ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
********************************************************************************************
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
ผิดพลาดประการใดขออภัยมาที่นี่ด้วย อิอิ..
รบกวนฝากติดตาม
[เรื่องสั้น]Lock On MyBeloved "ที่รักเป้าหมายรักครั้งนี้คือคุณ" http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50117.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50117.0)
[เรื่องสั้น]Hello Mybeloved ที่รักผมเอารักมาทักทาย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51168.msg3275485;topicseen#msg3275485 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51168.msg3275485;topicseen#msg3275485)
เธอ..คือหนึ่งในไม่กี่คน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51171.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51171.0)
เริ่มต้นเรื่องร้าย ลงท้ายเรื่องรัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54740.msg3422187#top (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54740.msg3422187#top)
Glad to meet LoVe.ยินดีที่ได้รู้จัก...ความรักhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55745.msg3475213#msg3475213 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55745.msg3475213#msg3475213)
*******************************************************************************************
รักเอ๋ย......อยู่หนใด
ตอนที่ 1
[/size]
การจราจรบนท้องถนนบริเวณหน้าโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง คึกคักไปด้วยรถผู้ปกครองที่มาส่งลูกหลาน
ที่หน้าโรงเรียน รถสัญชาติยุโรป สัญชาติญี่ปุ่นจอดเรียงราย อยู่ข้างทาง เด็กนักเรียนต่างทยอยเดินเข้าประตูโรงเรียน
วันนี้เป็นการเปิดเทอมวันแรกสำหรับการเริ่มต้นชีวิตมัธยมต้นของผม โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ ทุกอย่างใหม่ไปหมด
เดินเข้าประตูหน้าโรงเรียนที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัยยืนคอยเปิด-ปิด ให้รถเข้าออก และทักทายคุณครูนักเรียนที่เดินผ่านไปมา ด้านซ้ายทางเดินเป็นพระพุทธรูปให้นักเรียนได้กราบไหว้ เยื้องไปเป็นห้องประชาสัมพันธ์ สำหรับผู้มาติดทางโรงเรียนจะได้ติดต่อสอบถาม และประกาศเสียงตามสาย
ตอนนี้เวลาประมาณ เจ็ดโมงเช้า เปิดเทอมวันแรกผมไม่ได้ตื่นเต้น ไม่ได้ดีใจที่ได้เข้าเรียนโรงเรียนชายล้วนชื่อดัง ไม่ได้เห่อชุดนักเรียนใหม่ ผมเปิดตารางเรียนออกมาดูห้องที่นั่งประจำ ที่นี่จะเป็นเรียนระบบเดินเรียน ในที่สุดผมก็หาที่ห้องเรียนเจอ
หลังจากที่เดินหาอยู่นาน เพราะโดยปกติแล้วอาคาร 1 จะเป็นอาคารสำหรับมัธยมศึกษาปีที่ 1 ไล่ไปจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6
แต่ห้องประจำของเขากลับเป็นอาคารศิลปะสาเหตุเพราะคุณครูประจำชั้นของผม เป็นครูสอนศิลปะทั้งสองคน และที่สำคัญมีอายุแล้วไม่สะดวกที่เดินไกลไปอาคาร 1
เมื่อเดินเข้าไปในห้องเขาก็เห็นโต๊ะเลคเชอร์ขนาดใหญ่สีน้ำตาล ที่ไม่มีช่องใต้โต๊ะไว้สำหรับเก็บของ จากที่ผมรู้มาสาเหตุเพราะมีปัญหานักเรียนเก็บของสัมภาระไว้ใต้โต๊ะสิ่งที่เก็บไว้มักหาย กลายเป็นที่ทิ้งขยะ ทำให้มียุงและมีหนูซึ่งเป็นพาหนะนำโรคมา ทางโรงเรียนจึงเปลี่ยนเป็นโต๊ะเลคเชอร์ให้นักเรียน กระดานที่นี่เป็นไวน์บอร์ด ในห้องมีทีวีจอ LED ขนาด 32 นิ้ว มีลำโพง ไมค์โครโฟนสำหรับร้องคาราโอเกะอันนี้ไม่น่าจะใช่
เมื่อหาที่นั่งได้ต้นก็มองหาเพื่อน เริ่มมีคนทยอยเข้ามาในห้องเรียนเยอะขึ้นเพราะเริ่มจะสายแล้ว ต้นตัดสินใจเข้าไปคุยกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง
“สวัสดี นายเอ่อชื่ออะไร เราชื่อต้นหอม หรือจะเรียนต้นเฉยก็ได้” ผมเข้าไปทักเด็กผู้ชายตัวโต เขามีใบหน้าที่หล่อ ท่าทางใจดี และขี้อาย ผมคงเข้ากับเขาได้ไม่อยาก
“หวัดดีเราชื่อปุ” ปุแสดงท่าทางอายออกมา
หลังจากที่ได้พูดคุยเรื่อยๆ ในที่สุดผมก็มีเพื่อนคนแรกในโรงเรียนใหม่ เสียงสัญญาณออดดังขึ้นเพื่อให้นักเรียนไปเข้าแถว
ตามมาด้วยเสียงเพลงมาร์ชของโรงเรียนเพื่อเร่งให้นักเรียนไปเข้าแถว โรงเรียนเพื่อเร่งให้นักเรียนวางกิจกรรมที่ตรงหน้าแล้วรีบเร่งไปเข้าแถว
ผมและปุไม่รู้ว่าต้องไปเข้าแถวบริเวณตรงไหนของสนามหน้าเสาธงก็ต้องพากันเดินตามเพื่อนเพื่อนคนอื่นไป เมื่อเดินมาเรื่อยก็เห็นรุ่นพี่ถือป้ายโชว์ ชั้นและห้องเรียนของผม และคอยจัดแถวให้น้องน้อง จากนั้นกิจกรรมหน้าเสาธงก็เริ่มขึ้น เมื่อวงดุริยางค์เริ่มบรรเลงเพลงชาติผู้นำร้องเพลงชาติร้องขึ้น ต่อด้วยสวดมนต์ จนในที่สุดผู้อำนวยการขึ้นมากล่าวคำต้อนรับนักเรียนใหม่ แนะนำตัว เล่าประวัติโดยรวมของโรงเรียน
เมื่อนักเรียนเริ่มเบื่อเด็กเด็กก็ส่งเสียงคุยแข่งกับผู้อำนวยการ ทำให้พี่พี่คณะกรรมการนักเรียนต้องข้าไปตักเตือน ในที่สุดกลับเข้ามาในห้องเพื่อเข้าโฮมรูมมาพบครูประจำชั้นทั้งสอง คุณครูเขียนชื่อบนไวน์บอร์ด เบอร์โทรศัพท์เพื่อใช้ติดต่อยามฉุกเฉิน
หลังจากนั้นคุณครูก็ให้ออกไปแนะนำตัวทีละคน ผมรู้ตื่นเต้นที่ต้องออกไปแนะนำตัวต่อหน้าเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนไม่ใช่ว่าผมไม่เคยออกไปยืนหน้าชั้นเรียนแต่แบบไม่รู้จักใครเลยทำให้รู้สึกประหม่า หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวเสร็จ วันแรกของการเปิดเรียนจะไม่มีการเรียนการสอน แต่ต้องเปลี่ยนห้องเรียนตามตารางเรียน ผมกับปุนั่งด้วยกันตลอดและเริ่มไปทำความรู้จักกับเพื่อนคนอื่นในห้อง
และผมก็ได้เพื่อนใหม่มาเพิ่มคนหนึ่งชื่อตูน ตูนเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กผิวขาว ตามเชื้อสายจีนนิสัยร่าเริง อีกคนชื่อชาญ เด็กผู้ชายตัวโต นิสัยเงียบขรึม ส่วนอีกคนชื่อน้ำ เด็กผู้ชายน่ารัก ซื่อ โก๊ะ ซุ่มซ่าม แต่น่ารัก พวกเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเริ่มสนิทกันเร็วส่วนการเรียนก็เรื่อยเรื่อย
หลังจากเปิดเรียนมาเดือนกว่าก็ถึงเวลาเลือกเข้าชมรมที่บังคับถือให้เป็นวิชาเลือก วันนี้ม.1เข้าหอประชุม หอประชุมขนาดใหญ่และกว้าง พร้อมทั้งติดตั้งเครื่องปรับอากาศ เมื่อนักเรียนเข้ามาครบคุณครูแจกใบชื่อชมรม ห้องและคุณครูที่ปรึกษา ส่วนใบสมัครไปให้นักเรียนไปขอเองกับคุรครูที่ปรึกษาชมรม
“ปุเข้าชมรมอะไร” ผมถามปุ เผื่อเลือกชมรมที่น่าสนใจ
“ภาษาไทยอ่ะ นายอ่ะ” ปุตอบข้อสงสัยของผม
สรุปปุเข้าชมรมภาษาไทย รุ่นพี่บอกว่าง่ายไม่ต้องทำอะไรมาก น้ำเข้าชมรมคณิตสาสตร์น้ำไม่ค่อยถนัดคณิตเผื่อจะเก่งขึ้น
ตูนกับชาญเข้าชมรมดนตรีสากล ชาญชอบเล่นกีต้าส่วนตูนชอบฟัง ส่วนผมเข้าชมรมศิลปะ ผมชอบวากรูปขีดเขียนไปตามเรื่องที่สำคัญอยู่กับคุณครูประจำชั้นง่ายไม่ต้องไปตามหาคุณครูก็ใจดีด้วย เมื่อถึงชั่วโมงที่ต้องแยกย้ายเข้าชมรม
ผมก็เกิดอาการใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อได้พบรุ่นพี่คนหนึ่ง ตัวสูง ขาว หล่อ ในที่สุดผมก็เจอเนื้อคู่ ผมไม่ต้องตามสืบว่าเนื้อคู่หรือผู้ชายคนนี้ใคร ข้อมูลมันลอยเข้ามาตลอด ตลอดในชั่วโมงที่อยู่ห้องชมรม ผู้ชายคนนั้นชื่อ ป็อป อยู่ ม.5 โสด เล่นบาสเก่ง
เล่นกีต้าเก่ง วาดรูปเก่ง ท่าจะป็อปสมชื่อ ผมก็นั่งแอบมองพี่เขา อาหารตาของผมมาแล้ว แต่ท่าทางจะไม่ใช่ผมเพียงคนเดียว กระดานไม้วาดรูป สมุดสเก็ตรูป ดินสอบสองบี คัดเตอร์ พร้อมหาที่นั่งวาดรูปหัวข้อวาดรูปในชั่วโมงนี้ก็คือ ต้นกล้วย
ผมกับเพื่อนไม่รอช้าวิ่งไปหามุมดูต้นกล้วย ผมเลือกที่จะถ่ายรูปเก็บไว้ในมือเพราะดูท่าต้นกล้วยผมคงไม่เสร็จ และที่สำคัญเก็ยแสงเงาไว้ได้ด้วย ผมนั่งมองต้นกล้วยที่น่าสงสารที่มีนักเรียนชายจ้องมอง ขนาดนั้นถ้ามันมีชีวิตได้มันคงอาย ต้นกล้วยผมใกล้เสร็จเหลือรายละเอียดไม่เยอะ กลับไปห้องชมรมเก็บแผ่นกระดานไม่คืน สมุดสเก็ตผมเอากลับไปวาดต่อ งานชิ้นนี้ส่งสัปดาห์หน้า
หลังจากที่เข้าชมรมมาสองสัปดาห์ ชมรมก็มีกิจกรรมรับน้องผมเลยต้องมาเข้าร่วมกิจกรรม พี่พี่พาเด็กนักเรียนม.1ไปทำกิจกรรมต่างๆภายในโรงเรียนทำเป็นฐานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวาดรูป ระบายสี ผสมสี เพ้นหน้า ผมมีหนวดสามเส้นปลายจมูกดำ ให้เพื่อนถ่ายรูปให้ตลกตัวเอง กิจกรรมสุดท้ายจบลงที่หน้าห้องชมรมคือนั่งทานข้าว และมีแสดงคนตรีจากพี่ป็อป มื้อนี้เป็นมื้ออาหารที่อร่อยมาก
ผมนั่งมองพี่เขาร้อองเพลงอยู่บนเวที พี่เขาก็ขยันส่งสายวิบวิบวับวับ กับรอยยิ้มหวานมาให้น้องเสียจริง เมื่อมีพี่ร้องก็มีน้องสลับขึ้นไปร้อง มีเด็กม.1 คนหนึ่งท่าทางจะเป็นกระเทยชัดเจนมาก ขึ้นไปร้องเพลงต้นนี้แทบสำลักข้าว ทั้งร้องทั้งเต้นสาวแตก
ดูเหมือนพี่พี่จะฮามากแต่ท่าทางพี่ป็อปของผมไม่ชอบแกทำท่าทางอารมณ์เสีย
“น้องต้น..น้องต้นใช่ไหมครับ” ผมเงยหน้าขึ้นจากข้าวกล่องฟรี สายตาก็ปะทะเข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเจ้าของเสียง หน้าตาดี สูง หุ่นดี หล่อนะครับแต่แบบเลวเลว
“อ่า..ใช่ครับ” งงดิครับใครไม่รู้
“น้องนามสกุลเดียวกันกับพี่เลย....เราเป็นญาติกันรึเปล่า”
อ้าวอ้าวพูดอย่างก็โดนดิพี่ ไม่ใช่แต่เป็นญาติแต่เนื้อคู่กันได้ปะ มารู้อีกทีพี่เค้าชื่อเกื้อกูล ส่วนนามสกุลเดียวกับต้นตอนแรกนึกว่าพูดเล่น จริงครับนามสกุลเดียวกันเลย และที่สำคัญเป็นเพื่อนสนิทพี่ป็อบ พี่เขาไม่ได้อยู่ในชมรมนี้หรอกพี่เค้ามาช่วยงานพี่ป็อบ ดนตรีครับ มาเล่นคนตรี
*********************************************************************
tbc.
ผิดพลาดประการใด
ขออภัยมาณที่นี้ด้วย มือใหม่ โพตครั้งแรก
ตอนที่ 2
“สวัสดีตอนเช้าทุกคนครับ เช้าวันฝนตกอย่างนี้อาจจะเป็นอุปสรรคในการเดินทางของใครต่อใครหลายคน บางคนคงไม่อยาก
ที่ลุกจากที่นอน แต่เชื่อเถอะครับสายฝนก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไปและวันนี้อาจจะเป็นวันของคุณก็เป็นได้ เช่นเคยวันนี้ผมมารับหน้าที่เป็นคนมอบความรู้สึกดีดีผ่านบทเพลง เพื่อนเพื่อน พี่พี่ น้องน้อง คนไหนอยากบอกความรู้สึกแต่ไม่กล้า สามารถฝากผมผ่านบทเพลงเพราะได้ครับ”
รายการเสียงตามสายประจำวันส่งเสียงทักทายมาตามลำโพง สายฝนโปรยปรายลงเรื่อยๆ
ผมทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่างห้องเรียน ทันใดผมก็เห็นพี่ป็อปวิ่งผ่าสายฝนมุ่งหน้าไปที่ห้องชมรม
ตอนนี้เวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว ไปหาอะไรเติมพลังชีวิตก่อนเข้าเรียนดีกว่า
ผมตัดสินใจวิ่งเรียบไปตามอาคารเรียนเพื่อไม่ไห้โดนฝน ในที่สุดประตูบานใหญ่สีขาวติดป้ายชื่อชมรมศิลปะก็อยู่ต่อหน้าผม
ใจผมเต้นแรงมาก เมื่อคิดว่าพี่เขาอยู่ในห้องนั้น ในขณะที่กำลังคิดว่าจะหาข้ออ้างอะไรเข้าไป มือผมกำลังที่สัมผัสลูกบิดประตูคนที่อยากเจอก็โผล่หน้าออกมา
“ครับเมื่อครู่มีน้องคนหนึ่งอยากให้เปิดเพลงที่เกี่ยวกับฝนให้หน่อย
ผมเลยเลือกเพลงนี้ให้ไม่รู้ว่าจะถูกใจใครหลายคนบ้างรึเปล่า ไปฟังกันเลยครับ กับ ฝนตกที่หน้าต่าง ของพี่เสก โลโซ
Savez-vous
Que vous etes belle
Tellement irresistible
Que je ne puis m’empêcher
Devous aimer
“หวัดดีครับ พี่ป็อป” ผมทักทาย พี่ป็อปหล่อแต่เช้าเลยครับ
“อ้าวต้นมีอะไรมาที่ชมรมแต่เช้า” พี่ป็อปทักผม พร้อมรอยยิ้มละลายใจ
“คือผมจะไปโรงอาหารไปหาอะไรกินเลยจะมาขอยืมร่มที่ชมรมนะครับ” วันนี้ได้คุยด้วยแล้วมีกำลังใจเรียนทั้งวันแน่นอน
“งั้นต้นไปกับพี่ไหม พี่ไปส่ง ทางเดียวกันช่วยชาติประหยัดพลังงาน” คนหล่อเสนอ แล้วทำไมผมจะไม่สนอง
“.......ไปครับ” ผมว่าหน้าผมอาจจะกลายเป็นจานดาวเทียม
วันนี้ฝนตก ไหลลงที่หน้าต่าง เธอคิดถึงฉันบ้าง ไหมหนอเธอ
เมื่อวันจันทร์ที่แล้ว สองเรายังได้เจอ เธอส่งยิ้มมา
ผมยืนมองหน้าพี่เขา ไม่รู้ว่านาทีนั้นพี่เขาคิดอะไรที่ชวนไปด้วย แต่ที่แน่แน่ผมคิดครับ คิดมากด้วย 55555 ที่จริงอยากเล่นตัวนะแต่นาทีนั้นคนบนฟ้าส่งฝนมาให้เพื่อเพิ่มโอกาสให้กับผม
นั่งอยู่คนเดียว เหลียวมองที่หน้าต่าง หากมีเธอข้างๆ ก็คงจะสุขใจ
เธอคงไม่รู้ ว่าฉันเองยังไม่มีใคร หากเป็นเธอก็คงเข้าที
เธออาจจะมีใครคนนั้นที่แสนดี ส่วนฉันคนนี้ก็คงจะเศร้าใจ
เธออาจจะมีแฟนแล้วก็เป็นได้ ก็ยังสงสัย ยังอยากจะรู้
ได้อยู่ใต้ร่มคันเดียวกัน ในขณะที่ฝนตกโปรยปรายลงมาเรื่อย ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงน้ำฝนตกกระทบลงบนร่ม ไม่ใช่ครับเสียงหัวใจผมเองครับ ผู้ชายตัวโตที่ผมแอบมองบ่อยบ่อย ตอนนี้เขายืนอยู่ข้างข้างผมเรายืนอยู่ใกล้กันมากจนผมรู้สึกถึงไอร้อนที่ออกมาจากตัวพี่เขา กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นกายเป็นกลิ่นเฉพาะตัวของผู้ชายคนนี้ นิ้วยาวเรียวจับบ่าผมไว้เพราะความสูงที่ต่างกันทำให้ผมเดินไม่ทันจังหวะการก้าวของอีกฝ่าย จึงจับบ่าผมไว้เบาๆ เพื่อจะเดินไปด้วยกัน ฝนตกลงตั้งแต่เช้าตอนนี้พื้นถนนคอนกรีตมีน้ำขัง เราสองคนเดินไปพร้อมกันโดยพี่เขาถือร่มไว้ในมือ
หวังแค่เพียงเธอมีใจให้ซักหน่อย เฝ้าแต่รอคอยเพียงเธอบอกรักมา
สุขใจยิ่งนัก ที่ฉันได้เพียงแค่มองตากับเธอ ก็สุขสุดหัวใจ
เธออาจจะมีใครคนนั้นที่แสนดี ส่วนฉันคนนี้ก็คงจะเศร้าใจ
เธออาจจะมีแฟนแล้วก็เป็นได้ ก็ยังสงสัย ยังอยากจะรู้
ผมรู้สึกเหมือนเวลาค่อยค่อยเดินไปอย่างช้าช้า โรงอาหารวันนี้อยู่ไกลกว่าทุกวันไม่รู้ว่าท่านผู้อำนวยการย้ายโรงอาหารไปไว้ที่ไหน เราเดินสวนนักเรียนคนอื่นที่เดินผ่านไปมา บางคนเดินถือร่มไปคนเดียว บางคนเดินไปกับเพื่อน บางคนเดินจับมือกันไป ผมว่าวันนี้คงเป็นวันของผม
หวังแค่เพียงเธอมีใจให้ซักหน่อย เฝ้าแต่รอคอยเพียงเธอบอกรักมา
สุขใจยิ่งนัก ที่ฉันได้เพียงแค่มองตากับเธอ ก็สุขสุดหัวใจ
ก็สุขสุดหัวใจ
“ถึงแล้ว ตอนกลับต้นกลับได้นะครับ”
“กลับได้ครับขอบคุณพี่ป็อปที่มาส่งนะครับ”
“ไม่เป็นไร งั้นพี่ไปนะแล้วเจอกัน”
“ครับ”
ในที่สุดก็มาถึงจุดหมายปลายทางโรงอาหารพี่ป็อปส่งผมเรียบร้อยก็ตัวแยกไปที่ห้องของเขาอาคาร 5 ผมมองแผ่นหลังหนาใต้ร่มคันใหญ่ไปจนสุดสายตา ตัดใจหันหลังกลับวิ่งผ่าสายฝนที่เบาลงมากแล้วกลับไปที่ห้องเรียน วันนี้หัวใจผมทำงานหนักมากเลย เต้นแรงไม่ยอมหยุด
ในเดือนหน้าจะเป็นเดือนแห่งกีฬาสีที่โรงเรียนผม ที่โรงเรียนให้มัธยมศึกษาปีที่ 5 ดูแลเพราะมัธยมศึกษาปีที่ 6 ต้องเตรียมสอบ มี สีแดง สีเขียว สีเหลือง สีฟ้า ผมและเพื่อนกำลังตรวจสอบรายชื่อของตัวเองว่าได้สังกัดสีไหน
“ต้น..ต้นอยู่สีไหน น้ำอยู่ฟ้ากับตูน”
“เราอยู่สีแดง แล้วปุกับชาญล่ะ”
“เราอยู่สีเขียวส่วนชาญอยู่สีเหลือง”
ไม่สนุกเลยงานนี้ไม่ได้อยู่กับเพื่อนสนิท การเรียนของพวกผมมีไปตามปกติ แต่ละคาบจะลดลงเหลือคาบละ40 นาที ช่วงเลิกเรียนครูจะปล่อยให้ซ้อมกีฬา ซ้อมเดินพาเหรด ซ้อมร้องเพลงเชียร์
วันนี้พี่ประธานสีแดงเรียกประชุมคณะสีแดงเพื่อแจ้งข่าวต่างๆ เกี่ยวกับกีฬาสี
“น้อง น้อง ม.1 สีแดง จะได้ขึ้นแสตนเชียร์วันแรก ที่โรงยิมสนามบาลเก็ตบอล ส่วนตอนบ่ายจะเป็น น้องม.2 และ ม.3 ส่วน ม.4 จะได้เดินพาเหรด” งั้นก็แสดงว่าผมได้ขึ้นเชียร์ครึ่งวันอีกครึ่งวันเป็นของผม พี่พี่แจ้งห้องที่ใช้ซ้อมร้องเพลงเชียร์ บริเวณซ้อมเดินพาเหรด ขณะที่ผมนั่งฟังประธานชี้แจงรู้สึกมีรุ่นพี่หลายคนมองมาที่ผม วันนี้ผมมีอะไรที่แปลกหรือผิดปกติไปจากเดิมรึเปล่า
ผมไม่สนใจนั่งฟังต่อไปเรื่อยเรื่อย
“ชีตที่พี่แจกให้คือเพลงที่ใช้สำหรับขึ้นแสตนเชียร์และเดินพาเหรด” ชีตขนาดเท่ากระดาษเอสี่ถูกส่งมาเรื่อยๆ ให้สมัครชิกทุกคน ผมเปิดอ่านเป็นเพลงที่บังคับให้ร้อง เพลงอิสระ บางเพลงต้องซ้อมกับหรีด หลังที่ประชุมเรียบร้อยสมาชิกทุกคนทยอยออกจากห้องรวมทั้งผมด้วย ขนาดที่ผมหันหลังเดินออกจากห้องมีรุ่นกลุ่มหนึ่งมองมาที่ผมและเรียกผมไว้
“น้องต้นหอม..น้องต้นหอมใช่ไหม” รุ่นพี่กลุ่มนั้นตรงมาที่ผม
“เอ่อใช่ก็ได้ครับ เฮ้ยใช่ครับพวกพี่มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ” พี่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดใช่ไหม
“คือน้องต้นช่วยถือป้ายสีให้พวกพี่หน่อยสิ” เอาไงดีครับ ผมจะปฏิเสธยังไง
“นี่หรอน้องต้นหอม ทำไมน้องเขาน่ารักจังว่ะ” ขอบคุณครับที่ชม
“มาดูใกล้ๆ ยิ่งน่ารักว่ะ งั้นกูว่าให้น้องถือป้ายนะ” เอ่อพี่ครับถามผมซักคำก่อนดีไหมครับ
“ก็ดีว่ะ”
“เออว่ะกูว่าน้องถือป้ายน่ารักว่ะ”
“งั้นเอาตามนี้น้องต้นหอมชื่ออะไรนะ..อ้อนี่ไงเจอแล้วเขียนลงไปเลยถือป้ายสีแดง ขอบใจนะน้องต้นหอม เดี๋ยวจะมีซ้อมเดินเดี๋ยวพี่จะให้คนมาตามอีกที ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องห่วงสีนี้งบเยอะ พวกพี่จัดการให้ พวกพี่ไปนะ” เอ่อ...พี่ครับไม่ทราบว่าพวกพี่จะมาถามผมทำไม ในเมื่อถามกันเองตอบกันเอง แล้วทำไมไม่ถือกันเองครับ จบครับวันนี้ผมเดินไปขึ้นรถเมล์กลับบ้านด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดี แต่ขึ้นรถเมล์มาเจออากาศเย็นก็ดีขึ้นหน่อย
“น้องต้น..ทางนี้ เดี่ยวนั่งรอตรงนี้ก่อนนะรอคนอื่นก่อน” วันนี้มาซ้อมเดินพาเหรดพี่พี่ไปตามผมครับแจ้งสถานที่เวลา พร้อม
ผมมาก่อนเวลาเดินถือน้ำเย็นแก้กระหายมาด้วย บริเวณที่ซ้อมเดินอากาศเย็นสบายลมโชยตลอด ยิ่งบ่ายๆมีร่มจากต้นไม้ใหญ่และอาคารที่ทอดเงาลงมาเป็นที่บังแดดชั้นดี
“น้องต้น..น้องต้นได้ทำอะไร” พี่ครับเพราะเดินพาเหรดเป็นพี่พี่ ม.4 แต่คนที่มาทักแน่นอนผมไม่รู้จัก
“ผมมาถือป้ายสีครับ พอดีพี่เขาพึ่งเรียกซ้อมวันนี้” ผมส่งยิ้มทักทายให้รุ่นพี่ที่ผมไม่รู้จัก
“พี่ชื่อกำปั้น ต้นคงไม่รู้จักพี่หรอก แต่พี่รู้จักน้องต้นนะ” พี่ปั้นพูดซะผมกลัวเลยครับ
“อ้าวน้องๆทุกคนเข้าแถวตามตำแหน่ง น้องต้นมานี่ลูกมายืนข้างหลังถือป้ายข้างหลังพี่บลู พี่บลูเป้นดรัมเมเยอร์สีผมน่าตาดี ขาวขาวตี๋ตี๋ หน่อยออกแนวเกาหลีเอาเลย
“เฮ้ยแกไอ้โต้งแกเอาป้ายสีมาให้น้องถือดิ” ตำแหน่งผมอยู่รองจากดรัมเมเยอร์ครับ พี่เขายื่นป้ายมาให้ผม ผมรู้สึกดีใจที่มันไม่หนักอย่างที่คิด เพราะระยะทางในการเดินพาเหรดไม่ใช่ใกล้ใกล้
ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา ผมซ้อมเดินจนปวดขาครับ มีพี่พี่คณะกรรมการ พี่พี่จากสีอื่น พี่มัธยมศึกษาปีที่ 6 มานั่งดูให้กำลังใจ ผมเห็นแล้วจะดีใจไหมครับ
“น้องต้นน่ารักจังเลย”
“น้องต้นยกขาขึ้นสูงสูง”
“น้องต้นยิ้มหน่อยครับ”
พี่ครับทำไมไม่มาทำเองครับ เสร็จไปอีกวันสำหรับการซ้อมเดินและถือป้าย ไม่ยากครับ แต่ปวดขาและปวดแขน พี่เขาบอกจะแจ้งบริเวณที่มีคณะการให้คะแนนว่าอยู่ตรงจุดไหน ให้ถือป้ายให้สวย และเมื่อเดินผ่านหน้าประธานให้ทำความเคารพประธานในพิธี
ฮ้าว...เสียงหาวผมเอง เหนื่อยปวดกล้ามเนื้อ ตอนนี้พักเที่ยงพึ่งทานข้าวเสร็จ
“ต้นเป็นไงบ้างซ้อมเดิน”
“ก็ดีปวดกล้ามเนื้อดี”
“แล้วน้ำกับตูนเป็นไงบ้าง”
“ซ้อมเดินพาเหรดเหมือนกัน ร้องเพลงด้วยนะ แต่บอกไม่ได้หรอกต้นมาหลอกถามเรารึเปล่านิ”
“ไม่ได้หลอกถามตรงๆเลย”
กริ๊งงงงงงงงงงงง เสียงออดบอกเลิกเรียนวันนี้ผมต้องไปต้องซ้อมเดินพาเหรด วันนี้ซ้อมใหญ่ครับพรุ่งนี้วันจริง วันนี้ซ้อมไม่นานพี่พี่ปล่อยให้กลับไปพักผ่อน เสื้อกีฬาสีแดงของพวกผมสวยครับพึ่งได้รับแจกไปเมื่อวันก่อน
“น้องต้นมาดูชุดหนูเร็วลูก พี่ว่าชุดน่าเหมาะกับเรานะ” เป็นชุดคอสเพลเจ้าชายสีขาวแดง สวยครับ ญี่ปุ่นมาเลย ชุดของพี่บลูก็คล้ายๆกับผม
“น้องต้นเอาไปลองสวมเลยนะ เดี๋ยวพวกพี่จะดูให้” ผมหยิบชุดที่มองจากสายตาที่คิดว่าน่าจะสวมได้ เดินหายเข้าไปในห้องซักพัก ผมเดินออกมาจากห้องผมสวมชุดเต็มยศ พร้อมรองเท้าบูทสีดำหนังยาวพื้นสูง
“น่ารักมากน้องต้น พอดีเลย”
กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ แก้กรองกิเลส ทำคนให้เป็นคน ผลของการฝึกตน .................
เสียงเพลงดังไปทั่วท้องบริเวณที่ขบวนพาเหรดเดินผ่าน ขบวนสุดท้ายที่เดินเข้าสู่สนามกีฬากลาง
ขบวนพาเหรดแต่ละสีสวยงามมาก ผมตัดสินใจนอนที่โรงเรียนเมื่อคืนเพราะขบวนพาเหรดต้องตั้งขบวนตั้งแต่เช้ามืด
ผมช่วยพี่พี่แต่งตัว ส่วนของผมไม่มีต้องแต่งอะไรมาก
ผมยืนดูขบวนพาเหรดสีสุดท้าย เข้าสู่สนามเป็นอันว่าทุกอย่างเรียบร้อย ท่าทางอากาศวันนี้ดูเหมือนจะเป็นใจคือร้อนมาก
ดูสภาพแต่ละคนดูย่ำแย่ไม่ต่างกัน ผมอดยิ้มกับท่าทางโบกไม้โบกมือของน้ำและตูนในขวนพาเหรดสีข้างๆไม่ได้
ตากล้องโรงเรียนเดินเข้ามาเก็บภาพผม และคนอื่นๆ ท่าทางชมรมถ่ายภาพคงมีภาพถ่ายกิจกรรมเยอะทีเดียว เมื่อทุกคนพร้อม
ประธานในพิธีที่สวมเสื้อกีฬาสีประจำโรงเรียน กล่าวเปิดงาน เสียงปืนถูกยิ่งขึ้นฟ้า เป็นสัญญาณว่าการแข่งขันกีฬาได้เริ่มขึ้นแล้ว เสียงปรับมือดังกึกก้องไปทั่วทั่งสนาม ขบวนพาเหรดเดินออกไปจากสนามทีละสี
“ต้นนนนน ถ่ายรูปกับน้ำหน่อย” น้ำกับตูนวิ่งมาหาผมด้วยความเร็วแสง ผมกับน้ำถ่ายรูปคู่กันโดยมีตูนเป็นตากล้องแล้วตูนสลับกันกับน้ำ จนทั้งคู่พอใจจึงปล่อยให้ผมไปเปลี่ยนชุด
ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสื้อเป็นชุดกีฬาปกติ จุดมุ่งหมายที่ผลจะไปคือโรงยิมบาสเก็ตบอลชิงชนะเลิศ ไม่ได้ไปลงแข่งครับไม่ต้องตกใจ แต่ไปดูนักกีฬาใช่แล้วครับวันนี้พี่ป๊อปลงแข่ง พวกผมเดินเข้ามาโรงยิมสแตนเชียร์ทั้งสี่สี ถูกนั่งเต็มไปหมด
“โหคนเต็มไปหมดเลยต้น” ตูนแสดงท่าทางตื่นตาตื่นใจมากที่เห็นคนเต็มไปหมด
“แน่สิคู่ชิงชนะเลิศนิ” ผมตอบข้อสงสัยว่าทำไมคนถึงเยอะ
“ตูนดูสิพี่คนนั้นตัวสูงจัง หล่อด้วย” น้ำชี้ไปทางพี่ป็อป
หนุ่มหนุ่มนักบาสเก็ตบอลทั้งสองสีลงมาพร้อมกันที่สนามทันทีที่เสียงนกหวีดดังขึ้น การแข่งขันก็เริ่มขึ้น เสียงเชียร์ข้างสนามทั้งสองสี ไม่ยอมแพ้กัน
ตึงตึง ตึงตึงโป๊ะ ตึงตึง สีแดงสู้ สู้........
ตึงตึง ตึงตึงโป๊ะ ตึงตึง สีฟ้าสู้ สู้.........
“ทำไมสีแดงเก่งจังเลย” ตูนสงสัย
“สีแดงน่าตาดีเลยเล่นเก่ง” 555 อวยตัวเองครับ
ผมดูกีฬาบาสเก็ตบอลไม่รู้เรื่องหรอก ที่ผมดูน่ะคือผู้ชายตัวโตโตน่าตาดี หุ่นเท่ๆ วิ่งไล่แย่งลูกบอลกัน แล้วพยายามชู๊ตลูกบอลลงห่วง ใครได้เยอะสุดชนะ แข่งกีฬาก็มีบ้างที่ต้องปะทะกัน ล้มบ้าง ชนกันบ้าง สุดท้ายก็จบลงที่สีแดงครับชนะเพราะสีแดงมีนักกีฬาโรงเรียนเกือบทั่งทีม 55555 ไม่อยากคุยสีผมเก่ง
หลังแข่งบาสเก็ตบอลจบแต่ความรู้สึกผมไม่จบยังจ้องมองพี่เขาอยู่อย่างนั้นชุดกีฬา เสื้อกล้าม ผิวขาวเวลาหงื่อออกเนี่ยโคตรเซ็กซี่ โอ๊ยเลือดกำเดาจิไหล รู้สึกว่าผมจะจ้องนานไปหน่อยเพราะมีความรู้สึกแปลกเหมือนว่าคนกำลังจ้องผมอยู่
ผมดึงสายกลับมามองหาคนที่มองผมอยู่ เป็นรุ่นพี่ผมกำลังจ้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก
ข้าวกระเพราไข่ดาวในกล่องใหญ่ กำลังถูกผมกลืนกินอย่างช้าช้า พร้อมกับชาเก็กฮวยแก้ร้อนในของคุณตัน
โอ๊ยแซ่บหลายของฟรี กิจกรรมกีฬาสีครึ่งวันผ่านไปได้ด้วยดีหน้าที่ของผมจบแล้ว ส่วนตอนบ่ายจะเป็นพวกรุ่นพี่ขึ้นเพราะตอนบ่ายเก็บคะแนน แข่งโชว์หลีด และแข่งฟุตบอลชิงชนะเลิศที่สนามกีฬากลาง
วันนี้อาคารเรียนปิดห้ามขึ้นเปิดแค่ชั้นหนึ่ง ป้องกันการมั่วสุม ดื่มสุรา ยาเสพติด ชู้ชาย บริเวณห้องน้ำ อาคารศิลปะ ชมรมต่างๆ ด้านหลังโรงเรียน มีคณะกรรมการนักเรียนเดินตรวจ ก่อนผมมุ่งหน้าไปที่ใต้ร่มไม้หน้าอาคารศิลปะที่นัดรวมพลผมก็ขอแวะทำธุระส่วนตัว
“ตูนกับน้ำไปก่อนนะเดี๋ยวต้นแวะเข้าห่องน้ำแล้วตามไป”
“อื้อ อย่าช้าล่ะเดี๋ยวตูนกับน้ำ แวะซื้อน้ำกับขนมไปรอที่โต๊ะนะ”
ผมเลือกเข้าห้องน้ำเพราะผมชอบความเป็นส่วนตัว พอเปิดประตูออกมาก็มีคนดันผมเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อกกลอนทันที
“เฮ้ย..พี่ทำจะอะไรอ่ะ” ด้วยอารมณ์ตกใจผมรีบตะโกนออกมา
“เงียบดิ พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา” พี่ครับเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าผมไม่รู้จักพี่ พี่เขาดันผมติดกำแพง
คุยอะไรไม่รู้ทำไมต้องมาคุยในห้องน้ำ
“พี่ต้องการจะคุยอะไรกับผม” พี่ธนพี่เขาแนะนำตัวเป็นนักเรียนชั้น มัธยมศึกษา 2 เขาบอกว่าชอบผมเขารู้สึกถูกใจผมตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ อยากให้ผมให้โอกาสเขา ที่ได้ยินข่าวมาพี่เขาก็ฮ็อตนะครับในระดับม.ต้น เห็นว่าชอบมีเรื่องชกต่อยด้วย
ถ้าไม่ให้โอกาสเนี่ยผมจะยังมีลมหายอยู่ไหม
พี่ธนมันเงียบครับ แล้วไอ้ความเงียบนี่แหล่ะที่ทำให้ผมกลัว ผมพยายามจะผลักมันออก แต่มันตัวใหญ่กว่าผมมาก ชั่วโมงนั้นร่างกายผมเย็นวาบไปทั้งตัว แล้วคนตรงที่ยืนอยู่ตรงหน้าต้องการอะไร ผมก้มหน้าหลบสายตาที่พี่เขามอง รู้ตัวว่าตอนนี้คงกำลังหน้าซีด ทันใดนั้น ดันตัวผมให้ติดกำแพง แล้วมืออีกข้างดันท้ายทอยผมขึ้นแล้วมันก็ใช้ริมฝีปากของมันทาบลงมาที่ปากผม
ด้วยความตกใจผมดิ้นแต่ก็สู้แรงมันไม่ได้ มันพยายามใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากผมหลังจากที่มันจูบผมจนผมเริ่มอ่อนแรงลง มันผละริมฝีปากออกแล้วจ้องมองหน้าผมที่กำลังหอบเอาอากาศเข้าปอด มันยกยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วๆปล่อยผมให้เป็นอิสระแล้วมันโน้มตัวลงมาซบลงที่ซอกคอผม
“พี่ไม่อยากให้เราชอบไอ้ป็อป” นี่ผมหูฝาดหรือมันเมากลิ่นก้องน้ำกันแน่เนี่ย แล้วไอ้ที่กระซิบที่ข้างหูจักกะจี้นะ
“พะ...พี่มาห้ามผมทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ผมเกือบหาเสียงตัวเองไม่เจอ ตายแล้วจูบแรกผม ถึงไอ้พี่ธนมันจะหล่อ ก็ไม่ไห้อภัยหรอก ผมพยายามจะดิ้นออก
“เรารู้จักไอ้เกื้อกับไอ้ป็อปใช่ไหมว่าเป็นคนยังไง” ครับใช่ครับหูไม่ฟาด ผมรู้จักทั้งสองคนผมชอบมองพี่ป็อป ผมก็แค่ชอบมองอยากมีกำลังใจในการเรียนเท่านั้น พี่ป็อปผมเคยได้ยินมาว่าเค้าไม่ธรรมดา ไม่ใช่มีสามเศียรหกกรอะไรแต่ แกมีเมียเยอะทั้งหญิงชายแกเอาหมด รุ่นพี่รุ่นเพื่อนรุ่นน้อง ในนอกโรงเรียนแกเอาหมด อันนี้ผมเข้าว่าแกไม่ได้ไปข่มขืนใครใครเสนอแกก็คงสนอง
แต่พี่แกคงเล่นกับคนที่เล่นด้วย รู้อย่างนี้แล้วผมจะกระโดเข้ากองไฟให้มันไหม้ทำไมครับ ถามว่าทำไมถึงรู้ใช่ไหมครับเรื่องอย่างนี้ ในห้องผมเขาเม้ากันมาไม่ต้องสืบสังเกตุจากเลิกเรียนจะมีคนมานั่งเฝ้าซ้อนท้ายมอไซด์พี่ไม่ค่อยจะซ้ำหน้าเลย
อะอะอย่าคิดว่าผมอิจฉานะครับ ผมก็มีพี่เมล์มารับมาส่ง 25 บาทตลอดสายเพราะนั่งสบาย แอร์เย็นเถอะ 55555
ส่วนพี่เกื้อคนนี้ก็เสือครับตั้งแต่ที่เข้ามาทักผมวันนั้นแล้วบอกว่าชอบผมผมก็ปฏิเสธไปแล้ว แต่แกขออยู่ในฐานะพี่ชาย ผมเลยไม่มีปัญหา
“มะ...ไม่ครับ พี่ปล่อยผมเถอะผมอึดอัด” ไอ้พี่ธนบ้าปล่อยผมเถอะก่อนผมจะใจอ่อน
“แป็ปนะให้อารมณ์พี่สงบลงกว่านี้หน่อย”
“ไม่ครับปล่อยได้แล้ว ผมนัดเพื่อนไว้จะไปหาเพื่อน”
“อย่าดิ้นนะ ถ้าดิ้น เดียวจัดตอนนี้เลย” อ้าวพูดอย่างงี้ใครจะกล้าขัดใจละคับเพ่ เชิญครับเชิญกอดให้หนำใจเลย พอใจแล้วปลุกด้วย ซักพักไอ้พี่ธนก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงผมแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดกดจิ้มจิ้มล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้ผม
“นี่เบอร์พี่ เอาไว้คุยกัน” พี่ครับรบกวนถามผมก่อนได้เปล่าว่าผมอยากได้ไหม เหนื่อยใจชิบผมพยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ไม่นานมือถือในกระเป๋าผมก็สั่นเปิดขึ้นมาแทบยากจะฆ่าคนเลยครับ
“คนอะไรไม่รู้ปากหว๋านหวาน ตัวนิ่มนิ่ม หอมหอม”
เมื่อมาถึงโต๊ะใต้ต้นไม้หน้าอาคารศิลปะ เพื่อนผมก็รอกันอยู่แล้ว
“ต้นเป็นไรทำไมหน้าแดง” ปุครับยิงคำถามแสกกลางหน้าผากผมเลย
“อ้อ..เอ่อไม่มีไรร้อนแดดอ่ะ แล้วมานานยัง” ดูท่าทางน่าจะมานานแล้วเพราะขนมบนโต๊ะเปิดกินไปหลายห่อ
ไม่นานทุดคนก็ข้าสู้โลกส่วนตัวผมนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนแต่จิตใจยังคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดในห้องน้ำที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านผมต้องระวังตัวให้มากขึ้น ผมไม่รู้ว่าพี่ธนแกจะมาไม้ไหนเพราะแกก้ไม่ต่างจากเสือเท่าไหร่ ปุกำลังแชท ลงรูปที่ถ่ายกิจกรรมกีฬาสีของโรงเรียนวันนี้ น้ำหลับฟุบลงมบนโต๊ะท่าทางคงอิ่มกินเยอะเลยหลับโดยที่หูใส่หูฟังอยู่ ส่วนตูนกับชาญเล่นเกมส์สองคนนี้เหมือนกิ๊กกั๊กกันอยู่ไปไหนตัวติดกันตลอด
แดดค่อยค่อยอ่อนแสงลง ผมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือการ์ตูนดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เวลา17.03 น. ใกล้ถึงเวลา Sport night
แล้วเหมือนนักเรียนน่าจะรวมตัวกันที่สนามกีฬาแล้ว
พวกผมจึงไปรวมตัวกับคนอื่นที่สนามกีฬากลาง ให้ตายเถอะเวทีคอนเสิร์ตถูกตั้งขึ้นตอนเช้าตอนนี้เสร็จแล้วนักดนตรีกำลังเตรียมความพร้อมขึ้นเวที พี่ป็อปพี่เกื้อทั้งสองคนขึ้นเวทีเล่นดนตรีครั้งนี้ด้วย วงดนตรีมี 3 วงเล่นวงละ 20 นาที วงแรกเป็นของพี่ป็อปเล่นเปิดเวที
เมื่อสียงดนตรีขึ้นคนร้องนำพี่ป็อปก้าวขึ้นเวทีเท่านั้นแฟนแฟนก็วิ่งกรูไปหน้าเวที หันไปดูรอบข้างอ้าวผมถูกทิ้งซะแล้วเพื่อนเพื่อนของผมกำลังเต้นอย่างสนุกสนานผมขอตัวครับเต้นทั้งวันแล้วเหนื่อย (หัวใจ) เสียงเพลงจบลงไปแล้ววงที่ 2 กำลังขึ้นเวที
วงนี้ก็ฝีมือหน้าตาก็ไม่น้อยน่าวงแรกเลย สปอร์ตไลน์ถูกเปิดขึ้นเพราะแสงอาทิตย์ได้หมดไปแล้ว รุ่นพี่บางส่วนทยอยเก็บข้างของเตรียมกลับไปฉลองต่อ กับความสำเร็จของถ้วยรางวัลที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจมาตลอดทั้งเดือน เวลาแห่งความสนุกค่อยค่อยหมดลงอย่างช้าช้า ก่อนที่วงดนตรีวงสุดท้ายจะขึ้นแสดงผมคงต้องกลับก่อน ก่อนที่กลับถึงบ้านดึก
********************************************************************************************
TBC.
ขอคุณสำหรับคำติชม ดีใจมากที่มีเข้ามาเปิดอ่าน :monkeysad: :hao5:
ที่สำคัญมีคนเข้ามาคอมเม้นด้วย :pig4: :pig4: