ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใด ๆ ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลงหรืออื่น ๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเว็บบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใด ๆ ไปโพสที่อื่น ๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรืออีเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเมนท์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่าง ๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเว็บ โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใด ๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเว็บอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com) ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดี ๆ ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านจริง ๆ นั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดี ๆ ให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่าง ๆ มาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดี ๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดี ๆ ไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้น ๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใด ๆ บนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใด ๆ ก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใด ๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กะฮักกะหยัง
-Intro-
“พี่เข้าใจปอไหม? ปอเลือกไม่ได้เพราะอีกฝ่ายคือครอบครัวของปอ ปอรักพี่ แต่ปอก็รักพ่อกับแม่เหมือนกัน”
คำพูดดูดีที่อีกฝ่ายสรรหามา เขาเข้าใจมันดี บักเคน คนนี้ เข้าใจดีว่าต่อให้เอาคำพูดหรู ๆ หรือดูดีกว่านี้มาพูด ผลสุดท้าย ไม่ว่าอย่างไรมันก็ต้องถูกทิ้ง เพราะคำว่าไม่เหมาะสม เพราะแค่คำว่า ‘ความรัก’ เพียงอย่างเดียวมันกินไม่ได้
“พี่เข้าใจ พี่ไม่มีอนาคต พ่อกับแม่ปอคงจะไม่อยากให้ปอมาลำบากกับพี่... ปอกำลังจะได้เป็นครู แต่พี่ก็ได้เท่านี้... ยังเป็นบักขี้เหล้าอยู่เหมือนเดิม”
“.........”
“ไปเถอะ เพื่ออนาคตของปอ อนาคต... ที่ไม่มีพี่”
เมื่อถนนหนทางต่างกัน เธอกับฉันก็คงต้องจาก
ครอบครัวกับความรัก อ้ายบ่อยากดึงเธอต่ำลง
บ่อยากฟังคำเขานินทา อ้ายมันกาเจ้าส่ำฝูงหงส์
มีอนาคตที่บ่มั่นคง ในวงเหล้า
*จุดหมายเจ้าคือปริญญา จุดหมายข้าก็คือเหล้าเมา
มีมือไว้กำคอเหล้าขาว บ่คือนงเยาว์ไว้จับปากกา
อ้ายบ่อยากเป็นตัวถ่วงดวง ขอพุ่มพวงจงลืมอ้ายสา
บ่เคยย่านน้ำไหลย้อยออกตา มันธรรมดา ของคนเอิ๊กเพ
**เรื่องที่มันผ่านมา ถือว่าฝัน บ่เคยโทษสวรรค์ นรกดอก
น้ำตาให้ย้อยป๊อก ๆ สิอดเอา อ้ายนี่มันบ่สม ดมแก้มนาง
ขอตีโตออกห่าง ตันทางเจ้า ฉีกสัญญาของสองเฮาให้เอาเกิบย่ำ
ชาตินี้บุญบ่เถิงเบิ่งห้องหอ ขอก้มหน้ากอซ่อ เลาะตามกรรม
หย่าวหม่องเดิม หน้าฮ่านหมอลำ กำคอเหล้าขาว
ขอให้หล่าไปถึงดวงดาวเฮาบ่สมกัน...
โป๊ก!!
“โอ๊ย!”
“ไอ้สัตว์! เปิดเพลงบิ้วกูทำเชี่ยไร หา!”
ตวาดไอ้คนถือดีที่มาเปิดเพลงซ้ำเติมเขา ชีวิตรักของคนอย่างบักเคนมันพังไม่เป็นท่า ถึงได้หอบขวดเหล้ามากรอกปากที่เถียงนาน้อยกลางทุ่ง แต่ก็ยังมีมารมาผจญอีก แบบนี้เมื่อไรเขาจะทำใจได้ เรื่องราวมันผ่านมาเป็นปีแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าเขาจะลืมเหตุการณ์ในวันนั้นได้ลง คนที่รักมากมาทิ้งกันไป มันยากจะลืมจริง ๆ
“อยากมีเรื่องกับกูใช่ไหม ปั๊บ?”
น้ำเสียงบักเคนดูหาเรื่องเอาการ เมื่อกำลังกรึ่มได้ที่ มองผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันที่ลุกถือวิทยุทรานซิสเตอร์ขึ้นมานั่งแคร่ไม้บนเถียงนาน้อยกับตนเองด้วยความขวางหูขวางตา เขาไปไหน มันไปด้วย กลัวว่าเขาจะคิดสั้นเอาหัวจุ่มน้ำในทุ่งนาตาย บัดซบจริง ๆ เลย
“กูว่าตับมึงพิการละป่านนี้” ปั๊บว่า
“ช่างหัวตับกูเถอะ มึงจะสนใจทำไม ไม่ได้ใช้ตับอันเดียวกับมึง”
“อ้าว พูดแบบนี้ปากแตกมาหลายคนแล้วนะเว้ย”
คนพูดลุกขึ้นถลกแขนเสื้อเตรียมพุ่งเข้าใส่ แต่ช้ากว่าบักเคนที่ยกเท้ายันโครมจนคนใจนักเลงหงายหลังตกเถียงนาไปเสียฉิบ
“ทำร้ายร่างกายกูตลอด ใช่ซี่ กูไม่ใช่อิปอนี่”
เคนขึงตาใส่คนพูดที่พาดพิงยอดดวงใจ เห็นแบบนั้นแล้วปั๊บก็ทำไม่เห็น ปัดเศษดินเศษหินจากเนื้อตัวแล้วนั่งลงบนเถียงนา
“รักมันเหลือเกินนะ มันทิ้งมึงไปเป็นชาติละ ยังคิดถึงมันอยู่อีก” ตอกย้ำกันเข้าไป
“กูว่าถ้าปากมึงไม่แตกนี่ มึงจะกินข้าวไม่อร่อยนะปั๊บ” เคนหรี่ตา เริ่มฉุนขึ้นมาอีกระดับ ใครก็แตะอดีตรักของเขาไม่ได้ทั้งนั้น
“ใจเย็น ๆ เดี๋ยวหน้าหนาวมาถึงปากกูก็แตกเองแหละ” หมาปั๊บกระแซะเข้ามาใกล้ ลูบอกเพื่อนพลางยิ้มอ้อล้อ เปลี่ยนท่าทีกันง่ายดาย
เคนปัดมือมันออก รินเหล้าใส่แก้วแล้วจะกินต่อ หลังจากเสียอารมณ์กับเพลงที่ปั๊บมันเปิดไปยกหนึ่ง แก้วเหล้าถูกแย่งเมื่อเคนจะยกขึ้นดื่ม ก่อนที่น้ำใส ๆ นั่นจะไหลลงปากปั๊บทั้งเป๊ก
“เฮ้ย!”
ร้องไปก็คงไม่ทัน เคนได้แต่มองมันอึ้ง ๆ สีหน้าปั๊บบิดเบ้ทั้งซี๊ดปาก มันร้อนไปทั้งปากทั้งคอ แต่ก็ยังยักคิ้วให้คนมอง จนทางนั้นส่ายหัวหน่ายใจ
“ไปไกล ๆ ตีนกูไป” มือคว้ากำคอขวดเหล้าเมื่อแก้วถูกแย่งไป ดื่มจากขวดก็ดีเหมือนกัน สะใจดี “เชี่ยปั๊บ!”
ไม่รู้จะด่ามันอย่างไรเมื่อขวดถูกแย่งไปอีก เคนมองลูกกระเดือกเวลาเหล้ามันไหลลงคอเพื่อน ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองหน้ามันที่กระดกเหล้าหมดขวด
ตึง!
เถียงนาน้อยถึงกับสั่นสะเทือนเหมือนช้างล้ม ขวดเหล้ากลิ้งหลุน ๆ ไปจนสุดแคร่ไม้แล้วตกลงไปบนพื้นเมื่อสติสัมปชัญญะของคนถือหมดสิ้นลงไปแล้วตั้งแต่วินาทีนี้
“กูว่าละไง”
เคนใช้เท้าเขี่ยไอ้ตัวที่ล้มหงายหลังตึงไปเมื่อครู่ ส่ายหน้าหน่ายใจกับความบ้าบอของมัน คอมันอ่อนอย่างกับอะไร แค่เบียร์ยังเมาหัวทิ่ม เจอสี่สิบดีกรีเพียว ๆ เข้าไป ไม่ตายก็บุญหัวแล้วไอ้สัตว์ปั๊บ
มือใหญ่ช้อนใต้รักแร้ลากปั๊บมาหา จัดแจงวางหัวมันบนตักตัวเองแล้วผลักแรง ๆ ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะใช้มือพัด ๆ ให้เพราะหน้ามันแดงลามไปถึงคอจากฤทธิ์สี่สิบดีกรี พัดบ้าง ตบหัวมันบ้าง แต่ไอ้ขี้เมาก็ยังนอนนิ่งเหมือนตายมาหลายชั่วโมง
เคนถอนใจยาว สายตามองเหม่อไปไกล เท้าแขนทั้งสองข้างไปด้านหลังเพื่อทานน้ำหนัก ดวงตาคมยังคงเต็มไปด้วยความหมองเศร้า หยดน้ำตาค่อยรื้นแล้วไหลลงมาอย่างช้า ๆ
เรื่องที่มันผ่านมา ถือว่าฝัน บ่เคยโทษสวรรค์ นรกดอก
น้ำตาให้ย้อยป๊อกๆ สิอดเอา อ้ายนี่มันบ่สม ดมแก้มนาง
ขอตีโตออกห่าง ตันทางเจ้า ฉีกสัญญาของสองเฮาให้เอาเกิบย่ำ
ชาตินี้บุญบ่เถิงเบิ่งห้องหอ ขอก้มหน้ากอซ่อ เลาะตามกรรม
หย่าวหม่องเดิม หน้าฮ่านหมอลำ กำคอเหล้าขาว
ขอให้หล่าไปถึงดวงดาว... เฮาบ่สมกัน...
“ถ้ารักกูก็ไม่มีปัญหาแบบนี้แล้ว”
“เงียบไปเลยมึงน่ะ”
แขนถูกยกขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองลวก ๆ ดีดหน้าผากไอ้ขี้เมาที่ยังนอนบนตัก ความร้อนจากอุ้งมือหนาคว้าหมับ นำไปกุมไว้บนแผ่นอกที่สะท้อนจากลมหายใจ เคนไม่ได้ขัดให้ตนเองเหนื่อยหัวใจไปมากกว่าที่เป็นอยู่ ความนึกคิดวนกลับไปหาความเจ็บช้ำของตนและจมอยู่ในภวังค์เช่นนั้น ปล่อยให้สายลมของท้องทุ่งพัดพาไปพร้อมความเงียบงันในหัวใจ... และไออุ่นจากอุ้งมือไอ้ขี้เมาปั๊บ
โปรดติดตามตอนต่อไป...
สวัสดีค่ะ
เรื่องสั้นปั๊บเคนเคยลงในเพจเมื่อนานมาแล้ว เป็นเวอร์ชันภาษาอิสานเนาะ เขียนช่วงเกี่ยวข้าวแล้วได้ฟังเพลงลูกทุ่งหมอลำบ่อย เลยกลายเป็นปั๊บเคนตามฟีลแต่ละวันในช่วงนั้น
อันนี้เอามาปรับเป็นภาษากลางแล้วลงเล้า เพราะเพจปลิวไปแล้ว ถถถถถ
วันใหม่ค่ะ
:pig4: