้นเอาใจพี่จีหน่อย :z2: :z2: รมย์ดีหรือยังค้าบ
-
:z2:
มาเต้นให้ดูน้า จะได้ใจเย็นๆ
-
เหอๆ รอได้ค่ะ นานแค่ไหนก็รอ
-
:กอด1: กอดๆพี่จี
-
ใจเยนนนนน
ผ่อนคลายๆๆๆๆ
-
น้องจี...รมณ์เสียยย :fire:
:beat: ใครบังอาจทำบันจี้เนี้ย โดน...
ใจเย็นน้า ยังไงก็รอจ้า
-
รอ รอ รอ รอ รอ
:z10:
-
โถ่พี่จีอย่าคิดมากคับ สู้ๆนะคราบเชียร์อยู่ อิๆ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากครับ
ชอบสไตล์การแต่งของคนแต่งที่ทำให้ได้สัมผัสกับบรรยากาศดีๆในร้านกาแฟ
ชอบนิยายทุกเรื่องที่คุณจีแต่งทุกเรื่อง
เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ :L2:
และจะคอยติดตามผลงานตลอดไปนะครับผม
-
:กอด1: :กอด1:
กอดพี่จีด้วยคน
^_________^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดๆๆๆ กอดจีจัง
-
:a9: :a1:
เอ่อ ไม่รู้จะว่าไงดี เอาเป็นว่าเข้าใจจีนะ
อยากจะบอกว่า จีทำหน้าที่ของตัวเองดีแล้ว ไม่ต้องเก็บเอาคำพูดคนอื่นมาคิดมากนะ(เข้าใจว่าทำยากอยู่ เพราะตัวเองก็ไม่เคยทำได้)
สู้ๆ ละกัน ทำอะไร ก็ทำแล้วให้มีความสุขนะ อย่าฝืนตัวเอง
(พูดวนไปวนมาแล้ว เอาเป็นว่าเอาใจช่วยจีนะ)
-
รอได้ง้าบบบบ
จะมาลงเมื่อไร ก็มาอ่านเมื่อนั้น
คนอ่านอ่านแปปเดียวจบแต่คนแต่งไม่ใช่ เพราะงั้นเข้าใจงับ
เอาตามที่พี่จีสะดวก การจะแต่งนิยายสนุกและดีต้องใช้เวลากลั่นกรอง
เพราะงั้น รอได้ง้าบบบ ไม่ต้องรีบน้า.... :L2: :กอด1:
-
ห้องพักผู้ป่วยเงียบเหงาลงเมื่อแขกที่มาเยี่ยมต้องรีบกลับไปทำงาน ร่างบางบนเตียงนั่งทาบฝ่ามือกับแผ่นอกตัวเอง จังหวะการเต้นของหัวใจที่เต้นแรงและเร็วเมื่อครู่ค่อยๆ สงบลงจนเป็นปกติท่าทางที่ทำเหมือนคุ้นเคยกันมานานทำให้อีกคนใจสั่น คนที่ทำให้เขาเกิดอาการแบบนี้จะรู้ตัวบ้างไหม
"จอยสั่งให้เขามาเทปูนวันพรุ่งนี้นะ ตามแบบที่พี่มินบอกนั่นล่ะ อยากเปลี่ยนอะไรมั้ยจะได้บอกช่างไว้ก่อน"จอยมาเยี่ยมเนมินหลังจากจัดการธุระที่ร้านตามคำสั่งเจ้านายเรียบร้อย
"ไม่หรอก ตามที่บอกดีอยู่แล้ว"
"เป็นอะไร ดูซึมๆ เหนื่อยเหรอ"สาวรุ่นน้องวางมือจากแอปเปิ้ลที่กำลังนั่งปอกแล้วจ้องหน้าคนป่วยอย่างจับพิรุธ
"เปล่าหรอก เบื่อๆ น่ะ อยากออกวันนี้เลย หมอจะให้มั้ย"เนมินกล่าวตามจริง เขาไม่อยากนอนค้างคืนที่นี่เท่าไหร่ เสียงบรรยากาศรอบๆ ตัวมันเงียบจนน่าขนลุก และหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจเลย
"ให้น่ะให้ แต่จอยไม่ยอมหรอก พอเลยเที่ยงเขาก็คิดเป็นวันใหม่แล้ว พี่มีสิทธิ์นอนได้ถึงพรุ่งนี้ก็นอนไป เอาให้คุ้ม"
"งก"
"เอ๊ะ! เขาเรียกรู้จักใช้ต่างหาก แล้วเรื่องพนักงานใหม่น่ะจอยหาได้แล้วนะ เป็นรุ่นน้องในหอเดียวกัน มันกำลังหางานพิเศษอยู่"
"ขอบใจนะ"
".....เป็นอะไรคะคุณพี่ ทำไมดูหงอยๆ แบบนี้ล่ะ เหงาเหรอ คืนนี้หนูนอนเป็นเพื่อนดีมั้ย"
"ได้ยังไง เป็นสาวเป็นนางมานอนเฝ้าผู้ชาย เดี๋ยวหมดเวลาเยี่ยมก็กลับได้แล้วนะ"
"รู้แล้วเจ้าค่ะ ตกลงพรุ่งนี้ไม่ให้มารับจริงๆ ใช่มั้ย รถพี่คงต้องรอสักอาทิตย์หน้าถึงได้ ร้านคงทำเสร็จพอดี"จอยนั่งชวนเนมินคุยอยู่อีกสักพักก็ถูกไล่กลับเมื่อหมดเวลาเยี่ยม แต่แขกที่ไม่คาดฝันเมื่อตอนบ่ายกลับมาทำให้แปลกใจอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่หอบหิ้วกระเป๋าเอกสารและคอมพิวเตอร์พกพาเครื่องเล็กมาวางกองไว้ที่โต๊ะรับแขก
"พอดีสวนทางกับจอยเลยรู้ว่ามินนอนคนเดียว พี่เลยอาสามานอนเป็นเพื่อน"คำอธิบายโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยถาม
"มินเกรงใจ พี่ภูไม่น่าลำบากเลย"เนมินกล่าวด้วยสีหน้าท่าทางที่บ่งบอกว่าลำบากใจเต็มที่ เขาไม่ได้สนิทสนมกับอีกฝ่ายถึงขนาดที่คิดว่าจะมานอนเฝ้าไข้กันแบบนี้ แต่...ก็รู้สึกดีจนไม่อยากปฏิเสธหรือไล่กลับ
"ไม่เป็นไร พรุ่งนี้พี่หยุด กลับไปก็นอนว่างๆ อยู่ดี แล้วนี่มินกินข้าวเย็นแล้วใช่มั้ย พี่ยังไม่ได้กินเลย เมื่อกี้แวะกลับไปเอาของที่ห้องก็เลยแวะซื้อข้าวกับขนมมา มินกินได้หรือเปล่าครับ"ภูริเดินไปหยิบถุงขนมหวานชูให้คนป่วยบนเตียงดู เนมินยิ้มรับพร้อมพยักหน้าเบาๆ เพียงแค่นั้นคนเยี่ยมไข้ก็รีบจัดแจงใส่ถ้วยแล้วนำมาไว้ให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็ไปนั่งแกะข้าวกล่องกินพร้อมชำเลืองมองร่างบางบนเตียงเป็นพักๆ
หลังจากเนมินทานขนมที่อีกฝ่ายซื้อมาฝากเสร็จก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา ภูรินั่งเตรียมงานที่ต้องไปสัมนาในวันหยุดที่จะถึง เขารับทั้งงานสอนและงานวิทยากร คราวก่อนที่หายหน้าไปหลายวันก็เพราะต้องไปอบรมให้กับพนักงานโรงแรมที่ต่างจังหวัดสองแห่ง แต่เขาก็รู้สึกสนุกกับงานและผู้คนที่ได้พบเจอ หากคราวนี้ต่างออกไป เขาเป็นห่วงร่างบางที่นอนหลับสนิทบนเตียงเกินกว่าจะห่างไปไหนนานๆ ถ้าคนที่สนิทชิดเชื้อมารู้เข้าคงได้หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาจะมาตกหลุมรักง่ายๆ เอาแบบนี้ จะกลับตัวกลับใจก็ไม่ทันแล้ว
รุ่งเช้าหลังจากแพทย์เข้ามาตวรจอาการอีกครั้งพร้อมเซ็นต์เอกสารให้กลับไปพักที่ได้ ภูริจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่ายด้วยเงินที่เนมินหยิบยื่นให้ หลังจากนั้นเขาก็ขับรถพาเนมินกลับบ้าน เส้นทางที่ถ่ายทอดให้คนขับฟังคือเส้นทางเดียวกับร้านกาแฟ หากแต่ลึกเข้าไปในซอยเพื่อทะลุไปอีกซอยหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามถนนสายหลัก เลี้ยวเพียงไม่กี่ครั้งก็พบทาวเฮาส์หลังเล็กสองชั้น ชายหนุ่มจอดรถไว้หน้าบ้านแล้วช่วยถือกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปด้านใน ต้นไม้ดอกไม้จัดตกแต่งในสวนเล็กๆ ดูเป็นสัดส่วนน่าพักพิง บ้านหลังเล็กตกแต่งง่ายๆ ด้วยวัสดุธรรมชาติเป็นส่วนใหญ่ หลอดไฟสีส้มไข่ช่วยให้บรรยากาศในบ้านอบอุ่นมากยิ่งขึ้น
"น้องมินอยู่คนเดียวเหรอครับ"ภูริถามด้วยความแปลกใจ ร่างกายก็ไม่แข็งแรง แต่ทำไมไม่มีญาติหรือครอบครัวไปเยี่ยมเลย
"ครับ พี่ภูจะดื่มกาแฟสักหน่อยมั้ยครับ"เนมินเดินตรงเข้าไปด้านหลังกำแพงที่แบ่งระหว่างห้องครัวกับห้องนั่งเล่น
"ขอน้ำเปล่าก็พอครับ"ภูริทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หวายสานตัวใหญ่ที่มีเบาะนั่งและพนักพิงที่นุ่มจนไม่รู้สึกถึงความแข็งของเนื้อไม้
เนมินเดินกลับมาพร้อมกับน้ำสองแก้วและจานคุ้กกี้ที่เจ้าตัวทำเก็บไว้
"พี่เห็นที่ร้านมีช่างเต็มเลย จะขยายร้านเหรอครับ"
"ครับ หลังๆ ลูกค้ามาแล้วไม่ค่อยมีที่ให้นั่งกัน มินกับจอยเลยคิดว่าจะเช่าพื้นที่ข้างๆ ที่เขาเคยเอาไว้สำหรับจอดรถมาขยายน่ะครับ ตอนแรกแค่จะเช่า แต่เขาดันขายเสียนี่"ร่างเล็กอดบ่นเบาๆ ไม่ได้ ซื้อกับเช่ามันต่างกันที่มูลค่าเงินมากนัก จากที่คิดว่าจะเอาเงินเก็บที่เหลือกับกำไรที่ได้ไปปิดเงินที่กู้มาใช้เมื่อตอนเปิดร้านก็ต้องเอาไปจ่ายค่าที่ แล้วก็ต้องเริ่มเก็บเงินใหม่เพื่อปิดเงินกู้ธนาคารที่ยังค้างอยู่
"มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะครับ ขยายร้านแบบนี้คงต้องหาพนักงานเพิ่มด้วยใช่มั้ย"ภูริเสนอตัวเต็มที่เมื่อเห็นสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนักใจ เนมินเล่าเรื่องร้านและพนักงานใหม่ให้ฟังโดยไม่ปิดบัง จากคำบอกเล่าก็กลายเป็นการปรึกษา พนักงานใหม่ที่รุ่นน้องหาให้นั้นเพื่อมาทำหน้าที่แทนเขา แต่ร้านที่ขยายขึ้นก็ยังต้องการพนักงานเสิร์ฟอีกจำนวนหนึ่ง แต่ถ้าคำนวณรายได้ที่เพิ่มขึ้นแล้วก็คุ้มค่ากับการตัดสินใจครั้งนี้
สองร่างที่นั่งห่างกันด้วยเก้าอี้หวายคนละตัวก็เริ่มขยับมานั่งใกล้กันบนเก้าอี้ตัวยาวสำหรับสองคน หนังสือเมนูอาหารและขนมถูกกางออกเต็มโต๊ะ ภูริช่วยออกความเห็นเกี่ยวกับเมนูของร้านที่เนมินอยากเพิ่ม จากที่เคยคิดว่าไม่อยากให้ร้านกาแฟกลายเป็นร้านอาหารหรือเบเกอรี่ก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อเห็นความต้องการของลูกค้า ร้านกาแฟสมัยนี้ก็มักจะมีจุดขายอื่นๆ นอกเหนือจากกาแฟ ทั้งนี้ก็เพื่อแข่งขันกัน ร้านเล็กๆ ของเขาก็เลยต้องใช้กลยุทธิ์นี้ด้วยเหมือนกัน พื้นที่โล่งกว้างที่ซื้อติดกับบริเวณด้านข้าง เนมินจำเป็นต้องเสริมประตูกระจกเข้าไปเพื่อเป็นทางเข้าออกอีกทาง ด้านข้างถูกเทปูนยกพื้นขึ้นสำหรับเพิ่มที่นั่งเข้าไป ดินโล่งๆ จะถูกปูหญ้าและเทหินกรวดก้อนเล็กใหญ่เพื่อทำเป็นทางเดิน มีอีกหลายอย่างที่เขาต้องการจัด และอย่างน้อยเนมินก็รู้สึกเบาใจเมื่อได้พูดคุยและฟังความคิดเห็นจากอีกฝ่ายที่เป็นผู้ใหญ่กว่า ท่าทางแปลกๆ ในวันที่ได้เริ่มพูดคุยก็หายไป กลายเป็นชายหนุ่มที่ดูสุขุมเหมาะกับภาพลักษณ์เมื่อวันแรกที่เห็น
เสียงสนทนาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของสาวร่างบางที่เดินเข้ามาพร้อมอาหารเต็มมือ เธอค่อนข้างแปลกใจที่เห็นแขกคนนี้ยังอยู่ในบ้านรุ่นพี่ ท่าทีสนิทสนมอย่างไม่น่าไว้ใจ ถ้าเธอไม่ต้องไปคุมคนงานเธอคงได้มานั่งดูแลพูดคุยแทนที่จะเป็นลูกค้าประจำที่ไม่น่าไว้ใจคนนี้
"ตายจริง คุยกันจะลืมเวลาไปเลย บ่ายกว่าแล้วเหรอเนี่ย หิวมั้ยครับพี่ภู มินลืมบอกให้จอยซื้อข้าวมาเผื่อเลย"เนมินมองนาฬิาข้างผนังแล้วหันมาส่งยิ้มฝืนๆ ให้
"พี่ก็ลืมเวลาเหมือนกัน คุยกันน้องมินจนเพลินเลย แต่พี่ยังค่อยหิวหรอก"
"ได้ไงครับ เดี๋ยวกินข้าวด้วยกันดีกว่า ใกล้ๆ นี่มีร้านอาหารตามสั่งอยู่ เดี๋ยวมินไปสั่งกับข้าวมาเพิ่มให้"
"เดี๋ยวๆๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะ ที่ซื้อมานี่ก็เยอะพอแล้ว"จอยตะโกนออกมาจากในครัวให้สองคนที่โต้เถียงกันได้หยุดฟัง
"แต่พี่ไม่ได้ฝากนี่ จอยซื้อมาพอเหรอ"
"พอสิ จอยซื้อมาเผื่อมื้อเย็นน่ะ แต่ไว้ตอนเย็นค่อยไปซื้อใหม่ก็ได้ รอหุงข้าวก่อนละกัน"เสียงตะโกนอธิบายดังจากด้านใน ถึงจะไม่เต็มใจให้ร่วมมื้อด้วย แต่ก็ขัดใจเจ้าของบ้านแสนใจดีไม่ได้ ไม่รู้ว่าคุยกันอีท่าไหนถึงได้นั่งจะติดกันแนบแน่นขนาดนั้น
อาหารที่หญิงสาวซื้อมาดูจะมากพอสำหรับสามคนจริงๆ แต่เมื่อการทานเสร็จภูริก็ต้องขอตัวกลับเพื่อให้เนมินได้พักผ่อน หรืออีกนัยคือถูกไล่กลับแบบอ้อมๆ จากรุ่นน้องที่แสนจะหวงรุ่นพี่
"ไปสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมจอยไม่รู้"จอยเริ่มต้นการสอบสวนเมื่อเจ้าของบ้านเดินกลับเข้ามาหลังจากยืนส่งแขก
"ก็ตั้งแต่ไปที่ร้านไง เมื่อคืนเขาก็ไปนอนเฝ้าด้วย"
"นอนเฝ้า!!"เธอร้องเสียงหลงกับสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน เมื่อวานตอนที่ขับสวนกันอีกฝ่ายแค่เอ่ยถามว่ามีใครเฝ้าอยู่มั้ย บอกว่าเกรงใจถ้าเข้าไปเยี่ยมตอนนี้ เธอก็แค่เห็นว่าขับมาจนจะถึงอยู่แล้วเลยบอกว่าไม่มีใครเฝ้า ไม่คิดว่าคนเจ้าเล่ห์นั่นจะเสนอตัวมาเฝ้าเสียเสร็จสรรพ
"ไว้ใจได้ที่ไหน พี่มินไว้ใจคนง่ายเกินไปอีกแล้วนะ"
"ก็ไม่เห็นมีพิษภัยอะไร หน้าที่การงานเขาก็เชื่อถือได้ คิดมากไปน่าจอย"
"เขาตั้งใจทำดีหวังผลน่ะสิ มาจีบจริงๆ หรือเล่นๆ ก็ไม่รู้ ท่าทางเจ้าชู้จะตาย พี่มินอย่าไปยุ่งเกี่ยวให้มากล่ะ ไม่งั้นจะโทรไปฟ้องพี่เมธ"
"อย่าเชียวนะ รายนั้นบ่นทีน่ารำคาญจะตาย แล้วพี่ภูเขาก็ไม่ได้จีบหรอก...มั้ง"เนมินพูดคำสุดท้ายเบาๆ เพราะไม่แน่ใจท่าทีอีกฝ่ายเหมือนกัน การพูดคุยช่วงแรกๆ ก็พอจะเดาได้ภายหลังว่ามีเจตนาสร้างความสนิทสนมด้วย แต่ที่เขาไม่เข้าใจก็คือเพราะอะไรต่างหาก ท่าทางเจ้าชู้แบบที่จอยพูดก็เห็นจะจริง แต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ก็ไม่มีท่าทางแบบนั้นให้เห็น ยกเว้นตอนที่มาทำตัวเป็นหมอแล้วขอฟังเสียงหัวใจนั่นล่ะ
****************************************************************
ช่วงหลังๆ มันหลายรีพลายอ่ะ แล้วแบบว่า...ขี้เกียจ...งดตอบแล้วกันนะ เอาไว้ขยันจะทำใหม่
คิดถึง...คนอ่าน
:L2:
-
พี่ภู นะ แอบเนียน มาเฝ้าไข้ทั้งคืน :m31:
อีกหน่อยคงขอเข้าเป็นหุ้นส่วนร้าน
แล้วก็หุ้นส่วนหัวใจ :-[
กลยุทธ์จู่โจมแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยนะ :serius2:
จีจ๋า ไม่ต้องมาตอบรีพลายก็ได้
แฮะ แฮะ แต่มาอัพบ่อยๆก็พอ :o8:
จะโดน :z6: ไหมเนี่ย
-
พี่ภูน่ารักจังเลย...มานอนเฝ้าไข้ด้วย :o8:
โอ้ยยยย อิจฉาน้องมินจังเลย ได้จเอคนน่ารักแบบพี่ถู :-[
:L2: :L1: :L2: :L1:
-
เย้......เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ตามมาเพราะชื่อคนแต่งเป็นประกันทีเดียว
แล้วก็ดีใจที่ได้อ่านแบบจบไม่ค้าง....ดีจัง
เอาใจช่วยพี่ภูละกัน น้องมินก็นะซื่อซะ...อุอุ
-
น้องมินเริ่มเปิดใจให้พี่ภูแล้ว :-[
คุณจีไม่ต้องเครียดไป เล่นไปตามสเตปเราแหละดีที่สุด
-
อิๆ นอนเฝ้าไข้ด้วยอ่า
:o8:
-
แหมพี่ภู เนียนมาก :-[
ทั้งนอนเฝ้า ส่งถึงบ้าน แล้วยังให้คำปรึกษาอีก :impress2:
ขอบคุณที่มาต่อ จารออ่านนะค้าบ :pig4:
-
พี่ภูมานอนเฝ้าไข้ด้วย
ค่อยๆเพิ่มความใกล้ชิดแล้วสินะ :man1:
น้องมินน่ารักอย่างนี้ใครจะอดใจไหว
ขอบคุณคุณจีค่ะ :L2:
-
โอ๊ะ โอ ถอดตัวไม่ทันแล้วพี่ภู ของเรา :o8:
ก็ใจมันรักเค้าไปแล้วนี่
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า เปิดศึก รุก เต็มอัตรา :ped149:
:L2::L1: อันนี้สำหรับ คนแต่งที่น่ารักของผม
-
:impress2: :-[
-
พี่ภู ค่ะ เอามอบโล่ค่ะ พี่
ฮ๋าๆ
-
ขอเป็นกำลังใจให้เช่นเคย
และจะติดตามต่อไปนะ
-
ได้ที่ปรึกษาดีขนาดนี้ ไม่เอามาเป็นที่ปรึกษาประจำร้านเลยละครับ เนมิน
มารอตอนต่อไปดีกว่า ว่าเมื่อไหร่นายภูจะเปิดใจคนตัวเล็กได้ :กอด1:
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดี ๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยพร้อม +1 ให้นะครับ จี
อย่าหงุดหงิดเลย เดี๋ยวแก่เร็วน้า จะหาว่าไม่บอก :z2:
-
พระเอกของเราเนี่ยท่าทางจะเจ้าชู้จริงๆ..ยอมรับกันง่ายๆเลยเน๊อะว่าตกหลุมรัก
แล้วน้องมินของเราจะตามทันมั้ยเนี่ย......... :z2:
ขอบคุณคุณจีน๊า...take care.
-
เนียนจิงๆๆเลยพี่ภูเนี่ย
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยย
พี่ภู...รุกนะเนี่ย
อิอิ
-
เริ่มรุกมากขึ้นรึเปล่าหว่า
นอนเฝ้าแล้วยังมาส่งบ้านอีก
:m20: :m20:
-
ภูก็เข้ามาได้ถูกจังหวะจริงๆนะ
555 แต่อุปสรรคชิ้นใหญ่จะผ่าไปได้หรือเปล่าหว่า
-
วิ้วๆๆๆๆๆ
ภูมินมาแล้ววววว o13
-
ไม่มีตกใจอะไรกันเลย...ที่ว่าพี่ภูมาจีบ 555 แสดงว่ามีเยอะจนเฉยๆ ไปแล้ว
........................
เป็นกำลังใจให้คุณจี :L2: เพราะคิดอยู่เสมอว่าคนเขียนเรื่องมาให้อ่านเนี่ย...ทุ่มเทจริงๆ เพราะกว่าจะเขียนออกมาได้ มันคงไม่ได้ง่ายๆ เหมือนทำรายงาน หรือวิเคราะห์งาน ถ้าคิดไม่ออก มันก็ไม่ออกอ่ะ..ตีบตัน
ยังไงก็รอค่ะ ^-^
-
:impress2:
เนื้อเรื่องเริ่มยาวแล้วนะเนี่ยเหมินไม่ใช่ เรื่องสั้นละ
อิๆ
-
อ้ายยยยยยยยยยยย อยากดื่มกาแฟที่มินชงจางงงง
อิอิ
-
กีสสสสสสส ตามกันไปถึงบ้านแล้ว
o13
-
:L2:
เอากำลังใจมาฝากก่อนค่ะ
พี่ภูตกหลุมรักเข้าซะแล้วว
>//////////< รุกเข้าไป หุหุ
ว่าแต่ น้องจอยคะ
ถ้าไม่บอกแต่ต้นเรื่องว่าเป็นพนักงาน
เรานึกว่าเป็นคุณแม่ไปแล้วแน่ๆ หวงเจ้านายจริงๆ หุหุ
แล้วก็ ... who is เมธ
*w*
-
จอยนี่ท่าทางจะเป็นแม่มากกว่าน้อง
กร๊ากกกกกกกก
:laugh:
-
มินจ๊ะ....อย่างงี้เรียกว่าจีบแบบเต็มตัว แบบถึงตัว ....
รุกหนักเลยล่ะจ๊ะ เหอๆ เสร็จแน่ๆเลยนู๋มิน :z1:
-
><
ถึงบ้านเค้าแล้วววว
ฮ่าๆๆ
พี่ภูเร็วมากมายค่ะ!!
จริงจังใช่มั๊ย??
แน่ใจนะ
ไม่งั้นจะฟ้องพี่เมธ จริงๆด้วย
(ใครวะคะ?? ==)
เหอๆ
คนอ่าน ก็คิดถึง คนแต่งค่ะ ^^
:L2: :กอด1:
-
เอ พี่เมธนี่ใครกันน้า สาธุ ขอให้เป็นพี่ชาย :call:
ปล. คิดถึงคนแต่ง :กอด1:
-
โหยย
พี่ภู เนียนค่ะเนียน
มอบโล่แห่งความเนียนให้เรย..
แต่พี่เมธ >>> Who is he??
กรี๊ดดดดอย่าให้เป็นแบบที่คิด
:กอด1:
-
พี่เมธนี่น่าจะพี่ชายรึเปล่าอ่ะ มินถึงได้กลัวเค้าบ่น
:L2: :L2:
-
โผล่มา+1ให้ที่นี่บ้าง
อยากรู้ซะแล้วสิว่าภูมิหลังของพี่ภูจะเจ้าชู้ขนาดไหน
เล่นปูพื้นมาซะเห็นภาพเลย :z2:
-
เอิ่มมมมมมม
แบบว่าพี่ภูนี่เนียนได้ใจมากมาย
แบบว่า ...............
ก็จริงอย่างจอยว่านะ
จะไว้ใจได้ไหมเนี่ย
:z3:
-
มาเต้นอโกโก้ให้กำลังใจคนแต่ง :z2:
:jul3:
-
^
^
^
รีบน
ไม่ต้องเต้น
อย่างจีมันต้อง
:fcuk:
เห็นไหม
ไม่มีใครรู้ใจจีจี้เท่าเบ็ตตี้หรอก
:laugh:
-
อืมมม....
พี่เมธนี่ต้องเป็นพี่ชายหรือญาติแน่ๆ ชื่อพร้องกันด้วย มิน กะ เมธ
อืมม.....
-
เอิ่ม
น่ารักเนอะ
อิอิ
"ไม่ได้จีบ...มั้ง"
555555555555+
น่ารักได้อีกกกกกกกกกกกก o13
-
:z2:
-
แหม ๆๆๆ พี่ภูช่วงนี้ทำคะแนนใหญ่เลยนะ เหอๆๆๆ
แต่...พี่เมธคือใคร ใครคือพี่เมธ
อาจจะเป็นพี่ชาย เห็นชื่อคล้ายๆกัน (หรือเปล่า?)
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
ตอนแรกก็ว่าจะไม่พูดไม่บอกอะไร แต่ชักหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ
ที่มาช้าสำหรับเรื่องนี้ก็เคยบอกไว้แล้วมาจะไม่อัพทุกวัน อีกเรื่องก็ไม่ได้อัพทุกวันเหมือนกัน โดยเฉลี่ยแล้วคิดว่าอัพถี่กว่านิยายบางเรื่อง แล้วเรื่องนี้ก็แต่งยากกว่าเรื่องอื่นด้วย คนที่เคยติดตามผลงานน่าจะรู้ว่าจีไม่เคยแต่งสไตล์นี้เลย ปกติแต่งแบบเรื่องเล่าตลอด ไม่ค่อยได้บรรยายเท่านี้ แต่ก็คิดว่าทำดีแล้ว อัพตามระยะเวลาที่คิดว่าเหมาะสม เรื่องมันสั้นจะให้ลงสัปดาห์เดียวแล้วจบก็คงเร็วไปมั้ง ถึงลงสองเรื่อง แต่ก็ไม่เห็นเคยดองเป็นสัปดาห์เป็นเดือน คิดว่าทำหน้าที่ได้ดีแล้วนะ
บอกเลยตรงๆ บางทีที่อัพช้าเนี่ยเป็นเพราะไม่มีรมณ์แต่ง จะทู่ซี้แต่งแล้วคนอ่านจับได้ว่าแต่งแบบชุ่ยๆ ก็โดนด่าอีก ไม่อยากพิมพ์ๆ ลบๆ ขอโทษด้วยถ้าใครคิดว่ารอไม่ไหว มันช้าไป ทำอะไรหรือพูดอะไรขัดใจ รอให้จบค่อยตามอ่านก็ได้ ไม่ว่าเลย
ขอโทษอีกครั้งถ้าทำให้ใครรู้สึกไม่ดี แค่หงุดหงิด
:กอด1:
กลับมาอ่านเพิ่งจะเห็น สาเหตุขององค์ลง
หนำซ้ำยังไปเมนต์เร่งให้มาอัพอีก
แฮ่ แฮ่ ไม่รู้จีจ๋า องค์ลงเพราะเราหรือเปล่า
ออกอาการร้อนตัวนิดๆ :serius2:
ไม่มีอะไรจะบอกว่า ที่มาเมนต์ให้มาอัพเร็วๆ
เพราะคิดถึงน่ะ ไม่มาอัพ เข้ามาคุยก็ยังดี
จีจ๋าคิดถึงคนอ่าน
คนอ่านก็คิดถึงจีจ๋าเหมือนกันนะ
ก็เป็นกำลังใจให้เสมอแหละ
นี่ก็รอซื้อของขวัญปีใหม่อยู่นะ
รักนะจุ๊บ จุ๊บ :o8:
:bye2: :pig4: :L1:
-
^
^
^
อย่าเข้าใจผิดนะ ทุกคนด้วย เม้นต์เร่งให้อัพน่ะไม่รู้สึกไรหรอก ด้านอ่ะ เร่งไปเหอะ ไม่อัพซะอย่าง... :m20:
แต่...หลายอย่าง ไม่อยากอธิบายอ่ะ เลยแจ้งๆ ให้รู้เฉยๆ ทำไปแล้วก็มานั่งกลุ้มอีก รู้สึกไม่ดีเหมือนตัวเองขี้วีน แต่ก็วีนจริง :laugh: ....ถือว่าแชร์ความรู้สึกกันแล้วกันเนอะ...เนอะๆๆๆ
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้พี่จีนะครับ คนเรามันก็นานจิตตังนะครับ
เป็นในสิ่งที่เราเป็น อย่าคิดมากนะครับ
เชียงใหม่อากาศเย็น รักษาสุขภาพมากๆนะครับ
-
ห่ะแหมมม
พี่ภู
เนียนนนน
จอยก็นะ หวงมินๆจังวุ้ย (ได้ข่าวว่าชื่อเนมิน - -)
-
เค้าสนิทกันมากขึ้นแล้วเนอะ ดูท่าทางพี่ภูรุกเร็วนะเนี่ย
แต่ไม่น่าเชื่อ หนุ่มท่าทางนิ่งๆจะมีแววเจ้าชู้ 5555
สงสัยน้องมินต้องระวังตัวนิดนึงนะจ๊ะ
(คิดถึงคุณจีเช่นกัน :-[ )
-
มีอะไร ก็ระบายออกมาบ้างก็ดีค่ะ จะได้สบายใจขึ้น คนอ่านยินดีที่จะเป็นกำลังใจให้ตลอดไป
ถ้าเครียดนักก็ใช้วิธีนี้ :z2: หรือ วิธีนี้ซิคะ :z3:
:L2: :3123: :L1:
:กอด1:
-
:กอด1:
^^
-
เมธคือใครหว่า............
-
พี่เมธเป็นใครวะ....
มันเป็นใคร!!!!
พี่ภูสู้ๆ
-
วันนี้มะได้เข้ามาเร่ง :oni1:
แค่เข้ามาวิ่งเล่นในเล้า :oni1:
-
:o8: อ่านแล้วเขิน....เป็นอะไรมากมั้ยช้านนนน ....พี่ภู น้องมิน...ยิ่งอากาศเย็นๆด้วยแล้ว...ไม่ไหวๆ :-[
แล้ว.....น้องจอยคะ....เอิ่มนู๋เป็นอะไรมากมั้ยนี่ พี่มินเค้ากำลังอัพหัวใจให้เต้นเร็วขี้นอยู่น่ะนะ :really2:
น้องจี ไฟ้เท่งค่ะ
-
แหมทำเนียนนอนเฝ้าไข้ ชิชิ
สงสัยเมธที่ว่านี่คงเป็นพี่ชายมั้ง ( เพี้ยงขอให้เป็นแค่พี่ชายที่แสนดีเถอะ )
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ไม่รู้ทำไมอยากกอดจีจังเลย อิอิ
-
พี่ภูเราก็เนียนได้อีกจริงๆ
555+
ค่อยๆรุกที่ละนิดแล้วนะเนี่ย
แต่อย่างว่าล่ะตกหลุมรักเค้าจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว
ยังไงก็ต้องพยายาม
พี่เมธคงเป็นพี่ชายมินล่ะนะ ไม่งั้นมินคงไม่กลัวขนาดนี้หรอก..มั้ง
คิดถึงพี่จีเหมือนกานน :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:
:bye2:
-
สงสัยอะค่ะ พี่จี
ที่พูดถึงความรู้สึกของ2คนที่สวนทางกัน ตอนที่เปียกฝนมาแล้วมินเอาผ้าขนหนูให้อะค่ะ
ใครเป็นคนคิดว่า ไม่อ่อนโยน
ใครเป็นคนคิดว่า เอาใจใส่
รบกวนด้วยนะคะ
ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
-
^
^
^
เม็ดฝนที่รอดพ้นจากร่มที่กางไว้บังกายกระจายจายท่อนแขน เขาตั้งใจจะหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดถ้าไม่มีผ้าขนหนูสีฟ้าผืนเล็กยื่นมาให้ตรงหน้า
"........ขอบคุณครับ"เขารับผ้ามาแบบงงๆ กับการหยิบยื่นน้ำใจของเจ้าของร้าน แต่...ไม่มีการพูดอธิบายการกระทำให้เขา
การกระทำที่แตกต่างจากลูกค้าทั่วไปก็ตรงที่...ลูกค้าสองรายก่อนหน้านี้ได้รับผ้าขนหนูที่วางไปบนจานกระเบื้องใบเล็ก ไม่ใช่การหยิบยื่นให้จากมือสู่มือ หากแต่เป็นการกระทำที่คิดสวนทางกัน
....คนหนึ่งคิด....ไม่อ่อนโยน <<< เนมิน
....อีกคนคิด....เอาใจใส่ <<< ภูริ
เคลียร์ป่ะ
ว่างไม่ว่างก็ตอบได้ ... ถ้ามีรมณ์ตอบ :z2: :z2:
-
^
จิ้มเฉยๆ :z2: :z2:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตามมาจนทัน....
คู่นี้น่ารักอิ๊บอ๋ายเลย...
-
^^
-
พี่ภูบุกถึงบ้านแล้วววววววว :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
-
พี่ภูพยายามเข้า!! สู้!!
ตามไปถึงบ้านแล้ว อิอิ
จอยหวงพี่มินสุดฤทธิ์55
ตอนนี้กำลังรู้สึกว่า เรื่องนี้จะจบเศร้า
ตามให้กำลังใจคุณจี :L2:
-
ไม่มีไรมากค่ะ
มา :z2: เฉย ๆ
กร๊ากกกกกกกก
:laugh:
-
ยิ่งอ่าน น้องมิน ยิ่งน่ารัก ชักอยากจะแย่งพี่ภู ซะแล้ว :m1:
ขอบคุณคุงจีค่ะ
-
น้องมินดูไร้เดียงสาดีจังอ่ะ
พี่ภูนี่ยังดูไม่ออก ว่านิสัยเป็นไง ยังลายไม่ออกเท่าไหร่ :laugh:
ปล. :กอด1: กอดๆๆพี่จี แล้วมาไวไวน๊า
-
ไม่เร่ง แต่ขอกอดคุณจีละกัน
:กอด1:
-
น่ารัก.........เสมอต้นเสมอปลาย :o8:
ทั้งน้องมิน
ทั้งพี่ภู
...และคุณจี... :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ยังคงกอดจียังต่อเนื่อง :กอด1:
-
:z6: มาดูลาดเลา
:monkeysad: ยังไม่มาอีกหรอค่ะพี่จี
:sad4:
-
พี่เมธนี่ พี่ชาย แน่เลย
ใช่มั้ยคะ? ^^
-
ไม่ค่อยเลยนะ คุณจี ถึงขี้วีน ก็ยังรักนะครับ
:z2:
-
วันนี้วันศุกร์
ถึงไม่ได้อ่าน ก็มีอารมณ์เต้น
:z2: :z2: :z2:
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
-
:z2: :z2: :z2:
เข้ามาเต้นรอด้วยคนครับ
:pig4:
-
เข้ามารอพี่จีเน้ออออ
+1 ใ้ห้ก่อนละกัน อิอิ
-
:pig4: ขอบคุณครับคุณ G_wa
-
:impress2: พี่ภูสู้ๆน๊า เอาชนะใจคุณแม่จอย (อิอิ)ให้ได้น๊าคร๊าฟฟ
:L2:จิ้มบวกพี่จี และอยากจะบอกพี่จีว่าเปลี่ยนจากเรื่องสั้นเป็นนิยายเถอะครับเรื่องสั้นมันจบเณ้วอะเด้วอ่านไม่จุใจ อิอิ
:L1:เป็นกะลังใจให้เน้ออออออออออออ
-
^
^
^
เม็ดฝนที่รอดพ้นจากร่มที่กางไว้บังกายกระจายจายท่อนแขน เขาตั้งใจจะหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดถ้าไม่มีผ้าขนหนูสีฟ้าผืนเล็กยื่นมาให้ตรงหน้า
"........ขอบคุณครับ"เขารับผ้ามาแบบงงๆ กับการหยิบยื่นน้ำใจของเจ้าของร้าน แต่...ไม่มีการพูดอธิบายการกระทำให้เขา
การกระทำที่แตกต่างจากลูกค้าทั่วไปก็ตรงที่...ลูกค้าสองรายก่อนหน้านี้ได้รับผ้าขนหนูที่วางไปบนจานกระเบื้องใบเล็ก ไม่ใช่การหยิบยื่นให้จากมือสู่มือ หากแต่เป็นการกระทำที่คิดสวนทางกัน
....คนหนึ่งคิด....ไม่อ่อนโยน <<< เนมิน
....อีกคนคิด....เอาใจใส่ <<< ภูริ
เคลียร์ป่ะ
ว่างไม่ว่างก็ตอบได้ ... ถ้ามีรมณ์ตอบ :z2: :z2:
เคลียร์แล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
o18 o18 o18
แต่ถ้าจะให้เคลียร์กว่านี้ต้องมีตอนต่อไปน๊า
อยากกินกาแฟอย่างแร๊งส์
:pig4:
-
:L1:
รักพี่จีอย่างแรง
สู้ๆๆนะคับเป็นกำลังใจให้คับ
-
:man1: :man1:
-
สู้ๆๆๆ :impress2:
-
จิ้มม คนแก่รอจีจี้
-
พี่ภูรุดหน้าไปไกลถึงขนาดเข้าบ้านมินแล้วหรอ :laugh:
แต่พี่เมธเป็นใครกันน้า ขอแอบเดาอยู่ในใจละกัน ^^
พี่จีสู้ๆค่ะ o13
-
:really2:อ่านทันแย้ววววว..
คุณจีแต่งเรื่องไหนก็น่าติดตามทั้งนั้นเลยอ่ะ..
คงจะได้อ่านผลงานดีดีอย่างนี้ต่อๆๆไปนะ..
สู้สู้.. :yeb:
-
คิดว่าน่าจะใกล้จบแล้วใช่ไหมค่ะคุนจี.......ไอกิฟแบบว่า
อยากอ่านจะแย่แล้ว.....แหะๆ
สารภาพว่าเข้ามาติดตาม....แต่ยังไม่กล้าอ่าน
ก็นะ....ฟิคคุนจีแต่งเมื่อไหร่เล่นเอาไอกิฟติดงอมเลย
ฟิคนี้เห็นว่าเป็นเรื่องสั้นเลยกะว่ารออ่านทีเดียวจบเลยจะดีกว่า....คงได้อารมณ์กว่าเยอะเลย
แต่ก็เข้ามาติดตามดูนะค่ะถ้าจบเมื่อไหร่.......ไอกิฟจะตั้งใจอ่านเมื่อนั้นเลย
คุนจีแต่งฟิคได้สนุกและน่าติดตามมากๆ.....ไม่รู้คุนจีแต่งมากี่เรื่องแล้ว
แต่เรื่องแรกที่อ่านคือระเบียงรักฯ....ต่อมาก็รัก...ร้าย.......ตอนนี้รอให้เรื่องนี้จบก็ได้ 3 เรื่องพอดี
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
รอได้คับ
-
กาแฟ...แร๊งส์
คนอ่าน..แร๊งส์
คนแต่ง..แร๊งส์
.
.
นิยาย..นุ้ม..นุ่ม
คริ..คริ..
:z2:
ช่วยมาเชียร์จ้า..ขอให้มีรมณ์แต่งเยอะๆน๊า.
-
:call: :call: :call: จุดธูปเรียกวิญญาณ ฮ่าๆๆๆ
-
ร้านกาแฟเล็กๆ ที่ปิดปรับปรุงเป็นปัญหาของลูกค้าประจำที่ติดใจในรสชาติ แต่ไม่สามารถลิ้มลองได้ในเวลาที่ต้องการ เว้นเพียงลูกค้าประจำเพียงหนึ่งคนที่เลื่อนสถานะตนเอง จาก...ลูกค้าประจำ...กลายเป็น...แขกประจำ...ของบ้านหลังเล็กๆ ที่มีเจ้าของคนเดียวกับร้านกาแฟ
"พี่ว่าน้องมินซื้อต้นไม้มากั้นเป็นรั้วดีกว่านะ เอาให้สูงสักหน้าอกก็ได้ ดีกว่าเปิดโล่งแล้วเราไม่รู้เวลาลูกค้าเข้าออกน่ะ แล้วคนที่นั่งด้านนอกก็จะได้รู้สึกเป็นส่วนตัวมากขึ้น ไม่ต้องระแวงว่าใครเดินไปเดินมาจะมอง"
"ก็ดีนะครับ ได้บรรยากาศเหมือนนั่งในสวนจริงๆ งั้นเดี๋ยวมินโทรบอกจอยก่อน เผื่อช่างเขาจะปูหญ้าไปถึงริมถนน"เนมินรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรหารุ่นน้องที่ไปคุมงานที่ร้านให้ ภูรินั่งมองท่าทางที่ร่างบางดึงโทรศัพท์ห่างจากหูตัวเองกระทันหัน เขารู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคงโวยวายน่าดูเมื่อรู้ว่าเขามาอยู่ที่บ้านเนมินอีกแล้ว
เนมินเดินกลับมานั่งด้วยสีหน้างอง้ำให้อีกคนเดาอาการได้ว่าคงโดนบ่นมา
"น้องจอยว่าอะไรมาเหรอครับ"
"บ่นตามประสานั่นล่ะครับ ดีนะที่เราคุยเรื่องนี้กันเร็ว ช่างกำลังปูหญ้าตรงนั้นพอดีเลย"
"น้องจอยนี่หวงมินมากๆ เลยนะ แรกๆ พี่นึกว่าแฟนหรือไม่ก็พี่น้องกันด้วยซ้ำไป"
"จอยเป็นห่วงที่มินอยู่คนเดียวน่ะครับ มินไม่ใช่คนที่นี่แต่จบที่นี่เลยไม่อยากไปทำงานที่อื่น"เนมินเลี่ยงคำว่า...เหลือตัวคนเดียว...เขาไม่อยากให้ผู้ชายตรงหน้ารู้สึกสงสาร รวมถึงยังไม่พร้อมที่จะเล่าเรื่องครอบครัวให้รู้มากไปกว่านี้ การที่มีเพื่อนคุยก็ทำให้หายเหงา แต่เขาไม่แน่ใจว่า...คนๆ นี้...จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน เขาเจ็บปวดกับการพลัดพรากมามากเกินกว่าจะเจ็บอีกครั้ง
"พี่ก็ไม่ใช่คนที่นี่เหมือนกัน แต่เบื่อๆ สังคมเมืองที่ต้องดิ้นรนมากๆ เบื่อคนน่ะ เมื่อก่อนตอนเด็กๆ พี่เคยเรียนที่นี่ถึง ม.3 แล้วก็ย้ายไปเรียนกรุงเทพฯ จนเริ่มทำงาน ได้กลับมาอีกครั้งแล้วรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านเลย"ภูริรับรู้จากท่าทางคนซื่อที่ปิดบังอาการตัวเองไม่มิด เขาพร้อมที่จะเปิดปากเล่าเรื่องครอบครัวและชีวิตส่วนตัวให้อีกคนรับรู้ก่อน
....อยากให้ไว้ใจกัน....เพื่อว่าสักวัน....จะได้คอยดูแลหัวใจ
ภูริเลือกที่จะใช้เวลาว่างจากงานเทียวไล้เทียวขื่อมาหาคนร่างเล็กโดยไม่สนใจสายตาคมที่จ้องมองอย่างไม่ไว้ใจทุกครั้ง บางครั้งเขาก็ขับรถมารับเนมินไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ร้านเพราะไม่อยากให้เนมินขับรถอีกแล้ว ซึ่งเรื่องนี้เป็นความคิดเห็นเดียวที่ตรงกับจอย บ่อยครั้งที่เขาต้องรับหน้าที่ชิมขนมหรือเครื่องดื่มสูตรใหม่ที่เนมินทำขึ้นมา และจอยก็สนับสนุนเพราะให้เธอชิมคนเดียวคงไม่ไหว ถึงอย่างไรเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ห่วงสวยและรักษาหุ่นเสมอ
"ขนมเมื่อวานที่ให้พี่ไปน่ะ พี่แบ่งให้เพื่อนที่ทำงานชิมกันเขาก็ฝากชมแล้วฝากซื้อมาด้วยนะ รับรองทำขายเมื่อไหร่รวยแน่ๆ"ภูรินั่งมองเมนูของร้านที่เนมินเพิ่งไปรับมา กระดาษโทนสีหน้าตาลที่เคลือบเงากันน้ำไว้อย่างดีคงมีอายุการใช้งานมากกว่าแบบเก่า รายการด้านในก็มีเพิ่มมากกว่าเมื่อก่อนเกือบเท่าตัว เขารู้จากจอยและเนมินว่าได้พนักงานสำหรับทำเครื่องดื่มสองคน และก็พนักงานเสิร์ฟอีกสามคน ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นเด็กที่มาเรียนภาษาในคอร์สของเขา ร้านเล็กๆ ท่าทางจะไม่เล็กเหมือนเมื่อก่อนแล้ว พื้นที่ว่างด้านข้างมีขนาดมากกว่าตัวร้านด้วยซ้ำ ภูริไม่เคยถามถึงเรื่องเงิน เพราะท่าทางเจ้าของร้านจะมีวิธีจัดการกับมันได้เป็นอย่างดี น่าจะมีเงินทุนสำรองไว้มากเอาการ แต่ภูริไม่เคยคิดเลยว่าเงินสำรองก้อนนั้น....สำรองไว้สำหรับอะไร
"พรุ่งนี้ก็จะเปิดร้านแล้ว พี่ภูอย่าลืมมานะครับ มินกะว่าเลิกงานแล้วจะพาไปเลี้ยงตอบแทนซะหน่อย ช่วยมินมาตั้งเยอะ"เนมินยิ้มละไมทั้งหน้าทั้งตาเมื่อคิดถึงวันเปิดทำการของร้าน เขาต้องขอบคุณคนตรงหน้าที่คอยช่วยและให้คำปรึกษามากมาย
"เดี๋ยวพี่พาเพื่อนไปอุดหนุนนะ พวกนั้นก็รอให้ร้านมินเปิดอยู่เหมือนกัน มีแต่ขนมไปให้ชิมฟรีจนพวกมันติดใจฝีมือมินแล้วล่ะ"
"ขนมาเลยครับ เท่าไหร่มินก็พร้อม พรุ่งนี้เครื่องดื่มลด 50% ด้วย พี่ภูรู้แล้วใช่มั้ยครับ"
"ครับผม งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้แล้วกันนะ พี่มีงานค้างอยู่ คืนนี้ก็รีบนอนนะครับ พักผ่อนเยอะๆ พี่เป็นห่วง"ภูริลุกขึ้นโดยมีเนมินเดินตามออกมาส่งที่รถ
"เอ่อ...ครับ พี่ภูก็...ขับรถกลับดีๆ นะ ดึกแล้วอย่าขับเร็วนะครับ"ถึงชายหนุ่มจะพูดแบบนี้ทุกครั้งที่จากกันแต่เนมินก็ยังไม่ชินสักที คำว่า...ห่วง...ที่พูดออกมา ยังไม่ลึกซึ้งเท่ากับแววตาที่ทอดมองทุกครั้งก่อนจะแยกจากกัน
"ครับ...ฝันดีนะครับคืนนี้"ภูริอมยิ้มน้อยๆ กับท่าทางเขินอายของร่างบางที่ยืนเกาะรั้วเหมือนจะแทนหลักยึดประคองตัวเอง..หากแต่ยังไม่สามารถประคองใจดวงน้อยที่สั่นไหวรุนแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้พบกัน
".....ฝันดีเช่นกันครับ"เนมินหลบเลี่ยงสายตาที่มองมาโดยการเลี่ยงไปมองประตูรถแทน
"...ถ้าฝันถึงมิน...ก็คงฝันดี"
".....อ่า...ครับ"เนมินเผลอเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อได้ยินถ้อยคำหวาน แต่ก็ต้องหลบสายตาทันทีที่เห็นคนตรงหน้ากำลังจ้องมองตรงมา ใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงเสียจนตัวเองยังตกใจ หากใบหน้าหวานที่อีกคนมองอยู่ก็แดงเรื่อหนักกว่าเดิม ชายหนุ่มอยากหยอกล้อคนน่ารักนี้อีกนานเท่านาน อยากเห็นสีหน้าซับสีเลือดพร้อมปากเรียวเล็กที่เม้นแน่นยามขัดเขิน อยาก...อยู่ด้วยกันนานกว่านี้
"ครับนี่หมายความว่า...ให้ฝันถึงได้ใช่มั้ย"
"......เอ่อ...มิน...."
"ถ้ามินไม่ให้ฝันถึงก็ไม่เป็นไร แต่คงต้องขอโทษเพราะเมื่อคืนเพิ่งฝันไป ส่วนมินจะฝันถึงพี่บ้างก็ได้นะครับ พี่ไม่ห้าม ไว้...ฝันถึงกันบ้างนะครับ"ภูริพูดจบก็ค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปนั่งในรถ พยายามทำทุกอย่างให้ช้าที่สุดเพื่อจะได้อยู่ใกล้กันให้นานอีกนิด ถึงอยากหยอกเย้าอีกคนมากแค่ไหนแต่คงต้องปล่อยไปก่อน เห็นใบหน้าสีกุหลาบนั่นแล้วก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกคนคงมีใจให้บ้าง จะแกล้งนานกว่านี้ก็กลัวจะกลายเป็นรังแกไปเสียก่อน คำหวานที่พูดไปเป็นควาามจริงทุกอย่าง เขาฝันถึงร่างบางหน้าหวานมากกว่าหนึ่งคืน....แต่คงบอกเล่าให้เจ้าตัวรับรู้ไม่ได้หรอกว่า...เขาทำอะไรกับคนในฝันนั้นบ้าง....หวังแค่ว่าสักวัน...จะได้รู้ว่า'ตัวจริง'กับ'คนในความฝัน'...หวานไม่ต่างกัน
ใครเล่าจะรู้ว่าแค่คำพูดสั้นๆ....กลับทำให้อีกคน...ฝันถึงจริงๆ
รุ่งเช้าจอยแวะมารับเจ้านายไปที่ร้านตั้งแต่หกโมง ร้านกาแฟเล็กๆ ก็กลายเป็นร้านกาแฟในสวนสวย ขนมที่เนมินทำเอาไว้ถูกนำมาเรียงใส่ตู้ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เค้กช็อคโกแล็ตสดใหม่ที่เพิ่งอบเมื่อคืนก็นำมาจัดวางใส่ตู้ไว้ด้วย เจ็ดโมงครึ่งพนักงานใหม่ของร้านมาครบทีม ทุกคนช่วยกันกางร่มผ้าดิบสีขาวที่ตั้งตามโต๊ะในสวนจนหมด เก้าอี้ถูกยกลงจัดเข้าที่ รั้วไม้ระแนงที่มีไม้เลื้อยถูกวางชิดเป็นแนวยาวเพื่อบังกำแพง อุปกรณ์จำเป็นทั้งเมนู กล่องกระดาษสาสำหรับใส่ทิชชู่และไม้จิ้มฟันวางพร้อมอยู่บนโต๊ะทุกตัว
พนักงานหน้าใหม่ที่เพิ่งได้พบและพูดคุยกันวันนี้ท่าทางอัธยาศัยดีและเป็นกันเอง เนมินวางใจให้จอยเลือกพนักงานเข้ามา และก็ไม่ผิดหวังเลย ทุกคนท่าทางขยันขันแข็งและร่าเริง การพูดคุยวันแรกเป็นกันเองเสียจนเนมินเกือบลืมไปว่าทุกคนไม่รู้จักกันมาก่อน
เมื่อได้เวลาเปิดทำการ ลูกค้ารายแรกที่ก้าวเข้ามาเป็นลูกค้าประจำที่พยายามเลื่อนฐานะตัวเอง ช่อดอกทิวลิปสีขาวและสีแดง เสริมด้วยยิปโซสีขาว กระดาษสาสีขาวเสริมความบริสุทธิ์ เนมินมองช่อดอกไม้ด้วยอาการตื่นตะลึงตามด้วยความเขินอายเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดหน้าเคาน์เตอร์ท่ามกลางเสียงแซวของพนักงานใหม่ เขายื่นมืออกไปรับแล้วเดินพาชายหนุ่มไปนั่งประจำที่มุมเดิม
"ขอให้กิจการรุ่งเรืองนะครับ"ภูริละเว้นความหมาของดอกไม้ที่อยากให้อีกคนรับรู้ หากแต่คงต้องรอโอกาสที่ได้อยู่ตามลำพังเสียก่อน
"สวยมากเลยครับ ขอบคุณนะครับ ท่าทางจะแพง มินเกรงใจ"เนมินมองช่อดอกไม้บนตักแล้วก็ยิ้มออกมา
"ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจ ไม่ได้ให้กันบ่อยๆ"
"เอากาแฟสดเหมือนเดิมนะครับ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่แวะมาหาเฉยๆ เป็นลูกค้าคนแรกเหรอเนี่ย"ภูริปฏิเสธไปเพราะเดี๋ยวเขาจะกลับไปนอนต่อ เมื่อเช้าเขารีบไปรับดอกไม้ที่ร้านแล้วก็รีบเอามาให้
"ใช่ครับ พวกเรากำลังลุ้นอยู่เลยว่าใครจะเป็นคนแรก วันนี้มีสอนเช้าเหรอครับถึงได้มาเร็ว"เนมินหันกลับไปมองพนักงานที่เริ่มกระจายตัวไปทำหน้าที่เมื่อมีลูกค้าทยอยเข้ามาในร้าน จอยเองก็คอยช่วยเหลือพนักงานใหม่อยู่ที่เคาน์เตอร์เลยไม่มีโอกาสมาสนใจเขาที่ปลีกตัวออกมา
"เปล่าหรอกครับ อยากเอาดอกไม้มาให้เลยมาก่อน เดี๋ยวตอนเย็นมาอีกรอบ จะพาเพื่อนๆ มาด้วยไงครับ"
"ครับ ถ้าใกล้ๆ เวลาประจำพี่มินจะไปวางป้ายจองไว้ที่โต๊ะในสวนแล้วกันนะครับ จะเลือกมุมดีๆ ให้"
"คงห้าหกคนนะครับ เหลือเค้กไว้ให้ด้วยนะครับ เพื่อนพี่เขาติดใจเค้กน้องมินมากๆ แต่ชอบบ่นว่าหมดเร็ว"
"มินทำน้อยครับ วันละสามสี่ปอด์นเท่านั้น ไม่อยากให้เหลือค้างคืนน่ะครับ"
"ลูกค้าเริ่มเข้ามาแล้ว พี่กลับก่อนนะครับ ไว้ตอนเย็นเจอกันใหม่"ภูริเห็นท่าทางเนมินที่พยายามมองไปที่เคาน์เตอร์เหมือนอยากจะไปช่วยคนอื่นทำงานเลยต้องเอ่ยปากออกมา เนมินยิ้มรับเมื่อชายหนุ่มเดาท่าทางเขาออก ร่างบางลุกขึ้นและเดินนำไปจนเกือบถึงหน้าประตู แต่ลูกค้ารายใหม่ที่เข้ามาทำให้เขาต้องยืนนิ่งแล้วจ้องมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ด้วยความมึนงงปนตกใจ ภูริเห็นเนมินหยุดเดินเลยหันกลับมามองหน้าแล้วมองตามสายตาคู่สวยไปยังชายอีกคนที่ยืนยิ่งพร้อมกระถางดอกลิลลี่สีขาวที่พันรอบด้วยริบบิ้นสีชมพู
"เมธมาได้ยังไง"เนมินร้องถามพลางก้าวเข้าไปหาชายอีกคนที่ส่งยิ้มให้ ภูริยืนมองคนสองคนที่ก้าวเข้าหากันจนเหลือระยะห่างเพียงน้อยนิด หากแต่...ระยะห่างของเขากับเนมินกลับเพิ่มขึ้น เขามองกระถางดอกลิลลี่มีความหมายลึกซึ้งมากกว่าเขา...ความหมายของดอกลิลลี่ที่เขาให้เนมินไม่ได้
หาก...ช่อดอกทิวลิปสีขาวและแดง...คือ...ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ
กระถางลิลลี่สีขาว...คือ...คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป
*******************************************************************
:L2:
-
^
^
^
จิ้ม พี่จี อิๆ เด่วไปอ่านก่อนน๊า
-
วันนี้จะเกิดอะไรขึ้นในวันเปิดร้านวันแรก ภูริ จะทำงานรู้เรื่องไหมน้า
มารอตอนต่อไปดีกว่า ขอบคุณครับ คุณจี :L2:
-
ลุ้นอ่ะ
เมธเป็นใคร
ความหมายของดอกลิลลี่ที่เขาให้เนมินไม่ได้....หมายความว่าไง
-
เฮ้ย......ได้ไง
ไม่ยอม :serius2:
ภูริ สู้ๆๆๆ
-
พี่จี!!!
ไหนตอนนู้น บอกว่าใกล้จบแล้วไง ...
เมธ คือใคร มาจากไหน
:serius2:
มิน จะเป็นไรอีกป้ะเนี่ยยย
:monkeysad:
-
อยากได้ ดอกไม้
อยากได้ ทิวลิป
ชั่วโมงนี้ อยากได้แต่ทิวลิป :3123:
-
หุหุ...หัวเรื่องเปลี่ยนไปแล้วววว...
จาก...เรื่องสั้น...กลายเป็น...นิยาย
กร๊ากกกก ให้ตายเหอะ แต่งเรื่องสั้นไม่เป็นจริงๆ :เฮ้อ:
แต่เรื่องนี้จะจบที่ภาคหนึ่งก่อนนะ ไว้ว่างมากกว่านี้จะกลับมาต่อให้ ถ้าลงภาคสองต่อกลัวค้างเป็นสัปดาห์หรือหลายสัปดาห์น่ะ แต่รับรองว่าจบไม่ค้างแน่ๆ
ปล.มีแต่โปรเจ็คเรื่องยาว ใครก็ได้ตัดมือมาต่อให้หน่อย อยากพิมพ์พร้อมกันหลายๆ เรื่อง :z3: :z3: :z3:
-
:serius2: จะกลายเป็นรักสามเศร้ารึนี่.......... o22
ม่ายน้า.....พี่ภูอุส่าจองจะงาบ เอ๊ย! ขโมยหัวใจของนู๋มินอยู่น้า....
ม่ายยยยยยย :sad4:
-
:serius2: เมธคือใครอ่ะ
จาเป็นรักสามเศร้ารึป่าว....
อืมหรือว่าเป็นแฟนของมินอ่ะ
:L2: :L2:ยินดีด้วยที่เปิดร้านใหม่ :L2: :L2:
-
:-[
หาก...ช่อดอกทิวลิปสีขาวและแดง...คือ...ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ
กระถางลิลลี่สีขาว...คือ...คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป
:impress2:
ว่าแต่ Who is เมธ ? เค้าคือใครค่ะพี่จี :really2:
-
:L2:ยินดีกับร้านใหม่ของน้องมิน :L2:
มีเมธเพิ่มมาอีกคน...........พี่ภูมีคู่แข่งแล้ว
-
ตอนแรกนึกว่าาเมธเป็นญาติพี่น้องที่ไหนซะอีก แต่ไม่ใช่แหะ
พี่ภูคะ คู่แข่งปรากฏตัวแล้วค่ะ สู้ๆเค้านะ อย่ายอมแพ้ล่ะ
ว่าแต่เมธหายหน้าหายตาไปไหนมา มาโผล่เอาป่านนี้น่ะ ฮึ
เป็นนิยายก็ดีค่ะ เราชอบอ่านเรื่องยาวๆ55
-
:3123:
เมธเขาคือใครคับพี่จี
และขอขอบคุณมากๆ
นะคับคุณจีที่ทำให้ป๋ม
ได้รู้จักความหมายของ
ดอกทิวลิปกับดอกลิลลี่
:pig4:
-
เอ่อ เปลี่ยนจากเรื่องสั้น เป็นนิยาย :z2:
งั้นบีเปลี่ยนจากปูเสื่อรอเป็นกางเต้นท์รอแทนแล้วกันนะ ^^
ลิลลี่เหมือนกัน ...แต่ต่างความหมายกัน
กับผู้ชาย 2 คน ที่รู้สึกดีกับน้องมินด้วยกันทั้งคู่ แต่จะในความหมายเดียวกันรึเปล่าไม่รู้
เพราะต้องรอพี่จีมาเฉลย :laugh:
-
พี่ภูริ สู้สู้
สู้เค้านะค้า o13
-
โอ้ว...มีโผล่มาอีกคนแล้ว
เมธเป็นใคร คุ้นๆ เหมือนจอยเคยเอ่ยถึง
:z2:
-
โอว....เมธนี่ไม่ใช่พี่ชายแบบที่เดากันไว้ซะแล้ว
ท่าทางจะมีคู่แข่งแล้วหล่ะพี่ภู o18
-
โฮกกกกกก!!!!
เจอของแรงเข้าแล้วอย่างไรเล่า
-
อื้อหือ....พระเอกเราเนี่ยไม่ธรรมดาจริงๆ...หวานแบบซึ่งๆหน้าได้ตลอดเวลาจริงๆ
(แอบหมั่นไส้ในความป้อของเธอ)
แต่ตอนท้ายมีลุ้นแฮะ.....ใครน๊าจะได้ใจน้องมินไป....ลิลลี่หรือทิวลิป
ถ้าจะให้ดี พริมโรส ไปเลยพี่ภูยื่นพร้อมคำแปล cannot live without you(จำคนอื่นมาจ้าไม่รู้ถูกป่าว)
....เหอะๆๆๆๆ..เอาให้เบาหวานขึ้น..หัวใจวายตายสนิทกันไปข้าง....
สุดท้ายขอบคุณ คุณจีนะคะ.... o13
-
โฮๆๆๆ :sad4:
เมธเป็นใครอีกละเนี่ย
สงสัยภูริจะเจอของแข็งเข้าอย่างแรง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เรื่องยาวชอบอ่านเหมือนเดิม
อิอิ
คิดถึงน้า~~!
-
เมธ คือใคร
ใคร คือ เมธ
:sad4:
-
โถถถ
พี่ภูริของหมู่เฮา
มีวี่แววอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันถึงไหนเลย T.T
ยังไงเค้าก็ชอบช่อดอกลิลลี่มากกว่ากระถางผูกโบว์นะจ้ะ
เชียร์ๆๆ ภูริ
เง้ออ
-
รักแรก หมายถึง อดีตที่จบลงไปแล้วชิมิ :sad4:
-
กำลังจะดีๆมีมาอีกคนซะแล้วนะ :really2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านได้แต่แอบกรี๊ดดดดดดด
เรื่องนี้น่ารักมากมาย ชอบจัง อิอิ
ใครคือเมธ อยากรู้จัง
-
เจอความหมายของดอกไม้ของแต่ละคนเลือกไม่ถูกเลยอ่ะ
มินจะเลือกอะไรระหว่าง "ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ" กับ "คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป. :เฮ้อ:
ยังไงก็เชียร์ภูริล่ะนะ รู้สึกว่ามินก็เริ่มหวั่นไหวแล้วนิ o13
-
กรีสสสสสสสสส
มาอ่านเรื่องนี้อีกที หลังจากที่ไม่ได้อ่านมาซักพัก
มันกลายเป็นเรื่องยาวไปแล้ววววว
โอยยยยยยยยยยย
ได้ติดหนึบกันอีกเรื่องนึงหง่ะ
ว่าแต่ เมธ คือ คราย
แต่แน่ๆ ท่าทาง จะเป็นคู่แข่งตัวเอ้แน่ๆ ฮ่าๆ
-
เมธคือใครอ่ะ
กิ๊กเก่ามินเหรอ
แล้วเงินสำรองที่มินเอาไปใช้
สำรองไว้เพื่ออะไร
อย่าบอกนะว่าผ่าตัด
o22
-
แวะเข้ามาทักทายค้าบ :duck1:
คิดถึงทุกคนน้า :z12:
-
เมธเป็นใคร ไม่ใช่แฟนเก่าหนูมินชิมิ o18
-
เรื่องยาววววว
:impress2:
เพิ่งเห็น หัวเรื่อง ตอนพี่จีบอกนี่แหละ ^^
ภาคแรกมาก่อนก็ได้ค่ะ (คนแต่งรับรองแล้วว่าไม่ค้าง)
ว่าแต่...
ไม่ค้างของพี่จี กะ ไม่ค้างของเรา เหมือนกันมั๊ย :call:
ง่ะ!!~
:กอด1:
กอดพี่จีทีนึง รับ โปรเจคยาววววว ><
-
:-[
อยากกินกาแฟ
:pig4:
-
....อ๋อยยยย..."เมธ"...จะโผล่มาทำไม?!!!!!! :fire:
-
โผล่มาอีกคนแล้ว ว่าแต่คนนี้เป็นใครกันนะ
-
เมธ นี่แฟนเก่าน้องมินปะเนี่ย o18 แอร๊ยยยยยยส์มาทำไม :z3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เห็นหัวเรื่องเปลี่ยนจากเรื่องสั้น เป็นนิยายแล้ว ดีใจจัง :mc4:
แปลว่าจะได้อ่านเรื่องนี้อีกนาน :กอด1:
พี่ภู มาหาบ่อยๆ เนี่ย หัวใจของน้องมิน คงจะเต้นเป็นปกติเท่ากับคนทั่วไปแน่ๆเลย
อยากไปสมัครเป็นพนักงานร้านนี้บ้างน่ะ :-[
คิดถึงจีจ๋าจัง :L1: :pig4:
-
หรือว่า... เมธเป็นแฟนเก่ามินอ่า
-
หาก...ช่อดอกทิวลิปสีขาวและแดง...คือ...ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ
กระถางลิลลี่สีขาว...คือ...คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
:o12:
พี่ภูสู้ๆ
ไม่ใช่รักแรก แต่เป้นรักครัง้สุดท้ายก็ด้ายยยยยยยยยยยยยย
-
งานนี้...ไม่หมูซะแล้ว พี่ภูเอ๋ย
หนุ่มๆ ในเรื่องนี่โรแมนติกกันจัง...เสาะหารู้ความหมายของดอกไม้ด้วย....
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
น่ารักมากเลยครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
เมธ....................?????
ดีใจมากเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสั้นอีกต่อไป
พี่ภูสู้ๆ ... :L2:
-
โหย น่ารักมากกกก มารออ่านด้วยคน หุหุ
อ่านแล้วก็อยากเปิดร้านกาแฟบ้างจัง ^^ :impress2:
-
กรรมมมมมมม
เฮ้อออออออ
-
เหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
แล้วทางความรักของภูริก็มีก้อนกรวดซะแล้ววว
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:o12: พี่ใจร้ายส่งมารหัวใจมาแกล้งพี่ภูของพวกเราได้ไง แง๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z2:จากเรื่องสั้นกลายเป็นนิยายแว้ววววววว ฮิ้วๆดีใจสุดๆ :z2:
:L2:จิ้มบวกพี่จีเป็นกะลังใจให้เลยคร๊าฟฟฟฟ
-
พักผ่อนบ้างนะ คร๊าบ
รอตอนต่อไป :L2:
:bye2:
-
:sad4: ดีจาย แต่งเป็นแบบยาว ๆ แล้วววววววว :-[
-
เย้ๆๆๆๆ
ในที่สุดเราก็ตามจนทัน อิอิ
แต่ถามไรหน่อยจิ
Thee's Time...แปลว่าไรอะ
thee มันเป็นภาษากวี ที่แปลว่า สู ปะ?
-
โผล่มาแระ ใครละเนี่ย สำคัญแค่ไหน ง่ะ เง้อ....
พี่ภูสู้เค้าน๊า เมธเป็นใครไม่รู่ล่ะ แต่เชียร์พี่ภูสุดใจขาดดิ้น 5555 :z2:
ดีใจน๊าที่เป็นเรื่องยาวแล้ว :pig4:
-
ดีใจดีใจ :really2:จะได้อ่านเรื่องนี้ยาวๆ
งานนี้คงต้องเหนื่อยหัวใจกันบ้างแล้วนะ..พี่ภู(ของน้องมิน)
มินเป็นรักแรกของเมธรึเนี่ยะ..
อยากรู้เรื่องราวของหนุ่มปริศนาคนนี้ซะแล้วสิ..
-
เมธ นี่ ถือว่าเป็นคู่แข่ง รึว่า เป็น เจ้าของเดิมกันแน่
พี่ภูมิ ขา เอาใจช่วย ค่ะ
ผู้ชายกับดอกไม้ ที่หาความหมายของดอกไม้...
ความหมายของดอกไม้... :L2:
-
อึก มาแล้ว มานมาแล้ววววว รู้สึกคอหอยตีบตัน เจอมารคอหอยพี่ภู :seng2ped:
-
เป็นใครหว่า
^^
ขอบคุณค่ะ
-
แต่ถามไรหน่อยจิ
Thee's Time...แปลว่าไรอะ
thee มันเป็นภาษากวี ที่แปลว่า สู ปะ?
Thee คำนี้ มีความหมายเดียวกับคำว่า You เพียงแต่เป็นศัพท์โบราณ ไม่ค่อยมีคนใช้ พอดีอยากได้คำที่มันพ้องเสียงกับคำว่า tea time เลยเอาคำนี้มาใช้แทน ก็......คิดว่าโอเคนะ
ช่วยตอบคำถามเจ้สองอ่ะ
บังเอิญจำได้ว่าเคยมีคำถาม และจีจี้ก็เคยมาตอบคำถามสื่อมวลชนแว้วว
:z2:
-
ให้ยืมค่ะ ทั้งสองมือเลย :n1: จะได้อ่านไว ๆ ..ฮ่า ..ฮ่า........
:L2: :3123: :L1:
:กอด1:
-
555+
ดีใจๆได้อ่านยาวเลยแบบนี้
o13 o13 o13
-
อย่างนี้ต้อง :pig4: :pig4: :pig4:
-
"เมธ"
เค้าคือใครน้าาาา
พี่ภูเราถึงกับจ๋อยไปเลยแฮะ
ความหมายของดอกไม้ลึกซึ้งมากๆ
เชียร์พี่ภูอยู่นะ
อย่ายอมแพ้ 555+
พี่ภูสู้ๆ
:กอด1:พี่จี ขอบคุณค่า :pig4:
-
งานนี้หนักหน่วงค้าบพี่ภู
เอาใจช่วยอิอิอิอิอิ
-
ชอบจังครับ :-[ บรรยายได้ เห็นภาพ ละเอียด และน่ารักมากครับ ชอบ อ่า เปงกำลังใจให้คุณจี นะค้าบ :กอด1:
-
ท่านพี่ภู หวานได้มากกว่านี้อีกไม๊เนี่ย...
จีบกันซึ่ง ๆ หน้า เขินแทนมินอ่า :-[
แต่ที่ โรแมนซ์กันสุดฤทธิ์
ก็ความหมายของดอกไม้เนี่ยล่ะค่ะ
ดีใจจังเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องยาวไปแล้วววว :impress2:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
(http://glitter.212cafe.com/glittered/24-12-08/1230098872-9.gif)
-
เหอะๆ :z1: เอาล่ะสิ~~ คนในอดีต&คู่แข่งปรากฎตัวแล้นนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ความหมายของดอกลิลลี่ที่เขาให้เนมินไม่ได้
หาก...ช่อดอกทิวลิปสีขาวและแดง...คือ...ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ
กระถางลิลลี่สีขาว...คือ...คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป
อ่านแล้วขนลุกวาบวาบ
พี่ภูเจอศึกหนักแล้ว เอาใจช่วยค่า
หลงรักพี่ภู :impress2:
:กอด1: กอดๆพี่จี
-
(http://i200.photobucket.com/albums/aa319/teerak_photos/Merry_Christmas_Glitter_Wreath.gif)
-
HAPPYๆๆๆๆๆ+++++++++++++
Merry X'mas !!!!!!!!!!!!!!!!!
&
Happy New Year !!!!!!!!!!!!!!!!
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :impress2:
ช่วงนี้อ่านเรื่องนี้ แล้วอยากจะสครีมมมมมมมม ทู๊กตอนนนนนนนนนน
น่ารักได้อีกอ่ะ อ่านแล้วหลงรักคุ่นี้อีกแล้ววว :กอด1:
แล้วเราก้สครีมได้อีกหลังจากที่รุ้ว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นเรื่องสั้นอีกต่อปายยย
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสส :mc3:
รักพี่นิยายพี่จีจ๋า รักพี่จีจ๋า มั่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1: + 1 ๆ ๆ
_____________________
แฮะ ๆ ๆ มัวแต่สครีมมม ลืมไปเลยยย
MERRY X'MAS Na Krubbbbb
-
(http://i280.photobucket.com/albums/kk163/HaNNiE_MiSaKi/christmas03qe6.jpg)
MeRRy X'MaS~♫ ♬ ♪
-
เมธ...
เค้าคือใครหน่อ
เค้ามาจากไหน :z2:
(http://www.glitterdd.com/upload/glitter/เทศกาล-X-mas1.gif)
-
เมอร์รี่ คริสมาส ค้าบ :L2: :3123: :L1: :กอด1:
-
(http://th.upload.sanook.com/embed/fa0fac5a262214fbbd3b2ed17cdf5152.gif)
" Merry Christmas Krab "
:bye2:
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/st2.jpg)
-
Merry x' Mas !!
-
ท่านนั้นคือใครกันอ่ะ
ไม่ได้น่ะ เราอยู่ข้างพี่ภู เหอๆๆ :กอด1:
-
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/823.gif)
-
(http://img242.imageshack.us/img242/9758/123vs1.jpg)
MERRY CHRISTMAS ค๊าาาา* พี่จี
-
merry x'mas ค่ะ
-
Merry christmas and Happy new year :mc2:
....แอบคิดถึงคนแต่งจัง ตั้งปีหน้าแหนะกว่าจะได้เจอกัน..อิอิ
:L2:ส่งให้เพื่อนๆทั้งกระทู้จ้า..สุขีๆ
-
Merry Christmas นะครับคุณจี
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ
-
(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/0-11.jpg)
มีความสุขมากๆนะค่ะ ^^
-
Thee = You ในภาษาโบราณ
สู = คุณ ในภาษาโบราณ
อิเจ้นี่รู้ศัพท์ทับวัยจริงจริงคร่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย แซวแล้วก็ไป
-
งานนี้หนักหนาค่ะพี่ภู
แต่เราเอาใจช่วย
:man1:
-
พี่ภูสู้ๆ
^^
-
รอ ร๊อ รอ.....
-
โอววว เมธคือใครอ่ะ รักแรกจองมินจิงๆ เหรอ
พี่ภู สู้ต่อไป :sad4:
-
หายไปนาน เข้ามาก็ยังคง ,, คืบหน้าไป (?)
เมธเป็นใครกันแน่เนี่ย ?
อย่างนี้มันต้องพิสูจน์ !
พี่ภูนิ่งทีเดียว เอาใจช่วยๆ :serius2:
เมอร์รี่คริสมาสย้อนหลัง แฮปปี้นิวเยียร์ล่วงหน้าจ้า
-
:L2: :L2: :L2:
:L1:
:L2: :L2: :L2:
-
คิดถึง
จะปีใหม่แว้ววววววววววว
เย่ๆๆ
-
. :catrun:..
:L2: :L1: :L2:
(http://i299.photobucket.com/albums/mm293/daokajaii/27-12-2008_02.gif)
-
(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/newyear/newyear05.gif)
-
Greetings of the New Year 2009. Wishing you all success in the next.
(http://th.upload.sanook.com/embed/27cd94a836b587f2bec247cb9fb2e53c.gif)
หวังอะไรได้ดั่งที่วาดหวัง
ขอพลังจงอยู่คู่เสมอ
ให้ก้าวมั่นสิ่งใดสมใจเธอ
มีความสุขอยู่เสมอ..ทุกคืนวัน
:bye2:
-
(http://i356.photobucket.com/albums/oo7/Bogiecoco/happy_new_year_10.gif)
-
(http://i475.photobucket.com/albums/rr112/ranny19/47_80838_27476d7bca8d641.gif)
:กอด1: :L2: :กอด1:
-
:mc4:สวัสดีปีใหม่ค้าบพี่น้องค้าบ
ขอให้มีความสุข สนุกกับการใช้ชีวิตนะค้าบ :L1:
-
(http://dl7.glitter-graphics.net/pub/819/819877vbrgm0az31.gif)
:กอด1:มีความสุขมากๆนะค่ะ
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_04K.gif)
ปีใหม่ปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆนะ
สิ่งไม่ดีก็ทิ้งไปกับปีเก่าๆ เริ่มต้นใหม่กับปีใหม่
มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต รุ่งเรืองในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว การงาน ความรัก สุขภาพ
เฮงๆๆค่ะ
:กอด1: :L2:
-
(http://img396.imageshack.us/img396/3990/jan1vintagenewyearsu1.jpg)
HappY NeW YeaR,,,*
ขอให้ทุกคนมีความสุขนะค๊ะ
-
HAPPY NEW YEAR
:L1: :L2: :L1: :L2:
สวัสดีปีใหม่นะครับบบ :mc3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
(http://img100.imageshack.us/img100/9721/hnyltahsetgp1.gif)
รักมากมาย
^^
-
หวัดดีปีใหม่คับ… พี่จี :L2:
มีความสุขมากๆ นะคับ
แอบอ่านงานของพี่มาตลอด… :o8: รักทุกเรื่องเลย
รีบมาต่อนะคับ :-[
-
Happy New Year นะคับคุณจี
ขอให้มีความสุขมากๆนะคับ :mc4:
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/newyear/30-12-2008_03K.gif)
-
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณจี และเพื่อน ๆ มิตรรักแฟน กาแฟของคุณจี :L1: :กอด1:
-
"ลูกค้าเริ่มเข้ามาแล้ว พี่กลับก่อนนะครับ ไว้ตอนเย็นเจอกันใหม่"ภูริเห็นท่าทางเนมินที่พยายามมองไปที่เคาน์เตอร์เหมือนอยากจะไปช่วยคนอื่นทำงานเลยต้องเอ่ยปากออกมา เนมินยิ้มรับเมื่อชายหนุ่มเดาท่าทางเขาออก ร่างบางลุกขึ้นและเดินนำไปจนเกือบถึงหน้าประตู แต่ลูกค้ารายใหม่ที่เข้ามาทำให้เขาต้องยืนนิ่งแล้วจ้องมองชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ด้วยความมึนงงปนตกใจ ภูริเห็นเนมินหยุดเดินเลยหันกลับมามองหน้าแล้วมองตามสายตาคู่สวยไปยังชายอีกคนที่ยืนยิ่งพร้อมกระถางดอกลิลลี่สีขาวที่พันรอบด้วยริบบิ้นสีชมพู
"เมธมาได้ยังไง"เนมินร้องถามพลางก้าวเข้าไปหาชายอีกคนที่ส่งยิ้มให้ ภูริยืนมองคนสองคนที่ก้าวเข้าหากันจนเหลือระยะห่างเพียงน้อยนิด หากแต่...ระยะห่างของเขากับเนมินกลับเพิ่มขึ้น เขามองกระถางดอกลิลลี่มีความหมายลึกซึ้งมากกว่าเขา...ความหมายของดอกลิลลี่ที่เขาให้เนมินไม่ได้
หาก...ช่อดอกทิวลิปสีขาวและแดง...คือ...ผมรักคุณ...และ...เสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ
กระถางลิลลี่สีขาว...คือ...คุณเป็นรักแรกของผม...และ...มันจะมั่นคงตลอดไป
**************************
แขกพิเศษที่มาโดยไม่บอกกล่าวให้เจ้าของร้านรับรู้ล่วงหน้าคงมีความสำคัญ และสนิทสนมกันมา เพราะเขาเดินออกมาจากร้านจนถึงรถแล้วเจ้าของร้านร่างบางก็ยังไม่รู้ตัว หรือไม่ก็...ไม่สำคัญเท่าอีกฝ่าย ภูรินั่งมองบรรยากาศในร้านจากบนรถก่อนจะค่อยๆ ขับออกไปด้วยความสับสนปนหวาดหวั่น อีกฝ่ายเป็นใคร...สนิทสนมมากเพียงไหน...ความหมายของดอกไม้นั้นเป็นการจงใจหรือบังเอิญ....คนรักคนแรก...นั่นหมายถึงทั้งคู่เคยคบกันมาก่อน...หรือยังคบกันอยู่...หรือแค่...แอบรักข้างเดียว...เหมือนอย่างที่เขากำลังเป็น
"จอยน่ะไม่น่าบอกเมธเลย นี่ลางานมาใช่มั้ย เสียการเสียงานหมด"
"อย่าไปว่าจอยเลย ตัวเองนั่นล่ะที่ผิด รถชนจนต้องนอนโรงพยาบาลยังคิดจะปิดกันได้ลงคอ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ"
"ก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยนี่ ห่วงกันมากเกินไปแล้วนะ ไม่ใช่เด็กนะ ดูแลตัวเองได้"
"ครับๆ รู้แล้วว่าเก่ง ที่มาเพราะมาดูงานที่นี่ต่างหาก อยากมาแสดงความยินดีนะ ไม่ใช่อยากมาเยี่ยม"เมธาไม่ได้โกหก เพราะเขามาดูงานที่นี่จริงๆ เพียงแต่เป็นคนขอร้องหัวหน้าว่าให้ส่งตนเองมาเท่านั้น
"เมธนี่ชอบซื้อมาเป็นต้นแบบนี้เสมอเลยนะ น่าเสียดายที่มินไม่เคยปลูกรอดเลย"
"ไม่เป็นไรหรอก ดอกไม้เมืองหนาวมันก็แบบนี้ล่ะ ต้องมืออาชีพจริงๆ ถึงรู้วิธีดูแล"ชายหนุ่มส่งยิ้มเพื่อปลอบใจอีกฝ่าย และปลอบใจตนเอง รักแรกของเขา....ยังคงงดงามเสมอ
"เมธพักที่ไหนล่ะ ไปค้างกับมินก็ดีนะ จะได้นอนคุยกัน"
"เอาสิ วันนี้ว่างด้วย พรุ่งนี้ถึงต้องเริ่มทำงาน"
"มาอยู่กี่วัน"น้ำเสียงนุ่มเชิงอ้อนวอน ทั้งสีหน้าและแววตาคาดหวังจนคนฟังแอบลอบยิ้มในท่าทางใสซื่อที่ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
"มาห้าวัน แต่ทำงานแค่สามวัน ถามทำไม อยากให้อยู่ด้วยนานๆ เหรอ"
"ใช่สิ ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงนะ โทรไปหาก็ไม่ค่อยว่างทุกทีเลย เมธน่ะใจร้าย"
"งานเรายุ่ง มินก็รู้"ใจจริงเขาอยากจะบอกเหลือเกินว่าเขามีเวลาให้อีกฝ่ายเสมอ ต่อให้งานยุ่งแค่ไหนก็พร้อมจะพูดคุยด้วย เพียงแต่...การได้ยินแต่เสียง...มันทรมาน
"ยุ่งหรือไปติดสาวที่ไหน มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนเหรอ ใจร้ายๆ"
"จะบ้าเหรอ ยุ่งจะตายจะเอาเวลาไหนไปจีบสาวล่ะ เมธก็ยังเป็นเหมือนเดิมน่ะแหล่ะ"เมธายังคงเหมือนเดิม...ยังรักเหมือนเดิม...และยังคงเจ็บอยู่เหมือนเดิม ระยะเวลาและความห่างไกลไม่ช่วยทำให้อาการทุเลาเลย แผลมันยังคงอักเสบ และทุกครั้งที่มีอะไรกระตุ้น....มันก็เจ็บเจียนตาย
"เมธอย่าทำงานหนักนักสิ เราเป็นห่วงนะ ตอนเรียนก็บ้ากิจกรรม ทำงานก็ยังบ้างานอีก มีเพื่อนสนิทอยู่กับเขาคนเดียว เกิดเป็นบ้าขึ้นมามินจะทำยังไง"
"ตัวเองนั่นล่ะที่ต้องดูแลสุขภาพ มัวแต่ทำงานจะทรุดแบบนี้ได้ไง ถ้าเป็นแบบนี้เมธคงต้องมาคุมเหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะมั้ง"
"โอ๊ย! ไม่ต้องเลยนะ ที่รถชนครั้งนี้เพราะมินหลับในต่างหาก ไม่เกี่ยวกับสุขภาพเลย วันนั้นง่วงนอนมากไปหน่อยเฉยๆ"
"ถ้าพักผ่อนพอจะง่วงได้ไง"
"โอ๊ย เมธน่ะ ถ้าจะมาบ่นเรานะไม่ต้องมาเลย ดอกไม้ก็รับแล้วจะไปไหนก็ไปเลย"
"อ้าว มีงี้อีก ใจคอจะไม่บริการเครื่องดื่มสักแก้วบ้างเลยเหรอ"
"ตกลงไม่บ่นแล้วนะ ถ้าหยุดบ่นเดี๋ยวแถมขนมด้วย"
"อืม ไม่บ่นแล้ว หาอะไรมาให้กินหน่อย หิว"เมธาพูดพร้อมลูบหน้าท้องประกอบไปด้วย เนมินเดินหัวเราะหอบช่อดอกไม้และกระถางดอกไม้เข้าไปเก็บหลังร้าน และตอนนี้เองที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เดินออกไปส่งเจ้าของช่อดอกไม้ พอตั้งใจโทรไปเพื่อขอโทษก็ติดต่อไม่ได้ เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแย่ที่เผลอลืมอีกคนไป
"เป็นอะไรนั่งเหม่อเชียว"เสียงของผู้ช่วยสาวส่งมาพร้อมกับฝ่ามือที่กระแทกหัวไหล่จนคนนั่งเหม่อสะดุ้งสุดตัว
"ตกใจหมดอร"ภูริพูดพลางลูบอก
"แค่นี้ก็ตกใจ เหม่อคิดใครอยู่คะ"อรจิราอ้อมมานั่งบนขอบโต๊ะทำงานชายหนุ่มอย่างหมิ่นเหม่
"อืม...คิดถึงอยู่จริงๆ ซะด้วย"เขาพูดลอยๆ เหมือนยังคงเหม่ออยู่ อรจิรามองชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ อาจารย์หนุ่มหล่อที่มีหลายคนหมายปองทำท่าเหมือนไปแอบหลงรักใคร
"ตายแล้ว นี่ตกหลุมรักใครอยู่เนี่ย สงสัยคนนั้นคงสวยพอๆ กับนางฟ้าเลยล่ะมั้ง"
"พูดเป็นเล่นไปอร"
"เออ จริงด้วย พูดผิดไป คงหล่อเหมือนเทพบุตรมากกว่าสินะ"อรจิราพูดเย้าแหย่อย่างอารมณ์ดี เธอทำงานเป็นผู้ช่วยของเขา และความเป็นกันเองที่มีให้กันเสมอทำให้สนิทสนมจนรับรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยสนใจผู้หญิง และเพราะว่า...'ไม่ค่อย'...ไม่ใช่...'ไม่ชอบ' เลยทำให้ผู้หญิงหลายคนยังมีความหวังอยู่
"....อันนี้เห็นด้วย แต่ใช้คำว่าน่ารักคงเหมาะกว่า"
"รักจริงเหรอคะคนนี้เนี่ย ยังไงก็อย่าเพิ่งประกาศตัวนะคะ เดี๋ยวยอดนักเรียนในคลาสจะหายหมด"
"ก็ดีสิครับ ผมจะได้สอนสบายๆ"
"ทำเป็นพูดเล่นไป เกิดยอดนักเรียนตกระวังเงินเดือนลดโบนัสหายนะ เอาเถอะ อย่าเพิ่งพูดมากเลย คนอื่นๆ เขารอภูพาไปร้านกาแฟกันพร้อมแล้ว เหลือแต่คนชวนนี่ล่ะที่นั่งเหม่อถึงเจ้าของร้านอยู่ได้"
"อ้าว ทำไมอรรู้ว่าเป็นใครล่ะ ผมว่ายังไม่เคยบอกเลยนะ"
"โอ๊ย เดายากมาก เล่นไปนั่งร้านกาแฟทุกวัน ว่างแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็ไป กาแฟออกจะขมแต่กลับเดินยิ้มหน้าบานกลับมาทุกที"เธอพูดความจริงกับสิ่งที่สังเกตุมาตลอด ภูริอมยิ้มแกมเขินก่อนจะเดินนำออกมาจากห้องแล้วไปสมทบกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นเพื่อเดินไปที่ร้านของเนมิน
*************************************************************
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ ขอให้มีสมหวังในเรื่องดีๆ ที่ตั้งใจทุกอย่าง :L2: :L2:
คิดถึง...คนอ่าน
:กอด1:
ปล1.ตอนนี้สั้นหน่อยนะ เดี๋ยวว่างๆ จะเอามาให้เพิ่มแล้วกัน
ปล2.ตอนที่แล้วมีเรื่องเกี่ยวกับดอกไม้และเห็นว่าหลายคนสนใจความหมายของมัน เลยอยากจะให้ข้อมูลเพิ่มเผื่อใครจะส่งดอกไม้ให้คนอื่นในโอกาสดีๆ
การให้ดอกไม้ในรูปของช่อ มีการห่อด้วยกระดาษต่าง ถ้าชอบรูปแบบนี้บางครั้งการใช้กระดาษห่อเป็นสีเขียวหรือฟ้า จะให้ความรู้สึกที่สดชื่นกว่า แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับสีของดอกไม้ด้วย
การให้ดอกไม้ในลักษณะที่ยังเป็นต้น มีรากลงดิน จะเพิ่มความหมายให้หนักแน่นมั่นคงมากขึ้น เพราะการมีรากที่หยั่งลึกลงไปนั่นหมายถึง ต่อให้ดอกไม้แห้งเหี่ยว แต่มันจะสามารถผลิดอกใหม่ได้เสมอ
-
จิ้มน้องจี :z2: เดี๋ยวอ่านก่อน
-
เข้ามาให้กำลังใจก่อน เดี่ยวกลับไปอ่าน 555555+
-
ที่แท้ก้อ...
'เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ' หึหึ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :mc3:
-
ขอบคุณค่ะ
^^
-
:t2: นานๆ ที
เราจะเม้นนะเนี่ย....แต่วันนี้มาใกล้ๆคุณจี
เลยเม้นท์ให้กำลังใจซะหน่อย
คุณจีเขียนนิยายได้สุดยอดดดดดดดดด o13
สู้ สู้ค่ะ
-
สวัสดีปีใหม่คุณจีคร้าาาา
ปีใหม่ขอให้มีความุข แฮปปี้ๆ มีเรื่องดีๆ มาให้อ่านอีกเยอะนะคะ
---------------------------------
เห็นรักร้ายลงแล้ว เลยแว๊บมาดูเรื่องนี้ แล้วด้วยเหมือนกัน อิอิ
ตกลงว่า เค้าเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ แบบที่คุณ คห ข้างบนบอกไว้จริงๆ ด้วย
รอลุ้นต่อไป ว่าเพื่อนสนิทจะทำให้วุ่นได้แค่ไหน ฮ่าๆ
-
:z13:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ฮะ คุณ จี ที่น่ารัก
และเพื่อนๆทุกคน ที่เป็นแฟนคลับ คุณจีด้วย ฮะ
:mc4: :L1:
-
ขอให้เป็นแค่เพื่อนสนิท ก็ พอ...นะ
สวัสดีปีใหม่อีกทีค่ะ
-
เมธเป็นแค่เพื่อนสนิทแล้วกันนะ
ยังเชียร์พี่ภูอยู่ดี :impress2:
:L2: สวัสดีปีใหม่อีกครั้งค่ะ :L2:
-
จิ้มอิดาววววววววว
เมธ ก็แอบชอบรึเนี่ย
เอาดอกไม้มาให้ เขารู้มั้ยว่ามันหมายความว่าไง
-
:L1:Happy New Year 2009 :L1:
ป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
สวัสดีปีใหม่นะคะ
พี่ภูสู้ๆ5555
:L2: :L2:
-
:mc2: สวัสดีปีใหม่ค่ะ พี่จี มีความสุขมากๆนะค่ะ
เมธเป็นเพื่อนสนิทที่แอบคิดไม่ซื่อจริงๆด้วย T___T
รอตอนต่อไปค่ะ พี่จีสู้ๆ :L2:
:กอด1:
-
ที่แท้ก็ "เพื่อนรัก..รักเพื่อน"
:เฮ้อ:
ยังเชียร์พี่ภูต่อไป แฮะๆ :กอด1:
:L2: กอดๆ พี่จี
-
โล่งใจหน่อย
ที่แท้เมธคือ เพื่อนรัก หรือคนเคยแอยรักหว่า :n1: :mc4:
-
เมธ....คู่แข่งที่น่ากลัวจิงๆ=_="
พี่ภูจะสามารถเอาชนะใจมินได้รึไม่!!! รอต่อฮ้าบบบบบบบบ :z13:
-
โฮ่
ที่แท้เขาเป็นเพื่อนสนิท (ที่คิดไม่ซื่อ) นี่เอง
แล้วอย่างนี้พี่ภูจะทำไงเนี่ย
:z10:
-
เพื่อนสนิทนี่เอง
อย่ามาแอบรักเพื่อนสนิทก็แล้วกัน
:z13:
-
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนี่เอง :sad4:
สุขสันต์วันปีใหม่ค่า :L1:
-
ยังเอาใจช่วยเชียร์พี่ภูอยู่นะคะ
เมธเป็นแค่เพื่อนไปแล้วกัน
ฮิๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายที่ลงเป็นของขวัญปีใหม่นะคะ
-
เพื่อนรัก ที่เพื่อนไม่ยากเป็นแค่เพื่อน
แล้วอาจารย์หนุ่มจะทำยังไง กับภาพที่ได้เห็นตอนเข้าไปในร้าน
มาลุ้นกันต่อดีกว่า ว่าเมื่อรถไฟมาเข้าสถานนีพร้อมกันอะไรจะเกิดขึ้น :กอด1:
-
พี่จี
:กอด1: กอดทีนะ
งื้ออออ
โล่งอ่ะ รักแรกแบบนี้น่ะเอง ^^
เชียร์พี่ภู
:3123:
มากินกาแฟเร็วๆซี่!!!
-
ไม่รู้จะเชียร์ใครดี
เริ่มสับสน
โฮกกกกกกกกกกกกกก
เนมินคะ เธอช่างบาป มีแต่คนมาหลงรัก
-
ตอนแรกเห็นเป็นเรื่องสั้นแล้วเปลี่ยนเป็นมานิยาย
แอบดีใจ จะได้อ่านกันไปยาว ๆ
มาช่วยกันดัน ช่วยกันอ่านอีก 1 รีจ้า :L2:
-
หง่ะ..แอบสงสารพี่ภูน่ะเนี่ย...แบบว่าโดนน้องมินลืมซะง้าน...
แต่ที่จริงพี่เมธอาจจะน่าสงสารกว่าก็ได้มั๊ง...แอบรักแต่เป็นได้แค่เพื่อนเนี่ย
เอ่อ..แต่เค้าเป็นพวกลำเอียงอ่ะ...เค้าเชียร์พี่ภู... :laugh:
-
กาแฟออกจะขมแต่กลับเดินยิ้มหน้าบานกลับมาทุกที… หุหุ นิสัยเหมือนใครหว่า :o8:
เฮ้ยยยยยยยยยยย อินจัดคับ
อารมณ์ดีเมื่อไหร่ ช่วยมาต่อด้วยนะคับ รออยู่คับ :L2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ชอบมุกดอกไม้ของคุณจีจังเลย แบบว่าดูดีมความหมายลึกซึ้ง
เผื่อเอาไปใช้บ้าง อิๆ
-
โอ้ว...คู่แข่งมาแสดงตัวให้เห็นแล้ว แถมยังฝังใจอยู่กับเนมินไม่เปลี่ยนแปลงอีก ... คืนนี้จะไปนอนค้างนอนคุยกันอีก เหอๆๆ พี่ภูริมีหนาว...รึเปล่า? แต่ก็ค่อยๆ เข้าไปอยู่ในใจของเนมินแล้วเนอะ แบบว่าทำให้เนมินรู้สึกผิดได้แล้ว หุหุ
เพิ่งไปหม่ำๆ กาแฟมา ละเลียดกาแฟไปก็คิดถึง thee's time ไป ....ได้บรรยากาศจริงๆ ค่ะ ^-^ (เวอร์มั้ย)
-
:z2:
^^
-
"รัก" จากคนที่ได้ชื่อว่าเป็น "เพื่อนสนิท"
:เฮ้อ: จะเป็นยังไงต่อไปนะ
-
ดีใจเหมือนได้ของขวัญปีใหม่
เมธนิมาแนวเพื่อน...สนิทคิดไม่ซื่ออีกแล้วนะเนี่ย
ฮู่ๆๆๆแสนสุขใจได้อ่านนิยาย
:L2:
-
อ่า ได้อ่านแย้ววว :กอด1: รอตอนต่อไป ๆ
ที่แท้เมธก้เป็นแค่เพื่อนน นึกว่าจะเป็นมากกว่านั้นซะอีกก
เชียร์พี่ภูเต็มที่ :-[
-
พี่ภูสู้ๆ
ดูมีความหวังอยู่
:z13: ชอบอีโมนี้อ่ะ
-
พี่ภูอย่าเพิ่งใจเสียนะ..... :กอด1:
-
:กอด1: ลุ้น พี่ภู สุดชีวิต
:L2:
-
เยี่ยมมมมม
มาช้าไปหน่อย แต่ก็
happy new year นะค๊าบบบบบ
มีความสุขกันทุก ๆ คนนะ
ไม่เจ็บ ไม่จนไปตลอดปีเน้อ
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของพี่ G เลยรีบอ่านรวดเดียวจบ
ไม่เสียชื่อยี่ห้อ G-wa จริงๆ เรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้พี่ภู อย่าไปยอมแพ้ เชียร์พี่ภูเต็มที่ :z2:
-
ตกลงว่าเมธนี้แอบบรักเนมินหรอ
แต่สงสันเนมินคงคิดกับเมธแค่เพื่อนสินะ
อย่างนี้แล้วพี่ภูสู้โลดดดดดดดดดดดดดด
-
ยังไม่หมดหวังซะทีเดียวน๊าพี่ภู สู้เค้าๆ
ยังไงน้องมินก็ยังไม่ได้ลืมพี่ภูนี่นาเนอะ
สวัสดีปีใหม่นะคะคุณจี
สุขภาพแข็งแรง มีเงินใช้เยอะๆ มีความสุขมากๆนะคะ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
จิ้ม จีจ๋า แก้คิดถึง
:กอด1: :L2:
-
:laugh:
G_wa กลายเป็นชื่อยี่ห้อไปซะแล้ว :z2:
-
มาแบบพอให้หายคิดถึงจริงๆเลยจ้า
..งานนี้พี่ภูจะสู้ไหวไหมหนอ..
-
:L2: :m13:
:bye2:
-
พี่ภูสู้ๆๆ พี่ภูสู้ตาย :mc2:
ขอบคุณค่ะ
-
รอ คอย ต่อ ปาย
-
จริงด้วยอะ
ได้อ่านแล้วรู้สึกว่า
สมเป็นนิยายพี่จีจริงๆ
อ่านสนุกทุกเรื่องเลย
ชอบมากๆเลย
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คุณจีและทุกคนในเล้าพบแต่ความสุข ความสำเร็จตลอดไปด้วยค่ะ
แฮ้ปปี้ แฮ้ปปี้ :L2: :L2: :pig3: :pig3: :pig3: :L2: :L2: แฮ้ปปี้ แฮ้ปปี้
:กอด1:
-
มารายงานตัวกะน้องจีอ่ะ
คิดถึงนะ จุ๊บ จุ๊บ
-
พี่ภู
จะไหวมั้ยเนี่ยยยยย
คิดถึงพี่จี :กอด1: :กอด1:
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
รอ นาน เเล้ว นะครับ คุณไรเตอร์
T^T
ยังไงก็ เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
-
พี่จียังไม่มาเลย T______T
เอารูปนี้มาบรรณาการ ^^
(http://i204.photobucket.com/albums/bb251/misuhiro/78d34e9ccc.gif)
คิมฮี แร๊งงงง แต่สวยยยยยย >//< ไม่ไหวแล้ววววว
-
แอร๊ยย กะเข้ามาดันๆ
มาเจอเจร๊ซินเข้าให้
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ซ่วบๆๆ
-
เรื่องนี้ละเมียดละไมสมกับชื่อเรื่องเลยครับ
(ทั้ง 2 เรื่องที่คุณจีแต่งไว้ก็อ่านช้ากว่าปกติแล้วนะครับ เพราะต้องมาเก็บรายละเอียดประเด็นที่แอบทิ้งปมไว้ให้ได้คิดและตามต่อ เวลาอ่านตอนใหม่จึงรู้สึกมันเชื่อมโยงสัมพันธ์กันดี ยังอึ้งๆ กับการเก็บรายละเอียดที่ทิ้งไว้ในตอนก่อนๆ เลย)
บรรยายฉากได้อารมณ์อุ่นกรุ่นกลิ่นกาแฟและเบเกอรี่เสียจริง
อ่านแล้วเกิดอยากจะเป็นคอกาแฟเสียให้ได้ (ทั้งที่พยายามบังคับตัวเองให้ดื่มน้อยที่สุดหรือเลี่ยงดื่มไปเลย)
เอ่อ คุณจีพอทราบไหมครับว่า
"ความผิดฐานมอมเมาเยาวชนและยาวชนมีโทษสถานใด"
"แล้วก็........อืม....เจ้าของกระทู้อายุเท่าไหร่ครับ"
"จะได้เทียบฝีมือการเขียนนิยายกับอายุไง ว่าไงครับ" (คุ้นๆ แฮะ)
"แล้วเช้านี้ไปทำงานแล้วเกิดน็อคไม่สบายขึ้นมาจะติดต่อเจ้าของกระทู้ให้มาเป็นเจ้าของไข้นะครับ"
(ตะบี้ตะบันอ่านไม่ได้หลับไม่ได้นอน ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่ว่าคุณจีถนัดแต่งนิยายวางยา แถมเช้านี้มีนิเทศงานด้วย งานก็ยังเคลียร์ไม่เสร็จ จะอ่านไม่จบกระทู้ก็อดใจไว้ไม่ไหว)
:z13: :z13: :z13: สักนิดก่อนไป :z1:
-
แวะเข้ามาดู .....
แล้วก็ไป :oni1:
-
:z13: พี่จี และก็จากไป เอิ้กๆ :laugh:
:bye2:
-
มารอลุ้นค๊าบบบ
ว่าใครจาได้ใจมินไป
-
คิดถึงรสชาติกาแฟหอมกรุ่น ร้าน G_wa จังครับ
:a5: :impress2: :man1:
-
:m31: :m16: :m31: :m16: :m31: :m16: :m31: :m16: :m31: :m31:
ฮึ่มมมมมม พี่ จี - - เดี่ยว โดน จิ้มมมม
-
:-[ พี่ภูสู้ๆ อย่ายอมแพ้น๊า
:L2:สวัสดีปีใหม่พี่จีคร๊าฟฟฟฟ
-
เชียพี่ภูสุดพลัง สู้ครับพี่
เอาเจ้าชายกาแฟมาครองหั้ยได้น้าคับ
ต้องไปเปนก้างฝางคอเพื่อนเก่าที่จะไปนอนบ้านนายเอกน้าคับ
รอพี่จีเสมอครับ
-
:z13: จีจ๋า
คิดถึงร้านกาแฟเปิดใหม่ อยากจะไปอุดหนุนจัง
แต่ร้านยังไม่เปิดเลย 5555
คิดถึงพี่ภู ป่านนี้คงนอนคิดเรื่องน้องเน จนนอนไม่หลับแล้วมั้ง :z3:
จีจ๋า ไปเที่ยวไหนมา มาเล่าให้ฟังบ้างนะ :z2:
:กอด1: :pig4:
-
เห้อ !!! :m19: :m19:
ตามทันแว้วววว :laugh: :laugh:
-
ยังไม่มาอีกหรอจ๊ะ
ยังรออยู่น้า
:call:
-
แวะเข้ามาดูค้าบ
อยากอ่านต่อค้าบ
-
:m16: พี่จี ใจร้าย ยังไม่มาต่ออีกหรอค่ะ :monkeysad:
-
:a11:...รอเข้าร้านกาแฟ...
-
รอว่าภูริจะไปจ๊ะเอ๋กับเมธอีกรอบรึเปล่า??
-
พี่จีจ๋า ไมเปิดร้านทิ้งไว้แล้วหายไปเลยอะ
รออยู่น๊า :call: :call: :call: :call:
-
นานไปแระ ไอ้บ้าจี
เดี๋ยวเถอะะะะะะะะ
-
นานไปไหมอ่ะจี
รอนานแล้วนะ
อยากอ่านแล้วอ่ะ
:really2:
-
รอ ร๊อ รอ :a11:
-
คุณจี กาแฟ 1 ถ้วยครับ
-
ประกาศ
เนื่องจากคอมคนแต่งเสีย จึงมิได้มาต่อเรื่อง
คงต้องรออีก 1-2-3-4-5-6-7 วัน ไม่ทราบได้
ถ้าคอมดีจะมาต่ออย่างรวดเร็ว...เพราะเนื้อเรื่องได้แต่งไปแล้ว เหลือแต่โพส
จึงเรียนมาเพื่อให้แซ่บ...
กร้ากกกกก :call:
ป.ล.มาประกาศแทน แม้แต่เน็ตยังเล่นไม่ได้ อนาถแทนพี่จีจริง :laugh:
-
เจ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
มิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z13:
-
คอมจงหายดี ๆๆๆๆ
:call:
ด้วยรักและปลาทู
:L2:
-
มาแซ่บด้วยคน :z10:
รอร๋อรอ.....นานแค่ไหนก็จะรอร๋อรอ :z13:
-
รอคอยค่ะ ขอให้ซ่อมคอมเสร็จไวๆนะค่ะ ^^
:L2:
-
:z13:
รอค่ะ
^^
-
ยะโฮ่ มารายงานตัวจ้า TT^TT กว่าจะตามจนถึงปัจจุบันได้ ยากเย็น ไม่อยู่ตั้งหลายวัน ไหงจีจังเอาลงแค่ 2 ตอนเอง เหอๆๆๆ
และ โฮะๆๆๆๆ หัวเราะดังๆ ในที่สุดเรื่องนี้ก็กลายเป็นนิยายเรื่องยาวจนได้ อิอิ :jul3:
-
ประกาศ
เนื่องจากคอมคนแต่งเสีย จึงมิได้มาต่อเรื่อง
คงต้องรออีก 1-2-3-4-5-6-7 วัน ไม่ทราบได้
ถ้าคอมดีจะมาต่ออย่างรวดเร็ว...เพราะเนื้อเรื่องได้แต่งไปแล้ว เหลือแต่โพส
จึงเรียนมาเพื่อให้แซ่บ...
กร้ากกกกก :call:
ป.ล.มาประกาศแทน แม้แต่เน็ตยังเล่นไม่ได้ อนาถแทนพี่จีจริง :laugh:
-
มารอด้วยคนคับ
แต่แอบหวังไว้(นิดๆ)ว่าคงไนนใช่มั้ยคับ :laugh:
-
อุแหม่ เมื่อก่อนพี่มิ้นท์เน่า เย้ย เน็ทเน่า
เด๋วนี้พี่จีมาเป็นซะเองละ
เปนกำลังจายเสมอคร้าบบบ
วิ่งหลบบาทา.........................ฟิ้วววววววววววววว
-
:a5:
มารับทราบประกาศค้าบ ขอให้น้องคอมพี่จีหายไว ๆ เน้อ
:pig4:
-
:a5:
o22
รับทราบค่ะ
-
นับว่าเป็นโชคดีของภูริที่ไม่ต้องพบกับเจ้าของกระถางดอกไม้เหมือนเมื่อเช้า รอยยิ้มใสๆ ของเจ้าของร้านในยามนี้มอบให้เขาเพียงคนเดียว ถึงแม้จะมอบให้ในฐานะลูกค้า แต่เขาก็เชื่อว่าตัวเองเป็นลูกค้าที่พิเศษกว่าลูกค้าคนอื่น
"ขอโทษด้วยนะครับที่เมื่อเช้ามินไม่ได้เดินไปส่งถึงรถ"เนมินฉวยโอกาสกล่าวคำขอโทษก่อนที่ตัวเองจะลืม
"ไม่เป็นไรครับ มินครับ นี่เพื่อนๆ ที่ทำงานพี่"ภูริแนะนำเพื่อนร่วมงานที่นั่งรอบๆ โต๊ะทีละคน บางคนก็เพิ่งเคยเข้ามานั่งในร้าน บางคนก็เพิ่งเคยมาลิ้มรสชาติเป็นครั้งแรก
"แต่งร้านน่ารักดีนะคะ เปิดวันแรกก็ยังแน่นขนาดนี้ รับรองต่อไปขายดีกว่านี้แน่ๆ"อรจิราตักเค้กช็อคโกแล็ตนุ่มๆ เข้าปากคำแล้วคำเล่าจนเจ้าของร้านอดยิ้มออกมาด้วยความดีใจไม่ได้
"ขอบคุณครับ ว่างๆ ก็แวะมาทานบ่อยๆ สิครับ เดี๋ยวมินให้ส่วนลดพิเศษ หรือถ้าอยากให้ไปส่งที่ทำงานก็ได้นะครับ ร้านเรามีบริการส่งถึงที่โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่ม"เนมินพูดถึงบริการใหม่ที่ได้ความคิดมาจากพนักงานใหม่ทุกคน ใจจริงเขาก็เคยคิดอยากจะให้ร้านมีบริการแบบนี้ แต่ติดตรงที่จำนวนพนักงานอาจไม่พอ หากแต่ตอนนี้ที่ร้านมีพนักงานมากกว่าเมื่อก่อน พนักงานทุกคนก็สนับสนุนด้วย
"ก็ดีนะ ความจริงพวกพี่ก็เคยคิดอยากซื้อเหมือนกันนะ แต่ส่วนใหญ่จะขี้เกียจเดินออกมา อาศัยชงกาแฟดื่มเองไปวันๆ มีแต่ไอ้ภูนี่ล่ะที่ขยันเดินออกมา"เพื่อนร่วมงานอีกคนที่สนิทกับชายหนุ่มแกล้งพูดแซว เมื่อเขาได้เห็นหน้าเจ้าของร้านหน้าหวาน เขาก็รู้แล้วว่าอะไรที่ทำให้อาจารย์หนุ่มคนนี้ยอมเดินออกมานั่งที่ร้านกาแฟทุกวัน ถึงแม้จะมีเวลาพักแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงเท่านั้น
"ก็พักตั้งนาน จะให้นั่งอยู่แต่ในห้องรึไงวะ"ภูริแก้เก้อเพราะกลัวว่าเพื่อนจะพูดมากแล้วทำให้ใครอีกคนเขินอาย
"ข้างนอกมีของน่าสนใจมากกว่าว่างั้น"เพื่อนเขายังคงไม่หยุดเย้าแหย่ แต่คนที่ถูกพูดถึงกลับไม่เข้าใจบทสนทนาที่ตัวเองถูกพาดพิงเลยแม้แต่น้อย
"อืม...เมื่อเช้าพี่เห็นมีคนเอาดอกไม้มาให้มินด้วย เพื่อนหรือครับ"ภูริแสร้งถามในขณะที่ตัวเองต้องระงับอาการใจเต้นระหว่างรอคำตอบ
"...อ๋อ เพื่อนสนิทครับ รู้จักกันสมัยเรียน พอดีมาทำธุระที่นี่ก็เลยแวะมาหา"
"งั้นเหรอครับ"คำตอบที่ได้นับว่าน่าพอใจ แต่แววตาที่บ่งบอกถึงความสนิทสนมกลับทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากกว่าเก่า ลึกๆ แล้วเขาอยากถามเหลือเกินว่าเพื่อนสนิทคนนั้นได้บอกความหมายของดอกไม้ให้คนรับรู้หรือไม่
"ท่าทางพี่อรจะชอบทานเค้กนะครับ พรุ่งนี้มินจะทำช็อคโกแล็ตมูส ถ้าว่างก็แวะมาชิมนะครับ"เนมินยิ้มกว้างให้สาวสวยที่นั่งทานขนมหวานอย่างเจริญอาหารตรงหน้า
"จริงเหรอจ๊ะ ของโปรดพี่เลย เอาไว้พรุ่งนี้จะอุดหนุนแน่ๆ สงสัยต่อไปนี้คงได้ติดสอยห้อยตามภูมาทุกวันแล้วแน่ๆ เลย"คำพูดของหญิงสาวทำให้เพื่อนต่างพากันแซวเรื่องความเจริญอาหารมากเกินไป เนมินฝืนยิ้มส่งให้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจตัวเองวูบไหวแปลกๆ เมื่อได้ยินคำพูดเรียกขานกันอย่างสนิทสนม ไม่เพียงแค่คำพูด ท่าทีหยอกล้อกับชายหนุ่มข้างกายนั่นก็ด้วย เป็นเพียงเพื่อนร่วมงานจริงๆ น่ะเหรอ หรือว่าสนิทสนมกันมากกว่านั้น
"น้องมินเป็นอะไรหรือเปล่าครับ สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย"ภูริเห็นท่าทางอีกฝ่ายแปลกไปก็อดออกปากถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้
"อืม...อาจจะเหนื่อยมากไป ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็เรียกพนักงานได้นะครับ มินขอไปพักก่อน"เนมินยกมือลูบหน้าเบาๆ ก่อนจะขอตัวเดินกลับเข้าไปนั่งพักหลังร้าน
"ตัวจริงน่ารักกว่าที่พูดไว้อีกนะคะภู"อรจิรายังคงไม่เลิกแซวชายหนุ่ม
"ก็บอกแล้วว่าน่ารัก ถ้าได้รู้จักจะยิ่งชอบนิสัยเขา"
"น่ารักแบบนี้แน่ใจเหรอว่ายังโสด"
"แน่ใจสิ แต่ท่าทางจะมีคู่แข่งโผล่มาหนึ่ง"
"...บางทีอาจมากกว่าหนึ่งแล้วก็ได้"เพื่อนร่วมงานอีกคนของเราพูดต่อ ทั้งโต๊ะหันมามองหน้าคนพูดที่ยังคงยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มช้าๆ ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แต่ท่าทางแบบนี้ล่ะที่บอกว่าเอาจริง
"พูดจริงพูดเล่นวะไอ้ติ"ภูริถามนิตินัยเพื่อนร่วมงานอีกคนที่นั่งนิ่งตลอดเวลาที่เนมินยืนอยู่เมื่อครู่ เขาหลงคิดว่าเพื่อนคนนี้คงไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้าเสียอีก เพื่อนทุกคนเฝ้ารอคำตอบแต่ก็ยังได้รับเพียงรอยยิ้มเท่านั้น
ทุกคนที่ภูริมาพาอุดหนุนยังคงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่คนพามากลับปลีกตัวมาหาเจ้าของร้านร่างบางที่หลบมุมมานั่งพักผ่อนในห้องเก็บของเล็กๆ
"ถ้ารู้สึกไม่สบายพี่ขับไปส่งที่บ้านดีมั้ยครับ"ชายหนุ่มกลัวว่าอีกฝ่ายจะฝืนร่างกายจนเกิดอุบัติเหตุเหมือนคราวก่อน
"มินไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับพี่ภู น้องๆ ที่ร้านมีหลายคน มินแทบไม่ต้องทำอะไรเลย"
"จริงๆ นะครับ"
"จริงสิครับ แล้วนี่มานั่งคุยกับมินแบบนี้เพื่อนๆ ไม่ว่าเอาเหรอครับ"
"ปล่อยพวกนั้นไม่เถอะ เจอกันมาทั้งวันอยู่แล้ว คุยกับมินดีกว่าอีก"ภูริแสดงอาการดีใจเต็มที่ ตอนแรกที่เดินเข้ามาภายในร้านเขารู้สึกน้อยใจที่ไม่เห็นช่อดอกไม้ของตัวเอง แต่กลับมีกระถางดอกไม้ของอีกคนตั้งอวดอยู่บนเคาน์เตอร์ แต่ความน้อยเนื้อต่ำใจหายไปเมื่อได้เข้ามาในห้องเก็บของเล็กๆ ช่อดอกไม้ยังคงดูสดชื่นเพราะคนรับนำไปแช่ในตู้เย็นรวมกับเค้กและขนมอื่นๆ ถึงไม่ได้นำออกไปอวดให้ใครต่อใครเห็น แต่คนรับได้เห็นเพียงคนเดียงก็พอแล้ว
"....พี่อร....สวยจังเลยนะครับ"เนมินก้มหน้าพูดออกมาเบาๆ
"อรน่ะเหรอ ก็สวยนะ เขาเป็นผู้ช่วยพี่ด้วยเลยสนิทกันมากกว่าคนอื่นหน่อย บ้านเขาอยู่ก่อนถึงที่พักพี่ด้วย ปกติก็กลับด้วยกันบ่อยๆ นะ แต่ระยะหลังไม่ค่อยแล้ว เจ้าตัวก็บ่นอุบว่าไม่มีรถฟรีให้นั่ง"ภูรินึกถึงสีหน้าหญิงสาวที่บ่นประจำเวลาเขาไม่ยอมให้นั่งรถกลับด้วย ก็ระยะหลังเขามักจะไปขลุกอยู่ที่บ้านของเนมินจนดึกนี่นา
".....เพราะต้องมาหามินน่ะเหรอครับ"
"อันนี้เหตุผลหลักเลยล่ะครับ"
"ถ้าอย่างนั้นต่อไปพี่ภูไม่ต้องไปหามินที่บ้านแล้วก็ได้ ปล่อยให้พี่อรกลับคนเดียวดึกๆ มันอันตรายนะครับ"เนมินนึกโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ทั้งคู่ต้องห่างกัน
"ทำไมล่ะครับ มิน...ไม่อยากให้พี่ไปหาแล้วเหรอ"ภูริเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงไม่สะดวกจะต้อนรับเขาเพราะเพื่อนสนิทที่มาเมื่อเช้า
"ก็.....ตอนนี้เรื่องร้านก็เรียบร้อยแล้ว...ร่างกายมินก็ไม่เป็นอะไร....แล้วพี่ภู...จะไปทำไมอีกล่ะครับ"
"แล้วพี่ยังมาที่ร้านนี้ได้อีกมั้ย"ภูริกลั้นใจถาม เป็นครั้งแรกที่รู้สึกโกรธอีกฝ่าย เหตุผลที่ให้มาเหมือนจะบอกว่าถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่จำเป็นต้องไป ทั้งๆ ที่เขาแสดงออกชัดเจนมากขึ้น เนมินก็เหมือนจะรับรู้ แล้วทำไมถึงยังพูดเรื่องแบบนี้ออกมา เพียงแค่ใครอีกคนมาหา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ
".....พี่ภูทำไมถามมินอย่างนี้ล่ะ"เนมินรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงและสีหน้าของอีกฝ่าย แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงโกรธ เขาสิควรเป็นฝ่ายน้อยใจ คำพูดที่พูดออกมาเหมือนว่าเขาเป็นตัวขัดขวางความสุขของคนสองคน จะให้เขาพูดอะไร ให้แย่งช่วงเวลาที่ทั้งสองคนเคยใช้ร่วมกันมางั้นเหรอ
"ไม่รู้สิมิน พี่ก็ไม่เข้าใจมินเหมือนกัน บางทีก่อนหน้านี้พี่อาจรบกวนมินมากเกินไปก็ได้ แต่บอกกันเนิ่นๆ อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยพี่ยังพอทำใจได้ ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนดีกว่านะครับ มินจะได้พักผ่อนต่อ แค่พี่เข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของมินถึงในนี้พี่ก็รู้สึกแย่มากพอแล้ว"ภูริพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องเก็บของทันที คนฟังเพิ่งจะทบทวนคำพูดที่ได้ยินและเข้าใจความหมาย จะเรียกให้รั้งรอก็ไม่ทัน เดินตามออกมาข้างนอกอีกฝ่ายก็เดินออกไปนอกร้านเสียแล้ว
เนมินเดินกลับเข้ามานั่งในห้องด้วยความรู้สึกสับสน คำพูดประชดประชันทำให้คนฟังรู้สึกแย่ สีหน้าน้อยใจ แล้วยังคำที่ดูเจียมเนื้อเจียมตัวยิ่งทำให้หดหู่ เขาก็แค่อยากให้ทั้งสองได้ใช้เวลาเลิกงานร่วมกันเหมือนเก่า ไม่มีเจตนาว่ากล่าวอื่นใด ไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายรบกวนเสียสักครั้ง เป็นเขาเองต่างหากที่รบกวนภูริเสมอ ความเกรงใจในวันแรกๆ หายไปเมื่อเขามักนั่งเฝ้าคอยให้อีกฝ่ายไปหาที่บ้าน เตรียมอาหารและขนมต้อนรับอย่างใจจดใจจ่อ เหตุการณ์เมื่อครู่มันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ได้ทะเลาะกัน แต่กลับรู้สึกอยากปรับความเข้าใจ
ภูริเดินออกจากร้านโดยที่ไม่ได้ไปร่ำลาเพื่อนๆ ที่มาด้วยกัน อรจิราเห็นเพื่อนเดินออกไปนอกร้านจึงรีบโทรศัพท์มาสอบถามด้วยความเป็นห่วงอย่างที่เพื่อนสนิทมีให้กัน
"ไม่มีอะไรหรอกอร ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ ฝากขอโทษคนอื่นด้วยล่ะ บอกว่าผมมีธุระก็แล้วกัน"ภูริรีบพูดรีบวาง เขาไม่สามารถกดอารมณ์ตัวเองให้นิ่งสงบแล้วพูดคุยกับคนอื่นได้ ถ้าอยู่ในห้องนั้นกับเนมินนานอีกสักนิดก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น เรื่องเมื่อเช้าเขาแค่ระแวงสงสัย แต่เมื่อครู่ต่างหากที่ทำให้เขาปวดใจ คำพูดตัดรอนกันอย่างคนรู้จัก ไม่ใช่คนสนิท ความพยายามของเขาอีกฝ่ายมองไม่เห็นหรืออย่างไร อะไรทำให้ร่างบางที่ใจดีคนนั้นถึงกับเอ่ยปากบอกให้เขาไม่ไปหาที่บ้านอีก มีใครห้ามหรือเปล่า หรือ...ต้องการอยู่กับใครตามลำพังที่นั่น
ชายหนุ่มสองคนไม่สามารถสงบจิตใจตัวเองได้
หนึ่งคน...หวาดระแหงและน้อยเนื้อต่ำใจกับคำพูดตัดรอน
อีกหนึ่ง...กระวนกระวายเพราะคำพูดตัดพ้อของใครอีกคน
ภูริขับรถออกจากผับเล็กๆ ที่เขาเคยดื่มประจำ จิตใจที่ไม่สงบทำอย่างไรก็ไม่สงบ เขาไม่สามารถขับรถกลับไปพักผ่อนได้เมื่อความคิดยังฟุ้งซ่าน รักครั้งนี้เกิดขึ้นเร็วอย่างที่ไม่เคยคาดคิด และคิดไม่ถึงด้วยว่าความรู้สึกจะรุนแรงถึงเพียงนี้
หน้าทาวเฮาส์หลังเล็กที่คุ้นเคยมาตลอดระยะเวลาหลายวันกลับดูห่างไกลในยามนี้ ชายหนุ่มไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมต้องมาแอบดูทั้งๆ ที่เจ้าของบ้านไม่อยู่ นี่ล่ะ...ที่ทำให้เขาร้อนใจมากกว่าเดิม ร้านกาแฟปิดสนิท บ้านก็ยังไม่กลับ ตั้งแต่รู้จักกันเขารู้ดีว่าเนมินไม่ใช่คนชอบเที่ยว ส่วนใหญ่เจ้าตัวมักจะพักผ่อนอยู่ในบ้านเงียบๆ มากกว่าเดินตามห้างหรือนั่งดื่มตามร้าน
ใจที่คิดจะโทรหาก็ต้องกระตุกอีกครั้งเมื่อเห็นรถยนต์ไม่คุ้นตาจอดเทียบหน้าประตูบ้าน ร่างเล็กบางเดินลงจากประตูฝั่งข้างคนขับแล้วรีบเปิดประตูรั้วเพื่อให้อีกคนขับรถเข้าไปจอดได้ จอดข้างใน...หมายความว่าคนขับคงจะใช้เวลาอยู่ในบ้านนาน หรืออาจจะ...ค้างคืน
ภูริสตาร์ทรถแล้วเคลื่อนตัวผ่านหน้าบ้านช้าๆ รอยยิ้มสดใสมอบให้คนที่เดินลงจากรถ เจ้าของกระถางดอกไม้...เพื่อนสนิท...คนที่มีสิทธิ์มากกว่าเขา กระถางดอกไม้ที่เจ้าตัวช่วยเจ้าของบ้านถือไม่ความหมายเท่ากับกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กสะพายขึ้นบนบ่า...เพื่อนสนิทคนนี้ช่างมีอภิสิทธิ์เสียเหลือเกิน คืนนี้คงได้นอนร่วมชายคากับคนที่เขาฝันหา แล้วสักวัน...คงได้เข้าไปอยู่ในใจ
เสียงล้อบดถนนดังสนั่นจนคนที่เพิ่งเดินเข้าบ้านต้องเหลียวกลับมามอง ท้ายรถที่เห็นเพียงเสี้ยววินาทีทำให้ใจเขากระตุกจนต้องวิ่งออกมาดูเพื่อให้แน่ใจ น่าเสียดายที่รถคันนั้นขับเร็วเกินกว่าจะมองได้ทัน
"มีอะไรเหรอมิน"เมธามองคนที่เดินคอตกกลับเข้ามาในบ้านอย่างแปลกใจ ร้อยวันพันดีเขาถึงจะเห็นเพื่อนคนนี้ใจไม่อยู่กับตัว....อยากรู้เหลือเกิน...ว่าใจลอยไปถึงใคร
"ไม่มีอะไรหรอก เมธเอาของไปเก็บในห้องก่อนสิ เสื้อผ้าแขวนในตู้มินได้เลยนะ"เนมินถือช่อดอกไม้เข้าไปในห้องครัว เขาจัดแจงนำดอกไม้ในช่อออกมาแจกันใบสวย ท่าทางทะนุถนอมทำให้คนแอบมองสงสัย บางทีใจเจ้าของบ้านคงลอยไปอยู่กับเจ้าของดอกไม้เสียแล้วล่ะมั้ง
******************************************************
ก่อนอื่นก็ต้องขอโทษคนที่รออ่านทุกคนด้วยที่ทำให้รอนาน จะหาว่าแก้ตัวก็ได้ แต่ตั้งแต่ก่อนปีใหม่จนหลังปีใหม่ยุ่งมากจริงๆ(ชีพจรลงเท้าโคตรๆ) พอหยุดเดินทางคอมฯก็ดันเจ๊งอีก เพิ่งไปซื้อจอใหม่มาวันนี้ก็รีบมาโพสต์เลย ไม่ได้แก้คำผิดอะไรทั้งนั้น แต่ก็...อ่านๆ ไปเถอะนะ
ขอโทษ&คิดถึง
คนอ่าน
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาจิ้มพี่จีก่อนอ่าน
*---------------------------------------*
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ รีบปรับความเข้าใจกันให้ได้น้าาาาาาาาาา
คนอ่านทรมานนนน รีบหาทางคุยกันเน้อออออออออ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ขอให้ทั้ง2คนเข้าใจกันไวๆๆนะคับ
คิดถึงคุณจีมากมาย :pig4:
-
:sad4: ทำไมอย่างนี้หล่ะ
เข้ใจผิดกันไปใหญ่เลย
-
ไม่อยากให้ทั้งคู่เข้าใจผิดกันเลย T___T
พี่ภูน้องมินทำความเข้าใจกันเร็วๆน้า
ขอบคุณค่ะพี่จี :pig4: คิดถึงจัง ^^
-
เข้าใจผิดกันไปใหญ่เลย
:เฮ้อ:
-
:sad4: เง้อออออออออออออออออออออออ สงสารพี่ภูกะน้องมินอะ แง๊งงงงงงงงงงงงงงงงง
:L2:ขอบคุณคร๊าฟฟพี่จี รักษาสุขภาพด้วยนะคร๊าฟฟฟ
-
เข้าใจผิดกันซะแล้ว :serius2: รีบปรับความเข้าใจกันด่วนเลยยยยย
-
เข้าใจผิดแล้วน๊~า :sad4:
-
เข้าใจผิดกันไปไกลแล้ว :sad4:
ขอบคุณคุณจีค่ะ :L2:
-
ก็คิดได้กันทั้งคู่นะเนี่ย
แล้วทำไมไม่พูดอย่างที่คิดเล้าาาาาาาาาา
เอ้อ เซรงงงงงงงง
นอนดีก่าาาาาาา
-
โอ้.........งมาต่อแล้ว
สงสารพี่ภู จังเย้ย :m15:
-
อร๊ายยยยยยยยยย
ทำไมทำกับพี่ภู ของดั๊น แบบนี้คะ
/ ชงอเมริกาโน ผสมยานอนหลับ ไปให้พี่ภูกินแล้วลากเข้าห้องไปปลอบใจ
กรีสสสสสสสสสสสสส
ไม่อยากจิ้น
:o8:
อร๊ายย รีบมาต่อนะค้า
-
เป็นโรคคิดมากกันอีกแล้ววววว .....พี่ภูริกรุณาอย่างอนหลายวันนะ ได้โปรดดดดด
ดีใจที่มาต่อค่ะ....ช้าแค่ไหนก็รอ หุหุ
-
เพิ่งรู้ว่าพี่ภูก็ขี้ใจน้อย
o18
-
ดีฮับคุงจี...ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะฮับ
แต่แบบว่า....พี่ภูกะน้องมินดันไม่เข้าใจกันซะง้าน
แง๊ววว...แถมพี่ภูยังออกแนวเข้าใจผิดเข้าขั้นรุนแรงซะด้วยสิ :sad4:
-
เย้ๆๆๆ กาแฟแก้วใหม่ยี่ห้อ G-wa มาเสิร์ฟแล้ว :L2:
แย่จัง เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว :sad4:
ขอให้เข้าใจกันในเร็ววันนี้นะครับ
น่าสงสารพี่ภู รอตอนต่อไปคับ :กอด1:
-
:z3:
เข้าใจไปคนละทาง ...-*-
:กอด1: คนถึงคนแต่ง ...
-
:o12: มะอาว อย่าทำงี้ ปรับความเข้าใจกันเร็ว :monkeysad:
-
กำลังจะไปได้สวยเลย ดันมาเข้าใจกันไปคนละทางอีก :z3:
:กอด1: คนแต่งด้วย
-
อ้าว ซะงั้น ไรเนี่ย
เข้าใจกันไปคนละเรื่องเลย ไม่ไหวๆ
แล้วเมื่อไหร่จะได้เคลียร์กันละเนี่ย :เฮ้อ:
รอเวลาคุณจีมาไขความกระจ่าง
:pig4:
-
ต่างคนต่างคิด
เลยไม่เข้าใจกัน
เฮ้อ.... :เฮ้อ:
ขอบคุณพี่จีค้าบ ที่มาต่อ :pig4:
-
:pig4:
คิดถึงคนแต่งค่ะ ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยนะ :กอด1:
:L2: :L2: :L1: :L1: :L2: :L2:
-
ไหงงั้นอ่ะ
-
ง่า แบบนี้ไม่ดีนะ เข้าใจกันไปคนละแนวเลย เหอๆๆ เอาน่าถือว่าหยวนๆ เพราะนู๋มินเค้ายังไม่รู้ใจตัวเองนิ ( ใช่ไหม? =w= )
-
เหอๆๆๆๆๆ
มาจิ้มๆ ดันๆ :z2:
-
กอดพี่จีแรงๆทีนึง
:กอด1:
โอ่ยยยยยยยยย
เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว!!!
งื้ออออ
ทำไงดีอ่ะ
(ตูช่วยไรได้ ??)
เอาเป็นว่า พี่ภูอย่างอนนาน
แล้วน้องมิน ก็อย่าซื่อมากแล้วกัน
T^T
คนอ่านปวดใจ!!
:เฮ้อ:
-
ต่างคนต่างความคิด แม้แต่คิดเรื่องเดียวกัน แต่เหตุผลและมุมมองต่างกัน :เฮ้อ:
สรุปว่า ตอนนี้ ทั้งสองคนต่างเข้าใจผิดด้วยกันทั้งคู่
ปล. คุณจี ไม่ต้องกังวลหรือคิดมาก ในเมื่อรักที่จะอ่าน ก็ต้องรอได้ ( ใช่มิ )
ขอบคุณนะครับ และเป็นกำลังใจให้ด้วย +1 นะ
-
:L3:
-
งานเข้าแว้วววว
ขอบคุณค่ะ
^^
-
กิ๊สสส
รีบปรับความเข้าใจกันด่วนจี๋....
-
ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันผิดไปใหญ่แล้ว พี่ภูอย่ามัวแต่น้อยใจเลย รีบมาปรับความเข้าใจกันเถอะ :เฮ้อ:
-
ต่างคนต่างเข้าใจผิด
แง๊วๆๆๆ
น่าสงสารทั้งคู่เลยอ่ะ
กอดพี่จี :กอด1:
หนาวแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ยังไม่ทันจะหวานเลย ไหงชิงงอนกันก่อนละจ๊ะ
อย่างนี้แม่ยกลุ้นเหนื่อยเน้อน้องมินมิน
:mc4:อันนี้ฉลองให้กับเครื่องคอมคุณจีที่คืนชีพจ้า...เย้
-
สงสัยเพราะกาแฟมีรสขมนำมั้งครับ
เติมน้ำตาลไปนิดหน่อยเลยไม่ทันได้รู้รส
-
:z3: :z3: :z3:
:เฮ้อ: พี่จี ทำร้าย มิน งะ อยากอ่านต่อแล้ว
-
กาแฟยังหวาน และเข้มข้น เหมือนเดิม :o8:
-
:z2:
มาแล้วววววววววววววววววววว
ดีใจมากเลย
รอนานก็ไม่เป็นไรจ้า
อุตส่าห์มาต่อ
รอตอนหน้าจ้า
-
:z13: :z13:
จิ้ม คนใจ ร้าย ให้ รอนาน
พี่จี ใจร้าย ให้ ผม รอ นาน งอนๆ
-
งานเข้าแล้ว คุณเจ้าของร้านกาแฟ :serius2:
-
:z2: :z2: มาเต้นรอจี
-
จะปล่อยให้รอนานแค่ไหนคะคุณน้องขา :sad4:
-
เง้อออ ไหงตามมาทวงถึงเรื่องนี้ได้ล่ะเจ๊
ต่อเต่ออะไร ไม่รู้ๆ :z2: :z2:
-
^
^
:z13: จิ้มคุณจี อิอิ
-
ต่อเต่ออะไร ไม่รู้ๆ :z2: :z2:
:L2:
เอ่อ ....
ไม่รู้จริงอ่ะ
:z10:
รู้หน่อยเหอะน้า ^^
:sad4:
-
ต่างฝ่ายต่างเข้าใจผิด แต่ดูท่านู๋มินหัวใจจะลอยไปกับพี่ภูซะแระ.... :-[
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย
พี่ภูใจร้อนไปม้ายยยย
แต่คงหึงแหละ
มะไหร่จะได้คุยกันรู้เรื่องล่ะเนี่ย
-
เข้าใจผิดกันไปใหญ่เลย
-
o22 o22 จีไหงพูดยังงี้ กรี๊ด~~~~
-
ไปกันใหญ่แล้ว คิดไปกันคนละทางเลย
-
คิดกันไปคนละอย่างเลย :เฮ้อ:
-
อย่าปล่อยให้ความไม่เข้าใจ
มาทำลายความรักที่กำลังจะเกิดขึ้นเซ่ :sad4:
:กอด1: พี่จีแรงๆ
-
ตามมาจากเรื่องก่อนอ่ะค่ะ
สงสัยจะไม่ใช่น้องมินคนเดียวแล้วที่เปนโรคหัวใจ
คนอ่านก้อเปนเหมือนกัน ต้องลุ้นแทบทุกตอน
แต่ว่าพี่ภูนี่ขี้น้อยใจซะจริงๆๆๆๆ แทนที่จะเปนน้องมิน
ส่วนเมธนี่มาแนวเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
-
:sad4: กลับมาต่อเถอะคร๊าฟฟฟพี่จี คนอ่านลุ้นจะแย่แล้วคร๊าฟฟฟฟฟ
-
เหนื่อยใจจังเลย
ทำไมอะไร ๆ มันดูเหมือนเส้นขนานไปหมดเลย
รีบ ๆ ทำใหมันบรรจบกันเร็ว ๆ นะ พี่ภู :เฮ้อ:
-
คิดถึงคนแต่งจัง .... หุหุ :L2:
-
รีบๆกลับมาสวีตกันเหมือนเดิมได้ม้ายยยยยยยย :serius2:
-
:L2: :L2:
:bye2:
-
:mc4: :mc4: จุดประทับให้ดังๆ จีจะได้ตกใจและรีบมาต่อ ( เกี่ยวกันไหมเนี่ย -*- )
-
ดูท่าเราจะได้กินกิมจิกันละครับ
คริๆๆ เหวยๆๆ อยู่ม้ายเพ่จี
-
อยากดื่มกาแฟจัง.....ขมก็เอา
-
อย่ามาเข้าใจผิดกันแบบนี้นะ :m16:
มีอะไรก็พูดกันตรงๆเซ่!!! คนพูดคิดอย่าง คนฟังคิดอย่าง
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาปรับความเข้าใจกันเดี๋ยวเน้~~~~~~
-
อ่า...เออ
เข้ามานอนรอพี่จีมาต่อก๊าฟฟฟ
-
เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง เมธาถึงได้หลับไปอย่างรวดเร็ว ผิดกับเนมินนั่งจ้องโทรศัพท์เครื่องเล็กในมือจนกระทั้งถอดใจเมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว แต่ถึงจะดึกมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญกับภูริในขณะนี้ เวลาที่ผ่านไปไม่ช่วยให้จิตใจสงบลงเลยสักนิด ความร้อนลุ่มในอกยังคงแผดเผาให้กระสับกระส่าย หากเขาจะคิดในแง่ดีว่าอีกฝ่ายแค่ให้ที่หลับนอนกับเพื่อนสนิทก็คงดี หากสายตาของเพื่อนสนิทคนนั้นไม่ได้แสดงถึงความรักและหวงแหนก็คงดี...หากไม่ไปเห็น...ก็คงดี
"หน้าโทรมมาเชียว ไปทำอะไรมาคะภู"อรจิราวางเอกสารการเรียนลงตรงหน้าคนที่นั่งเหม่อ
"หืม...โทรมจริงเหรอ"
"ถึงโทรมยังไงก็ยังเป็นขวัญใจนักเรียนที่นี่อยู่ดีล่ะน่า ได้เวลาสอนแล้ว ลุกเข้าห้องไปได้แล้วค่ะ"อรจิราใช้แฟ้มพลาสติกตีที่แขนเบาๆ ภูริยิ้มให้ก่อนจะหยิบหนังสือแล้วเดินไปทางห้องสอน วันนี้เขามีคลาสสอนคณิตศาสตร์กับภาษาอังกฤษ แต่ช่วงเวลาที่ว่างระหว่างสองคลาสนี้เขาจะไปไหนดี หรือจะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเฉยๆ ถ้าไปหาเนมินที่ร้าน...เขาจะต้องปวดใจกลับมาอีกมั้ย
"เดี๋ยวครับอาจารย์ภู"เสียงเรียกจากนักเรียนดังมาจากด้านหลัง เขาตั้งใจสอนจนเวลาสองชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว
"ว่าไงวิน"ภูริหันมาเห็นนักเรียนคนขยันที่มักนั่งแถวหน้าและตั้งใจฟังเขาสม่ำเสมอทุกคลาส
"วันนี้อาจารย์ไม่สบายหรือเปล่าครับ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย"
"พอดีเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย อ้าว ผมเผลอพูดเรื่องไม่ดีกับเยาวชนซะแล้ว ถือว่าไม่ได้ยินแล้วกันนะวิน"
"ถ้ารู้งี้วินไม่เป็นห่วงหรอก นึกว่าไม่สบาย ที่แท้ก็เมาค้าง งั้นวินกลับก่อนนะครับ"ธาวินพูดกลั้วหัวเราะแล้วก็เดินจากไป ภูริยิ้มให้กับความสดใสของเด็กวัยรุ่น เด็กที่มาเรียนคณิตศาสตร์กับเขาส่วนมากจะเป็นเด็กเตรียมสอบเข้ามหาฯลัย ในบรรดานักเรียนทั้งหลาย ธาวินดูท่าจะไปได้ดีกว่าคนอื่น
ภูริเดินออกจากสถาบัน ข้ามถนนจนมาหยุดยืนหน้าร้าน วันนี้เขาชวนอรจิรามาด้วย อย่างน้อยถ้าเขาต้องเข้าไปนั่งเหงาอยู่ข้างในก็ยังมีเพื่อนคอยพูดคุย จะไม่มาเลยก็อดคิดถึงใบหน้าใสๆ ไม่ได้ ถ้าจะเจ็บอีกครั้งก็คงต้องทนเอา
พื้นที่ในสวนเต็มไปด้วยลูกค้าจนแทบไม่มีที่ว่าง อรจิราเลือกที่จะชวนภูรินั่งด้านในเพราะแดดยังแรง และเธอก็ห่วงสวยตามประสาผู้หญิง พนักงานเดินมารับออร์เดอร์แล้วนำใบรายการไปส่งให้พนักงานที่มีหน้าที่ชงเครื่องดื่ม
"เห็นมีมูสช็อคโกแล็ตกับกาแฟแยกไว้ในตู้เย็น พี่มินจะให้เอาออกมาให้โต๊ะพี่ภูเลยรึเปล่า"เมื่อจอยเห็นภูริเดินเข้ามาก็เอ่ยถามเพื่อนรุ่นพี่ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ
"......"
"พี่มิน...พี่มิน"จอยต้องเรียกซ้ำพร้อมกระตุกชายเสื้อเบาๆ ให้เจ้าของชื่อรู้สึกตัว
"ห๊ะ อะไร เรียกทำไม"
"ถามว่าจะให้เอามูสที่แยกไว้ในตู้เย็นออกมาเสิร์ฟโต๊ะพี่ภูเลยมั้ย เป็นอะไรเนี่ย เหม่อเชียว"
"เอ่อ...อืม เอาสิ"เนมินก้มหน้าตอบเบาๆ จอยส่ายหน้ากับอาการเหม่อลอยตลอดวันของเนมิน
เมื่อครู่เนมินยังยิ้มได้เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในร้าน แต่รอยยิ้มต้องสลายไปเมื่อเขาไม่ได้เดินมาคนเดียว อรจิรายังคงสดใสและเป็นมิตร เธอยิ้มพร้อมโบกมือทักทายเมื่อเห็นเนมินมองมา ต่างกับภูริที่มองเฉยๆ แล้วเดินตามแรงดึงของหญิงสาวไปที่โต๊ะ ไม่ใช่โต๊ะประจำที่เนมินอุตส่าห์จองไว้ให้และเธอเอาป้ายออกเมื่อได้เวลาประจำ ตอนนี้โต๊ะตัวเดิม กาแฟรสเดิม คงไม่สำคัญอะไรแล้วล่ะมั้ง เขาเอง...ก็คงไม่สำคัญเสียแล้ว
"นี่เป็นมูสช็อคโกแล็ตกับกาแฟที่พี่มินทำพิเศษเอาไว้ให้นะคะ ไม่คิดด้วยเงินค่ะ"จอยนำของว่างจานพิเศษมาบริการให้ถึงโต๊ะ
"ขอบคุณนะคะ น้องมินนี่ใจดีจริงๆ เลย"
"ค่ะ พี่มินก็ใจดีแบบนี้ล่ะค่ะ เอ่อ...พี่เป็นแฟนพี่ภูเหรอคะ"จอยตั้งใจมาเสิร์ฟด้วยตัวเองก็เพราะอยากรู้เรื่องนี้ หากคำตอบคือใช่ เธอจะได้วางใจเรื่องเนมินได้สักที แต่ถ้าไม่ใช่...ก็แสดงว่าภูริเป็นผู้ชายเจ้าชู้อย่างที่เธอคิดไว้ การควงผู้หญิงมาหาเนมินเป็นการกระทำที่แย่และไม่รักษาน้ำใจเนมินเลยสักนิด
"อุ้ย! เปล่าหรอกค่ะน้อง พี่เป็นผู้ช่วยภูน่ะ พอดีติดใจเค้กเมื่อวานเลยขอตามมาด้วย"อรจิราหัวเราะออกมากับคำถามของหญิงสาวตรงหน้า ต่อให้มีคนมากมายที่หลงเสน่ห์อาจารย์หนุ่มคนนี้ แต่ไม่มีทางเป็นเธอแน่ๆ
"อย่างนั้นเหรอคะ เสียดายนะคะ พี่สองคนเหมาะสมกันมาก"จอยพูดยิ้มๆ ก่อนเดินกลับไปยืนข้างเนมิน
"น้องผู้หญิงคนเมื่อกี้ดูแปลกๆ นะภู"
"เธอไม่ค่อยชอบผม สงสัยคงหวงมินมากน่ะ"
"น้องเขาคงมีเรดาห์ตรวจสอบคนเจ้าชู้ล่ะมั้ง"
"ไหน ใครเจ้าชู้ ไม่มีล่ะ ภูริคนนี้รักใครรักจริงเสมอ"ภูริอมยิ้มพร้อมกับเถียงกลับไป การพูดคุยหยอกล้อของคนทั้งคู่อยู่ในสายตาเนมินตลอดเวลา ท่าทางอาการโรคหัวใจเขาคงกำเริบ ร่างกายเหมือนจะชาจนแทบไม่มีความรู้สึก
"พี่ขอไปพักด้านในนะ"เนมินพูดรัวแล้วเดินจากไปทั้งที่จอยยังไม่ได้ตอบรับเลย เนมินพยายามไม่หันไปมองโต๊ะที่เขาเดินผ่านมา แต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะของคนทั้งคู่ชัดเจน วันนี้ไม่มีคำหวานที่แกล้งให้เขาได้อาย ไม่มีคำอ้อนขอให้เขาฝันถึง ไม่มีเขาอยู่ในสายตาอีกแล้ว เพราะอะไรเขาถึงต้องมานั่งเสียใจอยู่คนเดียวในแบบนี้ รู้จักกันก็ไม่นาน เรื่องราวของอีกฝ่ายก็ไม่เคยรู้ ทุกวันที่ได้พบและพูดคุยก็เพียงเพราะอีกฝ่ายเข้ามาหาก่อน เข้ามานั่งที่ร้าน ตามไปดูแลที่บ้าน แรกเริ่มไม่ได้เอะใจสงสัยในความสนิทสนมที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินไป ไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจ ความรู้สึกของเขาที่อีกฝ่ายทำให้เกิดขึ้นจะดำเนินไปอย่างไรต่อ เขาคงใจง่ายไปกับคำหวานหูเอง โทษใครไม่ได้ อีกฝ่ายก็แค่มีน้ำใจช่วยเหลือ คนที่คิดไปไกลคือเขาต่างหาก คิดไปไกล...รู้สึกไปไกล...จนไม่รู้จะถอนใจกลับมาเหมือนเดิมได้อย่างไร
"มินทำอะไรอยู่ จอยโทรมาบอกว่ามินไม่ค่อยสบาย เป็นอะไรมากมั้ย"ทันทีที่เนมินกดรับสาย เมธาก็รีบร้อนพูดขึ้น
"...เมธ...มินเหนื่อยจัง"ถ้อยคำเป็นห่วงจากเพื่อนรักทำให้เนมินต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ในอก
"มิน!! เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย เดี๋ยวเมธจะรีบไปหา ไม่สิ..ให้จอยพาไปหาหมอก่อนเดี๋ยวเมธตามไป จอยอยู่แถวนั้นรึเปล่า"
"มินไม่ได้เป็นอะไร แค่...อยากนอนพัก"
"เอางั้นเหรอ งั้นกลับบ้านไปนอนพักนะ ให้จอยไปส่งนะอย่ากลับเอง เดี๋ยวเมธก็เสร็จงานแล้ว กินยาด้วยนะ"
"อืม...มินไม่อยากให้จอยเป็นห่วง เมธเลิกแล้วรีบมารับมินแล้วกันนะ มินจะรอ"
"ได้ๆ เดี๋ยวจะรีบไปเลย มินนอนพักในร้านไปก่อนนะ หายากินด้วย"
"ครับ"ถ้อยคำสุดท้ายช่างห้วนและสั้น เขาทนนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว หากพูดต่อไปเมธาคงได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของเขาแน่ๆ เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่ากำลังร้องไห้ กำลังเสียใจ ไม่อยากให้รู้ว่าเขาใจง่ายไปหลงรักคนที่มีเจ้าของเข้าแล้ว
อรจิรานั่งดื่มกาแฟและทานมูสช็อคโกแล็ตจนหมดถึงได้กลับไปทำงานต่อ เหลือเพียงภูริที่นั่งอยู่เพียงลำพัง เขาตั้งใจไว้ว่าจะเข้าไปคุยกับเนมินเมื่ออรจิรากลับไป แต่อีกฝ่ายกลับหายไปเสียนี่ พอตั้งใจจะเดินเข้าไปหาถากับจอย คนที่ไม่อยากพบหน้าก็เดินอย่างเร่งรีบเข้ามาในร้านพอดี
"มินล่ะจอย"เสียงพูดกึ่งหอบทำให้จอยรีบชี้นิ้วบอกอย่างรวดเร็ว เมธารีบเดินกึ่งวิ่งไปทางห้องเก็บของหลังร้าน ภาพแรกที่เขาเห็นคือร่างบางนอนขดตัวอยู่บนโซฟา เขารีบทรุดนั่งแล้วเขย่าตัวเมื่อไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายหมดสติหรือว่าแค่หลับไป
"มิน! มินๆ"
"....พี่ภู..."ไม่รู้ว่าในห้วงความฝันของเนมินเห็นภาพอะไรอยู่ ถึงได้เอ่ยชื่อที่ทำให้คนปลุกต้องนั่งนิ่ง...ชื่อของคนที่ไม่เคยได้ยิน....ชื่อนี้หรือเปล่าที่เป็นเจ้าของช่อดอกไม้แสนสวยที่เนมินหวงแหน หวงถึงขนาดจัดใส่แจกันแล้วนำไปวางไว้ในห้องนอน
"....มิน....ตื่นเถอะ"เมธาเขย่าแขนเนมินเบาๆ อีกรอบ
"อืมมม.........เมธเองเหรอ"เนมินลุกขึ้นนั่งขยี้ตาเบาๆ เขาคงร้องไห้ซบหมอนจนเผลอหลับไป หวังว่าอีกฝ่ายคงไม่เห็นคราบน้ำตา
"ลุกไหวมั้ย จะไปหาหมอก่อนหรือกลับบ้านเลย"
"ไม่ได้เป็นอะไรจะไปหาหมอทำไม พามินกลับบ้านดีกว่านะ"เนมินค่อยๆ ลุก แต่ร่างกายเขาอ่อนเพลียเกินกว่าจะพยุงตัวเองไว้ได้ เมธาต้องช่วยประคองแล้วพาเดินออกจากห้อง ใบหน้าซีดเซียวของเนมินทำให้ใครหลายคนตกใจ จอยรีบเดินเข้ามาหาพร้อมหยิบกระเป๋าเนมินเดินไปส่งเมธาถึงรถ น่าเสียดายที่ใครอีกคนกลับมองเห็นเพียงการประคองกอดอย่างรักใครของคู่รัก
********************************
ช้านิด สั้นหน่อย ไม่ว่ากันหรอกเนอะ(ใครไม่เนอะก็ไม่สน :z2:)
:กอด1:
-
ไมมีแต่เรื่องเข้าใจผิด คิดไปเองต่างๆ นานา
:serius2: :serius2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เรื่องยิ่งไปกันใหญ่ละทีนี้
ไม่สั้นไปหรอก พี่จี กำลังดี อิๆ
-
:monkeysad: คนอ่านจะเป็นโรคหัวใจไปกะน้องมินแล้วน๊าคุณจี
ให้มันบีบหัวใจได้อย่างงี้ๆไปเรื่อยๆนะ เอากันให้ตายไปเลย :m16:
คนนึงคิดอย่าง อีกคนคิดอย่าง คิดๆๆๆๆๆ คิดกันเข้าไป คงรู้เรื่องกันหรอก ฮึ่ยยยย
มาแบบสั้นๆ แถมบีบหัวใจ เฮ้ออออ
(ไม่บ่นดีกว่า เพราะบ่นไป คุณจีก็ไม่สนใจ :เฮ้อ:)
-
ใจร้ายอ่ะ :sad4:
-
:เฮ้อ: พี่จีใจร้ายยยยย T____T
สงสารน้องมินกับพี่ภูจัง :impress3:
-
:sad4:
พี่จี พอเถอะ ทรมานเกินไปแล้ว
:o12:
-
ขอ x-cite เล็กน้อย (อาจหยาบคายไปบ้างแต่รู้สึกเช่นนี้จริงๆ)
โว้ยยยยยยยยยยยยยย....น้อยใจกันไปมา เมื่อไรจะรู้ว่าเข้าใจผิดกันไปเองเนี่ยยย ...ขัดใจ ฮึ
คุณจีมาสั้นๆ แต่ได้ใจสุดๆ ค่ะ (แบบว่าคาใจคนอ่านมากๆ ^^)
-
ชักจะไปกันใหญ่แล้ว :เฮ้อ:
แล้วหยั่งงี้จะทำยังไงน้า ช่วยตอบหน่อยซิ จีจ๋า :z2:
-
ไปกันใหญ่แล้ว
สงสารน้องมิน ยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ :o12: :o12:
ขอบคุณคุณจีค่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยย
เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว
ทามไมอ่า :z13: :pig4:
-
สงสารทั้งคู่เลย :z3:
-
ติดตามนิยายของคุณจีนะคะ
เพิ่งเข้ามาอ่านคร่า
ยังไง ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนน๊า ๆๆ :z1:
---------*
อ่านแล้วเศร้า สงสารทั้งสองคนเลยอ่า ๆๆ
คุณจีอย่าแกล้งเค้าเลยน๊า ๆๆๆ
ดีกันเถอะ ๆๆ เนอะ ^____________^
-
:angry2:
พี่จี!!!!
ใจร้ายป้ามากอ่ะ !!
ทำไม ให้เค้าเข้าใจผิดกันอย่างงี้ล่ะ
โอ๊ยๆๆ
ปวดหัวใจ ~
:เฮ้อ:
-
ใครน๊าบอกเราว่าเรื่องนี้จะมาแบบสบายๆน่ารักๆ...เอ๊ะใครกันคุณจีรู้จ้กมั้ยคะ
:z2:ล้อเล่นจ้า..ยังไงก็ชอบสไตล์ "ค้าง" ของคุณจีเหมือนเดิม
-
ร้องไห้กระซิกๆ เลยนิ
:m15:
-
ก็ยังเหมือนเดิมเด๊ะเลย ค้างได้สุดยอดมาก แต่ว่าจะเข้าใจกันไปคนละอย่างอีกนานไหมเนี่ย - -*
-
ไม่เคยบ่นเรื่อง สั้น ยาว
แต่ มันเศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บีบใจไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:o12:
-
:serius2: เข้าใจผิดกันไปมา โน้วววววว อย่าเสียน้องมินให้เมธน้า :sad4:
น่าจะพูดกันตรงๆนะคู่นี้ :o12:
-
:z3: :z3:...เครียดเลย
รู้สึกปวดใจหน่อยๆ...
-
จีจี้
มานี่มะ มาใกล้ๆ
ขอตบสักทีสองที
แกเล่นชั้นใจแป๋วมาสองตอนแล้วนะ
เดี๋ยวเถอะ กลับไปเมื่อไร จะตามไปถล่ม
:fire:
-
เห้อ :เฮ้อ: เศร้าแบบคอนตินิวส์ :monkeysad: :sad11: :m15:
-
โหๆๆ พี่จี จาดราม่าปายหนายเพ่
นี่เกิดตอบ ไม่เนอะ นี่จาโดนสเลปป่ะ
คิๆๆ เนอะ ก็ เนอะ เนอะ
555+ รอต่อไปอย่างมีความหวัง
-
เอ่อ.........สั้นมั้ยไม่รู้...
รู้แต่.........เศร้าอ่ะ :sad4:.....ค้างด้วย :a5:
ติดตามคุณจีผลงานมาตลอด... o13(มั้ง)
......ชอบนะ...... :z2:
-
เฮ้ออออ เข้าใจผิดกันเข้าไป :serius2:
อีตาพี่ภู ไหงถึงยอมถอยกันง่าย ๆ อย่างนี้ล่ะเนี่ย :angry2: เดี๋ยวเถอะ ถ้ามินเปลี่ยนใจแล้วจะรู้สึก :z6:
-
เรื่องนี้ จีจี้ เป็นตัวร้ายใช่มั้ยเนี่ย :z3:
กลั่นแกล้งตัวละครกันจริงเชียว
-
เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว :m31:
-
ไปกันใหญ่แล้ววววววว
เข้าใจผิดกันวุ่นวาย..
แต่ไม่ได้พูดกันสักคำ...จะเข้าใจกันม๊ายย
เอาใจช่วยทั้งสองคน
-
อ่านแล้วก็จะเป็นโรคหัวใจตาม...... :L2:
-
:a5: เอาเข้าไป ต่างฝ่ายต่างไม่พูด แล้วจะรู้เรื่องกันม้ายยยยยยยยยย :z3:
:เฮ้อ:เฮ่ออออออออ รีบกลับมาคืนดีกันไว ๆ น้า เอาใจช่วยยยยยย
:pig4: พี่จีค้าบ :L2:
-
งานนี้ยาวววววววววว
เฮ้อออออออ
-
ยิ่งเข้าใจผิดกันหนักเข้าไปอีก - -;
จริงๆอรก็ผิดนะ รู้ทั้งรู้ว่า ภูริจีบเจ้าของร้านอยู่ แล้วขอตามมาด้วยทำม้ายยยยยย
ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุให้เค้าเข้าใจผิดมั่งหรอ
แล้วสองคนนั้นก็ไม่พูดกันอีก โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันเนี่ย
คนแต่งใจร้ายอ่ะ ฮือออออออ
-
ไม่พูดกันแล้วเมื่อไหรจะเข้าใจกันอ่ะ :z3:
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
จะเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ววววววว :serius2:
ม่ายดีเลย รีบคุยกันให้เคลียร์เร็ว ๆ นะคับ
พี่จีก้ มาต่อไว ๆ นัค้าบบบบ :bye2:
-
ไม่น๊า ไม่ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :dont2:
ทำไมล่ะ ฮือออออออออออออออ ทำไมม โอ้ววววว ก๊อดดดด
โกรธกันไม่ดีน่ะ ม๊าม่า สอนไว้ มีไรต้องคุยกัน :o12:
-
แย่แล้วเด่ะ
ทำไงดี ไมไม่คุยกันว๊าาา
-
MaryGoesRound : นั่นสิๆ ทำไมคนเราชอบคิดเองเออเอง
newykung : ต่อไปก็เอาประมาณนี้ทุกตอนนั่นล่ะเนอะ หุหุ
myxt : ได้จ้า เดี๋ยวจัดให้ จะเอาให้บีบหัวใจจนช็อคตายกันไปข้างนึง
nirun4 : ขอบคุณที่ชมจ้าาาา
~bluebee~ : คนนี้ก็ชมอีกแล้วววว
FaKeR : ชอบมากกกก อยากได้ยินคำๆ นี้ พูดอีกทีสิจ๊ะ กร๊ากกกกก
jannie : สั้นยาวไม่สำคัญ มันอยู่ที่ประสิทธิภาพน้อง (เอ๊ะ!เรายังคุยกันเรื่องนิยายอยู่รึเปล่า)
wan : ไปไหนกันไปด้วย 555+ (มั่วไปได้อีก)
april : นี่ก็ไปอีกเหมือนกัน ไปกับ wan หรือเปล่า
rakza : นั่นสิๆ ไม่พูดกันแล้วจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย
SANDSEAME : แต่จีสงสารคนอ่านดีกว่า 555+(ขนาดสงสารนะเนี่ย)
lizzii : ได้จิ้มด้วยอ่ะ ดีใจๆ จำได้ว่ายังไม่เคยเจาะใครในทู้นี้เลยอ่ะ(ถ้าจำผิดก็แล้วไปนะ บุ๋งๆๆ)
A-J.seiya* : ใครป้าแก ตกลงจะให้เป็นพี่หรือเป็น แต่พี่ว่าน้องเป็นบ้าไปแล้วววววว กร๊ากกกกก
patiharn : ใครบอกอย่างนั้นเหรอ ไม่รู้ๆ จำไม่ได้ อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา พอดีเป็นคนบ้าที่ขี้เมา เพราะงั้นโคตรไม่มีความผิด
aisen : ชอบบบบ อยากเห็นน้ำตาาาาา เห็นเลือดมาเยอะแล้ว ขอน้ำตาอีกกกก
aimaim : ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างเลยนะ แต่มันฝังอยู่ในสายเลือดอ่ะ
Lala : จะวิ่งร้องไห้ไปหนายยย กลับมาก่อนนนน
LIZZ : อย่าว่าพูดตรงหรืออ้อมเลย ขอแค่พูดกันก่อนดีกว่า
zene : อยากปวดมากกว่านี้มั้ย เดี๋ยวจัดห้ายยยยย....(ล้อเล่น.....รึเปล่า)
krappom : มาก็ดี เอาของฝากมาด้วยนะ...หุหุ(ไม่ค่อยได้เจอในบล็อคเลย คิดถึงดีมั้ยเนี่ย)
SecondaryTraur : เรื่องออกจะซึ้ง ไม่ใช่เศร้าสักหน่อย
andyus1 : หวังอารายยยยยย
arkara : ทำไมต้องมีมั้งอ่ะ...ฮึก...ใจร๊ายยยยย....(แอ๊บแบ๊วพอได้ป่ะ)
nokkie : งงอ่ะ ถ้าเปลี่ยนใจแล้วจะรู้ถึงเหมือนโดนถีบเหรอ....ก็เอาอีโมฯต่อท้ายมันแปลได้แบบนี้นี่...หุหุ
oa_ko : ได้ข่าวว่าร้ายทุกเรื่องอ่ะ 555+
moonlight : อะไรเข้าไปไหม้อยู่ในปากเหรอ คายออกมาเร็วๆ
Millet : เอาใจช่วยจีดีกว่า
jurassic : เพิ่งรู้ว่าโรคหัวใจเป็นโรคติดต่อ
pukpra : มีปัญหาแล้วไม่พูดกัน เป็นปัญหาของใครหลายคน (นี่!! มาแนวปรัชญา)
19NT : อยากได้สั้นๆ มั้ย เดี๋ยวจัดห้ายยยย
mercutery : ชมอะไรขนาดนั้น เขิลลลลลล
golf : เจ็บมือมั้ยอ่ะ หยุดทุบก็ได้นะ
zilveria : โดยเฉลี่ยเรื่องนี้รู้สึกจะอยู่ที่สัปดาห์ละหนึ่งตอน กร๊ากกกก
cassper_W: อุทานต่อเนื่องถึงสองบรรทัด ทำปายด้ายยยยย
STAR ALLIANCE : ทำไมไม่คุยกัน คำตอบคือ...ไม่มีปาก กร๊ากกกก (มุกห่วยๆ แต่กล้าเล่น)
***********************************
พอดีอารมณ์ดีเลยมาตอบหลังจากหายไปนาน เจอกันตอนหน้านะทุกคน
-
^
^
^
จิ้มคุงจี
มา(http://i385.photobucket.com/albums/oo293/melonjung_photo/diempire-mookyul06.jpg)(รอ)..เผื่อจะมีหวังว่าตอนต่อไปคุงพี่ภูกะน้องมินจะปรับความเข้าใจกันซะที..อิอิอิ
-
ชอบๆๆๆๆ ฉมน้ำหน้าไม่รู้จักคุยกันเอง เอ๊ยไม่ใช่ๆๆๆ เศร้าจังจีจ้า อย่างงี้เมื่อไหร่จะมีน้ำตาลหวานๆบ้างล่ะ :o12:
-
><
ไม่ได้บ้าซะหน่อย พี่จีอ่ะ
:impress3:
ลัลล้า ~
เรียกป้า แล้ว มีอารมณ์ (??) เหรอ
ฮ่าๆๆๆ
:laugh:
-
555 คุยเรื่องนิยายค่า...หรือไม่ใช่ :pandalaugh:
-
เอิ่มมมม อ่านตอนนี้แล้วเจ็บปวดแฮะ :a5:
ต่างฝ่าย ต่างคิดไปเอง :serius2:
ปล. มาไม่ทันคุณจีตอบเม้นม้ายยยยย :z3:
-
SecondaryTraur : เรื่องออกจะซึ้ง ไม่ใช่เศร้าสักหน่อย
ครับ เรื่องซึ้ง
ซึ้งจนน้ำตาหยดแหมะๆ เลยครับคุณจี
-
aimaim : ไม่ได้ตั้งใจให้ค้างเลยนะ แต่มันฝังอยู่ในสายเลือดอ่ะ
อือหือ แบบนี้ก็แก้ยากสินะ :z3:
งั้นมาเต้นรอตอนต่อไปดีกว่า :z2: :z2:
-
จะเข้าใจก้นผิดอีกนานไหมนิ :เฮ้อ:
-
zene : อยากปวดมากกว่านี้มั้ย เดี๋ยวจัดห้ายยยยย....(ล้อเล่น.....รึเปล่า)
จัดมา...ขอแบบแรงๆ...ชอบ :m13:
-
เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว
กาซิก กาซิก
พี่ภูมาหาหนูมั้ยย :กอด1:ปลอบ
-
พี่จี งั้นขอมาอัพถี่กว่านี้หน่อยก็ดีนะ อิๆ
-
เข้ามาปูเสื่อรอ.... :กอด1:
จับจองที่นั่งแถวหน้าอะ
-
เรื่องอื่น
จ้าง พระเอก - นายเอก และตัวร้าย ครบ
เรื่องนี้
จ้าง พระเอก - นายเอก แต่ตัวร้าย คนเขียนเล่นเอง
:z13:
-
มาดันกะทู้เฉยๆ
ไม่มีอาราย
แค่คิดถึงจีจ๋า :กอด1:
-
:m31: :fire: :serius2:
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
:z3: :z3: :z3:
-
คลั่ง ไม่อยากให้เข้าใจผิดกันเลย
-
อ่านทันแล้ววววววววววววววววว :mc3: :mc2:
แต่อ่านแล้ว....
:angry2:นิยายเรื่องนี้มัน นิยายแนวฆาตรกรรมสยองขวัญชัดๆ
:beat: :z6: คนแต่ง ที่กล้าแต่งเรื่องน่ากลัวๆออกมา
ป.ล. :อย่ามัวแต่เล่นเกมส์ รีบๆมาต่อ :serius2:
ไม่มีกำลังใจมาให้ มีแต่กำลัง...กาย :beat: :z6: (อีกรอบ)
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อนาถ!!! (ตัวเอง)
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/13-01-2009_02K.gif)
:mc4: :mc4: :mc4: 新正如意 新年發財 ... ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ :mc4: :mc4: :mc4:
โชคดีรับตรุษจีนครับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ปล. คุณจีย้ำนักย้ำหนาว่า เรื่องนี้ไม่เศร้านะครับ คุณมิ้นท์ เป็นเรื่องรักโรแมนติก ไม่เศร้าเลย
หือๆๆๆๆ :m15:
-
มาฉลองตรุษจีน ...รอ ร๊อ รอ :call:
-
ตอบจีจี้ อยากได้อะไรอ่ะ แต่เอาตังค์มาด้วยนะ แล้วจะซื้อไปให้ :laugh:
ที่ไม่ค่อยเจอในบ๊อกก็เพราะว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าไง
กลางวันเรียน กลางคืนทำงาน แค่เข้าเล้าได้นี่ก็เก่งแล้ว
:z10:
-
:z2: :z2: :z2: เต้นรอ
-
กำลังอ่าน
ไล่ตามมาติดๆ
-
เฮงๆ รวยๆ มีความสุขวันตรุษจีน คร้าบ :L2:
:bye2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้
ขอให้เฮงๆ ทุกคนนะจ้า
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:sad4: อือๆ คนแต่งใจร้ายที่สุดเลย ไม่สงสารคนอ่านก็สงสารน้องมินกะพี่ภูบ้างเถอะครับ อือๆ
-
จะเข้าใจผิดกันไปถึงหนายยยยยยย :z3:
-
เรื่อง นู่น เขาจบแล้วนะ
เรื่องนี้ มาต่อได้หละ
-
คุณจีขา มาต่อเถอะค่ะ
นะ ๆๆๆๆ
:z13: :z13:
-
มาลุ้นด้วยคน
มาต่อเหอะนะ นะ นะ :call:
-
อ่ะ ตอบหั้ยก็ได้ แบบว่า
หวังว่า........... เซิฟล่ม ยูสเต็มเซิฟ เพี้ยงๆๆๆๆๆ
พี่จีจาได้มาปั่นต่อซ้ากกะที ม่ายไหวและ มานค้างคาอ่ะ
อ่อ เกือบลืม เอาตอนพิเศษ พายมาด้วยๆ ค้างมากมาย อาราย ยางงาย หืม (เนียน ได้อีกตรู คริๆๆ)
ไปและ ตอนนี้กำลังจุดธูป เล่นมนต์ดำอยู่ 555+ โอม จงล่มๆๆๆๆๆ
-
:onion_asleep:...กระทู้นี้เค้าห้ามทวง...
-
ไม่บอกว่าทวง...แต่ว่ารออยู่เน้อ
-
สารภาพว่า
ลืม มาเม้น ตอนล่าสุดจากที่อ่านไปนานแล้ว
เห่อ . . .
ตะหงิด ๆว่า วิน ..... คิดอะไร กะพี่ภู มากเกิน ลูกศิษย์ กับ อาจารย์
-
เออ เอากันเข้าไป
ไม่พุด ๆ กันไปให้รู้เรื่องรู้ราวเลยล่ะ
เฮ้อออ........
-
:m28: ทำไมยังไม่มาน๊า
หรือว่า o22
อร๊ากกกกกกกก วงเล็บคิดเอาเอง
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แวะมาหากาแฟกิน :z2:
-
โอย คุณจี ผมปวดหัวใจเลย.....
คือ ถ้าเป็นผมก็คงคิดแบบนั้น คนมันรักนี่นะ
ขอร้องล่ะอย่าทำให้คนเป็นโรคหัวใจเพิ่มขึ้นเลยคับ
ปล. เพิ่งเห็นเรื่องนี้ ก็ไล่อ่านจนนอนนนนนตี... แล้ว (ตรูจะไปทำงานไหวมะนี่ หึหึ)
ทรมานมากๆ บ่อยๆ ผมจะนอกใจคุณจีนะ 555++++++ :o12:
-
ไม่ได้มาทวง
มาช่วยดันเฉยๆ อยู่เรื่องสุดท้ายของหน้าแรกแล้ว
ไม่ได้เป็นแฟน(คลับ)จีจ๋า ต้องทนหน่อยน้องงงงงงงงงง :z3:
:z13:
-
มาจิบ กาแฟ
รอ จ้า
-
:serius2: เครียร์งานตัวสุดท้ายเสร็จจะรีบมาอ่านเลยพี่จี
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เป้นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆทั้งเรื่องนี้ทั้งรวมเล่ม ระเบียงรักเลยนะ :z2:
-
:z13: จจ
พี่จี :L2:
:bye2:
-
:-[...เขิล มีคนบอกว่าเรื่องกำลังจะตกไปอยู่หน้าสองแล้วแอบดีจายย(ทำไมหว่า)...นึกว่าไม่มีคนอ่านเสียแล้ว
**************************************************
หลังจากเมธาพาเนมินกลับมาถึงบ้านก็ปล่อยให้ชายหนุ่มนอนพักอย่างที่ต้องการ เขานั่งทำงานอยู่ในห้องนั่งรับแขกชั้นล่างด้วยแววตาครุ่นคิด อะไรที่ทำให้คนที่สดใสร่าเริงดูซึมเศร้าได้ถึงขนาดนี้ วันแรกที่ได้พบหน้ายังดูยิ้มแย้มอยู่เลย อีกทั้ง ’ชื่อนั้น’ ความสำคัญแค่ไหน คงจะสำคัญมาก…ถึงได้เพ้อหา
เนมินหลับไปเพราะความอ่อนเพลียทางร่างกายและจิตใจ ส่วนภูริหลับเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เช้าวันรุ่งขึ้นเนมินไม่ได้มาที่ร้าน เพราะเขาจำเป็นต้องอยู่บ้านเพื่อทำขนมไปเพิ่ม เมื่อวานเขาก็กลับมาหลับทันที ไม่ได้เตรียมส่วนที่จะขายสำหรับวันนี้ไว้เลย เมธาอยากให้เนมินพักแต่เจ้าตัวก็ดื้อไม่ยอมท่าเดียว
“พี่เพิ่งทำคัสตาร์ดเสร็จ เค้กเหลือราดช็อคโกแล็ตก็เสร็จแล้ว จอยจะมาเอาเองหรือให้เด็กที่ร้านมา”เนมินโทรหาจอยเมื่อทำขนมที่ขายดีของร้านเสร็จเรียบร้อย
“เดี๋ยวให้เด็กไปเอาแล้วกันค่ะ จอยไม่อยากทิ้งร้านไว้”จอยพูดเร็วเพราะเธอกำลังคิดราคาเครื่องดื่มให้ลูกค้าอยู่
หลังจากวางสายไปสักพัก คนที่จอยส่งมาก็มาถึง เนมินช่วยลำเลียงของใส่ในตะแกรงที่มัดติดท้ายรถมอเตอร์ไซต์ เขากำชับพนักงานหน้าใหม่ของร้านให้ขี่รถช้าๆ เพื่อไม่ให้ขนมเสียหาย หลังจากขนมส่วนหนึ่งเสร็จไปเขาก็ต้องเตรียมทำส่วนที่เหลือต่อ เขาคิดในใจว่าบางทีคงต้องหาผู้ช่วยที่จะมาทำหน้าที่ส่วนนี้โดยเฉพาะ เพราะเขาทำคนเดียวเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เขาอยากปรึกษาเกี่ยวกับความคิดนี้กับภูริ…แต่ก็ไม่กล้าจะโทรหา...ไม่รู้ว่าถ้าโทรไปจะรบกวนเวลาส่วนตัวของฝ่ายนั้นหรือเปล่า
ภูริถูกอรจิราลากมานั่งร้านกาแฟเป็นเพื่อนอย่างเต็มใจ ถึงแม้ภายนอกจะทำเฉยๆ และบ่ายเบี่ยงเล็กน้อย แต่ภายในใจเขาก็ลุ้นให้เพื่อนสนิทบังคับเขามาที่ร้านอยู่แล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้คนที่อยากเจอ
“วันนี้น้องมินไม่สบายล่ะภู”อรจิราเดินกลับจากห้องน้ำยังไม่ทันนั่งลงเต็มตัวก็รีบบอกเล่าเรื่องที่แอบถามพนักงานในร้านให้ฟัง
“ห๊ะ! ไม่สบาย!”
“ใช่สิ เห็นบอกว่าเกือบเป็นลมตั้งแต่เมื่อวานแล้ว นี่ก็อยู่บ้านคนเดียว คอยทำขนมทยอยมาส่งที่ร้านอยู่”เริ่มแรกเธอก็แค่ถามหาเพราะอยากทักทายด้วยความอัธยาศัยดี แต่ข้อมูลที่ได้รู้กลับทำให้รู้สึกห่วงใยแม้จะรู้จักกันไม่นาน
“งั้นอรนั่งกินคนเดียวก่อนนะ ภูจะไปเยี่ยมมินที่บ้าน”ภูริทำท่าจะรีบลุกถ้าไม่ติดมือบางที่ฉวยข้อมือเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิภู อีกครึ่งชั่วโมงก็ได้เวลาสอนแล้วนะ”
“บ้านมินใกล้ๆ นี่เอง ขอเข้าสายหน่อยแล้วกัน”เขาพูดจบก็วิ่งออกไปนอกร้าน อรจิรามองตามพลางอ้าปากค้างในความใจร้อนของเพื่อน เห็นภูริทุ่มเทขนาดนี้ก็ได้แต่อวยพรขอให้สมหวังเร็วๆ อย่างน้อยก็เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องคอยรับหน้าเวลาชายหนุ่มขอเข้าสอนสายแบบนี้อีก
ภูริขับรถด้วยความกังวลใจ เนมินไม่สบายอีกแล้วงั้นเหรอ ก่อนหน้านี้ก็ยังดูปกติอยู่เลย แล้วคนนั้นของเนมินล่ะไปอยู่เสียที่ไหน ทำไมปล่อยให้อยู่คนเดียวในบ้าน เกิดเป็นลมหรือโรคหัวใจกำเริบขึ้นมาอีกจะทำยังไง
เขาจอดรถเทียบฟุตบาทใกล้รั้วบ้านแล้วรีบวิ่งไปกดกริ่งเรียกย้ำหลายครั้ง เนมินวิ่งออกมาจากห้องครัวตามเสียงกริ่งที่กดเร่งจนเขาตกใจ ชายหนุ่มสองคนยืนอยู่คนละฝั่งของรั้วบ้าน ภูริมองสำรวจทั่วตัวอย่างรวดเร็ว หน้าตาดูไม่สดชื่น เนื้อตัวมอมแมมจากการทำขนม เนมินมองภูริด้วยความมึนงง หน้าตาดูตื่นตระหนกจนเขาพลอยตกใจไปด้วย
“เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ/มีอะไรครับ”คำถามจากสองหนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกัน แล้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปอีกครั้ง
“คือพี่ได้ข่าวว่ามินไม่สบาย เป็นอะไรมากรึเปล่า เกี่ยวกับโรคหัวใจมั้ย”ภูริขยายความคำถามของเขาให้อีกฝ่ายเขาใจ
“เอ่อ…แค่เพลียๆ นอนพักสักวันก็หายครับ แค่นอนไม่พอเท่านั้นเอง”เนมินต้องทวนคำถามในใจอีกรอบก่อนจะตอบ
“เฮ้อ…พี่ก็นึกว่ามินเป็นอะไรหนัก แล้วนี่ทำไมไม่นอนพักเฉยๆ ล่ะครับ ลุกมาทำงานทำไม”ภูริไม่วายบ่นต่อด้วยความห่วงใย
“พอดีของที่ร้านใกล้หมดน่ะครับ เอ่อ พี่ภูเข้ามาก่อนสิครับ มินมือเปื้อน พี่ภูเปิดเข้ามาเลยครับ”เนมินชูมือที่เปื้อนแป้งจนขาวโพลนให้ดู ภูริเปิดประตูเข้ามาตามคำเชิญแล้วมาหยุดจ้องหน้าเนมินใกล้ๆ รอยใต้ตาไม่ได้บ่งบอกว่าอดนอน แต่มันช้ำจากการร้องไห้ต่างหาก ใครทำให้เนมินของเขาร้องไห้จนไม่สบายแบบนี้…หรือจะเป็นมัน
“แล้ววันนี้พี่ภูไม่มีสอนเหรอครับ”เนมินถามสิ่งที่สงสัยอยู่ แต่สิ่งที่เขาถามกลับทำให้คนฟังน้อยใจ
“ทำไมครับ พี่มาไม่ได้แล้วเหรอ”
“ไม่ใช่นะครับ! คือ…มินแค่ถาม ก็มินจำได้ว่าวันนี้พี่ภูมีสอนนี่นา”เนมินละล่ำละลักบอกไป คำอภิบายของเขาช่วยให้ภูริยิ้มได้ขึ้นมาหน่อย ว่าอย่างน้อยอีกร่างบางก็จดจำเรื่องของเขาได้
“พี่เป็นห่วง เดี๋ยวพี่ก็ต้องรีบกลับไปสอนแล้ว”
“…เหรอครับ”เนมินรับคำด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก จะว่าดีใจที่ภูริบอกว่าเป็นห่วงก็ใช่ แต่ก็รู้สึกผิดหวังเล็กๆ ที่ชายหนุ่มกำลังจะกลับ
บรรยากาศรอบๆ ตัวเงียบลงอย่างน่าอึดอัด ภูริไม่แน่ใจว่าอาการของเนมินตอนนี้หมายถึงอะไร การที่เขามาเยี่ยมโดยไม่บอกก่อนทำให้อึดอัดเหรอ ส่วนเนมินก็ได้แต่คิดว่าตัวเองคงไม่สำคัญเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วถึงได้รีบมารีบกลับ คำพูดและความคิดถูกเก็บไว้ภายในใจของแต่ละคน
“งั้น…พี่กลับก่อนแล้วกันนะครับ หายเร็วๆ นะครับ”ภูริลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าวคำลา เนมินนั่งก้มหน้าเมื่อรู้สึกใจหายกับคำบอกลา เวลาที่จะเผื่อแผ่มาถึงเขาได้สั้นเหลือเกิน ถ้าร้องขอให้อยู่นานกว่านี้จะเอาแต่ใจไปมั้ย จะเอาสิทธิ์อะไรไปอ้างขอได้กัน
“เป็นอะไรหรือเปล่ามิน”ชายหนุ่มเห็นท่าทางแปลกๆ ของอีกฝ่ายจึงรั้งรอไม่ก้าวเดินออกนอกประตูบ้าน
“เปล่าครับ”ถึงจะตอบว่าเปล่า แต่ท่าทางเซื่องซึมก็ยังคงเด่นชัดให้เห็น ภูริที่เพิ่งเคยเห็นอาการแบบนี้ถึงกับทำอะไรไม่ถูก หรือว่าบางทีเนมินอาจจะมีปัญหากับอีกคนถึงทำให้ดูเศร้าแบบนี้…น่าโมโหนัก
“แล้ว…คนที่มานอนค้างกับมินเขาไปไหนเสียล่ะ ทำไมไม่อยู่ดูแล”ภูริพูดเชิงกล่าวว่า แต่คนกำลังน้อยใจยิ่งเข้าใจผิดคิดว่าอีกฝ่ายถึงขนาดผลักไสเขาให้คนอื่น
“….ทำงานครับ”
“มินไม่สบายทำไมเขาไม่ลางานมาดูแลล่ะ ทำอย่างนี้ได้ยังไง”
“มินดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาลำบากเพราะมินเหรอ พี่ภูจะกลับก็รีบกลับเถอะ เดี๋ยวจะเสียเวลา”
“ทำไมมินพูดอย่างนี้ล่ะ อยากไล่พี่อีกแล้วใช่มั้ย ถ้ามินไม่อยากให้พี่มาบอกกับพี่ตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องไล่กันบ่อยๆ หรอก”ชายหนุ่มโพล่งขึ้นมาด้วยความน้อยใจ คราวก่อนก็บอกไม่ให้ไปหาที่ร้าน เขาอุตส่าห์บากหน้ามาหาที่บ้านด้วยความเป็นห่วงกลับถูกไล่ซ้ำซึ่งๆ หน้า ใจคอเนมินจะไม่พบหน้าเขาอีกแล้วใช่มั้ย
“เปล่านะครับ มินไม่ได้ไล่พี่ภูสักหน่อย แต่พี่ภูมีงาน พี่บอกเองว่าต้องรีบกลับไปสอน มินไม่อยากรบกวนพี่มากไปกว่านี้แล้วครับ พี่จะกลับก็กลับเถอะ”ถึงจะแก้ตัวให้ตัวเอง แต่ก็อดประชดออกไปไม่ได้
“…หมายความว่าไง…พี่…มาที่นี่ได้อีกใช่มั้ย”ภูริฟังคำพูดกับน้ำเสียงน้อยใจของเนมินออก ถึงคำพูดจะออกแนวประชด แต่ท่าทางแบบนี้มันอ้อนเขาอยู่ชัดๆ
“ถ้าพี่ภูไม่อยากมามินก็ไม่บังคับพี่หรอก”เนมินยังคงนั่งก้มหน้ากำมือตัวเองแน่น ไม่ได้สังเกตเลยว่าอีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้จนประชิดตัวเขาแล้ว ภูรินั่งลงข้างๆ แล้วจับมือที่ประสานกันแน่นให้คลายออกช้าๆ ถ้อยคำสุดท้ายของคนอ้อนไม่นิ่งเหมือนเคย มันสั่นเครือจนเขาใจหาย
“ร้องทำไมครับคนเก่ง อย่าร้องสิครับ พี่ทำตัวไม่ถูก”ภูริไล้นิ้วปาดน้ำตาออกจากแก้มใส ปากอิ่มเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงตัวเอง เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองร้องไห้ออกมาง่ายดายแบบนี้ ไม่มีเหตุผลเลย ทำตัวเหมือนเด็กขี้แยอ้อนคนอื่นให้เอาใจ
“…ไปทำงานสิครับ…เดี๋ยว..ก็ไปสาย มินอยู่คนเดียวได้ ดูแล…ตัวเองได้…ไม่ต้องผลักไสมิน….ไม่ต้องให้ใครมาดูแลหรอก…”ถึงคำพูดจะผลักไสอีกฝ่าย แต่กลับปล่อยให้ภูริกุมมือตัวเองไว้ นิ้วมือที่เกลี่ยบนผิวแก้มก็ยังไม่ละออกไป
“ใครผลักไสมินกัน มินนั่นล่ะที่ไล่พี่ก่อน”ภูริอมยิ้มกับคำของคนที่เขาเพิ่งรู้ว่าช่างอ้อน แล้วก็อ้อนได้น่ารักเสียเหลือเกิน
“…..มินไม่เคยไล่นะ”เมนินหันหน้ามองข้าวของมือเต็มตา ทำไมชายหนุ่มถึงกล่าวหาเขาแบบนี้
“ก็มินไม่ให้พี่ไปที่ร้าน ไม่ให้มาที่บ้าน อย่างนี้ไม่เรียกว่าไล่แล้วจะให้เรียกว่าอะไร”
“ก็…มินไม่อยากรบกวนเวลาที่พี่จะได้อยู่กับพี่อรนี่นา”พูดจบแล้วก็ต้องก้มหน้าเม้มปากกลั้นความน้อยใจเอาไว้อีกรอบ
“ห๊ะ! ของพี่กับอร…เวลาอะไร….หรือว่า…มินเข้าใจว่าพี่กับอรเป็นแฟนกัน”ภูริทบทวนคำพูดก่อนจะเริ่มเข้าใจความหมาย…นอกจากขี้อ้อนยังขี้งอนเสียด้วย
“ก็ดูเหมาะสมกันดี”
“ฮึๆ…คิดไปได้นะเรา เด็กหนอเด็ก พี่กับอรเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นล่ะครับ มินอย่าคิดมากนะ”
“……”
“คนที่มานอนค้างกับมินที่นี่ต่างหาก มันเป็นอะไรกับมิน”
“เมธน่ะเหรอ…เมธเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เมธมาทำงานแค่อาทิตย์เดียวก็จะกลับแล้ว”ร่างบางตอบแบบซื่อๆ น้ำตาหยุดไหลโดยไม่รู้ตัว ภูริยิ้มรับกับคำอภิบาย ถ้าเนมินพูดว่าเป็นเพื่อน อีกฝ่ายก็คงแค่หลงรักข้างเดียวอยู่แน่ๆ คงเหมือนเขาตอนนี้….แต่ก็ไม่แน่…เขาอาจไม่ได้รักข้างเดียวอยู่ก็ได้
*******************************************
ที่หายไปนานไม่ใช่อะไรหรอก แค่เจอมรสุมทางอารมณ์ตัวเองนิหน่อย เลยลืมบรรยากาศในเรื่องนี้ จะฝืนแต่งก็คงไม่ดีเลยพัก(นานไปหน่อย) ยังไงก็ขอโทษที่ทำให้คนที่รออยู่ รอนานนนนนน
:L2:
-
^
^
นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะพี่จี (แต่อย่านานดีกว่า แฮะ)
ตอนนี้น้องมินน่ารักก เวลาผู้ชายน่ารักๆมาอ้อนนี่น่ารักจริงๆ :impress2:
อย่างนี้ถือว่าเคลียร์กันได้แล้วใช่มั้ย?
ต่อไปพี่ภูรุกเลย เชียร์เต็มที่ o13
G : รู้ได้ไงว่าพี่ภูจะรุก...พี่ภูเป็นรับต่างหาก กร๊ากกกกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดด
เคลียร์กันแล้ววววว
><
น่ารักมากมายเลยอ่ะ ^^
พี่จี ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ :L2:
ตามอ่านเสมอ~
รอเสมอเช่นกัน
:o8:
G : ชมพี่เหรอออออ เขิลลลล
-
เข้าใจกันแล้วใช่มั๊ยพี่ภูกับน้องมิน
ชอบเวลาน้องมินอ้อน น่ารัก :-[
นานก็รอได้ค่ะ :L2:
G : นานซักเดือนจะรอได้มั้ย
-
แหม่
กว่าจะได้พูดให้เข้าใจ น้อยใจกันไปมา
น่ารักชิบ น้องมิน
อ่านตอนนี้แล้วก็อยากเรียกน้องขึ้นมา :-[
G : อ่านตอนไหนก็สมควรเรียกน้องทั้งนั้นล่ะ ดูอายุตัวเองบ้าง อย่ามาแอ๊บเด็กกกกกก 555+
-
หวาย น่ารักมาก
ปรับความเข้าใจกันได้เสียที
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
สบายใจ
G : โฮฮฮฮ...เป็นอาการร้องไห้ แล้วดันลงท้ายว่าสบายใจ ตกลง...สับสนทางอารมณ์มากป่ะเนี่ย
-
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ได้อ่านต่อแว้ววววววว :z2:
คุณจีใจร้าย ปล่อยให้น้องมินกะพี่ภูเข้าใจผิดกันตั้งนาน อิอิ
แต่นานแค่ไหนก็รอ
G : ได้ เจอกันปีหน้า รอไปนะ ....หุหุ
-
:o8: อ้อนซะหวานเชียวนะ :-[
G : อ้อน ไม่ใช่ อ้อย จะได้หวาน กร๊ากกกกกก
-
:-[ อ๊ายยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกกก
จิ้มคุณจีซะเรยยย อิ๊ อิ๊ o13
G : เหมือนไม่ได้โดนจิ้มมานาน เอาเลยยย เอาให้หนำใจ
-
คงเข้าใจกันแล้วซีนะรอบนี้ :z2:
G : รอบนี้จบไป รอบหน้าเอาใหม่ก็ได้
-
ในที่สุดก็เข้าใจกัน
โล่งอก
ว่าแต่ จาเป็นไงต่อหวาา
G : เป็นไงไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ....ตอนหน้าต้องรอต่อไป
-
มินให้ความรุ้สึกเคะนุ่มนิ่มมากเลย ชอบบบบ :-[
เข้าใจกันแล้ว ดีจัง
G : ใครจะไปหยาบกระด้างเหมือนแกกกกก กร๊ากกกกกกกกก
-
มินมินขี้อ้อนขนาดนี้ พี่ภูจะไปไหนรอด...เอิ้กๆๆๆ...บรรยากาศหวานๆดีค่ะ..ชอบ
G : ถ้าพี่ภูไปไหนไม่รอด คนที่จะไม่รอดต่อไปก็คือมินนี่แหล่ะ โฮะๆๆๆ
-
:L2: :L2: :L2:
เขิลลลล คุณจีขา
ตอนนี้หวานจังเลย ^___^
ชอบอ่า ขอบแบบนี้อีกน๊า ๆๆๆ
กว่าจะเข้าใจกัน เราก้อลุ้นแทบแย่ หุหุ
อะไรที่ทำให้คุณจีอารมเสีย ต้องโดนนน :beat: :beat: เนอะ ๆๆ
G :ไม่ได้อารมณ์เสียหรอก แค่....อ๊ากกกกกกกกก(เข้าใจป่ะ) 555+
-
ว้าวววววววว
นั่นไง ก็แค่พูดเท่านั้นเองล่ะน๊า..............
ง้อกันน่ารักเชียว
G : ยังปกติสุขดีใช่มั้ย สู้ๆ นะแก มีอะไรก็...ติดต่อมา(สักทาง)
-
มาแว้ววววววว
ทำเอาผมเครียดมาหลายวัน
เย้ เปิดใจกันซะที
ขอบคุณครับคุณจี :กอด1: :กอด1: :กอด1:
G : ลวนลามกันซึ่งๆ หน้าเลยน๊ะ!!!!
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย้ปรับความเข้าใจกันได้ซะที
เป็นกำลังใจให้ พี่จีนะคราบ อย่าคิดมากสู้ๆ :L2: :L2: :L2:
G : ไม่คิดมากแล้ว ตอนนี้ไม่คิดอะไรเลย เลย...แต่งต่อไม่ได้ กร๊ากกกก
-
ในที่สุดก็อ่านตามทันตอนล่าสุดแล้ว อุอุ :-[
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นๆ อยากกินของหวาน
ชอบนิยายของพี่จีทุกเรื่องเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้เด้อ
:L2: :L2: :L2:
G : จากร้านกาแฟ กลายเป็นร้านขนมไปเสียแล้วววว
-
คู่นี้หวานกันจริงๆ
เนมินน่าร้ากกกกก น่าถนุถนอม :give2:
G : หวานมากๆ ก็ไม่ดีเนอะ เดี๋ยวเป็นเบาหวาน....หุหุ
-
:mc4:
เข้าใจกันแล้ววววววววว
โฮฮฮฮฮฮฮฮอ
ทำเค้าเครียดมาหลายตอน
อร๊ายยยยย
มินน่ารักเนอะ น่ารักมากมาก
ขี้อ้อน ขี้งอน
น่ารักอ่ะ ทำไงดีๆๆๆๆ
พาไปห้องนอนๆๆๆ พามินไปนอนเลยพี่ภู จะได้เห็นช่อดอกไม้จัวเองถูกใส่ในแจกัน
กรีส กรีสสสสสสส
G : เขาเพิ่งจะดีกานนนน จะให้ไปทำไมที่ห้องงงงง นี่มันนิยายวัยใสนะ!!!
-
:-[ น่ารักจังเลยอ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
G : บร้าาาาา...เขิลนะ
-
:เฮ้อ:เข้าใจกันสักที
แต่ก็นะ หวานได้อีกนะคุณจี :pig4: :กอด1: :L2: :z13:
G : หวานแค่นี้ก็จะอ้วกแล้ว 555+ เลี่ยนแทน ไม่รู้แต่งได้ไง
-
สงสัยขนมที่ มิน ทำค้าง มันคงจะหวานผิดปกติแล้ว :o8:
ขอบคุณคุงจี ค่ะ
G : ถ้าทำค้างไว้ มันอาจจะไหม้ไปแล้วก็ได้....ระวังขมนะ
-
เย้ๆๆ ดีกันแล้วววว
น้องมินขี้อ้อน ขี้งอน ชี้ใจน้อย น่ารักอ่า คริคริ
เค้าเปิดทางมาแล้วพี่ภู จัดไป
G : จัดอารายยยย ป่วยอยู่ๆ ใจคอจะให้ขึ้นห้องกันลูกเดียวเลยเหรออออ
-
มินน่ารักกกกกกกก...ซะขนาด
พี่ภูไม่ปล่อยแน่ๆ...
แต่ถ้าพี่ภูปล่อยมา..ก็พร้อมรอเสียบ
G : น่ากลัวมาก สงสัยต้องแต่งคู่นี้ให้คบกันดีๆ กลัวๆๆๆ
-
คืนดีกันได้ซะที ลุ้นซะนานเลย
ตอนหน้าขอหวาน ๆ เลยนะจีจี้
รอนานได้แต่ให้ไวก็ดีนะจ้ะ รักนะ ตน. 555+
G : หวานมาก็ไม่ดีนะเจ๊ เดี๋ยวส่วนสูงมันจะไม่บาลานซ์กับน้ำหนัก.....หุหุ
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันเสียที
ถ้ายังปล่อยให้งอนข้ามไปอีกตอนมีเคืองแน่จีจี้
:z13:
G : เคืองเลยๆ ไม่กลัวๆ แบร่ๆๆๆๆ
-
อิอิ..ดีกันแล้ว...ชอบจังเลย
แล้วก็เอาใจช่วย...ให้รักของพี่ภูไม่ต้องเป็นรักข้างเดียว... :กอด1:
G : กอดใคร ถ้ากอดภู+มิน ...จะเป็นมือที่สามรึไง!!
ถ้ากอด.........ผั๊ว!!!!
-
ในที่สุด ก้เหมือนว่าจะเลิกเข้าใจผิดกันแล้วนะคับ
น่ารักที่สุด :impress2:
o13
:bye2:
-
คิดแล้วได้พูดออกมาก็ทำให้เข้าใจกันซะทีน๊า
ได้เวลาเดินหน้าลุยแล้วล่ะพี่ภู พิชิตใจน้องมินให้ได้เร็วๆนะ
ว่าแล้วก็ :z2: รอตอนต่อไป
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
ในสุดก็เข้าใจกันแล้ว
ลุ้นต้องนาน
...........
รอตอนตอไปนะพี่
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย มาต่อแล้ววววววววววว ดีใจจัง กอดพี่จีหนึ่งที :z6:
๕๕๕ :laugh:
เข้าใจกันก็รีบๆๆเป็นแฟนกันเร็วๆๆจิ จาได้ไต่ขั้นอื่นต่อ :haun4:
ปล. แฮปปี้ตรุษจีนน่ะพี่จี ขอให้อารมณ์บรรเจิด ความคิดประเทือง ระบือไปตลอดปีนี้น่ะเจ๊
อย่าลืมบรรยากาศเรื่องนี้อีกอ่ะ แสดดดน่ะ ขอบอก :z13:
-
พักยาวกว่านี้ก็ได้ ไม่ถือ ไม่ถือ
ชอบอ่านผลงานมีคุณภาพจ้า
ไม่ต้องรีบหรอก
:กอด1:
-
:o8:
น่ารักอ่ะ สวีทหวานแหวว
:กอด1:พี่จีแน่นๆเลย o18
-
อาราย มาต่อแค่นี้เองเหรอ?
(http://www.gotpetsonline.com/pictures-gallery/exotic-pictures-breeders-babies/panda-bear-pictures-breeders-babies/pictures/panda-bear-0001.jpg)
งั้นนอนรอ ...ก็ได้(วะ!!)
(http://virocode.files.wordpress.com/2007/07/panda.jpg)
:laugh: :laugh: เดี๋ยวนี้มีการตอบรีฯแบบใหม่ด้วยยยยยยยยยยย
:beat: :beat: สั่งสอน จะได้ขยันๆปั่น
-
อ๊างงงงงง :-[ ไม่ได้เม้นท์นานน :m23:
เข้าใจกันแล้วววววว
น่ารักจริงๆ เลยคุ่นี้
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อละนี้
รอ รอ รอ :z2:
-
นิดเดียวในความรู้สึกของน้องมิ้นท์
แต่คลายความอึดอัดของผมได้อักโขเชียวครับ
ไปอบรมมา 5 วัน ไม่ได้เข้าเล้าเลย
เปิดมาเมื่อคืนตกใจเล็กน้อย กระทู้วิ่งเร็วมาก
ก่อนไป มีแค่ 56 หน้า เมื่อวานก็ปาไปร้อยกว่าหน้าแล้ว ทั้งที่อัพไปแค่ตอนเดียวเอง
-
ว้าว.............มาแล้ว
หวานเนาะ ตอนนี้
-
:monkeysad: ปลาลปื้มพี่จีมาต่อแล้วววววววว
เย้ๆๆๆ ขอถามหน่อยดิพี่ แล้วเดกหนุ่มนัยห้องเรียนพี่ภูอ่ะ สำคัญไฉนหรอพี่
แอบระเเวงงงง อ่ะคร้าบบบ
-
รอได้ค่ะ คุณจี
:L1:
-
นี่ถ้ายังเข้าใจผิดกันอีกตอนบีอาจเป็นไมเกรนได้เลยนะพี่จี :laugh:
แต่ก็ดีแล้วที่ตอนนี้เข้าใจกันได้ แต่ตอนหน้าคงต้องต้องขอความเมตตาจากพี่จีอย่าแกล้งน้องมินนะ ^^"
:กอด1:
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันได้ซะที :mc4:
ตอนนี้ได้บรรยากาศคู่รักที่งอนกันไปงอนกันมามากมาย :-[ หวานซ้า
หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามาอีกแล้วใช่มั้ยอ่ะ พี่จี :impress2:
ปล. อภัยให้คนแต่งที่มาต่อช้า :n1: ขอแค่อย่าลืมมาก็แล้วกัน :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8:
ดีกันแล้วววววว
เนมินนี่ขี้งอนจิงๆ ประชดพี่ภูตลอดเลย แต่ก็น่ารัก ตามประสาคนน่ารัก :-[
เห็นที่พี่ภูคงเร่งแรงแซงโค้งเมธซะแระ o13
-
o13 o13
-
:กอด1: :กอด1:
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
สวีทได้น่ารักมากกกกกกกก
มันต้องคุยกันแบบนี้เซ่!!! พูดกันให้รู้เรื่อง
ไม่ใช่คนนึงพูดอย่าง อีกคนคิดไปอีกอย่าง
พี่ภูคะ มั่นใจได้เลย ไม่ได้หลงรักแค่ข้างเดียวอย่างที่คิดจริงๆนั่นแล่ะ
พี่ภูริสู้ตาย o13
-
:z2:
ว่างมาก ==
มารอพี่ภู น้องมิน ^^
:L1:
-
เสร็จพี่ภูแหงม ๆ มินเอ๋ย :impress2:
-
เย้.........เข้าใจกันแล้ว :m3:
มีงอลค้าบมีงอล :a14:
น่ารักซะ....
กว่าจะเข้าใจกันได้ ลุ้นซะนานเลย
ขอบคุณพี่จีมากมายค้าบ :pig4:
ติดตามทุกเรื่องเลย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :m18:
-
ตามมาสูดกลิ่นกาแฟและชิมเค้ก
ร๊ากกกก......คู่นี้จัง
รักคนแต่งด้วย**ถ้าคู่นี้จบไม่แฮปปี้มีเคืองนะค่ะ
-
รีพายตอบแบบใหม่
ไฮโซดีเนอะ
-
คุณจีไปหนาย เห็นตอบโพสต์อยู่ไม่กี่อันเลิกแล้วเหรอคะ หรือกำลังแต่งตอนต่อไป ยาฮู้
:m4: :m1: :haun5:
:กอด1:
-
มาลุ้นให้เรื่องนี้จบแฮปปี้อีกคน...หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น
ลึกๆ แอบเสียวไส้...อิอิ
-
:mc4:กลับมาแล้วครับ คุณจี มีขนมมาฝากด้วย แต่จะส่งยังไงละ :z1:
ในที่สุด ก็เข้าใจกันสักที :z2: พูดประชด ตัดพ้อ แต่พองาม น่ารักจัง นายเอกนี่
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ คุณจี ของฝากเอาเป็น +1 ละกัน
-
อ่านเรื่องนี้แล้วคนละอารมณ์กับรักร้ายจริงๆ
มั่นใจนะว่าคนแต่งคนเดียวกันเนี่ย :z1:
ภู กับ มิน ก็พูดประชดประชันตัดพ้อกันดีเหลือเกิน
อ่านแล้วกรี๊ด :impress2:
รอลุ้นตอนต่อไป
-
เนมิน น่ารักจังเลย คุณจี :กอด1:
-
....น่ารักซะขนาดนี้ ไม่รักคงไม่ได้อ่ะเนอะ....
ขอบคุณนะจ้ะ อ่านแล้วก็ยิ้ม ......เฮ้อ เราจะบ้าไปแล้ว!!!
-
คุณจีขา
มามะ ๆๆๆๆๆ
:z13: :z13:
-
มาเร็วๆนะคับ
...................
รออยู่
-
มาแล.................. :z2:
-
โอ่ยยยยยยยยยยยยย
เพิ่งจะเห็นว่ามาต่อตอนใหม่แล้ว
ตอนนี้ค่อยหายใจหายคอโล่งหน่อยยยย
นึกว่าจะแย่ไปซะแล้ว
ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันผิด
ดีนะเนี่ยที่ได้คุยกันน่ะ
ไม่งั้นคงแย่เนอะ
เฝ้ารอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ตามกลิ่นกาแฟ มา o18
เรื่องนี้ก็ดูน่ารักและก็อบอุ่นดีนะคุณจี
:L2: :L2: :L2:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
ชอบมากเลยค่ะ
มาต่อไวๆเด้อ คุณจี
:กอด1: :กอด1:
-
ร้านน้องมินมีโกโก้เย็นมั้ยค๊า
ขอแก้วนึงค่ะ
-
แหม ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวนี้ ไฮโซนะ
มีตอบเม้นต์ตัวต่อตัวเลยนะ
มา :กอด1: ทีดิ
แล้วก็มาต่อได้แล้ว เดี๋ยวปัด :z13: เลย
-
มานอนรอด้วยคน
แข๊บต่ะ ให้พี่แข๊บหล่บมา
น้องนี้อีคอยท่า
เอิ๊กๆๆๆๆๆ
-
รออยู่นะคร้าบ หุหุ
มาต่อเร็วๆ เดี๋ยวเลี้ยงกาแฟ 1 แก้ว o18
-
หายไปนาน คอมเมนต์พอกพูนอย่างโหดมาก
แต่นึกว่าจะมาต่อเยอะ ที่ไหนได้ :laugh:
เข้าใจกันดีแล้วสิ
คนอ่านก็เข้าใจดีล่ะว่าอะไรเป็นอะไร
เพราะงั้นจีมาต่อได้แล้วล่ะ o18
-
มาต่อได้แล้ว
อยากอ่านแล้วคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
มันค้าง
:serius2:
-
:a5: หง่อยๆๆ แอ๊กเปรสโซ่แก้วคับน้องมินทร์
:z2:
-
เข้าใจกันแล้ว
คนอ่านก็ดีใจ
แต่ว่า
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ
:monkeysad:
-
มิน ช่างอ้อน จริง ๆ น่ารัก อ่ะ
กว่าจะเข้าใจกัน
แต่ ชั้นว่า เด่ว มันได้มีอะไรเข้าใจผิดอีก ..... รักกันง่ายไปก็ไม่ใช่แกละ ( เข้าแอบมีใจให้กันแล้วนี่ หว่า -*- )
-
อ๊ายยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!! อัพเมื่อไหร่ ไม่เห็น ลืมไปเลยว่าตามเรื่องนี้ของคุณจีอยู่
:z3: ข้าน้อยผิดไปแล้ว
กำลังหวานได้ที่ ทีเดียว :-[
-
จีดองนาน .....
ชื่อแบบเกาหลี
อิอิ
-
อ่านทันแล้ว เย่ๆ
:L2:
-
:z3: :z3: :z3:
คุณจีขา มาต่อน๊า ๆๆๆๆ
:monkeysad: :monkeysad:
-
พี่จี คิดถึงๆๆๆๆ
แต่งเรื่องสั้น
แฟนคลับตามมาอ่าน
ขอแปะไว้ก่อน
เดียวมาดิทใหม่
อิอิ :bye2:
-
:pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1:
-
ไม่ได้มาอัพนิยายนะคะ แค่มาทำหน้าที่ลูกเป็ดที่ดี(หุหุ แอบเป็นคนดี :-[)
เนื่องจากตอนนี้มีการใช้ทรัพยากรเซิฟเวอร์ค่อนข้างมาก
จึงต้องมีการปรับลดสิ่งที่มันโหลด cpu ซึ่งจะมีผลกระทบกับการใช้ user ไม่บ้างก็น้อย
ต้องขออภัยด้วย
สิ่งที่จะปรับต่อไปอาจจะเป็นดังนี้ จึงมาย้ำอีกครั้ง แม้จะเคยแจ้งไปบ้างแล้วก็ตาม
1.ลบ user ที่ไม่ล็อคอินเกินกว่า 6 เดือน
2.ลบ personal messsage อายุเกินกว่า 6 เดือน
3.ลดรูปภาพ signature ซึ่งปัจจุบันอนุญาตไม่ให้เกิน 700*200 pixel เพื่อจะลองลดการใช้ทรัพยากร
4.ปัจจุบันทดลองปรับลด รีพลายต่อหน้า เปลี่ยนธีม และไม่ใช้ printpage ซึ่งอาจมีการปรับเปลี่ยนต่อไป
5.ลดการใช้ปฎิทิน
6.ลดการแสดง useronline เขาว่ามีผลอยากหนัก เพราะต้องตรวจสอบคนออนไลน์ทั้งหมดเพื่อเรียก cpu
7.ลบกระทู้ในบอร์ดพูดคุยทั่วไปที่อายุเกินกว่า 6 เดือน
8.ลบกระทุ้ในบอร์ดต่างๆที่ไม่สำคัญที่อายุเกินกว่า 6 เดือน
ใครจะเซฟข้อความอะไรก็เซฟกันนะครับ
แจ้ง error พูดคุยกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65.220
เรื่องเตรียมย้าย server อะไรให้คุยกันที่นี่นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3275.410
ตามที่แจ้งไว้นะคะ รบกวนทุกคนช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
:กอด1:
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มพี่จี
:z1:
นึกว่าจะมาอัพ
อุส่าดีใจ
ชิชิ
:o12:
-
ดีจัยสุดๆที่ได้อ่านนิยายของคุณจีแบบที่ยังไม่จบบ้าง
เจอช่วงมีเวลาว่างของปีพอดีเลย
ชอบเรื่องนี้อีกแล้วหวานจัง
แต่กัวอยู่ในจัยลึกๆจังเลยค่ะ
อะที่หวานๆตอนจบเศร้าน้ำตานองหน้าทุกทีเชียว
สู้ๆค่ะ
ปอนปอน^^ :3123: :3123: :3123:
-
หวานได้อีก
อิจฉา อิจฉามาก
แต่ก็ชอบ :o8: :o8:
:pig4: :pig4:
-
แว๊กกกกกกกกกกกกกก
ยังไม่มาอีกรอ
งั้นก็ รอต่อปาย
:z2: :z2: :z2:
-
ง่ะ o22 นึกว่ามาต่อ
รอน้องมินกะพี่ภูอยู่นะค่ะ :monkeysad:
-
o18 o18 o18 รออยู่นะคร้าบบบบบ คุณจี
-
ตามอ่านจนทันแล้ว
ว่าแต่ จะเป็นยังไงต่อไปอ่ะ เส้นทางหัวใจเปิดทั้งสองข้างแล้วหนิ
หนึ่งคน...ท่าทางจะเดาความรู้สึกของฝ่ายตรงข้ามได้แล้ว...
แต่อีกหนึ่ง .... ยังคงซื่อได้โล่จ๊ะ ซื่อได้อีกลูกกกกกกกกกก
-
กว่าจะเข้าใจกันได้....
ปล. หากไม่เป็นการลำบากหรือวุ่นวายเกินไป อยากรบกวนให้น้องจีระบุลำดับตอนหรือชื่อตอนอัพให้คนอ่านสักนิด หากไม่สะดวกก็ขออภัยด้วย
-
ได้อ่านแล้วววววววววววววววววววววววววววว
ปล. คุณจี น่าจะอัพเดทตอนตรงชื่อกระทู้ด้วยน่ะคับ เพราะหายนานจนผมลืมเข้ามาเช็คเลย อิอิ
-
ร่วมด้วยช่วยกันประหยัดเนื้อที่บอร์ดค่ะ...
-
“คนที่มานอนค้างกับมินที่นี่ต่างหาก มันเป็นอะไรกับมิน”
“เมธน่ะเหรอ…เมธเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เมธมาทำงานแค่อาทิตย์เดียวก็จะกลับแล้ว”ร่างบางตอบแบบซื่อๆ น้ำตาหยุดไหลโดยไม่รู้ตัว ภูริยิ้มรับกับคำอภิบาย ถ้าเนมินพูดว่าเป็นเพื่อน อีกฝ่ายก็คงแค่หลงรักข้างเดียวอยู่แน่ๆ คงเหมือนเขาตอนนี้….แต่ก็ไม่แน่…เขาอาจไม่ได้รักข้างเดียวอยู่ก็ได้
“มินเข้าใจพี่ผิดเรื่องอร พี่ก็เข้าใจผิดเรื่องเพื่อนของมินเหมือนกัน แต่ตอนนี้เราเข้าใจกันแล้วใช่มั้ยครับ”ภูริเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มใสให้จนหมูด เนมินมองคนที่นั่งอยู่ต่ำกว่าด้วยความสงสัย
“พี่ภูเข้าใจอะไรผิด”
“ก็เข้าใจว่ามินไม่อยากเจอพี่อีกเพราะแฟนมินมาหาน่ะสิ”
“ไม่ใช่นะ เมธเป็นเพื่อน มินไม่มีแฟน”
“ครับ พี่เข้าใจแล้ว มินก็เข้าใจมินพี่แล้วใช่มั้ย พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับอรนอกจากเพื่อนเหมือนกัน”ภูริพูดพร้อมลูบแก้มเนียนเบาๆ เนมินพยักหน้าแทนคำตอบ กว่าจะเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองทำตัวไร้เหตุผลกับอีกฝ่ายก็เมื่อน้ำตาหยุดไหลนี่ล่ะ
“มินอยู่คนเดียวได้มั้ย พี่ต้องไปสอนก่อนนะ เลิกงานเมื่อไหร่พี่จะแวะซื้อข้าวมากินด้วย ดีมั้ย”
“…มินเลยทำให้พี่ภูไปทำงานสายเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ตกลงตอนเย็นพี่มากินข้าวด้วยนะ มินก็พักผ่อนได้แล้ว อะไรที่ทำค้างไว้ก็ไม่ต้องทำแล้ว อะไรที่มีประจำไว้ตลอดลูกค้าเขาก็ไม่ค่อยสนใจนักหรอก ขาดๆ บ้างก็ทำให้คนต้องการมากขึ้นได้นะ”ภูริลุกขึ้นแล้วจูงมือเล็กให้เดินออกมาส่งเขาหน้าบ้าน ก่อนจะขึ้นรถภูริยังหันมาลูบหน้าหวานเบาๆ ใจจริงเขาเองก็อยากจะอยู่ต่อ อยากจะปลอบให้หายเสียขวัญ ถ้าเขาทำงานออฟฟิศทั่วไปก็คงจะโดดงานได้โดยไม่รู้สึกผิดมากเท่าไหร่ แต่นี่มีนักเรียนอีกหลายคนกำลังรออยู่ เขาไม่ได้ต้องรับผิดชอบเพื่อตัวเองหรือองค์กรเท่านั้น แต่รวมถึงอนาคตของเด็กๆ ด้วย
“ว่าไงพี่มิน”จอยรับสายเนมินที่โทรเข้ามาอีกครั้ง
“พี่ว่าจะนอนพักสักหน่อย ถ้าลูกค้าถามหาขนมอันไหนก็ฝากขอโทษไปแล้วกันนะ”
“เป็นอะไรมากเปล่า อยู่คนเดียวได้มั้ย”
“ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว จะนอนเฉยๆ แค่นี้นะ”เนมินรีบวางสายก่อนที่รุ่นน้องคนสนิทจะจับพิรุธได้ว่า…เขากำลังดีใจจนไม่สามารถกลั้นยิ้มได้ ร่างบางเก็บของที่ทำค้างไว้ตามคำแนะนำอย่างว่าง่าย อาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วนอนลงบนเตียงเพื่อเข้าสู่นิทรา…ที่คงไม่หวานกว่าความจริงไปได้อีกแล้ว
ภูริมาสอนสายครึ่งชั่วโมง โชคดีที่อรจิรานำแบบทดสอบที่ภูริเคยเตรียมไว้สำหรับกรณีฉุกเฉินมาให้นักเรียนได้ทำรอ เมื่อชายหนุ่มมาถึงนักเรียนส่วนหนึ่งเพิ่งจะทำแบบทดสอบเสร็จ เขาใช้เวลาที่เหลือสอนบทเรียนต่อไปและเก็บแบบทดสอบมาตรวจเพื่อประเมิณผล
“ขอบคุณมากนะครับอร”
“ไม่เป็นไรค่ะ คนกำลังมีความรักก็อย่างนี้ล่ะนะ แล้วน้องมินไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย”
“ก็…ไม่ได้เป็นอะไรหรอก”จะให้เขาบอกได้ไงว่าเนมินแค่งอนเขาเท่านั้น
“ยิ้มแบบนี้แสดงว่ามีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย บอกมาเลยนะ”
“ไม่อะไรจริงๆ ผมไปก่อนนะ นัดกินข้าวกันไว้ เดี๋ยวน้องมินจะรอ”ภูริหยิบข้าวของแล้วเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี เพื่อนร่วมงานต่างมองกันแล้วลอบถอนหายใจที่มาดครูหนุ่มเจ้าเสน่ห์กลับมาอีกครั้ง
ภูริใช้เวลาไปสั่งอาหารที่ร้านประจำของเขาไม่นาน ระหว่างทางไปบ้านเนมินเขาก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อถามว่าอยากได้อะไรเพิ่มเติมรึเปล่า
“พี่ซื้อแกงส้มชะอมไข่ ทอดมันปลากราย กุ้งอบวุ้นเส้น น้องมินอยากได้อะไรอีกมั้ยครับ”
“เอ่อ…มินลืมบอกพี่ภูไปว่า…เพื่อนมินเขาอยู่บ้านด้วยนะครับ….พี่ภูจะว่าอะไรมั้ย”เนมินก็นึกสงสัยในคำถามของตัวเอง ทั้งๆ ที่เป็นบ้านเขาแท้ๆ แต่กลับรู้สึกเกรงใจภูริอย่างไม่รู้สาเหตุ
“ก็นั่นบ้านน้องมินนี่ครับ พี่จะไปว่าอะไร สามคนกับข้าวสามอย่างคงน้อยไป เดี๋ยวพี่ซื้อไก่ย่างไปเพิ่มแล้วกันนะ”
“ก็ดีครับ ข้าวไม่ต้องซื้อนะครับ มินหุงไว้เต็มหม้อเลย มีขนมด้วย”เนมินฉีกยิ้มให้ปลายสายทั้งๆ ที่อีกฝ่ายไม่มีทางเห็น แต่ก็รับรู้ได้ว่าคนพูดยิ้มอยู่แน่ๆ
“ครับ อีกไม่เกินยี่สิบนาทีเจอกันครับ”ภูริวางสายอย่างอ้อยอิ่งที่สุด และเนมินก็ทำไม่ต่างกัน คนที่ตั้งใจยิ้มให้ไม่ได้เห็น แต่คนที่อยู่ด้วยกลับเห็นและรับรู้ทุกคำพูด ทุกความรู้สึก
“ใช่คนที่มินเล่าว่าช่วยให้คำแนะนำเรื่องร้านหรือเปล่า”
“ใช่ๆ พี่ภูริ เป็นอาจารย์สอนอยู่สถาบันฝั่งตรงข้ามร้านเราไง ใจดีมากๆ”
“ใช่เจ้าของช่อดอกไม้รึเปล่านะ”เมธาถามกึ่งเย้าเพื่อไม่ให้เพื่อนเขินอาย แต่เนมินก็ยังเขิน สีหน้าท่าทางไม่ได้แทนคำตอบแค่ว่าชายคนที่พูดถึงเป็นเจ้าของช่อดอกไม้ที่เนมินแสนทะนุถนอม แต่คงเป็น…เจ้าของหัวใจไปด้วยแล้ว
“ไว้ใจได้นะคนนี้น่ะ”…ไว้ใจให้ดูแลดวงใจแทนได้ใช่ไหม
“ได้สิ พี่ภูไม่มีอะไรหรอก เป็นอาจารย์เชียวนะ ถ้าอาชีพนี้ไว้ใจไม่ได้แล้วแบบไหนถึงจะได้ล่ะ”
“ไม่รู้สิ ครูก็คน มีดีมีไม่ดี”
“เอาไว้เจอตัวจริงก็รู้ พี่ภูคุยสนุก เป็นกันเอง แล้วก็สอนอะไรมินเยอะเลยนะ รับรองเมธต้องชอบพี่ภูแน่ๆ”….เหมือนที่มินชอบน่ะเหรอ
เมธานั่งดูโทรทัศน์ ขณะที่เจ้าของบ้านเดินจัดโต๊ะอาหารหลายรอบจนเหมือนกับจะมีงานเลี้ยงใหญ่ เดี๋ยวเปลี่ยนลายจานให้เป็นชุดแก้ว เดี๋ยวก็เปลี่ยนใหม่เป็นกระเบื้องมีลวดลายสวยงาม เยลลี่ฟรุตสลัดที่ทำไว้ในตู้เย็นก็เปิดเข้าเปิดออกดูหลายรอบ จนได้ยินเสียงรถจอดหน้าบ้านนั่นล่ะถึงได้รับวิ่งออกไปรับ…คงมาหากันบ่อย ไม่งั้นเนมินหรือจะจำเสียงรถได้
เนมินตั้งใจวิ่งออกมาช่วยอีกฝ่ายถือของ แต่เมื่อเห็นสายตายินดีที่อีกฝ่ายปิดบังไม่มิดก็รู้ตัวว่าทำอะไรน่าอายลงไปอีกแล้ว
“คิดถึงจัง”ภูริไม่ได้ให้เนมินช่วยถืออะไร นอกจากมือของเขา
“….ก็….เพิ่งแยกกันไม่นานเอง”กว่าจะคิดคำพูดได้ อีกฝ่ายก็จับจูงแล้วเดินนำจนเข้ามาด้านในแล้ว เนมินดึงมือตัวเองกลับช้าๆ เพราะอายสายตาของเพื่อนรักที่มองมา
“พี่ภูครับ นี่เมธ เพื่อนสนิทมินเอง เมธ นี่พี่ภู”เนมินเดินไปยืนใกล้เมธาเหมือนจะให้เป็นที่กำบัง ไม่ใช่แค่มือเท่านั้นหรอกที่ถูกจับจูง…แต่คงเป็นใจของเขาด้วย
“สวัสดีครับ”เมธาเอ่ยปากก่อนในฐานะที่ตัวเองอายุอ่อนกว่า
“สวัสดีครับ พี่ซื้ออาหารมาสี่อย่าง หวังว่าคงพอนะ”ภูริยิ้มทักทายอีกฝ่าย พร้อมกับยอมปล่อยให้เนมินแย่งถุงอาหารไปจัดใส่จาน
เหมือนกับต่างฝ่ายต่างรู้ความในใจของกันและกัน และก็รู้ด้วยว่าตอนนี้…เนมินมีใจให้ใคร ภูริไม่แสดงท่าทางระแวงหรือหึงหวงอีกฝ่าย เมธาเองก็คอยสังเกตว่าอีกฝ่ายไว้ใจได้มากแค่ไหน ถ้าเป็นคนดีและรักเนมินจริง เขาเองก็จะไม่ขัดขวาง สถานะเขาคงเป็นได้เพียงเพื่อนสนิท และเขาก็พอใจที่มันเป็นเช่นนี้ เคยพยายามเรียกร้องให้มากขึ้น แต่…ก็ทำได้แค่พยายามเงียบๆ เรียกร้องตีโพยตีพายอยู่คนเดียว…เขากับเนมินเหมาะที่จะเป็นเพียงเพื่อน เป็นพี่น้อง แต่ไม่ใช่คู่รัก….หากอย่างน้อยเขาก็ดีใจที่ได้รัก….รักแรกของเขา
*****************************************************
เพื่อช่วยประหยัดทรัพากรของเล้า ต่อไปนี้จะขึ้นวันที่อัำพตอนใหม่นะคะ
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ :z2:
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
-
ู^
^
จิ้มๆๆๆ :z13:
อุอุ
ในที่สุดก็เคลียร์กัน
:man1:
-
เพื่อช่วยประหยัดทรัพากรของเล้า ต่อไปนี้จะขึ้นวันที่อัำพตอนใหม่นะคะ
อันนี้เข้าใจคราบพี่
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต่อันนี้ดูจะเป็นความขี้เกียจมากกว่านะ อิๆ :laugh:
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
รับทราบคราบท่าน
แหมอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องคงใกล้จบแล้วสินะเนี่ย
หากไม่มีอะไรเกิดขึ้นเสียก่อนที่มันควรจะเป็น
:bye2: :bye2: :bye2:
-
:z13: จิ้มน้องนิว
จบหวานชิมิเรื่องนี้ o18
-
^
^
^
:z13:
จิ้มคืนอิๆ
-
:z13: น้องนิว
อ่านไปก็ยิ้มไป :-[ น่ารักจริง ๆ มิน
ดีแล้วที่เคลียร์กันได้ จะได้มีความสุข
:กอด1:
-
น่าสงสารเมธ :L3:
-
น่ารักมากมายยยยยย
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
o13 o22
น้องมินน่าร๊ากกกกก
อยากไปกินข้าวด้วย ฮา
-
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แหมพี่จี .. อันนี้คงเป็นความขี้เกียจส่วนตัวล่ะนะ :z13:
แต่เอาเถอะ ยอมให้เพราะเห็นว่า ต้องลำบากตรากตรำกับการทำหนังสือระเบียงรัก :กอด1:
ปล. ระเบียงรักที่จองไว้ยังคงรอจะได้มาไว้ในอ้อมกอดนะจ๊ะ :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ลดตอนเพะอนประหยัดพลังงาน
เเง้ๆ
ใจร้าย :z3:
-
เหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
คิดนานไหมอ่ะจีที่ช่วยประหยัดโดยตอนจะสั้นขึ้นน่ะ
:a5:
ไม่ดีมั้งคะ
เปลืองบ้างไรบ้างก็ดีค่ะ
นะคะ :m15:
-
เมธาดูเป็นคนดี :monkeysad:
แต่พี่ภูก็ดูรักจริง :-[
เฮ้อ~ :เฮ้อ:
เลือกไม่ถูก
:m20:
-
เข้าใจกันแล้ว.......น้องมินกับพี่ภู :impress2:
น้องมินอ้อนน่ารัก
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
:a5: จะดีหรือคุณจี
-
:z1:
ไม่รู้จะเม้นอะไร
แต่.....
รู้สึกว่าไอ้ ปล.1 มันจะเป็นข้ออ้างไปป่าว
:angry2:
-
จะมาแบบสั้น
หรือจะมาแบบยาว
ก็ดีใจค้าบ :impress2:
ดีกว่านานน๊านมาที
ขอบคุณค้าบ
รักคนแต่ง ติดตามอ่านทุกเรื่องเลย :L1:
-
ซาหนุกก
-
เป็นที่แน่ชัดว่าทั้งคู่เลิฟๆ กันแน่แล้ว..แอบสงสารเมธนิดนึง
ว่าแต่คุณจีขา...ประหยัดแต่บางกรณีก็สมควรงดเว้นได้น๊า
-
พี่จีค่ะ มันประหยัดตรงไหนอะ ลดแต่ละตอนให้สั้นลง :z3:
แต่น้องมินน่ารักอะ :o8:
-
คู่นี้น่าร๊ากกกกก :impress2:
แอบจับมือกันด้วย อิอิ
-
:-[หวานได้อีกเยอะ
ดีนะเมธไม่ใช่ตัวร้ายมะงั้น
เสียดายแย่เลย ( พระรองใจพระ ) :pig4:คุณจี
-
เพื่อความประหยัดจิง ๆ เหรอน้องจี :z3:
แต่คู่นี้เนี่ย น่าร๊ากกกกกกกกกจิง ๆ :กอด1:
-
นู๋มินน่ารักมากกกกกกกก อร๊ายยยยยยย
ในที่สุดก็ดีกันแล้ว พี่ภูคงหน้าบานนนนนน
เพราะนู๋มินน่ารักขนาดหนัก :-[
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เอ๊ะ! อันนี้มันเกี่ยวด้วยหรอ???? o22
-
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
เอิ่ม ปล 1 นี่ แปลก ๆ น้า ขอแบบเป็น ปล 1 เพื่อช่วยประหยัด ตอ่นี้ไปแต่ละตอนจะยาวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นะคับ ^_^
ส่วน ปล 2 มะพลาด จองไปเรียบร้อยโรงเรียนพี่เอ๊กซ์ไปแย้วค้าบบบบ
ขอ ปล ม่าง จะมีฉากแบบเจ้ฮีชอลกะซีวอน จร๊วบบบบบบ อย่างในคอนsm ม่างอ๊ะป่าวคับ เอิ๊กกก :z1:
-
อ่าววววว มาลงเมื่อหร่ายยย ม่ะยักรุ้
ช่วงนี้ดุมินหลงพี่ภูมากมายยย (เราใช่คำถุกอ่ะเป่าหว่า)
รุ้สึกเป็นรางๆ ว่า จะเกิดเรื่องมิดีขึ้นในไม่ช้า ฮ่า ฮ่า
ต่อจากตอนนี้เมธก้เหมือนจะเป็นตัวประกอบไปแล้ว (รึเปล่า)
แต่มินน่ารักอ่ะ ขี้อ้อนดี ชอบมั่ก แต่เค้ารักพี่ภู ฮ่า ฮ่า
-
ดีใจที่เมธาเป็นคนดี :L2:
ขอให้เจอคนขอบตัวเองเร็วๆ
ชอบพี่ภูมากกกเลยค่ะ
อ๊างงงงงง อยากได้ :laugh:
น้องมินก็น่ารักก
:กอด1: พี่จี
-
ปล1.ม่ะค่อยดีนะคะ :sad4: :sad4:
ถึงจะสั้นแต่ก็น่ารักมากมาย
-
หงะ สั้นลงแล้วมาถี่ขึ้นปะคับ
:sad4:
-
^^
ขอบคุณค่ะ
-
เนมินน่ารัก :กอด1:เนมิน
-
มาต่อแล้ววว น่าร้ากกกมากมายยยย แบบลุคสาวน้อยขี้งอนเลยอ่า
ขอบคุณครับคุณจี :กอด1: :กอด1: :กอด1: แหะ แหะ
-
พอเข้าใจกันแล้วก็หวานกันซ๊า...(ถ้าพี่เมธมะอยู่คงจะได้หวานก่านี้แหงมๆ...อิอิ)
น้องมินน่าร๊ากกกก.....รีบเกรงใจพี่ภูซะง้าน... :m1:
เอ่อ...ส่วน ป.ล. 1 เนี่ย...คุงจีพิมพ์อารายผิดอ๊ะป่าว o22
-
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ :z2:
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
:m28: ปล.1 มันดูแล้ว ทะแม่งๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ
-
เย้ๆๆ ในที่สุดก้อเข้าใจกัน
ว่าแต่ ปล.1 มันแม่งๆอยู่นะ
-
อร๊ายยยยยยยยยย
ตอนนี้น่ารักอ่ะ
ดีใจที่สองคนไม่ประชดประชันกัน
เอ๊ะ..หรือยังไม่เริ่มหว่า
อุอุ
-
น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ
หวานกันจนเราอิจฉา
ขอบคุณคุณจีที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านกันนะคะ
-
(http://img155.imageshack.us/img155/5457/theestimeaf7.jpg)
เอาของกำนัลมาถวาย
วาดเสร็จร้อนๆ พร้อมเสิร์ฟ
5555555555+
เพราะฉะนั้นมาต่อเร็วๆน้า
:m13:
ปล.ไม่รู้จะเหมือนที่คนอื่นเค้าจิ้นอ้ะเปล่า :m23:
-
^
^
^
รูปน่ารักจังเลยค่ะ
พี่ภูกับน้องมิน ทำเอายิ้มแก้มแตกไปแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
เออแต่ว่า ช่วยประหยัดทรัพยากรเล้า มันเกี่ยวกับเรื่องต้องสั้นตามด้วยเหรอค่ะ :z3:
-
เค้ากลับมาหวานกันแล้ววววว ^^
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ว่าแต่ การประหยัดแบบนี้ ไม่มีม้างคร่ะ :serius2:
-
หวานแบบนี้...ชอบ... :-[
ว่าแต่คุณจีจะหลอกให้เค้าตายใจอ๊ะป่าว(แอบหวาดระแวง)
อย่านะอย่าหลอกเค้านะเค้ากลัว......กลัวใจคุณจี...ล้อเล่นนะจ๊ะไม่กลัวหรอก..ชอบ
-
น่ารักจัง
เข้าใจกันแล้ว
อิอิ
:z2:
-
รูปที่คุณ 133113 วาดมาน่ารักมากมาย ชอบ ๆ ๆ
อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องพี่จีไประแวงหลังไป กลัวโดนพี่จีกระซวกให้อีก ......ประสบการณ์มันมีให้เห็น อิอิอิ
-
เอาของกำนัลมาถวาย
วาดเสร็จร้อนๆ พร้อมเสิร์ฟ
5555555555+
เพราะฉะนั้นมาต่อเร็วๆน้า
ปล.ไม่รู้จะเหมือนที่คนอื่นเค้าจิ้นอ้ะเปล่า
รูปน่ารักมากเลยค่ะ...
-
ปล.1 <-------- มันแปลกๆๆเนอะจีเนอะ
-
:impress2: :impress2:
พี่ภูกะน้องมินหวานกันจังเลยน๊า ๆๆๆ
เขิลลล ข้าวใหม่ปลามัน หุหุ
รุปน่ารักจิง ๆ ค่ะ ชอบจัง :L2: :L2:
คุณจีขา ปล. 1 นี่ ม่ายเอาเนอะ ๆๆ
-
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ :z2:
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
ปล.1 อืม........ :z13:
-
สงบก่อนเจอพายุ
เอิ๊กกกกก
-
*****************************************************
เพื่อช่วยประหยัดทรัพากรของเล้า ต่อไปนี้จะขึ้นวันที่อัำพตอนใหม่นะคะ
ปล.1 เพื่อช่วยประหยัด ต่อนี้ไปแต่ละตอนจะสั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ :z2:
ปล.2 ขอประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองหน่อยนะ ตอนนี้ระเบียงรักเปิดให้จองหนังสือแล้วนะคะ รายละเอียดติดตามได้ที่กระทู้ระเบียงรักนักศึกษาค่ะ
เห็นด้วยครับที่จะขึ้นวันที่อัพตอนใหม่ให้ สังเกตได้ง่ายกว่าเดิม สะดวกสบายยิ่งขึ้นครับ
แต่เรื่องจะช่วยประหยัดโดยการอัพแต่ละตอนสั้นลงเรื่อยๆ คิดเห็นต่างออกไปนะครับ เพราะการอัพแต่ละตอนสั้นๆ จะทำให้กระทู้มันยาว
ทางที่ดี แนะนำให้อัพแต่ละตอนยาวๆ ครับ ยาวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ครับ
(แล้วอย่าเพิ่งรีบจบ แต่ให้แต่งไปเรื่อยๆ จะกี่ภาคก็แล้วแต่ เพราะจะได้ไม่ต้องไปค้นในบอร์ดนิยายที่โพสต์จบแล้ว)
:o8: หวานรับวาเลนไลน์มาได้สองตอนแล้ว ทำเอาฝันหวานทุกครั้งที่อ่านเลยครับ คุณจี :-[
-
น่ารักจัง ดีเนอะที่เมธเข้าใจอะไรง่ายๆๆ
:-[
-
เริ่มจะเข้าโหมดหวานแล้ว หวานรอรับวาเลนไทน์
ปล.1 นี่ดูแปลกนะพี่ G เหมือนจะแอบอู้นิดๆ
อ่านไปก็ระแวงไป กลัวว่าหวานๆแบบนี้จะจบแบบโหดร้ายอีก
ตัวอย่างก็มีให้เห็นมาละT^T
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ รวดเดียวถึงตอนล่าสุด
คู่นี้น่ารักมากมาย น้องมินให้บรรยากาศน่าทะนุถนอมจัง :กอด1:
ชอบรูปของคุณ 133113 ด้วย o13
เป็นกำลังใจให้คุณจีค่ะ :L1:
ปล.หวานจนแอบเสียว ว่าคุณจีจะ... o18...รึเปล่า
-
หวานแล้ว ๆๆ :กอด1: :กอด1:
ขอให้หวานกันได้นานๆเถอะนะ
สาธุ
:call:
-
พี่ภูจะผ่านเกณฑ์นายเมธไหมน้า :impress2:
-
o13
ชอบจังเลย เราเป็นคอกาแฟเลยล่ะ
อ่านแล้วอยากกินกาแฟขึ้นมาทันที
คุณจีเขียนนิยายเก่งจัง ภาษาดี ได้อารมณ์ทุกเรื่องเลย
รอ รอ รอ
-
มาเซ็นรับทราบนโยบายพี่จี
เข้ายุกเข้าสมัยดีแท้
ย้ากกกกกกกก :beat: มันน่านัก
ว่าแล้วก็วิ่งหนีไป :o12:
-
โอ้ย !! คู่นี้ทำไมน่ารักเกิน.....กาแฟของน้องมินนี่ หวานจริงๆ นะเนี่ยะ
:L2:
-
เริ่มหวานลงไส้นิดๆ แล้วค่ะพี่จี
:o8:
-
รูปน่ารักดีครับ
แต่ เอ....อย่างน้องมิน นี่ถ้าเป็นคนจริงประมาณ เชฟ อิ๊ก จะได้ไหมครับ แหะแหะ :o8:
-
ชื่นชอบผลงานของคุณ G_wa มากเป็นพิเศษค่ะ ติดมาตั้งแต่เรื่อง ระเบียงรักนักศึกษา ละค่ะ
จากนั้นมาอ่านเรื่อง รัก ร้าย ก็ชอบมากค่ะ ... สุดท้ายก็มาที่เรื่องนี้ อ่านแล้วก็ชอบเหมือนเดิมค่ะ ไม่มีผิดหวังเลย
ขอบคุณสำหรับงานดีๆ ที่เขียนมาให้ได้อ่านกันนะค่ะ :L1:
-
ก่อนอื่นๆ ขอขอบคุณสำหรับการระบุวันที่อัพ ปลื้มมมมมมมม 555555
มีตอนหวานๆๆ กุ๊กกิ๊ก ฉลองรับวาเลนไทน์อีกสักตอนไหมเอ๋ย o3
-
ดีใจ มาอัพ แล้ว
หวังว่าคงจะหวาน
กว่านี้ ได้อีกนะ
-
ตอนนี้น่ารักจัง
-
:z2:
^^
-
มีความสุขจัง :กอด1:
-
:laugh:พี่จีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกจะตายแล้วทำไมน่ารักอย่างงี้กันตอนนี้
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หวานกันมากมาย น่าสงสารเมธ เหมือนกันแต่ว่าเป็นเพื่อนสนิทนะดีแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกก :m20:
ข้อ 1. นั้นมันอะไรกันไม่อ่าววววว :serius2:
รอพี่จีตอนใหม่นะค่ะ รอ รบร อยุ่ด้วยกรี๊ดๆๆๆ :z2:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกก.........
ถ้าสั้นแต่บ่อยก็โอเคนิ....
-
หวาน เกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :o8: :-[ :impress2:
-
เข้ามาดันหน่อย
:z2:
ปล.ขอบคุณที่ติชมภาพค่ะ อิอิ
-
:เหอะ1:รอพี่จี
-
รูปน่ารักมากเลยยย o13
-
(http://i188.photobucket.com/albums/z128/Ray_marz/Valentine_card.jpg)
Happy Valentine
เรื่องนี้จงหวานนนนนนๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้หวานนนนนน
ถูกใจ
กอดพี่จี :กอด1:
-
น่ารักกันจริงๆเลยสองคนนี้ เข้าใจกันแบบนี้สิดี อิอิ
แอบสงสารเมท แต่พี่แกก็สปอร์ตสุดๆ หลงรักเมธไปด้วยอีกคน
ทำไมเราถึงระแวงว่า ไอ้หวานๆกันอยู่ตอนนี้ เดี๋ยวมันจะต้องมีเรื่องเครียดๆตามมาฟระ
ฮืออออ คนแต่งอย่าใจร้ายกับพี่ภูกะน้องมินเลยน้าาาา
(ระแวงไปเองสุดๆ)
-
Happy Valentine's day นะคร้าบบ :L1:
:bye2:
-
(http://i367.photobucket.com/albums/oo111/taan19/10-01-2009_05.gif)
-
(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/valentine/13-02-2009_07.gif)
-
:L1: สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ :L1:
:กอด1: :กอด1: คุณจี มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
แฮปปี้วาเลนไทน์ค่า จี
:กอด1:
นิยายเรื่องนี้ก็สนุกมากมายเช่นเคย
แต่ออกแนวหวานมากกกกกก
ชอบบบบ :o8:
แต่ก็กลัวนะ กลัวจีแกล้งคนอ่าน
เพรานิสัยการเขียนที่หักมุม หักใจคนอ่านเนี่ยล่ะ :เฮ้อ:
ถึงได้กังวลขึ้นมาก่อนเฉยๆ :sad4: :sad4:
รออ่านต่อจ้า
จิ้มเล็กน้อยแต่พองามน้า
:z13:
มามะๆ มาต่อน้าๆๆๆ
-
ให้คุณจีค่ะ :3123: :L2: :L2: :L1: :L2:
ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
:กอด1:
-
:L1: Happy Valentine's Day :L1:
-
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/1529/37529/f2e49fbd95c2c0e1c5da3e61f270b22e_1212357715.gif)
-
ตลอดมื้ออาหารภูริแทบจะผูกขาดการพูดไว้ทั้งหมด แต่ไม่ได้หมายถึงเขาพูดอยู่คนเดียว ชายหนุ่มพยายามหาหัวข้อสนทนาที่ทั้งสองคนจะร่วมพูดคุยด้วยได้ เมธาก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด การแสดงออกต่อเนมินก็เป็นเพียงแค่ความห่วงใยจากเพื่อนถึงเพื่อนเท่านั้น
“อะไร”เมธาลดเอกสารในมือลงแล้วถามคนที่นั่งจ้องหน้าอยู่ข้างๆ
“ว่าไงเล่า อย่ามาทำเป็นเงียบสิ”เนมินกระตุกแขนเบาๆ ภูริกลับไปได้สักพักแล้ว แต่เพื่อนสนิทไม่ยอมพูดอะไรถึงภูริเลย เขาอยากรู้ว่าเพื่อนมีความคิดยังไง
“ว่าไงอะไรล่ะ มินนี่เอาแต่ใจใหญ่แล้วนะ เมธทำงานอยู่นะ”เมธาบ่นแบบไม่จริงจังนัก
“งานอะไร เห็นอ่านมาสองสามรอบแล้ว ตอบมินมาก่อนสิ ไม่งั้นไปนอนนอกบ้านเลย”
“ก็มินถามไม่รู้เรื่องเองนี่ จะถามอะไรก็ไม่ถาม มานั่งจ้องหน้าทำแก้มป่องใครจะไปเข้าใจ”
“มินไม่ได้ทำแก้มป่องนะ”
“ไปส่องกระจกสิ ป่องจนจะแตกอยู่แล้ว”
“เมธ!”
“ไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่เลย มินก็ขึ้นเสียงได้กับเมธคนเดียวนี่ล่ะ กับคุณภูไม่เห็นกล้า อะไรๆ ครับๆ ได้ครับ จริงเหรอครับ เมธไม่เห็นรู้ว่ามินว่าง่ายเป็นด้วย”
“เมธ! มินโกรธจริงๆ นะ”
“เอะอะอะไรก็โกรธเมธ ไม่คุยกับเมธ เมธไม่ได้อยู่ด้วยกันกับมินแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว มินคงมีความสุขมากเลยสินะ เมธมาก็เลยไม่สนใจเมธเลย เมธสิควรจะโกรธ”ถึงเขาจะเห็นแล้วว่าภูริดูท่าทางไว้ใจได้ แต่ลึกๆ ก็ยังหวง ยิ่งเนมินแสดงท่าทีสนใจอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ เขาก็กลัวว่าจะสูญเสียเนมินไป
“เมธ….มินไม่ได้ไม่สนใจเมธสักหน่อย เมธโกรธมินจริงเหรอ……ดีกันนะ”เนมินยื่นนิ้วก้อยมาให้ เมธาส่ายหน้าก่อนจะยอมยกนิ้วเกี่ยวกันไว้
“ไม่โกรธหรอก แค่น้อยใจ…..เมธเป็นห่วงมินมากนะ….คุณภูเขาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ดี คงปรามๆ มินได้บ้าง มินก็อย่าดื้อให้มากนะ อย่าทำงานหนัก นอนเยอะๆ กินเยอะๆ ไปตรวจตามหมอนัดให้ตรงเวลาด้วย ถึงมินจะบอกว่าตัวเองแข็งแรงแล้ว แต่มินไม่รู้หรอกว่าทุกครั้งที่ทรุดน่ะ คนอื่นเขากังวลกันขนาดไหน เมธคอยดูแลมินเหมือนตอนเรียนไม่ได้แล้ว…..ถ้ามีคนที่ไว้ใจได้…แบบคุณภูอยู่….เมธก็เบาใจ”ในเมื่อดูแลเองไม่ได้ และไม่มีใจให้กัน ก็คงต้องปล่อยให้คนที่เนมินมีใจให้ อย่างน้อย…
“…….ขอบคุณนะ เมธดีที่หนึ่งเลย ไว้วันไหนไม่ต้องทำงานมินจะพาเที่ยวให้ทั่วเลยดีมั้ย”
“มินก็เป็นแบบนี้ตลอด อยู่กับคุณภูก็อย่าขี้งอนให้มากนักนะ เกิดเขาไม่คอยตามง้อตามเอาใจ มินจะทำยังไง เป็นผู้ใหญ่แล้ว มินมีอะไรก็คุยด้วยเหตุผล ไม่ใช่เอะอะก็เงียบ เอะอะก็ประชด ไม่มีใครตามใจมินเท่าเมธอีกแล้วนะ ขนาดมินผิดเมธยังยอมเป็นฝ่ายผิดแทนเลย”
“นั่นสิ ใครจะดีเหมือนเมธไม่มีล่ะ เมธดีที่สุดเลย พี่ภูสู้ไม่ได้สักนิด”
“ใช่ คุณภูสู้เมธไม่ได้หรอก”เนมินยิ้มร่าบีบนวดท่อนแขนอีกฝ่ายอย่างเอาใจ
“….ไม่ต้องมาเอาใจเลย ชอบเขาล่ะสิ”ดีที่สุดแล้วยังไง ชนะแล้วยังไง….ในเมื่อไม่รัก ก็ไม่มีความหมาย
“อะไร! เปล่านะ!”เนมินปฏิเสธเป็นพัลวัน จะให้ยอมรับกับเพื่อนสนิทตรงๆ ใครจะไปกล้า
“เปล่าแล้วมาถามเมธทำไมว่าเขาเป็นยังไง”
“ก็…ก็….เมธ!”เมื่อถูกอีกฝ่ายคาดคั้นจนหาทางออกไม่ได้ก็เลือกใช้วิธีเดิมๆ
“ขึ้นเสียงอีกแล้ว ไปเลยๆ ไม่อยากมองหน้าป่องๆ แดงๆ เมธจะทำงานแล้ว”เมธาแกล้งเอาเอกสารตีไล่จนเนมินต้องยอมลุกขึ้นห้องนอนไป เขาไม่รู้หรอกว่าที่เมธาจำเป็นต้องแกล้งไล่เป็นเพราะหัวใจมันถูกบีบจนจะทนไม่ไหว ใครจะรู้บ้างว่าการเห็นคนที่เรารักกำลังมีความสุขเมื่อพูดถึงคนอื่น…จะเจ็บขนาดนี้…ระยะทางและเวลาไม่ช่วยให้ความรักของเขาลดลงไปเลย เขาอาจเป็นผู้ชายขี้ขลาดที่เลือกจะแต่งงานเพื่อความสุขของพ่อแม่ แล้วทิ้งความสุขตัวเองไป แต่…เขาก็กล้าพอที่จะสนับสนุนให้เนมินมีความสุขกับ…คนที่เนมินรัก
รุ่งเช้าเมธาไปทำงานสวนกับภูริที่ขับมาหาเนมินแต่เช้า พวกเขาแค่บีบแตรรถทักทาย ประตูรั้วที่ยังปิดไม่สนิทเปิดต้อนรับแขกที่กลับมาเป็นขาประจำอีกครั้ง
“พี่ภูมาทำไมแต่เช้าครับ”เนมินที่เดินออกมาส่งเมธาเมื่อครู่หยุดยืนคุยกับแขกคนใหม่
“มารับน้องมินไปร้านไง เช้านี้ขอฝากท้องไว้ที่ร้านนะ”
“มินกำลังจะกินข้าว พี่ภูกินด้วยกันก่อนมั้ย เมธต้มข้าวต้มหมูไว้ให้”เนมินเดินนำทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ตอบรับคำชวน
“เมธนี่เขาดูแลมินดีเหมือนกันนะเนี่ย พี่อยากได้ดูแลมินบ้างจัง”ภูริเดินตามมานั่งบนโต๊ะกินข้าว มองแผ่นหลังร่างบางที่ตักข้าวต้มใส่ชามอย่างบรรจง
“เมื่อก่อนตอนเรียนอยู่หอเดียวกันก็ผลัดกันทำประจำ แต่ส่วนมากเมธจะเป็นฝ่ายทำ แถมทำอร่อยกว่าด้วย พี่ภูจะปรุงมั้ย”
“ไม่ล่ะครับ”ภูริตักข้าวต้มชิมคำแรกก็ต้องครางในลำคอด้วยความพอใจ รสชาติกลมกล่อมกำลังพอดี
“ความจริงพี่ภูไม่ต้องมารับมินก็ได้นะ ยังไงมินก็ต้องขับรถไปอยู่แล้ว”
“ก็ไม่ต้องขับไปสิครับ แล้วตอนกลับก็รอกลับพร้อมพี่ พี่เลิกหลังร้านมินปิดไม่กี่นาทีเอง”
“มินเกรงใจ”ถึงจะบอกว่าเกรงใจ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปฏิเสธให้จริงจัง
“เกรงใจทำไมกันครับ พี่อยากรับส่งมินทุกวันเลยด้วยซ้ำ…..อยากตื่นมาแล้วเห็นหน้ามินเป็นคนแรก”เนมินคงไม่รู้หรอกว่าภูริแทบนอนไม่หลับทั้งคืน คิดแต่อยากมาหา อยากมาเห็นหน้า จะโทรหาก็อยากให้เนมินได้นอนพักผ่อน
“…..ไม่ได้อยู่ด้วยกันเสียหน่อย จะเห็นเป็นคนแรกได้ไง”
“งั้นก็อยู่ด้วยกันสิครับ”ใช่ว่าเขาจะชอบหยอกเย้าให้อีกฝ่ายจนไม่กล้าพูด แต่ยอมรับว่าอยากเห็นหน้าหวานๆ แก้มแดงระเรื่อเพราะเขา
“…..บ้า พี่ภูพูดเล่นไปได้ ทานข้าวดีกว่าครับ เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย”เนมินรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนไปมากกว่านี้
“มิน…..พี่รักมินนะครับ”ไม่รู้ว่าพูดรวบรัดเกินไปไหม ต่อหน้าเนมินเขามักคิดอะไรไม่ค่อยออก เมื่อรู้ตัวว่ารักก็อยากบอกให้รับรู้
“………..”
“….พี่พูดจริงๆ นะ พี่รักมิน….มินเป็นแฟนกับพี่ได้มั้ย”
“………”
“….มินครับ”ภูริต้องเรียกย้ำเพราะอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าจับช้อนค้างอยู่ในชาม
“……”เนมินยังคงไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นถูกต้อง เขาไม่ได้หูฝาดไป แล้วถ้าไม่ฝาดก็ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปดี รู้สึกเหมือนลืมการพูดไปชั่วขณะ ชามข้าวต้มข้างหน้าเป็นที่พึ่งเดียวที่หาได้ตอนนี้
“…มิน…”ภูริแตะมือที่จับช้อนเบาๆ แต่เนมินถึงกับสะดุ้งแล้วลุกขึ้นยืนจนเขาก็ลุกตาม
“เอ่อ…มิน….เดี๋ยว…มินไปร้านก่อนดีกว่า ป่านนี้จอยรอแล้ว”
“เดี๋ยวสิมิน!”ภูริรีบคว้าตัวเนมินเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะวิ่งหนีไป
“อ๊ะ!...เอ่อ…พี่ภูปล่อยมินก่อน”เนมินดันหน้าอกชายหนุ่มเพื่อเพิ่มระยะห่าง แต่อีกฝ่ายกลับกระชับแขนที่รอบเอวให้แน่นขึ้น ร่างบางรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดัง จนกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยินด้วย ถึงบอกให้ปล่อยแต่ก็ไม่แน่ใจว่าถ้าปล่อยจริงๆ เขาจะสามารถทรงตัวอยู่ได้
“ไม่ปล่อย จนกว่ามินจะตอบพี่”
“พี่ภู….”
“ครับ”ภูริพยายามก้มลงเพื่อสบตาเจ้าของเอวบางที่กอดไว้ ไม่คิดเลยว่าเนมินจะตัวเล็กแบบนี้….แถมยังนุ่มด้วย
“….พี่ภูอย่าแกล้งมินเลยนะ”
“พี่ไม่ได้แกล้งมินสักหน่อย มินรักพี่บ้างมั้ย….เป็นแฟนพี่นะ”
“…พี่ภู…ปล่อยมินนะ”เนมินพยายามขู่ให้อีกฝ่ายยอม แต่เสียงที่ออกมากลับฟังดูเหมือนอ้อนวอนเสียมากกว่า
“อายเหรอ….ถ้าอายก็รีบตอบสิครับ แล้วพี่จะปล่อย”แก้มที่แดงระเรื่อตอนนี้ลามไปทั่วทั้งใบหน้า หากยังกอดไม่ปล่อยหรือทำอย่างอื่นด้วย สงสัยจะแดงไปทั้งตัว
“….จะให้มินตอบอะไรล่ะ”
“เป็นแฟนพี่ได้มั้ยครับ”
“…….ครับ”
“ตกลงเป็นแฟนพี่แล้วนะ…มินรักพี่ใช่มั้ย”ถึงจะดูเหมือนไม่ตื่นเต้น แต่ความจริงเขาโถมกอดเนมินให้แน่นสมกับความดีใจ ที่คิดว่าไม่ได้รักอยู่ข้างเดียวก็คงจะจริงใช่มั้ย
“พี่ภู…ไหนจะปล่อยมินไง”เนมินก้มจนคางแทบชิดหน้าอกตัวเอง ยิ่งภูริก้มมาใกล้จนแก้มแนบชิดกันเนมินยิ่งเกร็งจนอีกฝ่ายรู้สึกได้
“ตอบให้หมดคำถามสิครับ อีกอย่างมินก็เป็นแฟนพี่แล้ว พี่จะกอดแฟนตัวเองไม่ได้รึไง”เสียงกระซิบหยอกแผ่วเบาแนบใบหูเล็ก เขาได้กำไรทั้งร่างในอ้อมกอดนุ่มๆ แก้มหอม แล้วยังกลิ่นกายอ่อนๆ อีก จะว่าเจ้าเล่ห์หรืออะไรก็ตามใจเถอะ ขอชื่นใจอีกสักหน่อยก็แล้วกัน
“พี่ภูอ่ะ….พี่ภูใจร้าย”เนมินพยายามเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากหนาที่คลอเคลียใกล้แก้มและใบหู ตอนนี้ไม่เพียงแค่เกร็งหรือตื่นเต้น หากแต่เขาสั่นไปหมดทั้งตัวจนจะหมดแรงยืนแล้ว ทำอย่างไรคนใจร้ายถึงจะยอมปล่อยแล้วหยุดแกล้งเสียที
“มินก็รีบตอบสิครับ ถ้าตอบแล้วพี่ปล่อยเลยจริงๆ ว่าไงครับ…พี่ภูรักน้องมิน…..….น้องมินล่ะ…รักพี่มั้ย”
“……………มินก็รักพี่ภูครับ”
****************************************************
หวานสุดได้แค่นี้ล่ะ ไม่รู้ว่าจะรับวาเลนไทน์ได้มั้ย
-
มาต่อแล้ววววว
หวานบาดใจจิง ๆ คับพี่จี
น่ารักอะ :impress2:
-
หวานหยดเลย
น้ำผึ้งเรียกปู่เลยคับ
ขอบคุณค้าบที่มาต่อในวันหวานๆแบบนี้
จารออ่านต่อนะค้าบ
:L1:Happy Valentine's Day :L1:
-
ฮิ้วววววววววววววว
บอกรักกันแล้ว น่ารักมากๆอ่ะน้องมิน ฮ่าฮ่า
หวานสุดได้แค่นี้ ทเนี้ก็หวานจะตายล่ะ :o8:
-
หวานนนนนค่ะ...แต่สงสารเมธเหมือนกันนะคะ
-
:impress3: น่าร๊ากกกกกยิ้มรับวาเลนไทน์
:pig4: ขอบคุณจ้า
-
:กอด1:กีสสสสสสสสสสสสสสสสสส
พี่จี มันน่ารักมากกกกกกกกกกเรื่องนี้ในที่สุดก็ได้มาเม้นท์แล้ว
ชอบมากๆเลยค่ะ
อ่านกี่เรื่องก็ชอบเอาเมนูขนมน่ากินๆมายั่วกันด้วยนะ
ชอบบมากเลย พี่ภูริกับน้องมิน ฆ่ากันเลยม่ายยยยยยยยยยยยย
ตอนล่าสุดแปะไว้ก่อนนะ :sad4: สอบเสร็จจะแร้นมาด่วนเลย
:กอด1:พยายามเข้ากับร่วมเล่ม รบร ด้วยนะค่ะ
รออยู่นะ พี่จีสู้ๆๆ :z2:
-
:L2:
หวานแล้วววววว
งื้ออออ
สงสารน้อง มิน พี่ภูขี้แกล้ง!!!!!
:impress2:
อ่อยยยย
รักกันขนาดนี้ ~
เรื่อง มันยาวที่ตรงไหนกันนะ!!!
:z2:
-
ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
พี่ภูกับน้องมิน....หวานมาก
สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะคุณจี :L1:
-
555555 หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เล่นเอาเลือดลมวิ่งกันพล่าน 555555
ชอบอ่ะ เอาอีกได้ป่าวเอ๋ย
-
อ่อย หวานรับ Valentine จริงๆ :-[
มินน่าร๊ากกกกกกกกกกก ชักสงสารมินละซิ
พี่ภูขี้แกล้งอ่ะ :m16:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
หวานรับวาเลนไทด์จิง ๆ ครา คุณจี อยากเปนพี่ภู จะได้กอดน้องมินมั่ง หุหุ
แร้วจะไปทำงานกันป่าวเนี่ย หรือว่าจา :oo1: :oo1: ก๊ากกกก
เมธไม่ได้โกด แค่น้อยจัย.. งั้นก้อน้อยใจต่อไปเนอะ ฮร่า ๆๆ
ไม่ใช่แระ ดีจังวที่เมธไม่ขวางมิน
พี่ภูทางสะดวก :z1: :z1:
-
:o8: :o8: :o8:
อะไรมันจะหวานขนาดนี้นะ
เมธ นี่เป็นคนดีจังยอมรับในฐานะที่มินให้อย่างเต็มใจ และไม่เรียกร้อง
ภูคงจะดีใจมากละสิท่าที่ได้มินมาเป็นแฟน
อ่านแล้วไม่อยากจิ้นต่อเลยกลัวจะงว่ามันจะเป็นฟ้าใส่ก่อนคลื่นยักษ์จะมา
แล้วจะรออ่านต่อน๊า อิๆ
-
โอย..... :o8:
อ่านไปมดกัดไป คอมช้านจะโดนมดอุดมั้ยเนี่ย :-[
หวานซะ รับ (หรือส่ง)วาเลนไทน์พอดีเลย :L1:
-
หวานนนนค่ะพี่จี
น่ารัก
รับวาเลนไทน์ได้เลย อิอิ
:กอด1:
-
หวานคร่ะ
สงสารเมธ...................โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
-
เจ๊จี แฮปปี้วาเลนไทน์จ๋า
เจ๊ๆๆ ขอคู่เมธด้วยได้ไหมมอ่ะ :impress2:
แบบว่าไม่ได้คืบจะเอิศอกหลอกน่ะ แต่ชอบครบๆๆคู่
:z1:
-
ว้ายยยยยย
นู๋มินนี่ไม่มีปฏิเสธเลยยยยยยยนะ อิอิ :o8:
เป็นแฟนกันแล้ววววววววว :-[ โว้เย้!....
-
หูยยย หวานอ่ะ เขินแทนแฮ่ะ ......ตรูบ้าไปแล้ว อ่านไปยิ้มไป :o8:
-
:a5:กำลังอ่านให้ทันอยู่นะครับ
-
มดขึ้นเต็มเล้า แล้ว
-
โหๆๆ พี่จีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่าร้ากมากมาย แค่นี้ก็ซึ้งจัยแล้ว
แบบว่าน่าจะเหตหั้ยไปร้านสายซักหน่อยน่าพี่จี
หุหุ.... :z1: ได้ป่ะคร้าบบบบ
-
หวานมากมาย อิอิ
เป็นแฟนกันแล้ว เย้ๆ
-
หุหุ...ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว....แถมมีบอกรักเป็นของแถมด้วย
หวานมากมายค่า :L2:
-
หวาน
โคด
โคด
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
หวานตอนนี้
แด๋สงสัยตอนหน้าขมปี๋
รอตอนต่อไปครับ
-
หวานรับวาเลนไทน์จริงๆ :o8:
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้วเนอะ พี่ภูดูแลน้องมินดีๆน๊า ทางข้างหน้าอีกยาวไกล
น่าเห็นใจเมธจัง เจ็บแบบนั้น ก็ต้องทน นับถือน้ำใจจริงๆ o13
-
หวานสุด แล้วล่ะค่ะ
ไม่มีอะไรจะหวานได้เท่านี้แล้วล่ะ o13
:pig4:
-
อ่านจบตอนนี้แล้ว ต้องไปเชคน้ำตาลในเลือด สงสัยจะพุ่งสูงปริ๊ด o13
พี่ภูริ น้องมินตอบรับเป็นแฟนแล้ว ต้องดูแลดีดีนะ อย่าทำให้น้องมินเสียใจนะ
:z13:จีจ๋า
ปล. สงสารเมธาที่แสนดีจัง
-
:o8: :o8: :o8:
อ่านแล้วเขิน อร๊ายยย
:กอด1: กอดคุณพี่จี
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อบอุ่นจัง!!~
อ่านรวดเดียว ถึง หน้า 68
รักกันนานๆ นะค๊าบบ!!~
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงง :-[ อยากจะไปละลายแทนมืนเจรง ๆ ๆ
พี่ภูรุกเรวมากกกกกกกกกกกกกกก
น้องมินก้ม่ะมีปฎิสธเลยน้า ฮ่า ฮ่า
หวานมั่กมายตอนนี้ สมกะวันวาเลนไทน์จริงๆ :กอด1:
-
โฮกๆ :o8: :-[ :impress2:
ต่อไปก็ บทอัศจรรย์ จัดปาย คุณจี :z1: :m20:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
เป็นแควนกันแย้วววว
ดีใจๆๆ
หวานมากค่ะจี ชอบๆ
ฮิ้วววว
-
แอร๊ยยยยส์
หวาน
ปล.เมธน่าสงสาร มาซบอกเค้ามั้ย :กอด1:
-
ความรักทำให้โลกนี้ดูสดใสจริงๆค่ะ ... บอกรักกันไปแล้ว คบกันเป็นแฟนไปแล้ว
พี่ภูกับน้องมิน น่ารักจังค่ะ เข้ากับบรรยากาศวันแห่งความรักเลยเนอะ :L1:
-
โหย!!! โคตรของโคตรหวานแล้วเพ่
ใครว่าไม่หวานต้องไปเช็คน้ำตาลในเลือดด่วนแล้วแหละ
-
ขอสุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลังพี่จีกับทุก ๆ คนด้วยนะค้าบ ขอให้มีความรัก ความสุข ตลอดไปน้า :L1:
:o8: พี่ภู จู่โจมบอกรัก ขอเป็นแฟนกะน้องมินอย่างรวดเร็วมากกกกกก :z3: อ๊ากกกกกก ของซูฮกให้พี่ภูเลย สุดยอดดดดด o13
-
จะเป็นลมตาย
พี่ภูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าปลื้มมากกกกกกกก
จะเปนลมๆๆๆๆ
เนมินไหวม้ายยยยยยยยยยยย
-
บอกรักกันแล้วว
กรี๊ดดดด
:impress2:
-
แค่นี้ก็หวานพอแล้ว :o8:
-
หวานมากมายแล้วค่า :-[
เข้าใจกันดีแบบนี้แล้วแสดงว่าใกล้จบแล้วใช่มั้ยเนี่ย .. จบตอนนี้ก็ดีนะ กลัวใจคนแต่งให้มีเรื่องช้ำใจเล่น :z3:
รักคนแต่ง :L2:
-
เป็นแฟนกันแล้ววววววววว :mc4:
-
หวานกันจริง ๆ คู่นี้ :laugh:
ในที่สุดก็ได้เป็นแฟนกันแล้ว :L1:
-
นี่หวานแล้วเหรอออออออออออออออ
อนาถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
:laugh:
-
^
^
^
เจร๊มิ้น
อนาถถถถถถถถ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
(http://img155.imageshack.us/img155/5457/theestimeaf7.jpg)
เอาของกำนัลมาถวาย
วาดเสร็จร้อนๆ พร้อมเสิร์ฟ
5555555555+
เพราะฉะนั้นมาต่อเร็วๆน้า
:m13:
ปล.ไม่รู้จะเหมือนที่คนอื่นเค้าจิ้นอ้ะเปล่า :m23:
น่ารักมากกกกกกกกกกกก
ขอมาเม้น ก่อนไปอ่าน
................
น้ำตาล ในเลือดเพิ่มสูงเลย งานนี้
-
อ่านไป ก็เอาไบกอนไล่ตามฉีดมดที่มันมาไต่ ๆ อยู่หน้าจอคอมไปด้วย หวานหยดซะไม่มีล่ะ เหอ ๆ ๆ สมกับเป็นตอนต้อนรับวันวาเลนไทน์จริง ๆ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o8:
หวานมากมายค่ะ แล้วก็ยังหวานได้อีก
แค่นี้ก็รับวาเลนไทน์ได้แล้วจ้ะจี
โิอ้โหหหหหหหหหหหหหห
ตอนนี้พี่ภูกับน้องมินก้าวหน้าขึ้นเยอะมากมายก่ายกองเลยอ่ะ
:-[ :L1:
-
มาลงเอยในวันแห่งความรัก :กอด1:
รอตอนหวานตอนต่อไป +1 ให้คุณจีด้วย :L1:
-
:-[หูยยยยยยยยยยยยย เขินแทนมิน
หวานได้ใจจ้าคุณจี :pig4:
-
โอ้ววววววว หวานมาก :-[
-
:-[
-
:-[
หวานมากมาย
^^
ขอบคุณค่ะ
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนน
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกที่ซู้ดเลย :กอด1:
-
:really2: หวานรับวันวาเลนไทน์เลยครับ ขอบคุณนะครับ
-
:-[หวานรับเทศกาลจริงๆจ้า...ชอบจัง
:กอด1:คนแต่งสักทีสองที...ขอบคุณคะ
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
เป็นแฟนกันแล้ว :-[
-
หวานนนนนนนหยดย้อยยยยยย
อู้ยยยยยยยยหวานจริงๆ :o8:
-
หวานขนาดนี้ ต่อไปคงมี nc หรือเปล่า :o8: :o8:
คุณจี หวังว่าคงไม่มีฉากโศกตามมานะครับ :call: :call:
-
:-[ หูยยยยยยยยยยยยยยยยย ขอหวานๆอย่างนี้อีก50ตอนนะคร๊าฟฟฟฟฟ ชอบโฮกๆขอโบก หุหุหุ :impress2:
-
หวานมากเลยคร่า
ขอให้หวานอย่างงี้ต่อไปนะคะ คงไม่มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันนะคะ :serius2:
เดี๋ยวจะบีบหัวใจคนอ่านเกินไป
รักคนแต่ง :L2: :L2:
-
:mc4:
นี้ข้าพเจ้าจะเป็นเบาหวาน ฤ เปล่าจ๊ะ
อร๊าย! พี่ภู หวานได้อีกคร๊า~
-
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆกันไปไหน
คนโสดเคืองอะ :seng2ped:
-
คิดถึงพี่จีจังเลย :-[ :-[
แต่คิดถึงตอนต่อไปมากกว่า :laugh:
พี่จี ขอฉากตบจูบ กระโดดเตะก้านคอ กัดหู
ยิงกันเลือดกระชูด นองพื้น อะไรแบบนี้บ้างได้ป่ะ
:m11: :m11: :m11:
-
หวานผิดคอนเซ็ปคนแต่ง :a5:
แต่คนอ่านชอบก็ชอบ :กอด1:
จัดมาอีกเยอะๆ ก็จะดีมาก ๆ นะจ้ะ :laugh:
-
:กอด1:พี่จีหวานมากกกกกกกกกกกเลยอ่ะ
ชอบมากมายเลยอ่านไปสองสามรอบแล้ว
น้องมินเราถึงกับเขินทำอะไรไม่ถูกกันเลยที่เดียวน่ารักอ่ะ
แต่ใครจะต้อนเก่งเท่าพี่ภูอีก 555+
วันเดี๋ยวได้ทั้งเป้นแฟนแถมได้คำว่ารักมาครองอีก
เมธเราเพื่อนที่ดีจริงมันต้องอย่างงี้ถึงจะเรียกว่ารักกันจริงถูกกต้องแล้วล่ะ
ชนะแล้วไง ดีที่หนึ่งแล้วไงในเมื่อเขาไม่รัก สู้ปล่อยให้เขาไปมีความสุขกับคนที่เขารักแล้วเราก็วางใจดีกว่าเน๊าะ
แบบนี้แหละที่แรกว่ารักแท้ กอดดดดดดเมธ :กอด1:ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวก็เจอคนดีๆที่ทำให้เมธมีความสุขเอง
อยากรู้ต่อเลยว่าจะเป็นไงกันต่อไป บอกรักไร้อุปสรรค์แบบนี้น่ากลัวจัง
พี่จีอย่าทำร้ายจิตน้อยๆของคนอ่านนะ ขอหวานอีกนิดนะค่ะ
หรือว่าพี่ภูจะ :haun4: กรี๊ดดดดดดดดด....จัดมาให้ไวเลยม่ายยยยยยยยยย :-[
:กอด1:กอดพี่จี
o13
-
จองๆๆ
แปะๆๆๆๆ
วันนี้ได้ข่าวพี่จีเข้าเล้า
-
Re: [นิยาย] Thee's Time...เวลาของคุณ หัวใจของผม ความรักของเรา up!! 14/02/09 pg.68
o13
เพิ่งได้เห็น ยอดเยี่ยมจริงๆๆ รู้สึกว่าคนเขียนจริงใจและเป็นห่วงใยคนอ่านอย่างแท้จริง ขอบคุณมากๆๆๆ :man1:
-
:o8:ยังไงก็รออยู่นะครับ
-
แวะมาดู ร้านกาแฟยังไม่เปิด
:z2: :z2: :z3: :z3:
-
อ๊าก....ดีใจๆๆๆๆๆ :impress2:
แถมเขินแทนน้องมินด้วยนะเนี่ย :haun4:
มาตอนนี้คุนจีทำเอาคนอ่านหวานซะอดหน้าแดงไปหมดแล้ว
คุ้มค่ากับการรอคอย...วันนี้มาอ่านได้ไป 2 ตอนเลย
เสียดายไม่ได้มาอ่านรับวาเลนไทน์
ไม่งั้นคงแฮปปี้เหมือนกันไปแล้ว...อิอิ
:man1:วันนี้รักคนแต่งจังเลย
-
มาอ่านแบบเลทๆ แหะๆ
เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เป็นแฟนกันแล้วววววววววววว
หวานกันได้น่ารักจริงๆ
พี่ภูอ่ะ อย่าแกล้งมินแบบนี้สิ แหมมมม มินเขินจะแย่แล้วเห็นมั้ย
สงสารเมธอ่ะ ขอให้นายมีความสุขนะ
-
ตามอ่านอยู่คับ :z13: :z13: :z13:
-
คุณจีขา
มามะ :L2: :L2:
-
หวานนนน :-[
ในที่สุดก็ยอมเป็นแฟนกันแล้วววว
พี่ภูเจ้าเล่ห์จิงๆนั่นแหละ
มินเขินจนจะละลายแล้วมั้งนั่น
แต่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกก
หวานจริงๆขอบคุณพี่จีค่า :L2:
-
โอ้วว
ใครไปแหย่(ไข่)มดแดงนะ
หวานจนมดเต็มเล้าเลย
พอสอบเส็ดรีบกลับบ้านมาอ่านเลยนะเนี่ย
น่ารักได้อีกอะพี่จี
:impress2:
แต่ว่าเขายังรอตี๋กับเอ็มได้มั่ย
(ผิดกระทู้ละชั้น) :really2:
:กอด1:ให้หายคิดถึงหน่อยเร็ว
เดียวต้องไปกระทู้พี่มิ้นต่อ
:z10:
-
มารอครับผม...........
-
รอ + luv
^^
-
จีจ๋า...อยากกินกาแฟกับขนมเค้กหวานๆ จังเลย :o8:
รอน้องมินมาชงกาแฟให้ :-[
-
น่ารักดีอ่ะ
ชอบๆ
มาต่อเร็วๆนะคับ
-
เพิ่งอ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นเลย
พี่ภูดูจริงใจดีนะคะ แต่ประวัติคงเจ้าชู้ไม่ใช่น้อยเลย ตั้งแต่เนียนถามชื่อเบอร์โทรศัพท์ การพาตัวเข้ามาเกี่ยวข้อง แบบนี้เค้าเรียกเสือซุ่ม ขอให้มั่นคงอย่างนี้ไปนานๆนะคะ
น้องมินก้อเป็นพ่อค้าที่ดีมากเห็นความใส่ใจเรื่องลูกค้าแล้วปลื้ม ถ้าเราเป็นลูกค้าร้านมินคงไม่ไปกินร้านอื่น แต่จะทันพี่ภูมั้ยเนี่ย โดยกอดแล้วถามแบบคำตอบไม่ถูกใจไม่ปล่อยแบบนี้
ที่เราชอบสุดๆคงจะเป็นเมธ เมื่อดูแลคนที่รักไม่ได้ก้อปล่อยให้คนที่ทำได้ดีกว่าเราทำดีกว่า อันนี้ชนะเลิศค่ะ
-
:impress2:มารอพี่จีด้วยความคิดถึงน้องมินกับพี่ภู
:กอด1: :z2:
-
คุณจีจ๋า หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดถึง พี่ภู
คิดถึง น้องมิน
คิดถึง พี่เอ็กซ์
คิดถึง น้องเจ
คิดถึง พี่ตั้ม
คิดถึง น้องพาย
คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง
:impress3: :impress3: :impress3:
มาต่อเถอะน้าๆๆๆๆๆ
:call:
:call:
:call:
ร้องเพลงรอจ้า
:bye2:
-
ร้านกาแฟเปิดยังค้าบ :bye2:
หรือว่าน้องมินกะพี่ภู ไปนวดแป้งทำขนมกันอยู่ :jul3:
-
ร้านหน้าจะเปิดได้แล้วน๊า..
:z2:
-
ก๊อก ก๊อกๆๆๆๆ
คุณจีอยู่ไหมเอ๋ย
ว้า ร้านกาแฟของมินปิด
:เฮ้อ: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
“มินก็รีบตอบสิครับ ถ้าตอบแล้วพี่ปล่อยเลยจริงๆ ว่าไงครับ…พี่ภูรักน้องมิน…..….น้องมินล่ะ…รักพี่มั้ย”
“……………มินก็รักพี่ภูครับ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“...ขอบคุณนะครับ...พี่ดีใจที่สุดเลยรู้มั้ย....พี่รู้ว่าระหว่างเรามันอาจจะเร็วเกินไป แต่พี่ก็รักมินมาก ตั้งที่วันที่มินเข้าโรงพยาบาลพี่ก็เริ่มห่วงมินมากขึ้น จนอยากมีสิทธิ์ที่จะคอยดูแล พี่เคยคิดว่า...พี่แค่ชอบมินมาก และห่วงใยเท่านั้น แต่ไม่ใช่เลย พี่หึงมินกับเมธมาก พี่ทนเห็นมินอยู่กับคนอื่นไม่ได้ ทนเห็นมินสนใจคนอื่นมากกว่าพี่ไม่ได้ พี่ไม่อยากให้ใครมีสิทธิ์ใกล้ชิดมินมากกว่าพี่....พี่เห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย”
“....งั้นมินก็เห็นแก่ตัวเหมือนกัน...เพราะมินก็หึงพี่กับพี่อร”
“ต่อไปนี้มีอะไรมินบอกพี่ได้เลยนะ จะได้ไม่ต้องเก็บมาคิดมาก เดี๋ยวจะไม่สบาย”ความจริงก็ไม่ใช่แต่เนมินหรอกที่คิดมาก ตัวเขาเองก็คิดมากเหมือนกัน ดีที่ว่าได้ปรับความเข้าใจกันเร็ว ไม่งั้นอาจจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็ได้
“งั้น....พี่ภูปล่อยมินได้มั้ย....”เมื่อภูริเปิดโอกาสเนมินก็เรียกร้องสิ่งที่กำลังต้องการมากที่สุด
“...ทำไมล่ะครับ พี่กอดแฟนพี่ไม่ได้เหรอ”เขาพยายามมองใบหน้าเจ้าของน้ำเสียงตัดพ้อ แต่อีกฝ่ายก็ก้มหน้าหนี
“พี่ภู....ปล่อยมินเถอะนะ.....มินเขิน....”เนมินพยายามหันหน้าหนีคนที่กำลังหยอกล้อ แต่ทั้งก้มทั้งหันอีกฝ่ายก็ยิ่งก้มหน้าตามจนปลายจมูกเฉียดแก้มนวลไปหลายครั้ง
“ทำไมพี่ภูขี้โกงแบบนี้เนี่ย มินเปลี่ยนใจไม่เป็นแฟนพี่ได้มั้ย”
“อ้าว เป็นงั้นไป พี่แค่หยอกเล่น ก็เวลามินเขินแล้วน่ารักนี่นา พี่ไม่แกล้งแล้วก็ได้ เดี๋ยวจอยจะสงสัยว่าทำไมมินหน้าแดงเหมือนเป็นไข้”ภูริยอมคลายอ้อมแขนออกแต่ก็ยังไม่ถอยห่าง
“พี่ภู! มินไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าพี่จะช่างแกล้งแบบนี้ ถอยเลย มินจะไปร้านแล้ว”เนมินผลักอกชายหนุ่มเบาๆ ก่อนจะเลี่ยงไปเก็บจานเพื่อออกไปร้าน ภูริอาสาขับรถมาส่งตามที่ตั้งใจ ถึงแม้จะบอกว่าเพื่อให้เนมินสบาย แต่เขาเองกลับได้กำไรอีกต่อจากการนั่งกุมมือตลอดทาง
“เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยว่าทำไมมาด้วยกันได้”จอยดึงตัวเนมินมาถามหลังร้าน กว่าภูริจะกลับไปก็อ้อยอิ่งอยู่ได้เกือบชั่วโมง เธอก็เลยไม่มีโอกาสเรียกเนมินมาถามสักที
“ก็พี่ภูไปรับมา”
“ไม่ต้องมาไก๋เลย ต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ๆ ไม่งั้นพี่ไม่ยิ้มหน้าบานแบบนี้หรอก แล้วดูสิ แก้มแดงเหมือนเป็นไข้ แต่ตัวไม่ร้อน แถมมองกันจนมดจะขึ้นกาแฟอยู่แล้ว บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะพี่มิน”
“ก็ไม่มีอะไรสักหน่อย”เนมินเดินเลี่ยงไปเปิดตู้เย็นเพื่อเช็คสต็อคขนม แต่จอยก็ไม่ลดละความพยายาม
“พี่มิน”
“โอ้ย จอยนี่ จะมาซักอะไรเล่า พี่ก็อายเป็นนะ คิดอะไรก็แบบนั้นล่ะ”เนมินพูดพร้อมหันหลังหนีอีกฝ่าย
“ห๊ะ! ตกลงพี่กับเขาคบกันแล้วจริงๆ เหรอ”
“อืม”
“ทำไมล่ะ เอ่อ จอยไม่ได้ว่าอะไรนะถ้าพี่จะคบผู้ชายน่ะ แต่มันเร็วเกินไปรึเปล่า พี่กับเขายังรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย”
“ก็....ต้องรู้จักกันมากเท่าไหร่ล่ะ”เนมินถามกลับ ต้องใช้เวลาให้มากขึ้นอีกทำไม ในเมื่อรู้แล้วว่าใจตรงกัน
“ก็...นานกว่านี้หน่อย แต่ช่างเถอะ จอยคงพูดอะไรไม่ได้ในเมื่อพี่ตัดสินใจไปแล้ว”จอยถอนหายใจเบาๆ เธอเป็นแค่น้อง จะไปวุ่นวายอะไรมากไม่ได้ ภูริก็ใช่ว่าจะไม่ดี แต่เพราะเห็นว่ามันเร็วเกินไป รวมทั้งลึกๆ แล้วเธอเชียร์เมธามาตลอดด้วย
“จอยไม่ชอบพี่ภูเหรอ”
“ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่เขารุกเร็วเกินไป จอยไม่ค่อยไว้ใจ พี่มินยิ่งเอ๋อๆ อยู่ด้วย ถ้าเกิดโดนหลอกขึ้นมาล่ะ”
“บ้าเหรอจอย พี่ภูไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”
“ใครจะไปรู้ล่ะ วันๆ ก็เจอกันที่ร้านกับที่บ้านพี่ จะรู้เหรอว่าเขาซ่อนใครไว้ที่อื่นหรือเปล่า”
“.....จริงเหรอ”เนมินคิดตามที่จอยพูด มันจริงเลยทีเดียว เขากับภูริยังไม่เคยได้ไปไหนด้วยกัน ไม่เคยทำอะไรร่วมกัน ส่วนใหญ่แล้วก็มีแต่อีกฝ่ายที่เข้าหาตลอด ไม่ว่าจะร้าน หรือบ้าน...ตรงข้ามกับเนมินที่ไม่เคยเข้ารู้เรื่องชีวิตส่วนตัวอีกฝ่ายเลย
“...เฮ้อออ จอยแค่พูดเผื่อไว้ พี่มินก็อย่าคิดมากเลย แต่จอยบอกตรงๆ นะ อย่าทุ่มใจให้มากนัก จอยเป็นห่วง เฮ้อ...อุตส่าห์จะให้พี่เมธมาช่วยกันท่าสักหน่อย ไหงปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้เนี่ย”จอยบ่นอย่างหัวเสียเมื่อสิ่งที่ต้องการกลับล้มไม่เป็นท่า เธอรู้ดีอยู่แล้วว่ารุ่นพี่คนนี้มักเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายมากแค่ไหน เธอเองก็เห็นดีด้วยเพราะผู้ชายคงสามารถดูแลและปกป้องเนมินได้ แต่...ก็อยากให้เป็นคนที่เธอไว้ใจ เธอคิดอย่างเสียดายที่เมธาไม่สามารถชนะใจเนมินได้ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหนเนมินก็ไม่เคยมองเห็น
เนมินไม่รู้ว่าคู่อื่นจะเป็นเหมือนเขาไหม เคยมีแฟนมาก่อนหรือก็เปล่า พอมีทั้งทีก็ดันป็นผู้ชายเสียนี่ อาการตอนนี้จะเรียกว่าเข้าหน้าไม่ติดก็คงไม่ได้ เพราะเขาอยากเห็นหน้า อยากพูดคุยตลอดเวลา แต่ก็อายจนไม่กล้ามองหน้าตรงๆ เพียงแค่สถานะเปลี่ยนไป ทำไมจิตใจถึงได้หวั่นไหวตามมากขนาดนี้
“พี่ภูอย่าจ้องมินมากได้มั้ย.....มินทำตัวไม่ถูก”หลังจากที่เลิกงานภูริก็ตรงมานั่งรอเนมินที่ร้าน แต่ต้องรอให้เก็บร้านเสร็จก่อน จะได้กลับพร้อมกับพนักงานทุกคน
“ก็ไม่เห็นต้องทำอะไรเลยนี่ พี่ก็แค่มองหน้ามินเอง”
“งั้นมินไปช่วยน้องๆ เก็บร้านนะ พี่ภูนั่งรอก่อนนะ”
“ได้ครับ เร็วๆ นะ พี่เริ่มหิวแล้ว”ภูริลูบท้องให้เห็นว่าเขาพูดจริง เนมินเดินไปหลังเคาน์เตอร์เพื่อช่วยจอยเช็ครายได้ แต่พอเดินมาถึงกลับได้ยินเสียงพนักงานแกล้งแซวจนเขาเกือบสะดุดขาตัวเอง
หลังจากปิดร้านแล้วภูริตามใจเนมินที่จะซื้ออาหารกลับไปทานที่บ้าน เพราะไม่อยากให้เมธาทานข้าวคนเดียว เขารู้สึกดีที่ภูริเข้าใจเหตุผลและยอมตามใจ แต่เนมินไม่รู้หรอกว่าการที่เมธาต้องทนเห็นทั้งสองคนพูดคุยผ่านสายตากันมันทรมานขนาดไหน
“มิน...พรุ่งนี้เมธว่างแล้วนะ”กว่าเมธาจะได้อยู่ตามลำพังกับเนมินก็ดึกแล้ว
“จริงเหรอ งั้นไปเที่ยวไหนดี เมธอยากไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้สิ เราไปตระเวนชิมอาหารชิมขนมร้านอื่นดีมั้ย เผื่อมินจะได้ไอเดียทำเมนูอะไรใหม่ๆ ไง”
“ดีสิ ดีมากๆ เลย แล้วเมธจะไม่เบื่อเหรอ อย่างนี้จะเรียกว่าเที่ยวได้ไง”
“ก็ไม่เคยเที่ยวแบบนี้เลยนี่ คงสนุกดี งั้นมินนอนเถอะ ตาจะปิดอยู่แล้ว เมธขออ่านเอกสารพวกนี้แล้วจะตามไป”เมธาจิ้มหว่างคิ้วคนที่นั่งทำตาปรืออยู่ข้าง เนมินยิ้มแล้วหาวโชว์ก่อนเดินขึ้นไปนอน แต่หัวยังไม่ทันถึงหมอน คนที่เพิ่งกลับไปไม่นานก็โทรมา
“มีอะไรเหรอครับพี่ภู”
“อยากได้ยินเสียงก่อนนอน”
“พี่ภูนี่ปากหวานเหมือนกันนะ ท่าทางจะเจ้าชู้มากด้วย”
“ไม่จริงนะครับ พี่ไม่ได้เจ้าชู้สักหน่อย แล้วพี่ก็ปากหวานกับมินคนเดียวด้วย”
“....มิน...เชื่อก็ได้”
“แล้วนี่มินทำอะไรอยู่ พี่โทรมากวนหรือเปล่า”
“กำลังจะนอนครับ พี่ภูล่ะ”
“พี่กำลังจะอาบน้ำ คงอีกสักพักล่ะถึงตรวจข้อสอบเสร็จ”
“อืมพี่ภู พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับมินนะ มินจะพาเมธไปเที่ยว”
“........ไปเที่ยวที่ไหนกัน”
“ก็รอบๆ เมืองนี่ล่ะ เมธว่าจะพาไปตระเวนชิมอาหาร ตั้งแต่เมธมามินไม่ได้พาไปไหนเลย เดี๋ยวก็จะกลับแล้วด้วย”
“เหรอครับ งั้นพรุ่งนี้พี่ก็ไม่ได้เจอมินน่ะสิ”
“........ก็...ถ้าพี่ภูเลิกงานก็แวะมาหามินที่บ้านค่ำๆ ก็ได้นี่นา”
“อยากเจอพี่เหมือนกันใช่มั้ย”
“.....อื้ม”
“งั้นค่ำๆ พี่ไปหาที่บ้านนะ ดึกแล้วน้องมินไปนอนเถอะนะ ฝันดีนะครับ”
“พี่ก็อย่านอนดึกมากนะ....ฝันดีครับ”เนมินรีบพูดแล้ววางทันที อาการง่วงเมื่อครู่มลายหายไปหมด เหลือแต่ความสุขใจที่ทำให้นอนอมยิ้ม
รุ่งเช้าเนมินรีบปลุกเมธาเพื่อชวนไปใส่บาตรด้วยกัน ถึงเมธาจะนอนดึกแค่ไหนแต่ก็ยอมลุกมาตามบัญชา หลังจากใส่บาตรเสร็จทั้งคู่ก็กลับมาแต่งตัวใหม่ จากนั้นก็ออกไปถวายสังฆทานที่วัดใกล้ๆ ก่อนจะตระเวนกินด้วยการขับรถของเมธา
“ร้านกาแฟเมื่อกี้จัดน่ารักดีจัง มินอยากแต่งร้านแบบเขามั่ง”
“ถ้าแต่งตามเขาก็กลายเป็นร้านเขา ไม่ใช่ร้านมินน่ะสิ”
“ก็จริง แต่เขาทำวุ้นอร่อยเนอะ ไม่ค่อยเห็นร้านกาแฟที่ขายขนมไทยแบบนี้เลย”
“ใช่ นี่คงเป็นจุดขายของเขาล่ะ แต่บางอย่างมันก็ไม่ค่อยเข้ากับกาแฟนะ”
“เขาคงทำเพื่อให้กินกับพวกน้ำผลไม้ล่ะมั้ง”
“อืม แล้วร้านหน้านี่มีพวกข้าวอะไรให้กินอิ่มๆ มั้ย เมธเริ่มหิวแล้ว”
“ก็มีหลายอย่างนะ แต่ส่วนมากเป็นอาหารไทยนะ มินเคยมากินกับจอยไม่กี่ครั้ง เขาจัดจานเก๋มาก”
“เก๋ไม่เก๋ไม่สนแล้วล่ะ เมธจะกินให้หมดเลย”เมธาขับไปลูบท้องไป ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ในท้องเขามีแต่น้ำกับขนม ยังไม่มีของหนักท้องอะไรเลย
หลังจากเมธาขับรถตามทางที่เนมินบอกไม่นานก็มาถึงร้านอาหารเล็กๆ ดูจากภายนอกแล้วเหมือนแกลอรี่ผสมเล็กๆ ดูสบายๆ น่านั่งชมบรรยากาศ เมธาปล่อยให้เนมินสั่งอาหารคนเดียว และก็ไม่ผิดหวังเมื่อได้ชิมอาหารแต่ละจาน รสชาติไม่จัดจ้านมาก แต่ก็เข้มข้นสมเป็นอาหารไทย จานชามที่ใช้ก็ดูเหมือนจะสั่งทำเพื่อใช้ที่นี่โดยเฉพาะ เขามองเนมินชี้ชวนให้ลองเมนูหลากหลายที่สั่งมาจนแทบล้นโต๊ะ ความเหนื่อยล้าและปวดใจก่อนหน้านี้เหมือนจะหายไปเมื่อได้เห็นใบหน้าใสๆ ส่งรอยยิ้มให้ตลอดเวลา
“สีหน้าเมธดูไม่ค่อยดีเลยนะ ไม่สบายหรือเปล่า”
“ปวดหัวนิดหน่อยเท่านั้นล่ะ เดี๋ยวเราไปไหนกันดีล่ะ มินพาเมธไปเดินซื้อของฝากดีกว่า”
“ไหนดูหน่อย....โห ตัวร้อนมากเลย ไม่สบายแล้วทำไมไม่บอกมิน เรากลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวเมธจะเป็นหนักกว่านี้”
“ไม่เป็นไรหรอก เมธอยากเที่ยวมากกว่านะ”
“ไม่ได้ เที่ยวน่ะเมื่อไหร่ก็ได้ กลับเดี๋ยวนี้เลย เอากุญแจมา มินจะขับเอง”เนมินแบมือขอกุญแจ อีกฝ่ายทำท่าอิดออดแต่ก็ต้องยอมตามใจก่อนที่เนมินจะทำแก้มพองมากไปกว่านี้
กว่าจะกลับมาถึงบ้านเมธาก็ไข้ขึ้นสูงจนแทบลืมตาไม่ขึ้น เนมินพยุงเพื่อนสนิทไปในห้องนอนแล้วบอกให้เปลี่ยนชุด แล้วเขาจะเช็ดตัวให้ แน่นอนว่าเมธาไม่ปฏิเสธ เขายอมเปลี่ยนชุดแล้วนอนรอการพยาบาลจากคนที่หลงรักอย่างว่าง่าย
“นั่นยาลดไข้นะ กินไปเลยสองเม็ด แล้วก็นอนพักเยอะๆ เข้าใจมั้ย”ปากก็พูดส่วนมือก็เช็ดตามแขนทั้งสองข้าง
“เข้าใจครับ”เมธารับคำแบบล้อๆ ในท่าทางเอาจริงเอาจัง
“เอาโปะหน้าผากไว้จะได้เย็นๆ”เนมินบิดน้ำออกจากผ้าขนหนูผืนใหม่มาวางไว้บนหน้าผากคนไข้ พร้อมด้วยการตีหน้าผากเบาๆ สองสามที
“มินจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ เดี๋ยวจะติดไข้เมธ”
“อืม เมธมีอะไรก็เรียกมินนะ ถ้าลุกไม่ไหวก็อย่าฝืน ตะโกนเรียกมินดังๆ เลยนะ”
“ครับๆ ออกไปได้แล้วไป”
“ไปก็ได้ อย่าลืมตะโกนเรียกมินล่ะ”เนมินหันมาย้ำก่อนจะเดินออกจากห้องนอน แค่ความห่วงใยที่ให้มาก็แทบจะทำให้คนไข้หายป่วยได้แล้ว
หลังจากที่นอนดูหนังจบไปหนึ่งเรื่อง เนมินก็เดินมาเปิดประตูแอบมองเพื่อนสนิทที่นอนหลับอยู่ เขามองไกลๆ เหมือนจะเห็นเมธาพึมพำอะไรบางอย่างเลยเดินเข้ามาเพื่อฟังใกล้ๆ....โดยไม่รู้เลยว่า........จะได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจเพื่อนสนิทของตัวเอง
“...น.......ธ....มินนะ.......เมธ.............รักมินนะ”
***************************************************************************
ตอนนี้ใช้นานก็เลยรีบเอามาอัพ แต่ยังไม่ได้แก้คำผิดเลย ถ้าผิดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะ
คิดถึงคนอ่าน
:กอด1:
ปล.ช็อคมากๆ o22 ทู้นี้มีผีโผล่มาด้วยอ่ะ(ถ้าไม่รู้ว่าใคร....ให้ย้อนไปดูรีบน)
-
:beat: <<--- ตบคนแต่งทำม๊ายยย :z2:
---------------------
อร๊ายย อาไรเน๊ เขินพี่ภูอยู่ดีๆ :-[
เมธ ละเมออารายออกมา ...(ถึงจะแอบสงสาร :เฮ้อ:)
ปล. น้องจอย จะหวงอะไรนักหนาคระ
-
หมายความว่างัยอ่า
-
คิดถูกจริงๆที่ย้อนกลับมาดู เมธละเมอบอกรักมินแล้วอ่า
แล้วเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป
ก็คงต้องรอพี่จีต่อไป
:กอด1:
ปอลอ. พี่จีได้ดูช่อง 7 ป่าวอ่า เค้ามาฉายคอนเอสเอ็มให้ดูอะ ตัดฉากเจ๊จูบวอนออกไปด้วย T__T
-
หร่า สงสารเมธอ่ะ
เอางัยดี พี่จีอ่าแก้งพี่เมธดิ
ตอนค่ำพี่ภู ก็มาและ จะเหนช๊อตเด็ดป่าว
หวังว่าคงไม่นะ พี่จีไม่จัยร้ายหรอก ผมรุ้ ช่ายมะพี่ o18
-
:เฮ้อ: สงสารเมธก็สงสารอ่ะ
แล้วจะทำไงล่ะทีนี้ มินได้ยินแล้วว่าเมธรักมิน
แล้วพี่ภูก็กำลังจะมาก :serius2:
แล้วรอต่อไป :z2: :z2: :z2:
-
อ้าว แล้วน้องมินจะทำยังงัย ได้ยินเมธบอกแบบนี้ :monkeysad: เมธก็น่าสงสาร หาคู่ให้เมธด้วยนะน้องจี :laugh: ที่ไม่ใช่น้องมิน
-
o22เหวอออออออออออออขอให้มินเข้าใจว่ารักแบบเพื่อนแล้วกันนะ
อืมน่าสงสารเมธจริงๆนั้นแหละ แอบรักเพื่อนมันก็แซดงี้แหละนะ
พี่ภูริหวานหยดย้อยไม่ไหวแล้ว มินไม่ละลายไปก่อนก็ดีแค่ไหนแล้ว
เล่นหยอดคำหวานหูให้ตลอดเวลาแล้ว มานั่งมองแบบนี้อีกโอ๊ยยยย
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนน มดกัดไปแล้ว
จอยทำไมพูดแบบนั้นล่ะใจเสียหมดนะคนพึ่งคบกันเลยพูดให้ระแวงซะแล้ว
พี่ภูไม่มีใครหรอกเชื่อใจได้ เพราะพี่ภูดีที่หนึ่งเลย ทั้งรักทั้งหวงน้องมินซะขนาดนี้
จะไปมีใครได้ไง น้องมินก็อย่าคิดมากนะ รักกันๆ
รอลุ้นเลยว่ามินจะคิดว่าไง แล้วพี่ภูก็กำลังจะมาแล้วด้วย พี่จีทำตื่นเต้นอีกแล้วนะ
รีบๆกลับมารับผิดชอบล่ะ :z2:
-
:z13:
จิ้มตัวแม่รีบน อิๆ
อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าเลือกยากมากอะ
เนมิน...
แต่คำพูดที่มินได้ยิน คงต้องกระทบไปถึงส่วนลึกในใจแน่ๆ
ยิ่ง มิน เป็นคนที่อ่อนไหวต่อคำพูดอยู่แล้วมันเลยดูจะเป็นสิ่งที่ทำให้ลำบากใจมาก
คนหนึ่ง คือ คนที่เราผูกพันธ์และรู้สึกคิดถึงทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน ในฐานะเพื่อนที่รู้ใจ
อีกคนหนึ่ง ชายผู้ก้าวเข้ามาด้วยความบังเอิญให้มาเจอ กับ เนมิน ในฐานะคนที่ทำให้หัวพองโต
แล้วเนมินจะเลือกระหว่างใครละ มิตรภาพที่ยั่งยืน หรือ รักที่ปราศจากความแน่นอน
เค้าควรจะเลือกใคร...
ใครจะเป็นคนบอกเค้าทุกอย่างล้วนแล้วแต่อยู่ที่(พี่จี)ตัวของเค้าเองทั้งหมดหรือ...
การตัดสินใจที่เกิดจากความบังเอิญได้ยินในสิ่งที่พลางไว้มาตลอด กับ สิ่งแปลกใหม่ในใจ
คนที่มีความรู้สึกอ่อนไหวอย่าง เนมิน แล้วไม่ว่าจะมีอะไรมาบดบังทางข้างหน้าอย่างไร
ดูท่าว่าทิศทางของเรือลำนี้ดูจะชัดเจนว่าคงไหลไปตาม กระแสน้ำ สายที่มีชื่อเรียกสั้นๆว่า มิตรภาพ
สายที่เต็มไปด้วย สายใยที่มีให้กันมาตลอดมันย่อมสานเอาไว้ด้วยความรู้สึกห่วงหา
ความรู้สึกที่อยากทำให้คนๆนี้ คนที่อยู่ข้างๆเรามาตลอด คนที่เป็นทั้งเพื่อน และพี่ชาย มีความสุข
ภู และ เมธ ...
ชายสองคนในจังหวะของการก้าวเข้ามาคนละช่วง
หากแต่ๆละช่วงก็ล้วนย้ำตรึงในความสัมพันธ์ของตนกับ เนมิน
คนนึงที่คิดว่าตนเองอยู่ในฐานะเพื่อนสนิท และจะเป็นแค่นั้นตลอดไป...
อีกคนนึงคนที่ก้าวเข้ามาทีหลังแต่กลับได้ครองหัวใจดวงน้อย... ของเนมิน
แต่มันยังคงหาความแน่นอนในความสัมพันธ์ไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยระยะเวลาที่ทั้งคู่พบกัน
ความั่นใจว่ารักครั้งนี้ที่มีจะไม่ทำให้เจ็บ และฐานะที่ได้มาโดยความรู้สึกชั่ววูบของหัวใจ
คำว่า แฟน ที่ได้มามันยังไม่หนักแน่นเพียงพอที่จะยั้งหางเสือของเรือลำนั้นได้หรอก
เพราะ คำว่าแฟน กับ คนรัก มันคนละความหมายกัน...อย่างสิ้นเชิง
สุดท้ายเรื่องราวจะเป็นเช่นไรทุกอย่างล้วนย่อมมีเหตุผล มีความเป็นไป ตามทางที่ควรจะเป็น
เราไม่อาจห้าม หรือ ขวางกั้นทางเหล่านั้นได้ เราได้แต่จำยอมต้องรับให้ได้...
แล้วทางเดินที่ดีที่สุดจะปรากฎออกมาให้เราเห็นเอง อาจจะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น
เหมือนดั่งที่ว่า ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามลิขิตที่ฟ้าบรรดาล
หากคนจะคู่กันให้อย่างไรก็ต้องได้คู่กันอยู่ดี แม้จะต้องตายจากกันไปก็ตาม...
ปล.รู้นะพี่จีว่าจงใจให้มันเป็นงี้มานทำให้เรื่องน่าติดตามมากขึ้นแต่มันแกล้งคนอ่านอะ
ขอนิมิตแห่งคืนกาลจงผสานสิ่งดีๆแก่เรา
นิว
-
น้องมินจะทำยังไงล่ะนี่
-
ตอนเช้าๆ...แวะมาหากาแฟดื่มซักแก้ว
เนมินใสซื่อดีจัง น่ารัก...ความรักนี่ก็แปลก..บทไม่มีก็ไม่มีเลย
บทจะมาก็กลายเป็นสอง...คนอ่านลุ้นอีกแหล่ะ...
-
เนมิน คงรู้สึกกระวนกระวายใจ ที่ได้ยินคำละเมอ ของเพื่อนรัก
แต่ทำไงได้ ก็ไม่ได้รักแบบแฟนนี่
มารอตอนต่อไปดีกว่าว่า เนมินจะจัดการปัญหาหัวใจนี้ยังไง
+1 ให้ คุณจี :กอด1: ทีนะ
-
งานเข้าอีกแล้วไง!!~
:serius2: :serius2: :serius2:
-
กลัวใจน้องมินจริงๆ ((กลัวใจน้องจีอีกคน)) ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ แต่อยากให้กาแฟร้านนี้มีแต่ความหวานจัง จะเป็นไปได้ไม๊อ่ะ
:L2:
-
:m15:
สงสารเมธ แอบรักมาตั้งนาน
แต่ก็ชอบพี่ภูอ้ะ
ต้องเลือกอีกแล้วววววววววว
:serius2:
-
เมธสู้ๆ!! สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา 555
:beat: <-- โดนแฟนๆพี่ภูตบ
-
o22 แล้วน้องมินจะรับมือยังไงล่ะนี่
-
แอบสงสารเมธ
:กอด1:
-
:m15: เมธ มามะ เดี๋ยวเค้าปลอบเอง
มินก็น่าสงสารอ่ะ มารู้ว่าเพื่อนสนิทรักตัวเอง คงวางตัวลำบาก
เอาใจช่วยความรักครั้งนี้ค้าบ :3123:
กอดพี่จี :man1:
-
:angry2: งานเข้าแว้วววววววววววว
:กอด1:พี่จีจ๋าอย่าใจร้ายกะพี่ภูละก็น้องมินเลยน๊า อีกอย่างขืนใจร้ายมากๆคนอ่านปวดตับอะคร๊าฟฟฟ
-
ว่าละ
มันดูหวานเกินไป .... และแล้ว ปัญหา ก็มี
เห่อ ๆ ...
เคี๊ยก ..... ภาระกิจใกล้เสร็จละ ..
-
บอกอารายป่านนี้เคอะ ไม่ทันแล้วคะ :z3:
-
งานเข้าแล้ว น้องมิน ขา :a5:
-
สำหรับเมธ ...ควรหัวเราะและยิ้มให้มินเพราะเป็นเพื่อนกันใช่ไหม หรือร้องไห้ดีเพราะ้เป็นได้แค่เพื่อนตลอดไป
สำหรับมิน ...เพื่อนรักและคนรัก ทำไมต้องเลือกในเมื่อท้ายสุดก็ต้องเสียสิ่งที่รักไป
:เฮ้อ:
-
สงสารเมธจัง :L3:
มินจะทำไงต่อไปน้า..
-
น่าจะมีคู่ให้เมธด้วย จะได้สมหวัง มีความสุขซะที
:call: :call:
-
เอาแล้วไง..............................
-
ได้เผยความนัยให้มินได้รู้เสียทีนะครับ เมธ
แม้จะเป็นตอนที่รู้ตัวก็ตาม
"มะรุมมะตุ้มรุมรักเนมิน"
-
สงสารเมธ :เฮ้อ:
แต่เรารักพี่ภูอ่ะ :sad4:
แล้วน้องมินจะทำยังไง กาซิกก
คิดถึงคนเขียนเหมือนกันค่า :กอด1:
-
เออออ
พี่จีแต่งงี้อีกแล้ว
ค้าง :z2:
มาต่อเร็วๆๆด้วย
แล้วมินจะจัดการงัยนี่
-
น่ารักจัง เวลามินเขินนี่คงน่าดูเนอะ :-[
-
อย่างงี้แหละ ไม่มีใครสมหวังทุกคนหรอก ... แต่ผิดหวังกับความรักเป็นความเจ็บปวดมาก
และยิ่งอยู่ในฐานะเพื่อนสนิทที่ไว้ใจกันมากที่สุดแล้ว ยิ่งเหมือนน้ำท่วมปาก พูดออกไปก็ไม่ได้ มันน่าอึดอัดจริงๆ นะ
-
โอ๊ะโอ ... แล้วนู๋มินมินจะทำไงต่ออ่ะ
เมธพูดแบบนี้ คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนะ :sad4: โน้วโน้ว
รอพี่ภูมาหาคืนนี้ :z2:
-
มินจะทำตัวไงดีอะนี่ คนคิดมากแบบนั้น แย่แน่ๆ
ร้องไห้ ชัวร์ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: นายภูริมาปลอบเร็ว
ขอบคุณที่มาอัพให้อ่านครับ :กอด1: คุณจี
-
คราวนี้ มินจะทำไงหว่า
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
สงสารเมธจัง รักเค้าข้างเดียวอีกแล้ว
:monkeysad:
-
เหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
และแล้วเมธก้อหลุดออกมา
จะมีผลอะไรกับหัวใจของมินรึเปล่าน้า
:เฮ้อ:
-
ได้ยินแบบนี้แล้ววว
มินจะทำไงอ่าาา
-
แอบสงสารเมธอ่ะ :เฮ้อ: แอบรักข้างเดียวก้งี้แหละน้ออ
รอดุตอนหน้าว่ามินน้อยๆ จะรุ้สึกอย่างไร
-
มินลำบากใจแย่เลยอ่ะ.....
-
กำลังหวานได้ที่แล้วนา...แล้วไยทำท่าจะเบรคด้วยขมเอ่ย
สงสัยคุณจีกลัวคนอ่านเบาหวานขึ้นใช่ม๊า...อืมมมมม.. :teach:เป็นห่วงสุขภาพแฟนๆนี่เอง
ว่าแต่....น้องมินจะเอาไงต่อน๊อ....ลุ้นๆ
-
น้องมินคงอึ้งรับประทานไปเลย....มีแววเครียด
-
น่าสงสารพระรองของเราจิงๆๆ
ฟ้าได้โปรดประทานคนรักให้แก่
พระรองด้วยเถิด ^^
หวังว่าคุณจีจาไม่ใจร้ายนะจ๊ะ :pig4:
-
ได้ยินแล้วจะว่าไงเนี่ยยย
T^T
:call:
-
:เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารไผดีหว่า
กลัวใจคุณจีจริงจริ๊งงงงง
ดี ไม่ดี สามเส้าจะกลายเป็นสองเศร้ามั้ยเนี่ยยยย
สาธุ๊ๆๆ ขอให้ที่คิดไม่เป็นจริงที่เถิ๊ดดดดดดดดด
ป๋อล๋อ ตามดมกลิ่นหาตัวคุณจีต่อไป :laugh:
-
จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปเนี่ย :z3:
-
เมธาคงรักมินจิงๆ
น่าสงสารเมธาจัง
:sad11:
-
ไม่รู้จะสงสารใครดี
สงสารตัวเองดีกว่า ว่าไม่รู้มะไหร่จะได้อ่านตอนต่อไป :laugh:
-
หวานมากมาย
ขอบคุณค่ะ
^^
-
มินไม่น่าได้ฟังความในใจขอเมธเลย ทุกอย่างสำหรับพี่ภูกำลังจะไปได้ดี
มาเจอแบบนี้ไม่รู้มินจะหวั่นไหวรึเปล่า
-
:z3: :z3: :z3:
ไหงเป็นเงี๊ยอ่ะ
ไม่รู้จะเห็นใจใครดี
เอาเป็นว่า ตามใจคนแต่งละกัน
-
มาดัน.................. :z10:
-
...เด็กใหม่มาแว้วววววววววว
ฝากตัวด้วยอีกเรื่องนะค่ะ พี่จี o13
ตามอ่านแล้วแบบว่า...หวานจริงๆ :oo1:
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
-
ว้าว ๆ
ืรู้ความจริงแล้วซิ
จะทำยังไงกันต่อหล่ะนั่น ...
:เฮ้อ:
-
มากวาดบ้านรอพี่จีสุดสวยยยยยยยยย
:3123:
-
:a11: :a11: :a11:
ดัน..ดัน..ดัน รอเจ้าของเรื่อง
-
:z13:
-
:L2: สมาชิกใหม่ ค่ะ เพิ่งสมัครได้ไม่นานนี้เอง
อ่านไปหลายเรื่องเหมือนกัน ค่ะ มาเจอเรื่องนี้ ชอบบบบบบ มากกกกก น่ารักสุดๆ อ่ะ
เลยขอมารอคุณจี อีกคน ค่า o13
ฝากตัวด้วยนะค้า !!!!
-
รอจ้ารอๆๆๆๆ :sad4:
-
คิดถึงพี่จีจังเร้ยยยยยย . .. :กอด1:
มารอด้วยคนเน้ออออ ^^
-
หลังจากที่นอนดูหนังจบไปหนึ่งเรื่อง เนมินก็เดินมาเปิดประตูแอบมองเพื่อนสนิทที่นอนหลับอยู่ เขามองไกลๆ เหมือนจะเห็นเมธาพึมพำอะไรบางอย่างเลยเดินเข้ามาเพื่อฟังใกล้ๆ....โดยไม่รู้เลยว่า........จะได้ยินสิ่งที่อยู่ในใจเพื่อนสนิทของตัวเอง
“...น.......ธ....มินนะ.......เมธ.............รักมินนะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ภูริขับรถมาจอดหน้าบ้านเนมินแล้วหยิบถุงก๋วยเตี๋ยวที่แวะซื้อมาสำหรับสามคน เขาเดินเข้าบ้านพร้อมตะโกนเรียกเนมินแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ จนกระทั่งเดินมาถึงในครัวถึงได้เห็นร่างบางยืนหันหลังให้อยู่หน้าตู้เย็น เขาค่อยๆ วางถุงอาหารบนโต๊ะแล้วไปยืนซ้อนด้านหลังก่อนจะรวบเอวบางไว้แน่นจนคนเหม่อลอยตกใจ
"โธ่! พี่ภู! มินตกใจหมด"หลังจากเอี้ยวมาดูแล้วเห็นว่าเป็นใครเนมินก็บ่นออกมาเล็กน้อย
"ก็มินเหม่อเองนี่นา พี่เรียกตั้งนาน ขนาดเดินมาอยู่ข้างหลังมินยังไม่รู้ตัวเลย เหม่อถึงใครอยู่ แอบนอกใจพี่เหรอ"ภูริถอยมายืนพิงขอบโต๊ะปล่อยให้เนมินจัดอาหารใส่ชามให้
"มินไม่หิวนะ พี่ภูกินคนเดียวนะ"เนมินเลื่อนชามไปไว้ใกล้ๆ
"ทำไมไม่กินล่ะ ต้องกินข้าวให้ครบทุกมื้อสิ หรือว่ากินแล้ว"ภูรินั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วปรุงก๋วยเตี๋ยวในชาม ก่อนลงมือทาน
"ยังครับ แต่มินไม่หิว ดื่มนมสักแก้วก็พอ"
"แล้วเมธล่ะ พี่ซื้อมาเผื่อด้วยนะ"
"ไม่สบายครับ นอนอยู่บนห้อง"
"อ้าวเหรอ เป็นอะไรมากมั้ยล่ะ"
"ก็ไข้ขึ้นน่ะครับ มินให้กินยาลดไข้แล้ว"
"มินก็ระวังๆ ด้วยล่ะ เดี๋ยวติดไข้มาจะลำบาก ยิ่งไม่แข็งแรงอยู่"
"......พี่ภู...."
"....ครับ"
".....มินรักพี่นะ"
"......พี่ก็รักมิน.......มินมีเรื่องอะไรหรือเปล่า เล่าให้พี่ฟังได้นะ"
".....เปล่านี่ฮะ พี่ภูกินต่อเถอะนะ เดี๋ยวมินเทนมมานั่งกินเป็นเพื่อน"เนมินเลี่ยงที่จะตอบคำถามเลยปฏิเสธไป เขายอมรับว่ารู้สึกดีใจมากที่ภูริมาหา เอาใจใส่และห่วงใย แต่ลึกๆ แล้วตอนนี้กลับมีความรู้สึกอื่นปนเปจนจิตใจขุ่นมัวจากที่เคยเป็น ภูริพยายามชวนเนมินคุย พูดจาหยอกล้อ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัวเท่าไร จนกระทั่งเขาต้องขอตัวกลับเพราะมีงานค้างต้องกลับไปทำอีกมาก
หลังจากกลับมาถึงห้องแล้วเขาก็ยังคิดมากกับท่าทีแปลกๆ ของเนมิน คนอย่างเนมินที่แสนใสซื่อ เมื่อมีความลับก็มักปิดไม่มิด แต่ที่เดาไม่ออกก็คือเรื่องอะไร ถึงให้เขาหน้าใสๆ ต้องขมวดคิ้วแทบตลอดเวลา
"สวัสดีครับอาจารย์ ขอโทษที่โทรมารบกวน ผมธาวินนะครับ"เสียงปลายสายแนะนำตัวเสร็จสรรพ
"ว่าไงวิน มีอะไรเหรอ"ภูริเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเตรียมข้อมูลสำหรับงานอบรมพนักงานที่เขาต้องเดินทางไปต่างจัดหวัดในสัปดาห์หน้า
"ก็วันนี้วินเข้าสายไงครับ เลยไม่ทันที่อาจารย์อธิบายเรื่อง Tenses ตอนนี้เลยกำลังงงกับแบบฝึกหัดบางข้ออยู่ อาจารย์พอจะว่างอธิบายให้ฟังย่อๆ สักนิดไหมครับ"
"ได้สิ ไม่เข้าใจตรงไหนล่ะ"ภูริเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วตอบคำถามนักเรียนคนเก่งอย่างตั้งใจ ธาวินเป็นเด็กที่รักเรียนและมีความตั้งใจสูงกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันอย่างเห็นได้ชัด
"ขอบคุณนะครับอาจารย์ เลยทำให้อาจารย์เสียเวลาซะนานเลย เอาไว้วินจะซื้อขนมไปตอบแทนนะ"
"เฮ้ย ไม่ต้องๆ ไม่ใช่เด็กนะจะได้เอาขนมมาให้ แล้วคราวหน้าก็อย่ามาสายอีกล่ะ"
"ไม่แล้วคร้าบบบ วันนี้ติดแข่งบอลก็เลยมาสาย แต่อาจารย์ใจดี ผมก็เลยไม่โดนว่าอะไร"
"ก็มันสถาบันสอนพิเศษ ไม่ใช่โรงเรียนนี่ แต่จ่ายเงินแล้วก็ต้องใช้สิทธิ์ให้ครบ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับผม ว่าแต่อาจารย์กินข้าวยังครับ"
"กินแล้ว ดึกขนาดนี้ไม่กินก็แย่แล้ว"
"ก็ผมจะไปรู้เหรอ เห็นอาจารย์เพิ่งกลับนี่นา"
"แล้วรู้ได้ไงว่าเพิ่งกลับ"
"ก็ผมขี่รถสวนอาจารย์ อุตส่าห์โบกมือให้แต่ไม่สนผมเลย"
"จริงเหรอ โทษทีๆ ไม่เห็นจริงๆ"
“เพราะอย่างนี้ไงวินถึงต้องนั่งหน้า อาจารย์จะได้ไม่มองข้ามวิน”
“เอ่อ…ก็…ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า”
“งั้นวินไม่กวนแล้วครับ ยังต้องอ่านวิชาอื่นอีก”
“มีอะไรก็โทรมาถามได้ ไม่ต้องเกรงใจ”ภูริพูดจบก็วางสายไป เขาลงมือทำงานอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ โดยไม่ได้คิดถึงจุดประสงค์แฝงของอีกฝ่าย
เนมินนั่งมองใบหน้าของเพื่อนสนิทที่กำลังหลับ ใบหน้าชุ่มเหงื่อแต่ไข้ก็ยังลดลงไม่มาก ตั้งแต่ภูริกลับไปเขาก็เข้ามาเช็ดตัวให้สองรอบแล้ว แต่เมธาไม่รู้สึกตัว อาจจะเพราะความอ่อนโยนของพยาบาลจำเป็น หรือ….ความฝันแสนหวานที่ไม่มีทางหาได้ในความเป็นจริง
ก่อนนอนเนมินตัดสินใจส่งข้อความไปบอกภูริว่าไม่ต้องมารับตอนเช้า เพราะเขาจะเฝ้าไข้เมธา หากยังไม่ดีขึ้นจะได้พาไปหาหมอ แต่กว่าภูริจะได้อ่านก็ตอนเช้า หลังจากรีบตื่นนอนเพื่อออกมาหาคนที่คิดถึง
“เมธยังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ ให้พี่รับไปหาหมอมั้ย”ภูริโทรศัพท์ไปถามเพราะคิดว่ายังไงอีกฝ่ายก็เป็นเพื่อนสนิทแฟน
“ไข้ลดลงบ้างแล้วครับ แต่เมื่อคืนไอหนัก เดี๋ยวตื่นเมื่อไหร่มินพาไปเองก็ได้ครับ”
“เอางั้นเหรอ แล้วนี่ไม่ใช่มัวแต่เฝ้าไข้เพื่อนเลยไม่หลับไม่นอนนะ”
“ก็….เพื่อนมินทั้งคนนี่”
“ครับ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่มินต้องนอนพักบ้างนะ”
“ก็นอนแหล่ะครับ มินก็หอบหมอนผ้าห่มมาปูนอนอยู่บนพื้น เวลาเมธ…เพ้อ…มินก็จะคอยเช็ดตัวให้น่ะครับ”
“นี่ยังเช้าอยู่ มินไปนอนต่อเถอะนะ มีอะไรให้ช่วยก็โทรมานะครับ เดี๋ยวเที่ยงๆ พี่ออกไปหา”
“ครับ”เมื่อเนมินรับคำภูริก็กลับไปนอนต่อเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ใกล้สว่างแล้ว ผิดกับเนมินที่แทบไม่ได้นอนทั้งคืน แต่ก็ไม่สามารถนอนต่อได้อีก ชื่อตัวเองที่ออกจากปากเพื่อนรักทั้งคืนทำให้ไม่สามารถข่มตาหลับ ในขณะเดียวกันก็ไม่กล้าเดินหนี
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยุ่งมากๆ ไม่มีเวลาเลย ขอโทษด้วยจริงๆ ที่อัพช้า ตอนแรกว่าจะแอบเนียนไม่ลงแล้วส่งพีเอ็มให้คนที่เข้ามาอ่าน แต่...ความพยายามในการส่งพีเอ็มมีน้อยกว่าการอัพครั้งเดียว 555+
:n1:
-
มีตัวกวนมาเพิ่มอีกแล้วเหรอเนี่ย :m31:
-
อัฟช้าไม่เป็นไรค่ะ มีเวลาค่อยอัฟก็ได้ค่ะ :L2:
ว่าแต่เห็นอุปสรรคอยู่รำไรทั้งเมธ ทั้งวิน :serius2:
ม่ายน้า......... ไม่ไม่ไม่ :z3:
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ
อ๊ากก สงสาร เมธอ่ะ
เริ่มหมั่นไส้พระเอก อ๊ากกก :m31:
ได้น้องมินง่ายเกิน (ความคิดส่วนตัวอ่ะนะ)
ช่วยหาคนมาดามใจ เมธ สักคนเถอะน้าาาา :impress3: :impress3:
-
น่าน มีมารโผล่มาอีก 1 คน
ยังไงล่ะเนี่ย นอกจากทางมินแล้ว ทางพี่ภูก็มีคนมาสนใจเหมือนกัน
:z3:
-
ธาวินนี่ชักจะยังไงๆซะแล้ว หุหุ o18
รออ่านตอนต่อไปจ้า :3123:
-
:L1: คนแต่งนะ
-
==
เด็กนี่ .... ท่าทางจะเป็นปัญหาวุ้ย
ทำไงดี .....
เอาไปเก็บได้มั๊ยเล่าาาาาา
:z3:
-
อ่านแล้วลุ้นไป หนุกดี เหอๆๆๆ
-
เอ่อ น้องวิน......พูดแบบนั้น มัน ???????
ตอนเราเรียนพิเศษ ขนาดอาจารย์ที่สอนตัวต่อตัว เรายังไม่เคยโทรไปถามเลยนะ
ไว้ถามตอนไปเจอกันก็ได้นี่นา
-
"แค่มาต่อก็ดีใจแล้ว ช้าไปบ้างก็เข้าใจ"
เริ่มงงกับอาชีพก็ภู เค้าเป็นอาจารย์ตามมหาวิทยาลัย หรือโรงเรียนกวดวิชา หรือ......
-
กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
พี่จีมาแล้วกอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้วตอนนี้ พี่จีเอาระเบิดมาปล่อยไว้เต็มเลย
หลายเงื่อนมากมายดูสิ หวานๆอยู่ดีงานเริ่มเข้าทั้งมิน ทั้งพี่ภูแล้วมั้ยล่ะ
ยังไงก็รอได้เสมอนะค่ะพี่จีค่อยๆพยายามไป เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆๆ
แต่ว่าตอนนี้ไม่ไหวทนแล้วจริงๆ เอากันเข้าไปเมธเพ้อทั้งคืนแล้วมินก็ก็โดนย้ำเข้าไปทั้งคืนอีก
บอกพี่ภูด่วนนนนนน เพราะฝ่ายพี่ภูก็มี งานเข้าแล้วเหมือนกัน หึหึ ท่าทางจะแรงดีซะด้วยนะนั้น
เอาใจช่วยทั้งน้องมินแล้วพี่ภูรินะค่ะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่จี พยายามเข้า ส่งกำลังใจให้ จุ๊บๆๆ :กอด1:
:z2:
-
อ่า พี่จีมาต่อและ
มาต่อก็วางระเบิดเลยอ่ะพี่จี
เอาแล้วงัย
ดูท่าทั้งสองคงต้องเจออุปสรรคครั้งใหญ่แล้วหล่ะ
มาเปนเซทแบบนี้ มีหวังเกิดเรื่องใหญ่แน่เลย
พี่จี อย่าบีบคั้นตัวละครมากนะคร้าบบบ สงสารผมนึดนึง (ว่าแต่ตรูเกี่ยวไรด้วยหว่า.... เนียนๆ เนอะ)
:3123:
-
น้องวินค๊ะ..หญ้าแก่เคี้ยวไม่มันส์ แถมเค้ายังมีดอกหญ้าของเขาแล่ววววววว
ไม่ได้น้าหนูน้าาา...
เจ้ขอๆ ...
...ขอให้หนูมาชอบเจ้แทนครูภูได้มิ
คุคุคุ
:3123: ให้พี่จีค่ะ กำลังจายๆๆ
-
มารโผล่ มินเครียด !
ดี เอากันเข้าไป เพิ่งจะได้คบกันเองนะ o18
-
มินเริ่มสับสนรึเปล่าๆๆ
วินนี่ยังไง ศึกรอบด้านกำลังรออยู่...
-
บทพิสูจน์ความรักเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ภู น้องมินสู้ๆ
:กอด1: พี่จี
-
แฟนคลับภุริขาด่ากันน้าาาาาา
เชียร์เมธาอะ สู้ๆ
:m7: หนีออกจากกระทู้
-
ส่งพีเอ็มมันลำบากกว่าโพสน้า ขอบคุณค่ะที่โพสให้อ่านกัน :L2:
คุณครูเนื้อหอมเหลือเกิน ด้านมินก็มีห่วง ปัญหารอบด้านจิงๆ :pigha2:
-
เริ่มไม่แน่ใจซะแล้วว่า...คู่กันแล้วจะไม่แคล้วกันรึเปล่า? เริ่มไม่แน่ใจว่าคู่กันจริงๆ หรือเปล่าแล้ว
ลุ้นตัวโก่งว่าคงไม่มีพลิกล็อค พลิกโผใช่มั้ยคะ?
-
ไรเนี่ยเหมือนปัญหามันกำลังจะมาอีกแล้ว :serius2:
-
งานเข้าอีกแล้ว
ไม่มั่นใจเลยว่าความรู้สึกของทั้ง2คนจะมั่นคงพอรึเปล่า
ยังผูกพันธ์กันไม่มากด้วย
มีสิทธิ์เปลี่ยนใจได้ทั้งคู่
รวมทั้งใจที่ไม่อาจคาดเดาได้ของจีจังด้วยอ่า
-
สั้นจังเลยยยยย
มาต่ออีกเร็ว ๆ นะคับ พี่จี
รออยู่ o13
:bye2:
-
ดูท่า ไอเื่รื่องยุ่งๆ มันจะตามมีอีกแล้ววววว
สู้ๆ ทั้งพี่ภู น้องมินเลยน้าาาา
รอติดตามคร้า..
-
อะไรอี๊กกก... :serius2:
วินนำเสนอมากกกหนู..:beat:
คนแต่งยุ่งมาก น่าเห็นใจ :กอด1:
o22
-
บททดสอบบทแรก ของการคบกัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ คุณจี เพียงส่งข่าวให้รู้บ้างก็ดีใจแล้วครับ :กอด1:
-
หง่ะ...เรื่องเมธก็ยังมะเคลียร์
ตอนนี้มีวินเข้ามาอีก
ท่าทางต่อไปคงจะยุ่งมะช่ายน้อย... :serius2:
ขอบคุณคุงจีฮับ...ที่มาแปะให้อ่าน :pig4:
-
:a5:
เครียดดดดดด
น้องมินอย่าลังเลเลยค่า
หรือจริงๆ แล้วคนที่ลังเลคือ คุณจีหว่า?
ตกลงใครคู่ใครกันเนี่ยยยยยยยยยยย
TT^TT
-
บทสะเทือนใจจะใกล้มาแล้วหรอ ..... เฮ้อ
:L2:ให้กำลังใจจีนะจ้ะ
-
น้องมินมาก่อนเวลา
ชั้นว่าล่ะ มันเข้าใจกันง่ายเกิ้น ....ตัวปัญหาเพิ่มมาอีกหนึ่ง
รักแท้ ... นี้มีอุปสรรค จริง ๆ
-
ธาวิน
เมธ
บททดสอบของความรัก
อุปสรรคมีไว้ให้ข้ามผ่าน
น้องมิน-พี่ภูสู้ๆ
-
:m11: :m11: :m11:
อร๊ายยยย พี่จีมาแว้ววววว
:oni2: :oni2: :oni2:
พี่จี พี่จี พี่จี
:m4: :m4: :m4:
อย่าหายไปนานอีกน๊า
-
ได้อ่านแล้ววววว ขอบคุณ ก๊าบบบ :pig4: :pig4:
ว่าแต่มีแวว ลำบากทั้ง 2 ฝ่ายมาแต่ไกล คุณจี จะให้เป็นบทพิสูจน์รักแท้ เหรอครับ :o8:
เรื่องนี้ขอ แฮปปี้ๆ นะครับ :bye2: :bye2:
-
:เฮ้อ: ตัวแปรมาอีก 1 เอาใจช่วยให้ความรักของทั้งคู่ มิน-ภู สู้ ๆ :n1:ชอบตอนที่มินบอกรักพี่ภู อยากย้ำให้พี่ภูรู้ว่ารักอ่ะ
:L2: ให้คุณจีค่า :pig4:
-
ขอบคุณนะค่ะ ที่อุตสาห์โพสให้อ่าน
บททดสอบความรัก มิน-ภู
ตัวแปรความรัก เมธ - วิน :m16:
:L1:คุณจี
-
น้องมินอย่างลังเลสิจ๊ะ
:L2: :L2:
สำหรับคนแต่งค่ะ
-
หวังว่า พี่ภูจะไม่หวั่นไหวนะ o18
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
ตัวแปรเพิ่มมาฝ่ายละคน
พิสูจน์ใจกันไปละกัน
เอาใจช่วยพี่ภูน้องมิน :L1:
-
โอ้วววว
รู้สึกเหมือนจะมีปัญหาเพิ่มมาอีกหนึ่ง
แล้วมินก็ดูลังเลยังไงไม่รู้นะ
ยังไงก็อยากให้ทั้งสองคนผ่านไปให้ได้
เชียร์พี่ภูกับน้องมิน
รักกันๆ :L1:
-
มินจาทำไงนี่
-
...มือที่สามที่สี่ เดินมาเหรดมาเป็นพรวน :z2:
มินอย่าเพิ่งหวั่นไหวสิ
-
ตามทันแล้ววว
ไอ้เด็กธาวินนี่ ... อนาคตจะมาตีท้ายครัวอาจารย์มันมั้ยเนี่ย - -*
สู้ๆพี่จี
-
คุณจีขา เป็นแบบนี้มันบีบใจน๊าา
ทั้งเดก ทั้งเมธ
โอ๊ยย ๆๆๆ ไม่ไหว ๆๆๆๆๆ
-
พี่จีมาต่อแล้ว
แข่งกันดองกับพี่มิ้นหรอ
55+(พาดพิงเล้กน้อย)
โอ้วเหมือนตอนหน้ามันจาเศร้า
อย่าเศ้ราได้มิขอร้อง :sad4:
ทำจัยมิได้ง่ะ
ยังงัยก้อมาต่อไวๆๆนะค่ะ
อย่าคิดแม้แต่จะอู้เชียว
-
แอบเศร้า สงสารมิน สงสารเมธ
ถ้าเมธรู้สึกตัวขึ้นมา มินจะทำไงหนิ
:call: :call: :call:
-
ไม่เป็นไรค่ะ
ถึงช้าก็จะรออ่าน
แต่มีตัวกวนเพิ่มขึ้นมาอีก1และ เฮ้อ
:serius2: :serius2:
-
ความวุ่นวายท่าทางจะมาเยือน จากบุคคลที่ 3 ทั้ง 2 ฝั่ง
พี่ภูกับน้องมิน ต้องใจหนักแน่นนะ อย่าวอกแวก รักก็คือรัก ถ้ามั่นใจในรัก ก็อย่าสนคำพูดคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่คนที่เรารัก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่นานเรื่องคงได้เวลาเดินแล้วสินะ
องค์ประกอบต่างๆเสริมกันจนดูลงตัวพร้อมแล้วละกับ การเดินตามทิศทางที่พี่จีได้วางไว้
มิน ... เริ่มที่จะมีอาการกับคำพูดของเมธาแล้วในตอนนี้
วิน ... เริ่มแสดงออกถึงความต้องการใกล้ชิดและตีสนิทกับ ภู
อยากบอกว่าพี่จีไม่ต้องรีบเขียนหรอดเนื้อเรื่องช่วงนี้กำลังดี ค่อยๆมา ค่อยๆเติมเต็มอารมณ์ให้มันถึงขีดสุด
ชอบอ่านอะไรที่มันบีบคั้น มันทำให้เราอยากลุ้น อยากอ่านต่อได้เสมอไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม
(ยกเว้น ทุกเรื่องที่อยู่ในละครช่องเจ็ด เพราะไม่เคยดูเลยสักเรื่อง อิๆ)
+1 ให้พี่จี กับการสละเวลามาเขียนเรื่องกระตุ้นต่อมความสนุก คิๆ
-
กลิ่นไม่ดีชักจะแรงขึ้นละ
ทั้งคำพูดที่เพ้อออกมาจากเมธ o22
จุดประสงค์แฝงของธาวินที่คิดจะขึ้นครูเสียแล้ว :angry2:
กลัวใจอีกอย่าง เรื่องโรคประจำตัวของเนมิน
ปล. คุณจีครับ หลังๆ ไม่ค่อยมีการบรรยายฉากในเรื่องเท่าไหร่
ชอบที่บรรยายฉากเดินเรื่องนะครับ โดยเฉพาะที่ร้านของเนมิน ทั้งสภาพฝนฟ้าอากาศ
"หยดน้ำจากใบไม้บนกิ่งที่สูงกว่าไหลหยดสู่ใบด้านล่างกลิ้งล้อผิวใบเรียบลื่นอย่างนึกสนุก หากเมื่อหลายหยดรวมกันเกินกว่าน้ำหนักของใบอ่อนจะรับไหวก็รินไหลลงสู่พื้นให้คนที่เดินผ่านไปมาได้แบ่งปันความเย็นของน้ำฝนที่หยุดตกไปได้สักพัก"
"กระดิ่งเล็กๆ รูปหัวใจห้อยเรียงเป็นแถวด้านล่างของป้ายไม้ที่แกะตัวอักษรจนกินเนื้อไม้ลึกลงไปแล้วทาสีขาวทับ ข้อความบนป้ายไม้แสดงคำต้อนรับลูกค้าที่เดินผ่านไปผ่านมา"
ชอบจริงๆ ครับ ให้อารมณ์นุ่มลึก ละเมียดละไม
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
nirun4 : พอดีคนแต่งกวนไง มันก็เลยมีตัวกวนมาเรื่อย
LIZZ : up = อัพ อัพนะน้อง ไม่ใช่อัฟ...ล้อเล่นนะตะเอง อย่าโกรธกันนะ แต่...อัพจริงๆ นะ
ayumi_jern : ไม่ต้องห่วง เด๋วไปดามใจเมธเอง :o8:
maabbdo : คนมันหล่อ ต้องเข้าใจ
bonjour : รอไปๆ อีกนิดเดียวเท่านั้น
Pa_kim : มารับเฉพาะดอกไม้ แล้วสะบัดบ๊อบใส่...(อ้าว ลืมว่าไม่ใช่ผมบ๊อบ)
A-J.seiya* : เอาิวินไปเก็บไม่ได้ แต่เอาแกไปเก็บได้ :z2:
aisen : ต้องลุ้นด้วยเหรอ...ไม่เห็นต้องลุ้นเลย กะแต่งให้คนอ่าน อ่านสบายๆ นะ
ChigoRita : แสดงว่าอาจารย์หน้าตาไม่ดีพอจะโทรไป(หุหุ)
Slice of Life : เป็นอาจารย์ของสถาบันกวดวิชาค่ะ...(โทษทีที่ทำให้งงนะ)
LOVEJUICE : กำลังใจน่ะรับได้ แต่...ไอ้จุ๊บๆ นี่... :z6: พี่ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะ...(ง่ายกว่านั้นเยอะ)
andyus1 : ไม่ได้วางระเบิดนะ พูดเหมือนเป็นผู้ก่อการร้ายไปได้
YANIZAxx™ : เอ่อ...ท่าทางวินจะเป็นรับ แล้ว....เจ๊ขอ....ทำไม...หรือว่า....แม่เจ้า เราเจอสาวเสียบเข้าแล้ว
cheezzie : เพิ่งจะได้คบ แต่ก็จะจบซะแล้ว
Blurry : มีแต่ข้าศึกทั้งนั้น รวมทั้งคนอ่านด้วย 555+ (เกี่ยวกันมั้ย)
♥a2k♥ : สู้ๆ สู้ตาย (อย่ากอดมาก ร้อนๆ)
อะไรๆจะดีขึ้น : จะหนีไปได้เหรอ เดินวนไปวนมา
astral : ส่งพีเอ็มไม่ยากหรอก ถ้าพอใจทำให้ แต่คิดอีกทีคงมีผีแอบอ่านอยู่บ้าง ถ้าส่งพีเอ็มแล้วเขาคงไม่ได้อ่ะ เลยอัพดีกว่า
jannie : เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกัน :z2:
Poes : พายุฤดูร้อนนนนน
jokirito : ตัวจีเองยังเดาใจตัวเองไม่ถูกเลยยยย
zilveria : ไม่สั้นนะ เท่าๆ กับตอนอื่น เพียงแต่...ดองนานกว่าตอนอื่น
in_blu : บอกให้จีสู้ด้วยดิ ไม่งั้นไม่ได้อ่านกันนะ
Millet : ก็ขอบใจนะที่เข้าใจว่ายุ่ง แต่ทำไมป้าต้องกอดน้องจีด้วยอ่ะ
wan : ถ้าส่งมาแต่ข่าวจะเคืองมั้ย....ล้อเล่งงงงงงง ไม่ทำหรอก...ถ้าไม่จำเป็น
melon_jung : ไม่ยุ่งหรอกกกก คิดมากกกกกก
anonym : ไม่เคยลังเลนะ แต่เคยยกลังเลย์...(ถ้าไม่ฮาก็ผ่านไปนะ ถือซะว่าไม่เห็นข้อความนี้)
jurassic : ไม่มีสะเทือนใจนะ ไม่มี๊ไม่มี
Lukaka : พอดีอารมณ์ดีอ่ะ เลยอยากลง มีอะไรมั้ย :beat:
SweetSerenade : อุปสรรคอันใหญ่หลวงก็คือ.....คนแต่ง!!!
sexyman : พี่จีไม่ใช่หะโหน่ง จะได้มาแว้ววววว
Ekk_J : นี่แค่น้ำจิ้ม
pukpra : รับดอกไม้อีกครั้ง เริ่มเต็มมือแล้ว ป้าดาวๆ มาช่วยถือหน่อยสิ
jinjki : ป้าๆ มาช่วยถือเร็วๆ เลย ได้ดอกไม้อีกแล้วเห็นมั้ย
a_tapha : ป้าๆ ไปตามอิยายมาด้วย คนเดียวคงช่วยไม่พอแล้ว
mist : ถือมีดทำมายยยยยย
19NT : เอาใจช่วยจีด้วยสิ
[H]a[N]m[E]i : เชียร์ให้รักกันด้วย(กลุ่มเป้าหมายกว้างๆ นะ)
STAR ALLIANCE : นั่นสิ ยังไม่รู้เหมือนกัน :jul3:
LookMuh : แล้วจะให้หวั่นไหวตอนไหนอ่ะ
สมุนไพร : o18
lizzii : แค่นี้เอง น้ำจิ้มๆ
papae8_1 : เวลานอนยังไม่ค่อยมีเลยน้อง อยากอู้เหมือนกัน :o12:
saseum : ถ้าเมธรู้สึกตัว มินก็เป็น....เจ้าของร้านกาแฟเหมือนเดิมมมม
tatae : :serius2: ช่วยๆ
N19T : อืมมมมม....อืมมมมมมมม....จะพยายาม(แอ๊บเป็นพี่ภูกับมินชั่วคราว)
newykung : ขอบคุณสำหรับ +1 จ้า
SecondaryTraum : นั่นสินะ ระยะหลังลืมไปจริงๆ ด้วย ตอนนี้นึกคำบรรยายแบบนั้นไม่ออก นอกจาก...มองไปนอกหน้าต่างเห็นไอแดดร้อนอบอ้าว แสงแดดสะท้อนผิวน้ำเป็นสีขาวจ้าแสบตาาาาาาาา
ken_krub : ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และข้อความเหล่านี้ที่สม่ำเสมอเช่นกันค่ะ(รวมถึงกำลังใจที่ให้ในเรื่องก่อนๆ ด้วย)
++++++++++++++++++++++++++++++
กว่าจะตอบจบ ไม่ได้ตอบนานเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
เรื่องตอนนี้ก็ใกล้ถึงบทสรุปที่จบในครึ่งแรก หรือภาคแรกแล้ว อาจจะขอจบแค่ภาคแรกนะคะ เพราะช่วงนี้ยุ่งมาก แล้วก็ไม่อยากให้คนอ่่านรออ่านนาน เอาไว้เริ่มแต่งภาคสองเป็นสต็อคเก็บไว้หลายๆ ตอนแล้วจะเอามาลงให้อ่านใหม่แล้วกันนะ คนอ่านจะได้สะดวกใจ ไม่ค้างนาน คนแต่งก็สบายใจ ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ใครรอ เนอะๆๆๆ
:n1:
ช่วงนี้งดกอดนะ อากาศร้อนมากกกกกกกก ไม่อยากเพิ่มอุณหภูมิให้ร่างกาย
-
:mc4: :mc4:
เย้ๆ
:mc4: :mc4:
-
งดกอด แต่ไม่งด :z13: :z13: :z13: :z13: ใช่ไหมคะ
:L2: :L1: :L1: :L2:
-
อุณหภูมิ สูงงง เหรอฮะ
งั้นป๋มช่วย อาบน้ำให้ ให้คลายร้อน ลดอุณหภูมิ ดีมั้ยฮะ :laugh: :laugh:
-
:sad4:พี่จีใจร้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
จุ๊บแจงแค่จุ๊บๆๆ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เองนะ
หึหึจะทำอีก จะทำให้หายไม่ออกเลยยยยยยยยยยยยย :laugh:
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:กอด1: กอดรัดฟัดเหวี่ยงพี่จี :z2:
-
มินชักยังไง ๆ แล้วเนี่ย (แล้วมันยังไง :really2:) :z3:
-
:L2: :L2:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดเจ๊ก็มาต่อออออออออ วู้ๆๆๆๆๆ
ทำไมนายเอกเรามีสัญญาณ ตุตุ พิกลอ่ะ รับมะด้ายยยยยยยยยยยยยยย
ไม่เอา ด้านพระเอกก็เหมือนมีตัวร้ายยยมาเพิ่มมมมม อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดเจ๊ก็มาต่อออออออออ วู้ๆๆๆๆๆ
ทำไมนายเอกเรามีสัญญาณ ตุตุ พิกลอ่ะ รับมะด้ายยยยยยยยยยยยยยย
ไม่เอา ด้านพระเอกก็เหมือนมีตัวร้ายยยมาเพิ่มมมมม อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
-
ดุเหมือนจะมีมือที่สาม เข้ามาเพื่มอีกแล้วว
รออ่านตอนต่อไปครับบบ :กอด1:
-
คุณจีกลับมาต่อแล้ว....เย้ :mc4:
แต่ว่าทำไมดูท่าทางจะมีเรื่องยุ่งๆเน๊อะ
ว่าแล้วก็เชียร์พี่ภูริกับน้องมินสุดตัวจ้า
-
มือที่สามมมมมม กับใจน้องมินที่หวั่นไหว :serius2:
-
:beat:
นี่ไม่ใช่การตบ เป็นการพัดให้หายร้อนนนนน
ใครป้า :angry2:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจมากมาย
เห็นว่ามาต่อแล้ว
เอ่อ ธาวินไรเนี่ยพูดจาแปลก ๆ อยู่นา
น่าสงสัยจัง คงไม่ได้คิดไรกับอาจารย์ชิมิ
-
ว่าจะเข้ามาอ่านตั้งแต่มะวาน แต่ฝืนสังขารไม่ไหว
รู้สึกตอนนี้เหมือนเหตุการณ์ทางด้านไม่น่าเป็นห่วงเท่าทางพี่ภูซะแล้วมั้งเนี่ย...
-
ไม่ได้เข้ามาอัพเดทนานมากกกกกก เลยได้อ่านสองตอนรวด
เนื้อเรื่องท่าทางจะเข้มข้น ต่างฝ่ายต่างก็มีคนมารักมาสนใจ คงมีหวั่นไหวกันมั่งแล่ะ
ความรักราบรื่นหวานแหววดูท่าจะเริ่มมีอุปสรรคซะแล้ว ฮือออออออออออ
มีอะไรก็พูดกันตรงๆนะสองคนนี้ เป็นห่วงจัง
-
งดกอด เพราะอากาศร้อน มะเป็นไร จิ้ม :z13: +1 ให้คุณจี
-
:กอด1:
^^
-
แล้วจะทำไงต่อแหละเนี่ยดูถ้าจะมีเรื่องยุ่ง ทั้งคู่เลยนะครับเนี่ย
พี่จีงดกอดงั้น :L2: ให้ดีกว่า
-
แล้วยังไงต่อเนี้ยะ
รออยู่น้าจ๊ะ
-
ชักเริ่มส่อเค้าลางไม่ค่อยจะดีแฮะ...
ยังไงละเนี่ย...เนมินเหมือนจะเริ่มหวั่นไหว รึเปล่า??(หวังว่าคงไม่..)
ทางพี่ภูก็มีเด็กเข้ามาวุ่นวายอีก..ท่าทางไม่ธรรมดาด้วยสิ เหอๆๆ
-
โอ้ ท่าทางว่าจะมีปัญหาแล้วสิเนี่ย มินเกิดรู้ใจเมธ .. แล้วอาจจะสงสาร ส่วนภูก็เหมือนจะมีเด็กมาติดซะแล้ว :z3:
ปล. เป็นกำลังใจคนแต่งค่า :กอด1:
-
สงสารพระรงอีกแระ
ไม่ว่านิยายเรื่องไหนของคุณจี
ผมก็ชอบแต่พระรอง อิอิ :pig4:
-
พี่จี
เพิ่งเข้ามาอ่านเรือ่งนี้
กว่าจะไล่ทัน
เฮ้ออออ
ว่าแต่มะไหร่พี่จีจะเข้ามาต่อให้อ่ะ
???
-
:oni1:
-
:call: :call: :call:
รอ รอ รอ นะคะ
-
:serius2: อย่าน๊าเค้ารู้ว่าความวุ้นวายเริ่มมาเยือนไม่เอาน๊าพี่จีเด้วปวดตับ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เรื่องราวเริ่มส่อเค้าแปลกๆ
ความรู้สึกคนเรา มันเข้าใจกันง่ายๆได้ก็ดีสิเนอะ :เฮ้อ:
.........
:HBD5: ค่ะคุณจี
-
เย้ๆๆๆๆๆ ตามอ่านทันแล้วดีใจ
หวัดดีค่ะพี่จี (ขอเรียกพี่จีลยนะค่ะ555)
สนุกมากมายค่ะ เตยชอบอ่านแล้วเขินได้อีกอ่ะ :o8:
อยากจะบอกว่าตามมาจากเรื่องระเบียงรักนักศึกษาอ่ะค่ะ
ขอบอกว่าชอบมากถึงมากที่สุดเข้าขั้นบ้าอ่านจบไป2รอบแล้ว รอบ3 4 คงจะตามมาอีก
ส่วนเรื่องงนี้ชอบเหมือนกันค่ะอยากไปนั่งร้านกาแฟร้านนี้จังเลยอ่ะ ฝันอยากมีร้านแบบนี้เหมือนกัน
พออ่านแล้วโดนอย่างจัง555 จะติดตามอ่านเรื่อยๆนะค่ะ
ว่าแต่พี่ภูต้องหน้าตากรุ้มกริ่มแน่เลยอ่ะ เวลามองพี่มินอ่ะ อิอิ แค่คิดก็เขินแล้วอ่า
-
แอบแวะมารอแบบเงียบๆ(จริงเหรอ)
:m32:
-
ใกล้จบภาคแรกแล้ว แว้วแว้วแว้ว~ :z3:
LIZZ : up = อัพ อัพนะน้อง ไม่ใช่อัฟ...ล้อเล่นนะตะเอง อย่าโกรธกันนะ แต่...อัพจริงๆ นะ
แฮะแฮะ ภาษาไทยของเค้าตกต่ำ เป็นตั้งกะประถมแล้วแก้ไม่เคยหาย~~ :o8:
:z2:
-
ความรู้สึก
คืออยากจะบอกความรู้สึกแต่มันไม่รุ้จะอธิบายแบบไหน o13
-
มาต่อช้าหน่อยมะเป็นไร..ยังงัยก็ขอให้มา :impress2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเหมือนเดิมจร้า.. :L2:
-
มารออ้า........
-
:amen: :amen:
จงมา จงมา จงมา
-
:m24:
-
มารอเจ๊อ่ะ
เค้าอยากอ่านต่ออ ฮืออออออ
เสียงโหยหวยที่ไม่รู้ไปถึงเจ๊ป่าวววววววววว :sad4:
แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :o12:
-
นานแล้วนะพี่จี
มาอัพเหอะ
นะๆๆๆๆๆๆ
:call:
-
หะ.....หายนานหละ เพ่จี
-
เขียนเก่งจังเลย ชอบมากๆเลยอะครับ อ่านตอนแรกๆนี่ ได้กลิ่นกาแฟมาเลยอะ เหมือนนั่งอ่านในร้านกาแฟยังไงยังงั้นเลย
แต่ตอนนี้ เริ่มจะบีบคั้นหัวใจซะแล้วสิ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ :L1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกจัง :-[
อ่านแล้วมีความสุขจัง รู้สึกได้กลิ่นกาแฟยังไงไม่รู้
เป็นกำลังใจให้คุณจีนะคะ :L2:
มาต่อไวๆน้า รออ่านอยู่ค่า
-
:impress2: หนูมิน ยังน่ารักเหมือนเดิม ....
o13 ให้กำลังใจคนแต่ง จ้า ...
ป.ล.ระแวงธาวินมากก ท่าทางจะมาแบบเนียนๆ :serius2:
-
อยากรู้จิงๆ
พี่จีลืมไปแล้วรึเปล่า
ว่าตัวเองแต่นิยายเรือ่งนี้ค้างไว้์์์์์์????
แบบว่าค้างไว้ซะนานได้อีก
รอจนจะแก่เท่าพี่จีแล้วนะเนี่ย
หุหุหุ :laugh:
-
มาดันให้พี่จี :กอด1: :กอด1:
เห็นตกไปหน้า 2
หายไปนานเลยน้าพี่จี :serius2:
รอ รอ รอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ่านเรื่องของพี่ G
แล้วปวดใจทุกเรื่องเลย
เอิ้ก ๆ :jul1: :jul1:
-
เข้ามาบอกว่า คิดถึงพี่จีสุดสวยจังเลยค้าบบบ
เปนงัยมั่งคั้บ
ผมอยากกินกาแฟร้ายพี่มินแล้วอะ
ทำไงดีค้าบ :jul3:
-
ทำไม ช่วงนี้หายไปนานจัง
คิดถึงนะนี่....
-
:call:
-
:z2:
^^
-
:undecided:
:L2: :L1: :L2:
-
เพ่จี
จะ20วันละนะ
มาต่อซธทีเหอะ
สงสารคนรอมั่งจะ
นะๆๆๆๆ :monkeysad:
-
เข้ามาช่วยดันคร้าบบ
ก่อนหล่น
:z10:
-
ว๊าก มาดันนิยายจีจ๋า ยังไม่มาอัพเหรอ
ตกไปหน้าสองแล้วนะ
อุ๊บ ลืมไป ห้ามทวง อิอิ
:z13:
-
รอลุ้นว่าน้องมินจะทำไงเมื่อรู้ว่าเพื่อนคิดกับตัวเองเกินเพื่อน....
:monkeysad:
-
สงสัยพี่จีจะวุ่นอยู่กับเรื่องหนังสือ XJ
เลยไม่ได้มาอัพเรื่องนี้ต่อ
สู้ ๆ เค้านะค้าบ รออยู่ค้าบบบบ o13
-
ห่างหายจากนิยายของคุณจีไปพักนึ่ง
กลับมาน้องมินก็เป็นแฟนกับเมธแล้วดีใจๆ :L2:
-
ไม่มีใครรู้ว่ารักจะจบลงเช่นไร
เอิ๊กกกกกกกกก
-
อ๊าก เพิ่งเห็นเรื่องนี้ของจี ภาษาโสภางดงามมากจริงๆ o13
อ่านแล้วเคลิ้ม อยากอ่านต่ออ่า :impress2:
ว่าแต่จีมีเรื่องอื่นอีกมั้ย นอกจาก ระเบียง รักร้าย กะเรื่องนี้ :m31:
จียังมีเรื่องอื่นมั้ย จาตามอ่าน
-
มาปัดบ้านรอพี่จี
อยากจิบกาแฟแล้วไม้คั้บ
-
มาด้วยความเป็นห่วงอย่างจริงใจ จากน้องคนเดียวในเชียงใหม่
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
ป.ล. เซ็งโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ู^
^
^
อย่ามาเวิ่นในทู้ชั้น :z6: :z6: :beat: :beat:
ยังไม่ลืมเรื่องนี้นะ กะว่าจะลงทีเดียวจบเลย คงเร็วๆ นี้ล่ะ คนที่ตามอ่านก็รออีกหน่อยนะคะ
่ปล.ไม่ต้องดัน ไม่ต้องปั่นนะคะ อยู่หน้าหนึ่งก็ไม่มีความหมายอะไร หากนิยายไม่มีคุณภาพ และอยู่หน้าไหนก็ได้ ถ้ามีคนตามอ่าน
ปล2.หลังจบเรื่องนี้มีข่าวมาฝาก :-[
:กอด1:
-
ปล2.หลังจบเรื่องนี้มีข่าวมาาฝาก :-[
:กอด1:
รวมเล่มป่าวคะ :o8:
-
พี่จีมาๆๆๆ
:oni1:
-
ไม่ดัน ไม่ปั่น
มารอฟังข่าวที่จะมาฝาก :z2:
-
เข้ามา :กอด1: พี่จี
ว่าแต่ ข่าวไรอ่าพี่
-
เจ๊ จะฝากผีฝากไข้กันเหรอออออ
:laugh:
เอานิยายมาแลกกกกกถึงจะยอมมมมมม เอ๊กอิเอ๊กเอ๊กกกกกกกกกกกกกก
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
แหะๆ
น่ารักมากมาย
ติดตามต่อปายจ้า
ให้กำลังใจพี่จีด้วยค่ะ
-
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ทั้งๆ ที่ไม่ใช่หน้าฝน อากาศแปรปรวน ทั้งลม ทั้งฝน ไม่แตกต่างกับความรู้สึกของคนที่เหม่อมองตอนนี้เลย ใช่ว่าเนมินจะหวั่นไหวกับความรู้สึกลึกๆ ในใจของเพื่อนคนสนิท แต่ก็ไม่สามารถนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ เสียงขยับตัวจากคนบนเตียงทำให้เนมินต้องรีบลุกแล้วเดินออกจากห้อง
“อ้าวมิน วันนี้ไม่ไปร้านเหรอ”เสียงแหบแห้งร้องทักคนที่นั่งกุมแก้วกาแฟอยู่ในครัว
“…….อืม”
“เป็นอะไร ติดไข้เมธหรือเปล่าเนี่ย”เมธาทำท่าจะเดินเข้าไปแตะหน้าผากเนมิน แต่คนนั่งเหม่อรีบลุกขึ้นจนอีกฝ่ายรู้สึกผิดสังเกต
“เอ่อ…ขอโทษ มินไม่ได้เป็นอะไร แล้วเมธหายดีแล้วเหรอ ไม่นอนต่อสักหน่อยล่ะ”
“ตื่นแล้วรู้สึกหิวๆ น่ะ มีอะไรกินบ้าง”เขาต้องวางมือที่ยกค้างไว้ลงบนโต๊ะแทน
“มินยังไม่ได้ทำอะไรเลย กินโจ้กซองมั้ยล่ะ”
“ก็ได้ แล้วนี่มินนอนเฝ้าไข้เมธเหรอ ตาคล้ำเชียว”เมธาพยายามก้มไปมองใกล้ๆ แต่เนมินกลับผงะถอยออกไปแล้วรีบหันหลังให้
“เอ่อ...เมธไปอาบน้ำก่อนก็ได้ เดี๋ยวมินยกไปให้บนห้อง”
“เป็นไร ทำเหมือนรังเกียจกัน กลัวติดไข้เมธรึไง”
“....มิน....มึนๆ หัว เมธทำโจ้กเองแล้วกันนะ”
“เดี๋ยวสิ เป็นอะไร อาการกำเริบเหรอ เมธพาไปหาหมอดีมั้ย”เมธาจับข้อศอกเพื่อนสนิทเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินหนีไป
“ไม่ เมธ ปล่อยมินก่อน”
“.......มิน....”ความห่างเหินครั้งแรกที่ได้รับทำให้เขาแปลกใจ และอดน้อยใจไม่ได้
“...ไม่ใช่นะ เมธอย่าเข้าใจผิด มินไม่ได้รังเกียจเมธนะ มินแค่.....”เนมินรู้ตัวว่าเผลอทำไม่ดีออกไป เขาแค่ทำตัวไม่ถูกกับการถูกสัมผัส ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
“ทะเลาะอะไรกับเขาหรือเปล่า หน้าดูเครียดๆ นะ มีอะไรเล่าให้เมธฟังได้นะ”ยิ่งเมธาแสดงความห่วงใยในความสัมพันธ์ของเขากับคนรัก เนมินก็ยิ่งรู้สึกแย่และทำตัวไม่ถูก ความอึดอัดที่บรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ถูกทดแทนด้วยน้ำตา
“นี่.....มิน....ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรมิน บอกมา เมธจะไปจัดการมัน”
“.....ทำไม.....ทำไมไม่เคยบอกมิน.....ทำไมเมธไม่บอกมิน......”
“...อะไร เมธไม่บอกอะไร มินพูดอะไรเมธงงไปหมดแล้ว”ร่างที่ก้มหน้าร้องไห้ต่อหน้าชายหนุ่มดูกลัดกลุ้ม แต่สิ่งที่เนมินเอ่ยออกมาคือสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน
“......ทำไม....เมธรักมิน...แล้วทำไมเมธไม่บอก”
“........อะไร...มินมั่วแล้ว เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”
“.................”เมธาหลบตา เพื่อนรักเขาคนนี้ไม่เคยพูดโดยหลบตากันมาก่อน เมธาเองก็โกหกไม่เก่งเช่นกัน
“.....มินคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ....เมธไปนอนต่อแล้วกันนะ มินก็ไปพักผ่อนต่อเถอะ”
“.........”
“.....มินเข้าใจผิดไปเอง จำไว้แค่นี้ก็พอ”เมื่ออีกฝ่ายยังคงยืนนิ่ง เขาก็เลือกที่จะเดินออกไปจากสถาณการณ์ตอนนี้เอง แต่ไม่ได้ง่ายกว่าที่คิด คนแสนดีก็แสนรั้นเช่นกัน มือเล็กจับชายเสื้อด้านหลังไว้แน่น น้ำเสียงที่เรียกชื่อก็สั่นไหวตามแรงสะอื้น
“...เมธ”
“.....อย่ารู้อะไรเลยนะ....ขอร้องล่ะ”หากเนมินจับพิรุธได้....ก็คงจะรู้ว่า....เสียงเขาก็สั่นไหวไม่แพ้กัน
“....ทำไม”คำถามของเนมินไม่ได้รับคำตอบจากคนที่เดินจากไป สิ่งเดียวที่สะท้อนความเงียบกลับมาคือเสียงร้องไห้ของตัวเอง ทั้งที่ไม่คิดว่าจะถาม แต่กลับยื้อยุดอยากได้คำตอบ....คำตอบที่จะกลายเป็นคำถามในหัวใจเขาต่อไป
ภูรินำเอกสารที่จะใช้การอบรบไปให้หัวหน้า เขามักเป็นคนที่ได้รับเลือกให้ออกไปเป็นวิทยากรในงานอบรม หรือสัมมนาตามที่ต่างๆ ส่วนเรื่องงานสอนไม่ค่อยเป็นปัญหา เพราะสามารถสลับตารางสอนหรือให้อาจารย์ท่านอื่นสอนแทนได้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยพอใจ เพราะเชื่อว่านักเรียนบางคนอาจเลือกเรียนกับอาจารย์ที่สอนแล้วเขาเข้าใจ หากสลับแบบนี้บ่อยๆ อาจมีผลกระทบอื่นตามมา แต่เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้ อาจารย์ของสถาบันสอนพิเศษแบบนี้ ยังไงๆ ก็เป็นแค่ลูกจ้าง
หลังจากทำธุระเสร็จเขายังมีเวลาอีกสองสามชั่วโมงก่อนเริ่มสอน เขาพยายามโทรหาเนมินเพื่อถามว่าทานอะไรหรือยัง จะได้ซื้อเข้ามาฝาก แต่พยายามเท่าไรก็อีกฝ่ายก็ไม่รับสาย ภูริเลยซื้อกับข้าวสี่ห้าอย่างมาเผื่อ ถึงเหลือก็ยังเก็บไว้มื้อต่อไปได้
รถที่จอดอยู่ในบ้านและหน้าบ้านแสดงให้เห็นว่าเจ้าของและแขกที่มาพักไม่ได้ไปไหน ระหว่างเดินเข้าสู่ด้านในเขาคิดว่าอาจพบคนรักนั่งเหม่อลอยเหมือนเมื่อวาน หากเป็นอย่างที่คิดจริงเขาก็อยากแกล้งหยอกให้อีกฝ่ายตกใจนิดหน่อย แต่สิ่งที่คิดไว้คลาดเคลื่อนไป เพราะคนน่ารักกำลังนั่งเหม่ออยู่กลางห้องนั่งเล่น
“คิดถึงพี่อยู่หรือเปล่า”ภูริเดินอ้อมโซฟาไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง แถมท้ายด้วยการแอบหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ แต่เจ้าของแก้มหอมกลับนิ่งเฉยอย่างผิดปกติ
“......มินครับ...”เขาเดินอ้อมมานั่งข้างๆ แล้วลองเรียกอีกครั้ง คนเหม่อลอยค่อยๆ หันมามองต้นเสียง น้ำตาที่หยุดไหลไปเมื่อครู่ต้องเอ่อคลอแล้วหยดเป็นสายอีกครั้ง ความรู้สึกและคำถามมากมายในหัวใจมันเกินกว่าจะรับไหว หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่ต้องเป็นแบบนี้ หากว่า.....
“มิน!! ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรขึ้น”
“ฮึก....พี่ภู.....มิน....มินเป็นคนไม่ดี......มินไม่ดี...พี่ภูจะรักมินมั้ย”ความคิดที่เผลอคิดในสิ่งที่ไม่ดีจนต้องร้องไห้ เขามันเลวที่คิดไปว่าถ้าหากยังไม่คบกับภูริก็คงไม่ลำบากใจเท่านี้
“...มินเป็นอะไร บอกพี่มาสิ ใครทำอะไรมิน”เขาถามจบเนมินก็โถมตัวเข้ามากอดเขาจนแทบล้ม แรงกอดรัดรอบคอรัดแน่นพอๆ กับน้ำหนักตัวของคนกอดที่แทบจะนั่งอยู่บนตัก ภูริต้องกระชับอ้อมแขนโอบรอบเอวให้อีกฝ่ายมานั่งบนตักเขาจริงๆ
“....มินขอกอดพี่ภูหน่อยนะ มินรักพี่นะ....มินรักพี่ภู.....มินรักพี่”
“.....ครับ พี่ก็รักมินนะครับ รักกันนะ”ความรู้สึกที่ถ่ายทอดเป็นคำพูดนั้นไม่รู้จะส่งถึงคนที่กอดรัดเขาอยู่หรือเปล่า ไม่รู้ทำไมคำว่ารักจากอีกฝ่ายถึงไม่ทำให้ดีใจเลย
ภาพของคู่รักที่กอดกันแนบแน่นพร้อมผลัดกันเอ่ยถ้อยคำหวาน คงเป็นภาพบาดตาสำหรับคนที่ทำใจอยู่นานกว่าจะตัดสินใจเดินลงมา....เพื่อพูดความในใจให้ชัดเจนไปเสียที
-
“อ้าว...เอ่อ....มินลุกก่อนเร็ว เมธมองอยู่”ภูริหันมาเห็นเมธาหยุดยืนมองอยู่บนบันไดก็รู้สึกเกรงใจ และกลัวเมธาจะมองเนมินไม่ดี แต่เมื่อกระซิบบอก ร่างเล็กบนตักกลับถอยกายหนีห่างออกไปเหมือนคนตกใจเมื่อทำความผิด สีหน้าแววตาที่หันไปสบตาคนที่บังเอิญลงมาเห็นไม่ใช่อาการของคนเขินอาย แต่เป็นอาการของคนที่รู้สึกผิด รู้สึกว่าอยากปิดบังกลบเกลื่อนสิ่งที่ทำไป....อยาก....ปฏิเสธว่าสิ่งที่อีกฝ่ายเห็นไม่ได้เป็นอย่างที่คิด.....เนมินกำลังปฏิเสธเขา
“เอ่อ...เมธ....ไม่ใช่นะ....”
“.....ขอโทษนะครับพี่ภู พอดีจะลงมาหาน้ำดื่มน่ะครับ”
“ครับ แล้วทานอะไรหรือยังครับ พี่ซื้ออาหารมาหลายอย่างเลย ทานพร้อมกันเลยมั้ย”
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมว่าจะขึ้นไปนอนต่อ”
“แต่เมธยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ....มินทำโจ้กให้ดีมั้ย”
“ไม่เป็นไร เมธยังไม่หิว ตามสบายนะครับพี่ ผมขอไปนอนพักก่อน”เมธาพูดจบก็หันหลังเดินขึ้นบันไดโดยที่ไม่ได้ไปดื่มน้ำอย่างที่เขาอ้างเหตุผลในตอนแรก
“.....มินทะเลาะกับเมธเหรอ”
“เปล่าครับ ทำไมพี่ภูถามแบบนี้ล่ะ”
“ก็...ไม่รู้สิ เห็นทำท่าแปลกๆ มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่า”
“......พี่ภูคิดมากไปแล้ว มินไม่มีอะไรสักหน่อย”
“งั้นมินก็อย่าหลบตาพี่สิ”
“.....มินไปเทอาหารให้พี่ดีกว่านะ มินก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน พี่ภูซื้ออะไรมาบ้าง ซื้อจากไหนเหรอ”
“มิน...คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”เนมินไม่เพียงหลบตา แต่กำลังจะหลบหน้าเขาด้วย
“พี่ภูอย่าเพิ่งถามอะไรมินได้มั้ย มันไม่มีอะไรหรอก”
“....มินโกหกพี่ มีเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมมินร้องไห้ เกี่ยวกับเมธใช่มั้ย”
“ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดหรอกครับ พี่ภูอย่าถามมินเลยนะ”
“แล้วมินเป็นอะไรล่ะ ทำไมเมื่อกี้ต้องถอยห่างออกไปแบบนั้น ทำไมต้องแก้ตัวกับเมธ กลัวเขาเข้าใจอะไรผิด”
“พี่ภู......พี่อย่าพูดกับมินแบบนี้สิ มันไม่มีอะไรจริงๆ”
“ผมรักมินครับ”เสียงจากคนที่ยืนแอบฟังทั้งสองเถียงกันดังจากทิศทางเดิม ภูริหันไปมองคนที่ยืนพิงกำแพงแล้วมองตรงมาที่คนข้างกายเขาอย่างมุ่งมั่น ความหมายของดอกไม้ที่อีกฝ่ายเคยให้คนรักของเขา....รักแรก....และ...ยังรักตลอดไป.......แล้ว....จะเพียงแค่แอบรักตลอดไปหรือไม่....คำถามในใจของเขาได้รับคำตอบแล้ว
“แต่มินเป็นแฟนพี่”เมื่อคนที่แอบรัก ไม่คิดจะแอบรักต่อไป มาถึงตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อเขากับเนมินคบกันแล้ว
“ผมรู้ ผมไม่คิดว่าตัวเองต้องขอโทษพี่ที่รักมิน ผม....ก็แค่....รักมิน”จากที่ไม่อยากเห็นทั้งสองทะเลาะกัน แต่ชั่วขณะที่อีกฝ่ายแสดงความเป็นเจ้าของคนที่แอบรักมานาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะประกาศตัวออกไปบ้าง
“....เมธ....”
“พี่มองออกว่าเมธแอบรักมิน แต่ทำไมต้องบอกมินตอนนี้ เมธทำเพื่ออะไร”
“ไม่ใช่นะพี่ภู มินเองที่คาดคั้นเมธ เมธไม่ผิดเลย มินได้ยินเมธเพ้อ เมธไม่ได้พูดอะไรกับมินเลย”เนมินไม่อยากให้ทั้งสองทะเลาะกันเพราะตัวเองเป็นต้นเหตุ แต่ก็ต้องเป็นฝ่ายถูกคาดคั้นจากภูริอีกครั้ง
“ทำไมมินต้องปกป้องเขา”
“.....พี่ภูอย่าเพิ่งถามอะไรมินได้มั้ย”
“ทำไม หรือว่ามิน........”
“....มินไม่รู้....พี่อย่าถามอะไรมินเลยนะ มินไม่รู้....”
“......มินไม่รู้อะไร.....ไม่รู้ว่ารักใครงั้นเหรอ.....บอกพี่หน่อย มินไม่รู้อะไร ทำไมถึงตอบพี่ตอนนี้ไม่ได้”
“พี่อย่าเพิ่งคาดคั้นมินเลย ผมคงทำให้มินสับสน มินไม่ต้องคิดมากหรอก เมธไม่ได้ต้องการอะไรจากมิน”ยิ่งเห็นท่าทีอึดอัดของเนมินเขาก็ยิ่งเป็นห่วง และเสียใจ แต่การออกตัวปกป้องของเมธากลับเป็นสิ่งกระตุ้นอารมณ์ของคนที่ต้องสังเกตการสื่อสารทางสายตาของคนทั้งคู่
“........เมธ”
“ฮึ....ถ้างั้นพี่ว่าให้ทั้งสองคนเคลียร์กันให้พอดีกว่ามั้ย พี่คงกลายเป็นส่วนเกินไปแล้วล่ะ ถ้ามันจะทำให้มินตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น มินก็ไม่ต้องคิดถึงพี่หรอก ลืมไปเลยก็ได้ว่าเราคบกันอยู่”
“พี่ภู...มันไม่ใช่อย่างนั้น ทำไมพี่พูดกับมินแบบนี้ล่ะ”
“ก็แล้วมินจะให้พี่เข้าใจยังไง มินสับสนอะไรอยู่ เรื่องของเรามันคงเร็วเกินไป บางทีมินอาจต้องการเวลาคิด”ภูริพูดจบก็เดินออกจากบ้านแต่เนมินรีบวิ่งมาขวางไว้ก่อน
“พี่ภูจะไปไหน”
“พี่ก็จะไปอยู่ในที่ของพี่ไง ถ้ามินตัดสินใจได้ค่อยมาบอกพี่แล้วกัน จะตัดสินใจยังไงพี่ก็รับได้”ภูริดันให้อีกฝ่ายหลีกทางก่อนจะเดินออกไปที่รถแล้วขับออกไปด้วยความเร็ว เสียงร้องตะโกนของคนที่วิ่งตามไม่สามารถดังแทรกเสียงล้อที่บดถนนได้
“พี่ภู!! อย่าเพิ่งไป!”
“มิน!”ร่างที่ทรุดลงกลางถนนทำให้เขาต้องวิ่งเข้ามาประคอง เมธาไม่เคยเห็นเนมินวิ่งตามใครอย่างนี้มาก่อน ไม่เคยเห็นเพื่อนรัก....ต้องยื้อยุดใคร
“......เมธ...พี่ภูทิ้งมินไปแล้ว....ฮึก....พี่ภูทิ้งมินแล้ว....ฮืออออออ”
“.........มิน.....”คำพูดที่อยากจะบอกออกไปว่ามินยังมีเขาอยู่คงต้องกล้ำกลืนเอาไว้เหมือนเดิม เมธาค่อยๆ ประคองเนมินเข้ามานั่งพักในบ้าน ร่างที่นั่งสะอื้นซบหน้ากับบ่าเขาช่างน่าสงสาร แต่ก็ต้องสงสารตัวเองมากกว่า รักที่ไม่สมหวัง รักที่ไม่เรียกร้อง ทั้งๆ ที่เจ็บมานาน แต่ทำไมมันไม่เคยเจ็บน้อยลงเลย นับวันจะยิ่งทวีความเจ็บปวดและเหลือรอยแผลมากยิ่งขึ้น แต่ต่อให้เจ็บแค่ไหนก็ไม่สามารถหยุดมือที่โอบกอดปลอบประโลมอีกฝ่ายได้เลย
ร่างสูงยืนมองเพื่อนรัก...คนที่แอบรักนอนสงบบนเตียง ใบหน้าหวานขาวซีดไร้สีเลือด อาการนอนนิ่งแบบนี้ทำให้เขาปวดใจเสมอ ไม่สามารถละสายตาได้ ต้องคอยเฝ้าสังเกตการหายใจของอีกฝ่ายตลอดเวลา แต่คนที่หลับใหลก็ไม่รู้เลยว่า หัวใจที่บอบบางของตัวทำให้คนอื่นกังวลมากแค่ไหน เป็นความผิดของเขาเองที่เผลอหลุดความในใจให้อีกฝ่ายรู้ เป็นความผิดของเขาเองที่แอบรักเพื่อนสนิท....และไม่เคยคิดจะตัดใจ
-
ร่างสูงยืนมองเพื่อนรัก...คนที่แอบรักนอนสงบบนเตียง ใบหน้าหวานขาวซีดไร้สีเลือด อาการนอนนิ่งแบบนี้ทำให้เขาปวดใจเสมอ ไม่สามารถละสายตาได้ ต้องคอยเฝ้าสังเกตการหายใจของอีกฝ่ายตลอดเวลา แต่คนที่หลับใหลก็ไม่รู้เลยว่า หัวใจที่บอบบางของตัวทำให้คนอื่นกังวลมากแค่ไหน เป็นความผิดของเขาเองที่เผลอหลุดความในใจให้อีกฝ่ายรู้ เป็นความผิดของเขาเองที่แอบรักเพื่อนสนิท....และไม่เคยคิดจะตัดใจ
เสียงล้อบดถนนคงช่วยคลายความอึดอัดในหัวใจชายหนุ่มได้บ้าง ภาพที่เห็นคนรักวิ่งตามทำให้อยากหยุดรถแล้วจอดลงไปหา แต่ภาพอีกคนที่วิ่งออกมากอดประคองก็ช่วยผลักดันให้เขาได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก....จากมาซะ
ก่อนที่จะมาหาภูริวาดภาพในใจคนเดียว หากเขาบอกเนมินว่าจำเป็นต้องไปทำงานต่างจังหวัดสองสามวัน เนมินจะว่ายังไง จะอ้อนขอตามไปไหม หลังจากที่เริ่มคบกันนี่คงเป็นครั้งแรกที่ต้องห่างกัน คำที่อยากเอื้อนเอ่ย ถ้อยคำรักหวานๆ ความคิดถึงที่อยากส่งผ่าน คำปลอบโยนให้คลายเหงา คำออดอ้อนที่แสดงความคิดถึง ทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นแล้ว ความสัมพันธ์และความรู้สึกที่รวดเร็วแบบนี้คงทำให้อีกฝ่ายสับสน แต่มันก็ไม่ได้ฉาบฉวยไม่ใช่เหรอ เขารัก....ก็บอกว่ารัก....เพราะรัก...ถึงอยากอยู่ใกล้ เขาก็แค่โชคดีที่ใจตรงกันเร็วและคบกันได้เร็ว แต่คำว่าใจตรงกันคงไม่ได้รวมถึงน้ำหนักในหัวใจของอีกฝ่ายด้วย เนมินเปราะบาง น่าทะนุถนอม อ่อนไหว แต่ไม่คิดว่าจะหวั่นไหวง่ายแบบนี้ ไม่คิดว่าความรู้สึกของคนที่แอบรักมานาน จะเหนือกว่าความรักของคนที่รักกันอยู่ได้......น้ำหนักของหัวใจ....คงเบาเกินไปจริงๆ
“ทำไมวันนี้อาจารย์หน้าเครียดจังเลยครับ พวกวินไม่ตั้งใจเรียนเหรอ”ธาวินโทรหาภูริหลังจากที่เรียนเสร็จ ใจจริงเขาก็อยากจะเข้าไปหาโดยตรง แต่อีกฝ่ายดูบึ้งตึงเกินกว่าจะคุยต่อหน้าได้
“เปล่าหรอก ผมเครียดเรื่องอื่นน่ะ แล้วนี่โทรมามีอะไรหรือเปล่า หรือไม่เข้าใจเรื่องอะไรอีก”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีวินก็เลยโทรมาถาม ก็แค่เป็นห่วงน่ะครับ”
“......ขอบคุณครับ แต่ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ”
“วินก็เป็นห่วงจริงๆ เหมือนกันครับ”
“.....อืม...”คำพูดตรงๆ ของนักเรียนในปกครองทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้
“อาจารย์ครับ....ถ้าวินจะชวนอาจารย์ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง...จะว่าไงครับ”ธาวินตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดมานาน อีกไม่นานเขาก็จะเรียนจบแล้ว และอาจต้องไปเรียนที่อื่น โอกาสที่จะได้พบเจอเหลือน้อยเต็มที
“......คงไม่ดีหรอกครับ ผมมีแฟนแล้ว ขอโทษด้วยนะ”
“เอ่อ...เหรอครับ.....ขอโทษนะครับ วินไม่รู้”
“ไม่เป็นไรครับ ยังไงวินก็ยังเป็นลูกศิษย์คนโปรดผมอยู่เหมือนเดิมนะ”
“ครับ....ถ้างั้นขอให้รักกันนานๆ นะครับ แค่นี้นะครับ เพื่อนรอแล้ว”
“ครับ”....ตอนนี้....ขอแค่ยังรักกัน....ก็พอแล้ว....
โดยปกติแล้วภูริมักจะเดินทางตอนเช้าในวันที่มีอบรม เพราะใช้เวลาไม่นานในการนั่งเครื่องบิน เขาไม่อยากไปล่วงหน้าหนึ่งคืนเหมือนคนอื่นๆ เพราะไปแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไร นอกจากนั่งอยู่ในห้องพัก แต่คราวนี้เปลี่ยนไป เขาตัดสินใจไปทันทีที่สอนเสร็จ ระยะเวลาหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนที่ไม่ได้ยินเสียงอีกฝ่ายทำให้เขากลุ้มเกินกว่าจะทนอยู่ใกล้ๆ กันโดยไม่ทำอะไร แต่การที่อีกฝ่ายไม่ติดต่อมาก็ทำให้เขาต้องคิดที่จะถอยให้ห่าง.....เพื่อเตรียมรับการตัดสินใจของอีกฝ่าย
วิทยากรผู้มีอารมณ์ขันและเป็นกันเองคงทำให้ใครหลายคนผิดหวัง เพราะครั้งนี้เขายิ้มแทบนับครั้งได้ หากยิ้มออกไปเมื่อใด คนมองก็รู้ได้ทันทีว่ากำลังฝืน เขาต้องพยายามสลัดสิ่งที่ค้างในใจออกไปเพื่อทำหน้าที่ให้ดีขึ้น
“ทำไมพี่มินเป็นอย่างนี้ล่ะคะพี่เมธ”เสียงกระซิบถามจากรุ่นน้องคนสนิททำให้เมธาทำได้เพียงถอนหายใจ
“เพราะพี่เองล่ะ พี่ทำให้มินกับพี่ภูเขาทะเลาะกันน่ะ”
“ทำอะไรคะ....หรือว่า...”
“อืม...พี่บอกรักมินต่อหน้าเขาน่ะ”ชายหนุ่มไม่เคยบอกความลับเรื่องนี้ แต่เป็นเพราะรุ่นน้องคนนี้ช่างสังเกตและเข้ามาถามเขาเอง
“แล้วพี่มินตอบพี่ว่าไงคะ”
“ยังไม่ได้คุยกันเลย มินร้องไห้หนักมาก แล้วก็เป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะ พรุ่งนี้หมอก็นัดอีก นี่พี่ลาพักร้อนต่อเลยนะ ไม่อยากปล่อยมินไว้”
“ดีแล้วค่ะ นี่ขนมที่ร้านก็หมด ไม่รู้พี่มินทำไว้บ้างหรือเปล่า จอยขอไปดูก่อนนะ”จอยพูดจบก็เดินลงไปชั้นล่าง เมธานั่งมองคนที่หลับด้วยความเพลีย สองวันมานี้เนมินนอนแทบตลอดเวลา ตื่นมาก็บ่นว่าเวียนหัว เขาพาไปหาหมอเพื่อให้ตรวจร่างกาย แล้วก็เป็นอย่างที่คิด จิตใจอ่อนแอ ร่างกายก็อ่อนแรงตาม
จอยลงมือทำขนมง่ายๆ ที่มีส่วนผสมพร้อมแล้ว จากนั้นก็รีบกลับไปคุมร้านอีก ถึงพนักงานทุกคนจะทำงานดี แต่ใช่ว่าเธอจะสามารถทิ้งไว้โดยไม่มีใครดูแลได้ ทางด้านรุ่นพี่ของเธอคงต้องปล่อยให้เมธาเป็นคนดูแล ถึงเธอจะรู้สึกไม่ดีที่เห็นเนมินล้มป่วย แต่ก็ยังแอบหวังว่าความสัมพันธ์ของรุ่นพี่ทั้งสองจะคืบหน้าไปอย่างที่เธอคาดหวังไว้
“มินกินไปอีกหน่อยสิ กินน้อยเกินไปแล้วนะ”เมธาพยายามป้อนโจ้กที่เขาลงมือทำเองให้อีกฝ่าย แต่เนมินกลับล้มตัวลงนอน
“มินอิ่มแล้วจริงๆ มินง่วงน่ะ ขอนอนต่อนะ”
“มินนอนเยอะมากแล้วนะ ตื่นเถอะนะ....ถึงจะนอนให้เวลามันผ่านไป แต่ใช่ว่าเรื่องมันจะจบนะ ยังมีคนรอมินอยู่....อย่าปล่อยให้พี่ภูเขารอนานสิ”
“.....เขาทิ้งมิน....ทำไมเขาไม่ฟังที่มินพูดบ้าง...ทำไมพี่ภูทิ้งมินง่ายๆ แบบนี้ล่ะเมธ”เพียงแค่ได้ยินชื่อ เพียงแค่นึกถึง น้ำตาก็พร้อมจะรินไหลออกมาเสมอ ทำไมคนๆ หนึ่งที่เพิ่งจะเข้ามาในชีวิตเขาถึงได้สำคัญกับเขาขนาดนี้
“.....แล้วทำไมมินถึงตอบคำถามเขาไม่ได้ล่ะ”
“..............”
“....เพราะห่วงเมธเหรอ”
“.....มินขอโทษนะ ที่ไม่รู้มาก่อน ทั้งๆ ที่เราสนิทกันที่สุด.....ขอโทษ....”
“มินไม่ต้องขอโทษหรอก เมธรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าระหว่างเราจะเป็นได้แค่เพื่อน เมธถึงเลือกที่จะไม่บอกมิน เลือกที่จะเก็บมันไว้คนเดียว”
“ทำไมเมธถึงไม่บอกมินล่ะ”
“.....ถึงเมธจะรักมิน แต่เราก็เป็นได้แค่เพื่อน แล้วเมธจะบอกมินทำไมล่ะ”
“.......เป็นเพื่อนกัน ต้องไม่โกหกกันสิ”
“เมธไม่ได้ดีขนาดนั้นนะ มินก็รู้ว่าบ้านเมธเป็นยังไง เมธเป็นลูกคนเดียวนะ ยังไงก็ต้องแต่งงาน แต่ใช่ว่าเมธจะฝืนใจแต่งงาน มินเป็นผู้ชายคนเดียวที่เมธรัก ถ้าเราไม่คบกัน เป็นเพียงแค่เพื่อนกัน หากวันหนึ่งเมธแต่งงาน.....เมธจะได้พูดกับผู้หญิงของเมธได้เต็มปากว่า....มินคือเพื่อนสนิทที่เมธรักนี่สุด”เมธายิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงอนาถคตที่เขาเล่า หากเขามีลูก จะได้บอกลูกได้เต็มปากว่า นี่คือเพื่อนที่พ่อรัก ไม่ใช่ผู้ชายที่พ่อรัก เขายอมรับว่าไม่ใช่คนที่กล้าพอจะเลือกเส้นทางที่เดินไปพร้อมเนมิน เขายังมีอย่างอื่นต้องรับผิดชอบ เขายังต้อง...ทำหน้าที่ลูกที่ดี
“..........ขอโทษนะ.....เมธเป็นเพื่อน....ที่มินรักที่สุดเหมือนกัน”
“.....อืม....เมธรู้”
รักแรก.....ที่แอบรักมานาน.....และยังรักอยู่…..
รักของเขาไม่ต้องการอะไรตอบแทน........มีเพียงมิตรภาพที่สวยงามระหว่างเราก็พอ.....
....แค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ.....
-
^
^
:z13:
จิ้มตูดพี่จี
เศร้าว่ะ เย็นนี้ร้องไห้อีกแล้ว
รักแรกมันเศร้าทุกครั้งเลยสินะ
เคยมีใครสมหวังกับรักแรกบ้างมั่ย :z3:
มินเหมือนลังเลเลยอะว่ารักใครกันแน่
แต่คำตอบออกมาแล้วว่าเมธเป็นได้แค่เพื่อนจิงๆ
แล้วทำไมภูไม่ฟังมินอ่ะ
:o12:
:z6:ด้วยความคิดถึงนะค่ะ
-
ปกติแล้วการทำงานนอกสถานที่มักเป็นสิ่งที่ภูริชื่นชอบ ได้ผ่อนคลายในบรรยากาศที่แตกต่างจากเดิม เขาไม่เคยรู้สึกว่าเวลาเดินช้า ไม่เคยรู้สึกอยากกลับ...มากเท่าครั้งนี้เลย
ทิฐิและความน้อยใจแต่เดิมเริ่มลดลงไป หากเนมินไม่เลือกเขาจริงๆ เขาก็อยากได้ยินจากปาก อยากฟังเหตุผล และพร้อมจะ....ยื้อยุดเอาไว้ เขาไม่สามารถปล่อยเนมินให้เป็นของคนอื่น....ปล่อยไม่ได้จริงๆ
ห้องนอนที่ไม่ได้ใช้เอนกายเย็นชืด ไร้ซึ่งบรรยากาศของการมีชีวิต ชายหนุ่มที่อยากจะมาใช้ชีวิตต่างเมืองเพื่อให้จังหวะชีวิตผ่อนคลาย ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างที่ต้องการ วิถีชีวิตสงบและผ่อนคลายจริง แต่บางครั้งมันก็เงียบเหงาเกินไป เขาเสียเวลาคิดว่าจะไปหาเนมินที่บ้านตอนนี้ดีหรือเปล่า ดึกขนาดนี้จะรบกวนไปไหม อีกฝ่ายจะอยู่บ้านมั้ย หรือควรโทรไปหาก่อน ทำไมการเข้าหาคนที่ยังได้ชื่อว่าแฟนมันต้องคิดหนักแบบนี้
“ว่าไงครับมิน”คนที่กำลังนึกถึงโทรมาพอดี อย่างน้อยใจก็ยังตรงกันอยู่
“.....ผมเองครับพี่ภู”
“........เมธเหรอ”
“ครับ ขอโทษที่เอาเบอร์มินโทรนะครับ แต่ผมไม่มีเบอร์พี่....ผมอยากคุยด้วย ตอนนี้พอจะมีเวลามั้ยครับ”
“เอาสิ จะให้พี่ไปหาที่ไหนล่ะ”
“มาที่บ้านมินก็ได้ครับ”
“อืม งั้นเดี๋ยวพี่ออกไป”หลังจากวางสายเขาก็ถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกมา จากที่คิดว่าอยากไปหา ก็กลับรู้สึกไม่อยากไป
.....ผมรักคุณ.....
........และทำทุกอย่างได้เพื่อคุณ.......
………แต่ถ้าคุณไม่ต้องการ........
..............ผมจะต้อง.......ปล่อยมือจากคุณหรือเปล่า..........
บ้านหลังเล็กของเจ้าของหน้าหวานยังเป็นจุดหมายเดียวที่เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้มองมา ผู้ชายร่างสูงโปร่งยืนรอเขาที่ประตูบ้านเมื่อรถจนสนิท ภูริพยักหน้าแทนคำทักทายก่อนจะเดินตามเมธาเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น คนที่คิดว่าจะได้เห็นหน้าเมื่อมาถึงกลับไม่เห็น
“มินนอนอยู่บนห้องครับ”
“....อืม...เมธจะคุยอะไรก็ว่ามาเลย”
“ผมต้องขอโทษพี่ด้วย ผมรักมิน ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่มองออก แต่ผมบอกพี่ได้เลยว่าผมไม่เคยหวังอะไรจากมินนอกจากคำว่าเพื่อน.....ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าการมาครั้งนี้จะต้องมารับรู้เรื่องของพี่กับมิน ผมก็เลยยังตั้งตัวไม่ติด มินเองก็ไม่เคยคิดว่าผมจะรู้สึกกับเขามากกว่าเพื่อน.....มินไม่ได้รักผมหรอก....แต่มินคงเกรงใจและสงสารผม ก็เลยไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าพี่วันนั้น มินน่ะเป็นคนจิตใจดี สะอาด เขาสดใสและบริสุทธิ์เสมอ คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง มินไม่เคยคบใคร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รักพี่มาก......มากกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก”
“.......พี่ไม่ใช่คนใจกว้างนะเมธ บอกตรงๆ ว่าพี่ไม่ชอบที่เห็นเมธใกล้ชิดกับมิน ยิ่งตอนนี้มินรู้แล้ว ความสัมพันธ์ของมินกับเมธจะไม่มีวันเหมือนเดิม มันจะไม่สนิทใจได้เหมือนก่อนอีก พี่อยากให้เมธตัดใจจากมินซะ....เหลือแค่ความเป็นเพื่อนก็พอ....พี่ไม่อยากให้มินสับสนมากไปกว่านี้”ภูริยังคงไม่เชื่อว่า เพื่อนสนิทที่ดีด้วยเสมอมา ทุ่มเทรักให้เสมอมา จะไม่ทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหวได้เลย ยังไงก็ต้องกันไว้ก่อน
“....บางทีคงต้องเป็นอย่างนั้น ผมคงต้องรักษาระยะห่างจากมินให้มากขึ้น แต่ไม่ใช่เพราะพี่หรอก เพราะผมห่วงจิตใจของมินมากกว่า....ตอนนี้มินอาการกำเริบอีกแล้ว ผมไม่รู้ว่ามินเล่าอะไรให้พี่ฟังบ้างมั้ย พี่เป็นผู้ใหญ่กว่า พี่ควรจะใจเย็นมากกว่านี้ พี่รู้ว่ามินไม่สบาย พี่ก็ควรจะใส่ใจสุขภาพเขามากๆ มินไม่ใช่คนช่างพูด พี่รู้มั้ยว่าตั้งแต่พี่ขับรถหนีมินวันนั้นมินก็อาการทรุดลง ผมต้องอุ้มไปโรงพยาบาลเพราะมินหมดสติจนเกือบตกบันได มินไม่ยอมออกจากห้อง เอาแต่นอน ข้าวก็ไม่ยอมกิน แต่อย่างเดียวที่มินทำคือกำโทรศัพท์เอาไว้ไม่ปล่อย......แต่พี่ก็ไม่คิดจะโทรหามินเลย”
“แล้วนี่มินดีขึ้นรึยัง หมอว่ายังไงบ้าง”หลังจากที่ได้ยินสิ่งแรกคือเป็นห่วง และตามมาด้วยความรู้สึกผิด เมื่อรู้ว่าเนมินเครียดและล้มป่วยเพราะตัวเอง
“ก็ดีแล้วครับ แต่เป็นไข้นิดหน่อย อีกสองวันค่อยไปตรวจร่างกายใหม่”
“ขอบใจนะที่คอยดูแลมินแทนพี่.....ถ้างั้นพี่ขอขึ้นไปดูมินก่อนแล้วกัน”
“......ฝากมินด้วยนะครับ”
“อืม ไม่ต้องเป็นห่วง”บางทีนี่อาจเป็นรอยยิ้มครั้งแรกที่พวกเขามีให้กันอย่างจริงใจ ไม่มีความสงสัย ขุ่นข้องหมองใจ เป็นรอยยิ้มที่เกิดจากมิตรภาพของผู้ชายสองคน....ที่มอบและรับมอบคนสำคัญของตัวเอง
ประตูไม้สีขาวสะอาดตาเหมือนเจ้าของห้องนอน เป็นครั้งแรกที่ภูริได้เข้ามาให้โลกของเนมินมากขึ้น ถึงเขาจะมาบ้านเนมินบ่อยๆ แต่ใช่ว่าจะเคยมาถึงห้องนอน สิ่งแรกที่สะท้อนเข้าสู่สายตาคือร่างบางที่นอนคู้ตัวอยู่บนเตียงหลังใหญ่ ผ้านวมผืนหนาสีฟ้าอ่อนช่วยให้ผู้ที่อาศัยความอุ่นดูบริสุทธิ์มากขึ้น ถึงไฟในห้องจะมืดสนิท หากแต่แสงไฟด้านนอกยังทำให้เห็นโครงหน้าที่ซูบผอมลงไป น้ำหนักตัวที่ทิ้งลงด้านหลังของคนหลับใหลทำให้คนหลับรู้สึกตัวเพียงเล็กน้อย หากแต่ไออุ่นจากฝ่ามือที่สัมผัสแนบแก้มเนียนต่างหากที่ปลุกอีกฝ่ายจากนิทรา
“...........พี่ภู”ไม่ว่าโครงหน้า สัมผัส หรือไออุ่น แต่เนมินก็มั่นใจว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือภูริแน่ๆ
“ครับ”
“.........พี่ภู......”
“พี่ภูเองครับ.....พี่คิดถึงมินนะ”
“......แล้วทำไมไม่โทรมา พี่จะทิ้งมินแล้วใช่มั้ย ทำไมพี่ภูใจร้ายกับมินแบบนี้ มินทำอะไรผิด ทำไมไม่ฟังมินบ้าง”ตัดพ้อที่พรั่งพรูจากอีกฝ่ายทำให้ต้องโน้มตัวลงไปกอดเอาไว้แทนคำปลอบโยน
“ขอโทษนะครับ พี่ก็เป็นแบบนี้ล่ะ ใจร้อนไปหน่อย แต่พี่ไม่ได้ทิ้งมินหรอกนะ มินอย่าคิดมากนะครับ เห็นมินป่วยเพราะพี่แล้ว พี่รู้สึกว่าตัวเองเลวจริงๆ”
“ไม่นะ พี่ภูไม่ใช่คนเลวนะ มินผิดเอง มินขอโทษนะ พี่ไม่โกรธมินแล้วใช่มั้ย”เนมินจับมือที่ลูบโครงหน้าไว้แนบแก้มของตัวเอง
“พี่ไม่ได้โกรธมินหรอก พี่แค่ไม่พอใจที่มินทำท่าเหมือนลังเล พี่รู้ว่าระหว่างเรามันเกิดขึ้นเร็ว บางครั้งอะไรนิดๆ หน่อยเราก็เลยยังไม่มั่นใจกันไปบ้าง อย่างห้องนอนมินพี่ก็เพิ่งเคยขึ้นมา ห้องพี่มินก็ยังไม่เคยไป ระหว่างเรามันยังมีอะไรให้ปรับเข้าหากันอีกเยอะเลย”
“ครับ มินไม่รู้ว่าพี่ภูจะคิดมากเรื่องเมธ เมธเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของมิน มินไม่อยากทำร้ายจิตใจพื่อน พี่ภูเข้าใจมินนะ มินไม่ได้ลังเล มินรักพี่ภูคนเดียวจริงๆ นะ”
“ครับ พี่ก็รักมินนะ พี่อาจใจร้อน โมโหง่ายไปบ้าง พี่ก็ขอโทษมินด้วย พี่ไปทำงานที่ต่างจังหวัดมา แต่พี่ก็รอโทรศัพท์มินอยู่ตลอดนะครับ”
“มินก็รอพี่เหมือนกัน”
“อืม ต่างคนต่างรอ ถ้าคุยตั้งแต่แรกเราก็ไม่ต้องทนกลุ้มกันตั้งนาน มินก็ไม่ต้องป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้ พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลมิน พี่รู้สึกไม่ดีเลย”
“มินไม่เป็นอะไรมากหรอก ตอนนี้พี่ก็มาดูแลมินแล้วนี่”
“มิน....ถ้าพี่จะย้ายเข้ามาอยู่กับมินล่ะ มินจะอึดอัดมั้ย”
“........มิน...เอ่อ....”
“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ พี่แค่เป็นห่วง เกิดมินเป็นลมหรือเป็นอะไรขึ้นมาอีกพี่จะทำยังไง คราวนี้โชคดีที่เมธอยู่ด้วย ไม่งั้นใครจะคอยช่วยมินล่ะ”ภูริยิ้มให้เนมินแทนคำปลอบโยน เขาไม่อยากเร่งรัดอะไรมาก หากได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น คงช่วยถมช่องว่างของกันและกันได้เร็วขึ้นก็เท่านั้น
“มิน....เอ่อ.....ถ้าพี่ภู...ไม่รังเกียจก็มาอยู่ก็ได้....แต่บ้านมินก็เล็กแค่นี้เองนะ”
“เล็กตรงไหน พี่เช่าคอนโดอยู่ เล็กกว่าบ้านมินตั้งเยอะ งั้นตกลงให้พี่มาอยู่ด้วยนะ”
“......ครับ”เนมินตอบพร้อมก้มหน้าหนีสายตาพราวที่จ้องรอคำตอบ เวลาร้ายก็ดูน่ากลัวจนเขาหวั่นใจ แต่เวลาดีก็ดูเจ้าเล่ห์และทำให้เขาหวั่นไหวเสมอ
“เฮ้ออออ....หมดเรื่องกันซะทีนะ พี่ขาดมินไม่ได้จริงๆ พี่รักมินมากเลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆ ที่เราก็รู้จักกันไม่นานเอง มินเป็นเหมือนพี่มั้ย”
“......มินก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมมินถึงรักพี่ภูง่ายๆ แบบนี้ก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่มินก็ไม่เคยคบใครเลยสักคน”
“นั่นสิ เรื่องระหว่างเรายังต้องทำความเข้าใจกันอีกเยอะเลย ต่อไปนี้ก็ค่อยเป็นค่อยไปแล้วกันนะ เรามาอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ดีมั้ย”
“ดีครับ มินก็อยากให้พี่มาอยู่กับมินเหมือนกัน”
“ว่าแต่....ให้พี่นอนห้องเดียวกับมินด้วยได้มั้ย”ที่คิดไว้ว่าเจ้าเล่ห์ ก็เริ่มแสดงเล่ห์เหลี่ยมขึ้นมาทันที
“............”เนมินเลือกที่จะส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ทำไมล่ะ ห้องมินก็กว้าง เตียงก็ใหญ่ นอนสองคนกำลังพอเลย เผื่อคืนไหนมินหนาวพี่จะได้กอดไว้ไง แบบตอนนี้ไง”แรงกระชับรอบเอวทำให้รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกกอดไว้ทั้งตัว
“พี่ภูมือไว มินจะไว้ใจได้มั้ยเนี่ย”ถึงปากจะบ่น แต่เนมินก็ไม่ได้ขยับหนีหรือผลักไส
“มือไวกับแฟนตัวเองไม่เห็นเป็นไรเลย ขนาดกอดไม่บ่อยยังรู้เลยว่ามินผอมลงไปมาก”
“ก็พี่ภูทิ้งมิน มินก็เลยกินอะไรไม่ลง”
“งั้นตอนนี้กินลงรึยัง เมธเขานั่งกลุ้มใจเรื่องเพื่อนรักไม่กินข้าว ป่านนี้คงโทษว่าฝีมือทำอาหารตัวเองไม่ได้เรื่องอยู่ล่ะมั้ง”
“เมธทำอาหารอร่อยนะ พี่ภูกินแล้วจะติดใจ”
“เหรอ งั้นลงไปหาอะไรกินดีกว่ามั้ย ไม่ไหวแล้ว ผอมจนเจอแต่กระดูก ต้องรีบขุนให้อ้วนๆ หน่อย”
“ไม่เอาหรอก มินไม่อยากอ้วน พี่ภูอ้วนไปคนเดียวเลย”เนมินแกล้งว่าแล้วพยายามลุกหนี อีกฝ่ายยอมให้ลุกแต่ไม่ยอมปล่อยมือ มือข้างที่ว่างก็ดึงชายเสื้อตัวเองขึ้นอวดกล้ามท้องให้อีกฝ่ายเห็น
“อะไร มาว่าพี่อ้วนได้ไง ตรงไหนอ้วน มีแต่กล้ามต่างหาก”
“พี่ภูทะลึ่ง มาเปิดเสื้อโชว์หุ่นตัวเองทำไม มินไม่อยากดูสักหน่อย”
“ไม่อยากจริงเหรอ ดูหน่อยสิ นะๆ หุ่นพี่ออกจะดี”
“ไม่ดู พี่ภู! หยุดเลยนะ ทะลึ่ง มินจะไปหาเมธแล้ว”นอกจากจะเปิดเสื้อให้ดูแล้วยังจับมือเนมินมาสัมผัสด้วย หน้าซีดซับสีเลือดขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ คนขี้แกล้งก็ได้แต่อมยิ้มกับท่าทางไร้เดียงสา
“หนีไปไหนล่ะ มาว่าคนอื่นอ้วนได้ไง เดี๋ยวจะเจอดี”
เสียงหยอกล้อของคู่รักจากชั้นบนช่วยเรียกรอยยิ้มละไมบนใบหน้าจากคนที่เฝ้ารอด้านล่าง ถึงเสียงหัวเราะ ถ้อยคำหวาน คำรักที่เอ่ยจากปากจะไม่ได้ส่งถึงเขา.....แต่ตราบใดที่เนมินยังหัวเราะ.....ยังยิ้มได้.....เขาก็พอใจแล้ว
วันนี้ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยแสงสีทองอร่าม รุ่งอรุณมาเยือนผู้คนและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เสียงนกร้องยังคงขับขานควบคู่กับเสียงเครื่องยนต์บนท้องถนน แต่ใช่ว่าจะไม่มีคนได้ยินเล็กๆ เหล่านั้น ร่างสองร่างที่นอนอิงแอบแนบกายแบ่งปันไออุ่นใต้ผ้านวมผืนหนายังคงได้ยินเสียงร้องประสานของเหล่าวิหค รอยยิ้มละไมบนใบหน้าของคนฝันหวานช่วยทำให้คนที่ลอบมองคนรักในอ้อมกอดยิ้มตามไปด้วย แก้มนวลใสที่สัมผัสมาหลายครั้งยังคงหอมและนุ่มน่าสัมผัสเหมือนเดิม เสียงหายใจเบาๆ และหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจคือสิ่งที่ชายหนุ่มต้องคอยเฝ้าสังเกตอยู่ทุกวัน หัวใจที่บอบบางยังคงเต้นอย่างสม่ำเสมอ ปากบางได้รูปอมยิ้มนิดๆ แม้จะอยู่ในห้วงหลับใหล หากใครได้เห็นก็คงต้องนึกอยากเฝ้ามองดูเงียบๆ เหมือนเขาตอนนี้ แต่การปลุกอีกฝ่ายให้ตื่นจากฝันก็เป็นสิ่งที่คุ้มค่าไม่แพ้กัน ดวงตากลมโตสดใสที่มองตรงมาที่เขา คำหวานที่มอบให้กันทุกเช้า......ตื่นมา.....อยู่ในความเป็นจริงที่มีกันและกัน...ตลอดไป
“มินครับ....ตื่นได้แล้ว ได้เวลาเปิดร้านแล้วนะ”
------------------------------------------End---------------------------------------
-
:mc4: :mc4:
:m2: :m2: :m2: :m2: :m2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยู่ด้วยกันมันดีกว่า จริง ๆละ เนอะ
-
ดีใจมากมายอ่ะ
เรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดีเนอะ
มิตรภาพระหว่างเพื่อนก็ยังคงอยู่
ส่วนเรื่องรักก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ชอบอ่ะ :กอด1:
-
สวยงาม..
ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที
:3123:
:pig4: คนแต่งนะจ๊ะ
-
มาทีจุใจเลย ลุ้นทุกบรรทัดกลัวจะจบเศร้า
จบแบบทุกคน happy ทำเอายิ้มแก้มแตก
ขอบคุณค่า เป็นเรื่องสั้นน่ารักที่ประทับใจอีกเรื่อง o13
-
โฮรกกกกก
น่ารักอะหวานมากมาย
ไม่คิดว่าพี่จีจะแต่งแนวนี้ได้ o13
-
ตอนสุดท้าย..... อ่านจบต้องหายใจ...เฮือกกกกกกกกก
อ่านอย่างระวังที่สุด ไม่กล้าหายใจเลยเชียว
จบได้อย่างสวยงามมากมายค่ะคุณจี
บอกข่าววันไหน... ขึ้นป้ายประกาศด้วย
จะรอติดตามข่าวและผลงานของคุณจีต่อไป
ขอบคุณสำหรับนิยายหลากอารมณ์...แต่จบได้ถูกใจคนอ่านคนนี้ด้วยค่ะ
รักกัน...มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง
:m1: :pig4: :m1:
-
เยสสส
สวยงาม หุหุ ดีใจจัง
อ่านตอนแรกก้อแอบกลัวว่า
มินจะเปลี่ยใจไปหาเมธ
แต่พี่ภูนี่น๊า ๆๆๆ :o8: :o8:
แล้วมาอยู่บ้านน้องมินแบบนี้ น้องมินจาได้พักม๊ายยย หุหุ
-
คุณจีมาที แบบจุใจ จบกันไปเลย...หุหุ
ดีจังที่แฮปปี้ อารมณ์เหมือนดูหนังหรือละครที่จบตอนตัวเอกแต่งงานกัน แต่ก็แอบคิดว่ามันเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่มากกว่าเนอะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ สนุกๆ มาให้อ่านกันอีกเรื่องนะคะ :L2:
-
เฮ้ออออ
มีความสุข
ชักไม่อยากให้จบเลยแฮะ
น่ารักเกิ๊นนน
:กอด1:
ว่างๆก็พาเนมินกับภูริแวะมาเยี่ยมบ้างนะคร้าบบบ
-
จบอย่างหวานชื่น :-[
สมกับที่รอคอย
ต่อไปก็.....รอตอนพิเศษค้าบ
ขอบคุณพี่จีคนสวยมากค้าบ :pig4:
-
งงเลย....อะ
มาต่อ ปุบ
จบ ปั๊บ เงอๆๆ
-
จบแล้วเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:pig4:อ่านแล้วมีความสุขมากมาย
ถึงแม้จะต้องลุุ้้นทุกบรรทัดก้อตาม
นิยายคุณจี....ไม่เคยทำให้ผิดหวัง
ขอบคุณมากๆ ที่แต่งเรื่องๆ ให้อ่าน
:L2: :L2:
-
เรื่องนี้จบลงแล้วนะคะ หากโมฯผู้ดูแลมาเห็นก็สามารถย้ายไปห้องนิยายจบแล้วได้เลยค่ะ
สำหรับข่าวที่จะบอก คงจะบอกวันพรุ่งนี้แล้วกันนะ วันนี้ขอเรียบเรียงคำพูดและความคิดตัวเองก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวจะสื่อสารกันไม่เข้าใจอีก จะพยายามลดความอาร์ตของตัวเองลงชั่วคราวแล้วกัน
ปล.เรื่องนี้ไม่มีตอนพิเศษค่ะ
-
:L1: :pig4: :L1:
ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายดี ๆ จะรอข่าววันพรุ่งนี้ นะคะ
:กอด1:
-
โอ้วววววววววววววววววววว :mc4:
จบแล้วววววววววววววววอ่ะ มายกอดดดดดดดดดดดดดดดด :monkeysad:
ชอบน่ะเจ๊จี แบบว่ามันดูใสใสหัวใจสองดวงไงไม่รู้อ่ะ
ขอบคุณเจ๊น่ะ ที่เอาเรื่องน่ารักมาให้อ่านอีกแล้วว
รอเรื่องต่อไปเลยนะ คิคิ :pig4:
-
^^
^^
จิ้มคุณจี อ่านตอนนี้แล้วมีความสุข ตอนอ่านก็กลัวใจนิด ๆ กลัวคุณจีหักมุมจบแบบหงายท้องนะ
ขอบคุณนะครับ รอข่าวที่จะบอกอยู่นะครับ +1 ให้เป็นการขอบคุณ :กอด1:
อี๋ อดจิ้มเลยมีพี่น้องมาขวาง เอาไม่ว่ากัน จิ้มทะลุผ่านแล้วกัน :z2:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :m1:
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ที่น่ารัก ๆ อย่างนี้นะจ๊ะ o13
-
จบแล้วววววววววว หรือนี่(แต่ก็มาลงยาวมาก)
รักพี่ภูกับน้องมิน :กอด1:
ชอบตอนที่เมธพูดปรับความเข้าใจกับมิน
รู้สึกว่าเมธเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ
ว่าแต่คำพูดตรงนี้
เมธายังคงไม่เชื่อว่า เพื่อนสนิทที่ดีด้วยเสมอมา ทุ่มเทรักให้เสมอมา
จะไม่ทำให้อีกฝ่ายหวั่นไหวได้เลย ยังไงก็ต้องกันไว้ก่อน
ต้องเป็น พี่ภู หรือเปล่าคะ? หรือว่าเราสับสนเอง
ขอบคุณพี่จี สำหรับนิยายหวานๆเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L2:
-
:m15:
จบเร็วไปไหมคะ จี
แถมระหว่างอ่านเนี่ย
เราก็กลั๊วววว กลัว จะพลิกล็อค
เฮ้ออออ อ่านจบยิ้มแผล่
หวานเยิ้มเชียวววววววววววววว
ชอบมากเลยค่ะ
อบอุ่นมากมายเลย
พี่ภูกะน้องมิน
สงสารเมธนะ แต่รักพี่ภูมากกว่าอ่า อุอุ
ขอบคุณ จี มากจ้ะ
สำหรับนิยายดีๆ ที่แต่งมาแบ่งปันกัน
:กอด1:
-
ขอบคุณก๊าบบบบบ :pig4:
เรื่อง ของ G_WA ยังคงน่าประทับใจเหมือนเดิม
บันเทิงมาก ช๊อบชอบ
-
โอ้วววววววว
จบแล้ววววววว
ขอบคุณคุณจี คร้า
รอติดตาม เรื่องอื่นๆ ต่อไป อิออ
-
จีลบเมนต์บางคนบอกไปนะคะ เพราะ่ว่าค่อนข้างเปลืองทรัพยากรเล้า เคยบอกนานแล้วว่าไม่ต้องดันก็ได้ ขอแค่มีคนตามอ่านเมื่ออัพตอนใหม่ก็พอ ขอโทษคนที่ถูกลบไปด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความช่วยเหลือที่ไม่ให้ทู้ตกหน้า
:L2:
-
ขอบคุณครับ
-
:-[
จบหวานจิงๆ
อิจฉามินอ่ะ อยากมีแฟนแบบพี่ภูบ้าง
-
+1 ให้เลยคราบพี่จี
นิวอ่านแล้วชอบวิธีจบแบบนี้นิ่มนวลและสวยงาม
ทำให้ทุกอย่างดูเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็น
ในเมื่อมีความรักเกิดขึ้น ย่อมต้องมีความทุกข์เกิดขึ้น
ทั้งสองสิ่งจำต้องอยู่คู่กันเสมอ ...
การที่ทั้งคู่จะเลือกที่จะมีความสุข
คนที่ต้องยอมเจ็บเพราะทำได้มากที่สุดก็แค่เพื่อนที่ดีที่สุด
ความจำยอมเพื่อให้ทุกคนมีความสุข
ความลังเลที่เคยมีในใจมิน มันเป็นสิ่งที่ธรรมดามาก
เมื่อคนหนึ่งคือคนใกล้ตัว เพื่อนสนิทที่รักกันกันมานาน
อีกคนหนึ่ง คือผู้ที่เข้ามาใหม่แต่กลับเรียกร้องหัวใจให้ร่ำร้องได้เป็นอย่างดี
และการตัดสินใจในตอนท้ายก็เกิดได้เพราะ เมธ เลือกที่จะยอมเจ็บ
อ่านแล้วชอบ จบแล้วสบายใจ ไม่มีอะไรดีเท่านี้แล้ว
แล้วจะรออ่านผลงานต่อไปนะคราบ
นิว
-
จบแบบสายฟ้าแล่บเลยคับ
แต่ก้ happy ending เนอะ :bye2:
-
:m2:
ฉึ้งงงง
แฮปปี้เอนดิ้งงง
-
จบแล้วแฮปปี้เอนด้วย ตอนแรกคิดว่าพี่ภูช่างแสนงอน นิดหน่อยก็วิ่งไปหนีไปซะเฉยๆ ซะงั้น แต่เข้าใจกันได้ หันหน้าคุยกันก่อนดีที่สุดเลย :pig4:
-
เห็นขึ้นทุ้ว่าจบแล้วแอบตกใจ จำได้เหมือนพี่จีเคยบอกว่าจะมีค 2 เลยไม่คิดว่าจะจบเร็วอย่างนี้ o22 ก่อนอ่านเลยขอแอบทำใจนิดนุง แฮะ ๆ :กอด1:
แต่อ่านจบแล้วรุ้สึกดี อิ่มใจมาก มีความสุข เรื่องทุกอย่างก้จบลงด้วยดี งดงามจริงๆแหละ ความรักของคุ่นี้ เพราะตอนแรกไม่ดว่าเรื่องนี้จะจบดี ฮ่า ฮ่า :m23:
ฮ่า :a1: จบไปอีกหนึ่งเรื่อง เรื่องนี้เป็นอะไรที่ไม่ค้างจริงๆ ถึงจะไม่มีตอนพิเศษก้ไม่รุ้สึกเสียดาย
ขอบคุณพี่จีมั่กครับที่แต่งนิยายที่งดงามแบบนี้ให้ได้อ่าน +1 ให้พี่จีเลยครับบบบ และจะรอติดตามผลงานชิ้นต่อไปน้า อย่าทิ้งช่วงนานน้า :กอด1:
สุดท้ายขอบอกรักพี่ภู+น้องมินโหน่ยยยยย น่ารักมากกกคุ่นี้ :กอด1:
แอบอยากได้แบบพี่ภูมาซักคนนนน :-[ เอิ๊ก ๆ
-
ประทับใจจัง :L2:
นิยายของคุณ G_wa ไมเคยทำให้ผิดหวังเลย :L1:
ขอบคุณ o13
:bye2:
-
อ่า จบซะและ ประทับจัยสุดๆ
อยู่ด้วยกันแล้วก็เรียนรุ้กันไปเรื่อยๆ
ดีจัง :mc4: ฉลองๆๆๆ
(แอบถามเผื่ออีกเลื่องได้ป่าวพี่จี แบบว่าเนียนๆ อ่ะคั้บ)
-
โธ่ถัง น้องเมธ :กอด1:
-
:bye2:
just few words for you
Gorgeous & sweeeeet
o13
-
:bye2:
just few words for you
Gorgeous & sweeeeet
o13
-
อ่านจบแล้วด้วยคนครับ
ตอนที่อ่านถึงตอนที่ มิน กับ ภู ไม่เข้าใจกัน ตอนนั้นบอกได้เลยว่าปวดหัวใจตามไปด้วยเลยอะ ยิ่งตอนที่มินอึกอักไม่ยอมตอบคำถามภูนี่ เครียดไปกับภูด้วยเลยครับ
ต้องยอมรับเลยว่า ซีนกดดันแบบนี้ คุณจีเขียนได้ดีมากๆเลยครับ ดึงเอาความรู้สึกของคนอ่านให้ไปตามเนื้อเรื่องได้เป็นอย่างดี o13
แอบเสียดายนิดๆที่เรื่องนี้ไม่มีตอนพิเศษ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ จบแบบอบอุ่นหัวใจและไร้ความหื่นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ :-[
-
ภาคต่อไปขอคู่ให้น้องเมธด้วยนะค่ะ
:L2: :L2:
สำหรับพี่จี จบได้หวานมาก
-
จบแล้วเหรอ หนนี้มาเร็วไปเร็วจัง
ไงก้อขอบคุณสำหรับเรื่องหวานๆ
จะว่าไป ก้อลุ้นเหมือนกันนะตอนท้ายเรื่อง
:pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จบแล้ววว จบแบบมีความสุข
เรื่องราวตอนจบ อ่านแล้วเห็นภาพของ ความเป็นมนุษย์จริงๆ
-ไม่แปลกใจที่ มิน จะลังเลที่จะตอบ เพราะกำลังสับสน
-ไม่แปลกใจที่พี่ภู จะโกรธ ที่ใจร้อน เพราะกำลังหึง
-ไม่แปลกที่เมธ จะบอกรักมิน ต่อ หน้าพี่ภู เพราะความกดดัน
มันสัมผัสความเป็นมนุษย์ได้จริงๆ
หากตอนจบ จี ยังเน้นย้ำ ว่า พวกคุยกันมากขึ้น สื่อสารกันมากขึ้น เราจะเข้าใจกันมากขึ้น
o13 o13 o13
-
:-[ :-[ :-[
จบแบบสายฟ้าแล่บ
น่ารักมากมากเลย
เอิ้ก เอิ้ก!!!!!
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:L2: :L2: :L2:
ในที่สุดก็มาอยู่ด้วยกันแล้ว
แล้วก็รักกันมากด้วย
ฮึกกก
อยากตื่นมาตอนเช้าแล้วเจอกับคนรักมั่งจังเลย
:L1: :L1: :L1:
ขอบคุณนะคะพี่จี
เรื่องนี้ก็ทำให้มีความสุขอีกแล้ว
~
:pig4:
-
สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะ
จะเรียกว่ามาประกาศข่าวก็ดูจะยิ่งใหญ่เกินตัว เอาเป็นว่าแค่มาบอกข่าวแล้วกัน สำหรับคนที่ติดตามผลงานของจีมาโดยตอลด และยังคอยติดตามอยู่ ก็ต้องขอบคุณและขอโทษมากๆ ขอโทษ.....คงพูดได้แค่คำว่าขอโทษ เพราะจีคิดว่า...จะขอ....ไสหัวตัวเองออกจากเล้าแห่งนี้ 555+
ก่อนอื่นเลยอยากจะขอพูดอะไรนิดหน่อย จีเข้ามาอาศัยเล้าแห่งนี้ก่อนที่จะได้แต่งเรื่องระเบียงรักนักศึกษา มาในฐานะนักอ่าน ถึงตอนนี้สถานะจะกลายเป็นนักเขียนก็ตาม แต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังอ่าน มากกว่าเขียน เพราะงั้นเป็นนักอ่านน่าจะเหมาะกว่า ปีเศษๆ ที่ได้มาอยู่ที่นี่ บอกเลยว่าสนุกมากกกกกกกก มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำตา เกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่เกิดจากการอ่านนิยาย หรือเกิดจากความผูกพันกับคนที่พูดคุยด้วย ถึงหลังๆ จะไม่ได้เข้ามาโพสต์หรือพูดคุยอะไรมากนัก แต่มิตรภาพกับคนเดิม ๆก็ยังเหมือนเดิม และยังมีมิตรภาพใหม่ๆ เกิดขึ้นเสมอ.....ขอบคุณมากค่ะ
ภายในเวลาหนึ่งปี กับนิยายสามเรื่อง เป็นอะไรที่สนุกมากๆ ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ขนาดนี้ ผลตอบรับก็เกินความคาดหวัง ทั้งคำติติงในความผิดพลาด อย่างเช่น การพิมพ์ผิด........จีรับไว้แล้วนำไปปรับปรุงแก้ไขเสมอ ขอบคุณมาก
ทั้งคำชม...เป็นกำลังใจ ที่ช่วยให้ดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุขมากกขึ้น ตัวหนังสือที่ไม่ได้ซื้อหาด้วยเงิน แต่อ่านแล้วกลับรู้สึกอิ่มเอม.....ขอบคุณมากค่ะ
ทั้งคำด่า คำกล่าวหา....จีไม่เคยตอบโต้ และไม่เคยยุยงให้ใครทะเลาะกันในทู้ของจี ไม่ส่งเสริมให้กดลบคนที่พูดจาไม่ดีในทู้ของจี.......คิดว่าทำดีแล้ว อดทนได้ดีแล้ว และทุกคนก็ให้ความร่วมมืออย่างดี.......ขอบคุณมากค่ะ
นิยายของจี 3 เรื่อง มีเพียงสองเรื่องที่จีเข้าไปตอบคำถาม หรือพูดคุยด้วยบ่อยๆ ส่วนอีกเรื่องที่ไม่ได้เข้าไป เพราะ 1. ไม่ได้โพสต์เอง เพราะฉะนั้นก็เลยไม่วุ่นวายในทู้คนอื่น แต่ก็เยี่ยมเยียนบ่อยๆ 2. เป็นจุดประสงค์ส่วนตัวในการถ่ายทอด สิ่งที่คิดว่าถ่ายทอดได้ดีแล้ว ตรงแล้ว ถูกต้องแล้ว จะไม่อธิบายอะไร แม้จะโดนเสียดสี กล่าวหา ต่างๆ นานา ก็ไม่ออกมาพูดหรือตอบอะไร บางคนอาจคิดว่า ในเมื่อมีคนไม่เข้าใจสิ่งที่เราสื่อ ทำไมไม่ออกมาอธิบาย จะได้เข้าใจ ก็คงต้องบอกว่าเป็นเพราะความอาร์ตของตัวเอง ที่คิดว่าไม่มีเหตุผลต้องอธิบายอะไร เพราะบางที สิ่งที่เขาอยากให้เราอธิบาย คงเป็นสิ่งที่เขาไม่เห็นด้วย ไม่ใช่ไม่เข้าใจ.....เมื่อคิดถึงตรงนี้....ก็เริ่มเห็นมุมมองอะไรใหม่ๆ มากขึ้น....รับรู้อะไรได้มากขึ้น....และตัดสินใจบางอย่างลงไป
อ่านมาถึงตอนนี้ก็คงมีคนงง และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น บอกได้ตรงๆ ว่า เหตุผลข้างต้อนทำให้ค่อนข้างเบื่อ และ....เบื่อ...จนเริ่ม....หน่าย....ทุกคนคงเคยเป็น และหลายคนคงเป็นอยู่ จีไม่ได้อยู่ในเล้านี้นานกว่าใครหลายคน แต่ก็นานกว่าใครอีกหลายคนเช่นกัน วันแรกจนถึงวันนี้มีหลายสิ่งเปลี่ยนไป ทั้งดี...และไม่ชอบ....ไม่ได้บอกว่าไม่ดี แต่โดยส่วนตัวไม่ชอบ เคยบ่นๆ หลายครั้ง และมีหลายคนบอกให้ทน บอกให้ปลง ก็อยากรู้ว่า...ให้เป็นควายหรือพระ ถึงให้ทนให้ปลง เรามีเรื่องที่ไม่ชอบกันทุกคน การแสดงความไม่พอใจออกมาของมนุษย์เป็นเรื่องปกติ จีไม่สามารถเอาใจทุกคนได้หมด และไม่คิดจะทำด้วย เหมือนกันคนอื่นที่ไม่สามารถพอใจจีได้ทุกอย่าง ทุกการกระทำ เราก็แค่เจอกันครึ่งทางพอ ไม่ยุ่งวุ่นวายซึ่งกันและกัน สันติก็เกิด คิดว่าปัญหานี้หลายคนกำลัง แต่คำว่า...ไม่วุ่นวายซึ่งกันและกัน...ไม่ได้รวมถึง...การละเลยสิ่งที่ผิด.....การละเลยสิ่งที่ไม่ชอบเป็นอะไรที่นำมาเพื่อความสงบสุข แต่การละเลยสิ่งที่ผิด คือการเห็นแก่ตัว ไร้ความรับผิดชอบ เมื่ออยู่ร่วมกัน ทุกคนก็ต้องช่วยกันดูแลรักษาสถานที่อยู่อาศัย เจ้าของบ้านดูแลไม่ทั่วถึง เราก็เป็นหูเป็นตาให้ แต่การเป็นหูเป็นตา กับการแส่ เสือก...บางคนก็คิดว่ามันเป็นอย่างเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยว่าหมายถึงใคร กลุ่มไหน ที่ไหน เมื่อไหร่ เพราะเกิดขึ้นมากมายหลายแห่ง ไม่ต้องจับผิด เพราะมีผิดให้จับเยอะแยะไปหมด จากที่มีประเด็นให้เบื่อ ตอนนี้ก็เลยเริ่มหน่าย ถามว่าแล้วจะสนใจทำไม.....ทำไมไม่อยู่เฉยๆ เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ......ก็เพราะเป็นคนชอบเสือกล่ะมั้ง เลยมองเห็นอะไรที่ไม่ชอบ ไม่ถูกต้อง แล้วขัดใจ สุดท้าย.....อยู่ไม่ได้....
นี่คงเป็นบทสรุปให้กับการกระทำตัวเอง ไม่ได้กล่าวหาใคร แค่มาบ่นให้ฟัง และบอกเหตุผลส่วนตัว อย่างที่กล่าวข้างต้นว่าคงบอกได้เพียงคำว่า....ขอโทษ....ที่ตัดสินใจแบบนี้ แต่....หากให้ทนต่อไป.....คงไม่สามารถทำจิตใจให้สงบ...และแต่งนิยายในแบบที่ตัวเองอยากแต่งได้ ข้อจำกัดในการจินตการมีเยอะกว่าที่คิด บางที....คงได้เวลาที่จะ....อยู่ในที่ๆ สามารถทำอะไรได้อิสระมากขึ้น....และเมื่อทุกอย่างลงตัว....พร้อมที่จะกลับมาเยือนที่นี่ใหม่....ก็จะกลับมา....ช้าหรือเร็ว....ก็จะกลับมาแน่นอน
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณและขอโทษอีกครั้ง จีคงโพสต์นิยายเรื่อง Thee’s Time เป็นเรื่องสุดท้ายแล้วสำหรับที่แห่งนี้ ที่ๆ ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้าน แต่ตอนนี้เหมือนสมรภูมิรบที่มีผู้คนแข่งขันกันให้เห็นตลอดเวลา เรื่องที่เคยสัญญาไว้ว่าจะลงให้อ่าน ก็ยังจำคำสัญญานั้นไว้อยู่ แต่คงไม่มาโพสต์เอง และสำหรับเรื่องอื่นๆ ที่กำลังจะแต่ง.....คงต้องขอโทษ......ที่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่า....ที่นี่ยังเหมาะกับจีอยู่หรือเปล่า
ขอโทษจริงๆ ค่ะ
G_wa
:กอด1: :L2: :pig4:
:bye2:
ปล.อย่าถามหาสาเหตุ อย่าคิดนอกประเด็น เพราะคิดว่าอธิบายได้ครบ เหตุผลไม่ได้เกิดเพียงหนึ่งคน หนึ่งกลุ่ม หรือหนึ่งเหตุผล บอกตรงๆ ว่าได้คิดว่าจะทำแบบนี้ตั้งแต่เริ่มลงเรื่องรัก...ร้ายแล้ว แต่เพราะต้องการ....มองหาอะไรบางอย่าง....ถึงได้อยู่ต่อ....จน......อยู่....ไมไ่ด้
ปล2.ภารกิจที่ค้างคาไว้ ไม่ต้องห่วงนะคะ จะเคลียร์ให้จนจบให้หมดแน่ๆ ค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2: :L2:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ มาให้ได้อ่านกัน
จากนี้ก็ยังรอ และจะติดตามผลงานของคุณจีนะ
ขอบคุณคะ +1 :L2: :L2: :L2:
-
จีจะทิ้งพี่ไปแล้วจริงๆ หรอ
พี่ผิดเองแหละจี ที่ไม่ค่อยได้ทำหน้าที่เท่าไหร่ ก็เลยทำให้อะไรๆ มันแย่ลงอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
จีขา นะๆๆๆๆๆ จีอย่าเพิ่งหายไปไหนเลย
แล้วพี่จะมีนิยายสนุกๆ และบาดจิตบาดตูดอย่างเรื่องของ ไอ้ตั้ม กับน้องพายอ่านอีกหรอคะ
อยู่รอดูผลงานของพี่ก่อนนะคะ
เพราะว่าพี่กำลังจะลงมือแล้ว อิอิ (----> วอนหาเรื่องให้คนเกลียดเพิ่มได้เสมอสินา)
คืองี้นะน้องจี พี่เองก็มีเรื่องจะสารภาพ พี่เองเนี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนมาหลายกระแสมากๆๆๆๆๆ
อย่างเรื่องมีคนเม้นต์แล้วพากระทู้ออกทะเลเนี้ย เมื่อก่อนนะ ด่าแล้วลบเลย คาดโทษอีกต่างหาก
แต่พอเข้มไปอย่างนี้ ก็มีคนมาบ่น-ด่า หาว่า เข้ม วางตนเป็นเจ้าของเล้าฯ เที่ยวมาตามไล่ด่าไล่เตือนคนอื่นเขาไปทั่ว
แบบนี้พวกนักเขียนก้เบื่อและเริ่มจะเซ็งโมฯ ของเล้าฯ ไปตามๆ กันแล้วนะ
ร่ำๆ จะชวนกันหนีไปจากเล้าฯ หมด ทีนี้แหละ เล้าฯ ก็จะไม่มีนิยายให้อ่าน
พี่ก็เดือดร้อนสิคะ เพราะแอดมินฯ ท่านก็เป็นพวกแคร์ความรู้สึกของนักเขียนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ประมาณว่านักเขียนนี่ใครห้ามเตะ
แล้วพี่นะโดนแอดมินฯ ด่ามากกว่าใครเลยละ พี่ก็เลยเพลาๆ เรื่องความเข้มลงบ้าง
ก็ปล่อยให้เม้นต์ เล่นหัวกันไป ทู้ไหนที่นักเขียนไม่บ่นว่ามีคนมาพากระทู้เขาออกทะเล พี่ก็ปล่อยไป
ทั้งๆ ทีใจจริงก็ไม่อยากจะปล่อยเอาไว้อย่างนั้นเลย
อีกอย่างก็ไม่มีนักอ่านคนไหนแจ้งให้พี่ทราบเลยว่าอึดอัด และไม่ค่อยสบายใจสบายเวลาที่กระทู้ออกอ่าว
พี่ก็ไม่กล้าทำอะไรจริงๆ นะคะ
ทุกวันนี้พวกโมฯ นั้นอยู่กันด้วยความหวดกลัวจะแย่ไปคะ
ไหนจะกลัวแอดมินฯ ด่า (ที่ไม่ด่าคืนเพราะสงสารแอดมินฯ คะ งานแอดมินยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหนื่อยมากด้วย)
ไหนจะกลัวนักเขียนหนี
ไหนจะกลัวนักอ่านว่า
ไหนจะกลัวคนหมั่นไส้
ไหนจะกลัวคนมาด่าว่าเอาเสียๆ หายๆ พอสบายปากก็เดตูดหนีไป อย่างที่พี่เจอเมื่อสดๆ ร้อนๆ ไงคะ
และ ฯลฯ สารพัดสารเพ
พวกโมฯ ห้องนิยายนี่แทบจะกอดคนกันร้องไห้อยู่แล้วคะเธอ
ถือเสียว่าเห็นแก่พี่นะคะน้องจี อย่าเพิ่งหนีหายกันไปเลย
อยู่เป็นกำลังใจให้พวกพี่กันหน่อเถอะนะคะว่า ยังมีนักเขียนที่สงสารบรรดาโมฯ อยู่บ้าง
อยู่ให้พวกพี่ได้ชื่นใจต่อไปหน่อยนะคะคุณน้องขา
เจ้สอง :L2:
-
จบแล้ว น่ารักดี :L2:
-
แว๊กกกกก!!!!!!!! จบซะแล้ว แถมคุณจีก็จะไม่อยู่แล้วด้วย :monkeysad:
แต่จบเรื่องได้หวาน ประทับใจมากเลยครับ o13
-
ถึง พี่จีครับ
อ๊ากช๊อคอ่ะ เพิ่งมาอ่าเจอกระทู้ของพี่จี
โซลตามอ่านกระทู้ของพี่จีตั้งแต่สมัคร มาถึงตอนนี้ เพิ่งจะครบทุกเรื่องเองครับ
พี่จี โซลชอบผลงานของพี่จีจริงๆนะครับ
โซลไม่รู้อ่ะว่าพี่จีอะไรหรอกนะครับ แต่ก็เป็นเด็กคนนึงที่มีกำลังใจให้พี่จีมากๆเลยนะครับ
โซลชอบที่การเป็นนักเขียนที่ทำงานแบบไม่เร่งว่าต้องทำให้เสร็จ
งานของพี่จีมันละเมียดละไมมากมายเลยครับ โซลชอบมา จริงๆนะครับ
วันนี้เสียใจมากครับเพิ่งเข้ามาช้าไป ไม่ได้ทำความรู้จักกับพี่จีเลย
โซลเสียใจมากอ่ะครับ เพิ่งเข้ามาได้ไม่นาน ไม่ทราบหรอกครับว่าที่นี้เปลี่ยนไปอะไรอย่างไร
ถ้าพี่จีได้อ่านนะครับ พอยากให้พี่จีรู้ว่ามีเด็ก(มั้ง)คนนึง รักพี่จีมากๆเลยนะครับ
เพราะทุกอย่างที่พี่จีได้เขียนไว้ในเล้า มันทรงคุณค่ามากครับ เป็นวรรณกรรมชั้นยอดเลย
โซลชอบอ่านนิยายมาก แล้วก็รู้สึกดีกับของพี่จีจริงๆคับ
โซลไม่รู้อ่ะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ขอเป็นกำลังใจให้พี่จีมากๆเลยนะครับ
มันพูดยากจัง เสียใจอ่ะ มากมายครับ
หวังว่าแรปนี้ พี่จีจะได้อ่าน จริงๆคับ
ด้วยความเคารพ และ ชื่นชมพี่จีมากครับ
โซล
ปล. ตอนที่เขียนเรื่องการให้ดอกไม้ และ กระถางต้นไม้
เป็นตอนที่โซลชอบที่สุดเลย กำลังคิดจะซื้ออะไรไปให้เจ้าตัวยุ่งของโซลดี
ความรู้ ความโรแมนติก ที่อยู่ในทุกๆเรื่องของพี่จี
จะอยู่ในความจำของเด็กคนนี้ตลอดไปครับ
-
คงเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับการโพสต์ทู้นี้ ณ ขณะนี้
แต่ยังเข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วย
แต่....ใครตีความกูผิดนี่ ช่วยไสหัวออกไปไกลๆ กูด้วยนะ กูไม่ได้ด่าใคร อย่ามายุ่งกับกู อ่านไม่เข้าใจแล้วอย่าสะเออะโชว์โง่ ขอร้อง
ขอโทษที่หยาบคาย เยาวชนไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ แต่อย่างน้อย....ก็เขียนภาษาไทยได้ถูกต้อง
ปล.มาลบรูปออก แต่ไม่ลบคำที่พิมพ์ไว้ เพราะยังยืนยันอยู่อย่างนั้น อธิบายแล้วไม่เข้าใจ ไม่พอใจ กดลบได้ไม่ว่า แต่...สำนึกด้วยว่า ไม่มีใครสามารถกดบวกให้ตัวเองได้ เพราะงั้น ที่คุณทำไป...ไม่ได้ทำร้ายคนเพียงคนเดียว
-
:L2: :L2:เข้ามาขอบคุณและให้กำลังใจพี่จีน๊า :กอด1: :กอด1:
แร้วจะรออ่านเรื่องต่อไปน๊า o13 :bye2:
-
สำหรับเรื่องนี้ หวานมากเลยครับ น่าทั้งนั้นเลยอะแต่....
เจอกระทู้ ปิดท้ายของพี่จี เล่นซะหุบยิ้มไม่ทันเลยอะครับ
พี่จี จะไปแล้วอะ :m15:
ทุกเรื่องที่พี่จี เขียน จะมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองเสมอนะครับ
เอาเป็นว่า ผมจะเป็นกำลังใจให้ด้วยแล้วกันะครับ
บอกได้เพียงคำเดียวว่า ขอบคุณจากใจจริง สำหรับนิยายทุก ๆ เรื่องนะครับ
ไม่รู้จะเขียนไงแล้วอะ :o12:
-
พี่ภูกะนู๋มิน น่ารักสุดๆ :-[
ชอบฉากตอนจบมากๆ ให้ความรู้สึกอบอุ่นมาก
แอบสงสารเมธเล็กแฮะ แต่ก็ชอบพี่ภูมากกว่า(แปร่ว)
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ เรื่องราวสนุกอ่านแล้วมีความสุข
ขอบคุณจิงๆค่ะ :กอด1:
-
จบแบบหวานๆตามสัญญา :pig4:ขอบคุณนะคะคุณจี
-
แล้วใครจะแต่งนิยาย ดีๆให้อ่านต่อล่ะเนี่ย
คุณจีจะไม่อยู่ซะละ :sad4:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ทั้ง 3 เรื่องเลยนะคับ :L2: :กอด1:
-
ขอบคุณครับ
"หวานละมุน อุ่นละไม" จริงๆ ครับ สำหรับเนื้อเรื่อง
แต่ ...
ทำไมน้ำมันริ้นในตา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
อีกกำลังใจกองใหญ่ๆ ให้คุณจีครับ
-
เคารพการตัดสินใจของคุณจีครับ แล้วก็ต้องขอบคุณมากๆ สำหรับนิยายดีๆที่เขียนให้ชาวเล้าได้อ่านกัน ถึงแม้ว่าคุณจีจะไม่มาโพสต์กระทู้ที่นี่แล้ว ก็ยังขอเป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องใหม่ๆต่อไปอีกนะครับผม
ขอบคุณอีกครั้งครับ :L2:
-
Oh!!! My God
I Can Not Believe In Me....
well done, in a hour
-
o22 ตอนแรกตกใจว่านิยายเรื่องนี้หายไปไหนที่แท้ก็จบแล้วนี่เอง....
อ่านที่น้องจีมาลงรวดเดียวจบ จุใจ อิ่มอกอิ่มใจ ยิ้มหน้าบานกับความหวานละมุน
รักกันรักกัน :กอด1:
ปล.ค่ะ...อย่าทิ้งการเขียนนะคะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนจะตามไปอ่านค่ะ :m32:
-
:-[ หวานแบบนี้ชอบมากมาย
:L2:ขอบคุณพี่จีครับ
-
ตอนแรกหาเรื่องนี้ไม่เจอ ตกใจสุดๆๆๆ
ขอบคุณจริงๆๆ สำหรับงานเขียนดีๆๆ เป็นกำลังใจให้น้องจีสู้ต่อไป o13
-
จบได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก หวานแหวสุดๆ
ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที เฮ้ออออ แอบลุ้นอยู่นาน
แต่ก็สงสารเมธ ขอให้เมธเจอคนที่ดีในอนาคตนะ
-
อ่าใจเย็นนะพี่จี
จะทำอะไรก็นึกไว้ละกันว่ายังมีคนรักพี่จีอยุ่
ใครมันจะด่า ว่า ยังงัย
ก็ขอให้นึกยังมีพวกเราอยู๋ตรงนี้นะ
ถ้าวันไหนอยากแต่งก็อย่าลืมเอามาลงในเล้าละกัน
-
เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
อ่า ก่อนอื่นขอขอบคุณพี่จีมากๆอ่ะค่ะที่ได้มาแต่งนิยายสนุกๆให้พวกเราได้อ่านกัน :pig4:
ขอเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
ติดนิยายของพี่จีงอมแงม นี่ผมเพิ่งรู้ว่าพี่จีแต่งเรื่องนี้นะเนี่ย
(รู้จากที่พี่จีมาบอกลาอ่ะ... :m15:)
ก็เลยมาตามอ่าน...สุดท้ายก็ต้องอ่านให้จบภายในวันเดียว
เพราะวางมะลง อิอิ ส่วนภาค2
ก็แล้วแต่พี่จีจะกรุณานะครับ
ยังไงก็จะรอการกลับมาของพี่จีอีกครั้ง :L1:
-
สนุกมากเลยคร้าบบ
อ่านวันเดียวจบเลย :really2:
:laugh:5555
ภาษาที่ใช้แสดงอารมณ์ของตัวละครดีจังเลย
ชอบงานเขียนของพี่จีตลอดเลย :กอด1:
:pig4:ขอบคุณมากคร้าบบ :pig4:
เป็นกำลังใจให้เน้อ :3123:
-
ชอบผลงานของพี่จีทุกเรื่อง (มากๆ)
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L2: :L2:
จะรอการกลับมาของพี่จีอีกครั้งค่ะ
^________^
:pig4:
-
ขอบคุณพี่จีนะค่ะ ที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่านกันตลอดเลย
เป็นเรื่องที่ดีและประทับใจทุกเรื่องเลย
เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะค่ะ
-
ผมชอบงานเขียนของคุณจีมาก ๆ เลยครับ
ทั้งภาษา เนื้อเรื่อง และอื่น ๆ ที่ทำให้นิยายของคุณจีมีเสน่ห์ สนุก และน่าติดตาม
ขอบคุณมาก ๆ ครับที่เขียนนิยายดี ๆ มาให้อ่านกัน
ผมเป็นกำลังใจให้เสมอ และหวังว่าสักวันจะเห็นงานเขียนของคุณจีที่เล้าอีกนะครับ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยครับ
แต่สั้นไปนิดนึง...
แต่งเรื่องได้สนุกมากๆเลยครับพี่จี
ไม่ต้องไปสนใจคนที่ไม่ดีกะเรามากนะครับ
อย่าให้มันมาสำคัญกับชีวิตเราได้
ปล.จะคอยตามอ่านเรื่องต่อไปนะฮะ(ถ้ามีนะ ฮ่าๆๆ)
ปล2.ยังไม่ได้โอนเงินค่าหนังสือเลยอ่า :a5: o22
-
:กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่จี
...ยังไงก็ได้ค่ะ..รอเสมอนะ :-[
:L2:
-
พี่จีจงเจริญ :call:
-
มอบกำลังใจให้คนเขียน
-
:m2: :m2: :m2:
ชอบเรื่องนี้มากครับน่ารักดี
-
น่ารักดีอ่ะ
มินน่ารักมากมาย ออกแนวใสๆอ่ะ ส่วนภูก็เจ้าเล่ห์นะเนี้ย แถมรุกไวด้วย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้สร้างนิยายดีๆแบบนี้อีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอบคุณพี่จีสำหรับนิยายดีๆ(อีกแล้ว)นะครับ
ปล. น่าจะให้เมธเจอกับวินบ้าง อะไรบ้าง :z1:
-
สุดท้าย ความรักของมินและพี่ภูก็จบลงอย่าง happy อีกคู่นึงแล้ว
ช่วงท้ายๆ เรื่องก่อนจะจบ ที่มินรู้ความลับว่าเพื่อนสนิทอย่างเมธมาหลงรักตัวเองนั้น มันสะเทือนอารมณ์มากค่ะ
อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของมินเลย ยิ่งโดยเฉพาะตอนที่เมธยอมรับต่อหน้าพี่ภูว่ารักมิน แล้วมินวิ่งร้องไห้ตามพี่ภู
มันเหมือนกระชากดวงใจของเราไปด้วยที่มินล้มทั้งยืนกับความรู้สึกเหมือนต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรัก ... ชอบฉากนี้ค่ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผลงานของคุณจี ยังคงเป็นที่ประทับใจสำหรับเราเสมอค่ะ
ด้วยภาษาที่อ่านง่าย ถ่ายทอดบรรยากาศโดยรอบ และอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครได้อย่างดีมาก
theme ของเรื่องราวที่ชัดเจน และยากจะคาดเดา ทำให้เกิดอรรถรสในการอยากติดตามเรื่อยๆ
ขอบคุณที่สร้างสรรผลงานดีๆ แบบนี้มาให้นักอ่านได้ตามอ่านกันอย่างเพลินค่ะ ... จะรอติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อไปนะค่ะ
-
เรื่องนี้น่ารักมากจริง ๆ เลยค่ะ
เพิ่งรู้ว่ามีเรื่องนี้ด้วย :o8:
เลยอ่านรวดเดียวตั้งแต่เช้าเพิ่งจบ
ชอบภาษาที่พี่จีถ่ายทอดออกมาจริง ๆ
ตัวละครที่พี่จีเขียนทุกเรื่อง โดดเด่น และน่ารักทุกคน
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
เรื่องนี้ หวาน น่ารักดี
ขอบคุณจีนะคะ :L2:
-
(http://lh3.ggpht.com/_C7Pb4CQbbms/Sd7e1rSit6I/AAAAAAAAAE0/ZJueza2PYmY/s800/T100409_04C.gif)
:กอด1:
-
555 :-[
-
...สวัดดีปีใหม่ไทยนะคับ...
มาอ่านต่อให้จบ....
poom_โอ๋ o13
-
Happy ending ไปเรียบร้อยแล้ว
เมธดีอะ มันไม่ใข่เรื่องผิดที่จะรัก ถ้ารู้จักรักอย่างถ่องแท้ รักของเมธ คือการให้ คือการที่เห็นคนที่เรารักเป็นสุข คือห่วงใยไม่ใช่ครอบครอง เมธสุดยอด
ส่วนพี่ภูกับมินก้อขอให้รักกันไปนานๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะคุณจี :pig4:
-
จบไปอีกเรื่องนึง
น่ารักมากๆค่ะ
-
พี่จีครับ
แบบว่า เรื่องนี้อ่ะอยากให้เป็นเรื่องยาวแบบว่า
ยังคาใจอยู่หลายตอนอ่ะ
สู้ๆครับผม
o13 o13
-
เรื่องน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
แบบอ่านไปเรื่อยๆ ตอนแรกนึกว่าจะจบเศร้าเสียแล้ว
แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องพี่ภูเท่าไหร่เลย
o13
-
นิยายของพี่จียังสนุกไม่เปลี่ยนเลย อิอิ
คอมเสียไปนาน(เมื่อไรไวรัสมันจะหมดไปน๊า)เลยเพิ่งอ่านจบ :z3:
พี่ภูกับน้องมินน่าร๊ากกกกกกกกกกก :o8:
แต่....เห็นโพสลาของพี่จีแล้วอยากบอกว่าอึ้ง+ช็อค o22
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่จีคะ :L2:
ปล.ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคะ
-
Thank you very much,
-
อ่านจบแล้วให้ความรู้สึกอิ่มเอม ชอบภาษาที่พี่จีใช้เขียนนิยายมากๆเลย นุ่มนวล อ่อนหวาน ลื่นไหล อิ่มเอม อ่านแล้วอารมณ์ดีอะคะ
อะอะ กอดทีนึงเนอะ :กอด1:
-
o13
คุณภาพจริงๆเลยนะพี่สาว
แต่สงสาร เมธ จัง
-
เข้ามาบอกว่า
"คิดถึงมินกับพี่ภูครับ" :กอด1:
-
ติด งอมแงม ... ครายช่วยพาไปเลิกนิยายพี่จี ที่ถ้ำไวกิ้งที ...
เขียนดีเกิ๊น ...
-
เฮ้อ...
สุดท้ายก็ มิน - ภู
ขอบคุณครับ
สนุกมากๆ เลย :bye2:
-
เป็นเรื่องแรกครับ ที่อ่านแล้วรู้สึกสบายๆไม่เครียด ชอบครับ รู้สึกว่าอ่านแล้วได้ผ่อนคลาย ไม่ใช่อ่านแล้วเครียด
ไม่รู้ทำไมชอบแต่งให้จบไม่สวยกันนักก็ไม่รู้ :angry2: เหมือนเป็นแฟชั่น อะไรแบบนั้น
-
อ่านจบแล้ว
แอบอ่านไปเหนื่อยไป
ตอนสุดท้ายเนี่ย :m15: สงสารน้องมิน
สงสารเมธ แล้วก็คุณภู
ปวดใจจี๊ด ๆ
แต่ในที่สุดก็จบลงด้วยดี
ซึ้ง
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ นะคะ
:o8:
-
ขอบคุณมากมายครับ :mc4:
-
จบลงด้วยความ Happyๆๆ ดีจังเลย
อ่านแล้วอิ่มเอมในความรักของคนทั้ง 2
:กอด1: :L2:
-
เรื่องของพี่ภูกับหนูมินก็จบลงด้วยดี
ขอบคุณ คุณจี ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่านกันนะคะ
อยากให้คุณจีกลับมาเขียนเรื่องใหม่ต่อเร็วๆ จัง
ยังมีคนรออยู่ที่นี่นะคะ
-
HAPPY ENDING นะคับ ^^
o13
:bye2:
-
เฮ้อ...อ
อ่านไปก็ลุ้นไปว่าจะพลิกล็อค จบแบบหักมุมรึเปล่า (ช่วงนี้เจอแบบนี้บ่อยจนวิตกจริตไปแล้ว เหอ เหอ) :laugh3:
เป็นเรื่องที่อ่านสบาย ๆ ดีค่ะ ชอบงานเขียนของคุณจีค่ะ
จะรอคุณจีกลับมาด้วยความอดทน
-
:o8: ขอบคุณ คุณจีมากๆ ที่เขียนนิยายให้ผมได้อ่าน
มีความสุขมากเลยครับ ที่ได้อ่านนิยายของคุณจี น่ารักมากๆ :impress2:
รอติดตามผลงานของคุณจีอยู่นะครับ
รอเอ็มกะตี๋ อิอิ :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่อง ดี ๆ อีกเรือง
...
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หวังว่าจะได้ติดตามผลงาน
คุณ G ต่อไปอีกนะครับ
..
แต่ที่น่า :z3:
ทำให้ค้างได้ทุกตอนสิน่ะ..
อิอิ :laugh: :laugh: :laugh:
-
Ahh !
Happy ending ..
o22 o22
Thank , u krub G_wa
o13 o13
-
แล้วเรื่องนี้ พี่จีจะมี ภาค 2 มั๊ยคะ
อยากอ่านอีกง่ะ
:o12:
-
ตามมาจาก ระเบียงรักฯ ครับผม...
ขออนุญาติก็อปออกไปอ่านนะครับ (แต่ไม่แจกจ่ายใคร)
ไว้อ่านจบแล้วจะมาเม้นต์อีกทีนะค้าบ :pig4:
-
ไม่มาก .. ไม่บ่อย .. แต่ไม่จางหาย ..
ชอบทุกเรื่องเลย ..
จะติดตามผลงานต่อไปน่ะ ...
-
ชอบเรื่องที่คุณจีเขียนทุกเรื่องเลย
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ :pig4: :pig4: :pig4:
-
แป๊ะ ๆ ๆ อ่านรักร้ายอยู่ เดี๋ยวมาอ่าน ^ ^
-
G_Wa
ชื่อนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง...
ชอบ..และจะติดตามผลงานครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
ชอบเรื่องที่คุณจีแต่งทุกเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
:pig4:
-
ชอบมากค่ะ
ทั้งนิยาย ทั้งคนแต่ง
ขอบคุณนะค่ะ
:pig4:
-
น่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: ขอบคุณนะคระ
อิอิ
-
อร๊ายยยย เพิ่งจะเห้นเรื่องนี้ของคุณจี เกือบพลาดซะแล้ว
ขอบคุณนะค่ะที่ทำสารบัญให้ สะดวกมากมายเวลาอ่าน ปลาบปลื้มที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดด
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
-
:o12:ตื้นตันจนอยากรเองไ้ห้ (ความจริงร้องไปแล้ว 55)
-
อ่านจบเป็นเรื่องที่สาม ด้วยความรวดเร็วมากกกกกกกก
3 เรื่อง 3 แบบ 3 อารมณ์ แต่ก็ให้ความรู้สึกดีๆทั้งสามเรื่อง
ชอบมากๆทั้งสามเรื่องเลยค่ะ
คุณ G กลับมาแต่งอีกเถอะนะ คนแต่งที่สามารถถ่ายทอดอะไรๆได้ดีแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ
เราชอบนิยายของคุณ G มากๆเลย
กลับมาแต่งต่อเถอะนะ :impress2:
-
อ่านจบแล้วจ้า เรื่องนี้รู้สึกเหมือนสั้น ๆ แต่ยังไงก็สนุกอยู่ดี
อยากให้ G แต่งอีกจังเลย :pig4:
-
เดี๋ยวมาอ่านนะจ๊ะจีจัง (อ่านได้นิดหน่อย) o13 :z2:
-
พอดีทราบข่าวมาว่าเล้ามีกิจกรรมพิเศษ เลยแวะมาสอบถามว่า
.....มีใครจะไปดูบ้างคะ.....
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=11624.0
-
^
^
จิ้มพี่จี ^^
ไปค่ะไป .... อยากดู
:กอด1: :กอด1:
-
:z13: ยังอ่านไม่จบเลยคร่า
เพิ่งเริ่มมาอ่านเอง หายไปนาน(อ่านหนังสือแบบสู้ตายอยู่อะ แหะๆ)
เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกผ่อนคายอารมณ์มากมายเล้ย อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ ไม่ฉุดรั้งหัวใจเหมือนหนูพายซะกะติ้ดดดดเล้ย :z10:
(แต่นัทก็ชอบนะอ่านแล้วสนุกน่าติดตามสุดๆ o13)
ขอเป็นกำลังใจให้พี่จีต่อไปนะคะ สู้ๆ !! :กอด1:
-
พี่จี น้องอยากไปดู :-[
-
ร้ากพี่จี... ชอบนิยายพี่จีที่สุด
-
อ่านรวดเดียวเลยยย
คิคิ
บรรยายได้น่ารักมากคะ
เขินแทนเลยยย
ขอบคุณคะ
-
ขอบคุณนะครับ
ตอนนี้ก็อ่านจบทั้ง 3 เรื่องแล้ว
ยังไงก็ยังหวังว่าคุณจีจะกลับมาอยู่บ้าน
เหมือนกับที่ "พาย" ตัดสินใจ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ ติดตามงานเียนองคุณจีมาสักพักนึงแล้ว
ชขอบบรรยากาศองเรื่อง
ชอบ บุคลิคองตัวละครเอก
ชอบจอย
ชอบเมธ
ชอบกาแฟ ^^
-
จบแล้ววววว
:L1:
สงสารเมธอ่ะ
เหลือ เมธกะภูได้ไหม
แอบลุ้นว่ามินจะตาย
ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้เบา ๆ ดี ไม่เครียดเท่าไหร่
เรื่องของคุณจี สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ
อ่านแล้วหยุดไม่ได้ โชคดีเรื่องนี้ตอนน้อยหน่อย
-
ขอบคุณกับความหวานครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
ยนยันจะรออ่านเรื่องใหม่จากคุณจีครับ
รักครับ
-
อ่านแล้วก็มีความสุขมากมายยย
ขอบคุณนะคร้า
จพรอเรื่องใหม่คร้า :L2:
-
:mc4: เรื่องนี้ก็สนุกอีกเรื่องเลยอะ
ติดตามผลงานพี่มาครบสามเรื่องแล้วฮับ อยากให้ทำภาคพิเศษเพิ่มทุกเรื่องเลยอะ :laugh:
น่ารักทุกเรื่อง ชอบตัวเอกมากกก น้องมินดูน่าทนุถนอมมม.....
แต่ก็ยังคิดถึงน้องเจกับพี่เอ็กซ์นะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
แต่พี่ไม่อยู่แล้วเหรอฮับบบ น่าเสียดายจังงงง :m15:เข้ามาอ่านของพี่ช้าไปอะ...
เลยไม่เคยได้คุยกับพี่เลยยยยยยยยย......
ยังไงก็เป็ฯกำลังใจให้พี่แต่งต่อนะฮับบบบบบบบบบบบ :mc4:
-
อ่านเรื่องนี้ไปยิ้มไปเลย
น่ารักมาก
> <
ประทับใจ
แต่แบบ นึกแล้วใจหาย
ใจหายตั้งแต่ตอนอ่านเรื่องรักร้ายแล้วพี่จีบอกจะไม่อยู่แล้ว
พอมาเจอที่เรื่องนี้ เห็นอีกทีแล้วแบบ
เห้อ
เส้าาๆๆ
อยากอ่านเรื่องที่พี่จีแต่งอีก
T T" :เฮ้อ:
-
อ่านอีกรอบ....ก้อ ยัง ดั้ยอารมณ์ แบบเดิม...กินจัยมากมาย....
มิตรภาพ...ความรัก....ขอบคุณพี่จี อีกครั้งค่ะ
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ของคุณจี
หลังจากที่เคยอ่านระเบียงรักมาแล้ว
เรื่องนี้น่ารัก หวานๆดีค่ะ ชอบๆๆๆ
อ่านแล้วอยากมีร้านกาแฟขึ้นมาทันทีเลยอ่า
อ่านไปก้อยิ้มไป
ชอบน้องมิน ชอบพี่ภู แอบสงสารเมธ
ตกใจที่คุณจีบอกว่าจะไม่อยู่ในเล้าแล้ว
คิดถึงคุณจีแย่เลย :กอด1:
อยากจะอ่านนิยายของคุณจีอีก
เป็นกำลังใจให้คุณจีนะค่ะ :L2:
ไงก้อรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
Happy New Year ค่ะ
-
sensible ดีคับชอบ
ขอบคุณคับ
-
เห้อออ . . . :L3:
ชอบนิยายย ของพี่จี
ทุกเรื่องเล้ยยย :monkeysad:
555
ขออีกกกกก o18
-
เพิ่งจะได้อ่าน ^^
น่ารักจังเลย อ่านแล้วนึกถึง
พี่เอ็กซ์กับน้องเจ แต่ดันไปจิ้น
คยูฮยอนกับซองมินนี้ซะนี้ ๕๕๕
แต่สงสารเมธเน๊าะ
ส่วนจอยนี้ก็เชียร์เมธจริ๊งง ง !!
แต่ยังไงพี่ภูก็ชนะใจน้องมินกินขาด ๕๕
รัก พี่คยูริกับน้องเนมิน เอ้ย ! พี่ภูริกับน้องเนมินจังเลย คิคิ
-
:o12: คุณ G อย่าเพิ่งไปเลยน๊าาาาา :sad11:
-
น่ารักจังเลยคับเรื่องนี้ ผมคิดว่าทั้งภูแล้วก็มิน ต่างคนคงต่างตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกพบแล้ว
ไม่งั้นมินคงไม่พยายามที่จะสนใจภูมากมายนัก แล้วคนใสซื่อแบบมินเองคงไม่รู้จักความรักเลยไม่เข้าใจว่าความรู้สึกตอนนั้นเป็นยังไง
อ่านแล้วมีความสุขกับคู่นี้จริงๆเลย ถึงแม้จะเป็นเรื่องสั้นแต่ก็สามารถทำให้เป็นปลิ้มได้
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านนิยายคุณจี
:กอด1: ขอบคุณคับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆอีกเรื่องหนึ่ง
ขอบคุณมากๆครับ
-
อ่านจบแล้ว ก็ชอบเรื่องนี้มากครับ
ถึงแม้ว่าพอจะเดาเนื้อเรื่องได้ คงเพราะมันไม่มีหักมุมอะไร แต่ก็ดีครับ อ่านแล้วไม่เครียดมากเกินไป
แต่งก็แต่งได้น่าติดตามมาก แม้จะมีทิ้งให้ค้างบ้าง เหอะๆ
แม้ความรักจะเกิดขึ้นเร็ว แต่ถ้าทั้งสองคนเข้าใจกันและใช้เวลาเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ก็ทำให้เกิดความรักที่สมบูรณ์ขึ้นได้
ขอบคุณคุณ G_wa มากครับ
-
ตามมาอ่านแล้วววววว สนุกมากเลยย
คุณ จี แต่งเก่งมากเลย 3เรื่องก็แตกต่างกันจิงๆ
ขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้นะ :call:
-
ยังไม่ได้อ่านคะเรื่องนี้แต่กำลังตามอ่านเรื่องระเบียงของคุณ G อยู่อะคะชอบมากเลยมารางานตัวทิ้งไว้คะ
แบบว่าเพิ่งเป็นสมาชิกบอร์ดอะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ :really2:
-
แฮปปี้เอนดิ้ง ไอ่เราก็นึกตกใจ
จะมาหักศอกตอนจบเหรอ?
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่แบบนี้ หักมุมมากกว่า :laugh:
ประทับใจ คนๆนี้เขียนอะไรก็น่าอ่านนะคะ :m4:
-
:กอด1: อ่าแล้วได้อารมนี้เลย :really2:
-
ขอบคุณมากนะคะคุณจีสำหรับเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้อีกเรื่อง ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ o13
เพิ่งได้เข้ามาอ่านแต่ก็อ่านรวดเดียวจนจบเลย...ใช้ภาษาในเรื่องได้ดีมากค่ะ..
จะติดตามเรื่องอื่นของคุณจีต่อไปค่ะ :L2:
-
สุดยอดครับ
แต่บอกได้คำเดียวว่า
สงสารเมธ
เฮ้อออออออ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตามมาเก็บเรื่องนี้ จนจบแล้วทั้งเรื่องยาวเรื่องสั้น อิอิ ขอบคุณที่เขียนสิ่งดีๆให้ได้อ่านค่ะ
ขอบคุณ :pig4:
-
ตามมาอ่านอีกเรื่องงง
คราวนี้สั้นหน่อยยย
วันนี้ไม่ได้ทำไรเลย... อ่านแต่นิยายคุณจี 5555
เรื่องนี้น่ารัก... ออกแนวอบอุ่นๆ ><
อ่านแล้วมันหุบยิ้มไม่ได้
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ ^^
-
:L2:ตามคุณG มาจากเรื่องรักร้ายจร้า :3123:
เรื่องของคุณG ทำให้ประทับใจมาก o13
:L1:แล้วจะติดตามทุกๆของคุณG ต่อไป :call:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ ชอบเรื่องนี้มากเลยอะ น่ารักที่สุดเลย ชอบน้องมิน น่ารักน่าน่าดูเเลที่สุดเลย
-
อ่านแล้วมีความสุขมั่กเลยค่ะ
อ่านแบบต่อเนื่อง รวดเดียวจบ
รักไรท์เตอร์~~~~~~ :L2:
-
อยากให้มีตอนพิเศษน่ารักๆให้อ่านกันค่ะ :impress2:
-
น้องมินนนนน
อยากได้ภาค 2 จัง
5555+
-
:impress2:
-
อ่านรวดเดียวจนจบเลยค่ะ
บรรยากาศหวานๆอุ่นๆ น่ารักดีค่า
ยังไม่อยากให้จบเลย :-[
-
เพิ่งได้ตามมาอ่านครับ
เป็นอีกเรื่องที่น่ารักมากจริงๆ
...
อ่านแล้วอยากกินกาแฟ กะเค้กขึ้นมาอยู่หมัด
...
เอาใจช่วยเสมอนะครับ :L2:
-
ตามมาเก็บอีกเรื่อง..อิอิอิ :m32:
ยังคงสนุกและน่าประทับใจเหมือนเดิม
ชอบบรรยากาศของเรื่องนี้จริงๆ อ่านแล้วอยากเปิดร้านกาแฟขึ้นมาทันทีเลย :impress2:
แล้วก็ตอนจบเป็นอะไรที่ชอบมาก จบด้วยคำพูดที่เหมือนกับว่ามันเป็นเพียงบทสรุปของเรื่องแต่ชีวิตจะยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ..
จะรออ่านต่อภาคสองนะค่ะ พี่จีว่างเมื่อไหร่ก็อย่าลืมน๊า คนอ่านยังรอเสมอค๊า~
รักพี่จีและจะคอยเป็นกำลังใจให้ค่า :L2:
:bye2: :bye2:
-
กรี๊ดดด (มากรี๊ดช้าไปป่าว) ฮ่าๆๆๆ
แต่มากรี๊ดแล้วววววว
แอบขอเป็นแฟนคลับอาจารย์คนนี้ได้มั๊ย
แล้วเจ้าของร้านกาแฟด้วย
ชอบช่วงแรกๆมากเลยที่ทำขนมเอาชนะ ฮ่าๆๆ
ช่วงหลังก็หลวานเรียกเลือดเอาใจไปเลย
ประทับใจมากๆค่ะพี่จี (อิโมกอด)
-
เรื่องนี้ของคุณจีน่ารักมากเลยจ๊ะ ตอนเริ่มเรื่องมาน่าสนใจมากเลย
ตัวของน้องมินก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลย มีมิตรภาพความรัก
ระหว่างเพื่อนเพิ่มเข้ามาอีกยิ่งทำให้รู้สึกซึ้งกับนิยายเรื่องนี้เข้าไปอีก
รวมถึงบรรยากาศของร้านกาแฟที่เขียนออกมาอีก อ่านแล้วอยากไปนั่งเลย
ไม่ผิดหวังจริงๆจ๊ะอ่านนิยายเรื่องไหนของคุณจีก็ปลาบปลื้ม ได้รับความสุข
อิ่มเอมใจกลับไปทุกที คุ้มค่ามากที่ได้อ่าน ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ
-
จบรวดเดียว.... o13
หวานน่ารักมากๆเลยค่ะ
แต่มันดูเศร้าๆ เหงาๆเนาะ มินไม่ค่อยแข็งแรง ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะ...เอ่อ รึเปล่า
แต่...นี่มันนิยายนี่นา 5555+
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
เรื่องหวานมาก น่ารักดี o13
-
ว้าววววววววววววววว สนุกน่ะเนี่ย ทำไมพึ่งมองเห็นหนอ
-
อ่านไปลุ้นไป
นายเอกเราจะตายมั้ยน๊า
แต่พอจบแบบนี้ก้โอเค
สนุกมาก ทำไมเพิ่งจะมาอ่านก็ไม่รู้ หึหึ
-
:-[ :-[ :-[ :o8: น่ารักกกกกกกกกกกกกกที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุงมากคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ o13 o13
:bye2:
-
ขอบคุนที่เขียนนิยายดีๆ
ให้อ่านนะคะ
-
อ๊า จบแล้วๆๆ วันนี้นั่งอ่านตั้งแต่
หกโมงถึงสองทุ่มเลยนะเนี้ยย (นานไปหน่อยเหะ - -*)
พี่จีจะไม่มาลงแล้วจริงๆหรอค่ะ
หนูติดตามผลงานพี่มาตลอดทั้งสามเรื่องเลยนะ TT TT
ยังไงก็
ขอบคุณนะค่ะที่เอามาลงให้อ่าน.....
-
มาตามอ่าน เรื่องนี้น้องมินน่ารัก
หวานปนอบอุ่น แต่น่าจะยาวกว่านี้อีกนิดนะ :กอด1:
-
ขอบคุณมากมายครับ พึ่งเป็นสมาชิกไม่นาน อ่านไป 2 ใน 3 เรื่องของคุณ G ละ ขอบคุณมากๆครับ
-
หวานได้ใจ
-
ประเดิมเม้นต์แรกของบอร์ดนี้ ขอของคนนี้แหละ ที่ทำให้เราตามมาอ่าน :call:
เรื่องนี้หวานมาก น่ารักมากเลย ไปหากาแฟกินดีกว่าเรา
-
ช่วงนี้ดื่มกาแฟบ่อยเลยคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เลยได้แวะเข้ามาเจาะไข่ให้ meannagon jiki
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ทุกคนเลย
-
คิดถึงนิยายเรื่องใหม่ว่ะจี
เมื่อไรจะได้ฤกษ์???
-
สนุกมากๆๆเรยค่ะ
-
โอ๊ย! หวานซ้าาาาาาาา :-[
จะละลาย+มดเต็มร้านแล้วมั้งนั่น หนูมิน พี่ภู :กอด1: :L2:
-
น่ารักมากเลยอ้ะ
พี่จีแต่งเก่งจัง
แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะคะ
-
รวดเดียวจบ บอกได้คำเดียวว่า "อิจฉา" :serius2: :serius2:
-
เปน อีก 1 เรื่อง ที่ สร้างรอยยิ้ม :L2:
-
อ่านไปยิ้มไป น่ารักมากๆ ค่ะ :-[
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมากๆค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ ที่แต่งให้อ่าน เป็นกำลังใจให้คุณจีค่ะ :L2:
-
เพิ่งได้มีโอกาสมาตามอ่านผลงานของพี่จีเรื่องนี้ สนุกเหมือนเคย อ่านแล้วยิ้มแก้มปริเลย :o8:
-
น่ารักมากๆเลยครับ
-
เป็นเรื่องืี่อ่านแล้วรู้สึก
เหมือนฟังเพลงอินดี้เลยค่ะ
แบบ เรีบยๆ ง่ายๆ อบอุ่นดี ^^
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
อ่านสองวันรวด!
น่ารักจังเลยค่ะเรื่องนี้ ฮี่ๆ
(เพิ่งจะตามอ่าน หวังว่าคงไม่ว่ากัน)
อยากจะไปอุดหนุนร้านน้องมินจังเลยน้า~
(จุดประสงค์หลักคืออยากเจออาจารย์ภู ฮ่าๆๆๆๆ)
ขอบคุณค่ะ
-
เรื่องนี้น่ารักและอบอุ่นจริงๆ อุ่นไปถึงหัวใจของคนไม่มีแฟนอย่างเราเลย เฮ้อ
อ่านเรื่องนี้แล้วอิจฉาภูริกับเนมินจัง ยังไงก็
ขอบคุณมากค่ะที่มีเรื่องดีดีมาให้อ่าน :pig4: :pig4:
-
เพิ่งมีโอกาสอ่านเรื่องนี้ครับ
ขอบอกว่า
ฉักจากเรื่องรักร้ายมากๆๆๆ
ปรับอามรมณ์ไม่ทันจริง
+55
แต่ก็ขอคารวะในความสามารถของพี่จีจริงๆๆๆ
อาจจะนานไปหน่อย ที่เพิ่งมาอ่าน
แต่ก็ อ่านจบแล้วนะะ
คิดถึงพี่จีครับ
รอติดตามนายโก้ต่อปายยยย
-
ประทับใจสุด ๆ สำหรับเรื่องนี้
เป็นอะไรที่อบอุ่น อ่อนหวาน ละเมียดละมัย
ชอบมากเลย อยากได้ตอนพิเศษจังเลย
ถ้ามีโอกาส จะรอนะคะ
-
ประทับใจสุด ๆ สำหรับเรื่องนี้
เป็นอะไรที่อบอุ่น อ่อนหวาน ละเมียดละมัย
ชอบมากเลย อยากได้ตอนพิเศษจังเลย
ถ้ามีโอกาส จะรอนะคะ
ไม่รู้ว่าแต่งออกมาได้ยังไงเก่งจริง ๆ ซึ้ง
:o8: :-[
-
เพิ่งเข้าใจกันได้เนอะ
พี่ภูนะพี่ภูทำน้องมินร้องให้
:m16:
-
อิอิ..ดีกันแล้ว...ชอบจังเลย
แล้วก็เอาใจช่วย...ให้รักของพี่ภูไม่ต้องเป็นรักข้างเดียว... :กอด1:
G : กอดใคร ถ้ากอดภู+มิน ...จะเป็นมือที่สามรึไง!!
ถ้ากอด.........ผั๊ว!!!!
-
สนุกครับ o13
:L3:
:bye2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆนะคะคุณจี อิอิ
-
น่ารักมากๆๆเลยอ่า
ชอบน้องมิน และ พี่ภู
แอบเเค้นพี่ภูที่บังอาจมาทำให้น้องมินร้องให้ :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เป็นเรื่องที่แบบว่า น่ารัก สดใส ไร้ nc (แอบเสียดายนิดๆๆที่ไม่มี) :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุนพี่จีและพี่มินต์มากๆนะครับที่อุสาหต์นำมาให้อ่านกัน
ชอบเรื่องที่พี่่จีเขียนทุกเรื่องเลย
-
:กอด1:
-
ชอบอะ นี่คือนิยามของเรื่องนี้
-
เอ๋อ กาแฟขมไม่ใช่หรือค่ะ
ทำไมเรื่องนี้อ่านแล้วหว๊านหวาน
ไม่เห็นขมตามรสกาแฟเลย อิอิ
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยนะค่ะ
เนมินนี้ออกแนวน่ารักน่าแกล้งจริงๆเลยเนอะ
อยากให้พี่ภูแกล้งมากกว่านี้อีกจัง
คงกุ๊กกิ๊กมากๆเลย :-[
-
อ่านกี่ทีก็มีความสุข
เรื่องนี้หอมหวานถูกใจที่สุดนะเออ
ขอบคุณพี่จีที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้ครับ
-
อยากมีคนคอยดูแลเอาใจใส่แบบเนมินบ้างจัง o22
-
ซาบซึ้ง แต่ไม่อยาให้มินเป็นโรคหัวใจเลย :serius2:
-
:L2: :3123: :L1:
อบอุ่นใจจัง
-
:o8: :-[
กรี๊ดด
ชอบชื่อนายเอกอ้ะ น่ารักอ๊าาาาาาาาาาาาา
สนุกมากเลยค่ะ
-
ระหว่างรอพี่โก้กะน้องเนม ขอมาอ่านเรื่องนี้ก่อนนะค้า
-
เรื่องนี้ดูอบอุ่นจังค่ะ
น้องมินเนี่ยดูน่าทะนุทนอมจริงๆ ฮิฮิ
ถึงความรักของพี่ภูกับน้องมินจะเดินหน้าเร็ว
แต่ก็ดูน่ารักดี และดูรักกันจริงด้วย
ขอบคุณนะค่ะ
^^
-
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่อง :กอด1:
สนุกมากเลยเรื่องนี้
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เนื้อเรื่องน่ารักมาก อยากให้คุณจีรวมเล่มค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่แต่งนิยายดีๆให้ได้อ่านกัน
-
ตอนจบตัดฉับบบบบ โหดมากกกกค่ะ
นึกว่าจะสวีทต่อกันอีกซักหน่อยยยย
ถ้ามินไม่ดีขนาดนี้ เรื่องอาจะไม่เป็นอย่างนี้ก็ได้
เข้าใจทั้งมิน ทั้งพี่ภูเลยค่ะ
เฮ้ออออ แอบสงสารเมธด้วยยยยย
แต่ตอนแรกก็ไม่ค่อยไว้ใจพี่ภู ยังไงก็ไม่รู้
ให้ความรู้สึก เจ้าเล่ห์จริงๆๆๆๆ กลัวไม่จริงใจ
แต่เห็นเครียดเรื่องมินแล้ว แล้วก็รับปากกับเมธแล้ววววว
ก็จะยอมให้ดูแลมินต่อไปก็ได้ อิอิ
เรื่องนี้น่ารักค่ะ แต่ก็อย่างที่พี่ภูว่า เพราะรักกันเร็ว
น้ำหนักมันก็น้อยจริงๆค่ะ
แต่ชอบบบบบบ ตอนจบ อยู่ด่วยกันแล้วน่ารักกกก
เคลียร์กันเร็วๆ พูดกันมากๆๆๆเป็นเรื่องที่ดีจริงๆๆๆๆ
-
หวาน!!
-
เพิ่งมาอ่าน
สนุกๆๆ
-
เป็นเรื่องราวของความรักที่นุ่มนวลมากเลยค่ะ
อ่านแล้วมีความสุขมาก
แต่ก็แอบสงสารเมธเล็กๆนะ
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ มาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ
:L2: :L2: :L2:
-
ดีจังค่ะ จบแบบ HAPPY ENDING
-
หวานมาก ๆ มินก็น่ารักมาก ๆ ใส่ใจรายละเอียดมาก ๆ เลยนะนั่น ภูิก็อบอุ่นดี แต่ก็ต้องใจเย็นกว่านี้อีกสักหน่อยก็คงดี
-
อร๊ายยยยย น่ารักมากค่า
หลงรักน้องมิน :impress2:
ถ้าร้านกาแฟอยู่แถวบ้านจะไปทุกวันเลย 5555
พี่ภู เจ้าเล่ห์ คึคึ
o18 o18
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่า
อ่านไปยิ้มไป ><
-
ไม่ไหวแล้ววววววววววว
พี่จีอ่า แรกๆๆก็มาซะสบาย ชิวๆๆ เลยนะ
ไหงมาเศร้าอีกแล้วอ่าาาา :z3: :z3:
อารมณ์ตอนนี้เหมือนตอนที่อ่านระเบียงรักเลย ใจหวิวๆๆ ><
แต่ยังไงพี่จีก็แต่งได้ สุโค่ย!!!! o13 o13 o13
-
อ่านจบแล้วววววว
เรื่องนี้สนุกมาก หวานซึ้ง บรรยากาศดีมาก อยากให้มีร้านกาแฟอย่างนี้อยู่จริงๆๆ จะไปกินทุกวันเลย ><
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่จีต่อไป สู้ๆๆนะครับ
จะติดตามผลงานพี่จีไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆเลย :)
-
เป็นเรื่องราวความรักที่น่ารักดีจังค่ะ
มันอ่อนหวานนุ่มนวลภาษาก็อ่านง่าย
ซาบซึ้งในทุกๆตอน :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้กี่ครั้งก็สนุกไม่เปลี่ยนเลย
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลยค่ะ
เรื่องนี้ได้บรรยากาศสบายๆ หวานๆ หวิวๆ 55. อึดอัดนิดๆ ตรงที่ต่างคนก็ใจตรงกันแต่พูดไม่เคลียร์
เนมินน่ารักอ่ะ, ถึงแม้ร่างกายจะไม่แข็งแรงเป็นโรคหัวใจ แต่ก็เป็นคนร่าเริงเข้มแข็ง
แอบสงสารเมธนิดๆ แต่อย่างนี้แหละดีแล้ว o13
-
คู่แข่งโผล่แล้วพี่ภู
-
ต่างคนต่างคิดไปเอง เฮ้ออออออ
-
ฮิ้วววววว จบสวยงาม^^ o13
รักไม่ต้องการเวลาจริงๆ
ขอบคุณ คุณจีนะคะ^^ สู้ๆค่ะคุณจี
-
o22
จบอย่างสวยงาม....นักเขียนในดวงใจ..... :z3:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มเกือบทุกตอนนน
แตกต่างกับเรื่องรักร้ายมาก ที่ร้องไห้เกือบทุกตอน
ไม่รู้จักคุณ G_wa เลยค่ะ เพราะเพิ่งเข้ามาเวบนี้ยังไม่ถึงเดือนนน แต่ดูจากการเขียนของคุณจีว่าแล้วทำให้รู้สึกว่าเป็นคนที่เข้าถึงคำว่า "ความรัก" ได้ดีทีเดียว เขียนได้ดีมากๆๆ เดี๋ยวจะไปอ่านเรื่องระเบียงรักฯ ต่อแระ
ขอบคุณที่เขียนสิ่งดีๆ มาให้อ่านนะคะ ขอบคุณมากๆ เลย
-
:-[ โอ่ย ชอบอ่า เมื่อไหร่นะจะมีคนตื่นมาพร้อมกันแบบนี้
:pig4: มากนะครับ เรื่องนี้น่ารักมาก :L2:
-
อ่านไปก็สงสารเมธไป :monkeysad:
เมธต้องเป็นพระเอกที่ดีได้แน่ o13
แต่ตอนนี้ยกตำแหน่งให้พี่ภูไปก่อนละกัน หนูมินก็น่ารัก :-[ พี่ภูก็แสนดี :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้เเล้ว นั่งยิ้มเหมือนคนบ้า :laugh:
มิน น่ารักมากอ่ะ :o8:
ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:กอด1:
อบอวน อบอุ่น กลิ่นแห่งรัก หอมชื่นจายยย
:กอด1:
-
อบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟ และความรัก แบบเบาๆ ค่ะ สำหรับเรื่องนี้
น่ารักอ่ะ คุณจี :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุณสำหรับ เรื่องราวความรัก ของพี่ภู กับน้องมิน นะคะ่
:L1: คุณจี ซำเหมอนะจ้ะ
-
:o8:น่ารักมาก......
เป็นเรื่องที่เขียนได้ตรงไปตรงมา อ่อนหวาน น่ารัก
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรมาก แต่กลับเขียนได้น่าติดตาม
ขอบคุณที่แบ่งปัน งานเขียนให้ได้อ่าน
ไม่รู้ว่าต่อไป จะตามอ่านได้ที่ไหน
เห็นบอกไว้ว่าจะไม่ลงเองอีก....
อย่างนี้ก็ต้องเข้าทุกเรื่องเพื่อดูชื่อคนเขียน....
ไม่รู้ว่าจะได้อ่านผลงานใหม่อีกเมื่อไหร่
แต่ก็จะพยายามหา...ติดตาม...อ่านต่อไป
ติดใจงานเขียนคุณจีมาก....... :L2:
-
อ่านถึงตอนเศร้า พร้อมเลื่อนไปดูชื่อเรื่อง
นึกว่าจะจบแบบเศร้าซะอีก
ดีใจนะคร้าบบบบที่จบแบบนี้
หัวใจน้องมินมีพี่ภูริดูแลแล้ว :L2: :L2:
-
ชอบจังนิยายเรื่องนี้ ความรู้สึกหวาน ๆ ที่มากับบรรยากาศร้านกาแฟ อ่านแล้วยิ้ม จนอยากมีร้านกาแฟบ้าง
ชอบประโยคที่พี่ภูพูดตอนจบ คงรู้สึกดีไม่น้อยถ้าคนที่เรารักปลุกเราตื่นทุกวัน
บุคลิกตัวละครแบบพี่ภูนี่โรแมนติกจัง มันก็ใสซื่อแบบธรรมชาติ ในเรื่องแอบสงสารเมธนิดนึง รักแบบไม่สมหวัง แต่ก็มีความสุขถ้าคนที่ตนเองรักมีความสุข ประทับใจจัง ,, ขอบคุณนะครับที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาแบ่งปันกัน (:
:pig4: :pig4: :L1:
-
ขอบคุณผู้เเต่งที่เเต่งนิยายดีๆๆเเบบนี้มาให้อ่านนะค่ะ
-
อ่า อ่านรวดเดียวเลยนะ
น่ารักดีจังเรื่องนี้
อยากพบรักแบบนี้บ้างจัง อิอิ
-
หนูมินน่ารักไม่ไหวแล้ว :-[
พี่ภูก็เป็นพระเอกที่น่ากินม๊ากมาก
เมธเธอช่างเป็นผู้ชายที่แอบน่าสงสารมากอ่ะ
สุดท้ายขอบคุณคุณจีสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
-
:m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m2: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8:
จบได้หวานมากๆ น่ารักค่ะ o13 o13
-
มินน่ารักที่สุด จบได้หวานมากๆ
ดีใจที่ลงเอยกันด้วยดี :กอด1:
-
วู้ววว
อ่านจบแล้วว
อ่านไปลุ้นไป เนื้อเรื่อง มีให้ลุ้นทุกตอนเลย
ชอบๆ
นิยายพี่จีเป็นอะไรที่ ... แบบว่า อ่านแล้วหยุดไม่อยู่จริง ๆ
มีความสุขกับการอ่ารนิยายอีกแล้ว
ขอบคุณพี่จี ที่แต่งนิยายดี ๆ แบบนี้ให้อ่าน
o13 o13
-
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจจังเลย :impress2: ชอบนิยายของ G_Wa ที่สุดเลยค๊า
-
อ่านจบแล้วครับ
ชอบบรรยากาศของเรื่องจังแฮะ
มันดู อบอุ่น นุ่มนวล หอมหวานแล้วก็ขมนิดๆเหมือนกาแฟนั่นแหละครับ
ผมก็ชอบกาแฟนะ ถึงช่วงนี้จะไม่ค่อยได้กิน(หมอห้าม๕๕๕) แต่อ่านเรื่องนี้แล้วอยากจิบขึ้นมาเลย T^T
มินเป็นผู้ชายที่น่ารักมากครับ ใสซื่อบริสุทธิ์จริงๆ แถมยังดูเปราะบางด้วยถ้าสัมผสเเรงหรือไม่ดูแลให้ดีก็อาจจะแตกสลายได้ง่ายๆเลยเนอะ
ไม่รู้ผมเป็นอะไรนะครับ ชอบเมธแฮะ พระรองอีกแล้ว เมธเขาดูจับต้องได้นะครับ
เขารักเพื่อนในขณะเดียวกันเขา็แสดงให้เห็นถึงความเป็นคนทั่วๆไปที่ยังมีหน้าที่ต้องทำ มีพ่อแม่ที่ต้องเอาใจใส่ แต่เขาก็ไม่ได้ละทิ้งความรักของเขาน่ะนะ ผมชอบเขามากๆเลยด้วย
สำหรับเมธ มินจะเป็นเพื่อนที่เขารักที่สุด ฟังแล้วอบอุ่นมากเลยครับ มันเป็นเส้นทางที่เขาเลือกเอง
ในเมื่อเป็นคนรักไม่ได้ดูแลไม่ได้เขาก็คงต้องให้คนรักกันเขาดูแลกันเอง มีความสุขเมื่อคนที่รักมีความสุข เท่านี้ก็ดีเกินพอ
ผู้ชายคนนี้เยี่ยมมาก o13
ชบเรื่องนี้นะครับ บรรยากาศของเรื่อง ตัวละครกำลังดีเลย น้องจอยก็เป็นผู้หญิงน่ารักครับ คอยห่วงใยมินดีมากๆเลย ผมก็คิดเหมือนเธอครับ เอาใจช่วยเมธ ๕๕๕
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับ
เอาใจช่วยให้สร้างผลงานสนุกๆ ดีๆ ต่อไปครับ
-
เพิ่งอ่านจบครับ น่าจะมีคู่ของเมธ กับ คู่ของวินด้วยอะ หรือไม่ก็จับสองคนนี้มาคู่กันเองซะเลย
-
น่ารักมากกกกก
-
อ่า เรื่องน่ารักมากเลยค่า น้องจี อ่านไปได้กินกาแฟหอมๆ ไป
ว่าแต่ น้องจอยในเรื่องที่คอยแต่จะหวงห่วงนายเอกของเรานี่ ใช่น้องจีปลอมตัวเข้าไปร่วมแสดงด้วยใช่ป่ะ 555
-
ถึงจะเป็นเรื่องสั้น แต่ก้อสนุกและซึ้งได้ไม่ต่างจากเรื่องยาวเลย :impress2:
สมกับเป็นผลงานของคุณ G_wa จริงๆๆค่ะ
ประทับใจมากๆๆๆๆ o13 o13
-
น่ารักมาก
-
ประทับใจหวานน่ารักมากเลยค้่าาาาาาาาาาา
-
ร้านนี้กาแฟคงหวานเป็นพิเศษ
เจ้าของร้านน่ารัก พี่ภูดูแลน้องมินดีๆนะ ไม่งั้นจะไปยุให้น้องเมธมาแย่งคืนซะเลย :L2:
-
นิยายสนุกมาก ขอบคุณคุณจี ที่เอามาลงให้อ่านกัน
เป็นเรื่องที่ประทับใจที่สุด ในหลายสิบเรื่องค่ะ
รออ่านเรื่องต่อไป เอาใจช่วยค่ะ :L1:
-
ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วให้ความรู้สึกถึงตัวละครได้ อ่านแล้วประทับใจนะครับ
:3123: :z6: :mc4: o13
-
ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วให้ความรู้สึกถึงตัวละครได้ อ่านแล้วประทับใจนะครับ
:3123: :z6: :mc4: o13
-
อ่านรวดเดียวจบ~!!!
อ๊ากกก น้องมินน่ารักเว่อออร์
คุณน้องจอยนี่ก็เด็ดอยู่นะ นางมีเรดาร์ตรวจจับผู้ชายเจ้าชู้ด้วยอ้ะ ฮ่าาา
แต่เมธนี่ก็นะ แมนมากอ้ะ ต้องแอบรักเพื่อน เฮ้ยแบบ...แอบดราม่าอ้ะ T^T
ดีใจที่อรไม่ได้มีซัมธิงอะไรกับคุณครูภูริ ไม่งั้นคงปวดใจยิ่งกว่านี้
ช็อตที่บีบหัวใจมากคือช่วงที่พี่ภูระแวงเรื่องเมธ และก็โดนน้องมินไล่
และก็ตอนที่น้องมินคิดมากเรื่องพี่ภูกับผู้ช่วยอร ... แบบว่าปวดใจหนึบๆเลยค่ะ TT___TT
แต่พอข้ามมาช็อตที่เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วพี่ภูขอเป็นแฟนนี่นะ อ๊ากกกก
แก้มแทบแตกค่าาาา เขินลื้มมม >_________<
แต่ยังมีซีนบีบหัวใจกลับมาอีกในตอนจบ อ๊ากกก น้ำตาไหลเลยค่ะ Y___Y
แต่สุดท้ายแล้วเรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดี กรี๊ดดดด
ฟินค่ะะะ ^^
ปล. :pig4:
-
เรื่องน่ารักๆสนุกมากกกกกก >< :mew1: :mew1: :mew1:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
อบอุ่นมากกกกกกเลยค่ะ :o8:
เหมือนได้รับบรรยากาศร้านกาแฟจริงๆเลย
ชอบนายเอก ตรงเรื่องใส่ใจคนอื่น
ไม่แปลกเลยที่จะมีคนมาหลงรักมากมายขนาดนี้
ผลงานของคุณจีนี่ มีคุณภาพทุกๆเรื่องเลย
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องนี้ o13
-
ทันทีที่อ่านจบบอกได้คำเดียวว่ามินน่ารักโครตๆ
ใสซื่อ บริสุทธิ์ เสมือนผ้าขาวที่ยังไม่มีคนแต้มสี และในที่สุดคนที่มาแต้มสีสันที่สวยงามให้ผ้าขาวผืนนั้นก็คือพี่ภู
อ่านแล้วรู้สึกถึงความอบอุ่นที่อบอวลไปทั่วทั้งเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ นะคะ
-
:-[ :mew1:
-
อบอุ่น ละมุนละไม น้องมินน่ารัก ขี้อ้อนมากๆๆๆ
ตอนเข้าใจผิดกันนี่ ปาดน้ำตากันเลยทีเดียว 55
-
สนุกอ่ะ ชอบนายเอกแบบใสๆ ซื่อๆแบบนี้นะ มันน่ารักมากกกก
ตามอ่านนิยายของคุณจีอยู่ สนุกทุกเรื่อง
ขอบคุณนะค่ะ!!
-
:really2: จบลงด้วยดีเนอะ :ling1:
:oo1: มิตรภาพระหว่างเพื่อนก็ยังคงอยู่ :hao5:
-
อ่านแล้วเขินเองตลอด จินตนาการว่าตัวเองเป็นมิน :katai2-1:
-
พึ่งเขามาอ่านเรื่องนี้คงไม่ว่ากันนะคะ
บอกได้คำเดี่ยวเลยคะ ยิ้มตลอดเรื่อง
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
-
อ่านแล้วยิ้มตลอดเลยยย :o8:
ขอบคุณ คุณจีที่เขียนเรื่องราวดีๆให้พวกเราได้อ่านกันนะคะ :mew1:
-
โหยย จบแล้วอ่ะ อยากอ่านต่อ อยากได้ตอนพิเศษ อิอิ
แต่จบประทับใจนะ สำหรับเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องของคุณจีที่ไม่ผิดหวังอีกแล้ว คุณจีเก่งมากๆๆ ภาษาลื่นไหล อ่านแล้วรุ้สึกอบอุ่น อ่อนหวาน นุ่ม หอม ละมุน ของ คัสตาตร์ มูสช็อค กาแฟสดร้อนนๆๆ อ่าวเฮ้ยย ไม่ใช่แระ วกเข้าของกินซะงั้น หิวเบยยย อิอิ อ่านแล้วให้ความรุ้สึก อบอุ่นจริงๆนิยายของคุณจีมีหลากหลายมากจริงๆ ดราม่าแรงๆก็ได้ หวานๆละมุนๆ อบอุ่นๆก็ได้ เรื่อยๆแนวชีวิตแบบสมจริงก็ได้ แนวเพิ่มมุมมองความคิดแทรกข้อคิดแบบอ่านแล้วต้องคิดตามก็ได้ หลากหลายมากจริงๆ แนวการเขียนก็อ่านง่าย หลากหลายเช่นกัน อย่างเรื่องนี้ไม่มีการแบ่ง เฉดสีความรุ้สึกตัวละคร แต่บรรยายรวม ถึงจะทำให้สั้น แต่ก็เข้าใจง่าย ไม่รุ้สึกว่ารวบรัดเข้าใจยากแต่อย่างใด กลับรุ้สึกว่าสมบูรณ์แบบไปอีกแบบ
ขอบคุณคุณจีนะคะสำหรับนิยายที่อบอุ่น หอมละมุนกลิ่นกาแฟแบบนี้(วกเข้าของกินอีกแระ) จะติดตามอ่านนิยายคุณจีต่อไปทุกเรื่องเลยนะคะ แต่งต่อไปอีกเรื่อยๆน้าค้าา ขอตอนพิเศษของเรื่องนี้ด้วยก็ดีน้าาค้าาา
ปล.ชอบความหมายของดอกไม้ในเรื่องมากๆๆ
ปล.2แอบสงสารเมธเบาๆๆ ความรักของเมธคือความรักในอุดมคติจริงๆ รักคือการให้ การเสียสละเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุข โดยไม่หวังผลตอบแทน ฮืออ รักแรกกด้วยง่ะ สงสาร
-
สวยงาม : )
-
:mew1: :mew1:
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอบอุ่นมาก ยิ้มตลอด แบบว่าเราพึ่งได้หนังสือมาไม่กี่วันเอง อ่านไปเครียดตามไป พอมาเจอเรื่องนี้แบบ มันมีความสุขอ่ะ
-
คู่แท้อ่ะ
-
หวานดีจังเลย ชอบนิยายแนวนี้อ่ะ :impress2:
-
หวานจนน้ำทะเลจืด :hao3:
-
เป็นความรัก ที่เรื่อยๆแต่สวยงามค่ะ ^__^
-
ขอบคุณครับ เนื้อเรื่องสนุกดีครับ
-
ความรักที่ไม่มีเวลาเป็นข้อกำหนด
ความรักที่ได้แค่รัก :mew2:
เป็นเรื่องที่ประทับใจมาก สนุกด้วย
แค่หมดทิชชู่ไปหนึ่งม้วนเอง :mew3:
-
ตอนแรกเรางงว่าทำไมมินต้องทำท่าลังเลด้วย ? ตอนนี้ก้องงนืิดหน่อยอยู่ดี 5555555
-
หึยยยยยย ประทับใจค่ะ ชอบๆ
อ่านตอนแรกๆก็รู้สึกว่าดำเนินเรื่องเร็ว
แต่ก็ทำให้เราหน่วงในอกได้อย่างแรงงง 555555
ชอบที่เมธรู้ตัวว่าควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไร เป็นเพื่อนที่น่าสงสารและน่าชื่นชม :mew2:
-
น่ารักดีค่ะเรื่องนี้
สั้นๆแต่ก็น่าติดตามค่ะ
มินน่ารักมาก ใสๆ
ส่วนพี่ภูคิดว่าดูเจ้าชู้แบบเงียบๆ เนียนๆ เจ้าเล่ห์นะ
มาหลงมินเลยต้องซ่อนเขี้ยวเล็บใช่ไหม 5555555
แต่พี่ภูก็น่ารักอบอุ่น น่าพึ่งพา
ส่วนเมธก็น่าสงสาร ดูแลมินมาตลอด
และยอมให้มินมีความสุข เมธเป็นคนดี ขอชื่นชม (:
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
-
ขอบคุณนะคะจี นิยายน่ารักดีค่ะ
มีโอกาสก็เขียนเรื่องให้อ่านต่อๆไปอีกนะคะ
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :pig4:
-
น่ารักดีค่ะ
-
หว้านหวาน น่ารักมากเลย
ขอบคุณค่า :katai2-1: :mew3: :mew1:
-
แม้จะเป็นเรื่องสั้น แต่สั้นแบบได้ใจความ น่ารัก อบอุ่นมากเลยค่ะ^^
-
โอ๊ยน่ารักจังเลย มันดูอ่อนโยนยังไงไม่รู้ มินอ่ะอ่อนโยน แบบไม่ใช่น่ารักวิ๊งๆ แต่เป็นคนดีอะไรงี้
ชอบอะ ขอบคุณค่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
G_wa ชื่อนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง o13
ขอบคุณสำหรับนิยายค่าาาา :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ทำให้อมยิ้มได้เบาๆ :m1:
-
:o8: เรื่องนี้น่ารักมากครับ
-
แค่ชื่อเรื่องก็ใช่ แล้วพออ่านก็ยิ่งใช่ สนุกที่สุดตามอ่านทุกเรื่องเลยชอบมากคะ :ling1:
-
เย้ ตามเก็บนิยายของพี่จีครบแล้วววววววววว (ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าเป็นเรื่องสั้นก็เถอะนะ)
นึกหงุดหงิดตัวเองด้วย ว่าทำไมเว้นเรื่อง Thee's Time เอาไว้ ไม่มาอ่านซักที เรื่องออกจะละมุนขนาดนี้
แต่ก็ได้คำตอบแล้วว่าเรื่องก่อนๆ ของพี่จี มันสนุกจนต้องอ่านซ้ำหลายๆๆๆๆ รอบ ทำให้ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ซักที
เรื่องน่ารักมากค่ะ อบอุ่นเหมือนนอนซุกผ้าห่มเวลาอากาศหนาวเลย ลงทุนซื้อคุ้กกี้มาตั้งไว้ แล้วชงกาแฟมากินไปอ่านไปด้วยเลยนะเนี่ย ภู+มิน จะจำชื่อเอาไว้ในฐานะคู่ที่ชวนเพ้อ และชวนลุ้น (กลัวพี่จีพลิกล็อกให้เค้าไม่ได้คู่กัน)
ชอบสำนวนในเรื่องหลายที่มากเลยค่ะ อย่างตอนที่ภูบอกให้มินพักผ่อนเยอะๆ ไม่ต้องฝืนทำขนมต่อ แล้วมินบอกภูว่าเค้กมันขาดไปไม่ได้ เพราะลูกค้าติดใจถามถึงบ่อยๆ แต่ภูก็สอนกลับไปว่า คงต้องให้ขาดบ้าง เพราะจะได้เป็นที่ต้องการ และถามถึงบ่อยๆ
ชอบตรงนี้มากเลยอ่ะพี่จี คมดีค่ะ เอาไปใช้กับความเอาใจใส่ของคนเราได้เลยนะ :L2:
ปล. คิดถึงน้องตี๋กับพี่กฤษ ณ เพียงใจ แล้วด้วยยยยยยย :กอด1:
-
สนุก~ :z2: และมินน่ารักมาก :mew1: :hao5:
-
โหย...อ่านช่วงตอนสุดท้ายแล้วขัดใจไม่เบา
มินเอาแต่ถามว่าทำไมไม่ฟังผม แต่มินคะ...ตอนพี่ภูถามมินตอบไม่ได้นี่คะ
คือถ้าเป็นเราก็หงิดเหมือนภูอ่ะ คือเข้าใจมั้ยว่าท่าทีมินนี่เหมือนพร้อมจะบอกเลิกภูแล้วไปคบเมธเพราะรู้สึกผิดเลย
เข้าใจว่าเพื่อนสนิทกันมากแต่ความรู้สึกผิดมันไม่ใช่ขนาดนี้ป่ะวะ o12
แต่ยังไงก็ตามคนทั้งคู่ก็ลงเอยได้ด้วยดี
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆค่ะ
:L2:
-
ขอบคุณคุณจีมากๆนะคัสำหรับนิยายดีๆน่ารักอบอุ้นหัวใจแบบนี้ :mew1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยคะ อ่านแล้วมันละมุน ไม่หนักมาก แต่ละตอนสั้น แต่ได้ใจความ เข้าถึงอารมณ์ของแต่ละคนเลยอ่ะ ขอบคุณนะค่ะ ^^
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :heaven :heaven :heaven :heaven
-
:z3: ยาวกว่านี้ได้ไหมมมมมม แอร้ยย พลีสสสส
สนุกดีค่า ให้ความรู้สึกเบาๆ หวานๆ ถ้าเปรียบคงเหมือน เค้กส้มที่ไม่หวานไม่เปรี้ยวมากเนอะ
แหะๆ ชอบมากเลยยยย อ่านไม่ถึงครึ่งวันเก็บครบทุกตอน
ขอบคุณนักเขียนน่ะค่ะ :mew1:
-
สุดยอดดดดด เรื่องนี้มันหวานอมขมดี แต่ก็เหมือนลิ้นรับรสสุดท้ายคือลงตัว กำลังดี ไม่เศร้า ไม่หวานเกิน ขอบคุณคร๊าบบบ
-
อบอุ่น หอมหวาน. น่ารักมากๆค่ะ
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยค่ะ
ขอบคุณนิยายดีๆ
ขอบคุณคุณจีมากๆค่ะ
-
ประทับใจมากๆเลยค่ะ รับรู้ถึงความอบอุ่นละมุนละไม
รู้สึกอินมากๆ เป็นเรื่องสั้นที่เหมือนอ่านเรื่องยาวเลยค่ะ
คือไม่ได้รวดเร็ว ตัดฉับ มันเรื่อยๆ อบอุ่น ทั้งเรื่องเลย
ขอบคุณมากๆค่ะ ที่ทำให้ได้อ่านนิยายดีๆ อย่างนี้
ติดตามผลงานคุณ G_wa อยู่นะคะ ^_^
-
ร้านกาแฟ..... :hao5:
-
ชอบเรื่องนี้ น่ารักและอบอุ่น
-
มินนนนนน :katai1:
ทำไมชอบโกหก มีอะไรในใจก็ไม่ยอมพูด
ทำให้คนอื่นเข้าใจผิด เอะอะก็ร้องไห้
เห้ออออ กว่าจะได้รักกัน
-
อ่านรวดเดียวทั้งวันเลยค่ะ
สนุกมากก เรื่องน่ารัก ตัวละครก้น่ารัก
ชอบการทีปมและนิสัยของตัวละครค่อยๆคลายออกมาช้าๆ
ทำให้มันดูมีพัฒนาการบองตัวละคร และพัฒนาการของความสัมพันธ์
ค่อยๆเริ่มจากการสังเกต คุ้นเคย เคยชิน และผูกพันธ์ จนรักกันในที่สุด
น่ารักละมุน มีดราม่าพอให้ได้ลุ้น ตัวละครมีเหตุผลในการกระทำ
ชอบค่ะ สนุก น่ารัก ละมุน
ขอบคุณค่ะ
-
โงยยยยยย อยากให้มีหวานพิเศษสักตอนจังเลยน๊า :mew1:
-
ขอบคุณค่ะ
-
:mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1: :3123: :3123: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงจีจัง
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่รู้ว่าคุณเจ้าของจะได้กลับมาเห็นไหม แต่ก็อยากขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่านนะคะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: