CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: ชายนฤนัย ที่ 31-05-2012 18:00:11

หัวข้อ: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 31-05-2012 18:00:11

อ้างถึง

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

สวสัดีครับผม ชื่อนัยนะครับ ฝากตัวด้วย  :call:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 31-05-2012 18:01:08

ท่ามกลางงานเลี้ยงใหญ่ในห้องจัดเลี้ยงสุดหรูของโรงแรมที่หรูไม่แพ้ที่ใดในประเทศไทย บรรยากาศแห่งความสุขที่ลอยอบอวลชวนให้ผู้คนที่เข้ามาในงานพลอยได้รับความสุขต่อเนื่องจากงานหมั้นที่ถูกจัดขึ้นตอนเช้าที่พึ่งผ่านไป

หากแต่งานนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองก่อนที่ทั้งคู่จะจดทะเบียนสมรสกันในวันพรุ่งนี้ คนที่มางานเลี้ยงส่วนใหญ่จึงเป็นเพื่อนของคู่บ่าวสาวซะมากกว่าเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่มาในตอนเช้า

ตั้งแต่ทางเดินรวมไปถึงผนังทั้งหมดของชั้นนี้ถูกจองเอาไว้เพื่อติดภาพถ่ายของคู่รักในชุดแต่งงานให้ผู้ที่มางานได้ชมกันอย่างถ้วนหน้า ใบหน้าที่เปี่ยมสุขของชาย-หญิง ที่อยู่ในภาพทำให้ใครๆก็ต่างลงความเห็นกันว่าทั้งคู่เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองและใบหยก

ฝ่ายชายที่เป็นถึงลูกชายคนโตของห้างสรรพสินค้าชื่อดังและฝ่ายสาวเองก็มียศเป็นถึงหม่อมหลวงที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันจึงยิ่งทำให้ทั้งสองคนนี้ดูเหมาะสมกันยิ่งกว่าเก่า

รวมถึง...ความรักที่ทั้งสองคนมีให้กันแล้ว

ภิ...และหม่อมหลวง มนัสยาหรือแหวน คู่บ่าวสาวของงานใหญ่งานนี้ ทั้งคู่คบหาดูใจกันตั้งแต่ยังเรียนอยู่ม.ปลายด้วยกันทั้งคู่ ภิเป็นชายหนุ่มที่รูปร่างดีบวกกับใบหน้าที่คมสัน คิ้วเข้มและผิวเนียนขาวแบบคนมีเงินดูดีสมกับหญิงสาวที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวาน กริยามารยาทที่ได้ถูกอบรมมาอย่างเข้มงวดเข้ากับผิวพรรณอย่างผู้ดีที่ดูเปล่งประกายจนต้องเหลียวมองทุกครั้ง

นาทีนี้คงไม่มีใครมีความสุขไปมากกว่าทั้งสองคนนี้อีกแล้ว

“ไอ้ภิโวยยย! เตรียมตัวได้แล้วเดี๋ยวจะต้องออกไปตัดเค้กแล้วนะเว้ย”เสียงโวยวายที่เป็นเอกลักษณ์ของเอ็กส์...เพื่อนเจ้าบ่าวที่หล่อเข้มไม่แพ้เจ้าของงานเอ่ยบอกชายร่างสูงสมสวนในชุดสูทเรียบร้อยที่กำลังกดโทรศัพท์โทรออกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนไม่ได้ฟังเสียงเรียกของเพื่อน

“ไอ้ภิ นี่มึงไม่ได้ยินกูเหรอว่ะ แล้วโทรหาใครอยู่ได้ว่ะเนี้ย”เอ็กส์เดินเข้ามาพูดใกล้ๆแต่ภิก็แค่หันมามองแล้วทำมือโบกไปมาอย่างไม่อยากให้เพื่อนสนใจก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม

“โทรหาไอ้ไอซ์อ่ะดิ กูบอกแล้วให้ไปรอรับมันที่สนามบิน ป่านนี้ชิ่งไปเที่ยวไหนก็ไม่รู้แล้วมั้ง”เอ็กส์บ่นออกมาอย่างรู้ทันกับเพื่อนอีกคนที่ชื่อไอซ์ ทั้งเอ็กส์ ไอซ์ และภิ รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ โตมาด้วยกันถึงจะไม่ได้เรียนด้วยกันแต่ก็ยังถือว่าเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม แต่ที่เริ่มห่างๆก็ตอนที่ไอซ์ตัดสินใจไปเรียนต่อปริญญาตรีที่เมืองนอก จนป่านนี้ก็ยังไม่เคยยอมกลับมาให้เพื่อนเห็นหน้าเห็นตาเลยซักครั้ง

ขนาดที่อยู่ไอซ์ก็ไม่ยอมบอกใครเลยซักอย่าง จะรู้ความเป็นมาเป็นไปของเพื่อนก็แค่ผ่านทางอีเมลล์ที่นานๆครั้งจะส่งมาให้เท่านั้น

“มันบอกกูว่ามันจะมาเอง ไม่เบี้ยวแน่นอน”ภิพูดเรียบๆ แต่ก็เก็บน้ำเสียงผิดหวังไม่ได้เมื่อคิดตามคำพูดของเพื่อนเจ้าบ่าวที่บอกว่าไอซ์คงหนีเที่ยวไปแล้ว

น้อยใจที่ไอซ์ไม่เห็นความสำคัญของงานแต่งของเขาเลยซักนิด

“เฮ้อ กูก็อยากให้มันมา นี่มันห้าปีแล้วนะเว้ย! ตั้งแต่จบม.ปลายมันก็หายหัวไปเลย รู้อีกทีมันก็ไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ติดต่อก็ยากฉิบหาย! คอยดูเถอะ ถ้ามันมางานมึงนะกูจะรวบตัวแม่งไม่ให้ไปไหนอีกเลย”เอ็กส์บ่นยาวอย่างที่ใจคิด เขาเองไม่ได้แปลกใจที่ไอซ์หายไปแบบนี้ เพราะเพื่อนของเขาคนนี้เป็นคนที่คาดไม่ถึงอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว ขนาดรู้จักกันมาเกือบทั้งชีวิต บางครั้งก็ดูเหมือนว่าเข้าไม่ถึงความคิดของเพื่อนซะอย่างนั้น

“ขึ้นปีที่หกแล้วเว้ย ถ้ามันไม่มางานแต่งกูนะ...กูจะจ้างนักสืบหาแม่งให้ได้ รอบโลกก็เอา!”ภิพูดอย่างมาดมั่นจนทำให้เอ็กส์หัวเราะเบาๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดจะจ้างนักสืบ แต่ถ้าจ้างก็คงต้องเสียเงินไม่น้อยเลยทีเดียว ถึงเงินสำหรับพวกเขาทั้งสองคนจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ถึงจ้างจนเจอตัวไปก็ไม่มีประโยชน์

คนอย่างไอ้ไอซ์ที่พวกเขารู้จักถ้าตั้งใจจะทำอะไร ก็ไม่เคยมีอะไรที่จะทำไม่สำเร็จ เหมือนการที่ไม่ยอมกลับมาหาเพื่อนๆเห็นหน้าเลยก็คงเป็นความตั้งใจของหมอนั่น ถึงตามเจอเชื่อว่าไอซ์คงหายไปอีกครั้งแน่นอน

“เออ พอเจอแล้วก็จับแม่งตัดขาให้ด้วนเลย”เสียงขำขันของเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวดังอย่างไม่เกรงใจใคร ทำเอาเจ้าสาวที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องพักยิ้มตามแม้จะไม่รู้เรื่องรู้ราวก็ตาม
 
“ภิคะ เดี๋ยวออกไปในงานได้แล้วนะ...เอ็กส์นี่ก็บอกว่าจะมาตามภิให้แหวน แต่ทำไมถึงมาหัวเราะกันแบบนี้ซะล่ะ ใช้ไม่ได้เลยนะเนี้ยหล่อซะเปล่า”แหวนพูดขำๆ ทำเอาชายหนุ่มทั้งสองคนต้องยิ้มให้กับท่าทีน่ารักและอ่อนหวานอย่างนั้น

“ขอโทษครับหม่อมแหวน ไอ้เอ็กส์ขอโทษนะครับ”ผงกหัวแล้วแก้ตัวขำๆตามเนื้อเรื่อง เรียกเสียงหัวเราะใสๆจากหญิงสาวที่มีความสุขเกินกว่าใครๆในค่ำคืนนี้

“ขอโทษนะครับแหวน พอดีภิโทรหาเพื่อนน่ะ”

“ใครเหรอคะ...หรือว่าจะเป็นพวกต้นไม้ ถ้าเป็นพวกต้นไม้เขามาแล้วนะคะ”

“อ่อ ไม่ใช่พวกไอ้ต้นหรอกครับแหวน...ไอ้ไอซ์น่ะ”

“อ่อ...ไอซ์ แหวนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหน้าตาเป็นอย่างไง งั้นเราออกไปดูในงานกันเถอะค่ะเผื่อไอซ์อาจจะมาแล้วก็ได้นะ”ภิและเอ็กส์พยักหน้าตามคำบอกก่อนที่ภิจะเดินเข้าไปให้เจ้าสาวสุดสวยควงแขนเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม

สำหรับแหวน...เธอไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนของว่าที่สามีที่ชื่อไอซ์มาก่อน เคยแต่ดูในรูปถ่ายเก่าๆของภิเท่านั้น แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยกันมากเพราะภิชอบเล่าเรื่องราวของไอซ์ให้ฟังบ่อยๆ จนเธอเองมีความรู้สึกอยากจะรู้จักตัวจริงๆซักครั้ง

เสียงโห่ ฮา ดังตลอดทางเดินที่คู่บ่าวสาวเจ้าของงานเดินผ่าน รอยยิ้มที่ทั้งคู่มอบให้ผู้ร่วมงานเป็นรอยยิ้มแห่งความสุข ยิ่งพอได้มองก้อนเค้กก้อนใหญ่ที่วางสูงเด่นอยู่กลางงานยิ่งทำให้ความปิติเอ่อล้นออกมาจนอยากจะควบคุม

แหวนเดินควงเจ้าบ่าวไปก็ยิ้มเขินไป บางก็หยุดแวะทักทายเพื่อนที่สนิทๆเพราะยังไม่ถึงเวลาที่จะตัดเค้กงานแต่ง ภิเองก็ยิ้มแย้มเป็นปรกติแต่ก็อดจะยืดคอมองไปรอบๆงานหวังจะเจอคนที่อยากเจอ

แต่คงเพราะในงานมันออกจะมืดไปซักหน่อย...บวกกับคนที่ภิอยากเจอหลบอยู่ในมุมมืดติดกับกำแพงของห้องนี้ คงไม่ใช่แค่ภิคนเดียวที่ไม่เห็นเขา แต่เป็นทุกคนมากกว่าที่ไม่เห็น...

รอยยิ้มที่เยือกเย็นจนน่ากลัวที่ยิ้มออกมาพร้อมกับแววตาที่ดูไม่เป็นมิตรที่พุ่งไปที่เจ้าสาวคนสวยของเพื่อนสนิท ปากบางจรดเข้ากับขอบแก้วสีใสรับเอาน้ำสีอำพันลงไปภายในคำเดียวก่อนจะหัวเราะเยาะออกมาอย่างไร้สาเหตุ

“เอาล่ะๆ ถึงเวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะมาตัดเค้กได้แล้วนะ แล้วเราจะได้โยนช่อดอกไม้กันซักที!!”เสียงพิธีกรพูดใส่ไมค์โครโฟนเรียกความสนใจจากทุกคนในงาน

คู่บ่าวสาวเลยเดินไปที่เค้กก้อนใหญ่ที่เตรียมเอาไว้ เสียงกรี๊ดเสียงเชียร์ดังจนแทบจะกลบเสียงของพิธีกรบนเวที

แสงแฟลชวูบวาบที่ออกมาจากกล้องนับสิบตัวของพยานแห่งความรักทำให้เห็นคู่บ่าวสาวได้ชัดเจนมากขึ้น ดวงตากลมโตที่แดงรื้นเพราะผ่านการร้องไห้กำลังจ้องมองด้วยแววตาที่ติดจะเศร้าสร้อย

แม้แต่เขาเองก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าทั้งคู่เหมาะสมกันจริงๆ

หลังจากที่ตัดเค้กพอเป็นพิธี ทั้งแหวนและภิก็เดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อกล่าวคุณคนที่มาร่วมงานทั้งหมด ก่อนที่จะโยนช่อดอกไม้ให้หญิงสาวที่รอรับอยู่ด้านล่างด้วยความตื่นเต้น

“เอาละนะ!! 1…2…3 โยนเลย!!”

“หมับ!!!”สิ้นสุดเสียงพิธีกรบอก ดอกไม้ช่อสวยก็ถูกโยนขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะตกลงสู่มือของผู้โชคดี

แต่...ผู้โชคดีคนนั้นกลับกลายเป็นผู้ชาย...

“ไอ้ไอซ์!!!”เสียงของสองหนุ่มหล่อดังขึ้นในเวลาพร้อมๆกับเมื่อเห็นชัดว่าคนที่ทำให้ทั้งห้องจัดเลี้ยงถึงกับเงียบเสียงลงเป็นใคร สำหรับคนอื่น...ไอซ์คงเป็นคนแปลกหน้าที่ในงานนี้ไม่มีใครรู้จัก แต่สำหรับภิและเอ็กส์แล้ว แม้เวลาหกปีที่ไม่ได้เจอกันไอซ์จะเปลี่ยนไปค่อนข้างมาก...แต่อย่างไร พวกเขาก็ไม่มีทางจะลืมเพื่อนคนนี้ลงไปได้

“เอ่อ...”พิธีกรที่ยังคงงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า เหมือนกันคนอื่นๆที่สงสัยว่าชายหนุ่มร่างเพรียวคนนี้เป็นใคร แต่ดูจากสถานการณ์คงเดาได้ไม่ยากเมือเจ้าบ่าวของงานนี้วิ่งลงมาหาคนแปลกหน้าคนนี้ด้วยใบหน้าที่ดีใจแบบสุดๆ

“ไอ้ไอซ์!! มึงมาตอนไหนเนี้ย มายังไงว่ะ กูนึกว่ามึงจะไม่มาซะแล้ว แล้วนี่มะ...!!!!”ภิไม่ทันได้พูดอะไรออกไปมากว่านั้นคอหนาของตัวเองก็ถูกมือเรียวกดลงมาจากปากของภิและไอซ์ประกบกันเป็นหนึ่งเดียว

ห้องทั้งห้องมีแต่ความเงียบ...ทุกคนอึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้า ไม่ต่างอะไรกับคนที่โดนจูบ แม้จะไม่ใช่จูบที่ลึกล้ำอะไรแต่ที่ภิยังนิ่งไม่ผละคนที่ตัวเล็กกว่าตัวเองออกเพราะว่าชั่วพริบตาก่อนที่ปากของภิจะชนกับปากบาง

เหมือนกับว่าเห็นดวงตาที่คุ้นเคย... กำลังร้องไห้

“ผู้ชายคนนี้เป็นของผม...งานนี้จบแล้ว และจะไม่มีงานแต่งหรืองานอะไรเกิดขึ้นอีก!!”เสียงประกาศของผู้ชายที่มาใหญ่ดังก้องไปทั่วพร้อมๆกับเสียงฮือฮาเมื่อผู้หญิงในชุดเจ้าสาวเป็นลมล้มพับลงไปและแสงแฟลชที่ฉายวูบวาบเพื่อถ่ายคนที่เข้ามาทำลายงานแต่ง

...ผู้ชายที่ใบหน้างดงามราวกับเทพบุตร...หากแต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มที่น่ากลัวเมื่อทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ใจคิด




ที่จริงมี ไอดีอื่นในเว็บนี้แล้ว แล้วก็มีเรื่องอื่นอยู่
แต่พอดีอยากเปลี่ยนชื่อ ฮ่าๆๆๆ

ปล. ลืมบอกว่าดราม่านะครับ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 31-05-2012 18:07:22

WTH =w=''

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 31-05-2012 18:15:21

 o22 o22 o22 o22     มาต่อไวๆนะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 31-05-2012 18:31:39

อ๊ายน่าสนุก จูบเขากลางงานขนาดนั้น จะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 31-05-2012 19:03:16

แสยะยิ้มรอด้วยคน  o18
ไอซ์มาม้ามืดมาก โผล่มาทีเดียวทุกอย่างจบ เยี่ยม !!!

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-05-2012 19:04:57

ร้ายอ่ะ เจ้าสาวเป็นลมเลย คิคิ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: BBSS ที่ 31-05-2012 19:28:46

น่าสนุก น่าสนุก

รอตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 31-05-2012 19:29:26

แร้งงงงส์ อ่ะ ... แต่ชอบ มาลงต่อนะค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: armmyrine ที่ 31-05-2012 19:50:18

 :a5:แล้วหายหัวไปไหนมาตั้ง. 5ปี ทำไมไม่มาทวงตั้งแต่เค้าเริ่มคบกันละพ่อคุณเอ๊ยยยย. มาทวงตอนงานแต่ง. อุ๊ยขอโต๊ดค่ะคุณคนเขียน. รีบวิ่งหนีดีก่าเด๋วโดนตบ  :z6:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 31-05-2012 21:14:04

สายไปมั้ยมาตอนนี้เนี่ย เริ่มมาก็ร้ายเลยนะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 31-05-2012 21:35:18

 :a5:

เข้ามาช็อค   

ดราม่า?????

ทำไมไม่บอกเค้าก๊อนนน :z3:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: หนูจะเอ้า ที่ 31-05-2012 21:39:40

แร๊งงง

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Loveyoujung ที่ 31-05-2012 21:57:48

โหหหห เร่ิมเร่ื่องก็แรงเรยค่ะ
อยากอ่านต่อแล้ววววว
คงจะมันส์น่าดู...รอๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: maxiez2p ที่ 31-05-2012 23:07:29

จิมมม ม ><

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: iDistort ที่ 01-06-2012 08:10:42

ดราม่า  :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 01-06-2012 09:34:28

อู๊ย...เลิศมาก ต้องร้ายแบบนี้ใช่ไหม ผู้ชายถึงจะมารัก ^^

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 01-06-2012 11:41:27

อยากอ่านจัง แต่เป็นโรคกลัวมาม่าค่ะ เฮ่อ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 01-06-2012 16:32:58

แค่เปิดเรื่องก็แซ่บเว่อ อ อ >3<

ตอนต่อไปมาเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: kanunsak ที่ 02-06-2012 13:56:23

ง่ะ.....  พูดม่ะออก   ต้องรอตอนต่อไป....

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทเกริ่นนำ : ๓๑ พ.ค ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 02-06-2012 19:41:09

แรงจูบกลางงามขนาดนี้สุดยอด

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 03-06-2012 23:36:42

(๑)


“โธ่โว้ย!!!!”เสียงสบถดังลั่นไปทั่วทั้งอาคารจนทุกคนที่ได้ยินต้องสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจ น้ำเสียงที่บ่งบอกได้ดีเหลือเกินว่าคนที่พูดกำลังอยู่ในอารมณ์ที่ฉุนเฉียวจนกระทั้งไม่สนใจด้วยซ้ำว่าสถานที่นี่เป็นสถานที่ที่ต้องการความสงบเนื่องจากเป็นที่ที่ให้ผู้ป่วยพักผ่อน...โรงพยาบาล

ภิ...ชายหนุ่มร่างสูงสมส่วนหน้าคมเข้มเป็นคนเอ่ยเสียงดังอย่างไม่เกรงใจคนอื่น หลังจากที่งานแต่งพังไม่เป็นท่าเพราะอดีตเพื่อนสนิท คนรักยังต้องมาเป็นลมจนต้องห่ามส่งโรงพยาบาล แต่ที่ทำให้ภิต้องหัวเสียก็เพราะญาติผู้ใหญ่ของคนรักไม่ยอมให้เจ้าตัวเข้าไปเยี่ยมคนไข้

แม้จะอ้อนวอน...แต่เพราะอีกฝ่ายเป็นครอบครัวที่ถือหน้าถือตาเป็นอย่างยิ่ง...คงยากที่จะยอมอภัยให้กับผู้ชายที่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาเสียชื่อเสียง

ถึงยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เถอะ

ภิเดินออกมาด้วยความรู้สึกโกรธอย่างบอกไม่ถูก โกรธมากที่สุดเท่าที่จะเคยโกรธได้ นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนค่ำแล้วเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ

ไอซ์...เพื่อนรักแถมยังเป็นเพื่อนเก่าแก่ของภิเข้ามาประกาศก้าวถึงความเป็นเจ้าของในตัวเขากลางงานแต่ง จนทำให้ต้องยกเลิกงานแต่งรวมถึงงานจดทะเบียนสมรสในวันพรุ่งนี้ นี่ยังไม่รวมข่าวที่คงลงเป็นหน้าหนึ่งให้ได้เป็น Talk Of The Town แน่ๆ

แต่ตัวเขาเองก็พลาดที่อึ้งจนทำอะไรไม่ถูก กว่าจะรู้ตัวอีกที..ก็เห็นร่างของแหวน...คนรักของภิถูกอุ้มออกไปนอกงาน พอเห็นแบบนั้นก็เลยตามมาที่โรงพยาบาลเพราะนึกเป็นห่วงคนรัก แต่สุดท้ายก็ต้องอารมณ์เสียจากคำพูดของผู้ใหญ่ฝ่ายของแหวนที่พูดจาว่ากล่าวทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริง

ภิกับไอซ์...ไม่ใช่คนรัก ไม่เคยเป็น และไม่มีทางเป็นไปได้

“เป็นอะไรไปล่ะภิ”เสียงเย็นจากผู้ชายที่พึ่งทำลายชีวิตแต่งงานของภิดังขึ้นจากทางระเบียงทางเดินของโรงพยาบาล ภิหันไปมองก็เจอเพื่อนรักของเขาทั้งสองคน...เอ็กส์และไอซ์

“...ทำไมมึงทำแบบนี้?”ถามเพราะไม่เข้าใจ...สงสัย...และเสียใจ

ไอซ์เป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานาน ตั้งแต่จำความได้ก็มีกันอยู่สามคน ถ้าเปรียบเป็นความสัมพันธ์ก็คงเหมือนพี่น้อง มีเอ็กส์เป็นพี่ใหญ่เพราะเมื่อเวลาสำคัญจริงๆเอ็กส์ดูจะมีสติมากที่สุด ส่วนภิเป็นคนกลางเพราะต้องยกตำแหน่งน้องคนเล็กให้ไอซ์

เพราะด้วยรูปร่างที่ไม่ถึงกับตัวเล็กแต่ไอซ์เป็นคนผอมบางถึงจะสูงแต่เมื่อเทียบกับภิและเอ็กส์ก็ยังดูเตี้ยอยู่ดี บวกกับใบหน้าที่อ่อนวัยมาตั้งแต่เด็ก...กระทั้งตอนนี้ก็ยังดูไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม

“ทำแบบไหน?”คนไม่รู้ร้อนรู้หนาวถามกลับพลางวางหนังสือนิตยสารที่หยิบมาติดมือเล่นๆลงข้างๆตัว ก่อนจะหันไปสนใจคนพูดด้วยเต็มที่

“ที่เราจูบภิกลางแต่งหรือที่บอกว่าภิเป็นของเราล่ะ?”

“ไอซ์!!!”เป็นอีกครั้งที่ตวาดอย่างไม่เกรงใจสถานที่ หากแต่คราวนี้ดังกว่าเดิมเพราะเอ็กส์เองก็เผลอตวาดเรียกแบบเดียวกับภิ โชคดีที่ตรงนี้คนไม่มีเพราะดึกแล้วแต่พยาบาลก็อดไม่ได้ที่จะออกมาตักเตือน

“เราเหนื่อย ไปส่งเราที่โรงแรมหน่อยซิ เอ็กส์ด้วยนะ วันนี้ค้างกับเราทั้งสองคนเลย ไม่เจอกันตั้งนานไม่คิดถึงกันบ้างหรือไง?”ยักไหล่ใส่คนที่ทำตาขมึงโกรธ ก่อนจะเอ่ยปากบอกเรียบๆ เอ็กส์ส่ายหน้าหน่อยๆกับนิสัยแบบนี้ของไอซ์ ถึงอยากจะถามเหตุผลที่ไอซ์ทำลงไปทั้งหมด แต่คงต้องเก็บไว้ก่อน เพราะถึงถามไปไอซ์คงไม่ตามตอบแน่ๆ

แต่กับภิที่ยังมีความโกรธบังตา ดูเหมือนว่าคำพูดของไอซ์จะไม่ได้เข้าหูเลยแม้แต่น้อย ดวงตาที่ส่งผ่านความเจ็บปวดมองไปยังร่างบางที่ครั้งหนึ่งเขาเคยรู้จักดี

แต่...ตอนนี้เหมือนกับคนคนนี้เป็นคนแปลกหน้าที่เข้ามาทำลายชีวิตของเขาเท่านั้น

“กูถาม!! ทำไมไม่ตอบ!!”เสียงของภิก็คงจะไปไม่ถึงไอซ์เหมือนกัน ดูเหมือนคนที่ถูกตวาดจะปิดกั้นไม่ยอมฟัง ลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าชุดหรูก่อนจะเดินออกไปแบบไม่สนใจคนที่มองอยู่ซักนิด

“เอ็กส์ ไปส่งเราหน่อย”

“เออๆ...ไอ้ภิ ใจเย็นก่อนนะมึง เดี๋ยวกูลองคุยกับไอ้ไอซ์ให้”เอ็กส์ตบบ่าเพื่อนไปสองทีก่อนจะเดินตามไอซ์ที่นำหน้าไปก่อน เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างกับภิเท่าไร...ช่วงเวลาห้าปีหกปีที่ไม่เจอกันดูเหมือนไอซ์จะเปลี่ยนไป

แม้หน้าตา...คำพูดคำจา...ความเอาแต่ใจจะเหมือนเดิม...แต่สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือท่าทางเย่อหยิ่ง ดูไม่ยินดียินร้ายอะไรทั้งสิ้นทำให้ไอซ์ดูเป็นคนน่ากลัว...แม้กระทั้งดวงตาที่เคยอ่อนโยน แต่ตอนนี้กลับแข็งกร้าว...

“ไอซ์ รอด้วยเว้ย”เรียกตามเพื่อนตัวเล็กเพราะเหมือนว่าเพื่อนเขาจะรีบเดินไปเสียจริง ขนาดว่าช่วงตัวช่วงขายาวกว่ายังเดินตามไม่ทัน...โชคดีที่จู่ๆไอซ์ก็หยุดเดินแบบกระทันหัน...เพราะชายหญิงมีอายุตรงหน้า

“คุณพ่อ...คุณแม่...สวัสดีครับ”ไอซ์หยุดไหว้กับผู้ที่มาใหม่ เอ็กที่พึ่งเดินตามมาสมทบก็ไหว้ทักทายอีกครั้งกับชายหญิงที่ดูหน้าตาใจดีตรงหน้า หากแต่ทั้งคู่ยังคงมีความกังวลที่ฉายชัดออกมาอย่างเก็บไว้ไม่อยู่

“หนูไอซ์ ตาเอ็กส์...เจ้าภิเป็นอย่างไรบ้างล่ะนี่”คุณจงกลนีเอ่ยถามถึงลูกชายด้วยเสียงสั่น ทั้งเธอและคุณพัฒน์สามีรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว

เมื่อรู้ทั้งสองคนก็โกรธจนเป็นฝืนเป็นไฟ แต่พอรู้ว่าผู้ชายที่มาทำงานล้มเป็นไอซ์...เพื่อนเก่าของลูกชายก็ไม่เหลือความโกรธใดๆ จะเหลือก็แต่ความสงสัยและไม่เข้าใจเท่านั้น

เพราะไอซ์ในสายตาของท่านทั้งสองคนเป็นเด็กดี...ดีจริงๆ

“อยู่ข้างในครับคุณแม่ ไอซ์กับเอ็กส์พึ่งแยกกับมาเมื่อครู่นี่เอง”

“เหรอ...”

“ครับ...คุณแม่กับคุณพ่อมีเรื่องจะคุยกับไอซ์ใช่มั้ย?”ทั้งสองสะดุ้งเล็กน้อยกับท่าทางแข็งกร้าวของคนตรงหน้า ไม่คิดว่าไอซ์จะพูดจาตรงๆได้แบบนี้

“เอ่อ...”

“เอ็กส์...เราขอคุยกับคุณพ่อคุณแม่หน่อยนะ”หันมาบอกเพื่อนที่อยู่ข้างๆ เอ็กส์จำใจพยักหน้าแล้วเดินเลี่ยงออกไป ปล่อยให้เป็นไปตามที่เพื่อนต้องการ

แต่...ถ้าเขายังไม่ได้ความจำเสื่อม...เหมือนว่า เขาเห็นคนที่คุยกับพ่อและแม่ของเพื่อนอีกคน...เป็น...ไอซ์เมื่ออดีต

.....

.....

ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!

เสียงเคาะประตูดังสนั่นเรียกความสนใจจากคนที่นั่งเหม่อมองรายการโทรทัศน์ให้หันไปมองที่ประตูของโรงแรม รอยยิ้มจางๆผุดขึ้นมาที่มุมปากอย่างนึกขำ

มีกริ่งแต่ดันเคาะประตูแถมยังเคาะซะแรงจนรู้เลยว่าคนที่มาต้องมาร้ายแน่ๆ แต่ถึงรู้แบบนั้นปากบางก็หยุดยิ้มไม่ได้ ไม่ได้สนใจไปเปิดประตู นั่งมองและนับเวลาในใจว่าเมื่อไรคนที่ร้อนใจจะเคาะอีกครั้งหนึ่ง

ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!

ภิเคาะดังจนรู้สึกเจ็บ แต่นาทีนี้เขาคงไม่สนความเจ็บเพราะในหัวมีแต่คำถามที่ต้องการคำตอบให้เร็วที่สุด แค่การปรากฏตัวของเพื่อนรักของเขาก็ทำให้งงงวยมากพออยู่แล้ว เมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมาพ่อและแม่ของภิยังเดินเข้ามาพูดคุยและบอกว่าอย่าโกรธไอ้ตัวต้นเหตุเลย

แต่พอถามกลับหาเหตุผลท่านทั้งสองก็ไม่ยอมพูดยอมจา ทำให้ภิเองเกิดความไม่เข้าใจ...ทั้งๆที่สมควรโกรธ แต่ทำไมถึงขอร้องให้อย่าโกรธ...ขนาดไอ้คนต้นเหตุมันยังไม่มาขอร้อง...ทำไมพ่อกับแม่เขาต้องมาขอร้อง...ทำไม??

“ไอ้ไอซ์เปิดเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!”ไม่ทันได้เคาะอีกรอบประตูก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างในชุดคลุมอาบน้ำยืนมองคนที่มาเคาะประตูด้วยสีหน้ายิ้ม

“เรานึกว่าภิจะไม่มาซะอีก เราเลยไล่เอ็กส์กลับไปแล้วล่ะ”พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว ก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้อง ภิเดินตามเข้ามาภายในห้องพักของโรงแรม เห็นรายการทีวีของช่องต่างประเทศถูกเปิดค้างไว้อยู่ทำให้รู้ว่าคนๆนี้ยังไม่ได้นอนหลับ

ถึงจะไม่เจอกันมาหลายปี แต่ภิก็รู้ดีว่าไอซ์เป็นพวกต้องนอนในที่ที่มืดสนิทเท่านั้น

“ห้องแคบนะ มีอะไรหรือเปล่า?”ไอซ์เดินไปนั่งอยู่ปลายเตียงก่อนจะยกยิ้มแล้วถามเรียบๆ

“อธิบายมาให้หมดเดี๋ยวนี้นะ!!”เสียงเข้มร้องบอกความต้องการ หากเป็นคนอื่นคงต้องตกใจแต่ไม่ใช่กับร่างบางตอนนี้

“อืม...ถ้าเราอธิบายแล้วเราจะได้อะไรล่ะ?”

“ไอซ์!! อย่ากวนตีนได้มั้ยว่ะ!!”เพราะตอนนี้ความอดทนของภิมีจำกัด ยิ่งเห็นท่าทีมีความสุขมากเหลือเกินของไอซ์ยิ่งรู้สึกโกรธจนอยากเข้าไปบีบคอให้หน้ายิ้มๆนั้นบูดเบี้ยวซะให้ได้

“เฮ้อ!! ภินี่เข้าใจอะไรยากเนอะ...เราก็แค่รักภิ ไม่อยากให้ภิเป็นของใคร ก็แค่นั้น”ยักไหล่ไม่สนใจ ก่อนจะเปลี่ยนท่าเป็นนั่งไขว้แล้วกดรีโมทฯเปลี่ยนช่องเป็นช่องข่าวตอนเช้าแทน

“อ่า...ข่าวอัพเดตมากอ่ะภิดูดิ ข่าวของเรา”เสียงใสร้องบอกทำให้ภิหันไปดู

ภาพข่าวที่ออกเป็นแค่ภาพนิ่งและโชคดีที่ไม่ใช่ภาพตอนที่ไอซ์กำลังจูบกับเขา แต่แค่เนื้อหาข่าวก็คงทำให้ชื่อเสียงรวมทั้งชีวิตรักของเขาพังลงไปไม่เป็นท่า

ภิทรุดตัวลงกับปลายเตียง มือหนากุมหน้าคมเข้มไว้อย่างอ่อนแรงปากก็พร่ำแต่ถามว่าทำไม...ทำไม แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรจากร่างบางที่อยู่ใกล้ๆกัน

“ตอบมาซิไอซ์...ทำไมต้องทำแบบนี้กับกู...เกลียดกูมากนักหรือไง”

“โอ้ย!! ทำไมภิเป็นคนเข้าใจอะไรยากจริง เราบอกว่าเพราะเรารักภิ!! เรารักภิได้ยินมั้ย!! ไม่รู้อะไรก็ห้ามพูดว่าเราเกลียดภิ!! เราไม่ชอบ!! ที่ทำไปก็เพราะว่าเรารักภิ ไม่อยากให้เป็นของใคร ภิต้องเป็นของเรา!! จนกว่าเราจะตาย เราไม่ยอมให้ภิเป็นของใครหรอก!!”

“ไม่เข้าใจ...”เสียงพูดอ่อยๆจากคนที่หมดอาลัยตายอยาก มองไปที่เพื่อนเก่าที่พร่ำบอกรักยิ่งรู้สึกไม่ดี...

คนตรงหน้าไม่ใช่ไอซ์เพื่อนรักของเขา...ไม่ใช่ไอ้ไอซ์ที่เขาคอยดูแลเหมือนเป็นน้องแท้ๆ...แต่กลับเป็นใครไม่รู้ที่บอกรักกันแบบหน้าด้านๆ...หนำซ้ำยังเข้ามาทำชีวิตเขาพังซะไม่เหลือชิ้นดี

“มึงจะกลับมาทำไมไอซ์...ถ้ามึงมาแล้วทุกอย่างมันเหี้ยแบบนี้...มึงอย่ากลับมาซะดีกว่า”ไอซ์ชะงักไปพักหนึ่งหลังจากที่ได้ยินคำพูดของภิ...ก่อนจะหันหน้ากลับไปทางโทรทัศน์เพื่อปิดบังเสี้ยวใบหน้าของความเสียใจเอาไว้

“ฮึ...ขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำแบบนี้...แต่เราไม่ยอมปล่อยภิไปหรอกนะ เพราะเรารักภิ...จำไว้แค่เรารักภิก็พอ”เสียงเล็กของไอซ์สั่นอย่างเห็นได้ชัด หากแต่คู่สนทนาตอนนี้ไม่ได้สนใจจะฟัง ทำให้ไม่รับรู้ถึงเสียงที่สั่นไหว

เสียง...ที่กำลังร้องไห้


ฮ่าฮ่า ขอบคุณที่อ่านและเม้นครับผม
บวกเป็ดให้ทุ๊กคนเล๊ยยยยย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Running ที่ 04-06-2012 00:09:34

โอ๊ะะ ร้ายกาจจริงเชียว
จะเกิดอะไรขึ้นอีกมั้ยเนี๊ยะ
รอลุ้นครับ รอตอนต่อไป  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: BiGgYDrIb ที่ 04-06-2012 00:11:21

นายเอกแรงงงตั้งแต่เริ่มเรื่องเลยเหรอนี่  o22

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 04-06-2012 01:39:56

มะ ไม่นะ "จนกว่าเราจะตาย"
จุบจบของเรื่องนี้ ที่ว่าดราม่าเนี่ย คงจะไม่...
โฮ :z3:
ปล.แต่ชอบโคตร ร้ายๆแบบเนี๊ย เป็คเลยคะ! :L1:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: coon_all ที่ 04-06-2012 10:33:33

อยากอ่านต่ออ่ะ
เราว่าไอซ์ต้องมีเหตุผลอะไรแน่ๆเลยถึงทำแบบนี้
เพราะถ้าบอกพ่อกับแม่ว่ารักภิ สองคนนั้นคงได้เป็นลม
รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: babynevercry ที่ 05-06-2012 01:13:56

 :m1:มาต่อเร็วๆนะครับ แอบเห็นคำว่า "ดราม่า" ด้วยล่ะ :m3:

เป็นพวกโรคจิตครับ ชอบเสพอะไรที่มัน หนักๆ แรงๆ :laugh:

รอครับ รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๑ : ๓ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: babynevercry ที่ 05-06-2012 01:15:05

อ้างจาก: JJHJJH ที่ 01-06-2012 11:41:27  

อยากอ่านจัง แต่เป็นโรคกลัวมาม่าค่ะ เฮ่อ

แอบตามมาครับฮ่าๆๆ อย่ากลัวเลยครับ มาม่า สนุกออก อิอิ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 08-06-2012 23:24:28

เสียงดังกึกก้องไปทั่วทำเอาคนที่อยู่ใกล้ๆแหล่งกำเนิดเสียงต้องปิดหูด้วยความรำคาญ แม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยลดทอนเสียงที่ดังลงได้แต่ก็ยังดีกว่ายืนอยู่เฉยๆให้แก้วหูต้องมาระเบิดเล่น

ไอซ์ยืนปิดหูมองไปยังตัวอาคารไม้ที่เคยเป็นบ้านหลังใหญ่ที่บรรจุความทรงจำของตัวเองไว้มากมาย ที่ตอนนี้เหลือเพียงโครงสร้างรอเวลาให้รื้อถอนออกเท่านั้น ถึงจะไม่มีวัตถุที่เป็นดั่งความทรงจำแต่ยังคงเหลือสถานที่ที่เป็นความหลังแห่งนี้เอาไว้

ที่แห่งนี้เคยเป็นที่อาสัยสมัยไอซ์ยังอยู่ที่ประเทศไทย อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ที่ทำธุรกิจค้าขายเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ แม้งานจะหนักแต่พวกท่านทั้งสองไม่เคยละเลยลูกชายที่นารักเพียงคนเดียวของตัวเอง

ไอซ์โตมาด้วยความรักอย่างแท้จริง...

แม้ตอนนี้พวกท่านทั้งสองจะไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้วก็ตาม...เหลือไว้เพียงบ้านหลังเก่ากลับหุ้นของบริษัทที่ไอซ์ตัดสินใจเทขายทิ้งทันทีเพราะเขาไม่มีความสนใจด้านนี้อยู่แล้ว

ร่างบางมองภาพตรงหน้านิ่งๆ เสาต้นแล้วต้นเล่าที่ถูกถอนออกไปเรื่อยๆ เสียงทุบคอนกรีตที่ดังสนั่นจนปวดแก้วหู และเสียงอะไรต่ออะไรที่ดังแทรกกัน แต่ก็ไม่สามารถเรียกความสนใจจากไอซ์ได้...ได้ยิน...แต่ไม่สนใจ

ไม่ใช่ว่าไม่รักบ้านหลังนี้...ความจริง ไอซ์ทั้งรัก ทั้งหวงบ้านหลังนี้  บ้านหลังนี้เป็นสิ่งเดียวที่ไอซ์ไม่ยอมขายเปลี่ยนแลกเป็นเงินตราหลังจากที่ตัดสินใจจะไปต่างประเทศ

แต่เพราะรักมากจึงต้องถอนทำลายออกไป...เพราะไอซ์เองก็มีเหตุผลส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้เช่นกัน

“ไอซ์!!”เสียงทุ้มคุ้นหูของภิดังขึ้นส่งผลให้ร่างบางต้องหันไปมอง รอยยิ้มหวานยิ้มออกมาอย่างลืมตัวเมื่อได้เจอคนที่ตัวเองรักอย่างไม่ทันตั้งตัว

ภิสะดุดกับรอยยิ้มหวานที่ดูใสซื่อเหมือนเมื่อครั้งอดีต แต่เพราะใจกำลังร้อนร้นจึงมองข้ามสิ่งเหล่านั้นออกไปอย่างไม่ใส่ใจใยดี

วันนี้ภิตื่นขึ้นมาภายในห้องแคบๆของโรงแรมที่มีความหรูเพียงไม่กี่ดาว จำได้ว่าเมื่อคืนตั้งใจที่จะมาคุยกับเพื่อนสนิทให้รู้เรื่องแต่เพราะความอ่อนล้าและความไม่เข้าใจไม่ทันรู้ตัว ภิก็สลบคาเตียงภายในห้องนั้น กว่าจะตื่นก็ไม่เจอคนที่อยากจะคุยด้วยแล้ว มีเพียงกระดาษเอสี่สีขาวกับข้อความที่บอกว่า...จะไปที่บ้านทำธุระ...

พอรู้แบบนั้นเขาก็ขับรถตรงมาบ้านที่คุ้นเคย เพราะในแต่ละเดือนภิจะแวะเวียนมาที่หน้าบ้านนี้บ่อยๆ พร้อมกับความหวังว่าจะมีไฟส่องสว่างออกมาจากตัวบ้านบ่งบอกว่าเพื่อนตัวน้อยของเขากลับมาแล้ว

ถึงจะไม่เคยมีซักครั้งที่ดวงไฟจะสว่างไสว...แต่ภิก็ยังคงชอบขับรถมาวนดูอยู่บ่อยจนติดเป็นนิสัย

แต่มาวันนี้ที่เขาตั้งใจจะขับรถมาหาไอซ์พร้อมกับเคลียร์ทุกอย่างกันเสียที แต่ก็ต้องนึกตกใจเมื่อบ้านหลังใหญ่ที่คุ้นตากลับเหลือเพียงแค่เศษไม้ไม่กี่ชิ้น

ไอซ์...จะทำอะไรกันแน่?...

“ตามหาเราเหรอภิ?”เอียงคอเล็กน้อยหลบแสงแดดที่แรงขึ้นเรื่อยๆ ภิอึกอักนิดหน่อยก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แต่ถ้าถามว่าไม่พอใจเรื่องอะไร...ตอนนี้คงไม่พอใจที่ไอซ์ทำลายบ้านหลังนี้มากกว่า

“ทำอะไรกับบ้านน่ะ!”เสียงถามหนักแน่นจนคนฟังต้องลอบยิ้ม ทำไมจะไม่รู้ว่าโกรธ...โกรธซิดี โกรธให้มากๆ โกรธจนมองมาที่เราคนเดียว....

“ทุบทิ้ง...จะเก็บไว้ทำไมในเมื่อไม่ได้ใช้”

“หมายความว่าไง!?”

“ก็เราไม่ใช้บ้านหลังนี้แล้วเลยทุบๆมันทิ้งไปซะ อ่อ คุณพ่อกับคุณแม่ของภิยังไม่ได้บอกซินะว่าเราจะย้ายเข้าไปอยู่กับภิ ในห้องของภิด้วย...ในฐานะเมียน่ะนะ”ยิ้มร้ายกาจที่เสแสร้งทำเอาคนฟังที่ทั้งอึ้งและโกรธเดินเข้าไปจับไหล่เล็กๆเขย่าอย่างรุนแรง

“เล่นอะไรอยู่ไอซ์!! มึงทำอะไรอยู่มึงรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่ะเนี้ย!!”

“เราไม่ได้เล่นนะภิ...เรารักภิจริงๆนี่ ให้เราทำอะไรก็ยอม”พูดแล้วตีหน้านิ่งทั้งๆที่กำลังเจ็บร่างที่โดนบีบจนแน่น

“มึงอย่ามาพูดหมาๆ!! ที่มึงทำมันไม่ใช่รัก!!”ตวาดเสียงแข่งกับเสียงเครื่องจักรจนมีคนงานหลายคนที่หันมามองด้วยความสงสัย

“นี่เราต้องทำอย่างไงล่ะภิถึงจะเชื่อว่าเรารักภิจริงๆ”

“มึงเลิกยุ่งกับกูซิ!! ไอ้บอกแหวนว่าทั้งหมดมึงแค่จะแกล้งเฉยๆ บอกทุกอย่างให้คนอื่นเข้าใจ!!”

“ถ้าทำแบบนั้นภิจะเชื่อว่าเรารักภิใช่มั้ย?”

“เออ กูจะเชื่อ!!”

“งั้นก็ไปกันเลย...ไปหาคนที่ชื่อแหวนน่ะ”ภิมองไอซ์ตาโตด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าไอซ์จะพูดคุยด้วยง่ายกว่าเมื่อวาน...เพียงแต่ภิไม่เห็น...ไม่เห็นใบหน้าของคนที่คิดว่าเข้าใจและยอมทำตามคำร้องขอของตัวเอง

ใบหน้าที่เก็บซ่อน...ความเลวร้าย...

.....

.....

ในห้องพักพิเศษของโรงพยาบาลเอกชนสุดหรู มีร่างขาวบางน่าทะนุถนอมของหญิงสาวที่กำลังนั่งมองดูข่าวอยุ่บนเตียงด้วยใบหน้าที่อิดโรย ทั้งพ่อ แม่ และพี่ๆของเขาต่างกำชับว่าให้พักผ่อนและห้ามเปิดดูโทรทัศน์เด็ดขาด แต่เพราะด้วยความไม่มีอะไรทำจึงต้องขัดคำสั่ง เพราะไม่อยากจะคิดมากเรื่องเมื่อคืน

...แต่ราวกลับสวรรค์จงใจจะแกล้ง...

ทันทีที่เปิดโทรทัศน์ สิ่งแรกที่ได้ยินคือข่าว...ข่าวงานแต่งที่พังทลายลงไม่เป็นท่าเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจของหญิงสาวไปได้ แต่ถึงอย่างไรหูทั้งสองก็ยังได้ยินเสียงวิจารณ์ของนักข่าวที่ดังออกมาให้เจ็บใจอยู่ดี...แต่ทันทีที่ปรากฏคนที่เข้ามาเยี่ยม เสียงจากโทรทัศน์ก็ไม่ได้ทำร้ายเธออีกต่อไป

“แหวนครับ...ภิมาอธิบายเรื่องทั้งหมด”

“.....”หญิงสาวเงียบแล้วมองไปที่ชายหนุ่มสองคนที่พึ่งเข้ามา

คนหนึ่งคนคนที่รักรักและหวังจะมอบชีวิตที่เหลือให้เขาดูแล

อีกคนที่เคยได้ยินแต่ชื่อว่าเป็นเพื่อนเก่าของคนที่เธอรัก...และเป็นคนเดียวกับคนที่เข้าไปทำลายงานแต่งเธอเสียย่อยยับ

“ใช่มั้ยไอซ์...บอกไปดิ แหวน...ฟังไอซ์มันก่อนนะมันจะมาขอโทษ...”เห็นว่าแฟนสาวนิ่งเงียบจนเกิดกลัว ลนลานรีบพูดแต่ก็ต้องถูกเพื่อนรักที่ยิ้มมุมปากให้คนป่วยแย่งพูดก่อนที่จะพูดจบ

“นี่เหรอแฟนภิ...ก็สวยนะ...แต่ถ้าแต่งกันจริงเดี๋ยวก็เลิกกัน สเปคภิไม่ใช่แบบนี้หรอก เรารู้ดี หึหึ”

“ไอซ์!!!!”ตกใจที่เพื่อนพูดออกมา รีบหันไปมองแฟนสาวที่หน้าซีดเผือดไปกว่าเดิมก็ยิ่งกังวลจนต้องรีบวิ่งเข้าไปหาแต่ก็ถูกมือเล็กของคนข้างๆคว้าเอาไว้ก่อน

“ขอโทษแล้วกันนะที่ต้องพูดตรงๆ แต่คนอย่างเธอคงดีแต่ได้เป็นเมียแต่ง...ซึ่ง ถ้าอยากจะได้เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะอย่างไงเราก็จดทะเบียนกับภิไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าเธอยอมอยู่แบบนั้นล่ะก็นะ”ไอซ์พูดเร็วจนภิหยุดไม่ทัน ใบหน้าขาวใสของแหวนเกิดปฏิกิริยาต่อคำพูดของไอซ์ น้ำตาที่เก็บไว้ไม่อยู่หลั่งออกมาท่ามกลางความตกใจของภิ

...แต่เป็นความสะใจของไอซ์...

“ไอซ์!! มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!”ภิสบัดข้อมืออย่างแรงจนคนตัวเล็กเซล้มไปกับพื้น ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาคนที่ร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างรีบร้อน ปล่อยให้คนที่ถูกเหวี่ยงมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาเจ็บปวด ก่อนจะหลุบตาลงที่พื้นแล้วเงยขึ้นมาจ้องภาพตรงหน้าใหม่ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

“ร้องไห้ทำเป็นนางเอกไปได้...น่าเบื่อจริงๆผู้หญิงเนี้ย”ลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะพูดจาเรียกความสนใจของทั้งสองคนต่อ

“ภิน่ะเป็นของเรามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอมันก็แมวขโมยช่วงที่เราไม่อยู่ แล้วพอดีว่าเกิดเป็นคุณหนูผู้ลากมากดีเลยเหมาะที่จะแต่งงานด้วยก็เท่านั้น...”

“ไอซ์!! พอนะอย่ามาพูดไร้สาระอะไรแถวนี้!!”ตวาดเสียงดังจนคนที่กำลังพูดๆอยู่ตกใจ

“พอ!! พอทั้งสองคน!! ออกไป!! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!”เสียงแหลมเล็กของหญิงสาวตวาดต่อ มือขาวทั้งสองข้างยกขึ้นปิดหูด้วยความที่ไม่ต้องการจะฟังหรือรับรู้อะไรไปมากกว่านี้อีก

“แหวน..แหวนฟังภิซิ มันไม่ไม่อะไร”

“พอนะ แหวนบอกให้พอ!!!!”

“หึหึ...เราไปรอที่รถนะ”ร่างเล็กเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้ม ทั้งสองคนไม่ได้สนใจเสียงของเขาเลยแม้แต่น้อย ไอซ์เดินออกมาเรื่อยๆกระทั้งเจอพยาบาลที่ดูแลประจำวอร์ดจึงบอกว่าในห้องพักที่ตัวเองพึ่งออกมามีคนกำลังทะเลาะกับคนไข้ ส่งให้พยาบาลหน้าตื่นแล้วรีบไปยังห้องนั้นทันที

ปล่อยให้ร่างบางที่เหลือแรงกายทรุดลงกับพื้นเพราะไม่มีใจจะเดินต่อ

ได้แต่เฝ้าบอก...ขอโทษ...อยู่ภายในใจของตัวเองเท่านั้น


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Loveyoujung ที่ 08-06-2012 23:40:20

เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่???? อยากรู้........ค้างมากกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 08-06-2012 23:47:08

ไอซ์แรงเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ อยากรู้เบื้องหลังของไอซ์
ว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป :กอด1:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-06-2012 23:59:00

ดูท่าปมจะใหญ่มากเลยนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: babynevercry ที่ 09-06-2012 06:14:17

 :o11: ค่อนข้างงง ก่งก๊ง สับสน เอ๊ะ มึนขี้ตา  :laugh: :laugh:

ไม่เข้าใจว่า ทำไมไอซ์ ถึงร้ายขนาดนี้ ดูร้ายแบบไม่ได้ตั้งใจร้าย ก็เลยงงว่าทำแบบนั้นลงไปทำไม

รักภิ เลยไม่อยากเสียภิไป อย่างนั้นเหรอ :m28: :m28: แล้วทำให้แหวนต้องมาเสียใจด้วยทำไม :confuse: :confuse:

แล้วหายไปไหน ทำไมไม่ติดต่อมาตั้งนาน  :m28: :m28:

อีกอย่าง ดูเหมือนกับว่าการทำร้ายทั้งคนอื่น คนรัก และตัวเอง นั้น ต้องมีปมอะไรที่ดูเลวร้ายย ดูคล้ายกับการแก้แค้น

แต่นั่นล่ะ แค้นใคร :laugh: เพราะดูแหวนก็ไม่ได้อะไร ภิเองก็ดูเป็นคนดี และยังคิดถึงไอซ์เสมอมา

หรือว่าไอ๊ซ์บ้าบอ เพ้อเจ้อ เข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป

เดาทางเรื่องไม่ถูกเลยจริงๆครับ o6 o6

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 09-06-2012 08:07:51

เข้มข้นจริง จะดราม่าแค่ไหนไม่ว่า แต่ขอให้Happy ตอนจบน๊า  สาธุ!

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 09-06-2012 08:47:56

ชอบนะ แต่ท่าทางปมจะซ่อนเงื่อนมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 09-06-2012 10:27:08

ปมเยอะจัง

2ตอนเน๊ยะ ไม่ไปไหนเลย

ขอสัก10ตอนได้ไหม
 

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 09-06-2012 10:37:32

ไอซ์คิดจะทำอะไรกันแน่
รักแล้วหายไปไหนมาตั้งนานนนนน  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 09-06-2012 22:39:15

สุดท้ายภิฆ่าตัวตาย จบ อ้าววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-06-2012 23:33:44

รอจ้ารอ :laugh:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ต่ายน้อย ที่ 10-06-2012 04:32:55

เหมือนไอซ์จะกลับมาแก้แค้นบ้านแหวน รึเปล่า?

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-06-2012 12:45:04

ทำไมต้องทำตัวให้เป็นนางร้าย?

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: iDistort ที่ 10-06-2012 14:28:55

ปริศนา  :really2: :really2: :really2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: BBSS ที่ 13-06-2012 06:19:44

ร้ายจริงๆๆ

แต่คิดว่าไอซ์ น่าจะมีเหตุผลที่ทำแบบนี้นะ

ไม่อย่างนั้น แค่รัก พ่อกับแม่ภิคงไม่ยอมหรอก ถึงจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันก็เถอะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-06-2012 08:12:40

รีบๆมาต่อนะคะ :z2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-06-2012 12:11:37

เชื่อว่าไอซ์ต้องมีเหตุผลที่ทำอย่างนี้ รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 22-06-2012 15:19:46

งงงงงงงงงงงงงงงงงง กับการกระทำ อยากรู้ทำทำไม

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 22-06-2012 19:21:05

รอ มันลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: cinqchaozza ที่ 22-06-2012 19:50:59

เห้ยชอบอ้ะะะะะะะ ะ ชอบเคะแบบนี้ มาต่อไวๆนะ - . . -

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๒ : ๘ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: หัวเเม่มือ ที่ 22-06-2012 21:11:06

น่าสนใจอ่ะมาต่อน่ะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 24-06-2012 20:24:30

(๓)



ภายในห้องทำงานหรูที่ปูด้วยพรมสีน้ำเงินทึบทั้งตัวห้องบ่องบอกรสนิยมและความมีระดับของเจ้าของบ้านทั้งสองคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่มีสีโทนเดียวผนังไม้สีน้ำตาล ทั้งสองกำลังนั่งมองผู้ชายร่างบางตรงหน้าด้วยความคิดถึงและเป็นกังวลอยู่ในที

หญิงสาวรับใช้เปิดประตูเข้ามาเพื่อจะนำน้ำมาให้แขกตามคำสั่งของเจ้าของบ้าน อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาดูอ่อนนวลของไอซ์ เพราะเธอพึ่งเข้ามาทำงานในบ้านนี้ได้ไม่กี่ปีจึงรู้แค่ว่าเป็นคนที่ทำลายงานแต่งงานของลูกชายเจ้านายของเธอ ไม่เหมือนกับคนเก่าแก่คนอื่นที่ออกหน้าปกป้องทั้งๆที่ข่าวก็ออกอยู่กันจะๆ

“ออกไปได้แล้วนิด”คุณจงกลนีบอกสาวใช้ที่ดูจะมองไปที่แขกอย่างพินิจพิเคราะห์จึงออกปากไล่แทน หญิงสาวรับคำอึกอักก่อนจะออกไปตามคำสั่ง ไอซ์ยกน้ำขึ้นจิบดับกระหายแล้วยิ้มอ่อนๆไปให้กับผู้ใหญ่ทั้งคู่

“มาหาพ่อกับแม่ถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่า?”เสียงทุ้มของคุณพัฒน์เอ่ยถาม แม้จะแก่ชราแต่ชายตรงหน้ากลับดูเยาว์วัยกว่าที่ชายส่วนใหญ่จะเป็น ไม่ต่างกับภรรยาที่อยู่เคียงข้างกับ

ไอซ์ยิ้มรับให้กับทั้งคู่ เป็นยิ้มแบบแสดงออกถึงความดีใจ...ดีใจที่ได้รับความอบอุ่นทั้งท่านทั้งสองคน

“น้องภาคกับภิไม่อยู่เหรอครับ พอดีไอซ์จะมาคุยเรื่องที่จะให้ไอซ์ย้ายเข้ามาอยู่บ้านนี้”

“ตาภาคเขาไปติวหนังสือ ส่วนเจ้าภิยังไม่กลับมาเลย ทำไมจ้ะ...มีอะไรหรือเปล่า? หรือว่าเรื่องที่โรงพยาบาล...”คุณจงกลนีเอ่ยถามด้วยความสงสัย เป็นความจริงที่พวกเธอทั้งสองคนยื่นข้อเสนอให้ไอซ์ไปพักอยู่ที่บ้านของพวกเขา แม้จะรู้เรื่องราวที่ไอซ์ไปหาเรื่องกับอดีตแฟนของลูกชายจนฝ่ายนู้นต้องโทรมาต่อว่าเป็นการใหญ่ แต่ทั้งคุณจงกลนีและคุณพัฒน์ก็ไม่นึกโกรธอะไรชายหนุ่มคนนี้เลยซักนิดเดียว

“คือไอซ์ไม่อยากรบกวนน่ะครับ ไอซ์ว่าไอซ์จะเช่าอพาทเมนต์อยู่น่ะ”ไอซ์ตอบอย่างนิ่มนวล พร้อมยิ้มไปให้อย่างเช่นเดิม พ่อและแม่ของภิหันหน้ามองกันก่อนจะหันกลับมาพูดกับไอซ์อีกครั้ง

“อยู่เถอะนะ แม่อยากจะเป็นคนดูแลหนูไอซ์เอง ไปอยู่ข้างนอกคนเดียวเกิดเป็นอะไรขึ้นมาใครจะคอยช่วยดูล่ะจ้ะ”

“ฮ่ะฮ่ะ คุณแม่พูดเหมือนไอซ์เป็นเด็กตัวเล็กๆเลยครับ ไอซ์น่ะโตแล้วนะ”

“แต่...”คุณจงกลนีจะขัดแต่ไอซ์กลับชิงพูดต่อ

“อีกอย่างนะครับคุณแม่ ลูกชายของคุณพ่อคุณแม่คงได้อกแตกตายแน่ๆถ้าผมเข้ามาอยู่บ้านนี้ ไอซ์อยากจะปล่อยให้ภิเขาหายใจบ้างน่ะครับ ไอซ์รู้นะว่าการที่ไอซ์ทำแบบนี้มันก็เป็นเหมือนการทำร้ายภิ แถมยังเป็นการทำร้ายคนที่ภิรักทุกคน ไอซ์เลยไม่อยากจะกดดันเขาไปมากกว่านี้”ไอซ์พูดเรียบๆ แม้ในใจจะไหววูบกับคำพูดของตัวเองก็ตาม

“แต่ถึงอย่างนั้นไอซ์ก็ยังไม่หยุดหรอกนะครับ จนกว่าจะถึงเวลาจริงๆ ขอไอซ์เอาแต่ใจหน่อยนะครับคุณพ่อคุณแม่”ยิ้มจริงใจส่งไปให้ แต่ไม่อาจปิดความเสียใจภายในดวงตาที่คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากอย่างทั้งสองคนตรงหน้าจะจับอาการไว้ไม่ได้

“หนูไอซ์...หนูไอซ์จะทำอะไรแม่ไม่ว่า แต่ขอแค่มาอยู่กับแม่นะ”คุณจงกลนียังยืนยันคำหนักแน่นแต่มือบางของเธอถูกผู้ชายที่ร่วมชีวิตดึงไปกุมไว้จนเธอต้องหันไปมอง...สามีของเธอส่ายหน้าให้เบาๆ

“ผมเห็นด้วยกับหนูไอซ์นะคุณ...ถ้าคุณห่วงเราก็ไปหาหนูไอซ์บ่อยๆหรือไม่ก็ให้หนูไอซ์มาเยี่ยมบ่อยๆก็ได้นี่หน่า...ใช่มั้ยลูก”

“ครับคุณพ่อ”ยิ้มอีกครั้งให้กับความอบอุ่นที่ได้รับ แม้จะเห็นว่าคุณจงกลนีไม่ค่อยเห็นด้วย แต่อย่างน้อยท่านก็ไม่ได้พูดอะไรอีกคนมาเยี่ยมเยียนจึงเปลี่ยนเรื่องไปสนทนาเรื่องอื่นแทน

เล่าความเป็นไปในช่วงที่ตัวเองขาดการติดต่อให้ทั้งสองฟังอย่างมีความสุข ได้ฟังว่าไอซ์ไปเที่ยวที่ไกลๆ ไปผจญภัยในแบบที่ตัวเองคงไปไม่ไหวแล้วก็นึกเสียดายที่ปล่อยให้ช่วงหนุ่มสาวผ่านพ้นไปโดยทำแต่งาน พอรู้ตัวอีกทีก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะออกไปตรากตร่ำเที่ยวปลุกป่าปลุกเขาอย่างที่คนตรงหน้าเคยทำ

“ก่อนกลับมาไทยไอซ์ก็เลยไปที่เกาะเชบูก่อนนะครับ ฟิลิปปินส์ก็โอเค แต่ไอซ์ยังเที่ยวไม่ค่อยจะหน่ำใจเลยต้องกลับมาไทยซะก่อนเพราะถึงกำหนดวัน...”ไอซ์เล่าเรื่องตัวเองไปไม่ทันจะจบกลับมีเสียงทุ้มที่คุ้นเคยแทรกมาอย่างเสียมารยาท

“...กำหนดวันที่ต้องมาทำลายชีวิตกูซินะ”ถึงจะใช้เสียงนิ่งเรียบแต่ก็ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ...ภิมาทันแค่ได้ยินเรื่องเล่าต่างๆนาๆของเพื่อนรักที่เล่าไปก็ทำให้ทั้งพ่อและแม่ของตนกลับหัวเราะได้อย่างเบิกบาน

จะว่าไม่เข้าใจก็ได้...ภิไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไม...เหตุผลอะไร...ทั้งๆที่ดูอย่างไรไอ้เพื่อนตัวเล็กคนนี้มันต้องผิดเต็มๆ แต่ทำไมถึงไม่มีใครโกรธมันเลยซักคน ทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งไอ้เอ็กส์ทั้งน้องชายของเขารวมถึงคนรับใช้ในบ้านของเขาด้วย ทำไมทุกคนถึงยังทำดีพูดดีกับคนคนนี้อยู่

“ภิ...ขึ้นห้องไปกลิ่นเหล้าหึ่งเชียว”เสียงของคุณพัฒน์เอ่ยปากไล่ลูกชายที่สภาพดูไม่ได้ เสื้อผ้ายับยู่ยี่ผมยุ่งเหยิงอย่างคนไม่อาบน้ำไหนจะกลิ่นของสุราที่โชยออกมาอย่างชัดเจนราวกับไปแช่ถังเหล้ามาทั้งคืน

“ทำไมครับคุณพ่อ...ถ้าคิดว่าจะคุยกับวางแผนกันมาทำลายชีวิตผมอีกล่ะก็...ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าชีวิผมมันไม่เหลืออะไรแล้ว!! ทำไมครับ ผมทำอะไรผิดเหรอ ผมตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน เชื่อฟังทุกคน...ทำไมล่ะครับ...”คนถามจากคนที่ยังไม่สร่างเมากรีดลงไปในหัวใจของคนที่ฟังทุกคน คุณจงกลนีถึงกับต้องเบือนหน้าหนีจากลูกชายที่ทำหน้าตาราวจะขาดใจ คุณพัฒน์เองก็ไม่ต่างกันมีเพียงไอซ์ที่นั่งหันหลังเท่านั้นที่ยังคงมีสีหน้าและแววตาที่ปรกติ

“ภิขึ้นไปนอนพักเถอะ เชื่อซิว่าเราไม่ได้มาทำร้ายอะไรภิเลย เราแค่อยากมาคุยกับคุณพ่อคุณแม่เท่านั้น”เสียงที่เย็นไม่ต่างกับสีหน้าเอ่ยตอบอย่างชัดเจน แต่แค่เสียงก็เรียกความโกรธให้พวยพุ่งออกมาอย่างง่ายดาย

เพราะมันเป็นน้ำเสียงเดียวกับที่ใช้หักหลังตนเมื่อวาน...น้ำเสียงตอนที่คุยกับแหวน

“อย่าใช้เสียงนั้นมาเรียกชื่อกู!! พ่อกูแม่กูมึงก็ห้ามเรียก!!”คนโกรธตวาดจนแอบสะดุ้งไปทั้งตัว ตกใจก็ส่วนหนึ่งแต่กลัวที่มากกว่านั้นคือน้ำเสียงแข็งก้าวของภิต่างหากแต่ไม่นานไอซ์ก็กลับมานิ่งได้เหมือนเดิม

ไม่ใช่ว่าไอซ์เป็นคนกระด้างหรือร้ายกาจมาแต่แรก แต่เพราะรู้จักภิดีจึงเชื่อว่าภิต้องไม่โกรธตัวเองแม้จะทำเรื่องร้ายแรงขนาดไหน...แม้ว่าจะเป็นการทำร้ายตัวภิเอง เพราะภิใจดี...ใจดีมากเหลือเกิน เมื่อก่อนเขาก็มีแต่ภิเป็นที่พึ่งพิง มีครอบครัวภิที่คอยดูแล มีเอ็กส์ที่คอยจัดการเรื่องราวต่างๆ คงเพราะไม่เคยยืนด้วยตัวเองเลยซักครั้งจึงดูอ่อนแอ ทั้งๆที่จริงไอซ์นั้นเข้มแข็งกว่าที่คนอื่นเข้าใจ

พอได้ไปอยู่คนเดียวถึงรู้...อะไรหลายๆอย่าง

“ตาภิ!! อย่าก้าวร้าวกับเพื่อนแบบนี้นะ”คุณจงกลนีทนไม่ไหวกับน้ำเสียง หันมามองดูไอซ์ที่ยังนิ่งสนิทด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าไอซ์จะคิดมาก แม้จะเห็นว่าคนที่เป็นห่วงยังคงนิ่งเงียบแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ

“แม่!! ทำไมแม่ต้องไปให้ท้ายมันล่ะ!! คนที่เจ็บคือผมนะ มันทำร้ายผมนะ!! แม่ต้องเกลียดมันซิ!!”คนเมายังพร่ำเพ้อไม่หยุดพร้อมๆกับก้าวมาคว้าเอาไหล่บางอย่างเร็วและรุนแรงจนคนถูกกระทำถึงกับหน้าเบี้ยวด้วยความเจ็บ

“ภิ!! แกจะทำอะไร ภิ!!”คุณพัฒน์ร้องห้ามเสียงหลงไม่ต่างกับภรรยาเมื่อเห็นลูกชายเข้ามาคว้าเพื่อนสนิทอย่างแรงก่อนจะลากออกไปโดยไม่สนใจเสียงห้ามของทั้งสองเลยแม้แต่นิดเดียว

กว่าที่ทั้งสองคนจะตามออกมาก็เห็นเพียงแค่รถยนต์ของลูกชายกับเสียงล้อที่บดกับถนนในตัวบ้านทั้งดังและน่ากลัว ก่อนที่จะหันไปเรียกคนใช้ในบ้านให้โทรไปหาเพื่อนสนิทอีกคนของทั้งคู่เผื่อแล้วภาวนาไม่ให้ลูกชายของตนเองทำร้ายเพื่อนตัวเล็กที่ทั้งสองคนรักและห่วงใยราวกับลูกแท้ๆ

เพราะในความคิดของพวกท่าน ไอซ์อ่อนแอเกินไป...ทั้งร่างกายและจิตใจ

.....

.....

ภายในรถยังไม่มีบทสนทนาใดๆออกจากปากของทั้งสองคน มีเพียงความเงียบกับเสียงแอร์ในรถที่ทำหน้าที่ให้ความเย็นอย่างต่อเนื่อง คนตัวเล็กลอบมองเข็มชี้บอกความเร็วก็นึกหวาดๆ โชคดีที่ถนนแถบนี้มันอยู่นอกเมืองเขาจึงไม่บ่นบอกให้คนขับลดความเร็วลง เพราะคาดว่าตอนนี้หากพูดอะไรไปคนขับคงได้พาตัวเองไปทัวร์นรกก่อนถึงเวลาจริงๆเป็นแน่

ภิขับรถมาเรื่อยๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันรู้แค่ว่าสมองมันกำลังจะระเบิด ยิ่งตอนที่เห็นคนร้ายที่ตัวเองคิดว่าผิดลอยหน้าลอยตาอย่างคนไม่รับผิดชอบยิ่งนึกโกรธ...แค่โกรธเท่านั้น...ความจริงภิไม่ได้นึกแค้นอะไรคนตัวเล็กข้างๆแม้ซักนิด ถึงจะไม่รู้เหตุผลที่ไอซ์ทำลงไปแต่เชื่อว่าไอซ์ไม่ใช่คนที่ใจร้ายแบบนั้น

ถ้าเป็นไอซ์ที่เขารู้จักเมื่อห้าปีก่อนน่ะนะ

“จอดซะที”คนตัวเล็กพูดเสียงเรียบเมื่อจู่ๆภิก็เหยียบแบรกจนตัวโยน โชคดีที่คาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ไม่อย่างนั้นไม่กระจกหน้ารถแต่หัวของไอซ์ก็คงจะแตกแทน

“ไอซ์...”เสียงที่ดูเหนื่อยกว่าครั้งไหนๆของหนุ่มคนข้างๆเรียกให้คนที่พยายามจะนั่งเชิดหน้าไม่สนใจต้องหันกลับมามอง สิ่งที่เห็นทำเอาหัวใจกระตุก...ภาพของผู้ชายที่ตัวเองรักนั่งไหล่ตกซุกหน้าเข้ากับพ่วงมาลัยรถอย่างหมดอาลัยตายอยากทำเอาไอซ์เผลอเอื้อมมือไปแก้มเบาๆที่แก้มของภิ

“ทำไมต้องทำแบบนี้กับภิล่ะ ไอซ์เกลียดภิเหรอ...หรือไอซ์เกลียดแหวน แต่ไอซ์ไม่รู้จักกับแหวนเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมล่ะไอซ์...ทำไม??”

“เปล่าเลย เราไม่ได้เกลียดใครทั้งนั้น เราแค่รักภิ...รักภิจริงๆนะ”เสียงสั่นเครืออย่างกลั้นไม่อยู่ เอ่ยออกมากับน้ำตาที่ไหลราวกับเปิดก๊อกน้ำ

“เรารักภิตั้งนานแล้ว นานขนาดที่เราเองก็ยังลืมๆมันไปเองด้วยซ้ำ เรารู้ว่าเรามันเห็นแกตัวที่ทำร้ายภิแบบนี้แต่เราก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นภิเป็นของคนอื่น”ภิหันมามองคนที่พูดด้วยอารมณ์อยากจะต่อว่ากับคำพูดเห็นแก่ได้ของเพื่อน แต่ทว่าพอหันกลับมาเจอคนที่กำลังพูดไปน้ำตาใสๆก็ไหลไปก็ลืมสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำไปทันที

“ขอแค่ตอนนี้ภิอยู่กับเรา...แค่อยู่กับเราก็พอ อย่าผลักไสเราไปไหน อย่าทำเหมือนว่าเราเป็นตัวน่ารังเกลียดสำหรับภิ อย่าให้เราต้องไปเจอคนที่ภิรัก นะภิ...”สิ้นเสียงพูดของคนตัวเล็ก ความเงียบก็เข้ามากลายเป็นคำตอบ ภิเลือกที่จะไม่ตอบพร้อมกับหันหน้าหนี

เขาปฏิเสธไอซ์ไม่ลงเหมือนทุกๆครั้ง...แต่ในใจเขาอยากจะปฏิเสธเหลือเกิน

“ภิ...”

“แค่สองเดือน กูจะทำตามคำขอของมึงแค่สองเดือน จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะตามใจมึง แล้วหลังจากนี้...มึงไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีก”ภิพูดทั้งๆที่ยังหันหน้าหนีอยู่ ไม่ได้เห็นใบหน้าของอีกคนที่ได้รับคำตอบ

ใบหน้าขาวซีดยกยิ้มขึ้นมาหน่อยๆด้วยความดีใจ น้ำตาที่ไหลรินเขาก็ปล่อยให้มันยังไหลต่อไปเรื่อยๆ ตาดวงโตหลุบมองที่มือเล็กๆของตัวเองที่เมื่อครู่ได้สัมผัสใบหน้าของคนที่เป็นที่รัก ก่อนที่จะบูดเบี้ยวไปด้วยความทรมาน

นึกดีใจที่ที่ภิหันหนีไปก่อนที่จะเห็นใบหน้าแย่ๆของตัวเอง เพราะอยากให้ภิจำว่าตัวเองเข้มแข็ง อยากให้ภิมองว่าไอซ์ไม่ได้อ่อนแอ ไม่อยากให้มองเหมือนเป็นน้องชาย แต่อยากให้มองว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยากให้เขารัก

“...แค่นั้น...มันก็มากพอแล้วภิ...มากไปด้วยซ้ำ...ขอบคุณนะ”




ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ  :pig4:
ไม่อยากสปอยเลย แต่แค่อยากบอกว่า...อย่าคิดมากครับ อิอิ  :laugh:
ปล ช่วงนี้ป่วยๆ บวกงานหนัก เดี๋ยวรออัพเรื่อง สวัสดีครับคุณสามีที่รัก จบแล้วคงอัพบ่อยขึ้นครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33551.0
(แอบขายของ ๕๕๕๕)
ปล. ใครเผลออ่านสองเรื่องแล้วอย่าสงกะสัย คนเขียนคนเดียวกันครับป๋มมม
(อีดิท)ปล.สอง จบ แฮปปี้ครับ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 24-06-2012 20:41:18

ใช่ว่าแค่ภิที่อยากรู้ว่าไอซ์ทำไปทำไม  แค่ว่ารักภิเท่านั้นเหรอ
คนอ่านก็อยากรู้ใจจะขาด

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 24-06-2012 21:09:03

                                แล้วเหตุผลที่ทนเจ็บคืออะไร         

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: oattie ที่ 24-06-2012 21:10:25

 :really2:   เหตุใดเธอจึงทำเช่นนี้

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-06-2012 21:42:44

รักแล้วนางหายไปไหนมาาา

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-06-2012 22:03:53

อ่านๆไปเหมือนจะคิดว่าไอซ์ท้อง(คิดได้นะ 555)
ไม่ก็เป็นโรคอะไรซักอย่าง
อย่างหลังน่าจะเป็นไปได้มากกว่า

โอวววว งุนงงยิ่งนัก :really2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 24-06-2012 22:04:17

ดราม่า  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:อ๊า :o12: :o12: ชอบจัง :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 24-06-2012 23:48:41

แฮปปี้...แน่นะครับ...ไมผมถึงไม่รู้สึกว่ามันจะจบแบบผู้แต่งว่ามา 555+

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: coon_all ที่ 25-06-2012 01:14:16

ไอซ์ป่วยรึป่าว เลยมาแบบใกล้ชิดเป็นครั้งสุดท้าย

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 25-06-2012 09:43:46

อืมขอเดาว่าน่าจะเป็นโรคที่ต้องตายน่ะค่ะ น่าสงสารนะคะ อืมเศร้าใจ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Loste ที่ 25-06-2012 10:17:06

 :m15: :m15: :m15:


ไม่รู้จะสงสารใครดี ดราม่ามาก

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-06-2012 11:21:55

ไอซ์เป็นโรคร้ายอะไรใช่มั้ย ใช่ม้ายยย~

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 26-06-2012 11:43:23

คิเหมือนรีบนนะ
ต้องเป็นอะไรแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-06-2012 12:16:12

คือไม่รู้จะพูดอาราย คงไม่ช่ายดรคร้ายหรอกนะ

มันคงไม่ถึงขนาดสูญเสียช่ายมั้ย

คือแบบว่าแค่สามตอนก้อน้ำตาไหลเพราะคิดไปไกลแล้ว

มันเปงแนวที่ชอบ และชอบมาก อย่าลืมมาต่อกานอีกนะคับ

ห้ามลืมถือว่าเปงคำขอร้องแล้วกานนะ จะรอต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๓ : ๒๔ มิถนายน ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 26-06-2012 12:23:50

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:  ไอซ์สู้ๆ ภิใจเย็นๆน้า าาา

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 07-07-2012 22:24:33

(๔)


สายลมเย็นยามเช้าโชยปะทะร่างโปร่งบางที่ยืนหลับตาอย่างสงบนิ่งอยู่บนหอพักที่ส่วนใหญ่คนเช่าจะเป็นคนวัยทำงาน ใบหน้าที่เคยเคร่งเครียดตลอดเวลาผ่อนคลายจนไม่เหลือรอยยับย่นบนใบหน้า โชคดีที่ตาทั้งคู่หลับลงจนไม่มีใครมาสังเกตเห็นความเศร้าภายในดวงตาโต

ไม่อย่างนั้นคงมีคนเข้าใจต่างออกไป...คงคิดว่าชายคนนี้กำลังคิดสั้นอยู่เป็นแน่

ไอซ์ยืนรับลมอยู่ที่ระเบียงห้องพักขนาดใหญ่ของตัวเอง นึกไปถึงเรื่องเมื่อวานที่คนที่ตัวเองรักบอกว่าจะยอมตามใจตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายแล้วมุมปากบางก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างสังเวชตัวเอง

เพราะภิบอกว่าหลังจากนั้น...ไม่ต้องมาให้เห็นหน้ากันอีก...ซึ่งไอซ์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า หลังจากนั้นเขาจะมีโอกาสได้เห็นหน้าภิอีกหรือเปล่า

ร่างบางหันหลังกลับเข้ามาในห้องพักขนาดใหญ่ของตัวเอง แม้มันจะราคาแพงไปซักหน่อยแต่ดีตรงที่มีเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างครบครัน แถมยังเป็นแบบเช่าเพราะไอซ์เองก็อยู่ไม่นาน ถึงจะวางมัดจำไปเยอะแต่ก็ถือว่าแลกกับความสะดวกสบายในช่วงสั้นๆ

ข่าวคราวในทีวีช่วงเช้าเป็นเรื่องทั่วๆไปในประเทศ มีเสียงนักข่าวดังออกมาแต่คนฟังก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ไอซ์เดินตรงไปยังส่วนของครัวก่อนจะเปิดฝาตู้เย็นแล้วหยิบน้ำดื่มขึ้นมาดื่มก่อนจะกรอกยาเม็ดในมือตามลงไปในคอ

มือบางยกถุงยาขึ้นมาดูก็อดหัวเราะหน่อยๆไม่ได้

...ยาหลังอาหาร...

แต่เขายังไม่ได้กินข้าวแม้แต่เพียงเม็ดเดียว ไม่ใช่ว่าดื้อ...แต่ไอซ์ไม่อยากอาหาร เบื่อ...ยิ่งคิดก็ยิ่งเบื่อ ทั้งๆที่ภิบอกว่าจะตามใจเขา...จะทำดีด้วย...จะรัก...ทั้งๆที่บอกแบบนั้นแต่ตั้งแต่เมื่อวานที่แยกกันเขาก็โทรติดต่อภิไม่ได้อีก

ไอซ์รู้ว่าภิจงใจไม่รับสาย...เพราะไอซ์รู้ว่าภิอยู่ที่ไหน...และอยู่กับใคร

คนอย่างภิ...ภิที่ไอซ์รู้จัก...คงวิ่งโร่ไปหาแฟนสาวของตัวเอง บอกเหตุการณ์ทุกอย่าง ขอร้องให้รอ เพราะรู้ว่าภิเป็นคนที่รับปากอะไรก็จะทำ ยิ่งกับไอซ์ ภิยิ่งปฏิเสธยาก เพราะแบบนั้นภิเลยคงอยากให้แหวนเข้าใจ

แล้วป่านนี้คงเข้าใจ...คงเคลียร์กันเรียบร้อย  เพราะแบบนั้นเลยเบื่อหน่ายอยู่แบบนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูแต่เช้าเรียกความสนใจจากเจ้าของห้อง ไอซ์ทอดน่องเดินไปเปิดประตูช้าๆอย่างไม่รีบร้อน ด้วยรู้ว่าใครเป็นคนมาหา...เพราะมีอยู่คนเดียวที่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

“มาทำไรแต่เช้าอ่ะเอ็กส์”พูดกับเพื่อนที่หาที่อยู่ทั้งยังทำเรื่องต่างๆให้

“มาหามึงนั้นแหละ กูพึ่งรู้เรื่องจากไอ้ภิ กูงง วันนี้มึงต้องอธิบายให้กูเข้าใจให้หมดเลย”เพื่อนเจ้าของห้องถือวิสาสะเข้ามาในห้องก่อนจะกระแทกตัวลงโซฟากลางห้องแล้วโวยวายถึงสิ่งที่อัดอั้นออกมา แต่ดูเหมือนเพื่อนตัวเล็กจะนิ่งจนเหมือนไม่มีอะไรให้ตกใจซะมากกว่า

“เราผิดเหรอเอ็กส์? ภิก็ยอมตามใจเราแล้ว แค่สองเดือนก็ยังดี”พูดเสียงเรียบแล้วไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“กูไม่ใช่ไอ้ภิที่จะโกรธจนไม่สังเกตว่ามันผิดปรกตินะไอซ์”เอ็กข่มเสียงพยายามระงับความโกรธลงเมื่อไม่ได้คำตอบที่ตัวเองต้องการ

“แล้วอะไรที่มันผิดปรกติล่ะ เราเหรอเอ็กส์”

“ก็เออน่ะซิ!! มึงเปลี่ยนไป กูไม่เชื่อว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้ มึงเคยน่ารัก ไม่ใช่แบบตอนนี้ที่ดูร้ายแบบนางร้ายในละคร!!”

“นั้นก็เพราะเอ็กส์ไม่รู้จักเราดีพอมั้ง ห้าปีแล้วนะเอ็กส์ที่เราไม่เจอกัน เราเปลี่ยนไปเยอะ”ไอซ์ยังคงยืนนิ่งและพูดด้วยเสียงเรียบๆ เพียงแต่ตาคู่เศร้าเกิดอาการไม่กล้าสู้หน้าของเพื่อนที่เปรียบเสมือนพี่ชายคนโต

เอ็กส์รู้ว่าไอซ์กำลังโกหก กำลังปิดบังบางอย่าง เพราะเอ็กส์กับภิรู้จักไอซ์ดีกว่าที่ไอซ์รู้จักตัวเอง แต่เพราะภิกำลังโกรธ ภิเลยมองไม่ออกถึงความผิดแปลก แต่เอ็กส์เห็น...และเห็นชัดเจนซะด้วย เพียงแค่ไม่รู้ว่าอะไรในตัวไอซ์ที่ผิดแปลกไป

“บอกกูให้หมด ไม่อย่างนั้นมึงก็ไม่ต้องมานับว่ากูเป็นเพื่อน ไม่ต้องมารู้จักกัน”เสียงเข้มบอกช้าๆด้วยเพราะตนเองก็ข่มอารมณ์ไว้อยู่ ทั้งๆที่จริงอยากจะกระชากร่างเล็กตรงหน้าเข้ามาต่อยให้หายหมั้นไส้ซักสองสามที

แต่เอ็กส์ไม่รู้หรอกว่าคำพูดเพราะความโกรธของตัวเองกลับกรีดเข้าซ้ำแผลเดิมกับเมื่อวาน

“...เอาแบบนั้นก็ได้ ไม่ต้องรู้จักกันเลย เอ็กส์จะไปไหนก็ไป เราไม่สบาย...อยากพัก”เสียงบอกไม่ได้ราบเรียบอย่างเคย บางช่วงมีสะดุดเพราะคนพูดต้องพยายามกดไม่ให้น้ำตาที่กำลังจะไหลมันเอ่อออกมา

เอ็กส์ส่ายหัวกับคนตรงหน้า ทั้งดื้อ...และรั้นอย่างที่สุด

“ออกไป...ออกไปจากชีวิตเรากันให้หมด!! ฮึก...ยังไงเราก็ไม่มีใครมาแต่แรกอยู่แล้ว!! ไปเลย ไป๊!!!!...อะ...อื้อออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“เฮ้ย!!ไอ้ไอซ์!!”คนตัวโตถึงกับตกใจกับภาพตรงหน้า ร่างบางที่อยู่ๆก็ทรุดลงกับพื้น มือบางทั้งสองข้างกอบกุมอกข้างซ้าย ใบหน้าขาวใสบูดเบี้ยวราวกับเจ็บปวดแสนสาหัสบวกน้ำตาที่ไหลนองออกมาจากคำพูดพร่อยๆของเอ็กยิ่งทำให้คนเห็นตกใจมากกว่าเดิม

ทั่วทั้งห้องมีแค่เสียงร้องที่พยายามกลั้นเสียงจนกรามนู้นเด่นออกมากับเสียงเรียกของคนที่ตัวโตกว่า จนสุดท้ายเอ็กส์เลยตัดสินใจอุ้มเพื่อนขึ้นบ่าแล้วรีบพาไปโรงพยาบาลอย่างรีบร้อน

ยิ่งได้ยินเสียงที่ทรมานของเพื่อนตัวเล็ก ตัวเองก็ราวจะขาดใจ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าไอซ์น่าสงสารและเดียวดายขนาดไหน แต่ก็ยังเอาคำพูดที่ไอซ์ไม่อยากได้ยินที่สุดมาพูดใส่

แค่มึงอย่าเป็นอะไร...พี่ชายคนนี้จะไม่ถามอะไรมึงแล้ว...ไอซ์









“ปัง!!!!!”เสียงกระชากประตูสีครีมดังสนั่นไปทั่วเรียกความสนใจจากคนในห้องทั้งสองอย่างดี เมื่อเห็นว่าใครมาคนที่นอนอยู่บนเตียงสีฟ้าก็ยกยิ้มอย่างดีใจ

“ไอซ์เป็นไงบ้างว่ะ”ภิหอบถามเหนื่อยๆ หลังจากที่รู้ข่าวจากเอ็กส์ว่าไอซ์เข้าโรงพยาบาลก็รีบขับรถมาหา ทันทีที่ได้ที่จอดรถก็รีบวิ่งขึ้นมาทั้งๆที่เอ็กส์ก็บอกแล้วว่าไอซ์ไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ภิแค่อยากมาดูว่าเพื่อนไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่บอกเร็วๆ

“ก็แค่เพลีย...”เอ็กส์ตอบเสียงเรียบแล้วหันไปสนใจทีวีข้างๆต่อ

ภิเดินเข้ามามองไอซ์ยิ้ม ความรู้สึกผิดผุดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ตั้งแต่เมื่อวาน...เขาจงใจไม่รับโทรศัพท์ของไอซ์ ปล่อยให้ดังจนมันตัดสายไปเองคิดว่าไอซ์คงจะเลิกโทรไปถ้าเขาไม่รับซักสายหรือสองสายเลยปล่อยโทรศัพท์ทิ้งไว้แบบนั้นไม่ได้มาสนใจ

แต่ภิคิดผิด...ไอซ์โทรไปทั้งคืน จำนวนสายที่ไม่ได้รับเป็นเลขกว่าสี่หลัก...แบตฯมือถือเขาก็แทบจะหมด...ช่วยไม่ได้ที่จะคิดว่าเป็นเพราะตัวเองเลยทำให้เพื่อนที่บอบบางของพวกเขาต้องป่วยแบบนี้

“เป็นไงบ้างว่ะ โทษที พอดีลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ”คนที่พึ่งเข้ามาใหม่เดินเข้ามาข้างๆเตียงแล้วแก้ตัว กลัวว่าคนป่วยจะคิดมากเกินไป ถึงจะยังโกรธแต่ยังไงไอซ์ก็เป็นเพื่อน...เป็นน้องที่เขายังคงรักและห่วงใยเสมอ

“ไม่ใช่ว่าภิไปหาคุณแหวนอะไรนั้นเหรอ...ป่านนี้คงเข้าใจกันแล้วซินะ”แกล้งพูดหยั่งเชิงแต่ก็ได้แต่ความเงียบกลับมา เป็นที่รู้กันว่าที่ไอซ์พูดไปเป็นจริงอย่างที่คิด ใบหน้าหวานนั้นเบือนไปทางอื่นก่อนจะยกยิ้มเศร้าๆ

ยิ้มที่ภิไม่เห็นเพราะมั่วแต่ก้มหน้าหนี มีแค่เอ็กส์เท่านั้นที่เห็น...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้...เพราะสัญญากับไอซ์เอาไว้ว่าจะปล่อยให้ไอซ์ทำตามใจซักครั้ง

“เฮ้อ...ช่างเหอะ แต่สองเดือนนี่ภิอย่ามาหวานต่อหน้าเราแล้วกัน ไม่งั้นนะ!! พ่อจะเหวี่ยงๆๆๆ คอยดู๊”เสียงใสที่พยายามทำร่าเริงเรียกให้ภิต้องเงยหน้าขึ้นมามองอย่างแปลกใจ

ถึงคำพูดจะดูร้าย...แต่ท่าทางแบบนี้...ไม่ผิดจากไอ้ไอซ์...เพื่อนตัวแสบที่เป็นเหมือนน้องเล็กของพวกเขาแน่ๆ

“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะว่ะ...แล้วมึงกินอะไรหรือยังภิ เดี๋ยวกูจะออกไปหาซื้อของกิน ฝากมึงดูไอ้ไอซ์หน่อยล่ะ”

“กินมาแล้ว เดี๋ยวกูดูมันเอง มึงไปเหอะ”เอ็กส์พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปลูบหัวไอ้คนตัวเล็กที่ยิ้มสดใสอยู่บนเตียง ที่จริงอยากตบให้แรงๆมากกว่า

“นี่ภิ”

“ว่าไง”

“อย่าไม่รับโทรศัพท์เราอีกนะ”มองหน้าหวานของไอซ์งงๆ คำพูดดูเศร้าแต่กลับยิ้มอย่างกับดีใจ

“เออ ก็บอกว่าขอโทษ”

“นี่ภิ”

“ว่าไงอีกล่ะ”

“เราเป็นคนรักกันนะตอนเนี้ย!! ฮ่าฮ่าฮ่า”

“ก็มึงบังคับกูนี่หว่า!!”ไม่ได้โกรธอะไรอย่างเมื่อวาน เพราะเห็นว่าอีกคนกำลังป่วยอยู่

“คิคิ ช่วยไม่ได้ ยังไงเราก็เป็นคนรักกัน”ไหวไหล่แบบที่ชอบทำพร้อมกับเบะปากใส่อย่างร่าเริง อยากจะเคืองอยากจะโกรธแต่ภิก็ทำได้ไม่เต็มที่...ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

“เออๆ แค่สองเดือนเท่านั้นแหละโว้ย!!”

“คิคิ คนรักกัน คนรักกัน!!”

“เออ!! เชี่ยนี่จะพูดไรมากว่ะ”

“ฮ่าฮ่า เราเป็นคนรักกันนี่ เราอยากพูด เราจะพูด พูดๆๆๆ เรากับภิรักกัน เรากับภิรักก๊านนนนนนนนน”ไอซ์ตะโกนร้องเสียงดังจนคนที่นึกเคืองอยู่เมื่อครู่หลุดขำกับท่าทางเด็กๆของคนตรงหน้า แบบนี้ซิ...ไอซ์ที่เขารู้จัก

“เออออออ...พูดไปเลย พูดให้คอแตกไปเลย กูเข้าห้องน้ำก่อนล่ะ”ส่ายหัวหน่อยๆกับคนป่วยที่ร่าเริงผิดปรกติ ก่อนจะหันตัวเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล

“...ฮึก...เราจะหมายความว่าเรา...ฮึก...เป็นคนรัก...ฮึก...ของภิแล้วนะ”ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดสนิท เสียงที่เคยร่าเริงกลับเปลี่ยนไปเป็นสะอื้นก่อนจะกดหน้าลงในหมอนใบใหญ่ ร้องไห้กับตัวเองเบาๆจนเผลอหลับไปอย่างรวดเร็ว

เหลือไว้แค่คราบน้ำตา...ที่ไม่มีใครจะได้เห็น...





ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับ  :pig4: :pig4:

เริ่มเดาออกกันแล้วใช่ม๊า บอกแล้วว่าไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลยยยยย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 07-07-2012 22:43:54

ทำไมต้องทำตัวเป็นนางร้ายด้วยนะ เฮ้อ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 07-07-2012 22:50:27

น่าสงสารจังคับ... เศร้าอ่ะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 07-07-2012 22:59:06

ตอนนี่ก็เศร้าอีกแล้ววว :sad4: :o12:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: coon_all ที่ 07-07-2012 22:59:24

เคยอ่านมาจากเรื่องอื่นไม่ได้ว่าว่าเหมือนนะ เพราะเนื้อหาไม่เหมือนเลย
แต่อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนที่นายเอกเรื่องนั้นพูดเลยอ่ะ :sad11:
ประมาณว่า"ให้เขาไม่รู้ว่าป่วยแล้วไม่รัก ดีกว่าเขารู้ว่าป่วยแล้วยังไม่รัก" อะไรประมาณนี้
ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนี้ ไอซ์ก็คงต้องทำตัวร้ายเพื่อให้ได้ภิมาไว้ก่อนอ่ะเนอะ
น่าสงสารไอซ์ เฮ้ออออ :m15:

รอตอนต่อไปนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 07-07-2012 23:47:54

เจ็บปวดแทนน้อง  การรักใครมากๆความทรมาณที่รู้ว่าเขาไม่รักเรามันก็เท่ากัน
ยิ่งรักเท่าไหร่ความเจ็บก็เป็นเท่านั้น
TT^TT

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 08-07-2012 00:50:23

สงสารทั้งไอซ์ ทั้งภิ
ความรักมันบังคับกันไม่ได้

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 08-07-2012 00:51:05

มีอะไรปิดบังอ่ะ :m15:

 :call:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-07-2012 01:49:50

ห้ามน้ำตาไม่ได้จิงๆ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 08-07-2012 06:48:55

น้ำตาท่วมจอแล้วค้าาาา   หวังว่าคงจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: kasune ที่ 08-07-2012 08:21:40

หึย ร้องไห้แต่ตอน 3 ละฮืออ  :sad4:
ตอนสามก็พอรู้ละว่าไอซ์เป็นโรคอะไรซักอย่างและ...
ใกล้ตาย . และอาจจะอยู่ไม่ถึง 2 เดือนด้วยซ้ำ?
พ่อแม่คนรับใช้บ้านภิคงรู้ดีแหละนะ
เอาใจช่วยค่ะ
ติดตามตอนต่อไป  o18

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 08-07-2012 09:03:42

                                 เห้ออออออออออออออออ เศร้า

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 08-07-2012 09:14:03

ไอซ์ ป่วยเป็นอะไรหว่า  :confuse:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: murasakisama ที่ 08-07-2012 10:27:51

ขอแบบดราม่าแต่จบแฮปปี้นะคะ :sad4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 08-07-2012 11:02:13

เศร้าอ่ะ T^T

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: arun ที่ 08-07-2012 11:22:27

เศร้ามาก น้องไอซ์น่าสงสารจัง

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-07-2012 11:40:35

รอจ้ารอ :z2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: LM1412 ที่ 08-07-2012 13:28:54

 :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: JA(e)jung ที่ 08-07-2012 15:06:43

เศร้าอ่ะ เฮ้ออออออออออออออออออ :เฮ้อ:

ขนาดตอนนี้ยังเศร้าได้ขนาดนี้แล้วตอนจบหละจะขนาดไหน  :sad4:

ไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ  :o12: คนเขียนจ๋าาาาา

ตอนจบขอบผลิกล็อคได้มะ?? จบแแบบไม่มีใครจากหรือผิดหวังอะไรเลยอ่ะ

จบแแบบได้อยู่ด้วยกันแฮปปี้มีความสุข (มันคงเป็นไปไม่ได้สินะ หึก :monkeysad:ๆ)

รอต่อๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: arun ที่ 09-07-2012 22:13:17

อ่านแล้วเศร้ามาก  :sad4: :sad4: สงสารไอซ์จัง
อาจมีเรื่องที่ทำให้ไอว์ต้องทำแบบนี้  :o12:  :angry2:  แต่ภิตาถั่ว  :z6: :z6: :z6:
คิดถึงแต่ความสุขตัวเอง  :beat:  :m16: :m16: :fire: :m31:
รอตอนต่อไปนะค่ะ  :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 10-07-2012 00:26:22

อ่านทีเดียว 4 ตอนเลย
ไอซ์แรงอะสุดยอด

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: S.Rella ที่ 25-07-2012 19:52:52

สงสารอ่า T^T เศร้า  :sad4: :o12: :z3:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: BossZa ที่ 25-07-2012 20:37:47

กรีดใจสุดๆๆ :m15:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-07-2012 21:09:10

ฮึกๆๆ มันช่างโซแซด~

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: irksome ที่ 25-07-2012 21:29:31

งื้ออออออ ไอซ์จะตายจริงหรอ  :m15:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 25-07-2012 21:40:54

 :sad4:   เข้มเเข็งไว้ไอซ์.     คนอ่านใจจะขาดดดด

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 25-07-2012 22:29:14

ไอซ์เป็นไรอะ    มาต่อเร็วๆนะ o13

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก บทที่๔ : ๗ กรกฎาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 26-07-2012 15:12:08

มาต่อไวน่ะ

รออ่านอยู่น่ะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 27-07-2012 02:49:25

ตามที่ประกาศเลยนะครับ ขอลาพักจากงานเขียนซักพัก หลังจากหายไปสองสามอาทิตย์
เพราะว่างานเยอะมาก กลับบ้านสี่ทุ่มห้าทุ่มทุกวัน
แถมช่วงนี้มีปัญหาในชีวิตประจำวันนิดหน่อยครับ
ผมพยายามที่จะเขียนที่จะแต่งต่อแล้ว แต่ทำไม่ได้เลย เขียนไม่ออกไม่รู้ว่าเป็นอะไร
ไม่ใช่เฉพาะเรื่องนี้แต่เป็นทุกเรื่องเลยครับ
ตอนนี้ก็พยายามจะเขียนเรื่อง เจเจ เดย์เดย์ต่อ แต่พิมไปลบไปจนเวลาเลยมาตีสองแล้วได้มาแค่สามหน้า word
เลยตัดสินใจลบสามหน้าทิ้งเพราะไม่พอใจกับเนื้อเรื่องอย่างแรง  :เฮ้อ:
เลยเข้ามาบอกข่าวทุกคนก่อนครับ เพราะไม่รู้ว่าจะหายนอยด์แดรกตอนไหน

ขอบคุณทุกคอมเม้นมากๆครับ  :pig4: แล้วจะรับกลับมาเน้อ อย่าพึ่งลืมกันนะ  :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: jackysomayugi ที่ 29-07-2012 10:45:41

จ้า จะรออ่านนะคะ นิยายสนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-07-2012 16:42:24

 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: Loste ที่ 29-07-2012 16:50:32

 :3123: :3123: :3123:

มาเป้นกะลังจัยให้กลับมาต่อเร้ว ๆ นะฮับ

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 30-07-2012 19:26:31

ยังรออยู่นะ  :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เกย์ร้าย...ผู้ชายรัก ประกาศ (ขอลาพักร้อน) 27-7-2555
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 13-08-2012 21:33:17

อยากอ่านรอนะ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 14-08-2012 02:48:31

(๕)




เสียงคลื่นที่สาดซัดเข้าริมฝั่งดังซู่ซ่าแย้งกับความเงียบสงบของทะเลยามเช้า แสงสีทอที่กำลังจะโผล่ขึ้นจากผิวน้ำที่เห็นอยู่ไกลๆก็ช่วยให้รู้สึกอบอุ่มขึ้นมาบ้างเล็กน้อย ร่างบางของไอซ์ที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนมองภาพตรงหน้าอย่างรู้สึกดีใจที่ได้กลับมาเห็นทะเลที่ประเทศบ้านเกิดอีกครั้ง ความรู้สึกอิ่มเอมในหัวใจกับเรื่องราวภาพในอดีตที่ตนเคยได้มาเที่ยวกับครอบครัวฉายชัดขึ้นมาในหัว เรียกรอยยิ้มหวานให้ยกยิ้มขึ้นมาอย่างง่ายดาย

วันนี้เข้าวันนี้สองแล้วที่ไอซ์ ภิและเอ็กส์เดินทางมาเที่ยวที่เกาะแห่งหนึ่งที่จังหวัดกระบี่ตามคำชวนของไอซ์ซึ่งไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ ถึงใจจริงไอซ์อยากจะมาเที่ยวกับคนที่พึ่งได้มาเป็นคนรักสองต่อสองแต่ด้วยเพราะเขาก็อยากใช้เวลากับเอ็กส์ด้วยเหมือนกันจึงบังคับลากให้เพื่อนที่เปรียบเหมือนพี่ชายคนโตมาด้วย

อีกอย่าง...ไอซ์ไม่อยากให้ภิต้องอึดอัดใจมากเกินไปถ้าต้องมากับเขาเพียงแค่สองคน

ถึงภิจะรับปากว่าจะยอมทำตามใจทุกอย่าง จะทำตัวเป็นคนรักของไอซ์ให้ครบสองเดือนตามที่ขอไว้ แต่ใจจริงไอซ์ก็รู้ว่าเพื่อนรู้สึกขัดค้านอยู่ไม่น้อย

“ตื่นนานแล้วเหรอว่ะ”เสียงเข้มของเอ็กส์เอ่ยถามร่างเล็กที่มองเหม่อออกไปในทะเลที่ยังไม่สว่างดี ทะเลที่ไม่ใช่สีฟ้าแต่กลับเป็นสีโคลนที่มองแล้วดูน่ากลัว

“ตื่นได้ซักพักแล้ว เอากาแฟมั้ยเดี๋ยวเราไปชงให้”ไอซ์ยิ้มถาม แต่เอ็กส์ปฏิเสธด้วยการส่ายหน้า ก่อนจะนั่งลงข้างๆของเพื่อนตัวเล็กที่หันกลับไปมองไอ้ทะเลที่ดูน่ากลัวนั้นอีกครั้ง ใบหน้าคมมองเพื่อนรักแล้วถอนหายใจออกมาช้าเรียกความสนใจของไอซ์ให้หันกลับมามอง

“เป็นไรเอ็กส์ เบื่อแล้วเหรอ พึ่งมาถึงเมื่อวานเองนะ อะไรจะขี้เบื่อไวจัง”ถามเสียงเศร้าแต่สีหน้าไม่รู้สึกรู้สา ถ้าเป็นไม่กี่วันก่อนเอ็กส์คงจะนึกโมโหที่โดนทำหน้าตาแบบนี้ใส่แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เพราะเอ็กส์รู้ว่าไอซ์ทำแบบนี้เพราะอะไร

...เพราะแค่อยากทำให้ตัวเองเข้มแข็ง...
“กูไม่ได้เบื่อหรอก แค่คิดเรื่องของมึงแล้วกูหนักใจ”บอกออกไปตามตรงที่คิด เอ็กส์ไม่สบายใจที่รู้ว่า...คนป่วย...ยังทำร้ายตัวเองด้วยการเที่ยวเล่นแบบนี้

“อย่าคิดเยอะซิเอ็กส์ แก่ไว สาวๆไม่ชอบไม่รู้ด้วยนะ”ยิ้มล้อเลียนตามที่เคยทำเมื่อหลายปีก่อนทำเอาคนที่คุยด้วยถึงกับยิ้มออกมาอย่างลืมกลั้น มือหนายกขึ้นไปขยี้หัวที่มีกลุ่มผมสีดำปกคลุมจนยุ่งราวกับรังนก

ทั้งสองคนนั่งคุยกันตลอดทั้งเช้า ไอซ์เล่าเรื่องราวตอนที่ตัวเองไปอยู่ต่างประเทศให้เอ็กส์ฟัง คนฟังก็ตั้งใจฟังอย่าใคร่รู้เพราะหลายปีที่ผ่านมาเหมือนกับไอซ์ตัดขาดพวกเขาไป ทั้งๆที่อยากติดต่อแต่ก็ไม่รู้จะติดต่อไปทางไหน

เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะของทั้งสองคนดังจนทำให้อีกคนที่นอนหลับเพราะเหนื่อยกับการเดินทางเมื่อวานลืมตาตื่นขึ้นมา ดวงตาคมลอบมองออกมาทางบานเกร็ดของบ้านพัก ภาพตรงหน้าคือรอยยิ้มของเพื่อนที่หายไปนาน เสียงหัวเราะที่สดใสที่ตัวเองเคยฟังบ่อยจนชิน รอยยิ้มของภิปรากฏออกมาเมื่อเห็นไอซ์และเอ็กส์พูดคุยหัวเราะเหมือนเมื่อครั้งอดีต สุดท้ายจึงตัดสินใจลุกจากที่นอนเพื่อไปร่วมวงสนทนาด้วยความ...คิดถึง

“คุยอะไรกันอยู่ว่ะ เสียงดังจนทำกูตื่นเลย”เสียงของชายหนุ่มคนใหม่ที่พึ่งเดินเข้ามาทำให้เพื่อนรักทั้งสองหันไปมอง ไอซ์ยกยิ้มก่อนที่จะเอามือเล็กๆไปคล้องแขนของภิไว้ ถึงจะมีแรงขืนของชายหนุ่มแต่ภิก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ แค่ยังไม่ค่อยชินกับการถึงเนื้อถึงตัวของไอซ์ก็เท่านั้น

“คุยเรื่องที่ไอซ์มันไปอยู่ที่ต่างประเทศ มึงรู้มั้ยว่าไอซ์มันไปมาหลายประเทศแล้วนะ”เอ็กส์ตอบยิ้มๆ ก่อนจะพูดเรื่องที่ตัวเองก็พึ่งรู้มาให้ภิฟัง

“พวกเราก็ลำบากลำบนเรียนแทบตาย ดูมันซิหนีไปเที่ยวคนเดียวไม่ยอมเรียน “เอ็กส์ยังบ่นไปตามประสาของเขา แต่คำที่พูดออกมาทำให้ภิหันไปมองหน้าคนข้างๆด้วยความสงสัย

“นี่มึงไม่ได้เรียนต่อหรอกเหรอ”

“หึ ไม่ได้เรียนอ่ะ เราไม่ชอบเรียนภิกับเอ็กส์ก็รู้ เราชอบถ่ายรูป ชอบเที่ยว”

“เออ ดีเนอะ ไม่อยากเรียนก็ไม่เรียน เคยคิดถึงอนาคตบ้างมั้ยว่ะ”ดุไปเพราะห่วงใย ไอซ์เข้าใจแต่ดวงตาโตก็ซ่อนแววเศร้าด้วยน้ำเสียงที่เอาแต่ใจจนไม่มีใครสังเกต

“ก็เราจะเป็นภรรยาภิ ให้ภิเลี้ยง จะไปเรียนเยอะทำไม ยังไงก็อยู่บ้านสบายๆอยู่ดี ฮิฮิ”เอ็กส์ส่ายหน้าขำกับคนตรงหน้าต่างจากภิที่ส่ายหน้าอย่างระอาหน่อยๆ

“พูดกับมึงเรื่องนี้แล้วกูปวดหัวว่ะ”

“ใช่สิ๊ๆ ถ้าปวดหัวนักก็ไปกินยานอนเลยไป ไปเอ็กส์เราไปกินข้าวเช้ากันเหอะ ปล่อยภิเขานอนไปเขาปวดหัววววววว!!”

“เฮ้ยย!! ได้ไง จะทิ้งกูให้กูกินคนเดียวหรือไง มาด้วยกันสามคนก็ต้องไปกันสามคนดิ”ภิโวยวายทันทีที่เหมือนจะถูกทิ้งให้ต้องทานข้าวเช้าเพียงคนเดียว

“ฮ่าๆ เออๆ ไม่ทิ้งหรอก มึงไปหล้างหน้าแปรงฟันไปสภาพงี้ทุเรศลูกตาว่ะ”

“จะให้กูไปยังไง ไอ้ลูกลิงนี่เกาะกูไม่ปล่อยเลย”ภิสบัดแขนข้างที่โดนกอดเบาๆ แต่ไอซ์ยิ่งรัดแน่นมากขึ้นกว่าเดิม

“ฮ่าๆๆ โอ้ยปวดหัวกับพวกมึงโว้ยยย”เป็นเอ็กส์ที่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจนทำให้อีกสองคนหัวเราะตาม คนที่เป็นเหมือนพี่ใหญ่มองทั้งสองคนแล้วก็นึกถึงวันเก่าๆ นึกถึงภาพในอดีตที่มีเรื่องราวของทั้งสามคนทั้งสนุกและอบอุ่นราวกับเป็นครอบครัว

ไม่ใช่แค่เอ็กส์เท่านั้นที่กำลังคิดแบบนั้น ภิเองก็คิดว่าตอนนี้ช่างเหมือนกันสมัยก่อนที่ไอซ์จะมาคอยออดอ้อนพวกเขาอยู่บ่อยๆแล้วไม่ภิหรือเอ็กส์คนใดคนหนึ่งก็จะยอมตามใจเสียทุกครั้ง แม้จะขัดใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แต่ลึกๆแล้วภิเองก็โหยหาความอบอุ่นระหว่างพวกเขาสามคนเหมือนในครั้งอดีต

.....

.....


ภายในห้องอาหารเช้าของรีสอร์ทที่ทั้งสามคนเข้าพัก ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายไปด้วยผู้คนที่เข้าพักที่กำลังเดินไปตักอาหารกลับมาเพื่อรับประทาน ส่วนใหญ่คนที่เข้าพักที่นี่จะเป็นชาวต่างชาติหนักไปทางยุโรป มีแค่ไม่กี่โต๊ะเท่านั้นที่มองมาแล้วดูออกว่าเป็นคนประเทศเดียวกัน

ไอซ์ ภิ และเอ็กส์เดินไปตักอาหารของตัวเองกลับมาที่โต๊ะและนั่งทานกันเงียบๆ ภิกับเอ็กเลือกทานแฮมกับไข่ดาวในขณะที่ไอซ์ทานเพียงแค่น้ำส้มกับขนมปังชิ้นเล็กๆ

“สวัสดีค่ะ เป็นคนไทยใช่มั้ยค่ะเนี่ย...”เสียงแหลมของผู้หญิงเอ่ยถามทำให้ทั้งไอซ์ ภิ และเอ็กส์ต้องเงยหน้ามองยังคนที่เข้ามาใหม่

“ครับ คนไทยครับ”เอ็กส์ตอบและได้รับยิ้มจากหญิงสาวคนนั้นกลับมา ถึงจะงงๆแต่เขาก็ส่งยิ้มกลับให้เช่นกัน

“ดีใจจังเลยค่ะที่มีคนไทยมาพักที่เดียวกัน มากันสามคนเหรอคะเราชื่อนนนี่นะ ขอนั่งด้ววยคนนะคะ”ไม่ทันจะพูดอนุญาตนนนี่สาวสวยก็หย่อนตัวลงที่เก้าอี้ข้างๆภิตรงข้ามกับไอซ์ซึ่งเป็นตัวที่ว่างอยู่

“ผมชื่อเอ็กส์ ไอ้นี่ภิ ส่วนนี่ไอซ์ครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสามคนเลยนะคะ โดยเฉพาะกับภิ”ทันที่ที่พูดเจอเธอก็ส่งยิ้มหวานไปให้อย่างไม่ปิดบังเจตนา ภิที่อึ้งกับคำพูดก็ได้แค่ส่งยิ้มเนือยๆกลับไปให้ด้วยมารยาทเท่านั้น

“แล้วสรุปมากันแค่สามคนเหรอค่ะภิ”

“อ๋อ...อ่าครับ สามคนครับ”

“ดีจังเลยค่ะ นนนี่ก็มาสามคนพอดีเลย แต่เพื่อนนนนี่อีกสองคนเขาเป็นแฟนกันนนนี่เลยเหมือนมาเที่ยวคนเดียวยังไงไม่รู้ซิ”

“ถ้าอย่างนั้นแล้วไม่กลับบ้านไปเลยล่ะ จะมาบ่นให้พวกเราฟังทำไม”เสียงเย็นของคนที่นั่งนิ่งๆอยู่นานพูดคิดมา ทั้งเอ็กและภิอุทานเบาๆเมื่อประโยคที่ได้ยินเป็นประโยคไล่คนแปลกหน้าแบบชัดเจนสุดๆ จนผู้หญิงตรงหน้าถึงกับหน้าเสีย

“แหม...อ..ไอซ์นี่ก็”

“อย่ามาเรียกชื่อเราแบบสนิทสนม จะเรียกเราก็เรียนแค่คุณก็พอ ไม่ต้องเอ่ยชื่อเรา ทางที่ดีม่ต้องมาเรียกเราจะดีกว่า”

“เฮ้ย ไอซ์...ไม่เอาน่า”ภิรับรู้ว่าไอซ์ไม่พอใจเรื่องอะไร แต่พอตัวเองปรามกลับได้รับสายตาดุที่ไม่คุ้นเคยส่งกลับมาจนต้องเงียบ ผิดกับผู้หญิงที่ถูกว่าที่ตอนนี้โกรธจนตัวสั่น

“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร!! ชั้นเข้ามาก็ไม่ได้เพราะอยากรู้จักเธอซักนิดเดียว!!”เสียงตวาดแหลมดังไปทั่วจนคนอื่นหันมามองที่โต๊ะของพวกเขาเป็นตาเดียวกัน ไอซ์แค่ยักไหล่ไม่ได้สนใจคนรอบข้าง จะมีซักกี่คนที่ฟังภาษาที่พวกเขากำลังด่ากันอยู่ออก แต่ถึงจะฟังออกก็เถอะ ไอซ์ก็ไม่สนใจอยู่ดี

เพราะคนที่จะอายไม่ใช่เขา...แต่เป็นผู้หญิงตรงหน้าของเขา

“แล้วเธอคิดว่าภิของเราอยากรู้จักเธออย่างนั้นเหรอ”เสียงเย็นพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยจนทำให้สติของหญิงสาวแทบหลุด

“แล้วเธอเป็นผู้หญิงนะ ถึงยุคนี้มันจะเปิดกว้างมากขนาดไหนแล้วก็เถอะแต่ยังไงก็ควรทำตัวให้ดูเป็นผู้หญิงไทยบ้าง นี่อะไร เที่ยวทอดสะพานให้ผู้ชายทั้งๆที่ผู้ชายเขาไม่ได้มีท่าทีที่จะเล่นด้วยซักนิด”

“แล้วอีกอย่างที่อยากจะบอกนะ”ไอซ์ที่ยังไม่หยุดพูดค่อยๆลุกแล้วย้ายตัวเองไปนั่งบนตักกว้างของภิที่มองคนตัวเล็กด้วยสายตางงงันไม่ต่างจากคนอื่นๆ

“ก่อนจะเข้ามาจีบผู้ชายน่ะ ดูให้ดีก่อนว่าเขาเป็นผู้ชายจริงๆหรือเปล่า”เสียงเล็กพูดจบก็คว้าที่คอหนาแล้วโน้มตัวลงไปเอาปากแตะที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย ก่อนจะผละออกมาแล้วยิ้มยั่วให้ผู้หญิงที่กำหมัดตัวสั่นอย่างกับเจ้าเข้า

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”นนนี่กรีดเสียงร้องก่อนจะกระทืบเท้าแล้ววิ่งหนีออกไปด้วยความอับอาย ไอซ์หัวเราะและมองตามภาพนั้นอย่างขำๆแต่ก็ขำได้ไม่ได้เพราะถูกคนที่พึ่งจูบปากดันออกจากตักจนเกือบจะล้มกองกับพื้น

“มึงนะมึง ทำกูอับอายได้ตลอด”ภิพูดก่อนจะเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะถูกกันท่าจากผู้หญิงแต่เพราะถูกผู้ชายจูบต่อหน้าคนเยอะๆเป็นครั้งที่สอง

“ฮึฮึ ฮ่าๆๆๆ”เสียงเล็กหัวเราะกับตัวเองก่อนจะกลับมานั่งที่เกาอี้ตัวเดิมแล้วยกขนมปังก้อนเล็กที่ยังทานไม่หมดขึ้นมาใส่ปากตามด้วยน้ำส้มอีกอึกใหญ่ ก่อนจะหัวเราะกับตัวเองอีกครั้งต่างจากเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆที่ได้แต่ส่ายหน้าไปมา

...เมื่อไรจะเลิกเป็นคนที่ไม่ใช่ตัวเองซักทีนะ...ไอซ์...






ขอบคุณทุกคอมเม้นครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 14-08-2012 05:18:36

                            ทำไปแล้วเจ็บแต่ก็ยังทำนะ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Loste ที่ 14-08-2012 05:33:33

 :a6: :a6: :a6: :a6:


เจ็บแทนไอซ์เลย

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 14-08-2012 09:35:49

 :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เนื้อเรื่องคุ้น เศร้าๆ ชอบกล

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 14-08-2012 10:20:13

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-08-2012 11:24:53

นายเป็น M รึไง

 :o12:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 14-08-2012 14:35:53

อยากรู้ว่ามันมีเรื่องอะไร เกิดขึ้นกับไอซ์หว่า  :o10:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 14-08-2012 17:37:50

อึก!! เจ็บแล้วเจ็บอีก   :sad2:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-08-2012 17:59:47

ไอซ์ทนทำไปเพื่ออะไร
อยากรู้อ่าช่วยมาเฉลยหน่อย
อยากอ่านต่อแล้ววววววววว :z3:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 14-08-2012 18:53:56

โอยยยย ไอซ์ทำไมหนูทำแบบนี้  :sad4:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 14-08-2012 19:36:24

T____T :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-08-2012 00:39:49

เฮ้อ~อึดอัดเนอะ จะเป็นยังไงต่อเนี่ย

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 15-08-2012 01:28:51

เดาตอนต่อไปไม่ถูกเลยเฮ่อ :sad4:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 15-08-2012 22:45:51

อ่านแล้วเห็นแววเลยว่าได้กินมาม่าจากเรื่องนี้แน่นอน   :o12:

แอบหวังลึกๆ ให้พลิกล็อคนะคะ ไม่อยากกินมาม่าอ่า  :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 15-08-2012 22:57:44

ไม่เห็นวี่แววว่าภิจะหันมารักไอซ์เลยน่าสงสารจัง

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: appattap ที่ 16-08-2012 23:07:09

 :sad4: เศร้าแทนไอซ์ ไปทางไหนใครก็ชอบ เฮ้อ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: roseonrock ที่ 16-08-2012 23:09:58

น่าจะต้นร้าย ปลายดีนะ
ไอซ์กลับมาช่วยไร  ภิ เปล่า...
ไงก็ช่าง ใจพร้อม น้ำตาพร้อม มาม่า จัดมา! :z10:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 18-08-2012 12:06:50

 :m15: :m15:  สงสารไอซ์

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 24-08-2012 16:31:44

อ่านไปก็อึดอัดเนอะ
ต้องฝืนทำอะไรที่มันไม่อยากทำนี่ ทรมานน่าดูเลย
เอาใจช่วยไอซ์นะ สู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: eyeaptchy ที่ 25-08-2012 15:33:52

โอ้ยยยไอซ์ อย่าฝืน U-U เสียใจอะ
มันหน่วงๆในอก ฮือ คอยดูนะภิ!
ถ้าไอซ์เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นกับไอซ์ละก็ ภินั่นละจะเสียใจไปจนวันตาย!

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 26-08-2012 12:19:38

                  :3129:
 :call: :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 26-08-2012 13:19:54

อ่านแล้วเหนื่อย
อยากให้คนเขียนมาต่อบ่อยๆ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: Mc_ma ที่ 01-04-2014 23:53:35

คุณนัยจ๋าาา....
ยังรออ่านเรื่องนี้อยู่นะคะ

อยากรู้แล้วว่า ไอซ์จะทำให้ภิรักไอซ์แบบคนรักได้มั้ย
กับเวลาที่มีเพียงแค่ 2 เดือน

อยากให้จบแบบ Happy Ending จัง

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๕ หน้าที่ ๔ วันที่ ๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๕
เริ่มหัวข้อโดย: jbook ที่ 11-06-2014 19:14:06

 :o8: รอตอนต่อไปจ้า >< ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๖ วันที่ ๑๙ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 20-06-2014 03:17:18

ตะวันคล้อยไปทางทิศตะวันตกแล้วแต่แสงแดดยังคงส่งแสงผ่านมาอย่างไม่ลดละ ร่างบางที่ยืนมองดูคนที่ตัวเองรักกำลังนอนอาบแดดเล่นอยู่ที่ชายทะเลอย่างสบายใจ วันนี้ทั้งวันเขาโดนงอนจากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน เนื่องจากตอนเช้าดันไปทำให้ภิต้องอับอาย ใจจริงอยากจะเข้าไปพุดคุยด้วยแต่ได้มองอยู่แบบนี้ก็รู้สึกไม่ต่างกัน

ไอซ์นั่งลงที่เนินทรายไม่ไกลจากภิเท่าไรนักเพื่อจะได้มองดูภิได้ถนัด พลางนึกถึงเรื่องราวตั้งแต่อดีตที่ทำให้ได้รู้จักและผูกพันจนเกิดเป็นความรัก

ยี่สิบปีก่อน...เป็นเพื่อนเล่นกันที่สนามเด็กเล่นของโรงเรียน ภิมักจะมาชวนเดินเล่นบนกำแพงบ่อยๆ เป็นกำแพงเตี้ยๆที่สูงเท่าตัวของไอซ์ ด้วยความที่ภิเดินเล่นจนชำนาญจึงไม่เกิดอะไรแต่ไอซ์ไม่ค่อยชอบเล่นอะไรซนๆเกิดพลัดตก เป็นเรื่องต้องเชิญผู้ปกครองทั้งสองฝ่าย หลังจากเหตุการณ์นั้นด้านพ่อแม่ของภิก็พาลูกชายตัวน้อยของตัวเองไปขอโทษถึงที่บ้านไอซ์อีกรอบ ในขณะที่พวกพ่อแม่คุยกันถูกคอ เด็กทั้งสองก็ก่อความสัมพันธ์แบบเพื่อนสนิทข้ามห้องกันอย่างไม่รู้ตัว

ริมฝีปากบางยกยิ้มพลางลูบไล้รอยแผลเป็นจางๆที่บริเวณข้อศอกซ้ายที่ได้มาจากอุบัติเหตุเมื่อตอนนั้น

“แดดร้อนเกินไปนะ กูว่าเข้าบ้านเถอะ”เสียงเข้มของคนที่เปรียบเสมือนพี่ชายคนโตบอก ไอซ์เหลือบไปมองเอ็กซ์ก่อนจะยิ้มให้จนตาปิดเพื่อขอบคุณ แม้เอ็กจะบอกให้คนที่นั่งกับทรายเข้าไปอยู่ในห้องก็จริง แต่กลับถือร่มสนามขนาดใหญ่ที่ไม่รู้ไปเช่ามาจากไหนมาตั้งอยู่ข้างหลัง คล้ายว่าบอกให้เข้าห้องเป็นทางเลือกที่สองซะอย่างนั้น

“ไม่ร้อนแล้ว ขอบคุณนะเอ็กซ์”

“เออ ไม่เป็นไร...เฮ้ออ”ร่างสูงหย่อนตัวลงนั่งข้างๆกันก่อนจะถอนหายใจทิ้งทำเอาไอซ์หันกลับมามอง คิ้วขมวดอย่างสงสัย

“ถ้าคนที่มึงรักเป็นกู อะไรๆมันก็จะง่ายกว่านี้นะ...เฮ้ย!! ไม่ต้องมองกูแบบนั้น กูเปล่ารักมึง แค่กูไม่ใช่คนที่มีพันธะแบบไอ้ภิก็เท่านั้น ถ้าเป็นกูจะไม่มีใครเจ็บ”ดวงตาคู่สวยหม่นลงทันทีที่ฟังจบ ก้มหน้าพร้อมกับเขี่ยทรายที่อยู่ปลายเท้าเล่น ที่เอ็กซ์พูดก็เหมือนคำด่าที่ด่าเขาว่าเป็นคนทำร้ายความสุขคนอื่น

“...เอาจริงๆ ถ้าภิไม่แต่งงานเราก็คงไม่กลับมา รู้นะว่ามันเห็นแก่ตัวแต่พอรู้ว่าภิจะแต่งงานก็เหมือนว่าเรากำลังจะเสียภิไปตลอดกาล...เราก็แค่ไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีก เรา...ไม่อยากให้หัวใจดวงนี้ต้องสลาย ถึงจะเห็นแก่ตัวก็เถอะ”

“แล้วมึงไม่คิดจะบอกไอ้ภิจริงหรือไง ถ้ามันรู้ที่หลังมีหวังมันคงโกรธมึงแน่ๆ”คนถูกถามหันหน้าไปยังภิที่ยังนอนหลับรับลมทะเล สายตาที่หม่นอยู่แล้วกลับหม่นลงหนักกว่าเก่า

“เอ็กส์คิดจริงๆเหรอว่าหลังจากที่เราไปแล้ว ภิจะไม่โกรธไม่เกลียดเรา เราว่าไม่ต้องบอก...ยังไงภิก็ไม่เห็นเราเป็นเพื่อนอีกแล้วล่ะ”เสียงเศร้าบ่งบอกความรู้สึกที่อดกลั้นภายในใจได้เป็นอย่างดี เอ็กส์เองก็หมดหนทางที่จะช่วยเพื่อน ยิ่งรู้สาเหตุยิ่งไม่อยากขัดใจไอซ์เลยจริงๆ

“แล้วเหลือเวลาอีกเท่าไรถึงจะไป?”

“...สองอาทิตย์”ตาคู่สวยหลับลง นึกเสียดายข้อเสนอของภิที่ให้เวลากับเขาถึงสองเดือนแต่ตัวเองกลับมีเวลาแค่สองอาทิตย์ ที่ลากทั้งสองคนมาทะเลมาเที่ยวด้วยกันก็เพราะตระหนักว่าเวลาแค่สองอาทิตย์มันน้อยเหลือเกิน

ยังมีอะไรมากมายที่ไอซ์ยังไม่ได้จัดการให้เรียนร้อย ทั้งโฉนดบ้านที่เอ็กส์รับซื้อไว้ก็ยังไม่ได้โอน ทั้งอสังหาฯอีกไม่กี่รายการที่กำลังทยอยฝากขาย โชคดีที่พ่อกับแม่ของภิเป็นคนดูแลจัดการพวกนี้ให้

นั้นหมายความว่า...พอทุกอย่างจบลง

ไอซ์...จะไม่มีอะไรแล้วที่อยู่ที่เมืองไทย...แม้กระทั้ง...หัวใจ

“กูอยากโกรธมึง แต่กูก็ทำไม่ลง ไม่ใช่เพราะมึงป่วย รู้ใช่มั้ยไอซ์”ไอซ์ครางหือรับคำพูดของเอ็กส์ที่พูดจบก็ลุกขึ้นยืนปัดทรายออกจากกางเกงก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในบ้านพักของตัวเอง

ทำไมไอซ์จะไม่รู้ว่าทุกคนเอ็นดูตัวเองขนาดไหน เพราะรู้เลยกล้าที่จะเอาแต่ใจได้ขนาดนี้ และยิ่งกว่าคำว่าเอ็นดู ไอซ์รู้เสมอว่าทุกคนมองเขาด้วยความสงสารมาตลอด

ตั้งแต่เสียครอบครัว ต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่ม.ปลาย เด็กผู้ชายตัวเล็กๆพยายามทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว ทำให้ไอซ์กลายเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง กล้าที่จะทำอะไรก็ตามที่ตัวเองอยากทำ

แต่ในความเป็นจริงทุกคนรู้ว่าทำไมไอซ์จึงเป็นเช่นนั้น

เพราะ...คนตัวเล็กคิดเสมอว่า...ไม่มีคนที่คอยแนะทางที่ตัวเองควรเป็น ควรไป ไม่มีใครคอยชี้นำว่าอะไรควรทำ...เพราะอย่างนั้นทุกคนที่รู้จักไอซ์มาจึงเห็นว่าเป็นที่คนน่าสงสารมากกว่าคนที่เข็มแข้ง

.....

.....


ในบ้านทรงไทยเรือนสวยที่ปกคลุมด้วยต้นไม้ใหญ่นานาพรรณ ยากเหลือเกินที่จะได้เห็นสภาพของสิ่งปลูกสร้างแบบนี้ใจกลางเมืองกรุงฯ หากไม่ใช่ว่าเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ครอบครองพื้นดินที่มีมูลค่าเปรียบดั่งทองมาตั้งแต่สมัยก่อนคงไม่มีทางที่จะมาสร้างบ้านได้อยู่แบบนี้แน่ๆ

มนัสยาหรือแหวนถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเบื่อหน่ายเมื่อเห็นความวุ่นวายหน้าประตูหน้าบ้านของตัวเอง พวกนักข่าวแวดวงสังคมไฮโซมาดักรอทำข่าวไม่เว้นวัน แม้จะไม่ได้ข่าวอะไรแต่ดูว่าฝ่ายนั้นไม่ยอมให้ข่าวดังนี้เงียบหายไปง่ายๆ

ตัวแหวนเองไม่อยากจะออกไปพูดอะไรหรือให้ข่าวอะไรอีกเพราะอดีตคู่หมั้นของตัวเองขอเอาไว้

ภิ...ชายหนุ่มที่ตนคบหาดูใจมากว่าห้าปีเข้ามาอธิบายเรื่องราวที่ยากจะรับไว้ให้เธอฟัง แม้จะไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงเพราะภิเองก็อ้างว่าไม่รู้ว่าไอซ์ทำลงไปเพราะอะไรแต่แหวนก็ไม่ได้อยากจะซักไซ้อะไรให้มากความ

เพียงแต่ยื่นข้อเสนอไปว่าหากภิเคลียร์กับทางนั้นได้เมื่อไรค่อยมาคุยกับตัวเองอีกทีว่าจะตกลงกันอย่างไร

“ไงค่ะยัยคุณแหวน หน้าตาบอกบุญไม่รับเลยนะ”เสียงหญิงสาวทักขึ้นจากทางด้านหลัง กแหวนหันไปมองเจอเพื่อนรักของตัวเองที่ยิ้มกวนอารมณ์ส่งมาให้

“ว่างหรืออิ้ง?”อิ้งหรือเพื่อนสนิทของแหวนยู่หน้าใส่ทันทีที่โดนถามคำถามเหมือนไล่กลายๆใส่

“ชั้นแค่เป็นห่วงหรอกย่ะ”อิ้งพูดแค่นั้นก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งใกล้ๆกับที่แหวนยืนอยู่

“ภิเขาว่าอย่างไรมั้งล่ะ ติดต่อมาบ้างหรือเปล่า?”เพื่อนสนิทถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง  วันที่เกิดเรื่องอิ้งก็เห็นเต็มสองตาทั้งช็อคทั้งอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เธอรู้จักกับแหวนตอนเข้ามหาวิทยาลัยและเห็นว่าคู่รักของเพื่อนก็รักกันดี แม้จะแอบรู้มาบ้างว่าแฟนเพื่อนแอบทำเจ้าชู้ แต่ก็เป็นเรื่องปรกติของพวกผู้ชายอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นผู้ชายที่คบหาดูใจกับคนที่บ้านเคร่งครัดขนาดนี้ด้วยแล้วเธอว่าเธอเข้าใจฝ่ายชายดีเลยล่ะ

“ก็เห็นเขาว่าเขากำลังเคลียร์ทางนู้นอยู่ ขอเวลาสองเดือนอย่างที่ชั้นบอกเธอตอนแรกนั้นแหละ”พูดออกมาแล้วอดถอนหายใจไม่ได้จริงๆ เธอไม่ได้กลัวว่าภิจะไม่รักษาสัญญาแต่ระยะเวลาสองเดือนเธอกลัวว่าทางบ้านของเธอจะตัดขาดกับทางนู้นมากกว่า

“กลัวพ่อกับแม่เธอไม่เข้าใจล่ะซิ”อิ้งพูดอย่างกับมานั่งอยู่ในใจแหวน คบกันมาเจ็ดปีไม่เคยเสียเปล่า อย่างน้อยก็เข้าใจกันและกัน แหวนรับคำในลำคอพร้อมพนักหน้าเนือยๆ

“ที่จริงชั้นไม่เห็นความจำเป็นที่รอถึงสองเดือน”

“..???”

“ชั้นหมายถึงเธอไม่ควรให้โอกาสเพื่อนของนายภิ ชั้นไม่ได้เหยียดเพศหรืออะไรหรอกนะ แต่มันจะไม่เอาแต่ใจมากไปหรือที่จะแย่งกันไปแบบนี้ ทั้งๆที่ภิเองก็เห็นเป็นแค่เพื่อนเลยไม่กล้าขัดใจใช่มั้ย?”หญิงสาวพูดออกมาอย่างที่ใจคิด เธอเป็นคนที่มีความคิดเป็นคนสมัยใหม่ และคิดเสมอว่าสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูก สิ่งนั้นคือสิ่งที่ถูกต้อง

“ที่จริงเธอไม่เห็นต้องแคร์เพื่อนของนายภิคนนั้น ทำไมถึงไม่ให้นายภิเขาออกมารับผิดชอบและแก้ไขความเข้าใจผิด ถ้ารอถึงสองเดือนสังคมเขาจะคิดกันไปแล้วว่าภิเป็นเกย์ และเธอยัยคุณแหวน...เธอคือผู้หญิงที่เกือบถูกเกย์หลอกให้แต่งงานด้วย พอสองเดือนจะออกมาบอกความจริงก็มีแต่คนคิดว่าโกหก...คุณลุงคุณป้าก็คงไม่ยอมให้เธอคบกับเขาต่อแน่ๆ”สิ่งที่เพื่อนสนิทพูดมาดูมีเหตุผล และเมื่อแหวนคิดตามมันก็เป็นความจริงทุกอย่าง

ติดอยู่ตรงที่...ภิข้อร้องเธอไว้นี่แหละ

“แล้วตอนนี้ภิเขาอยู่ไหน ทำไมนักข่าวถึงมาออกันอยู่ที่บ้านนี้ละ”

“ไปทะเล...เพื่อนเขาชวน”ฝ่ายนู้นพึ่งส่งข้อความมาบอก

“หยุดเป็นคุณหนูผู้แสนดีได้แล้วยัยแหวน ไปเก็บเสื้อผ้าแล้วไปแย่งคนรักคืนได้แล้ว ชั้นจะไปด้วย”อิ้งพูดอย่างหมายมั่น แค่นึกว่าเพื่อนรักจะไม่ได้แต่งงานกันคนที่เหมาะสมกันอย่างภิก็นึกเสียดาย

“...แต่...ชั้นว่าไม่ดี”

“ทำไมจะไม่ดี?”

“ภิเขาขอเวลาคุยกับเพื่อนเขาให้เข้าใจ เห็นว่าจะตามใจเป็นครั้งสุดท้าย”

“...??”อิ้งทำหน้างง สงสัย ทำไมต้องตามใจในเมื่อเป็นแค่เพื่อน เธอคิดและกำลังจะถามแต่เหมือนแหวนจะรู้จึงรีบอธิบายก่อน

“ชั้นก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับผู้ชายคนนั้นหรอก ตอนที่ชั้นเจอภิก็ไม่เจอกัน แล้วพอขึ้นมหาวิทยาลัยภิก็เล่าว่าเพื่อนคนนี้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ระหว่างนั้นก็ไม่ได้กลับมาไทยเลย แต่ภิมักจะเล่าให้ฟังบ่อยๆว่าไอซ์...ผู้ชายคนนั้นน่ะเป็นคนยังไง”

“แล้วเป็นคนยังไง?”

“ก็...ภิบอกว่าเขาเป็นน่ารัก นิสัยดี ชอบอ้อนเหมือนน้องเล็กของบ้าน ขนาดภาคน้องชายภิเขายังอ้อนจนภาคดูแก่กว่า...ทุกคนเลยเอ็นดูเขามากน่ะ”แหวนเล่าตามคำพูดของภิทุกกระเบียดนิ้ว เพราะเธอฟังเรื่องของไอซ์มาบ่อยเหลือเกิน เวลาไปข้างนอกด้วยกันหากผ่านสถานที่หรือร้านที่มีวีรกรรมของไอซ์ ภิมักจะเล่าให้เธอฟังตลอด

“แต่ที่ชั้นเห็นวันงานนี่ไม่ใช่เลยนะ”แหวนก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ภิมักจะบอกตลอดว่าไอซ์จิตใจดี แต่คนที่เธอเจอวันแต่งงานกับตอนที่ไปบุกเข้าไปในห้องพักที่โรงพยาบาลเหมือนเป็นตัวร้ายในละครที่โกรธเกลียดความสุขของคนอื่น ดวงตามีแต่ความมืดมน

“เพราะงั้นแหละ ปล่อยให้ภิจัดการไปเถอะนะ ชั้นไม่อยากจะยุ่งกับคนแบบนั้นเลย บอกตรงๆว่าชั้นกลัว”...กลัวดวงตาที่มองมาคู่นั้นเหลือเกิน

“ไม่ได้! ถ้าปล่อยไปถึงสองเดือนจริงๆไม่แคล้วได้เป็นอย่างที่ปากชั้นว่าแน่ๆ”เพื่อนสาวไม่ยอมง่ายๆ บอกแล้วว่าแค่นึกว่าเพื่อนรักพลาดจากคนนี้เธอก็เสียดายแทน

“ไปเก็บของเดี๋ยวนี้เลย เก็บเผื่อชั้นด้วยสามสี่ชุด เดี๋ยวชั้นพาไปเอง ไม่ต้องกลัว...ชั้นอยู่ทั้งคน!!”อิ้งบอกอย่างหมายมาด เธอไม่ยอมให้เพื่อนต้องเสียคนดีๆและเหมาะสมกับเพื่อนรักอย่างแหวนไปแน่

กับอีแค่เกย์คนเดียว...ภายนอกก็แค่ผู้ชายตัวเล็กๆบางๆเท่านั้น

...ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวซักนิด!!!...






ตามเคลียร์นิยายทีละเรื่องๆก่อน อีกไอดีมีอีกเรื่องตั้งไว้แต่ยังไม่ได้ต่อ เอาเรื่องนี้ให้จบก่อน สู้เว้ยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: UP++ [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๖ วันที่ ๑๙ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-06-2014 09:32:31

กลับมาแล้ว~สงสัยต้องอ่านใหม่ตั้งแต่แรกแล้วมั้ง ลืมบ้างไรบ้าง

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 21-06-2014 01:45:30

อากาศยามเช้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไรนักเพราะแม้กระทั้งแดดอุ่นๆยังไม่ส่องลงมา จะมีก็แต่หยาดฝนที่ปรอยมาเท่านั้น โชคยังดีที่ไม่ถึงกับเจอพายุหนัก เป็นแค่ลมมรสุมลูกเล็กๆที่พัดผ่าน ไม่อย่างนั้นคนตัวเล็กคงนึกเสียใจที่ทริปทะเลครั้งสุดท้ายระหว่างตัวเองกับเพื่อนที่รักทั้งสองจะเป็นทริปที่ต้องอยู่ติดแต่ในบ้านเพราะข้างนอกฝนตกทั้งวัน

ไอซ์นั่งลงที่ปลายเตียง ยกยิ้มเย็นๆขึ้นเมื่อมองไปที่ภิและเอ็กส์ที่นอนอยู่อีกฝั่งของห้อง บ้านพักหลังนี้เขาเช่ามาทั้งหมดสามวัน นี่ก็ปาเข้าวันที่สองแล้วเหลืออีกหนึ่งวันให้ได้เที่ยวเล่น ใจจริงเขาอยากจะอยู่ที่ทะเลกับภิและเอ็กส์จวบกระทั่งถึงวันที่เขาต้องจากไป แต่ช่วยไม่ได้ที่ทั้งสองคนยังมีภาระและหน้าที่ที่ต้องไปทำ

ภิกำลังอยู่ในช่วงเทรนตัวเองให้เป็นผู้บริหารของห้างดัง ธุรกิจของครอบครัวตัวเอง ส่วนเอ็กส์เปิดกิจการอู่ซ่อมรถ ใช้วิชาชีพที่ตัวเองเรียนมาอย่างเต็มที่ ดีหน่อยตรงที่สามารถออกมาเที่ยวเล่นกับไอซ์ได้ก็จริงแต่ก็ไม่ตลอดเวลา

ยิ่งมองดูทั้งสองคนยิ่งทำให้ใจหาย หลังจากผ่านช่วงนี้ไปเขาเองก็ยังไม่ได้วางแผนว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเอง

“ขอโทษนะคะ กาแฟที่สั่งได้แล้วค่ะ”แม่บ้านประจำรีสอร์ทเคาะประตูบอกเสียงเบา ไอซ์ที่กำลังเดินออกไปรับกาแฟที่โทรสั่งได้ยินเสียงครืด ครืดจากโทรศัพท์ของภิที่นอนหลับยังไม่ตื่น ร่างเล็กตัดสินใจหยิบเครื่องมือสื่อสารนั้นออกไปกับตัวเองด้วย

“ขอบคุณครับ”เอ่ยเสียงนุ่มพร้อมกับส่งรอยยิ้มและทิปเล็กน้อยให้แม่บ้าน ไอซ์นั่งลงอยู่ที่ระเบียงของบ้านพัก ตอนนี้เกือบๆจะเจ็ดโมงเช้าแต่ไม่มีแสงแดดเลยซักนิด ทำเอาคนที่เมื่อยล้ามานานอย่างเพื่อนรักทั้งสองคนนอนหลับยาวไม่ยอมตื่น

ครืดดดด ครืดดดดด

แรงสั่นจากโทรศัพท์เครื่องเดิมเรียกความสนใจจากคนที่นั่งจิบกาแฟ ไอซ์ไม่ได้อยากถือวิสาสะหยิบของของภิออกมาแต่แค่อยากให้ภิพักผ่อนจึงเอามาแต่เขาก็ไม่ได้คิดจะรับสาย

แต่...พอใบหน้าเรียวมองชื่อที่ขึ้นหราบนหน้าจอโทรศัพท์ คิ้วสองข้างขมวดเข้าอย่างห้ามไม่ได้ พลางนึกว่ามีคนๆนี้มีเหตุอะไรถึงต้องโทรหาภิแต่เช้า ถึงจะรู้ทั้งสองคนเป็นคนรักกันก็อดไม่ได้ที่จะหึงหวง

“สวัสดีครับ...”ไอซ์รับโทรศัพท์เสียงเย็น ทำเอาปลายสายชะงักคำพูดที่จะทักทายกลับมา

“เอ่อ...ภิล่ะค่ะ”เสียงอ่อนหวานถามกลับมาอย่างสุภาพทำเอาคนที่ต้องทำตัวร้ายละอายใจไปชั่วขณะ ไอซ์ลอบถอนหายใจทิ้งเบาๆก่อนจะตอบคำถาม

“หลับอยู่...มีอะไรหรือเปล่า?”

“คือว่า...เอ่อ”

“เอามานี่ชั้นคุยเอง”เสียงปลายสายปร่ากฎเสียงของผู้หญิงอีกคน ก่อนที่น้ำเสียงสุภาพจะเปลี่ยนเป็นกระชับและค่อยข้างห้วนบ่งบอกว่าคงไม่ใช่คนที่ยอมคนเท่าไรนัก

“นั่นใคร?”ไอซ์ถามด้วยความสงสัย

“ชั้นชื่อดาริกา ส่วนนายคือเพื่อนของคุณภิที่มาทำงานเเต่งเพื่อนของชั้นล้มไม่เป็นท่าซินะ”หึหึ...ไอซ์หัวเราะในลำคอ เป็นอย่างที่ตัวเองคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้เป็นมิตรกับเขาเท่าไร

ก็สมควรแล้ว

“...แล้วไง คุณจะโทรมาถามแค่ว่าผมเป็นใครหรือ?”ตอบกลับแบบไม่ยี่หระ พลางยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ

“แน่นอนว่าไม่ เอาโทรศัพท์ไปให้คุณภิคุย ชั้นต้องการคุยกับคุณภิ”เสียงตอบกลับมาก็คล้ายจะไม่ได้ใส่ใจกับน้ำเสียงเย็นนิ่งของไอซ์ที่ส่งไปนัก

“ผมรับเงินเดือนจากคุณหรือ? หรือเราเคยรู้จักกัน? ทำไมผมต้องทำตามความต้องการของคุณด้วยล่ะ”

“นี่!!”

“อย่าน่าอิ้ง เอามาให้ชั้นคุยเอง”เสียงคุยกันของหญิงสาวสองคนที่ปลายสายทำเอามุมปากบางยกยิ้ม คนที่ปรามคนที่กำลังเดือดคงเป็นแหวนแฟนของภิ อย่างที่รู้มา เป็นคนใจเย็นและใจดี...สุภาพสตรีของแท้

“คุณไอซ์คะ..เอ่อ...ขอแหวนคุยสายกับภิหน่อยนะคะ”ไอซ์นิ่งทบทวนคำขอของแหวน มองไปที่คนที่หลับอยู่บนเตียงพลางคิดอย่างไม่เข้าใจตัวเองนัก ทั้งๆที่บอกว่าอยากจะร้าย อยากจะเอาภิมาเป็นของตัวเองไม่ยกให้คนอื่น แต่ทำไมถึงเป็นคนดีได้ขนาดนี้นะแฟนคนนี้ของภิ

ถ้า...ถ้าร้ายกว่านี้...

“ภิ...ภิ”แขนเรียวเขย่าร่างของภิ คนถูกปลุกลืมตาหยีๆขึ้นมองไอซ์ขมวดคิ้วใส่เป็นคำถามว่าปลุกเขาทำไม

ก่อนที่จะถามไอซ์ก็ยื่นโทรศัพท์ในมือของตัวเองให้ก่อน เป็นอันเข้าใจว่าเหตุใดตัวเองขึงถูกปลุก

ภิมองหน้าจอมือถือของตัวเองที่ปรากฏชื่อของคนที่โทรเข้ามาพลันร่างกายก็เด้งลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะรีบคว้าสิ่งของจากมือไอซ์อย่างรีบเร่ง

“ครับแหวน...สักครู่นะครับ”เสียงทุ้มพูดกับปลายสายที่ไอซ์รู้ดีว่าเป็นใคร ภิหันมามองเพื่อนตัวเล็กครู่เดียวก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางเดียวกับที่ไอซ์พึ่งเดินมา

ร่างเล็กของไอซ์ทิ้งตัวลงกับเตียงนุ่มก่อนที่แขนเรียวจะยกขึ้นมาพาดที่บนหน้าผาก ดวงตาสีดำไร้แสงใดๆภายในนั้น มืออีกข้างที่เหลือยกขึ้นมาวางที่อกข้างซ้ายพร้อมกับถอนหายใจออกช้าๆ

...แค่อีกสองอาทิตย์นะ...อย่าพึ่งทิ้งกันไปเลยได้มั้ย...หัวใจ

.....

.....


เวลาเที่ยงวันแต่แดดยังคงอ่อนแสงเพราะฝนที่ตกมาตั้งแต่เช้าพึ่งหยุดตกได้ไม่นาน แสงแดดอ่อนๆกำลังสาดให้ความอบอุ่นซึ่งแตกต่างกับภายในบ้านพักหลังที่มีสองหนุ่มกับอีกสองสาวนั่งอยู่ที่โซฟากลางบ้าน

ไอซ์นั่งทำหน้านิ่งรอให้เอ็กส์ขนเสื้อผ้าขึ้นรถ เขาตัดสินใจกลับกรุงเทพฯทันทีที่พบว่าภิพาใครมาร่วมทริปเที่ยวครั้งนี้ แม้ในใจจะเจ็บแปลบแต่ยังคงทำท่าทางไม่เป็นไรเพียงแต่ไอซ์ก็ยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ใช่แค่สามคนเหมือนเดิมเขาก็จะกลับทันที

และสิ่งที่เอ็กส์กำลังขนขึ้นรถอยู่ตอนนี้เป็นคำตอบได้ดีว่าผลของคำพูดของเขาเป็นเช่นไร

“พร้อมแล้วไอซ์”ร่างเล็กหันไปพยักหน้ากับเอ็กส์แล้วยันตัวลุกขึ้นจากโซฟา ไม่ได้นึกโกรธที่แหวนเข้ามาป่วน ดูจากสีหน้าตอนที่เขายื่นคำขาดก็รู้ว่าถูกเพื่อนสนิทข้างๆยุยงให้ทำ แต่ไอซ์น้อยใจภิมากกว่า ทั้งๆที่ยอมตกลงมอบความสุขให้แต่กลับเป็นคนที่ไปจองบ้านพักเพิ่มอีกหลัง ไม่ได้สนใจคำพูดของไอซ์เลยซักนิด

ถึงแม้จะพยายามพูดรั้งให้ไอซ์อยู่เที่ยวต่อให้ครบวันแต่ก็ไม่เป็นผล

“อย่าทำตัวแบบนี้ได้มั้ยไอซ์”ภิพูดเสียงเข้ม คนที่ถูกกล่าวถึงหันมองตาคมที่จ้องมองมาอย่างกินเลือดกินเนื้อนิ่งๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปหาเอ็กส์ตามความต้องการเดิม

“ไอซ์!!”เสียงตะวาดดังของภิทำเอาหกญิงสาวข้างๆสองคนสะดุ้งตัวโยน สำหรับอิ้งไม่แปลกที่ไม่เคยเห็นภิโกรธเพราะทั้งสองไม่ได้สนิทกัน แต่กับแหวนนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นคนรักของเธอโกรธ คบมากว่าห้าปีไม่เคยเห็นภิจะโกรธหรือโมโหกับอะไร อย่างมากก็แค่เครียดนิดหน่อยๆ แต่กับเรื่องแค่นี้....

“เที่ยวให้สนุกนะภิ เรารออยู่ที่กรุงเทพฯนะ...ถือว่าเราให้พักผ่อนแล้วกัน กลับถึงกรุงเทพฯเมื่อไรทำตามสัญญาเราด้วยนะ”ร่างเล็กเดินออกไปอย่างไม่สนใจท่าทีโกรธเกรี้ยวของภิเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเรียกความโมโหให้กับร่างสูงเพิ่มขึ้นมากกว่าเก่า ทำเอาอิ้งที่เป็นคนต้นคิดให้มาที่นี้เริ่มคิดว่าตัวเองคิดผิดแท้ๆ

“เอ่อ...แหวนว่าเรากลับพร้อมเพื่อนภิมั้ย”เสียงของกหญิงสาวพูดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่ไม่น่าอภิรมย์เท่าไรนัก ภิหันไปมองหญิงสาวที่เป็นคนรักก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ

เมื่อเช้าที่ได้รับสายจากแหวนและได้รู้ว่าแหวนจะตามมาเที่ยวด้วยก็นึกดีใจจนลืมนึกถึงสัญญาที่ได้ให้ไว้กับไอซ์ไปเสียสนิท

“ไม่เป็นไรหรอกครับแหวน คุณอิ้งบอกว่าคุณต้องหนีนักข่าวมา...ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของคุณแท้ๆ”เพราะแบบนั้นพอภิตระหนักถึงไอซ์แต่เขาก็ทำใจไล่แหวนไปไม่ได้ และที่โกรธก็เพราะว่าไม่ชอบใจที่ไอซ์ไม่รับผิดชอบ ทั้งๆที่เป็นคนทำให้ปัญหามันเกิดแต่กับทำเหมือนว่าทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของตัวเอง

ไม่น่ารัก...ภิไม่อยากให้ไอซ์ไม่น่ารัก

“ผมขอโทษแทนไอซ์จริงๆ”

“คุณภิ...อย่าหาว่าอิ้งยุ่งย่ามเลยนะคะ แหวนเล่าให้ชั้นฟังหมดแล้วเรื่องที่เพื่อนของคุณรักคุณและขอเวลาอยู่กับคุณสองเดือน...จะว่าไม่เข้าใจก็ได้ อิ้งอยากฟังคำอธิบายว่าทำไมต้องทำตามคำขอที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นด้วย”

ภิมองคนที่ถามก่อนจะก้มหน้ามองมือใหญ่ของตัวเองที่กุมไว้ที่หน้าตัก เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะบอกเหตุผลอะไรหรืออธิบายอะไรให้คนที่ถามฟัง เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องตามใจ แต่เพราะว่าตามใจมาตั้งแต่เด็ก ตามใจจนไม่เคยตัวที่จะไม่ถามเหตุผลที่จะตามใจ

ตอนที่เสนอเวลาให้เขาเองก็ใจหายเหมือนกัน เพราะรู้ว่าไอซ์เอาจริงที่จะไม่มาเจอหน้ากันอีก...ไอซ์เป็นคนแบบนั้น แต่ตอนนั้นความโกรธมันมีมากจนเกินกว่าจะสนใจ ได้แต่บอกตัวเองว่าค่อยหาทางแก้ทีหลัง

“ว่าไงคะคุณภิ...”อิ้งกดดันชายหนุ่มอย่างนึกอยากรู้แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ได้นั่งจ้องหน้าคนที่เป็นคนพังงานแต่งเพื่อน สิ่งเดียวที่อิ้งรับรู้ได้จากดวงตาดำสนิทที่ไร้ความหมายใดๆในดวงตานั้นคือความนิ่งเงียบ ทั้งๆที่คิดว่ากลายปรากฏตัวของพวกเขาสองคนจะทำให้ไอซ์ต้องโวยวายและไม่ยอม แน่นอนว่าอิ้งเชื่อว่าภิต้องเข้าข้างพวกเธอด้วยเหตุผลที่เธออ้างมา

แต่มันไม่ใช่...ไอซ์ไม่โวยวาย แต่กลับเป็นคนที่หนีไปซะเอง...ไม่เหมือนคนที่จะมาแย่งของรักของใคร...กลับคล้ายคนที่กำลังเก็บเกี่ยวความสุข...พอรู้ว่าจะเกิดทุกข์เลยเลี่ยงมากกว่า

“ผมเองก็ตอบไม่ได้...ไอซ์คือเพื่อนของผมตั้งแต่เด็ก เป็นเพื่อนรัก...”

“แต่เขาไม่ได้รักคุณแบบที่คุณรักเขา...ไม่คิดจริงๆหรือค่ะว่าถ้าครบสองเดือนแล้วเขาเรียกร้องเพิ่ม คุณจะไม่ยอมตามใจเขาอีก?”

“ไอซ์ไม่ใช่คนแบบนั้น!”เสียงเข้มขึ้นอย่างลืมตัว หากแต่ไม่ได้ตะคอกใส่ ภิแค่ไม่พอใจที่มีคนมาว่าเพื่อนของตัวเอง เขารู้ดีกว่าพอครบสองเดือนไอซ์จะหายตัวไปแน่ๆ

“...”

“ขอโทษครับ”เหมือนว่าคนที่ถูกจะชะงักไปกับท่าทีของภิ แหวนที่นั่งฟังเงียบๆเองก็นึกหวาดหวั่น อารมณ์ของชายตรงหน้ารู้จะไม่ปรกตินักในวันนี้ อาจเพราะว่าต้องขัดใจไอซ์คนที่ภิบอกว่าเป็นเพื่อนรัก

อารมณ์เสีย...เพราะขัดใจไอซ์...อย่างนั้นหรือ???

“อิ้งเองไม่ได้อยากจะมากดดันอะไรคุณหรอกนะ แต่ถึงเพื่อนคุณไม่ขอต่อเวลา คิดจริงๆหรือว่าทางบ้านของยัยแหวนจะยอมให้คุณมายุ่งกับแหวนอีกครั้ง?...”อิ้งพูดด้วยอารมณ์ขึ้นเล็กน้อย เธอเองก็ไม่ใช่คนไม่มีเกียรติ์ไม่ใช่ลูกตาสีตาสา มาโดนคนขึ้นเสียงใส่ก็เกิดอารมณ์คุกกรุ่นบ้างเหมือนกัน

“บางทีคุณต้องตัดสินใจแล้วว่าจะทำอย่างไร...ไม่ตามใจเพื่อนคุณแล้วไปขอขมาทางบ้านของแหวน แน่นอนว่าอิ้งเชื่อว่าคุณลุงคุณป้าต้องยกโทษให้เพราะมันไม่ใช่ความผิดของคุณ”

“หรือ...ตามใจเพื่อนคุณไปซะ แล้วก็เตรียมหาเจ้าสาวคนใหม่ได้เลย อ่อ อย่าลืมเตือนเจ้าสาวคนนั้นด้วยนะว่ามีโอกาสที่เพื่อนรักของคุณจะมาทำลายชีวิตคู่ของเขา”...อิ้งพูดทิ้งไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นคว้ามือของเพื่อนสนิทตัวเองออกจากบ้านพักหลังนี้ไป

คนที่ถูกดึงมืออดที่จะมองคนรักด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ เธอรู้ดีว่าตอนนี้ภิคงกำลังวุ่นวายใจ เธอเองก็ไม่อยากทำให้ภิลำบากใจแต่ก็เถียงไม่ได้ว่าที่อิ้งพูดมาก็เป็นเรื่องจริง

ได้แต่ภาวนา...ให้ตัวเองถูกเลือก...เพราะเธอก็ไม่อยากเสียภิไปเช่นกัน

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-06-2014 11:06:05

หมั่นไส้อิเพื่อนจอมจุ้นนั่นจริงๆ!!

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 28-06-2014 08:40:17

ดีใจจังครับที่กลับมาต่อแล้ว

เรื่องกำลังมันส์เลยครับ

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 28-06-2014 23:38:10

อ่านทันแล้ว

ไอซ์น่าสงสารจังเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ

สุดท้ายแล้วภิจะเลือกใคร  ไอซ์จะหายไปไหน ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะต้องตาย

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 01-07-2014 17:47:07

มาต่อแล้วดีใจจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 01-07-2014 19:59:00

ไอซ์สู้ๆ

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๗ วันที่ ๒๑ มิถุนายม ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 19-07-2014 18:14:55

รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: ชายนฤนัย ที่ 19-07-2014 23:00:17

เพราะว่าทริปท่องเที่ยวที่ตั้งใจว่าจะให้เป็นการเที่ยวที่มีแต่ความสุขใจกลับกลายเป็นล้มไม่เป็นท่าเพราะไอซ์เลือกที่จะกลับกรุงเทพฯก่อนกำหนดโดยมีเอ็กซ์ตามกลับไปด้วย ชายหนุ่มหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็สีหน้าไม่สู้ดีเท่าไร ด้วยกลัวว่าเพื่อนจะโกรธทั้งๆที่สัญญากันอย่างดีแล้วแท้ๆ

แต่พอจะรั้งไอซ์ตอนที่กำลังเก็บของก็โดนยื่นข้อเสนอให้บอกให้อดีตว่าที่ภรรยาให้กลับไปแทน และเพราะภิลังเลที่จะเลือกไอซ์จึงเลือกแทน ทั้งๆที่ไม่อยากไปแต่ไอซ์กำลังเหนื่อย...เหนื่อยเกินกว่าจะมารบรากันใคร

แค่ดูหน้าผู้มาเยื่อนก็รู้แล้วว่าถ้ายังอยู่ไม่พ้นต้องวิวาทกันแน่ๆ

แหวนที่เห็นสีหน้ากลื่นไม่เข้าคลายไม่ออกของฝ่ายชายทำได้แค่เตะที่ไหล่หนาเบาๆ และยิ้มให้กำลังใจให้อย่างที่เคยชอบทำเวลาที่อีกฝ่ายมีเรื่องในใจ

ทุกทีภิต้องหันมายิ้มและบอกว่าขอบคุณ

“กลับกรุงเทพฯกันเถอะครับ หรือแหวนกับอิ้งอยากเที่ยวต่อก็ได้ ผมขอตัวก่อนดีกว่า”ภิเอ่ยปากขอทั้งๆที่เป็นคนที่ชอบตามใจคน ใจอ่อนและใจดีมาตลอด

“กับไอซ์...”

“...”

“กับคุณไอซ์...ภิให้ได้ถึงขนาดที่ต้องทำร้ายตัวเองเลยหรือค่ะ”คำถามที่ถูกถามทำเอาคนฟังนิ่งงันไปชั่วขณะ ตลอดมาเขาเองไม่เคยคิดว่าไอซ์สำคัญขนาดไหน รู้แค่ว่าเพื่อนตัวเล็กคือคนที่สำคัญ

พอๆกับเอ็กซ์...หรืออาจมากกว่า...ใกล้เคียงกับพ่อหรือแม่เขา...ล่ะมั้ง

“ไอซ์น่าสงสารนะครับ”เพียงขึ้นต้นประโยคหญิงสาวก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอรู้ว่าภิจะพูดว่าอะไร ภิจะเล่าเรื่องที่ไอซ์เสียพ่อและแม่ไปพร้อมๆกัน โตมาพร้อมๆกับความเหงา โดยไม่มีน้ำตา เป็นคนเข้มแข็งที่น่าสงสารเพราะไม่เคยแสดงด้านอ่อนให้ใครได้รู้

เธอฟังมาจนจำใจ

“คนที่น่าสงสารกว่าไอซ์ยังมีอีกมากค่ะ”ชายหนุ่มชะงัก อยากจะเอ่ยปากเถียงแต่กลับถูกพูดแทรกก่อน

“คนที่บางทีเกิดมายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือพ่อหรือแม่ คนพิการ คนที่อดอยาก คุณไอซ์ดีกว่าคนพวกนั้นมากอย่างน้อยคุณไอซ์ก็ยังเคยใช้ชีวิตที่มีความสุขและได้รับความรักจากพ่อและแม่ของเขา มีเงินใช้อย่างสบายไม่ขัดสน”แหวนหลับตาเพราะกลัวสายตาของคนตรงหน้าขึ้นทุกขณะในเวลาที่พูดเหมือนว่าเรื่องของเพื่อนสนิทของภิไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โต ดวงตาคมหรี่มองคนพูดอย่างขุ่นมัวในใจอยากจะขัด แต่ก็ไม่ทำ

“ไม่ใช่เพราะคุณไอซ์น่าสงสาร...แต่ภิ ‘รัก’ มากกว่าใครๆ เพราะถ้าคนที่น่าสงสารจริงๆมายืนคู่คุณไอซ์ แหวนเชื่อว่าภิก็ยังมองเห็นแต่เรื่องราวของคุณไอซ์มากกว่า”

“...รัก...เหรอ...ไม่ใช่!!!”ทวนคำพูดพร้อมตวาดเสียงดัง เป็นอีกครั้งที่เห็นคนตรงหน้าหลุดมาดที่เคยเป็นเพราะคนๆเดิม

“แหวนไม่ได้หมายความว่ารักแบบนั้น...แต่รักก็คือรัก ภิอย่าใช้คำว่าน่าสงสารเลยค่ะ แหวนอยากให้ภิตัดสินใจ”

“ตัดสินใจอะไรครับ?”

“เลือกค่ะ...ภิต้องเลือกเพราะในความจริงแล้วภิรักคุณไอซ์...มาก แหวนไม่รู้ว่ารักของภิที่มีให้คุณไอซ์เป็นแบบไหน แต่แหวนรู้ว่ามันมากเหลือเกิน มากขนาดที่ว่ายอมทำร้ายตัวเอง”

“....”

“เพราะแบบนั้น...แหวนอยากให้คุณเลือก...เลือกรักที่ทำร้ายตัวเองและตัวของแหวนเอง”

“หรือ...”

“เลือกรักที่คุณเองมั่นใจว่าจะเติมเต็มชีวิตที่เหลืออย่างที่คุณเคยบอกแหวนตอนขอแต่งงาน”

เลือก...ชั้นกับ...เขา!!!!!


.....

.....


ทันทีที่ไอซ์นั่งรถขึ้นกลับมาถึงกรุงเทพฯก็บอกให้เอ็กซ์ที่คอยขับรถให้แวะเข้าไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่ตั้งอยู่ใกล้ๆที่พักของไอซ์ พอคนขับได้ยินก็ตกใจเผลอเหยียบคันเร่งจนเกือบจะชนรถคันหน้าแถมยังบีบแตรจนคงได้คำสาปแช่งมาเต็มกระบุ้ง คนที่นั่งข้างๆหัวเราะร่ากับความห่วงใยของเอ็กซ์ แม้หัวใจจะปวดหนึบรจนอยากจะควักมันออกมาจากร่างกายก็ตาม

“มึงเป็นอะไรมากมั้ย เชี่ยเอ้ย! รถมาติดอะไรตอนนี้วะ”

“กรุงเทพนี่น่าเอ็กซ์ อย่าโวยวายซิเราไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่อยากจะตรวจอาการอะไรหน่อย”

“...นี่มึงให้ทางนู้นส่งประวัติมาแล้วเหรอ?”ทั้งๆที่ฟังจากคำพูดของอีกฝ่ายเอ็กซ์ก็พอเดาได้ว่าไอซ์คงจัดการเรียบร้อย อดน้อยใจไม่ได้ อย่างนี้ทุกที

...ไม่เคยช่วยอะไรเพื่อนตัวเล็กคนนี้ได้ซักอย่าง...

“อือ พอดีว่าทางนู้นเขาติดต่อให้ เครือโรงพยาบาลเดียวกัน  เป็นลูกศิษย์ของหมอที่ดูแลเราที่นู้นด้วย”ไอซ์ตอบตามความจริง เขาไม่ได้กังวลอะไรมากมาย ทุกคนรู้เรื่องของเขาได้ตราบใดที่รักษาเรื่องนี้ไว้เป็นความลับกับภิเพียงคนเดียว

เพียงคนเดียวที่อยากให้รู้สึกกับเขาด้วยไม่ใช่คำว่าสงสาร

“แล้วทำไมถึงไม่ผ่า..”

“เอ็กซ์...”เสียงเล็กๆที่ดัดให้เข้มอย่างอยากให้คู่สนทนารู้ว่าไม่พอใจดังขึ้น

“เราตัดสินใจแล้ว...เรา...ถึงเวลานั้นเราจะไม่มีอะไรเหลือที่นี่”คำตอบเศร้าสร้อยออกมาจากปากคู่บาง เอ็กซ์ถอนหายใจเสียงดังก่อนจะเหยียบคันเร่งเมื่อรถข้างหน้าเคลื่อนออกไปตามทาง

“กูเป็นเพื่อนมึง...พี่ชาย...แต่ทำไมมึงตัดกูง่ายขนาดนี้”ความรู้สึกน้อยใจออกมาอย่างมากมาย ไม่เข้าใจคนที่เข้าใจยากอย่างไอซ์ ทำไม...ยึดติดกับความรักที่มีต่อภิได้ขนาดนี้

“ไม่เอาน่าเอ็กซ์ เราน่ะไม่คิดด้วยซ้ำว่าเอ็กซ์จะเห็นเราเป็นเพื่อนต่อ นี่เกินความคาดหมายนะเนี่ย ก็เอ็กซ์น่ะไม่ค่อยตามใจเราแถมชอบดุ กับเรื่องเพื่อนเอ็กซ์ก็จริงจังจนน่ากลัว ใครที่ดีกับเอ็กซ์หรือคนรอบข้างเอ็กซ์ก็ดีด้วยแต่...ถ้าใครมาร้ายเอ็กซ์ก็จะเกลียดไปเลย”

“แล้วเราที่เป็นคนที่เข้ามาทำร้ายคนรอบข้างของเอ็กซ์...เราไม่คิดจริงๆว่าเอ็กซ์จะเข้าใจเราแบบนี้”ไอซ์ยิ้มตอบคำถามของเพื่อนสนิท เป็นยิ้มที่ดีใจและโล่งใจในคราวเดียวที่เพื่อนคนนี้ยอมเข้าใจความเอาแต่ใจของตัวเอง ทั้งๆที่คิดไว้แล้วว่าคงโดนโกรธ เตรียมตัวไว้แล้วว่าคง...โดนเกลียด

“...มึงเองก็เป็นคนรอบข้างกู...”นั้นซินะ...ได้แต่นึกขอบคุณอยู่ในใจ

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 20-07-2014 12:09:02

ภิจะตัดสินใจยังไง

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: pla_ja ที่ 22-07-2014 19:13:10

ตกลงไอซ์เป็นอะไรกันแน่ แล้วภิจะรักใครมากกว่ากัน โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย อยากอ่านต่อเร็วๆจัง :hao5: มาต่อเร็วๆนะค่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 23-07-2014 22:34:21

ไอซ์เป็นมะเร็งรึเปล้า เดามั่วๆ

ถ้าเป็นหนักแล้วไม่รักษาตัว ก็คงไม่รอด

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 26-07-2014 19:18:20

เฮ้อออ หน่วงยาวๆ  :laugh:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 09-08-2015 20:55:40

ก็ไอซ์แบบยังงี้ไง ไม่ยอมบอกใคร ไม่คิดว่าพอเค้ารู้เรื่องแล้วจะเสียใจเหรอ

หัวข้อ: Re: [กลับมาต่อ] [[ เกย์ร้าย--ผู้ชายรัก ]] บทที่ ๘ (ครึ่งตอน) วันที่ ๑๙ ก.ค ๒๕๕๗
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 10-08-2015 00:32:19

เงียบ