-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ตอนที่ 1
“เออ ตื่นแล้ว ไอ้พายยังไม่กลับ ไปไหน เออ เจอกันที่ ม.” ผมวางสายจากไอ้หวายที่โทรมาปลุกแต่เช้า ไม่รู้มันอยู่บ้านเดียวกันได้ยังไง ไม่รู้ว่าไอ้พายหายไปไหนแต่ปกติมันก็บอกตลอดผมเลยกดเข้ามือถือมันมีผู้หญิงรับสายบอกว่าหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ รู้ดีจริงๆ สลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำกิจธุระเบ็ดเสร็จก็เกือบชั่วโมงก่อนจะออกจากบ้านไปมหาวิทยาลัยผมชื่อไผ่เรียนสถาปัตย์ กลุ่มผมมีสี่คนเป็นเพื่อนที่มาจากบ้านเดียวกันสองคนคือ ไอ้พาย กับ ไอ้หวาย มันเป็นญาติกันฟังชื่อเหมือนผู้หญิงแต่มันเป็นผู้ชายทั้งคู่แหละครับ ไอ้พายจะตัวเล็ก ขาวดูบอบบาง หน้าตาน่ารัก หน้าตาคล้ายไอ้พายแต่สูงและคมกว่า ผิวสีแทนที่จริงมันก็ขาวแหละแต่มันชอบเล่นกีฬากลางแจ้งมันบอกว่าทำให้ดูแมนและเท่ห์ดี อารมณ์ดีเกือบตลอดเวลาไอ้นี่สาวติดเพราะคารมมันนี่แหละ อีกสองคนชื่อ บลู เป็นคนกรุงเทพฯ หล่อตี๋ สูงขาว สาวเห็นนี่กรี๊ดเลย บ้านฐานะดีป๋ากับม๊ามันเปิดร้านจิวเวอรี่ แต่มันนิสัยดีทำตัวติดดินไม่เรื่องมากไปไหนไปกัน และก็ไอ้เจย์เล่ย์เป็นลูกครึ่งไทย-แคนาดา บ้านอยู่เชียงใหม่ จนมาถึง ม. ผมจอดรถแล้วก็เดินไปที่คณะที่นัดกับไอ้หวายไว้ พอมันเห็นผมมันตะโกนเรียกแบบไม่อายใครด้วย
“ไอ้ไผ่ วู้ ทางนี้”เสียงไอ้หวาย ตามด้วยไอ้เจย์ มันพอกันไอ้คู่นี้ ถ้าอยู่ครบยิ่งกว่านี้อีก แต่ปล่อยมันยังไงก็เพื่อนผม
“มึงจะตะโกนทำไม กูเห็นแล้ว”ผมถามมันเฉยๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ตอกย้ำไง กูกลัวมึงไม่เห็น”มันตอบพร้อมกับยักคิ้ว
“มึงก็รู้เหี้ยนิเขาชอบย้ำคิดย้ำทำ”ไอ้เจย์ทับถมมัน
“ไอ้สัด มึงก็พอกับกูแหละ”มันก็ด่ากับทันที ผมเลยพูดขัดมันก่อน
“ไอ้พายมายัง”ผมถามหาไอ้พายว่ามันมาหรือติดต่อมาหรือยัง
“เดี๋ยวกำลังมา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ แม่ง นอนคอนโดไอ้บลูก็ไม่บอก”ไอ้หวายบ่นก่อนจะเล่าว่า เมื่อวานเย็นไอ้บลูชวนมันไปซื้อของให้แฟนมันชื่อ น้องเกรช แล้วชวนมันไปห้องเล่นเกมกัน ไอ้พายก็ดี๊ด๊าเพราะมันติดเกมอยู่แล้ว มันเล่นเพลินจนหลับไอ้บลูก็ไม่ปลุกมันปล่อยเลยตามเลยจนดึกมันก็เลยต้องค้างที่นั่นเกรงใจให้ไอ้บลูมาส่ง ไอ้สองคนนี้มันแปลกบางทีมันทำตัวติดกันเหมือนเป็นแฟนยิ่งไอ้พายงอนไอ้บลูจะรีบง้อทันทียิ่งกว่าพวกผมกับไอ้หวายอีก มันค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองนิสัยคล้ายผู้หญิงถ้าพวกผมขัดใจมันได้วีนแตกแต่กับผมมันไม่ค่อยกล้าเพราะผมไม่ค่อยง้อยิ่งถ้าผมไม่ผิดแล้วมางี่เง่าใส่เพื่อนก็เพื่อนเถอะได้ด่าเปิดแน่ มีไอ้บลูนั่นแหละที่ง้อและก็ชอบแกล้งมัน ถ้าไอ้บลูไม่มีแฟนผมคิดว่ามันต้องเป็นแฟนกันแน่ ก่อนจะหยุดความคิดเมื่อเห็นใครคนหนึ่งเดินมานั่งโต๊ะหินไม่ไกลจากผมนัก คนดังของ ม. แต่เป็นข่าวคาวซะมากกว่าประมาณว่าเป็นเด็กไซด์ไลท์ มีคนเลี้ยง ผมก็เคยเห็นเขาไปกับคนมีฐานะใน ม.นะเคยเจอที่ห้าง ไปกินข้าว ดูหนัง ซื้อของ ผมว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนหน้าตาดีที่ใครก็อยากจะเข้าหา ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องเขามากหรอกเป็นเรื่องส่วนตัวที่เขาจะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะเข้าไปยุ่ง
“มองไรวะ”ไอ้เจย์ถามผมที่มองไปทางนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจะมองหรอกแต่บังเอิญเดินเข้ามาอยู่ในสายตาพอดี
“อย่าบอกนะว่ามึงมองน้องฝิ่น ที่ทั้งหยิ่ง หัวสูง มองคนก็ดูถูก ทั้งที่ตัวเองก็มีข่าวไม่ดีเท่าไร”ไอ้หวายรีบพูดดักผมทันทีก่อนจะบอกสรรพคุณเด็กตัวขาวที่ทำหน้าหยิ่งตลอดเวลา ผมหันกลับมามองหน้ามัน
“มึงรู้ได้ไงว่าเขาเป็นแบบนั้น”ผมถามมันนิ่งๆ ปกติไอ้หวายไม่ใช่คนดูถูกคนหรือไม่ชอบขี้หน้าใครง่าย ๆ มันค่อนข้างเฟรนด์ลี่เลยแหละ
“ก็คนเขาพูดกันแบบนั้น ไอ้เรื่องข่าวไม่ดีน่ะกูไม่รู้หรอกว่าจริงหรือเปล่า แต่กูว่าน้องเขาดูหยิ่งๆนะไม่เห็นจะยิ้มหรือมองใครเลย”ไอ้หวายยักไหล่ก่อนจะเล่าต่อ แต่มันก็มองเขาซะตาเยิ้มเลย
“คนที่ไม่ยิ้มหรือว่ามองใครต้องหยิ่งทุกคนเหรอวะ”ผมถามมันต่ออย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันถ้าไม่ใช่เพื่อนหรือคนที่สนิทกันจริงๆผมก็ไม่ค่อยยิ้มหรือพูดด้วยมากนัก
“นี่มึงกำลังพูดถึงตัวเองเปล่าวะ เออ มึงก็เป็นแบบนั้นนี่หว่า”ไอ้เจย์พูดล้อผมยิ้มๆ
“ก็ปกติอยู่แล้วคนไม่รู้จักก็ไม่มองหรือจำเป็นต้องยิ้มสักหน่อย”ผมบอกมันอย่างไม่คิดอะไร
“มึงนี่มันพวกซึนจริงๆว่ะ กูเห็นมีทั้งสาวแท้สาวเทียมทอดสะพานให้มึงเป็นแถวไม่ยักสนใจ กูถามจริงเถอะพี่กี้เขาจ้างมึงไปทำงานที่ร้านไม่ขาดทุนเหรอวะ มึงยิ้มให้ลูกค้าบางไหมเนี่ยะ”ไอ้หวายหันมาวิจารณ์ผมแทนไอ้เด็กตัวขาวหน้าหยิ่งๆ ผมทำงานพิเศษเป็นบาร์เทนเดอร์ให้ร้านพี่กี้ที่ผับแถวxxx มีลูกค้าเข้าร้านแกเยอะมากเพราะติดใจในบรรยากาศ การบริการ อีกอย่างแกเข้มงวดเรื่องสิ่งเสพติดห้ามนำเข้า บุหรี่ในร้านมีจำหน่ายพร้อมสถานที่ให้สูบไม่ใช่นั่งไปสูบไป มีห้องวีไอพีสำหรับคนต้องการส่วนตัวซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นนักธุรกิจซะมากกว่า
“กูก็เห็นมีคนเข้าทุกวัน อีกอย่างกูไม่ใช่ประชาสัมพันธ์จะได้ยิ้มตลอด”ผมก็บอกมันเรียบๆ เหมือนหน้าผมนั่นแหละ
“กวนตีนแหละมึง อ้าว นั่นไอ้สองผัวเมียมาแล้ว”ไอ้หวายตีไหล่แบบหยอก ก่อนจะพยักเพยิดให้ผมหันไปทางไอ้บลูกับไอ้พายที่เดินตามก้นกันมาไอ้บลูหน้าระรื่น ไอ้พายหน้าหงิก ไม่รู้แม่งกัดกันเรื่องอะไร
“กูไม่ไป”เสียงไอ้พายมาถึงก่อนจะนั่งลงข้างผม เอาหน้าซุกแขนแต่ผมเอามือยันไว้ก่อน
“นะ ไอ้พายไปเป็นเพื่อนกูหน่อย”ไอ้บลูถลาตามมาติดๆ จนไอ้หวายมองหน้าผมพร้อมกับส่ายหน้า ไอ้เจย์อมยิ้มแปลกๆ
“ไม่”
“นะ”
“ไม่”
“พายอ่ะ”ไม้ตายสุดท้ายของไอ้บลู จะเรียกด้วยน้ำเสียงเว้าวอนแต่มันทำกับไอ้พายแค่นั้นแหละครับ ขืนมาทำใส่ผมได้อ้วกแน่
“=_=”หน้าไอ้พายเมื่อเจอลูกอ้อน(ตีน)ของไอ้บลูเข้าไป ใครเห็นไอ้คนตัวโตรูปหล่อพ่อรวย นั่งทำตาปริบๆอ้อนเป็นลูกแมวคงได้ขำตาย
“มึงสองคนผัวเมียหยุดก่อน ทะเลาะอะไรกันวะทั้งที่ไปนอนด้วยกันมาเมื่อคืนนี้”ไอ้หวายเสนอหน้าพูดขึ้นมาทันที่ มันทำหน้าตายมาก
“ไอ้หวาย ไอ้เชี่ยะ ปากหมา กูไม่ได้เป็นเมียมัน”ไอ้พายขว้างกล่องนมที่ผมกินหมดแล้วใส่ไอ้หวายที่หัวเราะคิกคัก ไอ้บลูก็ยิ้มรับไม่มีการแก้ตัวอะไรทั้งสิ้นเพราะมันสองคนโดนล้อเป็นประจำจากไอ้หวายและไอ้เจย์ พาให้ผมอมยิ้มไปด้วย
“มึงยังไม่ชินอีกเหรอวะ ไอ้บลูกูไม่เห็นมันปรี๊ดแบบมึงเลย ไอ้พาย”ไอ้เจย์ถามมันก่อนจะหันไปหาไอ้บลูที่ยังนั่งยิ้มเป็นปกติ
“ถ้ามึงไม่หยุดกูจะถอดรองเท้าเขวี้ยงหัวมึงเดี๋ยวนี้”ไอ้พายยกตีนขึ้นมาเตรียมจะถอด
“ไม่คุ้มหรอก อุตส่าห์ซื้อให้ไปเขวี้ยงมันทำไม เสียของ”ไอ้บลูรีบห้ามทันที
“ไอ้สัด มึงจะบอกว่าหัวกูไม่คู่ควรกับรองเท้าเมียมึงเหรอ เอ๊ะ ซื้อให้ นั่นแน่ซื้อรองเท้าให้ด้วยรุ่นล่าสุดที่มึงอยากได้เลยนี่หว่า”ไอ้หวายหันไปด่าไอ้บลูก่อนจะสะกิดตรงประโยคที่ไอ้บลูพูดเลยเปลี่ยนเป็นล้อมันแทน ไอ้พายหน้าแดงไม่รู้โกรธหรืออายถอดเตรียมจะเขวี้ยง ไอ้เจย์หัวเราะชอบใจทำเป็นชะโงกหน้าไปดูรองเท้าไอ้พาย
“เฮ้ย”ผมร้องแบบรำคาญจนพวกมันเงียบเสียง
“มึงดูมัน”ไอ้พายหันมาฟ้องผมทันที
“ก็มันล้อเล่นมึงจะอะไรนักหนา หูกูจะหนวกอยู่แล้ว”ผมบ่นมันอย่างรำคาญ มันสองตัวก็ยังทำปากทำหน้าใส่กัน ผมส่ายหน้าอย่างระอา
“ตกลงไปมั้ย เดี๋ยวชวนไอ้สองคนนี้ด้วย”ไอ้บลูถามไอ้พายที่ตอนนี้อารมณ์เริ่มปกติคงที่แล้ว
“ถ้ามันสองคนไปกูจะไป”ไอ้พายพูดยิ้ม ๆ หันมามองหน้าผมอย่างมั่นใจว่ายังไงก็ไม่ไป เพราะมันรู้ว่าผมไม่ค่อยไปงานใครถ้าไม่สนิทถึงจะเป็นเพื่อนของเพื่อนหรือญาติของเพื่อนก็ตามแต่ นอกจากจำใจจริงๆนั่นแหละถึงจะไป
“ไปไหนวะ”ไอ้หวายถามทันที่ไอ้พายพูดจบ
“วันเกิดเกรช จัดที่ผับxxxxพวกมึงไปด้วยสิ กูไม่อยากไปคนเดียว”ไอ้บลูบอกจบหันมามองทางพวกผม
“ทำไมไม่ร้านพี่กี้วะ”ไอ้เจย์ถามทันที เพราะคุ้นกับร้านนี้มากกว่าอีกอย่างมันส่องเด็กแคชเชียร์ที่นั่นอยู่ชื่อน้องนุ่น
“กูไม่ใช่เจ้าภาพ”ไอ้บลูพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันมาอ้อนไอ้พายทางสายตาต่อ
“ไม่ใช่เจ้าภาพแต่มึงออกเงิน”ไอ้พายพูดแทรกทันที หันมาทางผมที่ทำหน้าเฉยๆไม่ออกความเห็น
“หึหึ เดือดร้อนแทน”ไอ้หวายเอาอีกแล้ว
“ฮิ้ว ขออนุญาตยังครับ ไอ้เหี้ยบลู”ไอ้เจย์รีบสมทบ
“สัด”ไอ้พายด่าเน้นๆใส่หน้าไอ้หวายและไอ้เจย์ที่ทำหน้ากวนตีนใส่มัน ไอ้บลูมันไม่ทำไมหรอกก็นั่งทำตาปริบๆต่อไป
“ไปเถอะ เห็นแก่กูสักครั้ง”ไอ้บลูบอกแทบจะขอร้องเลย ผมไม่ได้เรื่องมากอะไรหรอก ไม่ใช่ไม่เคยกินเคยเที่ยว เหล้านี่กินทีแทบจะหัวราน้ำอยู่บ้านไม่มีอะไรก็ตั้งวงบ้านไอ้พายหรือ บางทีก็มีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วแต่ยังติดต่อกันอยู่มาแจมด้วยประจำ
“ว่าไงล่ะไอ้ไผ่ ไอ้หวายกับไอ้เจย์กูไม่ถามหรอกแค่เห็นหางสั่นดิกๆ ก็รู้แล้วว่าอยากไป ก็เพื่อนแฟนไอ้บลูแต่ละคนน่าฟันทั้งนั้น”ไอ้พายถามผมก่อนจะหันไปแขวะไอ้สองตัวนั่น แต่ตบท้ายได้น่าดีดกะโหลกจริงๆ
“พูดไม่เพราะใช้คำแบบนั้นกับผู้หญิงได้ไง”ไอ้บลูปามไอ้พายทันที ทำหน้าแบบไม่เอาไม่พูด ตอนแรกมันจะอารมณ์ดีอยู่แล้ว เสือกไปพูดให้มันด่าซะงั้น ซวยไปมึง
“ผู้หญิงดีกูไม่พูดแบบนี้หรอก แรดเรียกพี่นึกว่าดูไม่ออก ทำเป็นกระแหนะกระแหนมากๆจะโดดถีบให้”ไอ้พายพูดอย่างอารมณ์เสีย มันไม่ค่อยชอบแฟนไอ้บลูและรวมไปถึงพวกเพื่อนเขาด้วย มันบอกสร้างภาพทำเป็นแอ๊บใส ลับหลังไอ้บลูก็ว่ามันหาว่าจ้องจะเอาเพื่อนตัวเองไอ้พายเป็นเกย์ไม่ใช่พวกผมไม่รู้แต่ไม่เคยเห็นมันชอบใครสักที ไม่ใช่ไม่มีคนมาจีบมันเรียกว่าแทบจะทุกคณะเลยก็ว่าได้แต่มันไม่ค่อยสนใจใครมีบ้างไปกินข้าวดูหนังด้วยแต่ไม่เคยไปค้างหรือว่ามีอะไรกัน มันอาจจะดูแรงๆแต่มันใสซื่อมากกับบ้างเรื่อง แต่ถ้ามีเรื่องมันไม่เคยหนีถึงไหนถึงกันถ้ามีใครมาหาเรื่องก่อนถึงมันจะตัวเล็กแต่ฝีมือไม่เล็กตามตัวมันเคยซัดไอ้พวกทำตัวปากไวมือไวกับมันคว่ำมาแล้ว ผมเตือนมันทุกครั้งว่าอย่าประมาทถึงจะมีฝีมือแต่ไม่มีสติก็ทำให้พลาดได้
“พาย”ผมเรียกมันที่ทำท่าฮึดฮัด ไอ้บลูจะจับมันๆยังไม่ให้จับเลยหันไปว่าเข้าให้อย่างโกรธๆ
“กูเห็นแก่หน้ามึงทุกครั้งแต่อย่าให้กูเหลืออดแม้แต่ตีนก็จะไม่เหลือ”มันไม่ได้พูดเล่นแล้วตอนนี้มันโกรธจริงๆ ไอ้หวายกับไอ้เจย์เงียบเพราะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เห็นพวกมันอย่างนี้มันรู้ว่าเวลาไหนไอ้พายอารมณ์ดีหรือไม่ดี
“กี่ทุ่ม”ผมตัดปัญหาไม่อยากเห็นพวกมันทะเลาะกัน ไอ้พายหันมาทันทีแต่ไม่พูดอะไร ไอ้บลู ไอ้หวาย ไอ้เจย์ยิ้มออกแล้วครับ
“สักสองทุ่ม”ไอ้บลูบอก ก่อนจะหันไปหาไอ้พายที่นั่งเงียบ มันทำปากให้ผมช่วยพูดกับไอ้พายให้หน่อยเพราะมันค่อนข้างเกรงใจผม
“เอาไง”ผมถามไอ้พาย
“แล้วแต่มึง”มันพูดกับผม
“เจอกันสองทุ่ม”ผมก็เลยบอกไอ้บลูที่ยิ้มแป้น เอามือสะกิดไอ้พายยิกๆ
“เดี๋ยวกูไปรับนะ”มันพูดเอาใจไอ้พาย
“เสือก กูเอารถไปเองไม่สบอารมณ์กูจะกลับทันที”มันพูดเน้นๆเลยทำเอาไอ้บลูหน้าเสียไม่กล้าเร้ารื้อต่อ
“สนใจเหรอวะ”ไอ้เจย์หันมาพูดกับผมที่หันไปมองไอ้เด็กตัวขาวนั่นอีก ว่าจะไม่มองเสือกขาวโอโม่เข้าตากูซะ
“กูบอกตอนไหน”ผมย้อนถามมัน
“อ้าว ก็กูเห็นมึงมองน้องเขาอีกแหละ”ไอ้หวายทำเป็นตาโต ทุเรศจริงมึงทำดัดจริต
“ถ้ามองนี่ต้องสนใจด้วยเหรอ”ผมก็ถามมันอีกแบบหน้าตาเฉย ไอ้หวายมันเป็นคนความรู้สึกไว ถ้าเห็นอะไรผิดปกติเกี่ยวกับผมหรือไอ้พายมันจะรู้ทันทีแต่อยู่ที่ว่ามันจะพูดหรือไม่พูดแค่นั้นเอง
“มองใครวะ”ไอ้พายถามมั่ง หลังจากรำคาญไอ้บลูที่ยังสะกิดให้มันพูดด้วย
“จะใคร น้องฝิ่นเด็กวิดวะ”ไอ้หวายพูดพลางพยักเพยิดให้ดู
“โอ๊ะโอ ไอ้ไผ่มองทั้งทีไม่ธรรมดานะมึง”ไอ้พายทำเป็นอุทาน แต่มันทำน่ารักกว่าไอ้หวายหน่อย
“กูก็เห็นเขาครบ 32 ปกติดี ไม่ธรรมดาตรงไหน”ผมย้อนไอ้พาย
“ไอ้เชี่ย กูหมายถึงชื่อเสียงน้องเขาต่างหาก”ไอ้พายตีแขนผมทันที
“ดี แสดงว่าเป็นคนมีชื่อเสียง”ผมก็ย้อนมันอีก
“แสดงว่ามึงสนใจจริงๆ”ไอ้หวายย้ำอีก
“ยัง”ผมบอกมันสั้นๆ
“เห็นไอ้แมนคั่วอยู่ ล่าสุด”ไอ้บลูพูดบ้างหลังนั่งฟังมานาน มันค่อนข้างรู้ข่าววงในเยอะเพราะมันมีเพื่อนอยู่เกือบทุกคณะ ส่วนใหญ่ก็มาจากที่เดียวกับมันตอนมัธยมแต่แยกกันไปเรียนตามแต่ถนัด
“ธรรมดาก็มันรวยโคตร พ่อก็เป็นเจ้าของธุรกิจสื่อพิมพ์ ไม่แปลกที่เขาจะสนใจ ว่าแต่มึงเถอะกูว่ามองคนอื่นดีกว่าไหม”ไอ้เจย์พูดบอกผมด้วยความหวังดีไม่ใช่ว่ามันดูถูกผมหรอก
“กูแค่มองเฉยๆ”ผมบอกพวกมันไปอีก
“อืม มึงแค่มองเฉยๆ แต่ถ้าเขาทำให้มึงมองได้นี่ไม่ธรรมดานะ ไอ้ไผ่”ไอ้พายพูดขึ้นมาบ้าง ทำให้ไอ้หวายกับไอ้บลูพยักหน้าเห็นด้วยทันที
“ก็มันขาว กูแสบตา”ผมพูดแค่นั้น แล้วเดินไปทางขึ้นตึกทันที ผมพูดจริงที่มันขาวแต่มันไม่ได้ขาวจืดซีด ผิวมันขาวเหลืองลออ นวลเนียน
“แค่นี้เหตุผลมึง ฉิบหาย”ไอ้หวายโวยตามหลัง มือก็หยิบหนังสือเดินตามผมมา
“มึงนี่หื่นเงียบๆดีวะ ฮ่าๆๆ”ไอ้เจย์ตามมาติด
“เฮ้ย รอกูด้วย”ไอ้พายรีบออกตัวตาม
“ตกลงกูไปรับ”ไอ้บลูบอกไอ้พายเสียงนี่เปลี่ยนแล้ว พวกมันเดินทันผมแล้วครับ ผมมองไอ้เด็กตัวขาวอีกครั้งจังหวะมันเงยสบตาพอดี ตาสวยโคตร แต่มันไม่สนใจก้มหน้าดูหนังสือต่อ
“มึงหูหนวกไง กูบอกว่าไปเอง”ไอ้พายหันไปแหวใส่ไอ้บลู
“พาย พูดให้รู้เรื่อง”ไอ้บลูเสียงแข็งแล้วครับ ไอ้พายฮึดฮัดเดินหนีมัน ไอ้บลูยิ้มอย่างรู้ว่ามันเลี่ยงไม่ได้
“มึงไม่เอามันทำเมียไปเลยวะ ถ้าบังคับมันได้ซะขนาดนี้”ไอ้หวายพูดกับไอ้บลูแบบเซ็งๆ ไอ้บลูยักไหล่ก่อนจะยิ้มอารมณ์ดี
“สัด ทำยิ้มกวนตีนนะมึง อย่าให้พวกกูรู้นะ”ไอ้เจย์ด่าก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาก
“เรื่องของกู”ไอ้บลูยักคิ้วใส่พวกมัน ไอ้พายหันไปมองทันทีเตรียมจะด่า แต่ต้องหยุดเมื่อถึงห้องพอดี
**********************************************************************************************
-
ตามมาเจิมต่อ :mc4: :mc4: :mc4:
ยินดีต้อนรับจ้า...
-
เว้นเคาะ บรรทัด หน่อยเน้อ ติดกันเป็นพืด ไม่ชวนอ่าน สงสรคนแก่บ้างเตอะ อิอิ
-
หนุกดีจ้า รอตอนต่อไปนะ
-
ตอนที่ 2
ตอนนี้อยู่ที่งานวันเกิดน้องเกรชแฟนคนล่าสุดไอ้บลู ดูน้องเขาแสดงออกมากแนะนำกับเพื่อนๆ ว่าเป็นแฟน บอกยันฐานะเลยครับ ไอ้บลูตอนแรกก็ยิ้มแต่สักพักเหมือนมันเริ่มหงุดหงิดแล้ว มันไม่ชอบให้ใครพูดว่ามันเป็นลูกคนมีตังค์ มันบอกว่าตอนสอบเข้าที่นี่ใหม่ๆ มันต่อยรุ่นพี่ไปคนที่ว่ามันเป็นเด็กเส้น ก่อนมันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าถ้ามันเส้นจริงมันไม่รอดมายันปีสุดท้ายหรอก เกรดไอ้บลูไม่ธรรมดานะครับ สามกว่าทุกเทอมถึงจะไม่ใช่ลำดับเกรียตินิยมแต่ก็ถือว่าเข้าขั้นดี กลุ่มพวกผมไอ้พายเรียนเก่งที่สุดเวลาสอบพวกผมจะช่วยกันติวตลอดตรงไหนไม่เข้าใจต้องทำให้เข้าใจให้ได้ รองมาก็ผม ไอ้หวายสูสีกับไอ้เจย์ ไม่รู้ใครมันจัดอันดับให้ ผมเฉยๆนะคิดแค่ว่าขอให้เรียนจบได้ก็พอแล้ว เวลาเรียนหรือใกล้สอบผมจะตั้งใจเป็นพิเศษงดกินงดเที่ยวงดกิจกามทั้งหมด แต่ถ้าไม่ใช่อยู่ในช่วงนี้นอกจากทำงานพิเศษร้านพี่กี้แล้ว ก็กินเที่ยวกับพวกมันนี่แหละ
“แหม คุยกับกูแต่ขอเบอร์มึง เสียรมณ์”ไอ้เจย์เดินกลับมานั่งหลังจากเดินไปลัลล้ากับเพื่อนต่างคณะที่บังเอิญมาเจอกัน ผมก็รู้จักแต่ไม่ได้เข้าไปทักหรอกขี้เกียจ กลุ่มพวกไอ้แจ๊ค ไอ้กฤษณ์ ไอ้เปรม และก็เด็กพวกมัน แต่ก่อนเกือบมีปัญหากับไอ้แจ็ค คือเด็กมันมาจีบผม มาขอเบอร์ ซื้อขนมมาให้ด้วย ผมไม่ได้ให้หรอกแต่ของบางครั้งก็รับไว้เสร็จไอ้หวายกับไอ้เจย์หมด จนบ่อยเข้าผมก็เลยบอกเด็กมันไปว่าอย่ามายุ่งอีกไม่อยากมีปัญหา นึกว่าจะถอยกลับบอกผมว่าเดี๋ยวไปบอกเลิกก็ได้ถ้าผมคบด้วย ผมบอกไปว่าถึงเลิกก็ไม่ชอบทุกวันนี้ก็รำคาญพออยู่แล้ว เด็กมันหน้าเสียร้องไห้ด่าผมด้วยหาว่าดูถูกผมก็พยักหน้ายอมรับ คิดว่าจบเรื่องที่ไหนได้เจอมันมาเคลียร์ที่หน้าร้านพี่กี้พร้อมเด็กมันที่มองผมแบบเยาะเย้ยบอกไอ้แจ็คว่าผมจีบเธอ ผมไม่พูดอะไรยืนมองหน้ามันว่าจะเอายังไง มันมองหน้าผมและเด็กมันก่อนมันจะหันไปหาเด็กมันว่าแน่ใจ ผมก็งง เด็กมันก็หน้าเสียโวยใส่หาว่ามันไม่เชื่อ มันบอกว่าถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมมันจะเชื่อเด็กมันกรี๊ดเลยก่อนจะเดินหนีแบบเสียหน้ามาก มันบอกผมว่าไม่มีไรหรอกตอนแรกมันก็จะเชื่อแหละแต่มันให้คนคอยตามดูอยู่จนรู้ความจริง ผมก็เลยไม่ต้องมีเรื่องกับมันแถมยังได้เป็นเพื่อนกับมันด้วย มันใจนักเลงพอตัวถึงจะดูหน้าตากวนตีนแต่ก็จัดว่ากลุ่มมันหน้าตาดี
“ใครขอวะ”ไอ้พายที่นั่งกินอย่างเดียวไม่พูดไม่จา ถามทันทีก่อนจะกอดแขนผมหมับเมื่อเห็นน้องผู้หญิงมองผมอยู่ก่อนจะยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบนิดหน่อยไม่ให้น้องเขาเสียหน้า
“คนนั้นแหละชื่อน้องเก้ หุ่นโคตรเอ็กซ์เลยมึงสนใจไหมล่ะ”ไอ้หวายพูดกับผมยิ้มๆ พวกผมไม่เคยอิจฉากันหรอกเรื่องแบบนี้
“แอ๊บ มึงอย่าไปชอบ”ไอ้พายรีบพูดทันที เบะปาก ผมเลยเขกหัวมันไปทีไม่แรงหรอกเป็นการเตือนอย่ามีเรื่องไม่ใช่งานเรา
“กูว่าผู้หญิงในนี้แอ๊บหมดแหละในสายตาไอ้พาย มึงเชื่อกูเถอะ”ไอ้หวายพูดอย่างระอา แต่เป็นการกัดไอ้พายเล่นๆ
“เออ ยิ่งกลุ่มนี้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ถ้ามึงเอากลุ่มนี้นะกูเชียร์ให้มึงไปจีบน้องฝิ่นดีกว่า”มันกระแทกเสียงใส่ไอ้หวายก่อนจะหันมาบอกผม
“ก็น้องเขาเป็นเหมือนมึงนิ”ไอ้หวายยังไม่เลิกปากดี หันไปแขวะไอ้พายอีกดอกที่ว่าเป็นเกย์
“แน่นอนกูพวกเดียวกันก็เชียร์ให้ได้พวกเดียวกันดีกว่า ไปคว้าแรดมาทำแฟน”มันก็ตอบกลับอย่างไม่ยอม
“พอแล้ว”ผมพูดทันที ก่อนที่ไอ้หวายจะอ้าปากพูดอีก ไม่งั้นไม่จบ
“อารมณ์เสียอะไรอีกล่ะ”เสียงไอ้บลูถามทันทีก่อนจะนั่งลงข้างไอ้พายที่สะบัดบ๊อบใส่มัน ไอ้หวายอมยิ้มเลยครับ
“เมียมึงสิงอนพาลด่าเขาไปทั่ว”เท่านั้นแหละ ไอ้พายหันขวับทันทีเลย
“ไอ้หวาย ตอนเด็กป้านงค์เขาป้อนอาหารหมาให้แดกหรือไงมึงถึงได้ปากเสียขนาดนี้”ไอ้พายด่าก่อนจะลามไปถึงป้านงค์แม่ไอ้หวายที่เป็นป้ามัน ถ้าเป็นคนอื่นคงโกรธไปแล้วครับแต่ไอ้หวายหัวเราะทันที
“แม่กูเขาก็ป้อนพร้อมมึงแหละ ไอ้พาย ทำเป็นลืม”ไอ้หวายย้อนมันเข้าให้ เพราะมันถูกเลี้ยงมาด้วยกัน
“ไอ้สันรองเท้า”มันเถียงไม่ออกเลยด่าแทน ไอ้หวายก็ทำหน้าใส่มัน
“ออกไปกัดกันหน้าผับ”ผมบอกมันเรียบๆ จนไอ้พายฮึดฮัด ไอ้หวายก็ลอยหน้าลอยตา
“มึงก็ชอบแหย่ให้มันด่า”ไอ้บลูหันไปพูดกับไอ้หวายแต่ไม่จริงจังหรอกเพราะหน้ามันกำลังกลั้นหัวเราะอยู่
“มันก็รู้กูพูดเล่น ก็ยังจะเต้นอยู่นั่นแหละ”ไอ้หวายพูดแบบปลงๆ ทำเอาไอ้พายเงียบไม่ด่ากลับ
“นั่นสิ มึงเป็นไรวะ ไอ้พายช่วงนี้ดูหงุดหงิดง่ายจัง”ไอ้เจย์เห็นด้วยจนอดถามมันไม่ได้แต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วง
“กูขอโทษ”มันเอ่ยปากออกมา พักนี้ดูเหมือนมันเครียดแต่ก่อนมันไม่เป็นขนาดนี้นะ ใครล้อมันตุ๊ด เกย์ มันไม่ด่าแต่กระทืบเลยถ้าตอกย้ำบ่อยๆ ตอนเรียนมัธยมมันถูกจับคู่กับผมประจำแหละ ผมก็เหมือนมันแหละไม่ด่าถ้ามากก็จัดไป จนไม่มีใครกล้าพูดให้ได้ยินอีก
“มานี่สิ”ไอ้หวายเรียกไอ้พายให้เดินไปหา มันเดินเข้าไปก่อนจะซบไหล่ไอ้หวายเหมือนหมดแรง ไอ้เจย์ส่ายหัวเอามือโยกหัวมันไปมา
“ถ้ามึงเป็นผู้หญิงกูคิดว่ามึงเมนส์ไม่มาถึงได้เครียดขนาดนี้”ไอ้หวายลูบหัวมันแต่พูดติดตลก
“ไอ้เหี้ย”มันด่าไอ้หวายเบาๆ เอามือจิกเสื้อไอ้หวายไปด้วย วันนี้มันแต่งตัวน่ารักผมเห็นคนมองตามมันด้วยตอนเข้ามา มันใส่เสื้อแขนกุดสีดำคอวีผ่าหน้าค่อนข้างลึก กางเกงยีนเข้ารูปสีขาว กูนึกว่าใส่มาไว้อาลัยเจ้าภาพ
“เป็นอะไรหงุดหงิดอะไรนักหนา ใครทำมึงบอกกูสิ อย่าบอกว่ากูนะมึง”ไอ้หวายถามมันอย่างอดไม่ได้ ผมว่าไอ้หวายก็คงสังเกตมันมานานแล้วล่ะว่าเป็นอะไร มันส่ายหน้า
“ไม่รู้ กูหงุดหงิดแต่บอกไม่ถูกว่าเรื่องอะไร มึงอย่าถามกูได้ไหม”มันพูดส่ายหน้าไปมา ดูมันอ่อนแอลงไปมาก
“เออ เอาไว้อยากบอกก็บอก พวกกูไม่อยากเห็นมึงเป็นแบบนี้ ไอ้บลูมึงก็เหมือนกันเลิกตามใจอี๋อ๋อมันได้แล้ว”ไอ้หวายบอกก่อนจะหันไปหาไอ้บลูที่นั่งงง ว่ากูผิดอะไร
“เกี่ยวไรวะ”มันถามไอ้หวายงงๆ
“มึงตามใจมันเกินไป มันเลยเป็นแบบนี้ความผิดมึง ไม่ต้องเถียง”ไอ้เจย์สรุปแทนเสร็จสรรพตบท้ายทำเอาไอ้บลูที่อ้าปากเงียบทันที
“ขอบใจ”มันเอ่ยสั้นๆ เอาหน้าซุกไอ้หวายต่อ
“พี่บลูอยู่นี่เอง แล้วพี่พายเป็นอะไรคะ”น้องเกรชเข้ามากอดแขนไอ้บลูก่อนจะมองไอ้พายและหันกลับมาถาม ไอ้พายกำลังจะเงยมาตอบแต่โดนไอ้หวายกดหัวไว้ ให้มันใจเย็น
“มันปวดหัวนิดหน่อยน่ะ ไม่มีไรหรอกน้องเกรช”ไอ้เจย์ตอบแทนอย่างอารมณ์ดี
“เหรอคะ แล้วมาทำไมคะไม่นอนพักผ่อน”เอาแล้วสิ ไอ้พายเงยมาทันทีเลยครับ
“ไม่ได้อยากมาหรอก แต่ไอ้บลูสิคะยั้นคะยอให้มาอยู่นั่นแหละบอกถ้าไม่มามันก็ไม่มา”มันพูดลอยหน้าลอยตาเลยครับ ทำเอาน้องเกรชอึ้งไปเลยที่ได้ยิน ก่อนจะชักสีหน้าหันไปทางไอ้บลู
“หมายความว่าไงพี่บลู”น้องเกรชถามทันทีเลยครับ ที่จริงดูไม่น่ามีเรื่องแต่ถ้าใครได้ฟังคำพูดและเห็นหน้าตาของน้องเกรชคงเป็นแบบไอ้พายแน่ดูเหมือนจะแขวะมันเต็มๆ นี่อาจเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ไอ้พายหงุดหงิด แต่น้องเกรชไม่น่าจะแขวะมันทั้งที่กับพวกผมน้องเขาก็พูดปกติหรือว่าน้องเขาดูออกว่ามันเป็นเกย์และไอ้บลูก็ชอบไปไหนมาไหนกับมันประจำ ขนาดไปกินข้าวกับน้องเขามันก็เอาไอ้พายไปด้วย ไอ้พายที่ปฏิเสธจะเป็นจะตายในตอนแรกสุดท้ายต้องไปอยู่ดี
“ไม่มีไรหรอกพูดเล่นน่ะ แล้วเกรชมีอะไรหรือว่าจะเป่าเค้กแล้ว”ไอ้บลูรีบเปลี่ยนเรื่องทันที น้องเกรชจิ๊ปากก่อนจะพูดต่อ
“เปล่าหรอกคะ แต่เห็นพี่บลูหายไปก็เลยเดินมาดู แล้วพวกพี่ไม่สนุกเหรอคะ”น้องเกรชพูดเสียงหวานติดจะงอนกับไอ้บลู ก่อนจะหันมาหาพวกผมที่นั่งมองหน้าไอ้พายอยู่ อยากจะบอกว่าไม่สนุกแต่เกรงใจวะ
“ไม่หรอกก็สนุกดี แต่ว่าไม่ใช่งานพวกเพื่อนรุ่นเดียวกันและมีแต่สาวๆก็เลยเขินนิดหน่อย”ไอ้หวายแก้สถานการณ์ได้ดีมาก
“ไม่ต้องเขินหรอกคะ เพื่อนเกรชอยากรู้จักพวกพี่ๆจะตาย โดยเฉพาะพี่ไผ่ พวกมันบอกอยากรู้จักมาก”น้องเกรชโบกไม้โบกมือแบบไม่เป็นไร ก่อนจะหันมาพูดกับผมยิ้มๆ ทำเอาพูดไม่ออก ไอ้หวายกับไอ้เจย์ยิ้มล้อเลยครับ ส่วนไอ้พายเบะปากทันที ไอ้บลูก็มองไอ้พายตลอด ทำหน้าหยอกล้อมันแต่มันก็ไม่สนจนมันถอดใจ กูว่ามึงจะง้อมันมากไปแล้วมั้งไอ้บลู
“อย่างนี้พี่ก็น้อยใจแย่สิอยากรู้จักแต่ไอ้ไผ่คนเดียว”ไอ้บลูหันไปมองเด็กมันปากหวานใส่เลยครับ
“อุ้ยพี่บลู หล่ออยู่แล้วสำหรับเกรช พี่หวายกับพี่เจย์ก็น่ารักคุยสนุกดี แต่เพื่อนเกรชชื่อเก้ มันสนใจพี่ไผ่น่ะคะ”น้องเกรชรีบพูดเอาใจไอ้บลูทันทีเอาคางเกยไหล่ ก่อนจะพูดถึงพวกผมเพื่อไม่ให้เป็นการน่าเกลียดที่ชมแต่แฟนตัวเอง ไอ้หวายกับไอ้เจย์ก็ยิ้มไม่ใช่พวกมันบ้ายออะไรหรอกครับมันดูรู้ ก่อนจะหันมามองหน้าผมประมาณว่า กูว่าแล้ว ไอ้พายปรายตาใส่กลอกตาไปมาแบบเซ็งๆ
“ไปห้องน้ำก่อนนะ”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะเดินไปจนถึงห้องน้ำก็เปิดประตูเข้าไปจนชนกับร่างหนึ่งเกือบหงายหลังแต่ผมรับไว้ทัน ก่อนจะเงยมาเผชิญหน้ากัน เต็มตาผมเลยหน้าขาวๆที่ทั้งคมปนหวานทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน ตาโครตเซ็กซี่เลย เย้ายวน ชวนให้ อืม ปากอิ่มอมชมพูก็น่าจับมาบดจูบ โลกกลมจริงแหะมาเจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
“เดินยังไง”เสียงหวานออกแหบหน่อยๆเอ่ยออกมาก่อนจะผละออก แต่งตัวง่ายๆ แค่เสื้อกล้ามพอดีตัวสีดำ กางเกงขาเดฟสีเงินเข้ากับขาเรียว ทับด้วยบุชหนังสีดำ ผมสีน้ำตาลเข้มถูกมัดเป็นจุกง่ายๆกลางหัว ทำให้วงหน้าขาวกระจ่างใสยิ่งขึ้น
“เดินสองขา”ผมตอบอีกฝ่ายหน้าตาเฉย ทำเอาหน้าที่ปกติก็นิ่งดูหยิ่งอยู่แล้วบึ้งตึง
“คราวหลังก็คลานสี่ขาจะได้ไม่เซ่อซ่าอีก หลีก”เชิดหน้าด่ากลับได้เจ็บแสบเลยครับ พร้อมกับผลักผมให้หลีก
“ห้องน้ำผู้หญิงเต็มเหรอ”ผมแกล้งถามกลับไปอีก ยื้อเวลาอีกหน่อย
“ไม่รู้ กูไม่ใช่ผู้หญิง”คนร่างเล็กตอบเน้นๆก่อนจะผลักผมให้หลบ แต่ไม่สะดุ้งหรอกครับผมยังขวางอยู่
“งั้นก็เป็นเกย์”ผมแกล้งแหย่เข้าไปอีก
“เสือก”มันด่าผมเต็มๆก่อนจะออกแรงผลักเต็มที่ แล้วรีบเดินออกไปทันที
“หึ น่าสนใจ”ผมบอกตัวเองว่ารู้สึกสนใจไอ้คนตัวหอมที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้ ผมไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องเพศหรอก ถ้าผมสนใจ แต่ไม่ได้หมายความว่ากับทุกคนหรอกนะ แต่กับคนนี้บอกตามตรงผมสนใจมาก ก่อนจะเดินเข้าไปทำภารกิจในห้องน้ำข้างนอกก็มีแต่ผมว่าข้างในสะดวกกว่า จนเรียบร้อยก็เดินออกมาจนเกือบจะถึงโต๊ะ แต่ต้องชะงักเมื่อเจอผู้หญิงคนนึงมายืนตรงหน้า ยิ้มหวานก่อนจะส่งแก้วให้
“ขอบคุณ แต่ไม่ดีกว่า”ผมพูดพร้อมกับปฏิเสธไม่ให้เสียน้ำใจเกินไปนัก
“ทำไมอ่ะ นิดหน่อยเองนะคะ”เธอยังอ้อนผมอยู่ พร้อมกับพาร่างที่อวบอัดเซ็กซี่เข้ามาใกล้
“วันนี้ไม่อยากดื่ม ขอตัวนะ”ผมบอกก่อนจะขอตัว แต่เธอยื่นมือมากอดแขนไว้ ผมก้มมองหน่อยๆ ก่อนจะสบตาด้วยสายตานิ่งๆเธอตกใจนิดหน่อยแต่ยังทำใจดีสู้สายตาผมด้วยรอยยิ้มหวานๆ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยเจอแบบนี้ เพียงแต่เธอไม่น่าสนใจสำหรับผมถึงจะน่ารักก็เถอะ ผมมองเธอก่อนจะแกะมือออกไม่ให้ดูน่าเกลียด ผมบอกแล้วว่าถ้าผมอารมณ์ดีระงับได้ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพูดไม่รู้เรื่องและยังไม่เลิกตอแยได้เจอแน่ๆ
“งั้นแอนนี่ขอเบอร์หรือพินบีบีได้ไหม ยังไงเราก็เรียนที่เดียวกันนะ”เธอยังตื้อขอเบอร์กับพิน แถมบอกด้วยว่าเคยเห็นผมที่มหาลัยตอนแข่งบาส บอกตรงๆว่าเธอชอบผม กล้ามากแม่คุณ ผมชักเริ่มจะขึ้นแล้ว แต่พอดีเหมือนมีอะไรมากระแทกระหว่างผมกับแอนนี่ ทำให้เธอหันไปวีนใส่แบบอารมณ์เสียสุดๆ
“เดินประสาอะไร ไม่เห็นไงคนเขาคุยกันอยู่”เธอแว๊ดใส่ทันที ผมว่าจะถือโอกาสผละออก แต่ไอ้คนที่ชนกับเป็นคนที่ผมเพิ่งเจอในห้องน้ำนั่นเอง มันมองแอนนี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเหยียดยิ้ม
“เห็น แต่มันที่เดินไม่ใช่ที่ยืนคุย”มันตอบกลับด้วยสีหน้ากวนมากๆ หันมาเห็นผมมันก็เชิดหน้า
“อีฝิ่น”แอนนี่ด่าไอ้หน้าสวยที่มันสะบัดก้นเดินไปแล้ว มีใครบอกมั้ยว่าสะโพกแม่งเอ็กส์ได้ใจมาก ผมเดินออกมาทันทีเลยครับเป็นเวลาที่คุณเธอหันมาพอดีเลย แต่เห็นผมเดินกลับมาโต๊ะแล้วได้แต่ยืนฮึดฮัดขัดใจก่อนจะเดินกลับไปหาเพื่อน
“แหม ไอ้ไผ่แค่ไปเยี่ยวกลับมาได้เสียวเลยนะมึง”ไอ้เจย์กระซิบแซวผมทันที ตอนนี้เพื่อนน้องเกรชเริ่มมานั่งที่โต๊ะแล้ว น้องเก้ก็ส่งยิ้มให้ผม
“จนได้ เห็นมองตั้งแต่มึงไปเข้าห้องน้ำแล้ว เขาว่าไงวะ”ไอ้หวายอุทานออกมา ก่อนจะอยากรู้
“ไม่ว่าไง เขาบอกว่าเรียนที่เดียวกัน พวกมึงรู้จักไหมล่ะ”ผมบอกมันไปตามความจริง แต่ไม่หมดขี้เกียจพูด
“เดี๋ยวนะ”ไอ้หวายพูดก่อนจะหันไปมองอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรมีเสียงแทรกขึ้นมาซะก่อน
“จะใครล่ะ แม่ดาวยั่วคณะนิเทศฯ นังแอนนี่และผองเพื่อน พี่ไผ่ระวังไว้เถอะ”น้องเกรชครับพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าเหยียดใส่เลย
“ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้พายหัวเราะออกมา ทำเอาพวกผมงง มึงจะขำอะไรนักหนาวะ
“ขำไรวะ”ไอ้หวายถามมัน
“ไม่มีไร กูแค่ขำดาวยั่วคณะนิเทศฯ แต่จะว่าไปเขาก็แสดงออกดีเน๊าะ ดีกว่าสวยใสแต่แอบแรด ฮ่าๆๆๆ”ไอ้พายบอกขำก่อนจะหัวเราะออกมาอีก พวกผมรู้แล้วว่ามันแขวะใคร น้องเกรชที่เริ่มรู้ตัวหน้าบึ้งแล้วครับ เกาะแขนไอ้บลูแน่นเลย ไอ้ตัวแสบยังหัวเราะชอบอกชอบใจ
“พอแล้วไอ้ห่า เดี๋ยวขากรรไกรค้างหรอกมึง”ไอ้หวายรีบปรามทันที มันหยุดแต่ยังเล็ดลอดอยู่
“สงสัยจะเอาแน่ว่ะดูมองมึงไม่เลิกเลย”ไอ้เจย์กระซิบบอกผมอีก ก่อนจะให้มองไปทางนั้นแต่ผมไม่อยากมองรำคาญ
“มันเอาหมดแหละคะ พี่บลูก็เถอะระวังไว้ด้วยอย่าให้เกรชรู้นะว่า”น้องเกรชพูดอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะหันมาพูดใส่ไอ้บลู
“เกรช”มันไม่รอให้พูดจบ เรียกเสียงแข็งเลยทำเอาเกรชหน้าเสียที่โดนว่าต่อหน้าเพื่อน มันไม่ชอบให้ใครมางี่เง่าใส่มัน
“ขอโทษคะ เกรชแค่เตือนไว้”น้องเกรชรีบง้อทันที บอกเสียงอ่อยๆ
“พี่โตแล้ว อย่าให้เยอะนัก”มันพูดเสียงเรียบ หน้าไม่ยิ้มแล้วครับ
“เออ เกรชได้เวลาแล้วมั้ง ให้เขายกเค้กมาเลยนะ”เพื่อนน้องเกรชครับ ชื่อส้ม สะกิดให้น้องเกรชหันไปหาพยักเพยิดให้ทำตาม
“นั่นสิ บอกเขาได้เลย”น้องเกรชบอกก่อนน้องส้มจะเรียกเด็กเสริฟ์ให้นำเค้กเข้ามา ดนตรีบนเวทีก็เล่นเพลงให้ ผมบอกตามตรงถ้าไม่ใช่งานเพื่อนหรือคนกันเองรู้สึกแปลกๆ คนรอบๆก็หันมามองเมื่อดีเจพูดจบว่าวันเกิดใคร อยากจะเอาหน้าแทรกเข้าไปใต้โต๊ะจริงๆ จบแล้วน้องเกรชก็ตัดเค้กแจกจ่ายทุกคน ก่อนจะลากไอ้บลูออกไปเต้น ตามด้วยเพื่อนๆของน้อง
“พี่ไผ่ไม่ไปเหรอคะ”น้องเก้เข้ามาถามผมเมื่อเห็นว่าเหลือผมที่นั่งกับไอ้พาย ส่วนไอ้หวายกับไอ้เจย์ก็ไปออกสเต็ปเทพของมันแล้ว
“ไม่ล่ะ”ผมตอบสั้นๆ จนน้องไม่รู้จะคุยอะไร
“ปวดหัว อยากกลับบ้าน”ไอ้พายเหมือนจะรู้รีบพูดอ้อนทันที
“เออ รู้แล้ว”ผมบอกไอ้พายที่สบตาและยักคิ้วให้กวนๆ ก่อนจะหันไปมองน้องเก้กับเพื่อนที่พูดไม่ออก ทำท่าฮึดฮัดเดินไป
“ทำเป็นว่าคนอื่น แหวะ”มันเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่พวกนั้นเดินไป
“ไอ้พาย กูไม่รู้ว่ามึงเป็นอะไรช่วงนี้ดูมึงหงุดหงิดง่าย ระงับอารมณ์หน่อยยังไงไอ้บลูมันก็เพื่อนเรา”ผมพูดกับมันจนมันหน้าหงอย
“กูไม่รู้จะพูดอะไร กูสับสน”มันพูดออกมาอย่างที่คิดจริงๆ ดูมันสับสน
“มึงยังไม่ต้องบอกอะไรเอาไว้พร้อมก็ค่อยมาคุยกัน พวกกูเป็นห่วงมึงนะ”ผมตบไหล่บอกมัน มันพยักหน้า ผมส่ายหน้าก่อนจะมองไปทางอื่นก็เจอกับไอ้คนตัวหอมนั่งอยู่โต๊ะนั้นกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ผมว่ามันไม่ใช่คนสงบปากสงบคำเท่าไรหรอกถ้าไปแหย่มันเข้าขนาดผมกวนมันๆยังสวนกลับทันควันเลย ที่จริงถ้าจะถามเบอร์โทรหรือที่อยู่มันจากเพื่อนผมก็คงไม่ยาก แต่มันไม่สนุกเหยื่อแบบนี้มันต้องล่าเองถึงจะสะใจเวลาที่ได้กิน หึหึ
-
อยากรู้เรื่องบลูกับพายมากกว่า ถ้าเป็นเเค่เพื่อนแต่ยังคับกันขนาดนี้ทำอะไรแบบชวนคิดไปไกลขนาดนี้ไม่ไหวนะ
-
ตอนที่ 3
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะก็ดันซวยไปเดินชนไอ้คนเมื่อกี้อีก ตอนที่เจอกันในห้องน้ำผมไม่ได้สนใจว่าใครเดินเข้ามา พอหันไปเห็นมันก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้มันนั่งตรงโต๊ะหินไม่ไกลจากผมตอนที่รอเพื่อนอยู่รู้สึกมันจะมองผมด้วยแต่ผมทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้มันคุยอะไรกับเพื่อนมันที่ทำหน้าได้ฟิลลิ่งมากแต่มันหน้านิ่งเป็นหินสลักเลย จนเพื่อนมันมาอีกสองคน ผมว่าพี่คนตัวเล็กน่ารักดีและมองไม่ผิดน่าจะเป็นเกย์เหมือนผม ส่วนเพื่อนมันอีกคนป๊อบมากทั้งสาวทั้งเกย์ติดตรึมทำเหมือนเป็นแฟนพี่คนตัวเล็กเลยถ้าไม่บอกว่าเพื่อนกันไม่มีใครเชื่อหรอก แต่ก็ต้องเชื่อเพราะแกควงกับสาวนิเทศฯชื่อเกรช รุ่นเดียวกับผมแหละ
“เป็นอะไรคะ นังดอกกกกกกกกกฝิ่น ทำหน้าเหมือนปวดขี้”โมนิก้า หรือ ไอ้โมทย์เพื่อนผมที่ยกเครื่องตัวเองหมดแล้วแบบดูไม่รู้เลยว่าเป็นกระเทยเรียกลากชื่อผมซะยาวเลย อีห่าจิก เป็นเพื่อนสนิทมากอีกคนแต่เรียนคนละที่
“ถ้าขี้ได้ตอนนี้จะใส่ปากมึงก่อนเลย”ผมตอบมันกลับไปก่อนจะกระดกเหล้าต่อ
“แหม อีฝืด ขี้น่ะไม่อยากกิน ตอนนี้อยากกินผู้ชายมากกว่า คนที่เดินชนมึงอ่ะ หุ่นโคตรเร้าต่อมกูเลย”มันด่าก่อนจะเอ่ยถึงไอ้คนนั้น ทำเอาสองสาวแท้ ชื่อหนูจ๋ากับยาหยีสนใจทันทีชะนีสองตัวนี้เรียนที่เดียวกับอีโมนิค ตามด้วยนังออย เกย์หุ่นพอๆกับผมแหละแต่ผมดูดีกว่าเยอะ หุหุ อย่าไปบอกมันนะครับ และก็ไอ้แฝดนรกเสือไบทั้งคู่ สามตัวนี้เรียนที่เดียวกับผม
“มันมืดมึงยังตาดีเห็นหน้ามันเร้าต่อมอัณฑะมึงอีกเหรอ”ผมว่ามันกลับไปบ้าง
“อุ๋ย อีนี่กูผ่าแล้ว และเรดาร์กูไม่พลาดหรอก นั่นนะกูอมได้เลยว่า หน้าไม่เน่าแถมเป้าเลิศด้วย”มันพูดกลับด้วยสีหน้ามั่นใจมาก
“และรู้สึกว่าจะมองมาทางมึงด้วยนะ เห็นมองบ่อยด้วยแต่ท่าจะเสร็จนังเก้ซะมั้ง”หนูจ๋าเอ่ยบอกผมก่อนจะบุ้ยปากให้ดูว่ามันที่นั่งมองมาทางโต๊ะพวกผม ผมหันไปมองแวบนึงก็หันกลับมา
“รู้จักเหรอ”ผมถามหนูจ๋า ที่มันพูดถึงคนชื่อเก้แบบเกลียดมาก
“รู้จักดีเลยล่ะ เกือบจะตบกันแล้วจริงไหม อีหยี”มันพูดก่อนจะหันไปหายาหยี
“เออ แม่งบอกพวกกูไปแย่งงานพวกมันตอนไปคัดพิตตี้ อีกรูปรีสวยสู้กูไม่ได้แล้วพาล”ยาหยีแทบจะกระแทกเสียงเลยก่อนจะด่าได้สะใจ
“เรื่องชะนีช่างเถอะ แต่กูอยากรู้ว่าเขาสนใจมึงเหรอ อีฝิ่น เร็วๆกูเสี้ยนมากอยากทราบ”อีโมนิคตัดบทพูดถึงไอ้นั่น
“ไม่รู้ กูไม่ได้สนใจ”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะมองโทรศัพท์ที่ดังขึ้น แล้วกดวางทันทีไม่ดูหรอก
“แต่กูเห็นด้วยกับโมนิค นะว่าหล่อไม่ใช่เล่น ดูแบดบอยดีอ่ะ”ยาหยีบอกพร้อมกับทำท่าทางประกอบแบบเคลิ้มครับ
“อีกอย่างนะ อีเก้จะได้หน้าแตกด้วยที่เขาไม่เอาชะนี แต่มาเอาเกย์ ฮิฮิๆ”นังหนูจ๋าพูดแบบไม่กระดากปาก
“ทุเรศแหละมึงสำรวมมั่งกูไม่ใช่เครื่องมือแก้แค้นชะนีคู่อริมึงนะ อีกอย่างไม่เห็นจะหล่อเลยหน้าตาก็งั้นๆแหละ”ผมบอกอย่างหมั่นไส้
“แรดจริงๆ ว่ากูแพลบๆแต่ตัวเองนี่เสือกสังเกตจนทะลุเสื้อผ้าเลยมั้งมึง ทำเป็นไม่สนใจแต่เสือกรู้ว่าเขาหน้าตายังไง กูว่านะทำเป็นกันท่าพวกกูล่ะสิ ชิมิ ชิมิ”อีโมนิคด่าพร้อมกับตบท้ายได้น่าถีบมาก
“มึงชอบก็เอาไปเถอะ กูไม่สน”ผมบอกมันก่อนจะมองโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด กดวางอีก
“ถ้าเขาเอานะกูจะรีบเอาขาหนีบให้แน่นเลยมึง โหะโหะ”มันว่าพร้อมกับหัวเราะเอามือป้องปากแบบดัดจริต
“แต่สงสัยจะอดวะไอ้โมทย์ เอ้ย โมนิค มึงดูเขามองไอ้ฝิ่นสิตาคมฉิบหาย”ไอ้โอมที่เงียบไม่ใช่อะไร ไม่มีโอกาสแทรก ได้ทีเลยพูดมาบ้าง
“เขาเป็นแฟนกับพี่คนที่ซบเปล่าวะ ที่ตัวเล็กๆเห็นเดินกับพี่บลูบ่อยๆ”ไอ้อารม์สออกความเห็นบ้าง
“ไม่หรอกกูว่าน่าจะเป็นแฟนพี่บลูมากกว่า เห็นแกตามต้อยๆ แต่พี่บลูเขามีแฟนแล้วนี่ยังไงวะ”อีออยออกความเห็นมั่งที่มีโอกาส
“กูภาวนาขอให้โสด ชะนีหรือเก้ง กวาง อย่าได้มาสูบเชียว ของกู”โมนิก้ายกมือบนบานเลย
“เขาเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไร อีหอยทาก”อีออยอดไม่ได้หันกลับมาด่าหลังจาก มองตัวผู้ที่เดินผ่านไป
“นับตั้งแต่อีฝิ่นไม่เอาแล้วยกให้กูนั่นแหละ ชัดมั้ยอีบ่าง”มันก็กัดกับมาทันควัน มันสองคนเถียงกัน ทำเอาพวกผมส่ายหน้าเลย
“นี่อีฝืด ข่าวมึงอ่ะที่คั่ว ยั่ว มั่วผู้ชายไปทั่ว เงียบมั่งหรือยัง”เรียกชื่อกูซะเสียเลย ผมเบะปาก
“ก็ดีกว่าปล่อยข่าวว่ากูมั่วผู้หญิง”ผมยักคิ้วบอกมัน
“อีกระซู่ กวนตีนแหละ เอาเรื่องจริง”มันตีแขนผมอย่างแรง แม่งเป็นรอยหมด
“ช่างมันสิ กูถือว่าทำบุญทำทานกายภาพบำบัดปากพวกมันจะได้ไม่บิดเบี้ยวเป็นอัมพาต”ผมบอกแบบไม่แคร์
“อุ้ยอีนี่กูว่ามึงทำบุญด้วยสัดส่วนงามๆของมึงดีกว่าไหม มึงเก็บไว้นานเสียของนะมึงหรือถ้าไม่ใช้ก็หยอดกาวหรือเย็บไปเลยนะ เพื่อนสาวอุตส่าห์หวังดี ดอกก”มันกระแทกเสียงใส่ได้สะใจมาก
“กูจะปิดทำไม มันยังไว้ขี้ได้ อีกะเทยหมดหูรูดพูดไม่คิด”ผมว่ามันกับบ้าง มันค้อนควักเลย ไอ้พวกนั้นขำท่าทางมันใหญ่เลย ก่อนจะออกจากผับที่ได้เวลาปิดพอดี พวกมันสี่คนไปด้วยกัน ไอ้โอมกับไอ้อาร์มสก็แยกไป เหลือผมที่วันนี้เอามอไซด์มาใส่เสื้อหนัง ถุงมือ สวมหมวกกันน็อค สตาร์ทเครื่องเตรียมจะออก ก็เจอรถบีบแตรให้เลยหันไปมองแต่ผมปิดหมวกแล้ว ปรากฏว่าเป็นมันนั่นแหละครับ ขับรถบีเอ็มดับบลิวพร้อมกับเพื่อนมันสองคน มันทำมือแบบว่าแข่งกันไหม ผมขึ้นคร่อมก่อนจะยกนิ้วกลางแล้วทิ่มลงให้มันแทนสตาร์ทออกไปแต่พอจะได้ยินมันหัวเราะก่อนจะขับตามมาติดๆ
“ใครวะ ไอ้ไผ่หุ่นเอ็กส์ฉิบ แถมชูนิ้วให้มึงด้วยรู้ได้ไงวะว่ามึงหัวตก ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หวายหัวเราะชอบใจ
“ไม่รู้ พวกมึงนั่งดีๆแล้วกัน”ผมบอกแค่นั้นยังไม่อยากพูดอะไรมาก ก่อนจะออกตัวทันที ตอนนี้ถนนโล่งมาก ผมกับมันผลัดกันนำผลัดกันตามตอนนี้มันนำผมอยู่ครับ ผมไม่คิดว่าตัวแค่นั้นมันจะขี่รถมอไซด์ได้เร็วขนาดนี้เรียกว่าฝีมือเลยล่ะ เจ๋งจริง นึกว่ามันจะกลับกับเพื่อนมันซะอีก ก่อนไปติดไฟแดง มันก็เร่งบิดเครื่องผมมองมันในกระจก ไอ้สองคนที่ตอนนี้นั่งปากแทบไม่หุบสงสัยจะช็อคกับการขับรถของผมอยู่ สักพักเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไอ้เจย์เป็นคนรับ ไอ้หวายจับสายรัดแน่นเลยครับ หน้าโคตรตลกเลย ส่วนไอ้พายโดนไอ้บลูลากไปด้วยกว่าจะขึ้นรถได้มันออกฤทธิ์ออกเดชซะจนแฟนไอ้บลูไม่กล้าพูดเลยทั้งที่ไม่พอใจว่าจะเอาไอ้พายไปทำไม ไอ้หวายมันก็ถาม ไอ้บลูบอกมันไม่อยากไปค้างกับเกรชเลยต้องเอาไอ้พายไปด้วย แต่มันขึ้นอยู่กับไอ้พายถ้ามันไม่ไปซะอย่างก็ไม่มีอะไรแต่อย่างที่บอกมันแพ้ทางไอ้บลู
“เออ ไม่รู้วะ แม่งกูหัวใจจะวายกันอยู่แล้ว ไอ้เชี่ยหวายฉี่ราดแล้วมั้ง อะไรนะ กูบอกไม่รู้ เอาไว้มึงมาถามมันเองแล้วกัน แค่นี้นะมันออกตัวแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยไผ่ เบาหน่อยโว้ยยยยยย”เสียงสุดท้ายของไอ้เจย์ พร้อมกับไอ้หวายที่เบิกตากว้าง ผมได้แต่ยิ้มก่อนจะเร่งตามมันไปติดๆ ก่อนจะถึงทางแยกผมต้องขึ้นทางด่วนส่วนมันตอนนี้ขี่เข้ามาเกือบชิดผมเลย ก่อนจะปาดหน้าซิ่งลงทางต่างระดับไปผมเบรกนิดหน่อย เก่งจริงมึงปาดหน้ารถกูเข้าให้
“ไอ้บลูโทรมาทำไม”ผมถามไอ้เจย์ที่ตอนนี้แทบจะลงไปกองกับพื้นข้างล่าง ส่วนไอ้หวายกำลังปรับสติและลมหายใจอยู่
“มันถามว่ามึงรีบขับรถไปไหน เป็นอะไรหรือเปล่า”ไอ้เจย์บอกกลับมาพร้อมกับทำท่าอยากจะอ้วก ผมยิ้มแต่ไม่พูดอะไร
“สัด มึงยิ้มแต่พวกกูสองคนจะอ้วกอยู่แล้ว แล้วสรุปมึงตามใครวะ”ไอ้หวายด่าพร้อมกับถามหลังจากตั้งสติได้แล้ว ผมส่ายหน้า
“ไอ้เหี้ยยย มึงไม่รู้เขาเป็นใครแต่มึงเหยียบรถอย่างกับจะพาพวกกูไปทัวร์นรกเนี่ยะนะ”พวกมันโวยวายใส่ผมใหญ่เลย ผมก็หัวเราะ
“เออน่า คิดซะว่านั่งรถไฟเหาะแล้วกัน”ผมบอกพวกมันยิ้มๆ พวกมันเอามือตีหัวพร้อมกันเลยแต่ไม่แรงนัก ก่อนจะขับต่ออย่างอารมณ์ดี เมื่อกี้ผมแอบถ่ายรูปมันด้วยโทรศัทพ์ตอนมันเดินมาเอารถแต่มันไม่รู้ตัวหรอก ไม่ธรรมดาจริงๆอยากรู้ว่ามีอะไรให้น่าค้นหาอีกอีกมั้ย
**********************************************************************************************
ตอนที่ 4
“พี่เขาชอบมึงเหรอวะ”ไอ้โอมถามผมขณะที่กำลังเดินเลือกของกันที่สยามฯ วันนี้เลิกไวก็เลยมาเดินเล่น
“นั่นสิ กูเห็นเขามองมึงตลอดเลยเวลาที่สวนกันน่ะ”ไอ้อาร์มสก็ออกปากบ้าง
“ไม่รู้ กูไม่ได้สนใจ”ผมตอบมันไป
“เหรอ ไม่ได้สนใจ คริคริ”อีออยพูดเหมือนไม่เชื่อด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“กูพูดจริง มึงเคยเห็นกูมองมันเหรอ”ผมถามแต่ไม่มองหน้าพวกมัน ตามองอะไรเรื่อยเปื่อย
“เคย”แม่งพูดพร้อมกันเลย
“ตอนไหน”ไม่ยอมง่ายๆ
“ทุกตอนที่เขามองมึง”รวมหัวกันเข้าไป
“กูอาจจะมองอย่างอื่นก็ได้ แล้วบังเอิญมันอยู่ตรงนั้น”ผมก็ยงแถไปเรื่อย จนเรามาถึงร้านพวกจิว อืม ดูจิวไปเปลี่ยนดีกว่า
“บังเอิญมาก พี่หล่อแม่งยืนทุกที”อีออยยังประชดไม่เลิก
“มึงก็ไปบอกให้มันไปยืนที่อื่นสิ”ผมบอกพวกมันแบบข้างๆคูๆ
“ให้กูไปบอกเขา กูบอกมึงไม่ง่ายกว่าเหรอ”อีออยย้อนถามผมได้ใจมาก ทำเอาผมอึ้งไป
“ยอมรับเถอะมึงก็สนใจพี่เขา”ไอ้โอมยังสาระแนต่อ
“ทำไมต้องยอมรับด้วย ถึงจะมองก็ไม่ได้หมายความว่าสนใจซักหน่อย”ผมพูดอย่างไม่สนใจ มือก็หยิบจับของดูไปเรื่อย
“ไม่ทำไม พี่เขาก็ดูดีนะ รูปร่างหน้าตา หุ่นแมนๆ ที่เห็นแล้วอิจฉา กูว่าเขาไม่ใช่หล่อแบบมองแล้วจบ มันมีอะไรที่มากกว่านั้น”ไอ้อาร์มสสาธยายไอ้คนตาคมซะจนทะลุปุโปร่ง ถามผมว่าชอบมันมั้ยบอกได้เลยว่าไม่ชอบ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญเวลามันมองแต่ถ้าเป็นคนอื่นผมจะมองกลับด้วยสายตาบ่งบอกว่าไม่ชอบอย่ามายุ่งกับกูก็ไม่กล้าแล้ว คนหน้าตาดีกว่ามันผมก็เคยเจอมาแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกแบบนี้ ยิ่งฐานะไม่ต้องพูดถึงไม่มีไม่ว่าแต่อย่ามาเกาะกันแดกหรือมาอวดร่ำอวดรวยใส่บอกตามตรงรับได้แต่ไม่คบ อยากซื้ออะไรให้ก็ตามใจแต่จำไว้ว่าไม่ได้ขอ
“มึงก็ชอบเขาสิ”ผมบอกมัน ก่อนจะเลือกจิวได้ ห้าอัน ตอนยื่นส่งให้คนขายที่มองหน้าผมยิ้มๆ ผมชินแล้วล่ะกับการที่คนจะมองแบบนี้ไม่ใช่หลงตัวเอง บางครั้งไม่ชอบด้วยซ้ำถ้าผมไม่คิดจะเล่นด้วย
“ปากดี อีนี่ทำเล่นตัวไปเถอะมึง หล่อขนาดนี้ทำไมไม่จีบกูวะ”อีออยพูดใส่ผมอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะมองหน้าคนขายส่งสายตาให้ปริบๆ
“กูเห็นด้วยกับออดี้นะ”เป็นชื่อที่อีอีออยมันตั้งเองบอกจะได้ดูน่าขับขี่คิดไปได้นะมึง ไอ้อาร์มสพูดก่อนจะกอดเอวผม ทำเอาไอ้คนขายชะงักไปทันที ไอ้สองคนนี้มันรู้งานถ้าผมไม่มีทีท่าล่ะก็มันจะทำเนียนโอบกอดแบบที่แฟนเขาทำกันและพวกผมก็ไม่แคร์ด้วยว่าจะมองยังไง ทำไงได้เกิดเป็นเกย์ก็ต้องยอมรับว่าเป็น เออ และไอ้นั่นมันเป็นเกย์หรือไบเปล่าวะ หรือแค่อยากลองของแปลกถึงได้มองผมแบบนั้น
“แม่ง มองอย่างกับจะแดกมึง บ่งบอกมากว่าพวกเดียวกับกู”ไอ้โอมพูดทันทีที่เดินพ้นร้านแต่ไอ้คนขายยังมองผมอยู่คล้ายจะเสียดาย แต่ไอ้อาร์มสยังไม่ปล่อยมือออกจากตัวผมแต่เปลี่ยนมาเดินเกาะไหล่แทนโดยมีอีออยเข้าไปควงไอ้โอมทันทีพวกผมแบบนี้แหละครับ
“ก็ได้แค่มอง ปล่อยมัน เอาไว้เข้ามาเมื่อไรค่อยว่ากัน”ผมบอกเรียบๆอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินมาถึงร้านหนังสือ ผมรีบปาดเข้าไปทันทีเดี๋ยวไม่ทันยิ่งขายดีด้วย ก่อนจะเดินยิ้มออกมาเมื่อได้หนังสือคู่สร้างคู่สม ผมชอบอ่านมากราคาถูกแถมความรู้เยอะอีกต่างหาก ผมไม่ได้มีหุ้นส่วนกับเจ้าของเขาหรอก แต่แอบโปรโมทให้ว่าของเขาดีจริงๆ
“ทันสิมึงยิ้มได้ ทำไมมึงไม่สมัครสมาชิกแล้วให้เขาส่งวะ”ไอ้อาร์มสถามผม
“รู้สึกว่าเขาจะรับสมาชิกเฉพาะเมืองนอกนะ ไม่แน่ใจเพราะกูอ่านอย่างเดียว”ผมขมวดคิ้วก่อนจะบอกพวกมัน
“กูว่ามึงลองดูอีกที ว่าเขารับในประเทศหรือเปล่า”ไอ้โอมทำเสียงแบบเซ็งๆ
“พวกมึงไม่ต้องบอกมันหรอก ปล่อยให้มันวิ่งไขว่คว้าเหมือนหาผู้ชายนั่นแหละ”อีออยยังอดประชดไม่ได้
“อีคูโบต้า กูไม่ต้องวิ่งหรอกเดี๋ยวมันก็มาหาเองแหละ”ผมเลยย้อนมันกลับไปบ้าง ผมไม่ได้หลงตัวเองมีคนจีบผมเยอะแต่ไม่โดนใจ
“อีห่าจิกเรียกซะเสีย แต่กูว่านะอีกไม่นานมึงได้มีผัวแน่ เร็วๆนี้กูคอนเฟริม์”มันพูดใส่หน้าผมแบบมั่นใจมาก
“พอแล้วจิกกูอยู่ได้ เดี๋ยวแวะร้านกางเกงก่อน”ผมบอกพวกมันก่อนจะเดินไปร้านประจำ
“งั้นหาไรกินก่อน กูขี้เกียจรอมึง”ไอ้โอมพูดทันที เพราะผมจะเลือกนานมากอีกอย่างผมสนิทกับเจ้าของร้านด้วย
“เออ บ่นจริง อ๊ะ”ผมรับคำบ่นมันนิดหน่อยก่อนจะเดินต่อ แต่ดันชนอะไรเข้าให้ของในมือล่วงเลย แม่งใครวะ
“โทษที ไม่เห็น”เสียงคุ้นๆเอ่ยนิ่งๆแต่กวนมากในความรู้สึก เหมือนจงใจ ผมเงยหน้าไปมอง มึงอีกแล้วโลกมันกลมหรือแคบวะ ที่มีเป็นร้อยไม่ไปเดินเสือกมาเดินที่เดียวกัน
“มาทำไร” มันถามผม
“มาซักผ้ามั้ง”
“ถามดีๆ”
ผมไม่ตอบมันก่อนจะเก็บของที่ร่วง แม่งชนแล้วไม่ช่วยกูเก็บอีก
“อะไรกันวะ”อีอยถามผมพอเห็นไอ้คนตรงหน้า อีนี่ยิ้มซะปากแทบฉีก ตามด้วยไอ้โอม ไอ้อาร์มส เดินกลับมาถาม ก่อนจะมองไอ้คนตรงหน้าและมองผมยิ้มๆ พวกมึงจะยิ้มทำเชี่ยไร
“ควายมันหลุดมาขวิดกูเข้าให้”ผมแขวะมันที่ยืนยิ้มกวนๆ ไอ้สามคนมองหน้าผมก่อนจะมองหน้ามันยิ้มๆ
“อีฝิ่น พูดกับพี่เขาดีๆ”อีออยกัดฟันบอกผมข้างหู มันหันไปยิ้มแหยๆให้ไอ้นั่น
“เรื่องของกู มึงก็หุบยิ้มสักที”ผมหันไปบอกมันพอได้ยิน มันจิ๊ปากแต่ยังยิ้มไม่หุบ
“มีไรวะไอ้ไผ่”เพื่อนมันมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้เดินเข้ามาถาม มาครบซะด้วยแถมพ่วงคู่อรินังหนูจ๋า ยาหยีมาด้วย
“ไม่มีไรอุบัติเหตุนิดหน่อย”มันบอกก่อนจะก้มหยิบของส่งให้ อ้าวกูเก็บไม่หมดเหรอวะ ผมก็เลยยื่นมือไปรับ แต่มันดึงกลับทำเป็นดู
“สวยดี ซื้อที่ไหน”มันถามผมไม่รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่น แต่ผมไม่ตอบมัน
“เอ้อ ไอ้ไผ่กูว่าคืนน้องเขาไปเถอะ”พี่คนตัวเล็กน่ารักพูดขึ้น
“เป็นใบ้ซะแล้ว”มันไม่คืนไม่ฟังเพื่อนมัน แถมยังว่าผมอีก ผมเลยเดินหันหลังกลับทันที
“ไม่เอาเหรอ”มันถามนิ่งๆ แต่ยกยิ้ม ตอนที่ผมหันกลับไปมอง
“มึงอยากเก็บไว้อมก็เอาไป ทำทาน”พูดจบผมเดินหนีมันทันทีเลย ไอ้สามคนมองคนโน้นทีคนนี้ทีก่อนจะเดินตามมา
********************************************************************************************** “เป็นไงมึง จุกมั้ย คริคริ”ไอ้เจย์ถามผมหลังจากไอ้ตัวขาวเดินหนีไปแล้ว แต่พวกมันขำผมกับมันอยู่
“กูบอกแล้วหยิ่งจะตาย แต่ย้อนได้แสบวะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายพูดขึ้นมาบ้าง พร้อมกับหัวเราะตามด้วยไอ้บลู ไอ้พาย
“ปากเสียไม่ว่า”เกรชเอ่ยขึ้นมา
“ไม่ใช่เรื่อง”ไอ้บลูพูดนิ่งๆ พร้อมกับมองหน้า ทำเอาน้องเกรชเงียบแต่ฮึดฮัดไม่น้อย
“เก้ไม่อยากจะอะไรหรอก แต่จริงอย่างเกรชมันว่า นิสัยแย่ สมแล้วที่ใครๆเขาจะด่าเอา”น้องเก้ออกตัวก่อนจะพูดแบบไม่ชอบจริงๆ
“คนก็สักแต่มีปากไปว่าเขาทั้งที่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า”ไอ้พายคงอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยพูดขึ้นมา
“รู้สึกว่าพี่พายจะเข้าข้างพวกเดียวกัน เอ้ย คนอื่นมากไปหรือเปล่าคะ”น้องเกรชหันไปพูดยิ้มๆกับไอ้พายแต่ตาจิกสุดฤทธิ์
“หึหึ ธรรมดาของพวกเดียวกัน จะไปอยู่รวมกับพวกแรดได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวจะโดนนอมันทิ่มเอา”ไอ้พายแสยะยิ้มตอบกลับ ทำเอาเงียบทั้งคู่เลยครับหน้านี่แบบอยากกรี๊ดแต่ไม่กล้าหันไปทางไอ้บลูที่ส่ายหน้าอย่างระอา ไม่รู้มันทำใส่ใครแต่ไอ้พายสะบัดหน้าหนีแล้วครับ
“เออ ร้านxxxใช่ไหม เดี๋ยวกูตามไป”ผมพูดจบก็เดินไปทันที ทำเอาพวกมันไม่ได้ทันถามว่าไปไหน ผมรีบเดินไปทางที่มันเดินหนีผมไป อยู่ไหนวะ สั่งสอนซะหน่อยปากดีจริง ๆ ด่าซะจุกเลย นั่นไงใครคุยกับมันวะ แล้วเพื่อนมันอีกสองคนไปไหน
“น้อง ขอเบอร์หน่อยครับ นะ”มันขอเบอร์ไอ้เด็กนั่น
“ไปกินข้าวด้วยกันไหมพี่เลี้ยง”เพื่อนมันอีกคนพูดบ้าง
“พูดด้วยก็ไม่พูด”อีกคนก็เอามั่ง
“เสือก”มันพูดจบก็เดินหนีทันที
“เล่นตัวฉิบ ไหนว่ามีเงินแล้วจะพาไปไหนก็ได้ไง”ไอ้คนหน้าตี๋ จัดว่าดูดีไม่หล่อเท่าผมหรอก เดินมาขวางมัน
“กูเลือก ยิ่งหน้าเหมือนปลาตีนชนเขื่อนไม่ต้องสะเออะ”มันแสยะยิ้มบอกกับแบบเหยียดใส่เลย
“ปากดีนักนะ ไอ้เกย์”ไอ้หน้าตี๋คงโมโหเข้ามาจับมือมัน แต่ชั่วพริบตามันบิดมือไอ้นั่นพร้อมเตะตรงหว่างขา
“เป็นไงโดนโดนตีนเกย์เข้าไป”มันยกยิ้มก่อนจะพูดและบิดอีก เพื่อนออกสาวของมันได้แต่ยืนมองไม่ห้าม
“โอ้ย เจ็บ ปล่อย”มันร้อง เพื่อนมันจะเข้าไปช่วย ไอ้สองแฝดมาพอดีเตะเจาะยางลงไปกองเลยครับ ไอ้ตัวบางปล่อยมือไอ้นั่น
“รีบไปไกลๆก่อนจะโดนตีนกู”มันไล่อย่างกับหมูกับหมาเลย คนตรงนั้นหันมามองก่อนจะหันกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไอ้สามคนรีบเดินหนีทันทีเลย ก่อนมันจะพากันเดินไป ผมเดินเข้าไปสะกิดแขน มันหันขวับเตรียมจะต่อยคงนึกว่าเป็นไอ้พวกนั้น ดีว่าผมรับทัน
“ใจเย็นสิ เอาของมาคืน”ผมพูดก่อนจะเอาใส่มือมัน
“เพิ่งคิดได้ไง ว่าไม่ได้เอาไว้อม”มันพูดใส่หน้าผม
“ฝิ่น ใจเย็น พี่เขาเอามาคืนเฉยๆ”เพื่อนที่เป็นแฝดบอกมัน
“เออ เพื่อนมึงนี่เข้าใจง่ายดี ทำไม”ผมชมเพื่อนมันกระทบมัน
“ชอบเสือกเรื่องกูจริง”มันสวนก่อนผมพูดจบอีก
“ก็มันน่าเสือก”ผมก็ย้อนใส่มัน ทำเอาเพื่อนมันยิ้มเลยครับ
“อย่ามายุ่งกับกู”มันกระแทกเสียงใส่เลยครับ
“หึหึ”ผมหัวเราะแค่นั้น
“ไอ้บ้า”มันก็ด่าอีก
“ระวังได้ผัวบ้านะ ด่ามากๆ”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ มันหน้าบึ้ง แต่เพื่อนมันขำคิกเลย มันอ้าปาก ผมดึงมันมาใกล้ๆเอามือบีบปากมันไม่แรงนัก
“บอกว่าอย่าด่า แสดงว่าอยากได้ใช่ไหม”ผมพูดเสร็จแต่ยังไม่ปล่อย มันบิดมือผมแต่ไม่ออกยกเท้าจะเตะแต่ผมรู้ทันยกขาสกัดมันก่อน
“ไม่ไหวเพื่อนมึง ต้องอบรมยาววะ ไปล่ะ”ผมพูดกับเพื่อนมันที่ยืนดูเฉยๆ ไม่เข้ามาช่วย แต่พวกมันกับยิ้มชอบใจ ผมว่ามันน่าจะดูออกนะว่าผมคิดจะยังไงกับไอ้คนปากดี
“ไอ้โรคจิต ไอ้ควาย ไอ้”เสียงมันด่าตามหลัง จนเพื่อนมันเอามืออุดปาก ผมยกมือบ๊ายบาย ยักคิ้วใส่มัน
“มึงก็ไปด่าพี่เขา กูว่าจนได้”อีออยพูดปรามๆ แต่หน้ายิ้มระรื่น ประมาณว่ามีเรื่องเม้าท์มอยกับพวกอีโมนิคแน่
“ชัวร์”ไอ้โอมสำทับ
“อะไรของพวกมึง”
“ก็ได้ผัวบ้าแต่หล่อไง”
“ไอ้เพื่อนเลว ไม่ต้องมาแช่งกู”
ผมมองมันสี่คนที่เถียงกันก่อนไอ้ตัวขาวจะยกตีนไล่ถีบเพื่อนมันอย่างขำ ๆ ก่อนจะเดินกลับไปร้าน ไอ้พวกนั้นก็ถามๆๆๆ พวกมึงเป็นทนายหรือเปล่าวะ
“มึงยังไม่ตอบเลย”ไอ้หวายครับฝ่ายสาระแน ตามด้วยลูกคู่ไอ้เจย์
“กูหิว”พูดจบผมก็กินไม่พูดอีก พวกมันทำหน้าเซ็งก่อนจะกินต่อ แต่ผมแอบอมยิ้มอย่างชอบใจ
**********************************************************************************************
-
ดื้อจริงจังอ่ะ
-
ตอนที่ 5
“ไอ้ไผ่ มึงไปซื้อของเหรอวะ วันนี้”ไอ้หวายถามผมหลังจากวันนี้เลิกเรียนครึ่งวัน
“เออ มึงจะเอาไรไหม”ผมถามมันกลับ พอดีวันนี้ผมจะไปซื้อหนังสือเกี่ยวกับพวกต้นไม้ส่งไปให้ไอ้หลิวพี่ผมสักหน่อย
“ไม่อ่ะ มึงน่าจะไปกับพวกกูก่อน”ไอ้หวายส่ายหน้าก่อนจะชวนให้ผมไปหาพี่แป๊ะซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จบไปก่อนแล้ว
“นั่นสิ พี่แป๊ะบ่นหามึงอยู่”ไอ้เจย์รีบหนับหนุนทันที
“บอกแกว่าคราวหน้าจะไป กูไปล่ะ”ผมไม่รอให้มันพูดจบใส่หมวกกันน็อคและสตาร์ทรถออกไปทันที พี่แป๊ะเป็นรุ่นพี่พวกผมที่จบไปแล้วเป็นคนขอนแก่น นอกจากพี่แป๊ะแล้วก็มีพวกพี่บีมแฟนพี่กี้ที่เป็นเจ้าของผับที่ผมทำงานอยู่ พี่โดมที่หล่อน้อยกว่าพี่โดมตัวจริงนิดหน่อย พี่เปอร์แฟนพี่เอเชีย พี่แบงค์ พี่แอมป์ พี่จอย พวกแกดีมากคอยให้คำแนะนำช่วยเหลือตลอด บางทีหยุดยาวก็ไปบ้านพวกแกตามต่างจังหวัดสนุกดี เมื่อคืนไอ้หวายก็โทรมาหาผมบอกเราต้องคุยกับไอ้พายได้แล้วพักหลังมันไปนอนคอนโดไอ้บลูบ่อยมาก ที่จริงเพื่อนไปนอนห้องเพื่อนไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรแต่อย่างที่บอกไอ้พายกับไอ้บลูมันมีพฤติกรรมแปลกๆ หลังจากที่งานวันเกิดเกรชดูมันซึมไปพักนึงก่อนจะอารมณ์ดีเมื่อไอ้บลูมาง้อมันและไปด้วยกันอีก บางทีไอ้บลูก็มานอนกับมันที่บ้าน ผมบอกตามตรงว่าไม่อยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวพวกมันอยากให้ตัดสินใจเองว่าจะเอายังไง แต่ไอ้หวายมันพูดประมาณว่าพวกมันไม่ชัดเจนถ้าจะเป็นเพื่อนก็ควรทำตัวให้เหมือนเพื่อนไม่ใช่แฟนแต่ถ้าอยากเป็นแฟนก็ไม่ว่ามันบอกผมอีกว่าเคยเห็นไอ้บลูจูบไอ้พายตอนมันทะเลาะกันแล้วก็พากันเข้าห้อง ผมฟังก็อึ้งไปนิดหน่อย หนนี้ไอ้หวายดูจริงจังมากอาจเป็นเพราะไอ้พายเป็นญาติมันด้วยถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับไอ้พายมันจะไปบอกแม่ไอ้พายว่าไง คิดเรื่องไอ้พายกับไอ้บลูเพลิน อ้าว เฮ้ย! ไอ้เด็กนั่นนี่หว่า ยืนหน้านิ่งแต่ดูกวนตีนไม่น้อยกำลังโดนผู้หญิงสองคนดึงแขนเจ้าตัวก็ได้แต่ปัดออกอย่างเดียว มีตัวผู้ด้วยคอยกันไม่ให้มีเรื่องกันแต่หน้ามันออกประมาณว่ากูอายอย่ามีเรื่องเลย อืม เอาไงดีวะ หนึ่งเดินหนี สองเขยิบเข้าไปฟังเผื่อช่วย ไม่ได้เสือกนะแต่อยากรู้ เลือกข้อสองดีกว่ายังไงกูก็อยากรู้อยู่ดี
“อีฝิ่น เมื่อไรจะเลิกแย่งแฟนชาวบ้านเขาสักทีวะ”ผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาแบบเข้ารูปร่างเธอมาก หน้าตาดีใช้ทั้งปากทั้งตาจิกด่าคนตรงหน้า
“ไม่มีกำหนด เพราะไม่เคยแย่งของใครมีแต่มาหาเอง”นั่น ตอบได้หน้าโดนจริงๆ
“หน้าด้านพูดมาได้นะอีตุ๊ดว่าเขาไปหามึงเอง”อ้าว ๆ เริ่มลามปามแล้วครับ
“เขาเรียกว่าเกย์ไม่ใช่ตุ๊ดหัดแยกแยะให้เป็นซะมั่ง โง่อย่างนี้นี่เองเขาถึงได้ใช้ขี่อย่างเดียว”เจ็บแสบจริงด่าพร้อมแสยะยิ้ม
“มึงว่ากูเป็นควายเหรอ ไอ้ไส้เดือน”เริ่มเสียงดังครับ ไอ้ผู้ชายก็บอกให้พอแล้ว
“หึหึ ควายดีกว่าเยอะ นี่จะบอกให้นะ”ตอกหน้ากลับก่อนจะจ้องผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาเย็นเยียบยิ่งกว่าจิกอีกครับในความคิดผม มันเอามือชี้หน้าตัวเองก่อนจะบอก
“หน้าตาอย่างนี้ไม่ต้องมายืนกรี๊ดร้องขอส่วนบุญให้ใครมาเอาหรอก”เท่านั้นล่ะครับ เกือบกรี๊ดออกมาถ้าเพื่อนไม่เอามือหุบปากเธอไว้ก่อน
“ฝิ่น มันจะเกินไปแล้ว”ไอ้ผู้ชายเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างตำหนิ ผมว่าไอ้นั่นคิดผิดที่พูดกับมันแบบนั้น
“มึงนั่นแหละมายุ่งกับกูเองทั้งที่ไม่ได้อยากจะเสวนาด้วยสักหน่อย”มันด่ากลับเลยครับขึ้นกูขึ้นมึงด้วยไอ้นั่นหน้าแดงแล้วคงจะโกรธและก็เสียหน้าด้วยที่ถูกตอกหน้าแบบนั้น
“คนอย่างกูทำไม มึงมันก็แค่เด็กขายน้ำล่ะวะ ถึงหน้าตาจะดีก็ไม่มีใครเขาจริงจังด้วยหรอก”ไอ้นั่นมันด่ากลับอย่างแรงเลยครับ
“หึ คนอย่างมึงนะเหรอก็เหมาะกับคนที่มึงขี่ด้วยนั่นแหละ แล้วน้ำกูคงไม่แตกกระแทกหน้าเหี้ยๆของมึงหรอก”หน้านิ่งแสยะยิ้มสายตานี่แม่งดูถูกได้ดีจริงๆ ดีนะที่คนไม่เยอะเท่าไรตรงนั้น ไอ้นั่นชักเริ่มเหมือนจะลงมือแล้ว ไอ้เด็กนั่นก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลย
“เฮ้ย มาทำอะไรตรงนี้”ผมเดินเข้าไปทักพร้อมกับยกมือกอดคอมันที่ทำหน้างงๆว่ามึงเป็นใครวะก่อนจะปรับเป็นเสียหน้าเดิม
“แล้วพวกนี้ใคร”ผมถามหน้านิ่งพอกับมันนั่นแหละ ไอ้นั่นมันมองผมด้วยสายตากวนตีนมากเดี๋ยวมึงอาจจะโดนตีนได้ แต่ผู้หญิงที่มากับมันนี่มองผมตาค้างก่อนจะหันหน้าซุบซิบพร้อมส่งสายตามาให้ อะไรจะปรับตัวเร็วขนาดนั้นน้องชะนีเมื่อกี้ยังแย่งไอ้นี่กันอยู่เลย
“คนมั้ง”มันตอบกวนตีน
“เหรอ”ผมก็รับมุกมัน
“หึ นี่คงเป็นผัวใหม่มึง ไม่ใช่สิน่าจะลูกค้าใหม่มึงมากกว่า”มันพูดพร้อมกับยิ้มน่าเกลียด
“ดูดีกว่ามึงเยอะเลยล่ะซิ บอกแล้วกูน่ะเลือกไม่ไร้รสนิยมปนตาต่ำเอามึงหรอก”มันด่ากลับแบบเจ็บแสบเลยครับ
“ไอ้เด็กเวร มึงได้เจอไอ้แมนแน่ๆ”มันขู่กลับ ใครอีกวะไอ้แมนคงไม่ใช่หมาหรอกมั้ง
“เชิญมึงไปบอกได้เลยหลังจากที่มันศัลยกรรมหน้ามันเสร็จน่ะนะ อย่าลืมบอกมันด้วยว่าผัวใหม่กูน่ะดูดีกว่าพวกมึงเอามาหลอมรวมกันใหม่ซะอีก”ไม่กลัวครับ ท้ากลับด้วย ยังดีโว๊ยชมกูหล่อ
“มึงก็หน้าตาดีนะ แต่เงินและลีลาจะถึงใจมันหรือเปล่านี่สิ”ไอ้เหี้ยนั่นแม่งบอกแบบดูถูกมาก
“ไม่เป็นไรเพราะทั้งสองอย่างกูถึงหมดมึงเห็นรูปร่างกูก็น่าจะดูรู้นะ ถึงกูจะไม่ใช่ญาติกับม้าก็เถอะ ไปได้แล้ว”ผมยักไหล่ตอบมันก่อนจะดึงไอ้ตัวเล็กให้ออกเดินจากมา พร้อมกับเสียงไอ้นั่นที่จิ๊จ๊ะแบบไม่พอใจ จนเดินมาไกลมันก็ปัดมือผมออกเดินลิ่วๆไม่รอเลย
“เฮ้ย เสร็จแล้วลาจากเลยไง”ผมเดินจนทันมันก่อนจะจับแขนพร้อมกับดึงจนมันหันมาหน้ากระแทกกับอกผม แม่ง ผมหอมมากยิ่งวันนี้เจ้าตัวปล่อยแบบธรรมชาติไม่มีการเซ็ตอะไรทั้งสิ้นล้อมกรอบหน้าคมหวานยิ่งดูเซ็กซี่แถมตัวโคตรหอมเลย ผิวก็เนียนนุ่มมือชะมัด น่าฟัดฉิบหาย
“ก็เสร็จแล้วแยกทางไง”มันเงยหน้าตอบผม ตอบอย่างนี้เดี๋ยวก็โดนหรอกครับ
“แต่กูยังไม่เสร็จนี่หว่า งั้นก็ยังไม่แยก”ผมบอกมันที่เชิดหน้ามองผมอย่างไม่ยอมหลบตาน้อยคนจะจ้องผมแล้วทำให้ใจสั่นได้ขนาดนี้ ยิ่งมองใกล้ๆหน้าเนียนเกลี้ยงเกลา ตาที่ปกติคงจะคมหวานแต่ตอนนี้มันทั้งคมทั้งดุ จมูกโด่งบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงจะดื้อรั้นไม่น้อย ปากอิ่มสีสด มองไล่ลงมาจนถึงลำคอระหง ต่ำไปจนเห็นผิวเนียนที่หน้าอกที่โผล่ออกมาจากเสื้อยืดคอวีสีขาวพอดีตัวสกรีนภาษาห่าอะไรก็ไม่รู้ตรงหน้าอก สกินนี่ยีนต์สีดำเข้ากับขาเรียวยาว รองเท้าผ้าใบคอนเวิสสีแดง มั่นมาก เออนึกได้มันหายหน้าไปเห็นแต่เพื่อนมัน ไปไหนมาวะไม่ไปเรียน มันเริ่มขมวดคิ้วแล้วครับเมื่อเห็นสายตาผมมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า
“โรคจิต ปล่อยกูสักที”มันร้องบอกพร้อมกับแกะมือผมออก มือแค่นี้แต่ทำไมดูแข็งแรงจังวะถ้าผมไม่เกร็งไว้มันแงะหลุดแน่
“หอมจัง”ผมบอกมันคนละเรื่องเลย มันหน้าเหวอเลยครับ ผมไม่พูดเปล่าก้มลงไปสูดกลิ่นผมมันเข้าเต็มปอด ก่อนจะเต็มตีนเมื่อมันกระทืบเท้าเข้าให้ ดีนะใส่ผ้าใบยังกันได้นิดหน่อย
“โอ้ย ตืบมาได้ แม่ง”ผมสบถแต่เจ็บยังไงก็ยังไม่ปล่อยมันครับทีนี้ลากมันเข้ามากอดไว้เลยก่อนจะดึงมันเข้าไปนั่งที่ตรงม้านั่งใกล้ๆมีแต่คนมองแต่คงนึกว่าคู่หนุ่มสาวงอนกันไม่มีใครคิดว่าอีกคนเป็นผู้ชายแน่นอน หน้ามันสวยนะแต่ผมว่าบางมุมก็ดูหล่อน่ารักแบบเซอร์ๆ ไม่ใช่สวยแล้วจบแต่ยังมีอะไรให้น่าค้นหาอีกเยอะ หึหึ ผมเป็นคนชอบค้นหาครับ
“กูไม่ขอโทษหรอก เสือกมาโรคจิตกับกูก่อนมึงนึกว่าเป็นเหี้ยหรือไงรัดกูอยู่ได้”โอ้ย จี๊ดครับ แม่งคิดได้ไงวะแทนที่จะนึกถึงงูเสือกนึกถึงเหี้ยเสียยี่ห้อหน้าตากูหมด เด็กบ้า
“เหี้ยที่ไหนจะหล่อขนาดนี้วะ แม่งมีตัวเดียวในโลกแน่ๆ”เอาสิยังไงกูก็ต้องหล่อมาก่อนไม่ว่าจะเป็นอะไร
“หึ เหี้ยหลงตัวเอง”ยังต่อปากต่อคำไม่เลิก น่าจูบปากจริงๆว่ามันจะรสจัดหรือหวานวะ ผมจ้องมันแสยะยิ้ม จนมันชักหงุดหงิด
“ปล่อยสักที จะได้ต่างคนต่างกลับ”มันบอกผมพร้อมกับจะดิ้นออกจากแขนที่รัดมันอยู่
“รีบกลับไปไหน ไม่ขอโทษก็ไม่เป็นไรแต่ยังไงก็น่าจะตอบแทนกันบ้าง”ผมถามแบบชิวๆสบายอารมณ์ เพราะตอนนี้ผมจะเพลินกับกลิ่นกายคนที่อยู่ในอ้อมแขนซะแล้วสิ
“ไม่”สั้นๆแต่มีความหมาย
“ทำไม”กูเอาบ้าง
“ไม่ได้ขอให้ช่วย”นั่นไงกูว่าแล้ว
“กูรู้ แต่อยากช่วยนี่หว่า”ผมก็ยังหน้าด้านอยู่
“เอ๊ะ ก็บอกว่าไม่ไง จะอะไรนักหนาวะ แม่ง”มันพูดแบบรำคาญพร้อมกับถลึงตาใส่ผม
“ก็ใช่ไง จะอะไรนักหนาแค่ไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย”ผมก็บอกรวบรัดแม่งเลย
“มึงไม่มีเพื่อนไง”ถามซะกูอายมาก
“มี”ผมบอก
“งั้นก็ไปกินกับเพื่อนมึง”มันบอกผม
“พวกมันไม่ว่างอยู่กับแฟน”ผมบอกอีก
“งั้นมึงก็ไปกินกับแฟนมึง”มันบอกผมอีก
“ไม่มี ส่วนกิ๊กก็อยู่กับกิ๊กอีกที”ผมบอกอีก มันนิ่งไปเลยครับ เอาสิหาอะไรมาแย้งกูอีก กูชอบเพราะกูอยู่ฝ่ายค้าน หึหึ
”=_=” หน้ามันครับ
“สงสารคนหน้าตาหล่ออย่างกูล่ะซิ”ได้ทีครับ ผมอวยตัวเองเข้าไปอีกแต่มือก็ยังไม่ปล่อยจากผิวเนียนๆ
“เรื่องของมึง”มันตอบก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น จนเห็นแก้มขาวใสน่าเอาปากลงไปประทับจริงๆ
“น่าอย่าเรื่องมาก เดี๋ยวเลี้ยง”ผมคะยั้นคะยอมันอีก มันก็ยังนั่งหน้านิ่ง จนผมเริ่มเข้าไปใกล้มันหันกลับมาพอดี ครับพอดีกับปากผมจริงๆเลยหอมชมัด แม่งกูแค่คิดเสือกสมปรารถนา มันอึ้งเลยครับก่อนจะหน้าบึ้งคิ้วขมวด ผมเอามือไปคลายออก มันก็ปัดออก
“เดี๋ยวหน้าย่นหรอกมึง ชอบทำคิ้วขมวด ไปได้แล้ว”ผมแหย่มันก่อนจะลากมันไปด้วยแบบที่มันขัดขืนไม่ได้ ก่อนจะเข้ามานั่งที่ร้านอาหารญิ่ปุ่นผมก็ดันมันเข้าไปนั่งข้างในแล้วผมก็นั่งปิดทางดูสิมึงจะหนีทางไหนหวังว่าคงไม่มุดใต้พื้นหรอกนะเป็นที่นั่งกับพื้นครับ
“เอ้า สั่งสิ”ผมยกเมนูให้มันเลือก มันก็ดันออกแต่ไม่ถึงกับปัดทิ้ง
“จะสั่งอะไรก็สั่ง”มันบอกผมเฉยๆ ไม่ยักกะด่าแหะ สงสัยจะเหนื่อย ผมก็เลยสั่งๆๆๆ น้องที่มารับออเดอร์ยืนยิ้มหวานไปด้วย
“แค่นี้ใช่ไหมคะ เดี๋ยวขอทวนรายการนะคะ”เสียงน้องเขาก็เจื้อยแจ้วไปเรื่อยผมก็พยักหน้าหงึกๆจนน้องเขาเดินไป
“เหนื่อยล่ะสิยอมแต่ทีแรกก็สิ้นเรื่อง”ผมพูดกับมันยิ้มๆ มันปรายตามองเหมือนกูเป็นตัวอะไรเลยวะ
“กินเสร็จแล้วแยกกันเลยนะ ไม่ติดค้าง ไม่รู้จักกัน”มันบอกผมก่อนจะยกชาขึ้นจิบที่เขานำมาเสริฟ์ให้ก่อน
“ทำไม”ผมถามก่อนจะเท้าแขนบนโต๊ะมองหน้ามัน ถ้าได้มองทุกวันคงเพลินดี กูคิดอะไรว่ะเนี่ยะ
“ไม่ทำไม แต่ถ้าอยากได้คำขอบคุณก็ ขอบคุณที่กรุณาช่วยโดยไม่ได้ขอ พอใจมั๊ย”ตอบได้ดีจริง
“ก็รู้จักกันไว้สิ อีกหน่อยเจอจะได้ทักกัน”ผมก็บอกเรียบๆ มันจะพูดต่อแต่ผมชิงพูดก่อน
“ชื่อไผ่”ผมบอก มันก็นิ่ง “อย่าบอกนะว่าไม่ได้อยากรู้เสือกบอกกูทำไม”ผมขัดมันอีก จนมันอ้าปากค้าง
“เออ”มันตอบสั้นๆ
“บอกมั่งสิ”ผมสะกิดแขนให้มันบอกชื่อกับผมบ้าง
“ฝิ่น”เป็นครั้งแรกที่อยากเสพยา
“มิน่าถึงได้มีคนอยากเข้ามาสูบ”ผมบอกแบบเจ้าชู้เลยล่ะ เหมือนมันจะหน้าแดง
“สัด” สั้นแต่จุกจริงๆ ว่าจะพูดอะไรต่อพอดีอาหารมาซะก่อนผมก็โซ้ยเลยครับ ไอ้คนข้างๆยังเงียบไม่คีบอะไรสักทีผมก็จับยัดซะตอนแรกก็ขัดขืนสักพักเริ่มแดกเองแล้วครับ ดีกูจะได้ไม่เหนื่อย กินจริงๆครับไม่มีการคุยอะไรกันทั้งสิ้นผมก็สังเกตไปด้วยรู้สึกจะเห็นคนมองโต๊ะผมเยอะเหมือนกันไม่รู้ว่าชื่นชมว่าเหมาะกันหรือแน่ใจนะว่าพวกมึงกินหมด มีคนเข้ามาทักมันด้วยครับมันก็อือออไปตามเรื่องส่วนใหญ่ผู้ชายแต่พอเห็นหน้าผมมันก็รีบไป ผู้หญิงก็จะนานหน่อยคุยกับมันแต่ตาก็มองผม ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ ยิ้มให้ผมก็ยิ้มก่อนจะก้มหน้ายัดอย่างเดียวเลยครับไม่ได้อายแต่ขี้เกียจคุยพอกับไอ้คนข้างๆมันก็คงเหมือนผมแหละ สักพักผมก็เริ่มเหยียดขาแบบเมื่อยอะก็ขาผมยาวนี่ครับ มันก็มองก่อนจะงึมงำ
“แดกเสร็จก็เหยียดหาง”ที่บ้านกูเขาเรียกขานะ ถ้าหางนะมันต้องอีกอย่าง หึหึ ไม่บอกมันหรอกเดี๋ยวไก่ตื่นอดลากไปกิน
“บ่นไร”ผมได้ยินแต่แกล้งถามไปงั้นแหละ เอามือไปดึงเอวให้มันเข้ามาใกล้ๆ เอวนิดนึงมึงกินแล้วไปเก็บตรงไหนวะเมื่อกี้ก็ไม่ใช่น้อยเลยนะน่ะ มันหยิกพุงผมครับ ผมร้องซี๊ดเลยครับ มือหนักฉิบ
“เจ็บนะ”ผมบอกกระซิบข้างๆหูมัน พร้อมกับแอบสูดกลิ่นหอมของตัวมันแบบไม่ให้มันรู้ตัว
“สม เสือกมือไวนัก”มันบอกพร้อมกับผลักออกแต่มีเหรอจะหลุดผมรัดแน่นเลยทีนี้
“ปล่อยซะที มึงไม่อายคนอื่นเขามั่งไงว่ะ ผู้ชายนั่งกอดกัน ดีนะเขาไม่อ้วกออกมา”มันด่าด้วยผลักด้วยรู้ว่าไม่หลุดก็ยังอีก
“หึหึ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหัวเราะเลยครับ ทำเอามันงงไปเลยว่าผมหัวเราะทำไม
“ไอ้บ้า”มันด่าอีก แต่ลดชั้นลงมาหน่อยดูดีขึ้น
“ไม่มีใครเขาคิดหรอก มึงดู มึงดู”ผมหันหน้ามันไปทางกระจกร้าน มันก็งง หันมามองว่าให้กูดูทำไม
“เงากูก็มีอยู่นิ แต่มึงนี่ซิกูไม่เห็น”ยังกวนตีนกูอีกว่าที่เด็กกู ผมจับให้มันหันไปมองอีก ก่อนจะบอก
“ไม่มีใครเขาคิดหรอกว่ามึงเป็นผู้ชาย หน้ามึงหวานแหววแต๋วจ๋าซะชะนีอายขนาดนี้ ถ้าไม่เดินมาคลำหน้าอกกับเป้ามึงนะ แต่ถึงรู้กูก็ไม่แคร์เรื่องส่วนตัวคนอื่นไม่เกี่ยว”ผมให้ความกระจ่างมันจนมันอึ้งไปเลยครับ สงสัยจะชอบคำชมผม ผมก็เลยชิงพูดต่อไปอีก
“เป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ”ผมถามมัน
“เรื่องของกู”มันตอบอีกอย่าง
“หึหึ”ผมหัวเราะก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูว่าใครส่งข้อความมาก่อนจะวาง เมื่อเห็นเป็นชื่อน้องเก้ใครแม่งเอาเบอร์กูไปให้วะ ไอ้พวกนั้น มันไม่เคยให้เบอร์ผมกับใครถ้าผมไม่อนุญาต ใครจะว่าเรื่องมากก็ช่างผมคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวเพราะผมก็ไม่เคยล้ำเส้นใครแม้กระทั่งเพื่อนก็ตาม ผมเรียกเด็กมาเช็คบิลจนเรียบร้อยก็เดินกันออกมานอกห้าง ที่จริงว่าจะไปส่งมันแหละแต่ไว้ก่อนดีกว่าไม่อยากรุกมากเดี๋ยวไม่สนุกเอาไว้ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า
“นี่ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็คบกับกูสิ”ผมบอกมันหน้าตาเฉย
“ไม่จำเป็นปัญหาของกูๆแก้ได้ ไม่ต้องมีมึงมาถ่วงหรอก”ปากดีจริงๆ น่าสนุกว่ะสงสัยอยู่ด้วยจะได้ลับฝีปากกันมันแน่
“ก็แค่เสนอแนะ ฟรี ไม่เสียค่าใช้จ่าย”ผมบอกอีก
“กูไม่ชอบของฟรี”มันบอกแบบแสยะยิ้มน้อยๆ
“ตามใจ กลับไง”ผมยักไหล่ก่อนจะถาม
“แท็กซี่”มันตอบสั้นๆ ก่อนจะโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นไปเลย พร้อมกับชูนิ้วกลางให้ผมด้วย
“ร้ายจริงๆ ไม่ต้องกลัวที่รักได้เจอใหญ่เป็นนิ้วๆ แน่ หึหึ”ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่สุดก่อนจะเดินกลับเข้าไปซื้อของอีกครั้ง
***********************************************************************************
-
น้องฝิ่นปากจัดมากจ้า คนเขียนขึ้นวันที่บอกด้วยไดมั้ยอ่ะ จะได้รู้ว่ามาอัพแล้ว
-
ปากร้ายจริงจัง
-
พี่ไผ่คงต้องลับฝีปากเยอะหน่อย
เพราะคนที่ไปแอบชอบปากหมาซะขนาดนั้น
-
ตอนที่ 6
ก่อนกลับบ้านกลุ่มผมแวะกินข้าวข้าง ม. ระหว่างรออาหารก็คุยกันไปด้วย วันนี้ไม่มีน้องเกรชกับน้องเก้มาด้วย ไอ้พายเลยดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษผมกับไอ้หวายตกลงกันแล้วว่าอาทิตย์นี้จะต้องคุยกับมันให้รู้เรื่อง ใจผมไม่อยากกดดันหรือบังคับอะไรมันแต่ไอ้หวายบอกไม่ได้ต้องมีผมคุยด้วยอย่างที่บอกไอ้พายมันค่อนข้างเกรงผมมากกว่าไอ้หวาย ตอนนี้แม่งลัลล้ากันมากไม่สนใจอะไรใครเลย ไอ้เจย์บอกว่าอาทิตย์ก่อนมันแกล้งขอไปดูหนังด้วยไอ้บลูรีบพูดเลยว่าไม่ให้ไป มันก็ย้อนกลับว่าโรงหนังพ่อมึงสร้างหรือไงถึงได้คัดคนได้ว่าให้ใครดู มันก็พยักหน้ายอมรับ บอกอีกว่าถ้าอยากไปให้ไปดูโรงอื่น รอบอื่น ห้ามไปพร้อมมัน เอากับมันสิ ก่อนจะหันไปเห็นไอ้เด็กตัวขาวที่ผมเพิ่งเจอที่ห้างเมื่อสามวันก่อนเดินเข้ามาพร้อมเพื่อนมันสั่งอาหารเสร็จมันก็ลุกเดินไปทางห้องน้ำ เมื่อเช้าผมก็เห็นมันนะ ก่อนเดินเข้า ม. มันเดินหน้าง่วงๆก่อนจะปิดปากหาว ผมยืนมองคิดว่ามันต้องผ่านประตูเข้ามาแต่ผิดคาดมันเดินเลยไปหน่อย ไปหยุดตรงร้านขายน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋มันสั่งเสร็จได้ของก็กินตรงนั้นแหละ ลุงคนขายไม่รู้พูดอะไรกับมัน ๆ ก็หัวเราะตอบ คุยแบบยิ้มแย้มแจ่มใสไม่เหมือนกับที่มันคุยกับผมหรือคนอื่นเลย เวลามันยิ้มหรือหัวเราะจะเห็นลักยิ้มตรงมุมปากสองข้างน่ารักดี มันน่าจะยิ้มบ่อยๆ
“เดี๋ยวมา ไปห้องน้ำ”ผมพูดจบก็เดินไปทันที พอเดินไปผมก็มองหาเลยครับ ดีเลยกำลังไม่มีคนด้วยอะไรจะเป็นใจขนาดนั้นวะ ผมก็เลยเดินเข้าไปเห็นว่าปิดอยู่ห้องนึง สักพักผมได้ยินเสียงบิดประตูก็เลยแกล้งทำเป็นล้างมือ ไอ้เด็กนั่นก็เดินออกมาล้างมือ จังหวะที่เงยหน้าขึ้น มันชะงักเล็กน้อยที่เห็นผมยืนอยู่ข้าง ๆ ต่างคนต่างยืนจ้องหน้ากันเงียบ ๆ ไม่มีใครพูดอะไร มันก็เลยทำท่าเดินออกไป ผมก็ขวางไว้ มันไปทางไหนผมก็ขวางทางนั้น จนมันหงุดหงิด แต่ยังไม่เปิดปาก น่าแกล้งจริงๆ
“อะไร ไม่ทักกันเลย”ผมพูดขึ้นก่อนเพราะดูแล้วมันไม่พูดแน่ เผลอๆจะยกตีนถีบผมเข้าให้
“..........”
“นับหนึ่ง”
“นับสอง”
“มาทำไร”ดูมันทักผม
“ขี้”ผมบอกมัน มันเหวอไปนิดหน่อย
“ก็ไปขี้สิ มึงจะมายืนให้มันแตกออกมาไง”มันถลึงตาบอกผม
“เสร็จแล้ว”ผมก็บอกไปอีก
“เสร็จแล้วก็ไปล้าง”มันพูดอีก เล่นมุกป่ะวะ
“หึหึ”ผมอดหัวเราะไม่ได้
“ถอยได้ยัง”มันเตรียมจะออก แต่ผมยังกั้นไว้อยู่ ตอนนี้ผมประชิดมันจนมันล่นไปเกือบห้องสุดท้ายแล้วครับ ดีนะที่ห้องน้ำสะอาด
“จะรีบไปไหนเล่า”ผมถามมันมือก็ยกพิงกำแพงไว้ มันผงะเล็กน้อย
“กินข้าว”สั้นๆตามเดิม
“เหรอ นึกว่า”ผมเลิกคิ้วกะจะกวนมัน
“ไม่ได้กินขี้อย่างมึง”เสือกทะลึ่งเอามุกกูไปตอบ มันน่านัก
“รู้ได้ไงวะ”ผมจิ๊ปากนิดหน่อย ทำเป็นหงุดหงิด มันก็เหมือนจะขำแต่ยังนิ่งอยู่ แม่งยิ่งมองใกล้ๆ โคตรน่ารักเลย ตามึงนี่จะเยิ้มไปไหนวะ
“หลีก”มันบอกผมอีก ผมไม่ทำตาม ตอนนี้จ้องมันเพลินมากยิ่งกลิ่นหอมจากตัวมันอีก ผมเลยตัดสินใจ
“เฮ้ย จะทำ อื้อ”มันตกใจเตรียมจะสู้ ผมเลยเอามือปิดปากลากมันเข้าห้องน้ำเลยครับ
“อย่าดิ้นสิ”ผมบอกให้มันเลิกดิ้น ดันมันติดกำแพงห้องน้ำข้างใน
“อ่อยอิ โอ้ย”มันยังขยับปากบอกอีกครับ มือก็ทุบตามตัวผมไปทั่ว ขาก็ยกเตะ ผมหลบทันมั่งไม่ทันมั่ง
“จะปล่อยถ้าหยุดดิ้น”ผมบอก มันก็พยักหน้า แต่พอปล่อยแม่งเตะขาผมอย่างแรงเลยขาก็เล็กทำไมเตะหนักจังวะ ผมชักเริ่มโมโหจับมือมันสองข้างบิดไพล่หลังจนมันเข้ามาใกล้ มันเหมือนจะร้องออกมาแต่เม้มปากแน่นเลย หึหึ ใจดีด้วยไม่ได้ต้องให้โมโห หน้าใสๆตรงหน้าผมเชิดมองอย่างท้าทาย แม่ง กูว่าจะไม่แล้วนะ ผมกดปากจูบมันเลยครับ จูบแบบดูดเน้นด้วยจะให้มันอ้าปากให้ได้แต่มันก็ส่ายหน้าหนีปากก็เม้มแน่นไม่ยอมให้ลิ้นผมเข้าไป
“อื้อ อื้อ” เสียงมันอู้อี้ หนีอย่างเดียว จนปากผมไปโดนแก้มมันเข้า แม่งโครตนุ่มเลย หอมด้วย
“เปิดปากหน่อยสิ”ผมกระซิบมันชิดริมฝีปาก มันก็ไม่ยอมอ้าปากจะกัดผมก็เลยแนบต้นขาผมเข้าไปอีกทีนี้พอมันสีกันเข้าก็ อืม คิดเอาครับ มันตกใจนิดหน่อยคงจะชนน้องม้าผมเข้า ได้ทีเลยครับ ผมสอดลิ้นเข้าไปทันทีรุกไร้ไล่ตอนลิ้นเล็กที่หลบหนีมาเกี่ยวพัน ดูดดุน จนเกิดเสียง มันไม่รู้หรอกยิ่งมันเอาลิ้นหนีผมเท่าไรยิ่งทำให้ผมไล่ต้อนเท่านั้น ก่อนจะผละให้มันได้หายใจ มันหอบเลยครับหน้านี่อมชมพู เซ็กซี่ดี ผมเห็นก็ยิ่งเตลิดก็เลยจูบมันไปอีก ทีนี้ผมใส่ไม่ยั้งเลยทั้งรุนแรงจนรู้สึกได้เลือด ก่อนจะหยอกล้อกับริมฝีปากสีสดที่ชอบด่าผม ผมค่อยคลายมือมันออกเอามาจับคอผมไว้ สองมือผมก็รั้งมันเข้ามาใกล้อีกก่อนจะแทรกตัวเองเข้าไปเบียดมันให้แนบกำแพงไว้ ทีนี้สะดวกครับผมทั้งจูบทั้งไซ้ซอกหู ขบเม้น จนมันคราง ก่อนจะหอมแก้มมันทั้งสองข้าง ผมมองหน้ามันที่ตอนนี้ตามันปรือหวานฉ่ำเหมือนมีน้ำในตา ปากแดงจัดที่ตอนนี้แตกหน่อยๆ นี่กูซาดิสไปเปล่าวะ แต่แม่งโครตน่าฟัดจริงๆ ก้นก็นิ่มเต่งตึง จนอดไม่ได้ต้องจูบซ้ำลงไปอีกแต่คราวนี้นุ่มนวลจนมันชักเริ่มตอบโต้ มือผมก็ยกลูบไล้แผ่นหลังผ่านเนื้อผ้า จนตอนนี้เราซุกไซ้กันเพลินเลยครับ ผมกดปากลงตรงคอมันแต่ไม่ได้ทำรอยหรอกครับนอกจากไซ้เบาๆ สูดกลิ่นหอมตรงซอกคอไล่ขึ้นไปที่ใบหูขาว
“อืม หอมจัง”ผมบอกมันข้างหู ก่อนจะขบเม้มอีกครั้งอย่างอดใจไม่ได้ ข้างหูมันสักอะไรซักอย่าง ไม่มีเวลาดูว่ะเอาไว้ก่อน
“ปล่อย”มันบอกผมเสียงโคตรเอ็กซ์เลย มือจิกไหล่ผมแน่นเมื่อผมขบเบาๆตรงติ่งหูมัน
“มึงหอมวะ กูชอบ”ผมไม่ปล่อยแต่บอกมันคนละเรื่องเลย ผมเงยหน้ามองมันที่ตอนนี้หน้าแดงไปทั้งหน้า
“แต่กูไม่ชอบ”มันพูดเน้นๆ เต็มหน้ากูเลย
“เป็นแฟนกัน”ผมจ้องตาคู่สวยมัน
“ไม่เป็น ปล่อย”มันบอกก่อนดิ้นลง จิกมือผมให้ปล่อย เห็นอย่างนี้ผมว่ามันแข็งแรงขัดกับรูปร่างมันนะแต่เผอิญผมตัวใหญ่กว่าก็เลยเอามันอยู่แต่อย่าเผลอเชียวผมคิดว่า แม่งเอาผมเละแน่
“ก็เป็นแฟนก่อนสิ”ผมบอกมันอีก
“มึงขอคนอื่นเป็นแฟนอย่างนี้เหรอวะ”มันว่าผมแบบจิกตาเลย
“แค่มึง”ผมบอก ทำเอามันเงียบไปก่อนจะถอนหายใจ มันทำหน้าแบบเบื่อมาก ไม่เคยมีใครทำหน้าแบบนี้ใส่กูเลยนะมึง
“กูไม่ชอบมึง”มันบอกผมกลับมาอีก มึงจะตรงไปไหม
“ทำไม”ผมก็ถามมันอีก
“มึงไม่หล่อ ไม่รวย กูเลยไม่ชอบ ชัดมั้ย”มันพูดใส่หน้าผมอีก ถ้าคนอื่นฟังนี่เรียกว่าดูถูกเลย แต่ผมเฉยๆตรงดีกูชอบ อย่ามาบอกว่ากูหล่อและดีเกินไป
“ชัด ทำไมมึงไม่เปลี่ยนมาชอบคนไม่หล่อแถมไม่รวยมั่งล่ะไม่เบื่อไงวะชอบแต่แบบเดิมๆ”ผมย้อนมันหน้าตาเฉย ทำเอามันเหวอไปเลย
“เอ๊ะ มึงนิ ก็กูไม่ชอบ”มันเน้นใส่อีก มองด้วยหางตา
“จริงเหรอ”ผมเลิกคิ้วถามมัน
“เออ”มันก็กระแทกกลับมาอีก
“แสดงว่ามึงชอบ”ผมยกยิ้มบอกมัน
“หูมึงหนวกหรือ ดูปากกูนี่ ไม่ ชอบ กูไม่ชอบ”มันแหวใส่แบบหงุดหงิดมาก สนุกดีวะ
“เออ นั่นแหละแสดงว่ามึงชอบกู”ผมยื่นหน้าไปใกล้มันอีก มันอ้าปากก่อนจะถอนหายใจแทบจะเอามือทึ้งหัวก่อนจะเงียบไปอึดใจ
“ขอกูคิดก่อน แต่ตอนนี้มึงกับกูหายมานานแล้ว”มันบอกก่อนจะเมินหน้าหนีไปมองทางกระจกอีกครั้ง
“ทำไมต้องคิดวะ”ผมถามมันอีก มันหันกลับมาถลึงตาใส่ผม
“เออ ให้เวลากูหน่อยแต่ตอนนี้มึงกับกูต้องออกไปก่อนที่เพื่อนมึงหรือไม่ก็เพื่อนกูจะมาตาม”มันบอกผมก่อนจะเปิดลูกบิดออกไป มันไปยืนหน้ากระจกจัดการตัวเองใหม่ มือก็ถูปากทำให้ยิ่งแดงเข้าไปอีก แหม ทำเป็นเช็ดตอนกูจูบมึงก็เคลิ้มแหละวะ
“เชี่ย ปากกูแตกเลย”มันด่าผม ผมก็ยักไหล่ก่อนจะจัดการตัวเองบ้าง
“เท่าไร”ผมถามมัน
“อะไร”มันถามกลับ ตาวาวเลยแบบโกรธ มันต้องนึกว่าผมหมายถึงค่าตัวมันแน่
“เวลาในการคิด”ผมบอกมันทำหน้าแบบไม่รู้ไม่ชี้ให้มันหงุดหงิดเล่น
“มึงนิ กูบอกไม่ชอบก็หาว่าชอบ พอขอคิดดูก่อนก็มาเร่งรัดบังคับถ้ารอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ”มันบอกผมอย่างรำคาญ
“อ้อ กูลืมไป”มันหันมาบอกผมขณะที่กำลังจัดผมที่มันจิกทึ้งอยู่ตอนที่เราฟัดกัน ผมเลิกคิ้วแต่ไม่ได้หันไปดู สักพัก
“โอ้ย ไอ้เด็กเวร”ผมด่ามัน ดังผลั๊กเลยครับ มันเตะตรงขาพับผมจนทรุดเลยครับ ก่อนจะเดินกึ่งวิ่งออกไปทันทีพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
“อย่าบังคับกูอีก กูไม่ชอบ ไอ้ควาย”มันด่าส่งท้ายด้วยครับ มึงได้เจอกูขวิดแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ สักพักผมก็ค่อยเดินออกมาเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยของเพื่อนผม จะว่าไปกูก็อึดเหมือนกันนะเนี่ยทนอยู่ในห้องน้ำได้ตั้งนานก็เพราะมีมันนั่นแหละเป็นสิ่งบันเทิงเริงใจ
“มึงไม่กลับมาพรุ่งนี้เลยวะ นานโคตร”ไอ้เจย์พูดประชดผม
“มึงน่าจะรู้นะทำไมนานเอาเป็นว่าไม่ได้เยี่ยว”ผมก็บอกมันกลับไปบ้างก่อนจะก้มหน้ากินข้าวผัด สิ้นคิดจริงกูนึกอะไรไม่ออกก็ข้าวผัด
“เออ นี่ขนาดมึงไม่บอกพวกกูยังจินตนาการออกเลย ไอ้ห่า”ไอ้หวายพูดบ้าง แล้วมึงจะนึกทำบ้าอะไรวะ ก่อนจะหันไปมองทางไอ้พายกับไอ้บลูที่ทำหน้าสงสัย
“อยากรู้สิมึง”ผมถามมันยิ้มๆ
“เรื่องจริง”ไอ้บลูเลิกคิ้ว แบบมึงพูดจริงเหรอ
“ดมสิ”ผมตอบก่อนจะแกล้งเอามือไปที่จมูกมัน ๆ ผละออกก่อนจะตีมือผม ทำเอาหัวเราะกันเลย
“สัด แดกเข้าไปเลย”มันด่าผมนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้าและกินต่อ
“มึงท้องเสียเหรอวะ หน้าซีดๆ”ไอ้พายถามผมอย่างเป็นห่วง
“แหม ไอ้พายมึงดูยังไงมันหน้าไม่ดี ตั้งแต่มันกลับมาจากห้องน้ำดูมันหน้าระรื่น ลัลล้าจะตาย”ไอ้เจย์แม่งแซวผมอีกอย่าบอกนะว่ามึงไปห้องน้ำแล้วได้ยินแค่เสียงไม่เห็นภาพ ไม่หรอกเพราะถึงผมจะซุกไซ้ยังไงหูผมก็ฟังตลอดว่ามีคนอื่นเข้ามาหรือเปล่ายังไงก็ไม่มีทางที่ใครจะได้ยิน
“เออ กูก็ว่างั้นแหละไปเจออะไรดีมาวะ”ไอ้หวายสงสัยขึ้นมาอีก
“กูรู้สึกดี”ผมบอกมันสั้นๆ พวกมันก็งง
“ดีตรงไหนวะไปห้องน้ำ”ไอ้บลูถามก่อนจะตักยำให้ไอ้พายที่กินอย่างไม่สนใจว่ามึงกำลังจะชะตาขาด
“ตรงก้น พอขี้ออกก็โล่ง”ผมตอบมันหน้าตาเฉยก่อนจะก้มหน้ากินข้าวอีก พวกมันทำท่าอ้วกใส่ผม ตาก็เหลือบมองไปอีกโต๊ะ ไอ้เด็กนั่นโซ้ยราดหน้าอย่างเอร็ดอร่อยเลย สงสัยจะเสียพลังงานจากการสูบของผมไปเยอะ 555
“กวนตีนนะมึง เฮ้ย นั่นน้องฝิ่นนี่หว่า”ไอ้เจย์ด่าก่อนจะสะกิดให้ผมดู อยากบอกว่ากูเจอมาแล้วแถมยังเลิฟซีนมันด้วย
“ยิ่งเห็นใกล้ๆ แม่งสวยจริงๆกูยอมรับว่ะ”ไอ้หวายยังเพ้อไม่เลิกครับ กูว่าต่อไปมึงได้เบี่ยงเบนแน่
“เออ ข่าวใหม่เขาบอกว่าเลิกกับไอ้แมนแล้วนะโว้ย ไอ้แมนไม่ยอมตามตื๊อจนฝิ่นรำคาญเลยลงไม้ลงมือเข้าให้ เหลือเชื่อว่ะแม่งตัวแค่นี้จะกระทืบไอ้แมนซะหน้าแหกเข้าโรง’บาล แต่บางคนเขาก็บอกว่าให้แฟนใหม่จัดการให้ กูว่าน่าจะอย่างหลังนะ”ไอ้เจย์ยังพูดสาธยายต่อไปอีก ไอ้แมน อืมชื่อนี่เองที่ไอ้นั่นพูดถึง ผมฟังแต่ไม่ออกความเห็น
“ข่าวก็คือข่าว อีกอย่างไม่ใช่เรื่องที่จะไปวิจารณ์เขาเพราะเราไม่ได้เห็นกับตาและกูว่าน้องน่ารักกว่าพวกแรดแอ๊บใสอีก”ไอ้พายบอกอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหันไปทางไอ้บลูที่แทบจะสำลักออกมาที่ไอ้พายหันไปจิกตาพร้อมกระแทกเสียงใส่
“อะไร ไม่เกี่ยวกับบลูนะ”ไอ้บลูรีบพูดทันที
“กูจะอ้วก พูดชื่อตัวเอง แหวะ”ไอ้หวายพูดทำท่าประกอบ กูว่ามึงไม่ต้องถามแล้วมั้งไอ้หวาย
“อะไรของมึงไอ้หวาย ปกติกูก็พูดกับพายอย่างนี้อยู่แล้ว”ไอ้บลูยังแก้ตัวหน้าตาเฉย
“เหรอ ไอ้เหี้ยบลู ปกติมากกกกก”ไอ้สองตัวลากเสียงได้หน้าหมั่นไส้มาก ก่อนจะหันมาทางผม
“กูก็แค่พูดตามที่เขาพูดมา กูก็ไม่ได้อะไรกับน้องมันหรอก”ไอ้เจย์พูดออกตัว แต่รู้ว่ามันพูดจริง
“แล้วมึงยังไงไอ้ไผ่”ไอ้หวายหันมาถามผม
“อะไร”ผมถามมันงงๆ อยู่ๆก็โพล่งขึ้นมาไม่มีเกริ่น
“เรื่องน้องฝิ่น มึงไม่ต้องเสือกบอกนะว่าไม่มีอะไร กูรู้แล้วว่าวันนั้นมึงขับรถตามใคร ไอ้ฉิบหายทำพวกกูเกือบตาย”ไอ้หวายพูดก่อนจะด่าตบท้ายเรื่องที่ทำให้มันเสียวจนมันไม่ให้ผมขับรถอีก รวมทั้งไอ้เจย์ด้วย
“จริงเหรอวะ เก่งอ่ะขับปาดหน้ามึงได้”ไอ้พายตาโตแถมชมมันอีก
“กูยอมให้หรอก”ผมก็ยังแถไปเรื่อยตาก็มองมันที่เงยหน้ามาสบตา ก่อนจะยักคิ้วให้มันแต่มันทำปากด่าผม
“สัด หลงตัวเอง”ไอ้เจย์ด่าเน้นๆ ตามด้วยไอ้สามตัวที่เหลือ
“มีส่งสายตานะมึง”ไอ้บลูแซวผมก่อนจะมองตาม ไอ้พายหัวเราะคิก
“แต่ดูแล้วเขาไม่แลมึงเลยว่ะ มีอะไรให้พวกกูช่วยมั้ย”ไอ้หวายพูดพร้อมเสนอหน้าทันที
“เออ ให้พวกกูช่วยมั้ย”ไอ้เจย์ก็รีบสมทบ
“กูคุยให้เอามั้ย”ไอ้พายพูดแถมยักคิ้วให้ ประมาณว่าพวกเดียวกันเดี๋ยวกูคุยให้
“เออ กูว่าดีนะ”ไอ้บลูรีบเออออ
“พวกมึงจัดการตัวเองก่อนดีกว่า เรื่องกูๆจัดการเอง”ผมพูดเรียบๆแต่ยกยิ้ม ทำเอาไอ้พายกับไอ้บลูหน้าเหวอ มีแต่ไอ้หวายกับไอ้เจย์ที่หัวเราะชอบใจที่มันสองคนโดนย้อนเข้าให้
“ฮ่ๆๆๆ กูกดไลท์ให้เลยไอ้ไผ่”ไอ้เจย์พูดทำท่ากดไลท์ด้วย
“ยาธาตุมั้ยครับ แก้จุกเสียด”ไอ้หวายพูดล้อเลียน ไอ้พายยกนิ้วกลางให้ ไอ้บลูทำหน้ามึนไม่สนใจกินอย่างเดียว แต่ไม่รอด
“เออ ไอ้บลูมึงเลิกกับน้องเกรชแล้วเหรอวะ”ไอ้หวายมึงมีหูทิพย์เปล่าวะ ถึงได้เอาความคิดในใจผมไปถามมัน เพราะผมกำลังคิดว่าทำไมน้องเกรชไม่ค่อยมาหามัน แต่ก่อนแทบจะตัวติดตลอดเวลา
“อืม”ไอ้บลูตอบสั้น ๆ หันไปมองไอ้พายที่ก้มหน้ากินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ทำไมวะ กูก็เห็นรักกันดี”ไอ้เจย์ถามต่อทันที
“ทำตัวล้ำเส้นกูไม่ชอบ”ไอ้บลูพูดนิ่งๆ ก่อนจะเล่าให้ฟัง อย่างที่ผมคิดไอ้พวกนี้ไม่มีทางเอาเบอร์ผมไปให้ใครเด็ดขาด มันบอกว่าน้องเกรชมาบอกมันว่าน้องเก้ชอบผมให้มาขอเบอร์ให้ มันปฏิเสธบอกให้ไปขอเองพอมันเผลอเอาโทรศัพท์มันไปกดดูเบอร์ มันจับได้เลยว่าไปเยอะเหมือนกันแทนที่สำนึกกับแว๊ดใส่มันลามปามไปถึงไอ้พายด่าเสียๆหายๆ มันเลยบอกเลิกทันที
“โอ้ย ซึ้งแทนมึงวะไอ้พาย ที่ผัว เอ้ย ไอ้บลูมันปกป้องมึงจนเลิกกับแฟน”ไอ้หวายพูดแบบทำหน้าซึ้งๆ แต่ดูรู้ว่ามันแหล
“ไอ้หวาย ไอ้เหี้ยะ อุ๊บ”ไอ้พายเรียกพร้อมด่า แต่โดนไอ้บลูเอามืออุดปากก่อนจะให้หันไปมองคนรอบโต๊ะที่หันมามอง รวมถึงโต๊ะไอ้เด็กนั่นด้วยที่มองมาแวบนึงก่อนจะหันกลับ เพื่อนมันก็ซุบซิบหันมายิ้มให้ผม ๆ ก็ยิ้มกลับไป ทำไมมึงไม่ทำตัวแบบเพื่อนมึงวะ
“เอาไว้ไปคุยที่บ้าน”ผมตัดบทก่อนที่มันจะโวยออกมาอีก
“กูขอโทษด้วยล่ะกันเรื่องเบอร์มึงอ่ะ”ไอ้บลูหันมาพูดกับผมอย่างเซ็งไม่หาย
“กูรู้หรอกน่า”ผมตบไหล่มันแบบไม่เป็นไรจริงๆ
“ใครได้ไปซวยฉิบหาย ไม่รู้ซะแล้วเวลาด่าทีแทบเอาหูหนีไม่ทัน”ไอ้หวายพูดอย่างรู้นิสัยผมดี
“ดีแล้วที่รู้”ผมก็ยอมรับ
“แล้วโทรไปเปล่าวะ”ไอ้เจย์อยากรู้อยากเห็นไปซะทุกเรื่อง
“โทร กูไม่รับ แต่ส่งข้อความมาแทน”ผมก็บอกมันไม่ได้เป็นความลับอะไร
“แล้วมึงส่งกลับไปด่ามั้ย”ไอ้เจย์ยังอยากรู้อีก
“กูมีมารยาทพอ ไอ้เหี้ยยังไงก็ผู้หญิง แต่อย่ามากไปแค่นั้นแหละ”ผมด่ามันกลับไปทันที ไอ้ห่าทำยังกับกูเป็นโรคจิต
“เหรอ กูนึกว่ามึงแยกแยะไม่ได้”ไอ้หวายทำเสียงได้น่าแจกตีนมาก จนได้เวลาก็เรียกเด็กมาเก็บตังค์ พากันเดินออกไปก็พร้อมไอ้โต๊ะนั้นพอดี มันกำลังคุยอะไรกับเพื่อนมันไม่รู้
“คิดช้าอดได้กู”ผมก้มไปพูดกับมัน ที่หันมาทันที
“ไอ้ควาย”มันด่าผมเอามือผลักด้วย ผมก็ยักคิ้วให้มันที่ทำหน้าบึ้งแต่เพื่อนมันหัวเราะชอบใจ ไอ้เพื่อนผมหันมามองก่อนจะอมยิ้มที่เห็นผมเดินไปแหย่ให้มันด่าเพราะมันรู้ว่าถ้าผมไม่สนใจจริงๆจะไม่เฉียดเข้าใกล้เลย
*******************************************************************************************
-
จะดูว่าเมื่อไหร่ฝิ่นจะคิดได้ หุหุ
-
พ่อพระเอกพ่อหมั่นมากกกกค่ะ แอบหมั่นไส้แทนน้องฝิ่น 555
-
ติดเรื่องนี้แล้ว รอมาต่อค้าบบ :L2:
-
อะไรจะขนาดนั้น รอตอนต่อไปจร้า
-
ตอนที่ 7
ไอ้บ้านั่นกวนประสาทผมยังไม่พอวันนี้มันยังมาจูบผมอีก อึ้ย ไอ้เชี่ยะ ไอ้บ้า ไม่รู้จะด่าอะไรมันพูดอะไรแม่งก็หน้ามึนใส่ตลอด ที่จริงผมเกือบจะหลุดหัวเราะด้วยซ้ำที่มันบอกให้ผมเปลี่ยนแนวมาชอบแบบมัน ถ้าเป็นคนอื่นได้คิดว่าผมดูถูกและคงว่าผมเสียๆหายๆแน่แต่มันนอกจากไม่สำนึกยังเสือกเสนอแนะอีก ผมพยายามไม่คิดอะไรเกี่ยวกับมันทั้งสิ้นแต่ทำไมมันก็เอาหน้าบ้านๆของมันมาแว่บในหัวอยู่ได้ และก็ไม่รู้เป็นอะไรเจอมันเกือบจะทุกที่ไม่รู้จะเรียกพรมลิขิตหรือว่ากรรมลิขิตดี ไอ้บ้าเอ้ย
“คิดถึงว่าที่สามีเหรอคะ คุณดอกกกฝิ่น”เสียงขัดอันแปร๋นดังข้างหู พร้อมกับวางน้ำและขนมที่มันไปซื้อแต่ตังค์ผมเอง
“อีออย อีชะมด หูกูจะหนวก”ผมด่าพร้อมกับทุบมันที่หัวเราะคิกคัก ไอ้สองแฝดมันชิ่งไปหาเด็กมันแล้ว พักนี้มันทิ้งพวกผมบ่อยยิ่งช่วงติดเด็กนี่ยิ่งหนัก เห็นอีออยบอกว่าเด็กพวกมันน่ารัก รับพฤติกรรมพวกมันได้เยอะ ว่างๆมันบอกจะพามาให้รู้จัก
“ใจลอยเชียวมึง วันนี้เขาทำไรมึงล่ะ”มันว่าพร้อมกับถามผมหน้าตาเฉย เอานิ้วกรีดหยิบขนมเข้าปาก ยักคิ้วให้
“ทำอะไร”ผมถามมันก่อนจะหยิบกินบ้าง ไอ้เรื่องกรีดนิ้วนี่เวลามันเห็นอีโมนิคทำมันจะว่าเรื่อยแหละว่าดัดจริต อีนั่นก็ไม่ยอมว่ามันกลับ เรื่องไม่เป็นเรื่องนี่แหละมันสองคนทำให้เป็นเรื่องได้ มันสองคนนั่งเถียงกันจะเป็นจะตายมาหยุดเอาตอนผู้ชายหล่อเหลาเป้าเริดเดินมากระแทกตาพวกมันนั่นแหละถึงได้หุบปากสามัคคีสายตามองทันทีโดยอัตโนมัติ
“มึงอย่ามาสตอ กลับมาเสื้อยับ ปากเจ่อ ยังกับโดนลากไปจิ้มจุ่ม จะบอกกูดีๆหรือให้อีโมนิคมาช่วยเค้น”มันบอกผมอย่างรู้ทัน
“กูชนประตูห้องน้ำ”ผมก็แถมันไปอีก
“ไม่เป็นไรกูกดประชุมสายดีกว่า เอาอีชะนีสองตัวด้วย พร้อมไอ้ไบอีกสอง”พูดจบมันก็กดทันที
“อีออย อย่านะมึงไม่งั้นไม่ต้องมาคุยกับกูอีก”ผมร้องเอามือแย่งโทรศัพท์พร้อมขู่มัน
“กูไม่กลัว มึงสิจะโดนบอยคอตโทษฐานอมไม่ยอมคาย”มันทำหน้าท้าทายและพูดได้กำกวมมาก
“อีบ้า กูไปอมอะไร มึงนิ ใครได้ยินจะคิดลึก”ผมด่ามันก่อนจะหันไปรอบๆที่มีคนไม่มากนัก
“แคร์ด้วยเหรอมึง ทีเขาเอาไปคุยว่าเป็นโน่นเป็นนี่ไม่เห็นมึงจะแคร์เลยทีอย่างนี้ทำอาย แรด”มันทำหน้าทำตาได้หน้าถีบมาก
“=_=”หน้าผมที่ไม่รู้ว่าจะเถียงมันยังไง
“เอาไง จะยอมคายหรือยัง”มันเลิกคิ้วท้าผม
“กูไม่ใช่คางคกจะได้คายออกมา”ผมก็ยังพยายามยื้อมันต่อ
“เดี๋ยวมึงจะได้ขึ้นวอแทนตอแน่ กูกดแหละ”มันพูดย้อนผมก่อนจะกด
“เออๆๆๆ กูบอกแล้ว”ผมบอกมันอย่างจำยอม มันยิ้มแบบสะใจมาก ก่อนจะฟังอย่างตั้งใจ
“ฮ่าๆๆๆๆ อีฝิ่น จนได้”มันหัวเราะชอบใจ
“อีหอยทาก พอกูเล่าให้ฟังก็หัวเราะ ต่อไปกูไม่เล่าแล้ว”ผมด่ามันก่อนจะหันหน้าหนีอย่างงอนๆ
“อุ้ย ไม่ต้องมางอน กูไม่อยากฟันดาบกับมึง เก็บไว้ไปงอนว่าที่ผัวมึงโน่น คริคริ”มันไม่สำนึกแถมยังตอกหน้าผมอีก
“กูล้อเล่นน่า แล้วมึงคิดไงล่ะ”มันบอกแบบง้อๆ ก่อนจะถามผม
“ไม่คิด เพราะกูไม่ได้ชอบ”ผมบอกมันอย่างไม่สนใจ
“อีซึน กูเห็นปากมึงก็บอกไม่ชอบแต่เวลาเขามองหรือเข้ามาแหย่มึงก็โต้ตอบดีออก กับคนอื่นกูไม่เห็นมึงจะเป็นแบบนี้เลย”มันเอานิ้วจิ้มหัวผมก่อนจะสาธยายถึงนิสัยของผม ผมนั่งคิดตามคำพูดมันว่าจริงไหม ถ้าเป็นคนอื่นที่มาจีบผมๆ มักจะเฉยไม่พูดด้วยบางคนก็ถอยไปเอง แต่บางคนก็ตื้อแถมพูดไม่ดีผมก็ตอกกลับจนพวกมันเอาไปคุยว่าผมหยิ่ง ดูถูกคน แถมยังได้ฟันผมด้วยบอกแค่จ่ายเงินก็ได้แล้วเลยเป็นข่าวมาจนทุกวันนี้ไม่รู้มันภูมิใจตรงไหนได้ฟันเกย์ แต่ผมก็ไม่ใส่ใจหรอก แต่กลับไอ้หน้ามึนนี่ผมต้องเต้นตามคำพูดมันทุกครั้งทั้งที่มันก็ไม่ได้ตอแยผมมากนะ บางทีสวนกันมันก็ไม่ได้มองไม่รู้มันแกล้งไม่เห็นหรือว่ามันจะรีบไปไหน เรียกว่าไม่อยู่ในสายตาด้วยซ้ำ หมั่นไส้
“กูว่าพี่เขาก็น่าสนใจดีออก หล่อ แมน ตาคม อุ้ย ถ้าเขาเอากูนะเซย์เยสไปแล้ว”อีออยพูดแบบเคลิ้มๆ นั่งเพ้อฝันเลย
“ตรงไหนของมันที่มึงพูดออกมาว่าดูดี”ผมถามมันอย่างเซ็งๆ มันเอามือจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน
“ทุกตรงทุกดอก กูบอกได้เลยทั้งคุณภาพและปริมาณคับแน่นไปหมด ขนาดอีโมนิค อีจ๋า อีหยี รวมทั้งกูยังอยากได้มึงคิดเอาเถอะ ยังไม่รวมอีชะนี กรูปรี และคุณเก้งกวางคณะอื่นที่พยายามสีพี่เขาอีกนะมึง พีโรโมนอัณฑะแมนออกจะโชย”มันเน้นทุกคำพูดใส่หน้าผมเลยดูจากมันเรียกก็เห็นแล้วสองมาตรฐาน แถมพีโรโมนบ้าอะไรของมันชื่อน่าเกลียดมาก มึงคิดได้ไงเนี่ยะ
“มึงไม่ต้องเน้นขนาดนี้ก็ได้ อีห่าเต็มหน้ากูไปหมด”ผมว่ามันทำเป็นเอามือเช็ดหน้า มันเบะปากด่าหาว่าดัดจริต
“ถ้ามึงไม่คิดอะไรมากทำไมไม่ลองเป็นแฟนเขาล่ะ ถ้าไม่ดีก็เลิก แต่อย่างน้อยทั้งหน้าตารูปร่างก็กันไอ้พวกที่ชอบมาตื้อมึงได้นะ”มันบอกผมก่อนจะให้ข้อคิดได้ดีมาก
“หาเรื่องใส่ตัวสิไม่ว่า เกิดมันรู้ว่ากูคบมันแค่เอามากันไอ้พวกนั้นได้โดนกระทืบแน่มึง”ผมบอกมันทันทีที่พูดจบ อีออยตาโตก่อนจะหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย กูพูดอะไรผิดวะ
“มึงขำอะไร เดี๋ยวหุบไม่ลงหรอก”ผมเอามือจับปากมันให้หุบลง
“โอ้ย นี่ขนาดมึงไม่ได้ชอบแต่แคร์ความรู้สึกเขาซะขนาดนั้น อีฝืดเอ้ย”มันพูดจนทำให้ผมสำนึกได้ว่าพูดอะไรออกไป
“กูไม่ได้แคร์สักหน่อย มึงดูตัวมันสิถ้าเกิดกระทืบกูเข้าให้ใครจะช่วย”ผมรีบพูดบอกมัน ยิ่งพูดแก้เท่าไรมันก็ขำมากเท่านั้น
“อีฝืด กูเชื่ออออออออ”มันลากเสียงได้น่าโดนไอ้นั่นเอาไปกระทืบแทนผมจริงๆ
“กูจะทำไงดี”ผมถามมันอย่างไม่รู้จะเอายังไง
“มึงก็ตกลงไปสิ”มันก็บอกสั้นๆแต่กระชับพื้นที่ได้ดีมาก
“ไม่ง่ายไปเหรอ”ผมถามมันอีก
“มึงก็เล่นท่ายากสิจะได้ไม่ง่าย”มันบอกยิ้มๆก่อนจะหยิบขนมกิน
“อีเวร กูไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น มันจะไม่มองว่ากูใจง่ายเหรอ”ผมด่ามันก่อนจะพูดให้มันได้หัวเราะอีก วันนี้กูพูดอะไรมึงก็ตลกไปหมด
“อืม สงสัยของเขาจะดีจริง ขนาดทำให้มึงสะกดคำนี้ได้”มันพูดรำพึงกับตัวเอง ชมไอ้หน้ามึนนั่นว่าเก่งทำให้ผมคิดมากได้
“กูว่ามันคงอยากลองมากกว่า พอกูตกลงมันคงหัวเราะเยาะใส่หน้าแล้วไปคุยบอกเพื่อนมันแน่ๆ เผลอๆมันอาจอัดคำพูดกูก็ได้นะ”ผมพูดเหมือนมีสาระในตอนแรกก่อนจะปิดท้ายได้วิตกจริตมาก
“อีฝืด มึงดูละครมากไปหรือเปล่า”มันทำหน้าเซ็งๆ
“มันก็ไม่แน่”ผมก็ไม่ยอมมัน
“งั้นมึงก็ไม่ต้องคิดเลิกสนใจเขาซะ ทำตัวตายซากต่อไป”มันบอกก่อนจะกินต่อ
“แล้วถ้ามันไม่ยอมล่ะ”ผมถามมันอีก ตอนนี้ผมเหมือนเด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเอาซะเลย ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้เดียงสาแล้ว ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยมีแฟน มีจนเบื่อเลยต้องปลีกตัวเองออกมาอยู่โสดๆให้สบายตัวสบายใจก่อน แต่ไอ้หน้ามึนเนี่ยะสิเสือกเข้ามาทำบ้าอะไรก็ไม่รู้ แต่กูสิจะต้องไปสนใจมันทำไม
“เขามีเหตุผลอะไรต้องบังคับมึงล่ะ”มันถามผมจนอึ้งไป ก่อนจะพูดต่อ “กูว่าพี่เขาดูออกว่ามึงต้องสนใจเขาบ้างแหละถึงได้ตอแยมึง”มันพูดใส่ผมยิ้มๆ
“กูทั้งบอกทั้งด่าจนปากจะฉีกถึงหูแล้ว มันยังหาว่ากูชอบมันอยู่เลยไม่รู้หูมันหนวกหรือกูพูดไม่รู้เรื่อง”ผมบอกอีออยแต่ไม่ใช่แบบอารมณ์เสียแต่เป็นแบบอยากจะหัวเราะซะมากกกว่า
“อีฝืด หน้ามึงตอนนี้เสือกยิ้มนะเวลาพูดถึงเขาน่ะ”อีออยแซวผม
“ก็กูขำมัน แต่กูไม่ได้ชอบนะ”ผมพูดจริงๆนะ แค่รู้สึกว่ามันไม่น่ารำคาญเหมือนคนอื่นๆแค่นั้นเอง
“เหรอ งั้นมึงก็แสดงให้เขารู้สิหรือไม่ก็หาใครที่มันดูดีกว่าเขาไปบอกว่าเป็นแฟนมึงก็จบ อย่างพี่เจตน์ไงที่ดูเป็นผู้ใหญ่น่าเชื่อถือ โอมั้ย”มันลอยหน้าใส่ก่อนจะเสนอวิธีที่ดูแล้วน่าจะได้ผล แต่ทุกครั้งไม่เห็นต้องใช้
“ไม่จำเป็น อีกอย่างกูไม่ได้ชอบพี่เจตน์ ไม่อยากดึงแกมาเกี่ยว”ผมบอกมันไปอีก คาดว่ามันต้องหัวเราะอีกแต่เปล่ามันจับมือผม
“งั้นมึงก็เลิกถามกูได้แล้ว เพราะมึงเอาเหตุผลของมึงมาแย้งกูทุกข้อ มึงคิดเอาเองแล้วกัน กูเป็นกำลังใจให้”มันไม่ได้พูดประชดผมรู้ว่ามันพูดจริงๆ มันเลิกสนใจก่อนจะเหล่มองหนุ่มต่างคณะอย่างสนใจ เป็นอีออยก็ดีมันเป็นคนไม่ค่อยคิดมาก แต่มันไม่ได้มีความสัมพันธ์ฉาบฉวยกับใครไปทั่วนอกจากตกลงว่าเป็นแฟนกันเท่านั้นไอ้แบบคืนเดียวตีจากมันไม่เอาหรอก อีโมนิคกับผมก็คิดเหมือนมันแหละ ผมบอกมันเรื่อยว่าให้หยุดพักซะบ้าง เดี๋ยวมันก็เข้ามาหาเองแหละ มันบอกว่าอย่างพวกเรานะหาไม่ยากหรอกแต่ไอ้ที่ยากคือใครจะมาจริงใจด้วยขนาดเป็นเกย์เหมือนกันยังอยู่ไม่ทนเลย โมนิคก็เหมือนกันถึงแม้มันจะสวยแปลงเป็นผู้หญิงทั้งหมดแต่ก็ไม่วายโดนหลอกโดนทิ้ง ถึงจะเผื่อใจแต่พอถึงเวลามันก็เศร้าทุกครั้งกว่าจะผ่านไปได้แต่ละทีก็ซดน้ำใบบัวบกไปหลายลิตร คิดซะว่าดื่มเพื่อสุขภาพที่ดีก็แล้วกัน
“แต่กูดูแล้วมันไม่ได้เป็นเกย์หรือว่าเป็นอย่างไอ้แฝดนะ กูสะดุดใจตรงนี้แหละว่ามันคิดยังไง”ผมยังอดพูดต่อไม่ได้
“เขาอาจจะเพิ่งเป็นตอนเจอมึงก็ได้”มันก็ตอบผมแบบชิวๆ
“มันเป็นได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ”ผมถามมันแบบอดขำไม่ได้
“เออสิ แล้วหายยากนะมึงถ้าติดใจน่ะ คริคริ”มันก็ตอบกลับแบบขำขำ ผมส่ายหน้าระอาเลย
“ฝิ่น บางครั้งใช้หัวใจตัดสินบ้างก็ได้นะอย่าใช้สมองให้มันมากนัก ครั้งนี้มึงอาจถูกรางวัลที่หนึ่งก็ได้ มึงคิดดูสิมีคนเพียบพร้อมมาจีบมึงแต่ไม่โดนใจแต่พี่ตาคมที่มึงคิดว่าเขาไม่มีอะไรเทียบคนอื่น มึงให้ความสนใจถึงกับปรึกษากูเลยนะ”มันพูดกับผมอีกครั้งอย่างที่ผมได้คำตอบที่จะไปบอกมันแล้วล่ะคราวหน้าถ้าเจออีก
“มึงคิดว่ากูมองคนแค่นั้นไง”ผมถามมันหน้าเชิดๆแต่แบบเล่นๆมากกว่า
“หึ ดอกกก ทำไมกูจะไม่รู้ว่าเพื่อนกูแต่ละคนสันดานเป็นยังไง ใครจะมองพวกมึงเลวหรือเหลวแหลกยังไง กูก็รัก”มันพูดเหมือนจะดูดี
“มึงหลอกด่ากูเปล่านี่ เดี๋ยวกูจะบอกไอ้พวกนั้นด้วยว่ามึงด่าพวกมัน อีห่าก็คนประเภทเดียวกันนั่นแหละไม่งั้นจะคบกันได้ไง”ผมเอาถุงขนมตีมันก่อนจะพูดแขวะมันกลับบ้าง มันลอยหน้าลอยตาใส่ จนผมอดหัวเราะมันไม่ได้
“ระวังนะมึงเห็นเงี่ยน เอ้ย เงียบๆ แต่จูบมึงปากเจ่อเลยอย่างอื่นจะเหลือเหรอวะ”มันพูดได้หื่นมาก จนผมอายเลยก่อนตีมันแก้เขิน ทำให้มันล้อผมไม่เลิก ก่อนจะหันไปเห็นมันอีกแล้วที่ยืนจ้องผมอยู่ตรงรถมอไซด์แต่มันทำหน้าเฉยๆก่อนจะใส่หมวกสตาร์ทออกไป หันมาก็เจออีออยที่ยิ้มล้อๆ ใส่คราวนี้เถียงไม่ออกครับเพราะผมมองมันจนลับตาเลยหมดข้อโต้แย้งทันที
“กูว่ามึงไม่ต้องคิดนานแล้วมั้ง”มันย้ำอีกที ก่อนจะกินขนมด้วยหน้าตาที่แรดจริงๆ ผมลอยหน้าลอยตาแต่รู้ได้ว่าตัวเองอมยิ้มอยู่
หลังจากแยกกับอีออย ตอนแรกผมว่าจะกลับพร้อมมันแหละแต่แวะไปทำธุระให้ปู่ก่อน ก็เลยมาขึ้นรถไฟฟ้ากลับเอง กำลังนั่งรอก็มีคนมานั่งข้างๆ พร้อมกับส่งถุงหิ้วมีกล่องโฟมอยู่ในนั้น ผมเงยหน้ามองอย่างที่คิด วันนี้มึงจะเจอกูบ่อยไปมั้ย กะจะสิงร่างกูเลยเหรอไง
“=_=” ผมไม่รู้จะพูดอะไรเลยเงียบไว้ก่อน
“ให้”มันพูดสั้นๆ
“อะไร”ผมก็ถามมันห้วนๆ
“ขนม”
“ไม่กิน”
“ไมคิดตังค์หรอก”
“ไม่เอา” ผมบอกอีก
“กูเห็นเด็กมันวิ่งขายตรงชานชาลาเลยซื้อ”มันพูดอีก
“บ้านมึงสิ รถไฟฟ้ามีคนมาวิ่งขายของ”ผมว่ามัน เกือบจะหลุดขำอยู่แล้ว
“เหรอ สถานีรถไฟบ้านกูยังมีเลย”มันพูดอีก ก่อนจะวางไว้ ผมไม่พูดแม่งเลย
“ไม่ไปส่งหรอกนะ”อยู่ๆมันก็บอกผมขึ้นมา ทำเอากูหน้าเหวอเลย
“กูไม่ได้บอกมึงสักหน่อยว่าให้ไปส่ง”ผมเลยว่ามัน
“เห็นทำหน้าเหมือนอยากให้ไปส่ง”มันพูดต่ออีก
“เสือก”
“อยากสอดมากกว่า ไปล่ะ”มันพูดข้างหูก่อนจะเดินไปทันที
“ไอ้ แม่ง”ผมหันไปจะด่าอยู่แล้วแต่คนเยอะ เลยได้แต่ฮึดฮัด พอดีกับรถเทียบก็เลยลุกไปขึ้น แต่ต้องหันหลังกลับมาหยิบถุงไปด้วย ไม่ใช่อะไรเดี๋ยวเจ้าหน้าที่เขาจะหาว่าทิ้งขยะไม่เป็นที่จะถูกปรับ ว่าแต่มันเดินเข้ามาก็ต้องซื้อตั๋วสิ อย่าบอกนะว่ามันแค่เอาขนมมาให้แล้วก็กลับ
“ไอ้มึน”ผมพึมพำว่าไอ้หน้ามึนเจ้าของขนม ก่อนจะเห็นว่าตัวเองอมยิ้มใส่กระจกตรงประตูที่สะท้อนให้เห็นตัวเอง
**********************************************************************************************
ปล. ขอบคุณทุกความเห็นที่มีให้ จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้น
-
ฝิ่นก็เริ่มหวั่นไหวแล้วอ่ะดิ
-
ตอนที่ 8
“เหนื่อยมั้ยคะคุณน้อง ป้าบอกให้ตาชิตไปรับก็ไม่เอา”ป้านวลทักผมที่กำลังถอดรองเท้าเข้าบ้าน
“นิดหน่อยเอง ไม่เป็นไรหรอก”ผมบอกแกก่อนจะล้มตัวเหยียดยาวตรงเก้าอี้หวายแบบนอนเล่น พี่น้อยเอาน้ำมาวางให้
“จัดใส่จานมั้ยคะ”พี่น้อยถามผมที่ส่งถุงขนมให้ แต่ตายังหลับอยู่ ผมส่ายหน้า แต่เหมือนนึกขึ้นได้
“เดี๋ยวก่อน”ผมเรียกก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง ยื่นไปขอคืน แกะออกดูก็เห็นสาคูไส้หมูและข้าวเกรียบปากหม้อ นอนเรียงกันเงียบๆไม่ปริปาก ดูน่ากินมาก
“อืม แบ่งให้น้องอย่างละสามชิ้นพอ”ผมบอกก่อนจะนอนต่อ ป้านวลเดินมาปรับแอร์ให้
“ไม่ทานข้าวก่อนเหรอคะ”ป้านวลเดินมานั่งข้างๆ
“กินขนมก่อนนะ”ผมบอกแกอ้อนๆ สักพักโทรศัพท์ผมดัง กดรับทันทีไม่ต้องดู
“เรียบร้อยครับ”ผมบอกยิ้มๆ แต่คนปลายสายไม่เห็นหรอกแต่จับได้ทางน้ำเสียง
“เก่งมาก แล้วน้องทำไรอยู่ อย่าบอกนะว่าคุยกับปู่น่ะ”ปู่ชมผมก่อนจะหยอดมุก
“รู้ทันอ่ะ แต่รักนะ จุ๊บๆๆ”ผมก็หยอดท่านบ้าง
“เออ ไอ้ขี้อ้อน กินข้าวหรือยัง”ปู่รับคำขำๆ ก่อนจะถาม
“กำลังจะกิน แต่กินขนมก่อน”ผมบอกตรงๆ ป้านวลอมยิ้มก่อนจะเดินเข้าครัว สวนพี่น้อยที่ยกขนมมาพอดี ผมเลยหยิบใส่ปาก อืม อร่อยดีเหมือนกัน ตายห่าแม่งใส่อะไรลงไปเปล่าวะเผื่อมันแก้แค้น แต่คงไม่ทันแล้วล่ะกระเดือกลงไปแล้ว
“นวลทำขนมอะไรให้น้องกินล่ะ”ปู่ผมถาม ที่ตอนนี้กำลังจะสวบชิ้นที่สองแต่ต้องจอดก่อน
“เปล่า เอ้อ มีคนให้น้องมา”ผมปฏิเสธก่อนจะอ้ำอึ้ง ผมไม่เคยโกหกปู่จะบอกเพื่อนก็ไม่ได้เพราะเพื่อนผมปู่รู้จักอยู่แล้ว แต่จะบอกว่าใครล่ะเป็นคนให้มา
“ปู่ก็ไม่คิดว่าแมวที่ไหนจะซื้อให้น้องหรอก”ปู่ผมเล่นซะอีกดอก
“ปู่ก็ เล่นซะน้องอึ้งไปเลย”ผมครวญเลยครับ คนเดียวครับที่รักและเคารพไม่เคยเถียง อุ้ย ลืมนายแม่อีกคน ช่วงนี้คุณนายไม่ค่อยโทรหาเลยโทรไปก็รีบคุยและก็วาง แต่ของส่งให้ไม่เคยขาด ไม่ได้เดี๋ยวต้องโทรหาซักหน่อย ติดเด็กหรือเปล่าก็ไม่รู้ หุหุ
“อร่อยล่ะสิ เคี้ยวซะดังเชียว”ปู่แซวอีก นี่ผมมูมมามขนาดนั้นเลยเหรอ
“คุณสหรัฐครับ น้องจะจุกเสียดแล้วนะแซวอยู่ได้เอาไว้ให้ขึ้นมาก่อนเถอะจะอ้อนให้ตังค์หมดเป๋าเลย”ผมเลยแซวกลับไปบ้าง
“ก็เอาสิ เงินในส่วนน้องทั้งนั้นแหละ เรื่องอะไรจะให้ของปู่ล่ะ”ปู่ก็ไม่ยอมผม
“จริงอ่ะ ถึงว่าใจปล้ำซื้อโน่นซื้อนี่ให้ ทำเนียนนะ อย่าให้รู้ว่าเอาไปแจกกิ๊กนะ จะไปวีนให้”ผมก็เลยแกล้งว่าเสียงงอนๆ
“วีนใครวะ”ปู่ถามกลับขำๆ
“กิ๊กปู่สิ เรื่องอะไรจะวีนปู่ มันไม่หนุก”ผมก็ตอบทันที ทำเอาปู่ขำ ก่อนจะคุยกันอีกนิดหน่อย
“ครับ คิดถึงม๊วกกกกๆ”ผมแกล้งทำเสียง แต่เวลาเขียนผมเขียนถูกนะ ก่อนปู่จะวางสายไป ผมก็เดินไปในครัวที่ป้านวลกำลังตักกับข้าวอยู่
“รอที่โต๊ะอาหารเลยคะ”ป้านวลบอก ก่อนจะพยักหน้าให้พี่น้อยยกไป
“เอ้อ ขนมน้องหมดยัง”ผมถามป้านวลที่เลิกคิ้วแปลกใจ
“จะทานต่อเหรอคะ”แกถาม ผมพยักหน้าหงึกๆๆ
“ทานข้าวก่อนคะ เสร็จแล้วป้าจะให้น้อยเอาไปให้”ป้านวลบอกผมที่ทำคิ้วขมวด
“ขอกินอีกหน่อยสิ นะๆๆๆ”ผมอ้อนแกต่อ
“ไม่ได้คะ อย่าดื้อ”ป้านวลยืนยัน
“ก็ได้ ใจร้ายอ่ะ “ผมต้องยอมแก ก่อนจะเดินออกไปรีบกินข้าวให้หมดเพื่อจะได้กินขนมต่อ คิดล่ะสิว่าผมอร่อย เปล่าเล๊ย แค่เสียดายของ จริงๆนะ
หลังจากท้องอิ่มทุกอย่าง ผมก็ขึ้นมาอาบน้ำพลางคิดอะไรไปเรื่อยๆ ที่ผ่านมา ผมเป็นคนมั่นใจในตัวเองนะและค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงแต่ขณะนี้กลับคิดไม่ตกแค่เรื่องมีคนมาขอเป็นแฟน ไม่เคยหนักใจเลยสักครั้งไปด้วยกันไม่ได้ก็เลิก เบื่อก็ถอยห่าง แต่ไอ้คนนี้มันแปลกผมไม่เคยเจอคนเข้ามาจีบแบบนี้ ใครได้มันไปผมว่าคงรับมือกับมันยากนะ ดูมันเอาแต่ใจ เผด็จการ กวนตีนไม่ใช่เล่น ทำเป็นเงียบแต่แม่งดูหื่นฉิบวันนี้มันจู่โจมผมแบบประชิดตัวเลย อดตื่นเต้นไม่ได้ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบแต่มันจูบเรียกว่าครบรสเลยทั้งรุนแรง บทจะหวานก็เรียกร้องซะจนต้องสนองตอบไปแบบกลัวน้อยหน้า หุหุ ยิ่งตามันมองทีแทบระทวยผมก็เกือบนะแต่ดีว่าตั้งสติได้ มันยังบอกอีกให้เป็นแฟนมัน ๆ ไม่ได้ขอแต่ประมาณว่าคบกับมันซะ ฟังดูง่ายแต่ตัดสินใจยาก จนออกอาการให้อีอีอยจับได้เลยต้องคายให้มันฟังจนหมด มันทั้งล้อทั้งจิกกัดคาดว่าอีกไม่นานต้องรู้ถึงหูไอ้พวกนั้นแน่สักพักโทรศัพท์ดังขึ้นพอดูก็เป็นเบอร์อีโมนิคอย่าบอกนะว่ามึงรู้แล้วและประชุมสายเพื่อจะล้อเลียนกูเอาไงดีวะ ไม่อยากคุยเลย แต่ถ้าไม่รับเกิดมันมีเรื่องล่ะ เอาวะ
“ฮือๆๆๆ อีฝิ่น มันทิ้งกูแล้วอ่ะ ฮืออๆๆๆๆ”แทนที่จะได้ยินเสียงมันล้อผม กลายเป็นเสียงคร่ำครวญแทน
“ใจเย็น ค่อยๆเล่าเกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรมึง”ผมอดตกใจไม่ได้ถึงแม้จะเป็นปัญหาเดิมๆของมัน แต่มันเป็นเพื่อนจะเอาหูหนีหรือเบื่อไม่ได้มันต้องการกำลังใจ
“ฮึก ๆๆ กู ฮึก ละ เล่าไม่ออก อีออย เคลียร์”มันร้องไห้สะอึกสะอื้นก่อนจะบอกอีออยคู่เกยมัน คาดว่าน่าจะมีชะนีสองตัวด้วยเพราะได้ยินเสียงปลอบใจมันข้างๆ
“มันเป็นไรวะ”ผมถามอีออยทันทีที่มันส่งให้ แต่ยังได้ยินเสียงมันร้องไห้อยู่ข้างๆ
“พี่กานต์ อะไรนะ”อีออยยังไม่ได้เริ่มเลย ถูกสกัดดาวรุ่งด้วยเสียงแหลมปรี๊ด
“ไอ้เหี้ยกานต์ มึงไม่ต้องเรียกมันพี่ ฮือๆๆๆ”ยังไม่วายมาสั่ง ตอนรักกันอะไรก็ดีไปหมดตอนนี้รักมากเลยเติมยศให้เลย
“เออๆๆ ไอ้เหี้ยกานต์ยอดดวงใจมันเลิกเป็นนายทวารประตูหลังหันไปยิงประตูหน้าเหมือนเดิมแล้ว”อีออยรีบเออออก่อนจะเล่า
“อ้าว มันก็มีนิ ยังไม่พอเหรอ”ผมถามมันไปอีกไม่ได้คิดกวนตีนเลยพูดจากใจจริง
“มันบอกไม่ธรรมชาติ ตอนมันเอาล่าสุดใช้ส้นตีนใส่เข้าไปมั้งถึงได้คิดได้ แม่งเอามาได้เป็นปี ไอ้เหี้ย หนนี้หนักกว่าเดิม โมนิคมันลงทุนคุกเข่าขอไม่ให้มันไปเลยนะมึง มึงรู้มั้ยนอกจากมันไม่ใจอ่อนมันยังซ้อมด้วยเพราะมันไปตบอีชะนีที่ยืนรอหน้าห้องเข้าให้ มึงมาดูเองเถอะ กูรับไม่ได้จะเลิกก็เลิกแต่แม่ง ไอ้สัด”อีออยพูดซะผมเห็นภาพ จนตอนนี้ตัดเรื่องไอ้นั่นไปก่อนยังไงเพื่อนผมก็สำคัญที่สุดตอนนี้
“ซ้อมเลยเหรอ พวกมึงอยู่ไหนเดี๋ยวกูออกไป”ผมถามมันทันทีพอรู้ที่ก็แต่งตัวก่อนจะให้ลุงชิตไปส่งเพราะตอนนี้ผมอารมณ์ร้อนถ้าขับรถเองอาจตายก่อนไปถึงที่ได้เพราะจิตใจตอนนี้ห่วงอีโมนิคมาก สักพักก็มาถึงที่หมาย
“กลับเลยลุง วันนี้น้องคงนอนกับเพื่อน”ผมบอกลุงชิตอีกครั้ง แกก็พยักหน้า
“ดูแลตัวเองนะครับคุณน้อง มีอะไรก็โทรไปบ้านนะครับ”แกบอกอีกครั้งอย่างเป็นห่วง ผมยิ้มรับก่อนจะเดินไปหาพวกมันที่โต๊ะ พอไปถึงก็เห็นอีโมนิคนั่งหมดสภาพหัวยุ่ง หน้าตาดูไม่ได้มีแต่คราบมาสคาร่าเต็มไปหมด พอเห็นผมมันกอดทันทีร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด
“ฮือๆๆๆ มันทิ้งกู ฮือออๆๆ”มันพูดเสียงสั่นไปหมด ผมสงสารมันมากเห็นแล้วแหย่เล่นไม่ออกเลย คราวนี้ดูมันเป็นมากกว่าทุกครั้ง มันบอกว่าครั้งนี้มันทุ่มเทมากและมันก็ทำจริงๆ ประเคนแทบจะทุกอย่างให้ไอ้เหี้ยกานต์ แต่ผมไม่โทษมันหรอกเพราะดูไม่ออกจริงๆว่ามันจะหลอกเพื่อนผมได้ไม่มีวี่แววเลย มันทำได้ไงคบเป็นปีๆอีโมนิคไม่เคยระแคะระคายว่ามันจะนอกใจ
“โมนิค หยุดร้องนะหน้าเละหมดแล้ว”ผมจับหน้ามันให้เงย เอาทิชชู่ค่อยๆเช็ดให้
“อีฝืด เปลี่ยนเป็นเลอะแทนได้ไหม”ดูมัน ขนาดแซดแม่งยังเรียกชื่อที่มันตั้งให้ผมได้ แสดงว่ามันคงดีขึ้นนิดหน่อย ผมพิจารณามันอย่างถี่ถ้วน นี่มันทำเพื่อนผมขนาดนี้เลยเหรอ คนเก่าๆที่มันเคยคบด้วยก็ไม่เคย ตาบอบช้ำ มุมปากก็เขียว ตามตัวมีรอยช้ำเต็มไปหมด
“มันอยู่ที่ไหน”ผมถามมันเสียงเย็นเลย
“อยู่กับอีชะนีนั่นแหละ กูเจ็บ”มันบอกก่อนจะตบท้ายอย่างน่าสงสาร ผมกอดมันลูบหลัง
“กูรู้ กูจะให้มันเจ็บกว่ามึงเป็นร้อยเท่าถ้ามึงต้องการ”ผมบอกมันไม่ใช่เพื่อปลอบมันให้สบายใจ แต่บอกให้รู้ว่าเอาจริง
“ไอ้เหี้ย สันดานผู้ชาย อีฝิ่นกูไม่ยอมยังไงก็ต้องเล่นมันให้ได้ อีนั่นกูจวกเอง”หนูจ๋าเอ่ยออกมาอย่างแค้นใจ
“กูรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน อีปอบนี่มันเรียนที่เดียวกับพวกกูนี่แหละ”ยาหยีรีบพูดทันที ผมมองหน้าไอ้แฝดที่ตอนนี้มันไม่มีวี่แววขี้เล่นเลยครับ
“มึงเอาไง”มันหันมาถามผม ๆ มองหน้าโมนิคที่ตอนนี้ไม่มีน้ำตาแล้ว ตามันบวมเป่ง จมูกแดงไปหมด
“ต้องการไหม”ถึงผมจะใจร้อนยังไงผมก็ต้องถามความเห็นมันก่อน
“กู กูรักมันนะ แต่กูก็เจ็บใจ กูไม่รู้จะทำไงดี”มันดูสับสนมากคงจะทั้งรักทั้งเกลียด
“โมนิค พวกกูบอกตามตรงนะเห็นสภาพมึงแล้วรับไม่ได้ที่มันทำกับมึงแบบนี้ พ่อแม่มึงยังไม่เคยตีมึงเลยแล้วมันเป็นใคร แค่ไอ้ผู้ชายคนนึงที่มาเกาะมึงแดกพอหายยากก็จากไป มึงยังรักมันลงอีกเหรอ”อีออยอดทนฟังไม่ได้ที่เห็นมันยังอาลัยอาวรณ์อยู่
“อีออยใจเย็น เหตุการณ์มันเพิ่งเกิดจะให้มันทำใจปุบปับไม่ได้หรอก”ผมหันไปบอกอีออยที่จิ๊ปากอย่างขัดใจ
“กูขอโทษที่ทำให้พวกมึงลำบากไปด้วย ขอเวลากูหน่อยนะ”มันบอกพวกผมเสียงสั่น ก่อนจะซบหน้าลง
“พวกกูไม่ลำบากหรอก เราเป็นเพื่อนกันนะ มึงเจ็บพวกกูก็เจ็บถ้ามึงพร้อมเมื่อไรบอกมา ตอนนี้เลยยังได้”ผมบอกมันเอามือเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาอีกให้มัน
“ฮึกๆๆ กูไม่รู้”มันสะอึกสะอื้น ผมว่ามันยังรักของมันอยู่คงไม่อยากจะให้ทำอะไรแน่
“เอางี้นะ มึงร้องให้พอ คิดได้ก็บอก พวกกูอยู่กับมึงเสมอ”ผมบอกมันที่พยักหน้ารับปล่อยโฮออกมาเต็มๆ ผมก็ได้แต่เอามือกอดลูบหลังลูบไหล่สักพักจนมันดีขึ้น
“มึงกินอะไรหรือยัง”ผมถามมัน มันส่ายหน้า
“กินไม่ลง”มันบอกด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“กินซะหน่อยเดี๋ยวไม่มีแรงไปเมาต่อนะโว้ย”ผมพูดล้อมัน
“มึงพูดไม่ดูสภาพกูเลยเน๊าะ”มันย้อนกลับเอามือจิ้มหน้าผากผม ก่อนจะซี๊ดปาก
“โอ้โห อีโมนิคขนาดมึงลากตัวเองออกมานี่ได้ทำไมจะไปต่อไม่ได้ อะไรว้า ไม่ใจเลย”อีออยรีบเกทับมันทันที
“เออวะ เสียชื่อฉิบหาย โมนิคบ่ยั่นแม่งตายห่าไปแล้ว”ไอ้แฝดรีบพูดใส่พร้อมกับทำหน้าทำตา
“สันดานใครตั้งให้กูวะ ไม่อินเตอร์เลย”มันยังมีแก่ใจห่วงฉายาที่ดูไม่อินเตอร์ ทำเอาพวกผมหัวเราะได้
“วันนี้ไปบาร์เกย์เลย เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”หนูจ๋าบอกอย่างใจป้ำสุดๆ
“แม่เจ้า มึงรีบเลยนานๆอีจ๋าจะเลี้ยง”ยาหยีทำท่าอุทานได้แอ๊บมาก
“อีหยี เสือกพูดมากหารสอง”หนูจ๋าด่าพร้อมกับบอกทันที
“อีจ๋าแรดหลาย กูพูดนิดเดียวเอง ก็ได้เห็นแก่โมนิก้ากูนะมึง”ยาหยีเท้าเอวใส่ด่ากลับก่อนจะตกลงทำเอาฮาพวกมัน ก่อนจะยกโขยงไปบาร์เกย์ทันที อีออยลูบปากอย่างชอบใจเลยเมื่อได้มาเยือนถิ่นมัน
“หายคันหูไปครึ่งนึงเลย มึงอกหักก็มีประโยชน์นะอีโมนิคเพื่อนรัก”มันกอดอีโมนิคหอมแก้มอย่างชอบใจ แต่เป็นที่รู้กันว่ามันแกล้งพูดเพื่อให้หายเครียด ไม่ใช่เป็นการซ้ำเติมหรอก
“อีกูปรี สนุกบนความทุกข์กูนะมึง คืนนี้กูขอให้มึงอดไม่ได้สูบลมปราณผู้ชายหันไปดูดส้วมแทน”มันด่ากลับพร้อมสาปแช่ง
“อะไรนะ ให้กูไปดูดผู้ชายที่ส้วม โอเค ๆๆ ขอบคุณนะคะเพื่อนสาว”อีออยแกล้งทำหูตึงได้ยินไปอีกอย่าง
“ดอกกกก อีหูรูด อีตูดดำ”อีโมนิคด่าอย่างไม่รู้จะด่าอะไร
“ถึงตูดดำก็ดำดูดนะคะ”มันยอมรับหน้าตาชื่นบาน ที่จริงมันไม่ได้ตัวดำหรอก แต่ที่เรียกมันอย่างนั้นเพราะเวลาไปอาบแดดกันทีไร อีออยมันโดนแดดเผาตรงก้นมากเป็นพิเศษไม่รู้มันอาบยังไงของมัน ตอนนี้ผมก็เริ่มกลับมาขาวอีกแล้วเอาไว้ว่างๆค่อยกลับไปอาบใหม่ ผมชอบผิวหนูจ๋ามากมันเป็นสีน้ำผึ้งเนียน ส่วนยาหยีก็พอๆกับมันแต่น้อยกว่าเวลามันสองคนถ่ายรูปออกมาดูเซ็กซี่และยิ่งมันไปคัดพิตตี้ที่ไหนไม่เคยพลาดเวลามันสองคนได้รับงานมาก็จะรับผิดชอบเต็มที่ศึกษาข้อมูลพร้อมทั้งออกแบบเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าคอนเซ็บโดยมีอีคู่เกยและก็ผมคอยช่วยพวกมันตลอด
“เฮ้ย ไอ้นั่นหล่อโคตรส่งสายตาให้มึงวะ อีฝิ่น”อีออยกรี๊ดกร๊าดชี้ให้ผมดูเกย์คนนึงที่ยกแก้วให้ผม หล่อครับยิ้มก็สวย แต่ไม่ชอบ
“ไม่เอา”ผมบอกสั้นๆก่อนจะยกแก้วเหล้ากินจนหมด
“กูบอกเฉยๆไม่ได้บอกให้เอา แหมใครจะสู้พี่หล่อนิ่งมึงได้ล่ะ”อีออยตะโกนคุย เพราะตอนนี้เพลงดังมาก
“อีบ้า ไม่ใช่ของกูซะหน่อยป่านนี้มันไปสอยหอยที่ไหนแล้วมั้ง”ผมด่ามันก่อนจะกระทบไปถึงไอ้คนที่มันพูดถึง
“ฮ่าๆๆๆ อีซึนเขาเป็นผัวมึงเหรอถึงได้พูดเหมือนหึงเขาน่ะ”มันหัวเราะก่อนจะด่าผมกลับ
“กูแค่พูดให้ฟังไม่ได้หึง มึงอย่ามั่ว”ผมปรายตาด่ามันก่อนจะเดินออกไปเต้นต่อ อีออยหัวเราะตามผมมาติดๆ พูดถึงมันหน้าก็แว่บมาทันที ไม่ไม่ไม่ ต้องไม่นึกเต้นดีกว่าแต่เดี๋ยวใครวะมาประกบ พอเงยหน้าไปก็ไอ้คนที่ส่งยิ้มให้ เออ มันหล่อจริงๆแต่ไม่มีเสน่ห์
“น่ารักจัง”มันพูดกับผมยิ้มๆ
“รู้อยู่แล้ว”ผมก็บอกมันยกยิ้มหน่อยๆ วันนี้อารมณ์ดี มึงโชคดีไป
“แต่อยากบอกให้ฟังอีก”มันก็ยังย้ำอีก
“ไม่อยากฟัง เบื่อ”ผมแกล้งทำหน้าแบบเบื่อๆ มันหัวเราะ
“งั้นหาอะไรที่มันไม่เบื่อไหม”นั่นไง จุดประสงค์ที่แท้จริง เป็นธรรมดาของคนกลางคืนที่มักจะเจอแบบนี้ แต่ผมไม่จบแบบนี้แน่นอน
“อะไรล่ะ”ผมพูดท้าทายส่งสายตาให้มัน ทำเอามันหน้าแดงเลย
“ก็อย่างหาที่เงียบๆคุยกัน”มันก้มมากระซิบบอกผมแต่ผมดันหน้ามันเอาไว้ก่อนจะหรี่ตา
“ที่ป่าช้าเหรอ หืม”ผมยกยิ้มพูดใส่มัน นิ้วเรียวไล้ปลายคางมันเล่น
“อารมณ์ขันดีจัง แล้วอารมณ์อย่างอื่นดีแบบนี้ไหม”มันหัวเราะก่อนจะพูดเจ้าชู้ใส่ ผมเลยหันไปมองไอ้แฝด
“เผลอไม่ได้เลยนะ ฮันนี่”ไอ้โอมโอบไหล่ผมทันทีพร้อมกับหอมแก้ม
“นั่นสิ เรามีนัดกันแล้วนะ”ไอ้อาร์มสโอบเอว ไอ้นั่นผงะไปเล็กน้อย
“ก็อยากมาช้านี่นา เขาอยากไปสนุกด้วยน่ะ”ผมหันไปพูดกับพวกมันเสียงหวาน มันแสยะยิ้มหันไปมองทันที
“เต็มแล้ว”ไอ้โอมยื่นหน้าไปหาพร้อมกับบอกยิ้มๆ
“เราไม่ชอบส่วนเกิน”ไอ้อาร์มสตามไปติดๆ มันชักสีหน้าทันที
“ทีนี้เข้าใจแล้วนะ ว่าอารมณ์อื่นดีขนาดไหน”ผมก็บอกมันกลับไปอีก มันเลยเดินกลับไปทันทีไม่รอให้พูดซ้ำอีก เพราะฟังดูเหมือนกับไล่แต่เป็นไปอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเกาะกลุ่มเต้นกันต่ออย่างเมามันส์จนผับเลิก ก็พากันไปนอนคอนโดอีโมนิคกันหมดเพราะมันไม่อยากอยู่คนเดียว พวกผมตามใจอยู่แล้วก่อนจะอัดกันขึ้นรถไอ้แฝดไปหาเสบียงใส่ท้ายรถไปเสพกันต่อ **********************************************************************************************
ปล. ลงวันที่กับตอนล่าสุดแล้ว มันไม่ขึ้นไม่รู้ลงผิดหรือเปล่า ถ้าไม่ขึ้นบอกช่วยบอกวิธีให้ด้วยคะ ขอบคุณคะ
-
ขึ้นแล้วจร้า สงสารโมนิคจัง
-
อ้าว วันที่ไม่ขึ้นอ่ะ
-
โมนิคน่าสงสารง่าา า
ไอ้บ้านั่นควรนิสัยเสียเลย
ซ้อมโมนิคด้วย เลวมากๆๆ
อ่านตอนท้ายๆๆหนูฝิ่นร้ายใช่ย่อยนะเนี่ย
แสบแบบนี้กะลังน่าร้าก ก :man1:
-
จัดหนักเชี้ยกานต์เลย
-
ชอบฝิ่นอ่ะ น่ารักเริ่ดที่สุด
-
หนูฝิ่นปากว่าไม่ แต่ใจนึกถึง ฮิ้วววว
-
ตอนที่ 9
โอ้ยมึนหัวฉิบ หมดสภาพเลยกู กี่โมงแล้ววะ บ่ายสาม หันไปดูอ้าว ไอ้แฝดกับสองชะนีแม่งกลับไปแล้วแต่มันแปะโพสบอกไว้ จะไปจดเลคเชอร์ให้ นี่แหละพวกผมถ้าวันไหนเมาปลิ้น ใครที่ไม่ถึงลิมิตก็ต้องไปเรียนเพื่อที่จะมาบอกต่อๆกัน ถึงจะเมาจนเพลียแต่ไม่ให้เสียการเรียนครับ อืม เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะครับอย่าทำตาม หึหึ
“ออย โมนิค ตื่น”ผมสะกิดพวกมันให้ลุก
“อีกนิดได้ไหม”อีออยบอกเสียงงัวเงีย
“อีห่า ถ้าอีกนิด มึงก็ตื่นพรุ่งนี้ไปเลย ลุกเร็ว บ่ายสามแล้วกูหิว”ผมบอกมันอีกครั้ง ก่อนจะลุกเข้าไปอาบน้ำให้สบายตัว ผมมาค้างกับมันบ่อยตอนที่มันยังไม่ได้อยู่กับไอ้เหี้ยกานต์ พูดถึงมันแล้วก็เจ็บใจอย่าให้กูเจอนะมึงจะกระทืบแม่งตรงนั้นเลย
“เฮ้ย พวกมึง ถ้าไม่ตื่นกูกลับแล้วนะ”ผมเอาตีนสะกิดเลยทีนี้ แต่คงจะแรงไปหน่อยอีออยถึงได้ตกเตียง
“อีฝืด บั้นเด้ากูเสียหมดปลุกซะแรง มึงไม่เอาตีนถีบกูเลยล่ะ”ดูปากมัน แล้วมันนึกว่าผมเอามือสะกิดมันเหรอถึงได้พูดแบบนั้น
“โทษทีพอดีมือกูหนักไปหน่อย”ผมเลยสวมรอยแม่งซะเลย ก่อนจะหันไปเห็นโมนิคตื่นมานั่นทำปากแจ็บๆ
“ดูไม่ได้เลยมึง รีบโมดิฟายตัวเองเดี๋ยวนี้”ผมส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะบอกให้มันรีบจัดการกับสารรูปตัวเอง
“รู้แล้ว”มันพูดงัวเงียก่อนจะเดินตรงไปที่กระจก กรี๊ดออกมา
“ใครมาสิงร่างกูวะ ออกเลยมึงโทรมฉิบ สงสัยแม่งโดนรุมโทรมก่อนตาย”มันกระโดดไปมาแบบให้ออกจากร่างมัน
“ใครจะมาสิงมึง กูเห็นสภาพก็สิงไม่ลงแล้ว”ผมบอกมันก่อนจะเก็บที่นอนให้ เช็คดูโทรศัพท์ก่อนจะกดออก
“มีอะไรครับ พี่เจตน์”ผมถามออกไปอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี ผมนับถือแกเหมือนพี่คนนึงไม่ได้คิดเกินเลย
“แหมฝิ่น ถ้าไม่มีพี่โทรหาไม่ได้เหรอ”แกส่งเสียงตัดพ้อแต่ไม่จริงนักกลับมา
“โทรได้สิถ้าพี่ไม่ติดหญิงอยู่น่ะ”ผมก็เลยแกล้งแซวแกกลับไป คนมาชอบแกเยอะ ด้วยบุคลิกภาพที่ดูดี หน้าที่การงานโดดเด่นเป็นเจ้าของกิจการซอฟแวร์ที่ใหญ่ติดอันดับประเทศ ครอบครัวเราสนิทกันมาตั้งแต่รุ่นปู่และก็สานสัมพันธ์มาจนรุ่นหลาน
“พูดไป พี่จะติดใครได้นอกจาก”แกหยอดคำหวาน ที่ผมฟังกี่ครั้งก็ไม่ซื้งใจสักที
“ไปถ้ำกระบอกดีกว่ามั้งจะได้เลิกติด”ผมก็หยอดแกกลับไปบ้าง
“ใจร้าย”แกก็ตัดพ้อไปตามเรื่อง
“รู้ก็ดี แต่ว่าพี่มีไรเปล่าพอดีฝิ่นจะออกไปข้างนอกแล้ว”ผมยอมรับก่อนจะบอกแกเมื่อเห็นอีทากสองตัวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเอาหูเงี่ยฟัง
“พี่ว่าจะชวนไปกินข้าวด้วย ว่างไหม”แกบอกจุดประสงค์ให้ผมรู้
“คราวหน้าได้ไหม พอดีฝิ่นกำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อน”ผมบอกปัดแกไปก่อน อีกอย่างไม่อยากให้แกเห็นสภาพโมนิคตอนนี้
“พวกนั้นนะเหรอ ไม่เป็นไรนิพี่เลี้ยงได้”แกค่อนข้างสนิทกับเพื่อนผมก็เลยกล้าออกปากไปด้วย
“คราวหน้านะ ถ้าต่อรองอีกจะวางแล้ว”ผมรู้ว่าแกอยากไปก็เลยต้องใช้วิธีนี้แหละ
“ฝิ่นอ่ะ ก็ได้งั้นพรุ่งนี้โอเคมั้ย”แกทำเสียงนิดหน่อยก่อนจะยอม เอาสิกูพรุ่งนี้เหรอ เอาวะเดี๋ยวจะยืดยาว
“ครับ แค่นี้นะ”ผมก็เลยต้องรับปากก่อนจะวาง หันไปมองมันสองคนที่นั่งทำเป็นกดไอโฟนตัวเองเล่น
“เนียนนะ กิ้งก่ายังเปลี่ยนสีไม่ทันพวกมึงเลย ไปได้แล้ว”ผมว่าพวกมันที่ทำหน้าแรดๆใส่ ก่อนจะเดินออกจากห้อง
“พี่เจตน์นี่ก็ดีนะ ทำไมมึงไม่ชอบแกวะ ซี๊ด แซ่บสะใจ”อีโมนิคถามผมหลังจากเราเดินมากินก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บตรงปากทางคอนโดไม่ไกลนัก บอกให้มันกินอะไรอ่อนๆก่อนก็ไม่ฟังกระแดะจะแดกอันนี้ แล้วก็นั่งกินไปซี๊ดไปได้น่าทุเรศจริงมึง
“แกดีเกินไป”ผมไม่รู้จะบอกอะไรพวกมันเลยตอบพร้อมกับทำหน้าเศร้าแต่บอกว่าแกล้งทำ
“สตอออ ซี๊ด”อีโมนิคด่าก่อนจะซี๊ดปาก สมน้ำหน้า
“ดอกกกก น้องขออีกดอก เอ้ย อีกชาม”อีออยด่าเสร็จหันไปสั่งผิดๆถูกๆ
“ทั้งดอกทั้งตอยกให้พวกมึง”ผมยักไหล่บอกพวกมัน
“กูถามจริงๆ อย่าออสก้า”อีออยถามอีกครั้ง หน้าตาจริงจัง
“ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ”ผมก็บอกมันอย่างจริงจัง
“สักนิดก็ไม่มี”อีโมนิคถามพร้อมกับทำมือด้วย
“ชอบแบบพี่ไม่ได้ชอบแบบแฟน”ผมพูดต่อก่อนจะบอกเด็กที่ยกมาเสริฟ์ขออีกชาม เรื่องกินไม่เคยยอมใครครับ
“คนเรานี่ก็แปลกนะ ไอ้คนที่ชอบเราๆก็ไม่ชอบ ไอ้คนที่เราชอบมันก็ไม่ชอบเรา ทำไมวะ”โมนิครำพันออกมา สงสัยจะดราม่าอีกแล้ว
“แปลกตรงไหน ใครก็ต้องเลือกคนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละแต่ว่าใครจะโชคดีได้รักตอบกลับมาเท่านั้นเอง มึงอย่าคิดมากไหนมึงเคยบอกกูไงให้ทำใจไว้บ้างยิ่งพวกเราเป็นแบบนี้ก็ยิ่งยากที่ใครจะมาจริงจังด้วย ยังไงมึงก็ยังมีพวกกูอยู่”อีออยหันไปปลอบใจมัน จนมันยิ้มออกมา
“นั่นสิเพื่อนก็เหมือนส้นตีน แฟนก็เหมือนรองเท้า ถึงรองเท้าหาย ส้นตีนก็ยังอยู่”อีโมนิคมึงอ่านบทกวีที่ไหนมาเนี่ยะ
“นี่ขนาดมันทิ้งมึง มึงยังเปรียบมันดีกว่าพวกกูอีกเน๊าะ อีวอก”อีออยพูดใส่หน้า แต่ก็อดขำมันไม่ได้
“กูพูดเล่น แต่ยังไงขอบใจว่ะ กูจะกลัวทำไม ยังไงก็มีพ่อแม่ มีเพื่อนที่คอยเป็นห่วงถ้าไม่ได้พวกมึงนะกูคงคิดสั้นแน่”มันพูดด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ ผมจับมือมันอย่างปลอบใจ
“ยังไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก จะเกาะกินกัดเซาะมึงไปจนตายแหละ”อีออยพูดจิกๆใส่มัน
“เออ อีตูด อยู่ให้ทันกูแล้วกันไม่ใช่โดนตอปิโดผู้ชายตายไปซะก่อน”อีโมนิคเลยจิกมันกลับบ้าง
“อ๊าย อยากได้อ่ะ มึงนิไม่รู้อะไรเขาเรียกสำลักความสุขก่อนตาย ฮิฮิ”มันก็จีบปากจีบคอทำท่าดัดจริตใส่จนผมสองคนอดหัวเราะท่าทางของมันไม่ได้ เถียงกับมันก็เหนื่อยเปล่า ก่อนจะนั่งเงียบไปผมเงยหน้ามองมันสองคนที่อ้าปากค้าง
“เป็นห่าไร ตะเกียบติดคอไง”ผมถามมันก่อนจะซูดเส้นเข้าปาก แล้วใครมายืนครอบงำข้างกูวะ อดหันไปมองไม่ได้ เงียบไปอึดใจกูรู้แล้วว่าพวกมึงเป็นอะไร มองตาค้างไม่ธรรมดาเสือกยิ้มใส่มันอีก กูอยากให้โลกแบนจะได้ไม่เจอหน้ามัน แล้วทำไมใจต้องเต้นด้วยวะ นี่มึงติดจีพีเอสในขนมเปล่าวะถึงได้ตามกูถูกอยู่เรื่อย
“ช้อนติดคอเหรอ”เสียงมันทำลายความคิดผม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ อีเพื่อนสองตัวอมยิ้มใหญ่เลยดีใจที่ผมโดนเอาคืน
“ใครเชิญ ไปนั่งที่อื่น”ตั้งสติได้ไล่มันทันที
“ที่ส่วนตัว”มันพูดหน้าตาเฉย อีสองตัวหัวเราะคิกคักชอบใจ
“โต๊ะนั้นก็ว่างมึงไม่ไปนั่ง”ผมก็ไล่มันอีก
“นั่งด้วย”มันไม่ทำตามยังบอกหน้านิ่งเหมือนเดิม
“เออ ๆ มึงก็ให้พี่เขานั่งไปเหอะ จะอะไรนักหนา”อีออยขัดออกมาก่อนที่ผมจะพูดต่อ
“นั่นสิ นั่งหลายคนสนุกดีออก ไม่ต้องสนใจมันพี่”อีโมนิคเออออ ยิ้มต้อนรับอย่างดี
“สาระแน”ผมด่ามันสองตัว ก่อนจะนั่งกินต่อ อดจะหันไปมองมันที่สั่งมากินบ้าง ทำไมมึงต้องได้ลูกชิ้นเยอะกว่ากูวะ
“กินป่ะ”มันเงยหน้าขึ้นคีบลูกชิ้นส่งให้ ราวกับจะรู้ว่าผมคิดอะไรในใจ ผมหันหน้ากลับไปก็เจออีสองนอนั่งยิ้ม มันเอาตีนสะกิดผมพยักเพยิดให้มองหน้าไอ้คนนั่งข้างๆที่มันนั่งกินหน้าตาเฉยแต่ดูเอร็ดอร่อย เล่นซะเกลี้ยงเลยมึง
“ตะกละ”ผมพูดออกมาลอยๆ
“ก็เห็นน้ำลายยืดนึกว่าอยากกิน”มันก็พูดกลับมา
“กูว่ามึงนั่นแหละ”ผมหันไปแหวมัน
“ก็เลยว่ากลับไง”มันก็ย้อนหน้าตาย น่าตายจริงๆ อีสองคนหัวเราะทำมือกดไลท์ให้มันด้วย
“น้องๆๆ กะ”ผมเรียกเด็กมาเก็บตังค์ แต่ไม่ทัน
“เอาเหมือนเดิม”มันพูดตัดหน้าผมทันที ไอ้เด็กนั่นก็พยักหน้ารับคำก่อนจะหันไปสั่งให้
“อิ่มกันแล้วเหรอ”ปากมันถามแต่มือมันคว้าหมับมือผมเข้าให้ ผมหันไปมองหน้ามันพร้อมดึงออก มันก็กระชับอีกหยุกหยิกกันไปมา
“คะพี่ แต่นั่งเป็นเพื่อนได้คะ มดกัดเหรอมึง”อีออยตอบมันด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถามผมที่รู้ว่ามันประชดแน่
“หมาต่างหาก”ผมบอกมันแต่หันไปกระแทกเสียงใส่ไอ้คนหน้ามึน
“ไหนกูดูสิ”อีโมนิคพูดพร้อมกับทำท่าจะก้มลงไป ผมดึงสุดแรงมันก็ยังไม่ปล่อย
“อีโมทย์”ผมเรียกเน้นเลย ถลึงตาใส่มันที่ลอยหน้าลอยตาใส่
“ตาย ตะเกียบร่วง”อีออยเอามั่ง ตะเกียบบ้านมึงสิร่วงแบบหยิบลงไป
“อีอืด”เน้นอีกคน รู้สึกจะสามัคคีกันดีนักนะมึง
“ชื่ออะไรอ่ะพี่”อีออยชวนมันคุยทันทีที่เห็นว่าผมไม่พูดอะไรแล้ว มันยังไม่ปล่อยมือผมเลย จับได้จับไปปล่อยเมื่อไรมึงโดน
“ไผ่”มันตอบสั้นๆไม่มีถามกลับ เป็นผมไม่ถามให้เสียปากหรอก แต่อีเกยสองตัวนี่ก็ยังยิ้มไม่หุบ
“อื้อหือแค่ชื่อก็เป็นลำแล้วอ่ะ หนูโมนิคคะ”อีโมนิคคิดได้สับปะดนมาก มันก็พยักหน้ารับก่อนจะหันไปทางอีออย
“ออยคะพี่ ส่วนอีนี่ชื่ออีฝืด เอ้ย อีฝิ่น”มันบอกเสร็จหันมาล้อผม เสือกจริงมึง
“รู้จัก แต่ไม่สนิท”มันตอบได้กวนตีนมากหันมายกยิ้มให้ผม ก่อนจะตักลูกชิ้นเข้าปาก แดกล่อกูอยู่ได้
“ใครอยากจะสนิทกับมึง”ผมหันไปถามมันแบบจิกตาใส่เลย มันสอดนิ้วมือที่สากไม่มากนักเข้าไปตามง่ามนิ้วแล้วบีบไว้ ไม่สนิทแต่บีบมือกูซะแน่น แถมมันยังเอามาวางตรงหน้าขาผมที่ใส่กางเกงขาสั้นด้วย เพลินเลยนะกู เอ้ย มึง
“กูไง”อีสองตัวพูดพร้อมกันเลย
“งั้นมึงก็มาเอาไป”ผมพูดใส่หน้าพวกมัน สลัดมือออกแต่ไม่ออก
“หึงเหรอ”มันถามผมได้น่าถีบมาก อีสองคนทำหน้าเหวอเลย
“จะหึงมึงทำซากอะไรไม่ใช่แฟนกูสักหน่อย ไปหาเพื่อนกูโน่น”ผมด่าพร้อมกับไล่มัน
“ก็เป็นสิ”มันพูดอีกอย่างด้านมาก ไม่เกรงใจเพื่อนผมเลย มึงจะทำกูอายไปถึงไหน
“พี่จีบมันเหรอ”อีออยถามเข้าประเด็นเลย ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะอายหรือพูดแก้ต่าง แต่ขอโทษไอ้นี่ไม่ทำสีหน้าอะไรทั้งนั้น
“เปล่า แค่ถามเฉยๆ”มันส่ายหน้าบอกยิ้มๆ ทำเอาปรี๊ดเลยไม่ได้จีบกู เสือกมาจูบลูบคลำกูทำไม แต่กูเนี่ยะสิยอมมันทำไม
“เออ นั่นสิแล้วมึงไม่บอกพี่เขาไปล่ะ เยส ออ โน”อีโมนิคก็จี้เส้นตามมัน
“กูไม่เป็น ไม่ต้องมายุ่ง บอกแล้วไงว่าไม่รวยไม่หล่อ กูไม่เอา”ผมใส่มันเป็นชุดเลยโทษฐานทำกูเสียหน้า ไม่คิดแม่งแล้ว
“อีฝิ่น แรงไปนะมึง”อีออยปามผม เมื่อเห็นว่าผมเริ่มขึ้นเสียงใส่มันแบบจริงจัง
“นั่นสิ พี่เขาก็แค่ถามเฉยๆ”อีโมนิคเออออเห็นด้วย
“ไปล่ะ”มันพูดแค่นั้นปล่อยมือผมออก เดินไปจ่ายตังค์แล้วก็สตาร์ทรถออกไป ผมหันไปมองทันที ใจเต้นแปลกๆ
“มึงจะมองทำไม พี่เขาไปแล้ว ไหนมึงบอกเขาพูดยากไงสองคำจบแหละ”อีออยจิกตาถามผม
“ไปซะแล้ว ไม่รวยไม่รู้แต่กูว่าหล่อวะ ถึงจะไม่ใช่มองปราดเดียวแล้วเสียวใจแต่นานๆไปได้เสียวอย่างอื่นแน่”อีโมนิคพูดแบบเสียดาย
“ไม่เข็ดไง หล่อๆเนี่ยะ”ผมถามมันอย่างหมั่นไส้ แทนที่มันจะโกรธกลับหัวเราะใส่
“ฮ่าๆๆๆ ไหนมึงบอกไม่หล่อไง”อีออยหัวเราะเยาะใส่หน้าผม
“ดอกกก ทำเป็นปากดี”อีโมนิคเอานิ้วจิ้มหน้าผากผม ป่านนี้มันจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ให้มันด่าซะยังดีกว่าให้มันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อที่ผมจะได้ไม่รู้สึกผิดไปมากกว่านี้
“ทีนึ้มึงก็โล่งแล้วซิ ไม่ต้องมานั่งคิดว่าจะทำยังไง”อีออยพูดลอยหน้าลอยตาใส่
“กูจีบดีกว่า ดูเป็นคนตรงๆดีวะ”อีโมนิคพูดกับอีออยอย่างดี๊ด๊า
“เออ กูหนับหนุนเร้าใจดี”อีออยก็เข้ากันดี ผมกัดปากมองหน้าพวกมันอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
“มองหน้าพวกกูไม”อีออยถามกวนๆ
“อย่ามาหวงก้าง”อีโมนิคหรี่ตาพูดบ้าง
“กูไม่ได้”ผมแหวมัน
“หน้ามึงบอก ดอกกกนะมึงทำเป็นเล่นตัวเรียกเรตติ้ง”อีออยสวนทันที
“กูไม่ใช่เรียลลิตี้ จะได้เรียกเรตติ้ง”เถียงแม่งเลย ไม่เก็ทช่างมัน ว่ากูอยู่ได้ ผมเลยเลิกพูดเรียกเด็กมาเก็บตังค์ปรากฏว่ามันจ่ายให้แล้ว
“ไม่รวยแต่มีน้ำใจวะ โอ้ย อีออยมึงขอเบอร์หรือนัดให้กูหน่อยเถอะ กูกำลังอยากได้คนมาดามใจ”อีโมนิคพูดทำหน้าแบบอยากได้จริงๆ
“ได้ ถ้าพี่เขาไม่เสร็จกูก่อนนะ คริคริ”อีออยทำหน้าแรดๆก่อนจะอวยตัวเอง
“ไม่มีทางกูสวยกว่ามึงเยอะ”อีโมนิคพูดแบบมั่นมากจิกตาใส่มัน
“แต่ท่ายากกูเยอะกว่ามึง”อีออยก็ไม่ยอม
“ทางเข้ากูเยอะกว่า”อีโมนิคเกทับ
“กูใช้ปากแทนก็ได้”มันก็เกทับอีก แสยะยิ้ม
“หึ งั้นกูก็ใช้ได้สามทาง”มันหุบยิ้มทันที ที่อีโมนิคพูดจบแถมลอยหน้าลอยตาใส่มัน
“อีเหี้ย ขี้โกงกู”อีออยทุบมันเพราะสู้ไม่ได้ต้องยอม แค่สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารู มันก็เอามาเถียงกันได้
“ฮ่าๆๆๆๆ เป็นไงเสร็จกู อีฝิ่นมึงมีเบอร์เขาใช่ไหม”มันหัวเราะสะใจที่เอาชนะอีออยได้ อีนั่นก็ทำปากหงุบหงิบแช่งมัน ก่อนมันจะหันมาหาผมที่นั่งมองพวกมันเถียงกันแต่ใจผมกับนึกถึงไอ้มึนนั่นต่างหากว่ามันเป็นไงขับรถไปถึงไหนแล้ว
“ไม่มี”ผมบอกมันก่อนจะหยิบกระเป๋าลุกขึ้น มีผู้ชายยิ้มให้พร้อมกับแซว ไอ้หน้าปลาจวด เดี๋ยวเอาตีนถีบหน้ายิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
“เสน่ห์แรงจริงเพื่อนกูตอนู้นไปยังไม่แห้ง ไอ้สองตอใหม่ก็เตรียมจะเสียบ”อีออยแซวผมก่อนจะจับแขนให้เดินไปดีๆไม่ให้หันไปด่า
“นั่นสิ กูว่านะถ้ามึงโมตัวเองเหมือนกูแม่งได้ตามมาเป็นฝูงแน่”อีโมนิคประกบอีกข้าง มันรู้ว่าผมกำลังหงุดหงิดไม่อยากให้มีเรื่อง
“กูเสียดายของ”ผมเริ่มใจเย็นขึ้นก่อนจะพูดกับมัน
“อีห่า ของไม่ได้ใช้เสือกเสียดาย ทีไอ้ของที่ควรใช้เสือกปิด”อีออยด่าเข้าให้ก่อนจะพากันแวะเซเว่น
“เอาไว้เยี่ยวไง มึงอย่าบอกนะว่าออกทางปาก”ผมย้อนมันกลับ ก่อนจะเลือกขนม
“เออ กูลืมไป ขอบใจนะที่เตือนกู ลืมได้ไงวะ”มันไม่สำนึกแต่ทำหน้าแบบมันลืมจริงๆ
“อีเกย์บ้า แม่งลืมซะตุ๊ดอย่างกูอายแทนเลย คิดได้ไงวะ”อีโมนิคส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะหันมาหาผม
“เออ เบอร์เด็กกูล่ะ”มันพูดเสียงดังอย่างนึกขึ้นได้ จนอีออยเอามืออุดปากมัน
“เอ๊ะ กูบอกไม่มี”ผมบอกมันเน้นๆ ถ้ามีกูก็คิดอีกว่าจะให้ดีมั้ย
“ไม่มีหรือไม่ให้”มันหรี่ตาใส่ผมได้กวนตีนมาก
“อีโมทย์”ผมเรียกชื่อเก่ามัน
“อีฝืด”มันก็เรียกผมมั่ง
“อีดอกกก จะเงียบกันได้ยัง”อีออยด่าสอดกลางจนผมกับอีโมนิคเอาหูหนีมันเลย ด่ามาได้ ก่อนจะจ่ายตังค์โดยอีโมนิคจ่ายไม่รู้คนคิดตังค์จะยิ้มอะไรนักหนามีแฟนสิท่า เชอะ ผมไม่ได้พาลนะ ก่อนจะพากันกลับคอนโดมัน พอถึงห้องมันก็เงียบอีกต่างจากเมื่อกี้ลิบลับจนผมกับอีออยบอกว่าจะนอนเป็นเพื่อนจนกว่ามันจะสบายใจแต่ขอกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน มันยิ้มออกก่อนจะโผกอดผมสองคน บอกว่าอีกไม่นานหรอกมันจะลืมให้ได้
“พรุ่งนี้กูจะไปหาหมอ”มันบอกผมกับอีออยมือก็เก็บรูปเก็บของที่ไม่ควรจำใส่กล่อง เสื้อผ้ารวมทั้งของใช้ที่ยังดีอยู่ของไอ้เหี้ยนั่นมันให้แม่บ้านที่นี่เอาไปบริจาคหรือจะไปใช้เองก็ตามใจ
“มึงท้องเหรอ”อีออยถามหน้าตาตื่น
“อีหอย กูมีมดเอ็กซ์ไม่ใช่มดลูก”มันหันมาค้อนใส่ ทำเอาพวกผมหัวเราะคิก
“กูล้อเล่น ไปทำไมวะยาก็ยังมีอยู่ไม่ใช่เหรอ”อีออยโบกไม้โบกมือก่อนจะถามมัน มือก็ช่วยมันเก็บไปด้วย ส่วนผมก็ช่วยมันปิดกล่อง
“ไปตรวจโรค ตั้งแต่อยู่กับมันกูไม่เคยนอกใจมันเลย แต่มัน”มันบอกเสียงเศร้าๆ ยังพูดไม่จบ
“กูไปเป็นเพื่อน”ผมบอกมัน อีออยพยักหน้า
“แต่มึงนัดพี่เจตน์ไว้ไม่ใช่เหรอ”มันยังมีแก่ใจถามผม
“ก็ยกเลิก ยังไงมึงก็สำคัญกว่า”ผมพูดอย่างที่คิด ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแค่กินข้าว
“ไม่ดีมั้ง มึงเลี่ยงแกมาหลายครั้งแล้ว เอางี้กูไปกับโมนิคมันเอง กูไม่ได้ผลักไสมึงแต่ควรรับผิดชอบคำพูดตัวเองหน่อยสิ คิดซะมั่งก่อนจะพูดอะไรน่ะ เข้าใจมั้ย”อีออยบอกผมที่คิดว่าน่าจะด่าปนไปด้วย
“อืม กูเห็นด้วยกับออยมันนะ นานๆมันจะพูดมีสาระ”เหมือนจะชมแต่จนได้เอาซะหน่อย
“มึงหุบปากและเก็บไปเงียบๆเลย หรือไม่ก็นั่งทำมิวสิคซีเรียสของมึงไป”มันเลยหันไปแขวะเข้าให้
“แล้วถ้ากูติดโรคล่ะ”มันพูดอีกอย่างไม่สบายใจ
“มึงนี่ชอบกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดเน๊าะ ติดก็ติดอย่างมากก็ตาย”ตอนแรกเหมือนจะให้กำลังใจแต่ตอนท้ายเอาอีกแหละ
“อีออย อีเหี้ย ไหนมึงบอกจะกัดเซาะเกาะกินกูไง ถ้ากูตายไปมึงจะเกาะใคร”อี่นี่ก็วิตกจริตแต่ยังแขวะได้
“อีตุ๊ดจิตตก เดี๋ยวถีบไปโน่น เท่าที่รู้ไอ้เหี้ยกานต์มันสำอางจะตายกูเห็นถุงยางเต็มลิ้นชักไปหมดอย่าบอกนะว่ามันเอาไว้ยัดปากหรือครอบหัวมึงไม่ให้ส่งเสียงเวลาที่พีคสุดๆ ถามจริงได้กันมึงมันส์อย่างเดียวไม่รู้เลยหรือไงว่ามันใส่หรือเปล่าห๊ะ อีกระเทยอัลไซเมอร์”มันด่าเสร็จก่อนยกน้ำดื่มเสียงดังอักๆบ่งบอกว่าเหนื่อย ผมกับอีโมนิคหัวเราะกันตัวงอเลย
“เออวะ อีเกย์ไอคิวสูงขอบใจที่แนะทางสว่าง เฮ้อ กูโล่งใจไปครึ่งทางแล้ว”มันทำตาลอยเอามือประสานกันเหมือนขอบคุณพระเจ้า
“แต่บอกตามตรงนะ พวกกูอยากกระทืบไอ้เหี้ยกานต์ว่ะ กูขอได้ไหม”อีออยอดเอ่ยออกมาไม่ได้ โมนิคหันมามองผม
“ไม่ใช่ว่ากูไม่เจ็บแค้นนะ แต่กูยังทำใจไม่ได้ กูพูดตามตรงกูรักมันมาก ไม่อยากเห็นมันเจ็บใครจะว่ากูโง่งมงายก็เถอะ”มันพูดเศร้าๆ
“ออย มึงก็พอเถอะ ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา แต่กูไม่รับประกันนะถ้าเจอมันแล้วกวนตีนใส่ กูเอาแน่บอกไว้เลย”ผมปรามอีออย ก่อนจะบอกโมนิคที่มันพยักหน้ารับ เพื่อนผมจะเจ็บฟรีไม่ได้ เจ็บฟรีไม่มีในโลกของความคิดผม
“เออ กูเอาด้วยยิ่งไอ้แฝดนะยิ่งแล้วเลย ส่วนอีชะนีให้อีหยีกับอีจ๋าจัดไปแล้วกัน”อีออยรับคำก่อนจะช่วยเก็บของต่อ
“อืม ขอบใจพวกมึงมาก แค่นี้กูก็ซึ้งใจกับพวกมึงมากแล้ว แค่มีพวกมึงก็พอแล้ว ฮึก”มันกอดพวกผมจะร้องไห้อีก ก็เลยต้องปล่อยให้มันร้องต่อไปจนกว่ามันจะพอใจและทำใจได้ สักพักมันก็เก็บของต่อ
“งั้นก็ตามนี้ มีอะไรก็โทรหาแล้วกัน”ผมก็เลยตกลงกันตามนั้น ก่อนจะกดรับเมื่อมีสายเข้า
“เออ อยู่ห้องมันแหละ”ไอ้แฝดโทรเข้ามาถามว่าอยู่ไหนกัน
“นอนนี่เหมือนเดิม”ผมบอกมันไป ก่อนจะหันไปถามมันสองคนเอาอะไรไหม ไอ้แฝดกับนังนีสองตัวจะเข้ามา
“บอกมันซื้อข้าวหลามมาให้หน่อย เอากระบอกล่ำๆมันเยิ้มๆ”อีออยสั่งทันที ด้วยสีหน้าหื่นๆ สรุปมึงต้องการข้าวหลามแน่เหรอ
“กูเอาบัวลอยไข่เปียก กะทิข้นๆ”อีโมนิคสั่งมั่ง กลัวน้อยหน้า กูว่าจะสั่งสาคูไส้หมูกับข้าวเกรียบปากหม้อแต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวมึงซื้อมาไม่อร่อยถูกใจกู
“แดกแต่ละอย่าง มึงได้ยินแล้วใช่ไหม มันเอาจริงไม่ได้เล่นมุก”ผมบอกไอ้แฝดกลับไป ได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะกันใหญ่
“แค่นี่แหละ ขับรถดีๆล่ะ”ผมบอกมันอีกครั้งก่อนจะกดวาง และหันมาช่วยมันช่วยเก็บของต่อจนเสร็จ ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงปกติไม่ค่อยสูบหรอกนานๆครั้ง ผมมองไปยังท้องฟ้าที่ไม่ค่อยมีดาวเพราะย้ายไปอยู่ที่ท้องฟ้าจำลองกันหมด เฮ้อ เอาไงดีวะ แต่ก็ดีแล้วนิที่มันไปไม่เห็นต้องไปสนใจเลยที่ผ่านมาผมก็ปากเสียอย่างนี้มาตลอด แต่ทำไมมันติดค้างในใจจังวะ โว้ย ไอ้หน้ามึนเอ้ยจะไปไม่ไปเปล่าเสือกทำให้กูคิดมากอีกนะมึง ไอ้บ้า
**********************************************************************************************
ปล.ถ้าเดินเรื่องช้าไปบอกด้วยจ๊ะ เพราะบางครั้งก็งงๆ ว่าจะโยงเรื่องยังไงดี และอย่าเพิ่งหมั่นไส้อีหนูฝิ่นเลยนะ
-
ฝิ่นนี่ทั้งปากจัดทั้งปากแข็ง
รอตอนต่อไปจร้า
-
ฝิ่นคร้าบ บ
แบบนี้เค้าเรียกมีใจแบบไม่รู้ตัว
นะเนี่ย :z1:
-
ปากแข็งจริงฝิ่น
แต่คิดว่าด่าแค่นี้ไผ่คงไม่สะเทือนซางหรอก
-
ตอนที่ 10
ตอนนี้ผมนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารกับพี่เจตน์ หลังจากเลิกเรียนแกก็ไปรับผมที่ ม. อีออยก็ไปรับโมนิคไปหาหมอ วันนี้ผมไม่เจอหน้ามันเลย ไม่ว่าจะโรงอาหาร ห้องน้ำ มันจะบ้ามาคณะผมทำไม ประสาท ไม่ได้ ให้พวกมันรู้ไม่ได้ ยิ่งอีออยตัวดีหูตาจมูกไวไปหมดมันนึกว่ามันเป็นมดผสมสัปปะรดหรือไงก็ไม่รู้ แถมเมื่อตอนกลางวันพวกมันยังคุยเหน็บผมเรื่องนี้ด้วย
“วันนี้ ไม่เห็นพี่หล่อของอีโมนิควะ”มันพูดขึ้นแต่เปลี่ยนมือแล้วครับ มันไปเป็นของอีโมทย์ตั้งแต่เมื่อไร
“อ้าวเปลี่ยนแล้วเหรอวะ”ไอ้โอมถามยิ้มๆ เมื่อวานพวกมันสองตัวเผาผมเรียบร้อย แม่งรุมสับผมเละเลย
“เปลี่ยนสิ โดนด่าซะยับขนาดนั้นใครจะอดทน ดีไม่ประเคนตีนให้ด้วยก่อนจาก”มันพูดเสียงได้ใจมาก
“ก็ลองเตะกูสิ”ผมเลยอดด่ามันไม่ได้ว่าจะไม่สนใจแล้วนะ
“ปากเจ่อไม่เข็ด”มันกัดผมอีกดอก ผมเลยเชิดหน้าใส่มัน พวกมันคิกคัก
“แต่เมื่อเช้ากูเจอพี่เขาวะ”ไอ้อาร์มสเอ่ยออกมา ผมไม่สนใจแต่เหมือนหูจะกางออกเองโดยอัตโนมัติ ไอ้หูไม่รักดี พวกมันก็คุยกัน ประมาณว่าเดินอยู่กับคนชื่อเก้คู่อรินังนีเขา
“ต๊าย ไม่ได้การกูต้องไปสกัดก่อนจะโดนชะนีสิงร่าง”อีออยทำเป็นอุทานเสียงดัดจริต
“ให้มาสิงผีขนุนอย่างมึงแทนเหรอ และมึงจะไปยุ่งทำไม”ผมหมั่นไส้มันเลยว่ามันออกไป บอกแล้วว่ามันต้องไปสอยหอย
“แรดดดดด มึงนั่นแหละยุ่งอะไร ไหนบอกไม่สนแล้วไง”มันเลยหันมาสวนผมเข้าให้ ร.เรือ แม่งมาเต็มหน้ากูเลย
“กูไม่ได้สนแค่เตือนมึง”ผมก็แถบอกมัน ก่อนจะกดบีบีเล่นต่อไปปกติไม่ค่อยเล่นหรอกล่าสุดเล่นไอ้ตัวเหลืองซิมชิมิแม่งเกรียนมากแรกๆก็สนุกสักพักเซ็งห่านเลยเบื่อมันด่าไม่มีเสียง หุหุ แต่ทำไมเวียนหัวฉิบ
“มึงเตือนตัวเองก่อนไหม บีบีบ้านมึงเขาเล่นกลับหัวเหรอ อีฝืด”มันพูดจบ แม่งมีแต่เสียงหัวเราะใส่ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง
“กูไม่ชอบเล่นเหมือนคนอื่น”ผมเถียงมันกลับก่อนจะเก็บ พวกมันหันไปหัวเราะใส่กัน ตอนเย็นมันยังมีหน้าแซวผมอีกไม่ใช่ไปกินข้าวแล้วอย่าเสือกพาลเอาจานมาเป็นช้อนแทนล่ะ เออ กูทำอะไรก็ตลกไปหมด
“ไม่อร่อยเหรอฝิ่น”เสียงทุ้มดังขึ้นขัดความคิดผมที่เริ่มจะเตลิดออก เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นพี่เจตน์ยิ้มให้พร้อมกับตักกับข้าวให้อีก
“อร่อยสิ พี่เจตน์เลี้ยงทั้งที”ผมบอกก่อนจะตักเข้าปาก ไม่อยากให้เสียน้ำใจ
“ดูฝิ่นใจลอยนะ”แกพูดกับผมยิ้มๆ
“คิดเรื่องเรียนนิดหน่อย เออ ว่าแต่คุณลุงคุณป้าสบายดีนะ”ผมเลี่ยงบอกพร้อมกับถามเรื่องอื่น
“สบายดี ถามหาฝิ่นด้วยบอกให้ไปกินข้าวที่บ้านบ้าง พี่จ๊อบก็บ่นคิดถึงอยู่”สีหน้าแกดีขึ้น ก่อนจะพูดถึงพี่สาวแกที่เรียกว่าทั้งสวยทั้งเก่งเป็นสาวลุยแหลกเลย นิสัยออกห้าวๆแต่แกไม่ได้เป็นทอมนะครับถึงจะตัดผมสั้นแต่งตัวทะมัดทะแมงแต่เวลาเซ็กซี่ก็ฉุดไม่อยู่เลยล่ะ
“อืม ไม่ได้เจอพี่จ๊อบนานแล้วด้วย เอาไว้ว่างฝิ่นจะเข้าไปแล้วกัน”ผมพยักหน้ารับทำเอาแกยิ้มอย่างดีใจที่จริงพี่เจตน์ผมว่าแกดูน่ารักนะเหมือนพวกเดียวกับผมมากกว่าจะเป็นเกย์คิงหรือไบ ผมเคยเห็นมีผู้ชายตัวสูงกว่าแกมาจีบด้วยนะแต่แกไม่เล่นด้วยแถมยังด่าให้อีก ยิ่งไปฟิตเนสนี่เจอเยอะผมยังขำเลยหรือว่าแกจะไม่รู้ตัว คิดอะไรเพลินๆ ก็เหลือบไปเห็นรถมอไซด์คันคุ้นตาจอดอยู่ไม่ไกลนักพอดีกับเจ้าของมันเดินกลับมาใส่หมวกกันน็อค ผมจ้องมองอย่างลืมตัวไม่รู้กระทั่งว่าอีกฝ่ายมองผมเหมือนกันก่อนจะหันกลับไปคร่อมรถขี่ออกไป มันตามผมมาเหรอหรือว่าบังเอิญ
“มองอะไรฝิ่น”พี่เจตน์เอามือปัดขึ้นลงตรงหน้าผมไปมาจนได้สติ
“อ๋อ เหมือนเพื่อนที่ ม.น่ะพี่ไม่มีไรหรอก กินต่อเถอะ เดี๋ยวฝิ่นต้องกลับไปทำรายงานอีก”ผมรีบพูดก่อนจะตักกินต่อ
“เหรอ พี่ว่าจะชวนให้ไปช่วยเลือกของขวัญให้เพื่อนสักหน่อย”แกพูดอย่างเสียดาย
“ให้เพื่อนหรือว่าแฟนกันแน่”ผมแหย่แกยิ้มๆ
“เฮ้ย เพื่อนจริงๆ พรุ่งนี้วันเกิดมัน ไปกับพี่ไหม”แกรีบปฏิเสธก่อนจะชวน
“ไม่เอาหรอกไม่รู้จัก แต่เดี๋ยวไปช่วยเลือกให้ เอาชุดชั้นในวาบหวามไหมล่ะ”ผมส่ายหน้าก่อนจะแซว
“หุ่นอย่างไอ้กันต์ใส่ชุดวาบหวิวได้เป็นกันดั้มพ์แน่”แกพูดพร้อมกับทำท่าสยอง จนผมอดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะพากันไปเลือกของให้เพื่อนแกที่ห้างก็ได้เนกไทยี่ห้อดังราคาก็สมยี่ห้อมันนั่นแหละ ถ้าไอ้หน้ามึนนั่นใส่คงจะดูดีไม่น้อยเพราะหุ่นมันผมว่าใส่สูทผูก
ไทด์นะ พระเอกเกาหลีอายแน่ขนาดอยู่ในชุดนักศึกษามันยังดูดีเลย เฮ้ย ไปคิดถึงมันทำไมเนี่ยะ
“ขอบคุณนะครับที่ไปเป็นเพื่อน”แกพูดล้อผมก่อนจะลงรถ
“ถ้าเบื่อก็ชวนคนอื่นไปบ้างก็ได้นะ”ผมก็ล้อแกกับบ้าง
“ไม่เบื่อหรอกอยากชวนตลอดไปด้วยซ้ำ”แกพูดหวานส่งสายตาให้อีก
“งั้นก็ไปชวนแฟนพี่แล้วกัน”ผมก็ทำเป็นไม่รู้
“แล้วเมื่อไรจะใจอ่อนล่ะ”แกทำเสียงอ้อนต่อ
“ก็ให้เป็นพี่แล้วไง โลภมากระวังจะไม่ได้อะไรเลยนะ”ผมขู่แกกลับแต่ล้อซะมากกว่า
“ฝิ่นไม่ให้โอกาสพี่บ้างเหรอ”แกจริงจังแล้วครับ
“ฝิ่นชอบพี่อย่างพี่ชายมากกว่า”ผมก็ตอบแกตามเดิมแต่หนักแน่น
“พี่ไม่ดีตรงไหนเหรอ เรื่องข่าวคาวอะไรพี่ไม่แคร์หรอกนะ”แกถามผมก่อนจะพูดถึงเรื่องข่าวที่เกี่ยวกับผม
“ฝิ่นก็ไม่สนใจหรอกไอ้ข่าวพวกนั้น แต่ฝิ่นชอบพี่อย่างที่บอกนั่นแหละ เป็นพี่เป็นน้องความสัมพันธ์ยาวนานกว่าเป็นแฟนกันนะถ้าไปกันไม่ได้เลิกกันก็เป็นคนอื่น ยิ่งคนกันเองยิ่งเข้าหน้าไม่ติด”ผมพูดกับแกยาวเลย ผมเป็นแบบนี้แหละถ้าไม่รักไม่ชอบจะไม่ให้ความหวังใครโดยเฉพาะคนดีๆ อย่างนี้
“เฮ้อ นอกจากใจร้ายแล้วยังใจแข็งอีก เอาไงดีล่ะ”แกถอนหายใจตัดพ้อกลายๆ
“ฝิ่นว่าที่จริงพี่เจตน์ลองไปคิดดูให้ดีนะว่าชอบฝิ่นจริงหรือเปล่าหรือเพราะสนิทกันพี่ก็เลยคิดแบบนั้น บางทีมันอาจจะไม่ใช่ก็ได้”ผมบอกอีกแกให้กลับไปคิดอีกที
“เหรอ พี่ก็คิดหลายครั้งแล้วนะ”แกทำหน้าคิดก่อนจะพูดอีก
“เปิดใจสิพี่ อย่ายึดติดแค่ฝิ่นลองมองคนอื่นบ้าง”ผมบอกแกยิ้มๆ บางครั้งแกก็เหมือนเด็กรุ่นๆ ที่ดูไม่รู้อะไรเลย
“ก็ได้ จะลองดู”แกพยักหน้าอย่างจำยอม ก่อนผมจะลงจากรถโบกมือให้แก ก็เข้าบ้านเจอป้านวล
“นึกว่าคุณเจตน์จะเข้ามาซะอีก”แกพูดกับผมยิ้มๆ
“ชวนแล้วแต่พอดีแกติดธุระ วันนี้ทำไรกินบ้าง”ผมบอกแกก่อนจะเดินไปในครัว
“ทานไม่อิ่มจากข้างนอกเหรอคะ คุณน้อง”แกเดินมาจับแขนผม ก่อนจะเปิดฝาครอบให้ดู
“ไม่อ่ะ มันไม่ถูกปากเท่าไหร่ ตักข้าวด้วย”ผมบอกเซ็งๆก่อนจะอ้อนแกอย่างเคยชิน แกยิ้มก่อนจะตักข้าวให้ ผมลงมือกินอย่างอร่อยเลย ผมว่าที่ไม่อิ่มเป็นเพราะไอ้หน้ามึนนั่นแหละที่เข้ามารบกวนการกินของผม พรุ่งนี้จะเจอมันหรือเปล่านะหรือว่ามันจะเสร็จอีคู่เกยนั่นไปแล้วเมื่อกี้โทรไปมันสองตัวบอกจะไปผับบอกว่าเผื่อเจอไอ้นั่น คงเจอมันหรอก ชวนให้ผมไปด้วยแต่ผมไม่มีกระจิตกระใจจะเที่ยวแต่อยู่บ้านก็เบื่อคิดมากอีก ก็เลยบอกให้ไอ้แฝดมารับก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวรอมัน
“เป็นไงมึงไปกินข้าวกลับมาแทนที่หน้าตาจะระรื่น ทำหน้าอย่างกับโดนขืนใจให้ไปแดกหญ้า”อีออยเริ่มก่อนเลยพอผมเดินเข้าไปถึง
“ก็ไม่ได้กินกับคนที่อยากกินนี่หว่าจะได้ อุ้ย อีห่าเขวี้ยงมาได้โดนปากกูเลย”อีโมนิคแซวมั่ง นี่ขนาดมึงยังแซดอยู่นะ
“ถ้าพูดอีกกูจะกลับแล้ว”ผมบอกพวกมัน ที่หันไปมองหน้ากันหัวเราะคิกคัก
“คะ คุณนายดอกกกกฝิ่น แอ๊บให้ตลอดนะคะ”อีออยยังไม่วายเหน็บส่งท้าย
“วันนี้ใครขับรถ”ผมถามพวกมัน
“ก็มึงไง ไม่งั้นพวกกูจะตามมาเหรอ”แทบจะพร้อมกัน กลุ่มพวกผมมีข้อตกลงกันว่าเวลาเที่ยวเราจะผลัดกันขับรถ โดยคนที่ขับจะต้องไม่ดื่มมากแค่พอประมาณ แต่อยากเต้นมึงเต้นไปเต็มที่ เรื่องจ่ายไม่มีปัญหาแชร์กันบ้าง หรือใครอยากจะเลี้ยงก็ตามใจ แต่ต้องไม่ให้เดือดร้อนตัวเองและก็ที่บ้าน ไม่ใช่พวกผมเป็นคนดีอะไรนักหรอก บางครั้งก็หลุดบ้างแต่จะพยายามให้น้อยที่สุด
“เออ รู้แล้ว”ผมรับรู้ก่อนจะยกกระดกสองแก้วรวดเป็นอันจบพิธีการดื่ม พวกเราก็เม้าท์มอยกันและก็ยกโขยงกันออกไปเต้นแต่ผมขอเฝ้าโต๊ะดีกว่าไม่ค่อยอยากเท่าไร มีคนแวะมาคุยด้วยประปรายแต่พอเห็นหน้าผมที่ไม่ค่อยจะต้อนรับก็ผละไป โมนิคเดินกลับเข้ามาดูสีหน้ามันก็ดีขึ้น ร่องรอยยังมีอยู่
“ดีขึ้นยัง”ผมถามมันที่เดินกลับเข้ามาแล้วพิงไหล่ผม มันพยักหน้า
“ฝิ่น กู กลัว”มันกอดผม
“กลัวอะไร”ผมลูบหัวมัน
“กูพยายามไม่คิดมากนะเรื่องไปตรวจโรคน่ะ แต่อดไม่ได้”มันบอกอย่างกังวล ผมเข้าใจมันนะถ้าไม่เกิดขึ้นกับใครก็ไม่รู้หรอก
“โมนิคกูไม่รู้จะพูดอะไรนะ เพราะตอนนี้มึงกลัวไปหมดทุกอย่างให้ร้อยคำปลอบใจก็ไม่ทำให้มึงหายได้ แต่กูอยากให้มึงเชื่อกูอยู่เรื่องหนึ่ง”ผมพูดกับมัน ที่จ้องหน้าผมอย่างรอคำตอบ
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูและไอ้พวกนั้นไม่มีทางทิ้งมึง จำไว้”ผมพูดกับมัน ที่เบะปากก่อนจะกอดผมอีก
“อีฝิ่น กูเจอไอ้เหี้ยกานต์มันกำลังเดินออกไปข้างนอก”อีออยเดินกึ่งวิ่งเข้ามาบอกผม โมนิคทำหน้าวิตกมาก ผมกำมือแน่นเลยก่อนจะลุกเดินออกไปโดยมีพวกมันเดินออกมา มันหันมาเห็นพวกผมก็ผงะไปเล็กน้อย
“นั่น เมียเก่ากานต์ไม่ใช่เหรอ”ผู้หญิงที่ยืนควงแขนมันพูดเยาะๆใส่ ไอ้กานต์ทำหน้าแบบพูดไม่ออกหันมองทางโน้นทีทางนี้ที
“อีปลวก อีหน้าใช้ผ่านท่อเยี่ยว”อีออยเล่นซะเลยครับ มันแค้นมานาน
“อีตุ๊ด มึงด่าใคร”ขึ้นเสียงปรี๊ดเลย
“ด่ามึงนะสิ อีปอบ อีหยิบ อีฉวย จวยคนอื่น”หนูจ๋ากับยาหยีพูดแทบจะพร้อมกันแถมเตรียมตัวจะเข้าใส่ทันทีถ้าปรี่เข้ามา
“กานต์ จัดการให้มิ้งค์เดี๋ยวนี้”ด่าไม่ทันหันไปบอกไอ้กานต์
“เอาสิ พวกกูรอมานานแล้ว”ผมจ้องหน้ามันเลยครับ ไอ้แฝดนี่หักนิ้วมือเลย ไอ้กานต์กับเพื่อนมันอีกสามคน และชะนีอีกครบคู่
“โมนิค เราเลิกกันแล้วทำไมต้องมีปัญหาด้วย วันนั้นถ้าไม่ตบมิ้งค์ กานต์ไม่มีทางลงมือหรอก”ไอ้กานต์มันอ้างเรื่องนี้ขึ้นมา
“ใช่เราเลิกกัน และที่กูตบมันก็สมควรแล้วนิอยากเสนอหน้าเข้ามาหามือกูเอง ที่จริงกูอยากจะเอามีดกรีดหน้ามันด้วยซ้ำรวมทั้งมึงด้วย”อีโมนิคพูดแบบเน้นฟันเลย มันคงของขึ้นเหมือนกันเมื่อเจอคนเคยรักพูดแบบนี้หาว่าที่มันเจ็บตัวเพราะไปตบอีนั่นเข้า
“แล้วมึงได้กรีดมั้ยล่ะ โดนตบเข้าซะก่อน”อีเห็บมิ้งค์ลอยหน้าใส่
“ก็วันนี้ไง”อีโมนิคพูดจบรองเท้าส้นสูงก็ลอยไปโดนหน้าพอดี โดยไม่มีใครเห็นเลยว่ามันถอดออกจากตีนตอนไหน
“โอ้ย กรี๊ดดดด อีบ้า อีกระเทย มึง”อีนั่นเอามือกุมปากเลยครับ เพื่อนกูแชมป์ปาเป้าเก่าโว้ย
“นี่ขั้นเบาะๆ กูเอาแค่รองเท้าเท่านั้นนะ”มันเชิดหน้าบอกเลยครับก่อนจะหันไปมองทางไอ้กานต์ “ส่วนมึงก็เอาไปต่อจากนี้แล้วกัน”
“จะทำไม ดูรูปร่างเพื่อนเมียเก่ามึงแต่ละคน อ้อนแอ้น ว่ะ หึหึ”เพื่อนมันปากหมาใส่
“นั่นสิ ไอ้กานต์ พวกกูขอต่อได้มั้ยวะ น่าล่อทั้งนั้นเลย”ไอ้เหี้ยอีกคนพูด ไอ้กานต์ยกยิ้ม
“ได้เลย พวกนี้นะง่ายจะตายแค่ลีลาดีๆก็สยบแล้ว ไงที่รักเอาเพื่อนกูไปแทนมั้ย”พอพวกมันพูดจบพากันหัวเราะชอบใจ อีนั่นขนาดปากเจ็บๆยังแสยะยิ้มเลยพอกับเพื่อนมัน
“อยากล่อก็เข้ามา กูจัดให้”ผมบอกพวกมัน ที่เดินเข้ามาทันที โมนิค หนูจ๋า ยาหยี หันไปหาพวกนั้น
“ส่วนพวกมึงมานี่”มันสามตัวเข้าไปขยุ้มหัวทันที ตัวพอฟัดพอเหวี่ยงกันแหละครับ ตอนนี้หน้าร้านคนไม่ค่อยเยอะเท่าไร ไอ้เพื่อนมันเดินแสยะยิ้มปรี่มาหาผมก่อนเลยเอามือจะจับคางแต่โดนตีบถีบเข้าให้จนหงายหลัง ไอ้แฝดหันไปเล่นเพื่อนมันอีกสองคน ที่ตัวพอๆกับมัน
“ยังไม่ได้ล่อกูก็หงายซะแล้ว แสดงว่าไอ้นั่นมึงคงอ่อนด้วย”ผมพูดจบยกตีนกระทืบตรงเป้าทันที มันโอดครวญผมขยี้ซ้ำเข้าไปอีก ไอ้กานต์เข้ามาเตะขาตอนผมเผลอเกือบทรุดเหมือนกัน มันจะซ้ำอีกแต่ผมไวกว่าเบี่ยงตัวหลบก่อนจะซัดเข้าที่กึ่งปากกึ่งจมูกจนมันมึน ผมมองไอ้เหี้ยเพื่อนมันที่ตั้งสติได้ลุกจะมาช่วย แต่ไม่ทัน อีออยเตะเข้ากลางตัวจนมันลงไปกองอีกซ้ำไปอีกทีไม่มีฟื้นแล้วครับ อีออยหันมายิ้มกับผม
“มึงตาย ไอ้กานต์”ผมสองคนรุมกระทืบไอ้กานต์อย่างมันส์ตีนเลย ใครจะว่าหมาหมู่ก็ช่างเถอะ แค้นนี้ต้องชำระ อีกลุ่มนั้นก็น่วมไม่น้อยเจออีโมนิคเข้าไป แถมร่วมด้วยช่วยกันจากหนูจ๋ายาหยีอีก พวกผมลากมันมากองรวมเลยครับ อีโมนิคเดินเข้าไปหาไอ้กานต์ที่สภาพดูแทบไม่ได้ เพื่อนมันไม่ต้องพูดถึงเจอไอ้แฝดกับอีออยเข้าไปก็สลบแล้ว
“สำหรับที่มึงตบหน้ากู”มันตบไอ้กานต์
“สำหรับความเชื่อใจ”อีกที
“และนี่ค่าผ่านทางกู”มันเอาส้นตีนถีบกลางหน้าไอ้กานต์เลยครับ อีออยไม่รู้กระซิบอะไรกับไอ้แฝดพวกมันแสยะยิ้มก่อนจะรุมฉีกเสื้อไอ้พวกนั้น พวกชะนีผมบอกไม่ต้องปล่อยไป มันถ่ายคลิปครับ
“ถ้าพวกมึงไม่จบหรือมาทำร้ายเพื่อนกูอีก กูจะปล่อยภาพพวกนี้ให้หมด”ไอ้แฝดบอกพวกมันที่หน้ามีแต่รอย
“แล้วมึงไม่คิดว่ากูมีภาพเพื่อนมึงกับกูเหรอ”มันยังปากดีต่อรอง เลยโดนตีนอีโมนิคเข้าไปอีกดอก
“มึงจะถ่ายตอนไหน ไอ้เหี้ย เอากันทีไรมึงก็นอนหมดสภาพ แต่กูสิมีภาพมึงเต็มไปหมดเลย กูจะบอกให้นะกระทั่งมึงขี้มึงเยี่ยวกูยังมีเลยในห้องน่ะกูติดกล้องวงจรไว้ตลอดแหละกันทุกอย่าง แต่หน้าโง่ๆอย่างมึงนึกไม่ถึงไง ถ้ามึงมีและมึงไม่อายจะปล่อยก็ตามใจ เอาเว็บที่มันดังๆหน่อยนะ”อีโมนิคด่ามันยาวเลยครับ พวกกูเพิ่งรู้นะเนี่ยะว่ามึงติดกล้องวงจรในห้อง ฉิบหายแล้วพวกกูนี่แทบจะแก้ผ้าเดินเลย มันพูดไม่ออกเลยครับ ที่เห็นอีโมนิคแสยะยิ้มใส่ปกติมันจะเห็นแต่ภาพนางฟ้าไง นี่แหละสิ่งที่ซ่อนอยู่ลึกสุดใจของมัน หึหึ
“ที่วันนั้นกูยอมให้มึงซ้อมน่ะ เพราะความรักมันบังตาแต่ตอนนี้ตากูสว่างแล้ว อีกอย่างกูมีเรื่องจะบอกมึงก่อนจากกัน”อีโมนิคพูดใส่มันอีก มันมองหน้าแบบพูดไม่ออก อีโมนิคแสยะยิ้มเอามือจับคางมัน
“กูเป็นเอดส์”มันบอกแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไอ้กานต์อึ้งไปเลยครับ จะจริงไม่จริงแต่ก็ทำมันหน้าถอดสีได้ แต่ผมมั่นใจว่ามันไม่เป็นหรอกแต่มันอยากให้ไอ้กานต์กะวนกะวายวิตกจริตซึ่งดูแล้วก็ได้ผล คนรักมากก็แค้นมาก
“ไม่จริง กูใช้ถุงทุกครั้ง”มันไม่เชื่อ หน้าตาเลิ่กลั่ก
“กูก็เจาะทุกครั้ง เพราะคิดว่าเผื่อจะมีลูกกับมึงไง”มันก็สวนกลับ เพื่อนไอ้กานต์พร้อมเมียใหม่มันมองเป็นตาเดียวเลย
“กูไปล่ะ”มันพูดเสร็จก็เดินจาก พวกผมก็เดินออกมาพอลับตามันกอดผมร้องไห้ออกมาทันที ไม่มีใครพูดอะไร ไอ้โอมเข้าไปเคลียร์ค่าเหล้า พวกผมก็พากันมาที่รถ มันยังกอดผมไม่ปล่อย สรุปไอ้อาร์มสขับ ถึงจะแออัดแต่อบอุ่นมาก
“ขอบใจพวกมึงมาก กูสบายใจแล้ว”มันเงยหน้าบอก พวกผมก็พยักหน้า
“แต่กูขอหัวเราะและปรบมือให้มึงวะ ที่ทำเอามันหน้าซีดยิ่งกว่าเสียเลือดเพราะโดนตีนอีก ฮ่าๆๆๆ”อีออยพูดเสร็จหัวเราะปรบมือชอบใจ เลยพากันหัวเราะตามกันไป วันนี้ก็ฉลองห้องมันอีกแล้ว และจะได้บอกมันด้วยว่ามึงเอากล้องที่ห้องน้ำออกซะ
**********************************************************************************************
-
ตอนที่ 11
“เฮ้ย ไอ้ไผ่ใครให้มาวะ”เสียงไอ้หวายทักผมที่นั่งมองกล่องขนมบนโต๊ะ เกือบสามวันแล้วที่แขวนตรงรถมอไซด์ วันแรกโดนัท วันที่สองก็โจ๊กใส่ไข่ตั้งสองฟองบำรุงอะไรนักหนาวะ สามสี่ห้าจำไม่ได้ รู้แต่ว่าวันนี้แยมโรล เสร็จพวกมันทุกวัน ผมให้พวกมันเป็นหนูทดลองกินดูก่อนหลังจากนั้นถึงจะกินบ้างอร่อยดีเหมือนกัน หึหึ แต่ปกติส่วนใหญ่จะมาให้ต่อหน้าหรือไม่ก็ฝากเพื่อนในห้องมาให้มากกว่าไอ้แบบแขวนให้ไม่เคยเจอ
“จะถามทำไม กูเห็นมึงแดกทุกวัน”ผมก็บอกมันไปอย่างไม่ใส่ใจ
“มันเพิ่งนึกได้ไง”ไอ้เจย์พูดขำๆ ก่อนจะเอาเข้าปาก
“เออ แม่งใส่ยาอะไรเปล่าวะ”ไอ้หวายถามก่อนจะเอาออกมาจากปาก ทั้งที่มันกินเข้าไปเกือบครึ่ง ทุเรศจริง
“ไอ้ฟาย ถ้าใส่ป่านนี้มึงตายห่าตั้งแต่วันแรกแล้ว”ไอ้เจย์ตบหัวเข้าให้อย่างหมั่นไส้ กูฝากถีบให้ด้วย
“กูพูดเล่น เห็นมันทำหน้าเครียดๆ”ไอ้หวายลอยหน้าลอยตา
“กูก็เห็นหน้ามันเป็นอย่างนี้มานานแล้ว มึงยังไม่ชินอีกเหรอ”ไอ้เจย์ตอกกลับอีกดอก
“แต่พักหลังดูมันหนักวะ คิดเรื่องน้องฝิ่นเหรอวะ”มึงถามเหมือนมานั่งในใจกูเลย ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ไปแหย่มันอีกเดินสวนกันก็ไม่มองเหมือนทุกทีเพราะได้กลิ่นก็รู้แล้วว่ามัน ผมไม่ได้โกรธมันหรอก อดจะขำไม่ได้ที่เห็นมันอายผสมงอนหน่อยๆ ที่ผมพูดว่าไม่ได้จีบมัน ที่ผมผละออกมาทำหน้าเฉยแล้วกลับเลยไม่ใช่อะไรกลัวจะหัวเราะออกมา ตอนผมจับมือมันๆจะด่าก็ได้แต่อย่างที่บอกมันอายกลัวเพื่อนมันรู้ เพื่อนมึงคงไม่รู้หรอกมั้งทั้งยิ้มทั้งหัวเราะแซงมึง ว่าจะงดนึกถึงมันสักพักแต่จะนั่งจะนอนหน้าเชิดๆตัวขาวๆแม่งก็เสนอหน้ามาอยู่นั่นแหละขนาดว่าเวลายุ่งๆยังนึกถึงปากแดงๆที่พ่นคำด่าออกมาแต่ละทีได้ใจสุดๆแต่ก็น่าจูบสั่งสอนในเวลาเดียวกัน มึงจะน่ารักไปไหนวะ
“จริงเหรอวะ แล้วมึงยิ้มแบบโรคจิตทำไมวะ”ไอ้เจย์พูดย้ำดึงผมออกจากความคิดฟุ้งซ่าน ถามด้วยท่าทางแหยงๆ
“เปล่า”ตอบสั้นๆ
“จริงอ่ะ”เสียงไอ้หวายกับแยมโรลคำสุดท้าย
“ไอ้เหี้ย ขอให้ติดคอกลัวกูแย่งยัดเข้าไปหมดเลย”ไอ้เจย์เอามือบีบคอมัน จนมันไอแค่กๆ ผมมองมันสองคนอย่างระอา
“มึงสองคนทำไมไม่เป็นผัวเมียกันเหมือนไอ้คู่นั้นวะ”ผมถามพวกมันๆหันขวับมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองกัน
“อ้วก”
“แหวะ”
มันทำท่าแสยะใส่กัน หลังจากที่ตกลงกันวันนั้นจนวันนี้ก็ยังไม่ได้คุยกับไอ้พายสักที เพราะไอ้บลูตัวติดมันตลอดผมก็บอกไอ้หวายว่าให้ปล่อยพวกมันเถอะ อย่าไปยุ่งมากนักถ้ามันอยากบอกเดี๋ยวมันก็พูดเองแหละ
“มึงคิดได้ไง ให้กูเอามัน”ไอ้หวายถามเหยียด
“แหม ไอ้สัดทำหน้าอย่างกับกูจะเอามึง”มันก็เหยียดกลับ
“ก็กูเห็นมึงทะเลาะกันไปไหนด้วยกันก็เลยนึกว่าเป็นอย่างไอ้พวกนั้นมัน”ผมก็บอกมันอย่างที่คิด แต่ที่จริงแหย่เล่นมากกว่า
“ให้พวกกูได้สืบพันธ์ลูกหลานบ้างเถอะ ฉิบหาย ตอนนี้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์มึงก็จะตามไอ้พายไปติดๆ”ไอ้หวายหันมาแขวะผม
“กูสงสารน้องๆเขาที่ผู้ชายเดี๋ยวนี้หายาก ได้บุญนะมึงบริจาคร่างกายไว้เรียนรู้”ไอ้เจย์รีบเออออทันที
“ถุย ร่างกายสถุลๆอย่างมึงเอาไว้เรียนรู้กูว่าไปทำปุ๋ยคอกต้นไม้จะโตหรือเปล่าก็ไม่รู้”ไอ้หวายทำท่าถุยใส่หน้ามัน
“ขากกก มันก็พอกับสเปริมส์เสื่อมๆของมึงที่จะไว้สืบนั่นแหละ”ไอ้เจย์ทำเสียงขากใส่หน้ามัน ผมว่าพวกมันทั้งสถุลและก็เสื่อมพอกัน
“นั่นไง พวกมึงเข้ากันได้ดี”ผมก็กวนมันต่อ มันจะได้ไม่มายุ่งเรื่องผม
“กวนตีนแหละ กูกับไอ้เจย์ก็คุยกันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”ไอ้หวายมันตบไหล่ผม
“ไอ้บลูกับไอ้พายมันก็คุยกันแบบนี้ กูว่า”ผมแกล้งมันต่อ
“ไอ้สัด”สองคนมันพร้อมกันเลยครับ ผมแสยะยิ้มใส่หน้ามัน สักพักไอ้คู่นั้นก็มา ผมจะลุกหนีแต่ไอ้หวายดึงให้นั่งก่อน
“กูว่าแม่งทะเลาะกัน”ไอ้หวาย
“อยู่แล้ว”ไอ้เจย์ทำเสียงกวนๆแต่มั่นใจไม่แพ้ไอ้หวาย
“พาย มันไม่ใช่ของบลู”เสียงไอ้บลูพูดเร็วๆ เกาะแขนไอ้พาย
“จะมาบอกกูทำไม มันเรื่องของมึง”ไอ้พายก็ตอบกลับ ไม่ใช่เรื่องของมึงแต่หน้ามึงมันบอกว่า มึงตายแน่ไอ้บลูกล้าโกหกกู
“ก็พายงอนอ่ะ”มันก็ง็องแง็ง ก่อนจะนั่งลง พวกผมสามคนขยับเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ
“กูไม่ได้งอน กูรำคาญ”มันกระแทกเสียงตอบ หันมามองหน้าพวกผม
“พวกมึงเป็นไร เห็นกูมายังกับเห็นเชื้อโรคเขยิบหนีซะ ห๊ะ”มันหันมาแหวใส่พวกผม แต่ตามันมองที่ไอ้หวายกับไอ้เจย์มากกว่า
“กูกลัวพวกมึงนั่งไม่พอ เดี๋ยวเบียดกัน”ไอ้หวายทำเป็นเสียงหงอย แต่ดูรู้ว่ากวนตีนมัน
“อืม จริงๆนะ”ไอ้เจย์ก็ทำไม่ต่างกัน
“เสือก แล้วมึงจะใกล้อะไรกูนักหนา”ด่าทางนี้เสร็จหันไปจวกไอ้บลูต่อ
“กลัวตก”มันทำเสียงหงอยเหมือนไอ้สองตัวนั่น
“งั้นมึงก็ลงไปนั่งข้างล่าง หรือจะให้กูถีบลงไปให้”มันพูดพร้อมกับยกตีนขึ้นมา ไอ้บลูรีบจับไว้ก่อนจะโดนจริงๆ
“อะไรกันอีกวะ กูเห็นไปนอนด้วยกันที่ไรทะเลาะกันทุกที คราวหน้ามึงไม่ต้องไปไหนเลยนะไอ้พาย กลับมาอารมณ์เสียใส่พวกกูอีก”ไอ้หวายพูดแบบน้ำเสียงจริงจังมาก ผมมองหน้ามันว่ามึงอารมณ์ไหน มันก็ขยิบตาให้
“เออ กูไม่ได้อยู่ด้วยยังรู้เลย เป็นเชี่ยะอะไรกันนักหนา กูถามจริงๆเถอะต่อหน้าเลย พวกมึงเป็นอะไรกันแน่วะ ห๊ะ”ไอ้เจย์รีบเอามั่ง เข้ากันได้ดีจริงๆคู่มึงยิ่งกว่าไอ้คู่นั้นอีก ส่วนผมก็เงียบนั่งดูละครต่อ นำแสดงโดยพวกมัน แต่จะว่าไปทำเอาไอ้พายอ้าปากแต่พูดไม่ออก
“ไม่มีอะไร แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย”ไอ้บลูรีบพูดคลี่คลายสถานการณ์
“กูไม่ถามเรื่องวันนี้ แต่กูถามว่าพวกมึงเป็นอะไรกัน เพื่อนหรือว่าผัวเมีย แม่งว่าจะไม่ยุ่งแล้วอดไม่ได้”ไอ้เจย์ทำหน้าขึงขังได้สมบทบาทมาก ระวังจะโดนสหบาทานะมึง
“ไอ้เจย์”ไอ้บลูเรียกเสียงแข็งเลยครับ เออ กูว่ามึงจะอินกันเกินไปไหม
“เรื่องจริง ไอ้บลู ถึงไอ้เจย์ไม่พูดกูว่าจะพูดกับไอ้พายเหมือนกัน ยังไง”ไอ้หวายสมทบฝ่ายชายต่อทันที ทำเอาพระเอกเริ่มเครียด ดีนะผมเป็นก้อนหินเลยสบายหน่อยไม่ต้องทำอะไรนั่งเป็นวิวประกอบเฉยๆ
“กู กู”นายเอก เริ่มปล่อยเสียงออกมาแล้วครับ
“ไอ้พาย พูดมาอย่าอึกอัก มึงจะหันไปตกลงกันก่อนจะตอบพวกกูก็ได้”ไอ้หวายยังรุกต่อ ก่อนจะส่งให้ไอ้เจย์ทำแต้ม
“คิดให้ดีก่อนจะบอก แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันพวกมึงต้องไม่งุ๊งิ๊ๆๆๆใส่กันอีก”เริ่มกดดันจนอีกฝ่ายไปไม่ถูกแล้วครับ
“ไอ้ไผ่”อย่าหันมาหากู ๆ ไม่ยุ่งด้วย กูเป็นก้อนหิน ถ้ามึงยังมองเห็นกูเป็นอากาศธาตุก็ได้
“เพราะมึงนั่นแหละ”หันไปใส่ไอ้บลูแทน แสดงว่าผมแปลงร่างได้ผลมันเลิกสนใจผมแล้ว
“พายนั่นแหละ งอแงไม่เข้าเรื่อง”ไอ้บลูก็โทษไอ้พาย
“มึง”
“พาย”
“ไอ้เหี้ย”
“ไอ้พาย”
“เฮ้ย พูดแหมบๆ ยังจะเอาอีก”ไอ้หวายโวยออกมา พวกมันเลยหยุดหันมามองพวกผมต่อ
“ว่าไง”ไอ้เจย์ตามติดสถานการณ์ ถ้าเป็นหมาก็กัดไม่ปล่อย
“เอาไว้คุยกันที่บ้าน ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน”ผมตัดบททันที เพราะได้เวลาแล้ว ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินไปทันที
“ไอ้สัด มันนึกว่ามันเป็นนินจาไงวะ ล่องหนไปและ”เสียงไอ้หวายว่าผมก่อนจะวิ่งตามมา
“เย็นนี้พวกมึงตายแน่”ไอ้เจย์เอามือปาดคอ ก่อนจะวิ่งตามมา พอลับหลังพวกมันหัวเราะกันก๊ากเลย
“ฮ่าๆๆๆมึงเห็นหน้าพวกมันไหม แม่งกลืนไม่ลงคายก็ไม่ออก”ไอ้หวายหัวเราะแถมด้วยสุภาษิตวิปลาสของมันอีก
“เออๆๆ แม่งตลกวะ กูว่านะมันสองคนน่ะเกินเพื่อนไปแล้ว ทำเป็นปากแข็งก้นอ่อนไปงั้นแหละ”ไอ้เจย์เข้ากันได้ดีอย่างที่คิดไว้
“เหรอ เหมือนมึงสองคนเลยเน๊าะ เข้ากันดีเป็นอัปรีย์และสถุล”ผมแสยะยิ้มบอกพวกมัน
“ไอ้เหี้ย”พร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย ก่อนจะหยุดเมื่อไอ้สองคนเดินมาอย่างสงบไม่มีงุ๊งิ๊ๆๆอย่างที่พวกมันบอก ก่อนสายตาผมจะสบกับไอ้เด็กตัวขาวนั่น มันหันหน้ากลับไปแต่ไม่ได้สะบัดหรือเชิดใส่อย่างทุกที ยั่วกูดีจริงๆ เดี๋ยวให้กูว่างก่อนจะตามไปสอยมาสั่งสอนซะหน่อยโทษฐานหมางเมินและอายได้น่ารักถูกใจกู เมื่อวานว่าจะเข้าไปแหย่เสือกขึ้นออดี้ไปกับไอ้ตี๋ที่ไหนวะดูสนิทสนมกันดี ตามไปดูนึกว่าพากันไปกินตับตั้งแต่ร้านถึงห้างยันมันกลับบ้าน แม่งยังไม่ลงจากรถ เลยซุ่มดูต่อจนมันเข้าบ้าน ผมก็กลับไปอย่างสบายใจ หึหึ
“อีกแล้วครับท่าน มองจนเขาเหาะไปถึงไหนแล้ว”ไอ้หวายพูดข้างหูผม
“จะหอนตามไหมครับ”ไอ้เจย์พูดอีกข้าง ผมมองมันก่อนจะดึงหัวพวกมันมาชนกัน
“โอ้ย”เสียงพวกมันครับ ไอ้บลูกับไอ้พายขำคิก
“สมน้ำหน้า”มันพูดพร้อมกันเลยครับ
“พวกมึงนั่นแหละเตรียมตัวไว้”ไอ้หวายชี้หน้าทันที
“หึหึ”ไอ้เจย์หัวเราะทำหน้าโรคจิตสุดๆ ไอ้พายมองหน้าไอ้บลูประมาณว่าจะเอาไงดีวะ เย็นนี้ตัดสินชี้ชะตานัดชิง เชิญติดตามต่อไป
**********************************************************************************************ตอนนี้อยู่กันครบที่บ้านแล้วครับ ไอ้พาย ไอ้บลู นั่งตรงข้ามกับพวกผม ดูไปเหมือนไปได้เสียกันแล้วพ่อแม่จับได้เลยพากันมาขอขมา ผมว่าจะไปดูไอ้เด็กนั่นซะหน่อย แต่ไอ้หวายกับไอ้เจย์ลากให้มานั่งเป็นประธานกลางบ้าน งั้นพักไว้ก่อน เอาเรื่องไอ้คู่นี้ให้จบเป็นต่อนๆไป
“เออ”
“อืม”
“อา”
“เฮ้ย กูให้พูดไม่ใช่ให้คราง”ไอ้หวายพูดอย่างนึกรำคาญ
“จะให้กูพูดอะไรล่ะ”ไอ้พายถามเสียงอ่อยๆ ตอนนี้มันโคตรเป็นคนรักสงบมาก
“ก็พวกมึงน่ะยังไง”ไอ้เจย์แม่งสงสัยเรียนภาคสมทบด้วยตามมาติดๆ
“กูไม่รู้จะพูดยังไง มันเป็นเรื่องของพวกกู”ไอ้บลูพูดเสียงหงอยๆแต่ตอนท้ายเหมือนจะด่า
“ไอ้เหี้ยบลู มึงด่าเสือกออกมาเลยก็ได้ สันดานทำพูดดูดี”ไอ้หวายทำงานถอดรหัสข้อความได้ดีมาก
“พวกกูไม่ได้อยากจะเสือกเรื่องพวกมึงหรอก แต่เพื่อนกันฟันกันเองมันชอบกลนะโว้ย”ไอ้เจย์ถอดรหัสอันดับสอง
“กูยังไม่ได้ฟันมันเลย”ไอ้บลูโพร่งออกมา ไอ้พายเอาหมอนตีพร้อมกับเอาตีนถีบไปด้วย หน้าก็แดงไม่รู้โกรธหรืออาย
“อ๋อ ที่มึงรับมันไปนอนด้วยเพื่อหวังฟันมันใช่ไหม”ไอ้หวายปรี๊ดออกมา
“ไม่ใช่ ถ้ากูคิดอย่างนั้นมันไม่รอดมานั่งสบายก้นอย่างนี้หรอก จริงมั้ยพาย”เสียงแข็งในตอนแรกก่อนจะตบท้ายเสียงหวาน
“ไอ้สัด”เน้นๆแต่เต็มคำ
“สรุปมึงชอบไอ้พาย”ไอ้เจย์สานต่อ
“ใช่ กูชอบพาย ชอบมานานแล้ว เคยบอกพายด้วยแต่มันไม่มั่นใจในตัวกูสักอย่าง แม่ง”ไอ้บลูจำเลยที่หนึ่งอดไม่ได้ยอมรับออกมา
“ก็มึงเจ้าชู้ฟันไม่เลือก และอีกอย่างมึงกับกูเป็นเพื่อนกัน”ไอ้พายจำเลยที่สองเริ่มเปิดปาก
“แล้วไง เพื่อนกันจะรักกันและฟันกันไม่ได้”ไอ้บลูไม่สนใจใครแล้ว หันไปหาไอ้พาย
“มึงคิดแค่นี้”ไอ้พายก็หน้าตึง เสียงเหมือนจะร้องไห้
“บอกแล้วไงถ้าคิดแค่นั้น ฟันไปนานแล้ว”ไอ้บลูยืนยันเจตนารมณ์เดิม
“กูกลัว มึงคิดดูเราเป็นเพื่อนกันแต่วันนึงมันเปลี่ยนไปแรกๆก็ดี ต่อไปเริ่มไปกันไม่ได้ สุดท้ายเลิกแล้วจะมองหน้ากันติดไหม กูไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีอย่างมึงไป ฮึก มึงเข้าใจไหม กูต้องอดทนอดกลั้นแค่ไหนที่จะไม่คิดอย่างนั้น แต่ยิ่งนานไปกูเริ่มคุมตัวเองไม่ได้ เวลาเห็นมึงอยู่กับใครทำอะไร ฮือๆๆๆ ไอ้เหี้ย เอากูไปนั่งดูทำไม ไอ้สัด ไอ้ส้นตีน ฮือออๆๆๆๆ”ตอนนี้กลายเป็นพวกผมที่นั่งเงียบ ไอ้พายเหมือนจะอัดอั้นตันใจมานานปล่อยออกมาทั้งคำพูดทั้งน้ำตา ไอ้สองตัวเริ่มไม่สนุกแล้วครับ ชักจะดราม่า
“พาย พายครับ บลูขอโทษ”ไอ้บลูดึงมันมากอด มันดิ้นหนีมองหน้าไอ้บลูที่ไม่ยอมปล่อย
“ฮึก กูเจ็บ มึงรู้ไหม มันด่ากู อีพวกนั้นน่ะ ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงกูจะถีบหน้ามัน ฮือออๆๆๆๆ สันดาน”ไอ้พายยังฟูมฟายต่อ
“บลูขอโทษ นี่ไงบลูเลิกหมดแล้วด้วยก็เพราะเขาว่าพายนั่นแหละ เงียบนะคนดี”ไอ้บลูยังปลอบต่อ
“ถ้ามันไม่ด่ากู มึงก็ไม่เลิกใช่ไหม ไอ้หน้าหอย”เหมือนจะดีในตอนแรกแต่สุดท้ายก็ยังโดน ซวยไปมึงไอ้บลู ตอนนี้สามคนกูอย่างกับแอบดูผัวเมียข้างห้องเขาทะเลาะแล้วก็ง้อกันเลย
“คิดมาก ก็บอกแล้วว่าชอบพายคนเดียว จริงๆ”ไอ้บลูยังเล้าโลมต่อ
“ไม่เชื่อ”ว่าแล้ว
“เชื่อเถอะ มาขนาดนี้แล้ว”ไอ้บลูเริ่มคลุกวงใน
“เออ กูว่าพวกมึงเข้าห้องเลยไหมเดี๋ยวพวกกูส่งตัวให้”ไอ้เจย์ขัดขึ้นมา จนมันสองคนนึกได้ว่าไม่ได้อยู่กันสองคน
“ไอ้สัดเจย์”โดนอีกดอก
“เอาล่ะๆๆๆ ก็แค่เนี้ยะ ทำให้เป็นเรื่องไปได้ ชอบกันก็จบ ไอ้บลูมึงจะทำเล่นๆกับไอ้พายไม่ได้นะมึง ถึงเป็นเพื่อน กูก็กล้ากระทืบมึงถ้าทำน้องกูเสียใจมึงจำไว้ แต่ถ้าวันไหนมึงไปกันไม่ได้จากกันด้วยดีก็แล้วไป”ไอ้หวายสรุปรวบยอด หันมามองหน้าผม
“มึงจะไม่กล่าวอวยพรบ่าวสาวเลยเหรอ”ไอ้หวายตอนแรกยังขึงขัง หันมาแซวพวกมันให้ผมอวยต่อ
“ไอ้เชี่ยหวาย กูยังไม่ตกลงเลย”ไอ้พายโวยทันที
“โอ้ย ไอ้พาย ฉิบหาย ประกาศความในใจซะขนาดนั้น ควายที่ไม่สนอะไรนอกจากหญ้ายังรู้เลย ใครไม่รู้กูก็ไม่รู้จะเปรียบกับอะไรแล้ว”ไอ้หวายหันไปโวยใส่มันที่หน้างอไม่เลิก
“ไอ้บลูมึงยอมรับใช่ไหม”ไอ้เจย์ถามไอ้บลูที่นั่งยิ้ม สงสัยไอ้เจย์มันนึกว่าตัวเองเป็นบาทหลวงประกอบพิธีอยู่
“เออสิวะ กูรักของกูมาตั้งนาน คราวนี้กูไม่ปล่อยแล้ว”มันยอมรับหันไปมองไอ้พายที่นั่งหน้าแดงด้วย หน้าหงิกด้วย
“แล้วมึงละ ไอ้พาย ผู้ชายเขายอมแล้วนะโว้ย”ไอ้เจย์หันไปเสียบไอ้พายต่อ
“ไอ้สัด กูก็ผู้ชายถึงจะไม่เต็มร้อยก็เถอะ”ด่าแต่ก็ยอมรับว่าเป็นเกย์
“จะรับไอ้บลูเป็นผัวไหมล่ะ”ไอ้เจย์ถามขำๆ
“มันง่ายไป กูขอดูความประพฤติก่อน”ไอ้พายแทงกั๊ก
“โห นานป่ะพาย”ไอ้บลูโวยออกมาแบบอ้อนๆ
“ก็เท่ากับมึงทำร้ายจิตใจกูนั่นแหละ”ไอ้พายเน้นทุกคำพูดแบบแค้นฝังอยู่ในเมโมรี่สติ๊กของมัน
“นานวะ ลดหย่อนหน่อยดิ ความดีบลูก็มีนะ นึกสินึก”ไอ้บลูยังต่อรอง
“กูไม่นึกอะไรทั้งนั้น ไม่รอก็ไปเลย”ไอ้พายไม่ฟังตอนนี้มันเป็นต่อ
“กูกลับล่ะ”ผมเอ่ยออกมา ทำท่าจะลุก
“เฮ้ย อยู่กินเลี้ยงก่อนค่อยกลับ”ไอ้เจย์ยังแซวพวกมันต่อ
“มันอาจจะอยากเข้าหอแล้วก็ได้”ผมเลยต้องเล่นกับมันด้วย
“ไอ้ไผ่ มึงไม่ต้องพูดก็ได้ เงียบอย่างเดิมนะดีแล้ว ปากอย่างนี้ถึงได้จีบไม่ติดสักที”ไอ้พายที่เริ่มดีขึ้น หันมาเล่นผมแทน จี๊ดมากมึง
“กูแค่ห่างกันสักพัก”ยืมเพลงน้องหวายที่น่ารักกว่าไอ้หวายมาบอกมันก่อน
“โห ไอ้สัด คำคม มึงเป็นผัวเขาตั้งแต่เมื่อไรถึงได้ห่างกันสักพัก”ไอ้หวายเบะปาก ไอ้สามคนที่เหลือโห่ใส่ผมเต็มๆ กูพูดอะไรผิด
“เมื่อวานกูเห็นมีหนุ่มขับออดี้มารับไปกินข้าว สงสัยมึงจะได้ห่างยาวแน่”ไอ้เจย์ยักคิ้วใส่ผม
“ก็เรื่องของเขา”ผมบอกมันอย่างไม่สนใจ แต่ที่จริงสนใจว่าใครวะ
“เรื่องของเขาแต่มองอย่างกับจะเข้าไปฟันเขา หื่นนะมึง”ไอ้หวายพูดล้อเลียนเสียงเล็กเสียงน้อย ผมเลยยกตีนถีบไปทีมันกลิ้งไปถึงไอ้พายที่รอซ้ำเติมอยู่แล้ว โชคสองชั้นเลยมึงเจอสองตีน
“มึงเอาจริงเหรอวะ”ไอ้บลูถามผมบ้างหลังจากออเซาะว่าที่เมียมันเสร็จ
“ไม่รู้ ต้องให้ได้ก่อนถึงจะเอา”ผมบอกมันก่อนจะเดินออกไป
“ไอ้เงี่ยน ไอ้หื่น”เสียงพวกมันตามมาติดๆ มึงจะด่ากูทำไม กูก็มนุษย์มีกิเลสในตัวเป็นธรรมดา กูเงียบไม่ได้หมายความว่าเอาใครไม่เป็นสักหน่อย หนังเอ็กส์ไม่ว่าประเภทไหนผมก็ดูเหมือนคนทั่วๆไป ไม่ได้ตีลังกาดูให้ปวดหัว ทั้งผู้หญิงผู้ชายแม้แต่มือตัวเองก็ผ่านมาแล้วไม่รู้พวกมันจะตื่นเต้นหรือเห็นผมแปลกประหลาดตรงไหน แค่หน้าตาหล่อเกินไปแค่นั้นเอง หุหุ ไม่ผิดครับอวยตัวเองเป็นเรื่องปกติ
*********************************************************************************************
-
เอาใจช่วยไผ่แล้วกัน
-
ไผ่ถอยมาตั้งหลัก แต่แทงกั๊กทำเป็นแอบตาม
-
นึกว่าคู่พายกะบลูมันได้กันแล้ว
ที่แท้น้องพายยังรักนวลสงวนตัวอยู่
เอาใจช่วยไผ่ ให้จีบฝิ่นติดซักที
-
ตอนที่ 12
หลังจากวันนั้นมันก็เงียบไปเกือบสองอาทิตย์ มันไม่มองไม่เข้ามาแหย่เดินสวนกันก็ไม่สนใจมันดูปกติเหมือนเมื่อก่อนที่ไม่เคยรู้จักกัน อีโมนิค ก็ทวงเบอร์กับอีออยทุกวัน จนบางครั้งหงุดหงิดอยากถีบตุ๊ดกับเกย์ ยกเว้นเกย์อย่างผม
“อีออย มึงทำเชี่ยไรอยู่ไม่รีบเอาเบอร์พี่เขาให้กูสักที”อีโมนิคทวงทันที ตอนนี้อยู่กันที่ผับ ไอ้แฝดกับนังนีไม่ได้มาด้วย มันบอกปล่อยพวกปกติเหมือนกันให้ไปเที่ยวด้วยกัน ฟังเหมือนจะเข้าใจแต่งงวะ รู้สึกมันอาการดีมากขึ้นแล้วหลังจากได้กระทืบไอ้กานต์ไป
“ใจเย็นสิมึง กูก็อยากขอให้แต่พี่ไผ่แม่งหน้านิ่งเป็นตอหม้อ กูไม่อยากโดนตีนให้หน้าเสียโฉม”อีออยพูดจบก็เอามือจับหน้ามัน
“อีฝิ่น มึงคนเดียวเลยทำกูอดมีผัวใหม่ เสือกไปกวนตีนเขา”มันหันมาแขวะผม
“ไม่เกี่ยวกับกู”ผมบอกพวกมันก่อนจะยกแก้วดื่มรวดเดียวหมด
“เกี่ยวเต็มๆ เออว่าแต่เขามาแหย่มึงอีกไหม”มันกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะถามอย่างนึกขึ้นได้
“อุ้ย หน้ามันเขายังไม่มองเลย มีแต่มันนั่นแหละทำตัวเป็นเกย์ษณีย์ส่งของให้เขา”อีออยตอบแทน ทำเอาผมหน้าเหวอ
“ยังไงวะ เกย์ษณีย์ อีออยกูงง”อีโมนิคทำหน้างง
“อ้าว ตุ๊ดงง ก็อีฝิ่นมันเป็นเกย์ไม่ใช่บุรุษแท้มันก็ไม่ใช่บุรุษไปรษณีย์คอยเอาของไปให้เขานะสิ”อีออยไขข้อสงสัย
“อีเวร เล่นกูซะงง มุกมึงฝังลึกมากทำเอาตุ๊ดอย่างกูไม่เก็ท อ้าว อีนี่ตีท้ายครัวกูเหรอ”มันด่าอีออยก่อนจะหันมากัดผม
“อะไร ใครไปตีท้ายทอยมึง”ผมย้อนมัน
“ท้ายครัว อีห่า ไม่ใช่ท้ายทอย เดี๋ยวมึงได้เจอท้ายทอยแน่ ยังไง มึงเล่ามาเลย”มันด่าผมก่อนจะเค้นให้เปิดปาก ผมก็เลยเล่าให้พวกมันฟังไม่รู้จะปิดไปทำไม เกือบอาทิตย์แล้วที่มันห่างผม ๆ ก็เอาของไปแขวนที่รถมันแล้วทำเนียนดูว่ามันจะทำยังไง มันดีใจ ยิ้มอย่างยินดีเล่าให้เพื่อนมันฟัง กินอย่างเอร็ดอร่อยและรอคอยทุกวัน ไม่มีตัดออกให้หมดความคิดนี้ แม่งไม่แดกสักวันโยนให้เพื่อนมันที่กินอย่างไม่เอะใจว่าใครจะใส่ยาเบื่อ ยาสั่ง ยาปลุก อะไรหรือเปล่า ทำเอากูหมดความสำนึกเลยไม่เอาไปให้อีก แต่ก็ยังมองโลกในแง่ดีตามประสากุลเกย์ว่าดีแล้วที่เขาไม่ทิ้งใส่ถังขยะไม่งั้นคงได้จุกเสียดไปอีกนาน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ กูอยากให้พี่เขาเห็นจริงๆว่ามึงต้องตื่นเช้าแค่ไหนถ่อสังขารไปหามาให้”อีโมนิคหัวเราะเอาเป็นเอาตาย
“เสียดายไง พอเขาไม่สนก็อยากเข้าหา”อีออยซ้ำเติมเข้าไปอีก
“ก็มึงบอกกูเองอ่ะ ว่าให้รับผิดชอบคำพูดตัวเอง”ผมก็เถียงมันอย่างไม่ยอม
“กูหมายถึงที่มึงรับปากพี่เจตน์ อีห่า ที่อย่างนี้เสือกคิดลึกไปโน่น มึงคิดได้ไงวะ”มันลอยหน้าลอยตาด่าผมแต่มันกลั้นหัวเราะไว้
“ต๊าย มีสามัญสำนึกกับคนก่อนที่มึงด่าเขาไว้ทำแบบนี้ป่ะ”อีโมนิคอุทานแสยะยิ้มหน้าเริ่ดใส่ผม
“ตอบแทนได้เลยคะ ไม่มี กูเพิ่งเคยเห็นมันเต้นกับคนนี้แหละ คริคริ”มันชิงผมเกิดพูดแทนเสร็จสรรพ พากันชอบใจ
“เออ ขำเข้าไป กูทำอะไรก็ผิดหมด”ผมเริ่มน้อยใจพวกมันแล้ว มันเงียบเลยครับ เห็นผมกัดปากรีบลุกมานั่งข้างๆ
“อีฝิ่น อีห่ากูล้อเล่น”อีออยกอดไหล่ผม
“เฮ้ย มึงอย่าบอกนะว่า”อีโมนิคจับหน้าผมไปมอง ใช่ครับผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ไม่ร้องหรอก จิ๊บๆ แกล้งอีพวกนี้มัน
“ใช่ กูแค่อยากขอโทษที่ไปพูดดูถูกมัน กูไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อย”ผมก็เลยทำการแสดงต่อแต่เหมือนจริงมาก แม่ง ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันยังทำกูรนได้เลยนะมึง
“มันไม่แดกสักวัน ช่างมันเถอะกูเลิกแล้ว”ผมพูดเบาๆ ยกดื่มอีก
“ก็มึงไม่ให้เขาต่อหน้าแล้วเขาจะรู้ไหมล่ะว่าของใคร”อีออยเสนอความคิดเห็นให้
“นั่นสิ เป็นกูก็ไม่กิน”อีโมนิคช่วยเสริม
“กูอาย กลัวมันด่า”ผมสารภาพอย่างหมดสภาพเลย
“ฮ่าๆๆๆๆ”อีสองตัวประสานเสียงกันก่อนจะมองหน้าผมที่เริ่มนอยด์อีกแล้ว
“เออๆๆ กูว่าจะไม่ขำก็อดไม่ได้ ด่าก็ต้องให้ด่าก็มึงด่าเขาก่อนนี่หว่า”อีออยยังขำนิดหน่อย
“แต่ก่อนไม่เห็นมึงกลัวใครเลย นอกจากปู่มึง”อีโมนิคเอาความจริงมาพูดอีก
“มึงก็พูดไม่คิด ก็อีนี่เขาชอบไงแต่ยังแอ๊บอยู่ ของเขาดีจริงว่ะ”อีออยจีบปากจีบคอพูด ผมมองหน้ามัน
“พอเลยไม่ต้องอ้าปาก ไว้อ้าอย่างอื่นแทน ก็บอกมึงแล้วไง ให้ใช้หัวใจคิดอย่าไปใช้สมองมากหรือไม่ก็ไม่ต้องคิดอะไรคบไปเลยจะได้รู้ว่าเป็นยังไงกลัวอะไรไม่เข้าเรื่องทำยังกับไม่เคยมีความรัก ผิดหวังเป็นภูมิต้านทานนะมึงกูจะบอกให้”มันดักคอผมก่อนจะพูดยืดยาว
“พรุ่งนี้มึงเอาไปให้เขาต่อหน้าเลย ดูสิว่าเขาจะด่ามึงไหม ถ้าเขาอ้าปากมึงจูบปากแม่งเลย ทีนี้เงียบเป็นเป่าสาก เชื่อกู”อีโมนิคแนะวิธี
“อีบ้า กูไม่กล้าหรอกเดี๋ยวมันกัดลิ้นกู”ผมว่ามันอย่างอายๆ มันยิ่งจูบผมแรงด้วย
“อีสตอ กูนึกว่าจะกลัวเขาด่ากลับเสือกกลัวเขากัดลิ้น”อีโมนิคว่าผมอย่างหมั่นไส้
“คราวก่อนเขากัดลิ้นมึงไหมล่ะ”อีออยถามผมที่อดขำอีโมนิคไม่ได้
“เปล่า มันสอดซะจนกูหายใจแทบไม่ออก”ผมบอกมันตรงๆ ก่อนจะเสียรู้โดนมันหลอกถาม มันหัวเราะอีกแล้ว
“รุนแรงแต่แฝงไปด้วยความนุ่มลึก อิจฉามึงอ่ะ กูว่านะพรุ่งนี้มึงไปเคลียร์เลย ไม่งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะ เปลี่ยนแนวก็ดีเหมือนกันอาจจะได้รสชาดแปลกใหม่”อีโมนิคทำท่าคิดตามก่อนจะจิกผม
“กูช่วย ถ้ามันเล่นตัวอีกคราวนี้ปล่อยมัน”อีออยรีบหนับหนุนซี้มันทันที
“พวกมึงพูดกับอย่างกับมันจะยอมง่ายๆเน๊าะ”ผมบอกอย่างไม่มั่นใจ
“เขาไม่ยอมมึงก็ยอมสิ ถึงง่ายแต่ก็ได้ไม่ยาก ทำเป็นไหม”อีออยเอานิ้วจิ้มหัวผม ยังไงวะคำพูดมึง งง
“อีเวร กูหมายถึงเกิดมันเฉยๆ ไม่สนกูแล้วต่างหากจะทำไง”ผมเลยจิ้มมันกลับไปบ้าง
“มึงหมดน้ำยาว่างั้นเถอะ”มันดูถูกว่าผมไม่มีเสน่ห์พอที่จะทำให้ไอ้นั่นกลับมาสนใจผมได้
“ของอย่างนี้บังคับไม่ได้นะมึง มันอาจจะเซ็งไปแล้วก็ได้”ผมพูดเหมือนจะปลง แต่ใจก็คิดว่าเอาไงดีวะ
“แต่กูว่าไม่ เพราะวันนี้พี่เขามองมึงอยู่ กูเห็น”อีออยพูดอย่างมั่นใจ ผมหันขวับเลย
“ตอนไหนวะ”ผมรีบถามมัน มันแสยะยิ้ม
“ก็ตอนที่มึงนั่งเหม่อลอยปล่อยวิญญาณออกจากร่างไง ไม่รู้ว่าคิดถึงใคร”มันพูดล้อผม
“ทำไมไม่บอกกู”ผมถามมันอย่างพาลๆ
“กูกลัวมึงด่า”มันก็แถใส่ผม
“ทีอย่างนี้กลัว มึงหงุบหงิบใช่มั้ย”ผมหรี่ตาใส่มัน
“หงุบหงิบอะไร ผัวมึงไงกูจะได้หงุบหงิบ”มันก็ย้อนผมทำหน้าแรดๆใส่
“เปล่า”ผมพูดก่อนจะมองไปทางอื่นแก้เก้อ
“ตอแหล”อีคู่เกย
“=_=”หน้าผมเอง
“ชอบเขาละซี้ซซซ”มันลากเสียงยาวมากกกกก
“เกลียดตัวแต่อยากแดกไข่”อีโมนิคแสยะปากใส่ผมมั่ง
“ไม่”ผมยื่นหน้าใส่มัน
“ไม่อะไร ไส้มึงออกมากองแทบจะส้นตีนกูแล้ว ยังมาจะมาไม่ๆๆๆ”อีออยก็ยื่นใส่มึง ผมแสยะยิ้มใส่มัน
“กูจะแดกทั้งตัว”ผมพูดจบ ทำเอาพวกมันหน้าเหวอเลยครับ คิดไม่ถึงว่าผมจะพูดแบบนี้
“อีแรดแว้นส์”พวกมันว่าผมพร้อมกัน ไม่เจ็บครับผมสะใจที่ตอกหน้าพวกมันได้ อิอิ แต่ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า
**********************************************************************************************
ผมยอมรับว่ารู้สึกแปลกๆที่ไม่ได้เจอหน้ามัน เหมือนขาดอะไรไปสักอย่างเหมือนไม่มีอะไรมาขัดแข้งขัดขา ขัดหูขัดตา ขัดใจ หลังจากคุยกับพวกนั้นที่ผับผมตัดสินใจว่าจะให้เคลียร์ไปเลยวันนี้ ถ้ามันยังสนใจผมอยู่ก็จะลองคบดูแต่ถ้าไม่ผมก็จะปล่อยไปไม่ยื้ออีก แต่ทำไมวันนี้มันเสียวสันหลังแปลกๆ วะ
“เฮ้ย”เดินอยู่ดีๆเหมือนมีอะไรมากระชากอย่างแรง หันไปก็เจอหน้ามัน ไอ้คนที่กวนผมอยู่นั่นแหละ
“ใจลอยเชียวมึง คิดถึงกูไง”มันถามผมยิ้มๆ
“ถุย ไม่หล่อยังเสือกหลงตัวเอง”ผมด่ามันกลับกลบเกลื่อนความรู้สึก ใจเต้นทำไมวะ
“เหรอ แล้วใครวะฝากไปบอกผัวเก่ามึงว่า กูหล่อกว่าพวกมันรวมกันอีก”มันพูดล้อผม
“กูก็พูดฝากไปให้มันเจ็บใจเล่นเท่านั้นแหละ ไม่คิดว่ามึงจะโง่เห็นเป็นเรื่องจริง”ผมก็ตอกกลับมันบ้าง ไอ้นี่กูว่าจะพูดดีๆเสือกทำให้กูทำสันดานเสียใส่อีก แต่ก็อดจะแอบดีใจไม่ได้ที่เจอมัน
“ยังไงกูก็หล่อ จุ๊บ”พูดเสร็จมันหอมแก้มผมทีเผลออีกแล้วผมดันหน้ามันออก แม่งหอมกูอยู่นั่นแหละ แล้วทำไมกูต้องยอมมันด้วยวะ ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นแฟนแถมด่ามันด้วย ใจง่ายจริงกู มือก็ลูบไปเรื่อยจนจะถึงก้นอยู่แล้ว
“คิดถึงกูไหม”มันถามผมตาเจ้าชู้ฉิบหาย แต่หน้านิ่งเป็นหลักกิโล
“ไม่”ผมหยิกมือมัน ก้มหน้าไม่ให้มันเห็นว่าอมยิ้มอยู่
“พูดจริง”มันจับหน้าผมเงยขึ้น จ้องตาผม
“เออ มึงจะไปเดินกับใครก็เรื่องของมึง”ผมก็พูดใส่หน้ามัน
“ไปเดินกับใคร”มันพูดหน้างงๆ ทำแอ๊บนะมึง
“ก็น้องเก้มึงไง”ผมบอกมัน ยิ้มทำไมเดี๋ยวกูเอาฟันเฉาะหน้าซะนี่
“ไม่สนใจกู แต่รู้ด้วยโว้ยว่าเดินกับใคร”มันพูดเสียงล้อๆ
“มึงนั่นแหละเสือกเดินผ่านกูเอง”ผมก็แถไปอีก
“จำคนผิดหรือเปล่า”มันย้อนถามผมอีก
“ไม่ผิดหรอก กูเห็นสองตาเลยว่ามึงเดินควงหอยต้อยๆๆๆ”ผมพูดจบมันหัวเราะก๊ากเลย กูพูดอะไรผิดก็เห็นจริงๆนี่หว่าตอนที่จะเอาขนมไปแขวนให้มันที่รถ ก่อนจะนึกได้ว่าเสียรู้มันเข้าให้
“แอบตามกูเหรอ”มันย้อนได้กวนตีนมาก
“มึงนั่นแหละตามกูก่อน”ผมไม่ยอมมัน
“กูเลิกตามตั้งแต่มึงด่ากูแล้วนะ”มันย้อนซะจุกเลย หน้ามันก็นิ่งๆ ผมเม้มปาก
“รู้แล้ว ไม่ต้องมาย้ำ วันนี้แค่จะมาขอโทษที่พูดไม่ดี”ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ใครจะมาทน พูดจบผมก็เดินหนีทันทีแต่ยังไม่พ้นมุมตึกมันก็ฉุดให้ผมหันกลับไปหามันก่อนจะผลักให้ติดกำแพงตึกก้มลงมาจูบขยี้ปากผมอย่างแรงก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปจนผมหายใจแทบไม่ออก ทั้งทุบทั้งหยิกให้มันปล่อย มันผละออก ผมหอบแบบโกยอากาศเลย
“มาจูบกูทำไม”ผมตะโกนใส่หน้ามัน ทั้งมือทั้งขาเตะมันให้ยุ่งไปหมด
“ยังไม่หยุดอีก”มันดึงเข้าไปกอดเอาแขนรัดผมไว้จนแน่น
“มึงก็ปล่อยสิ”ผมก็พูดใส่หน้ามัน
“อย่ากัดปาก เด็กไม่ดี”มันเอามือบีบปากให้คลายออก ว่าผมด้วย
“เออ กูไม่ดีเป็นอย่างนี้แหละ จะทำไม”ผมก็ย้อนมัน น้อยใจนะโว้ย
“จะอบรมมึงไง”มันพูดใส่มั่ง
“เป็น พะ ผู้ปกครองกูไงจะมาอบรม”ด่าแม่งเลย แต่ละคำที่ดูจะแรงไปได้ทัน เกือบหลุดไม่งั้นอาจโดนมันวิสามัญได้
“เป็นแฟนก็พอแล้ว”มันพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่
“ไม่เป็น ปล่อย”ผมเตะหน้าขามัน แต่มันหลบก่อนจะเหยียบเท้าผมไว้
“ตามกูทำไม”มันถามผมอีก
“เลิกตามแล้ว”ผมก็บอกและสะบัดหน้าหนีมัน ตามันมองแทบจะทะลุความคิดผมเลย
“ห้ามเลิก”มันกระซิบข้างหู ผมหันขวับแก้มชนจมูกมันเข้าให้ มันสูดดมด้วย ไอ้โรคจิต
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง บอกแล้วไงว่าไม่ อื๊อ”พูดยังไม่ทันจบ จูบกูอีกแล้ว ทำไมมึงไม่ด่าแล้วให้กูปิดปากมึงก่อนวะ ยิ่งหนีก็ยิ่งตาม ผมเลยโต้มันกลับให้มันรู้บ้างว่ากูไม่ยอมมึงหรอก กลัวโดนเอาเปรียบ ยังไงวะ เราจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใครจากร้อนแรงเหลืออ่อนหวานหยอกล้อกันไปมา ก่อนจะผละออกมันก็จุ๊บปากผมสองสามครั้งก่อนจะเลาะเล็มปากผมอย่างอ้อยอิ่ง
“ขอโทษกูยัง”มันทวงคำขอโทษจากผม
“ขอโทษ”ผมบอกมันจะได้จบๆสักที มันมองหน้าผมที่ตอนนี้ปากเจ่อไปหมดแล้ว แก้มก็แดงเถือก
“ปล่อยได้แล้ว”ผมบอกมันเรียบๆ ขี้เกียจดิ้นแล้ว เหนื่อย
“จับไม่ได้”มันเลิกคิ้ว ผมจิ๊ปากใส่มัน
“จะถามทำไม มึงไม่เคยขอกูเลย”ผมพูดประชดมัน
“ถ้าขอแล้วจะให้ไหมล่ะ”เปิดช่องให้ไม่ได้
“=_=”เงียบไปเลยกู มันเอามือลูบปากผมก่อนจะไล้ไปที่แก้ม
“ไอ้นั่น แฟนมึงหรือเปล่า”จู่ๆมันก็ถามผมขึ้นมา ใครวะ
“ไอ้คนที่ขับออดี้มารับมึงอ่ะ มีหลายคนเลยงงไง”มันบอกอีกเมื่อเห็นผมทำหน้างง มีประชดตบท้ายด้วย
“ยุ่งไรด้วย ไหนบอกเลิกตามกูแล้วไง”ผมเชิดหน้าถามมัน อย่าบอกนะว่าวันนั้นมันตามผมไป ดีใจทำไมวะ
“ถามเฉยๆ ถ้าเป็นแฟนมึงกูก็จะไม่ยุ่งอีก ต่างคนต่างอยู่ เจอที่ไหนก็ไม่ต้องมาทักและไม่ต้องเอาอะไรมาแขวนที่รถอีก”มันพูดยืดยาวเหมือนสาปส่งแต่ตอนท้ายนี่สิรู้ได้ไงวะ
“=_=”เอาไงดีวะ ที่จริงถ้าตอบใช่ก็จบแล้ว แต่ทำไมปากหนักจริงอมหินอยู่ไงวะมองหน้าไปมอง มันก็จ้องซะ
“กูรู้แล้ว”มันพูดเองเสร็จสรรพ ก่อนจะผลักออกจากตัวมัน หันหลังเดินไป
“มึงรู้อะไร”ผมรีบถามมันทันที
“รู้คำตอบไง มึงสบายใจได้เลยกูไม่มายุ่งกับมึงแล้ว”มันหันมาพูดเฉยๆ
“ไอ้เชี่ยะ นึกจะมากอดมาจูบลูบคลำ ไม่ทันไรมึงก็ทิ้งขว้างกูอย่างรองเท้าเก่าๆเลยนะมึง สัด แม่ง สันดาน ทีตอนแรกตามกูได้ตามกูดี เออ คุ้มแล้วนี่มึง ไปเลยมึงอยากจะเอาไปคุยอวดใครว่ามึงทำอะไรกูบ้างก็เรื่องของมึงเถอะ กูไม่ยุ่งกับมึงแล้ว”ผมร้องด่ามันอย่างเหลืออดในขณะที่มันจะเดินไป มันหยุดชะงักก่อนจะหันมามองผมแบบยิ้มๆ ผมไม่ฟังอะไรแล้วเดินหนีมันทันที
“เป็นบ้าอะไร”มันดึงผมมากอดอีก เลิกคิ้วถามแบบอยากเอาตีนทาบหน้าฉิบหาย
“มึงนั่นแหละ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต”ผมด่ามัน ดึงตัวเองออก
“มึงซิบ้า กูถามว่าใช่แฟนมึงหรือเปล่าก็ไม่พูด ใช่ไม่ใช่ก็บอกมา มึงก็ยังโวยวาย”มันย้อนผมหน้านิ่งๆ แต่แววตาหมือนจะขำ
“ไม่ใช่ ปล่อย กูไม่ยุ่งกับมึงแล้ว”ผมตะโกนสวนกับมัน ๆ ยกยิ้มมุมปาก
“หึหึ ได้ผลโว้ย ด่ากูซะยาวเลย”มันพูดอีก ผมงง ก่อนจะเบิกตาเอามือทุบมันที่เสียรู้มันจนได้
“เหี้ยยยยย หลอกกูนะมึง”ผมด่ามันแบบลากหางให้ด้วยทุบมันด้วย
“ฮะๆๆ ไม่งั้นมึงก็คิดมากอยู่นั่นแหละ เอาน่า ไหนๆก็ไหนแล้ว”มันบอกก่อนจะหอมแก้มผม อีกล่ะไม่ถึงเดือนกูต้องเสร็จมันแน่สรุปมันเก่งหรือกูเป็นใจให้มันด้วยวะเนี่ยะ
“เรื่องอะไร”
“เป็นแฟนกันไง”
“กูตกลงตอนไหน”
“อย่าเรื่องมาก”
“เอ๊ะ”
“เป็นไม่เป็น”มันถามอีก
“เออ”รับแม่งเลย คอยดูนะกูจะจิกหัวใช้มึงอย่างทาสเลย มันจับหน้าผมให้มองหน้ามัน
“สรุปมึงคบกับกูแล้วนะ”มันบอกผมอีกครั้ง ผมกลอกตาไปมา มันเลยพูดต่ออีก “กูไม่สัญญาอะไรหรอกนะว่าจะทำอะไรให้มึงบ้างเพราะกูไม่ชอบสัญญานอกจากกระทำเลยซึ่งมึงน่าจะรู้ว่ากูทำจริงๆ อย่างเช่นที่กู กอด จูบ ลูบ คลำ มึงนี่ไงกูก็ไม่ได้ขอแต่ทำเลย”มันพูดพร้อมกับทำตาเจ้าเล่ห์ปนเจ้าชู้ใส่ผม ผมดึงหัวมันเข้าให้อย่างหมั่นไส้
“ไอ้หน้าด้าน”ผมว่ามัน มันจับมือผมไปกัดนิ้วไม่แรงนักที่บังอาจไปดึงผมมัน
“แน่นอน กูหล่อทุกด้าน”ผมบอกมัน
“แหวะ”มันทำท่าใส่ด้วย
“อะไรที่ผ่านมาก็แล้วไป ตอนนี้มึงคบกูควรรู้ว่าต้องทำยังไง” มันบอกเอามือจับหน้าผมเหมือนให้ฟังมันพูด ความหมายงงๆแต่ผมรู้ว่ามันจะสื่อถึงอะไร เพราะผมฉลาด หุหุ
“ตามให้ทันก็แล้วกัน”ผมลอยหน้าใส่มัน
“ก็ลองดูสิครับ หึหึ”มันพูดเพราะ แต่หัวเราะดูโรคจิต ผมนิ่งไปก่อนจะยักไหล่ มันก็พูดต่อ “แล้วมึงล่ะ”
“เลี้ยงกูให้ดีแล้วกัน ไม่งั้นกูจะหาแฟนใหม่”ที่จริงอยากจะพูดเหมือนมันแหละ แต่ไม่เอาหรอกเดี๋ยวหาว่าไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไอ้เรื่องหึงหวงผมก็มีบ้างจับได้ก็โดน จับไม่ได้ก็โชคดีไป ไปกันไม่ได้ก็แยกทาง
“แค่นี้เอง ยังงี้กูก็สบายสิ”มันยกยิ้มใส่ผม
“มึงลองดูสิ กูเอาตายแน่”เรื่องอะไรกูจะยอม พูดเน้นๆเลย มันยกยิ้ม
“กลับเองก่อนนะ”มันบอกผม
“ถ้ามีคนไปส่งล่ะ”ผมถามมันอีก กวนตีนมัน
“มึงก็พิจารณาเองแหละกันว่าสมควรหรือเปล่า ถามอีกมึงโดน”มันบอกเฉยๆ ผมเลยหุบปากเลย ก่อนมันจะหยิบมือถือมันมากดเบอร์ผมที่ต้องบอกมันจนได้ “เซฟไว้ด้วยนั่นเบอร์กู ไม่ต้องเอาไปให้ใครล่ะ”มันก็พูดไม่คิด กูจะไปให้ใครวะ
“กูไม่ให้ใครหรอก นอกจากโรง’บาลบ้า”ผมตอบกลับมัน มันก็ยิ้มๆ
“งั้นมึงก็ได้ผัวบ้านะสิ”มันย้อนผมกลับ
“แค่แฟนเหอะ จะผ่านโปรหรือเปล่าก็ไม่รู้”ผมบอกมันระหว่างนั้นก็เซฟเบอร์มันไว้ แต่เซฟเป็นชื่ออื่นไม่ใช่ชื่อมันหรอก อิอิ
“ก็ลองดูว่าโปรไม่โปร กูมีเวลาทดลองงานตั้งสี่เดือนนะมึง หึหึ”มันแสยะยิ้มบอกผมแบบเจ้าเล่ห์มาก มันมองจนผมหน้าร้อนไปหมดไม่รู้ว่าอายหรือว่าโกรธ ผมคิดผิดหรือเปล่าวะ ยังไงก็ไม่ทันแล้วล่ะ มันจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้ พร้อมกับจับปากที่เจ่อเล็กน้อยลูบเบาๆ ไล้ไปที่แก้ม
“คราวหน้าเอามาให้เองนะไม่ต้องไปแขวน เดี๋ยวหมาคาบไปแดก”มันพูดยิ้มๆใส่ผม
“เห็นแต่มึงนั่นแหละคาบไปให้เพื่อนแดก”ผมประชดใส่มันเสียงงอนๆ มันหัวเราะมองหน้าผม อีกแล้วกูปล่อยห่านเลยดีกว่าไก่มันเล็กไป
“วันหลังๆกูก็กินหลังจากรู้ว่าแฟนเอามาให้”มันพูดต่อยิ้มๆ
“ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย”ผมพูดหันหน้าไปทางอื่น
“ก็ตอนนี้เป็นแล้ว”มันก็ตามมาพูดใส่หูผมอีก ผมทำเป็นไม่สนใจแต่หน้าร้อนวูบวาบเลย มันหัวเราะหึหึ ก่อนจะจูงมือให้เดินตามออกไป มันส่งผมขึ้นแท็กซี่เสร็จมันก็เดินกลับเข้าไป ผมมองหลังมันจนลับตาก่อนหันกลับมาพร้อมกับคิดว่าจะรับมือกับมันยังไง เอาวะลองดูสักตั้งอุตส่าห์จะโสดนานๆให้หนำใจสักหน่อย กลับถึงบ้านผมก็ขึ้นห้องอาบน้ำระหว่างที่ทาครีมผมก็ได้ยินโทรศัพท์ดังแต่มือยังไม่ว่างไง เห็นหน้าจอที่เซฟไว้ก็ยิ้มแต่ยังไม่รับ สักพักก็ดังอีก ผมก็กดรับยังไม่ทันได้อ้าปาก มันใส่ผมก่อนเลย
“ทำไรวะ ช่วยตัวเองอยู่ไง”โอ้โหปาก นี่มึงเป็นแฟนกูแน่ใช่ไหม
“เออ เสือกโทรมาขัดจังหวะทำไม”ผมก็เลยรับคำมันซะ
“ให้ไปช่วยไหม”มันถามผมเสียงนี่แบบหื่นมาก
“ไม่ต้องเสือก กูทำเป็น”ผมรับมุกมันแอบยิ้มด้วย มันหัวเราะ หึหึ
“ถึงบ้านนานยัง”มันถามผมดูเสียงทุ้มขึ้นมาหน่อย
“อืม”
“แค่นี้แหละ”พูดจบมันก็วางสายทันที ทำเอาผมอึนไปเลย
“แล้วมึงจะโทรมาเพื่ออะไรวะ กลัวตังค์หมดไง ไอ้บ้า”ผมบ่นมันนิดหน่อยก่อนจะทาครีมต่อ เสร็จก็อ่านหนังสือแต่ไม่มีสมาธิ เลยเขียนไดอารี่แทนเดี๋ยวนี้ผมว่าไม่ค่อยมีใครเขียนแล้วนะแต่ผมชอบมันให้ความรู้สึกดีเข้าถึงเรื่องราวในแต่ละวันที่ได้เจอและกระทำ สักพักก็เริ่มง่วงปิดสมุด ขึ้นเตียงสวดมนต์ไหว้พระทันทีกันไอ้หน้ามึนมาเข้าฝันแต่กว่าจะหลับได้หน้ามันนี่โคตรหลอกหลอนผมเลย
**********************************************************************************************
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว
-
กว่าจะเป็นแฟนกัน
ลุ้นเยี่ยวแข็งแล่ว :o8:
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว
ช่างเป็นคู่ที่สมกันจริงๆ
ปากร้ายทั้งคู่ จิกกัดกันตลอด
แต่ก็ปนหวานนะ
-
ตอนที่ 13
ผมยกยิ้มหลังจากโทรไปแหย่มันสักหน่อยที่จริงก็หาเรื่องคุยกับมันนั่นแหละ ไอ้ฝิ่นถ้าดูภายนอกมันเป็นคนนิ่งนะแต่ยิ่งสัมผัสผมก็ยิ่งได้รู้ว่ามันไม่ได้ทื่อหรือเย็นชาอย่างที่ใครเห็นหรอก สำหรับผมมันกระตุ้นความต้องการจนแทบจะคุมไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นตุ๊ด เกย์ ผู้หญิง ที่ไหน สวยน่ารักกว่ามันผมเคยเห็นและลองมาแล้วแต่บอกได้เลยว่ามันถูกใจและน่ารักที่สุดในสายตาผม ที่ผมพูดกูมึงกับฝิ่นเพราะผมไม่อยากให้มันคิดว่าผมมองมันเหมือนผู้หญิง คิดว่าคุยกันแบบนี้แหละ แล้วผมไม่อยากแค่เป็นแฟนกันเท่านั้นอยากให้คิดว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องที่สามารถคุยหรือบอกอะไรกันได้ ที่จริงตอนแรกผมพยายามไม่สนใจมันนะ แต่ไม่รู้เมื่อไรสายตาผมก็ไล่มองตามแต่มันอยากจะเอามาอยู่ใกล้ตัวยิ่งสังเกตกิริยาท่าทางมันเวลาอยู่กับเพื่อนมันดูเป็นคนที่สนุกสนานเฮฮาแต่ถ้ามันเดินคนเดียวหรือไม่พูดอะไรก็จะดูเหมือนคนหยิ่ง แต่เวลาใครพูดกระแนะกระแหนมันจะมองแบบโคตรเย็นชาส่วนปากนี่ก็ด่ากลับใช่ย่อย
“มึงยิ้มอะไรนักหนาวะ”ไอ้หวายถามผมที่ยืนสูบบุหรี่ต้องหน้าบ้าน มันเรียกให้เข้าไปกินข้าว ปกติกินกันสามคนแต่ตอนนี้ไอ้บลูพ่วงมาด้วยหลังจากมันตกลงปลงใจคบกันแล้ว อ้อ ไอ้เจย์อีกนึงตัว ลืมเลยมันแวะเอาผลไม้มาให้แม่มันส่งมาให้สดๆจากสวนเป็นเข่งๆ ทั้งส้ม แอ๊บเปิ้ล สตอเบอรี่ ถูกใจไอ้พาย มันจัดแบ่งใส่ตะกร้าให้ผมเยอะมากอย่างกับจะให้เอาไปขาย แต่นึกได้เอาไปฝากไอ้ตัวขาวดีกว่า
“กูเห็นตั้งแต่กลับมาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ”ไอ้พายพูดขึ้นมาอีกคน ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออก วันนี้มีแกงอ่อมหมู หมกหน่อไม้ ต้มยำปลาช่อน ผัดผัก หุงทั้งข้าวสวยข้าวเหนียวแล้วแต่สะดวก ถ้าพวกผมส่วนใหญ่ก็ข้าวเหนียว ไอ้เจย์ได้หมด แต่ไอ้บลูมันกินไม่ค่อยได้เยอะเท่าไรมันชินกับข้าวสวยมากกว่า ไอ้พายปากก็บ่นแต่ก็ทำให้ แล้วมึงจะบ่นทำไมให้หนวกหู
“นี่หน้ามันอารมณ์ดีสุดเลยเหรอ”ไอ้เจย์ถามได้แบบน่าถีบมาก
“นั่นสิ ตรงไหนวะที่เขียนคำว่าพิเศษเอาไว้”ไอ้บลูสอดกลางมาอีก
“นี่แหละ ดีสุดๆแล้ว พวกมึงไม่รู้หรอก กูเห็นมันมาตั้งแต่จู๋เท่าหนอนแล้ว”ไอ้หวายพูดขัด แต่เดี๋ยวตอนท้ายมึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า
“ตอนนี้ของมึงก็ยังหนอนเท่าจู๋ใช่ไหม ไอ้หวาย”ดีมากไอ้เจย์ ที่แยกประเภทออก
“ไอ้สัด ไม่ต้องแดกเลย”ไอ้หวายทำเป็นหยิบจานมันจะคว่ำ มันรีบคว้าหนีทันที
“แล้วมึงอารมณ์ดีเรื่องไรวะ”ไอ้พายถามผมต่อ ก่อนจะตักต้มยำให้ไอ้บลู นี่มึงเอาใจมันมากไปไหม
“อย่าเพิ่งพูด ให้กูถามก่อน”ไอ้หวายดักคอ มองผมอย่างมีเลศนัยหันไปยักคิ้วให้ไอ้เจย์
“อะไร”ผมเลิกคิ้วใส่มัน ก่อนจะส่งข้าวเหนียวเข้าปาก ตามด้วยอ่อมหมู อืม ผีมือมึงดีเหมือนเดิม ไอ้ฝิ่นมันกินเป็นเปล่าวะ
“จริงหรือไม่ที่มึงไปตึกวิศวะบ่อยๆ”ไอ้หวายยิงคำถามแรก มึงทำงานที่เวริคพร้อยท์เหรอ
“อืม”ผมยอมรับ
“ไอ้เหี้ย ยอมรับง่ายจังวะ หมดหนุกเลย”มันทำท่าดีดดิ้นอย่างปัญญาอ่อนมาก ไอ้สามคนมองหน้ากันขำๆ
“แล้วไปทำไมวะ”ไอ้เจย์เสียบต่อ
“ไปหาแฟน”ผมบอกมัน
“อ๋อ ไปหาแฟน”มันพยักหน้ารับ
“ห๊ะ ไปหาแฟน”สี่คนถามพร้อมกันเลย อ้าวมีไม่ได้เหรอ กูไม่ได้ขี้เหร่นะมึง
“ตกใจทำไม”ผมถามพวกมันกลับชิวๆ
“ใครวะ”ไอ้หวายทำหน้าอยากรู้มาก
“คนสิ”ผมบอกมันทันที
“กวนตีน”มันก็ตอบกลับได้ทันควัน
“มึงบอกมาเลย ใครๆๆๆ กูอยากรู้”ไอ้พายระริกระรี้ขึ้นมาทันที พอกับไอ้บลูที่พยักหน้าตามกัน
“พวกมึงก็รู้จักอยู่แล้วนิ”ผมแกล้งพวกมันอีกหน่อย พวกมันทำหน้านึก นึกและก็นึก ก่อนจะเบิ่งตา
“น้องฝิ่น”ฉลาดมาก
“แม่นแล้ว”ภาษาบ้านเกิดออกมาเลยผม
“ตอนไหนวะ กูเห็นมึงไม่ยุ่งแล้วไม่ใช่เหรอ”ไอ้หวายยังสงสัยไม่หาย
“เออวะ สัดทำซุ่มนะมึง”ไอ้เจย์เออออตาม
“นานยังวะ”ไอ้บลูถาม มือก็ตักผัดผักให้ไอ้พายไปด้วย
“วันนี้”ผมบอกตรงๆไม่อ้อมแล้วรำคาญ
“มึงทำไงน้องเขาตกลงวะ”ไอ้พายถามต่ออย่างสงสัย
“ไม่ทำไงกูแค่ถาม มันรำคาญก็เลยตกลง”ตอบแม่งงี้แหละ
“เออ บทจะง่ายก็ง่ายเน๊าะ กูเห็นมึงแหย่ให้เขาด่าอยู่เรื่อย มองก็ไม่มองนี่ถ้ามึงได้กันกูจะรู้มั้ยเนี่ยะ”ไอ้หวายพูดแบบปลง
“มึงดูแค่ที่บ้านก็พอมั้ง ไม่ต้องสาระแนตามติดชีวิตกูหรอก”ผมบอกมันยิ้มๆ ยักคิ้วให้ไอ้สองคน
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ”ไอ้พายตีแขนผมทันที
“อายไง”ผมถามมันล้อๆ มันก็ตีไม่หยุด
“มึงได้กันยังวะ”ไอ้เจย์ทะลุมิติมาเลย
“ไอ้สัดเจย์”ไอ้พายเอาส้มเขวี้ยงใส่มัน
“พายไม่ยอมกู”ไอ้บลูโพร่งขึ้นมาอีก เสร็จแน่มึงไอ้พาย กูรอดแล้ว
“ไอ้บลู ไอ้หน้าหม้อให้นอนด้วยก็บุญแล้ว คืนนี้มึงกลับบ้านไปเลยหรือไม่ก็นอนได้เสียกับไอ้หวายโน่น”ไอ้พายด่ามันก่อนจะลาม
“เฮ้ย กูไม่เกี่ยว ยังไงประตูกูเหนียวแน่น สักยันต์ไว้แล้วฟันแทงไม่เข้า นอกจากไปฟันเขาเท่านั้น”ไอ้หวายโวยใส่อย่างไม่ยอม
“ถุย เหนี่ยวแน่นไหนกูลองเอาส้อมเสียบดูสิ”ไอ้พายทำท่าถุยยกส้อมเตรียมจะเสียบมัน มันก็ยกช้อนมันขึ้นมาสู้
“ยังไงบลูก็ไม่กลับและไม่นอนกับไอ้หวายด้วย แค่คิดก็สยองแล้ว ยกให้ไอ้เจย์มันไปเถอะ”ไอ้บลูทำท่าก่อนจะพยักเพยิดไปทางไอ้เจย์
“มึงถามกูก่อนก็ได้ว่าเอามันไหม”ไอ้เจย์ทำหน้าแบบเบื่อๆ
“ก่อนเอามันมึงก็ถามด้วยละ ว่าเอามันไหม”ผมแหย่พวกมันโดยการแปลความหมายไปอีกอย่าง ไอ้พายกับไอ้บลูขำคิกเลย นานๆผมจะปล่อยมุกใส่มัน
“ไอ้ไผ่ ไอ้สัด อุตริแปลนะมึง สันดาน กูขอแช่งให้มึงไม่ได้ฟันน้องฝิ่น สาธุ”ไอ้สองคนแย่งกันพูดพนมมือสาธุแช่งผม
“ไม่เป็นไรกูกรวดน้ำกลับคืนให้พวกมึงไม่ได้ฟันใครนอกจากฟันกันเอง”ผมยักไหล่บอกพวกมันอย่างไม่แคร์ มันเงียบมองหน้ากัน
“ชาติชั่ว”มันขุดคำมาด่าผม ผมก็ยักคิ้ว ก่อนพวกเราจะลงมือกินกันต่อจนเก็บจานชามล้างเรียบร้อยก็มานั่งกันที่สนามหน้าบ้าน เสื่อผืนนึง ผลไม้จานใหญ่ เบียร์คนละกระป๋อง กีตาร์โปร่งหนึ่งตัว พวกผมชอบเล่นดนตรีนะ เล่นได้เกือบหมดทั้งไทย สากล ไอ้หวายเห็นมันขี้เล่นอย่างนี้มันร้องเพลงเพราะมากได้เกือบทุกประเภท ไอ้เจย์ถนัดเพลงสากลและก็แร็ฟโย่ ไอ้บลูกับผมไม่ค่อยชอบร้องเท่าไรชอบเล่นดนตรีมากกว่า ส่วนไอ้พายแม่งไม่เอาไรเลยแต่มันทำกับข้าวเก่ง แสดงว่ามันเป็นคนชอบกลนัก หุหุ
“จัดไปหนึ่งดอกฉลองให้เพื่อนกู”ไอ้หวายน่าจะตกภาษาไทย ใช้คำไม่ถูกต้องแต่ปล่อยมันเถอะครับ ไอ้บลูปรับสายก่อนจะตั้งท่าเล่น
“เพลงไรวะ”ไอ้บลูถามไอ้หวายที่เตรียมจะร้อง
“นึกไม่ออก”มันบอก
“วงอะไรวะ”ไอ้เจย์ถามงงๆ
“มึงหยุดฝังมุกมั่งก็ได้ กูหมายถึงยังนึกไม่ออก”มันโบ้หัวไอ้เจย์ไปหนึ่งที
“กูไม่ได้เล่นมุก กูถามจริงๆ”มันบอกและโบ้กลับสุดท้ายมันเอาเพลงของพี่แช่ม กรุณาฟังให้จบ อืม กูจะพยายามฟังมึงให้จบ ไอ้บลูพยักหน้าขึ้นอินโทรตอนแรกมันร้องได้เรื่อยๆ ดีเลยแหละพอตอนท่อนเร็วแม่งมั่วฉิบหายต้องให้ไอ้เจย์ช่วยทำเอาขำกันแทบตาย คิดดูหนุ่มอีสานแม่งกระแดะร้องใต้
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ยหวาย ท่อนดีทีเหลว”ไอ้พายปล่อยเต็มสตีมไม่มีเก็บ
“ท่าโว้ย ท่อนบ้านมึงสิ”ไอ้หวายผลักหัวมัน
“มึงก็บ้านเดียวกับกูแหละ”มันก็ผลักบ้าง
“เออ แล้วน้องเก้ล่ะ เห็นซื้อขนมมาฝากมึงเรื่อย”ไอ้หวายพูดถึงน้องเก้ ที่ยังมาคุยกับผมอยู่ ผมก็บอกว่าไม่ต้องซื้อมาหรอกแต่น้องเก้ก็ซื้อมาให้ตลอด จะไม่รับก็ดูไม่ดี ผมชัดเจนกับการแสดงออกว่าไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขา
“แอนนี่อีกที่ยังตามติดๆ มึงนี่เงี่ยนปนเงียบได้ใจจริงๆ”ไอ้เจย์พูดพร้อมกับยกนิ้วให้ กูว่ามึงยกให้ตัวเองเถอะ
“แล้วยังน้องเอม คณะนิติที่ไอ้หวานบอกว่าชอบมึงอีก แต่คนนี้น่ารักนะ เรียนก็เก่ง แถมเป็นดาวคณะด้วย”ไอ้พายพูดถึงไอ้หวานเพื่อนผู้หญิงนิสัยออกห้าวขัดกับหน้าตาสวยๆของมันที่มาบอกไอ้พายว่า น้องเขาชอบผมที่ดูนิ่งไม่ค่อยพูดเท่าไร น้องเอมที่ไอ้พายพูดถึง เป็นคนเรียบร้อยอ่อนหวาน หน้าตาธรรมชาติใสๆ แต่งตัวไม่รัดรูปเหมือนนักศึกษาทั่วไปที่นิยมใส่ฟิตๆเน้นสัดส่วน เคยไปดูผมเล่นบาสตอนกีฬามหาวิทยาลัย แต่น้องเขาคุยเก่ง ร่าเริง ไม่ได้คุยออกแนวจีบเท่าไร
“ก็เอาเขาไว้อย่างเดิม”ผมบอกไปตามนั้น
“มึงจะคบหมดเลยเหรอ ไอ้หื่น”ไอ้หวายตาโต กูว่ามึงมากกว่ามั้งที่หื่น คิดไปได้
“กูหมายถึงคุยกันเหมือนเดิม เจอก็ทัก ไม่มีไร”ผมตอบชิวๆ
“เออ เหมือนเดิม มึงระวังนะ ผู้หญิงบทจะร้ายก็ร้ายได้ล้ำลึกมาก”ไอ้เจย์พูดเตือนผม ทำหน้าแทนที่จะน่ากลัวแต่กลับดูไม่น่าเชื่อถือ
“กูไม่ได้ให้ความหวังใคร”ผมพูดความจริง พวกมันมองหน้าผมที่รู้ว่าเรื่องจริง
“พวกกูรู้ แต่พวกนั้นรู้มั้ยล่ะ”ไอ้หวายบอกอย่างเข้าใจว่านิสัยผมเป็นยังไง
“ปล่อยเขาถ้าจะคิดอย่างนั้น ช่างเถอะ”ผมพูดตัดบท พวกมันเลยหยุด
“ถามอีกหน่อยสิ มึงชอบน้องฝิ่นเพราะอะไร”ไอ้พายยังมีหยอดอีกนิด
“เออวะ กูอยากรู้”ไอ้หวายรีบสมทบ ไอ้สองคนก็พยักหน้า
“ชอบก็ชอบ ไม่มีเหตุผล”ผมไม่รู้จะพูดยังไง ในตอนนี้
“ยังไงวะ”ไอ้เจย์ตบไหล่ผม มึงไม่เอาตีนขึ้นมาถีบกูเลยล่ะ แทบทรุด ผมจิ๊ปาก
“ไม่ยังไง กูบอกไม่ถูก”ผมเอนตัวเหยียดขา สูบบุหรี่
“มันต้องมีสิวะ”ไอ้บลูรุกต่อ ผมถอนหายใจมองหน้าพวกมัน
“ก้นมันงอนดี”พอผมพูดจบ
“ไอ้หื่น”พวกมันประสานเสียงทันที ผมหัวเราะ ก่อนจะนั่งเล่นกันต่อคุยกันอีกนิดหน่อย ก็กลับบ้านใครบ้านมันมีแต่ไอ้บลูแหละที่รีบถลาตามไอ้พายขึ้นห้องไปติดๆ ไอ้หวายเดินมาปิดประตูมองมันสองคนอย่างระอา ผมกับไอ้เจย์ก็แยกกันไป
********************************************************************************************** “เฮ้ย ทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อย”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่มันนั่งทำหน้าแบบกูไม่เต็มใจตื่น ก่อนจะตักโจ๊กเข้าปากตัวเอง ส่วนมันนั่งแทบจะสับปะงกหน้าจะทิ่มชามอยู่แล้ว ไปทำห่าไรมาวะ
“กูจะสดชื่นกว่านี้ถ้ามึงไม่เสือกปลุกกูแต่เช้า”มันบอกผมแบบงัวเงียมาก ตาแม่งเยิ้มชิบ มึงอัพยาเปล่าวะ
“ทำเชี่ยไรง่วงนอน”ผมถามมันก่อนจะจับมันอ้าปากเอาโจ๊กเข้าปากมัน ๆ ก็ลืมตัวอ้าปากรับซะ น่าให้แดกยาปลุกเซ็กส์แทนจริงมึง
“มันร้อน”ทีนี้ตามันเบิกกว้างเลยครับ เสียงดังใส่ผมมันเกือบจะพ่นออกมาแล้วดีนะผมอุดปากมันทัน
“กูลืม”ผมบอกมันแต่ปากนี่ยกยิ้มเลยครับ สม เสือกง่วงดีนัก ก่อนมันจะดึงช้อนไปตักกินเอง ปากมันแดงเลยครับ สงสัยจะร้อนจริง
“ทีของตัวเองเสือกเป่า มึงแกล้งกูใช่ไหม”มันบ่นก่อนจะถามผม หน้านี่งอเลยครับ
“มึงจะได้ตื่นไง เอ้า น้ำแข็งถูปากหน่อย”ผมยักไหล่บอกมันก่อนจะหยิบน้ำแข็งก้อนเล็กถูปากให้มันแบบไม่ตั้งตัวทำเอามันผงะออก
“แหวะ เค็มฉิบหายมือแม่งไปจับอะไรมามั่งเนี่ยะ”มันเบะปากทำท่ารังเกียจ เอามือถูปากตัวเองเลยยิ่งแดงเข้าไปอีก
“อืม ตอนเช้าเข้าห้องน้ำขี้เสร็จก็ล้างก้น แล้วก็จับน้องกูตอนเยี่ยวแค่นั้นเอง”ผมบอกมันด้วยสีหน้าอมยิ้ม มันยิ่งทำหน้าแหวะหนักเลย
“ไอ้ทุเรศ ไอ้เชี่ย ไอ้ๆๆๆ โว้ย แล้วเสือกมาจับปากกู แม่งต้องไปหาน้ำมนต์มาล้างปากแล้วมั้ง แหวะ”มันด่าจนไม่รู้จะด่าอะไรตบท้ายด้วยการแหวะออกมา สนุกดีว่ะเห็นมันทำสีหน้าอื่นนอกจากหน้าเฉยๆ
“แหมๆ ทำเป็นรังเกียจ ฝึกไว้อีกหน่อย มึงอาจจะ อืม”ผมว่ามันก่อนจะแกล้งพูดทิ้งท้าย มันมองผมตาวาววับเลย
“อะไรของมึง อย่ามาทะลึ่ง ในหัวคิดแต่เรื่องอุบาทว์ๆ สมกับหน้ามึง”มันด่าผมหน้านี่แดงเลย สงสัยจะรู้แหะ
“กูยังไม่ได้พูดอะไรเลย แสดงว่ามึงก็คิดเหมือนกันน่ะสิ สมแล้วที่เป็นแฟนกูความคิดตรงกันแบบไม่ต้องจูนเลย”ผมบอกมันยิ้มๆ
“กูไม่ได้คิด”มันเถียงผม
“มึงคิด”ผมบอกมัน
“ไม่”ยังยืนยันคำเดิม
“คิด”ผมบอกก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้มัน ปากเกือบจะชนปากมันแล้วแต่มันดันหันหน้าหนีทัน แค่แก้มก็ยังดีวะ
“มึงจะยื่นหน้ามาทำบ้า’ไร เนี่ยะ”มันหยุดเถียงก่อนจะดันหน้าผมออก แต่ผมจับมือมันไว้ทันเลยหอมแม่งเลย เสือกดันหน้ากูดีนัก มันอ้าปากแบบไม่คิดว่าผมจะมามุกนี้ ก่อนจะพูดเสียงไม่ดังนักเพราะคนชักเริ่มเยอะแล้วทั้งคนทำงาน นักศึกษาเกือบทุกระดับชั้น
“มึงนิ ปล่อย คนเยอะแล้ว”มันว่าก่อนดึงมือออก แต่มือผมมันเหนียวอ่ะ โดยเฉพาะกับไอ้คนที่เป็นแฟนผมตอนนี้ยิ่งเหนียวเป็นพิเศษ
“ถ้าคนไม่เยอะก็ได้เหรอ”ผมแกล้งถามมัน แต่ได้ก็ดี หึหึ
“ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”มันบอกเสียงสะบัดเลย
“แล้วก่อนหน้านี้ทำไมกูยังจับได้เลย”ผมหัวเราะก่อนจะบอกมันแบบหน้าตาย
“ก็มึงมันหน้าหนายิ่งกว่านันยางไง“มันเปรียบหน้าผมเหมือนยี่ห้อรองเท้า เอาวะยังไงก็ไม่ใช่ช้างดาว
“แล้วไง เรื่องส่วนตัว”ผมบอกแบบไม่แคร์ เห็นผมดูนิ่งแบบนี้แต่ผมไม่ค่อยสนใจใครหรอกเวลาที่ผมนึกจะทำอะไรก็ทำถ้ามันไม่น่าเกลียดจนเกินไปนัก อีกอย่างคนเป็นแฟนกันยิ่งไม่แปลกเลยสำหรับผม
“ไปเรียนได้แล้ว”มันไม่รู้จะด่าอะไรผมแล้วมั้งเลยเปลี่ยนเรื่องก่อนจะไล่ผมให้ไปเรียน
“ยังไม่ถึงเวลา เก็บตังค์ด้วย”ผมบอกก่อนจะเรียกเด็กมาคิดเงิน มันจ่ายครับ
“ให้กูมาแต่เช้ามาจ่ายเงินค่าโจ๊กให้มึงเนี่ยะนะ”มันบ่นแต่ก็ควักครับ พี่ที่คิดเงินยืนอมยิ้มเลยครับ ยิ้มได้ครับแต่ไม่ต้องมองเด็กผมแบบตาลอยเพ้อฝันขนาดนั้นเดี๋ยวจะไม่ได้ตังค์ อาจได้อย่างอื่นแทน ผมหยิบกระเป๋าตัวเองก่อนจะดึงแขนให้มันลุกเดินออกจากร้าน เข้าไป ม.
“แลกกับผลไม้”ผมย้อนมัน ๆ จิ๊ปากก่อนจะแจกค้อนให้อีกดอก เดี๋ยวเจอคืนสองดอก
“เอาน่า คราวก่อนกูยังเลี้ยงเลยถึงมึงจะบอกว่าไม่ได้ขอก็เถอะ ดีนะกูได้ไพ่มาไม่งั้นไม่ได้แดกหรอก”ผมบอกมันก่อนจะพูดดักคอเมื่อเห็นมันอ้าปากจะเถียงผม มันหุบปากเลยครับ ฮ่าๆๆ ไม่ได้แดกกูหรอก แต่วันนั้นผมได้เงินเล่นไพ่จริงๆ พอดีพวกพี่แป๊ะแวะมาที่บ้านไอ้หวายไอ้เจย์ดี๊ด๊าชวนเล่น ว่าจะไม่เล่นแม่งชวนอยู่ได้ สมน้ำหน้ามันครับได้มาเกือบสี่หมื่น พี่แป๊ะ พี่เปอร์ด่าพวกมันที่เป็นตัวต้นคิดแต่แค่นั้นขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก นานๆพวกแกจะแจกให้สักที
“อ๋อ นี่มึงเอาเงินอบายมุขมาเลี้ยงแล้วมาลำเลิกบุญคุณกูเนี่ยะนะ คราวหน้าขอให้มึงเสียจนหมดตูด สาธุ”มันว่าผมก่อนจะยกมือท่วมหัวสาปแช่งผมให้เสีย
“มึงนิ เขามีแต่อวยพรให้ผัวมีโชคมีชัย เสือกมาแช่งซะงั้นคราวหน้าอย่าแดกเลย”ผมแกล้งว่าให้มันหน้าแดงซะงั้น
“กูหาแดกเป็น แล้วไม่ต้องเสือกเติมยศให้ตัวเองหรอกยังไม่ใช่”มันลอยหน้าลอยตาบอกผม แม่ง น่าจริงๆ
“เร็วๆนี้ได้เป็นแน่ ไม่ต้องพูดอ่อยกูซะขนาดนี้ก็ได้”ผมตอกมันกลับด้วยหน้ายิ้มๆ ก่อนจะนั่งตรงโต๊ะม้าหินไม่ไกลคณะมันเท่าไร ตอนที่เดินเข้ามามีคนมองผมกับมันเยอะนะ บางคนก็ซุบซิบแต่ไม่มีใครกล้ามาทักหรอกครับ
“อ่อยเชี่ยไร กูแค่พูดบอกมึงไม่ให้พูดคำนี้ใครได้ยินเข้ามันทุเรศ”มันว่าเสียงดังเลยครับ ก่อนจะเบาในตอนท้าย
“เขินไง”ผมก้มไปพูดกระซิบใกล้หูมัน ๆ ย่นคอหนีเลยครับ
“กูบอกทุเรศ”แต่มันยังเถียงกลับขนาดว่าไม่รู้จะเถียงอะไร
“เขินทำไม กูออกจะหล่อขนาดนี้”ผมแสยะยิ้มใส่มันพร้อมกับหยิกแก้มมัน
“มันเจ็บนะ แล้วใครวะหน้ามืดถึงบอกว่ามึงหล่อกูดูยังไงก็หน้าบานกามออก บอกให้รู้ว่ามึงบ้ากาม”มันร้องก่อนจะถูแรงๆ พร้อมกับว่าผมแบบยาวคล้องจองเป็นหางว่าว ด่าซะผมหมดความมั่นใจเลย แต่ด้านครับ
“กูนี่แหละบอก ส่วนไอ้เรื่องบ้ากามกูก็เป็นกับมึงนี่แหละ เพราะมึงเป็นแฟนกูไง”ผมบอกมันเน้นๆเลยครับ
“ให้มันจริงเถอะต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง”มันพูดงึมงำแก้มแดงแปร๊ดเลย
“แหนะ เริ่มหึงกูล่ะซิ อ๊ะ อย่าพูดนะว่าไม่น่ะ”ผมแหย่มันก่อนจะดักคอมันเมื่อเห็นมันเตรียมอ้าปาก
“หึหึ มึงคอยดูไปแล้วกันว่ากูจะทำอย่างที่พูดไหม เออ นั่งคลำกันตั้งนานเพิ่งเห็น ตัดผมเหรอวะ”ผมบอกมันก่อนจะนึกได้ว่ามันตัดผมใหม่สั้นกว่าเดิม คล้ายทรงเห็ดตัดสไลด์ทั้งหัวเข้ากับหัวทุยๆของมันดี ทำให้หน้ามันดูคมอมเปรี้ยวไปอีกแบบ น่ารักสัดๆ
“ทำไม มึงจะไปเผาร้านเขาไง”มันย้อนถามผมเหวี่ยงๆ
“เผาทำไมอุตส่าห์ตัดให้ซะน่าฟัดขนาดนี้”ผมยิ้มกรุ่มกริ่มบอกมัน
“เป็นหมาไงจะมาฟัดกูเนี่ยะ”มันกัดฟันว่าผมครับ
“ไม่ฟัดอย่างเดียว กูจะผสมพันธ์เลยล่ะ หึหึ”ผมพูดกับมันแบบหื่นๆ เลย
“จังไรจริงมึงนี่ คิดแม่งแต่เรื่องอัป”มันด่ากลับแต่ยังไม่จบดีครับ ก็มีเสียงทักขึ้นมาซะก่อน
“ไผ่ มาแต่เช้าเลย”แอนนี่ครับ เดินเข้ามาทักผมพร้อมกับเพื่อนสองคน ก่อนจะนั่งลงแบบไม่ได้ชวน ขัดจังหวะจริงโว้ย
“อืม”ผมบอกสั้นๆ มือก็เลื้อยไปกอดเอวคนข้างตัว มันนิ่งครับไม่ปัดออก อืม พวกนี้ก็มีประโยชน์แหะ
“หล่ออ่ะ”เพื่อนเธอครับ ทราบที่หลังว่าชื่อ กิ๊บ จะะกระซิบเพื่ออะไรแม่คุณ พูดพร้อมกับยิ้มให้
“นั่นสิ ดูใกล้ๆยิ่งดูดี”คนนี้ชื่อแป้ง สมชื่อครับขาวบั๊วะยังกะโบกปูนพาสเตอร์ ใส่บิ๊กอายด์ เหมือนตุ๊กตาพลาสติกเลย
“พวกเธอนี่ พูดซะต่อหน้าเลยเดี๋ยวไผ่เขาจะหาว่าชั้นเอาเขาไปนินทาอ่ะ”แอนนี่ว่าเพื่อนเธอแต่ไม่จริงจังนัก
“อ้าวก็เรื่องจริงนิ ไผ่ไม่ว่าหรอกจริงไหมคะ”กิ๊บพูดพลางเอียงคอถามผมแบบโนเนะ ผมไม่ได้พูดตอบยิ้มน้อยๆให้ มือก็เลื่อนมาจับมือไอ้คนตัวหอมแทนมันจะเอาออกแต่ผมสอดมือประสานมันไว้พร้อมกับบีบเบาๆ มันมองด้วยหางตาก่อนจะปล่อยเลยตามเลย
“นั่นสิ แต่ไผ่ไม่ค่อยพูดเลย เขินเหรอคะ”แป้งเออออ ก่อนจะถามผมยิ้มๆ
“เปล่า”ผมก็บอกสั้นๆ
“พูดยาวๆก็ได้คะ ยังไงก็รู้จักกันแล้ว”คนชื่อกิ๊บบอกผม
“พวกเธออย่าไปแซวไผ่นักสิ เออ แล้วไผ่ทานข้าวหรือยัง”แอนนี่ว่าเพื่อนเธอ ก่อนจะหันมาถามผม
“กินแล้ว”ผมบอก มือก็บีบมือนุ่มนิ่มไปเรื่อย โคตรเพลินเลย
“ว๊า แอนนี่ว่าจะชวนไปทานด้วยกันซะหน่อย ไม่เป็นไรเอาไว้คราวหน้าก็ได้”พูดแบบเสียดาย ก่อนจะมองคนข้างตัวผม
“โทษที ไม่เห็นน้องฝิ่น”แอนนี่พูดแบบยิ้ม ๆ วันก่อนเรียกอี วันนี้เรียกน้อง
“นั่นสิ เลยไม่ได้ทักทายเลย”แป้งพูดแบบเดียวกัน แต่ตานี่จิกน่าดู
“ทักทำไมไม่ได้สนิทกัน”มันตอบแบบสองสาวหน้าเหวอไปเลยครับ ก่อนจะปรับสีหน้าปกติ
“ใช่จ๊ะไม่สนิทกัน แต่พวกพี่ก็รู้จักน้องฝิ่นนะออกจะดัง ใครบ้างจะไม่รู้”กิ๊บยังพูดต่อครับ ที่ผมเงียบนี่ไม่ใช่อะไรหรอกแค่อยากดูปฏิกิริยาของมันว่าจะตอบโต้อะไรบ้าง มันไม่ยอมหรอกครับให้มาพูดจาเสียดแทงมันน่ะ
“โดยเฉพาะเรื่อง อืม อะไรดีล่ะ”แป้งทำท่านึกแบบแอ๊บแบ๊วมาก
“กินเยอะๆโอเมก้ากับบี12 น่ะ ช่วยบำรุงสมองโง่ๆไว้จดจำในการเสือกเรื่องชาวบ้าน เวลาเล่าจะได้ต่อเนื่อง”มันตอบได้จุกมากพร้อมกับยิ้มเย็นๆ สองสาวนี่หน้าแดงเลยครับคงทั้งอายทั้งโกรธที่มันตอกหน้าเข้าให้ จนผมต้องบีบมือมันไว้ให้ใจเย็นไม่ลุกไปตืบเข้าให้ ยังไงก็ผู้หญิงครับ
“นี่ มันจะมากไปแล้ว ชั้นเป็นรุ่นพี่นะไม่ใช่เพื่อนเล่นจะได้มาด่ากันแบบนี้”คงจะสิ้นสุดความอดทนแล้วครับ ภาพพจน์สวยหวานเริ่มปีศาจแล้วครับ แป้งนี่ชี้หน้ามันที่ยิ้มด้วยปากถากด้วยตา จนแอนนี่กับกิ๊บต้องดึงมือให้นั่งลงพร้อมกับปามด้วยสายตา
“แป้ง พอได้แล้ว เอ้อ ไผ่ แอนนี่ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ น้องฝิ่นด้วย”แอนนี่หันมาขอโทษผมกับฝิ่นที่เพื่อนเธอแสดงกิริยาใส่ แต่ดูชอบกลแฮะ อะไรจะหายเกลียดไอ้คนข้างๆผมได้เร็วขนาดนี้ ทำยังกับไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน
“น่าจะห้ามตั้งนานแล้ว พอเริ่มด่าไม่ออกเลยเปลี่ยนแผนไง”มันจิกตาด่าใส่หน้าแอนนี่เลยครับ ผมได้ยินจะหัวเราะก็ใช่ที่ กวนตีนจริงมึง มันหันไปด่าแขวะแอนนี่เข้าให้ ทำเอาหน้าเสียเลยครับแต่เก็บอาการอยู่ครับทั้งที่จริงคงจะโกรธไม่น้อย
“ไม่ใช่นะ พี่ขอโทษจริงๆ ถ้ามันทำให้น้องฝิ่นไม่ชอบพี่ก็ขอตัวแล้วกัน ไผ่ไปก่อนนะถ้าไปผับจะแวะไปหา ไปแป้ง กิ๊บ”แอนนี่พูดกำกวมให้ชวนคิดอีกครั้งก่อนจะดึงเพื่อนทั้งสองให้ออกเดินตาม พอลับตามันแกะมือผมทันทีเลย
“มึงรีบไสหัวไปเลย”มันหันมาไล่ผม ตามันนี่ถ้าเป็นมีดคงจะทิ่มแทงผมตายห่าไปนานแล้ว
“อย่ามาพาล”ผมบอกมันก่อนจะรวบเอวมันมาแนบตัว
“ซวยแต่เช้าเลยกู ตื่นมาโดนด่า แม่ง”มันบ่นอุบอิบหน้าแนบอยู่กับอกผม ดิ้นขลุกขลักจะออกแต่ผมก็กดเอาไว้
“ไม่เอาน่า มึงก็ด่าเขาไปไม่ใช่น้อย”ผมบอกมันมือก็ลูบหลังให้มันใจเย็น แทนที่จะดีขึ้นมันแว๊ดใส่ผมเลยครับ
“มึงเข้าข้างเขาก็ไปเลย เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้ อื้อ อื้อ” ผมรีบเอามืออุดปากมันไว้ ใจจริงอยากจะอุดด้วยปากแต่คนแม่งเริ่มมาแล้ว
“เอ๊ะ มึงนี่พูดไม่รู้เรื่องถ้าเข้าข้าง คงห้ามมึงด่าเขาไปแล้วล่ะ แล้วกูชวนเขามานั่งหรือไง”ผมบอกมันดุหน่อยๆพอเป็นพิธี
“อ่อยอู เอี้ย”ขนาดปิดปากยังด่ากูอีก มือมันแงะใหญ่เลยครับ
“จะปล่อยแต่ต้องไม่โวยวาย ไม่งั้นกูจะซัดมึง”ผมบอกพร้อมกับจ้องตามัน
“........”
“ว่าไง”ผมถามย้ำ มันพยักหน้า ผมปล่อยมือออกจากปากมัน มันทุบหน้าอกผมดังผลั่กเลยครับ
“โอ้ย แม่ง”ผมเงื้อมือจะตีมัน แต่มันกลับชี้หน้าแบบเอาเรื่องผม กูกลัวตายล่ะ
“อย่านะ มึงแค่บอกไม่ให้กูโวยวาย”มันลอยหน้าบอกผม ปากนี่เชิดเลย
“เออ เดี๋ยวมึงเจอเอาคืนแน่”ผมพูดพร้อมกับเอามือผลักหัวมัน มันปัดออก
“ไปซะที รำคาญ เบื่อขี้หน้า”มันพูดพร้อมกับหันหลังให้ผมทันที แหมถ้านอนแล้วมึงทำแบบนี้นะเสร็จกูแน่
“อะไร แค่วันแรกก็เบื่อแล้วยังไม่ได้ทำไรเลย”ผมกอดมันข้างหลัง เอาหน้าเกยไหล่มันก็ดิ้นหนีแต่ไม่พ้นหรอกครับ
“กูไม่ทำอะไรทั้งนั้น”มันบอกผมเหวี่ยงๆ
“เดี๋ยวกูจัดเอง มึงแค่ฟิชเจอรริ่งเสียงก็พอ”ผมกระซิบบอกมันข้างหู มันจิกหัวผมทันทีเลยครับ ถ้าจะจิกเก่งนะมึง
“มึงมันทุเรศ คิดกับกูแค่นี้สินะ แม่งเหมือนกันหมด อื้อ อื้อ”มันต่อว่าเหมือนจะน้อยใจ ผมเลยจับมันหันมาปิดปากซะเลย ไม่อายใครแม่งแล้วอยากดูมึงดูกันซะ แต่เท่าที่เห็นไม่มีใครนะ ผมจูบมันแบบสูบวิญญาณเลยครับ ก่อนจะผละออกเมื่อเห็นว่ามันหายใจไม่ทัน ก้มไปจุ๊บปากกับแก้มมันอีกสองสามที มันก้มหน้าเลยทีนี้ไม่พูดอะไรอีก
“ถ้ากูคิดแค่จะเอามึงนะไม่ต้องขอมึงเป็นแฟนหรอก”ผมบอกมันอย่างจริงจังทั้งน้ำเสียงและแววตา มันดูอึ้งไปเลย “อย่าเอากูไปเปรียบกับคนอื่น กูไม่ชอบ”ผมพูดเน้นเสียงกับมัน บอกให้รู้ว่ากูเริ่มโกรธแล้วนะถ้าขืนพูดกันไม่รู้เรื่องได้มีข่มขืนก่อนขึ้นเรียนแน่มึง มันทำท่าเหมือนจะร้องไห้กัดปากแน่น
“อย่ากัดปาก”ผมเอามือบีบปากให้มันคลายออก ก่อนจะกอดมันไว้หลวมๆ เราไม่พูดอะไรกันได้แต่เงียบ จนกระทั่งได้เวลาเรียนของผม
“เลิกเรียนแล้วมารอตรงหน้าคณะกู อย่าให้ต้องโทรตาม”ผมย้ำบอกให้รู้ว่าอย่าดื้อกับผม เอามือเกลี่ยปากแดงๆของมัน “ยังไม่บอกเลยเข้าใจที่กูบอกมึงหรือเปล่า”ผมถามมันอีกเมื่อเห็นมันเงียบ
“เออ”เน้นๆเต็มหน้าเลยครับ
“ดีมาก”ผมชมมันแบบก้มไปกระซิบข้างหูให้มันอายเล่นๆ
“ไปได้แล้ว”มันไล่อีก แต่คงจะแก้เขิน
“เขินล่ะสิ”ผมแหย่มัน
“เรื่องของกู”มันก็โต้กลับ ผมหัวเราะสองหึ ก้มไปหามันที่หันข้างให้
“ตัดผมน่ารักมาก”พูดเสร็จก็หอมผมมันก่อนจะเดินไป เห็นมันยังทำหน้าเหวอไม่หาย แต่มันพูดอะไรไม่ทันแล้วครับ
**********************************************************************************************
-
โอย คู่นี้เค้าน่ารักกันแปลกๆ
มันด่ากัน เราก็อมยิ้ม
รอตอนหน้าจร้า
-
รักกันไปด่ากันไป 555
-
น่ารักดี :L2:
บวกเป็ด
-
เจย์ ♥ หวาย
ก็น่าเชียร์อยู่นะ ๕๕๕
-
มอ่นด้วยคนชอบอ่
-
แหม่ รุนแรงกันดี
จังเลยคู่นี้ ผมล่ะช๊อบ ชอบ :-[
-
ถ้าวันไหนคู่นี้เค้าพูดจาภาษาดอกไม้เมื่อไหร่ คงตลกน่าดู
-
:pig4:
-
น่ารักเว่อร์
-
ตอนที่ 14
พอมันเดินลับไปผมไม่รู้ว่าตอนนี้จะยิ้มเขินทำไมกะอีแค่คำชม ทั้งที่เคยมีคนชมผมบ่อยไปมากกว่านี้อีก แต่ก็ไม่เคยมีอาการแบบนี้มันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมใจสั่นรู้สึกเขินอายเมื่อโดนมันจีบ จีบเหรอต้องบอกว่ามันบังคับสิถึงจะถูก เมื่อเช้าผมไม่คิดว่ามันจะโทรมาให้ผมออกไปหา ผมไม่รับสักพักแม่งกระหน่ำโทรอยู่นั่นแหละจนต้องลุกขึ้นมารับพร้อมด่ารับอรุณไปเสร็จสรรพ นอกจากจะไม่สำนึกมันยังบังคับให้ออกไปหามันอีกมันบอกว่าถ้าไม่ออกมามันจะมาลากผมถึงที่นอนเลย นั่นไม่เท่าไรแต่ทำไมผมต้องเชื่อมันด้วย ต้องถ่อสังขารรีบอาบน้ำให้ลุงชิตเอารถมาส่งระหว่างมาก็นั่งคิดว่ามันไม่รู้จักบ้านผมซะหน่อย ถึงรู้ก็ไม่ได้เข้ามาง่ายๆหรอก กว่าจะคิดได้ผมก็นั่งอยู่กับมันเรียบร้อยไปแล้ว
“มีสติหน่อยสิฝิ่น มึงไม่เคยเป็นแบบนี้นะ ให้เขาปั่นหัวได้ไง”ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเอามือจิ้มขมับตัวเองไปมา คนเดินมาเห็นบางคนก็ยิ้ม บางคนก็ทำหน้าแปลกใจที่เห็นบุคลิกแบบนี้ของผมนอกจากหน้าที่จะนิ่งตลอดเวลา แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลาจะใส่ใจอะไรทั้งนั้น นอกจากเรื่องของผมกับมัน นี่แค่วันแรกก็เจอแล้ว หึ นึกว่าเป็นผู้หญิงแล้วผมจะไม่ด่าเหรอน้อยไปสิ ยิ่งพูดไม่ดีกับผมนี่ยิ่งเจอหนัก เหลือลงไม้ลงมือเท่านั้นแหละที่ผมไม่เคยทำถึงผมจะเป็นแบบนี้แต่ก็ไม่เคยทำร้ายชะนีพวกนี้หรอกครับ
“อีกตั้งสามชั่วโมงกว่าจะเรียน กูจะทำไรดีวะเนี่ยะ โทรหาไอ้ลูกอัณฑะดีกว่า”ว่าแล้วก็กดโทรครับ แม่งเสือกปิดเครื่องอีกทั้งคู่เลยนะมึงสงสัยสวิงกิ้งหนักสิ พูดจะหาว่านินทาพวกมัน สมกับที่มันเป็นคู่แฝดครับถ้ามันชอบอะไรที่เหมือนกันไม่ว่าจะเป็น คน สิ่งของ มันต้องได้เหมือนกันแต่มันไม่ได้บังคับนะครับ ส่วนใหญ่เต็มใจทั้งนั้น ผมยังนึกเลยว่าจะมีใครไหมที่ยอมมีทีเดียวสองคนเพราะยังไงถ้าแฟนมันเป็นผู้หญิงคงไม่ได้หรอกครับที่จะออกหน้าออกตาไม่งั้นโดนตราหน้าแน่ถ้าแค่กิ๊กกันก็ไปอย่าง ผมไม่ได้ว่าอะไรพวกมันหรอกเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันก็จริงแต่จะไม่ล้ำเส้นกันเป็นอันขาด นอกจากเรื่องไหนที่เตือนกันได้ก็เตือน
“อีออย ตื่นหรือยังก็ไม่รู้ถ้าไฟไหม้ก็ตายก่อนแหละมึง”ผมพูดถึงมันขำๆ มือก็กดโทรออก เพลงฮิตมากมึง คันหู จบ ต่อด้วย เพลงใต้ดินจำไม่ได้ที่มันบอกถ่างขาเป็นรูปตัวเอ็ม ไม่มีใครตื่น อีสามคนนั้นก็คงจะเรียนแล้ว เซ็งโว้ย นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยดีกว่า
“เซ็งโว้ย ไอ้บ้าเอากูมาทิ้งนะมึง เชี่ย”ผมบ่นไปเรื่อยสักพักมือถือสั่นก็เลยหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน จากคุณ”กระบือ” ฮ่าๆ ผมตั้งให้ไอ้ไผ่มันครับ
“บ้า ส่งมาหาเตี่ยมึงไงเนี่ยะเสือกรู้อีกว่ากูกำลังหงุดหงิดไม่มีอะไรทำ”ผมบ่นคุณกระบือ มันส่งข้อความมาหาผม
‘ไม่รู้จะทำอะไร ก็นั่งคิดถึงกูซะ’ รู้ดีนักนะมึง ผมเลยส่งกลับไปบ้าง ‘คิดถึงมึง กูไปขี้ซะดีกว่า’
“หึ สบายใจแหละ ไปห้องสมุดดีกว่าเงียบดีจะได้นอนสบายหน่อย”ว่าแล้วก็รีบไปทันที คงนึกว่าผมจะขยันล่ะสิฝันไปเถอะ อิอิ อุ้ย เกือบลืมผลไม้ที่มันหิ้วมาฝากเมื่อเช้า ผมเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้แต่ไม่ให้มันเห็นหรอก ไม่ใช่ว่าไม่เคยได้รับแต่แบบหิ้วใส่ถุงก๊อบแก๊บยี่ห้อโลตัสมาให้เพิ่งมีมันนี่แหละแต่ข้างในนี่ยิ่งกว่านั้นอีกใส่รวมทุกอย่างจะแยกเป็นกล่องไม่มีหรอก มันบอกขี้เกียจเดี๋ยวกินก็ไปรวมกันแถมออกทางเดียวกันอีก จะทำให้วุ่นวายทำไมและเป็นการลดโลกร้อนประหยัดพลังงาน มันโยงจากเรื่องไม่เป็นเรื่องไปเป็นเรื่องได้ สวดดยอดเลย
“อีฝืดดดดดด”เสียงเรียกดังยาวราวกับกดออดหน้าบ้านแล้วไม่มีใครเปิด ทำเอาผมหันกลับไปไม่ทัน ไม่ต้องนอนแล้ว
“อีออย กูโทรหาทำไมไม่รับ พวกมึงด้วย”จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมันที่ยิ้มด้วยปากจิกด้วยตามองผม ตามด้วยไอ้ไข่สองใบที่เหมือนกัน
“หุหุ หน้าตาสดใสนะคะ ไม่ทราบว่ารับน้ำอะไรเข้าไปเหรอคะ”มันจีบปากจีบคอแซวผม
“ไอ้โอม มึงเห็นอะไรๆเป็นสีชมพูหรือเปล่าวะ”ไอ้แฝดใบแรกพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ หันไปสบตากับไอ้คนหน้าตาเหมือนกัน
“เออว่ะ รอบข้างเหมือนมีแต่สีชมพูเต็มไปหมด ยิ่งไอ้ฝิ่นนะทั้งตัวมันอมชมพูเลยว่ะ”มันเออออตามพี่มัน
“ปกติกูก็ขาวอมชมพูอยู่แล้ว ไม่เห็นแปลก”ผมเบะปากบอกมัน ถ้ากูไม่อาบแดดนะผิวกูก็ตามนั้นอยู่แล้ว
“เหรอ”พร้อมกันเลยครับ
“เออ”ผมกระแทกเสียงใส่พวกมัน
“ยังไงมึงเล่ามาเลย”อีออยเลิกเล่นแล้วครับประกบข้างผมจนแทบจะสิงร่างอยู่แล้ว ในสายตาคนอื่นนะมีแต่คนบอกว่าพวกผมกินกันเองทั้งนั้นแหละ พวกผมก็รับไม่เคยแก้ข่าวสนุกดีให้มันคิดจินตนาการให้กระฉูดไปเลย
“ไม่ยังไง ไม่มีอะไรจะเล่า”ผมบอกมันอีกครั้ง มือก็กดบีบีเล่น ทุกวันไม่เคยจะเล่นหรอกแต่วันนี้เหมือนจะรู้ชะตาเลยหยิบมาแก้เขิน
“แหม ไม่มีอะไรจะเล่า แรดจริงมึงนั่งจนแทบจะได้เสียกันอยู่แล้วยังบอกไม่มีอะไรอีก”อีออยจิกหัวผมพร้อมกับด่าไปด้วย สัด ผมกูเสียทรงหมดยิ่งไม่ได้หวีมาอยู่ ตื่นมาเอามือเสยๆ แล้วมาเลยเพราะมึงคนเดียวไอ้เชี่ยไผ่
“นี่แค่วันแรกนะ พรุ่งนี้มึงไม่ท้องเลยเหรอวะ”ไอ้โอมเอาบ้างครับเอามือพาดไหล่ผม
“โว้ย พวกมึงนี่”ผมโวยใส่มันก่อนจะดันมันสองตัวออกไป เมื่อกี้พวกนังโมนิคและคณะกระหน่ำบีบีเข้ามาถามไม่ขาดสายว่าได้ผัวใหม่แล้วใช่ไหม แม่งทำยังกับกูใช้เปลืองขนาดนั้น ต้องเป็นไอ้สามตัวนี่แหละเห่าไปบอกแล้วมีหน้ามาถามกูหลังจากไปบอกพวกมันแล้วแล้วสรุปมันเป็นแฟนผมใช่มั้ยเนี่ยะ
“กูก็พูดตามที่เห็น”ไอ้โอมยักไหล่ก่อนจะบอก
“เหรอ มึงเห็นกับตาเลยใช่ไหม สัด กูโทรหาตั้งแต่เช้าปิดเครื่องทั้งคู่ยังมีหน้ามาพูด”ผมทำหน้าใส่พวกมันมั่ง มันอมยิ้มชอบใจ
“แล้วมึงมาทำไมแต่เช้าในเมื่อเรียนสาย”ไอ้อาร์มสถามผมได้หน้าตาเจ้าเล่ห์มาก ผมไม่ทันเห็นมัวแต่กดบีบีตอบอยู่
“ก็ไอ้บ้านั่นสิโทรมาปลุกกูแต่เช้าให้ออกไปหา แถมกูยังต้องมาจ่ายค่าโจ๊กอีก แม่ง”ผมโพล่งออกไปแล้วครับกว่าจะรู้ว่าพูดอะไรออกไปก็ไม่ทันแล้ว มันสามตัวปล่อยหัวเราะออกมาสุดเสียงแบบไม่เกรงใจใครเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้ฝิ่น”ไอ้โอมหัวเราะมือก็ชี้หน้าผมไปด้วยถ้ามันลงไปกลิ้งได้มันคงลงไปแล้วล่ะ
“ฮ่าๆๆๆ” ไอ้อาร์มสครับไม่ต่างกันเท่าไรถอดแบบกันมาเลย ผมพูดไม่ออกเลย กูจนได้เผยหมดรู้ถึงไหนอายถึงนั่น
“นี่แค่วันแรกยังสั่งมึงได้ ต่อไปมึงได้โดนกดขี่เร็วๆนี้แน่ ฮิๆๆๆ”อีออยหัวเราะได้เสียงดัดจริตมากทำเป็นเอามือป้องปาก
“มึงจะหยุดได้ยัง เชี่ย ขอให้ขากรรไกรค้าง เซ็กส์เสื่อม”ผมด่าพวกมันพร้อมกับแช่งเสร็จสรรพ มันรีบหุบปากเลยครับแต่ยังกลั้นอยู่
“คริ คริ ก็ได้ๆๆ กูหยุดแล้ว”ขนาดหยุดมึงยังมีหลุดให้ได้ยินเลย
“รวบรัดเลยตอนนี้มึงกับพี่เขาเป็นผัวเมียกันแล้ว”ไอ้อาร์มสาระแนพูดสรุปเอาเอง
“ยังโว้ย แค่เป็นแฟนเฉยๆ”ผมทุบไหล่มันไปหนึ่งทีโทษฐานเลื่อนฐานะให้มัน
“คร๊าบ ตอนนี้แฟนอีกสองวันมึงได้เป็นเมียเขาแน่ แค่เขาโทรหายังรีบแจ้นออกมาไม่ทัน”ไอ้โอมพูดล้อผมยิ้มๆ แต่ดูกวนตีนมาก
“เออว่ะ ปกติกูไม่เห็นมึงจะตามใครง่ายๆเลย เซ้าซี้มากได้โดนตีนแน่”ไอ้อาร์มสพูดอย่างเห็นด้วย แถมบอกสันดานผมอีก
“กูบอกแล้วไง ของเขาดีจริงชื่อเป็นลำตั้งเป็นกระบอกซะขนาดนั้น”อีออยรีบสวมทับ ผมตีแขนมัน
“กูรำคาญต่างหาก ไม่ได้ใจง่ายสักหน่อย”ผมแถพวกมันไปเลยครับ ไม่รู้จะบอกอะไรให้ตัวเองอายไปมากกว่านี้แล้ว
“กูเชื่อมาก มึงดูปากกูนี่ ตอแหลลลลล”อีออยมันบอกผมก่อนพูดแบบอ้าปากกว้างเลยครับ เดี๋ยวเอาตีนยัดเลยนิมึง
“ไอ้ฝิ่น มึงยอมรับเถอะว่ามึงก็ชอบพี่เขา”ไอ้โอมพูดพร้อมกับกอดไหล่ผม
“นั่นสิ ไม่งั้นคนอย่างมึงใครจะมาบังคับได้ถ้าไม่ใช่คนที่มึงพอใจจริงๆน่ะ”ไอ้อาร์มสพูดพร้อมกับผลักหัวผม
“มึงไม่ต้องไปให้มันยอมรับหรอก กระแดะไปดักเขานึกว่ากูไม่รู้ทำแอ๊บมีธุระ กูไม่อยากจะเซดเหมือนในละครเลยทั้งงอน ทั้งโกรธ มีเลิฟซีนจูจุ๊บ กูเชื่อแหละว่าทำไมมึงกลัวพี่เขากัดลิ้นเล่นบี้มึงซะขนาดนั้นนี่ถ้าปี้ได้คงปี้มึงไปแล้ว กูนี่อยากจะบันทึกภาพให้พวกมึงดูจริงๆ แต่มีมารยาทพอเลยเก็บไว้ในความทรงจำคนเดียว คริคริ”อีออยร่ายยาวจนผมอ้าปากแทรกแก้อะไรไม่ได้เลย ไอ้แฝดฟังอย่างตั้งใจ
“อีห่า มึงอย่าบอกนะว่ามึงแอบดูกูน่ะ”ผมถามมันเสียงดัง หน้านี่ร้อนไปหมด
“กูพูดซะขนาดนี้มึงยังไถนาไม่รู้เรื่องอีกเหรอว่ากูแอบไหม เต็มสองตาเลย”มันเอาจิ้มหน้าผากผมลอยหน้าลอยตาใส่
“แล้วมีใครเห็นอีกนอกจากมึง”ผมถามมันเร็วๆ ไอ้สองตัวยิ้มกริ่ม
“เดี๋ยวนะกูนึกก่อน ไม่ไกลจากกูก็เด็กศิลป์ ถัดไปนิเทศ อีกโต๊ะบริหาร กำลังเดินอยู่ก็วิดวะ ข้างหน้าถา’ปัตย์ แล้ว ยะ”อีออยทำท่านึกพร้อมกับนับนิ้วประกอบ
“พอแล้ว อีบ้า แล้วพวกมันเห็นหรือได้ยินอะไรมั้ย”ผมรีบดักมันก่อนจะพูดจบ
“กูนั่งดูอยู่ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก ไม่งั้นเจอบ๊วบและลากไปชำแหละข้างหลังแน่ๆ”มันพูดทำตาวิบๆแต่ออกหื่นมากกว่าน่ารัก
“เฮ้อ แล้วไปยังไงก็ขอบใจมึงที่ดูต้นทางให้ แต่เดี๋ยวมึงแน่ใจนะ”ผมถอนใจขอบอกขอบใจมันทำไมก็ไม่รู้ ก่อนจะย้ำอีกครั้ง
“เออ กูมีวิสามัญดีพอไม่ให้ใครดูหรอกนอกจากกู หุหุ”มึงใช้คำผิดหรือเปล่า
“พวกมึงคิดไง”ผมถามพวกมัน
“เรื่องส่วนตัวมึง พวกกูเคยยุ่งเหรอ”อีออยถามทำหน้าเชิดๆ
“เคย อีกูปรีไม่งั้นมึงไม่แอบดูกูหรอก”ผมจิกหัวมันกลับบ้าง มันก็หัวเราะชอบใจ
“นอกจากมันไม่ถูกไม่ควรเท่านั้นแหละที่พวกกูจะยุ่งน่ะ” พวกมันสองคนพูดพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย
“แล้ว มึงว่ามันเป็นไงบ้าง”ผมถามความเห็นพวกมัน มันทำท่าคิด
“อึด”อีออย
“ยาว”ไอ้โอม
“ใหญ่”ไอ้อาร์มส
“เชี่ย กูหมายถึงลักษณะท่าทางมัน ไม่ใช่เรื่องนั้น”ผมโวยใส่มันครับรู้เลยว่าหน้าแดงจนพวกมันหัวเราะ
“กูนับถือพี่เขาวะ ทำให้มึงเป็นได้ขนาดนี้”มันสามคนพูดถึงไอ้บ้านั่นอย่างกับเป็นไอดอลของตัวเอง
“กูอยากได้แทนมึงมาก บอกจากใจกูเลย”อีออยยังไม่เลิกเล่น
“เอาเรื่องจริง อีออย”ผมย้ำพวกมันอีกครั้ง หันไปมองพวกมันเรียงตัว
“กูไม่รู้หรอกว่ายังไง แต่พี่เขาดูไม่ใช่คนเหลาะแหละ หรือจะหลอกฟันมึง เพราะหน้าตาอย่างเขานะไม่จำเป็นต้องมาตื้อมึงให้เสียเวลาการทำงานระบบสืบพันธุ์เขาหรอก เอาเป็นว่ามึงศึกษาเองดีกว่า ไม่ต้องมาแรดถามกู ทีเมื่อวานเสนอหน้าไปถวายช่องทางเขาถึงที่เสือกไม่ชวนกูสักคำ อีห่า”มันพูดดูจริงจังในตอนแรกแต่ตบท้ายก็ยังเคืองที่ไม่ชวนมัน
“ก็กูอายนี่หว่า ตามึงไอ้โอม”ผมยอมรับตรงๆก่อนจะหันไปทางไอ้โอม
“ถ้าหน้าตาก็นับว่าหล่อดิบๆ ดี หุ่นแม่งเฟิร์มจนกูยังอิจฉาเลย”ไอ้โอมพูดพร้อมกับทำหน้าแบบอิจฉาแต่ไม่จริงจัง
“อืม กูเห็นด้วย ส่วนนิสัยเท่าที่ฟังจากมึงคงจะกวนตีนไม่ใช่น้อยแถมยังออกแนวบังคับหน่อยๆ แต่อย่างนี้แหละเหมาะกับมึงแล้วขืนตามใจมึงมากแบบพวกกูเสียคนหมด”ไอ้อาร์มสร่ายยาวเลยครับแถมวกกลับมาหาผมอีก
“นี่ขนาดมึงยังไม่ได้คุยกับมันนะ พูดซะกูเห็นภาพเลย”เรื่องจริงครับที่มันพูดผมยอมรับเลยก็ได้
“กูคิดอยู่แล้วล่ะว่าพี่เขาเอามึงแน่ เห็นมองมึงตั้งแต่ที่ผับวันแรกแล้ว สายตามันบอกว่ากูจะเอาๆๆ”กูไม่ใช่ปลาโลมานะโว้ยจะเอาๆๆน่ะ ไอ้โอมพูดย้อนไปถึงวันแรกที่ผมเจอมันที่ผับ แยกความซวยกับพรมลิขิตไม่ออกเลยระหว่างผมกับมัน
“หลังจากนั้นเขาก็ตามแหย่มึง ยั่วให้มึงโมโห ปกติมึงจะระงับอารมณ์นะแต่กับคนนี้มึงวีนแตกแต่ไม่ยักกะลงมือทำอะไร”อีออยพูดต่ออีก พวกมึงนี่ช่างสังเกตจริงๆแต่ไม่เคยบอกหรือแม้แต่จะคิดช่วยกูเลยนะ สนุกกันล่ะสิเห็นกูเป็นแบบนี้น่ะ
“มึงคงคิดว่าทำไมพวกกูไม่ช่วยมึงใช่ไหม”แม่งแทบพูดพร้อมกันอย่างกับทะลวงเข้าไปฟังความคิดผมเลย
“เออ ทุกทีเวลากูไม่พอใจอะไรพวกมึงจะต้องกันตลอด”ผมยอมรับไปเลยครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
“ก็กูเห็นมึงชอบ กูก็ไม่ช่วยน่ะสิ จริงไหมวะไอ้อาร์มส ออดี้”ไอ้โอมมันแสยะยิ้มพร้อมกับหันไปพยักหน้ากับน้องมันและอีออย
“วันไหนนะ เขาไม่มามึงก็หงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุ ตาก็มองหา หน้าตาก็ครุ่นคิดประมาณว่า มันไปไหนว่ะ อะไรแบบนี้”ไอ้อาร์ม
รีบพูดต่อความคิดของพี่มันทันทีเลยครับ สมแล้วที่มันเป็นเพื่อนผม ตอนนั้นผมหงุดหงิดจริงๆเวลาไม่เห็นมันมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่ผมมองว่าเมื่อไรมันจะมากวนตีนใส่ผม มันทำให้ผมโรคจิตที่ต้องนึกถึงมันอยู่ได้
“=_=”หน้าผมเองครับ พูดไม่ออก
“ยอมรับแล้วสิ ชอบเขาน่ะ”มันอมยิ้มพร้อมกับขยี้หัวผม
“ไม่ ดูไปก่อน”ผมยังวางท่าอยู่ไม่อยากเสียฟอร์ม
“อีสตอ”อีออยด่าผม ก่อนจะแหวกถุงก็อบแก็บที่ผมวางอยู่
“เออ จะคอยดู”ไอ้โอมมันผลักหัวผมครับ
“ขนาดบอกว่าไม่ ปากนี่แม่งยิ้มจนจะฉีกถึงรูหูแล้ว”ไอ้อาร์มสมันแขวะผม
“มึงนิเวอร์ กูแค่อมยิ้มเฉยๆ”อีกแล้วครับ หลุดให้พวกมันขำอีกแล้ว ไอ้ไผ่มึงเตรียมตัวไว้เลยกูจะสูบมึงให้หมดตัวเลย เชี่ย
“คริ คริ แล้วเย็นนี้มึงจะไปหาพวกโมนิคหรือเปล่า”อีออยยังขำไม่เลิกก่อนจะพูดถึงนัดวันนี้
“((= =))”ให้ดูว่าผมส่ายหน้า เม้มปากหน่อยๆ
“ทำไม”มันถามพร้อมกับเลยครับ
“=_=”
“อะไร”มันย้ำอีกครั้ง หรี่ตาใส่
“มันบอกให้กูไปรอมันที่คณะ”พูดจบผมก้มหน้าซุกกระเป๋าเลยครับ มือก็อุดหูทันที
“ก๊าก ๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ”พวกมันประสานเสียงกันไม่หยุดเลยครับ ฮือๆๆ หยุดเถอะ อายฉิบหายเลย
“เขาชวนไปซั่มเหรอ ไวอ่ะ”อีออยแกล้งทำเสียงพูดแบบคำว่า “น่ารักอ่ะ” แต่มันทำแรดกว่านั้น
“อีบ้า ไม่ใช่”ผมก็แย้งมัน
“แล้วไปทำไร”มันกระแทกไหล่ใส่
“ไม่รู้ มันไม่บอก”ผมส่ายหน้า
“โดนล่อแน่มึง แกคงแค้นที่มึงด่าก็เลยหาทางหลอกล่อให้มึงไปด้วย”อีออยทำหน้าขึงขัง ขู่ผม
“เออว่ะ”ไอ้สองคนรีบสมทบกับมัน
“เฮ้ย จริงอ่ะ”ผมก็จี้เส้นตาม พวกมันปล่อยก๊ากกก
“อีฝิ่น กูว่าช่วงนี้มึงไปเช็คประสาทและช่วงล่างพร้อมไปด้วยเลยดีกว่าว่ายังทำงานได้ดีมั้ย รู้สึกจะจิตหลุดนะมึง”อีออยพูดพร้อมกับเอามือจูนหัวผมไปด้วย นี่กูเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ
“อย่าลืมหยอดน้ำมันหล่อลื่นด้วยนะ”ไอ้โอมพูดยิ้ม
“เพื่อการขับขี่ที่ปลอดภัยและคล่องตัว”ไอ้อาร์มสตามมาติดๆ
“ไอ้พวกเหี้ยยยย แช่งกูอยู่ได้”ผมด่ามันที่หัวเราะ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกขึ้นได้ “แล้วไปเช็คที่ไหนดีวะ”พอผมพูดจบพวกมันรุมตีผมใหญ่เลย แต่ไม่แรงหรอกแบบหยอกมากกว่า
“ถุงอะไรวะ กูเห็นมึงกุมซะแน่นเลย”อีออยถามผมอย่างสงสัยหลังจากเลิกหยอกแล้ว เอานิ้วจับแบบกรีดๆ ผมตีมือมัน
“ผลไม้”ผมบอกมันยิ้ม ๆก่อนจะเปิดออกให้พวกมันดู
“มึงไปโลตัสมา”อีออยถามผมก่อนจะหยิบสตอรเบอรี่มาดู และเข้าปากอย่างเร็ว
“ เปล่า อีนี่กินของกูทำไม”ผมบอกพร้อมกับว่ามัน
“ใครให้มา”มันหรี่ตาถามผม ผมไม่บอกลอยหน้าใส่มันบ้างก่อนจะหยิบกินและปิดถุงทันทีวางไว้แต่ส้ม แอ๊บเปิ้ลให้พวกมัน
“ตอแหลลลล ผัวเอามาฝากละสิ แรดนะมึง ทำหวง”อีออยจิกด่ายาวหันไปพยักเพยิดกับไอ้แฝดที่หัวเราะคิก ผมยักคิ้วให้
มันไม่อายแล้ว ยิ่งอายพวกมึงก็ยิ่งล้อกู มันยังไม่เลิกพยายามแย่งถุงของผมอีก เรื่องไรจะยอมอย่าว่าแต่ถุงเลยเจ้าของถุงกูก็ไม่ให้ใครทั้งนั้น อิอิ
**********************************************************************************************
ผมอมยิ้มกับข้อความของไอ้เด็กบ้านั่นที่ตอบกลับมา ป่านนี้มันไปไหนแล้วมั้งเพราะยังไม่ถึงเวลาเรียน ผมเช็คตารางเรียนมันมาหมดแล้วว่ามีเรียนตอนไหนบ้างในสัปดาห์นี้ เย็นนี้กะจะพามันไปเดินซื้อของที่ตลาดนัดไม่ไกลจาก ม. แล้วก็กินข้าวด้วยกันตามเสต็ปของการเป็นแฟนมั้ง เมื่อเช้าโทรไปปลุกให้มันออกมาหาแต่เช้า กะแกล้งมันนั่นแหละไม่ได้จะให้มันออกมาหรอกเพราะมันมีเรียนสายแต่พอได้ยินเสียงมันแว๊ดมาตามสายก็เลยอยากเห็นหน้าแม่งซะเลย ขู่มันเล่นๆไม่คิดว่ามันจะเชื่อสงสัยมันกำลังเบลอนึกอะไรไม่ออกแน่ๆ นึกแล้วก็ขำเมื่อเห็นตอนมันเดินหน้าตางัวเงียเข้ามาตาก็มองหาผมพอเห็นมันก็เดินมานั่งกระแทกข้างๆ ผมสังเกตตั้งแต่แรกแล้วว่ามันตัดผมใหม่โคตรน่ารักเลยดูเซอร์ๆดี คนนี่มองตามแบบเหลียวหลัง ฝิ่นมันสูงกำลังดี ขาเรียวยาวยิ่งใส่กางเกงเข้ารูปนี่ดูดีมากแล้วถ้าไม่ใส่อะไรเลยล่ะจะสวยขนาดไหน หื่นอีกแหละกู
“แหมหน้าบานมาเชียวมึง”เสียงไอ้หวายเอ่ยตัดความคิดผมพอดี ไอ้ที่เหลือก็อมยิ้มแถมยักคิ้วกวนตีน
“อร่อยมั้ยครับทานโจ๊กแต่เช้า”ไอ้เจย์เอ่ยออกมาบ้างหลังจากยิ้มล้อเลียนสักพัก
“กูนึกว่ากินทองหยอด หวานซะ”ไอ้บลูตามมาติด ไอ้พายหัวเราะคิกคัก
“ตอนเช้าก็ต้องบำรุงสมองเป็นธรรมดา ไม่ใช่แดกขี้เลื่อยแบบพวกมึง”ผมแสยะยิ้มพูดกับไอ้สามตัวนั่น
“ไอ้เลว”พร้อมกันครับ ผมก็ยิ้มรับก่อนจะหันไปแสยะยิ้มใส่
“อ้อ ไอ้หวายที่มึงตื่นเช้าเพราะเมื่อคืนที่บ้านแผ่นดินไหวเปล่าวะ”ผมหันไปพูดยิ้มๆใส่ไอ้พาย มันตาโตเลยครับ
“ไอ้ไผ่ สันดาน”มันด่าพร้อมกับผลักหัวผมอย่างแรงเลยครับ ไอ้พวกนั้นปล่อยก๊ากเลย สม ล้อกูดีนัก
“กูก็อยากให้เป็นอย่างนั้นนะ พายแม่งขัดขืนตลอด”ไอ้บลูพูดยิ้มๆใส่ไอ้พาย
“ไอ้สัด”ไอ้พายด่าก่อนจะปากล่องนมที่ดูดหมดแล้วตรงกบาลมันพอดี
“โอ้ย พายอ่ะล้อเล่น หัวปูดหมดแล้ว”มันทำเป็นแกล้งครวญคราง
“มาเดี๋ยวกูเอาตีนนวดซ้ำให้”ไอ้พายเรียกมันพร้อมกับยกตีนขึ้นเตรียม
“ดุจังวะ เดี๋ยวจะทบให้หมดเลย”ไอ้บลูพูดอุบอิบ
“บ่นไร”มันตวาดใส่
“เปล่า แค่บอกน้ำใจดีจริงๆแฟนกู เอ้ย บลู”มันแถไปเรื่อย
“แหวะ”ไอ้สองตัวทำท่าอ้วกใส่ กับความเลี่ยนของมัน
“เฮ้ย ตรงนี้ใครนั่งไหม”เสียงไอ้หวานครับถามผม ตอนนี้ถือว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทด้วยที่สุดในคลาสนี้เลย ผมสั่นหัวก่อนจะมองหน้ามันที่ตอนนี้หน้างอฉิบหาย สงสัยจะทะเลาะกับแฟนมัน ชื่อ น้ำ ครับเรียนศิลปกรรมโคตรติสท์เลยเคยเจอกันสองครั้งดูก็นิสัยดีครับ หน้าตาจัดว่าหล่อนะเหมือน เป้ อารักษ์ นะในความคิดผม
“เป็นไรหวาน”ไอ้พายถามไอ้หวานที่นั่งปากยื่นมือก็หยิบของขึ้นมาเตรียมเรียน
“เออ หน้างอเป็นสาก”ไอ้หวายถามมันบ้าง
“สากบ้านมึงสิงอ ไอ้น้ำ แม่งสันดานลาไปญี่ปุ่น ไม่บอกสักคำ กลัวกูจะฝากซื้อของมั้ง”มันด่าไอ้หวายก่อนจะบอกครับ หลังๆ มึงกูกันแล้วครับ ดีผมชอบ ก่อนจะหันมาทางผมที่นั่งฟังเฉยๆ แต่ไม่รู้ไปสะกิดต่อมอะไรมันเข้าถึงได้พูดกับผม
“อะไร มึงทำหน้าประมาณว่าเรื่องแค่เนี้ยะ”กูยังไม่ได้ถามหรือว่าอะไรมึงเลยนะ เออ รู้ดีจริง
“ก็โทรไปสิ”ผมบอกมันสั้น ๆ มันหันขวับมามองหน้าผมเหมือนจะพูด
“มันปิดเครื่อง ไม่งั้นกูไม่มานั่งด่ามันอยู่หรอกอยากจะสาปแช่งแต่พ่อแม่มันไปด้วยเลยทำไม่ลง สัด”มันร่ายยาวพูดแบบดูเหมือนจะดีก่อนจะตบท้ายด้วยคำด่าเน้นๆ
“ก็โทรใหม่เผื่อมันเปิดแล้ว”ผมแนะนำมันไปอีก มันมองหน้าผมแบบระอาเลยครับ
“ไอ้ไผ่ มึงไม่พูดกูก็ไม่ว่าหรอกเงียบอย่างที่เป็นอยู่น่ะดีแล้ว กูแปลกใจจริ๊งทำยังไงจีบน้องฝิ่นติดว่ะ อย่าบอกนะว่ามึงสะกดจิตน้องมันน่ะ”มันว่าผมก่อนจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาผมต้องมองหน้ามันอย่างแปลกใจว่ามันรู้ได้ไง มันแสยะยิ้มรู้ทันครับ ไอ้เพื่อนผมสี่คนอมยิ้มเลย
“เขาพูดกันจนจะทั่ว ม. แล้วว่าเมื่อเช้ามึงกระแซะเบียดเบียนอยู่กับใคร แต่ที่กูชอบนะก็เรื่องที่ด่าอีแอนนี่ชะนีล่าแต้มแม่งแต่ก่อนทำเป็นจะเอาไอ้น้ำดีนะมันติสจัดอีนั่นเลยถอยหนี มันอยู่กับใครไม่ได้หรอกนอกจากกู น้องฝิ่นแม่งเจ๋ง เห็นเงียบๆแต่ได้ใจวะ ฮ่าๆๆ”มันพูดไขข้อสงสัยผมเล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้น และอวยตัวเองเสร็จสรรพก่อนจะหัวเราะแบบสะใจมากไอ้เพื่อนผมสี่คนยังอึ้งเลย
“ไม่น่าเชื่อดูเงียบๆ สมแล้วปากจะได้ทันมึง แหมหื่นนะมึงมีกอดด้วย”ไอ้หวายพูด พร้อมกับหาวออกมาแต่ดันหันไปทางไอ้หวาน
“เชี่ย ไม่อ้วกใส่หน้ากูเลยล่ะ”ไอ้หวานด่าก่อนจะสะบัดหน้ากลับ ผมขำมันครับ
“ไม่หล่อปนบ้าทำไม่ได้นะมึง”ไอ้เจย์พูดพร้อมกับคารวะ สรุปมึงชมปนด่ากูใช่ไหม ผมก็พยักหน้ารับ
“กวนตีน”ไอ้พายกับไอ้บลูพูดแทบพร้อมกัน แต่ก็อดขำไม่ได้
“เออ กูลืมไป น้องเอมฝากขนมมาให้”ไอ้หวานเหมือนนึกได้เอากล่องขนมที่ลายน่ารัก ส่งมาให้ผม
“น้องยังไม่รู้แน่เลย ถึงได้เอาขนมมาให้มึงอยู่”ไอ้หวายพูดก่อนตาเป็นประกายเมื่อเห็นของกิน
“เดี๋ยวก็คงรู้ แล้วคราวหน้าถ้าเขาฝากมาอีกมึงจะให้กูบอกไง”ไอ้หวานพูดแทนผม มึงคงกลัวว่าผมจะว่ามัน
“ให้ก็รับมา ไม่ต้องทำไง”ผมก็บอกตามตรง
“อย่างนี้มึงก็ให้ความหวังน้องเขาสิ”ไอ้พายพูดแย้ง
“ให้กูไปบอกตรงๆเลยมั้ย”ผมพูดพร้อมกับมองหน้ามัน
“ไอ้บ้า มึงก็พูดไม่คิด”ไอ้เจย์รีบห้าม ผมส่ายหน้า
“พวกมึงคิดมากไปเปล่า น้องเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรก็ได้ พูดไปเดี๋ยวจะหาว่ากูหลงตัวเอง”ผมบอกพวกมันอีก ก่อนจะพวกมันจะพูดอะไรอีกก็มีเสียงขัดขึ้น
“น้องรหัสมึงฝากมาให้”ไอ้กราฟเพื่อนในห้องเอาถุงมาวางให้ก่อนจะยักคิ้วยิ้มๆเดินไป
“เสน่ห์แรงฉิบเพื่อนกู กล่องนี้ของผู้หญิง คราวนี้น้องรหัสที่เป็นเกย์ ระวังหัวจะหลุดนะครับถ้าแฟนรู้เข้า”ไอ้หวายพูดล้อผม น้องรหัสผมเป็นเกย์ชื่อ แฟนต้า น่ารักขาวจั๊วะ แต่ผมไม่เจี๊ยะทั้งที่ตอนรับน้องเกือบๆเหมือนกัน แต่ตอนนี้เด็กผมน่ารักสุด
“อาจารย์มาแล้วโว้ย”เพื่อนคนหนึ่งเดินกึ่งวิ่งมาบอก ก่อนทุกคนจะเงียบแล้วเริ่มเรียน
**********************************************************************************************
-
ระวังฝิ่นรู้หัวขาดดดด
-
เสน่ห์แรงพอกันทั้งคู่อ่ะ
-
เสน่ห์แรงจริ๊งงงพ่อคุณ :o10:
-
อ๊ผ่นิ
-
ไผ่
น่ารัก
มาก
-
เข้ามาติดตามค้าบบบบ ^^
-
ไปๆมาๆ ไผ่ก็ใช่ย่อยน๊า
มีคนมาพัวพันด้วย มักเป็นเรื่อง
-
ตอนที่ 15
ตอนนี้เกือบห้าโมง ผมไม่รู้ว่าเดินมาถึงคณะไอ้บ้าไผ่มันตั้งแต่เมื่อไหร่ ใจหนึ่งก็อยากต่อต้านไม่มาตามที่มันบอกแต่ไอ้สามคนมันบอกว่าในเมื่อตกลงเป็นแฟนมันแล้วก็อย่าทำตัวเรื่องมากเดี๋ยวเขาก็เบื่อหรอกยังไม่ทันข้ามวันเลย ห่วงกูมากเลยพวกมึง
“อีนี่ เล่นตัวไม่เลิกถ้าไม่โดนเล่นตูดซะก่อน เชาชวนก็ควรไปอย่าทำเป็นขมิบอิดออด”อีออยด่าผมเป็นกลอนติดเลย
“พวกมึงไม่ไปเหรอ”ผมถามพวกมัน ที่พร้อมใจกันส่ายหน้า
“กูติดธุระสำคัญมากกกกก”อีออยพูดแบบว่าสำคัญจริงๆแต่ดูแหล
“ติดธุระหรือติดสัด บอกมาเลย”ผมย้อนถามมัน
“ถ้าเป็นมึงจะเลือกติดอะไรล่ะ”มันก็ย้อนผม
“ติดเพื่อน”ผมบอกมัน
“โสรยานะมึง ทำเป็นติดเพื่อน เมื่อเช้าเห็นหวงกูแดกแหมบๆทำอย่างกับขอแบ่งข้าวหลาม”มันพูดใส่หน้าผม
“กูไม่ว่างจริงๆ ป๊าให้ไปรับลุงที่สนามบิน”ไอ้โอมบอกเหตุผล หลังจากที่พวกมันขำผม
“ถ้าเกิดพี่เขาอิ๊อ๊ะมึงก็เล่าให้กูฟังด้วยนะ ว่าท่าท่างเงี่ยะ เอ้ย เงียบเวลานั้นส่งเสียงยังไงวะ”อีออยยังทะลึ่งไม่เลิก
“เรื่องไรกูจะบอก ความมันส์ส่วนตัวโว้ย”ผมเลยพูดใส่หน้ามัน ทำเอาอึ้งไปนึกว่าผมจะอาย
“ต๊ายยยย มึงเห็นมั้ยหน้ามันเริ่มจะดอกกกกหมดยาง ไม่ได้ๆๆๆ กูต้องรีบไป กูไปล่ะ”มันบอกไอ้แฝดพร้อมกับไขรถทันทีเมื่อเดินมาถึงที่จอดรถก่อนจะโบกมือลัลล้าขับออกไป ไอ้สองคนมองหน้าผมพลางกอดไหล่แบบเป็นกำลังใจให้ กูแค่ไปกินข้าวไม่ได้ไปออกศึก เฮ้อ นึกถึงพวกมันและก็ขำไม่หายยิ่งถ้าอยู่ครบผมโดนพวกมันรีดจนหมดเปลือกแน่
“คิดมากทำไม ไปกันไม่ได้อย่างมากก็เลิก”ผมพูดพึมพำอย่างไม่ใส่ใจ พาตัวเองไปนั่งตรงม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่ มองเข้าไปในตึกก็ยังไม่เห็นมีใครเดินออกมาก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมากดเล่นเกมฆ่าเวลา สักพักเหมือนมีคนเดินมานั่งข้างๆ จะไม่เงยหน้าก็ไม่ได้แต่กำลังมันเลยใครวะมาขัดจังหวะเดี๋ยวไม่สบอารมณ์จะด่าให้ พอเงยหน้าไปก็ผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้ชายสี่คนนั่งด้วยถ้าเป็นคนกลุ่มอื่นคงไม่อะไรหรอกแต่นี่กลับเป็นกลุ่มเพื่อนไอ้ไผ่มัน ผมจำได้ถึงไม่เคยคุยหรือทักทายกัน แล้วมานั่งมองหน้ากูทำไมวะ ผมก็เลยยกมือไหว้แต่ไม่ได้พูด พวกพี่เขาก็ยิ้มรับ
“น้องฝิ่นใช่ไหม”พี่ที่หน้าตาน่ารัก ตัวเล็กและเป็นเกย์เหมือนผมแน่
“ครับ”ผมตอบสั้นๆ
“พี่ชื่อพาย นี่ก็ไอ้หวาย ไอ้เจย์ และไอ้หน้าหื่นนี่ชื่อไอ้บลู”พี่พายแนะนำตัวเองก่อนจะแนะนำเพื่อนๆแก ยิ่งดูยิ่งน่ารักครับพี่พาย
“โธ่พายอ่ะ บลูเสียหายนะไปบอกน้องอย่างนั้น”พี่บลูรีบพูดอ้อนแกทันที ผมว่าแกเหมาะกันดีน่าเป็นแฟนกัน พี่บลูหล่อใช่ย่อยสาวติดตรึม
“ไอ้พายมันก็พูดถูกแล้ว มึงจะแย้งทำไมแค่น้องเห็นหน้ามึงก็รู้แล้ว”พี่หวายที่หน้าคล้ายพี่พายสงสัยเป็นญาติกันมั้งแต่คมเข้มกว่า แหย่เพื่อนแกก่อนจะหันมายิ้มให้ผม ดูแกเป็นคนที่มีเสน่ห์ตรงคำพูดและรอยยิ้ม พอกับพี่ที่หน้าออกลูกครึ่งที่ชื่อพี่เจย์
“นั่นดิ ไอ้หน้าหื่น คริคริ”พี่เจย์พูดบ้าง
“หยุดเห่าเลยพวกมึง ภาพพจน์กูเสียหมด”พี่บลูรีบชี้หน้าเลยครับ
“น้องฝิ่นมารอนานยัง”พี่พายถามผมยิ้มๆ ก่อนจะหยิบขนมและพยักหน้าชวนผมกิน ผมก็เลยหยิบมาชิ้นนึงเข้าปากเคี้ยวเลย ดีกำลังหิว แกเลิกคิ้วแปลกใจคงคิดว่าผมจะปฏิเสธแน่นอน ขอโทษครับของฟรีไม่มีปฏิเสธ พวกเพื่อนแกก็หยิบกินบ้าง
“สักพัก”ผมตอบแกกลับไป ใจผมอยากจะถามว่ามีอะไรกับผมหรือเปล่าแต่ไม่ดีกว่า ดูพวกเขาก็ไม่ได้ทำท่าทางไม่ดีใส่ผมด้วย ดูเป็นมิตรด้วยซ้ำถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป
“เดี๋ยวมันลงมา นัดกับมันจะไปไหนเหรอ”พี่หวายถามผมยิ้มๆ มือก็หยิบกินไปเรื่อยๆ พี่พายหันไปมองหน้าประมาณว่ามึงจะถามทำไมเสือกไม่เข้าเรื่อง แกส่งสายตาจิกใส่เลย
“ไม่ได้บอก”ผมส่ายหน้าพร้อมกับบอกแกไป ไม่ได้เป็นความลับอะไรหรอกก็มันไม่ได้บอกนี่หว่า ว่าไปไหน พวกแกเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มแบบไม่แปลกใจอะไร แสดงว่าคงเป็นสันดานมันแหละ หุหุ
“นั่นแหละมันทำอะไรก็ทำเลย”พี่หวายพูดพร้อมส่ายหน้าแบบระอา แต่มือแกก็เลื่อนขนมมาวางตรงหน้าให้ผม ก่อน ผมก็หยิบเลยไม่อยากขัดศรัทธาผู้ใหญ่เดี๋ยวจะหาว่าเสียมารยาท หรือกูตะกละวะ
“เรียกฝิ่นก็พอ ไม่ต้องมีน้องหรอกมันยังไงไม่รู้”ผมบอกพวกพี่เขาออกไปหลังจากฟังพวกแกเรียก มันเหมือนผู้หญิงอ่ะ
“ทำไมล่ะ น่ารักดีออก”พี่เจย์ถามผมเสียงสูงเลยแต่เป็นแบบล้อนะ คิ้วขมวดเลยผม พวกแกก็เลยหัวเราะ
“มันดูผู้หญิงล่ะสิ ใช่ไหม”พี่หวายถามผมแบบรู้เลย ผมก็เลยพยักหน้าหงึกๆ มือก็หยิบน้ำในกระเป๋ามาดื่ม ผมเป็นชอบดื่มน้ำมากก็เลยต้องพกติดตัวเกือบตลอดเวลาไม่เย็นไม่เป็นไรขอให้ได้กินเถอะ ไม่งั้นก็พวกชาเขียว ชาขาว
“ฝิ่นเรียนวิศวะเหรอ”พี่หวายถามผมต่ออีกและก็เรียกชื่อไม่มีน้อง ดีมากพี่
“ครับ”ถามสั้นๆผมก็ตอบสั้นๆ
“พวกมึงจะถามอะไรนักหนาวะ น่ารำคาญ”พี่บลูพูดขึ้นมาบ้างหลังจากเงียบไปนาน ที่โดนรุม
“อ้าว ไอ้นี่กูไม่เห็นน้องมันจะรำคาญเลย”พี่หวายหันไปพูดกับพี่บลูที่นั่งติดพี่พายที่เอามือดันแกออกห่าง ผมว่าชักจะยังไงนะคู่นี้
“น้องมันบอกมึงเหรอ”พี่บลูย้อนถามได้กวนดีแท้ แหมพี่รู้ใจผมจริงๆ ไม่ขนาดนั้นผมไม่ได้รำคาญหรอกถ้าไม่ถามอะไรที่มันงี่เง่ากับผมน่ะ
“สัด ทำเป็นรู้ดี สนใจ เมียมึงโน่น”พี่หวายด่าพร้อมกับพูดพร้อมกับชี้ไปทางพี่พายที่หน้าเหวอเลยครับ
“ไอ้หวาย สันดาน”พี่พายด่าเข้าให้
“อายอะไรเล่าก็เรื่องจริง ไอ้ไผ่มันยังไม่อายเลย จริงไหมฝิ่น”พี่บลูพูดยิ้มแป้นหันมาถามผมอีก
“เอ้อ”ผมพูดไม่ออก มองพี่พายที่หน้าแดง
“มึงหยุดเลย เห็นมั้ยน้องมันอายแล้ว”พี่พายรีบเอาผมอ้างทันที
“น้องหรือมึงที่อาย”พี่หวายยังแซวต่อ
“มึงมากกว่ามั้งหน้านี่แดงจนไม่เหลือความขาวเลย”พี่เจย์แซวต่อ
“ไอ้เชี่ยะ”พี่พายเน้นเสียงใส่เลย ผมขำพวกแกแต่กลั้นเอาไว้ ก่อนจะมีเสียงดังตุ๊บของกระเป๋าที่วางข้าง พร้อมกับแทรกลงมานั่ง
“คุยอะไรกันวะ”มันพูดขึ้นมาลอยๆ คงถามเพื่อนมันนั่นแหละ
“ดีแล้วที่มา ไม่งั้นไอ้พวกนี่ได้ซักฟอกอีกนาน”พี่บลูมองหน้าไอ้ไผ่พร้อมกับพูดออกมาว่าพวกเพื่อนแก
“ถุย พอไอ้ไผ่มาทำเป็นฟ้อง”พี่หวายทำท่าพร้อมกับเบะปาก พี่เจย์ทำหน้าแบบเห็นด้วยกับพี่หวาย
“เหรอ แล้วมึงบอกอะไรพวกมันมั่ง”มันพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะก้มมาถามผมจนจมูกจะชนแก้มอยู่แล้ว ดีนะผมมือไวเลยผลักหน้ามันออก
“มึงจะก้มมาทำห่าไร”ผมกัดฟันพูดกับมันเบาๆ มันก็ยิ้มพร้อมกับยักคิ้วให้ เพื่อนมันก็ยิ้มๆ
“สันดานจริงเพื่อนกู”พี่หวายว่าพลางส่ายหน้ากับพฤติกรรมของมัน
“เออ คืนนี้ไปร้านพี่แป๊ะไหม ชวนฝิ่นไปด้วย”พี่หวายพูดต่อหลังจา
กนึกขึ้นได้
“ใช่ ร้านxxxx ฝิ่นรู้จักไหม”พี่เจย์พยักหน้าเห็นด้วยบอกชื่อร้านก่อนจะถามผม ผมก็พยักหน้าว่ารู้จักเคยไปกินอยู่ครั้งสองครั้งเป็นร้านอาหารไม่ใหญ่นักเน้นความสบายเป็นกันเอง ยิ่งอาหารอีสานยิ่งแซ่บหลายถ้าไอ้พวกนั้นรู้มันต้องชอบแน่
“คงไม่ได้”มันตอบพวกเพื่อนมันสั้น ๆ
“อะไรวะ มึงก็ไปสวีทกับน้องเขาก่อนแล้วค่อยไปก็ได้”พี่หวายว่ามันแบบหน้านิ่วคิ้วขมวดเลย ผมก็นั่งเฉยๆไม่ออกความเห็น และผมไม่ได้อยากไปสวีทกับมันสักหน่อย (แล้วมาคอยเขาทำไม) พี่เอามันไปด้วยเลย ผมจะได้กลับบ้านกินนมนอน อิอิ
“กูไม่ว่างจริงๆ คืนนี้กูต้องทำงานพิเศษ พวกมึงก็รู้นิ เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน”มันตัดบทพูดก่อนที่พี่หมากจะพูดจบ มันทำงานพิเศษด้วยเหรอ งานอะไรวะอย่าบอกนะว่ามึงรับจ๊อบก่อสร้างตอนกลางคืน
“ก็ลาสิ วันเดียวเองพี่กี้ไม่ว่าหรอกแกก็เพื่อนพี่แป๊ะ”พี่หวายเสนอความคิดเห็นแบบไม่ลดละ จะให้มันไปด้วยให้ได้
“ความรับผิดชอบน่ะมึงสนิทกับมันไหม”มันย้อนพี่หวายแบบกวนตีนมากๆ คิดได้ไงวะ
“ด่ากูอีก ไอ้ห่า เออๆๆตามใจ แต่ยังไงคราวหน้ามึงก็อย่าเลี่ยงแล้วกันชวนน้องไปด้วย ฝิ่นไปนะ”พี่หวายเลยยอมครับก่อนจะหันมาชวนผมที่ยังนั่งนิ่งคิดถึงคำพูดมันไม่หาย ผมก็พยักหน้าให้พี่แก
“กูบอกแล้วเหรอจะพาไป”มันหันมาย้อนถามผมแบบหน้านิ่งแต่น่าโดนตีนมาก เพื่อนมันมองหน้าเลยครับประมาณมึงเกรียนมาก
“แล้วกูบอกเหรอจะไปกับมึงน่ะ”ผมก็ย้อนมันกลับไปบ้างครับเรื่องอะไรจะเสียเหลี่ยมต่อหน้าเพื่อนมึง เพื่อนมันปล่อยก๊ากเลยครับที่เห็นผมย้อนมัน มันมองหน้าผมแบบคาดโทษเอามือผลักหัวผมแต่ไม่แรงมากนัก ผมก็ลอยหน้าลอยตาไม่สนใจมัน
“ฮ่าๆๆ สะใจว่ะ”พี่หวายครับปล่อยเต็มที่
“สมน้ำหน้า กูรอมานานแล้ว”พี่เจย์เอามั่งครับ
“ถูกใจวะ อย่างนี้สิทันมึง”พี่พายพูดยิ้มๆ แกน่ารักมากไม่แปลกใจถ้าพี่บลูจะชอบดูใสๆไม่แอ๊บ
“ปากดี เดี๋ยวจะโดน”มันกระซิบข้างหูผม ตานี่โคตรหื่นเลย สักพักโทรศัพท์ผมดังก็กดรับเลยครับไม่ต้องดูเสียงเรียกเข้านี้เป็นของปู่ผมเท่านั้น ผมขอตัวลุกไปคุย ไอ้บ้านั่นก็ดึงผมอยู่นั่นแหละจนผมต้องศอกใส่มันให้ปล่อยแต่ไม่แรงนัก
“เด็กมึงนี่ไม่เบาว่ะ เห็นเงียบๆ หึหึ”ไอ้หวายพูดกับผมแต่ยังไม่เลิกขำ
“ไม่รู้สิกูยังไม่ได้ลองเลยว่าตัวมันเบาเปล่า”ผมบอกหน้าตายแต่คงแฝงไปด้วยความหื่น พวกมันเลยมองหน้าผม
“ไอ้หื่น”ไอ้เจย์พูดใส่หน้าผม ผมยักไหล่ ตาก็มองไอ้เด็กนั่นคุยไปด้วยยิ้มไปด้วย แม่งคุยกับชู้ที่ไหนวะ
“ยิ่งดูใกล้ๆ น่ารักนะ ทำไมไม่เป็นผู้หญิงวะ แต่ดูอีกทีก็ไม่เหมือนผู้หญิงซะทีเดียวหรอกออกทอมๆ”ไอ้หวายพูดชมแบบเสียดาย
“ตัดผมดูหน้าแปลกๆว่ะแต่ก็น่ารักดี”ไอ้เจย์พูดมั่ง
“แต่จะว่าไปน้องมันก็ดูเข้ากับคนง่ายนะ ไม่เห็นจะหยิ่งเลย”ไอ้พายมองตามสายตาผมก่อนจะหันกลับมาพูดต่อ
“นั่นสิ ถ้าไม่นับลักษณะท่าทางที่ดูนิ่งๆ ก็เลยทำให้ดูหยิ่ง พอได้คุยด้วยก็สนุกดี บางครั้งออกจะกวนๆด้วยซ้ำ อย่างที่ย้อนมึงไง ฮ่าๆๆ”ไอ้บลูวิจารณ์ก่อนจะหัวเราะใส่ผม
“ยังไงวันเกิดพี่โดมมึงก็ชวนน้องเขาไปด้วยแล้วกัน เปิดตัวไปเลย”ไอ้พายรู้ดีนะมึง เรื่องตัวเองเอาให้รอดก่อน
“ไม่ต้องน้อยใจนะเดี๋ยวบลูพาไปเปิดตัวเหมือนกัน”ไอ้บลูเสนอหน้าทันที
“เสือก ความประพฤติมึงยังติดลบอยู่เลย”ไอ้พายผลักหัวมัน ๆ ก็เข้ามาถูไถเป็นหมา
“เบื่อพวกมึงจริงๆ ไม่รู้เมื่อไรจะได้กันสักที”ไอ้หวายพูดเซ็ง ไอ้พายหันไปตุ๊บตั๊บเข้าให้ ผมก็ยกยิ้ม ไอ้บลูชอบใจเข้าทางมันเลยครับ
“ฝิ่น พวกพี่ไปก่อน”พี่หวายบอกผม ผมก็พยักหน้ารับ
“ว่างก็ไปบ้านพี่ ทำไรกินกัน”พี่พายยิ้มอย่างน่ารักชวนผมไปบ้าน ก่อนที่พวกเพื่อนๆมันเอ่ยลา
“ครับ”ผมยิ้มตอบรับจนพวกเพื่อนมันลับตาไป เอาเลยครับมันกระชากผมนั่งตักมันก่อนจะกอดอย่างแน่นเลย
“เออดีโว้ยไม่ยักกะด่า”มันทำเสียงแปลกใจที่ผมเฉยไม่ดิ้นหรือทำอะไรมัน
“ขี้เกียจ”ผมบอกมัน ๆ หัวเราะชอบใจ
“ชอบให้กูกอดล่ะสิ”มันทำเสียงเจ้าชู้ใส่ผม
“ถ้าบอกว่าไม่ มึงจะปล่อยไหม”ผมย้อนถามมันกลับ มันไม่ตอบครับแต่รัดแน่นเข้าไปอีก แม่งไม่อายคนอื่นมั่งไงวะ แต่ไม่มีใครนี่หว่า
“มึงโอเคนะ”มันถามผมเสียงทุ้มแนบใบหูจนรู้ถึงลมหายใจ ผมเบี่ยงนิดหน่อยมันหัวเราะ หึหึ
“เรื่องไร”ผมถามมันกลับไป เพลินดีเหมือนกันโว้ย เริ่มจิตเหมือนมันแหละ
“เพื่อนกู”มันตอบผมสั้นๆ
“ไม่มีไรนิ เพื่อนมึงเขาก็คุยดีออก”ผมตอบไปเหมือนไม่ใส่ใจอะไร แต่มันก็ไม่มีอะไรจริงๆนิ เห็นมันพยักหน้าเข้าใจ เงียบกันสักพัก
“ดอก อืม”มันพูดพึมพำออกมา ผมหันขวับเลย
“มึงด่ากูเหรอ หนอย”ผมหยิกมือมันให้ปล่อย นิสัยมาว่ากู
“เฮ้ย อะไรวะ”มันทำหน้างงๆว่าผมเป็นอะไรอยู่ๆก็ออกฤทธิ์
“ก็มึงพูดว่า ดอก กูไปทำตัวดอกตอนไหนทั้งที่เพิ่งคบกับมึง ห๊ะ เชี่ยนิ”ผมด่ายาวเลย แทนที่มันจะปฏิเสธเสือกหัวเราะชอบใจ
“สัด กูหมายถึงรูปดอกฝิ่นข้างหูมึงต่างหาก หึหึ”มันเอานิ้วจิ้มๆตรงรอยสักพร้อมกับกลั้นหัวเราะ ผมอ้าปากเหวอเลยครับ หน้าแตกเลยกู
“ควาย ปล่อยกูเลย”ผมโวยใส่มันทั้งทุบทั้งหยิกเลยทีนี้ กูไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว มันหัวเราะไม่เลิก แทนที่จะง้อกู
“อะไร บ้าเปล่าเนี่ยะ”มันยังไม่หยุดล้อผม ผมทำตาขวางใส่มันไม่พูดอะไรอีก เงียบกันทั้งคู่
“ชอบ”มันพูดข้างหูผมก่อนไล้ปลายลิ้นตรงรอยสักผมเบาๆ ทำเอาสยิวเลยครับ ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต เลียมาได้เดี๋ยวได้ของขึ้นหรอกมึง
“สกปรก”ผมด่ามันพร้อมกับเบี่ยงตัวหนี มือก็เช็ดหลังหูป้อยๆ คำที่มันพูดคงหมายถึงรอยสักไม่ใช่ผมหรอกมั้ง
“ต่อไปไม่แค่นี้หรอกนะ กูโลภมาก กินจุ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย หึหึ”มันยังตามมากระซิบบอกให้ผมได้อายอีก
“ไอ้บ้า”ผมด่ามันอุบอิบ มึงจะทำกูเขินไปถึงไหนวะ มันหัวเราะก่อนจะลุกขึ้นกอดคอผมเดินไปจากตรงนั้น
**********************************************************************************************
ตอนนี้ผมกับไอ้ตัวบางมาเดินกันที่ตลาดนัดแล้วครับ ของเยอะมากทั้งของกินของใช้ทำเอาเพลินดี ตลอดทางมันเห็นอะไรน่ากินมันซื้อเลยครับ มันจ่ายบ้างผมจ่ายบ้าง จนเดินมาถึงร้านรองเท้า มันปรี่เข้าไปดูเลย ฝิ่นมันชอบใส่ผ้าใบเท่าที่ผมสังเกตเห็นมันใส่แทบจะไม่ซ้ำเลยทั้งยี้ห้อดังหรือไม่มียี่ห้อมันใส่หมด จนมันได้คู่นึงลายพร้อยอย่างกับตุ๊กแก มันต่อของเก่งมากแค่พูดไม่ถึงกับยิ้มอ้อนคนขายก็ลดให้มันแล้วมึงไม่ฟรีเลยวะ ผมเดินไปกอดเอวมันก่อนจะส่งตังค์ให้คนขายที่ทำหน้าเหวอ เมื่อกี้ยังยิ้มกับเด็กกูอยู่เลยเห็นหน้ากูหุบยิ้มแทบไม่ทัน ก่อนจะรับไปพร้อมกับหยิบของใส่ถุงให้ มันเงยหน้ามองผมแต่ไม่ได้แกะมือออก ผมเลิกคิ้วใส่มันแบบมีอะไร มันเบะปากยักไหล่ ก่อนจะหันไปรับของพร้อมเงินทอน
“ขอบคุณครับ คราวหน้ามาใหม่นะครับ”ไอ้คนขายพูดกับมันเสียงหวานเลยครับ ตาแพรวพราวเชียวมึง
“ไม่ได้มาบ่อย ไปได้แล้ว”ผมพูดเสียงแข็งก่อนจะพามันเดินออกมา ไอ้นั่นอึ้งเลยครับ แต่ยังได้ยินเพื่อนมันพูด
“กูบอกแล้วว่าแฟนเขาหวง เดี๋ยงได้โดนตีนหรอกมึง” เพื่อนมันพูดพร้อมกับทำหน้าสยองๆ
“เสียดายมีแฟนซะได้”มันพูดแบบเสียดาย
“ไม่ทันไร อ่อยเชียวมึง”ผมว่า มือก็บิดจมูกมันแบบหยอกเล่น มันจิ๊ปากปัดมือออกแต่มือที่กอดเอวมันไม่เอาออกโว้ย สงสัยจะลืมตัว
“อย่างกูไม่ต้องอ่อยหรอกจะบอกให้”มันบอกผมแบบหลงตัวเองฉิบ ผมเบะปากใส่มัน
“หลงตัวเอง”ผมก้มลงไปว่ามัน นึกว่ามันจะหลบ มันช้อนตามองผมแบบโคตรเจ้าชู้เลยแถมยกยิ้มมุมปาก ทำเอาใจกระตุกเหมือนกันแหะ
“อยู่แล้ว”มันย้อนผมเสียงโคตรกวนเลย ผมเลยบิดจมูกมันไปอีกที ถ้าลับตาคนได้มีฟัดกันมั่งแหละ ก่อนจะพากันเดินไปนั่งกินข้าวที่ร้านข้างทางไม่ใหญ่มากนักแต่คนเยอะมาก ไอ้ฝิ่นมันบอกว่าร้านนี้ถูก สะอาด ที่สำคัญอร่อยมาก เจ้าของร้านเป็นผู้ชายวัยกลางคนรู้จักมันด้วยพอเห็นรีบให้เด็กยกโต๊ะกับเก้าอี้มาให้แบบไม่กลัวลูกค้าคนอื่นน้อยใจเลย เส้นใหญ่จริงมึงมีส่วนตัวด้วย
“นึกว่าลืมร้านเฮียไปแล้วนะ อาฝิ่น”แกทักทายยิ้มแย้มแบบผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก ก่อนจะยิ้มให้ผมด้วย
“ใครจะลืมได้ เฮียทั้งใจดี ทำก็อร่อยแถมให้เยอะแบบร้านอื่นโปรสู้ไม่ได้เลย”มันตอบแบบเอาใจน่าดู เฮียหัวเราะชอบอกชอบใจ ก่อนจะหยิบเมนูให้ มันก็สั่ง ก่อนจะหันมาทางผมยื่นเมนูให้
“เอาอะไรอีกไหม”มันถามผมเสียงนุ่มมาก ผมอึ้งไปนิดหน่อยมองหน้ามันว่าทำเป็นพูดเพราะต่อหน้าเฮียหรือเปล่าแต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไร ผมก็ส่ายหน้ามันก็เลยหันไปบอกเฮียอีกครั้งก่อนจะสนใจกับข้าวของที่ซื้อมา ผมให้มันเลือกเสื้อให้ตอนแรกมันไม่เลือกมันบอกชอบแบบไหนก็ซื้อเอาเอง ผมก็คะยั้นคะยอจนมันยอมแรกๆมันแกล้งเลือกแบบลายโคตรน่าเวียนหัวเลย มันดูสนุกมากที่เห็นผมหงุดหงิดเอาใหญ่เลยทีนี้ สักพักอาหารก็ทยอยมาดูน่ากินมากครับ พอได้ลองก็อร่อยสมราคาคุยมันจริงๆ ผมบอกหรือยังว่ามันกินจุมากตอนนี้มันล่อข้าวไปสามจานแล้วครับ ขณะที่ผมเพิ่งเริ่มจานที่สองเอง มันก็ตักกับข้าวให้ผมนะ
“มึงลอง อร่อยขอบอก”มันตักผัดผักที่ใส่กุ้งตัวโตให้ผมลองชิม
“กูเห็นมึงก็อร่อยทุกอย่างแหละ”ผมบอกมันเรียบๆ แต่ก็ตักผัดที่มันตักให้เข้าปาก อืม อร่อยจริงๆ แต่ไม่บอกมันหรอก มันค้อนผม
“ชอบขัดคอกูจริง”มันพูดแบบจิกตาใส่ ก่อนจะยัดต่อ ช่วยบอกกูหน่อยว่ามึงเอาไปเก็บไว้ที่ไหนวะ
“กินเก่งฉิบ อย่างอื่นเก่งเหมือนกินหรือเปล่าวะ”ผมแกล้งถามมันแบบมีเลศนัย
“มึงนิ ขนาดกินหัวสมองยังคิดแต่เรื่องอย่างว่าอยู่นั่นแหละ เชื่ย”มันด่าพร้อมกับจะทุบผม แต่ผมไวกว่าจับมือมันทัน
“กูหมายถึงเรื่องเรียน กีฬา ต่างหาก”ผมเลิกคิ้วบอกมันยิ้มๆ
“กูไม่เชื่อหรอกหน้าอย่างนี้เหรอคิดเรื่องดีๆ”มันลอยหน้าว่าผม ก่อนจะดึงมือออกไปกินข้าวต่อ เอ็นจอยจริงๆเลยมึงเรื่องกิน
“แสดงว่ามึงก็คิดเหมือนกูล่ะสิ ถึงได้รู้ว่ากูคิดอะไร”ผมเขยิบเข้าไปกอดไหล่มันแล้วพูดข้างหู เห็นมันหน้าแดง
“กูไม่ได้คิด กูดูจากหนังหน้าที่มันบอกสันดานมึงต่างหาก”มันปฏิเสธเสียงแข็ง มือก็จิ้มหน้าผมให้ห่างจากมัน
“เหรอ”ผมแกล้งพูดใส่มัน กระชับไหล่ให้มันเข้ามาใกล้อีก ตัวมันหอมมากนี่ขนาดเดินจนเหงื่อออกแล้วนะ ยังหอมเลย
“เออ”มันก็กระแทกเสียงใส่ผมมั่ง ผมก็เลยยักไหล่ ก่อนจะลงมือกินต่อจนหมดเกลี้ยงแบบไม่เหลือซากเลยครับ นั่งย่อยกันสักพักก็เรียกเฮียมาคิดเงิน แกก็ลดให้อีกก่อนจะบอกให้มากันใหม่ ก่อนจะลากลับแกยิ้มให้ผม
“แฟนอาฝิ่นหล่อนะ เห็นสาวๆมองอีกันใหญ่เลย ระวังน้าจะโดนแย่ง”แกหันไปพูดกับไอ้ตัวบางข้างผม ที่ทำหน้าเหวอแบบไม่คิดว่าเฮียจะพูดแบบนี้ พร้อมกับอ้าปากจะบอก
“จริงเหรอเฮีย”ผมรีบพูดดักคอมันก่อนจะหันไปยิ้มให้เฮีย มือก็กอดกระชับไหล่โชว์เฮียไปด้วย
“จริงสิ ตาคมแบบมีอำนาจมากเลย อย่างนี้อาฝิ่นไม่กลัวแย่เหรอ”เฮียวิจารณ์ผมก่อนจะหันไปถามมันล้อๆ
“เรื่องไรจะกลัว ไม่ใช่ผู้ปกครองสักหน่อย”มันกอดอกลอยหน้าลอยตาเถียงผม
“แต่เป็น ผะ โอ้ย”ผมพูดยังไม่จบมันกระทุ้งท้องผมซะจุกเลย ห่าเกือบสำรอกออกมาแล้ว เฮียหัวเราะชอบใจเลยครับ
“รีบข่มก่อนเลย แต่ลื้อก็ระวังไว้นะ อาฝิ่นเห็นอีรูปร่างเบบนี้ มือตีนหนักใช่เล่น”เฮียพูดเตือนผมยิ้มๆ เหมือนแกจะรู้นิสัยมัน ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มให้แก เราคุยกันสักพักก็ลากลับ เดินมาเอารถมอไซด์ส่งหมวกกันน๊อคให้มันใส่ มันรับไปถือไว้ก่อนจะบอก
“กูกลับเองก็ได้”มันพูดกับผมที่สวมหมวกเรียบร้อยแล้ว ผมมองหน้ามัน
“ทำไม”ถามมันกลับ
“ไม่ทำไม ก็มึงต้องไปทำงานอีกไม่ใช่เหรอ”มันตอบพร้อมกับถามผมกลับ
“แล้วไง”ผมเลิกคิ้วย้อนถามมัน
“เอ๊ะมึงนิ ชอบเล่นยิ่สิบคำถามหรือไง กูก็แค่ไม่อยากให้มึงไปสายเดี๋ยวเจ้าของเขาจะด่าเข้าให้ก็แค่เนี้ยะ”มันจิ๊ปากใส่ก่อนจะตอบยาวเลย
“กูนึกว่ามึงนัดใครไว้ซะอีก”ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงเรียบ ตาก็จ้องมันที่งอนผมหันหน้าไปทางอื่น คิดว่ามันต้องหันมาด่าแน่ๆ
“กูเป็นแฟนมึง จะไปนัดใครได้ล่ะ”ไม่ด่าครับ แถมก้มหน้าพูดงุบงิบ
“พูดอะไรนะ ไม่ได้ยิน”ผมแกล้งยื่นหน้าไปใกล้มัน ที่จริงได้ยินแล้วล่ะแต่อยากแกล้ง มันหันขวับ
“พูดอะไร กูแค่ไม่อยากให้มึงโดนเขาด่า แต่อยากไปส่งก็ตามใจ”มันทำหน้าแบบไม่รู้ไม่ชี้ เสียงดังใส่เลย
“ฮ่าๆๆ ห่วงกูด้วย”ผมหัวเราะแกล้งถามมันอีก
“ไม่ มึงโดนด่าก็เรื่องของมึง”มันถลึงตาใส่ผม น่ารักว่ะ ยิ่งปากนี่แดงจนน่าจับจูบจริงๆ
“หึหึ ไปได้แล้ว”ผมว่าพลางคร่อมรถ ก่อนมันขึ้นคร่อมตามนั่งซะห่างเลย “นี่ มึงเขยิบเข้ามาอีกก็ได้ทำยังกับมีหน้าอกมาสีหลังกูงั้นแหละ เหยิบมา”ผมว่าพลางดึงมันเข้ามาใกล้ เอามือมันกอดเอวไว้ ก่อนจะขี่ออกไปทันทีไม่ให้มันตั้งตัว ผมขี่แบบเร็วพอสมควรมันก็เกาะแต่ไม่ได้เกร็งอะไรแบบสบายๆ มันบอกให้ผมไปทางลัดเพราะรถไม่เยอะ สักพักก็ถึงบ้านมันที่ไม่ใหญ่มากตัวบ้านสองชั้นเรียบง่าย ต้นไม้ดอกไม้ส่งกลิ่นหอมพาให้สดชื่นดี มันถอดหมวกส่งให้พร้อมกับถุงเสื้อมีถุงเดียวแหละครับนอกนั้นของมันหมด
“อยู่กับใคร”ผมจอดรถเดินมาที่ประตูบ้านที่เป็นประตูเล็กมันทำท่านึก ก่อนจะบอก
“อยู่กับลุงป้า” มึงจะนึกทำไมวะทำยังกับอยู่เป็นสิบ
“แล้วใครอีก”ผมถามมันอีกเพราะเห็นมีผู้ชายวัยกลางคนคงจะเป็นลุงที่มันบอกและก็วัยน่าจะรุ่นเดียวกับผมยืนคุยกันไม่ไกลนักแต่คงไม่เห็นพวกผมหรอกไม่งั้นคงเดินมาเปิดประตูให้แล้วล่ะ
“ลูกลุงกับป้ามาเฝ้าบ้านให้ตอนกลางคืน ถามมากจริงไปได้แล้ว”มันว่าพร้อมกับไล่แต่ไม่จริงจังนัก
“ถึงบ้านไล่กูเชียวนะ”ผมว่ามันก่อนจะดึงมันเข้ามากอดและก้มจูบปากมัน จูบเฉยๆไม่สอดลิ้น จูบมากเดี๋ยวช้ำหมด ก่อนจะถอนออกมองคนในอ้อมแขนที่ตอนนี้ซุกหน้าเงียบ
“ปล่อยได้ยัง เดี๋ยวก็สายหรอก”มันพูดเตือน
“ก็ไปสิไม่ได้ห้ามซักหน่อย”ผมแกล้งบอกและปล่อยมือออก มันเงยหน้ามอง ก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีเตรียมเข้าบ้าน ผมก็คว้ามือดึงให้เข้ามาชิดอก กอดเอวมันไว้
“เสือกมากอดทำไม ไปเลย”มันว่าพร้อมกับดิ้นไปด้วยแต่ไม่แรงนัก
“ล้อเล่นไม่ได้เลยไง หืม”ผมพูดข้างหูที่มีรอยสักเจ้าปัญหาที่ทำเจ้าของมันหน้าแตกมาแล้ว
“จะไปได้ยัง”มันไม่ตอบแถไปถามเรื่องอื่น
“ไปก็ได้ เดี๋ยวไม่มีเงินพาแฟนไปเที่ยว”ผมกระซิบข้างหูก่อนจะหอมแก้มแดงๆอีกที และก็ดันให้มันเข้าบ้าน มันยืนมองจนผมขี่รถออกไปแล้วก็ปิดประตูบานเล็ก
**********************************************************************************************
ผมยืนมองมันจนลับตาตรงประตูใหญ่ อดจะอมยิ้มไม่ได้กับตอนท้ายที่มันบอก มองของในมือที่มันซื้อให้ถึงไม่ใช่ของแพงแต่รู้สึกดีใจ ตอนมันจ่ายตังค์ให้ผมเกรงใจนะแต่ไม่อยากขัดกลัวมันจะหาว่าผมดูถูกยิ่งไปว่ามันไว้ด้วย แต่มันไม่ได้ทำตัวป๋าใส่ผมนะ ของบางอย่างมันก็ขัดไม่ให้ซื้อผมก็แว๊ดมันบอกจ่ายเองก็ได้ มันดึงผมออกเลยก่อนจะบอกว่าเวลาซื้อมึงดูด้วยมันมีตำหนิไม่ใช่สักแต่อยากได้หรือซื้ออย่างเดียวไม่ว่าจะของตลาดหรือห้าง ผมเงียบเลยนึกว่ามันแกล้งผมซะอีก มันกินเก่งพอกับผมเลยเวลากินข้าวไม่มีวางท่ามันกินของมันเรื่อยๆ แต่ผมเกือบอารมณ์เสีย แม่ง ทั้งสาว เกย์ เสือกมามองของกูอยู่ได้ ผมทำหน้างอโดยไม่รู้ตัว มันก็ถามเป็นไรทำหน้ายังกับไปโดนตีนใครมา เลยสวนเข้าให้มึงนั่นแหละจะโดนตีนกู พี่เจตน์ก็โทรเข้ามาผมกดรับคุยมันตรงนั้นแหละอยากรู้ว่ามันจะมีปฏิกิริยาอะไรหรือเปล่า มันนิ่งกว่าที่คิดเลิกคุยมันก็ไม่ถาม กินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่แวบนึงสายตาที่มันมองทำเอาเสียวๆ มันยกยิ้มเฉย กูว่าถ้ามึงยิ้มอย่างนี้มึงถามกูเลยดีกว่า เออ ลืมถามมันเลยว่าทำงานพิเศษที่ไหน จะได้ตามไปแอบดู หุหุ
“กลับมาแล้วเหรอคะ คุณน้อง”เสียงป้านวลทักผมที่เข้าบ้าน เอื้อมมือจะรับไปเก็บให้ คนที่บ้านจะเรียกผมว่าน้อง เป็นคำแทนตัว ทางใต้ที่ใช้เรียกคนอ่อนกว่า
“ไม่เป็นไร น้องเก็บเอง”ผมบอกแกยิ้มอย่างอารมณ์ดี จนป้านวลแปลกใจที่ปกติผมจะส่งให้แกถ้าไม่มากหรือหนักจนเกินไป ก่อนที่พี่น้อยญาติป้านวลอีกคนที่เพิ่งมาอยู่ด้วยได้สองเดือนเอาน้ำตะไคร้มาวางไว้ให้ แล้วเดินออกไป
“นั่นแน่ ของสำคัญเหรอคะถึงได้หวงป้า”ป้านวลแซวยิ้มๆ แกไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นอะไร ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ป้านวลไม่เคยปริปาก
“ก็นิดหน่อย”ผมตอบยิ้มๆ รู้สึกเขินไม่มีสาเหตุ ยกน้ำขึ้นดื่มแต่มือยังไม่ปล่อย
“ไม่หายหรอกคะ กอดซะแน่นเลย ไม่นิดหน่อยแล้วมั้ง”ป้านวลยังแซวต่อ
“ป้าอ่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า”ผมบอกเขินๆก่อนจะผิวปากขึ้นบ้านไปอาบน้ำ หันไปป้านวลก็ยังทำหน้าแปลกใจไม่หาย ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว ผมก็หัวเราะเบาเบากับตัวเอง
“ค่อยสบายตัวหน่อย”ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาพร้อมกับเช็ดหัว ก่อนจะพันเอาไว้ หยิบครีมมาทาหน้า ทาตัว เดินไปนั่งที่เตียงหยิบไอโพนขึ้นมาดู อีออย อีโมนิค กระหน่ำโทรเข้ามาแถมฝากข้อความไว้อีก ผมอมยิ้ม ก่อนจะดูไปเรื่อย อ้าวมันโทรมานี่หว่า ผมกดโทรกลับทันที แต่ไม่มีคนรับสาย กดอีก
“แม่งทำไรวะ”ผมบ่นมือก็กด สักพักก็รับสาย
“โทรมาทำไม”เสียงมันครับ ถามยังกับจะฆ่า นี่กูแฟนมึงนะ
“มึงนั่นแหละโทรมาทำไม”ผมก็เลยย้อนมัน
“กูกดผิด”ให้มันได้อย่างนี้สิ ตอบกูมาได้ “มีไรอีกมั้ย กูยุ่งอยู่”มันพูดต่อเมื่อเห็นผมเงียบ
“ไอ้ควาย”ผมด่าอย่างเหลืออด มันหัวเราะ
“ไอ้แรด”ก่อนจะเน้นเสียงด่า
“ไอ้เชี่ยะ”
“หึหึ”สองหึ กดวาง
“ไอ้บ้า มึงกดผิดแน่เหรอ”ผมว่ามันก่อนจะบ่น เหมือนจะน้อยใจมันทำไมไม่รู้ นึกว่ามันจะถามว่านอนหรือยัง ทำอะไรอยู่ ไอ้กาก สักพักมีข้อความเข้า ผมเปิดอ่าน ”พรุ่งนี้ไปรับตื่นช้าโดนถีบ” ผมปล่อยหัวเราะสุดเสียงเลยแทนที่จะโกรธมัน ผมเลยส่งกลับไปบ้าง “มาช้าโดนตีน” อิอิ
**********************************************************************************************
-
ฮ่าๆ น่ารัก พอกันทั้งคู่
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2:
-
พอกันลย
-
ตบตี(?)กันน่ารัก(?)จริงเชียว
-
สมกันดังกิ่งทองใบหยก
แต่ละคนปากจัดจริงๆ
-
น่ารักจริงๆ
-
ตอนที่ 16
“เย็นนี้ว่างเปล่า”ผมถามไอ้คนตัวขาวที่นั่งซ้อนท้ายผมอยู่ เมื่อเช้าไปรับมันที่บ้านหลังจากส่งข้อความไปบอก คิดว่าได้ถีบมันแน่ ผิดคาดมันนั่งรออยู่หน้าบ้านหน้าตาสดชื่นไม่งัวเงียเหมือนวันก่อน อดเลย หุหุ พูดเล่นครับใครจะถีบลงเปลี่ยนเป็นทำอย่างอื่นแทนดีกว่า อ้อ เมื่อคืนมันยังส่งกลับมาบอกผมอีกว่าถ้าไปรับมันช้าจะโดนอะไร ดักทางกูซะทุกอย่าง ดีครับผมชอบชีวิตมีซีซั่นดี
“ว่าง”มันตอบผมทันที มือโอบเอวผมแต่ไม่แน่นมาก ผมว่ามันคงลืมตัวแน่
“ไอ้พายชวนไปกินข้าวที่บ้าน”ผมบอกมันเรียบๆ
“อืม มีไรกินมั่ง”มันรับคำก่อนจะถามกลับ ห่วงจริงมึงเรื่องกิน
“ไม่ได้เป็นคนทำ”ผมก็ตอบกลับ
“กวนตีน”มันว่าผม
“ตรงไหน”
“ทุกตรง”
“เรื่องจริง”
“ไม่รู้ก็บอกไม่รู้สิ”
“เดี๋ยวไม่มีอะไรคุยต่อ”
“=_=”หน้ามัน
“ร้อน”
“อะไร”
“มันร้อน”
“ลมเย็นออก”
“กล่องข้าวมึงน่ะ แนบหลังกูอยู่ได้”
“นึกว่าหนังหนา”
“เป็นบางที่”
“กูว่าทุกที่มากกว่า โดยเฉพาะหน้าที่หนาเป็นพิเศษ”
“แต่กูหล่อ”
“แหวะ”
“หึหึ” ผมเถียงกับมันซะมากกว่าคุยกัน จนถึง ม. เอารถไปจอดก่อนจะเดินไปหาที่นั่งเพื่อกินข้าวกัน ผมอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวแสดงว่ามันต้องตื่นเช้ามากวันนี้ผมเรียนเก้าโมงพร้อมมันนั่นแหละ แต่เมื่อเช้าผมไปถึงเจ็ดโมงกะว่าจะพามันไปกินต้มเลือดหมูสักหน่อยแต่เห็นผู้หญิงวัยกลางคนส่งปิ่นโตไม่ใหญ่มากนักให้ มันก็หิ้วมาไม่อายใครเลยปกติคนเรียนระดับมหาวิทยาลัยจะไม่ค่อยมีใครหิ้วมาหรอก ถึงมีก็น้อยมาก ขนาดเด็กประถมเดี๋ยวนี้ยังไม่หิ้วเลย แต่ก่อนตอนเด็กจนถึงมัธยม ผม ไอ้พายไอ้หวาย นี่หิ้วไปกันแบบเถาใหญ่มากกลัวกินไม่อิ่ม
“กินข้าว”มันสะกิดผมที่นั่งคิดอะไรอยู่ พอมองก็เห็นข้าวเปล่าและกับข้าวสองอย่างเป็นหมูทอดกับต้มจืด ผมเลิกคิ้ว
“เอามาเผื่อ”มันพูดอุบอิบแต่หน้าแดงหน่อยๆตักกินทันที น่ารักว่ะ
“ป้อนดิ”ผมบอกมัน
“เป็นง่อย”มันเลิกคิ้วใส่
“อืม”ผมก็ยักคิ้วให้
“ไม่เอา”
“เร็ว”
“อายเขา”
“หลับตาก็ไม่เห็นใครแล้ว”
“หลับตาแล้วจะป้อนได้ไง”มันแหวใส่ก่อนจะเอามือปิดปากแทบไม่ทัน
“ทำซะ”ผมหรี่ตาบอกมัน ๆ หันซ้ายหันขวาหน้าหลัง
“อ้าปาก”มันพูดเร็วๆ มือก็จ่อพออ้ามันยัดทันที
“แค่ก มึงจะฆ่ากูเหรอยัดมาได้”ผมสำลักก่อนมันจะรีบส่งน้ำให้
“ขอโทษ เจ็บเปล่า”มันลนมากสงสัยจะไม่ได้แกล้ง เอามือจับปากผมมองสำรวจ อยากจูบฉิบหาย
“แกล้งใช่ไหม”ผมแกล้งหรี่ตาใส่มัน
“เปล่า กูกลัวคนเห็นนี่หว่า”มันตาโตเลยครับ
“เป็นแฟนกูนี่น่าอายมาก”ใส่มันอีก สนุกดี
“ถ้ากูอายจะเป็นหรือไง อย่ามาหาเรื่องนะ”มันแหวใส่ผมเม้มปากด้วย
“ไม่ได้หาเรื่อง กลัวไม่มีเรื่องคุย”ผมบอกมันยิ้มๆ
“ไอ้เชี่ยะ ไม่ต้องกินแล้ว”มันพูดจบเตรียมเก็บข้าวของ ผมรีบจับมือมันไว้ทันที มันค้อนผมปะหลับปะเหลือก ผมก็ยักคิ้วให้มันก่อนจะลงมือกินข้าวกล่องเดียวกัน แต่ช้อนคนละคันจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือขนาดน้ำต้มมันยังยกซดปิดท้าย
“ไม่กินกล่องไปด้วยจะได้ไม่ต้องล้าง”ผมแซวมัน
“ทำได้กูทำแล้ว”มันก็ย้อนผม ยักคิ้วให้อีก ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้
“พี่ไผ่”เสียงเรียกทำให้ผมหันไปมอง น้องรหัสผมเองเดินหน้าเริ่ดเข้ามานั่งข้างๆผม ไอ้ฝิ่นเหลือบตามองนิดหน่อย
“ไม่เห็นไปชมรมบ้างเลยอ่ะ”มันพูดแบบตัดพ้อผม ชมรมบาสที่ผมไม่ได้ไปนานแล้วถ้าไม่มีแข่งหรือต้องซ้อมผมก็ไม่ค่อยไปหรอก ส่วนใหญ่ไอ้หวายกับไอ้เจย์มันจะไปเพราะจะมีพวกเชียร์ลีดเดอร์ที่เป็นแบบต่อตัวกันเขาซ้อมใกล้ๆที่นั่นด้วยไม่ใช่มันขยันอะไรหรอกมันบอกเป็นห่วงน้องๆกลัวเข้งขาหักมันจะได้ช่วยรับทัน ไอ้พายเลยด่ามันว่าอ้พวกหน้าหม้อรอรับหอย และถ้าไอ้บลูดี๊ด๊านะได้โดนหนักแต่เดี๋ยวนี้ตั้งแต่มันเปิดตัวกันไอ้บลูลดลงไปเยอะ
“ไม่มีอะไรก็ไม่รู้จะไปทำไม”ผมบอกมัน ก่อนจะหันไปมองไอ้คนข้างๆที่มองหน้าผม มองหน้าไอ้ต้า ก่อนจะหันไปมองทางอื่น
“แหมก็ไปหาน้องๆบ้างสิ”มันกระเง้ากระงอดผมต่อ เดี๋ยวมึงก็โดนหรอก
“เออ เอาไว้ว่างๆจะไป”ผมก็บอกมันไป ไอ้ต้ายิ้มรับ ปรายตามองไอ้ฝิ่นยิ้มๆ ก่อนจะพูดออกมา
“แล้วขนมที่ต้าฝากไปให้อร่อยมั้ย”มึงจะถามกูทำไมวะ ไอ้ฝิ่นหันขวับทันทีมองหน้าผมเขม็งเลย
“อืม”ไอ้หวายกับไอ้เจย์บอก ผมกินไปนิดหน่อย
“งั้นเดี๋ยวต้าฝากไปให้อีกนะ”มันบอกผมต่อ
“ไม่ต้อง”เน้นๆเลยครับ ไม่ใช่ผมคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
“ทำไม ก็พี่ไผ่เขาชอบ”มันพูดอีกแบบไม่รู้ไม่ชี้
“ตรงไหนของประโยคที่บอกว่าชอบ”มันลอยหน้าย้อนถามมือก็กอดแขนผมแต่เล็บมึงจิกลึกไปไหม ไอ้ต้าจิกตามอง
“ก็พี่ไผ่บอกอร่อยไม่ได้ยินเหรอ”ไอ้ต้าย้อนถามมัน มันแสยะยิ้มใส่
“ไปเช็คหูซะมั่งนะ อร่อยกับชอบน่ะมันออกเสียง และเขียนไม่เหมือนกันสักหน่อย”มันพูดใส่หน้าเลยครับ ไอ้ต้าหน้าเหวอเลยไม่คิดว่ามันจะย้อนแบบนี้ ก่อนจะชักสีหน้า
“ยุ่งอะไรด้วย”ไอ้ต้ายังถามมันอีก
“นั่งติดกันซะขนาดนี้จะให้บอกว่าเป็นเพื่อนไหมล่ะ”มันก็ย้อนไอ้ต้ากลับ จนไอ้ต้าหันมามองหน้าผมที่ยังเฉยอยู่ เหมือนสองคนมันจะไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร
“ปกติจะตาย ตอนรับน้องเราก็นั่งติดกันจริงไหมพี่ไผ่”มันพูดกลับนิ่งๆแต่หันมายิ้มกับผมในตอนท้าย
“อืม”ผมรับคำเฉยๆ
“จริงเหรอ”ไอ้ฝิ่นหันมาถามผมหน้าตาเฉย แต่อีกสักพักมันคงไม่เฉยเหมือนหน้ามันหรอก
“เออ”ผมก็พยักหน้าบอกมัน ไอ้ต้ายกยิ้มแบบได้เปรียบทันที
“แล้วแบบนี้ทำป่ะ”มันพูดจบขึ้นมานั่งบนตักผมเอามือคล้องคอ ไอ้ต้าหน้าเหวอไปเลย
“เปล่า”ผมบอกมัน มันหรี่ตาใส่
“จริงนะ”มันถามผมเสียงอ้อนมากในความรู้สึกคงคิดว่าอ้อนแฟน แต่ผมว่ามันดูอ้อนตีนมากกว่า
“เออ”ผมตอบมัน
“จุ๊บ ดีมากแฟนกันเท่านั้นถึงจะทำได้ คนอื่นที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนั่นแหละเขาเรียกยุ่งไรด้วย”มันจุ๊บแก้มผมก่อนจะหันไปพูดย้อนคำพูดไอ้ต้า ที่ตอนนี้นั่งอึ้งพูดไม่ออกไปแล้ว
“ที่เขาพูดกันจริงเหรอพี่ไผ่”ไอ้ต้าถามผมที่นั่งมองหน้าไอ้ฝิ่น แต่มือผมที่ไม่รู้จะวางไว้ที่ไหนเลยโอบเอวมันซะ
“อืม”ผมก็ตอบรับสั้นๆ มันเงียบก่อน
“ต้านึกว่าพี่ไม่ได้เป็นเกย์ถึงไม่ตอบรับ แต่นี่หมายความว่ายังไง”มันถามผมเชิงตัดพ้อด้วย
“ก็ตามที่เห็น และเรื่องเป็นหรือไม่เป็น ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาตัดสินว่าต้องตอบรับเสมอไป มันอยู่ที่ว่าจะเลือกใคร”ผมตอบมันตรงๆ อาจจะงงนิดหน่อย มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่เม้มปากไว้ก่อนสะบัดหน้าเดินออกไปทันที พอลับไอ้ต้าไอ้ตัวแสบจะลงแต่ผมล็อคเอวมันไว้
“รีบลงทำไม”ผมถามมันยิ้มๆ
“อึดอัด”มันบอก แต่หน้ามึงบอกว่างอนกูแน่ถ้าไม่มีการเคลียร์ให้สิ้นซาก
“เหรอ”ผมถามใกล้หูมัน
“มึงชอบมันเหรอ”มันถามผม
“ใคร”ผมเลิกคิ้ว
“ไอ้ต้า”มันเรียกจิกเลย
“เปล่า”ผมก็ตอบตรงๆ
“แล้วมันมาได้ไง”มันถามอีก
“เดินมา อุ๊ก”ตอบเสร็จจุกเลยกู กระทุ้งเข้ามาได้
“สม เสือกตอบไม่ถูกใจกู”มันว่าส่งค้อนให้อีกวง เก็บไว้ก่อนทบไว้เยอะๆ จัดหนักทีเดียว
“ไม่ถูกกัน”ผมย้อนถามมัน
“ไม่เชิง มันชอบพูดใส่พวกกูไม่รู้ไปเหยียบหางมันหรือไง เออ แล้วรับน้องมึงนั่งติดมันทำไม”มันพูดประมาณว่าไอ้ต้าหาเรื่องมันก่อนจะวกมาหาเรื่องผมต่อ
“เป็นน้องรหัสก็เลยนั่งติดกันตอนทำกิจกรรมแต่ไม่ตลอด”ผมบอกมันตามตรง
“มีอะไรมากกว่านั้นมั้ย”มันถามผมอีก
“มี”ผมตอบมัน มันอึ้ง ผมจับหน้ามันด้วยมือข้างเดียวให้ฟังผมก่อนที่มันจะสะบัดหนี
“แค่เกือบ”ผมบอกมันก่อนจะเล่าว่าผมเป็นพี่รหัสมันก็ต้องดูแลแต่ก็รวมถึงน้องคนอื่นๆด้วยแหละ แต่วันนั้นเกิดนอกคอกกันหลังจากเลิกรับน้องก็ส่งกลับบ้านแต่พวกผมอยู่ต่อกลุ่มไอ้ต้าและเพื่อนมันอีกสองคนขออยู่ด้วย พวกผมก็บอกให้กลับเพราะเป็นการเที่ยวกันเองไม่อยากรับผิดชอบอะไร ไอ้ต้าที่มันน่ารักอยู่แล้วมีคนชอบมันเยอะไม่ยอมกลับก็เลยต้องตามนั้น และมันก็ตัวติดกับผมตลอดทำให้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาใกล้เท่าไร นั่งกินเบียร์กันจนเกือบดึกก็แยกกันกับที่พัก ไอ้พายกับไอ้หวานรับหน้าที่พาพวกมันไปนอนด้วย ระหว่างทางผมก็เดินไปส่งพวกมันแต่ขากลับเหมือนมีใครมากอดข้างหลังพอหันไปมันประกบปากผมจูบแบบเรียกร้องมือก็ลูบไปด้วย ทำเอาเคลิ้มเหมือนกันก่อนที่อะไรมันจะลุกผมก็ผละออก มันมองหน้าผมพร้อมกับบอกว่าชอบผม แต่ผมปฏิเสธมันๆมันก็ร้องไห้กอดผมแน่นเลยทำยังไงก็ไม่ปล่อยจะเตะก็ใช่ที่แต่ถ้าไม่ปล่อยคงได้มีบ้าง พอดีไอ้พายเดินกลับมาผมกวักมือเรียกทันทีมันก็ฮึดฮัดใส่ผมจ้องหน้ามันบอกว่าถ้าไม่ปล่อยก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก มันเลยปล่อยก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไป ไอ้พายมองหน้าผมยิ้มๆ แต่มันรู้ว่าอะไรเป็นอะไรมันบอกว่านึกแล้วว่าไอ้ต้าต้องมาหาผมแน่ เพราะมันดูออกว่าชอบผม
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”ผมบอกไอ้คนตรงหน้าที่มองเฉยๆ
“แค่นี้”ไอ้ฝิ่นเลิกคิ้วใส่
“เออ” ผมบอกมันที่ทำเป็นหรี่ตาใส่ ประมาณว่ากูไม่เชื่อมึงหรอก แต่ผมเห็นมันแอบอมยิ้มก่อนจะปรับหน้านิ่ง
“กูไม่ได้จะงี่เง่าใส่หรอก แต่หน้าตามันบอกว่าหาเรื่องใส่ตัว”มันกระแทกเสียงใส่ผม
“คิดไปเองเปล่า”ผมแกล้งทำเสียงใส่มัน มือบีบจมูกเล็กๆของมันด้วย
“มึงเข้าข้างมันเหรอ”มันก็แว๊ดใส่
“เข้าข้างมันกูเข้ามึงดีกว่า”ผมก็กวนมัน แต่แบบหื่นจิต
“ไอ้ทุเรศ จิตทราม เดี๋ยวมึงจะโดน”มันด่าหลังมือผมด้วยดีนะจับทัน ไม่งั้นดั้งหักแน่
“ดุจังโว้ย”ผมแซวมันอีก
“ดีกูไม่กัดด้วย”มันแยกเขี้ยวใส่รับมุกผม ทำเอาผมยกยิ้มใส่มัน
“อยากให้กัดจัง”ผมบอกมันยิ้มๆ
“กูกลัวติดเชื้อบ้า”มันถลึงตาใส่แต่ไม่จริงจังหรอก
“งั้นกูกัดนะ”ผมก็แหย่มันอีก
“ตรงตีนกูนี่ไง นิ่มสุด”มันก็ย้อนผมกวนๆ แถมยกขึ้นมาด้วย
“จริงเหรอ กูว่าตรงนี้มากกว่ามั้ง”ผมพูดพร้อมกับบีบก้นมัน ๆ ทำหน้าตกใจ
“ไอ้ทะลึ่ง หื่นนะมึง”มันว่าทุบไหล่ผมไปด้วย หน้าแดงแปร๊ดก่อนจะพาตัวเองไปนั่งที่เดิม ผมก็ปล่อยเพราะตอนนี้คนเริ่มทยอยมานั่งกันแล้วบางคนมองผมกับมันงงๆว่ามานั่งด้วยกันได้ไง บางคนที่รู้จักผมก็ยิ้มล้อๆ ไอ้ตัวดีมันไม่รู้เรื่องหรอก มันมัวแต่เก็บของมั่ง เปิดกระเป๋าหยิบโน่นหยิบนี่ไปตามเรื่อง
“อีฝิ่นนนน”เสียงแปดหลอดมาแต่ไกล เพื่อนมันครับถลามานั่ง
“มึงจะตะโกนทำบ้าไร หูหนวกหมด”มันว่าเพื่อนมันแต่ไม่จริงจังนัก
“กลัวมึงไม่ได้ยิน ไอ้แฝดมายัง”ถามหาไอ้คู่แฝด
“เดี๋ยวก็มามั้ง”ไอ้ฝิ่นบอก ผมว่าน้องเขาไม่เห็นผมหรอก
“เออ อุ้ย หวัดดีคะพี่ โทษทีมองไม่เห็น”น้องเขาหันมายกมือไหว้ผม ก่อนจะมองหน้าไอ้ฝิ่นที่นั่งนิ่งๆเหมือนเก็บอาการ
“พี่ไปรับมันมาเหรอ”เพื่อนมันยิ้มก่อนจะถามตรงๆ
“อืม”ผมก็บอกตามตรง
“ต๊าย มึงตื่นเช้าได้ด้วยเหรอ ไม่อยากเชื่อ”เพื่อนมันทำท่าตบอกอุทานล้อมัน
“เรียนเช้ากูก็ตื่นเช้าอยู่แล้ว มึงจะเวอร์ไป”มันก็ว่าเพื่อนมัน
“เช้าไปเปล่า”เพื่อนมันทำเสียงใส่กวนๆ
“อีออย”มันเรียกจิกเพื่อนมันที่คิ๊กคัก
“เลิกเรียนจะมารับ”ผมบอกมันก่อนจะลุกเพื่อไปที่คณะ วันนี้ผมกับมันเลิกตรงกัน
“อืม”มันพยักหน้ารับเฉยๆ แต่จับได้ว่ามันอายที่ผมพูดต่อหน้าเพื่อนมัน
“ไปไหนกันอ่ะ”น้องออยแทรกถามแต่ไม่ได้จริงจังหรอกประมาณว่าแซวมากกว่า
“ไปกินข้าว ไปด้วยกันสิ”ผมก็บอกน้องพร้อมกับชวน
“มึงให้กูไปป่ะ”น้องออยหันไปถามมัน
“แล้วแต่มึงสิ อยากไปก็ไป”มันบอกเพื่อนมัน
“เต็มใจหน่อย”น้องออยย้อนมัน
“อะไรของมึงทำน้อยใจ”มันก็ย้อนใส่
“ง้อกูหน่อย”น้องออยก็แหย่มันต่อ
“ช่วยกระแดะไปเป็นเพื่อนกูหน่อย อีหอยหลอด”มันก็ว่ากลับจีบปากจีบคอใส่ ตลกว่ะ
“จิ๊ พี่ดูมันถามจริงชอบมันตรงไหนปากเสียก็ทีหนึ่ง หน้าตาก็งั้นๆ”เพื่อนมันจิ๊ปากก่อนจะหันมาถามผม
“อีออย ข้อดีกูก็มี”มันย้อนทันควัน
“เห็นมั้ยพี่พูดยังไม่ทันขาดคำ ไหนพี่บอกสิ”น้องออยยังชี้หน้ามันก่อนจะหันมาถามผมอีก
“ก็เพราะไม่มีข้อดีนี่แหละที่เป็นข้อดี เลยชอบ ไปล่ะ”ผมตอบเสร็จก็เดินไปทันที แต่ได้ยินเสียงตามหลัง
“ไอ้เหี้ยยย มึงหมายความว่าไง กลับมาเลยนะ”เสียงมันแหวตามหลังแต่ถูกกลบด้วยเสียงหัวเราะเพื่อนมัน เรื่องอะไรจะกลับไปให้มันด่าให้เสียประสาทหู สู้เก็บหูเอาไว้ฟังเสียงอย่างอื่นจากมันดีกว่า หุหุ
**********************************************************************************************
“ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจกูวะ แฟนมึงเกรียนได้โล่ ฮ่าๆๆๆๆ”อีออยมันยังขำผมไม่หยุด ยกหางไอ้บ้านั่นอย่างชอบใจ
“ถ้ามึงไม่เอาเสียดายตายห่า”มันพูดแบบน่าเสียดายจริงๆ
“เสียดายตรงไหน ปากหมาก็เท่านั้น”ผมพูดใส่หน้ามัน นึกเคืองไอ้บ้านั่นไม่หาย
“ถึงได้กัดปากมึงเจ่อไง แต่กูว่าดีออกดูเถื่อนแต่ปนความหื่นน่าค้นหาว่าเวลาพีคสุดๆแล้วคนแบบนั้นจะทำหน้ายังไง โอ้ว”กูว่ามึงตอนนี้ทำหน้าหื่นกว่ามันอีก
“มึงเก็บอาการหน่อย เมื่อกี้พี่เฟอร์เดินผ่านทำหน้าตกใจเลยมึง”ผมบอกมันก่อนจะแหย่มันต่อ
“จริงอ่ะ มึงไม่บอกกู อีเลว ป่านนี้ไม่กลัวกูจนไข่สั่นไปหมดแล้วเหรอ”มันทำหน้าตาตื่นแบบสมจริงสมจังมาก มันปลื้มพี่เฟอร์คณะเดียวกันอยู่ บอกว่าคนอะไรเพอร์เฟค หล่อ รวย เรียนก็เก่ง เสียอย่างเดียวไม่ชอบมัน ถ้าใครไม่ชอบมันนั่นคือข้อเสียและถ้ายิ่งไปชอบชะนีเรียกว่าจัณฑาลเลยสำหรับอีออย อีนี่เขาแบ่งสองมาตรฐานเห็นๆ
“เดี๋ยวเขาก็ดีดมึงออกมาหรอก ไอ้แป๊บดีกว่ามั้งเห็นส่งสายตาให้มึงเรื่อย”ผมพูดถึงไอ้แป๊บเด็กคณะเดียวกันแต่คนละสาย นอกจากมีวิชาตรงกันถึงจะเข้าคลาสเดียวกัน มันเจอหน้าอีออยทีไรยิ้มให้ทุกที เคยเดินมาบอกชอบมันด้วยแต่มันไม่เอาด่ากลับอีก ไอ้แป๊บก็ยิ้มบอกยิ่งด่ายิ่งดีแสดงว่าไม่ใจง่ายทำให้อยากได้มากยิ่งขึ้น ทำเอาพวกผมขำมันเลย อีออยนี่แทบจะเอาหน้ามุดกับโต๊ะ แต่มันก็ไม่ได้รำคาญอะไรหรอกบางครั้งมันก็หัวเราะ เวลาไอ้นี่เดินไปแล้วแต่ต่อหน้ามันจะเก็กไว้
“มึงเลิกพูดชื่อนี้ได้ไหม กูขวัญผวาหมด”มันทำหน้าเซ็งๆ
“มึงกลัว”ผมได้ทีเลยแหย่มัน
“ไม่ได้กลัว แต่กูแหยงเมื่อเช้าก็เพิ่งเจอหลอนฉิบหาย”มันเชิดหน้าก่อนจะทำหน้าขนลุก
“ระวังนะมึงเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้น เหมือนที่มึงบอกกูไง”ผมยักคิ้วใส่มัน
“แหม ได้ทีนะมึง”มันจิกตาใส่ผม ทำเอาผมหัวเราะที่ตอนนี้เหนือมัน ฮ่าๆๆๆ
“เออ เมื่อกี้กูสวนอีต้า เดินหน้าเป็นส้นตีนเลย”มันนึกขึ้นได้
“มันมานี่แหละ ดีกูไม่เอาตีนทาบหน้าไปด้วย หนอย หาเรื่องใส่ตัว”ผมพูดพร้อมกับเล่าให้อีออยฟังว่ามันเคยจะงาบไอ้ไผ่
“อีแร้งส์ ยิ่งกว่าแรง ดีนะผัวมึงไม่สวบมันเข้าตอนรับน้อง”อีออยจิกด่า
“แค่แฟน”ผมบอกมัน
“มึงก็รีบเป็นสิ ไม่งั้นโดนคาบแน่ ขนาดนั่งกับมึง เมื่อกี้อีโต๊ะข้างๆยังส่งสายตาให้เลย”อีออยรีบกระตุ้นให้ผมเสียตัวเร็วขึ้น
“ไหน ใครมอง”ว่าจะไม่เต้นตามมันแต่อดไม่ได้ ใช่ว่าไม่เห็นแต่ในเมื่อมันไม่สนใจผมก็ต้องไม่สนใจเหมือนกัน
“มันลุกไปแล้วตอนพี่ไผ่เดินไปนั่นแหละ กูจำชื่อไม่ได้แต่จำหน้าได้”มันลอยหน้าลอยตาบอก
“วอนมาก แต่ของอย่างนี้ถ้ามันเล่นด้วยกูก็ห้ามไม่ได้หรอกนอกจากตัดหำปล่อยวัดซะ”ผมทำหน้าแบบจริงจังมาก
“อีฝิ่น มึงทำการแสดงมากไปแหละ”อีออยเบะปากใส่
“อ้าว ก็กูเห็นมึงยุกูเลยฟิจเจอริ่งตามไง”ผมยักคิ้วบอกมัน
“อีสันดอน”มันจิกอีก
“แต่กูพูดจริงถ้ามันเล่นด้วยกูคงทำอะไรไม่ได้หรอก นอกจากปล่อยไปทางใครทางมัน ยื้อไว้ก็เท่านั้น”ผมพูดลอยๆแต่จากใจ
“มึงอย่าเพิ่งคิดมากเลย กูว่าถ้าพี่เขาจะเอานะคงล่อไอ้ต้าตั้งแต่รับน้องแล้วมีโอกาสแต่ไม่ทำ รอดมาถึงมึงได้”อีออยพูดสีหน้ามั่นมาก
“มึงนั่นแหละพูดให้กูคิด ทั้งที่กูก็คิดเป็น หุหุ”ผมเอานิ้วจิ้มหน้าผากมัน ก่อนจะแหย่มันปิดท้าย
“อีแรดเรียกพี่นะมึง”มันว่าผมอีก “แต่กูดูแล้วแกไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก”อีออยยังยืนยันอีก ดูมึงจะเชื่อมั่นมันมากกว่ากูที่เป็นแฟนมันอีกนะ แต่ผมอยากแกล้งมันต่อ
“มึงนิ ไม่เคยได้ยินเหรอวะ ว่าอะไรก็ไม่ลึกเท่าใจคน ยิ่งหลงงวยงง ก็ง๊งงงงงงง”ผมพูดใส่มันหน้าตาเฉย
“อีห่าจิก ปรัชญาเหี้ยอะไรยิ่งฟังก็ยิ่ง งง งง งง”มันพูดใส่หน้าผมพร้อมนิ้วที่จิ้มๆๆๆๆๆหน้าผาก
“กูแหย่เล่นน่ะ กูแค่จะบอกว่าใจคนมันหยั่งไม่ถึง เหมือนรู้หน้าไม่รู้ใจ”ผมบอกมันไปอีก อย่างที่คิดว่ามันน่าจะเข้าใจ ทำเอามันอ้าปากหวออย่างคาดไม่ถึง
“โอ้ว แม่เจ้า สาระเริดมาก ตั้งแต่มีผัวนี่สติปัญญาดีขึ้นนะและถ้ารับสเปริมส์เปปไทด์เข้าไปมึงคงเริ่ดกว่านี้แน่”มันทำหน้าดัดจริตใส่ผม
“น้ำบ้าอะไรของมึง อุบาทว์ม๊ากมาก”ผมก็ทำดัดจริตใส่มันบ้าง นานทีจะสาวแตกใส่กัน กำลังคุยกันเพลินๆ
“เอ้อ ฝิ่นใช่มั้ยครับ”ผู้ชายหน้าตาก็งั้นๆในสายตาผม แต่อีออยตาค้างไปเรียบร้อย ผมมองหน้าเฉยๆไม่ตอบรับ
“มีอะไรเหรอคะ”นำเสนอหน้าโดยมัน ไอ้นั่นก็ยิ้มให้ก่อนจะยื่นถุงขนมโลโก้ดังส่งให้ แล้วมึงจะถามทำไมว่าใช่กูหรือเปล่า
“ฝากซื้อเหรอ”ผมถามมันหน้าเฉยๆ มันหัวเราะผมที่ถามมัน
“เปล่าแต่ซื้อมาฝาก”ไอ้นั่นตอบก่อนจะยิ้มให้ มันยิ้มสวยแต่ไม่ทำให้ผมประทับใจเท่าใครบางคนที่ปากมันไม่ค่อยจะยิ้มดีแต่กวนตีนให้กูสุขใจ
“ซื้อมาฝากทำไมเหรอ”อีออยถามกลับยิ้มๆ
“ก็อยากซื้อ”มันก็ตอบอมยิ้มแบบเจ้าชู้ ตาระยิบระยับ
“แต่ไม่อยากรับ”ผมบอกมันอีก มันอึ้งไปนิดหน่อยก่อนจะยิ้มเหมือนเดิม
“รับเถอะ เดี๋ยวเสียใจนะ”มันพูดอีก ทำท่าน่ารักดี
“ก็ร้องไห้ซะสิ”ผมก็ย้อนมันอีก อีออยมองหน้าผมสลับมองหน้ามัน
“น่า รับเถอะ นะ”มันก็ทำหน้าเศร้าๆแต่ทะเล้นใส่
“น่ารักอ่ะ อีฝิ่นรับไว้เถอะ”อีออยเคลิ้มแล้วครับ คะยั้นคะยอให้รับ
“มึงก็รับไว้สิ”ผมหันไปบอกอีออยที่รีบหยิบทันที
“ฝิ่นอารมณ์ขันดีเน๊าะ ไม่เห็นหยิ่งอย่างที่เขาพูดกันเลย”มันยิ้มก่อนจะทำหน้าสงสัยหน่อยๆ
“เขาพูดแค่นั้นเหรอ”ผมถามกลับ
“ก็เยอะ แต่ไม่สนใจ”มันบอกพร้อมกับยักไหล่
“ว่าแต่ชื่อไรอ่ะ”อีออยถามไอ้หน้าทะเล้น
“นิวครับ แล้วชื่อไรอ่ะ”มันตอบก่อนจะถามกลับ
“ออย หรือจะเรียก ออดี้ ก็ดีนะ”มันทำเสียงได้แรดมาก
“ฮ่าๆๆ โอเค เรียนกี่โมงกันอ่ะ”มันถามอีก นั่งแป๊บเดียวคุยเหมือนรู้จักมาเป็นชาติ
“เก้าโมง กี่โมงแล้ววะ อีฝิ่น”อีออยบอกก่อนจะหันมาถามผม
“อีกครึ่งชั่วโมง ไปยัง”ผมบอกก่อนจะถือโอกาสลุกจากตรงนั้น
“เออๆๆ แล้วเรียนคณะไหนไม่เคยเห็น หล่อขนาดนี้ไม่น่าพลาดสายตาไปได้”อีออยรับปากส่งๆก่อนจะถามมันได้ใจมากไม่มีอาย
“บริหาร ก็เพราะไม่หล่อไงเลยไม่เห็น”มันบอกก่อนจะพูดถ่อมตัวหน่อยๆ อีออยตาโต
“ต๊าย อนาคตไกล อยากตามไปเป็นเมีย เอ้ย เลขาจัง”อีออยแอ๊คติ้งโอเวอร์มาก
“เอาไว้จบก่อนดิ ค่อยเป็น”มันก็เล่นด้วย
“เอาจริงนะ”อีออยพยักหน้าทำตาวิบวับใส่ มันก็ยิ้มขำๆ
“ไปยัง”ผมถามอีออย
“จิ๊ เร่งจริง”มันจิ๊จ๊ะแต่ก็ยอมลุก
“กลัวแฟนเห็นเหรอ”มันถามผมยิ้มๆ
“เออ รู้ไว้ก็ดี”ผมตอบรับแม่งเลย
“จริงอ่ะ มีแฟนแล้ว”มันถามตาโตเลย แต่รู้ว่าแกล้งทำไปงั้นแหละ
“ใช่ มันมีแฟนแล้ว ชื่อ”อีออยรีบบอก
“อีออย ไปได้แล้ว” ผมดักคอมันทันที ไม่ใช่กลัวมันรู้ว่าแฟนผมชื่ออะไร แต่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกว่าเป็นใคร
“ไว้เจอกันใหม่นะฝิ่น”มันพูดยิ้มๆ ให้ผม
“ถามกูยังว่าอยากเจอหรือเปล่า”ผมตอกหน้ามันไปอีก
“ไม่เป็นไรแค่อยากเจอฝ่ายเดียวก็ได้”มันหยอดใส่อีกก่อนจะโบกมือแล้ววิ่งไป
“หล่อโคตร ดูดีมีชาติตระกูล ไม่ได้กูต้องสืบซะหน่อยว่าเป็นใครทำไมกูพลาด”มันพูดเพ้อๆก่อนจะทำหน้าจริงจัง
“มันก็บอกชื่อแล้ว มึงยังจะอยากรู้อะไรอีก”ผมว่ามันก่อนจะส่ายหน้า
“เอ๊ะอีนี่ มึงมีพี่ไผ่แล้วก็ไม่อยากจะรู้จักเขาน่ะสิ แหมแต่มองมึงตาวาวเลยไม่สนเหรอ”อีออยจิ๊ปากใส่ก่อนจะถามต่อยักคิ้วยิกๆ
“กูไม่นิยมคบเป็นหมู่คณะ ขี้เกียจมีปัญหา แบบไม่อยากให้ใครเสียใจอ่ะ”นิสัยผมเป็นอย่างนั้นจริงๆแต่บางครั้งก็จะบริหารเสน่ห์บ้างเพื่อความบันเทิงใจ แต่ประโยคหลังผมพูดยิ้มๆใส่มัน
“อีกระจง อีสวยเลือกได้”มันหยิกแขนผมแต่ไม่แรงนัก ก่อนจะพากันขึ้นเรียน ไอโฟนผมสั่นหยิบมาดู มันครับส่งข้อความมาให้
”อ่อยอีกนิดโดนเตะ”ทำเอาผมอมยิ้ม เก่งจริงมึงเอะอะก็จะถีบจะเตะ ไม่ใช่กระสอบทรายนะโว้ย
“ยิ้มไรของมึง อีนี่ ผัวส่งข้อความมาล่ะสิ”อีออยแซวผมก่อนจะชะโงกหน้าดู “อุ้ย มีข่มขู่ด้วย ว่าแต่อยู่ไหนวะ”มันจีบปากพูดก่อนจะทำเป็นมองหา
“อยู่นี่ไง”ผมบอกมันแต่เดินไปเรื่อยๆ
“ไหนวะ”มันถามผมอีก
“อยู่ในใจ”ผมหันไปบอกมันก่อนจะหัวเราะเมื่อมันทำหน้าแบบเข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง คงไม่แป็กเน๊าะ)
“กูอยากจะอ้วก”มันทำท่าทำทางใส่ผม ก่อนจะพากันเข้าห้อง ไอ้แฝดป่วยบอกจดเลคเชอร์ให้ด้วย โอเคเพื่อน
**********************************************************************************************
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาเม้นท์และก็อ่าน รู้สึกมีกำลังใจ หุหุ
ปล. ขอโทษอย่างแรง กำลังลงไฟดับพอดีสงสัยลืมจ่ายค่าไฟ 5555 อะไรไม่เท่าลืมเซฟต้องเขียนใหม่เกือบหมด เซ็งตัวเอง เฮ้อ
-
ฝิ่นคงจะได้จัดการเกย์ชะนีอีกเรื่อยๆ
-
พอมีแฟนเป็นตัวตน มารผจญก็เริ่มเข้ามา
ทั้งคู่เลย
-
พรว่อยู่นจลยห็นปซหมด
-
กร๊ากกกกก ฮา
เดี๋ยวนี้เสี่ยวอ่ะ 5555
-
น้องฝิ่นแรงได้ใจดี ชอบจ้า
-
ชอบมากเลยค่ะ :L1:เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะอ่านแล้วไม่อยากให้จบตอนเลย.มาต่อเร็วนะ :call: :call:
-
ตอนที่ 17
ตอนนี้มันมารับผมที่คณะแล้วครับ กะว่ามันคงจะถามเรื่องวันนี้แต่มันก็ไม่พูดเพราะฉะนั้นผมก็ไม่ควรจะพูดหรือถามอะไรออกไป มิฉะนั้นอาจโดนตามข้อความมันได้ ไม่ได้กลัวแต่เกรงใจ อิอิ
“เดี๋ยวแวะตลาดข้างหน้าก่อน ไอ้พายให้ซื้อของเพิ่มนิดหน่อย”มันบอกผมก่อนชะลอรถมอไซด์เวสป้าแต่แต่งสวยดี
“ดี จะได้ซื้อขนมไปฝากด้วย”ผมบอกมันก่อนจะถอดหมวกแขวนไว้ที่แฮนด์รถ
“เออ มีสำนึกเหมือนกันนี่หว่า ว่าอย่าไปแดกแต่ของเขาอย่างเดียว”มันพูดแบบกวนๆใส่ผมเอามือลูบหัวด้วย นึกว่ากูเป็นชิสุไงวะ
“ธรรมดา จิตใจกูดีเหมือนหน้าตากูแหละ”ผมก็ยักไหล่อวยตัวเองกลับ
“กูว่ามึงเริ่มขาดจิตสำนึกและ”มันพูดก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในตลาด
“ว่ากูจริง รอด้วย”ผมจิ๊ปากก่อนจะเดินตามมาติดๆ มันเดินตรงไปยังร้านผักที่อยู่กลางๆ ที่มีผักหลากชนิดมากมายดูสดมากๆ
“ผักมาใหม่ๆเลย พ่อหนุ่มเลือกเอา”ป้าขายผักบอกมันด้วยรอยยิ้ม มันก็ยิ้มให้ก่อนจะเลือกใส่ตระกร้าที่วางไว้ใกล้ๆ มันเลือกเก่งมากแสดงว่ามันต้องทำกับข้าวเป็น
“ผักอะไรน่ะ”ผมถามมันเมื่อเห็นมันหยิบผักชนิดหนึ่ง มีกลิ่นด้วยเหมือนจะเคยได้กลิ่นที่ไหน
“ผักชีลาว”มันบอกผมแต่ไม่หันมามอง หยิบมะเขือเทศอีกสองสามลูก แตงกวา มะเขือ ถั่วฝักยาว สาบานได้มั้ยว่าพี่พายแกลืมแค่นิดหน่อยผมว่าแกลืมยกครัวเลยนะเนี่ยะ
“เอาไปทำอะไร”ผมถามอีก
“กิน”มันก็ตอบสั้นๆแต่ได้ใจความ
“กูรู้แล้ว แต่หมายถึงว่าเอาไปใช้ทำอะไร”ผมตีไหล่มันดังเพี้ยะ กวนตีนกูจริงเลย
“บอกไปมึงก็ไม่รู้อยู่ดี เอาไว้ไปเห็นกับตาแล้วกัน”มันย้อนผมได้จุกมาก “ถามมากว่ะ เอ้าถือไว้ทำตัวให้เป็นประโยชน์มั่งยืนเป็นไม้แขวนไปได้”มันดักคอผมที่จะพูดต่อ ก่อนจะส่งถุงที่ป้าใส่ให้เรียบร้อย
“เท่าไหร่ครับ”มันถามป้าเสียงหล่อเลย ทีกับกูอย่างกับจะแดก ผมชักไม่ชอบป้าแหละ เชอะ
“เก้าสิบพอดี เอ้าป้าแถมให้”ป้าก็บอกมันเสียงหวานก่อนจะหยิบมะเขือเทศให้มันอีกสองสามลูก
“ขอบคุณครับ”มันส่งยิ้มให้ป้าคนขาย ส่งตังค์ด้วยสิมึงป้าเขาไม่ให้ฟรีนะ
“แฟนสวยเชียว ตัดผมซะเปรี้ยวเลย เรียนเทคนิคละสิถึงได้นุ่งกางเกง”ป้าคนขายชมผมก่อนจะพูดต่อ ผมเหวอเลยครับได้แต่ส่งยิ้มให้ ส่วนมันก็ยิ้มเฉยๆ ก่อนจะพาเดินไปอีกฟากเพื่อเลือกขนมไปฝากพวกพี่ๆ ไม่นานนักก็มาถึงบ้านพี่พาย
“มึงไม่มาพรุ่งนี้เลยวะ”พี่หวายทักมันก่อนจะเดินมารับของในมือ
“มึงไม่ถามไอ้พายมันล่ะว่ามันฝากกูซื้ออะไรบ้าง”มันก็ย้อนเพื่อนมัน ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ตรงประตู
“ฝิ่นนั่งสิ ซื้ออะไรมาน่ะ”พี่เจย์ชวนผมนั่งก่อนจะถาม มือแกก็กดเล่นเกมต่อ
“ขนม กินเลยมั้ย”ผมตอบก่อนจะถามพวกพี่
“เฮ้ย กินข้าวก่อน”มันหันมาพูดกับผม ก่อนจะกลับไปอัดอีกสองสามทีแล้วทิ้ง
“ก็รองท้องก่อนไม่ได้เหรอ”ผมหันไปย้อนมัน
“กินไปเถอะ ไปใส่จานหรือจะแกะกินเลยก็ได้ ปล่อยมันเพ้อเจ้อไป”พี่หวายบอกผมอย่างใจดี ผมชักชอบพี่แหละ
“ขอบคุณครับ”ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปหยิบจาน เห็นพี่บลูกำลังชะโงกดูหม้อพี่พายอยู่ เอ้อ อย่าคิดลึก ผมหมายถึงหม้อที่พี่พายกำลังเอาทัพพีคนอยู่ครับ
“หอมจังเลย”แกพูดด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่ขี้มันก็หอมน่ะสิ”พี่พายก็ย้อนแก ผมเกือบหลุดหัวเราะเลย
“โธ่ พูดชมก็ไม่ได้ อ้าว ฝิ่นมาแล้วเหรอ”พี่บลูครวญก่อนจะหันมาเห็นผม ทำให้พี่พายหันมาด้วย ผมยกมือไหว้
“ไม่ต้องไหว้หรอก คนกันเอง ไอ้ไผ่ล่ะ”พี่พายบอกก่อนจะถามหามัน
“เอาของมึงไป คราวหลังให้แฟนมึงไปซื้อนะ”มันเดินมาพอดีก่อนจะส่งของให้และต่อว่าไม่จริงจังนัก
“ทำไมใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้เลยไง”พี่พายทำเสียงใส่มันก่อนจะเดินมาดูของในถุงว่าครบมั้ย หยิบสองสามอย่างส่งให้พี่บลูเอาไปล้าง
“กูน่าจะถามมากกว่ามั้ง”มันก็ย้อนพี่พายก่อนจะยกยิ้ม เหมือนตัวโกงฉิบหายเลยมึง พี่พายหน้าแดง พี่บลูยิ้มแป้น แสดงว่างุ๊งิ๊ๆๆๆกันแน่ๆ แม่นแท้หลาว ขอยืมคำพี่โน้ตหน่อยครับ
“พูดมาก ฝิ่นจูงมันไปข้างนอกไป”พี่พายว่าก่อนจะหันมาบอกผมให้จูงมันไปข้างนอก
“ไปกินหญ้าที่หน้าบ้านเหรอพี่”ผมถามพี่พาย ทำเอาแกกับพี่บลูหัวเราะเลยครับ
“ดีมาก สะใจพี่ ฮ่าๆๆๆ”พี่พายหัวเราะชอบใจไม่หยุด มันมองหน้าผมแบบฝากไว้ก่อน อย่าลืมรีบมาถอนนะมึงเดี๋ยวรก
“เดี๋ยวมึงจะโดนกินแทนหญ้า”มันก้มมากระซิบที่หูผม แต่ดีนะที่พี่สองคนหันไปแล้ว ผมผลักมันออกก่อนจะหยิบจานออกไปใส่ขนม
“ไอ้ปลาตีน”ผมว่ามันที่ยักคิ้วให้ ระหว่างที่รอพวกผมก็เตรียมของที่หน้าบ้านมีแคร่แบบใหญ่มากนั่งได้เป็นสิบตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ มันก่อเตาใบย่อมๆสองใบยกมาวางบนที่รองเป็นกระเบื้องสีเหลี่ยม พวกพี่หวายกับพี่เจย์ก็เอาจาน ชาม แก้ว กระติกใส่น้ำแข็ง เบียร์กระป๋องที่ยังไม่ได้แช่เย็นยัดใส่ไปในกระติกใบใหญ่ อีกใบก็ใส่น้ำแข็งหลอด ว่าแต่ทำอะไรกินถึงได้มีเตาด้วย จะว่าเป็นบาร์บีคิวก็ไม่น่าจะใช่ ผมช่วยยกพวกของที่หมักไว้อย่างน่ากินมากในกล่องพลาสติกใบใหญ่ประมาณสี่กล่องเป็นพวกหมู เนื้อ ตับ ปลาสไลด์ชิ้นบางๆ และก็พวกผักสดต่างๆจัดเรียงอย่างดี อื้อหือ พี่พายนี่แม่บ้านดีจังสบายพี่บลูเลยสิเนี่ยะ สักพักทุกอย่างพร้อม คนก็พร้อม ลงมือ
“ฝิ่นกินเป็นเปล่า นี่แกงอ่อมต้องทำประจำ ไอ้ไผ่ชอบกิน”พี่พายถามก่อนจะบอกผมที่ตอนนี้กินทุกอย่างไม่ต้องถามครับพี่
“กูไม่ได้ชอบแต่จำใจเพราะมึงทำอร่อยอย่างเดียว”มันตอบก่อนจะคีบหมูลงไปจุ่ม ครับพวกเรากินจิ้มจุ่มกัน มีแกงอ่อม น้ำตกหมู ส้มตำปูปลาร้าที่พี่พายบอกว่าสะอาดแม่ส่งมาให้จากบ้านและกระติ๊บใส่ข้าวเหนียวเล็กๆ ด้วย มันเป็นคนหนองคายครับ ถึงว่ามันเอ็นจอยกับข้าวเหนียวและแกงอ่อมมากถ้าไม่บอกไม่รู้นะว่ามันเป็นคนที่นั่น
“ไอ้ไผ่ปากดีไม่ต้องแดกเลย กินเป็นไหม”พี่พายวีนใส่มันแต่แบบขำมากกว่า ก่อนจะหันมาถามผม
“เป็น นี่ใช่ไหมผักชีลาว”ผมบอกก่อนจะถามพี่พาย ตอนนี้รู้แล้วว่าเอามาใส่อะไร
“รู้จักเหรอ”พี่พายถาม
“ไม่รู้ กินอย่างเดียว”ผมบอกตามตรง แกก็ขำ
“กินเผ็ดเก่งเหมือนกันนี่หว่า”พี่หวายแซวผมที่ตักส้มตำใส่ปากตามด้วยผัก
“ปกติก็กินรสจัด”ผมบอกแก อืม แซ่บวะ
“ตอนแรกพี่ว่าจะทำอาหารภาคกลางด้วยกลัวฝิ่นกินไม่ได้ แต่ไอ้ไผ่บอกให้ทำอย่างที่กินนั่นแหละกินไม่ได้ก็ต้องกิน”พี่พายฟ้องผม ๆ หันไปมองหน้ามันที่ทำไม่รู้ไม่ชี้ น่าเอาตะเกียบทิ่มตาจริงๆ
“ฝึกไว้ไงเวลาไปบ้านมัน คริคริ”พี่เจย์หลังจากปากว่างแกก็แซว
“ฝิ่นกินได้ แบบนิ้ยิ่งแซ่บหลาย”ผมบอกพี่พายยิ้มๆ ทำเอาพวกแกขำ
“มีพูดภาษาถิ่นได้ด้วยโว้ย โอ้ย น่ารักอ่ะ”พี่หวายแซวผม ก่อนจะทำหน้าแบบคิกคุ น่าจับไปคู่อีออยจริงๆ ไอ้ไผ่ชวนมันอีกตอนเย็นบอกให้รับอีโมนิคไปด้วยแต่มันทำกระแดะบอกมีธุระ ไม่อยากเป็นกระดูกขวางลำ บอกเอาไว้คราวหน้าไม่พลาด
“กระแดะ”มันว่าผมหน้านิ่งๆ เพื่อนมันมองหน้าเลย
“อ้าวไอ้นี่ปากเสีย”พี่บลูแทรกมามั่งหลังจากอ้อนพี่พายให้ตักโน่นจิ้มนี่ให้กิน พี่พายบ่นแต่ก็ทำ
“มากด้วย”ผมต่อให้อีก
“เออเห็นด้วย”พี่พายพยักหน้า
“กูหล่อ”มันพูดเดิมๆ
“มึงหยุดมุกเดิมของมึงซะทีเถอะ ไอ้บ้า พวกกูจะอ้วก”พี่หวายว่ามัน
“ดีกูจะได้กินคนเดียว”มันยักไหล่ไม่แคร์
“จวย”พร้อมใจกันเลยครับ
“แล้วฝิ่นคนกรุงเทพฯป่ะ”พี่พายถามผม
“ครับ แต่ไปโตที่กระบี่”ผมบอกพี่พาย
“เหรอ อยากไปเที่ยวอ่ะ”พี่พายตาโต
“ไปสิ บ้านฝิ่นติดทะเลเลย”ผมชวนแกไปเที่ยวบ้าน
“ดีว่ะ เอาไว้ช่วงปิดยาวดีกว่า”พี่หวายรีบสนับสนุนทันที สักพักมีเสียงโทรศัพท์เข้า พี่บลูดูก่อนจะหันไปมองพี่พายที่มองแต่ไม่พูดอะไร แกกดวางก่อนจะกินต่อ แต่มันดังอีก
“หนวกหู”พี่พายพูดสั้นๆแต่ห้วน
“เดี๋ยวมานะ”พี่บลูบอกก่อนจะเดินออกไป ผมมองหน้าไอ้ไผ่ที่ทำหน้านิ่งๆสยบทุกสถานการณ์ มันจุ่มตับจุ่มหมู จุ่มแม่งเกือบทุกอย่างใส่ชามตัวเองและแผ่ส่วนกุศลให้ผมนิดหน่อย แต่หนักไปทางผักมากกว่า
“ใจเย็นไอ้พาย”พี่หวายหันไปพูดกับพี่พายที่ตอนนี้ไม่ยิ้มแล้วครับ
“มึงต้องเชื่อใจมัน”พี่เจย์พูดต่อก่อนจะลวกผ้าขี้ริ้วที่เป็นเครื่องในอย่างหนึ่งไม่ใช่ที่ใช้ถูบ้านนะครับเข้าปาก
“กูจะพยายาม มึงรู้มั้ยว่าอีเด็กเหี้ยนั่นส่งข้อความมาด่ากูเป็นสิบๆเลย ถ้ากูหมดความอดทนเมื่อไรได้มีเรื่องแน่”พี่พายกัดฟันพูดเลยครับ
“ไอ้บลูรู้มั้ย”พี่หวายถามต่อ ส่วนไอ้ไผ่มึงไม่คิดจะถามเพื่อนมึงมั่งเหรอวะ นั่งแดกอยู่ได้
“กูไม่เคยบอก เฮ้ย พอเถอะคุยเรื่องอื่นดีกว่า อร่อยมั้ยฝิ่น”พี่พายพูดเฉยๆก่อนจะตัดบทหันมาถามผม
“เปิดร้านได้เลยฝีมือขนาดนี้”ผมตอบแกพร้อมกับยกนิ้วให้ ไม่ได้แกล้งยอแต่อร่อยจริงๆ
“นอกจากขี้มันกินหมดแหละ”ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ
“มึงจะพูดเรื่องขี้ทำเชี่ยะไรวะ”พี่เจย์ด่ามัน ตบมันด้วยพี่
“เขายิ่งแดกขี้กันอยู่”พี่หวายกูนึกว่าจะดีเสือกพูดได้แย่กว่ามันอีก
“ไอ้หวาย ไอ้ทุเรศ มึงหยุดเลย”พี่พายหันมาด่าพี่หวายยกตีนถีบด้วย ผมเลยหัวเราะลืมด่ามันไปเลย แต่เห็นมันยิ้มๆ มันคงไม่อยากให้เครียดมั้งเลยพูดออกมาแต่ไม่ถูกสุขลักษณะไปหน่อย พี่พายดูอารมณ์ดีขึ้น แกน่ารักและแสนดี ผมว่าพี่บลูคงไม่ทำอย่างนั้นกับแกหรอก
“เฮ้ย เหลือให้กูบ้าง”พี่บลูถลามาเลยครับก่อนจะปัดมือพี่เจย์ที่คีบตับอยู่
“ไอ้สัด มีตั้งเยอะมาคาบของกูไปแดกซะงั้น”พี่เจย์ด่าเข้าให้ที่ไปปัดตับแกร่วง กำลังจะเข้าปากอยู่แล้ว
“รีบเลิกคุยทำไม”พี่พายหันไปแหวใส่อย่างอดไม่ได้
“พายอ่ะ”พี่บลูตีหน้าอ้อนๆ
“ไม่ต้องมาจับ วันนี้มึงกลับบ้านไปเลย”พี่พายสะบัดแขนออกแถมไล่ด้วย
“ไม่เอา เดี๋ยวเล่าให้ฟังนะ เชื่อกันมั่งสิ”พี่บลูไม่ยอมก่อนจะจับมือแกไว้ไม่ให้เขยิบหนี
“พาย”เสียงเรียกทุ้มๆ ขัดขึ้นทันทีที่พี่พายจะอ้าปากต้องหุบลงไป โอ้ว มึงใช้รีโมทอะไรกดหยุดวะ เงียบกันหมดเลย
“เอ้อ เมื่อกี้ฝิ่นบอกไปโตที่กระบี่ ติดกับดาบเปล่าวะ”พี่หวายเล่นมุกกู้สถานการณ์ตึงเครียด ทำเอามองหน้าแกกันหมดเลย
“ใช่พี่ ข้างๆหอกน่ะ”ผมก็เล่นกับ ทำเอาปล่อยกันก๊ากเลยครับ พี่พายเมื่อกี้ยังหน้าตึงตอนนี้แทบจะลงไปกลิ้ง
“เออดีโว้ยทันดีวะ”พี่หวายบอกอย่างชอบใจ ก่อนจะกระดกเบียร์
“คิดได้ไงวะ จ.กระบี่ ต.ดาบ อ.หอก แม่งไม่บ้าคิดไม่ได้นะเนี่ยะ”พี่บลูพูดมั่งหลังจากโดนจวกเกือบเละ
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะทำเป็นอมยิ้มมึงจะยิ้มก็ยิ้มเถอะ”พี่เจย์แซวมัน
“ทำหน้าเป็นหมาอมขี้ไปได้”ผมอดจะแขวะไม่ได้ อีกดอก โทษฐานหมาใส่กูก่อน พวกพี่ๆหัวเราะกันก๊ากมองหน้ามัน
“ถ่ายรูปดีกว่า หมาอมขี้ คริคริ”พี่หวายทำท่ากดถ่ายรูป มันยกตีนถีบจนแกหงายหลัง แต่แกไม่โกรธหัวเราะชอบใจ
“เอาตีนไปก่อนมึง”มันบอกเพื่อนมัน หันมามองหน้าผม “มึงเอาด้วยมั้ย”ไอ้บ้ากูแฟนมึงนะ ทำได้ลงคอ ผมส่ายหน้าทันทีขนาดพี่หวายตัวใหญ่กว่ายังกลิ้ง ผมไม่ตกแคร่เลยเหรอ
“มึงไปผลักพี่เขาทำไม บ้าเปล่า”ผมถามมันกลบเกลื่อนไปเรื่อยๆ
“มันถีบไม่ได้ผลัก ดูยังไงวะ”พี่หวายพูดออกมา หลังจากประคองตัวเองนั่งได้เหมือนเดิมโดยมีพี่เจย์ช่วยดึงขึ้นมา พี่พายกับพี่บลูปล่อยแกไปเถอะขำจนแทบจะนั่งตักกันอยู่แล้วไม่รู้ขำอีท่าไหน
“ฝิ่นคุยสนุกดีวะ เออ ว่าแต่โตที่กระบี่ทำไมตั้งชื่อเล่นว่าฝิ่นล่ะ ทำไมไม่ชื่อมะพร้าว หรือที่มันเกี่ยวกับทางใต้อ่ะ”พี่หวายถามที่มาชื่อเล่น
“ชื่อไอ้เท่งไปเลยก็ได้หน้าอย่างมึงน่ะ”ไอ้โรคจิตมันเสนอแนะ
“งั้นหน้าอย่างมึงก็ชื่อไอ้หำแหล่สิ”ผมเลยเอามั่ง ไม่รู้หรอกว่าแปลว่าอะไร จำเรื่ององค์บากมา มันส์ครับผมชอบมาก
“ฮ่าๆๆ ไอ้สัด เป็นไงมึง”พี่หวาย และพี่คนอื่นๆสมน้ำหน้ามัน
“หึหึ ปากดีไปเถอะ อีกหน่อยได้แน่มึง”มันไม่สำนึก หัวเราะโรคจิตใส่ผมอีก ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยกลัวติดเรท
“กูเดานะว่าพ่อกับแม่ไปฮันนีมูนที่เหนือพอกลับมาท้องเลยตั้งชื่อให้ว่าฝิ่น จริงก๊ะ”พี่เจย์พูดเรื่องชื่อผมต่อ ตบท้ายด้วยอู้เหนือ
“พี่น่าไปเป็นหมอดูว่ะ ทายถูกด้วย”ผมอดทึ่งแกไม่ได้
“งานประจำมันคือเสือกทุกเรื่อง”ไอ้นี่เอาอีกแล้ว
“มึงแดกไปเงียบๆเลย”พี่เจย์หันไปว่ามัน
“ดีนะพ่อแม่ไม่ไปชัยภูมิ”ผมพูดลอยๆ
“ทำไมวะ”พี่หวายกับพี่เจย์ถามแทบจะพร้อมกัน
“อ้าว ก็ชัยภูมิมีทุ่งดอกกระเจียวไง เกิดตั้งชื่อกระเจียวเสียวตายเลย”ผมบอกพวกแกไป ปล่อยฮากันเลย ไอ้ไผ่ยังหลุด
“ฮ่าๆๆๆ น้องกระเจียว”พี่หวาย
“แปลกดีนะโว้ย คริคริ”พี่เจย์
“ดีมั้ยไอ้ไผ่ให้แฟนมึงเปลี่ยนชื่อเป็นกระเจียว”พี่บลูเอามั่ง ส่วนพี่พายแทบจะกลิ้งตกโต๊ะดีพี่บลูคอยกันอยู่
“กูกลัวจะเพี้ยนเป็นกระอย่างอื่นน่ะสิ”มันพูดอมยิ้ม ไอ้บ้า กูรู้นะว่ามึงจะเรียกว่าอะไร
“แล้วมึงทำไมชื่อไผ่ เกิดจากกระบอกไม่ไผ่เหรอ”ผมถามมันบ้าง
“มึงอย่าบอกนะว่าพ่อกับแม่มึงไปปิ๊ดปี้ปิ๊ดกันที่กกไผ่”พี่เจย์แม่งเอาอีกแล้ว
“เออ กูถึงได้หน้าตาดีไม่หน้าเหี้ยเหมือนมึง”มันว่าพี่เจย์
“กูหล่อโว้ย ยืมมุกมึงหน่อย”พี่เจย์ยิ้มแป้นรับคำ
“ถุย ไอ้หล่อสถุล”พี่หวาย
“ส่วนมึงสงสัยเด็กผีมาเกิดเลยโดนเฆี่ยนด้วยหวายลงอาคม แม่นบ่”พี่เจย์พูดใส่พี่หวาย
“มึงสิไอ้เจย์ ไอ้เด็กผี ปากมึงถึงได้เหมือนผีเจาะปากมาพูด สัด”พี่หวายด่า แกก็หัวเราะรับ หันไปทางพี่พาย
“ ไอ้พายคาดว่าพ่อกับแม่มึงคงจะบึ๊ดจั๊มบึ๊ดกันในเรือแน่ๆเลย”พี่เจย์ชี้พูดออกมา
“สัด ลามปามนะมึง”แกด่าพร้อมยันเข้าให้ แต่แกหลบทัน
“กูหมายถึงเขาช่วยกันพายเรือจนรักกันและเกิดมึงมา แหม คิดอกุศล”พี่เจย์แก้ตัวให้ดูดี ก่อนจะหันไปทางพี่บลู
“อะไร ไอ้เจย์มึงจะพูดอะไร”พี่บลูถามแบบรู้ทันว่าพี่เจย์จะพูดอะไร พวกผมก็ตั้งใจฟังว่าแกจะพูดอะไร แต่ไอ้นี่มือมึงจะจับบั้นท้ายกูทำไมแถมเบียดมานั่งติดอีกที่ออกกว้าง ผมหันไปมองหน้ามันที่จ้องอยู่แล้วตาหวานฉิบทำเอาอายเลย
“เฮ้ย สองคนมึงอ่ะจ้องกันอยู่ได้เดี๋ยวท้องหรอก”พี่หวายหันมาแซว มันยกนิ้วให้พี่หวายแต่เป็นนิ้วกลางครับ
“พูดต่อสิไอ้เจย์ กูอยากรู้”พี่พายถามแบบอยากรู้จริงๆ
“แหม เรื่องไอ้บลูนี่ไม่ได้เลยนะมึง อยากรู้ทุกเรื่อง”พี่เจย์แซวพี่พาย
“ไอ้เหี้ย กูไม่อยากรู้แล้ว”พี่พายด่ากลบเกลื่อน พี่บลูมองตาแบบอ้อนๆ
“ไอ้บลู กูว่าแม่งต้องเกิดตอนหมาหอนแน่เลย แบบ บรู๊วๆๆๆ แล้วดัดจริตเปลี่ยนเป็นบลู ใช่เปล่าวะ”พี่เจย์แสยะยิ้มทำเสียงหอนประกอบการพูดด้วยทำเอาปล่อยเต็มสตรีมเลย พี่เจย์แม่งคิดได้ไงวะ
“ไอ้สัดเจย์ ไอ้เหี้ย”พี่บลูลุกมาเตะพี่เจย์ ที่วิ่งหนีจากแคร่ไปรอบบ้าน ขนาดพี่พายแฟนแกยังขำน้ำตาเล็ด
“เดี๋ยวขากรรไกรค้างหรอกมึง หัวเราะมาก”มันเอามือมาหุบปากผมลง จนฟันกระทบปาก
“โอ้ย มึงอ่ะ”ผมโวยใส่มัน
“โง่เองนี่หว่า”มันโทษผมอีก ผมตีมันๆ ก็หัวเราะหึหึ
“ไอ้บลูพอแล้ว กูเหนื่อย”พี่เจย์หอบแฮ่กๆ ทำมือแบบยอมแล้ว พี่บลูเลยได้เตะแถมตบกบาลไปที
“แล้วชื่อมึงล่ะ ไอ้เหี้ยเจย์ ไหนบอกพวกกูสิว่ามาจากอะไร”พี่บลูถามใส่หน้าพี่เจย์เลยครับ
“โอ้ย มึงอย่ารู้เลย เดี๋ยวจะอิจฉากูเปล่าๆ”แกคุยทับพี่บลูครับ
“ถุย ใครจะอิจฉามึงไอ้เจย์ ชื่อสถุลๆๆอย่างนี้”พี่หวายรีบทับถม
“นั่นไง แค่นี้ก็บ่งบอกแล้วว่าพวกมึงอิจฉากู ทั้งน้ำเสียงและหน้าตา”พี่เจย์ยังกวนตีนไม่เลิกจนพี่สองคนแทบจะประเคนให้
“พวกมันปัญญาอ่อนอย่างนี้แหละ”พี่พายหันมาพูดกับยิ้มๆ
“ดีแล้วพี่ พวกผมก็อย่างนี้แหละ”ผมก็บอกแกกลับไปบ้าง
“โดยเฉพาะมึงอ่อนสุด”มันแขวะผมทันทีเมื่อมีโอกาส
“ก็ใช่ไงกูเลยหลวมตัวคบมึง”ผมก็เลยว่ามันบ้าง มันผลักหัวผมแทบทิ่ม
“พอกัน ทันกันดีแต่อย่าตีกันนะโว้ย”พี่พายส่ายหน้ายิ้มๆ
“ไอ้เจย์สรุปมึงจะบอกมั้ย”พี่หวายยังเซ้าซี้ไม่เลิก
“เออ เร้ารื๊อกูอยู่ได้ มาจากนักฟุตบอลชื่อดัง”พี่เจย์เลยยอมบอก
“ใครวะ”พี่หวายทำหน้างง
“งง สัด ทำงง เปย์เล่ ไง รู้จักมั้ยล่ะ”พี่เจย์บอกพี่หวาย ผมว่าแกด่ามากกว่าบอกนะ
“ไอ้ฉิบหาย เปย์เล่ กับ เจย์เล่ มันเกี่ยวกันตรงไหนวะ”พี่หวายด่ากลับ
“มึงมั่วเปล่าเนี่ยะ”พี่บลูถามแกอีก
“เกี่ยวสิ แม่กูเขาเรียกเพี้ยนเลยเป็นเจย์เล่ไง”แกบอกหน้าตาเฉย
“จวย”พร้อมเพรียงอีกรอบพี่หวายกับพี่บลู ส่วนพวกผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขำๆกับความมั่วของแกที่แถไปเรื่อย สีข้างถลอกหมดแล้วมั้งพี่ พวกเราคุยกันต่อนิดหน่อยก่อนจะช่วยกันเก็บของเข้าบ้าน ผมช่วยพี่พายล้างชาม พวกนั้นก็เก็บกวาดจนสะอาด ก็แยกย้ายกันกลับพวกเพื่อนๆมันบอกให้ผมมาเที่ยวอีกพาเพื่อนมาด้วย ยิ่งสวยยิ่งดี พี่หวายกับพี่เจย์คอมเม้นท์เองครับ ส่วนพี่บลูไม่กล้าพูดหรอกยังมีคดีต้องเคลียร์อีกคาดว่าน่าจะยาว ผมก็รับปากก่อนจะกลับบ้าน จนมาถึงบ้านผมถอดหมวกส่งให้มัน
“ไหวป่ะเนี่ยะ”ผมถามมันที่ดูหน้านิ่ง แต่แดงหน่อยๆ
“ถ้าไม่ไหวจะให้นอนด้วยป่ะล่ะ”มันย้อนผมตากรุ้มกริ่มมาก บอกตามตรงผมไม่เคยรู้สึกใจสั่นกับสายตาใครได้เท่ากับมันเลย
“ก็เอาสิ สนามกว้างเดี๋ยวเอามุ้งมาให้”ผมก็บอกมันกวนๆ
“มึงก็ต้องนอนด้วย”มันย้อนผมมั่ง
“เรื่องไร กลับได้แล้ว ขี่ดีดีล่ะถึงแล้วก็โทรมาบอกหรือส่งข้อความมาก็ได้”ผมลอยหน้าบอกมันก่อนจะพูดเบาๆตอนท้าย
“เป็นห่วงเหรอ”มันถามผมยิ้มๆ
“พูดขนาดนี้กูคงแช่งมั้ง ไปล่ะ”ผมก็บอกมันอุบอิบ ก่อนจะเดินเข้าบ้าน แต่พอจะเปิดประตูมันก็ดึงผมเข้าไปกอดและจูบอย่างเรียกว่าตั้งตัวไม่ทันเลย บดเบียดให้เปิดปากส่งลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นผมจนเจอกัน ทั้งร้อนแรง หยอกเย้า จนผละออกเลาะเล็มกัดปากล่างเบาๆ มันหอมแก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนจะมองหน้ากัน
“ฝิ่น”มันเรียกผมชิดริมฝีปาก
“หืม”ผมก็ขานรับ
“เดี๋ยวนี้มึงใช้ยาสีฟันกลิ่นปลาร้าเหรอ”มันถามผมหน้าตาเฉย
“มึงก็ใช้เหมือนกันแหละ ไอ้บ้า”ผมว่ามัน แม่งจะโรแมนติคซะหน่อยทำกูกร่อยเลย เสือกลืมบ้วนปากทั้งคู่ยังมีหน้ามาว่ากูอีก มันหัวเราะก่อนจะจูบผมอีกทีจนปากจะเปื่อยอยู่แล้ว
“พรุ่งนี้ไปเองนะ มีเรียนเช้าเดี๋ยวมึงงอแงหาว่ากูปลุก”มันบอกผมเสียงโคตรนุ่มเลย ชอบอ่ะ ผมพยักหน้ารับเฉยๆ ที่จริงกูงอน แต่หน้าผมคงขึ้นป้ายเหมือนแท็กซี่ ว่างอนมันถึงพูดต่อ
“แต่ตอนเย็นไปรับ”ทำเอาผมยิ้มออกไม่รู้ตัว เลยหอมแก้มมันไปทีนึง เหมือนมันจะยิ้ม ก่อนจะหน้านิ่งพูดจาสากๆเหมือนเดิม
“ไปไป เข้าบ้านเดี๋ยวกูอดใจไม่ไหว อ่อยกูอยู่ได้”มันดันผมให้เข้าบ้าน
“ไอ้เชี่ยะใครอ่อยมึง คราวหลังไม่ต้องมาจูบกูเลย”ผมว่ามัน ที่คร่อมรถยิ้มกวนตีนให้ก่อนขี่ออกไป ผมมองมันจนลับตา อ้าว ลืมบอกให้มันฝันดีผีคุ้มครอง ส่งข้อความไปก็ได้วะ หุหุ ก่อนจะเดินลัลล้าเข้าบ้าน
**********************************************************************************************
ปล.ขอบคุณทั้งคนเม้นท์และคนอ่านขอให้มีความสุขในวันสงกานต์และเดินทางไปกลับปลอดภัยนะคะ
-
ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแล้วฮามาก ปล่อยมุกกันกระหน่ำ
-
:jul3: สนุกมาก แต่ละตอนก็โคตรฮา ยิ่งแต่ละคนจิกกัดกันฮาได้อีก
ไผ่กับฝิ่นเหมาะสมกันมาก ทั้งนิสัยและหน้าตา
-
ฮามาก เจย์มันคิดได้ไงนิ
-
:pig4:
-
บลู และ พาย
ผมชื่อพายเป็นญาติกับไอ้หวายและเป็นเพื่อนกับไอ้ไผ่ ไอ้เจย์ รวมถึงไอ้บลูที่ตอนนี้เขยิบฐานะมาเป็นแฟน ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงตอนแรกที่ได้รู้จักกันตอนเข้าที่นี่ใหม่ๆ ดูมันเป็นคนขี้แอ็ค แต่พอได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของมันต้องยอมรับว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง ผมไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เราเริ่มมีใจให้กันเกินเพื่อนแต่มันเป็นไปโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะไปกิน ไปเที่ยว หรือทำอะไร มันคอยดูแลผมมากกว่าปกติในสายตาคนอื่นขนาดไอ้หวายกับไอ้เจย์ยังแซวเลย ยกเว้นไอ้ไผ่ที่มันมองเฉยๆไม่พูดหรือออกความเห็นอะไร ส่วนผมกับไม่รู้สึกอะไร แต่พอเวลามันไปกับใครคบใครรู้สึกไม่ชอบใจไม่อยากให้มันไปเอาใจใส่ใครมากกว่าผม แต่ถ้าในกลุ่มเพื่อนกันไม่เป็นไร จนผ่านมาเรื่อยกระทั่งเกิดเรื่องจนไอ้หวายกับไอ้เจย์มันซักฟอก ผมยังอดตกใจไม่ได้ที่มันยอมรับว่าคิดแบบนั้น ดีใจก็ดีใจ แต่ก็อดกลัวไม่ได้ว่าถ้าเกิดไปกันไปได้เลิกกันจะมองหน้ากันติดไหม บอกตรงๆผมทำใจไม่ได้ที่จะเป็นแบบนั้นสู้ไม่คบกันซะดีกว่า แต่มันก็ยืนยันให้โอกาสมันบ้างจนผมใจอ่อนเพราะลึกๆผมก็ต้องการแบบนั้น แต่ยังดูความประพฤติมันอยู่ถ้ามันเป็นคนอื่นผมคงไม่หนักใจขนาดนี้
“พาย คิดอะไรอยู่”เสียงทุ้มปลุกผมจากความคิด หันไปก็เห็นมันอาบน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผมหันหน้ากลับ มึงจะหุ่นดีไปไหนไว้ล่อพวกนังชะนีไง แค่คิดก็อารมณ์เสีย ผมไม่อยากจะงี่เง่าหรอก แต่อีน้องเกรชแม่งเล่นไม่เลิก ใช่ว่าผมจะสะใจนะที่มันเลิกแล้วมาคบผม ๆ ก็สงสารแต่บางครั้งคุณเธอก็เอาแต่ใจตัวเองจัดชอบข่มคนอื่น เพื่อนพวกหล่อนก็ใช่ย่อยแต่น้อยกว่าอีน้องเกรชหน่อย ผมยังนึกเลยว่าไอ้บลูมันใจเย็นได้ไง ไม่ใช่ว่าผมดีหรอกนะ
“เราคิดดีแล้วเหรอที่เป็นแบบนี้”ผมไม่ตอบแต่ย้อนถามมันแทน มันแต่งตัวเสร็จก่อนจะมานั่งข้างๆเอามือโอบไหล่
“เรื่องที่เป็นแฟนกันเหรอ”มันถามผม
“อืม”ผมรับคำ
“ดีแล้ว”มันพยักหน้าพร้อมกับตอบสั้นๆแต่มั่นใจ
“พาย ฟังนะ บลูไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดยังไง แค่รู้ว่าใจเราตรงกันก็ดีใจแล้ว บลูไม่ใช่คนดีมากนักหรอกแต่จะทำให้ดีที่สุดเมื่อได้อยู่กับพาย”มันจับหน้าผมให้มองหน้ามัน ไม่รู้ว่าผมคิดเข้าข้างตัวเองหรือเปล่าดูมันไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิด
“แหวะจะอ้วก”ผมแกล้งทำท่าใส่
“เขินอ่ะดิ”มันก็ล้อผม หน้ากูแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ ก่อนมันจะพูดต่อ
“เรื่องเกรช ไม่ใช่ความผิดของใครถึงไม่มีพายวันนึงก็ต้องเลิกกัน ด้วยเรื่องนิสัยบางอย่างที่เราไม่ตรงกันแต่ไม่ได้หมายความว่าพายก็นิสัยตรงกับบลูหรอกนะเดี๋ยวจะหาว่าพออยู่กับพายก็พูดแบบนี้”มันพูดอย่างรู้ทันที่เห็นผมอ้าปากทำเอาหุบเลย มันยิ้มก่อนจะพูดต่อ
“บลูยอมรับว่าไอ้ความสัมพันธ์ชั่วคราวเคยทำจะเรียกว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ผู้ชายร้อยทั้งร้อยถ้าเห็นผู้หญิงสวยหุ่นดีก็อยากได้ทั้งนั้น บลูก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ไอ้หวาย ไอ้เจย์ หรือแม้แต่ไอ้ไผ่ เห็นมันดูเงียบๆแต่พอบทมันจะรุกก็ทำได้หน้าตาเฉย แต่พวกเราเหมือนกันตรงที่ไม่เคยเอามาพูดเท่านั้นเอง”มันพูดยาวเหมือนกัน ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าพวกมันเป็นยังไง ไอ้หวายไม่เคยพามาที่บ้านไม่ใช่ว่าผมดุหรืออะไรผมบอกว่าถ้าไม่คิดจริงจังอะไรก็อย่าพามาไม่อยากให้บ้านดูเหมือนโรงแรมแต่ถ้าคบเรียกว่าแฟนก็ตามใจ ส่วนไอ้ไผ่ก็เหมือนกันไม่ใช่ว่ามันไม่เคยคบใครมีทั้งผู้หญิงผู้ชายเข้าหามันเยอะ ขนาดคนที่นานสุดมันยังไม่เคยเอ่ยปากบอกว่าเป็นแฟนเลย ไอ้เจย์ก็เหมือนกัน ส่วนผมไม่เคยมีแฟนคนมาจีบมาขอคบก็ไม่เคยนึกอยากจะคบด้วย มีบ้างที่คุยหรือไปกินข้าวด้วยแต่ก็มีไอ้นี่แหละตามไปเพื่อนตลอด บางครั้งก็ออกอาการแต่ตอนนั้นผมคิดว่ามันคงห่วงผมในฐานะเพื่อนมากกว่า
“แล้วตอนนี้ล่ะ ยังเป็นอยู่มั้ย”ผมถามมันอีก มันยิ้ม
“ก็มีบ้าง แต่ก็ได้แต่มองอย่างเดียวไม่นึกอยากแตะต้อง พายจะถามว่าบลูเป็นเกย์หรือเปล่าใช่มั้ย”มันยอมรับก่อนจะย้อนถามผม
“บอกตรงๆมองยังไงก็ไม่ใช่”ผมยอมรับ
“แล้วไอ้ไผ่ล่ะเป็นมั้ย”มันก็ย้อนถามผม
“ก็เหมือนมึงแหละ แต่มันก็เคยทั้งสองอย่างนะ”ผมบอกมัน
“อืม งั้นเรื่องตรงนี้เราตัดไปเถอะอย่าไปยึดติดมาก มันเป็นแค่การแบ่งแยกตามคนที่บัญญัติคำมันมากกว่า สุดท้ายก็คนเหมือนกัน”มันพูดได้จี๊ดใจมาก แม่งไปเอาคำคมมาจากไหนวะ “แถมยัง กิน ขี้ ปี้ นอน เหมือนกันด้วย”กูว่าจะชม แต่หน้ามึงหื่นฉิบหาย ยิ่งคำนั้นเน้นเหลือเกิน
“ไอ้ทะลึ่ง”ผมตีแขนมัน
“เกรชยังส่งข้อความมาใช่ไหม”มันถามผมจนอึ้งไป
“รู้ได้ไง”ผมย้อนถามมัน
“เจ้าตัวเขาพูดเอง บลูจัดการไปทีแล้วแต่เล่นไม่เลิกสงสัยต้องเด็ดขาด”มันพูดเสียงแข็ง
“มึงจะทำอะไร ยังไงก็ผู้หญิงปล่อยเขาเถอะ ไม่ใช่กูนางเอกหรอกนะบางครั้งก็โกรธแต่มาคิดอีกที ถ้ากูเป็นเขาก็เจ็บใจเหมือนกัน”ผมบอกมันจากใจจริงๆไม่อยากให้มันทำอะไรรุนแรง ไอ้บลูเวลามันโมโหค่อนข้างหยุดยาก พอกับไอ้สามตัวนั้นแหละ ไอ้หวายไอ้เจย์เห็นมันขี้เล่นขี้หลีอารมณ์ดีแต่เวลาร้ายขึ้นมาก็ใช่ย่อย ยิ่งไอ้ไผ่ไม่ต้องพูดถึงมันนิ่งแต่นิ่งเอาเรื่องอย่าได้มาหาเรื่องพวกมันเชียว
“สุดท้ายบลูก็ผิดอยู่ดี”มันพูดกับผมเหมือนน้อยใจ
“มึงผิดส่วนนึง ถ้าน้องเขาลดความเอาแต่ใจและคำพูดที่ชอบข่มคนอื่นสักนิดกูจะไม่ว่าเลยแถมยังสนับสนุนให้คบกับมึงด้วย”ผมบอกไปตามความรู้สึกจริงๆ
“แต่บลูไม่รักเขาหรอกถึงเขาจะดีก็เถอะ เพราะไม่ว่าตอนนี้หรือที่ผ่านมามันมองแค่คนนี้คนเดียว จะหาว่าเลวก็ช่าง”มันก็ตอบทันควันทำเอาผมพูดไม่ออกเลย
“พูดจริงๆถึงมันจะน้ำเน่าแต่ก็อยากพูดให้ฟัง”มันย้ำอีกครั้ง
“พาย”เสียงมันเรียกผมที่ยังเงียบอยู่ ผมเงยหน้ามอง
“ขออะไรอย่างได้ไหม”มันพูดเหมือนขอร้อง
“อะไรล่ะ”ผมถามมัน
“เชื่อใจ แค่นี้แหละ”มันไม่ได้มากเลยกับสิ่งที่มันขอ แต่มันดูหนักเหลือเกิน
“ได้มั้ย”มันย้ำอีก ผมยิ้มก่อนจะบอกมัน
“ก็ให้มานานแล้วนี่ยังไม่พอเหรอ”ผมบอกมันเบาๆ
“ชื่นใจจัง”มันจูบขมับผม พร้อมกับกอดกระชับ ถึงมันจะปากว่ามือถึงแต่มันไม่เคยล่วงเกินผมมากไปกว่าจับมือ โอบกอด เลยสักครั้ง แต่บางครั้งมันก็จูบผมเวลาที่คุยกันไม่รู้เรื่องและทำให้มันโมโห ไม่รู้เหมือนกันตอนไหนที่ไปสะกิดมันเข้าให้
“แต่เดี๋ยว”มันพูดเหมือนนึกขึ้นได้
“อะไร”ผมถามมันงงๆ
“ไอ้บ้านั่นใคร”มันพูดพร้อมกับหรี่ตาใส่
“ใครวะ”ผมนึกไม่ออก
“ไอ้คนที่มันมาจับมือพายวันนี้ที่หน้าคณะน่ะ”มันพูดแบบงอนๆ น่ารักตายละมึง
“อ๋อ แซนด์นะเหรอ”ผมนึกได้ก่อนจะบอก
“มันเป็นใคร”ย้ำเสียงแข็ง เวลามันไม่ยิ้มก็น่ากลัวนะเนี่ยะ
“รุ่นน้องน่ะ”
“สนิทกันนานยัง ทำไมบลูไม่รู้จัก”
“ทำไมต้องรู้จักด้วยล่ะ”
“อย่ากวน ตอนนี้เราเป็นแฟนกันไม่ใช่จะก้าวก่ายแต่ไอ้นั่นทำไมมันต้องจับมือถือแขนด้วย”มันพูดซะไม่รู้จะไปยังไงเลย
“ไม่มีอะไรแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง อีกอย่างตอนกีฬา ม. น้องมันก็มาช่วยหลายอย่าง”ผมก็บอกตามตรง แซนด์มันเป็นรุ่นน้องแต่มันเรียนวิศวะคณะเดียวกับฝิ่น มันเคยเห็นผมหิ้วของพะรุงพะรังก็เลยอาสาช่วย ดูมันเป็นเด็กร่าเริงยิ้มง่าย ไม่ได้หล่อมากเท่าไอ้คนตรงหน้าแต่บุคลิคโดยรวมมันกับโดดเด่นไม่แพ้ใคร
“ห่างมันซะ”มันพูดเหมือนสั่ง
“จะบ้าเหรอ คนเจอกันมันก็ต้องทักกันมีเหตุผลหน่อยอย่างี่เง่า”ผมแหวใส่มัน
“งั้นบลูก็ไม่รับรองความปลอดภัยของมันเหมือนกันถ้ายังมาเจ๋อกับพายอีก”มึงขู่หรือเปล่าเนี่ยะ
“นิสัย อย่านะมึงกูโกรธจริงด้วยถ้ามึงไปทำอะไรน้องมันนะ”ผมว่ามัน ไอ้บลูมันเป็นแบบนี้ถ้ามีอะไรขัดหูขัดตามันยิ่งเกี่ยวกับผมนะไม่ต้องพูดถึงเลย แต่ก่อนมีรุ่นพี่มาคุยกับผม แต่ดูรู้ว่าแกชอบผมมันเขม่นเขาจะตายจะไปไหนทีมันก็ไปด้วยพูดจาผ่าซากใส่ตลอด จนรุ่นพี่หายหน้าไปผมอดสงสัยไม่ได้จนไอ้หวายมาบอกโดนไอ้บลูพิพากษาโดยการกระทืบโทษฐานไปสั่งมันว่าอย่ามาขัดคอเวลาผมไปไหนมาไหนกับเขา มันเลยจวกเข้าให้ วอนจริงๆพี่
“ไหนบอกไม่มีอะไร ปกป้องมันทำไม”มันเริ่มแล้วครับ
“อย่าพาล ไม่ชอบ”ผมก็เอามั่ง
“ไม่ได้พาล ดูก็รู้มันจีบพาย”มันพูดแบบหาเรื่องไอ้แซนด์เต็มที่
“มันบอกไง”ผมถามมันอีก จะลุกหนีมันก็ดึงทีนี้เลยนั่งตักมันแทน
“ไม่ได้บอกแต่รู้ มองตาเยิ้ม ยิ้มปากบานเป็นรองเท้าส้นเปิด ใครก็ดูออก”ดูมันไปเปรียบเขา เกือบจะขำแต่ไม่ดีกว่า เก็กไว้ก่อน
“ปล่อย จะนอนแล้ว”ผมดิ้นจากตัวมันก่อนจะล้มตัวนอนเอาผ้าคุมทันที
“เฮ้ย ไอ้เชี่ยะบลูทำไรเนี่ยะ”ผมร้องอย่างตกใจมันมุดผ้าห่มมาคร่อมผมทั้งตัว หนักฉิบหายอย่างกับโดนผีอำ
“ก็รับปากก่อนสิ”มันยังข่มขู่ไม่เลิก ถ้าไม่รับปากอาจจะโดนกดขี่ได้ เอาไงดีวะ ไอ้นี่ถ้าไม่เคลียร์มันกัดไม่ปล่อย
“ว่าไง”พูดอย่างเป็นต่อ พอผมจะตอบมันปิดปากผมด้วยปากมัน แล้วผมจะตอบยังไงดี มันบดเบียดจนแทบสำลัก
“อื๊อ อ่อย”เสียงผมในลำคอ ทั้งทุบทั้งหยิกแต่หนังหนายังกับควายไม่สะทกสะท้านจูบจนแทบขาดใจ ก่อนจะผละออก
“กูยังไม่อนุญาตเลย”ผมแหวมัน หน้าแดงแน่ๆ
“ก็ตอบช้า เลยทำโทษ”มันพูดหน้าตาเฉย จะทุบก็ไม่ได้มันกดมือผมไว้เหนือหัว ยิ้มได้น่าถีบมาก
“บ้านมึงสิทำโทษแบบนี้”ผมก็ด่ามัน แต่ทุกครั้งมันก็ทำโทษแบบนี้ทุกที ทำไมเพิ่งจะมาคิดได้วะ
“เดี๋ยวพาไปก็ได้บ้านน่ะ”กวนตีนกูอีก
“ไอ้เชี่ยะ หน้าหม้อ”ไม่รู้จะด่าอะไรมัน
“เปลี่ยนเป็นประตูแทนแล้ว”มันก็ยอกย้อนอีก
“ไอ้ทุเรศ ลามกนะมึง”ผมด่า มันก็ยักคิ้วให้
“ออกห่างมันไว้ เชื่อสิ”มันพูดน้ำเสียงจริงจังไม่ล้อเล่นเหมือนเมื่อกี้แล้ว
“บอกเหตุผลมาก่อน”ผมยังต่อรอง
“สัญชาตญาณมันบอกว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่เห็น อาจจะเป็นเพราะบลูก็เป็นคนไม่ดีเลยดูออกมั้ง”มันพูดเหมือนน้อยใจ
“เอาเป็นว่าแค่คุยแต่ไม่ไปไหนมาไหนด้วยถ้าไม่มีมึงหรือว่าไอ้พวกนั้น จะให้ไม่คุยเลยมันก็ยังไงอยู่ ตามนี้นะ”ผมเลยตัดสินใจพูดเป็นกลางๆไม่ให้ดูน่าเกลียดเกินไป
“ได้ แต่ขอให้เชื่อบลู”มันยอมรับก่อนจะย้ำอีกครั้ง
“เออๆๆๆ นอนได้แล้ว”ผมตัดบท
“คิสไนท์ก่อน”มันทำปากจู๋ใส่
“ก็ทำไปแล้วไง”ผมบอกมันเบาๆ
“ก็ใช่เมื่อกี้บลูทำ แต่พายยังไม่ได้ทำเลย”มันพูดหน้ายิ้มๆ
“ไอ้หน้าด้านกูมีแต่เสียเปรียบ พูดมากอีกกูจะยันออกนอกห้องงอนมึงไปเดือนนึง”ผมขู่มัน
“แล้วถ้าทำมากกว่านั้นงอนกี่เดือนอ่ะ”มันต่อรองผมอีก
“ทำไรของมึง”ผมถลึงตาใส่มัน
“ก็แบบงุ๊งิ๊ๆๆๆกันไง”มันทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่
“ตลอดชีวิต”ผมพูดใส่มัน
“โอเค งั้นบลูก็จะง้อตลอดชีวิต”มันพูดจบก็จูบผมอีกไม่มีโอกาสเปิดปากด่าหรือต่อรองอีก ทำไมต้องเขินคำพูดมันด้วยวะ แต่คราวนี้ผมอดจูบตอบกลับมันไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าได้แนบชิดกับมันกว่าทุกครั้ง ก่อนมันจะผละออกจุ๊บอีกสองสามที
“จะรอเอาไว้พายพร้อม ฝันดีนะครับ”มันบอกก่อนจะจูบหน้าผากผมแล้วลงไปนอนกอดผมไว้ ผมยิ้มกับอกมัน
“ขอบใจนะ”ผมไม่รู้จะขอบใจมันทำไม มันกอดกระชับเป็นคำตอบแทน ก่อนจะหลับไปด้วยกัน
**********************************************************************************************
-
:m3: :m3: :m3:
-
ต่างคนต่างมีคนเข้าหาอ่ะ
-
ดูท่าพายน่าจะมีเรื่องกับแซนด์ในอนาคต
-
ตอนที่ 18
เกือบสองเดือนกว่าแล้วที่ผมกับมันเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันไม่ผมก็มันหาเรื่องทะเลาะกันเรื่อย สนุกดีคิดซะว่าลับฝีปากไปในตัว บางมุมมันก็ตลกดีเห็นว่ามันนิ่งๆแต่เวลามันเอ๋อนี่อย่างฮาเลย มีอยู่ครั้งชวนมันไปเล่นที่ห้องกินข้าวเสร็จก็ได้ที่หลับทั้งคู่ สักพักมันดันตะโกนออกมาผมก็ตกใจกำลังหลับเพลินๆ แม่งละเมอ ผมเลยตบกระโหลกเข้าให้ นึกว่ามันจะด่าเสือกขอบใจที่ช่วยไล่ผีให้มัน ๆ ฝันว่าผีวิ่งตาม ผมแทบจะปล่อยก๊ากเลย มันไปห้องผมบ่อยแต่ไม่เคยค้างหรอก เรื่องอย่างว่าผมก็ไม่ได้เร่งรัดอะไร แต่เรากอดจูบกันบ่อยขึ้นแทบจะทุกครั้งที่เจอกันยิ่งอยู่ลับตาแทบจะได้เสียกันเลย หุหุ แต่ช่วงนี้อาทิตย์นึงผมกับมันจะเจอกันแค่สามวันเพราะผมเรียนหนักมากมีทดสอบบ่อยด้วย ส่วนมันก็ทำรายงาน เวลาไม่ค่อยตรงกันนัก ตอนกลางคืนก็ไปช่วยงานที่ร้านพี่กี้เหมือนเคยเริ่มจะเข้าที่แล้วครับ แต่ไอ้ฝิ่นมันไม่รู้หรอกว่าผมทำงานพิเศษที่นี่มันไม่เคยถามผมก็เลยไม่ได้บอกกะจะชวนมันมาหลายครั้งแล้วแต่ไม่ดีกว่าสงสารมันมานั่งอดหลับอดนอน ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับแล้วครับมางานวันเกิดพี่โดม งานก็เริ่มไปเรื่อยๆ แต่ไอ้ตัวดีผมยังไม่โผล่เลยมันบอกว่าออกมาแล้ว ครึ่งชั่วโมงถึง บอกจะไปรับมันก็บอกไม่ต้องเดี๋ยวเอารถมาเอง ผมก็ตามใจ
“ยังไม่ถึงเหรอ”ไอ้หวายถามผมที่กำลังนั่งมองทางเข้าอยู่แต่ไม่ได้ถึงกับชะเง้อ
“ใกล้แล้ว ไม่เกินครึ่งชั่วโมง”ผมตอบมันกลับไป มันมองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะเอ่ยปาก
“ไหนเด็กมึงวะ”พี่โดมหันมาถามผม
“มาก็เห็นแล้วสิ”ผมย้อนแกยิ้มๆ
“กวนตีนกูและ”แกว่าพร้อมกับชกไหล่ไม่แรงนัก ผมเลยกดโทรศัพท์ออกไปหามันว่าถึงไหนแล้ว
“อยู่ไหนแล้ววะ”ผมถามมันนิ่งๆแต่รู้ได้ว่ากูหงุดหงิด ก่อนจะเสียงดังนิดหน่อย “อยู่โลกมนุษย์ สัด กูรู้แล้วถ้ามึงยังมาไม่ถึงได้ไปยมโลกแน่”แม่ง กวนตีนดูมันตอบผม ไอ้เพื่อนผมนี่สาระแนหูดีได้ยินมันตะโกนบอก ทำไมเหมือนอยู่ใกล้ๆเลยวะ ไอ้พวกนี้ก็ชอบใจใหญ่
“ซะจนได้ กูอยากให้มันมาตอบตรงหน้าจริงๆ สะใจว่ะ”ไอ้เจย์หัวเราะแทบจะลงไปกลิ้งเลยครับ ก่อนผมจะคุยกับมันต่อ
“อยู่โต๊ะxxx เดินมาตรงหัวมุมที่กำลังแหกปากกันอยู่น่ะ”ผมบอกมันอีกครั้ง แม่งเข้ามาแล้วก็ไม่บอก เสือกกวนกูอีก สักพักก็เห็นมันเดินตรงมาด้วยท่าทางมั่นใจมากแบบไม่สนใจใคร เสื้อสีขาวแขนกุดคอวีลึกโชว์แผ่นอกที่มีรอยสักวับแวมกางเกงยีนส์สกินนี่ที่เป็นริ้วขาดแบบเหมือนโดนมีดกรีดเข้ากับขาเรียวยาวถ้าเป็นกลางวันต้องเห็นผิวเนื้อมันแน่ๆ และตามด้วยบู้ทหนังกลับสีด้านๆ เครื่องประดับแค่นาฬิกาแบบสปอต์ เท่าที่สังเกตไอ้ฝิ่นมันแต่งตัวแบบเทห์ๆปนเซ็กซี่ดี แต่แค่นี้แม่งก็น้ำลายแทบไหลแล้วตอนเดินเข้ามา มันเดินมานั่งลงข้างๆผมที่ไอ้พายขยับให้ ไอ้พี่แบงค์มองตามเลยครับ
“เด็กมึงแจ่มว่ะ ทำไมกูไม่เจอก่อนวะ”แกพูดด้วยหน้าเจ้าชู้มาก รู้สึกพี่จะไม่เกรงใจเผมเลยนะครับ พี่แป๊ะเบะปาก
“ปล่อยให้น้องมันได้ดีมั่งเหอะ”แกแขวะพี่แบ็งค์ครับ คู่นี้เขาซี้กันมานาน ขาดแต่พี่จอย พี่แอมป์ ที่ติดงานอยู่อเมริกามาไม่ได้ส่งข้อความมาอวยพรแทน แกไปดูงานที่โน่นจะสามเดือนแล้วครับ เดือนหน้าก็กลับแล้ว สองสาวนี่เปรี้ยวปรี๊ดพอกับพี่เอเชียแหละครับ
“ฝิ่น พี่แบงค์แฟนพี่แป๊ะ”ผมบอกแทนพร้อมกับแนะนำอีกฝ่าย
“ไอ้ไผ่เดี๋ยวกูถีบ อย่าไปเชื่อมันแค่คิดก็สยองแล้ว”พี่แป๊ะทำท่าด้วย พวกผมนี้ขำกันคิกเลย ไอ้ฝิ่นก็ยกมือไหว้พอดีกับที่แกยื่นมือออกมาจะทักทายแบบฝรั่งแต่วืดครับ พี่แบ็งค์จิ๊ปากแต่เล่นๆมากกว่า ไอ้ฝิ่นก็ทำหน้าแบบกูทำไรผิดวะ
“สมน้ำหน้า หม้อดีนัก”พี่แป๊ะว่าเข้าให้ ก่อนคนอื่นจะทยอยมานั่งใกล้ๆกันหลังจากไปสัมมนาโต๊ะอื่นแต่พวกผมไม่ค่อยสนิทเท่าไร ผมก็แนะนำให้มันรู้จักพวกพี่เขาเอาไว้ ไอ้เจ้าภาพงานนี่แม่งจะเข้ามากอดแบบไม่เกรงใจกูเลย
“น่ารักอ่ะ เลิกกับไอ้ไผ่ชอบพี่ดีกว่า ดูไอ้พายสิคิดผิดไปชอบไอ้บลูคนนึ่งแหละ”แค่คุยกับมันหูตาแพรวพราวเลยครับ มันยกตีนอัตโนมัติเลยครับตอนจะเข้ามากอดมัน ๆ บอกว่าลืมตัวไปหน่อย พี่โดมแกก็ไม่ว่า ตอนนี้พวกพี่ๆรู้แล้วว่าไอ้บลูกับไอ้พายคบกัน พวกแกไม่แปลกใจเท่าไรเพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องลงเอยแบบนี้
“พูดมาได้ให้ไปชอบมึงไอ้โดม ชอบพี่ดีกว่า”พี่บีมพูดขึ้นมาดูดีในตอนแรก แต่ตบท้ายได้น่าถีบมาก พี่คงไม่อยากโดนพี่กี้ฆ่าตายใช่ไหม แต่ผมรู้ว่าพวกแกพูดเล่นมากกว่า
“ผิดคนแล้วมั้งพี่”ผมแกล้งพูดแซวแกยิ้มๆ
“ทำหวงนะมึง”แกตบไหล่ผมเล่นๆ ไอ้คนข้างๆมันก็เริ่มคุยกับคนอื่นที่เข้ามาคุยกับมัน
“เป็นแฟนไผ่จริงอ่ะ แต่พี่ว่าน้องฝิ่นดูอีกมุมหนึ่งหล่อนะ”พี่เอเชียครับ ตอนนี้เดินมานั่งข้างมันพร้อมกับกอดเลยครับ มันยิ้มน้อยๆ เห็นอย่างนี้กับผู้หญิงมันก็เคยครับผมแกล้งถามมันแต่มันบอกจริงๆ ก่อนที่มันจะเลือกถูกทาง แม่งใครเป็นคนเริ่มก่อนวะ แต่มันบอกนานแล้วตั้งแต่มันอายุสิบสี่สิบห้าโน่น ไวไฟจริงมึง พอกับกูเลย หึหึ
“ทำไมพี่จะตีฉิ่งกับมันเหรอ”ผมแกล้งว่าพี่แก ๆ ก็หันมาตีผมเข้าให้ แกเป็นผู้หญิงที่น่ารักและก็เซ็กซี่มากด้วย นิสัยก็ดี ลุยๆ แกเป็นสัตว์แพทย์ครับเปิดคลีนิคข้างๆร้านพี่เปอร์แฟนแกแหละ นั่นก็ขายอาหารสัตว์ อุปกรณ์ในการเลี้ยงครบวงจร แกเป็นคนรักสัตว์มากโดยเฉพาะหมา แกจบศิลป์ ถ้ามีเวลาก็จะวาดภาพและปั้นตามอารมณ์ศิลป์ของแกแหละ
“ปากเสีย อิจฉาล่ะสิที่ชมน้องมันหล่อกว่าน่ะ ไอ้นี่”แกค้อนประหลับประเหลือก พี่เปอร์เห็นผมกับแฟนแกแหย่กันก็ส่ายหน้าเฉยๆ ก่อนจะคุยกันเรื่องอื่นๆทั้งฮาทั้งหื่น แบบเผาเจ้าภาพน่ะครับ เริ่มได้ที่แล้วครับ มันคอแข็งเหมือนกันนะกระดกทั้งผสมทั้งเพรียวยังนั่งนิ่งอยู่เลยแต่หน้าแดงหน่อยๆ
“เมายัง”ผมกระซิบถามมัน ที่ตอนนี้กรึ่มหน่อยๆแต่ยังประคองได้อยู่
“คิดว่าเมาไหม”มันช้อนตาตอบผมยิ้มๆ แสดงว่ามึงเมาแหละ
“เมาชัวร์ แล้วรถจะขับรถไหวเหรอ”ผมแกล้งแซวมัน กอดเอวมันด้วย มันกระดกหมดแก้วเลยครับ
“ไม่ไหวก็ไม่ต้องเอากลับ ให้ไอ้โอมมารับก็ได้ ไม่ยาก”มันตอบแบบชิวๆ
“ไม่ให้กลับ”ผมบอกมันชิดริมฝีปากที่ตอนนี้เผยอขึ้น มันยิ้มเอามือลูบหน้าอกผม เฮ้ย มีแบบนี่ด้วย
“จะพาไปไหนล่ะ”มันพูดใส่ผมแบบยั่วๆ
“อย่ายั่วมากนัก”ผมบอกข้างหูกระชับให้มันเข้ามาใกล้อีกจนได้กลิ่นหอมที่ออกมาจากตัวมัน ทำเอาแทบคลั่ง
“ไม่ได้ยั่ว แต่ถ้าไม่บอกก็ไม่ไป”มันก็กระซิบกลับมามั่ง กูอยากกลับห้องมากเลยตอนนี้ น่าฟัดฉิบหาย
“ถ้าบอกแล้วต้องไปนะ”ผมแกล้งต่อรองมัน มันก็พยักหน้า ผมกระซิบบอกมัน หน้าแดงเลยครับปฏิกิริยาเมื่อกี้หายเลยจะผละออกแต่ผมดึงมันไว้และเอามือล็อคเอวมัน
“มึงตอบรับแล้ว”ผมย้ำอีกครั้ง เราจ้องกันสักพักก่อนจะมีอะไรมากระแทกข้างตัว
“มึงหยุดเลิฟๆๆกันก่อน ช่วยบอกกูหน่อยว่าสอบตกแล้วโง่เหมือนควายผิดตรงไหน ไม่ถามมึงแหละถามน้องฝิ่นดีกว่าบอกพี่ที”ไอ้พี่โดมครับแม่งเข้ามาขัดจังหวะ อยากถีบจริงๆ แค่ปัญหาปัญญาอ่อนก็ต้องถาม คือพี่แป๊ะ พี่เปอร์ เล่าว่ามันสอบตกตอนเรียนมัธยม สอนเท่าไรแม่งก็ไม่เคยจำ
“มึงว่ามันโง่มั้ยล่ะ กูบอกมันสิบรอบมันยังตกสิบรอบ”พี่แป๊ะยังซ้ำเติมอยู่ครับ
“ไม่รู้ตัวเหรอวะ”ผมบอกมันกลับไปแบบยังขัดใจไม่หายเสือกมาแทรก ไอ้พวกนั้นขำคิ๊กมองล้อๆ ไอ้ฝิ่นมองหน้าพี่โดมว่าเป็นอะไร
“มึงหยุดเลย กูถามน้องฝิ่น นะ บอกทีพี่ผิดตรงไหน พวกมันบอกพี่โง่เหมือนควาย ไม่จริงใช่ไหมครับ”แกหันไปอ้อนมันครับ ที่นั่งพยักหน้าฟังปัญหาของไอ้พี่โดมอยู่ ไอ้พวกเพื่อนผมมันแซวที่เห็นผมโชว์สวีทให้มันดู ไอ้พายนี่มีกระซิบกระซาบไอ้ฝิ่นด้วยหลังๆมันสนิทกันมากมีอะไรก็หงุงหงิงกันสอนคนจนนึกว่ามันจะซั่มกันเอง ไอ้บลูนี่งอแงเกาะแกะจนไอ้พายซ้อมเป็นประจำแต่ไม่เข็ด
“ไม่เหมือนครับ ควายไม่เคยสอบตกเหมือนพี่ ไม่ต้องซีเรียส”มันพูดหน้านิ่งมากและก็ตบหลังมือพี่โดมแบบปลอบใจก่อนจะกระดกต่อ จากที่ฮาเมื่อกี้ ตอนนี้แม่งดังกว่าเดิมแบบโต๊ะข้างๆที่ได้ยินยังขำเลย ผมกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ มองหน้าไอ้พี่โดมที่ตอนแรกยิ้มแบบได้พวกก่อนจะนิ่งแล้วหน้าเหวอไปเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้”พี่แป๊ะชอบใจมาก ตบโต๊ะแบบถูกใจ
“คิดได้ไงวะ”พี่เปอร์ ส่วนไอ้พวกเพื่อนผมแทบจะลงไปจากเก้าอี้ ไอ้ตัวคนพูดมันก็หัวเราะหน่อยๆตามเขามั่งแบบยังไม่รู้ว่าไอ้พวกนี้มันขำอะไรวะ
“เด็กมึงนอกจากน่ารักแล้วยังตลกอีก มีคณะยังวะ”พี่บีมถามผมยิ้มๆตาก็มองมัน ที่ตอนนี้ผมกำลังห้ามไม่ให้มันกระดกอีก
“กูชอบตั้งแต่อยู่โลกมนุษย์แล้ว ฮ่าๆๆๆ”ไอ้เจย์ไม่เลิกครับ
“โธ่ น้องฝิ่นทำกันได้ พี่งอนแล้วง้อด้วย”แกทำเป็นตัดพ้อให้ไอ้ฝิ่นง้อมันครับ สยองฉิบหาย
“เมียใครมาง้อเอาโว้ย”ผมแกล้งหันไปทางไอ้พี่แป๊ะ ที่ยังขำไม่เลิก
“ไอ้ไผ่ เชี่ยะโยนขี้มาให้กูอีกเมื่อกี้ก็ไอ้แบงค์”แกขำแต่ยังหันมาด่าผมได้ที่ล้อแกกับพี่โดม ที่จริงไม่มีอะไรหรอกครับพวกผมแซวพวกแกเล่น นี่ถ้าพี่จอยกับพี่แอมป์อยู่ได้ฮากว่านี้อีกเพราะสองสาวเขาขาทับถมซ้ำเติมตลอด
“ผมก็อยากง้อนะ เอาเหล้าแทนหญ้าได้ไหม”มันพูดแบบหน้าตายมากก่อนจะส่งเหล้าให้พี่โดมที่ทำเป็นสะบัดบ๊อบหนีแล้วครับ เอาอีกดอกครับ
“คริ คริ กูสะใจว่ะ”พี่แป๊ะยังสะใจไม่เลิก หันไปหัวเราะคิกคักกับพี่เปอร์ที่มีพี่เอเชียขำอยู่ข้างๆ ผมมองไอ้ฝิ่นลึกไปจนเห็นรอยสักตรงอกมันเป็นรูปคนเปลือยพันด้วยดอกฝิ่นสีแดงสวยมาก แม่งไปสักที่ไหนวะกูจะตามไปกระทืบคนสักให้ซักหน่อย
“ชวนไปบ้านที่โน่นด้วยสิ ไอ้พายบอกยัง”ไอ้หวายถามผม อีกสามเดือนข้างหน้า ม. จะหยุดสองอาทิตย์เห็นว่าพวกอาจารย์เขาไปสัมมนากันพวกผมก็เลยจะกลับบ้านที่หนองคาย
“บอกแล้ว ว่าจะชวนอยู่แต่ไม่รู้ว่ามันจะกลับบ้านมันหรือเปล่า”ผมกะว่าจะบอกมันพรุ่งนี้ แต่ไม่รู้ว่ามันจะกลับบ้านที่กระบี่หรือเปล่าผมเพิ่งรู้ว่าบ้านมันอยู่ที่โน่น มันอยู่กับปู่ ๆ มันจะขึ้นมาหาเดือนละครั้งมาอยู่ก็ประมาณอาทิตย์นึงเต็มที่ เวลาพูดถึงปู่ดูมันมีความสุข พ่อมันเสียแล้ว ส่วนแม่ก็อยู่เมืองนอก ผมไม่บังคับมันหรอกบ้านใครๆก็อยากกลับอีกอย่างมันก็คงคิดถึงปู่มันด้วย พวกเราคุยกันสักพักก็เป่าเค้กอวยพรให้เจ้าภาพแบบฮามาก เต้นกันกระจายเลย มันก็ออกไปวาดลวดลายกับพวกไอ้พาย พี่เอเชียและก็เด็กๆพี่เขา สักพักพวกสาวๆ(เหรอ)เขาก็กลับกันมานั่งจนหายเหนื่อยก็ล่ำลาแยกกันกับ ไอ้ฝิ่นนี่เนื้อหอมมากสาวรุมฝากรักเลยครับ จนเหลืออยู่พวกผม ที่ตอนนี้พวกมันก็เอารถออกมารอก่อนจะลงมาสูบบุหรี่คุยกัน ผมถามสูบไหมมันส่ายหน้า บอกไม่สูบยี่ห้อนี้ สัด กูก็นึกว่าไม่สูบ กวนฉิบ สักพักมือถือมันดังเลยขอตัวไปคุยไม่ไกลนัก
“ฝิ่นไปกับมึงเหรอวะ”ไอ้หวายถามน้ำเสียงล้อๆไอ้พวกนั้นก็พลอยไปด้วย ผมไม่พูดอะไรมองไปทางมันที่กำลังคุยและก็หัวเราะ สักพักก็เหมือนจะด่าแต่ไม่จริงจังหรอกสงสัยเพื่อนมันคงโทรเข้ามา ตอนแรกผมชวนพวกเพื่อนมันด้วย แต่พวกมันเกรงใจบอกเอาไว้คราวหน้าดีกว่า วันนี้พวกมันคงไปผับอื่นกัน
“ทำเงี่ยนปนเงียบนะมึง”ไอ้เจย์ครับทำเป็นพูดกระซิบ
“ปกติ”ผมบอกมันกลับไป พอดีที่มันเดินกลับมา
“เออ ปกติมากสำหรับมึง”พวกมันว่าผมกลับมา ป่านนี้แล้วจะอายทำซากอ้อยอะไรล่ะครับ ปล่อยมันพูดไปเถอะ ไอ้หวายพยักเพยิดให้ผมดูไอ้พายที่ตอนนี้หน้างอข้างๆไอ้บลู มันไม่กล้าถามไอ้พายว่าจะกลับบ้านไหน หน้าที่กูอีก
“มึงกลับบ้านไหนไอ้พาย”ผมหันไปถามไอ้พาย
“บ้านกูสิ เรื่องอะไรจะไปบ้านคนอื่น”มันแหวใส่หันไปมองไอ้บลู เมื่อกี้เจอน้องเกรชในผับมันบอกจิกตาใส่มันแถมเดินชนด้วย มันจะเอาแก้วเหล้าสาดใสหน้าอยู่แล้วแต่ไอ้บลูห้ามไว้ก่อนจะไปเคลียร์กับน้องเกรช พวกพี่เอเชีย พี่กี้ บอกให้มันใจเย็นๆ ส่วนน้องเก้ก็จ้องไอ้ฝิ่นแต่ยังไว้ทีท่าอยู่ น้องเขามาทักก็เลยต้องคุยไม่งั้นจะดูเป็นการหักหน้าไปหน่อยอีกอย่างผมไม่ได้คิดอะไรด้วย ไอ้ฝิ่นมันก็เฉยๆ อย่างที่บอกถ้าไม่อะไรกับมันก่อนมันก็ไม่โต้ตอบหรอก
“ใช่กลับบ้านเราเน๊าะ”ไอ้บลูยิ้มร่า
“เสือก มึงกลับคอนโดหรือบ้านมึงไปเลย อารมณ์เสีย”มันด่าเน้นๆฮึดฮัดใส่
“พาย คุยกันดีๆ”มันเสียงแข็งใส่ไอ้พายบ้าง จนไอ้หวายกับไอ้เจย์ต้องห้าม ผมมองไอ้พายที่มีไอ้ฝิ่นยืนจับแขนอยู่ มันมองหน้าไอ้บลูก่อนจะสะบัดหน้าหนี
“พี่ไปก่อนไว้เจอกัน”มันบอกไอ้ฝิ่นและเดินไปอีกทางเพื่อสงบสติอารมณ์ พวกผมส่ายหน้ากับมัน
“กูทำดีที่สุดแล้วนะโว้ย บอกให้เชื่อใจกันบ้าง จะให้กูทำไงวะ”ไอ้บลูหัวเสียควักบุหรี่ออกมาสูบ ตั้งแต่คบไอ้พายมันไม่ค่อยสูบเท่าไร ผมก็ว่าจะเพลาลงเหมือนกัน ยิ่งช่วงงานเยอะๆนี่สูบจัดไม่ได้ต้องใส่ใจสุขภาพหน่อย เดี๋ยวเสื่อมหมด
“มึงก็เข้าใจมันหน่อยสิ เมื่อกี้มันเพิ่งโดนหาเรื่องมา อีกอย่างมันเป็นผู้ชายถึงเป็นเกย์ก็เถอะจะทำอะไรออกนอกหน้ามากก็ไม่ได้”ไอ้เจย์ตบไหล่ก่อนจะพูดเป็นกลางๆ ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ทำอย่างกับพรรคการเมือง
“ให้เวลามันหน่อย ถ้ามึงเป็นมันล่ะ”ไอ้หวายพูดขึ้นมาบ้าง
“กูให้ได้ทั้งชีวิตแหละ ไม่งั้นกูไม่แคร์ความรู้สึกมันขนาดนี้หรอก”ไอ้บลูพูดจริงจังมากไม่ใช่พูดเป็นสำนวนลิเก มันอัดเข้าปอดอีกที พวกผมว่าจะขัดมันเล่นๆแต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวมันจะหาว่าพวกผมมองมันทำอะไรเป็นเล่นไปหมด
“ขากลับมึงแวะเซเว่นเปล่าวะ หรือว่ามี คริๆๆ”ไอ้เจย์เลยหันมาแซวผมแทน
“กูไม่กินหนมจีบซาลาเปา”ผมบอกพวกมัน
“กูหมายถึง ถุงลดโลกร้อน”นั่นมันถุงผ้า ไม่ใช่เหรอไอ้หวาย มึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า
“สาระแน ไปได้แล้วเด็กมึงจะลุกมาอ้วกอีกรอบแล้วมั้ง”ผมว่าพวกมันกลับไป พวกมันพากิ๊กมาด้วย มันบอกตราบใดยังไม่ได้คบใครก็คบไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ
“ไม่ไปนอนบ้านกูเหรอวะ ไอ้พายยังไงวันนี้ก็ไปนอนคอนไอ้บลูอยู่แล้ว”ไอ้หวายถามผมก่อนจะหันไปทางไอ้บลูที่ดึงแขนไอ้พายให้เดินไปขึ้นรถและออกตัวไปแล้ว
“ไปทำไม”ผมถามมัน มันยิ้ม
“ทำแอ๊บนะมึง”มันตอบกลับมา ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝิ่นยิ้มๆ ไอ้นั่นก็ทำหน้างงๆ
“อย่าเลยเดี๋ยวพวกมึงนอนไม่หลับ หึหึ” ผมยกยิ้มพูดแหย่พวกมัน
“ไอ้สัดเสือกรู้ทันพวกกูอีก”ไอ้เจย์พูดแบบเสียดาย
“งั้นก็ไปแล้วโว้ย อย่าหักโหมมากนะมึง ไปนะฝิ่น”ไอ้หวายพูดกระซิบกับแต่หันไปยิ้มกับไอ้ฝิ่นที่ยืนแทบจะหลับแล้วแต่มันยังได้ยินและพยักหน้ารับ ไอ้สองตัวอดหัวเราะไม่ได้ก่อนจะยิ้มกวนตีนให้ผม เราก็แยกย้ายกัน ผมแบมือให้มัน
“อะไร”มันถามก่อนจะเดินไปไขรถ
“กูขับเอง”ผมบอกมัน
“กูขับได้”มันบอกผม
“รู้ แต่กลัวไม่ถึงห้อง”ผมยืนคร่อมมันตรงประตูรถ
“ถึง เชื่อสิ”มันยังยืนยันคำเดิม
“ไม่เชื่อ”ผมส่ายหน้าบอกมัน
“อย่าเรื่องมาก กูง่วงแล้วจะกลับบ้านไปนอน”มันว่าผมพร้อมกับหาว
“ก็ส่งมาสิจะได้รีบไปนอนกัน”ผมกระซิบบอกมันที่ข้างหูแบบมีความหมาย มันหน้าแดงไม่รู้อายหรือแดงเพราะเหล้ากันแน่
“.........”
“เร็วสิ”ผมบอกมันอีก มันก็เลยสะบัดหน้าแต่ส่งกุญแจให้ ก่อนจะพากันขึ้นรถแล้วขับออกไปจากตรงนั้น
ตอนนี้ถึงที่จอดรถใต้คอนโดผมแล้วครับ มันนั่งเงียบแต่มือทำเป็นหยิบโน่นหยิบนี่ไปเรื่อย ผมจับมือมันไว้ก่อนจะยกตัวมันมานั่งตักจับมันหันหน้ามาหาแล้วจูบปากแดงๆของมันที่มีกลิ่นเหล้าทำให้ได้อารมณ์ ผมเลาะเล็มก่อนจะดันลิ้นเข้าไปชอนไชในปากเกี่ยวลิ้นเล็กๆเอาไว้มันหนีในตอนแรกแต่สุดท้ายมันก็จูบผมกลับมาบ้าง ผมเอามือบี้หน้าอกมันที่ตอนนี้ชูชันด้วยอารมณ์ที่ผมปลุก
“อื้อ อื้ม”เสียงครางอย่างหวานเลยครับ ผมได้ใจรุกเร้ามันเข้าไปอีก มือก็เริ่มสอดเข้าไปในเสื้อแล้ว มันเลยแอ่นเข้าหาผมทันทีแบบไม่ต้องดันเลย เข้าทางสิครับ พอล่ะจากปากผมก็เลิกเสื้อมันขึ้นก่อนจะก้มไปงับหัวนมสีชมพูตรงหน้า ทั้งดูด ขบเม้ม จนเป็นรอย มันกดหัวผมแบบสงสัยจะเสียว ผมไม่รอช้าจัดการอีกข้างติดๆ แม่ง ผิวเนียนจริงๆ จนอยากจะปลดออกให้หมด น้องชายผมก็เริ่มตื่นตัวแล้วครับก็เพราะมันนั่นแหละบิดไปบิดมาบนตักไปโดนมันเข้าให้ รับผิดชอบซะเลิกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
“อา พอ แล้ว”มันครางก่อนจะดันหัวผมออก เงยไปมองหน้ามันที่ตอนนี้ เร้าอารมณ์อย่างมาก
“เป็นเมียกูนะ”ผมบอกและจ้องหน้ามันที่อึ้งเล็กน้อย ก่อนมันจะดึงหูผม เชี่ย กูไม่คันหูไม่ต้องมาดึง
“คำขอมึงสถุลมาก”มันด่าพร้อมกับค้อนผม ผมยกยิ้มก้มลงไปจูบมันอีกมันอืออาไปตามอารมณ์
“ว่าไงล่ะ”ผมย้ำมันอีก ปากก็กดย้ำที่ติ่งหู “อะไร ไม่ได้ยิน”ผมถามมัน ไม่รู้มันพูดอะไรอู้อี้ๆข้างหู
“ไม่เอาที่นี่”มันผลักหน้าผมออก หน้านี่แดงไปหมด
“ก็บอกสิ ป่ะ”ผมพูดยิ้มๆ รีบพามันออกจากรถ ล็อคเสร็จขึ้นห้องเลย
ตอนนี้เราทั้งคู่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแล้วครับ เราปล้ำจูบฟัดกันบนเตียงแบบไม่มีใครยอมใคร ทั่วตัวมันเต็มไปด้วยรอยแดงที่ผมฝากไว้ ทั้งดูด ขบเม้ม อะไรที่ทำแล้วมันครางออกมาผมทำหมด มือมันก็ทั้งทึ้งทั้งจิกผมไปทั่ว
“อื๊อ อย่าแรงนัก”มันบอกผมเสียงกระเส่า มือก็จิกไหล่ผม ก่อนจะขยับไปที่หลังคาดว่าคงได้เลือดบ้างเพราะมันข่วนเข้าให้
“กลัวไม่มันส์”ผมพูดใส่ยิ้มๆ มันก็เลยทุบไหล่ก่อนจะบิดตัวหนี ผมจูบปากมันอีกทีก่อนจะไล่ซุกไซ้ไปที่ซอกคอ แผ่นอกที่มีรอยสักเร้าใจผมมากจนต้องลงลิ้นไล้เลียขบเม้มทำรอยให้แดงขึ้นไปอีก
“อ๊ะ อ๊ะ”มันส่งเสียงมือทึ้งหัวผม เมื่อยอดอกถูกหยอกล้อทั้งสองข้าง ผมไล่ลงไปจนถึงสะดือที่มีจิวใส่อยู่ ผมขบเม้มดึงเล่นก่อนจะไซ้ไปจนถึงน้องชายที่ขยายตัว เลยแวะเล่นด้วย
“อา อ๊ะ”มันครางออกมามือจิกปลอกหมอนเมื่อผมหยอกน้องมันด้วยปากดูดดุน ไล้เลียตั้งแต่โคนจนปลาย ทำเอามันส่งเสียงหวานๆให้ฟัง อืม เสียงเพราะเหมือนที่มันด่าเลยโว้ย ก่อนจะดึงมือมันให้จับของผมบ้าง มันสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อเจอท่อนลำที่ชูชันรออยู่ ก่อนจะขยับขึ้นลงให้อย่างรู้หน้าที่ มันทั้งรูดบิดวนไล้บี้ไปมา
“อืม ซี๊ด”เล่นเอาผมต้องส่งเสียงเหมือนกัน ผมผละออกและเอามือมันมาคล้องคอไว้แทน กลัวจะแตกกลางทางก่อน โน้มตัวไปจูบปากบดขยี้ส่งลิ้นเข้าไปไล่เกี่ยวกันให้วุ่นไปหมด เลาะเล็มหยอกกันไปมา ผมผละตัวออกเล็กน้อยเลื่อนเข่าลงไปแยกขาเรียวขาวมันออก มือก็ควานหยิบเจลเย็นที่หัวเตียงแต้มที่ช่องทางด้านหลังส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางก่อนเป็นทัพหน้ามันสะดุ้งเอามือดันตัวผม
“อื้อ ”มันคงจะเจ็บ ผมก็เลยโน้มตัวไปจูบมันอีกครั้งอย่างปลอบใจ ก่อนจะใส่เข้าไปจนครบสามนิ้วขยับเข้าออก มันกัดปากกลั้นเสียงครางที่ยังเล็ดลอดออกมา ผมจูบเปิดปากให้ส่งเสียง
“อย่ากัดปากปล่อยเสียงออกมา”ผมบอกมันพร้อมกับขยับด้านล่างไวขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ”มันหน้าเหย มือก็จิกผ้าปูที่นอนจนยับย่นไปหมด ได้อารมณ์โคตร ปรือตาหวานฉ่ำมองผม หายใจกระเส่า ทำเอาผมใจสั่น
“ข้างในมึง แม่งกัดนิ้วกูว่ะ”ผมล้อมันยิ้มๆ เพราะตอนนี้ข้างในมันทั้งร้อนตอดนิ้วผมไม่หยุดเลย
“ไอ้ บะ บ้า” เสียงด่าแม่งยังเซ็กส์เลย ก่อนจะชักนิ้วออกเปลี่ยนเป็นน้องชายที่ตอนนี้เต็มตื่นใส่หมวกพร้อมรบแล้วครับ มันเห็นเข้าเบิกตาถอยหนีแต่ผมกระชับสะโพกให้เข้าหา ยกขามันเกี่ยวเอวเอาไว้ ผมก้มไปจูบปิดปากมันอีกครั้งให้ผ่อนคลายและเคลิ้มไปตามอารมณ์ พร้อมขยับเข้าทางที่รอแบบเน้นๆ ทำเอามันสะดุ้งเฮือก เกร็งทันทีผมเลยต้องหยุดคาไว้ก่อน เมื่อเข้าไปได้แค่ส่วนหัว
“ ซี้ด ผ่อนหน่อยมันเข้าไม่ได้”ผมสูดปากบอกมัน แม่ง เสียวว่ะ
“จะ เจ็บ”มันส่งเสียงบอก
“นิดเดียว นะ”ผมบอกมันอย่างสะกดอารมณ์ ก่อนจะขยับอีกครั้ง มันก็จิกไหล่
“อย่าเพิ่งขยับ” มันบอกผม ก่อนจะยกตัวเองขึ้นมาจูบปากผม เห็นน้ำตาตรงหางตามัน ผมก็จูบซับให้
“ขยับได้ยัง”ผมถามมันที่ตอนนี้เอามือกอดคอผมไว้ มันพยักหน้า กัดริมฝีปากกลั้นเสียงผมก้มไปจูบเปิดปากจนมันตอบโต้ลืมตัว จังหวะเผลอผมก็กระแทกเข้าไปทีเดียวจนมิด มันสะดุ้งน้ำตาไหลเลยครับ
“อื้ออออ”เสียงอู้อี้เล็ดลอดออกมา แต่เรายังไม่หยุดจูบกับซุกไซ้กันมากขึ้นคงช่วยบรรเทาความเจ็บให้ได้
“ว่าไง”ผมผละออกถามมันอีกครั้ง
“อือ” มันครางเสียงตอบผมยิ้มรับก่อนจะขยับเข้าออกจากช้าๆเน้น สลับกับเร็วขึ้นเร่งจังหวะไม่หยุด ข้างในมันตอดรัดจนแทบจะทนไม่ไหว มือก็ขย้ำก้นมันจนเป็นรอยแดงก่อนจะตรึงสะโพกขยับเข้าออกทั้งช้าทั้งเร็วสลับให้มันได้หายใจหายคอบ้าง ผมพยายามทำให้เรามีความสุขไปด้วยกันและก็คิดว่าตอนนี้ผมกับมันก็คงเป็นเช่นนั้น เพราะมันก็ครางและตอบรับผมทุกอย่างที่ทำให้
“อ๊ะ อ๊ะ มะ ไม่ไหว แล้ว”เสียงครางมันก็ยังไม่หยุด มือก็เลื่อนจะไปจับของตัวเอง ผมจับมือมันออกให้มาเกาะไหล่
“อืม อีกนิด”ผมพยักหน้ายิ้มๆพอกำลังจะถึงก็เปลี่ยนเป็นจังหวะเนิบช้า มันมองหน้าผมก่อนจะจิกไหล่อย่างแรง บิดตัวไปมาอย่างทรมาน
“อะไร”ผมถามมันพร้อมกับขยับเน้นๆยังไม่ให้มันไปก่อน มือผมรูดน้องชายมันช้าๆก่อนจะเลื่อนปิดส่วนปลายที่ตอนนี้น้ำเริ่มปริ่ม มันยังไม่ยอมพูดได้แต่กัดปากกลั้นเสียง ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ปนเสียว น่าแกล้งจริงๆ
“เชี่ยนิ อื๊อ”อ้าว ไม่พูดยังด่าอีก ผมก็เลยกระทุ้งเข้าไปอีกเป็นการสั่งสอนว่าเวลาผู้ใหญ่ถามให้ตอบด้วย
“ดีดี อย่าด่า”ผมยังแกล้งมันไม่หยุด ก็มันน่าแกล้ง ยิ่งตอนนี้ผิวนวลเนียนไปทั้งตัวของมันมีแต่รอยรัก อย่างที่คิดขามันสวย ขนตามตัวแทบไม่มีเลยมีแต่ขนอ่อนเซ็กซี่ชะมัด มันบิดตัวหันข้างทำเอาเสียว ผมไล่สายตามองรอยสักเหมือนอักขระตรงต้นคอจนมาหยุดที่สะโพกมันสักเป็นรูปคนเปลือย สยายปีกไปจนถึงก้นเต่งตึง ผมเห็นนี่โคตรเกิดอารมณ์ อยากรักมันแรงๆ ปนโมโห หวงของตัวเอง ถึงมันจะมีก่อนหน้าที่เป็นของผมก็เถอะยิ่งนึกก็ยิ่งหวง ผมพลิกตัวมันให้หันกลับมาจ้องหน้าที่ตอนนี้ ปากเผยอส่งเสียง ขาที่เกี่ยวเอวอ่อนแรงผมต้องประคองเอามาแนบข้างตัว อีกมือก็ช่วยรูดรั้งน้องมันไปด้วย
“ขะ ขยับ ระ แรงๆ อืม”มันบอกเสียงพร่า พร้อมกับขยับตัวเองสอดกับผมเข้าไปอีก เท่านั้นแหละผมโหมแรงไม่ยั้งเล่นเอามันหัวสั่นหัวคลอน เสียงครางแยกกันไม่ออกเลยว่าของใคร จนสุดท้ายใกล้ถึงมันดึงผมเข้าไปจูบอย่างคนขาดอากาศต้องการออกซิเจนมาช่วยเวลาจมน้ำ ลิ้นเกี่ยวกระวัดรัดกันไปมาผมยิ่งเร่งย้ำตัวเองเข้าไปอีกจนรู้สึกได้ว่ามันปล่อยใส่เต็มหน้าท้อง ผมโยกอีกสามสี่ครั้งก็ตามไปติดๆ ทิ้งตัวลงใส่มันแต่ผมยังกอดและจูบมันอยู่ ข้างในมันยังตอดผมไม่หยุดเลย พอผละออกจากกันมันหอบหน้าแดงเลยครับเหงื่อท่วมตัวเลยขนาดเปิดแอร์แทบจะสุดๆ อย่างว่าแหละครับการออกกำลังกายทำให้เสียเหงื่อและพลังงาน หึหึ
“มันส์มั้ย”ผมยิ้มใส่ตามัน แกล้งขยับข้างล่าง มันหน้าแดงเลยครับ เพราะน้องชายผมที่แช่อยู่ยังไม่หดตัวเลย
“ออกได้แล้ว”มันไม่ตอบพยายามพาตัวเองให้หลุดจากผม ยิ่งถอยผมก็ยิ่งเข้าหา หน้ามันเหยเลยครับ เสียวล่ะสิ
“ก็ออกแล้วไง”ผมพูดแต่ข้างล่างก็ขยับใส่มัน มันทุบหน้าอกผมดังผลั่กเลย พอเสร็จล่ะจะถีบหัวออกเชียวมึง
“กูหมายถึงให้เอาไอ้นั่นออก จะอาบน้ำ”มันถลึงตาพูดใส่ มือก็ผลักผมให้ออกจากตัวมัน ผมจับมือมันไว้
“จำไม่ได้เหรอ”ผมเลิกคิ้วถามมัน ที่ทำหน้างง ว่าจำอะไรวะ ผมขยับเข้าไปอีกกระซิบติดริมฝีปากสีสวย “กูโลภมากแล้วก็กินจุด้วย ยังไม่อิ่มเลย”ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์เสร็จก็ปิดปากมันที่เตรียมจะโวยด้วยปากของผมเองมือก็ลูบไล้ บีบเค้นกระตุ้นร่างกายมันอีกครั้ง
“อื้อ อื้อ”มันส่งเสียงประท้วง มือก็ทั้งทุบทั้งจิก เต็มที่เลยน้องพี่ชอบความรุนแรง สักพักก็เปลี่ยนเป็นคราง มือก็โอบรอบคอก่อนจะเลื่อนมาจิกไหล่และหลัง ขาก็แยกกว้างขึ้นรองรับการสอดใส่ที่ทั้งช้าทั้งเร็วสลับไปจนเกือบฟ้าสาง ถึงได้นอนกอดก่ายกันอย่างหมดแรง
**********************************************************************************
-
คู่นี้เค้าได้กันแล้ววว
ร้อนแรงกันเหลือเกิน
-
น่าอิจฉาค่ำคืนแห่งความสุขนี้
-
หึหึ
มาแบบไม่ทันตั้งตัว คู่นี้เรียบร้อยแล้ว จะมีอุปสรรคอะไรเข้ามาอีกมั้ย
-
:m25:สุดๆไปเลยค่ะ :pig4:
-
:m20: แต่ละคนกัดจิกกันได้ฮามาก
:m25: :pighaun: :jul1: ร้อนแรงมาก
-
:z10:ขอลาไปสัมมนาจ๊ะและจัดการธุระนิดหน่อย ไม่น่าเกินสองอาทิตย์จะกลับมา อย่าเพิ่งลืมกันนะ :call:
-
จะรอค่ะ :pig4:
-
จะรอจร้า ขอแค่กลับมาต่อก็พอ
-
ตอนที่ 19
ผมไม่รู้ว่าโดนรถสิบล้อทับเป็นยังไง แต่โดนไอ้หื่นมันทับนี่สิทำเอาลุกไม่ขึ้นเลย ยิ่งห้ามมันก็ยิ่งทำหาว่าครางยั่วมัน พอขยับตัวก็ว่าปลุกอารมณ์ สรุปไม่ว่ากูจะทำอะไรก็โดนหมด นี่มึงแก้แค้นที่กูด่ามึงหรือเปล่าเนี่ยะเล่นกูซะน่วมเลย ก่อนจะมองสภาพตัวเองในชุดหนังมนุษย์ขาวๆที่ตอนนี้มีแต่รอยโดนฟัดเต็มไปหมด ค่อยยันตัวลุกจากสนามรบต้องเรียกอย่างนี้เพราะสภาพมันไม่เหมือนที่นอนแล้วพิงหัวเตียง มองเห็นคราบขาวที่ผ้าปูที่นอนและซากถุงยางในถังขยะบอกให้รู้ว่าเมื่อคืนหนักขนาดไหน อดจะหน้าแดงไม่ได้ ผมยอมรับว่ามันเชี่ยวมากปากที่ร้องห้ามแต่พอมันคลุกเคล้าเร้าอารมณ์ผมก็เตลิดตามมันไปอย่างยินดีจนน่าอาย นั่งหลับตาสักพักก่อนจะเอาผ้าห่มที่เป็นผ้าแพรมาพันตัวไว้ค่อยๆลุกขึ้น แต่ก็ต้องทรุดลงไปอีก
“อูย ตายอดตายอยากอะไรนักหนาวะ ไม่มียั้งเลยมึง”ผมเอามือจับบั้นท้ายที่เมื่อคืนโดนตอกเสาเข็มซะแทบพัง กูเชื่อแหละว่ามึงน้องๆม้า อดตกใจไม่ได้ตอนเห็นของมัน ไม่อยากจะเอ่ย สมตัวมันจริงๆ พ่อมึงให้มาเยอะไปมั้ย ขยับลุกขึ้นอีกทีลูกๆที่มันฝากไว้ก็ไหลย้อยออกมาตามขาให้ได้อายเล่นไม่ใช่น้อยเลย ขนาดมันใส่ถุงยังทะลุออกมาถ้าเป็นผู้หญิงผมว่าได้ท้องกันมั่งล่ะ กำลังจะลากสังขารตัวเองไปห้องน้ำ ประตูห้องนอนก็เปิดออกมาพร้อมกับไอ้คนที่มันกระทำชำเราผมเมื่อคืนก็โผล่หน้าเข้ามาในชุด เสื้อกล้ามสีดำ กางเกงแค่เข่า แค่ชุดธรรมดาก็ทำให้มันดูดีได้ขนาดนี้เลยเหรอ ผมไม่ได้บอกว่ามันหล่อนะแค่บอกว่าดูดีเฉย ๆ มันเลิกคิ้วมองผม ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมหน้าบึ้งเลยครับ
“เก่งนิ ลุกไหวด้วย”มันชมผมที่ฟังดูว่ามันล้อเลียนแน่ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ เอามือรวบเอวผมเข้าไปกอดอย่างเร็ว
“ปล่อย กูเหนียวตัวไปหมดแล้ว โอ้ย มึงนิ”ผมบอกมันก่อนจะร้องออกมามันไม่กอดอย่างเดียวมือเลื้อยไปจับก้นผม ก่อนจะบีบแรงๆแบบหมั่นเขี้ยว ดูมันตกใจที่เห็นผมร้องน้ำตาเล็ดเลยครับ
“เจ็บเหรอ นั่งก่อน”มันถามก่อนจะประคองผมมานั่งที่เตียง
“มึงลองมั่งมั้ยล่ะ”ผมหันไปแหวมัน ก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น เชี่ย ถามมาได้
“ทำเป็นด้วย”มันถามผมน้ำเสียงล้อเลียน
“หึ ก็ลองดูจะสูงสั้นพอนอนมันก็เท่ากันแหละ”ผมด่ามันกลับไป มันหัวเราะก่อนจะกระซิบข้างหู
“แต่ทำให้กูร้องครางเหมือนมึงแบบเมื่อคืนได้เหรอ หืม”เสียงมันเซ็กซี่อ่ะ ไม่ ต้องไม่หลงเสียงมัน มิฉะนั้นจะจุกได้
“ไม่ต้องพูดแล้ว กูจะอาบน้ำแล้วก็กลับบ้าน”ผมแหวใส่มันอีกอย่างไม่รู้จะเถียงอะไรกับมัน มีแต่เข้าตัวถ้าต่ออีกอาจโดนเข้าตูดได้
“ไป”มันพูดจบก็อุ้มผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ดีหัดรับผิดชอบซะมั่งทำกูแล้วน่ะ มันวางผมลงตรงชักโครกก่อนจะเปิดน้ำใส่อ่างให้ หันมาก็ดึงผ้าออกจากตัวแต่ผมรีบตะครุบทันที
“จะทำอะไร ไม่เอาแล้ว”ผมหน้าตาตื่นรีบบอกมันทันที จะยกตีนถีบมันแต่ไม่มีแรงเลย
“ก็อาบน้ำไง คิดว่าจะล่อในห้องน้ำเหรอ เออ ความคิดดีนี่หว่า มาม๊ะ”มันบอกหน้าตาเฉยในตอนแรก ก่อนจะพูดเจ้าเล่ห์ในตอนท้าย
“ไอ้หื่น ไม่ต้องเดี๋ยวอาบเอง ออกไปได้แล้ว”ผมว่ามันก่อนจะไล่ให้ออกไป
“เป็นบริการหลังการอึ๊บเชียวนะมึง”มันยักคิ้วตอบกวนตีนมาก บ้านมึงสิบริการแบบนี้ ผมพูดไม่ออกเลยหันไปหยิบอะไรได้เขวี้ยงใส่แม่งหมดโดนบ้างไม่โดนบ้าง จนรู้สึกเหนื่อยและเจ็บช่วงล่างมากก็เลยหยุด มันหัวเราะขำใหญ่เลย
“นั่นไงบอกแล้ว ตามใจรีบอาบเข้าจะได้ออกไปกินข้าว”มันพูดยิ้มๆ ทีอย่างนี้ตามใจเชียวมึงที่เมื่อคืนกูบอกให้หยุดเสือกทำต่อ ผมไม่พูดได้แต่เดินเข้าไปกระชากผ้าม่านปิดก่อนจะปลดผ้าคลุมออกไปพาดไว้ข้างบน ก้าวลงอ่างที่น้ำอุ่นกำลังพอดี
“ยั่วจริงๆ กูยังไม่ทันออกเลยถอดผ้าซะแล้ว ไหนกูดูสิ”มันพูดพึมพำก่อนจะเปิดเข้ามา ดีนะผมลงอ่างแล้ว ที่จริงผมลืมตัวพอรูดม่านนึกว่ามันออกไปแล้ว หันหลังทันทีนั่งกอดเข่าคุดคู้กลัวมันเห็น มันไม่น่าอายแล้วมั้ง ก็มันทำมากกว่าเห็นไปแล้ว
“ยังไม่ไปอีก”ผมพูดกับมันแต่ยังหันหลังอยู่ ไม่มีเสียงตอบรับ ก็เลยหันไปหน้าเกือบชนหน้ามันที่นั่งยองๆข้างอ่าง ตาสบกันพอดี ต่างคนไม่พูดอะไรมันมองสำรวจผมทั่วตัวเลย ก่อนจะลูบหัวผมแล้วลุกขึ้นเดินออกไป ผมงงว่ามันเป็นบ้าอะไร แต่ตอนนี้อาบน้ำให้สบายก่อนดีกว่า อืม น้ำอุ่นช่วยผ่อนคลายดี นั่งแช่สักพักก่อนจะขัดสีฉวีวรรณทุกซอกทุกมุม
**********************************************************************************************
หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำ ผมก็อุ่นกับข้าวที่ไปซื้อมาเมื่อเช้า ปกติผมก็ทำกินเองนะแต่เมื่อเช้าไม่ไหว น่าจะทราบนะครับว่าทำไม นึกถึงเมื่อคืนแล้วก็อดแปลกใจตัวเองไม่ได้ที่ทำกับมันจนเกือบสว่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างบางๆที่ผมคิดว่าจะต้องขุนให้มันอ้วนขึ้นอีกสักหน่อยกินก็เยอะไม่ยักกะอ้วนวะ แต่จับก็เพลินมือดี ผิวเนียนลื่น สีหน้า เสียงคราง บอกตรงๆ มันเร้าอารมณ์ผมโคตรๆ เมื่อกี้ตกใจไม่น้อยที่เห็นตามตัวมันมีรอยเต็มไปหมดจากฝีมือผมและการเดินที่ทุลักทุเลของมันตอกย้ำว่าเมื่อคืนผมรุนแรงกับมันพอสมควรยิ่งมันส่งเสียงมากเท่าไรก็ปลุกอารมณ์ดิบในตัวผมเท่านั้น ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปผมว่ามันก็มีความสุขไม่น้อยเพราะหลังจากนั้นไม่ว่าจะกี่รอบกี่ท่าก็ตอบสนองได้ทุกอย่างจนเสร็จด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้กับใครจากตอนแรกที่ผมคิดว่าไม่รู้จะคบกับมันได้นานแค่ไหนแต่ตอนนี้บอกตามตรงผมไม่อยากปล่อยมันไปให้ใครทั้งนั้น ผมมองไปทางห้องนอนที่ตอนนี้ยังไม่มีไอ้คนตัวบางเดินออกมาเลย ก่อนออกจากห้องผมก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนชุดใหม่ แล้วเลือกเสื้อผ้าที่เล็กที่สุดให้มัน ชุดมันผมส่งลงเครื่องไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อเช้าโทรศัพท์มันดังหลายครั้งมากผมไม่ได้รับหรอกหยิบมาดูเฉยๆ เห็นขึ้นชื่อว่า “ที่รัก” สงสัยคงเป็นแฟนเก่ามันที่ยังไม่ลบออกมั้ง แค่คิดก็หงุดหงิดเกือบจะเขวี้ยงทิ้งแล้วระงับอารมณ์เอาไว้ค่อยคุยกัน ผมไม่อยากล้ำเส้นมันผมบอกแล้วถ้าจับได้ว่านอกใจระหว่างที่คบกันล่ะก็ได้เห็นดีกันแน่ เสียงประตูเปิดออกหันไปก็เห็นมันใส่ชุดที่ผมเตรียมไว้ให้ เสื้อยืดที่คิดว่าเล็กแต่พออยู่บนตัวมันกับยาวถึงเข่า ท่อนล่างอวดขาขาว ผมมองมันยิ้มๆ จนมันหันหน้าหนี
“มึงนุ่งกางเกงเปล่าเนี่ยะ”ผมถามมันเอามือไปเลิกเสื้อขึ้น มันตีมือดังเพลี้ยะเลย ทีเมื่อคืนกูถอดไม่เห็นมึงหวงเลย
“ไหนล่ะข้าว หิวแล้ว”มันไม่ตอบถามหาข้าวแทน ผมก็เดินนำมาตรงโซฟาที่มีข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ ที่แกะใส่จานไว้แล้วอย่างละหนึ่ง ผมซื้อมาอย่างละสองกล่อง คาดว่าผมคงจะได้กินกล่องเดียวแน่ ไม่เป็นไรให้มันก่อนเสียน้ำไปเยอะ หึหึ มันไม่พูดแล้วครับ ซัดอย่างเดียวเลย
“เฮ้ย ใจเย็นเดี๋ยวติดคอตายห่า กูยังไม่ผ่านโปรเลยนะมึง”ผมพูดแหย่มันพร้อมกับวางแก้วน้ำให้ตรงหน้า
“ไม่ต้องผ่านแล้ว เชี่ยะ”มันเงยหน้ามาด่าเข้าให้ ผมหัวเราะ หึหึ ก่อนจะกินบ้าง ไม่พูดอะไรต่อ อย่างที่คิดมันสองผมหนึ่ง นั่งสักพักมันก็ล้มตัวลงเหยียดตัวเต็มโซฟาเลยครับยกมือขึ้นไปวางบนหัว ขาขาวๆก็วางบนพนักโซฟา ทำให้เห็นขาอ่อนภายใต้
กางเกงบ๊อกเซ่อร์ที่ขามันบานหน่อยๆแต่มันคงไม่รู้ถึงได้เต็มที่เลย เพลินตาดี ผมเอาโทรศัพท์จิ้มหน้ามันไม่แรงนัก
“อะไร”มันถามเสียงงัวเงียปนหงุดหงิด ปรือตามองผมอย่างสงสัย
“โทรศัพท์ กูเห็นที่รักมึงโทรเข้ามา”ผมบอกมันเรียบๆ มันรีบลืมตากระเด้งตัวทันทีเลยครับ ก่อนจะรีบกดโทรออก ผมไม่อยากเสียมารยาทเลยเดินเอาจานไปเก็บ ได้ยินเสียงมันคุยหงุงหงิงๆ อยากจะเข้าไปถีบจริงๆ
“ขอโทษครับ น้องตื่นสายไปหน่อย อย่าโกรธนะ นะ”เสียงมันขอโทษพร้อมกับอ้อนแทนตัวว่าน้อง พี่นอกไส้มึงที่ไหนวะ กูไม่ได้แอบฟังนะมึงอยากคุยให้กูได้ยินเอง ช่วยไม่ได้
“ครับ ครับ เดี๋ยวก็กลับแล้ว”มันหันมามองผมก่อนจะพูดตอบไป
“ครับน้องขอโทษ ถ้าขึ้นมาน้องจะรีบไปรับทันทีเลย คิดถึงนะครับ มากด้วย มากที่สุดเลย ฮ่าๆๆ ครับ สวัสดีครับ”มันดูมีความสุขมากคุยไปหัวเราะไปพยักหน้าอย่างกับไอ้คนปลายสายจะเห็นอย่างนั้นแหละ ประสาท คุยเสร็จมันก็หันมามองหน้าผมที่ยืนสูบบุหรี่ตรงระเบียง ก่อนจะล้มตัวลงนอน ผมเดินเข้าไปนั่งโซฟาอีกตัวตรงปลายตีนมันนั่นแหละ มือก็หยิบรีโมทเปิดดูไปเรื่อยๆ
“ปู่กูเอง”เสียงมันพูดขึ้นมาลอยๆ ผมไม่ได้หันไปมองหน้ามัน แต่ในใจกับรู้สึกโล่งกับสิ่งที่มันบอก
“กูถามเหรอ”ผมบอกมันกลับไปกวนๆแต่เสียงคงจะแข็งไปหน่อย หันไปมองก็เห็นมันอึ้งก่อนจะก้มหน้าพูดกลับมา
“แค่บอกเฉยๆ ไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไร”มันไม่ด่าแต่บอกกลับเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้ มองจากหางตาก็เห็นมันลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ กุญแจรถ ผมเริ่มนั่งไม่ติดแล้วครับ ตาลปัดไชโยเลยกูไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ให้มันด่าซะยังดีกว่า
“จะซักไปคืนให้ที่ ม. ส่วนของกูก็เหมือนกัน หรือจะทิ้งก็ตามใจ”มันพูดเสร็จเตรียมจะออกจากห้อง มึงบ้าหรือเปล่าลงไปชุดนี้ ผมเข้าไปกระชากมันมาทันทีลากไปนั่งตรงโซฟามันไม่ได้ดิ้นขัดขืน
“เป็นอะไร”ผมถามมัน มือก็จับหน้ามันขึ้นมา มันกัดปากตาแดงๆ
“มึงนั่นแหละเป็นอะไร กูบอกมึงก็โกรธ ถ้ามึงจะ ละ”มันว่าผมอย่างน้อยใจ ผมเลยจูบมันก่อนจะพูดจบ ผมรู้ว่ามันจะพูดอะไร
“กูพูดเหรอว่าจะเลิกน่ะ”ผมถามมันหลังจากจูบจนพอใจ ตอนนี้ปากมันแดงกว่าเดิมอีก มันมองหน้าผมด้วยแววตาตัดพ้อ
“ก็มึงได้กูแล้วนิ ปล่อย”มันว่าผมพร้อมกับดิ้นไปด้วย กัดปากแน่น
“อะไรทำให้มึงคิดแบบนี้ อย่ากัดปาก”ผมถามย้ำมันอีกครั้ง ก่อนจะบีบปากมันไม่แรงนักให้คลายออก
“มึงนั่นแหละ กูทำอะไรให้ ไหนมึงบอกว่ามีอะไรให้คุยกันไง ที่กูบอกเพราะเห็นว่าไม่ได้เป็นความลับอะไร ไม่ได้กลัวมึงจะหึงหรอก กูไม่ได้หลงตัวเองอะไรขนาดนั้น ปล่อย”มันบอกออกมายืดยาวแบบอัดอั้น แถมประชดได้เสียดแทงใจมาก มันดิ้นจะไปให้ได้ผมไม่ปล่อยก่อนจะรัดมันมาแนบอกทำให้มันขยับไม่ได้มากนัก สักพักมันตัวสั่นเลย
“หนาวเหรอ”ผมแกล้งถามมันแต่รู้แล้วล่ะว่ามันร้องไห้
“เออ”มันกระแทกเสียงใส่ ผมเลยกอดมันไว้
“กูพูดเล่น”ผมบอกมันด้วยคำนี้แทนที่ผมควรจะเอ่ยปากขอโทษมันที่ปากหมาใส่ “เฮ้ย”ผมเรียกมันที่ยังเงียบไม่พูดอะไร จับหน้าให้เงยแต่มันขืนตัวไว้เอามือกอดผม
“มึงสันดานไม่ดี”เสียงมันว่าเบาๆ หน้าซุกอก มันกำลังอ้อนผมอยู่ใช่ไหม
“ด่ากูเดี๋ยวจะโดน โอ้ย ห่ากัดมาได้”ผมแกล้งทำเสียงดุมัน ก่อนจะร้องเพราะมันกัดตรงหัวนมผม
“มึงยังกัดกูเลย เจ็บมั้ยล่ะ”มันเงยหน้ามาว่าผม ตา จมูก มันแดงกล่ำเลย แต่น้ำตาน่าจะน้ำมูกด้วยคงเช็ดเสื้อผมไปหมดแล้วล่ะ
“เจ็บหรือเสียว”ผมล้อมัน ที่ตอนนี้แดงหมดหน้าแล้ว “ว่าไง”ผมแกล้งถามย้ำมัน
“อะไร”มันทำไม่รู้ไม่ชี้
“เมื่อคืนน่ะดีมั้ย”ผมก็บอกตรงๆ มือมันจิกเสื้อผมแน่นเลย
“ไม่รู้”พูดจบก็ก้มหน้าที่ตอนนี้มันแดงไปหมดแล้วลงกับอกผม
“งั้นทำใหม่”ผมพูดพร้อมกับผลักมันลงกับโซฟา ตาก็จ้องหน้ามันที่ตาโตเลยตอนนี้
“ไม่เอา ยังเจ็บอยู่”มันรีบปฏิเสธเลยครับ มือก็ดันหน้าอกผม
“ทำบ่อยๆจะได้ชิน”ผมพูดต่อไปอีก ปากก็เริ่มไซ้มันแล้ว กะว่าจะล้อเล่นแต่ตอนนี้ มันโคตรยั่วเลย เสื้อคอกว้างไหล่ตกเห็นเนื้อขาวๆ กางเกงที่ถ้าดึงพรืดเดียวก็หลุดแล้ว
“บ้าสิ ”มันทุบไหล่ มือขยุ้มไหล่ให้ผมผละออกจากการไซ้ซอกคอหอมๆมัน
“วันจันทร์ค่อยกลับ”ผมบอกมันพร้อมกับจ้องตาคมหวาน มันไม่ได้ตาโตแต่เป็นแบบยาวรี ถ้ามองใกล้ๆจะเห็นว่าเป็นสีเขียวเข้มเกือบดำเลย ผมเคยถามมันว่าเป็นลูกครึ่งหรือเปล่ามันบอกว่าแค่ลูกเสี้ยว แม่มันมีเชื้อสายอิตาลี-ออสเตรีย ทางตามัน ไอ้ฝิ่นหน้ามันไม่ได้ออกแนวลูกครึ่งเหมือนไอ้เจย์ ผมก็บอกไม่ถูกไม่รู้เขาผสมกันยังไงลูกถึงได้ออกมาน่ารัก ในสายตาผมมันก็ไม่เหมือนผู้หญิงจ๋าซะขนาดนั้นหรอกหน้าตามันเปลี่ยนได้หลายแนวนะ ตอนแรกที่เห็นผมมันยาวเป็นลอนปะบ่าทำให้หน้าดูหวานๆ พอมันตัดผมสั้นก็ดูหน้าคมอมเปรี้ยวอย่างที่บอก ยิ่งพอมันมัดจุกกลางหัวเห็นรอยไถข้างๆก็ทำให้มันดูเทห์ไปอีกแบบ
“พรุ่งนี้จะพาไปดูหนัง”ผมพูดต่อเห็นมันไม่พูดอะไร มันทำหน้างง ที่ผมบอกจะพามันไปดูหนัง ตั้งแต่เป็นแฟนจนได้เสียกันผมกับมันไม่เคยเข้าโรงหนังเลย ไอ้ฝิ่นมันบอกอึดอัดถ้าไม่ใช่เรื่องที่อยากดูจริงๆ มันจะไม่เข้าเลยแถมมันยังบอกผมหน้าตาเฉยว่ามืด แล้วโรงหนังที่ไหนมันสว่างวะ กวนตีนจริง แต่เห็นมันบ่นอยากดูเรื่องxxxxอยู่ก็เลยว่าจะพามันไป เรื่องกินผมกับมันเข้ากันได้ไม่เรื่องมากไม่เกี่ยงร้าน ขอให้อร่อยเป็นพอ กับข้าวมันบอกพอทำได้นิดหน่อย
“ได้อะไรมาล่ะคราวนี้ถึงพากูไปดูหนัง”มันแสยะยิ้มแขวะผมครับ
“ได้มึงไง เลยจะพาไปฉลอง หึหึ”ผมย้อนมันทันควัน เล่นเอามันไปไม่เป็นเลย
“กวนตีน”มันพูดงึมงำ ผมบิดจมูกมันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะก้มไปหอมแก้มและก็ไล่ไปเรื่อยจนเจอริมฝีปากช่างว่า ก็บดเบียดชิมความหวานส่งลิ้นเข้าไปก่อกวนภายในโพรงปากลิ้นเล็กๆก็ตอบรับ มือก็ลูบไล้เข้าไปในเสื้อก่อนจะบี้หัวนมที่ผมทั้งดูดทั้งเค้นมาแล้ว โคตรลามกเลยกู มันแอ่นตัวส่งเสียงงึมงำในลำคอ แต่ปากยังตอบโต้ไม่หยุดก่อนจะเลื่อนลงไปลูบขาขาวไล่เข้าไปข้างในที่ปราศจากชั้นใน ของใหม่ก็มีแต่มันคงใส่ไม่ได้เพราะมันเป็นไซด์ผมไง กำลังจะเข้าที่ดันมีเสียงมารผจญดังเข้ามา ทำเอาหัวเสียเลย ผมไม่สนใจไซ้ซอกคอมันจนถึงลาดไหล่ที่พ้นเสื้อก็ทำรอยไว้อีกนิดหน่อย
“ไม่ ระ รับเหรอ”เสียงมันถามแบบกระท่อนกระแท่น ขามันตอนนี้เกี่ยวเอวผมแล้ว
“ช่างมัน”ผมตอบอย่างไม่สนใจ ก่อนจะขบเม้มหน้าอกมันผ่านเนื้อผ้าทำให้มันบิดตัวเข้าหา ไอ้โทรศัพท์เฮงซวยก็ยังดังไม่หยุด ไอ้ตัวดีคงได้สติแล้วมันตีไหล่ผมใหญ่เลย มึงจะมาสติดีอะไรตอนนี้
“อะไร”ผมถามมันเสียงหงุดหงิดเลย มันส่งโทรศัพท์ให้ผมด้วยรอยยิ้มประมาณว่ากูรอด รู้ดีจริงมึง
“รับเถอะอาจจะมีอะไรสำคัญก็ได้”มันบอกผมกระพริบตาปริบๆ ผมจิ๊ปากก่อนจะเสยผมที่ตอนนี้เริ่มยาวแล้วอย่างขัดใจ มันก็ลุกดึงเสื้อกางเกงให้เข้าที่ยิ่งดึงก็ยิ่งเปิดมึงดึงยังไงวะ ผมคว้าเอวให้มันนอนทับตัวผมบนโซฟาตัวใหญ่นั่นแหละ
“มีอะไร”ผมถามทันทีที่กดรับ ไม่ใช่ใครไอ้หวาย ได้ยินเสียงพวกมันคิกคัก สงสัยสุมหัวกันบ้านมัน
“หงุดหงิดอะไรครับ”มันถามได้น้ำเสียงกวนตีนมาก ก่อนจะได้ยินไอ้พวกนั้นหัวเราะ
“หงุดหงิดที่ไม่ได้ดูไอ้เจย์ล่อมึงไง”ผมกวนมันกลับไปบ้าง ไอ้ห่าพวกนั้นหัวเราะชอบใจ ไอ้หวายโวยเลยครับ
“สัด”มันเน้นใส่เลยตามด้วยเสียงไอ้เจย์ ขนาดไอ้ฝิ่นที่ทำท่าจะหลับยังเกือบจะหัวเราะแล้วแต่มันกลั้นไว้
“แล้วโทรมาไม”ผมถามมันแบบเข้าประเด็นเลย ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับมัน เดี๋ยวมันจะจุกเอง
“กูโทรหามึงตั้งแต่เช้าแล้ว เพิ่งจะรับสายทำไรอยู่วะ อย่าบอกนะว่า หึหึ”มันว่าเข้าให้ก่อนจะถามเสียงล้อเลียนในตอนท้าย
“เรื่องของกู”ผมบอกมันกลับไป แต่ได้ยินเสียงพวกมันร้องเพลงกินตับล้อเลียนอยู่
“แหมๆ ไอ้ไผ่อย่าบอกนะว่ามึงเพิ่งตื่น นี่มันจะบ่ายสองแล้วนะโว้ย ทำอะไรขนาดนั้น”มันพูดล้อผม เสียงไอ้เจย์ฮิ้วมาตามสายเลย พร้อมใจกันดีจริงพวกมึง
“หึ กูตื่นจนจะเริ่มใหม่แต่เสือกมีเหี้ยมาขัดซะได้”ผมบอกมันกลับไป ไอ้คนนอนบนอกผมหยิกเข้าให้ หน้ามันดูเพลียมาก เห็นแล้วอยากทำต่อว่ะ ได้อารมณ์ดี
“ห่าราก ช้ำมันหมดแล้วมั้ง น้องไปไหนวะ”มันว่าก่อนจะถามหาไอ้ฝิ่น
“หลับ มึงมีไรพูดมาเลย”ผมบอกมันสั้นๆ ก่อนจะมองไอ้คนบนอกที่ตอนนี้ตาเริ่มปรือแล้วครับ
“จัดหนักสิมึง ไม่มีไรแค่จะชวนมึงกับฝิ่นไปพัทยากันพรุ่งนี้กลับ”มันว่าก่อนจะบอกเหตุที่มันโทรมา พอดีไอ้บลูไปทำธุระให้แม่มันที่นั่นก็เลยถือโอกาสพาไอ้พายไปเที่ยวด้วย ไอ้หวายบอกมันมากันเมื่อเช้าหน้าตาระรื่นทั้งคู่ ไอ้พายมีสร้อยคอกับข้อมือเป็นทองคำขาวด้วยมันเล่าแบบฟิลมากเพราะไอ้พายกับไอ้บลูไปเตรียมของอยู่
“อิจฉาวะ ไอ้เจย์แม่งรีบเข้าไปดูเลย”ไอ้หวายเล่าต่อ
“ทุ่มทุนสร้างฉิบหาย”เสียงไอ้เจย์พูดมั่ง
“พวกมึงก็ไปเป็นเมียไอ้บลูสิ จะได้มีมั่ง”ผมบอกมันกวนๆ
“ไอ้เหี้ยยย เล่าให้ฟังเสือกย้อนศรพวกกูอีก”เสียงมันสองคนด่าผม ก่อนจะหยุดบอกว่าไอ้บลูเดินมาแล้ว ก่อนจะได้ยินเสียงพวกมันพูดกับไอ้บลูให้เกลี้ยกล่อมผม
“สรุปมึงไม่ไป”ไอ้บลูถามบ้าง คาดว่ามันคงโฟนอินคุยกับผมแล้ว
“ไว้คราวหน้า”ผมบอกปัดไปคราวหน้า เพราะสงสารไอ้คนที่นอนบนอกตอนนี้หลับไปแล้ว คงจะเดินทางไม่สะดวก ถึงไปมันก็ไม่สนุก
“มึงจะอยากอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวไปเปิดห้องที่โน่นก็ได้”ไอ้บลูยังเร้ารื้อไม่เลิกครับ พร้อมกับสาระแนเสนอแนะ
“ให้พวกมึงแอบฟังนะเหรอ”ผมแกล้งว่ามันกลับไป
“เสือกรู้ทันอีก ทำหวงนะมึง”ไอ้หวายส่งเสียงจิ๊ปากแบบขัดใจก่อนจะว่าผม
“พวกมึงก็จับคู่ฟังกันเองสิจะได้ไม่เบื่อ”ผมย้อนมันกลับไป
“เหี้ยยยยยยย กูไม่พูดกับมึงแล้ว คุยกับเมียมึงดีกว่า”เสียงพวกมันด่ายาวเลยก่อนจะคุยกับไอ้ฝิ่นให้ได้ แถมเปลี่ยนฐานะให้เสร็จสรรพ
“มันหลับ เอาไว้คราวหน้า”ผมบอกมันไปอีก ตอนนี้มันทั้งซุกทั้งกอดผมแล้ว
“ไม่ไปแน่เหรอ”ไอ้หวายถามผมอีก
“อืม”ผมรับคำมัน
“หนักเหรอวะ”มันถามเสียงขำๆ
“หึหึ”ผมหัวเราะไม่พูดอะไร เป็นอันรู้กัน
“ตามใจ”มันบอกก่อนวางสาย ผมกับมันคุยอะไรกันอีกนิดหน่อยแล้ววางไป พอดีกับไอ้คนที่ซุกอยู่มันสะดุ้งคงจะฝัน ผมก็เลยกระชับแขนกอดมันมาแนบอกให้แน่นขึ้น
“นอนซะ”ผมกระซิบพร้อมกับจูบหน้าผากมัน ก่อนจะหลับตามไป เพราะรู้สึกเพลียเหมือนกัน
**********************************************************************************************
ปล.แว่บมาลง พักเบรค สัมมนาง่วงมากไม่เหมือนอ่านนิยายเลย 5555 ดีใจคะที่มีคนติดตามขอบคุณจริงๆ
-
อ๊ยมทีอมยิ้มหมดคลัง
-
:-[ :impress2: หวานผสมหื่น ฝิ่นน้อยใจด้วย น่ารักมาก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มันหื่นกันดีจิงๆอ่ะ
-
คู่นี้เขาอยู่ในช่วงหวาน มดเดินตามเป็นพรวน
-
ไผ่ปากเสียจริงๆเลย
แต่ฝิ่นเริ่มอ้อนแล้วนะ
-
น่ารักแบบดิบๆเถื่อนๆแต่ก็น่ารักอีกนั่นแหละอ่านไปยิ้มไป
-
เพิ่ง เข้ามาอ่านเรื่อง นีั้้ค่ะ น่ารัก มาก เลยค่ะ ติด แล้ว เนี่ย
เป็น กำลังใจให้ นะค่ะ
รอตอนต่อไป ค่ะ
-
ไม่รู้ว่าตัวเองพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง
เพราะสนุกมาก ไผ่ก็ทั้งเถือน กวนตีน สถุน
อ่ะล้อเล่น พี่ไผ่เค้าออกจะหล่อมว้ากก ตามคอนเซ็ป
ส่วนฝิ่นก็ออกน่ารัก ใสใส (ตรงไหน) คิคิ
เถียงเก่ง ด่าเก่งไปนิด (ไม่นิด) แต่ก็น่ารัก
สรุปว่าเราติดเรื่องนี้แล้ว
-
หนูฝิ่นหมดแรงเลย งือ
ทะนุถนอมน้องฝิ่นด้วยนะ
-
ถนอมน้องฝิ่นหน่อย :jul1:
บวกเป็ด
-
น่ารักอ่ะ :o8:
-
ตอนที่ 20
เราตื่นมาหกโมงเย็นกว่าๆ ก็เลยมาหาอะไรไปกินกันแต่ก่อนไปผมพามันกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อนจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมาและก็ได้รู้ว่าป้าที่มันบอกตอนแรกว่าอยู่กับเขา ไม่ใช่ลุงป้าแท้ๆ ผมนึกว่าเป็นป้ามันจริงๆ เกรงใจกลัวจะว่าเอาหลานเขาไปกลับมาแบบเดินค่อยไม่ปกติ ที่แท้เป็นแม่บ้านที่ดูแลมันมาตั้งแต่เด็กๆพอขึ้นมาอยู่กรุงเทพปู่มันเลยให้มาอยู่ด้วย มันบอกว่าครอบครัวแกเป็นเหมือนคนในครอบครัวไม่ใช่แค่แม่บ้านที่จ้างไว้เท่านั้น
“เข้ามาก่อนไหม”มันหันมาถามผมหลังจากถอดหมวกกันน็อคออก มันอยู่ชุดเดิมแหละครับ ตอนเดินลงมาจากคอนโดมีแต่คนมอง ผมบอกให้มันเปลี่ยนกางเกงก็ไม่เปลี่ยนมันบอกเสียเวลาเดี๋ยวไปเปลี่ยนทีเดียวเลย
“ให้ไว”ผมบอกมันสั้นๆ มันรู้ว่าผมหงุดหงิดเรื่องอะไร มันยักไหล่ก่อนจะเดินสะบัดก้นเข้าบ้านไป เห็นมันคุยพร้อมกับกอดแบบอ้อนๆกับป้าแม่บ้านก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน มองขึ้นไปก็เห็นไฟเปิดคงเป็นห้องมัน ผมมัวแต่มองเลยไม่ทันเห็นประตูเล็กเปิดออกมาเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังคงความสวยยิ้มอย่างใจดีให้ ผมลงจากรถยกมือไหว้แก มารับมาส่งมันก็เลยครั้งอยู่แต่ไม่เคยเข้าบ้านมันสักที
“เข้ามาก่อนเถอะคะ กว่าคุณน้อง เอ้อ คุณฝิ่นน่ะแหละคะแต่ที่บ้านเรียกแกว่าคุณน้องกันมาตั้งแต่เล็กก็เลยติดปาก”แกพูดบอกให้รู้เลยครับว่าแกรักและเอ็นดูมันขนาดไหน ทั้งน้ำเสียงและสีหน้า ผมยิ้มให้แก
“ไม่เป็นไรครับ”ผมบอกแกแบบไม่เป็นไรจริงๆ เพราะรู้สึกว่าแต่งตัวไม่ค่อยสุภาพเท่าไร แล้วยิ่งมันด้วยหนักเลยไม่รู้ว่าป้าแกจะคิดยังไงที่คุณน้องของแกแต่งตัวกลับมาแบบนั้น ถึงแกจะเป็นแม่บ้านแต่ก็เป็นคนดูแลมันมาตั้งแต่เล็กก็ควรจะเกรงใจและให้ความเคารพด้วย
“เชื่อเถอะคะ กว่าคุณน้องจะลงมาคุณได้ยืนขาลายแน่ รายนั้นน่ะกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเป็นชั่วโมง”แกบอกสรรพคุณมันก่อนจะคะยั้นคะยอให้เข้าบ้าน ผมก็เลยปฏิเสธไม่ได้ เดี๋ยวถ้ามึงช้าจะโดนดีแน่ แค่ไปเอาเสื้อผ้า ตอนนี้ผมมานั่งในห้องรับแขกบ้านมันแล้วครับ ข้างนอกดูเรียบๆแต่ข้างในตกแต่งได้โมเดิร์นท์มากๆ ทั้งเฟอร์นิเจอร์หรือของตกแต่งอย่างอื่นดูลงตัว เห็นกรอบรูปไม่เยอะมากนัก ผมมองกรอบรูปหนึ่งบนตู้โชว์ เป็นผู้ชายหน้าตาคมเข้มอุ้มเด็กมีหลายอริยาบทต่างกันไป ผมมองเพลินหันมาป้ากับผู้หญิงรุ่นๆอีกคนเดินมาอีกรอบพร้อมน้ำและขนมวางไว้ก่อนจะเดินออกไปเหลือแต่ป้านวลที่ผมรู้ชื่อแกแล้ว
“รูปคุณท่านกับน้องนะคะ”ป้านวลพูดออกมาเมื่อเห็นผมมองภาพถ่ายอย่างสนใจ
“หมายถึง”ผมยังไม่แน่ใจว่าปู่หรือพ่อมันกันแน่ เพราะดูหนุ่มมากแยกไม่ออก
“คุณปู่น่ะคะ คุณน้องนี่หลานรักเลย ส่วนนี่ก็คุณพ่อคุณแม่ของคุณน้องคะใจดีทั้งคู่แต่คุณพ่อแกอายุสั้นไปหน่อยเสียตอนแกอายุได้เจ็ดขวบ”ป้านวลคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไรก็เลยอธิบายให้ฟังพร้อมชี้รูปพ่อแม่มันให้ดูด้วย ปู่กับพ่อมันหน้าตาไม่ถึงกับหล่อมากแต่โดยรวมๆเรียกว่าดูดีมากกว่า หน้าปู่มันดุตาคม ท่าทางจะหวงหลานสาว เอ้ย หลานชายไม่น้อย ป้านวลบอกว่ามันเป็นหลานรักเลยล่ะ มันก็มีเค้าหน้าปู่กับพ่อมันนะแต่คงจะรับแม่มาเยอะไปหน่อย แม่มันดูเป็นผู้หญิงที่น่ารักดูทันสมัย ปราดเปรียว และคงจะเปรี้ยวไม่น้อยดูจากการแต่งตัวที่พอๆกับมันแหละครับ ป้านวลแกยิ้มก่อนจะเอ่ย
“นอกจากเพื่อนสนิทแล้วก็คุณเจตน์ ป้าไม่เคยเห็นคุณน้องพาใครมาที่นี่เลย”แกพูดกับผมยิ้มๆ เล่นเอาผมอึ้งไปเหมือนกันไป เลยแก้เก้อยกน้ำดื่มและกินขนมนิดหน่อยเป็นการไม่เสียมารยาท แกอุตส่าห์ยกมาให้
“มากันบ่อยเหรอครับ”ผมถามแบบครอบคลุมไม่ให้ดูเป็นการเจาะจง ที่จริงอยากถามว่าไอ้คนชื่อเจตน์มันมาบ่อยมั้ย แต่น่าจะบ่อยเพราะดูสนิทสนมกันอยู่แล้ว มันเคยบอกว่านับถือแบบพี่ชาย แต่ผมดูว่าไอ้นั่นมองมันเกินพี่น้องแน่ รูปร่างมันสูงเพรียว ผิวพรรณดี โดยรวมมันจัดว่าเป็นคนที่มีเสน่ห์ไม่ใช่น้อย
“เพื่อนคุณน้องมาบ่อยยิ่งวันหยุดหรือมีเวลาว่างก็จะมาว่ายน้ำ ทานข้าว ส่วนคุณเจตน์นี่ตั้งแต่คุณน้องเด็กๆแล้วคะครอบครัวสนิทกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่น่ะคะ แกเลยเอ็นดูและก็ตามใจคุณน้องมาก จะขัดใจกันบ้างก็เล็กน้อยแกกลัวคุณน้องโกรธ”แกเล่าแบบเอ็นดูคุณน้องแกมาก มึงนี่เองทำมันนิสัยเสีย ผมก็ยิ้มรับไม่พูดอะไรต่อ อย่างป้าแกว่าเลยครับกว่าจะเสด็จลงมาปาไปเกือบชั่วโมง ผมมองมันที่ตอนนี้อาบน้ำซะหอมฟุ้งไปหมด มันอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่ลายฟ้าขาว คุมหน้าขาเห็นกางเกงขาสั้นหน่อยๆสะพายกระเป๋าหนังที่มันหิ้วประจำและเป้หนึ่งใบ มึงจะเปลี่ยนเพื่ออะไรวะเนี่ยไม่ต่างจากเมื่อกี้เลย ผมมองด้วยหางตาแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่เห็นว่าผมนั่งอยู่ตรงนั้น
“ป้านวล น้องจะไปแล้วนะ”มันตะโกนบอกป้านวลในตอนแรก
“คะ ลืมอะไรหรือเปล่า”ป้าแกรับคำพร้อมกับถามมันที่เปิดกระเป๋าดูของอีกครั้งและก็ส่ายหน้า
“ป่านนี้ไอ้บ้านั่นได้หน้าเป็นตูดแน่ สม เสือกไม่เข้ามาก่อน”มันพูดพึมพำแบบคิดว่าไม่มีใครได้ยิน ป้านวลเอามือปิดปากมันแต่ไม่ทันแล้วครับ มันทำหน้างงๆก่อนจะหันมาตามสายตาป้านวล มันตาโตเลยครับ ยิ้มแหยๆแบบประจบให้ผมไม่ต้องมาอ้อนกูเลย ผมจ้องหน้ามันเลยครับ
“คุณน้องพูดไม่เพราะเลยเรียกพี่ไผ่ว่ามันได้ไง น่าตีจริง”ป้าแกบอกพร้อมกับตีแขนไปทีไม่แรงนักอย่าตีเลยป้าแค่นี้ผมจัดการเองดีกว่า นี่แค่น้ำจิ้มถ้าได้ยินมันข้างนอกยิ่งกว่านี้อีกสารพัดสัตว์จะรวมกัน
“ก็ลืมอ่ะ น้องไปแล้วนะ ไป”มันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ก่อนจะหยิบของและหันมาเร่งผมให้เดินตามมันออกไป ป้านวลเดินมาส่งหน้าประตู
“เกือบลืมคุณเจตน์เอาของฝากมาให้คะ”แกบอกมันว่าเก็บไว้ให้บนห้องแล้ว มันพยักหน้าหงึกงัก
“น้องเห็นแล้วแหละ ว่าจะโทรไปขอบคุณอยู่”มันพูดอีกและหันมามองหน้าผมที่เฉยๆ
“ไปดีๆนะคะ”ป้านวลบอกกับผมหลังจากมันสวมหมวกขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ผมไหว้แกก่อนจะออกรถ มันก็โบกมือหยอยๆ
“ช้านะมึง แล้วนี่มึงนุ่งอะไรมา”ผมว่ามันหลังจากขี่ออกมาได้ครึ่งทาง
“กางเกง ตาบอดไง”มันยอกย้อนได้น่าตบกบาลมาก
“มึงไม่แก้ผ้าเลยล่ะ”ผมประชดมันกลับไปบ้าง มองทางกระจกเห็นมันแลบลิ้นเบะปากล้อเลียน
“ทำอย่างกับบ่นแล้วกางเกงกูจะยาวขึ้น”มันพูดงึมงำ คงคิดว่าผมไม่ได้ยิน
“เดี๋ยวกูถีบร่วงรถ ยังมีหน้ามาเถียงข้างๆคูๆอีก”ผมด่าเอื้อมมือไปตบกบาลมันที่สวมหมวกอยู่ดังโป๊ก
“เจ็บนะโว้ย นี่แนะ”มันร้องออกมาพร้อมกับตีหัวผมมั่ง ผมจะเอื้อมไปอีก มันรีบเอาหน้าซุกหลังผมแล้วกอดเอวแน่นมากทำให้ผมขยับไม่ถนัดแต่รู้ได้เลยว่ามันแอบหัวเราะชอบใจที่ผมทำอะไรมันไม่ได้
“ไม่เข็ด ถึงห้องมึงโดนแน่ หึหึ”ผมแสยะยิ้มที่มันไม่ได้เห็นว่าน่าขนลุกแค่ไหน แต่คงทำให้มันหยุดหัวเราะทันทีแต่มือยังกอดอยู่
“ป้านวลไม่ถามเหรอมึงไปไหน หรือมึงทำเป็นประจำ”ผมถามมันเรียบๆ แต่คนฟังคงรู้สึกได้ถึงความหงุดหงิดในน้ำเสียง
“กูไม่เคยไป เฮ้อ ช่างเถอะบอกไปมึงก็ไม่เชื่อหรอก”มันเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็หยุดก่อนจะพูดเบาๆในตอนท้าย คลายมือออกแต่อะไรไม่รู้ทำให้ผมจับมือมันไว้ให้กอดเหมือนเดิม สงสัยกลัวมันร่วงเพราะตอนนี้ผมขี่เร็วขึ้น อืม ใช่แน่ๆเลย
“ทำไมถึงคิดว่ากูไม่เชื่อ”ผมย้อนถามมันเสียงเรียบๆ เหมือนมันเป็นคนชอบคิดอะไรในใจ เหมือนอยากจะพูดแต่ไม่ดีกว่า
“มึงชอบทำเสียงแข็งใส่เวลากูบอกอะไร”มันพูดด้วยเสียงที่ไม่บอกว่ามันอยู่ในอารมณ์ไหน เหมือนจะกลัวแต่ไม่ใช่ น้อยใจล่ะมั้ง คงจะเป็นเรื่องเมื่อตอนเช้าที่ผมเหวี่ยงใส่มัน
“เสียงกูก็เป็นอย่างนี้ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”ผมบอกมันแบบไม่รู้ไม่ชี้
“เออๆ ไม่แปลกก็ไม่แปลก”มันพูดตัดบทแบบรำคาญ ๆ
“แล้วเรื่องป้า นะ”ผมถามมันอีกแต่ยังไม่จบประโยค เสียงมันแหกปากใส่ข้างหูเลย
“หิวข้าววววววว”แม่งตะโกนมาได้ ดีนะมีหมวกปิดไว้ มึงโดนอีกกระทง ผมเพิ่มโทษให้มันอีกก่อนจะเงียบไม่คุยอะไรกันอีก จนมาถึงตลาดโต้รุ่งไม่ไกลจากคอนโดมากนัก แวะร้านก๋วยเตี๋ยวพอนั่งก็สั่งทันที
“ไหนมึงบอกหิวข้าวไง”ผมนั่งข้างๆมันนั่นแหละมือก็วางพาดไหล่แบบถือสิทธิ์เต็มที่ ไอ้พวกที่มองเมื่อกี้ตอนมันเดินเข้ามาเลยหันกลับไปกินต่อบ่นพึมพำไปด้วย ไอ้ตัวต้นเหตุมันไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากโทรศัพท์มันกดๆเลื่อนๆอะไรของมันก็ไม่รู้
“เอ้า กูก็สั่งเกาเหลาหมูตุ๋นมากินกับข้าวไง มึงนิ นอกจากตาบอดหูยังหนวกอีก”มันพูดทำหน้าทำตาใส่ ก่อนจะถือโอกาสว่าผม
“ไม่ต้องทำท่าดัดจริต แรด”ผมว่ามัน ก่อนจะเน้นคำท้ายด้วยการเอานิ้วจิ้มหัวมัน
“สมน้ำหน้ามึงได้แรดเป็นแฟน”มันไม่มีสลด ผมเลยเขกกะโหลกมันไปที มันจิ๊ปาก ก่อนจะตาโตเหมือนนึกได้
“เออ พี่พายไปพัทยานี่หว่า”มันพูดกับผม ตาเป็นประกายเลย มันได้ยินผมคุยมั้ง
“แล้วไง”ผมถามมันกลับไป มือก็ปรุงก๋วยเตี๋ยวที่มาเสริฟ์เมื่อกี้ มันก็ปรุงเกาเหลาผมเห็นมันใส่พริกเผากระเหรี่ยงเยอะมาก แดกเข้าไปเผ็ดๆยิ่งเจ็บก้นเดี๋ยวจะได้แสบเพิ่มเข้าไปอีกเวลามึงถ่ายออกมา
“กูอยากกินข้าวหลามหนองมนน่ะ มึงบอกพี่เขาหน่อยสิว่ากูฝากซื้อถ้าเขาสะดวกนะ”มันบอกผมถึงสาเหตุที่มันถาม ไม่พ้นของกิน
“เดี๋ยวไปกินที่ห้อง”ผมบอกมันหน้าเฉยๆ แต่มันทำหน้างง
“มีเหรอ”มันถามผมพลางทำหน้านึกไปด้วย ผมพยักหน้า “แล้วทำไมกูไม่ได้กิน มึงหวงกูเหรอ”มันแว็ดใส่ทันที
“มึงกินไปแล้ว”ผมบอกมันอีก
“ตอนไหน กูไม่ได้ความจำสั้นนะ”มันถลึงตาเถียงผม
“ตอนนอน”บอกมันอีก
“นอนแล้วกูจะกินได้ไง อย่ามั่ว กลับไปหาให้กูเลยนะ ไอ้นี่ทำหวง”มันบ่นผมยาวเลย ผมยกยิ้มใส่มันที่ค้อนใส่ผม
“นี่ไง”ผมกระซิบข้างหูแล้วก็เอามือมันวางตรงนั้น มันตาโตชักมือกลับเลย
“ไอ้เชี่ย ทะลึ่ง กูไม่แดกแล้ว”มันด่าไม่ดังหน้านี่แดงแปร๊ดเลย ก่อนจะหันกลับไปกินต่อ ผมหัวเราะก่อนจะพิมพ์ข้อความแล้วส่งออก เสร็จก็ลงมือกิน กลับถึงห้องมันเอาของไปเก็บเอาชุดนักศึกษาออกมารีด ผมเลยฝากด้วย มันรีดเรียบด้วยนะกรีบนี่คบกริบเลยกูใส่แล้วจะบาดเป้ามั้ยเนี่ยะระหว่างนี้ผมก็ทำรายงานเพิ่มเติม มันนอนดูคุณพระช่วยที่ซื้อมาใหม่มันมีทุกชุดและเคยไปดูกับปู่มันด้วยบอกสนุกดีถ้าจัดอีกมันจะชวนผมไปดูด้วย ผมบอกไม่ไปมันหาว่าผมไม่มีวัฒนธรรมในจิตใจ ไม่มีสามัญสำนึกไปโน่น ผมเลยบอกว่าพูดมากจะโดนจัดหนักอีก มันเลยหยุด ทำไมไม่พูดต่อวะ ตรงพื้นข้างล่างอุปกรณ์ครบเลยหมอนหนุน หมอนข้าง ที่นอนปิคนิค ผ้าห่ม หัวเราะจนผมรำคาญ เลยขว้างกระดาษไม่แข็งมากนักใส่หัวมัน แต่มันคงไม่รู้สึก เลยต้องส่งเสียงบอกไปด้วย
“เบาเสียงหน่อย มึงด้วยแหกปากอยู่ได้”ผมว่ามันแต่ไม่มองหน้า มือก็พิมพ์ต่อ แม่ง หัวเราะจนกูพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไปหมดแล้ว
“ก็เบาแล้วเนี่ยะ ทีวีมึงเสือกเป็นระบบเซอร์ราวด์ทำไมล่ะ”มีหน้ามาย้อนอีก
“มึงก็ต่อหูฟังสิ”ผมบอกมันอีก
“ ไม่ เดี๋ยวหูกูหนวก มึงนั่นแหละหาอะไรอุดหูหรือไม่ก็เข้าไปทำในห้องสิ”มันลุกมาแว๊ดใส่เขวี้ยงกระดาษกับมาโดนหัวผมอีก หันไปมองจะด่า มันเสือกลงไปนอนต่อซะก่อน สักพักรู้สึกเสียงมันเบาลงแหะ นั่งทำจนเสร็จเพิ่งสังเกตว่ามันเงียบผิดปกติปิดคอมฯ แล้วเดินไปดูปรากฏว่ามันหลับให้สามน้าที่ฉ่อยดูมันแทน มันนอนขดตัว ปากกัดมุมผ้าห่มที่มันขี่ไว้ หมดสภาพความเซ็กซี่กลายเป็นเด็กหน้าเอ๋อแทนถ้าใครเห็นเข้าคงขำ แต่ผมว่าน่ารักดีที่มันเป็นแบบนี้ มันบอกว่าไม่เคยไปนอนค้างที่ไหนนอกจากบ้านเพื่อน มันมาพูดตอนขี่รถกลับมาคอนโดแล้วบอกว่าป้านวลน่ะไม่เคยถามมันหรอกว่าไปไหน มันบอกยังไงก็ตามนั้น แกได้แต่บอกให้ดูแลตัวเองดีๆ ไม่กลับก็บอกจะได้ไม่เป็นห่วง ก่อนจะลงไปนอนข้างๆ มองหน้ามันตอนนี้ที่หลับสนิทมีเสียงดูดผ้าดังนิดหน่อย ผมไล้มือไปที่แก้มใส จนถึงนอโด่งๆ หึหึ อดที่จะแกล้งไม่ได้เลยบีบซะ
“อื้อ”มันร้องแบบขัดใจ เอาปากจะงับนิ้วทั้งที่ยังหลับอยู่ ผมยิ้มก่อนจะสอดแขนไปโอบมันมากอด ขาขาวที่นุ่งกางเกงขาสั้นแถมยังเว้าอีกยกก่ายผมพร้อมกับเบียดเข้าหาหน้าซุกอก ไอ้ที่กำลังหลับดันตื่นทันทีเลยที่มันเสียดสี เอาแล้วไงว่าจะไม่ทำพรุ่งนี้ต้องไปดูหนังเดี๋ยวเดินไม่ได้ แต่มันก็โคตรยั่วเลยแบบไร้เดียงสามาก ไม่เป็นไรมั้งทำเบาๆ แต่จะระงับอารมณ์ได้หรือเปล่านี่สิยิ่งได้ยินเสียงก็ยิ่งอยากรักมันแรงๆให้หายอยาก ตอนนี้คิดดีกับคิดร้ายกำลังตีกันใหญ่เลย สรุป
V
V
V
“อืม อ๊ะ”เสียงครางเล็ดลอดออกมา เมื่อผมบี้ยอดอกมันผ่านเนื้อผ้าก่อนจะปลดกระดุมแบะออก ก้มลงไปไล้เลีย ขบเม้มจนเกิดรอยแดง อีกข้างก็บีบเบาเป็นการกระตุ้นไม่ให้น้อยหน้ากัน ก่อนจะผละออกไปทำแบบเดียวกันให้ ลากไล้ต่ำลงไปเรื่อย นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงลง มันไม่ได้ใส่ชั้นใน จนเจอน้องมันที่เหมือนจะผงกหัวมอง หลังกลับมามันอาบน้ำอีกรอบ กว่าจะแต่งตัวไม่รู้มันทาครีมอะไรนักหนาทั้งหน้าทั้งตัว แล้วหยิบกล่องเป็นช่องๆ แบบเอาไว้ใส่ยามากิน สงสัยเป็นพวกอาหารเสริม ตบท้ายดื่มน้ำอีกสองแก้ว ผิวมันถึงได้เนียนใสขนาดนี้ พอแล้วกล้องตัดกลับมาที่ฉากเลิฟซีนต่อ
“อื๊อ อา”มันร้องพร้อมกับบิดตัว เมื่อผมหยอกล้อกับปลายสีชมพูจนมีน้ำใสปริ่มออกมาผมก็หยุดแค่นั้นโน้มตัวขึ้นไปจูบปากมันให้รู้สึกถึงความต้องการที่อยากจะปลดปล่อย บอกตรงๆไม่อยากลักหลับถึงมันจะตื่นเต้นก็เถอะ มันยังไม่รู้สึกตัวแต่กลับจูบตอบมาโดยทันที มือโอบรอบคอเอาไว้ ปลายนิ้วชอนไชเข้าไปในเส้นผมจิกทึ้งไม่แรงมากยิ่งกระตุ้นความเร่าร้อนในตัวมากขึ้น ผมไซ้มันทั้งตัว บีบเค้นไม่ว่าจะแตะส่วนไหนจนมันรู้สึกตัวปรือตามอง คิดว่ามันคงจะห้ามแน่ แต่มันกลับเอื้อมมือมาถอดเสื้อให้มือนุ่มนิ่มไล้แผ่นอกวนที่ยอดบีบเบาๆก่อนจะไล้ลิ้นลงไปทำเหมือนที่ผมทำให้มันพร้อมกับเลื่อนมือเข้าไปจับน้องชายผมที่ตอนนี้เริ่มตื่นแล้ว รูดรั้งขึ้นลงปลายนิ้วก็บี้ส่วนหัวไปด้วย เสียวฉิบ
“ซี๊ด อืม ฝิ่น”ผมครางออกมาพร้อมกับเรียกชื่อมัน ข้างซอกคอขาวที่โดนซุกไซ้จนเกิดรอยแดงจากหนวดที่เพิ่งโกนใหม่ๆ ส่วน มือมันก็ยังคงบี้หัวล่างผมอยู่อย่างนั้น ทั้งบี้ทั้งบีบ จนผมต้องจับเอาไว้ก่อนมันจะพ่นน้ำออกมา
“ถ้ากูไม่ได้ไปดูหนังนะ มึงโดนแน่”มันบอกผมน้ำเสียงงอนๆ นี่มึงอยากไปขนาดนั้นเลยเหรอ ผมแสยะยิ้มใส่มัน
“ก็ดูหนังสดที่ห้อง”ผมบอกมัน ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนอนที่เหลือจนหมด เผยให้เห็นผิวขาวๆที่ยังมีรอยเก่าอยู่
“งั้นไม่ต้องทำ”มันพูดใส่หน้า มือก็ผลักให้ผมออกจากตัวมัน
“ห่านิ มึงถอดเสื้อผ้าแถมปลุกอารมณ์กูซะขนาดนี้จะมาเลิกได้ไง”ผมว่าแล้วเอามือมันลงไปจับตรงส่วนที่มันเริ่มแข็ง มันเม้มปาก
“กูใช้มือให้ก็ได้”มันบอกยิ้มๆเหมือนแกล้ง ก่อนจะขยับมือที่ตรงนั้น
“มันไม่สนุกโว้ย”ผมบอกก่อนจะจับมือมันออก ไม่งั้นได้เสร็จคามือมันแน่ แม่งนุ่มจริงๆ จับแบบได้อารมณ์มาก
“เรื่องมาก”มันว่าผมก่อนจะหันหน้าหนี ผมเลยหอมแก้มมันแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว มันดึงหัวผมให้เอาออก กูเอาคืนแน่ หึหึ
“รอบเดียว”ผมบอกมันข้างหู เอาลิ้นไล้ตรงรอยสักไปมา มันหดคอหนี
“ว่าไง ไม่ตอบกูทำเรื่อยๆนะ”ผมถามย้ำมันอีก มือก็บีบน้องมันไว้เป็นตัวประกันมั่ง มันทำหน้าเหย ไม่พูดแต่พยักหน้าเป็นอันตกลง ที่นี้ผมก็บรรเลงต่อทันที จูบไซ้มันทั้งตัวก่อนจับมันหันหลังยกสะโพกขึ้นจนเห็นปากทางเข้าที่เชิญชวนให้เข้าไปสำรวจ เลยส่งลิ้นเข้าไปแยงและเลียรอบๆทางเข้านั้น มือก็ยังคงบี้นมมันอยู่อย่างนั้น มันตกใจที่ผมทำแบบนั้นให้พยายามจะพลิกตัวหนีออก ผมตรึงสะโพกเอาไว้ ละเลงลิ้นที่ส่วนนั้นต่อไป
“อ๊ะ...อ๊ะ...” มันเสียวสุดๆ หน้าบี้กับหมอนมือก็จิกผ้าแน่น
“อื้อ อ๊ะ อา อา” มันร้องออกมาสุดเสียงมือก็จิกที่นอน คงกำลังเคลิ้มอยู่ดีๆผมเอานิ้วแทงเข้าไปโดยที่มันไม่ทันตั้งตัวไม่ใช่นิ้วเดียวด้วยทีเดียวสองนิ้วเลย มันคงทั้งเจ็บทั้งจุก ส่ายหัวไปมา
“มันเจ็บนะ ไอ้บ้า”มันหันมาว่า น้ำตาเล็ดเลย ผมเลยโน้มไปจูบปากมันเพื่อให้ผ่อนคลาย ลิ้นไล่เกี่ยวกันวุ่นไปหมด ก่อนจะผละออกพลิกตัวมันกลับมานอนหงาย เสื้อที่แยกออกจากกัน หน้าตาบ่งบอกถึงความต้องการ ลิ้นเล็กสีแดงเลียริมฝีปาก จะยั่วไปถึงไหนนะ รู้ตัวไหมว่ามันกระตุ้นอารมณ์ผมอย่างมาก ผมจับขาให้อ้ากว้างกว่าเดิม และลุกขึ้นนั่งชันเข่าโน้มตัวสอดน้องชายเข้าไปถอยเข้าถอยออกจนเข้าที่แต่ยังไม่ได้ขยับเพราะเจ้าของมันยังเกร็งอยู่
“อึก...อื้ออ” มันร้องพร้อมกับจิกหลังผมยาวเลย ของเก่ายังไม่หายของใหม่ก็มาแล้ว แต่น้อยกว่ารอยที่ผมทำมันหน่อย
“อย่าเกร็งสิ ขยับไม่ได้” ผมพูดแล้วจูบปากมันไปด้วย ส่วนล่างก็เริ่มขยับเมื่อเห็นว่าผ่อนคลาย
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ่าร์” มันร้องเมื่อผมขยับส่วนล่างช้าๆเนิบๆ เป็นการวอมส์เครื่องก่อน
“อ๊ะ..อืม” มือมันจิกหัวผมเต็มๆ เพื่อผ่อนคลายความเสียวที่น่าจะแทนความเจ็บแล้ว
“อ๊ะ...อ๊ะ ชะ...ช้าหน่อย เร็วไปแล้วนะ” มันร้องบอกเมื่อผมกระแทกเข้ามาเต็มแรงไม่สนใจอะไรแล้ว เหมือนปล่อยตัวเองเต็มที่
“มะ ไม่ไหวแล้ว” มันร้องบอก ผมดึงมันเข้ามาจูบปากและแลกลิ้นกันนัวเนียไม่รู้ว่าน้ำลายของใครเป็นของใคร มันก็สนองผมเต็มที่ส่วนล่างผมก็ยังคงกระแทกเข้าไปอย่างต่อเนื่อง จนสะโพกมันลอยขึ้นมาตอบรับ ดีสุดๆ
“อ๊ะ...อา”สุดท้ายก็กระแทกเข้าไปสุดแรง ปลดปล่อยกันเต็มๆ ของมันเปรอะหน้าท้องผมนิดหน่อยแต่ของผมเต็มข้างในมันเลย ก่อนจะฟุบลงไปทับมัน ผมจูบปากมันสองสามทีไล่ไปที่หน้าผากชื้นเหงื่อ ตัวมันนอนหอบหายใจเหมือนคนขาดอากาศ
“รอบเดียวของมึงโคตรนานเลย”มันบ่นก่อนจะดึงหัวผมให้ลุกจากตัวมัน
“ก็คนมันอึด”ผมบอกมันยิ้มๆ ก่อนจะถอนตัวเองออกมา ผมหยิบทิชชู่มาเช็ดก่อนจะนุ่งกางเกง มองมันที่ลุกขึ้นนั่ง หุ่นมันบางมาก ตอนกอดยังกลัวจะหักแต่พอทำก็อดไม่ได้ที่จะกอดรัดแรงๆ มันขยับตัวจะลุกขึ้น ผมเลยเดินไปอุ้มมันพาเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดให้ มันบ่นว่าผมไม่ใส่ถุงทำให้มันลำบาก ถ้าบอกว่าลืมแม่งต้องด่าแน่ๆ ผมเงียบไว้ดีกว่าก่อนจะจัดการให้มันเสร็จสรรพจะได้ไม่บ่นมาก เสร็จแล้วพาไปที่เตียง มันล้มตัวลงนอนด้วยความเพลีย ผมเดินกลับเข้ามาเอาผ้าไปห่มให้และก็นอน มันพลิกตัวมาก่ายทันที ผมยิ้มเอามือลูบหัวมันก่อนจะหลับตามไป
**********************************************************************************
ปล.ได้กลับมาสักที เดี๋ยวต้องไปอีก อย่าเพิ่งเบื่อนะกับฉากนี้ ช่วงนี้เขากำลังข้าวใหม่ปลามัน หุหุ
-
:z1:หื่นดีจัง :pig4:
-
หุหุ ก้อพระเอกหื่นนี่เนอะ
-
โอ๊ยย ไม่เบื่อหรอกคะ
เข้าใจ ข้าวใหม่ปลามันก็เงี๊ย คึคึ
-
พี่ผ่ ออ๊งงง
-
ไม่มีทางเบื่อแน่นอน ฮิฮิ
ชอบอ่ะ หื่นกันดีจริงๆ
-
โลกนี้มีแต่สองเรานะจ๊ะ หนูฝิ่น
หวาน+หื่น
-
ทำไมเพิ่งมาอ่านเรื่องนี้นะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ ><
-
ช่วงฮันนีมูน คนอ่านเสียเลือดจริงๆ
-
ตอนที่ 21
วันนี้วันศุกร์ที่ผมนัดกับเพื่อนว่าจะมาเลี้ยงกันจัดเต็มมากทั้งกินทั้งเต้นเต็มที่ อีคู่เกย เสือกตาดีเห็นหน้าอกผมเป็นรอย มันกรี๊ดใส่กันพร้อมกับมองด้วยสายตาจิกกัด พวกมันล้อผมจนไม่รู้จะตอบโต้ยังไงเลย
“เห็นมั้ยคะเพื่อนสาว อีฝืดมีรอยเต็มเลยอ่ะ มึงอย่าบอกนะว่าแพ้สตอร์เบอรี่จนขึ้นจุด”อีออยหันไปถามคู่หูมันพลางเน้นคำพูดใส่หน้าผม กูไม่ฝืดแล้วโว้ยขอบอก ไม่ดีกว่าแค่นี้มันก็มองจนจะทะลุอยู่แล้ว
“ใช่ แถมเดินมาหุบแทบไม่ลงนึกว่าไปงานลงเสาเข็มที่ไหน”อีโมนิครีบตอบรับทันที หนูจ๋ากับยาหยี หัวเราะชอบใจเอามือมาแหวกเสื้อผมมั่ง ผมปัดมือพวกมันออกให้วุ่นไปหมด ส่วนไอ้แฝดแม่งหัวเราะชอบใจตั้งแต่เห็นสภาพผมแล้ว
“นั่นสิ หรือว่า มึงแดกตุ๊กแกเข้าไปเลยพร้อยไปทั้งตัว คริๆๆ”นังหนูจ๋ากับยาหยี เอามั่ง
“แม่งยังกับไปออกศึกมา”ไอ้โอม
“เลยโดนข้าศึกทะลวงเข้าให้ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้อาร์มส พร้อมเพรียงกันมากพวกมึง
“เออ กูไปกินตุ๊กแกลายสตอเบอรี่ที่งานลงเสาเข็มแถบสามชายแดนภาคใต้มา พอใจยัง หัวเราะเข้าไปขอให้เสื่อม ส่วนพวกมึงขอให้อดผู้ชายไปตลอด”ผมกระแทกรับคำพวกมันก่อนจะแช่ง ไม่มีสำนึกหัวเราะใส่ไม่หยุด อีเพื่อนเลว
“อีนี่ไม่มีน้ำใจ ประตูตัวเองมีน้ำหล่อเลี้ยง แช่งประตูชาวบ้านน้ำแห้งขอด ดอกกกก”โมนิก้าพูดรัวกลับมาเป็นชุดเลยครับ
“ถามจริงเถอะตั้งแต่วันนั้นที่ผับมึงกลับบ้านวันไหนอย่าแหลกูนะมึงทุกเย็นกูเห็นแทบจะเหาะไปขึ้นรถผัวทันที”อีออยยื่นหน้ามาถามพร้อมกำชับอย่าโกหกมันเป็นเด็ดขาด ทำให้ไอ้พวกนั้นอยากรู้ไปด้วย ผมไม่กล้าบอกมันเลยว่าเพิ่งได้กลับเมื่อวานนี้คือวันพฤหัสก่อนจะมาหาพวกมันนี่แหละ ตอนแรกมันบอกวันจันทร์ค่อยกลับ หลังจากดูหนังมันปล่อยให้ผมพักหนึ่งวันคือวันอาทิตย์ หลังจากนั้นที่เหลือมันจัดเต็มผมทุกคืนเลยมันบอกชดเชยก่อนปู่ผมจะลงมา ดูเหตุผลมันกว่าปู่กูจะมาก็เดือนหน้าโน่น แถมตอนเย็นวันอาทิตย์เพื่อนมันมาที่ห้องพากันพูดล้อเลียนผมไม่หยุด ส่วนมันเหรอครับหน้าด้านแสยะยิ้มรับไม่พอเสือกคุยทับเพื่อนมันอีก ผมพูดไม่ออกได้แต่จ้วงหนองมนอย่างเดียว ตัดกับมาที่เพื่อนผม
“เอ้า อีนี่ข้างล่างหลวมข้างบนเสือกตึง ถามไม่ได้ยิน”อีออยยังแขวะจะให้ตอบให้ได้ รู้ได้ไงว่ากูหลวม กับไปฟิตยกเครื่องมาใหม่แล้ว
“เมื่อวาน”ผมบอกพวกมันก่อนจะกระดกลงคอดับความอาย สักพักอย่างกับเปตรลงทั้งโห่ทั้งกรีดร้องชอบใจ ดีนะที่คนอื่นเขานึกว่ามันส์กับเพลงที่ดีเจเขาเปิดให้ เลยไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไร
“โอย กูไม่อยากนึกเลยว่าสภาพมึงบนเตียงเป็นยังไง กูว่าแล้วไอ้พวกเงียบนี่ตัวดี ไม่พูดกระทำอย่างเดียว”อีโมนิคมึงไม่ต้องบอกกูก็รู้แล้ว
“แต่อิจฉาวะ แม่งผัวมึงหล่อโคตร แถมใหญ่ยาวอีก ล้างมานานพอเจอทีปืนใหญ่เลยมึง หุหุ”อีออยจะพูดให้กูจินตนาการทำไมเนี่ยะ ต้องยอมรับว่าจริง รูปร่างมันสมส่วนมาก มันสักกิเลนตรงต้นขาด้านในใกล้ๆไอ้นั่นมันแหละ ส่วนตรงหลังมันสักเป็นรูปลูซิเฟอร์มีหน้าสองด้านบ่งบอกถึงอารมณ์ที่แสดงออกดูเหมาะกับมันมากดูเถื่อน เอาแต่ใจ แต่อีกด้านก็แฝงไปด้วยความมีเสน่ห์ ชวนหลงใหล
“เป็นไงล่ะ ไม่ชอบ ไม่เอา ทำเป็นถือคติเกลียดอะไรได้อย่างนั้นนะมึง”พวกมันรุมว่าผมใหญ่เลย นั่งสักพักเด็กที่นี่ก็ยกแก้วเหล้ามาให้ผมตอนแรกผมก็งงเพราะไม่ได้สั่งเขาบอกว่ามีคนสั่งให้แล้วเดินไป ผมอ่านโน้ตที่แนบมาให้ แรกๆผมไม่กินอีพวกนั้นลองชิมบอกอร่อยอ่ะ คะยั้นคะยอให้ผมดื่ม เออ อร่อยวะ
“กินซะของฟรี” (แก้วแรก)
“แดกได้ไม่ใส่ยา” (แก้วสอง)
“อย่าเมาจนแรด” (แก้วสาม)
“อ่อยมากโดนตีน” (แก้วสี่) คุ้นๆวะประโยคนี้ เหี้ยยยยยยยมาก แต่ละฉบับอ่านแล้วอยากกระทืบจริงๆ แต่ใครวะกูอยากเจอจริงๆ เขียนมาแต่ละอันสั่งอย่างกับเป็นผัวกู เดี๋ยวเถอะมึง สักพักเด็กก็เอามาเสริฟอีก ไม่ต้องบอกผมฟาดเรียบ อ่านข้อความที่แนบมาต่อ
“ไม่ต้องนั่งด่า อยากเจอมาเคาร์เตอร์” (แก้วสุดท้าย) รู้อีกว่ากูด่า สมปรารถนาเลยกู ผมรีบเดินไปทันทีเลย กวาดสายตามองไปก็เจอเลย ชิบปี้ชิบแล้ว ไอ้กระบือมึงไปยืนให้ชะนีสีทำไมแถมเป็นนังแอนนี่ชะนีล่าแต้มด้วย ผมชักสีหน้าเลยเตรียมจะเดินกลับไประงับสติอารมณ์ไม่อยากมีเรื่อง ไม่รู้มันเดินมาตั้งแต่เมื่อไรลากผมไปห้องเก็บของผับ ไม่พูดไม่จาใส่กันเลยครับ จูบครับไม่ใช่ต่อย แต่ผมอยากต่อยมันจริงๆหงุดหงิด มันผละออกยิ้มใส่ก่อนจะก้มมาดูดปากดูดลิ้นอีกสองสามที ผมทุบมันใหญ่เลย
“อะไรของมึง”มันกอดเอวผมแน่นเลยพร้อมกับถามผม
“มึงน่ะแหละ ด่าแต่กู ตัวเองกับทำ”ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“กูทำไร”มันย้อนหน้านิ่ง
“ก็มึงคุยกับพวกแรดทำไม”ผมก็ย้อนมันหน้าเชิด
“เขาเป็นลูกค้า ออเดอร์มากูก็ต้องทำให้สิ งี่เง่า”มันเอานิ้วจิ้มหน้าผากผม
“ถ้าเขาบอกให้มึงไปนอนด้วยล่ะ”ผมเริ่มงี่เง่าจริงๆแล้ว แต่ไม่บ่อยนะที่จะเป็นแบบนี้ทำไมแค่เห็นมันคุยกับคนอื่นก็ขึ้นแล้ว ใช่แล้วเพราะตอนนี้ผมกับมันเป็นแฟนกัน
“ไอ้ฝิ่น”มันตวาดใส่หน้าผมเสียงดังตาลุกวาวเลย ผมสะดุ้งก่อนจะนึกได้ว่ามันไม่ชอบให้ผมงี่เง่าใส่มันโดยไม่มีเหตุผล
“.........”
“ไปเลย”มันบอกผมสั้นๆ ผมน้อยใจน้ำตาจะไหลที่มันไล่ผม
“ไม่ต้องมาไล่”ผมพูดใส่มันหมุนตัวจะเดินออกไป ได้ยินเสียงจิ๊ปากพร้อมกับแรงดึงข้างหลัง
“กลับไปที่โต๊ะ แล้วรอเข้าใจไหม”มันบอกผมเสียงเรียบๆแสดงว่ามันคงสะกดอารมณ์เต็มที่ ผมไม่พูดเดินสะบัดออกไป พอกลับไปถึงโต๊ะไอ้พวกนั้นกำลังสุมหัวคุยกันคิกคัก พอเห็นหน้าผมเงียบเลยครับ ผมกระดกเหล้าแบบไม่สนใจอะไรแล้ว จนพวกมันบอก
“เฮ้ย พอได้แล้ว เป็นเหี้ยไรเนี่ยะ”ไอ้แฝดดึงออก ถามผมเสียงดังเลย อย่ามาตวาดกูนะ กูเพื่อนมึง
“ไปเห็นหน้าไอ้คนส่งแล้วอารมณ์เสียเลยเหรอมึง ทำไมหน้าไม่เลิศเท่าสามีเหรอคะ”ยาหยีถามผมเสียงล้อเล่น
“เออ หงุดหงิดอยากถีบหน้ามัน”ผมตอบพร้อมกับยกเท้าด้วย ทำเอาพวกมันงงเลยครับ ผมก็เลยเล่าให้มันฟัง
“เฮ้อ อีนี่สมควร”โมนิก้าถอนหายใจ ก่อนจะพูดใส่ผม ขึ้นเลย มึงพวกใครกันแน่ “ไม่ต้องเสือกมามองหน้าเลย พี่ไผ่เขาทำงานมันเป็นหน้าที่ มึงนั่นแหละเสือกไปวีนใส่เขา”มันรู้ทันพูดดักคอก่อนเลย
“ใช่ ถ้ามึงยังงี่เง่านะ มึงได้เสียผัวให้พวกแรดนั้นแน่ ใจเย็นหน่อย”อีออยเห็นด้วย พร้อมกับพูดให้ผมเย็นลง
“กูไม่เคยเห็นมึงวีนใส่แฟนเก่ามึงเลย ขนาดมึงจับได้ว่ามันนอกใจ มึงก็แค่เลิกพร้อมกับสั่งสอนเวลามันตื้อไม่เลิก อ๊ะ นั่นแน่อีนี่ หึงเขาล่ะสิ โอ้ย ของเขาดีจริงทำเอาอีนี่ขึ้นได้ ฮ่าๆๆๆ”มันสองตัวหัวเราะชอบใจใหญ่เลย ไอ้ที่เหลือแทบจะลงไปดิ้นเลย
“ไม่ได้หึง แค่รกหูรกตากูไม่ชอบ”แถไปก่อนเรื่องอะไรจะให้พวกมันเยาะเย้ย
“คะ อีสไลด์เวย์ กูเชื่อมากกก โน่นผัวมึงเปล่งออร่ามาแล้ว ฮอตจริงมึงดูมีแต่คนจ้องจะงาบ”เปลี่ยนชื่อกูอีกแล้ว ก่อนจะบอกให้หันไปมองไอ้ต้นเรื่องที่เดินมาชะนี เก้งมองเป็นทางเลย อีโมนิคหลีกให้มันนั่งข้างผมที่จะลุกไปนั่งตรงอื่น อีออยกดมือไว้ปรามทางสายตาไม่ให้ทำตัวสะดีดสะดิ้ง
“ไปทำอะไรมันล่ะพี่ ถึงได้ปรี๊ดขนาดนี้”ไอ้โอมถามมัน
“เพื่อนมึงมันงี่เง่า กูเอากลับไปอบรมก่อนได้ไหมวะ”มันพูดยิ้มๆใส่ผมก่อนจะหันไปหาไอ้แฝด ที่หัวเราะชอบใจ
“อย่าเพิ่งให้อาหารมันนะพี่ ระวังไอ้ที่ขนาดเป็นนิ้วจะขาด คริคริ”อีโมนิคบอกพร้อมกับทำหน้าใส่ผม
“ไอ้เหี้ยโมทย์”ผมเรียกชื่อเก่ามันแบบเสียงดังเลย
“หนูฝากอีกดอก เผื่อด้วย”มันจีบปากจีบคอพูด
“เอาแบบคอรส์ยาวก็ได้นะพี่ มันจะได้ซึมซับเยอะๆหน่อย”อีออย อีห่าไปชี้โพรงให้มัน เข้าข้างกันนักนะพวกมึง
“อีอืด อีเชี่ยะ”ผมด่ามันหันไปทุบไอ้คนข้างๆอย่างหมั่นไส้ที่มีแต่คนเข้าข้างมัน
“จัดให้ ไป”มันบอกก่อนจะดึงผมออกไปจากที่นั่น ผมดิ้นไปตลอดทาง ไอ้พวกนั้นหัวเราะชอบใจใหญ่ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง คบมาตั้งนานผมเพิ่งรู้ว่ามันทำงานที่นั่นและเจ้าของผับก็คือพี่กี้กับพี่บีมขนาดตอนไปงานวันเกิดพี่โดมผมก็ไม่สังเกตอะไรเห็นพี่กี้เดินคุยโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ก็นึกว่าเพื่อนแก โง่ฉิบ ถึงห้องได้มันสั่งสอนผมตัวต่อตัวเลยเสื้อผ้าไม่เกี่ยว พูดไปด้วยกระแทกไปด้วยผมนี่ต้องพยักหน้ารับคำมันตลอด เพิ่งรู้ว่าฟ้าไม่ได้เป็นสีฟ้าอย่างเดียว ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไปรอมันประจำถ้าว่าง มันชวนเองนะไม่ได้อยากไปจับผิดสักหน่อย เชื่อผมเถอะ หุหุ
**********************************************************************************************
หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ผมกับมันเดินเล่นย่อยอาหาร ก็เลยแวะร้านหนังสือ มันเดินไปอีกล็อคผมก็เลยยืนเลือกหนังสือแบบขำขันคลายเคลียดไปอ่าน กำลังเพลินก็มีคนมายืนซ้อนหลังเอามือกอดเอว
“เสร็จแล้วเหรอ”ผมถามไม่ได้หันไป ไม่มีเสียงตอบ “อมตีนอยู่ไงไม่พูด”เลยย้อนมันพร้อมกับหันไปชะงักเล็กน้อย ปัดมือออกให้พ้นเอว ไม่ใช่มันครับ
“ปากดีเหมือนเดิมนะ”มันพูดกับผมยิ้มๆ ไอ้เฟริส์เด็กเก่าผมเอง เลิกกันเป็นชาติแล้ว แต่จบไม่ค่อยดีเท่าไรตอนนั้นมันเห็นผมกิ๊กคนอื่นอยู่มันก็ว่าผมนอกใจมัน โวยวายใส่ก่อนจะหน้าซีดไปเมื่อเห็นมีใครอีกคน เมียคนล่าสุดมันครับ ผมรู้มานานแล้วล่ะว่ามันนอกใจผมก่อน เคยถามมันด้วยแต่มันไม่ยอมรับเบี่ยงประเด็นตลอดพอกับที่ผมก็ขัดใจมันตลอดทุกเรื่องหลังจับได้ แถมมีกิ๊กให้มันเห็นตลอดเหมือนกัน ผมเคยบอกแล้วถ้าดีกับผมๆก็ดีตอบแต่ถ้าทำตัวแบบนี้ก็ทางใครทางมัน แต่เมียมันก็ไม่ใช่ธรรมดาลูกคนใหญ่คนโตเหมือนมันนั่นแหละ เลยโดนซะ ได้ข่าวว่าเมียมันตามวีนแทบทุกวีคเอ็นเลย ส่วนผมน่ะเหรอไม่ได้เสียใจอะไรมากหรอกจบก็คือจบ ตอนคบกันผมยอมรับมันดีกับผมมากแต่สันดานเจ้าชู้มันแก้ไม่หาย และผมไม่ชอบการยื่นคำขาดหรือการเป็นตัวเลือกให้กับใคร
“มีอะไร”ผมถามมันห้วนๆ มันก็เลิกคิ้วใส่
“อะไร เจอผัวเก่าทั้งทีไม่คิดจะพูดดีๆหน่อยเหรอ”มันยกยิ้มใส่ผม แต่ตามันดูอาลัยอาวรณ์ผมมาก มันคงเจ็บใจที่ผมไม่ฟูมฟายโวยวายเสียดายมัน แถมยังเป็นคนส่งข้อความไปบอกเมียมันด้วยว่ามันยังมากิ๊กกับผมอยู่ หึ คิดจะหลอกคนอย่างผมไม่มีทาง
“ก็แค่อดีตผัวเก่าที่ใช้แล้ว ไม่มีอะไรน่าสนใจ”ผมยักไหล่บอกมันอย่างไม่แคร์ ทำเอามันชักสีหน้าที่เห็นผมไม่จี๊ดตาม ก็มันเป็นความจริงจะต้องอายอะไร ผมก็ฝากความเจ็บช้ำให้มันไม่ใช่น้อยตอนที่มันพูดไม่รู้เรื่อง ไม่เข็ดนิมึง
“หึ แต่ไอ้คนที่เป็นผัวใหม่มันรู้หรือเปล่าล่ะ”มันยังไม่เลิก คาดว่ามันคงเห็นผมกับไอ้ไผ่ก่อนหน้าแล้ว พอได้จังหวะก็เลยเข้ามาทัก ผมมองหน้ามันก่อนจะยักไหล่
“ถ้ารู้แล้วจะทำไม”ผมพูดกับมัน แต่ใจผมก็หวั่นๆนะ แต่ถือซะว่าวัดใจแล้วกัน ถ้ามันจะยึดติดกับเรื่องแค่นี้ก็ไปเถอะ ผมไม่เคยพูดไม่เคยบอกแต่ไม่ได้หมายความว่าผมแอ๊บปกปิดสักหน่อย อีกอย่างผมคิดว่าไอ้ไผ่ไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่าเคยหรือไม่เคย ตั้งแต่คบกันจนได้เสียเป็นเมียผัว มันก็ไม่เคยถามหรือพูดเลยสักครั้ง พอกับที่ผมก็ไม่เคยถามมันเหมือนกัน
“ปลอบใจตัวเองหรือเปล่า”มันยังพูดต่อยิ้มๆ มองผมหัวจรดเท้า”จะว่าไป สวยเหมือนเดิมนะ ไม่สิ สวยกว่าเดิมด้วยซ้ำไม่คิดจะรำลึกกันหน่อยเหรอ”มันพูดเจ้าชู้ใส่ก่อนจะยกยิ้มในตอนท้าย ผมเลยแสยะยิ้มกลับไป
“ของใช้แล้ว ยกเว้น คน กูไม่รีไซเคิล”ผมพูดเน้นๆใส่หน้ามัน มันบีบแขนผมอย่างแรงจนต้องนิ่วหน้าเลย เดี๋ยวเถอะมึง
“ปากดีนักนะ”มันพูดใส่ผม ๆ กะจะเตะเจาะยางมันอยู่แล้ว แต่ตัวมันกลับหงายหลังเพราะโดนเหวี่ยงออกไปกระแทกชั้นหนังสือ ดีนะชั้นเขาแข็งแรงแต่มันคงจุกไม่น้อย
“เจ็บหรือเปล่า”เสียงที่ถามขึ้นถ้าไม่เข้าข้างตัวเองมันแฝงด้วยความเป็นห่วงจริงๆ ผมส่ายหน้าก่อนจะกอดแขนมัน ๆ หันไปมองไอ้คนโดนเหวี่ยงที่ตอนนี้ตั้งหลักได้แล้ว แต่ยังไม่พูดอะไร ไอ้เฟริส์มันก็สูงนะแต่น้อยกว่าไอ้ไผ่
“มีธุระอะไร”มันถามนิ่งๆ ไอ้เหี้ยนั่นยกยิ้ม
“เปล่าแค่มาทัก อดีตเมียเก่า”มันแสยะยิ้มพูดออกมา หันมามองหน้าผมที่ยืนนิ่ง
“แล้วทักเสร็จยัง”ไอ้ไผ่ถามมันอีก ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ หน้ามันไม่บ่งบอกอารมณ์อะไรทั้งนั้น ไอ้เฟิรส์อึ้งไปไม่คิดว่ามันจะถามแบบนี้ ก่อนมันจะพูดต่อ”เสร็จแล้ว กูที่เป็นผัวใหม่จะได้พาเมียกูไปสักที”เล่นเอาเงียบกันไปเลย
“มึงไม่คิดอะไรจริงๆเหรอวะ”มันถามไอ้ไผ่ที่ยืนหน้านิ่งเอามือโอบไหล่ผมอยู่
“ไม่ใช่เรื่องของมึง”มันก็ตอบก่อนจะดึงผมออกไป แต่ไอ้นั่นกลับดึงเสื้อมันให้หันไปหาและผลักอก แต่ไม่ค่อยสะเทือนเท่าไร มันเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ ผมยืนมองว่ามันจะทำอะไร มันกำหมัดขึ้นจะต่อย แต่ไอ้ไผ่มันรู้ทางอยู่แล้วเลยจับบิดแขนแถมเตะขาจนทรุด เล่นเอาร้องเลยครับ แต่ดีว่าไม่ค่อยมีคนเท่าไร และเราก็อยู่ห่างจากเคาน์เตอร์คิดเงินมาก อย่างเร็วมันหักข้อมือดังก๊อบเลย อีกมือก็อุดปากไม่ให้มันร้อง
”อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก เจอที่ไหนก็ไม่ต้องมาทัก เข้าใจมั้ย”มันพูดเสียงแข็งพอกับหน้าตาที่ใครได้เห็นตอนนี้ต้องบอกว่าน่ากลัวมาก ไอ้เฟริส์ยังไม่ตอบมันก็บิดอีก จนมันทนไม่ไหว
“อือ อื๊อ”มันรับปากอู้อี้ๆ ก่อนไอ้ไผ่จะปล่อยมัน หันมาคว้าข้อมือผมให้เดินตามไป ผมหันกลับไปมองนิดหน่อยก็เห็นมันมองผมด้วยสายตาละห้อย ผมรู้มันยังรักผมอยู่แต่มันทำตัวเอง ถึงผมจะเที่ยวเปรี้ยวเหยี่ยวราดยังไงเวลาคบใครก็คบเป็นคนๆไปแฟนก็คือแฟน กิ๊กก็คือคนที่คุยด้วยเฉยๆเวลาโสดไม่ได้หมายความว่าต้องมีอะไรกันเสมอไป แต่คนอื่นมองผมแบบนั้นอยู่แล้วแต่อย่างที่บอกผมไม่แคร์หรอกมันเรื่องส่วนตัว แต่ตอนนี้สิตั้งแต่ออกจากร้านหนังสือเรายังไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนเดินมาถึงที่จอดรถ มันใส่หมวกแต่ผมยังยืนนิ่งอยู่ทำตัวไม่ถูก
“เอ้า ไม่ขึ้นล่ะ”มันหันมาเรียกผมจนสะดุ้งเลย ผมก็เลยใส่หมวกรีบขึ้นทันที ก่อนจะมาจอดตรงสวนสาธารณะไม่ไกลจากบ้านผมมากนัก ผมมองหน้ามันที่จอดรถและเดินไปตรงม้านั่งไม่ไกลนัก ผมยืนคิดว่าจะเอาไงดี จะกลับบ้านหรือว่าเดินไปหามัน นี่มันโกรธผมใช่ไหมถึงได้เอามาปล่อยไว้ตรงนี้ โอ้ย กูเอาไงดีวะ
“มานั่งนี่”มันเลยหันมาเรียกผมอีก อย่าบอกนะว่ามึงจะซ้อมกูที่นี่ ผมเดินเข้าไปนั่งข้างมัน แต่ยังห่างอยู่ ก่อนจะรู้สึกเข้าไปใกล้ด้วยแรงมือมันคว้าเอวลากเข้าไปจนหน้ากระแทกอก ผมเกือบจะร้องไห้อยู่แล้วแต่กลั้นไว้
“เป็นไรวะ”มันถามผม กูสิน่าจะถาม ผมส่ายหน้าไม่เถียงมันอย่างทุกครั้งเดี๋ยวมันฆ่าเอา ก่อนจะกอดเอวมัน ตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้วจะมองก็มองไปเถอะ ไอ้นี่มันยังหน้านิ่งไม่สนใจอะไรเลย “อมตีนอยู่ไงไม่พูด”คำพูดคุ้นๆ นี่มันของกูนี่หว่า ผมเลยทุบมันเข้าให้ ได้ยินมันหัวเราะสองหึ แสดงว่ามันต้องได้ยินที่ผมคุยกับไอ้เฟริส์ตั้งแต่แรกแน่นอน
“มึงโกรธกูเหรอ”ผมถามมัน
“เรื่องอะไร”มันก็ถามกลับ
“มึงรู้อยู่แล้วนิ ถ้ามึงจะ ละ”ผมบอกก่อนจะพูดต่อแต่มันเอามือปิดปากไว้
“กูขอเถอะไอ้คำนี้ อย่าคิดเองเออเอง”มันบอกผม ก่อนจะจับหน้าผมให้เงยขึ้น”มึงคิดว่ากูยึดติดกับเรื่องแค่นั้นเหรอ กูบอกแล้วไงอะไรที่แล้วก็ให้แล้วกันไป และอย่าทำเมื่อคบกับกู ความจำสั้นเหรอวะ”มันพูดถึงคำพูดมันที่พูดตอนเราตกลงคบกัน
“กูจำได้ แต่กูเห็นมึงเงียบ”ผมบอกมันก่อนจะซุกอกมันต่อ
“ที่กูเงียบเพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่ามาคุยกัน แต่ถ้าการที่กูเงียบแล้วมันทำให้มึงคิดมากก็ช่วยไม่ได้ สมน้ำหน้ามึงอยากคิดเองเออเอง หึหึ”มันพูดเหมือนจะดูดีในตอนแรกแต่ตบท้ายเหมือนจะให้ผมแว็ดใส่ แล้วก็สมใจอยาก
“ไอ้เชี่ยะ กวนตีนนะมึง กูกังวลแทบตายกลัวมึงจะโกรธ สันดาน”ผมด่าตั้งแต่ต้นจนจบท้าย
“แคร์กูเหรอ”มันถามผมยิ้มๆ
“เออสิ มึงเป็นแฟนกูนะ ไม่สนมึงจะสนหมาที่ไหนล่ะ”ผมกระแทกเสียงตอบ ก่อนจะหน้าแดงเมื่อหลุดพูดออกมา มันอมยิ้มยักคิ้วให้ ผมทำหน้าไม่ถูกเลยพูดแก้เก้อ”แล้วมึงโกรธกูหรือเปล่า”ผมถามมันต่ออีก ก้มหน้าด้วย
“โกรธสิ”มันบอกผมที่เงยหน้าทันทีเลย
“ไหนมึงบอกไม่ยึดติดไง ไอ้เชี่ยะ”ผมแว็ดใส่ ดิ้นออกจากตัวมันที่ยิ้มๆใส่หน้าผม
“กูโกรธที่มึงให้มันกอดต่างหาก”มันพูดออกมา ทำเอาผมหยุดดิ้นทันที
“กูนึกว่ามึงนี่หว่า ถ้ารู้ว่าไม่ใช่ กูไม่ให้ใครหน้าไหนที่ไม่ใช่แฟนกอดกูทั้งนั้นแหละ”ผมบอกมันแบบเสียงดังฟังชัดมาก แมนโคตรเลยกู มันมองหน้าผมขำๆ ก่อนจะกอดไหล่ผม”แล้วมึงรับได้ไหม”ผมถามมันต่ออีก
“แล้วมึงรับได้ไหมล่ะ ที่มึงไม่ใช่คนแรกของกูน่ะ”มันย้อนผม ๆ ก็เลยทุบให้ แต่ผมก็พยักหน้าหงึกๆ ได้ยินมันหัวเราะสองหึ
“ครั้งแรกไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียว มึงกับกูก็คบกันครั้งแรก กินข้าวด้วยกันครั้งแรก ได้กันก็ครั้งแรกอันนี้ไม่ได้นับครั้งหลังๆนะ”มันพูดยังไม่จบผมทุบมันแก้เขินก่อนมันจะพูดต่อ “ครั้งแรกสร้างใหม่เมื่อไรก็ได้ ถ้ายังคบกันอยู่กูกับมึงก็มีครั้งแรกกันตลอดนั่นแหละ”มันพูดจบผมอึ้งไปเลยไม่รู้ว่าจะงงดีมั้ยแต่รู้สึกได้ว่าปากผมบานมาก ก่อนจะดึงมันเข้าไปจูบปากอย่างเร็วเลย พอผมผละออก มันก็ดึงผมเข้าไปจูบต่อจนหายแทบไม่ออก
“อย่าให้คนอื่นกอดมึงอีกนอกจากกู”มันกำชับผมพร้อมกับจ้องตา
“รู้แล้วน่า”ผมรับปากมันยิ้มๆ ก่อนมันจะพาไปส่งบ้าน
“พรุ่งนี้มารับหรือเปล่า”ผมถามมันเสียงอุบอิบ มันเดินเข้ามาหาผมก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ๆ ก้มลงกระซิบข้างหู
“เติมน้ำมันให้กูเปล่าล่ะ จะมาทุกวันเลย”แม่ง กูนึกว่าจะพูดอะไรชวนสยิวกิ้ว
“ฮ่วย งกแท้หลาว”ผมหลุดภาษาบ้านมันแต่ปนกันมั่วจริงๆ “เออๆๆ กูเติมให้ก็ได้”ก่อนจะยอมรับ นี่ผมแสดงความอยากมากไปหรือเปล่าเนี่ยะ มันหัวเราะเอามือผลักหัวผมอย่างหมั่นไส้ที่กระแดะออกสำเนียงบ้านมัน
“เติมใส่เครื่องยนต์กูนะไม่ใช่มอไซด์”มันพูดอีกตาแพรวพราวมาก เมื่อนี่มึงก็เติมให้กูซะหุบไม่ลงยังจะเอาอีกเหรอ
“ไอ้หอยเชอรี่”ผมว่ามัน ๆ ก็เลยกอดผมก่อนจะพูดอีก
“ได้บ่”มันยักคิ้วพูดมั่ง เสียงหวานเชียวนะมึง จะเอากูเนี่ยะ แต่ทำไมใจเต้นก็ไม่รู้ มันก็ย้ำอีก ผมไม่บอกมันแต่เขย่งจูบปากมันแทนก่อนจะเดินกึ่งวิ่งเข้าบ้าน หันไปมันก็ยักคิ้วโบกมือให้ ก่อนจะสตาร์ทรถออกไป ผมหัวเราะอย่างมีความสุขจริงๆก่อนจะวิ่งเข้าบ้านเพื่อที่จะรีบกินข้าวอาบน้ำทำกิจธุระให้เสร็จแล้วรอว่ามันจะโทรมากวน(ตีน)ใจเมื่อไร หุหุ
**********************************************************************************************
-
ฮาตรงไอ้หอยเชอรี่เนี่ยแหละ 5555
-
ชอบแบบนี้ ไม่งี่เง่าดี =)
-
ควมคิดนยดีมกผ่
-
รักไม่เท่าเข้าใจ :m4:
-
หวานแบบเถื่อนๆนะไผ่ o13
-
น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ อยากได้แบบนี้มั่งจัง :impress2:
-
คู่นี้หวานแบบเถื่อนๆ :-[ :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยน่ารัก
กันเกินไป
แล้วคู่นี้ :L1:
บวกเป็ด
-
:-[ หวาน อ่านแล้วชอบเวลาสองคนนี้เคลียร์ปัญหาที่มี ไม่ปล่อยให้มันค้างคา
-
คุยกันแมนๆ ตรงไปตรงมา
ชีวิตรักจะได้ยืนยาว
-
ตอนที่ 22
“เออ ๆ ไม่เป็นไร พักซะ เดี๋ยวตอนเย็นกูเข้าไปนะ”ผมโทรไปบอกไอ้ฝิ่นว่าวันนี้ไม่ไปรับเพราะไม่ค่อยสบาย ที่จริงผมไม่ค่อยอยากบอกใครหรอกเวลาเป็นอะไรถ้าไม่หนักเจียนตายจริงๆ แต่นี่มันเป็นแฟนและนัดมันไว้ไม่อยากให้มันรอเลยต้องบอกสักหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวป้ายไฟจะขึ้นหน้าบอกให้รู้ว่า กูงอน
“ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไรมาก อะไร”ผมบอกมัน เหมือนมันจะไม่ยอม
“มึงซ่อนใครไว้”นั่นไง แม่ง พาลกูอีก
“เออ จะมาก็มา ซื้ออะไรมากินด้วย”ผมขี้เกียจเถียงกับมัน เลยตัดปัญหา ได้ยินมันหัวเราะชอบใจประมาณกูชนะ เสร็จแล้วผมก็ล้มตัวลงนอนทันที รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีใครเข้าห้องทำอะไรกุกกักๆ คงไม่ใช่ผีคอนโดหรอกมั้ง
“อืม”ผมครางออกมา ไม่ได้มีอารมณ์แต่เหมือนถูกรบกวนด้วยความชื้นแถวหน้า ก่อนจะไล่ไปที่ตัว รำคาญแต่ก็สบายตัวดีก่อนจะหลับลึกลงไปอีก
V
V
V
V
“อืม กี่โมงแล้ววะ”ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา ทุ่มนึง นี่กูนอนหรือตายวะเนี่ยะ
“ตื่นแล้วเหรอ”เสียงทัก ทำให้ผมหันไปมองก็เจอมันนั่นแหละ ถือถ้วยส่งกลิ่นหอมฉุยเลย สงสัยจะข้าวต้ม ตามเสต็ปคนป่วยที่ต้องกิน ไม่รู้ใครกำหนดวะ
“แล้วมึงเห็นกูหลับไง”กวนตีนสักหน่อยกระชับความสัมพันธ์ รอฟังอย่างชุ่มใจ มาสิเสียงด่า ไม่มี มึงยิ้มหวานทำไม กูไม่ได้ต้องการแบบนี้
“งอแงนะเรา ถึงได้ปากเสียแบบนี้ มากินข้าวจะได้กินยา”นางฟ้ามากมึง เซ็งเลยกู มันเป่าก่อนจะยื่นช้อนมาใกล้ปาก แต่ผมไม่อยากอ้า ไม่อยากกิน
“อิ่มแล้ว”ผมบอกมัน
“ยังไม่ได้กินเลย จะอิ่มได้ไง”มันวางช้อนก่อนจะจับหน้าผมให้หันไปหามัน
“กูไม่อยาก”ผมพูดอีก
“ไม่อยากก็ต้องกิน อุตส่าห์ทำเองเลยนะ”มันบอกผมทำเสียงอ้อนๆ ใส่
“งั้นกูยิ่งอิ่ม คาดว่ารสชาดหมาไม่แดกแน่”ผมบอกมันอีก
“เพราะงั้นมึงเลยต้องแดกแทนหมา เร็วๆ”มันยิ้มแป้นตอบผม ก่อนจะยื่นช้อนมาอีก สรุปกูต้องกิน
“มึงทำเองจริงเหรอ”ผมย้ำมันอีก ตอนใกล้หมด
“อร่อยล่ะสิ”มันพูดยิ้มๆ ก่อนจะป้อนคำสุดท้าย
“เออ อร่อยก็ได้”ผมบอกก่อนจะดื่มน้ำที่มันจ่อมาให้ พร้อมกับยา
“กูบอกแล้ว ซีพีของเขาดีจริงๆ อย่างที่เท่งโหน่งเขาบอกไง ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะชอบใจ จนได้ เสียรู้มันซะ
“ไหนมึงบอกทำเองไง”ผมถามมันอีก ถ้ามีแรงจะลุกไปเตะให้
“ก็กูเอาใส่เวฟเอง ไม่ได้ใช้ใครเลยนะ”มันลอยหน้าบอกผม ก่อนจะเก็บชามออกไป ให้กูหายก่อนมึงจะเอาคืนให้ สักพักมันก็กลับเข้ามาพร้อมกับถาดใส่ผลไม้ มันนั่งลงที่เดิมหยิบส้มมาปลอก ก่อนจะยื่นให้
“เอาไอ้นี่ออกด้วย”ผมชี้ไปที่เส้นใย เวลากินมันชอบติดคอน่ารำคาญ
“มันมีไฟเบอร์ กินแล้วขี้คล่อง”มันบอกสรรพคุณ ผมอ้าปากจะพูดมันยัดใส่ทันที ก่อนจะยัดใส่มือผมให้กินต่อเอง ผละออกไปปลอกแอ๊ปเปิ้ล ไอ้ฝิ่นมันถนัดทั้งสองมือแหละแต่ส่วนใหญ่จะอีซ้าย มันปลอกแบบเข้าหาตัว ทำไมไม่เลยไม่จิ้มพุงมึงเลยวะ คิดอย่างขำๆ ก่อนจะส่ายหน้ามองมันที่ปลอกแอ๊บเปิ้ลแบบว่าเนื้อติดเปลือกไปเกือบครึ่งแต่มันก็ยังพยายามปลอกจนเสร็จ เป็นไงครับ มันเป็นคนมีความพยายามมากกกก แต่กูโคตรเสียดายเนื้อแอ๊บเปิ้ลเลย
“กูว่ามึงน่าจะเอาไอ้ที่มึงทิ้งให้กูกิน เนื้อยังเยอะกว่าอีก”ผมแกล้งประชดมัน
“อ้าวแล้วไม่บอก งั้นกูเก็บให้”มันสำนึกในเรื่องที่ไม่ควรสำนึก หยิบจากถังขยะขึ้นมาจะใส่จาน ดีนะผมเอาจานหลบทัน
“กูประชด มึนจริงๆ”ผมบอกก่อนจะว่ามันยิ้มๆ มันจิ๊ปากใส่
“กูทำได้แค่นี้แหละ คราวหน้าจะแก้ตัวให้ดีกว่านี้”มันบอกผมด้วยน้ำเสียงเฉยๆ มึงกวนตีน น้อยใจ หรือ พูดจริงวะ แยกไม่ออก
“แค่นี้กูก็ซึ้งแล้ว ไม่ต้องแช่งให้กูเป็นอีกหรอก เอาไว้มึงเป็นจะแถมฉีดยาให้ด้วย”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ อย่างมีความหมาย
“แทนที่จะหาย เสือกเป็นหนักกว่าเดิม ให้กูสวย เอ้ย หายด้วยมือหมอจริงๆเถอะ”มันพูดอย่างรู้ทันความหมาย ทำเอาผมหัวเราะชอบใจกับคารมคมหอกของมัน มันก็หัวเราะบ้างจนเห็นลักยิ้มตรงมุมปากสองข้าง มันคงกลับไปบ้านมาก่อนแน่เพราะมันใส่เสื้อกล้ามกางเกงผ้ายืดขาสั้นมาก ผมไล่สายตามองตามมันตลอดเวลาเดิน นั่ง อืม น่าทำทุกอย่างเลยแต่เก็บไว้ก่อน จะได้ตื่นเต้นเร้าใจ
“ปวดหัวอยู่มั้ย”มันถามผมทำให้ตื่นจากความหื่นทันที ผมส่ายหน้า มันย้ายไปนั่งข้างหลังจับผมพิงมันไว้ก่อนจะนวดขมับไล่มาต้นคอ หลัง ไหล่ เล่นเอาเคลิ้ม สบายดีเหมือนกันเว้ย
“ดีมั้ย”มันชะโงกหน้ามาถามคางเกยไหล่ ได้กลิ่นหอมจากตัวมันจนต้องแอบสูดกลิ่นไม่ให้มันรู้
“งั้นๆแหละ หนักฉิบนึกว่าเอาตีนนวด”ผมแกล้งว่ามันแต่อมยิ้ม ได้ยินมันหัวเราะหึหึ เลียนแบบกูนะ
“เอามั้ยล่ะ กูนวดหน้าด้วยฝ่าเท้าให้ หน้ามึงจะได้คลายเส้น ไม่ต้องเก็กใส่กูมากนัก หืม”มันแขวะผมด้วยเสียงกระซิบข้างหู สัด เดี๋ยวของกูขึ้น มึงจะซวย ผมเลยเขกหัวมันไปที
“ได้ทีเลยนะมึง ฝากไว้ก่อนเถอะ”ผมหันไปพูดกับมันจนปากชนกันเข้าให้ มันจูบผมทันทีสอดลิ้นเข้ามาด้วย กูขอร้อง อย่าทำกูเลยตอนนี้ กูไม่ ฉะ บาย (เวลาอ่านทำเสียงแบบเอ็ดดี้ด้วยจะน่ารัก) ต้องตอบสนองมันจนได้
“อืม ไข้ลดแล้ว ปากไม่ค่อยร้อนเท่าไร แสดงว่ากูดูแลดีมาก”มันพึมพำก่อนจะชมตัวเองปิดท้าย
“เหรอ”ผมอับจนมุกแล้ว เลยบอกมันสั้นๆ มันก็ยักคิ้วรับ ก่อนจะจับผมนอนตามเดิม ห่มผ้าให้ครึ่งตัว เดินไปหยิบไอโฟนมานั่งเช็คอะไรของมันตามเรื่อง มีอยู่เรื่องผมชอบความคิดมันแต่ไม่ชมมันหรอกเดี๋ยงมันเหลิงแค่นี้มันก็หลงตัวเองจะตายแล้ว คือไอ้ฝิ่นดูมันเป็นคนไฮเทคโนโลยีมากแต่ผมเห็นมันมีสมุดโน้ตเล่มไม่ใหญ่นักพกติดตัวประจำ มันชอบจด บันทึก อะไรไม่รู้เต็มไปหมด มันบอกพึ่งพาของพวกนี้มากไปสมองไม่ได้ทำงาน มันชอบจดเพราะทำให้เกิดการจำเวลาเขียนมันได้อ่านและทบทวนไปด้วยทำให้ผ่านตาผ่านสมองว่าจดอะไร แม้กระทั่งเบอร์โทรศัพท์มันก็จดอันไหนเปลี่ยนก็ฆ่าออกแล้วเขียนใหม่ ล่าสุดมันด่าเพื่อนมันคือน้องโมนิคที่เอารูปมันไปลงเฟชบุ๊ค มันไม่ชอบเล่น รวมถึงทวิตเตอร์ด้วย มันบอกแต่ก่อนมันก็เคยเล่นอยู่แต่เจอไอ้พวกโรคจิตชอบด่า ขอมีเซ็กส์ อะไรอีกเยอะมาก มันก็ตอบกลับแบบสนุกๆในตอนแรก แต่อย่างว่าพวกโรคจิตมันชอบยิ่งตอบสนองก็ยิ่งไปกระตุ้นมันเลยยกเลิก เว้นไว้แต่อีเมล์ส่วนตัวที่บอกเฉพาะเพื่อนเท่านั้น ผับเธคมันเที่ยวเกือบทุกวันแต่ก่อนอย่างที่บอกถึงไหนถึงกัน ช่วงหลังมันบอกเบื่อเลยเหลือแค่ศุกร์เสาร์พอหรือไม่ก็งานปาร์ตี้ที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ อีกเรื่องเด็ดกว่านั้นอีกที่ผมเพิ่งรู้คือวันพระมันจะกินเจ มันบอกว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งปู่มันป่วยมาก มันไหว้พระบอกว่าถ้าปู่หายมันจะกินเจทุกวันพระและช่วงเทศกาลกินเจ งดเที่ยว งดกิจกามด้วย มีอยู่ครั้งผมก็อยากมันก็บอกไว้วันอื่น หงุดหงิดฉิบจนมารู้เหตุผลว่าทำไม แต่ก็แปลก ได้กันก็หลายครั้งไม่เคยตรงวันพระสักที ฮ่าๆๆๆ พอแล้วเข้าเรื่องดีกว่า
“กลับได้แล้ว”ผมบอกมันเมื่อเห็นว่าเกือบจะดึกแล้ว มันทำหน้ายู่เข้ามานั่งใกล้ๆ เดี๋ยวติดไข้กูหรอก
“กูนอนด้วย เผื่อมึงเป็นอะไร”มันบอกผมอย่างเป็นห่วง
“มึงไม่มีการบ้าน ทำเหรอ”ผมหาเหตุมาบอกมันอีก
“ทำหมดแล้ว”มันบอกอีก
“งั้นก็ไปอ่านหนังสือ”ผมพูดอีก
“ไม่เอา มึงอ่ะ”มันเริ่มงอแงแล้ว ผมเลยนอนหันหลัง ไม่งั้นอดไม่ได้ เดี๋ยวจะลุกไปประเคนจูบปลอบขวัญซะ ก่อนจะรู้สึกว่าอบอุ่นที่ลำตัว มันกอดผมหน้าซุกหลัง
“รำคาญ”ผมบอกมัน มันก็ผละนิดหน่อย
“ร้อน”บอกอีก มันยกแขนออกก่อนจะเงียบไป ได้ยินเสียงประตูปิด ผมหันไปมองคงจะกลับแล้วล่ะ เลยหลับตา ผ่านไปเกือบชั่วโมงหลับเท่าไรก็หลับไม่ลง ก่อนจะมองมือถือที่เงียบไม่มีข้อความหรือการโทรเข้าใดๆทั้งสิ้น ผมหยิบมาพิมพ์ข้อความและนั่งรอก็ไม่มี ก่อนจะกดโทรออก สัญญาณดีมากได้ยินชัดเจนเหมือนอยู่ใกล้ๆ ผมเลยลากสังขารเดินไปตามเสียงเปิดประตูออกไปสะดุดเข้าให้กับอะไรสักอย่าง นึกไม่ออกว่าเลี้ยงหมาตั้งแต่เมื่อไร แต่ไม่ใช่ หมาที่ไหนจะมีไอโฟนใช้ อุปกรณ์เกือบครบ มันนอนขี่ผ้านวมกัดมุมผ้าเหมือนเคย
“เฮ้อ มึงนี่กระตุ้นหัวใจกูสูบฉีดทุกที”ผมถอนหายใจก่อนจะอุ้มหมา เอ้ย เมีย เข้าไปนอนบนเตียง แต่วางห่างออกไปหน่อย นอนตะแคงมองหน้ามันที่มีแต่คราบน้ำตา เสียงสะอื้นลอดหน่อยๆ ค่อยๆ เขยิบมาซุกอก ผมเลยเอามือลูบหัวอีกมือก็กอดมันไว้ให้แนบเข้ามาอีก
“ฮึกๆ ฮือ”มันกัดปากพยายามกลั้นเสียง
“ถ้าไม่เงียบกูจะล่อมึง”ผมปลอบมัน คาดว่าคงได้ผล มันเงียบกริบทันที ที่จริงถ้าผมบอกว่าเป็นห่วงกลัวมันติดไข้ก็จบแล้ว สมน้ำหน้าเสือกเก็กอยู่นั่นแหละ สมควรจะให้มันนวดหน้าด้วยฝ่าเท้าจริงๆ หึหึ ก่อนจะจูบหัวเถิกๆของมันไปทีแล้วหลับตา
**********************************************************************************************
-
ปากหนักจริงเลยไผ่
-
พ่อปากหนัก :m16:
บวกเป็ด
-
ปากหมาจริงๆ เลยไผ่
เป็นห่วงแต่ก็พูดอีกแบบ คนฟังมันจะเข้าใจไหมนั้่น
-
เรื่องนี้น่ารักดีแต่พระเอกขึ้เก็กทำร้ายจิตใจน้องตลอดเลยเดี๋ยวโดนแม่ยกน้องหรอก :m16:
-
ไปทำธุระต่ออาจจะมาลงให้อีกวันเสาร์หรือไม่ก็วันจันทร์
ปล.อย่าลืมกันนะ ได้โปรด อิอิ :3123:
-
ไม่ลืมจร้า
-
ผ่อ๊ย
-
รอได้จร้า :L1:
-
ชอบเบบนี้อ่ะ ไม่งี่เง่ากันดี
เเต่ไผ่พูดก่อนคิดนิดหนึ่งเด้อ
-
พูดดีๆบ้างสิ ฝิ่นร้องไห้เลยนะ
-
ตอนที่ 23
“เฮ้อ”
“เฮ้อ”
“เฮ้อะ”
“มึงหยุดถอนหายใจสักทีเถอะ ทำเป็นโฟร์มดไปได้”เสียงอีออยขัดจังหวะการถอนหายใจครั้งที่สาม ผมหันไปเหล่มันก่อนจะดูดน้ำผลไม้ปั่นดับความร้อนรุ่ม
“เป็นไรวะ ติดไข้ผัวมาไง”ไอ้โอมพูดออกมายิ้มๆ แต่โดนใจมาก
“หรือว่าโดนฉีดยาซะเองวะ”ไอ้อาร์มส แฝดผีสิงตามมาติดๆ พวกมันพากันคิกคัก
“มึง Shut up ไปเลยพูดเรื่องนี้กูเซ็งไม่หาย”ผมบอกพวกมันก่อนจะนั่งมองไปนอกกระจกร้าน เห็นเด็กก็กระชุ่มกระชวย เห็นหนุ่มมหาลัยก็สดใส เห็นหนุ่มทำงานก็เร้าใจ แต่ทำไมตอนนี้ในหัวมีแต่หน้าผัวเต็มไปหมด ป่านนี้แม่งตื่นมากินข้าวกินยายังวะ ก่อนออกมาแปะโพสบอกมันไว้ อยากโทรนะแต่เกิดมันหลับอยู่จะกลายเป็นว่าโทรไปกวนมันซะเปล่าๆ เมื่อคืนผมน้อยใจมันนะที่มันทำแบบนั้น ไม่ใช่ผมดูไม่ออกว่ามันห่วงกลัวผมติดไข้มัน แต่แค่พูดนี่มึงจะตายหรือทำให้ไข้ขึ้นมากกว่าเดิมหรือไง สุดท้าย ฮ่าๆๆๆ เจอมารยาร้อยแปดคูณสิบวัดใจกันไป อยากจะร้องเยส ตอนที่มันอุ้มผมเข้าห้องแต่ต้องกลั้นไว้ ก่อนจะกระแซะเข้าไปอีกนิดคิดว่ามันคงไม่ถีบออกหรอก หึหึ กูก็หัวเราะเป็นโว้ยโรคจิตแบบนี้ แต่ความรู้สึกที่ผมน้อยใจ เสียใจ จนร้องไห้ออกมานั้นมาจากใจล้วนๆ ตอนมันกอดผมอดจะร้องออกมาไม่ได้มันรู้สึกดีไง ยิ่งตอนมันอมยิ้มมองหน้าผมก่อนจะจูบผมไม่รู้กี่ที ผมเกือบจะหลุดแล้วแต่กลัวมันจับได้ว่าผมแกล้งทำเป็นหลับ ไม่งั้นมันต้องลุกมาเตะผมออกนอกห้องแน่ ผมเลยต้องทำเนียนให้มันกอดมันหอมจนหลับไปจริงๆเมื่อไรก็ไม่รู้
“อีฝิ่น/ไอ้ฝิ่น”เสียงเรียกแทบจะพร้อมกัน เต็มรูหูเลย
“พวกมึงจะตะโกนทำเชี่ยะไร”ผมตื่นจากความคิดหันไปเอ็ดมันเข้าให้
“ไม่ตะโกนได้ไง กูเรียกมึงจะเป็นสิบ นั่งยิ้มเพ้อฝันอยู่นั่นแหละ โน่น มึงดู ไอ้พวกข้างนอกมันนึกว่ามึงยิ้มให้ท่ามั้งมองใหญ่เลย ห่าราก”อีออยพูดยืดยาวก่อนจะจับหน้าผมแนบแทบติดกระจก สัด หน้ากูบี้หมด
“ช่างมันสิอยากจะมาจอดเทียบท่าก็เรื่องของมัน กูไม่ได้ทอดสะพานให้สักหน่อย”ผมพูดก่อนจะหันไปมองข้างนอก ก็เห็นตามที่มันบอกนั่นแหละ เด็กมัธยมแต่ดูตัวโตมากกลุ่มหนึ่งน่ารักดียิ้มพร้อมกับเล่นหูเล่นตาใส่ ผมไม่สนใจขี้เกียจประคบประหงมเด็ก หันกลับมามองพวกมันต่อ
“กูเห็นบ่นเซ็ง แต่สักพักเสือกนั่งยิ้มเคลิบเคลิ้ม สรุปมึงอารมณ์ไหน”อีออยถามผมอีก เอามือจิ้มๆๆๆหน้าผมอีก ผมปัดมือมันออก เดี๋ยวหน้ากูขึ้นสิวหมด
“ก็ตามที่มึงเห็นแหละ”ผมลอยหน้าบอกมัน
“แล้วผัวมึงเขาหายยัง”มันถามต่ออีก
“มึงดูด้วยใครดูแล”ผมเชิดหน้าบอกมัน
“ควาย”พร้อมเพรียงมาก ผมก็ยักไหล่ไม่สนใจ
“ควายที่ไหนเป็นพยาบาล”ผมก็เลยเล่นมุกกลับ แต่คงแป็ก พวกมันส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยออกมาอีก
“ก็มึงไง”เงียบเลยกู ก่อนสายตาผมจะเหลือบไปเห็นไอ้ต้าเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกสองคน คนนึงท่าทางเหมือนมันแหละ อีกคนหุ่นแมนๆ แต่เป็นเกย์แน่นอน เดินมานั่งข้างๆโต๊ะพวกผม มันมองหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะยิ้มเข้ามาทัก แต่มันยังไม่ทันพูดอะไร
“เฮ้ย ไอ้แฝด”เสียงไอ้คนที่ผมบอกว่าแมนๆ ทักไอ้เพื่อนสองคนผมก่อน
“อ้าว ไอ้พิชญ์ มาไงวะ”ไอ้โอม
“ไหน มึงบอกว่าอยู่ ‘เมกา”ไอ้อาร์มส
“เออ กูเพิ่งกลับมาได้สองอาทิตย์แล้ว”มันบอกก่อนจะหันมายิ้มให้พวกผม ดูมันเป็นมิตรนะ แต่ไอ้ต้ากับเพื่อนมันอีกคนยังนิ่งอยู่ อีออยจิกตาใส่มันแต่ปากยิ้มให้ไอ้พิชญ์ ผมยกยิ้มนิดหน่อยก่อนจะมองไปข้างนอกแทน
“นั่งก่อน และก็เลี้ยงพวกกูด้วย”ไอ้อาร์มสชวนก่อนจะพูดแหย่มัน
“ได้สิ เออ นี่ต้า และก็ จิวส์ ญาติกูเอง”มันบอกก่อนจะแนะนำสองคนนั้น
“ทั้งคู่เลยเหรอญาติมึง”ไอ้โอมถามยิ้มๆ มันรู้จักไอ้ต้าอยู่แล้วแต่ทำเป็นพูดแหย่ไปงั้นแหละ
“แค่จิวส์น่ะ ส่วนต้าเป็นเพื่อนกูสองคนตั้งแต่เด็กแล้ว เรียนที่เดียวกันไม่เคยเห็นกันเหรอ”มันบอกก่อนจะถาม
“เคย แต่คนนี้กูไม่เคยเห็น”ไอ้อาร์มสพยักหน้า ก่อนจะชี้ไปทางจิวส์ที่หน้างอทันที เมื่อเจอสายตาเจ้าชู้เข้าไป ไอ้โอมไม่ต้องพูดน้องมันรู้สึกยังไงมันก็อย่างนั้น อีออยหันมามองหน้าผม ใช่ว่าพวกผมไม่รู้นิสัยพวกมัน
“จิวส์เรียน ม.xxxx น่ะ มึงเลยไม่เคยเห็น แล้วเพื่อนมึงชื่อไรวะ”มันบอกก่อนจะถามถึงผมสองคน
“คนนี้ ออย นี่ ฝิ่น”ไอ้โอมเป็นคนแนะนำ
“มึงไม่บอกด้วยล่ะ กูโสด อีนี่มีแฟนแล้ว”อีออยขัดขึ้นมายิ้มๆ
“ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้ แหม หน้าตาดีขนาดนี้มีแฟนก็ไม่แปลกหรอก”มันพูดยิ้มๆใส่ผม ดูมันเป็นคนร่าเริง
“เหรอ งั้นคนไม่มีแฟนก็แสดงว่าหน้าตาไม่ดีน่ะสิ”อีออยเลิกคิ้วถามมันอีก
“ไม่ใช่ ๆ แค่พูดแซวคนมีแฟนแล้วเฉยๆ”มันรีบปฏิเสธทันทีแต่ไม่ได้ตกใจอะไรหรอก หน้าตายิ้มแย้ม ดูดีแต่ไม่ดูดีกว่า
“รู้น่า แต่เพื่อนนายเขาก็รู้จักแฟนเพื่อนเรานะ รู้จักดีด้วย”อีออยพูดต่อไปอีก ไอ้ต้าชักสีหน้าทันที
“จริงดิ”มันหันไปถามไอ้ต้าที่ทำหน้าอึกอักทันที
“อืม เป็นพี่รหัสเราน่ะ”ไอ้ต้าตอบเรียบๆ ไอ้นั่นก็พยักหน้า ก่อนจะสั่งอาหารและคุยกันเรื่องอื่น ผมสังเกตไอ้ต้ามองหน้าผมบ่อยๆ ก่อนผมจะขอตัวไปห้องน้ำ สักพักอย่างที่คิดมันต้องตามมา เพราะผมอยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
“พี่ไผ่ไปไหน”มันเอ่ยปากถามผมก่อนด้วยน้ำเสียงห้วนๆ เชิดหน้าใส่ เดี๋ยวคอหักหรอกมึง
“จำเป็นต้องบอกเหรอ”ผมย้อนถามมัน พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา มันเอามือปัดควันที่ลอยไปใส่หน้ามัน
“ไม่มีมารยาท”มันพูดใส่ผม
“อ่านหนังสือไม่ออก”ผมย้อนถามมันอีก ก่อนจะชี้ป้ายที่ติดไว้ “ที่สำหรับสูบบุหรี่” มันเชิดหน้าใส่ ผมเลยพูดต่อ”ใครกันแน่ไม่มีมารยาทเที่ยวมาถามหาผัวคนอื่นเขา แต่ถ้าถามในฐานะว่าเป็นพี่รหัสก็จะบอกให้ ว่า ผัวกูไม่สบาย”เน้นๆใส่เลย ไม่ได้อยากมีเรื่องทำตัวนิสัยหญิงใส่มันหรอกแต่ไอ้ต้ามันค่อนข้างจะออกประมาณนั้น ผมก็เลยสนองตอบซะ บริการทุกรูปแบบในการด่าตามสรีระและลักษณะนิสัยของผู้ที่อยากมีเรื่องด้วย
“หน้าไม่มียางอาย พูดมาได้ว่าผัว”มันยังจิกผมต่อ ผมยักไหล่ถอนหายใจใส่มันอย่างเซ็งๆ
“นี่ไอ้ต้า กูคงไม่ต้องมาสาธยายบอกมึงหรอกนะว่าน้ำกูกับมันแตกใส่กันไปกี่ลิตร หรือต้องอัดคลิปมาเปิดให้มึงดู อย่ามาทำแอ๊บทางสติปัญญาใส่กูให้มากนัก ต้องการอะไร”ผมบอกมันเรียบๆ ก่อนจะอัดต่อ ที่สูบนี่ไม่ได้เครียดแต่กลัวมือว่างไปตบหน้ามันเข้า
“เขาไม่เหมาะกับมึง”มันบอกผมต่อ
ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลิกคิ้วถามมัน “เหมาะกับมึงงั้นสิ” มันชักสีหน้าทันที นี่มึงดูละครมากไปเปล่าทำท่าซะ
“กูไม่ได้อยากยุ่งกับมึงหรอก แต่พี่เขาควรจะได้คนที่ดีกว่านี้”มันพูดต่อไปอีก
“อย่างมึงเนี่ยะเขาเรียกว่า เสือก พูดซะเหมือนจะดูดีเสียสละแต่จ้องจะลากไปแดกซะเอง”ผมเยาะใส่มันเลย มันเม้มปาก กูอยากจะถามจริงๆ มาพูดเพื่ออะไรวะ แต่ไม่ดีกว่าปล่อยให้มันแพร่มไป หนุกดี มันถลึงตาใส่ทันทีก่อนจะระงับอารมณ์แสยะยิ้มใส่ผม เอามือกอดอก
“จะบอกอะไรให้เอาบุญ พี่ไผ่เขาไม่ได้จริงจังกับมึงหรอก เขาก็แค่อยากรู้อยากลองว่า มึงที่ดูหยิ่งทุกสถานการณ์น่ะ เวลาได้ฟันแล้วมันมั้ยก็แค่นั้นเอง”มันพูดจบ ทำเอาผมเกือบปรี๊ดแตกเอาตีนถีบหน้ามันแล้ว แต่แสดงออกไม่ได้ว่าแทงใจ ต้องไม่เต้นตามมัน ในเมื่อไอ้ไผ่ไม่เคยแสดงท่าทางหรือความแคลงใจให้ผมเห็นสักครั้ง
“ไง เงียบเลยล่ะสิ ทะนงตัวไปเถอะ”มันกระแทกเสียงใส่ผมอีก
“กูสงสารมึงว่ะ”ผมพูดพลางส่ายหน้า อัดอีกสองทีแล้วทิ้ง
“สงสารทำไม”มันก็ถามผมซื่อๆแต่หน้าแรดๆ
“ก็ปลอบใจตัวเองไง ที่ไม่รู้ว่ากูเอากันมันแค่ไหน เสียงซี๊ดซ๊าด นี่ยิ่งกว่ากินของเผ็ดอีกนะมึง”ผมก็ตอบมันด้วยใบหน้าที่ตอแหลเหมือนมันแต่น้อยกว่าเยอะ
“หน้าด้าน หยาบคาย”มันว่าผม เจ็บโคตร
“ดีกว่าตายด้าน หยาบก็ต้องคายใครจะโง่อมไว้ล่ะ ติดคอตายห่า”ผมก็ว่ามันอีก มันจะเอ่ยปาก แต่พอดีมีคนเริ่มเดินมาทางนี้มากขึ้น มันก็เลยระงับปรับสีหน้า อีจิ้งจกผสมกิ้งก่า
“ฝากไว้ก่อนเถอะ “มันพูดใส่ผม แบบคิดไม่ออกก็พูดคำนี้
“กูเบื่อจังให้ไอ้พวกชอบพูดแบบนี้ ไม่เคยจะมาเอาคืนสักที แต่ไม่เป็นไรกูแฮบปี้ดีพร้อมจะรับฝากให้”ผมแสยะยิ้มใส่มันที่เดินสะบัดหน้าออกไป ก่อนจะเดินตามแต่มีข้อความเข้าเลยหยิบมาดู ทำเอาอารมณ์ดีแทบฉับพลัน มึงน่าจะส่งมาเร็วกว่านี้กูจะให้มันดูซะหน่อย ใครจะว่าผมมารร้ายก็ช่างเถอะอยากหาเรื่องใส่ตัวเอง ผมเลยส่งกลับและเดินกลับไปที่โต๊ะ
“กูนึกว่ามึงกลับไปแล้วซะอีก นานเกินไปป่ะ ปกติสถิติมึงไม่เกินห้านาที”อีออยพูดแซวผมอย่างรู้ทัน แต่คนที่ไม่รู้นึกว่าสถิติในการเข้าห้องน้ำ ผมยกยิ้มบอกมัน ไอ้แฝดไม่ต้องบอกนั่งอมยิ้มไม่ออกความเห็น แต่เพื่อนมันอีกสองคนงงหน่อยๆ ว่าสถิติอะไรวะ
“เผอิญมันกดไม่ค่อยจะลง ก็เลยต้องย้ำมันหน่อย ให้มันรู้ซะมั่งว่าอย่าลอยคอนานนัก”ผมบอกแม่งยังงี้แหละ ใครอยากจะอ้วกก็เชิญเถอะ แต่ไอ้ต้ามันไม่อ้วกหรอกหน้ามันอยากจะกระอักมากกว่าที่ไปเปรียบมันว่าเป็นอะไร ฉลาดเหมือนกันนิ
“เอ้อ เปลี่ยนเรื่องดีกว่ามั้ย เดี๋ยวจะกินกันไม่ลง”ไอ้พิชญ์ยิ้มแหยๆ พวกผมหัวเราะอย่างรู้กัน ก่อนจะต่อ สักพักพวกมันก็ขอตัว ก่อนไปมันยังหันมามองผมอีกเดี๋ยวปั๊ดด่าปิดท้ายกลางร้านเลย
“ไอ้พิชญ์แม่งสนใจมึงจริงๆว่ะ”ไอ้โอมพูดออกมาหลังจากพวกมันไปไกลแล้ว เพราะตอนที่ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำและสักพักไอ้ต้าตามไป มันก็ถามเรื่องผมใหญ่เลยจากพวกนั้น
“กูรู้แล้ว”ผมบอกมัน ไม่ใช่หลงตัวเองแต่นางฟ้าเห็นผีย่อมรู้อยู่แล้ว
“แต่พอมันรู้มึงมีแฟน เล็งออดี้ทันที”ไอ้อาร์มสพูดไปทางอีออย ที่ยักไหล่
“เสียใจถึงหล่อแต่ไม่เร้าต่อมกูว่ะ”อีออยบอกเชิดๆ ก่อนจะหันมาถามผมว่ามีเรื่องอะไร ผมก็เลยเล่าให้มันฟัง พวกมันขำใหญ่เลย
“ไอ้ต้าแม่งคิดไงไปลับฝีปากกับมึง ท่าทางคุณหนูจะตาย คริคริ”อีออยพูดขำๆ เพราะตั้งแต่รู้ว่ามันกับเพื่อน ไม่ค่อยชอบพวกผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันแขวะตลอดแต่ไม่สะเทือนพวกผมเท่ากับที่ตอกหน้าพวกมันหรอก ไม่เข็ด
“มันคิดว่ามันฝึกมาดีแล้วมั้ง ช่างมันเถอะ ดูๆไปก็น่าเอ็นดูดี”ผมยกยิ้ม แต่ดูได้ว่าเจ้าเล่ห์มาก
“มึงเนี่ยะนะ เอ็นดูมัน”อีออยถามผมอย่างไม่เชื่อ
“เออ น่าเอ็นดูแบบเอาไว้ด่าแก้เซ็งไง หึหึ”ผมยักคิ้วใส่
“อีเลว”อีออยเบะปากใส่ แต่รู้ว่ามึงชอบใจ
“ก็พวกเดียวกับมึงแหละ”ผมก็ทำใส่มันมั่ง
“เออวะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้แฝดปิดท้าย ก่อนจะคุยกันนิดหน่อยก็แยกย้ายกันไป เพราะผมต้องไปทำหน้าที่พยาบาลคุณสามีต่อ
**********************************************************************************************
ปล. ขอบคุณนะจ๊ะที่ยังไม่ลืมติดตามกันอยู่ สั้นไปหน่อยตอนนี้ แต่เรื่องนี้ไม่มีอะไรแหวกแนวมาก รักกัน งอนกัน ได้กัน 5555 อุ้ย เขียนอะไรออกไป
-
รักกัน งอนกัน ได้กัน ก็มันส์แล้ว หุหุ
-
มีคนแกว่งปากหาตีนนี่นะ ดีไม่หมกใส่ห้องน้ำปากเหมาะกับชักโครก เหนื่อยนะเกิดเป็นฝิ่นนี่
-
เราชอบเรื่องนี้นะ
ฝิ่นเริ่ดมาก 555
-
น้องฝิ่นแรงได้ใจ
-
แค่นี้ก็พอแล้ว 55555
-
ชอบฝิ่นที่สุด เริ่ด
-
อ่านเรื่องนี้แล้วได้คำด่าเด็ดๆเยอะฮ่าๆ
-
ขอบคุณน๊า :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 24
ผมส่ายหน้ายิ้มๆหลังจากมันส่งข้อความกลับมา ผมตื่นมาตอนเกือบเที่ยงไม่รู้ว่าเพลียหรือสุขใจที่มีคนให้นอนกอด เอามือควานก็ไม่มีไอ้ตัวป่วนอยู่แล้ว แต่มันแปะบอกไว้ให้รู้ว่าไป ม. แล้ว
เดินเข้าห้องน้ำ “เช็ดตัวนะห้ามอาบ ถ้าจะอาบก็อาบน้ำอุ่น”
เดินมาตู้เสื้อผ้า “ใส่ชุดนี้ อย่าถามเพราะกูชอบ ฮ่าๆๆ”
เดินไปห้องครัว “กินซะแล้วก็กินยาด้วย”
“หึ เหลือชักโครกมึงน่าจะแปะด้วยนะ”ผมยิ้มกับความช่างแปะของมัน ก่อนจะเดินเอาผ้าไปใส่เครื่อง เปิดทีวีดูโน่นดูนี่ ไอ้พวกนั้นก็โทรมาถามอาการ ก่อนจะบอกว่าดีแล้ว เรื่องเรียนไม่ค่อยกังวลมาก ยังไงไอ้พายก็เคลียร์ให้ผมอยู่แล้ว ก่อนจะได้ยินเสียงประตูเปิด มันหอบซื้ออะไรมาเต็มมือเลย แม้แต่ปากก็ไม่ว่าง ผมเลยเดินไปรับ
“แทนจะรับที่มือ เสือกหยิบที่ปาก”มันว่าผม
“ก็นี่ไง มึงจะได้พูดได้”ผมก็บอกมัน
“อยากฟังเสียงกูล่ะสิ”มันพูดพร้อมกับเล่นหูเล่นตาใส่ผม เดี๋ยวจะโดน
“เออ กูอยากฟังเสียงมึงมาก”ผมบอกมัน แต่มันคงสื่อออกไปเยอะมันเลยหน้าแดง ทำเป็นเดินแถเอาของไปเก็บเข้าตู้ ผมเดินเข้าไปใกล้มันจนได้กลิ่นหอมประจำตัวมัน เอามือสอดเอวรั้งเข้ามาหา มันผลักผมออกนิดหน่อย แสยะยิ้มใส่
“อย่า เดี๋ยวกูติดไข้”มันย้อนศรผม
“ไม่เป็นไร กูฉีดยาให้”ผมกระซิบข้างหูมัน ก่อนจะยกมันนั่งบนอ่างล้างชาม สอดลิ้นเข้าไปเปิดปากให้มันจูบตอบ ไม่ต้องรอนานมันก็โต้กลับมามือนุ่มๆก็ลูบใบหน้าก่อนจะลงมาที่อก บี้ยอดอกผมเบาๆ เราจูบกันจนพอใจ มันหอบหน่อยๆ
“ไม่ร้อนแล้วนิ ไปกินข้าวได้แล้ว”มันบอกผม ผมส่ายหน้า
“ยังไม่หิว”
“ไม่หิวก็ต้องกิน จะได้กินยาต่อ”
“กูหายแล้ว”
“หายแล้วก็ต้องกินให้หมด มันจะได้ฆ่าเชื้อ”
“เคยมีผัวเป็นหมอไง รู้ดีนัก”
“เกือบแล้ว ถ้าไม่เสร็จมึงซะก่อน”
“..............”
“.............”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”พอกัน ไม่รู้จะเถียงอะไรหัวเราะใส่หน้ากันซะงั้น นี่แหละผมชอบมันก็เพราะแบบนี้แหละทันกันดีแต่บางทีมันก็ซื่อนะในบางเรื่อง เราจ้องตาใส่กันไม่มีใครหลบใคร ตามันโคตรเจ้าชู้เลย ดูๆไปมันหล่อนะ สไตล์ผู้ชายสำอาง
“มองนานๆระวังตกหลุมรักกูนะ”มันพูดใส่ผมยิ้มๆ ยื่นปากมากัดจมูก ผมแสยะยิ้มใส่มัน
“งั้นขอกูสำรวจหลุมรักมึงก่อนนะว่าน่าตกลงไปหรือเปล่า หึหึ”ผมบอกมันที่ยังทำหน้าเอ๋อไม่หาย ก่อนจะเบิกตากว้าง ยกตีนถีบผมออก ดีเลยจับล็อคเข้าเอวซะเลย
V
V
V
V
V
“อ๊ะ อา อืม”เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากปากที่ตอนนี้แหงนหน้า มือจิกไหล่ ขาเกี่ยวเอวผมไว้ ขณะที่ผมขยับเข้าออก
“อ๊า อ๊า” เสียงของมันดังมากขึ้น มือที่เกาะไหล่เปลี่ยนไปจิกลงบนหลังอย่างกับผมเป็นเหยื่อมันยังงั้นแหละ ผมดึงมันเข้ามาจูบ ดันมันเอนลงไปอีกก้มไปละเลงลิ้นที่หน้าอก ขบเม้นจนยอดเป็นสีแดงฉ่ำ สะโพกก็ยังซอยอยู่อย่างนั้น ความแน่นฟิตของมันทำเอาผมแทบจะปล่อยทุกครั้งที่สอดเข้าไป แต่ผมไม่อยากจะจบเร็วเกินไป
“อ๊า อ๊า อ๊า”
“อืม อา”
เสียงครางของผมกับมันดังสลับกันไปมาไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ก่อนผมจะหยุดขยับมองหน้ามันที่ตาปรือ ปากก็เผยอ ยังหอบอยู่ไม่หาย
“ยะ หยุด ทำไม”มันถามผม ที่จ้องมันยิ้มๆ มันเลยกัดผมเข้าให้นึกว่าแกล้งมัน มือก็จิกข่วน ได้อารมณ์ดี
“เปลี่ยนที่หน่อยนะ จะได้ไม่ปวดหลัง”ผมบอกมันก่อนจะแบกทั้งอย่างนั้น หยิบผ้าห่มที่ยังไม่ได้ซักวางก่อนจะปล่อยมันลงบนฝาเครื่องซักผ้าที่กำลังปั่นอยู่
“เฮ้ย เดี๋ยวไฟดูดกู”มันโวยเลยครับ ผมส่ายหน้า
“ไม่ดูดหรอกเอาผ้ารองไว้แล้ว กูต่อนะ”ผมพูดจบไม่รอคำตอบ ก็ขยับต่อทันที คาดว่ามันคงจะชอบเพราะหน้าเสียวได้อารมณ์ผมมาก ยิ่งเสียงครางไม่ต้องพูดถึง
“อ๊ะ อา ”มือมันจิกผมแน่นขึ้น รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของเครื่องซักผ้าบวกกับแรงโยกจากผมทำให้มันยิ่งส่งเสียงมากขึ้น
“อา อืมมม ผะ ไผ่ ”มันส่งเสียงเรียกผม
“หืม”ผมก็ขานรับ ก่อนจะกระซิบข้างหู “ขอโทษนะครับ”มันยิ้มรับทันทีที่ผมพูดจบ ก่อนจะหน้าเหยเมื่อโดนย้ำตรงจุดเสียวข้างใน ผมจูบปากสีสดอย่างอดไม่ไหว ไซ้ซอกคอ หน้าอก จนเกิดรอย เสียงครางที่เร้าอารมณ์โคตร ๆ
“อึ้ก ! อา อืมมม ระ แรง จะออกแล้ว” พอมันพูดจบผมก็จัดให้ทันที มือรูดรั้งน้องมันขึ้นลงจนเจ้าของมันบิดตัวส่ายสะโพกมากขึ้น
“อ๊า...อา...อืมม...อื้ออ อ๊า”จนได้ที่ก็ปล่อยออกมาจนเต็มหน้าท้องไปหมด ส่วนล่างผมก็ยังขยับทำหน้าที่ตามเดิม เจ้าตัวก็ยังส่งเสียงไม่หยุดทำให้ผมต้องออกแรงขยับโยกมากขึ้นจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาเต็มๆ ส่งผลให้เหนื่อยหอบไปตามๆกันจนต้องจูบเรียกออกซิเจนซะหน่อย
“หายปวดหลังมั้ย”ผมถามมันที่ยังหอบอยู่หลังจากถอนจูบ แต่ผมยังไม่ได้ถอนน้องผมออกขยับแหย่มันหน่อยๆ มันเลยทุบเข้าให้ดังผลั่ก ขาอ่อนแรงปล่อยลงไป
“จวยเหอะ นวดให้กูเลยนะมึง ไอ้อึด”มันว่าผมมีการชมตบท้ายด้วยนะ
“เออน่า คิดซะว่ารับวัคซีนป้องกันไข้แล้วกัน ป่ะ กูพาไปอาบน้ำเดี๋ยวนวดให้”ผมพูดจบก็อุ้มมันไปทันที มันก็จิกหัวผมก่อนจะกอดคอหัวเราะคิกคักที่ผมเอามือจี้เอว ปากก็เม้มหูไซ้คอมันไปด้วย ก่อนจะพากันเข้าห้องน้ำไป
“มึงดีขึ้นมั้ย”มันถามผมที่ตอนนี้กำลังนวดหลัง ขย้ำสะโพกให้มันอยู่ สบายสิมึงนอนเหยียดยาวเลย หลังจากกินข้าวก็พากันมานั่งหน้าทีวี เพื่ออะไรดูก็ไม่ได้ดู
“มึงว่าดีหรือเปล่าล่ะ”ผมยักคิ้วใส่มัน ก่อนจะเน้นบีบตรงก้นเป็นพิเศษ มันเลยหันมาส่งค้อนให้ เมื่อรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
“เออ ทีไอ้เรื่องอย่างนี้แสดงออกจังนะมึง”มันแขวะผม
“ทีอย่างนี้ทำไมมึงรู้วะ ว่ากูหมายถึงเรื่องอะไร”ผมย้อนมัน จนมันอึ้งไปผมเลยพูดต่อ“เรื่องอื่นกูก็แสดงออก มึงไม่รู้ไง”ผมถามมันอีกที่ตอนนี้พลิกตัวขึ้นมาทับผมทั้งตัวแล้ว ผมเลยผลักโซฟาให้กางออกอีก
ผมพูดต่อเมื่อเห็นมันเอาแต่จ้องหน้าทำตาเยิ้มใส่”คิดมากหัวเถิกนะมึงดูสิปาไปครึ่งกบาลแล้ว”ผมเอามือเสยผมมันขึ้นจนเห็นหัวเหม่ง จากเยิ้มแม่งถลึงแทบปลิ้นเลย
“เชี่ยะ หัวมึงนั่นแหละจะไปก่อนกู”มันว่าเอามือจิกหัวผมให้หงายไปข้างหลัง ก่อนจะพูดอุบอิบ”และถ้าหัวกูเป็นอย่างนั้นก็เพราะมึงนั่นแหละ”และเอาหน้าบี้อกผมทันทีเมื่อพูดจบ
“มึงกับกูได้กันจนจะสี่เดือนแล้วยังต้องมานั่งพูดนั่งบอกอีกเหรอว่าอะไรเป็นอะไร”ผมขยี้หัวมันก่อนมันจะเงยหน้าขึ้นมามองอย่างนึกไม่ถึง
“มึงรู้ด้วยเหรอว่าเราได้กันกี่เดือนแล้ว”มันถามผมอย่างตื่นเต้นกับระยะเวลาที่มันเสียตัวให้ผม
“แล้วทำไมกูจะไม่รู้ล่ะ”ผมก็ย้อนถามมัน
“ก็ เออ”ติดอ่างเชียวมึง
“เพราะกูไม่พูดหรือทำอะไรที่มันพิเศษๆให้มึงใช่มั้ย”ผมตอบมันซะเอง มันก็พยักหน้า “เพราะอะไรรู้มั้ย” มันก็ส่ายหน้า
“ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่ทำด้วยกันกับมึง มันเป็นวันพิเศษทุกวันอยู่แล้ว แต่ถ้ามันสื่อไปไม่ถึงใจมึง กูขอโทษ กูจะทำให้ดีกว่านี้แล้วกัน”ผมพูดจบมันมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะกอดผม
“ไม่ต้องพยายามหรอก กูเข้าใจแล้ว”มันบอกผม
“เข้าใจอะไร กูพูดเองยังงงเลย”ผมแกล้งขัดมัน เลยโดนกัดหัวนมเข้าให้ ก่อนมันจะพูดต่อ
“กูแค่น้อยใจ อยากให้พูดให้บอกบ้างก็แค่นั้น มึงคงไม่คิดว่ากู งี่เง่านะ”มันบอกผมเสียงหงอยๆ
“กูไม่ได้คิด แต่มึงเป็นจริงๆ”ผมแกล้งมันอีก
“ไอ้สาก”มันว่าผม หยิกด้วย
“แล้วก็ไอ้เรื่องชอบคิดว่ากูคบแค่หวังฟันมึงอย่างเดียวน่ะ เลิกคิดซะ”ผมพูดต่ออีก หลายครั้งที่มันชอบคิดเรื่องนี้
“รู้ได้ไงวะ”มันถามอย่างคาดไม่ถึงว่าผมจะพูดเรื่องนี้
“หน้ามึงมันบอกไง”ผมจิ้มหน้ามัน ๆ จิ๊ปากใส่ ก่อนผมจะพูดต่อ”ถ้ากูคิดแค่นั้นไม่เห็นต้องเอามึงคนเดียวเลยตั้งแต่คบกัน”มันหน้าแดงแบบเขินๆ แต่ยังวางฟอร์ม
“จริงอ่ะ”มันลอยหน้าใส่ผม
“กูไม่ได้รูปหล่อเท่าโดม แนวอย่างเป้ เสียงดีเหมือนพี่ตูน แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่จนไม่มีใครเอาหรอกนะ สิบอกให้”ผมบอกมันตบท้ายด้วยสำเนียงบ้าน ทำเอามันหัวเราะตัวงอชอบใจ
“เข้าใจเปรียบนะมึง แหวะ ไอ้หลงตัวเอง”มันทำเป็นยี้ปากใส่ผม ที่ยักคิ้วใส่มัน
“เป็นเมียกูต้องอดทน”ผมบอกมันยิ้มๆ
“นี่มึงก้อปคำพูดพี่ติ๊ก เปล่าเนี่ยะ เรื่องอะไรวะ”มันว่าผมก่อนทำท่านึก
“2499 อันธพาลครองเมือง”ผมบอกมัน ๆ หัวเราะ จนผมขมวดคิ้วถามมัน”หัวเราะเชี่ยะไร”
“ขอบคุณนะลุง พอดีหนูเกิดไม่ทันได้ดูอ่ะ”มันทำเสียงทำหน้าดัดจริตใส่ผม สัดว่ากูแก่ แต่ไม่พูดหรอกเดี๋ยวเข้าทางมัน
“อย่างมึงน่ะเขาเรียกว่าแรดไม่ใช่หนู”ผมเน้นเสียงใส่มัน ก่อนจะจี๋เอวจนมันชักดิ้นชักงอ ไอ้ฝิ่นมันบ้าจี้ จนมันน้ำตาไหลผมเลยเลิก ก่อนจะมองหน้ามัน
“มึงอย่าเพิ่งเบื่อกูแล้วกัน”มันบอกผม
“มึงแปะบาร์โค้ดหมดอายุไว้เปล่าล่ะ”ผมย้อนถามมัน
“สัด กูไม่ใช่อาหารกระป๋อง”มันว่าผม
“ หึหึ งั้นก็กินได้อีกนาน”ผมแสยะยิ้มใส่มันที่หน้าเหวอ ก่อนจะโวยวายออกมา
“ไอ้บ้า ไอ้หื่นนนนน กูพอแล้ววววว”เสียงโหยหวนของมันครับ แต่โดนตัดตอนโดยปากผมเอง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงอย่างอื่นแทน
ปล. “กูเมื่อยหน้า มานวดให้หน่อย”ข้อความที่ผมส่งไป
“ได้จ๊ะ จะรีบเอาตีนไปคลายเส้นให้”ข้อความมันที่ส่งกลับมา
สุดท้ายมันก็ไม่ได้นวดกลายเป็นผมที่ทั้งนวดทั้งนาบมันแทน เอาคืนที่มันเนียนทำเป็นแกล้งหลับดูว่าผมทำอะไรมัน อย่าไปบอกมันนะครับว่าผมรู้ปล่อยให้มันคิดต่อไปว่ามันเก่งที่หลอกผมได้ หึหึ
******************************************************************************************************************************
ปล. ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่าน ที่ติดตาม อยากจะเขียนอะไรที่มันซื้งๆบ้างแต่ไม่รู้จะเขียนออกมายังไง เขียนเองก็งงๆ พยายามเข้าใจเอานะ อ่านสบายๆๆคลายเคลียด อาจมีคำหยาบ ฉากxxxxกันบ้าง แป็กบ้าง ตามเรื่อง 5555 ถ้าชอบไม่ชอบยังไง บอกได้เลยจ๊ะ
-
นี่ขนดป่วย
-
น่ารักที่ซู๊ดดดดดเลยอ่ะคู่นี่ :oo1:
-
มาให้หายคิดถึง :z2:ขอบคุณค่ะ :L1:
-
ชอบๆ มันหื่นกันดีจริงคู่นี้
-
o13 :กอด1: ชอบคู่นี้จัง ทันกันกัดกันน่ารักดี ขอบคุณค่ะที่แต่งเรื่องน่าๆมาให้อ่านค่ะ
-
รู้ทันกันตลอดอ่ะ ><
-
มันก็น่ารักดีบางครั้งแค่การกระทำมันก็ไม่พอหรอกมันต้องพูดบ้างเพราะไม่มีใครเข้าใจเราเสมอไปนะพี่ไผ่
-
ขนาดป่วยยังขนาดนี้
หายดีแล้วคงเลือดท่วม :jul1:
บวกเป็ด
-
ตอนที่ 25
ตอนนี้พวกผมอยู่บ้านพี่พายและก็พี่หวายกัน อีออย อีโมนิค ไอ้โอม ไอ้อาร์มส นังชะนีสองตนมาไม่ได้ติดงานด่วน ทำเอาพี่หวายกับพี่เจย์บ่นเสียดายไม่ได้เจอมันสองคน พอดีเมื่อสองอาทิตย์ก่อนพวกมันแวะมาหาผมที่ ม. เจอกลุ่มเพื่อนไอ้ไผ่ด้วยเลยแนะนำให้รู้จักกัน
“เสียดายอ่ะ งานอะไรวะเดี๋ยวกูไปบอกเลิกแม่งเลย”พี่เจย์พูดแบบป๋ามาก ดูแกจะสนใจยาหยีเป็นพิเศษมีการแลกเบอร์แลกพินกันด้วย พวกผมมารู้เมื่อนี่เอง นังหนูจ๋าบอกว่าตอนแรกมันไม่กล้าบอกกลัวจะด่ามัน แต่มึงมาบอกตอนนี้พวกกูก็ด่า กิตติศัพท์พี่เจย์ใช่ย่อย
“ไอ้เจย์ มึงนอกหน้าไปมั้ย”พี่หวายขัดคอขึ้นมาทันที
“ถามจริงๆเถอะพี่ เปิดอกแบบเกย์ๆเลย”อีออยยกเบียร์ดื่มก่อนจะมองหน้าพี่เจย์
“อะไรน้องออย”แกถามครับเสียงอ่อนมาก
“พี่ชอบอีหยีมันเหรอ”อีออยเรียกชื่อได้เสียวมาก
“อืม พี่รู้สึกดีนะแต่น้องบอกคุยกันแบบนี้ไปก่อนดีกว่า พี่ชวนไปกินข้าว ดูหนัง ก็ไม่ไปบอกว่าถ้าไม่มีเพื่อนคนใดคนหนึ่งไปด้วยไม่ไปหรอก”พี่เจย์ยอมรับก่อนจะพูดบ่นนิดหน่อยแต่แกก็ยิ้มสดใสเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“มันกลัวพี่ฟันมันนะสิ”อีออยโพล่งตรงๆเลยครับ
“เฮ้ย ตรงไปเปล่า”พี่เจย์อุทาน
“กูว่าน้องมันพูดถูกแล้ว หน้ามึงหื่นจะตายพอกับไอ้ไผ่นั่นแหละ อ้อ ไอ้เหี้ยบลูด้วย ยกเว้นกู ฮ่าๆๆๆ”พี่หวายพูดอย่างเห็นด้วยพร้อมกับว่าเพื่อนแกแต่อวยตัวเอง ไอ้ไผ่ตบกระบาลแกไปที
“ไอ้สัด พวกกูหน้าหื่น มึงก็ก็บ้ากาม ไอ้ฉิบหาย หนูจ๋ารู้ทันมึงนะสิว่าไปจีบน้องนุ่นที่ร้านพี่กี้อยู่เลยไม่เล่นด้วย”พี่เจย์ด่าพร้อมประจาน
“ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยะ”ผมถามเลยครับ
“แค่คุยกันเฉยๆไม่ได้จีบโว้ย”พี่หวายรีบพูดทันที ผมหรี่ตามองแก
“อย่าให้รู้นะว่าคิดจะหลอกฟันเพื่อนหนูเล่นๆอ่ะ”อีโมนิคเอามั่ง ทำเอาขำกัน ที่จริงพวกผมไม่ได้กีดกันอะไรหรอกมันเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนอีกอย่างพวกพี่ๆเขาก็รู้ว่ามันสองคนก็เพื่อนผมคงไม่คิดที่จะทำอะไรที่มันเกินเลยไปนักแต่ถ้าเต็มใจกันเองก็แล้วไป
“โอ้โห ไอ้พายกูนึกว่ามึงโดนปล้ำในครัวไปแล้วซะอีก กว่าจะออกมาได้”พี่หวายแซวพี่พายที่เดินหน้างอออกมา แต่พี่บลูยิ้มปากบานยกกับแกล้มมาเพิ่ม แกเดินมานั่งข้างๆผม
“แดกๆเข้าไปไอ้หวาย พูดมากจะได้แดกอย่างอื่นแทน”พี่พายถลึงตาด่าพี่หวายที่ยิ้มกริ่ม
“แหม หวายหยอกเล่นเอง พายอ่ะ”พี่หวายแซวอีก ทำท่าแอ๊บมาก
“ต๊าย เพิ่งรู้ว่าพี่หวายแอ๊บแมน เปิดตัวเลยมั้ย”อีออยหันไปแซวพี่หวาย พี่พายที่อ้าปากเลยเปลี่ยนเป็นขำแทน
“Noooooo”เสียงพี่หวายที่สำเนียงได้ชัดมากและยาวไกล
“มึงไม่ร้อง Oh Yesssss ด้วยล่ะ”พี่เจย์แซวพี่หวายทำหน้าแบบหื่นๆใส่ด้วย
“มึงสิไอ้เจย์ ไอ้เหี้ยดูแม่งทุกคืน”พี่หวายโบ้หัวเข้าให้
“แสดงว่าพวกมึงได้กันแล้วล่ะสิถึงได้รู้ใจกัน”ไอ้ไผ่พูดเสริม แบบหน้ากวนมากๆ
“ไอ้ส้นตีน มึงน่ะตัวดี”พี่เจย์หันมาด่ามันก่อนจะใส่มั่ง
“เออ ไอ้เชี่ยะพูดเอาความชั่วออกจากตัวนะมึง”พี่หวายหันมาว่ามัน ผมหันไปมองหน้ามัน แทนที่มันจะตกใจกับแสยะยิ้มใส่
“กูเป็นคนชอบศึกษาหาความรู้ เพราะฉะนั้นไม่แปลก”มันพูดหน้าตาเฉย แต่ทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยวะ
“ถุยทำเป็นพูดให้ดูดี”พี่หวายทำท่าใส่ พี่บลูเอามือปิดหูพี่พายแบบไม่ให้ฟังแต่โดนปัดออกถลึงตาใส่ด้วย หดเลยครับ มือครับมือ ไม่ต้องจิ้นไกล
“มึงด้วยไอ้เชี่ยะบลู ไม่ต้องมาเนียน”พี่เจย์พูดอย่างหมั่นไส้พี่บลู แกเลยยกนิ้วกลางให้ไป ไม่สลดหรอกครับ
“แล้วมึงได้ท่าใหม่เปล่าวะ”อีออยกระซิบถามผม ไอ้พวกนั้นคิกคัก
“อีบ้ามึงจะพูดทำห่าไร”ผมกัดฟันบอกมัน หันไปมองไอ้ตัวต้นเรื่องก็ทำหน้าไม่ทุกข์ร้อน
“นั่นสิ ไอ้ไผ่มึงได้เอาไปใช้ในชีวิตประจำวันเปล่าวะ”พี่เจย์แม่งหูดีถามมาได้แต่ยิ้มกริ่ม
“ใช้เปล่าวะ”มันหันมาถามผม ทำเอาเหวอเลย ไอ้บ้าจะหันมาถามกูทำไม
“หอยหลอด มึงบอกสิว่าได้ใช้เปล่า กูอยากรู้อ่ะ”อีโมนิคเอามั่ง
“ไม่รู้ ไม่เคยจำ”ผมตอบแม่งอย่างนี้แหละ กลายเป็นขำกันก๊าก
“ เหรอ แสดงว่าเยอะ เลยจำไม่ได้ แน่จริงๆมึงไอ้ไผ่ ฮ่าๆๆๆๆ”พี่หวายได้ทีใส่ใหญ่เลย ไอ้ต้นเรื่องเงียบกริบแต่อมยิ้ม
“ทำสตอจำไม่ได้ กูเห็นเดินที อุ๊บ อี๊”อีออยจะพูดอีกผมปิดเปิดมันเอาไว้ ไอ้บ้านั้นก็นิ่งไม่หือไม่อือ นี่มึงไม่คิดจะพูดอะไรเลยใช่ไหม
“หุบไม่ลงนะเหรอ”ไอ้โอม โพล่งออกมา ทำเอาขำกัน มันก็พูดเวอร์แค่เดินช้ากว่าปกตินี๊ดสสนึง ยิ่งไม่ได้เจอกันมันยิ่งจัดหนัก
“ไอ้เชี่ยะ ไอ้ควาย พวกมึงหยุดเลยนะ”ผมด่าพวกมันครับ หันไปจิกตาใส่ไอ้หน้านิ่งเป็นเป่าสาก
“มึงก็จี้เส้น ยิ่งมึงอายก็ยิ่งโดนล้อ”มันว่าผมอีกไม่มีสำนึก
“ไอ้หน้าด้าน”ผมหยิกแขนมัน มันจิ๊ปากก่อนจะเอาปัดมือผมออก
“ไอ้บลู ไอ้สัดยิ้มอยู่ได้เมื่อคืนเสียงอะไรวะ”นั่นไงโดนจนได้ พี่พายอ้าปากหวอ เอาเถอะครับผมรอดแล้วเชิญพี่ตามสบาย
“อะไรของมึง”พี่พายถามพี่หวาย
“กูรู้กูจะถามเหรอ”พี่หวายก็ย้อนมั่ง
“อะไรกันวะ”พี่เจย์เสนอหน้าทันที พวกผมก็ลุ้นอย่างตั้งใจ
“เมื่อคืนไม่รู้แม่งอะไรกัน ซี๊ด ซ๊าด มึงบอกกูมาเลยว่าแอบกินอะไรกันถึงได้เผ็ดขนาดนั้น”พี่หวายทำเป็นบ่นใส่
“ไอ้สัด มึงหูฝาดนะสิ”พี่พายด่าแต่หน้าแกแดงมาก
“เมื่อคืนเหรอ”พี่บลูพูดลอยๆเหมือนนึกอะไรอยู่
“อะไร ไอ้ห่ารีบเล่ามาเลย”พี่เจย์ตาโตเลยครับ
“พาย อืม เสี้ยน”พี่บลูพูดออกมาแต่เว้นวรรคเหมือนจะนึก
“ไอ้พายเสี้ยน”ตะโกนแทบพร้อมกัน ไอ้ไผ่ยิ้มมุมปาก พวกผมอึ้งเลยครับ
“ไอ้เชี่ยะ มึงไม่พูดให้มันถูกๆ ว่ากูโดนเสี้ยนตำ”พี่พายหันไปด่าพี่บลูที่ยัง งง อยู่ พี่จะงงอะไร
“เออใช่ เมื่อคืนบ่งเสี้ยนให้พายอยู่ บอกว่าอย่าร้องดังเห็นมั้ยไอ้หวายล้อเลย”พี่บลูนึกได้แล้วมีหน้าไปว่าพี่พายอีก
“ก็มึงทำกูเจ็บนิ ไอ้เชี่ยะแทงเข้ามาได้”พี่พายด่าอีก แต่คงจะติดเรท
“สงสัยจะเจอเข็มใหญ่แน่เลยว่ะ”พี่เจย์พูดยิ้มๆกับพี่หวาย
“ขนาดเข็มเย็บผ้าแม่งยังร้องซะ แล้วถ้าเข็มไอ้บลูไม่ตายห่าเลยเหรอ”พี่หวายก็พูดแบบเดียวกับพี่เจย์ ยิ้มให้กัน
“สัด ลามกจกเปตร มึงเห็นมั้ยว่าน้องมันนั่งอยู่ด้วย ไอ้เหี้ยยยย”พี่พายด่าปิดหน้าปิดหลัง
“โอ้ย ไอ้พายมีแต่มึงนั่นแหละที่ยังรักษาประตูได้ยอดเยี่ยม เขารุดหน้าไปไหนต่อไหนกันแล้ว มึงดูคู่ไอ้ไผ่สิยิงไปกี่ประตูแล้ว”พี่หวายว่าใส่แกก่อนจะหันมาแซวผมอีก ผมเลยเขวี้ยงถุงขนมยังไม่ได้แกะใส่แกไป
“พี่หวาย จะบ้าเหรอพวกหนูก็อายเป็นนะ”อีออยทำเสียงวี๊ดว๊ายแต่หัวเราะคิกคัก
“นี่มึงอายแล้วเหรอ อีห่าหน้าระรื่นเชียว”อีโมนิคจิกหัวมันเข้าให้ ไอ้ไผ่มองหน้าผมยิ้มๆ ไม่ต้องมายิ้มกูยังสะโพกครากไม่หายเลย
“กูก็อยากนะ แต่พายแม่งไม่ยอม”พี่บลูสงสัยแกจะเก็บกดโพล่งออกมา
“ไอ้บลู นี่มึงจ้องจะฟันกูทุกวินาทีว่างั้นเถอะ”พี่พายหันไปตบตีใหญ่เลย
“อ้าว มันเหมือนเห็นอาหารอยู่ตรงหน้าแต่ปล่อยนานไปมันบูดเสียของเลยกินไม่ได้”พี่บลูยอมรับแถมพูดอะไรก็ไม่รู้ ทำเอางง แต่พี่พายนี่ปรี๊ดเลย
“มึงว่ากูหมดอายุเหรอ ไอ้บลู”พี่พายแม่งเข้าใจได้ไงวะ
“เปล่า บลูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น โธ่ยังไม่ได้เสพเลยจะหมดอายุได้ไง”พี่บลูแถไปเรื่อยๆแต่ไม่รอดเงื้อมมือและง่ามตีนงามๆของพี่พายไปได้ที่ถีบจนกลิ้งไปซบพี่เจย์ พวกผมหัวเราะเลยไม่เคยเห็นพี่บลูที่ดูดีต่อหน้าสาวๆมาตลอดจะมาจอดให้คนๆนี้ได้ เป็นไงครับคล้องจองมั้ย ชักเริ่มติดอีออยแล้วผม
“เฮ้ย ไอ้บลูมึงคิดจะงาบกูเหรอมาซบกูน่ะ ไม่นะ เจย์ไม่ยอม”พี่เจย์ทำเสียงแมนมากในตอนแรก ก่อนจะสาวแตกในตอนท้าย ตอนนี้หัวเราะกันจนน้ำตาเล็ดแล้วครับ
“จวยเหอะ แค่คิดกูก็จะอ้วก”พี่บลูด่าเข้าให้ ก่อนจะหันไปง้อพี่พายต่อ
“มันยอมไอ้หวายคนเดียว”ไอ้ไผ่แม่งพูดใส่พี่เจย์ที่ทำท่าจนหยุด
“ไอ้ไผ่ ไอ้หน้าเหี้ยน มึงนั่งเงียบๆก็ดีแล้ว”พี่เจย์บอกมัน
“ไอ้พาย มึงก็ยอมๆๆมันไปเถอะดูสิน้ำไม่ออกมานานแล้วมั้งมึง หน้าตาหมองคล้ำ”พี่หวายเอาอีกดอกพี่บลูรีบพยักหน้าทันที
“มึงก็ยอมมันสิ ไอ้เชี่ยะ นี่กูยังไม่ได้ชำระเรื่องวันนี้อีกนะ แม่ง”พี่พายแว๊ดใส่ ก่อนจะหันไปเขม่นพี่บลู อีกแล้วครับมีเรื่อง
“โธ่ พายนึกว่าเข้าใจแล้วซะอีก”พี่บลูทำหน้าปลงเลยครับ
“กูเข้าใจ แต่มันแสยะยิ้มใส่กูทำไม อีกากนั้นน่ะ”พี่พายหน้าตาเอาเรื่องมาก
“ใครวะ อีกาก สงสัยแม่งสกปรก”พี่เจย์มึงเล่นมุกเปล่านี่ เขากำลังซีเครียดกัน
“ไอ้สัดเจย์ มึงอย่าเพิ่งเล่นมุก ให้มันเคลียร์ก่อน ใครวะ”พี่หวายหันไปด่าพี่เจย์ที่เล่นไม่เลิก
“ไอ้กาย คณะบัญชีเป็นรุ่นน้องกูตอนเรียนมัธยม มันเข้ามาทักและกอดกูแค่นั้น”พี่บลูพูดเอง หันไปทางพี่พาย
“เออ แล้วมึงเป็นอะไร”พี่หวายซักต่อ อย่างกับในศาลที่มีการถามทั้งโจทย์และจำเลย
“ไอ้กอดกูไม่ว่าอะไร แต่มันมองกูแปลกๆตอนไอ้บลูบอกว่ากูเป็นแฟน แสยะยิ้มใส่แถมพูดรำลึกสมัยอยู่ที่โน่นว่าเคยเข้าค่าย กินนอนด้วยกัน ไปนั่นไปนี่ กูรำคาญเลยเดินหนี ไอ้นี่ก็ยังดึงให้กูอยู่ฟังอยู่นั่นแหละ”พี่พายใส่เป็นชุดเลยครับ
“กาย คณะบัญชี เฮ้ย เด็กเก่ามึงนี่หว่า ไอ้แฝด”อีออยทำท่านึก ก่อนจะโพล่งออกมา ไอ้สองคนมองหน้ากัน
“คนที่มึงพาไปวันเกิดกูเปล่าวะ คนตัวขาวๆ หน้าดูเรียบร้อย แต่แรดฉิบหาย”อีโมนิคเอ่ยมาบ้าง ทุกคนหันไปมองหน้าไอ้แฝด
“เออ”มันยอมรับแต่ไม่พูดอะไร
“แล้วคบกับคนไหนวะ”พี่หวายถามต่อ
“ทั้งคู่นั่นแหละพี่ เห็นหงิมๆแม่งปลาไหลผสมแรดจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเลย”อีออยด่าใส่เลย
“เออ ใช่ที่มันนั่งร้องไห้กระซิกๆที่มึงจับได้ไง ไอ้โอม”อีโมนิคพูดขึ้นหันไปทางไอ้โอม ไอ้อาร์มส
“กูงงว่ะ”พี่เจย์ทำหน้างง
“พวกมึงจะถามอะไรมาก ไม่ใช่เรื่องของเรา”ไอ้ไผ่ขัดขึ้นมา ผมว่ามันคงไม่อยากให้มองว่ายุ่งเรื่องเพื่อนผม
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คือผมเป็นคู่แฝดมักจะชอบอะไรๆที่มันเหมือนกันเป็นธรรมดารวมทั้งคนด้วย พูดตรงก็สามผี นั่นแหละ แต่กายไม่ได้คบแค่ผมสองคนตามที่ตกลงกันไว้ ยอมรับว่าผมกับไอ้อาร์มสชอบมันมากในตอนนั้นแต่มันหายหน้าไปประมาณสองอาทิตย์บอกว่ามีธุระที่บ้านบอกมีปัญหานิดหน่อยพวกผมก็เป็นห่วงตามไปดู แม่บ้านบอกมันไปหัวหินกับเพื่อนผู้ชายอีกคนในคณะ ผมก็ตามไปที่นั่นจับได้จะๆว่ามีอะไรกัน ก็เลยเลิก”ไอ้โอมเล่าจบก็ยกเบียร์ดื่ม
“แต่ก่อนเลิกผมก็กระทืบไอ้นั่นไปเกือบตายเสือกเบ่งเอาพวกมาเล่นพวกผม แค่หกเจ็ดคนไม่คณามือผมสองคนหรอก ไอ้กายมันกลัวเลยร้องไห้บอกว่าไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้ มันอ้างว่ามันไม่อยากมีผัวสองคนแต่ก็ทำใจเลือกไม่ได้ เหตุผลแม่ง”ไอ้อาร์มพูดเยาะในตอนท้าย
“ตอแหลสิไม่ว่า มันรู้อยู่แล้วตั้งแต่ตกลงคบเสือกมากระแดะทำใจไม่ได้”อีออยใส่อีก
“หนูกลัวว่ามันจะมายุ่งกับพวกพี่ไม่เลิกน่ะสิ อีนี่นะถ้ามันจ้องใครมันต้องเอาแน่”อีโมนิคพูดอย่างมั่นใจว่ามันทำแน่ถ้ามีโอกาส
“พี่ไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ไม่ใช่ว่าดูไม่ออกว่ามันเป็นยังไง ไม่เคยมีอะไรกับเขาเลย สักนิดก็ไม่คิด”พี่บลูพูดและหันไปทางพี่พาย
“กูรู้ แต่มันมองได้กวนตีนมาก เอาเถอะถ้าไม่เลิกกูได้ถวายตีนใส่แน่มึง”พี่พายกระแทกเสียงใส่ ผมว่าแกเอาจริง ไอ้ไผ่บอกว่าพี่พายดูอินโนเซ็นท์ในบางเรื่อง แต่เรื่องต่อยตีแกก็ไม่เป็นรองใครเหมือนกัน
“แม่ง กูเห็นมึงวนเวียนอยู่แต่อักษร ก. อยู่นั่นแหละ อักษรกาลกิณีมึงควรเลี่ยง ไม่งั้นอาจโดนตีน อักษร พ. ได้”พี่หวายพูดเป็นอักษรย่อ
“มึงเป็นซ้อแปดเปล่าวะ”พี่เจย์แซวแก
“เออ กูเขียนอยู่ที่นิตยสาร อึ๊บ คู่แข่งอุ๊บโว้ย”พี่หวายก็ย้อนกลับแก นิตยสารบ้าไรวะ
“อุ้ย หนูอยากไปเจอบอกอ นิตยสารนี้มั่กๆ”อีออยรีบบอก ทำเอาพวกผมขำกับมุกหื่นๆของแก
“อยากโดนสิมึง ถึงได้อยากไป”อีโมนิคแสยะปากว่ามัน
“อีห่า กูก็ลากมึงไปด้วยไงจะได้แบ่งๆกัน ไม่ใช่อีฝิ่นเดี๋ยวนี้เขามีส่วนตัว”มันพูดใส่อีโมนิค หันมากัดผม
“แน่นอน ของส่วนตัวใครจะแบ่งให้คนอื่นใช้โดยเฉพาะแฟน”ผมว่ามันก่อนจะหุบปากแทบไม่ทัน
“ฮิ้ว ไอ้ไผ่ ระวังนะมึง”พี่หวายโห่ล้อ เอาอีกแล้วกูปล่อยแม่งทั้งฟาร์มเลย
“ประกาศขนาดนี้ เผลอไปโดนเชือดแน่”พี่เจย์ทำท่าเอามือเฉือดคอ ชักแง่กๆ ตลกมาก
“ดอกกกก แล้วบอกว่าไม่หวงไม่หึง แต่อย่าเผลอนะพี่อีนี่เอาจริง”อีออยแม่งประกาศสันดานผมอีกแล้ว
“ใช่ๆๆ ปากมันพูดไปอย่างนั้นแหละ แต่อย่าได้มาเกาะแกะแทะเล็มเป็นเด็ดขาด หนูเชื่อแล้วว่าของพี่นี่ดีจริง ทำเอาอีนี่องค์ลงได้”อีโมนิคเสริมทัพคู่หูมันเข้าไปอีก ไอ้สองแฝดหัวเราะใส่หน้าผม ที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกเลย
“หึหึ อย่าให้รู้บ้างแล้วกัน”ไอ้ไผ่หัวเราะสองหึ เอามือบีบคางผมจนปากจู๋
“รู้อะไร”ผมสะบัดหน้าออกก่อนจะแหวใส่
“รู้ว่า เด็กพี่มีชู้ไง”มันพูดใส่หน้าผมยิ้มๆ แถมยักคิ้วกวนตีนด้วย
“ฮิ้วววววว ไอ้เชี่ยะ ทำข่มขู่แต่ตาเยิ้มนะมึง”พวกเพื่อนมันล้อและก็หัวเราะรวมถึงเพื่อนผมด้วย ไม่รู้จะเอาหน้ามุดที่ไหนมุดอกมันดีไหมเนี่ยะ พวกเราอยู่คุยกันต่ออีกจนเกือบสี่ทุ่มก็กลับ ผมกลับกับไอ้แฝด ตอนแรกมันจะไปส่งแหละแต่ผมเห็นว่ามันมีเรียนตอนเช้าจะได้กลับไปพัก หอมแก้มมันเสร็จกำลังจะเดินออก ก็ถูกดึงเข้าไปกอดอย่างแรงก่อนจะโดนจับให้แหงนหน้าไปบดจูบมันลากผมไปจูบตรงหน้าห้องครัว
“อื๊อ อือ”เสียงครางปนประท้วงเมื่อรู้สึกว่ามันจูบนานไปแล้ว เกิดใครมาเห็นเข้า ผมจิกไหล่ประท้วงมันแต่ก็ยังไม่รู้สึก มึงจะหนาไปถึงไหนทั้งหน้าทั้งตัว เมื่อสี่วันก่อนก็เล่นกูซะสะโพกคลาก ขนาดป่วยนะมึง
“อะไรวะ”เสียงมันหงุดหงิดเมื่อโดนดึงหัวให้ปล่อย นี่ต้องแบบนี้
“พอแล้ว”ผมบอกมันก่อนจะมองซ้ายมองขวาแบบล่อกแล่กมาก
“ทำไม”
“เดี๋ยวคนเห็น”
“ก็ใช่ไง หมามันไม่มามองหรอก”แม่ง กวนตีนกูอีก ผมเลยเตะขามัน
“กูหมายถึงเพื่อนมึงกับเพื่อนกูเดินมาเห็นโว้ย ไอ้ อะ อุ๊บ อื้อ”ผมเลยพูดใส่หน้ามัน เข้าทางอีกมันจูบปิดปากผมทันทีเลย ไม่รู้จะทำไงเลยปล่อยเลยตามเลย มันผละออกยักคิ้วกวนๆให้ ผมเลยกัดปากล่างมันซะเลยก่อนจะปล่อยให้กลับออกมา แต่คงหนักไปหน่อยปากเลยเจ่อประจานให้พวกมันล้อผม อีออยไปนอนกับอีโมนิค ช่วงนี้เขาสามัคคีกันมาก กัดผมอีกบอกเรื่องของคนโสดจะไปทำตัวโฉดแต่ไม่สำส่อนกับใครก็ได้
“กลับบ้านแน่นะ”มันถามผมเดินมาส่งที่รถ
“เออ กูไม่ไปหาชู้ที่ไหนหรอก”ผมเลยประชดมันกลับแต่อมยิ้มหน่อยๆ มันเลยเอานิ้วจิ้มหน้าผมก่อนจะดันขึ้นรถที่ไอ้แฝดสตาร์ทรออยู่แล้ว
“ไม่ไปนอนด้วยกันซะเลย”ไอ้โอมแซวผม มันหัวเราะ
“ปล่อยให้พักมั่ง เดี๋ยวเครื่องในพังหมด”มันพูดจบไอ้สองตัวหัวเราะชอบใจ
“เชี่ยะ”ผมเน้นใส่มันส่งท้าย ก่อนไอ้สองคนจะออกรถ หันไปมองก็เห็นมันยืนมองก่อนจะคร่อมมอไซด์ออกตัวไป ผมหันกลับไปไอ้สองคนก็ยิ้มล้อเลียน จนผมต้องเขกหัวมันสองคน พอถึงบ้านขึ้นห้องอาบน้ำได้ ก็ได้รับข้อความที่จะทำให้ผมนอนได้สักที “ถึงห้องแล้ว มึงล่ะถึงที่ยัง” ดูมัน ใช้คำกับผม กูยังไม่ตายโว้ย ผมเลยส่งมั่ง”กูถึงแล้ว ดีใจด้วยที่มึงก็ถึงฮวงซุ้ย” อิอิ ฮ่าๆๆๆๆ สบายใจกูแหละ
**********************************************************************************
ปล. เสร็จธุระสักที คงไม่ลืมกันเน๊าะ ตอนนี้สั้นๆสบายๆ ขอบคุณทุกคนเลยทั้งคนเม้นท์คนอ่าน ถึงไม่มากมายแต่ดีใจที่มีคนอ่านและติดตามจ๊ะ
-
แต่ละคน ขนมุขมาตบกันไม่ยั้ง ปากทันกันทั้งนั้น
-
ปากจัดกันยกแกงค์เลย
-
ปากหมาเหมือนกันทั้งกลุ่ม และหื่นอีกตั้งหาก มิน่าเปนเพื่อนกันได้ อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
เฮฮายกก๊วน 5555
-
:laugh: อ่านเรื่องนี้กี่ทีก็ฮา แต่ละคนกัดจิกกันได้ฮามาก
พอรู้ว่าอีกคนมีเรื่องไม่สบายใจก็รีบเคลียร์ปัญหาทันที ชอบไผ่ก็ตรงนี้แหละ
-
แต่ละคนปากสุดยอดอ่ะ
-
:call: :call: :call:
-
ปากจัดกันยกแก๊ง :z2:
บวกเป็ด
-
ตอนที่ 26
ตอนนี้ผมกับอีออยเดินเล่นกันที่ห้างหลังไม่มีเรียนตอนบ่าย ไอ้ไผ่ส่งข้อความมาบอกให้กลับเองวันนี้มันเลิกเย็นจะต้องซ้อมบาสด้วยเพราะจะมีแข่งกันในงานมหาวิทยาลัยและจะเข้าไปที่ร้านเลย พักหลังมันทำให้ผมแปลกใจหลายอย่างเดี๋ยวนี้เวลาไปห้องมัน ในตู้เย็นที่แต่ก่อนมีแต่น้ำกับเบียร์และของสดนิดหน่อยเดี๋ยวนี้มีนมเปรี้ยว โยเกริต์ เยลลี่แจมอยู่ด้วย ในความคิดคนอื่นไม่เห็นจะแปลกตรงไหนแต่สำหรับผมมันทั้งแปลกใจและดีใจไปกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่มันทำเพราะมันเป็นของที่ผมชอบกินเป็นประจำ ผมไม่เคยรู้ว่ามันสังเกตด้วยทั้งที่ผมไม่เคยบอก ผมไม่ถามมันหรอกเวลาหยิบกินทีก็เดินไปหอมแก้มมันที มันก็ทำหน้างงนิดหน่อยแต่ก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่ถามหรอก แต่สายตาถามประมาณว่ามึงเป็นบ้าอะไรหอมแก้มกูอยู่ได้ เดี๋ยวจะโดนมากกว่านี้หรอก ฮี่ฮี่ อันนี้ผมคิดเอง
“มึงจะเหมาห้างหรือไง”อีออยถามผมหลังจากมันได้เสื้อสีฉูดฉาด กางเกง รองเท้า และกระเป๋าที่มันเล็งมานานแล้ว แต่มันก็ไม่ได้รบกวนเงินทางบ้านหรอกถึงคนที่บ้านมันจะตามใจให้ใช้ไม่เคยขาด มันกับผมขายของทางอินเตอร์เน็ตกันแต่คนละประเภท ของมันเกี่ยวกับความสวยความงาม ของผมส่วนมากจะเป็นพวกอุปกรณ์ตกแต่งรถราคาไม่แพงมากแต่ได้คุณภาพ เพราะลุงผมที่อยู่อิตาลีเขาทำธุรกิจพวกนี้อยู่ และก็รับตกแต่งซ่อมโดยมีบริการถึงบ้าน ไม่ถึงกับมีรายได้มากแต่ก็พอได้ บางครั้งไอ้ไผ่ก็ไปเป็นเพื่อน แม่งเกือบทำลูกค้าผมหายก็เพราะหน้ามันที่นิ่งได้โล่นี่แหละ แต่มันก็ช่วยผมได้มากนะ
“แหมมาว่ากูทำอย่างกับมึงไม่ซื้อ”ผมว่ามันก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวและกางเกงชั้นในมาห้ากล่องเป็นสีขาวกับสีดำ เห็นมันมีสีนี้เยอะ สีอื่นน้อยมาก ดูมันซึนๆอย่างนั้นมันทำงานบ้าน ซ่อมของใช้เอง ผ้าถ้าผมไม่รีดมันก็รีดเองอยู่แล้ว นอกจากมันเหนื่อยจริงๆหรือขี้เกียจก็จะส่งให้แม่บ้านประจำที่นั่นทำ
“อุ้ย ซื้อให้ผัวเหรอคะคุณนาย”มันแซวผมทำเป็นยื่นหน้ามาจับพลิกไปมา
“อืม”ผมรับคำมัน ทำเอามันหุบยิ้ม
“มึงง่ายไปไหม”มันว่าผมที่ยอมรับง่ายๆ
“อีห่า เวลากูอ้อมๆมึงก็หาว่ากูปากแข็ง ดัดจริต สตอร์เบอรี่ พอกูรับตรงๆบอกว่าง่าย มึงจะเอาไง”ผมเลยใส่มันบ้าง ยิ่งมันอยู่กับอีโมนิคนะเข้ากันได้ดีมาก พูดถึงพวกมันวันนี้ผมก็ชวนแต่ไม่ว่างกันไปนอกสถานที่กับชมรมที่ ม. เลยอดเม้าท์กระจายเลย
“หึหึ ยอมรับแล้วล่ะสิว่ามึงชอบพี่เขามาก”อีออยพูดยิ้มๆใส่ผม ผมมองหน้ามันก่อนจะส่งของให้พนักงานขายและเดินไปจ่ายเงินเสร็จแล้วเดินออกมาหันไปมองมันอีกที
“ใช่กูชอบมันมาก”ผมพูดออกไปนิ่งๆ แต่ในน้ำเสียงเจือไปด้วยความกังวล ถึงเราจะเป็นแฟนกันและไปถึงไหนๆแล้ว ยิ่งตอนนี้มีแต่คนรู้จนทั่ว ม.แล้วว่าผมกับมันเป็นอะไรกันแต่บางครั้งก็อดหวั่นใจไม่ได้ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมกับมันผูกมัดกันด้วยคำว่าแฟนและเซ็กส์ใช่หรือเปล่า ขนาดมันก็พูดบ้างแล้วนะความรู้สึกมันน่ะ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรอีกวะ
“มึงกังวลเหรอ”อีออยถามผมไม่พูดเล่นแล้ว มันคงเห็นหน้าผมที่เป็นอย่างนั้นจริงๆ
“อืม มึงรู้มั้ยความมั่นใจที่แต่ก่อนกูมีเต็มร้อยนะหายไปเกินครึ่งตั้งแต่เป็นแฟนกับมัน กูพยายามเผื่อใจนะไม่คาดหวังว่าจะคบกันได้นานแค่ไหนอยากปล่อยไปเรื่อยๆถึงบางครั้งมันจะนิ่งเฉยเหมือนไม่ใส่ใจแต่บทมันจะทำอะไรๆให้ก็รู้สึกดีทุกครั้ง”ผมบอกมันก่อนจะแวะร้านเซเวนเซ่น
“อีฝิ่น พี่ไผ่น่ะกูว่าเขาไม่ใช่คนปากแข็งอะไรหรอก เขาเป็นคนแสดงออกทางการกระทำมากกว่าคำพูด กูกับไอ้แฝดยังพูดกันเลยว่าพี่เขาดูแลมึงดีนะไปรับไปส่งทุกครั้งที่มีเวลา กอดคอจับมือมึงเดินไปไหนมาไหนไม่เห็นแกจะอายใคร และยิ่งชัดเจนมากเขาไม่เคยปฏิเสธเวลาใครถามว่าเป็นแฟนมึงหรือเปล่ายอมรับอย่างเป็นเรื่องปกติมากๆ อีโมนิคมันบอกว่าขนาดไอ้กานต์ยังอายเลยในบางครั้งที่คนอื่นดูรู้ว่ามีเมียเป็นกระเทยถึงจะแปลงแล้วก็เถอะแต่ถ้าใครไม่ถามหรือดูไม่ออกมันก็จะยิ้มรับและภูมิใจที่มีแฟนสวย กูว่ามึงโชคดีนะในตอนนี้”อีออยบอกผมยาวเลยแต่ในคำพูดก็แฝงไปด้วยการให้กำลังใจ
“แค่คิดเฉยๆ กูยอมรับว่ามีความสุขที่อยู่กับมัน ๆ ไม่เหมือนคนอื่นที่เข้ามาหากู ไม่เรียกร้องหรือบอกให้กูเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ถึงบางทีมันจะปากเสียใส่กูบ้าง”ผมอดจะยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงมัน ป่านนี้คงกำลังเรียนอยู่แน่ๆ
“หวานนะมึง พูดถึงผัวยิ้มปากแถบจะฉีก รักษาไว้ให้ดีเถอะระวังจะโดนแฮบ โดยเฉพาะนังคุณเอมที่นิ่งๆแต่ดูแล้วลึกสุดใจ”อีออยแหย่ผมก่อนจะพูดถึงความกังวลอีกอย่าง ผมเคยคุยกับเอมตอนไปรอมันที่สนามบาส เอมมาทักและชวนผมคุยก่อน เป็นผู้หญิงที่น่ารักดูใสๆ แต่งตัวไม่รัดรูปเหมือนเดี๋ยวนี้ที่นิยม พูดจาเป็นกันเองมากมีการแสดงความยินดีด้วยที่ผมคบกับไอ้ไผ่ ผมพยายามจับความผิดปกติแต่ก็ไม่มีให้เห็นเลย ไม่เหมือนพวกนังแอนนี่ ไอ้ต้า หรือคนอื่นๆที่เข้ามายุ่งกับมัน
“มึงคิดว่าเอมเป็นอย่างนั้นเหรอ”ผมถามอีออยที่ตักกล้วยเข้าปากโดยการดูดเข้าไป ติดเรทนะมึง
“ยังไม่รู้ แต่กูอยากให้มึงดูไปก่อนไม่ใช่ว่าให้ไประแวงจนไปหาเรื่องผัวมึงเข้านะ”อีออยส่ายหน้าขนาดมันว่าแน่ๆยังดูไม่ออกเลย ก่อนจะบอกเตือนตอนท้าย
“รู้สึกมึงจะเข้าข้างมันมากไปมั้ย บางทีมันก็หาเรื่องกูนะมึง”ผมแขวะมันที่ออกหน้าออกตาเรื่องไอ้ไผ่มาก
“กูว่าส่วนน้อย และแน่นอนกูเข้าข้างผู้ชายทุกคนทั้งนั้นแหละ”มันลอยหน้าตอบ ก่อนโทรศัพท์จะดังขึ้น ผมรับทันทีไม่ต้องดู
“เลิกเรียนแล้วเหรอ”ผมถามไอ้คนในสายที่นานๆมันจะโทรหาสักที ส่วนใหญ่มันจะส่งข้อความมากกว่าไม่ได้หวานๆหรอก
“ไม่เลิกกูจะโทรเหรอ”นั่นไงกวนตีนกูอีก อีออยกูอยากให้มึงได้ฟัง
“โทรมาทำไม”ผมเลยใส่มันเลย อยากพูดไม่ดีกับกู
“กูเปลี่ยนโปรเลยลองดู”หนอยเห็นกูเป็นตัวทดลองโปรมึงเหรอ
“แล้วไง”ผมก็ย้อนมันอีก
“ไม่มีไร”มันบอกสั้นๆ
“เหรอ งั้นกูเปลี่ยนโปรมึงมั่งดีกว่า”ผมลากเสียงใส่มัน อีออยนั่งแทบจะสิงร่างผมเลย
“จะให้เพิ่มออฟชั่นการกระแทกช่วงล่างให้ถี่ขึ้นเหรอ”มันพูดได้หื่นมาก อีออยกดไลท์ นี่มึงได้ยินเหรอผมเลยถอยออกห่าง มันจิ๊ปาก
“ไอ้หน้าหม้อไม่มีฝา อุบาทว์”ผมด่ามันแต่ในใจโคตรเขินเลย ดันไปนึกถึงตอนมีอะไรกับมันซะได้ ยิ่งเวลาพีคสุดๆหน้ามันโคตรเซ็กซี่เลย
“หึหึ”มันหัวเราะก่อนจะมีเสียงแทรกเข้ามา “พี่ไผ่ซ้อมได้แล้วคะ เอมเอาผ้ากับน้ำไว้ตรงนี้นะ”เสียงพูดที่ร่าเริงไม่ต้องบอกว่าคนพูดน่ารักขนาดไหน
“อืม”เสียงมันตอบรับ
“แค่นี้นะ”ผมบอกมัน
“เป็นอะไร”มันถามผม
“เปล่า ก็มึงต้องซ้อมบาสไม่ใช่เหรอ พอดีกูซื้อของเสร็จแล้วก็จะกลับบ้าน”ผมรีบบอกมันกลัวว่าจะจับความผิดปกติผมได้ ชั่ววูบผมรู้สึกหวงอยากจะด่าคนที่มาขัดผมกับมันคุยกัน แต่ต้องอดกลั้นไว้บอกว่าไม่มีอะไร เชื่อใจมัน หายใจเข้าไม่มีอะไร หายใจออกเชื่อใจ นับหนึ่งถึงสิบโดยมีควายกระโดดข้ามรั้วประกอบไปด้วย
“บ้านไหน”มันถามผมอีก
“บ้านกูสิจะบ้านไหนล่ะ ไปซ้อมได้แล้วเดี๋ยวแพ้เขานะมึง”ผมก็บอกมัน ก่อนจะโบ้ยไปเรื่องอื่น
“มึงอยู่ไหน ไล่กูจริง”มันพูดเสียงนิ่งๆ
“อยู่ห้าง และกูก็ไม่ได้ไล่”ผมบอกมัน
“กับใคร”มันถามอีก
“อีออย คุยกับมันมั้ย”ผมบอกก่อนจะประชดนิดหน่อย ถามเหมือนกูมีชู้เลยนะมึง
“เยอะไป”มันว่าผมอีก
“ก็เอาออกสิ”ผมว่ามันบ้าง อีออยเริ่มทำหน้าสงสัยแล้วจากติดเรทตอนนี้เสียงผมเหมือนจะเริ่มงอนมันแล้ว
“เออ”มันพูดเสร็จก็วางไป
“ไอ้บ้า มึงนะมึง”ผมด่ามันก่อนจะเม้มปาก
“เป็นอะไรอีกล่ะ เมื่อกี้ยังยิ้มชมผัวอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนนี้ด่าซะงั้นทำไมเขาไม่ปรับโปรให้มึงเหรอ”อีออยถามผมที่ตอนนี้หน้างอสุดๆ
“มันกวนกูมั้ยล่ะ กูพูดดีๆหาว่ากูประชดใส่อุตส่าห์ไม่งี่เง่า”ผมพูดใส่อีออยเล่าให้มันฟัง
“มึงก็ประชดจริงๆนิ กูฟังยังรู้เลย”มันว่าผม ผมเชิดหน้าใส่มันเตรียมจะพูดแต่ไม่ทันมัน “อีฝิ่นตอนแรกมึงทำตัวนางเอกกูรู้ แต่พอมึงได้ยินเสียงชะนีมึงก็พูดด้วยน้ำเสียงงอนๆและปิดท้ายด้วยการประชดเขา”อีออยดักคอผม
“ก็มันกวนตีนกูก่อน”ผมไม่ยอมรับ
“เขาแหย่มึงน่ะสิ แหมขนาดยุ่งอยู่ยังปลีกตัวโทรหาเมีย ออกจะปลื้ม”อีออยทำหน้าปลื้มใจมัน
“กูก็ปลื้มแต่ตอนหลังมันทำเสียงแข็งใส่กูด้วยทำยังกับกูมีชู้งั้นแหละ”ผมก็ยังพูดให้มันฟังเพื่อจะได้รู้ว่าไอ้นั่นมันก็มีส่วนผิด
“ก็มึงไล่เขาอยู่นั่นแหละ เขาก็นึกว่ามึงมีชู้นะสิ นี่ก็แสดงว่าแกหึงมึงนะโว้ย”อีออยก็ยังเข้าข้างมันอยู่ แต่เดี๋ยว
“มึงคิดอย่างนั้นเหรอ”ผมถามอีออยอย่างไม่แน่ใจ ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยเห็นมันพูดหรือแสดงท่าทีอะไรเวลาที่คนมองหรือเข้ามาคุยกับผม มันจะเฉยหรือไม่ก็มองผ่านๆตาแค่นั้น ไม่ใช่ว่าผมอยากให้มันหึงหรือหวงอะไรมากนักหรอกแต่บางครั้งก็อยากให้มีบ้าง ผมก็เหมือนกันถ้ามีคนเข้าหามันมากเกินไปก็จะแสดงออกทันทีหนักเบาขึ้นอยู่กับเคสที่ปรากฎให้เห็น
“เออ คิดบวกไว้จะได้สุขใจมัวแต่มานั่งคิดโน่นคิดนี่ คิดๆๆๆๆ ไม่ต้องทำเหี้ยอะไรแล้ว”อีออยพูดใส่หน้าผมก่อนจะบ๊วบกล้วยชิ้นสุดท้ายเข้าปากไปไม่พอมันยังเอาลิ้นออกมาเลียที่เปรอะปากจนทั่ว ไอ้ผู้ชายโต๊ะข้างๆมองเป็นตาเดียวเลย มันไม่รู้ตัวหรอกว่ามันเซ็กซี่นะทั้งหน้าตาท่าทาง ผิวก็ขาวละเอียด หน้ามันออกหมวยๆที่จริงต้องเรียกว่าตี๋แต่มันบอกให้เรียกแบบนี้รู้สึกดีกว่า ตามันชั้นเดียวแต่ไม่ตี่ออกจะโตด้วยซ้ำขนตายาวตรงมันต้องเอาไอ้ที่ดัดขนตาดัดทุกวันมีปัดมาสคาร่าด้วยแต่ไม่เด่นมากนักอย่างน้อยมันก็บอกให้เกียรติสถาบัน ยิ่งกิจกรรมสถาบันนี่ไม่ต้องพูดถึงมันเต็มที่แถมยังลากผมไปช่วยด้วยไม่ว่าจะแต่งหน้า ซ้อมลีด จินตะลีลา ไอ้แต่งหน้าแต่งผม ผมพอช่วยได้แต่ให้แสดงอะไรผมไม่เอาเลยชอบดูอย่างเดียว ส่วนไอ้แฝดจะเน้นไปทางกีฬามากกว่าโดยเฉพาะว่ายน้ำกับฟุตบอลพวกมันถนัดมาก
“จริงอย่างมึงว่า กูจะไปอะไรกับมันนักหนาในเมื่อมันเป็นคนแบบนี้ ขอบใจมึงวะ”ผมยอมรับในคำพูดมัน
“ดีแล้วที่มึงคิดได้อย่างนี้ กอบโกยเอาไว้เถอะความสุขมันไม่ได้อยู่กับเรานานนักหรอกนะไม่เหมือนความทุกข์กับความเหงาที่แทบจะสิงร่างแบบผีอีแพงเลยนะมึง”มันตบไหล่บอกผมก่อนจะพูดอะไรแบบมีสาระแต่หน้ามันไม่ได้เครียดกับยิ้มระรื่น
“มึงอยากจะออกหนังสือเป็นของตัวเองมั้ย”ผมแซวมัน มือก็กดส่งข้อความกลับไปให้ไอ้คนบ้าๆบอๆแต่ผมก็ชอบมันมากกว่าใคร
“อีเลว เอ๊ะถ้าจะดีเหมือนกันโดยเฉพาะประสบการณ์ด้านเซ็กส์ อิอิ”มันจิกตาด่าก่อนทำหน้าหื่นๆ พาเอาผมขำไปกับมัน ก่อนจะพากันเดินต่ออีกนิดหน่อยและแยกย้ายกันกลับ ก่อนกลับบ้านผมแวะไปห้องมันก่อนเอาของไปให้ มันยังไม่กลับมา เลยเขียนโพสอิสแปะไว้ที่ขวดรังนกแช่ใส่ตู้เย็นไว้ให้มัน ก่อนจะกลับบ้านตัวเอง ไม่เห็นมันตอบกลับมาเลย ไม่เอาไม่คิดพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว ถึงบ้านพอดีผมจ่ายค่าแท็กซี่เสร็จก็หิ้วของเตรียมจะเข้าบ้าน สะดุ้งสุดตัวของแทบร่วงเมื่อถูกดึงให้ไปอีกทางตรงกำแพงข้างบ้าน
“ไอ้บ้า ตกใจหมด”ผมบอกอย่างตกใจจริงๆ เมื่อเห็นหน้าไอ้คนดึง ที่อยู่ในชุดเสื้อกล้าม กางเกงวอร์มขายาวสีเทาเข้ม ไปดูมันซ้อมทีไรก็ชุดนี้ บางทีมันล่อใส่กางเกงมวยเลย สงสัยมันคงอยากส่งมวยไทยไปบาสโลก (เลียนแบบมุกพี่โน้ตหน่อยนะ)
“กลับช้า”มันบอกหน้านิ่งๆ มือยังกระชับแขนผมอยู่ ดึงของในมือไปวางที่พื้น ดันจนหลังผมติดกำแพง
“รถมันติด แล้วทำไมไม่เข้าไปรอในบ้าน”ผมบอกก่อนจะถามมัน มือก็หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ามาเช็ดหน้าให้มันที่มีเหงื่อเกาะอยู่
“ไปไหนมา”มันถามผมอีก เสียงดีขึ้น
“ไปห้องมา”ผมก็บอกมัน
“แล้วไม่รอที่นั่น”มันถามผมอีก มือก็กอดเอวผมเอาไว้
“ถามมากจริง แล้วมาทำไม”ผมว่ามันก่อนจะถามกลับ
“ก็อยากมา”มันพูดหน้าตาเฉย ก้มมาใกล้ๆ
“เหม็นอ่ะ”ผมแกล้งยี้จมูกใส่มัน
“ดัดจริต”มันว่าผมเอามือบีบจมูก ผมก็แยกเขี้ยวใส่มัน
“กินข้าวยัง”ผมถามมันเอามือประคองหน้ามันไว้
“อยากกินมึงมากกว่า”มันยักคิ้วใส่ผม
“ไม่ให้กิน”ผมก็ทำใส่มันบ้าง
“หวง”มันเลิกคิ้ว
“กินมากไม่ดีเดี๋ยวเลี่ยนพาลให้เบื่อง่าย”ผมพูดใส่หน้ามันบ้าง
“ไม่เลี่ยนหรอก กู เงี่ยะ”มันบอกแต่ไม่จบผมเอามือปิดปากมัน
“ไม่ต้องพูดเลย ทะลึ่ง”ผมว่ามัน หน้าแม่งหื่นอีกแล้ว
“ไม่ไปเหรอ”มันถามผม ผมส่ายหน้าเกือบอาทิตย์แล้วที่ผมไม่ได้ไปนอนห้องมัน ช่วงนี้รายงานเยอะมาก
“ต้องทำงานให้เสร็จ”ผมบอกมันที่ตอนนี้มือไม่อยู่สุขเลยจับโน่นคลำนี่ไปเรื่อย
“เดี๋ยวช่วย”มันพูดเหมือนจะมีน้ำใจ แต่ตานี่ระยิบระยับมากบ่งบอกเลยว่าคิดอะไร
“ช่วยตัวเองไปก่อนเถอะ อย่ามาหลอกซะให้ยาก”ผมเขย่งไปกัดปากมันเลยโดนจูบเข้าให้ แม่งโคตรสูงเลย เดินคู่กันอย่างกับเสาไฟฟ้ากับหลักกิโล ผมก็ไม่ได้เตี้ยนะสูงตั้งร้อยเจ็ดสิบสามมันนั่นแหละสูงเกินไปร้อยแปดสิบหกได้มั้ง
“ทำเป็นรู้ทัน”มันกระซิบบอก ผมก็ยักคิ้วสลับไปมาใส่ ขนาดรู้ทันกูยังไม่ค่อยจะรอดเลย
“เข้าไปกินข้าวด้วยกัน”ผมชวนมันเข้าบ้านให้ไปกินข้าวด้วย คิดว่ามันคงปฏิเสธแน่มันเข้าบ้านผมไม่ถึงห้าครั้งด้วยมั้ง แต่ห้องมันผมไปเกือบจะร้อย หุหุ
“ชุดนี้เหรอ”มันถามผมว่าจะให้มันเข้าในบ้านชุดนี้เหรอ
“อืม หรือมึงจะแก้ผ้าเดินเข้าไปก็ตามใจ”ผมพยักหน้าพูดยิ้มๆใส่
“แล้วมึงคิดว่ากูจะแก้คนเดียวมั้ย”มันก็พูดยกยิ้มกลับมามั่ง ผมจิกหัวมัน มือก็ฉุดให้เดินตามพร้อมกับหิ้วของมาด้วย เดินไปจนถึงในบ้านก็เจอป้านวลยืนอยู่ มันยกมือไหว้ป้านวล มันมากี่ครั้งก็ไหว้ทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นลุงชิต พี่น้อย
“คุณไผ่ป้าบอกแล้วไม่ต้องไหว้หรอก ไปคะเข้าบ้านก่อนซื้ออะไรกันมาเยอะคะ”ป้านวลบอกมันก่อนจะถาม มันก็ยิ้มเฉยๆ เพราะมันก็เคยบอกคนในบ้านว่าไม่ต้องเรียกมันคุณหรอก แต่ก็ไม่มีใครฟังยังเรียกเหมือนเดิมเหมือนกับที่มันก็ยังไหว้เหมือนเคย
“ของน้องเองแหละ มีขนมที่ป้านวลชอบด้วยนะ วันนี้มีอะไรกินบ้าง”ผมบอกแกก่อนจะวางกระเป๋าตรงโซฟา จูงมือมันเดินเข้าครัวไปทันที
“ขอบคุณคะ วันนี้มีไข่ยัดไส้ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ น้ำพริกกะปิผักทอด ตักข้าวเลยมั้ยคะ”ป้านวลขอบคุณผมก่อนบอกรายการอาหาร ผมพยักหน้า
“ของน้องเอาข้าวเยอะๆนะวันนี้หิวมาก พี่ไผ่เอาเยอะมั้ย”ผมบอกป้านวล ก่อนจะหันไปถามมันที่มองหน้าผมที่ยิ้มล้อๆ มันรู้ว่าผมแกล้งเรียกมันไปงั้นแหละเพราะผมเรียกไอ้ทีไรป้านวลบ่นทุกที
“เรียกให้ตลอดนะคะทั้งในบ้านและก็นอกบ้านด้วย คุณน้อง”ป้านวลบอกผมยิ้มๆอย่างรู้ทัน ผมทำหน้ามึนใส่ แกก็ยิ้มก่อนจะให้พี่น้อยตักข้าวให้และก็เดินออกไป ผมลงมือทันที ตักไข่ยัดไส้ให้มันก่อนจะตักน้ำพริกใส่ให้
“เผ็ดมั้ย”ผมถามมัน
“ก็ดี”มันบอกและก็กินต่อ ผมก็ตักให้มันอีกมองมันกินก็เพลินดี“ไม่กินล่ะ หิวไม่ใช่เหรอ”มันถามผมก่อนจะตักให้ผมบ้าง ผมก็รีบกินทันที ผลัดกันตักให้จนอิ่ม ก็เดินไปบนห้องผมลากมันขึ้นมาเองแหละ
“อาบน้ำที่นี่แหละจะได้ไปร้านพี่กี้เลย ไม่เสียเวลาด้วยเสื้อผ้าก็เอามาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”ผมบอกมันที่นั่งตรงโซฟาในห้อง ผมรื้อของออกมาจากถุงเก็บเข้าที่ เหลือไว้แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวสองตัวที่จะเอาลงไปซัก
“มึงใส่ไซส์นี้เหรอ”มันไม่ตอบแต่ถามผมแทน
“เปล่า”ผมส่ายหน้ายิ้มๆ หวังให้มันพูดต่อแต่ร้อยละเก้าสิบอย่าคาดหวังกับมัน ผมเลยเดินเอาไปทาบตัวมัน
“พอดีเลย”ผมพูดลอยๆ มันคว้าเอวผมให้นั่งบนตัก
“ซื้อมาทำไม”มันถามผมหน้าไม่บอกว่าอารมณ์ไหน
“อยากซื้อ ถ้าไม่ชอบเอาไปให้คนอื่นก็ได้”ผมพูดใส่หน้ามันยิ้มๆ เผื่อมันจะหึงมั่ง
“กูจะตามไปเตะไอ้นั่น”มันพูดออกมาอีก
“ลุงชิตเนี่ยะนะ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน แต่อดรู้สึกดีกับคำพูดมันไม่ได้ คิดว่ามันคงจะบอกว่าก็เรื่องของมึงอะไรประมาณนี้
“งั้นกูเตะมึงก่อน”มันพูดแล้วบีบจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยว
“ใจร้ายอ่ะ”ผมบอกมันด้วยเสียงแบบ น่ารักอ่ะ
“แรดจริงๆ”มันก็ว่าผม
“ใช่สิ ใครจะน่ารักเรียบร้อยเหมือนคุณน้องเอมล่ะ”ผมแกล้งทำเสียงน้อยใจใส่มัน แกล้งจริงๆนะไม่ได้รู้สึกอะไรเล๊ย
“แกล้งพูดป่ะเนี่ยะ”มันเลิกคิ้วใส่
“กูพูดเล่นแต่จากใจ”ผมเอาคำพูดมันมาย้อนใส่ ยักคิ้วให้ด้วย
“ไม่เชื่อใจ”มันพูดอีก
“เชื่อสิ ทำไมจะไม่เชื่อ”ผมกอดคอมันยิ้มให้แบบหวานมาก มันมองหน้าผมแบบไม่เชื่อ
“ไม่คุยแล้ว ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวไปสายนะ”ผมตัดบทดีกว่า ดึงให้มันลุกขึ้นแต่ไม่ขยับเลยสักนิด
“กูกลับก่อน”มันพูดก่อนจะลุกหยิบเป้มาสะพาย
“โกรธอะไรอีกล่ะ”ผมดึงมือมันเอาไว้
“เปล่า”มันบอก
“แล้วทำไมไม่อาบ”ผมลอยหน้าถามมัน
“เกรงใจ”มันพูดสั้นๆ
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เพื่อนกูก็มาเปลี่ยนบ่อยไป”ผมก็ย้อนมันอีก
“แล้วกูเพื่อนมึงเหรอ”มันก็เอามั่ง ผมหุบปากไม่ลงเลยเสือกยิ้มซะกว้างกับคำพูดมัน เพราะมันมีความหมายแอบแฝงอยู่ มันคงจะเขินเลยแถพูดต่อ “มึงอย่าถามอีกนะ คนที่บ้านมึงเขาจะมองไม่ดี กูมาหามึงในชุดนี้แล้วกลับลงไปอีกชุดนึง โดยเฉพาะป้านวล ถึงป้าแกจะไม่พูดแต่ไม่ได้หมายความว่าแกไม่รู้เรื่องกูกับมึง เข้าใจมั้ยครับคุณน้อง”มันพูดยาวเหยียดเลยก่อนจะตบท้ายยิ้มๆ อื้อหือ ยิ้มอีกสักดอกถูกใจจริงๆ
“เข้าใจครับคุณพี่”ผมก็ล้อมันกลับเลยโดนเขกหัวเข้าให้ ก่อนจะเดินออกนอกห้อง มันก็รั้งผมเข้าไปกอดและก็จูบผมจนต้องโต้กลับไป ผมเบียดตัวเข้าหามันอย่างคิดถึงมาก แค่ไม่กี่วันที่เราห่างกัน
“น้องคิดถึงพี่ไผ่”ผมบอกอย่างที่ใจสั่งให้พูดไปเลยว่ารู้สึกยังไง ดูมันอึ้งไปหน่อยทำหน้าไม่ถูกเหมือนจะเขินที่ผมอ้อนมัน
“อืม”มันตอบรับในลำคอ ผมกอดมันแน่นเลย ก่อนจะผละออกนิดหน่อย “กูชอบมึงไม่ได้ชอบคนอื่น จำเอาไว้”ถึงไม่ได้เป็นคำบอกว่ารักแต่แค่นี้ผมก็ดีใจที่มันยอมพูดความรู้สึกของมันออกมาบ้าง
“รู้แล้ว จะไม่งี่เง่า”ผมบอกด้วยเสียงกระซิบเบาๆชิดริมฝีปาก จนมันต้องจูบปิดปากอีก
“จะคิดบัญชีทีหลัง ยั่วนัก”มันพูดยิ้มๆ จูบอีกครั้งก่อนจะพากันลงมาข้างล่าง มันลาป้านวลพร้อมกับขอบคุณที่แกจัดขนมใส่กล่องไปให้ ผมเดินไปส่งที่หน้าประตูบ้าน
“พักผ่อนบ้างนะ เหนื่อยก็หยุดมั่ง”ผมบอกมันอย่างเป็นห่วง พักหลังดูมันเหมือนอดหลับอดนอน พี่กี้กับพี่บีมไม่ได้เรื่องมากหรอกแกบอกว่าถ้ามันจะหยุดก็หยุดได้ แต่ด้วยความที่มันเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมากก็เลยไม่ค่อยจะหยุดเท่าไร นอกจากจำเป็นจริงๆ
“กลัวไม่มีเงินมาเลี้ยงมึง แดกเก่งช้อปเก่งโคตร”มันพูดกับผมยิ้มๆ
“เออ กูจะกินน้อยลง ช้อปน้อยลง มึงจะได้ไม่เหนื่อยหาเลี้ยงกู”ผมกอดมันที่คร่อมรถอยู่ พูดงอนๆใส่ที่มันหาว่าผมกินเก่ง ช้อปเก่ง กูไม่ได้อยากซื้อแต่อดใจไม่ได้แค่นั้นเองในนั้นก็มีของมึงด้วยแหละถึงจะน้อยกว่า กูก็นับรวมด้วย แต่จะว่าไปก็ความผิดมึงนั่นแหละพักหลังๆไม่ค่อยจะขัดกูเท่าไร แต่ผมไม่พูดหรอกเดี๋ยวมันกวนตีนใส่และจะพาลไม่ซื้อให้ หุหุ
“ไม่ต้องมางอน กูจะเหนื่อยอะไร อาหารตาเยอะแยะ เห็นก็ลืมเหนื่อยแล้ว”มันพูดยิ้มๆใส่ผม
“มึงอยากตายเหรอ”ผมผละออกเปลี่ยนเสียงทันที เอามือบีบคอมันเขย่าไปมาแต่ไม่แรงหรอก กลัวมันเตะเอา
“ไหนบอกเชื่อใจไง”มันย้อนใส่ผม ยักคิ้วให้ด้วย
“พูดเล่นไม่ได้ไง”ผมเลยแถไปตามน้ำ มันผลักหัวผมให้เข้าบ้านไปได้แล้ว ผมหอมแก้มมันอีกที
“ฝันดีแต่อย่าฝันเปียกนะโว้ย ไปล่ะ”มันพูดกวนๆ ก่อนจะขี่ออกไป
“ไอ้บ้า”ผมตะโกนส่งท้ายมัน ก่อนจะเดินยิ้มเข้าบ้าน ไอโฟนผมก็ดังขึ้น
“ครับ พี่พาย”ผมแปลกใจนิดหน่อยที่พี่พายโทรหา
“ไอ้ไผ่อยู่นั่นเปล่า”พี่พายถามผม
“กลับไปแล้วพี่”ผมบอกตามตรง
“แหม ไอ้ห่าไปหาเมียก็ไม่บอกรีบซะจนลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วย”พี่พายบ่นมันนิดหน่อย
“มันไม่ได้ซ้อมบาสเหรอพี่”ผมถามอย่างสงสัย
“ซ้อมสิ แต่เกือบจะซ้อมเพื่อนรวมทีมเข้าให้ ไม่รู้มันโมโหอะไร เหวี่ยงลูกยังกับจะฆ่าแป้นบาสจนไอ้หวายต้องบอกให้มันพอก่อน สักพักมันหยิบเป้บอกมีธุระแล้วก็ไปเลย ทะเลาะกันหรือเปล่า”พี่พายเล่าให้ฟังก่อนจะถามผมที่อึ้งไป ถึงว่าแม่งเจอหน้าผมทั้งหน้าทั้งเสียงแข็งเป็นสากกระเบือเลย อย่าบอกนะว่าผมไปสะกิดต่อมโกรธมันเข้า
“เปล่านะ เหมือนมันอารมณ์ไม่ค่อยดีเหมือนกันนั่นแหละตอนแรกน่ะ สักพักก็ดีขึ้นหลังจากกินข้าวไป สงสัยมันโมโหหิวมั้งพี่พาย”ผมบอกแกแบบขำๆ ก่อนจะได้ยินเสียงพี่บลูกับพี่เจย์แย่งอะไรกันไม่รู้ พี่พายหันไปด่าเข้าให้ นึกภาพออกเลยผม
“โมโหหิวหรือโมโหเมียวะ”เสียงพี่หวายแทรกเข้ามาในเครื่อง
“ไอ้หวายเสือกจริงมึงนิ”พี่พายด่าเข้าให้ ผมเลยขำ
“จะโมโหเรื่องไร พี่นั่นแหละไปแกล้งขัดขามันหรือเปล่า”ผมเลยแซวแกกลับ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นพี่หวายแล้วครับ
“ขัดบ้าอะไร มีแต่มันนั่นแหละจะก้านคอสิไม่ว่า สงสัยแม่งจิตหงุดเงี้ยวแน่ๆเลย”พี่หวายว่ามันก่อนจะตบท้ายแบบแซวเล่น
“พี่ไม่ช่วยมันล่ะ”ผมก็บอกแกกลับไป
“โอ้ย แค่นี้มันยังอารมณ์เสียขืนไปจับของมันได้โดนตีนแน่ๆ เห็นมีก็แต่เอ็งล่ะมั้งที่จับได้น่ะ”พี่หวายว่ามันอีกก่อนจะแซวผม
“แสนรู้จริงๆ”ผมว่าแก แต่ถ้าเห็นหน้าผมตอนนี้นะแกต้องล้อแน่ๆ เพราะมันน่าจะแดงแล้วล่ะ
“ไม่ใช่หมีแพนด้าโว้ย”แกก็ตอบกลับ ทำเอาผมหัวเราะ
“มันอารมณ์ดียังวะ”แกถามอีก
“น่าจะดีนะ”ผมก็ซื่อตอบแกไป ได้ยินพวกแกหัวเราะชอบใจ
“ทำอะไรใส่มันล่ะถึงได้อารมณ์ดี อย่าบอกนะว่า งุ๊งิ๊ๆๆกันน่ะ”พี่หวายแซวต่ออีก
“มั่วแล้ว แค่ให้ข้าวมันกินก็อารมณ์ดีแล้ว”ผมพูดใส่แก
“จริงดิ”แกเหมือนไม่เชื่อ ทำเสียงได้แรดมาก
“เอางี้ พี่ไปหามันที่ร้านเลยไป”ผมท้าแก
“พูดเล่นโว้ย เดี๋ยวโทรบอกพี่กี้ก่อนว่ามันลืมของไว้ ที่โทรมาไม่ใช่อะไรหรอกกลัวเมียมันจะหงุดหงิดคิดว่ามันติดกิ๊กอยู่ เพราะโทรเท่าไรก็ไม่มีคนรับสายเลยหวังดี จริงๆนะ แค่นี้จริงๆ ไม่มีอะไรแอบแฝง”พี่หวายพูดแซวเพราะพวกแกรู้ว่าผมต้องโทรหามันว่าไปถึงร้านหรือยังไม่ได้จับผิดแต่เป็นห่วงจริงจริ๊ง ขอบอก
“นั่นไง บอกแล้วว่าพี่แสนรู้จริงๆ”ผมบอกไปอีก แกโวยใส่ก่อนจะกดวาง ทำเอาผมส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องอาบน้ำทำรายงานต่อให้เสร็จจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันตามที่มันกระซิบบอก อย่าถามนะครับว่าทำไมคุณอ่านแล้วไม่เห็นหรือได้ยินหรือสงสัยว่าประโยคนี้ซ่อนตรงไหน มันกระซิบครับ ย้ำ มันกระซิบให้ผมได้ยินแค่คนเดียว อิอิ
**********************************************************************************************
ปล. ขอบคุณหลายๆๆๆๆ สำหรับทุกเม้นท์ที่เป็นกำลังใจ จะเขียนต่อไปแม้จะตันบ้างในบางครั้ง อย่าว่ากันนะถ้ามันสนุกบ้างไม่สนุกบ้าง ติได้ชมได้ไม่ว่ากัน จะได้ปรับปรุงซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ หุหุ
-
เหมือนจะมีมือที่สามเข้ามาอ่ะ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ
อย่าดราม่านะๆๆ
-
หึงแรงจังคนนี้ แค่ไปชอปปิ้งนี่นะ แต่แฟนเขาน่ารัก :L1: :L1:
-
พี่ไผ่น่ารัก ไม่พูดแต่แสดงออก
อุตส่าห์ออกจากซ้อมบาสมาหาเมียถึงที่บ้าน
บอกว่าไม่รัก ไม่เชื่อแล้ว
-
นังชนีนั่นคงม่อ๊บทดีช่หม
-
พี่ไผ่แอบหวานนะเนี้ย
-
ขี้หึงทั้งคู่ :laugh:
-
ขี้หึงทั้งคู่อ่า
แค่ก้เชื่อใจกันอยู่ดี
ดีแล้วววว
จาได้รักกันนานๆ
-
ชอบมากค่ะ :pig4: :pig4:
ขอกอดคนแต่งที :กอด1:
-
ชอบอ่ะ
สนุกดี
น่ารักด้วย :L1:
บวกเป็ด
-
บางการกระทำของไผ่ ฝิ่นก็ต้องคิดให้ลึกซึ้งเพราะไผ่ไม่ชอบพูด
แล้วฝิ่นจะรู้ว่าจริงๆไผ่ก็ใส่ใจและโรแมนติก :laugh:
-
:haun4: อ๊ายยย หลงรักพี่ไผ่ไม่พูดแต่ทำเลย เพอร์เฟคแมนอ่ะ
น้องฝิ่นก็น่ารักเหมาะสมกันมาก :impress2:
+1 ให้คนแต่งจ้ามาต่อบ่อยๆนะ :t3:
-
ตอนที่ 27
“ซี๊ด”
“อืม”
“โอย”
*
*
*
*
“เฮ้ย มึงจะหยุดซี๊ดได้ยัง จะแซ่บอะไรนักหนา”ผมนั่งมองมันนานแล้ว นั่งกินซูกิชิ แต่อย่างกับนั่งดูหนังเอ็กซ์ ร้องแม่งอยู่ได้
“ทำไม มึงเสียวไงได้ยินเสียงกูเนี่ยะ”ไม่สำนึกยอกย้อน แลบลิ้นมาเลียริมฝีปากอีก
“เออ กูเสียว เสียวจะถีบเข้าให้”ผมว่าก่อนจะยกตีนถีบหน้าแข้งมัน แต่ไม่แรงมากหรอก ไม่งั้นมันต้องง็องแง็งเอาค่าทำขวัญ
“ไอ้เชี่ยะ กางเกงกูเปรอะหมด ไม่รู้ไปเหยียบขี้มาหรือเปล่า”แทนที่มันก้มไปเช็ด เสือกยกขึ้นมาเช็ดบนเก้าอี้ที่นั่ง ดีนะไม่วางพาดบนโต๊ะ ผมยกยิ้มแถมยักคิ้วให้มันด้วย
“ไม่ใช่กางเกงกู”ผมย้อนมัน ก่อนจะคีบเข้าปาก มันหันมาจะด่าเปลี่ยนเป็นลุกมานั่งข้างผมทันที ฉวยโอกาสจริงๆ ผมนะไม่ใช่มัน ตอนแรกบอกให้นั่งข้างเดียวกัน มันบอกกินไม่ถนัด ผมก็เลยแกล้งมันซะ ไอ้ฝิ่นมันสำอางจะตายหัวจดเท้าต้องเนี้ยบสะอาด ไม่รู้มันชอบทำรถได้ไง เพราะมันต่างกันลิบลับ เวลามันแต่ง ซ่อม มันไม่ห่วงสะอาดเลยชุดช่างมันนะอย่างเน่าแบบอีเดียดมาก มันใช้จนคุ้มทั้งที่มันมีหลายชุดแต่มันบอกให้พังเป็นชุดๆไป
“ของกูนะ ชอบคาบไปแดกเรื่อยเลย”มันว่าผม น่าจะเป็นแมวน้ำนะผมว่า
“มึงอยากช้าเอง และกูเป็นเจ้ามือนะโว้ย”ผมเลิกคิ้วบอกมัน ที่จริงไอ้เรื่องใครจ่ายไม่ใช่ปัญหาหรอกสำหรับเรา แต่วันก่อนผมแพ้พนันมันเรื่องมวย คือผมชอบดูมวยไงทั้งไทยและเทศ คนละมุมเลยครับกางเกงมวยคนละตัวผมน้ำเงิน มันแดง สรุปผมแพ้ต้องเป็นทาสมัน อย่างแรกเลยที่มันสั่งคือห้ามอึ๊บมัน ก่อนมันจะได้ใจจิกหัวใช้ผมใหญ่เลย และที่มากินไอ้นี่ก็เพราะมันเห็นโฆษณาเกิดอยากจะแดกขึ้นมา ก็เลยต้องจัดให้ ยังไม่หมดตบท้ายด้วยการช้อปอีก มันเมมโมรี่ในหัวไว้หมดแล้วว่าจะซื้ออะไรบ้างเอาไว้ถึงทีกูมั่งจะเอา (คืน) ให้หนำใจเลย เอาวะ ยังไงก็มีมันคนเดียวให้ตามใจเกิดไม่มีมันจะเหงาใจเหงากายเหงาปากซะเปล่าๆ หึหึ
“แต่กูเป็นเจ้านายมึงนะวันนี้ อย่าทำเป็นขี้เลื่อย”มันลอยหน้าแถมเอานิ้วจิ้มหน้าผากอีก
“ไม่ใช่ผัวมึง งั้นกูก็”ผมถามอีกยิ้มๆ แต่ไม่ทันปากมันที่ขัดซะก่อน
“เออ แต่มึงก็มองใครไม่ได้ ไม่งั้นกูจะปิดตาแล้วจูงมึงแทน”มันกระแทกเสียงรับก่อนจะข่มขู่ ซึ่งกูกลัวมาก เสือกรู้ทันกูอีก ผมว่าเรื่องธรรมดาถึงเราจะมีแฟนแต่ถ้ามีอะไรล่อตาล่อใจก็ต้องมีบ้าง ขึ้นอยู่ว่าจะอดใจได้ในลิมิตไหน คู่ผมก็พอกันแหละถ้ามีคนที่ดูดีผ่านตาก็มอง แต่ไอ้ฝิ่นมันชอบแกล้งผม บางทีมันผิวปากใส่เลยพอเขาหันมามันก็ทำหน้าตาเฉย ส่วนผมไม่ทันอาศัยหน้านิ่งอยู่แล้วเลยดีหน่อย แต่ถ้าเขามองแล้วยิ้มให้มันจะจิกแขนผมทันที ทำเองเล่นเองเสร็จสรรพ
“สัด หวงกระดูก”ผมจิ้มมันมั่ง
“กูหวงกระ......มากกว่า”ไม่ต้องบอกมั้งครับว่ามันกระซิบใส่หน้าผมด้วยคำว่าอะไร
“เพิ่งสำนึกได้ไงว่าของกูมันน่าหวง หืม”ผมกอดคอมันเข้ามาใกล้ๆมันหน้าแดงเลย มีคนมองด้วยแต่สายตาต่างกัน แต่อย่างที่บอกผมไม่ใส่ใจหรอก
“ก็มึงเป็นแฟนกูนิ”มันก็ลอยหน้าตอบ
“หวงแค่ตรงนั้น”ผมเลิกคิ้วใส่มันอีก
“ทั้งหมด”มันยักคิ้วใส่ ทำเอาผมหัวเราะ
“จูบทีดิ”ผมพูดใส่มัน เล่นเอามันหน้าเหวอ
“ไม่เอา”มันเอาหน้าซบไหล่เขิน
“จูบ ไม่ได้เอา”แกล้งมันอีก
“ไม่ให้”มันทุบอกก่อนจะบอก
“ทีเดียว”
“คนเยอะ”
“ใต้โต๊ะไหม”
“ไอ้บ้า”
“หึหึ”ผมหัวเราะก่อนจะหันไปกินต่อ ผมแกล้งมันไปงั้นแหละเวลามันอายน่ารักดี กำลังจะเข้าปากก็โดนสะกิดยิกๆ ผมหันไปมอง เมียผมมองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลัง ก่อนจะยิ้มๆเมื่อไม่มีใครแล้วตรงที่พวกผมนั่ง หันมาทำปากแบบจูจุ๊บ
“ทำไร”ผมถามมัน
“อูบอิ (จูบดิ๊)”เสียงอู้อี้ ผมเกือบปล่อยก๊ากกับหน้ามันตอนนี้มาก ทำไปได้
“กูขอปากไม่ใช่ตูด”ผมเอาตะเกียบจิ้มปากมัน นึกว่ามันจะหลบเสือกดูดปลายตะเกียบเข้าให้ “ตะกละ”ผมว่ามันๆก็ยักไหล่ใส่ก่อนจะหรี่ตามองผม
“จะจูบเปล่าเนี่ยะ กูเมื่อยแล้วนะ”มันโวยใส่
“กูแกล้งมึง”ผมบอกมัน
“ไอ้เชี่ยะ”มันทำปากด่าใส่หันหน้ากลับไปทางเดิม ค้อนผมประหลับประเหลือก ผมเลยโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ สักฟอดวะ
“แค่นี้ก่อน”ผมกระซิบบอกมันที่หู เม้มจนมันย่นคอหนี ก่อนจะกินต่อจนหมดนั่งสักพักคิดเงินแล้วก็พากันเดินออก
“อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”มันลูบท้องตัวเองที่ยัดเท่าไรก็ไม่ปลิ้นสักที สงสัยมันจะมีพยาธิงูเห่า วันนี้มันใส่เสื้อกล้ามลายฟ้าขาว กางเกงยีนต์ผ้ายืด รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ ผมมันก็ถักเป็นเปียเล็กรอบหัวเห็นรอยไถข้างๆ ดูร็อคเล็กๆดี ผมก็ไม่ต่างจากมันเพียงแต่เป็นเสื้อยืด จะใส่เสื้อกล้ามมันก็บ่นหาว่าจะใส่ไปอวดใคร ผมก็ย้อนมันบ้างแล้วมึงล่ะ มันบอกว่ามันใส่แล้วน่ารักส่วนผมใส่แล้วเหมือนกระเทยคูโบต้า ผมเลยขี้เกียจเถียงกับมันจะเอาชนะมันเรื่องเถียงนี่ยากถ้าเอาอย่างอื่นผมกินขาด ฮ่าๆๆๆๆ
“ไปไหนก่อน”ผมถามมัน เอามือเสยหัวก่อนจะหยิบแว่นใส่ กันมันรู้ว่ามองอะไรอยู่ หึหึ หันไปมันก็ใส่มั่ง มันชอบใส่ของ Ray-ban ยี่ห้ออื่นมันก็มีเป็นร้อย เมื่อเดือนก่อนผมก็เพิ่งถอยให้มันไปห้าอัน ผมถามมัน มึงไม่เอาให้ครบเจ็ดไปเลยจะได้ครบสัปดาห์ มันเลยสนองถอยอีกสอง ยังมีหน้าย้อนว่าไม่นับนักขัตฤกษ์นะ สุดยอดกับความหน้ามึนของมัน แต่ดีหน่อยเป็นช่วงจัดโปรโมรชั่นเลยหมดไม่เท่าไหร่ ส่วนมันก็ถอยรองเท้าให้ผม เหตุผลคือจะได้เข้ากับทรงผมที่ตัดใหม่ มันใช่เหรอวะ
“แล้วแต่ป๊า”มันพูดแหย่ผมทำตาวิบวับ ผมแสยะยิ้ม
“งั้นกลับห้อง”ผมพูดจบ มันดึงมือผมให้เดินตามทันที “ไหนบอกแล้วแต่กูไง”ผมพูดไม่มองหน้ามัน แต่สายตากำลังมองผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูเซ็กซี่มาก เดรสเข้ารูปกับร่างสูงโปร่ง อวดขาขาวเรียวที่สวมส้นสูง ผมดัดเป็นลอน ถ้าไอ้ฝิ่นมันใส่ชุดนี้ล่ะจะเป็นไงวะ หึหึ
“ไม่สร้างสรรค์ และนี่”มันตอบ ก่อนจะเน้นๆ
“ซี๊ด หยิกกูทำไมเนี่ยะ”ผมซู๊ดปากเลยเมื่อโดนเหน็บสีข้างเข้าให้
“คิดว่าใส่แว่นแล้วกูไม่รู้เหรอว่ามึงมองอะไรอยู่”มันลอยหน้ายักคิ้วใส่ ผมจิ๊ปาก มันรู้ได้ไงวะ เหมือนรู้มันเลยพูดต่อ”เพราะกูก็มองอยู่ ชาติก่อนทำบุญด้วยฟาร์มนมกับฟาร์มหมูเปล่าวะ แม่ง อึ๋ม ขาว เซ็กส์แตกฉิบ”มันตอบผมด้วยน้ำเสียงแบบผู้ชายเจ้าชู้เลยล่ะ
“สตอนะมึง แล้วว่าแต่กู”ผมโบ้หัวมันไปที มันก็ทำหน้าทำตาใส่
“กูมองแต่ไม่ได้คิด แต่มึงคิด”มันหาเหตุอ้าง
“รู้ได้ไงกูคิด”ผมถามมัน พอเดินเข้าไปใกล้เป้าหมาย อืม ดูดีจริงๆ มากับผู้ชายมาดไฮโซ สงสัยจะแฟน เพื่อนอีกสองสามคนดูแล้วคงเป็นลูกคนมีฐานะ
“กูเดา มีไรไหม”มันตอบได้กวนอวัยวะเบื้องล่างมาก หมายถึงตั้งแต่เข่าลงไป เลยเขกหัวมันอีก ก่อนจะเดินผ่านเลย แต่เหมือนในละครไม่มีผิด ชนกันเข้าให้ ที่จริงผมไม่ผิดหรอกแต่คุณเธอมัวแต่คุยโทรศัพท์ไม่ได้มอง จนของหล่น ผมก็เลยเก็บให้ ไอ้ฝิ่นก็ช่วยด้วย แทนที่จะขอบคุณกลับแว๊ดใส่
“ตาบอดเหรอ เกิดข้าวของชั้นเสียหายขึ้นมาจะทำไง”เจ้าหล่อนกอดอกพูดพลางเชิดหน้า ดีกอดเข้าไปช่วยดันหน้าอกให้ล้นขึ้นมาอีก แต่ไม่เร้าอารมณ์ผมหรอก
“เธอสิตาบอด แถมมือพิการ เลยสงเคราะห์ช่วยเก็บให้ ยังไม่สำนึกอีก”คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ทนายปากเอกผมเองครับ ดูแล้วไม่น่าจะถึงมือผมหรอก
“นี่ ผิดแล้วยังไม่ยอมรับอีก”เพื่อนอีกคนของเธอพูดมั่ง สงสัยจะซื้อร้านเดียวกัน แต่งไม่ต่างกันเท่าไร
“เฮ้ย ใจเย็นก็ได้เรื่องนิดหน่อย และพวกเขาไม่ผิดนะนิ้ง เธอต่างหากเดินไปชนเขาเอง”คนนี้พูดจาดีดูเป็นมิตร เอ่ยเตือนเพื่อนตัวเองที่ดูจะพูดเกินไปหน่อย
“ยูเพื่อนใครกันแน่ และไอไม่ผิด”หันไปใส่เพื่อนชายตัวเอง อ้าว เป็นฝรั่งซะแล้ว
“ฉันเพื่อนเธอ แต่พูดตามความจริง”หมอนั่นพูดกลับก่อนจะหันมาทางพวกผม”ไม่มีไรแล้วครับ เชิญพวกคุณตามสบาย”
“ยูไม่มี แต่ไอมี ไปไหนไม่ได้”เจ้าหล่อนไม่ยอมครับ ไอ้ฝิ่นขยับปากจะพูด ผมดึงมันไว้ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
“แล้วจะเอาไง”ผมถามเธอที่ตอนนี้ไม่เซ็กซี่แล้วกลายเป็นเซ็กส์เสื่อมแทน
“ก็ชดใช้มาสิ มีปัญญาไหม”เจ้าหล่อนพูดลอยหน้าใส่ ทำท่าดูถูกด้วย
“มีและน่าจะมากกว่าคุณด้วย”ผมพูดกลับ ไม่ได้อยากจะยอกย้อนใส่ผู้หญิง แต่ทำกิริยาไม่สมกับหน้าตาเลย เล่นเอาอึ้งไปครับกำมือทำท่าเหมือนจะกรี๊ด แต่เพื่อนเธอดึงแขนไว้ก่อน
“มีอะไรกัน”เสียงทุ้มแหวกอากาศมา ไอ้คนเมื่อกี้แหละครับที่ผมบอกว่าน่าจะเป็นแฟน
“ฮันนี่ ช่วยนีน่าด้วย”เธอถลาไปเกาะแขนแฟนเธอทันที โดยมีเพื่อนเธออีกคนช่วยพูด แต่อีกคนส่ายหน้าอย่างระอา หันมามองหน้าพวกผมเหมือนจะขอโทษ
“เดี๋ยวไอจัดการให้”มันพูดปลอบแฟนมัน ที่ยิ้มเยาะใส่ กูนึกว่ามีแต่ในละครซะอีก
“กระแดะ ไอมากๆ ไม่ไปหายาแดกวะ”เสียงเมียผมพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ระบุว่าแขวะใคร ผมยิ้มเอามือกอดคอมัน เล่นเอาเงียบไปสงสัยไม่เก็ทกับมุกเมียผม ได้กำไรไปมึง แต่สองสาวกำมือเม้มปากเลยครับ
“เอาไง เสียเวลาจะได้ไปสักที มีไหมของเน่าน่ะ”เอาอีกดอก มันเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ เพื่อนมันคนที่พูดดีหยิบของที่วางไว้ออกมาตรวจดูแทน ก่อนจะส่ายหน้า
“ไม่มี งั้นก็จบเถอะเสียเวลาเปล่าๆ”เพื่อนมันชักเริ่มเซ็งเหมือนกัน
“ชิต รู้สึกว่านายจะนอกหน้าไปนะ”เพื่อนสาวอีกคนหันมาพูดกับคนชื่อชิต
“ก็เรื่องจริง เธอก็เห็นอยู่ว่านิ้งผิดแล้วไปหาเรื่องเขาอีก ทิมนายจะเอาไง”ว่าเพื่อนสาว ก่อนจะหันไปถามไอ้หมอนั่น แฟนมันหน้าเจื่อนไปเหมือนกันแต่ก็ปรับสีหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ยังไงนีน่า ยูผิดเหรอ”มันหันไปถามแฟนมัน
“นี่ ฮันนี่ไม่เชื่อนีน่าเหรอ”ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
“ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ชิตไม่เคยโกหกไอ”มันก็แบ่งรับแบ่งสู้
“ฮันนี่ ก็ชิตประเภทเดียวกับเขานี่”ไม่รู้จะพูดอะไร อ้างเรื่องนี้ซะงั้น
“มันไม่เกี่ยวหรอก เธองี่เง่าเอง”คนชื่อชิตพูดกลับอย่างโมโห ผมดูแล้วเขาน่าจะเป็นเกย์ ดูสำอาง แต่ก็ดูเป็นคนดี อีกอย่างเขาไม่ได้มองพวกผมด้วยสายตาพิศวาสแต่มันดูเป็นมิตรมากกว่า
“นีน่า ทำไมยูพูดจาไม่ให้เกียรติคนอื่นแบบนี้ ชิตเป็นเพื่อนไอ และสองคนนั้นเราไม่ได้รู้จักเขาสักหน่อยไปว่าเขาได้ไง”เออ ไปๆ มาๆ ไอ้คนชื่อทิมที่ดูไฮโซ กลับพูดจาดีเหมือนกัน
“ทุกทีเลย ไม่ว่าชิตจะพูดอะไรยูก็เชื่อไปหมด ไอชักสงสัยแล้วสิว่ายังไงกันแน่”เริ่มพาลแล้วครับ ที่จริงเรื่องมันไม่ได้มีอะไรเลย ผมว่าเธอเรื่องมากเองแถมหาเรื่องใส่ตัวอีก
“อีกแล้วนะ ที่ยูพูดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้มันใช่เวลามั้ย สรุปว่ายังไง”มันขึ้นเสียงแล้วครับ ทำเอาแม่สาวนั่นชักลนทำตัวไม่ถูกแล้วเมื่อโดนแบบนี้ เพื่อนเธอรีบดึงแขนทันที ทีเมื่อกี้ไม่ห้ามเลยนะ อย่ามาส่งสายตาให้ผม เดี๋ยวจะโดนเมียผมเข้าให้
“เอ้อ นีน่าขอโทษที่งี่เง่า สงสัยจะร้อนก็เลยอารมณ์ไม่ดี”พูดจบก็กอดแขนอย่างประจบ ห้างก็แอร์เย็น แต่งตัวก็ลดโลกร้อนยังร้อนอีกเหรอวะ
“กูนึกว่าเป็นเมนส์”อีกแล้วเมียกู ผมปิดปากมันไม่ทัน ทำเอาหล่อนหันขวับเลย แฟนเธอกับคนชื่อชิตยังขำเลยแต่ไม่มาก และก็พูดต่อ“จบแล้วใช่มั้ยละคร จะได้ไปสักที อากาศเย็นจนหงุดหงิดแล้วอ่ะ ที่รัก”มันพูดนิ่งใส่ทางนั้น ก่อนจะหันมากอดเอวผมพร้อมกับทำเสียงหวาน ซึ่งดูรู้ว่ามันแกล้งยั่วอีกฝ่าย ผมเลยเล่นกับมันหน่อยโดยการโอบไหล่มัน
“ขอโทษแทนแฟนผมด้วยแล้วกัน เอางี้ให้ผมเลี้ยงดีไหม”ไอ้คนชื่อทิมบอกก่อนจะเสนอแนะ
“นั่นสิ”ชิตพูดอย่างเห็นด้วย มีแต่สองสาวที่เบะปากทำหน้าเบื่อใส่กัน
“ไม่เป็นไร เราอิ่มแล้ว ขอตัว”ผมตัดปัญหาก่อนจะดึงให้เดินตาม
“เดี๋ยวสิ แต่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน”คนชื่อทิมรั้งไว้ก่อนจะพูดต่อ แต่ไม่ได้เป็นการยื้อเหมือนจะเรื่องจริง ไอ้ฝิ่นมองหน้าผมมือก็กอดเอวยังไม่ปล่อย ก่อนจะขึงตาใส่สองสาวนั่นทำเอาหล่อนสะดุ้ง
“อาจจะจำผิดก็ได้”ผมบอกเขา อย่าว่าแต่เขาเลยผมก็คุ้นเหมือนกัน แต่ผมขี้เกียจนึกไง
“ไม่ล่ะ บอกชื่อหน่อยสิ ถ้าไม่เป็นการรบกวน”เขาถามย้ำอีก มึงจะอยากรู้อะไรนักหนาวะ ผมก็เลยบอกไป คาดว่ามันคงไม่รู้จักหรอกเพราะผมไม่ใช่คนเด่นคนดังอะไร แต่มันเบิกตายิ้มอย่างยินดีเสมือนเจอญาติที่พลัดพรากกันตอนแยกเกาหลีเหนือ-ใต้ โยงไปทำไมวะ
“ว่าแล้ว น้องไอ้หลิวใช่ไหม จำพี่ไม่ได้เหรอ ทิมไงที่เคยเจอกันที่อังกฤษน่ะ พี่เคยไปกินที่ร้านอาไอ้หลิวด้วย”มันพูดยาวเลยครับ น้ำเน่าหรือโลกกลมวะมาเจอเพื่อนไอ้หลิว ผมพยายามนึก
“จำไม่ได้ล่ะสิ ก็มึงน่ะเคยสนใจอะไรที่ไหนใครจะไปใครจะมา ไม่แปลกหรอก จริงไหมชิต”มันพูดต่อ สนิทเลยครับ ส่วนที่เหลือก็เหมือนตัวประกอบไม่มีบทยืนทำรีวิวอย่างเดียว
“เออ แต่กูก็จำไม่ได้จริงๆว่ะ ดูโตขึ้นมากไม่นึกว่าจะเป็นน้องไอ้หลิว”เริ่มสนิทอีกคน เอาวะเพื่อนพี่ก็เพื่อนพี่
“ไหนถอดแว่นสิขอดูชัดๆหน่อย”มันจับไหล่ผม ก่อนจะบอกผมก็เลยต้องถอด
“ชัดเลย ไอ้ไผ่ตาแบบนี้ หน้านิ่งอย่างนี้ น้องไอ้หลิวหน้าหื่น”ไอ้พี่ทิมพูดขำๆก่อนจะหันไปหาไอ้พี่ชิตที่พยักหน้า
“แล้วพี่มึงทำไรอยู่วะตอนนี้”แกถามผม
“อยู่บ้านช่วยพี่สาวทำงาน และมันก็แต่งงานแล้ว”ผมก็บอกไป
“ใครวะ หน้ามืดเอามัน แม่ง มีเบอร์มั้ยกูขอหน่อยจะโทรแซวมัน”แกพูดกลั้วหัวเราะพอกับพี่ชิตก่อนจะขอเบอร์ เพราะแกบอกว่าตั้งแต่กลับจากอังกฤษก็ขาดการติดต่อกัน เบอร์เดิมมันไม่ได้ใช้แล้ว ไอ้นี่เขาเปลี่ยนเบอร์บ่อยไม่รู้เปลี่ยนหนีกิ๊กหรือเปล่า ผมก็บอกไป จนเมียผมเริ่มสะกิดแล้ว
“แฟนมึงเหรอ”แกถามผม
“ครับ”ผมก็รับ ก่อนจะบอกให้มันไหว้พี่เขา
“เออ ๆ เหมาะกันดีว่ะ ปากดีได้ใจ”แกรับไหว้ก่อนจะชมมัน (เหรอ) แฟนแกเริ่มหงุงหงิง แกเลยไล่ให้ไปร้านเครื่องสำอางหรือร้านเสื้อผ้าก็ได้ เดี๋ยวตามไปจ่ายให้คุณเธออารมณ์ดีฉับพลันหายร้อนรีบไปทันที
“โทษที นีน่าแม่งงี่เง่า ลูกคุณหนูเอาแต่ใจตัวเอง ถ้าไม่เลิกนิสัย สงสัยกูต้องเลิกเอง กูจะได้เป็นตัวของตัวเองเสียที ส่วนมึงชินแล้วมั้ง”แกบ่นก่อนจะหันไปหาเพื่อนแกที่ชื่อชิต
“เออ พอทะเลาะกันทีไรกูทุกที ทำอย่างกับกูเป็นชักโครก กูไม่เท่าไรหรอกแต่แฟนกูน่ะจะจัดหลายหนแล้ว”พี่ชิตพูดอย่างหงุดหงิดตอนนี้แกทิ้งมาดคุณชายแล้วครับ สงสัยจะเก็บกด
“ไม่เป็นไร พี่ก็โทรไปหามันแล้วกัน เดี๋ยวผมขอตัวก่อน”ผมบอกแกอย่างไม่ถือสาจริงๆ แต่ตอนนี้เมียผมคงคันตีนอยากจะเดินไปที่อื่นสักที
“เออๆ มีไรก็โทรหากูได้นะ เอ้า นามบัตร”แกบอกก่อนจะส่งนามบัตรให้ ผมก็รับมาดูนิดหน่อย อืม แกเป็นลูกเจ้าสัวส่งออกนี่เอง ไอ้หลิวมีเพื่อนไฮโซขนาดนี้ด้วยเหรอวะ ไม่ยักรู้ แต่ดูก็เป็นกันเองดี ไม่ถือตัว คุยกันนิดหน่อยก่อนจะแยกกัน
“เฮ้อ กูนึกว่าจะมีเรื่องซะอีก”ไอ้ฝิ่นถอนหายใจเซ็งๆ ไม่ใช่โล่งใจ
“ทำไม อยากจะปล่อยหมาออกจากปาก”ผมแหย่มัน ได้ผล
“เออ กูอยากกัดคน โดยเฉพาะอีนั่น แหมทำเป็นด่าแต่มองมึงให้ตาวิบวับ กูว่านะแม่งต้องทำเป็นหาเรื่องมึงแน่ ถ้าเพื่อนพี่มึงไม่อยากมีเขาอยู่บนหัวนะ รีบเขี่ยทิ้งซะ กูขอบอก”มันกระแทกใส่เป็นชุดๆเลยครับ ก่อนจะกอดเอวผมต่อ
“มึงก็พูดไป กูเห็นทั้งด่าทั้งดูถูก”ผมขยี้หัวมัน ผมพูดจริงๆ ไม่ได้ถ่อมตัว ผมไม่ใช่คนหล่ออะไรขนาดนั้น ทุกวันนี้ยังแปลกใจเลยไปจีบไอ้ฝิ่นได้ไง ตอนนั้นอาศัยความมั่นใจบวกความด้านล้วนๆเลย
“ปากน่ะเหมือนจะด่ามึง แต่ตาเสือกมองมาทางกู ยิ่งเพื่อนมันนะพอกันแหละ โว้ย ไม่พูดแล้ว อารมณ์เสีย”มันร่ายยาวก่อนจะจบด้วยความไม่สบอารมณ์ ผมส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินตามมันไป ก่อนจะดิ่งเข้าร้านเสื้อผ้า
“มึงว่าตัวไหนสวย”มันหยิบเสื้อมาทาบตัวมันและถามผม
“มึงเอาไปสองตัวแหละ จะได้ไม่ต้องตัดสินใจยาก ลำบากกูด้วย”ผมบอกมันโดยไม่หันไปมอง มือก็จับกางเกงยีนต์ไปด้วย ก่อนจะมองในกระจกก็เห็นมันยืนท้าวเอว ทำปากขมุบขมิบใส่ ตู้เสื้อผ้าห้องมันใหญ่มากแถมมีห้องแต่งตัวแยกอีกต่างหากเวลาเปิดตู้เห็นมันบ่นอยู่สองอย่าง “ใส่ตัวไหนดี” กับ “จะเก็บไว้ตรงไหน” แล้วมึงจะซื้อไปทำไมนักหนา พอผมพูดก็ตอบด้วยประโยคยอดฮิต “เรื่องของกู” เออ ถ้ามันไม่ลามมาถึงตู้เสื้อผ้ากูนะ ก็ไม่เป็นไรหรอก หันไปอีกที อ้าว แม่งไปไหนวะ อย่าบอกนะว่ามึงงอนแล้วเดินออกไปแล้ว ผมกวาดตามอง
“อยู่ในห้องลองคะ”พนักงานบอก ลงท้ายด้วยคะ แต่เป็นกระเทยครับ ยิ้มแบบกว้างมาก ผมก็พยักหน้าหงึกๆ
“เฮ้ย มานี่ดิ๊”ตายยากจริงมึง โผล่หน้ามาพอดี กวักมือเรียกด้วย ผมเดินไปถึงมันฉุดให้ผมเข้าไปทันที”กูเอาสองตัวเลย ไว้ใส่กับกางเกงตัวนี้ โอมั้ย”มันบอกก่อนหมุนๆให้ผมดู มันก็ไม่ได้เป็นชุดที่พิเศษแปลกแหวกแนวอะไรหรอก เสื้อยืดพอดีตัวแต่คอคว้านลึกกับยีนส์ขาสั้น โชว์ขาขาวๆ จนเห็นรอยสักมันเล็ดลอดออกมา แต่ทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน มันไม่รู้หรอกตอนนี้ยั่วสายตาผมขนาดไหน มัวแต่หมุนจับโน่นจับนี่ มันหันมายิ้มแป้นใส่”ซื้อนะ กูหยิบมาแล้วสี่สีเลย”
“แล้วมึงจะถามกูเพื่ออะไรวะ หยิบของเขาเข้ามาลองซะขี้ติดแล้วมั้ง”ผมบอกนิ่งๆ แต่มือชักอยากจะจับก้นมันจริงๆ แต่จับไม่ได้เพราะมันกอดแบบรวบแขนผมด้วย สงสัยมันจะรู้ทัน
“เว่อร์ แค่เยี่ยวเอง”จนได้ ย้อนกูอีก แล้วมันก็มองหน้าผมวิ้งๆ ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่
“มึงมีอะไรจะบอกกูหรือเปล่า”ผมถามมัน ที่ยิ้มเจื่อนๆ กอดอีกแล้ว กลัวกูตบไงวะกอดรวบกูซะแน่นเลย
“วันนี้ กูคงไปนอนกับมึงไม่ได้แล้วล่ะ”มันพูดแค่นั้น มองหน้าผมที่นิ่งๆ
“..........”ผมเอง
“รุ่นพี่กูน่ะ สนิทกันมาก แกเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลียก็เลยจัดปาร์ตี้”มันพูดต่อ
“..........”ผมเอง
“อย่าเงียบสิ เอางี้ไปด้วยกันนะ ชวนเพื่อนมึงไปด้วย โอมั้ย”มันขึ้นมาเหยียบบนหลังตีนผมแล้ว ขย่มตัวเบาๆให้ผมตอบมันก่อนจะเสนอความคิด
“ตัวผู้ตัวเมีย”ผมไม่ตอบแต่ถามกลับ มันงงนิดหน่อยก่อนจะบอก
“ตัวผู้ แต่ไม่เต็มร้อย”มันตอบยิ้มๆ
“ที่ไหน”
“พัทยา”
“จัดเหี้ยไรไกล”
“ไม่รู้”
“ตามใจ”
“มึงไปด้วยสิ กูอยากให้ไป”มันบอกผมอีก
“ไม่”สั้นๆ จบมั้ย มันทำหน้าหงอย ดูๆไปก็น่าสงสาร ผมไม่ได้โกรธมันจริงๆ เพียงแต่อยากให้มันอยู่ด้วย ไม่ได้คิดแต่เรื่องอย่างนั้น สามอาทิตย์แล้วที่ผมกับมันยุ่งมากไม่มีเวลาเจอกันเลย
“โกรธเหรอ”มันถามอีก
“เปล่า”พูดจบผมก็เดินออก เพราะมันนานไปแล้วที่เราอยู่ในนี้ สักพักมันก็เดินออกมา ส่งของให้พี่คนเมื่อกี้เอาไปคิดเงิน
“รับอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยคะ”แกถามมันยิ้มๆ ถ้าปกติมันคงจะเอาแล้วล่ะ แต่ตอนนี้ส่ายหน้าอย่างเดียว พอจ่ายเสร็จก็พากันเดินออกมา ไอโฟนมันดังมันหยิบมาดูก่อนจะมองหน้าผม และกดรับ
“เออ ๆ กูรู้แล้ว แกโทรมาเมื่อกี้ ว่าจะโทรไปบอกว่ากูไม่ไป อืม เอาไว้ว่าจะไปหาแกที่บ้านดีกว่า อะไรนะ ไม่ใช่ ไม่มีอะไร อืม”มันพูดกับใครไม่รู้ในสายคงเป็นเพื่อนมัน ผมมองหน้ามันก่อนจะเสียมารยาท ไม่เคยเลยที่ผมจะทำแบบนี้
“คุยกับใคร”ผมถามแทรกเข้าไป
“อีออย”มันตอบ ส่งให้ดูด้วย ผมรับเอามา
“จะมารับกี่โมง อืม ตามนั้น หึหึ นิดหน่อย”ผมพูดเสร็จก็คืนมัน ที่ยืนทำหน้างงๆ
“เออ อะไร ไม่มี อีนี่ แค่นี้นะ”มันเปลี่ยนทั้งสีหน้าและน้ำเสียงเลย กดวางเสร็จก็เกาะแขนผม”ให้ไปเหรอ”
“กูพูดเหรอว่าไม่ให้ไป”ผมย้อนมัน
“เปล่า แต่มึงโกรธ”มันพูดเบาๆแต่ตาก็เหล่มองผม ๆ กอดไหล่มัน
“ไม่ได้โกรธ แค่คิดว่าทำไมต้องมีอะไรมาขัดด้วย”ผมบอกมัน ที่เงยหน้ามามอง ก่อนผมจะพามันไปนั่งตรงที่พัก
“กูไม่ไปแล้วไง เอาไว้ไปหาที่บ้านก็ได้”มันบอกผมอีก
“อย่าเลย ถ้าเป็นกูก็ต้องไปเหมือนกัน ยิ่งสนิทด้วย มึงปฏิเสธไปทำไม”ผมพูดอีก ยังอดอึ้งไม่ได้ที่มันตัดสินใจได้ไวมาก ผมจะมางี่เง่ากับมันทำไมเรื่องแค่นี้ มันยังเสียสละให้ผมสบายใจได้เลยแล้วทำไมผมจะให้มันไม่ได้
“กูแคร์มึงมากกว่า”มันพูดอีก พอเถอะแค่นี้กูก็ก้าวขาติดกับดักมึงจะทั้งตัวแล้ว ยิ่งพูดอย่างนี้เดี๋ยวเปลี่ยนใจแม่งเลย
“เหรอ”ผมเลยแถมันแก้เขิน มันเอาหัวชนอกผม
“ใจกูคิดอะไรปากก็พูดอย่างนั้นแหละ ไม่ใช่ปากแข็งเป็นสากอย่างใครบางคน”มันยกหางตัวเองแต่ฟังแล้วชื่นใจก่อนจะแขวะใส่ ใครเหรอ หึหึ
“แข็งมากมั้ย”ผมยื่นหน้าไปใกล้มัน ๆ ก็หลบตาแต่ปากอมยิ้ม”เวลากูจูบไม่เห็นมึงบ่นเลยว่าแข็ง หืม”ผมพูดแหย่ให้มันอาย ซึ่งก็ได้ผล ใครว่ามันเย็นชา กระด้าง ปากจัด แต่ทุกอย่างที่เป็นมันผมชอบหมดแหละ
“มั่ว”มันว่ายิ้มๆ ผมบีบจมูกมัน ก่อนจะเดินต่อ ไปหาซื้อของขวัญให้รุ่นพี่มัน สงสัยจะไม่เต็มจริงๆ เพราะมันเลือกกางเกงหนังลายเสือดาวแบบเปรี้ยวมากให้ มันจะเอาบ้างผมรีบจิกหัวมันเลย ฉิบหาย ลายงูที่ซื้อไปยังไม่ได้ใส่เลย มันสะบัดหน้าใส่หิ้วของเดินออก องค์หงอยออกแล้ว กลับร่างเดิม
V
V
V
V
V
V
เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้หลังจากมันโทรมาบอกว่าถึงงานแล้ว รับรู้เสร็จผมก็เก็บของที่เป็นของมัน 99.99 % ใส่ตู้ของผมที่โดนยึดพื้นที่ไปแล้ว มารู้สึกตอนที่ไอโฟนดังเลยหยิบมาดูโชว์หลาเลยหน้ามัน
“ลงมาแบกกูหน่อย ที่ร้ากกกก”เสียงลากแบบภาษาวิบัติมากของไอ้ขี้เมา
“เออ”รับคำซะไม่งั้นยาว แค่นั้นผมก็เดินลงไปจนชั้นล่าง เจอเข้าให้ หมดสภาพจริงนอนท้ายรถเอาตีนคาขอบประตูไว้ น้องออย น้องโมนิค ไม่ต่างกัน หนูจ๋า ยาหยี หลับพิงกัน ไอ้อาร์มสหลับ เหลือไอ้โอมที่สติดีกว่าเพื่อนไม่ค่อยเท่าไร แต่มึงยัดกันมาได้ไงวะ
“รีบเลยพี่ แม่งโวยวายมาตลอดทาง จะขับเอง”ไอ้โอมส่ายหน้าอย่างระอา ผมพยักหน้าก่อนจะอุ้มเข้าเอว มันปรือตาเยิ้มๆ ยิ้มแป้น ไม่ทันตั้งตัวจูบปากผมดังจ๊วบ เหม็นเหล้าโคตร ผมต้องเอามือตบก้นมันให้ปล่อย มันกระซิกๆๆๆ เอาหน้าซุก หันไปไอ้โอมกลั้นหัวเราะ ก่อนจะโบกมือสตาร์ทรถออกไป ผมพยักหน้าก่อนจะแบกสัมภาระที่เรียกว่า เมีย ขึ้นห้อง
“ไม่อาบ ไม่เอา จะนอน”มันเริ่มโวย ปัดไม้ปัดมือไม่ให้ถอดเสื้อผ้า ตอนนี้ผมจับมันนั่งชักโครก
“ดีดี เช็ดตัวเฉยๆ จะได้นอน”ผมบอกมัน เช็ดต่อจนเสร็จหันไปจะหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้ ต้องรีบใส่ ไม่งั้นจะปล้ำคนเมาเข้าให้
“โอ้ก อ้วกกกก”เสียงยาวเลย ก่อนจะพรวดออกมาเต็มๆ
“เชี่ยะเอ้ย เลอะกูอีก ทีหลังมึงไม่ต้องแดกเผื่อกูนะ”ผมสบถเลย เปรอะพื้นไม่ว่า ดันพ่นมาเต็มกางเกงกับตีนผมเต็มๆเลย
“กูมีน้ำจายยยย”เสือกตอบกูอีก ผมส่ายหน้าก่อนจะเช็ดมันอีกรอบ ตัวเองด้วย กว่าจะได้นอนปาไปจะตีห้าแล้ว ล้มตัวได้มันกอดผมทั้งตัวทันที
“กลับมาแล้ว ดีใจป่ะ จุ๊บๆๆ”มันพูดปากก็ทำจุ๊บๆๆ”อุ๊บๆๆดิ”มันหงุงหงิงอีก เปลี่ยนเป็นอึ๊บสิกูจะรีบเลย แต่พอเห็นมึงอ้วกกูหมดอารมณ์เลย ผมไม่ทำมันก็เบียดอีก มือก็เปะปะไปทั่ว จนผมต้องกอดรวบมันไว้ ไม่งั้นผมอาจโดนข้อหาไม่เมาแต่ขี่
“เออ จุ๊บๆๆ”ผมเลยต้องจุ๊บมัน ไม่งั้นมันก็ทำปากเป็นตูดอยู่นั่นแหละ มันยิ้มก่อนจะสนิทกรนเบาๆ เอาไว้พรุ่งนี้กูจะชำแหละมึง แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ที่มันยังกลับมาถึงจะสภาพทุเรศแต่ดูดีก็เถอะ หึหึ
**********************************************************************************************
ปล. สโลแกนเดิมๆแต่จากใจ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ สำหรับกำลังใจที่เกินความคาดหมาย เรื่องนี้ไม่ค่อยซีเรียสเพราะแต่งซีเรียสเครียดๆไม่ค่อยเป็นถ้ามั่วๆได้อยู่ หุหุ
-
เมาเละไม่เป็นท่าเลย :really2:
บวกเป็ด
-
5555 น่ารักกันจริงๆ
ฝิ่นนี่ปากจัดมาก ทันตลอด
-
ปากจัด กับ ปากหนัก
5555
-
ชอบไผ่ รักฝิ่น เหอๆ
-
ดีนะมีน้ำใจมาอ๊วกใส่เนี้ย
-
เมาเละเลยหนูฝิ่น
แต่สามีดี อุตส่าห์ดูแลและเก็บความหื่นไว้
-
คู่นี้เค้าน่ารักกันจริงๆ
หมั่นไส้ชะนีดีแต่สวย :beat:
-
:pig4: :pig4:
-
เมาหมดสภาพ
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบอกว่าใช้เวลาตั้งสองสามวันแน่ะกว่าจะตามทัน
เป็นเรื่องที่สนุกมากๆเลย ชอบสำนวนภาษาแบบกวนๆหน่อยๆด้วยแหละ
เพราะผู้เขียนให้ดอกฝิ่นเป็นนายเอกหรือเปล่าก็ไม่รู้ พอเข้ามาอ่านแล้ว กลายเป็นเสพจนติดซะแล้วซี
แถมเสพติดในกรณีนี้ ไปบำบัดที่ถ้ำกระบอกก็คงไม่ได้ผลหรอกเนาะคุณคนเขียน อิ อิ
พระเอก-นายเอกคู่นี้ชอบจังเลย เขาสองคนทันกันมากๆเด้อ
ขอถามนิ้ดดดดนึงจ้ะ ตั้งนานแล้วคู่บลูกับพายทำไมไม่ถึงซะที บลูมันไม่อึดอัดแย่แล้วเร้อคุณคนเขียน หุ หุ หุ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ขำอ่า
ฝิ่นเมาอ้วก ไผ่หมดอารมณ์
พรุ่งนี้ตายแน่นอนเยลยยยยย
อิอิ
-
ตอนนี้น่รัก
-
ฝิ่นน่ารักกกก ไผ่ก็ปากหนักมากกกกก แต่สรุปแล้วน่ารักทั้งคู่ :กอด1: :กอด1:
-
ตอนที่ 28
ผมนั่งมองไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้นั่งรอผมตรงหน้าคณะ แต่เสือกมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญเดินมานั่งด้วยพร้อมกล่องขนมที่ผมเคยเห็นเพื่อนมันกินบ่อยๆ แต่มันไม่ค่อยกินเท่าไร ไอ้เหี้ยนี่เองที่ซื้อมาฝากเมียผม น้องออยบอกว่ามันไม่ได้ชอบหรอกบอกไปด้วยว่ามีแฟนแล้วแต่มันบอกไม่เป็นไรเป็นเพื่อนกันก็ได้เป็นเพื่อนกับตีนกูมั้ยล่ะ สัด มองเมียกูอย่างกับจะแดกอย่างนั้น ไอ้ฝิ่นมันก็บอกผมเหมือนกันตอนแรกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่ใช่เรื่องเสียหายขนาดผมก็ยังมีคนเอามาให้อยู่เป็นประจำ วันก่อนไอ้พี่เจตน์มารับมันไปกินข้าวมันก็ชวนผมไปด้วยพร้อมกับแนะนำว่าเป็นแฟน ผมมองหน้ามันไม่คิดว่ามันจะพูดตรงๆ ไอ้นั่นมองผมอย่างพินิจก่อนจะยิ้มให้ดูแล้วมันยังอาลัยอาวรณ์ไอ้ฝิ่นอยู่ แต่มันก็ไม่แสดงอาการอะไร ไอ้ฝิ่นไปเข้าห้องน้ำเหลือผมกับมันก็นึกว่ามันจะพูดอะไรที่ไม่เข้าหูแต่เปล่ามันบอกว่าฝากดูแลฝิ่นด้วยถ้าทำให้น้องมันเสียใจมันจะมาเอาคืน ผมก็รับปากมันไม่ใช่แบบส่งเดชแต่ให้มันรู้ว่าผมทำจริงๆ
“มองไรวะไอ้ไผ่”ไอ้หวายถามผมที่ตอนนี้มันตื่นแล้ว เขาเลคเชอร์กันเสือกหลับแต่มันเอาโทรศัพท์บันทึกเสียงไว้ มันได้วิธีคิดมาจากหนังวัยรุ่นพันล้านมันบอกว่าจะได้รวยแบบนั้นบ้าง มึงคิดแล้วไม่ทำแบบเขาคงจะรวยหรอก
“ใครมาจีบเมียมึงวะ”ไอ้เจย์พูดบ้าง ทำเอาไอ้พายกับไอ้บลูชะโงกหน้าไปดูด้วย ดีนะที่อาจารย์ไม่ค่อยเรื่องมากเท่าไร
“ไอ้นิว คณะบริหาร”ผมบอกพวกมันเรียบๆ
“แต่ดูเมียมึงไม่ค่อยปลื้มเท่าไร”ไอ้หวายพูดยิ้มๆในตอนท้าย
“กูว่าฝิ่นไม่เล่นด้วย ดูน้องมันแคร์มึงจะตาย”ไอ้พายพูดออกมาก่อนจะหันกลับไปฟังต่อ
“แม่มันเป็นเพื่อนแม่กูเอง ลูกเจ้าของบริษัทโฆษณา”ไอ้บลูสาธยายต่อ ผมรับฟังทุกคำพูดแต่ไม่ออกความเห็น
“เอาเลยมั้ย”ไอ้เจย์ถามผม มันไม่ได้ถามเล่นๆ เวลามันเอาจริงก็น่ากลัวไม่ใช่น้อย
“ว่าไงวะ”ไอ้หวายถามมองหน้าผมที่หันกลับมา
“ยัง เอาไว้ให้มันชัดเจนกว่านี้ก่อนกูจะรวบยอดมันทีเดียว”ผมพูดเรียบๆ ไอ้สองคนพยักหน้าก่อนจะหันไปเรียนต่อ
“รอนานมั้ย”ผมเดินไปนั่งข้างมัน หลังจากเลิกเรียนแล้วก็เดินลงมา มันส่ายหน้ายิ้มให้ผม มันดูออกว่าผมหงุดหงิดไอ้เหี้ยนิวและ ผมสะสมไว้หลายเรื่องตั้งแต่วันที่มันเมาและอ้วกพอมันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผมเลยทำโทษมันโดยการให้มันขัดห้องน้ำ ทำงานบ้านทุกอย่าง ข้ออ้างจะได้หายแฮงค์ มันอิดออดแกล้งปวดโน่นปวดนี่ แต่ผมไม่หลงกลมันหรอก มันเลยโซเซทำโน่นทำนี่โดยมีเสียงกระทบกระแทกตลอดพร้อมสายตาอาฆาต ช่างมึงกูโคตรสะใจ และสุดท้ายกะว่ากูได้แน่ เอาอีก ปู่มันโทรมาให้ไปงานเลี้ยงบ้านใครก็ไม่รู้ มันรีบเยาะเย้ยถากถางผมทันทีว่า กรรมตามสนองที่แกล้งมัน ก่อนลุงชิตจะมารับเหยื่อผมไปต่อหน้าต่อตา เซ็งโว้ย
“ไอ้นิว มึงเดินมาคณะกูทำไมวะ”ไอ้บลูถามทันทีที่นั่งลงข้างมัน ไอ้นี่มันยิ้มเก่งจริงๆ ดูไม่สะทกสะท้านอะไร
“อ้าว พี่บลู พูดอย่างกับเจ้าของคณะ”มันก็ย้อนไอ้บลูยิ้มๆ
“เออ พ่อกูเขาซื้อไว้ให้กูเรียนโดยเฉพาะ”ไอ้บลูก็ย้อนมันมั่ง
“โห ป๋ามากเลยพี่”มันก็พูดอีก ก่อนจะหันมายิ้มให้พวกผมด้วย ดูแล้วไม่น่าจะมีอะไร
“มึงจีบเมียเพื่อนกูเหรอ”ไอ้บลูจัดไปอีกดอก ไอ้พายหันไปมองหน้ามัน ส่วนไอ้ฝิ่นก็หน้านิ่งแต่มีสีหน่อยๆ ไอ้หวายกับไอ้เจย์อมยิ้ม
“โหพี่พูดซะ”มันพูดแบบตกใจแต่หน้ามันไม่ได้ตกใจสักนิด กับยิ้มได้น่าโดนตีนมาก
“เออ ก็กูเห็นมึงซื้อขนมมาฝากเขาเรื่อย ระวังจะโดนตีนผัวเขานะมึง”ไอ้บลูพูดต่อทีเล่นทีจริง แต่ถ้ามึงไม่เลิกได้โดนจริงแน่
“ตอนแรกก็จะจีบแหละแต่เจ้าตัวเขาบอกมีแฟนแล้วก็เลยขอเป็นเพื่อนแทน”มันยอมรับแต่หน้ามันยังยิ้มอยู่
“ให้จริงนะมึง”ไอ้บลูกำชับอีก แม่งดูเหมือนไม่ใช่ไอ้บลูที่อ้อนไอ้พายยังกับลูกแมว
“โห พี่ไผ่เขาไม่เห็นพูดอะไรเลย พี่ออกอาการมากกว่าอีก ผมว่าพี่ห่วงคนข้างๆดีกว่ามั้ย”มันย้อนไอ้บลูยิ้มๆ
“เสือก เดี๋ยวโดนตีนลามปากเด็กกู และเพื่อนกูน่ะมันไม่พูดแต่ทำเลยกูจะบอกไว้”ไอ้บลูพูดใส่มันแปลกที่คราวนี้ไอ้พายไม่อายทำหน้าเฉยๆ สงสัยมันจะชินแล้ว
“รู้หรอกน่า แค่มองก็รู้แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆถึงได้ชอบพี่ไผ่กันเยอะโดยเฉพาะไอ้เอม”มันพูดยิ้มๆก่อนจะหันมาพูดกับผม ไอ้เหี้ยมึงไม่คุยกับกูก็ไม่ว่าหรอก แต่เมียกูจิกเล็บกับมือกูเข้าให้แม่งยิ่งจิกเก่งอยู่
“เพื่อนน้องเอมเหรอวะ”ไอ้หวายพูดมาบ้างหลังจากนั่งฟัง
“ครับ สนิทกันมาก”มันยิ้มรับ
“หน้าคุ้นๆอยู่”ไอ้พายพูดบ้าง เพราะมันก็รู้จักน้องเอมเหมือนกัน ไอ้ฝิ่นเคยเจอแล้วตอนไปรอผมที่สนามบาส ก็เห็นนั่งคุยกันดี เท่าที่เห็นมันไม่แสดงทีท่าหรือพูดอะไรเกี่ยวกับน้องเอมให้ฟังเหมือนอย่างไอ้ต้ากับแอนนี่ ที่ตอนนี้ก็ยังสีผมไม่เลิกยิ่งเจอที่ผับด้วยแล้วเลี่ยงยากบางทีนั่งตรงเคาน์เตอร์เลยด้วย ยิ่งถ้าวันไหนไอ้ฝิ่นไปรอผมจะเข้าใกล้ผมมากที่สุด แต่คราวนี้มันไม่พูดไม่ด่าอะไรเลยแต่จูบผมต่อหน้าหันไปแสยะยิ้มจิกตาใส่ ทำเอาแอนนี่กับเพื่อนพูดไม่ออกได้แต่ฮึดฮัดไม่กล้าด่าสงสัยคงจะเข็ดเหมือนกันเพราะด่าไม่ทันเมียผมที่ปาดหน้าไปหลายหนแล้ว
“ผมเห็นพี่บ่อยนะ ตอนไปกับพี่หวาน เพื่อนผมยังชอบเลย”มันยิ้มให้ไอ้พายที่ทำหน้างง
“เพื่อนมึงคนไหนวะ กูอยากรู้จักมาก”ไอ้บลูพูดเน้นๆเลย
“แค่ชอบเฉยๆไม่ได้จะเอาเป็นแฟน ผมว่าพี่อาการหนักนะเนี่ยะ”มันพูดหน้าตาเฉยแต่ดูกวนตีนไม่น้อย
“แม้แต่ความคิดก็ห้าม ไม่งั้นโดนกูแน่”ไอ้บลูท่าจะขึ้น ไอ้พายจับแขนมันเป็นเชิงปามดีไม่ลูบหัวมันด้วย
“ไปนะฝิ่น”มันยักไหล่ก่อนจะหันมาทางไอ้ฝิ่น ที่กำลังจะเอ่ยปาก
“เมียกูล่ามขามึงไว้เหรอ”ผมพูดนิ่งๆ ทำเอามันสะอึกเลยครับ ไอ้บลูหัวเราะชอบใจแบบนอกหน้ามาก ไอ้ฝิ่นมองหน้าผม ๆ ก็มองหน้ามันก่อนมันจะหันหนีแต่อมยิ้มหน่อยๆ
“ฮ่าๆๆๆ ดีว่ะ กูกดไลท์ให้มึงไอ้ไผ่”ไอ้บลูยังสะใจไม่เลิก จนไอ้พายเอามือดึงให้มันหยุดแต่ตัวมันเองก็กลั้นหัวเราะ
“โห พี่ไผ่เล่นซะจุกเลย ผมแหย่เล่นน่ะพี่ ไปจริงๆและ”มันลุกยืนตัวมันสูงพอๆกับผม โบกมือลาและเดินไป
“ไอ้เด็กเหี้ย อยู่ต่อได้โดนตีน”ไอ้บลูสบถออกมาหลังจากมันไปแล้ว
“สรุปมันเรื่องใครวะ”ไอ้เจย์แม่งพูดอย่างรู้ดี
“เออ ไอ้ต้นเรื่องนั่งเฉยมือล้วงก้นเมียอยู่นั่นแหละ ไอ้เหี้ยนี่เลยขึ้นแทน”ไอ้หวายหันมาพูดกับผม
“จะบ้าเหรอพี่หวาย แค่จับมือเฉยๆ”ไอ้ฝิ่นอีกแล้ว มึงนิไม่เข็ด
“มันอำมึงยังไม่รู้อีกเหรอ”ผมถามมันแบบเซ็งๆ
“มึงว่ากูโง่เหรอ”นั่นไปโน่น
“กูพูด”ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“มึงคิด”มันก็ย้อนผม
“เฮ้ย ไปตีกันที่ห้อง ดูหน้าไอ้บลูโน่น”ไอ้เจย์ขัดก่อน ไอ้หวายหัวเราะชอบใจที่เห็นผมกัดกับเมีย
“พาย ไม่จำเป็นไม่ต้องไปคณะมันเลย”มันหันไปพูดกับไอ้พาย
“ปัญญาอ่อน แดกหญ้าแทนเลยไป”ไอ้พายหันไปว่ามัน
“พูดจริงๆ”ไอ้บลูพูดต่อ
“ไอ้บลู เดี๋ยวได้โดนตีนแทนไอ้เด็กนั่นหรอกมึง งี่เง่า”ไอ้พายเน้นเสียงใส่
“ทำไม ที่เรื่องไอ้กาย พายยังงี่เง่ากับบลูเลย”ไอ้บลูไม่ยอมเลิก ผมกับเมียมองหน้ากัน ไอ้หวายกับไอ้เจย์
“ไอ้สัด กูลืมไปแล้วนะมึงขุดมาอีกทำไม ห๊ะ เรื่องเหรอ”ไอ้พายเสียงดังเลยครับ
“เอ้อ พาย”ไอ้บลูเริ่มมีสติหลังจากลมเพชรหึงพัดผ่านไป แต่มันจะโดนรังสีอำมหิตครอบงำแทน
“ทำไมมึงจะพูดอะไร ห๊ะ”เสียงแว๊ดขึ้นก่อนจะตามด้วยกล่องขนมไอ้บ้านั่นเต็มกบาลไอ้บลูเลยครับ ดีสะใจกู ไม่ต้องแดก
“เสียดายของ ไอ้พายมึงไม่ถอดรองเท้าเขวี้ยงมันวะ”เสียงไอ้หวายแหวกอากาศแทรกเข้าไป
“ไอ้หวาย ไอ้เหี้ย”ไอ้บลูหันไปด่าที่มันแนะนำไอ้พาย
“กูเสียดายรองเท้า อีกอย่างคู่นี้กูรักมาก”ไอ้พายพูดออกมา ก่อนจะหรี่ตายิ้มๆพูดใส่
“งั้นถอดออกมาเลย แม่งใครซื้อให้วะ”ไอ้บลูรูดปรี๊ดๆๆ ไอ้ฝิ่นนั่งมองขำๆแอบยกมือเชียร์ไอ้พายให้จัดการไอ้บลู
“มึงจะทำไม”มันก็ย้อนถาม
“กูจะเตะให้นะสิ ถามได้”ไอ้บลูขึ้นกูเลยครับ สงสัยจะลืมตัว
“มึงจะเตะพ่อกูใช่มั้ย”ไอ้พายก็ใส่ทันที
“เออ มึงจะเตะน้ากูเหรอ”ไอ้หวายตัวยุยง
“ไอ้เชี่ยะ มึงก็พูดยุอยู่ได้ พาย บลูไม่ได้ตั้งใจถ้าพ่อซื้อให้ก็แล้วไป บลูขอโทษ นะ”มันหันไปด่าไอ้หวายก่อนจะหันไปเสียงหวานใส่ไอ้พาย
“อย่ายกโทษให้ มึงเชื่อกูสั่งสอนมันบ้างลามปามขึ้นกูขึ้นมึง”ไอ้เจย์แม่งแสดงสมทบเข้าไปอีก
“สัดเจย์ เสือก เรื่องภายในครอบครัวมึงคนนอกไม่เกี่ยว”ไอ้บลูหันไปจวกไอ้เจย์ที่ลอยหน้าใส่
“มึงสิคนนอก”ไอ้พายก็ว่ามันอีก แต่ผมเห็นมันแอบอมยิ้มแสดงว่ามันแกล้งไอ้บลู
“งั้นกลับบ้านกันบลูจะให้พ่อแม่ไปขอ ไม่รอเรียนจบแม่งแล้ว”ไอ้บลูจับข้อมือไอ้พาย
“มึงจะบ้าเหรอ ไอ้บ้า”ไอ้พายด่ามันดึงให้ปล่อยด้วย ไอ้ฝิ่นนั่งหัวเราะชอบใจก่อนจะหันมาหยิกพุงผมที่เอามือไปบีบก้นมัน เถียงกันพักใหญ่แต่เป็นแหย่กันซะมากกว่าก่อนจะแยกกันกลับ
V
V
V
V
V
v
ผมกับไอ้ฝิ่นมาถึงห้องพอปิดประตูได้ก็จูบกันนัวเนียตั้งแต่หน้าประตูก่อนมันจะถูกผมอุ้มขึ้น ขามันเกี่ยวเอวผมทันทีตรงมาที่โซฟาปากยังแลกลิ้นกันอยู่ ผมจูบมันอย่างเรียกร้องให้ตอบสนองกลับมาไม่ผิดหวังมันโต้กลับจนได้ยินเสียงครางทั้งคู่ เราไม่ได้เล่นกีฬาในร่มกันเกือบสามอาทิตย์แล้ว ส่วนใหญ่เจอกันที่ ม. มากกว่าช่วงนี้ผมกับมันยุ่งพอกันไหนจะทำรายงาน ไหนจะงานมหาวิทยาลัยด้วยก็เลยต่างคนต่างยุ่งกับการเตรียมงานคณะตัวเอง และอุปสรรคอีกหลากหลาย
“อาบน้ำก่อนมั้ย”มันถามผมที่ถอนปากออก มือมันปลดกระดุมเสื้อออกให้ ก่อนจะไล่ลงไปปลดเข็มขัดและกางเกงออกเหลือแต่กางเกงในที่ห่อหุ้มน้องผมอยู่ ผมส่ายหน้าก่อนจะไซ้ปากไปที่ใบหู ลำคอ มือก็แกะเสื้อผ้ามันออกจนเหลือเท่ากัน มันยันตัวเองขึ้นมาพลิกตัวผมให้ลงไปนอนหงายแทนขึ้นคร่อมก่อนจะไล่ริมฝีปากไปทั่วตัวเหมือนที่ผมทำ ลิ้นสีแดงไล้เลียขบเม้มเล็มหัวนมผมจนแข็งเป็นไต มันช้อนตาขึ้นมองส่งยิ้มให้แบบขี้เล่นยั่วหน่อยๆ มือผมก็บีบสะโพกมันจะถอดชั้นในแต่มันยั้งมือเอาไว้มองตาผม ปากเผยอน้อยๆ นี่มึงดูหนังเอวีมากหรือเปล่าวะทำซะเหมือนเลย แต่ก็อดใจสั่นไม่ได้ ผมมองว่ามันจะทำอะไรมันก้มลงจูบปากผมอีกที ลากลิ้นจากปากผ่านหน้าอกลงมาถึงหน้าท้องวนลิ้นตรงสะดือ มือนุ่มนิ่มเกี่ยวกางเกงชั้นในผมลงไปพร้อมกับปากมันที่ไล่ตามไปติดก่อนจะจูบแผ่วๆ เอามือประคองยังกับกลัวมันจะหักขยับขึ้นลงบิดวนไปด้วยช้าๆแต่เน้นๆเพิ่มแรงอีกนิดจนมันเริ่มแข็งขืน
“ซี๊ด อืม”เสียงครางในลำคอผมบอกว่าพอใจในการกระทำนี้มาก ก่อนจะแหงนหน้าเมื่อได้รับการหยอกล้อตรงส่วนปลาย ขบเม้ม เลียวนและครอบลงไปช้าๆเพื่อไม่ให้ติดคอ มือก็ยังไม่หยุดรูดรั้งต่อ จับผมมันทึ้งเบาๆกดขึ้นลงตามจังหวะที่มันทำให้จนแทบจะระเบิดออกมาเลยต้องรั้งมันเอาไว้ก่อน มันโน้มตัวมาจูบผมก้นก็บิดส่ายสีกับลำผมไปมาเอ็กซ์โคตร มันเอามือรั้งกางเกงออก ส่งนิ้วเข้าปากตัวเองดูดเลียจนเกือบสุดโคนก่อนจะส่งเข้าตรงส่วนนั้นเพื่อเปิดทาง
“อืม อ๊ะ อ๊ะ”มันส่งเสียงครางกระเส่า จนผมอยากจะจับมันกดซะเดี๋ยวนี้ ยั่วจริงๆ สักพักมันก็หยิบซองมาฉีก
“ใส่หมวกหน่อยนะเดี๋ยวเป็นหวัด”มันบอกผมยิ้มๆ ยังจะมีอารมณ์ขันอีกเมียกู ใส่เสร็จมันก็หย่อนสะโพกลงไปมือมันก็จับของผมให้เข้าที่รอรับสะโพกมันที่ค่อยๆกดลงมันแหงนหน้ากัดปากเมื่อส่วนหัวเข้าไปได้ มันค่อยๆขยับขึ้นลง
“ช่วยมั้ย”ผมถามมัน ก่อนจะยกสะโพกขึ้นไปสอดรับ
“บะ เบาๆ เดี๋ยวแหกหมด”มึงใช้คำได้น่าเกลียดมาก ผมก็ค่อยๆทำทั้งที่ใจอยากจะกระแทกเข้าไปให้เสร็จสิ้น แต่มันคงจะเจ็บไม่น้อย ผมเอามือโยกสะโพกมันไปมาจนมันกดตัวลงมาเองจนสุด
“อา อ๊ะ”มันร้องคราง โน้มตัวมาจูบปากผมเพื่อผ่อนคลาย แต่ข้างในมันตอดจนผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เหมือนมันจะรู้เลยเริ่มขยับตัวเองขึ้นลงจากช้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนส่งเสียงครางแข่งกันด้วยความเสียวซ่านสุดๆ
“อื๊อ อ๊ะ อา”
“อืม อา”
เมื่อถึงที่สุดมือผมรูดรั้งให้มันก่อนจนมันเงยหน้า ผมลุกขึ้นมาดันมันลงไปแทนคุกเข่าข้างนึงบนโซฟายกขามันพาดบ่าไว้ ขาผมอีกข้างยันกับพื้นมือก็จับขามันให้แยกออกกว้างเพื่อรองรับการขยับโยกของผมที่ขยับถี่ๆใส่มันจนร้องแทบไม่เป็นภาษา มือก็จิกพนักโซฟาไว้แน่นร่างกายเรากระเพื่อมไปตามแรงก่อนจะสงบลงเมื่อถึงจุดหมาย มันปล่อยออกมาก่อน ผมขยับอีกสามสี่ทีก็ปล่อยอย่างหมดแม็กเลย นอนฟัดนัวเนียกันต่ออย่างจะสยบความเหนื่อยไม่รู้กลิ้งกันมาตรงพื้นหน้าทีวีได้ยังไง ผมผละออกตามองร่างตรงหน้าที่นอนระทวยอย่างเหนื่อยๆ แต่มือผมก็เปลี่ยนหมวกใหม่ ก่อนจะโน้มลงไป
“อืม อื๊อ เดี๋ยว”เสียงมันครางประท้วง เอามือยันออก เมื่อผมซุกไซ้มันอีก ผมมองตามันอย่างสื่อความหมายว่าครั้งเดียวไม่พอ มันเลิกคิ้ว “อีกเหรอ พักก่อนนะ”มันถามเสียงอ้อน
“มันไม่ต่อเนื่อง”ผมบอกยิ้มๆ ก่อนจะปิดปากมันที่จะพูดอีก ทั้งจูบทั้งไซ้มือก็ลูบไล้ปลุกปั่นให้มันคล้อยตามอีก ก่อนจะสอดเข้าไป ขยับเข้าออกให้มันส่งเสียงออกมาอีก
“อ๊ะ อ๊ะ”
“อืม อีกนิด”ผมบอกเมื่อมันใกล้จะถึง มันจิกหลังผมแน่น ขาที่เกี่ยวเอวเริ่มอ่อนแรง จนผมต้องกระชับสะโพกเร่งขึ้น จนถึงปลายทางด้วยกันทั้งคู่
“อาบน้ำกัน”มันบอกผมเอามือเสยผมที่ชื้นเหงื่อให้ ผมก็ทำให้มันด้วยก่อนจะจุ๊บปาก หน้าผาก และก็แก้มจนมันจั๊กจี้หัวเราะคิกคักก่อนจะลุกขึ้นกระโดดขี่หลังผมให้พามันเข้าห้องน้ำเดินโทงๆกันไปอย่างนั้นแหละ ทั้งอาบทั้งนาบไปอีกรอบก่อนจะออกมาแต่งตัวเสร็จแล้วก็ตะกายตัวผมให้อุ้มมันไปส่งที่เตียง จัดให้ไปเพราะจัดหนักให้มันไปหน่อยแต่ผมยังอยากต่ออยู่นะแต่สงสารเลยอดใจไว้ก่อน มันอ่านหนังสือเรียนที่ติดมา ผมก็นั่งทำรายงานที่หน้าคอม ไม่รู้นานเท่าไรหันไปอีกที ก็มีโกโก้ร้อนมาวางให้ตรงหน้าเงยหน้าไปก็เจอมันยิ้มก่อนจะนั่งลงบนตักเอามือโอบรอบคอ มือผมก็คว้าเอวมันหมับ
“กินสิ ช่วยให้สมองปลอดโปร่ง”มันบอกผมหันไปหยิบโกโก้มาเป่าให้จนพออุ่น ยื่นมาที่ปากผมก็กินตามที่โดนสะกดจิต
“ขอบคุณครับ”ผมบอก หน้ามันเหวอมาก
“เป็นบ้าเหรอ”มันถามผมยิ้มๆ เอาหน้าผากทาบหน้าผากผม ผมจุ๊บปากมันก่อนจะพูดต่อ
“กูพูดเล่น”ผมบอกมัน ทำเอามันหุบยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ “แต่จากใจ”มันฉีกยิ้มหอมแก้มผมซ้ายขวา จุ๊บปากอีกสองสามที พอแล้วเดี๋ยวโดนอีกหรอกมึง ก่อนจะแยกไปอ่านหนังสือตัวเองต่อผมก็ทำงานผมไป
******************************************************************************************************************************
ปล.มาแบบสั้นๆ ไปหน่อยหรือเปล่า ไม่หรอกเน๊าะ ถามเองตอบเองเสร็จสรรพ 555555 สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด THANK YOU VERY MUCH SOMUCH อิอิ กระแดะหลาย
-
ไผ่-ฝิ่น จะน่ารักกันไปไหนเนี่ย :z2:
-
น่ารักกันจริงๆ
-
น่ารักอ่า คู่นี้
:-[ :-[ :-[
-
:m25: :m25: :m25:
-
หวน
-
ยังรักกันดีเหมือนเดิม
แถมยังร้อนแรงมากขึ้นอีก
-
วันนี้ดอกฝิ่นน่ารักกว่าทุกวันเลยนะ
-
น่ารักจริง คู่นี้ๆๆๆ ><
-
อิจฉา
-
ฝิ่นน่ารักขึ้นทุกวันๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 29
วันนี้คึกคักเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันกิจกรรมของทางมหาวิทยาลัยที่จัดขึ้นมีการเปิดนิทรรศการในตอนเช้ามีคนเช้าชมเป็นจำนวนมาก มีร้านขายของที่ฝ่ายกิจกรรมนักศึกษาเป็นคนจัดขึ้นเพื่อหากองทุนช่วยเหลือมูลนิธิต่างๆในแต่ละซุ้มที่จัดงาน
“เฮ้ย ไอ้ไผ่คณะเราแข่งกี่โมงวะ”ไอ้หวายถามผมหลังจากยกโมเดลจำลองอาคาร แบบบ้าน แบบสวน ในอนาคตไปวางไว้ตรงข้างหน้า โดยมีไอ้กราฟ ไอ้เทรนด์ ไอ้หวาน ไอ้พาย เป็นคนให้คำบรรยายและตอบคำถามผู้ที่ให้ความสนใจ มีทั้งคนในคนนอกที่แวะเวียนมาขายข้าวเกรียบหน้าหม้อใส่ไอ้พายไม่หยุดหย่อน ไอ้บลูนั่งเฝ้าไม่ห่างมือก็ทำงานตาก็เหล่มองเป็นระยะๆยิ่งตอนพวกไอ้แซนด์มาดูงานพร้อมกับถาม มันเดินไปข้างๆไอ้พายทันทีผมว่าไอ้แซนด์มันแกล้งถามมากกว่าจะสนใจงานจริงๆ ไอ้บลูตอบแทนเสร็จสรรพโดยมีไอ้หวาน ไอ้กราฟ ไอ้เทรนด์ช่วยกวนตีนด้วย ทำเอาพวกมันหงุดหงิดกลับไปทันที ส่วนไอ้หวานก็ด่าไอ้น้ำแฟนมันไปเมื่อเช้าที่แวะมาแต่เสือกกวนตีนใส่ว่าไม่ทำแบบจำลองอัจฐิด้วย มันเลยบอกเอาไว้มึงตายกูจะออกแบบให้ แฟนมันก็หัวเราะชอบใจก่อนจะจากไปอย่างอารมณ์ดี ไอ้กราฟกับไอ้เทรนด์ก็เป็นที่สนใจของน้องๆและสาวๆไม่ใช่น้อย ปกติพวกมันไม่ค่อยจะเป็นงานเป็นการเท่าไรแต่พอมีกิจกรรมพวกมันก็ทำได้ดี เห็นอย่างนี้ไอ้กราฟเรียนเก่งโคตร
“บ่ายสาม”ผมบอกไอ้หวายมือก็ติดตั้งระบบคอมเพื่อจะแสดงกราฟฟิคดีไซด์ต่างๆให้ไอ้พวกนั้นบรรยาย ส่วนไอ้เจย์ก็ขายของที่ระลึกอยู่เรียกลูกค้าได้มาก มีคนขอถ่ายรูปกับมันด้วย พวกเพื่อนไอ้ฝิ่นแวะมาตอนเช้าก่อนจะกลับก่อนเพราะมีสอบบอกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ทั้งวัน ไอ้เจย์นี่หงอยเลยพอน้องยาหยีจะกลับมันอ้อนโคตรๆเอาของฝากให้ไปเต็มเลย จนโมนิคกับหนูจ๋าทั้งแขวะทั้งแซวจนอายม้วนไปเลย
“นี่มึงไปคณะเมียมึงมายัง”ไอ้หวายถามผมที่ตอนนี้ต่อเสร็จแล้ว ไอ้ปืนกับไอ้โจ๊กตรวจสอบนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้าโอเค
“แล้วมึงเห็นกูได้ไปไหนมั้ยละ”ผมย้อนถามมัน
“เชี่ยะ ทำเป็นหงุดหงิดเสร็จแล้วมึงก็เดินไปสิ ใครเขาล่ามไว้วะ”ไอ้หวายแซวผมยิ้มๆ
“ขี้เกียจ”ผมบอกมันสั้นๆ บอกตรงว่าหงุดหงิดมากไม่เคยนึกเบื่องานมหาลัยเท่าปีนี้เลย ที่ทำให้ผมกับมันห่างกันเจอหน้ากันยังไม่ทันห้านาทีเลยแม่งก็รีบไปอีกแล้วบอกจะรีบไปทำนวัตกรรมห่าเหวอะไรของมันก็ไม่รู้
“กูว่ามึงขยันเถอะ ฉิบหายตอนนี้ไม่มีใครเข้าหน้ามึงติดเลย ทำเอาน้องๆที่มาดูงานอยากจะเข้ามาถามไม่กล้าเลย”ไอ้หวายตบไหล่บอกผมก่อนจะยกน้ำขึ้นกระดก ไอ้ฝิ่นเอามาให้พวกผมเมื่อเช้า มีแซนวิช มะม่วงที่ปอกไว้เรียบร้อยแล้วพร้อมพริกกะเกลือ ขนมขบเคี้ยว มันฝากไอ้พายมา แต่มีอยู่กล่องมันเน้นเลยว่าของผม เพราะเป็นไส้ทูน่าล้วนๆ ไอ้พวกนั้นยังแซวที่เห็นผมกินไม่แบ่งให้พวกมันสักชิ้น มึงอ่านไม่ออกไงมันเขียนว่าของกูห้ามให้ใครกินมิฉะนั้นจะโดนแช่งให้สั้นลงๆๆ มันหมายถึงอายุหรืออะไรวะ
“ถามกูทำไม ไอ้พวกนั้นก็ยืนหน้าสลอนเต็มไปหมด”ผมบอกมันก่อนจะนั่งกอดอกมองอะไรไปเรื่อยๆ
“น้องๆเขาบอกว่าพี่ที่นั่งหน้าหล่อเป็นตอปิโด ชื่ออะไรคะ มีเบอร์ไหม อยากถ่ายรูปด้วย พี่บอกให้หน่อยสิ”ไอ้หวายทำเสียงดัดจริตบอก ผมเลยถีบเข้าให้แต่มันหลบทัน
“กูไม่ใช่เดอะสตาร์จะได้มาถ่ายรูป”ผมก็บอกมันไป ไอ้หวายเบ้ปากจะพูด แต่มีเสียงทักขัดมันซะก่อน
“พีไผ่ อารมณ์ดียังเนี่ยะ”เสียงหวานๆร่าเริงๆ ไม่ใช่ใครน้องเอมกับเพื่อนๆที่ตอนนี้แยกไปดูงานข้างหน้าแทน ผมมองหน้าก่อนจะยิ้มเฉยๆ
“แสดงว่าดีแล้วถึงยิ้มได้ เมื่อกี้เอมไปคณะฝิ่นด้วย เจ๋งมากเลยคนดูเพียบ”น้องเอมพูดอย่างชื่นชมทำหน้าทำตาน่ารักใส่ ไอ้หวายอมยิ้มก่อนจะแดกต่อ
“เจ๋งมากเลยเหรอ งานหรือคนล่ะน้องเอม”ไอ้หวายถามกลับยักคิ้วใส่ผม
“ทั้งสองอย่างแหละพี่ จะว่าไปสาววิศวะนี่ก็สวยนะโดยเฉพาะพี่ส้มที่ทั้งเก่งทั้งสวย ปีสองก็พวกแก้ม เปียโน ที่เด่นไม่แพ้กันเลย แต่เอมว่าแฟนพี่ก็ไม่น้อยหน้านะ”น้องเอมสาธยายก่อนจะตบท้ายยิ้มๆ
“ทำไมล่ะ แฟนไอ้ไผ่มีสิบหน้าเหรอ”ไอ้หวายถามกวนๆ
“พี่หวายเป็นใบ้บ้างก็ได้ พี่ไผ่เขายังไม่พูดเลย”น้องเอมว่างอนๆ
“ไอ้ไผ่มันอยากรู้แต่ไม่อยากถามน่ะสิ จริงมั้ยวะ”ไอ้หวายหันมาพยักเพยิดใส่ผม เลยโดนตบกบาลเข้าให้ มันจิ๊ปากพร้อมจัดทรงใหม่
“กลุ่มฝิ่นนะทั้งหนุ่มทั้งสาวให้ความสนใจมากๆเลยล่ะ ขนาดอยู่เบื้องหลังคอยติดตั้งทำโปรแกรมเฉยๆ ยังให้ความสนใจยิ่งกว่าคนที่บรรยายซะอีก และวันนี้ฝิ่นดูเท่ห์มากๆอ่ะ หล่อด้วย ไอ้นิวเพื่อนเอมนะถ่ายรูปไม่หยุดเลยเดินออกมาแล้วมันยังไม่มาเลย ไม่รู้มันติดใจอะไรนักหนาขนาดรู้ว่ามีแฟนแล้วนะ แต่มันก็บอกว่าอยากเป็นเพื่อนเฉยๆ”น้องเอมเล่าไปเรื่อยเหมือนจะไม่มีอะไรแต่มาสะกิดตรงไอ้เหี้ยนิวนี่แหละ ผมไม่รู้ว่าน้องต้องการจะสื่ออะไรหรือเปล่าแต่พอมองหน้าก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไรทั้งสิ้น
“พี่ไผ่โกรธเอมหรือเปล่าคะ”น้องเอมยิ้มแหยๆ หันไปมองไอ้หวายที่มองผมกับน้องสลับไปมา
“เปล่า”ผมบอกเรียบๆ
“เอมว่าไอ้นิวมันไม่กล้าปืนเกลียวกับพี่หรอก มันคงอยากเป็นเพื่อนเฉยๆมากกว่า”น้องเอมบอกต่อเหมือนจะให้ผมสบายใจ
“เพื่อนมันมีน้อยเหรอ”ผมถามออกไป ทำเอาเงียบกันเลยครับ ไอ้หวายสะกิดผมยิกๆ
“พี่ไผ่พูดเล่นเปล่าเนี่ยะ”น้องเอมทำเสียงหงอยๆ ที่ไม่ว่าใครเห็นต้องใจอ่อน แต่ไม่ใช่กับผมในตอนนี้
“มันอำเฉยๆ ไม่มีไรหรอก แหมพวกพี่รู้อยู่แล้วล่ะ”ไอ้หวายรีบแก้ทันที พอดีกับไอ้เจย์ ไอ้บลู ไอ้พายเดินกลับมาพัก ตอนนี้คนเริ่มทยอยไปซุ้มอื่นบ้างแล้วเลยปล่อยได้แต่ไอ้สามคนนั้นก็ยังอยู่บริเวณนั้นอยู่ อาจารย์เดินมาตรวจความเรียบร้อยก่อนจะไป
“เอม เพื่อนบอกว่ากลับไปรอที่ซุ้มแล้วนะ”ไอ้พายบอกน้องเอมที่พยักหน้ารับ ก่อนจะหันมามองผมกับไอ้หวายว่ามีอะไร
“เป็นไงเอม คณะพี่”ไอ้เจย์ถามน้องเอมที่ตอนนี้เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น
“ดีคะ เก่งมากๆเลย ทำได้เหมือนมาก”น้องเอมพูดชม
“ธรรมดาน้อง พวกเทพทำก็อย่างนี้แหละ”ไอ้หวายผสมโรง
“มึงหมายถึง ป๋าเทพ โพธิ์งาม เปล่าวะ”ไอ้บลูขัดคอทันที
“ไอ้พายมึงช่วยเอาตีนยัดปากผัวมึงด้วย”ไอ้หวายหันไปหาไอ้พาย
“กูจะยัดมึงก่อนนี่แหละ ปากหมานัก”ไอ้พายยกใส่ไอ้หวายทำเอาหลบไม่ทัน แต่ทำเป็นพยักเพยิดกับไอ้เจย์ว่าเข้าข้างกัน
“คริ คริ พวกพี่ตลกอ่ะ แต่เอมว่าเหมาะกันดีนะคะ พี่พายกับพี่บลู ทำเอาหนุ่มๆสาวๆหลายคณะอกหักกันเป็นแถว”น้องเอมหัวเราะก่อนจะแซวไอ้พายที่ยิ้มแหยๆ แต่ไอ้บลูยิ้มหน้าบาน
“ตาถึงมากน้องเอม ยังไงพี่ฝากบอกที่ไอ้หนุ่มที่คณะด้วยนะห้ามมายุ่งกับเด็กพี่”ไอ้บลูชมพร้อมกับสั่ง
“แหมพี่บลู เอมจะไปห้ามใครได้ล่ะคะ มันจะได้เตะเอมเข้าให้”น้องเอมค้อนใส่ไอ้บลู
“น่ารักขนาดนี้ใครจะกล้าเตะได้ลงคอ ถ้าขอเป็นแฟนก็ไปอย่าง”ไอ้หวายหยอดใส่น้องเอม
“ไม่จริงหรอก ถ้าน่ารักต้องมีคนมาขอเป็นแฟนแล้วคะ เพื่อนเอมมีกันหมดเลยอ่ะ”น้องเอมพูดแบบถ่อมตัวหน่อยๆ
“เลือกมากหรือเปล่า ระวังนะจะลงจากคานไม่ได้”ไอ้เจย์เลยแซวกลับ
“โอ้โห พี่เจย์ หยาบคายอ่ะ พูดแบบนี้กับสุภาพสตรีได้ยังไงคะ เลี้ยงข้าวเลยนะ”น้องเอมหันไปค้อนใส่ไอ้เจย์ที่ยิ้มรับและก็ผลัดกันแซวไปมาผมก็นั่งฟังไปเรื่อยๆระหว่างนั้นก็มีคนต่างคณะเข้ามาแจมด้วย ถ่ายรูปกลุ่มกันบ้าง คนเริ่มเยอะขึ้นผมก็เริ่มเบื่อ
“เดี๋ยวกูมา”ผมบอกก่อนจะลุกขึ้น
“ไปไหนวะ”ไอ้หวายถามทันที
“ไปหาเมีย”ผมบอกมันแล้วเดินออกไปทันที ไอ้พวกนั้นโห่แซวใหญ่
“แหม แล้วบอกทำเป็นขี้เกียจ ไอ้ห่า”ไอ้หวาย
“พอน้องเขาบอกมีคนมาจีบเมียมึงหน่อยรีบเลยนะ”ไอ้เจย์ ไอ้บลูกับไอ้พายนั่งยิ้มเฉยๆ ส่วนน้องเอมก็เงียบไปไม่พูดอะไร
******************************************************************************************
-
ผมเดินอ้อมไปทางด้านหลังอาคารจนถึงตึกวิศวะฯ ก็เดินเข้าไปตรงที่คนกำลังมุงดูผลงานของคณะอย่างเยอะเลยโดยเฉพาะผู้ชาย จริงอย่างน้องเอมว่าดาวคณะอย่างน้องแก้มและน้องเปียโน พรีเซ้นต์ได้คล่องมากที่สำคัญน่ารักซะแทบละสายตาไม่ได้หมายถึงคนอื่นครับแต่ไม่ใช่ว่าผมไม่สนใจคนสวย เซ็กซี่ บางทียังเคยมองแถมชวนไอ้ฝิ่นดูด้วยกันอีกมันก็ดูก่อนจะบอกว่ามันเอ็กซ์กว่าเยอะ ยังตบท้ายอีกว่าถ้ามันไม่ได้เป็นเกย์นะจะฟันให้หมดเลยเดินยั่วกิเลสขนาดนี้ เก่งจริงๆเมียกู ผมเดินมองไปเรื่อยๆจนถึงเห็นกลุ่มมันที่นั่งกันอยู่ตรงข้างหลังฉากกั้น วันนี้ดูมันเท่ห์จริงๆอย่างน้องเอมบอก มันใส่เสื้อชอปแขนยาวแต่พับครึ่งแขน สกินนี่ยีนต์สีดำเข้ารูป ผ้าใบหุ้มข้อสีเดียวกับกางเกงแต่ขอบแดง ผมรวบเป็นจุกกลางหัว ทำให้หน้ามันดูทอมบอย ผมมองมันอย่างละสายตาไม่ได้จริงๆ จนมันเดินไปอีกทางเหมือนมันจะหงุดหงิดอะไรสักอย่าง ใครขัดใจมึงวะ
“พี่ฝิ่นน่ารักอ่ะ”
“ดูเท่ห์จัง”
“ดูหล่อเซอร์ๆดี”
“เสียดายฉิบ มีแฟนซะแล้ว”
“ถึงไม่มี เขาก็ไม่มองมึงหรอก ไอ้ห่า”
เสียงคนพูดถึงเมียผมไม่ไกลเท่าไรนัก ผมมองเฉยๆก่อนจะเดินไปทางที่มันอยู่ น้องออยวันนี้ดูแปลกตาไปอีกแบบแต่งตัวคล้ายไอ้ฝิ่น หน้าตาจริงจังขะมักเขม้นมาก ไม่สาวจ๋าเหมือนทุกครั้ง ไอ้ฝิ่นบอกว่าเห็นมันอย่างนี้เรื่องเครื่องจักรเครื่องกลหัวคิดมันโคตรล้ำเลย ไอ้แฝดไม่ต้องพูดถึงมันดูดียังไงก็อย่างนั้น ผมเดินเกือบจะถึง น้องออยเห็นพอดีกวักมือให้เดินเข้าไป
“อีฝิ่น ผัวมา”น้องออยหันไปบอกมัน ที่ยืนอัดบุหรี่อยู่ข้างหลังกับไอ้แฝด วอนจริงๆพวกมึงไม่ได้มีความเกรงใจเลยแต่ดูแล้วมุมลับตาพอควรไม่ค่อยมีใครเห็นเท่าไร สงสัยมันจะเครียดปกติมันไม่ค่อยสูบไม่ใช่กลัวผมว่าหรืออะไรหรอกมันบอกไม่มีเรื่องอะไรมันก็ไม่สูบ
“มาถึงถิ่นเลยโว้ย”ไอ้โอมพูดแซว
“สงสัยมีพรายกระซิบไปรายงานว่ะ”ไอ้อาร์มสพูดยิ้มๆใส่ผม ตอนนี้ผมแยกมันได้แล้วว่าใครเป็นใคร มันดับบุหรี่ทิ้งลงท่อก่อนจะเดินเข้ามาหา
“แข่งกี่โมง”มันถามผมก่อนจะจูงมือให้มานั่งตรงม้านั่งข้างตึก เพื่อนมันก็รู้งานดีมากเดินออกไปข้างนอกทันที
“บ่ายสาม เครียดเหรอวะ”ผมบอกก่อนจะถามมันที่ตอนนี้กอดแขนผมเอาคางเกยไหล่
“นิดหน่อย แม่งไม่ได้ดังใจ”มันบ่นที่บอกให้รู้ว่ามันเครียดจริงๆ
“คิดมาก มันต้องติดขัดบ้างเป็นธรรมดา กูก็เป็นเหมือนกัน”ผมเอามือโยกหัวมันไปมา มันยิ้มก่อนจะจุ๊บแก้มผม
“เดี๋ยวไปเชียร์นะ ถ้าใครส่งเสียงเชียร์มึงดังกูจะตบให้หัวทิ่มเลย”มันบอกผมพร้อมกับเอามือบีบคางผม หรี่ตาข่มขู่
“มึงโดนตีน กูไม่ช่วยหรอกนะ”ผมแกล้งว่ามัน
“กูไม่กลัว”มันลอยหน้าใส่ผม จนอดไม่ได้ต้องก้มไปจูบปากมันเข้าให้ มันตกใจนิดหน่อยเอามือตีไหล่
“เฮ้ย มึงนิเดี๋ยวใครเห็นเข้า”มันหน้าแดง
“ไม่มีหรอก เพื่อนมึงดูอยู่ เชื่อสิ เผลอๆก็แอบดูเอง”มันพูดก่อนจะพยักเพยิดให้หันไปตรงมุมบันได เห็นเงาแวบๆ มันจิ๊ปากก่อนจะเลื่อนมานั่งบนตักผมแทนเอามือโอบคอ จูบตอบกลับมา
“มึงนิ เดี๋ยวคนเห็น”ผมล้อมันบ้างเอานิ้วจิ้มแก้มมันที่แดง มันเลยกัดจมูกผม
“เหม็นบุหรี่”ผมเบ้หน้าใส่มัน
“ดัดจริต มึงก็สูบ”มันว่าแล้วก็ทำใส่ผมมั่ง เพราะก่อนจะมาถึงมันผมก็แวะสูบนิดหน่อยแล้วจะไปว่ามันได้ไง หึหึ ก่อนมันจะควักหมากฝรั่งออกมาป้อนผมโดยการใส่ปากมันครึ่งนึงยื่นส่วนที่เหลือมาตรงปากผม พอเข้าไปจะกัดมันก็เอาออกหนีอยู่สามสี่รอบหัวเราะคิกคัก ผมเลยบีบก้นมันดันเข้ามาใกล้เอามือจับท้ายทอยไม่ให้หนีพ้นจนได้กินและจูบตบท้ายนิดหน่อย ผละออกก็มองหน้ากัน ค่อยอารมณ์ดีหน่อย เวลาผมอารมณ์เสียไม่ว่าเรื่องอะไรมันจะไม่เซ้าซี้ถามพออารมณ์ดีมันก็ไม่รื้อฟื้นได้แต่พูดว่าถ้าอยากจะพูดหรือระบายก็บอกมันได้ ตอนเริ่มคบกันผมใจเย็นกับมันเยอะเพราะมันค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองไม่น้อยด้วยความที่มันเป็นลูกคนเดียวอะไรที่ไม่สมควรผมก็ไม่ตามใจไม่ง้อไม่โอ๋ ให้มันคิดเอาเองว่าทำถูกหรือผิด แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรอกบางครั้งก็เรื่องขำๆ แต่ตอนนี้กลับกลายว่ามันใจเย็นกับผมเยอะที่บางครั้งก็เหวี่ยงใส่มันไม่ใช่น้อยเหมือนกัน สงสัยจะช่วงเอาคืน หึหึ
“วันนี้ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว”มันบ่นหงุงหงิง ผมกอดเอวมันที่ทำหน้ายุ่งๆ
“วันอื่นก็มี”ไม่รู้ผมปลอบใจมันหรือตัวเองกันแน่ ทั้งที่อยากจะอยู่กับมันจะตาย อยากทำทุกอย่างเลย ใครจะว่าผมหื่นก็ช่างเถอะ
“ตอนเย็นไปกินเลี้ยงกับรุ่นพี่ด้วย กูอยากไปกับมึงอ่ะ”มันบอกก่อนจะงอแงใส่ผม
“ก็ไปสิ”ผมบอกมัน ไม่ได้กวนอยากให้มันไปด้วยจริงๆ ถ้าเป็นไปได้อยากจะชิ่งกันไปโลกส่วนตัวกันสองคนเลยด้วยซ้ำแต่มันจะดูไม่ดีดูเหมือนไม่ให้ความร่วมมือกับคณะ
“ไปได้ก็ดีสิ เดี๋ยวพี่เจี๊ยบแม่งแหกอกอีกหาว่าติดผัวไม่ยอมไปกินเลี้ยงกับคณะ”พี่เจี๊ยบเป็นรุ่นพี่แต๋วแตกคณะมันแซวมันเรื่อยว่าตั้งแต่มีผัวไม่ค่อยจะโผล่หน้าไปสมาคมเกย์แห่งชาติที่เขานัดไปกันตามบาร์เกย์เลย ผมไม่ได้ว่าที่มันจะไปคนเราก็ต้องมีส่วนตัวบ้างถึงจะเป็นแฟนกันก็ตามบางทีมันไปก็แอบถ่ายคลิปหลุดๆมาให้ดูสนุกดี มันบอกว่าตั้งแต่มีผมมันปล่อยพีราโมนไม่สนุกเหมือนตอนโสดที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว มึงไม่ค่อยหลงตัวเองเท่าไรเลย
“แล้วติดมั้ย”ผมถามมันยิ้มๆ
“แล้วมึงล่ะ”มันก็ย้อนถามผม
“เป็นพักๆยิ่งเวลาอยากจะรักนี่มากหน่อย หึหึ”ผมแสยะยิ้มใส่มัน
“ไอ้หื่น อย่าให้รู้นะว่าระหว่างนี้ไปติดสัดที่อื่น พ่อจะเชือดให้”มันว่าพร้อมกับขู่ น่ากลัวมากทำหน้าซะกูอยากกดฉิบหาย
“ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ กูจะบอกเลยว่าผู้หญิงต่อให้เชื่อใจ แต่ก็ยังหาทางจับผิดอยู่วันยันค่ำ แต่กับมึงก็น่าจะใช้ได้เหมือนกัน”ผมบอกมัน เอามือจี้เอวมันไปด้วย มันตัวงอคิกคัก ก่อนจะตีมือผมให้พอ
“ไม่ได้จับผิดสักหน่อยแค่เตือน”มันก็ลอยหน้าลอยตาใส่ ผมหยิกแก้มมัน หอมอีกสองสามที ก็มีข้อความเข้ามาผมหยิบมาดูไอ้หวายส่งมาบอกให้ไปเตรียมตัวที่สนามได้แล้ว อีกหนึ่งชั่วโมงจะเริ่มแข่งกัน ตอนนี้เสียงดนตรีที่เริ่มเล่นมาตั้งแต่เช้ากำลังส่งท้ายกันอย่างเมามันส์มาก
“เดี๋ยวตามไปนะ”มันบอกผมก่อนจะจุ๊บปากเร็วๆ
“อืม”ผมลูบหัวมัน ก่อนจะพากันเดินออกมา ก็เห็นเพื่อนมันกำลังเก็บของบางส่วน
“นึกว่าจะออกกันมาพรุ่งนี้ซะอีก นานนะคะ”น้องออยแซวผมยิ้มๆ ผมก็ยักคิ้วให้
“เมื่อกี้กันไอ้พวกนั้นจะตายบอกอยากเห็นคนสวีทกัน”ไอ้โอมแซวบ้าง
“ไหนดูสิมึงสึกหรอช่วงไหนบ้าง”น้องออยแซวมันก่อนจะตีตรงบั้นท้ายกลมกลึงของมัน ที่เข้าที่แล้วหลังจากโดนฝากรักไปเมื่อสามวันก่อน
“อีบ้า ตีมาได้”มันร้องบอกก่อนจะปัดมือออก
“ยังเปรี้ยะอยู่แต่คาดว่าหลังงานสะโพกคงจะคลากไปหลายวัน ยังไงฟิตช่วงล่างไว้นะคะเพื่อนสาว หุหุ”น้องออยยักคิ้วหลิ่วตาให้มัน
“พอเลย อีห่า รีบเก็บกูจะรีบไป มึงก็ไปได้แล้วยืนเป็นตอหม้อให้มันแซวอยู่นั่นแหละ”มันด่าเพื่อนมันก่อนจะหันมาไล่ผมแก้เขิน
“เอ้า ไอ้แฝดรีบเก็บ ผัวเมียเขาจะรีบไปซั่ม เอ้ย ไปเชียร์กัน ช้าจริงพวกมึง”น้องออยเลยหันไปแขวะไอ้คู่แฝดกัน มันเลยเตะก้นน้องออยไปที ก่อนจะลงมือเก็บของ ผมก็เดินกลับไปคณะเพื่อเตรียมตัว วันนี้กระชับมิตรกับคณะนิเทศฯ ตอนนี้เริ่มแข่งแล้วครับ ก่อนลงแข่งมันมากับเพื่อนมันพอดี มันโบกมือส่งยิ้มให้ประมาณว่าสู้ๆๆ
“แหมกลับมาอารมณ์ดีนะมึง จัดไปกี่ชุดวะ”ไอ้หวายแซวผมที่มองไอ้ตัวขาวของผมอยู่
“นั่นสิเรียกได้ว่า Before & After เลยว่ะ”ไอ้เจย์เอามั่ง
“กูชอบชุดใหญ่มากกว่า”ผมบอกพวกมัน
“วันนี้เลยเปล่าวะ”ไอ้หวายถามหน้าหื่น ไอ้เจย์ก็ยื่นหน้ามาบ้าง
“เสือก”ผมว่ามันสองคน พวกมันยกนิ้วกลางให้ ก่อนจะมองไอ้พายที่เดินหน้าหงอยๆเข้ามา
“เป็นอะไรล่ะมึง”ไอ้หวายถามทันที
“เปล่า”ไอ้พายบอก มองหน้าผมกับไอ้เจย์ก่อนจะหันไปทางไอ้บลูที่เดินตามมาหน้าไม่ยิ้มเลย ขนาดเสียงกรี๊ดให้มันสนั่น
“มีอะไรกันวะ”ไอ้เจย์ถามไอ้บลูที่มองหน้าไอ้พาย
“ไอ้แซนด์ ไอ้เหี้ย มันท้าทายกูมาก”ไอ้บลูเน้นฟันเลย ไอ้พายเดินมาจับแขนมันแสดงว่ามันต้องทำอะไรผิดถึงได้ทำแบบนี้
“มันทำอะไรมึง มันอยู่ไหน”ไอ้หวายถามทันที จนผมต้องปรามพวกมัน
“เอาไว้ข้างนอก”ผมบอกพวกมันเป็นนัยๆว่าไม่ควรทำที่นี่
“บอกแล้วใช่ไหมให้อยู่ห่างมัน ถ้าบลูไปไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น”มันหันไปพูดใส่ไอ้พาย
“ขอโทษ พายไม่ได้ตั้งใจ”ไอ้พายเสียงอ่อนเลยครับ
“มันทำอะไรมึง”ไอ้หวายหันไปถามไอ้พายบ้าง มันเล่าว่าไอ้แซนด์มาช่วยมันเก็บของหลังจากที่พวกผมออกมาแล้วตอนแรกไอ้บลูจะอยู่ช่วยแต่มันกลัวว่าจะไม่ทันแข่งก็เลยให้มาก่อน ตอนแรกก็ไม่มีอะไรไอ้หวาน ไอ้กราฟ ไอ้เทรนด์ก็อยู่ แต่มีช่วงนึงมันปลีกตัวเอาของไปเก็บเพื่อจะหนีหน้าไอ้แซนด์ด้วยแต่มันตามมาแถมยกของมาให้ด้วย และบอกไอ้พายว่ามันชอบไอ้พายแต่จะตัดใจเพราะรู้ว่ามีแฟนแล้วมันเลยบอกให้ไอ้พายเลี้ยงน้ำมันหน่อยคิดซะว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
“กูไม่รู้จริงๆ มันเนียนมากกูก็เลยเดินไปกับมัน คิดว่าให้มันจบๆไปซะแต่พอถึงมุมตึก มัน มัน”ไอ้พายเหมือนจะร้องไห้หยุดพูด
“มันจูบพายและจะลากเข้าห้องประชุมตรงนั้นด้วย ดีนะไอ้หวานมันไหวตัวทันกดโทรศัพท์หาไอ้พายเป็นการถ่วงเวลา ไอ้กราฟมาตามกูไปช่วยทันพอดี กูต่อยหน้ามันไปสองทีจะกระทืบซ้ำอยู่แล้ว แม่ง”ไอ้บลูเล่าต่อจนจบด้วยความโกรธมาก แสดงว่าข้างนอกไม่ทันแล้วครับ ไอ้พายกับพวกเพื่อนๆผมห้ามไว้ไม่อยากให้เรื่องรู้ไปถึงผู้ใหญ่ ไม่งั้นยาวแน่
“ไอ้สัด มึงได้ตายคาตีนกูแน่ ไอ้แซนด์”ไอ้หวายสบทออกมาเลยครับ
“กูว่าเอาไว้ปิดงานก่อน เล่นแม่งเลย”ไอ้เจย์หน้านิ่งไม่มีทะเล้นปนแล้ว
“กูเอาแน่”ไอ้บลูกัดฟัน ก่อนจะมองไอ้พายที่ยังจับแขนอยู่
“พายขอโทษ”มันบอกไอ้บลูที่ตอนนี้น่าจะอารมณ์เย็นลง
“มึงอย่าโทษไอ้พายเลย มันก็เลี่ยงแล้วแต่ไม่ทันไอ้นั่น เอาไว้ไปคุยกันที่บ้านตอนนี้แข่งก่อน”ผมบอกไอ้บลู มันลูบหัวไอ้พาย
“บลูไม่ได้อยากจะโกรธพายหรอกนะ แต่บางครั้งพายก็รั้นใส่บลู คราวนี้รอดมาได้แต่คราวหน้าล่ะ ถึงพายจะต่อยมันไปสามทีก่อนหน้าบลูก็เถอะแต่ก็ยังพลาดจนได้”ไอ้บลูเสียงอ่อนลง พอไปถึงเห็นหน้าไอ้นั่นอาบเลือดอยู่เหมือนกันแต่มันหน้ามึนพอจับแขนไอ้พายได้ก็กดล็อคทันทีเลยเกือบไม่ทันแล้ว พวกผมก็เลยหยุดเรื่องนี้ไว้ก่อนไอ้เบนเซ่ หัวหน้าทีมเรียกรวมแล้ว ผมหันไปมองไอ้ฝิ่นที่มองผมอยู่เหมือนกันคงจะสงสัยว่ามีเรื่องอะไรกัน น้องออย ไอ้คู่แฝด ก็โบกมือให้ทำท่าแบบสู้ๆ ผมยิ้มให้พวกมันก่อนจะลงสนาม ขณะที่แข่งก็ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ผลัดกันนำไปเรื่อยๆ จนจบเกมคณะผมแพ้ไปหนึ่งลูก แม่งปีนี้หืดขึ้นคอเลย รู้สึกว่านิเทศฯ มันแกร่งขึ้น แต่ไม่มีใครโทษใครหรอกครับ กีฬามันก็ต้องมีแพ้มีชนะเป็นธรรมดา พวกเราก็จับมือกันก่อนจะแยกย้ายกันไป
“แม่ง ปีนี้มันเก่งจริงๆวะเล่นกูซะเหนื่อยเลย”ไอ้หวายบ่นก่อนจะยกขวดน้ำกินและก็ราดหัว ผมก็ทำด้วยก่อนจะหันไปเห็นมันเดินมาหา แต่พวกเพื่อนมันแยกตัวไปก่อน
“พี่หวายลิ้นห้อยเลยอ่ะ”มันแซวไอ้หวาย
“ไม่มีโว้ย เป็นจระเข้”ไอ้หวายก็ว่ากับ
“กูว่าเหี้ยมากกว่า”ไอ้เจย์ได้ทีเสียบซะ
“มึงสิ พูดซะเห็นลิ้นสองแฉกเลย”ไอ้หวายด่ากลับ มันหัวเราะหันมามองผมก่อนจะนั่งข้างๆ เอาผ้าเย็นไม่รู้ว่าจากไหนกลิ่นหอมมากส่งให้พวกผมคนละผืน แต่ของผมมันแกะและเช็ดให้ด้วย
“กูแสบตาฉิบหายเลยวะ”ไอ้หวายทำเป็นเอามือปิดตา
“ทำไมวะ”ไอ้เจย์ถาม
“ความรักเข้าตา ดูแม่งเปล่งออร่าทิ่มตากูเข้าให้”ไอ้หวายพูดแซวผมที่ยกยิ้มเฉยๆ
“งั้นกูต้องโทรหากำลังใจก่อน ยาหยีจ๋า”ไอ้เจย์รีบเอามั่ง กดโทรออกสักพักฉอเลาะ จนพวกผมส่ายหน้า หันไปก็เห็นไอ้พายที่เอาใจไอ้บลูเป็นพิเศษไม่มีกระดากอายแล้ว มันมองหน้าผมและมองหน้าไอ้พายผมก็เลยเล่าให้มันฟังคร่าวๆ
“พี่พายไม่น่าห้ามเลย น่าให้มันโดนตีนซะให้เข็ด มันชอบทำเนียนประจำแหละไอ้เหี้ยแซนด์”มันบอกไอ้พายอย่างเสียดาย
“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากทำแต่ไม่อยากให้มันเกิดในสถาบันเรา เดี๋ยวมีปัญหา”ไอ้พายบอกมัน ก่อนจะเดินมานั่งข้างไอ้ฝิ่น
“ไอ้พายเขาเป็นห่วงว่าที่สามีกลัวโดนไล่ออก”ไอ้หวายพูดแทนเสร็จสรรพ ไอ้พายเลยเขวี้ยงผ้าเย็นใช้แล้วใส่กบาลมัน
“กูก็ห่วงทั้งนั้นแหละ แหม”ไอ้พายแหวใส่
“แต่เมื่อกี้พายไม่พูดอย่างนี้นิ”ไอ้บลูเสนอหน้าเลยครับ
“อะไรของมึง”นั่นไงไอ้พายคนเดิมกลับมาแล้ว
“อย่าทำอย่างนี้อีกนะ พายเป็นห่วงเกิดบลูเป็นอะไรพายก็เป็นหม้ายน่ะสิ”ไอ้บลูล้อเลียนไอ้พาย จนพวกผมพากันขำมัน
“ไอ้บ้า ยังไม่ได้พูดสักหน่อยแค่บอกว่าไม่อยากหาแฟนใหม่แค่นั้นเอง”ไอ้พายว่ามันก่อนจะพูดยิ้มๆ
“เห็นมั้ยบอกแล้วว่านอกจากบลูนะไม่มีใครแล้วที่จะรักพายเท่าบลู”ไอ้บลูยืดอกแมนๆที่ตอนนี้ถอดเสื้อ จนสาวๆที่เหลืออยู่กรี๊ดสนั่นแถมถ่ายรูปไว้ด้วย แต่พวกผมส่งเสียงแหวะใส่มันทันที ผมก็ร้อนอยากจะถอดแต่มืออีแพงจิกหลังแน่นเลย
“พูดเรื่องจริงก็พากันอิจฉา ทีมึงเมียเอาใจกูยังไม่แหวะเลย”ไอ้บลูหันมาใส่ผมมั่ง
“ก็มันเรื่องจริงมึงจะแหวะใส่กูทำไม”ผมบอกมัน ก่อนพวกมันจะอึ้งกันไป ผมพูดอะไรผิดวะ ไอ้ฝิ่นหน้าเหวอเลย
“ฮิ้ว ไอ้ไผ่ นานๆแม่งจะพูดอะไรที่ซ่อนความหวาน มึงจะบอกว่านอกจากมึงแล้วก็ไม่มีใครรักฝิ่นเท่ามึงหรอกเหรอ คริคริ”ไอ้หวาย โห่ใส่ผมก่อนจะแปลความหมายที่ผมยังคิดไม่ถึงเลย ไอ้เจย์กลับมาพอดีหลังอ้อนเสร็จมันรีบเล่าให้ฟังเลย
“จริงเหรอวะ แหมสารภาพกลางสนามเลยนะมึง”ไอ้เจย์เอามั่ง ส่วนไอ้ฝิ่นมองหน้าผมแบบไม่รู้จะทำตัวยังไง
“อะไรของมึง กูแค่พูดว่ามันเรื่องจริงที่คนเป็นแฟนกันก็ต้องเอาใจกันเป็นธรรมดาเหมือนไอ้บลูที่เอาใจไอ้พาย แล้วแปลกตรงไหน”ผมยันมันสองตัวที่แถมาใกล้ๆ พร้อมกับแถลงการณ์ให้มันฟังใหม่ ไอ้คนข้างๆมองหน้าเลยครับ ก่อนยิ้มให้เหมือนจะเข้าใจที่ผมพูด
“ปากแข็งให้ตลอดนะมึง”ไอ้หวายยังแซวอีก อย่างอื่นกูก็แข็ง หึหึ
“คุยอะไรกันเหรอคะ ดูน่าสนุกเชียว”เสียงหวานๆขัดขึ้น ทำให้พวกผมต้องหยุดคุยและหันไปมอง
“ไม่มีไรหรอกน้องเอม แค่บอกว่าปีนี้เสียแชมป์ซะได้เลยเสียดายนิดหน่อย”ไอ้หวายบอกน้องเอม
“พวกพี่ก็เต็มที่แล้วนี่คะ เอมเชียร์จนเสียงแหบเลย”น้องเอมให้กำลังใจก่อนจะบอก ผมหันไปมองไอ้ฝิ่นที่ทำหน้าเฉยๆ นึกว่าจะลุมมาตบกบาลที่เขาส่งเสียงเชียร์
“แล้วคณะน้องเอมไปเลี้ยงที่ไหนเหรอ เผื่อจะได้ไปแจม”ไอ้เจย์ถามยิ้มๆ
“ร้านxxxนี่แหละคะ บรรยากาศดี อาหารก็อร่อยด้วย คณะพี่ล่ะคะ”น้องเอมบอกก่อนจะถามกลับ
“เฮ้ย ร้านเดียวกันเลย ดีๆๆจะได้แวะไปแจมเผื่อเป็นอะไรจะได้มีคุณหมอดูแล”ไอ้หวายบอกแถมหลีไปอีกหน่อย
“จริงเหรอคะ ดีจัง แล้วคณะฝิ่นล่ะที่เดียวกันมั้ย”น้องเอมพูดอย่างดีใจก่อนจะหันมาถามคนข้างๆผม
“เปล่า”มันตอบสั้นๆ
“เหรอ แย่จัง แล้วไปร้านไหน”น้องเอมทำหน้าเสียดายก่อนจะถามต่อ
“ร้านxxxxมั้งถ้าจำไม่ผิด”มันทำท่านึกไปด้วย
“อย่างนี้ก็แยกกับพี่ไผ่นะสิ”น้องเอมแซวมันยิ้มๆ มันก็ยิ้มตอบแต่ดูร้ายๆ
“แค่แยกกันเลี้ยง กลับไปก็เจอกันอยู่ดี เน๊าะ”มันบอกก่อนจะหันมากอดเอวผม เล่นเอาน้องเอมอึ้งไปเลยครับ แต่ไอ้เพื่อนผมมันชินแล้ว
“อืม”ผมรับคำมัน ทำเอามันยิ้มแป้น น่ารักฉิบหาย
“นั่นแน่ นี่ไปแอบแต่งกันตั้งแต่เมื่อไร พี่ไผ่ไม่เห็นบอกเลย”น้องเอมยังยิ้มและแซวต่อ
“อยู่ก่อนแต่งเฉยๆ”ผมบอกยิ้มๆ
“ฮิ้ว ยอมรับเว้ยเฮ้ย”ไอ้พวกนั้นโห่แซวผม ไอ้ฝิ่นยังเหวอไม่หายไม่คิดว่าผมจะตอบออกมา ผมกอดเอวมัน รู้สึกได้ว่าน้องเอมมองแปลกๆแต่ก็ปรับสีหน้าได้เร็วมาก ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า
“งั้นเอมไม่รบกวนแล้วดีกว่า ขอตัวนะคะสงสัยเพื่อนส่งข้อความมาเรียกแล้ว เจอกันที่ร้านนะคะ”น้องเอมยิ้มก่อนจะโบกมือให้และเดินไป ไอ้เพื่อนผมก็ลุกไปเก็บของเตรียมจะไปอาบน้ำที่ชมรมและก็ไปที่ร้านเลย ผมเดินกอดคอมันออกมาไปตามทาง
“อย่าเมามากนะ ถ้าไม่ไหวก็นอนบ้านพี่พายเลยรู้มั้ย”ไอ้ตัวดีบอกผมอย่างเป็นห่วง
“เตือนตัวเองดีกว่ามั้ย”ผมย้อนมันยิ้มๆ มันจิ๊ปากใส่บิดจมูกผม
“กูว่าจะกลับไม่ดึกหรอก เหนื่อย”มันบอกเสียงเนือยๆ
“งั้นกลับห้องกัน”ผมบอกมันเสียงพร่าหน่อยๆ
“ไม่ดีหรอก เอาไว้หลังงานนะ”มันบอกผมเบียดเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอม อดใจไม่ไหวต้องฉุดมันเข้ามุมลับตา ก้มลงไปจูบปากแดงๆที่เผยอรออยู่แล้ว เสียงอืออาในลำคอยิ่งกระตุ้นจนเกือบหยุดไม่ได้ ผละออกจนได้ยินเสียงหอบหายใจ
“อย่าลืมฟิตช่วงล่างล่ะ”ผมบอกมันที่หน้าแดงอย่างรู้ความหมาย
“ไอ้บ้า มึงนั่นแหละทำเบาๆหน่อยก็ไม่ได้”มันบ่นอุบอิบ
“แล้วชอบมั้ยล่ะ”ผมถามมันอีก“หืม”ผมย้ำอีก
“ชอบ”มันบอกก่อนจะจูบปิดปากไม่ให้ผมหัวเราะใส่มัน อืม ใจเย็นลูกพ่อเอาไว้เก็บตกทีเดียว ผมเดินไปส่งมันที่รถเพื่อนมันก่อนจะแยกกันไปกินเลี้ยงของแต่ละคณะ
**********************************************************************************************
ปล.มันยาวจัด เลยต้องแบ่งสองช่วง อ่านให้ชุ่มใจนะ อย่าเพิ่งเบื่อกันเน้อ :call:
-
นู๋ฝิ่นฮอตตลอด :L1:
บวกเป็ด
-
ไม่เบื่อๆๆ
เอมร้ายแบบเงียบมาก มีการพูดยุแยงแบบเนียนๆอีก
หวังว่าไผ่คงไม่เสียท่านะ
-
น้องเอมนี่ยังไงนะ รึสิ่งที่แสดงออกให้คนอื่นๆรวมทั้งให้ไผ่ให้ฝิ่นเห็นนี่คือสิ่งที่แสร้งทำ แต่ลึกๆล้วมีอะไรมากกว่านั้น
ชักไม่ไว้ใจน้องเอมเสียแล้วซี หวังว่าเธอคงไม่ใช่คนที่ร้ายลึกนะ
-
ชะนีเอมน่ากลัวอ่ะ
ร้ายลึกป่ะเนี่ยยัยนี่ :beat:
-
อีอมทอ๊บน่นอน
-
ชะนีเอมนี้แอบน่ากลัวนะเนี่ยยยยยย
ไปร้านเดียวกันด้วย จาทำไรป่าววะ
-
เปิดเผยดีอะ ชอบๆๆ
-
ยัยเอมนี่มันตีเนียนมากเลยนะ
ร้ายลึกนะ ชะนีนางนี้
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เอานังเอมไปเผา
อินังบ่างช่างยุ ชิๆๆๆ
-
อิเอม ร้ายลึก ใครก็ได้นำชีไปทิ้งที่
-
(พาย & บลู)
“โอย โคตรเหนื่อยเลยอ่ะ”พายบ่นออกมาเมื่อมาถึงห้อง หลังกลับจากกินเลี้ยง
“เหนื่อยหรือเมา เห็นกรอกเอากรอกเอา”ผมเลยแซวเข้าให้ จนคนน่ารักจิกตาใส่ เดี๋ยวปั๊ด
“ว่าแต่กู มึงน่ะตัวดี”มันว่าผมบ้างแต่ไม่จริงจังหรอก ต่างคนต่างเงียบก่อนมันจะหันมามองหน้าผม”ขอโทษ”พายเอ่ยออกมาทำเอาผมงงนิดหน่อย เลยเลิกคิ้วเป็นคำถาม พายเลยพูดต่อ”ก็เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ กูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เลยทำให้มึงลำบากไปด้วย”
“คิดมาก บลูไม่เคยคิดว่ามันลำบากอะไรกับการที่ต้องดูแลพายนะ เต็มใจและตลอดด้วยไม่ใช่โปรโมรชั่น”ผมบอกคนน่ารักของผมยิ้มๆ แต่ทำเอามันเขินเหมือนกันโว้ย
“ปากดี เออ ว่าแต่ไอ้ไผ่แม่งหน้าด้านเน๊าะ”มันพูดถึงไอ้ไผ่ ที่ดูจี๊จ๋ากับเมียมัน ที่จริงมันก็ไม่หวานอะไรหรอก ตั้งแต่รู้จักมันมาก็เห็นมีครั้งนี้แหละที่มันดูเปิดเผย อย่างตอนเลี้ยงก็เห็นมันมองโทรศัพท์ก่อนจะยิ้มน้อยๆสไตล์มัน เมื่อมีเสียงน่าจะเป็นข้อความที่ส่งมา มันก็ส่งกลับไปเกือบตลอด ปกติมันไม่ค่อยเล่นหรอก สักพักน้องเอมกับเพื่อนเข้ามาคุยด้วยกับพวกผม ด้วยความที่น้องเป็นดาวคณะอยู่แล้ว ก็เลยเป็นที่สนใจ แต่ดูจะคุยกับไอ้ไผ่เป็นพิเศษ มันก็คุยด้วยแต่รักษาระยะห่างพอสมควร พวกผมดูออกว่าน้องชอบมันแต่ตอนนี้ผมว่าทั้งตัวทั้งใจมันยกให้เมียมันหมดแล้วล่ะ เขาไปเลี้ยงกันต่ออีก มันก็ไม่ไปบอกขอตัวกลับก่อน มีแต่คนแซวมัน
“กลัวเมียไงวะ เดี๋ยวนี้”
“เออ คนนี้เอาอยู่โว้ย”
มันก็ยิ้มพยักหน้ารับ แต่ผมรู้มันได้กลัวเมียมันหรอก แต่เป็นเพราะมันรักเมียมันมากกว่า
“ฝิ่นห้ามไม่ให้พี่ไผ่ไปเหรอ”น้องเอมถามมันยิ้มๆ
“ไม่ได้ห้ามหรอก”มันบอกเฉยๆ ก่อนจะยกยิ้มพูดต่อ”เมียไม่ไปก็เลยไม่รู้จะไปทำไม”เล่นเอาเงียบกันไปเลยครับ ก่อนจะปล่อยเสียงโห่ใส่มันพร้อมเสียงแซว
“ไม่กลัวแต่เคารพครับ แบบนี้”ไอ้การฟแซวมัน
“ทำเป็นรักเมียนะมึง” ไอ้เทรนด์เบะปากยิ้มๆ มันก็ยักคิ้วใส่พวกนั้น ก่อนจะขอตัวกลับทันที น้องเอมก็มองตามมันจนสุดตา เม้มปากเหมือนจะร้องไห้ จนเพื่อนต้องมาดึงให้กลับไปที่โต๊ะ
“เฮ้ย หลับไงวะ กูพูดด้วยก็ไม่พูด”เสียงตะโกนข้างหู ทำเอาผมสะดุ้ง ก่อนจะสบัดหัวไปมา
“ไม่เห็นแปลกเลย”ผมบอกพายก่อนจะถอดเสื้อออกหย่อนลงตะกร้า หยิบผ้าขนหนูมาคลุมก่อนจะมานั่งที่เตียงข้างมันที่ตอนนี้นอนตะแคงเอามือหนุนหัวอยู่
“กูอายแทนเมียมันวะ แม่งแสดงแต่ละอย่าง”ไอ้พายพูดยิ้มๆ
“เมียมันยังไม่เห็นอายเลย”ผมบอกมันก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นเบอร์ในไอโฟน กดวางซะ ไม่เข้าใจยังต้องการอะไรอีก
“สงสัยไอ้ไผ่แม่งจัดหนัก กูโคตรสงสารมันเลย เห็นใกล้ๆ ตัวมันมีแต่รอยเต็มไปหมด”ไอ้พายวิจารณ์ไปก็หน้าแดงไป
“อยากมีมั่งมั้ยล่ะ”ผมถามมันยิ้มๆ
“ไอ้ชั่ว หยุดเลย”มันด่าทันควัน ทุกวันนี้แค่มันยอมให้กอดให้จูบก็ดีแล้ว ผมจะทำให้ค่อยๆยอมรับไปทีละนิด พายมันไม่ได้ไร้เดียงสาหรอกมันรู้หมดแหละแต่ยังไม่เคยปฏิบัติ หนังเอ็กซ์ยังเคยนั่งดูด้วยกันเลยแถมมันดูหน้าตาเฉยด้วย แต่มีคราวก่อนเปิดหนังเกย์ใสๆแม่งหน้าแดงซะงั้น
“บอกแล้วไง รอได้ เอาไว้ให้พายมั่นใจมากกว่านี้ก่อน”ผมบอกมันอีกครั้ง
“ถ้ามึงต้องการจะปลดปล่อยก็ได้ แต่มึงต้องป้องกันนะกูบอกไว้ก่อน”มันบอกผมทุกครั้งด้วยหน้าที่นิ่งสงบ แต่ไม่รู้ว่าใจมันคิดอะไร
“พูดจากใจหรือเปล่า”ผมถามมัน
“คนเรามันก็ต้องปลดปล่อยบ้าง”มันบอกผม
“แล้วพายเคยมั้ย”ผมถามมัน กะว่าต้องโดนด่าแน่ มันกลับหัวเราะ
“เคยสิ”มันบอกผม ผมชักสีหน้าเลย
“กับใคร”ผมถามย้ำ
“นี่ไง”มันชูมือให้ดู แม่ง เล่นเอากูใจหาย
“ไม่น่าเชื่อ”ผมทำหน้าแบบไม่เชื่อ ไม่คิดว่าพายมันจะเคย
“กูก็ผู้ชายนะโว้ย ถึงจะเป็นเกย์ก็เถอะ ความอยากมันไม่แบ่งแยกหรอก”มันเบะปากก่อนจะบอกผม
“งั้น เอ้อ บลูพูดตรงๆนะ”ผมลองหยั่งเชิงมัน
“อะไร จะให้ช่วยไง”เอ้ากูจะไปต่อยังไงเนี่ยะ
“รู้ทันว่ะ”ผมจิ๊ปากใส่มัน ก่อนจะลุกเดินไปห้องน้ำ เปิดน้ำอาบดับอารมณ์ที่เริ่มปะทุเรื่อยๆ สงสัยต้องใช้มือขยัน ตั้งแต่ผมคบกับพายไม่เคยไปนอนกับใครอีกเลย ต้องหันมาพึ่งตนเองทั้งที่แต่ก่อนไม่ต้องมีมาประเคนหรือแค่คุยด้วยก็ได้แล้ว ไม่ใช่ว่าผมดูถูกใครนะ แค่บางคนเท่านั้นที่มีพฤติกรรมเหมือนผม ก่อนจะรู้สึกตกใจเมื่อมีมือเอื้อมมาโอบกอด
“พาย”ผมเรียกอย่างคาดไม่ถึง เมื่อสบตาไอ้คนตัวบางผิวขาวผ่อง แต่ดื้อตาใส
“แค่ภายนอกก่อนได้ไหม”มันถามผมก่อนจะหลุบตากับอก ผมไม่รู้ว่ามันต้องข่มความอายมากแค่ไหนที่ทำแบบนี้ หน้ากับตัวมันแดงไปหมด ทำเอาผมมองอย่างตะลึงกับคนตรงหน้า แค่นี้เลือดกำเดาจะกระฉูดอยู่แล้ว ผมกอดร่างเล็กอย่างดีใจ
“แค่นี้ก็จะช็อคอยู่แล้ว เซอร์ไพรส์มากเลย”ผมบอกชิดริมฝีปากมัน ก่อนจะจูบลงไปเต็มๆ มันก็โต้กลับมาอย่างไม่ยอมเหมือนกัน พักหลังพายจูบเก่งขึ้นเยอะ ยั่วผมไม่รู้ตัวทั้งถอดเสื้อที่ละชิ้นต่อหน้าแต่หน้าตาเฉยๆ แถมใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นนอน ทำเอาผมสติแทบกระเจิงข่มใจนอนกุมเป้าไม่หลับทั้งคืน พอมันหลับทันทีเลยห้องน้ำ
“อื๊อ อืม อ๊ะ”เสียงหวานๆครางเล็ดลอด มือผมก็เลื้อยไปทั่วตัวนุ่มนิ่ม นวลเนียน ก่อนจะขยำก้นขาวๆอย่างอดใจไม่อยู่
“พาย อืม อา”ผมครางออกมาเมื่อมือเล็กๆ ขยับตรงส่วนนั้นของผมไปมา เสียวแทบตาย ผมก็ทำให้มันบ้าง ก่อนจะบดจูบลงไปอีกให้สาสมกับความน่ารักของมันในตอนนี้ ผมจับมันหันหลังก่อนจะสอดน้องตัวเองเข้าไปแทรกตรงหว่างขาให้ประสานกับน้องมัน
“บลู ไหน บะ”พายเหมือนตกใจ หันมาถามผมที่จูบปิดปาก ก่อนจะขยับสีไปมาตรงส่วนนั้น มือก็จับของมันไปด้วย
“ไม่ต้องกลัว แค่ข้างนอก นะ คนดี ขยับสิครับ”ผมปลอบก่อนจะบอกให้มันขยับตรงนั้นด้วย มันก็ทำตาม ผมก็ยังจูบมันต่อ จนอารมณ์เริ่มปะทุขึ้น เสียงครางเราสองคนระงมไปหมด
“ระ เร็ว จะออกแล้ว”พายบอกผมที่ตอนนี้ขยับเร็วขึ้นทั้งหน้าทั้งหลัง
“อืม อา พาย”ผมครางบอก ก่อนจะเพิ่มแรงมากขึ้น เราช่วยกันขยับไปมาจนสุดท้ายกระจายทั้งคู่ เสียงหอบหายใจยังไม่คลาย ผมจูบมันต่ออย่างปลอบโยนปนขอบใจที่มันให้ได้ขนาดนี้ ถือว่าความเชื่อใจเพิ่มขึ้นอีกระดับหนึ่ง
“อาบน้ำนะ บลูอาบให้เป็นรางวัล”ผมบอกยิ้มๆ มันทุบแขนอายๆ
“รางวัลบ้าไร กูสงสารหรอกเลยอ่อยให้”มันพูดบ้างแต่อมยิ้ม
“อ่อยบ่อยๆนะ บลูชอบ”ผมจูบปากมันอีกสองสามที มันก็ทุบ ผมก็จูบ กว่าจะอาบเสร็จเจ็บไปหมดแต่สุขใจ ก่อนจะขึ้นเตียงดับไฟนอน
“มึงเบื่อกูมั้ยที่ทำตัวเยอะกับมึง”มันถามผม
“ไม่นิ บลูรู้ว่าพายต้องใช้เวลา เพราะเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนเรียกว่ารู้สันดานเลยดีกว่า”ผมบอกให้พายคลายกังวล พายถามผมบ่อยเหมือนกัน
“บลู เอาไว้กลับจากค่ายก่อน”มันบอกผมเสียงเบาก่อนจะหลบหน้า
“ว่าไงนะ พายพูดว่าจะให้เหรอ”ผมถามอย่างตื่นเต้นหรือจะหื่นดีวะ
“อย่าซึน กูพูดตรงไหนของประโยคว่าจะให้”มันจิกหัวผม บิดจมูกด้วย ผมเลยหอมมือแม่งเลย
“อ้าว ก็เห็นบอกกลับจากค่าย ก็นึกว่า”ผมบอกมันเสียงหงอยเลย
“โอ้โห นี่มึงอยากล่อกูมากเลยเหรอ”มันพูดตรงมาก
“เออสิ อุตส่าห์เก็บเจี๊ยวหวานไว้ให้เลยตั้งแต่คบกัน ไม่เคยไปแจกใครอีกเลยนะ”ผมบอกมันบ้าง ๆ แต่คงจะติดเรทไปหน่อย
“ไอ้บลู ไอ้หน้าหม้อ พูดมาได้ว่าหวาน แหวะ”มันตีผมก่อนจะทำท่า
“มันต้องลอง ดูเมียไอ้ไผ่สิยังติดใจเลย”ผมยักคิ้วใส่มัน
“มึงรู้ได้ไงว่าน้องมันติดใจ ไปว่ามัน กูว่าไอ้ไผ่มากกว่าติดมันแจ”มันจิกตาใส่ผม
“อ้าว ก็เห็นอี๊อ๋อตัวแทบจะติดกัน ถ้าไม่ติดใจป่านนี้มันเลิกกันไปแล้ว”ผมก็บอกอย่างที่เห็น แต่พูดล้อๆมากกว่า เพราะไม่ใช่เรื่องแค่นี้หรอกที่ทำให้มันสองคนคบกันมาได้หลายเดือน ไอ้ไผ่เท่าที่คบมามันเป็นคนค่อนข้างขี้รำคาญจะตาย ถ้าไม่ชอบอะไรแม่งผละแล้ว แต่กับเมียคนนี้มันออกนอกหน้าพอสมควร เปิดตัวไม่มีอายและออกจะหวงๆด้วย แต่มันชอบทำเป็นปากหมากวนตีนใส่ไปงั้นแหละ
“แค่เรื่องเซ็กส์เนี่ยะนะ”ไอ้พายถามทำหน้าเซ็งๆ
“มันก็เป็นส่วนประกอบอย่างหนึ่ง ที่จริงมันสองคนใจตรงกันมากกว่า ถึงจะนิสัยไม่เหมือนกันก็เถอะ”ผมลูบหัวมัน
“ยังไง”มันถามอย่างสงสัย
“คนนิสัยเหมือนกัน ชอบอะไรเหมือนกัน ไม่ได้หมายความว่าจะคบกันได้นานนะ สิ่งที่ต่างกันก็อาจเป็นสิ่งที่มาเติมเต็มของกันและกันได้”ผมบอกมันก่อนจะจูบหัวเหม่งๆ เวลาล้อมันที่ไรมันปรี๊ดทุกที หาว่ามันหัวเถิก มันคิดไปโน่นออกจะน่ารัก
“บ๊ะเจ้า มึงดูมีสาระมาก ไม่น่าเชื่อ”มันทำหน้าอุทานใส่ผมแบบแกล้งทำ แต่น่ารัก
“โอเวอร์แอ็คติ้งมากไปที่รัก”ผมก็เลยแกล้งพูดใส่มันบ้าง
“ใครที่รักมึง”มันว่า แต่ผมรู้ว่ามันอาย เพราะในความมืดลางๆเห็นมันอมยิ้ม
“ก็คนที่กอดนี่แหละ ทนๆหน่อยนะกับความเงี่ยน เอ้ย เลี่ยน ของเขาอ่ะ”ผมก็แกล้งพูดใส่มันอีก
“กูว่ากูคงทนความเงี่ยนของมึงมากกว่ามั้ง ไอ้ห่า นอนได้แล้วยิ่งคุยยิ่งทุเรศ”มันว่าผมก่อนจะตบกบาลด้วย เป็นคนอื่นโดนไปแล้วเล่นหัวผมแบบนี้ ยิ่งไม่ใช่เพื่อนยิ่งแล้วใหญ่ แต่สำหรับพายให้มากกว่านี้ก็ยอมครับ ไว้เอาคืนอย่างอื่นแทน คริคริ
“ทุเรศแล้วชอบป่ะ”ผมกอดแน่นอีก
“อุบาวท์”
“ชอบมั้ยล่ะ”
“ชาติชั่ว”
“จุ๊บ”
“เฮ้ย”
“ด่าอีกโดนอีก”
“=_=” หึหึ เงียบไปเลย น่าจะด่าอีก อดเลยกู ไม่เป็นไรรักไปแล้วก็รอได้ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
**********************************************************************************************
ปล. เห็นมีคนเม้นท์คนอ่านก็ดีใจ ที่จริงจะลงตั้งแต่วันอาทิตย์ แต่คอมดันเจ๊งซะก่อน ขอโทษด้วย มีไม่เยอะหรอกเป็นส่วนหนึ่งของตอนที่ 29 นี่แหละ ขอบคุณมากๆที่ยังไม่เบื่อกัน ตอนที่ 30 กำลังเร่งอยู่ถ้าไม่ติดขัดอะไรช่วงเย็นๆจะลงจ๊ะ
-
มารอตอนหน้าจ้า
นานก็จะรอ ออ ออ ออ ออ
-
คู่นี้คงจะหลังค่าย รอรอ
-
นานนนนนนนนแค่ไหนก้อจะรอออออออออออออออออ :z2:
-
คู่นี้มันน่รัก
-
เอม ยังคิดว่าตัวเองมีหวังอีกเหรอเนี่ย
-
ตอนที่ 30
ตอนนี้ผมมานั่งรอไอ้ไผ่ที่ร้านพี่กี้ หลังงานมหาวิทยาลัยเสร็จแล้วก็ได้พักผ่อนสองวัน พักจริงๆครับนอนหลับเป็นตายเหนื่อยมาก มันก็คงเหมือนกันตลอดสองวันเราไม่ได้เจอกันเลยครับ ผมกับมันแข่งกันว่าใครจะโทรหาก่อน ปรากฏว่า ผมเองครับ แม่งขี้โกง มันให้พี่พายโทรมาหาผมทำเป็นคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ก่อนจะวกเข้าเรื่องมันประมาณว่ามีคนมาชอบ ตอนแรกผมก็ข่มใจพี่พายก็เล่าไปเรื่อยๆ ครับ ผมไม่คิดเลยว่าพี่พายจะเนียนได้ขนาดนี้ พอผมฟังจบปรี๊ดเลยบอกพี่พายว่าเดี๋ยวขอเคลียร์กับมันหน่อยบอกให้พี่พายวางก่อนจะกดโทรหามันพอรับเท่านั้นแหละแม่งเสียงหัวเราะอย่างกับดูตลกสรุปรวมหัวกันอยู่บ้านพี่พาย พี่พายเสียงอ่อยมากบอกถูกบังคับจากไอ้ไผ่ ผมด่ามันใหญ่เลยมันบอกว่าช่วยไม่ได้อยากอ่อนเองให้โดนหลอก มันสะใจมากบอกเอาไว้จะทวงรางวัล ตายแน่ผมไม่รู้จะรับศึกแบบไหนบ้าง
“มาคนเดียวเหรอครับ”เสียงทุ้มนุ่มทักผมให้ตื่นจากเหตุการณ์เมื่อสองวันก่อน หันไปมองก็เป็นผู้ชายหน้าตาดี ผิวขาว ตัวสูง ยิ้มพร้อมกับนั่งโดยที่ไม่ได้เชิญ แต่โดยรวมไอ้ไผ่ดูเถื่อนกว่าเยอะ (เกี่ยวกันมั้ย) ผมมองหน้าไม่พูดอะไร ท่าทางเป็นคนเจ้าชู้ออกขี้เล่น
“ผมเห็นนั่งอยู่นานแล้ว รอเพื่อนเหรอครับ”เขายังถามผมต่อด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“เปล่า”ผมบอกสั้นๆ เขาเลิกคิ้วเป็นคำถามว่า แล้วรอใคร “แฟน”ผมบอกอีกฝ่ายที่ทำหน้าแบบอึ้งนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มตามเดิม
“น่าอิจฉาจังมีแฟนน่ารักมานั่งรอ”เขาพูดเสียงเหมือนอิจฉา แต่เป็นแบบล้อเลียนซะมากกว่า
“คุณก็มีแล้วนิ เห็นชะเง้อมองอยู่ที่โต๊ะไม่ใช่เหรอ”ผมย้อนกลับไปเพราะเห็นได้ว่ามีผู้ชายหน้าตาน่ารักมองมาทางนี้อยู่ น่าจะไปไหนมาพอกลับมาไม่เห็นก็เลยถามเพื่อนที่โต๊ะ ก่อนจะมองมาทางนี้ตาเขียวเลย เขาหันไปมองนิดหน่อยก่อนจะหันกลับมา
“ไม่ใช่หรอก น้องเพื่อนน่ะมาเที่ยวด้วย”เขาบอกผมพร้อมกับยิ้มให้
“ท่าทางจะหวงเพื่อนพี่นะ ตาขวางเลย”ผมยกยิ้มพูดกลับไป
“แล้วชื่ออะไรบอกได้มั้ย ผมแทน”เขาถามพร้อมกับบอกชื่อตัวเอง ผมนิ่งไม่อยากบอกเพราะไม่คิดจะสานสัมพันธ์อะไร
“มานานแล้วเหรอ อ้าวน้องแทน”เสียงทักดังขึ้นเหมือนระฆังช่วยพอดี และเหมือนจะรู้จักอีกคนด้วย
“หวัดดีครับ พี่กี้ น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ”เขายกมือไหว้พูดหยอกพี่กี้แบบเจ้าชู้แต่ก็รู้ว่าคงจะสนิทกัน
“แหม น้องแทนปากหวานจัง แล้วมาทำอะไรตรงนี้เนี่ยะ”แกตีแขนชมกลับพร้อมกับถามมัน
“อ๋อ เห็นน้องเขานั่งคนเดียวเลยมานั่งเป็นเพื่อน แต่เขาไม่ได้เชิญหรอก”เขาพูดยิ้มหันมาทางผม รู้ตัวนี่หว่า
“อุ้ย เขามารอแฟนนะสิ หล่อและก็ดุมากด้วย ขอบอก”พี่กี้บอกพร้อมกับตอกย้ำเข้าไปอีก
“โห ไม่ต้องย้ำก็ได้พี่ น้องเขาบอกแล้วล่ะ”มันบอกพี่กี้กับไปแบบยิ้มๆ พี่กี้หัวเราะก่อนจะดึงให้ผมลุกขึ้น
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ แฟนน้องเขาให้มารับไปข้างใน ไปจ๊ะ”แกบอกลาด้วยข้อความที่ย้ำลงแบบสนิทเลย
“ครับ เอาไว้เจอกันใหม่นะ คนสวย”มันก้มหัวน้อยๆก่อนจะเดินมาใกล้ผมแล้วก้มมาพูดด้วยแต่ไม่ชิดนัก ผมเงยหน้ามองแต่มันเดินไปแล้ว ว่าจะด่าซะหน่อยเสือกตบท้ายได้น่าโดนตีนมาก ผัวกูยังไม่เคยชมเลย
“ไม่เข้าไปรอข้างใน อีกตั้งเกือบชั่วโมงกว่ามันจะเลิก” แกถามผม พี่กี้น่ารักมากครับขนาดอายุจะเลขสามแล้วยังดูหน้าเด็กอยู่เลย
“ฝิ่นแต่งตัวไม่ค่อยสุภาพเท่าไรก็เลยไม่เข้าดีกว่า”ผมบอกแกไป ผับแกแบบไฮโซมากแขกที่มาเที่ยวก็ดูมีระดับ ที่จริงแกไม่ได้ห้ามเรื่องการแต่งตัวหรอกแต่อาจเป็นเพราะสถานที่มันพาไปเพราะมันดูดีจริงๆ ร้านแกแบ่งเป็นโซน ข้างนอกที่ผมนั่งก็เป็นซุ้มกินอาหารฟังเพลงส่วนข้างในเป็นสองชั้น ชั้นบนเป็นแบบห้องวีไอพี คาราโอเกะ ชั้นล่างก็วัยรุ่นเยอะหน่อยไว้เต้นโดยเฉพาะ บางคืนก็มีนักร้องค่ายดังๆมาเล่น ไอ้กระบือของผม (ตอนนี้ของผมแล้ว)ทำงานอยู่ชั้นนี้แหละเป็นบาร์เทนเดอร์ เคยเข้าไปรอมันข้างใน ทั้งผู้หญิง เกย์ กระเทย เข้าหามันเพียบขนาดมันหน้านิ่งเป็นประตูบ้าน(ไม่รู้จะเปรียบอะไร) พูดจาก็ทื่อๆ ยังกรี๊ดเลย บอกชอบดูหยิ่ง เถื่อน ได้ใจดี
“โอ้ย คิดมาก ไม่สุภาพแต่เซ็กซี่นะยะ คนมองนี่เพียบเลย แถมโดนหนุ่มหล่อลูกชายเจ้าของห้างดังจีบอีก ระวังนะมันเห็นเข้าเดี๋ยวเป็นเรื่อง ไปไป”แกโบกไม้โบกมือ ก่อนจะพูดล้อผมยิ้มๆ ผมใส่เสื้อยืดสีแดงคอกว้าง(มาก)แขนยาวแต่ผมพับไว้เลยศอก ยาวถึงหน้าขาทับกางเกงยีนต์ขาสั้น ลูกเจ้าของห้างดังเหรอ เหมือนจะคุ้นหน้าตามหนังสือพิมพ์และนิตยสารชื่อดังที่ชอบเอาครอบครัวไฮโซมาลง แต่ผมไม่ถามกลับหรอกเดี๋ยวพี่กี้จะหาว่าผมสนใจ ถ้าเป็นแต่ก่อนยังไม่มีแฟน ผมอาจจะคุยอะไรกับเขามากกว่านี้ เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากเช่นกัน ดูจากการแต่งกาย น้ำหอมที่ใช้ บ่งบอกถึงรสนิยมมีระดับแต่ไม่ประทับใจผมหรอก
“เซ็กซี่อะไร ชุดธรรมดาเอง”ผมบอกแกยิ้มๆ ไม่ได้ถ่อมตัวแต่พูดเรื่องจริง ถ้าไม่ไปไหนหรือออกไปใกล้ๆก็เสื้อยืด เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น
“เหรอ ระวังงานเข้านะคะคุณน้องใส่แบบนี้ คริคริ”แกทำหน้าทำตาใส่พร้อมกับหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเดินตามแกเข้าไปเพราะทนแรงแกดึงปนคะยั้นคะยอไม่ไหว
“แล้วน้องแทนคุยอะไรด้วยล่ะ”ก่อนจะถึงโซนไอ้ไผ่ พี่กี้จับแขนผมให้หยุดพร้อมกับถามอีกครั้ง
“ก็ถามว่ามารอใคร ชื่ออะไร แค่นี้แหละ”ผมตอบไปตามความจริง แกพยักหน้า
“อืม ๆ แต่ระวังไว้ก็ดี นั่นน่ะเสือไบตัวพ่อเลยแต่ปกติเขาไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนนะ ถึงจะมีคนหน้าตาดีมากหน้าหลายตาเข้าไปคุยทักทายด้วยก็เถอะเขาค่อนข้างถือตัว พี่รู้ตั้งนานแล้วล่ะว่าเขามองฝิ่น ตั้งแต่มารอไอ้ไผ่วันแรกๆแล้ว คิดอยู่เหมือนกันว่าต้องสนใจแน่ๆอย่างที่คิดเลย หึหึ”แกพูดถึงผู้ชายคนเมื่อกี้ แบบให้ผมรู้ว่าเป็นคนยังไง ผมก็ยิ้มตอบก่อนจะพาเดินไปนั่งตรงข้างหลังเคาน์เตอร์ไม่ไกลจากมันมากนัก เห็นมันกำลังผสมเหล้าอย่างคล่อง ปากก็บอกไอ้เจมส์เด็กที่มันเอาเหล้าไปให้ผมนั่นแหละ มันบอกว่าไอ้เจมส์หัวไว สอนง่าย อีกไม่นานคงจะทำได้แล้ว ส่วนพี่อีกคนชื่อพี่ต้นอายุมากกว่ามันแกก็คล่องเหมือนกันเพราะเป็นมาบ้างเพียงแต่รู้ทริคเพิ่มจากไอ้ไผ่อีกหน่อย เกือบลืมเด็กผู้ชายอีกคนชื่อ ไอ้พั้นซ์เป็นลูกพี่ลูกน้องพี่กี้ หน้าตาน่ารัก ผมรู้สึกว่ามองผมไม่ค่อยเป็นมิตรนักยิ่งรู้ว่าผมกับมันเป็นอะไรกันต่อหน้าไม่เท่าไรแต่ถ้าผมอยู่คนเดียวชอบเข้ามาพูดกำกวมชวนให้สงสัย ผมดูออกว่าชอบไอ้ไผ่แต่ผมไม่อยากสร้างปัญหาให้มันกับพี่กี้ เลยต้องระงับอารมณ์ไว้แต่อย่ามาเยอะให้มากนัก
“มาช้าจังวะ”เสียงพูดข้างตัวดังขึ้น ไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าใคร มาถึงก็เอามือล็อคคอผมทันทีเลย คอแทบหัก
“ก็ไม่ได้มาเร็ว อื้อ”ผมลอยหน้าลอยตาบอกมัน ก่อนจะเงียบเมื่อโดนปิดปาก
“ปากดี”มันจุ๊บปากผมครับ มองหน้าผมด้วยสายตาที่รู้เลย ผมเข้าใจนะว่าเราไม่ได้มีอะไรกันมาก็นานแล้วเพราะติดงานมหาลัยและผมเพิ่งรู้ว่ามันเตรียมตัวจะต้องออกค่ายหลังจากกลับมาจากบ้านช่วงปิดสองอาทิตย์ มันชวนผมไปบ้านมันด้วย มันไม่ได้บังคับเพราะมันรู้ว่าผมก็คงอยากกลับไปหาปู่ที่กระบี่ แต่ผมบอกปู่แล้วล่ะว่าจะไปเที่ยวบ้านรุ่นพี่ ท่านยังแซวเลยว่ารุ่นพี่คนนี้มีอะไรดีถึงได้ทำให้น้องไปบ้านเขาได้ ผมก็หัวเราะกลบเกลื่อนไปเรื่อยๆ เอาไว้ท่านลงมาค่อยบอกดีกว่าคุยทางโทรศัพท์ไม่ค่อยดีเท่าไร
“แน่นอน”ผมยิ้มรับ ทำเอามันงงไปเลย ก่อนจะบีบจมูก แสยะยิ้มแบบขนลุกมาก แม่งต้องมีอะไรแน่เลย
“นั่งอ่อยใคร”นั่นไงลางสังเห่า ไม่ผิดเลยกู พี่กี้ไม่ได้ฟ้องมันแน่เพราะแกไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วใคร ก่อนจะมองไปก็เห็นไอ้เด็กนั่นยืนยิ้มเหมือนจะเยาะ ก่อนหน้าผมเห็นแล้วล่ะว่ามันหน้างอที่เห็นไอ้ไผ่มันจูบผม กูรู้แล้วใครที่สาระแนไม่เข้าเรื่อง
“ใครอ่ะ”ผมยกตัวเองไปนั่งตักแล้วเอามือโอบคอมัน ทำหน้าแอ๊บสุดฤทธิ์ มองทางหางตาไอ้เด็กนั่นหุบยิ้มเลย รู้จักดอกฝิ่นน้อยไป ไอ้ไผ่งงที่เห็นผมทำอ้อนใส่มัน ก่อนจะหรี่ตามองหน้าผมที่ยิ้มยั่วๆ
“รู้แล้วจะถามเหรอ”มันถามผมกลับเอามือจับเอวก่อนจะเลื่อนลงไปที่ก้น ยิ่งทำให้ไอ้เด็กนั่นแทบเต้นเลย เอากะกูสิเล่นกับใครไม่เล่น
“ไม่รู้จัก นั่งเฉยๆไม่ได้อ่อยนะ มาเอง”ผมส่ายหน้าไปมาเอาจมูกถูจมูกโด่งมัน ข้างล่างก็เบียดเข้าไปอีก เฮ้ย อะไรดันก้นกูเนี่ยะ
“เหรอ เอาไว้ไปเค้นที่ห้องดีกว่ามั้ยแบบนี้”มันบอกผมกลับมาทั้งตาทั้งปากโคตรเจ้าเล่ห์เลย มือก็บีบก้นไปด้วย
“ถ้าไม่ยอมล่ะ”ผมยั่วมันต่อ เหมือนจะเห็นไอ้เด็กเวรนั่นกัดปากแล้วครับ
“ก็ขัดขืนให้ได้แล้วกัน หึหึ”มันแสยะยิ้มบอกผมแบบมั่นใจมาก ผมบีบจมูกมันบ้าง ไอ้เด็กนั่นเดินสะบัดหน้าไปแล้วครับ แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่อย่างนั้นแหละ เอาใจมันหน่อยไม่อยากให้มันหงุดหงิดไม่งั้นอาจจะลุกไม่ขึ้นได้
“ปู่มาเมื่อไหร่”จู่ๆมันก็ถามผมขึ้นมา มือก็ยังอยู่ที่เดิม
“อาทิตย์หน้ามั้งถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง”ผมบอกมัน มือยังโอบคออยู่ไม่รู้จะวางไว้ไหน เกิดไปวางบนหัวมันคงด่าเข้าให้ นอกจากชิมิๆกันอยู่ถึงวางได้จิกได้ด้วย
“งั้นนอนกับกูทั้งอาทิตย์เลย”จะพูดอ้อนๆหวานๆกับกูมั่งไม่มีล่ะ ตรงตลอด ผมค้อนใส่มันเพราะรู้ความหมายว่าคงไม่นอนเฉยๆอย่างเดียวแน่ ยิ่งแพ้พนันมันด้วยยิ่งแล้วใหญ่
“สถุล”ผมว่าแล้วก็ดึงหัวมันด้วย มันหัวเราะใส่หน้าผม
“ก็มึงชอบ”ไม่มีสลด ยักคิ้วกวนตีนกูอีก ยังไงก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าผมคิดแต่เรื่องแบบนั้นกับมันหรอกนะ บางครั้งไปนอนก็นอนจริงๆ กอดบ้างไม่กอดบ้างส่วนใหญ่ผมจะกอดก่อนประจำมันให้ความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยดี แต่มันบ่นร้อนมั่ง รำคาญมั่ง แต่ตื่นมามันก็กอดอยู่ทุกทีมันคงละเมอมากกว่า อดน้อยใจไม่ได้ทีเวลาทำเรื่องอย่างว่าไม่เห็นมันจะบ่นร้อนหรือรำคาญเลยแถมยังแช่เอาไว้อีก กูซะอีกที่ต้องบ่นไม่ใช่มึง ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมคิดกับมันเกินคำว่าชอบไปแล้วล่ะ แต่มันล่ะคิดยังไง จะถามดีมั้ยถ้าถามแล้วจะเกิดอะไร ทำไมผมต้องมานั่งคิดด้วยวะ ทั้งที่ตอนนี้ความสัมพันธ์เราก็จัดว่าดีอยู่
“เฮ้ย หลับไง”เสียงมันปลุกความคิดผมให้ตื่นทันที ไม่รู้เอาหน้าไปซุกกับอกมันตั้งแต่เมื่อไร
“รีบไปทำงานเลย”ผมไล่มันพาตัวเองลงมานั่งที่เดิม มันมองผมหัวจดตีนยิ้มๆ คิดว่าโดนมันด่าแน่ที่แต่งตัวแบบนี้มา
“ไม่ต้องรีบ ยังไงก็เช้า หึหึ”มันกระซิบข้างหู ก่อนจะเดินออกไป
“ไอ้บ้า”ผมว่ามันอุบอิบ คิดว่าตอนนี้หน้าแดงแน่ๆ
“หวานนะคะคุณน้อง กะว่าถ้ายังไม่เลิกเลิฟซีนพี่จะเปิดห้องให้เลย”พี่กี้ส่งเสียงแซวมาก่อนจะนั่งข้างๆ
“นั่นหวานแล้วเหรอ”ผมย้อนถามแกเบะปากหน่อยๆ แกหัวเราะ
“โอ้ย ไอ้ไผ่มันทำได้ขนาดนี้ก็ดีแล้วคะ ตั้งแต่พี่รู้จักมันมานะถึงจะไม่นานเท่าไร บอกได้เลยไม่เคยเห็นมันมองใครด้วยสายตาแบบนี้เลย”พี่กี้พูดกับผมแถมทำท่ารับประกันด้วย
“ยังไงอ่ะพี่”ผมถามแกงงๆ พี่กี้ส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา
“นี่ถามจริงเถอะ คบกันมานี่เคยเปิดใจคุยกันมั่งมั้ยเนี่ยะ หรือเปิดผ้ากันอย่างเดียว หืม”แกพูดไม่อ้อมมากนักแต่รู้ถึงความหมายได้เลย
“พี่กี้ ไม่พูดด้วยแล้ว”ผมโวยก่อนจะหันหน้าหนีแกที่ตอนนี้หัวเราะชอบใจใหญ่เลย
“ฮ่าๆๆๆ ทำอาย แหมร้ายเดียงสาจริงๆเด็กพวกนี้ปากแข็งกันเข้าไป ไปล่ะ”แกจีบปากจีบคอว่าผมเลยก่อนจะลุกผละไป แต่ชะงักหันมา
“ฝิ่น ถ้าเกินเลยไปก็จัดได้นะ ไม่ต้องเกรงใจถึงจะเป็นน้องพี่ก็เถอะ ถ้าทำไม่ดีพี่ก็ไม่ชอบ”แกบอกด้วยน้ำเสียงว่าไม่ได้ล้อเล่น ผมไม่ได้พูดอะไร ได้แต่พยักหน้ารับ แกยิ้มก่อนจะเดินออกไป ไอ้เจมส์ก็สวนเข้ามาพร้อมกับเหล้าสีสวยสองแก้ว
“อภินันทนาการจากแฟนครับ บังคับว่าต้องดื่มให้ได้เพื่อความเร้าใจ”ไอ้เจมส์พูดใส่ผมยิ้มๆ
“อย่าไปบ้าตามมัน”ผมพูดกับไอ้เจมส์ แต่ตาก็มองมันที่ยืนทำหน้านิ่งโดยมีไอ้เด็กนั่นยืนข้างๆแบบทำเป็นสนใจงาน
“ถ้าบ้าแล้วหล่อแบบนั้นผมก็อยากเป็นนะ แม่ง เจ๋งจริงศิษย์พี่กูมีแต่คนจ้องจะงาบ แต่พี่แกไม่เคยวอกแวกสักที สงสัย จะเกลียมัวว่ะ”มันพูดล้อผม กลัวบ้านมึงสิกูพูดขัดหูนิดเดียวขากูนี่เดินขัดเป็นวันเลย ไอ้เจมส์มันชื่นชมไอ้ไผ่มาก ไม่รู้มึงจะปลื้มอะไรมันนักหนา มันเหมือนรู้ว่าผมมองอะไรอยู่ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ ผมมองหน้ามันก่อนยักไหล่แบบไม่ใส่ใจ แต่อย่านึกว่าจะไม่สนใจนะ บอกได้เลยชะตาขาดแน่ถ้าผมกับมันยังคบกันอยู่แล้วกล้าทำ
“ไอ้เจมส์ พี่ไผ่เรียก อู้งานเหรอ อุ้ย นึกว่าคุยกับใคร”เสียงเล็กเรียกขัดขึ้นมาก่อนจะทำเสียงแบบเสแสร้งในตอนท้าย
“สงสัยจะหวงที่เห็นมาคุยกับแฟนแกนาน”ไอ้เจมส์พูดกับผมยิ้มๆแต่รู้ได้เลยว่ามันต้องการจะสื่ออะไร ผมก็พยักหน้า มันชักสีหน้าเลยครับ สองคนนี้ไม่ค่อยลงกันเท่าไรไอ้พั้นซ์มันขี้ฟ้องประมาณว่าเป็นน้องพี่กี้ ไอ้เจมส์ก็ปากหมาชอบว่ามันเพราะมันก็เป็นน้องพี่บีมแฟนพี่กี้แต่มันไม่เคยใช้อภิสิทธิ์อะไรทำตัวเสมอทุกคนแหละถึงมันจะท่าทางกวนตีนไม่แพ้ศิษย์พี่มัน
“แต่เป็นผมก็หวงนะมีแฟน ไม่ใช่สิ เมียดีกว่าขลังดี ออกจะสวย เอ็กส์ขนาดนี้ อิจฉาจริงๆเลย มิน่าแกไม่ชายตามองใครเลย โดยเฉพาะ อืม ไม่พูดดีกว่า คริคริ”มันยังไม่หยุดครับพูดต่ออีก ไอ้เด็กบ้านั่นแทบเต้นเลย ผมยิ้มเฉยๆ ไม่อยากจะทำท่าสะใจเท่าไร เพราะจัดการแสดงให้มันดูไปเยอะแล้ว ทั้งที่ในใจกูอยากจะควักทิปให้ไอ้เจมส์จริงๆ
“ไอ้เจมส์”
“ไอ้พั้นซ์”
ตอนนี้เหมือนนั่งดูเด็กๆทะเลาะกัน ผมมองหน้ามันสองคนแบบจะห้ามดีไหมวะ เกิดมันหาว่าเสือกล่ะ ไอ้เจมส์น่ะไม่เท่าไร แต่ไอ้เด็กนี่สิยิ่งไม่ชอบหน้าผมอยู่ด้วย
“ทำอะไรกัน ไม่ไปดูแลลูกค้า”เสียงนิ่งๆแต่พอจะหยุดมันสองคนได้ ไอ้เจมส์ยักไหล่ทำหน้ากวนๆใส่ ก่อนจะเดินออกไป ไอ้เด็กนั่นจับแขนไอ้ไผ่ กล้านะมึงต่อหน้ากู
“มันว่าพั้นซ์ ๆ แค่มาตามให้มันออกไปข้างนอกไม่ใช่มัวมาคุยไร้สาระอยู่”มันฟ้องไอ้ไผ่ ฟังดูเหมือนมึงว่ากูไปด้วยนะเนี่ยะ ไอ้ไผ่แกะมือมันออกไม่แรงนัก ถ้ามึงไม่แกะออกกูจะลุกไปแงะเอง มันหันมามองหน้าผมที่หยิบเหล้ากระดกทีเดียวสองแก้วเลย ดับอารมณ์ก่อนองค์จะประทับร่าง
“ไปทำงานได้แล้ว”มันพูดเฉยๆ ไอ้เด็กนั่นทำหน้างอ เดี๋ยวมึงจะหน้าหักถ้ายังสีผัวกูอยู่
“ไม่เก็บแก้วไปด้วยเหรอ”ผมไม่ได้เอ่ยชื่อใครแต่บอกหน้าตาเฉยๆ ก่อนที่ไอ้ไผ่กับเด็กนั่นจะเดินออกไป มันหยุดหันมามองหน้าผมที่ยักคิ้วใส่มันบ้าง มันหันไปมองไอ้พั้นซ์ที่ทำหน้าแบบอย่าบอกนะว่าต้องเป็นมัน แต่ไม่ทันแล้วครับ มันแทบจะเดินลงส้นมาเลยแต่ไม่กล้าทำมากนักหยิบแก้วใส่ถาดมองหน้าผมแบบจะแดกหัวเลยถ้าทำได้นะ หมุนตัวเดินออกไป ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมก่อนจะยกยิ้มเดินเข้ามาหาก้มลงมาจูบแล้วกัดปากล่างเบาๆ
“ร้ายนักนะ”มันกระซิบยิ้มๆแล้วเดินออกไป ผมอมยิ้มนึกว่ามันจะว่าซะอีกที่บังอาจไปพูดแบบนั้นใส่ ช่วยไม่ได้อยากเยอะก่อนด้วยนี่หว่าผมนั่งรอมันจนเผลอหลับก่อนจะมารู้สึกว่ามีคนปลุก ลืมตาก็เห็นว่าเป็นมันที่เปลี่ยนชุดแล้ว มันใส่เสื้อกล้ามสีขาวพอดีตัวกางเกงยีนส์ขาดริ้วๆสีดำหุ้มส้นด้วยผ้าใบสีเดียวกับเสื้อ สะพายเป้ตัวเก่งมันแหละ ผมลุกขึ้นยืนกำลังจะเดินตามมัน มันจับผมหยุดก่อนจะขยุ้มคอเสื้อผมให้มาชิดมัดด้วยหนังยาง ปากก็บ่น เวลามันบ่นปากน่าจูบดีวะ เริ่มจะจิตเหมือนมันแหละ
“ใส่มาทำเชี่ยไรคอกว้างขนาดนี้ กลับไปมึงรีบถอดเลยนะ”มือก็มัดปากก็บ่น คำพูดฟังแล้วคันหูแปลกๆ
“กูใส่มาตั้งนานแล้วเพิ่งจะบ่น”ผมย้อนมัน มันอ้าปากจะพูด ผมเลยดึงหน้ามันลงมาจูบปิดปากซะเลย ตอนแรกมันอึ้งก่อนจะจูบตอบกลับมาบ้าง มันดันผมติดผนังห้องมือขยุ้มหน้าอกแบนๆก่อนจะลงไปก้นที่ดันมีเนื้อมากกว่าอก โต้ตอบกันพักใหญ่
“ที่นี่เลยไหม”มันถามเสียงหื่นมาก เคารพสถานที่บ้างเถอะมึง
“จวยเหอะ มันแคบ”ผมว่ามัน ก่อนจะอุบอิบตอนท้าย มันเลิกคิ้วแล้วปล่อยหัวเราะออกมา กอดคอผมให้เดินตามมือก็ขยี้หัวผมไปด้วย เราพากันเดินไปจนถึงหน้าร้านที่ตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับแล้ว มันบอกให้ผมยืนรอตรงนี้ก่อนจะเดินไปหาพี่กี้ที่ยื่นซองสีขาวให้ โดนไล่ออกเหรอวะ หุหุ พูดเล่นครับ เป็นซองเงินน่ะ แกจ่ายมันเป็นอาทิตย์ พักหลังมันได้ก็เอามาให้ มันบอกขี้เกียจเก็บจะใช้ก็ใช้ ผมก็เลยเอาไปใช้เวลาไปไหนด้วยกันก็เอาเงินนี่แหละจ่าย เห็นอย่างนี้ไม่ใช่น้อยเลยมันได้มากกว่าคนทำงานประจำทั่วไปอีก แถมทำแค่สามวันต่ออาทิตย์ด้วย ยังไม่รวมทริปที่แขกยัดเยียดให้อีกมันบอก ส่วนใหญ่มันก็ให้เด็กๆในร้านไป ผมเคยแซวมันว่ามึงหักคอพี่กี้จ่ายหรือเปล่าวะ มันบอกฝีมือล้วนๆ ไม่ค่อยเลยมึงเรื่องหลงตัวเองพอกับกู หุหุ
“จะกลับแล้วเหรอ”เสียงนี้อีกแล้ว ผมหันไปก็เห็นเขายิ้มให้แบบโปรยเสน่ห์ใส่เลย ถ้าไม่มีแฟนคงจะต้องพิจารณาสักหน่อย ผมไม่ตอบแต่ยักคิ้วแทน มันก็ยังยิ้มให้
“ถ้าจะหวงจริง”เขาพูดยิ้มๆเกือบจะขำแต่กลั้นไว้ พลางเอามือชี้คอเสื้อที่ไอ้บ้านั่นเอาหนังยางมามัดให้ อับอายจริงๆ
“บอกชื่อหน่อยสิ อยากรู้จัก”เขายังตื้อถามชื่อผม สายตาก็มองผมอย่างกับจะทะลุเข้าไปข้างใน น่ากลัวไปไหม
“รู้ว่าแฟนหวงแล้วยังอยากรู้จักอีกเหรอ”ผมพูดออกไป เล่นสักหน่อยก็ดี เขาเลิกคิ้ว
“ยิ่งหวงก็ยิ่งอยากรู้จัก”เขาพูดย้อนกลับมา
“พูดแบบนี้กับทุกคน”ผมถามกลับไปอีก
“เปล่า คนแรก”ถ้าเป็นคนอื่นได้ฟังคงปลื้มน่าดู แต่ผมบอกตรงๆว่าไม่ปลื้ม
“น่าประทับใจ”ผมยกยิ้ม แต่ถ้าดูออกจะรู้ได้เลยว่าประชด
“พูดจริง”ยังยืนยันคำเดิม
“แต่ไม่อยากรู้จัก”ผมตัดบทฉับเลย เล่นเอาอีกฝ่ายเงียบเลยครับ พอดีกับมีมือมาวางที่ไหล่
“ไปได้ยัง”มันพูดแต่ตามองไอ้คนตรงหน้า สรุปมันถามผมหรือไล่ไอ้แทน เรียกอย่างนี้ดีกว่า
“แฟน”มันเลิกคิ้วถามผม ผมกำลังจะอ้าปากพูด เจอมันบีบไหล่เข้าให้แต่ไม่แรงนัก
“ไม่ใช่”มันพูดเฉยๆ ผมมองหน้ามัน อ้าวไอ้นี่อย่ามาหักหน้ากูตอนนี้นะมึง ไอ้แทนยกยิ้มหันมามองผม แต่ก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน เมื่อได้ฟังคำตอบถัดมาที่ทำเอามันอึ้งไปเลยครับ
“ผัว”สั้นๆแต่มีความหมายมากกกก ผมมองหน้ามันที่ยักคิ้วให้ผม ทำกูใจหายนะมึง
“เป็นบาร์เทนเดอร์ที่นี่ไม่ใช่เหรอ”มันถามไอ้ไผ่หน้าเฉยมาก แต่ฟังเหมือนดูถูก
“แล้วทำไม”ไอ้ไผ่ย้อนถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ตามองแทบจะทะลุไอ้คนถามเลย
“ก็ ไม่ทำไม แต่”มันพูดแล้วยิ้มกวนตีนมากในตอนนี้ ไอ้ไผ่แสยะยิ้มสวนทันควันเลย
“แต่ไม่ทันกู”มันย้อนไอ้แทนได้น่าถีบมาก ผมเกือบจะปล่อยก๊ากที่เห็นไอ้แทนทำหน้าแบบพูดไม่ออก พูดเสร็จมันก็ดึงมือผมเดินออกไปเลย ปล่อยให้มันยืนหน้าเหวอไปเลยครับ
******************************************************************************************
-
ต่อ
+
+
+
+
+
“อืม อ่อย อ่อน”ผมบอกมันเสียงอู้อี้ พอกลับเข้าห้องได้มันขย้ำผมตั้งแต่หน้าประตูจนถึงห้องนอน แถมถอดกางเกงผมแล้วด้วย เหลือแต่เสื้อ มือมันทั้งลูบทั้งบีบ ปากก็ไซ้ไปทั่ว ผมจับมือมันแทบไม่ทัน สงสัยจะเก็บกดมานาน หน้ามันโคตรมีอารมณ์เลย ทั้งที่เมื่อกี้ตอนมามึงยังขี่ซะกูเกือบร่วง ผมกอดเอวมันแน่นเลยไม่รู้มันจะรีบอะไรนักหนา ถามอะไรก็ไม่พูดแถมไม่แวะหาอะไรกินด้วย ปกติจะต้องแวะก่อนประจำ คิดไปคิดมาไม่รู้โดนลากขึ้นมาถึงห้องตั้งแต่เมื่อไร ตอนในลิฟท์มันจูบปากผมซะระบมเลย จะห้ามก็ไม่ทันกำลังเสียวอยู่แถมได้ออกกล้องด้วยน่าภูมิใจจริงๆ
“ไม่อาบน้ำก่อนเหรอจะได้สบายตัว หืม”ผมบอกมันอีกที
“เดี๋ยวค่อยอาบ นะ”มันบอกผมเสียงพร่า แล้วก็จูบอีกจนผมก็จะทนไม่ไหวเหมือนกัน
“ดะ เดี๋ยว”ผมผลักออกอีก มันขมวดคิ้วหน้าเริ่มจะบึ้งแล้ว ผมยิ้มเอาใจอยากให้มันใจเย็นลงสักหน่อยไม่งั้นผมจะเจ็บเยอะ ท่าทางมันจะหงุดหงิดไอ้บ้านั่นไม่น้อย ต้องหาทางตัดกำลังมันก่อน”ในห้องน้ำนะ จะได้อาบน้ำเลย”ผมพูดเอามือดันให้มันเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ก่อนจะเดินตามมันเข้าไป จับมันให้หันหน้ามาหาโน้มคอมันลงมาประกบจูบไล่ลิ้นสอดใส่กัน มือผมก็ถอดเสื้อออกให้มัน ส่วนมือมันบีบก้นดันสะโพกผมให้เสียดสีมันมากขึ้น ก่อนมือผมจะเลื่อนลงไปรูดซิบร่นกางเกงมันลง ผละออกกัดปากล่างไล้ซอกคอ หน้าอก เล็มเลียขบเม้มยอดอกจนมันครางให้ผมพอใจ เลื่อนตัว ต่ำลงจนถึงหน้าท้อง และคุกเข่าตรงหน้ามัน จูบลำไผ่ผ่านเนื้อผ้าดูดเม้มก่อนจะเกี่ยวขอบกางเกงในมันลงจนเห็นของจริงที่เริ่มจะผงกหัวใส่ เอามือคลึงพวงแฝดมันเบาๆเป็นการกระตุ้น ช้อนสายตามองมันที่มองลงมา ผมไล่ไปจูบรอยสักตรงต้นขาด้านในขบเม้ม ไล่ปลายลิ้นไปแตะส่วนหัวตวัดไปมาอย่างหยอกล้อ ดูดเม้มเหมือนว่ากินไอติมรสอร่อย ปลายนิ้วค่อยรูดรั้งส่วนสำคัญนั้นให้ขยายตัวอย่างช้าๆไล้ปากไปหยอกพวงมันอีกครั้งเรียกเสียงครางทุ้มเซ็กซี่ได้ไม่เบาเลยเพียงไม่นานมันก็ขยายตัวเต็มที่และสอดส่วนสำคัญเข้ามาในปากผมอย่างรวดเร็ว ความร้อนและแน่นคับในโพรงปากทำให้รู้สึกอึดอัดนิดหน่อยแต่เมื่อหูได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงครางที่มีความสุขผมก็ยิ่งได้ใจจัดให้ไปอีก ปลายนิ้วใหญ่ไล้เข้าไปในเส้นผมของผมเบาๆก่อนจะเพิ่มแรงขึ้น เมื่อผมเร่งจังหวะขยับริมฝีปากให้มากขึ้น ช้อนสายตาตวัดขึ้นมองผ่านไปยังหน้าท้องที่เป็นลอนๆ กล้ามเนื้อแน่นเเข็งแกร่งจนน่าอิจฉา รวมทั้งสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขด้วยเช่นกัน ผมอยากเก็บไว้ดูคนเดียวมันเซ็กซี่มาก ยิ่งคิดผมก็ยิ่งขยับมากขึ้นเพื่อจะปรนเปรอให้ถึงขีดสุด
“ซี๊ด อืม ฝิ่น หะ หยุดก่อน”เสียงมันกระเส่าก่อนจะยั้งตัวไว้ ฝ่ามือแตะลงบนใบหน้าผมและขยับกายออกห่างช้าๆ ดึงตัวผมขึ้นมาประกบจูบมือก็ถอดเสื้อที่ค้างไว้ก่อนจะดันชิดผนังห้องน้ำ
“ข้างในนะ”มันกระซิบขอปล่อยข้างในตัวผม
"อย่าแรงนักนะ" ผมต่อรอง มองตาที่ตอนนี้ไม่ปกปิดความต้องการเลย
"มึงยั่วกูเอง" ริมฝีปากของมันแตะเข้าที่ขมับ เอ่ยเบาๆ เหมือนเป็นความผิดผมที่ไปยั่วมัน เออ กูผิดตลอดแหละทำอะไรก็โดน มีบ้างมั้ยที่กูจะไม่ยอมมึง ไม่มี เลี่ยงไม่ได้เพราะจะโดนหนักกว่าเก่า ยังไม่ทันจะพูดอะไรมันหยิบเจลบีบใส่ก่อนจะ สอดนิ้วเข้าไปเบิกทาง
"อืม อ๊ะ" ผมร้องออกมาเมื่อมันขยับเข้าออกหมุนวน
“อย่าร้องนักสิ เดี๋ยวแตกก่อน”มันกระซิบบอกผมเนิบๆ แต่มือมันกลับขยับอย่างแรงยิ่งโดนจุดกระสันด้วยแล้ว ใครจะอดได้
“อื๊อ ก็มึง อ๊ะ”ยังพูดไม่จบมันก็ยกขาผมขึ้นเอวมันไว้อีกมือก็ช้อนก้น แม่งโคตรแข็งแรงเลย ขณะที่ส่วนล่างรู้สึกถึงส่วนที่ร้อนผ่าวค่อยแทรกลึก ซอกซอนเข้ามาในร่างกายผ่านช่องทางด้านหลัง ความร้อนของมันคับแน่นในร่างผสานกับเสียงลมหายใจหอบใกล้ๆหู กระตุ้นความรัญจวนให้ถึงขีดสุด ลิ้นร้อนๆเปียกชื้นไล้หัวไหล่และแผ่นอกมันกัดแบบไม่แรงนักให้เสียวเล่น ขณะที่ด้านหลังก็บุกกระหน่ำไม่ยอมหยุดจนเกิดความแสบร้อนปะปนกับความเสียวซ่านทำให้ผมได้แต่ร้องคราง
"อา ตอดดีจัง" เสียงกระซิบจากมันดังขึ้นพร้อมกับปลายฟันที่ขบบริเวณไหล่ไม่แรงนัก
"อือ....อื้อ..." ผมได้แต่ครางรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะกลั้นแทบไม่ไหว เมื่อเจอทั้งจูบที่เร่าร้อน การกระแทก ขยับโยกที่จากช้าเป็นจังหวะแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นจนเหมือนร่างจะลอย ยิ่งตอนมันสาวออกเหมือนจะหลุดออกและกระแทกกลับเข้าไปใหม่แบบเน้น ๆ มันทั้งเจ็บทั้งเสียวแต่น่าจะอย่างหลังมากกว่าเพราะเสียงผมร้องไม่หยุดเลย
“อา ฝิ่น”ผมชอบจังเวลามันเรียกชื่อผม ถึงจะเฉพาะเวลาแบบนี้ก็เถอะบอกให้รู้ว่ามันต้องการผม เสียงครางในลำคอที่หวีดขึ้นสลับกับเสียงครางต่ำในลำคอของเราสองคน บอกให้รู้ว่าใกล้แล้ว
“อ๊ะ อา อา”ผมร้องเสียงยาวก่อนจะปล่อยออกมา ขณะที่มันกระแทกกระทั้นหนักติดกันสามสี่ครั้ง
“ซี๊ด อา”เต็มๆครับผมรู้ได้ถึงความร้อนที่พุ่งผ่านเข้าไปในตัว ก่อนจะจูบปากกลั้นความเสียวที่ยังค้างคาอยู่ เราผละออกสบตากันจูบเลาะเล็มให้หายเหนื่อยปรับระดับลมหายใจให้เข้าที่ ก่อนผมจะเบิกตาเมื่อได้ยินเสียงเซ็กซี่แต่สยองยิ่งนักในความรู้สึก
“อีกนะ วันนี้มึงทำกูอารมณ์เสีย”กูไปทำมึงตอนไหน ถึงไม่อารมณ์เสียมึงก็จัดให้ทุกดอกตลอดสัปดาห์ที่เจอกัน บางทีไม่เน้นปริมาณไปเน้นคุณภาพแทน แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้วครับ มันไม่รอให้ตอบรับปฏิบัติการณ์ยึดพื้นที่ข้างในต่อทันที
“อือ อ๊ะ”ผมครางรับอีกเมื่อเริ่มถูกปลุกอารมณ์อีกครั้ง คราวนี้มันหันหน้าผมเข้ากำแพง ปากร้อนก็ไซ้ซอกคอ ติ่งหู เม้มแรงๆ
“อืม อา”มันครางข้างๆหู แต่ข้างล่างกระหน่ำใส่ไม่ยั้งเลย ซอยถี่ๆ แต่บทจะช้าก็เน้นซะ มันยกขาผมขึ้นข้างนึงยิ่งทำให้โดนตอกลึกเข้าไปอีก จนขาแทบทรุด
“อ๊ะ อ๊ะ โอ้ย เบาหน่อย”ผมร้องอย่างเสียวสุดๆ มันก็โยกใส่เกียร์เดินหน้าไม่มียั้งแล้วครับ
“ดีมั้ยละ หืม”มันย้อนถามเสียงทุ้ม มือก็บี้หัวนมสองข้างแทบจะหลุดติดมือเลย กูร้องขนาดนี้คงไม่ดีมั้ง
“ดะ ดี แต่มัน อื๊ออ อา”
“อะไร หืม อา อา”
“อื๊อ อ๊ะ อ๊ะ”
“อืม ฝิ่น อา” มันครางก่อนจะหยุดซอยถอดน้องม้าออก อุ้มผมออกจากห้องน้ำไปที่เตียง วางผมลงก่อนจะตามลงมาติดๆ ระดมจูบไปทั่วตัวยิ่งหัวนมนี่มันดูดเค้นจนแดงแสบชาไปหมดก่อนจะไล่ปากไปไซ้ตรงน้องผมแรงๆ ดูดดึงยังกับกินเยลลี่สติ๊ก จนผมต้องแยกขาออกกว้าง มือจิกผ้าปูที่นอนบิดตัวไปมา ก่อนจะไปจิกหัวมันแทน
“พะ พี่ไผ่ เสียวอ่ะ”ผมร้องบอกมันอย่างกลั้นไม่อยู่จริงๆ มันยิ่งดูดขึ้นดูดลงจนพอใจ จับผมพลิกตัวยกสะโพกเข้าไปรับน้องม้าที่ตั้งลำรออยู่แล้วอย่างคึกคักพุ่งทะยานเข้าไปข้างใน ตอนนี้ผมไม่รู้อะไรแล้ว หัวสั่นหัวคลอนไปตามแรงของไอ้คนตัวโตที่มันกินผมแทบจะทั้งตัว เสียงร้องครางสลับกันไปมา มันซอยถี่ยิบจนเกิดเสียงเนื้อกระทบดังลั่นห้อง ผมร้องอย่างสุดเสียงเมื่อโดนกระแทกตรงจุดกระสัน มันก็ยิ่งได้ใจเน้นเข้าไปอีก ผมจิกผ้าปูที่นอน หน้าก็แนบกับหมอนส่งเสียงครวญครางไม่หยุดตามแรงที่โดนโหมใส่
“อา อืม”มันครางในลำคอ หายใจแรงจนรู้สึกได้
“อ๊ะ อ๊ะ” ผมร้องสุดเสียง มันถอดออกพลิกตัวไปด้านล่าง ผมรู้ทันทีว่าต้องขึ้นเอง พอเข้าที่เข้าทางผมก็ควบใส่บิดวนส่ายไปมาทั้งช้าทั้งเร็วทำเอามันร้องด้วยความเสียวได้เหมือนกัน
“เร็วอีก อา อา”มันร้องบอกผม หน้าเสียวสุดๆ ผมก็เก่งเหมือนกันแหะทำให้มันทำหน้าแบบนี้ได้ แต่ไม่ใช่เวลามาชมตัวเองตอนนี้ เพราะใกล้อีกแล้ว
“อ๊ะๆๆๆๆ”ผมร้องไม่หยุดก่อนจะรู้สึกว่าได้รับการปลดปล่อยจากมือมันที่สาวของผมให้ แต่ตัวมันยังยกสะโพกเด้งรับผมไม่หยุดหย่อนผมออกแรงมากขึ้นมันก็เด้งรับมากขึ้น จนโค้งสุดท้ายมันบีบก้นผมอย่างแรงหน้าแหงนปล่อยตัวลงกับที่นอนหลังจากปล่อยลูกๆมันเข้าไปข้างใน ผมซบลงกับอกมันทันที มันจับผมเงยหน้าไปจูบกับมันเหมือนเป็นรางวัลที่ทำดี แต่ทำไม่ดีก็โดนแบบนี้เหมือนกัน
“เก่งจัง”มันชมผม ตาอย่างเยิ้มเลย
“เหนื่อยแล้ว”ผมบอกมันเสียงอ้อน จะถอนตัวออกจากหลักที่ไม่มีทีท่าจะอ่อนแรงเลย
“รอบนี้ทำโทษที่ใส่เสื้อได้แรดมาก”มันพูดยิ้มๆกับผมมือก็ขย้ำบั้นท้ายไปด้วยไม่ยอมให้ถอนออก
“ก็รีบนี่หว่า แล้วไงสุดท้ายก็ถอดมั้ยล่ะ”ผมลอยหน้าว่ามันแต่ยังเหนื่อยไม่หาย”งั้นทิ้งก็ได้ แล้วอาบน้ำนอนได้แล้ว นะ”ผมบอกมันอย่างอ้อนๆ ฟังกูหน่อยเถอะ
“หึหึ ใครว่าแค่นั้น”มันทำหน้าเจ้าเล่ห์
“อะไรอีกล่ะ น้องเหนื่อยแล้วนะ”ผมหน้าเง้าใส่มัน
“แต่พี่ไม่เหนื่อย ขออีกรอบแล้วกันรอบมิดไนท์ เป็นค่าพนันที่ตกลงกันไว้ นะจะบอกให้ หึหึ”มันพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่ ผมหน้าเหวอเลยครับ รอบมิดไนท์ของมึงแต่มันเป็นรอบมิดด้ามของกูมากกว่า จะดิ้นรนก็ไม่หลุด มันจับผมพลิกไปด้านล่าง เอาขาเกี่ยวเอวมือก็ปลุกปั่นของผม ปากก็จูบ สะโพกก็กระแทก หมดหนทางจะรอด ฮือๆๆ ไอ้หื่นนนนนนนนนนนนนนนน
******************************************************************************************************************************
ปล. เขียนบทแบบนี้ทีไร อายเหมือนกันนะ คนอ่านอายเปล่าหรือชินแล้ว เพราะแบบนี้แค่เด็กๆเล่นกัน หุหุ
และขอลาประมาณ 2-3 วันไปทำธุระจ๊ะ
-
:กอด1:
-
โอย โอ่ย โอ้ย โอ๊ย โอ๋ย :jul1:หมดแรงเพราะเลือดหมดตัว
อ่านบทแบบนี้ทีไรก็ :o8:ทุกทีเหมือนกัแหละ
พี่ไผ่นะ ไม่ถนอมน้องมั่ง จัดหนักบ่อยเลย
เอ๊ะ...รึน้องเองก็ชอบจ๊ะ อิ อิ อิ
-
ทั้งคู่ขี้หึง ขี้หวงเหมือนกัน
แพ้พนันคราวนี้ น้องฝิ่นคงเดินเป็ดไปอีกหลายวัน
-
ชอบความรักของสองคนนี้จัง
ต่างคนต่างเข้าใจกัน
และ.....อยากเห็นเด็กเล่นกันอีกนะ :m25:
-
หึงทีไรจัดเต็มทุกที :haun4: :jul1:
-
สองคู่เลยๆๆ =)
-
:m10: :m10: :m1: :m1:
-
ฝิ่นคงต้องพักฟื้นซักวันนึงนะ 55555
จัดหนักกันจริงๆเลยคู่นี้
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:jul1: โอ๊ยเลือดออกหมดตัว
ว่าแต่พายเมื่อไหร่จะยอมบลูอ่ะ :z1:
-
มอีกบ่อยๆนฉกนี้ชอบ
-
ขี้หวงพอกันเลยนะหนิ่
เค้ากะอายนะตะเอง
-
:haun4: :haun4: :jul1:
-
ตอนที่ 31
ผมมองคนในอ้อมแขนที่หลับไปนานแล้วหลังจากเสร็จกิจรอบสุดท้าย ตอนนี้กลายเป็นความเคยชินที่มันจะกอดผมเป็นประจำ ผมมักจะบ่นมันเรื่อยว่าร้อน รำคาญมั่ง มันก็งอนนอนหันหลังให้ไม่ใช่อะไรหรอกบอกตรงๆถูกตัวมันทีไร อยากทุกทีผมกลัวว่ามันจะมองว่าผมเซ็กส์จัดอยากมีอะไรกับมันอย่างเดียว ยิ่งพักหลังๆ มัน หงุงหงิงเหมือนลูกหมา ผมบอกไม่ถูกว่าทำไมพอไม่มีมันนอนข้างๆก็รู้สึกแปลก ปกติเวลามีใครมานอนด้วยผมจะนอนไม่หลับ และที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยที่จะนอนค้างกับใครเสร็จกิจก็ต่างคนต่างกลับ แต่กับมันบางคืนแทบจะข่มตาเลยเอาหมอนที่มันหนุนมากอดสูดกลิ่นที่ติดอยู่ถึงจะหลับได้ ถ้าจะเป็นเอามากแล้วผม ยิ่งวันนี้มันจัดเต็มมากรู้ว่าผมหงุดหงิดมันก็เอาใจจนแทบจะสำลักกับสิ่งที่มันปรนเปรอให้ อีกหน่อยสงสัยจะโงหัวไม่ขึ้นแน่ถ้าผมมัวอยู่แต่ตรงหว่างขามัน หึหึ ตอนไอ้พั้นซ์มาบอกผมว่ามันคุยกับหนุ่มหล่อไฮโซลูกค้าประจำที่นี่ด้วย ผมรับฟังอย่างนิ่งเฉยแต่ในใจอยากจะออกไปดูให้เห็นกับตาและถ้ามันมีทีท่าให้ผมเล่นทั้งคู่แน่ ผมไม่ใช่คนขี้หึงพร่ำเพื่อ แต่ขี้หวงโดยเฉพาะของที่ขึ้นชื่อว่า เมีย จนพี่กี้เดินมาคงได้ยินแกเลยบอกไอ้พั้นซ์ให้ไปทำงาน ก่อนจะบอกผมว่าแกเห็นตั้งแต่แรกแล้วว่าไอ้นั่นมันเข้าไปคุยกับไอ้ฝิ่นก่อนแต่มันไม่สนใจ ไอ้นั่นมันเป็นลูกเจ้าของห้างดังมันสนใจไอ้ฝิ่นตั้งแต่ผมพามาวันแรกแล้วหลังจากนั้นมันก็มองมาเรื่อยแต่ไม่มีโอกาสเพราะมันจะมารอผมข้างใน วันนี้มันบอกพี่กี้ว่ามันรีบเลยแต่งตัวไม่สุภาพแต่เซ็กซี่ฉิบ
“อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย กูไม่อยากให้ใครเห็น รู้มั้ย”ผมบอกมันที่คิดว่าคงไม่ได้ยินหรอก
“อืม”เสือกรับคำอีก มึงหลับจริงเปล่าวะ หึหึ ไม่ใช่อะไรมันคงรำคาญที่ผมหอมแก้มมัน ตอนนอนกวนมันไม่ค่อยได้อะไรเสียงดังหน่อยมันจะมีปฏิกิริยาตอบรับทันทีไม่มือก็ตีนถึงได้ลักหลับมันยาก แต่มันตื่นแล้วทำเสียงดังตอนผมหลับไม่เป็นไร เอาแต่ใจจริงแต่ผมก็เอาคืนมันคุ้มอ่ะ หึหึ
“ถ้ากูไปออกค่ายมึงจะกอดใคร งั้นก็กอดหมอนข้างไม่ต้องเสือกไปกอดคนอื่นล่ะ”ผมบ่นพร้อมกับสั่งมันก็ได้แค่ตอนมันหลับเท่านั้นแหละมันตื่นก็ไม่กล้าพูดกับมันหรอกไอ้แบบนี้ อยากจะหวานบ้างอะไรบ้างแต่มันอดเลี่ยนตัวเองไม่ได้ กูทำได้แค่นี้แหละ
“กินก็เก่งนะมึง ไม่ยักกะอ้วน”ผมจับเอวเล็กคอดของมัน ๆ กินเก่งมาก ผมทำอะไรมันก็กินชมด้วยอร่อย หลังๆมาถ้าว่างเราจะซื้อของสดกลับมาทำอะไรกินกันที่ห้องมันก็ช่วยหยิบโน่นจับนี่ให้วุ่นไปหมดประมาณว่าถึงไม่ได้ทำเองแต่มีน้ำใจ เวลามันตื่นผมชอบแกล้งทำเป็นหลับดูว่ามันทำอะไร มีอยู่วัน มันมองหน้าผมเช็คดูว่าหลับแน่ มันเปิดกระเป๋าตังค์ผม แล้วก็หยิบเงินใส่กระเป๋าให้ เป็นเงินที่ผมให้มันเก็บไว้ใช้ซื้อของหรือมันอยากได้อะไรก็ไปซื้อเอา มันบ่นผมเรื่อยแหละว่าให้มันทำไม แต่ต้องจอดยิ้มปากบานหุบไม่ลงแค่ผมพูดว่า ก็มึงบอกว่าให้เลี้ยงมึงให้ดีไม่งั้นจะหาผัวใหม่ แค่นั้นแหละ เงียบกริบ ก่อนจะทั้งหอมทั้งจูบจนผมต้องผลักหน้ามันออกหันหน้าหนีมันที่หน้างอไปอมยิ้มอยู่คนเดียว อายมัน
“ดีกูจะได้รวย มีเมียใช้เงินเป็นอย่างมึง”ผมพูดยิ้มๆกับมัน กอดมันแน่นขึ้นไปอีก มันส่งเสียงอืออา ขยับตัวเข้าหาแทบจะเกยมาบนตัวผมอยู่แล้ว
“อืม พี่ไผ่ พอแล้ว”มันละเมอออกมา ผมเกือบหัวเราะ สงสัยผมจะตามไปหื่นกับมันในฝัน
“อืม พอก็พอ”ผมบอกมันข้างหู กระชับมันแน่นขึ้นก่อนจะหลับตาลงมั่ง
ครืด ครืด เสียงไอโฟนดังข้างๆหู สงสัยจะเป็นข้อความ ก่อนจะส่งเสียงดังอีก จนผมรำคาญ แม่งใครวะ ผมเหลือบดูนาฬิกาสิบเอ็ดโมงเช้าดูเบอร์ไม่คุ้นเลยกดวางที่จริงผมอยากจะปิดเครื่องด้วยซ้ำแต่เดี๋ยวเผื่อมีเหตุจำเป็น หลับตานอนต่อไอ้คนตัวขาวซุกเบียดผมเข้ามาอีกคงจะหนาวนอนก่ายผมตัวเย็นๆ ผมเลยปรับแอร์ให้ใหม่ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมผิวขาวๆของมันที่ตอนนี้กลายเป็นดาเมเชี่ยนไปแล้ว ไอ้ไอโฟนก็ดังต่ออีก คราวนี้ส่งมาเป็นข้อความผมเลยเปิดอ่าน ก่อนจะเงียบไปอึดใจมองคนข้างๆค่อยๆแกะตัวมันออกแต่มือมันเกาะแน่นไม่ยอมปล่อยปรือตาขึ้นมามอง
“เดี๋ยวมา”ผมบอกมันจูบหน้าผากเอาใจสักหน่อย
“ไปไหน”เสียงมันงัวเงียแหบๆด้วย สงสัยร้องประสานเสียงกับผมมากไปหน่อย
“แป๊บเดียว”ผมบอกอีก มันยอมปล่อยเอาหน้ามุดเข้าไปในผ้านวม ผมมองการกระทำของมัน อย่าบอกนะว่ามึงงอน กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเลยเลื่อนผ้าลง ก็เห็นมันหลับตากัดปลอกหมอน มันติดผ้ามากต้องนอนกัดมุมผ้าประจำ
“กลับมาไวจัง”มันเอามือคว้าเอวผมหมับ ทำเอาสะดุ้งไม่ทันตั้งตัวนึกว่ามันหลับต่อ
“กูยังไม่ได้ไปไหนเลย”ผมบอกมันพลางส่ายหน้า คิดได้ไงวะ
“อ้าว ก็บอกแป๊บเดียวนี่หว่า”มันไม่สำนึกว่าผมอีก
“หึหึ เดี๋ยวโดนอีก ข้อหากวนตีนโดยใช่เหตุ”ผมยกยิ้มบอกมัน
“ไม่เอา แค่นี้ก็อัมพาตครึ่งท่อนแล้ว”มันโวยใส่ผมเอาหน้าจะซุกลงไปอีก แต่ผมดึงไว้ก่อน
“งั้นเดี๋ยวกายภาพบำบัดให้”ผมบอกมันอีกยิ้มๆ
“บำบัดท่อน้ำทิ้งมึงมากกว่ามั้ง ปล่อยทีแม่งยังกับประปาแตก”มันยอกย้อนใส่ผม ทำเอาหัวเราะที่มันเปรียบ
“แสดงว่าระบบกูดี ไม่มีอุดตันไง หึหึ”ผมพูดใส่มันอีกครั้ง มันเอามือตีแขนผม หยิกพุง ผมเลยลุกหนีมันก็เขวี้ยงหมอนใส่ตามมา ผมทำหน้าล้อมันก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงกดกลับไปเบอร์ปลายทางที่ส่งข้อความมาให้
“ว่าไง”ผมถามฝ่ายนั้น
“คิดถึง”เสียงที่ตอบกลับ
“แค่นี้เหรอ”ผมย้อนนิ่งๆ
“เย็นชาจังนะ ไม่คิดถึงกันมั่งเหรอ”ยังถามต่อไปอีก
“มีอะไร”ผมถามอีก
“ไม่มีอะไร แค่จะกลับเมืองไทยอีกสองวันนี่เอง”อีกฝ่ายตอบกลับมา
“แล้วไง”ผมถามทางนั้น ตาก็มองไปที่เตียง สบตากันพอดีมันแสยะยิ้มแถมนิ้วกลางให้อีก ไม่เข็ด ผมชี้หน้ามันประมาณว่าเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย มันก็ทำหน้าใส่ก่อนจะสะบัดผ้าออกลุกเดินตัวขาวโพลนอวดรอยสักที่เห็นทีไรกระตุ้นทุกที มันหันมาเอียงคอมองอมยิ้มน้อยๆ ทำเอาแทบหยุดหายใจอยากจะวางสายเข้าไปฟัดมันทันที แต่คนในสายพูดต่อซะก่อน ผมเลยตัดใจหันหลังกับภาพที่เห็น
“ก็อยากไปเจอไผ่และก็ไอ้พวกนั้นก่อน ไม่ได้เหรอ”บอกเสียงอ้อนๆ ที่ไม่ได้ผลกับผมเท่าไรนัก
“ไปเจอพ่อแม่ก่อนจะดีกว่า เพื่อนน่ะถ้าอยากเจอค่อยโทรมา”ผมบอกไปตามนั้น แทนที่จะกลับไปบ้านตัวเองก่อน
“ใจร้าย ก็ได้ แต่มารับได้มั้ยจะได้ไปบ้านด้วยกันชวนพายกับหวายด้วย ป๊ากับม๊าบ่นคิดถึงอยู่ นะ นะ”ทำเสียงตัดพ้อ แต่ยังต่อรองไม่เลิก
“ไม่ไป”ผมปฏิเสธตัดบทไป
“จิ๊ กลัวแฟนว่าเหรอ”อีกฝ่ายจิ๊ปากก่อนจะถาม รู้ไวจริงๆ แต่ก็ดีแล้ว
“ไม่ใช่เรื่อง”ผมบอกกลับเสียงเรียบๆ
“ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ”ยกเรื่องเดิมๆมาพูด
“ไม่เคยโกรธ”ผมพูดเรียบๆ
“จริงเหรอ”ฝ่ายโน้นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง
เพราะไม่เคยใส่ใจ”ผมพูดต่ออีก
“ไผ่”อีกฝ่ายเสียงเบาไป ทำเหมือนจะพูดต่อ
“แค่นี้นะ”ผมพูดจบกดวางทันที เดินกลับเข้าไปก็ไม่เจอเมียผมแล้ว เตียงถูกเก็บและเปลี่ยนผ้าปูเรียบร้อย ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำดังขึ้น ผมก็เลยเดินไปนอกห้องได้ยินเสียงปั่นเครื่องซักผ้า ผมเลยจัดการทำอาหารง่ายๆกินรองท้องไปก่อน ดีว่ามันซื้อของมาตุนไว้ให้เยอะเหมือนกัน บางทีก็ทำผมอดยิ้มไม่ได้กับข้อความที่มันแปะไว้ตามขวดรังนก เบียร์ หรือแม้แต่ผลไม้มันก็ยังแปะไว้ เกือบทำขวดรังนกตกเมื่อเจอแรงกระแทกข้างหลัง
“แอบกินอะไร”เสียงแว๊ดข้างหูพร้อมกับกัดเบาๆ มันกระโดดขี่หลังผม ๆ เลยยื่นขวดไปให้มันดูแต่แกล้งกระแทกใส่หน้าผากมันดังโป้ก
“เจ็บนะ”มันโอดครวญเอามือคลำหน้าผาก
“กลัวไม่เห็น”ผมบอกมันเรียบๆแต่ปากนี่อมยิ้ม มันเอามือรัดคอจนเกือบแน่น ผมแบกมันไปที่โต๊ะกินข้าว เอามันวางแต่มันไม่ยอมลงแกล้งสบัดมันก็ไม่ร่วง จนเอามือจี้เอวมันถึงได้ไถลลงไปเอง ผมเดินไปหยิบนมออกมาให้เอามือลูบหัวมัน ดูไปเหมือนเล่นกับลูกหมาเลยว่ะ
“กินก่อนเลยเพราะมึงน่าจะเสียพลังงานเยอะ”ผมบอกมันยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ มันยกตีนใส่ผม เดี๋ยวปั๊ดจับเกี่ยวเอวซะนี่ หึหึ
V
V
v
กำลังอาบน้ำเพลินๆ ปังๆๆๆๆๆ แม่งใครจุดประทัดหน้าห้องน้ำกูวะ
“เฮ้ย เล่นว่าวอยู่ไง เงียบเลยนะมึง”เสียงเมียผมตะโกนหน้าห้องน้ำ เคาะประตูรัวเลย นี่ถ้ามันถีบเข้ามาได้คงทำแล้ว ผมเลยเปิดออกมา
“เคาะทำห่าไรวะ”ผมถามมัน มือก็สระผมไปด้วย มันหลุบตามองหัวเราะคิกคัก
“จุ๊กกรูๆๆ หัวตกเชียวนะ”มันทำเสียงแถมดีดนิ้วใส่น้องผม ที่ตอนนี้หลับอยู่ หาเรื่องจริงๆ
“ยั่วกูเข้าไป ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว มานี่เลยมึง”ผมว่ามันก่อนจะดึงมันเข้าห้องน้ำ
“ไม่เอากูอาบแล้ว”มันโวยวายดิ้นหนีแต่โดนรัดเอาไว้ ผมเอาน้ำราดมันจนเสื้อยืดสีขาวตัวบางแนบเนื้อเลยครับ แถมยังพระเจ้ายอดมันจอร์ชมาก ช่วงล่างไม่ใส่อะไรเลย ทำไมไม่รู้สึกเลยวะตอนมันกระโดดขี่หลัง แสดงว่าของมันเล็ก หุหุ
“มึงอ่ะ กูเปียกเลย”มันยกขาเตะผม
“ไม่ใช่น้ำพลาสติกมึงจะได้ไม่เปียก”ผมก็ย้อนใส่มัน ที่ยืนเท้าเอวใส่ผม
“มึงไม่ต้องเอามุกลุงโย่งมาใช้เลย”มันว่าผมที่ไปเอามุกน้าโย่งในคุณพระช่วยมาบอกมัน ผมยักไหล่แบบกูไม่สน
“หรือมึงอยากจะเปียกน้ำอย่างอื่นแทน”ผมเบียดตัวไปใกล้มัน มันเอามือยันอกผมไว้ทันที
“หยุดเลย อย่ามาเงี่ยน”มันเน้นคำพูดใส่เลยครับ พูดเองก็หน้าแดงเอง
“มึงมาปลุกน้องกูทำไม”ผมแกล้งว่ามัน
“กูผิดทั้งนั้นแหละ อะไรนิดอะไรหน่อยก็หาว่ายั่ว อ่อย งั้นต่อไปกูจะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรทั้งนั้น”มันงอนใส่ผม หันหลังให้
“นี่ไงยังไม่ทันขาดคำ หันหลังให้กูแหละ”ผมก็ล้อมันต่อ มันหันขวับหรี่ตาใส่ผม แสยะยิ้ม
“ก็ได้ ไหนดูสิว่าน้องมึงตื่นจริงเปล่า”มันพูดจบก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเดินเปลือยเข้ามาหาผมโน้มคอลงมาจูบมือก็บีบน้องผมรูดขึ้นลงไปมาจนเกิดเสียงครางระหว่างกัน มันยิ้มใส่ตาก่อนจะเลื่อนมือไปข้างหลังผม เฮ้ย อย่าบอกนะว่า
“มึงทำไร คิดจะล้วงก้นกูเหรอ”ผมถามมัน
“เออสิ ผลัดกันไง เผลอๆจะติดใจไหนกูลองสิ”มันยิ้มปากบานก่อนจะแหย่ให้ได้ แม่งหลอกให้กูเคลิ้มแล้วคิดจะทะลวงประตูหลัง ผมจับมือมันไว้อีกมือก็ดันหัวมันที่พยายามจะมุดเข้ามาหาเหมือนดันควายไม่ให้มาขวิด มันทำเสียงใส่ผม
“มาม๊ะ ให้พี่ทำให้นะ คนดี”ลามปามนะมึง ไอ้เด็กเปตร
“หนอย คิดจะเป็นผัวกูเหรอมานี่เลย”ผมพูดจบจับมันหันหน้าไปทางประตู ลากมันมานั่งทับตอที่ตอนนี้แข็งเพราะมันนั่นแหละ มันโวยวายใส่ผมใหญ่เลย ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเข้าเร้าอารมณ์ฉิบ ผมหัวเราะข้างหูมันที่ตอนนี้ไปไหนไม่รอดโดนตอกสลักล็อคเรียบร้อย
“จำไว้ อย่าคิดกระดึ๊บกูอีก อืม”ผมกระซิบบอกมันข้างหูแต่โคตรเสียวเลย พอมันตั้งตัวได้ก็ตอดรัดผมไม่ให้ขยับ แม่งเอ้ย
“นี่ จำไว้ อย่ามาว่ากู อึก อ๊ะ ว่าอ่อย อา”มันก็สั่งผมมั่ง แถมยังขมิบใส่อีก ต่างฝ่ายต่างแกล้งกันไปมา ผลัดกันสั่งผลัดกันสอน สุดท้ายน้ำแตกทั้งคู่ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนอาบน้ำห้ามเรียก มิฉะนั้นอาจจะโดนเช่นนี้
****************************************************************************************
-
:z13: :z13:
-
ต่อ
*
*
*
*
*
ไอ้หวายโทรมาให้ไปบ้านหลังเลิกเรียน ผมชวนมันไปด้วย อย่างฮามันงอนผม หาว่าผมขี้โกงหลอกอึ๊บมันในห้องน้ำทั้งที่มันวอนหาเรื่องเองยังจะมาพาลอีก ตลอดสองวันที่อยู่ด้วยกันผมจัดหนักมันให้สมกับที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมานาน คนอุตส่าห์คิดถึงหาว่าหลอกล่อมันซะได้ แต่นั่นแหละไอ้ฝิ่นแป๊บเดียวก็หาย พาไปกินไปช้อปกระจายจนมันพอใจ ปล่อยมัน นานๆจะผลาญเงินผมสักที เดี๋ยวกูจะเอาคืนเอง หึหึ
“เฮ้ย ไอ้ไผ่เมียมึงกินตังค์กูอีกแล้ว”ไอ้หวายโวยใหญ่เลย ไอ้ตัวดียิ้มเอามือกอบเหรียญกับแบงค์มาใส่กระปุกที่ไอ้พายหยิบมาให้
“ช่วยไม่ได้ พี่หวายอยากอ่อนด๋อยเอง อ่ะทอนให้”มันว่าไอ้หวายพร้อมกับหยิบเงินทอนให้ ไอ้เจย์ขำคิก
“ไอ้หวายอ่อนด๋อย ฮ่าๆๆๆ เป็นยังไงวะ”ไอ้เจย์ถามไอ้ฝิ่นที่กำลังสับไพ่จ่ายใหม่ ท่าจะคล่องนะมึงเห็นบ่นแต่กู
“ก็อ่อนมากๆๆๆ แบบไม่สมควรน่ะ”มันเน้นตรงมากทำหน้านึกไปด้วย แจกไปด้วย
“พอไม่ต้องซ้ำเติมเลย ไว้เล่นรัมมี่เอาคืนกับมึงดีกว่า”ไอ้หวายผลักหัวมันไม่แรงนัก หันมาพูดกับผม
“เล่นเก้าเกมึงยังโดนแดก เล่นรัมมี่มึงได้โง่กูทั้งคืนแน่ ไอ้หวายอ่อนด๋อย หึหึ”ผมว่ามันก่อนจะยืมคำไอ้ฝิ่นมาล้อมัน
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ทั้งผัวทั้งเมีย”ไอ้หวายยกตีนถีบไอ้เจย์ที่ยังขำไม่เลิก เสียงหัวเราะเข้าไปถึงในครัว ไอ้พายเดินออกมาพร้อมกับแกล้มดีกว่าไม่อยากเรียกกับข้าว ไอ้เจย์รีบสาระแนให้ฟังทันที อย่างที่คิดมันเส้นตื้นหัวเราะชอบใจ
“ขำอะไรกันวะ”ไอ้บลูส่งเสียงมาก่อนตัวอีก กำลังถอดรองเท้าเข้าบ้าน ไอ้พายเดินไปหาเล่าให้ว่าที่ผัวมันฟังมันหัวเราะก่อนจะเดินไปที่วงมองไอ้หวายที่กำลังลุ้นไพ่ใจจดใจจ่อ
“พอเลยมึง ไม่ต้องย้ำ คราวนี้เสร็จแน่ น้องฝิ่น”ไอ้หวายดักคอทันที ไอ้บลูชะโงกไปดูไพ่ในมือมัน ไอ้ตัวดีเอาหลบมันก็จิ๊ปาก ไอ้ฝิ่นอมยิ้ม
“ไม่ดีรีบหมอบไปเลย ทำขวัญมาด้วย นานๆจะเข้าสักที”ไอ้ฝิ่นเกทับเลยครับ ไอ้หวาย ไอ้เจย์ กำลังยิ้มกับไพ่ตัวเองหุบยิ้มเลย
“ไม่มีทางอย่ามาขู่ซะให้ยาก พันนึง”ไอ้หวายมึงว่าก่อนเมียกูอีก ไอ้ฝิ่นไม่ได้ว่าอะไร มองไอ้เจย์
“กูพันสอง”ไอ้เจย์เกทับใส่ทันทีอย่างได้ใจ ว่าดีกว่าไอ้หวายแน่นอน
“เด็กมาก สองพัน”ไอ้ฝิ่นว่าใส่เลยก่อนจะลงตังค์ ไอ้บลูกับไอ้พายทำหน้าสงสัย ไอ้สองคนเริ่มมองหน้ากันแล้วครับ
“กูจะหมดตูดแล้วเนี่ย ไอ้ไผ่กูยืมหน่อยสิ”ไอ้หวายหันมาหาผม ที่ยกตีนให้มัน หันไปหาใครก็ไม่มีใครให้ยืม แบบแกล้งมัน
“เก็บไว้ลงไต๋ดีกว่าพี่ด๋อย เอ้ย พี่หวาย”มันพูดยิ้มๆ ล้อไอ้หวาย ไอ้เจย์หลบแล้ว ไอ้หวายลังเล ที่จริงมันไม่ได้เสียดายเงินหรอกแต่มันโดนมาตลอด ไอ้ฝิ่นถ้าไม่ดีมันจะหลบ บางครั้งมันก็ไก่ไอ้พวกนี้ สมควรที่มึงจะโดนมันแดก
“คิดนานจัง ดูพี่เจย์เป็นตัวอย่างหมอบง่ายๆไม่ต้องบอกเลย”มันพูดก่อนจะชี้ไปทางไอ้เจย์ที่ทำหน้าสงสัยว่ามันชมหรือมันด่า
“พี่ไม่ได้เป็นหมาเหมือนไอ้เจย์พอบอกให้หมอบก็หมอบ คริคริ”ไอ้หวายได้ทีหลอกด่าไอ้เจย์เข้าให้ พวกผมขำคิกเลย
“สัด หลอกด่ากู”ไอ้เจย์ด่าพร้อมตบกบาลเข้าให้ สุดท้ายไอ้หวายยอม มันเก็บตังค์เลยก่อนจะให้ไอ้บลูดูไพ่แล้วรีบเก็บกลัวไอ้หวายเห็น ไอ้บลูปล่อยก๊าก
“ฮ่าๆๆๆ อ่อนด๋อยจริงวะ เจ้าเล่ห์ฉิบหายเมียมึง”มันพูดพร้อมกับตบไหล่ไอ้หวาย หันไปยิ้มให้ไอ้ฝิ่นก่อนจะเดินไปข้างบนเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ มันไปทำธุระให้แม่มันมาพอเสร็จก็รีบมาทันทีกลัวไม่ทันวงรัมมี่เดี๋ยวพี่แป๊ะ พี่แบงค์ พี่โดมจะเข้ามาแก้มือกับผม ไอ้หวายสงสัยมากรีบหยิบไพ่ไอ้ฝิ่นมาดูเลย ก่อนจะโวยออกมา ไพ่ไอ้หวายมันเรียงแต่ไผ่ไอ้ฝิ่นไม่มีอะไรเลย มันไก่ไอ้สองคนนี้
“โดนอีกแล้วกู เสียรู้เด็กวิดวะรู้ถึงไหนอายถึงนั่น”มันคร่ำครวญเลยครับ ไอ้พวกนั้นหัวเราะชอบใจมาก ก่อนจะเลิกพากันมานั่งกินตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน นั่งกันสักพักพวกพี่ๆก็มา
“พี่แป๊ะ มาให้เชือดถึงบ้านเลยเหรอ”พี่หวายทำเสียงกวนๆใส่พี่แป๊ะ
“เดี๋ยวแดกตีนกู ไอ้หวาย”พี่แป๊ะยกตีนใส่มัน
“ปล่อยมันไปเถอะพี่ เมื่อกี้มันโดนเมียไอ้ไผ่แดกไปหมดตัวแล้ว แถมได้ฉายาใหม่ ไอ้หวายอ่อนด๋อย คริคริ”ไอ้เจย์ได้ทีซ้ำเติมมันอีก
“ฮ่าๆๆ สัด สมน้ำหน้า”พี่โดมหัวเราะชี้หน้ามัน ข้างๆมีพี่แบงค์ที่แสยะยิ้มใส่
“ไอ้ด๋อยแล้วอย่างนี้มึงจะมีเงินเสียให้กูเหรอวะ เครด่วยมึงกูไม่รับนะโว้ย”พี่แป๊ะเยาะมัน พวกผมขำแกเลยครับ
“จิ๊บๆ พี่ แค่นี้ขนตูดผมเหลือเฟือ”ไอ้หวายบอกกลับ
“ขนดากกากๆของมึงใครจะอยากได้ ให้หมามาเลียแม่งคงเบือนหน้าหนี ฉิบหาย”พี่แบงค์ใส่มันอีก ทำเอาฮาเลยครับทีนี้
“พี่เปอร์ไม่มาวะพี่”ไอ้เจย์ถามหาพี่เปอร์
“ไอ้เปอร์มันจัดงานศพให้ลูกมันอยู่”พี่โดมบอก ก่อนจะกระดกเบียร์
“เฮ้ย เมียแกท้องตอนไหนวะ”ไอ้หวายถามงงๆ
“เมียมันไม่ได้ท้องหรอก ไอ้โวยวายมันตายห่าแล้ว”พี่แป๊ะพูดถึงหมาพี่เปอร์ที่อยู่กับมาแกมานาน มันแสนรู้มากเวลาเจอพวกผมมันจะยกสองขาสวัสดีประจำ พักหลังเห็นพี่เปอร์บอกมันสุขภาพแย่ลงก็คงตามสังขารมันนั่นแหละตอนแรกพี่เปอร์ทำใจไม่ได้บอกเมียแกให้ทำยังไงก็ได้ช่วยยื้อมันหน่อย พี่เอเชียบอกว่าถึงให้ยาก็เหมือนยื้อให้ทรมานเปล่าๆถ้ารักมันจริงต้องปล่อยให้มันไป
“มันเป็นไรตายพี่”ไอ้เจย์ยังสนใจ
“มันไม่หายใจ”แกบอกมา
“กูเตะรุ่นพี่บาปเปล่าวะ กูรู้แล้วว่ามันไม่หายใจ แต่มันเป็นเหี้ยอะไรถึงได้ตาย”ไอ้เจย์หันไปถามพี่แป๊ะ
“มันแก่ตาย มันเป็นหมาไม่ได้เป็นเหี้ย”แกบอกก่อนจะกวนมันอีก
“พี่ไม่อยากแก่ตายเหมือนมันเหรอ กวนตีนอยู่ได้”ไอ้เจย์เอามั่ง พวกผมไม่ถือกันหรอกครับพูดแหย่กันเป็นประจำไม่ได้ปีนเกลียวหรอก
“สัด”พี่แป๊ะถีบมันเข้าให้ มันหลบไปหลังพี่แบงค์ ที่ช่วยจับมันให้พี่แป๊ะถีบ สมน้ำหน้ามึงเข้าผิดที่
“สงสารมันนะ หมาดีๆแม่งรีบตาย เฮ้อ”ไอ้หวายถอนหายใจ
“น่าจะเป็นมึงแทนใช่มั้ย”ไอ้พายหันไปพูดกับไอ้หวาย ปล่อยฮากันเลยครับ
“แหม ไอ้พายทำเป็นว่ากูนะ แต่ก่อนกูดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ตั้งแต่ได้ไอ้บลูเป็นผัวนี่ปากคอเลาะร้ายนะมึง”ไอ้หวายทำหน้าใส่
“ก็ปากมึงอย่างนี้แหละน่าจะไปแทนไอ้โวยวายมัน ไอ้เชี่ยะ”ไอ้พายด่าเข้าให้อีก ไอ้บลูยิ้มชอบใจไม่รู้ชอบที่ไอ้หวายพูดหรือไอ้พายพูด
“เออ ฝิ่นรู้จักไอ้เอ็กซ์มั้ย”พี่โดมหันมาถามเมียผม ผมมองหน้ามันที่กำลังนึก
“อ้าวพี่โดมผัวเมียเขารักกันดีเสือกหาเรื่องให้ตีกัน”ไอ้เจย์เสนอหน้าทันทีทำเป็นว่าแต่มันอยากรู้มาก
“เอ็กซ์ไหนอ่ะพี่”มันถามพี่โดม
“มีหลายเอ็กซ์เหรอ”ผมเลิกคิ้วถามมัน ไอ้พวกเพื่อนผมรวมทั้งพี่ๆมองหน้าผมที่ถามมัน มันทำหน้างงใส่ ทำซืนนะมึง ที่จริงผมรู้แล้วล่ะว่าเอ็กซ์ไหน แกเป็นเพื่อนพี่โดมเปิดสนามแข่งรถที่ชานเมือง พวกผมก็เคยไปบ่อยๆ แต่อยากแกล้งมัน
“ใจเย็นโว้ย ถ้ามึงจะเตะๆ พี่โดมดีกว่าที่เป็นต้นเรื่อง”ไอ้บลูหันมาบอกผม
“ไอ้เหี้ยบลู เดี๋ยวกูถีบเข้าให้ ไอ้ที่กูถามเนี่ยะเพราะวันก่อนไอ้เอ็กซ์มันเห็นฝิ่นไปที่ร้านไอ้บีม มันบอกจะเข้าไปทักแล้วแต่เห็นไอ้ไผ่ยืนกอดอยู่มันเลยงงว่าไปฟิชเจอริ่งกันได้ยังไง มันเลยถามไอ้กี้ ๆ ก็เลยเล่าให้ฟังเพราะเมื่อตอนวันเกิดพี่มันไปเกาหลีไม่ได้มา มันบ่นอุบเลยบอกเสร็จไอ้ไผ่ได้ไงวะ มันหลีมาตั้งนานแล้วยังไม่มีที่ท่าจะเล่นด้วยเลย เรื่องของเรื่องคือมันเสียดายเมียมึงวะ รวมทั้งกูด้วยที่น่าจะเจอก่อน กูพูดเล่นนะโว้ยมองอย่างกับจะกระทืบกูโน่นไปเล่นไอ้เอ็กซ์โน่น มันบอกเดี๋ยวถ้ามึงไปมันจะแอบตัดสายเบรคคันที่มึงขับ”พี่โดมเล่าให้ฟังแบบขำๆ ได้เลยพี่เอ็กซ์ขอกูกระทืบมึงก่อนแล้วกัน เสือกมาสีเมียกู
“นึกออกยังล่ะนั่งเป็นหมาอมขี้อยู่ได้”ผมว่ามันโดยการเอามุกมันมาย้อน มันตีหลังผมดังบึ๊ก
“เชี่ยะ มึงนั่นแหละ”มันว่าผมก่อนจะสะบัดหน้าไปทางพี่โดม ไอ้พวกนั้นขำ มันรู้กันแล้วล่ะว่าผมแหย่เล่นไม่ได้หึงหรอก จริงๆจริ๊งงง เชื่อผมเถอะแค่หวงเฉยๆ
“นึกออกแล้ว พี่เอ็กซ์ที่เปิดสนามแข่งรถ แต่ก่อนไปบ่อยอยู่เหมือนกัน”มันบอกพี่โดมเมื่อนึกออกว่าเอ็กซ์ไหน
“แล้วเคยลงมั้ย”พี่โดมถามต่อ
“เคยสองสามครั้ง”มันบอกก่อนจะยกเบียร์ขึ้นจิบ พวกไอ้หวายกับไอ้เจย์เล่าให้แกฟังตอนผมแข่งรถกับมัน
“อย่างนี้มึงหนีไปสีใครไม่ได้เลยไอ้ไผ่ โดนเมียมึงซิ่งเหยียบตายแน่”พี่แบงค์แซวผม
“แล้วจะให้รู้ทำไมล่ะ”ผมพูดยิ้มๆ มันหันมามองหน้าผม
“ไม่รู้ไม่เป็นไร แต่ถ้ากูรู้จะรวบยอดแม่งทั้งคู่เลย”มันขู่ผม ทำเอาพวกนั้นขำคิก
“เกิดกูสวิงกิ้งล่ะ”ผมแกล้งมันอีก
“กูก็ฆ่าแม่งยกกลุ่มนั่นแหละ หลบให้ดีแล้วกัน”มันตอบกลับ
“ฮิ้วๆๆๆ”เสียงโห่แซวมาเป็นทิวแถว ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นเขี้ยว คุยกันต่อสักพักก็พากันเข้าบ้านตั้งวงรัมมี่ มีผม พี่แป๊ะ พี่แบงค์ ไอ้หวาย ไอ้ที่เหลือนั่งกินเบียร์กันไป ไอ้ฝิ่นนั่งคุยกับไอ้พายไม่รู้แม่งคุยอะไรกันหัวเราะคิกคักอย่างกับกินกัญชาเข้าไป ไอ้เจย์นั่งข้างหลังไอ้หวาย พี่โดมนั่งประกบทั้งพี่แป๊ะพี่แบงค์ ส่วนผมไม่ชอบให้ใครมาเข้าข้างหลัง ฮ่าๆๆๆ แต่สักพักไอ้บลูมานั่งข้างๆหลังจากโดนไอ้พายถีบออกมาจากวง ไอ้ห่าเขาเป็นเกย์เหมือนกันเสือกไปแจมกับเขา
“มึงทิ้งมาเถอะไอ้หวาย โง่ทุกตัว แถมอมอีกนะมึง”ผมบอกมันที่ทำท่ายึกยักจะทิ้งก็ไม่ทิ้ง
“มึงรู้ได้ไงไอ้ไผ่”มันถามผม
“เห็นหน้ามึงกูก็รู้แล้ว”ผมบอกมัน
“ไอ้บลูเมื่อกี้มึงเดินผ่านแอบดูไพ่กูใช่ไหม”มันหันไปถามไอ้บลู
“ไอ้หวายไพ่สถุลอย่างนั้นมึงทิ้งมาเถอะ จะได้เล่นใหม่”ไอ้บลูด่ามันกลับ หันมายักคิ้วกับผม
“ไอ้สัด มึงทิ้งแล้วปลุกกูด้วยนานฉิบ”พี่แป๊ะบอกอย่างรำคาญ มันเหล่ซ้ายเหล่ขวาทิ้งมาเลยครับ
“ก็แค่เนี้ยะ โง่ แถมอมด้วยมึง นี่กูคว่ำมี่ด้วย”ผมยกยิ้มบอกมัน ก่อนจะคิดเสร็จสรรพไม่รวมภาษีมูลค่าเพิ่ม อิอิ จ่ายกูมา
“ไอ้สัด แม่งแดกกระทั่งเพื่อนแทนที่จะแดกคนอื่น”มันโวยครับ
“พวกกูสิต้องด่ามึง ไอ้เหี้ยไพ่กูกำลังสวยๆอุตส่าห์ปั้นมืดเสือกพากูซวยไปด้วย”พี่แป๊ะด่ามันเลยครับเพราะไม่ได้เกิด
“สันดาบ ไอ้ดากดำ มึงออกเลยให้ไอ้เจย์เข้ามาแทน”พี่แบงค์ด่ามันต่อครับ
“โอ้ย ไอ้เจย์เล่นกาก กว่าผมอีก”มันไม่ยอมออกแถมใส่ความไอ้เจย์อีก
“ตีนเหอะ ไอ้สถุลเสือกทิ้งไปได้ตัวนั้นแทนที่จะทิ้งแหม่ม”ไอ้เจย์ด่ากลับ
“ควาย เกิดมันรอแหม่มกูก็โดนหนักสิ”มันก็ด่าไอ้เจย์กลับ
“ทั้งคู่มึงแหละ ออก ไอ้โดมมึงมาเข้าแทนปล่อยพวกมันไปฟันกันเอง”พี่แป๊ะสงบศึกตบกระบาลทั้งคู่
“แหม ทำเป็นเรียกผัวมาเล่นแทนพวกกูนะพี่แป๊ะ”ไอ้หวายแขวะกลับ
“เออ แม่งทำเป็นๆ ไม่อยากจะเอ่ย”ไอ้เจย์สมทบ
“สัด เดี๋ยวแทงด้วยส้อม เอาไอ้โดมกูล่อตัวถังรถตัวเองดีกว่า”พี่แป๊ะด่าพวกมัน
“ไอ้แป๊ะ สันขวานเดี๋ยวมึงจะโดนส้อมแทนพวกมัน ห่าราก ดูด้วยถึงกูจะน่าหื่นแต่ไม่ฝืนล่อเหี้ยยยยหรอก”พี่โดมด่าพี่แป๊ะเข้าให้ ทำเอาขำกันแทบกลิ้ง พี่แบงค์ส่ายหน้าอย่างรำคาญ ก่อนผมจะสับไพ่แจกใหม่ เล่นจนเกือบตีสองถึงได้พากันเลิก สรุป พระเอกนำอยู่แล้วครับ เมียผมแม่งอ้าขา เอ้ย ฝากระปุกเก็บตังค์เลย แต่ตอนนี้มันหลับไปแล้ว พวกผมก็ดื่มต่อกันนิดหน่อย ไอ้พายไปทำข้าวต้มมาให้กินปิดท้าย
“วันนี้แม่งรวยทั้งผัวทั้งเมีย”ไอ้หวายนั่งแผ่ติดโซฟา ที่ตอนนี้เมียผมยึดพื้นที่หมดแล้ว
“ฟันกันเองไม่พอ ยังมาฟันตังค์พวกกูอีก”ไอ้เจย์บ่นมั่ง แถมยังไปจี๋ส้นตีนไอ้ฝิ่นอีก จนมันยกถีบเข้าให้เต็มๆ
“ไง ไอ้สัดแหย่อยู่ได้มันหลับของมันดีๆ”พี่แป๊ะสมน้ำหน้ามัน ก่อนจะกระดกต่อ
“ดูแม่งนอนยังหวงสมบัติ”ไอ้บลูพูดขำๆเอามือไปดึงกระปุก มันส่งเสียงขัดใจกอดแน่นกว่าเดิม มันก็แกล้งดึงอยู่อย่างนั้น
“มึงไปแกล้งเดี๋ยวมันถีบเข้าให้อย่างไอ้เจย์หรอก”ไอ้พายตีมือให้มันหยุดมันเลยมาแกล้งไอ้พายแทนหอมไปสองฟอด เดี๋ยวนี้พวกมันเริ่มชินแล้วไอ้พายก็ไม่ค่อยอายเท่าไร ไอ้บลูบอกว่าจะอายอะไรดูผมกับไอ้ฝิ่นสิยังไม่อายใครเลย สรุปมันยกผมเป็นไอดอลหรือด่ากันแน่
“เฮ้ย ปู่น้องมันมามึงก็อดน่ะสิ”ไอ้หวายเหมือนนึกอะไรได้ เอ่ยออกมาล้อๆ ไอ้พวกนั้นก็เออออ
“กูตุนไว้แล้ว”ผมพูดก่อนจะเดินมานั่งปลายตีนมัน วันนี้มันใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์เหนือเข่าแบบมีกระดุมข้างๆ ที่ผมพามันไปช้อปถูกใจมากของยี่ห้อดัง แม่ง ตัวเกือบห้าพัน ตอนจะซื้อผมแกล้งบ่นจนมันหงอยบอกไม่เอาก็ได้จะเดินออกจากร้านผมเลยล็อคคอมันไว้มองมันยิ้มๆ บอกว่าล้อเล่นมันหน้านิ่วก่อนจะกระทุ้งพุงผม กางเกงใหญ่กว่าเอวมันนิ้วนึงต้องเอาเข็มขัดรัดถึงใส่ได้ไม่งั้นหลุดตูดแน่ ผมบอกแล้วว่ามันเอวเล็กขนาดเจ้าของร้านยังอิจฉาเลย ชมมันว่ารักษาหุ่นยังไงได้อย่างนี้ ผู้หญิงนี่ก็แปลกผอมยังกับไม้เสียบแย้ยังชอบ ไอ้ฝิ่นมันผอมแต่ไม่ได้ถึงกลับน่าเกลียดผมอยากให้มันอ้วนอีกหน่อย จับจะได้เต็มมือหน่อย นี่คือจุดประสงค์สำคัญ หึหึ
“มึงพูดได้หื่นมาก”พี่โดมว่าก่อนจะทำหน้าที่ดูหื่นกว่าผมอีก ผมยักคิ้วให้แก
“แล้วแถมต้องไปออกค่ายอีก จิตหงุดเงี้ยวแน่มึง”ไอ้เจย์หันมาแซวมั่ง
“กูว่าคืนนี้มึงห่วงตัวเองก่อนมั้ย ว่าจะรอดไอ้หวายหรือเปล่า”ผมเลยแกล้งแซวพวกมัน
“จวย”สองคนมัน พวกพี่แป๊ะ พี่แบงค์ พี่โดม ขำคิก ก่อนจะพากันกลับก่อน พรุ่งนี้พวกแกว่าจะไปหาพี่เปอร์ ไอ้เจย์ก็เลยกลับไปด้วยสงสัยกลัวจะเสร็จไอ้หวาย อิอิ ไอ้ฝิ่นขยับตัว งึมงำ แต่มือมึงนี่เหนียวฉิบเกาะกระปุกเหมือนเกาะกูเลย ผมตบขามันเบาๆเหมือนตบก้นเด็กให้รู้ว่ามีคนอยู่
“พาไปนอนข้างบนไป”ไอ้พายบอกผมที่ตอนนี้มายืนยิ้มข้างๆ ไอ้บลูยิ้มแบบล้อๆ ผมงงว่ามึงจะยิ้มทำไม
“ไม่ล่ะว่าจะกลับแล้ว”ผมบอกมัน มือก็สะกิดขาไอ้คนตัวบางให้มันตื่นไปด้วย
“นอนนี่แหละ น้องมันหลับ”ไอ้พายบอกเหตุผล มึงจะห่วงเมียกูเกินไปไหม ล้อเล่นครับ
“ก็ปลุกให้มันตื่น”ผมบอกหน้าตาเฉย ไอ้พายส่ายหน้า
“มึงอย่าเกรียน ไอ้ไผ่ พวกกูไม่แอบฟังหรอกเพราะมีคนแทนแล้ว”ไอ้หวายเอ่ยออกมาหันไปล้อไอ้พายจนมันตบกระบาลเข้าให้
“หึ กูไม่กลัวหรอกเรื่องนั้น”ผมพูดความจริงพวกมันอยากฟังก็ฟังไป
“ไป อย่าดื้อน้องไผ่”ไอ้พายพูดอีกครั้ง เสือกล้อกูอีกเรียกแบบตอนเด็กเวลาผมรั้น มันจะทำเสียงแข็งใส่ กูกลัวตายห่า ในสามคนผมอ่อนสุดอายุนะครับไม่ใช่สติปัญญา แค่อ่อนเดือนเฉยๆ พวกมันก็นับเพราะตอนเด็กใครอายุมากกว่ามีสิทธิ์สั่งได้
“ไอ้พาย กูจะอ้วก ถ้าเป็นแต่ก่อนกูจะไม่ว่าเลย”ไอ้หวายพูดพร้อมกับทำท่าไปด้วย
“ใช่ บลูน่ารักกว่ามันอีก”ไอ้บลูพูดแบบอิจฉา มันยังไม่ลุกครับ ผมขี้เกียจจะพูดแล้วหันไปปลุกไอ้ตัวดีให้ตื่น มันอืออาแถมยกตีนถีบอีก ผมเลยตีขามันไปทีให้มันรู้สึกตัว มันลุกครับแต่สลึมสลือมากก่อนจะเขยิบมานั่งคร่อมบนตัวผมหน้าซุกอกมือยังถือกระปุกเหมือนเดิม ผมทำอะไรไม่ถูกไอ้พวกนั้นชอบใจปล่อยฮาเลยเห็นไอ้ฝิ่นละเมอแต่ไม่เท่าหน้าผมที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่เคยเจอ หมดสภาพจริงๆมึง
“เมียมึง แม่งยังกับเด็กสิบขวบ”ไอ้บลูพูดพลางส่ายหน้าขำๆ
“คุณพ่อพาน้องขึ้นนอนดีกว่าไหม”ไอ้หวายได้ทีล้อจนผมถีบเข้าให้
“มึงไปรับปู่กับน้องมันด้วยหรือเปล่า”ไอ้พายถามผม ผมส่ายหน้า
“เขาไม่ชวน”ไอ้หวายเสือกมั่ง เสียงกวนส้นจริงๆ
“ชวน แต่กูยังไม่ไป”ผมบอกออกไป มันชวนผมเมื่อเช้า ผมบอกไม่ไปมันก็เงียบทำหน้างอนๆใส่ เพิ่งจะมาคุยกันตอนที่ผมชวนมันมานี่แหละ บอกมันว่ายังไม่พร้อมเอาไว้ถ้าพร้อมจะไปหาถึงกระบี่เลย ผมพูดจริงๆถ้ายังคบกันอยู่ผมไม่กลัวหรอกในเมื่อเอาหลานเขามาแล้วก็ต้องรับผิดชอบให้ดีเหมือนที่เขาเลี้ยงมา มันอึ้งไปเลยก่อนจะยิ้มอายๆ หายงอนเลยที่นี้ ตบท้ายว่ามันจะคอยดูอย่าดีแต่ปาก หึหึ
“ทำไมวะ”ไอ้พายถาม มึงจะสงสัยอะไรนักหนาวะ
“ไม่ทำไม ไม่ไปก็คือไม่ไป ห้องไปทางไหน”ผมตัดบทก่อนจะถามห้อง มันจิ๊ปากก่อนจะเดินนำ ผมก็ต้องกระเตงลูก เอ้ย เมียไปด้วย ไอ้พวกนั้นขำคิก ก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนคู่ใครคู่มัน ยกเว้นไอ้หวายที่นอนคนเดียวเพราะไอ้เจย์ชิ่งกลับไปแล้ว ผมปลุกไอ้ฝิ่นให้ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันอย่างเดียว ก่อนจะพากันลงมาข้างล่าง เจอไอ้พายยืนทำกับข้าวอยู่ ผมพาไอ้ฝิ่นที่ยังไม่เต็มตื่นไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ผมแกล้งเดินไปใกล้มันก่อนจะเตาะขามันเล่นทำเอาทรุดเลยครับ
“ไอ้เหี้ยยยยย”มันด่ายาวเลยครับ ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้น
“หึหึ เข่าอ่อนเลยเหรอวะ แล้วไอ้บลูล่ะ”ผมแซวมัน เดินไปหยิบนมเทใส่แก้วเอามาให้ไอ้ฝิ่น
“มันไปแต่เช้าแล้ว แม่ง หื่นฉิบ จะลักหลับกูให้ได้เลยถีบแม่งตกเตียงซะ”มันเล่าถึงเมื่อคืนก่อนจะคนข้าวในหม้อต่อ ไอ้บลูแม่งสบายเลยได้ไอ้พายเป็นแฟน มันเป็นคนเอาใจเก่งครับพอกับไอ้บลูแหละ รองมาก็ไอ้เจย์ ไอ้หวาย ส่วนผมก็แล้วแต่อารมณ์ แต่ตอนนี้ผมเริ่มโดนมันครอบงำเข้าไปทุกทีแหละว่าต้องทำอะไรให้มันบ้าง แต่ผลตอบแทนคือถ้าพอใจมันยิ้มให้ผมจะรู้สึกอารมณ์ดีทั้งวัน
“เฮ้ย”มันเดินไปแกล้งไอ้ฝิ่นจนสะดุ้ง ไอ้นั่นทำหน้างงๆ ยังสลึมสลืออยู่ เมื่อคืนมันล่อเบียร์ไม่ใช่น้อยแถมพี่แบงค์แม่งหิ้ววอสก้ามาด้วยเลยกระดกกันเข้าไปอีกตอนเล่นไพ่ แม่งตีกันให้วุ่นไปหมด ปวดหัวฉิบ
“ไอ้บลูรีบไปไหนวะ”ผมพูดถึงไอ้บลู
“มันขับรถพาแม่ไปทำธุระ”ไอ้พายบอก ผมพยักหน้า
“ลูกที่ดี หึ”ผมพูดขำ ไอ้พายก็ยักคิ้วรับก่อนจะตักข้าวต้มมาให้พวกผม ไอ้ฝิ่นจะเอาเข้าปากแล้วครับ
“เฮ้ย เป่าก่อนมันร้อนเดี๋ยวปากพอง”ไอ้พายไวกว่าผมอีก จับมือไว้ทัน มันพยักหน้าหงึกๆก่อนจะเป่า
“มึงไม่น่าบอกเลย น่าจะให้เข้าปากไปซะ ขี้เซานัก”ผมว่ามัน มันแลบลิ้นใส่
“พี่พายเขาเป็นคนดี ไม่ใช่มึงชอบแกล้งกู”มันชมไอ้พายหันมาว่าผม
“ก็มึงมันน่าแกล้ง”ผมบอกมันยิ้มๆ
“สัด”สั้นๆ ไอ้พายมองหน้าพวกผมที่กัดกันแต่เช้า ส่ายหน้ายิ้มๆ
“อร่อยมั้ย ถ้าอร่อยมาบ่อยๆสิ”ไอ้พายพูดกับมัน มันพยักหน้ายิ้มรับ
“มึงชวนใครไม่ชวน พวกมึงกินยังไม่ได้ครึ่งมันเลย แดกเปลือง”ผมแกล้งว่ามันเข้าไปอีก ก่อนจะเอาทิชชู่ไปเช็ดปากให้มัน
“ช่วยไม่ได้ มึงหลวมตัวมาแล้วก็ต้องเลี้ยงกู”มันหันมาพูดใส่หน้าผม
“ฮ่าๆๆ เออ จริงวะ”ไอ้พายหัวเราะเห็นด้วยกับไอ้ฝิ่น เข้ากันดีจริงนะมึง ก่อนมันจะยื่นชามไปหาไอ้พาย ๆ ก็ใจดีลุกไปตักให้
“สันดานเสีย”ผมว่ามัน มันทำหน้างอ ก่อนจะขอบคุณไอ้พายที่ยกมาวางแบบเต็มชามเลยทีนี้
“มึงก็ไปว่ามัน”ออกรับแทน มันยิ้มได้ใจเลยครับ มีพวก ผมตีหัวมันก่อนจะลุกไปสูบบุหรี่ข้างนอก ได้ยินเสียงมันสองคุยอะไรกันก็ไม่รู้ ไอ้เส้นตื้นนั่นหัวเราะชอบใจ ไอ้ฝิ่นมันเป็นคนมีเรื่องขำขันเยอะมากอยู่สองคนมันชอบเล่าให้ฟังบางทีก็ทายปัญหาปัญญาอ่อน ผมก็แกล้งไม่สนใจมัน ไม่หัวเราะเรื่องที่มันเล่าแต่ในใจอยากจะปล่อยแต่กลั้นไว้แกล้งให้มันหน้าแตก จนมันหงุดหงิดเดินสะบัดบ๊อบเข้าห้องผมก็ตามไปง้อมันแต่ดูจะไม่สำเร็จเพราะมันหงุดหงิดมากกว่าเดิม หึหึ
“คราวหน้าพี่พายทำกับข้าวไว้เยอะๆนะเก็บตังค์ที่ไอ้นี่”มันหันมาชี้ทางผม
“เออ พี่จะเก็บมันจนคุ้มเลย”มันขยี้ผมไอ้ฝิ่นก่อนจะกระซิบกระซาบ พวกเคะเขาเข้ากันดีจริงๆ มันพยักหน้ารับคำก่อนจะใส่หมวกกันน็อคขึ้นซ้อนท้าย ผมพยักหน้าให้ไอ้พายที่เดินมาส่งหน้าบ้านเป็นการบอกลามันตบไหล่ไม่แรงนัก ไอ้พายโบกมือมันก็โบกตอบ พอลับตามันก็กอดเอวผมเอาคางเกยไหล่ ผมอมยิ้มไม่ให้มันเห็นหรอกว่าชอบที่มันกอด
***************************************************************************************
ปล.ยังไม่ได้กลับเลยแต่พอดีบ้านญาติติดเน็ตแล้วเลยลงได้ แต่เน็ตช้าไปหน่อย เห็นเลือดนองที่เม้นท์คงยังไม่หมดตัวหรอกนะ ว่างๆเด็กๆเขาจะมาเล่นให้ดูอีก ให้ฝิ่นพักมั่งตูดบิดเป็นเป็ดแล้วเจอไม้ไผ่ตีก้น หึหึ
-
ไผ่กอนี้ลำตั้งไม่มีล้มเด้อ :laugh:
-
ใครหว่าโทรมาหาไผ่
-
ไผ่โคตรหื่น
-
ใครโทรมา?
มาม่ากำลังต้มน้ำสินะ :serius2:
-
ถ้าฝิ่นจะมีงานให้จัดการอีกแล้ว
คนในโทรศัพท์คือใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย
-
พี่ไผ่หื่น น้องยั่ว เข้ากัน
-
สุภษิตหนนี่ยว่ต่ฟนก่ผ่
-
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
:haun4:พี่ไผ่หื่นอ่ะ
ว่าแต่ใครโทรมาหาพี่ไผ่อ่ะ จะมีดราม่าไหมเนี่ย :oo1:
-
ตอนที่ 32
“หาววววววววว”เสียงอีออยอ้าปากหาวออกมาหลังจากจบคลาส
“มึงไม่เขมือบหัวกูเลยล่ะ”ผมว่ามัน ก่อนมันจะยื่นหน้าอ้าปากจะมางับหัวผม
“อีวึ่ง”ผมด่ามัน
“อีสก๊อย ทำเป็นกระแดะเอาภาษาบ้านผัวมาด่ากู”มันเบะปากด่ากลับ ก่อนจะหันไปเห็นแฝดนรก”เฮ้ย รีบไปไหน”มันยกตีนขึ้นสกัดเก้าอี้ทันทีไม่ให้ออก
“ป๊ากูให้รีบกลับ”ไอ้โอมเอ่ยออกมา ท่าทางมันได้พูดเล่นหรือพูดเลี่ยง ป๊ามันดุมากแต่ก็ยอมม๊ามันคนเดียว แต่กับพวกผมท่านก็ใจดีนะ ไปกินไปนอนเมาขี้แตกขี้แตนก็ไม่เคยด่ามีแต่บอกห้ามขับใครกลับตาย อันนี้ผมพูดเล่น ท่านเป็นห่วงโดยเฉพาะไอ้สองตัวลูกชายสุดโปรดขับรถอย่างกับสิบล้อเมายา แต่เรื่องเวลาหรือระเบียบวินัย นี่เป๊ะมาก ไอ้สองคนกลัวแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
“พวกมึงก่อเรื่องหรือเปล่า”ผมถามมันทันที พวกมันมองหน้ากัน
“ไม่มี”ไอ้อาร์มสรีบตอบแต่หลบตา ไม่รอดสายตาอันฉลาดและหน้าตาดีของผมหรอก หุหุ
“จริง”ผมย้ำอีก จนพวกมันถอนหายใจทรุดตัวลงนั่ง
“ฝิ่น กูทำไงดีอ่ะ”จนได้ ไอ้โอม
“พวกมึงไปล่อใครมา แล้วท้องเหรอ”อีออยถามตาโตพอกับปากที่อ้ากว้าง จนไอ้อาร์มสต้องปิดปาก ก่อนจะลากมันและพยักหน้าให้พวกผมออกจากห้อง พากันไปนั่งตรงมุมลับตา
“ล่อ แต่ไม่ได้ท้อง”ผมตอบแทบจะพร้อมกัน
“คือ เมื่อวานป๊ากูปรี๊ดแตก พวกกูไม่ไปกินข้าวรวมญาติกับเขา กูโกหกเขาว่ามีกิจกรรมที่ ม.”ไอ้อาร์มสพูด ก่อนจะหันมองไอ้โอม
“แล้วบังเอิญมาก กูสองคนนัดเด็กไปกินอาหารที่โรงแรม และก็xxกัน ป๊ากูไม่รู้โผล่มาจากไหน เต็มๆ”ไอ้โอมเล่าต่อก่อนจะทำหน้าเซ็งๆ
“คาตาเลย”ไอ้อาร์มสพูดต่ออีก
“กูว่าคาตูดด้วยแหละ ฮ่าๆๆๆๆ”อีออยต่ออย่างขำๆก่อนจะหัวเราะชอบใจ ผมก็เกือบจะขำแต่พอเห็นหน้าพวกมันก็สงสาร
“กูเครียดอยู่นะโว้ย”พวกมันตะโกนแทบจะพร้อมกัน
“เออๆๆๆ โทษที”อีออยขอโทษแต่ปากยิ้มๆ
“ม๊าไง”ผมบอกมัน เพราะมีปัญหาทีไร ม๊ามันเคลียร์ทุกที
“ถ้าม๊าช่วยกูไม่กลุ้มใจหรอก”
“คราวนี้ม๊าเข้าข้างป๊าเต็มๆ”ไอ้อาร์มสบอก
”เพื่อนม๊ากูเอง”ไอ้โอมพูดต่อ
“แล้วทำไมพวกมึงไม่ไปตามที่ป๊าบอกวะ”อีออยถามมันต่อ
“ถ้าแค่กินข้าวในหมู่ญาติกูไม่หนีหรอก”ไอ้อาร์มสพูดพลางเสยผม ผมสองคนเลิกคิ้ว
“นี่เอาเพื่อนมาด้วย แบบให้ดูตัวจะหมั้นหมายกัน กูไม่เอาอ่ะ”ไอ้โอมพูดพลางเบะปาก
“แต่พวกมึงก็น่าจะไปก่อน เอาไม่เอาก็ค่อยมาคุยกับป๊าทีหลัง”ผมบอกมัน สมควรที่เขาจะโกรธ
“ผู้หญิงผู้ชายวะ ลูกเพื่อนม๊ามึงอ่ะ”อีออยถามได้สิ้นคิดมาก
“ผู้หญิงสิ”มันพูด กูไม่เคยเห็นเขาดูตัวเกย์ กระเทยกันสักที มันอาจจะมีก็ได้นะแต่ผมไม่เคยเห็น
“ไม่สวยเหรอ”มันถามอีก
“ก็น่ารักดี กูก็รู้จักเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก แต่พวกกูไม่ได้คิดไกลขนาดนั้น”ไอ้อาร์มสบอกก่อนจะมองไอโฟน และมองหน้ากัน
“ยายสองคนนั้นเป็นแฝดเหมือนกูนี่แหละ แถมเป็นเลสเบี้ยนด้วย”ไอ้โอมพูดเหมือนจะขำแต่ขำไม่ออก
“อ้าว แล้วพวกมึงต้องกังวลอะไร ก็บอกเขาไปสิ”อีออยพูดใส่
“เออ ไม่เห็นจะน่ากลุ้มเลย”ผมเสริมต่อ
“บ้านเขากับบ้านกูไม่รู้ ต่อหน้าพ่อแม่มันและผู้ใหญ่มันจะเรียบร้อยมาก ดูไม่ออกเลย เมื่อวานมันก็โทรมาบอกว่ายังไม่รู้จะบอกพ่อแม่มันว่าไงเลย กูก็เห็นใจมันนะ”ไอ้อาร์มสเล่าให้ฟังอย่างเห็นใจจริงๆ
“แต่ตอนนี้พวกกูต้องเห็นใจตัวเองก่อนว่าจะบอกป๋าเรื่องเมื่อวานยังไงดี และเรื่องสองคนนั้นอีก”ไอ้โอมพูดต่ออย่างเซ็งๆกลุ้มๆ
“กูว่าพวกมึงกลับไปขอโทษป๊ากับม๊าก่อน และพูดกับเขาตรงๆว่ารู้สึกยังไง ส่วนเรื่องสองคนนั้นพวกมึงก็ไม่ต้องพูดให้เขาเป็นฝ่ายบอกเอง”ผมแนะมันเพราะมันผิดจริงๆ
“มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เขาเสียใจที่พวกมึงโกหกเขามากกว่าจะโกรธ”อีออยบอกมันอีก มันพยักหน้าอย่างจำนน ผมตบไหล่มัน”พอแล้วเลิกแซด ปัญหาเท่าเจี๊ยวมด ทำพวกมึงหำหดเลย คริคริ”อีออยพูดใส่พวกมันขำๆ แต่พวกผมรู้ว่านี่แหละคือการปลอบใจของมัน
“เออว่ะ ขอบใจ”พวกมันบอกก่อนจะรีบอีกเมื่อโดนกระหน่ำโทรเข้ามาอีก ก่อนจะรีบโกยทันที ทำเอาขำ พวกมันจะแบดบอยยังไง แต่ก็ทำนิสัยเด็กในบางเรื่องเหมือนผมกับอีออยนี่แหละ
“สัด โกยอ้าวเป็นหมาโดนตอนเลย”อีออยพูดขำ ๆ ผมก็หัวเราะเห็นด้วย “แล้วมึงนั่งเจ๋อทำไม ผัวไม่มารับเหรอ”เสร็จทางนั้นกัดทางนี้
“มันเรียนเพิ่ม”ผมบอกก่อนจะหยิบหมากฝรั่งมาเคี้ยว มันพยักหน้ารับรู้
“เดี๋ยวนี้ไอ้ต้ายังมายุ่งกับผัวมึงมั้ย”อีออยถามขึ้นมา หลังจากจิ๊กที่เหลืออีกครึ่งเข้าปากไป
“ไม่เห็นนะ”ผมสั่นหัวบอก ก่อนจะเอามือเท้าคางมองโน่นมองนี่ มีกลุ่มผู้หญิงน่าจะเป็นน้องปีหนึ่ง ยิ้มอายๆให้ผม ๆก็ยิ้มให้
“ดีโว้ย ชะนียิ้มให้เก้ง”อีออยพูดยิ้มๆแล้วมันก็พูดต่อ “แต่ไอ้ต้า กูเห็น”
“อะไร มึงเห็นมันทำอะไร”ผมหันขวัญทันทีโดยที่มันยังพูดไม่จบ
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงไม่สนใจไม่ใช่เหรอ”มันหัวเราะก่อนจะลอยหน้าใส่ผม
“ยังไง มึงจะพูดอะไร”ผมคาดคั้นมัน
“อะไรของมึง”มันจิ้มหน้าผม “กูพูดไปงั้นแหละ อิจฉาไง รู้จักมั้ย”มันทำหน้าแรดสไตล์มัน
“ไอ้เป๊บเด็กมึงไง”ผมล้อมันบ้าง
“อีฝืด มึงหุบปากอ้าขาอย่างเดียวพอ ไม่ต้องนำเสนอให้กู”มันพูดใส่ ผมหัวเราะคิกคัก เมื่อเช้ามันซื้อขนมมาให้อีออย อีนี่ด่าใหญ่หาว่าเอาแต่ของอ้วนๆมันๆมาให้ แต่สุดท้ายฟาดเรียบ
“ว่าแต่กู ระวังเถอะ”ผมจิ้มหน้ามันกลับ มันแสยะยิ้ม
“ทำไม ระวังจะเดินขาโก่งแบบมึงนะเหรอ”หุบเลยผม จากจิ้มกลายเป็นจิกหัวมันแทน พูดแล้วอยาก เอ้ย ยอกไม่หาย ว่ามันไม่ได้ ยิ่งห้ามยิ่งโดน ติดสัดไงไม่รู้
“อีหื่น พูดถึงผัวทำนั่งเพ้อฝันอมยิ้ม นึกถึงตอนโดนล่อสิมึง”มันพูดเห็นภาพเลย นี่ผมยิ้มอยู่เหรอ
“มึงสิหื่น กูยังไม่ได้คิดอะไรเลย”ผมตีมันที่ดันรู้ทันผม มันก็คิกคักล้อผมจนเหนื่อยไปเอง
“อีสามตัวนั้นกลับมายังวะ”ผมถามถึงอีสามสาว ที่ตอนนี้ไปออกค่ายกับ ม. ที่เรียนอยู่
“อาทิตย์หน้าโน่น”อีออยบอก
“มึงกลับเลยเปล่า”ผมถามมัน
“เลี้ยงกูเหรอ”มันเกาะแขนผมทำเล่นหูเล่นตาใส่
“แสนรู้นะมึง” ผมพูดจบมันก็ยักไหล่ ก่อนจะพากันไปกินอาหารอิตาเลี่ยน ที่นานแล้วไม่ได้กิน ถ้าแม่ผมกลับมาทำให้กินเรื่อย พูดแล้วก็คิดถึง อีกตั้งสองเดือนกว่าจะมา สักพักอาหารก็มา สปาเก็ตตี้ พาสต้า พิสซ่า ร้านนี้เป็นร้านประจำของพวกผมเลย ไม่ได้ตั้งในโรงแรมหรือห้างเป็นร้านเล็กๆแยกมาจากตัวบ้าน เจ้าของเป็นคนไทยได้แฟนเป็นคนอิตาเลี่ยน อร่อยมาก ทั้งเส้นทั้งแป้งเขาทำเองรวมถึงเครื่องปรุงต่างๆด้วย สดใหม่ตลอด ไอ้ไผ่เคยมากับผมแค่สองครั้ง มันไม่ค่อยชอบกินอาหารฝรั่งเท่าไร แต่มันทำได้หลายอย่างนะอร่อยด้วย เก่งกว่าผมอีก
“อร่อยเหมือนเคย มึงว่าถ้าเอาปลาร้าราดแทนซอสจะแซบมั้ยวะ”อีออยพันสปาเก็ตตี้เข้าปาก ก่อนจะถาม
“ไม่รู้วะ คราวหลังมึงก็ลองใส่สิ”ผมบอกมันอย่างไม่คิดอะไร กำลังเพลินกับพิสซ่าที่แป้งนุ่มกรอบแถมขอบชีสอีก
“อืม ความคิดดี เอาไว้กูไปเอาที่ห้องผัวมึงดีกว่า”มันเสือกเห็นด้วย
“ไปเอาบ้านพี่พายโน่น ห้องมันไม่มีหรอก”ผมบอกมัน เพราะส่วนใหญ่จะอยู่บ้านพี่พายมากกว่า
“ฮ่าๆๆๆ มึงโดนมากไปเปล่ากูพูดเล่นก็เส้นตื้นตามกู อีรอยหยักน้อย”มันหัวเราะแทบจะสำลักก่อนจะว่าผม
“ฮ่าๆๆๆๆ กูก็เล่นตามมึงไง กลัวมึงเก้อ อีปรสิต”ผมแกล้งหัวเราะและพูดใส่มัน อีเวร กูนึกว่าจะเอาจริงเลยเผลอจี้เส้นตาม ดีนะไหวตัวทันแก้ลำกลับ
“อีฟอร์มจัด”มันว่ายิ้มๆอย่างรู้ทัน ผมก็ยักไหล่ ก่อนเจ้าของร้านจะเข้ามาทักเป็นภาษาอิตาลี ผมก็พูดกลับ แกใจดีมากดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกับปู่ผม ก่อนจะขอตัว พวกผมก็กินกันต่อ
”เพื่อนผัวมึงจะมาเหรอ”จู่ๆมันก็ถามผม
“อืม รู้ได้ไง”ผมรับก่อนจะถามกลับ
“เผอิญกูเอาหูหนีไม่ทัน ได้ยินอีหยีมันคุยกับพี่เจย์น่ะ”มันพูดกวนๆ
“มึงแน่ใจว่าว่าเอาหนี”ผมบอกกลับ หน้าอย่างมันเหรอจะเอาหูหนีไม่มีทางหรอก มันก็ยักไหล่
“ไอ้ไผ่ไม่เห็นมันตื่นเต้นเลย พี่พายบอกกูเห็นมันทำหน้าปกติ พยักหน้าหงึกหงัก”ผมพูดต่อ พี่พายบอกมัน ๆ ก็พยักหน้าไม่พูดอะไร แต่ดูพี่พายเป็นกังวลแปลกๆ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า ตอนมันไปส่งที่บ้านผมก็ไม่ได้ถามเพราะมันปิดด้วยปากเลยอดถามเลย เอาความเคลิ้มมาบดบังคำถามกูได้ไงวะ
“กูว่าหน้าปกติแกมากกว่า ถ้าแกทำหน้าระรื่นฉีกยิ้มปากบาน ได้โดนมึงสงสัยแน่”อีออยพูดแสดงความคิดเห็นที่ฟังแล้วเข้าท่าปนเข้าข้างมันเต็มๆ
“ทำไมกูต้องสงสัย แค่เพื่อน”ผมย้อนมัน
“มึงเคยเห็นผัวมึงเขาตื่นเต้นอะไรมั้ยล่ะ นอกจากล่อมึงแล้วอ่ะ”มันย้อนผมอีก
“มึงเห็นไงว่ามันตื่นเต้น”ผมพูดอีก พูดออกมาได้
“แสดงว่ามึงไม่มีน้ำยาทำแกตื่นเต้นไม่ได้”มันว่าเข้าให้ จี๊ดโคตร
“มันไม่ตื่นเต้น แต่เร้าใจโว้ย”ผมตอกมันกลับ กูอยาก ไม่สิ ไม่อยากให้ใครเห็นทั้งนั้นแหละ
“กูไม่เชื่อ”มันย้อนอีกยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“เรื่องของมึง”ผมก็ยื่นไปบ้าง
“คริคริ ร้อนตัวนะมึง กลัวไม่รู้ไง หืม นังดอกกกฝิ่น”มันคิกคักก่อนจะลากเสียงใส่
“อีเลว”ด่าแม่งเลย แต่คงไม่เจ็บเพราะมันอมยิ้ม ก่อนจะยกน้ำกีวีดื่ม”แต่กูว่ามึงต้องสงสัยวะเรื่องเพื่อนพี่ไผ่”มันพูดต่อ
“แสนรู้คงธรรมดาไปสำหรับมึง จะใช้คำว่าสอดรู้ก็ดูจะเกินไป”ผมทำเป็นส่ายหน้าพูดชมมันแบบทึ่งมาก
“มึงว่ากูเสือกเลยก็ได้ หมดเรื่อง อีสำเพ็ง”มันเลยเท้าเอวจิกตาด่ากลับ ทำเอาผมหัวเราะ
“กูยอมรับก็ได้ ไม่รู้กูคิดไปเองหรือเปล่า วันที่พี่พายบอกมัน ดูแกทำหน้าแปลกๆ เหลือบมองกูเป็นระยะๆ”ผมเล่าให้มันฟัง
“ผัวมึงไม่ออกอาการเลยเหรอ”มันถามกลับ
“อืม” ผมพยักหน้าพูดกับมัน อย่างที่บอกมันนิ่งมาก
“แล้วมึงคิดว่าไง กูอยากฟังมึงก่อนว่าคิดตรงกับกูมั้ย”มันถามผมกลับ
“กูบอกตามตรง ต้องไม่ใช่เพื่อนธรรมดาแน่นอน”ผมตัดสินใจพูดกับมัน มันเลิกคิ้ว”กูว่าแฟนเก่าหรือไม่ก็แบบเซ็กส์เฟรนด์ อะไรประมาณนี้”ผมพูดต่อตามลางสังหรณ์ตัวเอง
“แล้วถ้าเป็นตามที่มึงคิดล่ะ”มันถามอีก ผมยกยิ้ม
“กูไม่ทำไม แต่ถ้ามาทำตัวของหายอยากได้คืนกับกูเมื่อไร เห็นดีกันแน่”ผมบอกมันอย่างไม่พูดเล่น เพราะอย่างที่บอกเราไม่สนอดีต อะไรที่ดีเก็บไว้เป็นความทรงจำ ไม่ดีก็จำไว้เป็นบทเรียนเอามาแก้ไขปัจจุบันที่เป็นอยู่ ว่าจะไม่ทำมันอีก
“เอ้อ แค่คิดยังไม่ได้เกิด มึงปรี๊ดมากไปป่ะ”มันท้วงผมขำๆ”คิดตรงกับกู แล้วมึงจะถามแกมั้ย”มันบอกก่อนจะถามอีก
“อาจจะ แต่ต้องเลือกเวลาและสถานการณ์ อย่างเวลาแบบนั้นดีมั้ย คริคริ”ผมบอกยิ้มๆ ไปปรี๊ดใส่มันไม่ได้คำตอบอาจจะได้อย่างอื่นแทน
“อีมารยา ปลาไหล”มันเบะปาก
“อีเชี่ยะ เขาเรียก สาไถ”ผมบอกก่อนจะตีแขนมันที่หยิกแขนผม ก่อนมันจะหุบยิ้ม
“สี่นาฬิกา”พูดกระซิบกระซาบ
“อืม จะครึ่งแล้ว”ผมยกนาฬิกาดูบอกมัน
“ดอก มุกเอาไว้ที่ผัวอย่าเพิ่งเล่นตอนนี้ กูหมายถึงให้มึงหันไปตามที่กูพูด”มันเน้นเสียงว่ากลับ ผมเลยหันไป ชะงักนิดหน่อยก่อนจะหันกลับ เมื่อเห็นว่าเป็นบุคคลที่ควรเลี่ยงไม่ใช่กลัวแต่รำคาญ
“โห ทำหน้าเหมือนไม่อยากเจอเลยอ่ะ”มันพูดเสียงตัดพ้อ แต่ปากยิ้มกริ่ม
“มึงตัดคำว่าเหมือนออกไปเลย”ผมบอกมันเฉยๆ อย่างนั้นแหละ อีออยเอาตีนเหยียบให้ผมใจเย็น ผมไม่ได้เกลียดมันหรอก แต่รำคาญ พักหลังมันตอแยผมมากขึ้น นี่ยังไม่ได้ถามไม่รู้ไปเอาเบอร์ผมมาจากไหนส่งข้อความแถมโทรมาอีก ผมลบหมดแหละ ว่าจะเคลียร์กับมันให้จบไม่อยากให้เป็นปัญหา แต่ยังหาโอกาสไม่ได้ มาก็ดีแล้ว
“โธ่ ใจร้ายอีกแหละ”มันพูดอีก ถ้าใครเห็นต้องอดขำและใจอ่อนกับมันแน่
“แล้วนี่บังเอิญหรือจงใจ”อีออยถามมันยิ้มๆ มันหันไปทันที
“บังเอิญจริงๆ พอดีมาส่งเพื่อน ก็เลยแวะซื้อพิชซ่าไปฝากน้องน่ะ”มันรีบพูดกลัวว่าจะโดนอีก
“จริงดิ”อีออยทำเป็นตาโตใส่ มันก็พยักหน้า ก่อนอีออยจะขอตัวรับโทรศัพท์ คงเป็นพี่มันโทรมา เลยเหลือผมกับมัน
“ฝิ่นอิ่มแล้วเหรอ”มันถามผมเสียงเพราะมาก ถ้าเอาหน้าผัวมาใส่คงจะดี
“อิ่มตอนเห็นหน้ามึงนี่แหละ ว่าจะแดกต่อเลยกระเดือกไม่ลง”ผมใส่มันอีก ดูสิกูสันดานเสียขนาดนี้มึงยังอยากเป็นเพื่อนกูมั้ย มันอึ้งพอสมควร ก่อนจะยิ้มขำๆ
“ฝิ่นตลกอ่ะ ดูพูดจาไม่เข้ากับหน้าตาเลย เดี๋ยวๆๆ ไม่ได้ด่าหมายถึงหน้าตาสวยแต่ไม่นึกว่าจะเป็นคนพูดจาตลก”มันพูดเหมือนจะชม พอผมขยับปากมันรีบแก้ทันที
“ไม่ได้พูดตลกพูดจริงๆ เลิกโทรเลิกส่งข้อความมาได้แล้ว”ผมพูดจริงจัง
“เพื่อนกันโทรหาไม่ได้เหรอ”มันพูดอ้อนๆ
“กูเป็นเพื่อนกับมึงตอนไหน”ผมย้อนมันอีก
“ก็ตอบรับหน่อยสิ”มันบอกยิ้มๆ ผมจ้องมัน
“อยากเป็นเพื่อนหรืออยากเป็นแฟน”ผมถามมันตรงๆ
“เฮ้ย หลงตัวเองไปเปล่า”มันยิ้มล้อๆ ผมแสยะยิ้มก่อนจะพูดออกมา
“ใช่ กูเป็นคนหลงตัวเอง แล้วไง”ผมกอดอกมองหน้ามันที่เงียบไป
“ไม่แล้วไง ไม่สนเหรอ”มันพูดยิ้มๆใส่ผม แต่แววตามันเจ้าเล่ห์มาก
“ไม่”ผมตอบทันที
“ทำไมล่ะ มีอะไรที่ด้อยเหรอ”มันถามต่ออีก ลูกอีช่างถาม ๆ แม่งอยู่ได้
“ทุกอย่าง และถึงเหนือกว่าก็ไม่สน ไม่ชอบคือไม่ชอบ”ผมพูดตรงๆ
“เป็นเพื่อนก็ไม่ได้”มันย้ำอีก
“เป็นได้ ถ้าอยากเป็นด้วยความจริงใจก็จะเป็น แต่ถ้ามากกว่านั้นกูตอบรับไม่ได้ ซึ่งมึงน่าจะรู้ว่าทำไม”ผมก็ย้ำมันเหมือนกัน มันเงียบไปก่อนจะยิ้มออกมา
“ไม่เหมือนที่คิดไว้”มันส่ายหน้าบอกผมยิ้มๆ
“มึงคิดเหมือนที่คนอื่นเขาพูดถึงกูล่ะสิ ว่าง่าย ขอแค่มีเงินก็เอาได้แล้ว”ผมแสยะยิ้มพูดใส่หน้ามัน
“ใช่ แต่พอได้คุยด้วย มันไม่ใช่และยิ่งเข้าใกล้บอกตรงๆว่าตกหลุมรักเข้าให้ อิจฉา อยากจะแย่งมาเป็นของตัวเอง และก็มั่นใจด้วยว่าต้องได้ แต่ผิดคลาด ขอโทษนะที่มองผิดไป”มันยอมรับก่อนจะพูดความรู้สึกของมันออกมา ผมไม่อยากจะพูดอะไรเลยตอนนี้
“กูอยากถีบหน้ามึงจริงๆ ที่ดูถูกกู”ผมบอกมันอย่างที่คิด นึกว่ามันจะโกรธ มันกลับหัวเราะเสียงดัง
“ฮ่าๆๆๆ”มันเอามือกุมท้อง
“ญาติมึงเผาไม่ไหม้ไงหัวเราะอยู่ได้”ผมด่ามัน สัด ไม่อายไงวะ
“ก็ขำอ่ะ พูดมาได้อยากถีบหน้า ขาถึงเปล่า คริคริ”มันยังไม่หยุด
“ถึงสิ ถ้ากูถีบตอนนี้”ผมยกตีนขึ้นมาเลย มันรีบจับทันที ผมสะบัดออก
“เฮ้ย ใจเย็น ๆ”มันเลยยกมือแบบยอมแพ้ อีออยกลับมาพอดี
“มึงไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ”ผมประชดมัน
“พี่กูน่ะสิ ไม่รู้จะคุยเชี่ยะอะไรนักหนา ถามอยู่นั่นแหละ แล้วคุยอะไรกันวะเสียงดังเชียว”มันบ่นเซ็งๆก่อนจะถามเมื่อเห็นไอ้นิวยังนั่งทำหน้ากลั้นหัวเราะอยู่
“ไม่มีไรหรอก เคลียร์กันนิดหน่อย แล้วเป็นเพื่อนได้ยัง จริงใจนะ”มันรีบบอกอีออยทันที ก่อนจะขออีก
“นี่ พูดมาได้ความจริงใจเขาแสดงออกทางการกระทำไม่ใช่คำพูด ยกตัวอย่าง จ่ายมื้อนี้เพื่อฉลองการเป็นเพื่อนกัน เข้าใจ๊”อีออยนำเสนอได้ดีมาก
“เรื่องเล็ก สั่งไปกินที่บ้านด้วยมั้ยล่ะ”มันโบกมือก่อนจะถามต่อ
“งั้นไม่เกรงใจนะ”อีออยรีบรับทันที นี่มึงไม่คิดจะถามอะไรให้มากกว่านี้เหรอ สรุปมื้อนี้มันจ่ายหมด ก่อนกลับมันขอไปส่งเพราะไปทางเดียวกัน มันยังย้ำอีกว่ารับมันเป็นเพื่อนแล้วนะห้ามคืนคำ และพรรณาปนแพร่มไปเรื่อย
“ถ้ามึงยังไม่หยุดพูด กูจะ”ผมชักรำคาญมันอีก
“ครับๆๆ หยุดแล้ว ดุจังวะ พี่ไผ่แม่งทนได้ไงวะ”มันรีบพูดขัดก่อนจะอุบอิบตอนท้าย ผมหยิบกล่องทิชชู่เขวี้ยงใส่หัวมันดังโป๊ก มันร้องทำหน้าแหยๆ
“นินทากูนะมึง”ผมว่ามัน อีออยเหล่มองสบตากับผมอย่างรู้กัน ถามว่าทำไมง่ายนักแค่มันพูดขอโทษก็จบแล้ว ผมวัดใจกับมัน ถ้ามันคิดจะตีสองหน้าใส่ผม ๆ ก็ไม่ปล่อยมันเหมือนกัน ผมลงก่อนที่คอนโดไอ้ไผ่ ปล่อยให้มันฟังอีออยพูดไปให้หูชาตลอดทาง
V
V
V
V
V
“อืม กลับมาแล้วเหรอ”ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าเตียงยวบ เพราะแรงคนที่ขึ้นมานอนข้างๆ
“ยัง”มันตอบกวนๆ ผมเลยกระทุ้งมันด้วยเข่า”เฮ้ย เดี๋ยวน้องกูจุก”มันงอขาสกัดทันที
“กลับดึกจังอ่ะ”ผมถามมัน มือก็กอดเอว เอาหัวไปซุกอก
“มึงนอนไวมากกว่า”มันเอามือลูบผม ว่าผมอีก ผมลุกนั่งทับพุงมัน
“มึงแหละไปไหนมา”ผมถามมัน ยื่นหน้าไปใกล้ๆ พิสูจน์กลิ่น
“ดมเสร็จก็หอนด้วยล่ะ”มันยักคิ้วใส่
“มึงก็เห่ารับด้วยแล้วกัน”ผมก็เอามั่ง”กินที่กูซื้อมายัง”ผมพูดต่อ อันนี้ผมจ่ายเอง อะไรที่เป็นของผัวและส่วนตัว ไม่ต้องมาจ่ายให้
“อืม ขี้ออกไปแล้วด้วย”มันตอบรับได้กวนตีนมาก
“เยอะแหละ”อีกสักที ก่อนมันจะไถลตัวขึ้นไปพิงหัวเตียง ผมเกือบหงายหลังแต่มันดึงเข้าไปหาซะก่อน จนปากประกบกัน ผมกอดคอมันบดจูบใส่ ส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นมันที่ทำเป็นหนี เพื่อล่อให้ผมเข้าไปอีก ผมก็ไล่เข้าไปสนองตอบซะ
“อืม อื๊อ”เสียงผมลอดออกมา เมื่อมันโต้กลับมั่ง เล่นซะหอบเลยหลังจากผละออก เราจ้องตากัน
“มีไรจะบอก”ผมพูดใกล้ปากมัน ๆ มองหน้าไม่ถามกลับว่าเรื่องอะไร แต่ตามันสื่อให้รู้ว่าเล่ามาเลย ผมเล่าให้มันฟังถึงเรื่อง
ไอ้นิวตั้งแต่ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ มันเงียบเหมือนเคย
“กูไม่ได้ตั้งใจจะปิดนะ คิดว่าจะเคลียร์เอง”ผมพูดต่อเมื่อเห็นมันเงียบ ก่อนมันจะดึงผมเข้าไปกอด
“นานนะกว่าจะพูดออกมา”มันกระซิบข้างหู ผมตกใจจะผละออก แต่มันกอดแน่นกว่าเดิม”รู้ไหมกูเกือบจะกระทืบคนตายข้อหาแอบซ้อนท้ายหัวใจกู”มันพูดต่ออีก ฟังเหมือนจะพูดเล่นแต่น้ำเสียงแข็งมาก”กูไม่ชอบให้ใครมาซ้อนเกิน รู้ใช่มั้ย”
“ขอโทษ จะไม่มีแล้ว เชื่อกูนะ”ผมกอดมันตอบ เกือบจะร้องไห้ออกมา ไม่รู้ว่าด้วยความรู้สึกยังไงกันแน่ แต่ที่แน่ๆตอนนี้ไม่อยากให้มันโกรธมันเกลียด มันเอามือลูบหัวผม
“กูเชื่อใจมึง และถ้ามึงเคลียร์ไม่ได้กูจะเคลียร์เอง”มันกระซิบข้างหูได้สยอง ถ้าไอ้นั่นมันได้ยินและเจอด้วยตัวเอง ไอ้ไผ่มันไม่ใช่คนทะนงตัวว่าเก่ง แต่ผมรู้ว่ามันทำจริงๆ
“ขอโทษ ขอโทษ อื๊อ”ผมอยากบอกมันอีก แต่โดนปิดปากซะก่อนเหมือนเป็นการยกโทษให้ พอผละออกมันเช็ดน้ำตาที่ไม่รู้ว่าไหลตั้งแต่เมื่อไร ผมยกมือขึ้นมาเช็ดแต่คงแรงไป
“มึงไม่ควักออกมาเช็ดเลยล่ะ”มันว่าก่อนจะจับมือผมไว้และเช็ดให้ โครตซึ้งเลย เอาชายเสื้อกูเช็ดให้ ทิชชู่หัวเตียงมีไม่ใช้ดีแต่เอาไว้เช็ดอย่างอื่น แต่แค่นี้ก็ดีใจแล้วที่มันไม่โกรธ
“นอนแล้วเหรอ”ผมถามมันทั้งมือทั้งขากอดมันแน่น
“อืม”มันบอกผม
“มึงไม่โวยวายหน่อยเหรอ มันง่ายไปอ่ะ แบบ มึงทำอย่างนี้ได้ยังไง ปิดบังกูทำไม หรือลงโทษแบบตบจูบๆ ไม่มีเหรอ”ผมโวยใส่มันนิดหน่อย อะไรวะ แค่นี้ไม่มันส์อ่ะ
“มึงเลิกดูซะมั่งก็ได้ละครน่ะ”มันผลักหน้าผมออก ผมทุบอกมัน ๆ ก็หลับตาทำเงียบ ผมสะกิดมันยิกๆๆ จนมันลืมตา ผมชี้ให้มันดูปฏิทินว่าวันนี้วันอะไร
“กูเหนื่อย ง่วงด้วย”มันไม่สนใจ ทำท่าจะหันหลังหนี ผมเลยดึงโน้มตัวไปกระซิบข้างหูมัน
“แต่กูอยาก”ผมบอกมัน ปากก็เม้มหูจนมันดันหน้าผมออก
“อีกแล้วเหรอ”มันถามเสียงเบื่อๆ
“นะ นะ”ผมอ้อนมันอีก จูบแก้มมันด้วย
“เสร็จแล้วนอนเลยนะไม่ต่อ กูมีเรียนเช้า”มันพูดจบ ผมเกี่ยวเอวมันแน่นเลย
“ขอบคุณครับ”หอมแก้มสี่ฟอดเลย
*
*
*
*
“อ๊ะ”
“อื้อ”
“ออกมาแล้ว”
“ถ้ากลัวแล้วมึงจะดูทำไม”มันถามมือก็กอดรวบผมที่นั่งตักมันอยู่
“ก็กูชอบอ่ะ”ผมแว็ดใส่มัน ตอนนี้เรื่องดราม่าจบไปแล้ว เลยกล้า หุหุ
“ชอบเชี่ยะไร เห็นกลัวแม่งทุกที ลำบากกูอีก เมื่อไรจะจบวะ และทำไมมึงไม่ไปดูในยูทูป”มันบ่นผมยาวเหยียดเลย แค่ให้ดูรายการ คนอวดผี เป็นเพื่อนทุกพุธ บ่นแม่งอยู่นั่นแหละ
“มันไม่ได้อารมณ์โว้ย”ผมแว๊ดอีก ก่อนจะเบียดมันเอามือมากอดผมให้แน่นอีก เป็นช่วงล่าท้าผีที่เขาบรรยายเสียงได้เยือกเย็นมาก และพิธีกรสาวตาทิพย์ก็พูดอยู่ตรงนั้น อยู่ตรงนี้ ลุ้นสุดๆ
“เดี๋ยวมึงจะได้อารมณ์กูแทน จบยัง”มันว่าอีก เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ดู มันบ่นๆๆๆๆ ผมก็แว็ดๆๆๆๆๆ แต่ก็นั่งดูด้วยกันทุกที เอ หรือว่าผมจะสมัครไปโดยใส่ชื่อมันไปด้วยแต่ไม่ให้มันรู้ดีหว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ
******************************************************************************************
ปล. กลับมาแล้วเหมือนไม่ได้ไปไหนเน๊าะ หุหุ อ่านเม้นท์แล้วรู้สึกดีที่มีคนชอบและติดตาม มาม่าไม่มี มีแต่ยำยำและไวไว มาเร็วเคลมเร็ว เรื่องนี้ไม่เครียด ไม่ซีเรียส รักใสๆ มั้ง 5555555555
-
รักใสใสๆ 55555555555
เกินใสๆแบ๊วๆแล้วววววววว
-
ปัญหกลังม
-
ชอบจริงๆ รักใสใสเนี่ย
-
พี่ไผ่เคลียเรื่องเพื่อนมาเลยนะ
-
ใสๆๆๆๆๆ เบาๆๆๆๆๆๆๆๆ
หื่นๆๆๆๆๆๆ
55555
-
ไผ่อยากรู้ทุกเรื่องของฝิ่น
แต่ของตัวเองไม่ค่อยจะเล่าเลย เคืองนะเนี่ย
-
สรุปว่าเพื่อน(รึเปล่า?)ก็ยังไม่ได้เคลียร์
ลุ้นกันต่อ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:oo1: :oo1:
-
:L2: ชอบเรื่องนี้ก็ตรงที่แต่ละคนกัดจิกกันได้ฮามาก และแต่ละปัญหาก็เคลียร์เร็ว มันจะได้ไม่ช้ำใจ
คนแต่งก็มาต่อเร็ว แถมแต่ละตอนก็ยาวด้วย น่ารักมาก :กอด1:
-
รักใสใสม๊ากมาก :z2:
-
ตอนที่ 33
“ไอ้ไผ่ ว่าไงมึงอ่ะ”ไอ้พายถามผมที่ตอนนี้นั่งอยู่หน้าคณะไอ้ฝิ่น ปกติผมไม่ค่อยมารอที่นี่หรอก แต่วันนี้มันเลิกเรียนช้า ผมก็เลยเดินมารอมันที่นี่ โดยมีไอ้พวกนี้ตามมาด้วย
“อะไร”ผมถามมัน ที่ทำหน้ากระวนกระวายชอบกล
“ก็เรื่องนั้นไง”มันเอ่ยออกมา ไอ้หวายมองหน้าผมแวบนึงก่อนจะ หันไปมองไอ้เจย์ กับไอ้บลู ที่นั่งทำหน้างงๆ
“ทำไม”ผมถามมันอีก
“ก็มันกลับมาแล้ว และก็ชวนพวกเราไปบ้านมันไง”ไอ้พายพูดต่อเหมือนจะอดทนกับผมไม่ได้แล้ว
“ไม่ต้องทำอะไร และทำไมต้องไปบ้านมันด้วย”ผมตอบอย่างที่รู้สึก และถามกลับ
“เฮ้อ มันบอกพ่อแม่มันอยากเจอพวกเรา”ไอ้พายถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา
“กูว่ามันมากกว่า พ่อแม่มันไม่ได้เรื่องมากอะไรหรอก”ไอ้หวายพูดบ้างอย่างรู้นิสัย ผมก็คิดเหมือนไอ้หวาย มันโทรมาชวนพวกผมให้ไปกินข้าวบ้านมัน ทำให้ปฏิเสธได้ยาก อีกอย่างแต่ก่อนช่วงซัมเมอร์กลับมาก็ไปบ้านมันบ่อยอยู่ ผมไม่ค่อยอยากไปหรอกติดตรงไอ้พายนี่แหละที่ปฏิเสธไม่ค่อยได้
“เอ้อ ขอแทรกหน่อยนะ เป็นเรื่องที่กูกับไอ้เหี้ยนี่ไม่รู้ใช่มั้ย”ไอ้เจย์พูดได้ดูมากตอนแรก ก่อนจะชี้ไปที่ไอ้บลูที่นั่งข้างไอ้พายประมาณว่างงเหมือนกัน
“ไอ้เจย์ ชื่อกูก็มีไม่ต้องเอาลักษณะนิสัยมึงมาใส่ให้กูหรอก”ไอ้บลูว่ามันกลับบ้าง
“เออ มันเป็นเรื่องสมัยพวกกูอยู่ที่โน่น พวกเหี้ยอย่างมึงไม่รู้หรอก”ไอ้หวายบอกกลับ มันสองคนเลยพูดคำนั้นใส่พร้อมนิ้วกลางกายสิทธ์ที่โด่เมื่อไรอาจมีเรื่องได้ทันที ไอ้พายเลยหันไปมองให้พวกมันหยุดก่อนจะหันมาหาผม
“แล้วมึงจะไปไม่ไป”ไอ้พายถามต่อ
“ก็ไปสิ เห็นแก่ผู้ใหญ่”ผมบอกออกไป ก่อนจะดูข้อความแล้วยกยิ้ม มันส่งมาบอกให้รออีกหน่อย อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย มีรูปตัวห่าไม่รู้ยิ้มแป้น
“ทำไมพวกมึงดูไม่ค่อยดีใจเลยวะที่เพื่อนกลับมา”ตามสัญชาตญาณสอดรู้ของไอ้เจย์ที่เอ่ยทันทีที่มันสงสัย
“นั่นสิ เหมือนมีความลับ ลึกลับ ซ่อนเร้น แล้ว”ไอ้บลูพูดยังไม่จบก็เจอเสียงขัด
“พอแล้ว ไอ้ฉิบหายจะสาธยายทำไมนักหนา”ไอ้หวายด่าออกมาอย่างเซ็งๆ
“ถ้ามึงไม่พูด กูว่าจะยัดมันอยู่”ไอ้พายเออออด้วย ทำเอามันเงียบ แต่หน้าตาก็สงสัยอยู่ดี
“โน่น พวกมึงอยากรู้ต้องง้างปากไอ้เชี่ยะนั่น”ไอ้หวายโยนขี้มาให้ผม
“เกี่ยวอะไรกับกู”ผมถามมัน
“เกี่ยวสิ เต็มๆเลยมึงน่ะ”ไอ้หวายก็พูดต่อ
“พวกมึงรนไปเอง กูไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น”ผมบอกพวกมัน
“แฟนเก่ามึงเหรอวะ”ไอ้เจย์ทะลุขึ้นมาเลย
“ไม่ใช่”ผมก็ตอบมันทันที
“แค่เพื่อนแต่แนบกันมากไปหน่อย”ไอ้หวายพูดขำๆ ไอ้พวกนั้นพยักหน้าเข้าใจทันที เพื่อนผมมันเข้าใจง่าย
“อ๋อ ล่อเพื่อน”ไอ้เจย์ยังพูดออกมาอีก ที่จริงมันไม่ต้องพูดแล้วก็ได้ จนไอ้หวายตบกบาลเข้าให้
“แล้วเมียมึงรู้ป่ะ”ไอ้บลูถามผม ๆ ส่ายหน้า ไม่รู้จะบอกยังไงเพราะไม่เห็นมันจะถามอะไร
“มึงไม่คิดจะบอกเหรอ”ไอ้พายถาม
“หรือจะปกปิด”ไอ้หวายพูดอีก
“กูไม่ได้บอกก็ไม่ได้หมายความว่าจะปิด แต่ไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะต้องขุดขึ้นมาคุย”ผมบอกพวกมัน และไม่ได้คิดจะปิดอะไรเมียอยู่แล้ว อยู่ๆจะให้เล่าออกไปมันก็ไม่ใช่ แต่ผมมั่นใจว่าถ้าผมเล่าให้มันฟังเต็มที่ก็หน้างอ งอนนิดๆ แต่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เพราะเราตกลงกันแล้วให้สนใจแค่ตอนเราคบกันเท่านั้น
“มึงไม่ขุด เกิดมันคุ้ยขึ้นมาล่ะ”ไอ้หวายถามต่อ
“หมายถึงใคร”ผมเลิกคิ้ว
“มึงน่าจะรู้นะว่ากูหมายถึงใคร”ไอ้หวายพูดอย่างรู้ทัน
“ถ้ามันอยากจะหาเรื่องใส่ตัวก็เอา ทีนี้แม้แต่คำว่าเพื่อนจะไม่มีเหลือ”ผมพูดไปอย่างให้รู้ว่าจะทำจริงๆ
“อย่าเพิ่งไปคิดเลย อาจไม่มีอะไรก็ได้ จริงอย่างไอ้ไผ่มันว่าพวกเรากังวลไปเอง”ไอ้พายตัดบทขึ้นมา
“ใครพวกมึง ๆ คนเดียวต่างหากที่กังวล”ไอ้หวายชอบหาเรื่องจริงๆ
“เออ ไอ้เชี่ยมึงตัดญาติกับกูไปเลย นี่แนะปากหมานัก”ไอ้พายเอาสันสมุดยัดปากมัน จนมันร้องออกมา เป็นที่สะใจของไอ้สองตัวนั่นมาก
“เชี่ยะ ยัดมาได้ แค่พูดเล่น”ไอ้หวายจับปากที่โดนยัดก่อนจะพูดต่อ”ไอ้พาย มึงน่าจะรู้จักเพื่อนมึงคนนี้ดีนะ กูว่ามันต้องมีมั่งแหละ ถ้าเจอกันไม่แสยะ ไม่แขวะ ก็ต้องแสดงออกอย่างอื่น กูพนันได้เลย”ไอ้หวายพูดอย่างรู้ดี เล่นเอาไอ้พายอึ้งไปเหมือนกัน
“พอ เลิกคุยได้แล้ว”ผมเลยห้ามพวกมัน
“แล้วพวกมึงไปวันไหน”ไอ้เจย์ถาม
“พรุ่งนี้เย็น มึงไปไหม”ไอ้หวายตอบก่อนจะถามมัน และหันไปพยักหน้าให้ไอ้บลูด้วย
“ไม่ล่ะ กูไม่รู้จัก”ไอ้เจย์ยักไหล่
“อืม ถ้ากินร้านข้างนอกก็ไปอย่าง แต่นี่บ้านเขามันยังไงก็ไม่รู้”ไอ้บลูพูดบ้าง ไอ้พายทำหน้าเหมือนอยากให้มันไปด้วย
“แล้วเมียมึงล่ะ”ไอ้หวายหันมาถามผม
“ไม่ไป” เมื่อวานผมบอกมันแล้ว เหตุผลมันก็เหมือนเพื่อนผมแหละ มันไม่ได้เอ่ยปากชวนด้วย
“สรุปก็แค่เราสามคน และเป็นเชี่ยะไรวะต้องไปแดกที่บ้าน”ไอ้หวายเอ่ยออกมาอย่างเซ็งควาย
“เอาน่า แค่ไปกินข้าวถือซะว่าไปเยี่ยมพ่อแม่มันด้วย เฮ้ย เมียมึงมาพอดีเลย”ไอ้พายตัดบท มันคงคิดเหมือนไอ้หวายแหละแต่ไม่อยากพูดอะไรมาก พอดีกับที่เมียผมเดินมาพอดี หน้าเป็นกระบวยเลย แล้วบอกให้กูอารมณ์ดี
“เห็นหน้าผัวทั้งที ไม่สดชื่นเลยวะ”ไอ้หวายแซวทันที ที่มันนั่งลง
“นั่นดิ ไอ้ไผ่มึงรับขวัญเมียหน่อยดิ๊”ไอ้คู่ขามันก็ช่วย ไอ้ฝิ่นหันขวับ
“หุบปาก แล้วหันไปดูดตูดกันเลย ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”กูว่าแล้ว ให้อยู่เฉยๆ ไอ้พายกับไอ้บลูขำคิก ไอ้สองตัวก็ลอยหน้าใส่ มันไม่ถือสาหรอก เพราะมันรู้นิสัย ไอ้ฝิ่นไม่ใช่เด็กที่ลามปามผู้ใหญ่ มันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“โอ๋ ล่อเล่นอ่ะ”ไอ้เจย์ทำเสียงแบบอ่าง
“เออ ใครวะทำน้องกูอารมณ์เสีย”ไอ้หวายพูดเอาใจมัน
“พี่จะไปจัดการให้ใช่มั้ย”มันถามทันที ไอ้หวายพยักหน้าก่อนไอ้ฝิ่นจะเอ่ยออกมา เป็นอาจารย์ภาควิชามันเอง เฮี้ยบสุดๆ มันบอกว่า เขาว่ามันที่หยิบไอโฟนมาส่งข้อความหาผมในเวลาเรียน มันบอกว่า มันพิมพ์ก่อนเรียนอีก แต่เพิ่งเสร็จและกดส่งตอนเดินเข้าแล้วก็รีบเก็บ มันขอโทษแล้วแต่ยังบ่นอยู่ได้ว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี มันเลยถามว่าทีอาจารย์ยังดูในเวลาเรียนเลย เขาบอกว่าเป็นเรื่องสำคัญ มันก็บอกว่าของมันก็สำคัญเหมือนกันและแค่นิดเดียวด้วย ยังไม่ถึงห้านาทีเลย แกเลยปรี๊ดตัดจิตพิสัยมันไปนิดหน่อย
“งั้นมึงไปจัดการให้เมียมึง”ไอ้หวายโยนมาให้ผม ไอ้ฝิ่นหน้างอ ก่อนจะมองหน้าผม ที่ไม่จี้เส้นตามไอ้หวาย เลิกคิ้วใส่มันแทน
“ลำเอียง ไม่มีเหตุผล กูจะฟ้องปู่”มันเอ่ยออกมา ทำเอาไอ้พวกนั้นปล่อยก๊ากเลย
“กูนึกว่าจะฟ้องคณบดี เสือกฟ้องปู่ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หวาย
“ปู่มึงคงช่วยนะ ไปกวนตีนเขาซะขนาดนั้น”ไอ้เจย์ส่ายหน้า
“แต่มันก็นิดหน่อยเองนะโว้ย ไม่น่าเป็นเรื่อง”ไอ้บลูพูดมั่ง ผมมองหน้ามันที่พูดเหมือนให้ท้าย
“ใช่ๆๆ พี่บลูยังเข้าใจเลย พี่สองคนไม่ได้เรื่อง เสือกขำกูอีก”มันรีบทันทีที่มีพวก ผมเอามือตบหัวมันไม่แรงมาก”มึงอีกคน นิสัยไม่ดี”มันพาลผม
“มึงต้องบอกตัวเองแล้ว ไอ้คำนี้ ถ้ามึงเงียบแล้วฟังเขานะก็จบ”ผมจิ้มหน้ามันก่อนจะบอก
“แต่กูขอโทษแล้ว เขาก็ยังว่าประจานกูอยู่ได้”มันบอกเหตุผลอีก ผมส่ายหน้าใส่มัน
“เขาไม่ได้ประจาน แต่มึงไปย้อนเขาแบบนั้นมันเป็นการไม่ให้เกียรติเขา คิดมั่ง สมองน่ะ”ผมบอกมันอีก
“กูว่าไม่ใช่หรอก เขาอิจฉากูมากกว่า”มันยังไม่ยอม
“อิจฉาเรื่องอะไรวะ”ไอ้พายถามมัน
“ไอโฟนฝิ่นรุ่นใหม่กว่า”มันบอกสาเหตุได้น่าถีบร่วงโต๊ะมาก ไอ้พวกนั้นปล่อยเต็มเสียงเลย
“เหรอ คุณฝิ่น”เสียงทักดังขัดขึ้น มันสะดุ้งผุดนั่งตักผมทันที เฮ้ย อาจารย์นะโว้ย ก่อนพวกผมจะยกมือไหว้
“นิสัยไม่ดี”มันใส่เลย พวกผมอึ้งไปเลย แต่อาจารย์หัวเราะชอบใจ
“ไปฟ้องเลย ปู่มึงน่ะ เดี๋ยวจะส่งรูปแฟนมึงไปให้เขาดู”ท้ามันกลับด้วย ยังไงกันวะ
“งั้นฝิ่นก็จะบอก อาเล็ก ว่าอามีกิ๊ก”มันขู่มั่ง
“อย่านะมึง ไอ้หลานเวร คราวก่อนกูยังไม่ได้ชำระคดีมึงเลย นั่นก็หน้ามืดเชื่อมึงอยู่นั่นแหละ”แกชี้หน้ามันเลยครับ มันยิ้มๆใส่อย่างเป็นต่อ
“งั้นก็คืน จิตพิสัยฝิ่นมา”มันขู่อย่างได้ใจ ฉีกยิ้มก่อนจะหุบ
“ไม่ได้ ตัดแล้วคืนได้ไง”แกพูดต่อ แต่ผมเห็นว่าแกอมยิ้มแบบแกล้งมันคงไม่ได้ตัด
“ได้ ฝิ่นไม่ผิด”มันยังไม่ยอม
“รู้ว่าไม่ผิด แต่กูแกล้งมึงไง มีไรมั้ย”แกบอกมันหน้าตาเฉย”สมน้ำหน้า อยากส่งหาแฟน ไม่ใช่เพราะไอโฟนมึงรุ่นใหม่กว่าแต่เสือกมีแฟนไม่บอกกู”แกยักคิ้วให้มัน แกเป็นอาจารย์ที่เข้ามาใหม่ ลือชื่อมากในคณะวิศวะถึงความเป็นระเบียบแต่แกเป็นอาจารย์ที่เก่งสอนเข้าใจง่าย ไอ้ฝิ่นเคยเล่าให้ฟัง แต่มันไม่ได้บอกอะไรมากกว่านั้น
“ทำไมต้องบอก”มันถามอีก ยังนั่งที่เดิมจะผลักมันลงก็ยังไงอยู่
“บอกสิ จะได้รู้ว่าใครมันกล้าลงยันต์ขังมึงไว้ได้ ทั้งดื้อทั้งมึน”แกพูดใส่หน้ามัน เล่นเอาพวกผมกลั้นเสียงเลยครับ ส่วนมันก็ยังลอยหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ”คิดดีแล้วเหรอ”แกถามผม ที่ยังจับอะไรไม่ถูกนอกจากก้นมัน ผมรู้ไม่ใช่เวลาจะมาหื่นแต่ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน เข้าใจเหตุผลผมด้วย
“เป็นอาฝิ่นเหรอครับ”ไอ้เจย์หน่วยกล้าตายถามออกมา
“เออ ย่าผมเป็นน้องปู่มัน เห็นตั้งแต่เด็กจนโตก็ยังเจอ โครตเบื่อเลย”แกตอบก่อนจะเอามือดึงมันให้ลงมาจากตักผม มันก็ไม่ยอมเกาะแน่นเลย”ถ้ามันชอบใครรักใคร มันจะอย่างนี้แหละ เกาะติดเป็นชะนีไม่ยอมพรากจากผัว”เอาอีกดอก
“อา ปากเหรอนี่พูดออกมาได้ ไม่ขนาดนั้นหรอก”มันตีแขนอามันแบบอายๆ ผมยังอายเลยตอนนี้ไอ้พวกนี้มองผมล้อๆ
“เหรอ กูเชื่อก็ได้ พอแล้วขี้เกียจเถียง”แกทำหน้าใส่ ก่อนจะบอกมันที่เตรียมจะอ้าปาก”ผมเป็นอาเขา แต่แยกแยะได้ ไม่ต้องกลัวผมไม่เอาเรื่องส่วนตัวเรื่องเรียนมาปนกัน มันเป็นสิทธิ์ของเขา ยังไงปู่มันมาก็ไปฝากตัวซะล่ะ”แกพูดยิ้มๆตั้งแต่ต้นจนจบท้าย
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวสอนไม่ทันหรอก”มันรีบไล่แก้เขิน
“อายเหรอ เพิ่งรู้ว่าหลานกูหน้าบาง หึหึ”อามันที่เป็นอาจารย์แซวมันอีก มันลอยหน้าใส่ไม่มีสลด ก่อนแกจะดึงมันไปใกล้ๆ
“มีอะไรต้องบอก ไม่ใช่ปิด”แกพูดกับมัน
“น้องไม่ได้ปิด เพียงแต่ยังไม่ได้เปิดดดด ปาก”มันพูดลากเสียงยาวได้กวนมาก ก่อนจะกอดแกแบบอ้อนๆ ดีที่ตรงนี้มีแค่โต๊ะพวกผม แกขยี้หัวมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“กวนนะคุณหลาน ฝากด้วยแล้วกัน มันดื้อก็บอกปู่มันไม่ต้องบอกผม”แกผลักหัวมันส่งมาให้ผม ก่อนจะขอตัว กลายเป็นเรื่องโอละพ่อแบบไม่คาดคิด ผมเขกหัวมันอีกที ที่ก่อเรื่อง
“เขกกูทำไม”มันโวยใส่ผม
“ไม่มีสำนึก เดี๋ยวโดนอีก”ผมพูดมองหน้ามันที่จะง้างมือใส่ จนมันหดลง หันไปก็ไม่มีใครช่วย สะใจโว้ยเห็นหมาหงอย
“ดูแกดุ แต่สาวติดตรึมเลยนะโว้ย”ไอ้หวายเปลี่ยนเรื่อง
“นี่แหละ อาเล็กถึงได้หึง เพราะแต่ก่อนแกเจ้าชู้มาก แต่พอมีลูกแกก็เลิก แต่ก็ยังมีคนมาติดอยู่”ไอ้ฝิ่นพูดตอบ องค์เดิมมันกลับมาแล้ว แดกขนมอย่างอารมณ์ดี
“ก็แกหล่อจะตาย เวลาไม่พูดหน้านิ่งเหมือนไอ้ไผ่เลย”ไอ้พายพูดยิ้มๆ
“พาย นอกหน้า”ไอ้บลูออกอาการอิจฉา แต่เป็นแบบแหย่เล่นมากกว่า
“เรื่องของกู”เหตุผลเดียวที่ต้องยอมเงียบ ไม่มีการเถียงต่อ
“แกใจดี ตอนเด็กๆฝิ่นติดแกมาก รักแกเหมือนพ่อ ช่วงที่แกไปเรียนต่อต่างประเทศนะ แกต้องเอาฝิ่นไปด้วยเพราะฝิ่นไม่ยอม ปู่เลยตามใจให้ไปพักนึงก่อนจะโดนหลอกให้กลับ และตอนแกมีแฟนยิ่งแล้วเลย หวงมาก คนที่มาติดแกนะเจอดีทั้งนั้นแหละ ยกเว้นอาเล็กที่ดูจริงใจและดีมากๆ”มันเล่าให้ฟังอย่างมีความสุข ปากก็ทั้งกินทั้งพูด
“ก็น่าจะเจอดี ปากมึงเสียซะขนาดนี้”ผมแกล้งว่ามัน
“กูปากเสียแล้วมึงมาจูบปากกูทำไม ลับตาทีไรจูบเอาๆๆ”มันย้อนหน้าตาเฉยแต่คงลืมไปว่าไม่ได้อยู่กันสองคน เล่นเอาวี๊ดวิ๊ว
“โอ้ย มีพูดโชว์โว้ย ไม่ได้โดนจูบอย่างเดียวนะโว้ย คริคริ”ไอ้เจย์ ไอ้เชี่ยะแปลได้หื่นมาก
“นั่นสิ แล้วมึงจูบมันทำไม”ไอ้หวาย ส่วนมันหน้าเหวอไปแล้ว เสือกพูดฆ่าตัวเอง ไอ้พายขำคิก
“กูก็ช่วยบำบัดให้มันปากเสียน้อยลงไง”ผมก็ตอบมัน พวกมันเลยโห่ใส่
“เชี่ยะ”มันกระทืบเท้าผมแต่ผมหลบทัน ไม่ได้แอ้มกูหรอก เหอเหอ เปลี่ยนมั่ง สองหึเบื่อแล้ว
“ไอ้ไผ่ ตอบมาได้ไม่มีกระดะตูด แล้วมึงโดนไอ้บลูบำบัดมั่งมั้ย”ไอ้หวายแซวผมก่อนจะหาเรื่องไปแซวไอ้พายที่หัวเราะต้องหุบปากฉับพลัน
“มึงจะหยุดที่ไอ้ไผ่ไม่ได้ไงวะ ต้องลามมาหากูด้วย”ไอ้พายพูดว่ามัน แต่หน้ามันแดงๆ
“ไม่ต้องอายบอกไปเลย ว่าเราของเสียน้อย”ไอ้บลูพูดออกมาแทน เล่นเอาฮาเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆๆ แสดงว่ามึงทำบ่อยสิถึงได้ของเสียน้อย”ไอ้เจย์ปล่อยก๊ากเลย
“พ่อมือขยัน สงสัยจะทั้งปั่นทั้งชัก ว่าแต่คนเดียวหรือช่วยกันวะ”ไอ้หวายเอาอีก
“ไอ้เชี่ยะ ไอ้สัด พวกมึงหยุดเลย”ไอ้พายโวยใส่ก่อนจะถีบไอ้สองตัวที่ยังหัวเราะไม่เลิกตกโต๊ะ หันไปทุบไอ้บลูเข้าให้อีก ผมส่ายหน้าขำๆ ไอ้ฝิ่นหัวเราะตัวงอเลย กว่าจะสงบและแยกกันก็ปาไปเกือบจะหกโมง ผมกับไอ้ฝิ่นแวะกินข้าวกันก่อน มันโทรบอกป้านวลแล้วว่าไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อ
“พรุ่งนี้มึงไปกี่โมง”มันถามผม มือก็ตักกับข้าวให้ เป็นร้านอาหารข้างทางที่อร่อยร้านนึงพอกับร้านเฮียที่ไปกินบ่อยๆ
“ประมาณหกโมง ไปมั้ย”ผมบอกก่อนจะชวนมัน ผมอยากให้มันไปด้วยถึงไอ้เอริธ์ไม่บอกก็เถอะ ผมมีเหตุผลที่จะตอบอยู่แล้วในการที่จะพามันไป พ่อแม่มันใจดีไม่เรื่องมากหรอกแต่ไอ้ฝิ่นมันเกรงใจเพราะมันไม่รู้จัก เหมือนไอ้เจย์กับไอ้บลูแหละ
“ไม่”มันทำเสียงใส่
“งอน”ผมแหย่มัน
“ง้อหน่อยสิ”มันก็บอกอ้อนๆ เอามือบีบมือผมไว้ที่ใต้โต๊ะ เอานิ้วสะกิดลากไปมาเหมือนเชิญชวน
“กลับห้องก่อนจะง้อ”ผมบอกมันยิ้มๆ
“ไม่ไป”มันสะบัดเสียงใส่
“แล้วจะง้อได้ไง”ผมถามมัน
“ไม่รู้ คิดเอง”มันบอกอีก ก่อนจะหันไปมองทางอื่น
“งั้น กลับ”ผมพูดเสร็จก็หยิบกระเป๋าทั้งของผมของมันเดินไปจ่ายตังค์ โดยมีม้าหมากรุกเดินโขกตามหลังมา ก่อนจะซ้อนท้ายเป็นม้าสก๊อยแทน ผมขี่ไปเรื่อยๆ ไปส่งมันที่บ้าน มันนั่งไม่ติดมีกระเป๋ากั้นกลาง มือไม่กอดเอวเหมือนทุกครั้ง ไม่มีการคุยข้างหู มองทางกระจกก็เห็นหน้ามันก้มอยู่ เล่นไปเล่นมามันงอนจริงโว้ย
“ถึงแล้วเหรอ”เสียงมันถามเมื่อผมจอดรถ น้ำเสียงขึ้นจมูก
“เงยหน้าดูสิ”ผมบอกมัน ๆ ก็เงย สวนสาธารณะเดิมที่เคยมานั่งเคลียร์ปัญหากัน ตอนนี้มีแต่กลุ่มวัยรุ่นนั่งคุยกัน เล่นกีฬาบ้าง มันมองหน้าผม
“มานี่ทำไม”มันถามเสียงเริ่มจะงี่เง่าแหละ น้อยครั้งที่มันจะเป็นแบบนี้ นอกจากมันเกิดอารมณ์เซ้นซิทีฟจริงๆ ผมไม่ตอบจับข้อมือให้มันเดินตามไปนั่งกับพื้นหญ้าที่ใต้ต้นไม้ ผมนั่งลงก่อนมันยังยืนค้ำหัวอยู่เลยฉุดมือให้นั่งลงบนตัก มันมองหน้าก่อนจะนั่งนิ่ง ก่อนจะรู้สึกเมื่อยมั้งเกร็งมากไปหน่อยเลยพิงมาทั้งตัวเลย
“เราพูดเล่นกันไม่ใช่เหรอ”ผมถามมันที่ตอนนี้เอามือผมไปกอดเอวมันไว้ มันพยักหน้า”แล้วเป็นเชี่ยะอะไร หืม”ถามต่ออีกอย่างใจเย็นและสุภาพ
“อยากงี่เง่า”มันบอกเบาๆ แต่ผมได้ยินอยู่แล้วล่ะติดซะขนาดนี้
“อะไรนะ งี่เงี่ยน”ผมแกล้งไม่ได้ยินพูดไปอีกอย่าง มันเลยดึงหูผมแก้คัน
“มึงนั่นแหละ ไอ้หน้าหอยสอยประตู”มันด่าอะไรก็ไม่รู้ เสียงหงุดหงิดแสดงว่าดีขึ้น
“อยากรู้อะไร”ผมถามมัน ๆ ส่ายหน้า”ควายตัวที่หนึ่ง กระบือตัวที่สอง ตีนอันสุด อุ๊บ”
“เออๆๆๆ อยากรู้”ผมนับยังไม่จบ มันรีบตะครุบปากผมทันที”ถามแล้วห้ามโกรธนะ”มันต่อรอง
“ขึ้นอยู่กับคำถาม”ผมยักคิ้วบอกมัน
“กูงี่เง่า เร้ารื้อ แต่ก็อยากรู้อ่ะ”มันแพร่มต่อแบบสับสน
“ห้าวินาที”ผมบอกเวลา
“มึงเคยนอนกับเขา”มันรีบพูดทันที
“เออ”ผมก็ตอบรับ
“แค่นี้แหละ” แล้วมันก็ยิ้ม
“ไปหาจิตแพทย์มั้ย”ผมถามก่อนจะผลักหัวมัน
“กูไม่ได้บ้า”มันแว็ดใส่
“แต่มึงโรคจิต”ผมว่ากลับ ไม่รู้จะพูดอะไรมันก็วนเขียนมือผมไปเรื่อย
“ไม่อยากให้ไป”จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา
“วอนนะมึง”ผมกัดหูมัน นี่แหละสิ่งที่มันอยากจะพูด สิ่งที่มันคิดว่างี่เง่า เผยจนได้ น่ารักนะมึง ผมคิดอยู่แล้วว่ามันต้องสงสัยเพราะไอ้พายมันทำท่ากังวลเกินเหตุ ผมรู้ว่ามันเป็นห่วงพวกผม แต่เมียกูไม่ได้อินโนเซ้นท์ แต่มันเซ้นท์ดีเลยแหละ
“น้องรู้ แค่อยากงี่เง่า ขอโทษ”เพราะมั้ยครับ เมียผมเวลารู้สึกผิด ก็อ้อนซะงั้น
“พี่ก็รู้อยู่แล้ว”
“แล้วทำไมไม่ง้อ”
“น้องเคยตัว”มันหยิกมือผม
“ห้ามค้าง”มันบอกแต่น่าจะเป็นคำสั่งมากกว่า
“ครับ”
“ห้ามอยู่สองต่อสอง”
“ครับ”
“ห้ามเขี่ยถ่านเก่า”
“ครับ”
“ห้าม อืม ห้าม อะไรอีกดีวะ”มันทำท่านึก
“ห้ามล่อ โอมั้ย”ผมตอบเสร็จสรรพ
“โอเจย์”ไม่อาเจย์เลยล่ะ
“ไปรับพี่มั้ย”
“เอาจริงนะ”
“อืม เสร็จแล้วจะโทรหา”
“เสร็จอะไร”
“ธุระ”
“แค่นี้แหละ สบายใจแล้ว”มันยิ้มแป้นเอามือผมกอดมันให้แน่นกว่าเดิม ถึงไม่ทำผมก็กอดอยู่แล้ว นั่งเงียบกันสักพัก ทบทวนตั้งแต่ต้นจนจบ หันมามองหน้ากันอมยิ้มหน่อยๆแล้วปล่อยเสียง
“แหวะ”เสียงมัน
“อ่อก” เสียงผม “พูดไปได้ เลี่ยนปากฉิบหาย มึงไม่ได้ยินอะไรใช่มั้ย”ผมถามมันที่ยิ้มแป้นใส่
“ครับ น้องไม่ได้ยินว่าพี่พูดอะไรเลย จริงจริ๊ง คันหูไม่รู้ใครพูดอะไร”มันทำเสียงล้อผมเป็นเพลงตอนท้ายด้วย ตอนนี้จะปั้นหน้าก็ไม่ทันแล้วและไม่รู้จะปั้นทำไม มีความสุขดีออก ก่อนจะพามันขึ้นรถไปส่งบ้าน เพราะเดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อ อย่างทุกครั้งเราจูบกันตรงกำแพงข้างบ้านที่ไม่ได้ติดป้ายว่าห้ามจูบ ก่อนจะส่งท้ายอีกสองสามจุ๊บ ผมก็เดินไปส่งมันเข้าบ้าน มันหันมาโบกมือส่งจูบ เดินเข้าบ้านไป ส่วนผมก็ได้กำลังใจมีแรงหาเลี้ยงมันต่อด้วยความเต็มใจ หึหึ
******************************************************************************************************************************
-
ค้าง จบตอนซะแล้ว กำลังหนุกเลย
“น้องรู้ แค่อยากงี่เง่า ขอโทษ”
“พี่ก็รู้อยู่แล้ว”
“แล้วทำไมไม่ง้อ”
“น้องเคยตัว”มันหยิกมือผม
น่ารักอะ หวานซะ
-
รชอบที่ขพูดกันนฉกนี้จัง รอตอนต่อป
-
อ๊ากก ง้อกันได้น่ารักมากอ่ะค่ะ (คำพูดนี่แบบชอบมากเลย)
กำลังสนุกเลยจบซะแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ
อื้ม ถ้าไปงานแล้วคงไม่มีปัญหาตามมานะ แต่ถ้ามีฝิ่นสู้สู้น้า อย่ายอม อิอิ o13
-
เวลาฝิ่นใช้แทนตัวเองว่า"น้อง" มันน่ารักมว๊ากกก
แล้วยิ่งฟ้ามาแทนคำว่า "พี่" อีก หวานเข้าไปใหญ่
-
น่ารักกันจริงๆอ่ะ
-
พี่น้อง หวานจริงๆๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
:call:จะลงให้วันนี้แต่ไม่ทันมีกิจด่วน ขอเลื่อนเป็นวันพุธคะ :call: :call:รอด้วยนะ ขอโทษอีกทีและขอบคุณทุกเม้นท์
-
จ้า จะรอนะจ๊ะ
-
รอๆๆๆๆ เข้ามาดูทุกวันเลยว่าจะอัพตอนไหน
รีบๆๆๆๆๆๆๆ กลับมาอัำต่อนะค่ะ
รออยู่
-
หวานอ่ะ :-[
-
เห็นสองคนหลุดหวานใส่กันแบบนี้อมยิ้มไปอ่านไป
ไม่เลี่ยนเด้อฝิ่น-ไผ่ น่ารักออก
-
คิดถึงไผ่กับฝิ่นจัง รอพรุ่งนี้น๊า
-
หว๊าน หวาน เนอะ อิอิ ลอย
-
ตอนที่ 34
“วังเวงว่ะ”เสียงไอ้หวายเอ่ยขึ้นมา ทำลายความเงียบในรถทั้งที่เปิดเพลง ผมขับ คุณหญิงพายนั่งข้างหลัง แต่มือเกาะเบาะรถยื่นหน้ามาตรงกลาง แต่ไม่พูดอะไรเลย
“เออว่ะ”เสียงไอ้พาย ที่นานๆครั้งจะเห็นด้วยกับไอ้หวาย
“พวกมึงก็คุยสิ ใครเอาตีนยัดไว้ล่ะ”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะรถจะติดไฟแดง ทำไมไม่ติดสีอื่นบ้างวะ เพราะอะไรสีแดงถึงได้หยุด อันตราย เคยคิดกันบ้างมั้ย แต่อย่าคิดตามผมเลยครับ ปวดหัวเปล่าๆ ผมก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ หว้าเว้เหมือนกัน ปกติต้องมีไอ้สองคนนั้นมาด้วย และอีกคนที่ตอนนี้จะตัดออกจากชีวิตคงไม่ทันแล้ว
“ไอ้สารถี ขับเงียบๆ เฉียบๆ ก็ดีแล้ว”มึงเรียกได้เสียวเสียดมาก
“เฮ้อ”เสียงไอ้พายทำโลกร้อน
“คิดถึงผัวไง”อย่างทีคิด คงจะไม่เงียบแล้วครับ
“ไอ้หน้าส้นตีน ว่ากูนะมึง ที่จริงมึงคงคิดถึงไอ้เจย์ผัวมึงเหมือนกันล่ะสิ”ไอ้พายด่าและโต้กลับ
“เฮ้ย ด่ากูไม่ว่า แต่เรื่องตูดกูไม่ยอมโดนเสียบโว้ย”ไอ้หวายแย้งทันที
“อยากเป็นผัวไอ้เจย์ว่างั้นเถอะ”ไอ้พายแหย่ต่อ
“เดี๋ยวตบไม่นับญาติ ขอให้มึงโดนไอ้บลูล่อเร็วๆนี้”ไอ้หวายยกมือจะตบพร้อมแช่ง แต่ไอ้พายหลบทัน ก่อนจะกดรับ คงเป็นไอ้คนที่จะล่อมันเร็วๆนี้โทรมาแน่
“อืม ติดไฟแดงอยู่ อีกครึ่งชั่วโมงมั้ง เหรอ เออๆๆ อะไร คริคริ”ไอ้พายคุยไปหน้าแดงไป
“คิกคักไม่เกรงใจพวกกูเลย”ไอ้หวายเบะปากใส่ เออ กูเห็นด้วยแต่ไม่พูดหรอก ยิ่งไม่มีคู่กูมาด้วย พูดแล้วก็นึกถึงมันก่อนจะมา มันจับผมอาบน้ำแต่งตัว แต่งผม ลงน้ำหอม เสร็จสรรพ เลยดูเนี้ยบกว่าทุกวัน ผมแปลกใจที่ดูมันยิ้มกริ่ม อารมณ์ดี ต่างจากเมื่อวาน
“มึงเป็นบ้า บ่”ผมพยักหน้าถามมัน ที่กำลังแต้มน้ำหอมให้อีกตรงแถวข้อพับ
“หล่อ ชิ๊ หาย เลย”มันพูดเสียงกะเหรี่ยงใส่ผม ยืนยิ้มกริ่มส่งสายตาให้
“ไหนบอกไม่อยากให้กูไปไง”ผมพับแขนเสื้อขึ้นมาหน่อย มันหยิบนาฬิกามาใส่ให้
“อะไร พาลกูไง”มันหุบยิ้ม แว็ดใส่
“อย่าประสาทแดก กูถามเฉยๆ”ผมหันหลังหนีมันไปหยิบรองเท้าผ้าใบมาใส่ มันรีบปัดออกทันที แต่ใช้ตีนครับไม่ใช่มือ มองหน้ามันที่หยิบรองเท้าหนังสีน้ำตาลที่มันเป็นคนซื้อให้วางไว้แทน กอดอกพยักหน้าให้ผมใส่
“ผ้าใบก็พอ”ผมต่อรองมันอีก มันเชิดหน้าขึ้น
“ตอนมีชีวิตอยู่ไม่รู้จักใส่จักใช้ จะให้เผาส่งไปให้หรือไง”แม่งพาลไปโน่น ผมเลยใส่แต่โดยดีก่อนมันจะบังสกุลผม
“ดีมาก เดี๋ยว เพื่อนเก่า มึงเขาจะหาว่ากูดูแลไม่ดี ปล่อยให้ผัวทรุดโทรม หึหึ”มันแสยะยิ้มสะใจ เน้นตรงคำว่าเพื่อนเก่า กูว่าแล้วนี่คือประเด็นหลัก ถึงปากจะบอกไม่คิด แต่แสดงออกทางการกระทำล้วนๆ มึงนิสัยเสียติดใครวะ
“แล้วเกิดสปาร์คขึ้นมา โทษใครไม่ได้นะมึง”ผมแกล้งแหย่มัน
“ให้รู้เถอะ กูจะเสียบด้วยสปาต้าเข้าให้”มันยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆ ผมเลยจูบมันซะเลย มันก็จูบกลับ ไม่มีหรอกไอ้เรื่องจะยอม ถึงไหนถึงกัน นึกแล้วก็ขำ ว่าแล้วหัวเราะแม่งเลย
“หึหึ”
“ขำเชี่ยะไร เมียไม่มาด้วยเสียสติไง”ไอ้หวายมือวางอันดับหนึ่งในการสังเกตและยิงทันที
“เรื่องของกู”ผมชอบประโยคนี้จัง เวลาไม่รู้จะตอบอะไร
“แหม ไอ้สัด แล้วบอกไม่อยากไป แต่แต่งตัวซะหล่อ แบรนด์เนมหัวจดตีนเลยนะมึง”ไอ้หวายทำเสียงใส่ หลังจากโดนสกัดด้วยประโยคเด็ด
“เออว่ะ เมียไม่งอนเหรอวะ”ไอ้พายที่น่าจะแทนไอ้เจย์
“งอนอะไร มันทั้งนั้นที่ทำกับกูแบบนี้”ผมบอกพวกมันยิ้มๆ แต่ประโยคคงจะติดละครเหมือนเมียมากไปหน่อย
“โครตทะเลเลยเมียมึง ผัวไปหาเพื่อนเก่าที่สนิ๊ทสนิท ยังไม่ว่าแถมแต่งตัวให้หล่อโคตรๆ”ไอ้หวายพูดด้วยท่าทางชื่นชมเมียผมแต่ดูกวนตีนในสายตามาก
“มึงคิดอย่างนั้นเหรอ”ผมย้อนถามมัน
“ทำไมวะ”มันถามกลับ
“มึงต้องได้ฟังเหตุผลมัน”ผมยกยิ้มบอกมัน
“อะไรวะ”มันถามแบบอยากรู้ทั้งคู่มันเลย
“กูไม่บอก”ตอบแบบให้จุกตายเพราะความอยากรู้ไปเลย
“ไอ้เลว หล่อสถุล”ไม่โกรธ เพราะด่าติดหล่อมาด้วย ก่อนไอ้พายจะรับสายอีก เหลือบตามองผม คงไม่ใช่ไอ้บลู ไอ้หวายก็รับเหมือนกันสงสัยไอ้เจย์ เหลือเมียผมที่มันคงไม่โทรมาหรอก เพราะมันบอกแล้วจะไปแรดกับเพื่อนมันตามประสาหนุ่มโสดที่ไม่มีผัวเป็นห่วงผูกคอ แต่งตัวออกจากบ้านหล่อสุดไม่รู้ไปแดกอะไรมา พักหลังๆมีสาวโทรมาด้วย แต่มันก็ไม่ได้กิ๊กกั๊กอะไรบอกเขาไปตรงๆว่าเป็นเกย์มีผัวแล้ว บางคนก็เสียดาย บางคนก็ชอบอยากลอง ถ้าเป็นแต่ก่อนมันคงเอาแล้วล่ะ
“จะถึงแล้วล่ะ แยกหน้านี่ก็ถึงแล้ว อืม มันขับรถอยู่ จะคุยเหรอ”ไอ้พายบอกก่อนจะหันมาทางผม ๆ ที่รู้แล้วว่าใคร
“ไม่คุย”ผมบอกสั้นๆ
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย อืมๆๆ”ไอ้พายพูดจบก็กดวาง กรอกตาไปมา
“เออใกล้ถึงแล้ว ไอ้เหี้ย ไม่ใช่ถึงเพราะเล่นว่าว กูจะถึงบ้านเพื่อนกูแล้ว ว่างมากนะมึงโทรมากวนตีน สันดาน”คงจะไอ้เจย์ชัวร์ คุยสักพักมันก็วาง พอดีกับที่รถจ่อหน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่ รั้วอัลลอยด์ก็เปิดออกทันที ขับรถเข้าไปจอดเสร็จก็พากันลงจากรถ ก็เจอคนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนที่อังกฤษด้วยกันและอย่างที่รู้เคยมีอะไรกัน มันไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไร ผิวที่ขาวอยู่แล้วกลับขาวขึ้นจนอมชมพูไปทั้งตัว หน้าหวานๆกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ใครเห็นก็ต้องยอมสยบให้
“พาย คิดถึงมากเลย”มันเดินเข้ามาสวมกอดไอ้พาย อย่างที่คิดถึงจริงๆ มันสนิทกับไอ้พายมาก ตอนอยู่ที่โน่นมันก็นิสัยดี มีน้ำใจ ถ้าตัดเรื่องนั้นออกไปเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
“อืม คิดถึงเหมือนกัน”ไอ้พายบอกก่อนจะกอดมันบ้าง
“หวายหล่อขึ้นนะ มากอดหน่อย”มันผละจากไอ้พาย ก็เดินมาหาไอ้หวายที่ยิ้มให้และกอดตอบ
“ธรรมดาโว้ย แต่มึงสวยขึ้นว่ะ โอโม่มากเลย”ไอ้หวายยอตัวเองก่อนจะชมมัน
“หม้อเหมือนเดิมนะมึงอ่ะ”มันก็ตอบกลับ ก่อนจะหันมามองผมที่ยืนอยู่ ยิ้มให้แบบหวานหยดมาก
“คนนี้ไม่ต้องบอกมั้งว่าเป็นยังไง คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า”มันพูดยิ้มๆแต่มือไวมากกอดหมับเข้าให้ หอมแก้มด้วย ไอ้สองคนทำหน้าไม่ถูกได้แต่มองหน้าผมกับมันสลับไปมา ผมรู้ว่ามันแกล้ง ยังไงผมก็ไม่มีทางที่จะทำอะไรไม่ดีในบ้านมันอยู่แล้ว ใช่ผมไม่ทำ แต่แค่พูดคงไม่เป็นไร
“ต้องให้บอกเหรอว่า ไม่เคย”ผมตอบเรียบๆ เล่นเอาหุบยิ้มทันที ชักสีหน้า ก่อนจะยักไหล่
“ไม่พาแฟนมาด้วยล่ะ หรือว่ากลัวจะรู้ว่า อืม เรื่อง”นี่แหละนิสัยมัน ยิ้มหวานๆแต่ถากด้วยตาและคำพูด
“เรื่องที่ไม่มีความหมายนะเหรอ”ผมก็บอกมันไปอีก มันเลิกยิ้มเลย ไอ้สองคนยืนมองเลิ่กลั่ก
“ฮ่าๆๆๆ ตรงเหมือนเคย ล้อเล่นน่ะ รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ไปเข้าบ้าน คุณป๋าคุณม๊ารออยู่”มันหัวเราะแบบให้รู้ว่าล้อเล่น ขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆแล้วกัน ก่อนจะดึงมือผมพยักหน้าให้พวกนั้นเดินตาม ผมแกะมือมันออก
“มากันแล้วเหรอ มาลูกมา”เสียงพ่อมันแต่พวกผมก็เรียกป๋าตามมันนั่นแหละ ตามด้วยม๊า ทั้งคู่ยังดูแข็งแรง ภูมิฐานสมฐานะ
“จำแทบไม่ได้ โตกันหมดแล้ว”ม๊ายิ้มให้ก่อนจะจับไอ้พายที่ยกมือไหว้ ตามด้วยพวกผม
“น้องพายน่ารักขึ้นนะ แต่ไม่สูงเลยล่ะ”แม่มันจับแก้มไอ้พาย ก่อนจะแซวเรื่องส่วนสูง
“โธ่ คุณม๊า พายสูงขึ้นเยอะแล้วนะ”ไอ้พายบอกยิ้มๆ ทำเอาท่านหัวเราะ
“นั่นสิ ไปว่าเขา เอริธ์มันก็ไม่ต่างเลย สมแล้วที่เป็นเพื่อนกัน”ป๋ามันเลยแซวบ้าง มันย่นจมูกใส่ป๋ามันที่โดนว่า ก่อนท่านจะหันมาหาพวกผม
“สองคนนี่มันหล่อกินกันไม่ลงเลยว่ะ”ป๋าตบไหล่ผมสองคนที่ยิ้มอย่างเดียว
“นั่นสิ ไผ่สูงกว่าหวายแล้วนะ แต่ก่อนยังไม่สูงขนาดนี้เลย เป็นนายแบบได้สบายๆ เอามั้ยแม่ติดต่อเพื่อนให้เขามีโมเดลลิ่งอยู่ ทั้งคู่เลย”แม่มันพูดเหมือนล้อเล่นแต่ท่านเอาจริงครับ แต่ก่อนยังเคยจะจับพวกผมไปถ่ายแบบพร้อมไอ้เอริธ์เลย แต่พวกผมไม่เอาโดยเฉพาะผมที่นอนยันเลยว่า ไม่
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวเขาถ่ายไม่ติดพวกผม จะตกใจเปล่าๆ”ไอ้หวายพูดล้อเล่นเชิงปฏิเสธ พากันหัวเราะ ก่อนจะคุยกันนิดหน่อยพร้อมให้ของฝาก ท่านก็พาไปที่โต๊ะทานข้าวขนาดใหญ่ กับข้าวอย่างกับกินสักสิบคน แม่บ้านยืนรออยู่แล้วพอนั่งปุ๊บก็ตักข้าวทันทีไม่ต้องบอกซ้ำ บอกตรงๆผมไม่ค่อยหิวเท่าไรแต่ด้วยมารยาทก็ต้องทานจะปฏิเสธคงไม่ได้
“ของชอบพวกนายทั้งนั้นเลยนะ บางอย่างเรากับคุณม๊าทำเองเลย ลองสิ นี่ของพาย”มันบอกก่อนจะชี้ชวนให้ลอง และตักต้มยำกุ้งตัวโตให้ไอ้พาย
“จำได้ด้วย ขอบใจว่ะ เอ้ย นะ”ไอ้พายหลุดครับ เวลาต่อหน้าพ่อแม่มันพวกผมจะพูดสุภาพ ท่านไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่ครอบครัวมันไฮโซไงเลยต้องตามนั้น
“น้องพาย ม๊าบอกกี่ครั้งพูดตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจ แค่อย่าหลุดกับป๋าและม๊าก็พอเน๊าะ”ม๊ามันบอกอย่างใจดีและขำๆ ทำให้หายเกร็งกันไปเยอะ
“นี่ของหวาย”ตักปลาช่อนลุยสวนให้ไอ้หวาย
“ขอบใจครับเพื่อน”ไอ้หวายพูดล้อมัน ๆ ค้อนให้ ก่อนจะหันมาทางผมที่กินไปเรื่อยๆ
“ส่วนของไผ่ เราทำแกงอ่อมไม่เป็น วันหลังจะให้พายสอนนะ เอานี่ไปแทนแล้วกันเมื่อก่อนก็ชอบไม่ใช่เหรอ”มันพูดยิ้มแย้มใส่ผมแต่ไม่ได้แกล้งทำ ผมรู้ว่ามันต้องการสื่ออะไรแต่มันเป็นไปไม่ได้ ป๋ากับม๊ามันก็ยิ้มๆ แต่ท่านเป็นผู้ใหญ่ไม่ออกความเห็นหรอก ท่านรู้เรื่องผมกับมัน เพราะมันเป็นคนบอกเอง ผมไม่ได้กลัวแต่รู้สึกเกรงใจมากกว่า ที่จริงไม่ใช่เรื่องที่จะต้องบอกด้วยซ้ำ ผมเคยถามมันว่า และกับคนอื่นเล่ามั้ย มีแต่ยกยิ้มและยักไหล่ใส่ ผมก็ทำได้และคงทำได้ดีด้วยมันถึงได้วีนใส่ทุกคนที่เข้าใกล้ผม และนั่นเป็นจุดแตกที่ผมยื่นคำขาดกับมันว่าถ้าไม่เลิกทำตัวแบบนี้ ผมจะไม่ยุ่งกับมันอีก
“ไม่ต้องลำบากหรอก ทุกวันนี้ก็ได้กินอยู่ไม่ได้อด”ผมบอกไปอย่างที่ใจคิดนั่นแหละ
“ย้ำจริงๆเลย รู้แล้วว่ามีแฟนทำให้น่ะ”มันพูดยิ้มๆใส่ แต่จุดประสงค์ไม่ใช่พูดเล่นแต่เพื่อให้ป๋ากับม๊ามันสนใจรู้เรื่องนี้ด้วย มันอยากรู้ว่าผมจะทำหน้าและตอบยังไง ถ้าเกิดท่านถามผม
“หืม ไผ่มีแฟนแล้วเหรอลูก”ม๊ามันถามผม อย่างที่คิด ผมไม่ว่าท่านหรอกเพราะท่านไม่ได้แกล้งถามเพื่อให้ได้คำตอบ ผมก็ยิ้มรับ
“ครับ”สั้นๆ นี่แหละคำตอบผมที่ไม่ต้องทำหน้าหรือคิดคำตอบอะไร ตอบจากใจออกด้วยปากนี่แหละ มันอึ้งไปคงคิดว่าผมจะทำหน้าเลิ่กลั่ก อึกอัก ติดขัด ไม่หรอกผมก็คือผมเหมือนความจริงก็คือความจริง
“แล้วไม่พามาด้วยล่ะ เห็นเอริธ์บอกเรามีเพื่อนอีกสองคนไม่ใช่เหรอ ไม่ชวนกันมาด้วย”ป๋าถาม
“แฟน ผมชวนแล้วแต่เขาเกรงใจ เพื่อนอีกสองคนก็เหมือนกัน”ผมตอบท่านและมองหน้ามันที่เก็บอาการไม่แสดงออกมา
“เกรงใจอะไร คนกันเอง คราวหน้าก็ชวนกันมาล่ะ”ม๊ามันบอกอีก
“ครับ”พวกผมก็รับปาก
“เขา ผู้ชายเหรอ”ป๋ามันทวนคำ ก่อนจะถาม
“ครับ”ผมก็ตอบอีก การโกหกผู้ใหญ่เป็นสิ่งไม่ดีครับ ป๋ามันมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองมันที่เม้มปาก ไอ้สองคนก็เงียบ
“ทานให้หมดก่อนดีกว่า เดี๋ยวป๋ากับม๊าคงอยู่ด้วยสักพัก พอดีต้องไปงานเลี้ยงที่สมาคม”ม๊ามันตัดบท คงไม่อยากให้บรรยากาศมาคุ พวกเราเลยลงมือทานต่อ มันมองหน้าผมอย่างตัดพ้อ ผมพูดคำไหนคำนั้นอย่าลองดี ไม่ใช่ท้าทายแต่ผมทำจริงๆ ถ้ามาสร้างปัญหาให้ผมอีก หลังจากนั้นก็ย้ายมาห้องนั่งเล่น มีโฮมเธียเตอร์ขนาดใหญ่ไม่ได้เปิดหรอก ผมบอกให้ฟังเฉยๆ หึหึ
“โอย ค่อยยังชั่วหน่อย”ไอ้หวายไถลตัวเลยครับ หลังจากป๋ากับม๊ามันออกไปงานแล้ว ตอนออกจากห้องอาหาร ป๋ามันเดินมาคู่กับผม ท่านมองหน้าผมตบไหล่แต่ไม่พูดอะไร
“เกร็งมากไงมึง กูเหยียบให้มั้ย”ไอ้พายถามยิ้มๆ แม่บ้านยกของว่างกับเบียร์มาให้
“ป๋ากับม๊ากูไม่ได้ดุ มึงจะเกร็งทำไม”ไอ้เอริธ์ถามไอ้หวายที่นอนเหยียดเต็มความยาวโซฟา บ่งบอกถึงความยาวของหลังมัน
“กูไม่ได้เกร็งท่าน แต่กูเกร็งมึงสองคนมากกว่า”ไอ้หวายบอก ก่อนจะมองหน้าผมกับมัน”กูพูดตรงๆ เราเป็นเพื่อนกันนะโว้ย กูไม่อยากให้เป็นปัญหา อะไรที่แล้วก็แล้วกันไปไม่ได้เหรอวะ”มันพูดจบก็ลุกขึ้นมานั่ง ตอนนี้ไม่มีใครแล้วครับ
“ไม่บอกเพื่อนมึงล่ะ กูไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย”ไอ้เอริธ์พูดด้วยน้ำเสียงประชดใส่ผม
“ไอ้ไผ่มันทำอะไร กูไม่เห็นมันจะทำอะไรเลย”ไอ้หวายพูดออกมา
“หึ ย้ำทุกอย่าง กูมีจิตใจนะ”มันพูดเหมือนเป็นความผิดผม
“ก็มึงพูดแบบนั้นต่อหน้าป๋ากับม๊า แล้วมึงจะให้มันเงียบไม่ตอบหรือไง”ไอ้หวายถามไอ้เอริธ์ที่เงียบไปอีก
“ก็ทำไมไม่เลี่ยงล่ะ”มันไม่ยอม
“เลี่ยงทำไม ก็เรื่องจริง”ผมพูดบอกมัน
“ไผ่”มันเรียกผมเสียงดังเลย ผมชักเริ่มหงุดหงิดแหละ ทำไมมึงไม่เข้าใจอะไรเลยวะ”ป๋ากับม๊ารู้เรื่องของเรา พูดอย่างนั้นไม่หักหน้าท่านไปหน่อยเหรอ”มันเอาเหตุผลที่ฟังไม่เข้าท่ามาพูดกับผม จนผมจะหลุดสันดานอยู่แล้วถ้าไม่หยุด
“คิดให้ดีถ้ายังมีสมองส่วนดีอยู่ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน”ผมพูดเสียงแข็งใส่มัน ผมจะกลับเลยก็ได้แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็เคลียร์ซะให้จบอีกรอบ และคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเคลียร์
“ค่อยคุยกันสิ เพื่อนกันทั้งนั้น เอริธ์ก็หยุดเถอะ น่าจะรู้ว่าไอ้ไผ่มันเป็นยังไง”ไอ้พายที่อ้าปากพูดไม่ทันพอได้โอกาสก็เลยดึงมือมันไว้ มันโผกอดไอ้พายร้องไห้ออกมา
“พาย ๆ รู้ใช่ไหมว่าทำไม ฮึกๆ”มันสะอื้นกับอกไอ้พาย
“รู้ แต่เราช่วยอะไรไม่ได้หรอก ตัดใจเถอะ”ไอ้พายปลอบมัน
“กูกลับก่อน”ผมตัดบทเดินออก ก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรเข้ามากอดข้างหลัง
“ไผ่ เอริธ์ขอโทษ ๆ ฮือๆๆ”มันร้องไห้ออกมา
“มึงขอโทษทุกครั้ง แต่กี่ครั้งมึงก็ไม่เข้าใจและก็ทำมันอยู่เรื่อยๆ ปล่อย”ผมบอกก่อนจะแกะมือออก ก่อนที่จะมีใครเห็นหรือได้ยิน ห้องนี้ตรงกับหน้าบ้านพอดี แล้วไม่ได้ปิดม่านใครมองเข้ามาก็ต้องเห็น
“เอริธ์รักไผ่นะ เราเริ่มกันใหม่ได้มั้ย”มันบอกรักผม ทุกครั้งที่มันทำผิด ผมส่ายหน้า แกะมือมันออกหันไปมองหน้ามัน
“เราไม่เคยคบกัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าความสัมพันธ์แบบนั้นมึงเรียกว่าความรัก ก็คงไม่ใช่กับกูคนเดียวหรอกมั้ง”ผมพูดให้มันฟังอาจจะดูใจร้าย เห็นแก่ตัว แต่ระหว่างผมกับมัน เรารู้ดีว่าไม่ใช่ มันเป็นเซ็กส์ที่มันเป็นคนเริ่มก่อนและพูดกับผมเองว่าไม่มีการผูกมัดหรือเรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนั้นคนที่มาชอบมันเป็นคนหน้าตาฐานะดีต่างจากผมที่ไม่ได้มีอะไรดีมากนัก ผมยังแปลกใจที่มันขอมีอะไรด้วย และมันคงเป็นความอยากรู้อยากลองของผมด้วยแหละเลยตกลง ผมเข้าใจแต่มันไม่เข้าใจสักที ทั้งที่เป็นคนพูดเองกับผม และกับทุกคนที่มันมีความสัมพันธ์ด้วยถามว่าผมรู้ได้ไง เขารู้กันทั้งนั้นแหละแต่ผมไม่ใช่ประเภทได้และมาสาธยายต่อ เริ่มตรงไหนจบตรงนั้น
“แต่เอริธ์ไม่เคยพูดกับใครแบบนี้เลยนะ”มันพูดอีก ผมมองหน้ามันเฉยๆ ไม่ได้เกลียด ยังไงมันก็เพื่อน ไอ้พายส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
“กูไม่ได้รักมึง”ผมพูดเรียบๆแต่ให้รู้ว่ามันเป็นความจริง มันเม้มปาก ผมจับมือมันออก
“แล้วทำไมไม่รักล่ะ”มันถามผมอีก กอดเอวแน่นเลยเอาหน้าซบ ความอดทนกูใกล้แล้ว
“อยู่โน่นไม่ฉลาดคิดอะไรไม่ได้ มึงก็เลิกเรียนเถอะ”ผมพูดบอกมันอย่างไม่รู้จะบอกอะไร ไอ้หวายกับไอ้พายที่นั่งหน้าหงอยเกือบหลุดขำ ไม่ใช่เวลาหัวเราะขำหรืออะไร แต่ผมไม่รู้จะบอกอะไรจริงๆ ถามว่าผมเครียดมั้ย เปล่าเลย ผมรำคาญมากกว่าและก็อยากกลับห้องมาก ป่านนี้เมียกูแม่งแด๊นส์กระจายแล้วมั้ง มิสคอร์ไม่มี โทรไปก็ไม่รับ ข้อความก็ไม่ตอบ อันนี้แหละทำกูเริ่มเครียดยิ่งกว่าเหตุการณ์ตรงหน้าอีก
“หมดยังดราม่ามึงเนี่ยะ”ผมถามมันที่จ้องหน้าอึ้งๆ ไอ้พายหน้าเหวอเลย ประมาณว่ามึงพูดเรื่องอะไรวะ แต่ไอ้หวายทำหน้าเฉยๆไม่รู้สึกอะไร กระดกเบียร์ดื่มปกติ
“เชอะ รู้ทันนักนะ”มันสะบัดตัวออกไปนั่งหน้าเชิดบนโซฟา ไอ้พายมองหน้าเลยครับ
“นี่หลอกเหรอ”ไอ้พายถามมัน
“เราไม่ได้หลอกพาย”มันตอบไอ้พายตามความจริง ไม่ว่ามันจะทำนิสัยกับผมยังไงแต่กับไอ้พายมันไม่เคยหลอกหรือหักหลัง
“แต่หลอกไอ้ไผ่ ซึ่งไม่ได้ผล”ไอ้หวายพูดยิ้มๆ
“ชักอยากเจอแฟนไผ่ซะแล้วสิว่ามีอะไรดีถึงได้จับซะะอยู่เลย”มันยกยิ้มพูดขึ้นมาก่อนจะไขว่ห้าง เห็นโคนขาขาวที่ไม่เร้าเท่าเมียผมยกหรอก เรื่องเซ็กส์ผมไม่เคยเอามาเปรียบว่าใครดีกว่าใคร ยกเว้นความรู้สึกที่บอกได้เลยว่า เมียผมดีที่สุด
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้านี่สิจับเขามากกว่า เขาด่าจนไม่รู้จะด่ายังไง”ไอ้หวายหัวเราะพูดแบบไม่คิดอะไรขำๆมากกว่า แต่ทำให้มันเชิดหน้าได้
“ไม่อยากเชื่อ”มันพูดและเบะปาก “แต่ช่างเถอะ ว่างๆก็พามาเจอหน่อยสิ หรือว่าจะให้ไปหาดี”มันพูดต่อด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
“เห่ยๆๆ เตือนด้วยความหวังดีในฐานะเพื่อนกัน คนนี้ไม่ธรรมดาเหมือนที่เคยเจอนะโว้ย”ไอ้หวายออกปากเลยครับ มันพูดอย่างรู้ฤทธิ์เมียผมดี
“ยิ่งพูดแบบนี้ยิ่งอยากเจอใหญ่เลย ในฐานะเพื่อนที่เคยขี่กัน ทำความรู้จักกันไว้ก็ไม่เสียหลาย”มันพูดท้าทายยิ้มๆ
“จะกลับยัง”ผมหันไปถามพวกมัน ถ้าไม่กลับผมจะกลับเอง
“อะไร ยังไม่ได้คุยอะไรเลยจะกลับแล้ว”มันรีบลุกมาทันที แต่ผมไม่รอคำตอบเดินออกทันที
“เฮ้ย รอด้วย ไว้เจอกัน”เสียงไอ้หวายร้องบอกก่อนจะรีบตามออกมา แต่ทันได้ยินไอ้พายพูดกับมัน
“เลิกเถอะเอิรธ์ ถ้าคิดจะเอาชนะ จะไม่เหลืออะไรเลยนะ”พูดจบไอ้พายก็กอดมันก่อนจะเดินออกมา
V
V
V
V
ผมกดโทรออกอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีคนรับสาย ตอนนี้ตีสองแล้วผมกำลังขึ้นลิฟท์กลับห้อง หลังจากกลับจากบ้านมัน ไอ้บลูกับไอ้เจย์โทรมาให้ไปหาที่ผับพี่กี้ ไม่มีเรื่องอะไรหรอกแค่กินเหล้าคุยกันและไอ้บลูอยากเจอไอ้พาย ไอ้หวายอยากเจอไอ้เจย์ หุหุ อันนี้ผมคิดเอง และผมคิดว่าอาจเจอไอ้ฝิ่นที่นี่แต่ก็ไม่มี มันไม่ได้บอกด้วยว่าไปไหน
“กลับดึกจังวะ”ชัดๆ เต็มๆ นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง สิ่งเร้าๆขาวๆที่เรียกว่าเมีย ผมอึ้งไม่คิดว่าจะเห็นมันที่นี่ ก็มันบอกไม่ไปรับคิดว่ามันคงลัลล้านอนกับเพื่อนมันแน่ ถ้าหมดสภาพมันไม่กลับบ้านหรอก เกรงใจป้านวลแต่ไม่เกรงใจกูเลย ผมเกือบจะยิ้มแต่เก็กไว้ก่อนทำให้กูกระวนกระวาย หงุดหงิด งุ่นง่านไปหมด
“มาทำไม ไม่นอนบ้านมึง”ผมว่ามันมั่งก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้า เหลือกางเกงในตัวเดียว หยิบผ้าขนหนูมาพันกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ทันมันดึงผ้าออก ผมเลยหันไปจ้องหน้ามัน นิ้วไม่ต้องชี้ นิ้วตรงกลางชี้ให้แล้ว ผมไม่ได้เกิดอารมณ์ แต่ปวดเยี่ยว
“พูดเหมือนงอนกูเลย”มันหรี่ตาพูดยิ้มๆใส่ผม เดินนวยนาดเข้ามากอด น่าเอาขาฟาดก้นสักทีสองที
“กูปวดเยี่ยว”ผมบอกมันก่อนจะผลักออกเดินเข้าห้องน้ำ มันเดินตามมา ผมหันไปมอง”จะแดกไง น้ำอยู่ในตู้เย็นโน่น”ผมบอกมันก่อนจะปล่อยต่อ ไม่อายไงวะมองอยู่ได้ มันค้อนก่อนจะเดินออกปิดประตูห้องน้ำดังปัง ผมส่ายหน้าขำๆ ก่อนจะอาบน้ำ พอเดินออกมาเช็ดตัวเสร็จ ก่อนจะขึ้นเตียงที่มันนอนหันหลังให้และหันขวับมากอดทันทีที่ผมนอนลง
“ไปไหนมาล่ะ”ผมถามมัน ที่ซุกอก
“เชียงใหม่”มันบอก ทำผมอึ้งนิดหน่อย นี่มึงพูดเล่นป่ะ แต่คงไม่ใช่เพราะในตู้เย็นมีทั้งไส้อั่ว หมูยอ แหนม น้ำพริกหนุ่ม แคบหมู และของจุกจิกอีกหลายถุง
“ไปแรดซะไกล แล้วมันต่างกันตรงไหนวะ”ผมว่าและก็ถามมัน
“ผู้ชายและบรรยากาศไง”มันก็ยักคิ้วตอบก่อนจะสาธยายต่อ ทำตอนเบื่อๆเท่านั้นแหละ บางที ไปโผล่เชียงใหม่ หัวหิน ขอนแก่น อุบลฯ หาดใหญ่ ภูเก็ต ลามไปกระบี่บ้านมัน นี่กูเพิ่งรู้นะเนี่ยะ
“เศรษฐีนะพวกมึง ขาดบีสิบสองไงถึงทำไปได้”ผมว่ามัน มือก็เขกหัวกับความฟุ่มเฟือยในบางเรื่อง มันเด้งตัวลุกขึ้น สวนทันที
“กูช่วยเศรษฐกิจไทยโว้ย เขาบอกให้กินของไทย ใช้ของไทย เที่ยวเมืองไทย เศรษฐกิจไทยรุ่งเรือง และเมาห้ามขับให้กลับเครื่องบิน”แม่งขุดมาเป็นชุด ผมแทบจะถุยใส่หน้ามันที่พ่นน้ำลายกระจายใส่หน้าผมหลังมันพูดจบโยงไปสโลแกนการท่องเที่ยวและรณรงค์เมาไม่ขับ กูยังคาดไม่ถึงเลย เถียงไม่ทันหันหลังให้แม่งเลย กลัวมันเห็นว่าขำกับเหตุผลที่กวนตีนของมัน ใช้ได้ถูกทางมาก
“หันมานี่เลย”มันว่าและดึงกลับ ผมเลยดึงมันมาจูบที่ทำให้ผมหงุดหงิดและดีใจไปพร้อมๆกันที่เห็นหน้ามันในคืนนี้
“อื้อ ๆๆ แฮ่กๆๆ”พอผละออกมันหอบเลย
“แล้วทำไมไม่รับสาย สีผู้ชายอยู่สิมึง”ผมว่ามัน มือก็บีบก้นไปด้วยเพลินดี
“ก็กำลังมันส์อ่ะ และก็เซอร์ไพรส์ไง”มันบอกหงุงหงิงจุ๊บปากบดเบียดอีกสองสามที”อย่าโกรธนะ นะ”มันอ้อนต่อ ขี้เกียจพูดเลยหลับตาซะ มันก็นอนกอดผมต่อ ต่างคนต่างเงียบ
“จะถามอะไรมั้ย”ผมลูบหัวมัน ๆ มันส่ายหน้าเอาหน้าซุกเข้าไปอีก
“พี่ทำตามที่น้องบอกทุกข้อแหละ”ผมกระซิบบอก มันคงจะถูกใจตะกายมาเลีย เอ้ย จูบปากผมอย่างดีใจ
“ง่วงยัง”มันถามผม มือก็ลูบไปทั่ว ปากก็จูบไซ้เงยหน้ายิ้มยั่วๆ”ถ้ายัง จะให้รางวัล”ไม่พูดเปล่ามันถอดเสื้อผ้าทั้งของมันของผมขยับเสียดสีไปมา คงจะง่วงหรอกครับทำให้เงี่ยนซะขนาดนี้ และคงจะตอบไปไม่ได้แล้วเพราะไอ้คนถามมันเริ่มบรรเลงแล้ว อืม ผมขอตัวรับรางวัลในการทำดีก่อนนะ อืม ดีจริงๆเมียยี่ห้อฝิ่นนี่ ยิ่งสูบยิ่งติดซะจนไปเลิกที่ไหนคงไม่ได้แล้ว
*******************************************************************************
ปล. มาลงต่อแล้ว ดีใจที่ทุกคนชอบและติดตาม ไม่ต้องเครียดนะจ๊ะ อ่านสบายๆๆ ชิวๆๆ บางครั้งก็เกร็งเหมือนกันในแต่ละตอนกลัวไม่ถูกใจคนอ่าน แต่ก็จะลงต่อไปให้เอียนกันไปข้าง 5555555
-
:oo1: :o8:
-
+ ให้จ้า
หนูฝิ่นน่ารักแท้้ ขอดูรางวัลคืนนี้ด้วยนะ :m25:
-
อิคึ อิคึ น่ารากม็วกกกกกก
นุกๆๆๆๆ มาอัพต่อเร็วๆนะ
+1 o13 ให้เลย
-
มาต่อแล้ว กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คิดถึงมากกกกกกกกกกกก
-
เดี๋ยวแฟนเก่ากะแฟนใหม่ต้องได้ปะทะกันแน่เลย
-
สู้ ๆ จร้า
-
นู่ฝิ่นน่ารักขนาดนี้
ไผ่หนีไปไหนไม่รอด :z2:
บวกเป็ด
-
ผ่ชัดจนมก อ้อถ้อยกลองดีบอกมันรีบมลยน
-
เอิร์ธนี่จะยังงี่เง่าต่อไปรึเปล่านี่ รึจะต้องได้เจอได้มาปะทะกับฝิ่นจริงๆ
ถ้าเป็นแบบนั้น แม้ความเป็นเพื่อนจากไผ่ก็คงจะไม่เหลือ อย่างที่พายว่าแหละ
มารอดูว่าเอิร์ธจะงี่เง่าหรือฉลาด
ผัวทำดีก็ต้องมีรางวัลเนาะฝิ่น
"เมียยี่ห้อฝิ่นยิ่งสูบยิ่งติด ไปเลิกที่ไหนก็ไม่ได้" หึ หึ หึ ถูกต้องแล้วไผ่ ก็ไผ่แกล้งลืมรึไงว่า ฝิ่นน่ะเป็นสารเสพติด :laugh:
-
มันตรงประโยคสุดท้ายของพี่ไผ่นี่แหละ เขินนนนนนนนนน
-
ของเค้าทั้งดีทั้งแรง
-
“พี่ทำตามที่น้องบอกทุกข้อแหละ” ประโยคนี้ประโยคเดียวทำเอาฟิน
ไม่คิดว่าไผ่จะแอบหวานได้ขนาดนี้
ถ้าเกิดต้องมีการปะทะกัน ก็ขอให้เอิร์ทกลายเป็นเพียงเถ้าธุลีใต้เท้าฝิ่นละกัน หมั่นไส้
-
พี่ไผ่ตรงดีจัง ชอบอ่ะ :impress2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ o13
-
หวานน่ารักกันตลอดอ่ะ
:m1: :m1: :m1: :m1:
ถ้าพระเอกหลายๆเรื่องคิดได้และทำได้อย่างไผ่ก็ดีเน๊อะ
ปล.คนเขียนไม่ต้องเครียดไม่ต้องเกร็งหรอกนะ
ปล่อยมาตามสบายตามความคิดของนักเขียนเลย :กอด1:
-
:angry2: o13 :L2: :L2:
-
ไผ่ตรงไดิอีก
-
ถ้ามาเจอกันใครจะชนะเนี่ย
-
:-[ น่าฮักขนาด
เอิร์ธกับฝิ่นเจอกันคงมันน่าดู
-
ชอบไผ่อ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบคู่นี้
ป.ล.พวกเอ็งจะตรงกันไปไหม (แต่ก็ชอบนะ อิอิ)
-
รออยู่นะ
-
ตอนที่ 35
“โอ้ย มึงสองตัวดูทีสิ กูดำขึ้นมั้ย”เสียงกระเทยจิตตก นามอีโมนิคที่ไปออกค่ายกับ ม. ถามผมกับอีออย มือก็ส่องกระจกจับหน้าจับตัวไปมา นังนีสองคนก็ไม่ต่างกัน ไอ้แฝดไม่ได้มาพ่อมันกักบริเวณหนึ่งเดือน ห้าม กิน ขี้ ปี้ นอน ที่ไหนนอกจากบ้านและมหาลัยที่ไปได้ ผมบอกให้พวกมันทนรับกรรมไปไม่ต้องบ่น
“ดำ ม๊ากมาก ขี้เหร่โคตร กูไม่เคยเห็นกระเทยกับชะนีที่ไหนดำเท่าพวกมึงเลย เน๊าะอีฝิ่น”อีออยได้โอกาสด่า เสริมทันที
“กูขอความจริง อีเกย์หน้าเหียก ทำเนียนหลอกด่ากูนะมึง”อีโมนิควางกระจก จิกตาใส่มัน
“ตลอด เปิดช่องไม่ได้ ชอบเสียบ”หนูจ๋าหมั่นไส้เอามั่ง
“พูดผิดพูดใหม่คะ เปิดช่องแต่ชอบโดนเสียบไม่ใช่ไปเสียบ”อีออยลอยหน้าลอยตาใส่แก้ความหมายใหม่
“แต่ยังไม่มีใครหน้ามืดปนหน้าหม้อมาเสียบ คริคริ”ยาหยีหัวเราะคิกคัก
“ระวังหม้อมึงเถอะ อีหยีจะเจอของก่ำกึ่ง”อีออยพูดใส่มันยิ้มๆ ทำเอาพวกผมงง
“ของเชี่ยะไรของมึงก่ำกึ่ง”อีโมนิคเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ มันก็ยังยิ้มไม่ตอบ
“เออ ของอะไรวะ อีออยมึงพูดให้จบ ชอบคาไว้”ยาหยียิ่งอยากรู้เพราะเกี่ยวกับมันตรงๆ หนูจ๋าก็ไม่ต่างกัน ส่วนผมสมองซีกหนึ่งอยากรู้ อีกซีกหนึ่งส่งข้อความบอกไอ้ไผ่ก่อนว่าอยู่ที่ไหน ตอนแรกจะรอมันที่คณะ แต่ผมเลิกไวเลยกลับก่อนจะบอกมันก็เสือกเรียนต่อเลยไม่ได้เจอกัน พอกับที่อีสามตัวนี่เขาโทรมาอยากเจอก็เลยมาที่นี่
“แหม ทีอย่างนี้อยากรู้ กูบอกให้ก็ได้ ก็ของพี่เจย์ไง กึ่งไทยกึ่งนอก เพราะแกเป็นลูกครึ่ง เก็ทมั้ยมึง”อีออยเบะปากใส่ยักไหล่ใส่พวกมันด้วย ทำเอาขำกันคิก ขนาดผมสมองยังสั่งให้ขำมันเลย คิดได้ไงไอ้เรื่องแบบนี้
“อีบ้า พูดมาได้”ยาหยีหน้าแดง ทุบตุบตั๊บๆใส่มัน”กูไม่คิดอะไรสักหน่อย แค่พี่น้อง”มันพูดต่ออายๆ
“มึงถามเขามั้ยว่าอยากเป็นพี่น้องกับมึงหรือเปล่า แต่ถ้าพี่น้องท้องชนกันแกเซย์เยสแอนด์ซั่มมึงทันทีเลย ฮ่าๆๆ”อีออยปล่อยใส่มันอีกเป็นชุด เรียกเสียงวี๊ดว้ายไม่หยุด ดีนะนั่งอยู่คอนโดอีโมนิค
“อีนี่ไม่พูดไม่จา คิดถึงผัวมั้ง”อีโมนิคจิกผมที่กำลังอ่านข้อความที่มันตอบกลับว่าจะมารับ ให้รอห้ามแรดไปที่อื่น ว่ากูจริงแรกๆก็น้อยใจ พักหลังฟังไปก็เพราะดีคิดซะว่าเป็นชื่อเฉพาะที่มันชอบจะได้ไม่นอยด์ เป็นไงผมคิดดีทำดีไม่มีปัญหา
“จะพูดอะไร อีนี่เขากินของไทย ใช้ของไทย ลำไผ่ล้วนๆ เอาอยู่”อีออยได้ทีเสียบเข้าให้
“มึงไม่ต่ออีกล่ะ แข็งแรงทนทาน กอตั้งลำยาว”ผมเสริมให้มันไปอีก อายไม่ได้ยิ่งอายยิ่งโดน
“โดนทีหุบไม่ลง ดอกกก กลัวไม่รู้ว่าผัวแซ่บเวอร์ ไม่ต้องพูดกูก็รู้ มาพูดให้กูอยาก”อีออยจิกหัวผมทำหน้าริษยา พาให้พวกนั้นหัวเราะกับท่าทางมัน ก่อนจะช่วยกันแต่งหน้าแต่งตัวให้นังนีสองคน วันนี้เขานัดเพื่อนอีกกลุ่มไปเต้นโคฟเวอร์ โมนิค คราวนี้ไม่ได้ไปมันขอตัวบอกปวดตัว พอเสร็จมันสองตัวก็ชิ่งทันที เหลือที่แต่ของก่ำกึ่งทั้งนั้นในห้อง
“กูเจอไอ้กานต์”โมนิคพูดมาลอยๆ ผมสองคนเลยมองหน้ามัน “มันมาขอคืนดี ขอโทษกูทุกอย่าง ตอนไปค่ายมันคอยมาดูแลกูตลอดเลย กูหนีมันก็ตามจนอีหยีกับอีจ๋าด่ามันและกันท่ามันก็ถอยแต่สักพักก็มาใหม่”มันพูดหงอยๆ บอกให้รู้ว่ามันไม่เคยลืมไอ้กานต์เลย
“มึงใจอ่อน”อีออยถามตรงประเด็น ไม่ได้มีสีหน้าว่าประชดหรือจะเยาะมัน
“กูกลัวใจตัวเองจังเลย ทั้งที่กูเจ็บ กูไม่อยากเจอมันอีก แต่พอมันมาทำดีด้วยก็เหมือนจะอ่อน กูไม่อยากเป็นเหมือนเดิมอีก”มันสารภาพตรงๆ
“ไม่อยากเป็นเหมือนเดิม มึงก็อย่าไปสนใจมันสิ พยายามนึกสิ่งที่มันทำกับมึงไว้จะได้ไม่ใจอ่อน”อีออยบอกมันอีก มันมองหน้าผมล้มตัวลงบนตัก ผมเอามือลูบหัวมัน คราวนี้มันไม่ร้องไห้
“อย่างที่ออยมันบอกก็ดีนะ แต่ปัญหาอยู่ตรงนี้”ผมบอกก่อนจะชี้ที่ตัวมันเอง ก่อนจะพูดต่อ”ว่าทำได้มั้ย แต่ถ้าทำไม่ได้ยินดีที่จะเจออีกก็ไม่มีใครห้าม บอกได้แค่นี้คิดเอาเองนะ จำแค่ว่าพวกกูไม่ทิ้งมึงแน่นอนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถึงซ้ำซากแต่อยากบอก”ผมบอกมันด้วยรอยยิ้ม เรื่องของหัวใจมันห้ามกันไม่ได้
“ขอบใจ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า อะไรมันเกิดก็ต้องเกิดวะ กูจะพยายาม เจ็บแล้วต้องจำ สู้ๆ โมเกชิ”มันลุกขึ้นหัวเกือบชนคางผมทำท่าฮึดได้ตลกมาก
“อีกิ้งก่าอว์อด เปลี่ยนเร็วจังนะมึง”อีออยยกตีนถีบมันจนหงายหลัง ตามไปคร่อมทำเป็นตบตีบีบคอ อย่างฮาเลย ก่อนจะพักยกหันมาซดสปายกันต่อ
“แล้วมึงล่ะอีฝิ่น เจอเพื่อนผัวมึงยัง”โมนิคถามผม คงไม่ต้องบอกว่ารู้จากใคร อีต้นเรื่องนั่งยิ้มกริ่มอย่างภูมิใจที่นำเสนอจนทั่วถึงในหมู่เพื่อน ผมไม่ว่ามันหรอกแต่หมั่นไส้หน้ามัน
“วันนี้แหละ พวกมึงไปมั้ยล่ะ”ผมบอกและชวนพวกมัน
“กลัวเหรอคะคุณนาย ผัวคุมอยู่ทั้งคน”อีออยล้อผม
“ทำไมกูต้องกลัว แค่ไปกินข้าวเฉยๆ”ผมยักไหล่ตอบมัน ไอ้ไผ่ชวนผมไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อนๆมันแหละตามปกติ แต่มีเพื่อนเก่ามันไปด้วยก็แค่นั้น
“มึงแค่กินข้าวเฉยๆ และถ้าเขาไม่เฉยล่ะ”อีโมนิคถามต่อ
“แล้วแต่เคสที่ปรากฏ”ผมบอกต่อ
“กูนึกว่าจะเดือนแรมได้ตลอด แบบอ่อนแอต่อหน้าคุณชายโดนรังแกฝ่ายเดียว”อีออยพูดทำท่าทางได้ขำมาก ยกละครมาเปรียบเทียบ อีนี่ปากก็บ่นน้ำเน่า นางเอกอ่อนแอ แต่มันดูทุกเรื่องไม่ได้อยากเป็นนางเอกแต่อยากฟันพระเอก
“เข้าท่าดีแฮะ กูอาจจะทำก็ได้นะ”ผมยกยิ้มบอกมัน
“กูไม่เอาสักบาท ถ้าอีนี่ทำตัวแบบนั้น”อีโมนิคพูดอย่างมั่นใจว่าสันดานผมไม่ใช่แบบนั้น
“แค่การแสดง ไม่ได้หมายถึงตัวตนกูสักหน่อย”ผมบอกมันยิ้มๆ”พูดกันไป กูยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนแบบไหน อาจจะไม่มีอะไรก็ได้”ผมพูดจากใจจริงตอนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรเลย ต้องดูทีท่าเขาก่อนว่ายังไง
“ก็จริงของมึง เขาอาจจะดีก็ได้ แต่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเซ้นท์กู บอกว่าไม่จริงหรอก คริคริ”อีออยเหมือนจะเออออ แต่ต่อท้ายได้แซ่บมาก
“แล้วมึงคิดเหรอว่าเซ้นท์กูไม่เหมือนมึง”ผมจิ้มหน้ามัน ก่อนจะพากันหัวเราะกับเซ้นท์กึ่งสันดานแบบเดียวกัน ไม่งั้นคบกันไม่ได้นานหรอก นั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ มันก็ส่งข้อความมาว่า ให้เดินนอเชิดลงไปได้เลย มึงพิมพ์ผิดใช่ไหมที่จริงต้องหน้าเชิดใช่เปล่าวะ
“โชคดีนะมึง”อีออยลงมาส่งพร้อมอีโมนิค
“กินข้าวไม่ได้ไปรบ”ผมพูดใส่มัน”แต่ไม่แน่นะ คริคริ”ก่อนจะลอยหน้าใส่มัน
“สตอ”มันจีบปากใส่ผม
“ควบคุมองค์มึงหน่อยนะ”อีโมนิคเตือนกึ่งสั่งยิ้มๆ ฟังเหมือนมึงว่ากูจะไปหาเรื่องเขามากกว่าไปกินข้าวนะเนี่ยะ
“องคชาติน่ะเหรอ”ผมย้อนถามมันยิ้มๆ พักนี้ทะลึ่งจริงๆเลยกู
“อุ้ย ถูกต้องนะคะ แรด”อีออยพูดยิ้มๆ ก่อนจะจิกตาเน้นเสียงใส่ตอนท้าย ก่อนจะเห็นมันยืนรอที่รถ
“ผัวมึงหล่อขึ้นป่ะวะ ดูมีออร่ามากเลย”อีโมนิคพูดชมมันอย่างนอกหน้า ถ้าเป็นคนอื่นโดนผมจิกหัวไปแล้ว
“มึงไม่ได้เจอมันนานมั้ง ก็เลยเห็นแบบนั้น”ผมบอกมันอย่างอดหมั่นไส้ไอ้คนถูกชมไม่ได้
“ทำเป็นนิ่ง ระวังจะโดนลากไปแดก ผัวมึงน่ะเขาเฉยๆ แต่คนอื่นๆที่จ้องไม่เฉยนะโว้ย ขอบอก”อีออยเหน็บผม
“แล้วมึงคิดว่ากูจะปล่อยให้ลากไปแดกในน้ำมั้ยล่ะ”ผมหรี่ตาพูดใส่มัน มันสองคนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะคิกคักใส่ผม พอดีกับที่เดินมาถึง มันมากับพี่หวาย ส่วนพี่เจย์ไม่ได้มาลากลับเชียงใหม่ไปทำธุระ พี่พายคงไปกลับพี่บลูแล้ว
“ไปด้วยกันสิ”มันเอ่ยชวนอีสองคน
“ขอบคุณคะพี่ แค่มันคนเดียวก็ พอแล้ว เกรงใจ”อีออยพูดแฝงความนัย
“ดำขึ้นป่ะ”มันทักอีโมนิค
“นั่นไงกูว่าแล้ว ขนาดผัวมึง เอ้ย พี่ไผ่ยังทัก ไม่ได้การกูต้องไปสปา”อีโมนิคกระวนกระวายขึ้นมาทันที
“มึงก็ไปทักมัน ๆ ยิ่งจิตตกอยู่”ผมหันไปว่ามันที่ยืนหน้าเฉยว่ากูพูดอะไรผิด อีออยคุยกับพี่หวายหัวเราะคิกคักพอกัน
“แต่ไม่มากหรอก”มันเลยต่อให้สบายใจขึ้นมาหน่อย
“ไม่ได้หนูไม่ยอม อีฝิ่นอาทิตย์นี้ไม่ไปไหนไปสปากับกูเลย”จนได้ลากกูไปจนได้ แต่โคตรถูกใจผมเลย ไอ้ไผ่พูดไม่ออกเลย ขอแกล้งมึงหน่อยเถอะ มันมองหน้าที่ผมที่ยิ้มอย่างสะใจ
“ได้” / “ไม่ได้” เสียงแรกของผม อีกเสียงของมัน อีโมนิคมองหน้าผมสลับกับมันไปมา
“กูว่าง”ผมแย้งลอยหน้าใส่มัน
“มึงรับปากว่าจะช่วยกูทำรายงาน”ผมทำหน้างง ตอนไหนวะ กูรับปากมึงตอนไหน ก่อนจะยิ้มเมื่อนึกออกว่าทำไมมันถึงพูดแบบนี้ มันไม่ชอบให้ผมไปสปาหรือไปนวด ถ้าคนที่นวดเป็นผู้หญิงก็แล้วไป แต่มันเคยไปรอผมเห็นมีแต่ผู้ชายที่นวดมันก็ไม่พูดจนกลับห้อง มันบอกว่าไม่ต้องไปอีกถ้าอยากนวดอยากขัดมันจะจัดให้ จัดจริงๆ นวดเสร็จก็นาบ ไอ้เรื่องขัดมันก็ขัดให้จนน้ำออกแทบหมด ผมถามมันว่าหึงเหรอ มันบอกว่าขี้เกียจรอ พอผมบอกว่ากลับเองก็ได้ มันบอกว่าลองดูมันจะจัดให้หนักกว่าเก่า ผมกระโดดกอดหัวเราะชอบใจที่มันพูด มันทำหน้างงก่อนจะอมยิ้มเมื่อผมบอกว่าจะรอให้จัดนะจูบปากมันเผื่อจะอ่อนลงอีกหน่อย
“มึงก็ให้พี่หวายช่วยสิ”ผมโยนให้พี่หวาย
“กูไม่ว่าง”ชัดเจนมาก พี่หวายแม่งไม่รับมุกกูเลย
“ทำไมจะไปหาพี่เจย์ไง คิดถึงล่ะสิ”ผมแกล้งพูดใส่แก
“กูขอเตะมึงโชว์เมียได้มั้ยวะ กวนตีน”พี่หวายยกตีนเตะก้นมันไม่แรงหรอก ผมอมยิ้มที่เห็นมันโดนเตะแทนที่จะเป็นผม
“ฮ่าๆๆๆๆ กูพูดเล่น ทำหวงนะพี่”อีโมนิคหัวเราะชอบใจเพราะตอนนั้นมันกับอีออยก็ไปด้วยแต่ผมอยากให้มันไปรับ พูดยิ้มๆใส่มันที่ยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“เพลามั่งเด้อ เดี๋ยวจะยกเครื่องใหม่ซะ คริคริ”เสียงอีออยพูดล้อๆตามหลัง ก่อนจะเดินกึ่งวิ่งหนีผมที่อ้าปากจะตอกกลับ แต่ไม่ทัน เลยหันมากระทุ้งไอ้คนข้างๆแทน ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งยิ้มในรถแบบคุณหญิงรอสารถีและบอดี้การ์ดที่ควบตำแหน่งสามีไปด้วย หุหุ
V
V
V
V
ตอนนี้พวกเรามาถึงร้านอาหารทะเลแต่อยู่ในเมืองกรุงนี่แหละ ผมนอนเล่นไอโฟนมาตลอดทางเลย
“ถึงแล้วครับคุณชาย ทรงพระลุก เตรียมไปแดกได้แล้ว”พี่หวายหันมาพูดกับผมกวนๆ ผมลุกขึ้นคว้ากระเป๋า
“ดีมากสารถีถีถีถีถี”ผมชมพร้อมเรียกตำแหน่งใหม่แกแบบเสียงแอคโค่ว สำรวจความหล่อในกระจกอีกครั้ง
“พอเลย ของลงท้ายสระอีกูชอบนะแต่เรียกซะยาวแบบนี้กูไม่เอา”แกจิ๊ปากบอกผม ไอ้ไผ่หันมามองหน้าผมก่อนจะเดินมาเปิดประตู ผมกำลังจะลงนึกว่ามาเปิดให้ มันดันหน้าผมที่ทาแป้งเสร็จแล้วจนหงายหลัง และขึ้นมานั่ง
“เฮ้ยย มึงอย่าบอกนะว่าจะล่อกันที่นี่ ให้ถึงบ้านก่อนไม่ได้เหรอวะ”พี่หวายร้องเสียงหลงเลยครับ
“กูไม่เกี่ยงหรอก”มันหันไปพูดกับพี่หวายก่อนจะมองหน้าผมที่กำลังพยุงตัวเองขึ้นมา
“ผลักกูทำไมเนี่ยะ”ผมแว๊ดใส่มัน ก่อนยันมันด้วยตีนที่ยังไม่ได้ใส่รองเท้า มันจับล็อคดึงผมเข้ามาใกล้
“มึงเข้าไปก่อน”มันหันไปบอกพี่หวาย
“กูอยู่ดูไม่ได้เหรอ”เขากำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน พี่จะมาหน้าหื่นทำไมเนี่ยะ
“ตามใจ”พูดจบมันปิดปากผมทันทีเลย เล่นกูอึ้งไปเลย มึงจะมาจูบกูทำไมตอนนี้ เสี้ยนไม่เข้าเรื่อง
“ไอ้เสี้ยนไม่เลือกที่ กูฝากล็อครถด้วย เบาหน่อยนะมึง”พี่หวายส่ายหน้าว่ามัน ก่อนจะทิ้งกุญแจไว้ให้ เดินเข้าไปก่อน
“อื๊อ อูบอูอำไอ”เสียงผมอู้อี้ถามมันที่ยังหน้าหื่น แต่ก็จูบมันตอบ
“มึงจะช่วยกูทำรายงานมั้ย”มันถามผมหน้านิ่ง แต่ผมหัวเราะก๊ากเลย นี่กูมีผัวแอ๊บเปล่าวะเนี่ยะ กูนึกว่าเป็นอะไร
“เรื่องแค่เนี้ยะ”ผมเลิกคิ้วใส่มันถามขำๆ
“เออ”มันก็ตอบกลับมา ผมดึงหัวมันไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
“มีอะไรที่กูไม่ช่วยมึงบ้าง หืม ไอ้พี่ไผ่”ผมย้อนใส่มัน ก่อนจะกระซิบข้างหู”แม้แต่เรื่องนั้น ยังช่วยเลย” มันตบก้นผมเข้าให้ก่อนจะแสยะยิ้มจูบอีก “อื๊อ มึงนิ หาเรื่องหม้อกูจริงๆ พอแล้ว ป่านนี้เขาแดกกันเสร็จแล้วมั้ง”ผมทึ้งหัวมันออก ปากมันก็ไซ้ข้างซอกคอเม้มอีก “เฮ้ย เดี๋ยวเป็นรอย พอเลยๆ”ผมดันออกก่อนจะลงจากตักมันไปใส่รองเท้า มันเอามือเสยหัว
“มึงเป็นเมียกู”อยู่ๆมันก็พูดออกมา
“บอกทำไม”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน
“กูอยากบอก”นั่นคือคำตอบที่ไม่ต้องถามอีก ผมยื่นหน้าไปใกล้มันหอมแก้มไปฟอด
“มึงก็เป็นผัวกู เข้าใจ๊”ตบคางมันเบาๆ
“ทะลึ่งแหละ”มันปัดออก ก่อนจะพากันออกจากรถ ที่ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าจูบกันทำไมวะ มันเดินกอดคอผมจนไปถึงโต๊ะที่มีเพื่อนมันนั่งกันอยู่ พอนั่งได้เพื่อนมันยิ้มแปลกๆสงสัยพี่หวายแม่งต้องพูดอะไรแน่ แต่มีอยู่คนเดียวที่มองด้วยสีหน้าเฉยๆ แต่ตาเป็นประกาย ผมยอมรับเลยว่าเพื่อนมันคนนี้โดดเด่นมาก ทั้งรูปร่างหน้าตาที่สวยเกินผู้ชาย ผิวพรรณขาวผ่อง แต่โดยรวมถ้ามีเรื่องกับผม ตบทีเดียวเอาอยู่ หุหุ
“เสร็จไววะ”พี่บลูเอ่ยแซวมัน ที่ยกยิ้ม
“เวลามันจำกัด”มันก็ตอบหน้าตาเฉย แต่ดูหน้าด้าน ไอ้ไผ่มันแปลกนะไอ้เรื่องควรอายมันไม่ค่อยอาย และกลับกันไอ้เรื่องที่ไม่ควรอายเสือกอายไม่กล้าจะทำ กูละงงกับพฤติกรรมผัวในบางครั้งจริงๆ
“ไอ้เสี้ยน”พี่หวายเน้นเสียงใส่
“พอแล้วพวกมึง ฝิ่น นี่ เอริธ์ เพื่อนพวกพี่”พี่พายห้ามก่อนจะแนะนำ ผมยกมือไหว้ แต่คงผีบังตาเพราะฝ่ายตรงข้ามเฉยไม่พูด ไม่รับไหว้ มองสำรวจผมไม่วางตา จนคนรอบข้างรู้สึกได้ แต่ที่เฉยๆก็มีคนเดียว มันกอดเอวผม
“น่ารักดี เข้าใจหานะ”เขาพูดยิ้มๆ หันไปมองหน้าไอ้ไผ่ที่ไม่แสดงท่าทางอะไร
“ต้องใช้ว่าเข้าใจเข้าหามากกว่าวะ คริคริ”พี่หวายที่ดูตลกทุกสถานการณ์พูดแซวไอ้คนนั่งหน้านิ่ง
“ไม่น่าเชื่อว่าเรียนวิศวะ ดูสำอางน่าจะเรียนพวกบริหาร นิเทศ มากกว่า”พี่เอริธ์ขอเรียกแบบนี้ก่อน ถ้าเยอะเมื่อไรค่อยเปลี่ยนสรรพนาม พูดยิ้มๆใส่ผมๆ ก็ยกยิ้มให้ ดูนางเอกใช่มั้ยครับ ตามเสต็ปก่อน
“ซ่อมรถก็เก่งนะโว้ย”ไอ้พี่หวายยังผูกขาดพูดต่อ สรุปพี่เป็นผัวผมใช่มั้ย หุหุ
“รู้ดีจัง ตัวเขาเองกับแฟนไม่เห็นจะตอบเลย”พี่เอริธ์หันไปจิกตาใส่พี่หวาย ที่ยักไหล่ชิวๆ
“แล้วเที่ยวนี้เอริธ์อยู่นานไหม”พี่พายเปลี่ยนเรื่อง
“อาทิตย์หน้าก็กลับแล้ว ก็เลยอยากอยู่กับเพื่อนให้เต็มที่หน่อย เพราะคิดถึงมาก”แกยกน้ำขึ้นจิบพร้อมกับพูดยิ้มๆ แต่ตาจ้องไอ้ไผ่เป็นพิเศษ เซ้นท์ไม่เคยพลาดเลย “ว่างๆก็บินไปหาที่โน่นบ้างสิ ทำยังกับไม่เคยอยู่”แกพูดกับพวกพี่พาย
“อืม เอาไว้จะไป ปกติไอ้ไผ่มันก็ไปเกือบทุกปีนะ ไปเยี่ยมอาน่ะ”พี่พายบอกก่อนจะตักปูให้พี่บลูที่นั่งฟังอย่างเดียว พี่หวายคงเหงาปากขาดพี่เจย์คู่หู เดี๋ยวไปทุกปีเหรอ ปีนี้มึงงดซะถ้าไม่พากูไปด้วย
“เหรอ ไม่เห็นไปหาบ้างเลย”พี่เอริธ์ทำหน้าน่ารักพูดกับมัน ที่กำลังชี้ให้ผมตักหอยแมลงภู่ตัวใหญ่ให้มันกิน ผมก็บริการให้อยากกินหอยก็ไม่บอก วันนี้อนุญาตกินให้เต็มที่
“ไอ้พายก็พูดอยู่ว่าไปหาอา”มันตอบนิ่งๆ ในรูปประโยคที่แฝงความหมายหลากหลาย ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ กูจะไปหามึงทำไม ผมแปลเองครับ ส่วนเขาจะคิดยังไงก็ไม่รู้ แต่ดูอึ้งไปก่อนจะยิ้ม
“ปีนี้ไปอีกสิ พาแฟนไปด้วย แล้วฝิ่นเคยไปมั้ย”แกบอกมันก่อนจะหันมาถามผมยิ้มๆ ฟังดีๆเหมือนไม่มีอะไร ฟังอย่างตั้งใจดูถูกกูเปล่าวะ
“ไม่เคย อืม”ผมพูดเหมือนคิด แกยิ้ม “ไม่เคยนับอ่ะ แต่ถ้าได้ไปปีนี้จะเริ่มนับแล้ว”ผมพูดต่อก่อนจะหันไปสบตาคนข้างๆ ขาก็เกยหว่างขามันอย่างสื่อความหมายในคำพูด คนถามเงียบกริบหน้าเชิด พี่หวาย พี่บลู กลั้นยิ้ม สงสารแต่พี่พายคงเลือกไม่ถูกว่ากูจะทำหน้ายังไงดี ผมไม่ได้พูดอะไรผิดนะ แค่คิดและตอบช้าไปหน่อย
“อยากไปเหรอ”มันถามผมเฉยๆ ไม่มีหรอกจะทำเสียงทุ้มหล่อ
“อยาก แต่พี่ไผ่ต้องออกตังค์ให้น้องนะ”ผมกอดแขนบอกมันอ้อนๆ ทำเอามันเกือบสำลักหอยใส่หน้า แต่เจอสายตาพิฆาตสกัดเอาไว้ก่อน
“พูดขนาดนี้ มึงก็อย่าขัดเมียมึงเลย”พี่บลูที่คงจะเอาวิญญาณพี่เจย์สิงเข้าไป พูดขำๆ พี่พายเหล่มองแกนิดหน่อย ผมเข้าใจแกนะว่าลำบากใจ แต่เพื่อนพี่ดูไม่เป็นมิตรกับผมเลย
“เออว่ะ นี่ก่อนลงรถมึงเอาน้ำตาลให้กินเปล่าวะ ฟังรื่นหูฉิบหาย”พี่หวายพูดเสริมขึ้นมาบ้าง มันยิ้มเฉยๆ แต่มือบีบสะโพกผมอย่างหมั่นเขี้ยว จนผมเกือบสะดุ้ง
“พี่เรียนอะไรเหรอ”ผมถามแกกลับบ้าง แกมองหน้าผมที่อยู่ๆก็ถามขึ้นมา
“พวกอินทีเรีย ตกแต่งภายในเหมือนพวกนี้แหละ”แกก็ตอบกลับหน้าเฉยๆ ผมก็พยักหน้ารับ
“เรียนจบก็ออกแบบเรือนหอให้เพื่อนมึงด้วยสิ เขาจะแต่งแล้ว”พี่หวายพูดแหย่ขึ้นมา พยักเพยิดไปทางพี่พายกับพี่บลู
“เอาไว้ของมึงกับไอ้เจย์โน่น”พี่พายด่ากลับไปมั่งแต่อายๆ
“จะมาจ้างทำไม ก็ออกแบบเองสิได้ผัวเรียนคณะเดียวกันไม่ใช่เหรอ”พี่เอริธ์บอกยิ้มๆ แซวพี่พาย
“เฮ้ย แรงไปยังไม่ได้ขนาดนั้น”พี่พายตีแขนแก พี่บลูก็ยิ้มเฉยๆ แต่ดูชอบใจ แกเป็นคนเอาใจเก่งมาก แต่เวลาโหดก็น่ากลัวยิ่งไปเห็นหน้าไอ้แซนด์ผมก็สงสารปนสะใจนะที่เสือกลองของ
“แต่ ก็ดีนะเริ่มจากเพื่อนแล้วเป็นแฟน น่าอิจฉา”แกพูดต่อยิ้มๆ
“เอริธ์”พี่พายเรียกแกด้วยน้ำเสียงเหมือนเห็นใจ
“เฮ้ย ไม่ได้ดราม่า พูดจริงๆไม่ได้มีอะไร อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ โทษที”แกกอดไหล่พี่พาย บรรยากาศอึมครึม “ว่าแต่จะกลับบ้านกันเหรอ เสียดายไม่ได้ไปเที่ยว พ่อแม่พายกับหวายคงสบายดีนะ”แกเลยเปลี่ยนเรื่อง
“สบายดี คราวหน้ากลับมาก็ไปสิ”พี่พายบอกพร้อมกับชวน
“เออ พ่อแม่กูเขาก็ปกติแหละสบาย”พี่หวายบอก
“กูว่าแกคงไม่สบายเพราะส่งควายเรียนเปล่าวะ”พี่เอริธ์แหย่พี่หวาย
“โหย ไอ้เอริธ์ถึงกูควายก็ควายไทยนะโว้ย ไม่ใช่ส่งควายเรียนนอกอย่างมึง”แกแหย่กลับบ้าง
“ไอ้หวายแรงนะ”แกหยิกพี่หวายทันที ค่อยดูบรรยากาศดีขึ้นหน่อย “พี่อ้อกับพี่หลิวล่ะเป็นไง ได้ข่าวแกแต่งงานแล้ว”แกหันมาถามไอ้ไผ่ถึงครอบครัวมันน้ำเสียงบอกได้ว่าสนิทรู้จักเป็นอย่างดี
“ก็ดี พี่อ้อยัง แต่งแต่ไอ้หลิว”มันก็ตอบในแบบมันแหละ แกก็พยักหน้า”ฝิ่นไปด้วยหรือเปล่า”แกถามผม
“กำลังดูอยู่ ถ้าไม่ติดอะไรก็จะไป”ผมก็ตอบแกไป
“ไปแล้วจะติดใจ บ้านน่าอยู่ พี่อ้อกับพี่หลิวก็ใจดี พูดแล้วก็คิดถึง เดี๋ยวฝากของไปให้แล้วกัน รวมของพ่อแม่พายกับหวายด้วย”แกพูดอย่างอารมณ์ดีมองผมยิ้มๆ คงไม่ได้มีเจตนาอะไรหรอกมั้ง ผมไม่อยากคิดเดี๋ยวคนรอบข้างจะไม่สบายใจ อะไรปล่อยได้ก็ปล่อยไป
“ครับ ถ้าพี่พูดซะขนาดนี้แล้วสงสัยคงจะไม่พลาด”ผมก็ตอบรับแกยิ้มๆ ก่อนจะพากันคุยเรื่องอื่น อิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะแยกย้าย มื้อนี้พี่เอริธ์เลี้ยง ตอนนี้เราเดินมาหน้าร้านที่มีสวนตกแต่งอย่างสวย ไอ้ไผ่ พี่หวาย พี่บลู แยกไปสูบบุหรี่อีกมุมที่เขาจัดไว้ เหลือแต่พวกผมยืนอยู่
“ช่วงที่อยู่เราไปหาพายได้ใช่ไหม”พี่เอริธ์พูดเหมือนเกรงใจ ผมยอมรับว่าแกดูดีจริงๆ มีเสน่หมาก ดูเย้ายวน ไม่แปลกถ้าไอ้ไผ่จะเคยมีอะไรด้วย ถ้าเป็นผมๆก็เอานะ
“ได้สิ เกรงใจอะไรเพื่อนกันทั้งนั้น”พี่พายบอกกอดไหล่แก “ยิ่งฝิ่นนะ คุยสนุกเวลากัดกับไอ้ไผ่อย่างมันเลย ปากทันกัน”พี่พายพูดต่ออย่างไม่ได้คิดอะไร แกคงอยากให้สนิทกันไว้ เพื่อนแกยกยิ้ม
“ไผ่คุยเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ”แกถามผมเหมือนไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันก็คุยสนุกนะแต่ออกกวนตีนซะมากกว่า ส่วนใหญ่ต้องสนิทกับมันจริงๆ ถ้าผิวเผินนี่มันแทบจะไม่คุยเลย
“กัดเก่งมากกว่า”ผมก็บอกไป แกก็ยิ้มรับ และไม่รู้เป็นอะไร มันต้องมีอะไรดลใจให้ต้องอยู่สองต่อสองทุกที จะว่าเป็นฉากยอดฮิตในละครหรือนิยายก็ว่าได้ที่บังเอิญพี่พายขอตัวรับโทรศัพท์ เหลือแค่ผมกับแก ผมเลยหยิบไอโฟนมากดเล่นแก้เซ็งก่อนจะมีเสียงถามขึ้น
“คบกันนานแล้วเหรอ”แกกอดอกพิงรถปอร์เช่สีแดงเพลิงของแก หน้าเชิดเลยต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ ผมโคตรเบื่อเลยกับการต้องเจออะไรแบบนี้ กูอยากสงบปากสงบคำบ้าง นางเอกน่ะเข้าใจมั้ย (สงสัยน้องฝิ่นจะบอกคนเขียน)
“ก็พอสมควร”ผมบอกแกไป
“ใช้กาวอะไรถึงเหนียวหนึบดีจัง”แกพูดเยาะๆใส่
“ยี่ห้อถึงใจ ถึงได้ติดขนาดนี้”ผมบอกแกกลับยิ้มๆ ช่วงนี้ขอกูหลงตัวเองหน่อยเถอะ ทำเอาแกหน้านิ่ง ถ้าไม่โง่แกต้องเข้าใจความหมายของมัน
“แน่ใจว่าเอาอยู่”แกพูดอีก
“ไม่แน่ใจ แต่มั่นใจ”ผมบอก แกขยับตัวเข้ามาอีก ผมไม่ขยับหนี
“หึ คบแค่ไม่กี่เดือนทำคุย ไผ่น่ะไม่ใช่คนที่จะอยู่กับใครง่ายๆถึงจะเอาก็แล้วก็เถอะ”แกพูดเยาะแบบรู้นิสัยมันดี
“เหมือนที่มันเอาและไม่อยู่กับพี่นะเหรอ”ผมแสยะยิ้มบอกแกกลับ แกชักสีหน้าเลยครับ
“ไม่ใช่เอาไม่อยู่ แต่ชั้นไม่เอาเอง ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด”แกพูดดูจริงจังมาก ทำเอาผมอึ้งไปนิดหน่อย เพราะผมไม่ได้ถามอะไรมากนักเกี่ยวกับเพื่อนมันคนนี้รู้แค่ว่ามีอะไรด้วยเฉยๆ อาจจะเป็นอย่างที่เขาพูดก็ได้ แต่ผมต้องเชื่อความรู้สึกตัวเองบวกกับพฤติกรรมที่มันแสดงออกกับผมตลอดที่คบกันว่ามันไม่ใช่คนแบบนั้น
“และถ้าฉันอยากได้คืนไม่ใช่เรื่องยาก”แกพูดต่อเมื่อเห็นผมเงียบไป
“นานเน๊าะกว่าจะมาเอาคืน”ผมพูดต่อยิ้มๆ
“ฉันไม่ได้พูดเล่น”แกเริ่มหงุดหงิดที่เห็นผมไม่สนใจคำพูดแก
“ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้พูดเล่น ดูก็รู้ว่าอยากได้คืนขนาดไหน แต่ผมให้ไม่ได้หรอก เพราะมันแบบ จะบรรยายยังไงดีล่ะ”ผมบอกนิ่งๆใส่แกที่กำมือ ก่อนจะแสยะยิ้มพูดกับผม
“ถ้าบรรยายไม่ถูก อยากจะดูแบบเคลื่อนไหวมั้ยล่ะ ว่าใช่แบบนี้หรือเปล่า”แกบอกพร้อมกับชูไอโฟนในมือ ก่อนจะเปิดให้ได้ยินทั้งภาพและเสียงเลย ผมอึ้งไปไม่คิดว่าแกจะกล้า จ่อมาให้ดูใกล้ๆพร้อมรอยยิ้ม
“เงียบเลยสิ เป็นไงมันแบบนี้มั้ย”แกเยาะผมที่ยังเงียบอยู่
“ถึงกับช็อคเลยเหรอ”แกเยาะผมอีก
“ผมยอม”ผมบอกออกไป แกยกยิ้มแบบผู้ชนะ”ยอมรับเลยเป็นคลิปที่ห่วยแตกมากตั้งแต่เคยดูมา ทั้งภาพทั้งเสียง แม่ง โลคลาสมาก ท่าเอากันก็สอบตก นี่ยังใช้ท่าเบสิคอยู่อีกเหรอ บ่งบอกถึงอายุและเวลาเลยว่ามันเก่าขนาดไหน”ผมใส่แกแน้นๆแกหุบยิ้มทันทีแทบจะถลาเข้ามาบีบคอผมที่ไม่ตื่นเต้นหรือตกใจกับคลิปตรงหน้า เล่นแรงนะ โรคจิตเปล่าวะอัดคลิปไว้ดู ไอ้ไผ่คงไม่รู้แน่ ผมมั่นใจว่ามันไม่มีทางจะทำแบบนี้
“ยอมรับเถอะว่าช็อค ทำเป็นพูดปลอบใจตัวเอง ที่จริงก็แทบจะร้องไห้แล้วสิ”แกยังไม่ยอม ผมยอมรับว่ารู้สึกกับภาพที่เห็นแต่ไม่ใช่เสียใจ สังเวชกับแกมากกว่าที่เป็นได้ขนาดนี้
“ถ้าพี่อยากจะร้องก็ร้องออกมาเถอะ ผมไม่บอกใครหรอก”ผมยังกวนตีนและกดดันแกต่อ
“มึงจะหน้าด้านหน้าทนไปถึงไหน ทั้งพูดทั้งเห็นขนาดนี้แล้วยังจะใจเย็นอยู่ได้”แกเริ่มตวาดใส่ผม ขึ้นมึงแล้ว
“กูไม่ได้ใจเย็น กูอยากจะเหยียบมึงให้คว่ำติดพื้นเลยที่ทำแบบนี้ นอกจากจะดูถูกตัวเองให้ดูด้อยค่าแล้ว ยังไม่นึกถึงจิตใจเพื่อนอีกด้วย ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไงที่มีเพื่อนเป็นคนแต่แดกหญ้าเป็นอาหารและน่าจะผสมขี้เลี่อยเข้าไปด้วยหัวสมองถึงคิดได้แค่นี้”ผมพูดเรียบๆใส่แก ผมไม่ได้ทำการแสดง ถ้าไม่ใช่เพื่อนไอ้ไผ่กับพวกพี่พายผมเล่นไปแล้ว ไม่ยืนใจเย็นอย่างนี้หรอกรู้สึกโกรธแทนที่เอาความเป็นเพื่อนมาทำร้ายกัน ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรแต่ไม่เคยใช้วิธีนี้กับใครถึงจะจับได้คาตาก็เถอะ และก็ไม่คิดจะทำด้วยมันเหมือนเป็นการดูถูกตัวเองว่าไม่มีค่าอะไรเลย
“ขู่เหรอ คิดว่ากลัวใช่มั้ย และคิดเหรอว่าถ้าพูดจะมีใครเชื่อ”แกยังไม่ยอม ขู่ผมกลับ แทบเต้นเลย ผมไม่ได้สะใจแต่นึกไม่ถึงว่าแกจะทำขนาดนี้
“ไม่ได้ขู่ แต่พูดเรื่องจริง ถ้ายังไม่หยุดทำพฤติกรรมแบบนี้ จะไม่เหลืออะไร”ผมเตือนแกด้วยความหวังดี แกจะพูดอีกแต่มีเสียงขัดมาเสียก่อน ทำเอาแกหน้าซีดไป
“คงไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้าทำกันขนาดนี้”
*************************************************************************************************************
ปล. ย้ำ ไม่มีดราม่า ตอนนี้อาจยืดเยื้อไปหน่อย อย่าเพิ่งเบื่อนะ เห็นมั้ยหนูฝิ่นเขาน่ารักด่าแบบมีสาระก็เป็น 55555 ไม่ต้องเครียด เมเดย์ เมเดย์ มาลงช้าไปหน่อย เน็ตไม่ค่อยดีเท่าไรช่วงนี้ ขอโทษด้วยจ๊ะ อ่านเม้นท์แล้วดีใจมากกกกกก ที่มีคนชอบ ขอบคุณคะ เจอกันใหม่น่าจะวันอังคารนะ สิบอกให้
-
น้องฝิ่น o13
-
ชอบคำด่าหนูฝิ่นมาก
ปากไวและสร้างสรรค์จริงๆ o13
โดยเฉพาะที่บอกว่า โลคลาส ใช้ท่าเบสิค
เพราะสำหรับน้องฝิ่น ที่ผ่านมาหนูกับพี่ไผ่ใช้ท่าเยอะมาก :laugh:
-
ชอบบบบบบบบบบบบ
ต้องไม่โง่ งี่เง่าสิๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :z2: :z2:
-
รอบนี้น้องฝิ่นเอาคะแนนเต็ม100ไปเลย ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากกกกก(นางเอ๊กนางเอกจ้ะ)
แบบนี้ล่ะพี่ไผ่ยิ่งจะรักยิ่งจะหลง
เอิร์ธเอ๊ยยย...เสียแรงข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองนา
สมกับคำที่หวายว่าซะจริงจริ๊ง “โหย ไอ้เอริธ์ถึงกูควายก็ควายไทยนะโว้ย ไม่ใช่ส่งควายเรียนนอกอย่างมึง”
-
สะจายยยยยยยยยยย
หุหุ
-
ฝิ่นเริดเรอมากที่สุดดด เจ๋งและเอาใจไปเลย!!!! มีสติ โต้กลับได้ชนะเลิศสส o13 o13
-
เค้าไม่เอาแล้วยังทำตัวให้ด้อยค่า :o10:
ทำขนาดนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนไม่น่าจะเหลือให้นะ
-
ฝิ่นชนะเริ่ดดดดดดดดมากค้าาาาาาาาาาาาาาาา
พี่ไผ่ได้ยินหมดแล้วช่ายมะ
จัดการเลย
เพื่อนแบบนี้อะ เอาไว้ไม่ได้ เลิกคบ
-
ขอห้ป็นพยทีถออยกห้ตสว่งรู้ว่พื่อนย่ค่หน
-
:call: :call: :call:
-
ไผ่ตบมานนนนนนนนน
เป็นคนที่จิตจริงๆ มีอัดคลงอัดคลิป
อยากดูอ่ะ (เอ๊ะ)
-
ฝิ่นสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ฝิ่นเปึนนายเอกที่ถูกใจมาก ฉลาดทันคน ปากทัน และยังมีสติอีก
-
เพื่อนๆจัดฉากให้ปะทะกันรึเปล่า แต่ถึงยังไง น้องฝิ่นก็ชนะเลิศ
-
สนุกมากๆๆๆๆ
ชอบนายเอก เลิศมาก ไม่งี่เง่ามาก มีสติ แล้วก็ทันคน
พระเอกก็ ชัดเจนโคด ไม่พูดแต่แสดงออก
เป็นคู่ที่ดูเข้าใจกันดีมากๆๆ เลย
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
ฝิ่น o13 o13 o13
-
เรื่องนี้สนุกสุดยอดเลยอ่ะ
พลาดไปได้ไงก็ไม่รู้ เพิ่งมาเห็น
แต่งเก่งมากๆ เป็นกำลังใจให้น๊ามาต่อเร็วๆเน๊อ
เพราะตอนนี้เราก็ติด(น้อง) ฝิ่นซะอีกคนแล้ว o13
-
โหยยยยย เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกก
ชอบคาแรกเตอร์แบบพี่ไผ่มากกกกกกกกกกกกกกก
ดูมีของ มีอะไรสักอย่างที่แบบเลียนแบบไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เป็นคนที่เท่ห์โดยธรรมชาติ ไม่ต้องพยายามอะไรเลย ก็ทำคนมองได้ละ
:-[ อินี่อินเกิน 55555
น้องฝิ่นก้แร๊งงง ผิดกับลุคตอนแรกมาก ชอบบบบ :laugh:
สรุป เรื่องนี้ชอบมากกกกกก อิอิ
:กอด1:
-
สนุกมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป แก้มจิแตกแล้ว น่ารัก แล้วก็ฮาสุดๆจริงๆ รักคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
ตอนที่ 36
“คงไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้าทำกันขนาดนี้” เสียงเรียบๆแข็งๆที่ฟังดูก็รู้แล้วว่าใคร มันเดินมาคนเดียว
“ผะ ไผ่ เรา มะ”พี่เอริธ์เรียกมันตะกุกตะกักเลย มันมองหน้าผมไม่สนใจท่าทีเพื่อนมัน
“ไผ่ ฟังเอริธ์ก่อน เอริธ์แค่ลองใจน้องเฉยๆนะ”พี่เอริธ์พยายามพูดต่อพลิกสถานการณ์ให้เบาลง แต่ผมดูแล้วความสั่นสะเทือนริกเตอร์ยังแรงอยู่ โดยเฉพาะคนข้างผมที่มองด้วยสายตากระด้าง
“ลองใจถึงขนาดมึงประจานตัวเองเลยเหรอ”มันถามกลับ ทำเอาแกเม้มปาก
“ขึ้นรถ”มันพูดเรียบๆ ผมมองหน้ามันว่าสั่งใคร มันแบมือขอกุญแจรถ แกก็ส่งให้ ผมกำลังจะเดินออกไป คิดว่าให้มันไปเคลียร์กันเองดีกว่า ไม่ได้นายเอกหรือพ่อพระ แต่เหตุการณ์ดูตึงเครียดไม่เหมือนทุกครั้งที่ดูชิวๆ
“จะไปไหน”เสียงถามพร้อมจับแขนผมให้หยุด
“กลับบ้าน”ผมบอกมัน ไม่รู้เป็นไงเกิดสำนึกรักบ้านขึ้นมาซะงั้น
“ไปด้วยกัน” มันสั่ง มึงถามเขายังว่าให้กูไปเปล่า ”ขอร้อง” มันพูดออกมาอีกเรียบๆแต่แววตาอ่อนไม่เหมือนเสียง พี่เอริธ์เปิดประตูข้างหน้า มันหันไปสั่ง ”ไปนั่งข้างหลัง” รถเขานะมึง แกเม้มปากก่อนจะสะบัดหน้าไปขึ้นแต่โดยดี และยัดผมนั่งข้างหน้า ตอนนี้กูไม่รู้สึกดีใจอะไรทั้งนั้น อย่างกับ ผัวหนึ่งเมียสองมานั่งเคลียร์ปัญหากัน แต่ที่รู้ กูไม่ยอมเป็นเมียน้อยนะโว้ย ก่อนมันจะขับออกด้วยความเร็วมาก ผมมองหน้ามันไม่พูดอะไรเอื้อมมือไปแตะแขนมันให้รู้ว่า มึงเบาๆหน่อย เดี๋ยวจะตายก่อนเคลียร์ มันเลยเหยียบเบาลง คนข้างหลังนั่งกอดอกเชิดหน้า เหล่มองผมเป็นระยะๆ อย่ามาจิกหัวกูนะมึงได้มีตบในรถแน่ ก่อนมันจะจอดรถที่สะพานแห่งหนึ่ง คนไม่เยอะ ผมเปิดประตูรถลงไป หยิบบุหรี่ในกระเป๋ามาจุดสูบ ผมไม่ได้เครียดอะไรกับเรื่องคลิปนั่นหรอก ผมพูดจริงๆ มันตามลงมาก่อนจะสูบบ้าง พักหลังผมกับมันเพลาไปเยอะเรื่องสูบ
“เหมือนกันซะไม่มี”พี่ เปลี่ยนใหม่ดีกว่า ไอ้เอริธ์กอดอกเบะปากพูดใส่พวกผม
“ก็ผัวเมียกัน”ไอ้ไผ่บอกแกด้วยสีหน้าปกติ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งประชดอะไร มันนิ่งยังไงก็อย่างนั้น แต่กูฟังแล้วโคตรชอบเลย
“รู้ ไม่ต้องย้ำ”แกเสียงดังใส่
“ไม่เคยย้ำ มีแต่มึงที่ย้ำตัวเองตลอด ทำไมต้องให้มีปัญหา มึงสะกดคำว่าจบไม่เป็นเหรอ”มันถามแกเสียงเฟสเดิม ไม่มีขึ้นลง มีแต่ความแข็งที่เพิ่มขึ้น”ทำแล้วได้อะไร ไหนบอกกูสิ”มันถามอีก ก่อนจะอัดเข้าไปอีก เดี๋ยวสำลักหรอกมึง
“สะใจไง ชัดมั้ย”แกลอยหน้าใส่ยิ้มๆ แต่แววตาดูไม่ใช่
“หึ ไอ้หวายมันก็พูดถูกแล้ว ที่ส่งควายไปเรียนนอก แต่ควายฉลาดกว่ามึงเยอะ”มันยกยิ้มพูดใส่แก
“ไอ้ไผ่”แกเติมไอ้แล้วครับ เรียกเสียงดังอย่างคนเอาแต่ใจ
“หลุดจนได้นะมึง” มันพูดเรียบๆ ก่อนจะถามกลับ “มึงรักกูเหรอ”
“...............”
“ตอบกูสิ”
“...............”
“กูเห็นมึงพร่ำบอกทุกครั้ง เวลาที่มึงทำอะไรลงไป มึงรักกูแน่เหรอ”มันพูดอีก
“แล้วมึงล่ะเคยรักกูหรือเปล่าที่ผ่านมา”แกย้อนถามมัน
“ไม่เคย”มันตอบทันทีไม่มีลังเล “แม้แต่นิดเดียว”มันต่อให้อีก ฟังดูทำร้ายจิตใจมาก แกเชิดหน้า”เหมือนที่มึงก็ไม่ได้รักกู มึงแค่ต้องการเอาชนะ เพราะไม่เคยมีใครปฏิเสธมึงๆพูดอะไรต้องได้ พอมึงไม่พอใจขอเลิก จะต้องฟูมฟายขอร้อง แต่กูไม่เป็นอย่างที่มึงต้องการ นั่นแหละคือเหตุผลที่มึงสร้างปัญหาให้กูมาตลอด”ไอ้เอริธ์ยังเงียบ แต่ตาดูหวั่นๆ
“กูมีความเป็นเพื่อนให้ แต่มึงไม่คิดอย่างนั้น ประสบการณ์ครั้งนั้นกูไม่โทษใครหรอก และกูไม่ได้ติดใจอะไร ก็เหมือนกับมีเซ็กส์ทั่วไป”มันพูดต่ออีก
“ไม่ติดใจแล้วไอ้ที่ยืนข้างมึงน่ะ ตัวเมียเหรอ”แกย้อนถามมันอีก มันเอามือกอดไหล่ผม
“กูมีแฟนเป็นผู้ชายไม่ได้หมายความว่ากูติดใจเพราะมีเซ็กส์กับมึง มันต่างกัน”มันพูดเรียบ
“ต่างกันตรงไหน มันแปลงแล้วไง”แกถามอีก คิดไปได้ว่ากูแปลงเพศ
“ตรงความรู้สึกไง กับมึงกูรู้สึกเฉยๆเหมือนเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วก็ออก แต่กับเมียเป็นเหมือนบ้านไม่ว่าจะเข้าห้องไหน กูรู้สึกดีทุกอย่างไม่ใช่แค่ร่างกายแต่รวมไปถึงหัวใจ พอสัมผัสก็ไม่อยากปล่อย อยากอยู่ด้วยนานๆ ไม่กระเสือกกระสนดิ้นรนเหมือนที่มึงเป็น”มันพูดได้จริงจังเหมือนหน้าตามาก ทำเอาใจผมเต้นกับความรู้สึกที่มันมีให้ ไม่ใช่คำพูดที่สวยหรูหรือสาบานว่าจะรักตลอดไป แต่ฟังแล้วซึ้งใจ ใครจะว่าผมเว่อร์ก็ช่างเถอะ แค่มันพูดอะไรได้ขนาดนี้ก็โอแล้วสำหรับผม
“ฮึกๆๆฮือๆๆ ใจร้าย มึงใจร้าย ทำไม”แกร้องไห้เดินมาทุบตีมัน ๆ ก็ไม่ได้ปัดป้อง ผมยกแขนกอดมันกลัวมันเจ็บ แกก็ทุบอีกเกือบโดนผมแต่มือใหญ่ที่บางครั้งก็ชอบจับโน่นคลำนี่ กับยกกันมือที่ทุบลงมาไม่ให้โดนผม
“เพราะมึงใจร้ายกับคนอื่นก่อน เอาความรู้สึกคนอื่นมาล้อเล่น มึงลองคิดให้ดีๆ และกูไม่เคยเกลียดมึง”มันบอกด้วยเสียงที่คลายความแข็งลงแต่ไม่ถึงกับนุ่ม ต่างคนต่างเงียบ ผมที่ตอนนี้ไม่มีบทบาทอะไรได้แต่ทำตัวเป็นดอกโศกเงียบๆ ไปดีกว่า
“วันที่มึงกลับกูไม่ไปส่ง”มันพูดอีก เล่นเอามองหน้ากันเลยครับ
“ไหนบอกไม่เกลียดไง”แกท้วงทันที หน้าง้ำ
“กูไม่ได้เกลียดแต่รำคาญ มึงชอบดราม่า”มันตอบออกไป ผมเกือบจะขำแล้ว
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ บ้ายังไงมึงก็บ้าอย่างนั้น”แกโวยใส่มัน เตะขามันๆ ก็เตะกลับไม่แรงแต่เกือบทรุด “แต่กูมีคลิปมึงอยู่นะ เยอะด้วย อันนี้เมียมึงบอกแค่เบสิค เอาไว้กูจะส่งอันอื่นมาให้ดูก็ได้”แกกอดอกพูดอย่างเหนือกว่า แต่ผมดูแกแกล้งนะ มันยกยิ้มแกมยักไหล่
“เรื่องของมึง ถึงจะส่งมากูกับเมียก็ไม่ได้ใช้หรอก คิดเองเป็น”ดูมันตอบไร้ยางอายฉิบหาย เล่นเอาแกหน้าเหวอไปเลย”แต่กูขอเตือน มึงไม่ควรทำอย่างนี้ เกิดมันหลุดไปไม่ว่าจะเพราะมึงหรือว่าคนอื่นที่มึงคบ คนที่จะเสียใจที่สุดคือพ่อแม่มึง เลิกซะ แต่ไม่เชื่อก็ตามใจ”มันเตือนกลับไปอีก ซึ่งผมเห็นด้วย แกเงียบไปอีก ตอนนี้ดูเหมือนเด็กสับสน ผมว่าลึกๆแกคงรู้สึกดีกับมันนะ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่ารักหรือเปล่า
“ไป กลับ แล้วมึงไม่คิดจะพูดอะไรเหรอ”มันชวนกลับ ก่อนจะหันมาถามผมแบบกวนตีนมาก
“มึงแค่ขอร้องให้กูมา ไม่ได้บอกให้พูดสักหน่อย”ผมยักไหล่พูดลอยหน้าใส่มัน ให้กูพักปากบ้างเถอะ ภาพพจน์กูเสียหมด
“อืม ทำตัวโง่ก็เป็น”มันบอกอีก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ทิ้งให้ผมกับไอ้เอริธ์ยืนหน้าซื่อบื้อ
“ไอ้กระบือบาล”กูไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่า ได้แต่เดินฮึดฮัดขึ้นรถ”ไม่ไปไง จะยืนรอเทศกิจมาจับเหรอ”ผมยังมีน้ำใจหันไปบอกแกให้ขึ้นรถแกเอง
“รถก็รถกู ยังปากเสียทั้งผัวทั้งเมียอีก ไอ้เชี่ยยยยย”ได้ยินเสียงแกสรรเสริญด้วยความยินดี ก่อนจะเดินขึ้นรถปิดประตู เป็นอีกหนึ่งวันและหนึ่งเหตุการณ์ที่น่าจดจำตั้งแต่คบกันมา ถ้ามีอีกจะจัดอันดับเหตุการณ์ยอดนิยมของชีวิตคู่ที่ต้องเจอ
มันขับรถมาเรื่อยๆ จนเกือบถึงหน้าปากซอยหมู่บ้านที่มีอันจะกิน มันยังสำนึกดีนะที่พาไปเคลียร์ที่อื่นคงไม่อยากให้ตกเป็นเป้าสายตาคนบริเวณนั้น อีกอย่างเพื่อนแกคนนี้ก็ฐานะมีอันจะกิน พ่อแม่เป็นที่นับหน้าถือตาเลยไม่อยากให้เสียชื่อ
“กูส่งมึงแค่นี้แหละ”มันพูดขึ้นหลังจากดับเครื่อง ผมโคตรชอบเลยเสียงนุ่ม นั่งสบาย ถ้าเหยียบมิดคงมันน่าดู ของลุงผมก็มี แกจะส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่ปู่ผมห้ามไว้ไม่อยากให้ดูเกินตัวจนเกินไปที่มีอยู่ก็ต้องรู้จักใช้รักษาดูแลไม่ใช่พอเบื่อก็อยากได้ใหม่ อันไหนท่านให้ได้ก็ให้ ยกเว้นเรื่องรถที่ท่านต้องขอพิจารณาเป็นพิเศษ อีกอย่างปู่กลัวผมซิ่งด้วยแหละ ตอนแรกผมงอนเลยนะปู่ไม่ง้อเลยให้คิดเอง จนใจเย็นลงถึงคิดได้ว่าปู่หวังดี
“แป๊บนึง”พี่เอริธ์เอื้อมมาจับแขนมันที่กำลังจะขยับลง
“มึงไม่ไปส่งกูจริงๆเหรอ”แกพูดกับมัน
“กูบอกเหตุผลไปแล้ว”มันบอกอีก
“กู”
“มึงอย่าพูดเลย เอาไว้มึงอยากเป็นเพื่อนกับกูจริงๆ ค่อยมาคุยกัน”มันพูดอีกก่อนจะแกะมือและเดินลงไป จูงมือผมให้เดินตาม ผมหันกลับไปมองรถคันสวยก็ยังอยู่ที่เดิม จนพากันขึ้นแท็กซี่ เราก็ยังนั่งเงียบแต่มือยังจับกันอยู่ ผมบีบมือมันไว้ หันหน้าออกไปอีกทาง ยังไม่อยากถามอะไร มันเอามือออกเปลี่ยนเป็นโอบเอวและดึงเข้าไปใกล้จนหัวชิดไหล่มัน เอ้อ มึงจะมาสวีทอะไรตอนนี้ อายคนขับบ้างก็ได้ แต่ลุงแกก็ไม่ได้สนใจอะไรตั้งหน้าตั้งตาขับอย่างเดียว จนกระทั่งมันบอกให้จอดตรงทางข้างหน้า จ่ายเสร็จก็ลงจากรถเดินตรงดิ่งเข้าไปร้านส้มตำ มีคนมาจดรายการ มันมองหน้าผม สรุปกูสั่ง
“แค่นี้แหละ”ผมบอกเด็กผู้ชายน่าจะอายุประมาณสิบสองสิบสาม
“ตามนี้นะพี่สาว”มันทวนรายการก่อนจะยิ้มเห็นฟันขาวจั๊วะ
“เออ เดี๋ยวตบเกรียนเลยไอ้รูปหล่อ”ผมเลยบอกกลับยิ้มๆ คุณผัวยังเงียบกริบ
“เสียดายไง”ผมถามมัน มันหันมามอง
“อะไร”
“ก็เพื่อนเก่ามึงไง นั่งหงอยเป็นหมาเหงา”
“หาเรื่อง”
“พูดจริง”
“ฝิ่น”
“ครับ”
“มึงพูดจริง”
“เออ”ผมบอกมัน ก่อนจะลอยหน้าใส่”แต่กูไม่ให้ไป คริคริ” หัวเราะเสร็จหน้าเกือบทิ่มโต๊ะ
“เจ็บนะ ตบมาได้”ผมร้องเลย ไม่เจ็บหรอก แต่เรื่องการแสดงผมล้ำเสมอ
“อยากกวนตีน สม”มันแสยะยิ้มใส่ อารมณ์ดีแล้ว ต้องให้กระตุ้น กูยิ่งวังเวงอยู่
“เมื่อกี้ไม่อิ่มเหรอ”ผมถามมัน หลังจากเทโค้กให้มันกับตัวเองเสร็จ
“อิ่ม แต่กูอยาก”มันบอกหน้าตาเฉย
“อ๋อ ตะกระ”ผมก็พยักหน้ารับ
“มึงอย่าแดกนะ”มันเอานิ้วจิ้มหน้าผม
“เรื่องของกู”ผมก็เอาหน้าผากดันนิ้วมัน ก่อนจะดึงลงมากัดแต่มันชักหลบก่อน พอดีกับของที่สั่งไปมาพอดี
“หยุดจีบแล้วทานก่อนครับ”ไอ้รูปหล่อตัวเล็กแซวพวกผมอีก ก่อนจะรีบเดินไป ผมส่ายหน้ายิ้มๆ
“เอ้า ยัดเข้าไปร่างกายจะได้หลั่งสารเอ็นโดฟิล จะได้สดชื่น”ผมยื่นกระติ๊บข้าวเหนียวส่งให้มันๆ ก็ยังนั่งมองหน้าผมอยู่อย่างนั้นแหละ”เป็นอะไร”ผมถามมัน จับมือมันไว้ มันก็บีบตอบตาก็มอง
“ป้อนหน่อยสิ”อ้อนกูซะงั้น แต่พูดแข็งอย่างกับสาก
“ตีนได้ไหม”ผมถามมันยิ้มๆ เอาส้อมจิ้มข้าวเหนียวไปด้วย ปกติอยู่ห้องจกด้วยมือครับ
“ครับ”ตอบอย่างกับนักเรียน ไม่รับมุกกูอีก ผมขี้เกียจเซ้าซี้ ก็เลยจัดให้ไป ผมกินมั่งมันกินมั่ง สองคนสั่งเป็นสิบ แต่รสชาดแซ่บอีหลี
“เอาอีกป่ะ”ผมถามมันหลังจากป้อนน้ำตกคำสุดท้าย ตั้งแต่ต้นจนจบมันมองผมอย่างไม่ละสายตาเลย ถึงจะทำกันมากกว่านั่งจ้องยังไม่รู้สึกว่าอายขนาดนี้เลย คือไอ้อย่างนั้นมันทำก็เพราะเรามีอารมณ์ร่วมกัน แต่ไอ้ที่นั่งจ้องไม่รู้ว่ามันจ้องทำไม
“เผ็ดเหรอ”มันถามผม
“เปล่านิ”ผมบอกก่อนจะดูดโค้กจนหมดแก้ว อยากจะเรอรดหน้ามันจริงๆ ดูสิจะจ้องอีกมั้ย
“หน้าแดงทำไม”มันถามผมอีก
“ก็จ้องทำไมล่ะ”ผมบอกมัน
“จ้องไม่ได้ไง”มันถามเสียงเหมือนหาเรื่องแต่ปากอมยิ้ม อย่าทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวกูโดดถีบอีโต๊ะข้างๆที่มองอยู่นั่นแหละ
“.........”
“มองทางอื่นก็ได้ เฮ้ย”มันยังพูดไม่จบหันไม่เสร็จ ผมจิกหัวมันกลับมาทันที จิกตาใส่มัน
“จ้องได้ เลิกเมื่อไรโดน”ผมเน้นเสียงใส่มัน
“แล้วทำเป็นหวง”มันยังแหย่ผมต่อ
“ไม่ได้หวง แต่อายโว้ย มองอยู่ได้”ผมบอกมันก่อนจะอุบอิบใส่
“ตอนแก้ผ้ากูจ้องไม่เห็นอายล่ะ”มันกระซิบพูดกับผม แหมเหมือนที่กูคิดเลย
“ก็ตอนนั้นกูมีอารมณ์และมึงก็แก้เหมือนกัน กูเลยไม่อายไง”ไม่รู้จะบอกไง ตอบแม่งด้านๆอย่างนี้แหละ
“หึหึ กล้าพูด”มันหัวเราะ หึหึ เอามือโยกหัวผมไปมา
“แล้วมองทำไมล่ะ”ผมถามมันอีก มันอมยิ้มยื่นมาใกล้ๆ
“มึงน่ารัก”เป็นประโยคบอกเล่าเรียบๆ แต่ทำเอาเขินว่ะ
“เพิ่งจะรู้ไง”ลอยหน้าตอบกลบเกลื่อนซะเลย
“รู้นานแล้ว แต่เพิ่งนึกออก”มันพูดต่อยักคิ้วให้ ผมเลยค้อนมัน ก่อนจะเรียกเด็กมาเก็บเงิน
“รีบกลับทำไมล่ะพี่ จีบกัน ดูกำลังเพลินเลย คริคริ”มันแซวผมอีกแล้ว
“จะกลับไปจีบกันต่อ ตามไปมั้ย”มันหันไปถามเด็กหน้าทะเล้นที่ยิ้มกว้าง
“จริงดิ”มันก็เส้นตื้นตาม
“มากไป ทำเนียน แม่เรียกแล้ว”ผมแกล้งว่ามัน ก่อนจะหลอกให้มันรีบไป ก่อนไปมันยกมือไหว้ที่ผมไม่เอาเงินทอน ให้มันเป็นทริปค่านั่งดูคนจีบกัน ก่อนจะพากันเดินออกไป ผ่านโต๊ะสาวๆกลุ่มนั้นที่มอง ผมกำลังจะกอดมันสักหน่อยแต่ไม่ทันมันโอบเอวผมก่อน ทำเอาหุบยิ้มกันถ้วนหน้า ทำไมมึงน่ารักจังวะวันนี้ แต่กูก็ชอบนะ
V
V
V
V
กลับมาถึงห้องก็พากันไปนั่งตรงโซฟา เปิดทีวีดู กำลังดูเพลินๆ หันไปก็เจอผี เอ้อ ผัวที่นั่งมองหน้าตาหวานโคตร ผมชอบตามันนะ ดูมีอำนาจเหมือนเฮียบอกจริงๆเวลามันโกรธมองทีแทบทรุด แต่พอเวลามันนิ่งก็ดูสงบไม่บอกว่าคิดอะไร และเวลาแบบนั้นดูเว้าวอน เรียกร้องให้ตอบสนองทุกอย่างเล่นเอาแทบทรุดเหมือนกัน หุหุ
“มองอยู่ได้ คิดอะไรป่ะเนี่ยะ กูรับปากแล้วไงว่าจะช่วยทำรายงาน ไม่ต้องมาทวงด้วยสายตาหรอก”ผมว่ามันแบบไม่รู้จะอ้างอะไรเลยเอาเรื่องนี้ขึ้นมา มันเอื้อมมือมาจับหน้าผมก่อนจะก้มมาใกล้ๆ ผมหลุบตาลงมันก็เอามือจับหน้าให้เงยขึ้น
“มึงน่ารัก”มันพูดอีก
“รู้แล้ว”ผมพูดเบาๆ ก่อนจะรู้สึกว่าปากร้อนจูบลงมาเบียดไปมาให้เปิดปาก ผมก็จูบตอบ แหมจะจูบก็จูบเถอะทำเป็นมาชม ทุกทีไม่เห็นชมเลย
“จริงๆ”มันย้ำอีก ลิ้นก็เริ่มสอด
“อืม อื๊อ”ผมก็ตอบรับก่อนจะสอดไปไล่มันบ้าง
“อยู่ด้วยกันก่อน”มันกระซิบชิดปาก จูบผมอีกอย่างเรียกร้อง
“อืม”ผมครางเป็นการตอบรับ
“อย่าเพิ่งไปไหน”มันพูดอีก เสียงอ่อนโยน ผมผลักมันออกเบาๆ หอมแก้มมัน
“เป็นอะไร หืม”ผมถามตอนนี้นั่งคร่อมกอดคอมัน มือก็ลูบผมที่เริ่มยาว จูบหน้าผากมันอีกที
“กูไม่ได้ดีอะไรมากนัก ไม่ได้เอาใจเก่ง ตังค์ก็พอมีบ้าง”มันพูดออกมา ตาก็มองผม เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นว่ามันดูสับสน แต่ตลกตรงพูดเรื่องตังค์นี่แหละ พูดทำบ้าอะไรมันไม่ใช่เรื่องสำคัญสักหน่อย แค่ให้กูทุกวันนี้ก็เหลือเฟือแล้ว แต่ไม่บอกหรอกปล่อยให้มันพูดไป น่ารักดี ไม่เคยเห็นอ่ะ
“แล้วไงอีก”ผมถามมันยิ้มๆ เอาจมูกถูจมูกมันไปมา
“มึงเบื่อหรือเปล่าที่กูเป็นแบบนี้”มันถามผมเหมือนคนไม่มั่นใจอะไรเลย
“เบื่อ”ผมบอกมัน ๆ ดูอึ้งไป ผมเลยจูบปากมันเป็นการปลอบใจ”น้องจะเบื่อมากถ้าพี่ไผ่ไม่เป็นแบบนี้”ผมจ้องหน้ามันที่ดูจะงงๆ”น้องไม่ได้อยากมีแฟนที่พยายามจะเป็นคนอื่นสักหน่อย น้องชอบที่แฟนน้องเป็นแบบนี้แหละ ถึงบางครั้งจะไม่มีความพอดีแต่มันเป็นความดีพอที่ชอบไปแล้ว อื๊อ”ผมพูดจบกำลังจะจูบมันสักหน่อยเพราะอายที่พูดแต่ไม่รู้เป็นไงอยากพูดอ่ะ แต่ไม่ทันเจอมันสวนเข้าให้ซะก่อน
“พูดซะใจเสีย”มันบอกยิ้มๆ ใจเต้นจังที่มันก็รู้สึกแบบนี้เป็น
“ใจเสียเป็นด้วย ทุกทีเห็นหน้านิ่งเป็นกระบือ”ผมแกล้งว่าก่อนจะเปรียบมัน น่ารักจะตายคุณกระบือ
“ก็เพราะมึงนั่นแหละ”มันพูดสวนผมทันที เล่นเอาผมอึ้งเลย
“รู้มั้ย เห็นครั้งแรกก็ใจสั่น พอเป็นแฟนจนถึงตอนนี้ใจก็สั่งว่าห้ามปล่อย ยังไงก็คนนี้”โอย ตอนนี้หัวใจผมจะวายกับคำพูดที่ได้ยินออกมาจากปากผู้ชายที่ดูนิ่งๆทื่อๆไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลยในบางครั้งแต่เวลาทำก็ดูเป็นธรรมชาติมาก ปากก็ไม่อยากจะหุบยิ้ม
“แค่คนนี้คนเดียว”มันพูดย้ำอีก ผมทนฟังไม่ไหวแล้วกลัวจะตายซะก่อนกับความหวาน ที่พยายามควานหาแต่ไม่เคยเจอ บทจะเจอก็เล่นซะแทบใจละลาย
“มึงก็น่ารัก ยิ่งตอนนี้น่ารักซะจนอยากจะให้รัก ได้มั้ย”ผมขอโดยไม่รอคำตอบ จูบบดเบียดมันก่อน มือก็ปลดกระดุมเสื้อออกจนแทบจะกลายเป็นกระชากออกจากตัว มันก็ไม่ต่างกันทั้งปลดทั้งลูบไล้ ปากก็ไซ้ไปทั่วหน้า
“อา พี่ ไผ่”เสียงผมหลุดครางเมื่อโดนเม้มซอกคอ ไล่ขึ้นไปติ่งหู
“ที่ห้องเรานะ”เสียงมันเซ็กซี่มาก ไม่ต้องรอให้ตอบ ตัวก็ลอยขึ้นขาเกี่ยวอย่างรู้หน้าที่ ปากก็ไม่ผละออกจนรู้สึกหลังกระทบกับที่นอน ผมโน้มคอมาจูบต่ออย่างไม่อยากปล่อย ก่อนจะรู้สึกเปล่าเปลือยไปทั้งตัวแล้ว สบตาคมที่ยกยิ้มก่อนจะ โน้มตัวลงมาคลอเคลียซอกคอขบเม้มนิดหน่อยพอสยิว ซุกไซ้ไปมาเลื่อนตัวขึ้นจูบที่ริมฝีปาก มือก็ลูบไปหยอกล้อที่ยอดอก บีบคลึงจนขึ้นเป็นไต
“ อืมมม อา ”ผมครางอย่างอดใจไม่อยู่ กับสัมผัสที่ได้รับ ก่อนจะเลื่อนลงมาหยอกล้อกับเม็ดตุ่มไตสีชมพูด้วยลิ้น มืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างลูบไล้ไปทั่วก่อนที่จะบีบเค้นบั้นท้าย เปลี่ยนมาไล้ลิ้นอีกข้างจนแดงเท่ากัน ก็ไล่จูบไปที่ท้องน้อย ไล้วน ไซ้ไปจนถึงต้นขา ก่อนจะพลิกข้างจูบตรงรอยสักที่สะโพกไล่จนถึงก้น ก่อนจะวกกลับมาข้างหน้าจับขาแยกออกอีกนิด ซุกหน้าลงตรงกลางแก่นกายดูดเม้ม จนแทบอยากจะปลดปล่อยแต่ต้องกลั้นไว้
“ อ๊ะ ! ”
“อา ฝิ่น ชอบมั้ย”เสียงทุ้มนุ่ม ครางกระซิบเป็นคำถาม
“อื๊อ ชะ ชอบ อา”ผมตอบรับด้วยเสียงกระเส่าบิดตัวด้วยความเสียวซ่านเกินจะทน มือทึ้งผมอีกฝ่ายให้แนบลงไป สะโพกลอยไม่ติดที่นอนเมื่อโดนเค้นมากขึ้นทั้งมือทั้งปาก
“ อ๊ะ..พี่ไผ่....อื้อออ ”
“ อื้อออ...อืมมม อา ”ร้องเสียงแทบหลงเมื่อนิ้วเข้าไปในช่องทางที่ไม่ได้ตั้งตัว ขยับเข้าออกเพื่อขยายช่องทางรอรับสิ่งที่ใหญ่กว่าไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะเล็กสักที
“ อ๊า อา”ผมแหงนหน้า มือจิกไหล่ สะโพกไม่ติดเมื่อโดนส่วนแข็งขึงสอดเข้าไปช้าๆ จนต้องโน้มหน้ามันลงมาจูบระงับความต้องการที่อยากจะให้ขยับอย่างแรง
“อืม ซี้ด ฝิ่น ฝิ่น”เสียงครางข้างหูพร้อมกับเรียกชื่อผมด้วยความต้องการ ยิ่งกระตุ้นให้ผมเร่งเร้ามากขึ้นจนต้องเป็นฝ่ายขยับตัวเองสอดรับก่อน
“อา ฝิ่น”ดูเหมือนจะพอใจ ก่อนจะถูกกระชับและขยับสะโพกถี่ ขยับเอวเข้าออกเรื่อยๆจนสุดลำก็เร่งจังหวะเข้าใส่ทันที
“ อ๊ะ ....อา .....อืมมมม ”ผมจิกหลังมันแรงขึ้นเมื่อโดนขยับโยกใส่จนสั่นคลอนไปตัว
“ อ๊า อ๊า !!! ”ก่อนจะถูกยกเอวขึ้นสูงให้รับแรงกระแทกใส่เข้าไป และผ่อนคลายลง พลิกให้ผมหันหลังในท่าคุกเข่าแต่ส่วนนั้นยังไม่ได้หลุดก่อนจะรู้สึกเหมือนถูกถอดออก
“ไม่ อย่าออกนะ”ผมหันไปบอก แต่โดนปิดปากซะก่อน มือใหญ่กอบน้องผมขยับไปมา ผมจูบตอบสะโพกก็เบียดเข้าหา
“ใครว่าล่ะ หืม”เสียงนุ่มทุ้มกระซิบเบาๆ แต่แรงช่วงล่างที่เกือบหลุดกลับสวนเข้ามาอย่างแรง
“อา อ๊ะ อ๊ะ”คราวนี้สมใจอยากเลยครับ ทั้งเน้นทั้งถี่ จนต้องจับหัวเตียงเป็นที่ยึด ถ้าทำท่านี้โดยการยืน ผมต้องทรงตัวไม่อยู่แน่ เพราะแรงที่ควบใส่ตอนนี้แรงดีไม่มีตกเลย
“อืม ขยับอีกสิ”เสียงมันบอกให้ผมขยับเข้าหาบ้าง ผมก็ทำตามเพราะรู้สึกดีอยู่แล้ว จนใกล้จะสุดทางถอนออกเกือบหมดแล้วใส่เข้าไปอีก ก่อนจะเร่งเร้า
“อืม จะออก แล้ว อา”
“อีกนิดนะ อืม” สิ้นเสียงที่บอกไม่รู้แรงอะไรต่อมิอะไรของเราต่างขยับโยกใส่กันจนสุดท้ายก็ปลดปล่อยจนหมดแรงลงไปนอนมีร่างข้างบนทาบมาติดๆ แต่ไม่ได้ทิ้งน้ำหนักมากนัก ปากจูบซับเหงื่อให้ทั้งหน้า ไรผม ไหล่ ผมก็หันไปจูบตอบบ้าง จนหายใจเป็นปกติ ก่อนจะพลิกตัวหันข้าง มือหนาก็รวบตัวผมเข้าไปกอดทันที
“ไม่เอาออกก่อนเหรอ”ผมลูบหน้าคม ที่มองมาอย่างสื่อความหมายตามที่พูด แค่คนเดียวที่ต้องการ ระหว่างเรายังไม่ได้หลุดคำที่คิดว่าเป็นธรรมดาที่อยากบอกให้รู้ เราไม่ได้กั๊กความรู้สึกหรอกแต่ไม่รู้ทำไม เหมือนไม่อยากพูดออกมาอยากเก็บไว้ในใจมากกว่า แต่แสดงออกทางการกระทำแทน
“เผื่อจะต่อ ดีมั้ย”ถามได้หื่นทั้งหน้าทั้งสายตาเลย ผมเลยกระทุ้งเข้าให้ มันก็กระทุ้งบ้าง
“ซี๊ด บ้าไงกระทุ้งมาได้”ไม่ต้องบอกมั้งครับมันกระทุ้งด้วยอะไร สมแล้วที่กูเรียกกระบือบาล อึดจริงๆ
“ก็ผลัดกันไง”มันยักคิ้วใส่ ผมจะผละออก มันก็ดึงเข้าไปอีก”ขอกอดหน่อย นะ อยากกอด”เสียงหวานโคตร ผมอึ้งเลยวันนี้ไม่รู้อาหารทะเลหรืออาหารอีสานสำแดงฤทธิ์มันถึงได้ทำตัวน่ารักขนาดนี้ เล่นซะเคลิ้มเลยจนต้องหลับตาทนเห็นตัวเองอายไม่ไหว
“ขอบคุณที่เชื่อใจ”
“อยู่กับพี่ก่อนนะ”
พอเถอะจะสำลักอยู่แล้ว ตอนนี้ทั้งหน้าทั้งตัวผมแทบจะไหม้ไปหมดกับคำกระซิบที่วันนี้ขยันบอกเหลือเกิน แล้วผมจะพูดอะไรได้นอกจาก
“น้องรู้แล้ว”ผมบอกและจุ๊บปาก ก่อนจะถูกกอดอีกครั้งและหลับตา แต่ปากยังยิ้มอยู่เลย อืม ขอหลับก่อนนะครับ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว ทั้งเจอทั้งโดนซะไปไม่เป็นเลย
*************************************************************************************
ปล. เขียนเองเลี่ยนเอง ก็ให้เขาหวานกันบ้างเน๊าะ ถึงจะไม่มาก ก่อนจะเข้าโหมดรักแบบปกติต่อไป 5555555555 บอกแล้วไม่มาม่า มีแต่ไวไว มาเร็วเคลมเร็ว ไม่รู้ถูกใจคนอ่านมากน้อยแค่ไหน ติชมได้จ๊ะ และ :pig4: :pig4: :pig4:ทุกกำลังใจ
-
อ่านแล้วเขิล พี่ไผ่เปลี่ยนไป
-
:กอด1: เขิลอ่ะ นานๆไผ่หวานทีอ่ะ น่ารักกก
-
โอยยยยย เขิยมากอ่ะคะ :-[ :-[
พี่ไผ่หวานมากง่ะ ไม่รู้โดนอะไรสิง
:jul3:
-
ไม่ใช่เฉพาะฝิ่น คนอ่านยังจิ้นว่าไผ่พูดกับตัวเองด้วย
อยากจะม้วนตัวลงไปขดเพราะความอาย :-[
ไม่อยากเชื่อว่าไผ่จะหวานได้ขนาดนี้
-
ไม่อยากเชือว่าพี่ไผ่เราก้อหวานเป็นน่ารักดี :impress2:
-
ง่า พี่ไผ่คงแพ้อาหารเลยเปลี่ยนไปขนาดนี้
น่ารักมากหวานซะไม่มีอะ :-[ :-[ :-[
-
:pighaun: :jul1:
เขินโคตรๆ ไผ่ตอนนี้หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ไผ่โหมดนี้เริ่ดมากกกกกกกกกกก :-[
-
หวานจิงๆๆๆๆๆ
แต่พี่ไผ่ก้ดีน้า
หวานแบบนี้ตลอดไม่ไหววว
นานๆหวานที ให้พอชุ่มชื่นหัวใจ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:กอด1:น่ารักกันทั้งคู่น่ะแหละ
น่าร๊าก..น่ารัก
-
พี่ไผ่แบบหวาน หวานเล่นเอาน้องเขินไปไม่เป็นเลย
-
:jul1: :jul1:
หวานจริง อะไรจริง
-
:oo1: :oo1: :-[ :-[
-
:o8: :-[ :oo1: :jul1:
-
โอ๊ยยย!หวานเวอร์
พี่ไผ่กะน้องฝิ่น :o8:
ทั้งคู่ไม่ได้มีแค่ความรัก
แต่ยังมีความเข้าใจ
ความเชื่อใจมอบให้กัน
ชีวิตคู่ในอุดมคติ :m3:
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ :)
-
:jul1:น้องฝิ่นน่ารักอ่ะ. ชอบอ่ะ รอนะคะ มาอีกเร็วเลยน๊าพี่ไผ่น้องฝิ่น เอิ๊กกกก
+ให้แล้ว นะจ๊ะ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกก น่ารักกันจริงๆ น้องพี่ไผ่
พี่ไผ่เปลี่ยนไป โครตชอบบบบบบบบบ
-
ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ภายในวันเดียว ^^ น่ารักๆ
-
:-[ อ่านแล้วเขินแทนเลย ชอบๆๆๆๆ น่ารักอ่ะ รักคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
อร่อกกกกก สำลักความหวาน เขินลังกาหน้าห้ารอบบบบ >////<
ประโยคบอกรักแบบธรรมดาๆไม่ต้องสวยหรู แต่รู้สึกได้ นี่มันกินใจจริงๆ ฟินนน ~
-
36 ตอนที่ผ่าน ชั้นไปอยู่ที่ไหนมาวะเนี่ยะ
อยากบอกว่าเรื่องนี้สนุกมว๊ากกกก ชอบ ๆ
รู้สึกว่าไผ่กับฝิ่นจะเคมีเข้ากันอย่างที่สุดเลยจริง ๆ
-
หวานกันซะทำเอาคนอ่าน :o8:ไปด้วยเด้อ
ไม่เลี่ยนหรอก นานๆไผ่จะหวานทีเนาะ
ทั้งหวานทั้ง :haun4: แบบนี้คนอ่านน่ะ :m4:ช้อบชอบแหละขอบอก
-
ฉันไปอยู่ไหนมาตอนเค้าอ่านเรื่องนี้กัน(พลาดอย่างแรง) :z3:
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :impress2:
ไผ่และฝิ่นเป็นพระเอกและนายเอกในฝันเลยชอบมาก :กอด1:
ขอสมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
-
ตามอ่านทันแล้ววววววว
กรี๊ดหนุกมาก
ทั้งน้องฝิ่นพี่ไผ่มั่นคงอย่างนี้ไปนานๆเน๊อะ
รักคนเขียน :3
-
น้องฝิ่น พี่ไผ่. หายยยยยยยย :serius2:
-
5555
เห็นเค้ามาตามอ่านเรื่องนี้กันก็เลยตามมาบ้าง
ตลกดี ฮาเวลาเค้ากัดกัน ทั้งเพื่อนทั้งฝูง วาจาร้ายเหลือ แต่ชอบค่าาา
ไอพี่ไผ่มันหื่น แต่น้องก็ชอบใช่ปะล่ะ ฮี่ฮี่ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
ตามกันต่อไป
-
สนุกมาก ^^
ตอนสุดท้ายนี่มันสุดยอดเลย หวานนนน
พี่ไผ่เมาส้มตำใช่ไหม ถึงได้อ่อนกับน้องเยี่ยงนี่
ติดตามนะคับ
-
ขอโทษด้วยจ๊ะพอดีปวดหลังนิดหน่อย อายุยังน้อยก็อย่างนี้แหละ หุหุ เลยพักตรวจสอบแก้ไขนิดหน่อย พรุ่งนี้ลงให้นะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ :impress3:
-
รอได้จ้า :z2:
-
รอได้ค่ะ
แค่มาอัพสองตอนก็พอ หุ หุ
ปวดหลังหายไวๆๆ นะค่ะ :L2:
-
รอได้คร้าบบ
รักษาสุขภาพด้วยนะคนแต่ง :L2:
-
ว๊กกกช่วงนี้ฝนตกผ่หวนกลังขึ้น อิอิ
-
หายไวๆน้าาาา มาต่อเร็วๆ ตอนนี้ เราติดฝิ่นไปแล้วววว
-
ตอนที่ 37
หลังผ่านเหตุการณ์วันนั้นมาสามวัน ทุกอย่างก็ดูปกติดีเราไม่ยกเรื่องนี้มาคุยกันอีกรวมถึงคำพูดที่ผมพูดกับมันไป มันก็ไม่เอามาถามหรือมาล้อแต่แสดงออกว่าอารมณ์ดี เป็นที่ขัดหูขัดตาผมมากเลยกวนตีนมันซะ
“ได้ผัวใหม่ไง ยิ้มอยู่ได้”ผมพูดใส่มันเฉยๆที่กำลังเก็บของใส่ตู้ ไม่ต้องดูก็รู้ของมันทั้งนั้น ของผมนะเหรอ โน่น โดนเนรเทศไปอยู่ซอกลืบข้างตู้บ้าง ลิ้นชักบ้าง เคอฟิลไม่พอยึดพื้นที่กูอีก มันทิ้งกระปุกครีมดังผลั่ก ผมสะดุ้งนึกว่ามันจะเอาเขวี้ยงใส่กบาล หันไปมอง มันท้าวเอวก่อนจะกระแทกเสียงใส่
“เออ เมื่อสามวันก่อน กูได้ผัวอยู่โรงน้ำตาล แต่ตอนนี้สงสัยแม่งเปลี่ยนงานไปทำปศุสัตว์ ปากถึงได้กลายพันธ์”ได้ผล มันแว๊ดใส่เหมือนเคย โคตรน่ารักเลย ผมยักคิ้วเดินผิวปากออกจากห้อง ได้ยินเสียงมันคอรัสตามหลังมาอีก สะใจว่ะ แกล้งกันวันละนิดจิตแจ่มใส
แหย่ให้มันหงุดหงิดเป็นปกติแล้ว แต่ผมเนี่ยะสิที่ตอนนี้คงไม่ค่อยปกติเท่าไร ไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้เกาะติดสถานการณ์แต่กับเมีย ไม่ว่ามันจะไปไหน ทำอะไร รู้สึกอยากมีส่วนร่วมไปหมด มันเป็นไปโดยอัตโนมัติไม่ได้กำหนดวันเวลาว่าเกิดขึ้นเมื่อไร ขนาดเพื่อนรอบข้างยังแปลกใจจนออกปากพูด
“ไอ้ไผ่ พักนี้มึงติดเมียมากไปมั้ย”ไอ้หวายผู้สังเกตการณ์ โดยมีไอ้เจย์ที่กลับมาแล้วพร้อมของฝาก เมื่อเช้าไอ้ฝิ่นก็รับไปแล้วผลไม้เหมาะกับตัวมัน สตอร์เบอรี่ มันบ่นเป็นนกกระจิบว่าผมจะทำรอยอะไรนักหนาเยอะไปหมด ตอนทำมึงไม่ท้วงนี่หว่าเห็นมีแต่ร่วมด้วยช่วยกัน พอหมดอารมณ์บ่นกูซะงั้น
“เช้าลากมาเย็นลากกลับ เพลามั่งนะครับเดี๋ยวจะช้ำในตายซะก่อน”ไอ้บลูที่นานๆจะเอ่ยสักทียังล้อผมเลย ตั้งแต่เกิดเรื่องจนวันนี้มันยังไม่ได้กลับบ้านสักวัน ไปเอาเสื้อผ้าหนังสือและก็มา ป้านวลก็เอาของกินมาให้เพียบ แกไม่เคยถามอะไรจริงๆ ได้แต่บอกให้ขี่รถกันไปดีๆ คุณน้องก็ให้พูดเพราะๆหน่อย อย่าดื้อ อย่าทำรก ทุกสิ่งที่แกบอกคุณน้องของป้าทำหมดคือตามใจมันแต่ขัดใจป้า ส่วนผมรับฟังและจัดเก็บซะ รอมันเก็บโน่นต้องอารมณ์ดีก่อน
“และตาแม่งจะเขียวพอกับเมียมันแหละ เวลาเห็นใครมาคุยด้วย ยิ่งไอ้นิวนี่ กูว่าได้โดนสักวัน”ไอ้เจย์สำรอกออกมาบ้าง พักหลังมันดูเหมือนไม่ค่อยคิดอะไรแล้วคุยเหมือนเพื่อน เจอผมมันก็ทักทายดี ก็ขอให้ไม่มีอะไรจริงๆก็แล้วกัน ถ้าหมกเม็ดกูจัดเก็บมึงแน่ ผมหันไปทางไอ้พายที่ยังนั่งเงียบฟังเฉยๆ
“มองกูทำไม”จนได้ ไอ้พายถามออกมา ตอนนี้มันกำลังเสียใจกับสิ่งที่ไอ้เอริธ์ทำกับผม วันนั้นมันได้ยินพอกับที่ผมเดินมาพอดี มันยืนน้ำตาไหลผมกอดไหล่มัน และส่งให้ไอ้บลูเอาไปปลอบใจต่อ
“จะเห่าเหมือนพวกมันมั้ย”ผมถามมัน อีกเรื่องมันนึกว่าไอ้ฝิ่นโกรธมันเรื่องไอ้เอริธ์ มันเลยดูเงียบไป จนไอ้ฝิ่นไปคุยด้วยเหมือนปกติ มันถึงยิ้มได้ มันบอกผมว่ากลัวไอ้ฝิ่นคิดว่ามันเข้าข้างเพื่อน ผมบอกมันว่าไอ้ฝิ่นถึงมันจะกวนตีนในบางเรื่องแต่มันก็แยกแยะได้ว่าอะไรควรไม่ควร ย้ำ บางครั้งนะ
“ปล่อยพวกมันเหอะ”มันพูดเหมือนปลงๆ หันไปมองไอ้บลูที่นั่งยิ้มหวานเป็นกำลังใจให้อยู่ข้างๆ อารมณ์ดีครับไอ้บลูไปไล่กระทืบไอ้แซนด์มาอีกรอบ โทษฐานอยู่ดีๆแต่กวนตีนในสายตามัน พวกผมไม่มีใครรู้สักคนแม้แต่ไอ้พาย มารู้เมื่อนี่เอง
“แล้วมึงจะตอบได้ยังว่าพักนี้มึงติดเมียจริงเปล่า”ไอ้หวายยังต้องการจะเอาคำตอบให้ได้
“ก็ปกติของกู”ผมบอกมันหน้าตาเฉย แปลกตรงไหนไม่ติดเมียแล้วจะให้กูติดใคร ลองกูไปติดคนอื่นมันก็งอนแถมขู่จะตัดของกูอีก เมื่อวานเย็น แม่ง หยิกแขนผมซะเป็นรอยแค่คุยกับกระต่ายใต้คอนโด แต่ดันเป็นกระต่ายแบบบันนี่ที่ทั้งขาว ทั้งอึ๋ม คือ น้องกระต่ายเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอ้กราฟเพื่อนร่วมห้อง เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่กับเพื่อนอีกคน มันก็เลยแนะนำและฝากให้ผมช่วยดู ผมก็ดูเฉยๆไม่ได้อะไรมาก มีอะไรช่วยได้ก็ช่วย พอดีน้องเขามาทักพร้อมกับเพื่อนที่รูปร่างสูสีกัน แต่คงจะใกล้มากไปหน่อยเลยโดนมันซะ ผมนะไม่ใช่น้องกระต่าย
“ปกติคือความเงียบปนเงี่ยนของมึงนะเหรอ”ไอ้เจย์ถามกวนๆ
“แล้วต่างจากมึงตรงไหน”ผมถามมันบ้าง
“ก็ไอ้เหี้ยเนี่ยะเขาเงี่ยนแบบร่าเริงไง”ไอ้หวายได้ทีเอาจนได้
“ก็พอกันแหละพวกมึง”ไอ้บลูทำตัวมือที่สามเสียบเข้าไปอีก
“แหมไอ้คนดี ทำอย่างกับมึงไม่เป็น แค่ลิมิตต่ำกว่าพวกกู สูงกว่าไอ้ไผ่หน่อยทำคุย ถุย”ไอ้หวายหันไปโวยใส่ ก่อนจะทำท่าถุยพร้อมไอ้เจย์คู่หูมัน ไอ้พายส่ายหน้าขำอย่างเดียว
“เมียมึงลงของเหรอวะ ถึงได้ไม่เห็นมีใครมาป้วนเปี้ยนใกล้มึงเลย”ไอ้หวายเลิกสนใจไอ้บลูหันมาสนใจผมต่อ ดีแล้วไม่มายุ่งกับกู ไม่งั้นมันก็เอามาเป็นข้ออ้างไม่ให้ซั่มมัน
“แล้วมึงเห็นว่ามันลงนะหน้ามันติดที่หน้ากูมั้ยล่ะ”ผมย้อนถามมัน ให้แม่งงงไปเลย
“เออว่ะ ถ้าจะขลังกว่านะหน้าทอง ถึงได้ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้ คริคริ”ไอ้หวายพยักหน้าเห็นด้วยแบบกวนตีน เสือกเข้าใจอีก บางครั้งมึงช่วยเข้าอะไรยากบ้างก็ได้นะ ไอ้ควาย เปลี่ยน ห เป็น ค แม่งเลย
“ไม่เหมือนมึงลงแต่นะหน้าหม้อ มีทั้งหูทั้งฝาพร้อม”ไอ้พายหมั่นไส้เลยจิกมันเข้าให้ โคตรชอบเลยถูกใจกู
“ถูกใจกูว่ะไอ้พาย กูหอมทีดิเพื่อน ม๊วบบ”ไอ้เจย์ชอบทำปากจะจูบไอ้พาย แต่เจอยันสกัดที่เรียกว่าส้นตีนของไอ้บลูก่อน
“กากและมึง จูบตีนกูนี่”ไอ้บลูปกป้องเอกราชของไอ้พายเต็มที่ แต่ที่จริงเพื่อตัวมันเองล้วนๆ
“ทำไมเพื่อนกันหอมกันไม่ได้ ไอ้พายมันเพื่อนกูนะโว้ย ถึงสเตตัสจะขึ้นว่าเป็นแฟนมึงก็เถอะ”ไอ้เจย์เถียงมันยิ้มกวนๆใส่ แต่พวกผมรู้อยู่แล้วว่ามันแหย่เล่น
“งั้นมึงก็มาม๊วฟฟกูนี่ กูก็เพื่อนมึง มา”ไอ้บลูยื่นหน้าเข้าไปทำท่าจะม๊วฟฟมัน นึกสภาพถ้าผมทำปากแบบมันคงทุเรศชิ๊หาย
“หยะแหยง เชี่ยะ หน้าตาอุบาทว์ บ้านก็ยากจน ยังตีตัวเสมอกูอีก อีเดียด”ไอ้เจย์ทำท่าแขยงใส่มัน ไอ้บลูก็ทำท่าใส่มันบ้าง
“ไอ้เชี่ยะ ทำแอ๊บนะพวกมึง ไปได้กันเลยไป”ไอ้หวายทำเป็นส่ายหน้าระอา
“มึงหึงไอ้เจย์ละสิ”ผมถามมัน ได้โอกาส
“ไอ้ไผ่ ฉิบหายนั่งเงี่ยนๆเงียบๆนึกถึงเมียไปเถอะมึง ชงจริง”มันหันมาด่าผม ไอ้พายขำคิก
“เออ เดี๋ยวกูแช่งให้เมียมึงหา ผะ”ไอ้เจย์เอ่ยออกมา แต่ยังไม่จบดี ผมเหล่มัน”หาผัวที่ดีกว่ามึงไม่มีแล้ว เป็นบุญประตูเหลือเกินได้มึงทำผัว เน๊าะ”มันรีบเปลี่ยนคำอวยพรทันทีก่อนที่จะโดนตีนผมประเคนเข้าไป สัด กูยิ่งหงุดหงิดอยู่ อาทิตย์นี้ปู่มันจะมาแล้วหลังจากเลื่อนอาทิตย์ที่แล้วมาเป็นอาทิตย์นี้แทน ลัลล้ามาก บอกว่าจะอยู่กับปู่ทุกวันไม่ไปไหนเลย แล้วก็ดี๊ด๊าไม่เกรงใจกูเลย เหมือนไม่อยู่ในสายตา พูดไปพูดมาเหมือนน้อยใจอยากจะงอนมันบ้างแต่ทำแล้วคงไม่น่ารักเท่ามัน
“พายไม่เห็นไปชมรมเลย”เสียงทักที่ค่อนข้างชัดดังขึ้น พวกผมก็ยกมือไหว้เพราะเป็นอาจารย์สอนวิชาดนตรี และเป็นอาจารย์สอนลีลาศ เป็นชาวสเปน รูปหล่อเลยครับ ไอ้บลูไม่ค่อยถูกชะตาเพราะแกค่อนข้างสนิทกับไอ้พายและไอ้หวานที่เข้าชมรมนี้ ที่จริงมันอยากเข้าชมรมว่ายน้ำ แต่ไอ้บลูมันขัดไว้ ทะเลาะกันเกือบตายไปข้าง สุดท้ายไอ้พายเลยตัดปัญหาไปเข้าชมรมลีลาศแทน นึกว่ามันจะพอใจหนักกว่าเดิม มันพูดตรงๆว่ามันหึง แต่ยังไม่ถึงขั้นจะกระทืบอาจารย์
“ไม่ว่างก็เลยไม่ได้ไป ครับ”ไอ้บลูตอบแทนเสียงเรียบ มีต่อท้ายช้าๆตามหลัง
“ผมถามพายนะ ทำไมคุณต้องตอบด้วยล่ะ”อาจารย์ถามกลับยิ้มๆ แกรู้ว่าไอ้พายเป็นอะไรกับไอ้บลู เพราะเจอกี่ครั้งไอ้บลูแสดงออกทุกครั้ง และแกคงรู้ว่าไอ้บลูรู้สึกยังไงกับแกๆ ก็แหย่มันทุกครั้งเหมือนกัน
“ก็”ผมรู้ว่ามันจะบอกว่าเป็นแฟนกัน แต่ไม่เหมาะที่จะพูดกับเขาแบบนั้น ถึงแกจะไม่ถือสาก็เถอะ อย่าไปมีปัญหาดีกว่า
“บลู เสียมารยาท” ไอ้พายขัดขึ้นก่อนและพูดต่อ ” แต่ผมไม่ว่างจริงๆช่วงนี้ เอาไว้จะเข้าไปนะครับ”
“เสียดายนะ พายเก่งมากหัวไว ลงแข่งได้เลย”แกพูดชมไอ้พายต่อ ไอ้หวายกับไอ้เจย์อมยิ้มใส่กัน เมื่อเห็นไอ้บลูเริ่มกระดิกตีน มือก็จับข้อมือไอ้พายไว้
“อาจารย์ก็ชมเกินไป ยังไม่ขนาดนั้นหรอก”ไอ้พายถ่อมตัว ไอ้พวกนี้เคยลากผมไปดูมัน ผมว่ามันเก่งนะพลิ้วมาก ผู้หญิงที่คู่กับมันสูงพอกับมันเลย บางทีก็เต้นคู่กับอาจารย์เอนริเก้ ชื่อแกครับ ไอ้บลูบอกแรกๆมันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกคิดว่ามันเป็นการแสดง พอหนักเข้ามันบอกไม่ได้คิดไปเอง และดูแกจะชอบไอ้พายไม่ว่าจะทำอะไรเรียกไอ้พายตลอด มันบอกอย่าให้มันเหลืออด มันไม่ใช่คนหึงไม่มีเหตุผลแต่ครั้งนี้ผมว่าน่าจะจริง ในสายตาผู้ชายด้วยกันผมว่าแกสนใจไอ้พาย
“ยังไงอาทิตย์หน้าก็เข้าไปหน่อยนะ ผมอยากให้ช่วยฝึกรุ่นน้องด้วย โอเคนะ”แกพูดรวบรัดตัดตอนทันที
“เฮ้ย ไม่ถามก่อนเหรอว่างเปล่า”ไอ้บลูหลุดแล้วครับ แต่ฝ่ายนั้นยังยิ้ม สงสัยคงนึกว่ามันทักทาย ว่า ไฮ สบายดีบ่ ประมาณ
นี้มั้ง
“ผมไม่ได้บังคับนะ แต่ขอร้อง หรือถ้าไม่ว่างก็บอกได้”แกยังพูดต่อยิ้มๆแบบอารมณ์ดี แต่ไอ้บลูคงไม่ดีด้วย ถ้าไม่ใช่อาจารย์ผมว่าโดนไปแล้ว ยืนยิ้มแต่แววตาท้าทายกวนส้นมากๆ ผมไม่ได้พูดเข้าข้างมันแต่ผมเห็นอย่างนั้นจริงๆ ไอ้สองตัวก็คงเห็นด้วยมันถึงได้ฉุดแขนมันไว้ให้ใจเย็น
“ครับ ยังไงผมขอดูก่อนแล้วกัน ช่วงนี้ก็ติดสอบย่อยด้วย”ไอ้พายเลยพูดเลี่ยงๆไป
“ยังไงขอบใจล่วงหน้านะ ไปล่ะ บาย”แกยังอารมณ์ดีพูดยิ้มใส่ไอ้พาย ก่อนจะโบกมือลา
“แม่ง วอนกูซะแล้ว”ไอ้บลูสบถออกมา ก่อนจะนั่งลงตามเดิม ไอ้พายส่ายหน้าแต่มันไม่เคยรำคาญไอ้บลูนะที่เป็นแบบนี้ มันก็คงจะดูออกว่าคิดยังไงกับมัน แต่ด้วยสถานะมันคงไม่อยากให้ไอ้บลูมีปัญหาด้วย
“หัวมีไว้คั่นหูอย่างเดียวเหรอ ถึงไม่รู้จักคิด”ไอ้พายถามมัน
“คิด และก็คิดอีกด้วยว่าอยากให้ออก แต่ถ้าพูดก็จะหาว่างี่เง่า เอาเรื่องส่วนตัวมาปนเรื่องเรียน”ไอ้บลูก็บอกกลับ คนข้างบ้านอย่างพวกผมก็เงียบกันไว้ก่อน
“แล้วจริงหรือเปล่า”ไอ้พายย้อนถาม
“พาย เป็นเพื่อนจนเป็นแฟนกัน ไม่รู้จักนิสัยกันเหรอ”ไอ้บลูถามเรียบ ไอ้พายอึ้งไป เพราะรู้ไอ้บลูไม่ใช่ ถึงมันจะหึงหวงบ้างแต่มันก็ดูก่อนทุกครั้งว่าลิมิตไหน
“ไอ้บลูมันเป็นห่วงมึง กูว่าแกคิดอะไรกับมึงนะ”ไอ้หวายพูดขึ้นมาอย่างเห็นด้วย
“กูก็ว่างั้น เห็นอะไรๆก็มึง อย่ามองพวกกูแบบนั้น กูไม่ได้เข้าข้างใครพูดตามที่เห็น จริงมั้ยไอ้ไผ่”ไอ้เจย์เห็นด้วย พอไอ้พายมองด้วยสายตาว่าพวกเดียวกันมันก็ออกตัว ก่อนจะหันมาหาผม
“อะไร”ผมถามมัน
“เชี่ยะ กูเห็นนั่งฟังเหมือนตั้งใจ มึงช่วยสนใจเพื่อนมึงบ้าง”ไอ้เจย์ด่าก่อนจะตบไหล่ผมดังผลั่ก
“กูหมายถึงว่ามึงไปยุ่งอะไรด้วย มันคิดของมันเป็นหรอก”ผมบอกมันก่อนจะมองหน้ามันสองคน”ไอ้พายมันห่วงมึง ไม่อยากให้มีเรื่องกับเขา ส่วนมึงก็ห่วงไอ้พายว่าจะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร”
“เออ มึงพูดมั่งสิเผื่อจะฟังบ้าง กูพูดอะไรก็งี่เง่าหมดแหละ”ไอ้บลูเออออก่อนจะพูดเหมือนน้อยใจ มานั่งข้างผมแทน
“ก็จริงนิ”ไอ้พายว่า ก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้โดยมีผมนั่งตรงกลาง
“จริงอะไร”ไอ้บลูยื่นไปมั่ง
“โอ้ย/โอ้ย”เสียงมันสองคนที่ถูกผมจับหัวชนกัน ไอ้สองคนหัวเราะชอบใจ
“กูไม่ใช่รั้วจะได้มาจีบข้ามกันอยู่ได้”ผมบอกก่อนจะลุกเตรียมเดินหนี แต่ไอ้พายดึงไว้ก่อน
“เชี่ยะ อย่าหนีนะมึง แม่ง”ไอ้พายบ่นก่อนจะดึงผมให้นั่งลง
“สัด ทำเสร็จเตรียมชิ่งหาเมีย”ไอ้บลูจับอีกข้าง เสือกรู้ทันกูอีก
“แหม กัดกันแป๊บๆดีกันแล้ว หมดหนุกเลยอ่ะ”ไอ้หวายพูดแซวทำหน้ากวนตีน
“มึงก็ทะเลาะกับผัวมึงสิข้างๆน่ะ”ไอ้บลูหันไปว่าเข้าให้ จนโดนมันถีบแต่ไม่โดน วันนี้รู้สึกพวกมันปัญญาอ่อน
“เอาเป็นว่ากูจะพยายามไม่ให้มีปัญหา ถ้าเลยเถิดมากกูจะออก ตามนี้ รับทราบห้ามพูด”ไอ้พายตัดปัญหาพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ไอ้บลูอ้าอย่างเดียว ก่อนจะพยักหน้ายิ้มได้
“ไอ้สัด บทจะเข้าใจก็เข้าใจง่าย แล้วจะงอนหาอะไรวะ”ไอ้หวายบ่นออกมา
“งอนเรียกหาส้นตีนมั้ง”ไอ้เจย์จัดให้ตามไปติดๆ
“เรื่องของกู”พร้อมกันไอ้พายไอ้บลู ไอ้สองตัวเบะปากใส่
“มึงจะไปส่งเอริธ์มั้ย”ไอ้พายถามผมขึ้นมา หลังจากจบปัญหามันก็วกมาปัญหาเดิมที่ผมจบไปแล้ว มันบอกว่าถึงจะเสียใจแต่อีกใจก็นึกถึงที่มันดีด้วย จะตัดมันซะเลยก็คงไม่ได้ และมันคิดว่าไอ้เอริธ์ก็น่าจะคิดได้ด้วย ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ถ้าคิดไม่ได้ก็ทางใครทางมัน ผมเข้าใจความรู้สึกมันนะ
“ไม่ล่ะ”ผมบอกทันที ไม่ได้กลัวหรืออะไรหรอก แค่อยากให้มันสำนึกบ้าง
“ไปส่งมันหน่อยเถอะ”ไอ้หวายช่วยพูด ผมไม่ได้ใจร้ายแต่ถ้ามันยังไม่เปลี่ยนความคิดก็อย่างที่บอกไม่ต้องมาคุยกันอีก
“กูไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก”ไม่กี่ครั้งที่ผมจะขัดมัน พวกมันเลยพากันเงียบ มันรู้ว่าผมไม่ชอบซ้ำซาก
“เออ แล้วเมียมึงเลิกกี่โมงวะ”เสียงไอ้เจย์ถามขึ้น มันคงไม่อยากให้บรรยากาศอึดอัดเลยเปลี่ยนเรื่อง อืม มึงเป็นคนดีมากเข้าใจเปลี่ยนเรื่องที่มันดูสดชื่นหน่อย
“อีกครึ่งชั่วโมง”ผมบอกออกไป พูดไม่ทันขาดคำมันเดินมาพอดี ไม่มีมองอะไรตรงดิ่งมาอย่างเดียว ผ่านไอ้กลุ่มเด็กนิเทศที่เรียกและถามอะไรไม่รู้ มันหยุดก่อนจะดูกระดาษในมือไอ้นั่น มันพยักหน้าสองสามที ก่อนจะหยิบดินสอในมือมาขีดๆเขียนนิดหน่อยยื่นกลับไอ้นั่นยิ้มกอดมัน ๆ ก็ตบหัวกลับบ้าง คุยสักพักก่อนจะเดินมานั่งข้างผมที่ว่างทันที
“ไหนมึงบอกครึ่งชั่วโมงไง”ไอ้หวายหันมาถามผม ไอ้ฝิ่นทำหน้างงๆ ว่าคุยอะไรกันวะ หันไปหาไอ้พายที่หยิบขนมออกมาให้ ดูมันจะชอบไอ้ฝิ่นมาก มีขนมติดมาตลอดและเป็นของที่มันชอบทั้งนั้น ไอ้พายเป็นคนช่างสังเกตคนหนึ่งที่รู้ว่าเพื่อนชอบหรือไม่ชอบอะไร
“มึงก็ถามมันสิ”ผมบอกไอ้หวายให้ถามเมียผมเอง
“เพื่อนกูเองแหละ มันให้ช่วยดูแบบให้ ชื่อไอ้เทสต์ แฟนชื่อ น้องแยม เรียนคณะ แหวะ”มันตอบคนละเรื่อง ผมเลยเอาขนมอุดปากมันที่ยังสาธยายไม่จบ
“มึงเพิ่งไปเยี่ยวมาเปล่าเนี่ยะ เค็มฉิบ”มันบ่นผมเบะปากหน่อย แต่ไอ้พวกนั้นขำล่วงหน้าไปแล้ว
“เจ๋งวะ เมียมึงรู้ดีฉิบหาย”ไอ้หวาย
“สงสัยรังสีอำมหิตจะส่งไปถึง รีบบอกเลย”ไอ้เจย์
“แล้วว่าแต่กู”ไอ้บลูส่ายหน้า
“พี่อย่าพูดไป เดี๋ยวเขาจะหาว่าหลงตัวเองคิดว่าเขาหึง”มันลอยหน้าพูดใส่ได้ดัดจริตมาก ไอ้พายชอบใจที่มันแขวะผม
“เออว่ะ ไม่มี๊ไม่มี”ไอ้หวาย
“สักนิดก็ไม่มี”ไอ้เจย์
ไอ้แฝดหน้าหม้อคนละเบอร์ทำเป็นเออออตามมัน ผมมองหน้าไอ้ฝิ่นที่ทำเป็นหน้าเอ๋อใส่
“เขาเรียกเสือก ไม่ได้ถามแต่เสือกบอก”ผมว่ามัน ก่อนจะหยิบน้ำมาเปิดให้มันดูด
“ก็มึงทำหน้าเสือกอยากรู้ทำไมล่ะ”มันก็ตอกผมกลับ นี่กูแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ
“ฮ่าๆๆๆๆ สะใจ”ไอ้พวกเพื่อนผมแต่ตอนนี้พวกมัน มันยิ้มได้ใจก่อนจะยักคิ้วใส่ ไม่เข็ดครับสงสัยจะโดนน้อยไป ผมผลักหัวมันซะ ย้อนกูทุกแมต มันก็ยิ้มก่อนจะจับมือผมไว้แต่ไม่มีใครเห็นหรอก สะกิดด้วยเป็นการบอกว่าล้อเล่น ถ้าสะกิดบนที่นอนก็ล่อซะ ผมเข้าใจอย่างนั้นนะ
“เดี๋ยวจะโดนหลายดอก”ผมทำปากใส่มัน ที่ทำหน้าใส่
“กูเบื่อโว้ย”ไอ้หวาย
“ขัดตาว่ะ”ไอ้เจย์
“ทำอย่างกับไม่เคยได้กัน”ไอ้บลู ที่พูดแต่โดนไอ้พายตบหลังเข้าให้
“อิจฉาล่ะสิ สมอยากมีสุนัขติดหลัง”ไอ้ฝิ่นทำหน้าใส่ไอ้บลู แต่เดี๋ยวมึงพูดผิดหรือเปล่า
“เขาเรียก ชนักติดหลังโว้ย”ไอ้หวายสวนขึ้นมา ไอ้ฝิ่นหัวเราะ
“พูดถูกก็ไม่มีใครขัดขึ้นมาสิ คริคริ”มันบอกไอ้หวาย ฟังให้ดีเหมือนว่ามันสอด
“กูฝากอีกดอก จัดการเมียมึงหน่อย”ไอ้หวายผลักหัวมันจนเซไปซบไอ้พายเข้าให้ ข้ามหน้ากูเลยนะมึง ไม่ผลักหัวกูกระทบมันเลยล่ะ
“มึงไม่ต้องฝากหรอก กูดูแล้วน่าจะหลายดอกอยู่ คริคริ”ไอ้เจย์เอ่ยแซวขึ้นมา มันลอยหน้าใส่แบบไม่กลัว สงสัยจะเจ็บและเสียวจนชินไปเองแล้วล่ะสำหรับมัน
“เดี๋ยว พี่ทำอะไรไว้วะ เคลียร์หน่อยอย่าวางระเบิดอย่างเดียว”ไอ้บลูยังงงไม่หาย ว่าไอ้ฝิ่นว่ามันเรื่องอะไร
“ทำสมองเสื่อมนะมึง”ไอ้พายได้ทีผสมโรงไปด้วย หันไปขยิบตากับไอ้ฝิ่นที่รู้กัน
“ไม่รู้ ทำเองเคลียร์เอง เน๊าะ”มันยื่นหน้าใส่ก่อนจะเออออกับไอ้พาย ที่พยักหน้ารับ
“เรื่องเกรชเคลียร์แล้ว ไม่เคยเลยโทรเลยนะ ไอ้กายก็ไม่ได้ไปยุ่ง แล้วอะไรวะ ไม่มีหรอก บลูทำตัวดีแล้วนะ ไม่งั้นวันนั้นพายจะ ยะ”ไอ้บลูพูดไปคิดไป ก่อนจะเกือบหลุด ไอ้พายอุดปากทันที
“นี่มึงเสร็จมันแล้วเหรอ”ไอ้หวายตาโต
“เออ เมื่อไรวะ ทำไมพวกกูไม่ได้แอบดู ทั้งที่ติดตามแอบฟังมาตลอด”ไอ้เจย์หน่วยเสริม ส่วนผมอยากรู้แต่ไม่อยากถาม อาศัยแนวร่วมอย่างเดียว เมียไม่ต้องพูดถึงหูตั้งขึ้นมาทันที
“จริงเหรอ พี่พาย เป็นไงมั่งล่ะ”ถามได้หน้ามึนมาก ไอ้พายเหวอเลย ผมเลยบีบก้นสั่งสอนมัน ๆ ก็หยิกขาผมกลับ แทบซี๊ด
“ไม่ใช่ ไม่มีอะไร ไอ้บลูปากเสียนะมึง”ไอ้พายรีบปฏิเสธ ก่อนจะหันไปดึงหูไอ้บลู
“โอ้ย พายเบาๆ หูจะฉีก”ไอ้บลูจับหูป้อยๆ
“กูไม่ตัดออกก็ดีแล้ว”ไอ้พายขึงตาใส่ หน้าแดง ไอ้พายมันซื่อตรงนี้แหละ มันจะอำเขาแต่พอโดนเขาอำบ้างมันก็คิดเป็นจริงเป็นจังโดนย้อนศรทุกที เป็นความน่ารักของมันอีกอย่างหนึ่ง
“มึงรีบๆได้กันซะทีเถอะ ไอ้บลูแม่งจะหดหมดแล้ว กูสงสารมันวะ”ไอ้หวายสนับสนุนให้มันเสียตัวสักที
“มึงก็แหกก้นให้มันไปก่อนสิ สัด”ไอ้พายแว็ดใส่เน้นๆ
“อย่าไปยุเลย แกเก็บไว้ให้พี่เจย์ คริคริ”ไอ้ฝิ่นตอนนี้กลายเป็นหน่วยเสริมไอ้พาย มันสองคนคิกคักชอบใจ
“ไอ้ไผ่ มึงทำยังไงก็ได้ให้มันเดี้ยงไปเลย กูหมั่นไส้”ไอ้เจย์สวนก่อนไอ้หวายที่อ้า มันเลยหันไปหาไอ้บลูแทน
“มันไม่ยอมเดี๋ยวกูช่วย แม่งเข้าขากันดีนัก มึงจัดเลย”ไอ้หวายสนับสนุนไอ้บลูที่มีสีหน้าระรื่นทันที
“กูจะผสมให้พวกมึงแดกแล้วได้กันเองสามคนนั่นแหละ ยุดีนัก”ไอ้พายแสยะยิ้มด่าพวกมัน ที่เงียบทันที เพราะทุกวันนี้ไอ้พวกนี้กินกับข้าวฝีมือไอ้พายทั้งนั้น
“เดี๋ยวฝิ่นตั้งกล้องถ่ายคลิปเอง คิดซะว่าเป็นรายได้อกุศลปนอุจาด สมทบทุนเพื่อการท่องเที่ยวในกลุ่มดีมั้ย”ไอ้ฝิ่นเสนอความคิดได้เจิดมาก คิดได้ไงวะเมียกู
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะนั่งยิ้มอยู่ได้ มึงสั่งสอนเมียมึงยังไงเนี่ยะ เดี๋ยวกูตบนึกว่าไม่ใช่เมียเพื่อนเลย”ไอ้หวาย ไอ้บลู ไอ้เจย์ แย่งกันพูดแถบไม่ทัน ผมหันไปมองหน้ามันสองคนที่ยังหัวเราะอยู่ ก่อนจะหันมามองพวกมัน
“กูเห็นด้วย”จบครับ เมียนี่ครับไม่เข้าข้างมันๆก็ไม่ให้เข้าข้างหลังมันสิ ไอ้ฝิ่นชอบใจหอมแก้มผมเลย ไอ้พายยิ้มส่ายหัวกับความช่างกล้าของมัน
“ดีมาก พี่ไม่ต้องน้องจัดให้”มันยักคิ้ว พูดยั่วๆ
“ถุย”
“แหวะ”
เสียงพวกมัน ที่ทำหน้าใส่กันแบบหมั่นไส้สุดๆ
“กูฝากไว้ก่อนเถอะ ไปนอนบ้านกูเมื่อไร พวกมึงโดน”ไอ้หวายขู่ทำหน้าอาฆาต
“พายต้องไม่ทำกับบลูแบบนั้นนะ รับไม่ได้ถ้าเอาไอ้พวกนี้ทำเมีย”ไอ้บลูแย้งทันทีด้วยสีหน้าขยาด
“ไอ้ฉิบหาย ถามกูยังว่าอยากเป็นเมียมึงหรือเปล่า”ไอ้เจย์ขัดขึ้นมา
“ถ้าเป็นผัวพวกมึงก็ไปอย่าง”ไอ้หวายพูดหน้าตาเฉยๆ พวกมันหันขวับ มันก็หัวเราะออกมา กวนตีน พวกผมนั่งคุยนั่งแหย่กันสักพัก ก็แยกกันไปตามทาง ผมพาไอ้ฝิ่นขี่มอไซด์เกือบถึงคอนโดก็แวะเซเว่น หาอะไรไปกินก่อน ซื้อถุงยางด้วยก็ดีจะหมดแล้ว นี่คือความคิดผม แต่มันไม่รู้หรอกคิดว่าแค่ซื้อของกินอย่างเดียว หึหึ มันตรงดิ่งสั่งขนมจีบซาลาเปา ชีสไบร์ท เบอร์เกอร์ข้าวเหนียว และอีกเยอะจัดเต็มจริงๆเรื่องกิน
“ไม่เคยแดกเหรอ สั่งซะ”ผมถามมัน มือก็หยิบซีดีหนัง
“แล้วอย่ามาแดกนะ”มันก็เน้นใส่บ้าง ตลอดแรงเถียงไม่มีตก
“กินคนซื้อไปก็ได้”ผมพูดใส่มัน ที่หยิบซีดีเพลง หูแดงเลย อะไรไรนิดอะไรหน่อยก็แดงไปหมด
“กินมากติดคอนะมึง”มันค้อนใส่ปากก็ว่าผม
“ก็เคี้ยวและบีบเค้นก่อนสิ จะได้ไม่ติด”ผมก็หม้อมันอีก ให้ตัวมันไหม้ไปเลย หื่นเน๊าะ ก็เมียนี่ครับไม่หื่นกับมันจะไปหื่นกับใคร
“หื่นจังนะมึงพักนี้ ตั้งแต่น้องกระต่ายมาอยู่คอนโดเนี่ยะ”อ้าว เปลี่ยนเรื่องซะงั้น จิกตาใส่ก่อนจะหยิกพุงผมที่ไปยืนซ้อนมันหน่อยๆ ผมจับมือมันให้หยุดก่อน
“เฮ้ย คนละเรื่องเลย”ผมเลิกคิ้วใส่มัน ประมาณว่ามึงพาลนี่หว่า
“ก็ลองเป็นเรื่องเดียวกันสิ กูจะถอนขนกระต่ายและหักลำไผ่ซะ”มันลอยหน้าทำเสียงขู่ใส่ ผมยกยิ้มใส่เอามือจับแก้มมัน
“รสชาดกระต่ายมันไม่นุ่ม หอม เท่าดอกฝิ่นหรอก เสพมันกว่ากันเยอะ”ผมก้มไปพูดใกล้ๆมัน ที่เบือนหน้าไปอมยิ้มอายๆ
“ไอ้หม้อ”มันทำเสียงใส่ก่อนจะเดินหนีไปทางตู้น้ำ กดสเลอบี้ แก้เขินซะงั้น ผมยิ้มกับความน่ารักของมัน ก่อนจะเดินไปเลือกหนังสือ สักพักได้ยินเสียงมันเหมือนคุยกับใครอยู่
“ซื้อของ”เสียงมันตอบ
“มาคนเดียวเหรอ”เสียงทุ้มถามอีก ผมเลยเดินไปดูแต่ยังไม่แสดงตัว ก็เห็นไอ้แทนคนที่จะจีบเมียผมที่ผับพี่กี้ มาทำเชี่ยะอะไรเซเว่นแถวคอนกูวะ
“มากับแฟน”มันบอกได้ถูกใจผมมาก ผมเชื่อแหละว่าปากกับใจมันตรงกัน
“เหรอ แล้วไปไหนซะล่ะ”มันถามอีก ไอ้ฝิ่นยิ้มใส่
“เลือกถุงยางอยู่มั้ง”ตรงได้อีก ผมเกือบจะหัวเราะกับหน้าไอ้นั่นอยู่แล้วที่มันเหมือนจะสำลักกับความตรงของเมียผม ก่อนมันจะยิ้ม
“ไม่เปิดโอกาสเลย แต่ไม่เป็นไร พี่ชอบแบบนี้แหละ”มันพูดยิ้มๆ แต่มันคือความจริง มันชอบเมียผม ดูตามันก็รู้ ไอ้ฝิ่นมันมีเสน่ห์ในตัวเองมาก ถึงมันจะพูดห้วนๆ แต่ถ้ามันพูดยั่วยวนชวนเคลิ้มเมื่อไร ผมว่าเสร็จทุกราย
“เอากี่กล่องดี”ผมเดินไปแสดงตัวโอบไหล่ถามมัน
“ตามใจ”มันก็รับมุกผม ไอ้แทนมองหน้าผมที่เอามือจับแก้มมัน
“สองโหลแล้วกัน ไม่พอค่อยซื้อใหม่ พักนี้เมียน่ารักแถมตามใจ เลยเยอะหน่อย นี่แค่สองวันก็หมดแล้วมั้ง”ผมบอกมันยิ้มทั้งปากทั้งตา มันก็ตอบรับผมทั้งปากทั้งตาเหมือนกัน ชักเริ่มสปีย์ชี่ส์เดียวกันแหละ
“ขอตัวก่อน”มันพูดเรียบๆแสดงความถือตัวออกมาทันทีกับผมนะ ไม่ใช่กับเมียผม มันเดินออกไปจากร้านทันที แสดงว่ามันจงใจเข้ามาทัก ผมคงจะจ้องมันนานไปหน่อย มือนุ่มๆบีบมือผมทำให้ใจผมลดความร้อนคลายความหงุดหงิดขึ้นมาหน่อย ผมมองหน้ามันที่ยิ้มให้ แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว
“กลับห้องกันดีกว่า เดี๋ยวน้องนวดให้นะ”มันพูดเสียงอ้อนๆ ผมยิ้มกับความเอาใจของมัน ก่อนจะพากันไปจ่ายเงิน พนักงานมองหน้าเลยตอนที่หยิบกล่องถุงยาง เมียผมนึกว่าจะอายเสือกทำหน้าตายช่วยเลือกอีก ออกจากร้านได้มองหน้าและหัวเราะชอบใจกับความด้านของเรา
“อายทำไมก็เขาบอกให้ยืดอกพกถุง เน๊าะ”มันมีหน้าบอกสโลแกนกับผมอีก ผมไม่รู้จะพูดอะไรขยี้ผมมันแทนก่อนจะใส่หมวกกันน็อคให้และพามันไปจากตรงนั้น เพื่อที่จะกลับห้องไปรับการนวดจากเมีย และผมคงจะนาบเป็นการตอบแทน อืม สมดุลกันดี ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ หึหึ
**********************************************************************************
ปล. มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย อ่านเม้นท์แล้ว ขอบคุณมากกกกก ที่ชอบเรื่องนี้ อ่านสบายๆๆ ไม่ต้องเครียด ถ้าเจอคำผิดบอกด้วยคะ ขอโทษด้วยที่ช้าไปบ้างจะพยายามไม่ให้เกินสามวันจ๊ะ เน็ตก็ช้าๆๆๆมาก บ้านอยู่เขตกันดารก็งี้ล่ะ
-
นที่สุดรก็มคนรก หื่นตลอดคู่นี้
-
ไม่ว่าจะกัดกัน หรือหวานใส่กัน คู่นี้อ่านแล้วต้องเขิน ยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า
ว่าแต่คู่เจย์-หวาย มีลุ้นมั้ยคะ
-
ตรงตลอดคู่นี้ๆๆๆ =)
-
:-[ :-[ :L2: :L2:
-
555555
ชอบคู่นี้ ตรงๆกันดี
รักกัน เชื่อใจกัน ฮิ้ววววว
-
ไผ่กับฝิ่นนี่เค้าเกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆนะ เคมีเข้ากั๊นเข้ากัน :-[
ไอ้แทนนี่สงสัยคงอยากกิน :z6: ไผ่นะเนี่ย
สนุกมากเลยยย รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ :กอด1:
-
ฝิ่นชัดเจนดีมาก ส่วนไผ่ก็หื่นได้คงเส้นคงวาจริง ๆ
ไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหนกับใคร คิดโยงเข้าเรื่องบนเตียง
คิดแต่เรื่องจะกด ท่านั้นท่านี้ได้ตลอด สมควรแล้วที่เพื่อน ๆ จะบอกว่า
อยู่แบบเงียบ ๆ เงี่ยน ๆ 5555
-
รออยู่จ้า :z2: :z2:
-
ชอบอ่ะคู่นี้ :z2:
-
ชอบเรื่องนี้มากครับ :3123:
-
จากไม่คิดคู่เจย์หวาย ตอนนี้เริ่มคิดแล้วนะเนี่ย
คู่ฝิ่นไผ่ อ่านยังไงก็อมยิ้ม น่ารักกันจริงๆ
-
น่ารักจริงๆคู่นี้ :o8:
อ่า....เราจิ้นเจย์xหวายอ่ะ 5555
-
ชอบคู่นี้จริงๆ
-
โอยยยย ชอบคู่นี้มากกก
น้องฝิ่นฝีปากแรงดีไม่มีตกจริงๆ
:laugh:
-
พี่ไผ่ติดเมียเว้ย
เมียแกน่ารัก มันก็สมควรติดอย่างยิ่ง เนอะ
พาย เมื่อไหร่จะใจอ่อน เห็นใจบลูแล้วเนี่ย
แต่ก็เห็นใจนิดหน่อยล่ะนะ สะใจมากกว่า ทีเมื่อก่อนทำกับพายซะ
เห็นด้วยกับทุกคนฮ้าบบบบ
เชียร์คู่เจย์ หวายด้วยคน ฮ่าฮ่า
-
สนุกมากเลยค่ะ o13
-
:bye2:หวานตลอด
-
ไผ่ กะฝิ่น น่ารักตลอด ชอบให้ฝิ่นเรียกตัวเองว่าน้อง เรียกไผ่ว่าพี่ไผ่ น่ารักมากๆ :impress3:
-
เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปด้วยอารมณ์หลากหลาย หึ หึ หึ
ปกติบ้องไม้ไผ่จะเข้าคู่กันกับกัญชา แต่นี่ ทำไม้ทำไมบ้องไม้ไผ่ถึงได้เข้าคู่กับฝิ่นได้ดีแบบสุดๆโนะ อิ อิ
-
คู่นี้แซ่บมาก 555
-
คู่นี้เค้าเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆนะเออ
ทันกันตลอด ชอบคู่นี้มากมาย :-[ :-[
-
:m25: :z1:
-
สงสารบลูอ่ะ ยังไม่ได้กินพายอีกเหรอเนี่ย :laugh:
ไผ่ ฝิ่น หวานจนน่าหมั่นไส้ :oo1: (แอบอิจฉา)
-
เพิ่งเจอเรื่องนี้อะ อ่านแล้วติดมากกกก ชอบเลยอะอ่านไม่เบื่อดี ฮ่าาา
แอบอยากให้พี่ไผ่หวานๆกับคุณน้องเยอะๆหน่อยแฮะ
แบบหวานกันอ่านแล้วโคตรเขินเลยจ้า แอร้ย
รอตอนต่อไปจ้า
:o8:
-
ไอ้แทน ดูท่าจะเปน ศัตรูตัวสำคันนนนน
55555
หน้าด้านไม่เกินใครจิงๆเลย คู่นี้
เมื่อไหร่พายจะยอมบลูน้าาาาา อิอิ
-
ฝิ่นนี่ไม่เสพติดอย่างเดียวแสบได้โล่ห์
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ
รักกันๆๆๆ อ่านแล้วมีความสุขมากๆๆ ไม่เครียด
ชอบโคตรๆๆ ตรงที่ไม่มีดราม่านี่แหละ ^^
สู้ๆๆ น้า จะติดตามผลงานตลอดจ้า
-
คู่นี้เขาก็ชัดเจนตลอด :laugh:
-
ชอบตอนเจกะหวายโดนเพื่อน ๆจิกกัดน่าจะให้ได้เสียเป็นเมียผัวกันจริง ๆ
-
พูดตรงตลอด
อายแทนคนฟัง
-
ตอนที่ 38
โอย เหนื่อยโคตร เมื่อคืนกว่าจะเสร็จ รายงานมันเยอะมาก เดี๋ยวนะมีคนแย้งว่าจริงหรือเปล่า ทำรายงานหรือว่าทำอย่างอื่น จริงๆทำรายงานจริงๆ ตามที่รับปากมันไว้ ไอ้เรื่องนั้นมันก็จะทำแต่ต้องเบรคมันไว้ก่อน ไม่ไหวโดนแต่ละทีเดี้ยงเหมือนกัน ให้กูพักยกเครื่องมั่งเถอะ ถึงจะมันส์แต่กูเหนื่อยเป็นนะ ยิ่งพักนี้ชอบกระซิบกระซาบข้างหูเหลือเกิน พากูอดใจไม่ไหวจัดกลับให้เหมือนกัน ป่านนี้มันยังไม่ตื่นเลย นอกจากนอนเอากูยังนอนเอาโล่อีก หุหุ
วันนี้เพื่อนมันจะกลับแล้ว พวกพี่พายไปส่งอยู่แล้วเหลือแต่มันที่ไม่ไป และไม่มีใครเซ้าซี้มันอีก ผมก็สองจิตสองใจจะพูดดีไหม ไม่ใช่ว่านางเอกอะไรหรอกแต่ในเมื่อไม่ได้เกลียดก็น่าจะไปส่งสักหน่อย เพราะตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว คิดว่าถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ก็น่าจะสำนึกได้ ดูไปก็น่าสงสารแต่แอบหมั่นไส้นิดหน่อย สรุปกูเป็นผีอีแพงหรือเดือนแรมวะเนี่ยะ
“ขมวดเข้าไปคิ้วมึงน่ะ หน้าจะย่นเป็นเอ็ดดี้แล้ว”เสียงมลพิษทำลายประสาททางความคิดผมมาแล้ว
“งั้น สุเทพ สีใส ก็ผัวกูน่ะดิ”ผมก็ย้อนมัน ที่เดินเสยหัวมาในชุดเสื้อกล้ามกางเกงบ๊อกเซอร์ของเพลย์บอย เซ็กซี่แต่ขัดตากูโว้ย ผมซดนมดังโฮกบอกให้รู้ กูอารมณ์เสีย หันไปมันก็ยักไหล่ใส่ก่อนจะมองหน้าผมที่จ้องมันอยู่
“จิกตาใส่กูทำไม”มันถามผม ก่อนจะเดินไปนอนตรงเปลที่ผูกไว้นอนเล่น เราอยู่ที่ชั้นลอยเป็นที่ส่วนตัว ไอ้ไผ่มันจัดสวนไว้บนนี้ ผมเห็นครั้งแรกก็ชอบเลย สวยมากไม่ได้ใหญ่โตเหมือนสวนทั่วไปแต่ดูลงตัว มีไม้ดอกไม้ประดับที่มันปลูกเองบ้างซื้อมาบ้าง โดยเฉพาะดอกมะลิจะเยอะหน่อยมีหลายพันธ์ กุหลาบ บัวที่ปลูกในอ่าง มีพวกบอนไซด้วยมันเลยออกมากึ่งไทยกึ่งญี่ปุ่น แม้แต่ผักสวนครัวมันก็ดัดแปลงเป็นไม้ประดับได้ดูน่ารักดี ผมขอมันไปก็หลายต้นอยู่ มันค่อนข้างหวงนะ มันกลัวว่าผมจะไม่ดูแลอยากได้แค่ชั่วคราว ผมเลยพิสูจน์ให้มันเห็นว่าเห็นกูดูดีอย่างนี้ เลือดชาวสวนก็มีโว้ย ถึงจะเป็นสวนยางก็เถอะ ยิ่งเรื่องกรีดกูถนัด โดยเฉพาะหน้าชะนีเก้งกวางที่ชอบมาสีมึงและกวนตีนกู
“กูจะจิกและกัดด้วย”ผมเดินไปยืนท้าวเอวข้างเปลที่มันนอน มันตวัดจะให้ผมลงไปนอนด้วย แต่ผมหลบ
“กูจำได้ว่ายังไม่ได้ทำอะไรมึงเลยนะ เมื่อคืนก็ไม่ได้ล่อ”มันพูดหน้าตาเฉย ผมเดินไปตีมันจะถอดกางเกงมันออก
“เฮ้ย จะเอาที่นี่ไง”มันโวยใส่ผม หน้าตายิ้มระรื่น
“หมั่นไส้ มึงไม่ปลูกแครอทด้วยล่ะ นี่ๆๆๆ”ผมว่ามันตีมัน ที่ทำหน้างงๆ
“เกี่ยวอะไรกับแครอทวะ มึงก็ไม่เห็นจะกินเลย นอกจากเป็นน้ำเท่านั้น”มันบอกเรื่อยๆเหมือนไม่มีอะไร แต่ทำเอาผมหยุดตีได้ มองหน้ามันก่อนจะยิ้มลงไปนั่งเปลด้วย จำได้ด้วยว่าชอบไม่ชอบแบบไหน ช่างเป็นผัวที่น่าค้นหาจริงๆ
“กู ยกโทษให้”ผมบอกก่อนจะนอนทับมัน แต่มันเอามือตีก้นผม”อะไรเล่า ยกโทษให้แล้วไง”ผมโวยใส่มัน
“มึงอย่าเนียน กูไม่ได้ทำอะไรผิด จะบอกไม่บอก”มันไม่ยอมเอามือตีก้นผมอีก ไม่เจ็บหรอกแต่มันสะเทือนอ่ะ
“น้องเจ็บนะ”ผมบอกมัน เอาหน้าซุกดูดนมมัน ฮี่ฮี่ อร่อยอ่ะ
“ซี๊ด มึงนิ”มันร้องก่อนจะดึงหัวผมให้เงยขึ้น ผมยังไม่ปล่อยดึงอีก
“ฝิ่น”สัญญาณเตือน
“ไอ้ฝิ่น”มันเรียกชื่อผมเน้นๆเลย
“ไอ่ อ่อย อูด เอ๊าะๆ อ่อน” (ไม่ปล่อยพูดเพราะๆก่อน) ผมบอกเสียงอู้อี้ ตาก็เหลือบมองมันที่เหมือนจะเคลิ้มเหรอ
“จะปล่อยมั้ย”มันไม่พูดแต่ถามกลับ ผมส่ายหน้า มันแสยะยิ้มก่อนจะ
“ฮะๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ พอแล้ว”มันจี๋เอวผม จนผมหัวเราะน้ำตาน้ำลายไหลไปหมด
“สกปรกว่ะมึง ทุเรศ”มันบ่นผมก่อนจะจับเสื้อผมไปเช็ดหน้ามัน
“ก็มึงจี๋กูทำไมเล่า สมน้ำหน้า นี่ๆๆๆ”ผมว่ามันก่อนจะเอาลิ้นเลียปากเลียหน้ามัน
“ไอ้กาก หยุดเลยมึงเดี๋ยวเจออีก”มันดึงคอเสื้อผมเงยขึ้น “มึงยังไม่บอกเลยยกโทษให้กูเรื่องอะไร”
“เรื่องแครอท”ผมบอกมัน จะลุกแต่มันกอดเอาไว้ จ้องหน้าเลิกคิ้วใส่
“มึงใส่บ๊อกเซอร์กระต่ายทำไมเล่า”ผมพูดกับมันที่อึ้งไป ก่อนจะทำหน้าเซ็งด๋อย”อย่าทำหน้าเบื่อนะ”ผมแว็ดใส่
“ไอ้เสื่อม มึงซื้อเองนะ สิบสองสี”มันบอกก่อนจะจิ้มหน้าผม”พอกูไม่ใส่ ก็บังสุกุลกูทุกที”มันพูดต่ออีก เงียบเลยกู
“แล้วไง ก็ตอนนี้ไม่ชอบ”ผมยื่นหน้าไปพูดใส่มัน ก่อนจะกอดมันอีก สูดดมไปด้วยเริ่มจิตและ ได้กลิ่นอาฟเตอร์เซฟอ่อนๆที่ผมเป็นคนซื้อและโกนให้ด้วย
“หึหึ”มันหัวเราะกับความง็องแง็งของผม
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่ ทิ้งไปเลย”ผมบอก มันเลยตบก้นอีกที
“หาเรื่องช้อบสิมึง”มันพูดยิ้มๆ อย่างรู้ทัน
“พาน้องไปนะ ไปซื้อของให้ปู่ด้วย”ผมอ้อนทันที ที่มันจับได้ แต่ขัดตาเรื่องจริง ที่จริง (นัง) กระต่ายก็ไม่ได้มาทำอะไรให้ผมหรอกแค่ไม่ชอบที่เอาหน้าอกชี้หน้าผัวผมนี่แหละ เข้าใจใช้ส่วนสำคัญให้เป็นประโยชน์
“แล้วพูดดีๆไม่เป็น”มันบอกอีก เอามือเคาะหัว
“พูดดีๆก็ไม่มีเรื่องสิ เป็นเมียพี่ต้องไม่ธรรมดา ฮ่าๆๆๆ”ผมบอกมันก่อนจะแกล้งหัวเราะปากกว้างงับปากมัน ๆ ส่ายหน้าแต่อมยิ้ม
“กวนตีนนะครับคุณน้อง”มันว่าก่อนจะกัดจมูกผมบ้าง ก่อนจะลุกเดินไปดูต้นไม้และรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยด้วยกัน มันสอนให้ผมทำ แรกๆผมก็หงุดหงิดทำไม่ได้สักที จับทีก็ช้ำมันก็บอกใจเย็นๆ ตอนที่สอนผมดูมันใจเย็นมากไม่มีดุเลย จับมือสอนด้วยนะ เชอะ ทำเป็นหลอกแต๊ะอั๋ง หุหุ ก่อนจะรู้สึกกลิ่นหอมข้างหู มันเด็ดดอกมะลิซ้อนมาทัดให้
“ยังไม่วันแม่เลยรีบให้ทำไม”ผมแหย่มันยิ้มๆ คือผมเขินอ่ะ เลยโดนโบ้หัวอีกที
“กูจะโรแมนติคก็ชอบขัด และก็บ่นอยู่นั่นแหละว่าทำพูดเป็นสาก หน้าเป็นตอหม้อ นิสัย”มันลุกขึ้นว่าก่อนจะเตะก้นผมอีกที หันหลังเดินหนี อุ้ย เดี๋ยวนี้มีงอน
“โอ๋ๆๆๆ อย่างอนนะ เมียล้อเล่น”ผมกอดเอวมันข้างหลัง ปลอบใจมัน
“กูไม่ใช่มึง”มันย้อนผมที่ชอบงอนมัน
“งอนเถอะ น่ารักอ่ะ”ผมบอกพร้อมทำเสียงใส่
”แรด”คำที่มันชอบเรียกผมแต่หนนี้เสียงผมเอง มันอ้าปากค้าง”ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ทันกู”ผมหัวเราะที่ดักคอมันจนเหวอ
“จวย”สั้นๆที่มันให้
“โอย โดนเยอะแล้ว”ผมทำเสียงเลียนแบบนักมวยดัง มันหัวเราะหันมาอุ้มผมเข้าเอว
“เอาไปอีก กูแจกฟรี”มันยักคิ้วแถมพูดได้หน้าตาหื่นมาก ผมจะพูดมันก็จูบปิดปากจนไปถึงห้อง อยากบอกว่าฟรีแบบนี้ไม่เอาโว้ย
V
V
V
V
“ไปไหนก่อน”มันถามผมที่ตอนนี้เดินเกาะแขนมันอยู่ อยู่ห้างแล้วครับวันนี้มารถไฟฟ้าสะดวกดี
“ไปร้านxxxxก่อน”ผมบอกชื่อร้านนาฬิการ้านประจำร้านหนึ่งที่ปู่กับผมใช้บริการบ่อย เชื่อถือได้ในเรื่องคุณภาพ
“ไม่ได้บอกนะว่าจะซื้อ”มันท้วงผม เพราะมันเพิ่งซื้อให้เมื่อเดือนก่อน ผมยิ้มแป้นเหมือนงานจะเข้ากูเลย
“ปู่สั่งให้ รุ่นล่าสุดน้องชอบอ่ะ”ผมบอกมัน ๆ ส่ายหน้า
“มึงขอ”มันถามผมอีก ผมพยักหน้าหงึกๆๆ
“ราคาไม่แพงหรอก อย่าบ่นสิ”ผมเกาะมันพร้อมกับบอก
“รู้ว่าไม่แพง ทำไมต้องรบกวนปู่”มันพูดเรียบๆ มันไม่อยากให้ผมเคยตัว พออยากได้อะไรบางครั้งต้องได้เดี๋ยวนั้น โดยเฉพาะเรื่องนาฬิกาปู่ผมไม่ค่อยขัดเท่าไร
“เปลี่ยนมารบกวนผัวแทนน่ะเหรอ”ผมแกล้งแหย่มัน อุ้ย หน้ามาเฟียมาก ”ไม่ขำ” ผมยิ้มแหยๆ แม่งไม่ยิ้มเลย เตรียมตัวโดนได้เลยดอกฝิ่น ประเด็นเด็ด
“เท่าไร”มันไม่พูดแต่ถามราคาแทน ผมเลยบอก มันหยิบกระเป๋าตังค์ส่งให้”เอ้า กูมีเท่านั้นแหละ”ผมเปิดดูแล้วนับ แม่งไม่พอเศษเลย เงยหน้าไปมันแอบหัวเราะ
“ไอ้เชี่ยะ แกล้งกูเหรอ”ผมตีมัน ที่ขำตอนผมหงอย
“มึงยังแกล้งกูเรื่องแครอทเลย”มันยักคิ้วใส่ ผมด่ามันทำปากหมุบหมิบ มันบิดแก้มเข้าให้ ก่อนจะกอดคอเดินต่อ วันนี้ชิวๆเสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ของมันแค่เข่า ของผมเหนือเข่ามาหน่อย รองเท้าลอนๆๆๆๆๆ ใส่สบายตีนดี และแว่นกันแดดจะแต่งตัวมีสกุลยันสถุลยังไง ต้องใส่แว่น คาดนาฬิกา แอนด์ ตังค์ติดตัวด้วย
“นิสัย ว่าแต่กู”ผมอุบอิบ
“พูดจริงๆ เพลามั่งจะทับมึงตายอยู่แล้ว”มันบอกอีกก่อนจะก้มมากระซิบอีกแล้ว”ส่วนผัวอยากรบกวนก็จัดให้”
“โดยเฉพาะเรื่องนั้นละสิ ไอ้หอย”ผมหยิกจมูกมันที่ยักคิ้วกวนๆให้
“แล้วปู่จ่ายไปหรือยัง”มันถามผมอีก มือก็กอดคอพาเดินไปจนเกือบจะถึงร้านแล้ว
“เรียบร้อยแล้ว”ผมบอกมัน
“คราวหน้าไม่ต้องแล้วนะ”มันกำชับผม
“ก็ไปบอกปู่สิ”ผมลอยหน้าใส่มัน
“ท้าเหรอ”มันยกยิ้มใส่ผม
“เปล่า แค่บอก”ผมก็อมยิ้มใส่มันบ้าง
“กูไม่ไปหรอก”มันบอกหน้าตาเฉย
“อ้าว แล้วพูดทำไม”ผมจิกหลังมัน จะดึงหัวก็ไม่ค่อยจะถึง จิกได้ตอนนั่งกับตอนนอนยิ่งถนัดใหญ่
“กูอยากพูด มีไรมั้ย”กวนตีนกูอีก
“จวย”ผมให้มันบ้าง
“ให้ไปเยอะแล้ว”มันพูดเลียนแบบมั่ง โคตรตลกเลย มันพูดเองก็หันหนีด้วยความอาย
“ฮ่าๆๆ พูดใหม่ดิ๊ คริคริ”ผมหัวเราะชอบใจ มันเลยเขกหัวเข้าให้ เดินจนถึงร้านพอดี มันรอข้างนอกบอกให้เข้าไปคนเดียว ด้วยเวลาที่มันบอกด้วยสายตา ให้ไว ผมเลยต้องแปลงร่างเป็นสิบล้อเมายาม้าเข้าเกียร์พุ่งเข้าร้านไปทันที
“น้องฝิ่น มาไวจังคะ ไหนคุณปู่บอกจะมาวันมะรืน”เจ้าของร้านยิ้มมาต้อนรับ
“มาซื้อของก็แลยแวะมารับด้วยเลย พี่แคทสบายดีนะครับ”ผมบอกแกยิ้มๆ
“สบายดีคะ แล้วไม่ชวนเพื่อนเข้ามาด้วยล่ะคะ”พี่แคทบอกก่อนจะพยักเพยิดไปข้างนอก แกยิ้มล้อๆ ผมว่าแกดูออก แต่ไม่พูดออกมาตรงๆ ผมหันไปมอง ตอนนั้นที่มันพามาซื้อ พี่แคทแกไม่อยู่ไปเมืองนอกเลยไม่ได้เจอ คงเป็นเด็กในร้านเล่าให้ฟัง
“ชวนแล้วไม่เข้า โทษทีวันนี้ชิวๆไปหน่อย”ผมบอกก่อนจะขอโทษที่แต่งตัวสบายๆ เพราะปู่โทรมาบอกกะทันหันด้วยความที่เห่ออยากเห็นของไวไว ก็ดิ่งมาเลย ปกติผมก็ไม่ได้แต่งตัวมากนักหรอก ถ้ามารับของวันที่มีเรียนก็ชุดนักศึกษา วันหยุดปกติจะกางเกงขายาว เสื้อยืดบ้าง เชิ้ตบ้าง รองเท้าผ้าใบหรือไม่ก็บู้ท
“น่ารักออก เพื่อนไม่หวงแย่เหรอคะ”แกไม่ถือสาชมจากใจจริง แถมแซวอีก
“แค่เพื่อนจะหวงทำไมล่ะครับ”ผมตอบแกยิ้มๆ เป็นการหยอกแก
“แหม ก็ตอนเดินเข้ามาหนุ่มๆมองตาม คุณเพื่อนนี่มองซะ ยังไงล่ะ ถ้าตาเป็นมีดคงแทงตาย”แกบอกยิ้มๆ พอดีกับพนักงานเอาของมาให้ ยกมือไหว้ผมด้วย ผมก็รับไหว้เหมือนทุกครั้ง
“ดูก่อนนะคะว่าใช่ตามที่สั่งหรือเปล่า ถ้ามีปัญหาอะไรโทรมานะคะพี่จะให้เด็กไปรับที่บ้าน”พี่แคทบอกให้ผมดูของ แกจะละเอียดรอบครอบทุกครั้ง ผมไม่ต้องดูก็ได้เพราะทุกครั้งไม่เคยเกิดปัญหาเลย แกน่ารักมาก นิสัยดี ต้อนรับลูกค้าทุกระดับไม่เคยแบ่งเกรดเข้ามาดูไม่ซื้อก็ไม่ว่า แกเคยพูดว่าคนเราอย่าตัดสินคนที่ภายนอกคนที่มีฐานะบางคนเขาก็ไม่ได้โอ้อวดและตัวแกเองก็ไม่ใช่ผู้ดีมาจากไหน เป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง แกจบเมืองนอกนะครับเป็นนักเรียนทุน ทำให้เจอสามีที่มีฐานะดีเลยล่ะ ปู่ผมก็รู้จักเคยค้าขายที่ดินให้กัน
“ฝิ่นไว้ใจพี่แคทอยู่แล้ว”ผมบอกจากใจจริง
“ขอบคุณคะ แล้วจะไปไหนต่อคะ”แกขอบคุณก่อนจะถามต่อ
“ก็ว่าจะซื้อของให้ปู่หน่อยครับ”ผมบอกไป ปู่ผมชอบดื่มชาไม่เน้นยี่ห้อขอให้มีรสกลมกล่อมเป็นใช้ได้ ผมสั่งไว้แล้วเป็นร้านคนจีนไม่ได้อยู่ในห้างหรอก อยู่อีกที่หนึ่งตอนอยู่กรุงเทพซื้อประจำ บางทีผมก็ส่งไปให้เรื่อยๆ และจะแวะไปรับชุดที่สั่งตัดไว้ด้วยเป็นร้านเก่าแก่เปิดตั้งแต่สมัยปู่ยังหนุ่มอยู่เลยจนปัจจุบันถึงรุ่นหลานแล้ว ฝีมือเนี้ยบมากทั้งสูท และทั่วไป
“พี่ฝากของให้ท่านด้วยนะคะ พอดีญาติที่ฮ่องกงเขาเอารังนกมาให้ พี่ก็เลยจัดไว้ให้ท่านด้วย”พี่แคทบอกก่อนจะบอกเด็กให้ไปหยิบมาให้
“ขอบคุณแทนปู่ด้วยนะครับ”ผมยกมือไหว้บอกแก ก่อนจะคุยอีกนิดหน่อยและลา เดินออกมาก็เจอมันคุยกับผู้หญิงสามคน ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ นึกว่าใครแม่ชะเอมนี่เอง ตั้งแต่วันงานมหาลัยผมก็ได้เจอบ่อยๆ ที่คณะไอ้ไผ่นั่นแหละเอาขนมมาให้บ้างไม่เจาะจงแต่ส่งสายตาว่าให้ใคร บางทีก็สนามบาส แต่ไอ้ไผ่มันไม่ค่อยเล่นหรอกส่วนใหญ่นั่งเล่นเกมกับผมซะมากกว่าระหว่างที่รอพวกเพื่อนมันถ้ามีนัดไปไหนด้วยกัน แต่ยังไม่ค่อยเยอะกับผมเท่าไรยังทักทายตามปกติ
“กำลังถามพี่ไผ่อยู่เลย ว่าฝิ่นไปไหน แล้วไปไหนมาเหรอ”หันมาทักผมยิ้มๆ เพื่อนอีกสองคนของเอมก็มองผมด้วย แต่สายตาแปลกปากอมยิ้มบอกไม่ถูกจะว่าเยาะก็ไม่เชิง ไอ้ไผ่ยื่นมือมารับของไปถือเอง สามสาวเขาก็มองอีก
“ไปร้าน”ผมบอกชื่อร้านไป เอมทำหน้าเหมือนแปลกใจทันทีที่ผมบอก เหมือนไม่เชื่อว่าผมจะเข้าไปร้านนั้น หน้าตากูดูไม่ผู้ดีตรงไหน
“ร้านพี่แคทนะเหรอ”เอมย้ำอีก
“ร้านประจำพวกเราเลยนะเอม”เพื่อนเอมพูดมั่ง
“นั่นสิ ร้านพี่แคทมีแต่นาฬิกายี่ห้อดีๆและก็แพงๆ ทั้งนั้นเลยนะ”อีกคนพูดยิ้มๆ ปรายตามองผม
“เลเวลความจำถดถอยเหรอ ถึงได้พูดตอกย้ำตัวเองกันอยู่ได้ว่าร้านเขาขายอะไร”ผมยกยิ้มตอบนิ่งๆ เล่นเอาหุบยิ้มและหุบปากทันที ไอ้ไผ่โอบไหล่ผมให้ใจเย็นๆ เอมมองตามมือนั้นเม้มปากหน่อยๆ เพื่อนเธอเตรียมจะอ้าปาก เอมหันไปมองเพื่อนให้หยุดพูด ก่อนจะพูดและถามด้วยรอยยิ้มต่อ
”ขอโทษที่พูดเหมือนแปลกใจ ไม่มีอะไรหรอก คือเอมกับคุณแม่มาบ่อยเพราะสนิทกับพี่แคทเหมือนกัน แต่ไม่เคยเจอฝิ่นคิดว่าน่าจะได้เจอกันบ้าง แล้วนี่ไปไหนกันต่อคะ”ก็ให้ไม่มีอะไรตามที่ปากพูดก็แล้วกัน ทำเป็นเงียบๆแต่มาเสียบของกูก็โดนเหมือนกัน
“ไปไหนต่อ”มันไม่ตอบหันมาถามผมแทน มือก็ยังโอบกระชับเหมือนเดิมเป็นการแสดงออกทางการกระทำที่ไม่ต้องอาศัยคำพูดมาบอก ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ถ้ายังทำเป็นไม่รู้ ค่อยว่ากันอีกที เซ็งจริงๆ มีผัวเป็นตัวเป็นตนทั้งทีก็มีชะนีมาเป็นมาร ผมก็เลยคิดซะว่าไม่มีชะนีสามีก็ไม่เกิดมาเป็นของกู หึหึ
“ก็ซื้อของเข้าห้องไง ของใช้หมดแล้วและก็จะได้ไปเอาของให้ปู่ด้วย”ผมก็ตอบตามความจริงไม่ได้ประชดหรือจงใจแต่อย่างใดนะ แถมยิ้มหวานๆมือก็กอดเอวมันด้วย
“อืม ก็ตามนั้น”มันก็เออออตามผม ลองมึงไม่สิกูจะวีนแตกแม่งกลางห้างนี่แหละ
“งั้นเอมไม่รบกวน ไปแล้วนะคะ”เอมยังพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม ก่อนจะลาเพื่อนอีกสองคนจิกตามองผมก่อนจะเดินตามไปอย่างหัวเสียที่โดนผมเหน็บเข้าให้
“หัวสงสัยเอาไว้จัดแต่งทรงผม กับเก็บสมองไม่ให้ไหลออก คิดอยู่เรื่องแค่นั้น”ผมพูดตามหลังอย่างไม่ชอบจริงๆ ถ้าเมื่อกี้ไม่หยุดจะจัดให้หนักเลย
“ก็คน แต่คนไม่ทั่ว”มันพูดกับผม มือก็กอดกระชับไหล่ “ช่างเถอะ ไปกินข้าวดีกว่า”มันพูดขึ้นมาก่อนจะพาเดินไป ผมก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินกันไปกินข้าวในห้างนั่นแหละ มันมองหน้าผมหลังจากกินไปนิดหน่อยผมเลยจัดเก็บเข้าท้องซะเสียดาย
“มีอะไร”ผมถามมันที่ตอนนี้มองแต่ไม่ใช่แบบแกล้งให้เขินอาย เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ไม่พูด ผมเห็นมันกดดูข้อความแต่หน้ามันก็นิ่งเหมือนเดิม
“ไปส่งก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ในเมื่อไม่ได้เกลียดนี่นา”ผมพูดไปตามที่คิดว่าต้องเป็นเรื่องนี้แน่ มันมองหน้าผมก่อนจะยกยิ้มเอามือโอบไหล่ให้เข้าไปหามันอีก ไม่ได้จะแสดงฉากสวีทหรอกแต่เหมือนเป็นความอุ่นใจที่มีคนอยู่ข้างๆ
“น้องไม่ได้ประชด บางทีพี่เอริธ์เขาก็คงไม่อยากรู้สึกติดค้าง น้องว่าเขาคงคิดได้แล้วมั้ง”ผมพูดกับมันเพราะๆ ไม่ใช่อ้อนแต่ตอนนี้อยากพูดด้วยความรู้สึกที่มีให้
“ไวขนาดนั้นเลยเหรอ อยู่มาตั้งนานไม่เห็นมันคิด”มันก็พูดเรียบๆ แสดงว่าแกคงส่งข้อความมา และคิดว่าหลายครั้งแล้ว
“เขาอาจจะคิดได้ตั้งนานแล้วก็ได้ แต่พอเสียไปมันเรียกกลับมาไม่ได้ไง”ผมบอกอย่างมั่นใจว่า พี่เอริธ์ต้องรู้สึกดีกับมัน แรกๆคงไม่หรอก เพราะแกพูดกับมันแบบนั้นและมันก็เป็นอย่างนั้นซะด้วย ด้วยความที่แกมั่นใจในตัวเองว่ายังไงไอ้ไผ่ก็คงจะเหมือนทุกคนที่แกคบหา ส่วนไอ้คนทื่อๆนี่ก็ไม่รู้ตัวว่าเขามีใจให้ ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ทำให้แกเกิดอยากเอาชนะขึ้นมาเพื่อที่มันจะได้หันกลับไปมอง แต่แกเลือกใช้วิธีที่ผิดพลาดมาตั้งแต่แรก และอย่างที่ผมคิดมันไม่เคยรู้เลยว่าแกอัดคลิปไว้ มันไม่ได้ซีเรียสหรอกเล่าแบบสบายๆ ผมก็ฟังอย่างชิวๆ ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกแต่อาจเป็นเพราะผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งก็เลยเข้าใจ อีกอย่างมันก็ผ่านมาแล้ว ถ้ามันทำตอนที่คบกับผมสิ ได้เห็นดีกันแน่
“เป็นมันไง ถึงได้รู้ดี”มันถามเฉยๆ ไม่ได้ประชดแดกดันหรือโกรธ ถึงมันจะไม่ยิ้มก็เถอะผมดูออก
“ก็เป็นคนที่ชอบผู้ชายคนเดียวกันมั้ง เลยเข้าใจ”ผมบอกอุบอิบ แต่ไม่มองหน้าแล้ว มันดูอึ้งนิดหน่อย ก่อนจะพูดออกมา
“ตัดคำว่ามั้งได้มั้ย”มันพูดได้ตาระยิบระยับมาก เขิน ชิ๊ หาย เลย “ไปด้วยกันนะ”มันพูดอีกเสียงนุ่มมาก
“แล้วคิดว่าน้องจะปล่อยไปคนเดียวเหรอ ไม่มีทางซะหรอก”ผมพูด ก่อนจะย่นจมูกเมื่อถูกบิดล้อๆ
“ก็รู้ไง พี่ถึงได้ชวน”มันก็บอกตอบ คราวนี้มองหน้ากันแต่ไม่แสดงอาการแพ้ท้องแต่อย่างใด นอกจากอมยิ้มกันก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อไป อืม เพิ่งรู้เรือน้ำตาลตกลงไปในข้าวหน้าเป็ด แล่นมาคว่ำตอนไหนวะ หุหุ
*
*
*
*
ตอนนี้เรามาถึงสนามบินกันแล้ว ผมขับรถมาเอง โดยให้มันเป็นคุณชายบ้าง มันไม่ได้มีทีท่าเครียดอะไร กลับกันสบายๆ นั่งฟังเพลงมาตลอดทาง ปากก็ขยับแต่ไม่มีเสียงลอดออกมา มึงจะลิฟซิ้งค์ทำไมวะ ทีอย่างอื่นส่งเสียงดีนัก
“ไอ้ไผ่”เสียงพี่พายเรียกมันอย่างนึกไม่ถึง เดินมาหามัน แกดูดีใจที่เห็นมัน ส่วนอีกคนนั่งมองก่อนจะหลุบตาลง ผมกำลังเดินไปหาพี่หวาย พี่เจย์ พี่บลู ที่นั่งไม่ห่างกันมากนัก แต่โดนฉุดข้อมือซะก่อน
“นั่งนี่แหละ”มันพูดกับผม พวกพี่ๆสามคนอมยิ้ม ก่อนจะคุยกันต่อ พี่พายนั่งกับพี่เอริธ์ ที่จับมือแกไว้เหมือนต้องการกำลังใจ ผมได้แต่นั่งมองเงียบๆ แต่สังเกตได้ว่าก็เอาปากมาทุกคนนะ ผมพูดคลายความเครียดครับ ไม่ใช่เพื่อตลก คือมันเงียบอ่ะ
“ขอบใจ”จนมีเสียงเอ่ยออกมา แบบสั่นเครือ”ขอบใจที่มา ขอโทษ”พี่เอริธ์พูดและร้องไห้แต่ไม่มีเสียง แกไม่ได้ทำการแสดงแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆที่แกอยากจะพูด “ร้องทำไมวะ มึงอย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวกูก็หยุดแล้ว”แกพูดให้ขำๆแต่ขำไม่ออก
“อีกนานมั้ย”เสียงมันถามเรียบๆ ผมมองหน้ามัน นี่มึงอย่าเพิ่งกวนตีนเขานะ ดูสถานการณ์บ้าง
“หยุดแล้ว”แกรีบตอบ มือก็ปาดน้ำตาออก
“กูหมายถึงเครื่องอีกนานมั้ยกว่าจะออก”มันพูดหน้าตาเฉย ทำเอาเงียบเลยครับ พวกพี่ๆ กลั้นขำทำปากมุบมิบด่ามัน ขนาดพี่พายยังเกือบหลุด ส่วนผมเบือนหน้าออกเลย เกรียนมากผัวกู พี่เอริธ์หน้าเหวอ
“สัด กูจะรู้มั้ย”แกด่าออกมา มันก็ยักไหล่ “คราวหน้าถ้ากูกลับมา กูจะมองมึงอย่างเต็มตาให้ได้ ว่าเราเป็นเพื่อนกัน กูมีโอกาสอยู่ใช่มั้ย”แกพูดออกมาอีก มองหน้ามันก่อนจะก้มลง
“อยู่ที่มึง”มันก็ตอบสั้นๆ แกพยักหน้าหงึกหงัก แกมองหน้าผมแล้วยิ้มให้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกมันจริงใจและเป็นมิตร ก่อนจะมีเสียงประกาศบอกให้รู้ว่าถึงเวลาแล้ว พวกเพื่อนๆมันก็บอกลา
“โชคดีโว้ย กลับมาคราวหน้ากูไม่เอาแล้วนะหนังสือโป๊ะน่ะ ขอของจริงได้เปล่าวะ”พี่หวายแซวแก
“เขาจะเอาหรือเปล่าไซส์อย่างมึงน่ะ”พี่เอริธ์ก้มมองก่อนจะพูดออกมา
“ดูผิดกูมาก ยังไงกูก็ใหญ่กว่ามึง”พี่หวายทำปากใส่ เลยพากันหัวเราะกับความหม้อไม่เลือกที่ของแก ก่อนจะกอดแก
“ดูแลตัวเองนะ”พี่พายบอกแกที่สวมกอด
“อืม พายอย่าเกลียดเรานะ ฮึก”แกพูดกับพี่พายที่หลังจากวันนั้น ไม่โทรหาแกเลย
“อย่าทำอีกนะ เราไม่อยากเสียเพื่อนไป ถ้าทำอีกเราจะ ฮึก เลิกคบ”พี่พายบอกแกสะอึกสะอื้น แกก็กอดแน่น พยักหน้า
“สะ ฮึก สัญญา เราจะไม่ทำให้พายเสียใจอีก”แกรับปาก ซึ่งคงไม่ใช่ลอยๆ ก่อนจะผละออก หยุดตรงหน้าพวกผม
“ขอกอดหน่อย”แกบอกมัน ๆ ที่ไม่พูดอะไร แกก็ยืนไม่กล้าจับตัวมัน ผมเลยผลักมันเข้าไปใกล้ๆ นางเอ๊กนางเอก
“ขอโทษ ระ ฮึก รักไผ่นะ อยากบอกเฉยๆ ไม่อยากติดค้าง”แกพูดออกมาจนได้ นั่นแหละความรู้สึกที่แกมีแต่ไม่กล้า มันตบไหล่แกเบาๆแทนคำพูดยกยิ้มให้ แกกอดมันแบบไม่เกรงใจกูเลย เอาเถอะอโหสิให้หนึ่งวัน
“พอแล้ว เสื้อกูเปรอะหมด”เสียงจิตๆเอ่ยขึ้น พวกเพื่อนมันพากันส่ายหน้า
“เชี่ยะ”แกเลยว่ามัน ก่อนจะมองผม อย่างไวแกก้มมาหอมแก้ม ทำเอาผมเหวอเลย และเสียงกระซิบ”ฝากด้วย” ก่อนจะลากกระเป๋าเดินไปทันที แม่ง บทจะไปก็ไปง่ายๆ ทิ้งคราบไว้กูอีก หันไปก็เจอมันมองหน้า เดินออกไปทันที
“ประกาศ ยกเลิก เคอฟิลๆๆๆ”พี่เจย์ทำเสียงประกาศแบบแอคโค่ว หลังจากถึงลานจอดรถ
“ดีแล้วที่จบด้วยดี”พี่บลูพูดมือก็กอดไหล่พี่พายที่ยิ้มออก
“แต่ไอ้เชี่ยะนั่นสิ เป็นบ้าอะไรขึ้นรถนั่งเงียบ มึงจัดดิ”พี่หวายชี้ไปที่คุณชายที่เดินไปนั่งรอในรถ ผมก็มองตาม
“ปล่อยมันเถอะพี่ ผีเข้าผีออก”ผมบอกยิ้มๆ
“กูว่าน้ำเข้าน้ำออกมากกว่า”พี่เจย์สาระแนทันที
“ทะลึ่งว่ะ”ผมว่าแก
“โหย หน้าบางมันกกมันลากไปซะขนาดนั้น น้ำไม่ออกกูให้เหยียบเลย”พี่หวายสบทบทันที พูดซะรู้แจ้งเห็นจริง
“เหรอ เข้ากันดีเน๊าะ ผัวเมียคู่ใหม่”ผมเลยลอยหน้าใส่ แกผลักหัวผมแต่ไม่โดน ผมโบกมือลาพวกแกซะก่อน จนกระทั่งพารถออกพ้นสนามบินขับมาเรื่อยๆ คุณผัวก็ยังเงียบ จนถึงคอนโด กำลังจะลงมันดึงผมเข้าไปหอมแก้มข้างเดียวกับที่เพื่อนมันหอม อย่างแรงเลยจนผมนิ่วหน้า
“เฮ้ย เบา กูเจ็บ”ผมร้องบอกก่อนจะดันหน้ามันออก มันมองนิ่งๆ ผมหรี่ตาก่อนจะตี และก็หยิกมัน ทุบด้วย
“อะไรวะ”มันร้องออกมาบ้างมือก็จับรวบผมเข้าไปกอด
“ทำไม อิจฉาที่เขาหอมแก้มกูไม่หอมมึง เลยมาทับรอยไง”ผมแว็ดใส่มันที่นิ่วหน้า งงๆ”เมื่อกี้ตอนเขากอดมึงไม่เม้าท์ทูเม้าท์ไปล่ะ แหม หมั่นไส้”ผมพูดอีกจะกัดจมูกมัน แต่มันถอยหนีก่อนจะเขกหัวผม
“อย่ามาพาล กูลบรอยโว้ยไม่อยากให้ใครมาทับรอยกู”มันว่าก่อนจะพูดออกมา ตาก็มองบอกให้รู้ว่ามันพูดจริง
“อุ๊บ คริ คริ ก๊ากกก”ผมปล่อยก๊ากเลย มันทำหน้านิ่วอีกที ผมหัวเราะจนตัวโยนไปหมด เงยหน้ามองมัน ที่เริ่มรู้แล้วว่าผมแกล้งพูดใส่มัน
“ไอ้ฝิ่น”มันเน้นชื่อ
“อะไร มึงพูดเองนะ”ผมลอยหน้าใส่มัน อย่างขำๆที่มันเสียรู้ผม คนชอบกระทำไม่ชอบพูดก็ต้องล่อหลอกอย่างนี้แหละ
“โอ๋ๆ แหย่เล่นเอง คลายเครียด”ผมกอดมัน วันนี้รู้สึกจะโอ๋บ่อยไปและ ได้ยินเสียงหัวเราะข้างหู ฟังโคตรจิตเลย
“หึหึ คลายเครียด”ผมผละออก มันดึงคางให้ผมเข้าไปใกล้ๆ แสยะยิ้มใส่ “งั้น กูขอแหย่มึงคลายเครียดหน่อยนะ”พูดจบมันอุ้มผมลงจากรถ มือคว้ากุญแจล็อครถได้ตรงดิ่งขึ้นห้องทันที มันหัวเราะจิตๆ ตลอดทาง ผมก็ดิ้นแต่โดนมันตบก้น เพราะรู้ชะตาไงว่ามันจะเอาอะไรแหย่ผมคลายเครียด โอ้ว ไม่มมมมมมมมมมมมมมมม
****************************************************************************************
ปล. ขอบคุณทุกเม้นท์เลยมีทั้งขาประจำ ขาใหม่ ดีคะชอบ ไม่อยากขาดขาไหนเลย อย่าเพิ่งเบื่อไอ้ผัวเมียคู่นี้นะคะ เอ็นดูมันไปก่อน ส่วนบลูกับพายจะค่อยทยอยลง มีคนลุ้นคู่เจย์หวายด้วย ขอคิดดูก่อน หุหุ แล้วเจอกันตอนหน้าจ๊ะ
-
โอ๊ยยย ชอบไอ้คู่นี้มากกกก
ชอบเวลาพี่ไผ่แทนตัวเองว่า พี :-[ เขินแทนน้องฝิ่นเลยอ่ะ
:-[
-
พี่ น้อง คู่นี้น่ารักนะเนี่ย :o8: :-[ :กอด1:
-
ตอนใหม่ก็ยังสนุกเหมือนเดิม ชอบมากๆค่ะ รักคนเขียน :กอด1:
-
ดีแล้วที่ความเป็นเพื่อนยังอยู่
ถ้าไม่มีฝิ่น พี่ไผ่คงไม่ไปส่งเพื่อนแหงๆ
แต่ เอมนี่ดูร้ายลึกจัง
ดีที่พี่ไผ่รักเมียที่สุดในโลก
คริ คริ~
-
ผัวเมียคู่นี้เค้าหยอกกันน่าร๊ากชอบสุดๆ :impress2:
-
นับถือคนแต่งค่ะ คำด่า คำประชดประชัน สุดยอดมาก o13
ชะนีเอมนี่ร้ายลึกจริงๆ รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว ยังมิวาย
น่าจัดให้ซักดอก เอาให้ไม่กล้ากับฝิ่นอีกเลย :angry2:
-
มันน่ารักฉบับเกรียนๆดีจังเลยคู่นี้
ชะนีเอมและผองเพื่อนเมื่อไหร่
จะโดนฝิ่นจัดการขั้นเด็ดขาดสักทีนะ
-
คู่นี้ฮาตลอด :z2:
-
แอร๊ยยย
อยากไปแอบดูเค้าแหย่กัน หุหุ
นังชะนีเอม อย่าให้รู้ว่าคิดไม่ซื่อ แม่จะตบไม่เลี้ยงเลย หึหึ
-
ไฝ่ ขี้หวงอ่ะ...ไม่ชอบหั้ยครัยทับรอยยย :-[
-
:impress2: :impress2:
-
ยังหวานน่ารักกันเหมือนเดิม
มีชะนีให้ลับฝีปากนิดหน่อย : 222222:
ฝิ่นน้อยก็ยังเริ่ดเหมือนเดิม
-
ชอบอ่าาา
อึ๊ยๆๆ 555
-
เหลือชะนีเอมอีกหนึ่งนางสินะ หึหึหึ
รอวันที่ธาตุแท้ของนางปรากฏ หึหึ
น้องฝิ่น สู้มันลูก!!
-
:-[ ไม่มีคำบรรยาย น่ารักกันเกินไปแล้ว
-
สนุกคร้า
-
อ่านอย่างเมามันส์เลย สนุกมากค่ะ
ชอบจริงๆ มีครบทุกรส ........มันส์...ฮา...ป่วง...น่ารัก...หวาน...โรแมนติค(เหรอ)
ไผ่นี่ปากแข็งจริงๆเลย ชอบก็ไม่บอกว่าชอบ เสไปพูดอย่างอื่นอยู่เรื่อย ....แต่ยังดีที่ิฝิ่นเข้าใจในนิสัยของไผ่
ถ้าฝิ่นมีนิสัยแบบอาร์ทตัวแม่นี่คงจะปวดหัวไปมากกว่านี้นะ 5555555555
ปล. คนอ่านหน้าใหม่ ขอฝากตัวด้วยนะคะ
-
รีบๆมาต่อนะ :laugh:
-
น่าร้ากกก :m1:
-
ฮ้อจบหนึ่งหลือหนึ่งหรือสอง
-
น่ารักสุด ๆไปเลยคู่นี้แล้วชะนีเอมเมื่อไหร่จะเปิดเผยตัวจริงแอบอยู่ได้
-
ใช้เวลา 3 วัน
แอบอ่านตอนทำงาน เลิกงาน ลามไปยันเที่ยงคืน
ฮืออออออออออออออออออออออ หลังจากนี้ต้องรอไปเรื่อยๆใช่มั้ยเนี่ย
อ่านแล้วเค้ารักตัวละครทุกตัวเลย น่ารัก ไม่ง๊องแง๊ง
ไผ่ขึ้นแท่นพระเอกปากเสีย หล่อ กวนตีน แต่ดันแสนดี เพราะรักเมียนี่ล่ะ
ฝิ่นเองก็โดนไปหมดทุกสเต๊ป เป็นนายเอกที่แมนมาก (กริ๊ดสุดหัวใจ)
ปีนี้รอโหวตไผ่กับฝิ่นเป็นพระเอกนายเอกแห่งปีเลยล่ะกัน
-
รักกันหวานจนน้ำตาลจะเรียกพี่ได้นะ พี่ไผ่น้องฝิ่น
-
:pig4:ชอบอ่ะ รักกันซาดิตส์ดีตู่นี้
-
ก็คู่นี้ออกจะเปรี้ยวๆ มันๆ เผ็ดๆ หวานๆ หลากรส แถมถึงอกถึงใจแซ่บเว่อร์ขนาดนี้ จะเบื่อได้ไง อิ อิ
ชอบเวลาหนูฝิ่นพูดอ้อนพี่ไผ่ด้วยคำแทนตัวว่าน้องหละ อ่านเจอตอนไหนเป็นต้องอมยิ้มทุกที
เอาล่ะ เรื่องเอิร์ธ ก็เป็นอันว่าจบลงแบบเข้าใจกัน และความสัมพันธ์ฉันเพื่อนก็ยังคงอยู่ต่อไป
ยัง ยังเหลือยัยเอมนะที่ดูเหมือนางจะยังไม่ยอมจบ....ที่หน้าร้านนาฬิกาน่ะ
เราเกิดอาการหมั่นไส้นางและเพื่อนๆนางว่ :m16:ะ อ่านไปแล้วก็คันไม้คันมือแทนฝิ่นจั๊ง
ป.ล. หวังใจว่า คู่อื่นๆกำลังจะตามมาในไม่ช้านี้นะจ๊ะ รออ่านจ้ะ
-
ตอนที่ 39 พาย กับ บลู
“ยิ้มได้แล้วสิ”เสียงคนข้างๆ เอ่ยขึ้นมา
“แล้วกูร้องไห้อยู่เหรอ”ผมก็ย้อนมันยิ้มๆ
“งั้นบลูคงตาฝาด เห็นเด็กร้องไห้ขี้มูกไหลด้วยที่สนามบิน”มันเอ่ยออกมาอีก
“เหรอ กูก็เห็นหมาปลอบเด็กด้วยว่ะ”ผมก็ว่ามันกลับอีก
“แหวะ”
“อ่อก”
เสียงสอดแทรกขึ้นมาทันที ผมเลยหันไปมอง ลืมไปเลยว่ามีอีกสองตัว
“เดี๋ยวมึงจอดรถให้พวกมันลงไปอ้วกหน่อยนะ สงสัยแดกเอื้องผสมลำมากไปหน่อย”ผมหันไปบอกไอ้บลู
“ได้สิจ๊ะ”ไอ้บลูรับมุกทันที
“ถุย ทำเป็นเข้ากันได้ดี ทีอย่างอื่นพวกมึงไม่เข้ากันวะ”ไอ้หวายทำท่าก่อนจะเอ่ยอีก
“เออ ทำเป็นแทงกั๊ก ระวังจะโดนตรงๆนะโว้ย”ไอ้เจย์ที่คิดว่า คงจะเป็นผัวในอนาคตของไอ้หวายสมทบบ้าง
“อย่าใช้คำว่าพวกมึงเลยว่ะ กูน่ะยอมอยู่แล้ว”ไอ้บลูที่ตอนแรกเข้ากันได้ดีกับผม แต่ตอนนี้สาระแนแปลงตัวเป็นทัพพีไปเข้ากับหม้อ
“ไอ้บลู ตอนแรกกูว่าจะยอมแล้วนะ แต่กูเปลี่ยนใจให้มึงไปล่อไอ้สองตัวนั้นแทนแล้วกัน ดูแล้วมันคงจะยอมมึงแน่เห็นเชียร์อยู่นั่นแหละ ลึกๆแล้วพวกมึงอยากกินกันเองหรือเปล่าวะ กูชักสงสัยแล้วสิ”ผมจิกมันก่อนจะแถลึกไปเรื่องอื่น
“ไม่”สามเสียงพร้อมกัน ผมแสยะยิ้มใส่
“กูว่าแล้ว ปากก็ปฏิเสธ แต่แววตานี้ อืม ใช่เลย”ผมใส่พวกมันอีก
“พาย เข้าใจผิดเรื่องอื่นดีกว่า ให้คิดอีกกี่ครั้งบลูก็อ้วกถ้าเอาพวกมัน”ไอ้บลูพูดแบบแหยงมาก
“ทำอย่างกับพวกกูปลื้มตูดมึงมากเน๊าะ นอกจากอยากเตะแล้วกูไม่ลดตัวไปเกลือกกลั้วหรอกโว้ย”ไอ้หวายด่ากลับแถมทำท่าได้ดีดดิ้นมาก ฉิบหายอย่างกับกระเทยสิบล้อ
“ถ้าซุกไซ้ก็ได้อยู่เหรอ”ไอ้เจย์หันไปถามไอ้หวายที่กอดอก
“เออ ไอ้สัด มึงดูดตูดมันเลยสิ”ไอ้หวายที่ทำเป็นเออออ ก่อนจะด่าไอ้เจย์ ที่หัวเราะชอบใจ
“จะว่าไปถ้าพวกมึงได้กันเอง ใครจะเป็นผัววะ”ผมถามพวกมันอย่างสงสัย ในเรื่องที่ไม่น่าจะสงสัย
“พาย หมดเรื่องจะสงสัยเหรอ”ไอ้บลูหันมาพูดกับผมแบบเซ็งๆ
“เออว่ะ”ไอ้เจย์
“จะไปยากอะไร ใครแรงดีก็เป็นผัวไง ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หวายเส้นตื้นตอบผม ก่อนจะหัวเราะ ไอ้สองคนมองหน้ามัน ส่วนผมก็ขำที่มันเสือกตอบมาได้
“เออ จริงของมึงว่ะ เดี๋ยวกลับไปกูให้แคลเซี่ยม”ผมชมมัน อยากจะเอามือลูบหัวที่มันฉลาด
“ฉิบหายกูไม่ใช่หมาเอะอะอะไรก็กระดูก เปลี่ยนเป็นติดเอ็นบ้างดีกว่า”มันก็รับมุกผมอีก
“งั้นมึงก็เอาที่ไอ้สองคนแล้ว สองเอ็นเชียวมึง”ผมพยักเพยิดให้มันไปเอาที่ไอ้พวกนั้น มันมองหน้ากัน ก่อนจะนึกได้ว่าผมหมายถึงเอ็นอะไร
“ทะลึ่งแหละไอ้พาย”ไอ้หวาย
“กูจะอ้วก”ไอ้เจย์
“เอาไว้กินเองดีกว่าไหม”ไอ้บลู
“มึงแดกเองเถอะ ลามปามนัก”ผมหยิกมันอย่างแรง จนมันยอม รถถึงบ้านพอดี ไอ้บลูตอนแรกจะค้างด้วย แต่พอดีที่บ้านมันโทรมาก็เลยต้องกลับ ไอ้เจย์เลยขอกลับด้วยเพราะทางเดียวกัน สงสัยกลัวไอ้หวายสูบส้วมให้ หุหุ
“พรุ่งนี้พายว่างไหม”มันถามผมเสียงนุ่มๆ ขัดกับหน้าที่หงิกเลย ที่บ้านมันคงจะมีเรื่องอะไรล่ะมั้ง พ่อแม่มันไม่เท่าไรหรอก แต่พี่สาวมันเนี่ยะสิ ชอบขัดใจมันตลอด แกก็ใจดีนะ แต่บางครั้งก็มองผมแปลกๆเวลาไปบ้านมันทีไร ไม่รู้เพราะอะไรแต่เวลาคุยกันก็ปกติ ถามเรื่องเรียน เรื่องไอ้บลูบ้างว่าเป็นไง แต่กับไอ้พวกนั้นไม่เป็นนะ มองแบบปกติ
“ก็ว่างนะ ว่าจะอยู่ทำความสะอาดบ้านสักหน่อย”ผมบอกมัน
“ช่วงบ่ายก็ได้ บลูจะชวนไปซื้อของหน่อย และก็ดูหนัง”มันบอกอีก หน้าค่อยดีขึ้น
“ปกติทุกอาทิตย์ต้องอยู่กับครอบครัวไม่ใช่เหรอ”ผมถามมันอีก เพราะที่บ้านมันเขานักธุรกิจไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไร ก็เลยต้องใช้เวลาช่วงวันอาทิตย์หรือวันหยุดเจอกัน
“ก็ใช่ หลังจากนั้นบลูจะชวนพายไปด้วย ไปนะ”มันบอกผมอ้อนๆ มันชวนผมทุกครั้ง และผมเคยไปครั้งเดียว ไม่มีใครว่าแต่ผมรู้สึกได้ว่าพี่โบว์ พี่สาวคนโตมันชอบมองแปลกๆ น้องชายมันไอ้บราว์ชอบคุยกับผมโดยเฉพาะเรื่องเกม เข้ากันได้ดีมาก
“อย่าเลย มันเป็นวันครอบครัวมึงนะ”ผมปฎิเสธมัน ยิ้มให้มันเพราะไม่อยากให้มันคิดว่าผมมีอะไรในใจ และทำไมไม่อยากไปบ้านมันในช่วงวันหยุดนี้
“ทำไมล่ะ พายปฏิเสธมาหลายครั้งแล้วนะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”แหม มึงนั่งอยู่ในใจกูเปล่าเนี่ยะ รู้ดีนัก
“เปล่า ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นวันครอบครัว นานๆจะได้เจอ กินข้าวด้วยกัน กูเป็นคนนอกนะ ถึงตอนนี้กูจะคบกับมึงก็เถอะ แต่ที่บ้านมึงมีใครรู้มั้ยล่ะ ที่พูดไม่ใช่ว่าอยากให้ไปบอกเขานะ เข้าใจหน่อยสิ”ผมบอกพร้อมแจงเหตุผล มันเงียบไป
“พายกังวลเหรอ”มันถามผม
“อืม บอกตรงๆนะที่บ้านกูน่ะไม่มีปัญหาหรอกเขารู้ แต่ครอบครัวมึงที่เขาเห็นกูมาตลอดแต่ในฐานะเพื่อน ถ้าเขารู้แล้วผลตอบรับจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ ที่ลูกชายเขาเบี่ยงเบนไม่รู้ว่าเพราะตัวเองหรือกู ๆไม่อยากให้มันเกิดปัญหาขึ้นมาระหว่างนี้ กูยังอยากไปมาหาสู่พวกเขาไอ้อย่างสนิทใจ”ผมพูดกับมัน ฟังดูเหมือนจะไม่ใช่เหตุผลที่ดีนัก ผมไม่ได้ตบตาหลอกลวง แต่มันกลัวไปหมด เกิดเขารับไม่ได้แล้ว ต้องไปทะเลาะกันเพราะผมเป็นสาเหตุ คงไม่ดีแน่
“ไม่ใช่ปัญหา ๆ มันอยู่ที่เรา บลูพร้อมและเตรียมใจไว้แล้ว เหลือพายที่จะไปเผชิญด้วยกันมั้ย”มันกอดผมพร้อมกับบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ผมดีใจที่มันให้ความเชื่อมั่นกับผมได้ขนาดนี้
“บลู กูพร้อม แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า มันไม่ใช่เดินไปขอเขาไปเที่ยวสวนสนุกนะ มันต่างกัน คิดอีกสักนิดได้มั้ย “ผมพยายามบอกมันอีก ไอ้บลูมันรั้นนะ แต่บทจะเข้าใจก็ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะมาก
“แล้วจะเอาไง ยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่ดี บอกได้เลยถ้าไม่ยอม บลูคิดไว้แล้วล่ะต้องทำยังไง”มันดันผมออก พูดอย่างจริงจังอีกครั้ง
“มึงยิ่งทำให้กูกลัวมากขึ้น กูกลัวใจมึงว่ะ”ผมบอกมันอีก มันเป็นคนจริงจังมุ่งมั่น จนออกจะมุทะลุ แต่กับเพื่อนมันเต็มที่ถึงไหนถึงกัน เพื่อนเจ็บมันจะตอบแทนเป็นสองเท่าของความเจ็บเลย
“อย่ากลัว บลูจะไม่ใช้กำลังหรือทำอะไรโง่ๆแน่ เชื่อสิ”มันพูดอีก จูบหน้าผากให้ผมสบายใจ ผมกอดมัน ก่อนจะจูบปากมันก่อนเป็นคำยืนยันว่าผมจะเชื่อใจมันแน่นอน มันจูบตอบกลับมาบ้าง ก่อนจะผละออกแทบไม่ทัน
“เออ จูบกันมันขนาดนี้ไม่ได้กันไปเลยวะ”เสียงไอ้เจย์ขัดขึ้นมา ไม่รู้มันขึ้นรถตั้งแต่ตอนไหน ทั้งที่เมื่อกี้มันยังสูบบุหรี่คุยกับไอ้หวายอยู่เลย
“ขัดฉิบหาย ไอ้สัด”ไอ้บลูด่ายกตีนใส่หน้ามันที่ยิ้มแป้น ยื่นสลอนออกมา ผมจะอายก็ไม่ทันแล้ว
“ไปไป กลับ กูง่วงแล้ว”ผมเลยแถเปลี่ยนเรื่องซะ
“มึงง่วงยังหลับ ไอ้เงี่ยนนี่สิคงเมื่อยมืออีกแล้วมั้ง คริคริ”ไอ้เจย์ยังแหย่ไม่เลิก จนมันตบกบาลเข้าให้ ไม่พลาดครับ เต็มๆ ไอ้เจย์นิ่วหน้าเลย จิ๊ปากก่อนจะกลับเข้าไปนั่งอย่างเดิมตรงคนขับ
“ไปนะ จุ๊บ”มันบอกก่อนจะก้มมาจุ๊บปากผมอีกที
“ไอ้หื่น”ผมว่ามันยิ้มๆ ก่อนจะปิดรั้วเดินเข้าบ้าน
V
V
V
V
V
ต่อ
-
“มึงโทรมาไม”เสียงไอ้ไผ่ที่นั่งกินส้มตำ ไก่ย่าง และยำ แกล้มเบียร์อยู่บ้านผม พูดกวนตีนใส่เมียมัน ที่ไปพักผ่อนแบบโสดๆกับเพื่อนมันที่หัวหิน เมียมันชวนแต่มันไม่ว่างติดโปรเจ็ค แทนที่เมียมันจะหงุดหงิดเสือกทำหน้าออกท่าทางดี๊ด๊าใส่ แถมมีเพื่อนต่างคณะมันไปอีกสองสามคน มันเลยหงุดหงิดเป็นพิเศษ ผมมองอย่างขำๆ เพราะไอ้ฝิ่นมันแกล้งทำไปงั้นแหละ มันชวนพวกผมด้วยแต่ไปไม่ได้จริงๆ บอกแล้วว่ามันติดเมีย ปากมันไม่พูดหรอกแต่การแสดงมันล้ำพอกับเมียมันแหละ ไอ้หวาย ไอ้เจย์ นั่งทำหน้าล้อมัน ที่ยกตีนถีบจนพวกมันเซไปแถบ
“อะไร อย่ามั่ว”สงสัยเจอเมียมันว่ามาบ้าง ไอ้ฝิ่นมันฉลาดนะ รู้ว่าต้องทำยังไง บางทีมันก็อ้อนเป็นเด็ก งี่เง่า แต่มันดูอารมณ์ผัวมันด้วยว่าสมควรมั้ย แต่บทเขาจะมีเหตุผล มีสาระขึ้นมา ก็ติดหนึ่งในสิบสาระอว์อดยอดเยี่ยมเหมือนกัน
“อยู่บ้านไอ้พาย อะไร กระต่ายเชี่ยะไร กูบอกว่าอยู่บ้านไอ้พาย ไอ้พาย น่ะ มึงได้ยินมั้ย อย่ากวนตีน”นั่นไงเจอเข้าให้ เสือกไปแหย่มันก่อน สมน้ำหน้า แต่ปากมันยิ้มนะ สงสัยได้ยินเสียงเลยหาย
“ไอ้ไผ่ ห้องว่างมึงไปเล่นเซ็กส์โฟนกับเมียมึงไป”ไอ้หวายเสนอหน้าแนะนำ
“เสือก”มันว่ากลับ”อะไรนะ เออ มันไม่เอาวะ กลัวซ้ำมึงกับไอ้เจย์ที่ทำกันบ่อยๆ”ก่อนจะยกยิ้มหันมาพูดกับไอ้หวาย
“เดี๋ยวกูแช่งให้ผัวมึงมีเมียใหม่เลย ห่าราก ของฝากกูด้วย”ไอ้หวายก็ตะโกนว่ามันกลับ แต่ไม่ลืมทวงของฝาก
“เมียโทรมาปากด่า แต่ยิ้มซะกว้าง ไอ้ฝิ่นมึงรีบกลับมาเลย ก่อนผัวมึงจะเป็นฆาตรกรฆ่าเพื่อนและคนรอบข้าง เฮ้ย บอกยาหยีด้วย กูคิดถึง”ไอ้เจย์ว่ามันก่อนจะตะโกนเข้าไปในโทรศัพท์แถมหม้อเพื่อนมันอีก แต่ไอ้ไผ่มันหงุดหงิดจริงๆ กับพวกผมรู้นิสัยไง แต่คนอื่น อย่างไอ้ต้าร์ แอนนี่ หรือน้องอะไรต่อมิอะไรเข้าหน้ามันไม่ติด เร้ารื้อมันมากๆ มันจวกแบบเงียบกริบเลย ไอ้ต้านี่แทบจะร้องไห้เลย จนผมต้องบอกให้มันกลับไปก่อนเสือกไปพูดว่าไอ้ฝิ่นไปคนเดียวอย่างนี้อาจจะมีกิ๊กไปด้วยก็ได้ เหมือนจะทำเนียนแบบล้อเล่น แต่ไอ้ไผ่มันคงจะรู้ทัน คำเดียวสั้นๆ ด้วยคำเดียวกับที่ด่าไอ้หวาย อึ้งไปเลย นานๆจะเห็นสักที
“กลับเมื่อไร อีกสิบวัน มึงไม่ลาออกไปเลย”มันถามและเมียมันคงกวนตีนกลับ มึงถึงได้ประชดซะ แต่ดูมันอารมณ์ดี ไม่รู้เมียมันพูดอะไร เหมือนมันจะเขินๆ เลยเดินไปที่อื่นแทน
“สัด ทำเป็นหนี”ไอ้หวาย
“เออว่ะ ไปทำอย่างที่มึงบอกมั้ง คริคริ”ไอ้เจย์เออออตลอด
“ไม่พ้นปีนี้ พวกมึงได้กันแน่เข้ากันดีจริง”ผมบอกพวกมัน ก่อนจะยักคิ้วให้เดินไปหยิบเบียร์ให้อีก ขาดแต่ไอ้บลูที่วันนี้อยู่บ้าน แต่เสียงไม่เคยขาดมาแต่เช้า และข้อความเกือบทุกสิบนาที
“ไอ้บลูไม่มาเหรอวะ”เหมือนมีพรายกระซิบ ไอ้เจย์ถามออกมา
“มึงเห็นมั้ยล่ะ”ผมปรายตาถามมัน
“แหนะ หงุดหงิดอีกคนและ ผัวไม่มา”ไอ้หวายช่วยสมทบ
“เดี๋ยวกูจะยำตีนแก้หงุดหงิดที่หน้าพวกมึงนี่แหละ”ผมเลยเดินไปยกตีนเหยียบมันที่พากันหลบแต่ปากยิ้มหัวเราะคิกคัก
“แล้วมันไปไหนวะ”ไอ้เจย์ยังยื่นหน้ามาถามต่อ
“อยู่บ้าน วันนี้วันครอบครัวมัน”ผมนั่งลง ยกเบียร์จิบไปด้วย ก่อนจะบอกมัน
“มึงไม่ไปด้วยล่ะ”ไอ้หวายถามผม ไม่ได้กวนแต่ถามจริงๆ
“ขี้เกียจ”ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะมองไปข้างนอก
“โกหก”เสียงไอ้หวาย ไอ้เจย์มองก่อนจะเดินออกไป คาดว่าคงไปแหย่ไอ้ไผ่ มันดูออกว่าบางครั้งเรื่องบางเรื่อง ผมกับไอ้หวายที่เป็นญาติกัน ควรจะคุยกันเองก่อน แล้วถ้าพร้อมจะบอกมันถึงจะรับฟัง ผมรักพวกมันก็เพราะอย่างนี้แหละ ไม่ยุ่ง ไม่ก้าวก่าย แต่เต็มที่กับความช่วยเหลือทุกอย่างที่เพื่อนจะทำให้ได้
“ทำไมกูต้องโกหกมึงด้วยล่ะ”ผมถามมันยิ้มๆ
“ก็มึงเป็นญาติกูไง”มันตอบคนล่ะเรื่อง
“เกี่ยวไรกันวะ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“มึงเคยปิดอะไรกูได้มั้ย ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่สนิทกับมึงเขาคงเชื่อหรอก ไอ้เจย์มันยังรู้เลย”ไอ้หวายพูดเอามือขยี้หัวผม
“กูเกรงใจที่บ้านมัน เขาไม่เคยว่าหรอกแต่บางครั้งกูคิดว่าถึงจะเป็นมากกว่าเพื่อนกันไปแล้วในตอนนี้ ก็ยังเป็นคนนอกอยู่ดี ที่เขาไม่ว่าเพราะเกรงใจไอ้บลูมันหรือเปล่า มึงก็รู้ว่าพ่อแม่มันตามใจขนาดไหน”ผมพูดออกไปไม่ได้ตั้งใจจะเล่าแต่เหมือนอยากระบายให้รับรู้
“มีอะไรมากกว่านี้มั้ย”สมแล้วที่เป็นไอ้หวาย มันถามต่อทันที
“เฮ้อ ไม่รู้กูคิดไปเองหรือเปล่า บางทีพี่โบว์ก็มองกูแปลกๆ ยิ่งพักหลังๆ ที่ไปค้างบ้านมัน หรือไม่เวลาเขาโทรมาแล้วกูอยู่คอนโดมัน ถ้ากูเป็นคนรับเขาจะเงียบไปพักนึงก่อนจะคุยเรื่องอื่น”ผมก็พูดต่อไปอีก ก่อนจะตัดสินใจเล่าจนหมดเปลือก มันก็รับฟังจนจบเหมือนกัน
“กูเข้าใจ มึงคงไม่อยากให้ที่บ้านมันเสียความรู้สึกถ้าเกิดเขารับไม่ได้”มันพูดขึ้น ผมก็พยักหน้า”แต่ไอ้บลูมันรักมึงนะ ดูจะรักมากด้วยไม่งั้นมันไม่กลายพันธ์หรอก”มันพูดอีกยิ้มๆ ผมเลยเขกหัวมันไปที ทำอย่างกับเป็น x-men
“กูรู้ แต่อย่างที่บอกค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า”ผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไงกับผม บางทีมันแกล้งพูดว่าเมื่อไรผมจะยอมมันสักที ผมก็รู้อีกแหละว่ามันไม่ได้หวังแค่นั้น ผมไปกินไปนอนกับมันมากี่ปี มันจะกดผมมันก็ทำได้ ผมคงสู้มันไม่ไหวแต่ที่สำคัญคือผมเต็มใจ
“พี่โบว์เขารู้เหรอวะ”มันถามผมอย่างสงสัย
“ไม่รู้วะ กูแค่รู้สึกเท่านั้น”ผมส่ายหน้า ยังไม่อยากจะฟันธงอะไรลงไป มันจะดูอคติ
“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก เท่าที่รู้จักบ้านมันมา ก็ดีนะ อาจไม่ใช่ก็ได้”ไอ้หวายจับหัวผมโยกเบาๆพร้อมกับให้กำลังใจ
“ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น”ผมบอกยิ้มๆ สักพักไอ้สองตัวเดินเข้ามา ไอ้ไผ่จิกหัวไอ้เจย์ตีนก็ถีบ
“พอแล้ว เจย์เจ็บนะ”ไอ้เจย์ทำเสียงอ้อนตีนมัน ก่อนจะโดนเหวี่ยงไปทับไอ้หวาย คาดว่าคงไปกวนตีนมันเข้า มันยิ่งหาที่ระบายอารมณ์ทางกายอยู่
“ไอ้เหี้ยะ เขวี้ยงมาได้ ตัวอย่างควาย ลุกสิ สัด ตอปิโดกูหักแล้วมั้ง”ไอ้หวายว่าทั้งคู่ก่อนจะผลักไอ้เจย์ให้ลุกออก
“ตอปิโดมดเหรอวะ”ไอ้เจย์กวนมันกลับ
“สัด ถึงจะมดก็มดเอ็กซ์โว้ย”ไอ้หวายด่าก่อนจะเกทับ มันก็เบะปาก ส่วนไอ้ไผ่ก็กินตามเดิม
“อารมณ์ดีแล้วสิมึง”ผมว่ามัน มันก็ยักไหล่
“ดีสิ ได้ยินเสียงเมียมันหงุงหงิง ออเซาะ ถ้าเป็นคนอื่นไอ้เหี้ยนี่ด่าไปแล้ว”ไอ้เจย์พูดซะเห็นภาพ
“มึงได้ยินกับหู”ไอ้หวายเลิกคิ้วถาม
“เออ กูสิงร่างมันเลย มันนึกว่าไม่มีใครมั้ง เลยเปิดโฟน สงสัยจะร้อนหู คริคริ”ไอ้เจย์ก็หันไปตอบ ไอ้ไผ่ก็นิ่งแต่ยักคิ้วให้ แสดงว่าเรื่องจริง มันคงอยากจะอายแต่กลบไว้ไม่งั้นจะโดนล้อ พวกผมเลยหัวเราะใส่มันที่หน้าตาเฉยต่อไป
“คุยไรกันวะ”เสียงทักที่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใคร
“อายุสั้นนะมึง พูดถึงก็มา”ไอ้หวายทักมัน
“อายุสั้นแต่ไอ้นั่นกูยาวก็พอแล้ว ไอ้เชี่ยะหวาย”มันก็ตอบกลับ ไอ้บลูครับโผล่มาแบบไม่ได้ยินเสียงรถเลย แต่ดูสภาพคงขี่มอไซด์มาแน่ ถอดรองเท้าเข้ามานั่งได้เปิดเบียร์แดกทันที
“สันหลังมึงนะเหรอ”ผมแขวะมัน
“พายอ่ะ รู้แล้วแกล้งว่านะ”มันพูดยิ้มๆ
“สัด มึงกลับไปเลย มาทำเชี่ยะไร ไม่อยู่บ้านวะ”ผมเลยตีหัวมัน ด่าอีกนิดหน่อย
“คิดถึงอ่ะ”กูว่าแล้วมันต้องพูดคำนี้ เลิกอายไปได้แล้ว
“กูเลี่ยนไอ้ไผ่มาคน เจอซ้ำเข้าไปอีก”ไอ้เจย์พูดพร้อมทำท่า
“มึงอ้วกมาก เปลี่ยนไปขี้บ้างก็ได้”ไอ้ไผ่ว่ามันเรียบๆ แต่พูดได้เจิดมาก
“แล้วมึงก็ตามไปแดกนะ”ไอ้เจย์ว่าใส่มัน เอามือตีไหล่มันด้วย มันยกยิ้ม
“กูไม่ใช่ไอ้หวาย ที่ตามแดกขี้มึง”มันเลยเอาอีกดอก ผมกับไอ้บลูหัวเราะไปเรียบร้อย
“มึงแดกของเมียมึงเถอะ ไม่ต้องเสือกแนะนำ เดี๋ยวมันกับว่ากูจะใส่ไฟมึงให้”ไอ้หวายถีบมันบ้าง จนไก่เกือบหลุดจากมือ มันก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่
“ไปซื้อเกมเป็นเพื่อนหน่อยสิ”ไอ้บลูบอกหลังจากนั่งกินนั่งจิบกันหมดไปสองแพ็ค ไอ้สามคนนั่งใช้หัวคิดเลขอยู่ แต่ดูไอ้ไผ่น่าจะมีเงินเก็บให้เมียมันตามเดิม มันไม่ได้เล่นเก่งหรอกมันบอก แต่มันจำได้ว่าใครเก็บอะไรขึ้นไปบ้าง สุดยอดเลยเพื่อนกู
“ที่บ้านยังไม่พออีกเหรอ”ผมหันไปถามมัน เมื่อนี่ก็เพิ่งซื้อไป
“ไอ้บราว์สิมันอยากได้ ดันไปรับปากมันไว้ว่าถ้าทำเกรดได้ถึงจะซื้อให้”มันพูดถึงน้องคนเล็กมันที่เรียนอยู่ ม.5 แต่ตัวสูงเกือบจะเท่าพี่มันแล้ว
“ก็ซื้อไปสิ มันจะเอาแบบไหนล่ะ”ผมก็บอกมันไป เรื่องแค่นี้ต้องชวนด้วย แต่ดีใจที่เห็นมันมาหา
“โธ่ พายไม่รู้จริงๆอ่ะ”มันพูดย้ำอีก ผมรู้มันแค่ข้ออ้าง เรื่องของเรื่องอย่างที่บอก มันคิดถึง ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ
“มั้ง”ผมก็บอกมัน จนมันยื่นหน้ามาหอมแก้มนั่นแหละ”เชี่ยะนิ ทุกทีเลย”ผมดันหน้ามันออก
“นะ”มันอ้อนต่อ
“กูเมา”ผมแถไปอีก
“ไปนอนห้องก่อนก็ได้ค่อยไป”มันต่อรองอีก ผมแกล้งเฉยมันก็แกล้งแหย่อีก จนหลุดหัวเราะมันจนได้ ก็เลยต้องไปกับมัน
เลือกของเสร็จ มันก็ชวนดูหนัง ช้อบโน่นนี่เต็มไปหมด ของน้องมันมีแค่ถุงเดียว นอกนั้นมันซื้อของมันและก็ของผม ตอนออกจากบ้านมันจะให้ผมเปลี่ยนชุด แต่ผมขี้เกียจ เสื้อเชิ้ตแต่เป็นผ้าพลิ้วเหมือนเสื้อคลุมแขก กางเกงขาสั้นไม่มากหรอก รองเท้าบัดดี้ กระเป๋าสะพายหนึ่งใบ มันเสื้อยืดพอดีตัว กางเกงเข้ารูปสีออกเทาๆ ผ้าใบ
“เป็นไร”ผมถามมันที่เดินกอดคอ หน้านิ่งไม่มีวี่แววคนขี้เล่น ขี้หลีเลย
“รู้แล้วจะมาถาม”มันบอก แต่ยังไม่มอง
“มึงก็คิดว่าไม่มีใครเห็นสิ กูใส่ให้มึงดูคนเดียวก็จบและ”ผมบอกมันไปลอยๆ
“พูดง่ายเน๊าะ”มันพูดกลับมาเอามือผลักหัวเบาๆ
“มองก็เท่านั้นแหละ ไม่มีใครเอาหรอก”ผมบอกมันอีก
“รู้ได้ไง อย่างน้อยก็บลูล่ะวะ”มันพูดยิ้มๆ
“ก็ใช่ไง แล้วจะอะไรมากมาย”ผมก็ตอบมันไป
“แต่คนอื่นนอกจากบลูมันก็มี อย่างไอ้แซนด์ ไอ้อาจารย์นั่นอีกล่ะ”มันยกตัวอย่างให้ฟัง
“ไอ้แซนด์มึงก็ไล่กระทืบมันไปแล้ว ถ้าไม่เข็ดก็แสดงว่ามันชอบแดกตีน ส่วนอาจารย์มึงควรละไว้ก่อน”ผมบอกปนเตือนมันไปด้วย”และที่สำคัญ มึงก็รู้ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เชื่อใจกูสิ”ผมว่ามันไปอีก
“ไม่ใช่นะ บลูไว้ใจพายแต่กลัวว่ามันจะเล่นไม่ซื่อเหมือนไอ้แซนด์”มันรีบบอกผมทันทีพร้อมยกเหตุการณ์ประกอบไปด้วย
“ก็แล้วจะคิดอะไรให้มันวุ่นวายไปทำไม ปวดกบาล”ผมส่ายหน้าบอกมันอย่างเซ็งๆ แต่ไม่ได้รำคาญเพราะเซ้นส์มันไม่ค่อยพลาดเหมือนผมแหละ แต่อย่างที่บอกฝ่ายหลังสถานะเหนือกว่า
“โอเค จบ ไปบ้านด้วยกันนะเอาไอ้นี่ไปให้ไอ้บราว์ก่อน เดี๋ยวค่อยกลับห้องกัน”มันยอมเลิกเรื่องนั้น แต่วกมาเรื่องนี้จนได้ เรื่องที่กูเครียดกว่าไอ้พวกนั้นอีก
“มันรีบใช้เหรอ”ผมถามมันเพราะอยากจะเลี่ยง มันขมวดคิ้วใส่
“ทุกทีพายไม่เคยถาม มีอะไรหรือเปล่า”มันสงสัยจนได้ นั่นสิผมลืมไปได้ไง
“เปล่า แค่มึนหัวนิดหน่อยเลยอยากจะนอน”ผมเลี่ยงไป เอามือกอดเอวมัน ๆ ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยที่ผมแสดงออกกับมันมากขึ้นเวลาอยู่ในที่แบบนี้
“เหรอ อืม งั้นบลูไอ้คนที่บ้านมาเอาก็ได้”มันยิ้มให้ก่อนจะพูดอีก อ้าว กลายเป็นว่าเดือดร้อนคนอื่นอีก
“ไม่ต้องหรอก ไปก็ไป”ผมเลยรีบปฏิเสธ แต่ไม่รู้ตาฝาดเพราะเมาเบียร์หรือเปล่า เหมือนมันจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ แต่ก็แค่แวบเดียว ผมสะบัดหัว
“เปิดเผยน่าดูเลยนะ คู่เกย์”เสียงกระทบโสตประสาทเข้ามา อีน้องเกรช ที่สวยตลอดศก ผมชมจริงๆ ถ้าลดพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่น่าดูออกไป
“เกรช เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ”มันถามนิ่งๆ
“อะไร เกรชก็แค่ทักเฉยๆ ไม่ได้หาเรื่องสักหน่อย”เธอพูดพร้อมยักไหล่
“คิดว่าดีแล้วใช่มั้ย”มันถามอีก ฝ่ายนั้นลอยหน้าลอยตา มองผมหัวจดเท้า ยิ้มเยาะๆ ซะจนน่าเอาตีนไปคลี่ออกให้ แต่ผมไม่ทำผู้หญิงหรอกทางกายนะ ยกเว้นทางวาจา
“ก็ใช่ไง เกรชพูดผิดตรงไหน ก็เกย์จริงๆนิ จริงมั้ยพี่พาย”ยังไม่สำนึกพูดดังกว่าเก่า จนคนแถวนั้นเริ่มมองมาที่พวกผมแล้ว แต่ไอ้บลูมันยังกอดไหล่ผมเหมือนเดิม ไม่แคร์สายตาใคร
“ใช่ เกย์จริงๆ”ผมก็ยอมรับ อีน้องเกรชยิ้มชอบใจ”ประชาสัมพันธ์ด้วยมั้ยจะได้ไม่เมื่อยปากเปลืองเสียง แถมรู้กันทั่วว่าผู้หญิงที่สวย มีทุกสิ่งทุกอย่างที่น่าเอาแต่จับผู้ชายไว้ไม่อยู่ ไม่ใช่เพราะไม่มีน้ำยาแต่เป็นเพราะกำพืดในการแสดงออกต่างหาก”ผมพูดเน้นๆใส่เลย หุบยิ้มทันทีเกือบจะกรี๊ดอยู่แล้ว แต่พอเห็นคนเริ่มมองเลยระงับไว้
“อีพาย อีทุเรศ แย่งแฟนกูไม่พอ ยังหน้าหนาอีก”และก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ผมเจอเขาเป็นสิบๆ ใน ม. โดยเฉพาะเวลาอยู่คนเดียวจะเจอบ่อยเป็นพิเศษ บอกคนโน้นคนนี้ว่าผมเป็นเกย์ แย่งแฟนหล่อน ใครจี้เส้นตามก็มองผมแบบดูถูก พูดแขวะ ถ้าแรงเกินไปผมก็ด่ากลับให้เงียบไปเหมือนกัน ใครรับได้ก็เฉยๆเพราะผมไม่เคยไปยุ่งหรือหาเรื่องใครก่อน แต่ผมไม่เคยเล่าให้ไอ้บลูหรือไอ้พวกนั้นฟังหรอก
“เกรช ถ้ายังไม่รู้เรื่อง จะหาว่าพี่ใจร้ายไม่ได้นะ”ไอ้บลูพูดเรียบๆ อีกครั้ง มองจนอึ้งไป เม้มปากใส่ มันกำลังจะจูงมือผมไป มันเป็นสุภาพบุรุษพอที่ไม่ด่าว่าผู้หญิงถ้าไม่เหลืออดจริงๆ
“ปกป้องกันเข้าไป ไอ้วิปริต ถามจริงพ่อแม่มึงไม่รู้สึกอับอายบ้างเหรอมีลูกแบบนี้ หรือรู้แต่สนับสนุนให้จับผู้ชายรวยๆ ทุเรศกันทั้งบ้าน”ยังไม่หยุด ลามปามถึงพ่อแม่ กูไม่ระงับแล้ว
“เกรช”ไอ้บลูเรียกเสียงหนักเลยจะเดินเข้าไป แต่ยังไม่เท่าผมที่สะบัดมันออก เดินเข้าไปหา มันตกใจจะถอยหนี แต่ผมจับคางบีบอย่างแรงเลย ไม่เคยเลยที่จะทำแบบนี้ แต่หนนี้เกินไปแล้ว
“ด่าชั้นได้อย่าลามปามพ่อแม่ และตอบแทนได้เลยว่าเขาดีใจที่มีลูกอย่างชั้นมากกว่า ถ้ามีลูกอย่างเธอเขาคงบีบปากช่องคลอดไม่ให้เกิดแน่ จำไว้อย่าพูดหรือแม้แต่จะคิดว่าพ่อแม่ชั้นอีก”ผมปล่อยออก จนเซ หน้าซีดน้ำตาเล็ดไปทันตา ไอ้บลูยังอึ้งนึกไม่ถึงว่าผมจะโมโหขนาดนี้ เพื่อนมันมาพอดีอีกสามคนช่วยประคอง เพื่อนมึงคงรักมึงมากถึงได้เพิ่งโผล่หัวออกมา ผมเห็นแล้วล่ะว่ายืนดูของกันอยู่ หันมาดูแต่ไม่กล้าเข้ามาคงจะอาย
“พี่บลู”เสียงเรียก
“ทำเกินไปแล้ว”มันพูดเสียงเย็นพอกับหน้ามันในตอนนี้ “เราเลิกกันเพราะอะไร จะให้ทบทวนตอกย้ำอีกเหรอ ในเมื่อมันเป็นความเต็มใจของเรา อีกอย่างพี่คงไม่ต้องพูดใช่มั้ย”ผมรู้ว่ามันจะพูดอะไร ตอนที่คบกันเกรชไม่ได้มีมันแค่คนเดียว ยังไปไหนมาไหนกินข้าวกับคนอื่นอยู่ แต่ความสัมพันธ์ขนาดไหนผมไม่รู้ แต่ไอ้บลูมันรู้ดี มันก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะต่างคนต่างเต็มใจกันเอง แต่มันก็เป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีหรอก ซื่อสัตย์ต่อกันดีกว่า แต่ผ่านมาแล้วกลับตัวได้ก็ให้อภัยได้
“พอแล้ว ไม่อยากฟัง ไอ้เฮงซวย ไอ้คนเห็นแก่ตัว ไอ้บ้า”พูดเสร็จก็สะบัดเดินหนีไปทันที น้องเก้หันมามองหน้าพวกผมก่อนจะเดินตามไป มันถอนหายใจดึงมือผมออกจากตรงนั้น คนไม่ค่อยเยอะแล้วตอนที่ทะเลาะกัน คงไม่ค่อยได้ยินเท่าไร จนมานั่งอยู่ในรถ มันเงียบไปพัก
“ขอโทษ บลูไม่น่ามาเลย อยู่บ้านกันก็ดีอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาคงไม่ด่าพายแบบนี้”มันจับมือผมพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกผิดจริงๆดูมันกังวลมาก ตั้งแต่มันคบกับผมมันไม่เคยไปข้องแวะกับใครเลยนะ บรรดาแฟนมันก็ไม่เคยมายุ่ง มีแต่อีเกรชนี่แหละที่หนักหน่อย เลยต้องจัดหนักไปซะ
“มึงเป็นหมอดูเหรอ”ผมถามมัน ๆ หันขวับมามองที่เห็นผมไม่ได้โกรธหรือด่ามันอย่างทุกครั้งที่มีปัญหาเรื่องเกรช
“พายไม่โกรธเหรอ”มันถามผมอีก
“กูโกรธเขามากกว่า ที่ลามปามพ่อแม่กู”ผมบอกออกไป”เรื่องมึงกับเขามันจบไปแล้ว กูไม่อยากเก็บมาคิด ในเมื่อกูตัดสินใจคบมึงแล้วนิ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต่อย่าเกิดให้มากนัก”ผมพูดเหมือนขู่มันด้วย
“โอ้ย แค่นี้ก็กลัวจะแย่ ไม่เคยเห็นพายโมโหขนาดนี้เลย สุโค่ยเลยอ่ะ”ยังเสือกชมกูอีก
“ถ้ายังคบกับกู แล้วมึงทำตัวไม่ดีจะได้เห็นบ่อยๆ”ผมยกยิ้มบอกมัน”กูขอเลย จะทะเลาะกันยังไง อย่าด่าพ่อล่อแม่เป็นเด็ดขาด กูไม่ชอบ มึงก็ด้วยใช่มั้ย”ผมย้ำให้มันรู้อีก
“แน่นอน พ่อแม่ของสูงใครจะเอามาเล่นล่ะ”มันบีบมือผมอย่างเห็นด้วย เราเลิกคุยเรื่องนี้กัน ก่อนจะขับรถตรงไปบ้านมัน ทันทีที่เข้าบ้านได้ ก็เจอน้องมันเล่นเกมส์อยู่ พ่อแม่ไม่อยู่
“ดีแล้วพี่พายเลือก ถ้าพี่บลูแม่งไม่ได้เรื่อง”มันชมผมหันไปแขวะพี่มัน
“แต่ตังค์กูนะโว้ย”มันเตะก้นน้องมันอย่างหยอก จับไอ้บราว์ที่กอดผมอยู่ออกด้วย
“ทำหวงนะ”น้องมันพูดยิ้มๆ ผมทำหน้าไม่ถูกเลย ไม่รู้ไอ้เด็กแก่แดดนี่มันรู้มากน้อยแค่ไหน ก่อนจะได้ยินอีกเสียง
“กลับมาแล้วเหรอ อ้าว พาย”พี่โบว์ถามมันก่อนจะเรียกผม ผมยกมือไหว้ แกรับไหว้ก่อนจะนั่งลง
“ไปไหนกันมาล่ะ”แกถามขึ้นมา
“ไปซื้อเกมให้น้องพี่ไง เบิกตังค์ด้วย”ไอ้บลูตอบก่อนจะแบมือ แกตีกลับ
“เรื่องไร ใครรับปากมันล่ะ”แกย้อนยิ้มๆ “นี่ต้องถ่อไปรับพายเลยเหรอ”แกพูดอีก ฟังดูชอบกล ไม่หรอกมั้ง
“ก็พายเขาเซียนเรื่องนี้ เห็นมั้ย ไอ้บราว์ยังชอบเลย”ไอ้บลูมันตอบกลับเอง แกก็พยักหน้า
“เหรอ ยังไงก็อย่าเล่นมากจนเสียการเรียนล่ะ”แกพูดเตือนอีก ไม่รู้เตือนผมหรือไอ้บราว์ที่แอบเบะปากก่อนจะหิ้วถุงขึ้นห้องไป
“พายนั่งคุยไปก่อนนะ บลูไปเอาของก่อน”มันบอกผมก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป
“ไม่มากินข้าวที่บ้านล่ะ บลูไม่ได้บอกเหรอ”แกถามผมเรื่องเมื่อวาน
“บอกครับ”ผมพยักหน้าก่อนจะพูดไป
“แล้วไม่มาล่ะ”แกก็ถามอีก ผมว่าแกเปลี่ยนไปแต่ก่อนแกไม่เคยพูดเหมือนห่างเหินกับผมแบบนี้ ถึงบางครั้งแกจะเจ้ายศเจ้าอย่าง แต่ก็ไม่เคยถือตัว
“เกรงใจครับ”ผมตอบออกไปอย่างประหยัดคำพูดมากที่สุด
“รู้ด้วยเหรอ”แกยกยิ้ม พอดีกับที่สาวใช้ยกน้ำมาให้พร้อมขนมที่ผมคงจะกินไม่ลงแล้วล่ะ แต่ก็ขอบคุณไป
“พี่โบว์มีอะไรหรือเปล่า ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรกับผม”ผมถามออกไปอย่างที่ใจคิด ไม่ใช่ท้าทายแต่จะได้รู้ว่าต้องทำตัวยังไง
“คิดว่าจะไม่ถามซะแล้ว แต่ถึงไม่ถามพี่ก็จะถาม”แกพูดออกมา ผมตั้งใจรับฟัง”พายคบกับบลูแบบไหน ขอแบบตรงๆ”ย้ำตอนท้ายอย่างจริงจัง
“แฟนครับ”ผมพูดออกไปทันที แกมองผมอย่างไม่ละสายตา
“นึกแล้ว ว่ามองไม่ผิด เป็นเพื่อนประสาอะไรถึงได้ทำอย่างนี้”แกพูดเหมือนจะโกรธ แต่ผมไม่เถียงหรือโยนให้ไอ้บลูรับไปหรอกว่ามันขอคบและบอกรักผม เพราะผมก็รักมันและรักมานานแล้วด้วย
“คิดว่าบลูมันจะจริงจังเหรอ คบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ตั้งแต่รากหญ้าถึงผู้ดี มั่นใจอะไรขนาดนั้น”แกยกเหตุผลขึ้นมา ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงตัดใจไปแล้วล่ะ แต่ตอนนี้คงจะไม่ได้
“ผมตอบไม่ได้ว่านานมั้ย แต่รู้ว่าตั้งแต่เป็นแฟนกันมันก็ไม่เคยมีใคร”ผมพูดเรียบๆ ไม่ใช่จะเถียงหรือยกย่องอะไร
“แค่นี้เองเหรอที่เรามั่นใจมันขนาดนั้น”แกพูดเหมือนจะเยาะ
“ผมเชื่อใจมัน และคิดว่าพี่ก็น่าจะเชื่อมันด้วย พี่น่าจะรู้นิสัยมันดีกว่าผมนะ”ผมบอกแกกลับ
“พาย”แกเน้นชื่อผม
“ผมขอโทษถ้าพูดเกินไป แต่มันเป็นความจริง”ผมยกมือไหว้บอกแกไปอีก
“งั้นพี่ขอให้เลิกกันซะตอนนี้ ทำยังไงก็ได้จะตัดเพื่อนกันไปเลยก็ดี”แกพูดเสียงแข็ง ไม่ใช่ขอร้องแต่เป็นการสั่ง
“ผมคงทำตามไม่ได้”ผมบอกอีก
“ทำไม ต้องการอะไรบอกมา”แกถามพร้อมยื่นข้อเสนอ
“ต้องการให้มันมาบอกเลิกผมเอง แล้วผมจะไป”ผมบอกไปทันที แกชักสีหน้า
“ท้าทายเหรอ”แกลุกขึ้นชี้หน้าผม ผมไม่ได้โกรธแกหรอกครับ แกทำไปด้วยความรักที่มีต่อมันและพ่อแม่ ไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัว
“ผมไม่กล้าหรอกครับ”ผมบอกนิ่งๆ แกจะพูดต่อ พอดีมันเดินกึ่งวิ่งลงมาพอดีพร้อมเป้หนึ่งใบ แกเลยถอยไปนั่งตามเดิมปรับสติอารมณ์
“คุยอะไรกัน สงสัยจะมันส์ออกท่าทางด้วยนิ”มันถามก่อนจะแซวพี่มัน
“มันส์มาก และจะไปไหน”แกพูดเชิงเหน็บ ก่อนจะถาม
“ไปห้อง”มันบอกก่อนจะนั่งข้างผม กอดไหล่ด้วย มึงไม่ได้ดูหนังหน้าพี่มึงเลยเน๊าะ อกจะแตกแล้วมั้ง
“ไปทำไรกัน”แกถามกำกวม
“ไปทำอย่างที่เขาทำกันนะแหละ”มันก็เสือกเล่นมุกตอบกลับอีก
“บลู พี่ถามจริงๆ”แกเสียงเข้ม มันอึ้งไปหันมามองหน้าผมที่เฉยอยู่
“ล้อเล่นเอง ไม่เห็นต้องจริงจังเลย ไปทำรายงาน”มันพูดล้อๆก่อนจะบอกไป
“ทำที่บ้านไม่ได้เหรอ ต้องไปโน่น”แกแย้งอีก
“พี่เป็นไรเปล่าเนี่ยะ ทุกทีไม่เห็นถามเลย”มันก็เริ่มมีอารมณ์บ้างแล้ว ผมหยิกมือมันให้เย็นเอาไว้
“เอ้อ ไม่มีไร แค่อยากให้อยู่บ้านบ้าง”แกรู้ตัวเลยพูดกลบเกลื่อนไป
“ก็อยู่แล้วไง กลับก็ทุกอาทิตย์ ผมอยากส่วนตัวบ้างไม่ได้เหรอ”มันเริ่มแล้วครับ ไอ้นี่เซ้าซี้มากๆไม่ได้เดี๋ยวขึ้นพอๆกับไอ้ไผ่นั่นแหละ พี่มันหันมามองหน้าผมเหมือนกูเป็นต้นเหตุเลยเน๊าะ
“พี่โบว์เขาถามดีๆ มึงก็ร้อนตัวไปได้”ผมบอกมัน แต่เหมือนจะกระทบหรือเปล่า ถึงได้ถลึงตาใส่ซะ อย่านะเจ๊
“ถ้าไม่มีอะไร ไปแล้วนะ”มันบอกเดินไปหอมแก้มแก แล้วจูงผมเดินออกไปทันที กูยังไม่ยกมือไหว้พี่มึงเลย มองตามซะอย่างจะแทงข้างหลังกู ขึ้นรถได้มันขับออกทันที ระหว่างทางผมก็เลยชวนมันคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆไม่อยากให้คุยเรื่องพี่โบว์ดูมันจะสงสัยมาก เริ่มมาแล้วอุปสรรคที่ไม่ได้จับฉลากเลือก แถมด่านสำคัญซะด้วย
******************************************************************************************************************************
ปล.ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่าน ดีใจที่มีคนติดตามเพิ่มมาอีกหลายขา อิอิ ขอโทษที่มาช้าที่เคยบอกปวดหลังน่ะคะมันเรื้อรังนึกว่าเป็นไม่มาก จนต้องไปฉีดยามาเลย ถ้าใครมีอาการอย่าปล่อยไว้นานนะคะรีบไปหาหมอทันที แต่ที่น่าเบื่อที่สุดเน็ตเฉื่อยมาก แก้หายไปพักก็เป็นอีก บางทีกำลังจะลงดันไม่มีสัญญาณซะงั้น ห่วย และให้ไอ้ผัวเมียคู่เกรียนมันแยกกันพักนึงก่อนนะ ไปยกเครื่องใหม่ หุหุ
-
โอ้วว พี่โบว์ มาโหดแฮะ
แล้วทีนี้บลุกับพายจะทำยังไงกันหนอ
ตามเอาใจช่วยยค่าา
-
อย่ายอมมั่นเข้าไว้ เหนื่อยเดี๋ยวเขาก็หยุดขวางเอง
-
เพราะรักน้องหรือว่ามีใครมาพูดอะไรกันแน่ แหม่ง ๆ อ่ะ
-
ปวดตับจริงๆปัญหาครอบครัวอีกแล้ว
-
:serius2:
-
พยสู้ๆ
-
เราว่ามีคนมาเป่าหูแน่เลย :m16:
-
ปัญหาครอบครัว
มันใหญ่ระดับชาติ :z3:
-
อุปสรรคชิ้นใหญ่เลย
-
พายสู้ๆ
-
มีงานเข้าๆ พายซะแล้ว :เฮ้อ:
ถ้าเป็นคนนอกก็พอว่า นี่เป็นเจ้ใหญ่เชียว
-
:ped149: สู้สู้ พาย
-
สงสารน้องพายยยยย โธ่ :sad4:
เกรซเป็นคนวิ่งแจ้นไปบอกพี่สาวของบลูรึเปล่าอ่ะ
:m16:
-
รอจ้ารอ รอตอนต่อไปค่า :call:
-
พูดยากอ่ะ .....ถ้าเกิดจากการรักน้องจริง มันก็น่าเห็นใจนะ
อาจกลัวรู้ถึงหูพ่อแม่ เลยอยากให้น้องคบผู้หญิงแบบปกติ กลัวครอบครัวจะรับไม่ได้
แต่ถ้าเกิดจากนังเกรซ หรือโดนยุยงหรือไปฟังใครเขามาละก็....... แย่หน่อย
เอาน่าปัญหามีไว้แก้ไข อุปสรรคมีไว้ฟันฝ่า(แต่อย่าเยอะนะ)
-
พายสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เกรซนี่น่าขุดหลุมฝังแล้วเทคอนกรีตทับ จะได้ไปเกิดซะที :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปัญหาใหม่นี่ท่าทางจะยุ่งแน่ๆ แต่เชื่อว่าบลูไม่ทิ้งพายชัวว พายมั่นใจเข้าไว้ สู้ๆ!! :กอด1: :L2:
-
ตายล่ะน้องพาย นี่แค่ด่านพี่สาวนะ ยังเหลือพ่อแม่บลูอีกล่ะ
คนอ่านชักหนักใจล่วงหน้าแทนน้องพายแล้วเด้อ ทางเดินของน้องพายกับบลูชักจะขรุขระแล้วล่ะ
แต่ให้ถือเสียว่านั่นคือสีสันที่แต่งแต้มให้ชีวิตไม่จืดชืด(ปลอบใจน้องพายหรือปลอบใจคนอ่านเองก็ไม่รู้เนาะ)
-
แค่น้องเกรซก็ขยาดแล้ว
เจอพี่โบว์เข้าไปอีก เอาเว้ย
ชีวิตมันต้องมีอุปสรรคกันบ้างล่ะ
พายกับบลู สู้ๆ เข้มแข็งเข้าไว้
-
o22 o22 o22 o22
อีพี่โบว์นี้ถ่าจะแสบบบบ
-
อุปสรรคมาแล้ว สู้ๆนะ พายบลู T-T
-
:a2: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวเ้ลย (โคตรปวดตา =_=;; แต่ก็อยากอ่าน ฮ่าๆ)
เราหลงรักคู่ของไผ่กับฝิ่นมากๆ ดูจริงใจ รักจริง ปากตรง (ตรงเวอร์)
ออกแนวแรงทั้งคู่ แต่ทั้งคู่ก็เชื่อใจกันและกันเสมอ
แต่ก็เป็นคนขี้หึง+ขี้หวงทั้งคู่ ฮุฮุฮุ ทำไงได้แฟนมีเสน่ห์ขนาดนี้
-
ตอนที่ 40 บลูกับพาย
ตั้งแต่กลับมาจากบ้านจนถึงห้อง กินข้าว ดูหนัง นั่งทำรายงาน สารพัดจะทำ ยกเว้นเรื่องเดียวที่อยากจะทำแต่เจ้าตัวเขายังไม่อนุญาต ได้แต่เฝ้าดอมดมเป็นโรคจิตไปก่อน
“พาย”ผมเรียกคนนั่งข้าง ๆ มีกลิ่นแมนทอลอ่อนๆของบุหรี่ ผมไม่ค่อยชอบให้พายสูบหรอก แต่นานครั้งเจ้าตัวเขาจะสักที เรื่องกินเหล้าก็ถ้าไม่ใช่กับพวกผมก็ไม่ค่อยกิน แต่คอแข็งนะ เห็นอย่างนี้เถอะ ภายนอกมันดูนุ่มนวล อ่อนหวาน ดูพ่อบ้านพ่อเรือน แต่มันเป็นคนใจแข็งมากเวลาที่มันไม่เอาอะไรเลย
“อะไร”ถามเลิกคิ้ว
“เป็นอะไรหรือเปล่า”ผมถามคนตัวเล็กที่นั่งกอดเข่าดูทีวี
“มึงน่ะแหละเป็นอะไร เห็นมองกูอยู่นั่นแหละ อดใจไม่ไหวจะฟันกูไง”มันย้อนผมกลับมากวนๆ
“ไม่ฟันหรอก อยากจะฟัดมากกว่า”ผมก็ย้อนกลับยิ้มๆ ตอนรู้จักกันใหม่ๆ มันพูดกูมึงกับผมก่อนเลยนะ ผมยังอึ้งเลยว่าไอ้หน้าหวานนี่ทำไมมันพูดจาห้าวจังวะ ดูอ้อนแอ้นแต่เวลาโมโหก็เอาเรื่องอยู่
“อยากมากไหม”ไม่ด่าโว้ย ถามกลับอีก
“มาก แต่พายไม่ยอมก็ไม่ทำหรอก”ผมรับตามจริง ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน ถึงจะมีเพศนี้เข้ามาหาผมเยอะก็ตาม แต่ไม่เคยนึกพิศวาสซักที จนมาเจอไอ้เพื่อนคนนี้แหละ ที่ผมพยายามปฏิเสธตัวเองมาตลอดแต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด ยอมจอดที่มันคิดว่าทำไงก็ได้ กูต้องเอาไอ้นี่มาเป็นแฟนให้ได้ ตอนแรกผมยังเคยนึกว่ามันเป็นแฟนกับไอ้ไผ่เลย
“ไม่ใช่ไม่ยอม แต่ยังไม่พร้อมมากกว่า”มันบอกผมเรียบๆ หันหน้ากลับไปทางเดิม
“กลัวเหรอ”ผมถามมันก่อนจะดึงมันมาหนุนตัก มันก็ยอมโดยดี เอามือผมไปกุมไว้
“กูไม่ได้กลัวเรื่องมีอะไรกับมึง”มันตอบผมไปถึงเรื่องนั้น บางครั้งมันก็อายแต่บางครั้งมันก็พูดได้หน้าตาเฉยเหมือนกัน
“หึหึ ไม่อายเลยเน๊าะ”ผมหัวเราะเอามือบิดจมูกมัน
“อยู่กับมึงมากมั้งเลยด้าน”มันก็ย้อนผมกลับมา
“ติดจากไอ้หวานหรือเปล่า เอ หรือว่า เมียไอ้ไผ่วะ”ผมก็หยอกมันกลับไปอีก
“เดี๋ยวกูจะบอกให้มันสองคนมาด่ามึง ไปว่ามัน”มันทำหน้าขู่ผมๆ ก็ยักคิ้วกวนให้ประมาณว่าไม่กลัว
“พูดถึงไอ้ฝิ่นมันก็แปลกดีนะที่มาเป็นแฟนไอ้ไผ่ได้”มันพูดยิ้มๆออกมา มันเคยบอกทุกวันนี้มันก็ยังไม่อยากเชื่อว่าไอ้ไผ่จะมีแฟนเป็นผู้ชาย
“บลูว่าไอ้ไผ่มากกว่าที่แปลก ที่ไปชอบไอ้ฝิ่น”ผมก็บอกกลับไปอีก คบกับมันมาจนจะเรียนจบก็เพิ่งเห็นมันจริงจังกับคนนี้แถมเป็นผู้ชายด้วย
“เออว่ะ เพราะตั้งแต่เห็นมันมากูไม่เคยเห็นไอ้ไผ่มันจะอยู่กับใครได้นานขนาดนี้เลย นิสัยนี้คนละขั้วเลย ตลกดีเวลาเห็นมันอยู่ด้วยกัน ไอ้เชี่ยะนี่ก็ชอบแหย่ให้มันด่า ไอ้ฝิ่นก็ไม่ค่อยจะยอมคน ดูหยิ่งๆ แต่เวลาอยู่กับไอ้ไผ่ก็เป็นคนละคนเลย แต่มันทันกันดี ไอ้ไผ่ก็ไม่เคยนอกหน้าขนาดนี้เลยนะโว้ย”มันว่าผมก่อนจะพูดถึงไอ้คู่นั้นอย่างอารมณ์ดี
“อิจฉาเหรอ หืม”ผมก้มไปถามชิดปากมัน
“มั้ง”มันก็ตอบยิ้ม ๆ ผมเลยจุ๊บปากมัน ที่ตอบกลับมาอย่างเชี่ยวขึ้น แสดงว่าผมสอนดี หุหุ ก่อนจะผละออกมองหน้ากันนิดหน่อยผมเห็นความกังวลในตามัน
“บลูไม่รู้ว่าพายกังวลอะไรอยู่ มีอะไรที่จะแบ่งรับได้ไหม”ผมลูบแก้มใส มันเอามือผมแนบแก้ม พายน่ารักวันนี้ดูอ้อนๆ ผมอยากให้พายอ้อนผมเยอะๆ อยากให้ร้องขอโน่นขอนี่ ถ้าเป็นแต่ก่อนที่ผ่านมาผมรำคาญนะกับการเรียกร้องของคนที่เคยคบแต่กับพายผมอยากให้เป็นแบบนั้น
“เราคิดดีแล้วเหรอที่คบกันแบบนี้”มันถามผม ซึ่งครั้งหนึ่งเคยถามไปแล้ว ผมจับมันลุกขึ้นมานั่งตักและกอดเอาไว้ เอาคางเกยไหล่
“คิดดีแล้ว ไม่มีไตร่ตรองซ้ำซ้อน”ผมพูดบอกด้วยความมั่นใจ”ยังต้องคิดอะไรอีก”ผมถามต่อ
“มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”มันพูดลอยๆ
“มันไม่ง่ายหรอก ถ้าคิดคนเดียวทำคนเดียว แต่ถ้าเราช่วยกันคิดช่วยกันทำมันก็จะง่าย”ผมบอกอย่างที่ใจคิด
“บลู มึงรักกูมั้ย”มันถามผมอีก
“รักสิ ถามอีกสักกี่ครั้งก็ตอบอย่างนี้แหละ”ผมบอกมันด้วยความจริง
“กู เอ้อ สมมุตินะ ถ้ามีคนไม่ยอมรับเรา แบบให้แยกกันน่ะ มึงจะทำไง”มันถามผมด้วยเสียงที่ดูกังวลมาก ผมว่าพายต้องมีอะไรในใจแน่ แต่ผมไม่คาดคั้นหรอก จะค่อยๆตะล่อมให้มันพูดออกมาเอง
“ใครล่ะ ยกตัวอย่างได้มั้ย ถ้าเพื่อนก็ตัดไปได้เลย ไอ้พวกนั้นโออยู่แล้ว”ผมถามหยั่งเชิง
“ก็คนรอบข้าง อย่างคนอื่นที่มหาลัยอะไรแบบนี้”มันยังแถไปอีก
“ไม่สน ไม่ได้มามีส่วนร่วมในชีวิตด้วย ช่างมัน”ผมตอบโดยไม่ต้องคิด”เอาตรงๆหน่อยสิไม่ต้องอ้อม”ผมบอกต่ออีก
“คนในครอบครัวมึงล่ะ”มันพูดออกมาจนได้ ผมคิดว่าวันนั้นต้องมีอะไรแน่ มันดูผิดปกติตั้งแต่พี่โบว์พูดแบบเหมือนไม่อยากให้ผมไปคอนโด ทั้งที่แต่ก่อนแกไม่เคยยุ่งเลย ถ้ามีผู้หญิงมาติดผมแล้วกริยาท่าทางไม่ถูกใจแก โดนทันที ผมก็ไม่เคยห้ามเพราะอย่างที่บอกผมไม่ใช่คนดีอะไรนัก ดีซะอีกที่พี่จัดการออกไปโดยเฉพาะพวกที่ชอบตื้อและเรียกร้องไม่มีวันพอ ในตอนนั้นนะที่ผมคิดแบบนั้น แต่ตอนนี้พอย้อนกลับไปมองผมโคตรเลวเลยที่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงพวกนั้น คนที่ดีก็มีไม่เคยเรียกร้องอะไรเต็มใจทั้งสองฝ่าย แต่ผมก็ไม่เคยสนใจหรือให้ความรักให้แต่วัตถุอย่างเดียว กรรมตามสนองผมแล้วมั้งถ้าจะมีอะไรมาขัดขวางความรักของผมกับพาย ผมอยากจะบอกว่าขอรับไว้คนเดียวก็พอ ไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องเจ็บแม้แต่นิดเดียว
“บลูจะทำให้ดีที่สุด”ผมพูด จูบนิ้วมันเหมือนเป็นคำสัญญา”จะไม่ทิ้งพายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม บอกแล้วไงเราจะคิดด้วยกัน บลูพร้อมเสมอ อยู่ที่พายจะปล่อยมือหรือเปล่า”ผมพูดจับหน้าให้มันหันมามอง พายจูบปากผม ทำไมน่ารักอย่างนี้วะ อ้อนเยอะๆหน่อยสิ
“กูตัดสินใจเลือกมึงแล้วนะ ไอ้เลว”มันพูดจริงจังในตอนแรก ก่อนจะยิ้มๆในตอนท้าย ผมหัวเราะออกมา
“ดีแล้วล่ะ ถ้าบลูเป็นคนดีพายก็ไม่รักอ่ะดิ”ผมกัดจมูกมันเบาอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหยอกกันจนมันหลับ ผมอุ้มเข้าไปนอนกอดมันเอาไว้ สิ่งที่ผมคิดคงเป็นจริงแน่ วันนั้นเกิดอะไรขึ้น เอาเถอะพายไม่บอก ผมจะหาด้วยตัวเอง
V
V
V
V
“วันนี้เหรอครับแม่ อืม ไม่ได้ก็ต้องได้ ใครจะขัดได้ล่ะครับ ครับๆๆ”ผมรอให้แม่วางก่อนๆจะวาง ถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ทำไมไอ้พวกนี้ถึงมองหน้าผมวะ ส่วนที่รักผมพาเมียไอ้ไผ่ไปหาหมอ มันกลับมาผื่นขึ้นเต็มตัวเลย สงสัยจะแพ้น้ำหรือไม่ก็อะไรสักอย่าง แปลกใจเหรอครับว่าทำไม ผัวมันไม่พาไป มันก็อยากจะพาเมียมันไปเอง แต่พวกผมต้องทำโปรเจ็คให้เสร็จวันนี้ ที่รักผมที่หาข้อมูลและวางรูปแบบให้หมดแล้วก็เลยพาไปเอง
“ผายลมทำไมวะ”ไอ้เจย์ถามได้กวนตีนมาก
“กูปวดขี้ จะแดกมั้ยละ”ผมเลยหันไปรับมุกมัน
“กูอิ่มแล้ว”มันก็ยิ้มตอบรับ ผมส่ายหน้าก่อนจะดูงานที่ไอ้ไผ่กำลังจัดแต่งตัดต่อ กระดิกตีนไปพลาง อารมณ์ดี เมียมึงกลับมาแล้วนี่ ก่อนมันจะหันมามองพวกผม ไอ้เชี่ยะมองไม่ให้สุ่มให้เสียง หันกลับไปไม่พูดไม่จา เอาตีนสะกิดไอ้หวายที่นั่งเล่นไอแพดไอ้ฝิ่น หัวเราะคิกคักดูรูปไปมา ไอ้เจย์นั่งข้างๆ วิพากษ์วิจารณ์กันสนุกปากเลย รูปสาวๆนี่ดูนานหน่อย ไม่รู้เมียมันไปส่องสาวที่ไหนมา มีแต่รูปร่างชวนฝันและน่าฟันทั้งนั้น หมายถึงไอ้สองตัวนั้นนะ ผมเลิกแล้ว
“มือฝรั่งเชียวนะมึง อะไร”มันพูดก่อนจะถาม มันไม่ตอบพยักหน้าให้ดูงาน”เออ ๆ พอแล้วล่ะ ปริ้นท์เลยจะได้เสร็จ”ไอ้หวายเออออ สั่งเสร็จสรรพ
“มึงดูเครียดๆนะไอ้บลู เป็นไรวะ”ไอ้หวายที่เลิกสนใจไอแพด หันมาให้ไออุ่นกับผมแทน
“นั่นดิ ทุกทีกูเห็นมึงสุขีๆจะตาย อย่าบอกนะแค่ไอ้พายไม่อยู่มึงจะขาดออกซิเจน”ไอ้เจย์เสนอความเห็น
“พูดอะไรหน่อยมั้ยครับ”ไอ้หวายหันไปถามไอ้ไผ่ ที่นั่งกินขนมที่เมียมันซื้อมาฝาก ตีนวางพาดเก้าอี้อีกตัว มึงน่าจะนอนแดกไปเลยก็ได้
“อย่ายุ่งกับกู”ไอ้ไผ่บอกมัน ก่อนจะกินต่อ ไอ้หวายยักไหล่ มันพูดเล่นไปงั้นแหละ
“ปู่เมียมึงมาเมื่อไร”ผมถามไอ้ไผ่ที่หันมามอง
“อาทิตย์นี้แหละ”มันก็ตอบแค่นั้น
“มึงไปหามั้ย”ผมถามต่อ
“ดูก่อน”มันบอก ก่อนจะมองหน้าผม”มีอะไร”มันถามกลับบ้าง ผมมองหน้าพวกมันสักพัก ก่อนจะเล่าให้ฟัง
“พายบอกอะไรมึงมั้ย”ผมถามไอ้หวายหลังจากพูดจบ มันก็พยักหน้า
“ก็นิดหน่อย แต่มึงถามมันเองดีกว่า”มันพูดก่อนจะโยนให้ผมไปถามเอง
“กูไม่อยากคาดคั้นว่ะ แต่กูรู้พายกังวลและคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับที่บ้านกู”ผมส่ายหน้า ก่อนจะบอกต่อ
“เขารู้กันแล้วเหรอ”ไอ้เจย์ถามขึ้นมา
“กูยังไม่ได้บอกใคร ไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่พายบอกยังไม่พร้อมขอให้ค่อยเป็นค่อยไป”ผมบอกพวกมัน
“ก็แล้วมันจะกังวลอะไรวะ”ไอ้เจย์พูดอีก มีแต่ไอ้หวายที่เงียบไม่พูด ผมเข้าใจมันเป็นญาติเลยไม่อยากจะออกความเห็นอะไรมาก ไอ้ไผ่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงถ้าไม่เล่ามันก็จะไม่ถาม พูดแค่ว่าอยากให้ช่วยอะไรก็พูดมา
“กูไม่อยากคิดว่ะ กลัวบาปที่จะไปโทษพี่ตัวเอง แต่กูว่าสองคนนั้นต้องคุยอะไรกันสักอย่าง”ผมพูดก่อนจะมองไปข้างนอก
“พี่โบว์ปกติแกก็ใจดีนะโว้ย ถึงจะเจ๊เบียบไปนี๊ดส์นึง ก็ไม่น่าจะมีปัญหาถ้ามึงยังไม่ได้บอกแก และถึงรู้กูว่าแกไม่น่าจะขัดนะโว้ย ก็เห็นเอ็นดูไอ้พายจะตาย”ไอ้เจย์พูดถึงพี่ผม
“ก็สถานะมันเปลี่ยนไง”ไอ้หวายพูดลอยๆ ก่อนจะแย่งขนมไอ้ไผ่มากิน
“อืม อาจจะมีส่วน”ไอ้เจย์พยักหน้าเห็นด้วย “มึงว่าไงไอ้ไผ่”ก่อนมันจะหันไปถามไอ้ไผ่ ที่มองนิ่งๆ ผมเดินไปนั่งข้างมัน
“กูไม่มีความเห็นอะไร เพราะอีกหน่อยกูก็อาจจะเจอบ้างก็ได้ แต่สิ่งเดียวที่คิด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”มันพูดเหมือนไม่ใส่ใจแต่นั่นแหละคือความห่วงใยที่มันมีให้
“กูก็คิดอย่างนั้น แต่กูบอกพายไปแล้ว กูจะไม่ทิ้งพายแน่”ผมเห็นด้วยกับมันก่อนจะพูดย้ำอีก ไอ้หวายมองหน้าผม
“ถ้ามึงทิ้งมันหรือทำให้มันเสียใจ กูเล่นมึงแน่ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ”มันก็ย้ำให้ผมฟังเหมือนกัน
“ถ้ามึงเป็นเพื่อนกู จะรู้ว่ากูพูดจริงทำจริง”ผมก็บอกมันอย่างจริงจังเหมือนกัน มันก็พยักหน้ารับ
“มึงกลับบ้านเหรอวะ”ไอ้เจย์เปลี่ยนเรื่องถาม มันคงได้ยินผมคุยกับแม่
“เออว่ะ เพื่อนแม่กูเขามากินข้าวที่บ้าน คงจะแขกสำคัญถึงได้ให้กูกลับบ้าน”ผมก็บอกมันตามตรง ไม่มีอะไรต้องปิด
“กูก็ว่างั้น ดูตัวเปล่าวะ ถึงได้ตามมึงกลับไปกินด้วย”ไอ้เจย์พูดอีก เหมือนจะพูดเล่น แต่ทำเอาผมเริ่มคิดตาม เพราะบางครั้งเวลาเพื่อนแม่มาทีไรมักจะคุยเรื่องแบบนี้ทุกที
“เออ กูลืมนึกไปเลย เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงพี่กูอยู่ข้างๆด้วย เอาไงดีวะ”ผมทำหน้าเหมือนนึกขึ้นมาได้
“ก็ไม่ทำไง มึงก็กลับไป”ไม่ใช่เสียงไอ้พวกนี้ครับ พายกลับมาพอดีหิ้วขนมของกินมาเต็มเลย ไอ้ฝิ่นเดินยิ้มแป้นไปนั่งข้างผัวมัน ที่ทำเป็นผลักไสมันแต่หน้าอมยิ้ม
“เดี๋ยวติดกู”มันบอกเมียมันที่หน้าบึ้ง ก่อนจะแสยะยิ้ม
“นี่นี่ๆๆๆๆ ให้เป็นต่อกูเลย รังเกียจดีนัก ถ้าหายอย่ามากอดนะ”มันเข้าไปกอดรัดเอาตัวถูไอ้ไผ่ไปมา เหมือนหมาที่นัวเนียไล่เลยเจ้าของ ไอ้หวายก็ช่วยผลักมันเข้าไปอีก
“หมอเขาว่าเป็นไร”มันเล่นกันจนเหนื่อยก็จับเมียมันนั่งตรงหว่างขา”อยู่เฉยๆสิ”มันจับมือเมียมันที่จะเกา
“น้องคัน”มันบอก ไอ้ไผ่มันเอาเจลล้างมือตัวเอง ก่อนจะลูบให้ไปมา เล่นเอาไอ้หวายกับไอ้เจย์เบะปาก ทำท่าอ้วกใส่ แต่มันสองคนไม่สนใจ นอกจากตีนไอ้ไผ่ที่ถีบเก้าอี้ไปใส่พวกมัน พายก็หัวเราะก่อนจะหยิบของออกมา
“เดี๋ยวก็หาย โรคเวรกรรม”มันปลอบก่อนจะพูดแหย่ มือก็ทำยังหน้าที่ต่อ
“เวรกรรมตรงไหนวะ”เมียมันถาม
“ตรงที่มึงหนีไปเที่ยวไม่เอาผัวไปด้วยไง”ไอ้หวายเสนอตอบแทน
“อยากไม่ว่างเองนี่หว่า ตรงนี้ด้วย”มันลอยหน้าตอบก่อนจะอ้อนต่อ ไอ้นั่นก็ทำตามปากบ่นไปงั้นแหละ
“ไม่เป็นไรแค่แพ้น้ำในสระ ที่คงจะสกปรกไปหน่อย”พายบอกก่อนจะหยิบกล่องขนมและกล่องข้าวมาวางตรงหน้า ก่อนจะเดินเอาไปให้พวกไอ้กราฟ ไอ้แทรนด์ ไอ้หวาน และเพื่อนอีกสองสามคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งมีบอร์ดกั้นอยู่ ไอ้พวกนั้นขอบใจ แดกอย่างห่าลงก่อนจะหันมาแซวไอ้ไผ่กับเมียมันนิดหน่อยและลงมือทำงานต่อ
“พาย”ผมเรียกก่อนเจ้าตัวจะเดินมานั่งข้างยื่นข้าวกล่องให้ พายรู้เสมอว่าผมชอบกินข้าวหมูแดงหมูกรอบลาดน้ำเยอะๆ
“กินซะก่อนค่อยพูด และทำถึงไหนกันแล้ววะ”มันบอกก่อนจะแกะของตัวเองมากินบ้าง
“ใกล้จะเสร็จแล้ว”ผมบอก
“ดี จะได้สบายสักที”พายพูดอีกครั้ง จนพวกผมกินกันเสร็จ ไอ้ฝิ่นก็กลับก่อน ลุงชิตคนขับรถที่บ้านมารับ ไอ้ไผ่จะไปส่งแต่มันบอกไม่เป็นไรทำงานให้เสร็จเถอะ มันก็ช่วยผัวมันทำรายงานได้เยอะเหมือนกัน เห็นมันรักกันดีก็ดีใจด้วย
“พวกพี่ยังไม่กลับกันเหรอคะ เอมเอาขนมมาฝาก”เสียงใสๆทักขึ้นมา ทำให้หันไปมอง”อ้าว ฝิ่นอยู่ด้วยเหรอ แล้วเป็นไงบ้างหายหรือยัง”ก่อนน้องเขาจะวางของ เดินไปหาไอ้คู่นั้นที่ยังนั่งอยู่ท่าเดิม
“ก็ดี”ไอ้ฝิ่นตอบสั้น ๆ
“ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมาก พี่ไผ่กินขนมสิเอามาฝาก”น้องเอมพูดก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ไผ่
“อืม”มันตอบสั้นๆ ทำเอาน้องเอมลดรอยยิ้มลงไปหน่อย ก่อนจะชวนให้พวกผมกินด้วย
“ลุงชิตมาแล้ว”ไอ้ฝิ่นบอก ไอ้ไผ่พยักหน้ามือก็เก็บของใส่ให้ ไม่สนใจคนตรงหน้า
“พรุ่งนี้มาเรียนเปล่า”มันถาม เมียมันส่ายหน้า
“หมอให้พักสองวัน”มันบอกก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวที่ผัวมันส่งให้มาใส่ พายบอกมันมีไข้ด้วย หมอเลยให้พัก
“อืม งั้นก็พัก”มันบอกเมียมัน
“ไปห้องไม่ได้เหรอ”มันอ้อนต่อ ไอ้ไผ่ส่ายหน้า
“ช่วงนี้ยุ่งอยู่ไม่มีเวลาดูแล อยู่กับป้านวลก่อน”มันบอกเมียมันที่หน้าเริ่มงอ น้องเอมมองอย่างไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ผมว่าน้องรู้เห็นขนาดนี้แล้วน่าจะตัดใจได้แล้ว
“ก็ได้”มันพูดงอนๆ ไอ้ไผ่เอามือกอดไหล่มันเดินออก น้องเอมก็ยังมองไม่เลิกจะเดินเข้ามา แต่ไอ้เจย์กับไอ้หวายเรียกและชมว่าขนมอร่อยเหมือนเป็นการกันท่าแบบสุภาพๆ
“เดี๋ยวพี่ไปหา”มันพูดอีก เล่นเอาผมมองหน้ามันเลยที่พูดได้อ่อนมากไม่เคยได้ยิน พายอมยิ้ม พวกนั้นไม่ได้ยินหรอก เมียมันยิ้มออกพยักหน้ารับ
“กลับแล้วนะ พี่พาย พี่บลู”มันหันมาลาพวกผม และหันไปโบกมือให้ไอ้สองตัวอย่างกับนางงาม
“เออ หายไวไว”ผมก็บอกมัน
“ว่าแต่หมอหล่อเน๊าะ เขาขอเบอร์พี่พายเหรอ”มันยกยิ้มพูดกับไอ้พายแต่ตามองมาทางผม
“เฮ้ย อะไรหมอที่ไหนวะ อย่าเพิ่งไป ไม่ต้องหายแล้ว มาเคลียร์ก่อนเลย”ผมเรียกมันที่ ยักคิ้วกวนๆใส่ ก่อนไอ้ไผ่จะกอดคอให้มันหันกลับเดินเร็วขึ้น
“จริงเหรอ”ผมหันไปถามพาย
“อืม หล่อจริงๆ”พายบอกนิ่งๆ กินขนมต่อ
“และให้เบอร์ด้วยเหรอ”ผมถามก่อนจะร้องออกมาเมื่อโดนหยิกเข้าให้”โอ้ย พอแล้วเนื้อจะขาด”
“กูให้ที่อยู่เขาไปด้วย มีไรมั้ย”ถลึงตาใส่แถมประชดอีก
“พูดเล่นเอง”ผมบอกก่อนจะง้อให้มันยิ้ม ทั้งที่มันก็อมยิ้มอยู่แล้ว ก่อนจะหันไปสบตาน้องเอมเข้า น้องถือกระเป๋าเดินเข้ามา
“ดูพี่รักกันดีนะคะ”น้องพูดยิ้มๆใส่เหมือนจะแหย่แบบทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมว่าแปลกๆ
“ก็ปกติอยู่แล้วของคนรักกัน”ผมก็ตอบกลับไปยิ้มๆ น้องเอมหุบยิ้มหน้าเชิดๆ อ้าว กูพูดอะไรผิดวะ
“เอมกลับก่อน”น้องเอมหันไปพูดกับไอ้พวกนั้น มองหน้าผมก่อนจะเดินออกไป
“บลูพูดอะไรผิดเหรอ เหมือนน้องจะโกรธ ทุกทีไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย”ผมหันไปถามพายอย่างไม่รู้จริงๆ
“เขานึกว่ามึงพูดประชดเขามั้ง”พายพูดแบบไม่สนใจ แต่หน้าตาก็ดูจะแปลกใจไม่น้อย
“กูว่าน้องเขาคงอารมณ์เสียไอ้ผัวเมียคู่นั้นมั้ง ที่โชว์สวีทต่อหน้าเลยหาที่ระบาย”ไอ้เจย์พูดออกมา มันก็คงจะแปลกใจเหมือนกัน
“แล้วลงที่กูเนี่ยะนะ แม่ง”ผมอารมณ์เสียเลย ถ้าน้องเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ
“กูว่าน้องเอมนี่ไม่ธรรมดาว่ะ ดูแล้วไม่ตัดใจจากไอ้ไผ่ง่ายๆแน่”ไอ้หวายพูดขึ้นมา
“แล้วมึงว่าเมียไอ้ไผ่มันธรรมดาเหรอ และถ้าเจอไอ้ไผ่จะยิ่งกว่านี้”พายพูดออกความเห็น”มึงก็ใจเย็น ปล่อยๆไป ตอนนี้รีบทำงานให้เสร็จและมึงก็รีบกลับบ้านซะ”พายบอกผมก่อนจะลงมือทำงานต่อ
“พายไม่โกรธใช่ไหม”ผมถามพายที่นั่งเงียบๆ มือก็เปลี่ยนเพลงไปด้วย ตอนแรกพายจะกลับพร้อมไอ้หวายเพื่อที่ผมจะได้ไม่เสียเวลา แต่ผมรั้งเอาไว้ให้กลับด้วยกัน
“พูดมาก จะคุยก็รีบคุยเดี๋ยวก็เลยเวลานัด”พายว่าแต่ไม่มองหน้า ผมจับมือพายไว้
“พายเชื่อบลูนะ”ผมบอก มือก็กระชับ อีกฝ่ายก็กระชับตอบมาแล้วพูดต่อ“ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ขอให้ฟังบลูก่อนอย่าฟังคนอื่น”
“รู้น่า โตแล้ว”พายบอกหงุบหงิบ
“มันต้องจบด้วยดี”ผมยืนยันอีกครั้ง
“แล้วถ้าไม่ดีล่ะ”พายถามเบาๆ
“ไหนบอกโตแล้วไง”ผมย้อนยิ้มๆ มันเลยตีมือให้ปล่อย
“เออ เรื่องมาก”พายรับคำ ผมยกมือมาจูบ ก่อนจะปล่อยและขับต่อจนถึงบ้าน ก่อนจะลงผมดึงพายเข้ามาจูบเป็นการยืนยันและต้องการกำลังใจ อีกฝ่ายก็ตอบรับกลับมา
“ฝันถึงบลูนะ”ผมบอกชิดติดปากอิ่ม
“รู้แล้ว”พายตอบมาหน้าแดง น่ารักฉิบหาย เลยจูบอีกที ทีนี้โดนจิกหัวออกเลย”พอ พอ ไอ้นี่ลามปามไปได้แล้ว”ก่อนจะลงจากรถรีบเข้าบ้านทันที ผมมองตามจนพายเข้าบ้านแล้ว ก็ขับรถออก
V
V
V
V
“นึกว่าจะไม่มาซะอีก”เสียงหวานๆทักก่อนจะกอด
“มาสิครับ มีเหรอแม่สั่งบลูจะไม่กลับ”ผมพูดเอาใจท่าน แต่เป็นความจริง แม่เป็นคนใจดีเข้าใจผมมากที่สุด น้อยมากที่จะขัดใจ เพราะตอนผมเกิดแม่ไม่ได้เลี้ยงเองตอนนั้นธุรกิจที่บ้านกำลังรุ่งและก็ยุ่งไปด้วย คุณยายเป็นคนเลี้ยงถึงจะมีพี่เลี้ยงก็เถอะ ท่านกลัวผมน้อยใจ ตอนคุณยายเสียผมกลับมาอยู่บ้านแรกๆรู้สึกไม่มีความสุขเลยคิดถึงแต่ยาย พ่อก็ปลอบใจแต่ในแบบผู้ชาย มีแม่กับพี่สาวนี่แหละที่ประคบประหงมเอาใจจนผมรู้สึกดีขึ้น ไอ้บราว์ก็คอยแหย่ตลอด แต่ผมก็รักมันมากเป็นห่วงด้วย มันนิสัยคล้ายๆผมค่อนข้างใจร้อน แต่ก็ขี้เล่น มันติดพายมากตอนพามาบ้านใหม่ๆ มันชอบเลยล่ะ คลอเคลีย อ้อนให้สอนโน่นสอนนี่ เล่นเกม แถมยังมานอนด้วย แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่หลังๆชักเริ่มไม่ชอบให้มันมาใกล้ชิดพาย หวง ถึงจะน้องก็เถอะแต่ของกูโว้ย หึหึ
“ปากหวานจริง มิน่าล่ะสาวถึงได้ติด เมื่อไรจะพาลูกสะใภ้มาให้แม่รู้จักบ้างล่ะ”ท่านหยิกแก้มผมก่อนจะถามล้อๆ ก็มาบ่อยอยู่นะแม่ก็ชอบด้วยนี่
“แม่อยากรู้จักเหรอ”ผมหนุนตักถามท่าน
“พูดอย่างนี้แสดงว่ามีแล้วเหรอ”ท่านลูบหัวผมอย่างเอ็นดู
“แม่อยากได้ลูกสะใภ้แบบไหน”ผมถามท่านต่อ
“แค่ลูกชอบก็พอแล้ว ขออย่างเดียวอย่าให้มาเหยียบหัวพ่อแม่เป็นพอ”ท่านบอกยิ้มๆ เหยียบหัวในที่นี้ของท่านคือ เรื่องกิริยามารยาท
“งั้นก็คงได้ตามนั้นแล้วล่ะ”ผมพูดพร้อมกับจูบมือแม่
“เหรอ แล้ววันนี้ไม่พามาล่ะ”ท่านเลิกคิ้วใส่ ยิ้มอย่างหวาน ผมยิ้มตอบก่อนจะมองท่าน”มีอะไรจะบอกแม่มั้ย”
”แม่”ผมเรียก มือก็จับอยู่อย่างนั้น
“ว่าไงครับ”แม่ยิ้มอย่างนุ่มนวล อ่อนโยน
“ถ้า เออ”ผมกำลังจะถาม
“อ้อนอะไรอีกล่ะ”เสียงหวานๆแต่ไม่เท่าแม่พูดขัดขึ้นมา ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวข้างๆ
“บลูเขากำลังจะบอกแม่เรื่องลูกสะใภ้นี่แหละ พอดีโบว์มาซะก่อน”แม่พูดยิ้มๆเป็นการล้อผม
“บลู”พี่ผมเรียกเสียงดังเลย
“ยายโบว์เป็นอะไร น้องยังไม่ทันจะพูดเลยทำตื่นเต้นไปได้”แม่พูดออกตัวแทน
“เปล่าคะแม่ แค่นึกไม่ถึงเฉยๆ”พี่โบว์บอกก่อนจะมองหน้าผมที่ตอนนี้ลุกมานั่งแล้ว
“พี่นึกไม่ถึงเรื่องอะไร”ผมถามเรียบๆ
“ก็เรื่องลูกสะใภ้ ไม่คิดว่าบลูจะคุยเรื่องนี้”พี่ผมก็ตอบไปเรื่อยก่อนจะหยิบน้ำส้มขึ้นมาจิบ
“แปลกเหรอ”ผมถามกลับ
“ไม่ได้แปลก ถ้าปกติ”พี่ผมพูดมาอีก มองหน้าผม งั้นคงเป็นอย่างที่ผมคิดพี่โบว์คงรู้เรื่องผมกับพายแล้ว แต่รู้ได้ไง พายบอกเหรอยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ นอกจากจะถูกคาดคั้นจริงๆ
“ผิดปกติตรงไหน ถ้าคนจะรักกันมันไม่อะไรมากำหนดแบ่งแยกหรอก ผมขอตัว”ผมบอกก่อนจะขอตัวหอมแก้มแม่อีกที
“บลู”ได้ยินเสียงพี่พูดตามหลัง ผมหันไปมอง แม่ดึงมือพี่โบว์ให้นั่งลง ก่อนจะพยักหน้าให้ผมขึ้นไป สวนกับไอ้บราว์ที่หน้าห้องพอดี
“เจอเจ๊คานจับได้อ่ะดิ”มันพูดยิ้มๆ เรียกฉายาที่มันตั้งให้ พี่ผมอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่มีแฟน ไม่ใช่ไม่มีคนมาจีบแต่เลือกมากไปหน่อยเลยถอยกันหมด
“มึงรู้เหรอเรื่องอะไร”ผมถามมัน ที่เข้ามาในห้องด้วย
“ผมน่ะรู้นานแล้ว เรื่องพี่กับพี่พายน่ะ เสียดายไม่เลือกผมวะ”ไอ้บาร์วพูดกวนๆใส่ จนผมต้องถีบมันให้ลงจากเตียง”พูดเล่นก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่บอกเลยว่าเจ๊รู้ได้ไง”มันโวยก่อนจะพูดทิ้งท้ายเหมือนไปรู้ความลับอะไรมา
“บอกมา อยากได้อะไรกูจะให้ ไอ้น้อง”ผมยื่นข้อเสนอให้มัน
“อยู่แล้วครับของฟรีแนบโปรโมรชั่นไม่มีในโลก”มันยังกวนตีนต่อ ผมเลยยกมือจะตบกบาล มันรีบกันทันที ”ใจเย็นดิ คือเรื่องของเรื่องมันเป็นอย่างนี้”มันก็เล่าให้ฟังว่าหลังจากผมกลับคอนโดวันนั้น มีเพื่อนแม่มาบ้านพร้อมลูกสาวเขาที่เรียน ม.เดียวกันกับผม มันจำไม่ได้ว่าชื่ออะไร แต่สวยมาก มันเดินไปหลังบ้านกะว่าจะไปเล่นกับพลูโต หมาลาบาดอร์ตัวโปรดมัน ก็ได้ยินเสียงพี่ผมคุยกับผู้หญิงคนนั้นอย่างสนิทสนม อยากให้รู้จักกับผม แต่ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะรู้จักผมแล้วเลยบอกว่า ดูแล้วผมน่าจะมีแฟนแต่ไม่แน่ใจเท่าไร พี่สาวผมเลยถาม แต่ทำเป็นอ้ำอึ้งก่อนจะบอกคร่าวๆ
“และเจ๊ก็เลยจ้างคนตามพี่ เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละ”มันเล่าจบก็มองหน้าผม”พี่อย่าบอกเจ๊นะ ผมยังไม่อยากโดนตัดค่าขนมและโดนฆ่าด้วย”มันรีบพูดทันที
“แล้วมึงเพิ่งบอกกูเนี่ยะนะ”ผมถามมันกลับ
“ก็จะบอกแต่ไม่มีโอกาสนี่หว่า วันนั้นว่าจะออกไปดักแต่เห็นพี่รีบกลับก็เลยไม่ได้บอก”มันก็โวยกลับมา
“แล้วโทรศัพท์มึงเอาไว้ดูคลิปอย่างเดียวไง บีบีมึงอีกเอาไว้รองพื้นหน้าไงวะ ไอ้ห่า”ผมสบถใส่มันอย่างหัวเสีย แต่ไม่น่าโกรธเท่าที่พี่ทำกับผมแบบนั้น แล้วผู้หญิงคนนั้นใครวะ เจ๋อไม่เข้าเรื่อง เกรชตัดไปได้เลยเพราะไม่เคยมาบ้าน ลูกเพื่อนแม่ผมก็รู้จักเกือบทุกคนไม่น่าพลาด
“มันไม่ได้อารมณ์ในการเล่า ว๊าก”มันเสือกวอนอีก เลยโดนถีบอีกซะ
“กูอยากรู้จริงๆใครวะ”ผมพูดลอยๆ
“เดี๋ยววันนี้พี่ก็ได้เจอ”มันยักคิ้วบอกยิ้มๆ “ก็นี่แหละแม่ถึงได้เรียกพี่กลับมาไง”มันบอกอีกครั้งก่อนจะแบมือ ผมหยิบเงินส่งให้มัน บางครั้งก็คิดว่าสอนให้มันนิสัยเสีย แต่มันบอกเขาเรียกว่าทำงานแลกเงินไม่บาปหรอก ปวดหัวกับมัน
“แค่นี้”มันโวย”อะไรบอกตั้งเยอะได้แค่เนี้ยะ”
“กูหักออก เป็นค่าที่มึงบอกช้า จะเอาไม่เอา”ผมบอกก่อนจะดึงกลับ มันรีบหยิบทันที ก่อนจะยักคิ้วลิ่วตากวนตีนมากเดินออกไป
“แต่ผมชอบพี่พายนะ สู้ๆๆ”มันยื่นหน้ากลับมาบอกอีก แถมชูสองนิ้ว ทำเอาผมอดยิ้มไม่ได้ ไม่คิดว่าเด็กอย่างมันจะเข้าใจอะไรได้ง่าย อาจเป็นเพราะมันยังไม่โตและไม่ใช่เรื่องตัวเองมันก็เลยไม่ต้องคิดมากล่ะมั้ง ผมส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าห้องไปอาบน้ำเพื่อจะลงไปรู้จักเพื่อนแม่
ผมเดินลงไปข้างล่างก่อนถึงห้องรับแขกก็ได้ยินเสียงคุยเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ บอกได้ว่าถูกคอมาก
“มาพอดีเลย บลูมานี่มา”แม่หันมาเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ พ่อยกมือตบไหล่เป็นการทักทายแสดงว่าท่านคงกลับมาหลังจากผมขึ้นห้องไปแล้ว”รู้จักเพื่อนแม่หน่อย ไม่ได้เจอกันนาน เพิ่งย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยได้สองปีนี่เอง”แม่บอกก่อนจะแนะนำให้รู้จักท่านชื่อ มารตรี
“สวัสดีครับคุณน้า”ผมยกมือไหว้ ท่านก็รับไหว้ดูยังสาวและสวยอยู่มาก
“ตามสบาย ต๊ายหล่อนะ ได้มาทั้งเค้าพ่อและแม่เลย”ท่านชมผม ที่ยิ้มรับหน่อยๆ
“แน่นอน ว่าแต่ยายโบว์พาน้องไปไหนเนี่ยะ”แม่ยิ้มรับก่อนจะถามหาพี่สาวและผู้หญิงอีกคนที่ผมอยากเจอหน้าไม่ใช่เพราะพิศวาส แต่อยากรู้ว่ามาป่วนผมทำไม
“โน่นไงเดินมาพอดี มารู้จักพี่เขาเร็ว”คุณน้าบอกก่อนจะเรียกให้เข้ามานั่งข้างๆ ผมอึ้งไปทันที ไม่ใช่เพราะว่าความสวย น่ารัก แต่คาดไม่ถึง
“สวัสดีคะพี่บลู”ยกมือไหว้ยิ้มอย่างหวาน ราวกับไม่เคยเจอกันมาก่อน
“เอม”ผมเรียกเบาๆ น้องดูไม่ตกใจหรือแปลกใจแต่อย่างใด ตรงกันข้ามยิ้มให้แบบหวานๆ แต่ดูแล้วจะเคลือบยาพิษแน่นอน คิดจะทำอะไรกันแน่
**********************************************************************************
-
ยัยเอมโรคจิต
คิดจะทำอะไรล่ะเนี่ย
จับไปถ่วงน้ำหน่อย :m16:
-
ว่าแล้วยายเอมนี่มันร้ายลึก
-
ร้ายลึกจริงๆ
ผู้หญิงแบบนี้ต้องเจอพี่ไผ่กับฝิ่น
บลูอย่าเสียรู้เอมนะ ก่อนจะตัดสินใจอะไร คิดให้รอบคอบด้วย
บลูกับพาย สู้ๆนะ
-
ใครก็ได้เอายัยเอมไปทิ้งที
-
เอมมมมมมมมมม อะไรเนี่ย??
เธออย่าทำดราม่านะๆๆๆ
-
ขอตบซักสิบฉาดได้มั้ยเนี่ย ยัยเอม ฮึ่ยๆ
เจ๋อไม่เข้าเรื่องเลยจริงๆ มันน่านัก
อย่าเฉียดมาแถวนี้เชียว เดี่ยวแม่จะจัดหนักให้
:angry2:
-
นั่นไงว่าแล้วเชียวววว นังน้องเอม
หล่อนหน้าใสใจคดมากกกกกกก ร้ายกาจมาก
:angry2:
ในใจคิดจะแย่งแฟนชาวบ้านไม่พอ ยังจะมาทำให้ครอบครัวคนอื่นผิดใจกันเหรอ
ใจร้ายมากกกกกก สมควรให้น้องฝิ่นจัดการชุดใหญ่
o3
-
ตบมัน
-
ยัยน้องเอมนี้ต้องโดนกำจัด
หมั่นไส้เห็นออกมาหลายตอนละ
ต้องเจอ ภรรเมียกำจัด ข้อหาเจือกกกก กับอยากได้ของคนอื่น
น่าหมั่นไส้จริงๆ ให้ฝิ่นกับพายสั่งสอนหน่อยจิ เจือกกกไม่เข้าเรื่องอะ :z6: :z6: :z6:
-
กูว่ล้วอีนี่มันรด+ร้ยงียบ คงอรื่องนี้มป็นข้อต่อรองน่
-
ชะนีมีปัญหาเกิดอาการคัน
จัดคาลาไมล์สักถังสิ
(http://www.yenta4.com/cutie/upload/912/1912/4fb0a6666e9f6.gif)
-
ว่าล่ะ (ตบเข่าดัง ฉาด) ต้องเป็นยัยนี่ แน่ๆๆ
ซื้อหวยไมไม่ถูกว่ะ เนี่ย
ชอบทำให้ครอบครัวคนอื่น เค้าราวฉานจริงๆ ยัยนี่ หนิ :fire: :fire:
-
ว่าแล้วตะหงิดๆ กับอากัปกิริยายัยเอมตั้งกะตอนอยู่มหาลัยแหละ
หล่อนไม่กล้าเล่นกับฝิ่นกับไผ่นะซี เพราะสองคนนั่นดูท่าจะเหนือกว่าหล่อน
แต่กับพายและบลู หล่อนคงคิดว่าไม่แรง เลยหันมาเล่นทางนี้
เพราะนางมันชะนีที่มีใจอิจฉาริษยา(เกย์) อาจจะแถมอาฆาตมาดร้ายด้วยมั้ง
แล้วนางยังเป็นชะนีที่มีใจเป็นคนพาลด้วยแหละ พาลเขาไปทั่วเลยนะนั่น
"ก็ชั้นเป็นชะนีที่สวยและรวยเยี่ยงนี้ ทำไมฉันต้องแพ้พวกนายด้วย"
หล่อนคงคิดแบบนี้กระมัง เลยทำเรื่องขึ้นมาซะ
อยากให้หล่อนได้รับบทเรียนแบบลืมไม่ลงจัง
-
ร้ายลึกนะยะ แสบจริงๆ
-
ชะนีเอมคงไม่ได้เปลี่ยนเป้าหมายใหม่มาเป็นบลูหรอกนะ
-
อ่านจบตอนนี้แล้วหมั่นไส้ยัยเอมมาก ๆใครก็ได้จัดการทีเถอะ
-
ทำไม ชื่อ เอม มันต้องร้ายทุกเรื่องเลยยย
มีลูกจะไม่ตั้งชื่อนี้เลยจริงๆๆ ฮ๋วยย
-
ตกลงยัยเอม จะก่อกวนทุกคู่เลยช่ายไหมมม :fire:
-
เฮ่อออออ คนเรา อ่านแล้วก็สังเวชเอม
ดีดดิ้นไปก็ไม่ได้ เลยหาเรื่องให้คนอื่น
สวยแต่เปลือกแบบนี้ใครได้ไปโคตรซวยเลย
-
รอจ้ารอๆ :กอด1:
-
มีแต่มารผจญ
-
นังเอม :fcuk: :pig4:
-
อ้าวตัวเมียมีมากกว่าหนึ่งต้องเรียกเจ้าหน้าที่ กรมอุทยานฯ มาจับไปปล่อยป่า
-
:m16: :m31:
-
ดูละครเกาหลีมากเปล่าคะเอม
ก๊อปมาซะเหมือนเลย
นางร้ายน่ะ :m16:
-
ตอนที่ 41 บลูกับพาย
ผมกำลังนั่งคิดว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เป็นเพื่อนกับแม่น้องเอมจะว่าแปลกใจก็ไม่เชิง และเอมก็นั่งอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้ หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็มานั่งคุยกันที่ห้องรับแขกอีกที ผมฟังอะไรไม่รู้เรื่อง น้องเอมก็มองผมเกือบทุกระยะ ยิ้มตลอดเวลา ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไร เท่าที่ฟังเหมือนผู้ใหญ่อยากจะให้ทำความรู้จักกันไว้
“พี่บลูดูอึดอัด ไม่สบายหรือเปล่าคะ”เสียงหวานๆขัดขึ้น ทำให้ผมตื่นจากความคิด
“เอ้อ เปล่า”ผมตอบสั้นๆ
“นั่นสิไม่สบายหรือเปล่าลูก”แม่เอาถามเอามือจับตัวผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับแม่”ผมตอบแม่ยิ้มๆไม่อยากให้ท่านกังวล
“พาน้องไปเดินเล่นในสวนสิ พี่บลูเขาจัดเองเลยนะ”พี่สาวผมพูดเหมือนเปิดทางให้ ดีผมกำลังหาทางจะชวนน้องไปข้างนอกอยู่พอดี
“เหรอคะ งั้นรบกวนพี่บลูหน่อยแล้วกัน”น้องยิ้มให้อีกแล้ว ทำไมผมดูเหมือนปีศาจเลยวะ ปกติทุกครั้งมันดูน่ารักมาตลอด
“ไม่เป็นไร ยังไงเราก็รู้จักกันอยู่แล้ว”ผมบอกก่อนจะเดินนำออกไป พอถึงสวนเรายังไม่ได้คุยกันเรื่องที่ผมคิดว่าน้องรู้อยู่แล้ว แต่กลับคุยเรื่องอื่นก่อน ก่อนจะหาที่นั่ง รอจนสาวใช้วางน้ำกับของว่างและเดินออกไป
“แปลกใจเหรอคะ”น้องเอมถามผมก่อน
“ก็นิดหน่อย ไม่คิดว่าแม่จะรู้จักกับแม่เอมมาก่อน”ผมตอบ น้องก็ยิ้มอีก อยากบอกว่าอย่ายิ้มเลย ดูชอบกล
“เอมรู้นานแล้วคะ พอดีครอบครัวเราไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เอมเกิด ทำธุรกิจที่นั่น เอมกับพี่ชายเลยเรียนที่โน่นเลย เพิ่งกลับมาเมื่อสองปีนี่เอง”น้องเอมเล่าเรื่อยๆ ผมก็พยักหน้ารับฟัง
“อืม แปลกนะสองปีแม่เอมไม่เคยมาบ้านพี่เลย คือมันน่าจะเจอบ้างไง”ผมพูดต่อไปอีกอย่างสงสัย หรือผมจำไม่ได้และเท่าที่รู้จักกันมาน้องก็ไม่เคยพูดด้วยซ้ำว่ารู้จักกับที่บ้านผม และพี่ผมก็ไม่เห็นจะพูดอะไรให้ฟังเลย
“ก็พี่บลูอยู่แต่คอนโด หรือไม่ก็บ้านพี่พายมากกว่าละมั้ง ถึงไม่เคยเจอ เอมมาทีไรเจอพี่โบว์ทุกที น้องพี่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจใครเท่าไรแต่ส่วนใหญ่จะเป็นคุณแม่มากกว่าที่มาบ่อย”น้องเอมพูดยิ้มๆ ไอ้บราว์ไม่ต้องพูดถึงถ้าไม่อยู่ในสายตามันต่อให้สวยแค่ไหนแต่ไม่มีอะไรให้มันสนใจก็เท่านั้น ยกเว้นพายที่มันเข้าหาก่อนทันที
“พี่บลูมีอะไรอยากถามหรือเปล่าคะ”น้องถามขึ้นมาอีกเมื่อเห็นผมเงียบไป
“พี่คิดว่าเอมอยากจะบอกมากกว่ามั้ง”ผมย้อนกลับไปยิ้มๆ น้องไม่ยิ้มเอามือกอดอก
“พี่บลูคงได้ยินแล้วว่า ผู้ใหญ่อยากให้เราชอบพอกัน แต่เอมไม่ได้ชอบพี่บลู”น้องเอมพูดถึงเรื่องนี้
“มันเกิดขึ้นแล้วเหรอ”ผมย้อนถามอีกอย่างใจเย็น
“ยัง แต่เอมไม่อยากให้เกิดขึ้น ถึงพี่บลูจะน่าสนใจก็เถอะ แต่เอมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”น้องเอมพูดพลางจ้องหน้าผม
“ก็เลยบอกเรื่องพี่กับพายซะทั้งที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ขอบใจที่บอกพี่ว่าน่าสนใจ แต่สำหรับพี่ เอมไม่น่าสนใจเลย และคนที่เอมชอบก็คงไม่สนใจเช่นกัน น่าจะรู้แก่ใจนะว่าเขารักกันขนาดไหนและตัวเองเคยอยู่ในสายตาเขาหรือเปล่า”ในเมื่อพูดไม่ดีกับผมๆ ก็ตอบแบบนี้แหละ ทำเอาชักสีหน้าใส่
“พี่บลู เกินไปแล้วนะ”ส่งเสียงแหวใส่ นี่สินะธาตุแท้ ผู้หญิงเงียบๆ แต่ร้ายลึกไม่เบา
“ไม่เกินไปหรอก สำหรับสิ่งที่เอมทำ และพายซึ่งเขาเอ็นดูเอม และใครต่อใครที่ชื่นชม ถ้ารู้ว่าที่จริงแล้วเป็นแบบนี้จะเสียความรู้สึกขนาดไหน”ผมพูดเรียบๆ หวังว่าจะคิดได้บ้าง
“มันไม่ใช่ความผิดเอมสักหน่อย เอมพูดไปเพื่อตัวเองและคิดว่าที่บ้านพี่คงรู้อยู่แล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ช่วยไม่ได้ที่มันเป็นเรื่องขึ้นมา คุณลุงกับคุณป้าคงยังไม่รู้ล่ะสิ ถ้ารู้จะเป็นไงนะ”ไม่มีสำนึก และยังข่มขู่ด้วย แต่คงจะรู้จักผมน้อยไป เอมยิ้มด้วยท่าทีที่เหนือกว่า
“อยากรู้มั้ยล่ะ ว่ารู้แล้วจะเป็นยังไง”ผมถามกลับยิ้มๆ เล่นเอาหุบยิ้มที่ผมไม่ได้แสดงอาการตกใจหรือวิตกให้เห็น ยายเด็กเมื่อวานซืน คิดอะไรตื้นๆ ไม่น่าเรียนกฎหมายได้เลย
“พี่บลูกล้าเหรอ ขนาดพี่โบว์ยังไม่ยอมเลย คิดว่าคนที่เป็นพ่อแม่จะยอมให้ลูกเบี่ยงเบนเหรอ”เอมย้อนผมกลับ ที่จริงผมก็ยังไม่รู้ผลหรอกว่าจะออกมายังไง แต่ตอนนี้อยากจะสั่งสอนให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้จักเจ็บและเสียหน้าซะบ้างที่มายุ่งกับพวกผมเพื่อตัวเอง
“เอม พี่คิดว่าพี่รู้จักพ่อแม่ตัวเองดีมากกว่าที่จะให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวมาพูดแทนนะ พี่ไม่มีอะไรจะเสีย ไม่ว่าผู้ใหญ่จะเห็นดีให้พี่ชอบพอกับเอมหรือกับใคร พี่ปฏิเสธอยู่แล้ว ต่อให้คนๆนั้นดีแค่ไหนแต่ถ้าไม่รักก็ไม่มีความหมาย เหมือนกับเอมที่วิ่งเต้นเรื่องไอ้ไผ่นั่นแหละ”เป็นครั้งแรกที่ผมว่าผู้หญิงได้ขนาดนี้ ขนาดเกรชว่าร้ายๆ ยังไม่ขนาดนี้เลย ไปไปมามาเกี่ยวโยงกันไปหมดได้ไงวะ เห็นแก่ตัวทำอะไรไม่นึกถึงจิตใจคนอื่น เรื่องไม่เป็นเรื่อง
“และถ้าไม่อยากให้ตัวเองดูด้อยไปกว่านี้เลิกเถอะ หน้าตาฐานะก็ดี คงไม่อับจนหนทาง ที่จะหาหรือมองใครใหม่หรอกมั้ง”ใครว่าผมใจร้ายพูดจาดูถูกผู้หญิงก็เอาเถอะ ผมบอกแล้วว่าผมคนเลว ผมจะดีกับคนที่ผมรักเท่านั้น
“พี่บลู”เอมพูดไม่ออก เม้มปาก ผมยอมรับว่าพูดแรง แต่อยากมาแรงกับผมก่อนและอย่าให้รู้ว่าไปแรงกับพายก็แล้วกัน ได้เห็นดีกันแน่
“พี่ไม่ขอโทษหรอกนะที่พูดไป ถ้ามีสำนึกก็ควรคิดได้บ้าง สำหรับเรื่องพี่กับพายพี่แก้ปัญหาเองได้ เอมไม่ต้องกลัวว่าจะถูกบังคับหรอก ถึงแม่เอมจะบังคับ แต่พี่ไม่ยอมซะอย่างก็ไม่มีอะไร อย่าสร้างปัญหาอีก จะหาว่าพี่ไม่เตือน”ผมพูดต่อเป็นการเตือนหรือจะคิดว่าผมขู่ก็ได้
“คุยอะไรกันอยู่ น้องเอมคุณแม่จะกลับแล้วจ๊ะ”พี่โบว์ส่งเสียงทัก ก่อนจะเดินเข้ามาตรงพวกผม
“อ๋อ เรื่องสวนน่ะคะ พี่บลูจัดสวนสวยมาก ใช่มั้ยคะ”ปรับสีหน้าท่าทางได้เร็วจริงๆ
“อืม เหลือจัดฉากพี่ยังไม่เก่งเท่าไร”ผมแหยบไปอีกหน่อย เชิดหน้าหน่อยๆ เอาให้เลิกคบไปเลย
“ตายแล้ว หยอกแรงนะบลู เอมอย่าถือสานะ บลูก็แบบนี้แหละชอบล้อเล่น”พี่สาวผมออกตัวแทน เดี๋ยวก่อนจะเคลียร์ทีเดียวเลย ผมมองหน้าพี่โบว์เฉยๆก่อนจะมองหน้าเอมที่ยังยิ้มรักษาสถานการณ์ได้อย่างยอดเยี่ยม
“คะ อยู่ ม. ก็อย่างนี้แหละคะ ยิ่งเข้ากับเพื่อนเมื่อไรนะคะ ยิ่งกว่านี้อีก”เอมยิ้มรับ ก่อนจะพูดไปถึงพวกเพื่อนผม แต่จุดประสงค์คงจะไปจุดประกายเรื่องพายแน่ ทำเอาพี่สาวผมเงียบไปนิดหน่อย แต่ยังยิ้มรับอยู่ พอดีที่แม่น้องเอมออกมา พวกเราก็เลยเดินไปส่งที่รถ ก่อนจะพากันเข้าบ้าน
“บลู คุยกับแม่ก่อนได้ไหม มีการบ้านหรือเปล่า”แม่ถามเหมือนผมเป็นเด็กเลย
“ได้ครับ สำหรับแม่ และผมมีอะไรจะคุยกับทุกคนด้วย”ผมกอดเอวท่านก่อนจะตัดสินพูดในเรื่องที่คิดว่าควรจะพูดได้แล้ว ไม่ต้องรอหรอก ยื้อไปไม่วันนี้วันไหนท่านก็ต้องรู้อยู่ดี พี่โบว์มองหน้าผมเหมือนจะปาม
“พี่ว่าเอาไว้วันอื่นดีมั้ย คุยเรื่องน้องเอมก่อนดีกว่า”พี่โบว์พยามเบี่ยงประเด็น
“วันนี้แหละ เรื่องเอมด้วย”ผมบอกนิ่งๆ อย่างที่ไม่เคยจะใช้เสียงแบบนี้กับพี่สาวมาก่อน ถึงยังไงผมก็รักและเคารพแกไม่น้อยไปกว่าพ่อแม่
“เอ้า มันอยากจะคุยอะไรก็คุยมา ไปไปเข้าบ้าน”พ่อสรุปให้ทันทีก่อนจะเดินกันเข้าบ้าน
“ต้องเรียกเจ้าบราว์ด้วยมั้ย”พ่อถามขึ้น
“ไม่ต้องหรอกพ่อ แค่นี้ก็พอแล้ว ไอ้บราว์มันเข้าใจง่าย”ผมบอก ท่านก็พยักหน้าให้พูดออกมา
“ผมขอถามก่อนว่า พ่อแม่คิดยังไงกับเรื่องเอม”ผมถามจุดประสงค์ท่านก่อน
“น้องก็น่ารัก กิริยามารยาทก็ดีนะ แม่ก็เป็นเพื่อนกับแม่เขาด้วย”แม่บอกยิ้มๆ
“อันนั้นพ่อไม่ยุ่ง แล้วแต่แก โตแล้วนิ”พ่อไม่ออกความเห็นถึงจะดูดุ แต่เรื่องการตัดสินใจท่านมักจะให้ลูกได้มีส่วนร่วมทุกครั้ง
“แล้วคิดจะจับคู่ผมกับน้องหรือเปล่า”ผมถามอีก
“แม่เคยบังคับบลูหรือเปล่า ถ้าแม่จะทำแม่คงทำไปนานแล้วล่ะ ลูกสาวเพื่อนแม่ที่เคยพามาแนะนำ ก็ไม่เห็นบลูจะสนใจสักคน”แม่บอกพร้อมกับจับมือผม
“น้องเขาก็น่ารัก ไม่ลองพิจารณาหน่อยเหรอ”พี่โบว์พูดขึ้นมาบ้าง
“พี่รู้อยู่แล้วว่าผมชอบใครยังต้องให้พิจารณาคนอื่นอีกเหรอ”ผมถามพี่ที่อึ้งไป พ่อกับแม่มองหน้ากัน
“โบว์รู้เหรอว่าน้องชอบใคร”แม่หันไปถามพี่ผม ที่ทำหน้ากระอักกระอ่วน ก่อนจะมองผมอย่างพ้อๆ ไม่ใช่ผมไม่รู้สึกที่ทำให้พี่เสียใจ แต่ผมบอกแล้วความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ผมยินดีที่จะรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นนับจากนี้ไป แม้แต่การถูกตัดสิทธ์ทุกอย่างภายในบ้านถ้าเกิดพวกท่านไม่ยอมรับ แต่ผมจะไม่ตัดพวกเขาเด็ดขาด
“เอ้อ”พี่สาวผมพูดไม่ออก อ้ำอึ้ง
“แกพูดเองดีกว่ามั้ย”พ่อผมพูดขึ้นมา จนทุกคนหันไปมองหน้า
“ผมมีคนที่ผมรักแล้ว”ผมบอกออกไป
“ใครล่ะลูก”แม่ถาม
“เขาเป็นคนดี เขาไม่เคยหวังอะไรจากบลูสักอย่าง เรารักกัน”ผมบอกแม่ที่เริ่มเงียบ
“เขาเหรอ”แม่พูดอีก
“ครับ”ผมตอบรับไม่หลบตาท่าน
“พายใช่ไหม”แม่พูดออกมา เสียงเครือๆ ผมกอดแม่
“ครับ ผมรักพาย รักมานานแล้วด้วย”ผมบอกอีก
“ว่าแล้ว”ประโยคนี้ออกจากปากพ่อที่นั่งสบายๆ สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน “เห็นลากกันไปลากกันมา อะไรๆก็เจ้าพาย ใครพูดอะไรไม่ฟัง เจ้าพายพูดคำเดียว มึงนี่หมอบเลย”พ่อผมพูดต่อ อย่างนี้แหละถ้าท่านกันเองเมื่อไรจะพูดแบบนี้กับลูกชายทั้งคู่รวมถึงเพื่อนผมด้วย มีแต่พายที่พ่อมักจะเรียกเจ้าพาย เพราะมันดูน่ารัก พ่อบอก
“แล้วพ่อกับแม่จะว่าบลูไหม”ผมถามท่านอีก
“จะว่าไงล่ะ บลูพูดขนาดนี้แล้ว แม่เอ็นดูพายนะ รวมถึงเพื่อนลูกทุกคนด้วย แต่พอรู้แบบนี้มันตั้งรับไม่ทัน เคยเห็นเกิดกับคนอื่นก็เฉยๆ แต่พอกับลูกตัวเองมันยังไม่ได้เตรียมใจเลย”แม่พูดเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ยิ้มไปด้วย
“ไอ้บลู พ่อแม่ทุกคนไม่อยากให้ลูกเบี่ยงเบนหรือเลือกทางนี้หรอกนะ ถ้ามันเป็นผู้หญิงก็ดีสิ กูจะไปขอหมั้นเอาไว้ก่อนเลย แต่ดันเป็นตัวผู้เลยไม่รู้จะทำไงว่ะ”พ่อพูดเหมือนจะติดตลก แต่ผมรู้ท่านก็คงเตรียมใจรับไม่ทันเช่นกัน
“แกจะไม่ถามพี่เหรอ”พี่โบว์ที่นั่งเงียบไปพัก ถามผม
“ไม่มีอะไรต้องถาม พี่รู้ทุกอย่างอยู่แล้วให้คนตามสืบพวกผมแล้วจะต้องถามอะไรอีกล่ะ”ผมบอกพี่สาวผมที่ร้องไห้ออกมา
“พี่หวังดีกับแกนะ ไหนจะที่บ้านอีกจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พ่อแม่ก็มีคนรู้จักเยอะแยะ คิดสักหน่อยสิ”พี่ผมพูดออกมาอีก
“ก็เอาไว้ที่เดิมแหละจะไว้ที่ไหนล่ะ หรือแกจะให้ย้ายไปที่ก้น”พ่อพูดออกมาอีก ทำเอาพวกเราอึ้งไปเลย
“คุณ นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคะ”แม่หันไปเอ็ดพ่อ
“ก็ใช่ไง ถ้าบอกให้เลิกมึงจะเลิกมั้ยล่ะ”พ่อหันมาถามผม
“ผมไม่ยอมเลิกกับพายแน่นอน”ผมตอบทันที
“แกจะไม่ได้อะไรเลยนะ แม้แต่นามสกุล”พ่อพูดอีก
“ครับ ถึงผมจะไม่ได้ใช้นามสกุลพ่อแม่ แต่ในจิตสำนึกผมก็ลูกพ่อกับแม่ และก็มีพี่สาวที่ดีกับผมมาตลอด รวมไปถึงมีน้องที่กวนตีนแต่ก็รักมัน”ผมตัดสินใจได้ทันทีถึงจะเจ็บในใจ แต่บอกแล้วแค่ความรักที่ผมขอมีต่อพวกเขาตลอดไป
“บลู”แม่เรียกผม
“เออ มันแน่โว้ย มึงนึกว่ามีสมบัติยายเปล่าวะ”พ่อหัวเราะก่อนจะพูดถึงพินัยกรรมที่ยายยกให้ผมบางส่วน
“ผมคืนให้ครับ ยกให้ไอ้บราว์ก็ได้”ผมก็บอกไปอีก
“อย่าเลย กูไม่อยากโดนแม่ยายตามมาด่าถึงในฝัน”พ่อบอกขำๆ “มึงคิดดีแล้ว”พ่อย้ำอีก
“ครับ”คำเดียวแต่หนักแน่น ถึงในอกจะใจหายแค่ไหนถ้าต้องถูกตัดจริงๆ ไม่ได้เสียดายสมบัติ แต่เสียใจที่จะไม่ได้เป็นคนที่บ้านนี้อีก
“มีอะไรกันหรือยัง”คราวนี้แม่ถาม
“ยังครับ”ผมบอกตรงๆ ทำเอาพ่อแม่ พี่สาว เลิกคิ้วแปลกใจทันที
“ไม่น่ารอดนะ เจ้าพายไม่ยอมมึงเหรอ”พ่อพูดอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะถามต่อ แม่เอามือไปตีพ่อเข้าให้
“ผมอยากพิสูจน์ให้พายเห็นว่าผมรักมันจริงๆและปรับตัวแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างแต่ก่อน มีเขาแค่คนเดียว”ผมไม่ตอบคำถามพ่อแต่พูดถึงเหตุผลที่ทำไมผมถึงรักและไม่แตะต้องพาย
“แสดงว่ามึงพร้อมแล้ว”พ่อถามอีก
“ครับ แต่ผมยังรักพ่อแม่และพี่อยู่ได้ใช่มั้ย”ผมตอบและถามกลับ แม่เอามือลูบหัว พี่สาวผมเงียบแต่น้ำตาคลอ
“แม่ไม่ทำอย่างนั้นหรอก แม่รักบลู ๆ รักใครแม่ก็รัก แม่จะมองข้ามตรงนี้ไป ขออย่างเดียวอย่าไปไหนเลยนะ แม่ขอร้อง”แม่พูดจบน้ำตาจะไหล ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวมากที่ทำให้แม่ร้องไห้ ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้
“ขอบคุณครับ บลูก็รักแม่รักมากด้วย แต่บลูก็ตัดพายไม่ได้”ผมไหว้และกอดแม่
“ตัดไม่ได้ก็ไม่ต้องตัด แม่บอกแล้วไง อย่าไปไหนจะเอาพายมาอยู่นี่ก็ได้ ใช่ไหมพ่อ โบว์”แม่รีบบอกก่อนจะหันไปทางพ่อและพี่สาว
“ไม่ได้หรอก”พ่อบอก ทำเอาแม่หันขวับ ผมได้แต่ยอมรับความจริง ก่อนจะพูดต่อที่ทำให้ผมแทบจะกระโดดไปนั่งตักพ่อเลย“เจ้าตัวเขายังไม่ยอมมันเลยจะไปฝืนเอาเขามาอยู่ได้ยังไง ถ้ามึงหมดน้ำยาก็ไมต้องพามาแล้ว”
“พ่อ”ผมเรียกก่อนจะลุกไปไหว้ที่ตักทันที จะหอมแก้มแต่พ่อดันไว้
“เฮ้ย อย่ากูรับไม่ได้ว่ะ เป็นเด็กก็ไปอย่าง”พ่อทำหน้าใส่ ผมได้แต่กอดอย่างเดียว
“ไอ้บลู ในเมื่อตัดสินใจแล้ว อย่าเห็นเป็นเรื่องเล่น ลูกเขามีพ่อมีแม่ พ่อแม่ยังไม่อยากถูกถอนหงอก แต่จะให้เอิกเหริกออกหน้าออกตาเหมือนปกติทั่วไปคงไม่ได้นะ แกเข้าใจใช่มั้ย”พ่อพูดพลางเอามือตบไหล่
“ครับ แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่”ผมกราบแทบเท้าพ่อกับแม่เลย ท่านก็เอามือลูบหัว จับให้ลุกขึ้นมองไปอีกคนที่ยังนั่งนิ่ง
“ผมรักพี่นะ ผมเข้าใจกับความหวังดีของพี่”ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอด
“และคิดว่าพี่ไม่รักบลูเหรอ พี่ยอมรับว่าทำไปเพราะไม่อยากให้แกเดินทางผิด และถ้าเกิดแกไม่จริงจังกับความรักแบบนี้มันจะเสียใจทั้งสองฝ่าย แกจะกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วนะ”พี่โบว์บอกก่อนจะกอดผม ผมรู้ว่าพี่ผมพูดจริงถึงได้ต้องตัดไฟซะก่อน ผมถึงต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าผมจริงจังกับรักครั้งนี้แค่ไหน
“ขอบคุณมาก ผมรักพี่นะ ถ้าให้ดีพี่รีบแต่งงานมีหลานสักทีสิ”ผมขอบคุณก่อนจะแหย่แก
“ไอ้บลู ทะลึ่งชั้นไม่อยากหาห่วงผูกคอ แกเถอะอนาคตกลัวเมียแน่นอน พายเห็นอย่างนั้นดุใช่เล่น แถมคนจริงซะด้วย”แกตบหัวผมไม่แรงนัก พูดถึงพายก่อนจะเล่าว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น ทำเอาผมยิ้มเลยกับสิ่งที่พายพูดกับพี่สาวผม ช่างกล้าเดี๋ยวต้องให้รางวัลสักหน่อย
“จบยังครับละครน้ำเน่าหลังข่าว ผมจะได้ลงไปร่วมวงด้วย”เสียงไอ้ตัวแสบประจำบ้าน พูดพร้อมกับถลาไปกอดแม่
“กวนนะมึง”ผมพูดกับมัน เดินเอามือไปลูบก่อนจะตบโหลกไปที
“แม่ พี่บลูตบหัวเค้า”มันอ้อนแม่ ทำเอาแม่ยิ้ม ก่อนมันจะแสยะยิ้ม”แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่พายมาอีกผมจะใส่ไฟพี่อีก รับรองไม่รอด ฮ่าๆๆๆๆ”มันข่มขู่แถมยักคิ้ว
“มึงลอง พายไม่เชื่อมึงหรอก”ผมท้ามัน
“เหรอ แล้วรอยหยิกรอยบิดนี่เกิดจากอะไรเหรอ”มันลอยหน้าใส่ ผมรีบคลำทันที ส่องกระจกตรงตู้โชว์ ไม่เห็นมีอะไร มีแต่เสียงหัวเราะชอบใจใส่
“ไอ้บราว์”ผมเรียกมัน จะตีมันแต่แม่กันไว้
“พรุ่งนี้พาพายมาบ้านนะ ในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้ ชวนเพื่อนเรามาด้วย มีแฟนกันยังล่ะ”แม่เอ่ยปากชวนพายกับเพื่อนผม ก่อนผมจะเล่าให้ฟังถึงแต่ละคน
“ไอ้ไผ่เนี่ยะนะ มีแฟนแล้ว ใครวะเอาไอ้ซึนของพ่อซะอยู่”พ่อผมอุทานอย่างไม่เชื่อ เห็นมันเงียบ ๆ นิ่งๆ ขวัญใจพ่อผมเลย เข้ากันได้ดีโดยเฉพาะเรื่องต้นไม้ จัดสวน ไอ้สองคนก็เหมือนกัน
“เอาไว้ให้มันพามารู้จักก็แล้วกัน”ผมบอกอย่างไม่อยากจะพูดอะไรมาก เอาไว้ให้เจอด้วยตัวเองดีกว่า
“เออๆๆ เอาเป็นว่าวันนี้จบเรื่องนี้แล้วนะ ที่เหลือมึงก็จัดการทำให้ดีแล้วกัน”พ่อย้ำอีกครั้งก่อนจะขอตัว แม่ก็กอดผมพร้อมพี่สาว ส่วนไอ้บราว์ก็ยิ้ม ก่อนจะกระซิบกระซาบให้พาพี่สะใภ้มันเข้าบ้านสักทีจะได้มีเพื่อนประลองเกม โถ น้องกูคิดได้แค่นี้แต่ก็เอาเถอะ ผมคิดว่าวันนี้ผมหายใจได้ทั่วท้องกว่าทุกวัน รู้สึกดีกว่าทุกวัน อยากจะให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง ผมอยากไปบอกพาย บอกเพื่อน ว่ากูจะพาว่าที่เมียเข้าบ้านได้แล้วโว้ย
V
V
V
V
ต่อ
-
ยินดีด้วยส่วนนังชะนีเอมยังไม่สำนึกคงต้องให้ฝิ่นจัดการ
-
เอมมันร้ายมาก ต้องกำจัดโดยด่วน
-
“แม่ง สุดยอด”
“ไอ้พระเอก”
“.............”ยกยิ้มเฉยๆ
“ตอนแรกกูก็กลัวนะ จะบอกยังไงดี แต่จะว่าไปกูต้องขอบใจเอมนะที่ทำให้กูกล้าตัดสินใจขึ้นมาในทันทีไม่รออะไรแล้ว มีส่วนดีเหมือนกันโว้ย”ผมเล่าให้พวกมันฟัง ไอ้พวกนี้ตอนแรกอึ้งไปเลย ยกเว้นไอ้ไผ่ที่มันทำหน้าเฉยๆ ส่วนพายก็เงียบฟังอย่างเดียว หน้าแดงหน่อยๆ เพราะไอ้สองตัวล้อซะเปื่อยไปหมด
“ไอ้เชี่ยะนี่เขาเงียบๆแต่เสน่ห์แรง สงสัยต้องถามเมียมันว่ามีของดีอะไร แข็งอย่างเดียวคงไม่ใช่น่าจะเลี่ยมทองด้วยหรือเปล่าวะ”ไอ้เจย์พูดล้อไอ้ไผ่ยิ้มๆ
“มึงไม่น่าถามอะไรปัญญาอ่อนพอกับหน้ามึงเลยไอ้เจย์ มึงดูเมียมันไปค้างกับมันแต่ละทีสิ กูเห็นมาเรียนทีอิดโรยมาเลย ส่วนไอ้นี่หน้าระรื่น ถึงจะไม่ฉีกยิ้มก็เถอะ”ไอ้หวายว่าไอ้เจย์ก่อนจะพูดถึงไอ้ไผ่กับเมีย ผมก็เห็นด้วยนะ แต่ไม่ได้วัดกันเรื่องแค่นี้หรอกมันมีอะไรดีๆในตัวเยอะ อันนี้เป็นการล้อเล่นกันเฉยๆตามประสาเพื่อน
“มึงอิจฉากู”ไอ้ไผ่ถามไอ้หวาย
“เปล่า ตรงไหนที่กูพูดว่าอิจฉา”ไอ้หวายทำท่ายักไหล่ได้ฟินนาเล่มาก
“หน้ามึง”มันยักคิ้วบอก
“ไม่มีหรอกไอ้ไผ่ มึงอย่าๆ”ไอ้หวายทำหน้าปฏิเสธ ไอ้ไผ่แสยะยิ้ม
“ไอ้เจย์มันไม่เป็นตามที่มึงต้องการล่ะสิ เลยอิจฉากู”มันยกยิ้มมุมปาก
“ไอ้เชี่ยะ โยนหมาเน่าให้กูอีกแล้ว”ไอ้หวายโวยใส่มันที่ยังยิ้มกวนตีน
“กูเนี่ยะสิรับขี้เต็มๆ พูดแล้วแหยง”ไอ้เจย์ทำท่าแหยงใส่ไอ้หวาย จนมันสองคนหันมากัดกันเอง พวกผมมองหน้าก็ยิ้มใส่กัน ไม่ได้จะชงพวกมันหรอก สุดแท้แต่วาสนาหรือเวรกรรม ถ้าพวกมันจะได้กันเองก็คงห้ามไม่ได้ แต่ฮาได้ครับถ้ามีวันนั้น
“แล้วมึงว่าไง เรื่องเอม”ผมถามไอ้ไผ่ที่ตรวจดูรายงานอีกรอบ มันไม่อยากดูหรอก แต่ที่รักผมคะยั้นคะยอมัน
“ไม่ทำไง ไม่จบค่อยเคลียร์”มันก็ตอบสไตล์มัน
“กูไม่นึกว่าน้องเขาจะเอามาเกี่ยวโยงกันไปหมด คิดได้ไงก็ไม่รู้”ผมก็ยังอดนึกไม่ได้
“คิดสั้นไง”พายพูดออกมาหลังจากนิ่งไปพัก แต่ไม่ได้มองหน้าใคร
“โอ้ย จุกว่ะญาติกู”ไอ้หวายแซวทำท่าจุกอกไปด้วย
“กูเห็นด้วย ผู้ชายหน้าตาดี ทำตัวดี มีอีกเยอะไม่ตัดใจไปเลือกว่ะ”ไอ้เจย์พยักหน้าเห็นด้วยกับพาย แต่ฟังกลายเหมือนแขวะไอ้ไผ่
“ยกเว้นมึง”ไอ้หวายขัดมันอีก
“มันหึงมึง”ไอ้ไผ่สอดขึ้นมา
“ไอ้เหี้ยะ ไปหาเมียมึงไป กูชักเริ่มเกลียดขี้หน้ามึงและ”ไอ้หวายหันไปว่าก่อนจะไล่มัน ทำเอาพวกผมหัวเราะ ไอ้เจย์อย่างสะใจเลยที่ไอ้ไผ่ออกตัวแทนมัน
“แต่กูดีใจกับมึงสองคนด้วยนะที่ผ่านด่านไปได้”ไอ้เจย์อวยพรให้ กอดคอผมยกนิ้วให้ พายก็เสมองไปทางอื่น
“แล้วกูจะลำดับญาติยังไงวะ ไอ้พายเป็นน้องกู แต่เป็นเพื่อนมึง ที่อีกหน่อยก็เป็นเมียมึง”ไอ้หวายนั่งคิดเอามือนับลำดับ
“เอาตีนกูขึ้นไปช่วยนับด้วยมั้ย พูดมากนัก”พายยกตีนขึ้นให้มัน ๆ ก็เอาไปนับจริงทั้งที่ยังใส่รองเท้าอยู่
“กูนึกออกแล้ว เพื่อนเขยไง”มันร้องออกมาปล่อยตีนพายลงเกือบหงายหลัง แต่พระเอกอย่างผมไม่ให้ที่รักร่วงหรอกครับเข้าไปรับทันที เหมือนในโฆษณารังนก แอฟ-สงกรานต์ เป็นพรีเซ็นเตอร์ยังไงยังงั้น หุหุ
“สิ้นคิด กูนึกได้ก่อนมึงอีกแต่ไม่อยากพูดโว้ย”ไอ้เจย์พูดเยาะใส่พร้อมทำหน้า
“ไอ้สัด กูไม่เชื่อมึงหรอก คิดจะขโมยลิขสิทธ์ทางปัญญากูเหรอ ไอ้ควาย”มันก็หันไปด่าไอ้เจย์ที่หันมากัดกันเอง
“คนรักกันเขาแหย่กัน อย่าไปยุ่งเลย”ไอ้ไผ่เอาอีกดอก
“สัด”มันสองตัวหันมาว่ามันที่ยกยิ้มไม่สะทกสะท้าน เลยพากันหัวเราะชอบใจ ก่อนมันจะเดินไปรับโทรศัพท์คงเป็นเมียมันโทรมา พวกผมก็คุยกันต่อก่อนจะเงียบไปเมื่อคนที่พวกผมพูดถึงจบไปแล้วปรากฏตัวพร้อมเพื่อนอีกสองคนแต่นั่งโต๊ะถัดไป
“พี่บลู เอมขอคุยอะไรด้วยหน่อย”เอมเดินตรงเข้ามาหาผม ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิดเดียว
“คุยตรงนี้ไม่ได้เหรอ”ไม่ใช่เสียงผมหรอกครับ พายเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยน้ำเสียงและแววตาไม่เหมือนทุกครั้ง ทำเอาน้องเอมอึ้งไปแต่นิดหน่อย
“หวงเหรอคะ เอมไม่ทำไรหรอก”น้องเอมพูดยิ้มๆใส่
“แต่คอยแทงข้างหลังเหรอ”พายย้อนกลับมาอีกที เล่นเอาเงียบกันเลยครับ
“พี่พาย ทำไมพูดแบบนี้ เอมไปทำอะไรให้ เราไม่เคยมีเรื่องกันซะหน่อย”น้องเอมเหมือนจะหมดความอดทน เผลอขึ้นเสียงออกมา คงยังไม่รู้ว่าพายรู้เรื่องแล้ว
“แน่ใจว่าไม่มี”พายหรี่ตาถามยิ้มๆ ตอนนี้พายดูร้าย น้องเอมหันมามองหน้าผมทันที
“พี่บลู”น้องเอมเรียกผมเสียงหนัก ซึ่งผมไม่ชอบให้คนที่ไม่สนิทมาเรียกแบบนี้
“พวกเราไม่มีความลับต่อกัน”ผมพูดแข็งๆ น้องน่าจะเข้าใจนะว่าอะไรเป็นอะไร ผมเลวกับคนอื่น แต่จะไม่เลวกับคนที่ผมรักและเพื่อนแน่นอน
“ไม่คิดว่ารังแกกันไปหน่อยเหรอคะ”น้องเอมเอาข้อนี้มาอ้าง แต่ตัวเองทำไม่คิด
“เพราะเอมทำเรื่องขึ้นมาก่อน แต่พี่ก็ขอบใจนะที่ทำให้เรื่องมันเง่ายขึ้น”ผมตอบออกไป ไม่ได้คิดจะเยาะเย้ย
“ค่อยคุยกันดีกว่าไหม ใจเย็นๆ”ไอ้เจย์เอ่ยออกมา ยังไงมันก็คงไม่อยากให้ดูว่ารังแกผู้หญิงเหมือนที่น้องพูด
“คงจะเย็นไม่ได้หรอกคะ รุมกันขนาดนี้”น้องเอมหันไปตวาดใส่ ไอ้เจย์ที่เริ่มชักสีหน้าเหมือนกัน ไอ้หวายฉุดมือมันพลางส่ายหน้าให้ใจเย็น
“รุมอะไร เดินมาเองแท้ๆและยังเรียกแฟนคนอื่นเขาไปคุยอีก หมายความว่ายังไง”อึ้งกันไปอีกรอบ พายออกฤทธิ์ ไอ้สองตัวอมยิ้มชอบใจที่นานๆจะแสดงสักที
“พี่พาย หึ เห็นเงียบๆ ปากร้ายไม่เบา นี่คงธาตุแท้ละสิแล้วทำเป็นใสซื่อ”ขึ้นเสียงอีกก่อนจะว่า
“นี่ก็สันดานแท้ๆล่ะสิ แถมแรดเงียบแอบจะเอาของคนอื่นอีก”อีกดอก จนผมต้องจับมือเอาไว้ น้องเอมเหวอไปเลยที่โดนว่าอย่างแรง เพื่อนเธอคงผิดสังเกตเลยเดินเข้ามาอย่างสงสัยว่ามีเรื่องอะไรกัน
“เอมเป็นอะไร ทำไมพี่พายถึงทำหน้าแบบนี้ล่ะ”เพื่อนน้องเอมถามก่อนจะหันมาหาพาย เพราะไม่เคยเห็นมาก่อน ปกติพายนี้รักสงบแต่ถ้ารบสู้ขาดใจ ผมเคยเห็นมาแล้ว
“ถามเพื่อนเอาเองสิ ทำอะไรไว้ เสียแรงที่รู้สึกดีด้วย”พายบอกนิ่งๆ เพื่อนเอมก็ดึงแขนให้เดินออก
“ฝะ”น้องเอมจะเอ่ยปาก
“ไม่ต้องฝาก”เสียงที่เงียบไม่ค่อยจะออกความเห็นอะไร เอ่ยออกมา
“พี่ไผ่”น้องเอมเรียกอย่างตกใจ เพราะไม่เห็นมันอยู่ตรงนั้นถึงได้ใส่เต็มที่
“แค่สองคำ จบ หรือ ไม่จบ”มันถามสั้นๆ
“..............”
“ไม่ตอบถือว่าจบ”มันพูดต่ออีก
“เอมรู้จักพี่ไผ่ก่อนเขา ทำไมถึงไม่มองกันบ้าง”น้องเอมถามอย่างตัดพ้อ
“มองแต่ไม่ได้ชอบ”มันพูดตรงๆ ตอนนี้พวกผมให้เป็นหน้าที่มันที่ต้องเคลียร์เอง เพื่อนเอมอีกสองคนยังไม่กล้ายืนตรงนั้นเลย ยังต้องเดินไปนั่งอีกที่ เพราะพยายามรั้งเพื่อนให้ไปแล้วแต่เอมไม่ยอมไป
“ถึงไม่มีใครก็ไม่ชอบ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะชอบ”มันพูดต่ออีก นี่แหละมันไม่ด่าหรอก แต่มันจะพูดตรงๆอย่างนี้แหละ
“แล้วกับมันล่ะ”ถามอีกอย่างไม่ชอบดูจากสรรพนามที่เรียก
“ชอบและก็มากด้วย”คำตอบทื่อๆที่ฟังดูไม่เห็นจะซึ้งตรงไหน แต่ก็ทิ่มแทงใจคนฟังได้ไม่น้อย
“งั้นก็เชิญรักกันเข้าไปเถอะกับคนพันธ์นั้น”น้องเอมเชิดหน้าใส่แถมยังพูดจาดูถูกไปถึงเมียมัน
“ก็ดีกว่ารักคนพันธ์นี้”เสียงที่รักผมสวนกลับไป เอมได้แต่กำมือเถียงไม่ออก สะบัดหน้าเดินออกไป
“เดี๋ยว”ไอ้ไผ่เรียกเอาไว้ น้องเอมชะงักหันมาสีหน้าเหมือนจะยิ้ม
“อย่ามาดูถูกแฟนผมอีก คราวหน้าจะไม่เกรงใจ”มันบอกออกไป ทำเอาหุบยิ้มสะบัดหน้าไปทันที
“สรุปวันนี้สองเรื่องสองรสเลยโว้ย”ไอ้เจย์พูดขึ้นมาทันทีที่ลับสายตาไปแล้ว
“เออ เคลียร์จบๆซะก็ดี”ไอ้หวายโล่งใจ ก่อนหน้าน้องก็เคยดูถูกเมียมันไปทีแล้ว ไอ้ฝิ่นตอกกลับซะจุกไปเลย
“สม เสียดายเมียมึงไม่อยู่ ถ้าอยู่คงออกโรงเองซะมากกว่า”พายออกปากทันทีอย่างเจ็บใจมาก”สงสัยกูต้องไปทำบุญล้างความโง่ออกจากตัวหน่อยแล้ว โดนหลอกอยู่ได้ เซ็งโว้ย”พายบ่นต่อไปอีกเหมือนโทษตัวเองที่ไม่ทันคน
“อย่าโทษตัวเองเลยพาย เขาต่างหากที่โง่ไม่รู้จักความจริงใจว่าเป็นยังไงเอาไปใช้ในทางที่ผิด เชื่อบลูสิ”ผมปลอบใจพายที่โทษตัวเอง
“ขนาดพวกกูยังนึกไม่ถึงเลย มึงอย่าคิดมากปล่อยๆไปซะ ต่อไปเขาคงไม่กล้าแล้วล่ะ”ไอ้หวายกอดคอปลอบใจมันอีกคน ไอ้เจย์ก็พยักหน้าเห็นด้วย เอามือตบไหล่ ไอ้ไผ่ยกยิ้มเฉยๆ
“แต่มึงสุดยอดว่ะวันนี้ ออกอาการหวงผัวน่าดูตั้งแต่ได้คบกันเป็นทางการ”ไอ้เจย์พูดชมว่าที่เมียผม
“ไอ้เจย์ เดี๋ยวกูถีบ กูก็พูดไปอย่างนั้นล่ะ เจ็บใจที่มาหลอกกูแถมจะฟันเพื่อนกูอีก”พายยกตีนถีบมันที่หลบทัน ก่อนจะพูดแถๆ หันหน้าไปทางไอ้ไผ่ที่ยกยิ้ม
“โธ่ เราก็นึกว่าหวงจริงๆ รู้งี้”ผมทำเป็นพูดแบบเสียดาย
“รู้อะไร ไอ้บลู มึงอยากโดนแทนไอ้เจย์เหรอ”พายแว็ดใส่ทันที ก่อนจะหยุด เมื่อเห็นพวกผมกลั้นขำ”ไอ้เชี่ยะ”ด่าไปเถอะครับไม่สะทกท้านหรอก ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ไอ้ไผ่ขอตัวไปดูเมียก่อน จนพวกผมล้อมันว่ากลัวเมีย มันบอกไม่ได้กลัวรำคาญเสียงมันบ่น ขี้เกียจฟัง พวกผมเบะปากแต่มันอมยิ้มและเดินไป ไอ้เจย์ก็มีธุระ ลากไอ้หวายไปด้วย เหลือกันสองคน
“สบายใจมั้ย”ผมถามพายที่ตอนนี้อยู่ในรถเพื่อไปกินข้าวที่บ้าน พายยิ้มเอามือจับผมไว้
“ขอบใจนะ ขอบใจที่ไม่ทิ้งกัน ทำทุกอย่างเพื่อกู”พายร้องไห้ออกมา ตอนที่ผมเล่าให้ฟังว่าทำยังไงถึงได้ยอมรับ มันไม่คิดว่าผมจะทำเพื่อมันได้ขนาดนี้
“อย่าร้องสิ บลูบอกแล้วไง บลูรักพาย บลูจะทำทุกอย่างเพื่อให้พายตกหลุมที่บลูขุดไว้ไปไหนไม่ได้ อยู่ได้แค่กับบลูคนเดียว”ผมบอกยิ้มๆ จูบหน้าผาก มันตีแขนผม
“หลอกกูนะ มึงทำสำเร็จแล้วล่ะ เพราะกูก็ไม่อยากจะออกจากหลุมที่ขุดไว้เลย”พายหอมแก้มผมกลับบ้าง พูดเสียงหวาน
“เพราะอะไรล่ะ บอกได้มั้ย”ผมอ้อนต่อ
“ก็”พายยิ้ม แต่ชอบกลว่ะ ก่อนจะพูดออกมา”ก็มึงรวย กูปล่อยไปก็โง่อะดิ”เน้นๆเต็มหน้าผมเลย
“แถเก่งจังนะ เดี๋ยวจะเอาคืนให้คุ้มเลย”ผมบิดจมูกก่อนจะจูบปิดปากที่ชอบโกหกแต่เป็นบางครั้ง โดยเฉพาะเวลาอายจะมากหน่อย
“รักนะ”เสียงกระซิบบอกและจูบกลับ แค่นี้ก็ทำให้ผมหัวใจพองโตแล้ว ก่อนจะขับรถพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปหาคนที่ผมรักทุกคนเลยที่บ้าน
*
*
*
*
“มากันแล้ว มานี่มา”แม่เดินออกมาหาด้วยตัวเอง พายยกมือไหว้ แต่ดูยังเกร็งๆอยู่ คงทำตัวไม่ถูก “มาสองคนเองเหรอ”แม่รับไหว้ก่อนจะโอบไหล่พายและถามหาไอ้พวกนั้น
“ครับ พวกมันติดธุระน่ะแม่”ผมเป็นคนตอบเอง จนถึงห้องรับแขก พ่อ พี่โบว์ ไอ้บราว์นั่งรออยู่แล้ว มันก็ยกมือไหว้ทุกคน ยกเว้นน้องผมที่ยกมือไหว้มัน แถมยิ้มล้อๆ
“พี่ใภ้นั่งนี่เลย”เสียงมันเรียกได้นอกหน้ามาก ทำเอาพายเหวอ ไม่คิดว่ามันจะพูดออกมา
“ทะลึ่งจริงมึง ไอ้ตัวเล็ก ไม่ต้องเกรงใจทำอย่างกับไม่เคยมา เอ หรือว่าอายวะ”พ่อว่าไอ้บราว์ก่อนจะพูดกับมัน มีแซวนิดหน่อย
“แซวกันเข้าไป ตัวแดงจนจะไหม้อยู่แล้ว”ผมบอกก่อนจะจับมือมันให้เดินเข้าไปนั่ง มันจะบิดออกส่งสายตาดุๆให้ ว่าปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ถ้าเป็นที่บ้านมันผมคงโดนไปแล้ว แต่ตอนนี้บ้านพี่นะน้อง ผมยักคิ้วให้ไม่ปล่อย
“แล้วไอ้ซึนพ่อล่ะ”พ่อถามหาไอ้ไผ่
“เมียมันไม่สบายเลยต้องไปดูแล”ผมก็บอกตรงๆ
“อย่างนั้นเชียว”พ่อทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ”ไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไปหลีหญิงสิ”ก่อนจะเหน็บไอ้สองคนอย่างรู้นิสัย
“ไอ้เจย์ไปธุระให้แม่มัน ลากไอ้หวายไปเป็นเพื่อนด้วย”ผมบอกพ่อไปอีก
“ถ้ามึงว่างคงไปด้วยสิ”พ่อหันมาแซวผมอีก
“อ้าวพ่อ นี่ลูกนะ”ผมท้วง
“ก็ใช่ไง แต่เจ้าพายแน่ใจแล้วใช่ไหม”พ่อผมตอบก่อนจะหันไปหาพายที่ยังนั่งเงียบ พี่โบว์ก็มองแต่ดูแกก็ยิ้มๆอยู่ พายหันมามองหน้าผม
“ตอบมาตรงๆ ถ้าอ้ำอึ้งพ่อไม่ยกมันให้นะ”พ่อพูดย้ำอีก เล่นเอาพายทำหน้าไม่ถูก สรุปพายมาขอผมใช่ไหม แต่ผมขำจนจะกลั้นไม่อยู่แล้ว แม่ก็มองยิ้มๆ
“ครับ ผมมั่นใจ”พายตอบออกมา แมนมากที่รัก ผมจับมือมันยังไม่ยอมปล่อย
“พ่อกับแม่และทุกคนยินดีต้อนรับนะ ทำตัวตามสบายเหมือนตอนที่เราเป็นเพื่อนมันนั่นแหละ พ่อพูดตรงๆไม่ได้คาดหวังว่าเราจะอยู่กันไปนานเท่าไร แต่คบกันก็ทำให้ดีอย่าให้เสียการเรียน และที่บ้านเรารู้มั้ย”พ่อพูดเหมือนอวยพรและสอนก่อนจะถาม
“ยังครับ”พายตอบ
“ผมกะว่าถ้าไปบ้านพายคราวนี้จะบอก”ผมบอกพ่อออกไป
“เออ หวังว่ามึงคงรอดกลับมานะ”พ่อตอบแต่แช่งกลายๆ
“โธ่ พ่อ ลูกเขยหล่อขนาดนี้ หาที่ไหนไม่มีแล้ว เขาไม่ยอมให้ลูกเขาเป็นหม้ายหรอก จริงมั้ยพาย”ผมยกหางตัวเองหันไปหวังให้พายเออออด้วย
“ก็ไม่แน่”พายตอบแบบให้ความมั่นใจผมมาก
“อ้าว ไหงพูดอย่างนั้นล่ะ”ผมทำหน้าเหรอ
“กูก็ว่างั้น”พ่อก็เห็นด้วย
“เอาเถอะ ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวแม่ขึ้นไปเอง”แม่ออกตัวเลยครับ ผมยิ้มกว้าง
“รักแม่จัง”ผมกอดแม่
“พาย”พี่สาวผมเรียก กวักมือให้เข้าไปหา มันก็ลุกไปหานั่งลงข้างๆ”วันนั้น โกรธพี่มั้ย”แกถาม
“ไม่ครับ พายเข้าใจ พี่โบว์หวังดี”พายตอบด้วยใจจริง
“พี่ยอมรับว่าพูดแรง ถึงขั้นอยากให้พายโกรธและเลิกกับบลูไปซะ ทั้งที่รู้ว่าน้องพี่มันคงไม่ยอมแน่ และพายคงไม่ยอมเช่นกัน บอกพี่อีกครั้งได้มั้ยว่าถ้าจะไปจากบลูต้องทำยังไง”แกพูดออกก่อนจะถามย้ำอีก
“ผมจะเลิกก็ต่อเมื่อให้มันเป็นฝ่ายมาบอกก่อน ผมถึงจะไปโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น”พายยืนยันตามเดิมและหนักแน่น
“จำคำพูดไว้นะ แต่ตอนนี้พี่ยังยอมรับไม่เต็มร้อย”พี่โบว์บอกก่อนจะหยุด ทำเอาทุกคนมองหน้า”แต่เต็มใจและยินดีต้อนรับ”แกพูดต่อ พายยิ้มและยกมือไหว้
“ขอบคุณครับ ผมจะพยายามให้พี่ยอมรับผมให้ได้ ถ้ามันยังไม่เลิกกับผมซะก่อน”พายบอกอย่างเข้มแข็งแต่แฝงไปด้วยความอ่อนน้อม พี่โบว์ก็ยิ้มรับ ผมคงต้องให้เวลาแกสักหน่อยแต่คงไม่นาน เพราะพายใครอยู่ใกล้ก็ต้องหลงรักแน่นอน
“เต็มที่เลย บลูไม่เลิกแน่นอน และอย่าหวังว่าจะไปหาใครได้อีก”ผมก็ตอกย้ำเข้าไปอีกที เอาให้จมไปไหนไม่ได้เลย
“พ่ออยากจะอ้วกเหรอ”เสียงไอ้ตัวป่วนเอ่ยถามพ่อ
“เออ ไปพร้อมกูมั้ยล่ะ”พ่อรับมุกมัน ทำเอาหัวเราะกัน
“เอาเป็นว่า พวกเราจะคอยดูกันต่อไป ไม่ใช่คอยซ้ำเวลาที่ลูกทั้งสองคนลำบากหรือไปกันไม่ได้ แต่จะคอยเป็นกำลังใจให้”แม่ลูบหัวพวกผม พร้อมกับพูดด้วยความรักจากใจที่มีให้ นี่แหละรักที่บริสุทธ์ที่สุด ไม่มีรักไหนเท่าพ่อแม่และคนในครอบครัว
“ขอบคุณครับ”ผมกับพายพูดแทบจะพร้อมกัน
“งั้นไปทานข้าวด้วยกัน ฉลองสมาชิกใหม่ และถ้ามีเวลาพายก็มาสอนแม่ทำอาหารอีสานบ้างนะ แม่ก็ชอบกิน”แม่บอกก่อนจะโอบมันเดินนำไปก่อน ตามด้วยทุกคน สรุปผมคงจะกลายเป็นลูกหัวเน่าอีกต่อไปแน่
“รอด้วยสิ อะไรได้ลูกสะใภ้ลืมลูกชายเลย”ผมก็เดินตาม ผมไม่รู้ว่าความสุขรูปร่างเป็นยังไงแต่สัมผัสได้ว่ามันดีจริงๆ ผมไม่ได้หวังอะไรมากในชีวิตคู่ของผมว่าต้องสวยหรูแค่ขอให้ได้อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว
*************************************************************************************
ปล. บอกแล้วอย่าหวังดราม่าหรือความยุ่งยากในเรื่องนี้ ไม่มี สรุปคู่นี้เขาผ่านด่านหน้ากันไปแล้ว หรือด่านหลังน้องพายก็คงไม่นาน อิอิ มีพี่ไผ่แย่งซีนนิดหน่อย น้องฝิ่นให้เขาพักปากบ้างเน๊าะ แต่จะมีให้มาลับฝีปากเรื่อยๆ หุหุ และขอบคุณทุกเม้นท์ที่ให้กำลังใจ จะพยายามต่อไป มีข้อแนะนำอะไรบอกได้นะคะจะได้รู้ไว้บ้าง
-
ดีใจด้วยนะที่ทุกคนเข้าใจ
-
ยังแอบไม่สะใจเล็กน้อย เอมมันน่าจะโดนเยอะกว่านี้
-
สมน้ำหน้ายัยเอม โดนพายตอกใส่หน้าซะ
-
อร๊ายยย..ขอบอกว่าช้อบชอบ o3ที่ยัยเอมเดินมาหาเรื่องใส่ตัวนอกจากไม่ได้...ัวแล้ว..
ยังโดนพี่ๆเขาสั่งสอน+ฝากแง่คิดอีกด้วย(แต่ยัยเอมพูดว่าโดนรุม..่า) เขาก็แค่สอน+ฝากแง่คิดแบบแรงๆเองนะจ๊ะเอม
วันนี้ครอบครัวบลูต้องเอ็นจอยอี๊ตติ้งแน่ๆเลย อิ อิ ฉลองสะใภ้
-
สะใจมว๊ากกกกกยัยเอม
ชะนีแรดเงียบมันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ หึหึ o18
ขอบคุณคนแต่งนะคะ
-
ครอบตรัวสุขสันต์ :L2:
-
คู่บลูพายกลายเป็นนำหน้าเพื่อนแล้ว
เหลือแต่ฟ้าจะผ่านด่านคุณปู่ซู่ซ่าส์ของน้องฝิ่นได้หรือเปล่า
และดีใจเหลือเกินที่ชะนีเอมหน้าแหกหมอไม่รับเย็บ
-
ตบอีเอม :call: :call:
-
หนูเอมจ๋า
ดูละครมากไปมั้ย?5555
-
ยายเอมจบง่ายไปหน่อยนะ
ยังไม่ได้เจอของจริงอย่างหนูฝิ่นเลย
-
:laugh: :laugh: เป็นไงล่ะ อยากสร้างความเดือนร้อนให้คนอื่นดีนัก
อยู่เฉยๆๆก็ดีแล้วแท้ๆ สม
-
ดีแล้วค่ะ เค้าไม่ชอบมาม่า
แบบนี้สนุกที่สุดเลย
-
กรี๊ดดดดดด อิบลูทำซึ้ง
-
บลูว่าเจ๋งแล้ว พ่อบลูเจ๋งกว่า
ดีใจกับบลูที่มีพ่อเข้าใจลูกแบบนี้
สิ่งที่น้องเอมทำ มันทำอะไรบลูกับพายไม่ได้เลย
และสุดท้าย ดีใจที่เรื่องนี้ไม่มีดราม่า
เจอคนเขียนแบบนี้ ซึ้งเลยยยยย
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
รักกันแล้ววววววววว
เย้ๆๆๆ
-
น่า มีฝ่ิน อีกคน เอมจะได้ ตายแบบไม่ต้อง ฝัง
คิดถึง ฝ่ินกับ พ่ีไผ่ แล้ว. อยาก อ่านคู่ นี้. มา ต่อเร็วๆ นะค่ะ
-
รห็นด้วยที่อิอมน่จดนมกกว่นี้หรือจรอจอฝิ่นต่บลูผ่ยี่ยม
-
o18 อ่านทันแล้ว
เราพลาดนิยายเรื่องนี้ไปได้อย่างไร สนุกมาก o13
แต่แอบลุ้นหวายกับเจย์นะเนี่ย :o8: :-[ :impress2:
รอตอนต่อไปเน้อ :กอด1:
-
ชอบ หวายกับเจย์ คนแต่งทำให้เป็นจริงหน่อยซิ แซวมาตั้งนานละ
คงสนุกดีพิลึกอะ
-
ขอโทษนะคะคนเขียน เค้าพึ่งได้อ่านเรื่องนี้ เมื่อลงมา41ตอนแล้ว สนุกมากชอบมาก
ชอบทุกคนเลยค่ะ ชอบบทสนทนา แรงและฮา ทันกันมาก
หลงรักคุณน้องมาก น่ารัก เปรี้ยว เฉี่ยว มั่น แรงส์ ฉลาด ตลก เวลาอ้อนทีนะแบบ น่ารักมาก โอ้ย!!! ตกหลุมรักค่ะ อิจฉาพี่ไผ่ที่สุด อยากได้น้องฝิ่น อยากได้ๆๆๆดิ้นๆๆๆๆ
ต่อไปจะติดตามทุกตอน รอนะคะ รักคนเขียนจุ๊บๆ
-
ตอนที่ 42
ผมอยู่บ้านไอ้ฝิ่นแล้วตอนนี้ มันโทรมาแต่เช้าบอกให้ซื้อของกินมาด้วย สั่งๆๆๆๆ เหมือนตายอดตายอยาก ทำอย่างกับอยู่บ้านไม่มีอะไรจะกิน ป้านวลบ่นมันให้ผมฟังว่า ตั้งแต่คุณน้องของแกกลับมาจากเที่ยวและเป็นไข้ กินยากอะไรก็ไม่ถูกปากไม่ถูกใจ กินแต่นม ผลไม้ ขนม เมื่อวานก็แอบออกไปนอกบ้านซื้อส้มตำ ตำแตง ซุบหน่อไม้มากิน พอจับได้แกบ่นไม่ใช่ว่าไม่ให้กินของพวกนี้ถ้าหายอยากกินก็ค่อยกิน มันก็งอนบอกอยากกินและมันก็กินแค่นิดเดียวเอง แกบอกถ้าดื้อจะโทรบอกปู่มัน หรือไม่ก็ผม มันเลยเงียบแต่รู้ได้ว่ามันงอน
“นอนอยู่ที่ประจำแหละคะยังไม่ตื่นเลย พอปลุกให้ทานข้าวทานยาก็ต่อรองตลอดไปดูเอาเถอะคะ แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ”แกรายงานให้ผมฟัง ก่อนจะถาม อยากบอกเหลือเกินก็คุณน้องป้าแต่เมียผมโทรไปสั่ง
“คงจะโทรไปสั่งละสิคะ”ป้านวลบอกยิ้มๆ อย่างรู้ทัน”ป้าว่าที่คุณน้องดื้อก็เพราะพี่ไผ่แน่เลย”อ้าวป้า ความผิดผมตรงไหน
“ผม”ผมชี้ที่ตัวเอง ทำหน้าสงสัย แกเลยหัวเราะ รับของส่งให้พี่น้อยไปจัดใส่จาน ถ้าให้ดีพี่จัดใส่รางไปเลยก็ได้ ของที่มันชอบทั้งนั้น สัตว์ปีกยกเว้นเครื่องบิน สัตว์บกยกเว้นรถ สัตว์น้ำยกเว้นเรือ นอกนั้นไอ้ฝิ่นจัดเกือบหมด ยิ่งถ้ามันดูรายการเขาบอกที่ไหนอร่อยแล้วลากสังขารไปได้มันจะหันมาผมทันทีขุดความพยายามในตัวมันทั้งหมดลากผมไปจนได้ ผมไม่ได้จะไม่พามันไปหรอกแต่ชอบดูเวลามันสรรหาวิธีมาใช้กับผม คือมันลุ้นดี โคตรชอบเลย
“คะ บ่นว่าพี่ไผ่ยุ่ง ไปหาก็ไม่ได้ มาแป๊บเดียวก็กลับ และก็สั่งๆๆๆ อะไรประมาณเนี้ยะ หงุงหงิงไปตามเรื่อง”แกเล่าสบายๆ แสดงว่ามันคงมาฟ้องป้านวลว่าผมสั่งให้มันพักผ่อนห้ามไปไหน ที่จริงผมก็อยากจะดูแลมันแต่ติดต้องทำรายงานเยอะ คิดว่าให้มันอยู่บ้านสบายๆดีกว่า อย่างน้อยป้านวลก็ดูแลได้เต็มที่ แต่ผมก็โทรหาตลอดนะ บางทีก็ส่งข้อความถ้ายุ่งๆอยู่ ไม่ได้ตัดหางปล่อยบ้านซะที่ไหน แต่ก็ไม่เห็นมันพูดหรือโวยวายอะไรนอกจากกวนตีนกันตามประสา แต่เสียงมันก็หงอยๆ ผมฟังแกเล่าได้แต่ยิ้มรับ ก่อนแกจะบอกให้ผมเดินไปก่อนได้เลยเดี๋ยวของจะตามไป ผมก็เดินไปตามทางเจอเปลขนาดใหญ่มีเบาะรอง อยู่ภายใต้ร่มไม้ร่มพัดเย็นสบาย ไอ้ขี้บ่นนอนขี่ผ้าห่มกัดผ้านั่นคือท่าประจำมัน ผมเดินไปนั่งบนเปลที่รองรับได้ผื่นตามตัวจางเยอะแล้ว เอามือจะจับแต่นึกได้ว่ายังไม่ได้ล้างมือเลยต้องหยิบเจลมาล้างก่อน อนามัยโคตร เดี๋ยวผิวหลานเขาติดเชื้อจะแย่เอา ยิ่งปู่มันกำลังจะลงมาด้วย
“อื๊อ น้องจะนอน”เสียงมันพึมพำอย่างเอาแต่ใจ มันคงนึกว่าป้านวลมาปลุกมัน ตัวไม่ร้อนแล้ว หน้ากับตัวยังแดงหน่อยๆ นึกแล้วก็อยากเอาไปดูแลเอง ทำไมต้องมายุ่งช่วงนี้ด้วยวะ ตอนผมไม่สบายมันก็ดูแลผมเป็นอย่างดี บางทีก็เคยขำตัวเองวันไหนเลิกงานพิเศษดึกมันไม่ได้ไปหา ผมขี่รถมาบ้านมันประจำถึงไม่เห็นหน้าเห็นจานดำบ้านมันก็ยังดี แต่มันไม่รู้หรอก ผมก้มไปจูบหน้าผาก มันก็ย่นคิ้วย่นจมูกส่งเสียงในลำคออย่างขัดใจ
“เอาไว้พี่จะชดเชยให้นะ หายไวไว”ผมกระซิบบอก เอามือลูบหัว เมื่อวานเพื่อนมันรู้ข่าวเรื่องนั้นก็พากันมาถามพวกผมอย่างเป็นห่วงแกมสะใจ ยิ่งน้องออยนี่ชอบใจมาก บอกเสียดายไอ้ฝิ่นดันไม่สบายซะได้ ไม่งั้นเละแน่ ผมก็ได้แต่พยักหน้าเฉยๆ ก่อนพวกมันจะแซวไอ้บลูกับไอ้พาย ประมาณไม่จัดงานฉลองเหรอ ไอ้บลูบอกได้จัดให้แต่เอาไว้ให้ไอ้ฝิ่นหายก่อนไม่งั้นมันด่าตามหลังแน่ มึงนี่รู้จริง พอตกลงกันได้ที่แล้วก็กลับ ส่วนเรื่องเอมผมไม่อยากจะอะไรให้มากนักยังไงผมก็ผู้ชายออกตัวทำอะไรไปมากนักก็ดูไม่ดี แต่ถ้ายังไม่หยุดก็คงต้องจัดไป ก่อนจะผละออกไม่ทันเมื่อมีเสียงนุ่มๆทัก ไม่รู้มันกอดผมตั้งแต่เมื่อไรตายังหลับอยู่
“ป้าเอาวางไว้ตรงนี้นะคะ แล้วก็ฝากให้คุณน้องทานข้าวทานยาด้วยเลย วันนี้คงจะทานได้เยอะแน่”ป้านวลพูดยิ้มๆ พี่น้อยวางของไว้บนโต๊ะมีฝาชีคลุมอยู่บางอย่างอยู่ในกล่องเก็บความร้อน แกคงรู้ว่าคงยังไม่กินในทันที เพราะคุณน้องยังหลับสนิทศิษย์ส่ายหน้าอยู่เลย
“ครับ”ผมตอบรับอย่างเดียว แกก็เดินไป หันมามองไอ้ตุ๊กแกที่ยังเกาะไม่ปล่อยก็เลยต้องปล่อยตามใจตัวเองซะ ผมไถลตัวลงไปนอนข้างๆ เอาเถอะครับอยากกอดก็ต้องกอด เอาหัวมันหนุนแขนกอดเอาไว้ แค่ไม่กี่วันเหมือนจากกันนานมาก และถ้าผมออกค่ายคงคิดถึงมันมากแน่ ๆ ตอนนี้มันมากกว่าคำว่าชอบไปแล้วไม่ได้ผูกมัดด้วยคำว่าแฟนและเซ็กส์แต่เป็นความผูกพันที่เรียกว่าความรักเพียงแค่ยังไม่ได้เอ่ยออกมาเท่านั้นเอง
“ชื่อมึงนี่มันเสพติดจริงๆ ว่ะ”ผมพูดขำๆ ตรงนี้เป็นที่ส่วนตัวมันเลย ถ้าไม่ออกไปไหนมันก็จะนอนตรงนี้ประจำ หรือไม่ก็แต่งรถในโรงรถไม่ไกลจากตรงนี้นัก มันค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงถ้ามันสนใจหรือทำอะไรใครจะไปวุ่นวายอะไรกับมันมากไม่ได้ เหมือนที่มันก็ไม่ทำกับคนอื่นเช่นกัน แต่เวลาอยู่ด้วยกันกับผมมันจะเป็นอีกคนที่วุ่นวาย แหย่ กวนตั้งแต่หัวจดตีน ผมอยู่นั่นแหละ และผมก็ตอบแทนมันกลับเช่นกัน มันมีมุมมองอะไรเยอะค้นหาไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อสองวันก่อนผมเจอไอ้เฟริส์แฟนเก่ามันที่ผับพี่กี้ตอนเลิกงานมันเดินมาหาผม ๆ กะว่าถ้ามึงพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเมียกูอีกโดนแน่จะเหยียบให้จมตีนเลยแต่ตรงกันข้าม มันขอโทษและยินดีกับผม มันบอกว่ามันโง่เองที่ไม่รู้จักรักษาสิ่งที่ดีไว้ มันไม่พูดว่าฝากเพราะมันรู้ว่าผมทำได้และทำได้ดีกว่ามันด้วย มันยังแปลกใจเลยที่ไอ้ฝิ่นดูแปลกไปไม่เคยดูเหมือนจะลงให้ใครได้ขนาดนี้ มันพูดเสร็จก็เดินไป และผมจะไม่ยอมเป็นคนโง่เหมือนมันแน่ กำลังคิดเพลินๆ
“เชี่ยะนิ มีกิ๊ก”เสียงมันละเมอ มือจากกอดก็กลายเป็นจิก ผมมองพลางส่ายหน้ากับจินตนาการอันเลอเลิศของมัน
“เป็นเอามากนะมึง ขนาดนอนยังละเมอคิดไปได้”ผมบิดจมูกมัน ก่อนจะหลับตาลง มือก็กอดกระชับอีกมือก็จับมือมันไว้ เผื่อมันลุกมาบีบคอผมตามที่มันละเมอ
V
V
V
ต่อ
-
ผมรู้สึกหนักๆ ที่ลำตัว คงไม่ใช่ถูกผีเปลอำหรอกมั้ง จะลืมตาก็โดนปิดเอาไว้ เสียงกลั้นหัวเราะอยู่ใกล้ชิดปากก่อนจะกดลงมาจุ๊บๆ ไอ้จุ๊บที่ปากไม่เท่าไร ไอ้ตรงกลางที่เบียดเสียดกันมันเกิดอยากจะจุ๊บมั่งเพียงแต่อาจเป็นแถวแก้มก้น
“ทายสิใคร”คำถามแอ๊บแตกสิ้นดี
“ควาย”ผมบอกออกไป
“ไม่ใช่ ควายโดนปิดตาอยู่”เสียงมันก็ตอบกลับมา
“แรด”
“No กูสวยกว่าเยอะ”สำเนียงเป็นเลิศแถมยอตัวเอง
“ชะนี”
“ถ้ามีมาสีอีกจะโดนตีน”เสียงข่มขู่
“หึหึ”
“ยอมเปล่า”
“ยอมแล้วได้อะไร”
“ไม่ได้อะไร”
“งั้นยอม”
“ไรวะ ต่อรองหน่อยดิ”เสียงเริ่มพาลแล้ว ดันขย่มตัวใส่อีก พากูเตลิดแล้วเนี่ยะ
“ยอมเปล่า”ผมถามกลับ
“เอ้า”มันร้องเสียงสูงประมาณว่าย้อนมันทำไม
“เร็วๆ ตอบช้าอด”ผมเป็นฝ่ายเร่งมันบ้าง เอามือลูบหลังก่อนจะสอดเข้าไปสัมผัสผิวใต้ร่มผ้า ก่อนจะไล้ไปข้างหน้า
“อื๊อ อย่าสิ”เสียงมันร้องท้วง เริ่มบิดตัว
“ก็ยอมสิ”ผมบอกก่อนจะสัมผัสยอดอกเบาๆ ได้อารมณ์ดีโว้ยปิดตาเอามือคลำพาให้จินตนาการว่าเป็นยังไง อืม เอาไว้ไปเล่นตอนมันหายดีกว่า หึหึ
“มึงอ่ะ ขี้โกงกู”มันโวยแต่เสียงอู้อี้ ตอนนี้มันต้องทำหน้าง้ำหน่อยๆ ตาปรือ กัดริมฝีปาก ยิ่งคิดยิ่งบรรเจิดว่ะ
“ยอมยัง”ผมย้ำอีก มือก็ไล้ตรงยอดแผ่วๆ เสียงเหมือนมันกลั้นลมหายใจ ก่อนจะ
“เฮ้ย ป้านวลมา”ผมปล่อยทันที พอกับที่มันก้มมากัดปาก หัวเราะคิกคักเอามือออกหน้าซุกอกกอดผมแน่นเลย ผมปรับสายตาก่อนจะมองหา จนนึกได้ว่าเสียรู้ไอ้เด็กนี่อีกแล้ว ผมดึงคอเสื้อมันขึ้นมา กอดรวบมือดันท้ายทอยมันเข้ามาปิดปากมันดันกัดลิ้นแถมเป่าลมเข้าปากผม
“คร่อก แค่กๆๆ”สำลักทันที
“ฮ่าๆๆๆ หลอกควายสบายใจจัง”มันหัวเราะก่อนจะร้องเพลงล้อ ผมเลยตบก้นมันไปสองที เป็นการสั่งสอน “โอ้ย เจ็บๆๆๆๆ”มันร้องอย่างดังเลย ทีนี้เสร็จกู ผมบีบปากมันจนจู๋บดจูบไล่ลิ้นเข้าไป มันจะออกผมก็บีบอีก มันเริ่มหายใจไม่ออกเลยต้องตอบกลับมาอย่างแรงเช่นกัน ทีนี้เลยไล่เลาะแทะเล็มกันอย่างไม่ต้องบอกว่าต้องการและคิดถึงมากขนาดไหน ก่อนจะผละออกมองตากัน แล้วเหมือนแรงดึงดูดให้เข้าหากันอย่างกับแม่เหล็ก เราสองคนใส่กันเต็มที่ด้วยความรู้สึกแทบจะล้นออกมา
“เมื่อวานทำไมไม่มา”มันถามผมเอาหน้าแนบแก้ม ผมลูบหัวมันเบาๆ
“ก็มาวันนี้ไง”ผมพูดยิ้มๆ แต่มันไม่เห็นหรอกเอาแต่จะซุกอย่างเดียว
“เมื่อวันก่อนมีเรื่องอะไร”มันถามผม
“รู้แล้วจะมาถาม”ผมก็ย้อนมันกลับ
“ก็อยากฟังจากปากมึงนี่หว่า”มันก็ย้อนมั่ง
“แล้วมึงฟังจากตูดมาเหรอ มันก็เหมือนกันแหละแต่ยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง”ผมพูดบิดจมูกมันไปด้วย มันสะบัดออก
“จำไว้เลย กวนตีนกูมากๆ ไม่ไปหาแล้ว”มันขู่แถมจะกัดแต่ไม่ทันครับ ผมดึงหัวมันไว้ก่อนที่มันจะกัดหัวนมผม
“พูดจริง”ผมเลิกคิ้วใส่
“พูดจริงๆ”มันก็ทำมั่ง ก่อนจะยิ้มแป้น”แต่ไม่ทำจริง คริคริ” ผมส่ายหน้ากับความต๊องของมัน ก่อนจะจับมันขึ้นมามอง
“ถ้าทำจริง กูจะมาลากถึงบ้านเลย หลบให้ได้แล้วกัน”ผมยักคิ้วใส่มัน ที่ทำหน้าเขินๆ
“ไม่กล้าหรอก”มันก็แถแก้อาย
“ก็ลองดู”ผมท้ามัน ไม่ได้พูดเล่นผมลากจริงๆ
“กูจะฟ้องปู่”มันขู่กลับมา
“เรื่องของมึง”ผมจิ้มหน้าผากมัน
“ไม่กลัว”มันถามอีก ทำหน้ากวนๆ
“กลัว”สั้นๆ
“นึกว่าจะแน่”มันเบะปากใส่เยาะเย้ย
“กลัวไม่ได้เจอมึงมากกว่า”ผมบอกกลับ ทำเอามันเงียบเลย เพราะผมไม่ได้ทำหน้าล้อเล่นใส่มัน ก่อนมันจะทำเป็นเมินไปทางอื่น
“อิจฉาพี่พายว่ะ”มันพูดถึงไอ้พายสีหน้าแบบอิจฉาแต่ไม่จริงจังหรอก
“อิจฉาทำไม”ผมถาม มือก็ลูบแขนมันเบาๆ ไม่ได้จะปลุกอารมณ์ มันคันเลยใช้ผม เดี๋ยวนี้ก่อนนอนถ้าไม่จัดให้ ผมก็ต้องเกาหลังมันจนกว่าจะหลับ และถ้าผมตัดผมมาใหม่หรือโกนหนวดมันจะชอบลูบ บอกเพลินดี
“เอ๊ะ ก็อย่างได้แฟนดีไง ราบรื่น”มันทำเสียงใส่ก่อนจะบอกผมอีก
“กูไม่ดีว่างั้นเถอะ”ผมย้อนมัน เหมือนจะน้อยใจ มันหยิกพุง”โอ้ย มือหนักฉิบ”ผมบ่นก่อนจะตะครุบมือพิฆาต
“เออ ปากเสีย กวนตีน หื่นด้วย พอใจยังความดีมึงอ่ะ”มันสาธยายค้อนใส่แต่ผมรู้ว่ามันพูดประชดใส่
“ที่พูดน่ะ หมายถึงผัวมึงเหรอ”ผมพูดแหย่มันอีก
“เออ”มันก็ตอบรับ ก่อนจะหน้าเหวอเมื่อมันจี้เส้นตามผม ผมหัวเราะอย่างสะใจที่มันเสียรู้ผมบ้าง
“นี่แหละโบราณเขาว่าเกลียดอะไรก็ได้อย่างนั้น”ผมตบหัวมันไม่แรงนัก ยักคิ้วใส่
“ใครบอกว่ากูเกลียด”มันลอยหน้าใส่ “กูชอบต่างหากล่ะ”มันพูดต่อยิ้มยั่วๆใส่ มือก็ลูบหน้าอกผม ก่อนจะจูบตรงอกผ่านเนื้อผ้า ตอนนี้กลายเป็นผมที่เริ่มทำอะไรไม่ถูกซะเอง ไม่รู้ว่ามันจะมาไม้ไหน ก่อนจะช้อนตาขึ้นมอง แลบลิ้นเลียปาก อย่ามาแดกกูตอนนี้นะมึง ที่เปลกูไม่สะดวก
“บอกแล้วไง ว่าชอบที่ผัวน้องเป็นแบบนี้แหละถ้าเป็นเหมือนคนอื่น”มันพูดสีหน้าซึ้งๆก่อนจะเอ่ยต่อ” กูเซ็กส์เสื่อมตายเลยฟังแล้วเคลิ้มใช้มั้ยล่ะ กูเห็นนะหน้ามึงอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”แต่สุดท้ายไอ้เมียเกรียนๆก็เข้าอีหรอบเดิมหัวเราะยักคิ้วใส่ได้กวนตีนอีก
“เหรอ ให้หายก่อนมึง ปากดีนัก”ผมเลิกคิ้วใส่ พูดขู่มันใส่ตาคู่สวยที่ไม่ได้มีความกลัวเอาซะเลย มีแต่ท้าทาย แถมทำหน้าใส่ ผมเลยกอดมันแรงๆ จี้เอวมันด้วย ก่อนจะจับมันให้ลุกขึ้นกินข้าว มันอ้อนให้ป้อนโน่นป้อนนี่จนเกือบหมด ตบท้ายด้วยการกินยา มันนอนซ้อนผมมือก็เปิดให้ดูรูปมันตั้งแต่แรกเกิดลำดับมาเรื่อยๆ มันเล่าประกอบภาพให้ฟังด้วย ดูมันมีความสุข ตอนถึงรูปพ่อมันดูนานหน่อย ผมลูบหัวมันที่เงยหน้ามายิ้มให้ มันคงคิดถึงพ่อ
“กูเกือบไม่ได้เกิดแล้วนะมึง”มันพูดออกมาแบบขำๆ
“ทำไม พอเขารู้ว่าเป็นมึงมาเกิด เลยทำหมันแม่งเลย”ผมแกล้งพูดใส่มัน
“ส้นตีนสิครับ พูดมาได้ มีลูกอย่างกูน่าดีใจจะตาย ทั้งดีทั้งน่ารัก หรือมึงไม่คิดอย่างนั้น”มันแว็ดใส่ถลึงตาใส่ผม
“กูจะพยายามคิดให้ได้อย่างนั้น ไม่ต้องห่วง”ผมบอกมันเรียบๆพลางลูบหัว มัน ปัดออก เพราะรู้ว่าผมพูดประชดมัน หึหึ มันเม้มปากใส่ เอามือจะข่วนหน้าผมจับเอาไว้ก่อน เก็บไว้ข่วนหลังดีกว่าสนุกกว่าเยอะ
“กูพูดเล่นครับ เล่าต่อสิยังไม่จบเลย”ผมพูดยิ้มๆ ก่อนมันจะอารมณ์ดีขึ้นเล่าต่อ
“ตอนนั้นแม่กูเขามีคนที่ตาหาไว้ให้แล้ว เป็นคนอิตาเลี่ยน ประมาณว่าลูกเพื่อน แม่กูไม่ยอมเลยหนีตามพ่อกลับมาเมืองไทยไปอยู่ด้วยกันที่ทางเหนือเป็นหมู่บ้านชาวเขาด้วยนะ พ่อเขามีเพื่อนที่นั่น แม่ชอบดอกฝิ่นมากก็เลยตั้งชื่อให้กูล่วงหน้าเลยไม่ว่าจะเกิดมาเพศไหนก็ตาม แม่เล่าให้ฟังเรียกว่าเป็นนิทานก่อนนอนกูเลย”มันพูดยิ้มๆในตอนนี้ก่อนจะนึกได้เลยเล่าต่อหลังจากเคลิ้มไปพัก “ตากูโกรธมากตามมาเมืองไทยเกือบมีเรื่องกัน ดีว่าย่ากับยายห้ามเอาไว้บอกให้ตามหาพ่อแม่กูก่อน ไม่ใช่เอาเวลามาทะเลาะกัน จนทั้งสองคนเริ่มคิดได้จ้างคนตามจนเจอ ก็พอดีกับที่แม่กูเจ็บท้อง เลยตามกันไปโรงพยาบาล พ่อกูยอมรับผิดเองทุกอย่างขออย่างเดียวอย่าเอาแม่กับกูไปจากเขาก็พอ ตาที่ว่าโกรธมากต่อยพ่อไปทีเดียวเอง ส่วนปู่ก็ตบหน้าไปทีโทษฐานไม่ให้เกียรติแม่ทำอะไรไม่คิด แทนที่จะมาปรึกษากันดีๆ ย่ากับยายเลยต้องออกหน้าอีก กว่าจะเรียบร้อยได้นะมึงเกือบตาย สุดท้ายตาก็ยอมยกแม่ให้ แถมกำชับต้องดูแลแม่กับกูให้ดีไม่งั้นเขาจะมาเอาคืน แต่ตากับยายกูใจดีมากนะตอนท่านยังอยู่เขาบินมาหากูเกือบตลอด ช่วงปิดเทอมก็ขอให้กูไปอยู่โน่น ส่วนพ่อ”มันเล่าได้ยาวเหยียดมากแบบละเอียดเลย ผมฟังเพลินจนตอนท้ายเหมือนมันจะเศร้าอีก
“สุดท้ายมึงก็ทะลุถุงยางแหวกยาคุมมาเกิดว่างั้นเถอะ”ผมเลยเปลี่ยนเป็นพูดกวนๆใส่มัน
“เออ แล้วก็มาได้ผัวอย่างมึงไง ขอบคุณกูซะที่เอามึงอ่ะ”มันตอบรับแถมยกยอตัวเองอีก ปล่อยมันเถอะ แค่มันหายหงอยก็พอแล้ว
“มึงมากกว่ามั้งที่ต้องดีใจได้กูเป็นผัว ไม่งั้นมึงเซ็กส์เสื่อมตายเลย จริงมั้ย”ผมจิ้มหน้าผากและพูดใส่ยิ้มๆ เอาคำมันมาย้อน มันจิ๊ปาก ก่อนจะเงียบไป
“ถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ”จู่ๆมันก็ถามผมออกมา
“ทำไม เบื่อแล้วไง”ผมถามแต่ไม่ได้มองหน้า ตามองท้องฟ้า
“อย่าพูดเล่นสิ กูถามจริงๆ เกิดมันเป็นจริงล่ะ”มันตีแขนผมก่อนจะถามอย่างกังวล
“ถ้ามีวันนั้นมึงจะรู้เองว่ากูจะทำยังไงกูไม่อยากพูดก่อนที่มันจะเกิด แต่ตอนนี้รู้ไว้อย่างเดียวมึงเป็นเมียกู”ผมบอกมัน เราสบตากัน มันยิ้มกอดผมตอบ”แล้วมึงล่ะ”ผมถามกลับ
“พี่คิดยังไง น้องก็คิดอย่างนั้นแหละ อย่ากลับคำแล้วกัน”มันบอกเบาๆ ก่อนจะเน้นหนักตอนท้าย ผมไม่ตอบนอกจากกอดมันกระชับไว้ในอ้อมแขน
“แล้วมึงบอกปู่หรือยัง”ผมถามมันต่อเรื่องที่ชวนมันไปบ้าน
“เรื่องได้เสียกันหรือไปบ้านมึง”มันย้อนถามผมยิ้มๆ
“ทั้งสองเรื่อง”ผมยักคิ้วบอกมัน
“ให้มาก่อนจะบอก”มันก็ตอบมือก็เขี่ยอะไรเล่นไปเรื่อย
“ถ้าปู่ไม่ให้ไปล่ะ”ผมถามอีก
“ถ้าถึงเวลานั้นมึงจะรู้เองว่ากูจะทำยังไงกูไม่อยากพูดก่อนที่มันจะเกิดหรอก”มันเอาคำพูดผมมาย้อนใส่ยิ้มๆ
“สัด กวนตีนนะมึง”ผมบิดจมูกมัน เอามือตบก้นไปอีกที มันหัวเราะชอบใจ
“อยากให้กูไปด้วยเหรอ”มันช้อนตาถามผม
“ถ้าไม่อยากจะชวนเหรอ”ผมก็บอกมัน
“ทำไมล่ะ”มันถามอีกว่าทำไมถึงอยากให้มันไป
“เปลี่ยนบรรยากาศไง เร้าใจดี”ผมก็ตอบมันไป
“เชี่ยะ กูว่าไม่ต้องเปลี่ยนหรอกถ้าคิดแค่เรื่องหว่างขา แม่ง ถามอยากให้ตอบอะไรที่มันฟังแล้วชื่นใจ พอเห่าออกมากูอยากเอาตีนคีบกระดูกยัดปากจริงๆ”มันเอามือเอื้อมมาจิกหัว ก่อนจะจิกทั้งตาทั้งปากด่าผมยาวเหยียดเลย แสดงว่าหายดีแล้ว ผมโคตรชอบเลยที่มันด่าตลกดี ฟังแล้วรื่นหู วันไหนไม่ได้ฟังจะลงแดง บางทีใครไม่รู้อะไรนึกว่าทะเลาะกันจะเป็นจะตายแต่ที่ไหนได้เป็นเรื่องปกติของผมกับมัน
“หึหึ ทำแอ๊บนะมึง”ผมยกยิ้มแหย่มัน
“ก็กูอยากฟัง ทีจะล่อกูนี่ตรงตลอด ห่าราก”มันว่างอนๆแต่ด่าเน้นๆ ผมเลยกอดมันกระซิบข้างหู
”อยากให้ไปด้วย อยากให้อยู่ใกล้ๆ ไม่อยากห่างกัน พอมั้ยครับ”เห็นได้ว่ามันอมยิ้มหน้าแดง
“พูดจริงนะ”มันก็ถามอีก
“ควาย คราวหลังไม่ต้องมาแว็ดกูเลย พูดแล้วก็ยังจะแอ๊บเสต็บอยู่นั่นแหละ”ผมดีดหน้าผากมันที่เร้ารื้อไม่เลิก
“แหม ก็น้องอยากให้พูดบ้างนี่นา ทำเป็นนอยด์ไปได้ น้ำไม่ออกสิท่า”มันพูดอ้อนๆก่อนจะพูดยั่วในตอนท้าย มือกูลูบเกือบถึงเป้ากางเกง ผมเลยจับมือมันไว้ทันที ยั่วกูเข้าไป
“ทีอย่างนี้เสือกรู้ดี ว่าแต่กูหื่นมึงก็ใช่ย่อย ไอ้กาก”ผมดึงหัวมันโยกไปมา
“ก็หื่นตามมึงแหละ”มันก็พูดใส่ ผมเลยจูบมันแม่งเลย หมั่นไส้เสือกน่ารักเกินกูห้ามใจ
“น้องอยากออกไปเที่ยว นอนจนเบื่อแล้ว ไอ้พวกนั้นแม่งไปเที่ยวก็โทรมาเล่ามาเย้ยอยู่นั่นแหละ มันมาหาก็เล่าโน่นเล่านี่ ไอ้เพื่อนเลว ผัวด้วย ทิ้งกูกันหมดเลย”มันพูดอ้อนจนน่าพาไปแต่ตบท้ายน่าปล่อยให้อยู่บ้าน นอนเห่าใบตองแห้งไปซะ
“ก็มึงไม่สบายจะออกไปแรดอะไรนักหนา พักให้มันหายก่อนค่อยไป แต่วันนี้กูว่าจะพาไปสักหน่อยแต่พูดซะกูหมดอารมณ์เลย”ผมแกล้งพูดว่ามัน หลับตาใส่แต่หรี่หน่อยๆดูปฏิกิริยา มันรีบตะกายมานอนทับ ทั้งจุ๊บทั้งหอม
“พูดเล่นอ่ะ บ่นไปงั้นแหละ นะ นะ อย่าโกรธนะ ถ้าพาไปน้องจะมอบโปรโมรชั่นฟรีตลอดรายการเลย นะๆๆ พี่ไผ่”มันพูดกรอกหูซ้ายย้ายไปหูขวา พอได้ยินโปรโมรชั่นทั้งหูทั้งหางผมแทบจะกระดิกเลย แต่แกล้งมันต่อดีกว่าเผื่อมันจะเสริมให้มากกว่านี้ ผมเป็นคนดีครับเมียให้อะไรมาต้องรีบรับ อย่าขัดการทำบุญอุทิศร่างกายของเมียมันบาป หึหึ
“ไม่สนเหรอ ไม่มีลิมิต ลีลาเกินร้อยเลยนะ จุ๊บๆๆๆ”มันพูดต่อก่อนจะจุ๊บปาก ผมเกือบจะหลุดขำอยู่แล้ว”นั่น ยิ้มแล้ว พาไปเลย”เสือกเห็นอีก
“ไอ้ขี้คุย เดี๋ยวไม่สมราคากูจะตอกให้ลุกไม่ขึ้นเลย”ผมว่ามัน”ไปแต่งตัว ให้ไว ช้าไม่ไป”ตบก้นให้มันลุก มันจูบปากผมอีกทีก่อนจะลงจากเปล สี่คูณร้อยวิ่งนำหน้าไม่รอกูเลย
“จะออกไปข้างนอกกันเหรอคะ”ป้านวลถามผมที่ตอนนี้มายืนรอที่รถแล้ว วันนี้เอารถไอ้หลิวพี่ผมมา มันซื้อทิ้งไว้ที่คอนโดเวลาขึ้นมาทำธุระที่นี่ มันไม่ค่อยขับรถจากบ้านมาหรอกถ้ามาคนเดียว ยกเว้นเอาเมียกับพี่สาวผมมาด้วย
“ครับ”ผมบอกไป แกยิ้มขำๆ
“ถึงว่าหน้าบาน สั่งน้อยให้เก็บของให้”ป้านวลบอกผมที่ยิ้มเก้อๆ ทำอะไรไม่ถูก แกรู้ว่าอะไรเป็นอะไรอยู่แล้ว”ฝากด้วยนะคะ ดูคุณน้องติดพี่ไผ่มาก ถ้าคุณปู่มาก็มาหาท่านนะคะ”ป้านวลบอกต่อไม่เชิงสั่งแต่พูดด้วยความหวังดี
“ครับ”ผมได้แต่ตอบรับ ถึงป้านวลไม่บอกผมก็ต้องมาอยู่แล้ว ต้องมาขออนุญาตด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าท่านจะว่าอะไรบ้าง พอดีกับที่มันวิ่งออกมาในชุด เสื้อแขนยาวคอวีมีสายคล้องคอผูกห้อยยาวไปข้างหลังที่เว้าจนเห็นหลังขาวๆ กางเกงขาสั้นผ้ายีนส์สีฟ้าสด ผมเสยด้วยมูสขึ้นตั้งหน่อยๆ จนเห็นหูที่ใส่จิวไว้ น่ารักซะจนกูไม่อยากออกไปไหนแล้ว แต่ไม่ได้เดี๋ยวมีวีน ที่จริงผมไม่ได้กะจะพามันไปค้างหรอกแค่จะพาไปเที่ยวเฉยๆแล้วมาส่ง แต่ดูแล้วมันเตรียมพร้อมเลย แล้วผมจะไปขัดมันทำไมล่ะครับ
“เดี๋ยวล้มคะ ไม่ต้องไปกันพอดี”ป้านวลเอ็ดมันไม่จริงจังหรอก
“ก็น้องตื่นเต้นนิ”มันก็บอกกลับยิ้มๆ จนป้านวลส่ายหน้า ก่อนออกมาแกดูอีกครั้งว่าเอายาติดไปมั้ย พอครบก็เดินมาส่งที่รถ ก่อนจะพากันออกไป มันยิ้มอารมณ์ดีมาตลอดทาง ก็ไม่ได้ไปไหนพิเศษหรอกครับ ตอนแรกจะไปห้างมันบอกอยากไปสยามมากกว่าจะไปซื้อของ สารพัดจะอยากได้
“เพิ่งออกจากคุกเหรอวะ”ผมหันไปถามมัน ที่เดินมองโน่นมองนี่เหมือนไม่เคยมา
“เออ ออกมาพร้อมมึงนี่แหละ ขัดกูจริงเลย”มันก็ยื่นหน้ามาตอบ ผมยักไหล่ใส่กอดคอมันเดินต่อ จนถึงร้าน มันก็เลือก ไอ้คนขายยิ้มให้มันอย่างรู้จักกันดี
“หายหน้าไปนานเลยนะ น้องฝิ่น”เขาพูดแซวมัน
“เฮียจะบอกว่าหายหัวก็พูดมาเถอะ”มันก็ย้อนกลับยิ้มๆ ทำเอาแกหัวเราะ ก่อนจะมองมาทางผมและหันไปมองมันล้อๆ ผมที่หยิบต่างหูที่เป็นห่วงอยู่ ดูเหมาะกับไอ้ฝิ่นดี สื่อให้รู้ว่ากูเป็นห่วงนะจะบอกให้ คิดไปได้เน๊าะกู ก่อนจะยื่นให้เขาคิดตังค์มันมองหน้าผมยิ้มๆ เอามือกอดเอว เสร็จแล้วก็เดินออกไปร้านกางเกง มันเลือกให้ผมด้วยแทบจะครบเซ็ต พอได้ครบ ก็พยักหน้าให้ผมเคลียร์ ใจดีจริงๆ
“ถูกใจหมดเลยอ่ะ”มันนั่งดูของที่ซื้อมาทั้งของมันและของผม หลังจากพักที่ม้านั่ง มันนักขัดสมาธเกือบเห็นโคนขา วันนี้มันเพ้นท์เล็บเท้าด้วย ตรงข้อเท้าเพ้นท์เป็นลายไม้เลื้อย ตอนแรกผมนึกว่ามันไปสักมาใหม่ ใส่ข้อเท้าเป็นมุดเล็กๆ ผมนั่งเอาแขนพาดพนักพิง มองหน้ามันที่มีเหงื่อหน่อยๆ เลยเอามือลูบให้จนหัวมันเถิกขึ้นไปอีก
“ถามกูบ้างมั้ยว่าถูกใจหรือเปล่า เห็นหยิบใส่อยู่นั่นแหละ”ผมถามมันทำเสียงเซ็งๆ แต่จริงๆถูกใจทั้งนั้นแหละ มันเลือกของเก่ง ต่อก็เก่ง
“ถูกใจ เพราะกูเลือกให้ลองไม่ชอบสิมึง”ตอบเองเสร็จสรรพแถมขู่ด้วยการจิกตาใส่ ผมเลยผลักหัวมัน หยิบน้ำส่งให้ ก่อนมันจะรับไอโฟน
“เออ หายแล้ว กูอยู่สยาม กับผัวกูสิ ฮ่าๆๆๆ พวกมึงอยู่ไหน ไว้วันหลัง ตอนนี้กูอยากอยู่กับผัวมากกว่า คริคริ”เสียงมันคุยคิกคักไม่มีกระดากปาก คงเป็นเพื่อนมันโทรมา สักพักมันก็วาง “มองหน้ากูทำไม อ๋อ ปลื้มใจล่ะสิที่กูพูดแบบนั้น ชิมิ”มันทำเสียงแรดๆใส่ผม
“หึ ปลื้มใจกับระอามึงแยกไม่ออกเหรอ”ผมก็แหย่มันอีก
“แยกทำไม จมปลักกูแล้วอย่าหวังจะขึ้นไปเลยมึง สมน้ำหน้า”มันแสยะยิ้มตอบแถมลอยหน้าใส่ ผมเลยจุ๊บปากแม่งเลย
“เงียบเลยดิ”ผมล้อมันที่ทำหน้าเลิกลั่ก ก่อนจะจุ๊บกับมามั่ง
“หายกัน”มันยักคิ้วใส่ ผมกอดคอมันอดหัวเราะไม่ได้ นั่งกันสักพักก็มีกลุ่มเด็กเรียนประมาณมัธยม แต่ท่าทางจะเป็นอย่างไอ้ฝิ่นแน่ เดินยิ้มกล้าๆกลัวๆ มานั่งไม่ไกลนัก ผมเห็นแต่ทำเป็นไม่เห็น
“พี่เป็นแฟนกันใช่เปล่า”เสียงเล็กๆถามขึ้น หน้าตาน่ารักดี ดูใสแบบเด็กๆ เรียกเกย์รุ่นเล็กดีกว่า ไอ้ฝิ่นจ้องหน้ายิ้มๆ
“เปล่า”มันบอก ผมมองหน้ามันที่อมยิ้มใส่
“ไม่เชื่อหรอก”เจ้าเด็กนั่นทำหน้าไม่เชื่อ เพื่อนๆด้วยที่มีผู้หญิงอยู่ไม่กี่คนยืนยิ้มอายๆ
“พี่เป็นผัวเมียกัน”มันตอบยิ้มๆ ผมเลยเขกหัวมัน จนมันเอามือกุมหัว จิกตาใส่ผม
“เชี่ยะ เยาวชนนะมึง”ผมพูดกับมัน ไอ้เด็กกลุ่มนั้นหัวเราะชอบใจใหญ่ บอกน่ารักดี เห็นพวกผมตั้งนานแล้วเลยแอบตาม แสดงว่าก็ต้องเห็นกูจุ๊บกันอะดิ ผมมองหน้ากันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ดูน้องผู้หญิงจะชอบไอ้ฝิ่นมาก บอกว่ามันเท่ห์ดีอยากได้เป็นแฟน มันก็คุยหัวเราะตอบ คุยสักพักพวกน้องๆก็ขอตัว
“แสดงว่าเสน่ห์กูกับเพศตรงข้ามก็ยังใช้ได้อยู่นะ”มันพูดเหมือนจะภูมิใจ ผมปรายตามองมัน
“มึงคิดไปเถอะถ้ามีความสุข กูดีใจด้วย”ผมบอกมันเรียบๆ
“เหรอ ขอบคุณนะ”มันก็ทำเสียงทำหน้าใส่ผมบ้าง ก่อนจะเบือนหน้าออก
“กวนตีน”พูดออกมาพร้อมกัน หันมามองก็ขำใส่กัน ก่อนจะพากันเดินต่อ
“ฝิ่น อีฝิ่น”เสียงเรียกมันดังข้างหลัง มันหันไปมองก่อนจะยิ้ม
“พี่เจี๊ยบ นัดผัวใหม่ที่นี่เหรอ”มันทักรุ่นพี่มัน อีกคนหัวเราะคิกคัก
“อีนี่ ช่วงนี้กูโสด ใครจะเหมือนมึงติดผัวเป็นมวยคู่เอกเชียว มึงหายแล้วเหรอ”แกจิกเสียงใส่ ก่อนจะถาม
“มึงก็ถามอะไรไม่สมประกอบ สลิงค์ส่วนตัวเขาเลิศขนาดนี้น่าจะหายอยู่หรอก”อีกเสียงพูดบ้างขำๆ มันหัวเราะอย่างรู้ความหมาย
“อิจฉาล่ะสิ พี่รอน”มันพูดยิ้มๆ เอามือเกาะแขนผมไปด้วย
“กูบอกให้เรียกลอร่า กูเปลี่ยนตามละครแล้ว”แกท้าวเอวพูดกับมัน
“ลอร่า ที่แปลว่า รอล่าผู้ชายไปสูบนะเหรอเจ๊”มันแซวกลับ
“ปากคอเลาะร้าย กลับไปพี่สั่งสอนมันหน่อยนะ”หันมาพูดกับผม กระพริบตาใส่กันสาดปลอมแทบหลุด ใส่มากันฝนเหรอวะ ผมคิดในใจก่อนจะยกยิ้มเฉยๆ
“มะรืนมึงก็ไปเรียนได้แล้วสิ พวกกูคิดถึงมึงมากกก”รุ่นพี่มันลากเสียงใส่
“เหงาปากล่ะสิ อีออยก็อยู่”มันหยิกแก้มแกแบบหยอกล้อ
“เออ อีนั่นก็ดีอยู่หรอกแต่บทแม่งไม่ถูกใจก็ด่าซะเละ ไอ้แฝดแม่งก็ล่อเด็กในสังกัดกูจะเรียบอยู่แล้ว”แกคุยต่อถึงเพื่อนมัน
“พี่เสียดายที่มันไม่ล่อต้นสังกัดอย่างพี่ล่ะสิ”มันถามต่อหน้าตาย
“เออ ดอก รู้ทันกูนัก จัดให้กูหน่อยสิ”แกรับก่อนจะว่ากลับ ฟังก็ขำดี ผมตอนนี้แค่ตัวประกอบอย่างเดียว ก่อนจะคุยกันคิกคักผมก็ปล่อยมัน จนสาแก่ใจก็แยกกัน
“ไปไหนอีก”ผมถามมันที่ตอนนี้เกาะเอวผมไว้
“พอแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่”มันบอก ก่อนถึงที่จอดรถมันเปลี่ยนไปกระโดดเกาะหลังผม”เมื่อยอ่ะ” ผมจะว่าอะไรได้ก็ต้องแบกทั้งคนทั้งของไปใส่รถ
กลับถึงห้องได้ก็พากันกินข้าว กินยา ดูหนัง เล่นเกมกับมันพักนึง อาบน้ำ มันหยิบยามาส่งให้ผมทา จางไปเยอะแล้ว แม่งตลกว่ะตัวอมชมพูอย่างกับนกฟามิงโก้ พอตัวแห้งผมหยิบเสื้อใส่ให้ มันขึ้นเตียงก็ตบเตียงเรียกผมให้ไปนอนข้างๆคงนึกว่าผมเป็นแมวมั้ง ผมก็ทำตามไม่ได้กลัวแต่มันต้องขึ้นไปนอนอยู่แล้ว พอขึ้นได้มันก็ขึ้นคร่อมมากอด หอม จูบ ซุกไซ้ไปทั่ว ผมก็ทำกลับบ้าง
“ง่วงมั้ย”ผมถามมัน ที่ตาปรือ สงสัยยาเริ่มออกฤทธิ์
“จะทวงโปรโมรชั่นล่ะสิ”มันยิ้มให้เนือยๆ ผมลูบหัวมัน
“เอาไว้วันอื่น ให้หายก่อนไม่อยากซ้ำเดี๋ยวจะหนัก”ผมบอกก่อนจะหอมแก้มมัน สูดกลิ่นหอมที่ห่างมาหลายวัน มันมองหน้าอย่างแปลกใจที่ผมระงับความหื่นไว้ได้
“ไม่อยากเชื่อ”มันพูดเอามือลงไปจับน้องผม ทั้งคลำทั้งบีบ ผมตะครุบทันที
“เฮ้ย หาเรื่อง”ผมกัดนิ้วมัน มันมองหน้าผมหรี่ตาใส่ ก่อนจะจิกเล็บที่อก”ซี๊ด จิกทำไม”ผมถามมัน
“มึงแอบไปเอาใคร”มันถามแบบหาเรื่องมาก
“อะไรของมึง”ผมเลิกคิ้วใส่มัน นี่กูไม่ล่อมึงก็เป็นเรื่องโว้ย
“บอกมาเลย อย่าให้จับได้เองนะ”มันยังขู่อีก
“ถ้าบอกมึงห้ามโกรธนะ”ผมพูดกับมันพลางจ้องหน้า มันทำหน้าเหวอเหมือนจะร้องไห้
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ”มันเรียกชื่อผม ด่าด้วย มือก็ทุบ
“ยังไม่ทันบอกมึงก็โกรธแล้ว”ผมจับไว้เกือบจะยิ้มแล้ว มันหายใจฟึดฟัด พยายามระงับสติอารมณ์”จะฟังหรือยัง”ผมถามมันอีก มันเม้มปากพยักหน้า ผมเลยจับมันมาใกล้ๆ กอดมันพูดชิดปากที่ยังเม้มอยู่ “กูได้เสียกับมือตัวเองว่ะ”พอผมพูดจบมันหัวเราะพรืดออกมาเต็มหน้ากูเลย
“ฮ่าๆๆๆๆ เล่นว่าวด้วย”มันหัวเราะพลางล้อผมที่ทำหน้าเฉยๆ
“หรือมึงจะให้กูเล่นอย่างอื่นแทน”ผมพูดใส่อีก มันกระแทกใส่น้องผมแทบทรุด”โอ้ย ไอ้ฝิ่น ฉิบหายแตกแล้วมั้ง ไม่มีใช้อย่ามาโวยนะมึง แม่ง”ผมซี๊ดปากเลย มันยกยิ้ม
“ดี กูไม่ได้ใช้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้ใช้เหมือนกัน”เน้นใส่ ก่อนจะกัดปากผมและจูบใส่กัน มันดีว่ะ
“กูเจ้าของยังไม่หวงเลย บ้าเปล่า”ผมแหย่มันอีก
“แต่มึงยกให้กูแล้ว”มันอ้างหน้าตาเฉย
“ของตัวเองมีไม่หวงมาหวงของคนอื่น มีปมด้อยเรื่องเล็กเปล่าวะ หึหึ”ผมจับของมันบ้าง มันก็จับกลับมั่ง
“มึงก็มีปมด้อยชอบคิดว่าของตัวเองใหญ่ ไอ้บ้า”มันว่ากลับ
“เหรอ เห็นโดนทีไรทำหน้าเสียวทุกที อุ๊บ”ผมพูดจบมันก็ทุบอีก หน้าแดง”หน้าบาง โดนจะเปื่อยแล้วยังอายอยู่ได้”ผมล้อมันอีก เอามือจี้เอวมันไปมาจนมันเหนื่อยลงไปนอนหอบ “เอาไว้พี่จะทวงทีหลังนะ นอนได้แล้ว”ผมบอกมันก่อนจะดึงมันมากอด มันก็กอดหมับ
“อย่านานนะ น้องจะรอ”มันก็จี้เส้นบอกกลับอีก ผมหัวเราะก่อนจะหอมแก้มมันอย่างอดใจไม่อยู่ วันนี้ผมน่าจะหลับลงหลังจากนอนหลับไม่สนิทมาหลายวัน เพราะไม่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า เมีย ให้กอด แต่ตอนนี้มีแล้วครับ และก็อยากมีไปเรื่อยๆ
*************************************************************************************************************************
กลับมาแล้วจ๊ะ ผัวเมียคู่นี้ หลังจากพักยกเครื่องให้คู่นั้นเขานำไปก่อน ช่วงนี้รู้สึกนึกอะไรไม่ค่อยออกเลย ถ้านานไปขอโทษด้วยจ๊ะ กำลังเรียกสติและความคิดให้กลับมาอยู่ ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่านเช่นเคย นะคะ
-
รอได้จ้า
คู่นี้ยังฮาร์ดคอร์กันตลอด :z2:
-
555555555
น่ารักเหมือนเดิมเลยคู่นี้ อ่านแล้วอมยิ้ม
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
-
รักคู่นี้จริงๆ
-
น่าร๊ากกกก. จิงๆ คู่ นี้
-
โอ๊ยยยยย คู่นี้
ฮาร์ดคอแบบนี้ชอบมากกกกก เขิลๆๆ ยิ้มแก้มจะแตกละ
:-[
-
น่ารักนะคู่นี้
-
อ่านไปยิ้มไป ชอบคู่ ฝิ่น ไผ่ มากๆๆๆเลย
-
คู่นี้มันน่ารักจริง ขนาดด่ากันยังทำอมยิ้มได้
-
ผัวเมียคู่นี้มันทำให้คนอ่านรักได้จริงๆนะนี่ :กอด1:
-
ไม่มีอายนะคู่นี้ๆ =)
-
ไผ่ฝิ่น กุ๊กกิ๊กแบบเกรียนๆ กันตลอด
-
โคตรน่ารักเลยผัวเมียคู่นี้จีบกันตลอด
-
น่ารักจริงๆๆนะคู่นี้ :o8:
รักกันแบบแหวกแนวดี :man1: :man1:
-
ชอบคู่นี้เขาต่อปากต่อคำ และปากด่อปากกันจริงๆ อิ อิ
-
หวานมาก แต่ปากแข็งทั้งคู่เลย
ฮะฮะ ถ้าจะบอกว่าอยากเป็นกลุ่มน้องนักเรียนที่เดินตาม
จะโดนตีนพี่ไผ่ไหมน้อ แต่อยากเห็นจริงๆนะ
เข้าขั้นเพ้อฝิ่นไผ่อย่างแรงงงง ง
-
พี่ผ่หวนบบกรียนๆน น่รักดี
-
คิดถึงคู่นี้ที่สุดเลยยย
-
สองคนนี้เถื่อนดีอ่ะ ชอบบบ >.,<
-
นับวันยิ่งออกสาวขึ้นทุกวันนะจ๊ะน้องฝิ่น
-
น่ารักตลอด
-
น่ารักกันตลอดอ่ะคู่นี้ :-[
-
รอต่อปัยยย :catrun:
-
เมื่อไหร่จะมาจ๊ะ
คิดถึง
-
:call:วันพุธลงให้นะคะ ขอเคลียร์ภาระกิจด่วนนิดนึง ขอบคุณคะที่รอ :3123:
-
คะแล้วเราจะรอ :L2:
-
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "เมีย" แหม ๆ ๆ
-
รอๆๆๆๆจ้า
-
รอได้จ้า
-
:t3: นอนรอ
-
:impress2:อะไรก็ผัวๆเมียๆคู่นี้ช่างสมกันจริงเปิดเผยไม่แคร์สื่อดีครับ พี่ไผ่-น้องฝิ่นตรงดีมิมีปิดบัง น่ารักเน้อ
-
รอได้ค่ะ แต่ถ้ามาทั้งทีเอาให้ยาวถึงสุไหงโกลกเลยน๊า
-
ตอนที่ 43
ปู่ผมมาได้สามวันแล้วผมมีความสุขมาก ปู่จะไปรับส่งผมทุกวันระหว่างที่อยู่ที่นี่ไม่ใช่ว่าจับผิดผมหรืออะไรหรอกผมอ้อนเองแหละ ปู่ผมหล่อมากนะขนาดอายุหกสิบกว่าแล้วแต่ยังดูเหมือนสี่สิบอยู่เลย สังเกตได้ว่ามีสาวน้อยสาวใหญ่ส่งยิ้มให้ตลอดจนผมต้องคล้องแขนเอาหน้าซบไหล่ให้รู้ว่าหวง ปู่ยกยิ้มเอามือลูบหัวผมอย่างรู้ทัน ถ้าในสายตาคนอื่นก็เหมือนผมเป็นเด็กป๋า
“เสน่ห์แรงจังเลยนะคุณสหรัฐ”ผมพูดเย้าปู่ที่เลิกคิ้ว ยิ้มมุมปาก เท่ห์อ่ะ ปู่ผม
“ธรรมดาครับคุณน้อง”ท่านก็แซวผมกลับมาบ้าง ก่อนจะหันไปข้างหลัง ที่มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาคมเข้ม
“ธรรณ์ นัดคุณพิเชษฐ์ไว้กี่โมง”ปู่ถามเลขาที่เป็นบอดี้การ์ดไปในตัวด้วย คุณธรรณ์เก่งทั้งเรื่องงานและก็มีฝีมือในการต่อสู้ด้วยแกเป็นทหารมาก่อน ก่อนจะออกจากราชการผมไม่ทราบรายละเอียดมากนักแต่เป็นคนดีมากผมเห็นเขามาตั้งแต่เด็ก และเขาเป็นคนสอนศิลปการป้องกันตัวให้ผมด้วย บุคลิกภายนอกเขาสุขุม มาดนิ่ง แต่ถ้าถึงเวลามีภัยมาแกก็พร้อมที่จะปกป้องปู่และผมอย่างเต็มที่
“สิบโมงเช้าครับท่าน ตอนนี้เก้าโมงครึ่งแล้วครับ”เขาบอกปู่ผมอย่างคล่องแคล่ว ปู่พยักหน้า
“เดี๋ยวปู่มีธุระกับคุณพิเชษฐ์เจ้าของห้างนี้นิดหน่อย พอดีเขาอยากซื้อที่ดินที่ภูเก็ต เดี๋ยวน้องไปกับปู่ก่อนนะ”ปู่บอกผมที่กำลังดูข้อความที่มันส่งมาให้ อย่าคิดว่าจะมันจะส่งอะไรหวานๆ แบบคิดถึงนะจุ๊บจุ๊บ อยากเจอนะจ๊ะ ไม่มีหรอกมีแต่ แรดอยู่ที่ไหน ถามโง่ๆอยู่สวนสัตว์สิหรือให้ดีเดี๋ยวนี้อยู่ตามคอนโดวะ ฮ่าๆๆๆ มีอีก กูหลับไม่ต้องโทร ผมหัวเราะด้วยความชินแล้วกับความกวนตีนของมัน แต่ไม่ต้องบอกแล้วมั้งว่าเวลามันหลุดหวานขึ้นมาก็ทำเอาเบาหวานกระฉูดเลยนะ หุหุ
“เขาอยากได้ไปทำอะไรอ่ะปู่”ผมถามเพราะที่ตรงนั้นทำเลดีมากถ้าขายนี่ไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน และที่ดินเป็นของผมครึ่งหนึ่ง
“ก็คงจะขยายห้างนั่นแหละ ปู่ถึงต้องถามความเห็นน้องก่อนไง”ปู่บอกผมก่อนจะพาเดินเข้าลิฟท์เพื่อขึ้นไปชั้นบนสุดของห้าง
“แล้วปู่จะขายหมดหรือเปล่า”ผมถามมือก็ยังกอดแขนปู่ไว้ ไม่อยากให้ปู่ขายทั้งหมดเสียดายมันทำเลดีจริงๆ
“ปู่ไม่ขายหมดหรอก ที่ออกกว้างยังไงเราก็ต้องเก็บไว้บ้างเผื่อคุณน้องของปู่อยากเปิดกิจการของตัวเองบ้าง”ปู่บอกผมยิ้มๆ ท่านรู้ครับว่าผมอยากทำอะไร ผมเคยคิดไว้ว่าอยากเปิดกิจการรถแบบครบวงจร ทั้งนำเข้า ตกแต่ง ซ่อม บริการทุกระดับไม่แบ่งเกรด แต่คงต้องให้เรียนจบและก็ศึกษามากกว่านี้ก่อนไม่ใช่ว่ามีเงินอย่างเดียวแล้วจะทำได้
“รู้ใจจังเลย จ๊วบบ”ผมหอมแก้มปู่อย่างดังเลย ท่านก็หัวเราะเอามือขยี้ผม พี่ธรรณ์ก็ยิ้มน้อยๆตามสไตล์ พอดีกับที่ลิฟท์เปิดเราพากันเดินออกมาจนเกือบจะถึงห้องที่ต้องเข้าไป ผมขืนตัวนิดหน่อย ทำให้ปู่มองอย่างสงสัยว่าเป็นอะไร
“น้องแต่งตัวไม่สุภาพน่ะ”ผมบอกปู่อย่างกังวลเพราะไม่คิดว่าจะมาพบผู้ใหญ่ เสื้อกล้ามสีขาวลายจุดดำใหญ่ ยีนส์เข้ารูปสีเทาฟอก รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อ เป้แบบขวางพาดกลางตัว แว่นดำเรย์แบนด์เหมือนที่ปู่ใส่ ดูมาเฟียทั้งปู่ทั้งหลาน ฮ่าๆๆ ส่วนปู่เป็นเชิ้ตแบบสปอต์สีฟ้าอ่อน ทับด้วยกางเกงสเลคสีดำอวดหุ่นที่ยังสมาร์ทอยู่ ท่านมองผมยิ้มๆ
“ก็หล่อเหมือนปู่ไม่เห็นจะไม่ดีตรงไหน ใช่ไหมธรรณ์”ปู่พูดยิ้มๆก่อนจะเลิกคิ้วถามคุณธรรณ์
“ครับ”สั้นๆได้ใจความ ผมทำแก้มป่องใส่ จนปู่ขำ
“ไม่ได้เป็นทางการหรอก แค่คุยส่วนตัวน่ะ ไปเถอะเดี๋ยวเขาจะรอนาน”ปู่พูดก่อนจะพาผมเข้าไปข้างในโดยมีเลขาที่คุณธรรณ์เดินเข้าไปแจ้งรายละเอียดในการขอพบเป็นคนพาเข้าไป ก็พบผู้ชายวัยกลางคนที่ยังคงความหล่อในชุดสูทสีเทาส่งให้บุคลิคภาพดูดีมาก เดินยิ้มเข้ามาหาปู่พร้อมกับยกมือไหว้ ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะทักทายแบบฝรั่งซะอีก
“สวัสดีครับคุณสหรัฐ”เขาเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ครับ คุณพิเชษฐ์”ปู่รับไหว้ยกยิ้มน้อยๆ
“ยังดูแข็งแรงและก็หล่อเหมือนเดิมนะครับ เชิญนั่งก่อนครับ”เขาชมปู่พร้อมกับเชิญให้นั่งลง ตอนนี้ปู่กับผมถอดแว่นแล้วก่อนจะเข้ามา
“ไม่เท่าคุณพิเชษฐ์หรอกมั้ง”ปู่ผมก็ชมกลับไปบ้าง เขาก็หัวเราะก่อนจะหันมามองผมพร้อมกับยิ้มให้
“หลานสาวเหรอครับ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว”เขาพูดขึ้นมา ทำเอาผมพูดไม่ออกเลย
“ฮ่าๆๆๆ หลานชายนะครับ ชื่อฝิ่น”ปู่หัวเราะเอามือลูบหัวผม ก่อนจะบอกอีกฝ่ายที่ทำหน้าแบบไม่เชื่อ ผมยกมือไหว้
“จริงเหรอครับ ลุงขอโทษนะลูกที่เข้าใจผิด แต่ดูอีกทีก็หล่อนะ”เขาพูดแบบไม่รู้จริงๆพร้อมกับขอโทษผม ที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกเลยถ้าเป็นคนรุ่นเดียวกันได้ชักสีหน้าใส่แถมอวยให้อีก แต่ไม่ถือสาเพราะบอกหล่อปิดท้าย อิอิ
“ไม่เป็นไรครับ”ผมยิ้มให้คุณลุงแกไป ปู่กับคุณลุงก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ แสดงว่าคงรู้จักกันดีพอสมควร พอดีกับที่ประตูเปิดออกโดยไม่มีการเคาะแบบเสียมารยาทมาก แต่คงเป็นคนใกล้ชิดแน่ถึงได้ทำแบบนี้ได้ ผมไม่ได้หันไปมองหรอก
“คุณพ่อครับ โครงกะ เอ้อ ขอโทษครับไม่คิดว่าจะมีแขกพอดีผมรีบก็เลยเสียมารยาท”เสียงทุ้มฟังคุ้นๆหูเอ่ยแบบรีบร้อนในตอนแรกก่อนจะสะดุดเมื่อเห็นว่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง
“เออ ทีหลังหัดเคาะประตูซะบ้าง อะไรจะรีบขนาดนั้น แล้วนี่คุณสหรัฐ ที่พ่อนัดไว้ ขอโทษด้วยครับที่ลูกชายเสียมารยาท”คุณลุงพูดสั่งสอนก่อนจะแนะนำพร้อมกับขอโทษปู่ไปด้วย
“สวัสดีครับ ผมอภิเชษฐ์ ต้องขอโทษคุณสหรัฐด้วยที่เสียมารยาท”เสียงคุ้นๆเอ่ยแนะนำตัวตามด้วยคำขอโทษ
“ไม่เป็นไรหลานชาย ตามสบาย เรียกปู่ก็ได้ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศหรอก”ปู่ผมบอกเป็นกันเองมาก ผมยังนั่งเล่นไอโฟนไม่สนใจเหมือนเดิมก่อนจะถูกสะกิดให้เลิก
“สวัสดีพี่เขาหรือยัง ไม่น่ารักนะทำแบบนี้”ปู่ผมดุแต่ไม่จริงจังหรอกผมรู้ ผมก็เลยหันไปมองอีกฝ่าย อึ้งไปนิดหน่อย ไอ้แทนนี่หว่า ก่อนจะทำหน้าปกติยกมือไหว้แต่ไม่พูด มันก็อึ้งไปก่อนจะยกยิ้มแบบชอบใจ กูเชื่อแหละว่าโลกกลม
“ครับ ชื่ออะไรครับ พี่ชื่อแทน”มันรับไหว้ก่อนจะทำเป็นเนียนถามชื่อผมทั้งที่มันก็เคยได้ยินพี่กี้เรียกผม แม่ง จนได้ ไม่ต้องมายิ้มให้กูเลย ผมก็ไม่ตอบ จนปู่มองหน้าเอามือลูบหัวผม ท่านรู้เวลาผมชอบไม่ชอบอะไรจะมีปฏิกริยาทันที
“ฝิ่น”ผมบอกสั้นๆ
“ครับด้วยสิ”ปู่บอกย้ำ
“ครับ”ผมก็พูด สองพ่อลูกก็หัวเราะแบบเอ็นดูมากกว่าที่เห็นผมพูดตามที่ปู่บอก
“ขอโทษด้วยนะ น้องพูดไม่เพราะ”ปู่ผมขอโทษ จนผมรู้สึกว่าตัวเองทำผิดจนปู่ต้องออกรับแทน
“ขอโทษครับ”ผมยกมือไหว้อีกครั้ง
“ไม่เป็นไรหรอก เด็กผู้ชายก็อย่างนี้แหละครับ”คุณลุงบอกอย่างเอ็นดูก่อนจะหันไปพูดกับมัน
“ครับ น่ารัก”มันพูดยิ้มๆ แต่ดูพวกผู้ใหญ่จะไม่ค่อยสนใจเท่าไรนึกว่ามันพูดแหย่เล่น ก่อนจะพากันคุยเรื่องธุรกิจที่ผมนั่งฟังเฉยๆไม่ออกความเห็นอะไรนอกจากปู่จะถาม สายตาก็เลยมองรอบห้องก่อนจะสะดุดกับสายตาที่มันมองผมด้วยรอยยิ้ม ผมก็หันหน้ากลับก่อนจะสะกิดแขนปู่
“ว่าไง เบื่อล่ะซิ”ปู่ถามอย่างรู้ใจปนรู้ทัน ผมพยักหน้าหงึกๆ
“งั้นไปเดินเล่นก่อนไป เสร็จแล้วปู่โทรหานะครับ”ปู่บอกทำให้ผมฉีกยิ้มกว้างที่จะได้ออกจากห้องนี้ซะทีไม่อยากสบตามัน และกะว่าจะโทรหาไอ้ไผ่ด้วย เจอมันที่ ม. ก็ไม่ค่อยจะคุยด้วยไม่รู้อารมณ์เสียอะไรพอถามมันก็บอกไม่มีไรเครียดเรื่องเรียนนิดหน่อยก่อนจะบอกให้ผมรีบกลับ ไล่กูจริงมึงเดี๋ยวถ้าปู่กลับกูจะไม่ไปหามึงแล้ว (มั้ง) พอผมทำท่ามันก็บอกอย่ามากวนตีนใส่มัน กูงอนโว้ย มันไม่ง้อได้แต่หอมแก้ม จุ๊บปาก แล้วก็เดินไปทันทีมันนึกจะทำก็ทำ ผมได้แต่ทำใจอย่างเดียวแบบยอมรับสภาพ โถชีวิตอีเย็น
“ขอตัวก่อนนะครับ”ผมพูดเป็นกลางๆไม่เจาะจงว่าพูดกับใคร มันก็มองหน้าแบบอยากจะลุกตามมาแต่ทำไม่ได้เพราะมันต้องคุยธุรกิจกับพ่อและปู่ผมต่อ ดูมันเลาะแหละแต่มันเก่งนะครับพูดจาคล่องแคล่วสมกับที่จบบริหารเกียรตินิยมทั้งจากเมืองไทยและเมืองนอก เก่งโคตร พอพ้นประตูออกมาอยากจะร้องดังๆ เลยแต่เกรงใจหันไปมองพี่ธรรณ์ที่ปู่บอกให้มากับผมด้วย เราเดินเข้าไปในลิฟท์
“คุณน้องไม่ชอบคุณแทนเหรอครับ”พี่ธรรณ์ถามผมด้วยสีหน้านิ่งๆ เห็นอย่างนี้แกเป็นคนช่างสังเกตครับ
“น้องแค่ไม่ชอบที่เขามองแบบนั้น”ผมบอกตรงๆ ไม่รู้สินอกจากไอ้ไผ่แล้วผมไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมองผมแบบนั้นพี่ธรรณ์ พยักหน้าเข้าใจแกรู้ว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่มองผมแบบนั้นเพราะอะไร คิดแล้วก็ปวดหัว โทรหาผัวดีกว่า ทำไรวะไม่รับสักทีกดจนมือหงิกแล้ว ถ้าหนนี้ไม่รับนะมึง กูก็จะลองกดอีก อิอิ
“โทรมาไม”เสียงที่คุ้นเคยแข็งเป็นสากกระเบือ สงสัยจะงอนที่ผมอยู่ติดแต่กับปู่ ไม่ค่อยไปอ้อล้อใกล้มัน
“โทรไม่ได้ไง”ผมก็กวนมันกับไปบ้าง
“กูง่วงนอน”ดูมัน พูดมาได้ แล้วนี่บ่ายกว่าแล้วง่วงอะไรนักหนาวะ อย่าบอกนะว่ามึงไปเที่ยวฉิ่งฉับทัวร์ไม่บอกกูน่ะ อย่าให้รู้นะมึง
“ทำเชี่ยไรมา”ผมถามมันอีก มือก็จับโน่นจับนี่ไปด้วย เสื้อสวยดีเหมาะกับมันเลย ผมหยิบแล้วก็ส่งให้พนักงานในร้าน
“เที่ยว”สั้นๆ แต่ทำเอาจะปรี๊ด หนอยกูไม่อยู่ร่าเริงไปเที่ยวนะมึง
“กับใคร”ผมถามมันอีกพยายามข่มเสียง ได้ยินเสียงมันหัวเราะ สองหึ
“กับคนสิ”นั่นจนได้
“เชี่ยะ”ไม่รู้จะพูดอะไรด่าแม่งเลย มันก็หัวเราะชอบใจ เป็นเรื่องปกติของเราครับ หวานมากๆเลี่ยน อยู่ด้วยกันต้องครบรส
“อยู่ไหน ไม่ต้องเสือกบอกโลกมนุษย์นะมึง”มันถามก่อนจะดักคอ
“บนบก”ผมบอกมัน อย่าด่ากูนะมึง กูตอบอย่างอื่นแล้ว
“อืม ฉลาด”มันไม่ด่าครับแถมชมด้วย เหรอ”ปู่ไปไหนล่ะ”มันถามขึ้นมา ได้ยินเสียงพี่พายเรียกมันกินข้าว แสดงว่าอยู่ที่นั่นกัน
“คุยธุระอยู่ แล้วไปไหนมา”ผมบอกก่อนจะถามต่อ
“เที่ยวไง”มันก็ตอบสั้นๆอีก
“ขยายหน่อยดิ”ผมต่อรอง
“ผับ”หน่อยจริงๆ
“อีก”
“จำไม่ได้ว่ะ”
“ทำไมไม่ชวน”
“กินนมนอนอยู่กับปู่ดีแล้ว”มันพูดกลับมาเสียงล้อๆ
“งอนกูเหรอ”ผมถามต่อยิ้มๆ แต่มันไม่เห็นหรอก
“สบายมากกว่า”มันบอกอีก
“เออ จำไว้ กูไม่ไปหามึงแล้ว”ผมงอนใส่มัน
“สาธุ”มันรับคำ
“พี่ไผ่”
“อะไร”
“กูงอนแล้วนะ”กลัวมันไม่รู้ ถ้าอยู่ต่อหน้ามันจะโชว์ให้เห็น
“กี่นาที”เสียงมันกลั้นขำ
“หายแล้ว คริคริ”ผมบอกพลางหัวเราะ
“ไม่ตลอดวะ”มันบอก
“เอาจริงไง”ผมท้ามัน
“อืม”มันบอก ผมกำลังจะพูดต่อ แต่มันชิงพูดก่อน”กูจะได้หาวิธีง้อมึงไง”
“ม๊วฟฟฟฟ”ผมทำเสียงใส่โทรศัพท์ ถูกใจกูจริงๆ หม้อกูเยอะๆ ชอบบบบบ
“โรคจิต ชอบทำเสียงดูดตีน”มันว่าผมเสียงขำๆ
“จวย นั่นมึงแล้วไม่ดูดเปล่าแถมเลียด้วย”ผมว่ามันบ้างก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “แล้วกินตีน เอ้ย กินข้าวยัง”นั่นไงติดปากเลย
“กำลังกินอยู่”มันบอก ก่อนจะได้ยินเสียงพี่หวาย พี่เจย์ และที่คาดว่าต่อไปจะสิงสถิตที่นั่นคือ พี่บลู ล้งเล้งตามมาติดๆ และก็เสียงพี่พายเอาอะไรสักอย่างเคาะโต๊ะ
“ฮ่าๆๆๆ พี่พาย เคาะเรียกลูกกินข้าวเหรอวะ”ผมหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะได้ยินเสียงพวกนั้นแซวมัน ประมาณว่า คนเหี้ยะอะไรยิ้มเหมือนอยากมีเซ็กส์กับไอโฟน มันก็บอกกลับ คนอย่างพวกมึงนะสิ
“เสือกเรื่องกูจริง”มันบ่นพึมพำเพื่อนมัน
“ปกติอยู่แล้ว คริคริ เออ แล้ววันนั้นจะเอาหนังสืออะไรนะ”ผมบอกก่อนจะถามชื่อหนังสือ เห็นมันว่าจะซื้ออยู่แต่ผมจำไม่ได้ มันก็บอกกลับมา
“อยู่ห้างเหรอ”มันถามผม
“เออ แล้วรู้มั้ยห้างใคร”ผมตอบก่อนจะถามกลับ
“รู้”มันบอกออกมา เล่นซะกูพูดไม่ออกเลย
“อ้าว แล้วกูจะไปต่อยังไงล่ะ”ผมร้องท้วงมัน ที่หัวเราะ
“ให้มึงจุกตายไปเลยที่ไม่ได้บอก หึหึ”มันเอาอีกแล้ว
“เออ กูไม่บอกก็ได้ว่าอยู่ห้างไอ้แทน”ผมหมั่นไส้เลยพูดประชดมันซะ กูไม่ได้บอกนะ กูพูดประชดเฉยๆ
“...........”
“เฮ้ย”
“..............”
“มึงเงียบไม”
“..................”
“พี่ไผ่”ผมเรียกอีก
“อืม”มันตอบรับ แล้วไม่บอกว่าเรียกพี่ได้ไหม แล้วจะพูดด้วย แต่ฟังอึมครึม
“ฟังอยู่เปล่า”ผมถามเสียงหงอยๆ
“แล้วกูกดวางยังล่ะ”ประชดกูอีก”ห้างมีเป็นร้อยไม่ไป”เสียงมันพึมพำ
“น้องไม่รู้นิ ปู่จะมาทำธุระที่นี่”ผมพูดต่ออีก
“กูพูดคนเดียว”มันบอกออกมา
“นึกว่าพูดด้วยนี่หว่า”ผมบอกกลับ แต่เสียงยังอยู่ในลิมิตหงอยอยู่
“แล้วจะกลับยัง”มันถามต่อ
“ยัง รอปู่อยู่”
“อืม มีอะไรอีกมั้ย”
“ไม่มี”
“แค่นี้นะ”
“คิดถึงอ่ะ”
“อืม”
“ฮึก ฮึก”อยากร้องไห้ สะอื้นแม่งเลย
“เฮ้ย”
“ฮึก ฮือ”
“เป็นอะไร”เสียงมันถามนิ่ง ๆ
“เซ้นท์ซิทีฟ ฮึก ฮึก”
“อย่าแอ็คติ้ง”
“แค่นี้แหละ เดี๋ยวซื้อไปให้” พูดจบผมก็กดวาง ผมไม่ได้ร้องจริงหรอกแกล้งมันไปงั้นแหละ แต่น้อยใจหน่อยๆ ผมเดินมาเรื่อยๆ พี่ธรรณ์เดินตามข้างหลังห่างๆ เสียงไอโฟนผมดังขึ้น ผมยิ้มกว้างทันที ก่อนจะหุบยิ้ม ผมอ่านข้อความที่ส่งมาจากไอ้ผัวประสาทกลับ
“แม่ง กูนึกว่าจะขอโทษ หรือ บอกคิดถึง เสือกบอกมาได้หนังสือกูห้ามลืม สัด”ผมด่าแต่มันไม่ได้ยินหรอก เสร็จก็เดินไปเลือกหนังสือให้มันทันทีเดี๋ยวมันจะหาว่าอัลไซเมอร์ ว่าแต่อยู่ไหนวะ
V
V
V
-
“เจอแล้ว”ผมบอกอย่างดีใจ ก่อนจะหยิบและเลือกของตัวเองบ้าง อีกอย่างที่ผมเพิ่งรู้และทึ่งมากคือมันร้องเพลงลูกทุ่งเพราะมาก มันไม่ได้บอกหรอกครับ เผอิญ ผมตื่นมาเห็นมันเสียบไมค์ร้องคาราโอเกะนอกห้อง มันไม่ได้ปิดประตูแต่ร้องไม่ดังมาก ยิ่งของ ไผ่ พงศธร ลูกคอแบบใช่เลย สงสัยจะชื่อเล่นเหมือนกัน เพลงสติง สากล มันก็ร้องได้หมด แต่ยังไม่เคยเห็นมันร้องต่อหน้าสักที แถมเล่นเครื่องดนตรีได้เกือบทุกอย่าง กำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็สะดุ้งนิดหน่อยที่มีคนมายืนซ้อนหลัง
“อยู่นี่เอง ปู่ให้พี่มารับ”ไอ้พี่แทน มันยื่นหน้ามาหาผม ไม่สงสัยหรอกว่ามันรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ เพราะผมโทรบอกปู่ไว้ มันคงอาสาปนเสนอหน้ามารับผมแน่เลยที่จริงมันก็หน้าตาฐานะดีทำไมไม่ไปจีบคนอื่นทั้งที่รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว มันอยากบริหารเสน่ห์ละมั้งว่าจะจีบผมได้สำเร็จหรือเปล่า
“ปู่อยู่ไหน”ผมถามกลับ ก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน
“อยู่ร้านอาหารอิตาเลี่ยน ฝิ่นชอบทานหรือเปล่า”มันถามผมกลับ ที่จริงผมก็ไม่ได้เกลียดมันหรอก แต่ตอนนี้ผมมีแฟนแล้วและมันก็รู้แต่ยังแสดงทีท่าจะจีบอีก และทำท่าแบบดูถูกแฟนผมด้วย ถ้าตัดตรงนี้ไปผมว่ามันก็น่าคุยด้วยคนนึง
“ปู่กินอะไรก็ตามนั้นแหละ”ผมบอกปัดๆ ด้วยน้ำเสียงธรรมดา
“ฝิ่นอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ”ไอ้พี่แทนถามผมตอนเดินออกมาจากร้าน ตอนแรกมันจะจ่ายให้แต่ผมปฏิเสธเกิดไอ้บ้านั่นรู้เข้าได้เป็นเรื่องอีก วันนี้มันยิ่งหงุดหงิดใส่อยู่
“เปล่า”ผมบอกก่อนจะเดินห่างมันนิดหน่อยแบบไม่ให้น่าเกลียด
“อย่าบอกนะว่าซื้อให้”มันถามผมต่อยิ้มๆแบบล้อแต่ยังพูดไม่จบดี
“แฟน”อยากรู้ก็บอกให้ มันอึ้งไปเลย
“คนนั้นเหรอ”แกถามอีก ยังกับกูมีหลายคน
“ใช่”ผมบอกยิ้มๆ ไม่ได้จะเยาะแกหรอก แต่อยากให้รู้ว่าไอ้บาร์เทนเดอร์นั่นมันเรียนสถาปัตย์ มันเป็นคนตั้งใจเรียนนะยิ่งเวลาสอบมันจะงดทุกอย่างแต่ไม่ถึงกับเคร่งเครียดหรอกมีผ่อนคลายบ้าง มันเก่งพวกคำนวนมากๆมันติวให้ผมจนสอบผ่านเลยแหละขนาดสูตรยากมันยังทำได้เลย ต้องเป็นเพราะผมซื้อของบำรุงสมองให้มันแน่ บอกแล้ววิตามินบีสิบสองบำรุงสมองและเขาควาย ฮ่าๆๆๆๆๆ
“ไม่น่าเชื่อ แล้วปู่รู้ไหม”แกพูดแบบไม่เชื่อ ก่อนจะถามออกมา ทำเอาผมชักสีหน้าเลย
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”ผมบอกทันที ก่อนจะเดินหนี
“พี่ขอโทษ ไม่คิดจะให้โอกาสพี่บ้างเหรอ”แกจับแขนผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ผมบิดออก
“เต็มแล้ว ไปหาทื่อื่น”ผมพูดตรงๆแต่ออกจะกวน
“แต่ไอ้นั่นมันไม่จริงจังหรอก ทำงานสถานที่แบบนั้นต้องเจอคนมากหน้าหลายตา ก็ต้องมีไขว้เขวบ้าง”ยังจะพยายามหาเหตุผลมาให้กูเบื่อมึงเข้าไปอีก
“เหมือนคุณใช่ไหม ที่เจอผมไม่กี่ทีก็มาบอกชอบแล้ว”ผมเลยย้อนกลับไปบ้างแกอึ้งไป ก่อนจะส่ายหน้า
“พี่จริงใจนะ ชอบฝิ่นจริงๆ”แกพูดกับผมอีก ตาเว้าวอนมากถ้าเป็นคนอื่นผมว่าต้องเสร็จมันแน่ๆ ดูจริงจังมาก
“พูดออกมาง่ายจัง พูดบ่อยล่ะสิ”ผมย้อน พอแกจะพูดอีก เลยแทรกทันทีไม่งั้นไม่จบแน่ๆ
“พอ มีผัวแล้ว”ผมพูดจบเดินเข้าไปในร้านทันทีพี่ธรรณ์ที่เดินห่างๆ ตามเข้ามาทีหลังผมไม่รู้ว่าแกจะได้ยินอะไรบ้าง พี่ธรรณ์เดินไปบอกปู่ว่าจะรอที่รถทั้งที่บอกให้นั่งด้วยกันแต่แกปฏิเสธอย่างนอบน้อม ปู่ก็ไม่ว่าอะไรเพราะเข้าใจเหตุผล ระหว่างที่กินไอ้พี่แทนก็เทคแคร์ผมแบบไม่แคร์สายตาใครเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อย เนียนจริงมึง ก็เลยต้องปล่อยเพราะไม่อยากให้ปู่หรือพ่อมันสงสัย จนได้เวลากลับสองพ่อลูกเดินมาส่งถึงรถเลยพร้อมกับเชิญให้มาใหม่
“ไว้โอกาสหน้าเชิญนะครับคุณสหรัฐ ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องห่วงครับพรุ่งนี้เช็คได้เลย”คุณลุงพูดกับปู่ผมอย่างดีใจมากที่ปู่ยอมขายที่ให้ ราคาแกไม่เกี่ยงครับ แต่ปู่ผมไม่ใช่คนหน้าเลือดอะไรต่อรองกันได้
“ไม่เป็นไร ผมไม่ซีเรียสเรื่องนั้น ขอบคุณสำหรับอาหาร”ปู่ผมบอกยิ้มๆ แต่พูดความจริง
“โอ้ย ต้องผมมากกว่าที่คุณสหรัฐยอมขายให้ อาหารน่ะเรื่องเล็กเป็นไปได้อยากเชิญไปทานที่บ้านด้วยซ้ำ เสียดายที่รีบกลับยังไงคราวหน้าอย่าปฏิเสธนะครับ หนูด้วยนะลูกมีอะไรก็บอกลุงกับพี่แทนได้ไม่ต้องเกรงใจ”แกพูดยาวเลยครับก่อนจะบอกผมอย่างใจดี ผมว่าคุณลุงแกเป็นคนใจดีนะหูตาไม่แพรวพราวเหมือนลูกชายเลย
“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้พูดบอกแกไป
“ห้างลุงเป็นไง มีอะไรขาดแนะนำได้นะ เห็นคุณปู่บอกว่าหนูชอบตกแต่งบ้านเอามาใช้กับห้างลุงบ้างก็ได้”แกยิ้มใจดี
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่บ้านตัวเองก็รกแล้ว”ผมพูดออกตัวแบบติดตลก ทำแกหัวเราะ
“ว่างๆไปออกแบบบ้านพี่บ้างสิ อยากรกมั่ง”ไอ้พี่แทนพูดกับผมยิ้มๆ เดี๋ยวกูบอกผัวไปจัดให้
“อยากรกก็รื้อมากองไว้สิ”ผมตอบกลับแบบลืมตัว หุบปากแทบไม่ทัน แต่ผู้ใหญ่คงไม่ใครถือสานึกว่าพูดเล่นก็เลยหัวเราะ
“สมน้ำหน้า ดีดี นานจะมีคนเถียงมันบ้าง เต็มที่เลยลูก ลุงขี้เกียจดัดนิสัยมันแล้ว”แกชอบใจเลยครับให้ท้ายด้วย ดีกูจะได้ด่าถนัดหน่อย
“โธ่ พ่อ พูดยังนี้ผมเสียหายนะ น้องจะคิดยังไง”มันรีบเนียนเข้าทางพ่อมันเลย เดี๋ยวกูให้ไอ้ไผ่ตืบมึงดีกว่าหรือกูจะโดนก่อนก็ไม่รู้
“นี่ก็ใช่ย่อย ดื้อรั้นเอาแต่ใจที่หนึ่ง ยังไงก็อย่าถือสาน้องเลยนะ”ปู่ผมบอกนิสัยผมบ้าง พร้อมกับเอามือโยกหัวเบาๆ
“ไม่หรอกครับ น่ารักดี”มันรีบพูดเลย ผมแอบเบะปาก ก่อนจะลากันจริงๆสักที มันเปิดประตูให้ปู่ผมขึ้นไปก่อน พอผมจะขึ้นมันพูดว่า
“พี่ชอบฝิ่นยังไงก็ไม่ถอยหรอก”มันพูดกระซิบให้ได้ยินกันสองคน ผมถลึงตาใส่มันเลย ก่อนจะเข้าไปนั่งมันปิดประตูให้ จนรถเคลื่อนออกมาพ้นจากห้างแล้ว ผมเอนซบไหล่ปู่ ท่านลูบหัวผม
“น้องไม่ชอบพี่แทนเหรอ ปู่เห็นพูดกับพี่เขาไม่เพราะเลย หืม”ปู่ถามผมอย่างรู้ท่าทีผมเลย
“ก็ดูมันมองสิ น้องไม่ชอบ”ผมรีบพูดทันที ปู่หัวเราะ หึหึ
“ปู่ก็เห็นน้องไม่ชอบทุกคนที่มองแบบนี้ทั้งนั้นแหละ”ปู่บอกก่อนจะมองหน้าผมที่ขมวดคิ้วมองหน้าท่าน “เขาจีบน้องใช่ไหม”ปู่ถาม ผมพยักหน้า “ทำไมล่ะ เขาไม่หล่อเท่าไอ้หนุ่มตาคมหน้าดุที่ชื่อกระบือหรือเปล่า หืม”ปู่ถามก่อนจะตบท้ายได้จุกมาก ผมเบิ่งตาเลย ก่อนจะคิดได้ว่าปู่รู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่ามันโทรเข้ามาตอนผมวางโทรศัพท์ไว้แล้วปู่เห็น ผมแอบถ่ายรูปมันพร้อมกับเซฟชื่อนั้นให้ด้วย
“ขอโทษครับ”ผมบอกเบาๆ แบบรู้สึกผิด ก่อนจะกอดแบบอ้อนๆ
“ไม่ต้องมาอ้อน ยังไง”ปู่รู้ทันจริงๆ
“น้องไม่ได้จะปิดนะ ก็แค่”ผมยิ้มเจื่อน ๆ
“ก็แค่ยังไม่ได้บอกปู่ล่ะสิ”ปู่พูดดักคอทันทีเลย “นานหรือยัง”ปู่ถามต่ออีก
“เกือบห้าเดือนแล้ว”ผมตอบเหมือนสาวน้อยที่โดนจับได้ว่าลักลอบได้เสียจนตั้งท้องกับแฟนหนุ่มเลย
“จะรอให้ท้องก่อนเหรอ ถึงจะบอก ฮึ ไอ้ตัวแสบ”ปู่พูดประชดกลายๆ ก่อนจะเขกหัว
“ปู่อ่ะ”ผมร้อง ก่อนจะเล่าให้ฟังนิดหน่อยว่าคบกันยังไงแต่ไม่ทั้งหมดหรอก ปู่ผมไม่ใช่คนเซ้าซี้อะไรมาก ท่านเข้าใจง่าย ฟังไปก็ขำไปแต่อย่าเพิ่งวางใจไปครับ
“ไม่ชวนเขามาด้วยล่ะ ปู่จะได้ถามว่าตาถั่วหรือเปล่าขอน้องเป็นแฟนน่ะ”ปู่พูดล้อผม แต่เป็นเรื่องจริงที่ท่านอยากเจอ
“มันนั่นแหละต้องดีใจที่ได้น้องเป็นแฟน ออกจะน่ารัก”ผมพูดเกทับเลย ปู่หัวเราะ
“เหรอ คนนี้ใช่ไหมที่จะไปเที่ยวบ้านเขาน่ะ”ปู่ผมถามอีก
“ครับ ให้ไปป่ะ”ผมรับก่อนถามปู่อีกครั้ง ตอนนั้นปู่ให้แล้วเพราะไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน แต่ตอนนี้ต้องขอใหม่
“คิดดูก่อน”ปู่ผมพูดยิ้มๆทำท่าคิด น่ารักอ่ะ ผมทำปากจู๋ใส่เลย
“นานป่ะ”ผมถามอีก ปู่หัวเราะดังเลย พี่ธรรณ์ยังอมยิ้มเลยครับ
“ชักอยากเจอคุณกระบือนี่แล้วสิ ว่าไงธรรรณ์ ไปหาหน่อยดีไหม”ปู่ผมถามพี่ธรรณ์ที่ยิ้มไม่พูดอะไร ผมหน้าเหวอเลย
“น้องโตแล้วทำอะไรก็ตัดสินใจดีๆนะ ปู่ก็ได้แค่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ จำไว้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นปู่รักน้องเสมอ น้องเจ็บปู่ก็เจ็บด้วยและคงต้องทำอะไรบ้างเป็นการสั่งสอนคนที่ทำให้น้องเจ็บ”ปู่บอกผมพร้อมจูบขมับก่อนจะกอดด้วยความรักทั้งหมด
“น้องก็รักปู่ รักมากที่สุดในโลกด้วย ขอบคุณนะครับ”ผมบอกรักปู่กอดท่านแน่นเลย
“เฮ้ย ปู่ยังไม่ได้อนุญาตให้ไปเลยมาขอบคุณทำไม”ปู่พูดหน้าตาย ผมอึ้งไปเลย สักพักท่านกับพี่ธรรณ์ก็หัวเราะ
“ปู่อ่ะ ทั้งคู่เลย ไม่พูดด้วยแล้ว”ผมบอกงอนๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับอกปู่ ที่ทำผมหน้าแตก
“แต่ให้ดีคุณกระบือควรจะมาด้วยตัวเองนะ”ปู่พูดออกมาอีก ผมยิ้มรับแหยๆ
“ครับ”รับไปมึงเต็มๆ ว่าแต่ไอ้ผัวบ้าเนี่ยะสิ มึงนะมึงรีบมาง้อกูเลยนะ ไม่งั้นกูจะพาตัวเองไปให้มึงง้อให้ดู หุหุ
*
*
*
ตอนนี้ผมมายืนรอไอ้ไผ่ที่รถบีเอ็มสีดำแต่งอย่างสวยเลย ของใครวะหรือของมันแต่ไม่เห็นมันบอกเลย มีแต่มอไซด์หรือบางทีก็พากันขึ้นรถไฟฟ้ามาหานะจ๊ะที่มันรับส่งผมตลอดถ้าของมึงกูจะยึด แต่ช้าจังวะ ยืนชะเง้อจนคอเคล็ดไปหมดแล้วมันก็ไม่มาสักที ตั้งแต่เมื่อวานผมกับมันก็ไม่ได้คุยกันอีก ใจก็อยากโทรไปหาให้มาเอาหนังสือที่บ้านแต่ก็กลัวมันจะไม่มาเลยตัดสินใจส่งข้อความนัดที่ ม. ดีกว่า
“ช้าจัง ทำไรอยู่วะ”ผมบ่นพึมพำ แล้วให้มารอที่รถใครก็ไม่รู้เกิดเจ้าของเขามาจะนึกว่าผมมาทำอะไรรถเขาเปล่าเนี่ยะ
“ด่ากูอยู่ไง”เสียงพูดข้างหูไม่ดังนักพร้อมกับแขนรัดเอวแน่น ทำเอาผมตกใจเกือบฟันศอกเข้าให้ ดีนะที่มันรู้ทันรวบมือผมด้วย
“เหี้ย ตกใจหมด”ผมด่ามันอย่างตกใจจริง ๆ หันไปแก้มชนจมูกพอดีกับที่มันก้มมาหา ผมนึกได้แกะมือมันออก เมื่อวานกูยังงอนอยู่นะ มึงต้องรีบง้อกูเดี๋ยวนี้เลย มันมองผมนิ่งๆ ตาหวานฉิบ ไม่ต้องเลยกูไม่ใจอ่อนหรอก มันปล่อยมือข้างหนึ่งกดกุญแจเปิดรถคันที่ผมยืนข้างๆมาตลอดจนมันมา ไอ้บ้ามึงไปเปิดรถใครเนี่ยก่อนจะคว้าผมไปนั่งในรถในท่าที่นั่งตักมันอยู่มันปิดประตูมือก็เลื่อนเบาะให้เอนไปข้างหลังเพื่อที่จะได้ทำกัน เอ้ย นั่งกันถนัดขึ้น
“เอ้า หนังสือ ปล่อยด้วยจะไปแล้ว”ผมบอกมันก่อนจะส่งของให้ มันรับก่อนจะวางไว้เบาะข้างๆ
“รีบไปไหน เรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ”มันพูดอย่างรู้ดี มือกอดเอวผมเอาหน้ามาเกยไหล่จนรู้สึกถึงไรหนวดที่เพิ่งโกนเสียดสี หนวดมันขึ้นไวมากถ้ามันไม่โกนแล้วมาไซร้ผมนะเจ็บแบบเสียวๆอย่าบอกใคร หุหุ แต่ตอนนี้ผมงอนมันอยู่นี่หว่าจะมาพูดเพื่ออะไรวะเนี่ยะ
“กลัวคนแถวหาว่าทำการแสดง”ผมบอกมันงอนๆ เม้มปาก มันจับหน้าผมหันมาประกบจูบไม่แรงนักก่อนจะเพิ่มแรงส่งลิ้นเข้าไปไล่เกี่ยวลิ้นผมที่หนีมันอยู่อย่างไม่ยอมเพราะนอยด์มันอยู่ มันรู้ทันกดคอผมเอาไว้บดจูบอย่างเรียกร้องจนต้องสนองตอบเราจูบกันสักพักก็ผละออก มันจุ๊บปากผม
“คนแถวนี้ใครวะ”มันถามผมยิ้มๆ
“ไม่รู้”ผมหันหน้าหนีมัน
“เหรอ กูไม่เห็นมีใครเลย นอกจาก เมีย”มันทำหน้ากวนตีน ก่อนจะกระซิบชิดปากผมที่ตอนนี้คงเจ่อเล็กน้อย จุ๊บอีกที
“ใครเมียมึง”ยังปากดีพูดใส่หน้ามัน แต่หน้าแดงไปเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว
“ก็คนที่กูจับจูบลูบคลำอยู่นี่ไง”มันพูดมือก็ลูบคลำอย่างที่พูดนั่นแหละ
“งั้นคนที่มึงลูบคลำก็เมียมึงหมดเลยสิ”ผมพูดประชดใส่มัน
“มีคนเดียว”มันพูดกลับทันควันเลย ก่อนจะปิดปากผมอีกครั้งคราวนี้มันจูบอย่างแรงเป็นการลงโทษที่ผมพูดประชดใส่มัน
“อืม พอแล้วเดี๋ยวเสื้อยับ”ผมเอามือดันมันไว้ แม่งไม่ค่อยพูดแต่หน้าตาแสดงออกฉิบหายเลย
“งั้นถอด”มันพูดหน้าตายปนหน้าด้าน พูดมาได้
“พูดง่ายจริงมึง”ผมค้อนใส่มันหันหน้าหนี มือก็จัดเสื้อไปด้วย เราไม่ได้พูดอะไรอีกก่อนจะผละออกเมื่อได้เวลาที่มันต้องไปขึ้นเรียนมันหยิบถุงขึ้นมาดูก่อนจะหยิบถุงอีกใบมาเปิด เป็นเสื้อที่ผมซื้อให้มัน
“ไม่ได้สั่ง”มันทำหน้ากวนใส่ผม
“ไม่เป็นไรกูทำบุญ จุ๊บ”ผมพูดใส่หน้ามัน แล้วจุ๊บปากมันเร็วๆ ยักคิ้วใส่มันด้วย
“ปู่กลับเมื่อไร”มันถามผม
“เสาร์นี้แหละ ทำไม”ผมบอกก่อนจะเลิกคิ้วใส่มัน
“หึหึ กูจะสมนาคุณการทำบุญของเมียซักหน่อย รวบยอดตอนมึงเป็นไข้ทีเดียวเลย”มันหัวเราะก่อนจะพูดได้เสียวมาก
“ไอ้บ้า ไม่ต้องมาแตะกูเลย”ผมผลักหน้ามันออกแต่มันกับดึงเข้าไปกอด มันกระซิบใส่หู “คิดถึงนะครับ”ผมยิ้มก่อนจะกอดมัน เซอร์ไพรส์กูตลอดเลยช่วงนี้
“เดี๋ยวเสื้อยับ”มันเอามือดันผมออก หน้ายิ้มๆ
“งั้นก็ถอด”ผมก็ยักคิ้วพูดใส่มัน ก่อนมันจะกัดจมูก จูบกันอีกไม่รู้กี่ที ขี้เกียจนับ จนพอใจก็แยกกันไปเรียน แค่นี้ผมก็สบายใจแล้ว ได้แทะเล็มกันนิดๆหน่อย โรคจิตดีแท้ หุหุ
*********************************************************************************
ตอนนี้มาแบบเรื่อยๆเฉื่อยๆไปก่อน เหมือนจะวกไปวนมา อย่าไปคิดอะไรมากนะคะ อ่านคลายเครียด เล่นๆเย็นๆใจ แต่ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นท์ที่ติดตามเช่นเคย เป็นกำลังใจที่ดีมากคะ และต้องขอโทษด้วยที่เน็ตช้าบางทีกำลังลงมันหลุดเรื่อยเลย แก้ไม่หายสักที จะออกไปข้างนอกก็ไม่สะดวก เฮ้อ
-
น่ารักกันจริงๆ
-
ตอนหน้จปหปู่ของฝิ่นช่หม?........จกม่ชอบทนกลยป็นกลียดล้ว
-
คุณกระบือ เรียกกันสมเป็นสองคนนี้
-
น่ารักกันจริง :L1:
-
น้องฝิ่นน่ารัก :impress2:มากอยากบอกคนเขียนว่า :L2:ขอบคุณนะคะทีมาตามสัญญาไม่เหมือน :angry2:คนอืนทีบอกว่าจะลงวันนั้นวันนี้แต่ไม่เคยมาสักทีชอบเรื่องนี้เพราะ :n1:คนเขียนตรงเวลาบอกว่ามาวันใหนก้อวันนั้น :mc4:
-
ปู่ฝิ่นน่ารักอ่ะ อ่านตอนแรก ๆ แอบสงสัยพี่ธรรพ์บอร์ดี้การ์ดว่าจะมีซัมติงกับปู่หรือเปล่า
แต่ท่าทางจะไม่ไหวว่ะ 60 ละ ไม่จิ้นดีกว่าเนอะ 5555
-
อ่านไปยิ้มไป น่ารักอ่ะ :man1:
-
พี่ไผ่ น้องฝิ่นเมมชื่อพี่ว่าคุณกระบือแหล่ะ เหมาะดีเนาะ 555+
ฝิ่นช่างคิดจริงๆ
ถึงจะกวนตีนกันยังไง ก็เอาใจใส่ความรู้สึกของกันตลอด
น่ารักที่สุด
-
เจอแทนครั้งนี้ คงไม่ได้เข้ามาสร้างปัญหาให้น้องฝิ่นกับพี่ไผ่นะ
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่คิดถึงกัน
เพราะเว้นช่วงในการ"รัก"
กันนานพอสมควร
วันนี้ได้แทะโลมกันนิดๆหน่อยพอหอมปากหอมคอ คงรู้สึกดีล่ะนะ
ก็เหมือนใจคนอ่านแหละเนอะ ได้"ดู"
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่แทะโลมกันนิดๆหน่อยพอหอมปากหอมคอ
ก็รู้สึกดีเหมือนกันจ้ะ อิ อิ ได้หายคิดถึง
-
ต่อปากต่อคำกันแบบระยะประชิดตลอด
น้องมันน่ารักตรงงอนเองก็หายเองนี่แหละ
เนอะไผ่เนอะ
-
โอ้ยย ไม่ไหว ไม่ไหว น่ารักกันจริงจริ๊ง คู่นี้ :man1: :man1: :man1:
-
ไอ้พี่แทนอย่าเยอะดิเดี่๋ยวโดนสามีเขาจัดหนักหรอก
-
อี๊ดอ๊าดดด อยากบอกว่าแอบดู น้องฝิ่น กะ พี่ไผ่ ตั้งแต่วันแรกที่คลอด(?) ><แต่เพิ่งเสนอหน้าเข้ามาวันนี้ --
ป.ล. ฝิ่นเทอสวยและรวยมาก-,,-
ตามต่อไปจ้าาาา^^
-
ปู่ไม่ว่า ตอนหน้าพี่ไผ่ก็ทำคะแนนกับปู่ให้ได้มากๆนะ ชอบเวลาสองคนนี้เรียกตัวเองว่าพี่ น้อง :-[
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
อ่านไปยิ้มไป น่ารักกกกกก
-
ไผ่จะผ่านด่านปู่ได้หรือเปล่าเนี่ย
ทั้งคู่เวลากุ๊กกิ๊กกันน่ารักดี
-
ฮ่าๆ เรื่องนี้ก็ยังน่ารักกันได้อีกเหมือนเดิมมมม
-
น่ารักจังรอบนี้
-
คุณปู่กับน้องฝิ่นน่ารักจริงๆ เลย
อยากอ่านตอนที่พี่ไผ่เจอกับคุณปู่ซะแล้วสิ :o8:
-
หวานกันแค่เราสองคน
-
น่ารัก อ่านแล้วชอบฝิ่นมากเลยยยย
-
พี่ไผ่น่ารัก
-
รอจ้ารอๆ :z2:
-
ทำไมน้องฝิ่นน่ารักเยี่ยงนี้ ไม่ไหวแล้วนะ กรีดร้องด้วยความอิจฉาพี่ไผ่ >.<~
-
อร๊ากกกกกก..........รวดเดียวจบ แบบว่าน่ารักงะ><
หลังๆมาแบบน้ำเชื่อมกันเยอะ เขิลๆ
ตามต่อด้วยคนน้า อิอิ :impress2: :impress2:
-
คอมเสียนานมาไล่เก็บที่ละหลายๆตอน อ๊าอ ชอบพี่ไผ่กับฝิ่นหวานกันสุดๆ
-
:L2:อยากรู้ว่าตอนพี่ไผ่พบหน้าคุณปู่จะเป็นยังไงบ้าง หึ หึ
-
ยังกวนกันได้อย่างต่อเนื่อง และแอบหวานใส่กันด้วย
แอร้ยยยย แอบเขินมากๆ ><
-
ตอนที่ 44
ผมนั่งนึกถึงไอ้เด็กที่มันทำให้ผมนึกถึงแต่หน้ามันไม่ว่าจะทำอะไรเสนอหน้ามาตลอดทั้งตอนหลับยันตอนตื่น ตอนแรกยังนึกอยู่ว่าทำไงดีถึงจะได้เจอหน้ามันเพราะพูดไม่ค่อยดีกับมันเท่าไรกำลังคิดอยู่มันก็โทรมาหาบอกว่าจะเอาหนังสือมาให้ มันไม่เห็นหน้าผมว่ากำลังยิ้มดีใจขนาดไหน มึงจะน่ารักไปไหนแค่นี้ก็ปั่นหัวใจกูจะแย่แล้ว
“เฮ้ย นั่งยิ้มคนเดียวก็เป็นเว้ย”ผมตกใจนิดหน่อย ไม่ใช่ใครไอ้บลูตีไหล่ผมก่อนจะพูดเสียงดังใส่ กูแค่ยกยิ้มเสือกเห็นอีก ตั้งแต่ที่บ้านมันยอมรับ ดูมันมีความสุขมากขึ้น ผมก็ดีใจกับพวกมันด้วย สำหรับผมก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเจออะไรบ้าง แต่ผมจะทำให้ดีที่สุด
“เออวะ สงสัยจะคิดถึงเมียมาก”ไอ้หวายตามมาติดๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“อารมณ์ดีไรวะ ปกติกูเห็นแต่นั่งทำหน้าเป็นรูปส้นตีน”ไอ้เจย์พูดพร้อมกับยิ้มกวนตีนมาก ผมเลยยันเข้าให้แต่ไม่โดนมันหลบทัน
“กูรู้”เสียงแปร๋นมาเลย ไอ้หวานแถบจะถลามานั่งบนตักไอ้หวายอยู่แล้ว มันแทรกนั่งทันที
“มึงไม่โดดใส่หัวกูเลยล่ะ”ไอ้หวายประชดเข้าให้ก่อนจะขยับห่าง ไม่ใช่รังเกียจแต่มันกลัวจะโดนกระดานโต้คลื่นไอ้หวานตีหน้า มันชอบล้อไอ้หวานประจำระวังจิ้งจกเข้าใจผิดคิดว่าผนังจะโดดเกาะเอา ไอ้หวานก็ถวายสังฆทานเป็นสัตว์แปรรูปชนิดต่างๆให้ไอ้หวายทันที
“รู้อะไรวะ”ไอ้บลูยื่นหน้าเข้าหาทันทีเลยพร้อมไอ้พายสุดที่รักของมัน
“หึหึ มึงจะเล่าเองหรือให้กูเม้าท์มอย”ไอ้หวานทำหน้าใส่ผมแบบว่ากูเหนือกว่ากำความลับมึงไว้
“ไม่มีไร”ผมบอกมันสั้นๆ มือก็เปิดหนังสือที่ไอ้ตัวดีซื้อมาให้ดูไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันต้องอดไม่ได้ปริปากมาเองแหละ ผมใช้วิธีแบบนี้ประจำ แม้กระทั่งกับเมีย แต่พักหลังมันก็เอามาย้อนรอยผมซะงั้น
“โอ้ย ไม่มี เขาเม้าท์กันให้แซ่ด”ไอ้หวานเหยียดปากใส่ผม ทำท่าด้วยแบบรายการคันดาก เอ้ย ปาก ช่วงเม้าท์ให้แซ่ด ผมไม่ค่อยดูหรอก ไอ้กากฝิ่นถ้าวันไหนมันไปค้างและมีเรียนช่วงเช้า มันจะเปิดประจำซึ่งมันไม่ได้ชอบดูแต่เปิดเพื่อกวนประสาทผมให้ตื่นไปส่งมัน ถ้าไม่มันก็จะเร่งเสียง ทำโน่นทำนี่ตึงตังจนผมหงุดหงิดต้องตื่นจนได้ มันก็จะยิ้มเดินผิวปากไปนั่งกระดิกตีนรอที่โซฟา
“มึงเล่าเลยไอ้หวาน ขืนรอมันวันนี้หรือชาติหน้าก็ไม่ได้ฟัง”ไอ้พายรีบพูดดักคอเลย ต่อมเสือกมึงนี่ดีจริงๆ ไอ้บลูยักหน้าเห็นด้วย
“มันไปโชว์สวีทง้อเมียที่ลานจอดรถ สงสัยมันคงนึกว่าฟิลม์ติดรถมันหนามั้ง”ไอ้หวานรีบพูดทันทีแบบกูอยากเล่ามาก
“จริงอ่ะ รถสั่นเหรอวะ มึงเล่าต่อสิ”ไอ้เจย์พูดติดเรททำหน้าได้หื่นมาก ผมส่ายหน้าจะลุกหนี เจอพวกมันประกบเลย
“ตอนแรกไปกอดเขาเกือบโดนฟันศอก หลังจากนั้นก็ลากเขาขึ้นรถปิดประตู จุ๊บุ๊ๆๆ”ไอ้หวานทำท่าประกอบไปด้วย หน้าสวยๆมึงเวลาทำหน้ากวนตีนนี่ก็ทำเหมือนตีนดีวะ สมควรที่ไอ้น้ำมันจะระอา
“มันไม่โวยเหรอวะ”ไอ้หวายถามล้อๆ เพราะมันรู้ว่าถ้าไอ้ฝิ่นงอนหรือโกรธมันจะไม่ให้ผมจับเลย ถ้าผมเป็นบ้างผมไม่เคยหวงตัวกับมันเลยนะ ปล่อยให้มันง้อคลอเคลียซุกไซ้ไถลลื่นเต็มที่ถึงขั้นเปลืองตัวให้มันเลย นิสัยจริงๆ หึหึ
“กูไม่เห็นมันว่าอะไร”ผมก็ตอบกลับมันไป อายอะไรมันเล่าซะเห็นภาพขนาดนี้ แต่เสียงมันคงดังพอทำให้คนอื่นหันมาสนใจทันที แต่ผมไม่สนหรอกอยากได้ยินก็ได้ยินไป ตอนนี้นึกถึงแต่หน้ามันอย่างเดียว เวลามันอายน่ารักยิ่งเวลาอย่างว่าตัวมันแดงไปทั้งตัวเลย แต่ท่าทางยั่ว อ่อยผมเต็มที่ ผมชอบนะดูมันร้ายเดียงสาดี
“ไอ้หน้าด้าน เขาจะว่าอะไรได้มึงปิดปากเขาอยู่อ่ะ แบบนี้ๆๆๆ”ไอ้หวานทำท่าได้น่าถีบจริงๆ
“มึงเห็น”ผมเลิกคิ้วถามมัน มันพยักหน้าทันทีเลย
“กูนี่หน้าแทบแนบกระจกเลย ถึงจะไม่ชัดแต่จับท่าทางได้ แต่กูไม่ได้ปล่อยข่าวนะ น่าจะเป็นสาวนิเทศฯที่จอดรถข้างมึงอ่ะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นแม่แอนนี่ที่ตามสีมึงน่ะแหละแทบจะกรี๊ดแตกตอนเล่าให้เพื่อนฟัง สมน้ำหน้าหมั่นไส้หนอยตอนนั้นคิดจะงาบไอ้น้ำ ดีนะไอ้นี่มันติสแตกเลยถอยไป ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวานทำท่าทำทางก่อนจะหัวเราะได้จิตสุดๆ
“สรุปมึงเล่าเรื่องไอ้ไผ่กับเมียหรือเรื่องมึงกับผัววะ”ไอ้หวายถามด้วยสีหน้าหน่ายๆ ก่อนไอ้หวานจะตบกบาลเข้าให้
“แค่แฟน แต่ที่บอกเพราะกูละเกลียดจริงๆอีพวกไม่รู้จักว่าของใครเป็นของใคร ทำหน้าตาใสซื่อไร้สติจะจิกของคนอื่นทั้งที่รู้ อะไรก็ไม่เท่าเขาไม่เล่นด้วยยังจะไชเป็นหนอนเกาะปลาร้า ชิ”ถ้ามันจะเกลียดจริงแม่งด่าสาดเสียเลย จนผมต้องปรามมันด้วยสายตา ว่ามึงอินเกินไปแล้ว
“โทษทีกูอินไปหน่อย แต่มึงด้านวะแฟนกูยังไม่กล้าเลย”มันขอโทษแต่ตอนท้ายเสือกด่าผมซะงั้นแหละ
“ก็มึงปากอย่างนี้ไอ้น้ำมันคงกล้าหรอก”ไอ้พายพูดใส่หน้าไอ้หวานกวนๆ
“แหมแล้วบอกแค่แฟน แต่อยากให้เขาทำบ้าง สิบเอ็ดร.ด.จริงๆ”ไอ้บลูได้ทีเสียบต่อทันที
“กูสวย”ไอ้หวานบอกพวกมัน ก่อนจะนั่งลงอย่างไม่สนใจ
“มันเกี่ยวอะไรกับที่กูว่ามันวะ”ไอ้บลูถาม ไอ้พวกนั้นมองหน้ากัน งง ก่อนจะหันมามองหน้าผม
“มึงมีไรจะพูดบ้างไหม”ไอ้เจย์ถามผมเหมือนทนายถามจำเลยยังไงยังงั้น ไอ้หวายก็พยักหน้าพอกับไอ้บลู ไอ้พายทำหน้าลุ้น
“พูดอะไร”ผมพูดแบบไม่สนใจ
“งั้นจบข่าว”ไอ้พวกนั้นพูดพร้อมกัน ผมจะพูดอะไรก็ไอ้หวานมันเล่าหมดแล้ว
“ทำไมช่วงนี้ฝิ่นไม่มาหามึงเลยวะ ไอ้เตยกับไอ้แพมบ่นหา น้องออยด้วย มันว่าจะให้ดูเทรนด์แต่งหน้าใหม่ แฟชั่นไอคอนเชี่ยไรของพวกมันก็ไม่รู้”ไอ้หวานเปลี่ยนเรื่อง จบเรื่องนั้นมันก็เริ่มเรื่องใหม่ทันที น้องออยเพื่อนมันเก่งในเรื่องนี้ ยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนอีก จะว่าเป็นเกย์ผมว่าไม่น่าเกี่ยวนะ ผมไม่เคยคิดว่าคนที่เป็นเกย์ต้องเก่งทางด้านนี้เสมอไปถึงแม้ส่วนใหญ่จะใช่ มันขึ้นอยู่กับเรียนรู้และความสามารถมากกว่า
“ปู่มันมา”ผมก็บอกมันสั้นๆ
“ถึงว่าช่วงนี้ดูมึงหงุดหงิด”ไอ้หวานพูดยิ้มๆ
“หน้ากูแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ”ผมถามพวกมันอย่างไม่รู้ตัวจริงๆว่าแสดงสีหน้ายังไง ถึงขนาดที่พวกมันรู้ได้
“เออ”พวกมันรับคำพร้อมกันเลย ผมยกยิ้มก่อนจะยักไหล่ ก่อนจะกดรูปในโทรศัพท์ดูต่อ เป็นรูปไอ้ฝิ่นที่ผมถ่ายตอนมันเผลอยิ่งตอนนอนเยอะหน่อย มันนอนดิ้นมากเกือบทุกทิศบนเตียงบางครั้งยังร่วงเตียงเลย ลุกได้มันก็ว่าไม่กอดแล้วยังถีบมันอีก นี่ขนาดผมกอดมันนะจนผมต้องไปลากมันขึ้นมานอนดีๆ บางทีขามันยังพาดคอผมเลยดีนะที่ส้นตีนมันไม่เข้าไปในปากผมด้วย ว่าแต่กูสถุลมึงก็ใช่ย่อยไอ้กาก หึหึ ไม่มีสวยสักรูป แต่ถูกใจ ก่อนจะส่งข้อความให้มัน เงยหน้ามาก็เจอพวกมันมองยิ้มๆ ส่วนไอ้หวานเดินไปดูเครื่องสำอางกับไอ้เตย ไอ้แพม ผู้หญิงที่เป็นดาวคณะผมเอง นิสัยโคตรห้าวเลยแต่ภาพพจน์พวกมันคือคุณหนู สวยหรู และดูดี พวกมันก็รู้จักไอ้ฝิ่น เคยเที่ยวด้วยกันก่อนที่จะรู้จักผม มันสองคนยังแซวผมเลยตอนรู้ว่าเป็นแฟนกัน
“กูได้ข่าววงในว่ามีไฮโซลูกชายเจ้าของห้างดังตามจีบเมียมึงอยู่จริงเปล่าวะ”ไอ้บลูเสนอหน้ามาพร้อมข่าวที่ผมไม่เคยบอกพวกมันเพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องจำเป็นอะไรมากนัก
“แปลกใจล่ะสิ กูรู้ได้ไง”มันถามยิ้มๆเมื่อเห็นคำถามบนหน้าผม
“จริงเหรอวะ”ไอ้เจย์พูดมั่ง ปากก็เคี้ยวขนมไปด้วย ตอนนี้พวกมันมองหน้าผมกันหมดเลย ผมก็พยักหน้าและเล่าให้มันฟังตั้งแต่ต้นจนล่าสุดด้วยไหนๆก็เล่าแล้วทีเดียวเลยแต่เล่าไม่หมดหรอก พวกมันปล่อยก๊ากเลย กูว่ากูไม่ได้เล่าเรื่องขำขันนะ ไอ้พายตบไหล่ผมให้ใจเย็นไม่ลุกไม่กระทืบไอ้พวกนั้นที่กลิ้งอยู่บนพื้น ไอ้เลว มันขำที่เห็นผมหึงไอ้ฝิ่น ทั้งที่ผมไม่ได้บอกแต่มันไม่เคยเห็นผมเป็นแบบนี้มาก่อน
“โทษทีเพื่อน พอดีกูอดไม่ได้ คริคริ”ไอ้บลูขอโทษแต่ไม่จริงใจ ไอ้สัด ก่อนมันจะบอกว่าเพื่อนมันที่คณะเดียวกับไอ้ฝิ่นไปเที่ยวผับที่ผมทำงานและเห็นมันไปนั่งรอ ไอ้แทนเข้าไปคุยด้วยแบบสนใจมากแต่เมียผมไม่สนใจแถมบอกปัด จนกระทั่งเลิกก็เห็นว่าปะทะฝีปากกับผมนิดหน่อย มันมองผมแบบดูถูกมาก เกือบได้โดนตีนแล้วมองกูแบบนั้น ผมยังเกรงใจพี่กี้อยู่
“มึงน่าจะเล่นมันสักหน่อย”ไอ้หวายพูดทันทีที่รู้ว่ามันแสดงท่าทียังไงใส่ผมเห็นมันดูขี้เล่นแต่เวลามันโมโหก็เอาเรื่องเหมือนไอ้เจย์นั่นแหละ ยิ่งไอ้บลูนี่ตัวดีเลยดูสุภาพ พูดจาดี แต่อย่าให้ขึ้น
“ให้มันเยอะอีกหน่อยจะได้ถนัด”ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่แข็งแบบทำเอาขนลุกได้ ผมไม่ได้อวดเก่งแต่ไม่ชอบไอ้พวกที่ไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร
“แล้วเมียมึงมีทีท่าอะไรมั้ย”ไอ้บลูถามต่อยิ้มๆ ไม่ได้ดูถูกเมียผมหรอก แต่มันหยั่งเชิงผม
“กูว่าไม่”ไม่ใช่ผม แต่เป็นไอ้พายตอบแทนด้วยสีหน้าที่มั่นใจมาก
“มั่นใจขนาดนั้นเชียว”ไอ้บลูพูดยิ้มๆ มันยกยิ้มก่อนจะเอามือจิกหัวไอ้บลูเข้าให้ ทำเอาซี๊ดครับ พวกผมขำเลย
“ถึงกูจะดูคนไม่ออกไปซะทุกคน แต่เมียมันคนนี้กูมั่นใจ มากด้วย เข้าใจมั้ย”ไอ้พายพูดเน้นๆใส่หน้ามันทึ้งหัวเป็นระยะๆ
“โธ่ บลูพูดเล่น เอาไว้ไปจิกหัวตอนนั้น ดีกว่ามั้ย โอ้ยยย พอแล้ววว”ไอ้บลูยังหม้อไม่เลิกเลยโดนอีก
“สมหน้า ฮ่าๆๆ เผื่อกูด้วย ถลกหนังหัวมันเลยก็ได้”ไอ้เจย์ทำหน้าใส่อย่างสะใจ มันแค้นไอ้บลูที่เมื่อวาน แดกตังค์มันเรื่องบอลยูโรและอีกหลายบอล มันเล่นกันเองในกลุ่มไม่ได้ไปแทงที่ไหนหรอกบางทีผมก็เล่นด้วย ไอ้เจย์เล่นอะไรแพ้ไม่ได้ ต้องเอาคืนแต่เป็นแบบขำๆมากกว่าไม่ได้จริงจังหรอก
“ไอ้เจย์ เดี๋ยวมึงจะโดนกูแดกตังค์อีก สัด”ไอ้บลูชี้หน้าด่ามัน ก่อนจะจับหัวตัวเองให้เข้าที่ ไอ้พายจิกตาใส่ มันก็ดึงมือไอ้พายมาหอมก่อนจะจับไว้ไม่ให้โดนทุบ
“ฉิบหาย ไปล่อกันที่อื่นไป ไอ้เชี่ยะนี่ก็ถือโอกาสเงียบไม่พูดอะไร มึงคิดว่าไง”ไอ้หวายว่าพวกมันอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันมาสนใจผมต่อ
“กูเชื่อใจมัน”ผมบอกออกไปอย่างที่รู้อยู่แล้วว่าไอ้ฝิ่นไม่มีทางนอกใจผมแน่ ผมไม่ได้หลงตัวเองแต่ทุกการกระทำของมันบอกผมอย่างนั้น
“ครับ พวกผมเชื่อ เฮ้อ เมียมึงนี่ฝิ่นสมชื่อ เล่นซะลำไผ่ไปไหนไม่ได้เลยว่ะ”ไอ้หวายแซวผมต่อ พาให้ไอ้พวกนั้นขำไปด้วย
“จะไปได้ไง ขนาดไอ้นี่ไม่มองใครแต่ถ้าใครมามองผัวมันนะ จิกตาใส่แล้ว และยิ่งมาป้วนเปี้ยนทำท่าติดสัด เมียมึงแม่งกัดทันทีเลย คริคริ”ไอ้เจย์สมทบต่อจากไอ้หวายทันที แถมพูดสรรพคุณเมียผมอีก อย่างที่รู้ๆ ทำกับมันยังไงมันก็สนองตอบแบบนั้นแหละ
“มึงไปว่ามัน เดี๋ยวกูจะยุไม่ให้มันยกเพื่อนให้มึง”ไอ้พายพูดใส่มัน ที่เปรียบไอ้ฝิ่นเป็นหมาแต่น่ารักเสมอ
“เออ กูช่วยด้วย อย่าเอาเลยมึงน้องยาหยีน่ะ เดี๋ยวกูเสียบเอง ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายหันไปเข้าข้างไอ้พาย ไอ้บลูยักคิ้วกวนตีนแบบร่วมด้วยช่วยกัน ไอ้เจย์แบบว่าโดนรุม แต่มันมาแปลกครับเที่ยวนี้ไม่ด่ากลับ ยกยิ้มใส่ไอ้หวายที่หุบยิ้มทันทีที่มันพูด
“หึงกูเหรอ”เงียบครับ ไอ้หวายหน้าเหวอ ไอ้สองคนเงียบกริบแต่อ้าปากหวอ ผมยกยิ้มเฉยๆ
“สัด เป็นเหี้ยะไร”ไอ้หวายด่าก่อนจะถามกลับ ทำหน้าไม่ถูกว่ามันมาไม้ไหน ไอ้เจย์ยังลอยหน้าใส่ ก่อนจะเข้าไปโอบไหล่มัน ๆ ผงะจะถอยแต่ไอ้เจย์กอดมันรวบเลย ยื่นหน้าไปใกล้ หน้าไอ้หวายตอนนี้โคตรตลกเลย อยากถ่ายไว้ให้เมียดูจริงๆ ถ้ามันเห็นต้องปล่อยก๊ากและล้อแน่
“ก็หึงเค้าไงล่ะ ตัวเอง แหม พูดดีๆก็ได้ไม่ต้องกลบเกลื่อนหรอก จุ๊บุ๊ๆๆๆ”ไอ้เจย์พูดพร้อมทำท่าใส่ได้น่าโดนตีนมาก ทำเอาไอ้บลูกับไอ้พายปล่อยก๊ากเลย ไอ้หวายนี่อึ้งไปเลยก่อนจะนึกได้ ดันหน้ามันออก
“ไอ้เหี้ยะ ไอ้ฉิบหาย ไอ้หน้าส้นตีน เล่นซะกูขนตูดลุกไปหมด มึงปล่อยกูเลย แหยงฉิบ”ไอ้หวายด่าเป็นชุด หน้าแดงไม่รู้โกรธหรืออาย เอาตีนดันไอ้เจย์ออกที่ปล่อยรีบมาหลบหลังผมขำตัวงอไปหมด ไอ้หวายจะถีบมันให้ได้ มันก็เอาผมบังโยกไปมาจนเวียนหัวไปหมด ผมเลยผลักมันออกทั้งคู่
“มึงจีบกันพอหรือยัง”ผมถามพวกมันเฉยๆ ไอ้หวาน ไอ้แพม ไอ้เตย คงจะได้ยินหันมามองหัวเราะชอบใจ
“จวย”มันอวยให้ผม
“กูมีแล้ว ใหญ่ด้วย”ผมเลยตอบพวกมันไปซะ
“สัด”จัดมาอีก ผมยักคิ้วใส่ ไม่แคร์ครับ พูดเรื่องจริง หึหึ ก่อนจะพากันเงียบ อาจารย์เข้ามาพอดี มันสองคนมองหน้ากันก่อนจะพากันนั่งและก็คุยกวนตีนกันเหมือนเดิม ไอ้บลูไอ้พายยังขำไม่เลิก
*
*
*
-
Part Fin
ตอนนี้ผมนั่งอยู่หน้าคณะไอ้ไผ่แล้ว อยู่ๆมันก็ส่งข้อความมาว่าเลิกเรียนให้มารอ มันจะไปส่ง อารมณ์ไหนวะเนี่ยะ ผมก็เลยต้องโทรบอกปู่ว่าวันนี้จะกลับเอง ปู่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมากแต่สั่งให้ซื้อเป็ดร้านเจ้าประจำมาด้วยบอกเก็บเงินที่คุณกระบือ ผมขำคริ๊กเลย แถมพวก นังออยไอ้แฝดก็แซวสงสัยจะไปฝากตัวเป็นหลานเขยมั้ง มันบอกไหนๆก็ถูกฟันแล้วบอกปู่ให้เรียกสินสอดไปเลยมันพูดซะผมอายเลย(มั้ง) นั่งเล่นเกมก็เหมือนมีเงาดำมาคุมกบาล ราหูที่ไหนมาอมวะ เงยหน้าไปก็เจอเอม และเพื่อนอีกสองคนที่เคยเจอที่ห้าง เขม่นผมมาหลายวันแล้ว ผมก็เฉยๆเพราะอยากให้เรื่องจบแค่นั้น แต่พี่พายบอกว่าเอมไม่มีทางจบแน่ ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองจะทำไปเพื่ออะไรทั้งที่ก็รู้กันแล้วว่าตัวเองทำอะไรไว้ยากที่จะกลับมามองหน้ากันติด แต่ก็เนียนจริงๆไม่น่าเชื่อหน้าตาดูใสๆ พูดจาดีมาตลอด จะเป็นไปได้ รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆคนเรา
“ไงคงสะใจล่ะสิที่เอาชนะชั้นได้”เอมพูดขึ้นมาก่อน ท่าทางไม่ใช่อย่างที่เห็นทุกครั้ง
“แล้วแต่จะคิด และไม่เคยคิดที่จะเอาชนะใครทั้งนั้น”ผมพูดเรียบๆ ไม่ได้จะเยาะเย้ยหรืออะไรทั้งนั้น
“ทำเป็นพูดดี ใครเขาก็รู้ทั้งนั้นว่าแกเป็นยังไง แปลกที่ยังเชิดหน้าอยู่ได้ ไม่อายบ้างเหรอ”เอมกอดอกพูดใส่หน้าผม มองด้วยสายตาดูถูก เพื่อนยังไม่มีทีท่าอะไรนอกจากมองด้วยสายตาเดียวกัน
“ไม่มีอะไรต้องอาย”ผมก็พูดต่ออีก อย่างใจเย็นที่สุด
“หน้าหนาจริงๆ ทำด้วยอะไร”เพื่อนเอมเชิดหน้าพูดใส่ผมเหยียดๆ
“ก็คงจะวัสดุเดียวกันกับพวกเธอมั้ง”ผมย้อนกลับไปบ้าง เริ่มมาก็จัดให้ ชักสีหน้าใส่ก่อนจะเหยียดยิ้มใส่
“จะบอกให้ก็ได้ก็เรื่องที่เป็นไอ้ตัวไง ใครก็รู้กันทั่ว สมฉายาจริงๆ อ่อยใครก็ได้หมด ใช้ไปกี่ท่าล่ะถึงได้”เอมเหน็บแนมแต่บอกตามตรงไม่ได้เจ็บแสบอะไรเลย เบื่อพวกลองของจะอะไรกับกูนักหนาวะ นี่ถ้าไอ้ไผ่มันเล่นด้วยนะผมเลิกไปนานแล้ว ไม่เคยคิดอยากจะมีปัญหากับใครเรื่องนี้สักที มันไร้สาระมากในความคิดของผม ผมไม่เคยแย่งของใคร ถ้ารู้ว่ามีแล้วมาจีบผมก็ไม่เล่นด้วยแต่ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องผมก็เล่นเลย
“ขอบใจที่ชม ใช้ไม่กี่ท่าหรอก ดีกว่าบางคนทั้งอ่อยทั้งแอ๊บจนหมดท่ายิ่งกว่าคุณตัวยังไม่ได้เลย”ผมยกยิ้มตอบกลับเรียบๆ แทบจะกรี๊ดเลย ก่อนจะปรับสีหน้ายิ้มเยาะใส่
“ทำเป็นได้ใจไปเถอะ เมื่อคืนชั้นเพิ่งเจอพี่ไผ่เลยปรับความเข้าใจกับเขา พี่เขาก็ไม่ว่าอะไรแถมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยบอกว่าแล้วก็แล้วกันไป ผู้ชายน่ะแค่ขอโทษมารยานิดหน่อยก็หายแล้วแต่ดูแล้วเขาคงไม่เล่าให้ฟังหรอกมั้ง ระวังนะไม่ไปเฝ้าบ่อยๆเขาจะเบนมาถูกทางก็ได้ มัวแต่ชะล่าใจนอนรอให้เขาไปเอาอย่างเดียว เขาเรียกอะไรล่ะ อ๋อ ของตาย ที่นอนตายซากอยู่อย่างนั้นรอวันเขี่ยทิ้ง หึ”เอมพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่ตาจิกใส่สุดฤทธิ์ ต่างจากทุกครั้งที่เคยเห็น ผมว่าแอนนี่ร้ายแล้วนะแต่นั่นเขาแสดงออกทำให้รู้ว่าเป็นยังไง ทุกวันนี้ไม่ค่อยมายุ่งกับพวกผมเท่าไรแล้ว แต่ผู้หญิงตรงหน้าดูไม่ออกจริงๆ แต่อย่างว่าแหละคนเราสันดานลึกๆเป็นยังไงสักวันมันก็ต้องเผยออกมา
“ใช่ ของเก่าๆก็นอนเน่าอยู่กับที่รอวันเขาแซะทิ้งขยะ”เพื่อนเอมอีกคนพูดเยาะๆ มองหน้ากันอย่างชอบใจ
“เหรอ แล้วยืนอ่อยจนแห้งได้อะไรไปเขี่ยไปแซะให้หายคันมั่งล่ะ คุณหนูเอือม”ผมแสยะยิ้มใส่พูดแบบหน้าด้านๆไปเลย
“อีบ้า ทำตัวดอกที่สุด”เอมด่าออกมาอีก ได้แค่นี้เองเหรอ ผมยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ย
“คงไม่เท่าจำนวนดอกที่พวกเธอสะสมหรอกมั้ง นี่จะแนะนำวิธีแก้คันง่ายๆทั้งประหยัดและปลอดภัยให้ ทำแอ๊บให้เหมือนหน้าตาแต่เก็บนอไม่หมด ไปซื้อผัวสวนครัวใช้แก้ขัดไปก่อนก็ได้ รู้จักมั้ย”ผมลอยหน้าใส่นังเอือมที่ทำหน้าเอ๋อแดก พร้อมเพื่อนที่ทำหน้าไม่ต่างกัน
“คงไม่รู้จักล่ะสิจะบอกให้เอาบุญ ถ้าคันไม่มากก็มะเขือยาว ถ้าอยากให้ถึงใจก็บวบที่มีเหลี่ยม และถ้ายังไม่หายคันก็เอาพริกทาไปด้วยจะได้ทั้งมันส์ทั้งแสบ ชัดม๊ะ”เอาอีกนิดแต่แบบเน้นๆ
“อีฝิ่น”เรียกชื่อผมเน้นๆเลย
“อีเอือม”เอากะกูสิ ตอนนี้ไม่สนแล้วว่าจะเป็นผู้หญิง กูย้ายสัญชาติให้ด้วยเลยชื่อ อีวอนจริงมึง
“นี่แก”เอามือชี้หน้าจะว่าผมอีกแต่ต้องหยุด เพราะคนชักเริ่มเดินมาแล้ว เพื่อนสองคนดึงมือไว้ ทีอย่างนี้หน้าบาง ขยับปากจะพูด แต่เจอผมดักซะก่อน เอาแบบปิดจ๊อบไปเลย
“อย่าพูดนะว่าฝากไว้ก่อนน่ะ รู้สึกว่าผัวจะบอกไปแล้วว่าไม่รับฝาก แต่จะรับไว้ก็ได้เอาเป็นร้านทองแล้วกัน ดูลักษณะแล้วมันบอกว่าชอบดอกกกก”ผมพูดลากเสียงยังไม่จบเลยเสียงขอส่วนบุญนี่กรีดมาเลย ไม่ให้กูพูดจบก่อนวะไม่มีมารยาทแทรกมาได้
“อีฝิ่น ต่ำที่สุด” ผมทำหน้าแบบมารร้ายมากทั้งกวนตีนปนเหยียดเลย ไม่รู้จะด่าอะไรผมอีกสะบัดหน้าเดินไปทันที คนพวกนี้ก็แปลกว่าผมหน้าด้านหน้าทนทำอย่างกับไปแย่งของตัวเอง ไม่ได้ดูตัวเองเลยหน้าทนยิ่งกว่าผมขนาดโดนมาก่อนหน้ายังไม่เข็ด สงสัยไม่สะใจเลยมาลองแบบบ้านๆดูบ้าง โรคจิตเปล่าวะ
“เก่งจริงโว้ย แม่ง เมียใครวะ”
“สุดยอด”
“แรงส์”
“สะใจ”
เสียงพูดแบบกลั้วหัวเราะพร้อมปรบมือ แปะๆๆ แสดงความชอบใจเป็นอย่างมาก ทำเอาผมตาขวางหันไปมองเกือบจะด่าเข้าให้โทษฐานเสือกเข้าชมไม่ขออนุญาต แต่ต้องชะงักปากทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เกือบแล้วมั้ยล่ะ
“เฮ้ย พวกพี่เอง”พี่หวายรีบพูดทันทีเลยครับ พี่พาย พี่บลู พี่เจย์ ครบเลยยืนยิ้มหน้าสลอน
“ใจเย็นน้อง นั่งก่อน”พี่หวายพูดพลางจับแขนให้ผมนั่งลงก่อน ตามด้วยพวกเพื่อนแก
“มานานยัง”ผมถามพวกแก ที่ทำหน้างง ว่าผมถามทำไม จนถึงบางอ้อพวกแกก็ยิ้ม
“ตั้งแต่ท่าแรก ผ่านผัวสวนครัว จนถึงร้านทองเลยว่ะ”พี่เจย์พูดขำๆ ทำเอาเพื่อนแกขำไปด้วย
“ลืมอัดให้ไอ้ไผ่ไว้ดูว่ะ หึหึ”พี่บลูทำเป็นดัดจริตว่าลืมจริงๆ
“ด่าซะจุกเลย ไม่จุกธรรดานะจุกตูดด้วย”พี่เจย์พูดก่อนจะโดนพี่บลูตบหัวเข้าให้ แกบอกยังไงก็ผู้หญิง ทำเอาพี่พายเบะปากเลย
“ก็สมควรหรอก มันต้องเจอแบบนี้แหละถ้าไม่เข็ดกูไม่รู้ว่าว่าไงแล้ว และมึง ทำไมยังไม่เข็ดไงปกป้องเข้าไปอีพวกแรดเงียบเนี่ยะ”พี่พายพูดเหยียดเลย ก่อนจะหันไปแหวใส่พี่บลูแกรีบยกมือห้ามทันทีเลยครับประมาณว่าไม่มีอะไร พวกผมพากันหัวเราะเลย ดูแกกลัวพี่พายมาก แกเป็นประเภทปากอาจจะไม่ถึง แต่มือกับตีนนี่ถึงแน่
“ปู่กลับแล้วเหรอวะถึงมาได้”พี่เจย์เปลี่ยนเรื่องถาม
“ยัง กลับเสาร์นี้แหละ”ผมบอก
“เออ ผัวมึงเขาจะได้หายจิตหงุดเงี้ยวสักที”พี่หวายแทรกทันที
“นินทาอะไรกู”เสียงคุ้นเคยบวกกับเสียงที่ลงบนไหล่พี่หวาย ทำเอาแกทรุดเหมือนกัน
“ห่าตีมาได้ มือยังกับตีน”แกด่ามันครับ อีกมือก็นวดไหล่ข้างที่มันตี
“เคยลอง”มันก็กวนแกกลับ พอกันทั้งคู่ พี่หวายส่ายหน้าเอือมยอมมันก่อน ก่อนมันจะหันมามองหน้าผม
“อะไร”ผมถามมัน มองอยู่ได้ไม่พูด มันแสยะยิ้ม
“เดี่ยวโชว์เหรอ”มันถามเสียงกวนๆพอกับหน้ามัน ผมก็งง แต่เพื่อนมันทำหน้ายิ้มๆ จนผมนึกได้
“เออ”ผมยอมรับเลย
“ชุดไหนวะ”มันยังกวนไม่เลิก มือก็ตบหัวผมแปะๆ กูไม่ใช่แมวน้ำนะมึง
“สกัดดาวยั่ว จะทำไม”ผมตอบก่อนจะพูดใส่มันห้วนๆ เพื่อนมันเริ่มจะหัวเราะแหละ มันยักไหล่
“ไม่ทำไม เสียดายไม่ได้ดู”มันลากเสียงได้กวนตีนมาก
“คราวหน้ากูจะจัดให้ไม่ต้องเสียดายที่ก่อนตายไม่ได้ดู”ผมถลึงตาพูดใส่หน้ามัน เพื่อนมันปล่อยก๊ากเลย
“ฮ่าๆๆ ไอ้ไผ่ มึงตายแน่”พี่หวาย
“สมน้ำหน้า”พี่เจย์
“จุกสิมึง”พี่บลู
“เต็มที่”พี่พายสนับสนุนครับ
“หึหึ ไปไป”มันหัวเราะเอามือจิ้มหน้าผากผมจนหน้าหงายก่อนจะดึงแขนให้ผมลุกขึ้น
“เฮ้ย อะไรวะมาถึงก็ไปเลย”พี่หวายถามมันเสียงดังเลย ดึงแขนมันด้วย
“เดี๋ยวไม่ทัน”มันหันไปพูดหน้านิ่ง
“ไม่ทันอะไรวะ”พี่เจย์ทำหน้าสงสัย มันยกยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ย ทำเอาผมอึ้งไปเลย
“ไปฝากตัว”มันพูดจบก็กอดคอผมเดินไปเลย สักพักได้ยินเสียงเพื่อนมันฮิ้วตามหลังมาเลย ตั้งสติได้ผมอมยิ้มอายๆ ไอ้บ้านึกจะพูดก็พูดจะไปก็ไปไม่ให้กูตั้งตัวเลย พูดหน้าตาเฉยอีกมึง ผมกะจะบอกมันว่าปู่ให้ไปหาพอดี
“พูดจริง”ผมถามมัน
“ถามอีกกู มะ”มันเลิกคิ้วพูด ผมรีบแทรกทันทีก่อนมันจะพูดจบ
“ไปไป”ผมรีบเอามือกอดเอวมันแน่นเลย ก่อนมันจะเปลี่ยนใจ ได้ยินมันหัวเราะ หึหึ เอามือเขกหัวผมด้วย เดินไปจนถึงรถคันที่ผมไปยืนรอมันแหละ
“เขามายุ่งกับมึงอีกเหรอ”พอรถออกมาพ้น ม. ได้สักพักมันถามขึ้นมา
“อืม กูไม่ได้ซ้ำเติมเขานะ”ผมยอมรับก่อนจะพูดต่อ
“ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”มันบอกผมยิ้มๆ”กูรู้หรอกน่า ว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อคืนกูเจอเขาจริงๆ แต่ที่ไม่ได้เล่าก็เพราะไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ในเมื่อกูไม่ได้คิดอะไรกับเขาอยู่แล้ว”มันเล่าให้ฟัง ผมมองหน้ามัน ขยับเอาหัวไปซบไหล่มันไว้
“กูไม่ได้อยากจะด่าเขาหรือว่าคนอื่นๆที่มาชอบมึงหรอกนะ กูเข้าใจความชอบความเกลียดมันห้ามกันไม่ได้ แต่กูก็ไม่ได้เป็นคนดีหรือก้อนหินที่จะให้ใครมาว่าหรือดูถูกได้ ปากกูก็เป็นอย่างนี่แหละกูเคยคิดนะ ถ้าวันนึงมึงเกิดไปเจอคนที่อ่อนโยน นุ่มนวล นิสัยดีกว่ากู มึงคงต้องเอนเอียงบ้างแหละ”ผมพูดต่อไปอีก บางครั้งก็กลัวมันจะเบื่อความปากจัด ปากหมาของผมเหมือนกันถึงมันจะไม่เคยพูดหรือว่าอะไร มันออกจะชอบด้วยซ้ำ นี่ผมไม่ได้คิดไปเองนะ เวลาผมเงียบมันก็ชอบแหย่ให้ด่า ให้โกรธลงไม้ลงมือ และมันก็ง้อแบบนั้นแหละ
“กูคงเหงาปากตายเลย”มันหันมาพูดกับผมยิ้มๆ พอดีกับที่รถติดไฟแดง มันหันมาดึงผมเข้าไปจูบปากอย่างไม่ตั้งตัว ผละออกนิดหน่อย”กูชอบที่มึงเป็นแบบนี้แหละ เป็นตัวของตัวเองไม่ใช่พยายามที่จะเป็นคนอื่น บอกไม่รู้จักจำ”พูดจบก็ปิดปากผมอีก ทำเอาต้องจูบตอบกับความรู้สึกทีมันมีให้ ถึงไม่หวานแต่ก็ชื่นใจ แหมทำเป็นเอาคำพูดกูมาย้อนนะ ไม่เป็นไรกูให้ลิขสิทธิ์มึงฟรีในฐานะสามีที่ดี หุหุ
“ขอบคุณครับ พี่ไผ่”ผมบอกก่อนจะจูบอีกมองหน้ากันเหมือนมันจะเขินๆ ไฟเขียวพอดีก็ขับต่อไป ผมปรับเบาะเอนไปข้างหลังนิดหน่อยจะได้มองหน้ามันถนัด มือก็เกาะแขนมันไปด้วย
“ปู่รู้หรือยัง”มันถามผมขึ้นมา หลังจากนั่งเงียบกันไปสักพัก ผมพยักหน้า มันก็ถามต่อ”แล้วเขาว่าไง”
“เรื่องนั้นปู่ไม่ได้พูดอะไร แต่เรื่องไปบ้านปู่ยังไม่ได้อนุญาต บอกขอคิดดูก่อน”ผมบอกเบาๆ”ถ้าเกิดปู่ไม่ให้กูไปล่ะ”ผมถามอีกอย่างกังวล ดูไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรทุกครั้งปู่ก็ไม่เคยว่า แต่ผมกลัวทำไมก็ไม่รู้
“ก็ทำตามที่ท่านบอก”มันบอกผม หน้าจริงจังไม่มีการล้อเล่น ผมเลยเงียบเม้มปาก
“ไหนบอกอยากให้กูไปด้วยไง ทำไมตอนนี้พูดแบบนี้ล่ะ”ผมถามอย่างน้อยใจ เริ่มจะสะอื้นอีกแล้ว แต่กลั้นไว้ เอามือทุบไหล่มันไปทีไม่พอทึ้งหัวมันไปด้วย มันเลี้ยวรถเข้าข้างทางก่อนจะถึงร้านนิดเดียว ผมก็ยังไม่หยุด
“ปล่อยก่อน”มันบอกผมเรียบๆอย่างใจเย็นที่สุด แต่ผมไม่เย็นแล้ว
“ไม่ เชี่ยะ หลอกกู”ผมงี่เง่าแล้ว ไม่อยากฟัง ตอนนี้ไม่อยากเป็นคนดีมีเหตุผลอะไรทั้งนั้น มันจ้องหน้าผม
“น้อง”เรียกเน้นเสียงเลย เอามือจับผมให้หยุด พากันเงียบไปทั้งคู่ ก่อนมันจะเอ่ยออกมา“กูอยากให้มึงไปด้วยไม่เคยคิดเปลี่ยนใจ ถ้าไม่เกรงใจใครหน้าไหนกูจะฉุดมึงไปก็ได้ แต่ปู่มึงคงไม่เห็นดีด้วยแน่ถ้าเราดื้อรั้น และถ้าเขาไม่ให้กูคบกับมึง ๆ ต้องการแบบนั้นเหรอที่เราจะไม่ได้เจอกัน”มันพูดบอกเหตุผล ผมส่ายหน้าทันที มันจ้องตาผมก่อนจะกอดไว้”อย่าเพิ่งคิดอะไรไปก่อนสิ กูกำลังจะไปขออนุญาตท่านด้วยตัวเองมันเสียกำลังใจ”มันพูดเหมือนปลอบใจผมและตัวเอง
“กูกลัวไม่ได้ไปนิ”ผมบอกมันอู้อี้กับอก ได้ยินมันหัวเราะ
“รู้แล้วว่ามึงอยากหนีตามกูน่ะ ไม่ต้องบอกหรอก”เสียงมันพูดต่อ
“ไอ้เชี่ยะ กูไม่ ปะ”ผมด่าแต่ยังไม่จบ ก็โดนมันปิดปากอีกแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอกมั้ง
“กูจะเอามึงไปด้วยให้ได้ แต่ถ้าปู่มึงไม่ให้ไปก็ต้องเป็นไปตามนั้น กูไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้นมา กูอยากให้เขาเห็นว่ากูจริงใจกับหลานเขาแค่ไหน เข้าใจมั้ย”มันพูดเหมือนให้คำสัญญา ผมพยักหน้ายิ้มรับกับเหตุผลของมัน ผมอยากเจอมันอีก
“อีกอย่างกูล่อมึงไม่ได้ขอด้วย ไปมีปัญหากับปู่มึงกูก็ตายสิ”มันพูดต่อไปอีกยิ้มๆ
“เชี่ยะ กูกำลังอิน เสือกพูดหอยๆออกมาได้”ผมจิกหัวมันเข้าให้ มันยิ้มก่อนจูบปิดปากผมอีกที
“ไปเอาของได้แล้ว อย่าเพิ่งกลัว”มันพูดอีก ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้าง ก่อนจะลงจากรถกัน มันเดินมากอดไหล่ผม เอาเถอะมันยังไม่เกิดขึ้นเลย ยังไงผมก็ยังมีคนๆนี้อยู่ข้างๆเพราะฉะนั้นผมต้องไม่กลัวตามที่มันบอก แค่จิ๊บๆ
****************************************************************************************
ปล. มาแบบหน่วงๆ คือหน่วงตัวเองไม่ใช่นิยาย รีบเคลียร์เอกสารงานก่อน ฮือๆๆๆ เยอะอ่ะ ความคิดหดหายหมดกว่าจะเขียนออกมาได้ ดูไม่ค่อยสมประกอบเท่าไร แต่อ่านแก้ขัดไปก่อนนะคะ และขอบคุณทุกกำลังใจเหมือนเคย อย่าเพิ่งหายไปไหนกันนะ เป็นกำลังใจให้กันและกันก่อนเด้อ
-
ยังแรงเหมือนเดิมนะน้องฝิ่น
-
น่ารัก อิอิ
รอตอนพี่ไผ่ไปเจอคุณปู่นะคะ
-
สมน้ำหน้านังดอกเอม พี่ไผ่น่าจะจัดหนักให้มันหน้าแตกแหกยับไปเลย แต่อยากให้จัดนังเพื่อน 2 ตัวนั้นด้วย เจือกซะเหลือเกิน
-
กับน้องเอมพี่ยังไม่สะใจเลยอ่ะ เหมือนหล่อนจะยังไม่สำนึกและคิดไม่ได้
น่าจจัดยาแรงให้หล่อนซักรอบ แรง ๆ หนัก ๆ ดัง ๆ หมั่นไส้จริง ๆ
-
แรงถูกใจมากฝิ่น
เอมนี่ก็ยังด้านอยู่นะ
-
เริ่ดมากค่ะ :a2:
-
ฝิ่นจัดน้อยปนรอตอนหน้จ๊
-
นังน้องเอม นางแรงมากกก
ยังหน้าด้านมาหาเรื่องเค้าอีก พี่ไผ่ก็รู้แล้วว่าเธอนิสัยยังไง เค้าคงจะชอบเธอลงหรอกนะ
o16
-
ฝิ่นแรงได้ใจมาก
-
น้องฝิ่นแรงดีไม่มีตก :laugh:
จับนังเอมไปลอยอังคาร
ได้แล้ว :fire:
-
:z6: จัดให้นังเอือมไปอีกชุดฝิ่น
หมั่นไส้มากๆ
-
อิจฉาน้อง ไผ่ดุ้นนี้แข็ง แรง จิง
:pig4:
-
ยัยชะนีเอมยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกเร๊อะ!! เจอฝิ่นเข้าไปตามสเต็ป คิคิ
เอาใจช่วยพี่ไผ่ตอนหน้า
o13
-
รอตอนต่อไปจ้า :t3:
-
น้องฝิ่นเอาอีกยังไม่สะใจเลยกับนังเอมน่ะขอแรง แรงกว่านี้อีก
-
o13
-
โฮะ โฮะ ขำปนสมเพชยัยเอมว่ะ อยู่ดีไม่ว่าดี มาเปิดเวทีโชว์ความงี่เง่าให้ฝิ่นด่าเล่นซะ
เตรียมเอาใจช่วยไผ่ให้สำเร็จด้วยดี ในการมาฝากตัวกับปู่ฝิ่นเด้อ
(คาดว่าน่าจะสำเร็จน่า ผู้ใหญ่ย่อมชอบเด็กที่กล้าเข้าหาท่านก่อน)
-
ชะนีเอมช่างตามจองล้างจองผลาญจริงๆ น่าจะโดนจิ๊กโก๋แถวไหนก็ได้จัดไปซักดอก :angry2:
ตอนนี้ฝิ่นคงเริ่มมั่นใจแล้วว่าไผ่รักมากแค่ไหน หวังว่าตอนเจอปู่จะราบรื่นน๊า
-
ฝิ่นแรงดีไม่มีตก o13 เอาใจช่วยพี่ไผ่กับน้องจ้า ให้คุณปู่ชอบพี่ไผ่ ให้ทางสะดวก :กอด1:
-
บะฝิ่นตอนนี้สะใจจริงๆ เล่นเอาชะนีหมดท่า
-
คุณหนูเอือม ทำไปได้เนาะ อะไรมันจะบ้าขนาดนั้น
ฝิ่นไม่ใช่เด็กขาย แต่เป็นหลานชายคุณสหรัฐนะ
แหม อยากให้คุณหนูเอือมรู้ความจริงชะมัด
พี่ไผ่แมนมาก จริงใจน่ายกหลานให้จริงๆ 555+
-
ตามอ่าน ยังไม่ถึงปัจจุบัน แต่รีบมาปักหมุดรอไว้ก่อน
ชอบฝิ่นที่ปากร้าย ตรงกับใจบ้าง ออะไรบ้าง สำคัญคือไม่อ่อนให้ชาวบ้านร้านตลาด
อ่านต่อไปเรื่อยๆ ก่อนนะจ๊ะ ตามทันเมื่อไหร่จะมาเม้นท์อีกรอบจ้า
-
ซะใจตอนพืชผักสวนครัวเนี่ยละ 55555++
อย่าได้แคร์ เรามีดีกว่ามาน อิอิ
ยังไงคุณปู่ก้ออนุญาต คริคริ
-
รู้น่าไม่รู้ใจจริงๆ นึกว่าเอมจะเป็นคนดีกว่านี้นะ ไม่ยอมจบก็ต้องโดนด่าแบบนี้แหละ
น้องฝิ่นนนน(โผเข้ากอด) น่ารักอะ
หลากหลายอารมณ์แต่ชอบทั้งหมดด
-
คุณกระบือจะได้ป๊ะคุณปู่แล้ว
-
ชอบชื่อใหม่ยายเอมที่ฝิ่นมันตั้งให้จัง
:m20:
-
:z2:ในที่สุด ก็ตามอ่านทัน 3 วันเลยนะเนี่ย ><
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ มากกกกกกกกก คือถ้าไ่ม่ีฉากxxก็สนุกแล้วนะ แต่มีดีที่สุด :haun4:
ความน่ารักของพี่ไผ่กับน้อง น่ารักมากจริง บางทีก็พ่อแง่แม่งอน บางที่ก็หวานจนน้ำตาลยังอาย
คู่บลูกับพายนี่ก็น่ารัก อิอิ
อยาก+ให้นะค่ะ แต่ยังบวกให้ไม่ได้(เพราะอายุสมาชิกยังน้อย คิดว่างั้น ><)
แต่ก็+ เป็ดให้ทุกตอนค่ะ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะค่ะ :กอด1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ใช้เวลาไป4วันตามทันแล้ว อยากบอกว่าสนุกมาก o13 o13 o13น้องฝิ่นน่ารัก :-[ :-[ :-[ขอบคุณผู้แต่งมากๆค่ะ
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกสุดยอดแล้วเรื่องนี้ ฝิ่นมันแซ่บเว่อร์ ด่าชะนีซะกระเจิดกระเจิงทุกราย
-
สะใจมากอ่ะ ผัวสวนครัว ก๊ากๆ
พี่ไผ่ไปฝากตัวเเล้ว
-
พรุ่งนี้ลงให้จ๊ะ ตั้งใจจะลงวันนี้แต่ไม่ทันจริงๆ ส่งงานให้นายก่อนไม่งั้นอดเงินเดือน รอด้วยนะ :call:
-
รอได้จ้า
ขอบคุณที่มาบอกเด้อ อิอิ
-
รอพรุ่งนี้ค่ะ
-
น้องฝิ่นได้ใจพี่จริงๆ
-
นอนรอ :t3:
-
ตอนที่ 45
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงหน้าปู่มันแล้วครับ ท่านเป็นคนน่าเกรงขามทั้งหน้าตาและท่าทาง แต่ก็แฝงไปด้วยความใจดีมีเมตตา ดูสบายๆเป็นกันเองแต่ท่าทีแบบนี้ล่ะครับที่ดูยากไม่รู้ว่าท่านจะจวกผมตอนไหน ก่อนจะมาผมก็แวะซื้อเป็ดเจ้าประจำที่มันบอกว่าถ้าปู่ขึ้นมาจะต้องมาซื้อตลอด ไม่ใช่ในภัตตาคารหรูอะไรเป็นร้านข้างทางที่มีคนต่อแถวซื้อมากมาย มีทั้งเป็ดพะโล้ เป็ดอบน้ำผึ้ง ตุ๋นยาจีน ลาภเป็ดยังมีคิดดูเถอะขนาดเป็นร้านคนจีนแท้ๆ ไอ้ฝิ่นเอาทุกอย่าง มันคุ้นเคยกับคนขายอีกแหละแสดงว่าเจ้าประจำจริงๆ มาถึงก็ได้ปุ๊บทำเอาคนอื่นงงเลยคิดว่ามันแซงคิว จนเจ้าของร้านพูดนั่นแหละครับ ลูกค้าคนอื่นเลยคลายความหมั่นไส้ลงไปหน่อย ผมเห็นมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมองมันยิ้มๆด้วยสายตาแทะโลม แต่พอหันมาเจอหน้าผมมันหุบทันทีเลย สัด มองเมียกูเพลินเลยนะมึง เดี๋ยวได้แดกตีนกูแทนเป็ดหรอก
“นี่ครับ ที่โทรมาสั่งไว้ คุณปู่สบายดีนะครับ”เจ้าของร้านรีบส่งของให้มันพร้อมถามถึงปู่มันด้วย
“สบายดีครับ ปู่ย้ำเลยว่าห้ามลืมต้องซื้อกลับไปให้ได้”มันบอกด้วยรอยยิ้ม เจ้าของร้านก็พยักหน้าก่อนจะคุยกันนิดหน่อย ไม่ต้องถามว่าใครจ่าย มันไม่ได้บอกหรอกแต่ผมยื่นให้เอง มันมองก่อนจะหัวเราะออกมา ผมงง อะไรเห็นเงินแล้วขำตลกตรงไหนวะ มันอมยิ้มไม่พูดอะไรก่อนจะขึ้นรถ ผมว่ามันสงสัยนะว่าผมพามันไปขึ้นรถใครแต่มันก็ไม่ถาม ผมขับพามาจนถึงบ้าน มันมองหน้าผมนิดนึง
“เป็นอะไรอีกล่ะ”ผมถามมันที่มองทำหน้าอ้ำอึ้ง เหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่กล้า
“เปล่า”มันพูดพร้อมส่ายหน้าไปด้วย ผมก็เลยจับหน้ามันให้เข้ามาใกล้ จุ๊บปากมันไปสองที มันกอดคอผม
“จะลงยัง ไม่งั้น”ผมหรี่ตาถามมัน ยกยิ้มมุมปาก
“ลง ลง”มันรีบพูดเลยก่อนจะเปิดประตูลงไป ผมล็อครถก่อนจะหิ้วของเดินตามมันเข้าบ้าน ก่อนจะมีเสียงทุ้มถามทำให้ผมหลุดจากความคิดมองหน้าท่าน
“เรียนหนักมั้ยเราน่ะ”ปู่มันถามถึงเรื่องเรียนของผมพร้อมกับยกน้ำชาขึ้นจิบ หลังจากทานมื้อเย็นแล้วเราก็มานั่งที่สนามหน้าบ้าน ลมพัดเย็นสบายกำลังดี ไอ้ตัวดีเข้าไปวุ่นอยู่กับป้านวลในครัวโน่น ประมาณเปิดโอกาสให้ผมคุยกับปู่มัน
“เป็นบางช่วงครับ”ผมก็ตอบท่านสั้นๆ
“ปู่นึกว่าเรียนคณะเดียวกับน้องซะอีก”ปู่บอกยิ้มๆ ผมยิ้มน้อยๆให้ท่าน ก่อนท่านจะมองหน้านิ่งๆ”ปู่จะไม่ถามหรอกนะว่าเป็นแฟนกันได้ยังไง แต่คิดยังไงถึงได้เป็นแฟนกับน้อง”ท่านถามผมเรียบๆ
“ไม่ได้คิดครับ”ผมบอกท่านตรงๆ ไม่ได้กวนแต่อย่างใดเพราะผมไม่ได้ใช้สมองในการตัดสินใจ
“ไม่ได้คิดแล้วเป็นทำไมล่ะ”ท่านก็ถามกลับ
“ผมไม่ต้องใช้ความคิดอะไร ชอบก็คือชอบครับ”ผมตอบท่าน อย่างที่รู้สึกจริงๆ กับมัน ชอบก็คือชอบ ไม่ต้องคิดอะไรให้ซับซ้อน
“ทั้งที่รู้ว่าน้องมีข่าวไม่ค่อยดีเท่าไรงั้นเหรอ เราแค่อยากลองหรือเปล่า”ท่านถามกลับอีก แสดงว่าท่านรู้มาตลอดว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับมันบ้าง แต่ดูท่านไม่ค่อยซีเรียสเท่าไร
“ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นครับ ถ้าอยากจะลองผมไม่จำเป็นต้องปล่อยเวลามานานขนาดนี้ก็ได้”ผมบอกท่านไปอีก ไม่ใช่เป็นการท้าทาย ท่านยกยิ้ม
“อืม ตรงดี”ท่านพูดไม่ได้ประชดแต่อย่างใด “ที่บ้านเรารู้หรือยัง”ท่านถามต่ออีก
“รู้ครับ แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นผู้ชาย”ผมบอกท่านตามตรง พี่ผมส่งคนมาคอยดูผมเรื่อย ว่านอกลู่นอกทางบ้างหรือเปล่า แต่นานๆครั้งไม่ได้สร้างความอึดอัดให้ผมหรอก พี่สาวผมไม่ถามทางโทรศัพท์หรอกครับ มีอะไรต้องไปคุยกันซึ่งๆหน้า
“เกิดเขารับไม่ได้ล่ะ”ท่านถามอีก นี่ละมั้งความรู้สึกเหมือนที่ไอ้พายกังวลกับครอบครัวไอ้บลูมาตลอด แต่มันก็ยังผ่านไปได้ และผมก็ต้องผ่านไปได้เช่นกันโดยที่มีมันผ่านไปด้วย
“ผมจะทำให้ดีที่สุด ผมตัดน้องออกจากชีวิตผมไม่ได้”ผมยืนยันคำเดิมที่พูดกับตัวเองเป็นประจำ
“ถึงน้องจะไม่ใช่ผู้หญิงแต่ปู่ก็ห่วงอยู่ดี และก็มองคนที่คิดว่าจะดูแลเขาได้ดีกว่าเราล่ะ จะว่าไง”ปู่พูดเรียบๆเหมือนไม่มีอะไรเป็นเรื่องธรรมดา ท่านสบตาผมยกยิ้ม
“ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะว่าปู่หรอกครับเพราะเป็นความหวังดีที่มีให้น้อง แต่ผมคงไม่ยอมแน่นอน”ผมสบตาพูดกับท่านอย่างจริงจัง
“แม้ปู่จะขอร้องน่ะเหรอ”ท่านพูดอีก
“ผมขอโทษถ้าพูดแรงไป”ผมยกมือไหว้ท่าน ก่อนจะพูดต่อ”แต่ผมไม่เลิกกับน้องแน่ ตอนที่คบกันเราไม่ได้ขออนุญาตปู่ แต่ถ้าจะต้องเลิกกัน ผมก็ขออนุญาตให้เราได้ตัดสินใจร่วมกันได้มั้ยครับ ไม่ว่าคำตอบจะออกมาแบบไหนผมจะยอมรับโดยไม่มีข้อแม้อะไร”ผมพูดไม่หลบตาท่านแม้แต่วินาทีเดียว ไม่ใช่ว่าผมมั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเพียงแต่อยากฟังจากปากมันเอง ถ้ามันเลือกที่จะตามใจปู่ผมก็จะยอมรับโดยดี
“ฮ่าๆๆๆๆ”ท่านหัวเราะออกมาทำเอาผมอึ้งไป “มันร้ายโว้ย ดูเฉยๆบทจะพูดก็คารมไม่เบา มิน่าไอ้หลานตัวดีถึงได้ติดหนึบแทบจะถวายตัวให้เลย ไม่สิ มันถวายไปเสร็จสรรพแล้วนี่หว่า”ท่านส่ายหน้ายิ้มๆ พูดถึงหลานรัก
“ครับ”ผมก็ปากไวเสือกตอบรับ
“เฮ้ย ไม่ต้องย้ำก็ได้”ท่านร้องบอกเลย “เฮ้อ จะไปห้ามก็คงไม่ทันแล้วล่ะ ไอ้คนของเราเป็นใจซะขนาดนั้น”ท่านถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ ผมก็ได้แต่เงียบ
“แล้ววันนี้จะมาขอน้องไปบ้านอย่างเดียวหรือสู่ขอด้วยเลยล่ะ”ท่านถามอีก ผมเกือบจะสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไป ถ้าปู่ยกให้ผมก็เอาครับ แต่ดูแล้วคงพูดหยั่งเชิงผมมากกว่า
“วันนี้ผมจะขออนุญาตแค่เรื่องให้น้องไปบ้านด้วยเท่านั้น ส่วนเรื่องนั้นผมขอเวลาพิสูจน์ตัวเองให้ปู่ได้พิจารณาว่าจะยกน้องให้ผมหรือเปล่า และถ้าถึงเวลานั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลง ผมจะไปขอถึงที่กระบี่เลยครับ”ผมไม่เคยพูดอะไรได้มั่นใจขนาดนี้มาก่อนเลย
“มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ”ท่านเลิกคิ้ว
“ครับ”สั้นๆแต่หนักแน่น
“แล้วไปบ้านเมื่อไรล่ะ”ท่านถามผม หยิบน้ำชาขึ้นมาจิบอีก
“เสาร์หน้าครับ”ผมตอบท่าน ไวเหมือนกันนะครับแป๊บๆ ก็ถึงเดือนที่ ม. ปิดแล้ว ท่านพยักหน้า
“ก็ดูกันไป ปู่ไม่อยากจะคาดหวังอะไรมากนัก เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน เราไม่รู้อนาคตได้ ถ้าวันนึงต้องจบก็ขอให้จบด้วยดี อย่าให้ถึงกับลงไม้ลงมือ ปู่จะบอกแค่อย่างเดียว ถ้าทำน้องเจ็บหรือเสียใจแม้แต่นิดเดียวโดยไม่คิดจะใส่ใจรับผิดชอบตามที่พูดไว้ จำไว้ตายอย่างเดียวถึงจะหนีปู่ได้ แต่ถ้าปู่ตายก่อนก็รอดไป”ท่านพูดจริงจังก่อนจะตบท้ายยิ้มๆแต่เป็นยิ้มที่บอกได้เลยว่าทำเอาเสียวสันหลัง เพราะรู้ว่าท่านพูดจริงทำจริงแน่
“ครับ”ผมรับคำสั้นๆ แต่บอกได้ว่าผมยอมรับเงื่อนไขทุกอย่าง ท่านพยักหน้ารับ“ปู่อนุญาตใช่มั้ยครับ”ผมถามท่านต่อเพราะยังไม่เห็นท่านเอ่ยปากอนุญาต
“ถามอีกก็ไม่ต้องไป กูพูดซะขนาดนี้แล้ว”ท่านตอบได้จุกมาก มิน่าหลานได้เชื้อสายมาจากใคร ผมเงียบกริบเลยครับ ก่อนจะได้ยินเสียงที่มาถึงก่อนตัวของมัน พร้อมกับถาดในมือ
“พุดดิ้งมาแล้ว นี่ของปู่ นี่ของมึง เอ้ย พี่ไผ่”มันแจกแจงก่อนจะหลุดปาก แล้วรีบเปลี่ยนทันทียิ้มแหยๆให้ปู่ มันเปลี่ยนชุดแล้วเป็นชุดอยู่บ้านแบบที่มันชอบใส่นั่นแหละ ผมมองแต่ไม่พูดอะไรเพราะกำลังเพลิน ไม่ใช่ จะพูดอะไรได้ครับปู่มันยังไม่พูดเลยขนาดหลานใส่กางเกงสั้นเสมอจู๋ขนาดนี้ เสื้อยืดตัวใหญ่ปิดไม่มิดเพราะเสือกเป็นเอวลอยเวลายกแขนหรือบิดตัวโชว์หน้าท้องแบนราบขาวๆ และจิวตรงสะดือเฉพาะหูมันก็หลายรูอยู่ที่เจาะ ถ้าไปเรียนมันจะไม่ใส่เครื่องประดับอะไรนอกจากนาฬิกาที่มีเยอะมาก จนจะทับมันตายแล้วมั้ง
“สั่งสอนได้นะ”ปู่มันพูดยิ้มๆ มองหน้าผมที่ยกยิ้มหน่อยๆ ส่วนมันเบะปากตักพุดดิ้งกินอย่างไม่สนใจ ปู่เอามือขยี้หัวมันอย่างหมั่นเขี้ยว คงจะสั่งสอนได้หรอกครับ ปู่เอ็นดูมันซะขนาดนี้แถมยังขู่ผมอีกถ้าทำมันเจ็บจะโดนอะไร ก่อนจะชวนผมให้กินขนม ที่จริงผมไม่ค่อยกินของหวานเท่าไร ต้องไอ้พายไอ้นั่นชอบมาก แต่พอได้ชิมก็อร่อยจริงๆ มันบอกป้านวลทำเอง เพราะมันชอบ สรุปถ้ามึงไม่ชอบก็ไม่ได้กินว่างั้นเถอะ
“อืม ปู่ว่าจะถามสักหน่อย มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก”ปู่มันเหมือนคิดอะไรได้ ก่อนจะถามออกมา “กระบือเป็นชื่อจริงเหรอ”ทำเอาผมแทบสำลักพุดดิ้งออกมาเลยหันไปมองหน้ามัน ไอ้ตัวดีไม่ต้องพูดถึง มองหน้าปู่มันแบบตกใจก่อนจะหันมามองหน้าผมที่จ้องมันอยู่แล้ว
“โกรธปู่หรือเปล่า”ปู่คงเห็นว่าผมเงียบไป เลยถามซ้ำอีก
“เอ้อ เปล่าครับ แปลกใจมากกว่าที่ปู่ถามแบบนี้”ผมปฏิเสธก่อนจะบอกท่าน หันไปมองไอ้ตัวแสบที่ก้มหน้ากินหลบสายตา ไอ้กากฝิ่นมึงไปบอกอะไรปู่ ถึงได้ถามกูแบบนี้ เดี๋ยวจะเจอขวิด เอ้ย รวบยอดแน่มึง
“อ๋อ พอดีวันนั้นโทรศัพท์น้องดัง แต่เจ้าตัวไม่อยู่ปู่ก็เลยหยิบมาดูเห็นรูปพร้อมชื่อ ยังแปลกใจที่มีคนชื่อแบบนี้ด้วย คิดอีกทีไม่ซ้ำใครนะ”ปู่มันเล่าให้ฟังก่อนจะตบท้ายได้แบบเสียดดี แต่เหมือนท่านจะพูดจริงไม่ได้ประชดแต่อย่างใด ผมมองหน้ามันอย่างคาดโทษเลย มันหลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจที่ปู่มันพูดตอนท้ายๆ หึ ชะตาขาดยังไม่รู้ตัวอีก ไอ้กากฝิ่น ก่อนมันจะหุบทันทีที่เห็นหน้าผม ส่วนปู่มันได้แต่นั่งอมยิ้ม ไม่รู้ชอบใจชื่อที่มันตั้งให้ผม หรือว่าผมมองจนมันหยุดหัวเราะทันที
“เออ ดีโว้ยแค่มองก็หยุดแล้ว ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะเหมือนปู่”ปู่พูดยิ้มๆ หันไปมองหน้ามันที่ทำปากจู๋
“ปู่บอกน้องก็ฟังนะ ไม่เห็นจะสอนยากเลย”มันเถียงก่อนจะเอาหน้าถูไถกับแขนปู่มันดูน่ารักมาก แต่กูอยากตืบมึงมากกว่าตอนนี้
“สรุปไม่ได้ชื่อนี้”ปู่มันถามผมอีกครั้ง
“ครับ”ผมรับคำก่อนจะบอกชื่อจริง
“ชื่อพี่เขาก็ออกเพราะ ทำไมไปเปลี่ยนให้เขาซะล่ะ ไอ้ตัวแสบ อย่างนี้ก็แย่สิถ้าปู่กลับแล้วใครจะช่วยล่ะ”ปู่ชมชื่อผมก่อนจะหันไปบอกมันด้วยรอยยิ้มล้อเลียน มันมองหน้าผมทันทีเลย ก่อนจะหันไปกอดปู่มันต่อ เพราะผมแสยะยิ้มให้มันบอกให้รู้ว่ามึงโดนแน่
“ปู่ก็บอกพี่ไผ่สิว่าน้องล้อเล่น”มันรีบอ้อนปู่มันเลย ทำตาปริบๆ ใส่ให้ดูน่าสงสาร ไม่หลงกลหรอกโว้ย
“เฮ้ย ไม่ได้หรอกปู่ไม่เกี่ยว ใครทำก็รับไป จริงไหมไผ่”ปู่มันบอกตาโตเลย ก่อนจะหันมาบอกผมยิ้มๆ ผมได้แต่ยิ้มรับอย่างเดียวให้มันเสียวเล่น พูดได้ถูกใจผมมากเลยปู่ เดี๋ยวผมกดไลท์ให้ หึหึ
“ปู่อ่ะ”มันร้องเลย มึงเก็บเสียงไว้ร้องตอนอยู่กับกูสองคนดีกว่า ปู่มันหัวเราะชอบใจเลย
“อย่าโกรธน้องเลยนะ นั่นเป็นสัตว์ที่น้องชอบมากตั้งแต่เด็กแล้ว ปู่ไม่เคยเห็นน้องตั้งชื่อนี้ให้ใครเลยนะ หึหึ”ปู่มันบอกผม ที่ไม่รู้ว่าจะภูมิใจดีมั้ยที่เอาสัตว์ที่มันชอบมาตั้งให้ผม ถึงว่าด่ากูไอ้ควาย ที่แท้ชอบกูนี่เอง ไม่ได้ ไม่ได้ ผมจะหลงปลื้มใจกับสิ่งที่มันชอบและมอบให้ไม่ได้ ยังไงก็ต้องลงโทษ
“ใช่ๆๆ น้องชอบมาก อย่าโกรธนะ นะ”มันรีบพยักหน้ารับเลยก่อนจะบอกผมอ้อนๆ แต่กูเหมือนเห็นรอยยิ้มปีศาจเจ้าเล่ห์มากกว่า
“ขอพิจารณาดูก่อนว่าสมควรจะยกโทษให้มั้ย”ผมยกยิ้มมุมปากบอกมันเรียบๆ แต่มันคงรู้ว่าผมจะต้องทำโทษมันแน่ หึหึ
“ไปบ้านพี่เขาทำตัวดีๆล่ะ จะดื้อเหมือนอยู่บ้านไม่ได้ ไม่มีใครช่วยนะบอกก่อน หืม”ปู่หันไปพูดกับมันที่ยังกอดแขนอยู่ ก่อนจะเงยหน้า
“ตกลง ปู่อนุญาต”มันยิ้มรีบถามตาโตเลย เหมือนดีใจมาก
“ไม่ไปก็ได้นะ”ปู่ก็ล้อมันต่อ ยักคิ้วใส่มันด้วย วัยรุ่นจริงๆ แต่อย่างที่บอกท่านยังดูหนุ่มมาก
“ไปไป น้องอยากไปดูพญานาค”มันพยักหน้าเร็วๆ ก่อนจะบอกเหตุผลที่ทำเอาปู่มันหัวเราะเลย ผมได้แต่อมยิ้มไม่คิดว่ามันจะมามุกนี้
“แต่แม่เคยพาน้องไปดูแล้วนิ”ปู่มันยังแกล้งต่อไปอีก ว่ามันเคยไปกับแม่มันแล้ว มันทำหน้ายู่
“ก็ตอนนั้นไม่เหมือนตอนนี้นี่”มันก็ยังไม่ยอม จนปู่มันหัวเราะ ผมได้ส่ายหน้ากับการเถียงของมัน ก่อนมันจะพูดต่อ
“ปู่อ่ะ ไม่รู้แหละอนุญาตแล้วห้ามคืนคำ”มันร้องก่อนจะพูดงอนๆ ปู่มันหันมาหัวเราะกับผมที่อมยิ้ม
“ดูมัน อยากไปกับเขาจนตัวสั่น ยังไม่ทันไรเห็นแฟนดีกว่าปู่”ปู่มันแกล้งว่าเข้าไปอีก
“ปู่ พูดซะเสีย ยังไงน้องก็รักปู่ที่สุดอยู่แล้วน่า”มันโวย ก่อนจะกอดอย่างประจบตบท้ายด้วยคำพูดหวานๆ จนปู่มันส่ายหน้าผมไม่แปลกใจถ้ามันจะรักปู่มันมากถึงขนาดไม่ยอมไปไหนทุ่มเทเวลาทั้งหมดอยู่กับปู่มัน เป็นผมๆก็ทำเหมือนกัน พี่สาวผมรู้แล้วว่าผมมีแฟนแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นผู้ชาย เพื่อนผมไม่มีใครบอกหรอกคาดว่าพี่คงจะจะให้คนมาตามดู พี่สาวผมค่อนข้างจะห่วงผมมากเพราะตั้งแต่แม่ตายเขาเลี้ยงผมกับพี่ชายมาตั้งแต่เด็กอายุห่างจากผมเกือบรอบ ส่วนไอ้หลิวพี่คนกลางห่างจากผมสามปีแต่งงานไปแล้ว แต่ผมยังไม่ได้บอกไอ้ฝิ่นเลยไม่รู้ว่ามันจะว่ายังไง สำหรับผมอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด บอกตามตรงผมตัดมันออกจากชีวิตไม่ได้ ผมรู้แล้วล่ะว่ารู้สึกกับมันยังไง กำลังคิดก็มีเสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยฉุดผมออกจากความคิดให้มาสนใจปัจจุบัน
“ฝากน้องด้วยนะ”ปู่หันมาบอกผม คำพูดแฝงไปด้วยความหมายว่าไม่ใช่แค่ฝากให้ดูแลที่มันไปบ้านผมอย่างเดียวแต่มันมากกว่าเยอะ
“ครับ”ผมรับคำ เรานั่งคุยกันนิดหน่อยก่อนปู่จะขอตัวพักผ่อน มันเดินออกมาส่งผมที่รถ ผมดึงมันขึ้นรถก่อนจะประกบจูบทันทีเป็นการลงโทษขั้นเบาก่อนเอาไว้ปู่มันกลับจัดหนักทีเดียวเลย เหมือนมันจะรู้ถึงได้ตอบโต้กับมา มือก็โอบรอบคอ สะโพกก็บดเบียดแบบเอาใจ จนผมเกือบอดใจไม่ได้ต้องรีบผละออกก่อนจะจูบส่งท้ายมันอีกสองสามที
“คุยอะไรกันบ้าง”มันถามผม ปากก็จุ๊บไปด้วยก่อนจะมองหน้า
“ไม่บอก”ผมตอบมัน ๆ ก็กัดปาก
“จำไว้เลย”มันหน้างอ
“เอาไว้พร้อมจะบอก นะ”ผมจับแก้มมันหยอกๆ
“ก็ได้” มันรับไม่เต็มเสียงนัก แบบว่ากูงอนแต่ไม่งี่เง่า ผมยิ้มก่อนจะรวบมันเข้ามากอดและจูบอีก ผมคิดถึงมันมาก พยายามข่มใจไม่ลากมันกลับห้องไปนอนด้วย มันก็ตามใจผมนะ แต่ผมไม่ต้องการแบบนั้นในเมื่อปู่มันขึ้นมาก็อยากให้มันได้เต็มที่กับท่านมากกว่า
“มัดจำก่อน เอาไว้จะจัดเต็มตอนปู่กลับ”ผมบอกมันยิ้มๆ มันกอดคอผม
“จะรอนะ”กระซิบท้าทายข้างหู ขบเม้มด้วย
“ลุกไม่ขึ้นอย่าโวย ไม่งั้นมีซ้ำ”ผมบอกมันกลับไปบ้าง มือบีบบั้นท้ายก่อนจะสอดเข้าไปข้างใน
“ล้วงมากๆ ระวังนะ”มันพูดเสียงยั่วๆใส่ แถมทำตาเจ้าชู้ด้วย ไอ้นี่ร้ายจริงๆ กูเชื่อแหละว่าทำไมถึงมีผู้หญิงหลงมาติดมึง
“ระวังอะไร”ผมหรี่ตาใส่มัน มือก็ลูบไปด้วย
“กลับไปจะเมื่อยมือ คิกๆๆ”มันพูดขำๆ หัวเราะคิกคัก ทะลึ่งจริงมึงเสือกรู้ทัน
“รู้ได้ไง อาจจะให้ใคร ชะ อุ๊บ”ผมแกล้งพูดยั่วใส่มันบ้าง ยังไม่จบดีไอ้ตัวแสบจูบปิดปากผม สอดลิ้นเข้าไปเปิดปากกัดลิ้นผมไม่แรงนักทำให้รู้สึกเสียวซ่านดี สักพักออกมาเลาะเล็มก่อนจะกัดปากล่างเบาๆ ผมไล่ตามไปปิดท้ายอีกนิดหน่อย ก่อนจะผละออก
“อย่าให้จับได้แล้วกัน”มันแสยะยิ้มบอกผม หรี่ตาท้าทายให้ทำเลยแต่ต้องระวังมันให้ดี
“อยู่แล้ว”ผมรับคำบีบจมูกมันอย่างหมั่นไส้ ก่อนมันจะหันออกมองไปข้างนอก ผมเห็นแวบๆเหมือนมีคนเดินอยู่ไม่ไกลนัก
“ไปได้แล้ว สงสัยพี่ธรรณ์แน่ๆ คงเห็นว่านานไม่เข้าบ้านสักที”มันไล่ผมก่อนจะบอกยิ้มๆ วันนี้มันอารมณ์ดี เราสองคนมองหน้ากันอย่างไม่มีใครหลบสายตา มันเป็นคนแรกที่จ้องตาผมได้นานขนาดนี้ ตามันสวยระยิบระยับสื่อถึงความสุขที่ได้รับ
“ปู่กลับเสาร์นี้ใช้ไหม”ผมถามมันอีกครั้ง จ้องนานไม่ได้เดี๋ยวเลยเถิดปล้ำหลานเขาในรถ มันพยักหน้าที่ตอนนี้ซุกอกผมอยู่
“จะไปส่ง”ผมกระซิบบอกมัน จมูกสูดดมความหอมผมนุ่มสลวยจนเต็มปอด ก่อนจะไล่มาที่หูเป่าลมใส่จนมันย่นคอหนี
“น้องรู้อยู่แล้วล่ะ”มันบอกผมเสียงเบาจูบอกผม จนอดจะยกยิ้มมุมปาก กับการอ้อนของมันที่แฝงไปด้วยความยั่วยวน
“หึหึ อย่าอ้อนกูนักเดี๋ยวจะเสร็จในรถ”ผมพูดใส่หน้ามันที่แดงทันที มันทำปากงุบงิบด่ามือก็ทุบหน้าอกผมเลยจูบส่งท้ายไปอีกพอหอมปากหอมคอ ก่อนจะปลดล็อคลงไปส่งมันเข้าบ้าน มันยืนมองตรงรั้วโบกมือให้ ผมขับรถออกไปจากตรงนั้น คงยังไม่ได้กลับคอนโด ก่อนออกมาจากบ้านไอ้หวายส่งข้อความให้ไปหาที่บ้านก่อน มึงจะอยากรู้อะไรขนาดนั้น ไอ้ตัวดีมันก็เลยฝากพุดเดิ้ล เอ้ย พุดดิ้งและก็สารพัดเป็ดไปให้ไอ้พวกนั้นด้วย ก็ถือโอกาสเอาไปให้ซะเลย วันนี้ผมน่าจะนอนหลับฝันดีนะ
*
*
*
ต่อ
-
Part Fin
“แรด”
“ดอกกกกก”
“ออกตัวแรง”
“แซงทางโค้ง”
“ใจง่าย”
“ไร้ยาง”
ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นใคร ไล่เลียงตั้งแต่ประโยคแรก อีโมนิค อีออย หนูจ๋า ยาหยี ปิดท้ายที่ไอ้แฝดที่ยิ้มอย่างเดียวทำหน้าชอบใจมาก ทำเป็นด่ากูตอนแรกสนับสนุนดีนัก วันนี้พวกมันเสนอหน้ามาบ้านผมกันทันทีที่ช่วงบ่ายไม่มีเรียน หลังจากพวกมันรู้เรื่องที่ผมจะไปบ้านไอ้ไผ่และมันมาหาปู่ที่บ้าน พวกมันก็รุมใส่ผมจิกทั้งหน้าและท่าทาง พวกเรานั่งกันที่สระน้ำชั้นลอยของบ้านผมเอง ที่ทำไว้ข้างบนห่างห้องนอนผมไปหน่อย ไม่ใหญ่มากนัก ของกินเพียบมีเบียร์ด้วย พวกมันแวะมาไหว้ปู่ผมด้วยเป็นประจำของพวกมันแหละครับถ้าปู่ผมขึ้นมาหรือว่ากลับไปที่กระบี่
“ก้นนี่ให้บานหลังมีผัวเป็นตัวเป็นตน”ว่ากูซะเสียเลยอุตส่าห์ออกกำลังให้ฟิตเสือกมาพูดให้นอยด์ อีออยจิกผมทางสายตา ก่อนจะแขวะด้วยคำพูด ถ้าใครได้เห็นหน้ามันตอนนี้นะ ยิ่งกว่าตอนผมด่าพวกมาสีไอ้ไผ่อีก ผมเหยียดขา ก่อนจะพลิกตัวอีกด้าน อาบแดดหน่อยครับ ผิวผมขาวอีกแล้วมันดูไม่แมน เอ๊ะ ยังไง หุหุ
“แซ่บมั้ย กูว่านะพี่ไผ่แม่งต้องเซ็กซี่แน่เลยตอนทำหน้าพีคสุดๆ ซาดิสด้วยเปล่าวะ คริคริ”อีโมนิคพูดได้ติดเรทมาก มันชอบถามแต่ผมไม่ค่อยบอกมันหรอก จนมันเลิกแต่ตอนนี้เสือกรื้อฟื้นมาอีก
“แซ่บไม่แซ่บ พวกมึงคิดเอาเองมันไปค้างทีไรกลับมาเดินยังกับลูกวัวคลอดใหม่”อีออยพูดได้อุบาทว์มาก ทำเอาพวกมันวี๊ดว๊ายใหญ่
“จริงเหรอวะ ไอ้ฝิ่น”นังสองสาวไม่ได้มีความละอาย ถามมาได้ไม่เก็บอาการความเป็นกุลสตรี ไอ้แฝดหัวเราะเฉยๆ
“ก็น่าหรอก ดูจากรูปร่าง กูอยากได้ มึงวางยาให้หน่อยสิ อีฝิ่น”อีโมนิคทำหน้าเคลิ้มก่อนจะบอกตรงๆ ผมเขวี้ยงมันด้วยผ้าขนหนู
“ไม่ได้”ผมพูดเสียงดังฟังชัดมาก ทำเอาพวกมันหน้าเหวอก่อนจะปล่อยก๊ากเลย เกรงใจปู่กูบ้างก็ดีนะ
“อูย อีนี่ทำเป็นเทพพิทักษ์องคชาติไปได้ กูถามจริงแซ่บป่ะ คะแนนเต็มร้อยได้เท่าไร”มันจีบปากจีบคอว่าผม อีห่าทำยังกับข้อสอบ ผมส่ายหน้า
“อะไรไม่ถึง ไม่น่าเชื่อ”อีออยตาโตทำหน้าไม่เชื่อ ชะนีสองตัวก็ลุ้นอยากจะฟัง ไอ้โอมไอ้อาร์มส ยกยิ้มเฉยๆ พักหลังมันสนิทกับไอ้ไผ่มากขึ้นเรียกว่าถ้ามีเหตุอะไรก็แล้วแต่ที่มันติดต่อผมไม่ได้ไอ้สองตัวจะเป็นเป้าหมายต่อไป เหมือนกันถ้าผมติดต่อมันไม่ได้พี่พายเหยื่อรายแรก และก็ไล่ไปตามลำดับ แต่น้อยมากที่จะติดต่อไม่ได้เพราะทุกวันนี้ติดกันเป็นลูกจุดสองห้อยเลย คิดเอาเองนะครับว่าลูกอะไรเดี๋ยวจะหาว่าผมทะลึ่ง
“นั่นสิ อย่าบอกนะว่าแกเงียบทั้งตอนปกติและอีตอนทำยังนั้นทื่อเป็นท่อนไม้น่ะ มึงไม่ตายด้านไปแล้วเหรอ”อีโมนิคเบะปากถามเลย
“ร้อยไม่พอมันหรอกต้องสองร้อย”ผมบอกพวกมันอย่างภูมิใจ (ตรงไหน) พวกมันอึ้งเป็นเป่าสาก ก่อนจะกรี๊ดใส่
“อีหน้าไร้พารา แหมชมผัวไม่มีกระดากปาก อีวอก แต่ก่อนทำปกปิดนึกว่ามิดมั้ง”อีออยจิกด่าแถบจะเอาฟันเฉาะหน้าผมเลย
“ของเขาดีจริงๆ อีนี่ถึงออกปากได้”อีโมนิคทำหน้าทึ่ง
“ยาวซะขนาดนั้น ก็น่าออกปากหรอก คริคริ”อีออยแอบเล่นมุกทะลึ่ง ผมเลยซัดมันไปผลั่วะนึงแก้เขินที่พูดเรื่องจริง หุหุ
“พอแล้ว คุยติดเรทอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวปู่กูกับป้านวลมาได้ยินเข้า”ผมรีบห้ามมันเลย กลัวทั้งสองได้ยินมันจะไม่ดี ไม่ใช่ว่าทั้งสองคนจะดูไม่ออกแต่ไม่พูดมากกว่าเพราะเห็นว่าผมโตแล้วให้รับผิดชอบตัวเอง พวกมันก็เลยทำท่ารูดซิบ
“แล้วมึงไปเมื่อไร”ไอ้อาร์มสถามผม หลังจากกระดกเบียร์กระป๋องที่สอง
“เสาร์หน้า”ผมบอกมันก่อนจะทาครีมกันแดดอีกรอบ
“อิจฉาอ่ะ อีฝิ่นผัวมึงพาไปเปิดตัวด้วย กูไม่ยอมๆๆๆ”อีโมนิคร้องแบบดัดจริต ทำเป็นเกลือกกลิ้งกับเก้าอี้บุนวม มันอยู่ในชุดบิกินี่สีแดงแบบเซ็กซี่แต่ไม่กระตุ้นต่อมพวกผมหรอก ชินแล้ว สองสาวเขาก็คล้ายๆแต่เป็นแบบสปอต์ ไอ้แฝดไม่ได้เปลี่ยนอยู่ในชุดนักศึกษานั่นแหละ เป็นประจำถ้าไม่ไปไหนพวกมันจะมาว่ายน้ำอาบแดดบ้านผมไม่ค่อยไปเล่นที่อื่นหรอกเพราะพวกมันอยู่คอนโดไม่ค่อยส่วนตัว
“อีบ้า กูไปเที่ยวเฉยๆ”ผมบอกมันก่อนจะกระดกเบียร์มั่ง
“นั่นแหละ เขาทำเป็นเนียนพามึงไปเที่ยวแต่ที่จริงก็เปิดตัวแหละ”อีออยพูดใส่ผมยิ้มๆ
“กูไม่อยากคาดหวังว่ะ ไม่รู้บ้านมันจะเป็นไงรับได้เปล่าก็ไม่รู้”ผมบอกมันเสียงเบา หลับตาลงไม่อยากนึกถึงว่าถ้าต้องอยู่ไม่มีมันจะเป็นยังไง ถ้าผมอกหักคราวนี้คงปิดตัวยาวเลย บอกตรงๆไม่เคยรู้สึกเสียใจและใจหายเท่านี้มาก่อนเพราะฉะนั้นทิ้งกูมึงตาย หุหุ
“เฮ้ย กูพูดเล่น กูขอโทษ มึงอย่าเพิ่งคิดไปก่อนสิวะ”อีออยรีบบอกพร้อมกับกอดผมเลย มันคงเห็นผมเงียบ
“เออ พวกกูแซวมึงเฉยๆ แต่กูว่ามึงมั่นใจเหอะ ผัวมึงไม่ทิ้งมึงแน่ คบมาจนขนาดนี้แล้ว”อีโมนิคพูดเป็นกำลังใจ ไอ้พวกนั้นที่เหลือก็พยักหน้าให้กำลังใจด้วย
“บ้าสิพวกมึง กูไม่ได้โกรธสักหน่อย แค่ไม่อยากคิดอะไรให้มากเรื่อง ยังไงพวกมึงก็ไม่ทิ้งกูหรอกใช่ไหม”ผมรีบบอกพวกมันทันที
“แน่นอน”พวกมันพูดพร้อมกันเลยครับ ก่อนเราจะพากันหัวเราะคุยเรื่องอื่น เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมกดรับทันที
“ว่าไง”ผมถามไอ้คนโทรมาเสียงไม่หวาน แต่ยิ้มหวาน อิอิ
“อยู่ไหน มุกเดิมๆมึงไม่ต้องใช้ เอามุกกูอย่างเดียว”มันถามผมกลับเสียงเดียวกัน แต่ไม่ยิ้มหวานหรอก แถมพูดกวนตีนติดเรทอีก
“ไม่พอโว้ย และกูอยู่บ้าน”ผมก็ย้อนมัน พูดไปงั้นแหละขืนเพิ่มอีก เป็นผีอีเตียงแน่
“หึหึ ทำไร”มันหัวเราะสองหึ ก่อนจะถามต่อ
“อาบแดด”
“เสียงดังจังวะ”
“อ๋อ สัมภเวสีน่ะ คริๆๆ”ผมบอกมันขำ ไอ้พวกนั้นรุมสกำผมใหญ่เลย
“เมาด้วยสิ”
“จมูกดี”
“อย่างอื่นก็ดี”มันตอบเสียงหื่นมาก
“จำไม่ได้ว่าดีจริงเปล่า”ผมก็หื่นใส่มันบ้าง เดี๋ยวจะน้อยหน้า ไม่เข็ดกูยั่วมันเข้าไป ไอ้พวกนั้นก็พยายามจะชะโงกฟังว่าผมคุยอะไรหงุงหงิง
“ยั่วให้มากๆ ระวังจะนับดอกไม่ถูก หึหึ”มันตอบกับมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่จิตมาก สักพักผมได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกมัน ฟังแล้วไม่ใช่พี่หวาน พี่เตย พี่แพม แน่ เพราะของแท้ต้องขึ้นไอ้เท่านั้น ฮ่าๆๆๆ คุ้นหูมากกก
“ใครเรียกมึง”ผมเลิกหื่นกลายเป็นโหดแล้ว
“แอนนี่” มันตอบตรงๆ อดโชว์พาว์เลยกู ว่าจะทำเป็นจับผิดสืบสวนสอบสวนหลอกด่าเสียหน่อย
“มึงอ่ะ มึงต้องแบบทำให้กูสงสัยสิ ว่าใคร อะไรอย่างเนี้ยะ”ผมโวยใส่มัน ไอ้พวกนั้นส่ายหน้ากับความงี่เง่าของผม หันไปซุบซิบทำท่าหมั่นไส้แต่แอบฟังอย่างตั้งใจ พวกมึงไม่ขอให้กูเปิดโฟนเลยล่ะ
“อย่าแรด”จบข่าว
“มันเรียกทำไม”ผมถามอีก อุตส่าห์เย็นเสือกว่ากู เอาซะเลย
“เรียกให้มึงถาม”มันตอบผมกวนๆ
“ไอ้เชี่ย”ผมด่ามันอย่างไม่รู้จะว่าอะไร กับความหน้ามึนของมัน ก่อนมันจะหัวเราะใส่
“กูผัวมึง”มันพูดตัดบท เพื่ออะไร
“กูรู้แล้ว แต่ยังไม่เคลียร์เลย”ผมรีบลุกนั่งโวยใส่มันเลย อย่ามาทำความจำสั้นนะมึง
“อะไร”มันถามกลับ ได้ยินเสียงบาส แสดงว่ามันอยู่ที่นั่น
“มันไปแรดอะไรแถวนั้น”ผมถามเน้นๆเลย เดี๋ยวมึงอย่าให้รู้นะ อุตส่าห์ด่าให้ออกจากวงจรชีวิตกูแล้วยังวกมาอีก
“ไม่รู้”สั้นๆ อีกแล้ว
“ไม่รู้ได้ไง มันเรียกมึงอยู่”ผมแว็ดใส่มัน ถึงกูจะดีแต่บางทีก็อยากงี่เง่าโว้ย จะได้น่ารัก
”คิดถึงว่ะ”มันพูดอีก สัด พูดออกมาไม่ได้มีอารมณ์ในน้ำเสียงเลย แต่กูก็ชอบฟัง
“เออ ลองมึงไปพูดกับคนอื่นสิ มึงโดนแน่”ผมเกือบจะยิ้มแล้วแต่เก็กไว้ก่อน ได้ยินมันหัวเราะ ผมขยับตัวอีกที
“อีฝิ่น ปิกาจู้มึงโผล่แล้ว”ไอ้พวกเพื่อนผมทำเป็นโวยวาย ที่จริงผมนุ่งกางเกงว่ายน้ำอยู่
“มึงแก้ผ้า”เสียงมันถามผมนิ่งๆ
“กูไม่แก้แล้วแดดมันจะเผาได้ไง”ผมก็ย้อนมันบ้าง
“มึงไม่อาย”มันถามผมกลับมาเสียงกวนมาก
“ไม่อายของกูดี”ผมก็กวนมัน คิดว่ามันคงโกรธและด่าผมเสียหายแน่ แต่ผิดคาด
“ยังกับหนอนเสือกโชว์”มันเยาะผม ไอ้ห่ากูนึกว่าจะด่ากูแรงๆ แต่นี่ก็จี๊ดได้ เสียศักดิ์เสียกุลเกย์หมด
“หนอนก็หนอนหนองมนโว้ย”ผมคุยทับมันอีก ไอ้พวกนี้ขำคิ๊กเลย
“ที่อยู่ในข้าวเหนียวเหรอวะ”มันเย้ยผมอีก
“เออ กูยอมรับก็ได้ มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง”ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี จะเอาหนอนไปเปรียบอนาคอนด้ามันก็ใช่เรื่อง ต่างกันฉิบ
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้หนอน สู้ไม่ได้แล้วพาล”มันหัวเราะใส่โทรศัพท์ จนผมต้องเอาออกจากหู
“พอได้แล้ว หูกูจะหนวก มึงไม่รู้แน่นะ”ผมตะโกนใส่มันมั่ง ไอ้พวกนั้นมันคงได้ยินพวกผมเถียงกันหัวเราะใหญ่เลย
“ไม่มีไร”มันบอกด้วยน้ำเสียงสบายๆ ผมจิ๊ปาก
“อย่าให้รู้ว่ามีแล้วกัน ไม่งั้นอนาคอนด้ามึงจะหัวขาดไม่มีไปมุดถ้ำไหน”ผมขู่มันแต่ยังอดชมไม่ได้ ของเขาใหญ่จริงๆ
“เออ รู้จักเปรียบนี่หว่า แค่นี้นะไอ้หนอน ฮ่าๆๆๆ”มันพูดจบก็หัวเราะให้อยากด่า แล้วจากไป
“ไอ้ควาย ยั่วประสาทกูอยู่ได้”ผมด่ามันใส่โทรศัพท์ เออ แล้วมันโทรมาทำไมวะลืมถามเลย อ้อ มันบอกคิดถึง
“แต่มึงก็ชอบ ไม่งั้นมึงคงไม่ให้อนาคอนด้าเขามุดถ้ำมึงหรอก ฮิๆๆๆ”อีออยพูดจบไอ้พวกนั้นหัวเราะชอบใจกันใหญ่เลย
“อีนี่ด่า แต่ยังแอบชม กูเชื่อเลยว่าองคเขาดีจริง คริๆๆ”อีโมนิคเข้าผสมโรงทันที
“พอแล้วเลิกคุยเรื่องนี้ เออ มันชวนพวกมึงด้วย ไปสิกูจะได้มีเพื่อน”ผมรีบยุติก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที พวกมันบอกก็อยากไปนะแต่ก็วางแผนกันไว้หมดแล้วว่าจะไปไหน อีโมนิคไปหาป๊าที่แคนาดา อีออยไปบ้านยายที่จันทบุรีกับแม่มัน หนูจ๋ายาหยีไปเกาหลีมันสองตัวบ้าซีรีย์เกาหลีมากส่วนผมชอบซีรีย์ฝรั่งมากกว่า ส่วนไอ้แฝดกลับบ้านที่กระบี่ถ้าผมไม่ไปบ้านไอ้ไผ่ก็กลับพร้อมมันแหละ สรุปกูเดี่ยวโชว์อีกแล้ว
******************************************************************************************
ปล.หลายคนต้องผิดหวังที่ไม่มีดราม่า เพราะเราคิดว่า ชีวิตจริงมันยุ่งยาก ในนิยายเราต้องราบรื่น เพื่อความสุขใจของคนเขียน 555555555 อุ้ย เกือบลืมขอบคุณผู้มีอุปการคุณทุกเม้นท์ทุกอ่าน ขอบคุณจ้า ที่เป็นกำลังใจให้ตลอดทั้งขาประจำขาใหม่ ชอบ บอกแล้วไม่อยากให้ขาดสักขา หุหุ ถ้าอัพช้าไปบ้างอย่าเคืองกันเน้อ แต่สัญญาว่าไม่ดองแน่นอนจ๊ะ ถ้ายังมีคนให้กำลังใจกันอยู่
-
คุณปู่น่ารักขอกอดที :กอด1:
ทีนี้ก็ครอบครัวไผ่บ้าง หวังว่าจะรักฝิ่นนะ :เฮ้อ:
ชอบเรื่องนี้มากเลย นั่งรออ่านทุกวันนนนนนน :-[ :impress2:
-
จริงที่สุดค่ะ ทุกวันนี้ชีวิตก็วุ่นวายผสมดราม่ามันทุกวันแล้ว
แวะมาอ่านนิยายก็อยากได้แบบแฮปปี้บ้างอะไรบ้าง ให้มันกระชุ่มกระชวยหัวใจ >_<
-
ปู่น่ารัก ที่เหลือก็แค่ทางพี่ไผ่สินะ
-
ไม่ดราม่าจริงๆน้า
สัญญาแล้วนะตัว :กอด1:
-
เพื่อน ๆ ฝิ่นนี่ฮาจริง ๆ รับมุขกันเป็นปี่เป็นขลุ่ยทีเดียว
ส่วนพี่ไผ่ก็ยังคงความหื่นเงียบ ๆ ไว้อย่างเหนียวแน่นทีเดียว
-
รอลุ้นครอบครัว
พี่ไผ่ว่าจะเป็นไง :z2:
-
ชอบจริงๆไม่มีดราม่า 55555
-
ฮ่าๆ
ชอบคู่นี้เค้าเถียงกันอะ น่ารักดี
คุณปู่ก็น่ารัก
รอตอนต่อไปนะคะ
-
อ่านไป ยิ้มไป หัวเราะไป
เปงกานด่าที่มีความสุขเปงบ้า คิคิ แล้วแบบนี้คนอ่านจะไปไหนรอด
รอรอต่อน้อ><
-
การฝากตัวว่าที่หลานเขยของไผ่ สำเร็จสมดังหมาย ดูท่าจะถูกใจปู่ด้วยนาเจ้าไผ่คนนี้น่ะ
มารอลุ้นกันตอนฝิ่นไปบ้านไผ่ จะมีเหตุการณ์ให้ระทึกใจไหม
เห็นด้วยกับคนเขียนจ้า นิยายคืองานเขียนประเภทบันเทิงคดี
เราเขียนเน้นแนวบันเทิงจริงๆน่ะดีแล้วจ้ะ ไว้สำหรับเราได้พักกายพักใจพักสมอง จากเรื่องหนักๆในชีวิตจริง
-
ไม่ใช่แค่ฝิ่นนะที่ติดใจใผ่ เราเองก็ติดใจเหมือนกันนะเออ! รอตอนต่อไปค่าาาา อยากไปบ้านไผ่บ้างอ่ะ -3-
-
ไอ้กากฝิ่น ชอนเวลาพี่ไผ่เรียกแบบนี้มาก 5555
ตอนหน้า..
:-[
-
o13 ไม่ดราม่าอ่ะดีแล้วจะได้อ่านอย่างสบายใจ เรื่องอื่นดราม่าจนเรากลัวที่จะอ่านเรื่องอื่นๆมันบีบหัวใจ มารออ่านเรื่องนี้ทุกวันเลย ถ้าจะกรุณาวอนขอให้อัพทุกวันเลยได้ป่ะ :bye2:
-
:man1: :man1: อยากให้ไปบ้านไผ่เร็วๆ
-
ถ้าจะมีดราม่า ก็กรุบกริบพอค่ะ และให้จบในตอนด้วยนะคะ ไม่อยากค้างง
ฝิ่นคงจะดีใจมาก ที่ไผ่ผ่านด่านคุณปู่แล้ว เหลือแต่ด่านพี่สาวของไผ่ ถ้าจะแรงเหมือนกัน
-
น่ารักเว่อวีว่า :pig4:
-
สนุกค่ะ ชอบเรื่องนี้มาก
-
สนุกที่สุดค่ะ o13
ชอบนิยายเรื่องนี้เพราะไม่มีมาม่านี่แหละค่ะ
อยากอ่านแบบรู้สึกดีแบบนี้ตลอดเรื่องเลย
ชอบค่ะ
-
พี่ไผ่นี้น่ารักนะไม่ค่อยชอบพูดแต่ชอบแสดงออกอย่างเดียว :really2:
-
รักกันแบบฮาๆ ชีวิตมีสีสัน
-
ปู่น่ารักเข้าใจฝิ่นดี :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณผู้แต่งค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
อิอิ น่ารักอ่ะทั้งคู่เลย
ปล. เราก็ไม่ชอบมาม่าน่ะ อ่านแล้วเครียดแทน ทุกวันนี้ก็เครียดทุกวัน เลยอ่านนิยายเพื่อผ่อนคลาย
-
เย้ ไม่ต้องกินมาม่า ชอบคะ
พี่ไผ่น่ารักอะตอนนี้ ขาดฝิ่นไปนานสงสัยจะจัดเต็มตอนกลับบ้านหรือเปล่าา
ปู่ฝิ่นเท่ห์ แอบเป็นแฟนคลับปู่ 555 :-[
-
น้องฝิ่นอ้อนน่ารักมาก
-
ปู่ยอมให้ฝิ่นไปบ้านพี่ไผ่แล้ว
ดีใจด้วยนะ อิอิ
ตื่นเต้นจะได้ไปเที่ยวบ้านพี่ไผ่แล้ว 5555++
ตอนนี้ฝิ่นช่างอ้อน อยากหยิกแก้มว้อย >_<
-
ยกนิ้วให้ไผ่ o13
ผ่านด่านปู่ของฝิ่นมาได้หนึ่งแล้ว
ไปบ้านไผ่ก็ขอให้ราบรื่นด้วยนะจ๊ะ
-
ครียดจกหนังสือ ลยอบข้มหพี่ผ่
-
อยากให้ถึงตอนไปบ้านเร็วๆจัง
-
น้องฝิ่นน่ารัก :impress3:
ไปเปิดตัวขอให้ผ่านฉลุยนะ :กอด1:
-
ตอนที่ 46
วันนี้ผมมาส่งปู่กับไอ้ฝิ่น มันดูหงอยมากนั่งกอดปู่มันตลอดทาง ส่วนผมก็เป็นสารถีนั่งหน้ากับพี่ธรรณ์ แกดูนิ่งๆแต่พอได้คุยด้วยจัดว่าแกเป็นคนรอบรู้อะไรหลายเรื่อง มันคุยหงุงหงิงกับปู่มันสองคนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“ปู่น่าจะอยู่ต่อจนกว่าน้องจะไปเที่ยว”มันอ้อนปู่มันเหมือนจะยื้อชะตาตัวเองว่ายังไง๊ยังไงมันก็ไม่รอดคคีความที่มันก่อไว้
“ก็ปู่กลัวเปลี่ยนใจไม่ให้น้องไปนะสิ”ปู่มันพูดกลับยิ้มๆ มันทำหน้ายู่เลย ดีแล้วปู่รีบกลับเถอะผมจะสำเร็จโทษมัน
“ถ้าไปแล้วไม่มีอะไรน่าสนใจน้องจะบินกลับไปหาปู่ทันทีเลย”ไอ้ตัวดีรีบพูดเอาใจปู่มันทันที ตกหนักกูอีกต้องหาอะไรให้มึงสนใจ แค่กูก็น่าจะพอแล้วนะ
“พูดอย่างนี้พี่เขาก็เสียใจแย่สิ อุตส่าห์พาเราไปเป็นภาระด้วยน่ะ”ปู่มันหันมาพูดกับผมยิ้มๆในกระจก ผมยิ้มตอบก่อนจะที่มันจะผละออกจากปู่มันมาเกาะพนักที่ผมนั่งอยู่ มาซะใกล้กูเชียว ตัวมันหอมจริงๆ เรียกว่ากลิ่นประจำตัวมันเลยเหมือนกลิ่นผลไม้ผสมดอกไม้ชื่นใจดี
“เป็นภาระจริงเหรอ”มันถามผมได้หน้าตาใสซื่อมาก ผมยกยิ้มก่อนจะบอกให้มันหายข้องใจ
“ไม่รู้ตัวเหรอ”ผมก็เลยแกล้งว่ามันกลับไป ทำเอาปู่กับพี่ธรรณ์หัวเราะชอบใจ ส่วนมันดึงหัวผมทันทีก่อนจะนึกได้ว่ามันลืมตัว
“ทำไมน้องเล่นหัวพี่ไผ่อย่างนั้นไม่ดีเลย”ปู่มันปรามทันที ปกติมันก็ทึ้งหัวผมอยู่แล้วยิ่งเวลาอย่างว่านี่ทั้งจิกทั้งดึงจนแสบหนังหัวไปหมดผมก็ไม่ว่าหรอกเพราะได้อารมณ์เหมือนกัน หุหุ ถ้ามันโกรธหรืองอนมันเอาส้นเท้าน้อยๆของมันเตะผมด้วย
“ขอโทษครับ พี่ไผ่”มันพูดขอโทษเสียงสำนึกผิด แต่หน้ามันไม่ได้มีความสำนึกสักนิด กูจะทบไว้เยอะๆ
“ไม่เป็นไรครับ”ผมเน้นคำพูดตรงท้ายก่อนจะแสยะยิ้มใส่มันเลย มันคงรู้ถึงความหมายว่า ไม่เป็นไรของผมคือต้องเป็น หึหึ
“ไผ่ก็อย่าตามใจมากนัก น้องเหมือนจะไม่ดื้อแต่ความมึนน่ะที่หนึ่งเลย”ปู่บอกผมในตอนแรก ก่อนจะตบท้ายได้สะใจผมมาก มันเหวอเลย
“ปู่อ่ะ น้องไม่ได้หน้ามึนสักหน่อย พูดซะเสียเลย”มันร้องก่อนจะซุกหน้าลงทันทีด้วยความอายเมื่อโดนปู่มันแฉ
“ครับ ผมไม่แปลกใจที่ชอบกระบือ หึหึ”ผมตอบปู่ยิ้มๆ ก่อนจะหัวเราะให้มันในกระจก
“ฮ่าๆๆๆ แรงนะเนี่ยะ เป็นไงไอ้ตัวดีโดนเข้ามั่ง”ปู่หัวเราะชอบใจเอามือขยี้ผมมันจนยุ่งพอๆกับหน้ามันนั่นแหละ
“ก็ได้ มีแต่คนรุมไปอยู่ด้วยกันเลย พี่ธรรณ์คงไม่ทำอย่างปู่ใช่ไหม”มันพูดงอนๆก่อนจะหันไปหาพี่ธรรณ์ที่ทำหน้าแบบ เอาล่ะซิกู
“พี่ธรรณ์”มันเรียกซ้ำแบบเน้นเลย มึงนี่ชอบข่มขู่
“ครับ”แกก็ตอบสั้นๆ
“ครับอะไร น้องต้องการคำตอบ”มันหรี่ตาถามเลย ปู่มันก็นั่งอมยิ้ม พอกับผมแหละ
“ไปเที่ยวให้สนุกนะครับ”คำตอบแกทำเอาฮาเลยครับ
“ไม่ใช่แบบเนี้ยะยะยะ”มันร้องยาวเลยครับก่อนจะทิ้งตัวพิงพนักหันหน้าออกไปทางกระจกทำเป็นมองวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยจมูกจะชิดปากอยู่แล้ว สะใจกูจริงๆ ไม่มีใครง้อมันหรอกครับปล่อยให้มันนั่งทำมิวสิคไปคนเดียว ก่อนมันจะถอนหายใจอย่างแรงหันมากอดปู่มันต่อ พวกผมได้แต่ยิ้มกับท่าทางของมันจนถึงสนามบิน ก็พากันไปนั่งรอตรงผู้โดยสารขาเข้า เครื่องดีเลย์นิดหน่อย พี่ธรรณ์นั่งอีกฝั่งอ่านหนังสือ มันก็นั่งกอดปู่ไม่ปล่อยเลยตั้งแต่เดินเข้ามาจนนั่ง มีแต่คนมองคงจะนึกว่าเด็กป๋ามีบอดี้การ์ดมาคุมด้วย ผมก็เลยขอตัวไปซื้อกาแฟ ที่จริงจะหามุมทำลายปอดสักหน่อย ผมลดลงเยอะแล้วพักหลัง กำลังจะเดินกลับไปก็เจอกับคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ จะเลี่ยงเลยก็ไม่ได้
“จะไปไหนเหรอคะพี่ไผ่”เสียงทักดังขึ้นตามด้วยรอยยิ้มที่ผมไม่รู้สึกว่ามันคือยิ้ม มันดูตึงเหมือนโดนโบกปูนอย่างหนากว่าจะแสยะออกมาได้
“เปล่า”ผมตอบสั้นๆ ไม่จำเป็นต้องบอกว่าทำไม
“เพื่อนหรือจ๊ะเอม”เสียงผู้หญิงข้างๆน้องเอมพูดขึ้น มองผมด้วยรอยยิ้ม ต่างจากคนอายุน้อยกว่า
“รุ่นพี่ที่ ม. คะแม่ ชื่อพี่ไผ่ นี่แม่เอมคะเรากำลังจะไปฝรั่งเศลกันช่วง ม.หยุดน่ะคะ แล้วพี่ไผ่ไปไหนคะเมืองไทยหรือเมืองนอก”น้องเอมแนะนำและบอกเสร็จสรรพว่าไปไหน ทั้งที่ผมไม่ได้อยากรู้เลย มีการถามตบท้ายยิ้มๆ
“กลับบ้านนอกครับ”ผมบอกเรียบๆ ทำเอาน้องเอมหน้าตึงที่ผมพูดเหมือนประชด ผมพูดจริงๆ
“จังหวัดอะไรจ๊ะ เผื่อป้าจะเคยไป”คุณแม่น้องเอมถามกลับมาด้วยรอยยิ้ม ไม่ใช่แบบลูกสาวดูท่านเป็นคนใจดี
“หนองคายครับ”ผมตอบท่าน
“ดีจัง ป้าเคยไปนะ สวยมากยิ่งบรรยากาศริมฝั่งโขง ยิ่งสวยเลย และข้ามไปฝั่งลาวด้วยนะ”แม่น้องเอมบอกอย่างชอบจริงๆ ไม่ได้เสแสร้ง ผมก็ยิ้มรับ”แล้วพี่ไผ่มาธุระเหรอจ๊ะหรือว่ามาส่งใคร”ท่านถามผมต่ออีก
“มาส่งปู่แฟนน่ะครับ ท่านกลับกระบี่”ผมก็ตอบตรงๆ ยิ่งทำเอาน้องเอมเชิดหน้าขึ้นอีก เม้มปาก ผมไม่ได้จะพูดจาเยาะเย้ยหรือว่าอะไร
“เหรอ แล้วอยู่ไหนกันล่ะ”ท่านถามอีก น้องเอมยืนทำหน้าเซ็งๆ แล้วไม่รู้จะมาทักทำไม
“นั่งอยู่ตรงนั้นครับ”ผมก็ชี้บอกท่าน ๆ หันตามก่อนจะตาโต
“นั่นคุณสหรัฐนี่ ไม่เห็นนานแล้วนะ แล้วนั่นหลานสาวท่านเหรอจ๊ะ น่ารักเชียว”แม่น้องเอมเอ่ยออกมาอย่างรู้จักท่านดี
“ผู้ชายคะ แล้วคุณแม่รู้จักด้วยเหรอ”น้องเอมเป็นคนตอบแทนก่อนจะหันมาถามแม่
“รู้จักสิ คุณสหรัฐเจ้าของธุรกิจอหังสาริมทรัพย์ และเครือกิจการต่างๆ เขาได้รับฉายาราชาที่ดินเลยนะ ยิ่งทางใต้นี่รู้จักกันดีเลยล่ะ แต่พักหลังรู้สึกจะรุ่นลูกแล้วที่บริหาร แหม แต่หลานท่านน่ารักนะ รุ่นเดียวกับเอมหรือเปล่าลูก”ท่านพูดออกมาทำเอาลูกสาวอึ้งไป แม้แต่ผมยังไม่รู้ขนาดนี้เลยเพราะไม่ได้สนใจเท่าไรในเรื่องตรงนี้ ก่อนจะชมไอ้ตัวดีและถามลูกสาวกลับ
“รู้จักแต่ไม่สนิทหรอกคะ คนละคณะ”น้องเอมตอบแกนๆ ท่านพยักหน้ารับรู้ ผมว่านี่เป็นสิ่งหนึ่งที่เอมคงคาดไม่ถึงเช่นกันว่ามันก็ไม่ด้อยไปกว่าใคร แต่ไม่จำเป็นต้องบอกหรือแสดงออกว่าเป็นใคร
“เสียดายไม่ได้เข้าไปทักท่าน พอดีมีเพื่อนรออยู่ ป้าคงต้องไปก่อนนะจ๊ะ”ท่านบอกลา ผมยกมือไหว้ ท่านก็รับไหว้และยิ้มให้ น้องเอมไม่พูดอะไรอีกมองผมอย่างตัดพ้อ และเดินไปกับแม่ทันที ผมได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะเดินกลับมาก็ได้เวลาพอดี มันกอดปู่มันแน่นเลย
“ปู่ไปนะ ทำตัวดีๆอย่าทำให้พี่เขาลำบากใจ ปู่ฝากด้วย แล้วถ้าว่างก็ลงไปหาปู่กันนะชวนเพื่อนๆไปด้วย”ปู่กอดมันและหันมาพูดกับผมด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นพร้อมกับชวนให้ไปเที่ยวที่กระบี่
“ครับ ปู่เดินทางปลอดภัยนะครับ”ผมรับคำพร้อมกับยกมือไหว้และอวยพรท่านด้วย
“น้องจะโทรหานะครับ น้องรักปู่มากๆ พี่ธรรณ์ดูแลปู่ให้ดีๆนะ”มันพูดเสียงหงอยๆ ก่อนจะหันไปบอกพี่ธรรณ์ที่พยักหน้ารับคำ
“เที่ยวให้สนุกกันนะลูก ฝากดูน้องด้วยนะ”ปู่บอกอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสาร มันมองตามตาละห้อยจนลับตา จนผมต้องกอดไหล่มัน
“ปู่แค่กลับไปบ้านเอง ปิดเทอมมึงก็ได้กลับไปเกาะท่านกินอยู่แล้วล่ะ”ผมพูดปลอบมัน มันพยักหน้าหงึกๆๆพอนึกได้ว่าผมพูดแหย่มันก็เลยค้อนซะหนึ่งดอก ก่อนผมจะพามันเดินออกจากตรงนั้นไปขึ้นรถ และขับออกมาจนถึงร้านอาหารแถบชานเมือง มันมองหน้าอย่างแปลกใจ ระหว่างทางเราไม่ได้คุยอะไรกันผมก็เลยพามันมาหาอะไรกินก่อนดูวิวทิวทัศน์ไปด้วย
“ไปกินข้าวกัน”ผมบอกก่อนจะลงเดินนำมันเข้าไป มันมองร้านอย่างสนใจเพราะเป็นร้านแบบบ้านๆ ดูจากภายนอกหลังคามุงจากแต่คุมฝ้ากันความร้อนกันฝนอย่างกลมกลืนจริงๆ ข้างในมีแนววินเทจแทรกด้วยดูลงตัวแปลกๆดี มองเห็นท้องทุ่ง รอบร้านเป็นแม่น้ำมีปลาว่ายไปมา มันเริ่มยิ้ม เอาเมนูมาสั่งกับข้าวกัน ผมนั่งฝั่งเดียวกับมันแหละ
“สวยจัง”มันบอกผมยิ้มๆ แต่ตามันแดงหน่อยๆคงจะแอบร้องไห้ตอนใส่แว่นแน่ ผมยิ้มก่อนจะยื่นหน้าไปหาเอามือกอดเอวมันไว้ดึงมาหอมแก้ม มันมองไปรอบๆ
“อายเหรอ”ผมเลิกคิ้วถามมันยิ้มๆ
“เปล๊า”มันพูดเสียงสูงก่อนจะพูดต่อ “มึงไม่อายกูก็ไม่อาย คริคริ”มันหัวเราะชอบใจ ผมก็เลยจูบปากมันซะเลย ตรงที่เรานั่งเป็นมุมส่วนตัวพอสมควรมีอยู่ประมาณสามสี่โต๊ะ
“รู้หรือยัง”ผมถาม มันก็อมยิ้ม
“รู้ตั้งนานแล้ว”มันบอกยิ้มๆ
“รู้ว่าอะไร”ผมก็ถามมันต่อ
“รู้ว่ามีกูเป็นแฟนไม่เห็นต้องอายใคร ใช่ไหมล่ะ”มันพูดใส่หน้าผมแบบน่าหมั่นไส้มาก
“ไอ้หนอนขี้คุย”ผมล้อและบีบจมูกมัน
“อื๊อ อ๋าย ใอ ไอ้ ออก”ผมพูดเสียงบู้บี้ส่ายหน้าไปมา
“ให้เปลี่ยนใจได้นะ ถ้าไม่อยากไปน่ะ”ผมบอกมันเรียบๆ มันมองหน้าว่าผมพูดประชดมันหรือเปล่า“กูไม่อยากเห็นเด็กขี้แงร้องไห้คิดถึงปู่เวลาไปโน่น”ผมบอกมันเสียงเบื่อๆ แต่ผมแกล้งมัน
“มึงอ่ะ กูแค่คิดถึงปู่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไม่ไป”มันกระเง้ากระงอดใส่ เอามือโอบรอบคอ เลิกอายแล้วสิมึง ก่อนจะปรายตามองรอบๆ เห็นว่ามีคนมองคู่ผมด้วย บางคนก็ยิ้มแบบชอบใจ ถ้าเป็นสาวๆหน่อยก็เบะปากใส่มันแต่หันมายิ้มให้ผม เอ๊ะ ยังไง ผู้ชายอีกโต๊ะหันกลับทันทีเลยที่เห็นมันกอดผม ส่วนผมก็ด้านตามเคยไม่แคร์หรอกอยากมองก็มองทำไงได้ปกปิดไปก็เท่านั้น
“แต่มึงบอกว่าถ้าไม่มีอะไรน่าสนใจจะกลับทันที”ผมพูดพร้อมกับเอามือจิ้มหน้าผากมัน
“ก็ใช่ เพราะฉะนั้นมึงต้องหาอะไรมาทำให้กูสนใจให้ได้”มันยกยิ้มพูดแบบท้าทายมาก ทั้งปากทั้งตา
“หึหึ ไม่ต้องกลัวเร้าใจกว่าที่นี่เยอะ”สองหึก่อนผมจะยกยิ้มมุมปากบอกมันกับไป
“กูไม่เชื่อหรอกว่าเร้าใจ”มันพูดลอยหน้าใส่ผมแบบท้าทายมาก ส่งสายตาให้ท่ามาก แต่ผมชอบ
“มึงคิดอะไร กูหมายถึงที่เที่ยว ทะลึ่งว่ะ”ผมผลักหัวมัน มันก็ตีมือ
“อย่ามั่ว ถึงมึงไม่พูดแต่หน้ามึงมันแสดงออกถึงความคิด”มันยังไม่ยอมเถียงกลับทันควัน
“หน้ากูหื่นขนาดนั้นเลยเหรอ”ผมถามมันหน้าตาย แต่ในใจกูก็คิดอย่างนั้นจริงๆ
“เออ ไอ้หื่นนนน”มันกระแทกเสียงตอบยาวเลย ผมหัวเราะเอามือดึงตัวมันมาพิงอก
“ถ้าไม่หื่นกับเมียจะให้กูไปหื่นกับคนอื่นไหมล่ะ หืม”ผมบอกมันยิ้มๆ มันอมยิ้มเอาศอกกระทุ้งใส่พุงผมดังผลั่กแก้เขิน
“ก็ลองดูสิ กูจะตัดอนาคอนด้ามึง”มันพูดพร้อมกับทำท่าด้วยเป็นการข่มขู่
“กูก็จะบี้หนอนมึงเหมือนกัน”ผมพูดข่มขู่มันพร้อมกับทำท่าด้วยให้รู้ว่าถ้ามันทำจะต้องเจออะไรบ้าง มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา ก่อนจะพากันจัดการเสื้อผ้า เอ้ย อาหารตรงหน้า ผมไม่ได้หื่นนะถึงแม้ว่ากลิ่นหอมจากตัวมันจะยั่วกิเลสก็เถอะ
“พี่ไผ่”มันพูดลอยๆ
“หืม”ผมงง แต่ก็ขานรับ อารมณ์ไหน มันมองหน้าผมก่อนจะหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้เรียกมึงสักหน่อย โน่นๆๆๆ”มันบอกขำๆก่อนจะชี้ไปที่ตู้เพลงที่กำลังเปิดเพลงไผ่พงศธรอยู่ ผมอยากจะมุดหน้าหนีเลย “คริ คริ”เสียงมันยังไม่หยุด กลั้นไว้แต่เล็ดลอด ผมจิ้มหน้าผากมันอย่างแรงเลย
“คืนแน่มึงโดนแน่”ผมบอกมันอย่างคาดโทษเลย แต่ยังอายมันไม่หาย ดูเหมือนมันไม่สนใจคำพูดผมเอาแต่หัวเราะชอบใจ
“แต่ต้องร้องเพลงพี่ไผ่ให้ฟังก่อนนะ”มันพูดล้อผมอีกครั้งมองแบบรู้ความลับอะไรผมสักอย่าง อย่าบอกนะว่ามึง ผมทำหน้าเหวอมันยิ่งได้ใจหัวเราะจนน้ำตาแทบไหล ที่ทำเอาผมหน้าแตกปนเหวอได้ มึงตายคาเตียงแน่ไอ้หนอนฝิ่น
V
V
V
V
Part Fin
ตอนนี้ผมอยู่ห้องพี่ไผ่พงศธรแล้วครับ คริคริ หลังจากกลับมาจากข้างนอกก็นั่งพักผ่อนก่อนจะแยกย้ายทำธุระส่วนตัวคือมันเคลียร์รายงานให้เสร็จก่อนกลับบ้านส่วนผมก็ดูหนังจนหลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเหมือนมีอะไรเข้ามาประทับริมฝีปากเบาๆ จังหวะช้าๆแต่หนักแน่นและค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆกลายเป็นจูบที่เร่าร้อน แลกลิ้นตวัดกันอย่างเรียกร้อง ให้ตอบกลับไป มือใหญ่ที่สากน้อยๆเริ่มไล่เข้ามาในเสื้อและลูบไล้ไปตามหน้าท้องเบาๆ
“ อืมมม ” ผมส่งเสียงไปตามอารมณ์ เมื่อมือไล้ลากผ่านเม็ดตุ่มไตทั้งสองแล้วบดขยี้หยอกล้ออย่างเบามือ ปากร้อนไล้เลียติ่งหูพร้อมกับขบเม้มเบาๆจนทำให้เสียวเล่น แล้วไล้เรื่อยลงมาตามซอกคอ จนถึงสะดือที่เจาะเม้มปากดึงหน่อยๆ มือทั้งสองข้างก็ลูบไล้ไปทั่วจนถึงบั้นท้ายกลมกลึงก็ถูกขย้ำบีบเค้นอย่างจงใจจากคนที่กระทำจนต้องยกสะโพกบดเบียดตอบรับด้วยความถูกใจ ผมลืมตาขึ้นมองส่งยิ้มยั่วยวนให้คนที่ทำ ไม่รู้เป็นไงผมอยากอ้อนมันมาก
“อาบน้ำให้น้องหน่อยนะ ” ผมบอกอย่างออดอ้อนก่อนจะปลดกระดุมเสื้อตัวเองเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียน มันทำหน้าแปลกใจก่อนจะยกยิ้มอย่างถูกใจ มือผมก็ถอดเสื้อมันออกทางศรีษะให้ด้วยจะได้เสมอกัน หุหุ
“ยั่วอย่างนี้คิดว่าแค่อาบหรือโดนนาบด้วย หืม ” มันถามผมด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์แววตาเจ้าชู้
“ อืม แล้วมีรีดแถมด้วยมั้ย ”ผมก็ย้อนถามมันกลับไปบ้าง เป็นการกระตุ้นต่อมหื่นมันเข้าไปอีก มันแสยะยิ้มทันที
“ตอบไม่ตรงคำถามเจอยกเซ็ต”มันรีบพูดก่อนจะอุ้มผมเข้าเอวมันด้านหน้า ขาผมก็ตวัดมันทันทีกลัวร่วงอ่ะ
“ ขี้โกง ยังไม่ได้เลือกเลย ”ผมบอกและกัดปลายจมูกมันเบาๆ
“ ช่วยไม่ได้อยากช้านี่หว่า ”มันพูดพร้อมกับเอามือบีบก้นขาวๆผมด้วย ลามกจริงๆ มันโน้มตัวมาจูบผมอย่างร้อนแรงผมเอามือโอบรอบคอเบียดเข้าหาจนมันยกตัวผมเข้าเอวมัน มึงจะขยำให้ก้นกูติดออกมาด้วยไง ทั้งบีบทั้งเน้นเข้ากับจังหวะที่จูบกันเลย ก่อนจะผละออกมามองผมตาปรอยๆ
“ในอ่างนะ ”มันบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มที่ฟังแล้วเซ็กซี่มาก หน้ามันตอนนี้คมเข้ม ดูดิบด้วยไรหนวดที่เริ่มขึ้น
“ ไหนบอกไม่ชอบไง ”ผมหรี่ตาถามมัน มือก็ไล้วนรอบหัวนมมันที่แข็งด้วยอารมณ์ไม่แพ้ผมเลย
“ตอนนี้กูชอบ” มันยกยิ้มบอกแบบกวนๆ ผมเบ้ปากให้แต่ใจก็อดตื่นเต้นไม่น้อยไม่รู้ว่ามันจะอาบให้ผมแบบไหน มันเปิดน้ำผสมอุ่นกำลังพอดีประมาณครึ่งอ่าง กลิ่นหอมของสบู่ทำให้ผ่อนคลายแต่คิดอีกทีก็กระตุ้นอารมณ์อย่างมาก เสร็จแล้วจึงลงไปนั่งในอ่างด้วยกัน มันดึงให้ผมนอนพิงร่างไว้จนตัวแนบชิดติดกัน รู้สึกถึงหัวใจอีกฝ่ายที่กำลังเต้นเป็นจังหวะ ก่อนจะค่อยๆเทสบู่ลูบไล้ไปตามร่างกายของผมทีละส่วน ค่อยๆลูบไล้ไปตามแผ่นอกขาวเนียน ไล้ผ่านไปตามเม็ดตุ่มไตสีชมพูช้าๆราวกับจะหยอกเย้าจนทำให้รู้สึกสยิวได้อย่างง่ายดาย
“เสียวเหรอวะ ทำหน้าเหมือนอยากโดนเลย ”มันถามผมล้อๆ ไม่มีอ้อมเลยมึงตรงตลอด
“ งั้นๆแหละ” ผมพูดแบบชิวๆแต่ท่าทางตรงกันข้ามกับที่ปากบอกเลยรู้สึกเขินอาย จนมันหัวเราะที่ผมทำปากดีใส่ มันหมั่นไส้เลยเอามือบีบคางผมดึงเข้ามาประกบจูบทันที ส่วนมือก็ลูบไล้ไปตามร่างกายพร้อมกัน จากแผ่น อกไล้ไปท้องน้อยวนอยู่อย่างนั้น ค่อยๆลงต่ำแล้ววกขึ้นด้านบนอีกรอบ ทำเอาผมที่ปากดีอดสะท้านไม่ได้กับสิ่งที่มันทำให้ ก่อนจะลูบไล้ไปที่แขนให้ทีละข้าง และลงไปขา มันยิ้มเจ้าเล่ห์มากก่อนจะยกขาของผมข้างหนึ่งพาดขอบอ่างแล้วค่อยๆลูบไล้สบู่ไปจนทั่วอย่างช้าๆ โดยเน้นที่ต้นขาด้านในวนอยู่อย่างนั้นจนผมต้องพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเสียวซ่านจนเจ้าหนอนที่มันเรียกเริ่มลุกตอบสนอง
“ดีไหมครับ”มันพูดเพราะแต่ในน้ำเสียงคำว่าครับก็แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ เอาให้สะอาดล่ะ ไม่งั้นจะหยุดทันที” ผมพูดท้าทายแต่ข่มขู่ปิดท้าย คาดว่ามันคงจะกลัวหรอก เสร็จขาอีกข้างก็เริ่มทำความสะอาดให้อีกข้างในแบบเดียวกัน ริมฝีปากร้อนก็มอบจูบให้เป็นระยะๆพร้อมกับลูบต้นขาไปพร้อมกัน ไล่ไปต้นขาด้านในวนและบีบเน้นเบาๆ ทำเอาผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่บังเอิญสัมผัสโดนจุดกึ่งกลางที่กำลังตื่นตัว
“ เสียวมั้ยครับคุณน้อง ” แกล้งกระซิบเบาๆที่ข้างหู เสียงมันได้อารมณ์ผมมากเลยตอนมันเรียกคำแทนชื่อผม ผมไม่ตอบแต่กลับพ่นลมหายใจด้วยความเสียวซ่านแทน ก่อนจะค่อยๆลูบไล้เข้าด้านในเรื่อยๆจนสุดท้ายก็กอบกุมเข้าที่ส่วนแข็งขึงนั้นทันที
“ อื้มมม อา ” รู้สึกเสียวซ่านจนเกินจะทนเพราะถูกกระตุ้นที่จุดไวสัมผัส ผมคว้าลำคอเข้ามาใกล้แล้วก็จูบอย่างดูดดื่มเพื่อระงับความเสียวซ่าน พร้อมกับมือมันก็ขยับรูดส่วนแก่นกลางให้ภายใต้น้ำ สะโพกผมที่บดเบียดเข้าหารู้สึกถึงส่วนที่แข็งขึงที่ตื่นตัวอยู่ด้านหลังบอกให้รู้ว่าอยากจะแวะเข้าไปสำรวจภายในเหลือเกิน พร้อมกันนั้นมือใหญ่ก็พยายามขยับรูดแก่นกลางที่โดนจับเป็นตัวประกัน บีบเน้นเป็นจังหวะช้าๆและค่อยๆเร่งจังหวะให้มากขึ้น จูบที่ดูดดื่มและการเคลื่อนไหวที่กระตุ้นความเสียวซ่าน
“ อ๊ะ อา อืมม พี่ไผ่... อ๊ะ ” ร่างกายกระตุกสองสามครั้งรู้สึกได้ถึงการปลดปล่อยออกไป พร้อมกับเรียกชื่อมันที่ไม่ใช่พี่ไผ่พงศธรแล้วในตอนนี้ ต้องเป็นมันเท่านั้น พี่กระบือของผม อิอิ
“ เอาตัวรอดนี่หว่า” มันพูดล้อ ใช้ลิ้นเลียที่ข้างหูจนรู้สึกคันหู เอ้ย สยิวหูไปหมด
“ ก็อยากทำให้เสียวนี่นา”ผมยิ้มยั่วพูดใส่สอดลิ้นไล้ที่ใบหูมันบ้าง มันหัวเราะก่อนจะยกขาของผมพาดบนขามันไว้ทั้งสองข้าง แล้วลูบไล้ไปที่ส่วนแก่นกลางที่พึ่งได้รับการปลดปล่อยน้ำรักออกไปจึงรู้สึกเสียวซ่านมากกว่าเดิม แล้วไล้ต่ำไป ค่อยๆบีบเค้นคลึงอย่างเบามือจนต้องส่งเสียงครางออกมา
“ อืมมม อา อ๊ะ” จากนั้นก็ค่อยๆใช้นิ้วไล้วนที่ปากถ้ำด้านนอกอย่างเบามือ รู้สึกซาบซ่านจนต้องจิกเท้าไว้และเกร็งไปทั้งร่าง นิ้วมือที่ค่อยๆลูบไล้กระตุ้นความเสียวซ่านได้อย่างง่ายดาย
“ดีมั้ยครับ”กระซิบเสียงเบาที่ข้างหู ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะรู้สึกถึงการบุกรุกเข้ามาของสาวกอนาคอนด้าก่อนเป็นตัวนำ
“ อ๊ะ อา ” ผมบีบต้นขามันไว้แน่น พร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ รู้สึกถึงการเข้ามาทีละน้อยและเคลื่อนออก จากนั้นก็เข้ามาอีกครั้งเรื่อยๆและออก สลับกันอย่างนั้นจนเข้ามาสุดนิ้ว
“ อา อืมมม ” รู้สึกเจ็บแสบปนสยิวเมื่อนิ้วเริ่มขยับเคลื่อนไหวเข้าออกอย่างช้าๆ จนอ้าขาออกกว้างโดยไม่รู้ตัวเมื่อความเสียวเริ่มเข้ามาแทนที่ ผมทนไม่ไหวต้องโน้มคอมันลงมาจูบเพื่อระบายความอัดอั้น
“ อื้ออออ...อืมมมม ” ส่งเสียงในลำคออย่างกลั้นไว้ไม่ได้ เมื่อส่งเข้าไปอีกสองนิ้ว ขยับเคลื่อนไหวเข้าออกและหมุนวนขยายปากทางให้กว้างขึ้นเพื่อเตรียมรับหัวหน้ามันที่จะบุกเข้ามาทีหลัง
“ อึ้ก ! อา อืมมม ” ผมครางรับเมื่อนิ้วที่สามตามมาติดๆ โอย แค่นี้ก็ทั้งจุกทั้งเสียวไปหมดแล้ว ก่อนน้ำเสียงแหบพร่าจะเอ่ย
“เข้าได้ยัง หืม”มารยาทดีครับเอ่ยถามก่อน จะหน้าด้านไม่อนุญาตก็กระไรอยู่เลยพยักหน้ารับด้วยใบหน้าแดงก่ำ มันรีบจัดท่าทางให้นั่งหันหน้าเข้าหากัน พร้อมกับยกสะโพกของผมขึ้นก่อนจะพูดให้ด้วยรอยยิ้มทั้งปากทั้งตาเลยครับ
“น้องอยู่ข้างบนนะ”โคตรหวานเลยขอขนาดนี้ จัดไปอย่าให้เสียเพราะจะได้เสียวเป็นการตอบแทน ผมวาดขานั่งคร่อมตาก็มองหน้ามันก่อนจะไล่ลงไปเจอหัวหน้ามันที่ตอนนี้ผงกหัวให้ ผมยิ้มก่อนจะจับขยับรูดบิดวนขึ้นลงช้าๆแต่เน้นจนได้ยินเสียงครางในลำคอด้วยความพอใจก่อนจะจับแท่งเอ็นนั้นไว้แน่นและค่อยๆนั่งลงอย่างช้าๆ
“ อื้มมม อา ฝิ่น ”พี่กระบือของผมพริ้มหลับตาแน่นส่งเสียงครางด้วยความสุขสม ขยับตอบรับเบาๆ
“ อ๊ะ อา ยะ อย่าพึ่งขยับนะ ”ผมบอกตอนนี้ส่วนหัวค่อยๆเข้ามาทีละน้อยแค่นี้ก็รู้สึกคับแน่นแล้ว ถ้าเข้ามาหมดไม่อยากจะคิดเลย จึงต้องบอกมันก่อนเกิดมันสวนขึ้นมาเดี๋ยวจะเบิกบานซะ ผมกลั้นลมหายใจแล้วค่อยๆเคลื่อนตัวลงอีกครั้ง ทีละนิดๆ
“ อ๊ะ...อืมมม ” สองเสียงครางดังประสานกัน ผมค่อยๆดันร่างลงอย่างช้าๆ เรื่อยๆจนเกือบสุด แต่มันเสียวจนต้องนิ่วหน้าทันที บอกตามตรงท่านี้ทำเอาช่วงล่างผมคับแน่นไปหมด รู้สึกลึกกว่าทุกครั้ง
“ทั้งแน่น ทั้งเสียวเลย”มันพูดทั้งเสียงและหน้าเอ็กส์มากก่อนจะขบเม้มยอดอกเป็นการช่วยให้ผมคลายความเจ็บ ก่อนจะตัดสินใจ
“ อ๊า !! ” ดันลงจนสุดหน้าซบซอกคออีกฝ่ายกัดไหล่อีกฝ่ายทันที มือก็จิกหลังมันแน่น ได้ยินมันซู้ดปากไม่รู้ว่ามันเจ็บหรือเสียวกันแน่ ช่วยไม่ได้อยากให้ผมทำท่านี้เองนี่หว่า ก่อนจะค่อยๆเป็นฝ่ายขยับอย่างช้าๆ รู้สึกถึงแรงเสียดสีจนทำให้เจ็บแปลบ ถึงเราจะมีอะไรกันนับไม่ถ้วนแต่ความใหญ่มันไม่ได้ลดลงเลยโดนครั้งไหน อื๊อ ไม่อยากจะเอ่ย
“ เจ็บอ่ะ ” ผมกระซิบบอก มือมันก็เลยบีบคลึงบั้นท้ายเบาๆ เป็นการผ่อนคลาย ผมผละออกไปจูบที่ริมฝีปากมันทันที จูบแลกลิ้นไปพร้อมๆกับการเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนจะถูกมือใหญ่กระชับสะโพกให้แนบแน่นกว่านี้
“เสียวมากกว่ามั้ง หืม”มันพูดล้อปากก็ไซ้ ไปทั่ว
“อืม มึงอ่ะ อย่าเพิ่มขยับสิ”ผมบอกอีก พอได้ที่ผมก็เริ่มขยับตัวเอง “พี่ไผ่ พี่ไผ่ อืม อา อา” ส่วนแก่นกลางเริ่มจะชูชันขึ้นมาอีกครั้งก็ถูกมือใหญ่ขยับรูดให้ไปพร้อมๆกัน ผมขยับสะโพกให้เร็วขึ้นก่อนจะช้าบิดวนส่ายไปมาทำสลับจนมันครางเสียงฮึ่มในลำคอ ผมเด้งตัวสอดรับกับแก่นกายที่ขยับสวนขึ้นมาเป็นจังหวะ จนน้ำในอ่างกระเพื่อมแรงจนกระฉอกออกด้านนอก ซึ่งเราก็ไม่คิดจะสนใจอยู่แล้ว อืมอย่างนี้นี่เองที่เรียกว่าน้ำแตก หุหุ
“ อ๊า.พี่ไผ่..อา...อืมม...อื้ออ..พี่ไผ่ อ๊า ”ผมครางเรียกชื่อมันไม่หยุด ทั้งที่ตอนนี้ความเจ็บไม่หลงเหลือมีแต่ความเสียวซ่านแทน มันขบเม้มยอดอกจนแดงไปหมด ทั้งเจ็บทั้งเสียวเลย
“ อืมม..ฝิ่น อา เร็วอีก” เสียงร้องครางทั้งสองฝ่ายที่ดังออกมาจนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ช่างมันเถอะอย่าสนใจเลย
“ อ๊ะ อา อา พี่ไผ่ พี่ไผ่ ”มือใหญ่ขยับรูดเจ้าหนอนผมให้เร็วขึ้นไปอีก ผมก็เด้งสวนรับให้เร็วขึ้น จนถึงจุดสูงสุดข้างในผมตอดรัดและเกร็งกระตุกอย่างบังคับไม่ได้ ในที่สุดน้ำรักสีขาวก็พุ่งออกมาอย่างเร็วและแรงจนเปื้อนกล้ามท้องคนตรงหน้าที่ทำหน้าที่มือขยันขยับรูดเบาๆขึ้นลงอีกสองสามครั้งจนหมด ผมได้แต่หอบหายใจอย่างหนักซบร่างฝ่ายนั้นไว้ แต่ส่วนล่างก็ยังคงถูกกระแทกเข้ามาอย่างนั้นไม่ยั้ง จนในที่สุดก็ได้ยินเสียงหายใจหอบกระชั้นชิด ขยับเร็วมากขึ้นและปลดปล่อยเข้ามามัน ขยับเข้าออกอีกสามสี่ครั้งส่งท้ายเราก็ซุกซบกันทั้งปากทั้งมือก็ซุกไซ้อยู่อย่างนั้นฟังเสียงลมหายใจที่หอบอย่างแรงจนเบาลงอย่างบอกให้รู้ว่าเหนื่อยแต่มีความสุข
“ไม่ใช้ถุงอีกแล้ว”ผมบ่นมัน พักหลังมันเล่นสดผมเกือบตลอดถึงจะผัวเดียวเมียเดียวแต่ต้องป้องกันไว้ก่อน มันช่วยล้างช่วยล้วงก็จริง แต่ตอดกูทุกที ไม่มีหรอกจะทำให้ไม่หวังผล พอว่ามันก็ยักคิ้วบอกว่าเป็นโปรโมรชั่นเสริมแพ็คเกจชีวิตคู่ พูดซะดูดีทำกูเถียงไม่ออกเลย กับอีกคำตอบที่ผัวไม่เคยผิด
“ความผิดมึงที่เสือกทำหน้ามันส์กูเลยใส่ไม่ทัน”เหตุผลกากมาก
“งั้นก็ไม่ต้องทำแล้ว ไม่ว่าจะเงี่ยน จะหงอย กูผิดตลอด เชี่ยะ”ผมผลักมันด่าไปด้วย มันหัวเราะชอบใจความหน้าด้านปากกล้าของผมมันไม่ขยับหนีจูบปิดปากผมซะจนต้องโต้กลับใครกันแน่พากูมันส์ พอผละออกมันยกยิ้มได้เจ้าเล่ห์มาก แม่งต้องมีอะไรแน่ เสียวตูดชอบกลยิ่งไอ้นั่นมันยังคาอยู่ด้วย
“เหนื่อยไหม” มันถามผม เอามือไล้แก้มก่อนจะหยิกไม่แรงนัก เหมือนจะเห็นใจและคงจะไม่หรอกมั้ง
“ อื้ออ นิดหน่อย”ผมบอกก่อนจะก้มมองส่วนล่างที่ยังติดกันอยู่”เอาออกซะทีสิ จะได้อาบน้ำนอนสักที”ผมบอกอีก
“หึหึ”มันไม่เอาออกแถมมองตาระยิบระยับเลย “จำได้ไหมว่าก่อคดีอะไรไว้มั่ง หืม”มันถามผมก่อนจะขยับข้างล่างไปด้วย ผมหน้าเหยแล้วรู้สึกถึงภัยที่กำลังคืบคลานมาหา
“หึหึ นี่แค่เสียค่าปรับนะ ถ้าอยากประกันตัวก็ไปต่อที่เตียงนะ พี่จะได้ใช้ถุงด้วยไง เก็บไว้เสียดายของ ”เสียงหัวเราะจิตๆบวกกับหน้ามันที่ดูมีสำนึกมากและ มึงจะสำนึกเรื่องถุงอะไรตอนนี้ ไม่ทันแล้วครับ มันจัดการยกผมทั้งอย่างนั้นมุ่งหน้าไปที่เตียงทันที จะเลี่ยงเหรอไม่มีหรอกต้องสู้โว้ยยยยยยยยยยย อย่างเดียว ให้เสียวตายกันไปข้างเลย
**************************************************************************
ปล. อายอีกแล้วเขียนฉากนี้ทีไร 555555 อายเน๊าะ อายมากแต่ชอบ หุหุ อาจจะเข้าไม่ถึงอารมณ์ก็อ่านเอามันส์แล้วกันนะจ๊ะ แนะได้คะถ้ามีข้อผิดพลาด ยินดีรับเสมอ ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกอ่านเลยคะ ตอนหน้าจะเริ่มเดินทางแล้วจ๊ะ อย่าเพิ่งต่อว่าๆ ยืดเยื้อน้า พี่ไผ่เขาขอ อดมานาน หุหุ
-
ทั่้งน่ารักทั้งหื่น อิอิ
-
:pighaun: เลือดพุ่งอีกแล้ว -..- อยากให้ฝิ่น on top มานานและ 5555555555555
-
น้องฝิ่นเอ๊ยยย โดนกระบือขวิดทั้งคืนแน่
ตอนนี้แอบสะใจกับน้องเอม อิ อิ คิดว่าตัวเองเจ๋ง สวย รวยกว่าเป็นงัยล่ะ
-
เลือดพุ่งเลย 5555
รอตอนต่อไปอยู่จ้า ^^
-
:oo1: :oo1: พี่ไผ่จัดเต็มมมมมมมมมม
-
เลือดจะทะลัก อิคู่นี้มันหื่นมาก
จัดหนักจัดเต็มกันตลอด
-
(http://www.smileycodes.info/emo/bofu/36.gif)
ไม่ต้องมีคำบรรยายใกๆสักคำให้ลึกซึ้ง
-
เอาเลยฝิ่นสู้มัน คุณแม่เจินเจินบอกเอาไว้ว่าต้องสู้ ต้องสู้ จึงจะขนะ :pig4:
-
กว่าจะจ่านค่าประกันเสร็จ
ฝิ่นคงได้เป็นอัมพาตครึ่งท่อนอีกแน่เลย
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:-[
เขิลลลลลล
ไม่มีอะไรต้องปรับปรุงแล้วค่ะ เราชอบแบบนี้มากค่ะ
ไม่มีดราม่า ฮ่าๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
อร๊ายยยยยยยยย!! ให้ตายเถอะ><
ทำเอาอยากมีบ้าง อูยย5555++
-
รอจ้ารอ :t3:
-
:pighaun: ฝิ่นก็อ้อนซะ พี่ไผ่เลยจัดให้
-
โรมันคาทอลิก โรแมนติกไปไหน อ่างน้ำเนี่ยนะ :haun4:
-
:o8: :-[ :impress2:
-
:pighaun: โอ้ย เลือดหมดตัว
-
บอกได้สองคำ เลือดพุ่ง :m25: :m25:
-
งุงิงุงิ คุคริคุคริ อะจึ๋ยอะจึ๋ย :z1: :z1:
ชอบน้องฝิ่นเวลาอ้อนจัง อย่างหลงเลยค่ะ :-[
-
พี่ไผ่จัดเต็ม
จัดหนัก :pighaun:
-
ชอบเวลาคู่นี้แสดงความรักต่อกัน แถมไม่มีดราม่า
อ่านแล้วยิ้มทุกที
ตอนหน้าจะได้ไปเที่ยวหนองคายแล้ว
-
กรี๊ดดด
คู่นี้ทไเสียเลือดอีกแล้ววว
แต่ชอบค่า ฮ่าๆ
-
ไม่ยืดเยื้อหรอกจ้า เรื่อยๆเลย แล้วแต่คุณนักเขียน o13
:haun4: :jul1:
-
หุ หุ หุ ช่วงที่คุณปู่มาน่ะ อัดอั้นมานานใช่ปะไผ่ :oo1: จัดหนักจัดเต็มเลย :jul1:
สงสัยคืนนี้ฝิ่นคงไม่ได้นอนม้างงง
ป.ล. ยัยชะนีเอม ไงล่ะยะ เคยคิดว่าตัวเองฐานะดีกว่าฝิ่น เหวอไปเลยมั้ง
คนเขาไม่ชอบอวดตนไม่ชอบยกตนข่ามท่านเหมือนหล่อนย่ะ
-
อบ(อีกล้ว)มดูผ่ควิดฝิ่น -.,-
-
น้องเอม....โดนนนนน!!!!
ตรงที่พี่ไผ่บอกน้องเอมว่าจะไปบ้านนอกนี่ล่ะ อย่างฮาอ่ะ 555++
ดีแล้วที่เจอพี่ไผ่ ถ้าเจอฝิ่น ฮะฮะ ไม่อยากจะคิด...
ช่วงเอาคืนของพี่ไผ่ เลือดท่วมจอเลยทีเดียว 555++
-
คู่นี้รักกันหวายหยด อิอิเลือดจะพุ่ง
-
จัดหนัก จัดเต็มเลยพี่ไผ่
-
สับสนเรื่องเวลามากเลย
ตกลงพี่ไผ่กับฝิ่นคบกันมากี่เดือนกันแน่
ตอนแรกบอกสองเดือนแล้วเดือนหน้าได้หยุดสองอาทิตย์จะกลับบ้าน
แล้วอยู่ดีๆกลายเป็นเจ็ดเดือนแล้วจะกับเสาร์กน้าที่ได้หยุดสองอาทิตย์ซะงั้น
งงค่ะ
ชอบเรื่องนี่มากเลยอ่านมา3วันปาไป5รอบแล้ว
แล้วก็ฉากวันต่อมาหลังจาก...กันครั้งแรก
อ่านที่ไรน้ำตาไหลทุกทีไม่รู้เป็นไร
-
อยากบอกว่า รักเลย
-
ไผ่หื่นรึหื่นทั้งคู่หว่า :z1: :z1: :z1:
-
เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก
เข้ากันได้ดีทุกเรื่องเลย :z1:
-
:a5: ห่ะ!!!!นี้เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน
โอ๊ยยยยสนุกมากกกกก 55555แต่ละคนปากดีนะค่ะ อ่านแล้วฮาปนหื่น o13
ชอบมากคะ :-[ อ่านแล้วมีความสุข ติดตามๆ ว่าแต่คู่เจย์กะหวายนี้ยังไง5555
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เอิ้ก เอิ้ก มาแสดงตัวตนเป็นแฟนคลับ :write-a-letter:
-
ตอนที่ 47
ผมเริ่มรู้สึกตัวก็กอดคนนอนข้างๆแน่นขึ้น แต่ตัวมันเละๆ หรือว่าเมื่อคืนผมฟัดมันจนกระดูกหักไปหมดทั้งตัว พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นสิ่งที่กอดไม่มีหัวครับ ! แต่มันคือหมอนข้างที่ไอ้คนตัวหอมมันสอดให้ผมกอดแทน แล้วมันไปไหนเนื่ยะ มึงจะอึดเกินไปแล้วที่ยังลุกไหว หรือทำน้อยไป ไม่รู้สิไม่ได้นับจำได้ว่าออกจากห้องน้ำ ไปเตียง โซฟา พื้นพรม กลับไปเตียงอีกครั้งจนเพลียหลับไปทั้งคู่ เสียงมันยังก้องอยู่ในหู ภาพมันบิดตัวไปมายังติดตาอยู่เลย ว่าจะไม่เยอะมันก็ยั่วทั้งท่าทางทั้งคำพูดอยู่นั่นแหละ ผมก็เป็นคนไม่ชอบให้ใครท้าซะด้วยเลยจัดไปซะ อืม อะไรขาวๆ แวบๆ หน้าโต๊ะคอมวะ เหลือบตาไปมองก็เห็นคนตัวบางมัดจุกกลางหัวเผยหน้าขาวใส ใส่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวของผมยืนบิดตัวแอ็คท่า มือก็ปรับเปลี่ยนลักษณะเสื้อไปเรื่อยๆ ตามผู้หญิงในคอมแว็บยูทูป ผมก็เลยคว้าไอโฟนมาถ่าย เออ เสื้อตัวนึงมันสามารถเปลี่ยนได้หลายแบบเลยเหรอวะคนที่คิดได้เก่งจริงๆ ผมถ่ายไปเรื่อยๆจนจบชุดสุดท้าย มันท้าวเอวหัวเราะชอบใจปากก็ชมตัวเองทั้งหล่อทั้งเก่ง นี่ผมทำมันจนเสียสติหรือเปล่าเนี่ยะ มันยังไม่รู้ตัวจนมันปลดเสื้อกลับไปใส่ตามเดิม ก่อนจะหันกลับมามองผมที่แกล้งหลับตา มันเดินตรงมาที่เตียงก้าวขึ้นมาล้มตัวลงนอนข้างๆ ปากก็ยกยิ้ม ตาหวานๆมองหน้าผม เอานิ้วเกลี่ยหน้าผมไปมามันคงนึกว่าเป็นหน้าเค้กให้มันละเลงมั้ง ก่อนจะดันจมูกผมขึ้นจนเป็นจมูกหมู เสียงขำคิกคักชอบใจ สนุกจริงมึง แต่ต้องอดทนไว้ก่อนเดี๋ยวมันรู้ว่าผมแกล้งหลับ เลยได้แต่ทำท่าฮึดฮัดไปมาก่อนมันจะเลิกแล้วก็ทำอีกอยู่สองสามครั้งก็เลิก เอามือพาดหน้าอก หน้าซุกไซ้ข้างซอกคอ ขาเรียวก็พยายามจะสอดแทรกหว่างขาผม พอเถอะเดี๋ยวลูกกูตื่นขึ้นมาอีกมึงจะลำบาก
“หิวแล้วอ่ะ เมื่อไรจะลุกสักที หืม ไอ้เขียวหำไหม้หลับอืดอยู่ได้”มันพูดหงุงหงิงข้างซอกคอ เดี๋ยวเมื่อคืนมึงยังบอกอนาคอนด้าอยู่เลย และสายพันธ์นี้กูไม่เคยได้ยินนะ “เหนื่อยหรือไง กูสิต้องเหนื่อย อย่าเถียงนะว่ามึงเป็นคนออกแรงคนเดียว หึหึ”มันกระแดะพูดเองเออเอง ผมก็เลยแกล้งทำเป็นรำคาญบิดตัวเอาผ้านวมคุมหัวหนีมันที่ทำหน้ายู่ใส่ สักพักเหมือนมีอะไรมาพาดที่เอวพร้อมกับขยับแนบชิด เฮ้ย คิดจะเข้าข้างหลังเหรอไอ้น้องคราวก่อนไม่เข็ดใช่ไหม ก่อนจะขึ้นมาทั้งตัวพลิกมาหาผมอีกข้างเอามือแกะผ้าที่ผมดึงไว้แน่น
“หึ คิดว่าจะรอดเหรอ ไม่ตื่นใช่ไหม”มันพูดเสียงรอดไรฟันเลย ก่อนจะเงียบไป มันไปไหนวะผมค่อยคลายผ้าออก ก่อนจะหลับตาลงแทบไม่ทันเมื่อมันโผล่มาในผ้าห่มตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ตวัดแขนรัดผมแน่นเลย เดี๋ยวเถอะมึงไม่ได้กินข้าวจะโดนกูกินแทน
“พี่ไผ่จ๋า น้องหิวแล้วตื่นเถอะนะ”มันทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ผม เอาจมูกส่ายไปมาที่หน้า ก่อนจะประกบปากจูบยั่วยุให้ผมเปิดปากจนได้ มือนุ่มๆมันก็ลูบขนอ่อนที่อกไล้ไปมา ทำเอาต้องจูบตอบมัน ได้ยินเหมือนมันหัวเราะจิตๆ เมื่อมือผมคลึงก้นมัน ก่อนจะ ก่อนจะ
“โอ้ย ดึงทำห่าไร แม่ง”ผมลืมตาส่งเสียงทันที มองหน้ามันที่ยิ้มพร้อมกับขนหยิกๆในมือ ไม่ใช่ครับอย่าคิดลึกมันคือขนหน้าแข้งที่มันแอบลงไปดึงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงนิทำกูเคลิ้มแล้วลักลอบถอนขนกูซะได้ เดี๋ยวได้จุกอีก เดี๋ยวก่อน
“ก็ไม่ตื่นสักที หิวแล้ว”มันไม่สำนึกยังมีหน้ามาต่อว่าผมอีก ผมตบก้นมันสองที จุ๊บปากที่ยื่นใส่ผมจนมันร้องแบบรำคาญ
“อาบน้ำยัง”ผมถามมัน มันส่ายหน้า
“รอกูอาบให้เหรอ”ผมถามมันยิ้ม ๆ
“เรื่องเหอะ”มันค้อนใส่
“ไม่ชอบเหรอ”ผมถามมันอีก
“ก็ชอบ ถ้ามึงไม่นาบกูไปด้วย เล่นซะเครื่องในกูแทบออกมา”มันพูดลอยหน้าใส่ไม่มีอาย ผมหัวเราะใส่มัน ก่อนจะบอกให้มันไปอาบน้ำเดี๋ยวทำอะไรให้กิน มันยิ้มเด้งตัวลุกทันที
“เอาพาสต้าได้ไหมเห็นมีของอยู่ นะนะ อยากกิน”มันเขย่าแขนบอกผมตาวาว
“จัดให้”ผมก็ตอบรับมันทันที มันรีบลุกเดินบิดๆแบบเดินทน จนน่าถีบเข้าห้องน้ำเสื้อผ้าก็ไม่ถอด
“เออ มีสายเข้ามา”มันยื่นหน้ามาบอกผมก่อนจะเข้าไปอีกแต่ยังไม่ได้ปิดประตู มันก็ถอดเสื้อโยนออกมาคงให้ผมไปคาบมาเก็บเจริญจริงมึง
“ไอ้หวายโทรมา ทำไมไม่รับล่ะ”ผมดูเบอร์ก่อนจะถามมัน
“ไม่ได้โทรหากูสักหน่อย”มันยื่นหน้ามาตอบได้กวนตีนมาก ผมส่ายหน้าก่อนจะกดโทรออก มันรับทันที นี่มึงนั่งดูตลอดเลยเปล่าวะ
“ว่าไง”ผมถามมัน
“ไม่ว่าไง ล่อกันอยู่เหรอวะ”มันพูดชิวๆก่อนจะถามตรงๆ เหมือนหางมันที่ชี้เด่
“เออ”ผมก็ตอบตรงๆ ได้ยินเสียงมันหัวเราะและคงไม่ใช่คนเดียวน่าจะทั้งกลุ่ม ปล่อยมันครับถึงรู้มันก็ไม่ได้เห็นภาพได้ยินเสียงปล่อยให้มันจินตนาการไป
“ปู่กลับ รีบจัดเลยนะมึง แล้วเมียมึงไปไหนวะ”มันพูดล้อผมก่อนจะถามหาไอ้ฝิ่น
“อาบน้ำ กูไม่ต้องบอกใช่ไหมว่ามันเดินแก้ผ้าเข้าไปเมื่อกี้”ผมบอกก่อนแกล้งพูดดักคอมัน
“ห่าราก พูดซะพวกกูนึกภาพออกเลย”มันด่าแถมประชดกลับ ได้ยินไอ้พวกนั้นหัวเราะ”เออ บอกเมียมึงให้ชวนเพื่อนมันมาด้วย พรุ่งนี้ไอ้บลูเขาจัดงานเตรียมจะยกเสาลงหลุมก่อนกลับว่ะ”ไอ้หวายพูดแซวไอ้พาย ที่จริงไอ้บลูว่าจะเลี้ยงตั้งแต่ไอ้ฝิ่นหายไข้แล้ว แต่ติดภารกิจหลายอย่างก็เลยเลื่อนมาตลอด มาลงตัวตอนนี้แหละ
“สัด มึงนั่นแหละจะลงหลุมก่อน”เสียงไอ้พายด่ามัน คาดว่ามันคงหน้าแดงไปด้วย มันอายเรื่องไม่ควรอาย เดี๋ยวนี้ก่อนจะแยกกันมันจูบกันเรื่อยอย่างกับผัวจะไปรบ เสือกไม่อาย
“เออ เรื่องเที่ยวเรื่องแดกขอให้บอกเถอะ มันกระดิกหางตอบรับเลยล่ะ”ผมบอกมันกลับไป มือก็เปิดตู้เย็นเตรียมของไปด้วย
“กูก็ว่างั้น คริคริ เออว่าแต่ปู่มันให้ไปไหม”มันเห็นด้วยขำๆก่อนจะถามผม
“กูว่ากูบอกมึงไปแล้วนะ”ผมบอก ที่จริงวันนั้นผมบอกมันไปแล้ว สงสัยมันจะลืม
“เหรอ กูลืมว่ะ”มันก็ตอบกลับมา เอารถตู้ไปกัน เป็นรถบ้านไอ้เจย์ มีคนขับให้พร้อม ตอนแรกว่าจะขับรถกันไปเองแต่ขี้เกียจมันเหมือนอยากพักจริงๆ แต่ก่อนไปเที่ยวไหนก็แล้วแต่ขับรถกันไปเองทั้งนั้น บางทีมอไซด์เป็นกลุ่มเลย ก็แก๊งพี่แป๊ะ แหละครับ ไอ้ฝิ่นนี่หูตั้งเลยอยากไปมั่ง มันบอกคราวหน้าไปอีกบอกด้วยและขอขี่เอง ผมบอกกูไม่ซ้อนหรอกนะ มันก็ยักไหล่บอกดี ไม่เป็นภาระ จุกสิกู เมียตอบแบบนี้ พวกพี่แป๊ะ พี่โดม และคนอื่นๆ ขำก๊ากเลยที่ผมโดนมันตอกหน้า มันยิ้มชอบใจแต่หลังจากนั้นมันก็โดนผมตอกกลับด้วยลำไผ่ส่วนตัวเป็นการสั่งสอน ให้รู้ซะมั่ง ไผเป็นไผ หึหึ
“อาจจะเลื่อนไปวัน”ผมบอกมัน
“ทำไมวะ”มันถามเหตุผล
“ไอ้ฝิ่นแม่งโง่ทำโปรแจคผิด ต้องเคลียร์ก่อนแต่ถ้ามันเสร็จไวก็ตามนั้น”ผมก็เลยบอกไปขำๆ ตาก็เหลือบเห็นมันออกจากห้องน้ำแล้ว มึงวิ่งผ่านน้ำเปล่าวะ ปกติเห็นอาบนานยังนึกว่ามันควักไส้ออกมาล้างด้วยหรือเปล่า สงสัยจะหิวจัด มันเปิดตู้เสื้อผ้าผมรื้อค้นประดุจตู้เสื้อผ้ามัน ก่อนจะหยิบเสื้อยืดสีขาว กางเกงบ๊อกเซอร์ผมไปนุ่ง อย่าคิดว่ามันจะใส่ง่ายๆ หยิบอุปกรณ์ความงามออกมาพร้อมก่อนจะละเลงตั้งแต่หน้าแต้มเกลี่ยนวดเบาๆ ก่อนจะแง้มบานตู้มากั้นไม่ให้ผมเห็นว่ามันปลดผ้าขนหนูออกคงจะชะโลมตัว แอบดูก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบเว้ย คราวหลังตั้งกล้องแอบส่องมันดีกว่า เข้าข่ายโรคจิตแหละ หึหึ
“สัดไ ปว่ามัน”มันหัวเราะรับรู้
“หรือพวกมึงจะไปก่อนก็ได้”ผมขับไล่ เอ้ย บอกให้พวกมันไปก่อนจะได้ไม่เสียเวลา พอดีกับมันเดินมากอดเอวข้างหลัง ปกติถ้าผมคุยโทรศัพท์มันจะไม่เดินเข้ามา แต่มันคงรู้ว่าไม่ใช่ความลับอะไรและเป็นไอ้พวกนั้นด้วย ผมก็เลยกอดคอมัน
“รอได้ไม่ได้รีบ พ่อแม่กูเขาก็อยู่บ้านเหมือนเดิมแหละไม่ย้ายไปไหนหรอก”มันบอกอย่างมีน้ำใจแถมลามปามแซวพ่อแม่มันเอง
“แต่กูว่าพ่อแม่มึงเขาคิดถึงจะแย่แล้วที่ลูกเทวดาจะกลับไป”ผมบอกก่อนจะแซวมัน
“คิดถึงอะไรบ่นหาแต่มึงกับไอ้พาย มีการพ่วงไอ้บลูกับไอ้เจย์ด้วยนะโว้ย”มันทำเป็นพูดน้อยใจแต่เป็นแบบล้อมากกว่า
“ธรรมดาพ่อแม่มึงเขารักกูจะตาย หึหึ”ผมได้ทีก็รับมุกแล้วแกล้งหัวเราะเยาะมันซะเลย
“เออๆๆ เสียงอะไรวะ”มันรับแบบเซ็งๆ ก่อนจะถาม ได้ยินไอ้พวกนั้นก็อยากรู้มั่ง นี่ถ้าอยู่บ้านเดียวกัน มันต้องแอบฟังและได้ยินแน่ ผมไม่ทำไมหรอก สงสารพวกมันจะเมื่อยมือเปล่าๆ หึหึ
“ไม่มีไร มันหิวข้าว แค่นี้นะ”ผมบอกก่อนจะหันไปมองไอ้ตัวดีที่เกาะอยู่ส่งเสียงแทรกเข้าไป
“เลิกคุยได้แล้ว หิวโว้ย”มันพูดใส่เอามือปิดปากหัวเราะ
“เรื่องของมึงอยากให้มันล่อเอง สม ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายตอกกลับหัวเราะชอบใจ “เพลาๆหน่อย ขนาดร้องหิวข้าวนี่ไม่ธรรมดานะ เลี้ยงยังไงให้อดวะ”มันแซวผมต่อ
“มึงบอกตัวเองก่อนดีกว่า ไอ้เจย์เล่าให้กูฟังหมดแล้วว่ามึงไปทำอะไรมาเมื่อคืน หึหึ”ผมย้อนมันกลับ
“มึงก็เชื่อไอ้เจย์มัน ฉิบหายมันก็ใช่ย่อยนี่กูยังไม่บอกน้องยาหยีเลย เออๆๆ แค่นี้แหละยิ่งคุยก็ยิ่งเข้าตัว”มันเถียงผมแบบแถข้างๆ
“รู้ตัวก็ดี เออ กูมีไรจะบอก”ผมว่ามันก่อนจะบอกมันเรื่องพี่สาวผม
“มีไรวะ”มันถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
“พี่กูรู้แล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าตัวผู้”ผมบอกไอ้หวาย ตอนนี้ไอ้ฝิ่นเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบนมมากระดกก่อน ตามด้วยยาคุม เอ้ย อาหารเสริม ผมบอกแล้วมันสำอางและรักสุขภาพมาก มันเล่นโยคะด้วยไม่ใช่เล่นธรรมดาไปเข้าคอสต์เรียนทั้งโยคะร้อน-เย็น เป็นจริงเป็นจังเลยมิน่า มึงถึงได้เล่นท่าเก่ง อิอิ อย่าไปบอกมันนะว่าผมนินทามัน
“มึงเรียกซะเสียเลย แล้วเขาว่าไง”มันว่าผมขำๆก่อนจะถามต่อ
“มึงก็รู้พี่กูเขาไม่ชอบคุยไม่เห็นหน้า”ผมก็บอกมันขำๆ กับนิสัยพี่สาวผมที่พวกมันก็รู้ดี
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก”มันพูดให้กำลังผม
“เหมือนขี้ที่มีทางออกเหรอวะ”ผมบอกมันเสียงเรียบๆ ทำเอามันเงียบไปก่อนจะส่งเสียงกลับมา
“คำคมเหี้ยอะไรของมึง ฟังแล้วจะอ้วก”ไอ้หวายว่าออกมาแต่มันคงกลั้นหัวเราะไว้
“ไอ้ฝิ่นมันบอกตอนกูเครียด”ผมบอกมัน มันหัวเราะก๊ากเลย ตอนนั้นผมเครียดเรื่องเรียนคิดอะไรไม่ออก ไอ้ตัวดีมันให้กำลังใจด้วยคำคมประโยคนี้จนผมไม่รู้จะหายเครียดเปลี่ยนเป็นงงแทนดีไหม กากจริงๆไอ้หนอนกู
“เจ๋งจริงเมียมึง คิดอะไรแต่ละอย่าง เออๆๆ ป่านนี้มันหิวตายแล้วมั้ง”ไอ้หวายชมเมียผมด้วยน้ำเสียงระอาปนเอ็นดูก่อนจะไล่ให้ไปหาอะไรให้มันกิน ส่วนเมียผมเหรอ แม่ง นอนดูทีวีสบายใจเฉิบไปแล้ว รอแดกอย่างเดียว ปล่อยมันครับเมื่อคืนผมใช้แรงงานมันมิใช่น้อย เอาใจมันหน่อย เดี๋ยวมันไม่ให้ จุด จุด จุด เติมเอาเองนะครับ
V
V
V
V
ต่อ
-
“เฮ้ย แพ้แล้วก็ออกดิ”เสียงไอ้หวายพูด พร้อมกับเอาเท้าเตะก้นไอ้ฝิ่นไปด้วย มันเล่นเกมแพ้ไอ้บลูหลายตาแล้วแต่ไม่เลิกสักที พวกผมเก็บของเสร็จแล้วไม่มีอะไรมากเป้คนละใบ แต่ของมันสองใบ จะตีกันก็เรื่องนี้แหละ ลำพังมันสองกระเป๋าก็ไม่เท่าไร เสือกเอามายัดกระเป๋าผมอีก ผมบ่นมัน ๆ ก็เถียงรัฐบาลเขารณรงค์ให้หารสอง ยกเว้นผัว เงียบเลยกู ไม่ได้กลัวแต่เซ็งกับเหตุผลของเมียที่ไม่น่าโยงมาถึงกันได้
“ยัง”มันบอกไอ้หวาย แต่มือยังกดอยู่ ไอ้บลูยกยิ้ม เมื่อคืนมันเลี้ยงเรื่องมันกับไอ้พายที่ผับพี่กี้นั่นแหละ กระจายทั้งความมันส์และอ้วกของไอ้พวกที่แดกไม่บันยะบันยัง ผมหมายรวมเมียกับเพื่อนมันด้วย ดีนะที่พวกมันมีคนมารับเลยสบายไป
“ยังอะไรอีกวะ ขี้โกงนะมึง”ไอ้หวายนั่งโซฟากอดอก มันแหย่มากกว่าจะเข้าไปเล่นจริงๆ
“ยังไม่ยอมไง”เมียผมบอกหน้าตาเฉย และก็เล่นต่อ มันก็แพ้อีก
“ออกเลย แพ้แล้วเบื่อพวกด๋อยวะ”ไอ้บลูแกล้งว่ามัน ยักคิ้วใส่
“จะบอกพี่พาย”มันไม่ยอมเอาไอ้พายมาขู่
“คนละเรื่องและ อย่าพาล ไอ้ไผ่มึงจัดเมียมึงเลย”ไอ้หวายโบกหัวมัน แต่ไม่แรงหรอกหันมาขยิบตาใส่ผม ให้รุมแกล้งมัน ๆ ก็หันมามองหน้าผม
“กูจะฟ้องปู่”มันพูดกับผม ไอ้สองตัวมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะ ผมก็ยกยิ้มก่อนจะสนใจทีวีต่อ
“เฮ้ย มึงอย่าเลี่ยง ไอ้ไผ่”ไอ้หวายยังไม่ยอม ดึงแขนผมอีก
“กูไม่ได้เล่นด้วย มึงเคลียร์กันเอง”ผมบอกมัน
“สัด ฉลาดเลี่ยงนะมึง กลัวเมียก็บอกมาเถอะ”มันว่าผม ทำหน้าใส่ ไอ้ฝิ่นยิ้มแป้นชอบใจ ที่ผมไม่ช่วยไอ้หวาย
“ให้เล่นก็ได้ งอแงว่ะ”มันว่าไอ้หวายก่อนจะลุกเดินมานั่งหว่างขาผมแบบกระแทกลงมาทั้งตัว เล่นเอาจุกเลย มันเอามือผมกอดเอวมัน
“หักแล้วมั้งไอ้ไผ่ คริคริ”ไอ้บลูล้อผม
“ไหนดูดิ๊ ว๊ากกก”มันทำเป็นจี้เส้นตามไอ้บลู ผมเลยผลักมันจนเกือบหน้าทิ่ม แต่เอามือรั้งไว้ทัน”เชี่ย หน้าเกือบแหกผลักมาได้”มันใจหายแว็ดใส่ เอามือตีผมไปมา ไอ้พายเดินเอาของกินออกมาให้ พอดีกับไอ้เจย์ที่ออกไปซื้อเบียร์กลับมาทัน เราเดินทางกันพรุ่งนี้เช้า ก็เลยมารวมตัวกันที่นี่เลย คนขับรู้อยู่แล้วเพราะมาส่งไอ้เจย์เมื่อกี้เองและกลับไปพักผ่อนแล้ว
“มึงก็ไปผลักมัน เกิดหน้าหักขึ้นมาอดไปอีก”ไอ้พายหันมาเอ็ดผมที่ไปแกล้งมัน
“ใช่ๆๆๆ สันดานเสีย”ไอ้นี่รับคำ ว่าผมอีก
“ดี จะได้ไม่ต้องไป สบายกูดี”ผมยักไหล่พูดยักคิ้วใส่มัน
“ฮิ้ว ไอ้ไผ่ พูดให้มันตรงกับใจหน่อย อุตส่าห์แบกหำไปขอเขาถึงที่ ทำมาพูดดีนะมึง”ไอ้เจย์โห่ผม ก่อนจะแซวด้วยถ้อยคำที่รู้ดีว่าของกูดีจริง แต่ไม่หนักถึงกับต้องแบกนะเพราะเมียกูไม่เคยบ่นสักที มีแต่จะยักยอกไว้อีก
“กูไม่ไปก็ได้ พรุ่งนี้บินกลับกระบี่เลย อย่ามาง้อแล้วกัน”มันเชิดหน้าใส่ผม ตอนท้ายพูดสำเนียงใต้บ้านมัน
“ห้ามไปหอนบนเครื่องบินนะโว้ย กูไม่ไปรับนะ”ผมว่ามันอีก เอามือจิ้มหน้าผากมันจนหงาย
“มึงก็อย่าวิ่งเห่าเครื่องบินตามกูแล้วกัน กูไม่ลงมาหรอก”มันก็ว่าเอามือจะทำใส่ผมมั่ง แต่ผมปัดได้ก่อน
“มึงไปเปิดห้องเอากันเลยไป สัด ทำเป็นกัดกันแต่ตานี่จ้องจะฟันกันเลย”ไอ้หวายแขวะผมกับเมียที่ตอนนี้รวบมันมานั่งตัก หอมจังวะ
“เออ ว่าแต่กูนอนห้องกลางนะ เผื่อฟลุ้คได้ยินทั้งสองห้อง คริคริ”ไม่มีใครหรอกครับ จังไรขนาดนี้ไอ้เจย์เท่านั้น
“ระวังมึงจะโดนสองห้องที่ขนาบฟังแทนแล้วกัน หึหึ”ผมบอกมันกลับไป
“จวยเหอะ”ไอ้หวายยกนิ้วกลางให้ผม
“มึงร้อนตัว”ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“เออ เขาหมายถึงไอ้เจย์นะโว้ย”ไอ้บลูเอามั่ง
“นั่นดิ ท่าทางมึงจะอยากเป็นเมียไอ้เจย์นะเนี่ยะ”ไอ้พายตามมาติดๆ เล่นเอาไอ้หวายหน้าเหวอ
“ใช่ๆๆ กินควายร้อนท้อง บางทีพี่เจย์เขาอาจจะตนเป็นที่พึ่งแห่งตนก็ได้ ว๊ายๆๆๆๆ อยากมีผัว กิ๊วๆๆ หน้าไม่อาย ฮ่าๆๆๆ”เข้าทางไอ้ฝิ่นเลยครับ ล้อมันอย่างชอบใจ ทำเอาฮากันเลยครับ มันพยายามจะตบหัวไอ้ฝิ่นที่เอาผมเป็นกันชนอยู่
“สัด พอเลยพวกมึง กูไม่พูดด้วยแล้ว”ไอ้หวายทำไรไม่ถูก ด่าได้คำเดียว พากันกลั้นหัวเราะเลยครับ
“เออ เห็นมั้ยเมียกูอายแล้ว”ไอ้เจย์เล่นด้วย เอามือไปโอบไหล่มันแบบปลอบใจ พักหลังไอ้เจย์เล่นตามน้ำไปด้วยแต่ผมว่ามันไม่ได้คิดอะไรกันหรอกประมาณแกล้งกันมากกว่า
“เหี้ย มึงนั่นแหละตัวดี มึงไปนอนกับไอ้บลูหรือไอ้ไผ่เลย”ไอ้หวายด่าพร้อมกับถีบมัน
“ไม่”เสียงไอ้บลูพูดขึ้นทันทีเลย”ห้องกูเต็ม จริงมั้ยพาย”มันหันไปถามไอ้พายเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ว่าง ถ้าเอามึงไปนอนกับพวกมันสองคนซะ”ไอ้พายตอบมันทำหน้ากวนๆใส่
“ไม่มีทาง โน่นห้องไอ้ไผ่เลย”ไอ้บลูโยนขี้กับเยี่ยวมาให้ผม
“เออ ให้กูสองคนนอนด้วยดิ”ไอ้หวายรีบพูด โดยมีไอ้เจย์ที่หันไปเห็นด้วย
“เอาสิ ห้องรับแขกออกกว้าง กูว่าจะนอนตรงนี้แหละ”ผมบอกพวกมันตามนั้น ไอ้ฝิ่นพยักหน้าเห็นด้วย มือก็จิ้มไส้กรอกอีสานสอดไส้พริกป้อนผม แซ่บอีหลี
“ดี ไม่มีอะไรขวางกั้นแอบดูสะดวก หุหุ”พวกมันยังไม่สำนึก คิดไปต่อ เลยปล่อยเลยตามเลย ก่อนจะนั่งกินนั่งจิบเบียร์กันต่อ คาดว่าคงไม่ได้นอนกันหรอก ตื่นเต้นจะได้กลับบ้าน
“เฮ้ย ละครมาแล้วนี่หว่า”เสียงไอ้ฝิ่นอุทานขึ้นอย่างตกใจ แม่ง แค่ละคร กูนึกว่าทำผัวหาย
“เออๆๆเปิดเลย”ไอ้พายสมทบ
“เรื่องอะไรวะ วันนี้”ไอ้หวายถามลอยๆ มือก็ยกกระป๋องเบียร์
“ฝิ่นอนงค์”เมียผมบอก เล่นเอาเงียบกริบ ก่อนจะปล่อยก๊ากออกมา ไอ้พายเอาหน้าแนบหมอนเลย ไอ้บลูกลั้นคิกๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงคิดได้ไงวะ”ไอ้เจย์หัวเราะชี้หน้าเมียผมที่ยิ้มแป้น ยักคิ้วใส่
“อย่าบอกนะ ว่าผัวมึง เป็น คุณใหญ่ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายล้อผมที่นั่งหน้าเฉยๆไม่ออกความเห็น ปล่อยก๊ากออกมา
“แม่นแล้ว มานี่มาคุณใหญ่ มาหาฝิ่นอนงค์เร็ว อิจฉากันละสิ”ไอ้ฝิ่นยักคิ้วหลิ่วตาใส่ ยอมรับ มันเป็นเอามาก พักหลังเรียก คุณใหญ่ แทน คุณไผ่ตลอด จนผมรำคาญเรียกเล่นๆไม่เท่าไร ลามไปยันตอนปิ๊ดปี้ปิ๊ดกันโน่น กูคงจะมีอารมณ์ร่วมหรอกนะ อายฉิบหายต้องมาจินตนาการว่าเป็นคนอื่น แต่ผมก็อดขำมันไม่ได้นะกับจินตนาการอันบรรเจิดของมัน
“มันก็เรียกถูกแล้วนิ”ผมบอกไอ้พวกนั้นที่ยังหัวเราะไม่เลิก ส่วนเมียตอนนี้นอนตักผมแล้ว”เพราะกูใหญ่สมชื่อ”ผมพูดต่อกวนๆให้พวกมัน
“ถุย” เสียงพวกมันครับ แต่ระหว่างนั้นดูกันไม่เป็นสุขหรอกละคร แย่งรีโมทกันไปมา ไอ้ฝิ่นกับไอ้พายจะดูช่องเจ็ด ไอ้หวาย ไอ้เจย์ จะดูบอลช่องเคเบิ้ล ไอ้บลูก็อยากแต่คงจะกล้าหรอก ส่วนผมเฉยๆนั่งดูไอ้พวกเหี้ยนี่ดีกว่า หึหึ
“แม่งเซ็กซี่ว่ะ”เสียงไอ้เจย์พูดเคลิบเคลิ้ม ตอนนี้เปิดมาดูนักร้องขาว สวย หมวย อึ๋ม นุ่งชุดเซ็กซี่ ร้องเต้นไปมา
“กูเอาไม่ลงว่ะ”เสียงไอ้หวายขัดขึ้นมา พากันมองหน้ามันว่ามึงพูดจริง ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่ออกจากปากมึง นอกจากหมากับอ้วกแล้ว ไม่น่าเป็นไปได้
“หน้าหม้อยี่ห้อเหี้ยอย่างมึง ยังเลือกได้อีกเหรอ”ไอ้พายถามไอ้หวาย ได้เสียดสีมาก หยาบโคตร ไอ้บลูยังเหวอเลยแต่อดขำไม่ได้กับคำของว่าที่เมียมัน ไอ้ฝิ่นเริ่มเคลิ้มแต่ยังหัวเราะได้ แอร์เย็นๆ นอนกัดผ้า หน้าแนบหว่างไข่(ขา)ผมอยู่ สงสัยจะอุ่น
“เออ แถมแลบลิ้นแผลบๆอีก”ไอ้เจย์พูดพร้อมทำท่า ประกอบไปด้วย
“มึงป็นหุ้นส่วนกับมันล่ะสิ ลิ้นสองแฉกด้วย”ไอ้บลูแขวะไอ้เจย์ยิ้มๆ
“จวย”สั้นๆแต่มีความหมายกับผู้ได้รับไป
“กูเอาไม่ลงจริงๆ”ไอ้หวายส่ายหน้ายืนยันคำเดิม”แบบเอาไม่ลงจากเตียงเลย อยากได้ ๆๆๆ”มันพูดต่อก่อนจะทำทั้งเสียงทั้งหน้าหื่นใส่จอทีวี ดีที่มันไม่กระฉูดใส่ไปด้วย
“สัด”เสียงยกยอให้มัน ไอ้ฝิ่นขำคิก ก่อนจะจับมือผมให้เกาหลังมันไปด้วย เมียหรือหมาวะมึงเนี่ยะ นั่งคุยนั่งแหย่กันจนมือวางอันดับหนึ่งเงียบไปแล้ว
“เลี้ยงง่ายดีเน๊าะเมียมึง”ไอ้พายพูดยิ้มๆ อย่างเอ็นดูมัน บางทีมันก็มารับไอ้พายไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนมันโดยไม่มีพวกผมไปด้วย แต่ไว้ใจพวกมันได้ นานๆมันจะขอสักที ส่วนผมถ้าไม่ขอก็จัดให้หลายทีอยู่ ผมเป็นคนมีน้ำใจครับโดยเฉพาะกับเมีย
“สองคนมึงใครเชื่องใส่ใครก่อนวะ”ไอ้หวายล้อมั่ง
“คงจะเป็นมึง ไม่ว่าใครจะพูดอะไร มึงก็รีบคาบไปซะทุกเรื่อง”ผมว่ามัน
“เชี่ยะ แซวไม่ได้เรื่องเมีย กูไม่พูดก็ได้”ไอ้หวายด่าผมแต่แบบขำๆ “แล้วมึงล่ะ บอกน้ากูยังว่ากำลังจะมีผัว”แล้วมันก็หันไปสนใจไอ้พายแทน
“มึงหยุดที่ไอ้ไผ่ก็ได้ ทำไมต้องวกมาหากูด้วยวะ”ไอ้พายพูดอย่างระอา ปากก็ดื่ม มันคอแข็งนะไอ้เรื่องมอมเหล้ามันยากนอกจากวางยาอย่างเดียวครับ
“ก็มันเหงาปากไง”ไอ้เจย์เสริม
“สันดาก มึงก็อยากรู้เหมือนกันแหละ”ไอ้หวายถีบไอ้เจย์ที่ยิ้มรับ”กูถามเป็นการเป็นงาน”มันย้ำอีก ไอ้พายหันไปมองไอ้บลูที่จับมือมันพยักหน้าให้เป็นกำลังใจ
“ก็ ไม่รู้ว่ะ เอาไว้ไปถึงก่อน”ไอ้พายอ้ำอึ้งบอกแบบไม่รู้จะคิดอะไร ผมว่าไม่มีปัญหาหรอกพ่อแม่มันใจดีจะตายและรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นแบบนี้
“มั่นใจในคนหล่อเถอะพาย”ไอ้บลูบอกด้วยความมั่นใจสบตาวิ้งๆ ไอ้พายหมั่นไส้ตบหลังเข้าให้ ตามด้วยเสียง
“อ้วกกกกก”ไอ้หวาย
“แหวะ เงี่ยนโว้ย”ไอ้เจย์
“มึงก็ไปล่อกันสิ”ผมพูดกับพวกมันก่อนจะยกหัวเมียและล้มตัวลงนอนข้างมัน
“สัด หลับตามเมียมึงไปเลย อย่าเสือกล่อกันกลางดึกนะมึง กูจะแอบดูให้”มันแย่งกันพูดแทบจะพร้อมกัน สรุป นอนกันห้องรับแขกนั่นแหละ ว่าแล้วก็หลับกอดเมียดีกว่า ไอ้นี่ก็ขี่ควับทันทีเข้าตำรา ผัวอยู่หว่างขาเมียก็ยกขาขี่ หึหึ
“อ้าว ดูกันอีกที ใครลืมอะไรอีกมั้ย”เสียงไอ้พายบอกให้ดูความเรียบร้อยอีกครั้ง ไอ้หวายเดินดูรอบบ้านอีกทีว่าล็อคดีหรือยัง ไอ้บลูกับไอ้เจย์ยกของขึ้นท้ายรถ ไอ้ฝิ่นยกของกินขึ้นไปบนรถ ผมดูความเรียบร้อยตรงหน้าบ้าน เราออกเดินทางกันตีสี่กว่าๆ เกือบจะเหวี่ยงใส่เมีย มันงอแงไม่ยอมตื่นกว่าจะจับอาบน้ำแต่งตัวเสียเวลาฉิบ พอมันตั้งสติได้ทีนี้กลายเป็นด่ากูแทนที่ช้า ไอ้เกรียนเพราะมึงนั่นแหละ
“โอเค”เสียงไอ้หวายบอก
“พร้อม”ไอ้เจย์
“เข้าที่”ไอ้บลู
“พวกมึงวิ่งไปเลย กูนั่งรถไปเอง”ไอ้พายขัดด้วยสีหน้าบอกว่าพวกมึง แอ๊บทางสติปัญญามาก พวกมันรีบแย่งกันขึ้นทันที ไม่รู้จะแย่งกันทำไม มีอยู่หกคน อ้อ เดี๋ยวมีเพิ่มอีกสามคน พวกผมแวะรับเพื่อนที่ขอนแก่นด้วย ใกล้ไปถึงและจะโทรหาพวกมัน พอประจำที่ได้ รถก็เคลื่อนตัวออก นั่งกันเพลินจนรถเริ่มเข้าสู่สระบุรี ก็หยิบของว่างมากินกัน กะว่าจะแวะโคราชทีเดียวและสักการะท้าวสุรนารี หรือที่เรียกกันคุ้นปากคือ ย่าโม ระหว่างนั้นก็ทายปัญหา เล่าขำขัน ทะลึ่งตึงตังตามเรื่อง จนถึงโคราชก็แวะกินข้าวกัน มาหกแต่กินทีนึกว่ามายี่สิบคน
“เออ พวกกูใกล้ถึงแล้ว อะไรยังไม่เสร็จ”ไอ้หวายคุยโทรศัพท์ น่าจะเป็นไอ้วอร์ม เพื่อนผมที่เรียนสัตวแพทย์โทรมา
“ไม่เสร็จก็ต้องเสร็จ ฉิบหายทำเหี้ยไรนานนัก ชักๆล้วงๆเข้า เออ”เสียงมันบอกกลับ แต่หน้ากลั้นขำ ก่อนจะวาง
“ใครว่ะ”ไอ้พายถามก่อนจะคีบปลาให้ไอ้ฝิ่นที่เจริญอาหารมาก มันกินเก่งจริงๆนะ
“ไอ้วอร์ม”ไอ้หวายบอกก่อนจะตักต้มซด แต่เสือกลืมเป่า”เชี่ยะ ร้อนก็ไม่บอก”มันหันไปด่าไอ้เจย์ที่ค้างข้าวกำลังจะเข้าปาก
“แล้วมึงไม่แหกตาดูก่อนแดกล่ะ ว่าร้อนมั้ย ”มันก็ว่ากลับเซ็งๆ แต่อดขำไอ้หวายไม่ได้ และยัดเข้าไปต่อหลังถูกขัด
“นึกว่าฟางมั้งเลยไม่เป่า”ไอ้พายซ้ำเติมมันอีก มันเลยแจกปลัดขลิกให้คนละดอก
“มันล่อใครอยู่ว่ะ ถึงเสร็จไม่เสร็จ”ไอ้บลูถามแทรกขึ้นมาแบบขำๆ ไอ้พายเลยตบกบาลเข้าให้ โทษฐานเสียงไม่มีลิมิต
“วัว มันกำลังทำคลอดวัวอยู่ กูเลยแกล้งมัน”ไอ้หวายเฉลยอออกมา พากันโล่ง ไอ้ฝิ่นหัวเราะชอบใจ
“บาปกรรม ไอ้ฉิบหวาย เกิดวัวตายขึ้นมามึงต้องไปเกิดชาติหน้าให้ไอ้วอร์มล้วงนะมึง”ไอ้เจย์ว่าไอ้หวายพร้อมสาปแช่งไปด้วย
“แล้วมึงก็ตามไปเกิดเป็นคนที่ล้วงมันเหรอ”ผมถามไอ้เจย์หน้าตาเฉย
“ไอ้จ้าดหง่าว/ไอ้หำแหล่”สองคนมันประสานเสียงว่าผม ที่ยักไหล่ ส่วนเมียกดไลท์ให้ ไอ้บลูไอ้พายตามสติปัญญานั่งขำอย่างเดียว กัดกันสักพัก ก็พากันไปกราบสักการะย่าโม บุคคลสำคัญคู่บ้านคู่เมือง ถ้าใครยังจำได้คงทราบว่าท่านมีบทบาทสำคัญอย่างไรในประวัติศาสตร์ และไปรอดซุ้มประตูชุมพล เขาบอกกันว่าจะได้กลับมาอีกและสมปรารถนาตามที่ขอ บ้างก็ว่าจะได้แฟนเป็นคนที่นี่ ไอ้ฝิ่นรอดไปกลับเลยครับ
“มึงบ้าเปล่า รอดไปกลับ เดี๋ยวไม่ขลังนะมึง”ผมบอกมัน หลังจากมันจับมือผมรอดไปด้วย
“ตอนนี้กูยังไม่อยากได้แฟนที่นี่ ก็เลยแก้เคล็ด”มันบอกหน้าตาเฉย ก่อนจะลากมือผมที่ยังอึ้งกับการแก้เคล็ดของมันอยู่ไปถ่ายรูปรวมกันกับไอ้พวกนั้น ใครแนะมึงวะ ไอ้พายบ่นไอ้บลูไม่รู้แม่งขออะไรนักหนา นานจนเหน็บกินขามัน พวกผมก็ได้แต่ขำกัน ก่อนจะเดินตลาดแถวนั้นได้หมี่โคราชไปอย่างเดียว อย่างอื่นที่บ้านก็มีขายอยู่แล้ว เดี๋ยวเต็มรถ ก่อนจะออกเดินทางกันต่อถึงขอนแก่นพอดี
“พวกมึงอยู่ไหนแล้ว”เสียงลอดมาตามสายของไอ้หวาย
“หน้าบ้านมึงไงไอ้หมอควาย ล้วงเมียมึงยังไม่เสร็จอีกเหรอ”ไอ้ควาย เอ้ย ไอ้หวายตอบกลับไป
“เออ ใกล้ถึงแล้ว”ไอ้วอร์มพูดจบก็วางสาย สักพักวีออสสีดำ ก็ดิ่งตรงมาหน้าบ้านมันที่พวกผมรออยู่ ร่างสูงโปร่งพอกับผมก้าวลงมาก่อนไอ้รถคันจะถอยไป สัด นึกว่ารถมึง ยังว่าอยู่ว่าให้กูมารับทำไม เพราะมันบอกว่ารถมันซ่อมยังไม่เสร็จเลย
“ไอ้สัดหวาย เชี่ยะ หลอกกูนะมึง”มันเดินมาก่อนจะเตะไอ้หวายที่หลบไปหลังไอ้เจย์แต่ไม่ทันเพราะไอ้เจย์กับไอ้บลูช่วยจับไว้ให้มันประเคนส้นตีนให้
“กูแหย่เล่น มึงก็นอยด์ไปได้”ไอ้หวายบอกมัน ก่อนมันจะทักพวกผมตามปกติ คือไม่ตบหัวก็ตบไหล่
“แน่ว่ะไอ้บลู เอาไอ้พายได้”เสียงไอ้วอร์มชมไอ้บลูที่ยิ้มกริ่ม
“ยังไม่ได้เอา มันอยากอยู่”ไอ้เจย์พูดออกตัวแทน แต่ดูได้ว่ามันล้อ พากันหัวเราะ ก่อนมันจะมองผมที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก พอดีไอ้หลิวโทรมาถามว่าถึงไหนกันแล้ว ผมก็บอกมันไป พอกดวางไอ้นี่ก็พุ่งมาทันที
“พูดสิ ไอ้เหี้ย เงียบอยู่ได้ กูจะรู้มั้ยเนียะว่าเมียมึงชื่ออะไร”มันตบไหล่ผมก่อนจะกอดคอ เมียมารยาทงามแต่ทรามในบางครั้งยกมือไหว้เพื่อนผมทันที ก่อนผมจะบอกมันว่าชื่ออะไร
“ครับ ไหว้เพื่อนผัวเถอะ”มันบอกไอ้ฝิ่น เล่นเอาเมียกูอึ้งไปเลย ไอ้พวกนั้นขำๆ”น่ารักว่ะ ซุ่มนะมึง ไม่มีบอกเพื่อนฝูง ถ้าไอ้หวายไม่เห่าส่งสัญญาณ พวกกูคงไม่รู้แน่ เดี๋ยวมึงเจอ ไอ้แกรนด์ กับ ไอ้ออม สอบแน่ มันรออยู่”มันแสยะยิ้มบอกผม ไอ้วอร์มตัดผมสกินเฮด เหมาะกับหน้าเลวๆมันดี ผมพูดเล่นมันหล่อนะครับ และมันเป็นคนรักสัตว์มาก ขี้สงสาร บางทีเก็บหมาเก็บแมวข้างทางมาเลี้ยงเต็มไปหมด แต่มันก็ดูแลอย่างดีไม่เคยทิ้งขว้าง สมกับอาชีพมันแหละครับ
“เออ มันไปไหนวะ”ไอ้พายถามถึงพวกมัน ๆ สนิทกับไอ้สองคนนี้มาก
“อยู่นี่โว้ย กูมาแล้ว”เสียงแปร๋นถลามาก่อนตัว โบกมือนึกว่านางงามมาจากในรถ พอจอดได้มันก็เดินมาทันที
“ไอ้พาย คิดถึงฉิบหาย”ไอ้ออมแทบจะกระโดดกอดไอ้พาย มันสวย ดูดี มีชาติตระกูล แต่กิริยาบางครั้งสถุลอายครับ
“เบาหน่อย เดี๋ยวนมซิลิโคนแตกใส่หน้ากู”ไอ้พายแซวมัน พากันหัวเราะ
“ปากร้ายนะคะคุณนายและของจริงคะ เชิญจับ” ไอ้ออมหยิกแก้มมัน ก่อนจะจับมือไอ้พายไปคลำหน้าอก ทำเอาฮาเลยครับ
“ไอ้แกรนด์เมียมึงทะลึ่งว่ะ หน้าลื่นพรืดเลยไม่มีดอกยาง”ไอ้หวายหันไปถามไอ้แกรนด์ ที่ยืนไม่ห่างกัน มันหล่อมากแต่มันเป็นทอมและก็เป็นแฟนกับไอ้ออม มันสูงเกือบ 180 ครับ ไอ้ฝิ่นตอนแรกมอง งงๆ ว่าผู้ชายอะไรวะใส่กระโปรง
“ก็เหมือนปากมึงแหละไอ้หวาย ที่ไม่มีตะกร้อครอบปากปล่อยให้หมาออกมาอยู่ได้”ไอ้ออมแว็ดใส่ไอ้หวายทันที
“คนนี้เหรอวะ”ไอ้แกรนด์ถามผม ชี้ไปที่ไอ้ฝิ่น เหมือนเคยมันก็ยกมือไหว้ไอ้สองคน หลังจากอึ้งไปพักใหญ่ที่ผู้หญิงสองคนกินกันเอง งงตรงไหน กูยังแดกมึงเลย
“น่ารักอ่ะ แต่ดูอีกทีหล่อว่ะ กูชอบ ตีฉิ่งกันเถอะ”ไอ้ออมออกอาการ หยิกจับมือจับหน้ามันอย่างชอบใจ ไอ้ฝิ่นก็ยิ้มดูผู้ดีมากมึงเก็บอาการน่าดู
“เฮ้ย มันชอบขลุ่ยที่ทำจากลำไผ่มากกว่าฉิ่งที่ทำจากกะลาอย่างมึงอีก”ไอ้เจย์พูดแซวบ้าง พากันหัวเราะชอบใจ ไอ้ออมจัดไปอีกชุดเป็นที่ถูกใจมาก ไอ้เจย์กับไอ้บลูมันมาบ้านผมบ่อยก็เลยสนิทกับไอ้พวกนี้ไปด้วย
“มึงจีบติดได้ไงวะ ดูมึงไม่น่าจะสเป็คน้องเลย”ไอ้แกรนด์ถามผมยิ้ม ๆ
“กูไม่รู้ สอยอย่างเดียว”ผมบอกมัน ไอ้ฝิ่นมองหน้า
“เชี่ยะ กูไม่ใช่มะม่วงจะได้สอยมาจิ้ม”มันว่าผมไม่ดังนัก แต่ไอ้พวกนั้นคงได้ยินพากันขำ
“เออ กูรู้แล้วว่ามันได้กันได้ยังไง คริคริ”ไอ้วอร์มสรุปเองเสร็จสรรพ ก่อนจะพากันเข้าบ้าน ระหว่างนั้นไอ้หวาย ไอ้พาย ไอ้เจย์ ก็เล่าให้ฟัง เป็นที่สนุกสนานเฮฮามาก ไม่นานก็เข้ากันได้ดี สรุปไปๆมาค้างกันอีกคืนตะเวนขอนแก่นซิตี้ ก่อนพวกเราจะมุ่งหน้าสู่มลรัฐหนองคายกันต่อ ในวันพรุ่งนี้
*******************************************************************************************
ปล.ใกล้ถึงแล้ว ใจเย็นๆกันนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคย และขอบคุณสำหรับเม้นท์คุณ harumi ที่บอกให้คนเขียนได้ทราบ จะรีบแก้ไขจ๊ะ มือใหม่หัดเขียนเลยสับสนไปบ้าง คิดอะไรออกก็ใส่เลย แต่ขอบคุณมากๆๆๆคะ ใครเห็นข้อผิดพลาดอีก ช่วยบอกด้วยเด้อ เฮอๆๆๆๆ
-
แก๊งค์นี้ฮากันตลอด :laugh:
-
ตามอ่านมาจากห้องนิยายแนะนำ สนุกจริงๆค่ะ
อ่านซะหลายวันเลย ชอบหนูฝิ่นที่สุด
ใครมาร้ายเราพร้อมรบ แต่ใครมาสงบเราไม่รังแกใคร ได้ใจเจ้มาก
ตอนนี้ก็รอลุ้นเรื่องที่บ้านไผ่ตัวเป็นเกลียวเลย
ชอบที่เรื่องนี้ไม่มีมาม่ามาเสริฟนี่แหละ
อ่านแล้วสบายใจๆ
ขอบคุณคนแต่งมากที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านกันค่ะ :pig4:
-
เข้าครบก๊วนคงสนุกพิลึก
-
น่ารักอะ
ชอบๆ ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
ไม่รู้ไปบ้านพี่ไผ่แล้วจะเจออะไรบ้าง แอบเครียดแทนฝิ่น :เฮ้อ:
แต่เพื่อนไผ่แต่ละคนฮาดี :laugh: ชอบๆๆๆๆๆ
เข้าเล้ามาเพื่อรออ่านเรื่องนี้เลยนะเนี่ย ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก :-[
แอบลุ้นให้มีรวมเล่มเรื่องนี้ จะโอนตังค์คนแรกเลย o13
-
น่ารักกันตลอดอ่ะ
:L2:
-
=v= ชอบบบบบบบ
นั่งอ่านไป อมยิ้มไปตลอดตอนเลยอะ
ฝิ่นน่ารักขึ้นทุกวันน เพื่อนแกงค์พี่ไผ่ฮากันทุกคนเลยยย o13
-
มพักมืองดอก(คูณ)บ้นรด้วยอบดอดปฉกฝิ่นมนั่งดูพรอทิตย์ตกที่ลนบึงดีกว่ อิอิ
-
+1ลับฝีปากกันหนุกหนาน รอลุ้นที่บ้านไผ่ เอาใจช่วยหนูฝิ่น :L2:
-
กลุ่มนี้เฮฮาปาร์ตี้กันมาก
คนแต่งเก่งนะคะ มีมุขมาได้เรื่อยๆ
ชอบ "ฝิ่นอนงค์" มาก :m20:
-
พรุ่งนี้น้องไผ่ก็ถึงแหละ ที่นี่ "วีรกรรมปราบฮ่อ หลวงพ่อพระใส สะพานไทย-ลาว"
หวังว่าที่บ้านไผ่ คงยอมรับสะใภ้แบบฝิ่นได้นะ
-
เพื่อนแต่ละคน คงเลือกแล้วแหละว่าคบกันได้ 5555
-
สารภาพว่าตามอ่านเรื่องนี้อยู่สองวัน
มันสนุกมากๆ อ่านไปหัวเราะไป ชอบๆๆ
เรียกว่ารักเรื่องนี้เลยล่ะ ตัวละครน่ารักทุกคน
พี่ไผ่นี่เรียกว่าเป็นพระเอกในฝันเลยนะเนี่ย
บุคลิกนิ่งๆแต่ดูเร้าใจยังไงไม่รู้ :o8:
ส่วนน้องดอกฝิ่นไม่ต้องบรรยายสรรพคุณ
นายเอกสมัยนี้มันต้องเด็ดอย่างนี้แหละ :laugh:
เราเสพย์ติดเลย ทุกคนพูดจากันก็น่าฟัง :m20:
สรุปคือ ชอบเรื่องนี้มากและจะติดตามต่อไปค่ะ
และขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ด ขอบคุณเรื่องน่ารักๆค่ะ
-
ฮาอ่ะ 55555
-
สนุกมากๆๆๆจ้าา o13
-
เเซ่บมากเพื่อนไผ่เเต่ละคน ฝิ่นน่ารักอ่ะ ชอบเเท้ๆ
-
แซ่บมาเพื่อนพี่ไผ่แต่ละคน :impress2:
-
ตามอ่านทันแล้วววว
น่าร๊ากกกมากค่ะ
พี่ไผ่ กะ น้องฝิ่น.... :-[
-
กลุ่มนี้เฮฮาดีเนอะ :pigha2: :pigha2: :pigha2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ฮาจิงอะไรจิง กลุ่มนีเ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้จัง o13
-
อยากไปด้วย บรรยากาศน่าสนุกแท้เหลา
ตอนหน้า พี่ไผ่คงพาน้องถึงบ้าน
เป็นกำลังใจให้พี่ไผ่กับน้องฝิ่น อยากให้ครอบครัวพี่รับเรื่องนี้ได้
-
ฮาตลอด
-
:z2: ใกล้ถึงแล้ว จะได้ไปเที่ยวหนองคาย
-
กว่าจะถึงบ้าน
คงจะสนุกกับมาก
เพราะดูแล้วแต่ละคน...
-
แอร๊ยยยยยยยส์ มันค้าง
สนุกมากค่ะ แต่ละมุขนี้สุดยอด ฮามั่กๆ
-
ตอนที่ 48
“กูไม่รู้ว่ะ”นังออยโทรเข้ามาหาผม ที่ตอนนี้มันไปถึงบ้านยายมันแล้ว ผมเคยมากับแม่ก็จริงแต่ตอนนั้นไม่ได้สนใจนอกจากอยากไปดูบั้งไฟพญานาคอย่างเดียว มีเพื่อนแม่จากอิตาลีมาด้วย แม่เลยพาไปเที่ยวด้วยซะเลย
“ไม่มีป้ายบอกไง บ้านน๊อกบ้านนอก”มันว่าผมกลับมาพร้อมกับเสียงที่แปร๋น นอกจากแรดแล้วมันยังลากเอาช้างเข้าไปรวมในตัวมันด้วย
“อีกรูปรี กูเห็นแต่ป่าที่มึงเคยอยู่ มันพ้นเขตเมืองมาไกลแล้ว และมึงจะอยากรู้ทำไม”ผมก็ว่ามันกลับ มันหัวเราะชอบใจ
“กูว่าง”คำตอบมัน
“สตอเบอแรดนะมึง”คำตอบผม จากนั้นมันก็เม้าท์มอยไปตามเรื่อง ก่อนจะส่งสายให้ผมคุยกับญาติมันชื่อ พี่แจ็ค แต่ก่อนแกจีบผมด้วย แต่แบบขำๆ ตอนนี้แกมีแฟนแล้ว
“น้องฝิ่น ลืมพี่ได้ยังจ๊ะ”เสียงพี่แจ็คแซวมาตามสายเหมือนเคย
“จนจะไปเกิดใหม่แล้วพี่”ผมบอกแกกลับไป”และผัวไม่อยู่เหรอพี่”ผมถามแกอีก อ้อ ผมลืมบอกไปแกมีผัวครับ ไม่รู้ยังไงแทนที่จะรุกดันไปเสียท่าไอ้เด็กรุ่นน้องที่คณะแกซะได้ รู้ตอนแรกอย่างฮาเลย
“ใจร้าย พี่ยังคิดถึงอยู่เลย และอย่าพูดถึงมัน เสียรมณ์ แม่ง เมาอย่างเหี้ย”แกทำเสียงพร้อมกับหยอดผมก่อนจะตบท้ายด้วยเสียงที่บ่งบอกแกไม่ได้ออกสาวรูปร่างบอบบางอย่างอีออยนะ หล่อโคตรพอกับพี่เจตน์เลย
“มีผัวเด็กต้องทำใจอ่ะพี่ คริคริ”ผมแซวแกอีก ได้ยินเสียงแกด่าผัวลอดสายเลยครับ คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะวางไป หันไปมองคนข้างๆ ที่ยังหลับอยู่ แต่มือกอดเอวผมพิงอกมันไว้ หลังจากออกจากขอนแก่น พวกเราก็คุยกัน ขุดเอาเรื่องเก่าสมัยเด็กยันสมัยโตมาเผากันอย่างสนุกเลย เพื่อนมันฮามาก อีออยถ้าเห็นพี่วอร์มมันต้องชอบแน่ หล่อร้าย แถมรักสัตว์ด้วย ส่วนพี่แกรนด์ ผมทึ่งมาก คือแกเป็นทอมที่หล่อมากๆๆๆๆ ถ้าเป็นเกย์รุกนะ แย่งกันตายห่า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นถ้าไม่เห็นใส่ชุดนักศึกษาหญิง พี่ออมแฟนแกก็น่ารัก คุยเก่ง ตลอดทางแกเกาะติดอยู่กับผม พี่พาย พวกนั้นว่างไม่ได้หันเบาะเข้าหากันเล่นคณิตคิดเร็วทันที พี่หวายเกือบอ้วกบนรถ สงสัยจะโดนแหม่มสะกดจิต เมารถซะ พี่วอร์มบอกพี่คนขับแทบไม่ทัน ลงรถได้แกปล่อยพรวดเลย โดยมีพี่เจย์(ว่าที่)ผัวแก ลูบหลังให้ ฮ่าๆๆๆ
“อื๊ม”ผมร้องออกมาเมื่อโดนไซ้ตรงหู ตามด้วยเสียงกระซิบ
“คุยกับใคร หัวเราะคิกคักจนกูรำคาญ”มันถามเอาปากเม้มด้วย ผมเลยดึงหูมัน
“รำคาญแล้วมาไซ้ทำไม”ผมว่ามัน การกระทำตรงข้ามคำพูดจริงเลยมึง ผมไม่ได้พูดดังหรอก กลัวพวกพี่ที่กำลังหลับได้ยินเสียงและเห็นภาพติดเรท ผมกับมันนั่งแทบจะขี่กันเลย ถามว่าอายมั้ย อายแต่ก็ทำ หุหุ
“อยาก”สั้นๆ แต่ได้ใจ
“ควาย”ผมไม่รู้จะสรรหาอะไรมาว่ามัน นอกจากสัตว์ที่ผมชอบ ผมเคยไปกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ร้านนึงจำไม่ได้แล้วว่าที่ไหนอร่อยมาก รู้สึกว่าตอนนั้นจะอยู่ปีหนึ่งไปออกค่ายอาสานี่แหละ แล้วรุ่นพี่พาไปกิน มารู้ทีหลังผมแทบอ้วกเลย มันเป็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อควาย คือ ไม่ได้อีเดียดอาหารแต่เพราะเป็นสัตว์ที่ชอบก็เลยรู้สึกไม่ดีเท่าไร จนมันเลิกคิ้วใส่ มือก็กระชับผมเข้าไปอีก
“อีออย มันถามว่าถึงไหนแล้ว”ผมบอกมันไป ก่อนจะเอามือลูบไรหนวดตรงคางมันไปด้วย เพลินมือดี ขึ้นโคตรไวเลยมึงใส่ปุ๋ยไงวะ ถึงได้ขึ้นมาทิ่มกูเอ๊าทิ่มกูเอาเวลา อะจึ๊กๆ กัน
“มีอีก”มันพูดอีก
“แอบฟัง”ผมเลิกคิ้วใส่มันบ้าง
“มึงคุยดังเอง”มันก็บอกหน้าตาเฉย ผมเลยกัดปากมันซะ มีหรือจะไม่ตอบกลับมา หื่นไม่รู้จักกาลเทศะจริงๆเลยผัวนี่
“อย่าสิ”ผมท้วง เอามือห้ามมัน แต่ปากเสือกตอบรับมันอยู่นั่นแหละ ไม่รู้มันมีอะไรน่ากินในนั้นเห็นมีแต่ลิ้นที่รสชาดมันก็หวานๆ ดีนะ
“อืม”มันรับรู้ แต่ยังทำอยู่ มือก็ลูบไปขา บีบก้นกูอีก ก่อนจะได้ยินเสียงดังผลั่วะ ผมผละออกเลยมองหาต้นเสียง กลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ ไอ้ไผ่ตบกบาลพี่หวายที่แอบดูตาอยู่ประมาณครึ่งเบาะ
“โอ้ย สัด ยังตบกูถูกอีก”เสียงพี่หวายโวยออกมา เอามือลูบหัวป้อยๆ โดยมีพี่เจย์ กับ พี่วอร์ม หัวเราะชอบใจ
“สม เสือกแอบดูมัน”พี่พายพูดยิ้ม ๆ โดยมีพี่บลูนั่งอมยิ้มยักคิ้วกวนๆใส่ สีหน้าดูสะใจที่เห็นพี่หวายโดนตบ
“แหม ไอ้พายมึงนั่นแหละสะกิดไอ้บลูให้ดูก่อนกู ไม่งั้นกูไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม ไม่มีทางรู้หรอก”พี่หวายโวยใส่ทันที พี่พายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แสดงว่าจริง ร้ายนะพี่พาย เดี๋ยวจะโดนบ้าง
“กูก็เห็นนะ ร้ายนะมึง ไอ้เสงี่ยม”เสียงพี่ออมพูดมั่ง ทำปากใส่ไอ้ไผ่ พี่แกรนด์ยักคิ้วใส่ มันน่ะเหรอหน้าตายมาก ผมก็ต้องทำตามมัน หมดความอายแล้วครับ แต่ทำไมหน้าเข้มขึ้นก็ไม่รู้ สงสัยจะมีผู้แอบดูใหม่เลยไม่ชิน ใช่เลย
“นี่ยังธรรมดาครับ คุณออม ถ้าล่อได้มันทำแล้ว”พี่หวายยังไม่เข็ด แซวอีก มันเลยถีบพนักเบาะเข้าให้ ทีนี้แกเกาะพี่เจย์ไปด้วยร่วงทั้งคู่ พากันฮาเลยครับ ก่อนจะแยกย้ายกันนอนต่อ เพราะฝิ่นอนงค์ กับ คุณไผ่ จบแล้ว แล้วเราก็เงียบกันไป
“มึงยังไม่ตอบเลย”มันท้วงผมต่อ
“แฟนเก่า”ผมบอกยิ้มๆ
“เหรอ”มันก็รับคำนอนหลับตาพิงเบาะ มือยังกอดอยู่แต่รู้สึกว่าแน่นกว่าเดิม ผมเงียบเลยว่าจะล้อเล่นต่อแต่มันเฉยๆ”มันโทรมาทำไม”เสียงเรียบๆถามกลับมา ทำเอาผมใจชื้นยิ้มได้ ยื่นหน้าไปกระซิบติดปาก
“โทรมาเล่นเฉยๆ และ”ผมบอกก่อนจะหยุดมองหน้ามัน ที่ตอนนี้ลืมตามองผมเช่นกัน”เขามีผัวแล้ว คริคริ โอ้ย เบาๆดิ กระดูกหักหมด”ผมพูดต่ออีกก่อนจะโวยเมื่อโดนรัดแน่น ผมก็เลยเล่าให้มันฟัง แต่คงจะมีคนแอบฟังเหมือนเคยเพราะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแต่เหมือนกลั้นไว้ คงกลัวจะโดนอีก มันก็เกือบจะยิ้มนะแต่เก็กไว้ อยู่ห้องนะผมจัดหนักให้แล้ว ปากดีเน๊าะ ไม่รู้ใครจะโดนจัดกันแน่
“ที่บ้านมึงเป็นไงเหรอ”ผมถามมันต่อเมื่อแหย่กันไปพัก
“ที่เป็นดิน บ้านเป็นไม้”มันบอกหน้าตาเฉย ผมจิกหัวมันทันที ตอบกูมาได้
“เชี่ยะ กูหมายถึงคนที่บ้านมึงโว้ย”ผมว่ามันก่อนจะพูดต่อ หรือว่าผมไม่เคลียร์เองวะ
“มึงถามผิดเอง”มันบอก นั่นไงความผิดผมตลอด
“เออ กูผิด”ผมรับซะ ทำหน้างอมันก็เลยจุ๊บหน้าผากเหม่งๆผมอย่างหมั่นเขี้ยว”คือ พวกเขาใจดีมั้ย”ผมถามต่อ จับมือมันที่กอดเอวให้กระชับอีก ตามองไปนอกหน้าต่าง
“กลัวเหรอ”มันถามเรียบๆ แต่กอดอย่างนุ่มนวล คางเกยไหล่
“อืม กลัวเขาไม่ยอมรับกู”ผมบอกอย่างกังวล
“เชื่อใจกูมั้ย”มันไม่ตอบแต่ถามผมแทน
“ครับ”ผมตอบรับแบบฟังแล้วไพเราะสุดๆ
“งั้นก็ไม่ต้องกลัว”มันเปลี่ยนจากกอดเอวมากอดคอแทน ผมเงยหน้ามองมันที่จุ๊บปากผมอีกที แค่นี้ผมก็สบายใจไปครึ่งหนึ่งแล้ว ถึงมันจะเป็นแค่คำพูดที่ยังไม่ได้กระทำ แต่ผมเชื่อใจพี่กระบือของผม
V
V
V
V
“โอ้ย คิดถึงฉิบหาย”เสียงผู้หญิงทักมันแต่วิ่งมาถึงตัวแล้วครับ ผมได้แต่มอง ตัวขาวจั๊วะเลย หน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กตา
“คิดถึงทำห่าไร ทำยังกับมันไม่เคยกลับมาบ้าน กอดกูบ้างก็ได้”เสียงพี่วอร์ม เอ่ยแซวคนที่กอดมันเหมือนน้อยใจแต่แหย่เล่นมากกว่า
“เสือก กูพูดกับลูกกู”พี่คนนั้นตอบกลับมา มันผลักหัวออกแต่ไม่แรงหรอก ก่อนจะยกยิ้มยักคิ้วให้
“อ้าว กูเพิ่งรู้มึงกินนมมันเหรอวะ”พี่หวายได้ทีสอดเข้ามาเลย หันมาพูดยิ้มๆกับไอ้ไผ่
“เออ แต่มึงกูให้ดูดตีนไง”พี่ตัวขาวด่าเน้น ๆ โดยมีพี่ออมกับพี่แกรนด์ยืนยิ้มข้างๆ พี่ออมกระซิบบอกผมว่า แกชื่อ อากิ เป็นญาติไอ้ไผ่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น มิน่ามันถึงแปลภาษาญี่ปุ่นได้ มันไม่ได้บอกหรอกแต่ดูเอวีกัน มันแปลให้ฟังช่วงเขาคุยกัน อย่าหาว่าพวกผมลามกเลยเป็นเรื่องปกติของคนชอบศึกษาครับ หุหุ
“เห็นกี่ทีก็หล่อ แม่ง รู้งี้กูสอยตั้งแต่เรียนที่นี่ก็ดีหรอก ญาติกูก็ไม่เว้น”แกพูดพร้อมตีไหล่มัน ชมกันได้นอกหน้ามากสมกับเป็นญาติกัน อวยกันน่าดู
“ยังไม่ใครเอาอีกเหรอ”มันถามพี่อากิหน้าซื่อๆ แต่โคตรแรงเลย ถ้าไม่สนิทกันเคืองตาย
“เชี่ยะ ว่าซะเสีย กูสวยเลือกได้โว้ย”พี่อากิบอกแบบมั่นใจมาก แต่แกก็สวยจริงๆ แกเรียนที่เดียวกับพี่สามคนนั้นนั่นแหละแต่แกกลับมาก่อน“ทำไมกูเลือกไม่ได้เหรอ”พี่อากิถามต่อทันที
“เปล่า กูแค่จะแนะนำให้มึงเป็นโอท็อปหมู่บ้าน จะได้ขายออก”มันพูดเสร็จแกเข้าไปตีมันใหญ่เลย พากันหัวเราะชอบใจ ก่อนจะมองผมและยิ้มให้
“สวัสดีครับ”ผมยกมือไหว้ อย่างไม่ต้องบอก แกรับไหว้
“หล่อว่ะ ตาหวานฉิบ มึงอย่าบอกนะว่า”พี่อากิชมผมที่ยิ้มรับอย่างเดียวก่อนจะชี้สลับไปมา แต่ผมว่าแกรู้อยู่แล้วล่ะว่าผมเป็นใคร คงอยากแกล้งไอ้ไผ่มากกว่า
“เออ ชื่อฝิ่น”มันบอกแค่นั้นแหละ
“ญาติกูมีเมียน่ารักโว้ย กูชอบว่ะ ยกให้กูเถอะ”พี่อากิพูดยิ้มๆ ก่อนจะกอดแขนผม แกตัวเล็กมาก เพื่อนมึงทุกคนเรียกยศกูเต็มปากเต็มคำเลย
“ตบกับกูก่อน อีห่า กูเจอก่อนมึง”เสียงพี่ออมขัดขึ้นมา เดินมากอดอีกข้าง แขนแทบหลุด ผมรู้ว่าพวกแกแกล้งทำกันไปงั้นแหละ
“อย่ามาปาดหน้าไหกู ของมึงแดกให้หมดก่อน โน่น”แกก็ว่ากลับพยักหน้าไปทางพี่แกรนด์ ที่กำลังจะสูบบุหรี่ต้องชะงัก เมื่อเจอเสียงตวาดเข้าไป
“ไอ้แกรนด์ สูบเชี่ยะไรอีก นมหดกูไม่ว่า นี่มึงจะเอาปอดแหว่งอีกไง มึงอยากแดกกล้วยอีกใช่มั้ย”เมียแกเองครับ พี่ออมถลึงตาใส่ แกเก็บเลย ทำเอาฮาแต่ไม่มีใครกล้าปริปากหัวเราะ ผมว่าแกคงเป็นห่วงมากกว่า เท่าที่คุยกันมาบนรถ พี่แกรนด์สูบจัดมากยิ่งเครียดยิ่งสูบ พี่ออมหักดิบ โดยให้แกกินกล้วยแทนเวลาอยากสูบ จนพี่แกรนด์ขยาดกล้วยมาก แต่คงได้ผลแกเพลาลงหรือแค่วันละครึ่งซองในระยะแรกๆ และต่อมาเหลือแค่มวนเดียว เมื่อกี้ก่อนมาแกก็เพิ่งสูบเห็นไอ้พวกนั้นสูบเลยอยากมั่ง เมียแกก็อนุญาต
“พูดงี้ มึงฆ่ากูเลยก็ได้ออม”พี่แกรนด์พูดเสียงเซ็งๆ ใส่เมียแกที่ทำปากแบบ เดี๊ยะๆๆ มึงโดนอีก
“แย่งกันแดกไม่ดูสายพันธ์เลยพวกมึง หาไม่ได้มาเอากูก็ได้ ว่าง”พี่หวายสอดขึ้นมาอีกยิ้มๆ เมื่อเห็นสองสาวทำเป็นแย่งผมกันอยู่
“ใครได้มึงไปโคตรหอยมีกรรมเลย”พี่อากิย้อนทันควัน พี่ออมหัวเราะสะใจ
“แหม แม่หม้อทองคำ ปากอย่างนี้มิน่าถึงได้ไม่มีใครมาสอยไปขัด”พี่หวายก็ตอบกลับไปบ้าง ผมยิ้มแบบกลั้นขำเลย จะหัวเราะออกมาก็ใช่ที่ พี่สาวสองคนทำปากใส่ จับใจความได้ว่า จวย
“เฮ้ย ไปไหว้พี่กูก่อน”เสียงมันขัดขึ้นมา ก่อนจะฉุดมือผมไป
“นี่มึงเรียกน้องอย่างกับจะแดก”พี่อากิพูดใส่มัน
“เออ แม่งโชว์พาว ฝิ่นอย่าไปหงอให้มันมากนะ”พี่ออมสมทบทันที มันยักไหล่ ก่อนจะพาผมขึ้นบ้าน ไปเจอบุคคลสำคัญของบ้าน
“กว่าจะขึ้นมาได้นะมึง”เสียงผู้ชายทักขึ้นก่อนจะถึงตัวอีก นั่งตรงชุดรับแขกทำจากหวายมีเบาะรองนั่งสบายๆ มันยักหน้าให้ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ผู้หญิงคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไอ้นี่ไหว้แต่เมียกูไม่ไหว้กูยังไงวะ”เสียงแกเอ่ยต่อ ยกตีนถีบก้นมันด้วย
“ก็พี่สะใภ้กูน่านับถือกว่ามึงนี่หว่า”มันบอกแกกลับไป คงเป็นพี่หลิว พี่ชายมันแน่
“แน่นอนอยู่แล้ว”พี่สะใภ้มันยิ้มรับ ก่อนมันจะหันมาหาผม
“นี่พี่กู ไอ้หลิว นั่นพี่ตวง เป็นพี่สะใภ้”มันแนะนำให้ผมรู้จักทั้งสองคน
“สวัสดีครับ”ผมพูดและยกมือไหว้ สองคนผัวเมียรับไหว้ ก่อนจะอึ้งนิดหน่อย
“น่ารักวะ มึงไปตกมาจากไหนวะ”พี่มันมองหน้าผมสักพักก่อนจะพูดยิ้มๆ
“หลิว น้องไม่ใช่ปลา เดี๋ยวตบปากแตก มานั่งนี่มา”พี่ตวงว่าสามีแก ก่อนจะเรียกผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“ดีเจ๊ เอาซะมั่ง”มันบอกแกไป มันเรียกเจ๊เพราะแกเป็นลูกคนจีน ก่อนจะมามันก็บอกผมคร่าวๆ เกี่ยวกับครอบครัวมันไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมผมเพิ่งรู้ ถ้าไม่ถามมันก็ไม่ค่อยจะบอกอะไรหรอกนี่แหละนิสัยมัน
“ทะลึ่งแหละมึงสั่งเมียกู เดินทางเหนื่อยมั้ย”พี่หลิวว่ามันก่อนจะหันมาถามผมแทน
“จะเหนื่อยห่าไร พวกกูไม่ได้วิ่งมา”มันตอบแทนแต่กวนตีน เลยโดนอีกที พี่หลิวหน้าคล้ายๆมัน แต่ขาวกว่านิดหน่อย
“กวนตีนจริง กูถามเมียมึงไม่ใช่มึง”พี่หลิวด่ามันก่อนจะพูด ผมทำหน้าไม่ถูกเลยที่แกเอ่ยตรงๆ เพื่อนมันยังไม่เท่าไรแต่นี่พี่มันพูดเองเลย พี่ตวงขำคิก
“เมียมึงอายว่ะ แต่ก่อนมันไม่เคยนอกหน้าขนาดนี้เลยนะ คิดซะว่ามันเป็นกรรมของน้องแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ”พี่หลิวพูดต่อก่อนจะหัวเราะชอบใจ
“เหมือนที่เจ๊เอามึงทำผัวนะเหรอ”มันหันไปพูดกับพี่มันที่กำลังหัวเราะ แกหุบปากยกนิ้วกลางให้
“สมน้ำหน้า แล้วเจอพี่อ้อยัง”พี่ตวงด่าก่อนจะหันไปถามมัน
“ยังเลย ไปไหนล่ะ”มันบอกก่อนจะถามกลับ
“เดี๋ยวก็มาหรอก กูเห็นหน้าบานเป็นจานดำพอรู้ว่ามึงจะกลับมาพร้อมเมีย ป่านนี้นะกูว่าซิ่งปาดโค้งมาแล้วมั้ง”พี่หลิวพูดแซวพี่สาวคนโตที่ผมกำลังหวั่นๆอยู่ สักพักได้ยินเสียงดังจากหน้าประตู พวกผมหันไปตามเสียง
*** ต่อ
-
“สันดานเสียไอ้หลิว นินทากู”เสียงแหวมาจากหน้าประตู พี่หลิวรีบหลบหลังเมียทันที พอหันไปก็เจอผู้หญิงที่วัยสามสิบต้นๆแล้วแต่หน้าตายังกับยี่สิบกว่าๆ แต่งตัวด้วยชุดพื้นบ้านแต่ดัดแปลงนิดหน่อย ผ้าถุงสำเร็จคาดทับด้วยเข็มขัดเงิน ผมเกล้าเป็นมวยไว้กลางหัว มันเดินเข้าไปไหว้ก่อนจะกอด แกก็กอดตอบ
“สวยเหมือนเดิมนะ ลงจากคานซะทีสิ”มันแหย่พี่มันยิ้มๆ
“เดี๋ยวกูตบปาก และกูสวยกว่าเมียมึงเปล่า ไอ้นี่เอาลูกเขาไปขึ้นคอนโดไม่บอกไม่กล่าว กูสอนเหรอ”แกทำท่าก่อนจะพูดแซวมัน เด็กในบ้านยกน้ำมาวางให้
“ไม่ได้สอนแต่เป็นไปตามสันดานไงพี่”พี่หลิวแจมอีกแล้ว จนเมียแกจิกหัวเข้าให้ ตามด้วยเสียงพี่อ้อ
“สันดานตามมึงสิ ดีนะเถ้าแก่เต็งไม่เอากูตายที่มึงไปฟันไอ้ตวงมัน”แกด่าน้องคนรองซ้ำเข้าไปอีก พี่ตวงแทนที่จะอายหัวเราะคิกคัก พี่มันเดินมานั่ง และหันมามองผม
“สวัสดีครับ”ผมพูดพร้อมกับยกมือไหว้ แกก็รับไหว้ก่อนจะมองอย่างพิจารณา กวักมือเรียกไปใกล้ๆ มองหน้าผมก่อนจะมองหน้าไอ้ไผ่
“มองจนพรุนแล้วพี่”พี่หลิวแจมอีก พี่หลิวดูเป็นคนขี้เล่น หน้าแกไม่ดุเท่าไอ้ไผ่
“เสือกจริง กูกำลังพิจาณาอยู่ว่า รูปร่างหน้าตาผ่าน แต่เสียอย่างเดียว”พี่อ้อด่าพี่หลิวก่อนจะพูดถึงตัวผมที่ตั้งใจฟังว่าเสียตรงไหน ใจเต้นเลยถึงแม้แกจะพูดจาดูเป็นกันเองไม่ได้มีความบึ้งตึงอะไร แต่ก็มีลุ้น
“อะไร”ไอ้ไผ่ถามแกเอง ดักหน้าพี่หลิวที่ถ้าพูดอีกอาจโดนแจกันได้นะ ผมว่า
“อกแบนไปหน่อยว่ะ”แกพูดจบ พี่หลิวกับพี่ตวงขำกันคิกเลย ผมอึ้งไปเลยครับไม่คิดว่าจะเจอมุกนี้ ไอ้ไผ่ยกยิ้ม
“ยังไม่ได้ไปทำ”มันก็บอกแก ผมหันขวับมองหน้าทำปากเตรียมจะด่าแต่ไม่กล้า มันยักคิ้วให้ผม
“ชื่ออะไรนะ”พี่อ้อถามผม
“ฝิ่นครับ”ผมบอก
“มึงก็เลยสูบจนติดเลย หือ ไอ้ไผ่”พี่สาวหันไปพูดกับมันยิ้มๆ มันยักไหล่ไม่ตอบ
“แล้วพ่อแม่รู้หรือยัง”แกถามผมต่อ
“ปู่รู้แล้วครับ ส่วนพ่อเสียแล้ว” ผมพูดเบาๆ”ส่วนแม่อยู่อิตาลีครับ”ผมบอกแกต่อ พี่สาวมันลูบหัวผมทำให้อดคิดถึงแม่ไม่ได้ เวลานอนด้วยกันแม่จะกอดลูบหัวลูบหลังผมประจำถึงโตแล้วก็ยังทำอยู่ ตอนแรกแม่ว่าจะบินมาพร้อมๆปู่แหละ แต่ตอนนี้ติดปัญหาเรื่องธุรกิจนิดหน่อยเลยเลื่อนไปอีก ได้แต่คุยกันผ่านสไกปอย่างเดียว
“คิดถึงแม่ล่ะสิ เสียงหงอยเชียว”แกพูดยิ้มๆเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่
“ก็มีบ้างครับ เป็นห่วงด้วยเพราะแม่ไม่ค่อยอยู่เฉยเดินทางบ่อย”ผมบอกด้วยรอยยิ้ม
“ก็เพื่อเราทั้งนั้นแหละ”แกพูดยิ้มๆ” ไม่ต้องเกร็ง เพียงแต่ผิดคาดไปหน่อย ไม่ได้ผิดหวังนะ ในเมื่อมันตัดสินใจก็ตามนั้น”ผมมองหน้าแกอย่างนึกไม่ถึง “คิดว่าทำไมพี่ยอมรับง่ายจังเหรอ”แกถามเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่
“ก็นิดหน่อยครับ”ผมตอบยิ้มแหยๆ ดูแกใจดี แต่แกคนจริงแน่ ดูเป็นผู้หญิงแกร่ง ไม่งั้นไม่เลี้ยงคนอย่างไอ้ไผ่มาได้หรอก
“ทำไม อยากเจอพี่ผัวโหดๆ”แกเลิกคิ้วถาม โคตรนักเลงเลย ผมทำหน้าไม่ถูกเลยหันไปมองไอ้ไผ่ที่นั่งอมยิ้ม สัด ไม่ได้ช่วยกูเลย”ปู่กับแม่ยอมรับที่เราเป็นได้เพราะอะไรล่ะ”แกถามผมกลับมาอีก
“เพราะพวกเขารักผม”ผมตอบอย่างมั่นใจ
“ก็คำตอบเดียวกัน พี่ก็รักน้องพี่เหมือนกัน พี่เลี้ยงเขาได้แต่ตัว ได้แต่คอยดูมันโตและเลือกทางของตัวเอง ถ้ามันเลือกที่จะดีพี่ก็ยินดี และในทางกลับกันถ้ามันเลือกที่จะเลวพี่ก็คงห้ามมันไม่ได้ เหมือนกับที่มันเลือกเราแล้ว แสดงว่ามันต้องคิดดีแล้วล่ะ”แกพูดเรียบๆ สบตาผมที่ยกมือไหว้แก
“ขอบคุณครับ”ผมยิ้มให้แก ที่ยกมือลูบหัวผมอีกที น่าอิจฉามันที่มีพี่น้องดีๆ
“เอาเถอะ ไหนๆก็มาเที่ยวแล้วก็ขอให้เที่ยวอย่างสนุกและมีความสุข มีอะไรก็บอกได้”พี่สาวมันบอกผม ยิ้มให้อย่างใจดี
“มึงจะพูดอะไรอีกมั้ย”แกถามไอ้ไผ่ที่นั่งกอดอกดูเฉยๆ
“พูดอะไรล่ะ”แทนที่มันจะตอบ เสือกถามกลับอีก
“ก็ดี พาเมียมึงไปกินข้าวไป อ้อ อย่าลืมพาไปหาพ่อด้วย”แกพยักหน้ารับก่อนจะกำชับเรื่องสำคัญกับมัน
“รู้แล้ว”มันรับคำ
“แต่จะว่าไป ไอ้หนูนี่ดูอีกทีมันก็หล่อนะ”แกชมผมยิ้มๆ
“หล่อกว่าน้องพี่อีกใช่มั้ย”ผมถามแกกลับ พี่อ้อหัวเราะชอบใจ
“เฮ้ย ระบุด้วยน้องคนไหน”พี่หลิวรีบพูดเลย
“ทั้งสองคนแหละ”ผมหันไปบอกยิ้มๆ พี่ตวงขำ
“พี่เห็นด้วยนะ เสียดายเจอกันช้าไปหน่อย”พี่ตวงทำเสียงแบบเสียดาย
“เว่อร์แล้วตวง จะเป็นแม่คนอยู่แล้วยังอ่อยอีก”พี่หลิวแซวเมียแก
“ไม่ได้อ่อย เขาเรียกให้ท่าโว้ย อีกอย่างตวงไม่ได้ชอบที่หน้าตา แต่อยากให้ลูกเกิดมาหน้าตาดีเท่านั้นเอง เลยต้องมองอะไรที่มันดีๆไว้มองหลิวอย่างเดียวก็ตายสิ”เมียแกย้อนกลับทันที พากันขำเลยครับ
“เก่งนี่หว่า ท้องแล้ว”มันชมพี่มัน แสดงว่ามันก็เป็นอาสิ
“คนมันแรงส์”พี่หลิวรีบรับทันที พี่อ้อส่ายหน้า
“พวกมันเป็นอย่างนี้แหละ คิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะร่วมวงศาคณาญาติด้วยน่ะ”พี่อ้อหันมาถามผม
“มันคิดไม่ทันแล้ว เก็บผ้าตามมาถึงบ้านหลุดยาก”มันบอกพี่มันแทนผม ทำเอาพี่ๆมันเบะปากใส่เลย
“ยังไม่ทันเลย แม่งหวงไม่ยอมปล่อยซะแล้วโว้ย”พี่หลิวเบะปากใส่
“ก็น้องน่ารัก ไม่แปลกหรอกถ้าไผ่มันจะหวง”พี่ตวงชมอีก
“ยิ้มเข้าไปมึง ปากจะบานถึงกกหูแล้ว”มันแซวผมที่หน้าแดงหน่อยๆ
“ก็ดีกว่ามึงที่หน้าบานกามออก”ผมอดย้อนไม่ได้คันปากยิบๆ ก่อนจะยิ้มแหยๆ“ขอโทษครับที่พูดไม่เพราะ”ผมยกมือไหว้ขอโทษพี่ๆมัน ที่หัวเราะผมอยู่
“ไม่เป็นไร ไอ้ไผ่มันปากเสียแถมปากจัด ต้องเจออย่างนี้แหละ”พี่อ้อเข้าข้างผมครับ
“ไม่เสียธรรมดาเข้าขั้นหมาเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ สะใจวะ”พี่หลิวชอบใจ พอดีกับพวกเพื่อนๆมันขึ้นมาบนบ้านกันหมดเลยครับ
“ขำอะไรกันวะ”พี่หวายถามก่อนจะนั่งลงตามด้วยพี่เจย์ พี่บลู พี่พาย ที่เพิ่งเอาของไปเก็บที่บ้าน พี่วอร์ม พี่ออม พี่แกรนด์ ที่ยังไม่ได้กลับกินข้าวก่อนเดี๋ยวพี่อากิไปส่งเอง
“พี่กูเขาถูกใจน้องสะใภ้ที่ปากทันไอ้ไผ่ว่ะ”พี่หลิวบอกพี่หวาย พยักเพยิดไปทางพี่อ้อ
“โอ้ย อยู่โน่นมันยิ่งกว่านี้อีก ไอ้ไผ่กัดไปเท่าไรมันก็ตอกกลับเท่านั้น”พี่หวายบอกอย่างเป็นเรื่องปกติของสันดานผม ก่อนแกกับพี่เจย์จะแย่งกันเล่าทำให้วงสนทนาฮายิ่งขึ้น
“เออดีวะ เฮ้ย ไอ้บลูแล้วมึงมาขอไอ้พายด้วยเปล่าวะ”พี่หลิวหันไปแซวพี่บลูที่นั่งยิ้มข้างพี่พายที่ทำหน้าเหวอเพราะถูกแซว
“จะบ้าไงพี่หลิวพูดมาได้”พี่พายโวยใส่
“ขอสิพี่ มาทั้งทีต้องไม่เสียเที่ยว”พี่บลูออกตัวเองเลยครับ พี่พายอ้าปากจะด่า แต่โดนสกัดก่อน
“กูดีใจด้วย ที่มึงมีผัวสักที เอามันเถอะว่ะ”พี่อากิพูดทะลุอย่างไม่กระดากปากใดๆ
“ไอ้กิ มึงเงียบไปเลย กูยังไม่ได้”พี่พายหันไปพูดกับพี่อากิแต่ยังไม่ทันจบ
“เสียตัวเลย”พี่หวายชิงบอกก่อน ๆ จะโดนหมอนอิงปาใส่หัว
“เฮ้ย พอแล้วไปล้อน้องจนมันอาย”พี่อ้อร้องห้าม“ว่าแต่จริงเหรอวะยังไม่ได้กันอ่ะ อย่างนี้น้องกูก็เก่งกว่าสิ”ฮาเลยครับ พอพี่อ้อพูดจบ นอกจากพี่พายจะอายแล้ว พาผมติดร่างแหไปด้วยเลย แรงว่ะ
“พี่อ้ออ่ะ”พี่พายเรียกเสียงดังเลยครับ ก่อนจะแหย่กันไปมา พี่อ้อแกขอตัวพักผ่อนก่อนเดี๋ยวต้องไปงานเลี้ยงผู้ว่าต่อ พวกผมก็ลงมาตั้งวงข้างล่างเพื่อกินข้าวกัน มีลาบหมู ยำเห็ด ปลาเผาตัวโตพร้อมน้ำจิ้ม ไขต้มที่เป็นยางมะตูมกินกับน้ำพริกปลาร้าผักสด ต้มแซ่บ แหนมเนืองพร้อมเครื่องเคียงชุดใหญ่น่ากินมาก ขาดไม่ได้แกงอ่อมของอร่อย หุงทั้งข้าวเหนียวข้าวเจ้าเลือกเอาตามถนัด
“ตัวแค่นี้กินเก่งนี่หว่า”พี่แกรนด์ทักผมอย่างอึ้งๆ ที่เห็นผมกินข้าวจานที่สาม ผมยิ้มก่อนจะจ้วงต่อ
“กินปลาร้าเป็นด้วยโว้ย แซ่บบ่”พี่ออมถามผมที่กินน้ำพริกผักสดอย่างคล่อง
“แซ่บอีหลี”ผมก็ตอบกลับทันที เป็นภาษาบ้านมัน พากันขำครับ สักพักพี่อากิกับพี่พายตำตำซั่ว ตำแตง มากินต่อ พากันจ้วงจนอิ่ม
“โอ้ย แน่นเลยกู”พี่เจย์พูดพลางตบพุง
“ก็กูเห็นมึงยัดอย่างเดียวไม่มีพัก”พี่หวายแซวแก แต่ตัวแกเองก็ใช่ย่อยแทบจะนอนแล้วครับ
“สันหลังยาวจริงมึงกินแล้วนอน”พี่ออมด่าพี่หวายเหยียด ๆ ทำท่าอีเดียดด้วย
“ก็กูสูง สันหลังกูเลยยาว”พี่หวายเถียงแกหน้าตาเฉย มุกเดิมๆแกแหละ เล่นไม่เคยเบื่อสำหรับแกนะ พวกผมชินแล้ว
“งั้นไอ้ที่สูงๆกันก็สันหลังยาวหมดเลยเหรอวะ”พี่แกรนด์ถามลอยๆ
“แม่นแล้ว”พี่หวายตอบกลับ ก่อนจะแยกกันคนละเปลที่ผูกใต้บ้าน
“เป็นไงฝิ่น อยู่โน่นได้กินแบบนี้มั้ย”พี่อากิถามผม
“กิน พี่พายทำ”ผมบอกแก
“ไอ้พายมันพวกนางซินอยู่ก้นครัวตลอด”พี่ออมแซวพี่พาย
“นี่ไง ก็เลยเจอเจ้าชายอย่างบลู”พี่บลูเสนอหน้าทันที
“ถุย”
“แหวะ”
“ไอ้เหี้ย พูดมาได้ไม่อายปาก กูถามจริงเถอะมึงถามไอ้พายมันยังว่าเห็นมึงเป็นเจ้าชายหรือเปล่า”พี่หวายแขวะแก
“หน้าอย่างนี้ ถ้าเป็นกูก็ไปอย่าง”พี่เจย์เบะปากดูถูก แต่แบบเล่นๆมากกว่า
“กูด้วย ทั้งหล่อและรักสัตว์ โดยเฉพาะโคโยตี้ ถ้ามีเวลากูไปไถ่ชีวิตให้ประจำ”พี่วอร์มเอามั่ง หลังจากคุยเสร็จ แกโทรไปบอกที่บ้านว่ามาถึงแล้ว
“ถึงว่ามึงชอบล้วงตูดวัว”พี่หวายพูดเรียบๆ แต่หน้ากวนตีนมาก
“ถ้ามึงอยากกูก็ล้วงให้ได้นะ ไอ้หวาย”พี่วอร์มยักคิ้วใส่ แกพูดสั้นๆไม่มีเสียงแต่รู้ได้ว่าคือ ตีน ให้พี่วอร์มไป
“พูดไม่ดูหนังหน้าตัวเองเลยพวกมึง”พี่อากิพูดอย่างระอา หลังจากเถียงกันจบ
“มันเจ้าชายมั้ย ไอ้พาย”พี่ออมถามมั่ง มือก็มัดจุกให้พี่แกรนด์ไปด้วย ยิ่งดูยิ่งหล่อ
“กูบอกตามตรงเลยนะ กูแยกไม่ออกว่าเจ้าชายเป็นยังไง ถึงกูจะเขียนถูกก็เถอะ”พี่พายพูดแบบปลงมากเรียบๆแต่ได้ใจ
“ฟังดูดีแต่ฟังอีกทีด่ามึงเต็มๆวะ ไอ้บลู”พี่หวายพูดขำๆ
“ดีกว่ามึงที่นับวันจะหน้าเหมือนควายปากเหมือนหมาเข้าไปทุกที”พี่บลูแขวะกับไปบ้าง แกยกตีนให้ครับคงจะเมื่อยนิ้วที่ยกให้บ่อย
“แล้วฝิ่นล่ะ”พี่ออมหันไปถามผม
“แยกพันธ์หมาง่ายกว่าอีก”ผมตอบพี่ออมยิ้มๆ เพื่อนมันก็พากันหัวเราะ ตบมือชอบใจ
“เออว่ะ กูก็ว่างั้น”พี่ออมกับพี่แกรนด์พูดพร้อมกันอย่างเห็นด้วย
“ยังไงก็ผัวมึง”มันยักคิ้วใส่ผม ทำเอาเพื่อนมันโห่แซวเลย พากันนั่งคุยสักพัก ก็แยกย้ายกันไปตอนเย็นเจอกันที่ศาลาริมน้ำอยู่ไม่ไกลจากตัวบ้านนักติดริมฝั่งโขง มันพาผมไปไหว้พ่อแม่พี่หวายและพี่พาย ลุงกับป้าสองบ้านก็ใจดีคงเพราะพี่พายก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วด้วย แต่ก่อนก็มีคนพูดเหมือนกันแต่เจอแม่พี่พายด่าเข้าให้เลยพากันเงียบแกบอกไม่มีพ่อแม่ที่ไหนหรอกอย่างให้ลูกเบี่ยงเบนแต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับ ถ้าเราไม่ยอมรับลูกตัวเองแล้วใครจะมายอมรับ แกไม่คาดหวังอะไรขอให้ดูแลตัวเองได้ก็พอแล้วเวลาที่พวกแกจากไป พี่พายมีน้องสาวคนนึงชื่อทราย อยู่ ม.สาม หน้าตาคล้ายพี่พายแหละขี้อาย น่ารักแบบธรรมชาติ พี่หวายก็มีพี่ชายแต่งงานแยกบ้านไปแล้ว คุยกันอีกนิดก็ขอตัว ผมถ่ายรูปไว้เยอะเลยบ้านแถวนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นบ้านแบบอีสานดั้งเดิมแต่ก็มีดัดแปลงบ้างนิดหน่อย บ้านไอ้ไผ่เป็นบ้านเก่ามาตั้งแต่รุ่นทวดอายุเกือบร้อยปี ก็มีการซ่อมแซมดัดแปลงแต่ยังรักษารูปแบบคงเดิมไว้มากที่สุด บ้านมันหลังไม่ใหญ่แต่พื้นที่กว้างมากต้นไม้ ดอกไม้ รอบบ้านยังไม่รวมสวนหลังบ้านที่ปลูกผลไม้กินได้ไว้อีก ถึงบ้านได้มันตรงดิ่งเข้าห้องนอนทันที มันบอกถ้ากลับมาไม่ไปไหนมันก็อยู่ในห้องนี่แหละ
“สวัสดีแม่กูยัง”มันถามผมที่ทำหน้างงๆ หันซ้ายหันขวาก่อนจะวิ่งไปกอดมันทันที “เป็นบ้าไร”มันถามผมที่ทำหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะมองไปที่โต๊ะมีรูปถ่ายแม่มันยิ้มอย่างหวานเลยครับถ่ายเป็นครอบครัว
“แม่มึงตายแล้วไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าท่านกำลังยืนยิ้มให้กูอยู่น่ะ”ผมรีบพูดเลยครับมองไปรอบห้องอย่างระแวง มันยกยิ้มใส่เลย
“เออ แล้วไหว้ยัง”มันพูด ผมรีบยกมือทันทีเลย
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อฝิ่นมาเที่ยวเฉยๆไม่ได้มีเจตนาอะไร ถ้าแม่จะดุจะว่าก็ด่าไอ้นี่ที่เป็นลูกแม่แทนแล้วกันครับ”ผมพูดบอกท่านแต่อดจะแขวะมันไม่ได้ในตอนท้าย
“ยิ่งมึงพูดแบบนี้เขายิ่งจะมาหามึงนั่นแหละ”มันขู่ผมอีก ผมเงยหน้าทันที
“งั้นกูจะบอกให้พ่อกูมาช่วยพูดกับแม่มึงว่ากูเป็นเด็กดี และเตะมึงด้วยโทษฐานฟันกูไม่ขอเขาก่อน”ผมพูดแบบไม่ยอมแพ้ แต่มันคงจะกลัวมากถึงกลับหัวเราะออกมาทันที กูพูดอะไรผิด
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้กากฝิ่นพูดมาได้ไม่อายปาก ทำเป็นลืมว่ามึงอนุญาตกูเองนะ”มันหัวเราะใส่หน้าผม ก่อนจะตวัดตัวผมและถอยล้มไปบนเตียงกว้าง
“มึงอย่ามามั่ว กูพูดตอนไหนว่าให้ มึงนั่นแหละบังคับ มอมเหล้ากูด้วย ไอ้บ้าๆๆๆ”ผมขึ้นคร่อมมันทุบแม่งเลย หน้านี่แดงด้วยความอาย จะว่าไปก็ห้าสิบที่สมยอม
“เหรอ กูบังคับมึงแบบไหนวะถึงร้องเสียวทั้งคืน หึหึ”มันเลิกคิ้วพูดล้อผมอีก ผมก็ทุบอีกด้วยความเขิน มันก็จี้เอวผมจนหัวเราะลงไปนอนตัวงอกับที่นอน
“พอแล้ว ยอมแล้ว”ผมร้องบอกมัน อย่างเหนื่อยหอบเลย
“เห็นมั้ยแค่นี้มึงยังร้องยอมแล้วเลย”มันโน้มตัวมาทับก่อนจะพูดชิดริมฝีปาก ก้มลงจูบเบาๆ ก่อนจะเลาะเล็มให้จูบตอบซึ่งก็ได้ผลทุกครั้งผมเผยอปากให้ลิ้นมันเข้าไปดุนดันเกาะเกี่ยว เราจูบกันนานพอสมควร
“รักกูแล้วล่ะสิ มองซะ”ผมบอกมัน อย่างไม่รู้จะพูดอะไรที่จริงผมว่าความรู้สึกผมกับมันน่ะใช่แล้วล่ะ แต่เป็นบ้าอะไรไม่รู้ไม่ยอมพูดออกมาทั้งคู่เลย เก็บไว้ในใจมันดีกว่ามั้ง ไม่รู้สิ ผมก็มีความสุขดีนะตอนนี้คบกันไปเรื่อยๆ
“หลงตัวเองไม่มีใครเกิน”มันบีบจมูกผมที่ยักคิ้วแบบยอมรับ
“ก็ไม่มีใครมาหลงก็ต้องหลงตัวเองนี่แหละดีที่สุด”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ
“ใครจะหลงมึง ไอ้กาก หน้าตาก็งั้นๆ ยิ่งได้รู้เช่นเห็นชาตินี่ยิ่งแล้วใหญ่”มันว่าผม แสยะยิ้มใส่
“อย่างน้อยก็ไอ้คนที่ทับกูนี่แหละ”ผมพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่
“ชาติหน้าเถอะมึง”มันพูดเอานิ้วจิ้มหน้าผากผมด้วย
“มึงยังอยากเจอกูอีกเหรอ” ผมย้อนถามมันยิ้มๆแบบมีเลศนัยแฝงเอาไว้ลึกๆ ก่อนมันนึกได้ว่าเสียรู้ผมอีกดอก“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไหนบอกไม่หลงกูไง”ผมหัวเราะก๊ากเลย มันส่ายหน้าระอาก่อนจะรัดฟัดผมอย่างหมั่นเขี้ยวจูบผมจนหายใจไม่ทันต้องตอบกลับไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน วันนี้ผมมีความสุขมากอย่างไม่เคยสุขมาก่อน ตอนนี้ผมกับมันได้รับการยอมรับแล้ว ก็เหลือแต่ว่าเราสองคนจะพากันประคองไปได้ถึงไหน นี่แหละสำคัญที่สุดคือตัวเราเอง แต่ตอนนี้ผมขอกอบโกยความสุขเอาไว้ก่อนนะครับ เผื่อหมดอายุขัยไปเจอท่านยมถาม เจ้ามีอะไรติดตัวมาบ้างนอกจากความดีที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไร อย่างน้อย ผมก็บอกได้ว่า ความสุขครับ อิอิ
********************************************************************************************
ปล. ผิดหวังกันอีกแล้วล่ะสิไม่มีดราม่า หุหุ อยากจะเขียนเหมือนกันไม่ได้อยากให้มันเรียบง่ายไปนักกลัวคนอ่านจะเบื่อที่มันง่ายเกินไป แต่รู้ว่าตัวเองเขียนไม่เก่งกลัวออกมาไม่ประทับใจ เอาไว้ค่อยศึกษาไปเรื่อยๆ ก่อนถ้ายังได้เขียนอีก และมีคนให้กำลังใจ ทั้งเม้นท์ ทั้งอ่าน ติดตามกันอยู่อย่างนี้ไม่ต้องตลอดแต่ขอเรื่อยๆเน๊าะ จะพยายามพัฒนาการเขียนให้มากกว่านี้ ขอบคุณมากนะคะ เกือบลืมก๋วยเตี๋ยวเนื้อควายมีจริงๆ แต่ขอไม่บอกนะว่าที่ไหน
-
ลาบหมูนะคร้าบ ไม่ใช่ลาภหมู
ทั้งพี่ ทั้งเพื่อน ฮาสาดเหมือนกันหมดเลย
+
-
สนุกมากๆๆๆค่ะ อ่านไปยิ้มไป o13
-
คนเขียนขรา อย่าเข้าใจผิด เราไม่ผิดหวังเลยที่ไม่มีมาม่า
เราตามมาอ่านเรื่องนี้เพราะมีคนมาบอกว่าสนุกได้ โดยไม่ต้องมีสถาณการณ์สร้างเรื่อง
เลยมาอ่านได้อย่างสบายใจ เราคิดว่าคนอ่านอีกเป็นจำนวนมากนะที่เบื่อเรื่องที่แจกโชคกันเป็นประจำ
จนบางทีทำให้เลิกอ่านไปเลย
ถ้ามีมาม่ามาแจก อิคนอ่านคนนี้คงต้องจรลีจากไกล เพราะแพ้ภัยผงชูรส
ขอให้คนเขียนคงconceptไม่มีมาม่าสำหรับเรื่องนี้เถอะนะคะ
ถ้าอยากเขียนดรามา ก็เริ่มเรื่องใหม่ดีกว่า เพราะเรื่องนี้มันสนุกตรงเฮฮา ลั้นลา ปาจิงโก๊ะ และก็แอบหื่นด้วย อิคนอ่านช้อบชอบ
-
ไม่มีดราม่า ดีใจสุดๆ ฮ่าๆ
ถ้าในควาเป็นจริงมันมีแบบนี้ก็ดีน่ะสิ
-
ห้ามบอกอวสานเด้อ ฮับบ่ได้ อยากอ่านต่อไปโดนๆ
-
ไม่มีแจกโชคน่ะดีแล้ว
ชอบที่เป็นแบบนี้
อ่านแล้วสบายใจ
:กอด1: :L1:
-
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้ที่ไม่มีดราม่าเนี่ยแหละๆ ><
ปล. ลาบหมูนะ ไม่ใช่ลาภหมู
-
ไม่ต้องมีมาม่าแหละดีแล้ว
เท่าที่กินจากที่อื่น
ก็ตัวเหลืองตัวซีดจะตายอยู่แล้ว
เรื่องนี้เปลี่ยนมากิน ปลาเผาตัวโตพร้อมน้ำจิ้ม
ที่ดูแล้วน่าจะมีประโยชน์กว่ามาม่ามากเลย
ให้สนุกเฮฮาแบบนี้ไปตลอดเถอะนะ
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
แอบตามอ่านมาเรื่อยๆ ยังไม่ถึงตอนล่าสุดเลย กำลังพยายามไล่ตามอยู่ อิอิ
แต่มาอ่านคอมเม้นต์คนเขียนตอนล่าสุดที่กังวลเรื่องที่เรื่องนี้ไม่มีมาม่าแล้วคนอ่านจะเบื่อ
อยากจะบอกว่าเราอีกคนแหละที่ชอบในความที่มาม่าไม่เยอะของเรื่องนี้
ปล่อยไปตามธรรมชาติคนเขียนดีกว่า เราว่าเรื่องนี้สนุกมากกก สนุกโดยที่ไม่ต้องอาศัยมีมาม่ามากระชากอารมณ์อะไร
มีมาม่าเยอะหลายครั้งก็ทำเอาเราท้องอืด และเกิดระแวงที่จะอ่าน จนสุดท้ายเลิกอ่านไปก็มี มันขัดใจๆ
จุดที่ดึงดูดเราสำหรับเรื่องนี้ คือความเป็นธรรมชาติของตัวละคร การพูดจาโต้ตอบเผ็ดๆมันๆทั้งในหมู่เพื่อนฝูงทั้งระหว่างไผ่กับฝิ่น
เหตุการณ์ประจำวันที่มีความไม่ธรรมดาในความที่เหมือนจะเรียบง่าย ฯลฯ โห อยากบอกว่าไม่เบื่อเลยอ่ะ
-
พี่หลิวอย่งฮ อ่นล้วหยครียดลย
-
โล่งอกไปที
-
ไม่มีดร่าม่าก็ดีเเล้วคะ อิอิ
-
:กอด1:
-
น่ารักที่สุดเลย o13
ไม่ต้องมีดราม่าหรอกค่ะ เป็นแบบนี้ดีแล้ว
-
ฮากันได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ ชอบบบบบบ ขำตามตลอดเวลาแก๊งนี้เค้าเถียงกันด่ากัน
บางอันนี่แบบ คิดได้ไง คนเขียนสุดยอดมากค่าา ถูกใจ ขอยืมไปใช้ด่าเพื่อนบ้าง 555555
ไม่ต้องมีมาม่าก็ได้นะคะ เรากลับชอบที่มันเรื่อยๆแบบนี้ มันก็เป็นสเน่ห์ให้ติดตามอีกแบบหนึ่ง
-
ไม่นะเราไม่ชอบมาม่านะ
พวกมาม่าน้ำเน่าๆเข้าใจผิด
เบื่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
เราชอบเรื่องนี้ที่มันไม่งี่เง่านี่แหละ :L2:
-
:L1: :L1: :L1:
-
โอ๊ะ น้ำลายเหี่ยยยยยย
ดีนะไม่ยำมาม่า o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากกินแหนมเนือง น้องฝิ่นขากลับหิ้วแหนมเนืองชุดใหญ่ชุดนึงมาฝากนำเด้อ อิ อิ
พี่ๆน้องไผ่นี่เขาดูตรงๆ จริงใจ เฮฮาดีเนาะ แถมทุกคนดูจะเอ็นดูฝิ่นอนงค์สะใภ้เล็กของบ้านมากเลยแหละ
สมใจคนอ่านด้วยที่บ้านนี้เขาก็ไม่มีปัญหา ยอมรับความรักในแบบนี้ของน้องชายได้
-
แซ่บอีหลีอีหลอ กระเดี้ย กระด้อ เค้าพูดกันแบบนี้ใช่มั๊ย :pig4:
-
ดีแล้วที่ไม่ดราม่า ชอบมาก o13 พี่ไผ่น้องฝิ่นทันกันทุกเรื่องเลย
-
สนุกมากกกกก ชอบมากกกคะ
ที่บ้านทั้งสองคนยอมรับแล้ววว
น่ารักกันทั้งครอบครัว
กวนกันทุกคน
ไม่มีดราม่าถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐ 5555
-
ไม่ผิดหวังเลยค่ะ ชอบสบายๆ มีมุขตลกเรื่อยๆ
แต่วันไหนคนแต่งเฮี้ยน ดราม่าขึ้นมาก็ขอแค่กรุบกริบและก็จบในตอนน๊า
-
ไม่มีดราม่าก้อดีแล้วค่ะ.... o13
ชอบแบบนี้ น่ารักดี หวานๆๆ
-
ฝิ่นฮาตลอดดดดดดดดดด
-
แซวกันบ่อยๆ แบบนี้
เจย์กับหวายเค้ามีหวั่นไหวกันบ้างรึเปล่าน๊า :impress2:
-
ชะแวบ มาอ่านต่อหลังจากหายไปจากเล้ามาหลายวัน
หุหุๆ ปู่ยอมรับ พี่ๆ ไม่เป็นก้าง และฝิ่นกับไผ่ ก็รักกันแบบ แนวๆ เหมือนเดิม :laugh:
-
เมนูอาหารน่ากินอ่ะ ต้มแซ่บบบบบ~
พี่อ้อเป็นพี่ที่ดีมากจริงๆ
ดีใจที่พี่ไผ่กับน้องฝิ่นไม่มีดราม่า ^^
-
ดีใจค่ะที่ทุกอย่างราบรื่น อ่านแล้วชื่นใจ
ใครก็ไม่สำคัญเท่ากับคนในครอบครัว
ที่รักและเข้าใจในสิ่งที่เราทำและเราเป็น
ตัวละครหลายคนโชคดีเรื่องครอบครัว
และทุกคนก็ยังเฮฮาครื้นเครงเหมือนเคย
ตอนนี้มีซีนสวีทหวานเล็กๆด้วยล่ะ :-[
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรักน้องฝิ่นและพี่ไผ่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เพิ่งตามอ่านค่ะ แรกเรื่องอาจจะเฉื่อยๆไปบ้าง แต่ตอนหลังเริ่มน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆเลย ตอนนี้ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกก ขอเป็นเอฟซีคนแต่งด้วยน้า มาต่อเร็วน้าๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบแบบไม่มีดราม่านี่แหละค่ะ อิอิ
อ่านแล้วสบายใจดี
:กอด1:
-
ชอบตรงไม่มีมาม่าเนี่ยแหละ
-
พี่ไผ่นี่ปากแข็งตลอดดดดดดดด
-
รีบมาต่อเร็วนะๆๆๆๆๆ
:L2: :L2:
-
ตามอ่านทันแล้ววว *แอบตาลาย* หลงรักน้องฝิ่น+พี่ไผ่ไปอีกเท่าตัว ฮิฮิ
จะบอกว่าสิ่งที่ทำให้ชอบเรื่องนี้ก็คือมันไม่มีมาม่าเนี้ยแหละ เพราะงั้นอย่ามีเลยน้า บางทีชีวิตจริงเรามีเรื่องเครียดเยอะแล้วว ชอบเรื่องที่อ่านสบายๆแบบนี้ที่สุดเลยล่ะ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยก็ชอบที่สุดแล้วจ้า :)
รอติดตามต่อน้า
-
ตอนที่ 49
เมื่อตอนเย็นก่อนไปงานเลี้ยงพี่อ้อมาให้ผมไปช่วยเลือกชุดให้ ผมก็เลยช่วยแต่งหน้าทำผมให้ ไอ้ไผ่บอกแกเองแหละว่าผมทำได้ ดูแกจะถูกใจมากมีแต่คนชมว่าสวย พี่อ้อไม่ใช่ผู้หญิงสวยจัดแต่ดูสวยแบบเย็นตายิ่งเวลาแกยิ้มจะมีเสน่ห์มาก แกพูดกับผมตรงๆว่า ”ดูแลกันให้ดีความรักแบบนี้บางครั้งก็ไม่จีรังเท่าไรแม้แต่คู่หญิงชายก็ยังมีเลิกลาระหว่างที่อยู่ด้วยกันก็ให้ทำให้ดีที่สุดอย่าตั้งใจทำขอให้ทำจากใจ ชอบไม่ชอบอะไรก็บอกกันอย่าถอยหลังคนละก้าวให้เดินหน้าเผชิญปัญหาเพื่อแก้ไข”ผมไหว้แกกับตักดีใจที่ไม่รังเกียจตอนแรกผมกลัวมากคิดแบบอคติเลยว่าแกเรียกผมไปในห้องคงจะบอกให้ผมเลิกกับมันแน่ๆ แต่พอได้ฟังทำให้ผมสบายใจมากขึ้น ตอนนี้เรามานั่งกันที่ศาลาริมน้ำแล้วครับสวยมากๆผมถ่ายเกือบทุกซอกทุกมุมเลย หลังจากจัดการข้าวเย็น ก็ล้อมวงนั่งคุยกันไม่ใช่คุยอย่างเดียวหรอก ก็ตามสเต็บแหละครับ กำลังได้ที่กันเลย พี่ออมเปิดประเด็นเผา ไอ้ไผ่ก่อนเลยเป็นการต้อนรับที่มีแฟนและเป็นสิ่งที่ผมเพิ่งรู้ แกเล่าประมาณว่าตอนเด็กๆมันน่ารักมาก หน้าโคตรหวานเลยพอกับพี่พายนั่นแหละแต่มันสูง มีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาติดมัน ผมหันมองหน้ามันอย่างไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเมื่อมีรูปถ่ายสมัยเรียนเป็นหลักฐานเห็นๆ แสดดด หน้าหวานกว่ากูอีก ตอนแรกมันทำหน้าประมาณอย่านะมึง หันไปหาพี่หวายกับพี่พายที่บอกว่ากูคงช่วยอะไรไม่ได้หรอก
“ตอนนั้นมันโคตรน่ารัก มีอยู่ครั้งมันโดนเลือกให้ทำกิจกรรมอะไรของโรงเรียนนี่แหละ หน้าแม่งงอเป็นปลาตีนเลย พอกับไอ้หวาย แต่ไอ้ไผ่ดีหน่อยไม่ค่อยโวยวาย ไอ้หวายนี่โวยวายไม่พอเสือกไล่กระทืบหัวหน้าห้องอีก และหัวหน้ากับรองแม่งเป็นกระเทยทั้งคู่ มึงจำอีหยอยกับอีหวินได้มั้ยที่มันชอบสีพวกมึงไง นั่นแหละ แม่งอย่างฮา ร้องกรี๊ดกร๊าดหนีไอ้เหี้ยหวายที่ไล่เตะไม่พอจะจับมันแก้ผ้าอีก ไอ้วอร์มนี่แหละที่ช่วยมึง ส่วนไอ้ไผ่นั่งกระดิกตีนดูเฉยๆ เหี้ยมาก”พี่ออมเล่าแบบได้ฟิลลิ่งมากทำเอาฮาเลย ยิ่งได้พี่อากิ พี่วอร์ม พี่แกรนด์ ช่วยเสริมยิ่งฮากระจาย
“มึงจะวกมาหากูทำไมเนี่ยะ อีกอย่างมันไม่โวยแต่แม่งตามไปเตะตอนปิดงานโน่น อีสองตัวเสือกชอบอกชอบใจ บอกรุนแรงถึงใจดี พวกมึงไม่รู้หรอกเอาแต่ว่ากูอยู่ได้”พี่หวายพูดมั่งที่ทำภาพพจน์แกเสีย ไอ้ไผ่ยกยิ้มแบบภาพพจน์กูดี ทำเอาฮาเลยออกปากว่าไม่เคยรู้เลยถ้าพี่หวายไม่พูดให้ฟัง ส่วนผมก็ฟังอย่างตั้งใจมือก็พลิกเปิดรูปไปด้วย พี่พายน่ารักมากตัวเล็กสุดเลยอย่างกับตุ๊กตา พี่บลูมีแอบจิ๊กรูปครับเลยโดนจิกซะ ผมมองรูป มองหน้ามัน สลับไปมา จนมันเห็นเข้าเอามือผลักหัวแถบทิ่ม สาบานว่ามึงใช้มือ
“มองไรวะ”มันถามผมเสียงโคตรหาเรื่องเลย ผมยักไหล่
“เปล่า มองให้แน่ใจเฉยๆ”ผมบอกมันเฉยๆแต่หน้าคงกวนตีนมัน มันเลยหรี่ตาแบบไม่เชื่อ
“แน่ใจ”มันย้ำอีก
“เออ”ผมก็รับคำ มันยังไม่เลิก
“เฮ้ย มีไรก็พูดมาเถอะ”พี่เจย์เอ่ยมาด้วยความอยากรู้เป็นเรื่องปกติของแก ผมก็อมยิ้ม
“มึงมีไรปิดกูเปล่า”ผมถามมันนิ่งๆ ทุกคนเริ่มมองแล้วครับ
“ปิดเชี่ยไร”มันก็ถามผมกลับงงๆ
“ถ้ามึงอยากเปิดตัวแบบอีโมนิคกูไม่ว่านะ กูจะแนะนำที่มันไปทำให้”ผมพูดพร้อมกับตบไหล่มัน มันตบหัวผมทันทีที่พูดจบไม่แรงนัก พวกเพื่อนมันขำเลยก่อนจะบอกให้พวกที่เหลือฟังว่าอีโมนิคเป็นใคร ถึงได้ขำกัน
“เออๆๆ กูก็ว่างั้นแหละ ไอ้ไผ่ ฮ่าๆๆๆ”พี่ออมขำแบบดีดดิ้นเลย
“สัด โดนเข้าให้”พี่หวายเช็ดน้ำลายแทบไม่ทัน พอกับพี่บลูและพี่พาย
“กูว่ามึงน่าจะรู้นะว่ากูอยากเป็นแบบเพื่อนมึงหรือเปล่า หืม ไอ้ความจำสั้น”มันย้อนผมยิ้มๆ ทำเอาเงียบเลยกู ที่นี้กูเลยตกที่นั่งลำบากต้องนั่งเป็นนางอายให้เขาล้อเลียนจนได้
“จำไม่ได้ เพราะกูไม่อยากจำ”ผมก็แถเลี่ยงๆ แต่ไม่วายโดนโห่ ฝากไว้ก่อนเถอะ
“แต่มึงก็เปลี่ยนไปเยอะจริงๆวะ หน้าก็ดูคมเข้มขึ้น รู้งี้จีบมึงซะก็ดี”พี่ออมเอ่ยมาบ้าง พี่แกรนด์หันไปมองก่อนจะเคาะกะโหลกเข้าให้ แกไม่ได้หึงหรอกแต่หมั่นไส้ ถ้าผมเป็นดี้มีแฟนเป็นทอมเท่ห์ขนาดนี้ก็เอาวะ
“ไม่ทันแล้ววะ มึงเข้าชมรมดนตรีไทยไปเรียบร้อยแล้ว แต่มีอีกทาง”พี่วอร์มพูดออกมา
“ทางไหนวะ”พี่ออมถาม
“มึงต้องหาผัวให้ไอ้แกรนด์ซะ จะได้หลุดพ้น”พี่วอร์มพูดจบฮากันเลยครับ
“ไอ้วอร์ม ไอ้สัดแดกตีนแทนเหล้าเลยมึง”พี่แกรนด์ยกตีนจะถีบพี่วอร์มที่หลบไปข้างหลังพี่เจย์
“แต่มึงก็สูงขึ้นจริงๆนะ ตอนที่กลับมาจากอังกฤษใหม่ๆ เห็นได้ชัดเลย ไอ้พายได้มาแต่ความขาว ไอ้หวายก็สันหลังยาวตามความสูง”พี่อากิเอ่ยมาบ้างหลังจากชงเองดื่มเองโนแสตนด์อิน แกเพิ่งเลิกกับแฟนด้วยเห็นพี่ออมบอก แต่แกไม่เสียใจเท่าไรบอกว่าแกดีเกินไปผู้ชายเลยขอเลิก ก็ปล่อยให้มันไปหาคนชั่วๆซะจะได้ไม่ถ่วงชีวิตแกไว้
“ว่าแต่กู ไอ้พายมันจะเอาที่ไหนมาสูง นมก็ไม่กิน กีฬาก็ไม่เล่น แดดก็ไม่ยอมออก”พี่หวายหันไปแขวะพี่พายที่นั่งดูรูปอยู่
“ลามปามไอ้หวาย นมกูก็กิน กีฬากูก็เล่น ไม่ใช่มึงที่สูงเพราะกระเสือกกระสนแดกกระดูกเข้าไปต่อสันหลังให้ยาวขึ้น”พี่พายวางลงก่อนจะด่าพี่หวายเข้าให้
“แคลเซี่ยมโว้ยไม่ใช่กระดูก กูเห็นเล่นกระโดดเชือกอยู่อย่างเดียวไม่ถึงสิบครั้งลิ้นปลิ้นเลยมึง”พี่หวายก็ว่าต่อ
“กระโดดเชือกเนี่ยะนะ”พี่บลูหันไปถามพี่พาย
“เออ มึงจะทำไม”แกแว็ดใส่พี่บลู
“เปล่าจะบอกว่าเก่งจัง โดดได้ตั้งเกือบสิบครั้ง”พี่บลูรีบชมทันที
“กูเชื่อและความรักทำได้ทุกอย่าง ขนาดเปลี่ยนเหี้ยให้เชื่องได้”พี่เจย์พูดเหมือนประทับใจแต่ประโยคหลัง พี่บลูเหมือนอยากจะประทับตีนให้นะ ผมว่า
“เออว่ะ กูเห็นด้วย”พี่หวายตามเสียบอีกคน
“ผัวเมียเขาความคิดเดียวกันโว้ย ดูดิ”พี่บลูแสยะยิ้มพูดกลับมั่ง เลยพากันจิกใส่กันไม่เลิก สนุกดีครับ เห็นพวกแกคุยกันแบบนี้ดูต่างจากเวลาไม่คุยมาก คือถ้าอยู่นอกกลุ่มกับคนที่ไม่ค่อยรู้จักพวกแกจะเฉยๆ ถ้าคุ้นแล้วกวนไม่เลิก
“เฮ้ย ไอ้เต็มมันบอกให้ไปร้าน มันจะเลี้ยง”พี่อากิประกาศยุติเปลี่ยนเรื่องทันทีเลยครับ หลังตั้งสติได้ พี่เต็มเป็นเพื่อนอีกคนที่วันนี้ก็มาไม่ได้ติดงานที่ร้าน ไอ้ไผ่บอกว่าเพื่อนมันคนนี้ชอบทำกับข้าว แต่ตอนเรียนเกมากเรียนไม่จบแต่งงานมีลูกแล้ว พี่อากิบอกว่ามันขยัน เหล้า บุหรี่ เจ้าชู้ เลิกหมดเลยตั้งแต่มีลูกมีเมีย แต่เหมือนแกจะกรึ่มๆแล้วนะ พวกเพื่อนมันก็รับทราบ
“ไอ้กิ มึงเมาเปล่าวะ”พี่แกรนด์หันไปถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วงหรือแกล้งวะ
“ กูไม่เมา มึงคอยดู”พี่อากิรีบออกตัวอย่างมั่นใจเลย
“คอยดูหรือคอยลากวะ”ไอ้ไผ่สวนทันที มือมันตอนนี้โอบเอวผมแล้ว ฮาเลยครับ พี่อากิปรี๊ดทันที
“ฝิ่นเอาตีนตบปากมันให้พี่หน่อย โทษฐานหยาบคายมาก”แกหันมาพูดกับผมที่กำลังจะกระดกผมจ้องหน้ามัน ผมว่าพี่อากิตบเองดีกว่ามั้ยครับผมยังไม่อยากมีคดีเพิ่มแต่อดไม่ได้จริงๆ
“พอเหรอพี่แค่ตีนผมน่ะ”ผมตอบเอาใจแกหน่อย แกชอบมากฮาเลยครับ มันเลยตบหัวผมแต่ไม่แรงหรอก
“นั่นไง เมียมึงยังไม่เข้าข้างเลย”พี่อากิสะใจมาก พวกเพื่อนมันขำคิ๊กเลย
“กูเข้าหลัง”มันต่อให้อีก ฮากันหนัก แต่หน้ากูนี่สิ ผมเลยเหน็บพุงมัน ๆ ก็ปัดและจับเอาไว้
“กูว่ามึงประคองตัวเองก่อนดีกว่าวะตอนนี้”พี่ออมหันมาบอกพี่อากิอีกที
“กูก็ว่างั้นแหละ”พี่แกรนด์บอกอีกคน
“เฮ้ยแล้วพวกเราล่ะวะ”พี่วอร์มถามขึ้นมา
“เด็กๆโว้ยแค่นี้เอง”พี่หวายบอกก่อนจะกระดกเข้าปาก เพรียวๆเลย ตบตูดด้วยน้ำ
“กูยิ่งไม่มีทาง เพราะว่า หึหึ”พี่บลูแม่งทำหน้าหื่น
“เพราะมึงจะทำการเพราะพันธ์ไอ้พายเหรอวะ”พี่เจย์พูดออกมา ทำเอาฮาเลยครับ
“รู้ทันกูอีก ไอ้ส้นตีน”พี่บลูตบหัวพี่เจย์
“อ๋อ นี่มึงยังไม่เข็ดใช่มั้ยไอ้บลูคิดจะมอมเหล้าแล้วลักหลับกูเหรอ คืนนี้มึงไปนอนบ้านไอ้หวายเลยนะมึง หรือไม่ก็โน่นกับไอ้ตึ๊งหนืดใต้ถุนบ้านกูเลย”พี่พายไม่ด่าอย่างเดียวยกตีนถีบเข้าให้เกือบหงายหลังดีนะที่แกเกาะเสาไว้ได้ทัน
“ไปเชื่อไอ้เจย์มัน บลูก็แค่พูดให้เสียวเล่น ขำๆแค่นั้นเอง”พี่บลูรีบบอกเลยครับ
“ไอ้สัด หน้ามึงแม่งแสดงออกซะขนาดนั้น กามก็เริ่มบาน ใครเห็นก็รู้แล้ว เชื่อกูไอ้พาย”พี่เจย์แม่งการันตีเข้าไปอีก
“ไอ้เหี้ยเจย์ มึงนี่ไม่เคยจะเข้าข้างกูเลย กูขอให้มึงโดนไอ้หวายเข้าข้างหลังไปซะคืนนี้”พี่บลูด่าพร้อมแช่งเสร็จสรรพ
“อ้าว พวกมึงฟันดาบกันเองก็ไม่บอก”พี่วอร์มใส่เลยครับ
“จวยเหอะ”พร้อมกันเลยครับทั้งสองคน
“เห็นมั้ยด่ามันยังพร้อมกันเลย พวกมึงดู”พี่บลูได้ทีเอามั่ง ทำเอาฮากันเลยครับ ตอนนี้แกรอดจากตีนพี่พายแล้ว
“ไอ้สัดบลูถ้ามึงไม่หยุดพูดกูไม่ยกไอ้พายให้มึงแน่ จะไปแฉกับน้ากูให้หมดเลย”พี่หวายไม่ยอมแพ้เอาพ่อแม่พี่พายมาอ้าง
“กูก็จะบอกพ่อแม่มึงว่าพฤติกรรมมึงที่โน่นเป็นยังไงเหมือนกัน ดูสิเขาจะเชื่อมึงที่เป็นลูกหรือกูที่เป็นเพื่อนมึงกันแน่”พี่บลูขู่บ้างแต่ฟังแปลกๆ ชอบกล
“ไอ้บลูนั่นพ่อแม่กูนะโว้ย ที่มึงขู่น่ะ”พี่หวายย้ำให้แกคิด
“กูรู้ ไม่ได้โง่”พี่บลูก็ยืนยันคำเดิมหน้าตาเฉย ทำเอาฮาปนงงกันไปเลย
“มึงไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”ผมถามมันที่นั่งดูด้วยความรื่นรมย์มือก็เพลินกับก้นกูมาก มึงนี่มันหื่นจริงๆ แต่ก็พอกับกูที่เสี้ยนตามมึง อิอิ
“ปล่อยให้มันกัดกันไปเถอะ ถ้าไม่เลิกก็เอาน้ำสาดซะ”มันพูดเฉยๆ
“ไอ้นี่เขารอเสียบอย่างเดียว”พี่เจย์ว่ามัน ที่ยักคิ้วให้ ก่อนจะมองพี่บลูกับพี่หวายที่เถียงกันไปมา พี่พายเลยยันโครมทั้งคู่ จบ
“เป็นไร เงียบเชียว”เสียงคนข้างตัวดังขึ้นพร้อมกับถามอย่างแปลกใจ ที่เห็นผมเงียบไป
“เปล่า ไม่มีไรนึกถึงไอ้พวกนั้นที่ป่านนี้แม่งลัลล้ากันแล้ว”ผมบอกยิ้ม ๆ เห็นแล้วนึกถึงไอ้พวกนั้นที่อยู่กันก็ฮาอย่างนี้แหละ
“อยากไปกับเพื่อนเหรอ”เสียงมันถามผมนิ่งๆ แต่ชั่วแวบผมว่าเห็นมันทำหน้าเหมือนน้อยใจนะ ขอให้จริงเถอะจะได้ล้อมันมั่ง
“ขนาดบ้านกูยังไม่กลับเลย ต้องให้สื่ออะไรอีกเนี่ยะ หืม”ผมพูดย้อนเอามือก็บีบจมูกมัน ได้ยินเสียงคิกคัก หันไปก็เห็นพวกเพื่อนมันมองอย่างล้อๆ ยิ้มใส่เลย มันยักคิ้วรับส่วนผมยกเหล้ากินกลบเกลื่อนหน้าแดงๆแม่งเลย ก่อนจะหันไปทางต้นเสียง
“เฮ้ย อย่าเพิ่งโลกส่วนตัว พรุ่งนี้มีงานวัดประจำปีเขาจัดใหญ่นะปีนี้ มีอะไรให้ดูเยอะนะโว้ย”พี่ออมเอ่ยขึ้นมา
“จริงเหรออยากไปอ่ะ”ผมบอกอยากตื่นเต้น นานแล้วที่ไม่ได้ไป
“กูเห็นมึงอยากไปทั้งนั้นแหละ”มันว่าผม
“กูชอบนี่หว่า มึงไม่ไปกูไปกับพี่ๆเขาก็ได้ส่วนมึงก็นอนเฝ้าคอกไปเถอะ”ผมบอกมัน เพื่อนมันขำเลยครับ
“อยู่ดีไม่ว่าดี”พี่พายว่ามันขำๆ
“เดี๋ยวคืนนี้ได้ไปนอนคอกหรอกมึง”พี่อากิแซวมัน มันก็ยักไหล่
“มีกี่วันวะ”มันถามไม่เจาะจง แต่คนที่ตอบก็ไม่ใช่ใคร
“สี่วันนะถ้ากูจำไม่ผิด ใช่เปล่าวะ”พี่ออมหันไปถามพี่อากิ
“น่าจะใช่ เออๆๆ ใช่แล้ว”พี่สองคนก็พยักหน้าว่าถูกต้องแล้ว
“พวกมึงก็เหนื่อยแย่สิ”มันถามกับไปอีก ทำเอางง
“เหนื่อยอะไรวะ”พี่อากิสงสัย พอกับคนอื่นๆที่ทำหน้างง ผมก็เหมือนกัน
“ก็สองคนมึงต้องไปโชว์เมียงูกับผีกระสือไง”มันบอกกับให้หายสงสัย สองสาวอึ้งก่อนจะกรูมารุมตีมัน พวกเพื่อนมันวี๊ดวิ๊วชอบใจเลย
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ ตั้งแต่โอท็อบแล้วนะมึง ฝิ่นหลบดิ๊”พี่อากิสั่งผมรีบหลบให้เลยครับแต่มันดึงผมกันไว้ ผมก็อดหัวเราะไม่ได้ขนาดกั้นไว้แล้วนะ
“กวนตีนจริง ไอ้ห่า”พี่ออมครับ หน้าเริ่มกรึ่มแล้ว
“แล้วมีรถไต่ถังด้วยเปล่าวะ”มันถามอีก แต่ไม่มีใครตอบ แต่พี่อากิอีกนั่นแหละอดใจไม่ได้คันปากมากๆ
“มึงจะทำไมอีก”แกถามแบบรู้ชะตาเลยว่าไอ้นี่ถามต้องไม่ธรรมดา
“ไม่ทำไม ก็แค่จะบอกว่าระวังเวลาขึ้นไปดู”มันก็บอกแบบไม่มีพิรุธ
“มึงแน่ใจว่าห่วงพวกกู”พี่ออมพูดแบบไม่เชื่อเพราะเห็นมันยกยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
“ล้อมถังแน่นๆก็ดีเดี๋ยวถังแตกเพราะรับน้ำหนักมึงสองคนไม่ไหว”มันต่ออีกครับ ก่อนจะกระโดดลงจากแคร่หนีสรรพสิ่งที่ปาใส่มันผมอยากลงไปหัวเราะกับพื้นเลยแต่เกรงใจ คนอื่นๆปล่อยก๊ากเลยครับไม่คิดว่ามันอัดเข้าไปอีกดอก
“กูไม่อยากจะบอกว่าฝากไว้ก่อน เดี๋ยวแม่งก็พูดอะไรออกมาอีก สงสัยจะตีนเดียวไม่พออย่างเมียมึงบอกต้องเอาตีนกูสองคนถึงจะปิดได้”พี่อากิพูดยาวเลยแบบชีแค้นมากแต่ก็ยังไม่กล้าฝากกลัวมันจัดให้อีก มันไปยืนหัวเราะก่อนจะจุดบุหรี่สูบทำให้ พี่หวาย พี่เจย์ พี่บลู พี่วอร์มต้องลุกไปแจมด้วย พวกเราคุยกันต่ออีกจนตีอะไรไม่รู้แล้วเสียงเริ่มอ้อแอ้ อย่างที่คิดครับ พี่อากิสลบก่อน ตามติดๆมาด้วยพี่ออม พี่แกรนด์สติดีสุดพอขับรถพาเมียแกกับพี่กิกลับไปก่อน
“เฮ้ย ไหวเปล่าวะ”เสียงพี่เจย์ทักผมที่ยังนั่งอยู่ข้างพี่พายที่คอยดันพี่บลูไม่ให้มาใกล้
“มึนนิดหน่อย”ผมบอกแก
“คอแข็งเหมือนกันนี่หว่ากลัวเสียตัวเหรอวะ”พี่วอร์มแซวผม แกน่ารักดียิ้มเห็นเขี้ยวเลย ผมเกรียนๆ อีออย อีโมนิคเห็นต้องกรี๊ดแน่ๆ
“ไม่มีทาง”ผมส่ายหัวก่อนทำหน้ามั่นใจมาก
“เคยรอดเหรอ”มันว่าผมยิ้มๆ ส่วนมันไม่ค่อยเมาเท่าไร ถึงหน้าจะดูมึนๆแต่ตาเยิ้มใส่กูเชียว อนุโลมกูบ้างเถอะ
“กูว่าแล้วซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้วะ ว่าไอ้กิต้องไปก่อน ฮ่าๆๆๆ”พี่หวายตบมือชอบใจเลย แกแอบพนันกันว่าใครจะเมาก่อน
“จะถูกได้ไงมึงไม่เคยซื้อ ไอ้ห่า”พี่เจย์สวนกับ เลยตบกะโหลกเข้าให้
“แต่ถึงซื้อก็โดนแดกอยู่ดี”พี่บลูพูดเสียงอ้อแอ้เลยตอนนี้ ผมว่าอีกสักพัก แกก็คงจะฟุบแล้วล่ะ
“ไอ้ไผ่ไปนอนบ้านกูป่ะ”พี่หวายถามมัน
“มึงจะถามมันทำไม เป็นกูกูก็ต้องนอนบ้านตัวเองแถมนอนกับเมียด้วยเรื่องไรจะไปนอนบ้านมึง”พี่เจย์บอกแทนครับ
“แสนรู้จริงๆมึงนิ”ไอ้ไผ่เอามือลูบหัวพี่เจย์
“เชี่ยะ กูไม่ใช่ไอ้ติ๊งหนืดนะโว้ย”พี่เจย์ว่ามัน เป็นชื่อหมาบ้านพี่พายครับ เป็นสุนัขพันธ์ทางทั่วไป แต่มันแสนรู้มาก ขนาดมันเพิ่งเห็นผมมันยกขาหวัดดี เอาคางซบประจบเวลาให้อะไร โยนอะไรให้มันก็ไปคาบมาให้ น่ารักดี แต่มันเห็นไอ้ไผ่มันเมินหน้าหนี มันเลยด่าไอ้หน้าหมาใส่ไอ้ติ๊งหนืดไป เล่นเอากูงงแทนหมาเลย
“เฮ้ย กลับ”มันเดินมาเรียกผมสลึมสลือนั่งปรับสายตาและสติตัวเอง
“งั้นกูไปนอนบ้านมึงแทนนะไอ้ไผ่”พี่หวายพูดกับมัน ลิ้นแทบจะพันกันแล้ว
“บ้านมึงก็มี”มันก็ย้อนถามเสียงได้กวนตีนมาก
“เอ้า ไอ้นี่มึงจะหวงไปถึงไหน อยู่โน่นก็ไม่ค่อยจะค้างบ้านใคร จะไปค้างคอนโดมึงก็ไม่ให้ไป ยังไงวะ”พี่หวายโวยใส่มันยิ้มๆ
“กูไม่ได้หวงที่นอน ถ้ามึงไม่มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง”มันก็พูดกลับไปมั่งเหมือนรู้ทัน นั่นสิ พี่จะไปทำไม
“ให้กูคนไปนอนบ้านมึงนะ นะ”พี่หวายยังวอนโดนเตะต่อ พี่เจย์พยักหน้าขอไปด้วย
“มึงก็ไปนอนด้วยกันสิ ทำเป็นไม่เคย หึหึ”มันบอกใส่เพื่อนมันก่อนจะตบท้ายได้ฮามาก
“ไอ้ชั่ว”
“ไอ้จวย”
“ใหญ่”มันต่อให้และยิ้มรับเอามือกอดเอวผมให้ยืนตรงๆ กูจะเคารพธงชาติไม่ไหวแล้ว เพิ่งจะสำนึกว่ารับไปเยอะ พรุ่งนี้ต้องโยคะและดีท๊อกขับออกซะหน่อย ไม่ได้ๆๆ สุขภาพที่ดีต้องมาก่อน ว่าแต่มองหน้าผมทำไมครับพวกพี่ๆ
“กูว่ามึงอดว่ะ”พี่เจย์
“ดูแล้วแม่งหลับยาวแน่ สมน้ำหน้ามึง”พี่หวายทำหน้าใส่มัน
“ลักหลับสิจะไปยากอะไร”แว่วว่าลักหลับ เออ ได้ใจดี ไอ้บ้ามึงพูดซะขนาดนี้กูคงหลับลงหรอก
“เงี่ยนฉิบ”พี่บลูออกปากครับ โดนพี่พายตบปากเข้าให้เงียบกริบเลยทีนี้ก่อนจะหันมาทางพวกผม
“พวกมึงจะเถียงให้ได้อะไรวะ จะนอนไหนก็นอนๆๆไปเถอะ มันไม่ให้ไปก็เสนอหน้าจะไป”พี่พายคงทนไม่ไหวเอ่ยปากเลยครับ
“จะนอน”บอกมันไม่ดังนัก เสียงเริ่มงอแงแล้ว
“เออ”มันตอบรับผม
“โดนสะกดจิตสิมึง คริคริ”พี่เจย์บอกขำๆ
“มึงยังไม่บอกเลยว่าให้พวกกูไปเปล่า”พี่หวายยังเร้ารื๊อหรือไม่เลิก
“มึงจะไปก็ไป”มันบอกแบบตัดความรำคาญ ก่อนจะลากผมขึ้นซ้อนท้ายจักรยานผมเอามือกอดเอวหน้าซุกหลังมันทันที รูแมนทิคจริงๆ ขี่ไปดูดาวไปด้วย มันคงไม่แวะชำแระผมข้างทางหรอกมั้ง จะเปลี่ยนบรรยากาศไม่ว่า หลังกูห้ามเป็นรอย
“ฮ่าๆๆ ในที่สุดก็สำเร็จ ไปไอ้เจย์”พี่หวายบอกพี่เจย์ที่ยิ้มชอบใจ
“กู รอมานาน”พี่เจย์เอ่ยมั่ง พวกพี่เขารออะไรกันวะ
“งั้นกูไปด้วยนะ”พี่วอร์มหลังจากตั้งสติได้เอ่ยมาบ้าง ผมนึกว่าแกหลับไปแล้วนะเนี่ยะ
“เฮ้ย ไอ้ไผ่ ไอ้เหี้ย พวกกูจะไปยังไง ไอ้สัด ทำไมไม่เอารถยนต์มา มึงกลับมาเลย”พี่หวายคงนึกขึ้นได้ว่ามันเอารถอะไรมา ผมได้ยินเสียงแว่วๆตามหลัง ไอ้คนขี่หัวเราะดังลั่น แกมารถพี่พายครับ พี่พายหันไปด่าพวกแกว่าจะกลับไหม ไม่กลับจะออกรถทันที ที่จริงไม่ไกลหรอกครับแต่ที่เอารถมาก็เพราะต้องลากพวกขี้เมากลับไปด้วย
“เรื่องของพวกมึง”มันตะโกนกลับไปบ้างก่อนจะขี่เร็วขึ้น ผมก็อดหัวเราะตามไม่ได้ ที่จะได้กลับไปโดนลักหลับ เอ้ย นอนสักที
V
V
V
V
ต่อ
-
Part Pai
ผมยืนมองไอ้เด็กตัวขาวที่กำลังซ่อมรถตัดหญ้าให้ลุงเทียนอย่างตั้งอกตั้งใจ จนสตาร์ทได้ ลุงเทียนขอบอกขอบใจมันใหญ่ ดูมันมีความสุขสนุกสนาน ใส่เสื้อกล้ามลายๆ กางเกงขาสั้นสีแดงแปร๊ด ผมเห็นมันยิ้มก็ดีใจที่มันมีความสุข
“เฮ้ย”แม่งตีมาได้ กำลังคิดอะไรเพลินๆ ปากมันก็เคี้ยวสตอร์เบอรี่ที่เมื่อวานพี่ตวงซื้อมาให้ ยิ้มแป้นแล่นเลยมึง ป้าพิณเมียลุงเทียนก็ขำ ก่อนจะวางจานใส่มะม่วงพร้อมน้ำปลาหวานและน้ำหวานอีกสองแก้ว
“ขอแม่กูยัง”ผมแกล้งว่ามันโดยใช้มุกแม่เหมือนเดิม
“พ่อกูขอให้แล้ว”มันก็ตอบกวนตีนด้วยมุกพ่อมัน แถมยักคิ้วให้อีก“เออ ไม่ปลุกกูล่ะว่าป้านงค์มา”มันนึกได้หันมาโวยใส่ ก่อนจะหยิบมะม่วงใส่ปาก เมื่อเช้าป้านงค์แม่ไอ้หวายแวะเอาขนมมาให้ มันก็ฟาดเรียบ
“เอาตีนถีบยังไม่ลุกเลย”ผมว่ามันก่อนจะหยิบกินมั่ง แม่งเปรี้ยวฉิบนึกว่ามัน เลยไม่ได้จิ้มน้ำปลาหวาน แต่มันก็ไม่จิ้มกินหน้าตาเฉย ท้องเปล่าวะ หึหึ
“เวอร์แล้วคุณพงศธร”มันทำปากก่อนเรียกชื่อนักร้องที่ชื่อเล่นเหมือนผม
“ทะลึ่งและ กูพูดเรื่องจริง ป้านงค์กับพี่กูเดินเข้าไปเห็นมึงนอนกลิ้งมาปลายตีนยังขำเลย”ผมตบหัวมันก่อนจะเล่าให้มันฟัง
“จริงดิ ทำไมมึงทำกับกูแบบนี้ ไอ้บ้าเสียภาพพจน์กูหมด”มันตาโตก่อนจะโวยวาย
“มึงยังเหลืออีกเหรอ ตั้งแต่บ้านไอ้พายที่มึงละเมอจนหมดสภาพไปจนถึงนอนผ้าเช็ดตีนที่คอนโด กูว่าไม่น่าจะเหลือแล้วนะ”ผมก็ย้อนมันแบบเยาะๆ มันหน้าเหวอไปเลยที่โดนผมย้อนศรมันบ้าง
“เชอะ ยังไงกูก็หน้าตาดี”มันไม่รู้จะเถียงอะไรเอาเรื่องมันหน้าตาดีมาอ้าง
“ถุย”ผมทำเสียงกับท่าทางใส่หน้ามัน ก่อนมันจะลุกมาตีผม ๆ ก็ปัดมันขำๆ จนมันเหนื่อยไปเอง
“อิ่มยัง”ผมถามมันๆ ที่พยักหน้าก่อนจะพาเดินไปอีกทาง ผมกอดคอมันๆก็กอดเอวผมเดินมาจนถึงสวนกุหลาบที่มีบ้านหลังเล็กๆ ที่สร้างมาหลายปีแล้วแต่ยังดูใหม่ได้เพราะการดูแลรักษาเป็นอย่างดี รอบๆก็มีต้นไม้ดอกไม้ และมีน้ำพุเล็กๆ ตรงกลางสระมีปลาว่ายไปมา มันปล่อยเอวผมวิ่งไปดูทันที
“สวยจัง บ้านใครอ่ะ”มันอุทานอย่างชอบใจก่อนจะถาม ผมเดินไปเปิดประตูบ้าน มันเดินตามมาทันทีข้างในเป็นโล่งๆ มีรูปถ่ายประดับไว้ไม่มากนัก ผมเปิดหน้าต่างให้ลมเข้า มันเดินไปชะโงกดูตรงหลังบ้านเป็นคลองที่ขุดขึ้นเองเอาไว้ใช้ตอนหน้าแล้งน้ำยังใสอยู่
“มานี่”ผมกวักมือเรียกมันให้มานั่งตรงหว่างขาผมที่ตอนนี้นอนบนเตียงหวายมีเบาะไม่หนามากปูอยู่ มันก็ทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะนอนลงมาหัวมันอยู่ตรงอกจนได้กลิ่นหอมของเส้นผมสลวยของมัน
“ยังไม่บอกเลยว่าบ้านใคร”มันเงยหน้ามาถามผม มือนุ่มๆก็จิ้มแก้มผม
“บ้านกูเอง ทรัพย์สินกูมีแค่นี้แหละ”ผมบอกมันยิ้มๆ มันมองนิ่งๆ
“เรื่องของมึง แต่ห้ามให้กูอด”มันบอกผมก่อนจะเน้นมากๆเรื่องอย่าให้มันอดยาก
“ถ้ายังอยู่กับกูมึงก็เก็บผักเก็บหญ้ากินไปสิ”ผมบอกและบิดจมูกมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“จะไล่แล้วเหรอ ล่วงหน้าหน่อยสิ”มันบอกเสียงอ้อนๆ
“ล่วงหน้าเท่าไร”ผมก็แกล้งถามมันอีก
“สิบปีมั้ง”มันพูดอุบอิบ มองผมตาแป๋ว ยอมรับว่าตามันสวยจริงๆดูมีชีวิตชีวาดี
“นานจังวะ วันเดียวก็พอแล้ว”ผมก็แหย่มันกลับอีก มันถลึงตาใส่เอามือบิดหัวนมผมอีก เสียวนะโว้ย
“ตีนแหนะ ฝันไปเถอะกูไม่ยอมหรอกได้ไม่คุ้มเสียเลย กอบโกยอะไรก็ยังไม่ได้”มันด่าเน้นๆเลย งกจริงมึงได้ไปหลายดอกไม่พออีก
“กูก็เสียตัวให้มึงแล้วไง เจ๊ากัน”ผมก็พูดใส่มัน
“ไอ้บ้า กูเป็นฝ่ายโดนเสียบนะโว้ย”มันก็ย้อนผมอีก
“มึงไม่บอกนี่หว่าอยากเสียบกู เห็นไม่พูดอะไรก็ซั่มซะ แต่อย่างน้อยก็ได้ความเสียวนะ ไม่ดีเหรอ”ผมย้อนมันก่อนจะกระซิบในตอนท้าย
“พูดอะไรได้ล่ะ มึงตั้งหน้าตั้งตาซั่มกูอย่างเดียวเลย”มันแหวใส่ไม่ดังนักหน้าแดงแล้ว
“แล้วดีไหม”ผมก็ย้ำอีก
“อืม”เสียงหงุงหงิง
“ไม่ได้ยิน”ผมแหย่มันอีก
“เออ”เสียงมันดังเลยก่อนจะซบหน้ากัดแขนผมไม่แรงมาก
“เดี๋ยวโดนกัดมั่งหรอก”ผมบอกมันที่ตอนนี้เงียบไปแล้ว
“ฝิ่น”ผมเรียกมัน
“หืม”มันก็ตอบรับเอามือลูบหน้าอกผมไปด้วย
“ไปหาพ่อกัน”ผมบอกมัน
“แล้ว พ่อมึงไม่ว่าเหรอ ถ้ารู้ว่ากูเป็นใคร”มันถามผมเสียงแฝงไปด้วยความกังวล
“ไม่รู้สิ”ผมบอกมันก่อนจะพูดต่อ“ก็บอกรุ่นน้องมาเที่ยวบ้าน” มือก็ลูบหัวมันไปด้วย
“ก็ได้”มันตอบเบาๆ เสียงเหมือนน้อยใจ
“อยากให้กูบอกอะไรล่ะ”ผมถามมันอีก
“ก็บอกตามนั้นแหละ พ่อมึงเขาจะได้สบายใจ”มันพูดก่อนจะกอดผมแน่น
“จริงเหรอ”ผมทำเสียงแบบไม่เชื่อ
“อืม”มันตอบสั้นๆ“ว่าแต่ทำไมพ่อไม่อยู่บ้านล่ะ”มันถามต่ออย่างสงสัย ว่าทำไมตั้งแต่มันมาไม่เห็นพ่อเลย สงสัยเพิ่งนึกได้เลยถาม ไม่เอะใจมั่งไงวะว่าพ่อกูไปไหน
“เขาอยู่ไม่ได้”ผมบอกมัน
“ทำไม แล้วเขาไปอยู่ที่ไหนล่ะ”มันก็ถามอีก
“วัด พ่อกูเขาไปบวชตั้งแต่กูไปเรียนต่อแล้ว”ผมบอกมันอีก มันมองหน้าก่อนจะพยักหน้าไม่ถามต่อ
“ไม่ถามเหรอทำไมพ่อกูไปบวช”ผมถามมันต่อ มันส่ายหัว
“ไม่อยากรู้”ผมถามอีก มันเงยหน้ามอง
“ถ้าเต็มใจบอกก็จะฟัง”มันบอกผม นี่เป็นอีกข้อที่ผมชอบนอกจากความพยายามของมันแล้ว ตอนแรกๆเวลามันต้องการจะอยากรู้อะไรมันจะเซ้าซี้ให้ผมตอบทันทีเหมือนเด็กเอาแต่ใจตัวเอง พอผมไม่บอกมันก็จะงอนใส่ แต่อย่างที่บอกไอ้ฝิ่นมันงอนไม่นานหรอกเดี๋ยวก็หายและเริ่มเรียนรู้นิสัยผมไปเอง ผมชอบมันที่รู้จักปรับตัวไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้งอย่างเดียว ผิดกับผมที่รู้สึกหลังๆจะง็องแง็งใส่มัน กลับกันเลย
“แม่กูตายตอนกูอยู่ปอห้าได้มั้ง เป็นอุบัติเหตุรถชน พ่อกูเป็นคนขับ เขาทำใจไม่ได้ที่เป็นสาเหตุทำให้แม่ตายถึงใครจะบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุแต่พ่อก็ยังโทษตัวเองอยู่ดี ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องกอดแต่รูปกับโกศแม่ จนปู่กับย่าต้องเกลี้ยกล่อมเป็นเดือนๆกว่าพ่อจะยอมออกมาจากห้อง แต่ก็ไม่พูดอะไรกับใคร พี่สาวกูต้องทำทุกอย่างแทนพ่อเรียนไปด้วยดูแลกิจการที่เริ่มเติบโตไปด้วย และดูแลน้องอีกสองคนไม่เคยปริปากโดยมีลุงกับอาช่วยสอนให้ พ่อกูคงเห็นก็เลยคิดได้กลับมามีกำลังใจอีกครั้งเริ่มชีวิตใหม่จนเข้าที่เข้าทาง ก็ใช้เวลาหลายปีเหมือนกันพอกูจบม.สามก็ส่งไปเรียนที่อังกฤษพร้อมไอ้พายไอ้หวายเพราะอากูเขาเปิดร้านอาหารที่นั่น แกตั้งใจอยากให้เรียนจนจบมหาลัยที่โน่นแต่กูเป็นห่วงพ่อกับพี่อ้อที่อยู่ทางนี้เลยบอกขอแค่จบไฮสคูลพอปล่อยให้ไอ้หลิวเรียนต่อไปคนเดียว ช่วงนั้นกูก็เกไม่น้อยเหมือนกันผลาญเงินไม่ใช่น้อยพอๆกับไอ้หวาย อากูเลยจัดการขั้นเด็ดขาด พ่อกูไม่พูดอะไรแต่พี่สาวกูร้องไห้ เลยทำให้คิดได้มาหน่อย กูทำตัวดีขึ้น พ่อกูที่ยังนึกถึงแม่เสมอไม่เคยลืม ก็เลยตัดสินใจบวชอุทิศให้แม่ ตอนนั้นมีคนล้อกูด้วยนะหาว่าเป็นลูกคนบ้า แม่ก็ไม่มี กูนี่ต่อยกับเพื่อนแทบทุกวัน ไอ้หลิวก็ทำเหมือนกัน จนครูมาบอกพี่สาวนั่นแหละโดนตีทั้งคู่เลยไอ้หลิวโดนหนักหน่อยเพราะมันไม่ห้าม”ผมเล่าให้มันฟังดูเศร้าๆในตอนแรกแต่ยิ้มในตอนท้ายที่นึกถึงตัวเองที่ไล่ต่อยเพื่อนที่มาล้อ ไอ้ฝิ่นตาแดงน้ำตาไหล
“เฮ้ย ร้องทำไมวะ”ผมถามมัน
“กู ฮึก กูสงสารพ่อ พี่อ้อ พี่หลิว และก็มึง”มันบอกมือก็เช็ดน้ำตาไปด้วย
“มันนานมาแล้ว ตอนนี้พ่อและก็พวกกูสบายดีแล้ว แม่เขาก็ไปสบายแล้ว ถ้าไม่สบายแกคงกลับมาแล้วล่ะ”ผมช่วยเช็ดให้บอกมันขำๆ
“มันไม่ตลกนะมึง และเกิดท่านรับไม่ได้ล่ะ”มันบอกผมด้วยเสียงเป็นกังวลมาก
“แล้วจะทำไงล่ะ กูพามึงมาแล้วนิอีกอย่างพี่อ้อ ไอ้หลิวก็รู้แล้ว”ผมก็ถามมันกลับอีก
“เกิดท่านไล่กูล่ะ”มันพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เอาแล้วไงกูแค่พูดแหย่เล่นทำมันดราม่าซะได้
“ไล่ก็กลับ”ผมก็แหย่มันต่อทำหน้าไม่รู้สึกอะไรเป็นเรื่องปกติ
“ฮึก พูดง่ายจัง ไล่กูก็กลับอยู่แล้ว ฮึก แถมมึงก็ต้องเลิกกับกูด้วยใช่ไหมล่ะ”มันสะอึกสะอื้นเลยครับแต่ไม่ดังมากนัก
“เฮ้ย ร้องทำไมเนี่ยเรื่องยังไม่เกิดเลย เอาไว้ให้เกิดก่อนค่อยร้องเอาแบบเต็มที่เลยนะไม่ต้องกลั้น”ผมพูดกลั้นหัวเราะ มันทุบอกผม
“ไอ้เชี่ย กูไม่ไปแล้วพรุ่งนี้กูจะกลับกระบี่ไปหาปู่”มันด่าพร้อมกับบอกทำท่าจะลุก ผมรวบมันไว้ต่อมันก็ดิ้นผมก็รัดมัน
“ไอ้หนอนขี้แง เอะอะอะไรก็หาปู่ หาปู่ แล้วอย่างนี้จะไปเผชิญชะตากับกูได้ไง”ผมว่ามันมือก็เช็ดน้ำตาไปป้ายปากมัน ๆ เลยกัดนิ้วผม
“ก็มึงไม่ให้ความมั่นใจอะไรกับกูสักอย่างทำเป็นเรื่องตลกไปหมด พอกูบอกอย่างนี้มึงก็แถไปอย่างอื่น ไอ้บ้า”มันด่าผมที่ตอนนี้หัวเราะแล้วขำหน้ามันที่เลอะไปหมด ซ๊กม๊กจริงๆ
“กูแหย่เล่น เอาหลานเขามาแล้วก็ต้องดูแลให้ดี ไม่งั้นปู่มึงได้ส่งคนมาฆ่ากูตายแน่ที่ทำหลานเขาเสียน้ำตาแถมเสียตัวด้วย”ผมบอกให้มันคลายกังวล มันเหมือนจะอมยิ้มแต่ยังแก็กอยู่
“ไอ้บ้า ไม่ต้องมาพูดเลย”มันว่าผมก่อนจะซบหน้าลงที่เดิม
“หึหึ มึงคิดมากไม่เข้าเรื่อง อย่าลืมสิพ่อกูเขาเป็นพระ ไม่ยุ่งเรื่องทางโลกแล้ว และกูก็โกหกท่านไม่ได้ด้วย จะไปไหม”ผมถามมันอีกครั้ง เอามือเกลี่ยผมมันทัดหู
“อืม”มันตอบรับ ทำเอาผมอมยิ้มก่อนจะกอดมันแน่นขึ้น มันเบียดไถตัวเองจนหน้าเสมอหน้าผม ก้มจุ๊บปากผมก่อนจะบดเบียดให้ผมจูบตอบมัน ผมกดท้ายทอยให้มันเข้าชิดอีกจูบตอบมันทั้งเร่าร้อน ทั้งเลาะเล็ม มือผมก็ลูบไปที่หลังก่อนจะลงไปบีบบั้นท้ายกลมกลึงที่น่าจับทุกครั้งโดยเฉพาะเวลาไม่ใส่อะไรเลยยิ่งดีมาก ผิวมันเนียนนุ่มไปหมดจับทีไรก็กลัวจะช้ำแต่อดไม่ได้ที่จะฟัดมันแรงๆ
“อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ กูอยากไปดูพญานาคก่อน”มันบอกผมอีกเสียงอ้อนๆ ผมอดหัวเราะไม่ได้ จะมาดูอะไรตอนนี้มีที่ไหนล่ะแต่อยากกวนมันต่อ
“กล่องไม้ขีดไงไม่ดูเข้าไปล่ะ”ผมแหย่มัน มันเลยกัดปากผมก่อนจะไล่เข้าไปกัดลิ้นควานไปทั่วก่อนจะยั่วให้ผมจูบตอบมัน
“พอก่อนเดี๋ยวไม่ได้ไปงานวัด หึหึ”ผมผละออกบอกมัน ก่อนจะจุ๊บปากอย่างเอ็นดู
“ไม่ไปก็ได้ ถ้าอยาก”มันพูดอย่างเอาใจสีหน้าอายๆ
“เอาไว้กลับมาก่อน จะไม่ให้ลุกไปไหนเลย”ผมพูดกระซิบข้างหูมัน ก่อนมันจะกอดผมเอาจมูกซุกไซ้ไปมา จนผมอดทำตอบมันไม่ได้
“ให้มันจริงเถอะ เมื่อคืนเมาผงกหัวยังไม่ขึ้นเลย”มันพูดยั่วผมยิ้มๆ เมื่อคืนผมก็กะจะฟันมันแหละ แต่พอถึงที่นอนง่วงฉิบหาย เลยต้องปล่อยมันไปก่อน อีกอย่างมันก็หลับก่อนผมด้วย ผมเป็นคนแบกมันเข้านอนเองแหละ
“ทำเป็นท้า ไม่เข็ดนี่หว่า คืนนี้ได้ผงกทั้งคืนแน่อย่ามาร้องว่าพอแล้วกัน หึหึ”ผมแสยะยิ้มบอกมัน
“ถ้าเข็ดแล้วจะท้าเหรอตาลุง คริคริ”มันพูดล้อผมหัวเราะคิกคัก เอามือลูบอกขึ้นลงด้วย ชะตาขาดจริงเลยมึง ยั่วอยู่ได้
“เหรอ เดี๋ยวได้รู้ว่าฤทธิ์ลุงเป็นไง หึหึ”ผมเลิกคิ้วใส่มันก่อนจะจี๋เอวทำเอามันหัวเราะตัวขดตัวงอจนมันบอกพอแล้วนั่นแหละ ถึงได้ปล่อยไม่งั้นมันได้ตายแน่ มันนอนหอบหายใจก่อนจะกอดผม ไม่รู้มันพึมพำพูดอะไรก่อนจะหลับตาลงทำให้ผมอดเคลิ้มหลับตามมันไม่ได้ เอาแรงไว้คืนนี้ ไปเที่ยวงานวัดครับ ไอ้เรื่องนั้นผมยังไม่ได้คิด จริงๆนะ เชื่อผมเถอะ
**********************************************************************************************
ปล. ฮ่าๆๆๆๆ หลังจากอ่านเม้นท์เกือบจะหนึ่งหมื่น(ตรงไหนวะ)ก็สรุปได้ว่า ไม่มีมาม่าหรอกจ๊ะ แค่กลัวจะเบื่อ แต่ตอนนี้คนเขียนเบื่อที่สุดเลยคือ เคลียร์งานนี่แหละเยอะไปไหนวะ แต่ได้กำลังใจจากคนเม้นท์คนอ่านก็ปลื้มมีแรงกระเสือกกระสนเขียนต่อ ขอบคุณหลายๆๆๆๆๆๆ อุ้ย ขอบคุณที่เตือนคำผิดด้วยคะ คุณ iforgive & คุณ Praradoxx ถ้าใครเห็นช่วยบอกด้วยคะ แก้ให้แล้วคะ ไปแล้วววววว
-
น่ารักตลอด หุหุ
ชอบจังไม่มีมาม่าเนี่ย
-
ไม่มาม่าแต่นั่งอ่านไปเรื่อยๆ
ตอนแรกยังหัวเราะอยู่เลย
หลังๆน้ำตาเริ่มไหล
แล้วก็กลับมาหัวเราะอีก
พี่สาวนั่งทำงานอยู่ใกล้ๆ
ยังทักเลยว่าสติดีอยู่รึเปล่า
:sad4: เค้าไม่ได้บ้าน่าาาาาาาาาาาาาาา
-
อ๊ายยย อ่านไปยิ้มไปอะ ชอบรักกันแบบครอบครัวรับรู้แล้วนะ
น่ารักทั้งไผ่ทั้งฝิ่นเลย อ่านแล้วปลื้มฝิ่นมากขึ้น 3 เท่าเลยอะตอนนี้
ไม่มีดราม่า แต่เรื่องก็ดำเนินได้ดีคะ ชอบๆคะ
ฃอ่านเพลินอ่านดี อยากอ่านอีก 555 :-[
-
ไม่มีดราม่า ไม่เบื่อจ้า
แต่ที่เบื่อ ก็คือเรื่องที่มีดราม่าอ่ะ
อ่านเพื่อคลายเครียด ไม่ใช่อ่านเพื่อที่จะเครียด
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
ปล. ON DRAMA
-
กรี๊ดๆๆ วี้ดวิ้ว รอคืนนี้อย่างใจจดใจจ่อ
ไม่ใช่อะไร อยากรู้ว่างานวัดมีอะไรบ้าง :z1:
-
คู่นี้น่ารักกันจริงน่ารักกันจัง o13
ปล.ไม่เบื่อค่ะ ชอบๆ อ่านแล้วไม่เครียด แถมฮ่าด้วย :-[
-
กอดคนเขียนแน่น :กอด1:
น่ารักมากมายไม่มีมาม่ามาแจก
เลิฟเลิฟนู๋ฝินกะพี่ไผ่ :L1:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ ไปเที่ยวงานวัดคงสนุก รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
สำหรับคนเขียนก็สู้ๆเรื่องงานนะคะ :กอด1:
-
ทั้งฝิ่นทั้งไผ่ ดูแล้วเริ่มผูกพันกันมากจนแยกจากกันลำบากแล้ว
ในงานวัดจะมีใครมาจีบฝิ่นบ้างมั้ยหนอ
-
น่ารักปนเสื่อมกันไป555
แต่คู่เจย์หวายนี่มันชวนคิดจริงๆนะ
-
ชอบเวลาที่ฝิ่นอ้อนพี่ไผ่ แล้วพูดว่า "พี่ไผ่ น้องหิวข้าว"
น้ิองฝิ่นน่ารักที่สุด :impress3:
-
นึกว่าพ่อพี่ไผ่มีเมียใหม่ หรือเสียไปแล้วซะอีก(เห็นพี่ไม่พูดถึง)
พอรู้เรื่องครอบครัว เศร้ามาก
หลวงพ่อท่านไม่ว่าหรอก(มั้ง) ท่านตัดทางโลกแล้ว 555++
ตอนหน้าพี่ไผ่จะพาน้องเที่ยวงานวัด อย่าลืมปาโป่งนะ
เอาตุ๊กตาควายตัวใหญ่ๆเลย คิคิ
-
น่ารักมากอ่านเพลินเลยทั้งๆที่ยาวเเต่รู้สึกเหมือนสั้น คิกคิก
-
อยากเห็นพี่ไผ่ตอนเด็กๆจัง :-[
ชอบแบบนี้แหละค่ะ ไปเรื่อยๆ
นานๆก็ให้น้องฝิ่นปะทะคารมกับชะนีร้ายๆบ้างแก้เซ็ง ฮ่าๆๆๆๆ
:laugh:
-
แสดงความรัก(?)กันตล๊อดๆ
-
น่ารักจริงๆเลยน้า
-
สั้นๆเลย หวานนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ชอบมากมายยยคร่า ไม่มีดราม่า :-[
-
สนุกทุกตอนอะเรื่องนี้
ถ้าพี่ไผ่ไม่หื่นนี่ไม่ใช่ตัวจริงนะ
รักผองเพื่อนพี่ไผ่กับน้องด้วย
แอบลุ้นให้พี่เจย์พี่หวายคู่กันนะ :L1:
-
น่ารักมากขึ้นเรื่อยๆเลย คู่นี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กำลังสงสัยตัวเองว่าไปอยู่ที่ไหนมา
ถึงเพิ่งมาเจอเรื่องนี้ในตอนที่49
อยากบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกกก
ก๊วนเพื่อนไผ่เพื่อนฝิ่นนี่มันฮายกแก๊งค์เลย
แต่ชอบคู่พระนายสุดแล้ว
ฝิ่นปากดีมาก ไผ่ก้ปากเสียแถมกวนตีนอีก
ชอบบบบบบบบ ยิ่งไม่มีดราม่ายิ่งชอบมากไปอีก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
รอตอนต่อไปและ+1ให้ค่ะ
-
ฝิ่นเวอร์ชั่นอ้อนก็น่ารักน่า..ใคร่เนอะ เวอร์ชั่นต่อปากต่อคำกับฝิ่นก็น่ารักน่าฟัด
-
:o8: หวานละมุน รักละมัยจริงๆ นู๋ฝิ่นกะไอ้ไผ่. :laugh:
เจ๊ว่าไม่ต้องไปก็ได้นะงานวัด นะ ถ้าทาง :laugh:
P.S. ชวิตเทอช่าง ดราม่าดีแท้ไผ่ พงศธร
-
สนุกมาก ๆเลย พี่ไผ่ น้องฝิ่น น่าร๊าก :กอด1:
-
น่รักกันจริงๆ
-
o13 :-[
-
ไม่รู้ว่าบรรยากาศพาไปหรืออย่างไร
ทั้งน้องฝิ่นและพี่ไผ่หว๊านหวาน :o8:
ได้รับรู้เรื่องราวของพี่ไผ่มากขึ้นด้วย
เปิดตัวและเปิดใจในคราวเดียวเลย
แถมยังจะได้พบกับคุณพ่อพี่ไผ่อีกด้วย
รักออกขนาดนี้พี่ไผ่ไม่กล้าทิ้งหรอก :-[
ตอนหน้าตามไปเที่ยวงานวัด :z10:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดให้น้องฝิ่น อ้อนได้น่ารักมากๆ
-
ครอบครัวน้องผ่านฉลุย
เหลือครอบครัวพี่ไผ่แล้วแหละ
ก็คงจะราบรื่นเหมือนกันล่ะน้า
-
เหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ
-
+1เป็นครอบครัวที่เข้าใจกันดี เพื่อนๆพี่ไผ่ก็น่ารัก
-
เพิ่งตามอ่านทันค่ะ... :mc4:
ยิ่งอ่านยิ่งติดนะเรื่องนี้ พระเอกหล่อเถื่อนจริงใจได้ใจจริง ๆ บทจะหวานนี่มาเต็ม แบบม้วนๆๆ ตามน้องฝิ่นไปเลยทีเดียว
ส่วนน้องฝิ่นนี่เรียกว่านายเอกในดวงใจเช่นกัน ก็เธอสวย เธอน่ารัก เธอตรงไปตรงมา และเธอรักเดียวใจเดียว
ชอบคู่ที่แบบรักเดียวใจเดียวแบบนี้อ่ะ ยังไงก็ความสุข ถึงมีเห็บเหาเข้ามากวนบ้างแต่ก็ผ่านไปได้ ก็ทั้งไผ่ทั้งฝิ่นรักกันมาก
แถมไม่มีหวั่นไหวซักนิด...แล้วก็ชอบที่สองคนทำตัวแบบธรรมดาทั้งที่บ้านสองคนเป็นคนมีตังค์อ่ะ ไม่อวดร่ำอวดรวย
เพื่อนทั้งแก๊งค์นี่อย่างฮา อย่าได้รวมตัว ทั้งแก๊งค์ทางน้องฝิ่น...โอ๊ย สวยแรงได้ใจกันทุกคน เมาท์ใครแต่ละทีไฟนี่แล่บแปล๊บๆ
รักกันมากด้วย ที่สุดอ่ะ ส่วนแก็งค์ทางไผ่ก็เพื่อนแท้เพื่อนตาย ขาดกันไม่ได้จริง ๆ แม้คุยกันแต่ละทีจะออกไปแนวหื่น 555
บลู พาย คู่รอง น่ารักน่าลุ้น น้องพายใจแข็งและเป็นตัวของตัวเองดี ชอบมากค่ะ ดีใจที่ตกลงคบกันได้
ปล่อยชะนีกวนใจมาตั้งนานเนอะ ๆๆๆ เมื่อไรน้องพายจะยอมบลูล่ะ คนอ่านลุ้นอยู่นะ...ถ้าได้กันจริงเพื่อนล้อยันลูกบวชแน่
เจย์ กับ หวาย อยากให้ได้กันจริง ๆ โคตรคู่หูคู่ฮา ขาดกันไม่ได้อ่ะคู่นี้ ฮาตอนเพื่อนล้อทั้งสองคนมาก...
สรุปว่าเป็นนิยายที่โหดมันฮามากค่ะ ผู้แต่งมีแต่งเรื่องอื่นอีกป่ะคะเนี่ย อยากตามไปอ่าน
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่า
-
ตอนที่ 50
ตอนนี้อยู่ที่งานวัดกันแล้วครับ หลังจากไปไหว้พระในอุโบสถและก็ทำบุญตามซุ้มต่างๆ เสียงผู้คนคุยกันจ้อกแจ้กปนกับเสียงดนตรี ที่มีทั้งลำซิ่ง หมอลำ ลูกทุ่ง สตริง ลิเก รวมไปถึงร้านขายของเสียงเชิญชวน ปวดประสาทหูเลยผม ก่อนจะมาพี่อ้อกับไอ้หลิวพาเมียไปกราบพระแต่หัวค่ำแล้ว บอกให้ระวังตัวอย่าไปมีเรื่องมีราวอะไรกับใคร ให้ใจเย็นกันไว้ยังไงก็งานบุญ พวกผมก็รับปากแต่ในใจก็ภาวนาอย่าให้ใครมากวนตีนใส่เลยไม่อยากเสียคำพูดกับพี่สาว ระหว่างทางก็เดินคุยกันมาตลอด ไอ้ออม กับ ไอ้อากิ ที่วันนี้พวกมันแต่งตัวสวยเชียวจนพวกผมอดแซวไม่ได้ ว่ามาเที่ยวงานวัดนะโว้ยไม่ใช่มาดูตัว พวกมันด่ากราดเรียงลำดับเลย ก่อนไอ้ออมจะดึงไอ้แกรนด์ให้เข้าไปดูเมียงูกับผีกระสือ ทำให้ไอ้อากิฉุดไอ้พายและเมียผมเข้าไปด้วย ไอ้ฝิ่นจะไม่เข้าเพราะเคยเห็นแล้วแต่โดนแรงไอ้อากิฉุดเข้าไปเลยต้องตามเลย พวกผมรออยู่ข้างนอก ซื้อสายไหมกินกันสักพักไอ้กลุ่มนั้นพากันออกมาแล้ว ไอ้แกรนด์หัวเราะนำมาก่อนเลย ตามด้วยไอ้พาย ไอ้ออม ไอ้ฝิ่น ไอ้อากิ ที่ทำหน้าแบบบอกไม่ถูกว่ากลัวหรือยังไง ไอ้พายจับแขนไอ้ฝิ่นที่ทำหน้ากลั้นขำอยู่ข้างๆ
“ไม่มีอะไรตอนแรกก็ดูกันดีๆ นี่ ไอ้ออมกับไอ้กิอยากเห็นใกล้ๆเอาหน้าไปจ่อแบบใกล้มาก พอจังหวะโผล่มาร้องซะซุ้มแทบแตก ถอยไปชนไอ้พายนั่งจ้ำเบ้ากับพื้น ส่วนไอ้กิ คริคริ กระโดดไปขี่เอวเมียมึงเข้าให้เกือบหงายดีนะตั้งตัวทัน แม่งอย่างฮาเลย”ไอ้แกรนด์เล่าจบพวกผมก็ขำ ยิ่งไอ้สามตัวนั้นทั้งหัวเราะทั้งล้อเลียน ไอ้อากินี่อายมากไล่ตีไอ้สามคนนั้น ผมหันไปมองหน้าไอ้ตัวบางที่แย่งขนมผมกินมันสบตาก่อนจะหันไปทางอื่น
“เอวไม่หักเหรอ”ผมถามมันเบาๆ
“ไม่รู้ รู้แต่นิ่มดีวะ”มันบอกยิ้มๆ ผมเขกหัวมัน
“มึงเป็นเกย์แน่เปล่าวะ”ผมพูดเสียงระอาหน่อยๆ มันไม่ตอบยักคิ้วให้ หลังจากแหย่ปนเยาะนิดหน่อยก็เดินมาจนถึงซุ้มปาเป้า โดยมีตุ๊กตาเป็นของรางวัลล่อใจ เลยวัดฝีมือกันซะหน่อย ได้บ้างไม่ได้บ้าง ไอ้พายยังแม่นเหมือนเดิม ไอ้ออมกับ ไอ้แกรนด์ พลาดไปนิดหน่อย พากันจิ๊ปากก่อนจะเอาใหม่ ไอ้อากิก็ใช่ย่อยได้ตุ๊กตากันมาคนละสองตัว ส่วนไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไอ้บลู ไอ้วอร์ม ยิงปืนที่เป็นเป้านิ่งอยู่
“มึงไม่ปาเหรอ”ผมถามไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้ กินไอ้ติมแท่งสีแดงเสียบไม้ที่เป็นถังเขย่าๆ จนปากมันแดงเข้าไปอีก
“ไม่อ่ะ”มันตอบพลางส่ายหน้า ก่อนจะเลียแล้วก็ดูดแถมอมเข้าไปอีก กูอยากกลับบ้านพามึงไปกินไอติม
“ปาไม่เป็นน่ะสิ”ผมแกล้งว่ามัน มันยักไหล่ไม่จี้เส้นตาม ผิดแผนกูมากเลย
“มันไม่มีตุ๊กตาควายกูเลยไม่อยากปา”มันบอกเหตุผล ก่อนจะเดินไปซุ้มยิงปืน มึงพูดจริงหรือหลอกด่ากูวะก่อนจะเดินตามมัน ที่ตอนนี้กำลังล้อไอ้หวายกันยกใหญ่ ไอ้เจย์เล่าที่มาฉายามัน
“ไอ้หวายอ่อนด๋อย ฮ่าๆๆๆ”เสียงไอ้ออม กับไอ้แกรนด์
“สมชื่อจริงวะ”ไอ้อากิเยาะตามมาติดๆ
“กูซ้อมโว้ย นี่เดี๋ยวมึงดูของจริง”ไอ้คนโดนล้อมันก็ยังไม่ยอม
“โอ้โห ไอ้หวายสามรอบนี่เรียกซ้อมเหรอ ที่บ้านกูเขาเรียกซ้ำซ้อนว่ะ”เสียงไอ้บลูพูดขำๆ แต่ยักคิ้วใส่ได้กวนมาก
“แต่แถวบ้านกูเขาเรียกซ้อม มึงจะทำไม”ไอ้หวายยอมรับแบบกวนตีนมาก ก่อนจะเสียตังค์เอาใหม่ ขนาดเด็กที่ซุ้มยังขำเลย
“เอาจริงเหรอวะ”ผมถามมัน
“ทำไม มึงไม่เชื่อกูเหรอ”มันหันมาถามผม
“เปล่า แต่กูกลัวมึงซ้อมหลายรอบว่ะ”ผมพูดกับมันยิ้มๆ มันหันมาส่งปืนให้ผม
“กูไม่โชว์ก็ได้ เห็นแก่มึงนะ เอ้า มึงเอาไปรอบนี้”มันพูดได้หน้าตาเฉย จนโดนโห่เลย
“สัด ทำคุย”ไอ้วอร์มเหยียดปากใส่แบบดูถูกมาก แต่ยังขำไม่หาย ก่อนจะส่งเป้าที่ไอ้หวายยิงให้ดู
“เก่งว่ะ ยิงแบบพอเพียง”ผมบอกมันที่ทำหน้างงๆ เกี่ยวอะไรกับเศรษฐกิจพอเพียง
“ยังไงวะ”มันสงสัยกับมุกที่ไม่เก็ทของผม กูเซ็ง ไม่แสนรู้เท่าเมียกูวะ เพราะมันยืนยิ้มอย่างรู้ความหมาย
“ประหยัดเป้าไง ร้านเขาจะได้มีเหลือเยอะ” ผมบอกมัน ๆเดินเข้ามาเตะผมเลย ทำเอาหัวเราะ ก่อนมันจะหันไปหาไอ้ฝิ่น
“เฮ้ย ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร”มันถามไอ้ฝิ่นที่มองหน้ามันสลับกับเป้า เออ เป้ายิงปืนครับไม่ใช่เป้าไอ้หวาย
“ไม่มีอะไร”ไอ้ฝิ่นปฏิเสธ แต่ตาระยิบระยับเลย
“พูดเลยฝิ่น”ไอ้อากิเดินมากอดคอพร้อมกับบอกมัน
“จะบอกว่ายิงแบบนี้แถวบ้านเขาเรียกว่า มือปืนเป้าสะอาด แถมสะอาดมากด้วยไม่มีรอยเลย”มันบอกพร้อมกับชูป้ายล้อไอ้หวาย พวกผมฮาเลยครับ
“ฮ่าๆๆ ไอ้หวายอ่อนด๋อยแถมเป้าสะอาด”ไอ้เจย์ปล่อยก๊ากเลย
“ไหนวะดูสิเป้าสะอาดจริงเปล่า”ไอ้บลูสัปดนเอามือไปเปิดเสื้อให้เห็นเป้ามัน
“มึงดมเลยมั้ยล่ะ เชี่ยะ”ไอ้หวายโวย ก่อนจะหันมาทางผมสองคนบอกตาพวกผมแล้ว ผมก็เลยจัดให้มันไป เอามาดูตามที่คิดพระเอกครับยังไงก็เข้าทุกแมท ยักคิ้วให้มันที่จิ๊ปากใส่เมื่อเห็นว่าเข้าเน้นๆ ก่อนจะส่งตุ๊กตาแรดให้มัน น่ารัก ถ้าจะชอบยิ้มใหญ่เลย
“แม่นเหมือนเคยโว้ย สงสัยเป้าที่บ้านจะดี”ไอ้เจย์แซวล้อๆ ผมก็ยักคิ้วรับคำมัน ก่อนจะหันไปทางไอ้ฝิ่นที่คงจะไม่ได้ยินเพราะกำลังสนใจตุ๊กตาควายตัวใหญ่มาก มองตาวาววับเลย เมื่อกี้ไม่เห็นวะ
“ธรรมดาของพระเอก”ผมยกยิ้ม แต่พวกมันพากันยกตีนพร้อมกับแหวะใส่ อะไรวะพูดเรื่องจริงก็ไม่ได้
“ตามึงแล้ว ถ้ายิงเข้าทุกนัดนะกูจะเลี้ยงทุกอย่างในงานนี้เลย”ไอ้หวายท้าไอ้ฝิ่น ที่ผมไม่รู้ว่ามันยิงเป็นไหม มาอยู่นี่ก็มีสิ่งที่ผมรู้ว่าไอ้เด็กตัวบางมันทำไม่ได้ก็มี เด็ดสุดมันขี่จักรยานไม่เป็น ไอ้หวายเลยแซวว่าไอ้ฝิ่นอ่อนด๋อย มันหน้างอ บอกฝากไว้ก่อนเถอะทีใครทีมัน แต่มันแกล้งทำไปงั้นแหละก่อนจะยิ้มหวานๆบอกกลับ ถ้าทำให้คนสูงอายุหัวเราะมีความสุขก็ดีใจด้วยมันจะได้ได้บุญไอ้พวกที่กำลังขำล้อมันหุบปากแทบไม่ทัน มันก็เลยหัวเราะใส่บ้าง
“จริงนะ”มันถามตาโตก่อนจะยิ้มมุมปาก
“เออ ป๋าพูดแล้วไม่คืนคำ แต่ถ้าหนูทำไม่ได้ต้องเลี้ยงป๋านะ”มันยืดอกพูดแบบป๋ามาก
“อย่ากลับคำนะโว้ยไอ้ป๋าหมาก”ไอ้เจย์รีบสวนทันทีเติมยศให้อีก ผวนเอาเองครับ
“เออ กูไม่ได้หล่ออย่างเดียวโว้ย พูดคำไหนคำนั้น ผิดคำพูดกูคลานให้ดูเลย”มันยืนยันหน้ามึนมากๆ ก่อนจะส่งปืนให้ มันยกยิงมือเดียวแบบไม่ต้องเล็งนาน แถมมือซ้ายด้วย แต่ยังไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่าจนหมดนัด เด็กมองที่เป้าและมองที่หน้ามันแบบทึ่งๆ ก่อนจะส่งให้มันที่ยิ้มพร้อมกับยื่นให้ไอ้หวายดู
“ฮ่าๆๆ ป๋าเอาเงินมาไว้ที่หนูดีกว่าม๊ะ”มันหัวเราะแบมือขอเงินไอ้หวายที่ดูเป้ามันแบบพูดไม่ออก ก่อนไอ้เจย์จะหยิบไปดูกันถ้วนหน้า
“แม่นโคตร อีซ้ายด้วยนะมึงไอ้ป๋าหมาก”ไอ้เจย์ชมมันหันไปแขวะไอ้หวายที่ยังเงียบเพราะถูกประณาม
“เออวะ ไอ้ป๋าเอาเงินให้น้องมันเลย”ไอ้ออมรีบทับถม ไอ้หวายหันไปหาไอ้บลูที่ตอนนี้ถือตุ๊กตาให้ว่าที่เมียมันอยู่ คิกขุจริงเพื่อนกู ส่วนกูถือตุ๊กตาแรดอยู่
“กูไม่เกี่ยว มึงพูดเองกลับคำคลานเป็นหมานะโว้ย”ไอ้บลูแสยะยิ้มบอกเลย ทำเอาพวกผมชอบใจ
“ฝิ่น พี่มีแต่บัตรเครดิต”มันหันไปบอกไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้ยิ้มกับตุ๊กตาควายตัวสีเทาเกือบดำ ปากแดงแปร๊ดแสยะยิ้ม น่ารักตรงไหนวะ ของกูที่ให้น่ารักกว่าอีก
“งั้นทำอย่างพี่บลูบอกเลย”มันพูดหน้าตาเฉย ไอ้บลูยักคิ้วใส่ไอ้หวายทันที ไอ้วอร์มจับหัวมันให้ก้มเตรียมคลาน มันก็ปัดออกถีบไอ้วอร์มด้วยแต่ไม่โดน
“เออ ทำเลย”ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ไอ้อากิพูดพร้อมกันเลย ไอ้หวายจิ๊ปากหันมาหาผม
“ไอ้ไผ่กูยืมตังค์เลี้ยงเมียมึงก่อนสิ”มันหันมาเกาะแขนผม ทำตาละห้อยเหมือนหมาไม่มีผิด
“มีแต่ตีน”ผมบอกพร้อมกับยกให้ จะยกพร้อมกันก็กลัวล้มหงายหลังไปอายตายห่า
“เออ ไอ้พวกใจดำกูจ่ายก็ได้ ไปฝิ่นอยากกินไรพี่เลี้ยง พี่ก็แกล้งพูดไปงั้นแหละ แหมเลือกตุ๊กตาหน้าเหมือนผัวเลยนะ”ไอ้หวายโวยก่อนจะแหย่มันแต่ลามมาถึงผม ไอ้ฝิ่นหัวเราะคิกคักชอบใจ
“สัด”ผมด่ามัน ยอมให้มันบ้างมันโดนมาเยอะ ก่อนจะพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ไอ้หวายเป็นเจ้าภาพ ไม่มีหรอกครับชามเดียวยิ่งก๋วยเตี๋ยวเรือชามเล็กๆด้วย ขั้นต่ำห้าคนต่อชาม แถมมีแข่งกันอีก สรุปแพ้เมียผมอีกแล้ว ไอ้พายเจ็ด ไอ้ฝิ่นสิบ มันมองหน้าและก็หัวเราะใส่กันแบบแดกเข้าไปได้ไงวะไอ้สามสาวยังหัวเราะเลยบอกแม่งกินหรือยัดวะ ไอ้หวายจ่ายไปห้าร้อยกว่าบาท ก่อนจะพากันเดินย่อยชมโน่นชมนี่ไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็คุยหยอกกันเสียงไม่เบา แต่หน้าตาดีครับเลยไม่มีใครว่า ฮ่าๆๆๆ เกี่ยวกันไหม เดินไปจนถึงชิงช้าสวรรค์ไอ้พวกผมไม่เท่าไรแต่สาวๆและก็ไอ้พายอยากขึ้นรีบจับคู่ซื้อตั๋วขึ้นทันที ไอ้บลูมันค่อนข้างกลัวความสูงแต่ขัดไม่ได้ มันมองผมประมาณว่ามึงกับเมียไม่ขึ้นเหรอ ผมยกยิ้มโบกมือบ๊ายบายให้มันไปดีเถิดครับ
“สนุกมั้ย”ผมหันมาถามไอ้คนข้างๆที่ยืนชื่นชมตุ๊กตาควายกับแรดอยู่ มันเดินแบก เรียกว่าแบกดีกว่ามาตลอดทางไม่มีบ่น มีแต่ไอ้พวกนั้นบ่นว่าทำไมมึงไม่ถือให้เมียดูไอ้บลูสิรักไอ้พายรีบคาบให้เลย ไอ้บลูหน้าบานรับคำชมส่วนไอ้พายหน้าตาเฉย ส่วนไอ้หวายไอ้เจย์ไอ้วอร์มรับหนักหน่อยถือให้พวกสาวๆ ผมนึกว่ามันกัดไอ้บลูกับไอ้พายจนลืมไปแล้วหันมาบ่นผมต่อ จนผมบอกว่าเมียกูยังไม่บ่นเลย ไอ้ฝิ่นส่ายหน้าบอกมันยอมแบกดีกว่าทนฟังผมเห่าใส่มัน ไอ้พวกนั้นขำคิ๊กเลย ผมยักไหล่บอกมันว่า เป็นเมียกูต้องอดทน มันก็สวนกลับแต่กูไม่ทนอดหรอกนะ เป็นประจำเวลาว่ามันแบบนี้ทีไร
“อืม สนุกดี ดูชาวบ้านเขาก็ร่วมด้วยช่วยกันดี”มันบอกด้วยรอยยิ้ม วางตุ๊กตาไว้ข้างๆ โต๊ะหินเรานั่งพักรอไอ้พวกนั้นอยู่
“แล้วเคยไปเที่ยวงานวัดบ้างป่ะ”ผมถามมันพลางจะจุดบุหรี่สูบ มันมองหน้าบอกให้รู้ว่าอย่าสูบเพราะเป็นเขตวัด ผมเลยต้องเก็บไม่ได้กลัวมันนะแต่เกรงใจวัดต่างหาก
“เคย ที่โน่นเขาก็จัดทุกปี คนก็เยอะแบบนี้แหละ บางปีมีตีกันด้วยนะโว้ย”มันบอกก่อนจะพูดขำๆ
“แล้วมึงไปกับใคร”ผมถามมันอีก อยากจะตบปากตัวเองที่ถามอะไรโง่ๆ มันยิ้ม
“อืม ปู่ ถ้าแม่มาก็ไปด้วย แล้วก็ไอ้พวกนั้นแหละ”มันบอกก่อนจะหยุดและพูดต่อ” มึงอยากรู้ว่ากูไปกับแฟนหรือเปล่ามากกว่ามั้ง”มันบอกก่อนจะตบท้ายยิ้มๆ
“รู้แล้วได้อะไร ถึงมึงไปจริงแล้วจะทำอะไรได้มันผ่านมาแล้ว”ผมพูดเรียบๆ มันเบียดเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นหอมๆ ที่ผมชอบดม
“เหรอจ๊ะ”มันทำเสียงกวนๆ ยิ้มหวาน ผมผลักหัวมันที่ทำปากจู๋แบบจะจูบ
“เขตวัดนะมึงสำรวมซะมั่ง อย่าแรด”ผมว่ามันพร้อมกับยิ้มมุมปาก มันเบะปากยักไหล่
“งั้นวันนี้ก็งด เพราะเป็นวันพระ”มันบอกผมหน้าตาเฉย เขยิบออกห่างผมคว้าเอวมันไว้เลย
“มึงอย่ามั่ว กูดูปฏิทินแล้ว”ผมบอกมัน ทำเอามันหัวเราะใส่หน้าเลย นึกได้เสียรู้มันอีกแล้ว แม่งไม่น่าให้กิเลสครอบงำเลยกู
“ฮ่าๆๆ นี่มึงอยากล่อกูขนาดดูปฏิทินเลยเหรอ คริคริ”มันหัวเราะเยาะเย้ยแบบสะใจมาก เอานิ้วจิ้มแก้มผมอีกก่อนจะพูดล้อๆ “เขตวัดนะมึงหัดสำรวมทางความคิดซะมั่ง สันดานจริงๆ”นั่นไงเจอเข้าให้แม่งย้อนศร ผมเลยเขกหัวมัน เพราะเถียงมันไม่ออก
“หิวน้ำอ่ะ”มันบ่นแต่ตามองผม
“ไปซื้อสิ”ผมบอกมันเพราะขี้เกียจลุก
“ตังค์มา”มันแบมือ ผมก็เลยควักให้มันไป
“อยู่นี่อย่าไปไหนนะ เดี๋ยวมา”มันพูดยิ้มๆ
“เดี๋ยวถีบ กูไม่ใช่เด็ก”ผมบอกมัน
“กูบอกน้องควายกับน้องแรดต่างหาก บ้าเปล่า ฮ่าๆๆๆ”มันทำดัดจริตใส่ก่อนจะหัวเราะชอบใจ
“สัด รีบไปเลยเดี๋ยวมึงจะได้แดกอย่างอื่นแทนน้ำ”ผมผลักหัวมันที่ยังหัวเราะอยู่ก่อนจะเดินไปยังมีการหันมาหัวเราะขยิบตาให้อีก เลยยกส้นเท้างามๆให้มันหนึ่งที แม่งอ้อนตีนจริงๆ แล้วไม่รู้เป็นไงเสียรู้มันทุกที ไม่เป็นไรเพราะมันก็เสียตัวให้ทุกครั้ง หึหึ
“น่า บอกหน่อยสิ ชื่ออะไรครับ”
“มาจากกรุงเทพเหรอ”
“น่ารักจัง มีแฟนหรือยัง”
กำลังนั่งมองเพลิน เสียงอะไร รบกวนโสตประสาทวะ เหมือนวัยรุ่นกำลังแซวสาวอยู่ ช่างแม่งขี้เกียจสนใจ
“จะหยิ่งไปไหน ถามก็ไม่พูด”
“นั่นสิ”
“นี่ไม่รู้จักพี่แวน ลูกเถ้าแก่ร้านทองเหรอ”
นั่นไงพอเขาไม่บอกก็เอาชื่อพ่อแม่มาอ้างว่าเป็นลูกใคร มึงจะบอกเขาทำไมเขาอาจจะไม่อยากรู้จักก็ได้
“แล้วไง ทำไมกูต้องรู้จัก”หึหึ เป็นไงเหมือนที่คิด แต่เสียงคุ้นๆว่ะ
“จริงเหรอ คนแถวนี้เขาอยากรู้จักเพื่อนพี่กันทั้งนั้นแหละ”ไอ้เหี้ยตัวไหนไม่รู้พูดแบบเชิดชูเพื่อนมันมาก
“กูไม่ใช่คนแถวนี้ ถึงใช่ก็ไม่อยากรู้จัก หลีกไป”ตอบได้ดีมาก หันไปดูซะหน่อย อ้าว เมียกูนี่หว่า หมารุมล้อมเลยโว้ย หน้าบึ้งตึงคงอยากจะซัดหน้าไอ้คนที่ยื่นเข้าไปแน่ๆ แต่ไอ้เหี้ยนั่นคุ้นๆ เอามือจับแขนเมียผม มันสะบัดใส่ด้วยมือที่ถือน้ำกินอยู่จนหกรดเสื้อมันไปหมด มันผงะก่อนจะมองยิ้มๆแบบนักเลงมาก
“พูดดีๆไม่ชอบต้องให้ออกกำลัง”มันแสยะยิ้มใส่ เมียผมที่เตรียมจะประเคนส้นตีนให้แน่ถ้าเข้าไปใกล้มัน นึกออกแล้ว ไอ้แวนที่ชอบแกล้งผมตอนเด็กๆ และก็ล้อว่ากลุ่มผม เป็นผัวเมียกัน แบบจับคู่ให้ไม่ซ้ำเลย และที่สำคัญมันเคยล้อว่าพ่อผมเป็นบ้า
“มีอะไร”ผมเดินเข้าไอ้ฝิ่นถลามาหาผมทันที
“เสือกไรด้วยวะ”มันถามผมทั้งที่ผมน่าจะถามมันมากกว่า
“ก็อยากเสือก”ผมกวนมันกลับ
“เจ๋งหรือมึง แล้วนั่นกูจีบก่อน”มันท้าก่อนจะชี้มาทางไอ้ฝิ่นที่ยกตีนให้มัน
“เรื่องของมึง แต่นี่เมียกู”ผมบอกมันเอามือโอบไหล่ไอ้ตัวบางไว้ มันอึ้งก่อนจะแสยะยิ้ม
“พูดจริง”มันถามแบบไม่เชื่อ
“เออ นี่ผัวกูเอง”เป็นไงเมียกูกระแทกเสียงใส่เลย เต็มๆ มันเงียบเลย
“สันดานไม่เปลี่ยนนะมึง ไอ้แวน”ผมเตือนความจำมันหน่อย มันมองหน้าผมอย่างพิจารณา
“มึงเป็นใคร รู้จักกูได้ไง”มันถามเสียงแข็ง
“ก็เพื่อนมึงเพิ่งประกาศเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอว่ามึงชื่ออะไร ลูกใคร”ผมย้อนใส่หน้ามัน กับเพื่อนมันที่ดูกวนตีนไม่ต่างกัน
“อย่ากวนตีน กูหมายถึงประโยคที่มึงพูดก่อนหน้านั้นเหมือนมึงรู้จักกูมาก่อน”มันเริ่มขึ้นแล้ว แม่งตอนเด็กหน้าเหี้ยยังไงโตมาก็ยังงั้น แต่ไม่ถึงกลับขี้เหร่หรอก หน้าตามันเจ้าเล่ห์ ผิวขาวแบบลูกคนจีนทั่วไป สูงน้อยกว่าผมหน่อย อยากกระทืบฉิบหาย แต่สัญญากับพี่อ้อไว้แล้วว่าจะไม่มีเรื่อง ไม่งั้นมึงไม่ได้ยืนปากดีอย่างนี้แน่แถมจีบเมียกูอีก
“มีไรวะ”เสียงแข็งๆของไอ้หวายพูดข้างหลังก่อนจะเดินมายืนข้างผม ตามด้วยไอ้เจย์ ไอ้บลู ไอ้พาย ไอ้วอร์ม ส่วนที่เหลือยืนไม่ไกลนัก ไอ้หวายคงบอกให้รอตรงนั้นอย่าเข้ามา ไม่งั้นพวกมันคงมาแล้วแหละยิ่งไอ้กินี่โคตรเกลียดไอ้แวนเลย มันบอกว่าไอ้เหี้ยตีกันแทบตายโตมาเสือกมาจีบมัน ๆ ก็ด่าไปหลายครั้งมันไม่กล้าหรอกครับเพราะพ่อแม่มันที่เป็นอาผมก็ไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหนให้มันมาข่มเหงได้
“ไอ้หวาย ไม่ใช่เรื่องของมึง”มันเรียกชื่อก่อนจะทำหน้าใส่แบบกวนตีนมาก
“ไม่ใช่ได้ไง นี่มันเพื่อนกู”ไอ้หวายแสยะยิ้มบอก
“และเพื่อนกูด้วย”ไอ้วอร์มพูดออกมาบ้าง ส่วนไอ้พายไอ้บลูไม่ได้พูดอะไรแต่ถ้าปรี่เข้ามามึงได้โดนแน่ ไอ้บลูบอกให้ไอ้พายไปยืนรวมกับไอ้แกรนด์ ไอ้ออม ไอ้อากิ แต่มันไม่ยอม ไอ้พายมันไม่มีทางทิ้งเพื่อนแน่ ไอ้พวกนั้นก็ด้วยแต่ยังไงมันก็ผู้หญิงไม่อยากให้เสื่อมเสียชื่อและเจ็บตัวเกิดพลาดขึ้นมา
“เพื่อนมึงเหรอ งั้นมึงก็บอกให้มันทำตัวดีๆหน่อยสิ อย่ามาปาดหน้ากู”มันเลิกคิ้วแถมพูดให้ไอ้หวายมาบอกผม ผมบอกให้ไอ้ฝิ่นไปยืนกับพวกนั้นแต่มันไม่ไป จนผมถลึงตาใส่มันไอ้พายเลยดึงแขนให้มันไปยืนกับไอ้อากิที่จับมือมันก่อนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“มึงบอกตัวเองดีกว่ามั้ย ว่ากูปาดหน้าอะไรมึง นั่นเมียกู”ผมย้อนมันชักเริ่มอยากประเคนตีนให้มันแล้ว
“เมียไอ้ไผ่มัน มึงนั่นแหละที่ต้องถอยไป”ไอ้หวายย้ำให้มันรู้อีกครั้ง
“ไอ้ไผ่ มึงอย่าบอกนะว่าไอ้นี่คือไอ้หน้าหวานที่เป็นตุ๊ดตอนเด็กๆ”มันทวนชื่อทำท่านึก ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่เชื่อ สัด เดี๋ยวได้โดนตีนตุ๊ดแน่ เอ้ย ตีนกูแน่คราวนี้กูจะกระทืบไม่เลี้ยงเลยถ้ามึงไม่ถอยไป แม่งความจำสั้นไงวะ มันจำไอ้หวายกับไอ้พายได้แต่มันจำผมไม่ได้
“เออ แต่ตอนนี้มันดูแมนว่ามึงอีกไอ้แวน”ไอ้วอร์มตอบแบบเยาะๆ
“หึ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าโตมามันจะหายนี่หว่า แม่งยังมีเมียเป็นตุ๊ดเลย ฮ่าๆๆ”มันหัวเราะเยาะ ลามปามเมียกูนะมึง แล้วไม่ใช่กูคนเดียวนะโว้ย ไอ้บลูนี่ชักสีหน้าแล้วครับพอกับไอ้พาย ไอ้เจย์ไม่มีมาดขี้เล่นแล้วตอนนี้
“หึ ไม่แปลกก็เมื่อกี้ไอ้พวกเหี้ยยังเดินตามอยากจะแดกขี้เมียกูอยู่เลย จริงไหมไอ้เหี้ยแวน”ผมด่ามันกลับ มันหยุดหัวเราะเลยครับ
“ไอ้ไผ่ ไม่เข็ดนะมึงแผลเก่าที่หน้ามึงหายยังวะ กูจะได้สร้างแผลใหม่ให้มึงอีก”มันเน้นชื่อผม ก่อนจะเอ่ยสะกิดแผลเก่าที่มันฝากไว้ ตอนเด็กๆ
“แต่หนนี้กูมากกว่าที่จะได้ฝากให้มึงแทน”ผมบอกมันตาลุกเลย ไอ้หวายกับไอ้วอร์มจับแขนให้ผมใจเย็น มันบอกสัญญากับพี่อ้อไว้แล้ว
“เมื่อไรล่ะไอ้ตุ๊ด วันนี้เลยไหม”มันท้าผม
“ได้ แต่ไม่ใช่ในวัด หวังว่าหน้าเหี้ยๆ สมองด้อยกว่าหมา ปัญญาน้อยกว่าควายอย่างมึง คงเกรงใจสถานที่ศักดิ์สิทธ์เป็นนะ”ผมรับคำมันทันที ด่ามันไปด้วย
“ไอ้สัด เจอกันที่ลานฟุตบอลหมู่บ้าน ใครแพ้ต้องกราบตีน”มันพูดเสียงดังใส่ผมด้วยความโกรธที่ผมด่ามัน
“มึงกราบตีนกูล่วงหน้าเลยก็ได้ กูไม่ถือ”ผมพูดใส่หน้ามันไปอีก สั่นเลยมึงโกรธเข้าไป กูจะได้มันมือมันตีนหน่อย
“มึงรีบมาเลย อย่าให้กูรอนาน”มันชี้หน้าก่อนจะเดินไป แต่ตามันมองไอ้ฝิ่นไม่เลิก ไอ้สัดแล้วว่ากูมีเมียเป็นตุ๊ด ไอ้เหี้ย
“เจอมันได้ไงวะ”ไอ้พายถามทันทีที่มันเดินไป ไอ้ฝิ่นเดินเข้ามาหาผมมองอย่างเป็นกังวล
“ไม่ได้อยากเจอ มันวอนหาเรื่องเอง”ผมบอกไอ้พาย
“แต่มึงรับปากพี่อ้อแล้วนะ”ไอ้แกรนด์พูดขึ้นมา
“กูรู้ แต่กูไม่ได้เริ่มก่อนกูบอกมันดีๆแล้วแต่มันรนหาที่เอง”ผมพูดกับไอ้แกรนด์ ไอ้ฝิ่นมองหน้าผมไม่รู้จะพูดอะไร มันคิดว่ามันเป็นต้นเหตุ “เป็นไร อย่าบอกนะมึงคิดว่าเพราะความสวยมึงเป็นเหตุ กูจะอ้วก”ผมแกล้งกวนตีนใส่มัน ไอ้พวกนั้นหน้าเหวอเลยไม่คิดว่าผมจะมามุกนี้
“ไอ้เหี้ย ไม่ตลกนะมึง”มันด่าผมทุบหน้าอกเข้าให้ จุกฉิบหาย
“ไอ้สัด ยังมีหน้าพูดเล่นอีก”ไอ้หวายด่า พอกับไอ้บลูที่ส่ายหน้า
“หน้าตามันกวนตีนจะตาย กระทืบซะทีก็ดีจะได้หายซ่าส์”ไอ้อากิพูดอย่างเกลียดเลย
“ไหนๆ มึงชำระเผื่อพวกกูด้วยเลย”ไอ้ออมเลยสนับสนุนทันที ไอ้แกรนด์จับมือผมก่อนจะพูดเน้นๆ
“เล่นแม่งเลย”จบคำค้าน ก่อนจะพากันไปที่รถเพื่อไปยังที่มันบอก ทุกคนเงียบมาตลอดทางไม่มีใครพูดอะไร ผมขับรถไปตามทางโดยมีไอ้ฝิ่นนั่งหันหน้าไปนอกรถ ไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม นั่งข้างหลัง ก่อนจะมาบอกว่าให้พวกมันรอที่นี่ แต่เมียกูนี่สิดื้อฉิบหายจะมาให้ได้ ผมก็ว่ามันๆก็ด่าผมไหนบอกว่าเป็นผัวเมียกันมีอะไรต้องเผชิญหน้าด้วยกัน ผมจะพูดมันก็ขัดบอกไม่รู้แหละกูจะไปๆๆๆ ไอ้พายเลยบอกว่าพวกกูก็เป็นห่วงเหมือนกันนะ สุดท้ายใจอ่อนตามเคยเลยต้องพาพวกมันมาหมด โดยให้ไอ้บลูไปรถกับไอ้พาย ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ไอ้อากิ
ต่อ
*
/
-
“ไม่มีไรหรอก”ผมพูดกับมัน มันก็ยังนิ่ง
“มึงจะนิ่งอีกนานมั้ย”ผมถามย้ำมันอีก
“ไอ้ฝิ่น”ผมเรียกมันเสียงแข็งเลย
“เฮ้ย ไอ้ไผ่ใจเย็นๆ น้องมันใจไม่ดีอยู่”ไอ้เจย์ตบไหล่ผม
“มึงค่อยๆพูดก็ได้ ไอ้ห่า”ไอ้หวายบอก ก่อนจะจับแขนไอ้ฝิ่นเชิงว่าให้พูดกับผม
“กูเป็นห่วงมึง”มันเอ่ยออกมา หันมามองผม
“ก็พูดสิ เงียบทำห่าไร”ผมบอกมันอย่างฉุนๆ ไอ้สามคนส่ายหน้าเลย
“ก็มึงอารมณ์ไม่ดี”มันบอกผมอีก
“แล้วกูถามทำไมมึงไม่ตอบ”ผมเหวี่ยงมันอีก
“ไอ้เหี้ย กูไม่พูดแล้ว ฮึก”มันด่าผมเสียงสะอื้นเลย
“อย่าเพิ่งร้อง กูยังไม่ตายไม่ต้องรีบดีใจหาผัวใหม่”ไม่รู้จะบอกอะไรปากหมาใส่มันซะจะได้เงียบ
“ไอ้ไผ่ ไอ้เหี้ยกูว่ามึงเงียบไปเลยดีกว่าถ้ามึงจะพูดแบบนี้”ไอ้วอร์มด่าผมเลย ปกติมันไม่เคยด่าเลย
“เออ พอมันพูดก็ปากหมาใส่ มึงไม่ต้องพูดกับมัน”ไอ้เจย์เข้าข้างมัน
“กูพูดให้หายเครียดไง”ผมบอกพวกมันหน้าตาเฉย
“ไอ้สัดพาเมียมึงกับพวกกูเครียดกว่าเดิมอีก มึงเงียบไปเลย”ไอ้หวายด่าทำท่าให้ผมปิดปาก
“หายเครียดยังวะ”ผมเอามือหยิกแก้มมัน ๆ ตีมือผม “หึหึ แสดงว่าหายแล้วไม่งั้นมึงไม่นั่งยิ้มหรอก”ผมแหย่มันอีก
“มึงอย่ามั่ว กูไม่ได้ยิ้ม”มันหันมาแหวใส่
“มึงยิ้ม”
“ไม่”
“ยิ้ม”
“ไม่”
“โอ้ยพอแล้ว ไม่ต้องไปแล้วมึงกลับไปล่อกันเถอะ ถามจริงคิดไงเอามันทำผัววะ”ไอ้หวายโวยออกมาอย่างทนความสวีทกันของพวกผมไม่ไหว หันไปถามมัน
“คิดผิดไง”มันก็ตอบไอ้หวายทันควัน ไอ้สามตัวหัวเราะ แสดงว่าหายเครียดกันแล้ว
“กูว่าแล้วมึงต้องตอบแบบนี้”ผมก็แหย่มันไปอีก มันเอามือมาตีไหล่ผมที่หัวเราะหึหึใส่มัน ก่อนจะมาถึงที่นัดหมาย ไอ้สามคนลงจากรถไปก่อนดูแล้วพวกผมมาถึงก่อนไอ้เหี้ยแวนอีก หันมาอีกทีไอ้ตัวดีมาคร่อมทับพร้อมกับจูบปิดปากผมทันที ผมก็สนองสิครับ เมียเสนอเราต้องสนอง
“ถ้าแพ้กูจะมีผัวใหม่”มันบอกผมหน้าง้ำเลย
“ฝันไปเถอะมึง”ผมบอกมันยิ้มๆก่อนจะจุ๊บปากมันอีกสองสามที ก่อนจะพากันลงจากรถ มันตกใจที่เห็นไอ้สามคนยืนยิ้มอยู่
“ฮ่าๆๆ หนังสดเว้ย”ไอ้หวาย
“เสียดายไม่ได้ยินเสียงว่ะ”ไอ้เจย์
“น้อยไปหน่อยว่ะ”ไอ้วอร์ม
“อายมั้ยละมึง”ผมถามไอ้ฝิ่นที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“อายทำไม อยากดูก็ดูไปเลย”มันลอยหน้าบอกก่อนจะเดินหนีไปยืนท้ายรถ ทำปากหงุบหงิบ
“สัด กวนตีนใส่เมียแต่พอเขาง้อหน่อยระริกระรี้เชียวมึง”ไอ้วอร์มกระแทกไหล่ใส่ผม
“ถามจริงมึงไม่เห็นพวกกูเหรอวะ”ไอ้หวายถามแต่ทำหน้าล้อเลียนผมกับมันอยู่
“กูเห็นแต่มันไม่เห็น”ผมบอกมันตรงๆ ผมเห็นแล้วว่าพวกมันยืนกันอยู่แต่ไอ้ฝิ่นมันไม่เห็นก็เลยโชว์ซะเลย อายทำไมล่ะครับ มีดีต้องโชว์
“ว่าแต่มึงคุยอะไรกันวะ”ไอ้เจย์ถามอย่างอยากรู้
“ยังเสือกไม่พอเหรอ”ผมถามมันเฉยๆ มันจิ๊ปากขัดใจ สักพักรถไอ้บลูก็มาถึง
“ระวังด้วย เผื่อมันเล่นไม่ซื่อ”ไอ้หวายตบไหล่บอกผม
“ถ้ามันไม่ซื่อได้เจอกูแน่”ไอ้วอร์มหรี่ตาพูดเลย ไอ้ที่เหลือพยักหน้า
“ไม่ถึงพวกมึงหรอก”ผมบอกอย่างมั่นใจ แต่ไม่ได้อวดเก่ง เคยคิดมานานแล้วอยากเอาคืนมันเหมือนกัน
“อย่างที่บอกแพ้กราบตีน”มันเริ่มทันที เมื่อลงไปถึงสนามที่ไม่มีใครนอกจากผมกับพวกมัน
“มึงก็กราบสิ”ผมบอกมันกวนๆ จังหวะที่พูดมันปรี่เข้ามาทันทีปล่อยหมัดเกือบโดนหน้าผมแต่ดีกันไว้ก่อนเลยเฉียดมุมปากไปหน่อยมันลอยหน้าลอยตา ผมแสยะยิ้มก่อนจะตั้งรับมันที่คิดว่าได้เปรียบปล่อยใส่ทั้งซ้ายทั้งขวาสไตล์นักมวย มันเป็นนักมวยโรงเรียนครับและตอนนี้รู้สึกว่าจะของมหาวิทยาลัยด้วยไอ้กิบอกผม ผมหลบพอได้จังหวะต่อยเต็มเข้าหน้ามันก่อนจะตามด้วยตีนไปติดๆ ทำเอามันลงไปกองเลย พวกมันก็ไม่กล้าเข้ามาเพราะเพื่อนผมดูเชิงอยู่ เมียผมก็ยืนเฉยแต่หน้ามันดูเป็นห่วงผมมากโดยมีไอ้พายจับมือมันเหมือนไม่ต้องเป็นห่วงมันเชื่อว่าผมต้องไม่เป็นอะไร ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ไอ้อากิ ยืนอยู่ด้วย
“ไงมึงเจอตีนเข้าไป”ผมแสยะยิ้มบอกมัน
“คราวนี้มึงตายแน่”มันลุกขึ้นเข้ามาเตะผมแต่ไม่โดน กลายเป็นผมฟาดใส่มันแทน ทีนี้ผมไม่อยากยื้อแล้วอัดใส่หน้ามันเข้าไปอีกคาดว่าปากแตกแน่เพราะได้กลิ่นเลือด มันเซก่อนจะควักมีดออกมา ไอ้พวกนั้นฮือเลย
“ไอ้เหี้ยแวน ไอ้ขี้โกง”เสียงไอ้หวายตะโกนอย่างดังเลย มันไม่ฟังอะไรแล้วมันปรี่เข้ามาผมหลบพร้อมกับเตะมือมันจนมีดหลุด ก่อนจะเตะซ้ำมันอีกทั้งมือทั้งตีนประเคนแบบไม่เลี้ยงเลย จนมันนิ่ง
“ลุกสิมึง เก่งนักไม่ใช่เหรอ”ผมพูดใส่มัน ตอนนี้ผมได้เปรียบก็จริงแต่ไม่คิดจะเหยียบมันซ้ำ ผมเดินไปหยิบมีดที่หลุดจากมือมัน ไอ้พวกนั้นเงียบเลยครับ เหมือนมันบอกให้ผมใจเย็น ไอ้พวกเพื่อนมันเริ่มทำหน้าไม่ดีแล้วครับจะเดินเข้ามาช่วยมันแต่ไม่ทันเมียผมที่เตะขาพับไอ้นั่นจนทรุด หักข้อมือตีนเหยียบ อีกคนถือไม้ปรี่จะมาตีผม
“ไอ้สัด”ไอ้บลูโดดถีบจนมันหน้าคว่ำไม้หลุด ลุกขึ้นแต่โดนไอ้พายต่อยหน้าหันเลย ไอ้เจย์ ไอ้หวาย ไอ้วอร์มเข้าไปทันที
“คิดจะรุมเพื่อนกูเหรอ ไอ้เหี้ย”ไอ้หวายเตะเข้ากลางท้อง ตามด้วยไอ้พวกนั้นจัดการพวกที่เหลือ เมื่อเรียบร้อยทางนั้น ผมเดินเข้าไปหามันขึ้นคร่อมเอามีดจ่อคอที่ตอนนี้สั่นเลยครับ
“มึงจำได้ไหมว่าแต่ก่อนมึงต่อยหน้ากูตรงไหน”ผมเค้นเสียงถามมัน
“มึงอยากสู้กูไม่ได้นี่หว่า”มันกลัวแต่ยังปากดีอยู่ ผมตบมันจนหน้าหัน
“นั่นเมียกู”ผมชี้ไปไอ้ฝิ่นที่ยังเล็งไอ้พวกนั้นตาแทบไม่กระพริบเอามีดจ่อคอหอยมันอีก มันร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงการกดปลายลงไป
“โอ้ย กูไม่ยุ่งแล้ว กูยอมแล้ว”มันร้องก่อนจะพูดออกมา ผมง้างมีดขึ้น เสียงไอ้พวกนั้นร้องห้าม ไอ้หวายปาดเข้ามาเกือบถึงผมแต่ไม่ทัน
“อย่า กูบอกว่ายอมแล้ว”ฉึก เสียงมีดเสียบกับพื้นหญ้าข้างคอมันเฉียดๆ มันค่อยลืมตาอ้าปากพะงาบๆ ไอ้หวายถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มาเก็บเพื่อนมึงไป”ผมหันไปบอกพวกเพื่อนมัน ที่รีบเข้ามาพยุงมันทันที มันปัดออกคุกเข่าลง
“กูลูกผู้ชายพอ จะทำตามที่พูด”มันพูดเสร็จจะก้มกราบแต่ผมเอามือปัดออก มันมองหน้างงๆ
“ให้จบกันแค่นี้”ผมพูดแค่นั้น เดินออกไปหาไอ้ฝิ่นวิ่งมาหาสำรวจผมใหญ่เลยว่าเป็นไง ผมลูบหัวมัน
“มึงไม่เจ็บตรงไหนนะ”มันถามผม ตาก็มองมือก็จับไปทั่ว
“กูจะเจ็บตอนมึงคลำนี่แหละ อย่างกับเอาตีนเหยียบ”ผมแกล้งว่ามันแก้เขินพยายามทำหน้าปกติ
“ปากหมา”มันว่าผมพร้อมกับตีปากเต็มๆเลย
“โอ้ย”ผมร้องเลยครับ สำออยเน๊าะแค่โดนเมียตี
“ไอ้สัด ปากดีจริง”ไอ้แกรนด์ด่าผมอย่างหมั่นไส้
“สมน้ำหน้า น่าจะเอาตีนยัดปากมันแทนมากกว่า”ไอ้กิเสริมทันที โดยมีไอ้ออมพยักหน้าเห็นด้วย
“เดี๋ยวก่อน”เสียงไอ้แวนเรียก ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าผม
“ขอบใจและก็ขอโทษที่ดูถูกมึง”มันพูดอย่างสำนึกจริงๆ
“ตอนนั้นมึงต่อยไอ้ไผ่เรื่องไรวะ”ไอ้หวายถามทันที
“ก็มึงแย่งเด็กกู”มันบอกและชี้หน้าไอ้หวายที่ทำหน้างง
“แล้วมึงไม่ต่อยไอ้หวายมาต่อยกูทำไม”ผมถามมันกลับ
“เออ ไอ้เหี้ย เด็กมึงใครวะ”ไอ้หวายด่าอีกก่อนจะถามอย่างสงสัย
“น้องพีชไง แม่งไปกับกูพูดถึงแต่มึงแถมยังไม่ชอบหน้าไอ้ไผ่อีกที่มาแย่งมึงไปจากเขา”มันพูดแบบเหมือนกักเก็บมานาน กี่ปีแล้ววะเนี่ยะเพิ่งรู้ว่ามันตีกับกลุ่มผมเรื่องอะไร แม่งเรื่องผู้หญิง
“สัด กูไม่ได้ชอบซะหน่อย และพวกกูไม่ได้แดกกันเองอย่างที่มึงคิด จวย”ไอ้หวายด่าพร้อมกับถีบไปที มันเซเลยครับดีที่เพื่อนมันรับไว้
“กูนึกออกแล้ว ถึงว่าผ่านที่ไรแขวะกูทุกที เห็นเป็นผู้หญิงเลยไม่อยากจะด่า”ผมนึกถึงน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักแถมเป็นดาวโรงเรียนด้วย
“เออ นั่นแหละแต่ตอนนี้แม่งลูกสามแล้ว”มันเล่าต่อแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ใครวะผัวมัน”ไอ้พายถามมั่ง มันก็เริ่มนึกได้เหมือนกัน ยกเว้นไอ้ฝิ่น ไอ้เจย์ ไอ้บลู ที่ทำหน้า งง แต่ก็ฟัง
“หึหึ ไอ้วัฒน์ลูกเจ๊เขียงหมูในตลาดไงวะ”มันพูดจบพวกผมปล่อยก๊ากเลย คือไอ้วัฒน์มันเป็นเด็กเรียนเก่งมาก นิสัยดี แบบไม่ค่อยทันคนเท่าไรเจอหญิงประเลาะกินไปเยอะมันก็ไม่เคยว่าบอกทำบุญ
“กูนึกว่าพอมึงไม่อยู่แม่งจะมองกู ที่ไหนได้เสร็จไอ้วัฒน์แทน”มันพูดถึงตอนที่พวกผมไปเรียนต่อแล้ว
“แล้วมึงไม่ไปกระทืบไอ้วัฒน์วะ”ไอ้วอร์มถามมันอีกอย่างอยากรู้
“กูก็อยากทำอยู่ แต่พอเห็นหน้ามันกูก็ทำไม่ลงเพราะมันไม่สู้คนเหมือนมึง ส่วนไอ้ไผ่ที่กูแกล้งมึงเพราะไอ้หวายมันสนิทกับมึงมากและมึงก็ตัวเล็กน่าแกล้ง ไอ้พายยังไม่น่าแกล้งเท่ามึงเลย หึหึ”แม่งพูดจบพวกผมปล่อยฮาเลย ไอ้สัดพูดมาได้
“และตอนนี้ล่ะวะ”ผมถามมัน มันส่ายหน้าทันที
“ตีนหนักฉิบหาย ถ้าไม่เจอพวกมันกูก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นมึงตัวยังกับตึก แล้วนั่นเมียมึงจริงๆเหรอวะ”มันพูดแบบขยาดมากก่อนจะถามย้ำ
“มึงเอาอีกมั้ยล่ะ”ผมยกตีนเตรียมเลย
“เออ กูเชื่อแล้ว ขอโทษด้วยแล้วกันดันสวยโดนใจ”มันรีบบอกยังไม่วายหยอดไอ้ฝิ่น
“เลยโดนตีนเข้าให้ อร่อยมั้ยล่ะ”หึ เป็นไงเมียกู ไอ้พวกขำคิ๊กเลยที่เห็นมันย้อนใส่
“เออ แต่เมียมึงเล่นเพื่อนกูซะขาลากเลย”มันพูดยิ้ม ๆ ไอ้คนนั้นรีบโบกมือทันทีแบบไม่เอาแล้ว ก่อนจะคุยกันนิดหน่อย
“กูดีใจวะที่ได้เคลียร์กับมึงให้มันจบๆ กูขอโทษจริงๆ”มันพูดพร้อมกับยิ้มให้แถมยื่นมือมาจับด้วยผมก็จับตอบ ตกใจแม่งเข้ามากอดผมร้องไห้ด้วยครับ “ไอ้สัด ทำไมมึงไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กวะ”มันพูดได้น่าขนลุกมาก เชี่ยแล้ว มึงอย่าบอกนะว่า
“ปล่อยเลย ไอ้ฉิบหายเมียกูมองตาขวางเดี๋ยวมึงได้โดนตีนมันหรอก”ผมพูดกับมันหันไปทางไอ้ฝิ่นที่ยืนถลึงตาใส่ กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรไอ้เพื่อนเหี้ยๆของผมปล่อยก๊ากเต็มที่เลย ไอ้ฝิ่นเกือบหลุดแต่ยืนแก็กหน้าอยู่ สักพักก็แยกกันไปไม่ติดค้าง
“ตุ๊กตากูล่ะ”กำลังเงียบๆ ไอ้ฝิ่นร้องหาตุ๊กตามันทันทีที่นึกออก
“กูทิ้งไปแล้ว หน้าแม่งโครตทุเรศ ตุ๊กตาเหี้ยไรก็ไม่รู้”ผมพูดบอกมันเฉยๆ มันอ้าปากหวอ ไอ้หวายจะพูดผมกระทุ้งให้มันเงียบ ก่อนจะมองไอ้วอร์ม ไอ้เจย์ที่ไปขับรถแทนผม เป็นเชิงว่าพวกมึงเงียบ มันพากันส่ายหน้า
“มึงทิ้งไว้ที่ไหน ไอ้เหี้ยนิ พากูไปเอาเลย”มันร้องบอกผม มือก็ทุบไปด้วย
“มึงบ้าไง ให้กูพาไปเอาตอนนี้”ผมแกล้งย้อนมัน จนมันเหวอ ไอ้พวกนั้นขำคิ๊กเมื่อเข้าใจความหมายลึกๆ มันนึกได้ทั้งด่าทั้งทุบ
“ไอ้ทุเรศ กูหมายถึงไปเอาตุ๊กตา”มันรีบพูดหน้านี่แดง มือก็หยิกไปทั่ว
“สัด หื่นไม่เลือก”ไอ้หวาย
“กวนตีน”ไอ้เจย์ ไอ้วอร์มพยักหน้าเห็นด้วย
“พี่เจย์กลับไปวัดเดี๋ยวนี้”มันบอกไอ้เจย์มือก็เอื้อมไปดึงแขนด้วย จนมือหลุดจากพวกมาลัยข้างหนึ่ง
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวรถคว่ำ ไอ้ไผ่ไอ้เชี่ยะ เคลียร์เลยมึง”ไอ้เจย์ร้องบอก ไอ้หวายมองหน้าผมที่นั่งยกยิ้ม ก่อนจะดึงมันมานั่งตักรัดเอวมันไว้
“ปล่อย ไอ้บ้า ไอ้ควาย ไอ้เหี้ย”มันด่าผมเป็นชุดเลย ไอ้สามคนอมยิ้มชอบใจที่เห็นผมโดนด่า
“มึงโชคดีนะมีผัวบ้าแถมสารพัดสัตว์ด้วย”ผมแกล้งแหย่มัน ไม่รู้เป็นอะไรอยากแกล้งมันให้อายต่อหน้าไอ้พวกนี้บ้าง
“ซวยสิไม่ว่า ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นแบบนี้นะกูไม่เอาหรอก”มันแหวใส่มือก็หยิกผมไปด้วย
“ไม่ทันแล้ว”ผมบอกมันด้วยหน้ากวนๆ มันหน้างอหันไปหาไอ้หวายที่หันหน้าออกนอกรถทันที มองไอ้สองคนข้างหน้าที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจผมว่าพวกมันคงขำมากกว่า
“มึงก็แกล้งมันอยู่ได้ อยู่รถไอ้พายโน่น”ไอ้เจย์ทนไม่ไหวที่เห็นมันทำหน้างอไม่พูดอีก ทิ้งตัวใส่ผมเต็มๆ มันหันขวับ
“จริงนะ”มันหันไปถามอย่างดีใจ
“เออ กูเก็บใส่ไว้ให้”ไอ้เจย์ยืนยันอีกครั้ง
“ขอบคุณครับ มึงทำตัวดีๆแบบนี้เป็นไหม”มันพูดอย่างเพราะกับไอ้เจย์หันมาว่าผมที่ทำหน้ากวนตีนใส่มัน
“มันต้องทำตัวดีสิ ก็จ้องจะเอาเพื่อนมึงอยู่นิ”ผมพูดเรียบๆ แต่ยิ้มมุมปากให้ไอ้เจย์ ไอ้หวาย ไอ้วอร์มที่รู้เรื่องแล้วยิ้มเลยครับ
“ไอ้เหี้ยยย กวนตีนเมียไม่พอเสือกกวนตีนกูอีกเดี๋ยวน้องมันนึกว่ากูไม่จริงจังไปบอกยาหยีไม่ให้ชอบกู ซวยเลย ตบกระบาลมันให้หน่อยสิ นั่งหัวเราะอยู่ได้ พอดีกันล่ะเข้ากันดีจริง”ไอ้เจย์โวยยาวเลยครับ พวกผมก็พากันหัวเราะชอบใจ ทะเลาะกับเมียปิดท้ายที่ได้เจย์ได้ไงวะ แต่กลับบ้านนี่สิจะบอกยังไงดี ช่างเถอะ ตอนนี้กอดเมียก่อน กำลังใจล้วนๆ เลี่ยนไหมครับ
**********************************************************************************
ปล. คุณ yeyong & คุณ Zero3 แอบมีรู้ทันคนเขียนด้วยอ่ะ เก่งจังเลย 5555555และเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนคะคุณ o’patsaporn เจอคำผิดบอกด้วยคะ ขอบคุณกันเช่นเคยไม่รู้จะเขียนยังไง รู้สึกดีทุกทีที่ได้อ่านเม้นท์ ชอบคะ ส่วนตัวเป็นคนชอบพูดมากกว่าชอบเขียนนะ (เหรอ) ยังไงก็ติดตามเป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะ อีกนี๊ดส์นึงช่วงนี้อาจมาช้าไปบ้าง งานเยอะจริงๆคะได้แต่แวบมาอ่านบ้าง แต่ยังไงจะพยายามลงให้ไวที่สุดเลย อย่าเพิ่งลืมกันนะๆๆๆ
-
ฝิ่นของเขาน่ารักจริง ๆ ขำหวายที่ได้ฉายา มือปืนเป้าสะอาด
-
หวานกันไม่ทันไร
เกรียนกันอีกล่ะ
คู่นี้ :z2:
-
แอบเข้ามาจิ้มก่อนอ่าน อิอิ
ไปอ่านก่อนนะ................................................
-
นึงว่าจะได้เลือดแล้วซะอีก
-
เฮ้อ มีเรื่องจนได้ แต่ดีนะถือว่าเคลียร์เรื่องกันไปได้ด้วยดี
พี่ไผ่ก็ยังกวนได้ไม่เหนื่อยจริงๆ แต่ก็น่ารัก อยากเห็นรูปพี่ไผ่ตอนเด็กแล้วจิ
น่ารักขนาดสาวๆอิจฉาขนาดนี้
ปล.อยากเห็นพี่บลูกับพี่พายได้กันเสียที 55555 :impress2:
-
ตรูละฮาพวกนี้จริงๆ
-
o22 o22เยี่ยมมากๆเลยครับ
-
น้องฝิ่นน่ารัก :impress3:
-
น่ารักจริงๆ
-
ตกลงแวนนี่แอบชอบไผ่ตอนเด็กๆใช่ม่ะ?55555
น่าจะหาคนมากดนายแวนชะมัด คึคึคึ
-
เออดีนะ มีเรื่องให้วางมวยกันแล้ว ได้เคลียร์ปัญหากันด้วย และจบลงด้วยดี
แต่ชั้นยังหมั่นไส้ไอ้แวนไม่จบว่ะ :m16: ไหนว่าเป็นนักมวย เป็นนักกีฬามวย
แต่ไหงเือกใช้เครื่องทุ่นแรงวะ แพ้ก็คือแพ้ดิ ดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไรร้ายแรง
-
ไผ่นี่มันกวนส้นตีนดีจริงๆ ชอบแกล้งเมียตัวเอง
แต่เราชอบอ่ะ ฮาดี ปากดีทั้งผัวทั้งเมีย
ตอนนี้ไผ่เท่ไม่หยอกเลย ดีแล้วที่จบได้ดี
นี่สิ ลูกผู้ชาย คำไหนคำนั้น จบคือจบ
ยังไงก้จะรอตอนหน้านะคะ >.<
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชักอยากเห็ยไผ่ตอนเด็กๆละสิ ก๊ากๆ
ฝิ่นจ้าตุ๊กตาเเรดกับควายรักเหลือเกินนะ
-
o13 :pig4:
-
อยากเห็นพี่ไผ่สมัยเด็กจริงๆ คริคริ
คงน่ารักน่าดู
:man1:
-
แรด กะ. ควาย. ก็เหมาะสมกันดีโน๊ะ. ว่าไหมนู๋ฝิ่น :laugh:
แหมมมม. เจ๊ว่านะ ไอ้แวนเนี่ยมันแอบชอบไผ่ของเจ๊ป่ะ. แบบไม่คิดว่าโตมาจะเป็นแบบนี้.
P.S. ฟีโลโมนฝิ่นก็ยังฟุ้งกระจายต่อไปปป
-
ฝิ่น-ไผ่ คู่นี้ นี้มันฮาจริงๆ :laugh:
-
ดีจริง เคลียร์กันเร็วดี ฮ่าๆ
แต่ฮาจริงเรื่องไผ่ตอนเด็กๆน่ารัก ฮ่าๆ แวนแอบเสียดายเปล่าเนี่ย กร๊ากก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!
น่ารักทั้งคู่เลยยยยย !! :z2: :z2:
-
รอๆๆๆๆๆๆจ้า
-
ตุ๊กตาควายน่ารักนะ เราก็มีได้ตามงานวัดนี่แหละ น่ารักจริงๆนะ
ฝิ่นชอบน้องกระบือ แบกตลอดงานก็ไม่บ่นหรอกพี่ไผ่
พี่ไผ่เอาชนะไอ้พี่แวนได้แล้ว ดีใจด้วยจ่ะ
-
แก็งค์นี้ไปไหนก็ได้ฮากันทุกตรง แต่ละคนรั่วซะไม่มี
หวายโดนรุมอีกแล้ว หวายอ่อนด๋อยเอ๊ย...ตะร๊อดๆๆ มือปืนเป้าสะอาด กรั่กๆๆๆ ไปประหยัดป้ายให้ร้านเค้าทำม้ายยยย
ชอบตอนน้องฝิ่นแบกตุ๊กตาควายและแรดอ่ะ แบบเธอชอบของเธอ ตัวใหญ่เธอก็หิ้วได้ไม่มีบ่น
ปล่อยห่างตาไม่ได้ ชักพาผู้ชายมามีเรื่องกับแฟนซะงั้น คนน่ารักก็เงี้ย...
ในทีุ่สุดพระเอกเราก็ได้ชำระแค้นสิบกว่าปีไม่สายสักที อีพี่แวนตัวแสบ เป็นไงอ่ะ ทำซ่า...
น้องหน้าหวานในอดีตเค้ากลายเป็นพี่บึ้กไปแล้วเว้ย...ชอบที่ไผ่สู้แบบแมน ๆ มากอ่ะ แข็งแรงงงง คุณค่าที่น้องฝิ่นคู่ควร
ตอนเค้าให้กำลังใจในรถก่อนออกไปชกกันนี่แบบสุดยอด เขินแทนน้องอ๊า...(แต่น้องอาจไม่เขิน 555)
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ไผ่ก็ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อยเลย ซาดิสต์นะเนี่ย 555
รอรอค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ :กอด1:
-
ฮาตอนที่แวนเข้าไปกอดไผ่แล้วบอกว่าทำไมไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กๆ แถมยังกอดแล้วก็ร้องไห้อีก
-
กำลังสนุกเลย มารอคิวต่อไป
-
แต่เราก็หา...กันจนเจอ เค้าอ่านไปถึงเชียงราย แล้ว เรากำลังถึง นครสวรรค์
-
:L2: :L2: :L2:
-
แกล้งเมียนี้มันสุขยอดความสุขของพี่ไผ่เลย
-
ฝิ่นกะไผ่ น่ารักที่สุดเลย o13
-
น้องฝิ่นเนี่ยเนื้อหอมจริงจริ๊ง
:-[
ไปไหนมาไหนมีแต่คนขายขนมจีบ
แต่เวลาผัวเมียเค้างุ้งงิ้งกันเนี่ย
มันน่ารักซะไม่มี
แต่เวลาด่ากันนี่ก็มันไปอีกแบบเนอะ
:impress2:
ชอบเรื่องนี้นะคะอ่านแล้วเพลินดี
ถึงจะมาเริ่มอ่านเอาตอนที่ไปถึง 50 แล้วก็เถอะ
:laugh:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้า
:L2:
-
555 ตกลงเจย์+หวาย นี้ยังไงนะ เพื่อนแซวจัง
จัดหนักไปเลยไรเตอร์ :m11:
ไผ่+ฝิ่น นี่้เค้าคู่รักคู่รสใช่ป่ะ 555 :fcuk:
-
ถ้าทันวันนี้ช่วงบ่ายลงให้จ๊ะ จะลงเมื่อวานไฟล์งานดันหาย :z3:เครียดเลยต้องเขียนใหม่ ยิ่งความจำสั้นอยู่ :call:
-
รอจ้า
-
เพราะความสวยเป็นเหตุแท้ๆเชียวฝิ่นอนงค์ :m20:
ดันไปเตะตาอริเก่าของสามีเมื่อครั้งยังเด็ก
แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ตามประสาลูกผู้ชาย
ฮาก็อีตรงแวนกอดไผ่แล้วร้องไห้นี่แหละ
ที่ชอบที่สุดก็ตุ๊กตาไผ่ เอ๊ย ตุ๊กตาควายกับแรด
เหมือนเป็นตัวแทนของผัวเมียคู่นี้เลยอ่ะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม อ่านแล้วยิ้ม ^___^
-
ทำไมไผ่ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กบ้างว๊า
ขี้แกล้ง แล้วก็ชอบฟังเมียด่า
จิตหน่อยๆ ปะเนี่ย
-
เป็นเพื่อนกันไปซะงั้น555555+
-
เจอลีลายิงปืนสอยน้องควายไปแบบนี้ พีไผ่อย่าไปทำไรให้น้องโกรธ,่ะ 555555555
-
ตอนที่ 51
พอกลับมาถึงบ้านก็เจอไอ้บลูกับไอ้พายยืนรออยู่แล้ว หลังจากไปส่งไอ้สามคนนั้นกลับบ้าน ไอ้เจย์ขับรถเข้าไปเก็บให้ก่อนจะพากันขึ้นบ้านก็เจอพี่อ้อ ไอ้หลิว พี่ตวง นั่งรอยู่เหมือนจะรู้อะไรแล้ว พวกผมมองหน้ากันก่อนจะเดินเข้าไปนั่งไม่ไกลนัก ไอ้พายบอกว่ามีคนมาบอกพี่อ้อ น่าจะเป็นชาวบ้านแถวนี้แหละ ตอนมันมาถึงพี่อ้อก็ถามแล้ว ผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“กูสั่งว่าไงก่อนไป”พี่อ้อเริ่มเลยครับ มองหน้าผมเขม็งเลย
“คือ พี่อ้อ”ไอ้หวายจะบอก
“กูถามไอ้ไผ่ มึงเงียบ”พี่อ้อพูดขัดก่อน เงียบเลยครับทีนี้
“ไม่เกี่ยวกับไอ้พวกนี้หรอกไม่ต้องไปว่ามัน”ผมบอกพี่อ้อ ไอ้พวกนั้นมองหน้าผม
“ใจเย็นพี่ ฟังมันเล่าก่อนสิว่าเรื่องมันเป็นยังไง พวกมันไม่เป็นอะไรกลับมาก็ดีแล้ว”ไอ้หลิวบอกให้พี่สาวผมใจเย็นๆ อย่าเพิ่งฟังความข้างเดียว
“ก็ใช่ไง ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรและถ้าเกิดเป็นขึ้นมาล่ะใครจะรับผิดชอบ คิดมั่งไหม”พี่อ้อหันไปใส่ไอ้หลิวที่โดนพี่ตวงสะกิดให้หุบปากที่กำลังจะพูดอีก ส่ายหน้าให้แบบไม่เอาไม่พูดเดี๋ยวโดน
“ไผ่ขอโทษ”ผมพูดอีกครั้ง แกจ้องหน้าผม ตั้งแต่เด็กจนโตเวลาผมทำผิด ผมจะเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อเสมอ จะเรียกว่าเป็นการประเลาะอย่างหนึ่งก็ได้เวลาที่ทำผิด ไอ้หลิวก็เหมือนกัน พี่สาวผมถอนหายใจออกมาเมื่อเจอไม้นี้เข้าไป
“เล่ามาสิ”เสียงแกดีขึ้น ผมก็เลยเล่าให้ฟัง 40% อีก 60% ไอ้หวายล้วนๆ
“มึงไม่ลากมันมากระทืบที่หน้าบ้านวะ กูจะได้ช่วยลงไปซ้ำ ไอ้ส้นตีน”พี่อ้อฟังจบทั้งหน้าตา น้ำเสียงเปลี่ยนไปด่าไอ้เหี้ยแวนทันที เล่นเอาไอ้หลิวกับเพื่อนผมแอบขำ เมื่อกี้อย่างกับจะแดกผมอยู่เลย
“โอ้โห พี่ กิ้งก่าวู้แมนมากเลยเปลี่ยนสีไวว่ะ เมื่อกี้ยังด่ามันอยู่เลย”ไอ้หลิวหาเรื่องใส่ตัวมาก แกยื่นตีนไปถีบมันเข้าให้ตรงสีข้าง พี่ตวงเบะปากสมน้ำหน้าแถมผลักไสให้ไปโดนอีก
“กลิ้งไปก่อนเลยมึง และมาเสนอหน้าทำห่าไร พาหลานกูไปนอนได้แล้วนอนดึกไม่ดี ไป”พี่อ้อไล่มัน แต่มันไม่ไปดันให้เมียมันเข้าห้องไปก่อนแต่พี่ตวงดึงหูมันเข้าไปด้วย อย่างฮาเลย ไอ้หลิวเห็นกวนตีนอย่างนี้มันโคตรกลัวพี่ตวงเลย แต่ก่อนตัวมันเองตอนยังไม่มีเมียก็มีทั้งเข้ามาหาและมันไปเข้าหาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เคยสร้างปัญหาอะไร ยิ่งตอนมันจบจากนอกใหม่ๆ ทั้งสาวทั้งเกย์ติดเพียบ เรียกได้ว่ามันเป็นหน้าตาวงศ์ตระกูลเลยที่จบนอก ยกให้มันไปพร้อมกับสืบตระกูลไปด้วยเลย พี่อ้อก็คงจะนานพอกับคานที่แกเกาะแหละ ไม่ใช่ไม่มีคนมาจีบพี่ผม มีเยอะแต่แกไม่ค่อยสนใจ คุยได้แต่ไม่ให้ความหวัง ส่วนผมตอนนี้ก็น่าจะรู้อยู่แล้วเพราอะไร สืบเหมือนกันแต่ไม่ขยายพันธ์เหมือนไอ้หลิว
“เห่อจังนะคุณป้า”ไอ้หวายคงอยากจะรับตีนแดกเหมือนไอ้หลิว เลยแซวพี่ผมต่อ
“มึงจะรับด้วยเหรอ”แกหันไปทางไอ้หวาย นั่นไงแดกซะมึง
“ล้อเล่นอ่ะ”มันพูดเสียงกวนๆใส่ ก่อนแกจะหันมาทางผมกับไอ้ฝิ่น เดินเข้ามาหา
“ไหนกูดูสิเป็นไงมั่ง อืม ไม่เท่าไร”แกจับหน้าผมดูเห็นมีรอยนิดหน่อย ก่อนจะหันไปหาไอ้ฝิ่น
“ตกใจมั้ยลูก เจ็บตรงไหนมั้ย กูอยากจะตืบมึงจริงพาน้องไปมีเรื่องเกิดเป็นไรขึ้นมากูจะไปบอกปู่เขาได้ยังไง”พี่อ้อถามมันด้วยน้ำเสียงไพเราะอย่างบริษัทที่ได้รับ ISO ก่อนจะหันมาด่าผมที่คงเป็นแค่แรงงานต่างด้าว มันส่ายหน้าที่ยังกลั้นหัวเราะที่ผมโดนด่า ชอบมากเรื่องซ้ำเติมไม่มีใครเกิน โดยเฉพาะกับผัว
“ก็เอาปากบอกสิ”ผมแนะนำแกดีๆ แต่ดูแล้วพี่กูไม่เห็นด้วยแน่ ถลึงตาใส่แทบปลิ้น
“ไอ้ไผ่ เดี๋ยวกูตบบ้องหูพูดมาได้ คืนนี้มึงนอนคนเดียว ฝิ่นไปนอนกับพี่”พี่อ้อเงื้อมือจะตบจริงผมดึงไอ้ฝิ่นกันเลย ไอ้พวกนั้นพากันหัวเราะที่เห็นพี่อ้อด่าผมและยื่นคำขาด
“ไม่ได้หรอก จะมาเอาของน้องได้ยังไง หาเองเลย”ผมรีบบอกแกเลย มือก็กอดเอวมันไว้
“ไมต้องมาแช่งให้กูมีผัว แค่เห็นพวกมึงสองคนพี่น้องกูก็เอียนแล้ว”แกหันมาด่าผมลามไปถึงไอ้หลิวที่คงจะเอาหูแนบข้างฝาแอบฟังตามเคย แต่หน้าแกยิ้มๆนะไม่ได้ด่าจริงหรอก
“แล้วพวกไอ้กิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ล่ะ เป็นไง”แกหันไปถามไอ้พวกนั้นไม่ระบุชื่อพวกมึงเลือกเอาใครจะตอบ
“ปลอดภัยดีพี่ พวกมันหญิงเหล็กใจกระบือขนาดนั้นไม่สึกหรอหรอก”ไอ้วอร์มเลือกที่จะเป็นคนตอบแต่คงจะตอบยาวไปหน่อย
“ไอ้วอร์ม เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะให้ไอ้แกรนด์กระทืบมึงโทษฐานว่าพวกมัน”พี่อ้อบอกมัน
“ไอ้แกรนด์ไม่เป็นไร อย่าให้เมียมันกับไอ้กิด่านะขี้เกียจหูชา กระทืบยังจบแต่พวกมันบ่นด่านี่โคตรรำคาญเลย”ไอ้วอร์มต่อรอง แกส่ายหน้าระอาเลย ไอ้วอร์มมันไม่ชอบเสียงแว๊ดๆข้างหูหรือให้ใครมาบ่นแบบงี่เง่าพอกับพวกผมแหละผมว่าผู้ชายทุกคนแหละมั้ง แต่ไอ้พวกนี้เป็นเพื่อนมันเลยปล่อยวาง
“แล้วมันจบเรื่องไหม”พี่อ้อถามต่อ ผมพยักหน้า
“ไม่มีไรหรอก มันก็แค่เรื่องเข้าใจผิดตอนเด็กๆ แย่งหญิงกัน ใครจะหน้ามืดเอาไอ้หวายนอกจากไอ้เจย์”ผมบอกแกก่อนจะหันไปแซวไอ้สองคน
“ไอ้สัด แม่งน่าเอาตีนยัดปากแทนไอ้แวน”ไอ้หวายด่าผม
“เออ กูขอแทรกอีกสองตีน”ไอ้เจย์ว่าบ้าง
“แต่พวกมึงเข้ากันได้ดี ระวังนะโว้ยจะตกหลุมรักกันเอง”พี่อ้อแซวพวกมันกลับมั่ง เห็นอย่างนี้แกวัยรุ่นนะครับ ทันพวกผมทุกเรื่องตกเทรนด์ไม่มีหรอก
“อย่าชงพี่อ้อ ขอร้อง”มันพูดแทบจะพร้อมกัน พากันหัวเราะเลยครับ
“ไอ้พายมึงนอนกับไอ้บลูเหรอ”แกหันไปถามไอ้พายที่มองแบบ เอาแล้วไงกู
“ไล่ให้ไปนอนกับไอ้หวายก็ไม่ไป ทั้งเตะทั้งถีบเลย”ไอ้พายบอกเลี่ยงๆ แต่คงไม่รอดหรอก พี่ผมอมยิ้ม
“แหมพาย ทีตกดึกกอดบลูแน่นเลยนะ”ไอ้บลูอดไม่ได้พูดออกมา
“จริงเหรอวะ”พี่อ้อตาวาวมาก
“ไปเชื่อมันพี่อ้อ พายถีบให้มันนอนข้างล่างจะกอดมันได้ยังไง”ไอ้พายแก้ตัวแต่หน้ามันไปแหละ
“จริงบลูนอนข้างล่าง พายอยู่ข้างบน”ไอ้บลูบอกยิ้มๆ
“มึงออนท็อปเหรอวะ”ไอ้เจย์หน่วยแปลข้อความ
“ไอ้เจย์ สันดานกูขอให้มึงโดนไอ้หวายล่อไปซะคืนนี้”ไอ้พายด่ากลับเลย ทำเอาหัวเราะมันที่นานๆจะหลุดทะลึ่งสักที
“ก็ดีสิถ้าเป็นอย่างที่มึงคิด นี่กูนอนข้างล่างหน้านี่แนบผ้าเช็ดตีนเลย ส่วนคุณนายนอนบนเตียงสบายใจเฉิบ ขัดก็ไม่ได้อ้างพ่อกับแม่ตลอด เฮ้อ”ไอ้บลูคงจะอัดอั้นเลยระบายออกมาซะ แต่หน้ามันไม่ได้เครียดนะเหมือนจะแหย่ไอ้พายให้อายมากกว่า ไอ้พายชี้หน้าคาดโทษอีก
“หึหึ”ผมหัวเราะ ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝิ่นที่นั่งมองมือผมที่มีรอยแตกนิดหน่อย
“เลียสิ”ผมยื่นมือไปให้จนเกือบถึงปากมันแล้ว มันตีอย่างแรงเลย“เจ็บนะโว้ย”ผมชักกลับไม่ทันเลยโดนเต็ม ๆ
“สมน้ำหน้า ปากน่าจะโดนตีนไปด้วย”มันพูดใส่หน้าผม แต่ตามันบอกว่าตรงกันข้ามเป็นห่วงเห็นๆ ไอ้เพื่อนผมก็จี้เส้นขำ
“สม กวนตีนตั้งอยู่ในรถ”ไอ้หวายรีบทับถมทันทีอย่างเห็นด้วย ก่อนจะกินขนม ผลไม้ ที่ป้าพิณยกมาให้ แกตกใจนิดหน่อยแต่ผมบอกไม่เป็นไร แกก็เลยสบายใจหันไปดูไอ้ฝิ่นแทนโอ๋มันยิ่งกว่าผมอีก บอกว่าดีนะที่มันไม่เป็นไรตัวยิ่งบางๆอยู่ ครับตัวมันบางแต่ตีนมือมันก็หนักนะครับป้า ผมบอกแล้วภาพลวงตา
“แต่จะว่าไป ไอ้หนูก็เก่งนะเนี่ยะ แหม อยากเห็นจริง พวกมึงไม่อัดคลิปมาวะ”พี่อ้อชมมันก่อนจะว่าไอ้พวกเพื่อนผมที่มันเล่าให้ฟัง
“ใครจะไปนึกทัน มัวแต่ตื่นเต้นเอาไว้พี่ก็ดูตอนไอ้ไผ่กวนตีนและโดนเมียซ้อมและกัน”ไอ้เจย์บอกพี่ผม ที่ยิ้มๆ
““แต่ก็ดีที่จบด้วยดี สรุปมันชอบมึงเหรอวะ”ไอ้พายบอกก่อนจะถามผม ทำห่าไรวะ
“เออวะ แม่งพูดกำกวมบอกไอ้ไผ่น่าแกล้ง โตมาทำไมไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก กูยังสยองไม่หาย”ไอ้หวายรีบเออออทันทีก่อนจะทำท่าแหยงๆ
“ถึงว่าแกล้งมึงอยู่ได้ กูว่านะแรกๆมันไม่ชอบหรอกพอแกล้งทุกวันก็เลยติดใจ น่ารักนะมึงน่ะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้วอร์มรีบเสริม ทำเอาฮาเลยครับ
“พอเถอะกูจะอ้วก รู้งี้กระทืบให้แม่งเข้าโรง’บาลซะก็ดีหรอก ไอ้ห่า ดีนะโตมากูหล่อ”ผมรีบยกมือห้ามก่อนจะอวยตัวเอง พี่อ้อส่ายหน้าระอาหันหน้าหนีไปทางอื่นเลย
“แหวะ”
“ถุย”
“ส้นตีน” ทุกถ้อยคำที่พวกมันว่าผม แต่ไม่แคร์ครับพูดเรื่องจริง ไม่หล่อแต่เร้าใจก็ได้วะ ยิ่งไอ้ฝิ่นเบะปากเลยแต่ก็มีแอบยิ้ม
“กูจะนอนแล้ว”ผมพูดเฉยๆ หันไปมองไอ้ฝิ่นที่ทำหน้าแบบมองกูทำไม ไอ้พวกนั้นมองผมแบบมึงพูดขึ้นมาทำไมนึกจะตัดบทก็ตัดซะตั้งตัวไม่ติดทั้งที่ยังคุยกันอยู่ดีๆ ก่อนจะต่อด้วย
“แหม ไล่เชียวนะมึง”ไอ้หวายว่าผมทันทีเลย
“กูว่าแล้ว เห็นมองตาเยิ้มเลยมึง”ไอ้เจย์ก็ช่วยเสริม
“มึงเจ็บไม่ใช่เหรอ”ไอ้วอร์มรีบหาข้ออ้าง
“ก็ใช่ไง กูต้องพักผ่อนเพราะฉะนั้นกลับไปนอนกันได้แล้ว ดูไอ้บลูโน่นเห็นสะกิดไอ้พายยิกๆ”ผมบอกก่อนจะหันไปแซวไอ้บลูกับไอ้พายที่ทำหน้าแบบกูทำตอนไหนวะ
“ไอ้ไผ่ ไอ้เชี่ยะ ฝิ่นไปนอนกับพี่อ้อเลยไม่ต้องไม่นอนกับมัน กวนตีน”ไอ้พายด่าผมอายๆ
“ฝิ่นง่วงแล้วเหรอ”พี่อ้อหันไปถามไอ้ฝิ่น
“ยังเลยพี่”มันรีบบอกทันที
“แต่กูง่วง”ผมบอกและเดินไปเลย ทำเอาพวกมันงง
“เป็นบ้าไรของมัน”ไอ้หวาย
“ไอ้เชี่ยะนึกจะไปก็ไป”ไอ้เจย์ ผมทิ้งให้พวกมันคิดเอาเอง ไม่ใช่อะไรหรอกเมื่อยตัว ไม่ได้ซัดกับใครมานานแล้ว ล่าสุดช่วงอยู่ปีสามอัดไอ้พวกเล่นบาสแพ้แต่คนไม่แพ้ กวนตีนอยู่ได้ จัดไปซะน่วมทั้งสองฝ่ายแต่พวกผมเจ็บน้อยกว่าพวกมัน ที่หน้าแหก ปากแตก เย็บซะ แพ้ดีๆไม่ชอบๆหาตีนแดก สม
Part Fin
“หึหึ”พี่อ้อหัวเราะสองหึ เหมือนกันจริงๆพี่น้องบ้านนี้ ตอนนี้ไอ้ไผ่มันเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมว่ามันต้องปวดแผลตัวมันรุมๆตอนมันกอดผมบนรถ แต่มันไม่แสดงออกคงไม่ใช่เรื่องอย่างว่าหรอกมั้ง มันคงอยากพักผ่อนจริงๆ ผมมองตามมันอย่างเป็นห่วง
“กูว่ามัน เงียะ อุ๊บ”พี่หวายจะพูดออกมาแต่โดนพี่พายดีดปากซะก่อนเพราะพี่อ้อยังอยู่แต่ก็ยิ้มๆ
“มันเป็นไร รู้มั้ย”พี่อ้อถามผมที่กำลังคิดเรื่องมันอยู่
“นั่นสิ ฝิ่นรู้เปล่า”พี่พายถามผม
“จะว่าทะเลาะกันก็ไม่นะ หรือมันจะงอนที่สนใจตุ๊กตามากกว่ามัน”พี่หวายออกความเห็นบ้าง
“ปัญญาอ่อนและไอ้หวาย”พี่วอร์มตบหัวพี่หวายที่ออกความเห็นได้ปัญญาอ่อนมาก
“มันเจ็บมือและก็ง่วงนอน เลยอยากพักผ่อนและคงไม่อยากให้พวกพี่เป็นห่วง”ผมบอกเท่าที่สังเกตได้
”ผมบอกทุกคน
“จริงอ่ะ”ถามพร้อมกันแต่ทำหน้าล้อๆ
“หึหึ ใช้ได้ ไปกลับกันไปได้แล้วมันจะได้อ้อนเมียมันบ้าง”พี่อ้อหัวเราะและออกปากยิ้มให้ผมที่ดูออกว่ามันเป็นอะไร มันไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นและเป็นห่วง มีแซวด้วยครับ
“น่าจะจริง ไอ้ไผ่เวลามันเป็นอะไรไม่ค่อยบอกหรอก นอกจากหนักจริงๆ และวันนี้มันอัดไอ้แวนเต็มๆเลยคงจะแค้นมานาน”พี่พายพยักหน้าอย่างเห็นด้วยตามด้วยพี่ๆที่เหลือที่เห็นว่าจริง ก่อนจะคุยกันอีกนิดหน่อยพร้อมกับฝากมันไว้กับผมและก็กลับไป
“งั้นพวกเราก็กลับเถอะ ปล่อยให้มันอ้อนเมียมันไป พี่กลับก่อนนะ ระวังจะติดไข้ล่ะ คริคริ”พี่เจย์พูดยิ้มๆล้อผม พากันหัวเราะก่อนจะลาพร้อมกับฝากให้ดูแลมันด้วย
*
*
*
ผมเดินกลับมาในห้องหลังจากทุกคนกลับไปแล้ว ตกใจไม่เห็นมันนอนในห้องเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีก่อนจะนึกได้ว่ามันไปไหนผมเลยเดินไปตามทางที่เมื่อตอนกลางวันมันพาผมมานอนเล่น เปิดประตูเข้าไปก็เห็นตะเกียงเจ้าพายุแบบสมัยก่อนแขวนตรงหัวเสาส่องแสงพอสว่าง กลางบ้านเป็นมุ้งหลังใหญ่ที่กางครอบฟูกหนากว้างพอนอนได้สองสามคน ก่อนจะวางกระมังใส่น้ำอุ่นพร้อมกับนั่งข้างๆ ไอ้คนตัวโตที่มันเดินมาปูที่นอนและกางมุ้งที่นี่ตั้งแต่เมื่อไรทั้งที่ไม่ค่อยจะดี ตอนนี้มันนอนสงบนิ่งลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ผมเอาหลังมืออังหน้าผากแต่ก็ปกติ ผมจูบหน้าผากมันก่อนจะเอาผ้าเช็ดตามใบหน้า ลำคอ และแผ่นอกเปลือยที่ปราศจากเสื้อ มันปรือตามองผมที่กำลังเช็ดแขนให้
“มาช้า”มันถามผมไม่บอกว่าถามด้วยความรู้สึกยังไง
“เป็นบ้าไร”ผมถามมันกลับ ก่อนจะเช็ดแขนอีกข้างและจ้องหน้ามัน
“เปล่า”มันตอบนิ่ง
“ไม่เชื่อหรอก”ผมก็ย้อนมันบ้างแต่ไม่ใช่งอนเป็นแบบแหย่มันมากกว่า
“แล้วแต่จะคิด ไอ้หนอน”มันพูดเรียบๆแต่ยักคิ้วใส่ ผมยักไหล่ลุกขึ้น มันก็ดึงลงไปนั่งตามเดิม “ไปไหน”มันถามผม
“ไปหยิบเสื้อให้”ผมบอกก่อนจะลุกไปหยิบเสื้อที่บ้านหลังใหญ่ให้ วันนี้มีฝนตกอากาศค่อนข้างเย็นและตัวมันรุมๆ แต่ มันเป็นคนขี้ร้อน ขนาดเปิดแอร์เหงื่อมันยังออกเลย นอนก็ไม่ค่อยจะใส่อะไรหรอกโดยเฉพาะเวลาที่ผมไปนอนด้วยมันบอกสะดวกดี ไม่เสียเวลา ผมก็ย้อนมันว่าไม่เร้าใจต้องถอดก่อนทำถึงจะสนุก มันก็ชอบใจในคำตอบผม พอกัน
“ไม่ใส่”มันพูดทื่อๆ ก่อนจะฉุดลงไปนอนใต้ร่างมัน ปล้ำจูบฟัดนัวเนียผมไปมาบนฟูก
“เดี๋ยวปอดบวม”ผมบอกมันอีกอย่างเป็นห่วง มือก็ยันหน้ามันเอาไว้ ลูบไล้เบาเบา มันไม่พูดอะไรก้มมาจูบปิดปากไม่ให้พูดอะไรอีกจนตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวทั้งคู่ ผมต้องปล่อยเลยตามเลยสงสัยมันคงจะหนาวเลยต้องเอาเนื้อห่มเนื้ออย่างที่เพลงเขาบอกไว้ มือร้อนๆก็ไล่ไปทั่วตัวบีบเค้นจนเนื้อแทบจะติดไฟ กำลังเคลิ้มกับจูบที่มันมอบให้ก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกสอดใส่โดยไม่มีการเบิกทางก่อน ทำเอาจุกไม่น้อย แต่ร้องไม่ออกได้แต่ส่งเสียงในลำคอเกร็งตัวก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลาย เมื่อมันเริ่มขยับเข้าออกช้าๆแต่เน้นๆผมแยกขาออกกว้างมือจิกไหล่แกร่งที่ตอนนี้เริ่มขยับเข้าออกแรงขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ”
“อา อืม”
“อื๊อ อือ”เสียงครางที่บอกถึงความสุขแต่แฝงความประท้วงไปด้วยเมื่อโดนกระหน่ำแรงขึ้นจนเหมือนร่างจะแยกให้ได้ วันนี้ดูมันรักผมแรงผิดปกติ หรือว่ามันจะปวดมือวะ ถ้ารู้ว่าปวดแล้วจะทำทำไม กูไม่ได้รีบอะไร
“จะ เจ็บ เบาหน่อย”ผมต้องร้องบอกเมื่อทนไม่ไหวจริงๆ แต่ก็ยอมรับว่ารู้สึกดีเหมือนมันแทบจะหลอมเป็นเนื้อเดียวกับผมเลย
“อื๊อ อ๊ะ อ๊ะ”ผมร้องออกมาอีกมือก็จิกไหล่ไอ้คนที่กำลังขยับเข้าออกอย่างรุนแรงไม่ฟังคำขออะไรทั้งนั้น ได้แต่รองรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นจนใกล้สิ้นสุด กระแทกแรงๆ อีกสองสามครั้งก่อนจะปล่อยออกมาจนรู้สึกถึงแรงที่พุ่งเข้าไปในตัว เราจูบแลกลิ้นกันจนเสียงลมหายใจเริ่มปรับระดับเข้าสู่ปกติ มันฟุบลงบนตัวผมทันที ไม่พูดอะไรที่ชวนลามกหรือกวนประสาทหลังเสร็จกิจ ผมเอามือสอดเข้าไปลูบผมอีกมือก็ลูบหลัง ขาผมอ่อนแรงไปหมดแต่ยังพยายามยกรัดมันไว้ มันนิ่งไม่มีทีท่าว่าจะเริ่มใหม่อย่างทุกครั้งหรือว่าเอาสิ่งนั้นออกจากตัวผมสักที
“เป็นอะไร ปวดแผล”ผมถามข้างหูมัน มันส่ายหน้า “แล้วเป็นอะไร”ผมถามย้ำมันอีก จนมันเงยหน้าขึ้นมา เอ่ยออกมา
“อย่าเพิ่งตอดสิวะ”มันบอกผมหน้าเหยๆ กูนึกว่าจะบอกอะไร เสือกหื่นซะงั้น
“มึงก็เอาออกก่อนสิ”ผมพูดพร้อมขยับตัวออกจากมัน แต่ยิ่งขยับมันก็ยิ่งเข้ามาเรื่อย แล้วมาว่ากูตอดมึง ไอ้บ้า”แล้วเป็นอะไรบอกได้ยัง หืม”ผมถามมันอีก จุ๊บปากมันค่อยประเหลาะถาม
“ไม่รู้ว่ะ”มันก็พูดคำเดิม แต่ปากยกยิ้ม ผมเงียบไปพักก่อนจะพยักหน้าเข้าใจทันที
“แต่กูรู้”ผมพูดใส่หน้ามัน
“อะไร”มันเลิกคิ้วใส่ แต่เสือกขยับอีก ผมเลยจิกไหล่มัน
“หาเรื่องล่อกูล่ะสิ ใช่มั้ย”ผมบอกมัน ทำเอามันหัวเราะก่อนจะก้มมาจูบผมที่ปากดีใส่มัน ก่อนจะผละออก
“รู้ด้วย”มันแหย่อีก
“สัด ขอดีๆกูก็ให้ เคยขัดไง มีแต่ร่วมด้วยช่วยตลอด”ผมทั้งตีทั้งทึ้งหัวมันไปด้วยตอนพูด
“ก็มันไม่ตื่นเต้น แบบนี้มันดูไม่มีที่มาที่ไป เคลิ้มสิมึงเห็นเล่นตามกู”มันบอกหน้าตาเฉย แต่ปากยกยิ้มล้อๆที่ทำให้ผมจี้เส้นไปด้วย
“เหี้ยยยมาก ผัวเวร”ผมด่ามันเลย ดีนะว่ารู้ทันมัน ไม่งั้นเคืองกันตาย เล่นแบบนี้ เป็นไงครับผัวผม แอ๊บก็เป็นแล้วว่าแต่กู ก่อนจะมองหน้ากัน มันก็ก้มจูบปากไซ้ผมไปมา เล่นเอาเสียว
“วันนี้ กูเห็นมึงไหว้พระนานมาก ขออะไรนักหนาวะ”มันถามผมแต่ปากไม่ได้หยุดไซ้ซอกคอไล้ลงไปเม้มยอดอกสลับไปมา
“เปล่า อื๊อ”ผมบอกพร้อมกับแอ่นตัวด้วยความเสียวซ่าน มันเงยหน้าหรี่ตามองผม
“โกหก แสดงว่าต้องเรื่องไม่ดีแน่ บาปกรรมนะมึง”มันว่าผมจนผมตาโตเลย
“กูไม่ได้ทำอะไรนะ แค่ขอท่านเฉยๆว่าให้มึงบอกรักกูบ้างแค่นั้นเอง”ผมรีบบอกมันทันที ก่อนจะปิดปากแทบไม่ทันเมื่อเห็นมันยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไอ้เชี่ยะ หลอกกูมึงอ่ะ”ผมด่าพร้อมกับซุกหน้าอกมันอย่างอับอายมาก
“มึงต้องขอกับกูสิ ไม่ใช่ไปรบกวนพระ”มันบอกผมหน้าตาเฉย
“กูไม่กล้านิ กลัวมึงไม่พูด คือ กูรู้นะว่าเราใจตรงกันแต่กูก็อยากฟังบ้างอ่ะ”ผมบอกมันอ้อนๆ อายยังไงก็ไม่รู้แค่เรื่องแค่นี้ ทีตอนนี้แก้ผ้าคากันอยู่เสือกไม่อาย
“ไม่ลองจะรู้เหรอ”มันท้าผมยิ้มๆ “ไหนลองขอสิ”มันพูดอีกเสียงทุ้ม ตาก็หวาน ทำเอาผมเขินเลย
“ว่าไงล่ะ”มันถามอีก ปากก็จูบผมไปด้วย แล้วจะพูดได้ไงเนี่ยะ ผมผลักมันออกนิดหน่อย ช้อนตาขึ้นมองหน้ามันเอามือประคองหน้าคมเข้ม
“น้องรักพี่ไผ่”ผมบอก มันเงียบ “พี่ไผ่รักน้องหรือเปล่า บอกน้องได้ไหม น้องอยากฟัง”ผมพูดอีก ดึงมันลงมาจูบแก้เขิน ผมไม่เคยพูดแบบนี้กับใครมาก่อน แต่กับคนตรงหน้าผมอยากพูด อยากบอก และก็อยากฟังจากปากมันมากที่สุด ผมรู้สึกใจเต้นแต่เหมือนจะใจหายเมื่อคนตรงหน้าผมมองเฉยๆ ไม่พูดอะไร รู้สึกใจเสีย ไม่น่าถามเลยกูปล่อยให้เป็นอย่างเดิมก็ดีแล้ว มันคงคิดได้และเกิดลังเลมั้ง แต่สักพักมัน ก้มมาหา
“รักสิถ้าไม่รักจะขอเป็นแฟนเหรอ”เหมือนทุกอย่างเงียบไปหมด หูอื้อหรือเปล่าวะ เสียงลมผ่านหูใช้มั้ย แต่ทำไมรู้สึกว่าหน้าแดงปากก็กว้างออกเพราะรอยยิ้ม”น้องรู้สึกยังไง พี่ก็รู้สึกอย่างนั้นแหละ มากด้วย ทั้งรักทั้งหวง ไม่อยากให้ใครมามองและก็ไม่อยากให้น้องมองใครด้วย รู้ไหมครับ”โอ้ย อยากร้องเพลงพี่บี้ ใจละลาย ลัลล้า ผมกอดมันทันที เล่นเอากูหัวใจเกือบล้มเหลวในตอนแรก พอได้ฟังหัวใจเสือกจะวายอีก ถ้ารู้ว่าพูดแล้วดีอย่างนี้พูดไปนานแล้ว
“อือ น้องไม่มองใครหรอก รักให้นานๆนะ แบบค่อยๆรักกันเบาเบา ก็ได้”ผมบอกมันทันทีที่ผละออก
“ขอมากจังวะ แต่ให้รักเบาเบานี่คงยาก เพราะมึงมันชอบยั่ว หึหึ”มันแสยะยิ้มใส่หน้าผม แต่ถ้าดูให้ดี ผมว่ามัน อืม มัน
“ฮ่าๆๆๆๆ มึงหน้าแดงและยิ้มด้วยอ่ะ อายเหรอ”ผมหัวเราะและล้อมัน
“อายเหี้ยไร กูเจ็บมือต่างหาก”เหมือนเดิมพูดจาหมาไม่แดกเพราะแดกไม่ได้ แต่ก็ชอบหมดโปรหวานกลายพันธ์อีกแล้ว
“ฮ่าๆๆๆ ทำอาย พรุ่งนี้กูต้องไปวัดอีกครั้งแล้วมั้ง”ผมพูดลอยหน้าลอยตาใส่มัน
“มึงจะไปดูพระบวชใหม่ไง”แม่ง กวนตีนกูอีกแหละ แทนที่จะถามว่าไปทำไม ขออะไรท่านไว้ ไม่มี ตลอด
“นรกแล้วมึงคิดไปได้”ผมด่ามัน ตีปากมันด้วย
“เจ็บนะโว้ย”มันโวย แหมทีตอนตีกันมึงไม่มีเจ็บ ทำสำออย
“โอ๋ โทษๆๆ นิ่งเตะ นิ่งเตะ”ผมปลอบมันยิ้มๆ มันเลยจูบผมกับมา”แล้วตอนเด็กมึงเป็นจริงอ่ะ”ผมถามมัน ๆ ทำหน้างง ก่อนจะนึกได้ว่าผมหมายถึงอะไร มันเลยขยับเข้ามาอีก
“อุ๊บ ไอ้เชี่ยะ เสียวนะโว้ย”ผมร้องบอกมันอย่างหมดความอายแล้ว มันยกยิ้มยักคิ้วใส่กวนๆ
“เป็นไงล่ะไอ้เกย์ เจอตุ๊ดซั่มเข้าไปจุกสิท่า กูเป็นมั้ยล่ะ”มันก็กวนผมกลับมาบ้าง ผมจิ๊ปากเอามือตีมัน มันก็จี้เอว แม่งบิดไปบิดมาทำไมหัวเราะกันแปลกๆวะ รู้สึกจะบางอย่างจะเริ่มแข็งและก็ขยับแล้วสิ อูย นี่ขนาดมึงเจ็บยังมีแรงอีกเน๊าะ
“ยอมรับแล้วไงว่าเป็นตุ๊ดน่ะ อ๊ะ”ผมแกล้งถามมันอีก เลยเจอกระแทกเต็มลำเลยทีนี้ “อ๊ะ อืม”ผมร้องก่อนจะรัดมันบ้าง ทำเอามันหน้าเหยได้เหมือนกัน ผมแสยะยิ้มให้มัน
“อย่าขมิบสิวะ เดี๋ยวแตกก่อน”มันก็ตอบผมกลับเสียงพร่าโคตรเซ็กซี่เลย ก่อนจะพูดต่อ”เป็นก็ได้ถ้ามึงอยากให้เป็น”
“ห้ามเป็นกับคนอื่น อ๊ะ อื้อ มะ ไม่งั้นมึงตาย อื๊อ”ผมรีบพูดทันทีก่อนจะไม่ได้พูดครางอย่างเดียวเมื่อเจอแรงกระแทกกระทั้นเป็นจังหวะตอบรับสอดประสานเหมือนเป็นการฉลองคำสารภาพรักไปด้วย
“เหนื่อยว่ะ”ผมบอกมันหลังจากเสร็จรอบสองที่ผมเป็นคนคุมเอง มันบอกเจ็บมือ แต่กูเจ็บก้นโว้ย
“ตอนทำไม่เห็นบ่นวะ”มันว่าผมก่อนจะพลิกตัวผมลงมา ถอดน้องไม่น้อยของมันออกจากตัวผม
“อ๊ะ”ผมร้องเลยครับ มันยกยิ้ม
“ร้องอย่างนี้เดี๋ยวต่อนะมึง”มันพูดพร้อมกับแทรกตัวลงมาอีก ผมหดขาหนีเลยถึงจะไม่มีแรงแต่ต้องยกครับ
“พอแล้ว”ผมยันตัวมันไว้ทั้งมือทั้งขา มันแสยะยิ้มก่อนจะลุกไปนั่งข้างๆ เอาผ้าเช็ดตัวที่ผมเช็ดให้เมื่อกี้มาเช็ดให้ผม จนไปถึงหว่างขา มันโน้มตัวมาจูบปากจนเคลิ้ม มือก็เช็ดก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปทำความสะอาดข้างในให้จนเกลี้ยงไม่เหลือให้รำคาญตัวก็ถอนปากออก ผมนอนหอบหน้าแดงเลย เกือบจะเสร็จอีกรอบแล้วดีนะไม่มีน้ำจะเสียแล้วไม่งั้นมันล้อแน่ ว่าเสร็จคามือมัน ก่อนมันจะเช็ดให้ตัวเองบ้างตรงส่วนนั้นมันแหละอยากจะช่วยแต่กลัวมันเสียบเอาไม่ยุ่งดีกว่า ผมลุกขึ้นจะหยิบเสื้อผ้ามาสวมแต่มันดึงให้ผมนอนบนแขนมันและกอดเอาไว้ ผมซุกอกมันทันที
“เป็นไงรักกันเบาๆ”มันถามผมยิ้มๆ แต่แฝงไปด้วยความล้อเลียน
“อืม เบามากกกกก”ผมพยักหน้าพูดประชดมัน ก่อนจะถามต่อ”แต่จะตลอดไปหรือเปล่า”
“โลภมาก ได้ศอกจะเอาตีน”มันว่าผมพร้อมกับสุภาษิตส้นตีนๆของมัน
“ไอ้บ้าสุภาษิตอะไรของมึง และให้ไม่ได้ไง”ผมว่ามัน ก่อนจะถามแบบงอนๆ
“ไม่ได้หรอก”มันบอกผมนิ่งๆ
“มึงอ่ะ”ผมพูดเสียงงอนๆ ก่อนมันจะดึงผมเข้าไปกระซิบข้างหู
“ถ้าเรื่อยๆก็ได้อยู่”พูดจบผมจูบปากมันทันที
“อืม รักนะ”ผมบอกมันอีกครั้ง
“รักเถอะ คนอย่างกูไม่มีวางจำหน่ายที่ไหนแล้ว”มันพูดแหย่ผมอีก
“ให้กูคนเดียวพอ”ผมรีบพูดต่อทันที มันหัวเราะรัดผมเข้าไปอีก
มันมองหน้าผมตาอย่างหวานเลย ยิ้มก็ดูอบอุ่น และพูดเสียงทุ้ม”พี่รักน้องนะ” ก่อนจะจับผมซุกอกไม่ให้เห็นสีหน้ามันที่เหมือนจะเขิน ผมหัวเราะเบาๆแค่นี้ผม ก็หลับฝันดี ในหูได้ยินแต่คำบอกรัก ฝนที่เริ่มตกข้างนอกทำให้อากาศเย็นก็ไม่รู้สึกสักนิด มีแต่ความอบอุ่นที่โอบกอดเอาไว้ จะผ้านวม ซาติน โลตัสโลตุ๊ด ก็สู้ยี่ห้อไผ่โอบฝิ่นไม่ได้เลย อุ่นจริงๆนะจะบอกให้ และให้ใครไม่ได้ด้วย เพราะเขาจำหน่ายให้ผมเท่านั้น หุหุ
******************************************************************************************************************************
ปล. ตอนนี้มาแบบสั้นๆ รักกันเบาๆ เลี่ยนๆ อ่านแล้วอย่าเพิ่งก้มไปอ้วกเน้อ 55555555555 แต่เซ็งตัวเองเลยทำไฟล์หาย เขียนไปได้หลายอยู่ต้องเริ่มใหม่ หรือคนที่บ้านจะแกล้งหว่า หึหึ
-
ถ้ารักกันเบาๆแบบนี้ :haun4:
:m10: กลัวว่าเครื่องจะพังเข้าซักวัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m3:
เค้าบอกรักกันแย้ว
ชอบอิพี่ไผ่ปากหมาจริงจริ๊ง
น้องฝิ่นเวลาเรียกตัวเองว่าน้องน่าร้ากกกกกกกกกกก
:-[
อยากได้มาไว้ที่บ้านมั่งสักคน
ว่าแต่เจย์กับหวายนี่น่าสนใจ
ให้มันเมาแล้วได้กันเองดีกว่า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
:o8: น่ารัก
-
จัดหนักกันอีกคู่
แทนตัวว่าน้องกับพี่น่ารักมากๆเลย :-[
-
พี่ไผ่ น้องฝิ่น น่าร๊าก ไม่ทำให้ผิดหวังเลย คนอ่านเคลิ้ม :impress2:
-
สำลักความหวานตายอ่ะ
-
รักกันเบาเบามากกกกกกก :m25:
-
ก็แค่รักกัน เบาๆ (หรอออออออออออ) :o8: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20:
o13
o13
o13
-
มดกัดอิ๊บอ๋ายเลยตอนนี้ มันจะหวานไปไหนกันฟระ
-
เสียเลือดๆๆๆๆๆ :jul1: :jul1:
พี่ไผ่รุนแรงไปป่าวเนี่ย นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเจ็บมือ ปวดตัวนะ
อึดไปม่ายยย แต่เค้าชอบและคิดว่าฝิ่นต้องชอบมากกกกกกก o13
พี่ไผ่บอกรักได้สยิวดีอะ :jul1:
น่ารักคะ อ่านไปยิ้มไป ไม่เลี่ยนสำหรับเค้ากำลังดี เพราะมีความหื่นเข้าแทรก 555
ปล.ยังคงอยากให้พี่พายเสียตัวววว :impress2:
-
ว้าย. ยยย. น่ารักจ้งคู่นี้.
-
ทำเอาอยากเห็นไผ่ตอนเด็กเลย คงน่ารักสุดๆ 555555
รักกันทีเราเขินเลย ฟาดแขนพี่ไผ่รัวๆ :-[
-
พี่ไผ่ทำรถน้ำตาลคว่ำ หวานนนนนนเกิ๊น
เม้นไม่ถูก มันเขิน...
-
หวานมากมายเลย :-[
-
:really2: :really2: เยี่ยเลยคับ
-
o13 :o8: :-[
-
อิ อิ วันนี้พี่ไผ่กะน้องฝิ่นรักกันเบาๆ เราจะรอวันพี่ไผ่กะน้องฝิ่นรักกันแบบจัดหนักจัดเต็ม ในคราวต่อไป :laugh:
-
แอร๊ยยย
นี่ขนาดรักกันเบาๆนะคะเนี่ย
ถ้าไม่เบาจะขนาดไหนกันเชียวว ฮิ้ววว
-
หวานที่สุดในสามโลกเล้ยยยย(เว่อร์ 5555) ชอบตอนคู่ไผ่ฝิ่นเค้าหวานกันจริงๆ
-
หวานกันจัง :-[
-
หวานซ้าาา
-
อ่านไปยิ้มไป เขินตอนท้ายๆๆอ่ะ :-[
-
โอ๊ย! อิจฉา หวานจนมดยอมแพ้
ชอบจริง ชอบจังเวลาสองคนนี้พูดแทนตัวเองว่า พี่ น้อง
-
พี่ไผ่หวานมาก 555 หวานสุดๆ ฝิ่นเขินเราก็เขิน อิอิ :o8:
-
:o8: :-[ :กอด1: :กอด1:
-
โอ้ยยยยยยยย หื่น และน่ารักอีกตามเคย
เบาๆ
อยากรู้จิงๆ ถ้าสองคนนี้ ทะเลาะกันจะเปนยังไง
-
น้องเจ๊ ก็รักพี่ไผ่ กะนู๋ฝิ่น. แบบ เบา เบา :laugh:
เจ๊ก็นึกว่ามันจะป่วย ที่ไหนได้ :z1: เปื่อยเลยจร้าาาา
P.S. รักกันวันละนิด. จิตแจ่มใส :o8:
-
โอ้ยยยยยย ชอบบบบบบบบ
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนน้ำตาลจะพุ่ง
หวานจังเลย แต่แค่ตอนบอกรักเท่านั้นล่ะนะ ฮ่าๆ
ตอนอื่นพี่ไผ่กะฝิ่นก้ยังปากดี กวนตีนเหมือนเคย
โด่วววว ที่แท้ก้หาเรื่องล่อเมียละว้าาาา 55555555
-
หลังจากบู๊กลับมาก็หวานเลยนะพี่ไผ่
เล่นเอาเราเขินแทนฝิ่นเลยอ่ะ :o8:
บอกรักกันได้หวานและน่ารักมาก
ไอ้ที่บอกว่ารักกันเบาๆนี่ไม่จริงม้างงงง
มีเรื่องแล้วหวานอย่างนี้มีบ่อยๆดีมั๊ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
ป.ล.สุภาษิตพี่ไผ่ได้ใจมากๆ :m20:
-
อมยิ้มจนแก้มป่องและ อยากให้พี่ไผ่หวานแบบนี้ไปนานๆจัง (เพ้อฝันจริง)
-
นั่นสาบานว่าเจ็บตัวจากการมีเรื่อง พระเอกเราอึดมากค่ะ
ดีใจที่เค้าบอกรักกัน บางทีรู้ว่ารักแต่พูดให้กันฟังบ้างมันชื่นใจดีอ่ะเนอะ
ชอบตอนน้องแทนตัวว่าน้องและเรียกไผ่ว่าพี่ไผ่มาก น่ารัก
ขอบคุณค่ะ
-
อ๊าก อะไรมันจะหวานขนาดนี้
น้องรักพี่ไผ่ พี่ไผ่ รักน้อง ฟินมาก
น้องอย่าแซวพี่ไผ่สิเดี๋ยวพี่ไผ่ก็ไม่หวานหรอก
-
นานๆจะหวานกับน้องซักที :impress2: น่ารักไม่มีใครเกินคู่นี้แล้ว
-
รักกันแบบเบาๆ
เบามากกกก เลือดพุ่ง :pighaun:
-
ค่อยค่อยรักกันเบาเบา :-[ :-[ :-[
-
:z2:
-
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยคะ o13
ชอบพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากๆ
อ่านเวลาสองคนนี้คุย(ด่า)กันทีไร ขำทุกที
พี่ไผ่ก็ชอบกวนตีนเมีย ชอบให้เมียด่า สงสัยจะัเป็นมาโซฯ :laugh:
ชอบแก็งเพื่อนของทั้งสองฝ่ายมากๆ แต่ละคน ฮาๆรั่วๆ คุยกันทีก็มีจิกกัดกันตลอด
โดยเฉพาะ หวายกับเจย์ มันน่าเชียร์ให้คู่กันจริงๆนะ :z1:
ชอบเวลาไผ่แกล้งแซวสองคนนี้ มีด่ากันกระจาย ขำๆดี
ื่
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก :-[
-
:กอด1:
-
ตอนที่ 52
ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนนอกจากไว้ทีเดิมแหละครับหลังจากที่เมื่อเช้าเดินกลับมาที่บ้านใหญ่พร้อมไอ้บ้าไผ่ที่เดินกอดเอวมาตลอดทางบอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อยอายลุงเทียนกับไอ้เชฟลูกแกจะตายที่หัวเราะคิกคักตามประสาเด็กไอ้ไผ่บอกมันไม่ใช่เด็กพูดมาก แต่มันแก่แดดมาก แถมมันยังเป็นครูสอนผมขี่จักรยานด้วยตอนนี้เริ่มขี่เองได้แล้วเพราะไอ้จักรยานนี่แหละทำให้ผมโดนเยาะมากจากมันและก็พี่หวายเจ็บจี๊ดเลยต้องหัดซะ เดินขึ้นมาจนถึงบนบ้านเจอป้าพิณที่ยิ้มให้กำลังจัดสำรับกับข้าววางบนโต๊ะ น่ากินมากเลยอ่ะป้าพิณทำกับข้าวอร่อยพอๆกับป้านวลเลย ขากลับว่าจะซื้อหม่ำ จ๊กม๊ก ไปฝากแกซักหน่อย ผมลองกินแล้วอร่อยดี
“เป็นไรหน้าแดง”มันถามผม
“จิ๊ ปล่อยได้แล้ว”ผมทำเสียงใส่แกะมือมันออก
“เดินไหวเหรอกูเห็นเซอยู่เมื่อเช้า”มันพูดยิ้มๆ
“แค่หน้ามืดเพราะลุกไวเท่านั้นแหละ”ผมบอกมัน
“ไม่ใช่โดนล่อเหรอ”มันเอ่ยล้อ
“ไอ้บ้าพูดจาเกรงใจคนอื่นบ้าง เกิดใครได้ยินเข้า มึงนิ”ผมเอาปิดปากมันพร้อมกับต่อว่า
“อายทำไมเป็นเรื่องปกติของผัวเมีย”มันยักไหล่ก่อนจะเดินเข้าห้องนอน ห้องมันอยู่เกือบท้ายสุดของตัวบ้าน วันที่กินเหล้ากันหลังจากกลับมามันจะกระดึ๊บผมแต่ผมชิงหลับซะก่อนด้วยความเมาทำให้มันอด โทษกูไม่ได้นะมึงก็เสือกเมาด้วย และเมื่อเช้ามันนึกได้ชดเชยซะ เลยโดนไปอีกหนึ่งรอบล้างเล้าเป็ด ไม่รู้ใครได้ยินหรือเปล่าเพราะลุงเทียนแกจะต้องมารดน้ำตอนเช้ากวาดเก็บสวนเป็นอันดับแรก
“เออ เบื่อจะพูดแล้วโว้ย”ผมเลยกระแทกเสียงใส่มัน ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำที่วันแรกผมเห็นชอบใจมากเหมือนห้องน้ำที่มัลดีฟเลยอ่ะตอนผมไปเที่ยวกับแม่แต่ก็แฝงความเป็นไทยไว้ด้วย สร้างเลียนแบบธรรมชาติทั้งผนังลายหินมีลวดลายเหมือนใต้ทะเล ที่กั้นเป็นกระจกแกะลวดลายพญานาค หลังคาเป็นแบบเปิดออกได้เรียกว่าอาบน้ำเย้ยฟ้าท้าดินมากยิ่งตอนกลางคืนจะสวยเป็นพิเศษ พี่หลิวบอกว่ามันออกแบบเองเกือบทั้งหมดรวมถึงโรงแรมที่ฝั่งลาวด้วยมันว่าจะพาผมไปเที่ยวอยู่หลังจากไปกราบหลวงพ่อแล้ว วันนี้ผมก็เลยกะว่าจะไปตลาดช่วงสายๆ พวกเราลงขันทำบุญกันแล้วแต่ศรัทธาซื้อของถวายวัดและก็โรงเรียนด้วยผมเห็นแล้วว่าโรงเรียนแถวนี้ยังขาดทุนทรัพย์อีกเยอะทั้งอุปกรณ์การเรียน การกีฬา ผมรู้สึกดีนะที่ได้ทำถึงแม้จะไม่ได้มากมายอะไรแต่ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยเหลือเห็นแล้วนึกถึงตัวเองที่ยังมีความเป็นอยู่สบายกว่าเยอะ ปู่ผมก็ทำบุญบริจาคบ่อยไม่เคยออกชื่อด้วยท่านบอกว่าการทำบุญไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศเราทำเท่าที่เราทำได้ นอกจากงานกุศลที่ใหญ่จริงๆแบบมีคนมาติดต่อถึงบ้านนั่นแหละถึงจะมีชื่อท่านติดไปด้วยให้ทราบกันพูดแล้วก็คิดถึงปู่เมื่อวานโทรหาท่านก็ถามเป็นไงสนุกไหมดื้อหรือเปล่าผมก็เล่าให้ท่านฟัง ก่อนจะเลิกคิดเมื่อนึกได้ว่าพี่ๆอาจจะรอกินข้าวอยู่ ผมเลยถอดผ้าออกแขวนไว้มองตัวเองในกระจกบานใหญ่
“มึงนึกว่ากูเป็นหลอดไงวะดูดได้ดูดดี ทีตีนไม่ดูดเข้าไปหรอก”ผมบ่นมัน ก่อนจะลงมืออาบน้ำเพื่อที่จะได้ออกไปกินข้าวพร้อมพี่มัน ระหว่างอาบก็ตกใจมีมือมาสอดข้างหลังปากก็ซุกไซ้ทั่วคอ ใบหู จะเป็นใครไปได้นอกจากผัว คงสงสัยว่าทำไมผมไม่ล็อคประตู มันไม่มีครับเป็นแบบบานเลื่อน ที่คอนโดก็เป็นแบบนี้เวลาอาบน้ำอุ่นนี่ขึ้นฝ้าเลย บางทีผมแกล้งบอกมันว่าปวดขี้มันก็บอกว่ามึงไม่อายก็ขี้ไปสิ เอากับมันสิ
“อื๊อ ไม่เอา เดี๋ยวพี่อ้อรอ”ผมบอกมันมือก็จับมือมันไว้ที่ตอนนี้ไล่มาบี้หน้าอกผม มือก็ขยี้ขยำไปทั่ว จับหน้าให้เงยรับจูบมัน
“จะหื่นอะไรนักหนาเมื่อคืนก็ทำไปแล้วแถมเมื่อเช้าอีก อื๊อ อ๊ะ”ผมว่ามันก่อนจะโดนมันอุ้มตัวลอย ขาแม่งก็รู้หน้าที่ดีจริงเกี่ยวหมับเข้าให้จะดีดดิ้นไม่มีหรอก ไอ้ขาไม่รักดีเห็นเอวมันดีกว่ากู ตอนนี้คงจะหยุดอะไรไม่ได้หรอกครับ ปากมันจูบปิดปากผม ท่อนลำก็แทรกตัวเข้าทันที พอเข้าที่มือก็จับบั้นท้ายผมซอยเข้าออกเร็วๆทำเอาหายใจแทบไม่ทันกับความมันส์ นี่ผมไม่ได้หื่นนะแค่พูดตามความรู้สึก ก่อนจะจิกไหล่มันแน่นเมื่อโดนกระแทกสามสี่ทีเป็นการส่งท้าย มันจ้องหน้าผมหลังแยกร่างกันแล้ว แต่มันกอดไม่ปล่อยกดผมติดผนังห้องน้ำ จ้องหน้าเขม็งเลย
“ไอ้แทนโทรมาทำไม”มันถามผมเสียงแข็งเลยครับ ผมทำหน้างง
“เมื่อไร”ผมถามมัน
“เมื่อกี้”มันบอก
“ไม่รู้เพราะกูไม่เคยรับ”ผมเลยพาลมันบ้างแกะมือมันออกตั้งแต่มาบ้านมันผมไม่เคยรับเลย ถึงมันจะโทรมาบ่อยก็เถอะ แต่ถ้าผมไม่รับมันก็ส่งข้อความมาเรื่อย
“กูไม่ได้จะยุ่งกับโทรศัพท์มึงหรอกแต่แม่งดังซะกูรำคาญ ไม่รู้มันจะกดห่าเหวอะไรนักหนา”มันพูดต่ออีกแบบรำคาญจริงๆ ผมไม่ได้อยากเซฟเบอร์มันหรอกแรกๆก็กดทิ้งแต่ไม่รู้มันไปพูดยังไงกับปู่น่าจะเอาเรื่องพ่อมันมาอ้างว่าให้ชวนผมไปบ้านกินข้าวด้วย ผมเลยเซฟไว้เลี่ยงได้ก็เลี่ยงแต่บางครั้งต้องรับเพราะมีอยู่ครั้งปู่ผมโทรมาบอกว่าพ่อมันให้ชวนผมไปกินข้าวที่บ้าน ผมไม่อยากไปหรอกแรกๆก็ปฏิเสธเพราะยุ่งอยู่แต่ทำบ่อยก็ไม่ดีมันเสียมารยาทกับผู้ใหญ่ ถ้าลำพังมันผมด่าเปิดไปแล้วทำให้ผัวกูหงุดหงิดด้วย ผมไม่เคยปิดบอกทุกครั้งแถมชวนมันด้วยถ้าเกิดเลี่ยงไม่ได้จริงๆ มันจะพูดล่วงหน้าเลยกูไม่ไป แต่ไปรับ ก็ยังดีวะ
“แล้วมึงไปรับทำไม รำคาญก็ปิดหรือไม่ก็เขวี้ยงทิ้งไปซะสิ”ผมบอกมันอย่างโมโหเหมือนกัน ความผิดโทรศัพท์กูอีกที่ไปดังใส่หูมัน สมน้ำหน้าไอ้หูไม่รักดีเสือกได้ยิน
“ไอ้ฝิ่น”อีกแล้วเสียงแบบนี้ มันดันผมติดข้างฝา ตัวก็ทับไว้ไม่ให้หนี
“จะทำไม”ผมพูดเรียบๆแต่เสียงแข็งไม่แพ้มัน จ้องหน้าใส่กันผมพยายามระงับอารมณ์ ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องมาพาลใส่ด้วย ผมก็ชัดเจนทุกการกระทำอยู่แล้ว ยังจะอะไรอีกไอ้ที่พูดบอกรักกันมันไม่มีความหมายใช่มั้ย
“อย่ายั่วโมโห”มันพูดกับผม ก่อนจะเปิดฝักบัวราดตัวทั้งคู่ ผมกัดปากอาบลวกๆเดินออกแต่มันก็ฉุดแขนไว้ดึงเข้าไปหามัน ผมไม่อยากมองหน้ามันเพราะน้ำตาผมไหลอยู่
“ไปไหน”มันถามผม มันจับให้ผมหันไปหามัน
“กินข้าว”ผมบอก
“แม่งเอ้ย”มันสบถออกมาเมื่อเห็นน้ำตาผม ผมเอามือยกเช็ดแบบแรงๆเลย มันก็จับเอาไว้
“จะเอาไงก็พูดมาไม่ต้องมาว่า”ผมเชิดหน้าบอกมัน
“อะไรของมึง”มันถามผม ไอ้บ้าหาเรื่องกูแท้ๆ เสือกมาถามอีก
“ก็มึงมาโวยวายใส่กูนี่ไง ไอ้บ้า ไอ้เชี่ยะ กูไปทำอะไรให้”ผมว่าพร้อมกับทุบมันไปด้วย แม่ง สันดานเสียผีเข้าผีออก “ถ้าไม่เชื่อใจกันก็ปล่อย กูจะกลับกรุงเทพวันนี้”ผมบอกมันอีกดิ้นหนีมันที่จับไม่ยอมปล่อยทั้งทุบ หยิก เตะ มันก็รับได้หมด
“กูไม่ให้กลับ มึงจะรีบกลับไปหามันไง”มันว่าใส่หน้าผมอีก
“เออ กูจะรีบไปล่อกับมันซะให้สมใจอยากตามที่มึงคิด”ผมตะโกนใส่หน้ามัน ไม่เย็นแล้วกูเลิกท่องแล้ว มันรวบตัวผมยกขึ้นบ่าไปทุ่มบนเตียงโถมมาติดๆ ทับเอาไว้จ้องหน้ากัน ไอ้เชี่ยะขนาดโมโหอยู่ไอ้นั่นมึงยังแข็งแทงขากูอยู่ได้ มือก็บีบก้นผมด้วย นี่สรุปมึงโมหื่นใช่มั้ย(โมโห+หื่น)
“ไอ้โรคจิต มึงปล่อยเลยนะ”ผมด่ามัน ทั้งหยิกทั้งตี แต่หนังหนาพอกับหน้ามัน ไม่มีสะทกสะท้าน
“ไม่”สั้นๆ แต่เน้นๆ
“ปล่อย”ผมพูดอีก
“หึหึ”มันหัวเราะ
“เอ๊ะ มึงจะเอาไง”ผมถามมันเบื่อเล่นยี่สิบคำถาม สักพักไอ้ไอโฟนเจ้าปัญหาก็ดังอีก มันกดรับแถมกดโฟนด้วยพยักหน้าใส่ผม
“มีอะไร”ผมถามไอ้คนในสายมันห้วนๆ มือก็ผลักไอ้คนที่ทับอยู่ให้ออกจากตัว นอกจากจะไม่สะเทือนแล้ว มันยังก้มมากัดซอกคอผมอีก ทำเอาหลุดร้องออกมา”อื๊อ”
“ทำไรอยู่ครับ พี่โทรไปก็กดวางตลอด”มันถามผม ผมกำลังจะตอบไอ้บ้านี่ก็สอดเข้ามาอีกแล้ว
“อึก”จุกสิครับ
“ฝิ่นเป็นไรเปล่า”เสียงไอ้แทนถามผม จะให้กูตอบมั้ยล่ะว่าโดนสวนก้นอยู่ ส่วนไอ้ไผ่ก็เริ่มขยับเข้าออกเสือกยิ้มใส่อีก อย่าบอกนะว่ามึงอารมณ์ดีแล้ว
“เปล่า อื๊อ มีอะไร”ผมกัดฟันบอก ถามมันกลับ
“ไม่ได้เจอหน้าเลย คิดถึง”มันหยอดคำหวานใส่ ผมเกือบร้องออกมาดีนะปิดปากทัน ไอ้แทนพูดจบ มันกดย้ำแถมวนด้วย
“อื้อ แค่นี้นะ”ผมตัดบทก่อนที่จะเก็บเสียงเอาไว้ไม่ไหว เสียวฉิบ
“อะไรยังไม่ได้คุยกันเลย”มันรีบบอกผม โอย มึงเลิกคุยเถอะก่อนที่มึงจะได้ฟังหนังสด
“ไม่คุยแล้วโว้ย”ผมบอกจะกดวาง แต่ขอโทษมันรวบมือผมไว้
“โธ่ ฝิ่น พะ”มันครวญ แต่กูจะครางอออกมาอยู่แล้ว
“เฮ้ย มึงจะแพร่มอีกนานมั้ย”มันพูดแทรกขึ้นมา แต่ยังขยับไม่หยุดประสาทสัมผัสมึงดีจริงๆแยกหน้าที่ได้ว่าส่วนไหนควรทำอะไร
“ใคร ไม่มีมารยาทพูดแทรกมาได้”ไอ้นั่นถามผมก่อนจะว่ามัน หาเรื่องจริงมึง
“มึงสิไม่มีมารยาท ผัวเมียเขากำลังเอากันเสือกโทรมาขัดจังหวะ นี่กูใจดีอุตส่าห์พักยกให้รับยังไม่สำนึกอีก”กูอยากจะเอาหน้ามุดลงไปกับหมอนเลยตอนนี้ ป่านนี้ไอ้นั่นคงจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้วถึงจะไม่เห็นภาพแต่ได้ยินคำพูดกับเสียงมันต้องรู้แน่ ถึงจะเคยพูดใส่หน้ามันบ้างนั่นมันก็แค่คำพูด แต่นี่พูดไม่ออกเลยกู ไม่ใช่อะไร เสียว
“นี่มึง”ไอ้แทนพูดไม่ออกเลยครับ ผมก็พูดไม่ออกบิดตัวไปมาอย่างได้อารมณ์กว่าทุกครั้ง แสดงว่าผมก็โรคจิตพอกับมันน่ะสิ ตื่นเต้นดีว่ะ
“อะไรมึงจะพูดอะไรอีก หรือถ้ามึงอยากจะฟังก็ตามใจ”ปากมันพูดกับไอ้แทน ตามองหน้าผมก่อนจะก้มไปกัดและดูดหัวนมเสียงดังจ๊วบเลยสองข้าง ผมแอ่นตัวรับอย่างอดไม่ได้ ช่วงล่างก็ขยับตอบรับมันมือจิกหลังเมื่อมันซอยถี่เน้นๆ ผมไม่สนใจว่ามันจะวางไปหรือยัง ช่างแม่งแล้วอยากฟังมึงฟังเลย ดี จะได้เลิกยุ่งกับกูซักที
“ไผ่ อื้อ อา”ผมครางออกมา อย่างอดไม่อยู่
“อย่ายุ่งกับเมียกูอีก”มันพูดจบก็จูบผมและขยับโยก หน้าจอดับไปแล้วคาดว่ามันคงไม่หน้าด้านที่จะฟังแน่
“ระ แรงๆ อ๊ะๆๆๆ”ผมร้องขอ มันเอาขาพาดบ่า อีกข้างก็แยกออกก่อนจะโถมใส่ไม่หยุด เสียงผมเสียงมันกลบกันจนแยกไม่ออก จนสุดทางก็ปล่อยเต็มๆ มันขยับสองสามครั้งก่อนจะนอนทับผมที่แผ่อย่างหมดแรง
“ห้ามกลับ”มันสั่งผมแต่เสียงไม่แข็งเท่าไรนัก แต่ผมสะบัดหน้าพร้อมกับผลักมันออก
“พอใจหรือยัง”ผมถามมันเสียงแข็งๆ
“อืม ดีมากเลยเล่นเสียวแล้วมีคนฟังมันส์ดีว่ะ”มันตอบผมได้หน้าตาเฉยมาก ทำเอาผมเหวอเลยครับกับความเข้าใจของมัน
“ไอ้บ้า กูหมายถึงว่ามึงพอใจหรือยังที่ทำให้กูอายได้”ผมทุบมันอย่างเหลืออด
“มันสิต้องอาย เสือกไม่วางเอง”มันบอกอย่างไม่แคร์สื่อ ผมเม้มปากเลย
“ไอ้เชี่ยะ”ผมว่ามันแต่ไม่ได้ผลหรอก มันถอดออกก่อนจะลงไปนอนข้างๆ ผมลุกหนีแต่ไม่ทัน มันเอามือคว้าผมเข้าไปกอด ผมไม่อยากมองหน้ามันเลย มันก็จับให้หันไปมองจนได้ จ้องกันสักพัก มันก็เอ่ยออกมา
“เจ็บมั้ย”
“.........”
“เฮ้ย” สัด กูไม่ใช่โขนจะมาเรียกแบบนี้ ไม่มีสำนึก พูดไม่เพราะกูไม่พูดด้วยหรอก
“...........”
“ฝิ่น”เริ่มสำนึก แต่กูยังไม่พอใจ
“...........”
“น้อง” สำนึกได้แล้ว
“เจ็บ” ผมบอกปัดมือมันออกหันไปอีกทาง
“ตรงไหน”
“มึงแทงกูตรงไหนล่ะ”ผมกวนตีนแม่งเลย
“ที่เดียวเหรอ”มันถามอีกจับหน้าให้หันไปหามัน สบตากัน ผมเลยจับตรงอกที่มีเสียงหัวใจเต้นอยู่ มัน เลื่อนตัวลงไปจูบตรงนั้นอย่างแผ่วเบาคล้ายจะปลอบใจ ที่มันทำกับผม
“โอมเพี้ยง หายเจ็บนะครับ”มันเป่าพร้อมเสกคาถาด้วย ทำเอาผมเกือบหัวเราะออกมา ก่อนจะเลื่อนลงไปอีก อย่าบอกนะมึงจะเป่าตรงก้นกูด้วย หรือว่ามึงจะต่ออีกกูได้ตายแน่ แต่ไม่ใช่มันยกขาผมขึ้นมาก่อนจะจูบตรงฝ่าเท้า ผมอึ้งไป
“ปากไม่ดีต้องโดนตีนใช่ไหม”มันพูดกับตีนผมก่อนจะมองหน้า ผมรีบลุกขึ้นเข้าไปกอดมัน แม่ง บทจะโรมานส์มึงก็ทำซะ โรมิโออายเลย
“จะบ้าเหรอ แค่พูดขอโทษกูก็หายแล้ว”ผมบอกก่อนจะดึงมันเข้ามาจูบปาก หอมจริงๆไม่รู้ปากมันหรือตีนผม อิอิ
“ขอโทษครับ”มันพูด เอามือจับหน้าผมก่อนจะจูบหน้าผาก ผมลืมไปได้ไงมันเพิ่งบอกผมเองว่ามันรักและก็หวงผมมาก เพราะฉะนั้นมันไม่ผิดหรอก ไอ้เหี้ยแทนมึงนั่นแหละผิดพาผัวกูอารมณ์เสีย เดี๋ยวมึงโทรมาอีกกูจะด่ามึง ทำให้กูจุกไปด้วย
“อืม”ผมตอบรับมัน จูจุ๊บกันอีก ก่อนจะไปอาบน้ำกันอีกรอบ อาบจริงๆครับ เบ็ดเสร็จเกือบสิบโมง กว่าจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องได้ ผมโคตรหิวเลย ผมเดินตามมันมาที่โต๊ะกินข้าวที่ยังอุ่นๆอยู่ สงสัยป้าพิณจะอุ่นมาให้ใหม่ ลงมือตักข้าวกินเลยครับ
ต่อ
-
“เสร็จกันแล้วเหรอ”เสียงทักดังขึ้นทำผมแทบสำลักข้าว เงยหน้าไปก็เห็นพี่หลิวยิ้มปากกว้างอยู่ ไอ้เชฟยืนอมยิ้มข้างๆ
“เจ๊ไปไหน”ไอ้ไผ่ไม่ตอบถามหาพี่สะใภ้
“ไปกับพี่อ้อแล้ว สองคนนั้นเขาดี๊ด๊ากันใหญ่เห็นพวกมึงไม่ออกมาสักที ให้ไอ้เชฟไปตามเสือกวิ่งกลับมาหน้าตาตื่นจะให้พวกกูไปพังประตูห้องมึง”พี่หลิวบอกก่อนจะพูดยิ้มๆ ผมก้มหน้าตักข้าวกินอย่างเดียวเลย
“ทำไม เฮ้ย ไม่กินกับด้วยไง”มันถามพี่มันก่อนจะหันมาหาผม มึงไม่ต้องมาใส่ใจกูก็ได้ตอนนี้
“เขินเหรอวะ”พี่หลิวถามผม ที่ไม่รู้จะตอบอะไรแกส่งค้อนให้อย่างเดียว อายโว้ย พอดีไอ้เชฟเดินมายืนข้างๆ
“ไอ้เชฟมึงไปห้องกูทำไมเมื่อเช้า”ไอ้ไผ่หันไปถามมัน ก่อนจะจกข้าวเหนียวเข้าปาก มันกินข้าวเหนียวเก่งมาก เปล่าๆมันก็กินได้ ถึงว่ามึงถึงได้อึดมีแรงเยอะ เกี่ยวกันมั้ย
“พี่อ้อบอกให้ไปตามพี่สองคนมากินข้าว”มันบอกหน้าใสซื่อมาก
“แล้วไม่เรียกล่ะ”ไอ้ไผ่ถามมันอีก มึงจะถามมันทำไมนักหนาวะ
“กลัวพี่ไผ่เตะ”มันตอบไอ้ไผ่ยิ้มแหยๆ
“มึงทำไรผิดถึงจะโดนเตะ”ไอ้นี่ก็ถามอีกเสียงเรียบๆ แต่หน้าแม่งอมยิ้มชอบกล
“ก็ เออ”มันอ้ำอึ้ง
“พอได้แล้ว มึงจะถามทำไมนักหนา”ผมว่ามันสองคน ก่อนจะหันไปว่าไอ้ไผ่ที่ยักไหล่ พี่หลิวแสยะยิ้ม
“อย่าขัดดิวะ ไอ้เชฟมันกำลังจะบอกสักหน่อย มันหวังดีนะโว้ย”พี่หลิวพูดใส่ผม
“ฝิ่นจะฟ้องพี่ตวง”ผมหันไปขู่พี่หลิว
“ก๊ากๆๆฮ่าๆๆๆ”แทนที่จะกลัว แม่งหัวเราะซะ
“=_=” กูพูดอะไรผิด ไอ้ไผ่ก็ยกยิ้ม ก่อนจะกินต่อ ไอ้เชฟเอามือปิดปากทำท่าไม่พูดส่ายหัวไปมา
“รีบไปบอกเลย อย่าช้านะมึง ขอบอก”พี่หลิวพูดแบบกลั้นหัวเราะเลย
“งั้นพี่อ้อก็ได้”ผมขู่อีก เหมือนเดิม
“โอ้ย อันนี้มึงต้องรีบใหญ่เลย คริคริ”พี่หลิวแม่งหัวเราะกวนตีน แกค่อยปรับความสนิทกับผมไปเรื่อยๆ จากพี่ แก เอ็ง ข้า มาถึงกูมึง แต่ผมไม่ถือหรอกดูกันเองดี พอกับพวกเพื่อนมันแหละ
“อะไรของพี่วะ”ผมโวยใส่แกแต่ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรหรอก เป็นแบบอยากรู้มากกว่า
“พี่อ้อกับเมียกู ตัวอยากรู้เลยว่ามึงสองคนทำอะไรกันทั้งเมื่อคืนและเมื่อเช้านี้”พี่หลิวพูดออกมา ทำเอาผมเงียบกริบ หันไปมองไอ้ตัวต้นเรื่องที่ยังกินไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น มึงนะมึง
“กูก็ทำเหมือนที่ผัวเมียเขาทำกันนั่นแหละ”มันบอกพี่มันหน้าตาเฉย ไอ้เชฟหัวเราะตาหยี
“แต่มึงดังไปไหม ไอ้ห่าเล่นเอาเด็กวิ่งกระเจิง”พี่หลิวถามมันล้อๆ
“ก็อยากไปตามเองนี่หว่า”มันไม่สนเหมือนเคย ไม่ผิดครับผัวผมไม่เคยผิดทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ พี่หลิวหัวเราะชอบใจ ส่วนไอ้เชฟโดนลุงเทียนเรียกไปช่วยทำสวนข้างล่างแล้ว
“พรุ่งนี้ไปกันกี่โมงวะ”พี่หลิวถามพวกผม ก่อนจะหยิบกล้วยหอมมาปลอกกิน
“ประมาณเจ็ดโมงเช้า”มันตอบพี่มัน
“ฝากกราบด้วย ติดธุระว่ะ”พี่หลิวบอกมันที่พยักหน้ารับ แกคุยด้วยนิดหน่อยก่อนจะไปดูงานต่อ พอบ่ายเพื่อนๆมันมารับไปซื้อของที่ตลาดและก็ไปเที่ยวใกล้ๆกันก่อน บอกตามตรงตอนนี้ผมต้องทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อดทนอดกลั้นต่อสรรพเสียงที่พากันวี๊ดวิ้ว เสียดแทง ไหนจะรอยตรงคอ เดินก็ขัดๆ ส่วนมันเหรอเดินหน้าตายใจระรื่นตัวปลิวไปข้างหน้าแล้ว จำไว้นะมึง
V
V
V
หลังจากเดินตลาดซื้อของเสร็จ พวกเราก็มาวัดโพธิ์ชัย เป็นพระอารามหลวง ตั้งอยู่ที่ถนนโพธ์ชัย ในเขตเทศบาลเมือง เป็นที่ประดิษฐานหลวงพ่อพระใส พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านของชาวจังหวัดหนองคาย ถ้าใครได้มาก็แวะมาสักการะนะครับจะได้เป็นศิริมงคลกับตัวเอง
“กูให้ไปแล้วไม่ต้องขอมากล่ะ”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่กราบพระเสร็จแล้ว
“กูโลภ อยากได้อีก”มันตอบผมก่อนจะลุกเดินมาข้างนอก ใส่รองเท้าเรียบร้อยแล้ว พากันเดินออกไปจากตรงนั้น ไอ้พวกนั้นกำลังถ่ายรูปกันเลย
“โลภมาก สะโพกครากนะมึง”พอเดินพ้นเขตวัดออก ผมกอดคอพูดกับมัน ๆ เลยเหน็บสีข้างผมเข้าให้
“ความรัก ไม่ใช่ร่วมรัก แยกแยะหน่อย สันดาน” มันด่ากลับมาส่งค้อนให้อีก เมื่อเช้าโคตรเหี้ยเลยผม โมโหไอ้แทนที่ยังไม่เลิกสีมัน แต่เสือกไปลงกับมันซะได้ ผมหวงมันมากไม่อยากให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับมันทั้งนั้น
“เงียบทำไม กำลังแยกแยะไง”มันถามผมล้อๆ ผมมองมันเอามือลูบหัว ส่ายหน้าพามันเดินต่อ มันมองหน้า ผมว่ามันรู้นะแต่ไม่พูดเอามือตบหลังมือผมเป็นการปลอบใจ ก็มึงทั้งดีทั้งน่าฮักขนาดนี้ กูจะไปไหนได้ และถ้าจะหวงมึงก็คงไม่ผิดอะไรแต่ไม่ถูกวิธีไปหน่อย ไอ้พวกนั้นเห็นพอดีกวักมือเรียก
“เร็วโว้ย ประคองกันอยู่นั่นแหละ เมียมึงจะคลอดลูกไง”เสียงไอ้หวายเห่ามาแต่ไกล ผมยกตีนให้เป็นการทักทายมัน ไอ้ฝิ่นเดินไปแทรกกลางไอ้บลูที่กำลังพัดให้ไอ้พาย เลยโดนไอ้บลูเอาพัดโบกหัวเข้าให้ ไอ้พายก็ขำๆ ยกมือกอดไหล่มันที่ผลักไอ้บลูออกแบบแหย่ๆกัน
“แค่ที่บ้านก็พอแล้วมั้ง ไอ้บลูอิจฉาจนลิ้นห้อยแล้วมึง”ไอ้เจย์แซวมั่งก่อนจะแขวะไอ้บลูที่กำลังนั่งพัดให้ไอ้พายและเมียผมด้วย สบายจริงมึงได้ไอ้บลูไปไม่เสียหลายหรอก ตาก็มองกลุ่มนักท่องเที่ยว น่าจะเป็นชาวญี่ปุ่น วันนี้ ไอ้กิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ไอ้วอร์มไม่ได้มาไปทำธุระให้ที่บ้านกัน พรุ่งนี้พวกมันถึงจะไปด้วย
“ดีกว่ามึงที่ยืนหูลู่หางตก น้ำลายยืด อยากจะแดกปลาดิบแต่ไม่ได้แดก”ไอ้บลูยกยิ้มว่ามัน ที่กำลังมองสาวๆที่ทั้งขาว ทั้งน่ารัก ส่งยิ้มมาให้ด้วยครับ ไอ้นี่ก็ยกขาหน้าให้อย่างชอบใจ หึหึ
“กูไม่กินของดิบ กลัวพยาธิโว้ย”ไอ้เจย์ยกเสร็จหันกลับมาบอก ยักคิ้วแพลบๆ และมองต่อ นี่ขนาดไม่อยากแดกแต่มองซะปากแทบห้อย
“พี่ก็เอาวาซาบิทาก่อนกินสิ ด๋อยอีกแหละ”เมียผมเสนอแนะให้มัน เล่นเอาปล่อยก๊ากเลย เดี๋ยวกูเอาปลาร้าทามึงมั่งเผื่อรสชาดจะแปลกใหม่
“เออวะ จะได้ไม่เป็นพยาธิ ฉลาดแท้หลาว เมียใครวะ”ไอ้เจย์ก็จี้ตามมันไปด้วย ได้แต่ส่ายหน้ากันไป
“ถุย ทีหอยดิบ กูไม่เห็นมึงลวกเลย จ้วงเอ๊าจ้วงเอา”ไอ้หวายทำท่าใส่ พูดกำกวม คือต้องสปีย์ชีส์เดียวกันจะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ไอ้พายกับไอ้ฝิ่นขำกันคิกเลย นี่ แบบนี้เป็นต้น
“สัด ขืนไปลวกก็อดแดกดิ เสียของ”ไอ้เจย์ก็เส้นตื้นตามมันรับมุกทัน หัวเราะกันไปอีกดอก ก่อนจะพากันขึ้นรถ เอารถบ้านไอ้พายมากัน พี่คนขับกับญาติเขาที่มาด้วยพักผ่อนตามอัธยาศัยครับ สักพักไอโฟนมันดัง ผมมองหน้ามันก่อนจะหันออกนอกรถ มันสะกิด
“อะไร”ผมถามมัน ที่มองตาแป๋ว
“ไอ้แฝดโทรมา”มันบอกผมอมยิ้มน้อยๆ แบบกวนตีน”กูบอกไว้ก่อน เดี๋ยวอารมณ์เสีย” ผมเลยผลักหัวมัน ที่มันล้อเลียนผม
“กวนตีน”ผมว่ามันก่อนจะหันออกไปอีก เหมือนมีคนมองแบบประณาม หันไปไอ้เพื่อนเชี่ยะมองอมยิ้ม ผมเลยแจกของดีมีน้อยหมายถึงจำนวนไม่ใช่ขนาดให้พวกมันไป
“คริ คริ เออ ไม่มีไร ฮ่าๆๆ”เสียงมันคิกคักคุยกับไอ้แฝด ไม่รู้มันคุยอะไรกันนานฉิบ มึงไม่ร้อนหูมั่งไงวะ
“เออ คิดถึงสิ แล้วพวกมึงเพลามั่งล่ะ ไม่ใช่ไปฟาดลูกเพื่อนม๊ามึงเรียบ ฮ่าๆๆ อย่าลืมของฝากกูล่ะ”มันบอกเพื่อนมัน ไอ้สองคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน สักพักมันก็วาง ก่อนจะเสนอหน้าลอดใต้แขนผมมาชมวิวมั่ง เอามือกอดเอวด้วย ผมเลยบิดจมูกมันที่จริงอยากจูบมันแต่เดี๋ยวไอ้พวกนี้มันอิจฉา ไม่ได้อายหรอก หึหึ
“มันนึกว่ามันมาสองคนมั้ง”ไอ้หวายเอ่ยลอยๆ เดี๋ยวต้องมีคนแปลงร่างเห่ารับคำหอนมัน
“เออ ไอ้พวกรอดน้ำท่วม”นั่นไงอย่างที่คิด แต่ทำงง
“ยังไงวะ”ไอ้หวายสงสัยอีก
“โลกส่วนตัวสูง”ไอ้เจย์ตอบหน้าตาเฉยยักคิ้วแพลบๆ พอกับที่มันแลบลิ้น ทำเอาฮากับมุกลึกสุดตีนของมัน
“สัด เล่นซะงง”ไอ้หวายด่าแต่มันก็อดขำไม่ได้ ก่อนมันสองจะปรายตามองพวกผมอีก
“พี่เจย์กอดพี่หวายหน่อย แกอยาก”ไอ้ฝิ่นเลยหันไปบอกไอ้เจย์ ก่อนจะซุกผมต่อ
“มึงกอดผัวและเงียบไปเลย ไอ้ไผ่มึงจัดน้อยไปมั้ย คืนนี้กูฝากด้วย”ไอ้หวายว่ามัน มองทางกระจก ไอ้ฝิ่นลอยหน้าทำปากใส่แบบไม่กลัวหรอก ผมเลยจุ๊บหัวเหม่งมัน ไอ้สองคนทำปากแบบอ้วกใส่ผมที่โชว์สวีทให้ดูซะ
“แต่กูว่าไอ้ข้างๆก็อยากนะ แต่เกรงตีน”นั่นไง ไอ้เจย์กลัวไอ้สองคนนั้นเหงา เลยโดนไอ้พายกับไอ้บลูตบหัวแทบจะพร้อมกัน สักพักไอ้บลูรวบไอ้พายเลยครับ ไอ้พายมองหน้าเฉยๆ ไม่เอาออกปล่อยให้มันกอด
“ทำทาน”เสียงไอ้พาย
“ขออีกหน่อยดิ”ไอ้บลูโลภ
“เอ้า นวดด้วยเมื่อยฉิบหาย”ไอ้พายยกขาพาดให้มันนวดซะเลย
“เอาวะ ยังดีได้ลูบคลำ”ไอ้บลูรีบทันทีเลย ดีกว่าไม่ได้อะไร มันแหย่กันที่จริงพักหลังไอ้พายยอมมันเยอะแล้ว ไอ้เรื่องนั้นก็แล้วพวกมันเถอะ ผมว่าอีกไม่นานหรอก มึงเตรียมได้เลยไอ้พาย ไอ้บลูเอาคืนมึงทบต้นทบดอกแน่
“ช่างกล้า”ไอ้หวาย
“หน้าหนาขึ้นเยอะ”ไอ้เจย์
“เรื่องของกู”ไม่ใช่เสียงมันสองคน แต่เป็นไอ้หวาย ดักคอพวกมัน
“ฮ่าๆๆๆ เห่าไม่ทันไอ้หวาย”ไอ้เจย์พูดออกมา ไม่รู้มันจงใจหรือเปล่า แต่ขำครับ
“เดี๋ยวกูหักโค้งถีบร่วงรถเลย สัด หันมากัดกูอีก”ไอ้หวายพูดว่า แต่ทำท่าไม่ได้เดี๋ยวรถแหกโค้ง
“มึงก็ล่อกันสิ จะได้ไม่กัดกัน”ไอ้บลูใส่ไปอีกดอก
“สารเลว”มันสองคนด่าแทบพร้อมกันใส่ ทำเอาขำหน้าพวกมัน ก่อนจะคุยเรื่องอื่นกันต่อ ก่อนจะถึงอนุสาวรีย์ปราบฮ่อ เป็นที่เก็บอัฐิผู้เสียสละในการปราบฮ่อ ถ่ายรูปกันเสร็จแล้วก็ไปกราบอนุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สร้างขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ เมื่อครั้งเสด็จยกทัพมาที่ตำบลหนองบัวลำภู เมื่อ พ.ศ. 2117 เพื่อไปช่วยพระเจ้ากรุงหงสาวดี ที่กรุงศรีสัตตนาคนหุต หรือ เวียงจันทร์ เมืองหลวงประเทศลาวในปัจจุบัน พอสังเขปครับ พวกเราก็ลงไปสักการะและก็ถ่ายรูปกัน ก่อนจะแวะหาอะไรกินที่ร้านหนึ่งขึ้นชื่อเรื่องแหนมเนืองรู้สึกเจ้าของจะเป็นคนเวียดนาม ไอ้ฝิ่นติดใจแหนมเนืองมากหลังจากกินที่บ้านวันที่มา ยกมากี่ชุดฟาดเรียบ เรียบร้อยก็ไปตลาดท่าเสด็จ เป็นแหล่งรวมสินค้าในแถบอินโดจีนและยุโรปตะวันออกมีข้าวของเครื่องใช้เยอะ นักช้อปอย่างไอ้ฝิ่นกับไอ้พายเพลินมาก ไม่ต้องกลัวจะหิ้วไม่ไหว มีผู้บ่าวสี่คนเลือกเอาเถอะ แต่เงินคงแล้วแต่ว่ามึงสองคนเป็นเด็กสังกัดใคร จนได้ที่ก็พากันกลับ ระหว่างทางไอ้หลิวโทรมาให้พวกผมแวะบ้านพี่ตวงก่อนกินข้าวเสร็จสรรพ กว่าจะถึงบ้านได้สองทุ่มพอดี เมียเดินตัวปลิวเข้าห้องไปก่อน ผมส่งของให้ป้าพิณ พี่อ้อวันนี้ไม่ได้กลับนอนที่โรงแรมเห็นว่ามีแขกสำคัญมาแกต้องอยู่ดูแลเอง ผมเดินดูรอบบ้านสักพักก็เข้าห้อง เห็นมันนอนแผ่หลาเต็มเตียงเหมือนคนหมดแรง
“ซ๊กม๊ก อาบน้ำก่อน”ผมเรียกมัน เอามือสะกิดให้อาบน้ำ
“นอนก่อน เมื่อยอ่ะ นะๆๆๆ”มันบอกอู้อี้ ไม่ลืมตาคงจะทั้งง่วงทั้งเมื่อยและเพลียด้วย ก็ เอ้อ ต้อนรับขุนศึกทั้งคืนแถมเช้า และออกไปลาดตะเวนอีก อืม น่าสงสาร แต่เขาบอกหนามหยอกต้องเอาหนามบ่ง แบบโดนอะไรไปต้องโดนอีกจะได้หาย ผมจะใช้วิธีนี้กับเมียอีกดีมั้ยนะ หึหึ
“อืม อย่าสิ”มันปัดมือผมที่ถอดเสื้อผ้ามันออก ว่าจะห้ามใจไม่ทำแต่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ เอาสักหน่อยจะได้สบายตัว
“แป๊บเดียว”ผมบอก ก่อนจะลูบไปทั่วตัว
“ฮึก ไม่เอา”มันเริ่มสะอื้น
“อย่าดื้อ”ผมบอกอีก ทีนี้มันเงียบ จะร้องทำไม คนอุตส่าห์เช็ดตัวให้จะได้นอนสบาย ยังไม่สำนึกอีก เรียบร้อยห่มผ้าให้เสร็จสรรพ ก่อนจะไปจัดการตัวเองบ้าง เหนียวตัวเหมือนกัน พอล้มตัวนอนมันก็กอดผมทันที ผมกอดมันที่เหมือนจะร้องไห้
“เป็นไร หืม”ผมถามมัน
“น้องเมื่อย ปวดตัวด้วย ฮึก”มันบอกสะอื้นเบาๆ ผมก็เลยจับมันออก นวดตัวให้สักพัก ก็ไปหยิบยาแก้ไข้มาให้ ดักไว้ก่อน
“นอนซะ”ผมบอกมันที่หลับตาพริ้ม เอามือเช็ดน้ำตาให้ ตัวไม่ร้อนมาก จูบหน้าผาก เอามือลูบหลังเกาเบาๆไปมาอย่างที่มันชอบ จนได้ยินเสียงลมหายใจมันปกติ พรุ่งนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงต้องเลื่อนไปก่อน มันซุกเข้ามาอีกผมกอดมันกระชับ รอจนแน่ใจว่าไม่เป็นอะไรแล้วผมจึงหลับตาม
*************************************************************************************************************************
ปล. เอาหวานเลี่ยนปนหื่นไปอีก ช่วงนี้ฝนตกบ่อยต้องการความอบอุ่นปล่อยให้เขาหวานกันอีกหน่อย หุหุ ส่วนคู่บลูกับพายมีแน่แต่ขอจัดการคู่หลักก่อน อย่าเพิ่งเอียนหรือคิดว่ามันยืดเยื้อนะ ส่วนสถานที่เที่ยวถ้ามีผิดพลาดหรือบิดเบือนแจ้งให้ทราบด้วยคะ ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกอ่านเช่นเคยจ๊ะที่เป็นกำลังใจให้
-
ไผ่หาเหตุชัด ๆ หึงหื่นอะไรจะปานนี้
-
ย่องมาอ่าน ย่องมาบวกเป็ด แล้วก็จรลีไป อิอิ
-
น่าร๊ากกกกทั้งคู่เลย
ไผ่จะหื่นไปไหนสงสารฝิ่นหน่อยดิ :z2: :z2:
-
หวังว่าแทนคงรู้ตัวนะว่าหยุดได้แล้ว
หลังๆนี้รู้สึกว่าไผ่อ่อนโยน ดูแลฝิ่นดีมากกกกกกก
อิจฉาว้อยยย
-
มีอีกมั๊ยหวานๆเนี่ย :o8:
-
หึงหื่นๆ ฮ่าๆ
คู่นี้ไม่เคยทิ้งคอนเซ็ปนี้เลยจริงๆ
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
-
หวีดกันจังเลยน้าาาา
-
ไผ่ถนอมๆ น้องฝิ่นหน่อย
ใช้งานซะร่างกายไม่ได้พักผ่อนเลย
-
ด้านมาก พี่ไผ่ พงศธร :laugh: แต่เจ๊ปลื้มนะ
หนูฝิ่น ชอบทำตัวน่ารักอยู่เรื่อย เจ๊ไม่ไหวนะหนู :o8:
ไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่า :laugh:
P.S. วันนี้วันภาษาไทย อนุรักษ์ภาษาไทยกันสักนิดนะจ๊ะ
-
น้องฝิ่นครับ
เป็นเมียพี่ไผ่ต้องตามใจในเรื่องหื่น :haun4:
กับคนอื่นๆพี่ไผ่มันไม่ค่อยคิด
แต่ถ้าน้องฝิ่นแค่ขยับนิดๆ :pighaun:
ไฟพี่ไผ่มันติดพรึ่บขึ้นทันใด o3
-
ฝิ่นน่ารัก ชอบเวลาที่อ้อน เรียกตัวเองว่าน้องกับพี่ไผ่ :-[
-
หึง หื้น แล้วก็ หวาน จัดเต็ม เลยนะตอนน้ี
-
มันหื่นกันมาก
-
ไผ่นี่โมโหหื่นตลอด เชื่อใจน้องบ้างน้องรักไผ่คนเดียวนะ น้ำตาร่วงเลยน้องฝิ่นเรา บางทีมันก็ท้อเนอะ
แต่ก็เพราะรักแหละถึงเป็นไปได้ขนาดนั้น เลยเล่นเซ็กซ์โฟนให้แทนฟังซะเลย หวังว่าจะเลิกมาตื๊อซักที
ตื๊อไม่เลิก ขนาดน้องไม่มีท่าทีด้วยนะ...เป็นไงล่ะ ไปเดินเล่นทั้งวันต่อ กลับมาป่วยเลย ป่วยแล้วยิ่งอ้อน น่ารักกก
ตอนเค้าขอโทษกันแบบหวานมาก คู่นี้เวลาหวานมันแอดวานซ์จริง ๆ ชอบคุ่
ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แหมๆๆ
:m12:
ไอ้พี่ไผ่จอมหื่น ไม่ค่อยเลยนะเมิงเนี่ย
ทำเป็นมาหึงโหด
ความจริงก็จะหลอกฟันน้องมันอ่ะแหละ
:z1:
คนอ่านเค้ารู้กันหมดแล้ว กิ๊วๆๆ หน้าไม่อาย
:-[
-
มื่อหร่อ้ทนมันจหลุดจกวงคจร
-
ไผ่จัดหนักตลอดทริป
-
จะหึงบ้าบออะไรขนาดนั้น
-
เซฟเจอทั้งทีไปเสียเที่ยวนะ55555 :laugh:
ไผ่แกหื่นมากกว่าหึงละหละ(~_~;) สงสารน้องบ้างเหอะ
-
หวานดีไม่มีตกเลยนะคู่นี้
-
โมหื่น 5555
ชอบจริงๆไอตอนง้อ ตอนอ้อนเนี่ย
น้องอย่างโน้น พี่อย่างนี้ :o8:
-
ไม่เอียนไม่เบื่อ ชอบแบบนี้ที่สุดเลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกก
-
ไม่หื่นก็ไม่ใช่พี่ไผ่ใช่ม่าย
ล่อซะร้องไห้ ปวดตัวขนาดนั้น
ดูแลดีๆละ
เด่วจะไม่สบาย (หรือไม่บายไปแล้วหว่า)
น่ารักกัมากกกชอบบ ก็ทำให้แทนไม่มายุ่งแล้วละมั้ง
ได้ยินเสียขนาดนั้น
รักกัรนานๆ (เยอะๆ)น่าาา
-
หื่นคงเส้นคงวาดีจริง ๆ พี่ไผ่ :haun4:
-
หึง หื่นตลอดดดดดดดดดดดดดด
-
พี่ไผ่ หวงแบบหื่นๆ หึหึ
เป็นฉากหวานต่อเนื่อง ที่คนอ่านชอบมาก
มีเมียน่ารักต้องแสดงออก เนาะพี่ไผ่
ใช้งานน้องมาก ไม่สบายเลย ทีหลังพี่ไผ่ต้องถนอมน้องบ้างนะ 5555++
-
ตอนที่แล้วว่าหวานแล้วนะ ตอนนี้คูณสองไปเลย
ใช้งานน้องไม่ได้พักไม่ได้ผ่อนกันเลย :serius2:
จริงๆคือไผ่หาเรื่องจะลวนลามน้องฝิ่นอ่ะดิ
ก็เลยทำทีเป็นหึง แต่มันใช้ได้ผลด้วยนี่สิ :o8:
แต่บทง้อและขอโทษของพี่ไผ่นี่กินใจที่สุด
ตบท้ายด้วยบทอ้อนของน้องฝื่นเข้าไปอีก
โอ๊ยยยย มันน่ารักมากอ่ะ :m3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่ไผ่ทำขนาดนี้
ระวังสุขภาพน้องด้วย
เดี๋ยวเครื่องพัง
พักซะบ้าง
แต่ยังงัยก็ชอบ :haun4: :haun4: :haun4:
-
52 ตอนรวด รอๆตอนต่อไป
-
พี่ไผ่น่ารักเวอร์อะ
แม้จะหื่นไปหน่อย (ไม่หน่อยละ)
-
ใครทำรถขนน้ำตาล แหกโค้งแถวนี้เนี่ย? :o8: :o8: :o8:
หวานจริง อะไรจริง :z9:
-
ตอนที่ 53
ภาพตรงหน้าที่ผมเห็นคือพระรูปหนึ่งที่นั่งมองอย่างสงบนิ่ง แต่เปี่ยมไปด้วยความมีเมตตา วัดที่ท่านอยู่ไกลจากตัวเมืองมาก เป็นวัดเล็กๆ ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้มีพระอยู่ไม่กี่รูป พวกเราถวายอาหาร ปัจจัยต่างๆ ทำสังฆทาน กรวดน้ำไปให้แม่พี่ไผ่และพ่อผม รวมไปถึงปู่ย่าตายาย แล้วก็นั่งรับพร ก่อนจะสนทนากับท่านต่อ พวกเพื่อนๆมันก็ขอตัวไปรอข้างล่าง ผมก็ว่าจะลงไปปล่อยให้มันได้คุยกับท่านเป็นการส่วนตัวแต่มันดึงมือไว้บอกทางสายตาให้อยู่ด้วย
“โยมสบายดีนะ”ท่านถามมัน
“ครับ แล้วหลวงพ่อเป็นอย่างไรบ้าง”มันตอบก่อนจะถามกลับ
“ก็เรื่อยๆ ตามสังขารน่ะแหละ”หลวงตอบก่อนจะยิ้มเลยมาทางผม”ใกล้จบแล้วสิ”ท่านถามมันอีก
“ครับ ปีสุดท้ายแล้ว”มันก็บอกท่าน
“ดีใจด้วยนะ”ท่านบอกด้วยรอยยิ้มของความยินดี ในฐานะที่ท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิดคนหนึ่ง ก่อนจะหันมามองผม
“เรียนที่เดียวกันเหรอ”ท่านถามผม
“ครับ”ผมบอกท่าน
“เป็นไงบ้างล่ะ บ้านนอก”ท่านถามยิ้มๆก่อนจะยกชาขึ้นจิบโดยลูกชายท่านเป็นคนชงและก็รินให้ มันดูต่างจากที่เคยเห็นมาก สำรวม ผมว่าถ้ามันบวชมันต้องดูมีสง่าแน่เลย
“สวยครับ อากาศก็ดี บางที่ก็เจริญขึ้นมากแล้วนะครับเท่าที่เห็น”ผมบอกท่าน ท่านก็พยักหน้าไม่ได้ถามต่อ มองหน้าผมสองคน
“ตั้งใจเรียนกันนะ ทำอะไรมีสติ อย่าเอาตนเป็นที่ตั้ง”ท่านบอกพวกผม
“ครับ”รับคำแทบจะพร้อมกัน ก่อนจะคุยกับท่านอีกนิดหน่อย เพราะท่านจะไปจำวัดต่อ
“หลวงพ่อรักษาสุขภาพนะครับ มีอะไรก็ให้พี่ปลิวไปบอก”มันบอกหลวงพ่อด้วยความเป็นห่วงถึงจะพูดเรียบๆ แต่แววตามันบ่งบอก
“โยมก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองและครอบครัวด้วย อย่าทิ้งกันนะ”ท่านบอกมันบ้าง
“ครับ”มันรับปากท่าน ก่อนจะกราบลา
“ถ้ามีโอกาสผมจะมากราบหลวงพ่ออีกนะครับ จะพาปู่มาด้วย”ผมบอกท่าน
“ตามสบายเลยโยม เจริญพร”หลวงพ่อตอบรับพวกผม ก่อนจะเดินกลับเข้ากุฎิไป พวกเราเลยไปทำภารกิจต่อเอาสิ่งของไปห้โรงเรียนแถวๆนั้น แวะเที่ยวตามที่ต่างๆที่ยังไม่ได้ไป ข้ามไปฝั่งลาวด้วยไปโรงแรมที่เป็นกิจการบ้านมัน สวยมากถึงแม้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก พี่อ้อบอกว่าค่อยเป็นค่อยไปถ้าไปได้ดีก็ค่อยคิดขยายก็พอดีไอ้ไผ่เรียนจบ พวกผมก็ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนานซื้อของส่วนใหญ่จะเป็นเครื่องเงินซะมากกว่า ผมชอบมากเลยซื้อมาเพียบเอาไปฝากไอ้พวกนั้นด้วย มันถามว่าผมจะซื้อไปถมที่เหรอ ปากดีนักก็จ่ายซะ ก่อนจะถ่ายรูปที่สะพานมิตรภาพไทย-ลาว เป็นที่ระลึก แอ๊คท่ากันเต็มที่ ไอ้ไผ่หน้าเดียวท่าเดียว กอดไหล่ผม ตอนนี้พี่หวายเป็นตากล้อง
“เอ้า เข้าที่ ระวัง ยิ้ม”พี่หวายมือนับแต่ปากพูดอีกอย่าง พวกผมก็พร้อมกัน
“ไอ้เชี่ยะยะยะยะ”ยิ่งกว่าคำว่าชีสอีกครับ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ผมกับไอ้ไผ่ไม่ได้พูดนะ ได้แต่ยิ้มอย่างเดียว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพี่เจย์ ไม่พูดแต่นับเริ่มจากนิ้วกลางก่อนเลย พวกเราก็เตรียมพร้อม
“ไอ้ควายยยย”เอาอีกดอก ผลัดกันถ่ายจนพอใจ สุดท้ายได้ถ่ายรวมกัน มีคนใจดีถ่ายให้ครับ เป็นคนลาวด้วย น่าจะเป็นคู่รักกัน น่ารัก เป็นอีกวันที่คุ้มค่าและมีความสุขมากก่อนจะมาจบที่ร้านอาหารเพื่อนมันที่ชื่อพี่เต็ม
“ไอ้เต็ม หลานกูไปไหนวะ”พี่ออมถามหาลูกพี่เต็ม
“เออ ตั้งแต่พวกกูมายังไม่เจอเลย”พี่แกรนด์ถามบ้าง
“กำลังมากับแม่มัน”พี่เต็มบอก ก่อนจะหันมาทางผม แกยิ้มให้หลังจากแนะนำไปแล้ว
“เป็นไงบ้างรสชาดพอกินได้ไหม”พี่เต็มถามผม
“อร่อยครับ จัดจ้านดี”ผมบอกแกก่อนจะตักหมูมะนาวมาชิม
“เมียมึงเลี้ยงง่ายดี”พี่เต็มหันไปพูดกับมันยิ้มๆ
“เลี้ยงไม่ง่ายกูก็เลิกเลี้ยงแล้ว”มันบอกพี่เต็ม
“ปากดีไปเถอะมึง”พี่หวายว่ามัน
“กูเห็นเมียไม่อยู่จิตหงุดเงี้ยวตลอด”พี่เจย์เสริมได้เรทมาก พากันหัวเราะเลยครับ ผมมองหน้ามันที่ยกยิ้มเฉยๆ
“จริงเหรอวะ”พี่เต็มถามมันยิ้มๆ
“มันก็มีบ้าง”มันบอกก่อนจะโดนโห่แซว ผมเงียบดีกว่าไม่งั้นมีเปิดประเด็นตามมา
“ไอ้พายสรุปมึงเอาไอ้บลูแน่เหรอวะ”พี่เต็มหันไปหาพี่พายที่กำลังจะซดต้มยำ หยุดกะทันหันเลย
“ยังไม่ได้เอาเลย”พี่บลูแม่งแทรกขึ้นมา ทำเอาขำกับประโยคของแกที่กี่ครั้งก็ยังยืนยันด้วยประโยคเดิม ว่ากูอยากแต่เขาไม่ให้กูเลยต้องปลงก่อน
“ก็นี่ไง กูเลยยังไม่ให้มันเอา”พี่พายว่าเต็มๆ แกชินแล้ว
“ฮ่าๆๆ กูว่านะมึงรอให้มันยอม คงจะยากว่ะ นอกจากลักหลับแม่งเลย”พี่เต็มหัวเราะก่อนจะบอกเคล็ดลับ
“ไอ้เต็ม ไอ้เชี่ยะ นี่แสดงว่ามึงใช้วิธีนี้กับเมียมึงใช่ไหม ไอ้ห่าราก”พี่พายหันไปโวยใส่
“กูว่าแล้ว ทำไมหน้าส้นตีนอย่างนี้ได้เมียสวย”พี่กิตบโต๊ะอย่างเห็นด้วย
“มึงก็เว่อร์ ไอ้คากิ กูไม่หล่อแต่อร่อยโว้ย”พี่เต็มว่าก่อนจะโว
“ไอ้สัด ทำเป็นว่าขากู กูมองยังไงก็นึกไม่ออกว่ามึงอร่อยตรงไหน”พี่กิย้อนกลับ
“อร่อยสิ ไม่งั้นเมียกูจะมีลูกเหรอ แซ่บไม่แซ่บก็ซี้ดล่ะวะ”แกบอกขำๆ สัปดนวันละนิดจิตแจ่มใสครับ
“ถุย ทำเป็นคุย โชคดีจริงๆที่หลานกูไม่หน้าตาติดมึง”พี่กิทำท่าว่ากลับไปอีก แกก็ทำหน้ากวนใส่ สักพักก็มีผู้หญิงหน้าตาดีเดินจูงเด็กกับอุ้มอีกคนเดินมา แกรีบลุกไปรับเลยครับ ก่อนจะแนะนำให้รู้จักกัน เมียแกน่ารักครับ เรียบร้อยดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดี ลูกแกก็น่ารัก แก้มยุ้ยเลย คนโตผู้หญิงชื่อ ลูกจัน คนน้องผู้ชาย ชื่อ ซัน ค่อนข้างติดแม่และงอแงนิดหน่อย พวกพี่ดูเอ็นดูมาก ก่อนมาพวกเราก็ซื้อของมาฝากเต็มไปหมด ผมกับไอ้ไผ่ซื้อหนังสือนิทานแบบเปิดมาแล้วภาพมันจะตั้งขึ้นได้กับตุ๊กตามาให้ ลูกจันถ้าจะชอบนิทานมากตอนนี้นั่งตักผมเลยครับ คุยเก่งมาก น้องซันนั่งตักพี่ออม โดยมีพี่แกรนด์ พี่กิ พี่พาย หยอกอยู่ แต่ก็มีแม่นั่งใกล้ๆด้วย
“เฮ้ย ลูกมึงสงสัยจะได้แม่ใหม่ว่ะ”พี่วอร์มเอ่ยแซวที่เห็นลูกจันไม่ลุกไปไหนเลย นั่งดูหนังสือนิทานกับผมอย่างชอบใจ
“ไอ้ไผ่มันจะยอมเหรอวะ”พี่เต็มแซวมัน
“หึ ลูกมึงคงได้อดแน่ถ้าอยู่กับมัน”ไอ้ไผ่พูดยิ้มๆ
“ทำไมวะ”พี่เต็มถามต่อ
“กินไม่ทันมันน่ะสิ”มันว่าผม
“เว่อร์แล้วมึง กูแยกแยะออกหรอกว่า เสียสละ กับ ตะกละ ต่างกันยังไง”ผมเลยอดไม่ได้ว่ามันบ้าง ก่อนจะพลิกหน้าต่อไป
“จนได้นะมึง”พี่หวายขำ มันเลยเอามือหยิกแก้มผม ลูกจันหันไปตีมือมันครับ มันก็ทำหน้าใส่จนลูกจันหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆ เอาแล้วโว้ย ไอ้ไผ่มึงเจอคู่แข่งแล้ว”พี่วอร์มชอบใจ
“เสน่ห์แรงจริงโว้ย เด็กยังติดสมชื่อเลยว่ะ”พี่เจย์พูดยิ้มๆ
“ก็มึงดูสิ ไอ้ไผ่มันดูด เอ้ย สูบจนจะเหลือแต่ก้างแล้ว”พี่หวายแม่งเอาอีกแล้ว
“เออวะ ดูซูบซีดไปนะฝิ่น ไม่สบายหรือเปล่า”พี่พายเห็นด้วยก่อนจะถามอย่างเป็นห่วง ทำให้ทุกคนหันมามองผมหมดเลย เอาสิกู
“เพลียนิดหน่อยพี่”ผมบอกไม่เต็มเสียงนัก ไอ้เชี่ยะไผ่นั่งอมยิ้มไม่รู้สึกรู้สา
“กูว่าไม่นิดหน่อยล่ะมั้ง เห็นพี่หลิวบอกกลางคืนนอนแทบไม่หลับ บ้านสั่นสะเทือนไปหมด คริคริ”พี่เจย์หน่วยเสริมจริงๆ
“อย่ามามั่ว ไม่มีหรอก”ผมพูดใส่ หน้าเริ่มแดงแล้ว
“เฮ้ย ร้อนตัวนี่หว่า ไม่ได้พูดนะโว้ย แค่บอกว่าบ้านมันสะเทือนเพราะแผ่นดินไหว แถวนี้เขาเกิดบ่อย ฮิ้วๆๆ”พี่หวายทำท่าได้กวนมาก ตอนนี้เลยเสียเปรียบเลยกูโดนเต็มๆ
“อาฝิ่นต้องไปหาหมอคะ แล้วฉีดยาด้วยจะได้หาย”ลูกจันเงยหน้ามาพูดกับผม ทำเอาพวกนั้นหัวเราะใหญ่เลย เด็กน่ะพูดเพราะความเป็นห่วง แต่คนโตแม่งคิดลึกไปโน่น ลูกจันก็หัวเราะไปกับเขาด้วย
“ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องไปหรอกลูก อาฝิ่นเขามีหมอส่วนตัว”ไอ้พี่หวายแม่ง
“ฉีดทุกครั้งที่มีอาการ คิกๆๆๆ”ไอ้พี่เจย์
“เข็มคงจะใหญ่ด้วยเมื่อวานถึงได้ขาแทบลาก หึหึ”ไอ้พี่บลู หนอย รวมหัวกันดีนัก ผมหันไปมองหน้ามันที่ยิ้มเฉยๆ พี่พายตบกบาลเข้าให้ ดีครับพี่ ขออีกสองสามทีเลย
“พวกมึงนี่อุบาว์ทจริงๆ หลานพูดเพราะเป็นห่วง แต่เสือกตีความไปโน่น”พี่แกรนด์เอ่ยมาอย่างอดไม่ได้
“น้องมันอายแล้วเห็นมั้ย”พี่ออมชี้มาทางผมเหมือนจะช่วยแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ฉิบ
“อายอะไรวะ ผัวแม่งนั่งยิ้มหน้าระรื่นไม่มีสลด”พี่หวายบอกก่อนจะพยักหน้าให้มองไอ้ไผ่
“สงสัยจะภูมิใจกับผลงานตัวเองว่ะ”พี่เจย์ สอ ใส่ เกือก ตามมาติดๆ
“ไอ้ไผ่มึงไม่คิดจะแก้ตัวเหรอวะ ปล่อยให้พวกมันพูดอยู่ได้”พี่วอร์มถามมันแต่ยิ้มๆ เหมือนจะจริงใจและช่วยเหลือแต่หน้าตาบอกว่าไม่
“ก็เรื่องจริง”มันพูดหน้าตาเฉย ทำให้หัวเราะวี๊ดวิ๊วกันอีกรอบ ส่วนผมเหรอครับอยากจะมุดดินไปซะเลย ถึงผมจะแรดแต่ก็แอบมียางอายนะครับ ^-^
“ไอ้เชี่ยะ”ผมทำปากด่ามัน ที่ตอนนี้มือแม่งเลื้อยมากอดเอวไว้แล้ว ลูกจันก็หัวเราะไปตามเรื่อง ก่อนจะยุติพากันคุยเรื่องอื่น
“พวกมึงกลับเมื่อไรวะ”พี่กิถามขึ้นมา ตอนนี้เด็กๆตามแม่ไปหมดแล้วครับเพราะค่อนข้างดึกเลยง่วงนอน
“อาทิตย์หน้า คงกลับก่อนสองสามวัน”พี่หวายบอกก่อนจะปล่อยควันบุหรี่
“เฮ้อ พวกกูคงเซ็งเป็ดไปอีกนานเลยกว่าพวกมึงจะมาอีก”พี่แกรนด์บอกก่อนจะยกเบียร์ขึ้นจิบๆ พี่ออมบอกว่าแต่ก่อนแกกินยิ่งกว่านี้อีก ตอนหลังแกเป็นโรคกระเพาะเลยต้องงด บางทีมีแอบพี่ออมเลยด่าเข้าให้ทะเลาะกันเกือบจะเลิก ดีว่าแกคิดได้เลยมาง้อและเพลาลงไป ดูแกรักกันดีครับ ยิ่งพี่ออมขี้หึงมากแทนที่จะเป็นพี่แกรนด์ที่ควรจะหึงเวลามีผู้ชายมาจีบพี่ออม แกหัวเราะด้วยซ้ำบอกว่าถ้าเมียแกอยากจะไปจากแกจริงๆก็คงห้ามไม่ได้หรอก ไม่ใช่แกไม่รักพี่ออมนะครับ แกรักมากขนาดแม่พี่ออมกีดกันจะตายตอนแรกๆ แกก็พยายามทุกทางจนแม่พี่ออมใจอ่อนหันมามองความดีแกแทน เดี๋ยวนี้รักแกเหมือนลูกคนหนึ่งเลยด้วยซ้ำ
“ว่างๆพวกมึงก็ขึ้นไปหาพวกกูสิ จะรอทำห่าไรล่ะ”พี่พายหันไปบอกพี่แกรนด์ บอกตรงๆผมชักเริ่มหลงเสน่ห์แกและ แกเป็นทอมที่หล่อจริงๆ
“เออ ถ้าว่างจะลงไป พวกมึงเลี้ยงนะโว้ย”พี่แกรนด์บอกพร้อมยักคิ้ว
“มึงพูดอย่างกับเคยออกตังค์เน๊าะ”พี่หวายแซวพี่แกรนด์
“สัด มึงอย่าสตอเบอร์แหล ตอนมึงไปจีบน้องแจม ยังไม่คืนตังค์กูเลย”พี่แกรนด์ด่าพร้อมกับทวงตังค์ พอดีข้อความเข้าผมก็เลยกดดู แต่หูก็ยังฟังอยู่รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง
“ค่าอะไรมิทราบ”พี่หวายยังหน้ามึนต่อ
“ค่าถุงยางไง”พี่แกรนด์ตอบ ทำเอาฮาเลยครับ
“จวยเหอะ ของไอ้ไผ่โน่น”พี่หวายบอกก่อนจะโยนให้ไอ้หน้ามึน ที่ก็ยังหน้ามึนเหมือนเดิมไม่มีตกใจอะไร
“มึงเชื่อมันมั้ย”มันถามผมที่เงยหน้าจากไอโฟน พี่เจตน์บอกอย่าลืมซื้อของมาฝากด้วย นอกนั้นก็เพื่อนผมถามว่าเมื่อไรกลับ
“อะไรนะ”ผมถามว่ามันคุยเรื่องอะไร พอดีผมมัวแต่สนใจไอโฟนอยู่ พวกเพื่อนมันหัวเราะเลยครับ
“รอดไปมึง หึหึ”พี่หวายหัวเราะ
“เคยเห็นแต่หมาเมิน แต่มึงโดนเมียเมินวะ”พี่เจย์แซวบ้าง
“ไม่ได้ยิน”มันถามผมอีกที เลิกคิ้วด้วยมือยังกอดเอวไม่ปล่อย
“ได้ยินแต่ไม่ถนัด ถุงอะไรของมึงนี่แหละ”ผมบอกมัน พวกแกหัวเราะใส่เลยครับ ตลกตรงไหนวะ
“ดีแล้ว”มันบอกผมยิ้มๆ ก่อนจะเอามือออกจากเอวไปจุดบุหรี่สูบ พักหลังมันเพลาลงเยอะแล้ว ไม่ใช่มันกลัวมะเร็งหรอก มันกลัวเสื่อมสมรรถภาพมากกว่า แต่เอาเถอะมันจะลดลงเพราะอะไรก็ดีทั้งนั้นแหละ แต่ซวยผมนี่สิต้องให้มันสูบแทน โดนทีแทบหมดแรง
“ไม่ได้ มึงปิดอะไรบอกมา”ผมไม่ยอมครับ เรื่องอะไรรู้กันหมด ไอโฟนเชี่ยะเสือกมาตอนเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
“ของดีมีรอบเดียว”มันบอกผม ยักคิ้วให้ ผมเลยหันไปหาเพื่อนมันที่เมินหน้าทำเป็นสนใจอย่างอื่นกันหมด อย่ามาทำเมินใส่กูนะ
“พี่พาย”ผมเรียกพี่พายที่ยิ้มให้ก่อนจะเอามือชี้ไปที่พี่บลู ๆ ก็ทำต่อๆไป วนจนครบเพื่อนมันแหละ
“ไม่อยากรู้ก็ได้ จำไว้เลยนะ”ผมบอกก่อนจะมองหน้ามันอีกที มันเอามือตบหัวแปะๆ หัวเราะหึหึ ก่อนจะลาพี่เต็มกลับเมื่อดึกมากแล้ว
“คราวหน้ามาใหม่นะโว้ย”พี่เต็มบอกพวกเรา เมียแกก็มาส่งบอกผมว่าลูกจันชอบผมมาก อยากให้มาอีก ผมก็ยิ้มรับ
“ค่าอาหารมึงต้องเอาไอ้เต็ม ของซื้อของขาย เอาไว้พวกกูอยากให้เลี้ยงค่อยเลี้ยง”พี่หวายยัดเงินใส่มือแกที่ไม่รับบอกว่าเป็นการเลี้ยงเพื่อนและก็ต้อนรับผมด้วย พวกผมก็คะยั้นคะยอให้แก
“มึงอย่าให้กูเสียความตั้งใจสิวะ อย่าเรื่องมาก เอางี้กูเลี้ยงรับเมียไอ้ไผ่ก็ได้ จบเลย”แกก็ไม่เอาพูดตัดบทจบปั๊บ ก็เลยปล่อยแกไม่งั้นก็ไม่ได้กลับบ้านกันสักที พอล่ำลาเสร็จก็แยกกันขึ้นรถกลับบ้านใครบ้านมัน
*
*
*
ต่อ
-
“กินข้าวกันมายัง”พี่อ้อทักครับก่อนจะสนใจแฟ้มบนโต๊ะต่อ คงจะเป็นรายการบัญชีของบริษัท
“เรียบร้อยแล้ว ไอ้หลิวกับเจ๊ล่ะ”มันตอบพี่อ้อ พร้อมกับถามหาพี่สองคน
“วันนี้ไปนอนบ้านโน้น ม๊าไอ้ตวงตกบันไดน่ะ”พี่อ้อบอก ทำเอาผมตกใจเหมือนกันเพราะเมื่อวานเย็นๆหลังกลับจากเที่ยวพี่หลิวชวนไปบ้านพี่ตวงกัน ม๊าแกคุยสนุกมากเห่อหลานน่าดู บอกว่าถ้าคลอดแกอยากเป็นคนเลี้ยง ไม่มีปัญหาครับอยู่กันแค่นี้ไปมาหาสู่ได้
“แล้วเป็นไงบ้างครับพี่อ้อ”ผมถามแกทันที
“ไม่มากเท่าไรแค่ซ้นนิดหน่อย ดีนะที่ไอ้ตี๋เล็กมันไปรับทัน”แกบอก ทำเอาโล่งอก
“เหรอ เออๆๆ เมียกูฝากบอกม๊าด้วยหายไวๆๆ”ไอ้ไผ่คงโทรคุยกับพี่หลิว แถมบอกว่าผมฝากบอกด้วย รู้ดีนัก ผมรู้สึกอายพี่อ้อเหมือนกันหันกลับมาแกก็ยิ้มล้อๆ
“พูดเองเลยวุ้ย ยังไม่ได้สั่งเลยเน๊าะ”พี่อ้อพูดยิ้มๆกับผมที่เห็นมันบอกกับพี่หลิว ผมก็ยิ้มแหยๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“มันกวนมากไหม”พี่อ้อถามผมต่อเกี่ยวกับมัน ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรคงจะหมายถึงความกวนตีนของมันละมั้ง
“มากเรียกว่าเกือบทุกวันเลย”ผมบอกแก
“ทุกวัน”แกถามผมทำตาโตใส่ด้วย
“ครับ ถ้ามีโอกาสนะโดนตลอด แต่ผมก็เอาคืนนะ”ผมพยักหน้าบอกแก
“มิน่าล่ะ คิกๆๆ”พี่อ้อพูดก่อนจะหัวเราะ
“พี่อ้อขำอะไรอ่ะ”ผมถามแกงงๆ แกลูบหัวก่อนจะบอก
“อย่าไปตามใจมันมาก ต้องให้มันตามเราบ้าง”แกพูดกับผมด้วยรอยยิ้มแต่ดูชอบกล
“แต่บางครั้งมันก็ตามใจนะ”ผมก็บอกแก เดี๋ยวจะหาว่ามันไม่มีความดี
“พอมันตามใจแล้วมันเรียกร้องอะไรมั้ยล่ะ หืม”แกก็ถามผมอีก เอาล่ะสิ ผมทำท่านึก
“ไม่นะ ไม่เห็นมันขอเลย”ผมบอกไปอย่างที่คิด ตั้งแต่คบกันมาผมกับมันไม่ค่อยมานั่งจำหรอกว่าให้อะไรกันบ้างให้แล้วก็แล้วกัน น้อยมาก ไปเดินเที่ยว นึกจะซื้อก็ซื้อกันเลยไม่ว่าจะของผมของมัน วันที่มันขอคบผมจำได้นะเพราะผมจะชอบเขียนไดอารี่ไงก็จะบันทึกเรื่องราวตลอดพักหลังมีแต่เรื่องผมกับมันทั้งนั้นที่เขียน ผมกับมันคิดเหมือนกันว่าคบก็คือคบไม่ต้องมานับว่าคบกันนานเท่าไร มันเคยพูดว่าถ้ามานั่งนับเวลาเดี๋ยวก็จะมีหมดเวลาตามมาสู้ปล่อยมันไปเรื่อยๆดีกว่า ผมโคตรงงกับมันเลยเวลามันพูดอะไรที่ดูเหมือนจะมีความหมายนะแต่ก็เล่นกูงงเหมือนกัน พอมันเห็นผมขมวดคิ้ว มันก็แสยะยิ้มบอกอย่าไม่คิดอะไรมากอยู่ได้ก็อยู่กันไป
“จริงอ่ะ”แกถามผมอีก ผมก็พยักหน้า แกเอามือชี้ที่ตัวผมโดยเฉพาะตรงคอ หน้าอกที่โผล่พ้นเสื้อคอวี ผมนึกขึ้นมาได้แต่ไม่ทันแล้ว ก่อนจะถึงบางอ้อว่าตอนแรกที่แกถามว่ามันกวนมากไหมหมายถึงเรื่องอะไร ไอ้เราก็นึกถึงเรื่องที่มันชอบกวนตีนใส่เลยตอบไปเต็มๆเลย
“ฮ่าๆๆๆ นี่แหละมันไม่ขอแต่ทำเลย ใช่ไหมล่ะ”พี่อ้อหัวเราะก่อนจะพูดแบบซึ้งใจผมมากอยากเอาหน้ามุดเบาะ แกยังขำๆไม่เลิก จนมันเดินกลับเข้ามา
“ขำอะไรดังไปถึงข้างนอกเดี๋ยวหัวใจวายหรอก”มันว่าพี่มัน แกเลยเขวี้ยงด้วยปากกา
“ขำเมียมึงน่ะสิ เขาพูดถึงความดีมึงที่กูมองยังไง๊ ยังไงก็หายาก”พี่อ้อพูดประชดมัน ก่อนจะหันมายิ้มๆใส่ผมที่ตอนนี้อยากจะเดินหนีเข้าห้องไปซะให้รู้แล้วรู้แรดไปเลย
“มันก็พูดถูกแล้วนิ”มันไม่สำนึกแถมยกหางตัวเองอีก
“เออ คงมีแต่เมียมึงนั่นแหละที่เห็น อย่างที่พี่บอกอย่าตามใจมันมาก”พี่อ้อเหน็บมันอีกก่อนจะหันมาย้ำกับผม
“สอนอะไรไม่เข้าเรื่อง”มันบอกก่อนจะนอนเหยียดยาวหนุนตักผมด้วย จะเอาออกก็ไม่ได้
“ไม่ทันไรเลย หน้าด้านจริงมึง”พี่อ้อว่ามันอีก
“แน่นอน จะมองด้านไหนก็หล่อทุกด้าน”มันย้อนพี่มันได้หน้าตาเฉยมาก นั่นแหละนึกอะไรไม่ออกก็อ้างความหล่อของมัน
“แหวะ ไอ้ไผ่ พูดมาได้ไม่อายปาก”พี่อ้อแหวะใส่มัน พอกับผมที่เบือนหน้าหนีเลย อีกใจก็อดขำไม่ได้ มึงคิดได้ไงวะ
“ชมผมก็เหมือนชมพี่นั่นแหละ เฮ้ย ไม่ต้องทำเป็นเมินมึงจะยิ้มยอมรับว่ากูหล่อก็บอกมาเถอะ”มันบอกพี่มันก่อนจะจับหน้าผมให้หันมาและจับโน้มลงมามองหน้ามันจนเกือบจะจุ๊บกันเข้าให้
“เฮ้ยๆๆๆ เกรงใจกูบ้าง”พี่อ้อร้องบอกเอามือจิกหัวมันด้วย โคตรขำเลย
“ไปอาบน้ำดีกว่า ไป”มันฉุดมือให้ลุกขึ้น แต่มีคนขัดไว้
“ฝิ่นไปอาบก่อน ส่วนมึงดูบัญชีกับกูก่อน ไอ้หลิวไม่อยู่เพราะฉะนั้นมึงต้องแทนมัน”พี่อ้อพูดกับผม ก่อนจะสั่งมัน
“ก็ดูไปสิ จบมาไม่รู้ไงว่าต้องทำยังไง”มันย้อนพี่มันอย่างไม่ยอม
“เอ๊ะ มึงนิ เดี๊ยะๆๆกูไม่ให้เงินปันผลเลย”พี่อ้อขู่มัน จนมันจิ๊ปากยอมนั่งลงแถมฉุดผมนั่งลงด้วย โอ้โห ไอ้หน้าเงิน มันนั่งเปิดดูไปทีล่ะหน้า ผมเพิ่งรู้ว่ามันทำบัญชีได้ด้วย พี่อ้อบอกว่ามันเซ็ตโปรแกรมให้ทั้งหมดทำให้เข้าใจง่ายขึ้น พี่อ้อจบบัญชีและก็ต่อบริหาร แกเรียนเก่งนะได้เกียรตินิยมด้วย แกบอกว่าเกือบเรียนไม่จบเหมือนกัน เครียดทั้งที่บ้านทั้งที่เรียนแต่นึกถึงพ่อที่ต้องแบกรับภาระทั้งทางใจทางกาย และก็น้องๆ ก็เลยฮึดขึ้นมาได้
“โอเค”มันบอกสั้นๆก่อนจะปิดแฟ้ม
“มึงว่าเราควรปรับปรุงอะไรบ้างมั้ย ตอนนี้กูคิดอยู่ว่าจะเพิ่มเติมบางอย่างแต่ยังไม่รู้ว่าจะเอาอะไรดี”พี่อ้อปรึกษามัน แกบอกเมื่อปีที่แล้วแกรับโอท็อบหมู่บ้านเข้าไปจำหน่ายผลตอบรับดีทำให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่ม โรงแรมที่ติดแม่น้ำโขงฝั่งไทยเป็นโรงแรมขนาดกลางแต่มีระบบที่ทันสมัยเยอะเหมือนกัน ผมว่าโมเดิรนท์มากๆ ต้องยอมรับฝีมือมันกับพี่หลิวที่ทำออกมาได้ดีขนาดนี้ มันดูเป็นบ้านมากกว่าโรงแรมที่เป็นที่พักอย่างเดียว มันแฝงไปด้วยความเป็นครอบครัวเหมาะกับการพักผ่อน พี่อ้อเน้นเรื่องความสะอาดและมารยาทในการต้อนรับมาก มันก็เป็นปัจจัยสำคัญของคนให้บริการอยู่แล้วที่ต้องคำนึงก่อน
“ฝิ่นมีความเห็นมั้ย”แกหันมาถามผม ผมก็พยายามนึกว่าขาดอะไร เท่าที่ดูก็มีเกือบหมด ทั้งห้องประชุมสัมมนา ฟิตเนต สปา อาหารตลอดจนเครื่องดื่มก็ลงตัว มีทั้งไทยและเทศ
“แขกที่มาพักชอบชมวิวมั้ยครับ”ผมถามพี่แก
“ก็ชอบนะ เราก็มีบริการรถรับส่งให้อยู่แล้ว”พี่อ้อบอก
“หมายถึงทางน้ำน่ะพี่”ผมถามแกอีก แกนึก
“ก็มีนะ บางที่เขาจัดใหญ่เลยแหละประมาณเรือสำราญเลย แต่ก็น้อยลงเพราะเดี๋ยวนี้มีสะพานข้ามก็เลยสะดวก”พี่อ้อบอก
“พี่อ้อลองทำเป็นล่องเรือแบบประหยัดสิครับ จัดเป็นทริปเล็กๆ ช่วงโปรโมรชั่นสำหรับคู่รักหรือกลุ่มคนที่ต้องการนั่งชมวิวพร้อมกินอาหารไปด้วยอะไรประมาณเนี้ยะแต่ในราคาปานกลาง ฝิ่นคิดว่าเดี๋ยวนี้คนเริ่มเซฟค่าใช้จ่ายมากขึ้นเขาอาจต้องการแบบที่ไม่แพงจนเกินไปก็ได้”ผมเสนอตามที่เห็นสมควร แกมองหน้าผมและมองหน้าไอ้ไผ่ ก่อนจะยิ้มกว้าง
“เออว่ะ น่าลอง เราไม่ต้องลงทุนมากเรือที่บ้านเราก็พอมีนี่หว่า”แกพูดอย่างเห็นด้วย
“พี่ก็เพิ่มระบบความปลอดภัยเข้าไปหน่อย อย่างเสื้อชูชีพ ห่วงยาง คนขับเรือและลูกเรือก็ต้องมีความชำนาญทางด้านน้ำด้วยเผื่อมีเหตุฉุกเฉินจะได้ช่วยเหลือทัน”ผมเสริมเข้าไปอีกหน่อย แกพยักหน้าเห็นด้วย
“เออๆๆ เดี๋ยวเอาส่วนแบ่งที่ไอ้ไผ่”พี่อ้อบอกผมยิ้มๆ
“ยังไม่ได้ลองเลยพี่ว่าดีหรือเปล่า เกิดไปรับค่าจ้างแทนที่จะได้ตังค์กลัวจะได้อย่างอื่นแทน”ผมบอกแกกลับไป แกก็หัวเราะชอบใจ ส่วนมันก็นั่งมองหน้าผมเฉยๆ แต่จ้องแบบผมไม่กล้าสบตาเลยไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ ก่อนมันจะจับมือผมให้ลุกขึ้น
“ไปได้ยัง”มันถามพี่มัน สงสัยจะง่วงมั้ง
“มึงจะไปก็ไปสิ หมดประโยชน์แล้ว ฝิ่นง่วงยัง”พี่อ้อไล่มันอย่างไม่ใยดี ก่อนจะหันมาถามผม
“ง่วงแล้ว ถามอย่างนี้มันคงกล้าบอกหรอก”มันพูดดักคอพี่มันแทนผม ทำเอาผมหน้าเหวอ
“ไอ้ไผ่ กวนตีนแหละ ทำไมมึงนอนคนเดียวไม่ได้ไง แต่ก่อนกูก็เห็นว่านอนได้”พี่อ้อว่ามัน ดึงมือผมให้อยู่ก่อน แต่หน้าแกยิ้มๆเหมือนจะแกล้งมัน
“นั่นมันแต่ก่อน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุย นอนดึกเดี๋ยวตีนกาขึ้นหน้าหรอก”มันบอกก่อนจะพูดเหมือนเป็นห่วงแต่แฝงไปด้วยความกวน
“มึงจะโดนตีนกูขึ้นหน้าก่อน”พี่อ้อยกตีนให้เลยครับ มันก็ยักไหล่ดึงมือผมลุกขึ้น ผมมองหน้าพี่อ้อที่มองยิ้มๆ
“ถนอมๆหน่อยโว้ย ลูกเขายิ่งตัวบางๆอยู่ และก็อย่าทำเสียงดังมากนักกูนอนไม่หลับ”แกตะโกนพูดใส่มันขำๆ แต่ผมขำไม่ออกเลย อายฉิบ
“ก็หาอะไรอุดหูไว้สิ ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาฟังผัวเมียเขาซั่มกัน”มันนะเหรอครับหันไปบอกก่อนจะปิดห้อง ได้ยินแต่เสียงพี่อ้อหัวเราะไล่ตามหลังมาติดๆ
“มึงจะบ้าเหรอไปพูดแบบนั้น”ผมทุบมันทันทีเลยครับที่เข้าห้อง มันจ้องหน้าผมไม่ตอบจนผมทำอะไรไม่ถูกเลย
“เป็นอะไรอีกล่ะ”ผมถามมันที่จ้องอยู่นั่นแหละ ก่อนจะถูกมันผลักลงไปนอนบนเตียงมันถอดเสื้อออกเห็นแผงอกที่มีรอยกัดกับรอยเล็บของผมอยู่ไม่น้อย มึงอยากทำกูเสียวนี่หว่า และก็ ไม่นะ มึงต้องไม่มองกูแบบนี้ถ้าทำอีกกูหุบไม่ลงแน่ มันเดินเข้ามาหาผม
“ไม่เอาแล้วนะ เดี๋ยวพี่อ้อได้ยิน”ผมรีบบอกมันทันทีเลย ก่อนจะลุกนั่งแต่ไม่ทันมันที่ทับลงมา
“มึงก็อย่าร้องดังสิ”มันบอกหน้าตาเฉย แต่ตาแพรวพราวไปหมด
“ก็มึงนั่นแหละชอบทำให้กูร้อง”ผมบอกมันเสียงดังในตอนแรกก่อนจะอุบอิบตอนท้าย
“แล้วดีมั้ยล่ะ”มันย้อนถามยิ้มๆ
“เอ๊ะ มึงนิดูไม่ออกไง”ผมหยิกมันตรงไหล่ก่อนจะเบือนหน้าหนี ได้ยินเสียงมันหัวเราะข้างหู ก่อนจะขบเม้ม ไล่มาหอมแก้ม ผมก็หนีมันอีก มือก็ผลักออก แต่มีเหรอมันจะสะเทือน
“พี่ไผ่ น้องเหนื่อยและก็เพลียด้วย เอาไว้กลับไปโน่นก่อนนะ นะ”ผมตัดสินใจลองอ้อนมันดู ไม่รู้จะได้ผลหรือเปล่า
“ก็นอนเฉยๆสิ ไม่ต้องออกแรง”มันก็บอกผมอีก ปากก็ไซ้ไปทั่วแล้วตอนนี้
“บ้าสิ ใครจะไปทน โอ้ย ไม่พูดแล้ว”ผมว่ามัน ก่อนจะโวยเมื่อรู้ว่าตัวเองจะหลุดปากพูดอะไร ไม่มีสักครั้งที่ทำกันแล้วผมจะไม่ให้ความร่วมมือและก็มันอีกนั่นแหละที่ทุกครั้งทำให้ผมต้องปล่อยเสียงออกมา มันมองหน้าผมก่อนจะจูบปากบดเบียดให้เปิดส่งลิ้นเข้าไปควานจนทั่วทำเอาต้องโต้กลับไปจนได้
“อื้ม อื๊อ”เสียงผมที่เล็ดลอดออกมา แทบจะทนไม่ไหวกว่ามันจะผละออกมา แทบขาดใจ ก่อนจะฟัดผมอีกถอดเสื้อผ้าออกซะเกลี้ยงเลยตอนนี้ เบียดเสียดสีจนอดไม่ได้ นี่นะจะให้กูนอนเฉยๆ ไอ้บ้าดูมึงทำสิเชี่ยวซะขนาดนี้ พรุ่งนี้คงลุกไม่ขึ้นแน่ ก่อนจะมันหยุดมองหน้าอีก
“ไปอาบน้ำไป”มันบอกก่อนจะผละออก มึงจะบ้าเหรอ น้องกูชะเง้อคอขนาดนี้แล้ว ไล่กูไปอาบน้ำ ผมเอาหมอนเขวี้ยงใส่หน้ามัน
“อะไรวะ”มันรับไว้ก่อนจะเขวี้ยงกลับ มันยืนเต็มความสูงโชว์ทุกสัดส่วน เยอะจังนะมึง แม่ง กูไม่กล้าเอาไปเทียบเลย
“ไอ้ประสาทกลับ ตอนแรกมึงไม่ปล่อยกูไปอาบวะ”ผมโวยใส่มันคว้าอะไรได้เขวี้ยงแม่งเลย มันก็ยืนเอามือปัดทำหน้ากวนส้นตีนมาก
“ก็ปล่อยแล้วนี่ไง เห็นว่าเหนื่อยนะเนี่ยะ”ดู ดู มันพูดเหมือนจะมีเมตตา แต่ปากแม่งยิ้มเจ้าเลห์ฉิบหาย สันขวาน
“ไม่ต้องมาแตะกูแล้วนะ ขอให้มึงหดๆๆๆๆๆ”ผมว่ามันก่อนจะลุกเดินไปหยิบเสื้อคลุม ไม่อายแม่งแล้ว มันยืนหัวเราะชอบใจ ผมค้อนมันอีกทีก่อนจะสะบัดก้นเดินเข้าห้องน้ำแต่ไม่ทันปิดหรอกครับไอ้ผัวสันนิบาตก็เดินเข้ามาคว้าเอวผมไว้ก่อนจะดันประตูปิดลง
“จะแอบเล่นว่าวเหรอ หืม”มันกระซิบข้างหูผม มือก็เลื่อนมาปลุกปั่นน้องผม จนต้องจิกหลังมือมันไว้
“ปะ ปล่อย”ผมบอกมัน
“เด็กไม่ดีแอบเล่นคนเดียว”มันว่าผมอีก
“เพราะมึงนั่นแหละ ไอ้ บะ บ้า”ผมแหวใส่มันที่ตอนนี้ขยับรูดขึ้นลง เสียงหัวเราะมันดังข้างๆ ก่อนมันจะอุ้มผมไปนั่งบนตู้เตี้ยๆที่ใส่ผ้าขนหนูไว้เอาขาพาดไหล่ก้มลงไปทำรักให้จนทนไม่ไหวเอามือทึ้งผมมันสะโพกก็ขยับตามจังหวะ
“อ๊าๆๆ”ผมร้องยาวก่อนจะปล่อยออกมาเต็มๆ มันเงยขึ้นมาเช็ดมุมปาก จูบปากผมให้ได้รับรู้ถึงสิ่งทีปลดปล่อยออกไป มันอุ้มผมไปยืนตรงฝักบัวปรับน้ำให้อุ่นพอประมาณ ก่อนจะเทแชมพูสระผมให้ มันเอาติดมาจากที่โน่นด้วยเป็นกลิ่นมิ้นท์ผสมส้มที่แม่ผมส่งมาให้มันชอบดมมากเวลาผมสระเสร็จ จะมีเป็นกิ๊ฟเซ็ทเลยครับ ผมไม่ได้เรื่องมากกับของพวกนี้หรอกใช้อะไรก็ได้ยิ่งเป็นพวกสมุนไพรนี่ยิ่งดี แต่แม่ผมเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องสำอางค์และเสื้อผ้าอย่างที่บอกก็เลยได้รับอานิสงฆ์ใช้ไปด้วย อิอิ
“แล้ว เอ้อ ไม่อยากเหรอ”ผมถามมันที่ตอนนี้กำลังนวดผมให้อยู่ ก่อนจะละมาเทครีมอาบน้ำฟอกให้แทบจะทุกซอกทุกมุม ผมก็ทำให้มันบ้างเป็นเรื่องปกติของเราที่ทำให้เวลาอาบด้วยกัน
“ทำไมล่ะ”มันถามผม
“ก็ ก็”ผมพูดไม่ออก เกิดจะมาอายทำไม๊ นอนกันจนนับไม่ถ้วนแล้วยังจะหน้าบางอะไรอีก
“มึงเสร็จแล้วแต่กูยังใช่ไหม”มันบอกผม ผมพยักหน้า
“หึหึ ตามใจมากระวังกูจะเคยตัว มึงจะลำบากเดินขาถ่าง”มันจิ้มจมูกผม บอกยิ้มๆ
“ก็อย่าทำบ่อยและก็แรงนักสิ ถนอมกูหน่อยอย่างที่พี่มึงบอกน่ะ”ผมบอกมันงอนๆ กอดเอวมันช้อนตาขึ้นมอง
“มึงก็เลิกยั่วกูสิ”มันบอกก่อนจะล้างฟองออกให้จนหมด เดินโทงๆไปหยิบผ้าขนหนูพันเอว ก่อนจะหยิบมาห่อตัวผมที่กระโดดเข้าเอวมันทันทีให้อุ้มออกไป มันจิ้มหน้าผากผมจนหน้าหงาย
“พูดไม่ทันขาดคำ สมควรที่มึงจะโดนจัดหนัก”มันบอกก่อนจะแกล้งทิ้งใส่ที่นอนดังตุ๊บ ดีนะที่เป็นสปริงไม่งั้นจุก หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างทำกิจธุระจนเสร็จ ก็คลานขึ้นเตียงล้มตัวลงนอนโดยอัตโนมัติทั้งมือทั้งขาคว้าหมับไอ้ตัวโตเข้าให้ ผมมองหน้ามันจุ๊บปากสองที
“ฝันดีนะ”บอกเสร็จมันก็จุ๊บตอบ
“กูต้องตบตูดร้องเพลงกล่อมมึงด้วยมั้ย”มันถามผมแต่มือน่ะทำแล้ว เหลือแต่ปากที่ยังไม่ได้ร้อง
“ได้ก็ดีครับ พี่ไผ่ พงศธร”ผมบอกมันยิ้มๆ คาดว่ามันคงจะต่อปากต่อคำแน่ที่ผมพูดแหย่มัน
“เอาเพลงไรดี”มันถามผม ผมจ้องสักพักอย่างอึ้ง ทึ่ง แต่ไม่เสียวเพราะเสร็จไปแล้ว
“ไม่ฟัง”มันเลิกคิ้ว
“เดี๋ยวสินึกไม่ออก”ผมรีบบอก ก่อนทำท่านึก ผมฟังเพลงได้เกือบทุกประเภทแต่ไม่ค่อยจำชื่อเพลงกับนักร้องเท่าไร นอกจากชอบจริงๆถึงจะจำ
“สิบเอ็ด รอ ดอ”มันบอกผม
“ตีนเหอะ ไม่ใช่ นึกออกแล้ว ทบ. ๒ ลูกอีสาน เพลงนี้แหละ”ผมตีแขนมันก่อนจะนึกได้ เคยได้ยินมันร้องคาราโอเกะที่ห้อง ในมิวสิคเป็นหนุ่มอีสานเป็นทหารไปประจำที่สามชายแดนภาคใต้และเจอสาวยาวี หุหุ คิดซะว่าเป็นตัวเองแล้วกัน
“หลับตาก่อน”มันบอกผม ผมก็ทำตามเงียบไปสักพักจะลืมตาด่ามันอยู่แล้วนึกว่าโดนหลอก ก่อนจะได้ยินเสียงที่หวานมากนึกว่าพี่ไผ่ตัวจริงมาร้องกล่อมให้เคลิบเคลิ้มจนอยากจะขออีกแต่ไม่เอาดีกว่าอย่าโลภ ค่อยๆกิน ค่อยๆสะกดจิตให้มันทำตามไปทีละนิด ทีละนิด ขอบคุณครับพี่ไผ่ของผม
*******************************************************************************************
ปล. เอาไปอีกให้เอียนไปเลย หุหุ แต่ที่จริงช่วงนี้ที่เขียนหวานๆหลายตอนติดเพราะคิดว่าช่วงหนึ่งคนเรามีความสุขความทรงจำที่อยากจะเก็บไว้ ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว อาจจะเลยช่วงข้าวใหม่ปลามันมาแล้ว แต่ก็อยากให้คิดว่าถ้ายังอยู่ด้วยกันก็ข้าวใหม่ปลามันได้ตลอด ไม่ใช่พอนานวันคิดแค่ ข้าวของมัน ปลาของกู 5555555 บางคนหมั่นไส้อีคนเขียนทำเป็นออกตัวชิมิ หึหึ
-
พี่ไผ่ตอนนี้ทำตัวน่ารักนะ :-[
-
ก็ฝิ่นแซ่บขนาดนี้อิพี่อดใจไม่ไหวหรอก
รอกลับบ้านแล้วจัดหนัก อิอิ
-
พี่ไผ่นี่จะจัดหนักฝิ่นตลอดอ่ะ
-
อิอิ น่ารัก อ่านไปยิ้มไป อ่านแล้วหายเครียดจริงๆๆเรื่องนี้ ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้วันละนิดจิตแจ่มใส
ชอบตอนที่ไผ่หวานกับน้องมาก
และยิ่งตอนนี้ไผ่ยิ่งแคร์น้องมากขึ้นทุกวันนะ
ปล.อยากได้ตอนที่พายเป็นของบลูจัง หุหุ
-
คนได้กินก็ได้กินซะปากมันแผล็บๆนะ :z1: ไผ่น่ะสูบฝิ่นทุกวั้นทุกวัน วันละหลายดอกด้วย
ส่วนคนอดก็ได้แต่มองขนม(พาย)ตาละห้อย :m13: เมื่อไรน้าาาาา...คนเขียนจะให้บลูได้กินขนมมั่ง
-
ชอบค๊า หวานๆ แล้วก็จัดหนัก ชอบบบบ :haun4:
แบบนี้ทานได้เรื่อยๆคะ
ชอบเวลาพี่ไผ่อยู่กับน้อง
ชอบเวลาที่ฝิ่นอ้อน น่ารักทุกตอนไม่มีมาม่ามาอืดท้องแบบนี้ดีคะ o13
ปล.ชอบสำนวนคนแต่งทุกตอนเลย อ่านแล้วยิ้มตาม
-
มดขึ้นขาเตียง
-
เหอะ เหอะ คู่นี้ต้องบอกว่ารักกันแรง ๆ จัดหนักตลอด
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาเถอะหวานๆนะ
ของโปรด :L1:
-
จัดมาอีกค่ะ ชอบบบบบ พี่ไผ่น่ารักมากกว่าเดิมเยอะเลย
ต้องบอกว่าตั้งแต่มาบ้านนี่หวานกันไม่ได้หยุด :o8:
ตัวติดกันตลอด ยิ่งนานวันยิ่งผูกพันธ์กันมากขึ้น
ต่างก็เป็นที่ยอมรับของครอบครัวของอีกฝ่ายอีกต่างหาก
โดยเฉพาะหนูฝิ่น เค้ารักและหลงกันหมดแล้วนะเนี่ย
พี่ไผ่คงปลื้มอยู่ไม่น้อยอ่ะนะ แต่ถนอมน้องบ้างเน้อ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
แอร๊ยยย
คู่นี้เค้าหวานปนหื่นได้ใจกันจริงๆ
อิจฉาๆๆๆๆๆ กรี๊ดกร๊าดดด
-
ชอบความเอ็นดูที่พี่ไผ่มีให้น้องฝิ่น เธอรักและเอ็นดูน้องตลอดเวลาจริง ๆ นะแม้จะปากร้าย
แต่มือก็คอยกอดไว้ หวานอ๊าาาาา น้องฝิ่นไปไหนใครก็รักเนอะ เด็กก็ติดด้วย คนน่ารักก็เงี้ย
แล้วดูความเห็นเธอเรื่องที่โรงแรม สมแล้วที่เป็นสะใภ้บ้านนี้ หัวใสไบร์ทมากค่า...ปลื้มเรื่องนี้อ่ะ อยากอ่านไปเรื่อยๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
อยากไปเที่ยวแบบนี้บ้าง
-
ไผ่ทำตัวดีๆก็เป็นนะ
แต่ไอ้เรื่องหื่นนี่มันห้ามกันลำบากจริงๆ
:laugh:
-
ทบ ๒ ลูกอีสาน เพลงดังเลยนะพี่ไผ่
ร้องเพลงฮิตให้เมียฟังด้วยวุ้ย อิจฉาาาา
ชอบของหวานแบบนี้
มีบ่อยๆยิ่งดีเลย คนอ่านไม่กลัวอ้วน กรั๊กๆๆ
-
น่ารักที่สุดดด ขออีกคร้า
-
สองคนนี้เขามา pre-honeymoon :z1:
-
สวีทหวานกันตลอดอ่ะ :o8:
-
พี่ไผ่คิดละสิว่ารักคนไม่ผิด อิอิ
ฝิ่นทำได้ทุกอย่าง อิอิ
-
ชอบคู่นี้ๆๆๆ เอาหวานๆแบบนี้เรื่อยๆก็ได้ค่ะ ชอบบบบ :impress2:
-
หึ หึ กว่าฝิ่นจะกลับกรุงเทพ งานนี้ซีดแล้ว ซีดอีก :oo1:
-
เอาอีก เอาอีก จาเอาอีก o9
เอาหวานปนหื่น อีก :haun5:
-
น่ารักจริงคู่นี้^^
-
ขออีกได้ป่าวหวานๆอ่ะ :L1:
-
พี่ไผ่จัดหนักตลอด
-
ตามอ่านจนทันแล้วววว หูย ยาวจุใจมากก แถมยังหวานๆหื่นๆน่ารักน่าหมั่นไส้ฮ่าๆ
ที่สำคัญโดนใจตรงที่มันไม่ดราม่าไม่เศร้าเนี่ยล่าาา
พี่ไผ่น้องฝิ่นสุดยอดดดดด ทันกันดีอ่ะ ฮาด้วย น่ารักจัง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าาา สู้ๆค่าา
:กอด1:
-
น่ารักที่สุดอ่ะ อิๆ o13
-
ตอนที่ 54
หลังกลับจากบ้านมัน ผมแทบไม่ได้กลับบ้านตัวเองเลย โดนมันลาก เหรอ เอ้อ ไม่ทั้งหมดหรอกผมสมยอมด้วย พอมันจะไปออกค่ายก็ใจแป้วเหมือนกัน รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอะไรไปแค่สิบห้าวันเองที่มันไป ตอนแรกบอกเป็นเดือนสงสัยไอ้ที่ผมบนบาลไว้จะได้ผลแหะ เลยลดเหลือแค่ไม่กี่วัน คริคริ ตอนนี้ผมกับมันเลยมาเดินซื้อของกัน ระหว่างที่เดินกันอยู่ผมรู้สึกไม่สบอารมณ์ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าหงุดหงิดใครมองก็อยากจะเข้าไปกัดให้จมเขี้ยว ช่วงนี้ผมทั้งอ้อนทั้งกวนมันตลอด เหมือนจะกักตุนเอาไว้เวลามันไม่อยู่ มันก็กักตุนผมเหมือนกันไม่ต้องบอกมั้งครับว่าเรื่องอะไร นึกถึงตอนอยู่บ้านมันแล้วมีความสุข สนุกมากๆๆๆ ทั้งพี่ทั้งเพื่อนๆมันที่โน่นก็ดีกับผม บอกว่าถ้าว่างให้ไปอีก จะพาไปเที่ยวที่ยังไม่ได้ไป พี่วอร์มบอกว่าถ้าหยุดคราวหน้าจะไปกางเต้นส์กันที่ภูเรือ จ.เลย พี่เจย์ก็บอกไปบ้านกูดีกว่า ที่เชียงใหม่และเลยขึ้นแม่ฮ่องสอนกัน เถียงไปเถียงมา สรุปไปแม่งสองที่เลย ใกล้ๆก่อนค่อยดูอีกที หึ สรุปบ้านกูต้องไปหน้าร้อนใช่มั้ย ชิ๊ ฝากไว้ก่อนเถอะ แต่ผมก็อยากไปทั้งสองที่แหละ ทะเลเบื่อแล้วแต่รักไม่เสื่อมคลาย เน่าสิ้นดีคารมกู
“ร้อนเหรอ”มันถามผมที่ปกติจะต้อง ด่า เถียง แขวะ กันประจำ แต่วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำแบบนั้นเลยทั้งที่มันซึมอยู่ในกระแสเลือดของผมกับมันอยู่แล้ว น่าจะดีนะที่คุยกันแบบปกติบ้าง แต่มันขาดอะไรวะบอกไม่ถูก
“เปล่า”ผมเงยหน้าบอกมันที่เดินกอดคอผมอยู่
“ไปดูกางเกงกันดีกว่า มีอยู่ร้านกางเกงสวยดี มึงต้องชอบแน่”มันพูดเปลี่ยนเรื่องแทนที่ผมจะรู้สึกดีขึ้นกับหน้างอมากขึ้น ผมอยากให้มันเร้ารื้อมากกว่านี้อีกทำไงก็ได้มึงต้องเซ้าซี้กู
“ไม่อยากดู ไม่อยากได้”ผมโวยเสียงไม่ดังนักแต่หงุดหงิด ผมเลยลงไปนั่งยองๆกับพื้น มันทำหน้างงนิดหน่อยก่อนจะเลิกคิ้ว ประมาณว่านั่งทำเชี่ยะไร ผมก้มหน้าลง กะว่ามันด่าแน่ผิดคาดมันก็นั่งยองๆตรงหน้าผม เอามือดึงหัวผมไม่แรงนักให้เงยขึ้น
“ปวดขี้ทำไมไม่บอก”นั่นไง เล่นกูซะเข้าให้ ผมเอามือตีมัน
“ไอ้เชี่ยะ กูไม่ได้ปวดขี้”คนเดินผ่านไปผ่านมาแต่ไม่เยอะหรอก บางคนก็อมยิ้มให้ อาจจะสงสัยว่ามึงสองคนนั่งทำไรกันวะ
“แล้วนั่งทำไม”มันเลิกคิ้วถามผมอีก
“กูเมื่อย”ผมไม่รู้จะบอกอะไรมัน
“จะให้อุ้ม”มันถามอีก
“เออ”รับซะเลย กางมือให้มันด้วย เสนอดีนักอยากอุ้มมึงอุ้มเลย กะว่ามันต้องปัดมือออกแล้วเดินหนี
“แล้วก็ไม่บอก”พูดจบ มันยกผมทั้งตัวเลยอุ้มแบบเข้าเอวด้วย ผมเหวอเลย
“ปล่อย ปล่อย”ผมร้องบอกมัน ดิ้นจะลง มันก็กระชับแน่นเข้าไปอีก ไม่น่าท้ามันเลยกู อายฉิบ “เฮ้ย อายเขา”ผมบอกมันอีก เห็นมันมองผู้ชายอยู่กลุ่มหนึ่งที่มองมา จนพวกนั้นต้องหันกลับ เมื่อเจอสายตาพิฆาตเข้าไป
“แล้วมึงใส่มาทำไม กางเกงสั้นเสมอจู๋เนี่ยะ”มันพูดเรียบๆ แต่มือตบก้นผมดังผลั่วะ แล้วก่อนออกมามึงไม่พูดวะ วันนี้ผมใส่เสื้อยืดพอดีตัวลายขาวแดงกับกางเกงขาสั้นผ้ายีนต์สีตุ่นๆ รองเท้าหูไขว้สีชมพูแปร๊ดมาก มันเหรอ เสื้อกล้าม กางเกงแค่เข่า รองเท้าหูหนีบสีดำ กูยังไม่บ่นเลยทำเป็นโชว์ แหวะ แต่เดี๋ยวมันไม่เกี่ยวกับเรื่องตอนนี้นี่หว่า
“กูไม่ได้อายเรื่องนี้โว้ย”ผมบอกมันที่ยกยิ้มกวนตีน
“เหรอ”มันพูดลากเสียงใส่ผม ผมเลยบิดหูมันซะ จนเดินมาถึงม้านั่งมันก็ปล่อยผมลง วางถุงข้าวของที่ขนซื้อกันมาบนโต๊ะก่อนจะเดินไปเซเว่นฝั่งตรงข้ามออกมาพร้อมสเลอร์บี้สีแดงที่ผมชอบ ส่วนมันเปิดสปอนโง่ เอ้ย เซอร์ ดื่ม ทำไมอุ้มกูเลยเสียพลังงานไง แต่ตอนนี้ไม่อยากพูดกินของโปรดดีกว่า อารมณ์ดีนี้ดสส นึง ฮี่ฮี่
“เฮ้ย ไอ้ไผ่ มาทำไรวะ”เสียงคนทักมันแน่นอน ใครวะ พวกพี่หวายพี่เจย์ วันนี้มันนัดกิ๊กไว้ ไอ้หยีมันก็รู้แต่มันบอกว่าตอนนี้เป็นแค่พี่น้องท้องยังไม่ติดกันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของแก และพี่เจย์ก็คุยกับมันเหมือนไม่ได้จีบด้วยออกจะแหย่เล่นกันมากกว่าอันนี้ก็เป็นเรื่องของเขาสองคนแล้วกัน ส่วนพี่พายไปบ้านพี่บลู ตอนนี้แกเป็นลูกรัก น้องรัก พี่สุดที่รัก ของบ้านพี่บลูไปแล้ว พี่สาวพี่บลูที่ว่าตอนแรกๆเทคอนกรีตโบกปูนแก ยังต้องยอมเลย ก็พี่พายน่ารักใครอยู่ใกล้อดไม่ได้หรอก แกทำอะไรด้วยใจ ไม่ใช่ประจบเอาใจ ผมว่าข้อนี้พี่บลูแกรู้อยู่แล้วล่ะไม่งั้นไม่สยบแทบเท้าหรอก
“มาซื้อของ”มันก็ตอบตรงๆ นึกว่าใคร พี่กราฟกับพี่เทรนด์นั่นเอง แล้วพาใครมาด้วยวะ
“แล้วลูกมึงไม่ไหนแล้ววะ กูเห็นอุ้มอยู่แหมบๆ”พี่เทรนด์แม่งแซวมันยิ้ม ๆ ยักคิ้วใส่ผมที่นั่งปากเชิด
“หึหึ ได้ของกินเงียบไปแล้ว”มันหัวเราะก่อนจะตอบ ผมปรายตามองหน้ามันหน่อยๆ
“เมียไม่ใช่ลูก”ผมตอบแกไป กูเห็นนะว่ามองผัวกูอยู่ ยิ่งอารมณ์ไม่ดี ทำเอาพี่เทรนด์กับพี่การฟปล่อยก๊ากเลย ก่อนจะนั่งลงข้างๆมันพร้อมกับบอกเด็กๆแกมั้งให้นั่งตาม พวกหล่อนมองหน้าไอ้ไผ่ยิ้มๆมีอยู่คนนึงหันมามองหน้าผมที่จิกตาใส่ ทำเอาสะดุ้งหันกลับไป สเปริ์มคอลลอเจนกูยิ่งมาไม่ค่อยปกติอยู่ เดี๊ยะๆๆ
“เออ เลี้ยงง่ายโว้ย หายเมื่อยยังวะ”พี่การฟพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะหันมาถามผม ที่นั่งดูดต่อแบบเสียงดังมาก เพราะมันใกล้จะหมด เล่นเอามองหน้าเลยกลั้นขำด้วย สวยสถุลโว้ยทำไงก็ดูดี
“ยัง ขากลับมึงอุ้มกูไปรถด้วยนะ”ผมบอกก่อนจะหันไปบอกมัน ขาผมตอนนี้ยกมาวางพาดหน้าขามันแล้ว วางข้างล่างเดี๋ยวจะไปถีบเด็กพวกพี่เข้าให้
“เดี๋ยวมึงนอนลง กูจะเตะให้กลิ้งไปเรื่อยๆ”มันบอกผมกวนๆ กูไม่ใช่ลูกฟูตบอลนะโว้ย มึงโชว์พาวต่อหน้าสาวเหรอ
“มึงก็ลองสิ”ผมเน้นเสียงบอกมัน พี่สองคนหัวเราะคิ๊ก
“อย่าหือนะโว้ย เดี๋ยวอด”พี่เทรนด์แซวมั่ง แม่งปากพอๆกับพี่หวาย พี่เจย์เลย มันไม่ตอบหัวเราะสองหึอย่างเดียว
“เออ ลืมแนะนำ นี่ ฟาง ขวัญ แจม เพื่อนกูเองเรียน ม.xxxxx”พี่การฟนึกขึ้นได้ ก็เลยแนะนำ
“นึกว่าจะลืมซะแล้ว ยินดีได้รู้จักนะ”แม่ก้อนฟาง พูดและยิ้มหวานหยด จนน่าเอาตีนไปเช็ดให้ มันก็พยักหน้าเฉยๆ
“พวกมึงมีเพื่อนหล่อขนาดนี้ด้วยเหรอวะ”พี่แจม ตัดผมซอยสั้นออกทอมๆ ถามพี่เทรนด์ตอนแรกแกมองผมยิ้มๆเลยนะ
“ไอ้แจม พวกกูหน้าตายังไงเพื่อนกูก็อย่างนั้นแหละ”พี่กราฟเป็นคนตอบครับ หลงตัวเองที่สุด
“ไม่อ่ะ กูว่าเพื่อนมึงหล่อกว่า แถมเมียสวยด้วย”พี่ขวัญตัวขาวจั๊วะ พูดบ้าง หันมายิ้มให้ผม สองคนนี้ตัดออก เป็นมิตร ส่วนนังนั่นแอบเบะปากตอนเพื่อนแกชมผม เดี๋ยวปัดแช่งให้ปากบิดซะนี่
“ไม่สวยอย่างเดียว หวงด้วยโว้ย ขอบอก”พี่เทรนด์พูดพร้อมยักคิ้วให้ผมด้วย
“ไม่ต้องบอกหรอกเกาะซะขนาดนั้น”นั่นไง แขวะออกมาจนได้ถึงปากจะยิ้มก็เถอะ หลอกเด็กเถอะหล่อน
“ขนาดบอกยังมีหมาคิดจะมางาบเลย”ผมพูดยิ้มๆใส่ไป ทำเอาชักสีหน้าเลย แต่คนอื่นๆคงนึกว่าพูดเล่นพากันหัวเราะ
“นั่นไง ลืมบอกไปอีกอย่าง ปากดีด้วย”พี่กราฟบอกสรรพาคุณเข้าไปอีก
“ดีแล้ว ของๆเรามันก็ต้องหวง เน๊าะ”พี่แจมพูดอย่างเห็นด้วย นังนั่นหันไปมองแต่ไม่พูด นั่งคุยกันสักพักพวกเพื่อนมันก็ขอตัว ก่อนจะเดินไปมันหันมามองยกยิ้มให้ไอ้ไผ่ แต่ผมทำเป็นยกตีนให้ซะก่อนทำเอาหันกลับแทบไม่ทัน ไม่ได้อยากไม่สุภาพกับผู้หญิงหรอกแต่สิบเอ็ดรอดอแสดงออกขนาดนี้เจอกันหน่อย ปากกูเหงามานานแล้วพักนี้ไม่ค่อยได้ด่าใครเลย
“อารมณ์ดีแล้วสิมึง ยิ้มได้ขนาดนี้”ไอ้คุณผัวพูดกับผมอย่างรู้กำพืดจริงๆ
“เออ รู้ไว้ก็ดี”ผมรับคำมัน หน้าเชิดๆ ยักคิ้วให้
“นิสัย”มันจิ้มหน้าผม ก่อนจะนั่งกันสักพัก
“ก็น้องชอบ”ผมบอกมันอีก
“ถามพี่มั้ย ว่าชอบเปล่า”มันถามผมกลับ ถ้าผมพูดน้องกับมัน ๆ ก็จะพูดพี่กับผม เป็นไปโดยอัตโนมัติ ไม่ได้แอ๊บใส่กัน
“ชอบ พี่ต้องชอบ ลองไม่ชอบสิ”ผมพูดแบบเอาแต่ใจมาก จิกตาใส่มันด้วย
“งั้นพี่ไม่ชอบ”มันตอบกลับยิ้มๆ ยักคิ้วใส่
“ไม่ได้”
“แล้วบอกให้ลอง”
“ไม่ผ่านโว้ย มีไรมั้ย”
“พาลนะมึง ไอ้หนอน ไปไป”มันโยกหัวผมไปมาก่อนจะพากันกลับห้อง กินข้าว ดูหนัง อาบน้ำ ก่อนจะจัดเสื้อผ้าของใช้ใส่กระเป๋าให้มัน ที่จริงไม่ต้องรีบก็ได้อีกตั้งสามวันแต่มันบอกเผื่อลืม ใกล้วันจะยุ่ง ก็จริงของมัน
“ดูสิขาดอะไรอีก”ผมถามมันที่กำลังเช็ดผมอยู่ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ โยนผ้าให้ผมเช็ดต่อ ผมทั้งเช็ด ทั้งขยำ ทั้งดม ทั้งหอม
“โรคจิต”มันว่าผม
“แหม ทีมึงล้วงคลำกูนี่ไม่โรคจิตเลยนะ”ผมว่ามันกลับบ้าง ก่อนจะเขวี้ยงผ้าใส่หัวมัน เดินไปล้มลงบนเตียง นอนกางแขนกางขาแต่ไม่เต็มพื้นที่สักที ได้ยินเสียงมันหัวเราะ ก่อนจะเดินไปแต่งตัวไม่มีไรมากหรอก กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว บางทีก็ไม่ใส่อะไรเลย
“มึงนิ อ่อยเก่งจริงๆ”มันเดินมาล้มตัวคว้าผมเข้าไปกอด
“แล้วมึงติดเบ็ดกูทำไมล่ะ”ผมก็ย้อนมันมั่ง กัดจมูกมันด้วย
“ก็เหยื่อมันน่ากินนี่หว่า”นี่มึงชมกูเปล่าเนี่ยะ ผมจิ๊ปากใส่มัน
“ค่อยๆกินนะ”ผมบอกจูบปากมันไปด้วย มันก็ทำตอบ”เดี๋ยวหมดไว คริคริ”ผมบอกอีกหัวเราะใส่
“หมดก็หาใหม่”มันพูดยิ้มๆ เอามือบิดจมูกผม ที่หรี่ตาใส่มัน ก่อนจะยกยิ้ม
“ได้ แต่ต้องยี่ห้อฝิ่นนะ ยี่ห้ออื่นมึงตาย”ผมบอกแบบกัดฟันในตอนท้าย เอามือทึ้งหัวมันไปมา”ว่าไง”ผมถามอีกเมื่อมันยกยิ้มอย่างเดียว ก่อนจะกระซิบข้างหูทำเอาขนลุก
“ไอ้หนอนความจำสั้น เคยบอกแล้วไง ยี่ห้อไหนก็ไม่อร่อยเท่ายี่ห้อนี้หรอก หืม”ผมกอดมันแน่นเลย น่ารักจริงเลย
“ดีมาก จุ๊บๆๆๆ”ผมจุ๊บมันทั่วหน้าเลย มันจิ๊ปากใส่ที่น้ำลายลืมเปรอะหน้ามัน ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งดูกระเป๋ากันต่อหลังจาก สวีทเลี่ยนๆกันไป อย่าเพิ่งอ้วกกันนะครับ
“แล้วครบไหมของน่ะ”ผมถามมันอีก มันพยักหน้า
“มึงคิดอีกทีว่าขาดอะไร”ผมย้ำมันอีก
“ไม่มี”มันก็บอกอีก
“มีสิ”
“อะไร”
“ขาดกูไง”
“ถุย”
“มึงอ่ะ กูอุตส่าห์โรแมนติค”
“ดีกูไม่อ้วก”
“กูเขียนไว้แล้วว่ามึงต้องทำไงเมื่อไปถึง”ผมบอกมันอีก หลังจากมุกนั้นไม่ได้ผล แต่ผมเห็นมันอมยิ้ม
“ม. เขาเขียนไว้แล้ว”มันพูดไปคนละเรื่อง
“นั่นของ ม. แต่นี่ของเมีย”ผมไม่ยอม เถียงมันไปอีก ก่อนจะหยิบส่งให้มันอ่าน เหมือนมันจะยิ้มนิดๆที่ผมพูดสถานะตัวเอง
“สิบข้อ เหมือนกันหมด มึงจะเขียนให้เปลืองทำไมวะ”มันบ่นผม แต่ไม่จริงจังหรอก
“ตอกย้ำโว้ย”ผมก็พูดอีก ในกระดาษผมเขียนว่า “ให้คิดถึงผมคนเดียว ปล.ยกเว้นญาติ อนุโลมให้กึ่งหนึ่ง” ถ้าไม่เข้าใจย้อนกลับไปดูข้อหนึ่ง ซึ่งมันก็เหมือนกันทุกข้อ
“แล้วมองอะไรได้มั่ง”มันถามผมอีก มือก็ลูบหลังไปมา คาดว่าสักพักจะถึงก้นแน่นอน
“ควาย”
“ดำไป”
“หมู ก็ได้ ขาวอมชมพู”ถึงแล้วครับตามที่คิด ทั้งบีบทั้งขยำ ปล่อยมันถือว่าให้โบนัสไป
“อ้วนไป”
“เป็ดมั้ย”
“ไม่เอา มันชอบเซ็งแล้วร้อง กลับๆๆๆ”มันพูดทำเอาผมหัวเราะเลยครับ นานๆมันจะพูดอะไรตลกๆๆ
“เชี่ยะ งั้นก็คิดถึงแต่กูพอ ไม่ต้องต่อรอง อุ๊บอิ๊บ”ผมว่าก่อนจะสั่งพร้อมกับปิดปากมันทันที ได้ยินมันหัวเราะลอดออกมา ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน มือก็ลูบไปทั่ว ก่อนจะผละออกกระซิบข้างหูให้ได้อาย
“คราวหลังไม่ต้องเขียนนะ เพราะกูจำขึ้นใจอยู่แล้ว”พูดเสร็จมันจูบปิดปาก ผมนี่หน้าร้อนไปหมด แม่ง ถ้าเป็นเบาหวานก็ขึ้นกระฉูดเลยล่ะ แต่ตอนนี้ผมไม่ว่างมานึกอายแล้วครับ เพราะกำลังทำกิจวัตรประจำวันกันต่อ แต่ก็ทำเอาอายทุกครั้ง อย่างที่บอกมันเป็นคนชอบศึกษาจึงมักเอาทฤษฎีใหม่ๆมาปฏิบัติกับผมเป็นประจำ ขอตัวส่งส่วยก่อนนะครับ อืม อื้ม อิ๊อ๊ะ หุหุ
V
V
V
V
ปล.เดี๋ยวตอนเย็นๆมาอัพต่อให้จ๊ะ เอาไปอ่านแก้เซ็งก่อนนะ หุหุ
-
รอมาต่อจ้าาาา
น่ารักมากมายย ฮิ้วว
-
มาทีละนิดก็เจี๋ยวได้
คริๆๆ
:z1:
-
โคตรหื่นทั้งสองคนเลย 555 คู่แท้ค่ะ
น้องฝิ่นนี่ฮาโนะ แบบพอเฉย ๆ กันก็อยากมีเรื่อง อยากต่อล้อต่อเถียงให้ได้เพลินปาก
เจอพ่อจับอุ้มเข้าเอวมันซะเลย แล้วเธอก็ไวมากกับชะนีที่เข้ามาในรัศมี 1 เมตร
เข้ามาให้ได้กัดให้หายเซ็งพอดี...อย่างงี้ไผ่ไปค่ายเหงาแย่เลยเนอะ แต่ก็แป้บเดียวแหละ
รออ่านต่อเย็นนี้ค่า :3123:
-
รอๆๆๆๆจ้าาา ^^ :o8:
-
เย่ มาต่อเร็วๆ นะเรามี สอบ เอามาอ่าน ครายเครียด.
-
คู่นี้มันฮา หื่น + น่ารักจัง
-
ครึ่งหลัง (ครึ่งแรกหน้า 30 ตอนแรกจะลงทั้งหมด แต่เผอิญคนเข้ามาหาเยอะเลยต้องหยุดไว้ก่อนไม่อยากให้ใครรู้ อาย สั้นๆเลยไม่ได้มีเจตนาอะไรทั้งสิ้น)
ตอนนี้ผมกับมันอยู่ที่ ม. แล้วครับ ขามามันขับขากลับมันให้เอากลับไปด้วย บอกตามตรงผมโคตรเพลียเลย จะเรื่องอะไร เมื่อคืนส่งส่วยซะลุกแทบไม่ขึ้น ตีสามกำลังหลับได้ที่ตื่นมาเก็บกูอีกสองรอบ ผมเลยบอกให้มันเอากางเกงในผมไปสำเร็จความใคร่ที่ค่ายด้วยเลยหรือจะเอาไว้ดมกลางทางก็ตามใจ มันก็แสยะยิ้มใส่ตอบกลับหน้าตาย เอาที่มึงใช้แล้วนะ ความคิดสุโค่ยยย ส่วนของมึงเดี๋ยวกูมาดมที่ห้อง อิอิ
“ถึงแล้ว อืม”มันคุยโทรศัพท์กับเพื่อนมัน น่าจะเป็นพี่พายที่โทรเข้ามาถาม เรานั่งกันอยู่ในรถแหละครับ ผมบอกให้ไปนั่งข้างนอกมันก็ไม่ลง แต่มองหน้าผมแทน กูผิดอะไร มันไล่มองไปเรื่อย ปากก็กินข้าวเหนียวหมูปิ้งไปด้วย ผมกำลังกินเพลินๆ หันไปมองหน้ามันที่มองอยู่ ต่ำลงมาหน่อยมีรอยที่ผมทำไว้มั่ง ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นหรอก แต่ตัวผมเต็มไปหมด ว่ามันทีไร มันบอกว่าถามแล้ว ไม่มีของใครมันจอง อย่าเลย พอกูบอกของมึงๆ ก็ทำ
“มองไร”ผมถามมันก่อนจะหยิบอีกไม้ อร่อยว่ะข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าคอนโดมัน มีหลายรสชาดด้วย ผมซื้อประจำบางทีไอ้ไผ่ก็ซื้อมาให้ มีทั้งรสดั้งเดิม ลาบน้ำตก พริกไทยดำ หมูกระเทียม วันนี้ซื้อมาสามสิบไม้ ข้าวเหนียวห้าห่อ ฟาดกันอยู่สองคนไม่มีเผื่อใครแค่นี้ก็แทบไม่เหลือแล้ว
“เรื่องของกู”คำตอบมัน
“แล้วไป นึกว่าเรื่องของกู”ผมยักคิ้วบอกมันบ้าง มันก็มองอีก “นี่มึงจะด่าก็ด่ามาเลย มองอยู่ได้ เพราะมึงแหละ อย่ามาโทษกูนะ เล่นซะกูลุกไม่ขึ้นอาบน้ำไม่ทัน ล้างหน้าแปรงฟันกูก็มาเลย”ผมโวยใส่มัน ตอนนี้ผมใส่เสื้อเชิ้ตมันคุมหน้าขาเหมือนไม่ได้นุ่งกางเกงแต่ใส่ขาสั้นข้างในอยู่ เห็นมันมองตั้งแต่ผมยืนซื้อหมูแล้ว แต่มันกอดอกไม่พูดกระดิกตีนอย่างเดียว คิดเหรอว่ากูจะวิ่งไปอมตีนมึงที่กระดิกอยู่ ติดคอตายห่า
“กูว่ายัง”มันก็ทำหน้ากวนใส่อีก
“แต่มึงด่าทางสายตา”ผมก็ย้อนมัน ที่ยกยิ้มชอบใจ ผมทำปากหงุบหงิบด่ามัน
“ใส่ให้กูดูไม่เป็นไร ถ้าใส่ไปอ่อยใครมึงก็คิดเอา”มันพูดออกมาอีก แทนที่จะโกรธมันกลับทำเอาผมยิ้มเลย แสดงว่ามันหวง เราต้องคิดอย่างนี้ครับจะได้สุขใจ แฟนบ่นแฟนว่าแสดงว่าเขาหวง ไม่ใช่ไม่เชื่อใจ ไอ้ไผ่มันไม่ใช่คนงี่เง่าหึงพร่ำเพื่อหรอก ถ้าไม่มาล้ำเส้นมันอย่างไอ้แทน ตั้งแต่วันนั้นมันไม่เคยโทรมาอีกเลย แต่ข้อความมีบ้าง ผมเคยให้ไอ้ไผ่ดูด้วย มันบอกว่าไม่ต้องขนาดนี้หรอก เอาไว้นอกใจมันเมื่อไรค่อยว่ากัน คงไม่ได้ทันได้ว่าหรอก น่าจะน่วมก่อนมากกว่า
“กูจะไปอ่อยใคร ตั้งแต่ได้มึงเป็นผัว พีโรโมนกูหดหมดแล้ว”ผมแกล้งว่าใส่มันที่ยักไหล่ใส่”แต่มึงเนี่ยะสิ”ผมพูดต่ออีกหรี่ตาใส่มัน
“อะไร”มันเลิกคิ้วใส่
“อย่าให้มีเหตุการณ์เหมือนรับน้องนะ กูเอาตายทั้งคู่แน่”ผมเน้นใส่มันเลยเรื่องไอ้ต้าร์ เมื่อวันก่อนทำเป็นยิ้มเยาะใส่กู เดี๋ยวมึงจะเจอดี ไม่เข็ด มันยกยิ้มใส่ผมเอามือผลักหัว ผมก็ยิ้มใส่มัน มันรู้ว่าผมไม่ได้ระแวงมันหรือยกเรื่องนี้มางี่เง่าใส่กัน ในเมื่อตอนนี้ไม่ใช่ผมรักมัน มันรักผม แต่ เรารักกัน เพิ่มโปรเชื่อมั่น และจะได้ฟรีแพ็คเกจสุขใจทั้งสองฝ่าย ใจผมหล่อมากเลยคิดได้อย่างนี้ หึหึ สักพักไอโฟนมันดัง มันมองก่อนจะมองหน้าผมที่หยิบเจลมาล้างมือและบีบใส่มือมันไปด้วย
“ไม่รับล่ะ”ผมถามมัน ที่ยังปล่อยให้ดังอยู่
“ไม่รู้เบอร์ใคร”มันบอกก่อนจะกดวาง
“เพื่อนในห้องหรือเปล่า”ผมถามอีก มันก็ส่ายหน้า
“จะมีสักกี่คนที่มีเบอร์กู”มันพูดเรียบๆ
“อืม กูลืมไปว่าไม่ค่อยมีใครคบมึง”ผมพยักหน้าทำเป็นเข้าใจ แกล้งแขวะมัน
“แค่ไม่เต็มเต็งอย่างมึงก็เกินพอแล้ว”มันก็ย้อนผมมั่ง ผมเลยย่นจมูกใส่มันที่ยักคิ้วให้ สักพักมันก็ดังอีก
“มา กูรับเอง”ผมบอกมัน ๆ ก็ส่งให้ ไม่ใช่ว่าจะก้าวก่ายหรอก แต่เห็นมันไม่รับสักที มันนิสัยเสียตรงนี้แหละ ผมเคยบอกมันหลายครั้งนะว่าเผื่อที่บ้านหรือเพื่อนเปลี่ยนเบอร์ใหม่โทรมาก็ได้ มันบอกว่า เปลี่ยนก็ส่งข้อความมาบอกสิ อืม ถูกของมึง กูผิดอีกที่เสนอหน้าบอก
“พี่ไผ่เหรอ”เสียงฝ่ายนั้นพูดมาก่อน ที่ผมจะพูดอีก ผมเปิดโฟนให้มันได้ยินด้วยจะได้ไม่ต้องเล่าให้เมื่อยปาก
“ไม่ใช่ครับ”ผมบอกออกไปอย่างสุภาพมาก แต่บอกได้ว่าแกล้งทำ เพราะรู้แล้วว่าเสียงใคร ไม่เห็นหน้าก็จำได้
“ใคร”แอ๊บใส่กูอีกทำเป็นไม่รู้ว่าใคร แต่เสือกทำเสียงแข็งใส่ ไร้ซึ่งการอบรมจริงๆ ไม่เป็นไรจัดโปรตีนเสริมไป
“เมีย”ผมบอกไปเลย ฝ่ายนั้นเงียบไปพัก ส่วนผัวปิดกระจกปรับเบาะเอนตัวลงหลับตาอย่างไม่สนใจว่าใครโทรมา แต่ผมว่ามันคงรู้แล้วล่ะว่าใคร แต่คงแปลกใจมากกว่าว่าเอาเบอร์มันมาจากไหน
“.........”
“มีอะไรจะคุยกับผัวผมหรือเปล่าครับ”ผมถามอีก ไอ้ไผ่หันมามอง ส่ายหน้าเฉยๆ ปล่อยให้ผมทำการแสดงไป
“........”
“โอเค ไม่มี”ผมพูดแค่นั้นก็วาง มันหันมามองเฉยๆ ก่อนจะกางมือออก ผมเลิกคิ้ว
“อย่าแอ๊บ”มันว่าก่อนจะพยักหน้าให้ผมข้ามไปหามัน
“ไม่ได้แอ๊บ กูงง”ผมบอกก่อนจะพาตัวเองไปนั่งตักมัน อีกเกือบชั่วโมงกว่ารถจะออก แต่เราออกมาไวเพราะกลัวรถติด
“กูไม่ได้ให้เบอร์นะ”มันพูดออกมาเรียบๆ ผมแหงนหน้าขึ้นไปมอง กำมือต่อยปลายคางมันเบาๆ
“ไม่เชื่อหรอก ไม่งั้นเขาจะโทรมาได้ไง”พูดกับมันยิ้มๆ
“เนียนๆหน่อย จะหาเรื่องน่ะ”มันพูดเอามือดึงหัวผมไปมา ก่อนจะบีบปากผมให้อ้าออก ทำเป็นส่องดูไปมา
“อู ไอ อ๊ะ (ดูไรวะ)”ผมถามเสียงอู้อี้
“มึงปล่อยวัดไปหมดแล้วเหรอ”มันถามยิ้มๆ ผมปัดมือมันออก
“สัด กูพูดเพราะตามสเต็ปก็ว่า พอกูไม่ด่าก็ผิดคอนเซ็ป”ผมว่าเป็นกลอนคล้องจองเลย จิกตาใส่มัน หนอยหาว่ากูปล่อยหมาจากปากไปไว้ที่วัดหมดแล้ว มันยกยิ้มเอาคางเกยไหล่ ผมหยิกมันนิดๆหน่อยๆ ผมก็จับมือมันไว้ เราเงียบกันไปอย่างไม่รู้จะคุยอะไร ดูโอเวอร์เน๊าะแค่ไม่กี่วันเองที่ไม่เจอกัน แต่ทำไมเหมือนมันจะไปเป็นปีเลยวะ มันจะคิดเหมือนผมหรือเปล่านะ มันต้องคิดอยู่แล้วล่ะก็เราใจตรงกันนี่นา
“ฝิ่น”เสียงทุ้มเอ่ยออกมา
“ครับ”ผมก็ตอบรับ
“อย่าขับรถเร็ว”
“เออ”
“กินข้าวให้เป็นเวลา”
“อืม”
“ดูแลตัวเอง”
“รู้แล้ว”
“แค่นี้แหละ”มันบอกก่อนจะจูบขมับผม
“พี่”ผมเรียกมันบ้าง
“ครับ”มันก็ตอบรับ
“กินข้าวให้เป็นเวลา”
“อืม”
“ดูแลตัวเอง”
“เออ”มันรับคำก่อนจะมองหน้า”มึงพูดสำเนาถูกต้องก็ได้มั้ง”มันพูดเรียบแต่รู้ว่ามันกวนที่ผมคัดลอกคำพูดมัน ผมยักคิ้วใส่มัน ก่อนจะอุทานออกมาแบบว่าแอ๊บลืมจริงๆ
“อ้อ เกือบลืม มือใช้ให้เป็นประโยชน์นะ”ผมเงยหน้ามองมัน
“สัด กูไม่ได้อยากขนาดนั้น”มันตอบ และเม้มหูผมจนจั๊กจี๊
“เหรอ รู้ทันกูอีก”ผมเบะปากใส่ว่ามันยิ้มๆ ก่อนจะเงียบกันอีก ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรเลย เวลามันใกล้เข้ามาทุกที ผมจับมือมันมากอดเอว ก่อนจะมีเสียงเคาะกระจกขัดจังหวะที่มันกำลังจะก้มมาจูบผมพอดีเลย ใครวะสั่งคัท เดี๊ยะๆๆ กำลังจะเลิฟซีนสักหน่อย ผมจะผละออกแต่มันไม่ปล่อยเอามือลดกระจกลง ก็อย่างที่คิดแหละครับ พี่หวายผู้กำกับ พี่เจย์ตากล้อง พี่บลูกับพี่พายผู้แสดงสมทบ
“ยังไม่ได้กันใช่ไหมครับ”พี่หวายเอ่ยออกมา
“เกือบแล้ว”มันก็เล่นด้วย พี่พายอมยิ้มกับพี่บลู
“เอาไว้ก่อนครับ ไอ้เชี่ยะกราฟเรียนเชิญมึงไปดูความเรียบร้อยของน้องๆก่อน”พี่เจย์ทำท่านอบน้อม แต่สีหน้ากวนบาทาซะเหลือเกิน
“พวกมึงไม่ดูล่ะ”มันก็ถามออกไป
“ถ้าความจำสั้น ไอ้นั่นยาว มึงน่าจะรู้นะ ว่ามึงตำแหน่งอะไร”พี่บลูยื่นหน้าเข้ามาบ้าง
“แฟนหนูไง”ผมก็ยื่นหน้าไปตอบแก ทำเอาแกหลบแถบไม่ทัน ก่อนจะทำหน้าใส่
“แหวะ”พี่บลูทำท่าออกมา พี่พายเลยเอามือตีหลังเข้าให้จะได้ออกไวไว
“มึงบอกผัวเลยก็ได้”พี่หวายเอามือผลักหัวผม
“แหม ไม่มีกระดะตูดพูดมาได้”พี่เจย์เบะปาก พี่บลูกับพี่พายส่ายหน้ายิ้มๆ ผมก็ยักคิ้วรับ บอกตรงๆ ว่าผมคิดถึงพวกแกไม่ต่างจากมันหรอก แต่คนละสถานะเท่านั้นเอง เพราะพวกแกดีกับผมและเพื่อนๆผมมาก
“เออ เดี๋ยวตามไป”มันตอบก่อนปิดกระจก ในขณะที่ผมทำหน้าล้อเพื่อนมันอยู่ ปิดปุ๊บจูบปั๊บไม่ทันตั้งตัวเลยแต่ไม่ใช่ปัญหาผมก็จูบตอบมันทันที พอผละออกก็จูบเลาะเล็มกัน ก่อนจะกอดกันนิ่งๆ
“ไปได้แล้ว”ผมเป็นฝ่ายบอกมันที่ยังกอดผมอยู่ กลัวเขาจะว่ามันที่มัวแช่อยู่กับผม แต่ดูแล้วไม่กล้าหรอกครับ
“อีกหน่อย”มันบอก ก่อนจะหอมแก้ม และจูบอีก มันก็เปิดประตู”เดี๋ยวค่อยกลับ”มันบอกให้ผมรอก่อน อย่าเพิ่งกลับเพราะอีกครึ่งชั่วโมงกว่ารถจะออก ผมก็พยักหน้า มันเดินไปก่อนจะหันกลับมา เอามือชี้หน้า”ไม่ต้องลงมา ปิดล็อคเลย”ผมย่นจมูกใส่มันก่อนจะทำตาม ตรงนี้อยู่ไม่ไกลจากคณะมันมากนัก คนเริ่มเยอะแล้ว ดูไปก็เพลินดี แต่ตอนนี้ปวดฉี่ว่ะ เอาไงดีวะ ขวดน้ำมันก็ดันถือลงไปทิ้งอีก แต่จะว่าไปห้องน้ำก็ไม่ไกลเท่าไร มองสภาพตัวเองแต่งตัวไม่สุภาพด้วย แต่วันนี้ก็มีแต่คณะมันไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ทนไม่ไหวโว้ย”สุดท้ายผมก็เลยหยิบเสื้อกันหนาวที่มีติดรถเอาไว้มาพันทับช่วงล่างก่อนจะเปิดประตู ล็อครถเสร็จ วิ่งปรู๊ดเลย ถึงห้องน้ำได้ก็ปล่อยซะ ดีนะไม่มีใคร
“โอย โล่งท่อหน่อย”เรียบร้อยผมก็เดินออกมา จะถึงรถอยู่แล้ว เห็นกลุ่มพวกมันลิบๆ กำลังคุยงานกันอยู่ ต่างจากตอนคุยเล่นเลยดูเป็นการเป็นงานมาก พี่หวานยื่นหน้าไปคุยกับมัน ถ้าผมไม่รู้จักคงคิดมั่งแหละ ดูสนิทกันมาก สักพักพี่หวานท้าวเอวทำหน้าเซ็งๆใส่มัน ทำปากหมุบหมิบเดินไปคงจะโดนมันกวนเข้าให้หรือไม่ก็ไม่มีอารมณ์ร่วม พี่พายกับพี่บลูแจกเอกสารให้รุ่นน้อง พี่กราฟกับพี่เทรนด์ก็แหกปากสั่งๆๆๆ แต่หล่อเลยไม่มีใครกล้าขัด พี่เตยกับพี่แพม ขวัญใจหนุ่มๆเลย แต่อย่าให้ด่าแม่มดชัดๆ ผมเที่ยวกับพวกแกบ่อยก่อนจะรู้จักไอ้ไผ่อีก
“ยืนยิ้มให้พอนะตอนนี้”เสียงกดชักโครกที่ไหนวะกระทบโสตหู ไม่ต้องหันไปดูก็ก้าวมายืนกอดอกข้างๆ ผมก็มองเฉยๆ
“ไม่ตามไปด้วยล่ะ”กูไม่พูดได้ใจนะ มันมองนิ่งๆ ผมทำหน้าเซ็งๆใส่มัน ทำเอามันชักสีหน้าที่ผมไม่โต้ตอบแต่แสดงออกทางการกระทำ ผมยกยิ้มใส่มัน
“กูไม่ใช่มึงที่วิ่งตามให้เหนื่อยเป็นหมาหอบแดด”ผมพูดเรียบๆใส่มัน มันขยับปากจะพูด”ไอ้ต้าร์ กูถามจริงๆเถอะ มึงคิดอะไรอยู่วะ”ผมถามมันด้วยคำถามเบสิคมากๆ แต่ทำเอามันเงียบไปอึดใจ
“อย่าให้กูพูดอะไรมากเลย คุยกันดีๆ”ผมบอกมันอีก ดูเหมือนเมียหลวงตะล่อมเมียน้อยไหมครับ
“กูชอบพี่ไผ่ ชอบมากด้วย ชอบมาก่อนมึง”มันพูดออกมา เม้มปาก
“แล้วมันชอบมึงหรือเปล่า”ผมถามมันกลับแบบไม่ได้คิดอะไร คืออยากถามก็ถาม
“มึงไม่ต้องเยาะเย้ยกูหรอก ใช่สิตอนนี้มึงได้พี่เขาไปแล้วนิ”มันเชิดหน้าใส่ แต่ดูอ่อนลงไปเยอะ ปากมันตัวมันไม่ทันผมหรอก แต่ผมไม่เคยคิดจะใช้กำลังทำร้ายมันนะ มันเป็นคนน่ารัก มีความสมบูรณ์ในตัวเองไม่ด้อยกว่าใคร ผมไม่เคยมองมันเป็นศัตรูเลย นอกจากลับฝีปากแกล้งมันไปงั้นแหละ หมั่นไส้ที่มันยังไม่ลด ละ เลิก จากไอ้ไผ่สักที มันดูง่ายไม่ได้เป็นคนร้ายลึกอะไรเป็นแบบเด็กๆมากกว่า ไอ้แฝดยังจ้องจะเครมเลยแต่พวกมันไม่ได้ไปขืนใจอะไรหรอก มีแต่แซวเล่นให้มันอายบ้าง โกรธบ้างตามเรื่อง
“กูไม่ได้เยาะเย้ย ที่กูถามเพราะว่า ตอนนั้นไม่มีกู ทำไมมันถึงไม่ชอบมึงล่ะ มึงมีโอกาสและใกล้ชิดมันมากกว่ากูอีก”ผมพูดจากใจจริงๆไม่ได้มีเจตนาที่จะบอกว่า มาก่อนไม่ได้ช่วยอะไรเลย จริงๆนะ
“.............”
“กูขี้เกียจทะเลาะกับมึง มันไม่สนุกว่ะ”ผมพูดหน้าตาเฉย แต่มันหน้าเหวอเลย
“ก็มึงปากหมาไง เที่ยวกัดเขาไปทั่ว”มันยังมีแรงปากดีเถียงผม
“หึ ก็อยากมากัดกูก่อน ช่วยไม่ได้”ผมยักไหล่ใส่มัน
“ทำไมพี่ไผ่ถึงชอบมึงได้”มันพูดออกมา
“...........”
“เงียบทำบ้าไรล่ะ ตอบกูหน่อย”มันโวยใส่ผม
“อ้าว ถามกูเหรอ นึกว่ามึงรำพึงรำพันเห่าหอนให้ใครฟัง”ผมพูดยิ้มๆ ใส่มันที่หน้างอเหมือนเด็กโดนขัดใจ ผมก็ไม่ได้โตไปกว่ามันหรอก”กูไม่รู้จะตอบมึงยังไงว่ะ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก สงสัยมันชอบที่กูปากหมาเหมือนมันมั้ง”ผมพูดอย่างไม่รู้จะบอกยังไง
“พี่ไผ่น่ะเหรอ”มันพูดเหมือนไม่เชื่อ ว่าไอ้ไผ่ที่ดูเงียบๆ จะเป็นอย่างนั้น
“นี่ไง ขนาดมึงชอบมันมาก่อนกู มึงยังไม่รู้เลยว่ามันปากเสียขนาดไหน”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ แต่ตอนมันปากหวานมึงก็ไม่รู้หรอกว่ามันก็หวานไม่มีลิมิตเหมือนกัน แต่กูไม่บอกหรอก เดี๋ยวมึงอิจฉา อิอิ
“ก็เขาไม่ค่อยจะคุยกับกูนี่หว่า นอกจากกูจะเป็นฝ่ายถามก่อน และก็เวลาที่กูพูดไม่เข้าหู แกก็จะทำหน้าดุ ด่าสั้นๆแต่ก็ทำกูร้องไห้ได้เหมือนกัน แต่กูไม่เคยโกรธ กลับอิจฉาที่เขาปกป้องมึง”มันพูดเสียงเบาดูหงอยๆ ไป ช่วงผมไปเที่ยวกับเพื่อน มันเคยไปพูดทำนองว่าผมนอกใจไปกับกิ๊ก เจอไอ้ไผ่ด่าเข้าให้ จนร้องไห้ พี่พายต้องบอกให้มันกลับไปก่อน ไอ้ไผ่ไม่ได้เล่าหรอก พี่พายเล่าให้ฟัง บอกไม่เคยเห็นมันโมโหมาก่อน แต่ถ้าเป็นเรื่องผมเมื่อไรมันจะหงุดหงิดอารมณ์เสียทันทีที่ได้ยินใครมาพูด ผมโคตรดีใจเลย จำได้ว่าไปกอดมัน หอมมัน โดยที่มันก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ได้แต่ปล่อยให้ผมทำจนหนำใจ
“มึงไปเอาเบอร์มันมาจากไหน”ผมถามมัน ที่ดูจะตกใจมาก
“กะ กูเห็นในเอกสารที่กรอกไว้ กูไม่ได้ตั้งใจ แต่พอได้มาอดไม่ได้ กูอยากคุยกับเขา มึงจะด่ากูก็ได้ ไหนๆก็ด่ากูมาเยอะแล้วนิ”มันอึกอักในตอนแรก ก่อนสารภาพได้แมนมาก
“กูไม่ด่าหรอก โน่น มึงระวังเถอะ มันเล่นมึงแน่”ผมขู่มัน ที่ทำหน้าโคตรตลกเลย เมื่อพูดถึงไอ้ไผ่
“คะ คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”มันพูดปลอบใจตัวเอง
“มึงดู”ผมบอกก่อนจะแหวกเสื้อให้มันดูรอยที่ตัว”นี่แค่กูขัดใจมันนะ มึงดูสภาพกู มึงเห็นมันอย่างนั้นเถอะ กูจะบอกให้ไอ้บทรักถนุถนอมประดุจเจ้าชายไม่มีหรอก มันชอบความรุนแรงประมาณซาดิส มึงรสนิยมแบบนี้หรือเปล่า”ผมพูดเรียบๆแต่ในใจลิดโลดปนขำ ที่เห็นไอ้ต้าร์อ้าปากหวอ หน้าแดง กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะส่ายหน้า
“แต่มึงไม่ได้เป็นเมียมัน อย่างมากก็โดนเตะ กระทืบ ที่ไปเอาเบอร์โทรมันโดยที่มันไม่ได้ให้”ผมชี้หน้าบอกมันอีก มันหน้าซีดลงไปอีกจากที่ซีดอยู่แล้ว แม่ง กูจะกลั้นไม่ไหวแล้วอยากขำฉิบหาย ลงทุนสร้างมากกู
“กูทำไงดีล่ะ พี่ไผ่เอากูตายแน่”มันลนลานมาก เหมือนเด็กเสียขวัญ โอ้ย กูจะแตกอยู่แล้ว เสียงหัวเราะนะครับไม่ใช่น้ำ
“กูช่วยมึงไม่ได้หรอก เพราะถ้าช่วยมึงกูก็ซวยไปด้วย”ผมแกล้งปฏิเสธทันทีเลย ทำท่าแบบไม่เอากูไม่ช่วย อย่ามายุ่งกับกู
“มึงอ่ะ ชะ”มันเกาะแขนผมทันที พูดยังไม่จบเลย
“ทำอะไรกัน”เสียงมารร้ายที่ผมสร้างภาพให้มาแล้วครับ ไอ้ต้าร์ตกใจกอดผมแน่นเลย
“ปะ เปล่า ต้าร์แค่มาคุยเฉยๆ ไม่มีอะไร”มันรีบพูดทันที ไอ้ไผ่มองนิ่งๆ ก่อนจะมองหน้าผมที่ทำหน้าเอ๋อ แต่ปากอมยิ้ม
“แน่ใจว่าพวกมึงไม่ได้มีอะไร”มันถามอีก เอามือกอดอก
“จริงๆ”ไอ้ต้าร์รีบตอบ ก่อนจะมองหน้าผม”มึงบอกสิ”หันมาเร่งผมอีก
“เออ แค่เคลียร์อะไรนิดๆหน่อยๆ ไม่มีไรหรอก”ผมก็เล่นตามมันไป ดูมันโล่งใจมากขึ้น หลอกง่ายจังวะมึง
“ไอ้ต้าร์”ไอ้ไผ่เรียกมัน ที่สะดุ้งสุดตัว
“ครับ”มันรับคำ
“ไอ้เกมตามหามึงอยู่”มันพูดเฉยๆ ไอ้ต้าร์รีบพยักหน้า
“งั้น ต้าร์ไปนะ”มันพูดจบก็รีบปล่อยผมเดินไปทันที
“เฮ้ย เดี๋ยวสิสรุปมึงยังไง”ผมแกล้งตะโกนตามหลังมัน
“กูไม่เอาแล้ว เคลียร์ให้กูด้วย”มันก็ตะโกนกลับมา ผมสุดกลั้น
“ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจโว้ย แม่ง”ผมปล่อยสุดตีนเลย เอามือกุมท้องไปด้วย
“มึงไม่ลงไปกลิ้งที่พื้นเลยล่ะ”ไอ้ไผ่พูดเสียงเซ็งๆ
“คิก คิก กูก็อยากนะแต่เกรงใจ”ผมยังขำไม่หาย ก่อนจะถูกมันดึงให้ไปขำต่อบนรถ แต่คงขำไม่ออกแล้วโดนอีกแล้ว จูบครับป้องกันโรคปากเปื่อย จะให้มันจูบตีนกันเปื่อยให้ด้วยก็กลัวมันจะยัดปากผมแทน
“คุยอะไรกัน”มันถามอีก
“เปล๊า”ผมตอบเสียงสูง หน้ายิ้มๆ
“โกหกขอให้หนอนมึงเล็กลง”มันแช่งหนอนผม
“เล็ก เรียว แต่เสียวได้ ลองม๊ะ”ผมลอยหน้าใส่มัน
“แหย่มดเถอะมึง”มันว่ายิ้มๆ ผมเลยเอามือปิดปากมันซะ ก่อนจะปล่อยออก มันก็พูดต่อ”กูสั่งว่าไง”มันท้วงผม
“กูปวดเยี่ยวนี่หว่า หรือมึงจะให้กูปล่อยบนรถล่ะ”ผมบอกมัน ก่อนจะเลิกคิ้วใส่ มันก็จ้องหน้า “ไม่เชื่อมึงมาดม มาอมเลย”ผมบอกพลางขยับตัวจะให้มันพิสูจน์
“ไม่ต้อง แค่นี้กูก็ได้กลิ่นแล้วเหม็นฉิบ”มันตีหัวผม ก่อนจะทำเป็นบ่น
“แหม เหม็น ทีเมื่อคืน มึงยัง อื๊อ อื๊อ”ผมพูดยังไม่จบเลย โดนเข้าไปอีก
“อย่าลืมที่บอก”มันย้ำอีกครั้ง
“รับทราบ”ผมรับคำ
“ปฏิบัติด้วย”มันยักคิ้วใส่อีก
“ครับ น้องจะทำตามทุกข้อเลย พี่ก็ต้องทำด้วย น้องเป็นห่วง และอย่าไปสิงร่างใครนะ”ผมรับคำก่อนจะบอกมันบ้าง เอามือประคองหน้ามันด้วย มันยิ้มกับประโยคท้าย กัดจมูกผมเบาๆ
“อืม”มันรับคำ พอดีกับเสียงเคาะกระจก พี่หวายมาตาม พร้อมกับพยักหน้าให้ไปได้แล้ว เรามองหน้าและจุ๊บอีกสองสามที ก่อนจะลงไป ผมโบกมือให้มันและก็เพื่อนๆมันด้วย จนมันขึ้นรถและลับตา ผมก็สตาร์ทรถออก กลับคอนโดมันก่อน นอนสักพักค่อยกลับบ้านหรือว่าจะกลบดานดมกลิ่นมันที่ห้องดีกว่านะ อดทนหน่อยไม่กี่วันเองเดี๋ยวมันก็กลับมาแล้ว
****************************************************************************************
ปล.ส่งท้ายพี่ไผ่ไปออกค่าย หนูฝิ่นจะได้พักไปด้วย หึหึ เพราะรู้สึกว่าเริ่มจะเอียนไอ้คู่นี้กันแล้วล่ะสิ แต่ยิ่งเอียนคนเขียนยิ่งชอบเหมือนยิ่งอ่านเธอยิ่งเจอรัก 55555 อดทนกันอีกนิด คู่บลูพายเร็วๆนี้คะ เพราะอีบลูก็มาเข้าฝันบอกอยู่ หุหุ ขอบคุณทุกเม้นส์เช่นเคยคะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลย ยิ่งเม้นส์ยิ่งมีแรงเน๊าะ
-
ฮ่าๆ
รอบลูพายนะคะ กี๊ดกิ๊ววว
-
ไม่มีเอียนค่ะ เค้าเป็นแฟนคลับคู่นี้...
แหม ๆ สองคนร่ำลากันเนอะยังกะจะไปเป็นปี...ชอบน้องฝิ่นในชุดแบบนี้มว๊ากกก เซ็กซี่จนแฟนหวง
ฮาฝิ่นหลอกเด็กตาร์อ่ะ เอาซะหงอเลย ต่อไปคงไม่กล้ามาแหยมกับพี่ไผ่แล้ว ฝิ่นเด็ดจริง ๆ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
จากกันสิบห้าวัน
กลับมาฝิ่นต้องถูกส่งโรงหมอแน่ๆเลย อาจไข้ขึ้นเพราะถูกจัดหนัก
พออ่านตอนนี้แล้วก็เอ็นดูต้าร์เหมือนกัน ที่บื้อไม่ทันฝิ่น
-
ต้าร์น่ารักชอบอ่ะ "เคลียร์ให้กุด้วยกุไม่เอาแล้ว" แต่ฝิ่นยังเอาใช่มั้ยอ่ะ
หาคู่ให่ต้าร์เหอะ อิอิ
โอ้ยยทรมานแทนพี่ไผ่กับน้องฝิ่นอยู่ห่างกันจังเลยอ่ะ
รอบลูพายนะัคะ
-
ห่างกันตั้ง 15 วันแน่ะ คิดถึงแย่เลย :sad4:
ที่ฝิ่นพูดกับต้าร์นั่นคือความจริงๆ ของพี่ไผ่นะ 555+ (ไม่ใช่แค่พูดหลอกๆ หรอก)
-
หวาน ๆ กันอีกแล้ว พี่ไผ่น้องฝิ่น :-[
รอบลู พาย จ้า :z2:
-
ตัดไฟแต่ต้นลม ร้ายนะฝิ่นนิ
-
ชอบทุกคู่จ้า
คู่ไหนก็ได้ :L1:
-
ห่างกัน 15 วัน คู่รักคงลงแดงเพราะความคิดถึงแน่ๆเลย :z3:
-
ฮาฝิ่นอ่ะ แต่ต้าร์นี่น่าแกล้งมาก
-
กรีส มากกกก.
-
เค้าไม่เอียนนะ :impress2: เค้าชอบที่ฝิ่นกับพี่ไผ่ หวานใส่กัน กวนกันน่ารักอะ :m1:
ชอบรักกันมากกกก ห่างกันไปคงเหงา แต่เด่วก็กลับมาเนอะนู๋ฝิ่น มาอยู่กับเค้าก่อนก็ได้ 55
รอตอนบลูกับพายจ๊าาาา เอาหวานๆให้ได้อย่างค่นี้นะ o13
-
หวานกันจนหยดสุดท้ายเลยเนอะ จากกัน15วันไผ่ตุนฝิ่นซะแทบขาลาก
หุ หุ หุ หมดห่วงเริ่องน้องต้าร์ไปแล้วนะ
-
ไม่เอียนนนนนนนน!
เราชอบคู่นี้มากกๆ มาอีกเยอะๆได้เลย :)
พี่ไผ่หวงฝิ่นมากเลยอ่ะ ชอบบบบบ ,, ขำต้าร์มากอ่ะ ฝิ่นก็นะ ช่างอำเขาได้ ฮ่าๆ
-
ฝิ่นก็ไปแกล้งต้าร์มันตอนนี้รู้สึกว่าต้าร์มันก็น่ารักดีนะ
-
อยากอ่านหวาย-เจย์ ด้วยอ่ะจ้า แบบว่าผีผลักกันไปเลย ได้กันสมพรปากเพื่อนฝูง
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขอ่ะ สนุกมากๆ
แล้วจะตามอ่านต่อๆไปน๊า :กอด1:
-
คนเขียนคะ
จับต้าร์ใส่พานยกให้แฝดเลยค่ะ
แต่เอาแบบรักจริงหวังแต่งนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ให้ฝิ่นพักบ้าง เด๋วเครื่องพัง
5555555
-
เค้าชอบคู่นี้ไม่เบื่อหรอกค่ะ
-
คู่นี้เขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
บลูพายแค่หอมแก้มจูบปากก็เป็นบุญแล้วมั้ง
-
ป๊าดดด ดูน้องฝิ่นเค้าทำ ไซโคร จนไอ้ต้าร์มันหลอนไปแล้วนั่น
-
โอ๊ยยยย ยิ่งอ่านยิ่งชอบค่ะ ไม่มีเอียนค่าาาา
:impress2:
-
โอ๊ะ ต้าร์กับแฝด ก็น่าสนเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าให้ลงเอยจับคู่กัน งั้นก็สามพีน่ะสิ กร๊ากกกก
ไม่เบื่อเลยอ่า อ่านได้เรื่อยๆ สนุกดี หื่น ฮากระจาย น่ารักน่าหยิกตลอดอ่ะ
ให้พี่ไผ่กับน้องฝิ่นเค้าพักกันก่อนบ้างก็ได้ ฮ่าๆๆ
จะรออ่านคู่บลูกับพายน้าา หรือจะคู่ไหนก็ได้ชอบหมดเลยยยยจ้าาา
คนเขียนสู้ๆน้าา จะรออ่านจ้า ^^
:กอด1:
-
ใคร๊ ใครเบื่อใครเอียน ไม่มี o16
มีเท่าไรจัดมาเลยค่ะ ชอบคู่นี้มากมาย
แต่อย่างว่าให้น้องฝิ่นได้พักบ้างก็ดี :laugh:
ห่างกันไม่กี่วันจะคิดถึงกันขนาดไหนนะ
ขนาดเจอกันทุกวันยังหวานขนาดนี้เลย :o8:
โล่งใจที่ฝิ่นเคลียร์เรื่องต้าร์ไปได้แล้ว
ว่าง่ายอย่างนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆค่ะ :L2:
+1และเป็ด อ่านแล้วก็เขิน
-
ไผ่ฝิ่น น่ารักกกก
:L2: :L2: :L2:
-
:pig4:
-
ฝิ่นแกล้งต้าร์ ฮ่ะฮ่ะ (อยากให้แกล้งเยอะๆ)
พี่ไผ่ออกค่ายแล้ว น้องจะได้พักซะที
ห่วงกันน่ารักเชียวนะ
ไม่ต้องห่วงมาก ไม่กี่วันก็กลับแล้วเนาะ
-
ตอนเย็นๆถ้ากลับมาทันจะลงให้นะคะถ้าไม่คงเป็นวันจันทร์ เมื่อวานลงไม่ทัน ไม่มีอะไรแจ้งไว้เฉยๆเผื่อมีคน(หลง)มารอ ขอเข้าข้างตัวเอง หุหุ ขอบคุณคะ
-
เข้ามานั่งรอตั้งแต่เช้าแล้ว
แล้วก็จะรอต่อไป
มาอัพเย็นนี้เถอะนะ :impress:
-
ถึงวลที่ต้องห่งกันล้วสิ
-
โอเคค่า แอบมาส่อง+รอแต่เช้าแล้วจ้า :)
-
ตอนที่ 55
“เหนื่อยโว้ย”เสียงไอ้หวายพูดออกมา แต่เหมือนตะโกน เหยียดขา เหยียดหาง เต็มฟูก พวกเรามาถึงที่นี่ได้ห้าวันรวมตัวเช็คชื่อกันเสร็จก็แบ่งกลุ่มไปตามอำเภอที่ได้เลือกไว้แล้ว วันนี้กลุ่มผมเพิ่งกลับจากพาน้องๆไปซ่อมแซมวัด และอาคารเรียน แต่พวกปีสี่และน้องผู้ชายปีสามหนักหน่อยต้องทำห้องน้ำใหม่ให้วัดและโรงเรียน หลังจากที่ได้วางแบบกันมาแล้วโดยมีคณะวิศวกรรมโยธามาร่วมด้วย มีวิทยากรมาให้คำแนะนำและช่างผู้ชำนาญมาช่วยควบคุมด้วยอีกทีเพื่อความปลอดภัย ดูน้องและทุกคนรู้สึกสบายใจที่ได้ทำประโยชน์เป็นแบบค่ายอาสา เมื่อปีที่แล้วตอนปีสามก็ไปภาคอีสานกันครับ คราวนี้มาภาคเหนือบ้างเปลี่ยนบรรยากาศไอ้เจย์ลัลล้ามาก อู้คำเมืองม่วนใจเลย
“เสนียดที่นอนฉิบหาย”ไอ้เจย์ เอาตีนเขี่ยมันและเหยียบๆแต่ไม่แรงหรอกเกือบถึงหน้าอก พร้อมกับบ่น
“เหยียบหน้ากูเลยก็ได้ สัด ตีนจะเข้าปากกูอยู่แล้ว”ไอ้หวายเอามือตีขามัน ก่อนจะถีบซ้ำ ผมถอดเสื้อออกหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดหน้าหยิบน้ำขึ้นกระดก พอวางไอ้สองตัวนั่นมองอ้าปากหวอ
“ไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ”ผมถามพวกมัน ที่เบือนหน้าไปมองกันแล้วเบะปากใส่
“กูว่าแล้วว่ามึงต้องพูดแบบนี้ แต่แม่เจ้าโว้ย นี่มึงไปฟัดกับแมวที่ไหนมาวะ”ไอ้หวายตบที่นอนแบบอย่างที่มันคิด ก่อนจะพูดและชี้มาที่ตัวผม ก่อนจะลุกขึ้นนั่งมองหน้าอกที่มีรอยเล็บ หลังก็ใช่ย่อย อาบน้ำโคตรแสบเลย
“จะแมวที่ไหน นอกจากเมียมัน รุนแรงอ่ะ”ไอ้เจย์พูดยิ้มๆ ก่อนจะทำเสียงดัดๆตอนท้ายได้น่าถีบมากกว่าน่ารัก ที่จริงวันแรกยิ่งกว่านี้อีก ก็อย่างที่พวกมันพูดแหละครับ จะแมวที่ไหนนอกจากเมีย ทั้งจิก กัด ทึ้ง ก่อนจะมาผมฝากรักมันเกือบทุกวัน
“ทำไมกูไม่เห็นวะ”ไอ้หวายพูดแบบสงสัยตัวเอง ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะต้องสงสัยทำไม เรื่องไม่เป็นเรื่องทำอย่างกับมันไม่เคย แต่มันไม่เคยเห็นผมในสภาพแบบนี้ไง
“แล้วทำไมมึงต้องเห็น”ผมย้อนถามมัน ยกน้ำดื่มอีกก่อนจะเทใส่ผ้าเอามาเช็ดหน้าเช็ดตัว
“เออ ทำไมมึงต้องเห็นด้วย”ไอ้เจย์แปรพักต์มาเข้าข้างผม หันไปพยักหน้าเหมือนหาเรื่องไอ้หวาย
“ก็กูอยากเห็น เป็นไปได้รายงานกูด้วยก็ดี กูขอมึงหน้าด้านๆเลยได้ไหม”มันก็ย้อนได้หน้าตาจริงจังมาก เม้มปาก
“กูไม่ให้ดูได้ไหม”ผมถามมันเรียบๆแต่พูดเล่นตามมันแหละ
“แล้วไป กูขอไปงั้นแหละ เผื่อฟรุ๊ค”มันก็ยักคิ้วใส่ ก่อนจะต่อยิ้มๆ
“สัด กูนึกว่าจะเซ้าซี้ต่อ เผื่อจะได้ด้วย”ไอ้เจย์ปาผ้าที่เช็ดเหงื่อตรงรักแร้แล้วใส่หน้ามัน
“ไอ้เชี่ยะเจย์ เหม็นฉิบ มึงเช็ดร่องตูดมาไงวะ แหวะ”ไอ้หวายโวยใส่ ก่อนจะยัดไปเช็ดตรงเป้า วิ่งไปโปะหน้าไอ้เจย์บ้าง สถุลพอกัน ผมส่ายหน้าขำๆกับพวกมัน ถ้ารุ่นน้องหรือสาวๆมาเห็น ภาพพจน์พวกมึงถ้าเป็นเส้นกราฟคงวิ่งลงดิ่งทันทีแน่
“พวกมึงจีบกันได้สกปรกดีเน๊าะ”ผมพูดกับพวกมัน ๆ หยุดกันทันที
“จวย”พร้อมเพรียง ผู้ชายมีไม่กี่คำที่จะสรรหามาด่า ไม่อวดของตัวเอง เดี๋ยวคนอื่นก็ให้มา สักพักไอ้บลูกับไอ้พายเข้ามาปิดประตูได้ ไอ้บลูถอดเสื้อล้มใส่ที่นอนทันที มันสักตรงต้นแขนเป็นรูปนกอินทรี ร้านเดียวกันกับผม จำได้ว่าเมื่อตอนปีสอง ไอ้เจย์ ไอ้หวายก็เหมือนกัน ยกเว้นไอ้พายมันกลัวเจ็บ แต่ที่สำคัญคือไอ้บลูไม่ชอบบอกผิวเกลี้ยงๆอย่างนี้ดีแล้ว แต่ทำไมผมนึกถึงรอยสักไอ้ฝิ่นก็ไม่รู้ ยิ่งเห็นยิ่งเร้าอารมณ์ สวยดี ถามมันว่าสักที่ไหน มันบอกว่าออสเตรเลีย ช่วงปิดเทอมมันไปบ้านเพื่อนมันที่โน่นสมัยเรียนนานาชาติ มันเอารูปให้ดูด้วยเป็นผู้หญิงน่ารักดี เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-ออสซี่ แม่เพื่อนมันสักให้เขาชำนาญทางนี้โดยตรง ผมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้รู้แอบยิ้มด้วย มันยังเสือกตาดีเห็นเลยถามว่ายิ้มอะไร บ้าเปล่า ผมก็กวนตีนกลบเกลื่อนมันไปจะได้เลิกถามซะ
“เมื่อยฉิบ”ไอ้บลูพูดเอามือนวดแขน นวดขาไปด้วย
“กูเหยียบให้ไหม”ไอ้เจย์ไปเสนอหน้าใส่ไอ้บลู ไอ้พายนั่งข้างผม ผมมองหน้ามันว่ามานั่งข้างผมทำไม ๆ ไม่ไปนั่งข้างแฟนมึง
“เสือก เอาไปลูบหน้าไอ้เชี่ยะหวายโน่น”ไอ้บลูด่าพยักเพยิดไปทางไอ้หวายที่ยังไม่เลิกสำรวจตัวผม ๆ ก็ปัดมือมันที่หัวเราะคิกคัก หันไปเจอไอ้พายที่มองอยู่
“นี่มึงไปโดนอะไรมาวะ”ไอ้พายสงสัยขึ้นมาบ้าง จ้องตาไม่กระพริบเลย ทำให้ไอ้บลูเงยหน้ามามอง สักพักก็อมยิ้มเป็นที่รู้กันเพราะมันก็ต้องเคยมาก่อน และต่อไปไม่แน่เร็วนี้ไอ้คนถามอาจจะสร้างรอยให้มันบ้างก็ได้ใครจะไปรู้
“จะโดนอะร๊ายยยย ก็น้องสะใภ้มึงไง เขาประทับตราบอกไว้ว่าผัวข้า ห้ามใครมายุ่ง”ไอ้หวายลากเสียงได้ดัดจริตมาก พูดยิ้มๆใส่ไอ้พายที่อ้าปากหวอ ก่อนจะหน้าแดงทันที
“ขนาดนี้เลยเหรอวะ”ไอ้พายพูดออกมาอย่างไม่เชื่อ
“อืม”ผมตอบมันสั้นๆ ก่อนจะลุกแต่ไอ้พายดึงเอาไว้ เอามือจิ้มๆ
“เจ็บเปล่าวะ”มันถามผมอีก ไอ้พวกนั้นปล่อยก๊ากเลย กับคำถามบื้อๆของมัน
“มึงต้องถามไอ้บลูว่ามันเจ็บเปล่า”ไอ้หวายพูดล้อ ๆ หันไปยักคิ้วใส่ไอ้บลูที่นั่งยกยิ้ม
“เกี่ยวไรกับไอ้บลู”ไอ้พายยังไม่เลิกบื้อ
“ก็นี่เมียไอ้ไผ่มันทำ และไอ้บลูมันก็ โอ้ยยยย”ไอ้หวายพูดแต่ยังไม่จบดี ไอ้พายดึงหูทันที เมื่อรู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
“สัด เดี๋ยวให้แดกตีนแทนข้าวเลย”มันข่มขู่หน้าแดงหน่อยๆ ก่อนจะปล่อย ไอ้หวายคลำหูป้อยๆ “ทำไมมันแรงจังวะ”แต่มันก็ยังให้ความสนใจผมอยู่
“ก็กูทำมันเสียว”ผมบอกแค่นั้นผลักหัวมัน เข้าห้องน้ำไปทันที ได้ยินแต่เสียววี๊ดวิ๊วตามหลัง ไอ้พายเอ๋อแดก ไม่คิดว่าผมจะตอบมันแบบนี้ อย่าไปอายครับเด็กมันอยากรู้เราต้องบอกมันไป ยิ่งเป็นเพื่อนด้วยแล้วยิ่งอย่าไปปิดมัน หึหึ
v
v
v
v
ตอนนี้พวกเรานั่งกันที่โรงอาหารประจำโรงเรียน ที่พวกเรานอนก็เป็นอาคารเรียนแยกชายหญิงตามชั้นปี มีรุ่นพี่คอยคุมแต่เรียกให้ความช่วยเหลือกันดีกว่า ห้ามพกพาของมึนเมาเข้ามา บุหรี่ที่จริงก็ห้ามแต่ก็มีแอบบ้าง ก็ได้แต่เตือนกันไป หลังกินข้าวเสร็จก็มีกิจกรรมแล้วแต่ใครจะสรรหาอะไรมาเล่น อาจารย์ไม่คุมยกหน้าที่ให้รุ่นพี่ดูแล แต่ก็ไม่ได้มีอะไรล่อแหลมหรือไม่เหมาะสม ทุกอย่างเรียบร้อยดี มีชาวบ้านแถวนั้นมาร่วมด้วยก็สนุกกันไป ไอ้กราฟ ไอ้เทรนด์ ทำหน้าที่ประธานได้ดีมากมันเก่งเรื่องเอนเตอร์เทรนด์ น้องๆนี่ชอบนอกจากหน้าตาดีแล้ว มนุษยสัมพันธ์มันก็ดี หมุนเวียนผลัดเปลี่ยนกันร้องเล่นเต้นกันไป ก่อนจะปล่อยให้ไปพักผ่อนตามอัธยาศัย พวกผมหามุมสงบเลยครับ ไอ้เจย์เลือกทำเลได้ดีมาก ข้างเมรุ สงบ เงียบเหมาะแก่การสูบบุหรี่และปรึกษาปัญหาทั้งปวง มันคงคิดว่าถ้าไม่สบายใจให้มองเมรุ แล้วปลงซะ
“มึงคิดว่ามีไหม”ไอ้เจย์ปากสว่างพูดออกมา
“มึงจะพูดทำเชี่ยะไรเนี่ยะ”ไอ้หวายตบกบาลมัน ก่อนจะอัดอีกสองสามที รุ่นพี่ที่ดีมากมึงเพิ่งว้ากน้องไปแหมบๆ สุดท้ายมึงไปยึดเอามาสูบเอง งามม้ามมาก เดี๋ยวถ้าพวกมันรู้มึงได้โดนสาวไส้แน่ จะพาพวกกูซวยไปด้วย
“กูลูกครึ่ง ผีไม่หลอกกูหรอก”ไอ้เจย์อ้างเหตุผล ที่ไม่ช่วยอะไรเลย
“ผีมันไม่เลือกหรอกโว้ย ต่อให้มึงครึ่งบกครึ่งน้ำก็เถอะ”ไอ้หวายพูดใส่หน้ามันอีก
“แล้วพวกมึงจะเถียงทำเพื่อ ห๊ะ”ไอ้พายแว็ดขึ้นมาทันที นั่งแทบจะเกยตักไอ้บลูอยู่แล้ว ผมเปิดดูโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณเลย ตอนมาถึงที่นี่ใหม่ๆ ก็ส่งข้อความไปบอกมันแล้ว เมื่อวานก็เพิ่งคุยกัน แต่ไม่ได้หวานอะไรหรอกครับ มีแต่ตีนกับหมาใส่กันเป็นคอฟฟี่เมตก่อนวางก็ใส่น้ำตาลยี่ห้อรักและคิดถึงหน่อยก็เจ้มจ้นแล้ว ผมกับมันพยายามทำเป็นปกติเหมือนไม่ได้มีใครไปไหนแค่อยู่คนละบ้านต่างคนต่างมีธุระ เสร็จแล้วก็ค่อยมาหากัน จะได้ลดระยะทางการห่างออกไปหน่อย คิดอย่างนี้ก็สบายใจดีนะครับ ถึงในใจจะโหวงๆไปบ้าง
“พวกมึงหมดที่จะนั่งกันไงวะ”เสียงไอ้กราฟโผล่หน้ามา ทำเอาได้หวายตกใจ กระโดดขี่เอวไอ้เจย์จนหงายหลังทั้งคู่ทำเอาฮาเลยครับ ผมปรายตามองมันยกยิ้มหน่อยๆ ก่อนจะมานั่ง
“สัด เดี๋ยวเยี่ยวใส่หน้าแม่งเลย”มันด่าไอ้กราฟที่หัวเราะขำ ข้างหลังก็ไอ้เทรนด์ที่ยกโค้กกระป๋องขึ้นดื่ม และก็แจกให้พวกผมด้วย ไม่ได้ซื้อครับแต่อาศัยหน้าที่ประธานยักยอกของน้องเป็นทรัพย์สินส่วนกลาง แต่ไม่เคยมีใครถือหรอกครับ เพราะบางครั้งพวกรุ่นพี่ก็เลี้ยงกลับคืน บางทีรุ่นน้องที่นิยมชมชอบก็เอาขนมมาให้
“ไอ้ไผ่”ไอ้เทรนด์เรียกผม ๆ ก็หันไปมองหน้ามันเลิกคิ้วใส่
“มึงทำอะไรไอ้ต้าร์เปล่าวะ”มันถามผม ทำเอาไอ้พวกนั้นมองหน้า
“เฮ้ย มึงนอกใจเมียมึงเหรอ”ไอ้หวาย
“สัด มึงตายแน่”ไอ้เจย์
“ได้กันเมื่อไรวะ”ไอ้บลู
“เฮ้ย อะไรของพวกมึงเนี่ยะ เกิดมาไม่เคยเห่าไง ฟังมันพูดโน่น”ไอ้พายขัดทันที สวดไปนึกดอก เงียบกริบ
“ทำอะไร”ผมถามไอ้เทรนด์
“ก็ปกติ กูเห็นมันชอบตามมึงจะตาย แต่ตั้งแต่มามันไม่เข้าใกล้มึงเลยวะ”ไอ้เทรนด์พูดออกมา ทำเอาไอ้พวกนั้นเริ่มคิดและพยักหน้าเห็นด้วย ยกเว้นไอ้พายที่ยกยิ้มแปลกๆ เหมือนจะรู้อะไรมา
“ไม่รู้ กูไม่ได้สนใจ”ผมตอบตรงๆ ไม่ใช่ว่าใจร้าย ผมดูแลสนใจรุ่นน้องนะถ้ามาปรึกษาหรือพูดคุยดีๆด้วย แต่ถ้าส่วนตัวเกินไปผมไม่อยากยุ่งเดี๋ยวจะมีเรื่องตามมา
“จริง”ไอ้หวายทำหน้าใส่
“กูเคยเหรอ”ผมย้อนถามมัน ให้เอาสมองส่วนตรงเขาคิดเอาเองว่า ผมเคยฉวยโอกาสกับใครไหม นอกจากเมีย ก่อนหน้าจะคบกับไอ้ฝิ่น ก็มีบ้าง
“กูไม่ทำไมหรอก เมื่อเย็นกูวานให้มันเอาเอกสารไปให้มึง มันรีบบอกว่าไม่ว่างทันทีเลย ซึ่งมันผิดปกติมาก ถึงมันจะรู้ว่ามึงมีเมียแต่มันก็ยังเข้าหาอยู่นะก่อนหน้านั้น หรือโดนเมียมึงด่าก่อนมาวะ”ไอ้กราฟเล่าให้ฟังบ้างถึงความผิดปกติของไอ้ต้าร์แต่เป็นความสบายใจของผม
“ก็ดีแล้ว”ผมตอบมัน แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าวันนั้น ไอ้ฝิ่นกับมันคุยอะไรกัน แต่เหมือนจะไม่ร้ายแรงเพราะไอ้เมียตัวดีขำแทบกลิ้งไม่ได้มีสีหน้าว่าจะแดกไอ้ต้าร์เลย แถมไอ้ต้าร์ยังกอดแขนมันเหมือนจะให้ช่วยอะไรสักอย่าง มันยังทำท่าทางแกล้งแบบผลักไสด้วยซ้ำ พอถามก็ทำหน้าทำตาใส่แต่ดูเจ้าเล่ห์มาก
“มึงไม่นึกหน่อยเหรอ”ไอ้หวายเซ้าซี้ต่อ มันหยุดไม่ได้เพราะต่อมเสือกมันเริ่มทำงานแล้ว และมันชอบที่จะมีไว้ยิ่งกว่าต่อมลูกหมากมันอีกในความคิดผมนะ
“วันนั้นพวกมันคุยกันด้วยนะโว้ย กูยังแปลกใจเลยที่ไม่มีเรื่อง เมียมึงไม่น่าพลาด”ไอ้เจย์ที่เก็บรักษาได้ดีไม่แพ้ไอ้หวายออกความเห็นแถมพาดพิงถึงสันดานเมียผมไปด้วย
“กูขี้เกียจนึก”ผมบอกพวกมันสั้นๆ
“ที่เอามึงไม่ขี้เกียจวะ”ถ้ามีอับดุล ไอ้หวายก็เป็นอับปรีย์ที่รู้ดีไปซะทุกเรื่อง
“มึงไม่น่าที่จะไม่รู้นะเรื่องแบบนี้ กระทั่งมดเป็นเมนส์กูว่ามึงยังรู้เลย”ผมยกยิ้มบอกมัน เล่นเอาไอ้พวกนั้นขำก๊ากเลย ที่นานๆผมจะพูดแบบนี้ซักที
“กูเห็นด้วยว่ะ อย่างแรงส์”ไอ้บลูชอบใจเป็นอย่างมาก
“เออ กูว่าจะล่อมันด้วยมดน่ะ”ไอ้หวายเลยยอมรับแถมประชดกลับมาอีก
“ไม่ต้องถึงกับล่อหรอกว่ะ แค่เขย่าใส่ไข่แล้วมึงสแคชก็น่าจะมันส์แล้วนะ กูแนะนำมดคันไฟ คริคริ”ไอ้เจย์ ที่ความคิดจังไรไม่ต่างจากไอ้หวายเสนอแนะพร้อมทำท่าสแคชตรงเป้าไปด้วย
“สัด ไว้มึงหลับกูจะเอาใส่ปากมึงนั่นแหละ”ไอ้หวายไล่ถีบมันแต่ไม่โดน
“ไข่มึงหรือมดวะที่จะใส่ปากไอ้เจย์น่ะ”ไอ้บลูสอดขึ้นมาอีก ทำเอาฮาอีกรอบ
“ใส่จวยมึงแหละไอ้บลู ไอ้เชี่ยะ”ทั้งคู่มันเลยทีนี้ หันไปจวกไอ้บลูเข้าให้ ที่เหลือจะทำอะไรล่ะครับขำกันไป ถ้าไอ้รุ่นน้องมาได้ยินมันคงเพิ่มศรัทธาให้รุ่นพี่พวกมันยิ่งขึ้น ก่อนจะคุยวางแผนงานกันต่อเสร็จก็แยกย้ายกันเข้าห้อง วันนี้อากาศเย็นสบายเลยเปิดหน้าต่าง สักพักมีดาวตกไอ้พวกนั้นก็จี้เส้นอธิษฐานขอพรกันโดยเฉพาะไอ้หวายเซ้นซิทีฟคิกขุมาก เอามือประสานกันหลับตา ก่อนจะลืมตายิ้มแป้น
“พวกมึงทายสิกูขออะไร”มันหันมาถามพวกผม ไอ้เจย์ที่ยังขอไม่เสร็จแต่มันลืมตาข้างหนึ่งมองไอ้หวาย ผมไม่ได้ขอหรอกนอนพิงกำแพงเปิดไอโฟนดูข้อความที่มันส่งมาให้ มีรูปด้วยแบบตลกๆๆ มันถ่ายเล่นกับเพื่อนมัน ไอ้แฝดไปรับไปส่งทุกวัน ก่อนกลับมันบ้านมันจะแวะคอนโดไปรดน้ำต้นไม้บนดาดฟ้าให้ก่อน วันไหนออกไปเที่ยวกับมันก็ส่งข้อความมาบอก
“ขอให้ไอ้เจย์เป็นผัวมึง”เสียงตอบออกมา แต่จากปากไอ้พายครับ ทำเอาฮาอีกแล้ว
“กูขอให้ไอ้บลูได้ล่อมึงด้วยคืนนี้ไปเลย มึงจัดไปไม่ต้องเกรงใจพวกกูที่จะแอบดูพวกมึง พูดไม่สร้างสรรค์”ไอ้หวายว่าไอ้พายยาวเหยียดเลย ไอ้บลูลิ้นห้อยพยักหน้ารับทันที เลยโดนไอ้พายถีบให้เข้าไปกองรวมตรงไอ้หวายพอดี
“ทายถูกกูเลี้ยงผับพี่กี้วันที่กลับ”มันยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก
“กูว่าเรื่องผู้หญิง”ไอ้เจย์พูดยิ้มๆ ยักคิ้วด้วย
“มึงรู้ได้ไงวะ”ไอ้หวายพูดพยักเพยิดใส่มัน แสดงว่ามันทายถูกจะมีซักกี่เรื่องที่บันเทิงใจสำหรับมันนอกจากบ้ากีฬาโดยเฉพาะกีฬาในร่มนี่เน้นเป็นพิเศษ
“กูสังเกตจากพฤติกรรมการกินของมึงไง”ไอ้เจย์พูดแบบวิชาการมาก แต่โคตรงงเลย
“เกี่ยวไรกันวะ”เด็กชายพายสงสัยอีกแล้ว
“เออ กูก็อยากรู้ว่ะ”ไอ้บลูเอามั่ง ส่วนผมไม่ถามเดี๋ยวมันก็บอก
“มึงสังเกตดูสิ เวลากินอะไรกันโดยเฉพาะ สุกี้ จิ้มจุ่ม ไอ้หวายจะนั่งหน้าหม้อประจำ บ่งบอกว่ามันเป็นคนหน้าหม้อไง”คำตอบไอ้เจย์ทำเอาเงียบกริบ ก่อนจะหงายเงิบใส่ที่นอนกัน ขำกันแบบพอเพียง คือขำมากแต่ออกเสียงไม่ได้ เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินจะลุกมาแจมด้วย
“ฮ่าๆๆ ไอ้สัด คิดได้ไงวะ”ไอ้บลูเอาหมอนปิดหน้าถาม ไอ้พายไม่ต้องพูดถึงเส้นตื่นอยู่แล้วกลิ้งไปมาเลย
“ไอ้เหี้ยะ ตอนแดกพวกมึงก็นั่งหน้าหม้อเหมือนกูแหละ”ไอ้หวายโวยใส่มัน แต่ตัวมันเองก็อดจะยิ้มกับมุกเส้นลึกของไอ้เจย์ไม่ได้ ขนาดผมยังขำเลยมันคิดได้ไง
“กูแถมให้อีก แม้กระทั่งขนมมึงยังแดกข้าวเกรียบปากหม้อเลย ฮ่าๆๆๆ”ไอ้เจย์เอาอีกดอก ฮาอีกรอบกว่าจะหยุดได้เล่นเอาเหนื่อย นี่ขนาดไม่ได้กินเหล้ากันนะ ถ้าไอ้ฝิ่นกับเพื่อนมันอยู่ได้กลิ้งตามกัน ขำตาย
“แสดงว่าไอ้เจย์ทายถูกสิมึง”ไอ้บลูพูดเยาะใส่มัน
“เออ กูขอว่าเกิดกี่ครั้งขอให้ใกล้ชิดสาวๆสวยๆอึ๋มๆ”ไอ้หวายสารภาพทำหน้าเคลิ้มฝัน
“มึงก็เกิดเป็นผ้าอนามัยซะสิ แนบสนิทเลยมึง”ไอ้พายที่ตั้งตัวได้ เล่นไอ้หวายไปอีกดอก ทำเอาไอ้บลูปล่อยก๊ากเอาใจว่าที่เมียมันเลย
“ฮ่าๆๆ สะใจว่ะ”ไอ้บลูขำได้นอกหน้ามาก ไอ้เจย์กลิ้งมาขำใกล้ผม
“หึ กูเอาพวกมึงไปด้วย อยู่ในกล่องเดียวกันแม่งเลย ไอ้เพื่อนเชี่ยะ”ไอ้หวายแสยะยิ้มเถียงกับไม่ยอมแพ้ ไม่มีใครเถียงมันกลับได้แต่ขำ
จนได้เวลานอน ต่างแยกย้ายฟูกใครฟูกมัน สักพักก็เงียบกริบผมหยิบสิ่งหนึ่งออกจากเป้ นึกแล้วก็ขำตัวเองที่หยิบติดมาด้วย ไอ้ตัวแสบมันไม่รู้หรอกผมหยิบมาใส่ก่อนเดินทาง
“ถ้ามึงรู้คงจะยิ้มแป้นเลยสิ ที่กูเป็นขนาดนี้ สมชื่อจริงๆ”ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเอาปลอกหมอนที่มันหนุนมากอดนอนไปด้วย ถึงห่างไกลแต่ก็อุ่นใจเหมือนมันอยู่ใกล้ๆ “มึงทำให้กูเป็นโรคจิตเปล่าวะ หึหึ”ผมยิ้มอีกครั้งก่อนจะหลับตาลง และคงต้องตื่นก่อนไอ้พวกนั้นไม่งั้นได้ล้อตาย
V
V
V
V
ต่อ
-
Part Fin
“ครับ วันนี้แน่นอน ส่งให้ถึงบ้านเลย ไม่เป็นไรพี่ ดูงานก่อนถูกใจก็โอน ไม่ชอบก็แก้ไข โอเคนะ”
“ส่งของเหรอว่ะ”ไอ้โอมถามผม หลังจากวางนิตยสาร FHM เล่มล่าสุดบนหัวไอ้อาร์มสที่นอนหมอบอยู่ข้างๆ นังออยคุยโทรศัพท์คิกคักอยู่ข้างนอก
“เออ ดีนะเมื่อคืนกูทำเสร็จพอดี พวกมึงไปกับกูหน่อยสิ”ผมพยักหน้าบอกมัน ก่อนจะหยิบงานออกมาดูอีกที มีลูกค้าสั่งตัดสติ๊กเกอร์ไปติดรถ หรือตามใจคนที่สั่งว่าจะไปติดอะไร แต่ส่วนใหญ่จะติดใจผมนะที่ทำออกมาได้ดี หุหุ
“อยากไปแต่กูไม่ว่างว่ะ นัดเด็กไว้”มันบอกพร้อมยักคิ้วใส่
“นัดที่ประตูไหนวะ”นังออยยื่นหน้ามาถามทันที หลังคุยเสร็จ
“ประตูเดียวกับพวกมึงนั่นแหละ”ไอ้อาร์มสเป็นคนตอบแทน พวกผมก็พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ อ้อ ประตูหลัง
“ผัวมึงกลับวันไหนล่ะ”มันหันมาถามผมต่อ ก่อนจะเก็บงานเข้าซอง
“อาทิตย์หน้ามั้ง ถ้ากูจำไม่ผิดนะ”ผมตอบส่งๆ เรื่องจริงที่ผมไม่อยากจำ ไม่อยากนับ ยิ่งจำยิ่งนับยิ่งนาน
“แล้วมึงเอางานไปให้พี่จุ๊บเหรอวันนี้”นังออยถามผม
“เออ มึงว่างหรือเปล่า”ผมรับและถามกลับมัน
“สำหรับเพื่อนกูว่างเสมอ”มันตอบยิ้มๆเหมือนจะจริงใจแต่แอบแฝง“ช่วงโสดเท่านั้นนะ คริคริ”และมันก็พูดต่อไปอีก
“มึงไม่ว่างก็ได้ วันนี้ไอ้แจ๊บมันบินมาจากแคนาดาด้วย กูว่าจะดินเนอร์กับมันสักหน่อย”ผมยักไหล่ก่อนจะยื่นหน้าไปบอกมัน ยกยิ้มยักคิ้วใส่ มันตาโตทันที เบิ่งเต็มพิกัด
“ดอกกกก กูยิ่งว่างและไปตอนนี้เลยก็ได้ ไปไป”มันว่าก่อนจะระริกระรี้ ไอ้แจ๊บเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพวกผมสมัยเรียนนานาชาติ มันไปเรียนต่อที่แคนาดา เป็นน้องพี่จุ๊บ เขาเคยกิ๊กกั๊กกับนังออยอยู่ แบบ Pupylove ของมัน
“ดีซ่านมาก”ไอ้โอมว่ามัน แทนคำว่า ร่าน ที่ดูจะแรงไป หึหึ
“กูไม่แคร์”มันก็ลอยหน้าใส่ พวกผมก็ขำมัน ไม่รู้มันจะตื่นเต้นอะไร ทุกวันนี้ก็เห็นหน้าได้ยินเสียงทางสไกปจนจะเอียนแล้ว แต่อย่างว่ามันก็ไม่เหมือนเจอตัวจริง เหมือนผมที่ได้ยินเสียงแต่ก็ไม่เหมือนตัวจริงที่กระซิบใกล้ๆ ฟินอีกแล้วกู
“อีนี่เคลิ้ม คิดถึงผัวสิมึง”นังออยเอานิ้มจิ้มหน้าผม พูดแบบรู้ทัน
“เออ”ผมยอมรับตรงๆขี้เกียจอ้อม ไกล
“เซ็งกับมึง อีใจง่าย”มันถอนหายใจแบบเซ็ง ก่อนจะพากันเก็บเครื่องมือ ตรวจงานอีกครั้ง ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“ไอ้แจ๊บ แม่งหล่อว่ะ กูว่าในสไกปดูดีแล้วนะ ตัวจริงแม่ง หล่อน่าลากจริงๆ”นังออยยังเพ้อกับกิ๊กเก่าไม่เลิก หลังจากไปบ้านพี่จุ๊บ แกเลี้ยงข้าว เลี้ยงเหล้าเต็มที่ ไอ้แจ๊บวิ่งมากอดพวกผมอย่างดีใจ คุยน้ำไหลไฟดับ ฟังจนหูแฉะ จนได้ที่ก็กลับ
“ลากและงาบด้วยเปล่า”ผมถามมันยิ้มๆ เมื่อจอดรถที่ห้างแล้ว
“เพื่อนกัน”มันพูด
“จริง”ผมเลิกคิ้ว
“ได้ฟันก็ดี ฮ่าๆๆๆ”นั่นไง ผมส่ายหน้า แต่จริงๆไม่มีอะไรหรอกครับ คุยแหย่กันเล่นๆ ก่อนจะพากันเข้าห้าง ไปซื้อของเข้าบ้านสักหน่อย นังออยก็ซื้อด้วย
“มึงนอนคอนโดเหรอ”นังออยถาม มือก็หยิบของใส่รถเข็นไปด้วย ผมทำหน้าที่เข็น ส่งรายการของให้มันหยิบเผื่อด้วย มันเป็นคนละเอียดซื้อของแต่ละครั้งมันดูหมด
“อืม”ผมบอกก่อนจะบอกให้มันหยิบหมากฝรั่งให้ด้วย เวลาสูบบุหรี่เสร็จต้องเคี้ยว แต่น้อยลงแล้วทั้งผมทั้งมัน เหล้าพักหลังไม่แตะกันเลย นอกจากไปเที่ยวหรืองานเลี้ยงก็มีบ้าง
“มันก็เป็นธรรมดาของคนห่างกัน เดี๋ยวแกก็กลับมา”มันพูดเรียบๆแต่รู้ว่ามันปลอบผม ผมก็พยักหน้า เข็นรถไปอีกล็อคดูของไปคุยกันไป เหลือบไปเห็นผู้หญิงกำลังเอื้อมหยิบของแต่ตัวเธอเล็กหยิบไม่ถึง ผมเข็นรถไปใกล้ก็เลยหยิบส่งให้ ดูเธอตกใจนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยออกมา
“ขอบคุณคะ”เธอขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้ ผมก็พยักหน้ารับกำลังจะเข็นรถไป”เดี๋ยวคะ เออ พี่ฝิ่นคะ”น้องเรียกชื่อผมยิ้มแหยๆ ผมยังไม่ตอบรับมองหน้าสงสัย”คือ เอลเรียนที่เดียวกับพี่น่ะคะ คณะนิเทศ เอล เอ้อ”น้องบอกให้ผมหายสงสัยก่อนจะพูดอึกอักไปมา ยิ้มอายๆ
“มีอะไรกับพี่หรือเปล่า ถ้าไม่พี่ขอตัว”ผมถามเฉยๆ ก่อนจะเข็นรถไป ออยหันมามองแต่ไม่ได้เดินเข้ามา
“เดี๋ยวคะ”น้องเอลเรียก จับมือผมด้วย “เอลชอบพี่คะ”น้องเอลพูดเร็วๆ ผมมองหน้าน้องยิ้มหน่อยๆไม่ได้ตกใจหรือแปลกใจอะไรเพราะเคยมีเข้ามาหาผมบ่อยบางคนจะเปลี่ยนผมให้ได้เลยนะทำเอาผมขำมากกว่าจะโกรธหรือว่าอะไรกลับไป ผมมองหน้าน้องที่มือยังไม่ปล่อยผมก็ไม่ได้เอาออก เพราะไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว
“ชอบพี่”ผมย้ำ น้องพยักหน้า”ทั้งที่พี่เป็นเกย์”ผมถามอีกยิ้มๆ อย่าคบพี่เป็นแฟนเลย คบไว้ไปเดินแฟชั่นวีคด้วยกันดีกว่า หุหุ
“เอลรู้ และรู้ด้วยว่าพี่เป็นแฟนกับพี่ไผ่ เอลแค่อยากบอกเฉยๆ”น้องพูดเสียงเบาๆ ก่อนจะยิ้ม”เอลดีใจที่ได้คุยกับพี่ ขนมอร่อยไหมคะ”น้องพูดต่อไปอีก ทำเอาผมถึงบางอ้อเลยว่าใครฝากขนมมาให้ ไอ้ไผ่ก็รู้นะและมันทายถูกด้วยว่าผู้หญิง มันบอกดูจากการเลือกและลายมือ มันยังบอกเลยถ้าสวยก็พิจารณาไว้ ผมไม่เอาก็ให้นึกถึงมันหลังพูดจบมันก็จุก ผมต่อยท้องมันทีเผลอ หยิกและก็ข่วนมันอีก สม
“อร่อยดี รู้ได้ไงว่าพี่ชอบกินพุดดิ้ง”ผมรับก่อนจะถามกลับ ถ้าผมเป็นผู้ชายเต็มร้อย น้องเอลเสร็จผมแน่ น่ารัก ดูจริงใจดี
“เอล สังเกตเอาน่ะคะ เห็นพี่ซื้อที่ร้านเบเกอรี่ข้าง ม. บ่อยๆ”น้องเอลบอก ก่อนจะจับหลังมือผม”พี่ฝิ่นหล่อนะคะ หล่อมากด้วย เอลไม่เคยมองว่าพี่เหมือนผู้หญิงเลยนะ เอลมองพี่เหมือนมองผู้ชายคนหนึ่ง”น้องเอลสบตาผมตลอดที่พูด
“พี่ขอบใจนะกับความรู้สึกดีๆที่มีให้ แต่อย่างที่บอกพี่เป็นเกย์ มีแฟนแล้ว คงชอบเอลไม่ได้ ก็คิดว่าเป็นพี่น้องร่วมสถาบันแล้วกัน เจอก็ทัก”ผมบีบมือน้องเอลก่อนจะตกใจเมื่อน้องเอลกอดผม
“จริงนะ เอลทักพี่ได้นะ”ดูน้องตื่นเต้นมาก
“ได้สิ พี่ไม่ได้เป็นซุปตาร์นิ”ผมก็บอกน้องอีก ก่อนจะคุยกันและเดินซื้อของไปด้วยกันดูน้องดีใจมากทำเอาปลื้มเหมือนกัน ผมเดินไปส่งน้องที่รถเพราะตอนนี้ลานจอดรถก็ไม่ค่อยมีใครแล้ว น้องกอดหอมแก้มผมด้วย อีออยได้แต่หัวเราะชอบใจ แซวผมไปตลอดทางจนถึงบ้านมันถึงได้หยุดมีการหอมแก้มผมล้อเลียนน้องเอลอีก สตอออมาก ก่อนจะขับรถกลับคอนโด
“เฮ้อ เมื่อไรจะกลับนะ น้องคิดถึงจังเลย”ผมถอนหายใจล้มตัวลงนอนบนเบาะที่ห้องทำงานส่วนตัวของมัน มีโมเดลจำลองเต็มไปหมด ภาพถ่าย ภาพเขียน บนเพดานมีวอล์เปเปอร์ที่มันทำลวดลายเอง ทุกอย่างเป็นฝีมือมันทั้งนั้น แต่ก่อนไม่เคยมีรูปผม ตอนนี้มีเต็มไปหมด ถ่ายแบบไม่ตั้งใจทั้งนั้น ล่าสุดก็รูปที่ไปเที่ยวบ้านมัน ๆ ก็เอามาติดเรียงเป็นลำดับเหมือนเล่าเรื่องด้วยภาพว่าไปไหน ทำอะไรที่ไหนบ้าง บางรูปมันก็แต่งให้เป็นขาวดำเหมือนภาพถ่ายสมัยก่อน ที่จริงภาพถ่ายก็เหมือนความทรงจำคอยบันทึกเรื่องราวต่างๆและมีความหมายในตัวมันเอง แต่ถ้าเมื่อไรเราหมดความทรงจำมันก็คือภาพถ่ายธรรมดาที่ไม่มีความหมายอะไรแต่ผมจะไม่ทำความทรงจำนี้หายไปแน่นอนไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ตาม กำลังนอนมองเพลินๆ ไอโฟนก็ดัง ผมยิ้มกดรับทันที
“โทรช้าจัง เล่นของตัวเองอยู่ไง”ผมพูดแหย่มันทันทีเลย
“หรือจะให้เล่นของคนอื่น”มันพูดกลับมา ถึงผมไม่เห็นหน้าผมก็รู้ว่ามันต้องยกยิ้มแน่ๆ
“ก็ลองสิ จะเตรียมเป็ดไว้รอ”ผมก็บอกกลับยิ้มๆ ที่มันไม่เห็นหรอกแต่น่าจะสัมผัสได้จากน้ำเสียง
“เอาไว้ล้างห้องน้ำเหรอ”มันก็ย้อนผมอีก
“ก็ถ้าเหลือจากกรอกปากมึงเสร็จ ก็จะล้างแล้วกัน”ผมก็ย้อนมันไปบ้าง ผมคุยกันกวนๆอย่างนี้เกือบทุกวัน เพื่อจะได้ไม่ลืมกำพืดของเรา หุหุ
“หึหึ”มันหัวเราะอย่างที่ชอบ ผมกับไอ้ไผ่นิสัยเหมือนกัน ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ไม่รู้จะคุยอะไร ทั้งที่คิดถึงนะแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรมันตื้อๆ ตันๆ ไม่เหมือนเจอหน้ามีอะไรผมปล่อยหมดเลย ตอนนี้เราก็เลยเงียบกันได้ยินแต่เสียงลมหายใจ
“อยู่ไหน”มันถามผม
“อยู่ห้องเรา”ผมก็บอกกลับ มันเขินนะเวลาพูดคำนี้ ทั้งๆที่ก็มาเกือบทุกวัน
“ส่วนไหน”
“ห้องข้างๆ”บอกแค่นี้มันก็รู้แล้ว
“ห้ามทำเปรอะนะ”มันพูดอีก ฟังเหมือนธรรมดา แต่ผมเมียมันจะไม่รู้ความหมายได้ไง
“เสร็จแล้วก็เช็ดทุกครั้งแหละ บ่นไปได้”มันเล่นมาก็เล่นกลับ มันหัวเราะชอบใจ
“รูปกูไม่เป็นคราบหมดแล้วเหรอ”มันยังแหย่ต่ออีก
“คงพอๆกับปลอกหมอนกูแหละมั้ง”ผมก็ย้อนมันไปบ้าง มันเงียบเลยครับ”ฮ่าๆๆๆ คิดว่าไม่เห็นหรือไง ไม่มีแรงแต่ตาไม่ได้บอดนะอ้าย”ผมพูดแหย่มันอยากเห็นหน้ามันจริงๆ
“แรดหลาย”มันว่าผม แม่ง ต้องเขินแน่เลย กลับมาก่อนกูจะล้อให้เปื่อยเลย
“ไม่เอากางเกงในกูไปล่ะ ได้ใจกว่ากันเยอะ”ผมล้อมันอีก
“กูก็ยัดในปลอกหมอนนี่ไง”มันก็เล่นตามผมมั่ง
“ฮ่าๆๆๆๆ”ไม่รู้จะพูดอะไร ก็หัวเราะใส่กัน
“พี่ไผ่”
“ครับ”
“คิดถึง”
“รู้แล้ว”
“น้องรักพี่ไผ่นะ”ผมพูดบอกมัน อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆ
“ครับ”มันตอบสั้นๆ แต่เสียงโคตรนุ่มเลย “พี่รักน้องนะ”ก่อนจะพูดเบาๆตอนท้าย ทำเอาผมยิ้มแป้น
“อยากฟังอีก”ผมพูดขออีก
“โลภ”มันว่ากลับ ผมจิ๊ปากขัดใจที่ไม่เล่นตามแต่ก็ยิ้มกว้างแทบไม่ทันเมื่อเสียงทุ้มพูดต่ออีก”กลับไปพี่จะพูดข้างหูนะ ฟังให้ทันแล้วกัน อย่าเอาแต่คราง หึหึ”พูดได้หม้อแกงมากมึง ทั้งหื่นทั้งหวาน
“เคยกลัวเหรอ”ผมพูดท้าทาย”ยี่ห้ออะไรดูด้วย ไม่งั้นเป็นเมียพี่ไม่ได้หรอก”ตบท้ายยกยอตัวเอง
“อย่าพูดแต่ปาก ช่วงล่างฟิตไว้ด้วย ไอ้หนอน”มันว่ากลับมาอีก
“แล้วคอยดู ไอ้เหลือม”ผมก็ว่ามันบ้าง ก่อนที่ไม่รู้จะคุยอะไรอีก เดี๋ยวก็วกกลับมาหม้อใส่กันอีก เงียบไปพัก
“รัก/รัก”พูดแทบจะพร้อมกันหัวเราะนิดหน่อย ก่อนจะวางสาย แค่นี้ก็ทำให้ผมฝันดีแล้ว มันอาจเป็นถ้อยคำธรรมดาที่ฟังแล้วไม่น่าประทับใจอะไร แต่สำหรับเรามันอยู่ที่ความรู้สึกที่ใส่ไปในคำพูด ที่ไม่มีอะไรมากแค่ความรู้สึกรักและคิดถึงก็เพียงพอแล้ว
**********************************************************************************
ปล.ท้ายสุดแต่ไม่สุดท้ายสำหรับคู่นี้ ให้ไปพักร้อนกันตามสบาย แต่วนเวียนอยู่กับเพื่อนฝูงนี่แหละจ๊ะ ตอนนี้อย่าเพิ่งเบื่อกันนะให้เขาได้ส่งใจถึงใจกันก่อน ตอนหน้าบลูพายแน่นอนไม่หลอกหลอน โอยยไปธุระมาเหนื่อยมากลืมเอาไฟร์ติดไปด้วยตั้งแต่เมื่อวาน ขอบคุณคะที่มารออ่านและให้กำลังใจกัน ขอบคุณหลายยยยยจ๊ะ
-
ไผ่นี้หนักมากนะติดฝื่มากเลย น่าอิจฉาขนาดพกปลอกหมอนแทนตัวเลย
-
ตอนแรกที่บอกว่าเอาของที่พกมาด้วยออกมา
คิดว่าจะเป็นกางเกงในจริงๆเสียอีก 555555
อ่านไปๆถึงได้รู้ว่า อ๋อ ปลอกหมอน
รอบลู กับพายนะคะ
-
หยอดกัน น่ารักอ่า
ไผ่ฝิ่น
น่ารักกกกก
:L2: :L2: :L2:
-
:impress2:น่ารักโพดอ่ะคู่นี้...พี่ไผ่มีเอาหมอนน้องไปด้วย งื้อออ ป้อจายคนนี้จะทำให้หลงไปถึงไหน
แล้วโทรศัพท์ตอนท้ายบอกรักอิอ๊างกันไปมาแบบหวานมว๊ากกกก คนอ่านเขินแล้วค่ะ
ส่วนใหญ่จะด่ากันก่อนแล้วตบด้วยหวานนะคู่นี้ รักกันแบบเถื่อน ๆ จริง ๆ 555 ชอบค่ะ
แก็งค์ไผ่แต่ละคนนี่โคตรฮาเถื่อนกันมาก เล่นกันแต่ละอย่างเนอะ สาว ๆ มาเห็นคงเรตติ้งตกจริง ๆ
นี่ถ้าหน้าตาไม่ดีไม่เกิดนะเนี่ย บลูพายลุ้นกันต่อไปค่ะ พายใสซื่อมาก
มีสาวมาบอกชอบน้อง หอมแก้มด้วยกอดด้วย น้องชัดเจนดี ถูกใจ แต่ถ้าพี่ไผ่รู้่ว่ามีหอมถามว่าจะถึงมั้ย :m31:
ขอบคุณค่า
-
น่รักกันจริงๆคนขียนด้วย
-
ไผ่ กับ ฝิ่น หวานมาก
-
เป็นเอามากแหละพี่ไผ่จริง ๆคงอยากจิ๊กเอากกนน้องไปด้วยล่ะสิ
-
หวานกันแบบฮาๆดีคู่นี้
-
พี่ไผ่มีการเอาปลอกหมอนไปด้วย น่ารักเวอร์อ่ะคู่นี้
-
พี่ไผ่ติดฝิ่น คิกคิก แอบเอาปลอกหมอนไปด้วย :laugh:
-
ต่างคนต่างก็ติดกันเหอะ น่ารักอ่ะเรื่องนี้
ไม่ได้หวานเลี่ยนหรอกค่ะเรื่องนี้
เป็นความหวานที่แสดงออกมาอย่างที่เรารู้สึกเท่านั้นเอง
เพราะในวันเวลาที่อยู่ด้วยกันก็รักกันอย่างเต็มที่
แต่ในเวลาที่ห่างกันเราก็คิดถึงกันก็เท่านั้นเอง
ขอกรี้ดดดด บลูพายล่วงหน้าค่ะ ^^
-
เข้าเล้ามาถ้าเจอเรื่องนี้อัพทีไรเป็นดีใจทุกที ก็เพราะเรื่องนี้ทำให้หน้าเปื้อนยิ้มทุกครั้งที่อ่าน
อิ อิ ไผ่เป็นเอามากนะนายน่ะ คิดว่าแอบแล้ว ลักลอบแล้ว ฝิ่นก็ยังตาน้อยสอดเห็นจนได้
แถมยังมาล้อกันผ่านทางโทรศัพท์ให้ได้เขินกันอีกด้วย หุ หุ หุ
แต่...ว่า..โทร.ตอนท้ายนี่ซี้ มีหยอดน้ำผึ้งเคลือบน้ำตาลให้คนอ่านตาร้อนผ่าวๆเลยนะจ๊ะหนูฝิ่นนายไผ่
ตั้งหน้ารอ..บลูกับพายนะ อยากรู้ว่าเด็กด้อยประสบการณ์แบบพาย เมื่อเจอ :oo1: นี้แล้วจะอะไรยังไง o3 โฮะ โฮะ
-
น้องรักพี่ // พี่รักน้อง ตายยยยยยย อิจฉาโว้ยยยยยยย
-
สนุกมากคะเรื่องนี้ ไม่ดราม่ามากมีแซมหน่อยๆ อ่านได้เรื่อยๆไม่เบื่อเพราะปล่อยมุกกันกระจาย .....สู้ๆคะคนเขียน ....รออ่านอยู่นะคะ...ก็คนมันชอบเรื่องนี้ไปแล้ว ทำไงได้ ><
-
พี่ไผ่น่ารักมาก... มีพกปลอกหมอนน้องฝิ่นไปนอนกอดด้วย :o8:
แก๊งเพื่อนพี่ไผ่ก็ยังฮากันเหมือนเดิม ชอบมาก o13
ยังขำต้าร์ไม่หาย อะำำไรจะกลัวพี่ไผ่ขนาดนี้
แต่ดีแล้วละ ผู้ชาย(ซาดิส)แบบพี่ไผ่มีแต่ฝิ่นเท่านั้นแหละที่รับไหว :z1:
-
คู่นี้ทำให้เรารู้ว่าระยะทางไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด
จะมีก็แต่ความคิดถึงที่มากขึ้นและรักที่เพิ่มขึ้น :กอด1:
ยิ่งห่างก็ยิ่งหวาน เรานับวันรอแทนทั้งคู่ละ :o8:
จะคู่ไหนก็รอค่ะ รักทุกคนทุกคู่เลย :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
โอ้ยยย พี่ไผ่น่ารักเว้ยยยย มีพงมีพกปลอกหมอนน้องไปด้วย เป็นหนักนะพี่(แต่ชอบบบนะ 555)
-
น้องฝิ่นสเน่ห์กับผู้หญิงยังใช้ได้นะลูกนะ
แบบนี้พี่ไผ่ก็ลำบากหนักเลยนะเนี่ย
:z1:
-
ไม่คิดว่าไผ่จะติดฝิ่นขนาดนี้ ยังดีเอามาแค่ปลอกหมอน
ชอบมุกหน้าหม้อของเจย์มากเลย คิดได้ยังไง อ่านแล้วขำก๊าก
-
เข้าทำนองตัวไกลแต่ใจใกล้นะเนี่ย :o8:
พี่ไผ่ติดฝิ่นมากถึงขนาดเอาปอกหมอนไว้ดูต่างหน้า น่ารักอะ
คู่นี้น่ารักกันตลอดแม้ว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน ยังหยอดกันได้หวานบวกกวนขนาดนี้ ชอบบบบบ
รออ่านบลูพายคะ :bye2:
-
กวนกันเสมอต้นเสมอปลาย แต่บทจะหวาน ก้หวานเว่อร์
โอ้ยยยยยย กลับมา ฟ้าเหหลืองแน่นอนฝิ่น
-
หวานกันแบบนี้ชอบมาก แต่พี่ไผ่ ทุกตอนนนนนนนนนนน
-
พี่ไผ่น่ารักนะ พกปลอกหมอนน้องฝิ่นไปด้วยอ่ะ คิดได้งัย :o8: :-[ :o8: :-[
-
น่ารักหลายเด้อคู่นี้ ทันกันตลอด :กอด1:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ เพิ่งได้เม้นด้วย :-[
อยากจะบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกกก
ชอบพี่ไผ่น้องฝิ่นและผองเพื่อนมากๆ
อ่านไปยิ้มไปขำไปแทบทุกตอน :กอด1:
จะติดตามเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ :L2: :L2:
-
ใกล้จะได้อ่านบลูพายแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ไผ่เป็นเอามาก ขนาดเอาปลอกหมอนเมียไปด้วย ^^
แต่อะไรไม่เท่าที่บอกพายหรอกนะ
พูดไปได้ ก็กูทำมันเสียว
ประโยคโดนจายยยยยย 5555++
-
อยู่ไกลกันแล้วยิ่งแสดงออกว่ารักกันมากขึ้น
โดยเฉพาะไผ่ :L1:
-
:pig4: o13 :o8:
-
พี่ไผ่เริ่มไม่ไหวแล้วว หลงน้องฝิ่นยิ่งกว่าอะไรๆๆมากมายย
เก็บปลอกหมอนน้องฝิ่นไปด้วยอ่ะ สุดยอดดด ฮ่าๆๆๆ แบบนี้ต้องล้อกันยันลูกบวช? กร๊ากกกก
น่ารักน่าหยิกกันจริงๆเล๊ยสองคนนี้ รออ่านบลูกับพายอยู่น้าาา
คนแต่งสู้ๆๆ :กอด1:
-
ตอนที่ 56 บลู & พาย
หลังจากพักได้สามวันหลังกลับมาจากออกค่าย ก็เริ่มเข้าสู่ช่วงสอบทำให้ตอนนี้เราขะมักเขม้นอ่านหนังสือกันมาก แม้แต่ไอ้ไผ่กับไอ้ฝิ่น ยังแทบไม่ได้เจอกันเลย วันที่กลับมาก็สวนกันไอ้ฝิ่นกลับกระบี่ด่วน เห็นว่าปู่ไม่ค่อยสบายมันเลยรีบเดินทางทันที พวกผมก็ได้แต่ฝากเยี่ยมและอวยพรให้ท่านหายไวไว พอกลับมาคณะมันก็ออกปฏิบัตินอกพื้นที่ กลับกันบ้างแหละครับ พวกผมได้แต่ล้อมันที่ อดๆๆๆๆ สะใจ แต่ดูมันก็ชิวๆนะ ไม่หงุดหงิดเหมือนทุกครั้งแสดงว่าเมียมันปลอบมาดี
“เฮ้ย ปิดเทอมไปไหนดีวะ”ไอ้หวายเอ่ยออกมาหลังจากออกจากห้องสอบ
“มึงห่วงเรื่องสอบก่อนไหม ควาย คิดเรื่องไปเที่ยวและ”ไอ้เจย์หันไปว่ามันเข้าให้
“กูผ่านอยู่แล้ว ถึงกูควายก็ควายเปบทีน ไม่ใช่ ควายที่แดกขี้เลื่อยแทนหญ้าอย่างมึง”มันยักไหล่ยกเขาตัวเอง ทำหน้าใส่ไอ้เจย์ได้กวนตีนมาก
“เดี๋ยวมึงจะเป็นควายโซ้ยตีนแทน สัด”ไอ้เจย์ว่ากลับยกตีนถีบมันไปด้วย
“ไอ้ไผ่ เมื่อวานอาจารย์ชัยเรียกมึงทำไมวะ”ไอ้บลูที่เงยหน้าจากหนังสือ ถอดแว่นสายตาออก มันสายตาสั้นแต่ไม่มากปกติมันจะใส่คอนเทค แต่เมื่อวานตาเจ็บก็เลยใส่แว่นแทนพวกผมไม่แปลกหรอกเพราะรู้อยู่แล้ว แต่คนอื่นที่ไม่เคยเห็นจะมองยิ้มๆ ไม่ใช่อะไร ชอบบบบ เน้น ว่าชอบบบ ทั้งสาวทั้งเกย์รุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน พูดว่าเหมือนคุณหมอเลย ถ้าเป็นหมอนะจะให้จัดยาจัดเข็มให้สักชุด น้องคนที่พูดหุ่นแมนมากแต่ใจสาวน้อยพูดทำตาหวานกัดปากให้มันด้วย อย่างฮาเลย มันรีบพูดเลย
“กูมีเมียแล้ว” นั่นคือคำพูดมันที่กอดผมทั้งมือทั้งขา จะดิ้นก็ดิ้นไม่หลุด ผมก็ปล่อยมัน แต่หลายวันมานี่จ้องกูจังนะมึง ยิ้มก็เจ้าเล่ห์พอกับหน้าที่มีเสน่ห์ของมัน ใช่ว่าผมไม่รู้ว่ามันต้องการจะสื่ออะไร ความจำดีฉิบหายมึงเรื่องเสี้ยนนี่ไม่ใครเกินมึงและก็พวกมึงจริง ยกเว้นกู อิอิ
“มึงไปทำไรแกวะ”ไอ้หวายที่เริ่มจะเป็นไอ้ควายถามได้หน้ามึนและสิ้นสติปัญญาสิ้นดี
“ไอ้ไผ่มันจะไปทำอะไรอาจารย์ แดกเปบทีนไม่ดีก็โซ้ยตีนแทนเถอะ ถามมาได้”ผมอดไม่ได้ที่จะว่ามัน เป็นญาติกูได้ไงวะ ไม่ฉลาดเอาซะเลย แต่มันก็เรียนดีนะครับถึงจะต่ำทางไอคิวไปบ้าง
“เรื่องงาน”ไอ้ไผ่ตอบสั้นๆ ก่อนจะกดไอโฟนดู เป็นใครไม่ได้นอกจากเมียมันที่ส่งข้อความเข้ามา
“ที่มึงเคยไปฝึกงานน่ะเหรอ”ไอ้บลูถามอีก ก่อนเน้นข้อความในหนังสือ ดูอย่างนี้มันเหมือนหมอจริงๆ
“อืม”คำตอบของมัน ไม่เน้นปริมาณ เนื้อล้วนๆ แต่คงชิ้นไม่ใหญ่พอ ถึงได้มีเสียงแทรกขอพิเศษเพิ่มลูกชิ้นเข้าไปอีก
“มึงก็พูดยาวอีกหน่อยสิ พวกกูจะได้ไม่ถามอีก”ไอ้เจย์คงทนไม่ไหว เอ่ยปากตัดหน้าไอ้หวายซะ มันเหล่ก่อนจะหุบปากไป
“งานที่กูรับทำให้เขามันผ่าน เขาก็เลยนัดให้กูเข้าไปคุย”มันตอบเรียบๆตามแบบของมัน พวกผมก็พยักหน้า ไอ้ไผ่มันเหมือนคนไม่สนไม่ดิ้นรนอะไร แต่อย่างที่รู้นิสัยมันไม่ชอบพูด ถ้าทำมันทำเลย มันมักจะทำงานเสนอบริษัทต่างๆ ผ่านมั่งไม่ผ่านมั่งก็ถือเป็นประสบการณ์ แต่ส่วนใหญ่ก็เข้าตานะ หลังเรียนจบผมกับไอ้หวายก็คุยกันว่าอาจจะเรียนและทำงานไปด้วยที่บ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร ไอ้บลูคงไม่ได้ไปทำที่ไหนเพราะพ่อมันปล่อยวางให้มันกับพี่สาวสืบทอดต่อไม่ใช่ปัญหาเพราะมันทำมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วแต่มันจะลากผมไปด้วยนี่สิคือปัญหาผมอยากหาประสบการณ์ไกลตัวมากกว่า คุยเรื่องนี้ทีไรทะเลาะกันทุกทีผมเลยต้องใจเย็นก่อนเอาไว้อารมณ์ดีๆค่อยคุยกัน แต่มันก็เสือกทำให้อารมณ์เสียทุกครั้งเลยหยุดคุยเลย ส่วน ไอ้เจย์ต้องไปต่อนอกเพราะพ่อมันอยากให้ไปช่วยดูงานที่โน่นด้วย ไอ้ไผ่ผมว่ามันก็คงคิดเหมือนผมกับไอ้หวายนะ ถ้าผมเดาไม่ผิดมันอยากอยู่จนกว่าเมียมันจะเรียนจบด้วยซ้ำ มันรักและเป็นห่วงไอ้ฝิ่นมาก
“ดีว่ะ กูจำเจ้าของได้ หุ่นแม่งน่าเซี้ยะจริงๆ”ไอ้หวายความจำเป็นเลิศเรื่องสรีระเพศตรงข้ามไม่เคยพลาด
“กูเห็นมึงจำได้แม่นจริงๆไอ้เรื่องหม้อเนี่ยะ ถ้าบอกเบอร์ได้มึงคงพูดออกมาด้วย”ไอ้เจย์แขวะมันไปอีกดอก เห็นมันแล้วก็อดนึกถึงวันที่มันจะไปเรียนต่อไม่ได้ คงคิดถึงมันมาก เล่นเอาไอ้หวายซึมไปเลยที่จะขาดคู่หู มันเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ดีมากด้วย
“มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอก แปะที่หน้าเลยมั้ง สัดทำมาว่ากู”ไอ้หวายเบะปากว่ามันกลับ
“เบอร์ห้ากูเอาอยู่”ไอ้เจย์พูดอีกยิ้มๆ
“ทำไมวะ”ผมเองที่สงสัย
“เบอร์นี้ประหยัด เขารู้จักใช้ของโว้ย”ไอ้เจย์ตอบเล่นเอาฮาเลย สัด เปรียบเทียบไปได้ เก่งจริงมึง
“ก็เหมาะกับมึงแล้วเบอร์นี้ เพราะของมึงมันประหยัด มีน้อยใช้น้อย ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้หวายได้ทีเสียบเข้าไปอีก ถ้าขาดพวกมันก็ไม่มีสีสันนะ
“ถ้าแยกกัน มึงสองคนจะกัดใครวะ”ไอ้บลูถามพวกมันยิ้มๆ มันบอกใจหายเหมือนกันที่รู้ว่าไอ้เจย์จะไปเมืองนอก ไอ้ไผ่ก็ด้วยวันที่รู้มันเงียบได้แต่จับไหล่พยักหน้ารับรู้ พวกไอ้ฝิ่นก็ออกปากถ้ามันไม่อยู่คงเหงาตาย พี่หวายก็ขาดคู่ ทำพวกกูฮากับความคิดพวกมึง ความสัมพันธ์มันกับน้องยาหยีผมว่าตอนนี้ดูจะพี่น้องมากกว่า ถึงมันจะหม้อแต่ก็ไม่ใช่เชิงชู้สาวอะไร
“กูก็กัดกันผ่านสไกปไง”ไอ้เจย์บอกยิ้มๆ
“ใช่แล้ว ดีมาก ไอ้สัด หัดฉลาดบ้าง”ไอ้หวายก็เข้าคู่ มันแหย่กันแต่พอคุยเรื่องนี้ทีไรก็อดคิดถึงมันไม่ได้ นี่ขนาดมันยังไม่ไปนะยังขนาดนี้ ถ้าไปส่งมันผมปล่อยโฮแน่เลย พูดตามตรงไม่อายหรอกครับ
“มึงไม่ไปแต่งงานกันที่โน่นเลยล่ะ”จู่ไอ้ไผ่ก็พูดขึ้นมา ทำเอาผมกับไอ้บลูขำเลย ส่วนมันสองคน
“จวย กูเห็นเงียบไปนึกว่าคิดเรื่องงาน”ไอ้เจย์แจกอีกแล้วครับ
“ประจำนะมึง เสียบเมียไม่พอ รอเสียบเพื่อนอีก”ไอ้หวายเอาหนังสือตีไหล่มัน ที่นั่งอมยิ้ม
“ไอ้เจย์มึงจะไปจริงๆเหรอวะ”ผมถามมัน บอกตามตรงแม้ตอนนี้ผมก็อยากจะร้องไห้ออกมา
“เออ อย่างที่บอกพ่อกูเขาอยากให้ดูงานที่โน่นด้วย คิดถึงกูล่ะสิ”มันพูดยิ้มๆ เอามือขยี้หัวผม
“เพื่อนนะโว้ย ถ้าเป็นไปได้กูไม่อยากให้มึงไปเลยว่ะ ถึงมึงจะปากเสีย เหี้ยะไปบ้าง หม้อทุกวัน กูก็รักมึงนะ”ผมบอกมันพยายามยกแขนสั้นๆโอบไหล่มันที่กว้างอย่างกับหลังควาย
“ไอ้พายพูดดูดีนะมึงตอนแรก หลังๆสันดานกูล้วนๆเลย”มันผลักหัวผมออกจนไปซบไอ้บลูที่นั่งยิ้มรอรับอยู่แล้ว
“แต่ก่อนไปกูขออะไรมึงได้ป่ะ”ไอ้เจย์พูดขึ้นมาอีก มองหน้าผมเหมือนจะสั่งเสียก่อนลา นี่ผมไม่ได้เว่อร์นะ
“อะไรล่ะ ถ้ามันเผาส่งไปให้มึงได้กูจะทำ”ผมก็เล่นตามมัน
“สัด มึงจะเผาคลิปมึงกับไอ้บลูไปให้กูไง”มันด่าพร้อมกับพูดออกมา ทำเอาผมงงเลย
“เกี่ยวไรกันวะ”ผมถามมันอย่างสงสัย ไอ้หวาย
“กูอยากให้พวกมึงเกี่ยวกันไง แบบขาเกี่ยวเอวน่ะน้อง รู้จักมั้ยจ๊ะ”ไอ้เจย์พูดใส่หน้าผม ไอ้พวกนั้นหัวเราะเลย ไอ้บลูนี่นอกหน้ามากยกมือสาธุขอให้เป็นจริงเลย
“สัด พวกมึงไปเกี่ยวกันเองเลยไป”ผมเอาหนังสือโบกหัวมัน ตีนก็ยันไอ้บลูไปด้วย
“อย่ามาผิดคำพูด”ไอ้บลูไม่สำนึก เสือกทวงต่อหน้าไอ้พวกนี้อีก
“กูพูดอะไร”ผมลอยหน้าถามมัน
“บอกว่าหลังกลับจากค่าย เราจะกินตับ”ไอ้บลูแทบจะป่าวประกาศ
“ตับๆๆๆๆๆ”ไอ้เจย์ ไอ้หวาย ทำเสียงใส่ไปด้วย ไปจับมือไอ้ไผ่ให้ตบแต่โดนมันยันออกมาซะก่อน แต่หน้ามันอมยิ้ม
“แดกตีนแก้เงี่ยนไปก่อนเลยมึง”ผมเลยถีบมันไปอีกที กูว่าจะยอมอยู่แล้ว เสือกทำท่ากระเหี้ยนกระหืน
“ไม่เป็นไรไอ้บลู มึงก็เล็มตีนก่อน แล้วค่อยไล่ไปเล็มตอ ขึ้นไปอีก ก็เจอ ว๊ากกกก”ไอ้หวายสนับสนุนการได้เสียของพวกผมอย่างเป็นทางการ พูดพร้อมทำท่าประกอบไปด้วยท่าทางเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะกลิ้งไปบนพื้นด้วยตีนเบอร์ห้าแต่ไม่ประหยัดแรงใส่มันเต็มๆ จะเหยียบซ้ำก็ใช่ที่ เว้นไว้เพราะเห็นเป็นญาติ
“รู้ดีนัก ไอ้เจย์ก่อนไปมึงช่วยเป็นผัวมันให้หน่อย เดี๋ยวกูจ่ายค่าเสียหายให้”ผมหันไปเสนอข้อต่อรองให้ไอ้เจย์
“คุ้มเหรอวะ”ไอ้เจย์ถามกลับ ไอ้หวายตอนนี้ลุกได้แล้ว มองหน้า
“สองแสน ไอ้บลูจ่าย”ผมยื่นข้อเสนอเลย ไอ้บลูมองหน้าว่าเอาจริงเหรอ
“เสียวไม่คุ้มเจี๊ยวเลย เสียดายของตัวเองว่ะ”ไอ้เจย์ก็รับมุกเล่นตาม
“ไอ้ควายยย เจี๊ยวมึงก็ไม่คู่ควรตูดกูหรอก โดนมึง กูซื้อร็อตไวเลอร์มาเลียตูดยังมันกว่าอีก”ไอ้หวายด่าไอ้เจย์พากันขำเลยที่มันเล่นมุกหมาๆๆออกมาจากปากมัน กำลังจะต่อก็ได้เวลาขึ้นไปสอบอีกหน่วย เลยได้แต่แหย่กันมาตลอดทาง
*
*
*
“โอ้ย สบายสักที”ผมร้องออกมาทันทีที่สอบเสร็จ ตอนแรกว่าจะกลับบ้าน แต่แม่ไอ้บลูโทรให้มากินข้าวที่บ้านก็เลยมา ชวนไอ้พวกนั้นแต่พวกมันก็แซว
“มึงไปเถอะ แม่ผัวเขาคงอยากเจอ”ไอ้หวายปากดีเช่นเคย
“และกูว่าคืนนี้ มึงคงเข้าหอด้วยเสร็จสรรพ”ไอ้เจย์ตามติด
“เชี่ยะ”ไม่รู้จะด่าอะไรมัน ด่าไปก็เท่านั้น ไอ้ไผ่ชิ่งไปรับเมียตั้งแต่สอบเสร็จ
กำลังนอนหลับตาคิดอะไรเพลินๆ ก็รู้สึกว่าจะโดนผีอำ และคงเป็นผีไอ้บลูที่มันคิดไว้แล้วว่าจะเป็นผีเอาในตอนกลางคืน ถามว่าผมกลัวไหม มันก็มีบ้างก็คนไม่เคยนี่ครับ ถึงจะดูหนังและเห็นจากรอบข้างมาบ้างแล้วก็เถอะ มันไม่ตื่นเต้นเท่ากับเจอของจริงหรอกนะผมว่า
“หายเหนื่อยไหม”เสียงกระซิบติดปาก จูบผมไปมา มือก็ลูบไปทั่ว ผมก็ไม่ได้ห้ามอะไรปล่อยตัวปล่อยใจไปกลับสัมผัสที่มันมอบให้ เท่าที่ผ่านมาเราก็ทำกันมาเรื่อยแต่ภายนอกเท่านั้น เรียกว่าปูทางลดความกระดากอายมั้ง
“อืม อ๊ะ”ผมตอบรับก่อนจะร้องนิดหน่อย เมื่อโดนเม้มใบหู ไซ้ซอกคอ จากเบาเริ่มแรงขึ้น
“รักพาย อยากกินพายแล้ว”มันพูดได้เสียงกระเส่ามาก ทำเอาผมต้องยิ้มออกมา มันไม่ได้หื่นถึงมันจะอยากทำมากแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยฝืนบังคับสักครั้งและตั้งแต่คบกันมันไม่เคยไปนอนกับใครอีกทั้งที่ลับหลังผมมันจะไปก็ได้เพราะเราไม่ได้ตัวติดกันตลอดเวลา ผมไม่เคยเห็นไม่เคยได้ยินมาเข้าหูแต่ผมเชื่อใจมัน ช่วงที่ผมวัดใจมันผมก็ช่วยเท่าที่ทำได้ ไม่ได้ปล่อยให้อดยากปากแห้งสักหน่อย อิอิ แต่ก็รู้ว่ามันไม่พอหรอก แต่มันก็อดทนได้ดี
“ก็จะให้กินแล้วไง”ผมบอกมัน จูบปากที่เลื่อนขึ้นมา มันชมว่าผมจูบเก่งขึ้น ก็มึงทั้งเชี่ยวทั้งเสี้ยนกูจะง่อยกว่ามึงได้ไง ในเมื่อตกลงที่จะเอามึงแล้ว ของแบบนี้กูก็ต้องหัวไวเช่นกัน ผมจำได้ว่าบอกมันไปอย่างนั้น ทำเอามันหัวเราะเลย
“พายแน่ใจนะ”มันเงยถามอีกครั้ง เอามือลูบหน้าผม ผมโน้มคอมันลงมาจูบ
“มานอนให้ท่าซะขนาดนี้คงไม่มั้ง”ผมตอบมันยิ้มๆหลังจากผละออก “หรือจะเปลี่ยนใจ”ผมแกล้งทำท่าคิด
“ไม่ยอมหรอก”มันก็งับปากล่างผม
“และมึงจะถามทำไม”ผมก็งับมันบ้าง
“บลูไม่อยากให้พายคิดว่า เป็นข้อตกลงหรือคำมั่นสัญญาอะไร บลูแค่พูดไปอย่างนั้นแหละถ้าพายไม่พร้อมบลูก็จะรอ”มันพูดจริงจังสบตาผม
“กูอยากอ้วกว่ะ เลี่ยนฉิบ”ผมแกล้งแถแก้เขินใส่มัน ผมเชื่อว่ามันทำได้ ไอ้บลูดูเพลย์บอยแต่ที่จริงมันเป็นคนรักเดียวใจเดียวนะ ตั้งแต่รู้จักมันมาผมไม่เคยเห็นมันคบพร้อมกันเลย แฟนที่มันคบเป็นตัวเป็นตนมีอยู่สองคนมั้ง คนแรกสมัยเรียนมัธยมที่เลิกไปก็เพราะระยะห่าง คนที่สองตอนกำลังจะขึ้นปีสอง ไปกันไม่ได้ก็เลิกไปแม้แต่น้องเก้ที่ว่าหนิดหนมก็ไม่ใช่แฟน หลังจากนั้นมันก็กิ๊กไปเรื่อยแต่ไม่ใช่ควบไปพร้อมกัน ผมรับรู้ตลอดเพราะมันลากผมไปด้วยเสมอยกเว้นเวลานั้น เวลาที่ผมรู้สึกเสียดในใจที่รู้ว่ามันไปนอนกับใคร และทำอะไร
“แม่ง พูดจริงใจก็ว่าเลี่ยน เดี๋ยวเงี่ยนแม่งเลย”มันบิดจมูกผมพูดหื่นๆใส่ ไอ้บลูบุคลิกโดยรวมจะคล้ายไอ้ไผ่ แต่เงียบไม่เท่าไอ้นั่นแต่ตั้งแต่มีเมียแสดงออกขึ้นเยอะ แต่สงสัยความหื่นจะไม่ต่างกัน
“สัด นี่มึงยังไม่เงี่ยนมั้ง แข็งโปกแทงหน้าขากูอยู่เนี่ยะ”ผมตบหัวมันว่าไปด้วย
“พาย นิสัยว่ะ ถามจริงเหอะ ไม่เคยแต่ทำไมพูดไม่กระดากปากเลยวะ”มันว่าผมยิ้มๆ มันหล่อนะแบบคุณชายมาก แต่ทำตัวติดดินไม่เรื่องมาก
“ก็คนรอบข้างกูเป็นไง ก็ต้องปรับตัวตามนั้น มึงนี่แหละตัวดี”ผมจิ้มหน้าผากมันจนหงาย แต่มันแกล้งก่อนจะโถมมาใส่ ไซ้ซอกคอ มือก็จี๋ไปด้วย “สัด เชี่ยะ พอแล้ว เยี่ยวจะแตก”ผมว่ามันให้หยุด ผมไม่ได้บ้าจี้เท่าไอ้ฝิ่น แต่ก็เสียวเป็นครับ
“อะไรแตกไวจัง เกิดทำกันอยู่ พายแตกก่อน บลูไม่หยุดซอยหรอกนะ”มันใส่ผมอีกดอก ยักคิ้ว
“สันดานพูดมาได้ งั้นมึงไม่ต้องทำแล้ว”ผมหน้าแดงเลยเสือกไปนึกภาพตามมัน
“หน้าแดง คิดตามล่ะสิ”มันเอานิ้วจิ้มแก้ม
“ไม่ใช่มึง”ผมถึงตาใส่ เสือกรู้ทันกูอีก มันหัวเราะก่อนก้มมาจูบอีก ผมก็ตอบกลับ ฟัดกันไปมาบนเตียง
“พาย”
“อะไร”
“อยากอ่ะ”
“จวย มืดก่อน”
“น่าจะทันนะ”
“กินข้าวก่อน”
“อืม อา รักนะ”
“เออ กูรู้” ผมตอบมันในลำคอ ปากก็บดขยี้กันไปทั่ว ลิ้นเกี่ยวกันไปมา มือมันเริ่มล้วงไปในเสื้อ ผมก็ล้วงมันบ้าง จน จน
“ปังๆๆๆๆ”เสียงเคาะประตูอย่างแรง ผมตกใจถีบมันออกอย่างแรง ลงไปนอนราบกับพื้นที่เป็นพรม
“โอ้ย พายถีบทำไมเนี่ยะ”มันร้องเลยครับ สงสัยจะจุก
“เดี๋ยวคนเห็น”ผมบอกพยักหน้าไปทางประตู
“ประตูล็อคอยู่ อูย”มันบอกพร้อมกับครวญไปด้วย
“กูลืม”ผมตอบสั้นๆ
“ปังๆๆๆๆ พี่บลูเปิดโว้ย”เสียงเคาะพร้อมเสียงเรียก
“กูไม่เปิด”ไอ้บลูลุกขึ้นได้ตะโกนบอกไป ไม่มีใครหรอกครับ ไอ้บราวน์น้องมัน แต่ซี้ผม
“เขาจะหาพี่พาย”มันพูดอ้อนๆ ผมเลยลุกไป
“พายไม่ต้องเปิด ยังอีก”ไอ้บลูดึงแขนผม พร้อมขู่ กูกลัวมาก”โอ้ยยยยย พาย”มันร้องเสียงหลงเลยผมดึงหูมันก่อนจะยันอีกทีให้ลงไปกองที่พื้น
“เดี๋ยวกูซ้ำ มึงจะเอาไหมคืนนี้”ผมยกเท้าก่อนขู่มันกลับบ้าง มันเงียบกริบ ก่อนจะนึกตั้งสติได้พูดรัวพันกันไปหมด สัดเอ้ย
“โอเค กูหื่น กูยอม เอ้ย บลูยอม”มันพูดพร้อมพยักหน้ารับข้อเสนอทันที ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“พี่พาย เล่นเกมกันเขามีเกมใหม่”มันถลามากอดผม พร้อมกับรีบบอก ปรายตามองไอ้บลูยกยิ้มยักคิ้วใส่
“เดี๋ยวมึงโดนตีนกู”ไอ้บลูเน้นใส่ ก่อนจะดันมันออก
“พี่พาย ไป ถ้าอยู่พี่โดนล่อแน่เลย”ไอ้บราวน์ชวนผมพร้อมกับพูดได้น่าถีบมาก ผมมองหน้ามันอย่างคิดไม่ถึง แต่ไอ้บลูอมยิ้มชอบใจ
“หึหึ มึงเลิกกังวลได้เลย ไอ้บราวน์”มันแสยะยิ้มเดินไปหาน้องมันไม่พูดอะไร ก่อนจะหัวเราะร่าอย่างกับคนบ้า ผมเลยถีบมันอีกทีก่อนจะเดินออกไป มันไม่บ่นผิวปากอารมณ์ดี
*
*
*
*
หลังกินข้าวคุยกับพ่อแม่ พี่โบว์เสร็จ ผมก็เดินขึ้นห้องมาพร้อมมันที่จับจูงมือประหนึ่งจะพาไปเข้าห้องหอ ถามว่าตอนนี้ตื่นเต้นไหม ผมพูดตรงๆนะ ไม่ตื่นเต้น แต่ ตื่นกลัว หน้ามันมากกว่าทำไมดูมันเหมือนเพิ่งโดนข้อหาโรคจิต ข่มขืน ซาดิส ออกมาจากคุกยังไงยังงั้น
“ใจเย็น นะพาย”มันบอกผมด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มมาก กอดผมแนบอกแทบจะประคองเลยตอนนี้
“มึงบอกตัวเองดีกว่า ทั้งใจทั้งจู๋มึงจะทะลุออกมาแล้ว”ผมบอกมันอย่างเซ็งๆ ก่อนจะเดินตามมันเข้าห้อง
“ดูหนังกันก่อนไหม”มันถามผม ที่นั่งบนเตียงมัน ก่อนจะไถลตัวลงไปนอน
“ปลุกอารมณ์เหรอ”ผมเลิกคิ้วถามมัน ยกขาก่ายหมอน มันหันมามอง
“เซ็งว่ะ รู้ทันอีก”มันทำเป็นบ่นก่อนจะเอาหัวมาหนุนขาผม แหงนหน้ามองทำปากยื่น น่ารักตายล่ะมึง ตัวโตเป็นก๊อตซิล่าทำหน้าอย่างกับคิตตี้
“บลู”ผมเรียกมันก่อนจะลุก เอามือลูบผม
“ครับ”มันก็ตอบรับ
“มึงแน่ใจใช่ไหม”ผมถามมันในคำถามที่มันน่าจะถามผม มันทำหน้างงก่อนจะตอบ
“ถ้ารัก บลูแน่ใจ บลูรักพาย”มันบอกผมก่อนจะจับมือผมไปจูบ ผมกุมมือมัน
“ขอบใจนะ”ผมบอก ก่อนจะพูดต่อ”มึงรู้ไหมทำไมกูถึงยื้อและเยอะใส่มึงมาตลอด”ผมถามมัน
“ก็บลูเคยทำตัวไม่ดี พายพูดว่าถ้าบลูดีเมื่อไรพายจะยอมเป็นแฟนด้วยในตอนแรก พอบลูเริ่มปรับตัว พายก็ใจอ่อนลงมาบ้างและตอนนี้บลูไม่รู้ว่าบลูดีพอหรือยังที่พายจะยอมให้ ถ้าพายยังเห็นว่าบลูไม่ดีพอก็ไม่เป็นไร มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แค่มีพายข้างๆก็พอแล้ว”มันพูดซะยืดยาวเลย ฟังสวยหรูแต่เป็นความจริงจากปากผู้ชายคนนี้
“บลูฟังนะ”ผมจับมือมัน”ที่กูยื้อเวลาไม่ใช่ว่ากูกลัวการมีเซ็กส์หรือว่าทดสอบว่ามึงรักกูจริงหรือเปล่า ที่ถามว่าแน่ใจไหมไม่ใช่เรื่องรักมึงพูดให้กูฟังทุกวันไม่ใช่ท่องจำมันมาจากใจและรู้ว่ามึงไม่ได้คิดกับกูแค่เรื่องนี้ แต่กูให้เวลาตัวมึงเองว่าแน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะกอดกูที่เป็นผู้ชายเหมือนมึง ไม่มีอะไรที่เป็นผู้หญิงอย่างที่มึงเคยสัมผัสมาก่อน”ผมกระชับมือมันอีก มันจะพูดผมปิดปาก”กูรักมึงนะตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้คบเป็นเพื่อนกันกูคิดมาตลอดพยายามห้ามใจ เพราะมึงเป็นเพื่อนและไม่ได้เป็นเกย์เหมือนที่กูเป็น และถ้ามึงยังยืนยันคำเดิม”ผมบอกก่อนจะจับมันลุกนั่ง มันมองหน้าผมเหมือนถูกสะกด ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อมันออก
“พายรักบลูนะ”ผมกระซิบติดปากจูบมัน ไล่ลิ้นเข้าหา จับมือมันที่ยังนิ่งอยู่ให้ลูบไล้ตัวผมไปมา มันเริ่มตั้งสติได้
“ที่รัก บลูก็รักพาย รักมาก”มันบอกผมด้วยเสียงที่หวานมาก ก่อนจะค่อยผลักผมลงบนที่นอน ปากเรายังไม่แยกจากกัน มือเราก็กอดก่ายไต่ไปตามตัว จนตอนนี้ไม่เหลืออะไรติดตัวแล้วนอกจากผิวหนังที่เสียดสีกัน และเสียงในลำคอ มันผละออกลุกมองไล่ตั้งแต่หน้า
“พายสวย ไม่มีหน้าอกก็สวย แต่ที่บลูรักพายเพราะพายคือพาย ไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย ไม่ว่าจะเป็นอะไรต้องเป็นพายเท่านั้น”มันบอกด้วยรอยยิ้ม แววตาฉายถึงความรักเหมือนที่มันบอกจากปาก
“พายก็รักบลู รักพายหน่อยนะ พายอยากเป็นของบลู”ผมลุกไปหามันก่อนจะโผเข้าหาประกบจูบอย่างร้อนแรง บดเบียดเข้าใส่เสียดสีกันทั้งตัว มันจับผมเข้าเอว มือลูบไล้ผ่านหน้าอกที่เริ่มจะชูชันสู้
“อืม อ๊ะ อา บลู”ผมครางออกมาทันทีเมื่อโดนผลักให้เอนไปข้างหลัง ปากร้อนครอบลงพร้อมกับดุนดัน พอกับลิ้นที่ไล่เลีย ขบเม้มไปมา ผมแอ่นตัวมากขึ้นกับความรู้สึกที่ได้รับ
“ครับ”มันขานรับแต่ปากไม่ได้ผละออก มือประคองบั้นท้ายผมไปด้วย
“อีก จับอีก นะ อา”ผมร้องขออย่างไม่เหลือความอาย เหมือนมันจะยิ้มยิ่งทำให้มากขึ้น จับผมลงไปนอนราบ โน้มตัวมาจูบปากอีกครั้งก่อนจะไล่ลงไปต้นคอ แวะที่ยอดอกทั้งสองข้าง ต่ำไปวนที่สะดือจนต้องชันเข่า ก่อนจะหลังไม่ติดที่นอน มือกำผ้าปูเตียง
“อ๊ะ อา “เสียงผมครางออกมาเมื่อมันครอบปากลงบนน้องผมที่ต้อนรับมันอย่างดี มันไม่เหมือนทุกครั้งที่เคยได้รับ วันนี้รู้สึกมันอัดแน่น ดีใจ บอกไม่ถูก เมื่อเจอทั้งปากทั้งมือปรนเปรอให้ ผมปรือตาดูมันที่กำลังเม้มขึ้นลงทั้งช้าทั้งเร็วสลับกัน
“อา บลู พะ พายจะ”ผมบอกมือทึ้งหัวมันไปด้วยอย่างกลั้นไม่อยู่ มันก็ยิ่งเร่งทั้งมือทั้งปาก จนผมปล่อยออกมาสุดเสียงเมื่อปลดปล่อยออกมา นอนหอบหายใจมือเท้าคลายการเกร็ง มันยังคงก้มอยู่ตรงนั้น ผมรู้ว่ามันทำอะไรทุกครั้งไม่เคยรังเกียจจัดเก็บให้หมด สักพักมันเงยขึ้นมาผมดึงมันมาจูบ มือมันก็ยังจับอยู่ตรงนั้นก่อนอีกมือจะเลื่อนไปเปิดลิ้นชัก ผมผละออกมองตาม
“พร้อมนะ บลูจะทำให้พายรู้สึกดีที่สุด นะครับ”มันบอกอีกครั้ง ผมยิ้มให้มันอย่างที่รู้ว่าไม่มีทางที่ผมจะเลี่ยงมันอีกแล้ว เราจูบกันอีกครั้งมือก็ปลุกปั่นไปทั่ว ก่อนจะรู้สึกเย็นตรงช่องทางที่เตรียมจะรับมัน ว่าจะไม่สั่นแต่พอเห็นไอ้ที่เห็นบ่อยๆก็ชักหดเหมือนกันเพราะอีกสักครู่มันจะเข้าไปสำรวจข้างในแล้ว
“อึก อ๊ะ บะ บลู”ผมร้องออกมามือจิกไหล่มันทันที เมื่อมันสอดสิ่งที่เล็กกว่าของมันเข้าไป
“ครับ นิดเดียวนะ คนดี”มันจูบปลอบผม จนแทบจะลืมก่อนจะขยับไปมา และเพิ่มเข้าไปอีก
“อื๊อ อา อา”ผมร้องออกมาตอนนี้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น แต่พอมันขยับเร็วขึ้นรู้สึกว่าน้องผมจะชะเง้ออีกแล้ว มันยกสะโพกผมขึ้นแนบตรงหน้าท้องมัน จนของเราเสียดสีกัน ผมเลยเอื้อมมือไปทำให้มันบ้าง จนมันสู้ผมเต็มมือเลย ก็สมตัวมันแหละครับ
“อา ซี๊ด พาย พาย ดะ เดี๋ยว”เสียงมันครางมือผมบดบี้หัวมันบ้าง ตาเยิ้ม ปากก็ร้องคราง พระเอกหนังที่เคยดูมาทุกเรื่องชิดซ้ายไปเลยตอนนี้ ไอ้บลูพีคสุดๆ ผมกำลังเพลินกับน้องมันดีๆ มันจับมือผมออกให้เกาะไหล่
“ถ้าเจ็บก็จิกให้สุด เพราะบลูจะไม่หยุดแล้ว”มันปลอบผมพร้อมแสดงเจตนารมณ์อันแน่แน่วว่าจะต้องทะลวงประตูผมให้ได้ ผมไม่ตอบแต่มือจิกมันไปแล้ว มันโน้มตัวมาจูบอีกครั้งคราวนี้มีเท่าไรเราใส่กันหมด จนรู้สึกถึงความตึงแน่นที่ถูกสอดแทรกแต่ยังไม่หมดดีน่าจะแค่ส่วนหัวที่ขยับโยกเข้ามา
“อา จะ เจ็บ”ผมร้องบอก มือก็จิกไหล่ แต่กัดฟันไว้ บีบรัดมันโดยไม่รู้ตัว โดนต่อยยังไม่จุกขนาดนี้เลย
“ผ่อนหน่อยครับ อย่าเกร็ง”มันกระซิบข้างหูพร้อมกับดันเข้าไปอีก ขาผมที่เกี่ยวเอวมันไว้แยกออกกว้างโดยอัตโนมัติ มันหยุดมองหน้าผมที่หายใจพร้อมกับยิ้มให้มัน
“บลู พายรักบลู รัก รัก”ผมพูดบอกมัน ก่อนจะจับสะโพกให้มันเข้ามาชิดอีก
“รัก รักนะครับ พาย ซี๊ด”มันก็ตอบรับก่อนจะดันเข้ามาอีก ขยับอีกสองสามครั้ง จนในที่สุดก็ทีเดียวทำเอาผมเกือบร้องออกมาสุดเสียงแต่เจอมันประกบปากเสียก่อนจึงเป็นแค่เสียงครางในลำคอ มือมันก็ปลอบผมไปทั่วให้ผ่อนคลาย
“อาอา บลู”พอผละออกผมเรียกมันที่ตอนนี้หน้าเหยไปหมดเหมือนอดกลั้นปล่อยให้ผมได้คลายตัวเอง ผมเริ่มเป็นฝ่ายขยับก่อน มันมองอย่างแปลกใจแต่ก็ยิ้ม
“อย่าสิ เดี๋ยวบลูไปก่อน”มันล้อผมที่เริ่มก่อน มันเริ่มขยับสะโพกตอบรับ ช้าๆ เน้นๆ ก่อนจะเริ่มแรง เริ่มเร็วขึ้น ทีนี้เสียงไม่ต้องยั้งแล้วครับ ทั้งผมทั้งมัน
“อ๊ะอ๊ะ”
“อืม อา อา”
เสียงเราสองคนครางแข่งกันอย่างไม่รู้จะบอกว่าถ้าเป็นดนตรีมันจะอยู่ที่คีย์ไหน มันถูกบรรเลงแทบจะทุกคีย์ ยิ่งคีย์ไอ้บลูตอนนี้ซอยไล่ลำดับใส่ผมไม่หยุดเลย จากเจ็บก็หายกลายเป็นเสียวซ่านที่หยุดไม่ได้ จนใกล้จะปลายทางมันจับผมขึ้นมาแนบชิดอกปากก็จูบ สะโพกก็ซอยไม่ยั้งทั้งช้าทั้งเร็ว ผมก็ตอบรับมันไม่ต่างกัน
“อา อา บลู บลู”ผมร้องเรียกแต่ชื่อมันสลับเสียงครางไปตลอด
“พาย อีกนิด อา อา”มันก็ครางตอบแต่ซอยไม่หยุด จนกระทั่ง ผมจิกมันแน่นมันกระแทกใส่ไม่ยั้งจนปลดปล่อยพร้อมกันเล่นเอาหอบรับประทานแต่ปากและส่วนล่างยังตอบรับกันก่อนมันจะโถมใส่ผมที่นอนลงไป มันจูบหน้าผาก ตา แก้ม ซับเหงื่อที่ออกให้ ผมก็ทำให้มันบ้าง เราสบตากันเอามือลูบปลอบกันไปมา
“เจ็บมากไหม”มันถามผม
“มากกกกก เชี่ยะ ไม่เบากูเลยนะ”ผมบอกมือก็จิกมันไปด้วย
“ก็บอกแรงๆ บลูก็จัดให้น่ะสิ”มันก็ตอบยิ้มๆกลับมา เสือกขยับไปด้วยอีก
“อ๊ะ ไอ้บลู มึงหยุดก่อนเลย อึดอัดว่ะ เอาออกก่อนสิ”ผมตีแขนมันก่อนจะบอกให้มันเลิกขยับและเอาออกก่อน
“อีกไม่ได้เหรอ”มันอ้อนผมขอต่ออีก
“เสี้ยนอีกและ”ผมค้อนใส่มัน มันก้มมาจูบปิดปากไม่ให้พูดอีก ผมยอมมันสักพักดันหน้ามันออก”รู้สึกดีไหม”จู่ๆผมก็ถามมัน
“ที่สุดเลย ทั้งรัด ทั้งแน่น ทั้งตอด สุดยอด”มันก็กระซิบบอก ทำเอาผมเขินเลย อุตส่าห์หน้าด้านมาแต่แรกมาตกม้าตายตอนนี้ซะได้
“ไอ้บ้า รู้สึกแค่นี้มึงไปนอนกับใครก็ได้มั้ง”ผมว่ามันงอนๆ มันยิ้มเอามือบีบจมูก
“ใครว่าล่ะ รู้ไหมจะสำลักตายคาอกแล้วเนี่ยะ คนอะไรร้อนแรง เสียงก็เพราะ แต่ไม่เท่ากับเรารู้สึกตรงกันหรอก พาย บลูรักพาย เป็นของขวัญที่วิเศษมากขอบคุณครับที่มอบให้ บลูจะรักษาเอาไว้ทั้งตัวทั้งใจพายให้ดีที่สุดเลย”มันพูดหวานอีกแล้ว ผมเอาหน้าซุกอกมันกอดมันเอาไว้
“พายก็เหมือนกัน ไม่เสียใจเลยสักนิดที่ให้ ถึงไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง พายจะจำเอาไว้ว่าครั้งหนึ่งได้รักและถูกรักจากคนๆหนึ่งอย่างมาก”ผมอดจะบอกมันบ้างไม่ได้
“วันข้างหน้าก็จะเหมือนวันนี้ เรารักกัน”มันพูดสวนขึ้นมาทันที จูบกันอีกวันนี้ขยันครับไม่เมื่อยอยากจูบมันยันเช้าเลย
“ให้บลูรักพายนะ รักอีก”มันพูดเว้าวอนอย่างไม่พอจริงๆ
“ไม่ได้”ผมปฏิเสธ มันทำหน้าหงอยก่อนจะยิ้ม
“ก็ได้ ให้พายพักก่อนเรายังมีเวลาอีกเยอะ”มันยอมรับก่อนจะถอดออก
“ที่ให้ออกเพราะมันต้องเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ มันเต็มแล้วนี่”ผมพูดเบาๆก่อนจะกอดมันแน่นเลย อายอิ๊บอ๊ายเลย พูดไปได้นะกู
“พาย โอ้ย พาย น่ารักอะไรอย่างนี้ หืม”มันร้องเรียกชื่อผมอย่างดีใจ ก่อนจะค่อยๆถอดออกทำเอาเสียวเลยครับ ก่อนจะต้องเสียวใหม่เมื่อเปลี่ยนเสร็จ และบรรเลงกันอีกครั้ง รู้แต่ว่าพรุ่งนี้คงนอนยาวแน่ แต่จะกลัวอะไรมีคนๆนี้ดูแลอยู่ ยังไงก็สบายอยู่แล้ว นับแต่นี้ผมก็ไม่ได้เป็นพายอย่างเดียวแล้ว ต้องกลายเป็นพายบลูเบอรี่หรือเปล่าน้าเพราะโดนมันสอดไส้ไปแล้ว หุหุ
********************************************************************************
ปล. โอย ในที่สุดก็โดนกินจนได้ สมใจอยากแต่ไม่รู้จะสมใจคนอ่านไหม อาจจะไม่ร้อนแรงเท่าไรเน๊าะ แต่มันแค่เริ่มต้น หุหุ ส่วนไอ้คู่นั้นให้มันพักบ้าง อดซะบ้าง 55555555
-
:z13:
-
แม่ยกเสียเลือดดดด ในที่สุด อิอิ :z1:
ชอบตอนอยากกินพายที่ซู๊ดดดเลยยยย
รักคนแต่งเรื่ิองนี้ เนื้อเรื่องสนุก ไม่ต้องกลัวว่าอ่านๆไปจะเจอเทศกาลมรสุมมาม่า
ไม่เคยเบื่อเลย แถมยังแอบหื่นด้วย หุหุ
กดเป็ด กดบวกให้เน้อ
-
ตามอ่านทันแล้ววววววว เย้ๆๆ :a2:
พึ่งเข้ามาเจอเรื่องนี้เมื่อวันก่อน นั่งอ่านทั้งวันทั้งคืนเลย สนุกมากเลยค่ะ
น่ารักทุกคู่ แอบลุ้นเจย์กับหวายเบาๆ :laugh:
:L2:
-
อ๊ายยย เขิน
อ่าไปก็เขิไป หวานมากก เป็นการทำรักที่หวานมากกก
พายบลูเบอรี่คงน่ากินมากก โดนจัดไปสองยกเลยย
ชอบค๊าาา สมการรอคอย ไม่้อนรงมาก แต่เต็มไปด้ยบรรยากาศหวานๆสมกับคู่นี้
ชอบมากกก
-
บลูได้กินพายแล้ว แถมเป็นพายไส้บลูเบอร์รี่อีกด้วย :impress2:
-
ร้อนแรงร้อนเร่า :pig4:
-
อ่านแล้วอยากกินพายบลูเบอร์รี่ เหอะๆๆๆ
สงสัยวันนี้ไปซื้อคงไปยืนบิดอยู่หน้าตู้แทน เพราะเขิน 55555+++
น่ารักมากจร้า!!!
-
ไหนบลูบอกว่าสอบเสร็จ กินตับ
ที่ไหนมี กินพายต่างหาก 5555++
บลูจะเป็นเบาหวานก็คราวนี้ล่ะ พายน่ารักมาก
อ่านแล้วมันก็เขิน หวานกันจัง
-
แอร๊กกกกก
สลบคากองเลือด
คู่นี้ก็น่ารักไม่ไหวแล้วววว
พายสอดใส้บลูเบอรี่ แอร๊ยย เขินนน
-
น้องพายโดนกินซะแระ :really2:
พี่ไผ่อดเบยยย สงสาร :เฮ้อ:
แต่อยากอ่านคู่ของเจย์กะหวายอ่ะ ใครจะกินใคร :impress2:
-
กรี๊ดดด ในที่สุด :pighaun:
-
วันนี้ฉันชงกาแฟมาจิบกับพายพายไปพร้อมๆกับบลู กรี๊ดดด...
พายเร่าร้อนจริงอะไรจริงเมื่ออยู่บนเตียง กร๊ากกก..
ด้วยความขอบคุณจากแม่ยก :z1:
-
เลือดจะไหลหมดตัว
-
อั๊ยยะห์
พายบลูเบอร์รี่
:pighaun:
-
วันนี้ที่รอคอย :z1: :z1: :z1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้วจุดพลุ
:mc3:
ยินดีปรีดากับอิน้องบลูของแม่ยกจริงๆ
เป็นไงล่ะอดเปรี้ยวไว้กินหวานคราวนี้
อิ่มทั้งใจ อิ่มทั้ง...เลยมั้ยจ้ะ
:z1:
ชอบที่น้องพายบอกว่าต่อไป
พายจะเป็นพายบลูเบอร์รี่แย้ว
:m3:
-
ฝิ่นอะๆๆๆ ขอซีนน่ารักๆๆ ฝิ่นสวยเลือกได้ อยากให้มีคนมาจีบฝิ่นอีก
อยากให้คนเย็นชาอย่างไผ่กระอักเลือดบ้างไรบ้าง ให้มันหวงจนลงแดงตายไปเลย หัดถนอมฝิ่นบ้างนะๆๆ ชิชิ
-
พายสอดใส่ เอ้ย สอดไส้บลูเบอร์รี่ o13
-
555+ ถูกใจและสมใจคนอ่านที่ซู้ดดดด
พายน่ารักน่าหลงยกกำลังสิบ :o8:
พายชิ้นนี้คงจะอร่อยที่สุดสำหรับบลูแน่ๆ
กลายเป็นสะใภ้เต็มตัวและเต็มใจแล้วนะ :-[
ถ้าพรรคพวกรู้จะเป็นยังไงน๊า :laugh:
เป็นฉากอัศจรรย์ที่หวานมากๆค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ฮ่าๆๆในที่สุดบลู
ก็ได้กินพายสมใจอยาก :m25:
-
:-[ อะหุๆๆ ในที่สุด ก็นะ...เป็นอันรู้กัน... คนอ่านลุ้นค่า ก็พายใจแข็งมาก ๆ
คู่นี้เค้ารักกันอ่อนละมุน อีกคู่ออกแนวเถื่อน และเร้าใจ 555 แต่ก็น่ารักไม่แพ้กันเลยนะ
ขอบคุณค่า
-
แอร้ยยยย
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินพาย
บลูก้อหวาน
โอ้ยยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ชอบพายสอดไส้บูลเบอร์รี่ อิอิ
-
พายบลูเบอร์รี่ คู่นี้ก็ชอบ :impress2:
-
:mc3:งานนี้ต้องฉลอง
-
ในทีสุดก้อเป็นพายบูลเบอร์รีสอดใส้แล้ว :haun4:
-
มีลางเห่าหอนว่าเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า
หรือเป็นเพราะพี่ไผ่ใกล้จะเรียนจบ
เลยกลัวว่าเรื่องนี้จะจบตามไปด้วย
ขออย่าให้เป็นงั้นเลย
กว่าจะเจอเรื่องที่อ่านแล้วทั้งสนุกแล้วก็ถูกใจขนาดนี้
ให้มีซักร้อยตอนเหมือนเรื่อง พี่ไผ่น้องริวเลยนะ
แต่เรื่องนี้เป็นพี่ไผ่กับน้องฝิ่น
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ชอบบบบจัง
-
จุดพลุฉลอง :mc3:
ยินดีกับบลูมากๆ ในที่สุดก็ได้กินพายสมใจ :m25:
ถ้าเดอะแก๊งรู้นะ มีแซวกันกระจายแน่ๆ ...รออ่าน :laugh:
-
Brown ต้องเขียนเป็นภาษาไทยว่า "บราวน์" จ่ะ
ดังนั้นแบบเมื่อก่อนเขียนถูกแล้ว..
ถ้าเขียน"บาร์ว" แบบนี้ไม่รู้อ่านยังไง ที่แน่ๆคือไม่ได้มาจากคำว่าสีน้ำตาล
-
กรี๊สสสสสสสส
น้องพายมีซะมีเป็นตัวเป็นตนแย้ววววววว
คริคริ
:-[
-
อ๊ากกกกกกกกก จุดพลุฉลองให้สองคู่ใหม่ปลามัน ฮ่าๆๆ
เป็นฝั่งเป็นฝากันเสียทีน้า บลูกะพาย อิอิ
แอบเห็นเม้นท์นึงเรียก พายสอดไส้บลูเบอรี่ เออจริง!! กร๊ากกกกก
ก็มันแค่ครั้งแรกแค่เริ่่มต้น หึหึ ได้ข่าวว่าแก๊งค์นี้เค้าหื่นตัวพ่อกันทั้งน้าน ฮ่าๆๆ
พายเอ้ยยย เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีดี แต่บลูเค้าก็สอนมาดีพายสู้ไหวอยู่แล้ว >////<
เหมือนจะพยายามไม่เขิน แต่สุดท้ายพายก็เขินจนได้ อิอิ น่ารักอ่ะ
ต่อไปเรื่องของใครต่ออ่าาา คิดถึงน้องฝิ่นอ่ะ อิอิ
รออ่านอยู่น้าาาคนเขียนสู้ๆ
:กอด1:
-
สมใจบลูเขาล่ะตอนนี้
อ่านแล้วก็รู้สึกใจหายเหมือนกันที่เจย์จะไม่อยู่
-
หวานตาเยิ้ม พายบลูเบอรี่กนเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม
-
อีคู่นี้มันเถื่อนได้ใจจริงๆ
-
:pighaun: อร๊ายยยย ในที่สุดวันที่เรารอคอยก็มาถึง ได้กันแล้วอ่า
อิจฉา อิจฉา อิจฉา :z10:
-
และแล้ว บูลก็ได้กินพายยยยยยยยยย
-
ดีใจกะบลูด้วยยย
-
:a5: อ่านรวดเดียวใช้เวลาสามวัน เยอะได้ใจจริงๆ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนเค้าลงใหม่ๆ เราไปอยู่ไหนมาวะเนี่ยยย :z3:
รอๆๆ ตอนต่อไป :z2:
-
:3059: :z2:
-
ตอนที่ 57 บลู & พาย
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ปรับสายตาเอื้อมมือจะไปกอดคนข้างๆ ที่เมื่อคืนมอบความสุขให้ผมอย่างเต็มที่ แต่ไม่เต็มอิ่ม อดยิ้มไม่ได้กับพาย ที่แสดงออกแทบทุกท่าทางในการกระทำไม่ว่าจะกระซิบให้ทำอะไร แบบไหน พายก็สามารถ แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับผมหรอก มันอยู่ที่ความรู้สึกถ้าไปทำแบบนี้กับคนที่ไม่รู้สึกดีด้วยมันก็งั้นๆแหละ
“ไปไหนนะ หรือจะลงไปแล้ว”ผมลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมที่ถูกวางไว้ให้ปลายเตียงพร้อมเสื้อผ้า พายก็ยังเป็นพาย ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังเป็นแฟนกัน พายก็ทำแบบนี้ให้ผมทุกครั้งตั้งแต่ความสัมพันธ์แค่เพื่อนจนถึงปัจจุบันที่ขยับมาเป็นแฟนกันแล้ว ผมยิ้มอย่างสุขใจก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ ระเบียง ก็ไม่มี แต่พอมองลงไปก็เจอคนที่ต้องการเจอ กำลังช่วยพ่อผมรดน้ำต้นไม้ ทั้งที่สภาพก็ยังขัดๆอยู่นะ หน้าก็ดูเพลียๆ แต่รอยยิ้มและเสียงพูดคุยกับแจ่มใสมาก
“ยิ้มทำไมนักหนา”ผมพูดพึมพำเมื่อพายยิ้มให้พ่อ ผมไม่ได้หึงพ่อนะ ผมหึงพายต่างหาก ไม่อยากให้ไปยิ้มให้ใครนอกจากผม หึหึ ว่าแล้วก็อาบน้ำดีกว่าเดี๋ยวทำคะแนนไม่เท่าพ่อ นั่นๆ ไอ้บราวน์ ไอ้น้องเวร กอดเมียกูทำไม เดี๋ยวมึงจะโดนตีน พูดเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำ จะว่าสภาพผมก็ไม่ต่างจากไอ้ไผ่เลยทั้งรอยเล็บ รอยฟัน พันกันเต็มหลังเต็มไหล่เหมือนกัน ซี๊ดเลย แต่เอาเถอะครับยังไงก็เจ็บน้อยกว่าคนที่ทำรอยให้ เมื่อคืนผมอ่อนโยน อดกลั้น กับพายเต็มที่นะเพราะเป็นครั้งแรก ถ้าชินแล้วจัดเต็มเลย
“บลู ตื่นแล้วเหรอลูก มากินข้าวเที่ยงกัน”แม่ที่กำลังจัดโต๊ะ โดยมีสาวใช้รุ่นๆช่วยด้วย ดูแม่สดชื่นมาก
“จุ๊บ หอมจังครับแม่”ผมหอมแก้มแม่ยิ้มไปด้วย แม่ไม่ว่าเมื่อไรก็สวยและแสนดีตลอด
“จ๊ะ พ่อคนขยันตื่นสายเชียว สู้ลูกสะใภ้แม่ก็ไม่ได้ ตื่นเช้ามาช่วยทำกับข้าว เสร็จแล้วยังไปช่วยพ่ออีก แต่ดูเหมือนหนูพายจะไม่สบายนะ หน้าซีดๆ เดินก็ขัดๆ แม่ถามก็บอกว่าลื่นบลูดูแลยังไง แม่ว่าหายาให้กินหน่อยก็ดีนะ”แม่หอมกลับก่อนจะชมลูกสะใภ้คนโปรดพร้อมกับตำหนิลูกชายแท้ๆไปด้วย ตอนนี้ที่บ้านใครไม่รักพายผมก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนมาให้แล้ว ดีๆแบบนี้
“ลื่นเหรอครับ อืม ไม่เป็นไรเดี๋ยวบลูดูแลเอง ไม่รู้จะลุกมาทำไม”ผมทำเป็นพยักหน้ายิ้มๆเมื่อได้ฟังคำตอบของพายที่ตอบแม่ตอนนั้นคงหน้าแดงแน่ๆ ก่อนจะแกล้งบ่นไปถึงคนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้ามาเนิบๆ มือถือกุหลาบโดยมีสาวใช้ส่งแจกันให้ปักลงไป และวางไว้ที่ห้องรับแขก
“พาย มากินข้าวลูก บลูบ่นพายแหนะ บอกว่าดื้อ ไม่สบายแล้วไม่เจียมตัว”แม่เรียกลูกสะใภ้คนโปรดเสียงหวาน ก่อนจะใส่ไฟลูกชายในไส้อย่างผม พายยิ้มรับแต่ตาจ้องผมเขม็งเลย ประมาณเดี๋ยวมึงจะเจ็บไม่ใช่น้อย กูเป็นแบบนี้เพราะใคร ผมกะว่าจะดูแลซะหน่อย เมื่อคืนก็ไม่ได้เยอะนะ สองเอง เห็นว่าครั้งแรกก็เลยอนุโลมให้ เอาไว้คืนนี้เพิ่มดีกว่า ฮ่าๆๆ
“พายไม่อยากตื่นสายกลัวขนจะเยอะเหมือนคนบางคนครับ”เสียงใสออกตัวพร้อมกับแขวะผมไปด้วย
“โธ่ เชื่อแม่ ใครจะกล้า มากินข้าวเร็ว เดี๋ยวไม่มีแรง”ผมรีบเข้าไปประคองทันทีพูดกำกวม ทำเอาเจ้าตัวหน้าแดง
“มีเมียก็ประคองเมีย กูยืนหัวโด่ไม่มาช่วย”เสียงพ่อแซวผมที่ประคองพายแต่เจ้าตัวปัดมือให้วุ่นไปหมด
“พ่อก็เรียกเมียพ่อสิ นี่เมียผมนิ”ผมก็แกล้งแซวพ่อกลับไปบ้าง แม่ก็รีบไปรับทันที ทำเอาหัวเราะ
“ประคองเขาด้วยสิ ไม่เอาพี่บลูนะ เอาพี่สะใภ้”ไอ้เด็กเปตร กูยังไม่ได้ตืบมึงเลยที่กอดเมียกูเมื่อเช้า และก็ก่อนหน้านั้นอีก หันไปมันยิ้มทำหน้ากวนตีนไม่ต่างจากพี่มันเลย
“เดี๋ยวกูประคองเอง แต่ใช้ตีนนะ”ผมบอกมันพร้อมกับจะทำจริงๆ มันเลยวิ่งไปหลบหลังแม่
“ทำเป็นหวงเมีย อย่างว่าละนะ คนเพิ่งเข้าหอก็อย่างนี้แหละ”ไอ้บราวน์แขวะผม แต่สะเทือนคนข้างๆ ที่ทำหน้าเหวอ เมื่อได้ฟังคำพูดไอ้น้องเลว ไม่รู้ว่ามันได้ยินอะไรบ้างถึงห้องจะติดกัน แต่ผนังมันก็กั้นเสียงได้นะ ผมมั่นใจไม่เล็ดลอดแน่นอนไม่งั้นไม่เลือกที่บ้านหรอกทั้งที่จะทำที่คอนโดก็ได้ แต่ผมคิดว่าในเมื่อรับพายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านแล้วก็ควรพาเข้าหอที่บ้านดีกว่ามันให้ความรู้สึกกว่ากันเยอะ และเป็นห้องที่ผมไม่เคยพาใครมานอนทั้งสิ้น นอกจากพาย แต่ก่อนมาค้างพวกมันก็นอนห้องข้างๆ ส่วนผมก็นอนกับพายห้องนี้ตลอด
“เออว่ะ แล้วบ้านโน้นเขาเรียกสินสอดเท่าไรวะ”พ่อจี้เส้นตามไอ้บราวน์ทำเอาพายเงียบกริบเลยครับ
“เขาไม่เรียก แต่บอกห้ามทิ้ง”ผมบอกยิ้มๆ พร้อมกับกรงเล็บที่จิกขา แต่ผมจับได้ซะก่อนเลยกุมไว้เลย พ่อแม่พายไม่ได้ว่าอะไรตอนที่ผมกับพายบอกท่านตรงๆ เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าสักวันพายต้องมีแฟนผู้ชายแน่นอน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นผมที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน ได้แต่บอกให้ดูแลกันดีๆ ถ้าทิ้งลูกเขาหรือทำให้เสียใจก็คุยกันหน่อย ผมรับปากต่อหน้าท่านว่าไม่มีวันที่จะทำให้พายเสียใจแน่นอน ผมมั่นใจ
“เหรอ มึงเลยหอบลูกเขามาเข้าหอซะเลย”พ่อพูดก่อนจะตักกับข้าวกินไปด้วย พี่โบว์ไม่อยู่ไปฝรั่งเศลกับเพื่อนตั้งแต่เช้า คำพูดพ่อคงจะกำกวมไปหน่อย คนข้างๆเลยเริ่มหน้าแดงอีกแล้วตักกินอย่างเดียวเลย
“คุณก็ ไปแซวลูก พายหน้าแดงไปหมดแล้ว พอได้แล้ว กินข้าวเถอะ”ก่อนจะยืดเยื้อไปกว่านี้ แม่เลยห้ามทัพก่อนจะลงมือกินข้าวกัน
“ปากดีนักนะมึง นี่ นี่ ไหนบอกเก็บเสียงไง”เข้าห้องได้คุณเมียที่รักฟาดผมกระหน่ำเลย ก่อนเข้าห้องไอ้เด็กเปตรวางระเบิดไว้อีกลูกบอกว่าเบาๆหน่อย เขานอนไม่หลับ จนผมอยากจะเตะให้แม่งหลังหักซะเดี๋ยวนั้น
“โอ้ย พาย เบา ไปเชื่อไอ้บราวน์มัน มันเก็บเสียงจริงๆ มันอำ”ผมหลบด้วยอธิบายไปด้วย
“มึงแน่ใจ”พายหรี่ตาใส่
“ไม่เชื่อลองตอนนี้ก็ได้”ผมบอกทำหน้าซื่อๆแต่ดูกรุ้มกริ่ม พายแสยะยิ้มก่อนจะถีบผมลงไปกองกลางเตียงที่ตอนนี้ผมเปลี่ยนผ้าปูใหม่แล้ว คงไม่ต้องมั้งครับว่าเลอะอะไรบ้าง คงไม่ใช่น้ำแดงหรือนมสดหกรดแน่นอน“นี่ยังมีแรงยกขาอีกเหรอ”ผมหันไปล้อยิ้มๆ ก่อนจะหลบรองเท้าที่ใส่ในบ้านเขวี้ยงมาทันทีที่พูดจบ
“ไอ้เชี่ยะ มึงอดไปเลยนะ กูไม่ให้แล้ว”พายด่าก่อนจะข่มขู่ผมด้วยคำพูดที่โหดร้ายยิ่งกว่าทำร้ายร่างกายอีก
“ไม่นะ บลูไม่ยอมเรื่องอะไรอดมาตั้งนานได้ฟันแค่สองรอบ โนวววว”ผมรีบโวยขอความเห็นใจทันที แต่ดูเหมือนจะได้รับความเห็นใจมาก
“สัด มึงเก็บกดมากใช้ไหม โน่นรูเสาไฟ รูเชี่ยะอะไรก็ได้ มึงยัดเข้าไปเลย ยกเว้นรูกู”พายด่าอีกระลอก มือก็ระดมทุบ ตีนก็เตะไปด้วย ถามผมเจ็บไหม ไม่เลยเหมือนโดนนวดมากกว่า ผมเลยรวบคนหน้าแดงมากอดพร้อมกับพลิกให้ลงไปอยู่ข้างใต้และก็ระดมจูบไปทั่วหน้า เจ้าตัวตั้งหลักไม่ทัน อ้าปากเลยโดนเสียบด้วยลิ้นไล่ลุกเกี่ยวให้ตอบโต้กลับมา อู้อี้ ขัดขืน อี๊อหือสักพักก็เสร็จโจร นานมากเจ้าตัวเริ่มระทวยผมเลยได้ใจเอื้อมมือเข้าไปใต้เสื้อตัวบางผ้าพลิ้วที่เหมาะกับการถอดมาก
“อ๊ะ บลู ไม่เอา”เสียงหวานๆขัดขืนผม มีหรือจะปล่อยขออีกหน่อยเถอะ กว่าจะได้มาอยู่ด้วยแทบตาย
“พาย รักพายนะ คนดี”ผมพูดกระซิบติดปาก”รูอะไรบลูไม่เอาทั้งนั้น ต้องพายคนเดียว คนเดียว”ผมพร่ำบอกคนใต้ร่าง ทั้งมือทั้งปากไม่ได้หยุด จนลืมตัวอ่อนหายขัดขืน ผมเลยถอดผ้าพายออก เจ้าตัวก็ไม่ได้ขัดขืน
“มึงจะเอาจริงเหรอ”พายถามผม ทำหน้าเหมือนเด็กกลัวผู้ใหญ่จับได้ว่าแอบเล่นอะไรกัน
“จริงสิ เมื่อคืนก็ตัวจริงไม่ได้ใช้สตั้นแมนเลยนะ บลูล้วนๆ”ผมพูดไปยักคิ้วไปด้วย เลยทุบเข้าให้
“แต่นี่ยังกลางวันอยู่เลย”หาข้ออ้างอีก มือก็ดันผมออก มีหรือจะหลุดนอกจากผละมาถอดเสื้อเท่านั้นและโน้มลงไปใหม่ มือก็ถอดให้คนใต้ล่างบ้าง ผิวนวลเนียนยังมีร่องรอยการถูกรักเมื่อคืนอยู่แต่ไม่เยอะ ผมรักของผมจะตายจะทำให้ช้ำไม่ได้หรอกครับ
“บลู อ๊ะ อา”พายเริ่มส่งเสียงเมื่อผมกระตุ้นในจุดที่ควรกระตุ้น มือเล็กๆจิกไหล่ผม เมื่อถูกไซ้ทั่วหน้าทั่วตัว ผมไล่ต่ำมาขบยอดอกจนสู้ลิ้นสู้ปาก อีกมือก็กอบกุมช่วยขยับไปด้วย เรียกเสียงครางได้อีก ก่อนจะจับคนตัวบางให้คว่ำหน้าไล่จูบไหล่แผ่นหลัง ลงไปจนถึงแก้มก้น ส่งลิ้นเข้าไปทักทายทำเอาเกร็งบิดตัวทันที
“พาย รักพาย”ผมทำไปด้วยบอกรักไปด้วย ไม่ใช่ว่าหน้ามืดไม่รู้จักเวลาร่ำเวลา แต่พอเห็นก็อดไม่ได้
“ระ รัก แต่มันเสียว”พายบอกผมแถมท้ายด้วย ก่อนจะยกสะโพกมากขึ้นเมื่อโดนดุนดันไล้เลียเปิดทางเพื่อที่จะเข้าไปทักทายข้างใน พายสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อถูกนิ้วที่ชุ่มด้วยเจลสอดเข้าไปก่อนจะเพิ่มอีกจนเริ่มขยายตัว ผมที่ตอนนี้ก็สวมแล้วเช่นกันค่อยๆสอดเข้าไป
“อา ซี๊ด พาย อย่างเกร็งสิ”ผมแหงนหน้าเลยครับ เมื่อโดนรัดจากช่องทางร้อนทำให้เข้าไปไม่ได้
“อืม อื๊อ อย่าเพิ่งขยับ”พายร้องพร้อมกับบอก ผมเอื้อมมือไปคลึงยอดอก อีกมือก็บีบสะโพกก่อนจะเอื้อมไปที่น้องพาย พอเริ่มผ่อนคลาย ผมก็ขยับตัวเองเข้าไปจนได้ ทีนี้ไม่มีอะไรมาฉุดรั้งแล้วครับ ผมขยับโยกจากช้าไปเร็วเรียกเสียงครางไม่ขาดสะโพกมนส่ายรับแรงดีไม่มีตกเลย คงเพราะประคองไว้ด้วย จนใกล้ปลายทางพายถึงก่อนแต่ทรุดไม่ได้เพราะผมกระชับและขยับเร่งตามไปติดๆ จนถึงปลายทางก็นอนหอบใส่กัน ผมจับหน้าพายให้รับจูบ ก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังผมยังไม่ถอดออก
“ไอ้หวายโทรมา”ผมบอกพายที่ตาปรือ พอได้ยินชื่อตาโตเลยครับ
“เอาไงล่ะ”พายพูดเหมือนแอบมาเสียตัวให้ผมเลย
“ก็รับน่ะสิ”ผมพูดจบก็กดรับทันที”ว่าไงวะ”ผมถามปลายสาย พายจ้องผมตาแป๋วจนอยากจะจัดโชว์ไอ้หวายจริงๆ
“มึงทำไรอยู่วะ กูโทรจนจะซื้อเครื่องใหม่อยู่แล้ว คิดว่ามันขัดข้องโทรหามึงไม่ได้”มันบ่นอย่างไร้สาระทางความคิดตามเคย
“ทำการบ้าน”ผมบอกมัน เล่นเอาคนตัวแดงกัดนิ้วผมเข้าให้”โอ้ย พายเจ็บนะ”ผมร้องออกไป
“เฮ้ย มึงซั่มอยู่เหรอ อย่าบอกนะว่าไอ้พายกดมึง”ไอ้หวายหูดีมากโดยเฉพาะเรื่องนี้ รีบตีความทันที
“สัด กูหมายถึงรายงานก่อนปิดเทอม มึงทำยัง”ผมรีบแก้ตัวเอาใจคนใต้ร่างทันที
“ห่าเอ้ย กูก็นึกว่าใช่เลย”มันสบถ ก่อนจะร้องเป็นเพลงในตอนท้าย ที่จริงมึงก็เข้าใจถูกแล้วล่ะ
“แล้วมึงมีไร”ผมถามอีก ท่าตอนนี้ของผมคือสอดไส้พายและคุยโทรศัพท์กับไอ้หวายไปด้วย เหมือนเซ็กส์โฟนเลยเน๊าะ
“จะถามว่าน้องกูเขาจะกลับบ้านไหมวันนี้ กูเหงาอ่ะ”มันบอกวัตถุประสงค์ของมัน ด้วยเสียงอ้อนๆดูน่าถีบมากกว่าน่าสงสารในมโนภาพของผม
“มึงก็ชวนไอ้เจย์มาอยู่เป็นเพื่อนสิ ไอ้ไผ่อีก ไปไหนกันหมด”ผมเสนอวิธีให้มัน ก่อนจะขยับตัวออกเมื่อพายกระซิบว่าหนัก พายเอามือปิดปากเมื่อผมถอดตัวเองออกมาแล้ว หยิบทิชชู่มารูดหมวกออกและทิ้งข้างถังเตียง พายมองตามก่อนจะพันผ้าลากขาไปหยิบถุงมาสวมอีกชั้นกันคนเห็น รอบครอบจริงๆเมียผม
“ไอ้เจย์ พ่อมันลงมา ส่วนไอ้ไผ่มึงว่ามันจะทำอะไรล่ะ ถ้าไม่ล่อเมียที่ห่างกันเป็นอาทิตย์ กูโทรไปก็ไม่รับปิดเครื่องด้วย แม่งมีสัญญาณปลายทางบอก หมายเลขที่ท่านเอิ้นอยู่ในขณะนี้ ไม่ว่างกำลังซั่มกันอยู่ กรุณาติดต่อมาใหม่หลังจากซั่มเสร็จ”มันบอกเหตุผลได้ฮามากในตอนท้าย ไอ้ฉิบหายคิดไปได้ คงมีแต่เจ้าหน้าที่องค์การมึงนั่นแหละที่พูดแบบนี้
“มึงเลยเหงาว่างั้นเถอะ”ผมพูดเยาะๆมัน
“เออ”มันก็ยอมรับ
“กิ๊กมึงไง”ผมเสนอตัวเลือกให้มันอีก
“ไม่ว่าง อยู่กับผัวเขา”มันตอบหน้าตาเฉย ไม่รู้พูดจริงพูดเล่น
“งั้นก็ว่าวตัวเองไปก่อน”ผมบอกมันอีก
“ทำแล้วไม่หาย”มันก็จี้ตามผมอีก
“อมตีน”ผมบอกมันอีก พายส่ายหน้าทำท่าจะแย่งโทรศัพท์ไปคุยเอง แต่ผมหลบก่อนจะตวัดมานั่งตักซะผมเปิดโฟนให้ฟังด้วย
“มึงอมจวยไอ้พายไปเถอะ”มันก็ย้อนผมกลับ ผมยิ้มอยากจะบอกว่ากูทำไปแล้ว กำลังจะพูดโดนหยิกซะก่อน
“กินข้าวยัง”พายส่งเสียงถามญาติผู้พี่ที่เป็นเพื่อนด้วย แม่พายกับแม่ไอ้หวายแต่งงานพร้อมกัน ตอนคลอด ไอ้หวายเกิดก่อนสามเดือนเลยเป็นพี่แต่ตามศักดิ์ก็เป็นพี่เพราะแม่พายเป็นน้องแม่ไอ้หวาย ไม่งงนะครับผมลำดับญาติเมียกับพี่เมียให้ฟัง อย่าไปใส่ใจก็ได้ครับ
“ยังเลย ไม่มีใครทำให้ พายจ๋าเมื่อไรจะกลับ”เป็นอีกมุมหนึ่งของไอ้หวายที่มันจะทำกับพาย
“เดี๋ยวกลับ ที่บ้านของยังมีอยู่ไหม”พายบอกหันมามองผมที่เริ่มหน้างอบ้าง ไอ้กระดูก ไอ้ส้นตีน จะตามมาติดคอกูไปถึงไหน
“มีมี เหลืออยู่ รีบกลับมานะ หวายคิดถึง”มันรีบพูดทันที
“ไอ้สัด อ้อนเมียกูอยู่ได้ทำแดกไม่เป็นไง”เสียงผมเองตะโกนด่ามัน ก่อนจะโดนมือพิฆาตกกหูเข้าให้ โทษฐานประจานและด่าพี่เมีย
“เดี๋ยวมึงจะโดนอีก”หันมาเน้นเสียงใส่
“ฮ่าๆๆๆๆ สมน้ำหน้า ไอ้ควายยยย”มันหัวเราะด่าผมเสร็จก็วางไปทันทีที่บรรลุเป้าหมาย
“มันก็หากินเป็น ไม่เห็นต้องรีบเลย”ผมกอดเอวอ้อนพายต่อ ถ้าพูดไม่ดีอาจโดนอีก
“มันเป็นญาติกูและก็เพื่อนมึงนะ ไอ้หวายมันทำเป็นที่ไหน ถึงมันจะกินง่ายอยู่ง่ายแต่มันก็ชินกับฝีมือกูมากกว่า และอีกอย่างกูก็คิดถึงมันเหมือนกัน คนอยู่บ้านเดียวกันนะโว้ย คิดซะมั่ง”พายหันมาบอกก่อนจะเอานิ้วจิ้มหน้าผากผมเหมือนนางร้ายในละครเลยแต่นางฟ้าสำหรับผมตลอด
“แหม พูดเล่นเอง ไปก็ไป นอนบ้านด้วยก็ได้ ดีออก หึหึ”ผมรีบเข้าไปกอดพร้อมประจบ
“นึกว่ากูรู้ไม่ทันเหรอ พอ ให้กูพักมั่ง จะเสี้ยนเกินไปแล้วแค่นี้ขาก็จะเป็นโปลิโออยู่แล้ว”พายแสยะยิ้มพูดใส่ผมที่กำลังยิ้มหุบลงทันที ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมตามเข้าไปด้วยเพื่อจะช่วยอาบให้ จริงๆนะ
V
V
V
V
“ไอ้พาย มึงไปเรียนขี่ม้ามาเหรอวะ ถ่างมาเชียว”เสียงไอ้เจย์
“หรือว่ามึงโดนครูฝึกขี่วะ”ไอ้หวายพูดยิ้มๆใส่ ตาเหล่มาทางผม
“แต่หน้าตาสดชื่นเน๊าะ”เสียงไอ้เจย์แซวอีก
“เต่งตึงมีน้ำมีนวล ไม่ทราบว่ารับไปกี่ลิตรครับ”ไอ้หวายตามติด ทั้งที่ก็ออกจากบ้านมาพร้อมกันแต่ยังเสือกแซวได้แซวดี ไม่มีหยุดตั้งแต่พวกมันรู้เรื่อง
“น่าจะเท่ากับที่กูจะเอาเลือดปากมึงออกนะแหละ ไอ้หวาย ไอ้เชี่ยะ ไม่น่ากลับไปทำอะไรให้แดกเลย”พายแว็ดใส่ไอ้หวายที่หัวเราะชอบใจมือก็ปัดหนังสือที่กระหน่ำตีไม่ยั้ง สองวันก่อนมันหลอกพวกผมไปบ้าน พอเข้าไปแม่งอยู่กันครบเลย ไอ้เจย์ ไอ้ฝิ่น หัวเราะคิกคัก ไอ้ไผ่ยกยิ้มเฉยๆ แต่หน้าตาบ่งบอกว่าชอบใจเหมือนเมียมัน ไอ้หวายบอกเมื่อคืนพวกมันนอนกันที่บ้านเพราะเห็นว่าไอ้หวายอยู่คนเดียวเลยตั้งวงทั้งกินทั้งเล่น พอได้ที่ไอ้ไผ่ลากเมียมันขึ้นห้องเลย ไอ้หวายบอกกูแอบฟังได้ยินไปพักก่อนจะเงียบกริบ ไอ้ไผ่รู้อยู่แล้วไอ้พวกนี้ต้องแอบฟังมันเลยทำในห้องน้ำซะ เพิ่งโผล่จากห้องก่อนหน้าผมไปถึง แซวมันก็ไม่มีอาย ลอยหน้าใส่ แต่คนของผมนี่สิหน้าแทบไหม้ ประกอบกับสภาพสะโพกคราก ไอ้ฝิ่นก็แหย่แอบเปิดเสื้อบ้างอะไรบ้าง พายก็จี้เส้นปิดโน่นปิดนี่ กว่าจะทำใจได้ไหม้ไปทั้งตัว วันนี้พวกมันก็เอาอีกหลังจากไปแอบฟังพวกผมบ้างเมื่อคืน แต่ผมแกล้งเปิดหนังเอ็กส์ให้เสียงดังมันเลยเพ้อไปใหญ่ แต่เมื่อคืนไม่ได้ทำหรอกครับหลับเฉยๆ ปล่อยให้สองตัวมันคิดกันไป
“มึงจะอายทำไม มึงดูไอ้ผัวเมียคู่นั้น มันยังไม่อายเลย”ไอ้หวายหันไปแซวไอ้ไผ่กับไอ้ฝิ่นที่นั่งดูรูปตอนไปออกค่ายกันอยู่ ไม่สนใจเสียงใดๆทั้งสิ้น หลังจากหัวเราะพวกผมไปแล้ว
“อยู่ตั้งนานพวกมึงไม่ดูกันวะ”ไอ้เจย์แขวะพวกมัน
“กูไม่ว่าง”ไอ้ไผ่บอกหน้าตาเฉยๆ ยักคิ้วใส่
“สัด ล่อกันไม่มีเวลาดู”ไอ้เจย์ว่ากลับ แต่ตัวมันก็ชะโงกไปดูบ้าง ก่อนจะโดนถีบออกมาด้วยตีนไอ้ไผ่ ข้อหาเสือกไม่เข้าเรื่อง เขาดูกันสองคนผัวเมีย มันแค่คนข้างบ้าน
“รูปนี้พี่พายน่ารักจัง แต่เหมือนมีอะไรข้างหลังภาพเลยอ่ะ”ไอ้ฝิ่นชมยิ้มๆ ก่อนจะขมวดคิ้วเพ่งมอง พวกผมเลยกรูกันเข้าไปดูทันที
“เออว่ะ แสงอะไรวะ”ไอ้หวายเออออ มันก็พยายามเพ่ง ไอ้ฝิ่นเลยขยายภาพในไอแพดให้ชัดขึ้น
“เฮ้ยๆๆ ส่งรายการคนอวดผีเถอะว่ะ”ไอ้หวายเสนอความเห็น
“ส่งทำห่าไร ฉิบหายมึงดู แสงสปอต์ไลท์”ผมผลักหัวพร้อมกับบอกมัน เมียไอ้ไผ่คิกคักชอบใจเอามุกควายหลอกพวกควายได้ สองคนมันผัวเมียรู้กันอยู่แล้ว พายหน้าซีดเลยตอนแรก ยิ่งกลัวๆอยู่
“กวนตีนว่ะ”พายหันไปตีไอ้ฝิ่นแต่ไม่แรงหรอก เดี๋ยวผัวมันตีกลับจะหงายหลัง สักพักเพื่อนไอ้ฝิ่นมาครบเลย
“เอ้า ของมึง”เสียงน้องออย วางถุงขนาดใหญ่ในนั้นมีน้ำเต้าหู้ทรงเครื่องกับปาท่องโก๋อยู่ มันหยิบมาแจกพวกผม
“Thakyou”มันดัดจริตทำเสียงใส่เพื่อนมัน พวกผมก็จัดซะ แต่เจ้าหน้า ม. ที่ไอ้ฝิ่นซื้อประจำอร่อยไม่เหม็นด้วย ผมที่แต่ก่อนไม่ชอบพอลองกินต้องยอมรับว่าของเขาดีจริง
“สอบวันสุดท้ายแล้ว มึงกลับบ้านเปล่า”ไอ้แฝดที่น่าจะเป็นไอ้โอมถามไอ้ฝิ่น ที่ยัดปาท่องโก๋ใส่ปากไอ้ไผ่อยู่ มันไม่ชอบกินนอกจากจิ้มนมข้นหวานถึงจะแดกได้ แต่นี่เมียมันมองด้วยสายตาอ้อนๆ เลยต้องกินซะ ไอ้ฝิ่นมันรู้ว่าคนอย่างไอ้ไผ่บังคับไม่ค่อยได้ต้องค่อยๆสะกดจิตอย่างเดียว แต่ก็มีแค่มึงเท่านั้นที่มันยอม
“เปล่า กูรับจ๊อบร้านพี่เกริกไว้”ไอ้ฝิ่นบอกเพื่อนมัน ก่อนจะดูดน้ำเต้าหู้ไปที และส่งให้ผัวมันดูดจนหมด ถ้าใครเห็นหน้าไอ้ไผ่ตอนนี้จะขำ มันพะอืดพะอมมากแต่ไม่กล้าคายออกมา พวกผมแอบขำกันเลย มันหันมามองก็ทำหน้าใส่ซะ มันอายผมรู้ อายในเรื่องที่ไม่ควรอาย
“ใคร”สั้นๆ แต่ต้องตอบ ไม่ตอบมีตบแน่
“พี่เกริกเจ้าของอู่xxxxไง ที่กูเคยเอาของไปส่งให้เขาน่ะ มึงก็ไปด้วยจำไม่ได้เหรอ”มันบอกพร้อมทวนความจำให้ผัวมันที่นั่งหน้าเป็นตอ ตอทื่อ ไม่ใช่ ตีน
“เหรอ”มันก็รับสั้นๆอีก พากันส่ายหัวเลย ไอ้ฝิ่นทำงานพิเศษ พอดีปู่มันไปจีนกับลุงมันไปหาญาติและก็เที่ยวด้วยเลยมันก็เลยไม่กลับ ส่วนพวกผมก็ต้องเร่งทำวิทยานิพนธ์ก่อนจบ คิดแล้วก็ใจหายรู้สึกผูกพันกับสถานที่และเพื่อน
“พวกมึงล่ะ”มันถามเพื่อนมันบ้าง
“พี่กูลากให้ไปช่วยงานอีเวร ที่มันรับ เซ็งเลยว่าจะไปเกาหลีกับอีพวกนั้นสักหน่อย”น้องออยพูดเซ็ง เรียกงานอีเว้นส์เป็นอีเวรซะ
“ไปอีกแล้วเหรอ พวกมันมีผัวซุกที่โน่นเปล่าวะ”ไอ้ฝิ่นทำหน้าพร้อมว่าเพื่อนมัน
“กูไม่แน่ใจว่ะ”ไอ้อาร์มสที่นั่งดูรูปบ้างเงยหน้ามาตอบ
“สัด กูพูดเล่น”ไอ้ฝิ่นเลยหันไปโบกหัว มันก็ยักคิ้วหลังกวนตีนใส่กัน
“พี่เจย์ไม่ตามไปเหรอ”น้องออยหันไปถามมันยิ้มๆยักคิ้วใส่
“ไม่ว่างน่ะสิ ถ้าว่างป๋าพาไปแล้ว”พี่เจย์พูดยิ้มๆแบบมาดป๋ามาก เลยโดนโห่เลย คุยสักพักก่อนจะแยกกันไปสอบ
V
V
V
ตอนนี้อยู่ผับพี่กี้กันแล้วครับฉลองสอบเสร็จหลังจากคร่ำเคร่งกันมาทั้งเทอม ไอ้หวายเลี้ยงอย่างที่ปากมันบอก คนเยอะเหมือนกันแต่พวกเราเลือกห้องวีไอพีแบบส่วนตัวมาก พี่กี้กับพี่บีมแวะมาทักนิดหน่อยก่อนจะไปดูแขกโต๊ะอื่น ไอ้ไผ่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานที่นี้แล้วครับ เพราะมันเริ่มไม่มีเวลาแล้ว พี่ต้นและเด็กอีกคนที่มาแทนไอ้ไผ่ก็เก่งแล้วด้วย มันสอนไม่มีกั๊กเลย ไม่เอาค่าสอนด้วยแต่พี่กี้ก็จัดให้อยู่ดี เต็มที่กันเลยครับ เฮฮามากทั้งร้องทั้งเต้นกัน ไอ้ฝิ่นกับน้องออย ร้องเพลงปาล์มมี่เต้นอย่างฮามาก ไอ้ไผ่ยังอดขำเมียมันไม่ได้ที่รั่วขนาดนี้พอให้มันร้องบ้างนึกว่ามันจะปฏิเสธคราวนี้มันจัดให้ครับ เพลงคนไม่เอาถ่าน มอบให้เมียมันๆไม่ได้บอกหรอกแต่สายตามันพูดได้ พอร้องจบเมียมันหอมแก้มซ้ายขวาตบรางวัลให้ทำเอาหมั่นไส้อยากได้มั่ง ไอ้โอมกับไอ้อาร์มสก็ร้องเพลงเพราะมากเรียกได้ว่าเป็นนักร้องอาชีพได้เลย วกกลับมาให้ผมกับพายร้องเพลงคู่กัน ผมเลยเลือกเพลง จากนี้ไปจนนิรันด์ กว่าจะจบเพลง อายซะ ก่อนจะกลับมาฮากันอีก ไอ้หวายแหกปากร้องเพลงกับไอ้เจย์ที่เต้นได้เข้าคู่กันดีมาก
“เนื้อคู่ ๆ ๆ ๆ ฉันอยู่ที่ไหน”ไอ้หวายกับไอ้เจย์ร้องวนไปวนมา แบบเก่งมากกูไม่ดูเนื้อเพลงได้
“เนื้อคู่ เนื้อคู่ ก็ไอ้เหี้ยเจย์ไง”ไอ้การฟ ไอ้เทรนด์ ร้องตอบเลยครับ พวกมันมาด้วย ทำเอาฮาเลยครับ
“สัด”ไอ้หวายกับไอ้เจย์ ประกาศใส่ไมค์ด่าไอ้สองคน หลังจากนั้นก็อะไรต่อมิอะไรไม่รู้เรียกว่ารั่วสุดๆ จนผับเลิกก็ลากสังขารกันกลับพี่กี้กับพี่บีมออกมาส่งส่ายหน้ากับสภาพไอ้สองตัว ที่ไอ้ไผ่กับเมียมันลากไปใส่รถ ไอ้แฝดไปส่งน้องออย ไอ้กราฟกับไอ้เทรนด์ไม่ได้เมามากขับรถกลับเอง พายวันนี้จัดหนักเหมือนกันปกติคอแข็งแต่เล่นไปหลายขนาน ขับรถไปได้สักพัก พายลืมตาขึ้นมองอย่างเยิ้มเลยเอามือไต่ผมไปมา ก่อนจะทำเอาอึ้งไปเลย
“อืม อย่าซนสิ เดี๋ยวไม่ถึงห้อง” ตอนนี้พายนั่งคร่อมเอาหน้าซุกซอกคอผม ลิ้นก็ไล้เลียแหย่ไปทั่ว สะโพกก็บดเบียดเสียดสีจนผมเกือบจะลุกไม่ใช่ลุกจากท่านั่งนะครับหมายถึงน้องผมมันจะลุกสู้ต่างหาก จำได้ว่าแค่ดื่มเหล้าไม่ได้ใส่ยาปลุกเซ็กส์ แต่ทำไม่พายถึงได้เชิญชวนได้ขนาดนี้ ดีนะถนนโล่งและผมไม่ได้ขับเร็วมาก
“ก็ไม่ต้องถึงสิ”พายพูดยั่วๆข้างหูผม ทำเอาผมยิ้มเลยครับกับพายที่สภาพแบบนี้ หน้าตายั่วยวนมาก
“ถึงห้องก่อนจะให้จัดการเต็มที่เลย”ผมบอกพายมือก็บังคับพวงมาลัยไปด้วย พายส่งเสียงอืออาคล้ายโดนขัดใจ แต่ก็ยอมฟัง จนถึงหน้าบ้านที่เปิดไว้ ไอ้พวกนั้นคงขึ้นห้องเรียบร้อยแล้ว เพราะมองเข้าไปไม่มีใครสักคน
“ถึงแล้ว ไหวไหม”ผมบอกไอ้คนตัวบางที่เงียบไป แต่ตกใจนิดหน่อยตอนจะเปิดประตูและอุ้มลงจากรถไปสำเร็จโทษบนห้องโทษฐานทำให้ผมขับรถด้วยความเสียวมาตลอดทาง มือพายเลื่อนเบาะไปทางหลัง ก่อนจะระดมจูบผมไปทั้งหน้า ผมก็ตอบสนองอย่างรู้ว่าต้องการอะไรไม่ใช่พายคนเดียว ผมก็ต้องการพายมาก
“อืม อา อา”เสียงพายครางเมื่อผมจูบปากไล่ลิ้นเข้าไปต้อนเกี่ยวเอาไว้ มือก็บีบก้นพายไปด้วย
“ที่นี่เหรอ”ถามให้แน่ใจ ผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ดีได้อารมณ์ไปอีกแบบ Out Door บ้างก็ดี พายไม่ตอบเอามือปลดกางเกงตัวเองออกทันที วันนี้พายใส่สกินนี่เข้ารูปเป็นผ้ายืดหน่อยๆ สียีนส์ กับเสื้อกล้ามสีขาวที่เน้นทั้งผิวและสัดส่วนยวนตาไปหมด ผมอย่างหวงเลยก่อนออกจากบ้านต้องให้ใส่เสื้อคุมไปด้วย คนมองใช่น้อย
“อืม อา”พายบดเบียดหน้าอกขาวมาชิดปากผมที่ขบกัด ดูดแม้ม ทันทีจนเกิดเสียงคราง เราปลุกอารมณ์ให้กันและกันจนเต็มที่ มือกระชับสะโพกที่คร่อมส่วนหัวที่ตอนนี้เตรียมจะเข้าข้างใน ผมจูบพายอย่างร้อนแรงเกี่ยวกะวัดลิ้นไปมามือก็ลูบหลังเนียนๆ ก่อนจะลงไปตรึงสะโพกอีกครั้งก่อนจะขยับสวนขึ้นไปจนมิด ทำเอาพายสะดุ้งส่งเสียงในลำคอเพราะถูกผมปิดปากอยู่
“อื๋อ อือ อา”เสียงครางเล็ดลอดออกมาอย่างหวานเลยครับ
“อืม พาย”ผมครางเรียกพายอย่างอดกลั้นแทบไม่อยู่กับสิ่งที่พายมอบให้ บีบรัดตอดผมเป็นจังหวะ
“บลู บลู” เสียงเรียกเสียงครางสลับกันไปมาตามจังหวะที่กระแทกกระทั้นใส่กันอย่างไม่ยอมกัน แต่ก็นำมาซึ่งความสุขทั้งสองฝ่าย เรียกว่าวันนี้พายจัดเต็มให้ผมมาก
“อ๊ะ อา อา”เสียงร้องยาวก่อนพายจะปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้อง ส่วนล่างก็ขยับขึ้นลงใส่ไม่หยุดเพราะพายรู้ว่าผมยังไม่ที่สุด ผมก็เด้งสอดรับทุกจังหวะ ก่อนจะกระแทกหนักๆ ถี่ๆ เรียกเสียงครางที่ดังขึ้น ก่อนจะปล่อยเข้าไปเต็มๆ เรากอดจูบกันจนลมหายใจสงบลงมือกับปากนุ่มๆยังซุกไซ้ไม่หยุดส่งเสียงงึมงำ
“อยากนอนแล้ว บลู”พายบ่นงัวเงีย อ้อแอ้ ตามองผมเอามือลูบหน้าไปด้วย ตาเยิ้ม ปากอิ่มเผยอบอกเหมือนจะเรียกร้องให้เข้าไปหาอีก
“เซ็กซี่จัง อีกได้ไหม”ผมจูบปากก่อนจะร้องขอ พายอมยิ้มก่อนจะจับหน้าผม
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้เราเป็นคนๆเดียวกันแล้วนิ และพายไม่ได้เมานะ มีสติ แต่”พายประคองหน้าผมพร้อมกับพูดก่อนจะเสียงเบาในตอนท้าย ที่ผมรู้ได้ทันทีว่า พายอายที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ก็เลยเนียนซะ
“ทำบ่อยๆนะ เนียนๆแบบนี้ บลูชอบ”ผมกระซิบให้ได้อายอีกครั้ง ทำเอาเจ้าตัวเขินหน้าซุกคอผมกัดหูผมด้วย“ขึ้นห้องนะ”ผมกระซิบบอกด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะให้พายรอในรถก่อน ผมเดินไปปิดประตูหน้าบ้านเรียบร้อยเสร็จก็กลับอุ้มพายลงจากรถพาตรงกลับห้องทันที เรื่องนี้ทำให้รู้ว่าความรักไม่มีงดแม้แต่ในรถก็ไม่เว้น หุหุ ใครจะลองก็เชิญครับ แต่ผมไม่คิดจะงดหรอกครับไม่ว่าที่ไหน เมื่อไร ขอแค่เป็นคนในอ้อมกอดก็พอแล้ว
*******************************************************************************************
ปล.จัดไปอีกระลอก หื่นต้นหื่นท้าย หลังจากอัดอั้นกันมานานคู่นี้ ให้เขาทำประตูกันไปอีก คนเขียนไม่ได้หื่นนะ บลูพายเขามาบอกจัดให้หน่อย หุหุ ดีใจที่มีคนแอบเสียดายว่ายังไม่อยากให้จบ ปลื้มใจ ย้อนกลับไปดูก็ไม่คิดว่าจะเขียนได้ยาวขนาดนี้และก็ไม่ได้มีสาระหรือดีมากนัก บางทีก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นนิยายนะเหมือนเล่าชีวิตประจำวันของกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งให้ฟัง ที่เขียนเพราะรู้สึกอยากสร้างพระ-นายในแบบที่ชอบแค่นั้น ขอบคุณมากคะที่ชอบตัวละครของเรา อ่านแล้วสนุกไปด้วย ถ้ามันน่าเบื่อหรือยืดเยื้อขอให้บอกคะ อย่าหนีหายกันนะ
-
บลู พาย ร้อนแรงแซงคู่ไผ่ ฝิ่นไปแล้วเว้ย สงสัยอัดอั้น อิ อิ
-
:z13:
-
ต้าร์คู่กับแฝดก็ดีนะคะท่านนักเขียน
หวายก็ยอมเป็นเมียเจย์เถอะนะ อิอิ
-
โอ้ยยย ชอบอ่ะอ่านแล้วน่ารักมากเลย
ไม่แปลกใจนะที่บลูรักพายมากกกก เพราะพายเป็นอย่างนี้แหละ แสนดี จริงใจ ตรงไปตรงมา แต่ก็มีมุมอ้อนที่พอใครได้เห็นแล้วก็อดยิ้มแล้วทำอย่างบลูไม่ได้
ชอบเรื่องนี้จังเลย รอตอนต่อไปนะคะ ^^
-
อร๊ายยย น้องพาย แรงงอ่ะ อ้อนน :impress3:
-
จัดหนัก จัดเต็ม
:jul1:
-
พายน่ารัก :m3:
ขอยกมือเชียร์ต้าร์กับแฝดด้วยคน :a1:
-
พายน่ารักจริงๆ
เจย์กับหวายมันน่าชงจริงๆนะ :laugh:
:L2:
-
พายอ้อนนะ แค่นี้บลูก็รักก็หลงไปไหนไม่ได้แล้ว :o8:
-
อืมมมม นะ สมกับที่อดทนรอคอยกันมานาน
ตอนนี้แซงหน้าพี่ไผ่กับน้องฝิ่นไปแล้วม้างงง
ว่าแต่พายเนียนอย่างนี้บ่อยๆนะ เราชอบ นารัก :m3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
กดเป็ดจ้า
-
บลู พาย จัดหนักมาก
ไรเตอร์ สู้ๆๆๆนะ
:L2: :L2: :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :m25:
-
ในรถก้ไม่เว้น. 55555. หวายแอบดุป่าวววว
-
พายเนียนมากอ่ะ
แต่เจย์หวายจัดให้เค้าสักดอก
บ้างสิคนเขียน
-
โอ๊ะ ขาดเลือดขั้นรุนแรง!!
พายน่ารักอะ
บลูก็หื่นเกิ๊น เก็บกดๆ ฮ่าๆ
-
ทำไปหลายประตูเลยน่าบลู
แต่พายก็เนียนเมานี่น่า ชอบอะ พายน่ารัก รุกเองเขินเอง ชอบบบ
อ่านแล้วเขิน
คู่นี้มาแบบจัดเต็มเสียที หายคิดถึงกันไปเลยยยยย
ชอบเรื่องนี้มากคะ จะตามอ่านไปตลอดเลยยยย
-
รักคนเขียนที่สุด จ๊วบๆๆๆ :-[
พายน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
บลูมาแรงแซงทางโค้ง
เลยตอนนี้ :pighaun:
-
แหม่...คู่แต่งงานใหม่นี่มันหวานจริงจิ๊งงงงง น้องพายเป็นสะใภ้ที่น่ารักมากค่า ตื่นเช้ามาช่วยพ่อแม่สามีทำงานบ้าน
ฮาบลู จะหึงไปไหน ทั้งน้องทั้งพ่อ หวงไปหมด ก็เค้ารักของเค้าอ่ะเนอะ...
พอรักกันได้ก็ออกแนวร้อนแรงนิดนุง ฝิ่นไผ่แชมป์เก่าอย่ายอมแพ้ค่ะ 555
ขอบคุณค่าาาา
-
:haun4: อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ชอบเลยอะ น่ารัก :impress2: :impress2:
:L2: :pig4:
-
ไม่น่าเบื่อ ไม่ยืดเยื้อเลย
ชอบมากกกก เป็นเรื่องที่อ่านแล้วนั่งยิ้มนั่งเพ้ออยู่คนเดียว(ออกแนวบร้า) ฮ่าๆ
ติดตามๆ เป็นกลจ.ให้คนเขียนด้วยค่ะ o13
-
จะไม่ยอมพักยกกันเลยใช่มั้ยเรียกว่าถอนทุนคืนจากที่อดทนรอมานาน
-
อ๊ากกกกก ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย :z3:
สนุกมาๆค่าาาา o13
ชอบไผ่ฝิ่นกับบลูพายมากมาย :-[
แต่งต่อเถอะนะ
ไม่ยืดเยื้อเลย
เป็นเรื่องที่ติดที่สุดแล้ววววว
รักคนเขียนมากๆๆๆๆ :กอด1:
-
พายน่ารักแท้ๆพ่อคุณ
:-[
พอมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว
รู้สึกว่าจะดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยน้า
:z1:
-
พี่ไผ่กะน้องฝิ่น ต้องอายเมื่อวานเจอบลูกะพาย อิอิอิ :o12:
-
ที่สุดอะ ขอคู่นี้อีกสักตอนนะคะ สนุกที่สุดเลยยย o13 o13
-
พายสอดใส่ เอ้ย สอดไส้บลูเบอร์รี่ o13
อิ อิ คิดได้เนาะ :m12: :m12:
และที่ขาดไม่ได้คือ ขอบคุณคนเขียนจร้าาา..
ที่จัดคู่บลูพาย :oo1: :oo1:แบบจัดเต็มจัดหนักทั้ง out doorด้วย :pighaun: :haun4: :jul1: : หุ หุ หชอบบบบบ
-
อ่านทันแล้ว.
สนุกมากๆค่ะ
-
:a3: :a3: :a3:
ม่ายรุทำมั๊ย อ่านตามไม่ทันซะที
เป็นเรื่องที่ตามอ่านยาวนานมั๊ก
แล้วก้อพักยกอีกครั้ง
:laugh: :laugh:
-
พยอบร้อนรงอ่ ชอบ
-
สมใจท่านบลูเค้าจนได้ล่ะนะ หวานมากกก
เมียใครว่ะ ร้อนแรงจริงๆ 555+++
เจย์จะไปเรียนเมืองนอก เหงารอเลยล่ะกัน
ตกลงเจย์หวายรึป่าว ลุ้นให้ได้กันจริงๆเร้ยยยย
-
หนูพยน่รัก
-
บลูคงเก็บกดมานาน ถึงจัดเต็มพายขนาดนี้ :z1:
ขำพายตอนโดนเดอะแก๊งหลอกให้กลับบ้าน ว่าแล้วต้องโดนแซว
พายต้องดูคู่ไผ่ฝิ่นเป็นตัวอย่างนะ แซวอะไรไปไม่้มีอาย o13
แอบอยากถามเจย์กับหวาย ว่าเพื่อนก็มีเมียกันแล้ว เหลือโสดกันอยู่สองคน ไม่สนใจหันมากดกันเองบ้างเหรอ :laugh:
-
ขอกรี๊ดก่อนเลยเราไปอยู่ที่ไหนมาทำไมเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
เริ่มอ่านเมื่อวานตอนแรกเห็นมี35หน้านึกว่าแป๊บเดียวจบ ที่ไหนได้อ่านเกือบสองวันเต็ม ลืมนอน ป่วยเลย แต่ยอม 555
สงสัยที่อ่านช้าเพราะอ่านไปได้บทนึงก็ย้อนขึ้นไปอ่านใหม่ ติดฝิ่นของจริงท่าทางจะเลิกไม่ได้ด้วย
ฮ่าๆๆ ไผ่ฝิ่นแซ่บได้ใจมากกกกกก ยกให้เป็นคู่โปรดในใจเลย ชอบที่เรียกกันพี่กับน้อง ปกติจะแอบเลี่ยนๆขำๆแต่พอเป็นฝิ่นไผ่แล้วมันลงตัวมาก งื้อเลย
แอบเสียดายที่เพิ่งได้อ่านรวดเดียว เพราะอ่านแล้วอยากเม้นทุกตอนเลย อ่านแล้วอินมากอยากมีส่วนร่วม
ขอพูดถึงฉากที่ชอบสุดหน่อยไม่งั้นเสียดายไม่ได้กรี๊ดระบาย 555 ชอบฉากจูบเท้ามาก มันแบบ....งื้ออ เกือบลงไปกลิ้งกับพื้น
กับความแร่ดของฝิ่นทุกตอนโดยเฉพาะตอนที่บอกว่า แฟนหนูไง 555 มโนหน้าตาฝิ่นไปเรียบร้อยแล้ว คิคิ แร่ดมากสวยมากกกขอบอก
ตัวละครเหมือนมีชีวิตจริงๆเลย ไม่มีซักตอนซักฉากที่น่าเบื่อเลย ดังนั้นถ้าจะจบเร็วๆนี้บอกเลยว่าทำใจไม่ได้ อิอิ เรื่อยๆอย่างงี้แหละกำลังดี
ขอบคุณมากๆนะคะที่อัพสม่ำเสมอมาก บ่อยมาก แต่ละตอนอ่านจุใจจริงๆ ต่อไปนี้ต้องเข้าเล้าทุกวันเพื่อมาเชคเรื่องนี้ซะแล้ว
ไม่รู้คุณ goonglovenut มีทวิตเตอร์หรือเพจนิยายในเฟสบุ๊คหรือเปล่า อยากเข้าไปดูไปตามจังเลย อยากติดตามเรื่องนี้และผลงานต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ ^^
-
:pighaun: :pighaun:
-
ตอนพิเศษ วันแม่
“พี่ไผ่เสร็จหรือยัง”เสียงเรียกผมดังขึ้นหน้าห้อง
“ครับ”ผมตอบรับพร้อมกับเดินออกไป ก็เจอไอ้หนอนของผมกำลังจัดข้าวของใส่ถาด
“น้องเตรียมของเสร็จแล้ว ไปเถอะเดี๋ยวไม่ทันใส่บาตร”เสียงใสๆหันมาบอกด้วยรอยยิ้ม ผมเดินเข้าไปกอด จุ๊บหัวเหม่งไปที
“โทรไปหาแม่หรือยัง”ผมถามมือก็ยกถาดเดินออกจากห้อง ไอ้ฝิ่นหยิบดอกกล้วยไม้แซมดอกมะลิมัดรวมเป็นกำที่ไปตัดมาเมื่อเช้าบนดาดฟ้า
“เรียบร้อย แม่บอกคิดถึงน้องมาก ฝากถึงพี่ไผ่ด้วย”มันบอกก่อนจะกดลิฟท์ให้เปิด ก้าวเดินเข้าไปเมื่อเช้าผมอาบน้ำอยู่เลยไม่ได้คุยกับท่าน คนเริ่มทยอยตามกันลงมา มีทั้งเป็นครอบครัวพ่อ แม่ ลูก คู่รัก คนโสด มีเกือบหมด พูดถึงแม่ไอ้ฝิ่น ผมเคยคุยกับท่านผ่านสไกปยังไม่เคยเจอตัวจริงสักที ท่านใจดี น่ารักเหมือนลูกนั่นแหละ ลักษณะนิสัยเหมือนพี่สาวผมเลยประมาณ Working Woman เมื่อเช้าผมกับไอ้ฝิ่นก็โทรไปหาพี่อ้อมา อวยพรและบอกรักเพราะแกเป็นแม่คนที่สองของผม แกดีใจมากพูดเสียงสั่นๆ ไม่ชินสักทีทั้งที่ผมทำทุกปีนะ พอลงไปถึงผมก็เดินไปหยิบโต๊ะที่ร้านค้าคนรู้จักกันมากางวางของ สักพักพระก็มา พวกเราก็ใส่บาตรพร้อมกับรับศีลรับพร กรวดน้ำไปให้แม่ เสร็จเรียบร้อยก็เก็บของขึ้นห้อง อิ่มบุญอิ่มใจกันไป เดี๋ยวพวกผมจะออกไปข้างนอกกัน เย็นๆ ไปรวมกันบ้านไอ้หวายที่มีไอ้เจย์ไปอยู่ด้วยตอนนี้หลังจากส่งไอ้พายเข้าปากไอ้บลูไปเรียบร้อยมันโทรมาบอกว่าเย็นจะออกไปตอนนี้อยู่กับครอบครัวก่อน ผมก็คุยกับแม่ไอ้บลูอวยพรให้ท่านแข็งแรง ท่านก็อวยพรผมกลับเช่นกัน รวมไปถึงแม่ไอ้เจย์ด้วย พวกผมทำทุกปี
“ดอกมะลิมาแล้ว”ไอ้ฝิ่นถือแจกันที่ใส่ดอกมะลิซ้อนและมีแบบเสียบไม้ด้วย ส่งกลิ่นหอมมาแต่ไกล ผมรับก่อนจะเดินกันไปห้องพระที่อยู่ข้างห้องทำงาน ก่อนจะวางแจกันตรงหิ้งพระ และที่ขาดไม่ได้ตรงกรอบรูปแม่ที่ยิ้มให้ผมเสมอ เวลาผมเหนื่อย ท้อใจ แค่เข้ามามองรูปแม่ก็หายแล้ว และมีความสุขก็บอกแม่เช่นกัน ผมจำได้ท่านใจดี แต่ตีหนักเหมือนกันเวลาผมกับไอ้หลิวดื้อไม่เชื่อฟัง แต่ไม่เคยโกรธแม่สักครั้ง เวลาร้องไห้แม่ก็ปลอบ ดีใจแม่ก็ยิ้ม ทำดีแม่ก็ชม ผมจุดธูปแบบไร้ควันไหว้พระพร้อมไอ้ฝิ่น
“อีกปีแล้วนะแม่ สบายดีนะครับ หลวงพ่อ พี่อ้อ ไอ้หลิว พี่ตวง ไผ่ และน้องสบายดี ไผ่ไม่ลืมเรื่องบวชแน่ แม่รออีกหน่อยนะ ไผ่รักและคิดถึงแม่ตลอดนะครับ ”ผมบอกกับผู้หญิงในรูปอย่างนี้เป็นประจำ แต่ปีนี้เพิ่มสมาชิกในครอบครัวเข้ามาหนึ่งคน ไอ้ตัวดีหันมายิ้ม ตามีน้ำรื้นๆเหมือนจะร้องไห้ ผมเลยเอื้อมมือไปขยี้ผมมัน ผมเสียดายนะที่แม่อยู่ไม่ทันได้ดูไอ้หลิวที่บวชไปแล้ว และก็ผมที่กำลังจะบวชให้ในไม่ช้านี้ ครั้งที่สุดท้ายที่แม่ได้รับรู้คือ ผมสองคนพี่น้องบวชหน้าไฟให้
“น้องไม่เคยเห็นแม่ แต่น้องรู้สึกได้ว่าแม่ใจดี น้องฝากตัวกับแม่ด้วยนะครับ”มันพูดบ้าง ก่อนจะก้มลงกราบ เรียบร้อยเราก็เดินออกไปนอกห้อง นั่งกินข้าวกัน วันนี้ผมทำกับข้าวที่แม่ชอบด้วย ต้มข่าไก่ กับ ยำสารพัดเห็ด แม่คงได้รับแล้ว แต่ตอนนี้คนที่น่ารักเหมือนแม่อีกคน กำลังเคี้ยวตุ้ยๆเลย หลังจากเจริญพรมันก็เจริญอาหารต่อ มองมันกินก็เพลินดี ไอ้ฝิ่นมันกินง่าย อยู่ง่าย พูดดีก็รู้เรื่อง ไม่สะเงาะสะแงะใส่ แต่บทมันดื้อเอาแต่ใจก็น่าเตะใช่ย่อย สักพักก็ไปนั่งดูทีวีกัน มันนอนเกยตรงหว่างขาผมนั่นแหละ พอดีโทรศัพท์ดัง ผมดูเบอร์ก่อนจะยิ้ม
“เออ มาถึงยัง”ผมถามคนปลายสาย ไอ้ฝิ่นเงยหน้ามามอง
“มาถึงก็ขึ้นมาเลย จำห้องกูได้ใช่ไหม”ผมถามลงไปอีก ก่อนจะคุยอีกนิดหน่อยกดวาง อย่างที่คิดมันไม่ถาม นอนดูหนังต่อ ผมเอามือลูบหัวมันไปมาโยกเล่นด้วย จนมันรำคาญ
“อย่าสิ น้องเวียนหัว”มันท้วงปัดมือออก ผมลากมันขึ้นมาอีก
“ไอ้เต็มโทรมา”ผมบอกมัน
“พี่เต็มขึ้นมาเหรอ”มันถามก่อนจะนึกได้”แล้วพี่แก้วกับเด็กๆมาด้วยไหม”มันถามถึง ก่อนกลับจากหนองคายคราวก่อนแวะไปลามัน และถ่ายรูปกับลูกๆมันเต็มไปหมดเลย
“ไม่รู้ว่ะ ไม่ได้ถาม”ผมบอกมันไป แต่ปากอมยิ้ม มันทำท่าเหมือนเสียดาย
“แล้วพี่ไม่ถามล่ะ”มันต่อว่า
“ก็ไม่คิดว่าน้องอยากรู้”ผมก็บอกเรียบๆ พยักหน้าไปด้วย
“นิสัยไม่ดี”มันว่าผมอีก ก่อนจะดูหนังต่อ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เกือบชั่วโมงมีเสียงเคาะประตู ไอ้ฝิ่นลุกขึ้นนั่งทันที
“ใครมา พี่หวายกับพี่เจย์เหรอ”มันพูดขึ้นมาลอยๆ และหันมามองผมที่คงจะต้องบอก ผมยักไหล่ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู มันนั่งหน้าตูมปากยื่นที่ผมไม่ตอบมัน พอเปิดประตูได้เท่านั้นแหละ
“อาฝิ่นขา”เสียงใสๆเรียกทันที ทำเอาไอ้หน้างอเป็นหน้าบานแทนเมื่อเจอเจ้าตัวเล็กที่ถามถึง “ลูกจัน คิดถึงจังคะ”มันเดินแกมวิ่งมารับเจ้าตัวเล็กในชุดเสื้อยืดที่สกรีนว่า”ลูกรักของพ่อจ๋าแม่จ๋า”ใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นของเด็ก พอรวบได้มันหอมแก้มซ้ายขวา เจ้าตัวเล็กก็ทำมั่ง ก่อนจะหันมายกมือไหว้ผม
“นอกหน้าจริงลูกกู”เสียงไอ้เต็มเอ่ยขึ้น พร้อมกับหลีกให้แฟนมันเข้ามาด้วย แฟนมันยกมือไหว้ผม เพราะอ่อนกว่า ไอ้ฝิ่นหลังจากฟัดลูกจันจนหนำใจก็หันมายกมือไหว้เพื่อนผมกับเมียมัน
“แล้วน้องซันล่ะพี่”มันถามหาลูกชายไอ้เต็ม แต่เรียกแบบรวบยอดใครก็ได้ตอบกูที
“น้องซันเป็นหวัดอยู่กับยาย พี่มาธุระเลยไม่อยากเอามาด้วย”แก้ว เมียไอ้เต็มเป็นคนตอบ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟากัน ผมไปยกน้ำมาให้ เพราะเมียไม่ว่างโดนลูกจันยึดไปแล้ว
“เสียดายไม่ได้เจอเลย”ไอ้ฝิ่นบ่นเสียดายนิดหน่อย
“แล้วมึงกลับเมื่อไร”ผมถามไอ้เต็ม
“พรุ่งนี้ เดี๋ยวกูไปทำธุระก่อน มึงไม่ยุ่งแน่นะ”ไอ้เต็มบอกก่อนจะถามผม
“เออ มีพี่เลี้ยงไม่ต้องกลัว”ผมตอบรับ หันไปมองไอ้ฝิ่นที่ทำหน้างงๆ
“พี่จะฝากลูกจันไว้หน่อยคะ น้องฝิ่นสะดวกไหม”แก้วเป็นฝ่ายถามไอ้ฝิ่น ไอ้ตัวดีพยักหน้าทันที
“สะดวกมากกก ไม่ต้องห่วง จะเลี้ยงให้กินอิ่มนอนหลับ ขากลับน้ำหนักขึ้นไปสิบโลเลย”มันบอกพร้อมกับแหย่ไปด้วย ปากก็หอมแก้มยุ้ยๆนั่นอีก ลูกจันก็หอมกลับ
“เว่อร์ว่ะ”ไอ้เต็มว่า ส่ายหน้ายิ้มๆ
“ไม่เอาคะ ลูกจันอยากหุ่นแบบอาฝิ่น ไม่เอาแบบไส้อั่ว”ลูกจันได้ยินผละจากหนังสือแต่งรถมาพูดทันที ทำเอาขำกันเลยครับเมื่อรู้ว่า ไส้อั่ว คือ หมาที่บ้านไอ้เต็ม มันอ้วนมากหลังจากโดนตอน
“หุ่นแบบแย้เนี่ยะนะ”ผมแกล้งแซวลูกจัน แต่คงกระทบไปถึงคนโดนพาดพิง ทำปากใส่
“แย้ที่ไหนคะ กิ้งก่าต่างหากเน๊าะอาฝิ่น”ลูกจันแย้งก่อนจะพูดซื่อๆ
“ลูกจัน ถ้าพูดอย่างนี้ไม่ต้องมาเข้าข้างดีกว่า”ไอ้ฝิ่นโวยเลยครับ พวกผมก็พากันขำกับความไร้เดียงสาของลูกจัน แต่ฉลาดพูดมาก ไอ้เต็มบอกลูกคนนี้ความจำดี ดูอะไรไม่กี่ครั้งจำได้หมด ทั้งร้องทั้งเต้น อ่านเขียน แถมบางทีมีพูดตามบทละครด้วย จนต้องระวังเป็นพิเศษ เดี๋ยวนี้สื่อบางอย่างก็แรงเกินไป
“เด็กโกหกไม่เป็นนะโว้ยจะบอกให้”ผมได้ทีเลยซ้ำมันไปอีก มันคันปากยิบๆอยากจะโต้กลับแรงๆ แต่วันนี้เป็นวันมงคลเราเลยต้องพูดกันเพราะๆ ไม่มีการนำสัตว์เลี้ยงมาเพ่นพ่าน ปล่อยให้ไปเล่นน้ำ อาบแดด ตามสภา เอ้ย ท้องน้ำ ตามสบาย
“ฝากด้วยแล้วกัน เดี๋ยวเย็นๆมารับ”ไอ้เต็มพูดฝากอีกที ก่อนจะลาไปทำธุระ ลูกจันก็ไม่ร้องตาม แถมโบกมือให้ด้วย
“ลูกจันกินขนมกันคะ อาฝิ่นมีเยอะนะ”ไอ้ฝิ่นยกพุดดิ้ง เยลลี่ มาจากตู้เย็น ลูกจันพอเห็นขนมก็วางหนังสือทันที หันไปสนใจขนมแทน ในไม่ช้าก็เรียบ เอาเรื่องเหมือนกันแหะ ดูๆไปก็น่ารักดี อีกหน่อยหลานผมก็คลอดแล้วสิ ไอ้หลิวว่าสี่เดือนจะไป ซาวด์ มันไม่ได้อยากรู้เพศลูกหรอกถึงจะเป็นผลพลอยได้ แต่มันอยากรู้ว่าลูกจะแข็งแรง ครบหรือเปล่า มันบอกว่าพอเห็นเมียท้องมันนึกถึงแม่ทันทีเลย ว่าลำบากแค่ไหนกว่าจะคลอดพวกเราออกมา ต้องประคบประหงมยังไง มันเจอกับตัวเองครับ ตอนแรกมันนึกว่าไม่สบาย กินอะไรก็ไม่ได้ เหม็นโน่นเหม็นนี่ไปหมด หงุดหงิด อย่างกับท้องซะเอง พี่อ้อหัวเราะชอบใจบอกว่านี่เป็นอาการของคนแพ้ท้องแทนเมีย มันเหวอเลยก่อนจะต้องรับสภาพไป แต่มันก็มีความสุขที่เห็นพี่ตวงแข็งแรง กินได้เยอะ เสียสละมากคุณพ่อที่ดีในอนาคต หึหึ
“อาไผ่ขี้โกง”ลูกจันโวยลุกเอามือป้อมมาตีไหล่ผม เมื่อเล่นเกมแพ้เป็นเกมเด็กๆครับ เกมผลไม้ในคอม
“โกงตรงไหน”ผมถามยิ้มๆ เอามือดันหน้าลูกจันไว้ทำให้ตีไม่ถึง ทั้งมือทั้งขาพยายามจะถึงผมให้ได้
“ตรงคอมคะ”ตอบได้ซื่อมาก ถ้าโตรุ่นเดียวกันต้องบอกว่า กวนเท้ามาก จะเตะก็ใช่ที่
“อ้าว พี่แกล้งหลานเหรอ”ไอ้ฝิ่นเดินออกมา หลังจากเอาผ้าไปตากเรียบร้อยแล้ว งานบ้านมันทำได้ แต่กับข้าวนี่แทบไม่ได้เลย แต่ก็พยายามช่วยผมเสมอ
“อาไผ่ขี้โกงคะ อาฝิ่นอย่าไปรักนะ”ลูกจันผละจากผมวิ่งไปกอดไอ้ฝิ่นทันที
“ขนาดนั้นเชียว”มันถามยิ้มๆ ลูกจันพยักหน้าขึ้นลงเร็วๆ “แต่เดี๋ยวอาไผ่จะพาเราไปเที่ยวข้างนอกนะคะ ถ้าลูกจันโกรธ ก็”ไอ้ฝิ่นพูดประเลาะไปอีก แต่ยังไม่จบดี
“งั้นเราดีกันคะ ทุกอย่างเกมโอเวอร์”ลูกจันพูดขัดยกนิ้วก้อยทันที ยิ้มอย่างหวานใส่ผม โถ ผู้หญิง ไม่ว่าเล็กหรือโต เดาใจอยากจริงๆ เมียก็จัดรวมไปด้วยเลย ก่อนจะพากันไปข้างนอก
*
*
*
ตอนนี้อยู่ที่ห้างกันแล้วครับ และส่วนไหนน่ะเหรอ คงไม่ใช่ห้องคาราโอเกะร้องเพลงส่วนตัว หรือ เข้าโรงหนังตามประสาคนรัก แต่อยู่ที่เครื่องเล่นเด็ก โดยมีไอ้ฝิ่นพี่เลี้ยงจำเป็นดูแลอย่างใกล้ชิด ผมนั่งรออยู่ตรงที่ม้านั่ง มีทั้งน้ำ ขนม เด็กเยอะเลยครับมากับพ่อแม่ เห็นแล้วก็นึกถึงตอนเด็ก ที่พ่อกับแม่พาไปเที่ยวงานวันเด็ก วันพ่อ วันแม่ ตามที่เขาจัดงานกันนั่นแหละไม่ได้เป็นห้างใหญ่ๆแบบนี้หรอกครับ แต่เป็นตามอำเภอก็มีความสุขแล้ว
“พักก่อนคะ อย่าเพิ่งดื่มน้ำเดี๋ยวจุก”เสียงไอ้ฝิ่นดังขึ้นจับลูกจันนั่งตัก เอาผ้าออกมาเช็ดเหงื่อให้ เมื่อหายเหนื่อยก็ค่อยๆจ่อหลอดให้ดื่มน้ำ และหยิบขนมป้อนให้
“เราไปไหนกันอีกคะ”ลูกจันเงยหน้าขึ้นมาถาม ตาแป๋ว โผมาให้ผมอุ้มบ้าง ตั้งแต่เข้าห้างแทบจะไม่เดินเลย ให้ผมอุ้มตลอด ไอ้ฝิ่นบ้างส่งกันไปส่งกันมาจนถึงลานเด็กเล่นถึงได้เดินคล่อง แถมวิ่งเร็วด้วย จับแทบไม่ทัน
“ลูกจันอยากไปไหนคะ”ไอ้ฝิ่นเป็นฝ่ายถาม หยิบทิชชู่เช็ดปากเช็ดมือให้ นี่เมียผมเคยมีลูกมาก่อนหรือเปล่า การวางตัว พูดจา ดูเป็นคุณพ่อที่ดีมาก มันไม่ได้พูดด้วยท่าทางกระตุ้งกระติ้ง หวานแหววนะ แต่เป็นแบบคุณพ่อที่มีลูกสาวตัวน้อยให้ความดูแลเอาใจใส่แบบอบอุ่น ลูกเหรอ ผมไม่เคยคิดมาก่อนนะว่าอยากมีหรือเปล่า และตอนนี้หรือนับแต่นี้ไปก็คงมีไม่ได้ อีกอย่างผมไม่เคยคิดที่จะทำกิฟแบบที่คู่เกย์เขาทำกัน ผมคิดว่าเด็กควรเกิดมาจากความรักตามธรรมชาติมากกว่า อันนี้ผมไม่ได้ว่าคนที่เขาทำนะ นั่นก็สิทธิของเขา แต่นี่คือความคิดผม ส่วนไอ้ฝิ่นผมไม่เคยถามสักทีเหมือนที่มันก็ไม่ถามผมเช่นกัน
“อยาก อืม อยาก”ลูกจันทำท่าคิด แอ๊บแบ๊วแบบเด็กๆก่อนจะตาโตเมื่อนึกได้รีบพูดออกมา”ไปซื้อหนังสือนิทานได้ไหมคะ”
“ได้สิคะ ทำไมจะไม่ได้ วันนี้อาฝิ่นกับอาไผ่จะตามใจลูกจันทั้งวันเลย ดีไหมคะ”ไอ้ฝิ่นพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนมาก ต่างจากตอนมันด่าคนที่วอนหาเรื่องมาก ทำเอาผมมองมันเพลินเลย มีคนมองคู่ผมเยอะนะ ผมว่าเขาคงคิดว่าคู่เกย์พาลูกมาเที่ยวมั้ง บางคนก็ยิ้มอย่างชอบใจ บางคนก็เฉยๆ นั่งสักพักลูกจันก็ขอไปเล่นอีก ไอ้ฝิ่นจะตามผมจับมือมันให้นั่งลง
“ปล่อยเถอะ ไม่อันตรายหรอก”ผมบอกมัน ที่มองจนแน่ใจ ก็นั่งลง มันมองหน้าผมที่ยังไม่ปล่อยมือมัน ก่อนจะเปลี่ยนไปกอดเอวมันแทน อย่างที่ไม่ต้องแคร์สายตาใคร มองไปเถอะครับผมไม่ว่าหรอก แต่อย่ามาถาม หรือถ้ามาถามผมก็มีคำตอบให้
“ชอบเด็กเหรอ”ผมถามมันที่ดูดน้ำเสร็จและวางไว้
“ก็เล่นได้”มันก็ตอบเรียบๆ
“แต่เห็นดูแลเด็กเก่งนะ”ผมแหยบมันไปอีก
“ก็น้องเคยมีลูก”มันตอบผมยิ้มๆ ผมหันขวับจ้องหน้าทันที
“จริง”ผมถามอีกเลิกคิ้วใส่
“จริง เป็นลูกชาย ประคบประหงมตั้งแต่เล็กจนโต ก็จากไป”มันบอกดูเป็นจริงจังมาก ก่อนผมจะเริ่มรู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร ลูกแมวตัวเล็กที่ขี้เหร่มาก ขามันเป๋ ตัวสีส้ม มันถ่ายรูปตั้งแต่เล็กจนโตเก็บไว้เป็นอัลบั้มเลย ไอ้ฝิ่นมันเคยเล่าให้ฟังเมื่อตอนมันอยู่ ม.ห้า มันหลงเข้ามาในบ้าน มันบอกเป็นลูกแมวตัวแรกที่มันเลี้ยงทั้งป้อนนม พาไปหาหมอ นอนก็ต้องกอดมันร้องเกือบทั้งคืนเพราะไม่มีแม่มั้ง แต่มันไม่สบายตายเมื่อตอนมันเข้ามหาลัย มันร้องไห้แทบตาย ตรงหลุมศพมีป้ายและรูปติดด้วยอยู่ตรงหลังบ้านที่มันชอบไปนอนเล่นประจำ
“ลูกคนไม่ใช่ลูกแมว”ผมก็ส่ายหน้าบอกมัน
“มันก็เหมือนกันแหละ ถึงรูปร่างต่างกัน แต่มันก็มีชีวิตจิตใจ รับรู้ถึงความรักที่เรามีให้มันได้”มันบอกเอามือวางตรงหลังมือผม มองไปทางลูกจันก่อนจะหันมาทางผม
“จะพูดอะไร”ผมถามเมื่อเห็นมันมองหน้า ก่อนจะยิ้มและส่ายหน้า”ถามบ้างก็ได้ ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว ต้องให้บอกไหมว่าเป็นอะไรกัน หืม”ผมพูดต่อทำเอามันมองหน้ายิ้มเขินๆเมื่อผมสื่อความหมายให้มันรู้ว่าเราเป็นคนเดียวกันแล้วนะถึงไม่มีใบทะเบียนที่ไหนมารับประกัน นอกจากใจของเราที่รับประกันได้ หวานไหมครับแต่ผมคิดออกมาจากใจนะ
“พี่เคยคิดอยากแต่งงานมีลูกไหม”มันถามออกมาก่อนจะมองไปตรงลูกจันที่ได้เพื่อนใหม่หลายคน ผมเงียบไม่ตอบพยักหน้าให้มันพูดอีก “ก็ไม่มีอะไรแค่อยากรู้เฉยๆ ที่จริงน้องเคยอยากจะถามหลายครั้งแล้วนะ แต่กลัวคำตอบที่ได้รับก็เลยเก็บไว้ วันนี้พอเห็นลูกจัน ทำให้น้องคิด และพอมองไปรอบตัวก็เลยอดคิดไม่ได้ และเห็นพี่มองแล้วก็ยิ้มกับภาพครอบครัว ก็เลยคิดว่าพี่คงอยากมีครอบครัวแบบปกติก็ได้”มันพูดอีกก่อนจะก้มหน้า
“คิดเองเออเอง”ผมจับหน้ามันเงยขึ้น
“น้อง”ผมเรียกมัน
“ครับ”มันก็ตอบรับ
“พี่รู้อยู่แล้วว่าสำหรับเรามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูกด้วยกันตามธรรมชาติ และถ้าต้องไปทำด้วยวิธีที่เขาฮิตกัน พี่ก็ไม่เอาถึงครึ่งหนึ่งอาจจะเป็นลูกพี่หรือลูกน้อง แต่อีกครึ่งหนึ่งเขาเป็นลูกใครก็ไม่รู้ หรือจะมีญาติที่เป็นผู้หญิงสละให้ พี่ก็ไม่เอา ถ้าเขาไม่ได้เกิดมาจากพี่กับน้องก็ไม่มีความหมายหรอก ถ้าน้องเป็นผู้หญิงพี่จะผลิตเต็มที่เลย หึหึ”ผมบอกมันไม่ใช่การปลอบให้อีกฝ่ายสบายใจ แต่ผมพูดจากใจกับคนที่ผมรักเพราะว่าผมรักเขาในสิ่งที่เขาเป็น ตอนท้ายผมส่งสายตาให้ด้วยทำเอามันหน้าแดงทันที ไอ้ฝิ่นมันจะอายหรือเขินอะไรโดยอัตโนมัติ มันก็เหมือนผมนั่นแหละไอ้เรื่องคุยโต้งๆไม่ค่อยอายหรอกแต่ถ้าหยอดด้วยคำหวาน ซึ้งๆ นี่ไม่ได้อายม้วนต้วนเลย
“ขอบคุณครับ”มันพูดด้วยรอยยิ้มหวานๆกุมมือผมไว้ ถ้าอยู่ห้องเราคงจูบกันไปแล้วล่ะ
“ถึงเราไม่มีลูก อีกหน่อยเราก็มีหลาน ไหนจะลูกเพื่อนเราอีก ถ้าเกิดพวกมันไม่กินกันเองซะก่อนนะ”ผมพูดไปอีกขำๆ มันเลยหัวเราะไปด้วย ผมยกมือกอดไหล่ให้มันมาใกล้ ไม่ได้น่าเกลียดอะไร แต่ถ้าใครรับไม่ได้ผมก็ไม่ได้ว่า หันไปซะไม่ต้องมองเหมือนที่ผมก็ไม่มองใครเหมือนกันว่าจะทำอะไร สักพักลูกจันก็วิ่งกลับมา
“สนุกไหมคะ”ไอ้ฝิ่นโน้มตัวไปอุ้มมานั่งบนตัก
“สนุกคะ”ลูกจันยิ้มร่าพร้อมกับพูดต่อด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์มาก”มีคนถามลูกจันด้วยล่ะ”ทิ้งทายแบบให้ถามกลับ เด็กคนนี้โตขึ้นต้องเป็นสาวเจ้าเสน่ห์แน่ๆ
“ถามว่าไงคะ อาฝิ่นอยากรู้จัง”ไอ้ฝิ่นทำท่าแบบอยากรู้ เข้าทางไอ้ตัวเล็กเลย หันมามองผมก็เลยต้องเล่นด้วยโดยการพยักหน้าใส่ให้พูดเร็วๆ
“เขาถามว่าอาฝิ่นกับอาไผ่เป็นพ่อแม่ลูกจันหรือเปล่า”ลูกจันบอกยิ้มๆ น่าจะเป็นหนุ่มๆสาวๆวัยรุ่นกลุ่มนั้นที่พอผมเงยหน้ามองไปก็หันหลังกลับทันที ผมเดาถ้าคนโตแล้วไม่น่าจะถามเด็กแบบนี้
“แล้วหนูตอบว่าไงคะ”ไอ้ฝิ่นถามต่อก่อนจะมองตามสายตาผม
“ลูกจันก็บอกว่าเปล่า”ลูกจันพูดไปส่ายหน้าไปก่อนจะพูดอีก “และเขาถามอีก ว่าเป็นแฟนกันใช่ไหม ลูกจันก็บอกเปล่าอีก”ยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับเด็กคนนี้
“แต่บอกว่าเป็น แท่น แท้น”ลูกจันพูดพร้อมทำเสียงเพลงแบบให้ลุ้น พากันขำกับเจ้าตัวเล็กเลย”เป็นคนคะ”พอตอบเสร็จไอ้ฝิ่นปล่อยก๊ากเลย ผมก็ขำแต่เก็บอาการได้มากกว่าเมีย ทึ่งมากไม่คิดว่าลูกจันจะตอบไปแบบนั้น”เจ๋งไหมคะ”มีการถามกลับอย่างภูมิใจในตัวเองมาก
“สวดยอดเลย”ไอ้ฝิ่นทำเสียงตลกๆใส่ พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ เจ้าตัวน้อยยิ้มแป้น ผมส่ายหน้าเลยแต่ลึกๆ สะใจว่ะ หึหึ ก่อนจะพากันไปร้านหนังสือเด็กเพื่อเลือกนิทาน สมุดภาพพร้อมสี พอได้ของครบก็พาไปซื้อเสื้อผ้าเด็กรวมถึงของน้องซันด้วยตบท้ายไอศครีมของโปรดเด็กๆ กว่าจะได้นั่งต้องรอคิวแต่พ่อแม่จำเป็นก็อดทนครับ รับปากเขาแล้วว่าจะเลี้ยงให้อย่างดี ผมยืนเฉยๆมีเด็กมามองหน้าแถมร้องไห้ด้วยก่อนจะวิ่งหนีไป อะไรวะออกจะหล่อ ไอ้ฝิ่นกลั้นขำก่อนจะกระซิบพูดแหย่ผม
“คุณพ่อก็ยิ้มบ้างสิ”มันพูดเองแต่มันอายเอง
“เหรอ งั้น”ผมยิ้มรับจะพูดกลับ มันรีบโบกมือเลย
“ไม่เอา อย่าพูดนะ”มันส่ายหน้าแบบไม่ให้พูด ลูกจันมองอยู่
“คุณแม่ฝิ่นก็ยิ้มด้วยสิคะ คุณพ่อไผ่จะได้ยิ้มตาม เน๊าะ”นั่นไง เจอความฉลาดแอบน่ารักสอยซะร่วงอีกแล้ว ทีนี้เขินทั้งคู่เลย เพราะลูกจันพูดไม่ได้เบาเลยครับ คนที่ต่อคิวหันมามอง เจ้าตัวแสบหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจ จนได้นั่งสมใจอยากทั้งเด็กทั้งคนโตโดยเฉพาะเมีย ที่กินไม่ต่างจากเด็กเลยตอนนี้ ไม่เป็นไรเต็มที่ขนพี่ไม่ร่วงหรอก ไอศครีมไม่น่าจะใส่ผงชูรส เกี่ยวกันไหม
V
V
V
“มาแล้วเหรอครอบครัวสุขสันต์”เสียงไอ้หวายแซวออกมาทันที ที่เห็นผมอุ้มลูกจันลงจากรถ หลับไปแล้วครับ ตลอดทางคุยจ้อกันสองคน นานๆถึงจะหันมาสนใจผมสักที และก็เงียบกริบไปทั้งคู่ จนมาถึงผมถึงสะกิดเมียให้ตื่น
“พี่หวายเบาๆสิ”ไอ้ฝิ่นจุ๊ปากบอก ก่อนจะหิ้วของที่เอามาทำกินกันที่นี่ ไอ้เต็มกับเมียโทรมาบอกว่าคงมาดึกๆ ผมก็บอกมันไม่ต้องรีบ ขับรถระวังด้วย
“โทษทีลืมไป ไอ้เจย์เอาผ้ามาปูให้หลานสิ “มันเอ่ยขอโทษเหมือนว่าลืมจริง ก่อนจะตะโกนให้ไอ้เจย์เอาผ้ามาปูแล้วจะสำนึกเพื่ออะไรวะ พอเรียบร้อยก็วางลงลูกจันอืออาบิดไปมาปากก็เบะเหมือนจะร้องไห้ ไอ้ฝิ่นต้องรีบลงไปนอนตบก้นให้เป็นการบอกให้รู้ว่ามีคนอยู่ด้วยไม่ต้องกลัวนะ พวกผมก็เลยพากันเดินออกไปข้างนอกปล่อยให้คุณแม่จำเป็นกล่อมต่อไป
“ยิ้มเชียวมึง อยากมีไง”ไอ้เจย์แซวผมที่มองไอ้ฝิ่นกล่อมลูกจันอยู่
“อยากบอกว่า เสือก แต่ไม่กล้าพูดว่ะ”ผมบอกมัน
“ถ้ากล้าวันไหนมึงก็พูดออกมานะ ควายยย”มันก็กัดฟันบอกผมบ้าง
“ไอ้พายกำลังมาถึง นั่นก็ลัลล้าอยากเจอลูกจัน”ไอ้หวายพูดบ้าง”นั่นไง พูดไม่ขาดคำมากันแล้ว”ก่อนจะต่ออีกเมื่อรถไอ้บลูเลี้ยวเข้ามาจอดทันทีที่เรียบร้อยไอ้พายเดินหน้าเริดมาเลย
“ไหนหลานกูล่ะ”ไอ้พายถามอย่างตื่นเต้น เสมือนได้เจอลูกที่พลัดพราก
“โน่น แม่ใหม่มันกกอยู่”ไอ้หวายพูดยิ้มๆ พยักเพยิดไปข้างใน มันรีบไปทันทีปล่อยไอ้บลูทั้งหิ้วทั้งคาบ ก่อนจะยกขากวักเรียกไอ้เจย์ให้ไปช่วย
“อร่อยไหมลูกจัน”เสียงไอ้พายถามสาวน้อยที่ตอนนี้อาบน้ำเปลี่ยนชุดมานั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้ว มือก็ตักข้าวผัดหลากสีด้วยผักสี่เหลี่ยมชิ้นเล็กๆ
“อร่อยมากกก เหมือนที่ร้านพ่อเลยคะ”ชมแต่ไม่วายโปรโมทร้านพ่อไปด้วย
“ลูกอีช่างโปรโมท ตลอด”ไอ้หวายแซวพร้อมกับหยิกแก้ม
“ไม่ใช่นะ ลูกพ่อเต็มคะ ไม่ใช่ลูกช่างโปรโมท”ลูกจันเถียงกลับหน้าซื่อๆ แต่ทำเอาไอ้หวายจุกครับ
“ก๊ากกกก”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฉลาดจังลูก อาชอบขออีกได้ไหม คริคริ”ไอ้เจย์ถูกใจมาก ควักเงินใส่กระเป๋ากดไลท์ให้หลานสาวเลยครับ ลูกจันยิ้มแก้มปริไม่รู้ชอบคำชมหรือได้รางวัลเป็นแบงค์สีเทากันแน่
“ฝากไว้ก่อนเถอะ มีลูกจะให้มาเอาคืน”ไอ้หวายเลยหยิกแก้มยุ้ยๆไปอีกที บรรยากาศตอนนี้สนุกสนานมาก ลูกจันเหมือนสีสันของบ้านเลย ก็คงเปรียบเหมือนครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ไม่ใช่สมบรูณ์ทางกายอย่างเดียว ต้องทางใจด้วย เดี๋ยวนี้บางครอบครัวต้องทำงานหนักหาเช้ากินค่ำ ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกมากนัก แต่ก็พยายามที่จะให้อย่างเต็มที่เท่าที่ให้ได้ สักพักไอ้เต็มกับเมียมาถึงพอดี ให้ได้นั่งพักผ่อนคุยกันก็ได้เวลา วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันในปีปฏิทินของไทยที่สำคัญ เป็นวันพระราชสมภพของสมเด็จพระราชินีฯ หรือ แม่หลวงของปวงชนชาวไทย มีการถวายพระพร ติดพระบรมฉายาลักษณ์ ติดธง ประดับตามสถานที่ต่างๆ และในตอนกลางคืนก็มีการจุดเทียนชัยถวายพระพร และมหรสพจัดเพื่อเป็นการถวายแด่พระองค์ท่านด้วย และคนไทยทุกคนก็พร้อมจะร่วมถวายพระพรแด่ท่านด้วยกันทั่วแผ่นดิน พวกเราก็เดินมาที่หน้าบ้านพร้อมกับฟังโทรทัศน์ไปด้วยเพื่อที่จะเริ่มจุดเทียนชัยถวายพระพรพร้อมกันทั่วประเทศ หลังจากนั้นก็เริ่มพิธี พวกเราจุดเทียน ปากก็เปล่งเสียงร้องเพลงถวายพระพรให้แม่หลวงของปวงขนชาวไทยอยู่คู่แผ่นดินเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรตลอดไปยิ่งนานเทอญ ทรงพระเจริญ
“ทรงพระเจริญ”เสียงพวกเราและเสียงเพื่อนบ้านดังขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย เป็นการประสานเสียงที่ไพเราะที่สุด
“สวยจังเลยคะ”ลูกจันที่ตอนนี้ไอ้บลูอุ้มเอาไว้มีไอ้พายยืนข้างๆมองตามมือเล็กๆชี้ไปที่พลุที่จุดขึ้นส่องสว่างไสวไปทั่วฟ้า พวกเราก็มองด้วยปลาบปลื้มใจก่อนจะแยกย้ายกันเข้าบ้านพูดคุยกันและแยกย้ายกันพักผ่อน ไอ้เต็มนอนบ้านไอ้หวายพรุ่งนี้มันเดินทางแต่เช้า ก่อนกลับคุณลูกกับคุณแม่จำเป็นก็หอมฟัดกันซะชุ่มใจ ถึงห้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ก่อนนอนผมกราบหมอนอีกครั้งพร้อมไอ้ฝิ่นเพื่อรำลึกถึงแม่
“ไผ่รักแม่นะครับ”ผมบอกท่านด้วยยิ้มที่ผมคิดว่าเป็นอีกวันที่มีความสุข
“ฝิ่นรักแม่นะครับ”ไอ้ฝิ่นพูดก่อนจะกราบแม่และหอมแก้มซ้ายขวา แต่ผ่านสไกปครับ ผมก็ไหว้ท่านเหมือนกัน
“แม่ก็รักน้อง พี่ไผ่แม่ฝากน้องด้วยนะครับ”แม่มันก็บอกกลับด้วยถ้อยคำที่ฟังแล้วอบอุ่นมาก
“ครับ”แค่คำเดียวแต่หนักแน่นกว่าร้อยคำพูด เรียบร้อยแล้วเราก็ปิดไฟล้มตัวนอนในอ้อมกอดของกันและกัน
“ฝันดีนะครับ จุ๊บ”พูดและจุ๊บพร้อมกัน หลับตาลงอย่างสุขใจกับวันสำคัญวันนี้ และไม่ใช่แค่วันนี้เท่านั้นที่จะบอกรักท่าน ถ้าท่านยังอยู่เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจเรา บอกท่านนะครับว่ารักท่านแค่ไหน กอดท่านให้สุดแขน หอมแก้มซ้ายไม่ให้น้อยกว่าแก้มขวา กราบแทบอกหรือแทบเท้าท่านรวมถึงพ่อด้วยที่ให้เราเกิดมา ทุกอย่างที่ทำได้ทำเถอะครับระหว่างที่ท่านยังอยู่กับเรา วันข้างหน้าไม่รู้ว่าเราหรือท่านจะจากไปก่อนกัน บอกรักพ่อแม่ไม่น่าอาย อย่าไปบอกเมื่อสายตอนท่านจากไปแล้ว
**********************************************************************************
ปล. อย่าลืมบอกท่านกันนะคะ ถ้าใครอยู่ห่างเดินทางก็ขอให้ปลอดภัยกลับไปหาท่าน ไม่ได้กลับก็ส่งเสียง เชื่อเถอะคะท่านรอเราอยู่ และขอบคุณทุกกำลังใจด้วยคะ สู้ด้วยกันต่อไปนะคะ
ถึงคุณ yolp ขอบคุณคะที่ชอบ ต้องบอกว่าพี่ไม่ได้เล่นทั้งสองอย่างเลยคะ ติดตามที่นี่เอาแล้วกันนะ พักผ่อนด้วยคะ
**** พรุ่งนี้ 15-8-55 ลงให้นะคะอาจจะเป็นช่วงบ่าย วันนี้ไม่ทันจริงๆคะ รอด้วยนะ :call:
-
:z13:
วันแม่ไม่ได้กลับบ้าน แต่ยังไงก็โทรคุยกันทุกวันอยู่แล้วค่ะ
รักแม่นะค่ะ :กอด1:
-
วันนี้พี่ไผ่เป็นผู้ชายอบอุ่นมาก
แสดงให้เห็นเลยว่าเหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวของน้องฝิ่นสุดๆ
ลูกไม่มีก็ไม่เป็นไรเนอะ
ขอให้รักกันนานๆจ้ะ
:m1:
สุขสันต์วันแม่จ้า
:bye2:
-
พึ่งได้เม้นครั้งแรกนะ้เนี่ย
เรื่องนี้น่ารัก แบบธรรมชาติมาเลยอ่ะ 555+
ชอบมากมายยยยยยยย ^___^
-
น่ารักกันจัง
อิอิ
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ
-
เป็นตอนที่อบอุ่น น่ารัก ใสๆ กินใจ มากค่ะ
-
:L2:
-
อบอุ่นมากค่ะ ยิ้มรับวันแม่กันเลยทีเดียว พี่ไผ่กับน้องหวานเสนาะหูตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบ :กอด1:
-
อบอุ่นมากค่ะ ตอนนี้เลยไม่มีกัดกันเลย อิอิ น่ารักกันทั้งคู่พ่อแม่จำเป็น
นึกภาพฝิ่นตอนเลี้ยงเด็กตามไปด้วยแล้วน่ารักจริงๆ มาเจอโหมดนี้ไม่แปลกเลยทำไมไผ่รักไผ่หลง
ขอบคุณมากๆค่ะที่มาต่อทันใจ เปิดเข้ามาเล้าแล้วยิ้มเลย
-
ชอบคะ เป็นวันแม่ที่ซึ้งมาก
ทั้งพี่ไผ่ทั้งฝิ่นต้องเป็นครอบครัวที่มีความสุขแน่ๆคะ ประทับใจตอนนี้มากกกกก o13
-
เป็นหนึ่งวันที่อบอุ่นและอบอวลไปด้วยความสุข
ไม่ใช่แค่กายแต่สุขใจไปด้วยกันอย่างถ้วนหน้า
ขอให้คุณแม่ทุกคนมีความสุขและสุขภาพแข็งแรง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ด ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษในวันพิเศษค่ะ
-
น่ารักจริงๆ
ลูกจันแสบซนน่ารัก
-
ครอบครัวสุขสันต์อ่ะ
ลูกจันเป็นเด็กฉลาด น่ารักมาก
-
ลูกจันน่ารักมากมาย :L1:
-
อ่านแล้วมีความสุขจังเลย :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
พี่ไผ่พูดอะไรซึ้ง ๆ ก็ได้ด้วย ชอบตอนนี้จัง
-
อ่านตอนพิเศษแล้วน้ำตาร่วง คิดถึงแม่ใจจะขาด :monkeysad:
พี่ไผ่กะน้องฝิ่นน่ารักมาก :impress3:
-
โอ้ยยยย อ่านแล้วมีความสุขจริงๆเลยสองคนนี้พูดเพราะกันน่ารักอ่าาาา
ดูแบบเป็นครอบครัวอ่ะ
อิคนอื่นก็เป็นตัวกวนได้ดีมากกก ถ้าเจย์ไปเมืองนอกแล้วคงขาดสีสัน เพราะไม่อยากให้ขาดใครไปเลย
-
ตอนนี้หวานจัง พี่ไผ่กับน้องไม่พูดมึงกูกันแล้ว
พี่ไผ่พาน้องไปไหว้แม่ น่าเสียดายเนาะ
แม่น่าจะได้อยู่ดูคนที่พี่ไผ่เลือก แม่จะได้รู้ว่าน้องน่ารักมากแค่ไหน
วันแม่ มีน้องลูกจันทร์มาทำให้สองหนุ่มหล่อไม่เหงา
พี่ไผ่พูดดีมากเรื่องลูก
น้องก็ไม่ต้องกังวลไปหรอก สองคนรักกันแค่นี้ครอบครัวก็สมบูรณ์แล้ว
-
ชอบเรื่องนี้มากมายคะ ติดตามอ่านมาตลอด พี่ไผ่น้องฝิ่นน่ารักมากเลยคะ ...ชอบบรรยากาศในเรื่องด้วยคะทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัวอ่านแล้วอิ่มเอมใจ.....ขอบคุณคนเขียนมากคะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน...อ่านไม่เคยเบื่อเลยคะ....เป็นกำลังใจให้คะ ^^
-
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
น้องลูกจันเกรียนจริงๆลูก :laugh:
:L2:
-
น่ารักมากเลย พ่อไผ่แม่ฝิ่น อ่านแล้วมีความสุข :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกมากกก ทั้งพ่อไผ่แม่ฝิ่นคุณลูกจันด้วย ครอบครัวสุขสันต์มากมาย
พี่ไผ่น้องฝิ่น หวานกันแบบชิลๆ เรียบร้อยเชียวน้าาา ปกติจะหวานแบบร้อนแรง ฮ่าๆๆ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่าา บรรยากาศอบอุ่นน่ารักสบายๆแต่ก็อมยิ้มได้ทั้งตอน
รออ่านตอนต่อๆไปเรื่อยๆน้าาา คนเขียนสู้ๆจ้า ^^
:กอด1:
-
น่ารักจังค่ะตอนนี้ น้องฝิ่นเป็นแม่จำเป็นที่น่ารักมากเลย น้องอ่อนโยนน่ารักเนอะ พี่ำไผ่ปลื้มค่า
เวลาพี่ไผ่มาซึ้งนี่เค้าก็แพ้ทางเหมือนกันนะ :-[
พรุ่งนี้บอกรักแม่กันค่า :L1:
ขอบคุณค่ะ
-
o13
-
อ่านรวดเดียวเลยยยยยย
โอยยยยย ช่วงแรกๆ แบบฮาร์ดมากก
แต่พอหลังๆ มีหวานก็หวานซะ ชอบแนวนี้ หวานๆ น่ารักดี :L2:
ชอบที่พูด พี่ กับ น้อง มันน่ารัก อ่านแล้วเขินนน :-[ :-[
-
o13 :-[
-
ชอบนะคะ เนื้อหาที่ว่ายืด แต่แอนว่าเป็นการเล่าเรื่องแบบละเอียดสียมากกว่า
จะตามอ่านต่อไปแต่ไม่ค่อยได้มาเม้นต์ แต่จะบวกเป็ดให้ทุกครั้งนะคะ
-
ตอนพิเศษวันแม่ อ่านแล้วอบอุ่นดีจังคะ
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นได้เป็นพ่อแม่จำเป็น น่ารักมาก :-[
หนูลูกจันก็ฉลาดและเกรียนมาก ได้ใจจริง o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เจอเรื่องนี้จากกระทู้แนะนำ ตามอ่านมาหลายวันมากก เห็นมีไม่กี่หน้า แต่ตอนนึงนี่ยาวสะใจมากค่ะ
ชอบตัวละครทุกตัวเลย คุยกันมันมากกกก ทันกันดี ไม่มีใครเป็นรองใคร 555
หลงรักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นเข้าเต็มเปา รักกันเถื่อนๆดี กัดกันบ้าง หวานใส่กันบ้าง (แต่หื่นใส่กันบ่อย 555)
ชอบเวลาที่สองคนคุยกันตรงๆด้วย มีเรื่องอะไรก็เคลียกันไปเลย ไม่เก็บมาคิดเยอะแยะ นิสัยแมนๆทั้งคู่
+1 ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ :L2:
-
ขอบคุณผู้แต่งสำหรับเรื่องนี้
เป็นเรื่องที่น่ารัก ไม่เฉพาะกับแฟน แต่มีทั้งเพื่อน ครอบครัว
อ่านแล้วสนุก น่าติดตาม
โดยเฉพาะไผ่ ฝิ่น ปากทันกันมากกกไม่มีใครยอมใคร
สนุกมาจริงๆค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
พึ่งจะเข้ามาอ่าน แต่อยากบอกว่าสนุกมาก เลยแจกบวกพร้อมแจกเป็ดแทนคำขอบคุณนะค่ะ :L2:
-
ยังไงก็รอเสมอ :impress: ขอให้มาก็พอ
-
แวะมาบอกเป็ดให้มั่ง หลังจากเข้ามาอ่านอีกรอบ(รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้) อิอิ คิดถึงพี่ไผ่น้องฝิ่นมากค่ะ
-
อบอุ่นดีจังม่หมือนรลูกกพร้พ่อม่อยู่ครบ อิอิ
-
พี่ไผ่กับฝิ่นน่ารักขึ้นทุกวันๆ เล้ยย :impress2:
มานั่งรอตอนต่อไปน้าา
ขอบคุณที่มาลงให้อ่าน + มาต่อเร็วมากกด้วยยค่า ชอบเรื่องนี้มากเลย :pig4:
-
ตอนพิเศษตอนนี้ เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขและอบอุ่นใจไปกับตัวละครด้วยจริงๆ
และดีใจไปกับทุกคนทั้งบุคคลในนิยายและในชีวิตจริง ที่ยังมีแม่ให้ได้รัก ได้บอกรัก
ได้กอด ได้กราบ ได้พูดคุย ได้กินข้าวด้วยกัน เข้าใจความรู้สึกของไผ่ที่สุดเลยวันนี้"กราบแม่ในภาพถ่าย"
-
ตอนที่ 58
ตอนนี้ปิดเทอมแล้วครับ จะว่าโล่งก็โล่ง เหมือนได้พักผ่อนไปด้วยแต่ก็มีภาระกิจให้ทำ ผมได้งานทำช่วงปิดเทอมที่บริษัทฯ ออกแบบบ้านและสำนักงาน รวมไปถึงผลิตโฆษณา ชื่อดังติดอันดับต้นๆของประเทศ ผมเสนอแบบสวนรูปแบบผสมส่งให้เขาพิจารณาเมื่อตอนต้นเทอม ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเพราะก็มีคนที่คิดแนวนี้หลายคนแต่ขึ้นอยู่กับว่าจะดึงจุดเด่นแบบไหนออกมาได้เด่นกว่ากัน ผมเน้นความเป็นธรรมชาติให้กลมกลืนความสมัยใหม่ในเมืองหลวง ที่นับวันจะเพิ่มมากขึ้น และยิ่งที่พักอาศัยเดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่จะเป็นคอนโดที่เป็นตึกสวยทื่อยิ่งต้องเอาธรรมชาติไปเสริมให้มันดูมีชีวิตชีวา
“พาไปตัดผมหน่อย”กำลังร่างแบบเพลินๆ มีร่างทรงที่เรียกว่า เมีย มาแนบข้างหลัง พูดจาอ้อนวอนแต่ดูคุกคามด้วยการรัดรอบตัวแรงๆ
“ไม่ว่าง”ผมก็ตอบทันที ก่อนจะได้ยินเสียงตุบตับ มันจะทำอะไร นอกจากทุบผม”ดีๆๆ กำลังเมื่อยเลย ตรงไหล่เน้นหน่อย”ผมสวมรอยให้มันนวดซะ รู้สึกร้อนหลังมากแสบด้วยน่าจะเป็นสายตากับลมหายใจที่แรงๆของมันฟึดฟัดใส่ รวมไปถึงฝ่ามือที่ทุบไม่ยั้งแต่ไม่มีความเจ็บหรอกครับ
“ทีสะโพกกู มึงไม่นวดเลย”มันโวยบ้าง ตั้งแต่กลับจากค่ายจนหลังสอบเสร็จผมรักมันไม่เต็มอิ่มโดนสกัดหลายด่านอยู่ เก็บกดมันเลยโดนซะ มันก็ใช่ย่อยทั้งท้าทายทั้งยั่วไม่มีกลัว จัดเต็มแม่งเลย อยากเล่าให้ฟังแต่ผมขี้เกียจบรรยาย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะคิดถึงมันมากนี่แหละ มันล้อผมเรื่องปลอกหมอนได้ไม่มีเบื่อ ปลื้มใจไง ประมาณผัวรักผัวหลงกูเข้าให้ นี่บ่ายสองมันก็เพิ่งตื่น หันไปมองอาบน้ำแล้วอยู่ในชุดเตรียมพร้อมจะออกนอกบ้านได้ทันที เสื้อยืด กางเกงแค่เข่า ผมรวบมัดจุกไว้ด้วย ใส่ห่วงสีเงินเรียงกันที่ใบหู ชวนมองดี รู้สึกมึงจะหล่อขึ้นนะ มันเล่าให้ผมฟังด้วยเรื่องน้องที่เอาขนมมาให้มันพร้อมกับบอกชอบ เล่าไปยิ้มไปมีการถามผมว่าอิจฉามันไหม ผมก็บอกจะอิจฉาทำไม ในเมื่อหนอนมึงมีก็ไม่ได้ใช้ ถ้าเป็นกูก็ไปอย่าง มันเลิกพูดเลย งอนใส่อีก ผมแกล้งไม่ง้อแถมหัวเราะเยาะมัน สะใจโคตร หึหึ แต่สักพักมันนึกได้เดินมาบอก หนอนกูไม่ได้ใช้แต่เอาไว้ให้มึงกินไง แล้วมันก็หัวเราะเดินไป กลายเป็นผมเงียบมั่ง ทะลึ่งจริงๆ ทำอย่างกับมึงไม่กินไอ้เหลือมของกูงั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ
“ไปกินข้าวก่อนไป”ผมบอกมันที่ตอนนี้เอาหน้าแนบหลัง มือขาก็กอดรัดผมทั้งตัว ผมวางดินสอเอื้อมมือไปกอดมันตบก้นเบาๆ มันส่ายหัว”มีทอดมันหมูใส่หัวปลีด้วยนะโว้ย”ผมประเลาะมันอีกหน่อย มันติดใจไม่เคยกินแบบที่ใส่หัวปลีตอนแรกมันเห็นผมผสมเครื่องมันทำหน้าแบบ กูจะแดกได้ไหมนะ พอเสร็จฟาดเรียบ
“ถ้ากินแล้วต้องพาไปนะ”มันต่อรอง ผมมองหน้าอีก
“พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ ยุ่งอยู่”ผมพูดเรียบๆ
“มากไหม”มันก็ถามอีก ผมก็พยักหน้า
“ก็ได้”ยอมรับ แต่เสียงสูงฉิบหาย ก่อนจะผละออกไปกินข้าวแต่โดยดี “ไม่ชวนเพื่อนล่ะ”ผมถามมันต่ออีกเผื่อมันคิดไม่ทันเพราะได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองที่สั่นคลอนด้วยแรงกระแทกกระทั้นเมื่อคืน หึหึ
“แล้วชวนผัวไม่ได้ไง”มันก็ย้อนกลับมา เลิกคิ้วใส่ก่อนจะจิ้มทอดมันเข้าปาก เคี้ยวแบบใส่อารมณ์อย่างกับมันมีกระดูก
“ได้ แต่ผัวไม่ว่างตอนนี้”ผมตอบไม่หันไปมองมันอีก ก็เงียบมีแต่เสียงเคี้ยวอย่างเดียว ผมก็อมยิ้ม สักพักกินเสร็จเก็บเรียบร้อยมันก็ลากผ้ามาปูนอนข้างๆ
“ลงสีให้หน่อยสิ”ผมวานมันที่นอนด้วยท่าประจำขี่ผ้าห่มกัดมุมผ้า
“ไม่ว่าง พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ”มันก็ย้อนกลับมาบ้าง ปากเริ่มยกยิ้มแต่เก็บอาการ
“ก็ได้”ผมก็ทำเสียงอย่างที่มันทำ ทีนี้มันหลุดหัวเราะเลย
“ดัดจริต”มันเบะปากว่าผม ก่อนจะลุกขึ้นมาช่วยลงสีให้ ผมสอนมันเองแหละ ไอ้ฝิ่นมันค่อนข้างหัวไว สอนอะไรแป๊บเดียวมันก็จำได้
“ไปอู่เมื่อไร”ผมถามมันแต่ไม่ได้มอง กำลังเก็บรายละเอียดงานไปให้เขาดูอีกครั้ง
“อีกสองวัน มึงล่ะ”มันตอบและถามผมบ้าง
“เหมือนกัน เฮ้ย ตรงนั้นเบาหน่อย เดี๋ยวมันดูไม่มีมิติ”ผมตอบก่อนจะบอกให้มันเบามือตรงจุดที่มันเน้นมากไปหน่อย ผมลืมบอกไป
“พอไหม”มันถามกลับก่อนยื่นให้ดู
“เออ”ผมบอกและทำต่อ สักพักก็เรียบร้อย
“ไป”ผมตบก้นให้มันลุกหลังจากเอางานเข้าไปเก็บ
“ไปไหน”มันทำหน้างงๆ
“ตัดผม”ผมตอบสั้นๆเดินไปหยิบกุญแจรถมอไซด์ พร้อมด้วยหมวกกันน็อค มันเด้งตัวทันที รีบใส่รองเท้าเดินตามติดๆ
“ไหนบอกพรุ่งนี้”มันกอดเอวผมจนถึงหน้าลิฟท์ เอาปากกัดแขนนิดๆ ผมใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ตัดขาแค่เข่า เหมือนมันแหละ เผยให้เห็นรอยสักจากช่วงหลังมาถึงไหล่ ผมจะบอกเพื่ออะไรวะ
“กูหลอกมึง”ผมตอบเอามือโยกหัวมันไปมา
“เยะ ห่านนนนน”มันก็ว่ากลับ กัดแขนอีกที ก่อนจะสตาร์ทรถออกไป
“มึงว่าทรงไหนดี”มันดูหนังสือในมือก่อนจะถามผม เมื่อมาถึงร้านแล้ว
“หัวของมึงจะตัดทรงเชี่ยะไรก็ตามใจ”ผมตอบมัน ตาปรือแทบจะหลับคาร้าน โซฟานุ่มๆ แอร์เย็นๆ ร้านประจำไอ้ฝิ่นมันแต่ก่อนหน้านั้นมันลากผมมาตัดด้วยเลยต้องประจำไปอีกคน เจ้าของร้านดูบุคลิกสำอาง พูดจาเรียบร้อย แต่เป็นแมนทั้งดุ้น ลูกสามแล้วครับ ไอ้ฝิ่นบอกเมียแกเปิดโรงเรียนสอนดนตรีอยู่ใกล้ๆนี่เอง ช่างคนอื่นก็รวมๆ ครบสามเพศ แล้วแต่จะเลือก และวันนี้คนเสือกเยอะอีก
“เอาไว้หัวมึงเถอะทรงเชี่ยะน่ะ แถมหางแซมเกล็ดให้ด้วย”มันก็ว่ากลับอย่างที่ทำเป็นประจำ ผมยักคิ้วเฉยๆ ผมว่าจะไม่ตัดแต่ตอนนี้มันเริ่มยาวเหมือนกัน กะว่าถ้าไม่ได้งานนี้จะไว้ยาวจนกว่าจะเปิดเทอมเลย แต่ตัดออกซะหน่อยดีกว่าจะได้ดูสุภาพขึ้นมาหน่อย
“โอเค น้องทรงนี้ พี่ทรงนี้ ลงตัว สมดุลที่สุด”เลือกให้ตัวเองไม่พอ จัดระเบียบให้กูอีก ก่อนมันจะลุกเข้าไปสระผม
“โดนมันลากมาเหรอ”พี่เตอร์ถามผมยิ้มๆหลังจากตัดผมให้คนก่อนหน้ามันเสร็จ มันมองมาทางผมสองคนแว่บๆ แต่เน้นพิเศษตรงเมียผม พอสบตาผมมันก็หันกลับ ไม่รู้รีบหันทำไมกูว่าจะถามสักหน่อย แต่ช่างมันเถอะมองได้ไม่ว่า แต่อย่าคิดจะมาล้วงเด็ดขาด
“นิดหน่อย วันนี้คนเยอะดี”ผมตอบก่อนจะพูดไปถึงลูกค้าในร้าน ที่นั่งเต็มเกือบทุกเก้าอี้เลย แถมมีบริการเพ้นท์เล็บด้วยยิ่งทำให้เยอะมากเข้าไปอีก
“ดี คิดว่าเขามาช่วยค่านมลูก”แกพูดขำๆ แต่ผมรู้ว่าแกถ่อมตัว ไอ้ฝิ่นบอกว่าบ้านแกมีธุรกิจส่วนตัวแต่ตัวแกเองชอบทางนี้ ตอนแรกที่บ้านนึกว่าแกเป็นเกย์ พอกลับจากนอกแกบอกที่บ้านจัดงานแต่งงานเลยเมียท้องแล้ว เล่นเอาอึ้งปนดีใจกันใหญ่
“แล้วเลือกได้ยัง”แกถามเมื่อเห็นผมเงียบไป
“ครับ”ผมตอบแกยิ้มๆ
“ทรงเมียจัด”แกพูดล้อกลับ ผมก็พยักหน้า ก่อนจะหัวเราะอย่างรู้กัน
“ไม่เห็นเด็กๆเลย อยู่บ้านเหรอพี่”ผมถามหาลูกแก ที่บางครั้งแกจะเอามาด้วย มีพี่เลี้ยงสองคน แกมีลูกแบบหัวปีท้ายปี ไอ้ฝิ่นบอกพี่เอ๋ยแฟนแกบ่นอุบเลย แกบอกจะมีทั้งทีก็มีทีเดียวจะได้โตทันใช้ และแกเป็นเพื่อนพี่เจตน์ ตอนนี้แกไปดูงานที่อเมริกา ตอนแรกก็ไปๆมาๆ พักหลังเรียนต่อด้วยเลย สงสัยจะเอาด๊อกเตอร์อีกใบมั้งไอ้ฝิ่นบอก แต่ของฝากส่งให้มันไม่เคยขาด ผมบ่นมันประจำไม่ได้หึงหรือคิดเล็กคิดน้อยอะไรหรอก บอกว่าห้องรกให้ขนกลับบ้านไปมั่ง ไม่งั้นจะเอาไปเปิดท้ายขายของซะ มันก็บอก ดี เอาส่วนแบ่งให้กูด้วย ฮ่าๆๆๆ หัวเราะใส่หน้าผมอีกซะงั้น
“โน่น อยู่กับเอ๋ยที่คลาส วันนี้ลูกค้าเยอะพี่ก็เลยให้เขาเอาไป”แกบอก ก่อนจะนั่งลงข้างผม แต่ลูกค้าแกเยอะจริงๆ นี่ขนาดผมมากันแต่เช้ายังรอเกือบสองชั่วโมงเลย ฝีมือแกดีลูกค้าประจำเยอะ ราคาก็พอทน แต่คุ้มตัดออกมารับประกันได้เลยไม่ผิดหวัง แกจะแนะตรงๆเลยว่าเหมาะกับบุคลิกมั้ย ถ้าไม่เชื่อดึงดันจะตัดตามแฟชั่น แกก็ไม่ขัดใจเพราะเป็นสิทธ์ของลูกค้า สักพักแกก็เดินไปตัดผมให้มัน ผมไม่ได้สระผมหรอกเพราะสระมาแล้ว รอตัดต่อจากมันอย่างเดียว
“มองอยู่ได้แวะห้องน้ำก่อนไหมล่ะ”ผมถามมันที่มองยิ้มๆ มันก็ลอยหน้าใส่อย่างรู้ความหมายที่ผมพูดประชดมัน ตั้งแต่ออกจากร้านแล้วครับ
“ไม่เอา เหม็น ที่บ้านดีกว่าฉลองผมทรงใหม่ แต่ผัวคนเดิม คริคริ”มันพูดยั่วๆแถมมือก็ลูบไปมา ผมเลยดันหน้ามันออกจนเซเลยครับ แต่ตะครุบได้ทัน
“กินไรเปล่า”ผมเลยเปลี่ยนเรื่องถามมัน มือก็เกาะไหล่ มันพยักหน้าก่อนจะฉุดเข้าร้านซิสเล่อร์ ผมอยากใช้เวลาอยู่กับมันให้มากที่สุดในช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ได้จากกันไปไหนหรอกครับ อีกหน่อยผมเรียนจบก็ต้องทำงานหาประสบการณ์ และผมจะต่อปริญญาโทด้วย มันก็ขึ้นปีสาม ความรับผิดชอบเราสองคนก็ต้องมีมากขึ้นอยู่แล้ว แต่ผมไม่กลัวหรอกถ้ายังมีมันอยู่ข้างๆ ให้ได้ลับฝีปากกันต่อไป
“อีกหน่อยก็ไม่มีเวลาให้กูแล้วสิ”มันเอ่ยออกมาราวกับรู้ว่าผมคิดเรื่องอะไรในใจ
“ทำไมล่ะ ไม่รู้จักห้องกูเหรอ”ผมก็แหย่มัน
“รู้ นอนจนเตียงผุแล้ว”มันทำปากยื่นใส่ ผมเลยเอาช้อนตีปากมันเบาๆ
“ซื้อมาเปลี่ยนสิ”ผมบอกมันก่อนจะจิ้มสเต็กเนื้อปลาเข้าปาก นานๆกินทีก็อร่อยดี
“เอาตังค์มาดิ”มันแบมือ ผมก็เอามีดตีมือมัน”กินเร็วๆ ไปเลือกเสื้อกับกางเกงให้หน่อย”ผมบอกมันต่อ ของเดิมเริ่มรัดรูปและเก่าแล้ว ซื้อใหม่ซะหน่อยจะได้เฮงๆ
“ซื้อให้น้องด้วยนะ”มันรีบพูดยิ้มกริ่มเลย
“ซื้ออะไร ที่ทำงานมึงต้องใช้ไง”ผมแกล้งว่ามัน
“เออ ยกระดับเด็กอู่ไง”มันตอบยักคิ้วใส่ ก่อนจะสปีดยัดสลัดลงท้องอย่างรวดเร็ว ก่อนจะไปร้านเสื้อผ้ากัน
“ตัวนี้ดีกว่า”มันหยิบเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนทาบตัวผม พร้อมกางเกงสเลคสีเทาสไตล์ Paul Smith ดันให้เข้าไปลองในห้องเสื้อ
“นั่นไงบอกแล้วต้องเหมาะ มึงเอากี่ชุด”มันตบมือชอบใจเป็นการชมตัวเองที่เลือกได้ดีมากกว่าที่จะชมผม
“เอามาอีกสามชุดไป”ผมบอกให้มันไปเลือกอีก มันก็ไปทันที ล่อมาห้า
“กูบอกสามไง”ผมท้วงมัน เพราะห้าชุดนี่ราคาไม่น้อยเลยแต่มันก็คุ้มเนื้อผ้าดีสมราคาและใส่ได้หลายโอกาส ผมใส่เสื้อผ้าซ้ำกันนะแต่เลือกให้มันแมทกันเท่านั้นเอง
“เผื่อไว้ก่อน กูว่าแบบนี้ก็สวยดีเข้ารูปหน่อยๆ ไม่มีเดฟรัดไข่ที่มึงไม่ชอบหรอกน่า”มันบอกสรรพคุณเสร็จสรรพ เสือกรู้ดีอีกแต่ก็เรื่องจริงผมไม่ค่อยชอบใส่กางเกงขาเดฟเท่าไร นานทีถึงจะหยิบมาใส่
“แล้วไม่ซื้อเหรอ”ผมถามเมื่อไม่เห็นมันเอาอะไรสักอย่าง
“ไม่เอาหรอก พูดไปงั้นแหละ”มันส่ายหน้าบอกยิ้มๆ
“กูว่ามึงจะกลับไปเคลียร์พื้นที่ตู้ก่อนมากกว่ามั้ง”ผมแซวมันอีก
“รู้ทันอ่ะ”มันก็ทำเสียงใส่ ก่อนจะเดินไปร้านรองเท้า เมื่อกี้ตอนเข้าร้านเสื้อผ้า พนักงานขายก็มองนะ แต่ไม่ได้ดูถูกหรอก แปลกใจมากกว่าที่ผมแต่งตัวแบบเหมือนพวกอาร์ทคงเป็นเพราะรอยสักด้วยมั้ง แต่เลือกเสื้อผ้าแบบหนุ่มออฟฟิส อย่างที่คิดเขาบอกว่าคิดอย่างนั้นจริงๆ เขานึกว่าผมทำงานพวกศิลป์ รับสักแท็ตทู อะไรพวกนี้ ว่าจะไปใช้บริการ พวกผมพากันขำเลยครับ พอได้ของเรียบร้อยตอนแรกว่าจะดูหนังแต่มันไม่อยากดูถ้าจำได้มันไม่ชอบเข้าโรงหนังเท่าไร ก็เลยพากันกลับห้อง
V
V
V
V
ต่อ
-
เค้าขอโต้ด :monkeysad:
ดันมาปาดหน้าซะได้
-
“ตอนเย็นเดี๋ยวโทรหานะ”มันบอกผมเมื่อมาถึงอู่ที่มันรับงานไว้ เป็นทางผ่านก่อนไปบริษัทที่เขานัดไว้ช่วงสิบโมง
“อืม ถ้าไม่รับ ทำไง”ผมรับคำก่อนถามมันกลับ อย่างกลับสั่งลูกเวลาไปส่งที่โรงเรียนเลย
“ฝากข้อความครับ ถ้าไม่มารับเพราะว่าติดธุระเจอกันที่ห้อง แต่ถ้าติดอย่างอื่นเจอที่วัด รับทราบ ปฏิบัติ”มันก็รับคำยาวเหยียดเลย ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้ มันก็ชอบใจก่อนจะยื่นหน้ามาหอมแก้ม เลยไปที่ปากจูบกันซะ มันจับหน้าผมไม่เบียดมากเพราะกลัวเสื้อผมยับ เมื่อวานพอกลับห้องมันซักลงน้ำยาให้ทันที ตอนเช้าก็ตื่นแต่ตีห้ามารีดให้ น่ารักนะเมียผม
“อืม มารับด้วยนะ”มันกระซิบบอกอ้อน
“ทำงานระวังด้วยนะ รู้ไหม”ผมบอกอย่างเป็นห่วง ถึงมันจะชำนาญก็เถอะ จะว่าชมมัน ๆ เก่งนะพอๆกับช่างมืออาชีพเลยแต่มันไม่เคยอวดภูมิ ใครสั่งสอนอะไรมันก็รับฟังถึงมันจะรู้และก็เคยทำมาแล้วก็ตาม ที่มันทำได้เพราะลุงมันสอนเขาทำด้านนี้โดยตรงที่อิตาลี
“ครับ”มันรับก่อนจะจุ๊บกลับ อีกนิดก็ปล่อยมันลงไป มันหันมาโบกมือให้ ผมพยักหน้ารับก่อนจะขับไป
“พี่จูนวันนี้หนูรู้สึกสดชื่นมากเลยคะ”เสียงพูดแบบร่าเริงมากของผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เอ่ยกับผู้หญิงอีกคนที่ น่าจะเป็นเลขาหน้าห้องของประธานบริษัท
“นี่ เก็บอาการหน่อยพวกหล่อน เสียมารยาท”เธอตำหนิออกไปแต่ไม่ได้จริงจังนัก แบบเอ็นดูมากกว่า
“แหม คุณจูนจะเก็บอาการได้ไง ดูสิอย่างกับนายแบบ คนนั้นๆน่ะ”อีกเสียงที่เป็นผู้ชายแต่ใจสาว เอ่ยทำท่าทางชี้มือไปที่ผู้ชายนั่งถัดไปจากผม ต้องบอกว่าดูดีจริงๆ เนี๊ยบหัวจดเท้า สมกับที่เขากรี๊ดครับ อีกฝ่ายเหมือนจะรู้เลยยิ้มให้ ทำเอาพวกเธอเหมือนจะเป็นลม ผมไม่ได้นินทาผู้หญิงน่ะพูดแบบขำๆมากกว่า ผมมองเป็นเรื่องปกติที่คนหน้าตาดีย่อมมีคนชอบเป็นธรรมดา
“เขายิ้มด้วยอ่ะ คนนั้นก็หล่อ”ชี้ไปที่อีกคนที่นั่งข้างผู้ชายคนนั้นแหละครับ ดูดีไม่แพ้กัน
“นอกจากไอ้นิค นอกนั้นหล่อหมดใช่ไหม”คุณจูนเอ่ยเหน็บๆ ไปถึงผู้ชายผมตั้งๆ ตาตี๋ ใส่เหล็กดัดฟัน ผมไม่ได้สังเกตอะไรมันขนาดนั้นหรอกครับ แต่มันกัดขนมปังอ้าปากอย่างกับจะงับเข้าไปทั้งอัน
“อ้าว เจ๊ ลามปาม”มันอ้าค้างอยู่อย่างนั้น ก่อนจะหันไปว่าเจ๊จูน
“ทะลึ่ง ลามปามน่ะฉันต้องใช้กับแก ไอ้นิค อ้าปากทีแมลงวันจะเข้าไปวางไข่แล้ว”เจ๊จูนเลยแว็ดมันกลับ แต่ไม่ดังหรอกครับ
“แสดงว่าป้าวรรณทำไม่สะอาด ป้า เจ๊จูนว่าป้า”มันหันไปโบ้ยให้ป้าแม่บ้านที่กำลังเข็นรถเก็บขยะเตรียมไปทิ้งอยู่
“ไอ้นิค ไปเถอะป้าวรรณ ไอ้นิคมันกวนจูน”เจ๊จูนเน้นชื่อมันหันไปพูดกับป้า ก่อนจะหันมาจิกตาใส่คนชื่อนิคอีก ป้าแกก็ยิ้มอย่างที่น่าจะรู้นิสัยใจคอกันอยู่แล้ว มันก็ลอยหน้ากินต่อ
“ตาย เกือบลืมให้หนุ่มๆกรอกเอกสารก่อน หลีกสิหล่อน เดี๋ยวคุณพิมเข้ามาฉันจะซวย”เจ๊จูนเหมือนนึกได้รีบเดินไปหยิบเอกสารห้องถัดไป
“วิว เอาไปให้ก็ได้คะ”เสียงเล็กเสียงน้อยจากหนุ่มสำอางพูด
“กระแดะ ไอ้แหวง”คนชื่อนิคทำปากใส่ เรียกชื่อที่น่าจะเป็นชื่อเดิมที่แท้จริง
“เสือก แดกๆไปเลย อุ้ย ลืมตัว”ว่ากลับด้วยเสียงแมนๆก่อนจะยกมือทาบอกเปลี่ยนเสียงใหม่ ก่อนจะมองผม”อุ้ย ทำไมคนนี้ฉันพลาด ผีบังตาฉันเหรอ”ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้ผม ๆ ก็เลยทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้ยินดีกว่า ผีไม่น่ารีบไปเลยน่าจะบังอีกหน่อย
“เออว่ะ นังวิว ดูหล่อดิบๆดีว่ะ”ผู้หญิงคนแรกที่ผมได้ยินเสียงพูดแบบเดียวกัน น่ารักดีครับ เหมือนพี่หนูแหม่มเลย พอดีกับเจ๊จูนเดินเอาเอกสารออกมา
“เดี๋ยวกรอกประวัติก่อนนะคะ”เธอบอกพร้อมอธิบายรายละเอียดไปด้วย พวกผมก็รับมาจัดการตามที่บอก
“จูน เรียบร้อยหรือยัง”เสียงทักขึ้น หลังจากคุณจูนเดินเก็บเอกสารพวกผมไปสักพัก
“วางไว้บนโต๊ะแล้วคะ คุณพิมจะรับกาแฟ หรือ น้ำส้มดีคะ”คุณจูนรายงานพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้หญิงที่ชื่อคุณพิม ผมเคยเห็นเธอที่ ม. แต่ไม่ได้คุยกัน เธอเป็นผู้หญิงวัยน่าจะรุ่นๆพี่สาวผม ดูดีมากทั้งหน้าตาและการแต่งกาย สมกับเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ เธอจัดว่าเป็นนักธุรกิจหญิงคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ ดีกรีปริญญาเอก จากอเมริกา ด้วยครับ เก่งทั้งบริหารและงานดีไซด์ สมแล้วที่จะเป็นเจ้าของบริษัท ชั้นนำแห่งนี้ ปกติผมไม่ได้สอดรู้เรื่องชาวบ้านหรอก แต่เธอกำลังจะเป็นคนจ่ายเงินผม ก็เลยต้องรู้ไว้บ้างรวมถึงงานในบริษัทด้วย
“น้ำส้มแล้วกัน เธอจะเอาด้วยไหม”เธอบอกก่อนจะหันไปบอกผู้ชายน่าจะอ่อนกว่า ที่เดินตามมาข้างหลัง
“ขอกาแฟดำ”เขาบอกก่อนจะเดินตามคุณพิมเข้าไปข้างใน แสดงว่าเขาต้องมีตำแหน่งที่สูงคนหนึ่งถึงได้รับสิทธิขนาดนั้น แต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะเก็บมาใส่ใจ
“นายชื่ออะไร”ผู้ชายคนที่ดูสำอาง หันมาถามผมด้วยรอยยิ้มดูเป็นมิตร อีกคนก็ยิ้มให้ด้วย
“ไผ่”ผมตอบแต่ไม่ได้ถามกลับยกยิ้มให้เฉยๆ
“เรา อาร์ท และนายล่ะ”เขาแนะนำก่อนจะหันไปหาอีกคน
“แน็ค”บอกก่อนจะพูดคุยกันว่ามาจากที่ไหน อาร์ทมาในตำแหน่งฝ่ายศิลป์ อายุมากกว่าผมสองปี เคยผ่านงานมาแล้ว เขาบอกไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ ส่วนแน็คเป็นช่างภาพ จบมาโดยตรงพอเห็นงานเขาต้องยอมรับเลยว่าดีมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะมือใหม่
“เชิญคุณวิสูตรก่อนคะ”คุณจูนออกมาเรียก อาร์ท เข้าไปก่อน แน็คก็เลยเขยิบมาใกล้พร้อมกับชวนคุย ก็ถูกคอดี หลังจากนั้นก็เป็นแน็ค อาร์ทก็คุยกับผมต่อ แล้วก็ถึงผม สองคนนั่นลากลับเลย บอกพรุ่งนี้เจอกัน อืม ก็ดีได้เพื่อนใหม่
“เชิญนั่ง”เสียงทุ้มแต่เข้มเอ่ยเชิญผม คุณพิมนั่งดูเอกสารผม พร้อมกับงานที่ผมนำเสนอมาก่อนหน้านั้น ถามประวัติผมนิดหน่อยว่าตรงกับที่กรอกหรือเปล่า ก่อนจะเริ่มพรีเซ้นส์งาน ผมก็นำเสนอไปเรื่อยไม่มีการติดขัดจนจบ
“อืม การตกแต่งภายใน ภายนอก ลงตัว”คุณพิมวิจารณ์ไปเรื่อยก่อนจะสะดุดกับรายละเอียดเล็กน้อยที่ผมบอกไว้ถึงที่มาที่ไปของๆบางอย่างที่จริงไม่ต้องใส่ก็ได้แต่ผมคิดว่าช่วยทำให้ลูกค้าเข้าใจได้ง่ายขึ้น“สนใจด้านนี้ด้วยเหรอ”คุณพิมถามผม เมื่อเห็นว่าผมนำหลักฮวงจุ้ยใส่เข้าไปในการตกแต่งบ้านและสวนด้วย
“ครับ ศึกษาเอาไว้บ้าง”ผมตอบเธอที่ยกยิ้ม ก่อนจะก้มมองงานต่อ
“ไม่คิดว่ามันดูงมงายไปหน่อยเหรอ”คุณวัฒน์คือชื่อของผู้ชายคนนี้ เป็นรองกรรมการผู้จัดการ และยังเป็นนักออกแบบฝีมือดีอีกด้วย ผมรู้สึกคุ้นๆหน้าเหมือนกันพอเห็นใกล้ๆ ก็ใช่เลยผลงานเขาเคยได้รับรางวัลด้วย
“ผมคิดว่าเป็นวัฒนธรรมมากกว่าที่จะดูงมงาย เหมือนกับที่บ้านต้องมีศาลพระภูมิ รวมไปถึงที่ทำงานทั้งรัฐและเอกชน ทุกวันนี้ก็ยังต้องมี ก่อนปลูกสร้างเราก็ยังต้องมีการดูฤกษ์ยามมีการทำพิธี แต่ผมก็ยังยึดรูปแบบตามที่บริษัทต้องการ เพียงแต่ผมจัดวางตามหลักเท่านั้น ถ้ามองอีกมุมหนึ่งมันก็คือการปลูกสร้างจัดวางสิ่งของให้เป็นระเบียบไปในตัวด้วย”ผมอธิบายตามความคิดความเข้าใจของผม ถ้าคิดง่ายๆก็เหมือนตรงที่ควรวางก็วาง ตรงไหนไม่ควรวางอย่าไปวาง ทำให้ดูขวางทางเกิดความเสียหายหรืออันตรายได้ ด้วยนิสัยคนบอกไม่ค่อยเชื่อ ต้องมีการนำหลักบางอย่างแทรกเข้ามาช่วยถึงจะยอมฟังและยังมีอีกหลายอย่างที่คนสมัยก่อนปลูกฝังได้ดีมาก สามารถนำมาใช้ในชีวิตปัจจุบันได้ด้วย
“มันไม่ค่อยโมเดรินท์เท่าไร ดูธรรมดาและบ้านนอกชอบกล”คุณวัฒน์พูดออกมาเอามือกอดอก มองหน้าผม
“แต่ฉันชอบ”คุณพิมพูดออกมา
“คุณพิม”คุณวัฒน์เรียกเหมือนค้าน
“ฉันคิดว่าเราทำแบบฝรั่งมากเกินไปก็ไม่ดี น้อยมากที่จะเอาต้นไม้ ดอกไม้ ของไทย มาแจมกับไม้เมืองนอกที่หาได้ในเมืองไทย ได้ดูลงตัวแบบนี้ แล้วดูสิมีการแซมผักสวนครัวเป็นพุ่มๆดูเหมือนไม้ประดับแยกไม่ออกเลยกลมกลืน มาก ต้นไม้ใหญ่พวกนี้นอกจากร่มรื่นไม่เกะกะจนเกินไป ชื่อก็เป็นมงคล แถมดูแลง่าย เป็นการลดต้นทุนได้เยอะเลย”คุณพิมพูดต่อไปอีก มองหน้าผมก่อนจะยกยิ้มให้
“แต่ลูกค้าต้องการอะไรใหม่ๆไม่ใช่เหรอครับ คุณพิม จริงอยู่ของพวกนี้หาง่าย แต่มันไม่ได้แปลกอะไรเลย ปลูกกันเยอะแยะไป”คุณวัฒน์ยังพูดต่อไปอีกอย่างไม่เห็นด้วย
“ใช่ หาง่าย ไม่แปลก แต่มันอยู่ที่การออกแบบและนำมาตกแต่งให้แปลกตาต่างหากล่ะที่ฉันชอบ และเขาก็ทำได้ดี มีการผสมผสานความสมัยใหม่กับความเชื่อแบบเดิมที่อยู่กับคนไทยเรามานานอย่างที่เขาบอก ของตกแต่ง ที่ใช้ในบ้านยังเป็นวัสดุที่หาง่ายและคงทนเลย บางอย่างแทบไม่ต้องสั่งจากเมืองนอกด้วยซ้ำ ตรงกับยุคเศรฐกิจพอเพียงด้วย สมัยนี้อะไรที่เซฟได้ก็ต้องเซฟไม่ว่าเราหรือลูกค้าเป็นการสบายใจทั้งสองฝ่าย พวกคุณคิดว่าไง”คุณพิมพูดต่อไปอีกอย่างใส่ใจทุกรายละเอียดสมกับเป็นผู้บริหารที่มองการณ์ไกล และไม่มองแค่มุมเดียว ก่อนจะหันไปถามผู้หญิงกับผู้ชายที่นั่งฟังอยู่เช่นกัน
“ผมเห็นด้วยนะ และคุณพิมได้ดูอีกแบบหรือยังครับ”พี่ผู้ชายตอบพร้อมกับยื่นแบบอีกแผ่นที่ตรวจดูส่งให้คุณพิม”นี่ก็เรียบง่ายแต่มีสไตล์ตรงตามที่ต้องการเลยครับ”
“เหมาะกับคอนโดโครงการใหม่เลยคะ นี่เป็นโมเดลจำลองที่น้องเขาทำมาคะ”พี่ผู้หญิงชี้ไปที่งานของผมอีกชิ้น
“ทำเองหมดเลยเหรอ”คุณพิมลุกมาดู หันมาถามผม หลังจากพิจารณาห้องชุดที่ใช้การไล่โทนสี ผมพยายามเน้นความเป็นธรรมชาติมากที่สุด
“ครับ บางอย่างก็ซื้อมาเพิ่มเติมบ้าง”ผมบอกก่อนจะลุกไปเมื่อเธอกวักมือเรียกให้ไปยืนข้างๆ เธอชี้ไปตรงสนามสำหรับนั่งพักผ่อนใกล้สระน้ำ หัวเราะหน่อยๆ
“ฉันชอบตรงนี้จัง ปลูกต้นกล้วยเป็นแนว ต้นไผ่บังกำแพงที่เป็นคอนกรีต กันขโมยได้ด้วยนะเนี่ยะ ภูมิปัญญาไทยจริงๆ มะลิตัดตกแต่งเป็นพุ่ม เหมือนได้บรรยากาศเล่นน้ำ นอนพัก ที่บ้านสวน ชิงช้า ม้านั่ง ก็ใช้ไม้ทนแดดทนฝน อืม อันนี้ขอเข้าห้องประชุมพิจารณาอีกที แต่โดยรวมวันนี้ ผ่าน ยินดีต้อนรับ”เธอพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา ทำให้ผมต้องยื่นออกไปสัมผัส ก่อนจะดึงกลับอย่างสุภาพ
“ขอบคุณครับ”ผมบอกอีกครั้ง พี่สองคนก็แสดงความยินดีด้วย ยกเว้นคุณวัฒน์ที่ไม่พูดอะไร
“ผมขอตัว”เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป
“มีอะไรก็ปรึกษาสองคนนี้ได้ เขาอยู่ฝ่ายออกแบบ นี่ไปป์ และ รินทร์”คุณพิมบอกพร้อมกับแนะนำ ผมยกมือไหว้”มีชื่อเล่นไหม จะได้คุ้นเคย”คุณพิมถามต่อ
“ไผ่ครับ”ผมบอก เธอก็หัวเราะอีก
“มิน่า ถึงได้นำเสนอน่าดู”เธอแซวผม เพราะผมเอาต้นไผ่ใส่เข้าไปด้วย เธอมองหน้าผมและพูดเรียบๆ
“พรุ่งนี้เราจะไปบ้านลูกค้ากัน เพื่อนำเสนอและคุยรายละเอียด พร้อมไหม”ทำเอาผมอึ้งไปรวมถึงพี่สองคนด้วย ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้”ฉันเชื่อฝีมือเธอ ไม่งั้นชัยไม่รับรองหรอก รายนั้นเขาไม่ใช่รับใครง่ายหรอกนะ เธอเป็นลูกศิษย์เขาน่าจะรู้ดี ตอนแรกฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไรเพราะไม่เห็นกับตา แต่วันนี้เธอแสดงให้เห็นอะไรหลายๆอย่างในตัวเธอ”คุณพิมพูดให้คลายสงสัยกับทุกคนถ้ามองอีกแง่หนึ่งคงไม่อยากให้ใครมองว่าทำไมเธอให้อภิสิทธิ์กับผมขนาดนี้ จริงอย่างเธอพูด อาจารย์ชัยไม่ยอมรับรองให้ใครง่ายๆ งานแต่ละชิ้นที่นำเสนอหินสุดๆ และอาจารย์จะบอกเสมอ อย่าเหลิงในคำชม อย่าเมินในคำติ นำทั้งสองอย่างมาพัฒนาตัวเองตลอดเวลาแล้วจะได้ความคิดเพื่อนำไปสร้างสิ่งใหม่ๆ
“เอาล่ะ ตามสบายฉันจะทำงานต่อ”คุณพิมพูดก่อนจะไปนั่งโต๊ะตามเดิม พวกผมก็เดินออกมา
“อย่าคิดมาก คุณวัฒน์เขาเป็นแบบนั้นแหละ เห็นเด็กใหม่มีฝีมือไม่ได้ กลัวล่ะสิ”พี่รินทร์พูดบอกผม
“เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอก เป็นเรื่องเลยน่ะ คนโปรดซะด้วย”พี่ไปป์เอ่ยปาม แต่ก็อดไม่ได้ ผมไม่ออกความเห็นหรือถามอะไร ก่อนผมจะขอตัว
“เจอกันพรุ่งนี้”พี่ไปป์บอกก่อนจะแยกไปกับพี่รินทร์ ผมเดินกำลังจะถึงประตูทางออกอยู่แล้ว
“ไง เด็กใหม่ หน้าบานเชียวนะ”พูดไม่ขาดคำเจอจนได้ และหน้ากูก็เข้ารูปไม่ได้บานสักหน่อย”อย่าเพิ่งเหลิงไป ที่นี่ไม่ใช่มหาลัยนะที่ผิดพลาดแล้วจะขอสอบซ่อม”เขาพูดต่อไปอีก ผมก็อยากจะบอกเหลือเกิน กูอ่านป้ายออกว่าเป็นที่ไหน
“ขอบคุณครับที่เตือน สำหรับคนที่ผ่านมาก่อนอย่างคุณวัฒน์ ขอตัวก่อนนะครับ”ผมยกยิ้มบอกกับเขา ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมา เขาชักสีหน้าที่เห็นผมไม่โต้ตอบอะไร ผมไม่ได้กลัวเขา แต่ไม่อยากมีปัญหากับงานที่ผมจะเริ่มทำ ถ้าเขาเป็นผู้ใหญ่พอเขาไม่ควรจะลดตัวมาหาเรื่องเด็กอย่างผม แต่ถ้าเขาคิดไม่ได้และสร้างปัญหากับผมเมื่อไร ผมป้องกันตัวขึ้นมาคงจะไม่ผิดอะไรใช่ไหม
V
V
V
V
ตอนแรกจะไปรับไอ้ฝิ่น แต่มันส่งข้อความมาบอกให้เจอกันที่คอนโดเลย ทำไรไว้กินด้วย สรุปผมเป็นเมียมันต้องทำกับข้าวรอผัวกลับมา ไม่เป็นไรเรื่องบนเตียงผมยังเป็นผู้นำทางอยู่ ยอมได้ มันออกไปข้างนอกกับพี่เกริกที่เป็นเจ้าของร้าน และขากลับเขาจะแวะมาส่ง เกือบสามทุ่มผมเลยลงมารับมันข้างล่าง สูบบุหรี่หมดมวนมันก็มาพอดี
“เหนื่อยอ่ะ”คำแรกที่มันเอ่ย ก่อนจะเดินมากอดผมเอาหัวสีไปมา
“ไปถึงไหนมา”ผมถามมันระหว่างเดิน พอเข้าลิฟท์ได้มันกระโดดขี่หลังทันที คางเกยไหล่
“บ้านลูกค้าแถวxxxx ให้เอามาที่อู่ก็ไม่เอา เรื่องมากจริงๆ แต่เป็นลูกค้าประจำ พี่เกริกเลยต้องบริการถึงที่เลย”มันบอกพร้อมกับบ่นให้ฟัง ผมแบกมันจนเข้าห้องเอาไปทิ้งที่ห้อง
“อาบน้ำก่อน และมากินข้าว”ผมบอกก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวโยนให้ มันรับก่อนจะยิ้มใส่
“อาบให้หน่อยสิ”นั่นยั่วกูอีก กระโดดเป็นผีจีนเลย
“ไม่เข็ด ๆ เร็วๆ จะได้กินข้าว”ผมเดินไปตบก้นมันสองสามที ก่อนจะจับมันหันหลังเตะเบาๆส่งเข้าห้องน้ำ
“เชอะ ทำหยิ่ง อย่ามาสะกิดนะ”มันหันมาพูดใส่ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ โยนเสื้อผ้าออกมาให้ผัวคาบไปเก็บอย่างเคย แต่มันแกล้งทำใส่ผมไปงั้นแหละ แต่บ่อยไปไหม เดี๋ยวต้องจับอบรมใหม่
“ผู้หญิง ผู้ชาย ก่ำกึ่ง”มันหรี่ตาถามผมหลังจากนอนซุกเหมือนเคย มันถามว่าวันนี้งานผมเป็นยังไงบ้าง ผมก็เล่าให้มันฟังรวมถึงเรื่องออกข้างนอกพรุ่งนี้ด้วย
“ผู้หญิง”ผมบอก มือก็เกาหลังให้มัน รีบหลับสักทีเถอะ กูเมื่อยตาจะปิดอยู่แล้ว
“แล้วไป”มันพูดออกมาเฉยๆไม่มีสีหน้าท่าทางอะไร ทำกูงง มองหน้ามันที่ยอมง่ายๆ แต่ปกติไอ้ฝิ่นมันก็แบบนี้แหละ ไม่เซ้าซี้ ไม่เปิดประเด็นเรื่องแบบนี้มาทะเลาะ หมายเหตุ ถ้าไม่เกิดเรื่องหรือมาหาเรื่องมันก่อนนะ ขอย้ำ เมเดย์ๆ
“ทำไมล่ะ”กลายเป็นผมที่อยากรู้ซะเอง
“อะไร”มันก็ถามกลับด้วยคำที่ผมพูดบ่อยๆ ก่อนจะทำหน้าอมยิ้ม แต่ดูกวนตีน”อ๋อ ก็ไม่มีอะไร ถามเฉยๆ มึงไปทำงานกูจะมานั่งคิดอะไรที่มันงี่เง่าได้ไงล่ะ แต่ถ้ามึงงี่เงี่ยนกันเมื่อไร กูไม่เฉยแน่”นั่นแหละคือคำตอบที่กระจ่างเน้นเขี้ยวเน้นฟันบอกเลย ผมเลยเขกหัวมันกลับไป
“กูต้องพูดขอบคุณด้วยไหมที่เมียคิดดีทำดีขนาดนี้”ผมจับมันขึ้นมาจนหน้าเสมอกัน
“กราบก่อนนอนทุกคืนเลยก็ได้ และถ้าให้ดีท่องให้ขึ้นใจ มองอะไรก็ไม่เหมือนมองเมีย เวลาเพลียๆก็มองเมียนี่ไง โอเค๊”มันพูดไปเอาจมูกสีไปมาก่อนจะกัดเบาๆ
“กลอนเชี่ยะอะไรของมึง”ผมว่าก่อนจะจูบปิดปากมันซะไม่ให้ย้อนใส่ มันก็ตอบกลับจนเราพอใจกัน สักพักตามันเริ่มปรือก่อนจะหลับตาลง โดยที่มือผมก็ยังเกาหลังให้มันอยู่ ผมมองมันที่หลับสนิทไปแล้วมันคงเหนื่อยจริงๆ หลายคนคิดถึงภาพนอนกอดกันในอ้อมแขนอย่างเป็นสุขเหมือนในหนังในนิยายที่บอก หึ คิดใหม่ครับสำหรับคู่ผม พอได้ที่มันก็แด๊นส์เต็มที่นอน ลำบากผมที่ต้องตื่นมาลากไปเก็บที่เดิม ดีไม่ดี ลืมตาขึ้นมาอาจจะเจออาหารเสริมประเภทโปรตีนจ่อที่ปากอีก แต่ดีที่หอมไม่มีกลิ่นเล็บขบมากวนใจ หึหึ ราตรีสวัสดิ์ครับ
**********************************************************************************************
ปล. มันกลับมาแล้วบอกว่ากลัวคนอ่านคนเม้นส์จะลืม หุหุ ขอบคุณที่ยังติดตามกันเช่นเคยคะ ขอโทษที่มาลงช้าคะ และตลกมากเพื่อนได้อ่านมันขำแถมถามอีกช่างกล้านะเอาไปลง มันก็ล้อตอนฉากนั้นแหละเขียนได้ไงวะเอาประสบกามตัวเองมาแปลงไปเขียนหรือเปล่า ดูมัน เลยบอกกูอายแต่ความอยากกูเยอะกว่า 5555 ช่วงนี้ถ้ามาช้าขอโทษด้วยคะ งานเข้า วันเวลาที่ลงจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ อย่าหนีหายกันนะ อยากอบอุ่นไม่อยากหนาวอ่ะ
ปล.เจอกันวันเสาร์จ๊ะ รออ่านด้วยนะ
-
มาอีกรอบ
:z2: :z2:
-
อ่านกี่ทีก็น่ารัก รักฝิ่นหลงไผ่อย่างจริงจัง หุหุ
นี่แหละพอเริ่มเข้าสังคมของคนทำงานก็ต้องเจออะไรที่เลวร้ายมากขึ้น
การปรับตัว และความอดทนเป็นเรื่องสำคัญมากกกก
แต่เชื่อเถอะพี่ไผ่ทำได้อยู่แล้ว อิอิ
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ชอบอ่ะ ^________________^
-
ยังกับคนเพิ่งแต่งงานใหม่เลยคู่นี้
:-[
แต่แหมไอ้คุณวัฒน์นี่มันเหมือนผู้หญิงเลยน้อ
ช่างติ ช่างกระแนะกระแหน
ไปๆมาๆอาจจะเป็นเก้งแอ๊บแมนก็ได้นะ
:m12:
-
หนุ่มออฟฟิศแบบดิบๆเหรอ :-[
เขินจัง
-
ไม่หนีหายไปไหนแน่
ติดเรื่องนี้งอมแงม :L1:
ปลล.จบเมื่อไหร่
รวมเล่มด้วยน๊า
อยากได้ :pig4:
-
สู้ๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปเรื่อยๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ไผ่กับน้องทำงานแล้ว ทำงานยุ่งๆ ก็อย่าลืมหวานล่ะ อิอิ :impress2:
ปล.ไม่ลืมจ้ารอเสมอชอบเรื่องนี้มาก
-
คู่นี้เค้าน่ารักเสมอต้นเสมอปลายแล้วจะทิ้งได้ไงน้อออ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ อิอิ
-
น่ารักมากๆๆๆ :-[
ขออย่าให้มีดราม่าเป็นพอ :กอด1:
-
คู่นี้เขารักกันแบบเบาๆ ตลอด :laugh:
-
ตอนนี้ให้อารมณ์สามีภรรยาอยู่กันมานานจนรู้ไส้รู้พุงกันแล้ว
อยู่กันแบบสบายๆ มาก
-
อิตาวัฒน์นี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า หมั่นไส้เลยนะเนี่ยะ
สงสัยต้องให้ฝิ่นจัดการ ทีเดียวเอาอยู่
-
เป็นหนุ่มออฟฟิตแล้ว เหมือนจะเห็นปัญหาลางๆ :m16: :m16: :m16:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารัก หวานกันตลอด
-
o13
-
วันนี้พอเข้าช่วงบ่ายก็รีบรีเฟรชเล้ารอไผ่ฝิ่นหลายรอบมาก แต่อยู่ข้างนอกต้องทนอ่านในไอโฟนเล็กมากก
พอกลับบ้านรีบเปิดคอมอ่าน+เม้นเป็นอย่างแรกเลย สุขใจ 555
ตอนนี้ฝิ่นน่ารักจัง เป็นคุณเมียที่น่าเอ็นดูชะมัด
ไผ่ก็ถึงเวลาทำงานแล้ว ดูเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้นอีก อ่านไปยิ้มไป ไม่อยากให้จบตอนเลย
พึ่งอ่านตอนนี้จบ ก็รอตอนต่อไปไม่ไหวซะแล้ว
สู้สู้นะคะ ทั้งพี่ไผ่ทั้งคุณ goonglovenut เลย ^^
-
ตอนนี้ก็น่ารักเรื่อยๆ ชิลๆ แต่รักกันมากเหมือนเดิม
ยินดีกับพี่ไผ่ที่ได้งานแล้ว สามีน้องผิ่นเก่งมากๆ
อย่างนี้ต้องจ่ายค่าช่วยลงสีให้น้องด้วยนะพี่ไผ่ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
บวกเป็ดจ้า น่ารักทั้งนิยายและคนเขียนอย่างนี้ไม่ทิ้งกันไปไหนหรอกจ้า
-
หวานกันจริง
อิคุณวัฒน์นี่เป็นไรมากเปล่าเนี่ย
หาเรื่องไผ่อ่ะ หวังว่าจะไม่เป็นอีแอบนะ
-
ต่างคนต่างมีงาน เหนื่อยกายแต่ใจยังมีกำลังดี อ่านแล้วชอบ :impress2:
-
ชอบที่ไผ่กับฝิ่นเริ่มไปทำงาน
ดูเป็นการพัฒนาของตัวละคร ชอบบบ
ความรักและความน่ารักของทั้งคู่ยังเหมือนเดิม
หวานแลเข้าจกันดีแบบนี้ชอบบบบ
ปล.งานเข้า สู้ๆนะคะ จะรอติดตามต่อค๊าาา o13
:pig4: :pig4:
-
คู่นี้นี่หวานกันได้ตลอด อ่านแล้วยิ้มทั้งตอนเลยค่ะ (ยกเว้นตอนเจออิคุณวัฒน์นะ)
ขำไผ่ กลายเป็นเมียไปซะละ ส่วนกลอนของน้องฝิ่นนี่คิดได้ไงเนี่ย 555
-
พี่ไผ่ทำงานแล้ว เอาใจช่วยพี่นะ
ทำให้คนที่ดูถูกเรา เห็นว่าเราก็มีดีเหมือนกัน
น้องฝิ่น มาในชุดเด็กช่าง ^^ น่าร้ากกก
-
มองอะไรก็ไม่เหมือนมองเมีย เวลาเพลียๆก็มองเมียนี่ไง :pig4:
-
คุณวัฒน์นิสัยไม่เหมือนผู้ชายเลย
หวังว่าคงไม่มาตกหลุมรักไผ่หรอกนะ
-
อ่านไปอ่านมา....ไผ่นี่เหมือนแฟนเค้าเลยอะ..คือนิ่งๆ แต่น่ารัก...อร่ายยยยยยยยย ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกคะ
-
ชีวิตเริ่มเปลี่ยนแปลง อนาคตจะมีเรื่องอะไรไหมหน่า อยากรู้ๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไป
-
โอ้ยยยย น่ารักจริงๆคู่นี้ :L2:
-
น่ารักทั้งคู่เลย
:z2: :z2:
-
ฮาที่ผู้เขียนบอกว่าอายแต่ความอยากมีเยอะกว่า 555 กดไลค์ค่ะ ไม่ต้องอายค่ะ เพราะคนอ่านม่วนชื่นกับการอ่านมาก เพลินที่สุดอ่ะเรื่องนี้
ชอบไผ่ฝิ่นเวลาอยู่ด้วยกันมาก โคตรเป็นธรรมชาติ (ของผัวเมีย) แล้วเวลาเรียกกันเมีย ๆ ผัว ๆ นี่ยิ่งน่ารัก พี่ไผ่อ่ะทำเป็นใจแข็งสุดท้ายก็ตามใจฝิ่นตลอดแหละ ฝิ่นถึงเกาะเป็นลูกลิงตลอด ๆ
พี่ไผ่ไปทำงานแล้ว เจ๋งอ่ะ นิ่งมาก ทำได้ดีอยู่แล้วล่ะคนนี้ อีตาพี่ที่บริษัทคนนั้นกวน...โนะ :m16:
ขอบคุณค่ะ
-
ฝิ่นจะน่ารักไปไหนนนนนนน
ไผ่ตามใจเว่อออออๆๆๆ
-
อ่านไปยิ้มไป
-
ฝิ่นกะไผ่ เค้ารักกันดีเนาะ ชอบๆๆ
ไผ่เป็นหนุ่มออฟฟิตแล้ว :o8:
-
สนุกมากจ้า รอตอนต่อไป
-
เริ่มโต ต่างคนก็เริ่มมีภาระต้องรับผิดชอบเยอะขึ้น สู้ๆๆๆ
-
คนเขียนโคดเจ๋งงงง
ทำเอาคนอ่านนั่งยิ้มเป็นคนบ้าได้
สนุก สุโค่ยยย ดีแล้วที่ไม่ค่อยจะมีมาม่า เราชอบนะ
แบบนี้ เรื่อย ๆ ก็จริงแต่มีแง่คิดมากอ่ะ หุ หุ
ว่าแต่เจย์กะหวายเค้าจะมาแซ่บกันเองมั้ยน้อออ
รอนะจ๊ะคนเขียน มาต่อไวไวล่ะ
-
หลงรักน้องฝิ่นไปแล้ว
อยากอบอุ่นเหมือนกัน
คนเขียนอย่างทิ้งไปนานให้คนอ่านต้องหนาวน่ะ คริๆ
-
อ่านทีไรก็มีแต่ความสุข
ช้าก็ไม่เป็นไรค่ะ รอได้
ขอแค่อย่าทิ้งกันไปก็พอนะ
-
พี่ไผ่หลายแนว 555++
น้องฝิ่นน่าร๊ากๆๆๆ ชอบๆๆๆๆๆ
-
o13
-
รอจ้า :t3:
-
ยังน่รักหมือนดิม พี่ผ่สู้ๆ
-
ชอบน้องไผ่ ลำตรง เอ้ย ไม่ใช่
พูดตรง หน้ามึน มีความมั่นใจตัวเองสูง
นี่คือผู้ชายตัวจริงที่รัก น้องฝิ่น
-
หวายยังไม่เสร็จเจย์อีกเหรอเนี่ย (อิอิ)
ยังอยากให้ต้าร์คู่กับแฝดอยู่นะคะ (เชียร์สุดริด)
พี่ไผ่ สู้ๆ นะคะ
-
น้องฝิ่นน่ารัก อ้อนเก่ง ชอบเวลาที่คุยกะพี่ไผ่แล้วเรียกตัวเองว่าน้อง :กอด1:
-
:z2:
-
เจอกันวันเสาร์จ้า ^^
+1 ไปอีกที :)
-
กลอนแต่ล่ะอันของฝิ่น ฮาตลอด
-
ตอนที่ 59
เมื่อเช้าตอนแรกจะไปทำงาน พี่เกริกแกโทรมาแต่เช้าต้องบินไปญี่ปุ่น ก็เลยปิดอู่สามวัน ผมก็ชอบเลยสิจะได้นอนสบาย ตื่นมาจะชวนไอ้ไผ่ไปเที่ยว แต่ฝันสลายกลายเป็นเยี่ยวไหลลงชักโครก ลืมไปว่ามันไม่ว่างต้องไปดูงานกับเจ้านายมัน ก็เลยเซ็งได้แต่เดินไปชงโกโก้ ต้มโจ๊กแบบไม่ลำบาก ฉีกซองลงชามใส่น้ำร้อน เอาช้อนกรอกเข้าปากก็ได้กินแล้วให้ไอ้ไผ่ จูบส่งมันไปทำงานเสร็จสรรพ จะหลับต่อสักหน่อย อีมารการนอนหลับนังออยเสือกโทรมาฟูมฟาย หลังจากเลิกกับกิ๊กคนที่เท่าไรก็ไม่รู้ มันไม่ได้เสียใจจริงๆหรอกเพราะคบไปงั้นแหละ แก้เซ็ง แต่มันไม่ได้ปล่อยตัวปล่อยใจปล่อยทรัพย์ให้หรอก มันให้ผมไปรับมันออกมาข้างนอกเพราะไม่มีใครคบมัน หุหุ ผมพูดเล่นเพื่อนดีๆอย่างนี้หาได้ที่ไหนเป็นห่วงและเสือกทุกเรื่องของกูตลอด แต่กูรักมึงว่ะ
“นังดอกกกฝืด ปลุกนิดปลุกหน่อยทำรมณ์เสีย ทีผัวปลุกรูดคลึงจนซูบซีดไม่มีบ่น”มันจิกผมทั้งประโยคหน้าจดประโยคหลัง ค้อนใส่ประหลับประเหลือก ผมปรายตามองมัน
“ก็มึงปลุกไม่ถูกที่เหมือนมันนี่หว่า”บอกแม่งด้านๆนี่แหละ ปกปิดหมกเม็ดมันก็ชอนไชจนได้ มันเบะปากใส่
“ค้า คุณดอกกกฝิ่น ช่วงนี้มันส์อยู่คนเดียวนะคะ ไม่มีเผื่อแผ่ความเสียวให้เพื่อนเลยนะมึง”มันลากเสียงแขวะผมที่ยกยิ้มนิดๆ เป็นเรื่องปกติที่พวกผมคุยกัน นังโมนิค นังจ๋า นังหยี บินไปคันหูที่เกาหลีแล้ว ถ้าอยู่มันจะช่วยจิกทันที
“ถ้าเสียวสองแถมหนึ่ง กูจะแบ่งให้เลย”ผมบอกมัน เอามือจิ้มแก้มมันด้วย มันอมลมใส่ปาก น่ารักนะมึงพักนี้ ดูมันสดใส ออร่าเปล่งประกายมาก คนชอบมันเยอะรุ่นพี่รุ่นน้องจีบให้ตรึม แต่มันไม่เอาเอง ขนาดไอ้นิวพักนี้ยังชวนมันไปกินข้าวไปเที่ยวบ่อยๆเลย ไอ้นิวพักนี้มันเริ่มเข้าหน้าไอ้ไผ่ติดแล้ว หลังจากมันพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้ว หรือมันกลัวเบอร์รองเท้าผัวผมก็ไม่รู้ พูดถึงไอ้ไผ่ผมอดทึ่งมันไม่ได้นะ เห็นมันลักษณะโคแนนอย่างนั้นเถอะ มันทำงานได้ละเอียดมาก โมเดลงานมันแต่ละชิ้นนี่ต้องใช้สมาธิ ความรอบครอบ ดูมันใจเย็นมากเวลาทำงาน แต่เวลามันไฮเปอร์ก็สุดๆ มันเป็นคนหลากหลายความรู้สึก เหมือนกูได้ผัวเดียวแต่หลากหลายดีเอ็นเอในตัว หุหุ
“อีห่า ทำอย่างกับจัดเสียวโปรโมรชั่น ว่าแต่มึงดูให้หน่อยสิว่าทรงไหน เร็วๆ “มันจิ้มกลับว่ายิ้มๆ เปิดหนังสือวัยรุ่นให้ผมช่วยเลือกทรงผมให้หน่อยพรุ่งนี้มันจะไปตัด ผมเลยช่วยดูก่อนจะเลือกให้เป็นทรงสไลด์รากไทรหน่อยๆ เหมาะกับมันดี ทำให้หน้าดูเรียวปิดแก้มที่ป่องของมันได้ ผมหันไปเจอโต๊ะข้างๆ มองมาทางพวกผมยิ้มๆ สัด เกิดมาไม่เคยยิ้มไง
“เออ เอามึงมาไม่ผิดหวัง ถ้าไอ้เหี้ยแฝดนะ กวนตีน เอะอะ ก็สกินเฮดอย่างเดียว ไม่ดูหนังหน้ากูเลย ฉิบหาย หน้าสวยตัดแบบนั้น เถื่อนตายห่า”มันเห็นด้วย ก่อนจะด่าไอ้สองตัวที่เมื่อเช้าโดนมันจิก แต่โชคดีไปที่พวกมันไปบ้านญาติ ความซวยเลยตกมาหาผม
“พี่ไผ่ไปทำงานแล้วเหรอวะ”มันบ่นเสร็จก็พูดถึงไอ้ไผ่
“อืม”
“บริษัทฯอะไรนะ”
“บริษัทxxxx”
“ดังนี่หว่า”มันพูดลอยๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรสักอย่าง”เจ้าของเขาเป็นไฮโซใช่ไหม สวยด้วยมึง”อีออยพูดต่อยิ้มๆ
“เออ มึงไม่ต้องย้ำ”ผมพูดใส่เอนตัวไปพิงพนักโซฟาหันไปอีก ไอ้กลุ่มนั้นยังมองไม่เลิก พวกผมไม่ได้แต่งตัวพิถีพิถันมาก เสื้อยืด กางเกงขาสั้น อีแตะ ก็มาแล้ว
“และได้ข่าวว่า เขาชอบกินเด็กด้วยนะมึง”อีออยยังพูดต่อ ผมไม่ได้ตกใจอะไร เพราะรู้จักชื่อเสียงพอสมควรแต่ไม่ได้ลึกขนาดนี้
“มึงรู้ได้ไง”ผมถามมันเรียบๆ
“พี่กูบอก มันเคยไปแต่งหน้าให้นายแบบตอนที่ไปถ่ายโฆษณาให้บริษัทนี้ ไม่ทันข้ามวันสอยนายแบบไปแล้ว อย่างว่า รวย สวย แซ่บ ใครก็อยากสอย”อีออยสาธยายให้ฟัง แต่ดูมันพูดจริงนะไม่ได้มีแววล้อเล่นเลย
“มึงบอกกูเพื่อ”ผมพยักหน้าใส่มัน
“กูไม่เคยเห็นมึงแดกแกลบแทนปลานะ น่าจะคิดได้”มันก็ทำใส่ผมมั่ง
“กูคงทำอะไรไม่ได้หรอก”ผมบอกมัน
“มึงใจบุญ”มันถามกลับ ทำหน้าใส่แบบไม่อยากเชื่อ
“เปล่า มันยังไม่ได้มีอะไร มึงจะให้กูไปโวยใส่ไง”ผมปฏิเสธก่อนจะบอกเหตุผล ที่จริงผมรู้ว่ามันต้องการให้ผมไปเตือนไอ้ไผ่
“เตือนไว้มั่งก็ดี” อย่างที่คิด เพื่อนผมไม่มีหรอกมาพูดให้ร้าวฉาน เพราะพวกผมเวลาจะเตือนอะไรกันจะพูดแค่ครั้งสองครั้งไม่มีการซ้ำ
“มันโตแล้ว น่าจะดูออกและคิดได้”ผมบอกไปอย่างรู้นิสัยมันดี ก็บอกแล้วนอกจากรัก ต้องเชื่อใจกันด้วย ผมไม่อยากระแวงหวั่นไหวกับเรื่องที่ยังไม่เกิด
“กูรู้ คนนี้ไก่แก่กระเด้าเอาปลาช่อนนะมึง”อีออยยื่นหน้ามาพูดใส่ผม ทำเอาหลุดหัวเราะกับสุภาษิตมัน “ไก่แก่แม่ปลาช่อนชิดขอบบ่อไปเลย เชื่อกู”มันยังยืนยันได้อีก
“เชี่ยะ กูว่าจะเครียดเจอแบบนี้ไปไม่ถูกเลย ฮ่าๆๆๆ”ผมว่ามันขำๆ มันก็อมยิ้ม ก่อนจะกินเค้กกันต่อ สักพักไอโฟนผมสั่นหยิบมาดูก่อนจะยิ้ม มันส่งข้อความมาวันนี้กลับดึกหน่อย กลับบ้านหรือเปล่าจะได้แวะไปรับ ผมก็ตอบกลับว่าจะรอที่ห้อง ผมบอกปู่แล้วว่าช่วงปิดเทอมจะอยู่ห้องไอ้ไผ่ แต่จะแวะไปหาป้านวลตลอด ไปทีไรได้ของกินกลับมาทุกที เหมือนกลับบ้านต่างจังหวัดแล้วญาติขนมาให้เพราะกลัวอดอยาก
“วันนี้เขาออกไปด้วยกัน”ผมบอกมันหลังส่งข้อความเสร็จ มันตาโตประดุจว่าผัวตัวเองไปกับกิ๊ก
“ไปไหนวะ”มันรีบถามทันทีด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็นเต็มที่
“ไปบ้านลูกค้า”ผมก็บอกอย่างที่มันบอกผม เป็นบ้านเจ้าสัวที่หาไม่ยากหรอก”มึงเอาที่อยู่ด้วยไหมล่ะ”ผมแกล้งถามมันต่ออีก มันดูดน้ำสองอึก
“อีฝิ่น ผัวมึงไม่ใช่ผัวกู เดี๋ยวตบ มาประชด”มันกระแทกเสียงใส่ผมที่ยักคิ้วให้มัน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย สักพักก็เดินออกจากร้าน มันเปลี่ยนใจไปตัดผมเลยตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆ เรียบร้อยก็ไปหาหนังดูกัน มันเดินหน้าเริ่ดหน้าลอยถูกใจกับผมทรงใหม่ แต่มันก็น่ารักจริงๆ เพื่อนผมครับเพื่อนผม ผมยืนรอให้มันไปซื้อตั๋ว
“ดูหนังด้วยเหรอ”เสียงทักทายกวนๆ ผมหันไปมองไอ้คนทัก ไอ้กรเพื่อนไอ้แมนที่ตอนนี้ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วยังไม่ทราบสาเหตุแน่นอน มันมองผมหัวจดเท้าด้วยรอยยิ้มทุเรศ ถูกด่าคราวก่อนไม่เข็ด
“ดูเรื่องเดียวกันหรือเปล่า”เพื่อนมันอีกคน ไอ้ป๊อบ แต่ก่อนอีออยเกือบเสียท่า ดีที่ไอ้แฝดช่วยไว้ก่อน ไอ้นี่ฟันไม่เลือกเพศเอาหมด หน้าหล่อเหี้ยๆ
“เปล่า”ผมบอกมันหน้าตาเฉย ยกมือกอดอก
“รู้เหรอว่าเรื่องอะไร”มันถามอีก มีสองสาวชะเง้อมองมันอยู่ สงสัยจะเด็กใหม่พวกมัน
“เหี้ยสไปซ์แมนไง เหมาะกับพวกมึงดี”ผมแสยะยิ้มบอกมัน
“ปากดีนะมึง”ไอ้กรพูดใส่ผม ที่ทำหน้ากวนๆใส่มัน ก่อนมันจะแสยะยิ้ม”คบนานนิ ผัวคนนี้ คงจะมันถึงใจล่ะสิ”มันพูดจบไอ้ป๊อบก็หัวเราะผสมโรง
“ว่างๆก็มานอนบนตัวพี่บ้างก็ได้นะเด้งได้ดีไม่แพ้ที่นอนหรอก น้องฝิ่น”ไอ้ป๊อบพูดต่อบ้างด้วยสายตากระหริ้มกระเรี่ย
“กูว่าเป็นผ้าเช็ดตีนดีกว่า เพราะหน้ามึงมันเหมือนส้นตีน ยิ่งฟันก็ไม่ต่างจากเล็บตีนแถมขบด้วย”ผมก็ว่ามันกลับบ้าง ทำเอามันหุบปากทันที ชักสีหน้าเดินเข้ามาใส่ ไอ้กรคว้ามือมันทันที มันรู้ไงเพราะเคยเห็นผมคว่ำลูกพี่มันมาแล้ว ผมไม่ได้เก่งหรอกแต่อาศัยจังหวะตอบโต้อย่างไม่ประมาทเท่านั้นเอง มันเสือกคิดไม่ซื่อจะวางยาผมดีที่ระวังตัว และมันก็เอาไปคุยว่าผมเสร็จมันแถมเป็นเด็กขายด้วย ใครก็ต้องเชื่ออยู่แล้วเพราะมันเป็นลูกคนมีฐานะคนหนึ่ง แต่ผมไม่สนใจหรอก สะใจมากกว่าเล่นซะหน้ามันแหกหาแดกไม่ได้
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” พอดีกับที่เด็กมันเดินกลับมา พวกมันรีบเปลี่ยนหน้ากากทันที ก่อนจะพากันเดินไป แต่ยังมองแบบเอาเรื่องอยู่
“ไอ้เหี้ยป๊อบมาไมวะ”อีออยพอกลับมาถามผมทันที
“ก็หาเรื่องตามแบบพวกมันแหละ ช่างมันเถอะ”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ
“แม่ง น่าไปเอาผ้าถุงมาคลุมหัวไอ้หน้าหอย หาเรื่องกระทั่งเกย์”อีออยด่าพวกมัน แต่ผมงงกับสิ่งที่มันพูด
“เออ”ผมไม่รู้จะพูดอะไร ก็รับซะ”ไหนตั๋วมึงล่ะ”ผมถามมันอีก
“ไม่ดูแล้ว โน่นฉายบ่ายสาม กูเซ็งเลย”มันพูดอย่างเสียอารมณ์
“ก็รอดูสิไม่เห็นเป็นไรเลย”ผมบอกมันจากใจจริง
“จริงใจหน่อยอีฝิ่น เดี๋ยวฟันกร่อนหมด”มันจับหน้าผม
“กูพูดจริงไม่ได้กัดฟันพูด เอามั้ย”ผมจับออก ก่อนจะบอกมัน
“ไม่ต้องอ่ะ แค่มึงมาเป็นเพื่อนกูก็ซึ้งจนน้ำแตกแล้ว”มันกอดเอวผมพาเดินออกและพูดแบบซาบซึ้งมาก แต่รู้ได้ว่าแหล
“มิน่า เป้าแฉะเชียวมึง”ผมแกล้งคลำเป้ามัน ๆ ปัดมือออก
“อีเชี่ยะ อีเวร จับแล้วของกูไม่ลุกไม่ต้องกระแดะมาจับ เสียของ”มันจิกตาเน้นเสียงใส่ ผมก็ขำๆ ก่อนจะพามันไปส่งบ้าน และขับตรงดิ่งไปที่หมายทันที
“ขี้เซาจังวะ หืม จุ๊บ”เสียงกระซิบชิดปาก จุ๊บสองสามที
“อืม”ผมส่งเสียงอย่างขัดใจ แต่ไม่ลืมตา มือกระชับผมเข้าไปอีก
“ตื่นได้แล้วครับ”เสียงทุ้มพูดอีก เอาจมูกถูไปมาด้วย คิ้วขมวดแล้วครับผมก่อนจะปรือตามองเป็นใครไม่ได้หรอกครับทั้งกลิ่นทั้งสัมผัสแค่คนเดียว สักพักมือใหญ่เริ่มจะเลื้อยแล้ว ผมไม่ได้ห้ามหรอกเพราะรู้สึกดี ก่อนจะเข้าไปแผ่นหลังดันให้เข้าชิดอีก ผมก็จูบมันก่อนไล่ลิ้นเข้าไปเกี่ยวลิ้นมันให้ตอบกลับ
“อื๊อ อืม”เสียงผมครางออกมาเมื่อได้รับการตอบรับ ไม่ว่าจะปาก มือ ที่ตอนนี้เป็นฝ่ายชอนไชผมซะเอง มันสนองกลับผมอย่างร้อนแรง ก่อนจะอ่อนลงไล่เล็ม ไซ้ซอกคอ มือก็กอดผมจนแน่น ผมก็ทำตอบ
“จะลักหลับเหรอ”ผมถามมันเสียงพร่า ตาที่มองโคตรเซ็กเลย ยิ่งเวลาผมอยู่บนตัวมัน ได้เห็นสีหน้ามันเวลาผมเป็นคนทำยิ่งแล้วใหญ่
“ถ้าไม่ตื่นก็ว่าจะทำอยู่”มันก็ตอบกลับเสียงเดียวกัน “ให้ท่าเหลือเกินนะ ไอ้หนอน”มันยกยิ้มว่าผม เมื่อมือผมลูบมันจนเกือบจะถึงเป้าอยู่แล้วเป็นการหยอกล้อแต่โดนตะคุบไว้ซะก่อน
“ก็เห็นชอบไม่ใช่เหรอ”ผมก็ยักคิ้วบอกกลับ มันตบก้นผม จูบปากอีกสองสามทีก่อนจะลุกขึ้น ผมกอดมันข้างหลังเอาขาไขว้เอวมันไว้ มันก็เอามือช้อนก้นลุกขึ้นแบกผมไปข้างนอก
“ซื้ออะไรมากินมั่ง”มันถามผม หลังจากนั่งตรงหน้าทีวีแล้ว มันกดเปิด ไล่ไปเรื่อยจนหยุดที่ช่องซีรีส์ฝรั่ง
“ไม่ได้กินมาเหรอ”ผมถามมันอย่างแปลกใจ แต่ดีนะที่ผมซื้อที่หน้าคอนโดมา
“กินแต่ไม่ถูกปาก”มันบอกเนือยๆ
“ยัดเข้าจมูกเหรอ”ผมก็ย้อนมันยิ้มๆ
“เดี๋ยวกินเสร็จจะยัดมึงแทน”มันก็ว่ากลับมาบ้าง ผมเลยทำหน้าใส่มัน ก่อนจะพูดต่อ
“ข้าวมันไก่ทอด กินเลยมั้ย” เอามือนวดคอนวดหลังให้มันด้วย ดูมันจะชอบมากทำหน้าเคลิบเคลิ้ม เดี๋ยวปั๊ดแดกซะนี่ ให้ท่ากูอยู่ได้
“อืม”มันตอบรับสั้นๆ ผมก็เดินไปอุ่น แกะใส่จานยกมาให้ กินเสร็จผมก็ยกไปเก็บ
“เมื่อยอยู่มั้ย”ผมถามมันที่ตอนนี้นอนลงไปแล้ว นวดขาให้มันอยู่ ผลัดกันเวลามันนาบผมมันก็นวดให้ อิอิ
“นิดหน่อย ไปไหนมาล่ะ”มันบอกก่อนจะถาม เพราะเห็นมีถุงวางอยู่
“พาอีออยไปตัดขนมา”ผมพูดยิ้มๆ มันก็ยกยิ้ม
“ส่วนมึงก็ตัดเล็บทั้งขาหน้าขาหลัง”มันว่าผมมั่ง
“เออ แต่เขี้ยวกูไม่ตัด เอาไว้ แฮ่ๆๆ”ผมรับก่อนจะกระโจนทับกัดคอมัน ซ้ายขวา มันก็ตบก้น จี๋เอว ให้ปล่อย”นี่ มึงจะได้ไม่ผสมพันธ์ที่อื่น อื๊อๆๆๆ”ผมพูดต่อ ก่อนจะโดนมันกัดปาก ผมก็กัดตอบ เขาเรียกว่าปากนั้นคืนสนอง หลังจากนั้นก็ผสมพันธ์กันซะ หุหุ
V
V
“ให้มารับหรือเปล่า”ผมถามเมื่อจอดรถหน้าบริษัทที่มันทำงาน
“ไปไหนไหม”มันถามผมกลับ ผมส่ายหน้าทันที กูอยากรอรับมึง เป็นไปได้กูอยากเข้าไปสำนักงานมึงด้วย จงทำตามที่กูต้องการเดี๋ยวนี้ ฮ่าๆๆๆ
“กลับพร้อมกัน ไม่เกินชั่วโมง”มันพูดทันที ผมยิ้มมุมปากเลย
“เยส”พูดพร้อมทำท่าประสบความสำเร็จด้วย อำนาจความหน้ามืดกูได้ผลโว้ย ถึงจะแค่ครึ่งเดียวก็เถอะ
“เป็นเชี่ยะไร”มันว่าพร้อมส่ายหน้า”ไปรอร้านนั้นขนมเขาอร่อยอยู่”ก่อนลงมันหันมาบอกแบบกระทันหันผมที่รออยู่แล้วโน้มคอมาตีเข่า เอ้ย จุ๊บปากแม่งเลย มันตกใจผลักไสไม่มี มีแต่ผลักดันให้ผมเข้าไปอีก แลกลิ้นกันอร่อยไป ก่อนจะพารถไปจอดที่ลานจอดรถ ล็อคเสร็จก็เดินไปรอมันที่ร้าน น่ากินจังเลย ผมสั่ง Cranberry White Chocolate Mocha กับ โอรีโอชีสเค้ก แคลอรี่ทั้งนั้นแต่กูอยาก ตอนไอ้ไผ่กลับมาจากค่ายมันบอกว่าผมผอมลง มันขุนผมใหม่ด้วยอาหารที่ผมไม่อยากจะเอ่ย อร่อยแต่กูเลี่ยนไปนานเลย ขึ้นมาแค่หนึ่งกิโล ผมเดินไปนั่งตรงมุมที่คนน้อย ก่อนจะหยิบหนังสือพวกเย็บปักถักร้อยมาดู เห็นผมเป็นเกย์แต่ผมถักพวกนี้เก่งนะจะบอกให้ผู้ชายแท้ๆยังทำไม่ค่อยได้เลย จริงๆ นะ หุหุ กำลังอร่อยและเพลิน เหมือนมีคนมานั่งตรงข้าม ผมปรายตามองนิดหน่อย เป็นผู้ชายหน้าตาดี โดยรวมอายุมากกว่าผมและไอ้ไผ่ เรียกแก่กว่าก็จบแล้ว ยกยิ้มให้ผม
“อร่อยไหม”เขาถามผมขึ้นมา ผมเงยหน้ามองก่อนจะตอบ
“ครับ”ถ้าเป็นรุ่นเดียวกันหรืออ่อนกว่า ผมไม่จำเป็นต้องตอบ แต่นี่เขาเป็นคนโต และไม่ได้เข้ามาจีบผมแน่นอนเพราะเขาไม่ใช่ และถึงใช่ผมก็ไม่ชอบ
“โทษทีที่เสียมารยาทนั่งโดยไม่ได้รับเชิญ ผมทำงานที่นี่แหละ ชื่อ วิวัฒน์”เขาออกตัวก่อนจะแนะนำตัวเองก่อน ผมก็รับฟังเฉยๆไม่ได้ตื่นเต้นยินดียินร้ายอะไร เขามองหน้าผมที่พยักหน้ารับเฉยๆ ก่อนจะพูดต่อ
“พอดี เห็นมาส่งไผ่และคงจะรอด้วย ก็เลยเข้ามาทัก”เขาเริ่มคลายความสงสัย แต่ยังไม่มากพอ “เป็นพี่น้องกันเหรอ”เขาถามต่ออีก ถามง่ายแต่ตอบยากถ้าเขาไม่ใช่คนในบริษัทนี้ผมคงตอบไปแล้วล่ะว่าใช่ แต่สถานะมันตอนนี้รู้สึกว่าไม่สมควรจะบอกออกไป เขายกยิ้มเมื่อเห็นผมเงียบ
“เป็นญาติกัน”ผมตัดสินใจบอกไปแบบนั้น ผมไม่ได้โกหกนะก็ญาติร่วมโลกไง ถ้าบอกว่าพี่น้องเขาไม่เชื่อแน่ เขากำลังจะเอ่ยแต่มีพนักงานมาเสริฟกาแฟซะก่อน
“อ๋อ ก็ว่าอยู่แต่หน้าตาไม่เหมือนกันเลย”เขาพยักหน้ารับก่อนจะจิบกาแฟ “ท่าทางสนิทกันดีนะ”เขาพูดยิ้มๆอีก
“ก็ญาติกันก็ต้องสนิทกัน คุณลุงไม่สนิทกับญาติเหรอครับ”ผมตอบพร้อมกับถามกลับ เขาแทบจะสำลักกาแฟเมื่อผมเรียกเขาว่าคุณลุง ผมลอบยิ้มหน่อยๆมือตักเค้กกินไปด้วย
“เอ้อ เรียกพี่ดีกว่ามั้ง ผมอายุมากกว่าแต่คงไม่ขนาดนั้น”เขาพูดแก้แบบอึกอักนิดหน่อย ผมกำลังคิดว่าเขาเห็นมากกว่านั้นหรือเปล่า ที่ผมคิดแบบนี้เพราะเขาเน้นตรงคำว่าสนิทดูแอบแฝงชอบกล หรือเขาจะเห็นตอนที่จูบกันเพราะประตูมันเผยอนิดหน่อยแต่ถ้าคนไม่เพ่งมองจริงๆจะไม่รู้ว่าเราทำอะไรกัน
“ผมเรียกว่าคุณวัฒน์แล้วกัน เพราะไม่ได้สนิทขนาดนั้น”ผมบอกเขากลับไปด้วยน้ำเสียงธรรมดาไม่ได้ประชดแต่อย่างใด
“ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ เพราะไผ่ก็ทำงานที่นี่”เขาพูดอย่างไม่ถือสา ก่อนจะพูดถึงไอ้ไผ่ยิ้มๆ”เออ แล้วน้องชื่ออะไร คุยตั้งนานลืมถามเลย”เขาเปลี่ยนเรื่องมาถามชื่อผมแทน
“ฝิ่น”ผมจำต้องบอกออกไป
“เพราะดีนะ”เขาชมหน่อยๆก่อนจะจิบกาแฟต่อ
“คุณวัฒน์สนิทกับพี่ไผ่เหรอ ทั้งที่เขาเพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วันเอง แต่พูดเหมือนรู้จักกันมานานอย่างนั้นแหละ”ผมไม่เรียกตามที่เขาบอก แต่เป็นฝ่ายถามเขากลับไปบ้าง มือก็ตักเค้กกินต่อ เขาเอนตัวพิงพนักมองหน้าผม สีหน้าเหมือนลังเลที่จะตอบคำถามแต่ไม่ตอบก็ไม่ได้
“ก็เพิ่งรู้จักที่นี่แหละ เพียงแต่ชื่นชมที่เขาทำงานได้ดี ไม่มีอะไรหรอก” เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม
“อ้าว วัฒน์ ฉันนึกว่าคุณไปแล้วซะอีก”เสียงผู้หญิงเอ่ยทักเขา ผมหันไปมองเมื่อมีคนนั่งข้างๆ ไม่ใช่ใคร พี่ไผ่ของผม
“สักพัก หากาแฟกินก่อน แล้วคุณจะไปไหนเหรอ”เขาบอกก่อนจะถามกลับผู้หญิงที่ดูดีทั้งหน้าตาและเสื้อผ้าที่สวมใส่ ไม่นับเครื่องประดับที่เข้าชุด มันดูมีคลาสมาก รสนิยมไม่เลวเลยสมแล้วที่ทำงานด้านนี้ คงเป็นคุณพิมแน่นอน ตัวจริงดูดีกว่าในทีวีอีก ผมประเมินผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาแต่ไม่ได้จ้องจนเธอรู้ตัว แต่คนข้างๆผมคงรู้ได้จับมือผมไปกุมไว้ ผมมองหน้าและยิ้มให้
“น้อง นี่คุณพิม”มันเรียก และแนะนำให้รู้จักผู้หญิงตรงหน้า ผมยกมือไหว้เฉยๆ แต่เหมือนคุณวัฒน์จะมองแปลกๆ ผมว่าเขาสงสัยจนถึงขั้นอยากรู้อยากเห็นเลยล่ะ แต่ด้วยวัยวุฒิของเขาไม่สามารถแสดงออกมาได้มากนัก
“น่ารักจัง”เธอชมผม ๆ ได้แต่ยิ้มรับ เธอไม่ถามอะไรต่อ “ไผ่บอกน้องหรือยังเราต้องไปต่อ”เธอหันไปพูดกับมันที่กินเค้กส่วนที่เหลือของผมหน้าตาเฉย เวลาที่เรากินอะไรของตัวเองไม่หมดก็จะจัดการเก็บเรียบไม่ให้เสียของ
“กำลังจะบอกครับ”มันเงยหน้าไปพูดและก้มกินต่อ
“เอาอีกไหม”ผมถามมัน
“พอแล้ว”มันบอก หยิบมอคคาผมไปดูดเสร็จสรรพ สองคนนั้นมองแต่ไม่มีการพูด เหมือนไม่มีตัวตนสำหรับผมสองคนเลย
“น้องจะกลับก่อนไหม หรือจะไปด้วยกันก็ได้”มันถามผมต่อ คุณพิมทำหน้าชอบกล เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ไม่พูด
“พี่ไปไหนล่ะ บอกได้เปล่า”ผมถามมัน ไม่อยากให้เป็นการเสียมารยาทมากนัก เพราะมันไปเรื่องงานถึงมันจะชวนก็เถอะแต่ไม่อยากให้ใครมองมันไม่ดี
“ไปที่เดิม”มันบอกแค่นั้นเป็นอันรู้กัน ผมพยักหน้าก่อนจะตัดสินใจบอกไป
“น้องไปรอที่บ้านดีกว่า”ผมบอกมัน ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเหมือนคุณพิมจะยิ้ม อย่าบอกนะว่าจะเป็นอย่างที่อีออยบอก ถ้าทำจริงอายุไม่ใช่อุปสรรคสำหรับการมีเรื่องกับผมหรอก
“บ้านโน้นเหรอ”มันหมายถึงบ้านผมไม่ใช่ห้อง ผมพยักหน้า”เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องก่อนแล้วค่อยไป”มันพูดต่ออีก
“ไผ่ก็ให้น้องเอารถไปสิ ไปพร้อมฉันก็ได้ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”เธอเสนอ(หน้า)บอกออกมาอย่างหวังดี(เหรอ) ถ้าผมเดาไม่ผิดเธอต้องนึกว่าผมเป็นน้องไอ้ไผ่ เพราะแทนตัวแบบนี้กัน
“ไม่เสียเวลาหรอกครับ ทางผ่านอยู่แล้ว”ไอ้ไผ่บอกทำนองปฏิเสธความหวังดีของเธอ ทำเอายาย(คุณ)พิมเงียบไป คุณ(ลุง)วัฒน์ยกยิ้มเหมือนชอบใจทั้งที่ตอนแรกทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไร สองคนนี้ต้องมีซัมติ้งรองกันแน่เลย ผมสงสัยนะว่าทำไมไอ้ไผ่บอกไปอย่างนั้นทั้งที่มันคนละทางเลย เหมือนมันจะเลี่ยงๆ
“พี่ไปบ้านลูกค้ากี่โมง”ผมถามเวลาที่มันจะไป
“สิบโมง”มันตอบพร้อมกับมองเหมือนจะสื่ออะไรสักอย่าง ด้วยความที่หน้าตาดีฉลาดเป็นทุนของผมอยู่แล้ว สมองประมวลผลแป๊บเดียวก็เข้าใจได้ ต้องหาวิธีเลี่ยงให้ไม่ดูน่าเกลียด ทำเลยฝิ่นอนงค์ คุณไผ่เขารออยู่ คริคริ
“เอางี้แล้วกัน เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา น้องกลับแท็กซี่เอง พี่ก็เอารถไป จะได้สะดวกไปรับน้องกลับด้วย โอนะ”ผมพูดด้วยรอยยิ้มประดุจนางเอกที่ดูเสียสละ แต่ลึกๆ กูป้องกันผัวโว้ย อย่าได้คิดเอาเหนียงของหล่อนมาโอบรัดลำไผ่ผมเป็นเด็ดขาด ยายพิมที่ตอนแรกเหมือนจะยิ้ม หุบทันที ไอ้ไผ่มองหน้าผมยิ้มๆ
“เอางั้นเหรอ”มันถามเพื่อความแน่ใจ ทั้งที่ในใจมันรู้อยู่แล้ว
“ครับ”ผมก็ยิ้มรับ
“งั้นพี่ไปส่งขึ้นรถ ผมขอตัวนะครับ แล้วเจอกันที่โน่นเลย”มันจับมือผมให้ลุกขึ้นไม่รอฟังใครทั้งนั้นเดินออกไปทันที พอขึ้นรถได้มองหน้ากัน ก่อนมันจะเป็นฝ่ายจูบผมก่อนมีหรือจะยอม
“อืม อื๊อ”เสียงผมครางออกมาเมื่อมันจูบอย่างกับจะถอดวิญญาณผมออกจากร่าง
“นางเอกมากมึง”ผละออกมันพูดขำๆ
“เป็นมาตั้งนานแล้ว”ผมพูดใส่หน้ามัน ก่อนจะจูบกลับ”ถ้าไม่มีเรื่องให้กูแปลงร่างนะ”ผมบอกต่อ มันก็หัวเราะ”โทษนะที่ให้รอ ไม่คิดว่าจะด่วน ไม่งั้นให้นอนรอที่ห้องซะก็ดี”มันกอดผมแนบตัว ผมนั่งอยู่บนตักมัน วันนี้มันใส่เสื้อยืด กางเกงยีน เพราะคิดว่ามาแค่แป๊บเดียวและบริษัทก็อนุญาตเอง เขาไม่ได้ซีเรียสตรงนี้มากนักสำหรับคนที่ทำงานฝ่ายนี้ แต่ผมเอาเสื้อสูทกับรองเท้าหนังใส่ติดรถให้มันไว้ด้วยเผื่อจำเป็น
“ไม่เป็นไร น้องรอได้ รีบกลับมาแล้วกัน”ผมบอกเบียดมันเข้าไปอีก มันจับสะโพกให้หยุดทันที
“ใจเย็นครับ ยังไม่อยากเสร็จตอนนี้ มันดูรีบเร่งเกินไป”มันพูดด้วยแววตากรุ้มกริ่มใส่
“เอาแบบพี่บลูกับพี่พายไง”ผมพูดพร้อมยักคิ้ว ทำเอาหัวเราะกันเลยครับ แหม นึกว่ารอดสายตาฉับไวผมไปได้ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะจะลงมาเอาของที่รถแต่เผอิญว่ารถมันแปลกๆ แต่ไม่เห็นภาพหรอกครับแต่รับรู้ได้ จนไอ้ไผ่เดินมาจิกหัวให้ขึ้นห้องนั่นแหละ แต่ก็ไม่ล้อพวกแกหรอกนะครับสงสารพี่พายแก ถ้าพี่หวายกับพี่เจย์รู้นะไม่รอด สักพักมันก็ปล่อยให้ผมลงก่อนจะเดินไปส่งผมขึ้นแท็กซี่ ผมมองมันที่ยืนจนลับตามันถึงเดินเข้าไป
“คุณน้องมายังไงคะ ป้าไม่ได้ยินเสียงรถเลย”ป้านวลเดินมากอดผมด้วยความคิดถึง ทั้งที่ผมก็แวะมาเกือบทุกวัน แต่อย่างว่ามาไม่ได้นอนเหมือนปกติแกก็เลยคิดถึงมากเป็นพิเศษ
“มาแท็กซี่ครับผม”ผมบอกพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวา
“อ้าว แล้วพี่ไผ่ไปไหนคะ”แกถามหาไอ้ไผ่ ที่ดูจะเป็นไอดอลของป้าไปแล้ว
“พี่ไผ่ไปทำงาน น้องก็เลยมารอที่นี่”ผมบอกก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้หวายกลมๆอันใหญ่มากสำหรับนั่งหรือนอนเล่น พี่น้อยเอาน้ำแตงโมปั่นมาให้ “สวยขึ้นเปล่าเนี่ยะ มีแฟนล่ะสิ”ผมแซวแกยิ้มๆ
“อุ้ย คุณน้องอย่าพูดไปคะ คริคริ เดี๋ยวป้านวลอิจฉา”พี่น้อยก็คิกคักเล่นกับผม
“ลามปาม นังน้อย”ป้านวลเอ็ดพร้อมกับตีแขนพี่น้อยที่หัวเราะไม่เลิกเดินเข้าครัวไป
“ค้างหรือเปล่าคะ”ป้านวลถามผม
“ถ้าดึกมากน้องก็จะค้าง ดึงพี่ไผ่ให้ค้างด้วย”ผมบอกแกยิ้มๆ ก่อนจะดูดจนเกลี้ยง
“เดี๋ยวป้าทำของชอบให้ดีกว่า ถ้าไม่ได้ค้างก็เอาไปทานกันได้ ดีไหมคะ”ป้านวลเดินไปเปิดกระจกให้ลมเข้า หยิบผ้าแพรมาให้อย่างทุกที ผมกอดเอวแกยิ้มจนตาปิด
“ดีครับ พี่นวล คริคริ”ผมแซวป้านวล จนแกตีเข้าให้
“ทะลึ่งตามนังน้อยอีกคน เดี๋ยวจะบอกพี่ไผ่ให้สั่งสอนซะบ้าง เคยตัวใหญ่แล้ว”ป้านวลบ่นแถมจะฟ้องมันด้วย ผมก็ยักไหล่ทำท่าไม่กลัว แกส่ายหน้าก่อนจะเดินไป สักพักไอโฟนดัง
“ถึงแล้วครับ กำลังจะนอน”ผมบอกคนในสาย
“ดี นอนเอาแรงไว้ เผื่อคืนนี้ไม่ได้นอน”มันก็ตอบกำกวมมาตามสาย
“กลัวไม่โดนว่ะ”ผมก็ท้ามันกลับไป มันหัวเราะสองหึ ก่อนจะวางสาย ก่อนจะหลับตาคิดอะไรไม่รู้จนหลับไปจริงๆ รู้สึกตัวอีกทีเกือบหกโมงเย็นเสียงไอโฟนที่วางอยู่ในมือมันสั่น
“ครับ”ผมรับทันทีไม่รอเสียงเพลงตั้งสายเฉพาะ
“กูเอง นึกว่าผัวไงรับซะเพราะเชียวมึง”เต็มหูเลย อีออยโทรเข้ามา
“เบาก็ได้ มีอะไร จะบอกกูว่าเสียตัวเหรอ”ผมก็แหยบมันกลับ
“ได้อย่างนั้นก็ดีสิ มึงอยู่ห้องเหรอ”เสียงอีออยแหยบผมกลับมาบ้าง
“อยู่บ้าน”ผมบอกมัน ก่อนจะบิดยี้เกียจสองสามที ยกขาสลับไปมาเป็นการไม่เสียเวลาออกกำลังไปในตัวด้วยเลย
“พี่ไผ่ล่ะ”มันถามหาไอ้ไผ่
“ไปทำงาน มึงถามหาผัวกูทำไม”ผมตอบก่อนจะแกล้งทำเสียงใส่มัน
“แรดแว้นส์ ไม่ต้องมาระแวงกู ถ้ากูเอานะทุกวันนี้มึงไม่ได้แดกหรอก”มันว่าก่อนจะยอตัวเอง ผมก็ขำ
“แล้วมึงมีอะไร กูกำลังหลับเพลินๆเลย เมื่อวานก็ทีแล้ว กูไม่ออกไปไหนหรอกนะ”ผมถามพร้อมดักคอมันไปด้วย
“ถ้ากูพูดมึงอย่าด่ากูนะ”มันออกตัวก่อน มาแปลกอีนี่
“กูเคยเหรอ”ผมก็ย้อนมัน “แล้วมึงจะพูดได้ยัง”ผมถามมันต่อ
“กูเห็นพี่ไผ่มาโรงแรมกับยายไฮโซนั่น ”มันพูดออกมา ทำเอาผมเงียบไป”เฮ้ย มึงอย่าเงียบสิ มีคนมาด้วยอีกสองคน คงเป็นลูกค้าน่ะแหละ อีกอย่างไม่ใช่นิสัยแก แต่ที่กูอดไม่ได้บอกมึงเพราะยายนั่นเกาะแขนผัวมึงไม่ปล่อยเลย แต่ผัวมึงเขาไม่เล่นด้วยหรอกกูดูนะแกก็ค่อยเลี่ยงตลอด”มันพูดต่ออีกให้ผมสบายใจ อีออยหรือแม้แต่เพื่อนคนอื่นไม่เคยมีนิสัยพูดยุยงให้แตกคอกัน ผมรู้ว่ามันหวังดีจริงๆ”มึงจะออกมาไหม”มันถามผมเบาๆ
“ไม่ กูจะรอมันที่นี่”ผมบอกมันเรียบๆ ในหัวผมนึกภาพตามที่ได้ฟัง ในใจผมสั่งให้เชื่อใจมัน ว่ามันไม่ทำกับผมแน่นอน แต่ถ้ามันพลาดท่าหรือเต็มใจกับยายพิมล่ะ ผมจะทำยังไงดี
“เอางี้ กูจะคอยดูแล้วกัน ถ้าเห็นท่าไม่ดีกูจะขัดไว้เอง”มันกลัวผมโกรธมันก็เลยออกตัว
“ไม่ต้องหรอก มึงทำงานไปเถอะ กูเคลียร์เอง”ผมปฏิเสธก่อนจะพูดต่อ” ออยมึงเพื่อนกูนะกูคบมึงมาก่อนผัวกูอีกมีเหตุผลอะไรที่กูจะโกรธมึง เพราะฉะนั้นมึงสบายใจได้”ผมปฏิเสธความหวังดีของมันก่อนจะพูดให้มันสบายใจ ผมไม่ได้ประชด ผมรู้นิสัยมันดีคราวไอ้เฟริส์มันก็เคยเตือนผม แต่มันก็ทำจนได้ มันกลัวผมเสียใจเพราะมันรู้ว่าผมรักไอ้ไผ่ ไม่ใช่รักธรรมดา รักมากพอกับที่เชื่อใจมันมากด้วย
“เออ แต่กูว่าพี่ไผ่ไม่ทำแน่ แต่กูหมั่นไส้ยายชะนีแก่นี่ว่ะ”มันพูดกับผมอีกครั้งอย่างไม่ชอบจริงๆ
“ขอบใจมึงมาก”ผมพูดคุยกันต่อนิดหน่อยก่อนจะกดวาง นอนลงไป มองไอโฟนในมือจะกดออกดีไหม หรือว่าจะส่งข้อความ ถ้ามันคุยกับลูกค้าอยู่ล่ะ โอ้ย ไม่ทำเชี่ยะอะไรทั้งนั้นแหละ ผมยอมรับว่าหงุดหงิดที่ได้รู้นึกภาพไปด้วย เคสนี้ไม่เหมือนตอนพี่เอริธ์ นั่นผ่านมาแล้วผมไม่ถือ แต่ถ้าปัจจุบัน ผมถือและอาจจะถืออาวุธในมือด้วยถ้าปรากฏขึ้นมาเมื่อไร เอาเถอะ กลับมาค่อยเคลียร์ ถ้าไม่กลับทำตัวลับๆแต่ไปล่อกันมา ผมจะไปหาถึงที่เอง หึ แต่ตอนนี้ไปหาอาวุธก่อน
**********************************************************************************************
ปล. ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นส์เช่นเคยคะ ช่วงนี้งานเริ่มเข้าเลยช้าไปบ้าง ต้องขอโทษด้วยจ๊ะ แต่ดีใจที่ยังมีคนเป็นกำลังใจให้เช่นเคย
-
:z13:
โคแก่วอนโดนตบ
-
:z13: จิ้มสอง
-
อ๊าก ค้างค่ะ อยากรู้จังว่าน้องฝิ่นจะไปจัดการยัยพิมพ์หรือเปล่านะ
เอาให้เค้ารู้กันไปเลย ว่าพี่ไผ่เป็นของน้องฝิ่นนะ อิอิ o13
-
วันเสาร์ซะที รีบเข้ามาเชคเลย ดีใจ มาซะเช้าเลย ^^
นึกภาพพี่ไผ่ใส่สูททำงาน อิิอิ แซ่บเว่อร์
น้องก็น่ารัก คู่นี้ไม่มีดราม่านอกใจหรอกเนอะ ไม่เห็นทางให้ใครมาแทรกเลย หวานกันซะ
ที่สำคัญ เมียเตรียมอาวุธไว้รอซะขนาดนี้ ฮ่าๆ
สู้สู้นะคะ ขอให้งานผ่านไปได้ด้วยดี เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนต่อไปจะได้มาเร็วๆ แฮ่!
-
จริงๆ คุณพิมไม่น่าทำนะ :angry2:
เสียการปกครองหมด
ลูกน้องจะไม่นับถือ :seng2ped:
-
อัยยะ เริ่มมีมารมาผจญชีวิตคู่ของพี่ไผ่กับน้องฝิ่นซะแล้ว
รอดูซิว่าพี่ไผ่จะจัดการยังไงหนือจะให้น้องฝิ่นออกโรงเองเอย :-[ :-[ :-[
-
แล้วพี่ไผ่จะจัดการยังงัยเนี่ย
เกิดฝิ่นองค์ลงนังชะนีเละแน่
-
โอ้ยยย ค้างคาใจอ่ะ!
ยัยพิมพ์นี่ไม่ใช่เล่นๆซะแล้วว ฮึ้ยย พี่ไผ่อย่าให้น้องเสียความเชื่อใจนะ ,, แล้วอิตาวัฒน์อีก เข้ามาคุยกัยฝิ่นแบบนี้ ต้องการอะไรนะ ตีท่าทีไม่ออกเลย
มาต่อเร็วๆน้า ตอนหน้าขอแบบเคลียร์ๆเลยนะคะ
-
เอาชะนีแก่ไปเก็บด่วน
ของใครให้มันรู้ซะบ้างซี่
-
ไม่รู้ทำไม แต่เค้าเชื่อใจพี่ไผ่แหละ คริคริ
คุณไผ่เป็นของฝิ่นอนงค์คนเดียว ไม่ต้องกลัวๆ อิอิ
:-[
-
มีมารอีกแร้ว
สู้ๆๆนะน้องฝิ่น
:m16: :m16: :m16:
-
จัดการเลยฝิ่น...
จัดการตั้งแต่แรกเลย...แล้วพี่ไผ่เสร็จชะนีแก่ :angry2:
-
พี่ไผ่ระวังตัวด้วยละ อย่าทำให้ฝิ่นเสียใจ เด็ดขาด
-
นิ่งนานวันก็ยิ่งปลื้มพี่ไผ่น้องฝิ่นมากขึ้น
เดี๋ยวนี้ไม่ต้องพูดกันแล้วมองตาก็รู้ใจ :-[
แต่สงสัยว่าความรักอาจจะราบเรียบเกินไป
ก็เลยมีแมลงมาคอยสร้างความรำคาญอยู่เรื่อยๆ
คราวนี้เป็นคิวของพี่ไผ่ โดนเกาะแกะอย่างเนียนๆ
แต่นางเอกของเราเตรียมรับมือไว้พร้อมแล้ว
รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยหนึ่งครั้งเนาะฝิ่น :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ นั่งรอเลยนะเนี่ย :L2:
+1และเป็ดจ้ะ
-
เบื่อชะนีแก่ที่สุด
อย่างนี้ต้องให้น้องฝิ่นตัดการซะให้เข็ด
มานอนรอตอน สะใจดีกว่า
-
ท่าทางว่าตัวนี้จะแรงนะ
ชะนีเนี่ยยยย
น้องต้องเชื่อใจเยอะๆนะ
-
ชะนีแก่อยากแรด
แบบนี้ต้อง :beat: :beat:
-
ค้างว่ะ อยากรู้อ่ะ อยากรู้
-
แบบนี้มันต้องเจอฝิ่นอนงค์สักที
-
(อิ) คุณวิวัฒน์นี่ต้องเป็นสามี (ลับๆ) ของ (อิ) คุณพิมแน่ๆเลย
-
คุณพิมน่าจะมีผัวน้อยมากมาย
หนึ่งในนั้นต้องเป็นคุณวัฒน์แน่เลย
ฝิ่นรีบจัดการด่วนอ่ะ
-
รอๆๆๆจ้า
-
ตอนก่อนหน้า ก็ว่าคุณพิมดูเป็นเจ้านายที่ดี
พอตอนนี้ที่ทำก็เพราะหวังจะกินเด็ก
หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ รู้จักฝิ่นน้อยเกินไปซะแล้ว :m16:
-
ฝิ่นเป็นนางเอกดีๆไม่ชอบ อยากให้แปลงร่างเหรอ :fire: :fire: :fire:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบเวลาเค้าดูแลกัน นวดให้กัน น้องไผ่น่ารักอ่ะ รู้จักดูแลแฟน หาโน่นนี่ให้กิน
อีคุณหัวหน้าพี่ำไผ่นี่แปลก ๆ แกจะเคลมพี่ไผ่เหรอ รวมทั้งอีลุงนั่นด้วย
สะใจชะมัดตอนน้องฝิ่นเรียกว่าลุง เงิบเลยสิแก อีลุงนี่ไม่หวังดีกับพี่ไผ่แน่ ๆ หรือหึงป้านั่น
สรุปน่าเบื่อทั้งสองคน :m16: แต่เชื่อว่าฝิ่นไ่ผ่ของเรา เอาอยู่ !! ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ตุ่ง ตุง ตุ้ง ตุ๊ง .....
ท่านผู้มีเกียรติโปรดทราบ
ชะนีมีนอสูงอายุรบกวนกลับป่าด่วนค่ะ
เอวัง.... :z10:
-
นี่แค่ฝึกงานพี่ไผ่ยังเสน่ห์แรงขนาดนี้ งานนี้น้องฝิ่นจะได้ลุยมั๊ยนี่
-
ก็ว่าอยู่ คุณวัฒแกแปลกๆ เห็นใจพี่แก มีเมียแก่แล้วยังนิสัย..อีก
ตอนแรกนึกว่าคุณพิมจะเป็นเจ้านายที่ดีซะอีก แม่ง!!!
ชอบที่น้องเชื่อใจพี่ไผ่
พี่ไผ่ก็ระวังตัวด้วยอย่าให้พลาดได้ล่ะ
ให้คุณวัฒกินนมหมดอายุคนเดียวดีกว่าเนาะ
เมียพี่ไผ่ ดีกว่าใครเพื่อนอยู่แล้ว
-
ยายคุณพิม ฉันละกลัวแทนเธอจริงๆ
ระวังศพไม่สวยนะจ๊ะ คิดจะมายุ่งกับแฟนเค้าน่ะ :m16:
-
เกลียดจริงพวกหนียงยนม่จียมนี่ย
-
คุณ(ยาย)พิมอย่านะอย่า
เดี๋ยวเจอฝิ่นแล้วจะเงิบ ด่าไม่ทันเดี๋ยวหัวใจวายตายเอานะคะ :z2:
:L2:
-
นอกจากจะเป็นะชะนีแก่แล้วยังจะเป็นแรดเพิ่มอีก
พันธ์ผสมเลยนะหล่อน
:beat:
-
แหมะ คุณพิมนี่ตอนที่แล้วยังดีๆอยู่เลยนะ มาตอนนี้ลายออกซะละ
แต่ตัดใจซะเถอะเธอ แก่ๆอย่างนี้มีเหรอจะสู้เมียเด็กของไผ่มันได้ o18
-
งานมีเเคร์ อ๊ากกกกก !!
แต่อยากได้แบบเสือดสาด ฮ่าๆๆๆ
-
โอยยยยย~~~~!!! :m11:
อยากรู้ว่าฝิ่นจะจัดเต็มแค่ไหนน้อ
เอาให้เต็มที่เรยฝิ่น
เราเชียร์ หุหุหุ o3
-
o18. ไผ่จ๋าหลบไปขอจะจะกะนางพิมพิลาไลยซักที....คุณวัฒต้องเป็นไรกะนางแน่ๆ
รอดูฝิ่นฉุน :z2:
พายกะบลูคลูสุดๆ (>/////////////<)~♨. ร้อนแรงอะพายบลูเบอร์รี่
-
ยายพิม
..ที่ว่าแรง..
แต่กลัวว่า ถ้าเป็นอิวัฒน์นี่ ออกโรงมั่ง
ท่าทางน่าจะมาแรงกว่าอีก
..แซงนำหน้ายายพิมอ่ะดิ..
น่าเป็นห่วง เหนื่อยแทนน้องฝิ่น
มีปั๋วหล่อ..ก็งี้
พี่ไผ่ มันมีฟีโรโมน
..ล่อเป้า..
ทั้งชะนีแอนด์เก้ง
หุหุ
-
เอาอิป้านี่ไปเก็บบบ
อย่ามาม่าน้าาา ขอร้องงง
-
ต๊ายยยยยยยแล้ววววว ค้างอย่างแรงส์ๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ไผ่ไม่ทำแน่นอน :serius2:
-
ดราว่าฝิ่นเตรียมตัวจัดเลยดีกว่า
เพราะดูแล้วผู้หญิงคนนั้นคงคิดไม่ซื่ออยากกลิ่นเด็กเต็มแก่แล้ว 555
แต่ไผ่ก็ยังดูรักและเอาใจฝิ่นตลอดเยอ่ะน่ารัก ชอบบบบ
รอตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ยัยคุณพิมนั่นคงเคยอ่อยเคยได้กินเด็กหนุ่มๆง่ายๆจนเคยตัวละซี หนูฝิ่นระวังๆคนของเราไว้บ้างก็ดีนะ
เพราะผู้ชายน่่ะต่อให้ฉลาดยังไง้ยังไง แต่บางทีไอ้ความเป็นสุภาพบุรุษนี่
ก็ทำให้พลาดพลั้งไปกับ เล่ห์มารยาของชะนีเหมือนกันนะ
ยิ่งยัยคุณพิมนี่ไก่แก่ล่อปลาช่อน..เอ๊ย...ไก่แก่แม่ปลาช่อนด้วย สงสัยเล่ห์เหลี่ยมพราวรอบตัว
-
ถือซะว่ายัยคุณพิม
เข้ามาทำให้ครอบครัว
นี้มีสีสันล่ะกันอยากเห็น
นู๋ฝิ่นองค์ลงไม่ได้เห็นนานล่ะ :laugh:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนนี้ยังตามไม่ทัน แต่ขอเม้นท์ก่อนชอบมากกกกก :z3: มันฮาผสมกวน แต่ยังอ่านไม่ถึงครึ่งหลังนะ
ไม่รู้มีมาม่าหรือเปล่า :laugh:
-
ชะนีแก่เค้าแรงนะเนี่ย :เฮ้อ:
ดูไม่ออกหรือไงว่าคนเค้าเลี่ยงหล่อนนะยะ o18
สู้ๆเลยฝิ่นอย่าให้เสียชื่อ 5555
รออ่านต่ดค๊าาา สู้ๆ :z13:
-
ค้างงงจร้าาาาาาาาา
:z3: :z3: :z3:
-
รอดูฝิ่นอนงค์กำจัดวัชพืชแก่ๆ
:beat: :beat: :beat:
-
ตอนที่ 60
ตอนนี้ผมแทบไม่มีสมาธิจะคุยงานเลย หลังจากออกมาจากบ้านเจ้าสัวที่เรียกให้ไปคุยงานเพิ่มเติมเสร็จ ผมกำลังจะกลับแต่ก็ไม่ได้กลับต้องมานั่งคุยงานกับคุณพิมต่อ ผมจะไม่มาก็ไม่ได้เพราะแบบคอนโดที่เสนอไปผ่านมติประชุม และเป็นที่สนใจจน มิสเตอร์โทนี่ และ มิสเตอร์อเล็ค ที่เป็นผู้ร่วมลงทุนในครั้งนี้ต้องการนำแบบไปสร้างที่อเมริกาด้วย ผมรู้สึกดีใจนับว่าเป็นความก้าวหน้าของผมอย่างหนึ่ง หลังคุยเสร็จก็ถูกชวนให้กินข้าวเย็นไปด้วยจะปฏิเสธก็ดูไม่ดี
“ไผ่ เป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงคุณพิมถามพร้อมกับแตะแขนผม ตั้งแต่มาถึงเธอนั่งข้างผมและรู้สึกว่าจะใกล้ชิดผมเป็นพิเศษ ผมไม่ได้อยากคิดอะไรที่มันเข้าข้างตัวเองนักหรอก เธอเป็นเจ้านายและเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นคนอื่นผมจะไม่รู้สึกลำบากใจขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าผมกลัวจะเกิดอะไรขึ้น ผมมั่นใจและเชื่อใจตัวเองมากพอที่จะไม่ให้เกิด
“เปล่าครับ”ผมตอบเรียบๆก่อนจะดึงแขนตัวเองออกแต่เป็นแบบไม่จงใจเกินไปนัก หยิบไอโฟนที่สั่นขึ้นมาดูก่อนจะวางไป ไม่ใช่ไอ้ฝิ่น ข้อความไร้สาระที่ชอบส่งเข้ามาไม่รู้ไอ้พวกโปรโมรชั่นพวกนี้เมื่อไรมันจะเลิกคุกคามผู้บริโภคสักทีวะ หงุดหงิดโว้ย เมียไม่มีโทรมาเลยจะตอดมาบ้างก็ไม่ได้
“แล้วหลังเรียนจบสนใจทำงานด้วยกันไหม ผมชอบสไตล์การทำงานของคุณดูเป็นตัวของตัวเองดี”มิสเตอร์โทนี่ถามผมด้วยภาษาไทยชัดมาก เขามีภรรยาเป็นคนไทยและอยู่เมืองไทยมาเกือบสิบปีแล้ว แต่ก็ไปๆมา ตลอด ส่วนมิสเตอร์อเล็คได้นิดหน่อย
“ขอบคุณครับ แต่ตอนนี้ผมขอใช้เวลาเรียนให้จบและตัดสินใจไปด้วยก่อนครับ”ผมตอบยิ้มๆเป็นการตอบปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน ไม่ใช่ว่าผมอึดอัดกับอะไรหรอกครับ ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยชอบทำงานสำนักงานเท่าไร อยากรับงานอิสระมากกว่าแต่ก็ต้องขอสั่งสมประสบการณ์ให้มากกว่านี้ ความสำเร็จครั้งนี้ไม่ได้ทำให้ผมเหลิงแต่อย่างใด กลับยิ่งต้องให้ตัวเองพัฒนามากกว่านี้อีกเพื่อไม่ให้งานย่ำอยู่กับที่
“ต้องคิดอะไรอีก เรียนจบก็มาทำงานได้เลย ฉันยินดีนะ แบบขอจองตัวเลย บอกตรงๆ เสียดาย กลัวโดนตัดหน้า”คุณพิมพูดออกตัวและจับผมอีกแล้ว ทีนี้กุมมือเลยแต่เป็นแบบดูเหมือนไม่คิดอะไรแต่สายตาที่มองผม ทำให้ผมรู้สึกได้กับสายตาของเธอ
“ไม่หรอกครับ คนเก่งมีความสามารถมากกว่าผมมีอีกเยอะ ถึงเวลานั้นจะเลือกไม่ถูก”ผมหันไปบอกเธอก่อนจะหันไปยิ้มกับสองมิสเตอร์ที่นั่งอมยิ้มไม่ออกความเห็นอะไร เพราะเขาค่อนข้างให้อิสระทางความคิดอยู่แล้ว
“ใช่ ฉันไม่ปฏิเสธ แต่ที่ถูกใจน่ะมันหายาก”เธอก็ตอบผมทันทีเหมือนกัน สองวันที่ได้ทำงานร่วมกัน ผมยอมรับว่าเธอเก่งจริงๆภาวะการเป็นผู้นำสูง และอย่างอื่นก็น่าจะสูงเช่นกัน ประสบกามที่ผ่านมามันบอกผมครับ
“เฮ้ พิม ยู เก็บอาการนิดนะ เดี๋ยวไผ่เขาไม่อยากจะทำงานให้เรา”โทนี่เอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะจิบไวน์
“ไอพูดเรื่องจริง”คุณพิมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจในคำพูดนั้น ถ้าเป็นผู้ชายประเภทซึนๆ ไม่คิดอะไรเลยกับเรื่องแบบนี้คงไม่เข้าใจความหมายที่พวกเขาคุยกัน ผมรู้แต่นิ่งไว้ดีกว่าเดี๋ยวไก่ตื่น จะมาจิกผมได้ ส่วนอเล็คได้แต่ยิ้มอย่างเดียว ก่อนจะขอตัวก่อนเพราะคนรถมารอแล้ว
“ผมก็ขอตัวเหมือนกัน ไว้เจอกันอาทิตย์หน้า อย่าลืมล่ะ”โทนี่เอ่ยลา ก่อนจะย้ำถึงงานคราวหน้าที่พัทยา เขาให้ผมไปด้วยเพื่อไปดูสถานที่ตกแต่งโรงแรมให้เพื่อนเขา เขาให้เวลาผมคิดหนึ่งเดือน
“ครับ”ผมตอบรับก่อนจะยื่นมือไปจับกับเขา และเดินไปส่งเขาด้วย โดยที่คุณพิมก็เดินข้างผมตลอด จนรถลับตาไปแล้ว
“ไผ่ จะกลับเลยเหรอ”คุณพิมเข้ามายืนใกล้ๆผม หลังจากผมเดินมาส่งเธอที่รถ
“ครับ”ผมบอกก่อนจะมองไปรอบๆที่ยังพอมีคนบ้าง
“รีบไปรับน้องเหรอ”เธอถามออกมา ตาเริ่มเยิ้ม เธอจิบไวน์ไปค่อนข้างเยอะแต่ตอนที่อยู่ข้างในก็ไม่มีทีท่าว่าจะเมา
“ครับ”ผมบอกอีก
“ไปส่งพิมก่อนไม่ได้เหรอ พิมรู้สึกมึนหัวน่ะ”เธอเอ่ยออกมา เอามือกุมหัวแบบว่ามึนจริงๆ เซมาทางผมด้วยจะหลบก็ใช่ที่ เอาหน้าซุกผมเหมือนจะหลับ แต่ผมดันเธอไว้อยู่
“ผมว่าโทรให้คนรถมารับดีกว่าครับ”ผมเสนอเธอไป คิดว่าฐานะอย่างเธอคงมีอยู่แล้วล่ะ
“ทำไมล่ะ ไปส่งไม่ได้เหรอ”เธอพูดอ้อนๆผมอีก
“ครับ”ผมบอกตรงๆ เธอยืนตัวตรงเลย ทำหน้าไม่ถูกที่ผมตอบไปแบบนั้น
“ไผ่ แต่ฉันอยากให้เธอไปส่ง ในฐานะเจ้านายไม่ได้เหรอ”เธอเรียกพร้อมกับเอาสถานะเธอมาอ้าง แต่ไม่ได้พูดเสียงแข็งกลับดูเหมือนขอร้องมากกว่า
“ตอนนี้หมดเวลางานของผมแล้ว อีกอย่างคนที่บ้านคุณจะมองไม่ดีนะครับ”ผมตอบพร้อมยกเหตุผลให้เธอฟัง เธอมีสามีแล้วเป็นนักธุรกิจเหมือนกัน
“ช่างสิ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย”เธอยังรั้นต่อ หน้าเชิดอย่างเอาแต่ใจ
“ถ้าคุณพิมยืนได้ตรง และยืนยันได้ขนาดนี้ ผมขอตัวนะครับ”ผมบอกก่อนจะเดินออกไป ทำเอาเธอหน้าเหวอเลยครับ ก่อนจะวิ่งมาดึงมือผมไว้ ผมหันไปจับออก ผมไม่อยากจะหมดความอดทนและพูดกลับไปแรงๆ แต่นี่ทำให้ผมตัดสินใจได้แล้วว่าจะอยู่หรือไป หลังจากรับงานที่บอกกับโทนี่ไว้ ผมคงต้องลาแล้วล่ะ ผมไม่ได้กลัวเธอ แต่ผมไม่อยากมีปัญหาโดยเฉพาะกับเมีย
“ไผ่ เธอไม่รู้จริงๆน่ะเหรอว่าฉันต้องการอะไร ฉันชอบเธอนะ”เธอพูดออกมาเอามือจะกอดอีก เบียดเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพง แต่ไม่ใช่กลิ่นที่ผมคุ้นเคยเลยทำให้รู้สึกฉุนมากกว่าจะหอมเหมือนที่เคยสูดประจำจากคนข้างกายที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าหลับหรือยัง เผลอๆนั่งด่าก็ไม่รู้ และก็ไม่โทรมาซะด้วย นี่แหละไอ้ฝิ่นถ้าผมบอกมีธุระที่เกี่ยวกับงาน มันจะไม่ก้าวก่ายเลย แม้แต่ไปเที่ยวกับไอ้พวกนั้นโดยที่มันไม่ได้ไปด้วย มันก็ไม่เคยทำขอแค่รู้ว่าถึงและกลับแล้วแค่นั้นมันจะได้ไม่เป็นห่วงแต่แอบน้อยใจ งอนบ้างถ้าไม่ได้ไปด้วย มีแต่ผมที่บอกมันเป็นประจำทั้งที่ไม่ได้ถามแต่มันจะยิ้มกว้างทันทีถ้าผมบอกให้ฟัง และจะให้รางวัลในการทำดีซึ่งทำเอาผมพอใจทุกครั้ง
“ผมจะถือว่าคุณพิมพูดเพราะความเมา กลับเถอะครับดึกแล้ว”ผมพูดอย่างใจเย็นก่อนจะดันเธอกลับไปที่รถอีกครั้ง ถ้าเธอยังรั้นจะหาว่าผมใจร้ายไม่ได้
“ฉันขอโทษที่อยู่ๆก็พูดอะไรออกไป ทำให้เธออึดอัดใจ อย่าถือสาเลยนะ เธอเหมือนคนที่ฉันเคยรู้จักน่ะก็เลย”และเธอก็ฉลาดพอที่จะดูผมออกว่ารู้สึกยังไง ประสบกามของเธอก็สอนให้เปลี่ยนท่าทีใหม่ เป็นแบบยอมรับแต่จะกระทำต่อแน่นอนถ้ายังไม่ได้ไปถึงสิ่งที่ต้องการ
“ครับ”ผมบอกแค่นั้น กำลังจะเดินออก แต่เธอฉุดมือผมไว้
“เธอยังไม่บอกเลยว่าโกรธฉันหรือเปล่า”เธอพูดต่อทำหน้าสำนึก
“เปล่าครับ แต่อย่าทำอีก คุณจะเสียหายได้”ผมบอกก่อนจะพูดเตือนกลายๆให้นึกถึงสถานะตัวเองเอาไว้ อย่างน้อยผมคิดว่าเธอต้องนึกถึงหน้าตาตัวเองบ้าง
“ขอบใจที่บอก ฉันคงจะมึนๆ ว่าแต่เธอจะไม่ไปส่ง ฉะ”เธอพยักหน้าเข้าใจแต่ยังไม่พูดไม่จบ
“จะกลับแล้วเหรอพิม”เสียงผู้ชายทักเธอซะก่อน เดินออกมายืนข้างเธอ
“วัฒน์ มาได้ไง”คุณพิมหันไปถามเขาเสียงเรียบๆ
“ผมมาพบลูกค้าที่นี่เหมือนกัน เมื่อกี้ก็เพิ่งสวนกันกับโทนี่ ว่าแต่ดูคุณมึนๆนะ”คุณวัฒน์บอกก่อนจะจับแขนเธอเหมือนประคองแต่เธอเบี่ยงออก
“ไม่เป็นไร นิดหน่อย”เธอบอกก่อนจะหันมาทางผม
“ยังไม่รีบกลับไปรับน้องอีกเหรอ”คุณวัฒน์ยกยิ้มพูดใส่ผม
“กำลังจะกลับครับ ผมขอตัวเลยแล้วกัน”ผมบอกก่อนจะถือโอกาสลา ดีเลยกูจะได้ไปซะที
“เดี๋ยวสิไผ่”คุณพิมเรียกผม ๆ เลยหันไปมอง ก็เห็นคุณวัฒน์จับแขนเธอและจ้องมอง ทำให้เธอฮึดฮัดพอสมควร
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง”คุณวัฒน์พูดเน้นเสียง”เขาต้องรีบไปรับน้อง คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาห่วงน้องเขาแค่ไหน จริงไหม”เขาพูดต่อไปอีกเน้นตรงน้องทุกคำอย่างจะบอกให้รู้เป็นนัยๆ ผมมองเฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เขาพูด แสดงว่าเขาต้องรู้แล้วถึงความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ฝิ่น รู้ไว้ก็ดี จะประกาศเลยก็ได้ผมยอมรับอยู่แล้ว
“ครับ”ผมก็ตอบสั้นๆ ยกยิ้มใส่เขา ที่เงียบไปเมื่อไม่เห็นความผิดปกติอะไรในตัวผม
“วัฒน์ ไม่ต้องย้ำหรอก ไผ่เขารู้อยู่แล้วว่าต้องไปรับน้อง”คุณพิมสะบัดแขนออก เดินมาจับผมอย่างไม่ตั้งตัว คุณวัฒน์เดินเข้ามาแต่เมื่อเจอสายตาคุณพิมเขาก็หยุด ผมมองทั้งคู่กำลังจะแกะมือเธอออก
“พี่ไผ่ มาทำไรเนี่ยะ”เสียงทักผมขึ้นมา หันไปก็เป็นน้องออยเพื่อนเมียผมเอง ผมไม่ได้ตกใจหรือปัดมือเธอออกอย่างที่ควรจะทำ แต่ค่อยๆดึงออกมา
“มาทำงาน แล้วเราล่ะ”ผมบอกก่อนจะถามกลับ
“เหมือนกัน แล้วพี่จะกลับยัง”น้องออยบอกก่อนจะถามผม
“อืม”ผมบอก ก่อนจะหันไปทางคุณพิมที่ยืนกอดอกมองอยู่ “ผมไปล่ะ”ผมบอกและเดินไปทันที น้องออยก็เดินตามชวนคุยไปด้วย
“ขอบใจ”ผมบอกออกไป น้องออยทำหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
“อ๋อ แค่บังเอิญ”น้องออยทำเสียงใส่ แบบว่าบังเอิญจริงๆนะ”ว่าแต่ พี่บอกมันหรือเปล่า”น้องออยถามต่ออีก
“เปล่าว่ะ”ผมบอกตามตรง”แต่มันคงรู้แล้วล่ะมั้ง”ผมพูดยักคิ้วใส่น้องออย ที่ทำหน้าตกใจก่อนจะยิ้มแหยๆ
“หนูไม่ได้ฟ้องนะ แค่เล่าสู่กันฟังเอง”น้องออยแก้ตัวได้เหมือนสำนึกผิดมาก แต่ผมไม่โกรธหรอก เพราะรู้นิสัยเพื่อนมันเหมือนกันว่าไม่ใช่ประเภทยุแยง บางทีเข้าข้างผมด้วยซ้ำทำเอามันงอนก็มี
“รู้น่า ว่าแต่มางานจริงๆเหรอ”ผมบอกก่อนจะถามย้ำ
“จริง พี่หนูเขารับงานไว้ที่นี่ และเห็นพี่ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ”น้องออยพยักหน้าพร้อมกับบอกต่อ ถ้าเห็นแต่แรกงั้นน้องต้องรู้ว่าผมไม่ได้เต็มใจ”และหนูก็รู้ว่าพี่ไม่ทำอย่างนั้นกับเพื่อนหนูแน่นอน”และก็บอกต่ออย่างที่ผมคิดไม่มีผิด ผมพยักหน้าให้เป็นอันรู้กัน
“แล้วกลับไง ไปส่งไหม”ผมถามพร้อมกับบอกเมื่อไม่เห็นมีใครมารับน้องสักที
“ไม่ต้องหรอกพี่ ยังไม่เสร็จเลย หนูแค่บังเอิญมาหาพี่แค่นั่นแหละ ไปนะ คริคริ”น้องโบกไม้โบกมือก่อนจะพูดขำๆ และเดินไป ผมก็ยิ้มรับก่อนจะไปที่จอดรถและขับตรงกลับบ้านทันที ป่านนี้ไอ้ตัวดีหงุดหงิดมือจิกตุ๊กตาควายจนขาดไปแล้วมั้ง เวลามันทำผมไม่ได้ไอ้ควายตัวนั้นก็เสร็จมัน และถ้าวันไหนงอนไม่ยอมให้ผมรักมันๆก็โยนตุ๊กตาแรดให้ผมเอาไปล่อแทน คงจะมันหรอกมึงนอทิ่มกูตาย
*
*
*
ต่อ
-
“พี่ไผ่มาแล้วคะ คุณน้อง”เสียงป้านวลบอกคุณน้องของแกที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะกรวดน้ำไปไม่ถึง ยังตลกนะชะตาจะขาดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย มันเงยหน้าขึ้นมามอง มือก็จับอาวุธไปมา เวลามันหงุดหงิดคิดอะไรไม่ออก นี่เป็นเทรนด์ใหม่ของเมียผมจะหยิบนิตติ้งมาถักทันทีเพื่อระงับสติอารมณ์ ทักก็พอใช้ได้แต่มันชอบคิดว่าตัวเองเก่ง ปล่อยมัน
“คงไม่กินแล้วมั้งข้าวน่ะ อิ่มมาแล้วสิ”นั่นไง เสียงสวดบทแรก เป็นการกระแทกเหน็บแนมแกมประชด แทนที่ผมจะโมโหกับท่าทางงี่เง่าของมัน กลับทำผมยกยิ้มมองหน้าป้านวลที่ส่ายหน้ายิ้มๆ แสดงว่ามันคงออกอาการแกเลยตะล่อมถาม ป้านวลบอกตอนเด็กๆเวลามันโกรธ แกจะจับมือมันสวดมนต์ไหว้พระให้มันใจเย็น ปากมันก็ด่าคนที่ทำมันโกรธอย่างไม่ยอม แกก็ท่องนะโมๆจนมันลืมด่าหันมาสวดแทน แกเล่าไปก็ขำไป
“งั้นป้าไปเททิ้งนะคะ ถ้าคุณน้องบอกว่าพี่ไผ่อิ่มแล้ว”ป้านวลพูดหน้าตาเฉย จะเดินไปทางครัว มันลุกทันที
“ไม่ต้อง น้องจัดการเอง”มันพูดกับป้านวลที่แอบอมยิ้ม ก่อนจะพยักหน้าให้ผม มันไม่เห็นหรอกครับมัวแต่หน้าง้ำตาคว่ำใส่ผมอยู่ ถ้าเห็นว่ารู้กันมีเคือง เห็นไหมผมเป็นคนดีใครก็เข้าข้าง
“ใครทำอะไรบอกสิ”ผมเดินไปนั่งโซฟา โดยที่มันมายืนขวางหน้าอยู่ น่ารักฉิบหาย เห็นแล้วอยากลากขึ้นห้องชะมัด มันคงอาบน้ำแล้วกลิ่นหอมฟุ้งไปหมดนี่แหละกลิ่นที่ผมชอบ กลิ่นที่คุ้นเคย และไม่คิดจะเปลี่ยนด้วย
“มึงนั่นแหละ”มันใส่ทันที ผมจะจับ มันก็ตีมือไม่ให้จับ ถ้าอยู่ห้องโดนรวบไปแล้ว โทษฐานขัดขืนการดมกลิ่น
“ฮะแฮ่ม พูดเพราะๆสิคะ ไหนก่อนพี่ไผ่มาบอกว่าจะพูดดีๆไงคะ”ป้านวลยกน้ำตะไคร้มาให้ผม ก่อนจะเตือน แกไม่เคยก้าวก่ายหรือสอดรู้สอดเห็นเลยสักครั้งมีแต่คอยบอกคอยเตือนในฐานะญาติผู้ใหญ่ที่มันนับถือคนหนึ่งไม่ใช่แค่แม่บ้านเท่านั้น
“ถ้าคุณน้องโมโหงั้นให้พี่ไผ่กลับไปก่อนดีไหมคะ อารมณ์ดีค่อยคุยกัน”แกบอกอีกครั้งเดินไปจับตัวคุณน้องที่ยืนเม้มปาก
“น้องขอโทษ”มันบอกป้านวล ก่อนจะเดินมานั่งข้างผม แกมองก่อนจะเดินออกไปท ปล่อยให้เคลียร์กันเอง
“เชี่ยะ กูโดนว่าเลย”พอลับตา มันเน้นเสียงบอกผม แถมหยิกด้วย
“สม เสือกหน้ามืดหงุดหงิดเอง”ผมผลักหน้ามันจนหงาย
“ก็มันน่าไหมล่ะ โทรก็ไม่โทร ข้อความไม่มีส่งมาบอก มึงปกปิดอะไรใช่ไหม”มันทุบผมไปด้วยว่าไปด้วย ผมจับมือมันก่อนจะยกน้ำตะไคร้ขึ้นดื่ม เออ ค่อยโล่งหน่อย ไวน์เชี่ยะไรโคตรมึนเลยดีนะแดกไม่เยอะ
“และมึงไม่โทรล่ะ รออะไร”ผมย้อนมันบ้าง
“กูเกรงใจ เห็นว่าเรื่องงานหรอกนะ”มันพูดออกมา มือก็บิดแขนผมไปด้วย อย่างที่คิดนี่แหละไอ้ฝิ่น
“เหรอ คนดีเน๊าะ”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน ก่อนจะจับมันได้สักที
“หึ กูคนดีแน่ แต่ถ้ากูจับได้นะว่าเอาความเชื่อใจที่กูมีให้มาหลอกล่ะก็”มันทำเสียงทำหน้าใส่
“จะทำไม”ผมก็แกล้งแหย่มัน ยื่นหน้าไปใกล้ๆ คิดว่ามันต้องพูดอะไรข่มขู่แต่อย่าให้รู้มันเอาจริงถ้าทำ แต่มันกลับกันทำเอาผมอึ้งไปเลยไม่คิดว่าจะมามุกนี้
“กูก็จะร้องไห้ ฮืออๆๆๆๆๆ”มันบอกก่อนจะร้องออกมาจริงๆ ไม่มีแสตนด์อินเลยครับ ผมทำไรไม่ถูกเลย พยายามมองว่ามึงทำการแสดงอยู่ใช่ไหม
“เฮ้ย ร้องทำไม”ผมบอกจะเอามันออกจากอก แต่มันยังซุกไม่เลิก
“ก็กูเสียใจ ฮึกๆๆ”มันบอกสะอึกสะอื้น
“กูยังไม่ได้ทำเลยนะ”ผมบอกก่อนจะจับมันออกมา แม่ง เลอะไปหมด เอามือเช็ดให้
“กูซ้อมไว้ก่อน ฮึกๆ”มันบอกแต่ยังสะอื้นไม่หาย ดูกวนตีนมากกว่าน่าสงสาร กูว่าแล้ว แม่งดราม่า
“เดี๋ยวกูตบ ขนาดซ้อมของมึง จัดเต็มมาเลยนะ ทั้งน้ำตา น้ำมูก”ผมง้างมือทำท่า ว่ามันไปด้วย “กูเพิ่งรู้มีเมียโรคจิต”
“เพราะมีผัวอย่างมึงนั่นแหละ กูเลยติดนิสัยมาด้วย”มันแว็ดใส่ก่อนจะเอาหน้าถูที่เสื้อ”ถ้ามึงทำจริงกูจะเสียใจมาก จำไว้ กูไม่ฆ่ามึงหรอกแต่มึงฆ่ากูทางอ้อม”มันพูดต่ออีก
“นี่เพิ่งดูละคร หรืออ่านนิยายรักประโลมโลกมาใช่ไหม”ผมถามมัน ก่อนจะจุกเมื่อโดนมันโถมพร้อมกับทุบหลังเข้าให้
“กูไม่ได้ล้อเล่นนะโว้ย สัด คนยิ่งเครียดแทนที่จะปลอบหรือพูดอะไรที่มันดีๆเสือกกวนตีนกูซะงั้น”มันทั้งโวยทั้งด่า เป็นที่ถูกใจผมมาก ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ฟังเลย เอาซะหน่อย
“มึงอยากเครียดเองนี่หว่า คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง ตั้งแต่คบกันวันแรกจนไม่มีวันจะเลิก ไม่เชื่อใจเลยเหรอ หืม”ผมแกล้งมันในตอนแรก ก่อนจะรีบกอดเมื่อมันยกตีนจะถีบอีก พูดกระซิบข้างหูก่อนจะไล่มาจูบปิดปากที่ช่างต่อว่าแต่เวลาเดียวกันก็หวานกว่าคำพูดหวานๆที่ฟังจากปากคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่ผมจูบอยู่ พอผละออกเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก นอกจากกอดกันเฉยๆ แค่นี้ก็รู้แล้วว่ามันรู้สึกอย่างไร ชอบสิมึงเวลากูพูดอะไรเลี่ยนๆ แต่จากใจ
“กับข้าวอุ่นเสร็จแล้ว ทานเลยไหมคะ”เสียงป้านวลถามออกมาแต่เสียง แต่ตัวแกยืนหันหลังหยิบน้ำในตู้เย็นส่งให้พี่น้อยที่เดินเข้าครัวไปแล้ว
“พี่ไผ่กินหรือเปล่า”มันมองไปทางนั้นก่อนจะถามผมอย่างอารมณ์ดีขึ้นทันตา
“กินสิ หิวจะตาย”ผมก็บอกมันทันที กัดจมูกมันด้วย
“นึกว่าอิ่มแล้วซะอีก”มันยังไม่วายประชด ผมเลยจูบมันอีกที มันตาโตเลยก่อนจะเหล่มองว่ามีใครเห็นหรือเปล่า พอไม่มีก็จูบกลับ ก่อนจะพากันไปกินข้าวที่ถูกเตรียมไว้แล้ว
“เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ”หลังอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมานั่งรับลมตรงสระน้ำข้างห้องนอนมัน สรุปค้างที่นี่
“แสดงว่าเรื่องจริง”มันพูดพึมพำอย่างไปรู้อะไรมา ผมมองหน้ามัน”ก็ข่าววงใน เขาบอกว่ายายป้าเนี่ยะชอบกินเด็ก โดยเฉพาะพวกนายแบบนี่ของโปรดเลย”มันบอกผมแถมเปลี่ยนสรรพนามคุณพิมไปด้วย
“แต่กูไม่ใช่นายแบบนี่หว่า งั้นคงไม่โดนหรอก”ผมบอกก่อนจะหยิบหมากฝรั่งมาเคี้ยวหลังสูบเสร็จ มันก็ทำมั่ง ตอนนี้เราสองคนสูบแค่อาทิตย์ละสองมวน หลังจากจะค่อยๆเลิกกัน
“น้อยไปสิ แค่นี้เขายังจะงาบมึงเลย ดีนะอีออยขัดไว้ซะก่อน”มันเบะปากใส่ ก่อนจะชมเพื่อนมัน
“สรุปมึงก็ไม่ไว้ใจกูอยู่ดี”ผมถามมันอีก เหมือนว่าถ้าเพื่อนมันไม่ขวางและผมจะไปกับเขางั้นแหละ มันรีบมากอดเลย
“ไม่ใช่ แต่กลัวจะเกิดเรื่องตามมาต่างหากล่ะ”มันรีบพูดอธิบายทันทีเลย
“เกิดเรื่องอะไร”ผมถามมันอีก
“จะเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่เป็นชู้กับเมียคนอื่นเขา และผัวยายป้าเนี่ยะก็ไม่ธรรมดา ถึงจะรู้พฤติกรรมเมียไม่เคยว่าแต่อย่าให้เสื่อมมาถึงเขาเป็นเด็ดขาด”มันบอกอย่างที่รู้ลึกมากกว่านั้น ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน”แม่น้องรู้จัก เขาเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องสมัยเรียนที่อเมริกากันมาก่อน พอดีแม่น้องโทรมา ก็เลยคุยกันแต่คุยมากไปหน่อยก็เลยได้เรื่อง อย่าโกรธนะ”มันไขข้อข้องใจให้ผมพร้อมหอมแก้มซ้ายขวาอย่างเอาใจ ที่บังอาจฟ้องแม่มันแต่มันเรียกว่าคุย
“โกรธห่าไรหล่ะ แม่ยายกูนะน่ะที่บอก”ผมเขกหัวมัน ๆ ที่ยิ้มแป้นอย่างชอบใจ ที่เห็นผมพูดใส่มันแบบนั้น
“ยอมรับด้วยอ่ะ”มันทำเสียงอ้อนๆใส่ ขาขาวก็รัดเอวผมเอาไว้ ผมก็เริ่มเพลินกับมันเหมือนกัน อยู่ใกล้ทีไรอดไม่ได้สักที
“น้องอยากให้พี่เลิกทำงานที่นี่ จะเป็นการงี่เง่าไปไหม”มันถามพร้อมกับช้อนตาขึ้นมอง มือก็ยังกอดอยู่
“ก็อยากจะเลิกซะพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ต้องรับผิดชอบจนกว่างานจะเสร็จ เข้าใจนะ”ผมบอกไปกอดมันเข้ามาอีก
“เออ งั้นพี่ก็ระวังด้วยแล้วกัน”มันยอมรับพร้อมกับบอกให้ผมระวังตัว
“พูดอย่างกับกูเป็นสาวที่จะถูกเจ้านายหัวงูเคมอย่างนั้นแหละ”ผมบอกมันขำๆ
“ไม่ต่างกันหรอก”มันก็บอกย่นจมูกใส่
“เขาไม่ได้สนใจกูจริงจังหรอก คนหน้าตาดีกว่ากูมีเยอะไปที่พร้อมจะสนองเขา กูแสดงให้เขาเห็นแล้วว่าไม่ได้คิดอะไร ก็คงเบื่อไปเองแหละ”ผมหลับตาก่อนจะพูดลอยๆ มือก็ยังกอดมันไว้อยู่
“เป็นอย่างนั้นก็ดี แต่ถ้าเขามองว่าเป็นเรื่องท้าทายล่ะ จะทำไง สมมุติๆ”มันบอกก่อนจะถามอีก ทำเอาผมขำมากกว่าจะเครียดนะ เป็นการคุยกันที่ชิวๆมาก ผมไม่เคยปิดบังอะไรมัน คิดว่าคุยกันดีกว่า ถ้าเราคิดจะอยู่ด้วยกันก็ต้องฝ่าฟันไปด้วยกันทุกเรื่อง และมากกว่ารักคือรักกันให้ยิ่งกว่าเดิม แสดงความมั่นใจและเชื่อใจให้เห็นทั้งสองฝ่าย ผมว่าไม่ใช่เรื่องน้ำเน่าหรือล้าสมัยกับสิ่งที่ผู้ใหญ่สอนเรามา ก่อนจะกลับมาพี่สาวผมผูกข้อไม้ข้อมือให้ผมกับมันด้วยนะ ผูกไปก็สอนไป ทั้งเพื่อนมันเพื่อนผมเห็นตอนแรกล้อกันใหญ่ประมาณว่ากลับบ้านไปแต่งงานกันมาเหรอไหนบอกแค่ไปเที่ยวไง และผมบอกมันว่าเอาไว้จะลงไปกระบี่ไปขอให้ปู่ผูกให้บ้าง มันยิ้มอายๆด้วย
“ปัญหาก็เหมือนขี้ที่มีทางออกไม่ใช่เหรอ”ผมเอาคำมันที่เคยบอกมาย้อนใส่มัน
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้บ้า กูก็พูดเล่นไปงั้นแหละ เสือกจำได้อีก”มันหัวเราะชอบใจที่เห็นผมจำได้
“มันไม่เกิดหรอก เชื่อกู”ผมย้ำกับมันไม่ใช่แค่คำพูด แต่จะเป็นการกระทำให้เห็นจริงๆ
“น้องเชื่อ”มันบอกก่อนจะจูบปากผม มือไล้ไปมาก่อนจะเกยขึ้นมาทั้งตัว เบียดแนบชิด ขบเม้มซอกคอ ผมก็ไล้มือไปในเสื้อยืดตัวใหญ่ก่อนจะถลกขึ้นเอาหัวสอดเข้าไป ขบเม้มยอดอกสีสวย จนเจ้าของบิดตัวและร้องคราง กดหัวผมมากกว่าเดิมให้แนบชิด
“อื๊อ อา พี่ไผ่”ก่อนจะครางมากขึ้น เมื่อถูกกัดน้อยๆพอให้สะดุ้ง ลิ้นตวัดไปมาทั้งสองข้างไม่น้อยหน้า สะโพกมนที่ถูกบีบ คลึง ก่อนจะเปลี่ยนไปขยุ้มก้นนิ่มๆที่เบียดกับส่วนกลางผมที่เริ่มจะรู้สึกตัวแล้ว แต่นึกได้ว่านี่ไม่ใช่ที่ห้อง เกิดมีใครมาเห็นเข้าคงไม่ดีแน่โดยเฉพาะป้านวล ผมเลยผละออกมากอดมันพร้อมกับจูบปาก
“เอาไว้กลับห้องเรานะ”ผมกระซิบบอกมันที่จูบผมอีก เบียดอย่างไม่ยอมฟัง ทำเอาผมจะเตลิด มือก็จับมือผมไล้มันไปด้วย
“น้อง เดี๋ยวป้านวลได้ยิน”ผมเตือนมันอีกครั้ง แต่มือผมก็ไม่ได้หยุดเอาซะเลย บ่งบอกว่าไม่อยากจะสนใจอะไรจริงๆ นอกจากร่างตรงหน้าที่ยังยั่วผมไม่หยุด
“อุ้มน้องหน่อย”มันอ้อนให้ผมอุ้มมันแทน ก่อนจะพากันเข้าห้องนอนที่ผมเพิ่งเคยจะมานอนเป็นครั้งแรก พอถึงที่นอนได้มันก็กอดรัดผมทันที มือก็ปลดเสื้อผ้าให้ด้วย แต่ผมรั้งเอาไว้ก่อน มองหน้าที่ปรือตาใส่
“ไม่ได้ยินหรอก”มันบอก ขาก็เกี่ยวเอวผมไว้”จริงๆ ห้องป้านวลกับพี่น้อย อยู่ไกล”มันยืนยันจะเสียตัวให้ได้
“จริงเหรอ”ผมถามมันอีก มันจิ๊ปาก ปล่อยทั้งมือทั้งขา
“งั้นก็นอนไป”มันบอกก่อนจะลุก ผมฉุดมือมันไว้
“ไปไหน”ผมถามมันที่ตั้งท่าจะเดินหนี
“ไปว่าว ไปไหม”มันบอกค้อนประหลับประเหลือก ผมหัวเราะกับความหน้าด้านของเมีย
“สัด พูดมาได้”ผมว่ามันอย่างกลั้นหัวเราะ มันก็อมยิ้มใส่อายๆ”อายเชี่ยะไร พูดเองอายเอง”ผมดึงมันมากอดก่อนจะพลิกใส่ที่นอนจ้องหน้ากัน”ยั่วเก่งจังวะ หืม”ผมถามก่อนจะเริ่มไซ้มัน มันก็เบียดเข้าหา มือดึงเสื้อผมออก ผมก็ถอดแค่ช่วงล่างมันเท่านั้น
“ก็ยั่วแค่พี่นั่นแหละ ไม่ชอบเหรอ อ๊ะ”มันบอกยิ้มๆ แลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะร้องเมื่อโดนเม้มซอกคอ มือก็สอดเข้าไปในกางเกงนอนจับลำไผ่ผมที่อยากจะออกมาข้างนอกเต็มทน กะว่าคืนนี้ไม่ได้ก็จะทำอย่างมันเหมือนกัน หึหึ เสี้ยนพอกัน
“ชอบสิ แค่น้องเท่านั้นแหละที่พี่ชอบ รู้ไว้ซะ”ผมกระซิบบอกมันกลับไป คงจะถูกใจมือก็ขยับขึ้นลง บีบ เน้นโดยเฉพาะส่วนปลาย ก่อนจะพลิกตัวขึ้นไปบนตัวผมเลื้อยตัวลงไปยังเป้าหมายมันมองก่อนจะขึ้นคร่อมหันหน้าออกไปทางปลายเท้าผม ล่นกางเกงออกไป ปากนุ่มก็ครอบลงช้าๆขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะเพิ่มจังหวะมากขึ้น ลิ้นก็วนส่วนปลายส่งผลให้ผมต้องเชิดหน้า มือผมก็ขย้ำก้นที่ลอยเด่นตรงหน้าเป็นการตอบแทน ก่อนจะโน้มตัวส่งลิ้นเข้าไปไล้วนรอบทางเข้า ดุนดันให้เปิดรับ เจ้าของริมฝีปากที่ยังขยับให้ผมก็สะดุ้งส่ายสะโพกตอบรับ คิดเอานะครับว่าเราอยู่ท่าอะไรกัน ต่างปรนเปรอให้กันจนใกล้ขีดสุด ผมก็จับคนตัวขาวโพลนท่ามกลางความมืดขึ้นมานั่งตัก มือก็ขยับหนอนมันไปด้วย ปากก็ประกบจูบ ก่อนจะหันหน้ามาหาดันผมให้ไปพิงหัวเตียง หยิบซองมาฉีกครอบลำผมเสร็จก็ยกตัวเองขึ้นมาหาพร้อมกับหย่อนตัวลงไปผมก็ช่วยสอดรับทำให้หน้าที่หลับตาพริ้มปล่อยเสียงออกมา
“อา อื๊อ พี่ไผ่ พี่ไผ่”เสียงครางเสียงเรียกชื่อผมสลับกันไปพร้อมกับจังหวะที่ขยับโยกใส่ ผมก็สอดรับทุกการกระทำ
“ฝิ่น อา อา”ผมอดไม่ไหวก็ต้องปล่อยมาเหมือนกัน มือก็ขยับให้เจ้าตัวไปด้วย ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกตัวมันลงมา ถอยออกก่อนจะเน้นๆใส่ทำเอาเจ้าตัวจิกปลอกหมอนขาแยกกว้างเพื่อรองรับการกระแทกที่สอดใส่ทั้งช้าเร็ว บิดวนสลับกันไป แต่ใช่ว่าจะนอนรับฝ่ายเดียวสะโพกยกลอยเป็นการตอบรับที่ช่วยให้รับอย่างเน้น ๆ
“อา อา พี่ไผ่ อื๊อ อ๊ะ อ๊ะ”เสียงที่ปล่อยออกมาจับเป็นคำพูดแทบไม่ถูก แต่ผมก็รู้ได้ก่อนจะโหมใส่เป็นการส่งท้าย มือกระชับสะโพกให้แน่นไม่ให้ร่วงลงไป ก่อนจะสิ้นสุดลงเมื่อต่างคนต่างกระตุกใส่กัน ตามด้วยปากที่ลงไปประกบก่อนจะ คล่อยๆปล่อยตัวลงตามที่นอนกอดรัดฟัดเหวี่ยงไปมาสักพักก่อนผมจะอุ้มมันเข้าไปอาบน้ำอีกครั้ง
“อาทิตย์หน้าไปพัทยากัน”ผมบอกคนที่นอนข้างๆ ขาก่ายมือก็กอดอย่างที่เคยทำ
“พี่ไปทำงานไม่ใช่เหรอ”มันก็ถามอย่างสงสัย
“ก็ไปเที่ยวด้วย ไม่ไป”ผมบอกก่อนจะเลิกคิ้วใส่
“ไปสิ แค่ถามเป็นมารยาทแค่นั้นแหละ คริคริ”มันบอกล้อๆ ผมเลยตบก้นมันซะ”ชวนพวกพี่ๆไปด้วยไหม”มันถามถึงไอ้พวกนั้น อีกข้อที่มันไม่เคยละเลย ไม่ว่าจะไปไหน กินอะไรมันจะนึกถึงเพื่อนผมประจำนอกจากเพื่อนมันแล้ว ไม่เคยงี่เง่า อิดออดอยากไปแค่สองคน มันบอกว่ายังไงทุกวันนี้ก็ได้อยู่สองคนกับผมเกือบตลอดแล้ว ถึงมีเพื่อนไปก็ได้อยู่สองคนอยู่ดี
“แต่ใจจริงว่าจะไปแค่สองคนนะ”ผมบอกก่อนจะพูดยิ้มๆ มันเงยหน้า
“จริงเหรอ แต่ถ้าพวกแกรู้ไม่โกรธเหรอ”มันถามก่อนจะทำหน้ากังวลเหมือนผมพูดจริงๆ ผมบีบจมูกมัน
“ก็ช่างมัน”ผมบอกเฉยๆแต่อมยิ้ม
“บ้าสิ ชวนเถอะ”มันบอกอีก ผมขยี้หัวมัน
“พรุ่งนี้ค่อยชวน”ผมเลยเลิกแกล้งก่อนจะมองตามัน”ส่วนเราเอาไว้ก่อนเปิดเทอม สักอาทิตย์ ค่อยไปกันสองคนนะ”ผมพูดต่อไปอีก มันยิ้มก่อนจะกอดผมจุ๊บไปทั่วหน้า
“จริงนะ ต้องพาน้องไปนะ ไปฮันนีมูนกัน สัญญาแล้วห้ามเบี้ยว ไม่งั้นน้องจะไม่ให้นอนด้วย”มันรีบพูดอย่างรวบรัดข่มขู่ด้วย
“กูกลัวตายล่ะ ใครกันแน่จะลงแดง หืม ไอ้หนอน”ผมยักคิ้วพูดล้อมัน
“เออ งั้นเริ่มพรุ่งนี้เลย ห้ามมาแตะกู”มันก็ลอยหน้าพูดกลับมาบ้าง
“แล้วไป”ผมทำท่าโล่งอก มันชักสีหน้า
“นี่มึงเบื่อกูใช่ไหม ถึงได้ไม่ท้วง”อ้าว อีกแล้วกูไม่ล่อมึงก็เป็นเรื่อง
“อะไร มึงเริ่มเองนะ”ผมก็ยังทำหน้ากวนตีนมันอยู่ มันลุกขึ้นนั่งเอามือทุบ
“แต่มึงก็ควรจะแย้งสิ ไม่ใช่โล่งอกเหมือนไม่เสียดาย กูนอยด์นะโว้ย ทั้งที่กูออกจะเซ็กซี่ ลีลาก็ดี แต่นี่มึง แม่ง”มันโวยแถมยอตัวเองเป็นชุด ทำเอาผมปล่อยก๊ากเลย
“ถุย พูดมาได้ไม่มีอาย พูดเองก็มาโกรธ”ผมว่ามันยิ้มๆ มันเหนื่อยก็เลยลงไปนอน”ที่กูโล่งเพราะมึงห้ามแค่ไม่ให้แตะ แต่ปี้มึงไม่ได้ห้ามกูเลยโล่งใจไง เข้าใจยัง หืม ไอ้หนอน”ผมกระซิบบอกมันเป่าลมใส่หูจนมันหัวเราะคิกคัก
“สัด หลอกกูนะมึง งั้นกู พะ”มันว่าก่อนจะพูดอีกแต่ไม่ทันครับ ผมรีบชิงปิดซะก่อน ไม่งั้นจะอดจริงๆ ผมจะไปกอดใครได้ทั้งที่มีคนน่ากอดอยู่ใกล้ขนาดนี้แล้ว หึหึ
**********************************************************************************
ปล.สุดท้ายมันก็อีหรอบเดิม เคลียร์แบบหื่นๆไปซะ 55555555 ยังคะยังเคลียร์ไม่หมดเดี๋ยวตอนหน้าเราไปพัทยากัน หุหุ o18
พรุ่งนี้ลงให้นะจ๊ะ เหลืออีก 50% จะลงก่อนเดี๋ยวค้าง ขอเคลียร์งานก่อนนะ รอด้วยยยยย
-
เข้่าคิวคนแรก กรี๊ดดด
-
หื่นๆ ฮาๆ น่ารัก ทันกันแทบทุกเรื่องคู่นี้ :กอด1:
-
:o8:
รู้สึกนับวันพี่ไผ่ยิ่งจะหื่นทวีคูณ น้องว่าแบบนั้นยังอุตส่าห์ไหลไปได้ กร้าก
แค่ไม่ให้แตะแต่ไม่ได้ห้ามปี้..อืม โอเค >.<
-
:z13: :z13:
-
น้องฝิ่นนี่มันน่ารักจริงๆเลยน๊า
แต่ที่แน่ๆ น้องฝิ่นจัดหนักอีป้าสักทีนะ อย่าให้มันมายุ่งกับพี่ไผ่นะ :กอด1:
-
รอไปพัทยาด้วยคน หุ หุ
-
น้องฝิ่นน่ารัก :impress3:
-
แอร๊ยยยย คู่นี้มีกิจกรรมกันตลอดดดดดด :laugh:
ชอบๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆ ไปสวีทหวานทีพัทยาให้ยัยป้ามันกระอักเลยจ้า
o18
-
รักคุณคนแต่งจุงเร มาสม่ำเสมอเลอะ ขอบคุณนะเคอะคุณขาาาาาาาาาาาาาา :pig4:
-
อยากอ่านตอนไปพัทยาแล้ว น้องฝิ่นจัดการยัยพิมพ์นั่นเลยนะ
คู่นี้หื่นพอกันนะเนี่ย 55+ o13
-
นังคุณพิม :z6:
-
พี่ไผ่น่ารัก คิดถึงเมียเสมอ.ก็เมียต้องอยู่ด้วยตลอดไปนี่เนอะ......ไปพัทยาด้วย ^^
-
คุณพิมนี่ก็เกินไปนะ เค้าทำท่าทางขนาดนี้ยังจะอีก
ดีๆ ตอนหน้าฝิ่นไปด้วยแบบนี้ ให้มันรู้กันไป
-
หื่นตลอดเวนะอิพี่
-
คู่นี้เขาเหมาะสมกันจริงๆ :กอด1:
-
น่ารักปนหื่นได้ตลอดเลยคู่นี้ :-[
ท่าทางคุณพิมนี่คงไม่ลามือง่ายๆหรอกมั้ง แต่ไม่เป็นไรไปพัทยาครั้งนี้มีฝิ่นไปด้วยซะอย่าง
แถมไผ่ก็ไม่ได้อยากทำงานที่นี่อยู่แล้ว เพราะงั้นถ้ามีเรื่องไรคงไม่ต้องเกรงใจกันแล้วล่ะ
-
พี่ไผ่แม่ง กวนตรีนนนนนนนนนนนนน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
ชะนีแก่ หรือจะสู่หนูฝิ่น :haun4:
-
อิคุณพิมนี่บ้าผู้ชายนะ
-
สองคนนี้มันน่านัก แอร๊ยยยย
อิจฉาจริงจริ๊ง
-
โอ๊ย อีคุณพิมนี่คันมากมาย...แกยั่วขนาดนี้เลยเหรอ เป็นผู้หญิงที่แย่มาก สงสารสามีเธอจริง
นี่ขนาดพี่ไผ่ไม่มีท่าทีด้วยนะเธอยังจัดซะเต็ม...อีตาพี่วัฒน์อะไรนั่นดูเหมือนหึงเธอแปลก ๆ
คงไม่แคล้วเป็นชู้กัน ต่อไปขอให้โดนสามีจับได้ จะสมน้ำหน้าให้
ชอบพี่ไผ่ เป็นพระเอกที่คนอ่านมั่นใจมากว่าจะไม่ทำให้น้องฝิ่นเสียใจ ตัดฉับและตรงได้อีก
แหม ๆ พอฝิ่นไม่ข้อความหานี่ออกแนวเซ็งไปเลย...น้องไม่ได้หายไปไหนคะ หายไปหาข้อมูลอีคุณพิมอยู่ 555
รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งมากลูก กลับมาออกแนวงอน แหมๆๆ พี่ไผ่เลยง้อจัดเต็มไปเลย
ขอบอกว่าตอนนี้น้องฝิ่นยั่วมากค่ะ คนอ่านจิเป็นลม เอิ้กกกกก :pighaun:
ขอบคุณค่า
-
กรี๊สสสสสส....น่ารัก สลัด-สลัดเลยอ่ะ :-[ :oo1:
-
ว่าจะแวะมาทักไผ่ฝิ่นเล่นๆพอดีว่าคิดถึง มาเจอตอนต่อไปพอดี ถูกใจที่สุด อิอิ
ตอนนี้น้องน่ารักจัง พี่ไผ่ก็เท่ คุณพิมนี่แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม นี่ขนาดยังไม่เจอฝิ่นอนงค์จัดเต็มให้นะ
ฝิ่นนี่ยิ่งรู้จักก็ยิ่งน่ารัก ไผ่ไม่ติดก็ไม่รู้จะว่าไงละ ของเค้าดีจริง
ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้บ่อยๆ ไม่ปล่อยให้คิดถึงไผ่ฝิ่นนานไป แค่นี้ก็นั่งอ่านตอนเก่าๆจนท่องได้หมดแล้ว555
ชอบมุกเวลาหวาน มุกเวลากัดกันทุกตอนเลย ไปเอามาจากไหนน้า ติดเรื่องนี้เพราะมุกแซ่บจริงๆ
-
กรี๊ด~~~~~~~!!!!
น่าร๊ากกก อ่ะ
แล้วก้อดีนะที่ไผ่ไม่โดน ยัยป้า คาบไปกิน โล่ง !!
-
ป้า มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย
แหม!! มีผัวแล้ว แก่แบบนั้นยังเรียกแทนตัวเองว่าพิม ไม่ได้ดูหนังหน้าเลย
-
พี่ไผ่เด็ดมาก ปฏิเสธสุดๆ
แต่ คุณพิณด้านกว่าเห็นๆ
คือสงสัยอยู่ข้อนึง คุณวัฒนี่ใช่สามีเธอหรือว่าผัวน้อยกันน๊า
น้องฝิ่นอดทนเป็นเลิศ ถักนิตติ๊งรอสามีซะงั้น 5555++
ประทับใจจุดนี้มากกกก กร๊ากกกก
พี่ไผ่ยืนยันขนาดนี้ ทำให้คนอ่านเบาใจ
อยากให้จบงานนี้เร็วๆจังเนาะ
-
ไผ่ชนะเลิศ หาทางเอาตัวรอดจากไก่แก่ได้แบบเด็ดขาดดี
ยัยคุณพิมไปให้ผัวน้อย(คุณวัฒน์)พาไปทำให้หายคันเลยไป
หึ หึ หนูฝิ่นกับพี่ไผ่ก็นั่งเคลียร์ "นอนเคลียร์"กันเป็นอันเข้าใจ จบแหละ อิ อิ
-
แอร็ย น่ารักตลอด
ชอบไผ่ฝิ่นมากกกกกกกกก
:L2: :really2:
-
ตามมาเสพติดฝิ่น...ชอบบ้องไผ่..ด้วยอีกคน..
พี่ไผ่ของน้องฝิ่นนี่..แมนมากกกเลยนะ...
พูดน้อยต่อยหนักแบบนี้ใคร ๆ ก็ชอบนะนู๋ฝิ่น...
แต่ยังไงเราก็ชอบน้องฝิ่นมากกว่าอยู่ดี...มีสามีแล้วขี้อ้อน... :กอด1:
:L2: & :pig4:
-
:L2 :L2:
-
ฝิ่นหื่นอ่ะ :laugh:
น่ารัก น่ารัก :L2:
-
พี่ผ่อ่ทุกทีลย..............ขิน >///<
-
น่ารักจริง ๆเลยคู่นี้
-
ป่ะ..ขึ้นรถ
เด๋วขับตามไป
พัทยาด้วย
..เกาะติดสถานการณ์ ตามจริงอะไรจริง..
อิอิ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:z2: :z2:
-
มีปัญหา เคลียร์กันบนเตียง ง่ายสุด
555555
-
เปิดตัวเลยหนูฝิ่น
ให้มันรู้ซะมั่งว่าผัวใคร คริคริ
-
โอ้ยยย พี่ไผ่ รู้ไหมม พี่เป็นพระเอกในดวงใจเลยว่ะ!!! ไม่มีวอกแวก ให้คนอ่านอย่างเรา(+ฝื่นอนงค์ 555)รู้สึกเคืองใจเลยย :impress2:
ขอให้รักกันไปอย่างนี้ตลอดๆ ชอบคู่นี้มากๆๆ อยากบอกคนแต่งว่าเรื่องนี้เราอ่านวนไป 2-3 รอบแล้ว และอ่านทุกทีที่มีเวลาว่าง เพราะว่าชอบมากๆๆ อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ
จัดไป +1 นะจ้ะ :L2:
-
รอๆๆๆๆจ้า
-
ไปด้วยคนนะ พัทยาอ่ะ
-
ไผ่กะฝิ่น หื่นพอกันๆๆๆ :o8:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
คนแต่งแต่งเก่งมากค่ะ
นั่งม้วยอายคนเดียวอยู่หน้าโต๊ะคอมมมม
อ้ายยยย เขิลอ่ะ คู่นี้หวานดี
ชอบแบบนี้ค่ะ มีเรื่องบ้างแต่ ไม่ดราม่า เน้นแค่หื่น กับ ฮา ก้พอ หุๆ
มาต่อไวๆน่ะคะ
รักคนแต่ง :กอด1:
-
น่ารักที่สุดเลยยยยย o13
-
น่ารักอ่ะ อ๊าย~~~~
รอไปพัทยากับน้อง อิๆๆ
-
หลงเมียย เว่อร์
รอดูตอนหน้าา อย่างอิป้าต้องเจอกะฝิ่นอนงค์
-
เป็นคู่ที่เหมาะกันมากกก
-
ทริปพัทยาที่จะถึงนี้สนุกแน่
ยายป้าพิมได้เจอน้องฝิ่นแบบเต็มๆ แน่
ถ้ายังไม่เลิกมาวอแวกับพี่ไผ่
-
แล้วพี่ไผ่ก็รอดมาหาน้องฝิ่นได้อย่างสวยงาม :laugh:
ต้องตัวจริงเสียงจริงอย่างนี้ ไม่ต้องยั่วเดี๋ยววิ่งเข้าใส่เอง
น้องฝิ่นนี่ฮาได้อีกนั่งถักนิตติ้งหน้าคว่ำรอสามีกลับบ้าน :m20:
ด่ากันนิด งอนกันหน่อยแต่ง้อกันบ่อยๆ ชีวิตมีรสชาด
แล้วตามภาคต่อที่พัทยา มันจะอิ๊อ๊ะขนาดไหนนะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ เลิฟๆคู่นี้ที่สุด :กอด1:
-
มาตามอ่านย้อนหลังทันแล้วว ยังคงความน่ารักกันตลอดดพี่ไผ่น้องฝิ่นน่าร๊ากกกก
เกือบจะมีมือที่สามแต่ไม่หวั่น เพราะสองคนเข้าใจเชื่อกันใจ เสมอ อิอิ
อิตาคุณวัฒน์ไรนั่นหน่ะ พอเห็นว่าพี่ไผ่มีน้องฝิ่นก็เริ่มไม่ค่อยจะเขม่นไผ่เท่าไหร่แล้วเน๊อะ ฮ่าๆ
อิป้าคนนั้นก็ อย่ามาเกาะแกะพี่ไผ่ให้มากนักเดี๋ยวจบโปรเจคจะยุส่งน้องฝิ่นไปวีนใส่ซะเลย
ให้มันรู้ซะบ้างของๆใครก็หวง ฮ่าๆๆๆ อร๊ายยยยย ทั้งน่ารักทั้งร้อนแรงตล๊อดดดอ่ะคู่นี้ >////<b
รออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆเลยจ้าา คนเขียนสู้ๆน้าาา
:กอด1:
-
อิตาไผ่ยังคงคอนเซ็ป
หื่นตลอด :z1:
นู๋ฝิ่นก็น่ารักเกิ๊น :L1:
-
มาเร็วๆ :z3:
เปิดดูทุกวันเลย
คู่นี้น่ารักจริงๆ :-[
หื่นพอกันเลย ทั้งฝิ่นทั้งไผ่
ปล.รักคนแต่ง :กอด1:
-
หวานจนอิจฉา อยากได้แบบพี่ไผ่บ้าง
-
มาดันกระทู้รอตอนต่อไปๆ :) :)
-
รอๆๆๆจ้า
-
เปิดตัวเลยค่าาา
-
อัพด่วนจ้า :sad4: :sad4: :sad4:
-
ตอนที่ 61
ก่อนหน้าสองวันผมรีบเคลียร์งานที่อู่พี่เกริกก่อน พอแกกลับมาได้งานช้างแต่ไม่ใช่ซ่อมช้างนะครับ แต่เป็นเฟอรารี่สามคันรวดที่ทยอยเข้ามาอู่พี่แก ผมไม่ได้กลัวเรื่องทำไม่ได้แต่ผมแปลกใจที่เจ้าของไม่ส่งเข้าศูนย์ รถพวกนี้ไม่ใช่รถที่จะซ่อมได้ตามอู่ทั่วไป ถึงอู่พี่เกริกจะติดอันดับก็เถอะ
“รถเพื่อนกูว่ะ เห็นอะไหล่ ราคากูไม่แพง หาให้มันได้ ส่งมาให้เลย”แล้วแกก็แถลงไขข้อสงสัยให้ผมที่พยักหน้ารับ ผมเคยเห็นมาหลายรุ่นนะเพราะลุงผมเขาทำเกี่ยวกับพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่ลูกน้องแกตาโตเลยครับ นานๆจะมีรถระดับนี้มาให้ชำแหละกัน ผมพิจารณาแต่ละรุ่นก่อน อืม ราคายี่สิบล้านต้นๆเลย
“ไม่มีรอยขีดข่วน ยางก็ยังไม่ถึงเวลา สีก็ยังใหม่ แล้วเขาจะทำอะไรล่ะ”ผมวิเคราะห์เจ้า Ferrari F612 SCALIETTI
“รู้ขนาดนั้นเชียว”เสียงเหมือนไม่เชื่อเอ่ยเยาะใส่ ไม่ใช่ใคร ญาติพี่เกริก ไอ้กริช มันไม่ค่อยลงกับผมเท่าไร ชอบว่าผมเรื่อยว่าตุ๊ด แต๋ว อะไรประมาณเนี้ยะ ผมตอกหน้ามันหลายทีไม่เกรงใจหรอก แต่ถึงขั้นลงมือยังไม่เคย หน้าตาก็จัดว่าดูดี หุ่นก็โอเคแต่ไม่เร้าดุ้นผมหรอก
“รู้สิ หัวไม่ได้ใส่หมวกอย่างเดียว จนสารความฉลาดเข้าไม่ถึงซะที่ไหน”ผมตอบแต่ไม่มองหน้ามัน ลูกน้องคนอื่นก็แอบกลั้นหัวเราะ มันชอบใส่หมวกเพื่อปกปิดรอยหยักในสมองมันมั้ง ขนาดพี่เกริกยังขำเลย แต่มันฝีมือดี เสียชอบอวดตัวไปหน่อย ไม่รู้มันเป็นอะไรกับคนเพศนี้นักหนา ไม่ใช่เฉพาะผมนะ มีกระเทย มาพูดเล่นกับมันๆ ด่าซะเปิงเลยแถมจะเตะด้วย ถ้าจะมีความหลังฝังใจหรือหุ่นควายๆแอบไปเสียตูดให้ใครหรือเปล่าวะเลยเป็นตราบาปยากจะลืมเลือน ฮ่าๆๆๆๆ
“อี ตะ”มันจะเรียกอีก
“ไอ้กริช งานมึงเสร็จแล้วเหรอ”เสียงพี่เกริกเอ่ยขัดไว้ก่อน จนมันฮึดฮัดเดินไปพร้อมเสียงโครมคราม แกถอนใจ
“อย่าถือสามันเลย คนมันมีปม”แกตบไหล่บอกผม นั่นไง แม่งน่ารับจ๊อบหมอดูเพิ่มนะกู ผมก็พยักหน้าแต่ไม่ถามหรอกครับ ไม่ใช่เรื่อง ปมของมันก็แก้เอาเอง แต่ถ้าเรื่องจริงมันน่าจะใจกว้างกว่านี้ ไม่ใช่เหมารวมไปซะหมด กับลูกน้องมันก็ดีนะมีน้ำใจ ถึงมันจะขี้คุยไปหน่อย เอาเป็นว่าผมจัดมันเป็นคนประเภทปากหมาแต่น้ำใจคนแล้วกัน
“มึงไปพัทยาทำไมวะ”แกถามยิ้มๆ แบบล้อเลียน ตอนแกไปส่งผมแกยังกลัวหน้าไอ้ไผ่เลย ขนาดไม่ลงมาด้วยแถบจะถีบผมลงจากรถเลย
“ไปล่าผัวคืนสู่ป่า”ผมก็บอกแกขำๆ แกหัวเราะเอามือโบกหัวแต่ไม่แรง ผมก็ตรวจสภาพรถไปเรื่อยๆ
“ทำไม ผัวมึงคิดจะหนีออกจากป่ามึงเหรอ”แกถามอีก ก่อนจะจดรายละเอียดตามที่ผมบอกไปด้วย
“เปล่า พอดีมีชะนีเหนียงยานพอกับเสียงที่เรียกผัว คิดจะสอยก็เลยสกัดก่อน”ผมบอกไปอีก แกส่ายหน้าเลย ตั้งแต่รู้จักกันมาผมไม่เคยปกปิดตัวตนบอกตลอด แกยังทึ่งเลยที่เห็นจับงานด้านนี้
“กูอวยให้มึงทำสำเร็จแล้วกันแต่ตอนนี้ แต่งรถให้กูก่อน นี่รายละเอียดที่เขาต้องการ ทันไหม”แกอวยก่อนจะส่งข้อมูลให้ดู
“สามคันเลยเหรอ”ผมถามให้แน่ใจ เพราะไม่อยากทำงานสั่วๆ ให้ลูกค้าไม่ใช่เสียแค่เรา แต่รวมไปถึงผู้ว่าจ้างด้วย แต่ไอ้เรื่องพลาดก็มีบ้างไม่ได้ราบรื่นตลอดไปหมดหรอกครับ
“เขาขอคันนี้ก่อน”แกชี้ไปรุ่นที่ผมบอกตอนแรก ผมก็พยักหน้า ก่อนแกจะเดินไปปล่อยให้ผมวิเคราะห์อีกหน่อย ก่อนจะเริ่มลงมือทำ คาดว่าต้องดึกหน่อยแต่ดีที่รายละเอียดไม่เยอะของเดิมเขาแต่งมาสวยอยู่แล้วแต่มันมีตำหนิอยู่ไม่กี่จุด ผมเลยต้องใช้สมาธิร่างคร่าวๆก่อนจะเริ่มตรงไหนดี ไม่เสร็จไม่ได้เดี๋ยวไม่ได้ไป
“โอย กว่าจะเสร็จ”ผมบ่นออกมาหลังจากเก็บรายละเอียดจุดสุดท้าย ก่อนจะส่งวันนี้ช่วงบ่าย เมื่อคืนนึกว่าจะเรียบร้อย ดันเสร็จเช้าอีกวัน ไอ้ไผ่บ่นนิดหน่อยเห็นผมโหมงานเลยไม่ได้ไปพร้อมมันต้องไปพร้อมพวกเพื่อนมันแทน มันมาส่งผมเมื่อเช้าก่อนจะเดินทางไปก่อนแล้ว และโทรมาบอกเมื่อไปถึง สั่งอีกห้ามขับรถเอง รู้ทันกูอีกกะว่าจะแว้นส์เองสักหน่อย เพื่อนมันไม่มีใครห้ามผมหรอก ไม่ใช่ไม่กล้าแต่รำคาญสายตากับเสียงผมเลยขี้เกียจพูด แต่พอผมขับทีไรหลับกันทุกที ตื่นมาอีกทีทำท่าอาเมนอยากจะกระโดดถีบโดยเฉพาะสองคู่หู พี่หวายกับพี่เจย์ถ้าไม่ติดเป็นเพื่อนผัวโดนแน่ คู่พายบลูเบอรี่ไม่เท่าไรเพราะบางทีเขาไปแค่สองคนไง เชอะ เอาตัวรอด แต่คราวนี้โดนรวบไปรถพี่บลูกันหมด ขากลับค่อยแบ่งกันตามสัดส่วน แต่เชื่อเถอะรถไอ้ไผ่ต้องพ่วงพี่เจย์กับพี่หวายอยู่แล้ว ปล่อยคู่นั้นเขาหวีดกันไปสองคน เผื่อแกข้างทาง ฮ่าๆๆๆ
“เออ มึงไม่ว่าง ไอ้แฝดด้วย ดีมากพวกมึง เออ เดี๋ยวกูหิ้วไปฝากข้าวหลามอินเตอร์น่ะ แหลนะมึง แค่นี้แหละ”ผมวางสายจากอีออยที่โทรมาบอกว่าไปด้วยไม่ได้ ติดงานอีเวร (เว้นส์) ส่วนไอ้แฝดไปฮ่องกงกับครอบครัว ดีใจด้วยที่มึงได้สอยประตูที่ฮ่องกง
“ไปกี่โมงวะ”พี่เกริกถามผม หลังจากเคลียร์บิลเสร็จ ยื่นซองให้ ไม่รู้จะรีบให้ทำไม ผมบอกแล้ว แกก็บอกเอาไปเถอะ ขากลับอย่าลืมของฝากกูด้วย มิน่ารีบเชียว
“สักพัก พี่กำลังมารับแล้ว”ผมบอกก่อนจะเก็บซองเงินเข้ากระเป๋าเป้ ตอนนี้ผมเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว อาบที่อู่นี่แหละอีกรอบ ไอ้กริชแขวะผมแต่เช้าแล้ว ผมก็เฉยแต่ยกตีนให้มันแทน มันชักสีหน้าแต่ไม่กล้าเข้ามา
“เออ เดินทางดีๆแล้วกัน ส่วนไอ้สองคันมึงรีบมาจัดให้กูเลยนะ”แกอวยก่อนจะสั่งเน้นๆ
“คร้าบบบ”ผมแกล้งลากเสียงใส่ แกตีไหล่ก่อนจะเดินไป สักพักสารถีก็มา พี่หวายเป็นคนขับ หล่อเริ่ดมาเลย พี่เจย์นั่งข้างๆเหมือนยังไม่ตื่นดี พี่บลูกับพี่พายนั่งเป็นคุณหญิงคุณชายอยู่เบาะหลัง
“ใครเมียไอ้ไผ่ขึ้นรถ”แม่ง ไอ้พี่หวายตะโกนซะมองเป็นแทบ ยักคิ้วกวนตีนอีก
“เออ เมียพี่เจย์กูรู้แล้ว”ผมเลยกวนตีนกลับไปมั่ง พี่พายปล่อยก๊ากเลย
“มึงรีบเลย ผัวมึง แม่ง บ่นเป็นควายตามหาคาด”พี่หวายยกนิ้วกลางให้ก่อนจะบอกอีก ผมเปิดประตูหลัง ยกยิ้ม
“ฝิ่นจะนั่งกลาง นั่งริมไม่ได้เมารถ”ผมพูดจบพี่บลูแทบจะยกตีนถีบเลย แต่ไม่กล้าได้แต่ทำท่าอย่างเดียว
“มึงเขยิบไป น้องจะนั่ง”พี่พายก็รับมุก คาดว่าแกคงรำคาญที่โดนแทะเล็ม
“อะไรวะ เรื่องมากจริงมึง”พี่บลูบ่นอุบอิบ
“มึงแหละเรื่องมาก ไปว่ามัน เร็วๆ”ผมทำลิ้นจุกปากใส่แกก่อนจะได้นั่งกลางสมใจอยาก ไม่ใช่อะไรหมั่นไส้คนมีคู่ แต่กูไม่มี(ชั่วคราว) แกชำเลืองมอง ผมเลยแกล้งซบไหล่แก
“น้ำใจดีอ่ะ ขอบคุณนะ”ผมพูดเสียงอ้อนๆใส่ แกผลักหัวผมก็ถลาไปซุกซบเมียแกแทน โคตรนุ่มเลยพายชิ้นนี้มิน่าพอได้กินๆไม่หยุดเลย ทำใจเถอะพี่พายแกอดทนอดกลั้นมาตั้งนานกว่าจะได้สอดไส้พี่
“หอมจัง เปลี่ยนน้ำหอมใหม่เหรอ ซื๊ด”ผมดมอกไล่ไปซอกคอแกจนจะถึงแก้ม แต่ต้องโดนดึงออกแทบหน้าหงาย
“ทะลึ่งๆ เมียกู ดมอย่างกับจะผสมพันธ์”พี่บลูโวยออกมา มือผมก็ไขว่คว้าจะหาพี่พาย
“ไอ้บลู มึงว่ากูเป็นหมาเหรอ”พี่พายจิกทั้งเสียงทั้งหน้าใส่
“พาย บลูยังไม่ได้พูดเลยนะ”พี่บลูรีบลนลานอธิบายเลย
“แต่มึงแฝงในประโยค ทำไม กูจะหอมกันไม่ได้ กูพวกเดียวกัน”พี่พายใส่อีกแถมบอกเลยว่าเข้าข้างใคร
“สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะอย่างสะใจ พี่หวายกับพี่เจย์ที่ปรือตามายังขำเลย
“แม่ง ชอบใจ ผัวเมียเขาตีกัน”พี่เจย์เอ่ยมา แต่ว่ากูเต็มๆ
“เดี๋ยวพอถึงมันนะ จะหัวเราะไม่ออก”พี่หวายซ้ำมั่ง
“ไม่ออก เพราะจะเก็บไว้หัวเราะทีหลัง โดยเฉพาะคู่ช้างชนกัน ฮ่าๆๆ”ผมก็ลอยหน้าตอบพวกแกไป หัวเราะใส่ด้วย
“จวย”ทั้งคู่เลย
“มีแล้ว”ผมยักคิ้วใส่ จนพากันเบะปาก มีแต่พี่พายที่กอดผมอยู่คนเดียว พี่บลูทำปากหงุบหงิบ
“พี่เจย์”ผมเรียกแกที่เคี้ยวหมากฝรั่ง
“อะไร”แกหันมาเลิกคิ้วใส่
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ”ผมยื่นหน้าไปเกาะเบาะแก ๆ เลยเอามือขยี้หัว
“คิดถึงกูล่ะสิ”แกพูดยิ้มๆใส่ผม
“เออ”ผมบอกตามตรง พี่หวายมองแวบนึงก่อนจะรถจะติดไฟแดง
“กูก็ไม่อยากไปหรอก แต่มันจำเป็นว่ะ ก็อย่างที่บอก”พี่เจย์พูดมองไปข้างหน้า ผมว่าแกก็ไม่อยากไปนะ
“เดี๋ยวฝิ่นจะไปบน”ผมพูดเอามือสะกิดให้แกหันมาอีก ก่อนจะหันไปตีพี่บลูที่แอบดึงหัวผม
“บนว่าอะไรวะ”พี่เจย์หันมาถามขำๆ
“บนว่าถ้าพี่เจย์ไม่ต้องไปนอก จะให้พี่หวายแก้ผ้าวิ่งรอบบ้าน ดีไหม”ผมพูดจบ พี่หวายหันมาตบกบาลเลย
“สัด มึงไม่ต้องเอากูไปสังเวยการแก้บนมึงเลย มึงอยากให้มันอยู่ก็เอาตัวเองหรือผัวมึงโน่น”พี่หวายโวยใส่ ก่อนจะจิ๊ปาก ที่เหลือก็ขำกันคิก
“ทำเพื่อเพื่อนเพื่อน้องไม่ได้ไง เห็นแก่ตัว หล่อก็ไม่หล่อ”ผมยื่นหน้าไปว่าแก แต่อมยิ้ม
“เดี๋ยวกูเหยียบมึงแทนคันเร่งเลย ไอ้อย่างอื่นดีๆมีเยอะแยะเสือกไม่บน ไอ้ที่สัปดนบนไปได้นะมึง”แกหันมาว่ายาวเป็นกลอนติดเลยก่อนจะรีบออกรถเมื่อไฟเขียว
“ก็มันเหมาะกับมึงไง”เสียงพี่บลูแทรกขึ้นมา
“สัด เปลี่ยนเป็นมึงไหมล่ะ แก้ผ้าวิ่งคู่กับเมียมึงอ่ะ”พี่หวายเลยหันไปจวกพี่บลูแทน แถมพี่พายไปด้วย
“เอา/ไม่เอา”ไม่ต้องแจงให้ฟังมั้งครับใครรับใครปฏิเสธ
“พวกมึงก็ไปวิ่งรวมกันน่ะแหละ ถ้าเป็นเพื่อนกูน่ะ เกี่ยงกันอยู่ได้ ไม่รักกูกันไง”พี่เจย์พูดเหมือนน้อยใจทำเอาพวกแกเงียบเลยครับ แต่แกขยิบตากับผม
“ใช่ เดี๋ยวฝิ่นแก้วิ่งที่ห้องกับไอ้ไผ่เอง”ผมก็รีบสมทบกับแก
“ถุย ที่มึงกับผัววิ่งที่ห้อง ทีพวกกูวิ่งรอบบ้าน ลำตะคองมากมึง”พี่หวายเบะปากว่า
“เออว่ะ”ผัวเมียคู่ใหม่เอาบ้าง
“เลิกเกี่ยง วิ่งแก้ด้วยกันหมดนี่แหละ เวลาดีกูขอเที่ยงคืนนะ คนไม่น่าจะเห็นว่ะ”พี่หวายพูดรวบยอดเองเสร็จสรรพ พากันหัวเราะเลยครับ
“แหม แล้วทำเป็นเล่นตัว เปลี่ยนเป็นให้พี่ อุ๊บ แหวะ ป้ายทำไม”ผมว่าจะพูดต่อ แต่แกเอามือมาป้ายปากจนต้องแหวะ
“พอๆ มึงหยุดเลย เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ไปไป รีบไสตูดไปนั่งที่เดิมเลย”พี่หวายไม่พูดเปล่าเอามือผลักผมอีก เลยเซซบพี่พายแม่งเลย หมั่นไส้พี่บลู เกี่ยวกันไหม
“ตลอด ตอดเมียกูอีก”พี่บลูก็บ่นอุบอิบ แกะผมมั่ง ดึงมั่ง จนพี่พายรำคาญดึงหัวเข้าให้เลยเลิก สบายกูไป ระหว่างนั้นก็เลยเปลี่ยนเรื่อง กลายเป็นทายปัญหากัน
“มึงว่าทำไมเขาถึงเรียกข้าวหลามหนองมนวะ กูสงสัยมานานและ”พี่หวายตั้งคำถาม เพื่อให้ใครสักคนตอบ ด้วยหน้าตาสงสัย แต่ผมว่าคำตอบต้องไม่ธรรมดาจากใครสักคน
“ตั้งตามที่ที่ทำมั้ง”พี่พายเป็นการเป็นงาน
“กูผ่าน”พี่บลูทำมือกากบาทด้วย แบบกูไม่ตอบ
“มึงกวนตีน”พี่เจย์พูดซะงั้น
“กูกวนตีนตรงไหน ถามดีๆ”พี่หวายหันไปถามพยักหน้าใส่
“กูรู้ ไม่มีใครตอบถูกหรอก เพราะคำตอบในใจมึงมันกวนตีนไง”พี่เจย์แสยะยิ้มพูดใส่ พี่หวายที่ทำหน้าอึ้งๆ
“มึงรู้ได้ไง”พี่หวายยังไม่ยอม ผมพิงอกพี่พายมองแกเถียงกันขำๆ
“ฝิ่นเห็นด้วย”ผมพูดมั่ง
“แหมพักนี้เข้าข้างกันดีเน๊าะ”พี่หวายเลยหันมากัดเข้าให้
“หึงกระทั่งน้อง ดูดู๊ คนเรา”ผมแกล้งเบะปากทำเสียงใส่แก
“ตีนเหอะ มึงตอบได้ตอบมาเลย เดี๋ยวกูบอกว่าถูกหรือเปล่า”แกว่าก่อนจะพยักเพยิดให้ตอบ
“ถ้ากูตอบถูกล่ะ”พี่เจย์ถามยักคิ้วใส่
“อะไรก็ได้ ยกเว้นตูดกู”พี่หวายบอกทำเอาฮาเลย แกยิ้มด้วยนะ เหมือนรู้ว่าพวกผมจะแซวแก
“มึงเลี้ยงเลยคืนนี้ยันพรุ่งนี้ กูตอบถูกแน่”พี่เจย์โคตรมั่นใจเลย
“เออ มึงตอบมาเลย”พี่หวายรับคำท้า
“คำตอบก็คือ” พี่เจย์พูดยิ้มๆ ” มันไม่ใช่ข้าวหลามหนองเหลี่ยมไง”พี่เจย์แม่งยื่นหน้าไปตอบ พวกผมปล่อยก๊ากเลย
“ไอ้สัด มึงแอบนั่งทางในเดาใจกูเปล่าเนี่ยะ”พี่หวายด่าแต่อดขำไม่ได้
“นั่นไง แม่งกูนี่ ทั้งหล่อทั้งเก่งเลยโว้ย”พี่เจย์ตะโกนอย่างสะใจ
“แล้วถูกป่ะ”ผมยื่นหน้าไปถาม
“มึงจะตอกย้ำกูทำไม”พี่หวายก็ว่ากลับ แต่ปากอมยิ้มชอบใจ
“งั้นฝิ่นทายมั่ง”ผมพูดทำท่านึก
“ถ้าตอบถูกมึงให้อะไร”พี่บลูเอามือวางเต็มกบาลผมเลย โยกไปมา
“ฟังก่อนสิ หน้าอย่างพี่ทายไม่ถูกหรอก”ผมสะบัดออก ก่อนจะหันไปแว็ดแก
“ถูกต้อง”พี่พายเข้าข้างผม เลยโดนพี่บลูหยิกแก้มเข้าให้
“เอางี้ดีกว่า ถ้าทายผิด ห้ามยุ่งกับพี่พายสามวัน”ผมยกยิ้มพูดใส่แก
“เกี่ยวไรกับเมียกูวะ เอาอย่างอื่นดิ”พี่บลูโวยเลย แม่งหื่นเหมือนกันไม่มีผิด เรื่องนี้ล่ะไม่ได้เชียว
“กูเห็นด้วย”พี่พายรีบพยักหน้ารับกับผมเลย แสดงว่าคงโดนจัดหนักมาหลายวัน ผมเห็นรอยตรงคอแกด้วยแต่ไม่อยากแซว พี่บลูก็มีรอยเล็บ ซาดิสเล็กๆเหมือนกันนะเนี่ยะพี่พาย
“กูด้วย”พี่หวายกับพี่เจย์พร้อมเพรียงเลย พี่บลูหรี่ตา
“ถ้าทายถูก ขอเบิ้ลตามจำนวนวัน”กูว่าแล้ว พี่บลูแม่งต้องขอแบบนี้
“พี่พายรับคำท้าไปเลย”ผมยุพี่พายเลย
“มึงเชื่อมัน หน้าโง่ๆอย่างไอ้บลูทายไม่ถูกหรอก”พี่เจย์พูดมั่ง พี่บลูยกตีนถีบเบาะจนแกหน้าทิ่มดีว่าคาดเบลล์
“สัด พวกมึงก็พูดได้สิ ไม่ได้โดนแทงเหมือนกูนิ”พี่พายหันไปด่าก่อนจะอุบอิบตอนท้าย
“แต่ก็มันส์ไม่ใช่เหรอ”พี่บลูล้อจับแก้มด้วย
“ตีน มึงระวังตัวไว้เถอะ เผลอเมื่อไรจะโดนกูเอาคืน อย่าคิดว่าไม่กล้านะ”พี่พายถีบแกข้ามผมมีข่มขู่ด้วย แกก็หัวเราะ
“แล้วจะรอนะจ๊ะ น้องพาย”พี่บลูก็ยิ้มรับทำหน้าล้อเลียน
“สัด เออ กูรับ ไอ้ฝิ่นมึงห้ามพลาด”พี่พายรับคำก่อนจะหันมาหาผม
“เชื่อสิ สามวันนี้พี่ไม่โดนล่อแน่นอน”ผมให้ความเชื่อมั่นแก แต่คงมากไปหน่อยเลยโดนเหน็บสีข้างเข้าให้
“เอานะ พี่ว่าตำรวจจราจรเขาคุยอะไรกับคนขี่มอไซด์”ผมถามแกก่อนจะชี้ให้ดูจราจรกับผู้ชายขี่มอไซด์เถียงกันอยู่ รถติดไฟแดงอีกแล้ว พี่บลูทำท่าคิดก่อนจะบอก
“โดนใบสั่งเพราะไม่มีใบขับขี่”แกตอบ
“ไม่ใช่ ให้อีกที”ผมส่ายหน้าก่อนจะให้โอกาส แกเริ่มวิตกแล้วครับ
“กูว่ามึงโกงว่ะ ไม่ว่ากูจะตอบอะไรมึงก็ว่าผิด”แกเริ่มหาเรื่องผม
“ไม่โกงหรอก เอางี้เขียนคำตอบไว้ก่อนก็ได้”ผมบอกก่อนจะนำเสนอ
“เออๆ ยุติธรรมดี”พี่บลูค่อยยิ้มออก ก่อนผมจะเขียนส่งให้พี่พายถือแต่ห้ามเปิดดูก่อน
“ตอบดิ เร็วๆเดี๋ยวอดนะ”ผมเร่งแกอีก
“กูว่าอดอยู่แล้ว”พี่หวายยักคิ้วเลย ก่อนจะออกตัวเมื่อไฟเขียว
“ไม่รู้ เพราะกูไม่ใช่สองคนนั้น”แกบอกผมหน้าตาเฉย ทำเอาผมเงียบไป
“เฮ้ย มึงเงียบทำไม”พี่พายท้วงเลยครับ
“นั่นดิ มึงอย่าบอกนะว่า”พี่เจย์ทำเสียงตื่นเต้น
“ไอ้บลูทายถูก”พี่หวายต่อให้อีก
“ฮ่าๆๆๆๆ กูถูกใช่ไหม”พี่บลูหัวเราะสะใจ”พาย สัญญาต้องเป็นสัญญา”หันไปกรุ้มกริ่มกับพี่พายที่หน้าซีด
“ไอ้ฝิ่น ไหนมึงบอกว่ารอดไง”พี่พายหันมาหาผม
“ใครบอก ที่เงียบเพราะมันใกล้เคียง แต่ไม่ใช่ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอกก่อนจะหัวเราะใส่
“อย่า มึงอย่าโกง ไอ้ฝิ่น”แกเริ่มโวย
“จริงๆ ไม่เชื่อเปิดดูเลย พี่พายเปิดดิ๊”ผมยืนยันก่อนจะหันไปบอกพี่พายให้เปิด แกลุ้นมาก ก่อนจะก้มหน้าลงไปหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ กูรอด ไอ้บลู คริคริ”พี่พายหัวเราะสะใจ ก่อนจะยื่นให้พี่เจย์ พี่บลูแย่งไม่ทัน
“เออว่ะ มึงอด”พี่เจย์บอกก่อนจะอ่านดังๆ “ฝิ่นไม่รู้ เพราะไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ฮ่าๆๆๆ”พากันหัวเราะเยาะพี่บลูที่พยายามจะฆาตกรรมผมอยู่โดยการบีบคออย่างแค้นใจ แต่เป็นแบบเขย่ามากกว่า
“แม่ง กูขอให้ผัวมึงมีกิ๊ก”นั่นทำไรไม่ได้ เล่นของส่วนตัวกูอีก
“แค่กๆๆ ผมก็ขอให้พี่พายมีเหมือนกัน”ผมก็แช่งกลับ หนุกหนานกันไป แกก็เซ้าซี้ อ้อนพี่พายมาตลอดทาง จนถึงพัทยาสักที
v
v
v
ต่อ
-
“ถึงแล้ว มารับด้วย”ผมโทรหามันทันที เพราะมันบอกเองมาถึงให้โทรไม่ต้องนางเอกที่ชอบเกรงใจ
“หาไรกินไปก่อน อีกครั่งชั่วโมง”มันตอบกลับมา พวกผมก็เลยไปนั่งข้างในกัน พักห้องชุดพี่บลูกันอยู่ไม่ไกลจากนี่มาก พี่บลูยังง็องแง็งไม่เลิก ขู่ผมด้วยถ้าไอ้ไผ่มาจะบอก ทำเอาฮาแทนที่จะกลัว สักพักมันก็เดินมา พี่พายสะกิดผมที่กำลังกินข้าวผัดปูจานใหญ่อยู่
“ผัวมึงเดินเป้าเปล่งประกายมาเลย ดูดู”พี่หวายพยักเพยิด ก่อนจะแย่งผมกิน
“อิจฉาของผัวเขาล่ะสิ”ผมก็ลอยหน้าใส่แก ที่เบะปากใส่แบบหมั่นไส้
“รอนานป่ะ”มันเดินมาถึงก็ผลักพี่เจย์ให้ออกและนั่งแทน
“บอกกูก็ลุกแล้ว ถีบมาได้”พี่เจย์บ่นก่อนจะนั่งกระแทกไปโดนพี่บลูที่กำลังจะตักไอติมเข้าปากเลยพลาดไปเข้าจมูกแทน
“ไม่นานหรอก แต่ถ้ามึงมาช้าอีก เมียมึงคงแดกข้าวผัดช้างอีกจานแน่ มึงเลี้ยงให้มันตายอดตายยากไงวะ”พี่หวายพูดประชดใส่ผมแต่แสยะยิ้มให้มัน
“คนมันตะกระ”มันตอบเรียบๆ ยักคิ้วใส่ผมที่เหล่มองมัน แต่ไม่สนใจหันไปกินต่อเดี๋ยวไม่ทันพี่หวาย
“งานมึงเรียบร้อยแล้ว”พี่บลูถามมัน ก่อนจะเรียกเด็ก สั่งเบียร์เพิ่ม
“อืม ถ่ายรูปเก็บรายละเอียดแล้ว กลับไปค่อยเริ่มลงมือทำ อร่อยป่ะ”มันก็พยักหน้าบอก ก่อนจะถามผมเอามือกอดไหล่
“มากกก”ผมบอก หันไปกินต่อ
“มากกว่าขี้ไหม”มันกวนตีนอีก
“ไม่รู้ กูไม่ใช่มึงที่เคยแดก”ผมเลยย้อนมันไป คนกำลังอร่อยเสือกพูดให้จินตนาการ พี่หวายแทบจะสำลอกออกมาเลย กำลังนั่งกินนั่งจิบเบียร์เพลินๆ ผมมองไปก็เห็นยายป้าพิม ตาลุงวัฒน์ ใส่ยศแม่งให้หมด ตามด้วยอีกสี่คนเดินมาทางพวกเรา
“น้องมาถึงนานแล้วเหรอ”เสียงหวานๆเอ่ยทักขึ้น พวกผมก็ยกมือไหว้อย่างไม่ต้องแนะนำเพราะทราบแล้ว
“น้อง คุณพิมถาม”ไอ้ไผ่บอกผมที่นั่งกินต่อ
“อ้าว น้องไม่รู้นิ ขอโทษครับ มาถึงสักพักแล้ว”ผมไม่รู้จริงๆ นึกว่าป้าแกพูดกับไอ้ไผ่ ไม่ได้แอ๊บนะ
“แล้วพักกันที่ไหนล่ะ ที่นี่หรือเปล่า”คุณพิมถามอีก ก่อนจะพยักหน้าให้คนที่เหลือนั่งลง
“เปล่าครับ พักห้องเพื่อน”ไอ้ไผ่เป็นคนบอก ก่อนจะจิบเบียร์
“เหรอ เสียดายจัง แต่ยังไงคืนนี้พาน้องกับเพื่อนมาด้วยนะ เรามีปาร์ตี้แบบกันเอง”คุณพิมรับทราบก่อนจะเชิญพวกผม ที่พยักหน้ารับยิ้มๆ ก่อนจะแนะนำให้รู้จักกัน พี่ไปป์กับพี่รินทร์ คุยสนุกดี พอกับ พี่อาร์ทกับพี่แน็ค ที่เป็นกันเอง ส่วนตาลุงนั่นก็หน้านิ่งแต่มองผมกับไอ้ไผ่เกือบตลอด ส่วนคุณพิมก็มองบ้างแต่ตอนนี้คุยกับพี่บลูอยู่ ไปๆมาๆรู้จักกับพ่อแม่พี่บลูซะงั้น
“ไม่ค่อยได้เห็น ส่วนใหญ่จะเจอคุณพ่อคุณแม่ และพี่สาว น้องบลูซะมากกว่า”คุณพิมพูดด้วยรอยยิ้ม
“ครับ ผมไม่ค่อยชอบไปงานเท่าไร”พี่บลูก็ตอบรับ ส่วนพี่พายก็เฉยๆ คุยกับผม
“ถึงว่า แต่ช่วงนี้ไม่เห็นท่านออกงานเลย”เธอถามต่ออีก
“ให้พี่สาวแทนครับ ท่านอยากพักผ่อนอยู่บ้านมากกว่า”พี่บลูก็ตอบไปอีก ก่อนจะหันไปถามพี่พายว่าเอาอะไรอีกไหม พี่พายก็ส่ายหน้าหันมาสนใจผมต่อ พี่ๆคนอื่นก็คุยกันสนิทอย่างฉับไว มีนัดแนะกินนอกรอบก่อนกลับด้วย
“คุณพิม เราจะไปกันหรือยัง”คุณวัฒน์ที่นั่งเงียบได้สักพักพูดกับคุณพิม ทำเอาคนอื่นเงียบเลยครับ
“คุณไปก่อนก็ได้”คุณพิมตอบแต่ไม่หันไปมอง
“คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่าคุณนัดคุณหลินไว้”คุณวัฒน์เอ่ยเตือน ทำเอาคุณพิมหันไปมอง ทำหน้านิดหน่อย
“อืม งั้นขอตัวก่อนนะ คืนนี้เจอกัน”เธอบอกด้วยรอยยิ้มหวาน ตามองไอ้ไผ่ที่พยักหน้ารับเฉยๆ พร้อมกับคนอื่นๆ
“พี่ไผ่”ผมเรียกมันให้หันมา มันเลิกคิ้วใส่”พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย”ผมบอกมันก็พยักหน้า
“โตแล้วยังต้องให้พี่พาไปอีกเหรอ”คุณพิมถามยิ้มๆ เอามือกอดอก ผมก็ยิ้มกลับไป
“ครับ บางทีก็อาบน้ำให้ด้วยเลย เน๊าะ”ผมตอบเธอก่อนจะพยักหน้ากับมันเป็นอันรู้กัน รับคำตามกูเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะเยี่ยวแม่งตรงนี้แหละ
“อืม ไปยัง”สำเร็จ ยายป้าหุบยิ้มไปเลยก่อนจะเดินไปจริงๆสักที คุณวัฒน์มองหน้าผมกับมันอีกครั้งยกยิ้มด้วย
“จนได้”พี่หวายแม่งพูดขำๆ
“สงสัยคืนนี้จะสนุกว่ะ”พี่เจย์ก็เอามั่ง พี่พายกับพี่บลูอมยิ้ม
“งั้นพี่ก็ขอตัวด้วยเลย ยังไงน้องๆก็ไปนะ”พี่ไปป์ชวนอีกครั้งก่อนจะเดินไปพร้อมพี่รินทร์ที่ทำหน้ายิ้มๆให้ผมกับมัน
“คุณวัฒน์เขม่นนายจังเลย”พี่อาร์ทพูดขึ้นมาหลังจากเหลือแต่พวกเรา
“เขาก็เขม่นนายกับเราเหมือนกันแหละ”พี่แน็คพูดบ้างก่อนจะก้มหัวนิดๆขอบคุณพี่บลูที่รินเบียร์ให้
“นั่นดิ ไอ้ไผ่มึงไปทำอะไรเขาวะ”พี่หวายพูดอย่างเห็นด้วย
“เปล่า กูอยู่เฉยๆ”ไอ้ไผ่บอกด้วยน้ำเสียงเหมือนหน้ามันแหละ
“เราว่าเขาอิจฉานาย เป็นผู้ชายซะเปล่า นิสัยหยุมหยิม อย่างกับผู้หญิง อะไรไม่ถูกใจเหวี่ยงน่าดู เราโดนมาแล้ว”พี่แน็คออกความเห็นก่อนจะพูดเซ็งๆ
“เรื่องอะไร”พี่อาร์ทถามเหมือนไม่รู้มาก่อน
“เรื่องภาพถ่าย เราถามและทำตามที่เขาต้องการแล้วนะ แต่เขาไม่ค่อยพอใจให้เราแก้อยู่นั่นแหละ บอกตามตรงเราอดทนกับคนประเภทนี้ได้ไม่นานหรอก”พี่แน็คพูดแบบเบื่อๆ เหมือนโดนแกล้ง
“แล้วคุณพิมได้ดูหรือยัง”พี่อาร์ทถามอีกเหมือนจะช่วยเสนอแนะ
“เขาคงได้ดูหรอก ถ้าตานี่ไม่นำเสนอ ช่างเถอะ มันผ่านไปแล้ว ทนได้ก็ทน”พี่แน็คพูดปลงๆ
“อย่าคิดมาก”ไอ้ไผ่ตบไหล่บอกพี่แน็คที่พยักหน้ารับ
“เรามีฝีมือ อยู่ไหนก็ไม่ลำบากหรอก”พี่หวายบอกมั่ง แกยิ้มออกมา
“ใช่ พวกใกล้วัยทองก็งี้แหละ”พี่เจย์บอกยิ้มๆ พากันหัวเราะเลยครับ
“ขอบใจนะ ดูพวกนายรักกันดีจัง”แกพูดชมพวกมันหลังจากหัวเราะจนสบายใจแล้ว
“เห็นแล้วก็นึกถึงเพื่อนเหมือนกัน ตอนนี้ก็แยกย้ายทำงานกันหมด นานๆจะได้เจอสักที”พี่อาร์ทก็บอกมั่ง คุยกันสักพักพวกแกก็ขอตัว ไอ้ไผ่พาผมไปเข้าห้องน้ำเรียบร้อยก็ไปห้องพี่บลูกัน
“สวยจังเลย”ผมชมเมื่อเดินไปตรงระเบียงเห็นเมืองพัทยารอบๆ แต่เมื่อก่อนผมว่าสวยกว่านี้นะ ตอนนี้มันดูเจริญแออัดไปหมด แต่คอนโดพี่บลูที่นี่ดีหน่อยไม่อยู่ใกล้ชุมชนจนเกินไป คนไม่ค่อยพลุกพล่าน เพราะเหมือนเป็นที่ส่วนบุคคลเปิดรับเฉพาะแขกวีไอพีเท่านั้น ครอบครัวพี่บลูเป็นหุ้นส่วนที่นี่อยู่พวกเราเลยสบายไป
“กูว่าสายตากูสั้นว่ะ”ผมขมวดคิ้วบอกมัน
“รู้ได้ไง ไปตรวจแล้ว”มันก็ถามกลับ จ้องตาผมด้วย
“กูอยู่นี่มองไม่เห็นกรุงเทพเลย”ผมพูดเสร็จ มันดึงหัวผมทันทีเลย
“เดี๋ยวมึงจะบอดแทน”มันพูดเอามือจิ้มหน้าผากผมด้วย ผมก็หัวเราะ มันเดินมาอุ้มผมทำท่าจะโยน
“เชี่ยะ เดี๋ยวกูร่วงเป็นฝีเฝ้าคอนโด”ผมโวยใส่มัน มือก็เกาะคอไปด้วย แต่ผมเว่อร์ไปงั้นแหละหาเรื่องลวนลามมัน
“เจ้าที่เขาไม่ให้มึงอยู่หรอกแย่งเครื่องเซ่นเขาหมด”มันก็แหย่ผมกลับ
“จวยเหอะ”ผมดึงจมูกมัน”เรื่องไรกูจะอยู่ที่นี่ กูจะเกาะกินสิงร่างมึงนี่แหละ”ผมพูดต่อเปลี่ยนเป็นเข้าเอวมันแทน มันจับผมวางตรงขอบระเบียงแต่มือมันกอดผมแน่นมาก ที่จริงมันมีที่รองรับยื่นออกไปเลยไม่น่ากลัวเท่าไร
“เกาะกูแดกว่างั้นเถอะ”มันกัดจมูกผม ที่ย่นหนีปากมัน
“ก็มึงสัญญาแล้วว่าจะเลี้ยงกูให้ดี ไม่งั้น อื๊อ อื๊อ”ผมกระซิบบอกมันก่อนจะโดนปิดปาก
“ก็เลี้ยงอยู่นี่ไง เคยให้อดไหม หืม”มันก็กระซิบมั่ง”โดยเฉพาะ ทุกดอกเน้นๆเลย หึหึ”จบท้ายหื่นๆ
“จัดดีจริงๆเลยเรื่องนี้ เพลากูมั่งก็ได้ เดี๋ยวดอกกูสึกหมด คริคริ”ผมก็ว่ามันเลยโดนจี๋เอวแต่มือมันก็กอดไว้
“แหม ล่อที่ระเบียงเลยไหมครับคู่เสี้ยน ตลอดนะพวกมึง”เสียงมารขัดขวางคนร่วมรัก เอ้ย คนรักกันดังขึ้น
“หนีไอ้คู่โน้นมาเจอคู่มึงอีก แต่กูสมน้ำหน้าไอ้บลูว่ะ เมียมึงแม่งแสบเด็ก”พี่เจย์เดินมายืนข้างผมมั่ง จุดบุหรี่สูบ มันมองหน้าผมว่าไปทำอะไรไว้ พี่หวายเลยเล่าให้ฟัง มันเขกหัวเข้าให้แต่ก็ขำ
“ฝิ่นไปเล่นน้ำกัน”พี่พายเดินออกมาเรียกผมให้ไปเล่นน้ำกัน ผมหูตั้งเลยจะลงแต่โดนมันแกล้งรัดเอาไว้
“พาย เปลี่ยนชุดเลย”เสียงพี่บลูดังออกมา
“ทำไม มึงจะให้กูใส่ทูพีชไง”พี่พายก็สวนกลับ แกใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น โชว์เรียวขาขาวจั๊วะ สงสัยชาติที่แล้วถวายตะเกียบคู่กับหลอดนีออน
“กางเกงยาวกว่านี้ไม่มีเหรอ”พี่บลูถามอีก คิ้วขมวดเลย
“มึงจะบ้าไง ใครเขาใส่กางเกงขายาวเล่นน้ำ ไอ้ประสาท”พี่พายด่ากลับ ท้าวเอวด้วย
“ก็ยาวกว่านี้หน่อยสิ”เสียงแกเริ่มเบาลง เมื่อโดนขึ้นใส่มั่ง
“ไม่มี พูดมากกูจะใส่กางเกงในตัวเดียวเล่นแม่งเลย”พี่พายพูดใส่แถมขู่อีก
“เออน่า มันไม่แก้ผ้าเล่นก็บุญแล้ว ไปไป กูก็อยากเล่นน้ำทะเลเหมือนกัน”พี่หวายเลยตัดบท
“กูว่ามึงอยากไปดูบิกินี่มากกว่าว่ะ”พี่เจย์ยักคิ้วว่าอย่างรู้ทัน
“หรือมึงไม่อยาก”พี่หวายถามกลับ
“อยากสิ แหม มึงเป็นหม้อ กูก็เป็นฝา ดูดีจะตาย”พี่เจย์ก็รี่ตามเลย
“ดู เนื้อคู่ หม้อกับฝาเขาวิ่งไปประกบกัน”ผมตะโกนแซวพวกแก ทำเอาฮาแตก
“เด็กเปตร”เสียงตอบกลับมาพร้อมปรี่จะมาเตะผม แต่ผมเกาะไอ้ไผ่แน่นเป็นกันชน มันเลยโดนแทนผมซะ ก่อนจะพากันลงไปเล่นน้ำ ซื้อบอลพลาสติกไล่เตะใส่กัน จนเย็นก็ขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านอนกันสักพัก ก็เตรียมไปงาน ไอ้ไผ่มันไม่อยากไปหรอกแต่ขัดไม่ได้
“มากันแล้ว ตามสบายเลย”ยายป้าพิมอยู่ในชุดเดรสคล้องคอสีน้ำทะเล ยิ้มรับทันที”เอ้อ ไผ่ เดี๋ยวมากับพิมก่อนนะ พอดีมีคนอยากรู้จักเขาสนใจงานที่ไผ่ทำน่ะ”คุณพิมเดินมาใกล้พร้อมกับบอกมัน
“ครับ”มันก็ตอบรับสั้นๆ หันมามองหน้าผมที่ยิ้มเฉยๆ”เดี๋ยวมา”มันบอกก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนมัน แล้วเดินไปพร้อมคุณพิมไปตรงคนกลุ่มหนึ่งและก็แนะนำ ผมนั่งมองจากมุมนี้รู้สึกว่ายายคุณพิมจะใกล้ชิดมันมาก
“ไม่มีไรหรอก”พี่พายกระซิบบอกผม แกเห็นผมมองไม่วางตาคงกลัวผมจะคิดมาก
“ไม่มีทางด้วย”พี่บลูพูดอีก เอามือจับหัวผมโยกไปมา
“ฝิ่นรู้น่า”ผมบอกก่อนจะกินบุฟเฟ่ที่พี่หวายกับพี่เจย์ไปตักมาให้
“ไง เด็กติดพี่โดนทิ้งเหรอ”เสียงทักผมดังขึ้น ทำให้เงยหน้าขึ้นไปมอง
“คุณลุงก็โดนทิ้งเหมือนกันนั่นแหละ ไม่เห็นมีใครคบเลย”ผมก็พูดกับยิ้มๆให้ดูเหมือนเป็นการแซว แกหุบยิ้มเลย เพื่อนมันก็กลั้นขำ หยิบโน่นกินนี่ปิดปากกันไป
“นี่ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนะจะได้มาล้อเลียน”เขาพูดเสียงแข็งๆใส่ พี่บลูเริ่มมองหน้าแล้วครับ
“รู้ครับไม่ใช่เพื่อน และก็ไม่คิดจะเป็นด้วย”ผมก็พูดเรียบๆไม่ยิ้มแล้วเหมือนกัน นิสัยเหมือนที่พี่อาร์ทกับพี่แน็คบอกเลย ผู้ชายอะไร กูเป็นเกย์ยังไม่ขนาดนี้เลย
“เฮ้ย”เขาเริ่มขึ้นเสียงแต่ไม่ดังเท่าไร
“ผมว่าเชิญคุณที่โต๊ะตัวเองดีกว่านะครับ เดี๋ยวผมจัดการน้องผมเอง”พี่พายพูดเรียบๆ
“ปกติน้องผมเขาไม่ใช่เด็กก้าวร้าวอะไรกับใครมาก่อนนะ”พี่บลูพูดพร้อมกับลุกยืนเต็มความสูง ผายมือเชิญเขา ทำให้เขาต้องถอยไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“กูบอกแล้วว่าวัยทอง”พี่เจย์พูดตามหลัง
“ดูเขาจะไม่ชอบไอ้ไผ่เอามากๆเลยว่ะ กูว่าต้องเกี่ยวกับคุณพิมแน่นอน”พี่หวายออกความเห็น
“แต่เขาไม่น่าจะมาหาเรื่องไอ้ฝิ่น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยสักหน่อย”พี่พายพูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจ
“เกี่ยวสิ เขาคงดูออกว่ามันสองคนเป็นอะไรกันไง”พี่บลูเอ่ยออกมา
“ถ้ารู้แล้วยังจะมาหาเรื่องทำไมวะ ในเมื่อมันไม่ได้สนใจคุณพิมนั่นสักหน่อย”พี่หวายสงสัยอีก
“ไอ้ควายยย ขอกูด่าหน่อยเถอะ”พี่เจย์ด่าก่อนขออีก ส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ”ไอ้ไผ่มันไม่คิด ถ้าต่อมเสือกมึงไม่ผิดพลาด มึงน่าจะดูออกนะว่าเขาสนใจไอ้ไผ่นอกหน้าขนาดไหน ดูสิ มาทำงานไม่กี่วัน เจ๊ดันมันซะขนาดนั้น”
“เออว่ะ กูลืมคิด”แกทำหน้าเหมือนลืมจริง พากันส่ายหน้าเลย
“มีอะไรกัน”ไอ้ไผ่ที่เดินกลับมาถามทันที
“ไม่มีอะไร แค่แหย่ลุงเขานิดหน่อย เสร็จแล้วเหรอ”ผมบอกมันก่อนจะดึงมือให้นั่งลง
“เออ เขามาพูดอะไร”มันพยักหน้ารับก่อนจะถามอีก
“เปล่า กินนี่สิอร่อย กลับไปพี่ทำนะ น้องชอบ”ผมบอกก่อนจะเปลี่ยนเรื่องซะ แต่เรื่องจริงที่ไอ้ยำหอยเชลล์นี่มันอร่อย
“แหวะ พี่อย่างนั้น น้องอย่างนี้”พี่หวายทำเสียงใส่ล้อ ผมก็ยิ้มรับก่อนจะคุยเรื่องอื่นกัน พี่อาร์ทกับพี่แน็คมานั่งด้วย
“สนุกกันไหม ขาดเหลืออะไรบอกนะ เต็มที่”เสียงคุณพิมถามก่อนจะนั่งตรงข้ามกับคู่ผม
“ครับ”
“ขอบคุณครับ”พวกเราก็ตอบรับกันไป
“พี่น้องคู่นี้ไม่ห่างกันเลยนะ”คุณพิมเอ่ยยิ้ม ๆ พวกเพื่อนมันมองหน้าผมสองคนอมยิ้มอย่างรู้กัน จากนั้นก็คุยกันเรื่องอื่น ผมสังเกตเธอเป็นระยะๆ ส่วนใหญ่จะคุยกับไอ้ไผ่ซะมากกว่า นานทีถึงจะหันมาสนใจผม แต่มันก็ตักโน่นตักนี่ให้ผมตลอดเรียกว่าไม่ได้หยุดปากเลย จนมีอยู่ครั้งผมกับยายป้าสบตากันจังๆเลย
“มีอะไรหรือเปล่า มองหน้าฉันขนาดนั้น”จู่เธอก็ถามผมขึ้นมา ทั้งๆที่ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะแค่บังเอิญเท่านั้น มีแต่เธอที่มองผมตลอด
“พูดได้นะ”เธอย้ำด้วยรอยยิ้ม ไอ้ไผ่หันมามองผมที่ทำหน้าเฉยๆ เลิกคิ้วเป็นคำถาม
“น้องเปล่านะ”ผมบอกส่ายหน้าด้วย”จริงๆ”ย้ำอีก
“ก็เห็นว่ามองอยู่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง พูดมาเถอะ”เธอยังพูดดูดีมีน้ำใจ ไอ้ไผ่พยักหน้า
“ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก คือ”ผมพูดอ้ำอึ้งก้มหน้าซ่อนแววตา ก่อนจะหันไปยิ้มหวานๆให้คุณพิม”แค่คิดถึงญาติผู้ใหญ่ฝ่ายแม่ที่เรียกว่าป้าน่ะครับ ดูคุณพิมน่าจะรุ่นเดียวกันก็เลยเผลอมองไป ขอโทษนะครับ”ผมพูดจบด้วยความซึ้งใจมาก พวกเพื่อนมันเกือบปล่อยก๊าก พี่สองคนก็เหมือนกันแต่กลั้นไว้ ยายคุณพิมค่อยๆหุบยิ้มทำหน้าแทบไม่ถูกเลย
“ไม่ถือสาน้องนะ น้องคิดถึงป้าจริงๆ”ผมย้ำอีก มองไอ้ไผ่ที่อมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปมองยายพิมที่ปรับสีหน้าใหม่
“เอ้อ ไม่เป็นไรจ๊ะ นึกว่าเรื่องอะไร ฉันไม่ถือหรอก”พูดดีๆก็ได้ป้า เดี๋ยวฟันกร่อนหมด อยู่ดีๆก็มาถามให้พูดซะงั้น”ฉันขอตัวก่อนนะ ตามสบาย”เธอพูดก่อนจะลุกไป
“สัด เอาจนได้ แม่ง”พี่หวายพูดขำๆ
“เป็นไง กูบอกแล้วว่างานเลี้ยงต้องสนุก”พี่เจย์พูดกวนๆ
“อยากถามเองนี่หว่า คนไม่ได้มองก็หาว่ามอง”ผมพูดแบบปากยื่นปากยาวเลย “อย่ามาว่านะ”ผมชี้หน้ามันๆเลยเขกหัวเข้าให้
“นิสัย”มันว่าผมยิ้มๆ และยายป้านั่นก็ไม่กลับมาอีก ฮ่าๆๆๆ สะใจ ผู้หญิงมีไม่กี่เรื่องที่เคือง อายุก็เป็นอาวุธอย่างหนึ่งที่ไม่ถูกโฉลกและถ้าย้ำมากๆ ก็ทำเอาดิ้นพล่านได้ พวกผมไม่ได้อยู่จนงานเลิกหรอก กลับก่อนและรู้สึกได้ว่าคุณพิมมองมาทางพวกผมอีกครั้ง ยิ้มให้ไอ้ไผ่กับเพื่อนๆมันที่บอกลา พอเห็นหน้าผมเธอก็ยิ้ม
“เอาไว้เจอกันใหม่นะจ๊ะ”เธอพูดกับทุกคนแต่มองผมเป็นพิเศษ อยากบอกเหลือเกิน ได้สิครับคุณป้า คริคริ
**********************************************************************************************
ปล.ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะไม่มีไง อ๊าคคคโดนคนอ่านถีบ ค่อยมีค่อยไป น้องฝิ่นเขาชิวๆอยู่ ไม่มีความรุนแรงแบบไฮโซเขาจิกกัน ขำๆ ช่วงนี้มาช้าไปบ้างก็อย่าเพิ่งหนีหายกันนะ มีงานเข้าจริงๆจ๊ะ :เฮ้อ:
***เจอกันวันจันทร์จ๊ะ ตอนนี้ยุ่งพอสมควร ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่จ๊ะ :call:
-
:z13:
ยัยป้าพิม o18
-
ฝิ่นจัดเต็มตลอดดด 55555
ตอนนี้ฝิ่นน่ารักอีกแล้ว เหมือนน้องเล็กของกลุ่มเลย กวนตีนปนน่าเอ็นดู
-
ถึงจะแค่เล็กน้อย แต่อยากบอกว่าสะใจจริงๆ
น้องฝิ่นจัดการยัยป้าพิมพ์นั่่นไม่ให้กล้ามายุ่งกับพี่ไผ่อีกเลยนะ o13
-
นึกว่าตอนนี้จะได้เสียเลือดเสียเนื้อกันแล้ว ระหว่างหนูฝิ่นกับป้าพิม
แต่อย่างนี้ก็ดีนะ เจ็บๆแสบๆดี
รำคาญอิคุณวัฒน์ กับ ชะนีคุณพิมมาก
ไปไกลๆเลยทั้งคู่ ชิ้ว ชิ้ว :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปเน้อ
-
อิป้านี่ยังไม่เลิกกก
คนเขียนสู้ ๆ น้าาา
-
มาดูฝิ่นจิกชะนีเหนียงยาน 55555
-
ไม่หนีไปไหนจ้า :m13:
จะรออยู่หน้าคอม รออัพทุกขณะจิต :m13:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เล่นกับใครไม่เล่น
มาเล่นกับน้องฝิ่นปากตะไกร
:laugh:
-
5555
สนุกมากค่ะ ชอบอ่า หนูฝิ่นจัดหนักๆ อิอิ
รบ ปะ ฉะ ดะ ให้ป้าเขาแขยงเลยลูก ><
-
:L2: :L2: :L2: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
อยู่ดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้โดน 555++++
สนุกมาก........
-
ป้าพิม 555+ น้องฝิ่นก็ว่าไป
-
คุณป้าดูท่าทางอยากจะมีเรื่องนะ
-
นี่น้องฝิ่นเค้าจัดแค่เบาะๆ แบบผู้ดีๆนะเนี่ย
ถ้าโดนจัดเต็มสงสัยป้าพิมอยู่ไม่ได้แน่ๆอ่ะ :laugh:
มายุ่งกับของรักของหวงเค้าซะด้วย ไม่ไหวๆ
บางทีก็ดูเหมือนป้าพิมเค้าจะรู้นะ หรือไม่รู้หว่า?
ว่าพี่ไผ่กับน้องฝิ่นเป็นมากกว่าพี่น้องกัน
แต่อย่าล้ำเส้นมากกว่านี้เลย ไม่ใช่อะไร สงสารน่ะ :m20:
ส่วนพี่พายกับพี่บลูก็ยังรักกันมากๆเหมือนเดิม :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดให้น้องฝิ่นและพี่พายผู้น่ารัก
-
ป้าพิมแก want มากเลย น้องฝื่นจัดหนักไปเลยค่ะ :z2:
-
ป้าพิมนี่ก็นะ พี่ไผ่ก็แสดงออกขนาดนี้ยังจะตื้อไม่เลิก
สงสัยป้าแกชอบความท้าทายอย่างที่ฝิ่นอนงค์พูด หึหึ
เมื่อไรป้าจะพ้นๆไปซะทีน้อ
เดี๋ยวให้คุณหนูฝิ่น หลานสุดที่รักของคุณปู่เม้งซะเลย
แก็งค์หนุ่มหล่อมาเที่ยวทะเล
บลูอย่ามัวแต่หวงพาย มีของดีก็อวดซะบ้าง
เล่นน้ำให้สนุกดีกว่าเนาะ
-
น้องฝิ่นเด็ดมาก เชือดนิ่มๆ :really2: :sad4:
-
ฝิ่นน่ารัก สู้ๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ถ้าใครคิดจะลับฝีปากกับน้องฝิ่นละก็ ต้องไปฝึกมาดีๆ อะครึ ๆ ๆ
ยัยป้าพิม กับอิตาลุงวัฒน์
-
o13
-
ปร้าพิมมมมม :laugh:
จัดอีกเยอะๆนู๋ฝิ่น
-
ขอแนะนำป้าอย่าไปมีเรื่องกับน้องฝิ่นโดนจัดหนักเดี๋ยวจะหาว่าไปเตือน :laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฝิ่นจัดการคุณป้าเลยค่ะ อยากมีเรื่องดีนัก
-
ชอบมามากเลยค่ะเพิ่งจะอ่านทัน
อ่านไปหัวเราะจนใก้ลบ้า เหอะเหอะ
ชอบพี่ไผ่น้องฝิ่นมากๆเลย
ชอบพวกเพื่อนพี่ไผ่กับเพื่อนน้องฝิ่นด้วย น่ารักมาก
-
แสบจริงๆ
-
อ่านทันแล้ววววววววววววววว กรี๊ดๆ สนุกดีค่ะ ^ ^
พี่ไผ่ก็ดิบๆ มึนๆ ฝิ่นก็น่ารัก เหมือนจะแบ๊วๆ แต่ก็ไม่นะ แบ๊วแต่กะ"ซะมี"คนเดียว
อ่านไปก็นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว "น่ารว๊ากอ้าาาาาาาาาาาา" >///< เวลาพี่ไผ่หวานก็เขิลแทนฝิ่น ที่เอาปลอกหมอนหอบไปค่ายด้วย อ่านไปก็ยิ้มแก้มแทบแตก
แบบว่าเค้าก็มีมุมนี้เหรอเนี่ยยยยยยย พี่ไผ่ แอร๊ยยยยยยยยยยย >///< คิดว่าจะดิบๆเถื่อนๆ อยู่มุมเดียว พอบทจะหวานก็ตามที่ฝิ่นว่าไว้นั่นแหละ "โรมิโอยังอาย" แอร๊ยยยยยย คือตอนนี้พูดไม่เป็นภาษามนุษย์แล้วค่ะ เขิลอ้ะ ถ้าขดได้เหมือนหอยทากคงทำไปแล้ว >///<
คู่พายบลูเบอรี่(ชอบอ้ะ คิดได้ไง อิอิ) ก็ได้สอดไส้กันแล้วสมใจ >///<
แรกๆ ก็คิดว่าคู่นี้จะมีมาม่า ตอนที่คุณพ่อคุณแม่ทราบ เพราะพี่โบว์ก็จัดเต็ม แต่ก็ผ่านไปได้ อืมๆๆๆ โล่งอกโล่งใจกันไป เค้าก็ยังน่ารักกันได้อย่างต่อเนื่อง ^ ^
แอบลุ้นคู่ เจย์-หวาย นะเนี๊ยยยยยยยย ไม่รู้จะสมหวังหรือปล่าจิกกันไปกัดกันมา ได้กันเอง เหอ เหอ มันจะเริ่ดมากนะขอบอกกกก
ไม่ต้องมีพื้นที่ให้ชะนีนางใดเข้ามายืนหรอก กร๊ากกกกกกกกก (เราก็ชะนีนะ แต่เพื่อให้ผู้ชายกินกันเอง เรายอมมมมมมมมม ><)
ตัดมาตอนปัจจุบัน "ป้าพิม" นี่...นางจะเอาให้ได้ใช่มะ เข้าใจอารมณ์ฝิ่นเลยนะ แฟนเรามีคนมาจุกจิก ถึงแฟนเราจะไม่อะไรแต่มันก็น่ารำคาญอ่ะ
ฝิ่นสู้ๆ เป็นกำลังใจให้สุดฤทธิ์ดีดยัยป้านี่กระเด็นออกไปนอกโลกเลยได้ยิ่งดี -*-
อยากให้เจอกันแบบจังๆซักทีก็ดีเหมือนกัน ถอนหงอกกันให้หัวโกร๋นไปเลย อยากทำตัวไม่น่าเคารพดีนัก สามีก็มีแล้วด้วยนะป้านะ ผู้ชายเค้าไม่เล่นด้วยก็ยั๊งจะมายุ่ง อ่านไปก็ลุ้นไปให้น้องฝิ่นมาจัดการนางแบบขั้นเด็ดขาดซะที อย่าปล่อยให้มาตอดเล็กตอดน้อยลำไผ่ เอ๊ย!!! พี่ไผ่ (5555 ออกแนวอินส่วนตัว กร๊ากกกกกกกกกก)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ รออ่านอยู่นะคะ ^ ^
-
ชอบคู่หม้อกับฝา 5555
-
5555555555++ :t2: :t2: :t2:
ได้ด่าทั้ง ป้า ทั้ง ลุง
สะใจอ่ะ Yes~~~!!!
:a2:
-
ชอบที่เล่นกันบนรถ ฮามากแต่ละคน น้องฝิ่นนี่แซ่บเว่อร์่อ่ะ ขัดความหวานบลูพายตะร๊อด
ชอบเวลาฝิ่นกับพายนัวเนียกันจังแฮะ มันเลสดี 555
พี่ไผ่พอเจอน้องก็หวานกันเล้ยน้า ชอบ ๆ เค้ารักคู่นี้มาก
หึๆๆ อีคุณป้าพิม เจอน้องฝิ่นเข้าไป นี่แค่ดอกแรกนะคะ สะใจชะมัดเลยวุ้ย ฝิ่นจัดไปลูก o13
ขอบคุณค่า
-
ยัยป้าพิมคงเห็นว่าไผ่ไม่ง่าย เลยตามติดจนน่ารำคาญ
อยากให้เจอฤทธิ์ฝิ่นจริงๆซักที
-
สนุกมากๆ
ชอบฝิ่นไผ่น่ารักตลอดคู่นี้
มาเร็วๆนะคะ
รักคนอ่าน :เฮ้อ:
-
ฮามากก ชอบ ฝิ่นจัดอีกสิ
-
ชอบบรรยากาศที่ฝิ่นอยู่กับเพื่อนๆไผ่ >< น่ารักดี ......รู้สึกถึงความรัก
-
ไม่ผิดหวังจริง ๆ เมียพี่ไผ่....ป้าพิมกะลุงวัฒน์คงโดนเด็กถอนหงอกงานนี้ .. :laugh:
พี่ไผ่ทั้งรักทั้งหลงเมียเลยนะ...คนนิ่ง ๆ..แสดงออกขนาดนี้ใครดูไม่ออกก็โง่แหละ...
น้องฝิ่นแสบ...ป่วนได้น่ารัก...ชอบอ่ะ :กอด1:
:L2: & :pig4:
-
บอกแล้วอย่ามายุ่งกับคนของฝิ่น o13
-
ตอนนี้ยายป้าพิมโดนเรื่องอายุไปเบาๆ
เล่นเอาถอยทัพกลับไปเช็ครอยตีนกาแทบไม่ทันทีเดียว :m20:
-
ฝิ่นสู้ๆ อย่าไปกลัวป้าเค้าวัยทอง 55555 :mc4:
ไ่หนีไปไหนจ๊าา รอคนแต่งเสมออออ :กอด1: :กอด1:
-
เริดดดดดดดด ที่สุด
-
กริ๊ดๆ สะใจมากเลยฝิ่น อิอื :m20:
-
ฝิ่นจัดให้ :laugh: :laugh:
-
สมน้ำหน้ายัยป้าพิม :laugh:
ตอนหน้าจัดหนักๆเลยนะหนูฝิ่น o13
-
ฝิ่นสุดยอด
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ขอจัดหนัก เยอะๆ เลย ฝิ่น กับป้าเนีย่
-
รอๆๆๆๆจ้า
-
น้องฝิ่นทำเจ็บตลอดดดดดด ฮ่าๆ
แต่ชอบอะ
-
รอดูตอนที่ยัยป้านั่นจะถูกกำจัด o3 o3 o3
-
ตอนที่ 62
“ไปไหนแต่เช้าวะ”เสียงไอ้หวายทักผม หลังออกมาจากห้องนอน เมื่อคืนนอนเป็นลองกองห้องเดียวกันหมด ยกเว้น อาร์ทกับแน็คที่กลับห้องตัวเอง เมื่อคืนมาเล่นที่ห้องด้วย และก็รู้แล้วว่าผมสองคนเป็นอะไรกัน พวกเขาก็หัวเราะชอบใจ ไม่มีการซักถามอะไร แต่แน็คคุยถูกคอกับไอ้ฝิ่นมากคอเดียวกันชอบแต่งรถ แข่งรถ เหมือนกัน
“ไปดูงาน”ผมบอกก่อนจะหยิบรองเท้าผ้าใบมาใส่ กะว่าจะนอนกอดเมียให้สบายสักหน่อย คุณพิมโทรมาแต่เช้าเลย
“บอกเมียมึงยัง”มันถามเฉยๆ หน้าตาไม่ได่บ่งบอกว่าประชดประชันแต่อย่างใด ก่อนจะหยิบนมกล่องมาให้ผม
“อืม”ผมพยักหน้า ก่อนจะรับนมจากมือมัน
“แล้วมันว่าไง”มันถามอีก
“มึงเป็นเมียกูเลยไหม”ผมพูดใส่มันเรียบๆ
“เชี่ยะ กูล้อเล่นทำเป็นๆ ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวตื่นมามันจะปรี๊ดแตกเอา”ไอ้หวายพูดยิ้มๆใส่ ผมส่ายหน้ากับความไร้สาระของมัน แต่เรื่องจริงถ้าผมไม่บอก มันต้องงอนแน่ถ้ามารู้ทีหลัง ยิ่งเมื่อคืนมันพูดเรื่องคุณพิมที่มาเกาะแกะผมด้วยแล้ว เมียผมไม่ได้งี่เง่า แต่อย่าหาเรื่องมัน
“มึงลงไปพร้อมกู”ผมบอกไอ้หวายที่ทำหน้างงๆ
“ลงไปไม”มันถามแต่ก็เดินตาม จนเดินมาถึงร้านค้าข้างล่าง ผมเดินไปหยิบของจ่ายเสร็จก็ส่งให้มัน
“ให้เมียกู ไปล่ะ”ผมบอกก่อนจะเดินไป ได้ยินเสียงมันหัวเราะตามหลังและพูดแซว
“ไอ้ไผ่ เสพติดเมียขั้นรุนแรงนะมึงเนี่ยะ”ผมก็หันไปยักคิ้วให้มันก่อนจะรีบไปเคลียร์งานจะได้ไปเที่ยวกันต่อและก็กลับเย็นๆหน่อย เมื่อคืนจะแวะซื้อแต่มันจิกผมมาเกือบตลอดทางจนลืม มันชอบกินนมเปรี้ยว โยเกริต์ เยลลี่ และพุดดิ้ง ผมเห็นที่นี่มีตั้งแต่เมื่อวานแล้วลืมบอกมัน มัวแต่ฟังมันพูดเจื้อยแจ้วเป็นนกแก้วผสมนกขุนทองเพลินหูไปเลย ผมเดินมาเรื่อยๆเพราะห่างจากโรงแรมที่พวกนั้นพักอยู่ไม่เท่าไร เข้าไปก็ตรงไปห้องประชุมเล็กส่วนตัวของคุณพิม กำลังจะเข้าไปก็ชะงักมือที่จะเคาะ
“วัฒน์ พูดให้รู้เรื่อง”เสียงคุณพิมเอ่ยเรียบๆแต่แฝงไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
“ผมหวังดีนะพิม ไม่อยากให้ใครมองว่าคุณคิดจะเคมเด็ก”เสียงคุณวัฒน์พูดอย่างที่รู้สึกตามคำพูด
“ก็ช่างสิ ฉันไม่แคร์”คุณพิมก็พูดเหมือนจะยั่วอารมณ์อีกฝ่ายเข้าไปอีก
“พิม อย่าเพิ่งยั่วอารมณ์ผมได้ไหม ฟังสักนิด”เสียงคุณวัฒน์เรียกอย่างอ่อนโยน
“คุณนั่นแหละ พูดเองคิดเอง ฉันรู้หรอกน่าว่าทำอะไรอยู่ ไม่ต้องห่วงว่างานจะเสีย ฉันแยกแยะได้ เหมือนคุณไง”คุณพิมพูดออกมาบ้างอย่างหงุดหงิดเช่นกัน
“ผมรู้ว่าคุณเก่ง แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานได้ แต่ทุกครั้งคุณไม่เคยยุ่งกับเด็กในปกครอง”คุณวัฒน์พูดอย่างยอมรับก่อนจะเอ่ยเตือนกลายๆ
“แล้วฉันทำหรือยัง”คุณพิมพูดย้อนกลับ
“ยัง แต่คุณกำลังจะทำ”คุณวัฒน์โต้กลับไปอีก
“วัฒน์ ถ้าคุณอยู่กับฉันมานานน่าจะรู้นิสัยนะ ทุกคนที่ฉันเข้าหาหรือมาเข้าหาฉัน ไม่เคยเกิดจากการบังคับเรามีขอบเขตของกันและกัน เหมือนฉันกับคุณ”คุณพิมพูดต่อไปอีก และเป็นอย่างที่คิดพวกเขามีความสัมพันธ์กันในเชิงแบบนั้นรวมถึงคนอื่นด้วย แต่ไม่ใช่เรื่องของผมที่จะเข้าไปยุ่งอะไร ผมคิดว่าจะเดินออกหรืออยู่ฟังต่อให้กระจ่างดี ว่าเธอคิดยังไงแน่
“ผมรู้ ว่าเราเป็นได้แค่นั้น แต่ครั้งนี้เหมือนคุณสนใจมันมาก”คุณวัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงบอกได้ว่ายอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็นและเน้นเสียงถึงไอ้คนนั้น ซึ่งมันเป็นใครวะ
“เรียกให้ดีๆ ฉันยอมรับว่าสนใจไผ่ ไม่ใช่แค่เรื่องรูปร่างหน้าตา ฉันเคยเจอคนที่หน้าตาดีกว่านี้มาเยอะ แต่สิ่งที่ไผ่มีไม่เหมือนคนอื่นคือ ความสามารถในการทำงานที่เป็นตัวของตัวเอง การพูดจาที่นิ่งเฉยแต่น่าฟัง และความไม่ง่ายในหลายๆอย่าง ฉันรับเขาทำงานเพราะความสามารถของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องนั้น”คุณพิมพูดอีกยาวเหยียดเหมือนอธิบายให้คุณวัฒน์ได้รับรู้ และผมก็รู้สึกโล่งใจที่เธอยอมรับผมเรื่องงานจริงๆ และมันที่คุณวัฒน์เอ่ยก็คือผม
“พิม ผมรักคุณนะ ไม่ได้หวังจะเข้ามาเกาะแกะหรือใช้คุณเพื่อหาผลประโยชน์อะไร”คุณวัฒน์พูดเหมือนอยากให้รับรู้ถึงความรู้สึกเขาบ้าง
“ฉันรับรักคุณไม่ได้น่าจะรู้ว่าเพราะอะไร ไม่ใช่ฉันดูคนไม่ออก ทั้งคุณทั้งไผ่ไม่คิดจะหาผลประโยชน์จากฉันหรอก”คุณพิมพูดเสียงเรียบๆ และดูคนออก สมแล้วที่เธอผ่านอะไรมาเยอะ ผมหมายถึงเรื่องงานหรือประสบการณ์ชีวิตนะ ไอ้เรื่องอย่างว่าผมไม่ขอพูดถึงดีกว่า
“แต่ยังไงคุณก็ชอบมัน เอ้อ เขาอยู่ดี”คุณวัฒน์พูดอีกก่อนจะเปลี่ยนสรรพนามผมใหม่
“ชอบสิ คุณไม่ชอบเขาเรื่องอะไร ไม่เห็นไผ่จะทำอะไรให้เลยดูจะนอบน้อมด้วยซ้ำ ถึงท่าทางจะดูเฉยๆเหมือนหยิ่งก็เถอะ”คุณพิมยอมรับพร้อมกับถามคุณวัฒน์ถึงสาเหตุที่ไม่ชอบผม
“ก็เพราะคุณให้ความสนใจเขาไง ผมถึงไม่ชอบ”คุณวัฒน์ยอมรับออกมา ก่อนจะพูดต่อ”ถึงจะไม่ชอบหน้าเขาที่คุณให้ความสนใจ แต่ในฐานะคนทำงานสร้างสรรค์เหมือนกัน ผมยอมรับฝีมือเขา”ผมได้ฟังก็ยกยิ้มอย่างโล่งใจที่คุณวัฒน์ให้การยอมรับผม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนมีฝีมือระดับเขาจะชื่นชมใคร และเขาพูดจริงไม่ใช่เอาใจคุณพิม
“ฉันดีใจนะที่ได้คนมีฝีมือมาทำงานด้วย วัฒน์ฉันอยากให้คุณมองอะไรให้มันกว้างๆเปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่หน่อย คุณไม่ใช่คนแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”คุณพิมพูดด้วยเสียงอ่อนลง
“ก็เพราะผมรักคุณไง ผมถึงได้เป็นแบบนี้ แต่เอาเถอะผมจะพยายามแล้วกัน แต่ถ้าคุณไม่หน้ามืดตามัวน่าจะดูออกนะว่าไผ่กับเด็กนั่นไม่ใช่พี่น้องกัน”คุณวัฒน์พูดจริงจังก่อนจะเหมือนปลงๆและพูดถึงผมอีก
“วัฒน์ ฉันกับคุณอายุเท่าไรแล้ว ผ่านอะไรมาซะจนไม่มีอะไรจะน่ากลัวนอกจากใจตัวเองมั้ง หืม”คุณพิมพูดขำๆ”ฉันดูออกว่าไผ่ให้ความสำคัญกับเด็กนั่นในฐานะอะไร น่าแปลกนะดูไผ่ไม่น่าจะเป็นแต่กลับมีแฟนเป็นผู้ชาย และท่าทางจะรักและจริงจังมากด้วย คุณระวังไว้เถอะไปยุ่งกับน้องเขามากๆ เขาจะจัดเอาซะ”คุณพิมพูดต่อไปอีกอย่างอารมณ์ดีและเธอดูออก
“ผมก็แค่แหย่ไปงั้นแหละ เด็กนั่นฉลาดจะตาย ไม่ให้ใครข่มเอาง่ายๆหรอก และฐานะคงไม่ธรรมดาแต่ทำตัวธรรมดามาก เขารู้ว่าผมรู้เรื่องเขานะ ผมคิดว่าเขาจะตกใจพูดปิดบังต่อรอง แต่กลับเก็บอารมณ์ สีหน้าท่าทางอย่างกับคนโต ไม่มีโวยวายสักนิด นิ่งเฉยพอกัน สงสัยผมจะดูละครมากไปที่คิดว่าพวกเขาต้องเป็นแบบนั้น”คุณวัฒน์เอ่ยถึงเมียผมอย่างชมจริงๆนะ ไม่ได้ประชดแต่อย่างใด นี่ผมเสียมารยาทฟังเขานานไปหรือเปล่า
“ฉันถูกใจไผ่”คุณพิมพูดถึงผมขึ้นมาอีก
“แต่เขาไม่ได้สนใจคุณเลย น่าจะรู้นะ”คุณวัฒน์พูดเตือนเธออีก แต่ยังไม่จบ
“ไม่แน่หรอก คิดซะว่าเป็นการทดสอบชีวิตคู่แล้วกัน”คุณพิมพูดด้วยเสียงอารมณ์ดีแต่เธอทำจริงแน่
“พิม”คุณวัฒน์เรียกเหมือนหนักใจแทน
“เอาเถอะน่า ก็บอกแล้วไงเป็นการทดสอบ ถ้าเขามั่นคงและเชื่อใจกันไม่มีอะไรมาแยกได้หรอก และฉันก็ยังไม่เคยเจอซะด้วยสิ”คุณพิมพูดตัดบทก่อนจะต่อด้วยความอยากลองให้ได้ ผมส่ายหน้าแทนกับความดื้อรั้นที่เหมือนจะมีเหตุผล ปัญหาคุณพิมหมดไปแต่กลายเป็นผมกับเมียแทนที่จะต้องแสดงให้เธอเห็นถึงความเชื่อใจกัน นี่กูมาทำงานหรือมาออกเรียลริตี้วะ
“ตามใจ อย่าให้เด็กมันถอนงอกอย่างเมื่อคืนแล้วกัน”คุณวัฒน์เลยต้องปล่อยเลยตามเลย แต่อดแซวเธอตอนท้ายไม่ได้
“เด็กบ้า ปากนี่ยิ้มหวานแต่ตอกซะฉันจุกเลย พูดมาได้นึกถึงป้า ฉันมั่นใจว่าอ่อนกว่าป้ายายน้องนั่นแน่นอน เชอะ”คุณพิมพูดไปถึงไอ้ฝิ่นที่เมื่อคืนย้อนศรเธอเข้าให้ น้ำเสียงเธอออกจะเคืองมันนิดหน่อย แต่ถ้าฟังให้ดีเหมือนจะเอ็นดูเมียผมนะ หึหึ และพวกเขาก็ไม่ได้คุยอะไรอีก ผมนิ่งสักพักก่อนจะเคาะประตู
“เชิญ”เสียงเธอพูด ผมเลยเปิดประตูเข้าไป เธอยิ้มให้ทันที
“ผมมาช้าไปหรือเปล่า”ผมถามพร้อมกับก้มหัวให้เป็นการทักทาย คุณวัฒน์มองเฉยๆก่อนจะก้มอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
“ไม่นี่ อีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าทุกคนจะมา เมื่อคืนปาร์ตี้กันต่อเหรอ”คุณพิมพูดก่อนผายมือให้นั่งลงข้างเธอ ผมก็นั่งรู้สึกสนิทใจมากกว่าทุกครั้งนั่นต้องขอบคุณหูที่ไม่หนีไปซะก่อนจะได้ฟังอะไรดีๆ แต่ผมก็ยังรักษาระยะห่างเอาไว้ ประมาทไม่ได้เสน่ห์เธอร้ายเหมือนกัน เธอกำลังทดสอบผมแล้วด้วยรอยยิ้มและการวางตัวในฐานะเจ้านายที่ดูเมตตากับลูกน้องอย่างผม
“นี่เป็นงานของคุณหลินครับ ตรวจดูก่อน”ผมยื่นแฟ้มงานให้เธอดู เมื่อคืนเธอแนะนำให้รู้จักคุณหลินพร้อมกับบอกคุณสมบัติการทำงานผมเสร็จสรรพ คุณหลินเลยยื่นงานด่วนให้ผม เป็นการตกแต่งในส่วนห้องนอนของลูกสาวเธอคร่าวๆ
“อืม ไวดีนี่ ฉันคิดว่าน่าจะหลังที่กลับไปซะอีก”เธอชมก่อนจะรับงานไปดู”อืม ก็เหมาะกับเด็กผู้หญิง สีชมพูแต่คุมโทนด้วยสีเข้มเป็นการตัด วัฒน์คุณคิดว่าไง”เธอวิจารณ์ก่อนจะถามความเห็นคุณวัฒน์ ที่เลี่ยงไม่ได้เลยต้องลุกมาดู
“ก็ดี แต่ตรงผนังน่าจะมีลูกเล่นซะหน่อย อย่างพวกวอล์ลายน่ารักเด็กน่าจะชอบ”คุณวัฒน์พูดเรียบๆก่อนจะออกความเห็นนิดหน่อย หันมามองหน้าผมที่พิจารณาอีกที
“ขอบคุณที่แนะนำครับ”ผมเห็นด้วยพร้อมกับขอบคุณเขา
“ไม่เป็นไรนิดหน่อย ถึงไม่มีก็ลงตัวอยู่”เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับผมแบบเป็นกันเอง ผมยกยิ้มให้ เขาเหมือนจะเก้อๆก็เลยเดินไปนั่งที่เดิม คุณพิมอมยิ้มก่อนจะยกน้ำส้มขึ้นจิบ สักพักก็มากันพร้อมเราก็เริ่มประชุมและวางแผนงานกัน
*
*
*
“โอย วันนี้รู้สึกปลอดโปร่งวะ หายใจสะดวกยังไงไม่รู้”แน็คพูดยิ้มๆหลังจากออกกันมา พวกเราก็มานั่งตรงล็อบบี้ ดื่มกาแฟกัน
“นั่นสิ อะไรๆก็ผ่าน และดูคุณวัฒน์จะไม่ค่อยเขม่นเราเท่าไร”อาร์ทพูดอย่างเห็นด้วย”ดูเขามืออาชีพมาก ส่วนคุณพิมเจ๋งเหมือนเดิม เธอเก่งจริงๆนะ”ปิดท้ายด้วยการชมเจ้านาย ผมก็รู้สึกเหมือนพวกเขานะ วันนี้เป็นการทำงานที่สบายๆมากไม่กดดัน มีแต่ความร่วมมือและเป็นกันเองจากทุกฝ่าย
“ไผ่ นายว่าไง”แน็คถามผมบ้างที่เงียบอย่างเดียว
“ก็ตามนั้น”ผมบอกแค่นั้น สองคนมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
“วันนี้เราสองคนคงต้องกลับก่อนว่ะ คงไม่ได้อยู่เที่ยวด้วย ฝากลาเพื่อนกับแฟนนายด้วยนะ”อาร์ทเอ่ยออกมาอย่างเสียดายที่ต้องกลับก่อน
“เอาไว้ว่างๆจะไปแจมด้วยใหม่”แน็คบอกบ้าง
“ตามสบายเลย มาก็บอกแล้วกัน”ผมก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ ถึงจะรู้จักกันไม่กี่วันแต่พวกเขาก็จัดว่าน่าคบอยู่ สักพักเราก็แยกกันตรงนั้นเลย ผมกำลังจะกลับแต่เจอคุณวัฒน์ซะก่อน
“รีบไหม”เขาถามผม
“เปล่าครับ”ผมบอก
“คุยกันก่อน”เขาบอกก่อนจะนั่งและมองให้ผมนั่งลง”กลับเมื่อไร”เขาถามหลังจากพนักงานเสริฟกาแฟไปแล้ว
“เย็นๆครับ”ผมบอก เขาก็พยักหน้า
“พาน้องเที่ยวก่อนเหรอ”เขาถามยิ้มๆ ไม่เหมือนทุกครั้ง
“ครับ ว่าจะเที่ยวกันก่อน”ผมก็ตอบไป
“เป็นแฟนกัน”ในที่สุดเขาก็พูดออกมา
“ครับ”ผมก็ยอมรับจะไปยากอะไรกับคำถามง่ายๆแบบนี้
“กล้าดีนิ ไม่ยักกะปกปิด”เขาพูดต่อก่อนจะเอนพิงพนัก
“ไม่ใช่เรื่องต้องปกปิด ในเมื่อผมรู้อยู่แล้วว่าทำอะไรอยู่”ผมก็ตอบเขาไปตามตรง
“ไม่อายเหรอ มีคนเสียดายนายนะที่มีแฟนแถมเป็นผู้ชายด้วย ถึงจะน่ารักก็เถอะ”เขาถามเรียบๆไม่ได้เหน็บเหมือนทุกครั้ง
“ถ้าผมอายจะคบทำไมล่ะ ทั้งๆที่ก็รู้อยู่แล้วว่าแฟนผมเป็นอะไร คนที่เสียดายเขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรหรอกครับ ยังมีคนที่ดูดีกว่าผมอีกเยอะ ไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม”ผมก็ตอบเขายิ้มๆ ไม่ได้กดดันอะไร ถามมาก็ตอบ
“ก็ดีที่คิดได้อย่างนั้น ถามจริงนายไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอที่คุณพิมให้ความสนิทสนมสนใจซะขนาดนั้น”เขาพยักหน้ายอมรับในคำตอบก่อนจะถามอย่างจริงจัง ผมมองคุณวัฒน์ที่รักคุณพิมแน่นอน แต่อย่างที่ได้ยินเขาสองคนมากกว่านั้นไม่ได้แต่เขาก็ยังยอมที่จะอยู่ข้างคุณพิม แต่ก็เป็นเรื่องของเขาสองคนที่ตัดสินใจจะเป็นแบบนี้ คงไปเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
“ผมยอมรับว่าคุณพิมเป็นผู้หญิงที่สวย มีเสน่ห์ ฉลาด แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้มีผลอะไรกับผม ไม่ใช่ว่าเพราะผมมีแฟนแล้ว ถึงไม่มีผมก็ไม่คิดกับเธอแบบนั้น แต่อาจจะมีความสัมพันธ์ไม่ผูกมัดก็ได้ถ้าเป็นการยอมรับของกันและกัน”ผมบอกเขาไปถ้าฟังบางคนอาจจะคิดว่าไม่เห็นจะเป็นคำตอบที่ดีตรงไหน ยังไงก็คิดจะมีความสัมพันธ์ด้วยตามประสาผู้ชายที่เห็นของสวยงามมาล่อตา ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าใครจะคิดอย่างนั้น เพราะความสัมพันธ์แบบนี้ผมก็เคยผ่านมาแล้ว จนมาหยุดที่ปัจจุบัน
“เออ พูดดีว่ะ ไม่สวยหรูแต่ทำเอากูเข้าใจได้”เขาพูดขำๆ แต่ในประโยคเขาไม่ได้พูดกูกับผมนะ เป็นการพูดกับตัวเองซะมากกว่า”แต่พิมคงยังไม่หยุด เขาสนใจนายมากและเขาไม่เคยพลาด ฉันไม่ได้เตือนหรอกนะ เพราะไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะเตือนอะไรใครได้ บอกตามตรงฉันไม่ชอบหน้านาย มากด้วย ที่ทำให้เขาสนใจได้ขนาดนี้ แต่ฉันยอมรับเรื่องการทำงานของนาย ยินดีต้อนรับ”เขาพูดถึงคุณพิมแต่เป็นไปอย่างเฉยๆ ก่อนจะจริงจังและจริงใจกับผมในตอนท้าย
“ขอบคุณครับ”ผมบอกก่อนจะยื่นมือออกไปจับมือเขา เขายกยิ้ม
“ไม่โกรธเหรอที่ฉันพูดว่าไม่ชอบหน้านาย ฉันพูดจริงนะ”เขาถามย้ำอีก ผมก็เลยยิ้มบ้าง
“ผมเชื่อคุณพูดจริง แต่ผมชอบคนที่การกระทำมากกว่าคำพูด แค่คุณยอมรับผมก็ยินดีและอยากเรียนรู้ให้มากถ้าคุณจะกรุณาชี้แนะให้กับคนที่เพิ่งเริ่มต้นอย่างผมบ้าง”ผมบอกเขาไปอีก ทำเขาอึ้งไป ที่จริงเขาไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร งานหลายอย่างของเขาผมชอบนะดูมีสไตล์เป็นตัวตนของเขา ผมไม่ได้พูดประจบเพื่อให้เขาดีด้วย ผมพูดจากใจจริง ถ้าเป็นแต่ก่อนผมไม่ปล่อยให้ใครมาพูดข่มหรอก ได้มีเรื่องแน่ ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไรเพียงแต่คิดได้บ้างว่าเราต้องไปเจอคนหมู่มากในสังคมทำงานต้องมีการปรับตัว อะไรที่เลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง เลี่ยงไม่ได้ค่อยเผชิญกับมัน
“ก็เอาสิ ถ้าไม่คิดว่ามันล้าสมัยนะ”เขาพูดยิ้มๆ เหมือนจะเอาคำพูดตัวเองที่เคยพูดใส่ผมมาพูดให้ดูขำๆเหมือนว่าเขาแก่ ทั้งที่เขาดูดีมีเสน่ห์จะตายสังเกตได้มีสายตามองเขาอย่างชื่นชมไม่ขาด ไม่ว่าจะไปไหน
“ยิ่งเก่ายิ่งเก๋านะครับ”ผมบอกไปอีก ทำเอาเขาหัวเราะชอบใจ
“เออ พูดน้อยแต่ต่อยก็คงจะหนักเหมือนกัน ฉันคงต้องเลิกแหย่เด็กนั่นซะแล้ว ก่อนที่จะเจ็บตัว”เขาพูดต่อไปอีกอย่างเป็นกันเองมากขึ้น ดูไม่เหมือนคนมีเรื่องกันมาก่อน ผมคิดว่าดีแล้วนี่ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี สิ่งที่เราคิดว่ามันจะใหญ่กลับกลายเป็นเล็กลงไปถ้าเราแก้ปัญหามันได้ถูกจุดมันก็จะไม่บานปลาย “ขอตัวก่อน เอาไว้เจอกันที่ทำงาน”เขาบอกก่อนจะลุกไป เรื่องจบลงง่ายก็ดีผมคิดว่าคุณวัฒน์คงไม่ลดตัวเองมาทะเลาะกับเด็กอย่างผมหรอกมันไม่คุ้มเสียกับชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมานานแต่ต้องมาจบลงเพียงแค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ครับ”ผมก็ก้มหัวให้นิดหน่อย ก่อนจะเดินกลับห้องไอ้บลู ไม่รู้ไอ้ตัวดีตื่นมาวุ่นวายกับไอ้พวกนั้นหรือยัง
*
*
*
ต่อ
-
“ปิดเครื่องทำไมวะ กลับมามึงโดนแน่”เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังขึ้น ผมรูดคีย์การ์ดเข้ามาแล้วแต่หลบมุมมองคนน่ารักแต่หน้างออารมณ์ไม่เสถียร มือกดไอไฟนไปด้วย ฉิบหาย นึกขึ้นได้ลืมเปิดเครื่องเพราะประชุมผมเลยปิด ที่จริงตั้งสั่นก็ได้แต่ลืม ผมเลยหยิบขึ้นมาเปิด เพื่อลดฮอร์โมนในอารมณ์เมียซะหน่อย
“เสร็จแล้วสิมึง ถึงเปิดเครื่อง กูเป็นนางเอกไม่ชอบ ชอบให้กลายพันธ์ เดี๋ยวมึงเจอ”ผมเกือบจะขำออกมา ไอ้สี่ตัวนั่นเดินออกมาเห็นผมจะพูด แต่ผมส่ายหน้าเอาไว้ พวกมันเลยเดินไปนั่งคนละมุม
“ว่าไง”ผมเป็นฝ่ายเอ่ยก่อน มันอ้าปากค้างก่อนจะหุบ
“ไม่ว่าไง ปิดเครื่องทำไม”มันถามก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง
“แล้วมึงว่าปิดทำไม”ผมก็แหย่มันต่อ
“ไม่รู้โว้ย”มันพูดใส่ หน้าเริ่มงอเข้าไปอีก น่าแกล้งฉิบหาย
“โง่นี่หว่า”ผมพูดอีก มันเท้าเอวเลย ไอ้พวกนั้นก็พากันส่ายหน้า ตอนนี้ผมนั่งยองๆมองมันแล้ว มันใจจดใจจ่อ แต่ไอโฟน ขนาดผมเข้ามามันยังไม่รู้อีก ไม่งั้นไม่อารมณ์เสียหรอก แต่สนุกดี
“ท้าใช่ไหม ได้ เดี๋ยวจัดให้”มันเน้นเสียงเลย ปิดเครื่องเข้าห้อง ผมกลั้นหัวเราะก่อนจะเดินออกมา
“สัด ไปแกล้งมัน”ไอ้พายบ่นออกมา
“มึงรีบเลย ก่อนที่จะตายคาห้องกู”ไอ้บลูโบกมือให้รีบเคลียร์
“สงสัยแม่งไปหาเครื่องทุ่นแรงว่ะ”ไอ้หวายพูดขำๆ
“พวกกูอยู่ดูได้ไหม เผื่อเปลี่ยนหนังฆาตกรรมเป็นหนังรัก คริคริ”ไอ้เจย์พูดขำๆ สักพักทุกคนหุบปากเมื่อมันเดินออกมา เห็นหน้าผมมันเหวอไปพักก่อนจะปรับใหม่
“มึงรีบกลับมาทำไม ไม่รอกูล่ะ”มันใส่ก่อนเลย
“อะไร กูไม่ได้รีบ มานานแล้ว นานจนเห็นคนโรคประสาทพูดคนเดียว”ผมพูดเฉยๆก่อนจะเดินเข้าห้อง หลอกล่อเมียให้ตามมา และก็ได้ผล ปิดห้องเองซะด้วย
“นี่ โรคประสาท”แม่งตรงกบาลพอดีเลย มันเขวี้ยงหมอนมาใส่อย่างแรง ก่อนจะกระโดดขี่หลัง กัดหูผม”อี้ อี้ อ้าอูอีอัก (นี่นี่ ว่ากูดีนัก)เสียงมันอู้อี้ไปมา
“เฮ้ย เจ็บ ปล่อย ไอ้ฝิ่น”ผมร้องก่อนจะตบก้นมัน มือก็ดึงออก มันยังไปไม่ปล่อย ผมเลยถอยหลังหงายลงไปบนที่นอน
“อุ๊ก เอี้ยะ จุกเลย”มันร้องก่อนจะนอนตัวงอ เอาตีนถีบผมด้วย
“สมน้ำหน้า และนี่ เพี้ยะๆๆ”ผมบอกก่อนจะพลิกตัวมัน เอามือตบก้นแรงๆเป็นการสั่งสอน
“เจ็บๆ ไอ้ควายยย กูเจ็บบบบบ”มันร้องอย่างดัง ผมก็ตีอีกไม่ได้แกล้งแล้วต้องสั่งสอนบ้าง
“พูดดีๆ”ผมเสียงแข็งใส่มัน ๆ เม้มปากไม่ยอมพูด ผมตีอีกแต่ลดลิมิตลง
“ฮือๆๆ น้องเจ็บ พี่ไผ่”มันยอมพูดจนได้ นอนคว่ำหน้าสะอึกสะอื้น “นิสัย ฮึก ไม่ดี น้องเจ็บ ได้ยินไหม”มันงึมงำ
“ใครนิสัยไม่ดี หันหน้ามา”ผมว่าก่อนจะบอก มันก็ไม่ยอมหัน แกล้งไปแกล้งมาเอาซะได้ มันกัดหูผมแทบขาด ผมเคยตีมันที่ไหน จะพูดจะด่าผมไม่เคยว่าแต่ครั้งนี้เล่นแรง แดงเลยกู
“พี่นั่นแหละ ตีกูทำไม”มันหันมาชี้หน้า แต่มือปิดตาข้างหนึ่ง พูดผิดพูดถูก
“แล้วกัดทำไม ดูสิเกือบขาด”ผมบอกก่อนจะนั่งข้างๆดึงมือมันออก จับลุกมานั่งมันก็เอามือเช็ดหน้าถูไปมา “อย่าเช็ดแรง เดี๋ยวลูกตาหลุด”ผมบอกติดตลกแต่มันไม่ขำหรือโผเข้าหาอย่างทุกที ยังสะอื้นหงึกๆหงักๆ อยู่ เอาสิกู
“ฝิ่น”ผมเรียกมัน เอามือออกมันก้มหน้าน้ำตาไหลแหมะๆๆ ผมเลยรวบตัวมันมานั่งตัก“น้องผิดใช่ไหม”ผมถาม มันก็พยักหน้า
“ระ รู้แล้ว แต่น้องเจ็บ ฮึก พี่ไผ่ไม่เคยตีจริงจังขนาดนี้ ฮึก ฮืออๆๆๆ”มันบอกก่อนจะปล่อยโฮเลย ผมดึงกางเกงผ้ายืดออกดู ตกใจเหมือนกันขึ้นรอยมือแดงเลย มันเงยหน้ามอง เอามือจับหูผมก่อนจูบเม้มเบาๆ”น้องขอโทษ จะไม่ทำอีกแต่อย่าตีอีกนะ ฮึกฮืออออ”มันบอกทั้งน้ำตา ผมเช็ดออกให้ กอดมันทั้งตัว
“โกรธอะไรนักหนา”ผมถามมันเสียงเบาลง ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกผิด”พี่ประชุม ลืมตั้งสั่น ไม่ได้ไปทำอะไรกับใครอย่างที่คิด”ผมพูดออกไป มันกอดผมแน่นเอาหน้าซุกตรงไหล่
“รู้แล้ว”มันพูดเบาๆ
“แล้วกัดแรงทำไม”ผมถามมันอีก
“หงุดหงิด โกรธ และทุกทีพี่ไม่เคยปิดเครื่อง พอเปิดก็กวนตีนอีก”มันสารภาพ
“งี่เง่า”ผมว่ามันแต่อมยิ้ม
“ก็อยากงี่เง่าบ้างไม่ได้เหรอ”มันย้อนถามได้น่ารักจริงๆ
“ได้ แต่หนนี้เล่นซะหูแทบขาด ลองคิดสิถ้าไม่ทำแบบนี้จะปล่อยไหม”ผมบอกก่อนจะปรามไปอีก ทำเอามันหงอยมองหูผมที่แดงจนห้อเลือดเลย
“ขอโทษครับ”มันบอกยกมือไหว้ผมด้วย”ไปหาหมอกัน”มันฉุดมือให้ลุก
“เดี๋ยวซื้อยาทาเอาก็หาย ฉีดยาแล้วใช่ไหม”ผมบอกก่อนจะแหย่มัน
“มึงอ่ะ กูไม่ใช่หมาบ้านะ”กลับสภาพเดิมที่คุ้นเคย
“แต่ก็ใกล้เคียง”ผมพูดและหอมแก้มมันทั้งสองข้าง ก่อนจะมองหน้ากัน เอามือเช็ดน้ำตาให้อีก”ขอโทษ เจ็บมากไหม”ผมพูดก่อนจะถาม เอามือลูบก้นตรงที่ตี อยากเตะตัวเองฉิบหายตีไปได้”เอาคืนไหม”ผมถามมัน
“ขอใช้ตีนแทนมือนะ”มันก็ลอยหน้าใส่ ผมเลยบิดจมูกมันก่อนจะล้วงเข้าไปลูบให้คลายความเจ็บ”เป่าดิ”มันพูดอีก
“ฉีดยาแทนดีกว่ามั้ง จะได้หายเร็ว”ผมต่อรองยักคิ้วให้
“งั้นฉีดให้มั่ง”มันบอกบ้าง
“ไม่หายหรอก มึงเข็มเล็ก”ผมว่ามันที่เบะปากใส่ ก่อนจะลุกพามันไปล้างหน้า สรุปกลายเป็นเรื่องปัญญาอ่อนได้ไงวะ
“นึกว่าตีกันตายห่าไปแล้ว”เสียงไอ้หวายทักขึ้นมา เมื่อเห็นผมเดินออกมากัน
“โดนไปกี่ดอกวะ”ไอ้เจย์แซวมั่ง
“ไม่ได้นับ”มันตอบก่อนจะเดินไปนั่งข้างไอ้พายที่กอดไหล่ เอียงหน้าลงไปฟังมันที่เอามือป้องปาก
“มึงตีมันเหรอ”ไอ้พายหันมาถามผม มีการฟ้องอีก หาพวกเข้าข้างไว้ก่อน
“เออ”ผมบอกก่อนจะนั่งข้างไอ้บลู พวกมันมองหน้าผม”เฮ่ย อย่ามองกูแบบนี้ มึงดูหูกูซะก่อน”ผมบอกทันทีพวกมันเลยเบนสายตามาที่หูผมแทน
“โอ้ว ไม่น่ารอดเลย แดงชิ๊หาย”ไอ้หวายอุทานได้แอ๊บมากทั้งเสียงทั้งหน้าแถมเลียนเสียงพูดไม่ชัดแบบฝรั่งปนกระเหรี่ยง ไอ้เจย์มาดูใกล้ๆเลยครับ
“เออว่ะ เกือบหลุดเลยนะมึง”ไอ้เจย์ออกปาก ก่อนจะหันไปหาไอ้ฝิ่นที่นั่งเงียบ”แล้วมึงโดนตีตรงไหน”มันถามไอ้ฝิ่น
“ตรงก้น”มันบอก ทำเอาไอ้พวกนี้ฮาเลย ไอ้พายชะโงกเปิดดูหน่อยๆ ไอ้พวกนั้นจะดูบ้างแต่ไอ้พายมองซะก่อน ก็เลยหยุดทำหน้ากวนตีนใส่ไอ้หนอนแทน
“ตาบวมเป็นนกกระปูดเลย สงสัยจะแรงส์”ไอ้บลูแซวมันยิ้มๆ เมื่อคืนมันโดนไอ้ฝิ่นแกล้งโดยการไปนอนกลางกั้นมัน จะทำอะไรเมียผมก็แย่งไอ้พายไปจากมันซะหมด สงสัยมันจะแอบสะใจเล็กๆ
“เชี่ยะ มึงตีขนาดนี้เลยเหรอ ขึ้นแนวเลย ไปทายาดีกว่า พี่ทาให้”ไอ้พายโวยใส่ผม ก่อนจะดึงมันไปอีกห้อง มันหันมามองหน้าผมทำท่าแหวะใส่ แถมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ไอ้พวกนั้น
“เมียมึง ไม่มีเข็ด”ไอ้เจย์บ่นเซ็งๆ แต่หน้ามันขำอยู่
“หรอยเมียกูไปอีกและ มึงน่าจะจัดอีกหน่อย”ไอ้บลูบ่นมั่งแกมหมั่นไส้
“แค่นี้กูก็ เฮ่ย ไม่พูดดีกว่า”ผมพูดเรียบๆก่อนจะไม่พูดออกไป
“เออ พวกกูเข้าใจ มึงก็อย่าทำอีก ตีมันแล้วมานั่งเจ็บเอง”ไอ้หวายออกปากอย่างรู้ว่าผมคิดอะไร
“กูไม่ได้ตั้งใจ”ผมพูดตาก็มองไปที่ห้องนั้น”ทั้งที่รู้ว่ามันหงุดหงิดอยู่แต่ก็แกล้งจนได้เรื่อง”พวกมันได้แต่ยิ้มและพยักหน้าเข้าใจไม่พูดอะไร เป็นอันเข้าใจกัน
“วันนี้ไปกินอาหารทะเลกันดีกว่า ปลอบใจเมียมึงด้วยไง”ไอ้เจย์เสนอความเห็น
“พรุ่งนี้ค่อยกลับ ไหนๆก็มา ตะลุยพัทยากันสักหน่อย”ไอ้บลูพยักหน้าบอก
“มึงเลี้ยงเป็นการฉลองกับความสำเร็จอีกขั้นของมึง โอเค”ไอ้เจย์ยักคิ้วใส่ผม
“เออ แล้วงานมึงสองคนล่ะเป็นไง”ผมรับปากไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร ก่อนจะถามงานที่พวกมันไปเสนอ
“เรียบร้อย ดูหน้ากูด้วย ไม่ใช่ไอ้เหี้ยะนี่”ไอ้หวายพูดชิวๆหันไปแขวะไอ้เจย์
“สัด ที่มันผ่านก็เพราะดีเอ็นเอทางความคิดกูส่วนหนึ่งด้วยหรอก ลำพังสมองเปบควายอย่างมึงไม่มีทาง”ไอ้เจย์ว่ามันก่อนจะถีบไอ้หวายที่กระโดดหลบทัน
“สินสมรสไม่ลงตัว”ผมบอกพวกมัน
“เออว่ะ”ไอ้บลูเห็นด้วย
“จวย/สัด ขอให้เมียพวกมึงซั่มกันเอง”พวกมันอวยใส่พวกผม
“อวยนั้นคืนสู่พวกมึงแทน ฮ่าๆๆ”ไอ้บลูก็ย้อนศร ฮากันไป สักพักมันเดินกันออกมา มันเดินมานั่งข้างๆผม เอายาหม่องป้ายตรงหูให้
“หายยัง”ปากถามมือก็คลึงเบาๆ เป่าด้วย
“มึงเพิ่งทา”ผมก็บอกมันตรงๆ
“ไม่หายจะได้เอาตีนคลึงให้แทนไง”มันก็ย้อนใส่
“งั้นก็ผลัดกัน”ผมก็ว่ามันบ้าง มันทำปากใส่
*
*
*
“อร่อย เอาอีก”ไอ้ฝิ่นเอ็นจอยกับการกินกุ้ง ปู ปลา หอย ปลาหมึก นั่งแดกอย่างเดียวโดยมีผมบริการโทษฐานฟาดก้นมัน และห้ามรักมันจนกว่าจะอนุญาต ถ้าไม่ทำตามมันจะฟ้องปู่ ฟ้องแม่ และป้านวลว่าผมตีมัน สุดยอดมากมึง ทีหูกูนี่ไม่มีความหมายเลย
“เอานั่น เอานี่”เสียงมันสั่ง มือมันชี้ ปากก็กิน
“ตีนด้วยไหม”ผมเริ่มหมั่นไส้เมียขึ้นมาตะหงิดๆ
“ลวกก่อนนะ เดี๋ยวเหม็น”ไม่มีสำนึก ยักคิ้วใส่กูอีก ผมชอบเวลามันยักคิ้วสลับกันไปมา ลองทำแต่ทำไม่ได้ ไอ้เรื่องปัญญาอ่อนมันถนัดกว่าผมเยอะ
“อ้อนพ่อมึงน่าดูเลยเน๊าะ”ไอ้หวายแซวมันยิ้มๆ
“ลุง ตักยำให้หน่อย”มันเลยหันไปเรียกไอ้หวายที่อยู่ดีๆไม่ชอบ
“คืนนี้มึงจัดไปอีก”มันหันมาสั่งผมแทน หันไปไอ้บลูตีมือไอ้เจย์ที่หยิบของมันไปกิน สบายจริงมึงไอ้พายทำให้ กว่าจะออกจากร้านได้เกือบหมดทะเล เลยไปเดินเล่นย่อยอาหารกัน
“ไอ้เจย์แด๊ดดี้มึงเป็นไงบ้าง”ไอ้หวายถามถึงพ่อไอ้เจย์ที่ตอนนี้ไม่ค่อยสบาย พวกผมก็เพิ่งรู้กันเมื่อวาน
“ดีขึ้น กลับไปกูว่าจะบินไปบ้านเลย”ไอ้เจย์บอกยิ้มๆแต่ดูเนือยๆ
“พวกกูฝากเยี่ยมแด๊ดด้วย เดี๋ยวเคลียร์งานเสร็จจะตามไป”ไอ้บลูตบไหล่บอกมัน ๆ ที่พยักหน้า ผมก็ตามนั้น ก่อนจะมองไอ้ฝิ่นที่เอาไอ้พายขี่หลังวิ่งลุยน้ำ ถึกมากมึง
“ไงหนุ่มๆ ยังไม่กลับกันอีกเหรอ”เสียงใสๆทัก ขัดกับอายุ พวกผมเงยหน้าไปมอง
“พรุ่งนี้ครับ อยู่เที่ยวกันต่อ”ไอ้บลูเป็นคนตอบ
“ดีจัง นี่ฉันกำลังจะกลับพอดี น้องไปไหนล่ะไผ่”เธอบอกก่อนจะถามหาไอ้ฝิ่น
“เล่นน้ำอยู่โน่น”ผมบอกเธอก็มองตาม แต่เหมือนอะไรดลใจ มันเอาไอ้พายวิ่งกลับมาทันที
“สนุกไหมจ๊ะ”เธอยิ้มหวานถามไอ้ฝิ่นที่วางไอ้พายลงแล้ว
“สนุกมาก พี่ไผ่หยิบน้ำให้น้องหน่อย”มันบอกก่อนจะนั่งทับผมสั่งด้วย คุณพิมก็มองตามแต่ยังยิ้มอยู่
“ค่อยๆ เดี๋ยวจุก”ผมบอกมัน ไอ้เจย์กับไอ้หวายขอตัวเดินไปร้านค้า คงไปซื้อบุหรี่และขนม ไอ้บลูกับไอ้พายตามไปด้วย
“อากาศร้อนนะ ไม่กลัวดำเหรอ”คุณพิมบ่นก่อนจะถามมัน
“อาบแดด ผิวจะได้เป็นสีน้ำผึ้งเซ็กซี่ดี จริงไหมพี่ไผ่”มันบอกก่อนจะหันมาถามผม ที่พยักหน้ารับซะ
“ไผ่ชอบผิวสีน้ำผึ้งเหรอ”เธอหันมาถามผม”ฉันก็ชอบนะ”ก่อนจะพูดต่อ สื่อด้วยสายตามือจับแขนผม เริ่มแล้วครับ หันไปมองเมียที่ปรายตามองหน่อยๆ
“ไม่กลัวยุ่ยเหรอ”เสียงเมียผมเอง พูดลอยๆ
“อะไรนะ”คุณพิมหันไปถาม ไม่แน่ใจว่าเธอไม่ได้ยินจริงๆหรือแกล้ง
“ไม่กลัวดำเหรอ”มันก็ลากเสียบอกยิ้มๆ
“แต่ฉันว่าไม่ใช่นะ”เธอก็ย้ำอีก
“แล้วคุณพิมได้ยินว่าไงครับ”มันก็ถามกลับบ้าง
“ไม่ถนัดเท่าไร”เธอตอบพร้อมกับยักไหล่
“คุณพิมนี่ เหมือนป้าโบรีนข้างบ้านเลย”มันพูดแล้วทำแอ๊บเอียงคอใส่
“ใคร เป็นฝรั่งเหรอ”เธอถามอย่างสงสัย ผมมองหน้ามันและนึกไปด้วยว่าใครวะ ป้าโบรีนข้างบ้านมึง
“คนไทยนี่แหละ แกชอบไปฉีดโบท็อกให้หน้าเต่งตึงไม่รู้ผสมฟอมารีนด้วยเปล่า และตอนนี้แกเริ่มหูตึง อาจจะเป็นผลพวงมาจากการฉีดก็ได้ น้องเลยเรียกแกว่าป้าโบรีน คุณพิมต้องระวังนะ หน้าเด้งแต่หูเริ่มตึง อาจจะเป็นเหมือนป้าโบรีนก็ได้”มันพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงเหมือนจะจริงใจมาก คุณพิมอ้าปากหน้าเริ่มแดงไม่รู้ว่าแดดหรือโกรธ”อุ้ย เกือบลืม แกชอบยุ่งกับแฟนชาวบ้านด้วยนะ ไม่กลัวโดนน้ำกรดเอาซะเลย แต่อย่างว่าแหละแกฉีดฟอมารีนกันเละด้วยมั้งเลยไม่กลัว คริคริ”มันหัวเราะคิกคัก ผมก็เกือบขำนะเมื่อนึกถึงป้าโบรีนที่ไม่มีตัวตน แต่ต้องเก็บไว้
“เด็กบ้า ปากเสีย”เธอหลุดทันทีลุกขึ้นชี้หน้า ไอ้ฝิ่นก็ทำหน้าแอ๊บ
“อะไรอ่ะ”มันหันมาหาผม ที่ตบหลังมันเบาๆเป็นการเตือน
“ไผ่”เธอเรียกผมอย่างขอความเห็นใจ เมียก็หันมาขึงตาใส่
“น้อง ขอโทษคุณพิม”ผมบอกมัน ที่ทำปากว่าไม่ มือก็จิกแขนผม ก่อนจะลุกขึ้นเมื่อผมพยักหน้าให้ทำซะ ยังไงเธอก็ผู้ใหญ่กว่า
“ไม่ น้องไม่ได้ว่าสักหน่อย แค่เป็นห่วง เห็นมีอาการเหมือนป้าโบรีน เลยบอกให้”มันไม่ยอม พูดเสร็จวิ่งไปทันที
“น้อง”ผมเรียกพลางส่ายหน้า หันมามองเธอที่เกาะแขน ผมค่อยๆแกะออก”ผมขอโทษด้วยครับ เอาไว้กลับไปจะจัดการให้”ผมก้มหัวหน่อยๆเป็นการขอโทษ
“ไม่เป็นไร พิมก็เผลอดุแก ๆ คงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษไผ่ด้วยแล้วกัน”เธอยิ้มหวานบอกผม
“ขอบคุณครับที่ไม่ถือสา”ผมบอกก่อนจะมองตามไอ้หนอนที่วิ่งไปหาไอ้พวกนั้น
“ก็เพราะเป็นไผ่หรอก เอ้อ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไผ่ก็ไปตามน้องเถอะเดี๋ยวแกจะน้อยใจ พาลไม่ชอบหน้าพิมไปด้วย”เธอมองหน้าผมพูดอย่างสื่อความหมาย
“ครับ แต่ปกติน้องไม่เคยก้าวร้าวอะไร นอกจากใครพูดหรือทำอะไรไม่ดีก็จะหงุดหงิดเป็นพิเศษ”ผมรับก่อนจะบอกเธอที่หุบยิ้ม ก่อนจะยิ้มต่อ ผมไม่ได้อยากเข้าข้างเมีย แต่เธอแสดงท่าทางให้มันเห็นก่อนมันก็เลยเอาซะ
“เหรอ พิมไปนะ เจอกันที่ทำงาน”เธอยิ้มอีกทีก่อนจะลาไปจริงๆ พอลับตา พวกมันก็เดินกลับมา
“ป้าโบรีนไปแล้วเหรอวะ”ไอ้หวายพูดขำๆแซวผม ไอ้พายกับไอ้บลูหัวเราะชอบใจ คงรู้แล้วล่ะ
“สงสัยจะรีบกลับไปฉีด”ไอ้เจย์เอามั่ง ก่อนจะส่งกระป๋องเบียร์ให้ผม ไอ้เมียตัวดียืนค้ำหัวกระดิกตีนสบายอารมณ์
“มานี่ดิ๊”ผมเรียกมัน ที่ยอมเดินมาโดยดีนั่งหว่างขาพิงอก ผมเอามือเสยผมมันขึ้น”อารมณ์ดีแล้วสิ”ผมถามมันยิ้มๆ
“เออ ถ้ายังไม่ไปกูจะจัดให้อีก ขนาดต่อหน้าต่อตา”มันรับก่อนจะพูดเน้นๆเลย ไอ้พวกนั้นก็ขำหน้ามัน”คราวหน้ากูจะจวกให้ขึ้นทะเบียนวัตถุโบราณไม่ได้เลย”มันย้ำต่อไปอีก
“โอ้ย แค่นี้เขาก็หน้าแหก ร้าวไปเป็นแทบแล้วเจอมึงด่าเข้าไป”ไอ้หวายสรรเสริญมัน
“แต่ก็สมควรถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆ”ไอ้พายออกความเห็นเป็นกลางๆ
“ทำจริงๆ ทั้งปากทั้งตาส่งให้ มือก็ขยับ มึงอีกคนนั่งเฉยอยู่ได้ เสียวไง”มันยืนยืนก่อนจะหันมาจิกผม
“อย่าพาล กูฟังมึงเพลิน”ผมว่าก่อนจะบอกมันเป็นนัยๆ ทำเอาหน้าที่งอเริ่มอมยิ้ม กอดเข้าให้
“สัด มึงไม่ต้องโทษใครที่มันนิสัยเสีย”ไอ้หวายเบะปาก
“กูก็ว่างั้น แล้วทำบ่น จวย”ไอ้เจย์ก็อย่างเคย
“ยกเลิกข้อห้ามได้ยัง”ผมถามมันเบาๆ ที่ทำเป็นหรี่ตามอง
“ไม่ จะเพิ่มอีกด้วยข้อหามีวัตถุโบราณไว้ครอบครอง”มันไม่ยอมแถมยัดข้อหาให้อีก
“ตีนเหอะ ให้ด่าแล้วยังไม่มีบุญคุณ”ผมว่าเอามือตบก้นมันเบาๆ มันก็หัวเราะ ไอ้พวกนั้นทำหน้าแบบสมน้ำหน้าผมไปด้วยที่อด หึ ผมสะกดคำว่าอดไม่เป็นว่ะ เอาไว้กลับไปค่อยประเลาะมันใหม่ ตอนนี้ปล่อยให้หนูร่าเริงได้ใจไปก่อน
************************************************************************************************************************
ปล. จิกไปอีกนิดอย่าเพิ่งเซ็งคะ ตอนหน้าเคลียร์ราบไม่มีเหลือ 555555 พอดีเคลียร์งานได้ครึ่งก็เลยลงก่อน อ่านด้วยนะ
***เจอกันตอนเย็นๆ วันนี้จ๊ะ ประมาณห้าโมง รอด้วยนะ
-
เค้ารักหรอกจึงหยอกเล่น
-
พี่ไผ่ใจร้ายอ่ะ ตีน้องได้ไง
-
สทน้ำหน้าไผ่อยากตีน้องทำไมละ อดเยอะๆเลย
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
สนุกมากเลยค่ะ อัพเร็วๆนะคะ
เปิดเล้าเป็ดแล้วมาดูเรื่องนี้เรื่องแรกเลย
ชอบไผ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักฝิ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบไผ่ ทำโทษฝิ่นแต่ตัวเองเจ็บเอง
รักคนแต่ง :กอด1:
-
รอฝิ่นจัดการยัยป้า ไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด
แค่เป็นโบราณวัตถุยังน้อยไป
-
น้องโดนตี
แอร๊ยย
ฮาบ้าโบรีนมากกกก 55
-
ตีน้องจนอดไปเลย สมน้ำหน้าพี่ไผ่ 5555
เจ๊พิมเนี่ย จะมาพิสูจน์อะไรความรักของคนอื่นอะ ว่างเรอะ :beat:
ไผ่จัดหนัก จัดเต็มไปเลย o13
-
พี่ไผ่แกล้งน้องแรงนะนี่
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ชอบบบบ
จิกให้ตาบอดไปเลยยยย เย้ๆๆๆ
-
สรุปป้าแกมาหยอกเล่นเฉยๆ
โดนฤทธิ์ฝิ่นน้อยเป็นไงล่ะ
55555555+
-
ฝิ่นจัดการให้หนักเลย
อย่าให้ได้เสนอหน้าอีก
-
พี่ไผ่ตีก้นน้องแรงจังอ่ะ สงสารน้องฝิ่น :กอด1:
-
ฝิ่นว่าได้สุดยอดมาก "ป้าโบรีน"
-
พี่ไผ่ตีน้องทำไมเนี่ยยย
แต่ฮาฝิ่นจิกกัดป้าได้สุดๆจริงๆ :laugh:
-
รอฝิ่นจัดชุดหญ่
-
ฮาหนูฝิ่นมาก น่ารัก พี่ไผ่ขอได้ป่าวหนูฝ่นนะ ^^
-
พี่ไผ่ใจร้าย ตีน้องจนก้นแดงเลยย :angry2:
ขำที่น้องว่า คุณป้าโบรึน..... :laugh:
-
ว่าแล้วเชียว ป้าพิมแกชอบความท้าทายจริงๆด้วย
อะไรที่ป้ายังไม่เคยเจอ อีกเดี๋ยวก็ได้เจอล่ะ
พี่ไผ่ลงไม้ลงมือกับน้อง ตีก้นฝิ่นทำไมอ่ะ น้องร้องเลย
ไม่ตีกันสิ รักกันๆๆๆๆ
-
พี่ไผ่ก็ ตีแรง ชอบแกล้ง น้องก็งอแง
แหมาะกันจริงๆ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:z1: :z1: อิอิ ป้าแกก็ะ
ฝิ่นจะน่าร๊ากไปไหนกัน :-[ :-[
-
น้องฝิ่นพี่แซ่บเว่อร์ค่ะ ฮามุขป้าโบรีนกับตอนว่าป้าพิมยุ่ยมาก :m20:
จัดให้หนัก จัดให้แรงค่ะลูก ขนาดนี้ชียังพยาย๊ามพยายาม น่าเบื่อจริง
พี่ไผ่ตีน้องแรงต้องพามาเอาใจจัดหนักเลย ชอบตอนไผ่ดูแลน้อง
ซื้อขนมไว้ให้กินตอนไปทำงาน โคตรรักโครตหลงแฟนอ่ะ น่าร๊ากกก
ขอบคุณค่ะ
-
ฉากโดนตีตูดนี่ไม่เคยเจอในเรื่องไหนมาก่อน 5555 เป็นฉากโปรดในใจอันดับหนึ่งตอนนี้เลย ก๊ากกก แซ่บอ่ะ
ฝิ่นอ้อนพี่ไผ่ได้ใจมากๆ น่าร้ากกกก
ชอบตอนฝิ่นโดนพี่ไผ่ดุ 55 สงสารนะ แต่นึกภาพตามแล้วมันน่ารักจริงๆ
-
ฮาป้าโบรีน
-
ฝิ่น..อย่างฮา
เล่นเอาอิป้า..หน้าเหวอไปเลย
ฮ่าฮ่า
:jul3:
-
น้องฝิ่นน่ารักกกก แต่สงสารน้องตอนโดนตีอ่ะ อิพี่ไผ่ตีซะแรงเลย
ส่วนยัยป้าโบรีนนี่ก็ไม่เข็ดนะ เป็นไงล่ะเลยโดนไปอีกหนึ่งดอก :m20:
-
ขำป้าโบรีนที่สุด รอๆๆจ้า
-
ไปสอบมา
ได้มาอ่านตอนดึกๆ
ฝิ่นสู้ๆๆๆ
รักพี่ รักน้อง อิอิ :L2: :L2: :L2:
-
น้องฝิ่นแซ่บเวอร์ๆเลยค่าาา :laugh:
-
รอตอนหน้า อยากอ่านตอนฝิ่นจัดหนักคุณป้า อิ อิ
-
พี่ไผ่นี่ไม่ไหว แกล้งน้องจนได้เรื่อง *นวดก้นน้องฝิ่น // โดนพี่ไผ่เตะ
555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้เล่นกันแรงจริงๆๆ :L1:
-
พี่ไผ่ตีน้อง โดนน้องลงโทษ แต่อยากรู้ว่า น้องจะทนข้อห้ามของตัวเองได้ถึงเมื่อไหร่
ไม่ใช่ว่าห้ามพี่ไผ่ น้องจัดเองนะ อิอิ
:pig4:
-
ชื่อเก๋ดีเนอะ ป้าโบลีน :m20: ท่าทางจะสวย
เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับฝิ่นอนงค์ของเราได้
นี่ยังไม่เต็มที่เท่าไรนะ ไม่งั้นสงสัยหาทางกลับไม่เจอ
พี่ไผ่ตีน้องซะร้องไห้เลยอ่ะ สมควรโดนงด :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่ไผ่ถนอมน้องหน่อย o18
-
เพิ่งตามอ่านจนทัน ใช้เวลาสามวันพอดิบพอดี งานการไม่ทำ อยากอ่านจนหยุดไม่ได้ :z3:
พี่ไผ่ น้องฝิ่นน่ารักมากกกกก ชอบสุดๆ :impress2:
เหมือนกับว่าจะไม่มีอะไรหรือใครมาแยกทั้งสองคนจากกันได้เลย :o8:
รอลุ้นที่บอกว่าตอนหน้าจะเคลียร์ เรื่องป้าโบรีนใช่ไหมคะ :laugh:
-
สมหน้ายัยวัตถุโบราณ
-
จัดไปอีกดอกคะหนูฝิ่น o13
-
โถๆๆน้องฝิ่นของพี่
โดนพี่ไผ่ใจร้ายตีซะก้นช้ำหมด
ทำแบบนี้ได้ไงเนอะ
ไม่รู้รึไงว่าก้นมันทำงานหนักนะ
เลยสมน้ำหน้าอดไปเลย 555
:laugh: :z1:
-
คุณน้องนี่ฝีปากชนะเลิศตลอดเลยนะคะ o13
ถึงฝิ่นจะแรด แต่ฝิ่นก็น่ารัก o16
และคนน่ารักทำอะไรไม่ผิดอยู่แล้วเนอะ อิอิ :laugh:
-
มารอน้องฝิ่นจัดเต็มอิปร้าดีกว่า
ตอนนี้โกรธพี่ไผ่นะ มาตีน้องได้ไง
จะให้น้องไปขอโทษป้าอีก
ไม่ย๊อม ไม่ยอม :L2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว.. อยากอ่านฉากแบบฝิ่นงอนแบบจริงๆจังๆบ้างอ่ะ ให้พี่ไผ่ตามง้อ อยากจะรู้พี่ไผ่จะง้อน้องยังไง :)
ปอลอ วันนี้จะมาไหมคะ รออยู่น้า
-
สงสารน้อง...พี่ไผ่ตีซะแรงเลย..แล้วไงเจ็บเองใช่ไหมล่ะ...
นาทีนี้ใคร ๆ ก็หลงรักและตามใจน้องฝิ่นกันทั้งนั้นแหละ...เด็กแสบตัวป่วนที่น่ารัก :กอด1:
แล้วป้าพิมก็ช่างแหย่เด็กนะ...กะให้พี่ไผ่เค้าทะเลาะกับน้องฝิ่นละซิ..
ขอโทษ...ไม่ดุแถมพี่ไผ่ยังให้ท้ายอีก..สะใจคนอ่านซะ.. :laugh:
:L2: & :กอด1:
-
ขณะนี้นั่งพิมพ์ไปก็ยิ้มไปด้วย มันน่ารว๊ากอ้ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยย >//<
กรี๊ดดดดด พี่ไผ่อ่ะ แคร์เมีย ใส่ใจ(ความรู้สึก)เมีย ดูแลเมีย รักเมีย ทุกอย่าง ดีเวอร์ ได้โล่ห์ไปเลยค่ะ
ตั้งแต่ให้หวายลงไปข้างล่าง เพื่อเอา ของกินที่เมียชอบขึ้นมาให้เมียแทนตัวเองเพราะตัวเองต้องรีบไปดูงาน (โอ่ยยยย จะละลายแล้ววววววกรี๊ดดดดๆๆ )
มันเป็นความน่ารักและละเอียดอ่อนของพี่ไผ่ที่ซุกซ่อนอยู่ เป็นมุมน่ารักที่ไม่มอบให้กะใคร ให้น้องฝิ่นเมียรักคนเดียว คนอ่านอย่างเราก็ยิ้มแก้มแตกเขิลแทนไปสิ กรี๊ดดดดดดอ้ะ
ส่วน ป้าพิม กับ คณวัฒน์ ก็ค่อยแลดูเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ขึ้นมาหน่อย เพราะเป็นคนที่มีเหตุผลไม่ใช่สักแต่ว่าร้ายไม่ลืมหูลืมตากูจะเกลียด กูจะเอา อืมมมๆๆ
แต่ก็ยั๊งจะเป็นผู้ใหญ่ขี้แกล้งนะ ป้าพิม โดนเด็กถอนหงอกมันสนุกนักรึไง แต่ก็วางใจนางไม่ค่อยได้นะ ออกแนวแหย่ๆ เผื่อฟลุ๊ค ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แน่ะ!!!
ขอน้องฝิ่นจัดหนักๆ อย่ามาแหยมแม้แต่จะคิดลอง ฮึ่มมมมม
ส่วนเรื่องคดีรักระหว่างพี่ไผ่กะน้องฝิ่น เราไม่โทษฝิ่นนะ ก็คนมันระแวงอยู่แถมมาปิดเครื่องอีก มันก็ต้องคิดไปใหญ่ไปโตเป็นธรรมดา
ยิ่งหายไปกะคนที่(โคตร)ไม่น่าไว้ใจ ยอมไม่ได้เด็ดๆ (เอ๊!!! อินแทนฝิ่นมากไปรึเปล่าฮึ 555) แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าระแวงแล้วจะทำอะไรแล้วไม่ผิดก็ไม่ช่ายย
เพราะมุมของฝิ่นที่ยังไม่รู้ ไม่ได้มาได้ยินป้าพิมกะคุณวัฒน์คุยกันเหมือนที่ไผ่ได้ยินนี่นา สรุป ฝิ่นไม่ผิด เราเข้าใจฝิ่น กร๊ากกกกกกกกกก
รออ่านตอนต่อไปค่ะ คนเขียน สู้ สู้
-
รออยู่แล้ว
จะนั่งรอทั้งวันนี่แหละ
เพราะงั้นต้องมานะ
-
ตอนที่ 63
“ฝิ่น วันนี้มึงขับไปส่งให้พี่หน่อยนะถ้าเสร็จแล้วน่ะ”พี่เกริกเรียกผมที่ตอนนี้กำลังตรวจสภาพใต้รถเฟอรารี่ที่เหลืออยู่อีกคัน หลังกลับจากพัทยาผมต้องรีบเคลียร์ให้แกด่วนเลย เพื่อนแกเร่งมาอยากได้ไวไว แต่ไม่นึกถึงกูเลยว่ามาม่าแค่ไหน ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งแต่งรถให้มึงขับไปหลีหญิง เหตุผลเพื่อนพี่เกริกมัน ไหนต้องคอยอดทนอดกลั้นไม่ให้ความหื่นครอบงำลักหลับผัวเพราะไปคาดโทษมันไว้ แม่งได้ใจทำเป็นถอดเสื้อผ้าโชว์อยู่นั่นแหละ คิดแล้วน้ำลายไหลอยากกินบ้องไผ่ตันอ่ะ
“แถวไหน”ผมถาม มือก็ทำไปด้วย แกไม่บอกส่งแผนที่ให้ ผมรับมาดูก็พยักหน้า
“เออ เอาไอ้กริชไปด้วยนะ เผื่อฉุกเฉิน”แกกำลังจะเดินไปเหมือนนึกได้หันมาบอก
“อะไรนะ เอาไอ้กร๊วกนั่นไปด้วย”ผมร้องถามแก แต่ไม่ดังมากหรอก แกพยักหน้ายิ้มๆ”มันยอมเหรอ”ผมถามอีก
“ไม่ยอมก็ต้องยอม กูสั่ง”แกพูดให้รู้ว่า ไม่มีใครขัดอำนาจมืดเฮียได้ ผมไม่ได้กลัวมันหรอก แต่มันเนื่ยะสิรู้หรือยัง แค่คิดกูก็สนุกแล้ว คริคริ
“มึงรู้ยังว่าต้องไปกับกู”เหมือนมีลางสังหรณ์ว่ามันต้องตามมาเห่าผมในห้องน้ำ ที่กำลังล้างมืออยู่เพื่อจะออกไปกินข้าวกลางวันแถวนี้ หันไปผมก็สลัดมือไปมา มันทำหน้าทำตาพร้อมกับหลบ ผมหยิบผ้าออกมาเช็ดมือ มองหน้ามัน
“เออ”ตอบมันสั้นๆ ให้มันเข้าใจ
“กูไม่อยากไปกับมึง”มันพูดออกมา
“ก็เรื่องของมึง ไม่เกี่ยวกับกู”ผมยืนกอดอกตอบมันยิ้มๆ
“เกี่ยวสิ มึงรับผิดชอบไอ้รถนั่น มึงต้องไปบอกพี่เกริกให้กู”มันก็กอดอกเอาตีนเหยียบบนถังขยะข้างๆ
“มึงไม่บอกเองล่ะ”ผมก็ย้อนถามมัน
“..........”มันพูดไม่ออก เพราะถึงมันจะเป็นญาติ แต่พี่เกริกก็ไม่ยกเว้น กฎต้องเป็นกฎ คำสั่งคือคำสั่ง ไม่งั้นเสียการปกครองหมด
“หมดเรื่องแล้วใช่ไหม”ผมถามมันเรียบๆ ก่อนจะเดินออกไป
“ไอ้ตุ๊ดเอ้ย ทำไมกูต้องมาทำงานร่วมกับมึงด้วยวะ”สุดท้ายมันคิดอะไรไม่ออก ก็เอาตรงนี้มาพูดจนได้
“กูจะถือว่าไม่ได้ยิน หลีกไป”ผมพูดเรียบๆกับมันอีกครั้งอย่างระงับสติอารมณ์ จะเดินออกไปแต่มันก็ขวางอีก
“มึงต้องไปบอกพี่เกริกให้กูก่อน ทำไงก็ได้ ไม่งั้น”มันพูดพร้อมข่มขู่ อยากบอกว่ากูกลัวมากจนฮอร์โมนเพศชายกูลดลงไปอีกครึ่งต่อครึ่งเลย
“ไม่งั้น จะทำไม”ผมถามมัน เอาผ้าม้วนมือไปด้วย มันชักสีหน้าใส่ ตัวใหญ่กว่าไม่ใช่ปัญหา ๆ คือ กูตัวเล็กกว่ามึง แต่สู้โว้ยย
“กูไม่อยากรังแกตุ๊ด ให้ใครว่าเอาได้ ทำตามที่กูบอกซะ”มันตอบไม่ตรงคำถาม และพูดคุกคามผมต่อ
“กูไม่ทำ และตั้งแต่กูจำความได้ กูไม่ได้เกิดจากอสุจิกับรังไข่พ่อแม่มึงซะหน่อย เพราะฉะนั้นไม่น่าจะไปหนักหัวมึงเลยที่กูเป็น”ผมก็เน้นทุกคำพูดใส่มันเหมือนกัน มันขึงตาใส่
“มึงลามปามพ่อแม่กูเหรอ”มันพูดแบบโกรธมาก
“เปล่า กูแค่เตือนสติให้มึงนึกดู ว่ามึงมายุ่งอะไรด้วยที่กูเป็น ถามจริงเหอะมึงอกหักรักคุดตุ๊ดเมินมาก่อนเปล่าวะ ถึงได้มีปมด้อยทางความคิด หรือว่าที่จริงมึงแอบ”ผมบอกแสยะยิ้มใส่มันอีก ทำเอามันตาลุกเลยครับ
“ปากดีนักมึง”มันพูดเสร็จก็หยิบขวดที่ล้างมือขว้างใส่ผม ๆ ปัดออกเกือบไม่ทัน ก่อนจะเซเมื่อมันผลักจนหงายหลังจุกเหมือนกันแทบร้องแต่ไม่ผมแสดงออกมาหรอก มันยกยิ้ม”เป็นไงไอ้ตุ๊ด”พูดเยาะก่อนมันจะปรี่เข้ามาหาผมที่ตั้งตัวได้แล้ว อาศัยว่าเล็กและเปรียวกว่าหลบหมัดก่อนจะถีบมันหน้าคว่ำ ผมไม่ข้ามคนล้มหรอกครับ แค่เหยียบซ้ำให้จุกไว้ก่อนจะได้ไม่ลุกมากระทืบกูเข้าให้
“อั๊ค เหี้ยะ มึง”มันคงจะจุก ผมก็เหยียบลงไปอีกแก้แค้นที่บังอาจผลักกูหงายเกือบเสียโฉม
“จุกไหมมึง เจอตีนตุ๊ดเข้าไป”ผมถามมันยิ้มๆ “ทำสำออย กูไม่ได้เหยียบแรงเลย ร้องซะอย่างกับเป็นตุ๊ดซะเอง”ผมแหย่มันไปอีกเน้นตรงคำท้ายให้มันกระอักไปเลย
“กูไม่ได้เป็น โอ้ย”มันบอกก่อนจะร้องอีก เมื่อโดนซ้ำ ก่อนจะถอยปล่อยให้มันลุกขึ้นมา
“กูว่ามึงเป็น แต่มึงไม่ยอมรับตัวเองมากกว่า”ผมพูดใส่มันอีก
“กูไม่เสียชาติเกิดเหมือนมึงหรอก”มันย้อนกลับมาเหยียดๆ
“เสียชาติเกิดตรงไหน กูภูมิใจด้วยซ้ำที่เกิดมาเป็นแบบนี้”ผมยักไหล่พูดบอกมัน
“ปลอบใจตัวเองไปเถอะมึง”มันก็ว่าอีก
“เปล่า กูไม่ได้ปลอบใจตัวเอง กูพูดจริง ไม่ใช่เป็นกันง่ายๆนะโว้ย ต้องใจถึงนะมึงถึงจะเป็นได้”ผมทำหน้ากวนๆพูดใส่มัน
“ใจถึงตรงไหนวะ กูเห็นมีแต่กรี๊ดกร๊าด กระแดะ แรดหาแต่ผู้ชาย”มันว่าใส่ทำหน้าแบบดูถูกมาก
“ถูกต้อง ตุ๊ดบ้านมึงเขาเข้าหาผู้หญิงเหรอ ถ้าคบไว้ไปซื้อเครื่องสำอางค์กูไม่เถียง”ผมก็ย้อนมันไปอีก มันพูดไม่ออกเลยเมื่อเจอผมกวนตีนใส่มัน”และที่ใจถึงน่ะ มึงคิดดูนะ การที่เราจะให้ก้นใครไป ไม่ใช่ง่ายๆนะ ต้องคิดแล้วคิดอีกว่าสมควรหรือเปล่า อย่างเช่น มึง กูบายเลย”ผมบอกมันไปอีก เถียงแม่งไปงั้นแหละให้มันงงเล่น ไม่ได้อยากจะเอาชนะอะไรหรอก
“ให้ฟรีกูก็ไม่เอา ทุเรศ”มันทำหน้าอีเดียดใส่
“อย่างมึงน่ะ กูบอกได้เลย โดนเอาแน่นอน อยากเปิดตัวเองก็เปิดเถอะ อายทำไม”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ มันกำลังจะอ้าปาก แต่พอดีเริ่มมีพนักงานเข้ามาก็เลยต้องหยุดกันแค่นั้น ผมเป็นฝ่ายเดินออกไปก่อน นึกแล้วก็ขำเถียงกับมันอย่างกับเด็กเถียงกันไอ้บ้านั่นผู้ชายแท้เปล่าวะเถียงใส่ผมฉอดๆๆ แล้วด่ากูเป็นตุ๊ด
“เห็นไอ้กริชไหม”พี่เกริกถามผมที่สวนออกมาจากห้องน้ำ ผมก็พยักเพยิดไปทางห้องน้ำ แกพยักหน้ารับก่อนจะเดินไป พอลับตาได้
“อูย สัดผลักมาได้บั้นเด้ากูพังหมด”ผมบ่นอุบเลย เชี่ยะเอ้ย ผมไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับใครหรอกแล้วก็แล้วกันไปแต่ถ้ามีอีกผมก็พร้อมเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยโดนต่อยนะ ตั้งแต่เด็กจนโตหน้าแหกไม่รู้กี่หนก็เพราะไอ้เรื่องโดนแซวว่าเป็นนี่แหละบางทีเรื่องผู้หญิงก็มีนะ กลับบ้านสภาพไม่หนักหนามากนักปู่ผมเห็นนี่ขำก๊ากเลย ท่านไม่เคยโอ๋หรือไปจัดการให้นะ นอกจากเรื่องใหญ่จริงๆท่านถึงจะยื่นมือเข้ามาช่วย แถมพูดอีกรักจะเป็นแบบนี้ก็ต้องดูแลตัวเองไม่ให้โดนรังแกให้ได้
“เย็นนี้เหรอ ของฝากกูด้วยนะ อีโมนิค”ผมรับสายอีโมนิค นังจ๋า นังหยี ที่บินกลับมาแล้วนัดเจอเย็นนี้ นานแล้วไม่ได้ไปไหนพร้อมกัน
“ทวงจังนะมึง ปี้มากไหมมึงช่วงนี้”มันก็จิกมาตามสาย
“มึงเติมแฮบข้างหน้าด้วย แต่ถึงไม่เติมก็พอตัวอยู่ คริคริ”ผมก็แหย่มันกลับ
“แรด ได้ข่าวผัวจะโดนฉกอยู่ไม่ใช่เหรอ”มันว่าก่อนจะถามกลับได้ดัดมาก
“มึงไม่ต้องมาเต้าข่าวหรอก อีสตอออยเล่าหมดแล้วสิ แล้วกูทายพวกมึงสุมหัวกันเป็นรองเท้าอยู่นั่นละสิ”ผมเสียดสีมันกลับ สักพักได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจมาตามสาย
“อุ้ย Spong มากคะ อีฝืด”มันทำเสียงดัดจริตชมแบบแหลๆมาตามสาย ก่อนจะย้ำให้ไปเจอกันที่ไหน ผมวางสายเสร็จก็รับสายซ้อนทันที
“กินเตี๋ยวอยู่”ไม่ใช่ใคร พี่ไผ่ของผมเอง โทรเข้ามาพอดี
“กับใคร”มันถามผมเสียงกวนๆ
“กับปากกูนี่แหละ มีไรไหม”ผมก็บอกมันไปขำๆ มันหัวเราะสองหึตามเคย
“กลับดึกหน่อยวันนี้ ไปกับโทนี่”มันบอกผม ก่อนผมจะได้ยินเสียงอีป้าโบรีนเรียกมัน
“แค่นั้น”ผมถามอีก
“อืม”มันก็บอกแค่นั้น
“เออ วันนี้น้องอาจไม่ได้กลับห้องนะ”ผมรับคำก่อนจะบอกมัน เกิดเมามากนอนห้องอีโมนิคเลย
“ไปแรดไหน”นั่นคือคำถามที่ต้องตอบ
“เดอะแก็งค์ชวนไปดิ้งค์”ผมบอกออกไป ก่อนจะหันไปทำมือกับแม่ค้าขออีกชาม
“ต้องค้างด้วย”มันย้อนมาอีก ถ้าอยู่ตรงหน้ามันต้องเลิกคิ้วใส่แน่
“พี่มารับเปล่าล่ะ”ผมไม่ตอบถามมันแทน
“เลิกแล้วโทรหา อย่าให้ซ้ำซ้อน”มันพูดเรียบๆ”ระวังตัวกันด้วย”มีเตือนตบท้าย
“ครับ คุณผัว”ผมก็บอกมันเสียงหวาน แต่รู้ได้ว่าแรดแน่นอน
“ใคร”มันถามเสียงกวนๆ อ้าว มึงผิดคอนเซ็ป
“ผัวใหม่กูมั้ง”ผมก็กวนมันมั่ง
“บอกให้มันอยู่ด้วยนะตอนกูไปรับน่ะ”มันก็ใส่อีก”แรดเอ้ย”ก่อนจะตบท้ายด้วยความเอ็นดู เหรอ
“เออ ค่อยใช่ตัวตนกูหน่อย ไอ้ควายยย”ผมรับคำก่อนจะลากเสียงว่ามันบ้าง คุยกันสักพัก ก่อนมันจะวางไป ยายป้านั่นหลังจากกลับมายังไม่เลิกสีมันเลย สงสัยโบรีนไม่พอเสริมยางมะตอยโบกคอนกรีตเข้าไปอีก หึ ไม่แกดัดยากจริง สงสัยต้องเผาอย่างเดียว ผมสลัดความคิดระแวงออกไปก่อนจะกลับไปทำงานต่อให้เสร็จ เย็นนี้จะได้ออกไปแรดตามที่มันว่า หุหุ พอกลับเข้าไปไอ้กริชยิ้มหน้าบานส่งสายตาวอนโดนตีนมาให้ หลังจากที่พี่เกริกบอกว่าไม่ต้องไปกับผมแล้ว แหม มึงนึกว่ากูอยากไปด้วยตายห่า อย่าให้กูรู้ว่ามึงแอ๊บเก็บตะโปดนะ โดนแน่
*
*
*
“กว่าจะโผล่มาได้นะมึง กกผัวอยู่ไง”เสียงอีโมนิคถึงตัวผมก่อนจะนั่งอีก
“อยู่ให้กกก็ดีสิ ไหนของฝากกูอ่ะ”ผมบอกก่อนจะแบมือทวงของมัน”มึงสองตัวด้วย”และหันไปที่นังนีสองตัว ที่วันนี้พริ้งมาเลย ผู้ชายมองให้น้ำลายหกแหมะๆ มากกว่าดัง ถุย พวกมันก็ยื่นให้
“เอาไปมีของฝากผัวมึงแต่ของพวกกูด้วย”อีจ๋าเอ่ยออกมาได้แรดมากไม่มีเก็บยาง
“อย่ามาส่วนรวม”ผมก็แกล้งว่าใส่มัน ทำเอาพวกมันเบะปาก
“คะ อีเสียวไม่ฟอร์เวริด์”อีโมนิคทำหน้าใส่ ดูมันสดใสขึ้น อีสองตัวบอกมีลูกไฮโซมาจีบมัน ดูเป็นผู้ใหญ่มากแต่มันยังไม่ปลงใจคบด้วยแต่ก็ไปกินข้าวบ้างตามโอกาส มันบอกว่าตัดใจจากไอ้กานต์ได้แล้ว เห็นก็ไม่รู้สึก ผมก็ดีใจกับมันด้วย สักพัก อีออย ไอ้แฝดก็มา ทักทายให้ของฝากกันเสร็จก็สั่งอาหารและคุยกันที่ร้านอาหารข้างผับเป็นร้านประจำ จะเข้าไม่เข้าค่อยตัดสินใจอีกที
“ไอ้แฝดมึงยังไง”อีโมนิคถามไอ้แฝด ใครก็ได้ตอบมันที
“เรื่องอะไร”ไอ้โอมเป็นคนพูดก่อน ไอ้อาร์มสพยักหน้าสมทบ
“มึงจีบใครอยู่ เอาจริงเหรอ”อีหยีถามมั่ง หลังจากปัดมาสคาร่าเสร็จ ผมกับอีออยมองหน้ากันเฉยๆ เพราะรู้แล้วว่าช่วงนี้มันตามจีบไอ้ต้าร์อยู่ ไม่รู้เป็นคราวซวยหรือเปล่าครอบครัวพวกมันดันรู้จักกันอีก
“ยังไม่รู้”ไอ้อาร์มสตอบบ้าง
“ถ้าไม่จริงจัง อย่าไปยุ่งกับมันเลย”ผมพูดกับมัน
“ทำไม่ล่ะ ไม่สะใจเหรอ”อีโมนิคถามผมยิ้มๆ
“มึงเห็นกูเป็นแบบนั้นเหรอ”ผมยื่นหน้าไปหามัน
“เออ กูเห็นนางฟ้าในคราบแม่มด มีไรไหมคะ”มันก็ว่าทำตาปริบๆใส่ ผมเลยจิ้มหน้าผากมัน ๆ พูดเล่น ผมไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรจบก็คือจบ ไม่จบก็เจ็บกันไป
“อีนี่ช่วงนี้เขานางเอก ผัวอบรมมาดี”อีออยว่ามั่ง ตักเอ็นไก่ทอดให้ผม
“แต่จะกลายร่างเร็วๆนี้”ไอ้แฝดพูดแทบจะพร้อมกัน
“สัด ทำเป็นรู้สันดานกู”ผมเลยจิกตาจิกปากใส่มัน”เรื่องกูไว้ก่อน สรุปมึงสองคนยังไง”ผมเปลี่ยนเรื่องไปก่อน
“เออ กูตามจีบมันอยู่ ตอนแรกก็แหย่นั่นแหละ”ไอ้โอมยอมรับแต่ครึ่งหนึ่ง
“พอนานเข้า มันน่ารักว่ะ ดูไร้เดียงสายิ่งเวลาเห็นหน้ากูสองคน มันจะเม้มปาก เดินหนีทันทีเลย”ไอ้อาร์มสพูดไปยิ้มไป ผมว่ามันน่าจะชอบจริงซะมั้ง ไอ้สองคนถ้าชอบใครจริงจังมันจะคุยให้ฟังได้ไหลลื่นมาก
“มันกลัวพวกมึงแซนวิชมันน่ะสิ”อีออยพูดอย่างรู้ทัน
“กูก็ว่างั้น”อีโมนิคเห็นด้วย
“ก็ปกติพวกกูอยู่แล้ว”พวกมันก็ยอมรับ
“แต่ไม่ปกติมัน”ผมบอกมันไป
“เดี๋ยวก็ปกติเองแหละ”มันก็ยืนยันตามเดิม พวกผมเลยส่ายหน้า
“อย่าจู่โจมมันมากนัก พวกมึงน่าจะรู้นะว่าเด็กเคยกับไม่เคยมันต่างกัน และถึงเคยบางคนเขาก็ไม่ได้มีรสนิยมแบบนี้เสมอไป ชอบมันจริงพวกมึงควรมีวิธีดีกว่านี้”ผมบอกแกมเตือนมันไป ที่จริงไม่ต้องบอกพวกมันก็รู้
“รู้แล้วครับ”มันบอกผมเสียงอ้อนๆ เหมือนตอนเด็กๆไม่มีผิด
“เข้าเรื่องมึงดีกว่า สรุปยายป้านั่นจะเอาผัวมึงให้ได้”อีโมนิคเปลี่ยนมาหาผมทันที
“ถ้าดูจากท่าทางนะก็ตามนั้น”ผมบอกก่อนจะจุดบุหรี่สูบ มวนแรกตั้งแต่กลับมาจากที่นั่น
“มึงก็ประกาศไปเลยสิว่าของมึง”อีหยีออกความเห็นบ้าง
“ของอย่างนี้ไม่ต้องประกาศหรอก ยายป้านั่นไม่ได้โง่ที่จะดูไม่ออก แต่เขาทำเนียนไม่รับทราบต่างหาก”ผมบอกมันไปตามจริง ผมต้องใช้วิจารณญาณอย่างมากในการแยกแยะความเนียนของยายพิม บางทีเขาก็โทรมาคุยเรื่องงานจริงๆ ถ้าอยู่ด้วยกันไอ้ไผ่จะเปิดโฟนให้ผมได้ยินทุกครั้ง แต่จบงานมีคุยตอดก็เจอผมคลื่นแทรกเข้าไป
“กูเห็นด้วย อีกอย่างพี่ไผ่ไม่ใช่คนแบบนั้น มึงสบายใจเรื่องนี้ได้เลย กูเคยเจอมาแล้ว”อีออยพูดเห็นด้วยกับผม
“งั้นก็ไม่มีอะไรน่าหนักใจ เดี๋ยวก็เปิดเทอมแล้ว คิดซะว่าทำบุญให้คนสูงอายุแล้วกัน”อีโมนิคพยักหน้าพร้อมกับพูดไปด้วยขำๆ
“ทำบุญแทะเล็มแทะโลม กูอนุโลมได้ แต่ถ้าคิดจะสะเดาะเคราะห์ทางกายเมื่อไร กูจะเสริมดวงลดอายุให้ดู”ผมพูดอย่างอดหมั่นไส้ยายสตรีสูงอายุคนนี้ไม่ได้ พวกมันก็หัวเราะชอบใจ ก่อนจะได้เวลาเข้าผับมาแล้วไม่เข้าเขาจะหาว่ามาไม่ถึงที่
*
*
*
ต่อข้างล่าง
-
“อีฝิ่น พี่ไผ่มาแน่เหรอ”อีออยถามผมหลังจากออกจากผับหลังเข้าไปแค่สองชั่วโมง มันรู้สึกเนือยๆกัน บอกเอาไว้คราวหน้าจัดเต็มดีกว่า
“อืม มันกำลังมา”ผมบอกมันที่นั่งข้างๆ อีโมนิคลากอีนีสองตัวกลับไปก่อนแล้ว ไอ้โอมไอ้อาร์มสยืนยิ้มเล่นไอโฟน สงสัยแกล้งไอ้ต้าร์แน่ สักพักมันก็มาผมก็ลุกขึ้นโบกมือให้พวกมันก่อนจะขึ้นรถไป
“ห้ามอ้วก”มันหันมาบอกยิ้มๆ
“เยี่ยวได้ไหม”ผมก็กวนมันกลับ “เห่ย ไปไหนเนี่ยะ”ก่อนจะรู้สึกว่าไม่ใช่ทางกลับห้อง
“โรงแรม”มันบอกมียิ้มกริ่มด้วย ผมชอบเวลามันยิ้มและทำตาเจ้าชู้ใส่ มันเซ็กซี่ดีต่างจากเวลาที่มันทำหน้านิ่งๆ
ผมขยับเข้าไปใกล้ เอามือลูบคางมัน”ขอห้องสวีทนะ เตียงมันน่าจะเด้งดี”กระซิบข้างหูมันไปด้วย
“มันอยู่ที่คนทำไม่ใช่เตียง”มันก็บอกผมกลับมาบ้าง เอามือลูบหัวผมที่พิงไหล่แต่ตามองข้างหน้าตลอด
“คนถูกทำก็มีส่วนนะ”ผมบอกมันไปอีกยกยิ้มใส่
“ไม่เชื่อ ต้องลอง”มันก็พูดอีก ผมเอามือโอบคอกระซิบใส่หู
“ยังไม่พ้นโทษเลยนะ คริคริ”ผมก็ยักคิ้วให้มันไปสองจึ๊ก
“เซ็งว่ะ กูอุตส่าห์บิ้วยังไม่หลงกลอีก”มันผลักหัวผมออกทันทีเลย ผมหัวเราะชอบใจที่ทำมันเซ็งได้ แต่มันอมยิ้ม ก่อนจะเลี้ยวเข้าโรงแรมหรูมากริมแม่น้ำ ก่อนลงไปผมหยิบน้ำหอมมาแต้มอีกหน่อย ฉีดสเปรย์ดับกลิ่นเหล้า
“ที่จริงกูกลับพร้อมไอ้พวกนั้นก็ได้ มึงจะได้ไม่ต้องลำบาก”ผมเดินไปกอดข้างหลังมัน ที่ล็อครถอยู่ มันหันมากอดรวบผม ก่อนจะจูบปิดปากสอดลิ้นให้ผมจูบตอบ เรารู้อยู่แล้วว่าต้องการอะไร ผมแกล้งมันไปงั้นแหละถ้าคืนนี้มันต้องการผมก็สนองให้อยู่แล้วไม่ใช่ด้วยความอยากแต่เป็นด้วยความรัก
“ไม่อยากนอนคนเดียว”มันบอกก่อนจะจูบปากที่เผยอยิ้มอย่างพอใจของผม
“ก็เหมือนกันแหละ”ผมบอกมันกลับไปบ้าง จะว่าติดแล้วมั้งถ้านอนไม่ได้กอดมันผมนอนไม่ค่อยหลับ ยิ่งเวลามันกล่อมโดยการเกาหลังให้ยิ่งชอบ อารมณ์ดีก็จะร้องเพลงให้ฟังด้วย มันก็ยิ้มรับ
”ไปข้างในก่อน”มันจูงมือให้ผมเดินแต่ยังไม่ถึงไหนมันเดินกลับไขรถอีกครั้ง ผมก็มองว่ามันทำอะไร พอได้เห็นทำเอาอดหัวเราะน้อยๆไม่ได้ มันหยิบเสื้อคุมที่ติดรถไว้มาใส่ทับเสื้อกล้ามลายธงชาติสหรัฐที่ผมใส่อยู่
“กลัวกูหนาวเหรอ”ผมถามยิ้มๆ มันเอามือกอดคอ
“ต้องให้บอกเหรอ กูหวง”มันก็ตอบกลับเรียบๆ แต่ยิ้มทั้งปากทั้งตา ก่อนจะเดินจูงมือผมเข้าไปในนั้น
“น้อง มิสเตอร์โทนี่ เจ้านายพี่”มันแนะนำผมให้รู้จักโทนี่ ที่ยิ้มยื่นมือมาแต่ผมลืมตัวยกมือไหว้ ก็เลยคาดกัน ก่อนจะรีบยื่นมือไปจับใหม่
“ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร ดีๆๆ มารยาทไทย หล่อไม่ใช่เล่นนะเนี่ยะ”โทนี่หัวเราะอย่างเอ็นดูพร้อมชมผมไปด้วย ยายป้าพิมยืนอยู่ตรงนั้นกับแขกอีกสองคนหันมามองนิดหน่อย ก่อนจะหันไป สักพักก็เดินกลับมา
“อ้าว มาได้ไงล่ะ”ยายคุณพิมทำเป็นอุทานที่เห็นผม
“ผมไปรับมาเองครับ”พี่ไผ่ของผมเป็นคนตอบแทน
“เหรอ พิมก็นึกว่าไผ่ไปไหนซะอีก”หันไปยิ้มและพูดเสียงหวานมือก็เริ่มจับมันอีกแล้ว ผมยอมรับว่าเธอสวยจริงๆ หน้าตาห่างจากคำว่าป้ามาก ถ้าไม่คิดจะมางาบไอ้ไผ่นะ ผมไม่เรียกอย่างนี้หรอก ก่อนจะพากันนั่งแต่ไม่คุยเรื่องงานหรอกคุยเรื่องอื่นซะมากกว่า ไอ้ไผ่บอกว่าโทนี่เลี้ยงที่งานผ่านไปด้วยดี ไม่มีใครรู้มาก่อนเรียกว่าเซอร์ไพรส์พนักงานมากกว่า พี่แน็คกับพี่อาร์ทพอเห็นผมก็เดินมาคุยด้วยทันที ถามหาพวกเพื่อนมันด้วย งานก็เป็นไปอย่างสนุกสนานดี ยายป้าตอนนี้ดูเป็นผู้บริหารที่ดีมากไม่มีทีท่าว่าจะเป็นอย่างที่คิดเลย คุยให้คำปรึกษาแบบเป็นกันเองไม่ได้ทำโดยเสแสร้งด้วย ทำไมต้องมายุ่งกับคนของผมด้วยนะ
“เมายัง”มันกระซิบถามผม หลังจากเห็นผมจิบไวน์ไปหลายอยู่ รสชาติกลมกล่อมมาก นึกไปถึงตอนที่ไปงานวันเกิดพี่โดมและคืนนั้นเราก็มีอะไรกัน ขำที่มันขอผมตรงๆไม่มีประเลาะด้วยถ้อยคำหวานๆ จนอดหัวเราะไม่ได้
“ขำอะไร”มันถามอีก ดูมันไม่สนใจใครเลยที่มองมา
“เปล่า เขยิบไปหน่อยสิ”ผมบอกก่อนจะดันมันนิดหน่อย ผมไม่ได้อายที่เราเป็นแฟนกัน แต่ผมกลัวคนที่ทำงานมันเขาจะว่าเอาได้ คนชอบก็ดีไป คนไม่ชอบก็ว่าเราเสียหาย ผมไม่อยากให้ใครมองพี่ไผ่ของผมไปในทางไม่ดี
“ทำไม”มันถามแต่มือกระชับเอวผมเข้าไปอีก พี่แน็คกับพี่อาร์ทรู้อยู่แล้วเลยทำเป็นคุยกันไม่สนใจ โทนี่กับแขกที่เป็นฝรั่งเหมือนกันก็ไม่ได้สนใจ ยายพิมมองแต่ไม่แสดงอาการอะไร พี่ไปป์กับพี่รินทร์ก็ยิ้มๆ พี่วิวที่ออกสาวยิ้มพร้อมทำหน้าแบบอิจฉาหน่อยๆ พอกับพี่สองสาวที่ทำเสียงวี๊ดว้ายเบาๆ ไม่ได้มีทีท่าไม่ชอบแต่อย่างใด แต่ผมก็อายอยู่ดี
“พี่ไผ่ ไม่ใช่ที่ห้องนะ”ผมเตือนมัน ก่อนจะมองไปรอบๆให้มันรู้จะได้ผละออก แต่ไม่มีประโยชน์เลยกลับโน้มหน้าเข้ามาอีก
“แล้วไง”มันก็หน้าตายเช่นเคย
“ก็คนมอง น้องไม่รู้จักเลยไม่ชิน”ผมบอกออกไปถ้าเป็นต่อหน้าเพื่อนมันเพื่อนผมหรือที่บ้านผมไม่อายหรอกเต็มที่เลย
“อายเป็นด้วย”มันก็ถามยิ้มๆอีก
“เออสิ เอาไว้ชินก่อนจะจูบปากโชว์เลย”ผมบอกแกมเหน็บไปด้วย
“จูบเลยไหม”มันก็ยื่นเข้ามาอีกทำท่าจะทำจริงๆ
“เฮ้ย”ผมร้องเบาๆ ก่อนจะเมินหน้าออกไปทางริมน้ำแก้เขิน
“รู้นะว่าคิดอะไร”มันก็หันมาพูดใส่ผมอีก
“อะไร”ผมย้อนถามมัน
“ถ้าทายถูกล่ะ”นึกแล้วฟรีไม่มีหรอก สำหรับพี่(หื่น)กาม
“ไม่ได้อะไร”ผมก็ลอยหน้าบอกมัน
“หึ ทนให้ได้แล้วกัน”มันบีบจมูกผมพูดจาดูได้ถูกมาก
“ตอบมาสิ”ผมท้ามันอีก
“นึกถึงวันที่เสียตัวให้กูล่ะสิ”มันตอบด้วยความมั่นใจมาก ผมอึ้งเงิบไปเลย
“ไม่ถูก”ผมบอกมันหยิบไวน์กระดกเข้าไปอีก ไม่ละเลียดแล้วกู
“ไอ้หนอน กูทายถูกก็บอกมาเถอะ”มันทำเสียงล้อผมอีก ผมเลยบิดมันแทน รู้ได้ไงวะ หน้ากูนี่ปิดบังอะไรมึงไม่ได้เลยไง
“คุยอะไรกันคิกคักเชียว คุยด้วยได้ไหม”เสียงขัดขึ้นทำเอาผมหันไปมอง ไอ้ไผ่ทำหน้าเฉยๆ ผมอยากจะบอกว่าคุยเรื่องได้กันครั้งแรกและก็ไม่อยากให้นั่งด้วย แต่เกรงว่าจะกลายเป็นการทำร้ายจิตใจสตรีสูงอายุได้
“เชิญครับ”ไอ้ไผ่เลยต้องตอบไม่ให้เธอเสียหน้า เธอนั่งลงตรงข้ามมัน ว่าแต่ลุงวัฒน์ไปไหนวะไม่ยักกะมาขัดคอ ไอ้ไผ่บอกมันคุยกับลุงแกรู้เรื่องแล้ว มันไม่ได้บอกอะไรมากพูดแค่ว่าดูลุงจะมีใจให้ยายพิมแต่ทางนี้ไม่เห็นใจเท่าไร ผมก็รับทราบอย่างเดียว มันกำชับผมว่าเจอก็อย่าเรียกเขาว่าลุงอีกล่ะ ผมก็ทำหน้าเอ๋อใส่มันไป
“เออ ไผ่ โทนี่เรียกแหนะ”คุณพิมทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้ ก่อนจะชี้ไปทางโทนี่ที่พยักหน้าให้มัน
“เดี๋ยวมานะ”มันบอกผมด้วยประโยคธรรมดา แต่แววตาสั่งว่าอย่ามีเรื่องนะจ๊ะจะบอกให้ มันก็เดินไป ไม่ต้องสงสัยอยู่กันสองคนจะปรองดองหรือคุยเรื่องธรรมมะสยบราคะคงไม่ใช่ ผมก็เงียบไว้ก่อนผัวบอกไว้
“ไผ่ นี่ดูดีนะทั้งการวางตัว การทำงาน คิดอย่างนั้นไหม”เธอเอ่ยออกมาอย่างชื่นชมมัน
“ครับ”ผมก็ตอบเธอสั้นๆ ยกไวน์ขึ้นจิบอีก
“แถมมีน้ำใจคอยช่วยเหลือตลอดเวลาออกไปข้างนอกสองคนทีไร ไม่ใช่แบบที่ทำต่อหน้านะ ลับหลังนี่ต่างกันเลย ฉันชอบมากรู้สึกดีที่มีคนดูแล เป็นผู้ชายที่อบอุ่นขัดกับบุคลิคมาก”เธอยังพูดเรื่อยๆ ชมไม่ขาดปาก ยกยิ้มใส่ อีกแล้วเริ่มจะให้กูปากเสียใส่อีกแล้ว
“อืม ผมก็ว่างั้นเวลาพี่ไผ่เขาช่วยเหลือคนมีอายุทีไร พวกป้าๆยายๆก็ชื่นชมอย่างนี้ทุกที ไม่คิดว่าคุณพิมจะรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน”ผมพยักหน้ารับก่อนจะพูดต่อไปด้วยความชื่นชมผัวไม่ต่างจากเธอ หุหุ เธอชักสีหน้าก่อนจะพูดต่อ
“เธอคงจะภูมิใจสินะมีพี่ชายแบบนี้”เธอพูดกับผมยิ้มๆ ทำเอาผมอึ้งนิดหน่อยว่าเธอไม่รู้จริงๆเหรอ
“ผมภูมิใจ แต่คุณคงเข้าใจผิดเรื่องที่เขาเป็นพี่ชาย ผมว่าอายุขนาดนี้ผ่านอะไรมาคงไม่ใช่น้อย ไม่น่าจะไม่รู้นะ”ผมก็พูดกลับเธอยิ้มๆเหมือนกัน
“อ้าว เหรอ เห็นเรียกแทนตัวว่าน้อง ก็เลยนึกว่าพี่น้องกัน”เธอยังทำเสียงทำหน้าแอ๊บนอมอล์ต่อไป
“สถานะอื่นเขาก็ใช้เรียกกัน อย่างผัวเมียไง คุณพิมมีโอกาสได้ใช้เรียกไหมล่ะ”ผมก็บอกไปอีก ทำเอาเธอหุบยิ้ม
”ผมเบื่อที่จะอ้อมค้อมถอนงอกคุณเต็มทีแล้ว พูดตรงๆมาเลยดีกว่า”ผมพูดออกไปอย่างไม่รักษามารยาทแล้ว
“เก่งนี่ ฉันดูเธอผิดไปจริงๆ วัยขนาดนี้พูดจาวางตัวฉลาด ไม่โวยวายเหมือนเด็กเสียของทั่วไป”เธอยักไหล่พูดใส่ผม ก่อนจะจิบบ้างหลังจากฟังมานาน
“ผมยังไม่ได้เสียของ และไม่มีทางจะเสีย แน่นอน”ผมก็เน้นทุกถ้อยคำบอกไปอีก ผมสองคนไม่มีเรื่องแบบนี้มานานแล้ว ถึงที่ผ่านมาจะแทรกแซงให้ระคายใจระคายปากบ้าง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ครั้งนี้ก็ไม่ใหญ่สำหรับผมแต่มันติดที่ว่าไอ้ไผ่มันเพิ่งเริ่มต้นทำงานที่นี่ ผมไม่อยากสร้างความลำบากให้มัน อยากให้มันแสดงความสามารถในงานที่มันรักให้เต็มที่ กลับกลายเป็นคนในที่สร้างความอยากจะดันมันซะเอง
“แน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอ เด็กน้อย”เธอยื่นมือจะมาจับปลายคางผม แต่โดนผมจับไว้ซะก่อนดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ ทำเอาเธอผงะไปเมื่อผมยกยิ้มพูดใกล้ๆเธอ
“คุณพิม กับคนอื่นๆคุณใช้เวลานานไหมกว่าจะได้น่ะ บอกหน่อยสิ”ผมจับบีบข้อมือเธอลงไปอีก ไม่แรงนักหรอกแต่ทำเอาเธอนิ่วหน้าได้ “ทำไมล่ะ พูดไม่ออกเหรอ ผมไม่ได้แอ๊บแบ๊วอย่างที่คุณคิดหรอกนะ แค่สงเคราะห์ความสนุกให้ชั่วครั้งชั่วคราว”ผมบอกเธอไปอีก ตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับไปบ้างแล้ว โอกาสโคตรดีเลย
“เธอไม่กลัวว่าฉันจะยกเลิกงานของเขาเหรอ ฉันสนใจเขาก็จริงแต่ฉันจะไม่เอาก็ได้ถ้ายังไม่ปล่อยข้อมือฉัน”เธอพูดขู่ผมโดยเอาเรื่องงานมาอ้าง ผมหัวเราะออกมาทำเอาเธออึ้งไป
“นี่ คุณพิม คิดว่าบริษัทคุณแน่แค่ไหน ถึงเขาไม่ทำงานบริษัทคุณก็ไม่เดือดร้อนอะไรเลยสักนิด ผมโล่งใจด้วยซ้ำถ้าเขาจะบอกเลิกตอนนี้เลยก็ได้ แต่ที่เขายังทนอยู่ไม่ใช่เพราะคุณหรือว่าค่าจ้างที่มันยั่วใจหรอก เขาแค่ต้องการรับผิดชอบงานให้มันเสร็จ ถ้าคุณไม่ย้ายสมองและลูกตาไปที่ตาตุ่มคงจะดูรู้นะ”ผมแสยะยิ้มพูดใส่เธอแบบชัดถ้อยชัดคำไปเลย
“เด็กเมื่อวานซืน คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ”คุณพิมสะบัดมือออกผมก็ยอมปล่อย
“ใช่ ผมเป็นเด็กเมื่อวานที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า แต่คุณเนี่ยะสิเป็นผู้ใหญ่คงไม่โตแล้วนอกจากจะรอไปเกิดเป็นเด็กใหม่ในชาติหน้าอย่างเดียว”ผมเน้นฟันพูดใส่เธอไปอีก ทำเอาเธอเม้มปาก กำมืออย่างระงับอารมณ์”จุ๊ๆ ระวังความดันขึ้นนะเกร็งซะขนาดนี้”ผมทำมือพร้อมกับยื่นหน้าไปบอกอีกไม่ให้เธอพูดแทรก
“อย่ามาฝากอะไรไว้กับผม ๆ ไม่ชอบรับฝาก ถ้าคุณยังดื้อดึงยื้อให้เรื่องมากตามเหนียงคุณล่ะก็ ผมจะบอกตรงนี้เลย อายุ เพศ และสถานะภาพคุณไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม อีกอย่างชีวิตคู่ผมหรือของคนอื่นไม่ใช่ของเล่นหรือก๊อตทาเล้นที่คุณมีสิทธิ์จะกดให้ผ่านหรือไม่ให้ผ่าน”ผมพูดขัดเธอขึ้นมาอีกด้วยสีหน้าที่จริงจัง ต่างจากทุกครั้งที่ยั่วประสาทเธอเล่นๆ เธอผงะไปนิดเมื่อได้ฟังจนจบ
“หึ ฉันจะรอดูว่าขาเตียงของพวกเธอมันแข็งแรงแค่ไหนถึงไม่หักน่ะ ขนาดหินมันยังกร่อนได้เลย”เธอยังมีแรงแช่งผมต่อพูดใส่แบบเหยียดๆอีก
“อยู่ให้ถึงนะครับและผมมีวิธีป้องกันถ้ากลัวเตียงหักก็นอกฟูกสิ จะไปยากอะไร แค่มีที่รองรับเวลาทำกันแล้วไม่เจ็บหลังก็พอแล้ว”ผมก็พูดกวนเธอไปอีก
“เด็กเวร ก้าวร้าวที่สุดเกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ มารยาททราม”เธอเหลืออดลุกขึ้นชี้หน้าว่าผมที่นั่งกอดอกยกขาไขว้ห้าง
“แหม แม่คนพูดเพราะมารยาทงามแต่การกระทำตรงกันข้ามสิ้นดี จำเอาไว้ก็ดีนะครับ หาดูไม่ได้ง่ายๆ”ผมพูดยิ้มๆใส่เธออีก ก่อนจะยกไวน์ขึ้นมาจิบทำเอายายป้าเชิดหน้าจะเดินไปอยู่แล้ว
“น้อง คุณโทนี่จะกลับแล้ว” พี่ไผ่ของผมเดินกลับมาพร้อมกับบอก ผมเลยต้องลุกไปลาเขา คุยกันนิดหน่อยก่อนโทนี่จะเดินออกไป ที่เหลือก็เริ่มแยกย้ายกัน ยายป้าพิมก็เดินมาหามันทันที
“ไผ่ พิมขอคุยด้วย”เธอพูดเสียงเรียบๆ
“เชิญครับ”ไอ้ไผ่มันก็ตอบรับ
“น้องไผ่พูดจาก้าวร้าวพิมมาก ไม่สนใจเลยว่าจะกระทบกับงานไผ่แค่ไหน ทั้งที่รู้ว่าพิมเป็นใคร ก็ยังทำพูดจาหมิ่นประมาทใส่”เธอพูดออกมาอย่างคงจะเหลืออดกับผมแล้ว มันหันมามองหน้าผม
“พูดจริง”มันเลิกคิ้ว ยายคุณพิมเหมือนจะยิ้มๆ
“เออ”ผมก็รับคำ ทำเอาเธอมองผมเหมือนจะงง ว่าทำไมรับง่ายจัง
“พิมบอกตามตรง รับไม่ได้กับกิริยามารยาทของน้องไผ่”เธอพูดใส่ผมเข้าไปอีก
“แล้วจะให้ทำยังไงครับ”ไอ้ไผ่หันไปถามเธอ ที่ยิ้มออกมาได้
“ก็ขอโทษพิมซะ แล้วจะไม่เอาความ เราก็ยังทำงานร่วมกันได้ พิมพร้อมสนับสนุนอยู่แล้ว”เธอเอ่ยความต้องการออกมา เอามือกอดอกมองผมด้วยท่าทีที่เหนือกว่า
“ว่าไง”มันหันมาถามผม
“ไม่ว่าไง ไม่ขอโทษ และออกจากงานนี้ซะ”ผมยักไหล่ก่อนจะเน้นเสียงบอก จ้องหน้าเธอเขม็ง
“เอางั้นเหรอ”มันถามผมอีก
“อย่าให้น้องพูดซ้ำ”ผมบอกไปอีก ยายคุณพิมหน้าเหวอเลยครับ
“ก็ได้ นี่ไม่ได้กลัวนะบอกไว้ก่อน”มันยอมรับก่อนจะพูดยิ้มๆใส่ผมที่ยิ้มแป้นเกาะแขนมัน
“ไผ่ เธอจะบ้าเหรอ แล้วงานเธอล่ะ”ยายป้าพิมร้องท้วงทันที
“ก็หาใหม่”มันก็ตอบสั้นๆ
“ไผ่ นี่ ธะ”ยายพิมเรียกมันอีกจะพูด แต่โดนขัด
“ผมคุยกับโทนี่แล้ว เขาไม่ได้ว่าอะไร ถ้ามีงานเขาจะติดต่อผมเอง”พี่ไผ่ของผมบอกเหตุผลเธอไป ทำเอาเธออึ้งพูดไม่ออก”ผมขอบคุณสำหรับความกรุณาที่มีให้ ผมยอมรับคุณในเรื่องงาน แต่ถ้างานที่ทำร่วมกันมันทำให้ผมกับ เมีย มีปัญหาและลามไปถึงคุณ ผมก็คงต้องพิจารณาตัวเองโดยการลาออกไปเอง ลานะครับ”มันพูดต่อไปเน้นสถานะภาพผมให้เธอฟังชัดๆ อีกก้มหัวให้นิดหน่อยเป็นการลาและจูงมือผมเดินไป
“ไผ่ เดี๋ยวก่อน ไผ่”เสียงเธอเรียก แต่พวกผมก็ไม่ได้หันกลับไป พอพ้นตรงนั้นมันกอดไหล่ผม ๆ มองหน้ามันเอามือกอดเอว
“ทีนี้มีเวลาให้พอไหม”มันถามผมยิ้มๆ
“เหลือเฟือเลย”ผมก็ตอบมันยิ้มๆ ก่อนจะพูดต่อ”แต่ดีแล้วเหรอ”
“ดีแล้วล่ะ ถึงไม่เกิดเรื่องกูก็ว่าจะไม่ทำต่อแล้ว มันก็แค่เป็นการเริ่มต้น เอาไว้เรียนจบค่อยวางแผนใหม่”มันบอกผมอีก ทำเอากอดมันแน่นเลย”มึงก็ทำใจหน่อยนะ”มันพูดต่ออีก ผมขมวดคิ้ว
“อะไรอีกล่ะ”ผมเลิกคิ้วถาม มันอมยิ้ม ก้มมากระซิบใกล้ๆ
“ก็มีผัวหล่อไง”พูดจบมันจูบหัวผมดังฟอด
“ฮ่าๆๆๆ หลงตัวเองว่ะ”ผมหัวเราะว่ามันพูดต่อไปอีก “แต่ก็เรื่องจริง มึงก็เหมาะกับคนหน้าตาดีอย่างกูแล้วล่ะ”ทำเอาหัวเราะกับความหลงตัวเองด้วยกันทั้งคู่
“ไอ้กากเอ้ย”มันว่าผมอย่างหมั่นไส้เอามือโยกหัวไปมา
“เฮ้ย ไม่ไปที่รถล่ะ”ผมท้วงเมื่อเห็นมันพาผมเดินเข้าลิฟท์ พอปิดได้มันจูบผมทันที แม่ง ไม่อายกล้องไงวะกลัวน้อยหน้าต้องตอบรับไป
“ไหนๆก็มาแล้ว ลองห้องสวีทก็ดีนะ”มันผละออกบอกผมที่ทำหน้านึกไม่ถึง
“จริงอ่ะ”ผมถามย้ำ มันก็ยักคิ้ว”แต่มันแพงนะ เปลืองเงิน ไม่เอาหรอก มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอยู่ที่คนทำไม่ใช่เตียงสักหน่อย”ผมแย้งมันเพราะคืนหนึ่งโรงแรมระดับห้าดาวราคาไม่ใช่เล่นๆ มันหัวเราะชอบใจกับประโยคหลังทำเอาคิดได้ว่าพูดเรื่องน่าอายออกไปอีกแล้ว
“เถอะน่า นานๆผลาญเงินกันสักที กูจองไว้แล้วด้วย หรือจะให้คนอื่น อุ๊บ”มันบอกชิวๆก่อนจะทำหน้าเจ้าเลห์บอก ผมเลยต่อยท้องมัน
“ฝันไปเถอะมึง เรื่องอะไรจะให้คนอื่นมาผลาญ”ผมเน้นฟันบอกมัน พอลิฟท์เปิดเดินถึงหน้าห้องที่มันบอกจองไว้”เดี๋ยวน้องจะผลาญเองทั้งเงินทั้งตัวเลย อย่าพูดนะว่าพอแล้ว ไม่ปล่อยหรอก”ผมบอกมันยิ้มๆ โน้มคอมันลงมาจูบแม่งตรงหน้าห้องนั่นแหละ มันก็จูบตอบกลับมา มือก็รูดคีย์การ์ดไปด้วย
“ใครกันแน่ ครวญเมื่อไรมีซ้ำ”มันบอกผมด้วยเสียงที่ผมชอบ
“แล้วถ้าครางล่ะ”ผมถามมันเสียงยั่วๆมือก็ลูบหน้าไล่ลงมาอก มันยกยิ้มอุ้มผมเข้าเอว
“ก็ดีสิ แจกโบนัสเพิ่มให้อีก หึหึ”ก่อนจะดึงเข้าห้องไปฟัดต่อทันที เอาเป็นว่าถ้าอยากรู้ว่าเข้าห้องแล้วผมทำอะไรกัน ให้พี่ไผ่เขาเล่าให้ฟังเองแล้วกันเน๊าะถ้าเขาอยากเล่านะ ตอนนี้ผมพูดไม่ออกแล้วครับตื้นตันเพราะกำลังจะโดนผลาญทั้งตัวทั้งใจ หุหุ
**********************************************************************************************
ปล. จะเคลียร์ยังไง ผัวเมียคู่นี้เขาก็นอนเคลียร์ให้เพลียกันไปข้างเลย พอดีเขาปิดห้องตามไปส่องมาเล่าไม่ทัน เอาไว้คราวหน้านะ ขอไปถามพีไผ่ก่อนเดี๋ยวเขาว่าเอา แต่คิดว่าคงเบื่อไม่อยากฟังหรอกมั้งเน๊าะ เขาแอบน้อยใจที่มีแต่คนสงสารก้นหนูฝิ่นไม่มีใครเห็นใจหูพี่ไผเลย หุหุ แว่บมาลงก่อน อ่านโลด
********เจอกันช่วงเย็นๆคะ ไม่น่าจะเกินห้าโมง ขอบคุณคะ :pig4:
-
:z13: คึคึ ทันรึเปล่าว้า
-
จิ้มๆๆๆ ก่อนอ่าน
ไปอ่านแระนะ
:L2: :L2: :L2:
-
ป้าพิมนี่ไม่ไหวจะเคลียกะแกเหลือเกิน
ฝิ่นนี่จัดเต็มเจ๊แกไปเลย ชอบมากอ่ะ
รอลุ้นตอนหน้า หึหึ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
มันสะจายมั้ยป้า
อยู่ดีไม่ว่าดีเสี้ยนซะจนโดนเด็กมาตอกซะหน้าหงาย
ปูนที่พอกหน้าก็แตกกระจายตามเก็บไม่ได้เลยทีนี้
:jul3: :m20:
พี่ไผ่นี่แน่จริงๆตอกหน้าอิป้าได้สะใจคนอ่านมาก
ตอนนี้ถูกใจอย่างแรง แจก + แจกเป็ดไปเลยพี่น้อง
:z2:
-
ตอนนี้น้องฝิ่นตอกกลับยัยป้าพิมพ์ได้ใจมากๆๆๆๆๆ o13
ที่พี่ไผ่บอกว่าไม่ได้กลัวนี่แค่เกรงใจใช่ไหมอ่ะ 55 :o8:
-
:laugh: :m20: :jul3: อุ้ยยยยยย. หัวเราะจนเงิบบบบบบบ. ปิดฉากยัยป้าโบรีนซะทีนะ. กิ๊วๆ
-
สมน้ำหน้าอิป้านั่น
-
กร๊ากกก สมน้ำหน้ายัยป้า :laugh:
พี่ไผ่นี่ชัดเจนดีมากกก น้องฝิ่นแฮปปี้เลยทีนี้
-
สะใจว่ะ 555+
-
นู๋ฝิ่นเจ๋งมากลูก :really2:
พี่ไผ่ก็เจ๋งอ่ะ รักเมีย :impress3:
-
555 หลงตัวเองกันทั้งคู่ ทั้งพี่ทั้งน้อง
คุณพิม อยู่ดีไม่ว่าดี มาให้น้องด่าซ่ะงั้น
-
หึหึหึ สะใจว้อยยยยยยยยยยยยยย อิคุณป้าพิม
ชอบประโยคนี้อ่ะ "ถ้าคุณยังดื้อดึงยื้อให้เรื่องมากตามเหนียงคุณล่ะก็" แทบจะตบเข่าฉาดใหญ่ กร๊ากกกกกกกกกก สะใจมากกก
ตอนที่แล้วก็ดูเหมือนนางจะมีสปิริตอยู่นะ สงสัยจะเจ็บที่โดนเด็กถอนหงอกซะเกือบหมดหัวเลยลืมตัวจนแยกแยะอะไรไม่ออก ปวดกบาลกะนางจริงๆ โว๊ะ!!!!
ไม่ไหวจะทำงานด้วยนะแบบนี้ เอาการงานมาต่อรองให้เค้ารับรักตัวเอง อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย คิดว่าเล่นขายของอยู่เหรอป้า
โดนน้องฝิ่นจัดซะหลายดอกเลย แต่ละดอกก็ถูกจิตถูกใจแม่ยกเหลือเกินนนนนน เก่งมากค่ะลูก ชนะเลิศศศศศศศศ o13
กลับมากรี๊ดพระเอกต่อ พี่ไผ่เด็ดขาดมากอ่ะ อะไรที่ทำให้เมียไม่สบายจิตไม่สบายใจ(จริงๆก็รำคาญเองด้วยแหละ กร๊ากก) ก็ไม่ทำ ชอบที่พูดใส่หน้ายายป้าพิมด้วย หล่อมากอ้ะ พระเอกมากอ้ะ แบบนี้น้องฝิ่นรักตายเลย ^ ^
-
ฮาป้าอ่ะ 55555
หงอกหมดหัวหรือยังจ๊ะ?
คริคริคริ
-
:กอด1: พี่ไผ่มาให้กอดที
โดนฝิ่นกระโดดถีบ :z6:
ชอบจังผู้ชายชัดเจนแบบพี่ไผ่
รอคู่น้องต้าร์ 3P :laugh:
-
สมยัยป้สจ
-
555+++ ซะใจ สุดยอดอ่ะ!!!!!!!!!
-
ไผ่สุดยอดดดดดดด~~~~~~~!!!!!!!
เมียยื่นคำขาดมา ว่าไงว่างั้นกันเลยที่เดียว
ฮา ยัยป้ามากอ่ะ สมน้ำหน้าอยากลองของ
5555+ ^[++++++++]^
-
น้องทำเอายัยป้าหงายเงิบไปเลยย ฮี่ๆ
แต่ตอนนี้เค้าก็อยากให้พี่ไผ่มาเล่าเรื่องต่อนะ :haun4:
-
o13 o13 o13 o13
-
อยากจะกดไลค์ให้ไผ่สักล้านครั้ง o13
อีป้าโบรีนอยู่ดีไม่ว่าดี แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง
เวลานังป้านี่เรียกแทนตัวเองว่า พิม แล้ว
ช่างไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเล้ยยย
-
ก๊อก ๆ รูมเซอร์วิชคะ เปิดประตูหน่อย :z1:
-
ขอกดไลท์ ให้ฝิ่นนะ :L2: :L2:
-
อูยยยย สะใจอีคุณพิมที่สุด น้องฝิ่นเริ่ดมากอ่ะ อยากจะทำป้ายไฟเชียร์
คนหน้าด้านแต่ทำเป็นผู้ดีแบบนี้ต้องด่าให้เข็ด ด้านที่สุด (อินเนอะ)
ดีใจที่พี่ไผ่ออกมาจากงานซะ คนเก่ง ๆ แบบนี้ทำงานที่ไหนก็ได้ ไม่ต้องง้อป้าโบรัมหรอก
หมดเสี้ยนความรำคาญใจไป
หุ ๆ ห้องสวีทเลยหรา...เต็มที่จัดหนักจัดเต็มค่ะงานนี้ :impress2:
ขอบคุณค่ะ
-
จัดการยัยป้าโบรีนได้ซะที รู้สึกสะใจนิดๆ อย่าคิดว่าตัวเองต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการอีกนะจ๊ะป้าโบรีน :laugh:
มากกว่ารักแล้วล่ะคู่นี้ อยู่ด้วยกันจนตราบดินสิ้นฟ้าเลยนะจ๊ะ (ลิเกมาก :jul3:)
-
โดนอ่ะ พี่ไผ่ :jul3:
ชอบคู่นี้มากๆ :L2:
-
ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้แล้ว กำลังคิดถึงพอดีเลย
พี่น้องท้องติดกันจัดเต็มให้คนอ่านอีกแล้ว คริคริ
พี่ไผ่จัดห้องสวีทให้เลยหรอ ขอแอบไปดูมั่งจิ
-
ชัดเจนนะป้าจบ ^^
-
กรี๊ดไผ่ๆๆ :-[
น่ารักมากเด็ดขาดดี เชื่อฟังฝิ่นดีอ่ะ
เมียไม่ชอบก้ไม่ทำ จริงๆก้คงรำคาญด้วยแหละ
อย่างนี้ฝิ่นจัดดีๆเลยค่ะ หายากนะผช. อย่างนี้
รักไผ่ :กอด1: ชอบฝิ่น :กอด1:
สุดท้ายรักคนแต่ง :กอด1: :L2:
ปล.รอตอนหน้าให้พี่ไผ่มาเล่าให้ฟัง :m25: :bye2: หื่นซะ
-
กรี๊ดค่ะกรี๊ด
น้องฝิ่นแสบได้ใจมากอะ พี่ไผ่ก็น่ารักยอมตามใจทุกอย่างเลย
สมน้ำหน้ายัยป้าพิมฮา
ขอบคุณคนแต่งนะคะ
-
อ๊ายยย...อยากจะกรี๊ดให้ลูกกระเดือกหลุด ไผ่โครตน่ารักเลยได้ใจไปเต็มๆ
“ก็ได้ นี่ไม่ได้กลัวนะบอกไว้ก่อน”มันยอมรับก่อนจะพูดยิ้มๆใส่ผมที่ยิ้มแป้นเกาะแขนมัน
ประโยคนี้โดนอย่างแรง แต่ยัยป้าพิมนี่อายุแก่กว่าไผ่หลายปียังกล้าแทนตัวเองว่าพิมเฉยๆอีกเนอะ ไม่กระดากปากเล๊ยยย
-
เฮอะๆ เจ๊โดนหนูฝิ่นตอกหน้ากลับเลยเป็นไงมั้ง :m20:
ชอบมากตรงพูดดีเเตกิริยาตรงกันข้าม กดปล้ำเป็ดเลย อิอิ
สะใจโคตร ท้าเเล้วหน้าแตกเอง :m20:
-
จะรอพี่ไผ่มาเล่านะ แต่ตอนนี้ชัดเจนทั้งพี่ทั้งน้องเลย o13 เชื่อเมียแล้วจะเจริญนะไผ่
-
อั๊ยยะ ในที่สุดแฝดก็จีบต้าร์จริงๆด้วย กรี๊ดๆๆๆ รออ่านตอนพิเศษสามคนนี้นะคะ ^^
-
โอ๊ยยยยเหอะ น่ารักตล๊อด ตลอด
อิจฉาพี่ไผ่ อิจฉาน้องฝิ่น โอ๊ย ไม่รุจาอิจฉาใคร
อ่านไปกรี๊ดไปอยุคนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
-
ป้าน่าจะโดนแรงกว่านี้หน่อย!!
กร้าก
น่ารักมากตอนนี้ พี่ไผ่ตามใจน้องได้น่าหยิกมากอ่ะ โอย *ใจละลาย
เรื่องง้อเรื่องเคลรยร์ในห้องรอพี่ไผ่อนุญาติให้บอกต่ออยู่นะค คิคิ
-
5555555 เมีย สถานะชัดเจนนะค่ะอิป้าาาา
สะใจโว้ยยยยย
-
อิจฉาว้อย :m31:
ทั้งไผ่ทั้งฝิ่นเลย ทำให้แฟนถูกใจจริงๆ o13
-
"ผมเป็นเด็กเมื่อวานที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ในวันหน้า แต่คุณเนี่ยะสิเป็นผู้ใหญ่คงไม่โตแล้วนอกจากจะรอไปเกิดเป็นเด็กใหม่ในชาติหน้าอย่างเดียว" ชอบตอนนี้
-
สะใจยัยป้าพิมจริงๆ
โดนตอกหน้าหงาย
ไปเลย :laugh:
-
ฝิ่นอนงค์ ว่าให้คุณป้าพิม ตรงใจที่สุดหาคำมาแย้งไม่ได้เลย
สามีก็ดีจริงอะไรจริง เข้าข้างเมียเห็นๆ
คุณป้าพิมเงิบ มีคนหายาดมให้แกรึยังน้อ~
พี่ไผ่เคลียร์ทุกข้อสงสัย ดีแท้ๆ สามีใครฟระ!!!
-
สมน้ำหน้าคุณพิมจริงๆ เจอคนจริงเข้าซะแล้ว
พี่ไผ่พาน้องเปลี่ยนบรรยากาศ ทางท่าจะคุ้มค่าห้องแน่ๆเลย :pighaun:
:pig4:
-
สะจัยยัยป้าพิมมากกกก... :laugh:
พี่ไผ่ ไม่สนจัย รักเมียคนเดียว.. :m20:
-
ถอนรากถอนโคนกันไปเลย จะได้ไม่มาตำตาตำใจกันอีกต่อไป
ว่าน้องฝิ่นเยี่ยมแล้วนะ เจอพี่ไผ่เข้าไปยิ่งกว่าเยี่ยมอีกนะเนี่ย
ผู้ชายคนนี้ที่สุดอ่ะเรื่องรักเมีย จะไม่ให้น้องฝิ่นรักและหลงได้ไง
น่ารักพอกัน แล้วก็ละเมิดข้องดเว้นกันจนได้ :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากคะ :L2:
ป.ล. หูพี่ไผ่เค้าก็เป็นห่วงนะ แต่ไม่แสดงออกเหมือนของน้องฝิ่น :laugh:
-
ไม่ต้องยืดยื้อกัน...น้องฟันก่อน..พี่ไผ่ตัดฉับ..
ยายพิมเสียทั้งคนทั้งเครดิตไปเลย...พิจารณาตัวได้แล้ว...
เก่งแค่ไหน..เจอเด็กเมื่อวานซืนก็เสียหน้าได้เหมือนกัน...
โอ๋ ๆ ..พี่ไผ่อย่างอนนะจ๊ะ...ยังไง ๆ พี่ก็แมนกระแทกใจใคร ๆ ทั้งนั้นแหละ :กอด1:
:L2: & :pig4:
-
สนุกมากกกกกกกก o13
เปิดดูทุกวันเลยยยย
เมื่อไหร่จะมา :z3:
รักคนแต่งที่สู๊ดดดดดดดดดดด :กอด1:
-
ฝิ่นลูก :z1:
-
รักผู้ชายแบบพี่ไผ่อะ กริ๊ดดดด
อยากอ่านตอนพี่ไผ่เล่า :jul1:
-
ชอบบบบบ พี่ไผ่เท่ห์ ชอบเวลาที่แสดงความรักกัน
น้องสุดยอด เป็นเด็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าคุณป้าพิมเยอะ
สะใจป้าพิมมมมม เป็นไงละ ใช้อำนาจในทางมิชอบ โดนฝิ่นตอกหน้าหงายเลย
-
จิ้น โอม อาม ต้า 55555+
-
สะใจอิป้าเงิบเลย
-
คู่นี้เค้าเคลียร์คัท จริงนะ
โอ๊ยยยยยย รักกันขนาดนัก พี่ไผ่+น้องฝิ่น
ตรงๆ เลยนะ
อิจฉา ว้อยยยยยยยยยยย
รักคนแต่งที่สุด
อิอิ
-
เย้ๆ ตามอ่านทันแย้วววว
ชอบพี่ไผ่กับน้องฝิ่นจังเลยน่ารักกก
มาต่อเร็วๆนะ
-
มานั่งรอตอนต่อไป.... :)
-
พี่ไผ่เอาใจไปเลยสะใจโคตร 555
อีป้าเนียงยางเหอะๆๆ
หง่ายหลังเลย
น้องฝิ่นเก่งมาก
-
มีเซอร์ไพร์สจองห้องสวีทโรงแรมด้วย
น่ารักนะพี่ไผ่ :impress2:
-
ตอนที่ 64
หลังจากเข้าห้องได้ผมจูบมันแทบจะทั้งตัว ไล่ตั้งแต่หน้าบดเบียดที่ปาก เม้มหู ซอกคอ มันก็โต้กลับอย่างที่ผมพอใจทุกครั้ง ขาเกี่ยวเอวผมแน่น ผมอุ้มมันหลังแนบตรงประตู ก่อนจะผละออกเมื่อโดนมันดึงหัวเอาไว้
“ดึงทำไม”ผมถามมัน จะจูบมันอีก มันก็ดันเอาไว้อีก
“ลืม น้องยังไม่ได้อนุญาตเลย”มันบอกหน้าตาเฉย มึงจะมานึกได้อะไรตอนนี้
“มึงลืมบ้างก็ได้”ผมบอกมันเสียงเซ็ง ก้มไปจูบมันอีก มันก็จิกหัวออก
“ไม่ได้ พี่เคยตัว”มันส่ายหน้าไปพูดไป
“โห ไอ้ฝิ่นทีมึงเคยตัวตั้งหลายครั้งกูยังปล่อยวางเลย”ผมท้วงมันบ้าง หนอยไอ้ตัวดีเอาคำกูมาอ้าง
“ก็อายุน้อยกว่า มีสิทธิ์”มันบอกเหตุผล ผมเลยเอามันไปทิ้งบนที่นอน ก่อนจะตามลงไปทับมัน
“เหตุผลส้นตีนมากครับ ไม่เกี่ยวกันเลย”ผมบอกมันเกือบจะหลุดขำ มันนอนยิ้มแป้นชอบใจที่ผมหัวเสีย
“อยากล่อเขาอ่ะดิ”มันพูดยั่วๆใส่
“เออ อยากมาก”ผมก็บอกมันตรงๆนั่นแหละ
“ขอดีๆก่อน”มันต่อรองทำหน้าได้น่าถีบมากตอนนี้
“เปลี่ยนเป็นทำดีๆได้ไหม”ผมต่อรองมันบ้าง
“ไม่ได้ พี่ต้องพูดเพราะๆ ก่อน”มันส่ายหน้าบอกยิ้มๆ มือก็เอื้อมไปลูบลำไผ่ผมเล่นไปมา โคตรยั่วเลย”โถๆน่าสงสารอยากออกมาล่ะสิ แต่ช่วยไม่ได้พ่อของลูกจู๋ไม่ยอมทำตามนี่นา”มันพูดกับเป้าผมเสียงอ่อนเสียงหวาน อยากจะบอกว่าไอ้ที่เคยบอกว่าแรดตอนนี้น้องๆแรดไปเลย ผมหรี่ตาใส่มัน
“แล้วถ้าทำจะมีรางวัลไหม”ผมถามมัน มือก็ถอดกางเกงสกินนี่ของมันออกเผยให้เห็นผิวนวลเนียนน่าสัมผัสใต้ร่มผ้าที่เห็นกี่ครั้งก็โดน(ใจ)ทุกครั้ง หนอนมันก็เริ่มขยายแล้วยังมาปากดีต่อรองอีก
“มีสิ อ๊ะ พี่อ่ะ อย่าเพิ่ง”มันบอกแต่ร้องออกมาเมื่อโดนผมคลึงหนอนมันบ้าง เอามือปัดออก ผมยกยิ้มยักคิ้วให้มัน
“ยังไม่เริ่มเลยนะ”ผมล้อมัน ที่เชิดหน้าใส่
“ขี้โกง ขอแค่นี้ก็ไม่ได้”มันว่าเสียงงอนๆก่อนจะนอนหันหลัง ผมกรอกตาส่ายหน้ากับการยั่วไม่รู้ตัวแต่น่ารักของมัน มีใครเขาทำกัน งอนแล้วนอนหันหลังให้เวลาแบบนี้ก็เข้าทางสิครับ
“น้อง”ผมเข้าไปกอดมันกระซิบข้างหู มันเริ่มอมยิ้ม และพูดต่อด้วยเสียงที่มันชอบฟัง “ปี้กันนะจ๊ะเมียจ๋า”ผมพูดจบมันกระทุ้งศอกใส่ท้องเลย
“เชี่ยะ หวานปนสถุลมาก นี่ๆๆ”มันเอาคว้าหมอนมาตีผมกระหน่ำเลย
“ก็เพราะแล้วเนี่ยะ มีจ๊ะจ๋าด้วย ยังไม่พอไง”ผมก็บอกมันขำๆเอามือปัดไปมา
“มึงจ๊ะจ๋าไม่ถูกจริต ไม่จริงใจ กวนตีน”มันว่ามือก็ตี ผมคว้าเอวมันได้ ทับติดที่นอนก็ระดมจูบมันไม่ให้ตั้งตัวแล้วทีนี้ ท้วงยังไงก็ไม่เลิกแล้ว
“อื๊อ ๆๆ”เสียงมันอู้อี้ไปมา ก่อนจะตอบรับ ลิ้นไล่เกี่ยวกันไปมา มือก็ปลดสิ่งที่คิดว่ามันกีดขวางออกจนหมด
“น้อง”ผมเรียกมัน ผละออกมองตาสีเขียวเข้มที่ปรือใส่ มือนุ่มนิ่มก็ลูบหน้าผม สะโพกบดเบียดเข้าหาอย่างยั่วยวน
“ครับ”มันตอบรับ ซุกไซ้ซอกคอผมบ้างพร้อมขบเม้มให้ขึ้นรอย
“พี่ขอไม่เป็นนอกจากทำเลย”ผมเงยขึ้นไปบอก มันเลยดึงผมเข้าไปจูบกัดปากล่างเบาๆ
“รู้แล้ว ไม่ขอก็ให้อยู่ดี แกล้งไปงั้นแหละ คิกๆ”มันกระซิบบอกหัวเราะคิกคัก ที่แกล้งผมได้
“หลอกเหรอ อย่างนี้ต้องเจอ”ผมว่ามัน ก้มไปกัดยอดอกมันเป็นการทำโทษ จนมันครางบิดตัวกดหัวผมให้แนบลงไป
“พี่ไผ่ อ๊ะ อ๊ะ”ยิ่งครางก็ยิ่งกระตุ้นให้ผมคลุกเคล้ามันมากขึ้น ผละจากอกลากลิ้นไล้ไปจนถึงสะดือ แหย่ไปมาดึงจิวมันเบาๆจนเจ้าของยกสะโพกลอย ผมก็ไล้ลงไปเรื่อยแต่ไม่แวะหาเจ้าหนอน ที่ชะเง้อรอ จับขาขึ้นมาจูบปลายเท้าเป็นการกระตุ้น ทุกทีมันจะหัวเราะเพราะจั๊กจี๊แต่คราวนี้ผมจูบไล้เลียให้พอรู้สึก เจ้าของเท้าขาวๆจิกหมอนบิดไปมาทำเอาผมต้องมองด้วยความพอใจกับสิ่งที่ทำให้ ก่อนจะทำอีกข้าง และไล่ขึ้นไปตรงส่วนกลางหยอกเย้าจนเจ้าหนอนซึ้งใจมีน้ำปริ่มๆ มันก็พลิกตัวผมลงไปและเลียนแบบการกระทำของผมตั้งแต่ต้น จนตอนนี้ปากเล็กๆที่ขยายออกตามของที่ครอบคลุมดุนดัน ไล้เลีย จนผมต้องเป็นฝ่ายครางออกมาบ้างอย่างพอใจ
“อา ฝิ่น”ผมต้องกลั้นอย่างมากเมื่อเจอความเชี่ยวของเมียเข้าให้ จนต้องดึงมันขึ้นมา”ยักยอกแค่นี้ก่อน เดี๋ยวกระฉอกหมด”ผมพูดเย้ามันที่แก้มแดงหน่อยๆ เมื่อสบสายตาหน้าหม้อผมเข้าไป ผมดันมันลงไปบนที่นอนอีกครั้งคลอเคลียซอกคอขาวเนียนให้ชื่นใจ กลิ่นหอมจากตัวยิ่งปลุกอารมณ์มากขึ้น เลื่อนขึ้นประทับจูบที่ริมฝีปากนั้นอีกครั้งได้ยินแต่เสียงครางอือในลำคอเบาๆ มือบีบขย้ำก้นไปด้วย ไล้ไปปลุกปั่นหนอนอีกครั้ง
“ อืมมม... ”
“ อ๊ะ ! ”
“ อ๊ะ...อา...พี่ไผ่....อื้อออ ”เจ้าตัวร้องครางเสียงหวานพลางส่ายสะโพกรับบดเบียดจนแนบกับหน้าท้องผมที่ตอนนี้ลำไผ่ก็ตั้งรับเตรียมจะแซะดอกฝิ่นซะที
“ อา .อ๊า !!! ”ผมมองสบตาคนใต้ร่างที่รู้ดีว่าต้องทำอย่างไรต่อไป เจ้าตัวแยกขาออกกว้างทันที ผมส่งกิ่งไผ่เล็กเข้าไปเบิกทางก่อนค่อยดันเข้าไปอย่างช้าๆ มันคิ้วขมวดแน่นแต่กลับส่งเสียงครางหวานยั่วยุให้ผมดันเข้าไปในจนสุดพลางขยับเข้าออกเป็นจังหวะเพื่อขยายช่องทาง แล้วโน้มตัวไปจูบปิดปากให้ครางแค่ในลำคอไม่งั้นจะเป็นผมที่ทนไม่ไหวกับเสียงหวานๆ
“ อื้อออ...อืมมม อา ” จากหนึ่งกิ่ง เพิ่มเป็นสองและสามตามลำดับ “อืม พอแล้ว ไม่เอานิ้ว จะเอาของพี่ไผ่”ยั่วชัดๆ มีหรือผมจะไม่จัดให้ตามคำขอ ผมแทรกตัวเข้าตรงกลางแยกขาขาวอีกครั้ง จ่อลำไผ่ที่รออยู่แล้วกดเบียดเข้าไปช้าๆ
“ อ๊า ” เจ้าคนที่ขอกลั้นหายใจพลางทำหน้าเหยเก เข้าไปได้เพียงเล็กน้อยผมก็ขยับสะโพกช้า ก่อนจังหวะเร็วขึ้นทำให้เจ้าตัวเปล่งเสียงครางถี่ขึ้น เมื่อโดนขยับเอวเข้าออกเรื่อยๆจนสุดลำก็เร่งจังหวะถาโถมเข้าใส่อย่างอดกลั้นไว้ไม่ไหว
“ อ๊ะ ....อา .....อืมมมม ”มือเรียวคว้าลำคอผมไว้แน่น และมอบจูบอันแสนเร่าร้อนตวัดลิ้นเกี่ยวพันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ส่วนล่างก็ขยับเคลื่อนไหวให้เป็นจังหวะต่อเนื่องไปพร้อมกัน
“ อ๊า อ๊า !!! ”คนใต้ร่างยกสะโพกขึ้นสูงตอบรับการกระแทกใส่ลงไปไม่ยั้ง ผมมองทั้งสีหน้า เสียง และลำไผ่ที่ผลุบหายไปในดอกฝิ่นที่ตอดรัดเป็นจังหวะผ่อนคลายเมื่อเริ่มไม่ไหลลื่นอย่างยั่วเย้า ก่อนจะถูกจับพลิกตัวโดยที่ส่วนนั้นยังไม่หลุดจากกัน ขยับสะโพกเป็นจังหวะถี่อีกครั้ง เจ้าตัวแหงนหน้าส่งเสียงคราง มือข้างหนึ่งหันมาเกี่ยวคอผมเข้าไปจูบ มือผมก็กระชับเอวบางนั้นจนร่างแนบชิดขยับส่ายสะโพกเข้าไปไม่ยั้งจนเกือบถึงปลายทาง
“ อ๊า !! .......อืมมมม.......อา ” เสียงครางที่ร้องออกมา ก่อนจะหยุดมองเมื่อผมหยุดขยับ”ยะ หยุด ทำไม”มันถามเสียงขัดใจ ผมยกยิ้มก่อนจะยกมันขึ้นทั้งอย่างนั้นแหละ ไปวางตรงโซฟาตัวยาวริมระเบียงติดกระจกที่มองเห็นทิวทัศน์แสงสีเต็มไปหมดตั้งแต่เข้าห้องทำจนเกือบจะเสร็จม่านไม่ได้ปิดเลย มันหันไปมองก่อนจะหันกลับมาแต่ไม่ทันได้ถามอะไร ต้องเอามือจิกโซฟาไว้ ขาขาวพาดบ่า ผมขยับใส่เข้าออกอีก มองผ่านกระจกใสก็จะเห็นสีหน้าท่าทางของกันและกัน
“อา อา ฝิ่น ผ่อนหน่อย”ผมบอกเมื่อมันรัดลำผม จนขยับไม่ได้ มองมันที่ยิ้มยั่วกับการแกล้งผม ก่อนจะยอมผ่อนให้เมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของผมบ้าง
“อ๊ะ พี่ไผ่ จะ”เสียงมันกระท่อนกระแท่นเป็นสัญญาณบอกผมเลยขยับสะโพกเป็นจังหวะช้าๆอีกสองสามครั้ง ก่อนจะถี่เป็นการส่งท้ายจนสิ้นสุดทั้งสองฝ่ายก็ปลดปล่อยออกมา ผมทาบตัวไปจูบปากที่ร้องอย่างสุดเสียงโยกอีกนิดหน่อยเป็นการปรับลมหายใจของเรา จนพอใจก็ยิ้มรับกับความสุขที่เราได้มอบให้กัน
“น้องรักพี่ไผ่”มันบอกผมด้วยยิ้มหวานๆ ตาปรือฉ่ำ เหงื่อชุ่มหน้าผาก ผมก็จูบรับคำมันซับเหงื่อไปด้วย
“พี่ก็รักน้อง”ผมกระซิบให้เจ้าตัวยิ้มอีกเป็นรางวัลที่ดีที่สุด แต่จะจบแค่นี้คงไม่ได้ ไหนๆก็กว่าจะเช็คเอ้าน์ก็พรุ่งนี้ ต้องใช้ให้คุ้ม ทั้งคนทั้งห้อง และก็อย่างที่คิด เราก็เริ่มกันใหม่คราวนี้เมียคุมเองและผลัดกันจนพอใจ หลังจากที่รู้ว่าเตียงเด้งดี โซฟานุ่ม กำแพงก็ไม่เจ็บหลัง ห้องน้ำก็หอม อ่างก็ระบายน้ำเข้าออกได้ดีและไปจบอีกทีที่เตียง ที่ไม่ได้มีไว้สำหรับนอนหรือทำกิจกามอย่างเดียว มันช่วยแก้ปัญหาครอบครัวได้ด้วยนะครับ ผมใช้เคลียร์บ่อยแต่เฉพาะเมียเท่านั้นนะขอบอก
*
*
*
นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่ออาทิตย์ก่อนผมเล่าให้ฟัง ย้ำ ฟังเฉยๆนะครับ ไม่ต้องจินตนาการตามก็ได้ เดี๋ยวระดับความดันจะทำให้เลือดกำเดาพุ่งออกจากตัว หรือว่าไม่เพราะยังร้อนแรงไม่พอ ไม่เป็นไรเอาไว้คราวหน้าผมจะเพิ่มให้อีก แต่สมราคาคุยมันแหละครับ เผาผลาญซะแคลอรี่ไม่เหลือเลย เราไม่ได้นับหรอกครับว่าเท่าไรพอนับแล้วก็ลืมเริ่มใหม่ทุกที หึหึ ผมลูบหลังเนียนๆ หอมแก้มนุ่มๆ อย่างไม่รู้จักพอ ก็เจ้าตัวบอกเอง ‘มองใครก็ไม่เหมือนมองเมีย เวลาเพลียๆก็มองเมียนี่ไง’ จริงของมันครับ เห็นหน้าได้กอดได้จูบลูบคลำก็หายเหนื่อย เต็มอิ่มทุกครั้งกับทุกเรื่อง แต่ไม่เคยพอสำหรับผม อยากมีไว้ข้างๆไปตลอด แต่ตอนนี้ไอ้คนที่มันผลาญเมื่อคราวก่อนยังซุกกอดผมแน่นไม่ยอมตื่น หลังจากเมื่อคืน คือ มันว่างไง ก็เลยแลกเปลี่ยนความคิดโดยการถ่ายทอดพันธุกรรมกัน
“น้อง”ผมเรียกข้างหู เพราะตอนนี้เกือบบ่ายสองแล้ว
“ครับ”มันก็ขานรับ ตาปรือ
“ตื่นได้แล้ว ไม่หิวเหรอ”ผมถามจูบหน้าผากไปที
“หิว แต่น้องปวดก้นอ่ะ”มันบอกเสียงอ้อนๆ
“ขี่ควายมาเหรอ”ผมถามมันกวนๆ
“โดนควายขี่ซะมากกว่า”มันก็ย้อนเข้าให้ ผมหัวเราะก่อนจะต้องจับมันนอนคว่ำ บีบนวดผ่อนคลายให้ ไล่ตั้งแต่หลัง สะโพก ลงไปก้นที่ใช้แรงมากหน่อย ที่จริงต้องเป็นผมนะเพราะเป็นคนออกแรงซะมากกว่า
“ดีขึ้นไหม”ผมถามมัน มือก็บีบก้นขาวๆไปด้วย
“อืม ดี เปลี่ยนที่บ้างสิ ขยำแม่งอยู่ได้ตรงนั้น”มันบอกก่อนจะโวยนิดหน่อย
“สงสารมันรับเยอะกว่าที่อื่น”ผมก้มไปบอกเม้มหูมันด้วย
“นี่ขนาดสงสารกูนะ ใส่ไม่มียั้งเลยมึง”มันดึงหูผมปากก็จิกใส่
“ลูกสูบมันดีเหมาะกับโช้คที่รองรับนี่หว่า”ผมแหย่มันไปอีก ทีนี้มันเลยหันมากัดปากกัดจมูกเข้าให้ กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนหนำใจก็ไปอาบน้ำกัน ก่อนจะสั่งอาหารข้างล่างคอนโดขึ้นมากิน มันตาโตเลยมีแต่ของชอบ เราก็จัดการซะทั้งที่ยังใส่ชุดคุมอยู่ ก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์ที่ร้านเขาแนบมาให้ทุกครั้งไล่อ่าน
“เฮ้ย ยายป้าโบรีนนี่หว่า”เสียงเมียผมร้องบอก ก่อนจะลุกมานั่งตักผมกางหนังสือพิมพ์ให้ดู””ไฮโซสาว เจ้าของธุรกิจหลายแห่ง ประกาศหย่ากับสามีนักธุรกิจเหมือนกัน สาเหตุมาจากไปด้วยกันไม่ได้ หลังอยู่กินกันมานานเกือบสิบห้าปี เป็นการเลิกกันด้วยดีและแบ่งสินสมรสกันอย่างถูกต้อง”มันอ่านจบทำเอามองหน้ากัน ข่าวว่าทั้งคู่ไปจดทะเบียนหย่าเมื่ออาทิตย์ก่อนแต่นักข่าวเพิ่งทราบ
“เขาส่งข้อความมาหาเมื่อเช้า”ผมบอกไอ้หนอนที่เงยหน้ามอง แต่ไม่แสดงสีหน้าอะไร รอให้ผมพูดต่อ”เขาอยากให้กูเข้าออฟฟิสมะรืน”ผมบอกมือก็ลูบหัวมันที่พยักหน้า
“ก็ไปสิ”มันพูดแค่นั้นก่อนจะยิ้มให้รู้ว่าไม่ได้ประชด”เขาคงอยากคุยเรื่องงาน”
“กูก็คิดอย่างนั้นแหละ”ผมก็คิดเหมือนมัน
“น้องว่าจะไปขอโทษเขาด้วยที่พูดจาก้าวร้าวใส่ ถึงยังไงเขาก็ผู้ใหญ่กว่า บางคำพูดน้องก็แรงเหมือนกัน”มันพูดอย่างรู้สึกผิดจริงๆ ผมโยกหัวมัน
“พี่รู้อยู่แล้วว่าน้องต้องคิดได้ โดยไม่ต้องให้ใครมาบอกว่าต้องทำยังไง เก่งมาก”ผมบอกและชมมันจริงๆ ถึงคุณพิมจะเป็นฝ่ายหาเรื่องใส่ตัวก่อนแต่อย่างที่บอก ยังไงเธอก็เป็นคนโตและผมก็อยากให้จบกันด้วยดีไม่อยากให้โกรธแค้นกัน มันยิ้มและกอดตอบ สักพักก็แต่งตัวออกไปข้างนอกยังไม่รู้เลยจะไปไหนมันอยากไปก็ตามใจมันหน่อย พอลงไปถึงที่จอดรถ
“ไผ่”เสียงคุ้นหูเรียกผม
“คุณวัฒน์”ผมเรียกเขา ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณวัฒน์ที่หน้าตายิ้มแย้ม ไอ้ฝิ่นยกมือไหว้ไม่ได้พูดอะไร มันทำท่าจะแยกไปอีกทางเพราะคิดว่าอาจจะคุยส่วนตัว
“ไม่ต้องหรอก อยู่ด้วยกันนี่แหละ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสะดวกไหม”คุณวัฒน์เรียกเอาไว้ พร้อมถาม
“ครับ งั้นร้านกาแฟดีกว่าครับ”ผมบอกก่อนจะชวนไปนั่งคุยที่ร้านดีกว่า คิดว่าอาจจะนาน
“โทษทีนะที่มาดักรอ”คุณวัฒน์เป็นฝ่ายเอ่ยก่อนและยกยิ้ม”ไงไอ้ตัวแสบ ไปว่าอะไรป้าเขา”แกพูดแซวมัน ที่เลิกคิ้วก่อนจะยิ้มแหยๆ วันนั้นที่โรงแรมแกกลับไปก่อนที่ไอ้ฝิ่นจะมา เหมือนจะทะเลาะกับคุณพิมแต่ไม่แรงมากนัก
“ฝิ่นไม่ได้ตั้งใจจะว่าหรอก นี่ก็จะไปขอโทษอยู่”มันพูดบอกคุณวัฒน์ที่อมยิ้ม
“ดีแล้วล่ะ ผมอยากจะบอกว่าอย่าเกลียดพิมเลย เขาน่าสงสารมาก”คุณวัฒน์พูดถึงคุณพิมเสียงเศร้าๆ”รู้ข่าวหรือยัง”แกถามต่อไปอีก พวกผมก็พยักหน้า”กว่าเขาจะยอมหย่า พิมก็อดทนมาสิบกว่าปี”คุณวัฒน์พูดเหมือนรู้อะไรดี ตามองมาที่พวกผม
“พี่ ขอแทนตัวพี่แล้วกัน”แกขอมา ผมก็จัดให้”พี่รู้ว่าเราสองคนไม่ใช่คนพูดมากหรือยุ่งเรื่องใคร แต่ก็อยากจะบอกเพราะพิมไปสร้างปัญหาให้ไม่อยากให้มองเขาในแง่ร้ายนัก เขาชื่นชมฝีมือไผ่จริงๆไม่ใช่แค่เรื่องอย่างว่าหรอกนะ“
“ผมทราบครับ และก็ไม่ได้โกรธอะไร มะรืนก็จะเข้าออฟฟิศอยู่”ผมพยักหน้ารับก่อนจะบอกต่อ พี่วัฒน์ยิ้มน้อยๆ
”พิมแต่งงานเพราะพ่อแม่จัดหาให้โดยที่ตอนแรกไม่รู้เลยว่าสามีเป็นเกย์”พี่วัฒน์พูดออกมา พวกผมอึ้งแต่ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก”พิมมารู้หลังจากแต่งแล้ว ฝ่ายนั้นแสดงความจำนงไม่ต้องการหลับนอนด้วยเพราะทำไม่ได้ พิมช็อคมากแต่ก็พยายามจะเปลี่ยนเขาให้ได้ แต่ก็ไม่ได้ผล สามีพิมก็รักษาหน้าตัวเองไม่นึกถึงจิตใจพิมสักนิด จนพิมต้องหาทางออกแบบนี้ พิมรู้ว่ามันไม่ดีแต่บางครั้งเธอเหงาจริงๆ อึดอัด พอสามีรู้แทนที่จะหย่ากับกดดันไม่ให้พิมนำความเสื่อมเสียไปถึงเขา ๆ กลัวพิมจะเอาเขาไปประจานก็เลยเอาพ่อแม่พิมมาอ้าง พิมเสียใจมากจะบอกกับใครก็ไม่ได้เลยต้องทนมาตลอด”คุณวัฒน์พูดด้วยสีหน้าเศร้ามาก เพราะเขารักคุณพิมมาก
“เห็นแก่ตัวที่สุด ทุเรศ”ไอ้ฝิ่นสบทออกมาเลย
“ฝิ่น”ผมต้องเรียกมันปามๆ
“ก็มันเรื่องจริง เขาไม่ควรทำแบบนี้ ถ้าเป็นแล้วทำร้ายคนอื่น เป็นแล้วอาย ก็อย่าเป็นสิ หรือไม่ก็ควรหาทางออกที่ดีกว่านี้”มันหันมาเถียงผมอย่างไม่ชอบใจสามีคุณพิมจริงๆ”อะไร ดูไม่น่าเป็นคนแบบนั้นเลย”มันยังอดพูดต่อไม่ได้
“คนเราไม่เหมือนกัน ด้วยสิ่งแวดล้อมและความจำเป็นหลายๆอย่างทำให้เขาไม่อาจเปิดเผยได้ และยิ่งแต่ก่อนไม่ใช่ว่าจะยอมรับกันง่ายๆ สมัยนี้ถึงจะยอมรับมากขึ้นแต่บางส่วนก็ยังยึดติดกับความคิดเดิมๆก็มี มึงต้องมองหลายๆมุมนะ”ผมพูดเตือนสติให้มันคิดตามอย่ายึดเอาตัวเราเป็นหลัก ผมยอมรับว่าตัวเองไม่ค่อยแคร์กับสิ่งรอบข้างเท่าไรไปไหนด้วยกันไม่จับมือ ก็กอดคอ แต่มากกว่านั้นก็ต้องแล้วแต่สถานที่จะอำนวยให้
“ไผ่พูดถูกแล้วล่ะ คู่เราถือว่าโชคดีที่คนในครอบครัว เพื่อน ยอมรับ แต่ในอีกสังคมก็ใช่ว่าจะยอม”คุณวัฒน์พูดอย่างเห็นด้วยกับผม
“มันอดไม่ได้นิ ป้า เอ้ย คุณพิมต้องทนแค่ไหน พอได้ฟัง กูโคตรรู้สึกผิดเลยว่ะที่ไปก้าวร้าวแก”มันพูดอย่างเห็นใจและรู้สึกไม่ดีจริงๆที่ทำลงไป
“คิดมาก เป็นใครก็ต้องทำถ้าเจอพิมไปทำแบบนั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีมาโวย แต่พิมไม่เคยเจอแบบนี้ไง”คุณวัฒน์พูดปลอบมันแต่ขำๆ
“แล้วทำไมเขาถึงยอมหย่าได้ล่ะ”ไอ้ฝิ่นถามออกไป ผมมองหน้ามันหน่อยๆ ผมก็อยากรู้แต่กลัวจะเสียมารยาท แต่เมียด้านถามไปแล้ว คุณวัฒน์ยกยิ้ม
“ก็ถามเขาดูสิ”คุณวัฒน์พูดจบ ก็พยักหน้าให้หันไปอีกทาง คุณพิมมาในชุดเดรสสีสด ผมรวบทิ้งลูกผมล้อมกรอบ ใส่แว่นกันแดดสีชา เดินเข้ามาหา
“นั่งด้วยได้ไหม”เธอเอ่ยเรียบๆแต่อ่อนหวาน คุณวัฒน์ยิ้มขยับเก้าอี้ให้ เธอยังไม่นั่งมองมาทางพวกผม
“เชิญครับ”ผมบอกเชิงอนุญาต เธอเลยนั่งลง
“อยากรู้อะไร”เธอยื่นหน้าไปหาไอ้ฝิ่นที่หลบเกือบไม่ทัน
“เปล่า”มันบอกปัดอย่างไม่ยอมเสียฟอร์ม คุณพิมยิ้มหวานถอดแว่นออก เผยให้เห็นรอยตรงตาจางๆ ผมไม่ได้เอะใจที่เธอใส่แว่นกันแดดตลอดตอนอยู่ที่ทำงานหลังกลับจากพัทยา ใครจะกล้าถามล่ะครับยิ่งเป็นเจ้านายด้วย
“เขาซ้อมคุณเหรอพิม”คุณวัฒน์ตกใจมาก ประคองหน้าเธอไว้
“นิดหน่อย แต่เขาก็เจ็บไม่ใช่น้อย”เธอบอกกลั้วหัวเราะ “เรามีปากเสียงกัน ฉันเบื่อที่จะอดทนอะไรหลายๆอย่างก็เลยพูดเรื่องหย่ากับเขา แต่เขาไม่ยอม ฉันบอกว่าจะไม่พูดอะไร สินสมรสก็ไม่เอา เขาไม่เชื่อ ฉันโมโหเลยพูดออกไปว่า คิดเหรอว่าจะปิดได้มิดอีกหน่อยก็ต้องมีคนรู้ทุกวันนี้ก็เพราะอำนาจเงินทั้งนั้นถึงไม่มีใครปริปาก ฉันไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่ยอมโดยดีก็จะฟ้องหย่าและพูดทั้งหมด เท่านั้นแหละ ตามที่เห็น ดีนะฉันคว้าโคมไฟสกัดไว้ได้บ้าง”คุณพิมเล่าชิวๆมากเหมือนเธอสบายใจ ก่อนจะหันมามองหน้าพวกผม
“ฉันอดใจไม่ไหวที่จะรอให้เธอสองคนไปหา ก็เลยให้วัฒน์ดักพวกเธอไว้ก่อน อยากจะขอบคุณ”เธอพูดต่อด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจและสวยสมวัยจริงๆ
“ขอบคุณเรา”ผมถามเธอที่พยักหน้าเป็นคำตอบ
“ใช่ ฉันอิจฉาที่เธอรักกันดี ยิ่งเป็นรักแบบนี้ด้วย ก็เลยป่วนจนตัวเองโดนด่าซะจุกเลย แต่มันก็ทำให้ฉันคิดได้หลายอย่างนะ ขนาดหลานชายคุณสหรัฐเจ้าของที่ดินและธุรกิจชื่อดัง ลูกคุณพี่ปาลิตา เป็นเกย์ ทั้งปู่ทั้งแม่ยังยอมรับและพ่อแม่ฉันก็น่าจะรับฟังฉันบ้าง ก็เลยตัดสินใจบอกท่านตรงๆ รู้ไหมผลเป็นยังไง”เธอพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดๆแถมรู้จักปู่กับแม่อย่างที่มันเคยบอกด้วย”ท่านร้องไห้ ไม่ได้เสียใจที่ฉันจะหย่าแต่ร้องไห้ที่ฉันต้องทนมาตลอด และยังไปเอาเรื่องเขาถึงบ้านด้วยที่ทำร้ายฉัน นั่นแหละฝ่ายนั้นถึงได้ยอมหย่าแต่โดยดีเพราะไม่อยากเสียหายไปมากกว่านี้”เธอพูดด้วยรอยยิ้มแต่ตาดูเศร้าเมื่อพูดถึงความรักของพ่อแม่ที่มีให้ คุณวัฒน์จับมือเธอเป็นกำลังใจให้
“ฝิ่นขอโทษคุณพิมด้วยครับ ที่พูดจาก้าวร้าวใส่”มันยกมือไหว้เธอ ๆ เอื้อมมาจับเอาไว้
“เห่ย ขอโทษอะไรกัน พูดตรงๆนะฉันชอบไผ่จริงๆ”เธอพูดแบบไม่เป็นไรแต่ยืนยันคำเดิม ทำเอาเมียผมกับคุณวัฒน์ชักสีหน้าแล้วครับ ก่อนเธอจะหัวเราะออกมา”แหม ฟังให้จบก่อนสิ ทำเป็นหึงไปได้ ฉันชอบงานของเขา ไอ้เรื่องรูปร่างหน้าตาก็เป็นส่วนหนึ่ง ยิ่งนิสัยนี่ท้าทายมาก และพอรู้ว่ามีแฟนเป็นผู้ชายอีก มันยิ่งแบบอยากทำให้เลิกกันมากๆเลย คงเพราะปมด้อยตัวเองด้วยที่สามีเป็นเกย์ อิจฉามากๆ คนอะไรจะยึดมั่นขนาดนี้ ฉันอยากได้รับความรักแบบนี้บ้างก็เลย นั่นแหละอย่างที่เห็น เมื่องานเลี้ยงก็ถือว่าสั่งลาให้เด็กถอนงอกส่งท้ายซะ จะว่าฉันโรคจิตก็ได้นะที่ชอบเด็กถอนงอกให้โดยไม่ต้องย้อม”คุณพิมพูดเรียบๆก่อนจะขำๆตอนท้าย ทำให้ยิ้มตามกันได้ เธอหันมามองหน้าผม
“ฉันยังอยากให้เธอไปทำงานอยู่นะ ถ้ายกโทษให้ฉันก็ทำต่อไปเถอะ ตอนนี้ฉันมีคนที่รักฉันและสามารถดูแลฉันได้ไม่แพ้พวกเธอแล้ว”คุณพิมอธิบายให้ฟังทำเอาสีหน้าดีขึ้นก่อนจะกุมมือคุณวัฒน์ไว้
“ผมดีใจนะพิมที่คุณเลือกผม”คุณวัฒน์บอกอย่างยินดีมาก
“ฉันต่างหากล่ะที่ต้องพูดคำนี้ คุณอดทนอยู่เคียงข้างฉันมาตลอดแม้แต่ตอนนี้คุณก็ไม่ทิ้งฉัน แล้วฉันจะไม่คว้าเอาไว้เหรอ ขอบคุณนะวัฒน์ที่รักฉันจริงๆ”คุณพิมพูดด้วยรอยยิ้มให้คุณวัฒน์ที่ยิ้มกว้างมากขึ้น
“โลกส่วนตัวว่ะ”ไอ้ฝิ่นพูดลอยขัดบรรยากาศ ผมโบะหัวมันไปที ทำเอาสองคนหัวเราะ
“วันนี้ฉันเลี้ยงเล็กๆ เอาไว้คราวหน้าเราไปกินข้าวด้วยกันชวนเพื่อนๆไปด้วย อย่าปฏิเสธ เดี๋ยวเพิ่มโบนัสให้”คุณพิมเอ่ยพร้อมมัดมือชกไม่ให้ปฏิเสธ พวกเราก็ตามใจเธอ บรรยากาศเต็มไปด้วยสีสันความสนุก มีคนมองพร้อมซุบซิบเธอด้วยแต่ก็ไม่หวั่นเธอยิ้มรับทุกสถานการณ์ คุณวัฒน์ก็เอาใจเธอเต็มที่
“ฉันเพิ่งรู้จักความสบายใจเป็นครั้งแรก รู้จักว่าเวลาเราทุกข์มีใครเป็นมิตรเราบ้าง เมื่อเช้าลูกน้องที่เป็นเพื่อนร่วมงานเราส่งข้อความส่งดอกไม้มาเป็นกำลังใจให้ ฉันซึ้งมากไม่คิดว่าพวกเขาจะรักฉันขนาดนี้ ฉันคิดนะว่าพวกเขาจะดูถูกฉันไหม จะมองหัวหน้าพวกเขาด้วยสายตายังไง แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ฉันต้องตอบแทนพวกเขาซะหน่อย”คุณพิมพูดถึงเพื่อนร่วมงานอย่างซึ้งใจจริงๆ “และที่ขาดไม่ได้ก็คนนี้”เธอหันไปยิ้มให้คุณวัฒน์อีกแล้ว
“งั้นขอให้ลุงกับป้ารักกันไปนานๆนะครับ เชียส”เมียกูปากเสียอีกแล้ว ยิ้มแฉ่งยกแก้วน้ำส้มปั่นชนพร้อมออกเสียงสำเนียงฝรั่ง
“เฮ้ย/เฮ้ย”พร้อมกันเลยสองคน
“อุ้ย ลืมๆ คุณพี่ โอนะ”มันทำเป็นแกล้งก่อนจะเปลี่ยนให้ใหม่ ทำเอาสองคนส่ายหน้ากับมัน เราอยู่คุยกันสักพักก่อนจะแยกกัน ผมตัดสินใจรับงานมาทำที่บ้าน ถ้ามีอะไรก็จะเข้าไป คุณพิมก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกว่าถ้าจบก็อยากจะจองตัวเหมือนเดิมแต่ไม่บังคับให้ตัดสินใจเอง ผมจับมือกับคนเก่งทั้งสองคนที่ตอนนี้เป็นเหมือนรุ่นพี่ที่คอยให้ความช่วยเหลือและแนะนำสิ่งดีให้เรา ผมดีใจที่เรื่องจบด้วยดีอาจจะดูเหมือนละครแต่มันก็คือส่วนหนึ่งในชีวิตจริงของคนเราที่ต้องได้เจอ อยู่ที่ว่าจะเจอแบบไหนเท่านั้นเอง
ต่อ
-
:z13:
ถ้าปาดหน้าก็ขออภัยนะจ้ะ
จัดหนัก จัดแน่น จัดเต็มจริงๆ :pighaun:
-
“ไปไหนดีล่ะ”เสียงไอ้ตัวดีถามเสียงใส
“ไหวเหรอ”ผมถามมันล้อๆ
“อุ้มสิ”มันท้าผมอีกแล้ว ผมทำท่ามันก็เขยิบหนี
“ชอบหลอกจับกูว่ะ”มันว่าปากอมยิ้มทำหน้าใส่
“มึงนั่นแหละชอบอ่อย”ผมจิ้มหน้ามันที่หัวเราะใส่ จนขึ้นรถ ยังไม่ได้คุยอะไรกัน มันก็มองไปข้างนอก ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันที่กำลังเพลิน มันก็เอามือจับมือผมที่อยู่บนหัวมันนั่นแหละแต่ไม่ได้หันมาหรอกมองทางกระจกยิ้มแป้นให้
”ไปซื้อกระเป๋าxxxไหม อยากได้ไม่ใช่เหรอ”ผมถามมันที่หันกลับมาตาโตเลย มันไม่ได้บอกหรอกผมเห็นมันเปิดหนังสือดูถอนหายใจแล้วก็ปิด เปิดเน็ตดูแล้วก็ปิด สะบัดหัวไปมาและหยิบใบอื่นๆที่มีอยู่มาใช้จนครบและเวียนซ้ำอีก
“จริงเหรอ แต่พี่บอกมันฟุ่มเฟือย”มันถามอย่างดีใจ ก่อนจะพูดเบาๆตอนท้าย ผมยิ้มที่มันจำได้ว่าผมไม่ให้มันซื้อของที่อยากได้เพราะความอยากตามกระแส แต่ให้ซื้อเพราะว่าจำเป็นจริงๆ เป็นการลดนิสัยความอยากของมันบ้าง แต่ถึงไม่บอกมันก็เป็นคนที่รู้จักประหยัดคนหนึ่ง หมายเหตุถ้าไม่มีกิเลสครอบงำมันนะ
“จะซื้อให้ หรือไม่เอา”ผมก็ยื่นหน้าไปพูดยิ้มๆ มันลุกจากเบาะข้ามมากอดผม
“เอาสิ ขอบคุณครับ”มันรีบบอกและจุ๊บปาก จุ๊บแก้ม ผมก็อยากจะทำตอบนะแต่ขับรถอยู่ เอาไว้กลับไปก่อนจะจุ๊บแม่งทั้งตัวเลย
“ให้รางวัล ที่เป็น”ผมพูดแต่ไม่จบ มันตั้งใจฟังพยักหน้าไปด้วย
“เป็นเด็กดีใช่ไหม”มันพูดแทรกทันที
“เปล่า”ผมทำหน้าแบบไม่ใช่
“อ้าว งั้นเซ็กซี่ก็ได้”มันว่าอีก
“ตรงไหนวะ อกก็แบน แต่ดีแฟนไม่ทิ้ง”ผมแหย่มันไปอีก กับมุกเน่าๆ แต่มันชอบให้ผมหม้อมัน”มากกว่านั้น”ผมบอกจนพารถจอดที่ห้าง หันไปกอดมันที่ตอนนี้เขยิบมานั่งแทบจะเกยตักแล้วทำหน้าแบบอยากรู้มากๆ
“เร็วดิ อยากรู้อ่ะ นะๆๆ”มันเร่งยิกๆๆขย่มเบาๆแต่เร้าเป้าโคตร ผมหอมแก้มและกระซิบบอก
”เมียดีเด่น ประจำใจ”ผมบอกมันอีก หน้าแดงเลย ผมบอกแล้วมันจะอายและเขินเวลาผมพูดอะไรหวานๆให้ฟังแต่จากใจทุกครั้ง
“คนเดียวนะ”มันพูดหงุบหงิบกับปากผม
“อืม ต้องติดตามตอนต่อไป”ผมทำหน้านึกบอกยิ้มๆ
“ไม่ได้ ลองมีสิ กูจะ”มันพูดเน้นๆผมเลยกอดมัน
“ก็เคยบอกไปแล้ว แค่คนนี้คนเดียว ไอ้สั้นไม่รู้จักจำ”ผมพูดยิ้มๆเอานิ้วจิ้มหน้าผากมัน มันยิ้มก่อนจะจูบกันจนพอใจ ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ผมก็พาเมียไปหาเป้าหมายก่อน
*
*
*
*
“เชิญเลยคะ ตอนนี้เหลือสองสี”เจ้าร้านต้อนรับอย่างดี มันมองกระเป๋าหนังยี่ห้อดัง สลับไปมา ระหว่างสีดำกับสีน้ำตาล
“สวยทั้งสองสีเลย”มันพูดลอยๆแต่มองมาทางผมเหมือนขอความเห็น ผมนั่งกอดอกเลิกคิ้วใส่ เมื่อมันเดินมานั่งข้างๆ ยื่นให้ดู ผมไม่พูดอะไรหยิบมาส่งให้เจ้าของร้านทั้งสองใบนั่นแหละ หยิบบัตรส่งให้ ผมไม่ค่อยใช้บัตรเครดิตนอกจากจำเป็นจริงๆถึงจะเอามาใช้คราวนี้ราคามันค่อนข้างสูงเงินสดเลยไม่สะดวก เมียยังเบิ่งตาไม่เลิก มองหน้าผมไปมากับกระเป๋าที่เขานำมายื่นให้
“ขอบคุณนะคะ”พนักงานส่งของให้ขอบคุณที่ได้เงินผมไปแล้วด้วยรอยยิ้มหวานๆ เราก็พากันเดินออกมันเปิดดูแล้วดูอีก จนมีเสียงทักทายขึ้น
“อ้าว พี่ไผ่ไม่เจอกันเลย มาทำอะไรคะ”เสียงของน้องเก้ที่เป็นเพื่อนน้องเกรชเด็กเก่าไอ้บลู ไอ้ฝิ่นชะงักเลิกดูของทันที
“ซื้อของ”ผมก็ตอบไปตามมารยาท เธอยิ้มก่อนจะหันไปมองมัน ยกยิ้มใส่มัน ผมเริ่มเห็นลางร้าย
“อุ้ย กระเป๋ารุ่นล่าสุดเลยนี่ เก้ว่าจะไปซื้อพอดีเลย”เธอมองถุงใส่ของและพูดออกมา
“หมดแล้ว”มันบอกออกไปเรียบๆ
“ก็ไม่เป็นไร แบบอื่นก็คงมี แบบนี้ที่จริงก็ไม่ค่อยเหมาะกับผู้หญิงเท่าไรหรอก แค่อยากซื้อเก็บไว้เท่านั้นแหละ”น้องเก้ยักไหล่พูดแบบไม่ใส่ใจแถมแอบแฝง เพื่อนที่มาด้วยไม่ใช่น้องเกรชก็พยักเพยิดให้กัน
“เหรอ แต่มีรุ่นที่เหมาะกับผู้หญิงแบบเธออยู่นะ”ไอ้ฝิ่นยกยิ้มบอกไป ผมจะเอาหูหนีก่อนดีหรือว่าจะดึงเมียให้หนีซะ แต่คงไม่ทัน
“เหรอ รุ่นไหนล่ะ”น้องเก้ก็ยังลอยหน้าถาม
“รุ่นหนังแรด ลายดอก แต่ไม่ต้องรีบหรอก มันรอให้ไปซื้ออยู่ ขอตัวก่อนนะ พอดีจะไปช้อปต่อ”มันบอกด้วยรอยยิ้มสดใสมาก แต่อีกฝ่ายเหมือนโลกหม่นหมองอ้าปากพะงาบมองพวกผมที่เดินไปแล้ว พอห่างมาหน้าที่ยิ้มก็หุบตวัดสายตามามอง
“มึงยังไม่เลิกอีกเหรอ”มันถามทันที มือก็จิกแขน
“ยัง”ผมก็ตอบตรงๆ มันถลึงตาใส่เตรียมจะองค์ลง”ไม่เคยคบจะเลิกได้ไง”ผมพูดต่อมันเลยคลายกรงเล็บ”อย่าอารมณ์เสียสิ เดี๋ยวแก่นะมึง”
“เออ อย่าให้กูรู้มากกว่านี้นะ”มันรับคำแต่ยังเน้นเขี้ยวเน้นฟันอยู่ ผมแอบขำปล่อยมันงี่เง่าบ้างก็ดี ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องให้มันอารมณ์ดี ดีกว่า
“นาฬิกา รองเท้า ด้วยไหม แต่โปรโมรชั่นแค่หกโมงเย็น”ผมพูดต่อ ทำเอาหน้าที่บึ้งเปลี่ยนเป็นแปลกใจทันที ”ตอบช้างั้น”ผมแกล้งพูดต่อไปอีก
“กูไม่เกรงใจแล้วนะ”มันรีบพูดก่อนจะเดินลากแขนผมเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ ผมก็ยิ้มกับท่าทางเหมือนเด็กที่พ่อแม่ตามใจในวันเกิดหรือวันอะไรสักอย่างที่เจ้าตัวมีสิทธิเลือกของที่ตัวเองชอบ
“อ้วย อื๊อ อ่อย (ช่วยถือหน่อย)”มันบอกอู้อี้ปากคาบถุงใส่เข็มขัดอยู่ สองมือเต็มไปด้วยถุงมากมาย ผมสบายตัวมากหลังตามใจเมีย เบาไปหมด
“ของตัวเองก็ถือเองสิ นี่ตามใจแล้วนะ”ผมบอกมันยิ้มๆ มันค่อยวางของในมือ หยิบที่ปากออก
“โอย เมื่อยปากฉิบ”มันบ่นเอามือคลึงปากไปมา นั่งลงทันทีผมเดินไปนั่งข้างๆ ส่งน้ำให้ดูด”พี่ช่วยน้องถือหน่อยนะ ไหนๆก็ตามใจแล้ว นะๆๆ”ดูดเสร็จมันก็อ้อนทันที ผมก็ยิ้มเฉยๆกวนมันที่เริ่มหงุดหงิดทั้งบิดทั้งจิก ตลกว่ะ ก่อนจะรับมือถือ
“อยู่ห้าง เอาไรเปล่า”ไอ้พายโทรเข้ามา
“เออๆ เดี๋ยวเข้าไป นั่งอยู่นี่แหละ”ผมรับปากก่อนจะบอกมันว่าเมียนั่งอยู่ข้างๆ
“ใครอ่ะ”มันถามทันทีพอรู้ว่ามันมีเอี่ยวด้วย
“เมียไอ้บลู ตามไปกินข้าวที่บ้าน”ผมบอกมัน
“ดีๆๆ พี่พายทำกับข้าวอร่อย”มันรับทันที
“กว่ากูไหม”ผมถามมันเหมือนคนขี้อิจฉาที่เมียเห็นคนอื่นดีกว่า ถามเฉยๆไม่ได้อะไรนะ
“โหย พี่เก่งกว่าเยอะ น้องชอบหมดแหละ แต่ช่วยน้องถือหน่อยนะ”มันชมปนเยินยอตบท้ายอ้อนให้ช่วยมันถือของ
“โคตรจริงใจเลยมึง”ผมจับหัวมันโยกไปมา จนมันเริ่มมึนก็ปล่อย ก่อนจะต้องทำตามที่มันบอก
“เอิด เอว อิ เอื่อย โอ้ย (เปิดเร็วสิเมื่อยโว้ย)”เสียงผมเอง แม่ง ยัดใส่มือใส่ปาก จับผมจูงทันที จนถึงรถ
“อะไร ถือดีๆเดี๋ยวของเมียเสียหายต้องซื้อใหม่นะ”มันลอยหน้าใส่ ทำเป็นนวยนาดเปิดท้ายรถแบบยั่วๆ น่าเอาตีนประทับบั้นทายกลมกลึงจริงๆตอนนี้ พอผมใส่ของท้ายรถเสร็จ มันเปิดแหนบนั่งบนรถคาดเบลส์เสร็จสรรพ
“ขอบคุณนะฮะป๋า น้องชอบมากเลย จัดอีกนะโปรโมรชั่นแบบนี้อ่ะ”ทำเสียงแรดๆใส่กูอีก
“ได้ ป๋าจัดให้ วันนี้กลับไปป๋าก็มีเซอร์ไพรส์ให้อีกนะ”ผมยกยิ้มบอกมันที่ทำหน้าดีใจ
“มีอีกเหรอ”มันเกาะแขนพูดอย่างดีใจ
“หึหึ ของวันนี้น้องซื้อไปเท่าไร เฉลี่ยออกมาป๋าจะคืนให้ทุกดอกเลย”ผมเน้นบอกมันที่หุบยิ้มทันที
“งั้น น้องไม่เอาดีกว่า แค่นี้พอแล้ว”มันรีบปฏิเสธ
“ไม่ทันแล้ว”
“ไม่เอา”
“กูจะเอา”
“ไม่ให้โว้ยยยย”
“จะเอาโว้ยยยย” เถียงกันไปตลอดทาง มันตะโกนเท่าไรผมก็ตะโกนเท่านั้น จนมันหัวเราะที่เห็นผมจี้เส้นเล่นปัญญาอ่อนตามมัน ก่อนจะเอามือเกาแขนส่งยิ้มให้ ไม่รู้ว่ายิ้มทำไมยังไงมันก็ไม่รอดผมอยู่ดี หึหึ แต่ไม่ใช่วันนี้หรอกครับ ให้พักผ่อนวอร์มร่างกายก่อน ไม่ได้ครับ เมียมีคนเดียวต้องห่วงสุขภาพมันด้วย เราจะได้มีไว้ครอบครองนานๆ
******************************************************************************************
ปล. ก็จบกันไป เน่าดีเน๊อะ ฮ่าๆๆๆ อย่าเพิ่งเบื่อคู่นี้เลยเน๊าะ ทนมันไปก่อน ส่วนป้าโบรีนโดนเยอะเลยลดหย่อนให้ความเห็นใจแกหน่อย ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกอ่านคะที่ติดตามเป็นกำลังใจให้ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปนะคะมีอะไรแนะนำติได้จ๊ะ จะได้ปรับปรุงนะ
********พรุ่งนี้ลงให้นะคะ ขอโทษด้วยจ๊ะ ไม่ทันจริงๆ :call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่เบื่อแน่นอนค่ะ น้องกับพี่ไผ่ออกจะน่ารักกันขนาดนี้ ใครจะเบื่อได้ลงเนอะ :impress2:
จะคอยติดตามนะคะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ o13
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ชอบ ไผ่ ฝิ่น มากกกกกกกกก
เป็นคู่ในดวงใจเลยล่ะ
รอตอนหวานๆตอนต่อไป
-
ฮ่าๆ น่ารักอ่าาาาาา
ชอบๆคู่นี้ รักกันเหนียวแน่นดี
อิจฉาาามากมายย แอร๊ยยย
แต่จะว่าไปก็แอบสงสารป้าพิม แต่ก็ดีแล้วที่หย่ากันได้
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อนะคะ
-
:z1: o13
-
จบได้สวยงาม คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน
ให้ลุงวัฒน์กับป้าพิมเค้าไปดูแลกัน
ตอนนี้พี่ไผ่ป๋ามากๆ ปลอบใจน้องใช่มั๊ย
เล่นใช้งานน้องหนักอย่างนี้ ชดเชยกันหน่อย
แต่แมงรำคาญก็ยังมีมาไม่หยุดซะที :เฮ้อ:
สงสัยชอบให้น้องฝิ่นขย้ำลับเขี้ยวตลอดเวลา
แต่ทำอะไรคู่นี้ไม่ได้หรอกจ้ะ ของเค้าดีจริง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดค่ะ
-
รักขนาดนี้แล้วไม่เบื่อแน่นอนค่ะ
:กอด1: :L2:
-
น่าร๊อกซ์ซ์ซ์อ่ะ :pig4:
-
รอโปรดมชั่นจร้าาา :z1: :z1: :z1:
-
น่ารักมากอะ งือ......เรื่องนี้อ่านกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลยคะ คนเขียน เขียนได้ลื่นไหลอ่านง่าย น่ารัก ชอบอะ น่ารักมาก มุกก็ฮา ที่ชอบมากก็คือนิสัยของตัวละครแต่ละคน
ปล.เค้าชูป้ายเป็นแฟนคลับพี่ไผ่+น้องฝิ่นจ้า ^^
-
ครวญก็ซ้ำ ครางก็เพิ่ม :laugh:
แหม่ พี่ไผ่นี่เป็นป๋าเลยวุ้ย ทั้งแจกทั้งแถม :m20: :m20: :m20:
-
สงสารป้าแกอ่ะ ไม่นึกว่าจะสามีแกจะเป็นอย่างนี้
อยากให้จัดโปรโมชั่นนี้เยอะๆจัง หุหุ ไผ่ตามใจน้องมาก
-
:jul1:
ทบต้นทบดอก ไม่อยากจะคิดเลย :haun4:
:pig4:
-
กร๊ากกก ลำไผ่ในดอกฝิ่น จี๊ดได้ใจมาก 555
ตอนนี้คู่นี้เค้ามากันแบบหวานๆใช่มะ ไม่มีหมาในปากออกมาเพ่นพ่าน 555 น่าอิจฉามากตอนนี้
-
พี่ไผ่ ตามจัย ฝิ่นมากกก
อิจฉา ฝิ่นน :-[
-
ป่าไผ่เราใจดีจัง
เปให้เมียไม่มีอั้นเลย o13
-
น่ารัก ป้าน่าสงสาร
-
อิจฉาทั้งน้องฝิ่นอนงค์และพี่ลำไผ่เด้
-
น่ารักกกกกกกก
ชอบคู่นี้มากกกไม่เบื่อง่ายๆแน่ ^^
-
อิอิ น่ารักจังเลย อ่านไปยิ้มไป o13
-
อ่านได้ไม่เบื่อเลยค๊าา คู่นี้ o13
น่ารักแบบนี้ไม่มีทางทิ้งไปไหนแน่ๆ
ชอบคะ พี่ไผ่ น้องฝิ่น หวานก็น่ารัก หื่นก็กำเดาไหล :jul1: 555
ชอบบบบบ แอบสงสารคุณ(ป้า)พิม เบาๆ แต่ดีแล้วที่ได้คุณวัฒน์ไป อย่ามายุ่งกับพี่ไผ่อีกน่าาาา
:pig4: :pig4:
รออ่านต่อไปค๊าาาา :bye2:
-
กรี๊ดๆๆๆ ตอนหน้าขอเรื่องเจ้าแฝดบ้างนะ อยากรู้~~~ >_<
-
คูู่นี้เขารักกันได้หลายสไตล์ขนาดนี้จะเบื่อได้ไง
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก ตลอด ชอบคู่นี้ที่สุด >< :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
-
คำขอมีอะไรด้วยของพี่ไผ่บ้าน ๆ มาก ฮาว่ะค่ะ น้องจะหวังอะไร๊ จะขอหรือไม่ขอก็เห็นให้พี่เค้าทุกที
แต่พี่ไผ่จัดหนักเนอะ ที่จริงน้องฝิ่นก็ชอบ 555
คุณพิมน่าสงสารเหมือนกันเนอะ แต่ในที่สุดเธอก็ตกลงกับคุณวัฒน์ ดีใจกับลุงด้วย
ฮาเด็กแสบมาก หาเรื่องสอดแทรกจิกกัดตลอด
ป๋าไผ่ใจดีจังเปย์ไม่อั้น คงทบต้นทบดอกจนครบอ่ะนะจุดนี้ อ่ะนะ ไม่ให้เมียแล้วจะให้ใคร๊
ชอบตอนน้องตอกชะนีนั่นมาก สะแด่นดีนัก สม
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักมากเลย
โห่ ป้าโรคจิตจริง มีปมนี้เอง
-
พี่ไผ่ตัวเบาเลย เจอโปรโมชั่นตัวนี้ :z2:
น้องฝิ่น พี่ไผ่ น่ารักสุดๆ :impress3:
-
อ๊ายย ตอนนี้น่ารักมากกก ทั้งคู่เลย
ดีใจกับคู่คุณลุงคุณป้าด้วย ในที่สุดก็สมหวังกันสักดี o18
ปล.คนเขียนไม่ต้องห่วงค่าา ไม่มีทางเบื่อแน่นอน อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มหัวเราะมีความสุขทุกครั้งเลย :L2:
ปลล.เห็นด้วยกับคุณlove2y อยากให้เล่าถึงคู่แฝดกับน้องต้าร์หน่อยน้า อยากรู้ :impress2:
-
เอออ รักกันเข้าไป
อย่าให้เจอนะ..คู่นี้
มีแย่ง
ฮ่าฮ่า
คนแต่งนิ
อิอิ
-
อยากได้ป๋าแบบนี้มั่งจัง
-
ชอบบบบบบบบบบบ พี่ไผ่ กับคุณน้องมากๆๆๆ เลยค่ะ น่ารักเวอร์ หื่น ฮา มากๆๆๆๆ
ขอบคุณที่เขียนนิยายดี ๆ มาให้อ่าน ค่ะ
-
น่าร๊ากอะ
-
อ๊าก หวานมาก
ชอบพี่ไผ่ กับ น้องฝิ่นมาก
รอตอนต่อไปจร้า
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบๆอ่านความรู้สึกของพี่ไผ่
ตอนนี้หวานมากกกกกกกก :pighaun: เอาใจน้องสุดๆเลย
ชอบมากๆไม่เบื่อเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้เน้อ :L2: :L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอจ้ารอ ^^
-
ผ่น่รักที่สุด
-
อั่กก เลือดทะลัก :pighaun: :jul1:
-
ตอนนี้ป๋ามาก ๆ เลยไผ่ แถมค่าห้องที่โรงแรมก็เอาซะคุ้มเลยนะ
สำรวจตรวจตรากันซะทุกที่เลยเหมือนกัน
-
o13
-
หวานกันตลอดเลย คู่นี้อ่ะ น่ารัก~
ชอบมาก ตรงที่น้องขอโทษป้าพิม ที่ตัวเองพูดไม่ดีนี่แหล่ะ
แบบทำให้รู้ว่าน้องนิสัยดีแค่ไหน หวานใจของพี่ไผ่
จริงๆก็เห็นใจป้าพิมนะ แฟนป้าน่าเกลียดว่ะ
นิสัยเสีย แต่งเพื่อบังหน้า กลัวคนอื่นว่าตัวเองเป็นเกย์
มาดูพี่ไผ่เป็นตัวอย่างนี่ มา..~
-
ทุ่มทุนขนาดนี้
อินู๋ฝิ่นจะเสร็จอีกกี่ยก :z1:
-
อยากได้แบบพี่ไผ่สักคนอะ
อ๋อที่แท้ป้าแกก็มีปมในใจนี่เอง
-
ตามใจเมียรักเมียตล๊อดดดนะจ๊ะพี่ไผ่... o13
สองป้าพิมกะลุงวัฒน์...ดูดีขึ้นเยอะ..
ชีวิตใครก็ต้องมีแง่มุมลึก ๆ อยู่บ้าง..น่าเห็นใจ
:L2: & :L1:
-
แหมๆๆ หวานกันเข้าไป
น่ารักจิงคู่นี้ ^_____^
ส่วนป้าจ๋า พึ่งรู้ว่าน่าสงสารนะเนี่ย เผลอว่าไปซะเยอะ 555+
-
:call: :call: อยากมีแปปไฝ่บ้าง...อิอิ
โปรเค้าดีจิงนะจ๊ะ
-
อยากอ่านต่อแล้ว :impress:
พี่คะมาต่อให้ที :m5: นะ
-
ไม่เบื่อนะ คนเขียนไปเอามากไหน
พี่ กะ น้อง เค้าออกจะน่ารัก
-
:catrun: รอน้อง และอ้ายไผ่
-
ตอนที่ 65
“อ่ะ แลกกัน”ผมยื่นซองให้มัน ๆ ก็ยื่นมาให้ผม ก่อนเราจะเหล่มองและเปิดดู จนเป็นที่พอใจทั้งสองฝ่าย
“ของกูกรุ๊ปเดิม”พูดเกือบจะพร้อมกัน ก่อนจะหัวเราะจิตๆ ทำปากหงุบหงิบ
“กวนตีน/กวนตีน” ก่อนมันจะเอาซองฟาดหัวผม พวกผมไปตรวจเลือดกันมา ตั้งแต่คบกันจนตอนนี้เราทำตลอด ก็อย่างที่บอกเลือดกรุ๊ปเดิม ไม่มีปะปนเปลี่ยนแปลงถึงเราจะถ่ายทอดพันธุกรรมบ่อยๆ ก็ตาม คริคริ ไม่ใช่ว่าเราไม่ไว้ใจกันอย่าเอาข้อนี้มาเป็นข้ออ้าง ถ้ามันผิดพลาดเราจะได้ตั้งรับว่าจะทำยังไง ถามว่ากลัวไหมมันก็มีบ้าง แต่เราก็มั่นใจมาตลอดเพราะนอกจากเราดูแลตัวเอง เรื่องนอกกายนอกใจกันก็ไม่มี ถ้ามีก็ตายก่อนเป็นโรคตาย หึหึ
“ถ้าเกิดเป็นล่ะ”ผมถามมันหลังจากเก็บเรียบร้อยแล้ว
“ก็ไม่หายไง”มันตอบหน้าตาเฉย
“ถุย พูดมาได้ นึกว่าจะพูด ถึงเป็นเราก็จะอยู่ดูแลด้วยกันจนวันตาย โธ่เอ้ย”ผมทำท่าก่อนจะทำหน้าพูดซึ้ง และสบถตบท้ายกับความหน้ามึนของผัว
“หึหึ ต่อไปกูจะจำกัดละคร หนัง ที่มึงดู และหนังสือนิยายที่มึงอ่าน จะได้ไม่เพ้อเจ้อ”มันหัวเราะสองหึ ก่อนจะปฏิวัติผมๆ เลยทำปากใส่มันไป เซ็ง ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น โปรโมรชั่นแม่งหายหมด เดี๋ยวต้องหาเรื่องมาแทรกใหม่มันจะได้จัด โปรอีกและพี่กระบือของผมก็ไม่ค่อยเข้าสำนักงานเท่าไร มันรับงานมาทำที่บ้านจำเป็นจริงๆถึงจะไป คุณพิมกับคุณวัฒน์ก็รักกันดี พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้รังเกียจอะไรอาจจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ ส่วนพี่แน็คกับพี่อาร์ทบางครั้งก็มาหาบ้าง ทำให้สนิทกันมากขึ้น ผมก็ไปอู่เหมือนเคย แต่พักหลังไอ้ไผ่บอกให้เพลาบ้าง เดี๋ยวรถเขาจะพังหมด ดูมัน เป็นห่วงกูก็ทำแถ แต่เวลาซั่มไม่มีห่วงไม่มีแหลเลย ตลอดดดด
“เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมา”มันบอกผมหลังไปตากผ้า และสูบบุหรี่ที่ระเบียง ส่วนผมก็เอาหนังสือเรียนมาอ่านทบทวนไม่ได้ขยันแต่โดนบังคับโดย ผบ.ผปจต. (ผู้บัญชาการผัวประจำตัว) อดนอนกลางวันอีก ง่วงฉิบ
“เออดีๆๆ ซื้อของกินมาด้วยนะ กูหิว”ผมตาลุกด้วยความดีใจ ที่จะได้หลุดพ้นภาวะนี้สักที
“ของกินเต็มตู้ ไม่แดกเข้าไป”มันบ่นผมก่อนจะเดินมาเหยียบก้นคลึงไปมา
“โอ้ย ของกูหักหมด แม่ง”ผมร้องก่อนจะคลำเจ้าหนอนน้อย
“กูว่าเละมากกว่า”มันแสยะยิ้มพูดดูได้ถูกแล้ว ผมเลยยกนิ้วกลางให้มันสองนิ้วเป็นการเพิ่มขนาด ”โง่สิ้นดี สูตรง่ายๆก็ทำผิด มึงทำใหม่เดี๋ยวนี้ และถ้ายังผิดอีกกูจะให้มึงคัดลอกสิบจบ เร็วๆ”เหยียบย่ำไม่พอ ย้ำสติปัญญากูอีก แต่มันโคตรเก่งคำนวณเลย มันไม่ค่อยใช้เครื่องคิดเลขด้วยนะ มือและสมองล้วนๆ มิน่ามึงได้กำไร ส่วนกูขาดทุนตลอด
“โหย น้องเมื่อยแล้วอ่ะ ปวดหัว ตาลาย คล้ายจะเป็นลม”ผมเริ่มหาทางเอาตัวรอดโดยการลุกไปกอดขามันคลอเคลียไปมา อยากจะถอนขนหน้าแข้งมันจริงๆ แต่คาดว่าอาจจะโดนถีบกระเด็นออกมาได้ เงยหน้าสบตาขึ้นมอง มันเอามือเฉดหัวผมเหมือนโดนผัวถีบส่งยังไงไม่รู้
“ฤาษีทรงม้าอยู่ในตู้ หรือจะเอายาดมตราปลาห้าหัว”มันบอกพร้อมยกตีนให้ผมด้วย เชี่ยะนิ หยิบมาดม เอ้ย กัดแม่งเลย มันเกือบล้มแต่ดึงหัวผมไว้อยู่หัวเราะชอบใจก่อนจะยัดเข้ามาอีก
“แหวะ สัด ปากกูแทบฉีก”ผมด่ามันก่อนจะลงไปนอนกลิ้งต่อ มันส่ายหน้า นั่งลงหยิบยางลบมาลบสูตรที่ผมทำผิด ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไรเลย ส่วนใหญ่ผมจะจำตอนใกล้สอบมากกว่า ไม่ค่อยได้มานั่งทบทวนเท่าไร ผ่านแล้วก็ผ่านไป
“มึงผ่านมาถึงปีสองได้ไงวะ ไม่ใช่สิ มึงสอบติดคณะนี้ได้ไงวะ เส้นปะเนี่ยะ”มันเขียนให้ใหม่ปากก็ชมผมไปด้วยมั้ง
“กูเก่ง และเซ่นเจ้าที่โว้ย เจ๋งไหม”ผมก็เล่นตามมันไป เป็นการผ่อนคลายก่อนมันจะยัดดินสอให้ผมทำใหม่
“มึงเก่งกูไม่เชื่อ เซ่นเจ้าที่เป็นไปได้ที่ระดับสติปัญญามึงคงจะทำแน่ ไอ้หนอนขี้เลื่อย”มันกดหน้าผมแนบหนังสือบี้ไปมาเหมือนจะให้ตัวหนังสือสิงไปในสมองผมให้ได้
“ว่ากูจริง บทบาทความฉลาดที่ไม่ค่อยแสดงออก กูก็มี แต่ตอนนี้ขี้เกียจโว้ยยยยย”ผมหลุดมาได้แหกปากใส่มัน ที่เดินทำหน้ากวนตีนไปในครัวแล้ว ชิ๊ ทำใหม่ก็ได้ ง่ายๆ แต่จะว่าไปมันสอนรวบรัดดีว่ะ เข้าใจง่ายดี มึงจะเก่งเกินไปแล้วอยู่ ถา’ปัต บังอาจมาข่ม วิด’วะอย่างกูทั้งเรื่องเรียนลามไปถึงเรื่องบนเตียงด้วย กูไม่ค่อยได้ข่มมึงเลยนอกจากขย่มอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
“ไอ้หนอน มึงกินพุดดิ้งหมดเลยเหรอ”มันชะโงกหน้ามาถามผมหลังปิดตู้เย็น ผมยกนิ้วกลางทำปากบอกว่า หนึ่ง “มึงอย่ามาง่อย ซื้อมาห้าตอนนี้ไม่มีเหลือ จะหนึ่งได้ไง เพราะกูกับแม่ไม่กินอยู่แล้วนอกจากมึง”มันสวดภาณยักษ์ใส่ ผมหันไปยิ้มให้
“น้องหมายถึงห้าอันต่อชั่วโมงน่ะ”ผมแปลความหมายของนิ้วให้มันฟัง
“กูจะจำกัดมึงอีก แดกเปลือง”เอาอีกดอก
“อะไรวะ กินมากก็บ่น กินน้อยก็บ่น แล้วถามจริงในเมื่อมึงกับแม่ไม่กิน แล้วจะเก็บให้ใครแดก ไหนมึงบอกกูดิ๊”ผมชักเริ่มวิ้งเหมือนกัน ลุกมายืนเถียงกับมันแม่งเลย นอนเดี๋ยวโดนเหยียบอีก
“ให้หมาแดกไง”มันว่ายักคิ้วใส่
“กูไม่ให้ นอกจากแรด หมาหน้าไหนอย่ามาแดกเป็นเด็ดขาด”ผมเดินไปตะโกนใส่มัน กำลังจะหันกลับมันกอดเอวยกทั้งตัว จี๋เอวผม”ฮ่าๆๆๆๆ พี่ควายยยย กูจั๊กจี๋”หลอกด่าแม่งเลย
“นี่ ควายยย เหรอ เดี๋ยว แรดจะโดนควายขวิด ตีก้นไม่เข็ด”มันจี๋ด้วยปากก็ขู่
“คิก คิก เชี่ยะ เยี่ยวจะแตก ฮ่าๆๆ ตีก้นกูอีก ทีนี้กูฟ้อง ยันมูลนิธิปวีณาเลยมึง”ผมทั้งดิ้นทั้งว่าหัวเราะไปด้วย น้ำลายยืดไปหมดแล้ว มันก็เอามาป้ายปาก แหวะ เหม็น มันจับนั่งบนโต๊ะกินข้าว ก้มมาไซ้หน้าจูบปาก คอ ผมก็เบียดและทำตอบด้วยความชอบอยู่แล้ว
“ข้อหาอะไรวะ”มันถามมือก็บีบก้นไปด้วย
“ตีและกระทำชำเราตูดเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบ”ผมบอก มันก็หัวเราะบีบอีก
“สัด กูก็จะฟ้องชูวิทย์”มันบอกผมมั่ง
“เรื่องอะไร”ผมถามมัน
“ก้นมึงยักยอกกระบองกู”มันทำหน้าใส่ได้หื่นมาก แต่ผมขำมากกว่า
“มึงอยากเข้ามาเองนี่หว่า กูไม่ได้ขอสักหน่อย”ผมว่ามันแต่ก็อดเขินไม่ได้
“ทำเขิน อยากยักยอกแล้วดิ ไอ้หนอนเอ้ย”มันแหย่ผม หอมแก้มซ้ายขวาด้วย
“เชี่ยะนิ รู้ทัน มึงเสร็จกูแน่คืนนี้”ผมทำตาเล็กตาน้อยพูดใส่มัน ขาก็เกี่ยวให้มันเบียดเข้ามาอีก
“ปากดี ชอบหาหำใส่ตัว”มันหยิกแก้มว่ายิ้มๆ ผมจะหัวเราะแต่โดนมันปิดปากซะก่อน ผมหงายหลังนิดหน่อยเมื่อโดนมันดัน มือก็ลูบไล้ใส่กันไม่แพ้ลิ้นในปากที่เกี่ยวกันไปมา ก่อนจะหยุดเมื่อมีเสียงเคาะประตูขัดเสียก่อน มันจิ๊ปาก ผมเอามือคลำเป้ามันที่เหมือนจะนูนๆออกมา มันจับทันทีผมก็หัวเราะชอบใจที่ทำมันตื่นได้ แต่ของผมไม่ว่ะ
“มาทำเชี่ยะไรตอนนี้วะ”มันบ่นหน่อยๆ ก่อนจะระงับสติอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง ก่อนจะเดินผมกระโดดขี่หลังไปลงตรงที่เดิมนั่งรอของกินที่กำลังจะเข้ามา
“มึงไม่มาเปิดพรุ่งนี้เลยล่ะ”เสียงพี่หวายโวยออกมา
“งั้นมึงมาใหม่พรุ่งนี้”มันก็ตอบไปมึนๆ
“จวย ติดนิสัยเมียมึงไง”เสียงแกลามปามมาถึงผม
“ไม่เกี่ยว น่าจะติดเพื่อนมันมากกว่า”ผมก็ย้อนแกไป เลยโดนเตะก้นเข้าให้ ผมช่วยพี่พายถือของก่อนจะกอดแกทั้งตัวเลย หอมว่ะ ขอกินมั่งดิ แต่อีพี่บลูปรายตามองผมอย่างหมั่นไส้แต่ไม่กล้าทำอะไร
“มีของฝิ่นไหม”ผมถามแกอ้อนๆ แกยิ้ม
“หมดนี่เลย”แกบอกอย่างใจดี เอามือลูบหัวสงสัยจะนึกว่าแมว
“นอกจากน่ารักยังใจดีอีกนะเนื่ยะ ฟอด”ผมบอกหอมแก้มแกด้วย
“พักนี้กูเกลียดเมียมึงว่ะ”นั่นไง เสียงคนขี้หวงเอ่ยออกมาจนได้ ก่อนจะเดินมาดึงคอผมออก แต่ผมเหนียว
“กูด้วย”พี่หวายรวมหัวกัน ไอ้ไผ่ยกยิ้มเฉยๆ มือก็แกะไก่ย่างห้าดาว ไก่จ๋อ ขนมจีน แคบหมู ใส่จาน พี่พายเอาเครื่องส้มตำออกมาทำ
“เบื่อพวกขี้อิจฉา อายุมากแทนที่จะตาฝ้าฟางดันตาร้อน แหวะ”ผมหันไปจิกพวกแก ก่อนจะหลบไปหลังไอ้ไผ่ สองคนทำหน้าแบบเดี๋ยวมึงโดนแน่ เฮ้ย มันขาดนะเนื่ยะ
“สงบศึกก่อน พี่เจย์ล่ะ”ผมยกมือห้ามก่อนจะถาม ใครก็ได้ตอบกูที
“ไปบ้านมันไง สั้นอีกและมึง”แกบอกก่อนจะว่าผม ๆ ก็พยักหน้ารับ ก่อนจะนั่งลงมือกินกัน ทั้งส้มตำ ตำหน่อไม้ ตำซั่วมั่วไปหมด แต่แซ่บสุโค่ยยย
“มันเป็นไงบ้าง”ไอ้ไผ่ถามขึ้นมา เห็นมันบอกว่าโทรไปพี่เจย์ไม่รับสาย ก็เลยฝากข้อความแทน
“นี่กูก็ด่ามันอยู่เนี่ยะ เป็นเชี่ยะไรไม่รู้โทรไปก็ไม่รับ”พี่หวายบ่นออกมาแต่หน้าตาเป็นห่วงมาก
“กูด้วย เบอร์บ้านก็ไม่มีใครรับ เป็นห่วงมันกับแด๊ดว่ะ”พี่บลูบ่นปนห่วงมั่ง
“กูฝากข้อความแต่ก็ไม่มีตอบกลับมา คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง มันอาจติดธุระ”ไอ้ไผ่ก็เอ่ยเรียบๆ แต่มันเป็นห่วงนะ เมื่อเช้าก็ส่งไปอีก ผมลองมั่งก็ไม่มีตอบกลับ
“ไอ้เจย์เห็นอย่างนั้น บางครั้งมีอะไรมันก็ไม่ค่อยบอกหรอก สัด ด่าแม่งเลย”พี่หวายพูดอย่างรู้นิสัย ก่อนจะด่าตบท้าย
“นั่นสิ กูไม่อยากจะคิดมากว่ะ”พี่พายที่เงียบไปเอ่ยออกมาบ้าง
“ถ้าติดต่อไม่ได้อีก พรุ่งนี้กูจะบินไปดูมันที่บ้านสักหน่อย ถ้าไม่มีอะไรกูจะถีบแม่งให้ติดผนังบ้านเลย”พี่หวายพูดเหมือนตัดสินใจ แกทำจริงแน่”แต่กูภาวนาไม่ให้มีอะไรว่ะ ไม่ใช่เพราะอยากถีบมัน กูเป็นห่วง”ก่อนจะพูดเบาตอนท้าย ปกติพวกเราต้องจิ้นแกแล้ว แต่คราวนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาล้อเล่นพวกเราเป็นห่วงแกจริง ๆ ยิ่งแด๊ดแกไม่สบายด้วย รู้ข่าวครั้งสุดท้ายก็เมื่ออาทิตย์ก่อนที่ว่าอาการดีขึ้น หลังจากนั้นก็อย่างที่เห็นติดต่อไม่ได้เลย
“แล้วเบอร์แม่ หรือว่า น้องแกไม่มีเหรอ”ผมถามออกไป ปากก็ซู๊ดขนมจีนด้วย
“โทรแล้วไม่รับเหมือนกัน ไอ้เจนแม่งปิดเครื่อง”พี่หวายบอกอย่างหมดหนทางที่จะติดต่อ น้องพี่เจย์เป็นผู้ชายชื่อเจน รุ่นเดียวกันกับน้องพี่บลูมั้งถ้าจำไม่ผิดพี่เจย์เคยเล่าให้ฟังอยู่
“ก็ตามนั้น ไม่ติดต่อก็ไปหามัน แม่ง เป็นบ้าอะไรวะ”พี่พายสรุปเห็นด้วยกับพี่หวายก่อนจะบ่นปิดท้าย พวกเรากินกันต่อ สักพักผมเห็นไอโฟนสั่น
“ของมึงอ่ะ”ผมบอกไอ้ไผ่ที่นั่งกินแคบหมูเพลิน มันมอง
“รับดิ๊ มันโทรมาแล้ว”ไอ้ไผ่บอกผม ทำเอาพวกเราตื่นเต้นเลยที่พี่เจย์โทรมา
“ไอ้สัด เป็นเชี่ยะไรไม่รับสายพวกกู มึงไปมุดสันกำแพงอยู่ไง ห๊ะ”เสียงพี่หวายโวยก่อนเลยครับ”แม่ง บักจ๊าดหง่าว”เอาไปอีกดอก
“พวกกูจะบินไปพรุ่งนี้อยู่แล้ว ถ้าติดต่อมึงไม่ได้ เป็นจวยไรวะ”พี่พายเอามั่ง คำพูดขัดกับหน้าตามาก
“เออ มึงพูดเลย เงียบเป็นไส้อั่วอยู่ได้ ไอ้ฉิบหาย”พี่บลูใส่ไปอีก
“พวกมึงก็หุบปากสิ ควายยยย จะให้กูแทรกตอนไหนวะ บักสันดาน”พี่เจย์ตะโกนกลับมามั่ง แบบเห็นหน้าได้ยินเสียงเลยครับ หน้าแกดูอ่อนล้ามากแต่ยังยิ้มได้
“แล้วพี่หายไปไหนมาวะ เขาเป็นห่วงกันจะแย่แล้ว”ผมถามแกไปมั่ง เอาน่องไก่จิ้มๆล่อปากแกไปด้วย ไอ้ไผ่ตบหัวเข้าให้เลิกเลย เห็นไอไฟนดีกว่าหัวกู
“กูยุ่งมากกกก แด๊ดก็เพิ่งออกจากโรง’บาลเมื่อเช้า เฮ้อ”แกพูดทำปากด้วยก่อนจะถอนหายใจ
“ไหนมึงว่าดีขึ้นแล้วไง แล้วแด๊ดเป็นไรอีกล่ะ”พี่พายถามแกอย่างเป็นห่วง
“แด๊ดกูล้มน่ะสิเมื่อสองวันก่อน ทำให้เส้นพลิกตอนนี้ก็เลยต้องนั่งรถเข็น เดินไม่ได้ คงต้องกายภาพอีกนานว่ะ”แกบอกออกมาเสียงเศร้าๆทำเอาพวกเราเงียบเลยครับ
“แล้วหมอเขาว่าจะหายไหม มึงไม่พาแด๊ดมารักษาที่นี่วะ”พี่บลูถามก่อนจะพูดแนะนำ
“เออ ที่นี่น่าจะดีกว่านะ มึงพาแด๊ดมาเลยพรุ่งนี้”พี่หวายเห็นด้วย ผมว่าก็ดีนะ
“ไม่ขนาดนั้น หมอที่นี่เขาก็เก่งเพียงแต่ต้องใช้เวลา และกูไม่อยากให้แด๊ดเหนื่อยหรือกระทบกระเทือนกับการเดินทาง”พี่เจย์โบกมือก่อนจะพูดต่ออย่างเป็นห่วงสุขภาพแด๊ดแก
“กูลืมไปมัวแต่คิดอยากให้หายไวไว แล้วมึงไม่รับสายพวกกูเลยวะ”พี่หวายพูดยอมรับก่อนจะถามต่ออย่างสงสัย
“กูขอโทษพวกมึงจริงๆ กูยุ่งมาก ต้องไปกลับโรง’บาล ที่ทำงาน สวน โอ้ย เยอะ นี่ก็เพิ่งให้แม่ไปพัก พอกูเห็นก็รีบโทรมาเลย ขอบใจพวกมึงมาก แค่นี้กูก็มีกำลังใจแล้ว”พี่เจย์ยิ้มเนือยๆเมื่อพูดถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นที่บ้าน
“พี่เจย์ สู้ๆๆนะ พักผ่อนด้วย”ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ให้กำลังใจ
“เออ ขอบใจ ไอ้เหี้ยะนั่งเงียบนะมึง พูดมั่งก็ได้ แค่สายตาสำหรับกูไม่พอหรอก”แกพูดยิ้มๆใส่ก่อนจะพูดใส่ไอ้ไผ่
“พรุ่งนี้เจอกัน”มันพูดแค่นั้น ทำเอาเงียบเลย
“จริงดิ”พี่เจย์ถามย้ำ
“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ”มันก็ย้อนกวนๆ
“ห่าราก มาให้จริงเถอะ กูจะ จะ ร้องไห้ว่ะ”แกว่าก่อนจะร้องออกมาจริงๆแต่ไม่ได้ปล่อยโฮ พูดแบบเสียงเครือๆ
“เฮ้ย อย่าร้อง เดี๋ยวกูร้องตาม”พี่หวายห้ามก่อนจะทำท่าล้อแก
“ไอ้สัด กูกำลังซึ้งกวนตีนนะมึง รีบๆมาเลย”พี่เจย์ด่าเข้าให้
“อยู่แล้วไอ้ซึ้งบนหม้อดิน พรุ่งนี้เจอกัน”พี่หวายก็รับคำ พวกผมด้วยก่อนแกขอตัวไปดูแด๊ดก่อน พี่พายเช็คเที่ยวบินและจองตั๋ว เตรียมเดินทางพรุ่งนี้ ผมโทรหาไอ้พวกนั้น พวกมันไปไม่ได้แต่ฝากเยี่ยม
“ค่อยยังชั่วหน่อย”พี่หวายพูดอย่างโล่งใจ ที่รู้ว่าเพื่อนไม่ได้เป็นอะไรห่วงก็แต่แด๊ดพี่เจย์เท่านั้น
“สงสารมันว่ะ ดูมันคงจะเหนื่อยจริงๆ”พี่บลูบอกมั่งก่อนจะโอนเงินค่าตั๋วทางอินเตอร์เน็ต
“สรุปเจอกันพรุ่งนี้ สนามบินสิบโมงเช้า”พี่พายบอกเวลาที่แน่นอนอีกครั้งหนึ่ง เป็นอันเข้าใจ
“การบ้านมึงเสร็จแล้วเหรอ”ไอ้ไผ่หันมาถามผมที่ตอนนี้นอนเหยียดยาวเลย
“มึงจะลืมบ้างก็ได้ เคยตัว ชอบจำ อี้อๆๆๆ”ผมหันไปว่า มันเลยหยิบหมอนมาปิดหน้าผมอย่างหมั่นเขี้ยว พี่พายเก็บของเสร็จเดินมานั่งข้าง”พี่พายเม้าท์ทูเม้าท์หน่อย”ผมแกล้งทำปากจู๋ให้พี่พายจุ๊บ พี่บลูเลยหยิบจากมือมันมาเขวี้ยงใส่ ผมก็ขำๆ
“มึงเอามือหรือเอาตีนเขียนวะ”พี่หวายพูดแซวมั่ง หยิบสมุดผมมาแกว่งไปมา
“คนมันเทพ ใช้ทั้งสองอย่างเลย”ผมก็บอกแกยักคิ้วให้ แกส่ายหน้า
“เทพกากๆสิมึง”แกว่าอีกก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาอีกตัว ไอ้ไผ่หยิบสมุดมาตรวจอีกที ก่อนจะเก็บ โล่งแล้วโว้ย
“ไอ้ฝิ่น มึงตัดสติ๊กเกอร์ให้หน่อยสิ”พี่หวายหันมาพูดกับผมหลังจากดูโฆษณา
“แพงนะ”ผมทำเสียงใส่แกแบบโก่งค่าตัว
“กูเพื่อนผัวมึง ครึ่งราคาหรือไม่ก็ฟรีไปเลย”แกก็ย้อนผม
“ยิ่งต้องเก็บเยอะ เพราะดูแล้วจะเรื่องมาก”ผมเลยใส่แกไปอีก ทำเอาพวกแกขำ ก่อนแกจะร่างแบบให้ ผมรับมาดูก็ไม่ยากเท่าไร คุยกันสักพักก็แยกย้ายกลับ พรุ่งนี้เจอกัน
V
V
V
V
ต่อข้างล่าง
-
“พวกกูถึงแล้ว มึงอยู่ตรงไหน”เสียงพี่หวายโทรหาพี่เจย์”เออๆๆ”แกรับคำก่อนจะพยักหน้าให้เดินไปตรงที่แกรอ พอไปถึงแกเตะพี่เจย์ก่อนเลย
“สัด ลีลา อยากให้พวกกูมามึงไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้”แกตบไหล่แกล้งว่าไปอีก
“ไม่ได้หรอก ธรรมดาที่ไหน เพื่อนอย่างพวกมึง”พี่เจย์ก็ใส่มั่ง
“คราวหลังมึงอย่าทำอย่างนี้อีกนะ พวกกูเป็นห่วง”พี่พายพูดพร้อมกับโบกหัวแกมั่ง ก่อนจะกอดแก
“เออ กูขอโทษ”แกบอกและกอด พี่บลูก็ผลักหัวแก
“ไอ้เชี่ยะ คราวหน้ามึงโดน แต่ตอนนี้ปล่อยเมียกูก่อน”พี่บลูเหมือนจะดูดี แต่หวงตามเคย
“เดี๋ยวกูถีบ หน้ามืดไม่เข้าเรื่อง”พี่พายไม่ใช่เดี๋ยวแล้วครับ ยันเข้าให้ ไอ้ไผ่ปิดท้ายรถเสร็จก็พากันขึ้นรถ
“พี่เจย์ผอมเยอะเลย กินข้าวไม่ลงคิดถึงพี่หวายเหรอ”ผมทักแซวแกคลายเคลียด
“กูเบื่อเมียมึงว่ะ ช่วยเอาไปกกหรือไปกลบได้ไหม”พี่หวายผลักผมใส่ไอ้ไผ่ที่รอซ้ำอยู่แล้ว ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยจนถึงบ้านแก สวยมากเลยครับไม้สักทั้งหลังเลย พอเข้าบ้านกันได้ก็เจอผู้หญิงวัยสี่สิบกว่ายืนยิ้มต้อนรับ
“สวัสดีครับแม่”เสียงพี่หวายเอ่ยก่อน ตามด้วยพวกผม
“จ้า คิดถึงจังเลย”แม่พี่เจย์รับไหว้ก่อนจะกอดพวกเรา มาหยุดมองหน้า”น้องใครเนื่ยะ”แม่พี่เจย์ถาม
“เมียไอ้ไผ่มัน”พี่เจย์เป็นคนบอก ผมเลยยิ้มแหยๆ แต่แม่พี่เจย์ยิ้มกว้าง
“ตาย พี่ไผ่ของแม่มีเมียซะแล้ว น่ารักซะด้วย”แม่พี่เจย์แซวมันยิ้มๆ “ไปเข้าบ้านก่อน พายกับบลูแม่ไม่ต้องถามแล้วมั้ง”แม่ชวนเข้าบ้านก่อนจะแซวสองคน พี่พายยิ้มอายๆ ส่วนพี่บลูหน้าบาน พอเข้าบ้านได้ทั้งขนม ผลไม้ เพียบ
“แม่ต้องพักผ่อนเยอะๆนะ เดี๋ยวล้มไปอีกคนจะแย่”พี่พายบอกแม่พี่เจย์ด้วยความเป็นห่วง จับมือแม่ด้วย
“ก็พัก แต่ห่วงแด๊ดมากกว่า”แม่บอกก่อนจะพูดถึงแด๊ด
“แด๊ดแข็งแรงเดี๋ยวก็หาย”ไอ้ไผ่บอกบ้างหลังจากที่มันยิ้มรับเฉยๆ
“แม่ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น สงสารเจย์เจย์ ตั้งแต่กลับมาวิ่งลอกไม่ได้หยุด เจนจะไม่ยอมไปเรียนพิเศษ จะอยู่บ้านช่วย แต่เจย์เจย์ไม่ยอมว๊ากเข้าให้ กลับไปเมื่อเช้าเลยสวนกัน”แม่พยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยถึงลูกชายอย่างเป็นห่วง
“ผมก็เคืองมันอยู่ ไม่ติดต่อเลย โทรหาก็ไม่รับ”พี่หวายพูดเชิงฟ้องไปทีเดียว
“อย่าเคืองเลย ยุ่งจริงๆ พวกเราก็รู้นิสัยเจย์เจย์ว่าเป็นไง”แม่จับแขนพี่หวายก่อนจะเอ่ยเป็นที่รู้กัน
“ก็นั่นแหละแม่ ถึงได้เคือง พวกผมเป็นห่วงทั้งมันทั้งแด๊ด ยิ่งมารู้แบบนี้ยิ่งห่วงใหญ่”พี่หวายก็ยังอดไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะแซวแล้วนะเนี่ยะว่า ดูแม่สามีกับลูกสะใภ้เขาปรับทุกข์กัน แต่ไม่พูดหรอกครับไม่ถูกสถานการณ์
“บ่นเชี่ยะไร”เสียงพี่เจย์พูดกวนๆ เข็นรถที่แด๊ดนั่งออกมา พวกเพื่อนมันก็เข้าไปนั่งคุกเข่าข้างๆ กราบไปที่แขน แด๊ดพยายามจะยกมือและพูดรับแต่ก็เป็นไปได้ช้ามาก แม่บอกว่าแด๊ดเป็นอัมพฤต์เลยทำให้ปากเบี้ยว ผมสงสารท่านจังเลย ดูท่านใจดีอายุน่าจะพอๆกับปู่ผมเลยล่ะ
“แด๊ด เพื่อนเจย์เจย์มา แด๊ดจำได้ไหม”พี่เจย์ถามแด๊ดเสียงอ่อนโยนมาก แด๊ดพยักหน้า
“หะ หวาย พะ พาย บะ บลู ผะ ไผ่”แด๊ดเอ่ยออกมาช้าด้วยสำเนียงภาษาไทยที่ชัด ทำเอายิ้มออก แต่ผมเห็นนะพวกนั้นพยายามยิ้มไม่ร้องออกมา ผมยังอดน้ำตาคลอไม่ได้เลย
“แด๊ดเก่งจัง เดี๋ยวก็หายนะครับ”พี่หวายจับมือบีบเบาๆ
“ใช่ จะได้เตะบอลกันเหมือนปีก่อน บลูยังไม่ได้ชนะแด๊ดเลย”พี่บลูบอกยิ้มๆ ตาแกแดงๆ แด๊ดพยักหน้า ไอ้ไผ่ไม่ได้พูดอะไรมันจับมือแด๊ดที่บีบตอบ แด๊ดมองผมเหมือนจะแปลกใจ พี่เจย์กระซิบบอก ก็พยักหน้าเอามือลูบหัวผมที่ไหว้ คุยอีกหน่อยก็พาท่านไปพักต่อ ต้องให้ท่านพักเยอะๆ เพื่อที่จะเตรียมตัวกายภาพเดือนหน้า ส่วนแม่ไม่รู้คุยอะไรกับพวกนั้นดูเครียดมาก ผมเดินออกมาคุยโทรศัพท์กับปู่อยู่เลยไม่ได้ยิน สักพักแม่ก็ขอตัวไปดูงานต่อ พี่เจย์ห้ามแล้วแต่แม่บอกยังไหวดูแลเพื่อนเถอะ ก็เลยต้องปล่อยท่านไป จนเหลือแต่พวกเราที่นั่งเงียบก่อนพี่พายจะเอ่ยออกมาก่อน
“กูเกือบร้องไห้ ฮึก สงสารแด๊ดว่ะ”พี่พายพูดเสียงเครือ สะอื้นหน่อยๆ พี่บลูกอดไหล่ปลอบใจ
“อย่าว่าแต่มึงเลย กูพูดไม่ออกเลย นึกถึงปีก่อนแด๊ดยังแข็งแรงเตะบอลเล่นกับเราได้ พอตอนนี้ กูยังไม่อยากเชื่อเลย”พี่หวายมองพี่พายก่อนจะพูดอย่างไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง
“กูไม่ยิ่งกว่าเหรอ”พี่เจย์พูดเบาๆ”ตอนแรกแค่ไม่สบายเฉยๆ พอมาอยู่บ้าน แด๊ดกู พวกมึงก็รู้อยู่เฉยไม่ได้ ไม่เข้าออฟฟิสก็เข้าสวน บอกแต่ว่าเป็นห่วงงานกลัวแม่กับกูจะเหนื่อย ล้มจนได้ มึงรู้ไหมกูร้องไห้คิดตลอดว่าถ้าแด๊ดเป็นอะไรกูจะทำยังไง ห่วงแม่ก็ห่วง ไอ้เจนอีก งานอีก อยากจะโทรหาพวกมึง แต่กูไม่อยาก”แกพูดไปน้ำตาก็ไหลออกมา
“สัด พวกกูเพื่อนมึงนะ ไม่ใช่คบไว้วัดระดับว่ามีคนคบ หัดคิดซะมั่ง”พี่หวายว่ายกตีบถีบด้วยความโมโห แต่ห่วงซะมากกว่า
“ใช่ ทุกข์พวกกูก็รับเป็นนะโว้ย”พี่บลูเข้าไปตบไหล่แก
“กูรู้ แต่กูคิดได้แค่นั้น มันทำอะไรไม่ถูกว่ะ”แกเอามือปิดหน้า พูดอย่างสับสน
“แต่มึงก็ไม่น่าจะลืมเพื่อน”ไอ้ไผ่เอ่ยออกมา แกมองหน้าทันที”มีอะไรที่พวกกูไม่รู้อีกไหม”มันถามต่อ
“ไอ้เจย์ ตอนนี้มึงจะมัวเกรงใจเชี่ยะไรวะ มึงจะพูดออกมาหรือให้กูพูด”พี่พายคาดคั้นแก
“แม่บอกพวกมึงเหรอ”แกถามกลับ ก็เลยพยักหน้า
“ไอ้เจย์ มึงจะพูดได้หรือยัง ต้องให้กูเอาตีนง้างปากไหม”พี่หวายชักเริ่มโมโห หลังจากที่แกถามและก็เงียบไป
“มึงจำได้ไหมที่กูบอกว่าต้องไปแคนาดา”แกเอ่ยออกมา พวกผมก็พยักหน้า”กูไม่ต้องไปแล้ว”แกพูดต่อ ถ้าปกติคงดีใจโห่ฮิ้วกันแล้ว ทำได้แต่ยิ้มรับอย่างเดียวถ้าเป็นไปได้คงไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้เพื่อแลกกับการที่แกไม่ต้องไปหรอก
”กิจการที่โน่นโดนโกง ภาระหนี้สินตกมาที่แด๊ด ทำให้เครียดมาก กูเพิ่งมารู้เหมือนกันและตอนนี้เงินในธนาคารที่นี่ไม่พอเพิ่งจะเอาไปลงทุนไร่กาแฟยังไม่ได้คืนเลยกว่าจะได้ก็ปีหน้าโน่น เหลือแต่โฉนดบ้านและก็ทรัพย์สินอื่นๆที่ต้องจำนอง แม่ไม่อยากทำแบบนั้น บอกให้แด๊ดขายที่โน่นซะ แต่แด๊ดไม่อยากขายเพราะสร้างมากับมือและก็ล้มด้วยเพื่อนตัวเอง เฮ้อ”แกเล่าให้ฟังไปถอนหายใจไป
“เหี้ยะเอ้ย ทำงี้ได้ไงวะ”พี่หวายด่าออกมาเมื่อรู้เรื่อง
“ได้ไม่ได้ก็โดนไปแล้ว”พี่เจย์กอดอกแหงนหน้ามองเพดาน เท่าที่ฟังพี่เจย์ไม่ได้หมดตัว แต่แม่พี่เจย์ไม่อยากเอาทรัพย์สินที่นี่ไปแลกกับที่โน่น แม่คิดว่าเสียฝ่ายเดียวดีกว่าต้องเอามาเป็นภาระ ไม่ใช่ว่าแม่ไม่เห็นใจแด๊ดเพราะทางโน้นเขายึดทรัพย์สินพร้อมยักยอกถ่ายโอนเงินไปหมดแล้วเหลือแต่ที่ที่จำนองธนาคารที่โน่นถ้าแด๊ดอยากได้ก็ต้องมีเงินไปจัดการเอง
“เท่าไรวะ”พี่บลูถามออกมา
“สิบล้าน”พี่เจย์เอ่ยออกมาเบาๆ แต่เครียดไม่น้อย พวกเรามองหน้ากัน เงินในบัญชีผมยังไม่ถึงเลย ถ้าของปู่ก็ได้อยู่แต่ต้องปรึกษากันก่อน
“ก็เยอะอยู่เหมือนกัน สำหรับพวกเรา”พี่พายพูดลอยๆ แต่ทำหน้าคิดไปด้วย
“กูบอกเฉยๆพวกมึงไม่ต้องทำอะไรหรอก แค่มาเป็นกำลังใจกูก็ซึ้งแล้วกับน้ำใจเพื่อน”พี่เจย์เอาหน้ากลับมาที่เดิมพูดด้วยเสียงร่าเริงขึ้น
“ไม่ได้ ในเมื่อมึงกำลังทุกข์ พวกกูก็ต้องช่วย มึงมีเท่าไร”พี่หวายโบกมือก่อนจะหันมาถามพี่พาย
“สองล้านได้มั้ง”พี่พายบอก พี่หวายสอง เป็นเงินที่พวกแกได้มาจากมรดกพ่อแม่นั่นแหละ ค่าเช่านา เช่าตลาด พวกเขาแบ่งไว้ให้เรียบร้อยเท่าที่แกบอกนะ ไอ้ไผ่กับพี่บลูคนละสามก็คงจากเงินปันผลของกิจการที่บ้าน ผมมองหน้าประมาณแล้วกูล่ะ
“ของฝิ่นก็มีนะ ล้านหนึ่ง”ผมบอกมั่ง พี่เจย์ยิ้มเอามือโยกหัวผมไปมา
“จะกี่ล้านกูก็ไม่เอาหรอก พวกมึงก็ต้องใช้ เอาไว้กูเคลียร์เอง เชื่อสิไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”พี่เจย์พูดปฏิเสธทำหน้าแบบสบายใจไม่มีปัญหาแต่รู้ว่าฝืนแกไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนไปด้วย
“มึงหุบปากไปเลย ไม่ฟรีหรอกโว้ย คิดดอก”พี่หวายชี้หน้าและแถลงการณ์”กูรู้ว่ามึงเกรงใจ แต่ถ้ามึงไม่รับไว้พวกกูก็เสียใจเหมือนกัน และเงินส่วนนี้พวกกูก็คุยต่อหน้ามึงเลยว่ายังไม่ได้ใช้อะไร มึงเคลียร์เสร็จพร้อมเมื่อไรก็จ่ายมา”
“ใช่ ทำอย่างกับมึงไม่เคยให้อะไรพวกกูเน๊าะ ถ้าคิดจริงๆนะ สี่ปีเป็นเพื่อนกันมา เกินสิบล้านอีกนะ”พี่พายพูดมั่งเดินไปนั่งข้างๆ
“ถึงเหรอวะ”แกก็ถามกลับขำๆ
“น้ำใจไง”พี่ไผ่ของผมเองครับพูดได้ซึ้งมาก
“ใช่ มันมากกว่านั้น มึงเลิกเกรงใจได้แล้ว ภูมิใจเถอะมึงมีเพื่อนหน้าตาดีและรวยอย่างพวกกูหาไม่ได้ที่ไหนแล้ว”พี่บลูจบได้สวยมากอวยน่าดู แต่เป็นการล้อกันเล่น
“ถุย ไอ้เพื่อนหล่อรวย แถมจวยใหญ่ด้วยไหมล่ะ”พี่เจย์ทำท่าและเพิ่มให้อีก
“เออ”น้อมรับกันทุกคน ผมก็ได้แต่หัวเราะ
“กูขอบใจว่ะ กะว่าถ้าแด๊ดยังยืนยันคำเดิม กูกับแม่ก็จะทำตามเพื่อให้แด๊ดสบายใจ”แกจับมือเพื่อนๆพูดต่ออย่างที่คิดเอาไว้
“เออ แล้วมึงต้องไปอีกไหม”พี่หวายถามออกมา”ถ้าไป กูไม่ให้หรอก”ทำเอาขำเลยครับ
“ไม่แล้วล่ะ ที่แด๊ดเสียดายเพราะเป็นที่ของปู่กับย่า ราคาปัจจุบันก็สูงอยู่ แกไม่อยากให้มันหลุดไปเป็นของคนอื่นอยากจะเก็บไว้ให้ลูกหลานมากกว่า ที่แด๊ดกูเครียดไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวแต่เขาเสียใจที่เพื่อนมาหักหลังทำกันได้”พี่เจย์พูดเรียบๆแต่น้ำเสียงสงสารและเป็นห่วงจิตใจแด๊ดแกมาก
“งั้นมึงต้องยิ่งเอาไป พวกกูก็รักแด๊ด รักแม่ มึงเหมือนพ่อแม่ตัวเอง มากินมาเที่ยวกันกี่ครั้งไม่เคยลำบากเลย มีแต่สบายถึงสบายที่สุด มึงรีบเอาไปจัดการซะ”พี่หวายพูดออกมาอีก เอามือตบกบาลแกด้วย พี่เจย์ร้องไห้กอดแกเลยครับ
“กูขอบใจพวกมึงมาก และกูจะรีบคืนให้”แกบอกทั้งน้ำตา ก่อนจะเงยหน้า”แต่ระหว่างที่รอ อย่าเอากูไปเป็นผัวขัดดอกพวกมึงนะ กูขอร้อง”แกทำเสียงอ้อนวอนแต่น่าโดนอย่างอื่นแทนที่จะเห็นใจ
“พวกกูยกให้ไอ้หวายไปคนเดียวแล้วกัน”พี่บลูรีบบอกปัดแทนพี่พายกับไอ้ไผ่เลยครับ
“ไอ้เหี้ยยยยยย”เสียงลากยาวเลยครับจากพี่หวาย ก่อนที่แกจะไล่ถีบพี่บลู ไอ้ไผ่ไม่ได้ทำส่ายหน้าอย่างเดียว ผมก็ขำและอดดีใจแทนพี่เจย์ไม่ได้ที่มีเพื่อนดี ถึงพวกแกไม่มีเงินมาช่วยแต่เชื่อเถอะแค่น้ำใจจากเพื่อนที่จริงใจเป็นกำลังคอยอยู่เคียงข้างมันก็ซึ้งใจหาอะไรมาเปรียบไม่ได้แล้ว พอซึ้งได้ที่แล้วแม่ก็ให้คนมาเรียกไปกินข้าวกัน คืนนั้นพวกเราก็นอนห้องเดียวกันหมด พวกพี่วอร์ม พี่แกรนด์ พี่ออม พี่อากิ พี่เทรนด์ พี่กราฟ ก็โทรมาให้กำลังใจ รวมถึงเพื่อนผมด้วย ผ่านสไกปกันทำเอาพี่เจย์ทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะเมื่อโดนหยอดด้วยมุกฮาบ้างแป็กบ้าง พวกผมดีใจนะที่แกยิ้มได้หน้าไม่อมทุกข์ ทีนี้ก็เหลือแต่แด๊ดที่ต้องดูแลและให้กำลังใจท่านต่อไป
*
*
*
*
พวกเราอยู่บ้านพี่เจย์สี่วันสามคืน เมื่อวานก็เพิ่งไปธนาคารจัดการเรื่องเงิน แม่พี่เจย์ร้องไห้ขอบคุณบอกจะรีบใช้ให้เร็วที่สุดจนพี่พายต้องปลอบใจและบอกไม่เป็นไรอย่าคิดมาก พี่เจย์เป็นคนบอกแม่เอง แด๊ดก็รับรู้ จับมือพวกพี่ๆเป็นการขอบคุณ
“ขอบคุณครับ”ผมบอกก่อนจะกอดพี่เจย์ ที่ยัดไส้อั่ว แหนม แคบหมู ใส่มาให้
“เออ อย่าดื้อนะมึง เดี๋ยวเจอตีก้นอีกรู้เปล่า”แกกอดและแหย่กลับ เรื่องนี้ยังคุยเอามาล้อกันได้ไม่เบื่อ
“ลองสิ ตีอีกทีนี้จะงอนยาวเลย”ผมพูดชัดๆให้ไอ้คนที่มันตีได้ยิน มันยักคิ้วรับ
“มึงก็ไปทำให้มันเสร็จๆ และอย่าหายเข้ากีบควายนะมึง”พี่หวายชี้หน้าบอก
“จ้า หวายจ๋า”แกก็รับคำแซวกลับ
“ไอ้สมเสร็จ กูจะอ้วก”พี่หวายด่าและถีบแกไปด้วย พวกเราก็ขำก่อนจะลาแกจริงๆ
“เปิดเทอมเจอกัน มีอะไรมึงก็โทรหาพวกกู”พี่พายกอดและตบไหล่บอกแก ที่พยักหน้า
“มึงเลี้ยงนะโว้ยที่ไม่ได้ไปนอกแล้ว มีไหมตังค์อ่ะ”พี่บลูพูดแซวยิ้มๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงคิดว่าดูถูก แต่สำหรับเพื่อนมันคือการหยอกกัน
“ไม่มีกูเอาที่พวกมึงไง”พี่เจย์ก็ยักคิ้วตอบกลับ
“สัด ดีมากหัดหน้าหนาเหมือนหนังตีนหน่อยกับเพื่อนน่ะ”พี่หวายได้ทีชมสวมรอยด่าไปด้วย
“หนังตะโปดได้ไหมวะ”แกก็อำกลับ พอได้เวลาเครื่องออก”ขอบใจอีกครั้ง พวกมึงรอกูนะ”แกบอกเดินมากอดไหล่ไอ้ไผ่ที่พยักหน้า
“เออ ไม่รอเพื่อนอย่างมึงจะรอใครวะ ไปล่ะ”พี่หวายบอกอีก แกก็กอดกันอีก แต่เป็นบรรยากาศของเพื่อนจริงๆ จนได้เวลาพวกเราก็โบกมือลาเดินเข้าห้องผู้โดยสารกลับไปทำกิจธุระต่อหลังจากที่ได้มาหาและเป็นกำลังใจให้เพื่อนและพี่คนหนึ่ง นี่แหละมิตรภาพที่เป็นความรักในรูปแบบที่เพื่อนมีให้กัน
**********************************************************************************
ปล. เข็นออกมาอีกตอน ช่วงนี้มาช้าไปบ้างขอโทษด้วยนะจ๊ะ งานยุ่งจริงๆ ขอบคุณกันเช่นเคยสำหรับกำลังใจที่มีให้คะ สำหรับคู่ของแฝดกับต้าร์ อีกไม่นานคะ
-
:z13: :z13:
-
:z13:
มิตรภาพแบบนี้หายากจริง :impress3:
-
สงสารพี่เจย์จัง :sad4:
ขอให้แด๊ดหายไวๆนะค๊า
:pig4:
-
ชอบเรื่องนี้ เพราะอ่านตอนไหนก็มีเรื่องให้ยิ้มได้ o13
-
มิตรภาพของเพื่อน
ยิ่งใหญ่จริงๆๆๆๆ :L1:
-
:pig4:
-
มีเพื่อนดีจริงๆ o13
-
ดีใจที่เจย์ไม่ได้ไปนอกแล้ว แต่ไม่ดีใจที่สาเหตุของการไม่ไปนั้น
-
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งน้ำตาคลอเลย :impress:
-
ตอนนี้ประทับใจไปกับความเป็น "มิตรแท้ เพื่อนตาย"
-
อ่านไปน้ำตาคลอไป ซึ้งใจในมิตรภาพ ขอบคุณครับ ^^
-
พี่เจย์เจย์ กรี๊ด!!!~
มิตรภาพบรรลือโลกกก...... ซึ่งกับน้ำใจที่้่มากล้น
รอคอยตอนต่อไปจ้า!!!!!!!!
-
เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน :กอด1:
-
น้ำใจเพื่อน สุดยอดที่สุด
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ซึ้งงงง
มิตรภาพของเพื่อนมันประเมินค่าไม่ได้จริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
ตอนนี้มิตรภาพล้วนๆ :monkeysad:
เพื่อนแบบนี้หายากนะ o13
-
เอาใจช่วยพี่เจย์นะ
สู้ๆ
-
บรรยากาศระหว่างเพื่อนชอบจัง ^^
-
ซึ้งกับตอนนี้อ่ะ
-
รักเพื่อนกันดีจัง
-
เพื่อนกลุ่มนี้รักกันจริง ซึ้งง่ะ
อยากให้เจย์ได้หวาย... 555 ลุ้นขึ้นมะคู่นี้
ขอบคุณค่า
-
ซึ้งเลย เพื่อนแบบนี้ จะร้องไห้
-
เพื่อนกัน มันต้องอย่างงี้จิ
มีสุขก็อยู่ข้างกัน มีความทุกข์ก็ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้
อ่านแล้วเรียกน้ำตามาคลอเลยอะ
-
อ่านแล้วอยากมีเพื่อนแบบนี้บ้าง ฮ่าๆ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยคะ o13
-
สิ่งที่หซื้อม่ด้ด้วยงิน
-
น้ำตาคลอเลย สงสารแด๊ด โดนเพื่อนหักหลังแล้วยังมาเจออุบัติเหตุแบบนี้อีก :m15:
-
ประทับใจในมิตรภาพจิงๆๆ o13
-
:pig4: :pig4:
-
สนุกๆ รออยู่ๆ
ชอบคู่หลักที่สุดๆ
มาเร็วๆน้าาาา
ชอบตอนนี้ความรักของเพื่อน
ซึ้งมากๆ
รักคนแต่ง :กอด1:
-
เจย์หวาย คู่นี้ทำให้คิดอีกแล้วววว
อยากให้เป็นแบบ เพื่อนใหม่ที่ไม่สนิท อะไรงี้อ่ะ หึ~
สงสารแด๊ด ครอบครัวของเจย์ทุกคน
เพื่อนๆนี่ดีจังเลย อ่านแล้วซึ้ง
มีเพื่อนดี เมียดี ก็ดีงี้แหล่ะ
ดีใจด้วยที่ไม่ต้องไปแคนนาดา และขอให้เจย์แก้ปัญหาให้ได้เร็วๆเน้อ
-
ปกติเด็กถาปัด ไม่เรียกว่าการบ้านนะครับ เรียกว่าโปรเจคอย่างเช่นตอนนี้ไผ่และเพื่อนๆน่าจะเป็นช่วงหาข้อมูลหาโครงการทำทีสีส ที่ตั้ง อยู่มากกว่าเพื่อนำเสนออาจารย์ว่าโครงการออกแบบอาคารนั้นๆจะผ่านหรือไม่.....และโปรเจคส่วนใหญ่จะเป็นโปรเจคเดี่ยว ไม่มีงานกลุ่มถึงมีงานกลุ่มก็เป็นวิชาขำๆ และการไปรับฝิ่นที่คณะวิศวะนี่....ไม่โห่ โดนมอง มีเรื่อง ถ้ารู้จักกันก็คงจะแซวขำๆบ้างครับ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเลยของกลุ่มเพื่อนของไผ่ อย่าลืมว่าสองคณะนี้ศักดิ์ศรีมันเข่นกันอยู่นะครับ.....................ขอโทษด้วยนะครับถ้าหาก ทำให้คิดว่าจับผิดหรืออะไร......แค่เพียงผมชอบเรื่องนี้แล้วอยากอินมากขึ้นจริงๆ เพราะผมจะมองย้อนไปตอนเรียนอยู่บางอย่างมันก็มีสิ่งที่ขัดๆนิดหน่อยกับวิถีชีวิตของพวกเค้า...........เช่นการทำงานพิเศษของไผ่นี่แทบจะเกิดขึ้นไม่ได้เลยในชีวิตของเด็กถาปัดจริงๆเพราะแค่เวลานอนปกติก็แทบจะไม่มีอยู่แล้วครับ.....เพราะต้องทำโปรเจคกันตอนกลางคืน................ผมยินดีแนะนำนะครับ เผื่ออยากได้ข้อมูลอะไร,,,,,,,ขอบคุณนะครับที่แต่งเรื่องให้อ่าน
-
เพื่อน มิตรภาพที่ยั่งยืน o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นี้ล่ะเพื่อนกันตลอดไป
-
ปกติเด็กถาปัด ไม่เรียกว่าการบ้านนะครับ เรียกว่าโปรเจคอย่างเช่นตอนนี้ไผ่และเพื่อนๆน่าจะเป็นช่วงหาข้อมูลหาโครงการทำทีสีส ที่ตั้ง อยู่มากกว่าเพื่อนำเสนออาจารย์ว่าโครงการออกแบบอาคารนั้นๆจะผ่านหรือไม่.....และโปรเจคส่วนใหญ่จะเป็นโปรเจคเดี่ยว ไม่มีงานกลุ่มถึงมีงานกลุ่มก็เป็นวิชาขำๆ และการไปรับฝิ่นที่คณะวิศวะนี่....ไม่โห่ โดนมอง มีเรื่อง ถ้ารู้จักกันก็คงจะแซวขำๆบ้างครับ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเลยของกลุ่มเพื่อนของไผ่ อย่าลืมว่าสองคณะนี้ศักดิ์ศรีมันเข่นกันอยู่นะครับ.....................ขอโทษด้วยนะครับถ้าหาก ทำให้คิดว่าจับผิดหรืออะไร......แค่เพียงผมชอบเรื่องนี้แล้วอยากอินมากขึ้นจริงๆ เพราะผมจะมองย้อนไปตอนเรียนอยู่บางอย่างมันก็มีสิ่งที่ขัดๆนิดหน่อยกับวิถีชีวิตของพวกเค้า...........เช่นการทำงานพิเศษของไผ่นี่แทบจะเกิดขึ้นไม่ได้เลยในชีวิตของเด็กถาปัดจริงๆเพราะแค่เวลานอนปกติก็แทบจะไม่มีอยู่แล้วครับ.....เพราะต้องทำโปรเจคกันตอนกลางคืน................ผมยินดีแนะนำนะครับ เผื่ออยากได้ข้อมูลอะไร,,,,,,,ขอบคุณนะครับที่แต่งเรื่องให้อ่าน
****ไม่คิดว่าเป็นการจับผิดเลยคะ ดีซะอีกที่บอกกล่าว ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยคะที่เขียนด้วยความมักง่ายไปหน่อย ที่เขียนเพราะแค่อยากให้อ่านกันสนุกๆไม่ได้คิดลึกซึ้งไปมากกว่านั้น พอไปอ่านที่ส่งมาให้น่าเห็นใจเด็กคณะจริงๆเลย เวลาส่วนตัวไม่ค่อยมี งั้นถือโอกาสชดเชยในนิยายเน๊าะ ฮ่าๆๆ ยังคิดไปได้ ขอบคุณคะที่ชอบบางทีก็ลืมไปเหมือนกันว่าเรียนระดับ ม.แล้ว การบ้านมันใช้สำหรับเด็กประถม ลืมจริงๆ จะกลับไปแก้ไขนะคะ ไปหาก่อนตรงไหนหว่า :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้มันซึ้งมากๆอ่ะ มิตรภาพของเพื่อนยิ่งใหญ่จริงๆ
เวลาที่เราลำบากแค่ได้กำลังใจจากคนรอบข้างก็มีแรงสู้แล้วล่ะ
แต่น้ำใจจากบรรดาเพื่อนๆกลุ่มนี้มันมากมายเหลือเกิน
น้ำตาคลอไปด้วยเลย ขอให้แด๊ดแข็งแรงเร็วๆนะคะ
+1และเป็ด แทนคำขอบคุณคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
นี่แหละเค้าเรียกว่ามิตรภาพที่แท้จริง
-
กำลังไล่ตามอ่านเรื่องนี้อยู่พี่ไผ่กับฝิ่นน่ารักปนหื่นด้วยกันทั้งคู่เลย
-
มีเพือนดีเป็นศรีแก่ตัว.
เดียวทุกอย่างมันคงผ่านไปด้วยดี
-
ซึ้งน้ำใจในเพื่อน อย่างนี้สิถึงจะเป็นเพื่อนแท้กัน
-
เอาใจช่วยเจย์นะ :กอด1:
แค่มีเพื่อนดีๆอย่างนี้ ปัญหาทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดีแน่ๆ :impress2:
-
o13 o13 o13
เอาใจช่วยพี่เจย์
-
พี่เจย์กับพี่หวาย อิอิ
มิตรภาพเพื่อนนี้สุดๆ
-
มิตรภาพของเด็กๆ ล้ำค่าของพวกผู้ใหญ่เสมอนะ :กอด1:
เพราะว่ามันไม่มีคำว่าผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องแบบพวกผู้ใหญ่นี่ไง :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 66 หวาย & เจย์
ผมหวายเป็นญาติไอ้พายเมียไอ้บลูซึ่งมีสถานะเป็นเพื่อนผม พ่วงอีกสองคือไอ้ไผ่คนบ้านเดียวกันกับผมและไอ้เจย์ลูกครึ่งแคนาดาเชียงใหม่เจ้า อย่างที่ทราบเราเพิ่งกลับกันมาจากบ้านไอ้เจย์ พวกผมบุกขึ้นไปบ้านมันเพราะติดต่อมันไม่ได้ก็เลยจะตามไปกระทืบและดูว่ามันยังอยู่ไหม ดีนะที่มันติดต่อกลับมาก่อนเลยรอดข้อหาโดนกระทืบไป แต่สาเหตุของมันนี่สิทำเอาพวกเราอึ้งเมื่อรู้ว่าแด๊ดป่วยมาก ทั้งทางกายและทางใจ ที่คงต้องใช้เวลาในการรักษา พอได้เจอแด๊ดหดหู่มากไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ แม่ที่ยังยิ้มได้พยายามเข้มแข็งเพื่อไม่ให้แด๊ดกับลูกๆเป็นห่วง ส่วนไอ้เจย์ไม่ต้องพูดถึง มันทั้งผอมทั้งซูบ หน้าตาเคร่งเครียดแต่ด้วยนิสัยมันที่ชอบยิ้มเกือบทุกเรื่อง คราวนี้มันร้องไห้เลยครับ ตั้งแต่คบกันมาเป็นครั้งแรกที่ไอ้เจย์ร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน ผมอยากจะเก็บภาพความทรงจำอันเศร้าสร้อยหงอยเหงาของมันให้ดูนะครับ แต่มันไม่ถูกสถานการณ์ เฮ้อ พูดถึงมันผมนึกย้อนไปเมื่อตอนเอ็นติดใหม่ๆ วันรับน้องพวกผมสามคนก็เกาะกลุ่มคนบ้านเดียวกันไว้
“เฮ้ย ชื่อไรวะ”เสียงทักผมแต่เป็นแบบกระซิบแหบๆ ถ้าไม่ใช่ใน ม. กูต้องนึกว่าพวกโรคจิตแน่ทำเสียงซะ ผมหันไปมองก็เจอฝรั่งพูดไทยชัดมาก ยิ้มอย่างกว้างไม่รู้จะยิ้มทำส้นตีนอะไรของมัน หมั่นไส้รู้จักก็ไม่รู้จักทำมาตีสนิทกูอีก
“กูไม่บอก”ผมจำได้ว่าตอบมันไปแบบนั้น หาเรื่องแม่งเลย แต่แทนที่มันจะโกรธเสือกหัวเราะ
“ดีๆๆ อย่าไปบอกใครง่ายๆ เขาจะหลอกเพราะรู้ว่าเป็นบ้านนอกเข้ากรุง มึงทำถูกแล้วล่ะ”พูดจบมันก็ยิ้มอีก กูเริ่มเกลียดมึงแหละพูดเหมือนจะชมแต่แฝงพฤติกรรมหลอกด่ากูไปด้วย
“สัด แล้วมึงมาจากไหน ไอ้ขี้นก”ผมสบถเบาๆก่อนจะถามมันบ้าง
“เจียงใหม่เจ้า”มันตอบกลับสำเนียงทางเหนือ
“โถ ไอ้แม้วเพิ่งลงจากดอย ทำเป็นว่ากูนะมึง”ผมก็ว่ามันกลับไปบ้าง
“แหมว่ากู ดูหน้ามึงน่าจะคนบ้านเดียวกับเปาปุ้นจิ้นเปล่าวะ”มันทำใส่ผมมั่งก่อนจะพูดกลับ ยักคิ้วให้
“กูไม่ใช่คนจีน”ผมก็ย้อนมันไป เสียงเริ่มดังขึ้น
“กูหมายถึงคนยโสโว้ย มึงไม่เคยฟังเพลงคาราบาวเหรอวะ ที่ว่าเปาปุ้นจิ้นเป็นคนอีสานน่ะ”มันก็ว่ากลับขำๆ
“ถุย มุกสมัยพระเจ้าเห็บเล่นหมากเก็บ มันยังเล่นอีกเน๊าะ”ผมทำท่าใส่มัน แต่ในใจก็อดขำไม่ได้
“แต่มึงก็อึ้งว่ะ”มันว่ากลับยิ้มๆ
“เฮ้ย สองคนมึงน่ะ คุยอะไรกัน ออกมานี่ดิ๊”ผมสองตัวสะดุ้งเลยครับ คนอื่นหันมามองเต็มเลย รุ่นพี่หน้าหล่อแต่เสียงโคตรโหดกวักมือเรียกผมสองคน ไอ้ไผ่หันมามองยิ้มมุมปากก่อนจะหันกลับ ไอ้พายที่โดนไอ้คนหน้าหล่อตี๋ก็คือไอ้บลูผัวมันในปัจจุบันแหย่อยู่ยังหันมาเลย แต่มันสองตัวไม่โดน
“เร็วๆ จะออกเองหรือให้ไปลากออกมา”ยังข่มขู่ไม่เลิก ผมสองคนเลยต้องลุกออกไป พอยืนผมอยากจะนั่งลงเลย สูงฉิบหายเกือบร้อยเก้าสิบได้มั้ง ผมแค่ร้อยแปดสิบสองเอง อาหารหลักมึงคือต้นไผ่ และสเน็กมึงคงเป็นเสาไฟฟ้าแน่นอน ส่วนเพื่อนที่มึงคบไม่เปตรก็ยีราฟ
“คุยกันจุ๊กจิ๊ก มึงเป็นคู่เกย์กันเหรอ”ไอ้รุ่นพี่หน้าตี๋อีกคนพูดแซวพวกผม จนมีเสียงโห่ฮิ้วเป่าปากชอบใจ ผมเกือบจะปรี๊ดแตกแล้ว แต่มันสะกิดแขนผมให้ใจเย็น
“ครับ แต่สเป็คผมชอบแบบพี่มากกว่า”มันตอบด้วยรอยยิ้มของมัน ก่อนจะส่งสายตาให้รุ่นพี่ที่ถาม ทำเอาแกหน้าเหวอเลยครับ ผมโคตรสะใจเลย เป็นไงมึงจุกไปเลย
“เฮ้ย กะ กูไม่ได้เป็น”ไอ้รุ่นพี่นั่นปฏิเสธเสียงดังเลย กลายเป็นมันบ้างที่โดนโห่
“เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรผมจะพยายามต่อไป เพราะพี่ทั้งขาว ทั้ง”ไอ้ฝรั่งมันทำท่าเสียดาย มองพร้อมวิจารณ์ไปด้วย
“พอเลยมึง ลามปาม”รุ่นพี่นั่นตวาดใส่ ก่อนจะสั่งให้ผมสองคนเต้นท่าเหี้ยไรก็ไม่รู้ ผมก็ทำๆกับมันจนเสร็จ หมายถึงเต้นนะครับไม่ใช่อย่างอื่น ก็เข้าไปนั่งที่หันมามองหน้ากันก็หัวเราะแต่เบาๆ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของผมกับมันและลามมาจนถึงปัจจุบัน มันเป็นคนนิสัยดีมาก มีน้ำใจ ร่าเริง เพื่อนขอให้ทำอะไรก็ไม่ขัดยิ่งไปจีบหญิงนี่ขอให้บอกถึงไหนถึงกัน
“ไอ้หวาย ไอ้สัด เวลาเอาไม่เคยนึก พอเสร็จไม่มีแรงเรียกกูเลยนะมึง”เสียงไอ้เจย์บ่นไปตามเรื่อง แต่มันก็มารับผมที่คอนโดกิ๊กผมเอง ผมเอามือเสยหัวไปมา ก่อนจะยื่นของให้มัน
“เอาไป ถั่วตัดของมึง”มันชอบกินขนมถั่วตัด โบร๊าณ โบราณ แต่ก็อร่อยนะ แค่นั้นมันก็ยิ้มก่อนจะพูดต่อ
“มึงป้อนกูหน่อยดิ ขับรถอยู่”มันไม่ได้หันมามอง พูดแต่ปาก
“กูง่วง มืออีกข้างมึงไม่ได้ขาดสักหน่อย”ผมหลับตาเอนพิงเบาะ
“จวย พอหายเงี่ยนก็ง่วง กูไม่ง่วงเลยนะ แหกดากถ่างตามารับมึงเนื่ยะ อุ๊บ”มันบ่นจนผมต้องเอาขนมยัดปากมันไปสามอัน มันก็เคี้ยวแทนบ่น “แล้วรถมึงไปไหนวะ”มันถามไปด้วยเคี้ยวไปด้วย อุบาทว์สิ้นดีไม่มีมารยาทในการกิน หึหึ
“ถ้าอยู่กูจะโทรหามึงไหมล่ะ”ผมย้อนมันเนือยๆ แม่ง เล่นกูซะงอมเลยไม่รู้ไปอดมาจากไหน ผู้หญิงร้อยแรงม้าจริงๆ ผมคิดขำๆนะไม่ใช่คิดเพราะดูถูก ยังไงพวกเธอก็มีบุญคุณกับผมมาก
“โทร”มันสวนทันที ผมหันไปมองมันก่อนจะหลับตาลง ในขณะที่มันก็ยิ้มปากบานเหมือนเดิม
แต่พอถึงเวลามันทำบ้าง ก็ไม่พ้นผม ไอ้ไผ่ กับ ไอ้พาย ไม่ไปรับอยู่แล้ว นอกจากหนักหนาสาหัสจริงๆถึงจะไปรับ ไอ้บลูส่วนใหญ่จะอยู่บ้านตอนนั้น ไอ้นี่ประมาณลูกคุณหนูต้องกลับบ้านตรงเวลาเพิ่งจะมีอิสระเมื่อตอนปีสองมั้ง นั่นแหละมันก็เริ่มไปรับไปส่งไอ้พายหาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน ไอ้ไผ่นี่ประเภทกูชอบเงียบๆเชียบๆ โลกส่วนตัว แต่ก็ยังมีคนพยายามเข้าหามันเยอะ
“ไอ้เจย์ ไหนมึงบอกสามทุ่มไง สัด”ผมโวยใส่มันที่ให้มารับ
“โทษที กูเพลิน”นั่นคือเหตุผลเอี้ยะๆของมัน
“มึงจะทำลายสถิติเอาเรคคอร์ดไง ส้นตีน”ผมด่ามัน ๆ ก็ยิ้มพยักหน้ารับ กูจะด่าคนอย่างมึงเพื่ออะไรวะ ไม่รู้กูกับมึงใครด้านกันแน่
และเรื่องความหน้าแตกของมันที่คุยกี่ครั้งก็ขำฉิบหาย ทุกวันนี้ถ้ามีโอกาสก็จะล้อมันเรื่อย พอสนิทกันมากขึ้นก็เริ่มสิงสถิตกันที่บ้านผม ไอ้บลูมาบ่อยมาก่อนไอ้เจย์อีก ไอ้ไผ่ว่าสนิทกันตั้งแต่เด็กมานับไม่ถ้วน แต่นอนค้างนับครั้งได้ ไม่เหมือนไอ้สองตัวที่ค้างประจำ
“ไอ้หวาย นมบูดเปล่าวะ”ไอ้เจย์ถามทำหน้าเลี่ยนๆ เมื่อคืนเมาหนักมาก และมันเพิ่งตื่นหน้าตางัวเงีย ผมชี้โด่ชี้เด่ไปหมด
“จะบูดได้ไงกูเพิ่งซื้อมาเมื่อนี่ และมึงไม่ดูวันหมดอายุล่ะ”ผมกำลังนั่งลุ้นมวยกับไอ้ไผ่ ไอ้บลู หันไปมองมันที่ตาปรือๆ
“กูดูแล้ว มันไม่หมดแต่รสชาดไม่ได้เรื่องเลย กูอยากแดกแบบมีเรื่องอ่ะ”มันบ่นกวนตีน
“มึงก็ไปแดกใต้เตียงเมียชาวบ้านสิจะได้มีเรื่อง”ผมก็บอกมันไป มันยักไหล่ ก่อนจะเดินมานั่งข้างไอ้บลู หาวปากกว้าง เลยโดนหมอนยัดปากซะ
“สัด มึงแปรงฟันยัง”ไอ้บลูด่าเอามือปิดปากกลั้นยิ้มล้อมัน ๆ ก็ยิงฟันเอามือถูไปมายื่นไปให้ไอ้บลูดม ไอ้ไผ่รู้ยกตีนกันไว้ก่อนเลย
“มึงแดกรสไร”ผมถามมันอีก
“รสจืดมั้ง”มันก็บอกก่อนจะนอนลงไปอีก
“ไม่เปลี่ยนแดกช้อกโกแลตล่ะ”ผมพูด ก่อนจะทำท่าตีเข่าใส่ทีวี
“มันขม”มันพูดงึมงำ
“เหล้าขมกว่ามึงยังแดกเลย”ไอ้บลูแขวะมัน
“อร่อยไม่เหมือนกันโว้ย”นั่นคือคำตอบ
“สตรอเบอรี่”
“ของไอ้พายมัน”
“รสหวาน”
“กูไม่ชอบ”
“งั้นมาดูดนิ้วตีนมา ไอ้นั่นไม่เอา ไอ้นี่ไม่กิน”ผมว่ามันแบบรำคาญ ก่อนจะเงียบกันลุ้นมวยต่อ กำลังมันส์เลยไอ้สัดนี่ก็มาขัดอารมณ์ซะได้ เรื่องไม่เป็นเรื่อง หรือมันอยากมีเรื่องวะ
“เฮ้ย ใครแดกกะทิกล่องวะ”เสียงไอ้พายโผล่หน้าจากครัวมาถาม ชูกล่องกะทิชาวเกาะที่มีหลอดเจาะให้ดู พวกผมมองหน้ากัน ก่อนจะมองไอ้เจย์ที่ยังนอนเหยียดอยู่แต่ชะโงกหน้าขึ้นมาทำหน้ามึนๆ
“นั่นแหละๆ แม่ง ไม่อร่อยเลย มึงอย่าซื้อมาแดกอีกนะ นมจวยอะไรก็ไม่รู้ รสชาดเหี้ยะๆ”มันชี้มือและก็ลงไปนอนต่อ
“ก๊ากๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ”เสียงพวกผมหัวเราะกันเต็มสตรีมเลย ไอ้พายเกือบทิ้งกล่องกะทิ ไอ้บลูตัวขดตัวงอ ส่วนไอ้ตัวเหี้ยะแดกกะทิยังไม่สำนึกนอนยิ้มแฉ่ง ผมเลยเตะมันไปทีหลังจากตั้งสติได้ เรียกไอ้พายมาใกล้ๆเอานมกล่องของมันมาด้วย
“ไอ้ควายยยยย นี่มันกะทิกล่อง มึงจะอร่อยได้ไงมันยังไม่ได้ใช้ทำอะไรเลย สัด มึงลุกขึ้นแหกตาดูสิ”ผมลากเสียงยาวเลย เอาตีนงัดก้นมันให้ลุกมาดู พอมันเห็นเบิ่งตากว้างเลย
“แสรดดดด แล้วมึงวางใกล้กล่องนมทำไม กูหยิบผิดเลย พวกมึงรวมหัวแกล้งกูใช่ไหม”มันด่าไม่ยอมรับความโง่ตัวเอง โทษคนอื่นอีก หาว่าแกล้งมัน กลายเป็นเรื่องแซวมันได้ไม่เบื่อ แรกๆมันก็อาย พักหลังมันบอกว่า กูเลิกกินแล้วชาวเกาะเปลี่ยนมาเป็นอร่อยดี เข้มข้นกว่า เอากับมันสิ
“ไอ้เจย์มึงนอนดีๆเป็นไหม จะซุกอะไรกูนักหนา”
“ก็ดีแล้วเนี่ยะ เตียงมึงเล็กทำไมล่ะ”
“เตียงกูปกติ มึงนั่นแหละผิดปกติ มึงลงไปนอนข้างล่างเลย”
“ไม่ กูปวดหลัง”
“งั้นมึงก็นอนดีๆ”
“ความผิดมึง”
“กูผิดเรื่องอะไร”
“ซื้อเตียงเล็ก สั้นด้วย”
“สัด มึงตัวใหญ่สันหลังยาวไปโทษเตียง”
“มึงเปลี่ยนเลย”
“มึงเอาตังค์มา”
สองวันถัดมา
“ไอ้หวาย มึงซื้อเตียงใหม่ทำไมวะ คิงไซด์ด้วย”ไอ้พายถามผม
“ถามไอ้ส้นตีนนั่นดิ”ผมพยักเพยิดไปทางไอ้เจย์ที่เดินเข้ามา
“ก็มึงบอกให้กูซื้อเองนี่หว่า”มันพูดทันที ไอ้พายเหวอก่อนจะขำ
“มึงจะมาเป็นผัวไอ้หวายเหรอ”ไอ้พายถามออกมา
“ตีนเหอะ”ผมยกเท้างามๆให้ไอ้พาย
“ถ้ามันยอม กูขอพิจารณาก่อน”ไอ้เจย์หันมาบอก
“คำนี้กูต้องพูด ไม่ใช่สถุลอย่างมึง”ผมหันไปเตะมันแทน
“มันยอมอยู่แล้ว”ไอ้พายยักพยักเพยิดต่อ
“มึงนั่นแหละ ไอ้บลูมานอนด้วยบ่อยๆเสร็จมันแน่”ผมหันไปว่าไอ้พายอีก
“จวยเหอะ โน่นไปนอนคอนโดน้องเกรช ให้กูไปรับ ด่าแม่งซะ”หลังจากนั้นผมสองคนก็เดินหนีไอ้พายที่ด่าพร้อมแช่งไอ้บลู และทุกวันนี้เตียงห้องผมก็ยังเป็นเตียงที่ไอ้เจย์ซื้อมา แต่ก็ยังมีปัญหาอีกที่นอนเดิมเล็กกว่าเตียงต้องมาซื้อใหม่ ผมจ่ายเพราะมันออกค่าเตียงแล้ว
“ลำบากกูต้องมาซื้อที่นอนใหม่ ทำไม่มึงไม่ซื้อจากร้านขายเตียงมาวะ”ผมบ่นมัน
“มันไม่สวย กูไม่ชอบ”เหตุผลของมัน
“เรื่องมาก ไอ้สัด แค่เอาผ้าปูที่นอนคุมก็ไม่เห็นแล้ว”ผมว่ามันก่อนจะจ่ายเงินค่าที่นอน และบอกให้เขาไปส่ง
“เออ มึงไม่บอกกูวะ จะได้ซื้อมาทีเดียว”ไอ้เจย์ทำหน้าแบบลืมจริง”แม่ง กูทำไมคิดไม่ได้วะ แค่เอาผ้าคุมก็ไม่เห็นแล้ว สุดยอดเลยไอ้หวาย ฉลาดว่ะ”มันตบไหล่ชมผม ที่อยากจะกระโดดถีบหน้ามัน
“แม่ง ทำไมกูต้องมารู้จักและเป็นเพื่อนคนอย่างมึงวะ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากปลงใส่ตัวเอง
“เพราะเราคู่กันไง”มันก็ตอบหน้าตาเฉย แต่ปากยิ้มตามเคย
“ไอ้ควายยยย ถามกูมั่งไหมอยากคู่มึงหรือเปล่า ไม่งั้นมึงก็เอาหน้าไปเกลือกกลั้วคู่กับรองเท้าโน่น”สุดจะทนกับคนอย่างมึง แต่ทุกวันนี้ก็ยังมีมึงเป็นเพื่อนมาตลอด
“ไอ้ไผ่ ทำไมมึงไม่มีแฟน”ตั้งวงกินเหล้า มันก็ถามไอ้ไผ่
“ไม่รู้”ไอ้ไผ่ก็ตอบมัน
“ก็ทำไมไม่มีล่ะ”มันก็ถามอีก
“ก็เรื่องของกู”ไอ้ไผ่ตอบเฉยๆ แต่ยักคิ้วใส่
“เออ ใช่ว่ะ กูจะถามเพื่ออะไรวะ”ไอ้เจย์ยอมรับ
“เพราะต่อมเสือกมึงพรุ่งพร่านไง”ผมอดจะแขวะมันไม่ได้
“อืม นั่นเป็นอีกสาเหตุหนึ่ง มึงวิเคราะห์ถูกแล้วเพราะสันดานเดียวกับกู”มันบอก ทำเอาไอ้พวกนั้นฮาผมกับมัน
“ไอ้บลูมึงมาทำไมวะ”มันหันไปถามไอ้บลูบ้าง
“แล้วมึงมาทำไม”ไอ้บลูย้อนถามมัน
“กูมาหาไอ้หวายกับไอ้พาย”มันบอก
“กูก็มาหาพาย กับ ไอ้หวาย”ไอ้บลูก็ย้อนมัน
“แล้วไป นึกว่ามาหาไอ้ไผ่”ไอ้เจย์พยักหน้าบอกยิ้มๆ
“ไอ้เชี่ยะๆๆๆๆ มึงจะถามเพื่ออะไรนักหนาวะ”ผมกับไอ้บลูด่ามัน ไอ้พายกับไอ้ไผ่ก็นั่งขำ
“เพื่อให้พวกมึงด่าไง ไอ้ควายยยย”มันก็ย้อนเป็นที่เฮฮาปาตังก้ากันไป กับความสิ้นคิดของมันในบางเรื่อง แต่เวลามันอารมณ์เสียหรือโกรธก็น่ากลัวอยู่
“แม่ง อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกนะมึง”มันว่าก่อนจะเตะไอ้เชี่ยะนั่นจนตัวงอ มีเรื่องที่ผับกัน ไอ้นั่นหาว่าไอ้เจย์จีบเด็กมัน
“พอแล้วไอ้เจย์ เดี๋ยวมันตาย”ผมดึงแขนมันให้พอ
“กูไม่ตายง่ายๆหรอก ไอ้พวกหมา ถุย”อ้าวๆๆ
“โหย งั้นซ้ำ กูเอาด้วย”ผลัวะๆๆๆ ไอ้นั่นวอนโดนตีน คนจะช่วยเสือกปากดี สมน้ำหน้ามึง
“ไอ้พาย ทำไมมึงไม่ต้มไข่แบบวันนั้นวะ อร่อยดี”มันถามไอ้พาย แต่มันก็กินตักน้ำพริกหนุ่มที่มันเอาจากบ้านราดด้วย
“แบบไหนวะ กูต้มหลายครั้งจำไม่ได้”ไอ้พายถามมัน
“แบบที่เป็นยางมะตอยน่ะ”มันบอก ไอ้ไผ่กำลังจกข้าวเหนียวของโปรดหันมามองและหันกลับยกยิ้ม ไอ้พายปล่อยก๊าก
“ตีนเหอะ เขาเรียกยางมะตูม”ผมบอกมันแต่อดขำไม่ได้
“เออๆ ใช่ แล้วยางมะตูมเป็นไงวะ”มันยอมรับก่อนจะถามต่อ ทำเอาทุกคนเงียบ ถ้าเป็นคนอื่นโดนตีนไปแล้วแต่นี่ไอ้เจย์ที่บางครั้งแยกไม่ออกว่ามันรู้หรือแกล้งไม่รู้
“ก็คล้ายยางมะตอย”ไอ้ไผ่บอกมัน ไอ้นี่เวลาพูดอะไรแยกไม่ออกว่าเรื่องจริงหรือหลอกหน้ามันไม่แสดงออก เล่นเก้าเกโดนมันลักไก่ทุกที
“มึงอย่ามาหลอกกู ไอ้ไผ่ กูว่า”มันว่าไอ้ไผ่จะพูดต่อ ไอ้บลูขัดก่อน
“ไอ้เจย์ กูขอร้องมึงหยุดแค่ยางมะตอยก็พอ เอาไว้ให้พายทำให้วันหลัง” ทำให้พวกผมพยักหน้าไปด้วย
“แม่ง แต่ละอย่างของมึง”ผมอดจะยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงมันที่ตอนนี้ก็คงยุ่งอยู่ หลังจากนั้นมันโทรมาหาพวกผมเกือบทุกวันแทบจะรายงานเลยก็ได้ นั่นไงพูดยังไม่ขาดคำ
“เออ”ผมรับสาย
“กูกินข้าวแล้ว”
“บอกกูทำไม”
“มึงจะได้ไม่ต้องถาม”รู้ดีนัก เรื่องจริงผมถามมันเกือบทุกครั้งที่โทรมา
“แล้วแด๊ดดีขึ้นไหม”
“กินข้าวได้เยอะแล้ว เขาพูดคิดถึงพวกมึงได้ด้วย อยากเจออีก”มันบอกทำเอาผมยิ้มอย่างดีใจ
“เหรอ มึงบอกแด๊ดนะว่าพวกกูก็คิดถึง และถ้าว่างจะขึ้นไปอีก”ผมพูดกลับไปอย่างตื่นเต้น “มึงก็พักผ่อนนะ ดูแม่กับไอ้เจนด้วย และก็”
“มีอะไรก็โทรมา หนี้ลืมได้เพื่อนห้ามลืม”มันชิงพูดตัดหน้าผม
“จวย ทั้งสองอย่างห้ามลืม มึงอย่าเนียน”ผมยกนิ้วกลางด้วย แต่มันไม่เห็นหรอก ผมคุยกันแบบได้ยินเสียงเท่านั้น ถ้าเห็นหน้ามันอดไม่ได้ เรื่องเงินผมพูดขำๆไม่อยากให้มันคิดมาก
“ไอ้พายไม่อยู่เหรอ หรือไปบ้านพ่อผัวแม่ผัววะ”มันถามหาไอ้พายแต่น้ำเสียงขำๆ
“เออ เดี๋ยวก็มาหรอก ไอ้ไผ่ก็อยู่นี่แกล้งเมียมันอยู่ คุยไหม”ผมรับคำก่อนจะบอก กวักมือเรียกไอ้ไผ่ที่ซ้อมมวยกับไอ้ฝิ่น แต่มันผลักกระซอบทรายใส่หน้าเมียมันที่กำลังแหกปากด่ามันอยู่จนหงายหลังแทนที่มันจะไปจับเมียลุกเสือกเอาตีนเหยียบซ้ำอีก ซาดิสจริงๆ ไม่รู้มันรักเมียมันยังไง อีกสามวันมันจะไปฮันนีมูนกัน
“พี่เจย์ คิดถึงจังเลย แด๊ดหายยัง พี่กินข้าวยัง แม่ไปไหนอย่าทำงานมากนะ”ไอ้ฝิ่นไล่ยาวเลย
“โว้ยยยย มึงทีละคำถามดิวะ กูทำตามหมดแล้ว แล้วมึงล่ะโดนผัวตีตูดอีกเปล่า”มันก็โวยใส่ไอ้ฝิ่นก่อนจะล้อ
“ตีอะไรล่ะ แทงซะมากกว่า และนี่เมื่อกี้แม่งผลักกระซอบทรายใส่หน้า สันดานเสียจริงๆ”ไอ้นี่ก็ตอบไม่มีอายแถมฟ้อง ไอ้ผัวหน้าหื่นก็แสยะยิ้มชอบใจในคำตอบ
“มึงอยากพูดมากเอง”ไอ้ไผ่พูดเยาะเมียมัน
“ฮ่าๆๆๆ มึงไม่ขอมันแทงบ้างล่ะ”ไอ้เจย์ขำก่อนจะแนะนำ
“โอ้ยยย มันยอมก็ดีสิ มีแต่ซ้ำ”ไอ้นี่ก็โวยใส่
“ไร้ยาง”ไอ้ไผ่ว่าเมียมันที่จิ๊ปากก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน เกิดปวดขี้ขึ้นมาซะงั้น
“แล้วมึงไปแคนาดาเมื่อไร”ผมถามมัน ไอ้ไผ่ก็นั่งสูบบุหรี่ข้างๆ
“พรุ่งนี้ ถือโอกาสบอกด้วยเลย”มันบอกกลับมา
“เออ ดีแล้วล่ะไปจัดการซะ แล้วมึงไปมีใครอยู่เป็นเพื่อนแม่กับแด๊ดหรือเปล่า”ผมถามมันอย่างเป็นห่วง
“แด๊ดมีพยาบาลพิเศษอยู่แล้ว กูให้เขาพักที่นี่เลย และน้ากูก็มาช่วยแม่อีกแรง”มันบอกให้ฟัง มันบอกว่าพอน้ามันรู้เรื่องก็ร้องไห้ที่ช่วยอะไรพี่สาวไม่ได้เลย เห็นไอ้เจย์บอกว่าที่บ้านน้ามันก็มีภาระเยอะ แม่มันก็บอกไม่เป็นไรเพราะแกก็ช่วยมาเยอะแล้ว น้ามันบอกว่าดีแล้วที่มันมีเพื่อนดีไม่ใช่หมายถึงฐานะแต่หมายถึงนิสัยใจคอและความมีน้ำใจที่ไม่ทิ้งกัน
“อืม งั้นมึงก็เดินทางดีๆล่ะ”ผมก็อวยพรมัน
“มึงต้องบอกสายการบินแล้วล่ะ”มันก็ตอบกวนๆกลับมา
“เชี่ยะ ไปแล้วมึงตั้งรกรากที่โน่นเลย กวนตีน”ผมก็ด่ามันกลับไป ไอ้ไผ่หัวเราะหึหึ
“ไม่เอาหรอก ที่โน่นไม่มีครอบครัวกู”มันรีบบอกเลย และพูดต่อ”และไม่มีพวกมึงด้วย กูอยู่ไม่ได้หรอก”พูดจบทำเอาผมสองคนมองหน้ากันเลย คืออายนะแต่อายแบบบอกไม่ถูก
“โหย เดี๋ยวนี้มึงสำบัดสำนวน หัดพูดจาดีขึ้นนะ ฝึกมาจากไหนวะ”ผมว่ามันแก้เก้อ
“จากใจโว้ย กูกลั่นมาจากก้นบึ้งหัวใจเลยนะมึง”มันก็ย้อนทันที
“มึงจีบกันไปก่อนนะ”เสียงไอ้ไผ่เอ่ยออกมา ก่อนจะขอตัวเดินไปดูเมียมันที่กวักมือหยอยๆ
“มึงรีบไปล้างตูดให้เมียเลย”ผมไล่มันที่เดินยกยิ้มไปแล้ว
“อายไรวะ”มันถามออกมาขำๆ
“อะไร มึงนี่เพ้อเจ้อ มีอะไรอีกไหม”ผมว่ามันก่อนจะถามกลับ
“คิดถึงว่ะ”มันพูดออกมาเหมือนปกติ
“เออ แล้วไง”ผมตอบด้วยน้ำเสียงปกติ
“กูพูดจริงๆ”มันย้ำอีก
“กูก็รู้แล้ว พวกกูอยู่ทางนี้ก็คิดถึงมึงเหมือนกัน”ผมก็ย้ำมันไปบ้าง
“รู้ แต่กูคิดถึงมากอ่ะ ไม่รู้จะกัดกับใครว่ะ”มันทำเสียงยานๆ
“นั่นคือประโยชน์ของกู”ผมถามธรรมดา แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าจะเห็นว่าเลิกคิ้วใส่
“มึงน้อยใจเหรอ”มันยังมีหน้าถามกลับได้มึนมาก
“เชี่ยะไร กูแค่พูดประชด”
“นั่นแหละมึงน้อยใจ”
“ประชด”
“น้อยใจ”
“เออ น้อยใจก็น้อยใจ”แม่ง ยอมรับซะจะได้จบ เสียงมันหัวเราะ
“ฮ่าๆๆ กูชนะ”คิดไปได้อีก ปล่อยมันถ้าทำให้มันหัวเราะได้ก็ดีแล้ว
“แค่นี้ เก่งจังเลย”ผมทำเสียงใส่มันแบบประชดใส่
“กูคิดถึงมึงอ่ะ”มันพูดอีก
“ไอ้เจย์ มึงเพิ่งหัดพูดเหรอ พูดอยู่ได้ กูรู้แล้ว”ผมเริ่มทำเสียงเซ็งๆใส่มัน
“กูพูดจริง กูคิดถึงมึงมากกว่าความเป็นเพื่อนว่ะ”มันพูดเรียบๆน้ำเสียงดูจริงจัง ทำเอากูอึ้งแดก
“...............”
“ไอ้หวาย”
“.............”
“เชี่ยะหวาย”
“เออ มึงจะตะโกนทำไมเนี่ยะ หูจะแตก”มันตะโกนใส่จนผมตั้งสติได้ตอบมันไป
“มึงเงียบทำไมวะ”
“ไม่มีไร”
“มึงอึ้งอ่ะดิ”เสียงมันล้อๆ
“มึงอย่าจิ้น”
“กูพูดจริง”
“ไอ้เจย์”
“จ๋า”
“กูจะอ้วก”
“กูพูดจริง มึงฟังอีกครั้งนะ”มันย้ำอีก ก่อนจะพูดต่อ”กูคิดถึงมึงมากกว่าความเป็นเพื่อน เพราะ”ผมเงียบตั้งใจฟังที่มันพูด ทำไมวะ
“มึงไม่ใช่เพื่อนธรรมดา แต่เป็นเพื่อนรักกูก็เลยคิดถึงมึงมากกว่าปกติว่ะ”มันพูดจบ
“แสรดดดดด”ผมด่าลั่นเลย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงจิ้น ยังไงมึงก็จิ้น คิดว่ากูจะ ฮ่าๆๆๆๆ”มันหัวเราะล้อผมทางโทรศัพท์
“จวยเถอะ สัด กูจะวางแล้ว” นั่นสิ แล้วผมรู้สึกอะไรวะ ก็เพื่อนสนิทโทรมา ถึงไอ้พวกนี้จะจิ้นกันบ่อยๆก็ไม่เคยคล้อยตาม แต่เวลาคุยไม่เห็นหน้ารู้สึกคิดถึงมันนะ
“มึงอ่ะ กูเหงานะโว้ยต้องการกำลังใจนะ”มันโวยแต่เสียงโคตรอ้อนเลย
“เออ กูเป็นกำลังใจให้ พอไหม”ผมตอบมันไปตัดความรำคาญ แต่เป็นความรู้สึกจริงๆ
“หวาย ไปแคนาดากับกูไหม”มันเรียกก่อนจะถามผม”กูไม่อยากไปคนเดียว กูอยากให้พวกมึงไปด้วย แต่คงไม่ว่างกันแน่”มันพูดต่อเสียงเหมือนจะร้องไห้ “พวกมึงบอกให้กูรบกวนได้ไม่ใช่เหรอ”มันถามอีก
“ไอ้บลูมันต้องช่วยพี่มันคงลากไอ้พายไปด้วย ไอ้ไผ่ก็จะพาเมียไปเที่ยว แต่ถ้ามึงบอกพวกมันยกเลิกและไปกับมึงแน่”ผมพูดลอยๆซึ่งไม่รู้ว่าจะพูดไปเพื่ออะไร
“กูรู้ ถึงไม่อยากรบกวนไง เหลือแต่มึงถ้าไม่ได้ไปไหนหรือไล่ปี้ใคร ไปกับกูได้ไหม”มันพูดเศร้าแต่แฝงคำเยินยอผมไปด้วย
“สัด กูว่าจะเห็นใจแต่มึงพูดไม่เก็ท กูเลยไม่ว่าง”ผมใส่มันอีก
“โธ่ หวายกูพูดเล่น นะๆๆ ไปกับกูนะ”มันครวญก่อนจะอ้อนวอน
“..........”
“หวาย”
“............”
“ขอโทษนะที่กูรบกวนมึงมากเกินไป งั้นแค่นี้นะเปิดเทอมเจอกัน”มันทำเสียงหงอยก่อนจะเงียบไป
“เฮ้ย ไอ้เจย์ๆ”
“................”
“ไอ้เจย์ เหยดดเป็ด กูว่าจะตอบว่าไปด้วยซะหน่อย แม่ง”ผมโวยใส่ไอโฟน สมน้ำหน้ามันเสือกเกิดมาเป็นไอโฟน
“โอเค ไอ้หวายไม่เสียแรงที่กูจองตั๋วให้มึงเรียบร้อยแล้ว”เสียงมันพูดออกมาอีก
“เหี้ยยยยย กูก็นึกว่าวางไปแล้ว สันดาน ไอ้เรื้อน ไอ้กะทิ”ผมตกใจเลยด่ามันยาวเลย มันก็หัวเราะชอบใจ แต่เดี๋ยวนะมันบอกว่าจองตั๋วให้เรียบร้อยแล้ว”เมื่อกี้มึงบอกว่าจองตั๋วให้กูแล้วเหรอ”ผมถามมันออกไปเหมือนไม่แน่ใจว่าฟังถูกหรือเปล่า
“เออ เพราะกูรู้ว่ายังไงมึงต้องไปกับกูอยู่ดี อย่าปฏิเสธกูยิ่งไม่มีเงินอย่าให้ตั๋วกูเสียฟรี”มันพูดรวบรัดตัดตอนผมทุกอย่างแล้วจะปฏิเสธมันตอนไหน
“สันดาน พูดดีๆกูก็ไป ไม่ต้องมาออกตังค์ให้กูหรอก ขนเพชรร่วงหมดแล้วมั้งมึง”ผมว่ามันไปอีก
“ไม่หรอกว่ะ ช่วงนี้กูไม่ค่อย สระ ซอย เซ็ท มันเท่าไร”มันยังทะลึ่งตอบกลับมาอีก
“จวย”
“ตกลงมึงไปนะ”มันย้ำอีก
“ไม่ไปมั้ง มึงเล่นทำซะขนาดนี้ แล้วมึงจะลงมาก่อนไหม”ผมประชดกลายๆถามมันต่อ
“ไปสิ มารับด้วยจะได้ไปพร้อมกัน ไม่ผิดหวังจริงๆที่มีเพื่อนตามสโลแกนอย่างมึง”มันรีบบอกก่อนจะพูดตบท้ายแบบภูมิใจในตัวเพื่อนมึงมาก
“สโลแกนอะไรของมึง”ผมถามมันอย่างสงสัย
“ก็ แบบ เสี้ยน เงี่ยน เหงา โทรหาเราได้อะไรประมาณเนี้ยะ ชอบไหม กูคิดให้มึงโดยเฉพาะเลยนะ”มันหัวเราะปิดท้าย
“หืม ไอ้ส้นตรีนนนนนน มึงเก็บไว้ใช้เองเถอะ”ผมด่าแต่อดขำไม่ได้กับความจังไรของมัน
“เอาไว้ผลัดกันใช้แล้วกัน คริคริ”มันหัวเราะคิกคัก และเราก็เงียบกันไปเหมือนหมดเรื่องคุยไม่รู้จะคุยอะไร
“เออ/เออ”
“มึงพูดก่อน”ผมให้มันพูดก่อน
“กูถามจริงๆนะ”มันพูดเสียงเบาๆ
“มึงกระซิบทำบ้าอะไร มีใครอยู่วะ”
“เปล่ากูกลัวมึงอาย”
“งั้นมึงก็ไม่ต้องถาม”
“ไม่ได้ๆ กูอยากรู้ว่าคิดเหมือนกันหรือเปล่า”
“เรื่องอะไร”ผมถาม มันเงียบไปอึดใจก่อนจะพูดออกมา
“มึงเคยคิดตามที่ไอ้พวกนั้นมันจิ้นเราไหม”กลายเป็นผมที่เงียบไป “หวาย”มันเรียกผมอีก
“ฟังอยู่ แล้วมึงล่ะ”
“กูอยากฟังมึงก่อน”
“ตรงๆเลยนะ กูไม่ได้คิดอะไรเลย เพื่อนก็คือเพื่อน พวกมันก็กวนตีนไปงั้นแหละ ถ้าคิดกูคงคิดไปนานแล้ว มึงสบายใจได้”ผมบอกมันออกไปอย่างที่รู้สึก
“ไม่ใช่กูไม่ได้สบายใจหรืออึดอัดอะไร กูกลัวมึงรำคาญเวลาที่กูเล่นตาม กูก็คิดเหมือนมึงแหละ อย่างที่บอกมึงและพวกมันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู”มันรีบพูดเหมือนกลัวผมจะโกรธ
“เออ ไม่รำคาญหรอก มึงเพื่อนกูจะรำคาญได้ไงถึงบางครั้งจะเบื่อมั่งก็เถอะ”ผมพูดขำๆใส่มัน
“ไอ้เชี่ยะ ไม่ได้มึงห้ามเบื่อห้ามรำคาญกู”มันด่าก่อนจะสั่งห้าม ทำเอาหัวเราะ
“แค่นี้นะ กูเมื่อยปากแล้ว เอาไว้เจอกัน”ผมตัดบทดีกว่า ไม่รู้จะคุยอะไรแล้ว
“เออ ขอบใจนะที่ไปเป็นเพื่อนกู คิดถึงมึงนะ”มันขอบใจก่อนจะพูดอีก
“อืม”
“มึงพูดบ้างสิ”
“เรื่องมากว่ะ”
“นะ หวาย”
“เออ คิดถึง”
“ยังดีวะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“จวยเอ้ย”
“หวาย”
“อะไรอีกล่ะ”
“ที่กูพูดว่าไม่คิดหมายถึงตอนนี้นะ ถ้าอนาคตกูกับมึงไม่มีใครเอา มึงเลือกกูนะ ฮ่าๆๆๆๆ แค่นี้แหละ”มันพูดเร็วๆก่อนจะรีบวางเพราะรู้ว่ามันต้องได้ยินเสียงผมด่ามันแน่
“ส้นตรีนนนนนน มึงอย่าเพิ่งวาง ไอ้เจย์ ไอ้สัด เคลียร์กะกูก่อน”ผมด่าไปด้วยกดไปด้วย มันก็ไม่รับ ไอ้ไผ่กับไอ้ฝิ่นเดินออกมาเห็นผมโวยวายลั่นได้แต่มองหน้ากันขำๆ ไอ้เจย์ไอ้เลวฝากไว้ก่อนเถอะมึง เชี่ยนิ แทนที่จะฟังคำตอบกูก่อน
*
*
*
‘กูก็คิดเหมือนมึงแหละ แต่ขอเป็นผัวนะ”ความคิดหนุ่มอีสานลีฟอินบางกอก
‘ถ้ามันมีวันนั้นจริงๆ ยังไง๊ยังไงมึงก็ต้องเป็นเมียกูแน่ หึหึ’ ความคิดอีกฟากจากหนุ่มเจียงใหม่
ทั้งที่สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าวันนั้นจะมีจริงหรือเปล่า หุหุ
**********************************************************************************************
ปล. มาสั้นๆอ่านกันเล่นๆ กับสองคู่(สี่) ซี้ ฮ่าๆๆๆๆ ช่วงนี้ทั้งงานทั้งฝนเข้าตลอดเลย ระวังสุขภาพด้วยนะคะ และขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคยคะ :กอด1:
-
:z13: :z13:
-
เอา ๆ ๆ แกสองคนผลัดกันแทงก็ได้ ไม่ต้องแย่งกัน
-
หวายกับเจย์สงสัยจะมีลุ้นซะแล้ว...
-
คู่นี้ก็น่าจิ้นมิใช่น้อย คึคึ :z1:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ต่างคนต่างอยากเสียบ
ไม่เป็นไรแบ่งๆกันไปเพื่อความเท่าเทียม
:laugh: :m20: :oo1:
-
โอ๊ยยยยยยย เอาจริงๆนะคะ คนเขียน เหลือผู้ชายปกติไว้ในกลุ่มบ้างก็ได้จ้า
ให้สองคนนี้เป็น เพื่อนรัก เพื่อนซี้ เพื่อนสนิท หยอกกันไปหยอกกันมาอย่างนี้น่ะดีแล้วค่า
อย่าจับมาฟาดฟันกันเองเลย >_< ((นิยายวายไม่จำเป็นต้อง ชายรักชายกันทั้งกลุ่มก็ได้นะ >_<"))
ปล. เราชอบบรรยากาศของความเป็นเพื่อนของสองคนนี้มากกว่าจะเป็นคู่รักนะ T^T
-
เพื่อน...กูรักมึงว่ะ :laugh:
สองคนนี้ให้อารมณ์เพื่อนรักจริงๆ อย่าเป็นอื่นเลย :กอด1:
-
แอบลุ้นกะคู่นี้เบาๆ ฮ่าๆๆ
ถ้าเป็นไปได้ก้ท่าจะดีเหมือนกันแฮะ
-
ขอให้มันเป็นจริง สาธุ!!! พี่เจย์พี่หวาย เดี่ยวก็รู้ใครผัวใครเมีย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
-
ก็ยังฮากันได้ตลอด :laugh:
-
ชอบคู่นี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถ้าคิดกันขนาดนี้แล้วมันเกินเพื่อนสนิทแล้วจ้าาาา
รีบลงเอยกันเล้ย กร้าก
(หรือการบินไปคราวนี้จะได้ตกร่องปล่องชิ้น อั๊ยย่ะ!)
ปล.ไผ่นายรักน้องได้ไม่เหมือนชาวบ้านจริงๆ...
-
เป็นๆไปเหอะ ไม่ต้องรออนาคต คนอ่านรอจิ้นอยู่ 5555
-
เฮ้ย อ่านไปอ่านมาเค้าจิ้นคู่นี้อ่ะ จากที่เคยจิ้นอยู่แล้ว
เจย์คิดไรกับหวายป่าว เยอะนะ บอกคิดถึงไม่หยุด แล้วมาย้ำเรื่องจงเรื่องจิ้นบ่อย ๆ ยังไงๆ
ถ้าเป็นเพื่อนรักกันก็ดี แต่ถ้ารักเพื่อนก็จะดีมาก 555 คู่หูคู่ฮาชัด ๆ
ี่พี่ไผ่เถื่อนอ่ะ โยนกระสอบทรายใส่เมีย
ขอบคุณค่ะ
-
คู่นี้ยังจิ้นได้เรื่อยๆ ไปแคนาดาคราวนี้ จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าเนี่ย
-
ห้าๆๆๆ
หวาย เจย์
:m20: :m20: :m20:
-
รอจ้า
-
ท่าจะได้กันนะ สงสัยจะหลายท่าด้วย อุ่ย :pig4:
-
เพื่อน....กูรักมึงว่ะ :oo1: ก๊ากๆ สโลแกนนี้เหมาะกับพี่เจย์กับพี่หวายมากๆ อิอิ
โคตรจะจิ้น อิอิ :laugh:
พี่ไผ่รักเมียมาก ก๊ากๆ
-
ชอบๆ :-[
จัดให้อีกซักคู่นึงเถอะนะคนเขียน
อ่านแล้วยิ้ม จนปวดแก้มแล้วเนี่ย
-
คู่จิ้น 55 ตลกดี
แต่ก็รอลุ้นอยู่นะ
-
อ่ะนะ เอามากระตุ้นต่อมจิ้นกันซะอีก
ไม่ได้ๆๆๆ แบบนี้ ต้องเอาจริงๆ แค่จิ้นมันไม่พอ!!!!!~
-
สนุกมากค่ะ .......... นิยายก็คือนิยาย คนเขียนแต่งสนุก ก็เลยอ่านสนุก มีความสุข ^^
-
ตามนั้น อนาคตว่ากันไป :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
ไม่เอาอ่ะหวายxเจย์:(
.
.
.
ต้องเจย์xหวายเด้ คริคริ
-
เจย์หวาย แม้แต่ความคิดก็ยังเหมือนกัน ว่าแล้วก็อยากให้ที่เพื่อนจิ้นกันเป็นความจริง
-
อยกอ่นตอนปที่นู่นจัง
-
ลุ้นขึ้นเว้ย
แบบนี้ต้องให้ผองเพื่อนแหย่บ่อยๆ
ยุมากๆเข้า เดี๋ยวก็ได้กันเอง 555+
-
กรี๊ดดด ไม่นึกว่าจะมีวันนี้จริงๆ หวายกับเจย์ 55555
-
หลายคนอาจไม่อยากให้เจย์-หวายกินกันเอง
แต่เราขอเป็นแม่ยกเชียร์คู่นี้สุดตัววววว
เจย์-หวาย เจย์-หวาย เจย์-หวาย
คู่นี้คงเป็นแฟนที่ฮามากมาย
-
คู่นี้ชักมีลุ้นแล้ว :impress2:
ส่วนคู่ไผ่ฝิ่นนี่ก็รักกันได้โหดเหมือนเดิม 555
-
เรื่องนี้อ่านแล้วมีความสุขทุกตอนจริงๆ
ขอให้มีวันนั้นของเจย์กับหวาย
ชอบตอนที่เจย์เรียก หวาย หวาย หวาย หวาย หวาย จิ้นมากอ่ะ :really2:
น่ารัก :L2:
-
หวาย & เจ :m20: :laugh: ถ้าไม่มีความฮามากลบเกลื่อน คงจิ้นไปไกลกว่านี้แล้วเนี่ย
... สุดท้ายถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ แนะนำว่าให้พลัดกันเสียบ o18
-
:-[ ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่อัพรวดเร็วและสม่ำเสมอ นะคะ รักคนเขียน :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบมากกกก ไอ้ตัวเหี้ยแดกกะทิ :jul3: :jul3:
คนเขียนจ๋าขอรีเควส คู่นี้หน่อย :o8: :o8: :o8:
-
ฟันดาบ. ฉับๆๆ
-
โอ๊ะ
เจย์ - หวาย :z1:
-
****ไม่คิดว่าเป็นการจับผิดเลยคะ ดีซะอีกที่บอกกล่าว ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยคะที่เขียนด้วยความมักง่ายไปหน่อย ที่เขียนเพราะแค่อยากให้อ่านกันสนุกๆไม่ได้คิดลึกซึ้งไปมากกว่านั้น พอไปอ่านที่ส่งมาให้น่าเห็นใจเด็กคณะจริงๆเลย เวลาส่วนตัวไม่ค่อยมี งั้นถือโอกาสชดเชยในนิยายเน๊าะ ฮ่าๆๆ ยังคิดไปได้ ขอบคุณคะที่ชอบบางทีก็ลืมไปเหมือนกันว่าเรียนระดับ ม.แล้ว การบ้านมันใช้สำหรับเด็กประถม ลืมจริงๆ จะกลับไปแก้ไขนะคะ ไปหาก่อนตรงไหนหว่า :pig4: :pig4:
ครับ.......ยินดีให้คำแนะนำนะครับ......ถ้ามีเรื่องสงสัย.....หรืออยากได้สถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นเพื่อจะเอาไปเป็นแนวการเขียนต่อ ก็หลังไมค์ได้นะครับ
-
^-^ ยอดไปเลย อ่านรวดเดียวตาลายกันไปข้างหนึ่ง ฮาๆ
ชอบทุกคู่เลย ไผ่ - ฝิ่น คู่นี้เขาพอกันจริงๆ แรงเจอแรง ทันกันสุดๆ
บลู - พาย คู่นี้ออกแนวแหวนเป็นบางเวลา เร่าร้อนเป็นบางโอกาส กัดกันทุกครั้งที่เจอหน้า
เจย์ - หวาน เรากำลังลุ้นคู่นี้สุดๆ จะได้คู่กันไม๊น๊า อยากให้คู่กันจริงๆเลย >///<
แบบแนวเพื่อนรัก รักเพื่อน [เพื่อนกูรักมึง] ฮุฮุฮุ ยิ่งตอนที่เจย์บอกคิดถึงหวายนี้เอาใจไปเลย
สนุกมากๆ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่เครียดเลย ขำตลอดทั้งเรื่อง ชอบแบบนี้ที่สู๊ดดด
-
จากที่จิ้นขำๆ ตอนนี้ชักจะไม่ขำซะแล้วสิ
เวลาคุยโทรศัพท์แล้วไม่เห็นหน้ากันด้วย
ทำให้เราคิดไปไกล~ :z1: อยากให้เป็นจริง
ตอนนี้พี่ไผ่กับน้องฝิ่นมีบทนิดหน่อย
แต่ก็ยังน่ารักและรักกันดี(?)
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เชียร์ สองคนนี้ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
คู่นี้มีลุ้นวุ้ย
-
เรื่องพูดเล่นๆจะกลายเป็นจริงก็คราวนี้ :z1:
ต้องบอกว่าพวกเพื่อนๆนี่มองอนาคตไม่ผิดเลย o13
แต่ใครสถานะไหนนี่ดูที่ความสูงอย่างเดียวไม่ได้ใช่ป่ะ :laugh:
-
:laugh: :jul1: :oo1:
-
มาจิ้นคู่ตลกคาเฟ่คู่นี้ด้วยคน :laugh: :laugh: :laugh:
มันน่าจิ้นจริงๆนะเฮ้ย :m12:
มันคุยกันเหมือนจะฮาๆ แต่ไปๆมาๆมันก็แอบหวานกันด้วยนะนั่น :-[ :-[
-
รอจิ้นคู่หวายกับเจย์ ^^
-
หุๆๆๆๆ อย่างฮาอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
อ่านรออีกรอบ :L1:
-
แบบเพื่อนๆ มันก็ดูหวานได้เหมือนกันนะ...แคร์กันชัดเจน..
คงได้กันเองชัวว์.... :laugh:
:L1: & :pig4:
-
ลุ้นคู่นี้เหมือนกันนะ อิอิ :L3:
-
ตอนที่ 67 เจย์ และ หวาย ลีฟ อิน แคนาดา
“ยังไม่หายงอนกูอีกเหรอ”ผมถามไอ้คนนั่งข้างๆ ระหว่างรอขึ้นเครื่องที่จะออกประมาณสี่ทุ่ม ไอ้ไผ่กับเมียมันมาส่งกลับไปเมื่อสักพัก
“สัด กูเคือง ไม่ได้งอน ใช้คำให้เข้ากับบุคลิคภาพกูหน่อย”มันหันมาปรายตาบอกหน้าเฉยๆ
“นั่นแหละ กูแค่ล้อเล่นเอง เมื่อวานจะไปหามึงที่บ้านแล้ว แต่นึกอยากเซอร์ไพรส์”ผมบอกมันฉีกยิ้มเต็มหน้า คือผมโทรหามันเมื่อวาน อำมันว่าอยู่เชียงใหม่ ที่จริงอยู่คอนโด แต่เรื่องแด๊ดน่ะเรื่องจริง ตกลงกันเสร็จสรรพผมก็โทรหามันอีกทีประมาณหกโมงเช้าให้มารับคือผมคิดถึงพวกมันไงอยากไปหาเร็วๆ แต่ด้วยความเคยชินคือถ้าไม่บอกสถานที่แสดงว่าให้มารับที่ห้อง ไอ้หวายมันจะรู้ทันที แต่ครั้งนี้มันนึกว่าผมยังอยู่เชียงใหม่ประจวบเหมาะผมโทรเสร็จก็เกิดปวดท้องขึ้นมาก็เลยเข้าห้องน้ำ ผ่านไปเกือบชั่วโมง มันโทรมาเข้าเครื่อง ผมอ้าปากจะด่าก่อนแต่เจอไอ้หวายใส่ก่อนเลย
“ไอ้เจย์ มึงขี้อยู่เหรอ ฉิบหายกูรอมึงตั้งนานแล้วเนี่ยะ โทรไปก็ไม่รับ”มันด่ามาตามสาย
“เออ กูขี้เพิ่งออกมา”ผมก็บอกมัน
“กูว่าแล้ว ตอนนี้มึงอยู่ตรงไหน”มันพูดแบบว่าใช่เลย ผมก็งงว่ามันถามทำไม
“กูก็อยู่ห้องนี่ไง มึงนั่นแหละใช้น้ำมันตราหอยทากขี่เต่าไงวะ ถึงมาไม่ถึงสักที”ผมก็บอกมันกลับไปแถมแซวมันด้วย เท่านั้นแหละ
“ส้นตีนนนน ไอ้เหี้ยกะทิ ไม่บอกกูว่าอยู่ห้อง กูมารับมึงที่สนามบินเนี่ยะ”มันโวยมาตามสาย จนผมต้องหูออกจากไอโฟนแทบไม่ทัน สุดท้ายมันก็นั่งหน้าเป็นปลาตีนแดกปลาเส้นอยู่ข้างๆ
“กูขอโต๊ส กูลืม”ผมทำเสียงตลกแต่จากใจ ผมลืมจริงๆ มันปรายตาหันมามอง
“มึงพูดไปเรื่อยๆเลย ไอ้คำว่าขอโทษเนี่ยะ แม่ง บักห่านิ”มันว่าผมปนเปไปหมด
“ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆ”ผมก็พูดเร็วๆ
“จวย พอแล้ว มึงมีความพอดีในสันดานมั่งไหม รอยหยักในสมองแยกรูปประโยคความจริง บอกเล่า ประชดประชัน อะไรได้บ้าง ไอ้ด้อยกว่าควาย”มันก็ด่าๆๆๆๆ ผมเลิกคิ้ว
“ก็มึงให้กูพูดเองนะ”ผมก็ย้อนมัน ก่อนจะแกะถั่วตัดออกมากิน มันซื้อมาถุงเบ้อเร่อเลยเอาติดไปกินที่โน่นด้วย
“ก็กูถึงถามไงว่ามึงแยกแยะได้ไหม กวนตีนกูเหลือเกิน”มันด่าไปส่ายหน้าไป ผมก็อดขำมันไม่ได้แต่ต้องกลั้นไว้ ไม่งั้นมันจะอารมณ์เสียยิ่งกว่านี้ มันเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว แต่กับเพื่อนนะ
“เอาน่า เดี๋ยวไปโน่นมึงอยากไปไหนหรือทำอะไร บอกมากูจัดให้”ผมตบไหล่มันพูดปลอบเอาใจ มันมองทันที
“มึงพูดจริง”มันเลิกคิ้วใส่ผมมั่ง
“ไอ้หวาย มึงน่าจะรู้นิสัยกูนะ”ผมก็ทำใส่มันบ้าง มันแสยะยิ้ม
“เรียกว่ากูรู้สันดานเลยก็ได้”มันตอบออกมา
“แล้วมึงจะเอาไหมล่ะ”ผมพยักหน้าใส่
“เอาสิ แต่กูนึกไม่ออกว่าจะเอาอะไร”มันก็ทำหน้าใส่ ทำท่านึก
“ยกเว้น กู มึงอย่าเอานะ”ผมสะกิดพูดยิ้มๆใส่มันอีก
“ถุย นี่มึงยังไม่เลิกอีกเหรอ”มันทำท่าพูดใส่เสียงเซ็งๆ
“ห่าราก กูล้อเล่น”ผมบอกมัน ก่อนจะเลิกเถียงกัน ลากกระเป๋าใบเดียวกันนี่แหละ เข้าห้องผู้โดยสารที่เขาประกาศ
V
V
V
V
“เฮ้ย หวาย ไอ้หวาย ไอ้ควายยยย”ผมเรียกมันไม่รู้กี่รอบแล้ว มันยังนอนเอาผ้าห่มคลุมหัวอยู่เลย มันเกิดอาการ Jetlet เพิ่งจะหลับได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมง มันบอกตอนไปอยู่อังกฤษใหม่ๆมันก็เป็น กลับมาเมืองไทยมันก็เป็น กว่าจะปรับตัวได้ แต่นี่มันแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง มึงเป็นง่ายจังวะ
“มึงจะเรียกกูทำไมนักหนา ห๊ะ ไอ้วัววววว”มันลุกขึ้นได้โวยวายเอาหน้ากอดเข่า
“แดกข้าว ไม่หิวไง”ผมบอกมันก่อนจะปาผ้าขนหนูใส่ มันเงยหน้าขึ้นมา หัวยุ่งไปหมด ผมเลยที่คาดผมไปใส่ให้มัน ๆ กะว่าจะตัดทีเดียวตอนเปิดเทอม หน้าแม่งเหมือนไอ้พายเลยตอนนี้ติดแต่ว่ามันสูง ถึก และบึกบึนกว่า แต่สมตัวมันแหละ
“หิวดิ แล้วมีไรกินวะ”มันพูดไปพยักหน้าไป ก่อนจะลุกถอดเสื้อผ้าตรงนั้นแหละ ผมก็หยิบใส่ตะกร้า เงยหน้าอีกทีแม่งถอดหมดเลยเอาผ้าพันไว้ ก็เป็นเรื่องปกติ เห็นไม่รู้กี่ครั้งไม่ได้ตื่นเต้นอะไร แต่สังเกตได้ว่าขนาดเท่าเดิม หึหึ
“ลอกคราบแล้วลากหางเข้าห้องน้ำเลยนะมึง”ผมบ่นมันตามหลัง นี่เป็นสันดานของมันอีกอย่าง และก็เป็นนิสัยที่ดีของผมที่เก็บให้มันทุกครั้ง ไอ้พายเคยบ่นมันจนเลิกบ่นเวลาเข้าไปเก็บห้องมันทีไรเจอประจำ ไอ้บลูเคยเข้าไปนอนทีโวยวายปนรังเกียจแต่มันก็นอนเพราะไม่รู้จะไปนอนส่วนไหน
“กูถามว่ามีไรแดก ไม่ใช่ให้มึงบ่น น่าจะชินได้แล้ว”มันยังยื่นหน้าออกมาบอก มือถือแปรงสีฟันอยู่
“อาหารจีนเตี๊ยะ เหมาะกับปากมึงอ่ะ”ผมบอกมันยิ้มๆ
“เก็บไว้แดกเองเถอะ ไอ้ฟัคแม้วฟอร์ยู”มันก็ว่ากลับแถมยกนิ้วให้ เพราะตรงนั้นมันไม่ยก
“American breakfast ว่ะ กูทำได้แค่นี้แหละ”ผมบอกมันก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามันออกมาให้
“กูไม่อยากกินมันเลี่ยน ออกไปกินข้างนอกเหอะ”มันพูดไปด้วยแปรงฟันไปด้วย ฟองเลอะทั้งปากทั้งกระจกไปหมด ใครเช็ดถ้าไม่ใช่กู ผมกำลังจะอ้าปากบอกมันแต่
“ไอ้หวาย มึงจะล้วงไปยันลำไส้ใหญ่เลยไง อ้าปากแม่งซะ แล้วมึงดูกระจก สัด สอนไม่เคยจำ”ผมว่ามัน ก่อนจะถีบมันให้ออกห่างจากกระจก
“อวย อึงอะอาอะอาดอะไอออนอี้ (K มึงจะมาสะอาดอะไรตอนนี้)”มันว่าเสียงอู้อี้ไปหมด หลังจากถูกถีบไปนั่งตรงชักโครก มันก็ถือโอกาสเยี่ยวด้วยเลย
“สัด อุบาทว์ว่ะมึง”ผมเช็ดเสร็จหันไปว่ามัน
“มึงสิอุบาทว์ เสือกเข้ามาทำเชี่ยะไร จะรอแดกขี้กูไง”มันลุกมาล้างปากเรียบร้อยแล้ว ก็ลงไปนั่งต่อ
“เออ แล้วกูเข้ามาทำไมวะ”ผมนึกขึ้นได้ก็เดินออก นั่นสิ แล้วผมเดินเข้าไปทำไมวะ ถ้าแดกขี้ไม่ใช่แน่นอน
“แอบดูจวยกูเหรอ”มันพูดลอยหน้ายักคิ้วใส่
“ของกูเยอะกว่ามึงอีก”ผมย้อนมัน แถมถลกกางเกงแวบนึงให้มันดู
“เออเยอะ แว็กซะมั่งนะ”มันตอบไปอีกเรื่องแบบเยาะเย้ย
“แว็กทำไม กูเคยได้ยินผู้ใหญ่เขาพูดว่า ตรงหำเนื่ยะถ้าไม่มีขนเขาว่าจังไร จริงเปล่าวะ”ผมย้อนมัน ก่อนจะถามมันกลับ
“ไม่เกี่ยว มึงจังไรอยู่แล้ว”มันก็ว่ากลับ ก่อนจะทำกิจธุระ
“ไอ้หวาย มึงเบาๆหน่อยได้ไหม ปล่อยซะ”ผมบ่นมันอีก เอามือปิดจมูก
“สัด มึงก็ออกไปแล้วปิดประตูซะสิ รู้ว่ากูขี้ก็ดูอยู่นั่นแหละ แล้วเสือกมาบ่นกูอีก”มันก็ย้อนเข้าให้อีกดอก
“แล้วมึงไม่บอกกูล่ะ ให้กูยืนทำไม”ผมไม่รู้จะเถียงอะไรมัน พูดเสร็จก็ปิดประตูเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะ
“ส้นตรีนนนเอ้ย เมื่อไรมึงจะมีความฉลาดเป็นของตัวเองซะทีวะ ต้องให้กูประเคนให้ตลอดเลย”นั่น ดูมันด่าผมแถมชมตัวเอง ผมเลยเดินมารอมันนอกห้อง อพาร์ทเมนส์นี้เป็นของอาผมที่เสียชีวิตไปแล้ว นี่ถ้าบอกไอ้หวายนะขี้ขึ้นสมองเลย เก่งเกือบทุกเรื่องแต่กลัวเรื่องพวกนี้มาก ผมไม่ใช่ว่าไม่กลัวแต่ไม่เท่ามันเกิดมาก็ยังไม่เคยเจอเหมือนกันและก็ไม่อยากเจอด้วย สักพักมันก็เรียบร้อย
“มึงจำได้ด้วยเหรอ ว่ากูชอบกินไข่ดาวแบบนี้”มันถามผมก่อนจะเทซอส เทมายองเนสใส่ไข่ดาวที่กรอบขอบๆ มันชอบมาก
“กูไม่ได้จำ แต่กูรำคาญมึงบ่น”ผมบอกมันก่อนจะจิ้มเบคอนเข้าปาก
“แล้วมึงคิดว่าจะรอดเหรอ กูสั่งว่าไง ไส้กรอกให้ซับน้ำมันทุกครั้ง เรื่องมากนะมึงต้องให้สอนให้บอกทุกที”มันทำหน้าใส่ผม
“ไอ้หวาย คำว่าเรื่องมากน่ะกูต้องพูดไม่ใช่มึง สัด อาหารง่ายๆแต่ทำให้มันยาก เอามานี่”ผมว่ามันก่อนจะรับไส้กรอกมาจากมือเอาทิชชู่รูดให้มัน จุ่มน้ำในแก้วอีกที เช็ดอีกรอบ ส่งให้มันแดกตามเดิม
“เออ ก็แค่เนี้ยะ หาว่ากูเรื่องมาก ถ้ามึงทำแต่แรกกูจะพูดไหม”อ้าว สัด กูทำประชดนึกว่าจะด่าเสือกชอบอีก ผมส่ายหน้ากับมันเลยที่กินไส้กรอกจุ่มน้ำหน้าตาเฉย
“มึงจะอยู่ห้องหรือไปธนาคารกับกู”ผมถามมันหลังจากรับประแดกมื้อเช้าแล้ว เปิดระเบียงรับลม แถมสูบบุหรี่ไปด้วย
“อย่าได้คิดทิ้งกูเชียว”มันหันมาบอก ก่อนจะมองไปข้างล่างที่เป็นสวนสาธารณะ มีทั้งผู้ใหญ่กับเด็กนั่งอยู่
“มึงตอบแค่ไปหรือไม่ก็จบแล้ว จะแถอะไรนักหนาวะ”ผมหันไปว่ามันอย่างอ่อนใจ
“มันธรรมดาเกินไปในคำตอบโว้ยยย”มันพูดกวนๆพอกับหน้ามัน ผมเลยถีบมันไปทีและเดินเข้าห้องไปเตรียมเอกสาร มันก็ปิดระเบียงล็อคเรียบร้อย เดินไปหยิบกระเป๋าและเราก็ออกไปข้างนอกกัน
V
V
V
ตอนนี้ผมมาถึงธนาคารแล้วและกำลังเจรจากับผู้จัดการอยู่ ไอ้หวายเข้ามาด้วย มันบอกเผื่อมีเรื่อง กูไม่ได้พามึงมาผับนะจะได้มีเรื่อง แต่ดีแล้วล่ะมันทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจ สบายใจ ที่มีเพื่อนอยู่ข้างๆ ไอ้พวกนั้นก็โทรมาหาและให้กำลังกันเมื่อเช้า
“already, Thank you”เจ้าหน้าธนาคารยื่นเอกสารให้เซ็น เป็นการเรียบร้อย ทำเอาผมยิ้มอย่างดีใจที่ได้ของรักแด๊ดกลับมา ไอ้หวายจับมือผมแน่น ยิ้มและตบไหล่
“Thank you”ผมเอ่ยขอบคุณพร้อมจับมือกับเขา ก่อนจะหันไปยื่นให้ไอ้หวายที่ยังยิ้มอยู่ มันเห็นก็จับตอบ คุยกันสักพักเขาก็เดินมาส่งถึงหน้าประตูเลยจับมือพวกผมอีกแต่ไอ้หวายนี่นานหน่อย พอพ้นมาได้ ผมมองหน้ามัน
“มองหน้ากูทำไม”มันถามผม
“มึงหันไปสิ กูจะได้ไม่มอง”ผมก็บอกมัน
“กวนกูแหละ เป็นเชี่ยะไร”มันพยักหน้าใส่
“เปล่า กูไม่นึกว่ามึงนอกจากจะมีเสน่ห์กับเพศตรงข้าม แล้วยังมีเสนียดกับเพศเดียวกันอีก”ผมพูดยิ้มๆใส่มันที่ทำหน้างง
“อะไรของมึงวะ พูดให้มันออร่า(กระจ่าง)หน่อยดิ๊”มันขึ้นเสียงแบบหงุดหงิดปนสงสัย
“ก็ที่ Mr.Jean เขาชวนไปกินข้าวด้วยไง”ผมก็บอกมันไป
“แล้วไง ก็แค่กินข้าว เขาก็คงอยากจะแสดงความยินดีกับลูกค้าระดับไอซียูอย่างมึงล่ะมั้ง ที่เอาเงินมาให้เขาถึงที่”มันก็ย้อนตอบหน้ากวนๆสไตล์มัน
“ไอ้หวาย เมื่อเช้ามึงว่ากูไม่มีความฉลาดส่วนตัวใช่ไหม”ผมเรียกมันพร้อมกับถามเรียบๆหน้าเซ็งๆ
“เออ”มันก็เน้นเสียงตอบ
“กูก็อยากจะบอกว่า ความโง่ส่วนบุคคลของมึงอ่ะ ยกให้สาธารณะไปบ้างก็ได้”ผมว่ามันก่อนจะส่ายหน้า มันหยุดเดิน
“มึงว่ากูโง่”มันเลิกคิ้ว
“ก็ใช่น่ะสิ มีคำว่าฉลาดแทรกไหมล่ะ”ผมก็ทำมั่ง
“เป็นไปไม่ได้ ที่กูจะอินเทรนด์ความโง่มาไว้ในตัว”มันก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี
“ไอ้หวาย ไอ้ควาย มึงดูไม่ออกเหรอ ว่าไอ้ผู้จัดการนั่นมันชวนมึงไปกินข้าวทำไม”ผมเรียกมันเน้นๆ ก่อนจะเริ่มสปอยให้มันรู้ตัวว่ามันตกเทรนด์ตรงไหน
“เขาก็ชวนมึงด้วย แต่มึงปฏิเสธเขาไป”มันก็บอกอีก
“ก็นั่นแหละ แล้วมึงเห็นสายตาเขาที่มองมึงไหม”ผมก็เริ่มเพิ่มระดับเข้าไปอีก
“กูไม่ได้สนใจ”มันยักไหล่ พูดตรงๆ
“เขาไม่ได้แค่จะชวนมึงไปกินข้าว แต่เขาอยากกินถั่วดำมึงตบท้ายรอบดึก เข้าใจหรือยัง ห๊ะ ไอ้หวายอ่อนด๋อย”ผมก็เลยเฉลยให้มันฟังซะ มันเบิ่งตา
“แล้วมึงไม่บอกกูเมื่อกี้วะ กูจะได้ให้มันแดกถั่วแปบติดตีนแทน ห๊ะ”มันโวยใส่โยนขี้ให้ผมทันที ที่ไม่บอกมัน
“ไหนมึงฉลาดไง แค่นี้ดูไม่ออกวะ”ผมก็พูดพยักหน้าใส่มันขำๆ ทีคนอื่นมันเสือกดูออก
“กูไม่ได้ดูไม่ออก แต่กูไม่ได้คิด เหี้ยะ กูออกจะหล่อ ไม่นึกว่าจะมีคนอยากมาบริโภคถังขี้กูนี่หว่า พูดแล้วน่ากลับไปแจกตีนให้”มันไม่ยอมรับว่ามันโง่เลี่ยงตอบอย่างอื่นแทน ทำท่าจะกลับไปซั่ม เอ้ย ซัดไอ้ผู้จัดการแบ็งค์นั่น
“ยอมรับเถอะ น้องด๋อย ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมหัวเราะใส่หน้ามัน
“ไอ้เจย์ ถ้ามึงยังไม่หยุดหัวเราะ กูจะกลับคืนนี้ทันที”มันทำอะไรไม่ได้ พูดข่มขู่ แต่ก็ทำเอาผมหยุดหัวเราะได้ เดินไปกอดไหล่มัน
“โอ๋ๆๆ กูแหย่เล่น ใครจะยอมให้มึงโดนแดกล่ะ ไปไป กูพาไปกินอาหารจีนปลอบขวัญ หูรูดตูดหดหมดแล้วมั้งมึง คริคริ”ผมพูดประเลาะมันที่เงยหน้าทำตาเหร่ใส่ ก่อนจะกระทืบตีนผมอย่างแรง จิกหัวผมด้วย
“โอ้ยยยย หวายยย เจ็บ”ผมร้องทันที มันยกยิ้ม
“สัด เดี๋ยวกูจะทะลวงหูรูดตูดมึงนั่นแหละ บักห่านิ”มันพูดใส่หน้าเต็มๆเลย คนผ่านไปผ่านมามองเต็มเลย แต่ผมก็มันก็ไม่ได้สนใจ จนเริ่มมีเสียงซุบซิบ (แปลให้เรียบร้อย)
“อุ้ย คู่เกย์ทะเลาะกัน”
“น่ารักเน๊าะ”
“สงสัยจะหึง”
“หล่อทั้งคู่เลยอ่ะ แทงกันเองซะได้”
นั่นแหละผมกับมันเลยต้องหันไปมองรอบข้าง ไอ้หวายปล่อยทันทีเอามือจัดเสื้อผ้าตัวเอง ผมก็ทำมั่งก่อนจะรีบเดินไปจากตรงนั้น หลุดโค้งมาได้พิงหลังตรงกำแพงหายใจแบบโล่งอก หันมามองหน้าก็อดจะหัวเราะไม่ได้
“บักสันดาน”มันพูดอีก และเดินต่อ ผมก็ยิ้มรับ
“รู้แล้ว กูก็แหย่มึงไปงั้นแหละ”ผมเดินไปใกล้มัน ก่อนจะเดินผ่านอีกสองบล็อค ก็ถึงร้านอาหารจีนไม่ใหญ่มากนัก พวกเราก็เดินเข้าไปนั่งสั่งอาหารมากินกัน
“ร้านนี้อร่อย แด๊ดพามากินบ่อยเวลามาที่นี่”ผมจิบน้ำชาก่อนจะพูดออกมา แต่ไม่ได้มองหน้ามันมองออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวแด๊ดหายมึงก็พามาได้ แด๊ดจะได้มาดูของที่เขารักด้วยไง”มันก็บอกผม ตามองไปข้างนอกเหมือนกัน ผมหันมายิ้ม
“ขอบใจมึงนะที่มาเป็นเพื่อนกู ถ้ามาคนเดียวกูคงเหงาแย่เลย ไม่รู้จะคุยกับใคร”ผมบอกมันยิ้มๆ มันย้ายมานั่งข้างเดียวกับผมเอามือกอดไหล่
“คิดมาก มึงเพื่อนกูนะโว้ย ถ้าไอ้พวกนั้นมาได้มันมาแล้ว”มันบอกผมอย่างให้กำลังอีกที
“กูรู้ กูดีใจนะที่ได้รู้จักพวกมึง ตั้งแต่เด็กแล้ว มึงเห็นกูร่าเริงอย่างนี้ กูไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก พอสนิทกันไม่รู้มีเหตุอะไรย้ายโรงเรียนทุกที”ผมบอกมันอย่างรู้อยู่แล้วกับความเป็นเพื่อนที่พวกมันมีให้ ขนาดผมไม่ใช่เพื่อนพวกมันตั้งแต่เด็กเพิ่งมาเจอกันตอนเรียนมหาลัย แถมยังกวนตีนใส่กันอีก พวกมันยังดีกับผมขนาดนี้เลย
“แล้วไป กูนึกว่าพอมึงเข้าแก็งค์ไหนเพื่อนตายห่าหมด”มันถอนหายใจและพูดยิ้มๆใส่หน้าผม
“จวย กูไม่ใช่ตัวอัปมงคล”ผมเลยตีหัวมันที่หัวเราะชอบใจ
“แต่อัปปรีย์”มันต่อให้อีก
“ถึงอยู่กับพวกมึงได้ไง”ผมสาวความยืดให้อีกหน่อย มันดึงหัวก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิม สักพักอาหารที่สั่งไปก็มา เรียบร้อยนั่งสักพักก็เรียกเช็คบิลและเดินออก ผมพามันเดินย่อยอาหารไปประมาณสองกิโล ไม่เหนื่อยนะมันเพลินคุยกันไป กัดกันไป พอเจอหญิงก็เหล่มองพร้อมวิจัยกันบ้างแค่พอขำๆ แต่ส่วนใหญ่จะหื่นซะมากกว่า จนมาถึงย่านแก๊สทาวน์ (Gataway Gastown) ย่านชุมชนแรกของ แวนคูเวอร์ บุกเบิกโดย GASS JACK DEIGHTON ผู้ริเริ่มการเปิดผับขายเบียร์ ตึกรามบ้านช่องยังคงสภาพความเก่าแก่แต่งดงาม มีร้านขายสินค้าเก่าๆในรูปแบบเดิมเยอะ ไอ้หวายก็ถ่ายไว้เกือบทุกช็อตเอาไว้เป็นแนวคิดศึกษาทำโปรเจค
“เจ๋งว่ะ ถ้าบ้านเรารักษาสภาพความงามแบบเก่าไว้เยอะๆก็ดีนะ มึงว่าไหม”ผมส่งน้ำให้มันที่พูดอะไรที่มีสาระออกมา
“อืม แต่เดี๋ยวนี้เขาก็อนุรักษ์ไว้เยอะนะ”ผมก็เออออตามมัน
“เออ กูไม่อยากให้แค่นักอนุรักษ์เท่านั้น แต่อยากให้มันอยู่ในจิตสำนึกของทุกคน ถ้าเป็นไปได้”มันพูดอีก ผมก็พยักหน้า
“เราไปกำหนดกะเกณฑ์ไม่ได้หรอก อย่างน้อยต้องเริ่มที่ตัวเราก่อนล่ะวะ”ผมพูดและรับขวดน้ำมาดูดต่อ
“เออ กูก็พยายามอยู่ มึงด้วย”มันรับแถมพูดถึงตัวเอง ลามมาบังคับผม
“วันนี้ ดูมึงมีสาระดีเน๊าะ ทุกทีมีแต่เรื่องสาระเลว”ผมชมมันแต่พูดช้าตรงคำท้ายๆ
“ไอ้สถุยมึงก็พอกับกูนั่นแหละ สัด”มันว่ากลับ ก่อนมันจะถ่ายรูปผม และผมก็ถ่ายให้มันบ้าง และบางรูปก็ถ่ายคู่กัน ถ่ายเองมั่ง วานเขามั่ง และผมก็พามันขึ้นรถไปอุทยานสแตนลี่ (Stanley park) ถูกจัดให้เป็นอุทยานเมื่อปี 1888 ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเป็นเหมือนปอดและหัวใจอันสำคัญของเมืองแวนคูเวอร์เลย มีพืชพันธ์ป่าฝนจำนวนมากมายปลูกอยู่ตั้งแต่ 5,000-10,000 ต้น นอกนั้นก็เป็นสวนดอกไม้ และสัตว์นานาชนิด มองแล้วเพลินตาเพลินใจ ก็เก็บความทรงจำไว้อีกหลายรูป
“เสียดายเน๊าะ ไอ้พวกนั้นไม่ได้มาด้วย”เรานั่งตรงที่พัก ไอ้หวายพูดพร้อมยกไอโฟนถ่ายของมันไปตามเรื่อง มาหยุดที่หน้าผมมันก็ถ่ายอีก และก็ถ่ายตัวเอง ก่อนจะดึงเข้าไปถ่ายคู่ รักกูจังนะช่วงนี้
“เออว่ะ กูอยากให้มันมานะ แต่อย่างที่รู้”ผมก็เสียดายเหมือนกัน”อีกอย่างก็ไม่ได้ตั้งใจมาเที่ยวด้วย ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเสร็จง่ายขนาดนี้ ถ้ากูมาคนเดียวกูคงบินกลับทันทีแล้ว”ผมบอกต่อไปอีก สักพักไอ้หวายทำมือให้หยุดมีสายเข้ามา
“เออ เรียบร้อย ตอนนี้กูอยู่ที่”มันเจื้อยแจ้วสาธยายบอกไป ไอ้ไผ่โทรมาถามว่าเป็นไงกันบ้าง”อะไร สัด มึงบอกเมียมึงด้วยนะ กลับไปจะโดนตีน”คุยดีๆสักพักมันก็โวยแต่ปากยิ้มอารมณ์ดี
“ไอ้ฝิ่น ไอ้เด็กเปตร กูขอให้มึงทั้งโดนตี โดนแทง”มันเอ็ดไอ้ฝิ่นแต่ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก
“มันว่าไงวะ”ผมอดสาระแนอยากรู้ไม่ได้
“มันถามว่ากูกับมึงจดทะเบียนเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ตอนนี้ฮันนีมูนกันอยู่เหรอ เด็กเวร”ไอ้หวายบอกให้ฟัง
“ไอ้ไผ่ จัดหลายๆดอกหน่อยนะตอนไปเที่ยวน่ะ หรือมึงจะเอากระสอบทรายยัดปากมันก็ได้”ผมเลยว่ามันไปบ้าง เสียงมันลอดออกมา
“ฮ่าๆๆๆ บ่หยั่นหรอกอ้าย ข้อยสิแข็งแฮงหลาย”มันหัวเราะแบบกูแน่มากตามประโยคที่มันพูด
“อีเด็กแรด กระแดะ มีผัวอีสานเข้าหน่อยทำเป็นเว้าใส่กู”ไอ้หวายว่ามันแต่อดขำเองไม่ได้ นึกถึงหน้ามันที่ลอยใส่น่าตีฉิบหาย และมันก็หัวเราะคิกคัก ก่อนจะวางสายไปเมื่อรู้ว่าทุกอย่างเรียบร้อย แต่ไม่วายกวนตีน ขอให้พวกผมฮันนีมูนกันอย่างมีความสุข
“เด็กห่า”ผมว่ายิ้มส่ายหน้ากับมัน พูดถึงมันนิสัยต่างจากที่คิด กินง่ายอยู่ง่าย มีน้ำใจ รวมถึงเพื่อนๆมันด้วย และก็ไปต่อที่ สะพานแขวนคาปิลาโน สะพานไม้ที่ยาวที่สุดของแคนาดา อายุ 200 กว่าปี มีความยาว 230 ฟุตทอดข้ามเหวลึก ไอ้หวายตอนแรกก็ตื่นเต้นสักพักเหงื่อออกหน้าซีดเกาะแขนผมแน่นเลย
“ไอ้เจย์ กูเสียว”มันพูดออกมาเสียงสั่นๆ
“ไอ้หวาย มึงจะเสียวอะไรตอนนี้ อยู่ข้างนอกนะมึง”ผมก็พูดหน้าตาย
“สัด กูไม่ได้เสียวอย่างนั้น มึงมองสิน่ากลัวฉิบหาย ถ้าตกไปนะมึง กูไม่อยากจะคิด”มันด่าก่อนจะพูดอย่างกลัวจริงๆ
“มึงตายก่อนจะได้คิดอีกถ้าตกไป ลำบากกูด้วยต้องไปตามเจ้าหน้าที่มาจัดการและต้องเอาศพมึงกลับ โอ้ย ปัญหาเยอะมึงอย่าโง่เดินตกไปเลยกูขอร้อง”ผมแกล้งพูดใส่มันไปอีก
“ไอ้เชี่ยยยยยย ถ้ากูตกกูก็ดึงมึงลงไปด้วยแหละ ฉิบหาย แช่งกูอยู่ได้”มันโวยลั่นเลย ทั้งหัวดำ หัวแดง ดั้งโด่งยันดั้งแหมบ หันมามองและหัวเราะพวกผมอย่างชอบใจ อยากถามว่าพวกมึงฟังออกเหรอกูพูดอะไรกัน แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวเสียชื่อคนไทยหมด
“โอยยย หัวใจกูจะวาย”มันทำมือทาบหน้าอก หลังจากพามานั่งพัก
“เหมือนพวกสาววายเปล่าวะ”ผมถามมัน
“ไม่รู้จัก ใครวะ”มันก็ทำหน้างงๆ
“กูก็ไม่รู้ว่ะ เห็นเขาฮิตกันกูก็เลยเล่นมั่ง”ผมยักไหล่ส่ายหน้า
“แล้วพูดทำส้นตีนอะไรวะ”มันก็บ่นงึมงำ
“แต่มึงเสี่ยวว่ะเมื่อกี้ พากูขายหน้าไปด้วย”ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้มันไปซับเหงื่อ หน้าที่ซีดเริ่มมีสีเลือดขึ้น
“ขายหน้าอะไร มีเพื่อนหล่ออย่างกูดีจะตาย มึงต้องขอบคุณด้วยซ้ำ ไม่สำนึกเลย”มันหันมาว่าผมยกยอตัวเอง
“ครับ หวายน่ารักอ่ะ”ผมรับคำและทำเสียงใส่
“มึงอย่าทำเสียงแบบนี้ ทุเรศ อย่างกับกระเทยคูโบต้า”มันทำทั้งเสียงทั้งสีหน้าแบบอีเดียดใส่
“โว้ย พอชมก็ว่ากูอีก”ผมแหย่มันต่อ
“จริงใจ ไม่ใช่ดัดจริต”มันพยักหน้าใส่
“โอเจย์”ผมรับคำ ก่อนจะพากันเดินเล่นอีกสักพัก ก็นั่งรถกลับ หมดไปอีกหนึ่งวันกับธุระแสนสั้น แต่ความสุขแสนยาว
“เหนื่อยเหมือนกันโว้ย”พอถึงที่พักมันบ่น เอามือทุบขาไปด้วยก่อนจะเหยียดยาว “แต่ก็สนุกว่ะ”
“มึงจะกินก่อนหรืออาบน้ำก่อน”ผมถามมันหลังจากเก็บของเข้าตู้ เดินไปเก็บรองเท้าที่มันถอดเข้าที่ มันปรือตาขึ้นมา
“กินก่อนดีกว่า จะได้แปรงฟันทีเดียว แต่ตอนนี้กูขอพักก่อน”มันพูดและหลับตาลงอีก ผมก็พยักหน้าปล่อยให้มันหลับไป
*
*
*
“เรียบร้อยแม่ แล้วแม่กินข้าวยัง ครับ พักผ่อนนะ เจย์เจย์รักแม่รักแด๊ดนะ บาย”ผมโทรหาแม่และถามถึงแด๊ด แม่ก็บอกไม่มีอะไรน่าห่วง จะอยู่พักต่ออีกสองสามวันก็ได้ แต่ผมไม่วางใจหรอกยังไงก็ยังห่วงอยู่ดี พอวางสายจากแม่ ไอ้บลูกับไอ้พายก็โทรมาพอดีคุยกันโวยกันตามเรื่อง
“แม่ว่าไงวะ”เสียงไอ้คนที่เหนื่อยเดินออกมานั่งข้างผมที่ระเบียง พร้อมเบียร์กระป๋องส่งให้ มันจุดบุหรี่สูบ
“ไม่ว่าไง บอกให้เที่ยวต่อได้ แต่กูคงไม่หรอกเป็นห่วง”ผมก็บอกตามนั้น มันก็พยักหน้า
“ดีแล้วล่ะ เอาไว้ให้ทุกอย่างมันดีขึ้นเราจะเที่ยวเมื่อไรก็ได้”มันตบไหล่บอกผม
“เออ ขอบใจมึงอีกครั้งนะ ไอ้หวาย ที่มาเป็นเพื่อนกู”ผมบอกมันอย่างซึ้งใจอีกครั้ง วันนี้ผมตั้งใจเลี้ยงมันนะ แต่ด้วยนิสัยมันก็ช่วยออกอยู่เรื่อยผมว่ามัน ๆ ก็ด่าหาว่าเรื่องมากแต่สักพักมันก็หาย
“ไม่เป็นไร กูถูกบังคับ”มันพูดยิ้มๆ
“แต่มึงจะไม่มาก็ได้”ผมพยักหน้าใส่ มันยักไหล่
“กูคนดีไง ไอ้เจย์”มันยอตัวเองหน้าตาเฉย
“ครับ ไอ้เชี่ยะหวาย”ผมล้อมัน
“เฮ้อ อากาศดีเน๊าะ ดูให้ดีก็เหมือนหนองคายซิตี้เหมือนกันนะที่นี่”เสียงมันถอนหายใจแต่เป็นแบบสบายใจ พูดถึงบ้านมัน
“เหมือนตรงไหนวะ”ผมย้อนถามมัน ก่อนจะนั่งพิงกำแพงเหยียดขา หยิบบุหรี่มาสูบบ้าง ตอนนี้ก็ค่อยๆ ลด ละ เลิก กันบ้างแล้วล่ะ
“ไม่รู้ว่ะ”มันก็ตอบกวนๆแต่หน้าตาเฉย
“แล้วมึงพูดทำไม”ผมถามมันอีก
“ปากกู ใจกู จะพูดจะจินตนาการอะไรก็ได้”มันก็เถียงข้างๆคู
“สันดาน เออๆๆ กูยอม”ผมว่ามันก่อนจะยอมๆซะ มันหัวเราะชอบใจ
“หวาย”ผมเรียกมัน
“อืม”มันตอบแต่ไม่มอง
“วันหนึ่งมีพร้อมทุกอย่าง มึงจะแต่งงานไหม”ผมถามมันอย่างไม่รู้ว่าถามไปเพื่ออะไร
“แต่งสิ กูก็เหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ ถึงช่วงชีวิตหนึ่งกูจะดีบ้าง เหี้ยบ้าง แต่ก็อยากมีเมีย มีลูก มันคงมีความสุขดีเน๊าะ มึงว่าไหม”ผมนึกว่ามันจะว่าที่ถามอะไรดูเป็นการเป็นงาน มันกลับตอบผม ๆ ก็พยักหน้า
“อืม ว่ะ ถ้ามีวันนั้น ก็คงมีลูกกูกับลูกมึงเน๊าะที่วิ่งเล่น เพราะไอ้พวกนั้นมันคงไม่มีแล้วล่ะ”ผมก็บอกมันขำๆ
“ลูกกูก็พอมั้ง สายพันธ์ดี มึงไม่ต้องมีหรอก”มันหันมาพูดยิ้มๆ
“ไอ้หวาย ถ้าสายพันธ์มึงเรียกว่าดี ของกูก็ซุปเปอร์สตาร์แล้ว ยังไงนะลูกกูต้องได้ฟันลูกมึงแน่นอน”ผมก็ว่ายักคิ้วใส่มันมั่ง
“ไอ้เลว ไอ้หมาสี่ขาล่อหมาบ้านมึง ฝันไปเถอะจะฟันลูกกู ลูกมึงนั่นแหละจะโดน”มันหันมาด่าและถีบผมสองสามที ผมก็ถีบมันบ้าง
“ลูกมึงแหละ”
“ลูกมึง”
“มึงนั่นแหละ”
“มึงสิไอ้ควายย”
“สัด”
“จวย”
“พอเหอะ เถียงทำเชี่ยะไรวะ”ผมยกมือห้ามพอแล้ว
“กูว่านอนเถอะว่ะ”มันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปนอนทันที ผมปิดระเบียงเดินไปปิดไฟ ปรับแอร์อีกหน่อย ก็ขึ้นไปนอนข้างมัน
“กูปวดแขน”มันพูดออกมา
“กูปวดขา”มันพูดอีก
“ต้องการให้กูกระทืบมึงใช่ไหม”ผมถามมัน
“เบาๆนะ”มันก็รับมุก ผมก็เลยลุกมานั่งบีบแขน เหยียบขาให้มัน จนสักพักก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆ ผมก็เลยละตีนออกจากขามันลงมานอน
“ฝันดีนะมึง”ผมบอกมัน
“อืม ฝันนั้นคืนสนอง”เสียงมันพึมพำแต่เหมือนจะขำ
“สัด กูนึกว่าหลับ”ผมว่ามันเบาๆ แต่เน้นๆ ถีบมันไม่แรงนัก ก่อนมันจะเงียบและหลับไปจริงๆ ผมมองมันอดจะยิ้มไม่ได้ ถ้าถามใจผมตอนนี้ว่าคิดอะไรกับมันไหม บอกได้เลยว่า ไม่ ผมรักมันอย่างเพื่อนเหมือนที่มันก็รักผมแบบนั้น ผมเคยคิดเรื่องไอ้บลูกับไอ้พายนะว่าทำไมมันถึงชอบกันทั้งที่เป็นเพื่อนกัน คิดกี่ครั้งก็ไม่มีคำตอบ แต่บอกว่าคงเป็นพรหมลิขิตมั้ง เวลาที่โดนพวกมันล้อก็เฉยๆ แต่ก็ปากไวเถียงกับไอ้หวายฉอดๆๆ คือเป็นการล้อกันเล่นซะมากกว่า ของแบบนี้ไม่ใช่อยู่ๆนึกจะเป็นนึกจะชอบกันง่ายๆ เพราะโดยพื้นฐานจิตใจไม่มีอยู่แล้ว แต่อนาคตก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้รู้แต่ว่าผมอยากอยู่ข้างๆมันและไอ้พวกนั้นเก็บและรักษามิตรภาพที่ดีนี้เอาไว้ไปนานๆ
ปล. ถ้าถึงตอนนั้นไม่มีนมกับหอยมาสอยผมกับมันไปซะก่อน เรื่องนั้นค่อยคิดอีกทีก็คงไม่สายมั้ง หึหึ
****************************************************************************************
ปล.เอาไปอีกตอนกับคู่เพื่อนซี้ คิดว่าหลายคนคงรู้แล้ว ว่าเขาคิดกันแบบไหน ไม่คุมเครือเน๊าะ หุหุ เพราะตามที่ตั้งใจคนเขียนอยากให้เขามีความสัมพันธ์แบบนี้อยู่แล้ว แบบแค่จิ้นแต่ยังไม่สิ้นคิดได้กันเอง 5555555555555
-
เจย์หวายน่ารักอ้ะ
-
เพื่อนก็เพื่อนแหม๊ๆๆๆอุตส่าห์แอบลุ้นอยู่เชียว
-
ดีแล้วล่ะที่ไม่กินกันเองอีกคู่หนึ่ง เหลือไว้ชะนีบริโภคบ้างเถอะ
-
คู่นี้ต้องจับมอมเหล้า
แล้ววางยาสินะ
/อินี่ยังไม่เลิก555
-
เจย์ หวาย
เพื่อนไม่ทิ้งกัน
อิอิ
o13 o13 o13
-
คู่กันได้ไหมอ่ะ ชอบทั้งคู่เลย
พี่เจย์น่ารักดี
-
น่ารักปนสถุนหน่อยๆอ่ะ คู่นี้ 5555
-
เพื่อนกันก็จิ้นได้ น่ารักทั้งเจย์ทั้งหวายยย ไว้ถ้ามีลูกชายจลุ้นต่อไป 555 o13
-
5555 น่ารักดีอ่ะคู่นี้ แต่ถ้าเพื่อนในกลุ่มเป็นเกย์กันหมดมันจะรู้สึกแปลกๆ เนอะ เก็บไว้จิ้นเล็กแบบนี้ก็ดีน้าา
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า
-
เจย์หวายน่ารักอ่ะ
แอบจิ้น ถ้าคู่กันคงดี
แต่เป็นเพื่อนก้โอ ใจชอบให้คู่กันมากกว่าคงแปลกพิลึก
แต่งสนุกมากค่ะ ชอบๆ
มาต่อไวๆนะ
รักคนแต่ง :กอด1:
-
คิดหน่อยไม่ได้เหรอ
เราว่ามันน่าจะเป็นอีกคู่ที่น่ารัก น่าเอ็นดูนะ :impress2:
-
อิ อิ เหลือไว้ทำพันธุ์มั่งก็ดีแล้วล่ะเพื่อนๆกลุ่มนี้น่ะ
ไว้สองคนนี้มีลูกๆแล้วจะได้เผื่อแผ่ให้ไผ่ ฝิ่น พาย บลู ได้ร่วมรักร่วมชื่นชมบ้างเนาะ
-
อืม...ชัดมก
-
เป็นแบบนี้ ให้จิ้นในสถานะนี้ต่อไปละดีแล้ว
ถ้าเปลี่ยนสถานะกันขึ้นมา เดี๋ยวต่อมจิ้น มันจะจิ้นได้ไม่บรรเจิดเท่าที่ควร :laugh: :laugh:
-
o13 o13 o13
-
ตอนนี้ค่อนข้างชัดเจนนะ ไม่เหมือนตอนที่แล้ว อันนั้นคิดไปไกลเลย
รักกันในฐานะเพื่อนรัก แต่ถ้าเราจะจิ้นบ้างก็ไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย :z2:
เที่ยวสองคนก็สนุกได้เนาะ มีโทรศัพท์ก่อกวนบ้างพอให้กระชุ่มกระชวย :laugh:
แม้จะคบกันไม่นาน แต่สิ่งที่ให้และสิ่งที่ได้กลับมามันมากมายจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ เป็นอีกตอนของสองคนนี้ที่อ่านแล้วยิ้ม :L2:
-
ขอบคุณคนแต่งเบาเบา~ ที่ไม่จับสองหนุ่มนี้มาฟาดฟันกันเอง ^^
ขอให้เป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้อย่างนี้ตลอดไป ...รักบรรยากาศความเป็นเพื่อนของสองคนนี้นะ >_<
-
เป็นแบบนี้ก็ดีค่ะ รักกันแบบเพื่อนจริงๆ o13
-
อ่ะเคร เพื่อนก็เพื่อนค่ะ แต่มีโมเม้นท์น่ารัก ๆ เยอะแยะเลยนะคู่นี้
ชอบตอนเจย์เช็ดฮอตดอกให้อ่ะ ไม่ค่อยจะเอาใจเพื่อนเล้ย สุด ๆ อ่ะ
เค้ามีวางแผนเรื่องครอบครัวของสองคนด้วย ฮากันมาก
ปอลอ ชอบคำนี้ของผู้เขียนค่ะ "แค่จิ้นแต่ยังไม่สิ้นคิดได้กันเอง" 555
ขอบคุณค่ะ
-
เหลือไว้สืบสายพันธุ์มั่งเหอะ
-
นึกถึงบีหนึ่งกับบีสอง หายากเพื่อนรักกันแบบนี้
-
มันชัดเจนมาก 555
-
จิ้นมากอ่ะคู่นี้ :L2:
-
เรารักกันแต่ยังไม่คิดจะกินกันเอง ว่างั้น
-
ถึงจะไม่คิดกันเอง
แต่คนอ่านก็ยังลุ้นๆกันอยู่นะ กร๊ากกก
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
-
เชื่อแล้วจ๊ะ..ว่าเค้าเพื่อนซี้กันเท่านั้นแหละ..
แต่ก็เนอะ...อนาคตมันยังอีกไกล..คิดไปก็ปวดตับเปล่า ๆ :z1:
ตอนนี้ทำให้รู้ว่า...ข้างหลังน้องหวายมิค่อยปลอดภัย...
ยิ่งอ่อนด๋อยแบบนี้...อาจถูกล่อลวงได้..กลับไปปรึกษานู๋ฝิ่นด่วนนน :laugh:
:กอด1: & :pig4:
-
อิอิ รอๆๆๆๆน้า :กอด1:
-
อ่านชื่อตอนถึงกลับสะดุ้ง อ่าน ลิฟ เป็น เลิฟ ก๊ากๆ :laugh:
ใจเราฝักใฝ่เหลือเกิน ไปโปรด เถอะค่ะ คู่กันเต๊อะ :z1:
-
น่าร้ากกกก
-
อัยย่ะ! ตามอ่านจนทัน หืดขึ้นคอเลยครับ ฮ่าๆๆ
ขอพักสักครู่
V
V
V
ชอบมากครับเรื่องนี้ สนุกมาก ชวนติดตาม ตัวดำเนินเรื่องมีมิติ
จะติดตามอ่านต่อไปนะครับ
-
อร๊ายยยย เจย์ หวาย โอเคๆ ไม่ต้องบอกไม่ต้องพูดไม่ต้องอธิบาย ก็เข้าใจ ฮ่าๆ
เอาเป็นว่าเรารู้กันว่ารู้สึกกันยังไง สถานะอะไรกัน ฮิ้ววววว ยังไงก็รู้ใจกันดีอยู่แล้วเน๊อะ อิอิ
ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต หุหุ จิ้นกันแบบนี้หล่ะ น่าร๊ากกกที่สุ๊ดดดดด ฮ่าๆ
ส่วนตอนก่อนหน้านี้ความรักของเพื่อนๆมันซึ้งมากเลยอ่า
ขอให้พ่อของเจย์เจย์หายไวไวเน้อ น้ำตาซึมเลยหล่า
อ่านทีไรก็อมยิ้มไปกับทุกๆเรื่องของทุกๆคนในเรื่อง รักกันกัดกันได้ฮามาก
รออ่านต่อไปเรื่อยๆเลยอ่าา คนเขียนสู้ๆน้าา ไม่เบื่อๆ อยากอ่านอีกเรื่อยๆจ้า ^^
:กอด1:
-
งี้แหละ เจย์-หวาย น่ารักในแบบที่เป็น.....
-
ทำมัยเพื่อนเราไม่เคยเช็ดฮ๊อตดอกให้เราแบบเพื่อนคู่นี้มั่งนะ :monkeysad:
-
หวาย-เจย์ จะจิ้นคู่นี้ จนกว่ามัน จะได้กัน :laugh: :laugh:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
เจย์-หวาย
เพื่อนไม่เคย
ทิ้งกัน :L1:
-
ไม่ต้องรู้ว่าคู่นี้เค้าคบกันแบบไหนเลยเนอะ :z1:
เป็นเพื่อนที่พิเศษแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ :impress2:
-
ต้องทำใจแล้วล่ะ เค้าเป็นเพื่อนซี้กันจริงๆ
ก็ดีไปอย่าง เหลือผู้ชายหล่อเอาไว้ทำพันธ์บ้าง 555++
คู่เพื่อนซี้รักกันมาก ไว้ลุ้นรุ่นลูกก็ได้เนาะ
-
คู่นี้ถึงจะไม่ใช่แต่ก็ชอบเซอร์วิสคนอ่านซะจริง :m12: :m12: :m12:
แล้วยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบซะด้วย :haun5: :haun5:
-
น่ารักโค๊ดดด
แอบยกป้ายไฟคู่นี้ จะว่าไรมะอ่ะ 555
-
:กอด1: :L1:
-
ตอนที่ 68
“เออ ดีแล้ว ก็กำลังจะไป เออๆ”ผมคุยกับไอ้เจย์ที่ตอนนี้กำลังจะกลับจากแคนาดา มันหนีบไอ้หวายไปด้วย พวกผมรู้ก็ฮากับพวกมัน ยังแหย่เลยนี่มึงถือโอกาสไปจดทะเบียนและฮันนีมูนด้วยเลยเหรอ ไอ้หวายด่าเช็ดมาตามสาย เป็นเรื่องที่แหย่พวกมันได้ไม่มีเบื่อและพวกมันก็ไม่เคยโกรธหรือมีทีท่าอะไรสักที ปล่อยให้เป็นเรื่องกรรมลิขิตของพวกมันเถอะ หึหึ เมื่อเช้าผมก็เพิ่งโทรไปหาแม่ไอ้เจย์ถามถึงแด๊ด แม่บอกแด๊ดกินข้าวได้เยอะและก็เริ่มออกกำลังเล็กๆน้อยๆตามคำแนะนำของพยาบาล ผมก็ดีใจด้วยขอให้ท่านแข็งแรงและหายไวไว ตอนนี้เคลียร์งานเสร็จทั้งผมและไอ้ฝิ่นก็ได้ฤกษ์ไปเที่ยวกัน
“ผัวเมียคู่นั้นจะกลับแล้วเหรอ”เสียงไอ้ฝิ่นถามขำๆ มือก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอยู่ เราไม่ได้ไปไหนไกลหรอกครับ เลือกไปเลือกมาจบที่สังขละบุรี ก็ใกล้ดีและโทรจองรีสอทร์เรียบร้อย
“เออ”ผมบอกมันก่อนจะหยิบรองเท้าทั้งของมันของผมมาร้อยหูเตรียมไว้ ไอ้ฝิ่นลุกไปหยิบของกินใส่ตระกร้าเตรียมเดินทาง ไม่มีอะไรมาก ข้าวเหนียวหมูทอด ที่ผมหมักไว้เมื่อวานและทอดเมื่อเช้า ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งก็เดินทาง
“พี่ไผ่ไปไหนเหรอ”เสียงทักขึ้นระหว่างที่กำลังจะถึงรถแล้วแต่ตัวยังมาไม่ถึง ผมหันไปมองกันนิดหน่อย เป็นรุ่นน้องเรียนคนละที่และเพศเดียวกับเมียผมแหละ ชื่อ เปรม กับ รัน ที่เป็นเหมือนน้องโมนิคเพื่อนมัน คนมาชอบเยอะมากเพราะดูไม่ออกเลยว่าเป็น ไอ้หวายไอ้เจย์เห็นตอนแรกยังสีเลยแต่พอรู้มันก็ไม่ได้อะไรนะหัวเราะเฉยๆ
“เจาะจงเลยทักมึงคนเดียว เพราะไม่มีคำว่า กันเหรอ อีกระจง”เสียงเมียผมเองครับ พูดเหน็บๆแต่คงไม่ได้ยินแน่
“ไปเที่ยว”ผมก็ตอบสั้นๆ ปรายตาไปมองเมีย ทำไมชอบมาทำให้มันอารมณ์เสียก็ไม่รู้พวกนี้ เวลามันด่าก็หาว่ามันปากจัด ไม่มีมารยาทบ้างล่ะ ไม่รู้ว่าคนพวกนี้หรือเมียผมโรคจิตกันแน่ อยู่ดีๆก็เดินมาให้มันด่าซะงั้น
“แหมอยากไปด้วยจัง”พูดพลางเอียงคอ แต่เมียทำน่ารักกว่าเยอะ
“รถเต็ม”เมียผมตอบหน้าตาเฉย ทำเอาเงียบหันมามองหน้าเมียผม
“แหม ข้างหลังก็เหลือ”เปรมยังพูดยิ้มๆใส่
“วางรองเท้าอยู่”มันบอกอีก สองคนก็ยักไหล่แบบไม่แคร์
“งั้นข้างหน้าตรง”รันพูดต่ออีกส่งสายตา ผมจะเอ่ยปากขอตัวแต่เมียจิกแขนเอาไว้
“เมียนั่ง และว่างตรงที่วางตีนยังจะไปอีกไหม”มันบอกเน้นๆเลย ทำเอาสองคนชักสีหน้าเลย”ถ้าอยากไปก็หมอบตรงนั้นแหละจะได้เหยียบถนัดหน่อย”มันยกยิ้มบอกอีก เลยฮึดฮัดเดินไปทันที เรื่องของเรื่องพวกเขาชอบมาทักผมเรื่อย และชอบมองมันแปลกๆคล้ายจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม มันก็ไม่ได้อยากให้มาทักหรอกเพราะรู้เจตนาอยู่แล้ว เขาเรียกว่าคนน่ารักมักเห็นผีใช่ไหม
“อารมณ์คงที่แล้วก็ขึ้นรถครับ”ผมบอกมันยิ้มๆ
“อีไบซัน นมซิลิโคนจะทิ่มหน้ามึงอยู่แหละ ไม่มีหลบหรอก”มันขึ้นนั่งแต่ยังไม่วายหันมาแว็ดใส่
“ถ้าจะนิ่มดีเน๊าะ”ผมก็แหย่มันๆ ก็หันมาเอามือฟาดแขน ยกที่หนึ่ง
“นิ่มไม่เท่ากระเจี๊ยวกูหรอก”มันบอกหน้าตาเฉย ผมแทบสำลักน้ำที่ดื่มอยู่
“มึงรู้ได้ไง”ผมถามมันขำๆ
“เห็นมึงซุกซบจูบดมคิดว่ามึงคงชอบ”มันพูดใส่หน้าผม ทั้งที่ตัวมันเองก็จะขำนะแต่เก็กไว้
“ทะลึ่งนะเราเนี่ยะ”ผมเลยผลักหัวมันที่ลอยหน้าใส่แต่อมยิ้ม ก่อนจะพารถออกจากคอนโด ระหว่างทางก็เปิดเพลงมันก็ร้องตาม นานๆก็หันมาแหย่ผมสักที บางทีมันก็ขึ้นมานั่งตรงกลางกอดคอหอมแก้มผมอยู่นั่นแหละผมด่ามันทีมันก็หอมสองที ผมขับไปเรื่อยๆ จนแวะเติมน้ำมันและเข้าห้องน้ำ
“เดี๋ยวน้องขับต่อเองนะที่เหลือ”มันขอซิ่งเอง ผมก็พยักหน้าเพราะเมื่อยเหมือนกัน และผมต้องทำแบบที่มันทำหรือเปล่าระหว่างที่นั่งคงน่ารักพิลึก หึหึ มันเดินไปซื้อลอดช่องรวมมิตรที่เขาเข็นขายอยู่แต่ต้องต่อคิว ผมสูบบุหรี่ก่อนจะหันไปเจอสายตาไอ้คนนั่งข้างๆ มองมันอยู่ เพื่อนมันก็ซุบซิบกัน ไอ้ฝิ่นมันแต่งตัวธรรมดาแต่คนมันน่ารัก แค่เสื้อกล้าม สกินนี่ยีนส์ขาดเป็นริ้วๆ รองเท้าผ้าใบหุ้มข้อก็น่ามองแล้ว บางทีก็กางเกงขาสั้น ผมไม่ได้ห้ามหรอกไอ้เรื่องแต่งตัวเพราะตัวเองก็ชอบมองมันอยู่แล้ว ยิ่งขาขาวเรียวยิ่งชอบ มันรูปร่างสมส่วนนะคงเป็นเพราะมันเล่นโยคะด้วยอย่างที่เคยบอก ทำให้มันกระชับไปหมด
“แม่งโคตรเซ็กซี่เลย”
“เนียนโคตร”
“น่าจริงๆว่ะ”
เสียงพวกมันสามตัววิจารณ์เมียผมอยู่ ไอ้หนึ่งในนั้นเดินไปตรงที่มันยืนรออยู่ ป้าคนขายก็ยิ้มและชวนคุย มันก็ยิ้มให้ ผมนั่งมองไอ้นั่นที่เดินไปถึงแล้วพร้อมกับทำเป็นถามอะไรสักอย่าง มันขมวดคิ้วก่อนจะตอบออกไป ไอ้นั่นก็ถามอีก ดูมันชักเริ่มหงุดหงิด ผมดับบุหรี่ทิ้งลงที่เขี่ยเดินเข้าไปหา
“บอกหน่อยสิมากับใคร”ไอ้นั่นตื๊อถามมันต่อ มันกำลังจะตอบ แต่ผมเดินไปกอดคอมันที่เงยมามองและยิ้มทันที
“มีอะไรเหรอ”ผมถามมันก่อนจะหันไปมองไอ้นั่น
“อ๋อ มากับพี่นี่เอง”ไอ้นั่นพูดยิ้มๆ
“ผัว”ผมเป็นคนตอบมัน ที่เงียบไป
“ใช่ มากับผัว รู้หรือยัง”มันบอกย้ำก่อนจะกอดเอวผม ไอ้นั่นเลยผงกหัวเป็นเชิงขอโทษ ดูแล้วมันอ่อนกว่าผม ถ้าไม่กูว่าจะเอาตีนกดให้ผงกอยู่ มันเดินไปหันมามองอีกทีก่อนจะพูดกับเพื่อนมันเหมือนเสียดาย
“ห่างไม่ได้เลยนะ”ผมกระซิบพูดกับมัน
“ก็อย่าห่างสิ”มันก็กระซิบพูดยั่วๆใส่ “หายกันไงกับเมื่อเช้า”มันพูดต่ออีก ผมบิดจมูกมันเลย ก่อนจะรับรวมมิตรจากป้าที่ยิ้มๆ มันดูดทันทีเลยให้ผมดูดด้วย อร่อยสมกับที่รอ เรียบร้อยก็ไปขึ้นรถเตรียมเดินทางต่อ มันขับไปร้องเพลงไปอารมณ์ดีสุดๆ ผมเอื้อมมือไปลูบขามัน ๆ เลยตีเข้าให้
“อย่าซนสิ เดี๋ยวไม่ถึง”มันพูดยิ้มๆแต่ไม่หันมามอง
“แน่ใจไม่ถึง เห็นร้องทุกที”ผมก็แหย่มันอีก
“มึงก็เป็น”มันก็ย้อนอีก แก้มแดงไปหมด
“แต่มึงถึงก่อน”ผมยักคิ้วใส่ อยากเห็นมันแดงทั้งตัวเลย
“เปลี่ยนตำแหน่งมั่งไหมล่ะ”มันแถขอเป็นผัวผมมั่ง ไม่เข็ดร่ำร้องเหลือเกินจะเป็นผัวกู
“ของมึงเล็ก”ผมพูดเยาะมัน
“ไม่เกี่ยวหรอกมันอยู่ที่ลีลาโว้ย”มันก็ใส่มาอีก เริ่มแล้วครับสิ่งที่ผมอยากเห็น
“เหรอ”ผมทำเสียงใส่มัน ที่หัวเราะเอามือตีผมอีก ก่อนมันจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรสักอย่าง
“ที่จริงถ้าเอาของเล็กใส่ของใหญ่ มันคงไม่เจ็บหรอกมั้ง ใช่ไหม”มันพูดจบผมแทบจะปล่อยก๊ากเลย โถ เมียกูคิดไปได้”เฮ้ย ไม่ลองไม่รู้นะ ก็ของกูเล็กใช่ไหม ถ้าใส่เข้าไปมึงต้องไม่เจ็บแน่ ลองเถอะ นะๆๆๆ”มันพูดต่ออีกทั้งเสียงทั้งหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ ขนาดมันใส่แว่นผมยังจินตนาการสายตามันออกเลย
“ยังไม่หายอีกเหรอ”ผมถามมัน ปรับเบาะเหยียดตัวเองแล้ว
“อะไร”มันหันมาแว่บหนึ่ง ก่อนจะเลี้ยวข้างหน้า ไอ้ฝิ่นขับรถใช้ได้เลย ทางโค้ง ทางตรง รู้ว่าต้องทำยังไง มีติดแว้นส์บ้าง
“โรคประสาทมึงอ่ะ”ผมบอกยิ้มๆ มันซัดอีก
“มึงก็เป็นเหมือนกันแหละ ไม่งั้นไม่เอากูหรอก”มีการค้อนใส่อีก มันจะทำแบบนี้เวลาอยู่กับผมเท่านั้นนะเท่าที่ผมสังเกต ไอ้แฝดที่สนิทกับมันมาตั้งแต่เด็กยังบอกเลยมันไม่เคยทำตัวอ้อนๆ อ่อยๆ กับใครเลยนะ นิสัยมันบางอย่างผู้ชายแท้ๆยังอาย เวลามีเรื่องทีมันไม่เคยถอยหนีตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว กับเพื่อนนี่ถึงไหนถึงกัน หรือว่าผู้หญิงถ้าไม่ว่ามันก่อนมันก็ไม่จิกด่า อย่างน้องเอลทุกวันนี้มาหาพูดคุยดีๆมันก็คุยแบบผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้แอ๊บแมนอะไร เรียกว่าใครมาทำใส่มันรูปแบบไหนมันก็สนองกลับรูปแบบนั้นมากกว่า
“ก็มึงน่าเอา”ผมพูดเน้นๆใส่
“ถูกต้องนะครับ”ยักไหล่ด้วยตอบด้วยเสียงสูง แต่หน้านี่ให้แดงไปหมด ผมเลยหยิกแก้มมันซะ หมั่นเขี้ยว เมื่อไรจะถึงวะ
*
*
*
*
“เชิญครับ มีอะไรขาดหรือไม่มีพอใจในบริการของเรา บอกได้ทันทีนะครับ”พนักงานรีสอร์ทบอกอย่างนอบน้อมมาก สำเนียงการพูดน่าจะไม่ใช่คนไทยเท่าไร ผมพยักหน้ารับก่อนจะลากกระเป๋าเข้าบ้านพักผมจองเป็นหลังเดี่ยวมันสะดวกหลายๆอย่างทำอะไรก็ไม่ต้องเกรงใจมาก ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นนะ จริงๆ หึหึ ไอ้ฝิ่นเดินไปที่ระเบียงเห็นแม่น้ำซองกาเลียและสะพานมอญที่มีหมู่บ้านชาวมอญตั้งบ้านเรือนอยู่เป็นจำนวนมาก และเราจะไปเที่ยวกันพรุ่งนี้ ตอนนี้ขอพักผ่อนส่วนตัวก่อน
“พี่ไผ่ มาดูนี่สิ”มันหันมากวักมือเรียก เวลามันเรียกผมแบบนี้ก็ดีนะ แต่จะเรียกแบบไหนผมก็ชอบหมดแหละแค่เป็นมันก็พอแล้ว
“สาวๆเล่นน้ำ”มันชี้ให้ดู มีเอากล้องถ่ายเขาอีก แต่เขาไม่ได้ว่าอะไรโบกมือให้ด้วย สาวมากมึงรุ่นแม่เลย และก็เด็ก คงเป็นชาวมอญแถวนี้มาอาบน้ำ เราถ่ายรูปเล่นกันสักพักก็นั่งชมวิวที่ระเบียง หัวค่ำหน่อยค่อยไปหาอะไรกิน
“อืม”เสียงรับในลำคอลอดออกมา หลังจากผมจับมันมานั่งคร่อมและจูบมันเท่าที่อยากจูบ มันก็ตอบรับอย่างถูกใจทุกครั้ง
“ชอบไหม”ผมถามและจูบมันอีก
“จูบหรือสถานที่”มันก็ถามกลับ จุ๊บจมูกผมสีไปมา
“ทั้งสองอย่าง”ผมยักคิ้วบอก มือก็เลื้อยไปเข้าไปแผ่นหลังเนียนน่าสัมผัส มันอยากไปสักตรงหลังแบบผมบ้าง จะได้เป็นเข้าคู่กัน ผมบอกมึงพอเถอะแค่ที่มีอยู่ก็สวยแล้ว มันก็จิ๊จ๊ะฮึดฮัดไปตามเรื่องและก็ลืม
“ต้องให้บอกอีกเหรอ”มันก็กระซิบกับปากผมที่พยักหน้า
“พี่อยากฟัง”ผมก็บอกด้วยน้ำเสียงที่มันชอบ บีบเน้นอีกนิด เจ้าตัวจูบปิดปากบดเบียดอย่างแทนคำตอบทุกอย่าง
“ชอบ แต่ต้องมีพี่ทุกที่นะ”มันพูดและยิ้มหวานผมเลยจูบให้กับคำตอบที่ทำเอายิ้มได้เมื่อได้ฟัง “พอก่อน เดี๋ยวไปไหนไม่ได้”มันเป็นฝ่ายผละก่อนจะบอกขำๆ เพราะรู้ว่าเวลารักกันทีไรไม่มีหรอกรอบเดียวมีแต่จัดหนักจัดเต็มและไอ้คนพูดก็จะอ้อนผมตลอดที่ลุกไปไหนไม่ได้ นั่นคือนิสัยของเจ้าตัว ซึ่งบางครั้งมันน่ารักจนถึงหมั่นไส้ได้เลย
“ก็ไม่ต้องไป หายแล้วค่อยไป อยู่จนเปิดเทอมเลยดีไหม”ผมบอกด้วยน้ำเสียงและหน้าตาที่จะทำจริงๆ
“นี่กะทำทุกวันเลยไง”มันถามผมอีก เอามือบิดจมูก
“ไม่รู้ตัวหรือไงว่าน่าฟัดขนาดไหน”ผมบอกส่งสายตาเจ้าชู้ให้มันด้วย มันอมยิ้มยื่นหน้ามาใกล้อีก
“เงี่ยนไม่เข้าเรื่อง”มันพูดตัดบทฉับ เหมือนสั่งคัทบทเลิฟซีน
“สัด กูกำลังหวานเสือกตรงซะหดหมดเลย แล้วอย่ามาเรียกร้องให้กูพูดอะไรเลี่ยนๆนะ”ผมตบหัวมันที่หัวเราะชอบใจ
“ฮ่าๆๆๆ มีงอนโว้ย เดี๋ยวนี้งอนเก่งนะมึงอ่ะ”มันพูดล้อผม
“ติดมึงมั้ง”ผมดึงหัวมันโยกไปมาเร็วๆ จนมันมึนหัวเอาหน้าลงมาซุกอก
“ถามอะไรหน่อยสิ”มันเงียบไปพักก็เงยหน้าเอาตาหวานๆมามอง ผมเลิกคิ้ว เอามือลูบหลังมันไปมา”ทำไมถึงมาจีบกูล่ะ”
“จำได้ว่าไม่ได้จีบนะ แค่ถามเฉยๆ”ผมก็บอกมันไปยิ้มๆ
“เอาเรื่องจริงสิ”มันบิดหัวนมผมเข้าให้
“ไม่รู้ มอง อยากได้ เอาแม่งเลย”ผมตอบแม่งทื่อๆอย่างนั่นแหละ
“ไอ้ควายยยยย ตอบได้ถึกมาก”มันว่ามือก็ตีๆๆๆๆ
“ก็เรื่องจริง กูไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย จะให้พูดว่าเห็นครั้งแรกก็หวั่นไหว ใจสยิวกิ้ว สบตาสักพักก็อยากจะบอกว่ารักแรกพบ ไม่มีอ่ะ กูไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น มันยุ่งยาก”ผมบอกมันไปอีกเรียบๆพอกับหน้า มันเม้มปากเลยครับหายใจฟึดฟัดขัดใจ”อะไร หายใจเหมือนมีอารมณ์ทางเพศ”ผมแหย่มันไปอีก
“อารมณ์เพศบ้านมึงสิ ตอบหมาๆแบบนี้กูคงอยากประทับร่างทรงด้วยหรอก ไม่ต้องมาล่อกูเลยนะ ถ้ายังไม่มีคำตอบที่ดีให้กูนะ มึงเก็บจู๋ไว้ให้เมียน้อยทั้งห้ามึงเลย”มันด่าเช็ดเน้นๆเลย เพราะเสนาะหูซะไม่มี ทำเอาขำ มันลุกขึ้นจะเดินหนี ผมก็ฉุดมันไว้
“เมียน้อยทั้งห้าจะสู้ดอกฝิ่นดอกเดียวได้ไง มันไม่หุบ ไม่ตอด ไม่รัด ไม่เด้ง และมันไม่น่ารักเลย รู้ไหม”ผมทั้งจูบทั้งไซ้มันอดหัวเราะไม่ได้เพราะจั๊กจี๋กับไรหนวดที่เริ่มขึ้น
“ควายหื่นนนนเอ้ย อ๊ะ อย่ากัด”มันร้องเมื่อโดนกัดหัวนมเข้าให้มั่ง
“เหตุผลก็คนมันรักทำไงได้”ผมละขึ้นมามองและบอกมัน ที่เบะปากใส่แต่ตาระยิบระยับไปหมด”และมึงอ่ะ รับกูเป็นแฟนทำไม”ผมถามมันกลับบ้าง
“ก็ทั้งใหญ่ทั้งยาวมั้ง”มันก็ตอบทะลึ่งๆแต่รู้ได้ว่าเขิน
“อันนั้นข้อดีกูรู้ตัว มีอีกไหม”ผมพูดยอมรับข้อดีสุดๆของตัวเอง ถามอีก มันเบะปาก
“อึด”มันเอาอีก
“อันนี้ข้อดีที่สองลองลงมา”ผมพยักหน้าใส่ มันเบะปาก
“ตรงๆเลยนะ กูว่าง ปล่อยนานกลัวรูตันและตายด้าน โอ้ย”มันพูดลอยหน้าใส่ ผมตบก้นมันซะ”ก็เหตุผลเดียวกันนั่นแหละ รักแรกพบไม่ใช่ พอนานไปก็รักเลย ทำไงได้ล่ะ”มันก้มหน้าพูดหงุงหงิงใส่หูกอดผมแรงๆที่หัวเราะกับคำตอบของเรา สั้นๆ ซอยยาวๆร้อยคำพูดออกให้หมดเหลือใจความสำคัญแค่ให้รู้ว่ารักกันก็พอแล้ว
*
*
*
ต่อ
-
*
*
*
ตอนนี้เราอยู่ที่ วัดวังก์วิเวการาม เป็นวัดจำพรรษาของ”หลวงพ่ออุตตมะ”ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือของประชาชนชาวไทย ชาวมอญ รวมทั้งกระเหรี่ยงและพม่าด้วย ภายในวิหารที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำประดิษฐานพระพุทธรูปหินอ่อนอันงดงามเรียกว่า “หลวงพ่อขาว” ถ้าใครได้ไปก็ไปกราบเพื่อเป็นสิริมงคล ผมสองคนไหว้พระเรียบร้อยก็เดินชมบริเวณวัด ถ่ายรูปกันไปตามเรื่อง และไปนั่งเรือชมเมืองบาดาล ที่ถือว่าเป็นอันซีนไทยแลนด์ สวยมาก เป็นวัดเดิมของวัดวังก์วิเวการาม ที่ถูกน้ำท่วมเมื่อหลายสิบปีก่อน เวลาน้ำลดทำให้เห็นโบสถ์ของวัด แต่ถ้าน้ำขึ้นจะเห็นเพียงยอดโบสถ์เท่านั้น ไอ้ฝิ่นตื่นเต้นมากมองอย่างกล้าๆกลัวๆ มันนั่งพิงเกาะผมแน่นเลยมันเคยมีประสบการณ์จมน้ำก็เลยค่อนข้างกลัว ถึงใส่เสื้อชูชีพมันก็ยังสั่นจนผมรู้สึกได้เลยกอดมันไว้ ทำให้มันคลายลงและเก็บภาพได้ต่อไป
“โอย ค่อยยังชั่ว”มันขึ้นฝั่งได้ถอนหายใจโล่งเลย
“ต่อไปเวลามึงดื้อพูดไม่รู้เรื่อง กูจะถีบมึงลงน้ำ”ผมบอกมันยิ้มๆ ทำเอามันหันมามอง
“แล้วมึงจะเสียใจ ที่เสียเมียคุณภาพดีอย่างกู เชี่ยะ”มันเดินมาด่าใกล้ๆหยิกผมพัลวันไปหมด ผมก็ปัดมือแกล้งเดินหนีมันทำเป็นไม่ได้มาด้วย มันก็เดินตามทั้งดึงมือดึงเสื้อ ปากก็หงุงหงิงไปเรื่อย จนผมต้องดึงคอมันมากอดและเดินต่อมันถึงเงียบ และที่สุดท้ายของวันนี้คือด่านเจดีย์สามองค์ เราเสียค่าผ่านด่านเข้าไปตลาดพญาตองซูเป็นที่จำหน่ายสินค้าจากประเทศพม่า ผมกับมันรวมทั้งคนไทยที่เข้ามาพร้อมกันก็เดินดูไปเรื่อย ไอ้ฝิ่นซื้อแป้งที่มันเห็นสาวมอญปะมันอยากได้บ้าง รองเท้าแตะเป็นกำมะหยี่ จนมันเดินมาหยุดร้านหนึ่งเหมือนร้านจำหน่ายเครื่องรางของขลังและวัตถุมงคลต่างๆ รวมถึงไม้แกะสลักสวยๆทั้งใหญ่เล็ก มันขมวดคิ้วมองขวดน้ำมันเล็กๆมีตุ๊กตาอยู่ในนั้น
“นี่เรียกอะไรวะ”มันหยิบขึ้นมาถามผม คนขายคงได้ยินหันมาบอกด้วยภาษาไทยชัดมาก
“อ๋อ รักยม ครับ”เขาพูดก็อธิบายสรรพคุณ ไอ้ฝิ่นก็ฟังอย่างสนใจ จนผมต้องเดินไปดึงมันออกจากร้าน แต่เราก็ซื้อของที่ระลึกเขามาด้วยจะได้ไม่ด่าตามหลัง
“มึงรู้จักไหม”มันเงยหน้าถามผม
“ไม่รู้ รู้แต่ว่า”ผมส่ายหน้าก่อนจะพูดแบบให้มันสงสัย
“อะไร”มันมองหน้าและถามอย่างที่คิดเอาไว้
“รักน้องคนเดียว”ผมพูดแล้วก็หันหน้าหนีมัน ๆ ที่อ้าปากหวอ ก่อนจะหัวเราะพรืดออกมา
“ฮ่าๆๆ หันหน้ามา เขินทำไม”มันเขย่งดึงหน้าผมให้หันกลับ เชี่ยะ คนยิ่งอายอยู่
“อะไรของมึง กูเล่นมุก มึงไม่เคยฟังเพลงรักน้องคนเดียวไง”ผมหันมาทำเสียงว่ามันให้รู้ว่าพูดเล่น
“ไม่เคยอ่ะ กูเกิดไม่ทัน หม้อกูก็บอกมาเถอะ ไม่ว่าหรอกกูชอบ เอาอีกๆๆ”มันก็ยังลอยหน้าลอยตาใส่ แบบชอบมากกกกก
“ชอบจังนะมึง เลี่ยนๆเนี่ยะ ทีกูเงี่ยนบ่นจัง”ผมผลักหัวมันไปมา มันหัวเราะคิกคัก
“อุ้ย อารมณ์เสีย กลับไปเดี๋ยวจัดให้น้า”มันทำเป็นแอ๊บพูดใส่
“มึงพูดจริง”ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“อะไร กูเล่นมุก”มันก็ทำมั่งและเอาคำผมมาย้อน
“ไปเล่นที่ห้อง กูเอาจริง”ผมหรี่ตาใส่มัน
“ใครไปว่าอะไรล่ะ”มันอมยิ้มอายๆเดินหนี ผมก็เดินไปดึงมันมากอดคอ และเดินดูต่อ จนได้เวลาก็กลับที่พัก แต่ยังไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ นอนพักผ่อนและก็ลงมากินข้าวที่รีสอทร์ชมบรรยากาศไปด้วย
“สวยมากเลย น้องอยากให้ปู่มาด้วยอ่ะ”เสียงมันคุยกับปู่มันอ้อนสุดๆ ปากก็กินไปด้วย”จริงๆ โธ่ ปู่ อย่าแซวสิ คริคริ”ไม่รู้ปู่พูดอะไรด้วยมันหัวเราะคิกคักถ้าผมไม่รู้นึกว่ามันคุยกับกิ๊กที่ไหนแน่ เคยมีโทรมาหามันสองสามคน เจอผมรับด่าเปิดเปิงไปหมด แต่ผมไม่ได้เหวี่ยงใส่เมียหรอก มันบอกตลอดและเบอร์มันก็ไม่เคยให้แต่พวกมันก็ยังสามารถ
“ครับ คิดถึงนะ จุ๊บุ๊ๆ”มันทำปากจุ๊บๆก่อนจะวางสาย มองหน้าผมยิ้มๆยกไวท์ขึ้นมาจิบ มองตาผมลิ้นเล็กก็เลียปากอารมณ์ไหนของมึงเนี่ยะ เมื่อกี้ยังเป็นเด็กขี้อ้อนปู่อยู่เลย คุยจบแปลงร่างเป็นแมวยั่วสวาทซะงั้น ดี กูชอบหลากอารมณ์ดี
“จะแดกไส้ไงเลียปาก”ผมพูดกวนๆใส่หน้ามัน แต่ที่จริงระงับอารมณ์ตัวเองด้วย มันหัวเราะเอามือลูบหน้าขาผมไปมา
“แดกคนนี้ได้ไหม”มันเท้าคางบนโต๊ะพูดใส่ยิ้มๆ
“เหมาทั้งคืนไหมล่ะ”ผมยักคิ้วถามมันกลับ มันไล่ขึ้นมาจับหน้าอก
“ไหวเหรอ ไวอาก้าไม่มีนะ”มันเลิกคิ้วมั่ง เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ขยับเข้ามาอีก
“ไวอากูก็พอแล้ว”ผมบอกเอามือบีบคางมันไปมา มันหัวเราะก่อนจะปรายตามองสักพักก็นั่งตัวตรง หน้าปกติ
“กรูปรี มองผัวกูตั้งแต่เดินเข้ามา นึกว่าไม่เห็นเหรอ”มันพูดจิกใส่สาวโต๊ะข้างๆที่ทยอยลุกไปแต่ยังหันมามองอึ้งๆ ถึงบางอ้อเลยมึงทำการแสดงตัวตน สามารถมากเห็นคุยกับปู่หัวเราะใสๆ แต่ตาไวเห็นเขามองกูที่ยังไม่รู้เลยว่าโดนมองตั้งแต่เมื่อไรกูเชื่อแล้วว่าสัญญาณเกด้าจับชะนีมึงแน่จริงๆ
“ทำการแสดง”ผมถามมันที่มองกลุ่มนั้นจนลับตา
“เขาเรียกแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ถ้าอยากก็จัดให้ได้”มันหันขวับมาพูดทันที ตรงๆ ผมส่ายหน้าขำมันเลย นี่เป็นเสน่ห์อีกอย่างที่มันพูดเรื่องพวกนี้ได้หน้าตาเฉย แต่สายตาเชิญชวนสุดๆ ผมหัวเราะสองหึ มันก็ยักคิ้วใส่ ก่อนจะจิบกันต่อ มีฝรั่งมานั่งคุยด้วย ตอนแรกเหมือนจะถามที่เที่ยวก่อนจะแนะนำตัวกันตอนแรกคุยภาษาอังกฤษพอรู้เป็นคนอิตาเลี่ยน เปลี่ยนทันทีเพราะไอ้ฝิ่นถามมันว่ามาจากประเทศอะไร
“Salve ,sono Leo. ซาลเว โซโน เลโอ) (สวัสดี ฉันเลโอ) Piacere (ปิอาเชเร) ยินดีที่ได้รู้จัก”
“Salve ,sono Fin. ซาลเว โซโน ฝิ่น (สวัสดี ฉันฝิ่น) Piacere (ปิอาเชเร) ยินดีที่ได้รู้จัก” พูดเสร็จมันก็สัมผัสมือกัน ก่อนไอ้ฝิ่นจะแนะนำผม มันก็ยิ้มรับพยักหน้าเฉยๆ หันไปมองเมียกูต่อ
“Sei italiana ? เร ,เซ ย อิตาเลียนา คุณเป็นคนอิตาเลี่ยนรึเปล่า” (ไอ้เลโอ ไอ้ฝรั่งเชี่ยะ)
“No, sono thailandese? โน โซโน ไทลานเดเซ, ไม่ใช่ ฉันเป็นคนไทย” (เมียกูเอง) ไอ้ฝิ่นหันมาแปลให้ฟังคร่าวๆก่อนไอ้นั่นจะถามอีก ไปๆมาๆส่งสายตาจีบเมียกูซะงั้น เดี๋ยวมึงจะโดนดอง เมียก็คิกคักคุยออกรสมาก ภาษาอิตาเลี่ยนคล่องปากเลย ผมเหลือบตามองก่อนจะจับมันหันมาจูบแม่งเลย ไอ้ฝิ่นยังงงอยู่ก่อนจะตั้งสติได้ก็จูบกลับไล่สอดลิ้นให้วุ่นไปหมด ไอ้นั่นยิ่งอึ้งหนัก ผมผละออกพูดใส่หน้ามันเป็นภาษาอังกฤษ ถ้าไม่เข้าใจกูจะเว้าภาษาบ้านกูเลย
“My baby don’t come to confuse”นี่เมียกู อย่ามายุ่ง ผมบอกอย่างสุภาพแต่แปลแบบสถุล มันทำหน้าอย่างคาดไม่ถึง หันไปมองไอ้ฝิ่นที่ยิ้มหวาน
“Yes it real”เออ มันพูดจริง เมียผมบอกอีก มันยักไหล่ ทำหน้าบ่นพึมพำเสียดาย ก่อนจะขอตัวลุกไป ผมมองหน้ามัน
“จะลองหอเอนปิซ่าไง”ผมเหน็บมัน ที่มองสบตาไม่หลบ เอามือลูบอก ก่อนจะไล่ลงต่ำ
“เอ็นไม่เอนนี้ดีกว่าเยอะ”มันกระซิบบอกและจูบปิดปากอีกที เริ่มกรึ่มทั้งคู่ แต่วันนี้ส่วนใหญ่ต่างชาติเยอะ ตรงที่ผมนั่งก็ลับตาพอสมควร ก่อนจะกินต่อมันก็เอาใจผมตลอดเพราะรู้ว่าผมเริ่มอารมณ์เสียและอาจลุกไปไล่กระทืบไอ้หอเอนนั่นไม่กล้ามาเที่ยวเมืองไทยอีกก็ได้
*
*
*
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเกือบใกล้รุ่งแล้วล่ะ หันไปมองข้าง ๆ เมียหาย ก่อนจะไล่สายตาไปก็เจอกองอยู่ข้างที่นอน หัวไปทางขาไปทางถ่างสุดๆ มองเห็นยันข้างใน ผมส่ายหน้าลุกไปลากมันขึ้นมานอนที่เดิม อย่างที่บอกมันนอนดิ้นมาก เมื่อคืนก็กะจะทำกันนั่นแหละ แดกไวท์เพลินทั้งคู่ ถึงห้องจำได้ว่าจูบกันไปมาล้มใส่ฟูกเลื้อยกันสักพัก ก็เงียบกริบทั้งคู่ สรุป เมา ดีนะผมล็อคประตู สะบัดหัวไปมาก่อนจะมองหน้ามันที่หลับอุตุ แก้มใสๆปากแดงๆ น่าฟัดฉิบหาย แล้วก็หอมซะ ไซ้ไปมามันก็เริ่มฮึดฮัด
“อื๊อ น้องนอนก่อน”เสียงมันอู้อี้”อย่าจับจู๋นะ”มีการสั่งอีก ผมยกยิ้ม จูบปากเบียดไปมาจนมันเปิดปากเริ่มโต้ตอบตามความเคยชิน มือลูบทั่วผิวเนียนนุ่ม เลิกเสื้อยืดตัวใหญ่ ขมเม้มยอดอกสีทับทิมที่รอรับ
“อ๊า อ๊ะ”เสียงครางจากปากที่เผยอ แอ่นเข้าหามือเล็กขยุ้มหัวให้แนบไปอีก ผมดูดดุนส่งลิ้นตวัดรัวช้าเร็วจนเริ่มเป็นไต อีกข้างก็โดนบี้ปลอบใจไปก่อนจะทำเหมือนกัน
“ขี้เซา ตื่นมารับโทษเลยนะ”ผมดูดขบเม้มจนแดงทั้งสองข้างเป็นที่พอใจ จึงผงกหัวขึ้นไปพูดชิดปากที่เผยออยู่ ตาเริ่มขยับเปิดแต่ยังปรือเซ็กซี่อยู่
“น้องทำผิดอะไรอ่ะ”มันถามออกมาหน้าโคตรยั่วเลย มือก็ลูบหน้าผม
“อ่อย”ผมพูดสั้นๆ มันอมยิ้ม
“มั่วแล้ว มาเองเห็นๆ อื๊อ”มันบอกก่อนจะกัดปากเมื่อโดนไซ้และกัดซอกคอเบาๆพอเกิดรอย
“แล้วคุยกับมันทำไม”ผมถามมันอีก มือก็ดึงกางเกงผ้ายืดตัวจิ๋วแค่คืบออกจนพ้นข้อเท้า ขาขาวก็ตวัดรัดรอบเอวทันที
“ก็น้องไม่ได้เป็นใบ้นิ”มันย้อนยิ้มๆ เบียดตัวเข้าหาให้แนบชิดกันมากขึ้น
“เหรอ งั้นก็ครางดังๆนะ”ผมบอกแบบคาดโทษคนปากดีที่นอนยิ้มแฉ่งมากกว่าจะกลัว เอื้อมมือลงไปจับเป้าผมคลึงไปมา
“รอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ลุกช้าจัง”มันพูดยั่วท้าทาย ชะโงกมาจูบปิดปาก มือก็ล่นกางเกงผมออกบ้าง เสียดสีกันไปมา ผมยิ้มก่อนจะจูบมันทั้งตัวอย่างหมั่นเขี้ยว แทนที่มันจะร้องห้ามกลับหัวเราะคิกคัก “จั๊กจี๊อ่ะ” พูดไปก็บิดไป จะยั่วกูไปถึงไหน แม่ง
“เฮ้ย อย่าบิดอย่างเดียว ครางให้ได้ยินด้วย”ผมตบก้นมันอย่างหมั่นไส้
“ก็มันไม่เสียวอ่ะ น้องจะครางได้ไงล่ะ”นั่น มีการยั่วยุกามารมณ์เพิ่มอีก ท้าทายมาก ยักคิ้วส่งให้ ตีนนิ่มก็ไล้ขาผมไปมา ผมเลยเริ่มไล่จูบตั้งแต่ปาก คอ หน้าอก พอถึงที่หมาย ค่อย ๆ ก้มลงไปใช้ลิ้นเลียวนเบา ๆ ก่อนจะครอบปากลงไปดูดรัดละเลงลิ้นรัวเร็ว มันเริ่มบิดตัวส่ายไปมา ผมดูดรัวเร็วและแรงสลับกัน มือทั้งสองบีบเคล้นหน้าอกเบา ๆ ก่อนจะไล้นิ้ววนไปหยอกล้อกับติ่งไตสีชมพูบนยอดอก ปากขยับขึ้นลงตามจังหวะ ลิ้นก็ตวัดไปยังส่วนที่ไวต่อสัมผัส เร็วขึ้นแรงขึ้น ดูดและขบเม้มสลับกัน
" ซี๊ดดด อ๊ะ อ๊าาาส์ " ไอ้เมียตัวดีส่งเสียงครางกระเส่า ทำให้อารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง ผมยิ่งเน้นรัวหนักขึ้นไปอีก ดูดแรง ๆ แล้วขบเม้ม ตวัดลิ้นไปที่ปลายหนอนน้อยของมัน
" อ๊า พี่ไผ่ พี่ไผ่ " มันร้องและบิดตัว ขยับสะโพกขึ้นลงส่ายไปมา ผมเร่งความเร็วถี่ ๆ มันก็ยิ่งเด้งสะโพกรับตามจังหวะ
" อ๊ะ อ๊าาา อ๊าาาส์ เสียว พี่ไผ่ อ๊ะ อื้อ "เมียตัวดีครางดังขึ้นมือจิกไหล่ก่อนจะคูดไปตามหลับ พร้อมกับสะโพกที่เด้งขึ้นเด้งลงสวนกับปากของผมที่ดูดและลงลิ้นรัว ๆ เอามือจับหัวผมโยกขึ้นลงเร็ว ๆ ตามความเสียว ผมก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและดูดตอดให้หนักขึ้น มันก็เด้งสวนมาเร็ว ๆ ก่อนจะครางดัง ๆ แล้วกดหน้าผมแนบลงไปกับแก่นกายแล้วกระตุกเฮือกอยู่สองสามทีก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มปากนอนหายใจหอบแลบลิ้นเลียปากส่งสายตามองผมที่เลียไล่เก็บทำความสะอาดให้
“เป็นไงล่ะจั๊กจี๊ดีไหม”ผมถามมันที่หน้าเคลิบเคลิ้ม จนอยากจะเอาลำไผ่เข้าไปสั่งสอนมันสักหน่อย ยั่วดีนัก
“ยังไม่หายคันเลยอ่ะ”มันยังไม่เลิกยั่วลอยหน้าใส่ มันเริ่มจะเป็นเกาหลีครับตระกูลวอนด้วย ผมแสยะยิ้ม มันก็ทำมั่ง ผมเลยเริ่มปลุกและจูบมันใหม่ มือก็ขยับคลึงหนอนมันที่ยังไม่อ่อนตัวซะทีเดียว วอนเหมือนเจ้าของมันไม่มีผิด
" อ๊ะ พี่ไผ่ อ๊าาาส์ "เสียงหวานเรียกผมที่เริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอ มือก็คลึงหน้าอกมันเบา ๆ ปากก็ก้มลงมาประกบจูบแล้วแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ผมลากลิ้นไล่ลงไปตามหน้าท้องก่อนจะหยุดไล้ลิ้นวนตรงจุดกึ่งกลางที่ตอนนี้มันตั้งชูชันขึ้นมาตามอารมณ์ ครอบลงบนแก่นกายก่อนจะดูดและขบเม้มเบา ๆ แล้วรูดปากขึ้นลงเจ้าของมันก็ขยับสะโพกตาม
" อ๊าาาส์ อ๊ะ อ๊ะ "ลิ้นเริ่มละเลงรัว ๆ ก่อนที่อีกมือจะสอดใส่นิ้วไปที่ทางรักเพื่อเปิดทาง ตอนนี้ผมเล่นไอ้เมียปากดีทั้งข้างหน้าและข้างหลังก่อนจะถอนปากออกจากแก่นกายแล้วไปใช้ลิ้นเล่นกับลูกพวงสีชมพู มือมันก็กำแก่นกายผมรูดขึ้นรูดลงเป็นจังหวะ เจ้าตัวดีก็เด้งสะโพกไปตามจังหวะอารมณ์ พอเริ่มได้ที่ผมจับมันหันหลังยกสะโพกจนเห็นช่องทางผมค่อยๆสอดดุ้นไผ่ที่ลำไม่เอนเข้าทางรักที่ตอดรับสอดเข้าสอดออกจนมันเข้าไปมิดแท่ง คนร่างขาวแหงนหน้าร้องออกมาผมโน้มตัวไปจูบปากให้ผ่อนคลายจึงเริ่มซอยเข้าซอยออกถี่ ๆ รัว ๆ เสียงหายใจอย่างคนหอบเหนื่อยดังระงมปนเปไปกับเสียงคราง
" อ๊ะ อ๊าาาส์ อ๊าาาส์ พี่ไผ่ พี่ไผ่ "มันทั้งร้องทั้งเรียกชื่อผมยิ่งกระตุ้นให้โหมจนหัวสั่นหัวคลอน ถ้าเป็นเตียงคงดังลั่นไปแล้วล่ะ แต่ผ้าปูก็ย่นไปตามแรงกระแทกกระทั้นเหมือนกัน
" อา อืม ฝิ่น ฝิ่น" ผมกระซิบครางกระเส่า ก่อนจะจูบที่หลังใบหูแล้วเร่งจังหวะ พอใกล้ผมก็ถอดออกจับมันพลิกหงาย เพื่อที่จะมองหน้ามันให้ถนัด มันปรือตาเอานิ้วใส่ปากดูดไปมา อีกมือก็เอื้อมมาจับของผมให้สอดเข้าไปในตัวมันอีก ปากก็ยิ้มอย่างได้ใจที่มันรัดผมซะหน้าเหย
“อา อา ฝิ่น กรอด”ผมกัดฟันเลยครับ เมื่อโดนมันแกล้งบ้าง แถมขยับตัวเข้าออกช้าๆ จับรูดไปมาราวกับให้ผมร้องขอ
“น้อง ใส่นะครับ”ผมร้องขอมันจนได้ เจ้าตัวยิ้มได้ใจ จับใส่เข้าไปสุดลำ ผมก็ขยับซอยเข้าออก ขาขาวที่ยังมีคราบอยู่แยกออกกว้างเพื่อให้แนบกันสนิท ก่อนมันจะเป็นฝ่ายพลิกตัวผมไปอยู่ข้างล่างและคุมเกมซะเอง มือจับหน้าอก ยกสะโพกขึ้นลง ผมก็สวนรับให้สอดคล้อง เสียงครางระงมแยกไม่ออกแล้วว่าของใคร อย่าได้สนครับ
" อ๊าาาส์ พี่ไผ่ จะไป อ๊าาาส์ " ผมใกล้จะไปถึงฝั่งทุกทีที่ได้ยินเสียงคราง ก่อนเราจะเร่งความเร็วมากขึ้น
" อืม อีกนิด อา อา ฝิ่น ฝิ่น "มันขยับวนส่ายจนกระตุกสองสามทีปล่อยน้ำอุ่น ๆ บนหน้าท้อง ผมพลิกมันลงมาขยับโยกเจ้าตัว ร้องสุดเสียงเล็บจิกไหล่ผมแน่นข้างในก็ตอดรัดสุดท้ายขยับอีกสองสามครั้งผมก็ถึงฝั่งทำเอานอนหอบกอดรัดจูบกันไปมา จนหายเหนื่อยแต่ยังหอบหน่อยๆ ผมผละออกจากปากนุ่มที่เผยอสูดอากาศ
“เพราะไหม”มันถามผมตาเยิ้ม
“อีกได้ป่ะ ไม่ได้ฟัง มัวแต่ลงโทษคนปากดีช่างยั่ว”ผมยิ้มกริ่มจูบหน้าผาก ไรผม มันหรี่ตาใส่
“น้องจะได้ไปเที่ยวไหมเนี่ยะ หืม”มันจูบปากพร้อมกับถามผม ทำท่าเป็นถามเหมือนไม่อยาก แต่ข้างในกลับตอดรัดเรียกร้องซะงั้น ผมบีบก้นมันเอาไว้เป็นเชิงให้มันหยุดก่อน
“พรุ่งนี้ค่อยไป อยากรักน้อง นะ”ผมกระซิบข้างหูเป่าลมใส่ เจ้าตัวก็หัวเราะ ไม่พูดแต่ตอบรับด้วยอย่างอื่นแทนผมชอบที่มันเป็นแบบนี้แสดงความรู้สึกในสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่มีปิดบัง ทั้งยั่วทั้งอ่อยสรรหาวิธีมาเร้าอารมณ์ผมอยู่ตลอด บางทีผมแกล้งว่ามันๆก็ย้อนใส่ว่าผมเป็นผัวมันหรือเปล่าล่ะถ้าไม่ใช่จะได้ไปทำใส่คนอื่น หึ พูดจบมันก็โดนซะ และเวลาเขินอายก็ไม่ได้แอ๊บแต่เป็นไปตามกลไกของหัวใจและสมองมัน ผมยิ้มและเริ่มล้างหน้าเป็ดทั้งเล้าใหม่ เป็นการต้อนรับแสงอรุณที่เริ่มส่องผ่านผ้าม่านผืนบางเข้ามาแต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราที่เริ่มกันอีกครั้ง และอีกไม่รู้กี่ครั้ง จำได้ครั้งสุดท้ายก็กอดรัดกันไปมาหลับไปไม่รู้ตัว รู้แต่ว่ามีความสุขมากถึงมากที่สุด
*********************************************************************************************
ปล.ผ่านดราม่า ฮา ก็หื่นต่อแต่ที่จริงสนองความต้องการตัวเองล้วนๆ ฮ่าๆๆๆๆ ใครเบื่อหรือไม่ชอบก็ต้องชอบ หุหุ ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นท์เช่นเคยคะ ช่วงนี้มาช้าไปบ้างอย่าเพิ่งเบื่อหรือหนีนะคะ งานเข้า อ่านแล้วอ่านอีกได้คะ 555
**ถ้าผิดพลาดตรงภาษาต่างประเทศขอโทษด้วยคะ บอกได้นะคะ :กอด1:
-
:oo1: :haun4: ร้อนฉ่ากว่าเดิม แรงดีไม่มีตก เป็นทริปเปลี่ยนที่....ซะงั้น
-
อ๊ากกกกก
ได้เลือดจิงๆๆๆ
ไผ่ฝิ่น
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
คิดถึงจังเลยค่ะ ตอนนี้ก็จุใจเลย บอกได้คำเดียวว่า อิจฉาาาา
-
อิอิ เเล้วงี้น้องจะได้เที่ยวเหรอค่ะ ก๊ากๆ :pighaun:
-
คู่นี้ยังร้อนแรงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
-
:m25: :haun4: ตายยกเล้า 555555555555
-
โดนตลอดอย่างนี้ฝิ่นอาจจะได้นั่งรถเข็นเที่ยวก็ได้นะ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ผลัดกันหึง
ผลัดกันหวง
แล้วก็จับทำโทษ
:m25:
-
ก็คนมันรัก รักคู่นี้ทำไงได้ เปลี่ยนที่ก็ยังแรงดีไม่มีตก :impress2:
-
Fin :pighaun:
-
น้องฝิ่นหื่นไม่เปลี่ยน :really2:
พี่ไผ่หวานมาก เสี่ยวมาก เลี่ยนมาก :laugh:
:L2:
-
สองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วอ้อนกันน่าดู น่ารักอ่ะ :impress3:
-
ร้อนแรงมากเลย ตอนนี้
-
ชอบที่สุด น่ารักตลอดคู่ >////<
ชอบพี่ไผ่ๆๆ ทำตัวน่ารักอะ คิคิ
-
หึหึ คู่นี้หวานกันตลอด ชอบๆๆ ^^
-
รอจ้า
-
ตลอดดดดดดเรยนะ พี่ไผ่ :m25:
-
รักพี่ไผ่จะคุณน้องที่สุดเลย ทันกันจริงๆ คู่นี้
ขอบคุณมากค่ะ กำเดาเกือบพุ่งอะ :haun4: :haun4: :haun4:
:L1: :pig4: :L1:
-
ชอบคู่นี้ :กอด1:
-
อ่านๆแล้วก็หมั่นไส้นะ จะหวานอะไรกันจั้งงง :z1:
-
ฮันนีมูนสวีทหวานกันมาก คนอ่านตายสนิทค่ะ :m25:
เกินจะบรรยายแล้วกับคู่นี้ รู้แต่ว่ารักมาก ผูกพันมาก อ่านจนผูกพันจริง ๆ นะ ไม่อยากให้จบเลย แต่งไปเรื่อย ๆ นะคะ
พี่ไผ่หลงเมียไม่ใช่เบา ชมน้องว่าน่ารัก (ชมในใจ...แต่คนอ่านได้ิยิน) ตลอดๆๆๆ หวงไม่แคร์สื่ออีกด้วย
ก็น้องฝิ่นโคตรน่ารักเลยอ่ะ พี่ไผ่ก็หล่อ โอ้ว ช่างคู่ควรกัน ชอบคู่นี้มากเรื่องการแสดงความรู้สึก คิดไงพูดงั้น
ไม่มีกั๊ก เลยไม่ค่อยทะเลาะกันแถมยังรักกันมากกว่าเดิมอีก ชอบตอนน้องฝิ่นยั่วแล้วเขินเอง น่ารักมว๊ากกกก
สรุปไม่ได้ไปเที่ยวหนึ่งวันแระ วันต่อไปได้ไปมั้ยนะ 555
ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
มิน่าเขาถึงมากันแค่สองคน รักกันแรงดีไม่มีตก
-
ทริปนี้ชุ่มปอดดด 555
-
อิอิอิ สนุกมากๆๆๆเลย รอๆๆๆจ้า
-
สติลและออลเวย์ ความหื่นได้ตลอดอ่ะคู่นี้ :m25: :m25: :m25:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก
สนุกสุดๆ o13
อ่านแล้วอารมณ์ดี ไม่เครียด
น้องฝิ่นน่ารักกกก :impress2:
ปล.ตอนนี้นี่มัน... :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1: :oo1:
-
ถึงคำพูดจะไม่หวานอะไรมากมาย
แต่คู่นี้จัดเต็มกันตลอดๆ
ไผ่ถนอมๆ ฝิ่นบ้างนะ
-
แอร๊กกก ตายอย่างสงบด้วยเสียเลือดมาก
หวานกันสุดๆ ฝิ่นก็นะช่างยั่วจริง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
ร้อนรอุมกมย
-
ความหวานของคู่นี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่แต่อย่างใด :o8:
อย่าว่าแต่ฝิ่นนะชอบเลี่ยนๆ พี่ไผ่มันทำตัวเลี่ยนๆแล้วก็น่ารักดีออก คนอ่านก็ชอบ :z1:
ชอบที่สุดเลย น่ารักมากกก ทั้งพี่ไผ่และน้องฝิ่น :man1:
-
โอ๊ยย น่ารักทั้งพี่ทั้งน้องเลยยยย
:pighaun:
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เลือดหมดตัวแล้วววววว :jul1:
ชอบ อยู่ในบรรยากาศอบบอวลด้วยความรัก และร้อนแรงงงงงงงงง
ชอบ อ่านฝั่งไผ่ที่ไร เขินตลอดเลย :impress2:
-
อาาาา...สังขละบุรีที่แสน :haun4: :jul1:
การเปลี่ยนสถานที่และบรรยากาศมันดีแบบนี้นี่เอง
-
พี่ไผ่ หวานมากกก..
น้องฝิ่นหื่นนนน :o8:
-
พี่ไผ่นี่มันหลงน้องฝิ่นแบบโงหัวไม่ขึ้นเลยนะเนี่ยยยยอิอิ
-
จริงๆแล้วพี่ไผ่แค่พาน้องมาเปลี่ยนสถานที่ใช่มั๊ย :o8:
จะว่าบรรยากาศเป็นใจก็ไม่น่าใช่ เพราะอยู่บ้านก็เป็น :laugh:
แต่ทริปนี้ทั้งพี่ไผ่และน้องฝิ่นน่ารักมากกกกก :m1:
แถมเสน่ห์ยังแรงไม่มีตกด้วยกันทั้งคู่มีคนเข้าหาตลอด
พี่ไผ่เลยถือโอกาสลงโทษและลวนลามแฟนตัวเองซะเลย
เหมือนมาฮันนี่มูนเลย แต่สงสัยว่าจะเที่ยวไม่คุ้มนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้คู่หวาน
-
จัดหนักจัดเต็ม
-
หวานนนนนน~
ฮันนีมูนกันอยู่ใช่ใหมเนี่ย
-
ไม่ไหวๆ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ร้อนแรงตลอด
-
ทริปนอกรอบ
มันช่าง.... :haun4:
-
ชอบเกย์ด้ามากค่ะ
อยากหามาติดมั่ง
-
หวานกันนิดหน่อย แต่หื่นกันเป็นประจำคู่นี้
-
ชอบๆๆๆ มากๆเลยคร้า
-
เนื่องจากมีงานด่วนเข้ามาคะต้องไปต่างจังหวัด คงจะมาอัพอีกทีวันศุกร์หน้านะคะ ยังไงอย่าเพิ่งหนีกันไปนะคะ :call: ขอบคุณล่วงหน้าที่มีคนรออยู่ แบบหลงตัวเองอ่ะ หุหุ
-
รอจ้ารอ
-
รอนะ
:L2: :L2:
-
รอค่า แต่ขอค่ารอเป็นตอนยาวๆเลยน้า :z1:
-
นับถอยหลังรอค่า เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
รับทราบค่ะ
-
รับแซ่บจ้า รอได้เสมอ :กอด1:
-
วันศุกร์ขอเป็นก่อนเทื่ยงได้รึเปล่าค่ะ
เพราะช่วงบ่ายต้องเข้าป่ากลับมาอีกทีก็วันพุธ
อยากจะได้อ่านก่อนไป
please :impress: :impress: :impress:
-
หวานมากก จัดเต็มตลอดอ่ะคู่นี้ :impress2:
ปล.รอค่า ไม่หนีหายไปไหนแน่นอน
-
น่ารักมากกก o13
-
รอได้ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ :กอด1:
-
แจ่มไปเลยฝิ่น พี่ไผ่ก้อตลอด +1 :z13:
-
รอทุกเมื่อจ้าาา
-
เดินทางปลอดภัยจ้า :L1:
-
:z2: เข้ามาเต้นระบำรอ
ขอแค่คนเขียนไม่ทิ้งกัน คนอ่านรอได้เสมอจ้า :กอด1:
-
โอยยยยย!!!!!
เลือดไหลหมดตัวเเล้วเนี่ย
-
ร้อนแรงสุดยอด!!!!! กรี๊ด!!!
-
รอเสมอจ้า ความหื่นไม่เคยปราณีใคร อิอิ
-
รับทราบค่ะ
-
ไม่คิดอะไรมากกก...แต่อิจฉาวุ๊ย..
รักกันท่วมท้นไม่แบ่งใคร ๆ .. :z1:
:L2:& :pig4:
-
คุณพี่ คุณน้อง เล่นกันสะเลือดหมดตัว
-
:3059: :L1:
-
มารอๆ ใกล้วันศุกร์แล้วววว
คิดถึงพี่ไผ่กับน้องมากกๆ ><
-
ตอนที่ 69
ตอนนี้เรากำลังขับรถไปเที่ยวน้ำตกตะเคียนทองหรือเรียกกันคุ้นปากก็น้ำตกซองกาเลีย ซึ่งเกิดจากการไหลรวมกันของแม่น้ำซองกาเลีย หลังจากเมื่อวาน เราทำระบบนิเวศวิทยาเกี่ยวกับแรงขับเคลื่อนของน้ำกันว่าจะรับมืออย่างไรเมื่อน้ำท่วม ปรากฏว่าเขื่อนแตก ทำให้น้ำไหลท่วมพื้นที่ที่เรียกว่าที่นอนเต็มไปหมด กว่าจะฟื้นฟูก็ใช้เวลาเต็มวัน ใช้ชีวิตอยู่แต่ในรีสอร์ท นั่งมองแม่น้ำ วิวทิวทัศน์ อาหารก็สั่งมากินในห้อง ตกดึกมีพาไปสำรวจธรรมชาติและความแข็งแรงของระเบียงห้องด้วยว่ามีประสิทธิภาพรองรับน้ำ(หนัก)ได้ดีแค่ไหน ผลออกมาให้ห้าดาวสำหรับศูนย์พักพิงชั่วคราวแห่งนี้ หุหุ
“อืม ไปน้ำตก น้ำตก ส่วนน้ำแตกน่ะเมื่อวาน เออ”ผมตอบอีออย อีโมนิค ที่โทรมาหาและแซว ไอ้คนขับหันมามองแว่บนึงก่อนจะสนใจทางข้างหน้าต่อ
“กูพูดตรงๆก็หาว่าหน้าด้าน ถ้างั้นพวกมึงที่ฟังก็หน้าไร้นันยาง แหม หัวเราะคิกคัก เออๆๆสวย เหมาะแก่การเที่ยวและเสียตัวพวกมึงควรรีบมา ฮ่าๆๆๆ แค่นี้นะะ”ผมคุยสักพักก็วาง หันไปมองหน้าคนข้างๆ “แวะเซเว่นก่อนนะ”ผมบอกมัน ก่อนจะถ่ายรูปหน้ามันตอนขับรถไว้ด้วย สันจมูกมึงโด่งพอกับสันลำไผ่มึงเลย หุหุ
“ซื้อถุงยางเหรอ”มันถามผมยิ้มๆ
“เออ ซื้อมาครอบหัวมึงนั่นแหละ ประจำ เดี๋ยวนี้ไม่บอกก็ไม่ใส่ โทษกูทุกที หาว่าพามึงมันส์เลยไม่ป้องกันการตั้งครรภ์”ผมเลยแว็ดมันให้มั่วไปหมด มันก็ทำหน้าขำๆ ไม่อยากจะเอ่ย ถ้าทำกันบางทีช่วงเปลี่ยนถุงใหม่ยังพอมีเวลาตั้งตัวพักหายใจ เมื่อวานจัดสดตลอดทริป ไอ้คนทำบอกสบายไม่เสียเวลาถอยเข้าถอยออก ไม่ห่วงตัวถังกับโช้คกูเลยที่ต้องรับแรงกระแทกทั้งกดทั้งดัน บ่นไปก็เท่านั้นแหละ เพราะยังไงคนซ้อนอย่างผมก็ให้ความร่วมมือกับคนขี่อย่างมันทุกครั้ง
“ครอบหัวมึงดีกว่า ถึงก่อนทีไหลเปรอะกูทุกที”มันยังมีหน้ามาย้อน
“ถุย ของกูเปรอะแค่หน้าท้อง ส่วนของมึงนี่เปรอะยันลำไส้เลย”ผมหันไปทำท่าใส่ทุบไหล่มันหลายปึก
“แล้วมึงท้องไหม”มันยังมีหน้ามาถาม
“ไม่ท้อง เพราะกูนับหน้าเจ็ดหลังเจ็ด เลยช่วงตกสเปิร์มกูไปแล้ว”ผมก็ยังมีหน้าไปตอบมัน
“และจะบ่นทำไม”มันก็ยังเล่นต่อไปถามเรียบๆ แต่อมยิ้ม
“ก็มันรำคาญ เสียเวลาล้าง”ผมลอยหน้าทำปากยื่นใส่มัน
“กูคนล้างคนล้วงยังไม่บ่นเลย มึงแค่ยืนถ่างขายังบ่นอีกเหรอ”มันย้อนมาอีก เล่นเอาจุกเสียดเสียวปรี๊ดๆ
“มึงไม่ล้วงอย่างเดียวนี่หว่า ล่อปิดท้ายกูทุกที โอ้ย”ผมตะโกนใส่หูมัน แต่โดนมันเอามือผลักหน้าหงายซะก่อน แม่ง หัวโขกกระจกรถเลย
“ก็มึงอยากซี๊ดซ๊าดทำหน้าเสียว กูก็นึกว่ายังไม่เสร็จน่ะสิ เลยสะเดาะเคราะห์ให้”มันหันมาพูดใส่ยิ้มๆ มึงก็คิดไปได้เน๊าะว่ากูไม่เสร็จ เคยที่ไหนทำแล้วค้างคาไม่มีซะหรอกโดนมึงจัดเก็บจนเสร็จทุกครั้ง
“เป็นคนดีเน๊าะ”ผมประชดเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้
“หล่อด้วย”มันอวยเข้าไปอีก
“จวย”ผมยกนิ้วกลางให้สองข้างเลย มันจะได้ไม่บอกว่าผมเล็ก
“มีอันเดียวแต่แจกให้ไม่อั้น บุพเฟ่สำหรับมึงเลย”มันพูดและยักคิ้วใส่
“กูไม่กินแล้ว เสียสุขภาพปากกับก้นฉิบหาย”ผมพูดก่อนจะหันหน้าออกกระจก ไม่ใช่อะไรยิ้มชอบใจ ได้ยินมันหัวเราะเบาๆเอามือมาจับก้นกูอีก โรคจิตจริงๆเดี๋ยวกูจับกระปุกเกียร์ออโต้มึงมั่งหรอก หลังจากคุยแต่เรื่องที่ทำให้สุขภาพจิตใจเบิกบาน เลือดไปหล่อเลี้ยงสมองและสูบฉีดไปที่หัวใจให้ชุ่มชื่นแล้ว เราก็มาถึงเซเว่นสักที
“พี่เอาอะไรเปล่า”ผมถามมันที่ไม่ลงไปด้วย มือก็หยิบตังค์ในกระเป๋ามันนั่นแหละ
“เอาเอ็มสามร้อย”มันบอก ผมก็พยักหน้าเข้าใจเป็นอันรู้กันว่ามันคือเอ็มร้อยห้าสิบสองขวด แป้กทุกครั้งที่เล่นแต่มันก็ชอบบอกว่าดีไม่ซ้ำใครเพราะไม่มีใครเอาไปเล่น พี่หวายเลยบอกให้มันไปจดลิขสิทธ์ไว้ซะ จะได้ไม่มีใครแป้กอย่างมัน พอได้ของมันจัดการโด๊ปหนึ่งขวดกับอีกครึ่ง ที่เหลือส่งให้ผมโด๊ปต่อเป็นการเรียกพลังงานให้กลับคืน
“พี่ถ่ายรูปกัน”ก่อนเข้าข้างใน ก็ถ่ายรูปตรงปากทางเข้าก่อน ให้รู้ว่ากูมานะ มาจริงๆ ถ่ายเดี่ยวก่อนจะวานเขาถ่ายคู่ให้ ก่อนจะซื้อเฉาก๊วยกิน แก้ร้อนในดี
“หน้าตาเหมือนกันเลย พี่น้องกันเหรอจ๊ะ”คุณป้าขายเฉาก๊วยถามไอ้ไผ่ที่ยิ้มเฉยๆ
“ป้าเขาดูไงว่าหน้าเหมือน แสดงว่ากูขี้เหร่เหรอ หน้าเหมือนมึง”ผมถามหลังจากเดินมาแล้ว
“บางครั้งมึงยอมรับความจริงบ้างก็ได้นะ อย่าเอาแต่หลอกตัวเอง”มันพูดเสียงเรียบๆยกยิ้ม เอามือลูบหัวผมแปะๆแล้วเดินนำหน้าต่อไป ก่อนจะหันมาถ่ายรูปผมที่อ้าปากด่ามัน
“ส้นตรีนนนน มึงนั่นแหละ”ผมโวยใส่มันที่เหน็บแนมใส่ผม มันหัวเราะที่ถ่ายผมตอนหน้าทุเรศได้ พอเดินเข้ามาภายในเขตได้ยินเสียงน้ำตกแต่เรายังเพลินกับการถ่ายรูปรอบข้าง ผลัดกันถ่ายไปมา แต่หน้ามันแม่งมีหน้าเดียวจริงๆไม่เหมือนตอนอย่างว่าเลย ทำหน้าพีคสุดๆ หรือว่าผมจะกระตุ้นมันดีจะได้ถ่ายรูปมีหลายหน้า
“พี่ ยิ้มหน่อย”ผมบอกมัน ที่กำลังยืนใต้ต้นไม้ตัวตรงหน้าตรง อย่างกับถ่ายรูปทำบัตรประชาชน
“ยิ้มทำไม”มันถามผมกลับมา เอามือกอดอก
“จะได้ดูดีขึ้น หน้างอเป็นปลาตีนเลย มึงมาเที่ยวนะไม่ใช่เปลี่ยนสถานที่คุมขัง เอ้ายิ้มอีก”ผมแว็ดใส่มัน ที่ยักไหล่กลายเป็นท่าฟินนาเล่ประจำตัวมันไปแล้ว นึกว่าจะยิ้มเสือกหันข้างอีก โชว์หูที่มันบานกว่าปากมึงเหรอ
“เออ แม่งเหมือนถ่ายรูปพวก นช.เลยว่ะ ใส่เสื้อลายขวางหันหน้า หันข้าง มึงหันดากมาเลยก็ได้”ผมสุดจะทนเลยตะโกนใส่ซะเลย และมันก็หันจริงๆ หันไปหัวเราะเพราะไหล่มันกระเพื่อมหน่อยๆ
“พอยัง กูเมื่อยแล้ว”มันคงตั้งสติได้หันกลับมาถาม ผมที่เดินไปใกล้พอดี
“ก็น่าจะเมื่อยหรอก หน้าตึงซะขนาดนั้น เอาตีนนวดคลายหน่อยไหม”ผมบอกพร้อมกับยกให้
“ยกมากๆระวังกูจับไถนานะ”นั่น ทำหน้าทำตาลามกอีก ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าท่าอะไร
“ตลอดดดดดด ที่อย่างนี้เสือกยิ้ม สัด”ผมทำเสียงใส่มัน ที่ยกยิ้มชอบใจ เดินหนีมันซะแต่จะไปไหนได้ทัน มันเอามือมากอดคอให้เดินไปพร้อมกัน อีกมือก็เสยผมให้ ก่อนจะดึงชายเสื้อผมนั่นแหละมาซับเหงื่อให้
“กินไรก่อนไหม”มันถามผมหลังจากเราเดินกลับมาที่รถ เพื่อจะขับเข้าไปข้างในใกล้ๆน้ำตกอีกหน่อย เพราะผมตั้งใจจะเล่นน้ำด้วย
“สั่งไปกินใกล้ๆที่เล่นน้ำดีกว่า เล่นไปกินไป นะ”ผมหันไปบอกและกอดเอวมัน เงยหน้าบอกยิ้มๆ มันจ้องสักพัก ก็จุ๊บปาก ผมก็จุ๊บตอบ ไม่งงไม่ถามด้วยว่าหม้อกูทำไม
“ตามใจ จุกแล้วอย่ามาบ่น”มันบอกก่อนจะเปิดประตูรถ ผมตบก้นมันอย่างแรง จนมันตกใจ เป็นไงโดนมั่ง
“เด็กๆ จุกกว่านี้เคยมาแล้ว”ผมยิ้มแป้นยักคิ้วใส่ เตรียมจะโกยหนีมันที่ต้องเอาคืนแน่
“หึ กลับไปจะเอาอีกสักจุกไหมล่ะ”มันดึงแขนผมที่จะวิ่งไปขึ้นอีกข้างไว้ ก้มมากระซิบ ผมส่ายหน้าทันที แหมเหมือนเป็นใจก้นกูตรงกับเป้ามึงพอดีเลย ว่าแต่มันไม่ได้มืดมึงพกไฟฉายมาทำไมวะ อย่าบอกนะจะสำรวจถ้ำทอง
“พอเหอะให้กูพักปรับปรุงประตูชั่วคราวก่อน”ผมบอกทำเอามันขำ ก่อนจะหิ้วผมทั้งอย่างนั้นแหละไปใส่รถ
“สวยจัง”ผมพูดอย่างไม่รู้ตัวแต่สวยจริง บรรยากาศธรรมชาติมาก น้ำใสแจ๋ว แตกกระเซ็นเป็นหย่อมๆ ถึงจะไม่มากชั้นเท่าน้ำตกใหญ่ๆทั่วไป แต่ความสวยงามไม่แพ้เลย ผมเดินลุยไปตรงริมๆที่น้ำไม่แรงมากนัก เก็บภาพจนพอใจก็มานั่งบนเสื่อที่มีส้มตำปูไทย ตอนแรกจะสั่งปูปลาร้าแต่ไอ้ไผ่ไม่ให้สั่ง มันกลัวท้องเสียเกิดเขาทำไม่สะอาด มันไม่ค่อยกินปลาร้าที่อื่นที่ไม่ใช่ของที่บ้าน ไม่ใช่ว่ามันเรื่องมากหรือรังเกียจแต่มันเคยกินแล้วเป็นก็เลยเลี่ยงไม่กินดีกว่า อย่างอื่นก็น้ำตกหมู ไก่ย่าง ปลาเผา ข้าวเหนียว อืม จกก่อนดีกว่า
“จะเล่นน้ำจริงๆเหรอ”มันถาม มือก็ฉีกไก่ใส่ปากให้ ผมก็อ้ารับ ก่อนจะแกะปลาเผาใส่ปากให้มันบ้าง พวกผมเห็นว่ามีคนมองอยู่แต่ทำเฉยดีกว่าสนใจไปก็เท่านั้น ที่จริงเราไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดสักหน่อยแค่ผลัดกันป้อนแค่นั้นเอง เอาเป็นว่าอิจฉาล่ะสิ ชิมิ ชิมิ หุหุ
“จริงสิ น้องเตรียมตัวเตรียมชุดมาแล้ว พี่ก็ต้องลงด้วย เพราะน้องกลัวน้ำอ่ะ”ผมเขยิบเข้าไปอ้อนใกล้ๆอีกหน่อย
“ถ้ารู้ว่าเป็นบ้าจะลงทำไม เดี๋ยวน้ำลายมึงก็ไหลยืดลงไปในน้ำ”มันมองเหล่ๆพูดด้วยความเป็นห่วง ไม่ใช่ มันเหน็บผมว่าเป็นโรคกลัวน้ำ
“สัด กูไม่ใช่ปลาบ้า จะได้กลัวน้ำ”ผมเลยจิกหัวมันแทน ชอบให้กูจิกนัก
“ไม่เอาล่ะ ขี้เกียจเปลี่ยนเสื้อผ้า มึงก็ลงริมๆนี่ก็พอ เพราะมันเป็นน้ำเหมือนกัน”มันผลักหัวและส่ายหน้าไม่ยอมทำตามแถมแนะนำได้กวนตีนมาก
“รู้แล้วว่าน้ำเหมือนกัน แต่มันตื้นนี่หว่า นะ มึงตัวสูงพากูไปกลางๆหน่อย ถ้าเป็นน้ำทะเลกูจะไม่ง้อเลย”ผมอ้อนมันอีก ผมเคยจมน้ำในแม่น้ำเลยเข็ด แต่กับน้ำทะเลที่ผมโตมากับมันไม่เคยกลัวเลย มันก็น่าแปลกนะทั้งที่เป็นน้ำเหมือนกัน
“ไม่เอา จะเล่นไหมไม่เล่นจะได้ไปล่องแพต่อ”มันไม่ยอมมีขู่อีก ก่อนจะยัดปากผมด้วยตีนไก่ ดีนะไม่ใช่ตีนมัน
“ถุย อะไรวะ แค่นี้ตามใจก็ไม่ได้ ทีเมื่อวานกูยังตามใจมึงตลอดทริปเลย ไอ้เห็นแก่ตัว ไอ้บ้าๆๆๆ”ผมถุยตีนออกจากปากชักเริ่มโมโหแล้ว ลุกขึ้นยืนค้ำหัวผัวซะเลย รู้ว่าไม่ดีแต่ตอนนี้มารยาทความงามกูไม่เหลือแล้ว
“กูเห็นแก่ได้ต่างหาก โดยเฉพาะได้มึง”มันแสยะยิ้มพูดพร้อมหน้าที่กวนบาทามาก จนอยากจะยกถีบให้หน้าหงาย
“เออ กูไปเล่นคนเดียวก็ได้ มีผัวไว้พึ่งพาแค่ยามอยาก แต่ตอนนี้ไม่รู้จะมีไว้ทำซากอะไรก็ไม่รู้ สัด”ผมสะบัดหน้าเดินลุยน้ำไปด่ามันไป ถ้าผมหันกลับไปมองสักนิดจะได้เห็นสีหน้ามันที่กลั้นหัวเราะอย่างสุดตีนแน่ ลางสังหรณ์ผมบอกอย่างนั้น ผมเลยเดินลุยไปตามโขดหิน ค่อยๆจับ ค่อยๆแตะ ก่อนจะยิ้มได้เมื่อเห็นว่าไม่ลึกมาก ก้มลงเอามือช้อนน้ำ ตาก็มองลอดหว่างขาเห็นมันยกกล้องถ่ายอยู่
“ไอ้โรคจิต ถ่ายก้นกูทำไม”ผมตะโกนด่ามัน ที่ยักคิ้วและถ่ายต่อ ผมยกตีนให้มันซะเลยก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวลงไป ขนลุกเลยแหะไม่ใช่ปวดเยี่ยวแต่น้ำมันเย็นมาก หันไปมันก็ยังถ่ายต่อ ปล่อยมัน
“ระวังน้ำลึกตรงนั้นนะ”มีเสียงพูดซ้อนข้างหลัง หันไปก็เจอผู้ชายตัวโตยิ้มให้ ผมมองอย่างอึ้งไปพัก ดูดีมาก ท่อนบนเปลือยอก ส่วนท่อนล่างใส่แค่กางเกงเสมอเข่า
“จริงเหรอ”ผมถามเสียงสั่นๆ ไม่ใช่เพราะหวั่นไหวกับคนตรงหน้า แต่เพราะน้ำมันเย็นต่างหาก
“อืม เมื่อกี้เพื่อนผมก็เพิ่งตกไป มันเหมือนแอ่งน่ะ ถ้าน้ำแห้งถึงจะเห็น ว่ายน้ำเป็นเปล่า”เขาบอกก่อนจะก้าวมายืนข้างๆ ดูก็ไม่มีทีท่าอะไร
“เป็น แต่ก็กลัวเหมือนกัน”ผมพยักหน้าบอก
“ยังดี แต่ก็ประมาทไม่ได้ ว่าแต่ทำไมลงมาคนเดียวล่ะ”เขาพยักหน้าเหมือนกันก่อนจะถามทำปากบุ้ยๆไปทางฝั่ง ที่ไอ้ไผ่ยังถือกล้องถ่ายอยู่ แต่เปลี่ยนจากนั่งมายืนเต็มความสูง
“เขาขี้เกียจน่ะ แต่เดี๋ยวก็จะขึ้นแล้วล่ะ ว่าจะไปล่องแพต่อ”ผมบอกพร้อมทำท่าจะผละไปอย่างที่พูด
“เดี๋ยวสิ ไหนๆก็ลงมาแล้วเปียกซะขนาดนี้ เล่นอีกหน่อย ไปตรงโน้นไหมน้ำไม่แรง”เขาเหมือนจะจับแขนแต่เปลี่ยนจับชายเสื้อแทน ชี้มือไปตรงโขดหินอีกก้อน อยากไปก็อยาก แต่พอมองไปบนฝั่งไอ้คนตัวโตมันวางกล้องและเอามือกอดอกจ้องมาเขม็งเลย เอาไงดีวะ มันคงไม่โกรธหรอกมั้งไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย และตัวเองก็ไม่เล่นนี่หว่า
“เอาสิ ไม่ลึกแน่นะ”ผมตัดสินใจตกลง ก่อนจะถามให้แน่ใจ
“เกาะเราไว้ก็ได้ พี่คงไม่ว่าหรอกมั้ง”มันยื่นมือมาให้จับพูดยิ้มๆ เหอเหอ พี่กูจริงๆถ้านับตามอายุ แต่ทางกายท้องแนบชิดกูทุกทีที่มีโอกาส
“นายเดินไปก่อน เราจะได้รู้ว่าไม่ลึก”ผมไม่เกาะเลี่ยงพูดอย่างอื่นแทน หันไปมองอีกที อ้าว ผัวหายแต่รถยังอยู่ ไปไหนวะสงสัยปวดเยี่ยวมั้ง
“ไปพร้อมกันนั่นแหละ”เขาพูดจบก็ดึงข้อมือผมให้เดินตาม จนมาถึงที่เขาบอกและพอยืนได้ ทำเอายิ้มออก”เป็นไง ลึกไหม”เขายักคิ้วพูดยิ้มๆ ตาตี๋ๆน่ารักดี
“เออ”ผมตอบสั้นๆ มันหน้าเหวอก่อนจะหัวเราะ
“ชื่ออะไร เรานิค”เขาถามพร้อมกับบอกชื่อตัวเอง ถ้าเป็นตามผับผมคงโกหกไปแล้ว แต่คนตรงหน้าดูเป็นมิตร ผมก็เลยไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจ
“ฝิ่น”ผมบอกไป เขายิ้มกว้าง
“มิน่าล่ะ”เขาพูดยิ้มๆ
“อะไร”ผมถามกลับ
“เราถึงได้เดินมาติดกับไง”เขาพูดล้อๆ เหมือนจะจีบนะ และผมว่าเขาเป็นแน่นอน
“พูดไม่เกรงว่าน้ำจะเน่าเลยเน๊าะ”ผมเลยย้อนเขาไปบ้าง
“พูดจริงๆ น่ารัก เห็นตั้งแต่รีสอทร์แล้ว แต่ไม่กล้าไปทัก ดูพี่ชายท่าจะหวง”นิคพูดก่อนจะหย่อนตัวลอยคอบ้าง
“รู้ว่าหวงยังกล้ามาคุยอีกเหรอ”ผมถามอีก เอามือจับโขดหินลอยตัวบ้าง เหมือนกำลังว่ายน้ำคู่กันแต่ไม่ได้ชิดกันมาก ผมระวังตัวพอสมควรถึงคนตรงหน้าจะมอบไมตรีที่ดีให้ แต่ในตอนนี้ตอบรับได้แค่เพื่อนเท่านั้น
“ก็แค่คุย ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คงไม่เป็นไรใช่ไหม”นิคพูดต่อ ทำหน้าทะเล้น จนผมอดยิ้มไม่ได้ กำลังจะพูดบอก
“ไม่เป็นไรถ้าแค่คุย”เสียงเรียบๆไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน จะหันไปมองแต่โดนสอดเอวมาใกล้ตัวเรียบร้อยแล้ว ผมกอดทันที
“พี่ไปไหนมา น้องมองไม่เจอ”ผมถามก่อนจะเบียดเข้าไปอีกก็มันหนาวและผมไม่ต้องการผ้าห่มผืนไหนนอกจากยี่ห้อนี้
“เก็บของ น้องมาไกลไปแล้วนะ จมน้ำไปจะทำไง”ตอบพร้อมกับจ้องนิ่งๆ ก่อนจะกระชับผมเข้าไปอีก นิคมองเฉยๆแต่ดูจากหน้าตาเขาคงรู้แล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไร
“นิคบอกว่าไม่ลึก น้องก็เลย”ผมบอกก่อนจะยิ้มแหยๆเมื่อเจอสายตาดุๆ “น้องขอโทษ นะๆ”ผมบอกเอาหน้าซุก ขาก็เกี่ยวเอวเอาไว้ มือมันก็ประคองอยู่ตรงก้นพอดีเหมือนท่าอะไรสักอย่าง ที่ผมไม่สมควรจะเอามาคิดในตอนนี้ มันไม่ถูกเวลา
“ผมชวนเองครับ ถ้ายังไงขอโทษพี่ด้วย”ไอ้นิคพูดแทรกขึ้นมาหวังจะให้ดีขึ้น มันหันไปมองยกยิ้ม
“ผมไม่ได้โทษคุณ แต่ผมกำลังโทษคนของผมอยู่”มันพูดเรียบๆแต่บอกได้ว่า อย่าเสือกพูดแทรกกูอีก ผมลูบหลังมองหน้ามันบอกทางสายตาว่าไม่มีอะไร อย่าเพิ่งโมโหและฆ่าคนในตอนนี้ กูไม่อยากเป็นหม้าย ได้โปรด ซึ่งมันน่าจะได้ผล
“เล่นต่อไหม”มันถามผม เอามือลูบน้ำที่หน้าให้
“พี่อยู่ด้วยนะ”ผมบอกและกอดมันอ้อนๆ
“เคยปล่อยเหรอ รออีกนิดก็ไม่ได้”มันพูดหน้าเฉยๆแต่เสียงทุ้มแบบที่ชอบ แสดงว่าเมื่อกี้มันแกล้งให้ผมอารมณ์เสียทั้งที่ตั้งใจจะลงด้วยอยู่ด้วย กูอยากจะหัวเราะขอบคุณตัวเองที่ใจร้อน และไอ้นิคมึงเข้ามาถูกสถานการณ์มาก กระตุ้นให้มันลงมาหากูจนได้ หุหุ
“คงไม่รบกวนแล้ว มีอะไรอีกไหม”มันหันไปบอกและถามไอ้นิคด้วยเสียงต่างกันลิบลับ
“ไม่มีครับ งั้นขอตัว ไปนะฝิ่น คงได้เจอกันอีก”มันก็พูดกลับเสียงเดียวกันตาจ้องไอ้ไผ่แต่ความเฉียบขาดต่างกันลิบ ก่อนจะหันมาบอกผมด้วยรอยยิ้ม
“อืม ขอบใจนะ”ผมก็บอกมันด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน มันยกมือบายก่อนจะเดินไป ผมมองไอ้นิคที่ไปไกลแล้วก่อนจะหันมามองคนที่กอดผม
“กูห่างไม่ได้เลย รังสีออแรดนี่แผ่กระจาย”นั่น ไอ้ผัวปากหมาคนเดิม จิกกูเข้าให้ ดีนะแค่ออแรด ถ้าออร่านกูเคืองตาย
“ก็ผัวควายๆมันไม่อยากลงมาแช่น้ำด้วยนี่หว่า กูก็ต้องเชิดนอหาคนช่วยสิ”ผมเลยประชดมันกลับไปบ้าง ถ้าเป็นคนอื่นโดนมันว่าอย่างนี้นะ หมื่นพอดีไม่ต้องทอน ร้องไห้และโกรธมึงแน่นอน แต่กูไม่มีทางต้องเอาคืนมึงให้ได้ หึหึ ยืมมาใช้มั่ง
“ทำไม จะลงโทษอะไรกูอีกล่ะ”ผมลอยหน้าใส่มันที่ยังกอดผมอยู่ พาเดินไปอีกที่ ขาผมที่ปล่อยมันเมื่อกี้เริ่มไม่ติดพื้นแล้วยกเกี่ยวเอวมันทันที หรือว่ามันจะจับผมกดน้ำ ไม่นะผมไม่อยากตายทรมานสภาพศพลิ้นจุกปาก อุบาทว์สิ้นดี จะตายทั้งทีขอตายในหน้าที่เมียมึงที่บนเตียงดีกว่า มันแสยะยิ้ม
“กูไม่กดมึงจมน้ำหรอก เอาไว้กลับไปตายน้ำตื้นที่ห้องดีกว่า แบบให้สำลักออกปากไปเลย”นั่นไง กูคิดเรื่องอกุศลไม่เคยพลาด เพราะเราเป็นผัวเมียประเภทเดียวกัน
“เคยกลัวด้วย”ผมลอยหน้าใส่มันอีก มันจับผมขึ้นมาคร่อมบนตัวมันที่ลอยอยู่ แต่หลังพิงโขดหิน ลับตาจนน่าได้เสียกันจริงๆ แต่ไม่เอาดีกว่าตะคริวกินก่อนเสร็จจะแย่เอา
“รู้ว่าไม่กลัว เพิ่มกินวิบากเข้าไปด้วย โอไหม”มันยื่นหน้ามากระซิบใกล้ๆ
“กินวิบากหรืออมวิบาก จะได้จัดให้ถูก”ผมก็ยื่นเข้าไปพูดทะลึ่งๆใส่มันบ้าง มันบีบก้นผมก่อนจะจูบลงมา มือก็กอดรัดคลายความหนาว ก่อนจะผละจากกันเพราะได้ยินเสียงคนเข้ามาใกล้
“ทั้งสองอย่าง ตรงนี้อมก่อน ส่วนนี้เอาไว้กิน”มันพูดเอามือชี้ปาก อีกมือก็บีบก้น ผมหัวเราะคิกคัก
“โอเค จัดไปเอาให้เสียว ไม่เสียวไม่แตกแจกเบิ้ลไปอีก สู้”ผมพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง กำมือสู้ตาย จนมันอดหัวเราะไม่ได้กับท่าทางของผม ๆ ก็หัวเราะไปด้วยทั้งที่จริงอายนะแต่อยากมากกว่า พอกันระดับเดซิเบลความอยากไม่มีใครรองใคร
“ไอ้กากฝิ่น ไม่มีสลด”มันส่ายหน้าก่อนจะจุ๊บหน้าผากอีกที ผมก็ทำมั่ง ก่อนเราจะเล่นน้ำกันต่อ
*
*
*
ต่อ
-
“เวียนหัวหรือเปล่า”เสียงถามข้างหูขณะที่ผมนั่งพิงมันอยู่ มือจับเกาะแขนมันเอาไว้ หลังจากเก็บภาพวิวทิวทัศน์และรูปเราสองคนจนพอใจ พอมองนานไปเกิดความกลัวซะงั้น ถึงใส่ชูชีพก็ยังกลัว ยังดีที่วันนี้น้ำไม่เชี่ยวเท่าไร ถ้ามากกว่านี้จะเหมาะแก่การล่องแก่งมาก
“เปล่า แต่น้องกลัว มันเอียงๆ”ผมส่ายหน้าก่อนจะเงยหน้าบอก มันลูบมือผม
“คิดไปเอง มันเอียงที่ไหนล่ะ มองข้างหน้าสิ วิวสวยๆ จะได้สบายตา”มันบอกผมก่อนจะจับหน้าให้หันไปมองตามที่บอก เราอยู่ในแพล่องแม่น้ำซองกาเลียอยู่ มีไม่กี่คนที่ขึ้นมาด้วย มีทั้งคู่รักและกลุ่มเพื่อนที่คุยและถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน
“พี่อย่าปล่อยน้องนะ สัญญาว่าจะพูดเพราะๆถ้ายังอยู่บนนี้ จะไม่ด่า”ผมคิดว่าตอนนี้ตัวเองอีคิวลดลงแน่นอนถึงได้พูดอะไรที่ฟังแล้วตลกออกไป มันหัวเราะแต่มือยังโอบเหมือนเดิม
“กลัวมากไหม”มันถามย้ำ
“ครับ”ผมตอบพร้อมพยักหน้ามือก็จับมือใหญ่ไว้แน่น
“แล้วอย่างนี้หายกลัวไหม”มันกอดผมแน่นเข้าไปอีก ตอนนี้ผมไม่สนแล้วใครจะมองก็มองไปเถอะหรือจะว่ากูแต๋วแตก กระแดะก็ช่าง รู้แต่ว่าผมอุ่นใจขึ้นทันทีที่อยู่ในอ้อมแขนของคนๆนี้ แค่คนเดียว และอุ่นมากยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดข้างหูอีก
”ไม่เคยคิดจะปล่อยแม้แต่เสี้ยวความคิดก็ไม่เคย ไม่ต้องกลัวนะ”ผมฟังอย่างไม่อยากจะเชื่อหูกับคำพูดหวานๆที่ยิ่งกว่าคำสัญญาที่ผมขอ มันมีความหมายมากเหลือเกินสำหรับผม นี่ผมกำลังล่องแพที่แม่น้ำซูการ์เลียแน่เลย แดดอ่อนๆที่ส่องดูเป็นสีชมพู น้ำก็เหมือนน้ำเชื่อม
“ขอบคุณครับ พี่ไผ่”ผมบอกเบาๆแต่คนกอดได้ยินแน่ถึงยิ้มได้อ่อนโยนมาก ก่อนจะกอดเอาไว้ทั้งตัวทำให้ผมถ่ายรูปและมองอะไรได้อย่างเพลินตาเพลินใจ จนสิ้นสุดการล่องแพที่ทั้งเสียวและสุข ผมไม่ได้ทะลึ่งนะก็มันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“เหนื่อยไหม”มันถามผมเมื่อเดินมาถึงรถ ผมพยักหน้ากอดเอวมัน อยากอ้อนก็ต้องอ้อนแทงกั๊กไม่เป็น
“อืม น้องง่วง”ผมบอกตาเริ่มปรือ
“งั้นก็นอน ไป”มันบอกก่อนจะจับผมยัดใส่รถ ปรับเบาะให้
“ไม่นอนล่ะ”ขับมาได้เกือบครึ่งทางมันก็หันมาถาม ผมที่นอนมองมันอยู่ ปากกัดคอเสื้อ
“กลัวพี่เหงา ไม่มีเพื่อนคุย”ผมบอกเสียงเริ่มยาน
“ทำอย่างกับมึงคุย กูเห็นนอนมองตาปรือมาตลอดทาง”มันหันมาพูดยิ้มๆ
“ก็ยังดีที่มีเพื่อนไหมล่ะ ไม่คุยแต่มองให้รู้ว่ามีคนอยู่ด้วยไง”ผมบอกไปอีก สั่งตัวเองว่าอย่าเพิ่งหลับ
“ชอบมองเหรอ”มันถามอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเกี่ยวตรงไหน
“อะไรอีกล่ะ”ผมถามก่อนจะหาวออกมา
“เห็นมองไอ้นิคตาค้าง ชอบแบบนั้นเหรอ”มันพูดเรียบๆแต่จับได้ว่าเหมือนจะออกอาการ นึกว่าลืมไปแล้ว
“อืม”ผมไม่คิดว่าเป็นคำตอบนะ แต่มันหันขวับก่อนจะหันไปมองทางเดิม รถเริ่มเร็วขึ้นหรือเปล่าวะผมคงต้องทำอะไรสักอย่างก่อนจะถึงที่ๆไม่ใช่ที่รีสอร์ท
”กับคนอื่นน้องก็มองแค่ตา แต่กับคนนี้น้องมองด้วยใจนะ”ผมพูดพร้อมกับจับแขนที่ผมชอบให้โอบกอด
“แดกยุงเข้าไปไง ถึงได้พูดอะไรน้ำเน่าออกมา”คำพูดขัดกับหน้าตานะ หูแดงทั้งที่ยังไม่ได้โดนบิด ปากแข็งนัก เดี๋ยวจะให้พูดอะไรหวานๆออกมาให้ได้เลย หุหุ
“พูดจริงๆ พี่ไม่ชอบเหรอ”ผมอ้อนเข้าไปอีก มือก็ลูบๆ
“ไมชอบ”มันบอกแข็งๆ ทำเอาเริ่มใจเสีย ถ้าไม่ได้ฟังประโยคถัดมา”หมายถึงไอ้นั่น และก็ทุกๆไอ้นั่น”ผมยิ้มกว้าง
“พี่หึงน้องเหรอ”ผมหลอกล่อให้คนปากแข็งพูดออกมาอีก
“เปล่า”อ้าว มีต่อให้คลายกังวลอีกไหม หันมาแล้วพูดสิแต่ยังเงียบผมคิดว่าคงไม่มีแน่ เลยเลิกลูบ แต่โดนจับไว้ซะก่อน ไม่จับธรรมดายกขึ้นไปจูบด้วย”แต่หวง หึงมันเป็นเรื่องของอารมณ์ หวงมันคือความรู้สึกที่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของรัก รู้ไว้ซะ” ฟังจบใจจะละลาย หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ผมยกมือมันมาจูบบ้าง กัดเบาๆ ก่อนจะแนบแก้ม และต้องปล่อยในที่สุดเพราะอยากจะอยู่ฟังอีก ไม่รู้ตัวว่าถึงรีสอทร์ตั้งแต่เมื่อไร รู้อีกทีหลังก็แนบที่นอนแล้ว คงเป็นคนหวงของรักที่อุ้มมาแน่
“นอนซะ ตื่นมาค่อยคิดว่าจะไปไหน”เสียงพูดข้างๆ มือโอบกอดให้หลับตาลงไปอีก ผมพลิกตัวขาก่ายเอาไว้ กลัวของรักผมหาย ก่อนจะหลับลงไปจริงๆ
*
*
*
“อร่อยอ่ะ แซ่บหลาย”ผมออกปากชมน้ำพริกกระเหรี่ยงที่ปรุงในก๋วยเตี๋ยว ทำให้รสชาติมันลงตัวนัวไปหมด จนต้องสั่งอีกชาม ไอ้คนตรงข้ามมองก่อนจะสั่งมั่ง กูนึกว่าจะไม่ ยังมีต้มซุปเปอร์ขาไก่อีกที่เขาแนะนำให้ลองและก็แซ่บสมราคาคุยจริงๆ
“นึกถึงพวกนั้นจัง คราวหน้าเราชวนมาด้วยนะ อีออยกับอีโมนิค นะตัวชอบเลย ไอ้แฝดถ้ามามันต้องชวนมึงแอดแวนเจอร์แน่ ส่วนนังหยีนังจ๋า ขอนั่งสวยริมฝั่งพอมันกลัวขนตาปลอมหลุด คริคริ”ผมพูดถึงเพื่อนตัวเองอย่างคิดถึง เพิ่งจะอัพรูปส่งให้พวกมันดู ตัวเองไม่ได้อยากหรอก แต่พวกมันบังคับ พอส่งมีเม้นท์โจมตีด้วยความอิจฉาอีก “อ้อ พวกเพื่อนพี่ด้วย”ผมไม่ได้ลืมพวกแกหรอกยังไงก็ต้องพ่วงมาด้วย จะได้ไม่ขาดขา
“คราวหน้าพวกกูว่าจะขึ้นแม่ฮ่องสอนกัน มึงไปเปล่า”มันถามอะไรได้แบบไม่น่าถาม
“มึงขาดกูได้เปล่าล่ะ”ผมก็บอกมันยิ้มๆ แบบกูมั่นใจในตัวเองสูงอ่ะ มันเงยหน้าแสยะยิ้มใส่
“ได้”มันบอก และไม่มีการพูดต่อ ผมวางตะเกียบเลิกแดกเลย ดูดน้ำอย่างดัง “เป็นอะไร”
“เรื่องของกู”งอน กูเคือง ดูหน้ากูด้วยโปรดสังเกตและใช้วิจารญาณก่อนจะพูดต่อไป
“อ๋อ ลืมพูดต่อ”มันทำหน้าพูดกวนๆ รู้แล้วยังกวนตีนกูอีก ผมยื่นหน้าไปฟังอย่างตั้งใจ”มึงอย่าจ้องสิ กูเกร็งพูดไม่ออก”
“ก็มึงไม่พูดสักทีนี่หว่า”ผมขมวดคิ้ว ปากยื่นๆ มันเอาตะเกียบจิ้มปากผม
“ขาดได้ ถ้าเป็นแต่ก่อนที่ยังไม่เจอกัน พอใจไหม คุณน้อง หืม”มันพูดเหมือนประชดเอามือบิดจมูกผมไปมา แต่ตามันบอกว่าพูดจริง
“ก็แค่เนี้ยะ”ผมพูดด้วยรอยยิ้มอย่างกว้าง มันส่ายหน้าเหมือนอ่อนใจ เรื่องของมึง แต่กูสุขใจ
“ไปไหนต่อ”มันถามผมหลังจากกินเสร็จ เราก็เดินในตลาดจนได้ของที่ต้องการ เก็บใส่รถเรียบร้อย
“นึกก่อน”ผมทำท่านึก ก่อนจะยิ้ม หันไปจับแขนมัน”ไปผับกัน”
“ไม่เคยไปไง”มันทำหน้าเซ็งๆ
“เคย แต่ที่สังขละกูไม่เคยนี่หว่า น่า นะ”ผมบอกก่อนจะเขย่าแขน มันผลักหัวก่อนจะเปิดประตูรถ โกทูผับสังขละกัน
“อืม ก็ดีนะ”เรานั่งอยู่ที่ผับแห่งหนึ่งไม่ใหญ่มากนัก แต่บรรยากาสดี ส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ คนเอเชียก็มีเท่าที่ฟังสำเนียงคนญี่ปุ่นซะมากกว่า คนไทยก็มีประปราย
“รับเครื่องดื่มเพิ่มไหมคะ”สาวน้อยแต่ใหญ่บางส่วนไม่แน่ใจว่าเธอมีเรื่องหนักอกหนักใจอะไรหรือเปล่าหรือว่าเป็นปวดบวมกันแน่ ถามเสียงหวาน แต่สายตาเหมือนจะบริการคนของผมฝ่ายเดียวซะมากกว่า
“เอาอีกไหม”มันหันมาถามผมที่กำลังมองส่วนที่ยื่นอย่างสนใจ
“หมายถึง”ผมทำหน้ายิ้มๆใส่มัน
“เครื่องดื่ม ยกเว้น นม ที่นี่เขาไม่มีขาย”มันก็ตอบกลับมาด้วยหน้าตาแบบเดียวกัน ทำเอาผมหัวเราะ ฉลาดเหมือนกันนิ
“เหรอ”ผมทำเสียง ก่อนจะจิกแขนมัน ๆ ที่ตบหลังผมเบาๆ เป็นอันรู้กัน มองแต่ตา มืออย่าต้อง ของไม่เสีย แต่มึงอาจเสียชีวิตได้ถ้าไปขย้ำมันเข้า ผมไม่ได้ว่าอะไรมันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายทั่วไปที่ชอบมองของล่อตาล่อมือ แต่คบกันอยู่อย่าคิดไปล่อเป็นอันขาด
“งั้นขอ Blue Lemon Lychee Blue และ Blue Carribean เอามาอย่างละสองเลยนะ แค่นี้แหละ”ผมหันไปสั่งเธอที่ดูเหมือนอิดออดยังไม่ยอมไป ราวกับจะเสนอสินค้าที่น่าสนใจให้อีก
“แล้วคุณพี่ไม่สั่งเหรอคะ แรงกว่านี้ก็มีคะ”เธอมีน้ำใจหันไปถามคนของผม
“แรงกว่านี้ถ้าเป็นประเภทแรดออนเดอะร็อค ชะนีเตกีลาร์ คงไม่รับแล้วล่ะเพราะ บังเอิญเราชอบอะไรเบาๆแบบเก้งเลมอนน่ะ”ผมบอกด้วยรอยยิ้มทำเอาเธอเหวอพูดไม่ออก ก่อนจะหันไปหาคุณพี่ที่นั่งเงียบๆแต่มือเลื้อยตลอด”พอนะคุณพี่ เพราะคุณน้องสั่งให้แล้ว”มันไม่ตอบพยักหน้าเฉยๆ ผมมองอีกทีคราวนี้ถ้าไม่ไปทำตามที่สั่งจะหาว่าฝิ่นอนงค์ใจร้ายไม่ได้นะ เธอหันหลังเดินไปทันที
“ถ้าจะอร่อยดีนะเครื่องดื่มมึง”มันพูดยิ้มๆใส่ผม
“ถ้าสองอย่างแรกไม่อร่อยหรอก แดกมากแคลอรี่หอยมันสูงทำให้จุกและตายเฉียบพลันได้ ส่วนอันที่ชอบอร่อยได้ทุกที่ทุกเวลา”ผมบอกเน้นๆในตอนแรก ส่วนอันหลังล้อเลียนโฆษณาขำๆกัน มันหัวเราะสองเด้ง ดึงผมเข้าไปกอดจูบซอกคอเม้มหู
“เชื่อ ของเขาดีจริง”คำตอบที่ฟังดูล้อเลียน แต่ผมพอใจจนต้องให้รางวัลในการคิดดีก่อนที่จะตอบออกมา
“เครื่องดื่มมาแล้ว ถูกต้องตามที่สั่งนะครับ”คราวนี้ผู้ชายมาเอง พูดและยิ้มอย่างสุภาพ ค่อยดูชื่นใจหน่อย และคนหวงของก็ปฏิบัติอย่างเดียวกันกับที่ทำต่อหน้า เลโอ แทนที่บริกรหนุ่มจะตกใจกลับหัวเราะคิกคัก
“อุ้ย อิจฉาอ่ะ หนูอยากได้มั่ง ว๊ายๆๆ”อ้าวสาวแตกซะงั้นแต่มันก็น่ารักนะ พวกผมก็ขำก่อนจะให้ทริปไป ดื่มเป็นกระษัยไม่ใช่สันดานพอวันนี้ พรุ่งนี้ต้องเตรียมเดินทางกลับ และคืนนี้เรามาข้างนอกต้องเมาไม่ขับกลับปลอดภัย เสียงเพลงมันก็เร้าใจดีนะ ยิ่งตอนนี้กำลังฮิต กังนัมสไตล์ เลย แต่ผับนี้กำลังเปิด กำนันสไตล์มีภาพประกอบด้วย ทำเอาแขกหัวเราะชอบใจ ออกไปเซิ้งกันใหญ่ ผมดึงไอ้ไผ่ให้เต้นมันก็ส่ายหน้าถีบผมให้ออกไปเต้นคนเดียว ผมหันมองส่งสายตาว่าแน่นะให้กูไปคนเดียว มันก็ยักคิ้วว่าไปเลย ผมเดินไปทันทีมันอึ้งแดกเลยคิดว่าผมไม่กล้า ผมเต้นแม่งตรงนั้นแหละคนเดียวกูก็มันส์ได้ หันไปมันหยิบไอโฟนยกมาทางผมทำหน้าขำๆ ตลกมากเห็นเมียทุเรศ ก่อนดีเจจะเปิดต้นฉบับผมก็สามารถ ก่อนจะมีคนมาเต้นด้วยทั้งผู้หญิงผู้ชาย ก้ำกึ่ง แต่มีเกย์รุกอยู่คนเต้นคู่กับผม ๆ ก็ใส่เต็มที่เพราะเราพวกเดียวกัน
“ตลอดเลยนะ”อย่างที่คิดมือที่โอบกอดพร้อมเสียง ดึงออกห่าง ไอ้คนนั้นก็ยักคิ้วทำมือโอเคนะเป็นอันรู้กัน
“ก็คนมันออแรดเยอะอ่ะ ทำไงได้ล่ะ”ผมหันไปโน้มคอมันลงมากระซิบบอก ก่อนจะสุนกต่อ ตอนแรกมันอายนะ เพราะมันไม่ชอบเต้น “คิดเยอะว่ะ มีใครรู้จักเราที่ไหนล่ะ และอีกอย่างอยู่กับน้องนะไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย”ผมอ้อนมัน เบียดอีกนิดจนมันยอม คราวนี้กลายเป็นผมเกาะมันไม่ยอมปล่อยเลย มีแต่คนจ้องของหวงของผม ถ้าแค่มองก็ช่างเถอะ ผมหยิบไอโฟนถ่ายมันบ้าง มันก็แย่งแต่ไม่ทันผมเก็บก่อน ทำหน้าใส่ และเราก็ออกสเต็ปกังนัมสไตล์กัน อย่างฮาขอบอกถ้าเห็นพี่ไผ่ของผมตอนนี้ ฮ่าๆๆๆๆ แต่อย่าได้แคร์เวลามีความสุขก็ให้สุดๆ ไปเลยเสียเวลาทำไมอยู่ อ้าว เพลงซะงั้น เราออกเสต็ปกันอีกหลายยกก่อนจะกลับไปพักผ่อนเพื่อพรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าอย่างสดชื่น พร้อมกับสัญญากันว่าคลิปนี้จะไม่มีการเผยแพร่ที่ใด
*
*
*
เสียงสวดให้พรกังวานไปทั่วสะพานไม้ที่ใช้สัญจรข้ามแม่น้ำซองกาเลียไปอีกฝั่ง เราและคนอื่นๆ มาใส่บาตรกัน เป็นภาพที่สวยงามหาดูยากตามเมืองหลวงที่มีแต่ชีวิตที่เร่งรีบแต่ก็เป็นความเคยชินไปแล้ว ผมไหว้พระอีกครั้งหลังจากสิ้นเสียงเจริญพร พอพระสงฆ์หลายรูปผ่านไปเราถึงได้ลุกขึ้นใส่รองเท้า ก่อนจะมองพระอาทิตย์ที่เริ่มจับขอบฟ้ามากขึ้น ผมรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจกับการมาเที่ยวครั้งนี้มากถึงเราจะไปกันไม่กี่ที่ แต่มีความสุขทุกที่เพราะมีคนที่เรารักไปด้วย
“จะกลับมาอีกนะ”ผมตะโกนบอกแม่น้ำ ท้องฟ้า ไอ้ไผ่ก็ถ่ายรูป “เราจะมาอีกใช่ไหม”ผมหันไปถามมันที่ถ่ายไว้ทันที
“อืม”สั้นๆแต่รู้ได้ว่า มาจริงๆ ผมเดินไปกอดเอวมันก่อนจะดูพระอาทิตย์ด้วยกัน เงยหน้าไปยิ้ม ยกมือไหว้กับอกทำเอามันทำหน้างงๆ
“ขอบคุณนะครับที่พาน้องมาเที่ยว”ผมบอกอย่างที่คิดก่อนจะเขย่งจุ๊บปากอีกที บอกแล้วผมคิดอะไรผมก็พูดอย่างนั้น มันเอามือลูบหัวและจุ๊บบ้าง
“ขอบคุณนะครับที่มาด้วย”มันบอกผมบ้าง ก่อนจะกอดคอผม ๆ ก็กอดเอวมัน เก็บความทรงจำทางสายตาส่งไปสมองให้จดจำอีกครั้ง แล้วก็เดินอย่างนั้นกลับที่พักไปเอาของเตรียมเดินทางกลับ ผมอยากจะบอกว่ามาเที่ยวสังขละบุรีและพักแถวซองกาเลียครั้งนี้ทำเอาเพลียทางกายแต่สบายทางใจจริงๆ หุหุ
********************************************************************************************
ปล.กลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้จะถูกใจกันหรือเปล่า มีเวลาเลยลงก่อนเลยก่อนที่จะสะสางต่อ อย่างที่บอกคะช่วงนี้อาจมาช้าไปบ้างเพราะงานเริ่มเยอะจริงๆ แต่ไม่หนีหายแน่นอน เพราะได้กำลังใจจากคนเม้นท์คนอ่านขนาดนี้ ขอบคุณนะคะ ช่วงนี้น้ำท่วมบางพื้นที่ขอให้ระวังความปลอดภัยและสุขภาพกันด้วยคะเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ คนไทยไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว
-
หลงรักทั้งพี่ไผ่ ทั้งน้องฝิ่น
-
ความรักของสองคนนี้มีทุกรสชาติจังนะโดยเฉพาะ :haun4: :haun4:
ชอบเวลาที่พี่ไผ่ออกอาการหวง :haun5: :haun5:
-
กว่าจะไล่ตามพี่ไผ่กะน้องฝิ่นทันทำเอาตาแฉะเลย ฮ่าๆๆๆ
ยิ่งอ่านยิ่งหนุก ต้องตามต่อ วางไม่ลง(แอบอ่านเวลางานด้วย ฮ่าๆๆ)
คนเขียนเขียนได้น่ารักดี ไม่มีแอ๊บ ไม่มีกั๊กกันเลย ชอบนะ
:z1: :z1: :z1:
-
มาแล้ว พี่ไผ่น้องฝิ่น น่ารักอะ หึงกันไปหึงกันมา รักกันรักกัน อิอิ :man1: :man1:
ขอบคุณมากๆๆค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
:กอด1: :L2: :3123:
-
หวานตลอดอ่ะคู่นี้
-
แรดออนเดอะร็อค ชะนีเตกีลาร์ เอ้ยย นี่มันรายการหลักของทุกผับเลยนะเว้ย 555+
-
ชอบเวลาคู่นี้เค้าหยอกกันจริงๆ น่ารักกกกก
-
รักพี่ไผ่น้องฝิ่น
น่ารักๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
อ่านแล้วหัวเราะทุกทีเลย :eiei1:
แต่ละประโยคที่พูดออกมา
ฮามากค่ะ :fox2:
อยากเห็นพี่ไผ่เต้นมั่ง :เหอะ1:
-
เขาคุยกันน่ารักดีนะ น้องๆพี่ๆ อิจฉาจริงๆ
:กอด1:
-
พี่ไผ่ช่างคิดได้น๊อ..รังสีออแรด..คู่นี้น่ารักตลอด
-
อิ่มเอมใจไปกับน้องฝิ่นและพี่ไผ่ที่สังขละบุรี/"ซูการ์เลีย"
อิ อิ ขอเรียกชื่อนี้แทนซองกาเลีย ตามน้องฝิ่นนิดนึง เพราะทริปนี้หวาน+น่ารักจ้ะ
-
อิจฉาอินู๋ฝิ่นจริงๆ :z2:
-
อ่านแล้วอมยิ้มเลย ชอบตอนนี้อ่ะ
-
ตอนนี้น่ารักมากเลย ครบทุกรสจริงๆ
ฝิ่นน่ารักจังเลยอ่ะ มีไหว้พี่ไผ่ด้วย อึ้งเลย น่ารักมาก
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ ชอบมากเลย
-
ชอบคำพูดของฝิ่นกับไผ่ที่บอกรักกัน
บรรยากาศดี และอบอวลด้วยความรัก ชอบมากกกก
บรรยายให้เค้่าขำได้ตั้งแต่เปิดตอนมาเลย ชอบๆๆๆ o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกก
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวบ้างเลยยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านกี่ครั้งก็น่ารัก ........ชอบคะ พี่ไผ่รักฝิ่นมากเลย ^^
-
อบอุ่นแบบเกรียนๆ
-
ไม่มีตอนไหนไม่ถูกใจเลยนะคะ รักน้องฝิ่นกับพี่ไผ่จัง น่ารักมากๆๆ :man1:
รักคนเขียนด้วยนะ จุ๊บๆ :จุ๊บๆ:
หวานนะตอนนี้ มีคำพูดซึ้งๆหลายคำเลยสำหรับคู่นี้ คิดไม่ออกว่าทั้งสองคนจะมีวันแยกจากกันได้ยังไง
ก็ทั้งรักทั้งหลงกันและกันอย่างนี้ อิจฉาจริงๆ :o8:
กดเป็ดพร้อมรอตอนต่อไปจ้า o13
-
สามคำสั้นๆ อิจฉามากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ชอบคู่นี้มาก ชอบที่มีอะไรก็พูดก็บอก :impress2:
-
โอย ฮา อะไรเนี่ย ออแรด ออร่าน 5555
สองคนนี้หวานได้อีกอ่ะะะะ :-[
-
มาฮันนีมูนกันสองคน
น่าอิจฉาจังน๊า~
-
คู่นี้น่ารักไม่บันยะบันยัง
-
อิ่มใจไปอีกหลายวันเลย รอน้องฝิ่นน้องฝิ่นก็มา :กอด1:
บทจะหวานก็เล่นเอาเราอายม้วนเลย แอบอิจฉาเล็กน้อย
เป็นอีกทริปที่แสนประทับใจ มาอีกนะเราชอบ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :man1:
-
เย้ๆๆๆ พี่ไผ่กะน้องฝิ่นมาแล้ว...
ชอบๆๆ คู่นี้น่าร๊ากกก ทริปนี้เปลี่ยนกัน หวง และหึง..
:o8:
-
รักพี่ไผ่น้องฝิ่นที่สุด
น่าร๊าก หวานมากอ่ะ
-
รอๆๆๆๆจ้า หวานดีไม่มีตก ชอบๆๆๆๆ
-
555 รังสีออแรด คิดได้เจ๋ง
-
โอ๊ยยย ติดหนึบๆๆๆ อยากอ่านต่อแล่วๆๆๆ
-
ตอนน้องฝิ่นไหว้ของคุณพี่ไผ่น่ารักมาก ทำไมเธอเป็นน่าเอ็นดูขนาดนี้นะ ชอบตรงคิดอะไรรู้สึกอะไรแล้วทำอย่างนั้นนี่แหละ
ชีวิตคู่ถึงได้มีความสุขมาก ๆ ขาดกันไม่ได้จริง ๆ คู่นี้ ผูกพันกับตัวละครมากค่ะคนอ่าน คนเขียนมุขเยอะจริงๆ ฮากับคำพูดจิกกัด
ของสองคนนี้และเพื่อน ๆ ได้ทุกตอน
น้องฝิ่นแผ่ออแรด เอ๊ย ออร่ากระจายมากตอนนี้ พี่ไผ่ถึงกับต้องยืนเฝ้ากันเลยทีเดียว ก็นะ...คนมันน่ารัก
ฮาเธอที่แบบว่าอะไรไม่เคยโกรธอ่ะ ว่าออแรด ดีกว่าว่าออร่าน 555 พี่ไผ่เวลาพูดเพราะ ๆ ซึ้ง ๆ นี่สุดยอดอ่ะ น่ารักมาก
ขอบคุณนะคะ
-
หวานสุด ๆน้ำแถวนั้นคงกลายเป็นน้ำเชื่อมไปหมดแล้วมั้ง
-
หวานกว่าน้ำตาล น้ำเชื่อม :impress3:
-
จะหวานกันไปไหน
อิจฉาวุ้ย :-[
-
น่ารักตลอด
-
ชอบสองคนนี้มาก แรดสะใจได้อีก55555
-
ชอบล่องแพ อ่านตอนนี้แล้วอยากไปบ้างไรบ้าง
ชอบฝิ่นอ้อน น่ารักดี แต่ก็ได้แค่แป๊ปเดียว หวานเสร็จก็เถียงกันต่อ
พี่ไผ่ขี้หวง มีเมียน่ารักก็หวงเถอะพี่
:L2:
-
ฝิ่นไผ่ คู๋สร้างคู่สม ก๊ากเหมาะกันที่สุด :jul3:
-
น่ารักที่สุดดดอะ คู่นี้ ชอบมากกกก :กอด1:
อ่านแล้วคิดถึงสังขละ คนอ่านเคยไปอยู่สังขละมา3เดือน ไปทำวิจัย
เที่ยวทุกซอกทุกมุม สวย บรรยากาศดี คนน่ารักมาก เหมาะกับเที่ยวเป็นคู่จริงๆ
อยากให้ไปเที่ยวกันนะคะ o13
-
รักกันดีนะแต่เรื่องบนเตียงนี้ตลอดๆ
-
แหมเหมือนพาน้องฝิ่นมาฮันนีมูนเลยนะคะพี่ไผ่ หวานกันซะไม่มีอ่ะ เล่นเอสคนอื่นพากับอิจฉาตาร้อนกันเป้นแถวๆเลยอ่ะ
แหมเสน่ห์แรงด้วยกันทั้งคุ่แบบนี้ เป็นธรรมดาที่ต้องมีหึงหวงกันบ้างอ่ะเนอะ แต่พี่ไผ่พูดโดนใจเรื่องหวงน้องอ่ะ
-
รักพี่ไผ่ + น้องฝิ่น อิๆๆ น่ารักอ่ะ
-
เข้ามาปูเสื่อรอค่ะ^^
-
ยังยืนยันเหมียนเดิม...อิจฉาตาร้อนผ่าวววว :laugh:
:L2: & :pig4:
-
ตอนที่ 70
“มึงว่าปีนี้เราจะรอดไหมวะ”เสียงไอ้หวายเอ่ยขึ้นมา ปากก็จกข้าวเหนียวกินไปด้วย เราอยู่กันบ้านมันแหละครับ หลังกลับมาจากเที่ยวได้สามวัน พวกมันคงคิดถึงผมมากเลยโทรตามให้มาหา บอกขาดขา ไอ้ฝิ่นไปหาพวกเพื่อนมันที่โทรตามเหมือนกันประมาณนัดกันไปกินข้าวสังสรรค์ตามเรื่องพวกมันแหละ ผมไปส่งแต่ขากลับมันบอกว่าเดี๋ยวดูอีกที ถ้าดึกมากก็จะกลับเอง ตามนั้น
“มึงจะตายเหรอปีนี้”ไอ้เจย์ถามมันหน้าตาเฉย ก่อนจะจิ้มเนื้อย่างใส่ปาก อีกห้าวัน มหาลัยจะเปิดแล้ว มันเลยลงมาล่วงหน้าเพื่อเตรียมตัวก่อน
“มึงสิตาย กูหมายถึงว่าน้ำจะท่วมบ้านกับมหาลัยไหม เชี่ยะ ไม่ใช่มาแช่งกู”ไอ้หวายเขวี้ยงข้าวเหนียวใส่กบาลมันที่ปากเสีย ไอ้เจย์ยักไหล่หยิบข้าวเหนียวที่ไอ้หวายปามากินต่อ
“กูว่าไม่หรอก เท่าที่ฟังข่าวเขาก็เตรียมรับสถานการณ์ไว้แล้วนะ แต่ต่างจังหวัดนี่สิ โดนทุกปีเลย น่าสงสารว่ะ”ไอ้พายออกความเห็นก่อนจะพูดอย่างเห็นใจคนที่โดนน้ำท่วม ยิ่งปีที่แล้วเสียหายเยอะมาก กรุงเทพฯก็โดนไม่ใช่น้อยทำให้ บริษัท ร้านค้าทั่วไป มหาลัย รวมถึงหลายๆที่ต้องปิดยาวเลย
“อืม นั่นสิ แล้วปีนี้คณะเราจะทำจัดอะไรดีวะ กูว่าคิดไว้ก่อนเลยดีกว่า เชื่อสิเปิดมา ม. ต้องแจ้งเรื่องนี้อยู่แล้ว”ไอ้บลูเห็นด้วยกับเมียมันก่อนจะบอกให้เตรียมกิจกรรมสำหรับช่วยเหลือผู้ประสพภัยแน่นอนเหมือนปีที่แล้วที่คณะผมทำโมเดลจำลองจำหน่ายกัน และก็มีโครงการไปฟื้นฟูที่พักอาศัยตามพื้นที่ด้วย
“เออว่ะ กูว่าคิดไว้บ้างก็ดีนะ”ไอ้หวายเห็นด้วย ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยนะ คิดไว้แต่เนิ่นๆ บางทีพวกผมก็เอาของอย่างเสื้อผ้าที่ใช้แล้วแต่ยังดีอยู่ ยารักษาโรค ของแห้ง น้ำ ไปบริจาคตามจุดกันนะ ไม่ถึงกับมากมายก็ตามกำลังพวกเราที่ช่วยได้ เมื่อวานผมกับไอ้ฝิ่นก็รวบรวมเสื้อผ้าได้เยอะอยู่ เตรียมไว้เอาไปบริจาคตามจุดที่เขารับกัน
“เฮ้ย พวกมึงทำไรว่ะ”เสียงห้าวทักดังขึ้น กลุ่มพวกพี่แป๊ะ พี่โดม พี่แบ็งค์ ที่มาแบบไม่ได้นัดหมาย
“พี่แป๊ะ โห โคตรคิดถึงเลย ทำบุญอุทิศให้ตลอด แสดงว่าได้รับแล้วถึงได้มาหา”ไอ้หวายพูดอย่างดีใจเดินเข้าไปรับตีนแกพอดีที่มันพูดจบ
“สัด มึงสิต้องขอบใจกูที่กรวดน้ำให้รอดจากเครื่องบินตก”พี่แป๊ะด่ามัน ก่อนจะส่งเบียร์กระป๋องแพ็คใหญ่ให้
“กูว่าแล้วรู้สึกเย็นๆที่หัว ที่แท้ญาติผู้ใหญ่ที่กำลังจะล่วงลับต่ออายุให้นี่เอง”ไอ้เจย์พูดยิ้มๆใส่พี่แบ็งค์ที่มาด้วย ตามด้วยพี่โดม ที่เดินมาทีหลังพร้อมกับแกล้ม ที่จริงนัดกันไว้นั่นแหละแต่ทำการแสดงกันอยู่
“ขอบคุณพวกกูซะ โดยการเอาให้พวกกูแดกตังค์พวกมึงบ้าง”พี่โดมพูดพร้อมตบหัวไอ้เจย์ที่หัวเราะชอบใจ
“พี่ต้องเอาที่ไอ้เหี้ยะนั่น หน้านิ่ง นั่งเงี่ยนๆ โน่น”ไอ้เจย์พยักเพยิดทำปากมาทางผมที่ยกยิ้มเฉยๆ
“อ๋อ แล้วเมียมึงที่เป็นแฟนกูไปไหนวะ”พี่โดมเอ่ยแซวผม ที่อยากจะยกนิ้วกลางให้แต่เกรงใจ พูดมาได้แฟนมึง
“เที่ยว”ผมบอกแกสั้นๆ ไอ้พายหยิบแก้วหยิบจานมาเสริมให้ ไอ้บลูจัดการแกะใส่ วงสนทนาเลยเพิ่มขึ้น
“มึงไม่ไปด้วยล่ะ เห็นอินเลิฟกันน่าดู”พี่แบ็งค์ถามผมยิ้มๆ ก่อนจะรับเบียร์มาจิบ
“รอหาเงินไว้ให้มันเที่ยว”ผมแหย่แกกลับไปบ้าง ทำเอาโห่ครับ
“แหม ไอ้ไผ่จะแดกตังค์กูไปอุปการะการท่องเที่ยวเมีย เดี๋ยวมึงเจอๆ”พี่โดมทำหน้าพร้อมกับเอามือชี้หน้าผม
“เดี๋ยวนี้ติดเมียนะมึง ได้ข่าวไปเที่ยวกลับมา เมียมึงซีดเลยเหรอ”พี่แป๊ะทำปากเอ่ยแซวยิ้มๆ
“จริงพี่ แม่งไปเที่ยวหรือพาไปใช้แรงงานก็ไม่รู้”ไอ้บลูที่แปรพักต์กะทันหันแซวยิ้มๆ
“ก็น้ำมันแรง มันเล่นมากไปหน่อยเลยซีด”ผมก็บอกแกไปอีก ทำเอาหัวเราะกันด้วยคำตอบที่กำกวม แต่ผมพูดเรื่องจริงนะก็ไอ้ฝิ่นมันเล่นน้ำนานมากเหมือนกันกว่าจะได้ไปล่องแพ
“มึงเลยพาเมียล่องแพเพลินเลยสิ ห่าราก”พี่แป๊ะแซวต่อ
“ไอ้บลูมึงควรพาไอ้พายไปบ้างนะ”พี่แบ็งค์หันไปแซวไอ้บลูมั่ง
“อยู่บ้านก็ล่องได้ น้ำที่บ้านก็แรงอยู่ โอ้ยยยย”ไอ้บลูเล่นตามก่อนจะร้องเมื่อโดนไอ้พายบิดหูเข้าให้
“ไอ้เสี้ยน มึงก็ชักน้ำเล่นเองแล้วกันถ้ามันแรงมากนัก”ไอ้พายว่ามันแต่หน้านี่ให้แดงไปหมด ทำเอาฮาครับ
“โธ่ ไอ้พาย มันต้องช่วยกันชักสิจะได้แรงสองต่อ”ไอ้หวายที่ได้ที เสียบกลางญาติตัวเองเข้าให้ ไอ้พายหันขวับ
“เหมือนที่ไอ้เจย์พามึงไปชักน้ำที่แคนาดาน่ะเหรอ สัด ไปชักซะไกล”มันสวนทันควัน ทำเอาฮาอีกรอบ
“เออว่ะ กูเห็นด้วย”พี่แป๊ะทำตีนกระทืบไลท์ให้อย่างถูกใจในถ้อยคำไอ้พาย
“แต่มันไม่ซีดนะดูเปล่งปลั่งว่ะ”พี่แบ็งค์แซวบ้าง
“มันไม่ได้ชักออกกัน มันกินเข้าไป”ไอ้บลูได้ทีช่วยเสียบเอาใจเมียหน่อย พากันปล่อยก๊ากกับหน้ามันสองตัว
“จวยเหอะ สัด แค่คิดก็จะอ้วก แดกน้ำไอ้เจย์กูกินของตัวเองดีกว่า”ไอ้หวายยกนิ้วให้ทำหน้าทำตาแบบอีเดียด
“โถ กูก็คิดไม่ต่างจากมึงหรอก แดกของมึงกูเอาทาหน้าตัวเองให้เด้งดึ๋งดีกว่า”ไอ้เจย์พูดเซ็งๆทั้งหน้าทั้งเสียง
“เอาเถอะพ่อคุณ แบ่งกันกินแบ่งกันทา ไม่เสียดุล”พี่โดมพูดได้เสียงดัดจริตมาก ทำมือทำไม้
“มึงก็ผลัดกับพี่แป๊ะไปเหอะ หรือไม่พอก็พ่วงพี่แบ็งค์ไปด้วย ทำเป็นมาแนะนำ”ไอ้หวายเห่าสวน
“ปกติก็ผีสามบาทฟาดกันเองอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”ไอ้เจย์เห่ารับ
“จวย”สามคนพร้อมเพรียงกัน จนสิ้นสุดสนทนาไร้สาระแต่เป็นที่ชอบใจกันถ้วนหน้า
*
*
*
“เออ พรุ่งนี้พวกกู ไอ้เปอร์กับเมีย ไอ้กี้ ไอ้บีม ไอ้เอ็กซ์ จะเอาของไปที่xxxxช่วยเหลือคนที่ถูกน้ำท่วม พวกมึงจะไปด้วยเปล่า”พี่แป๊ะเอ่ยขึ้นมาหลังจากย้ายมานั่งกันตรงกลางบ้าน และตั้งวงกัน นานเหมือนกันนะไม่ได้เล่นกับพวกแกเลย ต่างคนต่างมีกิจส่วนตัวล่าสุดที่คุยกันช่วงแด๊ดไอ้เจย์ป่วย พวกแกก็โทรหามันทันทีเพราะเคยไปเที่ยวบ้านไอ้เจย์มาแล้ว และบอกให้แด๊ดหายไวไว
“คิดเหมือนกันเลยว่ะพี่ เนี่ยะพวกกูก็เตรียมไว้เหมือนกัน”ไอ้หวายบอกมั่ง ก่อนจะทิ้งไพ่ ไอ้เจย์ก็พยักหน้าก่อนจะย้ายมาดูของผมบ้าง แต่ผมเอาหลบมัน ๆ เลยจิ๊ปากหันไปหาไอ้หวายเหมือนเดิม
“กางเกงในขาบานมึงไม่ต้องบริจาคนะเขาไม่รับ”พี่โดมพูดหน้าตาเฉยก่อนจะจั่วเข้าไปและทิ้ง
“เลิกใช้แล้ว มีแต่จีสติงเลคกิ้ง ถุย มันเรื่องเล่นไงเนี่ยะเอามาพูด คนเขายิ่งเดือดร้อนอยู่”ไอ้หวายก็จี้เส้นก่อนจะพูดต่อแบบเป็นดูเป็นคนดีมาก
“คลายเคลียดโว้ย”พี่โดมหันมาพูดยิ้มๆ
“โง่”ผมบอกสั้นๆ วางไพ่เคลียร์เรียงตัว
“มึงแพ้เป็นบ้างไหม ห๊ะ แดกพวกกูอยู่ได้”พี่โดมโวยทันที ที่รู้ว่าตัวเองทิ้งไพ่โง่
“เป็น แต่มันไม่เหมาะกับหน้าตา”ผมบอกแกก่อนจะเก็บเงินใส่กระปุกฝากประจำของไอ้ฝิ่นมัน เพลินเลยมั้งเมียกูไม่มีกริ๊งกร๊าง แต่ส่งข้อความมาเป็นระยะๆ อย่างกับจีพีเอสติดตามตัวว่าอยู่ตรงจุดไหน
“สัด กูหล่อยังโง่ได้เลย”พี่โดมว่าก่อนจะยอตัวเอง
“กูว่าโง่อย่างเดียวมากกว่ามึงน่ะ พาไพ่กูเสียด้วย อุตส่าห์ปั้นมืด แม่ง”พี่แป๊ะโวยก่อนจะยกตีนถีบ
“สม กูบอกให้เกิดไม่เกิด ลีลานัก ควายยย”พี่แบ็งค์ที่นั่งเป็นองค์ประจำข้างหลังถากถางแกซ้ำเข้าไปอีก
“กูคงต้องสละตำแหน่งอ่อนด๋อยให้พี่แล้วว่ะ พี่โดมอ่อนด๋อย ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หวายพูดพร้อมทำท่าสวมมงกุฎใส่สายสะพายให้แกไปด้วย อย่างฮา ไอ้พายเอาเอ็นไก่ทอดมาให้ ก่อนจะนั่งข้างไอ้บลู
“ตีนเหอะ แค่ตาเดียวยังไม่จบอย่าเพิ่งเอาความด๋อยมึงมาให้กู”พี่โดมไม่ยอมรับ ก่อนจะเริ่มเล่นใหม่ ผลัดกันแพ้ ผลัดกันโง่ ผลัดกันน็อค จนเที่ยงคืน ถึงได้แยกกัน
“ไอ้ฝิ่นไม่มาแล้วมั้ง”ไอ้พายถามผมที่โทรหามันแต่ไม่รับสาย ข้อความล่าสุดบอกว่าจะมาหาที่นี่ ผมกดโทรออกอีก ชักเริ่มใจไม่ดีปนโมโหแล้ว ไม่อยากคิดไปไกลว่าพวกมันเป็นอะไรหรือเปล่า
“เดี๋ยวก็มา กูว่าใจเย็นก่อนเถอะ”ไอ้หวายบอกพร้อมทิ้งบุหรี่ลงถัง
“ถ้าบอกมามันก็มา อาจจะรถเสียก็ได้ ไม่โทรหาเพื่อนมันล่ะ”ไอ้เจย์เสนอความเห็นบ้าง
“กูโทรแล้ว ไม่มีใครรับ”ผมบอกเรียบๆ แต่เริ่มหงุดหงิด อัดบุหรี่สองสามที ก่อนจะทิ้ง
“มันบอกเปล่าไปไหน”ไอ้บลูถามก่อนจะลองโทรหาไอ้แฝด แต่ไม่รับเหมือนกัน
“บอก”ผมบอกก่อนจะหันไปมองพวกมันที่นั่งสลอนตรงโต๊ะหน้าบ้าน”พวกมึงนอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวกูรออีกสักพัก ไม่มาค่อยไปตาม”ผมบอกพวกมัน แต่ในใจหงุดหงิดไอ้ตัวดีที่ไม่น่าจะเถลไถลไปไหน
“นอนเชี่ยะไร ยังไม่ได้เวลาเลย”ไอ้หวายบอก ก่อนจะหันไปถีบไอ้เจย์
“ถีบกูทำไม”ไอ้เจย์หันไปถามมัน
“ตีนกูว่าง”มันก็ตอบกวนๆ
“สัด”มันว่าก่อนจะถีบกลับ เพื่ออะไร ก่อนจะโดนไอ้พายโบกหัวทั้งคู่
“เฮ้ย ใช่รถไอ้แฝดเปล่า”เสียงไอ้บลูร้องบอก
“เออๆๆ”ไอ้หวาย ไอ้เจย์รับประกันอีกสองเสียงว่าใช่แน่ ผมมองแต่ไม่เดินเข้าไป ก่อนพวกมันจะลงมา ไอ้ฝิ่นเดินยิ้มแหยๆมาก่อน ตามด้วยไอ้แฝดที่หน้าตาบอกบุญไม่รับ
“รอนานเปล่า”มันเดินมาถามเบาเสียงอ้อนๆ เอามือจับแขน
“มึงโดนเตะแน่”ไอ้หวายทำเสียงขู่มัน
“ตาย”ไอ้เจย์เอามือปาดคอ มันหันไปทำหน้าใส่ หันไปส่งสายตาอ้อนไอ้พาย ที่ถูกไอ้บลูเอามือปิดตาไว้ ส่วนมันยักคิ้วให้ มันหันไปมองเอามือแหกตาตัวเองใส่ไอ้พวกนั้น
“ขอโทษด้วยพี่ ที่มาส่งช้า อย่าไปว่ามันเลย”ไอ้อาร์มสเอ่ยออกมา ด้วยสีหน้าเซ็งๆ
“พอดีมีปัญหานิดหน่อย”ไอ้โอมบอกมั่ง ตรงมุมปากเหมือนจะมีรอยหน่อยๆ ผมมองมันก่อนจะมองหน้าเมียตัวเอง
“มองหน้าน้องทำไม”มันถามยิ้มๆอย่างประจบที่เห็นผมจ้องมัน
“นึกว่ามีรอยตีนติดมาด้วย”ผมพูดใส่มัน ทำกูเป็นห่วงยังเสือกมายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไม่มี ที่หน้ามีที่ไหน ถ้ากลางหลังมีอยู่”มันบอกก่อนจะหันให้ดูรอยตีนประทับกลางเสื้อกล้าม ไอ้พวกนั้นเข้ามาดูใหญ่เลย เป็นรอยรองเท้าแต่ไม่บอกยี่ห้อและเบอร์ เท่าที่ประมาณทางสายตา น่าจะใหญ่อยู่ใ ครวะแม่งประทับตีนกลางหลังเมียกู
“เออตีนจริงๆวะ มึงไปมีเรื่องกับใครมาวะ”ไอ้หวายจับมาดูใกล้ๆก่อนจะรับรองว่าเป็นรอยตีนจริงๆ ไม่ใช่เป็นการเพ้นส์เสื้อแต่อย่างใด
“กูว่าเข้าไปคุยกันในบ้านก่อนดีกว่า”ไอ้พายยกมือให้หยุดก่อนจะนำเสนอให้เข้าไปในบ้าน พวกมันก็เดินตาม ไอ้ฝิ่นเกาะแขนผมติดๆ แต่ดูแล้วไม่น่าเป็นอะไรมากเพราะหน้ามันยังระรื่นอยู่ ก่อนจะเล่าให้ฟัง เรื่องของเรื่องคือ ไอ้แฝดไปเจอเด็กเก่าที่ชื่อกาย ที่เคยมาทักไอ้บลูและลามปามทางสายตากับไอ้พาย มากับแฟนใหม่แต่เด็กเก่าพวกมันมาคุยด้วยทำท่าอาลัยอาวรณ์ แต่พวกมันไม่เล่นด้วย เลยพูดใส่มันสองคน แต่โดนไอ้ฝิ่นกับน้องออยสกัดซะก่อน นั่นยังไม่เท่ากับเด็กเก่ามันรู้ว่าไปจีบไอ้ต้าร์เลยไปวางกับดักซะไอ้สองตัวเข้าหน้าไอ้ต้าร์ไม่ติด แถมไปบอกแฟนใหม่ว่าไอ้แฝดจะขอคืนดีด้วยแต่มันไม่ยอมเลยเกิดเรื่อง
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละพี่ โอ้ยยย เบาหน่อย มึงเอาตีนเช็ดเลยไหม”ไอ้โอมเล่าจบก็ร้องเมื่อโดนเมียผมใส่ยาให้แต่มันคงพลั้งมือไปหน่อย
“มึงก็นอนลงสิ กูจะได้เหยียบปากให้ สัด กลางหลังกูยังยอกไม่หายเลย”ไอ้ฝิ่นจิ้มซ้ำไปอีกที พร้อมบ่นเรื่องรอยตีนกลางหลัง
“มึงไม่ต้องทำให้กูเลย พี่พายทำให้อาร์มสหน่อย”ไอ้อาร์มสยกมือทันที กระโดดไปหาไอ้พาย
“เมียกูไม่ว่าง มานิ๊กูทำเอง”แต่เจอเสียงกับมือไอ้บลูดักไว้ก่อน โดยการผลักให้มันออกจากตัวไอ้พาย
“ไม่เอา พี่ก็เหมือนกันระวังตัวไว้เถอะ เห็นคุยกันอยู่ไม่ใช่เหรอวันก่อนน่ะ”ไอ้อาร์มสไม่ยอม แถมใส่ลูกยุไปอีก เป็นที่ถูกอกถูกใจไอ้หวายกับไอ้เจย์ที่แอบยกนิ้วกดไลท์ให้
“อ้าว เหี้ยะแหละพวกมึงโยนมาให้กู”ไอ้บลูขว้างด้วยหมอนใส่หน้าไอ้อาร์มสที่แอบยิ้ม ไอ้โอมทำหน้าเหมือนกันไม่มีผิด
“กูว่าน้องมันพูดถูกแล้ว อย่าให้มีปัญหากับกูนะมึง”ไอ้พายเข้าข้างไอ้อาร์มสก่อนจะดึงมันมาทำแผลให้ ไอ้บลูถลึงตาใส่แต่ไม่กล้าไปเอามันออก
“โธ่ พายไปฟังมัน บลูไม่มีทางทำให้พายเจ็บแน่นอน”ไอ้บลูอ้อนได้เน่าเฟะมาก
“อ๊วกกก”เสียงสรรพสัตว์ เอ้ย บุคคลรอบข้างพร้อมกันถวายใส่มัน
“กูหมายถึงมึงกับไอ้เด็กกากนั่น ได้แดกตีนกูแน่”ไอ้พายหันไปแว๊ดใส่ กลบเกลื่อนความอาย
“แล้วตีนนี้มึงได้แต่ใดมา”ไอ้เจย์หันไปแซวไอ้ฝิ่น พร้อมเอามือจับรอยข้างหลังแกว่งไปมา
“ได้จากเพื่อนไอ้กากนั่นมา รับสักตีนไหมครับ”มันก็เล่นตามไอ้เจย์ที่ไม่ตอบแต่ยกตีนให้แทน”มันเล่นทีเผลอ หันหลังแป๊บ ดังแป๊กเลย ถีบกูมาได้ หน้าเกือบเสียโฉม พอตั้งตัวได้เลยเอาบาทาลูบดั้งมันเข้าให้”ไอ้ฝิ่นเล่าต่ออย่างแค้นไม่หาย
“ลูบเชี่ยะไร กูเห็นมึงกระแทกใส่ไม่ยั้งเลย ไม่แน่ใจฟันหลุดด้วยเปล่า”ไอ้โอมหันมาพูดขำๆ เอามือกุมปากไปด้วย
“แล้วเพื่อนมึงคนอื่นๆล่ะ”ผมถามถึงเพื่อนมันที่ไปด้วย
“อีออยก็เหมือนกูนี่แหละ อีโมนิค นังจ๋า นังหยี โชคดีกลับไปก่อน แต่ป่านนี้พวกมันคงรู้แล้วล่ะ อีออยมันอดไม่ได้หรอก”ไอ้ฝิ่นสาธายายให้ฟังแต่เป็นแบบขำๆ
“เจ็บตัวไม่เท่าไร เจ็บใจแม่งคิดได้ไงวะ ว่าจะขอคืนดี เหน็บเพชรที่ก้นกูยังไม่เอาเลย”ไอ้อาร์มสพูดอย่างเจ็บใจจริงๆ หน้าตาเอาเรื่องสุดๆ
“กูเอาเพชรแต่ไม่เอามันว่ะ”ไอ้เมียตัวดียังมีอารมณ์ตลก เลยพากันขำ
“น่าโดนตีนที่ปากนะมึง ปากดีนัก”ผมพูดอย่างหมั่นไส้มัน ตบหัวมันด้วย ดีใจที่เห็นมันไม่เป็นอะไร
“มึงสิปากดี ถ้ากูโดนจริงๆนะคนที่เสียใจน้ำตาตกในคือมึงนั่นแหละ”มันไม่มีสลดหันมาพูดลอยหน้าลอยตาใส่แถมหลงตัวเองที่สุด
“แม่นแล้ว มึงยังไม่มานั่งกระวนกระวาย บ่นสามบ้านแปดบ้าน อ๊าคค”เสียงไอ้หวายสนับสนุนเมียผมอย่างเป็นทางการ ก่อนจะโดนหมอนรูปขวานเขวี้ยงโดนปากพอดี แม่นแท้หลาว
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ค้างกันหมดนี่ไหม ดึกแล้ว”ไอ้พายบอกก่อนจะถามพวกมัน
“ไม่ล่ะพี่ แค่มาส่งคนบางคน ร้องหาแต่ผัวๆๆๆๆ”ไอ้โอมพูดแซวเพื่อนตัวเอง
“ก็ร้องหาผัวกูเองแปลกตรงไหน พวกมึงรีบไสหัวไปเลย กูขอให้ไอ้ต้าร์บอยคอตพวกมึงนานๆ โทษฐานพากูไปโดนตีน”ไอ้ตัวดียักไหล่ยอมรับว่าเรื่องจริงก่อนจะแช่งพวกมัน
“เฮ้ย คนนี้กูเอาจริง”มันพูดเกือบพร้อมกัน
“กูเห็นมึงเอาจริงทุกคนนั่นแหละ”ไอ้ฝิ่นก็แสยะยิ้มบอกกลับ เน้นตรงคำว่า เอา ชัดมาก
“จริงใจโว้ย”พวกมันบอกอีก
“กูจะรอดู คริคริ”ไอ้ตัวดีทำหน้าเยาะๆ หัวเราะใส่ พวกมันเถียงกันสักพักก็ลากลับ
“เจ็บตรงไหนอีกไหม”ผมถามมันหลังจากเข้ามาในห้องกันแล้ว จับมันถอดเสื้อออกมีรอยแดงช้ำหน่อยๆ
“ไม่มีแล้ว อูย”มันบอกก่อนจะครวญนิดหน่อย เมื่อผมคลึงเบาๆ
“ไปอาบน้ำ จะได้ทายา”ผมเอาผ้าขนหนูโปะหัวมัน
“น้องขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่อง”มันเดินมากอดผมข้างหลัง พูดเสียงหงอยๆ ผมเอี้ยวตัวไปมองเอามือลูบหัวมัน
“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว คราวหน้าก็ระวังกันหน่อยเลี่ยงได้ก็เลี่ยง”ผมบอกก่อนจะกอดมันไว้”จำหน้าได้ไหม”ผมถามมันต่อ
“ใคร ไอ้กายเหรอ”มันเลิกคิ้วถามกลับ
“ไอ้คนที่ประทับตีนให้มึง”ผมพูดถึงไอ้คนที่ทำกับเมียผม
“จำได้สิ แต่มันไม่ได้เรียนที่เดียวกับเราหรอก”มันบอกด้วยน้ำเสียงอย่างไม่มีวันลืม
“เอาคืนไหม”ผมถามไอ้ตัวแสบที่กอดเอวเงยหน้ามองผมนิ่งๆ ก่อนจะส่ายหน้า
“ช่างมันเถอะ แล้วกันไปแต่ถ้ามันไม่เลิกค่อยว่ากัน”มันบอกอย่างไม่ใส่ใจ แต่ประโยคหลังมันเอาแน่ถ้ามาหาเรื่องมันอีก ผมก็คงไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายมันแน่นอน ผมพยักหน้าเป็นอันรู้กันก่อนจะดันให้มันเข้าห้องน้ำ
*
*
*
“ของฝิ่น”
“ของกู”
“พี่พายให้ฝิ่นก่อน”
“แต่กูเป็นผัว”
“ฝิ่นเป็นเมียเพื่อนสนิทมากกว่าของผัวโว้ยยย”
“มึงอย่าอ้าง”
“พี่นั่นแหละ ไม่มีความเสียสละ ของกู เอ้ย ของฝิ่น”
เสียงมันเถียงจนพูดถูกพูดผิดกับไอ้บลูที่โต๊ะกินข้าว ผม ไอ้หวาย ไอ้เจย์ เพิ่งเดินลงมาจากข้างบน ไอ้พายยืนผัดอะไรไม่รู้หน้าเตา ไอ้สองตัวก็เถียงกัน
“โว้ยยย มึงก็ให้น้องไปก่อน เนี่ยะกูทำเพิ่มแล้วเดี๋ยวก็เสร็จ”ไอ้พายคงจะอดไม่ไหวหันมาแว็ดใส่ แต่ดูแล้วไอ้บลูเต็มๆ
“อะไรวะ นี่ผัวนะ”ไอ้บลูคงลืมตัวหันไปบอกเสียงอย่างดัง
“แล้วไง ผัวเลิกเมื่อไรก็ได้ ถ้ายังเสียงดังใส่กูอีกล่ะก็ กูจะปลดมึงออกจากตำแหน่งนี้ซะ”ไอ้พายเดินถือตะหลิวเข้าไปใกล้ๆ หน้ามัน
“งั้นมึงเอาไปก่อน”ไอ้บลูไม่เถียงหันไปเสือกจานข้าวคลุกกะปิให้ไอ้ฝิ่นที่ยิ้มแป้น เท่าที่ดูไอ้บลูอยากกินอย่างไอ้ฝิ่นบ้าง ก็ไม่มีอะไรแค่ข้าวเอากะปิใส่แล้วผัดให้หอมๆ โรยกากหมู ที่ไอ้พายเคยทำให้มันกินและมันก็ชอบ
“แค่นี้ก็จบ เรื่องมาก สมน้ำหน้า”มันลอยหน้าพูดอย่างสะใจ ก่อนจะขมวดคิ้วหันมาเห็นผมที่ยืนอยู่ กะว่าจะเดินไปเปิดทีวีดูสักหน่อย เดี๋ยวแม่งต้องเรียกแน่นอน
“ไปไหน”เสียงมาถึงก่อนตัว หันไปมันยืนตรงหน้าพอดี
“เรื่องของกู”ผมบอกมัน
“งั้นมาทำเรื่องของกูให้เป็นเรื่องของเรากันก่อน”มันบอกก่อนจะโถมตัวมากอด ไอ้หวายเดินผ่านมาเอามือดึงหัวมัน ๆ หันไปตีก่อนจะเกาะแน่นกว่าเดิม
“ติดหนึบเป็นขี้คาตูดเลย อ้อนอะไรอีกล่ะมึง”ไอ้เจย์ผลักหัวมันพร้อมเหน็บมันรวมผมไปด้วย
“ทำไอ้นั่นให้หน่อย”มันไม่สนใจเงยหน้าบอกผม เมื่อคืนประมาณตีสองมันตื่นมาร้องโวยวายบอกเจ็บหัว ผมดูให้เจอลูกมะกรูดปูดนิดหน่อยบนหัวทุยๆที่ไม่มีเขา คงจะกระแทกอะไรสักอย่าง ลำบากกูอีกต้องมาคลึงหัวให้กว่าจะหลับเจอไปสองยก คือ ยกขาก่ายกับยกมือเกาครับ ไม่ใช่ยกอย่างที่คิด อันนั้นค่อยคิดอีกทีจะยกไปคิดบัญชีมันตอนไหนเอาแบบทบต้นทบดอกไปเลย
“พี่ไผ่น้องอยากกิน”นั่นไง เสียงเพราะๆพูดหวานๆ ถ้าอยากได้อะไร
“มันมีของไหมมึงแหกตาดูยังก่อนจะแหกปากบอกกูเนี่ยะ”ผมเดินพร้อมกับลากมันทั้งอย่างนั้นมาที่โต๊ะกินข้าวพอนั่งปุ๊บมันนั่งตักปั๊บ ไอ้พวกนั้นยิ้มแต่ไม่พูดอะไรมันชินแล้ว
“ดูแล้ว มี พี่บลูซื้อมา แต่ไอ้นั่นต้องไปเอาหลังบ้าน”มันบอกทันที ไอ้พายชูถุงทอดมันที่ปรุงสำเร็จมาแล้วให้ดู ก่อนจะเก็บเข้าตู้เย็นตามเดิม มึงจะเอามาให้มันดูทำไมวะ
“กูจะทอดแล้วเมื่อเช้าแต่มันบอกว่าต้องใส่หัวปรีด้วย”ไอ้พายบอกผมก่อนจะตักข้าวผัดใส่จานให้ทุกคน ตรงกลางก็มีไส้กรอกรมควัน เบคอน น้ำพริกกะปิผักทอด มีดอกอัญชัญทอดด้วยวันสงสัยจะขึ้นเยอะตรงสวนหลังบ้าน ไอ้หวายเหมือนผมที่ชอบปลูกต้นไม้ ปลูกผักง่ายๆไว้กินเอง
“วันนี้ต้องไปข้างนอกอีกเดี๋ยวไม่ทัน กลับมาค่อยกิน”ผมบอกมันก่อนจะตักข้าวใส่ปากตัวเอง เอาไปจ่อให้มันที่อ้าปากรับ ตาก็มองหน้าคนอื่นๆที่ตักกินไม่มีใครสนใจ แต่ปากอมยิ้มกันถ้วนหน้า
“จริงนะ”มันพูดอย่างยอม เพราะดื้อไม่ได้ ถ้าเรื่องที่ทำให้คนอื่นลำบากไปด้วย ไอ้ฝิ่นจะไม่มีอาการเท่าไร แต่ถ้ากับผมโดยตรงมันจะงี่เง่าเต็มที่พอกับที่มันอ้อนนั่นแหละ
“กูหลอก”ผมบอกก่อนจะกินต่อ
“โอเค ทอดเยอะๆเลยนะ”มันยิ้มเป็นอันตกลงตามนั้น
“อะไรของพวกมึงวะ”ไอ้หวายที่ยังอยู่หน่วยสอดรู้สอดเห็นตามเดิมทำหน้างงๆ
“มันหลอกมึงก็ยังโอเค”ไอ้เจย์ที่ยังประจำการอยู่กับมันไม่เคยเปลี่ยน ไอ้ฝิ่นทำหน้ากวนๆก่อนจะบอกพวกมัน
“มันเป็นเรื่องของเราที่รู้กันแค่สองคนเน๊าะๆ”ไอ้เด็กแสบบอกไอ้สองตัวนั้นยิ้มๆเอามือกอดคอผมโยกไปมา
“พูดง่ายๆ เสือก”อันนี้ไอ้พายพูดครับ
“กูรู้ยิ่งกว่ากูเกิล มึงไม่ต้องแปล เชี่ยะ ทำเป็นรักกัน แหวะ”ไอ้หวายทำท่าพร้อมเบะปากใส่ทุกคนที่ว่ามัน ยกเว้นไอ้เจย์ที่ทำหน้าไม่ต่างกัน เข้ากันดีจริงๆ ทำไมมึงไม่ได้กันไปเลยวะ
“พาย ทำอย่างนี้มั่งสิ”ไอ้บลูหันไปพูดกับไอ้พายที่กำลังตักไส้กรอกให้มันอยู่
“มึงไม่น่ารักเหมือนพวกมัน”ไอ้พายตอบก่อนจะกินต่อ แต่มันแอบยิ้มที่ได้ขัดใจไอ้บลู
“กูเกลียดพวกมึง”ไอ้บลูหันมาพูดใส่ผมสองคน ผมได้แต่ยักคิ้วให้ ไอ้ฝิ่นหัวเราะทำหน้าทำตาใส่ แหย่กันไปแหย่กันมาจนกินเสร็จก็มาเตรียมของที่จะเอาไปรวมกับพวกพี่แป๊ะ แกนัดเจอที่ห้างxxxx พี่บีมนำเด็กที่ ม. ไปจัดกิจกรรมที่นั่นแล้ว พี่กี้ก็พาเด็กที่ร้านอีกสองสามคนไปทำอาหารและออกร้านร่วมกับทางห้างที่จัดขึ้น เราตรวจดูอีกครั้งก็ออกจากบ้าน
*
*
*
ต่อหน้าถัดไปคะ
-
“น้องฝิ่นไม่เจอกันนานเลย”เสียงพี่กี้ทักพร้อมรับไหว้ไอ้ฝิ่น ก่อนจะดึงเข้าไปกอด”ถูกกักตัวไว้เหรอ ไม่มาเที่ยวเลยนะ”แกพูดแซวมันก่อนจะปรายตามองผมยิ้มๆ
“ทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมครับ เลยไม่ค่อยได้ไปไหนเลย”ไอ้ฝิ่นก็บอกก่อนจะรับน้ำที่เด็กในร้านส่งให้ และเสริฟ์อย่างทั่วถึง
“อ๋อ แล้วไปฮันนีมูนสนุกไหม”พี่กี้พยักหน้าเข้าใจก่อนจะถามยิ้มๆ
“ไปเที่ยวเฉยๆ”มันตอบยิ้มๆ
“เหรอ”พี่กี้ทำเสียงก่อนจะหัวเราะเป็นอันรู้กัน”เดี๋ยว ฝิ่น กับ พายช่วยพี่ที่นี่แล้วกัน จะได้มีคนเข้าร้านเยอะๆ พี่ต้องขออนุญาตก่อนไหม”แกหันไปทางผมและไอ้บลูที่กำลังยกของไปรวมกันตรงพี่แป๊ะ พี่เปอร์ พี่โดม พี่แบ็งค์ ส่วนพี่บีมอยู่ตรงข้ามใช้ลานกว้างหน่อยกำลังคุมนักศึกษาเล่นดนตรีมีคนดูเพียบพร้อมส่งเสียงกรี๊ดไม่ขาด พอกับที่มีคนบริจาคไม่น้อยเลย
“เต็มที่เลยพี่ แต่แบบเบาหน่อยนะ”ไอ้บลูบอกเต็มที่แต่มีเงื่อนไขนิดหน่อย
“ไม่ต้องออกแรงมากหรอก แค่ใช้เสน่ห์เรียกลูกค้าให้พี่ก็พอแล้ว”พี่กี้ก็แซวกลับมา
“งั้นผมไม่ให้แล้วดีกว่า”ไอ้บลูทำเป็นเดินไปดึงไอ้พาย พี่กี้เอามือปัดทันที
“ไม่ได้ๆ พูดแล้ว อย่ามา ไปๆๆ ทางโน้นเลย พวกใช้แรงงานหนัก”พี่กี้บอกพร้อมกับดันผมสองคนให้เดินไปอีกทาง หันไปมองไอ้ฝิ่นทำมือสู้ๆ ทำปากส่งจูบให้ แรดซะไม่มีเมียกู
ผ่านไปเกือบชั่วโมงเราเช็คของกันอีกครั้งก่อนจะลำเลียงส่งให้ทางเจ้าหน้าที่เอาไปเก็บ เรียบร้อยแล้วผมก็มานั่งช่วยพวกพี่ๆทำโมเดลต่างๆ มีทั้ง สัตว์ หุ่นยนต์ แล้วแต่ความคิดแต่ละคนว่าจะทำอะไร ก็มีคนให้ความสนใจ พี่เปอร์วาดภาพล้อเลียนหน้าลูกค้า ของทุกอย่างที่เอามาและทำขึ้นไม่ตีเป็นราคา แต่เป็นราคาทางใจที่แล้วแต่คนจะให้
“เฮ้ย พวกมึงช่วยกูหน่อยสิ”เสียงพี่บีมเรียกพร้อมกวักมือพวกผม
“มีเรื่องเหรอพี่”ไอ้หวายถามทันที ถกแขนเสื้อด้วย
“สัด งานกุศล กูไม่ทำเรื่องอกุศลหรอก”แกตบหัวมันพร้อมส่ายหน้า”เล่นดนตรีให้กูหน่อย เด็กๆมันเหนื่อยกันแล้ว ไอ้ที่จะมาเปลี่ยนรถเสียกำลังซ่อมอยู่ ไม่เกินชั่วโมง พวกมึงช่วยกูหน่อย”พี่บีมบอกสาเหตุ ก่อนจะดึงไอ้หวายกับไอ้เจย์ พี่แป๊ะล็อคคอไอ้บลูกับผมทันที กูไม่หนีหรอกพี่แต่ไม่อยาก
“ช่วยกูหน่อย เหล้า กับแกล้ม ฟรี ทุกอย่าง ยกเว้นเมียกูกับเด็กในร้าน”พี่บีมยื่นข้อเสนอที่คงจะน่าสนใจ
“โอเค”ไอ้หวายกับไอ้เจย์พูดพร้อมกัน โดยไม่คิดจะถามกูเลย แต่ดูแล้วคงเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะไปเวที ผมไม่ได้ตื่นเต้นหรือกลัวหรอกแค่เป็นคนไม่ชอบแสดงออกเท่านั้นเอง พอขึ้นไปได้เสียงกรี๊ดสนั่นเลย ทุกคนเข้าประจำที่เตรียมวิ่ง เอ้ย เตรียมเล่น ไอ้เจย์ตีกลอง ไอ้บลูเบส ผมกีตาร์ไฟฟ้า ไอ้หวายร้องนำ
“สวัสดีครับ”ไอ้หวายกล่าวทักทาย คนดูก็รับคำมันด้วย”พวกเรามาเล่นแทนน้องๆเมื่อกี้นี้ แบบให้ไปพักก่อน ไม่รู้พอจะแทนกันได้ไหม”
“ได้”
“หล่ออ่ะ”
“อยากได้”
ทุกเสียงที่ตอบรับเป็นไปในทางที่ดี ผมปรับสายสักพักก็เข้าที่ ไอ้บลูได้รับดอกไม้จากน้องๆทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ก้ำกึ่ง มีฝากให้ไอ้เจย์ กับผมด้วย ส่วนไอ้หวายก็ไม่น้อยหน้า
“อยากได้มือกีตาร์อ่ะ ขอมือกีตาร์ได้ไหม”เสียงใครไม่รู้ตะโกนขึ้นมา ผมไม่ได้มองหรอก
“มือกีตาร์ครับ น้องเขาอยากได้พี่น่ะครับ”ไอ้เชี่ยะหวายหันมาถามผม
“ให้ไปก็ไม่มีมือเล่น”ผมก็ตอบไปเรียบๆ เป็นการแหย่นิดหน่อยเดี๋ยวเขาจะหาว่าไม่หล่อเสือกหยิ่งอีก
“อ๊ายยยยย เล่นมุกด้วย สงสัยจะเยอะ”
“มุกแป็ก แต่ให้อภัย เท่ห์คะ”
“อ่ะครับ สรุปให้ไม่ได้ ไม่เฉพาะมือกีตาร์นะครับ ทุกคนเลยให้ไม่ได้เดี๋ยวไม่มีมือเล่น”ไอ้หวายก็เล่นต่อก่อนจะพูดเชิญชวนให้ช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมด้วย และเราก็เล่นเพลง ใจกลางความรู้สึกดีดี ก่อนเลยตามคำขอ ครามของพี่ตูน และมีอีกหลายเพลง ผมเล่นไปเรื่อยก่อนจะมองไปเรื่อยจนไปสบตากับคนข้างล่าง อยากจะมุดหน้าหนี ไอ้ฝิ่นยืนยิ้มยกไอโฟนถ่ายรูปผม ไม่รู้มันมายืนตั้งแต่เมื่อไร ไอ้พายก็ทำด้วย ก่อนจะหันไปหัวเราะกันคิกคัก
“เพราะไหมครับ ถ้าไม่เพราะก็ไม่ทันแล้วครับ”ไอ้หวายถามหลังร้องจบไปหลายเพลง เสียงมันดีครับเป็นนักร้องได้เลย
“เพราะมาก”
“เอาอีก”
“ขอบคุณมากครับ พวกเราวงกะทันหันคงต้องไปแล้วครับ เพราะมีภารกิจฟิชโชต้องไปทำต่อ สนุกกันต่อนะครับ สวัสดีครับ”ไอ้หวายพูดพร้อมกับโค้งให้โบกมือด้วยท่าซุปตาร์มาก ลงมามีคนวิ่งมาขอถ่ายรูปกับพวกเราด้วยครับ ก็เลยต้องเลยตามเลย มีน้องผู้ชายอยู่คนหน้าตาน่ารัก จะกอดผมทั้งตัว แต่มืมือมาดึงเข้าไปกอดเอาไว้ก่อน
“ไม่รอเลยนะ น้องตามหาตั้งนาน มานี่เลย มานี่”เสียงที่ชัดแจ๋วพูดเสียงหวาน มือก็กอดแกมดึง
“เดี๋ยวสิ ยังไม่ถ่ายรูปด้วยเลย”น้องคนนั้นทักท้วง พร้อมเพื่อนผู้หญิงผู้ชายในกลุ่มก็ทำหน้าแบบเห็นด้วย
“ถ่ายทำไม ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของสาธารณะ ของส่วนบุคคล ขอตัวก่อน”ไอ้ฝิ่นพูดบอก มือมันยังไม่ปล่อยผมไม่ได้ว่าอะไรนึกขอบใจที่มันมาทันไม่ต้องเปลืองตัว ถุย คิดไปได้ เมื่อไม่มีใครพูดอะไรมันก็ยิ้มก่อนจะดึงผมไปทันที
“ห่างไม่ได้เลยนะ พี่กระบือออออ”มันพูดลากเสียง
“ก็อย่าห่างสิ น้องแรด”ผมก็พูดเน้นใส่มันบ้าง
“อื๊อหือ ร. เรือ มาเต็มหน้ากูเลย”มันร้องทำเป็นเอามือเช็ดหน้า ผมเลยเขกหัวมัน
“แล้วช่วยพี่กี้เสร็จแล้ว”ผมถามมันที่เอาผ้าเช็ดหน้าให้ผมอยู่
“อือ คนมาช่วยซื้อเยอะเลย ได้เงินเต็มกล่องเลยอ่ะ นับกันเสร็จเมื่อกี้เอง”มันพูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม”แสดงว่ากูหล่อแน่เลย”มียอตัวเองตบท้ายด้วย ผมเอามือพลิกหน้ามันไปมา
“ทำอะไร”มันถามผม
“หาความหล่อมึงไง มองยังไงกูก็หาไม่เจอซักด้าน”ผมยกยิ้มบอกมัน
“เลิกหา กูน่ารักก็ได้”มันปัดมือออก แต่ยังอวยไม่เลิก ผมดึงมันมากอดคอเดินต่อ มันมองหน้าผม
“รู้แล้วว่าน้องน่ารัก ไม่ต้องบอกพี่ก็รู้”ยิ้มอย่างพอใจในคำตอบที่ตัวเองรอ ก่อนจะพามันเดินไปซื้อชุดนักศึกษาด้วยเลย ไหนๆก็มาแล้ว ถึงร้านได้มันก็เลือกส่งให้ทันที ผมหยิบเป๋าตังค์ให้ มันส่ายหน้า
“น้องจ่ายเอง อันนี้ของส่วนตัว”มันบอกก่อนจะควักกระเป๋าออกมาจ่าย ผมส่งให้พนักงานขายก่อน มันมองหน้า
“ทำไมเราไม่ทำให้เป็นของๆเราล่ะ จะแยกทำไม”ผมบอกมันที่อ้าปากก่อนจะอมยิ้ม เราไม่พูดอะไรอีก แต่ผมสงสัยว่าผมพูดกับเมีย แล้วพนักงานหน้าแดงทำไมก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจเลย
“เฮ้ย ไป เสร็จแล้ว”เสียงไอ้หวายบอกก่อนจะเก็บของไปใส่รถ และก็พากันไปร้านพี่กี้
“อูย ปวดเยี่ยว”เสียงไอ้ฝิ่นครวญหลังจากนั่งกินนั่งดื่มกันพอได้ที่”กูไปเยี่ยวก่อนนะ”มันพูดจบก็ลุกไปทันที
“มึงขี้ด้วยเลยก็ได้นะ ไม่ต้องรีบ”ผมบอกมันที่กำลังจะเปิดประตู มันหันมาทำท่าแคะหู
“อะไรนะ จะแดกขี้ให้กูเอามาด้วยเหรอ”มันบอกก่อนจะหัวเราะ เมื่อไอ้พวกนั้นขับไล่ไสส่งมัน ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง มันก็ยังไม่โผล่มา
“สงสัยมันจะขี้ตามที่มึงบอกว่ะ”ไอ้พายบอกผมขำๆ
“ไม่งั้นมันก็รวบรวมขี้มาให้มึงแดกอยู่”ไอ้หวายเอามั่ง แล้วเมื่อกี้เสือกว่าพวกกูคุยกันสกปรก ผมว่ามันผิดวิสัยและเวลาไปหน่อย ผมเลยกดโทรหามัน
“กำลังไป”เสียงมันบอกก่อนที่ผมจะพูดอีก ผมได้ยินเสียงผู้ชายพูดแทรกเข้ามา ทำเอาเงียบผมไม่พูดต่อเดินออกไปทันที ไอ้พวกนั้นก็เงียบไม่มีใครถาม แม้แต่พวกพี่ๆ ก็ไม่ถาม ผมเดินไปทางห้องน้ำที่มันสามารถทะลุไปข้างหลังได้ แล้วก็เจอจริงๆ เมียผมยืนคุยกับผู้ชายที่เคยคุ้น ผมยืนมองเฉยๆไม่เข้าไป ว่าจะหันหลังกลับทำไมเหมือนมีอะไรดึงหูให้อยู่ฟังก่อน
“แฟนโทรมาอ่ะดิ”ไอ้นั่นถามยิ้มๆ เมื่อเห็นไอ้ฝิ่นมองไอโฟน แล้วทำคิ้วขมวด
“อืม มีอะไรอีกเปล่า”มันเงยหน้าขึ้นมองและถาม
“ดูเขารักและหวงฝิ่นมากนะ และฝิ่นก็เหมือนกัน”มันพูดเสียงเบาๆ สีหน้าอาลัยอาวรณ์
“ใช่ รักและหวงมาก”มันพูดเรียบๆ แต่ดูจริงจัง
“เฟริส์ดีใจที่ฝิ่นมีคนที่ดูแลได้ดีกว่าเฟิรส์ ที่ผ่านมาเฟริส์ขอโทษมีสิ่งดีแต่ไม่รักษาเอาไว้ เฟริส์รักฝิ่นนะ”มันพูดด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ มันพูดจริงไม่ใช่เสแสร้งแกล้งเรียกร้องความเห็นใจ”แค่บอกไว้ ถ้าไม่รังเกียจก็รับเฟิรส์เป็นเพื่อนสักคน เจอก็ทักบ้าง แฟนคงไม่ว่ามั้ง”มันพูดต่ออีกสีหน้าดีขึ้น
“ทักได้ แต่จะโดนอะไรหรือเปล่า ไม่รับรองนะ และจะไม่ห้ามด้วยบอกไว้ก่อน”มันยกยิ้มพูดกลับไป
“เฮ้ย ได้ไงล่ะ เฟริส์ไม่ได้คิดไม่ดีนะ บอกตรงๆเสียดายแต่ก็ไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก ดูดุจะตาย แต่อย่างนี้แหละถึงจะเอาคนอย่างฝิ่นอยู่ เฟริส์ต้องขอบคุณเขานะที่ทำให้เฟิรส์รอดจากมือและตีนไปได้”มันทำท่าตกใจพูดถึงผมทำหน้าขยาดและแหย่ไอ้ฝิ่นตอนท้าย
“เดี๋ยวกูถีบ มึงอยากวอนหาเรื่องเอง”มันยกตีนจะถีบแต่ไอ้นั่นหลบทันก่อน ผมส่ายหน้ากับท่าทางมันสองคนเดินออกจากตรงนั้น สงสัยที่ผ่านไอ้เฟริส์คงเป็นกระสอบทรายให้มันซ้อมไม่น้อย
“โอ้โห กูนึกว่ามึงตกส้วมตายไปแล้ว เมื่อกี้ ผะ อุ๊บบ”ไอ้หวายแซวมันเหมือนและจะพูด แต่เจอผมเอามือกระแทกท้องไว้ซะก่อนมองหน้ามันประมาณว่าอย่าพูด
“มีธุระนิดหน่อย เสียดายไม่ได้เก็บไว้ให้กดทิ้งไปซะก่อน คราวหน้าและกัน”มันพูดขำๆทำหน้าเสียดาย ไอ้พวกนั้นเบะปากใส่ มือก็กุมมือผมไว้แน่น มองหน้าแล้วยิ้ม แต่ผมไม่ยิ้มมันเลยหุบ”กลับห้องแล้วน้องจะบอกนะ”มันกระซิบบอกผม นี่แหละที่ผมอยากรู้ว่ามันจะบอกผมหรือเปล่าทั้งที่ผมแน่ใจว่ามันต้องบอกแน่ ผมไม่ได้ระแวงว่ามันจะนอกใจหรอก ถ้ามันจะทำมันทำไปนานแล้ว
“แค่เรื่องขี้เนี่ยะนะ”ผมเลิกคิ้วใส่มัน กระซิบเน้นเสียงใส่ มันจ้องตาผมอย่างไม่เคยหลบสักครั้ง
“หัวมึงไม่มีเขา แต่หน้ามึงมีเครื่องหมายคำถาม”มันแสยะยิ้มเอามือจิ้มหน้าผม
“เฮ้ย โลกส่วนตัวเกินไปแล้ว ไอ้ไผ่เมื่อกี้กูเห็นมึงคุยอะไรกับไอ้เจมส์วะ ไอ้นั่นหัวเราะใหญ่เลย”พี่บีมแซวก่อนจะถามผม
“ก็นิดหน่อยพี่ ไม่มีอะไร”ผมบอกพี่บีมก่อนจะดื่มต่อ ผมปล่อยมือจากมันที่ดูหน้าเสีย ก่อนจะดีขึ้นเมื่อผมโอบเอวและจับมือมันไว้ พวกเรากินกันสักพักก็แยกย้ายกันกลับ วันนี้เป็นวันดีอีกวันที่ได้ไปทำร่วมกันมา อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ใหญ่แต่เป็นเรื่องของน้ำใจที่ให้กัน
*
*
*
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”มันเล่าจบก็ล้มตัวลงนอนกับตักผม จับมือไปลูบหัวมัน”กูไม่ขออะไรมาก ถ้าจะโกรธกูไม่ว่า แต่อย่าเกลียด กูคงทนไม่ได้ถ้าจะไม่ได้อยู่สายตามึง ขอแค่นี้ล่ะ”มันเงยหน้ามามองผมที่รอสบตามันอยู่”ได้ไหม”มันพูดต่ออีกเมื่อเห็นผมไม่ตอบ ผมเอามือลูบหัวมันก่อนจะเอนตัวนอน ดึงมันขึ้นมากอดแนบอก
“ความจำสั้นอีกแล้วนะมึง กูบอกแล้วไงอะไรที่ผ่านมาแล้วก็แล้วไป สนใจแต่ปัจจุบัน วันนี้กูแค่เป็นห่วงเห็นมึงไม่กลับมาสักทีนึกว่าเป็นอะไรหรือเปล่าแค่นั้นเอง”ผมพูดถึงกฎที่เคยบอกตอนเราคบกัน
“น้องจำได้ แค่ไม่อยากให้เรามีปัญหากัน”มันบอกก่อนจะซุกอก เสียงสั่นๆ
“น้อง”ผมเรียกมันเอามือลูบหัว
“ครับ”มันก็ขานรับ
“คำว่ารักและเชื่อใจ ไม่ใช่บอกและทำแค่เพราะว่าเราเป็นแฟนกันหรอกนะ ที่บอกที่ทำก็เพราะรัก ๆ ไม่มีสาเหตุอะไรเลย รักก็คือรัก เชื่อใจก็คือเชื่อใจ คิดเหมือนกันไหม”ผมไม่รู้ว่าจะพูดให้มันรู้สึกดีได้ไง พูดแล้วฟังเหมือนวกไปวนมาจับใจความฟังให้ซึ้งไม่ได้เลย ผมทำได้เท่านี้
“เหมือนสิ น้องรักพี่ไผ่ รักทุกๆอย่างที่เป็นพี่ไผ่”มันลุกขึ้นมาพูดใกล้ๆปากผม พูดจบก็โดนสิครับ ผมปิดปากมันทันทีกอดรัดฟัดมันเท่าที่อยากทำ มันก็ทำตอบเช่นกัน
“นอนซะพรุ่งนี้จะได้กินของที่ชอบ”ผมจุ๊บหน้าผากมันที่ยิ้มแป้น เอามือกอดผม
“รักนะ”บอกเสียงเบาๆแต่ดังทะลุใจ หลับตาลงเพลินกับการเกาที่เป็นกิจวัตรประจำของผมไปแล้วที่จะต้องทำให้ และผมก็เต็มใจที่จะทำและไม่อยากให้ใครมาทำแทนด้วย ผมไม่ใช่คนขี้หึงขี้หวงหรอกนะ ถ้าสิ่งนั้นไม่ใช่ของตัวเอง แต่กับคนที่ผมกอดผมให้ความรู้สึกหวงมากกว่าปกติ แต่มีอีกสิ่งที่ผมคิดแล้วมีความสุขหน่อยๆ อยากรู้ไหมครับ
*
*
*
*
*
*
“ตอนมาก็ดีอยู่นี่หว่า รั่วได้ไงวะ”เสียงบ่นพึมพำเดินมองล้อรถที่แบนทั้งสี่ล้อ
“ตกลงจะกลับกันไงล่ะ เฟิรส์ เพื่อนก็กลับกันไปหมดแล้ว”เสียงผู้หญิงเกาะแขนถาม หน้าเริ่มง่วง
“แท็กซี่ พรุ่งนี้ค่อยมาเอา เดี๋ยวไปฝากเจ้าของผับไว้ก่อน”พูดอย่างตัดสินใจเดินไปบอกเจ้าของร้าน โดยมีไอ้เด็กน้องเจ้าของร้านยืนยิ้มอย่างภูมิใจในภาระกิจนี้
“เรียบร้อยเฮีย ครับ ไม่เป็นไร ศิษย์พี่ขอทั้งที่ เจมส์จัดให้ได้อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ”เสียงรายงานหัวเราะชอบใจ เป็นสายสุดท้ายที่โทรเข้ามาระหว่างที่ผมขับรถกลับคอนโด โดยที่ไอ้คนข้างๆนั่งมองหน้าผมและขมวดคิ้วไปตลอดทางว่าผมแสยะยิ้มทำไม นั่นแค่เบาะๆ ถ้ามันไม่ปฏิบัติตัวเหมือนที่พูดว่าไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะก็ มันจะมีสภาพเหมือนล้อรถมัน อ้อ ผมลืมบอกไปอีกอย่างว่าผมไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น แต่อย่ามายุ่งกับของรักผมนะ หึหึ
**********************************************************************************************
ปล.ลากสังขารมาเข็นอีกตอน ไม่มีอะไรมากกับตอนนี้แค่อิงสถานการณ์นิดหน่อย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนที่ประสบกับน้ำท่วมนะคะ สู้ๆ และรักษาสุขภาพกันด้วยคะ อะไรที่ช่วยกันได้ก็ช่วยกันนะคะ อย่างที่บอกคนไทยไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว ตอนท้ายๆ พอกล้อมแกล้ม ขำๆ ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกกำลังใจที่ติดตามคะ ลาไปทำงานต่อก่อนคะมันมาทับถมเหมือนน้ำเข้าไปทุกทีแล้ว ฮือๆๆ
-
พี่ไผ่อาการหนักขึ้นทุกวัน
-
ป๊าดดดด!!!!ไม่คิดไม่แค้นแต่จัดการเลย 5555
-
ไผ่แอบร้ายอ่ะ
-
ใครจะกล้ายุ่งกะน้องแรดของพี่กระบือกัน
-
พี่กระบืออกับน้องแรดน่ารักตลอด
-
นึกว่าไผ่จะเฉยๆ พอมาตอนสุดท้าย ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริง
อย่าได้ไปมีเรื่องกับเขาเลย
-
ไผ่แกโครตเลยอ่ะ :z2:
-
ไอ้เราก้อคิดว่า พี่ไผ่ จะไม่หึง หวง จริงๆซะแล้ว
แอบทำลับหลังนี่นา 555+
กด LIKE เรยอ่ะ
-
แหม พี่ไผ่ บอกไม่มีอะไร ไม่มีอะไรยังอุตส่าห์ไปเจาะยางเค้าอีก ฮ่าๆ
แสบจริงๆ
-
พี่ไผ่ทำขำนะตอนท้าย :really2:
น้องฝิ่นอ้อนน่ารักอ่ะ :impress3:
-
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ร้ายกาจทั้งผัว ทั้งเมีย o18 :pigha2:
-
แหม อิพี่ไผ่ ไม่ค่อยจะหวงเมียตัวเองเท่าไรเลยเนาะ :m12:
นี่แค่มาคุยยังโดนเจาะยางซะเกลี้ยงเลย ถ้าเขามาจีบสงสัยได้นอนโรงบาลกันเลยทีเดียว 555+ :laugh:
-
เชื่อแล้วค่ะพี่ไผ่ พี่ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นเลยค่ะ :laugh:
น่ารักมากอีกตามเคย ไม่เคยผิดหวังกับคู่นี้จริงๆ :o8:
-
พี่ไผ่แกเร็วอ่ะ ตอนสุดท้าย อิอิ
-
พี่ไผ่ร้ายกาจจจจจจจ อิอิ o13
-
พี่กระบีอขี้หึงหว่ะ 555+ :m20: :laugh: o18
ขอบคุณมากๆๆค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
พี่ไผ่ o13
เขาช่างน่ากลัว o22
-
ฮ่าๆๆๆๆ พี่ไผ่ ร้ายยว่ะ o13
-
นี่ขนาดไม่แค้นนะไผ่ ถ้าแค้นนี่ไม่อยากคิด o18
-
55555555 พี่ไผ่ร้ายนะเนี่ย ปล.กระบือกับแรดมันช่างเข้าคู่กันอย่างประหลาด
-
ไม่มีอะไร...ในกอไผ่จริงๆ
คุณกระบือ แกไม่ได้เจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆนะ
ไม่ได้ทำอะไรเฟริส์เลย แต่ใก้น้องเจมส์ทำ... 555+
-
พี่ไผ่ ไม่โหดๆ อิอิ ประชดค่ะพี่
-
รอจ้า
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
พี่ไผ่ขี้หวง
น่ารักอ่า รัก พี่ น้อง
-
เอิ่มม...ไม่หึงไม่หวง ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆนั่นแหละเนาะไผ่ o3
-
ฝิ่นน่ารักมาก ๆ มีหลายบุคลิคมาก ๆ แล้วก็ชอบทุกแบบเลยด้วย ^^ ส่วนพี่ไผ่ถึงจะดูนิ่ง ๆ แต่น่ารักนะเนี่ย ประมาณรักนะแต่แสดงออกนิดนึงพร้อมทั้งปากหวานอีกหน่อย ฮี่ ๆ
-
คิดไม่ออกจริงๆว่าจะมีใครคนอื่นมาทำให้ไผ่ฝิ่นทะเลาะกันได้ เชื่อใจกันมากๆ อิจฉาาา แต่น่ารักกันทั้งคู่อย่งงี้ก็เชื่อใจได้อยู่แล้วเนอะ
-
นี่ขนาดไม่แค้นเลยนะเนี้ย
ฮ่าๆๆๆ
-
นี่ขนาดไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นนะ
ถ้าใช่จะขนาดไหนเนี่ย
-
พี่ไผ่แน่มาก ถ้ามายุ่งอีก เอาให้แบนติดถนนไปเลย
-
พี่ไผ่โคตรแสบ ก็รักและหวงมากนิ แฟนเก่ามาเกาะแกก็ต้องเจอซะหน่อย ฮึ!! :m16:
น้องฝิ่นน่ารักบอกหมดทุกอย่างเลย พี่ไผ่เวลาเล่นดนตรียังเท่ห์เหมือนเดิม แต่ใครอย่ามาแหยม เค้ามีเจ้าของแล้วจ้า...
น้องฝิ่นนี่แซ่บเวอร์นะมีไปทะเลาะตบตี แต่เอาตัวรอดได้ตลอดแหละ แต่ก็น่าห่วงเล็ก ๆ เนอะ ห้าวซะ
เค้าชอบเวลา้น้องอ้อนมากมันน่ารักน่าเอ็นดูที่สุด แล้วเธอไม่ได้งอแงอ้อน แบบเป็นเด็กมีเหตุผลอ่ะ น่ารัก
(หลงนายเอกพระเอกสุดติ่งค่ะ 555)
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อจริงๆคู่นี้ ชอบบบบบบอ่า
-
ไม่แค้นเจาะลมยาง
ถ้าแค้น ไม่เผารถเลยหรอ พี่ไผ่
อิอิ
-
ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากค่ะ เข้ามาดูตลอดว่าอัพหรือยัง แต่งได้น่ารักดีค่ะ o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบมากพี่น้องผัวเมียคู่นี้น่ารักมาก
-
ชอบน้องฝิ่นตรงที่อ้อนพี่ไผ่เนี่ยแหละ อ้อนทีไร พี่ไผ่ก็ยอมทุกทีเลยอ่ะ
ไอ้คนที่ถีบฝิ่นนี่ใครนะ อย่าให้พี่ไผ่รู้นะ เด๋วได้โดนจัดเต็มแน่
ดูดิขนาดเฟิร์สแค่คุยนะ พี่ไผ่ยังจัดไปดอกนึงแบบเด็กๆเลยอ่ะ
-
มาแต่ละครั้งไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยนะ
ตอนนี้ได้เจอทุกคนพร้อมหน้า กำไรเห็นๆ
แล้วฝิ่นก็หาเรื่องให้พี่ไผ่หวงอีกจนได้สิน่า
คราวนี้เป็นแฟนเก่า ดีนะที่พี่ไผ่รู้เห็นด้วย
ก็เลยเอาแค่เบาะๆ ประมาณว่าดูพฤติกรรม
เฟิร์สเลยโดนแค่ปล่อยลมยาง :m20:
ถ้าพฤติกรรมไม่น่าพอใจคงไม่ใช่แค่ยาง
เราชอบให้ฝิ่นอ้อนพี่พายนะน่ารักดี :-[
แต่มันเป็นการอ้อนบาทาพี่บลูด้วยนี่สิ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณ
-
นี่ขนาดขอเป็นเพื่อนนะ ถ้าขอกลับมาคืนดีไอ้นั่นคงตายคาตีน 555+++
-
พี่ไผ่แอบร้าย :laugh:
-
อยากอ่านคู่แฝดอ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เริ่มเอียนคู่หลักแล้ว
(จริงๆ คืออิจฉามาก จนทนอ่านไม่ไหว)
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นแต่ยางรั่วเลย เหอ เหอ
-
พี่ไผ่เจ้าเล่ห์ได้อีกอ่ะ
-
ฮากร๊ากตอนจบ พี่ไผ่เหมือนเด็กเลยอ่ะ555555555555
-
เพิ่งอ่านหน้าแรกเสร็จ อยากบอกว่าสนุกมากค่ะ เหมือนคนแต่งเขียนมาจากชีวิตประจำวันของตัวเองเลย
คำผิดก็ไม่ค่อยมีด้วย เดี๋ยวขอตัวไปอ่านต่อ อิอิ
-
ชอบพี่ไผ่ลุคนี้ น่ารักอะ ฮ่าๆๆ
-
สักหน่อยก็ยังดีเนอะ...
อย่างฮา..จริง ๆ เลยนะพี่ไผ่ :laugh:
:L2: & :pig4:
-
รอๆๆๆๆ :z3:
น่ารักมากๆเลยอ่าคู่นี้
หลงรักฝิ่นไผ่มากกกกก
แต่งเยอะๆเลยค่ะ คนอ่านชอบบบบ :กอด1:
รักคนแต่ง :L2:
-
น้องฝิ่นน่ารักตลอดดดดด :m1:
แต่อิพี่ไผ่นี่แอบร้ายนะ มีเมียน่ารักก็งี้แหละ ทำใจหน่อยนะพี่กระบือ :laugh:
-
หลงรักคู่นี้ทุกๆครั้ง
ที่ได้อ่าน :L1:
-
พี่ไผ่ร้ายนะเนี่ย 555
อยากอ่านแฝดต้าด้วย อิอิ
รอคนเขียนมาแต่งต่อนะจ๊ะ รออ่านๆ
-
ยังตามอ่านไม่ถึงตอนปัจจุบันเลย
ชอบฝิ่นอะปากจัดดี
-
:z1: มารอน้องฝิ่น
-
วันนี้จะมาไหมน้อ??? ^^
-
ตอนที่ 71
“ซื๊ด อืม”
“อ๊ะ”
“อีหอย มึงหยุดทำเสียงสักที ไอ้โต๊ะข้างๆ แม่งน้ำแตกหมดแล้วมั้ง”เสียงหยุดความกระสัน ไม่ใช่ หยุดปากผมที่ค่อยๆอ้าและหุบลงช้าๆ
“กูเจ็บอ่ะ”ผมพูดช้าๆ เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ตอบมันทันที ตอนนี้ ม.เปิดมาได้สองอาทิตย์แล้วครับ
“กูรู้ เอ้า อีนี่เช็ดน้ำลายก่อน”มันทำหน้าแบบเข้าใจ ก่อนจะหยิบทิชชู่ส่งให้ มันกำลังไล่ดูรูปที่ผมไปฮันนีมูนดุนดันกันมา ตาก็จิกปากก็แขวะด้วยความริษยาแต่แหย่กันเฉยๆ ไม่รู้มันจะดูทำไมอีกทั้งที่ส่งให้ก่อนแล้ว พอถามมันก็บอกเผื่อมีรูปหรือคลิปหลุด คิดไปได้นะมึงมีซะที่ไหนถ้าผ้าหลุดน่ะมีแน่ หุหุ
“แม่ง สิบเก้าปีกูเพิ่งทรมานปากเป็นครั้งแรกเนี่ยะ”ผมบ่นไปซับน้ำลายไป ที่จริงมันไม่ได้ยืดอะไรมากหรอก แค่ซึมนิดหน่อยแต่คุณเพื่อนดอกเขาโอเวอร์ไปเอง สงสัยกันล่ะสิว่าผมเป็นอะไร ผมไม่ได้บ้าเพราะโดนผัวบ้ากัดจนน้ำลายยืด แต่ผมไปจัดฟันมา ไม่ใช่ตามแฟชั่น ผมเป็นเกย์ฟันก็เลยเป็นตาม ฮ่าๆๆๆ
“สตอ จัดฟันแค่นี้จะตาย ทีไอ้นั่นยัดไปทั้งลำไม่บ่น”อีออยเบะปากจิกผม
“กูจะบ่นได้ไงมันเต็มปากซะขนาดนั้น”ผมก็จิกมันไปบ้างด้วยระดับความเร็วเพิ่มขึ้น ไม่ค่อยชินเลยเพิ่งไปจัดมาได้เมื่ออาทิตย์ ผมเริ่มปวดฟันมากหงุดหงิดไปหมด ไอ้ไผ่ว่าพักหลังอารมณ์ดียังเหวี่ยงผมเลยที่งอแงไม่เข้าเรื่อง ผมด่ามันเสร็จกลับบ้านแม่งเลย อีกสองวันมันตามมาหัวเราะเยาะถึงบ้านสาแก่ใจถึงพาไปหาหมอ สรุปฟันคุดต้องผ่าออก กูไม่ใช่กากีนะมึงจะได้มาคุดในปาก คริคริ หมอตรวจสภาพฟันโดยรวมก็แนะนำให้จัดดีกว่า ผมตัดสินใจอยู่สองวันก็ตามนั้น พอหายก็ไปถอดเขี้ยวกับฟันกระต่ายที่น่ารักออกหมดเลย พอทำเสร็จหน้าแปลกๆยังไงไม่รู้สวยขึ้นชอบกล ไอ้ไผ่ยังแปลกตาเลยแต่ตอนนี้ชินแล้ว มันบอกคิดซะว่าได้เมียใหม่แต่ฟันคนเดิม แถมพูดอีกให้ระวังด้วย ผมมองหน้ามันก่อนจะพยักหน้ารับคำ มันหัวเราะก่อนจะพูดต่อ ให้ระวังของมันๆ กลัวเกี่ยวหนังหุ้มมันหลุด สัด นึกว่าห่วงกู
“โปรโมทตลอด ดอกมาก ว่าแต่มึงน่ารักว่ะ เหมือนเด็กแนวเลย”มันจิกผมก่อนจะพูดยิ้มๆ
“ถ้าแนวตะเข็บชายแดน มึงไม่ต้องเล่นเลยนะ”ผมก็ว่ามันกลับยิ้มๆ กลัวมันเล่นมุกใส่
“อีสมุย เขาเลิกเล่นแล้วมุกนี้ กูชมจริงๆ”มันตีแขนก่อนจะใส่นิดหน่อย
“กูไม่ไป”เสียงใครโวยวายวะ ผมส่องกระจกดูว่ามีอะไรติดฟันหรือเปล่า ต้องอนามัยสองเท่าตัว น้ำหนักผมลงไปห้ากิโลผอมหัวโตเลย ไอ้ไผ่ขุนผมไม่ขึ้นเพราะผมกินอะไรไม่ได้นอกจากโจ๊ก ข้าวต้ม นี่เป็นวันแรกที่ผมเพิ่งยัดข้าวขาหมูได้ แต่ระดับการอ้าและงาบมันเข้าไปช้ามาก
“ต้องไป”เสียงพูดเกือบพร้อมกัน และเหมือนจะตรงมาทางนี้ด้วย
“กูไม่ไป”ไอ้นั่นก็ยังยืนยันคำเดิม เถียงกันไปมา ผมกับอีออยก็เลยเงยหน้าไปชมสักหน่อย อ้าว ๆ ไอ้แฝดเดินขนาบข้างไอ้ต้าร์อยู่ ตั้งแต่เปิดเทอมมันป้วนเปี้ยนจะป้วนปี้ไอ้ต้าร์ให้ได้เลย
“เฮ้ย พวกมึงเชิญทางนี้หน่อย”อีออยตะโกนเรียกพวกมันแบบไม่มีอาย ไอ้ต้าร์วิ่งจู๊ดมานั่งข้างผมทันที
“ฝิ่น มึงต้องช่วยกู”มันพูดทันที เขย่าแขนผมด้วย
“ช่วยไรอ่ะ”ผมถามมัน ที่เขย่าและหยุดมองหน้าผมสักพัก
“มึงแก้มป่องทำไม”อ้าว ถามกวนตีน ผมไม่ตอบยิงฟันให้มันดู”นึกไงไปใส่วะ พี่ไผ่ชอบเหรอ”มันยังถามอีก สิ้นคิดฉิบหาย
“ชอบเชี่ยะไรล่ะ กูปวดฟันเลยลามจัดฟันไปด้วยเลย”ผมว่ามันอย่างเซ็งๆ ไอ้แฝดเดินไปซื้อน้ำเอามาวางให้มันด้วย มันก็เชิดหน้า ผมมองมันสลับไปมา
“ไล่ปี้กันทำไม”เสียงอีออยถามขำๆ
“ตีนเหอะ ออยบอกเพื่อนมึงเลย ให้เลิกตามกูสักที”มันหันไปว่าแต่หน้ามันมองไอ้แฝดที่ทำหน้าแสยะยิ้ม
“มึงไม่ชอบเพื่อนกูเหรอ มันหล่อนะ แถมแพ็คเกจคู่อีกด้วย ได้ไปมึงสุดคุ้มเลยนา”อีออยถามมันยิ้มๆแถมยกหางไอ้สองตัวด้วย
“นั่นสิ ได้ตั้งสองคนเชียวนะมึง”ผมก็เลยเล่นตามมันไปด้วย
“กูไม่เอา กูไม่ชอบ”มันโวยทันที หน้างอปากก็เม้ม น่ารักจริงๆ ไอ้แฝดนั่งลงใกล้ๆมัน เอามือมาจับแขนมันที่พยายามบิดออกเกาะแขนผมไปด้วย
“แต่กูจะเอา”มันเลิกคิ้วใส่ไอ้ต้าร์แบบกวนๆ มันฮึดฮัดพูดอะไรไม่ออกก็เลยหันมาทางผม
“พวกมึงทำอะไร”ผมถามมันสองตัวที่ส่ายหน้าพร้อมกัน
“เปล่า แค่ชวนไปดูหนัง”ไอ้โอมตอบ ไอ้อาร์มสพยักหน้า
“ชวนดีๆหรือบังคับ”ผมถามอีก
“ตอนแรกดีๆ แต่ไม่ไปกูก็บังคับ”ไอ้อาร์มสตอบบ้าง ไอ้โอมพยักหน้าแทน
“ดีบ้าอะไร จะฉุดกูขึ้นรถให้ได้ตั้งแต่เมื่อวาน ดีนะพ่อกูมาซะก่อน”ไอ้ต้าร์ขัดขึ้นมาทันที บอกไอ้สองตัวไปหามันที่บ้าน
“ก็อยากไม่ไปนี่หว่า และแม่มึงก็อนุญาตด้วย”มันพูดหน้าตาเฉย
“กูไม่อยากไป”ไอ้ต้าร์ยืนยันคำเดิม
“เอาล่ะๆ พวกมึงสามคนผัวเมียใจเย็นๆนะ”อีออยพูดห้ามแต่อดลามปามไม่ได้
“ไม่ใช่”ไอ้ต้าร์บอกปัดเสียงเข้ม ไอ้แฝดพยักหน้ารับ
“เออ ๆ ตอนนี้ไม่เป็น แต่ต่อไป”อีออยแหย่มันอีก
“ไม่ ตอนไหนก็ไม่ อย่ามายุ่ง”ไอ้ต้าร์แย้งอีก
“เกลียดพวกกูเหรอ”ไอ้โอมถามเรียบๆ หน้ามันชักเริ่มตึงๆ แต่แววตามันดูเสียใจนะ
“ทำไม่ต้องเกลียดด้วย ไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย แค่ชวนไปดูหนัง มันก็เป็นขั้นตอนของการจีบไม่ใช่เหรอ”ไอ้อาร์มสพูดบ้าง ทำเอาไอ้ต้าร์หน้าเหวอพูดไม่ออกเลย
“ก็ ก็”มันอึกอัก ผมเลยหันไปมองหน้ามันสองคน
“ใจเย็นสิ พวกมึงจะเถียงกันทำด๋อยอะไรวะ”ผมบอกพวกมันก่อนจะจิบน้ำเปล่าอีกหน่อย”ไอ้แฝด กูเคยบอกมึงว่าไง”ผมถามมันสองตัว ที่มองก่อนจะหันไปทางอื่น
“กูทำแล้ว”ไอ้อาร์มสบอกก่อนจะมองหน้าไอ้ต้าร์ ที่นั่งเงียบมือก็จิกแขนผมไปด้วย
“ทำยังไง”ผมถามมันอีก
“ก็อย่างที่เห็น”ไอ้โอมบอกบ้าง
“เฮ้อ พวกมึงเนี่ยะน้า”ผมถอนหายใจก่อนจะหันมาหาไอ้ต้าร์”กูถามมึงต้องตอบตามความจริงนะ ไม่ต้องกลัวพูดมาเลย”ผมคิดว่าคุยกับไอ้ต้าร์น่าจะง่ายกว่ามั้ง ทำไมกูต้องเคลียร์ด้วยวะเมื่อยปากฉิบหายเลย มันก็พยักหน้า
“มึงเกลียดมันสองคนไหม”ผมถามคำถามแรก มันเงียบ “ว่าไง”
“เปล่า แต่”มันบอกแต่ยังมีสะดุด
“แต่อะไร”ย้ำอีก
“กลัว”เริ่มเปิดปาก
“กลัวอะไร”คาดคั้นอีกหน่อย
“มัน มันจีบกูสองคนเลย”สารภาพเต็มๆแต่ยังไม่เคลียร์
“ก็มันเป็นแฝด นิสัยพวกมันจะชอบอะไรที่เหมือนกัน รวมถึงคนด้วย แต่ไม่ใช่แฝดทุกคู่นะ แต่ไอ้คู่นี้เป็นแบบนั้น”ผมก็พยายามอธิบายปนเกลี้ยกล่อมไปด้วย
“ก็นั่นแหละ กูไม่เคยนิ”มันพูดด้วยหน้าตาน่ารัก ไอ้สองตัวอมยิ้ม
“ไม่เคยอะไรวะ”อีออยแกล้งถาม
“ทั้งนั้นแหละ”มันบอกก่อนจะทำหน้าเหวอเมื่อหลุดปากออกมา หน้าเริ่มแดง
“มึงมีแฟนยัง”ผมถามมันที่เขินๆ
“ยัง”มันก็ตอบซื่อๆ กูอยากจะหัวเราะ ไอ้ต้าร์เอ้ย ถ้าเป็นคนอื่นเขาไม่ชอบก็ต้องหาเรื่องอ้างแล้ว แต่นี่มึงตอบอย่างนี้จะหนีพวกมันได้ไง ไอ้สองตัวยกยิ้มชอบใจเลย
“ฮ่าๆๆๆ”อีออยปล่อยเต็มสตีมเลย ผมได้แต่อมยิ้ม ไอ้ต้าร์ทำหน้างงๆ
“ตลกกูเหรอ”มันถามกลับ ผมเลยกระทืบเท้าอีออยไปทีให้หยุด อีหอยทากไม่เก็บอาการเลย
“คะ ไม่ตลกคะ แต่มันอดไม่ได้ คริคริ เสร็จ ยังไง ก็ เสร็จ”อีออยยังคิกคักพึมพำไปด้วย
“ฝิ่น มึงอ่ะ”มันหันมาอ้อนผม อย่ากูไม่หลงเคะอย่างมึงหรอก ผมหันไปมองไอ้แฝด
“มึงชวนมันไปไหน”ผมถามมันอีกครั้ง
“ดูหนัง”ไอ้ไอมบอก ก่อนจะหยิบไอโฟนมาถ่ายรูปผมเป็นที่ระลึก เพื่ออะไร
“มึงอยากไปไหม”ผมถามไอ้ต้าร์ที่เงียบอีกแล้ว”อีซึน ตกลงมึงยังไง”ผมเลยเอานิ้วจิ้มหัวกระบาลมันอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้
“ก็อยาก แต่ทีละคนไม่ได้เหรอ”ไอ้ต้าร์พูดจบ พวกผมปล่อยก๊ากเลย
“มึงกลัวพวกมันยังไงของมึงวะ”อีออยพูดขำๆ
“กลัวแต่ก็อยาก สรุปมึงอยากไป แต่ต้องทีละคน”ผมบอกมั่งก่อนจะสรุปให้มัน
“ถ้าไม่ตกลง กูก็ไม่ไป”มันยื่นคำขาด ไอ้สองตัวมองหน้ากัน ผมก็พยักหน้าใส่เชิงว่าพวกมึงจะเอายังไง
“งั้นไปกินข้าวพร้อมกัน อย่าต่อรองอีก”ไอ้อาร์มสยื่นข้อเสนอ
“ต่ออีกกูฉุด”ไอ้โอมขู่
“ไม่ไป ถ้าพวกมึงเป็นแบบนี้กูไม่ไป”ไอ้ต้าร์ก็ไม่ยอม
“อะไรวะ ไอ้โน่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่เอา สรุปขืนใจแม่งอย่างเดียวเลย”ไอ้แฝดพูดแทบจะพร้อมกัน ทำเอามันเขยิบหาผมเลย
“ฝิ่น ออย มึงจัดการเพื่อนมึงสิ กูกลัว”ไอ้ต้าร์ทำหน้าอยากจะร้องไห้ ปวดปากไม่พอ ปวดหัวกับพวกมึงอีก
“โว้ยยย อะไรกันนักหนาวะ พวกมึงเลิกบังคับมันได้ไหม กูเคยบอกว่าไง เชี่ยะ”ผมร้องออกมาไอ้พวกมันสงบ พูดใส่ไอ้แฝดที่นั่งทำหน้าขัดใจแต่ไม่กล้าหือกับผม ก่อนจะหันไปหาไอ้ต้าร์ที่ก้มหน้า”ส่วนมึง ไม่ได้เกลียด แต่กลัวมันล่อว่างั้นเถอะ”ผมถามมันตรงๆเลย มันหยิกแขนผมแต่ไม่แรงมาก ยิ่งมึงเป็นแบบนี้มันยิ่งแกล้งมึง
“ก็ ประมาณนั้นแหละ”มันบอกเสียงอุบอิบ
“ใครจะทำ”ไอ้แฝดทำเสียงใส่
“พวกมึงนั่นแหละ วันนั้นไปกินข้าวที่บ้านยังลากกูไปจูบบนรถเลย นิสัยไม่ดี”ไอ้ต้าร์หลุดออกมาอีกดอก ฮาหนักกว่าเดิม
“มึงทำจริง”ผมหันไปถามพวกมัน
“เออ”มันก็ยอมรับ
“ไอ้ทวินฉิบ มันกลัวมึงก็สมควรแล้ว”อีออยส่ายหน้าอย่างระอาเลย
“ก็มันน่ารัก พวกกูชอบ แปลกตรงไหน”มันก็ยังพูดต่อหน้าตาเฉย เล่นเอาไอ้ต้าร์หน้าแดงที่เจอทะลวงด้วยคำพูดตรงๆ
“เออ ไม่แปลก ไม่แปลกเลย จวย ถ้าคนสันดานเหมือนพวกมึงก็ไม่แปลกหรอก แต่นี่คุณหนูต้าร์นะคะ”อีออยว่าประชดพวกมันรวมไอ้ต้าร์ด้วย
“คุณหนูแล้วไง ไม่มีอารมณ์ทางเพศเหรอ”ไอ้โอมถามหน้าตาเฉย ทำเอาไอ้ต้าร์อึ้ง
“นอนก็เหมือนกันหมดแหละ”อีกดอกโดยไอ้อาร์มส ทำเอาไอ้ต้าร์เหวอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าแดงกว่าเดิม
“ไอ้บ้า ไอ้ ไอ้ ทุเรศ ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย”ไอ้ต้าร์ด่าเสร็จลุกหนีเลย แต่มันโดนดึงเอาไว้จากไอ้สองคน คนแถวนั้นเริ่มมองมาแล้วว่ามีเรื่องอะไรกัน
“เฮ้ย นั่งก่อนๆ”ผมดึงไอ้ต้าร์ให้มานั่ง มองไอ้สองคนให้ปล่อย”ใจเย็น ๆ เอางี้ ไอ้แฝดปล่อยไอ้ต้าร์ไปก่อน มึงทำให้มันกลัวคะแนนติดลบทั้งการกระทำและวาจา”ผมบอกพวกมันเรียบๆ
“เกลียดพวกเราเหรอ”ไอ้โอมพูดอ้อนๆ
“พวกเราชอบต้าร์นะ ชอบจริงๆ”ไอ้อาร์มสพูดบ้าง ผมมองหน้ากับอีออยที่ตอนนี้เหมือนไส้ติ่งรอวันถูกตัดจากชีวิตพวกมัน ไอ้ต้าร์ส่ายหน้า
“สัญญา ต้าร์ไม่เต็มใจ เราไม่บังคับ ลองคบกันนะ”ไอ้โอมบอกต่ออีก
“แต่”ไอ้ต้าร์เริ่มลังเล
“เรารู้ แต่เราก็เป็นแบบนี้ ถ้าต้าร์รับไม่ได้จริงๆ เราจะเลิกไม่ตอแยอีก”ไอ้อาร์มสกล่อมอีกหน่อย ไอ้ต้าร์พูดไม่ออกเจอลูกอ้อนพวกมันเข้าไป มันหันมามองหน้าผม
“ที่จริงมึงลองดูก่อนก็ได้นะ ตั้งแต่กูคบพวกมันมา มันไม่เคยบังคับใครนะ”ผมพูดให้ความเชื่อมั่นไอ้สองตัวเข้าไปอีก แต่เป็นเรื่องจริง ไอ้แฝดไม่เคยบังคับใคร
“ใช่ ลองพิจารณาดูก่อน ลองชั่งใจดูว่าชอบใครมากกว่าหรือว่าชอบทั้งสองคน ไอ้เรื่องนั้นมึงอย่าเพิ่งไปกลัว ถ้ามันทำอะไร บอกพวกกูได้เดี๋ยวจัดให้”อีออยบอกมันไปอีก ตอนนี้ผมกับอีออยเหมือนแม่เล้ากล่อมเด็กให้ขายยังไงยังงั้น
“สัญญานะ ถ้าไม่เต็มใจหรือเราชอบใครมากกว่าจะไม่ว่ากัน”สุดท้ายไอ้ต้าร์ก็เอ่ยปากออกมา ทำเอาพวกมันยิ้มหน้าบาน
“สัญญา ตกลงคบนะ”ไอ้สองตัวพูดพร้อมกันเลย ไอ้ต้าร์เลยพยักหน้าอายๆ
“งั้นวันนี้ไปกินข้าวกันนะ จะได้ชินกันไวไว”ไอ้อาร์มสบอกยิ้มๆ หน้ามึงตอนนี้หางโผล่มาก ผมหรี่ตามองมัน แผนสูงนะพวกมึง แต่ผมรู้พวกมันไม่ทำหรอก
“ทั้งสองคนเลยเหรอ”ไอ้ต้าร์ถามอีก กลายเป็นผมหัวเราะมันบ้างที่เจอคำถามง่ายๆแต่ตอบยาก จะว่าไปพวกมันแทบไม่เคยแยกจากกันเลย มันสองคนมองหน้ากัน สุดท้ายก็
“งั้นไอ้อาร์มสมึงไปกับต้าร์ก่อน”ไอ้โอมเสียสละเพราะมันเป็นพี่ หันไปยิ้มให้ไอ้ต้าร์
“มึงแหละ กูเป็นน้องทีหลังก็ได้”ไอ้อาร์มสก็ไม่ยอม
“มึงอย่าให้ต้าร์ลำบากใจสิ เดี๋ยวเขาไม่คุยกับพวกเราล่ะ”ไอ้โอมพูดต่อ โครตพระเอกเลย นายเอกอย่างมึงจะซึ้งไหมเนี่ยะ
“เออ ก็ตามนั้นแหละ ไอ้อาร์มสมึงก็อย่าขัดพี่มึงเลย นานๆพวกมึงจะแยกกันสักที”อีออยเสริมพวกมันเข้าไปอีก ไอ้ต้าร์ตอนแรกก็ยิ้มแต่สักพักก็ทำหน้าเหมือนจะร้อง หันมาหาผม
“ไอ้ต้าร์ มันอยู่ที่มึงไม่ใช่ที่ใคร ถ้าไม่ชอบพวกมันแบบแฟนก็บอกไปตรงๆ อย่าให้ความหวัง มึงจะไม่เลือกใครก็ได้ มันทำอะไรมึงไม่ได้หรอก เชื่อสิ”ผมตบหลังมือมัน
“ก็ไม่ได้เกลียด กลัวนิดหน่อย แต่ ไปพร้อมกันก็ได้”มันพูดเบาๆ หงุงหงิงก้มหน้าซุกแขนผมอายๆ ไอ้สองคนตาโต
“พร้อมกันเหรอ จริงนะ”ไอ้แฝดพูดพร้อมกันอย่างดีใจ เหมือนเด็กเจอของถูกใจ
“แต่สัญญานะจะไม่บังคับ ไม่ ไม่ปล้ำ ไม่งั้นจะฟ้องเพื่อนมึง”ไอ้ต้าร์ท้วงไปอีก มันสองตัวรีบพยักหน้า อีออยกับผมก็ขำๆ”เอาเพื่อนไปได้ไหม”ไอ้ต้าร์ถามต่อทำเอามันสองตัวหุบยิ้ม ผมต้องพยักหน้าให้พวกมันทำตามซะ
“ได้สิ แต่ต้าร์ต้องไปรถพวกเราะนะ”มันบอกก่อนจะต่อรอง
“ก็ได้”ไอ้ต้าร์รับคำแต่ปากยื่น “มึงไปด้วยหรือเปล่า”มันหันมาผมกับอีออย
“ไม่ว่าง นัดแฟนคนอื่นไว้”อีออยลอยหน้าใส่ มันก็จิ๊ปากใส่
“อืม กูต้องไปหาหมอ”ผมบอกมันที่เลิกคิ้วใส่อย่างรอคำตอบ มันเลยหน้าม่อยลง”เออน่า เพื่อนมึงก็ไป อีกอย่างมันสองตัวก็รับปากแล้ว มีอะไรก็โทรหากูได้”ผมบอกให้มันสบายใจ มันก็พยักหน้าก่อนจะขอตัว ไอ้แฝดก็เดินขนาบข้างไปส่ง ใครมองพูดแซวไอ้ต้าร์มันมองและว่ากลับทันที ทำเอาขยาดใครไม่รู้จักพวกมันก็แย่แล้ว มันไม่ได้กร่างแต่ก็ทำให้สยบได้
“ยังไม่ทันไร แม่งหวงแล้ว”อีออยส่ายหน้าพูดขำๆ
“มึงพูดอย่างกับไม่รู้นิสัยพวกมันเน๊าะ”ผมพูดประชดหน่อยๆ
“รู้ แต่กูไม่คิดว่ามันจะจริงจังขนาดนี้ ตอนแรกก็นึกว่าจะปล่อย แต่กลับตามเขาต้อยๆ เล่นเอาไอ้ต้าร์หลอนกับความชอบพวกมันไปเลย”อีออยตีแขนผมก่อนจะพูดถึงพวกมันอีก
“มันจริงจังและเอาแน่ แต่ไอ้ต้าร์ก็ไม่ได้เกลียดนะ คงไม่ยากที่มันสองคนจะทำให้มันชอบได้”ผมดูไม่ผิดหรอกไอ้แฝดไม่ได้หวังฟันและทิ้งแน่นอน ตลอดปิดเทอมมันตามติดแต่ไอ้ต้าร์ เข้าหากระทั่งผู้ใหญ่ นั่นเป็นนิสัยมันส่วนน้อยที่จะกระทำ
“ก็หวังให้เป็นอย่างนั้น เอาเถอะไอ้ต้าร์แล้วมึงจะรู้จักว่า สวรรค์ปลายทางเห็นหำรำไรเป็นอย่างไร คริคริ”อีออยสรุปได้กามมาก ทำเอาผมส่ายหน้ากับมัน
*
*
*
ต่อข้างล่าง
-
ผมเดินมาถึงตึกสถาปัตย์ก็นั่งรอมันตรงที่ประจำ เมื่อกี้เพิ่งโทรกำชับไอ้แฝดอีกครั้ง ไม่อยากให้มันรุกจนเกินไปนักพวกมันก็รับปาก ดูไอ้ต้าร์หายเกร็งขึ้นเยอะ ผมหยิบไอโฟนมาเล่นเกมรอมัน
“เฮ้ย”เสียงใครไม่รู้ตะโกนใส่หู
“เชี่ยะ”เสียงผมเองตกใจเลยหลุดมาซะ
“อ้าว ด่ากูเหรอ”พี่หวายพูดเสียงนักเลงใส่
“ตกใจนี่หว่า สมน้ำหน้า”ผมทำหน้าใส่แก
“ไหนกูดูสิ ไปใส่ตระกร้อครอบปากเป็นไงมั่ง”พี่หวายแหกปากผม
“โอ้ยยยย เจ็บ”ผมร้องเอามือตีแกไปด้วย
“สีแดงเชียวมึง”พี่เจย์ยื่นหน้ามาดูบ้าง ช่วงนี้แกดูสบายใจขึ้น แด๊ดอาการทางกายยังต้องใช้เวลา แต่ทางใจเต็มร้อยด้วยกำลังใจจากคนในครอบครัวและรอบข้าง
“พวกมึงชอบแกล้งมัน กูดูมั่ง”พี่บลูคำพูดตรงกันข้าม ดึงแก้มกูเข้าไปอีก
“โว้ยยย พอเลย แกล้งกูอยู่ได้ ขอให้เมียทิ้งแม่งให้หมด”ผมปัดมือพร้อมสาปแช่ง
“ฮ่าๆๆๆ กูรอด ไอ้บลูมึงซวยไป”พี่หวายหันไปยักคิ้วใส่พี่บลู
“ทิ้งกูก็งมได้”พี่บลูก็ตอบกลับ ก่อนจะหน้าแทบทิ่ม
“กูไม่ใช่หอย”พี่พายพูดพร้อมกับถีบก้นผัวแก สะใจ
“พาย บั้นเด้าพังหมดเดี๋ยวเหนื่อยเองนะ”พี่บลูยังไม่เข็ด เลยโดนอีกดอกแต่ไม่โดน
“ผัวมึงเขาเคลียร์งานอยู่ เดี๋ยวมา”พี่เจย์พูดอย่างรู้ว่าผมต้องถามแน่
“แล้วพวกพี่ทำไมไม่เคลียร์ ว่างเหรอ ยกเว้นพี่พายคนสวย”ผมถามก่อนจะยิ้มประจบพี่พาย ที่เอามือผลักหัวหน่อยๆ
“ไอ้ฝิ่น พวกกูไม่ได้ว่าง แต่งานมันไม่วิ่งมาหากูเอง”พี่หวายแก้ข้อสงสัยที่เหมือนจะดูดี
“อีกอย่าง คนที่เคลียร์ด้วยแม่งโคตร กูไม่อยากจะเอ่ย”พี่เจย์พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์มาก ผมหันขวับไปมองทันที
“มึงพูดไปไอ้เจย์ มันไม่เชื่อหรอก”พี่บลูหันไปพูดกับพี่เจย์เหมือนจะห้ามแต่ปากยิ้มบานน่าโดนถีบอีกสักที
“พวกมึงหาเรื่อง”พี่พายชี้หน้า ผมหันไปมองพี่พาย”เฮ้ย ไม่เกี่ยว”พี่พายบอกทันที
“เข้าไปได้ป่ะ”ผมหันไปถามพวกแก
“ไม่ได้มึงเด็กต่างคณะ เข้าไปเดี๋ยวโดนตีนหรอกมึง”พี่เจย์ข่มขู่
“ไม่กลัว บอกมาตามผัว”ผมบอกแกกลับไปบ้าง แต่ในใจกูอยากรู้ใครวะ
“นั่นยิ่งไม่ได้เลย คณะกูห้ามบรรดาเมียๆเข้า”พี่หวายย้ำอีก เอามือจิ้มหน้า
“มิน่า พี่ถึงได้ไม่มีเมีย หันมามีผัวแทน แล้วก็ไม่ใช่ใคร”ผมเลยย้อนแกกลับ ตั้งแต่แกสองคนกลับมาจากแคนาดาโดนล้อไม่มีหยุด แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น สเตตัสเขายังเหมือนเดิม
“จวยเหอะ/ตรีน”พี่หวายกับพี่เจย์ยกมือใส่ผมที่ยื่นหน้าหัวเราะ สักพักมันเดินออกมาพร้อมผู้หญิงหน้าตาสวย หุ่นดี แต่คุ้นหน้าว่ะ ผมพยายามเพ่งมองก่อนจะเบิ่งตา ฉิบหายแล้ว ผมรีบเอาหน้ามุดหลังพี่พายทันที ทำเอาพวกเพื่อนมันแปลกใจที่เห็นผมหลบแทนที่จะทำหน้าโกรธ
“เฮ้ย มึงหลบไมวะ”พี่บลูดึงเสื้อผมให้ออกจากหลังพี่พาย
“อย่าสิ เดี๋ยวซวย”ผมปัดมือแกหันหลังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ตาก็เหลือบมองว่าไปหรือยัง ก่อนจะหันกลับ
“อะไรของมึงวะ นั่นไงผัวมึงมาแล้ว”พี่หวายย้ำอีก
“คุยกับผู้หญิงนะมึง ไม่สนเหรอ”พี่เจยก็ไซโค
“เออ ช่างมันเถอะ”ผมบอกปัดๆตัดความรำคาญ อิเจ๊นั่นคุยอะไรนักหนาวะไม่ไปสักที ผมไม่ได้หึงเพราะผมรู้จัก แต่ไม่อยากจะเล่าอะไรตอนนี้ ถ้าเป็นคนอื่นผมได้จิกไปแล้ว อ้าว เดินมาทำไมวะ
“อย่าลืมนะ ไปช่วยที่คณะหน่อย นี่ก็เพิ่งไปขอแรงเด็กศิลป์มา เสร็จแล้วมีเลี้ยง”เสียงอิเจ๊คนสวยพูดอ้อนๆพวกแก
“ได้สิจ๊ะ เมย์คนสวยขอทั้งที”พี่หวายพูดหม้อใส่
“เลี้ยงตลอดชีพได้เปล่าอ่ะ”พี่เจย์ที่เป็นฝาก็ตามติด
“อุ้ย อย่ามาพูดเลย เห็นลากหางไปจีบเด็กคณะกูอยู่ อย่ามาปั้นหม้อใส่กู”เจ๊เมย์คนสวยพูดกลับด้วยท่าทางน่ารักแต่สรรพนามที่ใช้บ่งบอกว่ารู้กำพืดพวกนี้ดีมาก ก่อนจะหันมาทางพี่พาย
“น้องพายเหรอ”นั่นสนใจกูอีก
“ก็ไม่เชิง ถามมันนู่น”พี่พายตอบอ้อมๆก่อนจะโยนให้ไอ้ไผ่ที่มานั่งแล้วครับ มันมองหน้าผมที่หันหนีไปอีกทาง
“เป็นไรวะ”มันยื่นหน้ามาถาม ผมส่ายหน้า”งอนกูเหรอ”ผมส่ายหน้าอีก มึงอย่าเพิ่งมาสนใจกูตอนนี้
“ขี้อายเน๊าะ น้องคะหันมาหน่อยสิ พี่อยากรู้จัก”ถามกูไหมว่าอยากหรือเปล่า
“เฮ้ย พี่เขาอยากรู้จักก็หันมาสิ หลบไมวะ เขาไม่ได้กิ๊กผัวมึงหรอก”พี่หวายมึงเป็นใบ้สักพักก็ได้
“ผัว เมียไผ่เหรอ ตาย เมย์ตกข่าวได้ไงเนี่ยะ”เจ๊เมย์ทวนคำก่อนจะอุทานได้แอ๊บมาก
“ก็เมย์เพิ่งกลับมาจากโครงการแลกเปลี่ยนจะรู้ได้ไงล่ะ”พี่พายเป็นคนพูดเอง กูว่าแล้วหลังจากนั้น อีเจ๊นี่หายไปไหน
“เออใช่ ไม่เป็นไร น้องขา พี่ไม่ได้กิ๊กไผ่หรอกถึงจะเคยอยากก็เถอะ คริคริ”แกรับคำก่อนจะต่อด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก
“ไม่เป็นไรพี่”ผมโบกมือบอกเสียงอู้อี้ แต่ยังไม่หันไป
“อุ้ย ใจดีจังเลยขอดูหน้าหน่อยสิ ไหนๆหันมาหน่อยคะ”เจ๊เมย์เดินมาหาจับไหล่ผมก้มหน้ามาดู แกเงียบไปก่อนจะหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ นึกว่าใคร น้องฝิ่น แหมหลบนะคะ”เสียงมึงบาดแก้วหูกูมากเลยตอนนี้ ผมเลยต้องหันมาเผชิญกับแก ไอ้ที่หลบน่ะไม่ได้กลัวแต่มันมีเหตุนิดหน่อย
“ตลกมากไหม กลับมาเมื่อไร”ผมค้อนใส่ ก่อนจะถาม อีเจ๊ผลักไอ้ไผ่ก่อนจะนั่งดึงผมเข้าไปกอด
“เมื่อนี่เอง พอมาก็มีงานเลย คิดถึงจัง”แกบอกก่อนจะหอมแก้มผมซ้ายขวา พวกนั้นนั่งเงียบกริบ ไอ้ไผ่ก็มองแต่ไม่ได้หึงมันแปลกใจมากกว่าว่ารู้จักกันได้ไง อยากจะบอกว่ากูรู้จักกันลึกซื้งเลยล่ะ
“เออ ตกลงรู้จักกัน”พี่พายถามมือก็ชี้ไปมา
“ใช่แล้ว พูดดีไหมน้า”แกรับก่อนจะทำหน้าทำเสียงเจ้าเล่ห์มาก โห อีเจ๊ พูดขนาดนี้พวกมันคงไม่อยากรู้หรอก
“พูดเลย กูอยากรู้มาก”พี่หวายรีบเลยครับ แต่คำว่ากูมองมาทางผม
“เออๆๆ กูด้วย เมย์นี่ เล่าดิ๊”นั่นล่ะชื่อเล่นเต็มๆเจ๊เขา พี่เจย์พยักหน้าเห็นด้วย
“กูเล่าได้ แต่จะเป็นการทำลายครอบครัวเขาหรือเปล่า ไม่อยากเป็นมือที่สามอ่ะ”เจ๊เมย์นี่เริ่มทำหน้าแหลอวอด์อีกแหละ
“ไม่หรอก ไอ้ไผ่ก็อยากรู้ เน๊าะๆ”ไอ้พี่หวายกัดไม่ปล่อยเลย ทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องมาก ไอ้ไผ่มองหน้าผมก่อนจะพยักหน้า
“ตัวเองล่ะ อยากให้เขาเล่าไหม เขาไม่พูดก็ได้นะ เขาไม่อยากให้ตัวเองมีปัญหา”อีเจ๊เมย์นี่หันมาอ้อนทำตาวิบวับใส่ผม
“พูดออกมาขนาดนี้แล้ว ยังจะมาถามอีกเหรอ”ผมบอกแกก่อนจะดึงแกมานั่งข้างพี่พายแล้วผมนั่งข้างไอ้ไผ่แทน
“อุ้ยๆๆ มีหวงด้วย บอกก็ได้”แกทำมือชี้ๆก่อนจะยักไหล่”คือ น้องฝิ่นเป็น ผัวเก่ากูเอง”ทันทีที่อีเจ้เมย์นี่พูดจบ ทุกคนเงียบกริบหมดเลย ไอ้ไผ่จ้องหน้าผมเขม็งเลย ก่อนจะ
“ก๊ากๆๆๆ” “ฮ่าๆๆๆๆ” หัวเราะเข้าไป กูขอให้พวกมึงสำลักตาย อีเจ๊เมย์นี่ก็ยิ้มหน้าระรื่น เอามือคล้องแขนหัวซบไหล่ผม
“โอ้ย กูท้องจะแข็ง มึงเล่าต่อสิเมย์นี่ ยังไงวะ”ไอ้พี่หวายพูดไปขำไป ไอ้ไผ่เอามือปิดปากกลั้นหัวเราะ ผมเอามือตีมันให้หยุดมันก็ผลักหัวผมเกือบร่วงม้านั่ง สัด หึงกูสักนิดก็ไม่มีหัวเราะทำหน้าเหมือนดูถูกกูมาก ที่เหลือไม่ต่างกัน
“ไม่มีอะไร คือ กูเป็นเลสเบี้ยนไง และกูเห็นน้องฝิ่นตอนปีหนึ่งกูชอบมาก ตามแม่งทุกวัน จนสบโอกาสไปเที่ยวด้วยกันก็เลย ตามนั้นแหละคะ”อีเจ๊เล่าแบบรวบรัดเลย คือมันเป็นดี้ และมันชอบผมมากทั้งที่ผมเป็นเกย์
“แต่มันเป็นเกย์นะโว้ย”พี่บลูตั้งสติได้พูดมั่ง
“กูรู้ แต่แบบเป็นทอมในสเปคกูไง”แกพูดแบบไม่แคร์
“ใครขึ้นใครวะ”พี่เจย์แม่งอุตริถามมาได้
“อุ้ย พวกมึงอย่าดูถูกผัวเก่ากูนะ เห็นอย่างนี้เถอะ เก่งนะมึง”อีเจ๊เมย์นี่พูดไม่มีกระดากปาก กูยังอายแทนเลย
“จริงเหรอวะ”ไอ้ไผ่หันมาถามผมยิ้มๆ
“มึงได้ยินยังไงก็อย่างนั้นแหละ”ผมบอกมันอย่างหมั่นไส้ สัด ทำหน้าระรื่นเห็นเป็นเรื่องตลก
“แต่กูขอน้องมันเองแหละ ส่งท้ายก่อนไปนอก”อีเจ๊เมย์นี่พูดอีก ตาก็มองผมแต่ไม่ได้คิดอะไรเหมือนเพื่อนเก่ามาเจอกันและเล่าเรื่องความหลัง”ฝิ่นดูหยิ่งมากนะถ้ามองภายนอก ปากก็จัด แต่กับกูไม่ได้ผลักไสหรืออะไรกูสักนิด ไปเที่ยวก็เทคแคร์ดูแลอย่างดี เสียดายถ้าเป็นทอมกูจิกไม่ปล่อยเลย”แกพูดต่ออีก มีคนเสียดายแกเยอะ แกสวยจริงๆ ตัวเล็กแต่หุ่นแน่นทุกสัดส่วน
“แต่กูว่าพวกมึงจิ้นไปไกลแล้ว ไม่ได้กูแก้ข้อสงสัยก่อน คือ กูกับน้องเนี่ยะมีอะไรแค่ภายนอก แบบแค่กอดจูบลูบคลำเฉยๆ ไม่ได้ขนาดนั้นนะ และที่กูเรียกผัวเก่าเพราะกูอยากเก็บไว้เป็นความทรงจำว่าครั้งหนึ่งกูได้ผัวเกย์ที่เป็นทอมหล่อมาก พวกมึงเก็ทนะ”แกพูดต่ออีก ทำเอาพวกที่ฟังทำหน้างง แต่ก็พยายามเข้าใจ
“กูคิดลึกไปถึงใต้สะดือแล้ว”พี่หวายพูดต่อแต่หน้ายังขำอยู่
“กูก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่น้องมันไม่ทำ คนดีจริงๆ”อีเจ๊เมย์นี่พูดต่ออีก แกขอให้ผมมีเซ็กส์ด้วยแต่ผมปฏิเสธบอกแกตรงๆว่า ถึงผมเป็นทอม ถ้าไม่ได้รักผมก็นอนด้วยไม่ได้ เซ็กส์แบบอยากลองผมทำแค่ตอนมัธยมปลายแต่กับผู้หญิงนะเป็นไปด้วยความเต็มใจทั้งสองฝ่ายไม่ผูกมัด ก่อนจะรู้ว่าตัวเองไม่มีรสนิยมแบบนี้ ทำไปก็งั้นๆ
“ไม่ทำ หรือปลุกไม่ขึ้นวะ”พี่เจย์ยังสงสัยแถมเหน็บแนมอีก
“ไอ้เจย์ น้องปลุกไม่ขึ้น แค่ลูบคลำทำกูถึงก็ซึ้งแล้ว พวกมึงทำเป็นไหม”อีเจ๊เมย์นี่หันไปตอกหน้าเข้าให้ ทำเอาฮาครับ
“เสียดายๆๆๆ ทำไมไม่เกิดมาเป็นทอมวะ”แกเอาหน้าซุกอกผมส่ายไปมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา”ว่าแต่มาชอบกันได้ไงเล่าให้ฟังมั่งดิ ผลัดกัน”แกถามต่อ ก่อนจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ
“โรแมนติคสุดๆ ไม่อยากเชื่อเลยว่ามึงจะเป็นคนแบบนี้ แต่ดีแล้วล่ะได้น้องฝิ่น ดูแลให้ดีนะ มีแต่คนจ้องจะเอาทั้งนั้นแหละ คนนี้น่ะ”พี่เมย์นี่ทำหน้าเคลิ้มฝันก่อนจะพูดตบท้ายยิ้มๆ มันไม่พูดอะไรยกยิ้มอย่างเดียว คุยสักพักแกก็ขอตัว
“ไงมึง เคลียร์กันเองนะโว้ย”พี่หวายหันมายักคิ้วใส่
“เสน่ห์แรงนะเมียมึง ไม่ธรรมดา”พี่เจย์พูดพร้อมพยักหน้า
“ไว้ใจไม่ได้ อย่าเข้าใกล้เมียกูนะ”พี่บลูพูดพร้อมเอามือกอดพี่พายแน่น
“อย่าเผลอแล้วกัน”ผมบอกแกก่อนจะส่งสายตาให้พี่พายที่ขำคิก พี่บลูยกตีนกันไม่ให้เข้าใกล้เมียแก เป็นเอามาก ก่อนจะแยกย้ายกันไป
“มึงไม่โกรธกูนะ”ผมพูดเมื่อเดินมาถึงรถมอไซด์
“กูตลกมากกว่า”มันพูดพร้อมหยิบหมวกส่งให้
“ทำเป็นตลก ให้กูแหย่มึงไหมล่ะ”ผมทำเสียงใส่มันก่อนจะขึ้นซ้อนท้าย เอามือวางตรงหน้าขามันที่ขี่ออกไป
“ถุย ทำคุยแค่นั้นมึงยังไม่ขึ้นเลย จะทำกูเคลิ้มได้ไง”มันแสยะยิ้มพูดตามองผมทางกระจกหลัง ผมบีบเป้ามัน”เฮ้ย เดี๋ยวรถล้ม จะมาอยากกินไรตอนนี้”มันตีมือพูดยิ้มๆใส่
“เดี๋ยวกูจะกระซวกออกมาทั้งพวงเลย ปากดีนัก”ผมกอดเอวมันแน่น เอาปากกัดไหล่มันเบาๆ
“หึหึ ชินมั่งยัง”มันหัวเราะสองหึเหมือนเคยก่อนจะถามต่อ
“ยังเลย กินอะไรไม่อร่อยเลยว่ะ”ผมเอาหน้าแนบหลังมัน บ่นเบาๆ
“ต้องกิน ผอมยิ่งกว่าแย้อีกมึง”มันพูดเปรียบผม
“แล้วรักไหมล่ะ”ผมอ้อนมันอีก ตั้งแต่เปิดเทอมผมไม่ได้นอนห้องของเราเลย มันยุ่งมากต้องทำโปรเจคส่ง วันไหนว่างถึงจะได้ไปรับไปส่ง แทะเล็มแทะโลมกันนิดหน่อย
“อะไรนะ อยากถูกรัก”มันทำเป็นแกล้งได้ยินเป็นอย่างอื่นแทน
“สัด คนละเรื่องเลย งดยาวจนกว่างานมึงเสร็จและกูหายเจ็บปาก”ผมกัดไหล่มันอีก
“กูจะรอนะ แต่ช่วยให้ครบกำหนดที่มึงคาดโทษหน่อย เห็นอภัยโทษกูก่อนทุกที”มันเยาะเย้ยทั้งหน้าทั้งเสียง
“โห ไอ้ไผ่ มึงนั่นแหละอ้อนวอนกูทำตาวิ้งๆๆ”ผมว่ามันกลับ
“กูก็ขอไปงั้นแหละ เผื่อฟลุ้คไม่คิดว่าจะยอมนี่หว่า”มันตอกกลับได้จี๊ดมาก
“เออ อย่ามาง้อขอล่อกูอีกนะ คราวนี้กูไม่ยอมแน่”ผมตบหมวกพร้อมตั้งปณิธานแน่วแน่ แต่ไม่แน่ใจ
“ไม่ยอมก็เรื่องของมึง”มันพูดยิ้มๆใส่ผมอีก”เพราะพี่จะทำให้ยอมจนได้นั่นแหละ”มีหยอดหน้าเน็ตตบท้ายนะมึง รู้ว่ากูแพ้ทางหวานทำใหญ่เลยนะ
“เชี่ยะ”ผมว่าอุบอิบซบหลังมันที่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะถึงร้านหมอ เรียบร้อยมันก็พาผมไปกินหอยทอดนิ่มๆ ขากลับก็ซื้อฝากป้านวลและคนที่บ้าน
“ขับรถดีๆนะ โทรมาด้วย”ผมบอกก่อนจะกอดมัน จุ๊บปากเบาๆ มันก็ตอบกลับ
“อืม”มันรับคำ ผมกำลังจะหมุนตัวเดินเข้าบ้าน มันเดินมากอดข้างหลัง ดึงไปตรงกำแพงก้มมาหอมแก้มและจูบอีก”คิดถึงนะครับ และก็”กระซิบบอกด้วยเสียงที่ผมชอบฟัง”อย่านอนดึกเพราะว่าวเองนะ”
“แสรดดดด กวนตะ อุ๊บ อื๊อ”ผมว่ามันก็ปิดปากอีก ก่อนจะมองหน้านิ่งๆ ผมเลิกคิ้ว มันก็พูดออกมา
“บางครั้งกูก็ไม่ได้ใจดีกับผู้หญิงมากนะ”มันบอกนิ่งๆ”ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย อย่ามีอีก”หน้าที่งงตอนแรกก็ถึงบางอ้อประโยคท้าย ผมยิ้มก่อนจะกอดมันเอามือลูบหลังไปมา
“เพราะงั้นมึงต้องทำตัวดีๆกูจะได้ไม่หนีไปมีเมีย รู้เปล่า”ผมพูดกำชับมัน
“หึ น่าสงสารเมียมึงเน๊าะ มีผัวอันเท่าหนอน”มันทำเสียงแบบสมเพชเมียที่ไม่มีตัวตนของผม
“กูอาศัยชอนไชเก่งโว้ย”ผมก็เกทับมันที่หัวเราะใส่เอามือโยกหัวผมไปมา ก่อนจะมองหน้ากันอีก
“กูพูดจริงนะ เรื่องนั้น”มันย้ำผมอีกครั้ง
“ไม่มีแล้ว ตั้งแต่มีพี่ ก็ไม่เคยมองใครอีก เชื่อน้องนะ”ผมบอกด้วยยิ้มหวานๆแต่ให้รู้ว่าพูดจริงไม่ใช่ประจบมันเอามือลูบแก้มก่อนจะตบก้นส่งผมเข้าบ้าน
“ไปได้แล้ว พรุ่งนี้ไปเองนะ”มันบอกผมอีกครั้ง ผมพยักหน้าและจะพยายามไม่งี่เง่า
“ครับ เหนื่อยก็พักไม่ต้องฝืนทำจนดึกดื่น เข้าใจไหม”ผมหอมแก้มมันอีกทีพร้อมเตือนไปด้วย ไอ้นี่เขาประเภทความรับผิดชอบสูงบางทีทำจนลืมกินลืมนอนพอกับพวกเพื่อนมันนั่นแหละ คิดๆไปว่าแต่มันตัวเองก็เป็นเหมือนกัน เรื่องเรียนปล่อยไม่ได้เดี๋ยวไม่จบ
“รู้แล้ว ไม่ต้องกลัวกูแรงเยอะ น่าจะรู้นะ หืม”มันกอดและกระซิบข้างหู ผมเลยบิดพุงมันไปที โยงเข้าเรื่องหื่นได้ทุกเรื่อง ผมเบะปากใส่
“เยอะไปแหละเรื่องนี้ ตลอดดด”ผมพยักหน้าใส่ เอามือบิดจมูกมันที่ยิ้มหื่นๆพร้อมเลิกคิ้ว”แต่ก็ชอบ”พูดจบผมก็ซุกกับอกหนีหน้าที่ล้อเลียนและเสียงหัวเราะสองหึ ก่อนจะผละออกจากกัน มันพยักหน้าให้ผมเข้าบ้านก่อนจะขี่รถออกไป ผมมองจนลับตาก็เดินเข้าบ้านไปนอนรอฟังเสียงที่มันจะโทรมา แค่ชั่วแวบก็ยังดี
**********************************************************************************************
ปล. เฮ้อ ช่วงนี้งานยุ่งจริงๆคะ ยังไงจะพยายามมาอัพให้ไวที่สุดนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกเม้นส์ทุกอ่านคะ อีกคำขอร้องคืออย่าเพิ่งทิ้งคนเขียนไปนะคะ ถ้าเบื่อหรือมันอื้อๆก็บอกกันได้คะ จะปรับปรุง ส่วนคู่ 3P อีกไม่นานคะ
-
ฝิ่นเสน่ห์แรงมากจิงๆๆ
พี่ไผ่ก้อหวงน้องตลอด
น่ารักกกกก
สู้ๆๆนะไรเตอร์
:L2: :L2: :L2:
-
น้องฝิ่นนี่สเน่ห์แรงจริงว้อยยยยยย
แม้แต่ชะนีเบี้ยนยังมาชอบ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
คิคิฝิ่นเเค่มีเมีย :laugh:
พี่ไผ่ปากบอกไม่หวง เเต่สุดท้ายมีสั่งนะเรา อิอิ
-
น้องฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม :impress3:
-
ตายละฝิ่นเคยมีเมีย :jul3: :m20:
-
ขำ ฝิ่นเคยเป็นผัวด้วยยยยย :laugh:
พี่ไผ่ก้อขี้หึงเหมือนกันน๊าาา :impress2:
-
น่ารักค่ะ ชอบมาเรื่อยๆๆ เลียงๆ รออ่านเสมอค่ะ งานหลวงอย่างให้ขาดงานราชอย่าให้เกิน เป็นกำลังใจให้ สูๆๆค่ะ
:L1: :pig4: :L1: + :3123:
-
พี่ไผ่คงไม่ไปเจาะยางเจ้แกอยางครั้งก่อนหรอกนะ :fox2: :fox2:
-
โฮะๆ
ชอบจริงคู่นี้
น้องฝิ่นทำฮานะ มีหลยารูปแบบจริงๆ
-
:jul3: :m20: :laugh: เข้ามาหัวเราะฝิ่น กะ เมย์ เธอช่างกล้า
น้องต้าร์ตอนนี้น่ารักมาก :กอด1: รอ 3P :laugh:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนในการทำงานนะค่ะ จะรออ่านเสมอ อย่าทิ้งกันก่อนละกัน :L2:
-
หุหุ น้องฝิ่นมีแบบนี้ด้วย อิอิ
-
มันก็ตลกจริงๆแหละน้องฝิ่นที่ตัวเองมีเมียเป็นดี้อะ :m20:
พี่ไผ่ไม่โกรธ แต่หวงสุดยอด น้องฝิ่นจะหนีไปจากอ้อมกอดยังไงไหว :o8:
ไม่หนีคนเขียนไปไหนแน่นอน เพราะหลงรักคู่นี้มาก เขียนจนทั้งคู่กลายเป็นคุณปู่กันไปเลย :z1:
-
:-[ น่ารัก
o13 เยี่ยมไปเลยย
-
ยังสนุกเหมือนเดิมค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มตลอด
ชอบทุกมุกเลย คิดถึงไผ่ฝิ่น
แต่ตอนนี้กรี๊ดคู่ต้าร์แฝดมาก อยากอ่านคู่นี้แล้ว แซ่บแน่ 55
-
งานนี้ตาร์คงจะควบ2กำไรล้วนๆๆเลย555..
-
อ่านทีไรยิ้มจนเหงือกแห้งทู้กกกที อิอิ
น่ารักตลอด จริงๆพี่ไผ่เขาก็แอบหวงอะเนอะ
ชอบแฝดต้าร์มากๆ น่ารัก ลุ้นๆ 555
ต้าร์น่ารักอ่ะ แบบใสๆ เสร็จคู่แฝดอ.อ่างแน่ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านเสมอ ไม่เบื่อเลย :)
-
หวานจนจะละลาย :o8: ชอบเรื่องนี้ที่สุดแล้ว อ่านยังไงก็สนุกไม่มีเบื่อเลย
รอคู่แฝด-ต้าร์ ด้วยคนครับ :z10:
-
รอ 3p อิอิอิ เริ่มหลงรักต้าร์ขึ้นมาละ
ฝิ่น-ไผ่ ยังน่ารักเหมือนเดิม
ปล. รอต่อไป ไม่หนีแน่นอน :')
-
อ้าววว หนูฝิ่นเป็นทอมหรอกรึนี่
ยังงี้หนอนชาเขียวนั่นก็หนอนปลอมใช่มั๊ยเนี่ย o16
ถึงว่า ทำไมเล็กจัง :haun5:
กร๊ากกกกกกกกกก :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
อ่านแล้วก็ฮา ตอนแรกนึกว่าเรื่องจะเยอะซะอีก
ที่ไหนได้กลายเป็นเรื่องตลกของกลุ่มไปเลย
พี่ไผ่นี่สิปากบอกว่าตลก แต่จริงๆก็หึงไม่น้อย
ถึงขนาดออกปากกำชับไม่ให้ฝิ่นนอกลู่นอกทาง
ฉากข้างกำแพงมันโรแมนติคชะมัดเลยเนาะ :-[
ตอนนี้ขอปันใจให้ตาร์และสองแฝดเค้าหน่อยนะ
เคะน้อยน่ารักท่าจะศึกหนัก มาทีก็เล่นมาสองเลย
กวางน้อยก็เลยกลัวเป็นธรรมดา :laugh:
อีกไม่นานต้าร์คงได้เป็นสมาชิกกลุ่มอย่างสมบูรณ์
ถ้าหาก ฝิ่น พี่พายและต้าร์มารวมอยู่ด้วยกัน
คงจะน่ารักไม่น้อยเลย :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
-
อร๊ายยยย ไม่เคยคิดว่าน้องฝิ่นจะเคยเบี้ยน กรี๊ดดดดด :jul3:
-
รอๆๆๆๆจ้า 3P มาเร็วๆๆน้า :o8:
-
ชอบที่มันไม่ดราม่า อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ เพลินมากกกกกก ชอบที่ไม่งี่เง่า รักมั่นคง ไม่เป็นพระนายน้ำเน่านี่แหละ ฮาา
รอตอนต่อไป อิอิอิ
-
ฮาฝิ่น ได้สีหญิงกับเขาด้วย
แต่พี่ไผ่ยังคงหวงเสมอต้นเสมอปลายนะ
-
พอน้องต้าร์ยอมอิคู่แฝด คาดเดาได้ว่า น้องต้อง "พรุน" แน่ๆ :haun4: :impress2:
-
555555555
ตลกเรื่องฝิ่นก่าเจ้เมย์มากกกกกกกกกกกก
ชีวิตดูงง
-
ฝิ่นเคยมีเมีย 5555555
-
ว้าย ! น้องฝิ่น เคยมีเมียมาด้วย :laugh: :laugh:
ไผ่-ฝิ่น หวานกันตะล๊อด
-
พี่ไผ่แกเป็นโรคติดเมียจริง ๆ ...นัวเนียกันหนึบหนับ ๆ กำแพงสึกเป็นแถบ...
คู่แฝดน่าติดตาม...น้องตาร์ซื่อ ๆ ใส ๆ ไม่มีทันเค้าละ..น่าสงสารรรร o18
:L1: & :pig4:
-
อ่านนิยายมาก็เยอะอยู่ อยากจะบอกว่าคุณแต่งได้ดีนะ เข้ามาเช็คทุกวันว่ามาต่อเรื่องหรือยัง อ่านแล้วอมยิ้มได้ หัวเราะได้ ซึ้งได้ บางครั้งก็มีน้ำตาซึมออกมาได้เหมือนกัน เราว่าคุณเก่งนะ ก็ขอให้พัฒนาทักษะการเขียนดีขึ้นเรื่อยๆแล้วกันค่ะ o13 o13 o13
ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
สู้สู้จ้าคนเขียน :L1:
ไม่ทิ้งแน่นอน
รอรอตาร์น้อย :L2:
-
ชอบอะ สนุกๆ
ตอนนี้ฮาฝิ่น แต่พี่ไผ่ก็แอบหึงนะคะ คริๆ น่ารักอะ
-
แหม พี่ไผ่ทำไม่หึงๆ แต่สุดท้ายก็หึงละว้า.. ฮิฮิ // จะบอกว่า ...... ชอบคู่ต้าร์แฝดมากกกกกกกกกกกก อยากอ่านคู่นี้อีกอ่ะ แต่มาแบบรวมๆทุกคู่ก็ดีนะ ชอบทุกคู่เล้ยย 555 ,, ยังไม่เบื่อๆ จัดมาเรื่อยๆเล้ย หวานๆแบบนี้
-
จะรอ อ่านคู่แฝดนะ o3 o3 o3
-
ต้าร์มันน่ารักดีนะ คึคึ
-
น้องต้าร์น่ารักกกก อิคู่แฝดนี่อย่าบังคับน้องนักสิ จะมีแฟนทั้งทีดันมาเป็นคู่ ให้น้องมันทำใจหน่อย o18
ขำน้องฝิ่น ยังอุตส่าห์เคยมีเมียกับเค้าด้วย แถมเป็นดี้อีก 555 แต่แหมพี่ไผ่ ที่แท้ก็หึงน้องมัน ทำเป็นขำกลบเกลื่อนนะ :laugh:
ปล.ไม่เบื่อเลยค่าา รักเรื่องนี้มากก
ปลล.รอคู่แฝดกับน้องต้าร์ :impress2:
-
ฝิ่นน่ารัก :L2:
อยากเป็นเจ๊เมย์นี่ :laugh:
-
ตามมาอ่านทีเดียวรวดเลยยยยยย. สนุกมากๆค่ะเหมือนมาเล่าชีวิตประจำวันของกลุ่มๆนึงให้เล่าได้เสียมากกว่าเพราะมันดูเข้าถึงได้เลยในระดับหนึ่ง
คู่ ไผ่-ฝิ่นนี่. รู้สึกว่าเป็นคู่รักที่ไม่งี่เง่าจริงๆ ชอบนะ >.<
คู่ บลู-พาย. นี่ก็น่ารักมากๆ -//-
ส่วนคู่ เจย์-หวาย. เราชอบมากกกกกกกกเป็นพิเสด >////< ลุ้นมากๆ. ชอบคลุมเครือปนชัดเจน. เรานึกภาพออกเลย. เพราะเพื่อนในกลุ่มเรามันอยู่คู่นึง เพื่อนชอบแซวชอบยุเหมือนคู่นี้เลย 5555. จะเป็นไรไหม ถ้าเราจะขอคู่นี้อีก 555
-
รอคู่ ตาร์กับนายแฝด อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าตาร์น่ารักน่าฟัด :man1:
:pig4: :กอด1:
-
น่ารักตลอดแหละสองคนนี้...พี่ไผ่ ๆ มีหึง ๆ พักนี้เป็นเยอะเนอะ ก็รักก็หวงนิ
น้องฝิ่นอนงค์พี่เคยมีแควนเป็นผู้หญิงเหรอนี่ แต่ตรรกะในการคบฝิ่นของพี่เมย์ช่างฮา
กะแล้วต้องมีซัมติงไม่งั้นไอ้น้องฝิ่นมันไม่หลบขนาดนั้นหรอก ร้ายจริงเด็กคนนี้
พี่ฝิ่นรีบย้ำสเตตัสเลยกลัวน้องแวบ โถ เค้ารักจะตายไม่เคยแวบซักนิด
ตาร์โดนรุกหนักเลยเนอะ สองแฝดก็ดูจริงจังมาก น่ากลัวนิด ๆ จริง ๆ นะเออ
แต่ถ้าจริงใจยังไงก็ผ่านฉลุย
ขอบคุณค่ะ
-
คู่แฝดมาบิ๊ว อยากอ่านต่อเพราะตาร์มันน่ารักดี มีเสน่ห์แบบซื่อๆ~
ฝิ่นก็น่ารัก จัดฟันเป็นเด็กแนวเชียว
เจ้เมย์ เมียเก่าฝิ่น กวนได้ใจสุดๆ คู่เลส... 555+
:laugh:
-
ขอเม้นอีกทีนึงเถอะ อดไม่ไหวขอมากระตุ้นอีกเสียงว่าอยากอ่านแฝดต้ามาก อิอิ
ถึงกับเอาไปฝันเลยเนี่ย อยากอ่านจะแย่แล้ววว ต้าน่ารัก แพ้ทางสองแฝดสุดๆ คริคริ
-
ก็ห่วงี่ี่า ตอนแรกนึกว่าจะขำๆ
ที่ไหนได้ กำชับซะว่าอย่าให้มีอีก
ฝิ่นทำเมีย?ไม่เป็นหรอก หุหุ
รอพี่ไผ่นั้นแหละเนอะๆๆๆ
ชอบๆ ดัดฟันแล้วต้องงน่ารักมากแน่ๆเลยอะ :impress2:
-
พี่ไผ่น้องฝิ่นน่ารักได้อีก
อยากอ่านแฝดๆๆๆๆ
-
ฝิ่นมีเสน่ห์กับทุกเพศจริงๆ รอ3Pจ้า
:L2:
-
ฝิ่นแซ่บมาก กิริยา วาจา ถูกใจไปหมด ^^
-
น่ารักกก :pig4:
-
พี่ไผ่แกหึง+หวงมากๆ เลยนะเนี่ย ไหนบอกว่าไม่สนอดีตไง
-
หนูไผ่เราเสน่หแรงเกินห้ามใจจริงๆ
-
น่ารักตลอด ๆ พี่ กะ น้องคู่เนี้ยยย
อยากอ่านเรื่องแฝด กะ ต้าร์ หุ หุ
-
คิดถึงพี่ไผ่สุดๆ
แวะมาจิ้มไว้เดี๋ยวกลับไปอ่านจ้า
-
นึกว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลย แหม ต่อหน้าคนอื่นล่ะขำ ลับหลังล่ะคาดโทษ ไม่รู้สึกเลยจริงจริ๊ง
-
ผิดคาด5555555
-
อยากอ่านแฝดกะต้าร์
ไผ่ฝิ่นน่ารักตลอดดดด
:really2: :really2: :กอด1: :กอด1:
-
วันนี้มาอัพเถอะนะอยากอ่านพี่ไผ่ต่อแล้วอ่ะ :impress: :impress:
-
รอพี่ไผ่จ้า
-
น่ารักอ่ะ
-
เข้ามาส่องทุกวัน
รอพี่ไผ่กับฝิ่น
วันนี้มาต่อเถอะนะ :impress: :impress:
-
ฝิ่นกับไผ่ เป็นคู่ที่น่ารักมาก...อ่านแล้วมีความสุข
แต่จะสุขมากกว่านี้ ถ้าเขียนเรื่องคู่แฝด( 3p )
:L1: :L1: :L1:
-
ตอนที่ 72
“ช่วงนี้ไปกลับเองก่อนนะ”ผมบอกคนที่นอนมองหน้าผมบนที่นอน ปากก็กัดผ้าไปด้วย ตั้งแต่เปิดเทอม วันนี้เป็นวันแรกที่มันมานอนห้องผม ตอนแรกดี๊ด๊ามาก พอมาถึงกินข้าว อาบน้ำเสร็จ ผมก็ทำโปรเจคต่อมันก็นอนหงอย เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน เจอแป๊บๆก็กลับ ทั้งที่บอกมันไปเนิ่นๆบ้างแล้ว ตอนแรกดูเหมือนจะเข้าใจดีซื้อโน่นซื้อนี่มาให้ตลอดไม่มีเวลาไปไหนก็ไม่ว่า ไม่บ่น บอกรอจนจบโปรเจคได้ ยิ้มปากบานเหลือปานกลางจนยิ้มแหยๆ แหะๆ แต่ตอนนี้ชักเริ่มออกอาการ
“บอกทำไม ซ้ำซาก”มันพูดห้วนๆพร้อมเลิกคิ้ว
“มึงงอนอยู่เปล่าล่ะ”ผมถามมันเรียบๆ มือก็ทำโปรเจคที่จะต้องส่งภายในเดือนนี้
“งอน”มันบอก ก่อนจะหยิบตุ๊กตาแรดมาขี่เสริม
“แล้วจะถามทำจวยอะไรล่ะครับ คุณน้อง”ผมตอบก่อนจะหันไปมองมันนิดหน่อย
“กูอยากถาม กูอยากคุย กูง่วงงงงงง”มันก็กวนตีนกลับมาพูดปนกันให้มั่วไปหมด ตาก็เริ่มจะหลับแต่ก็ยังหลับไม่ลง ขาดคนเกาหลัง ผมซื้อไอ้ที่เกาหลังเป็นรูปมือให้มันไปนอนเกาเองเวลาที่ไม่นอนด้วยกัน ฮึดฮัดกระฟัดกระเฟียดพาเอาขำแทนที่จะรำคาญมัน ตลกดี
“ก็หลับไปสิ”ผมบอกมันเฉยๆ
“พี่ก็มานอนสิ”มันเริ่มหงุงหงิง
“กูทำงาน มึงเห็นไหม อย่าดื้อว่ะ”ผมบอกมัน
“กูเห็นแล้ว แต่มานี่แป๊บนึง”มันบอกพร้อมกับกวักมือเรียก ระดับเสียงเริ่มจะเข้าโหมดงอน
“อะไรหนักหนาวะ”ผมพูดแต่ก็เดินมาหามันที่ยิ้มแป้น ลุกขึ้นนั่งตักแต่หันหน้าเข้าหา ขาก็เกี่ยวรอบเอว มือก็กอด
“พูดมากนะมึง จุ๊บ”มันว่าก่อนจะจุ๊บปาก มือก็ดึงหัวผมโยกไปมา
“มึงพูดไม่รู้เรื่อง”ผมว่าก่อนจะเอาตบก้นมันไปสองที แต่ไม่กล้าแรงหรอกครับเดี๋ยวขึ้นรอยอีก จะลำบากผมไปด้วย
“รู้เรื่อง”มันก็พูดยานๆ
“แล้วงี่เง่าทำไม”ผมกัดจมูกมัน
“ไม่ได้งี่เง่า ง็องแง็งต่างหากล่ะแต่ถ้าให้ดูดี น้องแค่เรียกร้องความสนใจ”คำตอบที่ไม่ต่างจากงี่เง่าแต่ดูเป็นทางการขึ้นมาหน่อย
“พอยัง”ผมถามมัน
“อะไร”มันผละออกถามเหมือนหาเรื่อง
“เรียกร้องความสนใจไง จะทำงานต่อเดี๋ยวไม่เสร็จ”ผมบอกก่อนจะแงะมันออก แต่มันไม่ยอมปล่อย
“เกาหลังให้น้องหน่อย”มันบอกเสียงอู้อี้ข้างซอกคอเงยหน้ามองอ้อนๆทั้งที่ตามันเริ่มจะหลับแล้วนะ
“น้อง”ผมเรียกมัน
“จ๋า”มันขานรับอย่างเพราะ แต่หน้าโคตรมึนเลย
“ไหนบอกเข้าใจไง ตอนนี้พี่ไม่ว่าง นอนเองก่อนได้ไหม”ผมพยายามประเลาะมัน ก่อนจะอดใจไม่ไหวจับทุ่มใส่ซะจะได้หลับ
“เข้าใจ แต่เกาหน่อยเดียวไม่ได้เหรอ”มันพยักหน้าช้าๆ แต่มีอ้อนตอด
“พอยัง”ผมถามหลังจากเกาให้มันสองสามปรืด
“โหยยย เกาอย่างนี้ไม่ต้องทำเลย มันไม่เคลิ้ม”มันโวยใส่ขย่มตัวไปมา
“น้อง กูไม่ได้ว่างนะเนื่ยะ”ผมว่าพร้อมกัดหูมันไปที
“โอ้ยยย เจ็บ ทีนี้กูจะหลับได้ไง ต้องมาเจ็บหูอีก”มันร้องโวยวาย เอามือตีผมไปด้วย
“ฮ่วย”หลุดเลยกู สุดท้ายก็ต้องนอนลงไปพร้อมกัน เอามือเกาหลังให้มันที่ยิ้มและนอนซุกตามเคย ครึ่งชั่วโมงมันถึงได้เงียบกริบ”กวนตีน กูจะเอามึงมาทำไมวะเนี่ยะ ไม่เห็นหน้าก็คิดถึง พอมาก็ไม่รู้อะไร”ผมบ่นพลางส่ายหน้า ก่อนจะไปทำงานต่อ
*
*
*
“อืม ตีสี่แล้วเหรอเนี่ยะ”ผมพึมพำเอามือขยี้หัว หันไปมองไอ้ตัวแสบนอนกลิ้งเต็มที่นอนแต่คราวนี้ไม่ตก อ้าปากหวอ หมดสภาพคนหน้าตาดีเลย อย่างเคยหยิบกล้องมาถ่ายเก็บไว้ประจานมัน หึหึ ผมเปิดตู้เย็นหยิบรังนกมาเปิดดื่ม ของกินเต็มไปหมด มันเอามาจากบ้านบ้าง ซื้อมามั่ง ตอนแรกก็บอกเอาไว้กินเวลาผมทำโปรเจค แต่มึงมาทีไรกินเยอะกว่ากูอีก มันหายเจ็บปากแล้วตอนนี้ ดีแล้วล่ะเพราะมันผอมมากดูเหมือนเด็กเอธิโอเปีย หัวโตก้นปอดแต่น่ารัก คอดๆ และถ้าผมเหน็บมันด้วยประโยคนี้นะ มันจะย้อนทันทีเลย สูงชะลูดตูดปอดเป็นยอดพธูเกย์ต่างหาก ก่อนจะจับไอ้คนนอนเต็มพื้นที่มานอนดีๆ ล้มตัวลงไปนอนกอดเหมือนทุกครั้ง มันก็พลิกเข้าหากอดก่ายขาก็แทรกหว่างขาผม ๆ เช็ดน้ำลายตรงมุมปากมันออก ตั้งแต่ใส่เหล็กดัดฟันไหลตลอด เห็นก็อดขำไม่ได้ดูทุเรศดี หึหึ
“น้อง น้อง”ผมปลุกมันเพราะมีเรียนเช้า มันงัวเงียลุกขึ้นมา และมันก็ลงไปนอนต่อตามเสต็ป แต่ไม่ทันถึงหมอนผมจิกหัวมันไว้ก่อน
“อย่าดึงหัว เดี๋ยวกูเยี่ยวรดที่นอน”มันงึมงำ เอามือให้ออก
“คราวหน้ากูจะตบแทน ลุกไปอาบน้ำ”ผมเปลี่ยนเป็นตบหัวไม่แรงนัก พร้อมกับดึงมัน
“ไหนบอกคราวหน้าไง เชี่ยะ”มันโวย
“นี่แค่เตือน”ผมบอกมันอีก จับลุกถอดเสื้อผ้า
“อาบแล้วต้องไปส่งนะ”มันต่อรอง กระโดดเข้าเอวผมทั้งอย่างนั้นแหละ
“ไปเอง จะทำงานต่อ”ผมเอามันไปวางหน้ากระจกในห้องน้ำ ก่อนจะออกไปทำอะไรให้มันกิน มันไม่ตอบแต่เสียงโครมครามในห้องน้ำเป็นคำตอบได้ว่าพอใจมาก ผมจะคิดให้ได้ตามนั้น
“ไปส่งหน่อย”มันบอกอีก ปากก็กัดขนมปังปิ้งทาแยมแทนเนย
“ไปเองก่อน”ผมบอกวางโกโก้ไว้ให้ มันจะกินนมแต่หมด กะว่าช่วงเย็นจะซื้อมาใส่ไว้มันจะได้มีอีคิวทางอารมณ์ดีขึ้นไม่ทำปากเหมือนเป็ดหน้าเซ็งเหมือนห่านใส่ผม
“ตอนเย็นไปรับก็ได้”มันต่อรองอีก
“ดูก่อน”ผมบอก
“ทำไมต้องดูล่ะ”มันเริ่มขึ้นเสียง
“พูดให้รู้เรื่องสิวะ”ผมก็เริ่มเสียงดังบ้าง แต่ยังไม่สุด
“รู้ แต่ ยะ”
“น้อง”
“................”เงียบและกินต่อ เรียบร้อยก็หยิบกระเป๋าที่ผมซื้อให้สะพาย เดินไปใส่รองเท้า
“ลืมอะไรหรือเปล่า”ผมถามมันที่กำลังจะเปิดประตู มันหันมายกมือไหว้ ทำกูเอ๋อแดกเลย ประชดเปล่าเนี่ยะ
“ไม่ใช่ กูหมายถึงมึงลืมของอะไรไหม”ผมส่ายหัวย้ำไปอีก พยายามใจเย็นสุดๆ มันเดินกลับมากอด ดึงหน้าผมมาหอมแก้มซ้ายขวา ทำหน้าหงอยๆเดินออกไป ผมยกมือเช็ดแก้มตัวเองที่เปียก ร้องไห้แต่ไม่มีเสียง
“เฮ้อ ทำไมเรื่องเล็กน้อยมึงถึงไม่เข้าใจวะ”ผมถอนหายใจเอามือลูบหน้าพูดถึงไอ้คนที่เป็นแฟน แต่บางครั้งก็ Don’t Understand ในบางเรื่อง”ถ้าเย็นนี้ไปรับ มันจะยิ้มหรือเปล่า”ผมพึมพำก่อนจะทำงานต่อ ตอนมันต่อรองให้ไปรับตอนเย็นผมก็อยากจะรับปากนะ แต่ดูแล้วความเสี่ยงที่จะไม่ไปสูง เกิดทำไม่ได้ก็จะกลายเป็นประเด็นให้มันหงุดหงิดงอนรอบทิศทาง ก็เลยไม่พูดดีกว่า ใกล้ๆค่อยดูอีกที
*
*
*
“กินอะไร”ผมถามไอ้คนซ้อนท้าย ที่กอดผมแน่น อย่างที่คิดยิ้มแป้น ผมส่งข้อความมาบอกให้รอที่เดิม
“แล้วเที่ยวต่อไหม”มันถามไปอีกเรื่อง
“ตอบไม่ตรงคำถาม”ผมว่ามัน ที่รัดแน่นขึ้น
“ก็ตอบก่อนสิ”มันย้อนถามอีก
“ต้องดูเวลาก่อน”ผมบอกมัน
“ตอบไม่ตรงคำถาม”มันก็ย้อนใส่
“จะกินไหม ไม่กินก็กลับ”ผมบอกอีกที
“ไม่กินแล้ว”มันตอบเสียงสะบัด
“ตามใจ”ผมบอกเรียบๆ และก็ไม่ได้คุยกันอีก จนถึงคอนโด
“พามาทำไม”มันถามอีกหลังลงไปยืน ตาแดงๆ
“แล้วไม่บอกล่ะว่าจะกลับบ้าน”ผมชักเริ่มหงุดหงิดเหมือนกัน
“ก็คิดว่ารู้นิ กูมาก็ยุ่ง งี่เง่า บ่นโน่นบ่นนี่ พาไปไหนก็ไม่ไป คุยก็ไม่คุย นอนๆๆๆๆ”มันโวยแต่ไม่ดัง เสียงเครือๆ
“อะไรนักหนาวะ มึงเป็นบ้าไรเนี่ยะ ไหนว่ารู้เรื่องไง”ผมเริ่มหัวเสีย ดึงแขนมันเข้ามาเกือบจะกระชากเลยก็ว่าได้
“มึงนั่นแหละไม่รู้เรื่อง กูไม่ได้เป็นอะไรมึงทำตัวเยอะเอง งานเยอะแล้วไง งานเยอะต้องไม่มีเวลาด้วยเหรอ ปลีกตัวไม่ได้ คุยไม่ได้ ทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้เลยเหรอไง ทำไมต้องให้งานมาอยู่เหนือความส่วนตัวด้วย พักบ้างก็ได้ เข้าใจไหมๆๆๆ”มันเริ่มเสียงดังบิดตัวออกจากมือผม
“ไอ้ฝิ่น”ผมเรียกมันเสียงดังเลย ฉุดกระชากให้มันเข้าลิฟท์ มันเตะขาผมไปตลอดทางเลย”เฮ้ย เตะอีกที มึงติดประตูลิฟท์แน่”ผมบีบแขนมันแน่นจนหน้าเริ่มเบ้ ถึงได้คลายออก
“ก็ทำสิ ทำเลย ทำๆๆๆๆๆ”มันเสียงดังมากขึ้น เงยหน้ามาท้าทาย ปากก็เม้ม น้ำตาไหลเป็นทางเลยแต่เสียงลอดไม่มี
“แม่ง โว้ยย”ผมสบทก่อนจะหันเตะผนังแทน ปล่อยแขนมันที่หันหน้าหนีไปอีกทาง พอประตูลิฟท์เปิด ผมเดินไม่รอ หันมาอีกทีมันปิดกดลงชั้นล่าง ผมมองเฉยๆ หมายถึงหน้าแต่ในใจรนไม่น้อย ผมกรอกตาก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง ตามไปก็คุยกันไม่รู้เรื่องตอนนี้มันงี่เง่าเอาแต่ใจไปหมด พูดไปก็ไม่เข้าหู ถึงเข้าสมองมันก็ประมวลผลออกมาไม่ดีอีก ไม่เข้าใจเลยเป็นอะไรกับเรื่องแค่นี้ ทำอย่างกับไม่เคยกิน ขี้ ปี้ นอน อยู่ด้วยกันอย่างนั้นแหละ อีกนิดเดียวทำไมมึงทนไม่ได้วะ กูเอาใจมึงไม่พอหรือไง ขาดตรงไหน
“ปวดหัวโว้ย ช่างแม่ง ให้ไประงับสติอารมณ์ซะมั่ง นิสัย”ผมไม่รู้จะทำยังไง พาลเหมือนกันโยนให้มันไปซะ ยังไงผมก็ไม่ผิด อยากเรื่องมากนัก ยอมให้คนเดียวขนาดนี้ยังไม่พอหรือไงวะ ที่ผ่านมากูก็แทบจะไม่ห่างมึงเลย นี่อะไรแค่นิดเดียวโวยไม่เข้าเรื่อง ยิ่งคิดมันก็ยิ่งผิด แต่ยิ่งโทษมันก็ยิ่งเจ็บที่ตัวเอง ผมหายใจเข้าออกปรับอารมณ์นั่งนิ่งสักพัก ก่อนจะหยิบไอโฟนโทรออก
“...............”
“................”
“ไม่รับก็ไม่ต้องรับ”ผมพูดอีกครั้ง กดวาง นอนเหยียดแม่งเลย เหนื่อยเหมือนกันโว้ย แต่โซฟาทำไมไม่นิ่มเลยวะ นอนไม่มีความสบาย สีก็ไม่สวย ตอนซื้อกูใช้ความอยากบวกความโง่ซื้อมึงมาไงวะ เดี๋ยวกูจะโละมึงสักที
“ป่านนี้ถึงบ้านยังวะ ตาคงปูด โดนขู่ไปอีก กูจะเตะมึงได้ไงแค่ตีก้นมึงก็ใจไม่ดีแล้ว”เป็นครั้งแรกที่เหมือนคนบ้า เพ้อเจ้อ พูดอะไรคนเดียว และก็เพราะไอ้คนเดียวนี่แหละที่เป็นต้นเรื่องทั้งหมด
“ทำงานต่อดีกว่า”ผมตัดสินใจทำโปรเจคต่อ จะได้จบๆไป ดีนะปีสุดท้ายถ้าเป็นแต่ก่อน กูไม่มีเวลาให้มึงอย่างนี้หรอก
*
*
*
ผ่านมาอาทิตย์ เราไม่ได้โทรหากันเลย จะเรียกทิฐิน่าจะเป็นมันมากกว่า เพราะผมไม่ว่าง หงุดหงิดแม่งทั้งวันไม่มีใครเข้าหน้าเลย เพราะมึงคนเดียวทำให้กูนิสัยเสียเป็นคนพาล ยิ่งหน้าส้นตีนอยู่แล้วตอนนี้เสริมหนังให้ตึงเข้าไปอีก บรรยากาศอึดอัด หันไปไอ้หวาย ไอ้เจย์ ก็หลบตาทำเป็นแหย่กัน สัด เดี๋ยวลุกไปถีบทั้งคู่เลย มองไปอีกข้าง ไอ้บลูกับไอ้พายหัวเราะคิกคัก ทำอย่างกับไม่เคยขำกัน พอหันมาเจอผม มันก็หุบทันที ไอ้กราฟจะเดินเข้ามาหาแต่ยูเทรินท์ไปทางอื่นแทน พร้อมกับดันไอ้เทรนด์ให้ไปด้วย กลุ่มไอ้สามสาวเหลือบตามาแว่บก่อนจะหันกลับไปทำงานตัวเองต่อ
“ไผ่ ไผ่ ไผ่”ใครเรียกกูวะ นึกว่าชื่อกูเป็นกริ่งประตูไง เรียกอยู่ได้
“อะไร”ผมรับแต่ไม่หัน
“หันมาหน่อยครับ”ผมหันไป ไอ้หวายยิ้มหวานสุดจิต อุบาทว์มันไม่ได้ทำให้มึงยิ้มได้ดีเท่าเมียกูเลยสักนิด
“ไปทานข้าวกันเถอะ”ไอ้เจย์ทำหน้าเหมือนขอร้องอ้อนวอน ก็ไม่ได้ทำให้มึงน่ารักแอ๊บแบ๊วเท่าเมียกูหรอก
“อิ่ม”สั้นๆ
“งั้นไปนั่งรอเมียมึงที่คณะไหม”ไอ้บลูโพล่งออกมา ไอ้พายปิดปากแทบไม่ทัน หันมายิ้มแหยๆ
“ปากไม่มีหูรูด สัด”ไอ้หวายหันไปว่ามัน
“เพราะมันไม่ใช่รูตูด”ไอ้เจย์เล่นมุกเสริมบรรยากาศ
“ไอ้เจย์ มันใช่เวลาไหม”ไอ้หวายหันไปว่าและตบหัวไอ้เจย์
“คลายเคลียดไง”ไอ้เจย์พูดเบาๆ
“เดี๋ยวกูให้มันกดกระทืบไลท์มึงแทนเลย”ไอ้หวายก็บอกเบาๆ
“กูไม่ได้เป็นอะไร”ผมคิดว่าไม่ควรเอาปัญหาส่วนตัวมาทำให้พวกมันกังวลไปด้วย ก็เลยบอกก่อนจะเดินออกจากคลาส แค่มาเลคเชอร์อะไรนิดๆหน่อยๆ พวกมันก็เดินตามมาจนถึงที่นั่งประจำตรงคณะผมเอง เป็นครั้งแรกที่เห็นคนเดินคู่กันไม่ว่าจะคู่แบบไหนก็แล้วแต่ อยากจะเดินเข้าแทรกและถามว่า มึงไม่เคยคุยกันเหรอ จับมือทำไมกลัวหลงไง หรือแม้แต่ยิ้มทำเชี่ยะอะไรกันนักหนา มีความสุขมากเหรอ เห็นหน้ากูบ้างไหม
“นี่ขนาดมึงไม่เป็นนะ”ไอ้หวายอดไม่ได้
“ถ้ามึงไม่ได้เป็นอะไรทำไมไม่ไปหามันล่ะ”ไอ้เจย์ออกปากบ้าง หลังจากที่หน้าผมคงจะเปลี่ยนจากตีนเป็นมือแล้ว
“ยังไม่ถึงเวลา”ผมไม่รู้จะบอกอะไร แต่ลึกๆผมกลัวว่าเจอหน้ามันแล้วทำอะไรไม่ถูก พูดอะไรไม่เป็นสิริมงคลใส่อีก
“มึงรออะไรวะ”ไอ้บลูถามเอามือตบไหล่
“ไอ้ฝิ่นไม่ใช่เด็กงี่เง่า พูดไม่รู้เรื่องซะหน่อย มันคงน้อยใจมากกว่า เชื่อกูเถอะ ไปหามันซะ มันไม่มากูโคตรคิดถึงมันเลย”ไอ้พายที่ยังไม่ได้พูดพอพูดก็เล่นซะ และนี่มึงยังว่ามันไม่งี่เง่าอีกเหรอ
“มึงคิดถึงคนเดียวไง”ผมหลุดปากเถียงมัน ทำเอาพวกมันเงียบก่อนจะหัวเราะออกมา
“ไอ้สัด ขนาดนี้แล้วยังเล่นตัว”ไอ้หวายพูดขำ
“กูไม่ได้เล่นตัว แต่อยากให้มีเวลาคิดทบทวนถึงการกระทำของตัวเองบ้าง”ผมยังไม่อยากรับง่ายๆ พูดแม่งไปเรื่อย
“แล้วสำนึกได้ยังวะ”ไอ้เจย์ยื่นหน้ามาถาม
“ได้แล้ว”ผมบอกมัน
“มึงหรือเมีย”ไอ้หวายถามล้อๆ
“กูมั้ง”ผมบอกแต่อมยิ้ม ทำเอาพวกมันหัวเราะ
“เออ ให้เวลาเมียทบทวน แต่ผัวแม่งสำนึกได้ก่อน”ไอ้หวายพูดไปพยักหน้าไป ผมเลยถีบมันไปที แก้เขิน
“ตายยากว่ะ พูดปุ๊บมาปั๊บ”ไอ้บลูพูดพร้อมสะกิดผมให้หันไปดู
“ไม่ใช่เมียกู”ผมบอกมัน เป็นน้องออยเพื่อนมันที่เดินตรงมาทางพวกผม
“ทำไมมาคนเดียวล่ะ”ไอ้หวายเป็นฝ่ายถาม
“ก็ไม่มาสองคนนี่พี่”น้องออยก็ย้อนมันยิ้มๆ
“กูเชื่อแหละ เพื่อนเมียมึง กวนตีนพอกัน”ไอ้หวายผลักหัวน้องออยเบาๆ ลามเมียผมหน่อยๆ
“หนูล้อเล่น เอ้า ของฝาก มีส่วนตัวด้วยนะคะเวลาทานก็ดูด้วยว่าของใคร เดี๋ยวหนูไปก่อนนะ เสร็จภารกิจแล้ว”น้องออยวางถุงสองใบที่มีทั้งน้ำทั้งขนมอยู่ในนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ใครฝากมาให้มีอยู่คนเดียว
“ใครฝากมาเหรอ บอกได้ป๊ะ”ไอ้เจย์ถามเสียงล้อๆ ตาเหล่มาทางผม
“คนสิพี่ แมวไม่มีเงินเดือนมันคงไม่ซื้อหรอก คริคริ”น้องออยตอบหัวเราะคิกคัก
“เฮ้ย รุมตืบเด็กวิดวะดีกว่าว่ะ”ไอ้เจย์ทำเป็นเสียงเข้ม
“ล้อเล่นเอง มาคนเดียวไม่กล้าหรอก หนูไปนะ”น้องออยทำมือทำไม้ ก่อนจะหันหลังเดินไป
“มึงไม่ถามล่ะเมียมึงไปไหน”ไอ้หวายหันมาพูดกับผมเหมือนอ่านใจได้
“ถามทำไม”ผมเลิกคิ้วใส่มัน
“เฮ้ย มีข้อความลับด้วยว่ะ ถึงใครวะ”ไอ้เจย์หยิบกล่องรังนกออกมา ทำเป็นจะดูแต่โดนมือผมสกัดไว้ก่อน
“ถุย ไม่ถามแต่อยากอ่าน”ไอ้หวายทำเสียงใส่ ไอ้บลูกับไอ้พายยกยิ้ม
“เรื่องของกู”ผมพูดใส่มัน
“เขียนว่าไงวะ กูดูบ้างดิ”ไอ้เจย์หน่วยสอดแนม
“เสือก”ผมบอกก่อนจะแกะดู
‘กูนึกแล้วมึงต้องหยิบมาอ่าน ไอ้ควายยยยยย’ และมีอีก ‘กูไม่ได้งอน แต่โกรธมากกกกกกก’
ตามด้วย ‘แดกซะ เดี๋ยวจะตายห่าซะก่อนงานเสร็จ’
‘ปล. ไม่ต้องรีบมาง้อกูนะ กูเป็นคนใจแข็งมาก เห็นหน้าแล้วอาจจะกระโดดถีบได้ เตือนด้วยความหวังดี ขอย้ำไม่ต้องรีบ ถ้าไม่อยากดั้งหักเพราะโดนตีน’
‘ย้ำอีกที เรื่องจริงไม่ต้องรีบ อีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็ได้ค่อยมาง้อ กูไม่รีบ” มีตบท้ายอีกเกือบจะหัวเราะออกมากับข้อความแต่ละอย่างของไอ้เมียตัวดี ผมเดาได้เลยเขียนไปมันต้องหน้างอไปด้วยแน่ เรื่องจิกด่าเป็นเรื่องบันเทิงใจสำหรับเมียผมอยู่แล้ว
“สัด ยิ้มเข้าไป”ไอ้หวาย
“ค่อยดูเหมือนหน้าหน่อย”ไอ้เจย์
“หน้ากูก็หล่ออย่างนี้อยู่แล้ว”ผมบอกมันเรียบๆ ก่อนจะเก็บข้อความใส่กระเป๋าเสื้อ พวกมันพากันเบะปาก
“ว่าแต่กูไม่เห็นเมียมึงมาหลายวันแล้วนะ เห็นแต่กลุ่มเพื่อนมัน”ไอ้พายเหมือนจะนึกได้พูดออกมา มันโทรไปหาไอ้ฝิ่นก็รับคุยตามปกติไม่ได้พูดอะไรแต่เสียงแหบๆ เหมือนร้องไห้
“ที่ ม. เหรอ”ผมถามไอ้พาย
“เออ ปกติเจอเพื่อนมันต้องเจอมันด้วย ถึงจะงอนกับมึงอยู่ก็ต้องเจอบ้าง”ไอ้พายพูดต่ออีก อืม นั่นสิ ผมลืมได้ไงวะเมื่อวานสวนไอ้แฝดที่กำลังประเลาะไอ้ต้าร์ขึ้นรถอยู่ นึกแล้วอดขำไม่ได้ ไอ้ต้าร์เห็นหน้าผมก็ก้มหน้าแดงๆของมันคงจะอาย ก็คุยแต่ไม่พูดถึงไอ้ฝิ่นเลย คิดว่าพวกมันคงรู้แล้วล่ะแต่ไม่ยุ่งถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มีแซวนิดหน่อยประมาณว่า ห่างกันสักพักเหรอ
“กูว่ามึงไปหามันเถอะว่ะ ไม่เจอมันก็เหงาปากเหมือนกันนะ”ไอ้เจย์พูดยิ้มๆ พวกมันเอ็นดูและตามใจไอ้ฝิ่นจะตาย ปากบ่นไปงั้นแหละเวลามันกวนตีนใส่ แต่มันก็อดยิ้มและหัวเราะตามไม่ได้
“พรุ่งนี้นะ มึงซื้ออะไรที่มันชอบไปให้ เชื่อเถอะยิ้มปากจะถึงตูด”ไอ้หวายแนะนำ อย่างรู้นิสัย
“เผลอๆมีของแถมนะมึง”ไอ้บลูพูดมั่งแต่ทำหน้าหื่นใส่ไอ้พาย เลยโดนซะ
“ไม่ดีกว่า”ผมตัดสินใจบอกไป
“เฮ้ย มึงเป็นส้นตีนอะไรวะ”ไอ้หวายโวยใส่
“เออ มันอุตส่าห์ซื้อของมาให้ สันดาน”ไอ้เจย์เอามั่ง
“ไม่รักมันเหรอวะ ป่านนี้กูว่าร้องไห้กระซิกๆรอมึงไปง้อแน่เลย”ไอ้บลูเอามั่ง
“นั่นสิ เมียนะมึง ยังไงกูก็เข้าข้างมันอยู่ดี มึงผิดที่ละเลยมัน”ไอ้พายพูดเข้าข้างตามพวกเดียวกัน โคตรไม่มีเหตุผลเลย
”กูจะไปตอนนี้เลย”พูดเสร็จผมก็ลุกไปทันที ปล่อยให้พวกมันทำหน้าเอ๋อแดกไป
“อ้าว สัด กวนตีนกูแหละ”
“ขอให้เมียมึงงอนต่อ”
เสียงพวกมันไล่ตามหลังมา แต่ก่อนเข้าไปต้องไปหาของชอบให้มันก่อน ไม่งั้นมีเคืองและคงไม่ประสบความสำเร็จในการง้อมันแน่ จากข้อความที่บอก คุณน้องที่เป็นเมียผมใจแข็งมาก แต่ก่อนเข้าไปต้องโทรบอกก่อนจะได้รับมือถูกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
*
*
*
ต่อข้างล่าง
-
“พีไผ่ ไม่มาหลายวันเลยนะคะ”เสียงพี่น้อยทักผม ก่อนจะรับของในมือ
“ยุ่งเรื่องเรียนครับ แล้วไปไหนกันหมดครับ”ผมบอกพี่น้อยก่อนจะถามหา กว่าจะมาถึงได้เกือบหกโมง ออกจาก ม. ตั้งแต่สี่โมง ขี่รถไปหาซื้อของให้มันอีก รถก็ติด
“อยู่บนห้องกันคะ อ้อนป้านวลอยู่ ขึ้นไปเถอะคะ”พี่น้อยบอกยิ้มๆ ก่อนจะไปจัดของ ผมก็เดินขึ้นไปข้างบน แต่ยังไม่ได้เข้าไปหรอกครับ ได้ยินเสียงหงุงหงิง
“น้องเจ็บ”เสียงเหมือนจะร้องไห้
“ทนหน่อยคะ ทานนี่ก่อนนะคะ”เสียงป้านวลที่คอยโอ๋กันมาตลอด
“ไม่เอา มันขม น้องไม่ชอบ”เสียงคนเอาแต่ใจบ่นอย่างหงุดหงิด
“ไม่ชอบก็ต้องทาน แล้วจะหายได้ไงคะ อยากให้พี่ไผ่มาเห็นเหรอ”ป้านวลยังประเลาะแกมขู่นิดหน่อย มีชื่อผมด้วยท่าจะขลังนะป้า ได้ยินเสียงร้องโวยวายทันทีเลย
“ไม่ๆๆๆๆๆ”เสียงรัวเร็วเลย นี่มันโกรธผมจริงๆเหรอวะถึงได้ปฏิเสธซะขนาดนั้น
“ถ้างั้นต้องทานคะ”คงได้ผล เพราะมันเงียบเสียง พี่น้อยขึ้นมาพอดี
“ไม่เข้าไปล่ะคะ”พี่น้อยบอก มือก็ถือถาดใส่โจ๊กหมู พิเศษไส้กับตับ ผมรู้แค่ว่ามันไม่สบาย ก่อนเข้ามาผมโทรหาป้านวลก่อน แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร พูดแต่คุณน้องไม่ให้บอก
“พี่น้อยเข้าไปก่อน แต่อย่าบอกนะครับ”ผมบอกพี่น้อย ก่อนจะเปิดประตูให้และยืนหลบมุม พี่น้อยยิ้มพยักหน้า
“โจ๊กคะคุณน้อง ดูสิน่าทานมากเลย”เสียงพี่น้อยพูดอย่างเอาใจ
“ไม่กิน น้องไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น มันขม”เสียงมันหงุงหงิงอู้อี้ไปหมดเหมือนเอาผ้าคลุมโปง เวลาที่มันไม่เอาอะไรเลย ถ้าอยู่บนเตียงจะหยิบผ้าคลุมหัวทันที นั่นไงอย่างที่คิดมันคุมจริงๆ
“ลุกมาดูก่อนสิคะ”ป้านวลดึงผ้าห่มออก แต่มันก็ดึงเอาไว้แน่น
“ฮึก ฮือๆๆๆๆ น้องไม่กิน น้องอยากนอน”เริ่มแล้ว ร้องไห้ซะจะได้จบๆไปซะ ป้านวลส่ายหน้าแต่ยังยิ้ม แกเห็นผมแล้วครับ ต้องยกนิ้วให้กับความใจเย็นของป้านวล คงเพราะแกเลี้ยงของแกมาตั้งแต่เล็กก็เลยรู้ใจไปซะหมด
“ก็ทานก่อนแล้วค่อยนอน ไม่งั้นจะบอกคุณปู่ คุณแม่ พี่ไผ่”ป้านวลบอกและขู่ไปอีกระลอก
“ก็ได้ๆๆๆๆ”ได้ผลลุกขึ้นมานั่ง ผมยิ้มก่อนจะอึ้งไปเมื่อเห็นสภาพมัน ไม่นึกว่ามันจะเป็นขนาดนี้ ตัวแดงไปหมด
“อร่อยไหมคะ”ป้านวลถาม เมื่อเห็นว่ามันกินได้เยอะ จากตอนแรกไม่ค่อยกินแต่สักพัก
“อร่อย เหมือนร้านที่พี่ไผ่พาไปกินเลย”มันพยักหน้าพูดอย่างอารมณ์ดีขึ้น ป้านวลยิ้มเอาผ้าเช็ดตัวไปด้วย”พี่น้อยไปซื้อมาเหรอ รู้ได้ไงว่าน้องชอบแบบนี้ ป้านวลบอกเหรอ”มันหันไปถามพี่น้อยที่ยิ้มขำๆ
“เปล่าคะ พี่น้อยไม่ได้ซื้อหรอก มีคนรูปหล่อซื้อมาฝาก”พี่น้อยบอก ก่อนจะมองมาทางผม มันขมวดคิ้ว ก่อนจะมองตาม ตาโตเลยครับวางโจ๊กใส่มือพี่น้อยที่รับแทบไม่ทัน
“มาทำไม ไปๆๆๆๆ”เสียงมันถามและไล่ แต่ตัวเองซุกไปในผ้าห่มเสร็จสรรพ
“คุณน้อง ไม่เอาคะ พี่ไผ่มาเยี่ยม”ป้านวลบอกพลางดึงผ้า
“ป้านวลผิดสัญญา ไหนว่าจะไม่บอกไง ฮือๆๆๆๆ”มันพูดไปร้องไห้ไป ว่าป้านวลที่นั่งยิ้มไปด้วย
“ไม่ได้บอกคะ พี่ไผ่โทรมาป้าแค่บอกคุณน้องไม่สบายแค่นั้นเอง”ป้านวลยังพูดต่ออย่างใจเย็น
“มึงมาทำไม กูเขียนว่าไง ไม่ได้แหกตาอ่านเหรอ”เสียงมันมาโวยวายผมแทน พี่น้อยหัวเราะ ป้านวลขึงตาใส่ก่อนจะไล่ให้เอาชามไปเก็บ
“คุณน้องพูดไม่เพราะอีกแล้ว”ป้านวลเอ็ดเบาๆ
“ไม่พ้งไม่เพราะแล้ว ควายยยย พูดไม่รู้เรื่อง”มันไม่ฟังอะไรแล้วโวยอย่างเดียว
“คุณน้องถ้าอีกครั้ง โดนนะคะ”คราวนี้ป้านวลเอ็ดเสียงจริงจัง
“ฮึกๆๆๆฮือๆๆๆ”ไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าเสียงใคร
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆบอกป้านวล
“เอ้อ อย่าดุแกนะคะ”ป้านวลเดินไปแต่ไม่วายหันมาสั่ง ทำเอาผมเกือบขำ แล้วอย่างนี้ป้าจะให้คุณน้องของป้าโดนอะไร ในเมื่อห่วงซะขนาดนี้
“ครับ”ผมรับปาก พอพ้นป้านวล
“ฮึกๆๆ ฮือๆ”
“ร้องทำไม”ผมถาม
“เรื่องของกู มึงมาทำไม จะมาเตะกูเหรอ”มันแว็ดกลับมาแต่เสียงดังแค่ในผ้าห่ม
“เออ เก่งจริงมึงก็ออกมาสิ”ผมท้ามัน
“กูไม่ออก มึงนั้นแหละออกไปเลย”มันไม่ยอมแถมไล่ด้วย
“ไม่แน่นี่หว่า ไหนบอกถ้ามาจะกระโดดถีบหน้ากูไง”ผมยังท้ามันต่อ
“กูถีบแน่ แต่ตอนนี้กูไม่ว่าง ไปๆๆๆๆ”มันแถไปอีก ออกปากไล่
“ไม่ใจวะ แล้วมึงเป็นเอดส์เหรอ”ผมทำเสียงใส่ ก่อนจะถามมันกวนๆ
“ตีนเหอะ กูเป็นอีสุกอีใสโว้ยยยย”มันเปิดผ้ายกตีนถีบผมแต่โดนจับไว้ก่อน เต็มๆตากูเลย มันหน้าง้ำ น้ำตาไหลเม้มปาก ดูแล้วโคตรจะ
“ฮ่าๆๆๆ นี่มึงแปลงร่างเป็นดาร์เมเชี่ยนได้ด้วยเหรอวะ”ผมหัวเราะใส่มัน ที่หายใจแรงขึ้น
“เชี่ยะๆๆๆๆๆ”มันโวยมือก็ตีใส่ผมที่หัวเราะมัน ก่อนจะเอาผ้ารวบมันยกมานั่งตัก ไม่ได้รังเกียจเลยสักนิดแต่กลัวเชื้อโรคจากภายนอกจะไปติดมัน ตัวรุมๆ”ปล่อยๆๆๆๆ”มันดิ้นไปมา
“ไม่เอาน่า โอ๋ พี่ล้อเล่นนะ”ผมปลอบมันที่เริ่มร้องไห้อีก”ไหนดูสิ”ผมบอกอีกก่อนจะเปิดผ้าห่มดู จับหน้าให้หันมาหา
“ฮือออ มันทุเรศใช่ไหม”มันถามทั้งน้ำตา
“จะให้บอกว่าไม่ ก็คงไม่ใช่ ”ผมปลอบมันที่น่าจะรู้สึกดี แต่ทำไมมันจิกหัวผมวะ
“มากอดทำไม เดี๋ยวติดหรอกมึง ปล่อย”มันแกะมือผมออก
“จะได้เป็นด้วยกันไง”ผมกระซิบบอก
“กูขี้เหร่มากเลยตอนนี้”มันยังห่วงความหล่อตัวเองอยู่
“เดี๋ยวก็หาย แล้วทำไมไม่บอกว่าเป็น หืม”ผมปลอบและถาม มันสบตา
“ไม่อยากรบกวน มึงยุ่งมาก”มันตอบเบาๆ ประชดหน่อย ทำเอาต้องกอด
“เหรอ”ผมแหย่มันต่อ มันพยักหน้า
”น้อง”ผมเรียกมัน
“ครับ”
“ปวดหัวไหม”
“ฮึ”
“แต่ตัวร้อนนะ”
“ป้านวลบอกน้องมีไข้ ให้กินยาอะไรไม่รู้ ขมฉิบหายเลย”มันบอกแกมฟ้อง ผมหันไปดูเป็นยาแผนโบราณอย่างหนึ่ง ที่กินแล้วมันจะช่วยขับออกได้ ตอนเด็กๆผมเป็นแม่ก็ให้กิน
“จะได้หายเร็วๆไง”ผมบอกมันอีก หยิบทิชชู่เช็ดน้ำตาให้
“ไม่กลัวติดเหรอ”มันถามอีก
“เคยเป็นแล้ว”ผมบอก
“ถึงว่ากล้ากอด”มันพูดเฉยๆแต่ผมรู้ว่าแอบงอน
“ถึงไม่เคยเป็นก็กอด”ผมพูดต่อ
“ทำไม”มันถามแต่ไม่มอง ผมเลยก้มไปใกล้ๆ จูบขมับไปที
“ก็เพราะเป็นน้องพี่ถึงได้กอด”ผมกระซิบบอก คนในอ้อมแขนหน้าแดงทันทีจากที่แดงอยู่แล้ว”ไม่ใช่แค่กอด อยากทุกอยากแต่ต้องให้น้องหายก่อนนะ”ผมพูดต่ออีก ทำเอามันเกือบยิ้มแต่ยังเก็บอาการอยู่
“คิดแค่เนี้ยะ”มีต่อว่าแก้เขิน
“ก็แค่น้องคนเดียว”ผมบอกให้เขินหนักไปอีก
“หายโกรธแล้วเหรอ”มันถามต่อหลังจากเงียบกันไป ผมโยกตัวมันไปมา
“น้องน่ะเหรอ”ผมย้อนถาม มันเลยตีเบาๆ
“พี่ไผ่นั่นแหละ หายโกรธแล้วเหรอที่น้องงี่เง่า พูดไม่รู้เรื่อง”มันพูดเบาๆเหมือนสำนึกผิด
“ไม่”ผมบอก มันเงยหน้าก่อนจะก้มแต่จับไว้ก่อน”ไม่เคยโกรธ มีแต่โกรธตัวเองที่ทำน้องเจ็บและร้องไห้ ขอโทษนะครับ”
“ฮึกๆๆ ไม่ น้องขอโทษ พี่ไผ่ไม่ผิดหรอก น้องน่าจะรู้ แต่ก็ยัง ฮึกๆ”มันเอาพูดทั้งน้ำตาเอามือโอบรอบคอ
“ชู่ว์ ไม่ร้องนะครับ ไม่ร้อง นิ่งซะ”ผมโยกมันไปมา ผมรู้แล้วความหมายที่มันเขียนคืออะไร กลัวผมเห็นแล้วจะรังเกียจ ไม่ให้ป้านวลบอกเพราะมันรู้ว่าผมยุ่ง ไอ้ฝิ่นเป็นคนที่ห่วงความรู้สึกคนอื่นก่อนเสมอ
“น้องแค่ไม่อยากให้พี่เครียด อยากให้พักผ่อนบ้าง ถึงเวลาก็นอนกอดกัน หลับสักพักค่อยไปทำต่อก็ได้ แค่นั้นเองไม่ได้จะทำตัวเยอะใส่ แต่ไม่คิดว่ามันจะทำให้เราทะเลาะกัน”มันพูดกับอก มีสะอื้นนิดหน่อย
“รู้แล้ว”จูบผมหอมๆไปที
“ไม่อยากให้พี่มองเป็นเรื่องเล็ก สุขภาพต้องมาก่อน”มันยังพูดต่อ มือก็เริ่มจะเกาแต่ผมจับเอาไว้ก่อน
“อย่าเกา เดี๋ยวไม่หาย”ผมบอกก่อนจะมองหน้าแดงด้วยพิษไข้” พี่รู้ ถึงได้ขอโทษไงที่เสียงดังใส่ หายโกรธนะ”ผมพูดต่อและรับรู้ถึงความรู้สึกที่มันมีให้
“ไม่ได้โกรธ ๆ ไปก็เจ็บ น้องร้องไห้ทุกวันเลยจะไปขอโทษ ก็เสือกเป็นไอ้โรคเวรนี่อีก”มันส่ายหน้าพูดด้วยเสียงที่น่าสงสารมากผมฟังยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่แต่ตอนท้ายอยากจะขำที่มันเคืองโรค”น้องคิดถึงพี่ไผ่ ฮึกๆๆ”มันสะอึกสะอื้นบอกต่อ
“คิดถึงมากกว่าอีก”ผมกอดและบอก
“พี่นิสัยไม่ดีเลย รู้ตัวไหม”มันพูดและมองหน้าผม แววตาไม่สดใส ผมเลิกคิ้วให้พูดต่อว่าเรื่องอะไร”มาทำให้เคยตัว พอไม่ได้ก็เรียกร้อง”
“งั้นต้องเลิกทำน้องจะได้ไม่ร้องไห้เวลาไม่ได้ ดีไหม”ผมพูดยิ้มๆเลยโดนทุบ
“ไม่ ต้องทำให้ดีขึ้น”พูดไปทุบไปแต่ไม่แรงหรอก
“รู้แล้วครับ”
“สัญญานะ”
“อืม”
“ดีกันนะ”
“ไม่ได้โกรธแล้วจะดีทำไมล่ะ”ผมบอกทำเอามันกอดผมแน่น
“งั้นพี่กลับเถอะ”มันผละออก พูดทำเอางง
“ไล่เลยเหรอ”ผมยื่นหน้าไปถาม อยากจะจูบปากแดงๆจัง
“ไปทำงานให้เสร็จๆ จะได้อยู่ด้วยกันเยอะๆ”มันบอกยิ้มๆ ผมเลยบิดจมูกไปที
“ว่าจะนอนด้วยสักหน่อย อดเลย”ผมแกล้งทำหน้าเสียดาย
“จริงนะ”มันร้องอย่างตื่นเต้น
“เคยหลอกเหรอ”ผมพยักหน้าถาม
“เคย”มันก็ลอยหน้าบอก
“เมื่อไรวะ”ผมทำหน้างง
“เมื่อวันนั้นมาถึง คริคริ”มันตอบและหัวเราะคิกคัก
“มุกโคตรเก่าเลย”ผมเบะปากใส่มัน
“ก็เล่นตามอายุพี่ไง”มันทำปากใส่ ผมเลยจุ๊บไปทีแบบเบาๆมันก็จุ๊บตอบ ก่อนจะกอดกันไว้ แทนความรู้สึกที่ห่างหายไปเป็นอาทิตย์ ผมกระซิบขอโทษอีกครั้ง กอดและหอมผมนิ่ม มันยิ้มและกอดอย่างแน่น
*
*
“น้อง”ผมเรียกไอ้คนที่กอดรัดผมแน่น หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยก็ขึ้นมานอนกับมัน
“อะไร”เสียงรับคำยานๆ มันเริ่มจะหลับ
“ไม่หนีไปไหนหรอก”ผมบอกมันที่ปรือตา
“กูกอดไม่ได้ไง”ถามยานๆแต่ตอบให้ดีนะ ตอบไม่ดีเปลี่ยนระดับความเร็วแน่
“ได้ แต่มันแน่นไป มึงโดนผีงูเหลือมเข้าสิงหรือเปล่า รัดซะ”ผมบอกและกระซิบถาม มันแลบลิ้นเลียไปมา
“รอให้เหยื่อหมดแรงก่อน จะได้จับกินซะ อ้ามมมมม”มันบอกเบาๆก่อนจะตะโกนตอนท้าย อ้าปากกว้างงับซอกคอผมไปมา ขึ้นมาขี่ทั้งตัว ผมจี๋เอวมัน ๆก็ไม่ปล่อย ฟัดไปฟัดมาไอ้เหลือมเริ่มอ้าปากหวอ มือกอดคอพอจะคลายก็กระชับอีก ปากก็อ้าและก็หุบ เป็นแบบนั้นอยู่หลายที ผมยกยิ้มก่อนจะจับตะแคงลงมาเบาๆ
“หายเร็วๆนะสตอร์เบอแรดคนดีของพี่ไผ่”ผมบอกคนน่ารักที่หลับไปเรียบร้อยแล้ว เอามือลูบหลังผ่านเนื้อผ้าให้เบาๆ แบบที่เจ้าตัวชอบ ต้องระวังด้วยกลัวมันจะเจ็บเพราะตุ่มแดงๆ สักพักผมก็กลายเป็นไอ้เหลือมรัดมันแทน
**********************************************************************************************
ปล. เอาไปอีกตอนส่งท้ายคู่นี้ให้ไปพักรักษาตัวก่อน ตอนหน้า แฝดกับต้าร์แน่นอน ตอนนี้ขอตัวไปเคลียร์งานก่อนเด้อ ขอบคุณทุกเม้นส์ทุกอ่านนะคะที่เป็นกำลังใจให้มาตลอด แนะนำและติได้คะจะได้ปรับ ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกก คะ
แก้ไขแล้วคะ ขอบคุณคุณ nokkie มากคะที่บอกให้ ถ้ามีอีกบอกได้คะ :pig4: :pig4:
-
พี่ไผ่พาลคนอื่นได้ฮามากอ่ะ :laugh3:
แล้วก็ประโยคสุดท้ายของพี่ไผ่ “หายเร็วๆนะสตอร์เบอแรดคนดีของพี่ไผ่”อันนี้ชอบมาก :haun5: :haun5:
-
รอๆๆๆๆๆจ้า :o8:
-
ฝิ่นหายเร็วๆ
รออ่านคู่แฝดจ้า
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: สตอเบอร์แรดของพี่ ฮ่า ๆๆๆๆ ชอบ ๆ
-
อ๊าก!! หวานได้อีกนะตอนท้ายเนี่ย ฮ่าๆๆ ชอบๆๆ ขอบคุณครับ
-
สิวสาวขึ้นเต็มตัวเลยนะน้อง 555+ :m20: :m20: :m20:
-
เอ้อ
หายไวๆนะน้องฝิ่น แต่มีคนดูแลดีแบบนี้คงจะหายเร็วเน๊อะ อิอิ
-
งานนี้เค้าเข้าข้างน้องอย่างแรง ทำงานอย่าเต็มที่ไม่ได้หมายความว่าคุณพี่จะไม่สนใจอย่างอื่นได้นี้คะ
-
น่ารักไม่ทนแล้ววววว
-
อยากบอกว่า อีสุกอีใสนี้ มันเป็นอะไรที่ทรมานมากกกกก...ตอนเป็นก็นอนร้องไห้เลยล่ะ
ทั้งๆที่เป็นตั้งแต่เด็กๆ แต่ยังจำความรู้สึกได้เลย :sad4: เป็นแผลเป็นด้วย
ฝิ่นหายไวๆนะจ๊ะ :กอด1:
ตอนหน้าคู่แฝด + น้องต้าร์ :o8:
-
ถึงน้องฝิ่นจะงี่เง่ายังไงก็ยังน่ารักอยู่ดี :กอด1:
รอน้องต้าร์ค่ะ :impress2:
-
ตอนนี้เค้าอ่านแล้วซึ้งมากนะ :monkeysad: คือพอทะเลาะกันต่างคนต่างก็รู้ว่าผิด แล้วก็ต่างขอโทษกัน
น่ารักดีค่ะ (พูดมันทุกตอน ก็เค้าเป็นแฟนคลับไผ่ฝิ่นอ่ะ) ตอนแรกแอบโกรธพี่ไผ่จริง ๆ นะ ก็พูดกับน้องแรงไป
อารมณ์อยากทำงานให้เสร็จ ส่วนน้องก็แบบพักนิดนึงมันจะเป็นอะไรไป อ้อนๆๆ พอเค้าไม่เล่นด้วยก็เสียใจอีก
ทำไปแล้วพี่ไผ่ก็เครียดเนอะ ขำตรงเพื่อน ๆ เข้าหน้าไม่ติดเหอะ ยิ่งเวลามองคู่รักคนอื่นก็ไปหงุดหงิดเค้าอีก ฮามาก
โถ...น้องฝิ่นอนงค์ของพี่เป็นอีสุกอีใสซะแล้ว ถึงห้ามพี่ไผ่มาหานัก พี่ไผ่ดูแลน้องดี ๆ นะ จะได้หายเร็ว ๆ
เคลียร์งานให้เสร็จไว ๆ ด้วย จะได้มีเวลามาเอาใจน้อง
ขอบคุณค่ะ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกก ชอบพี่ไผ่ >///<
ตอนหน้ามีคู่แฝด ฮิฮิ พอคู่แฝดเสร็จขอคู่ เจย์หวายน๊าาาาา พลีสสสส >.<
-
น่ารักตลอดเลยน้องฝิ่นกะพี่ไผ่ หายไวๆ ทนขมกินยาเขียวใหญ่ตราใบโพธิ์ของป้านวล เดี๋ยวก็หายนะหนูฝิ่น
รอต้าร์กับคู่แฝดจ้ะ
-
ฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม
รอแฝดจ้าาา
-
แอบหวานและดราม่าเบาๆ
5555555
เขินตอนเค้าง้อกัน น้องฝิ่นอนงค์น่ารักตลอดดด♥
-
หายไวไวนะฝิ่น :กอด1:
-
รออ่าน 3P หุหุ :haun5:
-
ฝิ่นถึงจะง้องแง้งไปบ้าง แต่รักไผ่จริงๆ
ยอมมากๆด้วย
รอลุ้นคู่แฝดกับต้าร์ (หนูจะไหวไหมเนี่ย) :z1:
-
:monkeysad: กำลังซึ้งอย่างมากมายเชียว
แล้วเหมือนกับตกลงจากที่สูงทันทีกับคำของพี่ไผ่
"หายเร็วๆ นะสตอร์เบอแรดคนดีของพี่ไผ่"
พี่ไผ่ยังคงคาแรกเตอร์ ปาก... เหมือนเดิมจริ๊งจริง
-
โคตรน่ารักอ่ะคู่นี้! :z2:
-
อีสุกอีใส คนที่เคยเป็นแล้วก็เป็นอีกได้นะ
ถ้าเป็นคู่กันเดี๋ยวได้ผลัดกันเกาแย่
แต่ตอนนี้น้องฝิ่นยิ่งทำให้พี่ไผ่รักมากขึ้น ๆ ไปอีก :กอด1:
-
นับวันยิ่งน่ารักนะคู่นี้ มีแรงมีเบา ชอบเวลาเขาหวานกันเรียกพี่น้อง :กอด1:
-
หายเร็วๆๆน๊า ฝิ่น....
-
น้องฝิ่นน่ารักตลอด ตลอดอ่ะ...ชอบหวาน ๆ แบบนี้ไปเรื่อย ๆ แต่ก็แอบคิดถึงฝีปากน้องฝิ่นนะเนี่ย 555+
ปล. ประโยคนี้ "ถ้าอยู่บนเตียงจะหยิบผ้าคุมหัวทันที นั่นไงอย่างที่คิดมันคุมจริงๆ" ไม่ใช่คุมนะคะ ต้องเป็นคลุมค่ะ ^^
-
น่ารักที่สุดคู่นี้
รอตอนหน้า :-[
-
โอ๊ยอะไรจะหวานขนาดนี้ อิจฉาาาาาาาาาาา
-
งอน ง้อกันเรียกน้ำตาคนอ่านได้เลย
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักเสมอ
งอนกันก็ต้องรับความเข้าใจกัน
ดีที่ฝิ่นไม่ใช่แฟนที่งี่เงา และดีที่พี่ไผ่เป็นคนรู้จักง้อ
อ่านแล้วซึ้งอะ แอบมีน้ำตาเบาๆกับตอนนี้ :กอด1:
-
อย่างน่ารักอ่ะ อิๆ น้องฝิ่น o13
-
ชอบตรงที่ลงท้ายว่า สตอร์เบอแรดของพี่. นี้แหละ :กอด1: :กอด1:
-
รอๆๆๆต้าร์กับแฝด
-
อู้ยยยยย ชอบตอนนี้มากๆ มันต้องทะเลาะกัน ง้อกัน แบบนี้สิ ตอนนี้พี่ไผ่เค้าน่ารักจริงๆเล้ยย เมียโกรธแต่สำนึกได้เองก่อนซะงั้น 5555 รออ่านตอนแฝดต้าร์นะคะ ...,, ขอบคุณสำหรับตอนใหม่คะ <3
-
เอิ้กกกกกกกกกกก
อิ่มความหวานจัง :give2:
-
หวานเกินนะ 555
-
โอ๊ยย ชอบคู่นี้จริงๆ น่ารักอ่าาา อ่านเพลินมาก ไม่เบื่อเลย
-
น่าร้ากกกกกก พี่ไผ่ สุดท้ายก็เป็นคนตามใจน้องที่สุด
ฝิ่นนี่เด็กจริงๆ เพิ่งจะดัดฟัน เพิ่งจะเป็นอีสุกอีใส ช่วงนี้พี่ไผ่กลายเป็นพ่อเลย อิอิ
รอตอนหน้าค่า ต้าร์แฝด ^^
-
หวานตลอดๆๆๆ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักเวอร์ๆๆเลยพี่ไผ่น้องฝิ่น
-
คนรักกัน ต้องมีทะเลาะกัน น้อยใจ งอน ง้อ กันบ้างนะ
น่ารักเสมอเลยคู่นี้
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เฮ้ออ
โล่นึกว่าจะทะเลาะกันใหญ่โต
แค่เปนห่วงอะนะ
ดีกันก้ดีแล้วววว
-
ลุ้นตั้งนาน...(เหรอ)
หวานได้อีก
-
คู่นี้น่ารักตลอดอ่ะ
-
ลุ้นจนเหนื่อยๆๆ
นึกว่าจะไม่ดีกันซะแล้ว :z2:
-
พี่ไผ่อ่ะ สงสารฝิ่นอ่ะ
-
หวานเกินไปแล้วน๊า
:pig4:
-
เห็นคราวนี้แหละที่น้อยใจกันเป็นจริงเป็นจัง
ฮาพี่ไผ่ที่เหวี่ยงอยู่เงียบๆ(เพราะไม่พูดไง)
แต่มาแพ้ก็อีตรงข้อความที่น้องฝากมานี่แหละ
โดนอย่างนี้มีหรือพี่ไผ่จะทนไหว รีบมาทันใด
จากที่คิดถึงอยู่แล้วมาเจอน้องไม่สบายด้วย
อ่อนยวบไปเลย รักกันเวอร์อ่ะคู่นี้ :กอด1:
ตอนหน้าเตรียมรับเพื่อนสะใภ้ดีกว่าเนอะฝิ่น :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
สตรอเบอร์แรด 555
อย่างฮา คู่นี้หวานตลอด ชอบอ๊ะ!!
น่ารัก เวลาพูดเพราะๆนี่หวานจ๋อยเลย
รออ่านแฝดต้าร์แย่ๆ แต่งอะไรมาอ่านหมด อิอิ
ชอบเรื่องนี้มากมายยย
เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านๆๆ
-
ลุ้น คู่ต้าร์ เอ๊ะ หรือ คี่หว่า
-
ใจหายหมด นึกว่าจะทะเลาะกันจนเป็นเรื่องใหญ่ แต่ดีแล้วที่เคลียร์กันได้เร็ว เราชอบบรรยากาศแบบนี้อ้ะ ถึงจะทะเลาะกันแต่ก็พูดคุยกันตรงๆเคลียร์กันให้จบๆแล้วก็กลับมารักกันเหมือนเดิม (ไม่ชอบซดมาม่านั่นแล==)
-
:laugh: :laugh:
-
คู่นี้หวานตลอดอะ นึกว่าจะทะเลาะกันซะแล้ว >< รอคู่แฝดกับต้าร์ค่า
ชีวิตคู่ขึ้นๆลงๆ ทะเลาะกันบ้างเป็นรสชาติชีวิตดี ทะเลาะกันบ่อยๆนี่หัวปีท้ายปีเลยนะ
-
พี่ไผ่ผู้ใหญ่มากอะ.....น้องฝิ่นน่ารัก ><
-
กรี๊ดดดรออ่านจ้า
-
สงสารน้อง โดนพี่ไผ่ดุ ไม่สบายเลย
งานเยอะขนาดนั้นก็เข้าใจอยู่นะ
แต่ เมียก็สำคัญเหมือนกันนะ พี่ไผ่ต้องให้เวลาเมียบ้าง
เช่น นอนกอดกันเกาหลังให้ อะไรงี้ 5555+
-
น่ารักกกกกกกกมากกกกก o13 o13 o13 o13
-
พี่ไผ่อ่ะทำเขเขีนอีกละ
ตอนหน้าของแฝดหรอจ๊ะ
รอน๊าาาาาาาาา
-
ตอนที่ 73 โอม ต้าร์ อาร์มส
“มึงนั่งเฉยๆไปเลย”ผม(โอม)บอกไอ้ฝิ่นที่กำลังจะลงมือแยกชิ้นส่วนเครื่องยนต์ในวิชาภาคปฏิบัติ
“เออ เดี๋ยวน้ำมันเปรอะ ขี้กลากมึงก็ไม่หายสักที”ผม(อาร์มส)พูดพลางเอาตีนยันขาเก้าอี้มันเบาๆ
“ม่องมึงสิ ไอ้สังคัง”ไอ้เพื่อนน่ารักที่มันเพิ่งหายจากอีสุกอีใสยกตีนแอนด์ฟักฟอร์ยูให้ผมสองคน ตอนแรกมันไม่ยอมมาบอกว่าอายเพื่อน ก็พี่ไผ่อีกนั่นแหละไปรับและพามาส่งให้ ตอนเย็นก็มารับถ้าแกยุ่งก็พวกผมไปส่ง พวกผมและเพื่อนในห้องก็ดูแล้วไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหน แค่ยังเหลือรอยตามหน้าไม่กี่จุด
“มึงแค่ช่วยวิเคราะห์ก็พอ หรือจะนั่งแชทกับผัวไปก็ได้”ออยเพื่อนน่ารักอีกคน ออกความเห็นยิ้มๆ มือก็ไขน๊อตออก เห็นอ้อนแอ้นอย่างนี้ แม่งโคตรเก่งเลย พอกับไอ้คนหน้างอที่โดนต้อนให้นั่งเฉยๆ
“แชทไปให้มันด่ากูเหรอ สามวันหวานสี่วัน(ปาก)หมาใส่กูซะงั้น”ผมเห็นมันบ่นหงุงหงิงเรื่องผัวมันตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เดี๋ยวเจอหน้ามันก็หายอ้อนตีนเขาต่อ พูดถึงพี่ไผ่ผมว่าแกดีนะ ตั้งแต่เห็นมันมีแฟนมา มีคนนี้แหละที่เอาอยู่ ดูเฉยๆนิ่งๆ แต่ก็เห็นเขาดูแลรักมันดีจะตาย มีแต่คนอิจฉาทั้งนั้น
“มึงไปกวนตีนอะไรเขาอีกล่ะ อีนี่ ไม่สบายเขาก็ดูแล สารพัดจะหามาให้แดก ยังจะอะไรอีกห๊ะ อีห่า”เสียงออดี้หันไปแว๊ดใส่มัน ผมสองคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ปัง ปัง โครม คราม เอ๋ง เอ้ย ไม่มี ผมสามคนเกาะกลุ่มกันทันที เมื่อมันเดินเตะโน่นเตะนี่เข้ามาใกล้ เพื่อนคนอื่นๆ ก็หันมามองได้แต่ยิ้มไม่มีใครกล้ามายุ่ง อาจารย์ก็ไม่อยู่อีก
“พวกมึง พูดว่าไงนะ”มันชี้หน้ายกขาขึ้นเหยียบบนตัวเครื่อง นักเลงฉิบหาย นี่พวกกูเพื่อนมึงนะ
“มึงฟังผิด”ออดี้หน่วยกล้าตายพูดออกไป”กู แค่คิดว่าก็เห็นรักกันดี แล้วมีสาเหตุอะไรถึงได้ทะเลาะกัน แค่นั้นเอง”มันแปลรหัสข้อความใหม่
“ใช่ๆ ฝิ่นมึงไปนั่งก่อนไป”ผม(โอม)เดินไปกอดไหล่มันพาไปนั่ง ไอ้อาร์มสก็มานั่งข้างๆ แกะเยลลี่ส่งให้ มันชอบกิน ตั้งแต่เด็กแล้ว
“ดอกกกก แค่นี้หงุดหงิด ไหนมึงบอกกูสิว่าเรื่องอะไร”ออยเน้นเสียงก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างมัน
“ไม่มีอะไรหรอก เย็นนี้กูต้องไปหาหมอฟัน แต่มันไม่ว่างบอกให้ไปกับลุงชิตหรือไปเองก่อน แต่กู”มันเล่าออกมาหน้าเฉยๆแต่ดูเหงาๆ ผม(โอม)ว่ามันติดพี่ไผ่มากนะ”กูงี่เง่าอยากให้มันพาไป ก็เลยเป็นประเด็นมาอีก เฮ้อ กูผิดเองแหละทั้งที่ก็เข้าใจแล้วนะแต่ปากไวไปหน่อย”มันถอนหายใจเอาหน้าซุกไหล่ไอ้อาร์มสที่ยกมือกอดมัน
“มึงก็ขอโทษซะสิ แค่นี้เอง พี่ไผ่เขาไม่โกรธมึงหรอก หรือไม่ก็จัดโปรยกขากระชับความสัมพันธ์ด้วยสะโพกเข้าจังหวะไปซะ จบ เชื่อกูไม่มีบ่น มีแต่ อิ๊อ๊ะ อิ๊อ๊ะ คริคริ”ออยจับมือมันปลอบใจพร้อมเสนอความเห็นที่กามมากกก ฝิ่นมันเป็นคนเข้มแข็งนะ ร้องไห้ก็ยาก ผม(อาร์มส)ก็เพิ่งเคยเห็นมันอ้อนพี่ไผ่นี่เป็นคนแรกเลย
“มึงก็พูดว่ากูยอมให้มันล่อซะก็หมดเรื่อง อีเห็ด”มันพูดเซ็งๆใส่แต่หน้าอมยิ้ม
“สุภาพชนหน่อยคะ อีฝืด อย่าพูดภาษาบ้านให้มากนัก มันทำให้กูจินตนาการตามไปด้วย คริคริ”ออยดึงแก้มมันโยกไปมา จนหัวเราะได้ สักพักมันเด้งตัวรับไอโฟนทันที
“ฮ่าๆๆๆๆ เยส”มันมองก่อนจะหัวเราะอย่างพึงใจ โชว์หน้าจอให้ดู พี่ไผ่ของมันจะมารับไปหาหมอ
“หน้าบานปานก้น ดอกกกก”ออยว่ามันก่อนจะลุกไปทำงานต่อ
“จวยยยย”ผมสองคนไม่รู้จะว่าอะไร ส่วนมันยิ้มและตอบกลับ
*
*
*
“มึงไปไหนกันเหรอ”ไอ้ฝิ่นถามผมสองคนที่เดินมาคณะถา’ปัต กับมัน ส่วนออยมีงานด่วนต้องไปช่วยพี่มันก็เลยชิ่งไปก่อน
“รับเด็กไปกินข้าว”ผม(โอม)บอกมันพลางยักคิ้ว
“ถุย มันตกลงรับพวกมึงเป็นแฟนแล้วเหรอ”มันทำท่าใส่พร้อมถามก่อนจะนั่งลงตรงที่ประจำเวลามันมารอพี่ไผ่หลังจากที่เกิดเรื่องเกี่ยวกับไอ้กาย พวกผมเข้าหน้ามันไม่ติดเหมือนกัน ตามไปง้อไปอธิบายยันบ้าน ตอนแรกมันไม่ให้เข้าบ้าน ดีนะแม่มันเห็นพอดีพวกผมเลยได้โอกาสเข้าไป มันงอนซะไม่มี ปากบอกไม่สนใจ ไม่ต้องมาพูด พวกผมก็เลยเงียบขอตัวกลับมันก็งอนอีกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ อย่างน่ารักเลย กว่าจะประเลาะได้เอาเรื่องเหมือนกัน
“ไม่รับก็ต้องรับ”ผม(โอม)บอกมัน ไอ้อาร์มสก็ทำเหมือนกัน ชอบทำอะไรตามกูเรื่อยเลย แม้กระทั่งหน้าตา หึหึ
“มึงบังคับมัน”มันเลิกคิ้วใส่พวกผม
“เปล่า แค่ถามความสมัครใจ ไม่ยอมก็จะทำให้ยอมจนได้”ผม(อาร์มส)บอกอย่างหมายมั่นปล้ำไอ้ต้าร์มาก หึหึ
“เออน่ะ พวกกูไม่ทำอะไรหรอก วันนี้ชวนไปดูหนังเฉยๆ เป็นการชดเชยเรื่องไอ้กาย”ผม(โอม)ย้ำไปอีกให้มันสบายใจ ผมรู้พอกับที่มันรู้นั่นแหละ ไอ้ต้าร์ดูเหมือนจะแรงแต่ที่จริงมันใสซื่อมาก แต่ก็ไม่ถึงกับไม่รู้เรื่องซะเลยประมาณทฤษฎีเต็มร้อยแต่ปฏิบัติยังศูนย์อยู่
“แต่ลูบคลำบ้างตามโอกาส”นั่นไอ้อาร์มสเสือกไปบอกแนวทางตามสันดานของเราให้มันรู้อีก
“กูก็คิดอยู่แล้วล่ะ ว่าหน้าอย่างพวกมึงน่ะเหรอจะไม่ตอด”มันทำหน้าพูดแบบรู้ทันใส่พวกผมที่อมยิ้มเฉยๆ
“เฮ้ย ไอ้เด็กวิดวะ มาทำไรที่นี่วะ”เสียงไม่พึงประสงค์จากใครไม่ทราบลอยมาเข้าหู พวกผมมองเฉยๆไม่ได้สนใจ จัดว่ามันดูดีทั้งหน้าตาและรูปร่างถ้าไม่มีทีท่ากวนตีนใส่
“ถามไม่พูด รุ่นพี่นะโว้ยที่ถามถึงจะต่างคณะก็เถอะ”อีกคนที่หน้าเข้มๆดูดีเหมือนส้นตีนถาม
“มานั่งรอหมา”ผม(โอม)บอกยิ้มๆ
“หมาที่ไหนของพวกมึงวะ ห๊ะ”เสียงยังคงหาเรื่องไม่เปลี่ยน
“ก็หมาที่ไม่รู้จักว่าสายพันธ์ไหนแต่มันชอบถาม”ผม(อาร์มส)บอกด้วยรอยยิ้มไม่ต่างกัน ไอ้ฝิ่นนั่งมองเฉยๆ
“อ้าว กวนตีนนี่พวกมึง ถือว่ามีผัวอยู่คณะนี้เหรอ”มันพูดเยาะๆใส่ แสดงว่ามันรู้อยู่แล้วแต่จงใจมาหาเรื่อง
“ถึงไม่มี กูก็จะมานั่งต่อให้ติดป้ายว่าบ้านมึงบริจาคกูก็จะนั่งทับมีอะไรไหม”ไอ้ฝิ่นพูดกลับเรียบๆ แต่ตามองกราดเรียงตัวเลย มาทุกทีก็ไม่เคยถาม พวกผมเคยเห็นพวกนี้เรียนคณะเดียวกันกับพี่ไผ่แต่น่าจะคนละสาย พวกมันเคยมองแต่ไม่เคยมายุ่งด้วย
“ปากดีจังวะ ขอกู”ไอ้คนตัวสูงจะเดินเข้ามาหามัน แต่เพื่อนมันดึงเอาไว้ทำหน้าประมาณว่าอย่า พวกผมก็เตรียมเหมือนกัน
“ก็ไม่ทำไม เพียงแต่กูไม่พอใจที่ไอ้สองคนนี้มาจีบเด็กคณะกู และยังเป็นเด็กกูด้วย”ไอ้คนหน้าตี๋เอ่ยขึ้นมา พร้อมมองผมสองคนอย่างไม่พอใจ หรี่ตาใส่หาเรื่องเต็มที่
“มึงไม่ติดป้ายไว้ล่ะว่าเด็กมึง กูจะได้ไม่ยุ่ง”ผม(โอม)ย้อนใส่มันก่อนจะยืนตรงหน้าไอ้รุ่นพี่เหี้ยๆ ที่ไม่น่าเคารพ สูสีโว้ยดูจากรูปร่างภายนอก ฝีมือไม่รู้ รู้แต่เล่นกูมึงก็เจ็บไม่ใช่น้อย
“สัด มึงจะเอา”มันด่าก่อนจะปรี่เข้ามากระชากเสื้อผม แต่ไม่ทันถึงหรอกครับ ผมปัดมือมันซะก่อน
“กูเอาแน่ ถ้ามึงเอา”ผมสองคนพูดเกือบพร้อมกัน จ้องหน้าอย่างไม่ยอม
“เลิกยุ่งกับต้าร์ซะ เด็กกู”ไอ้หน้าตี๋เอ่ยออกมา ทำเอาผมเงียบไปมันยกยิ้มได้ใจ
“กูไม่เลิก จนกว่าจะได้ยินจากปากต้าร์เอง เพราะกูไปกิน ไปนอน บ้านต้าร์ ไม่เห็นจะบอกว่ามีแฟนเลย”พูดได้ถูกใจกูมาก ไอ้อาร์มส มันหน้าตึงเลยครับ
“ใช่ และหลายครั้งด้วยไม่ใช่ครั้งเดียว ถ้าเด็กมึงจริง เขาคงไม่บอกพวกกูแล้วล่ะ”ผมช่วยพูดทับเข้าไปอีก
“พวก มะ”ไอ้หน้าตี๋ชี้หน้าพูดแต่ยังไม่จบดี
“มีอะไรวะ ไอ้แม็กส์ ชี้หน้าน้องกูทำไม”เสียงขัดขึ้นเป็นเสียงของรุ่นพี่เหมือนพวกมัน แต่น่าเคารพกว่ากันเยอะ พี่บลูเดินเข้ามาพร้อมพี่พาย และตามมาด้วย พี่ไผ่ พี่หวาย พี่เจย์
“ไม่มีอะไร ไม่ใช่เรื่องพวกมึง”ไอ้แม็กส์เอ่ยออกมา แต่ตายังจ้องพวกผม
“แต่มึงทำหน้าเหมือนมีว่ะ”พี่หวายไปยืนข้างเอามือวางบนไหล่มัน
“นั่นสิ ไอ้เป้มึงตอบแทนมันได้ไหม”พี่เจย์เดินไปหาไอ้คนที่ว่าไอ้ฝิ่นว่าปากดี พี่พายเดินไปนั่งข้างไอ้ฝิ่นพร้อมกับถาม ไอ้ฝิ่นส่ายหน้ายิ้มๆประมาณไม่มีอะไรหรอกแค่เข้าใจผิดนิดหน่อย แต่พี่ไผ่จ้องหน้ามันจนต้องหลบก่อนจะหันมามองไอ้พวกนี้
“กูกับพวกมึงไม่เคยมีเรื่องกันไม่ใช่เหรอ”เสียงพี่ไผ่ถามเรียบๆ
“ก็ใช่ แต่ไอ้เด็กแฝดเวรนี่มันกวนตีนก่อน”ไอ้คนชื่อแม็กส์เอ่ยออกมามองหน้าพวกผมอย่างไม่ยอมจบ
“พวกมันก็คงกวนตอบสนองตามท่าทางพวกมึงล่ะมั้ง ไอ้แม็กซ์”พี่หวายเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินมายืนข้างหน้า
“ไอ้หวาย กูไม่อยากมีปัญหากับพวกมึง และถ้ามันเป็นน้องพวกมึงล่ะก็ บอกมันด้วยอย่ามายุ่งกับเด็กกู”ไอ้คนชื่อแม็กซ์เรียกชื่อพี่หวายพูดเรียบ แต่ประโยคหลังหันมาชี้หน้าพวกผม
“ไม่ต้องฝากหรอก กูฟังภาษาไทยออก”ผม(อาร์มส)บอกมันกลับอย่างไม่กลัวสักนิด สัด
“ไอ้เด็กเหี้ย มึงวอนซะแล้ว”มันด่าผมเดินมากระชากเสื้อ แต่ผมยันมันด้วยตีนซะก่อน ไม่ถึงกลับหงายหลังแต่เสียหลักได้
“เฮ้ย พวกมึงหยุดเลย จะให้ถึงคณบดีหรือไงไอ้แม็กซ์ปีสุดท้ายแล้วนะมึง ไอ้แฝด มานี่”พี่เจย์เดินมาดึงมันออก ดันผมสองคนออกห่าง มองหน้าประมาณให้ระงับสติอารมณ์ก่อน เพราะคนเริ่มทยอยลงมาแล้ว
“มึง ไอ้เด็กเวร ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับต้าร์ มึงเจอดีแน่”เสียงไอ้รุ่นพี่ส้นตีนบอกพร้อมกับชี้หน้าและเดินออกไป
“หึหึ กูเจอดี แต่มึงจะเจอตีน”ผมสองคนแสยะยิ้มพูดพร้อมกันอย่างไม่กลัวคำขู่มัน
“ไอ้สัด แม่ง”ไอ้แม็กซ์หันหลังกลับมาเมื่อได้ยินที่พวกผมพูด แต่ยังไม่ถึงตัว มีอาจารย์ผ่านมาซะก่อนดูเหมือนจะตรงมาทางนี้ด้วย พวกมันเลยเดินออกไป แต่ท่านไม่ได้แวะหรอกครับเดินผ่านทางเฉยๆ พวกเราก็ทำความเคารพ
“มันเรื่องอะไรกันวะ”พี่พายถามหลังจากท่านเดินไปไกลแล้ว
“เรื่องไอ้ต้าร์ไง มึงไม่ได้ยินที่มันพูดเหรอ”พี่หวายบอกพี่พายก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างๆพี่บลู
“กูรู้แล้ว เชี่ยะ แต่กูอยากรู้ว่ามันจริงอย่างที่ไอ้แม็กซ์มันพูดหรือเปล่า”พี่พายดึงหูพี่หวายพร้อมกับตะโกนใส่หู ทำเอาแกหน้าเหยหันหนีแทบไม่ทัน
“โอมไม่รู้ รู้แต่ว่าตั้งแต่เริ่มจีบต้าร์ไม่เคยเห็นพูดถึง”ผมบอกไปเท่าที่รู้ที่เห็น ไอ้อาร์มส์ก็พยักหน้า
“ไอ้แม็กซ์มันจีบไอ้ต้าร์อยู่”พี่บลูเอ่ยออกมา พวกเราหันไปมอง”กูเคยเห็นมันตามตื๊อจะไปรับไปส่งให้ได้ แต่ไอ้ต้าร์ไม่เล่นด้วย แถมท่าทางจะกลัวๆด้วยซ้ำ”แกเล่าต่ออีกเมื่อเห็นพวกเราสนใจ
“ไอ้แม็กซ์ มันถือว่าพ่อมันเส้นใหญ่รู้จักกับผู้ช่วยคณบดี ก็เลยกร่าง”พี่เจย์พูดยิ้มๆ แต่ดูเป็นยิ้มที่ไม่ชอบไอ้นั่นเอาซะเลย”แต่ก่อนมันเคยมีเรื่องกับกูอยู่ แต่ก็เคลียร์กันได้”แกพูดด้วยเสียงสบายๆเหมือนไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน
“ยังไงพวกมึงก็ใจเย็นหน่อย มันไม่ปล่อยพวกมึงแน่”พี่บลูบอกพร้อมกับคาดการณ์ เหมือนที่พวกผมคิด
“ผมก็ว่างั้นแหละ”ผม(อาร์มส)บอกอย่างเห็นด้วย
“มันว่าอะไรมึงหรือเปล่า”เสียงพี่ไผ่ถามไอ้ฝิ่นที่ยิ้มจนเห็นเหล็กดัด ผมว่ามันน่ารักมากเลย
“ว่าก็ไม่สะเทือนกูหรอก อีกอย่างมันพูดเรื่องจริง”มันบอกพี่ไผ่ยิ้มๆพลางยักไหล่
“มันพูดอะไร”พี่ไผ่ถามต่อหน้าโคตรนิ่งเลย ดูไอ้พวกนั้นจะเกรงๆแกเหมือนกัน อาจเพราะแกเป็นคนไม่ค่อยพูด ท่าทางนิ่งๆ ดูน่าเกรงขาม ผมเห็นแกใหม่ๆก็ว่าน่ากลัวนะยิ่งตาแกนี่คมกริบเลย ไม่งั้นเอาไอ้ฝิ่นไม่อยู่หรอก
“มันว่ากูปากดี สงสัยเพราะมีผัวอยู่คณะนี้”มันลอยหน้าตอบยิ้มๆ เลยโดนผลักหน้าหงายไปใส่พี่พาย”จิ๊ กูพูดถูกไหมล่ะ”มันย้อนถามอย่างไม่ยอม เอามือจิกแขนแกอีก แกส่ายหน้าเซ็งๆ แต่มือจับแขนจับหน้ามันพลิกไปมาดูว่าหายดีหรือยัง ไอ้นั่นก็ได้ใจขยับเข้าไปอ้อน กูล่ะเซ็งกับพฤติกรรมมึง ไม่ได้อิจฉาแต่อยากให้มีคนทำแบบนี้มั่งแค่นั้นเอง ผมมองหน้าไอ้อาร์มสที่มองไอ้ฝิ่นกับพี่ไผ่ มันคงความคิดเดียวกับผมแน่นอน หึหึ
“เฮ้ย มานี่ เดินมาเลยไม่ต้องอาย”ผม(อาร์มส)หันไปตามสียงไอ้ฝิ่นที่เรียกไอ้คนตัวเล็กกว่ามันที่ยืนลับๆล่อๆตรงมุมไม้ ตาดีจริงมึง กูยังไม่เห็นเลยขนาดเป็นว่าที่แฟนนะโว้ย ฮ่าๆๆๆ
“ป่านนี้แล้วยังอายอีกเหรอ หืม ต้าร์”พี่พายจับแขนมันที่เดินมายืนเก้ๆกังๆ เพื่อนมันโบกมือให้ยิ้มๆก่อนจะเดินไป สงสัยจะมาส่งเหยื่อให้พวกผม
“ต้าร์ เอ้อ อ้า”ผม(โอม)มองคนน่ารักที่พูดไม่ออก ติดขัดไปหมด แต่ก่อนไม่ค่อยถูกกันเห็นเจอทีไรแขวะทุกที แต่ตอนนี้เป็นใบ้ไปซะแล้ว
“มึงยังไม่ต้องอ้า นั่งก่อน”ไอ้ฝิ่นเอ่ยแซวมันก่อนจะจับให้นั่งลงข้างๆ พี่เจย์เขยิบลุกให้เพราะมีสายเข้ามา คงเป็นทางบ้านแก พี่หวาย พี่บลู อมยิ้มเฉยๆ พี่ไผ่ก็หน้าเดียวแต่เสียว(ไส้)ได้ถ้าไปกวนตีนแกเข้า
“มึงหายแล้วเหรอ”ต้าร์ถามไอ้ฝิ่น เอามือพลิกหน้าไปมาหลายรอบ
“เฮ้ย หน้ากูไม่ใช่เนื้อย่างพลิกอยู่นั่นแหละ”ไอ้ฝิ่นว่าจับมือมันออก
“เชี่ยะนิ”ไอ้ต้าร์ว่ามันเบาๆ ส่งค้อนให้ก่อนจะหันมาเจอพวกผมที่นั่งข้าง ทำเอาสะดุ้งนิดหน่อย
“มีเรื่องจะถาม”ผม(อาร์มส)เอ่ยออกไป ทำเอามองหน้ากันเป็นแถวแต่ไม่หน้ากระดาน
“อะไร”ไอ้ต้าร์ถามพลางขมวดคิ้ว
“ใจเย็น เอาไว้พวกมึงไปคุยกันเองดีกว่า”ไอ้ฝิ่นขัดซะก่อน แต่ผม(โอม) ก็เห็นด้วยนะ ไอ้อาร์มสมันค่อนข้างใจร้อนกว่าผมนิดหน่อย ถ้ามันอยากรู้หรือสงสัยอะไรมันจะทันทีเลย มันพยักหน้าก่อนจะแยกกันไป
“หืม”ต้าร์หันมามองมือผม(อาร์มส)ที่ยื่นออกไป
“กระเป๋า ถือให้”ผมบอก แต่มันเอาหลบ
“ไม่เป็นไร ถือเองได้แค่นี้เอง”มันปฏิเสธก่อนจะมองไปข้างหน้า”อ๊ะ”ร้องออกมาเกือบหงายหลัง ไอ้โอมดึงเอาไปจนได้ ทำเอามันหน้างอ แต่ไม่พูด ผม(อาร์มส)ไปไขรถ เปิดประตูให้ มันมองหน้าผมสองคนสลับไปมา
“จะมากลัวอะไรตอนนี้ ไปด้วยกันเคยทำอะไรไหม”ผม(โอม)ถามออกไป แต่ไม่ได้รำคาญแต่อย่างใด
“ถ้าจะทำ ๆ ไปนานแล้ว มีโอกาสตั้งหลายครั้ง ไม่ว่าจะบ้านต้าร์ หรือว่า ที่นี่”ผม(อาร์มส)พูดสนับสนุนไอ้โอมไปมั่ง ไม่รู้มันตาโตทำไม ทั้งที่พูดเรื่องจริง
“จะบ้าเหรอ ในรถเนี่ยะนะ ไม่เอาหรอก”มันปฏิเสธออกมา หน้าแดงแปร๊ด ไม่รู้ตัวเลยว่าพูดอะไรยั่วๆออกมา
“งั้นที่อื่นก็ได้สิ”ผมสองคนพูดเกือบพร้อมกัน
“ไม่ได้ ที่ไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”มันโวยวายออกมา หน้าแดงกว่าเดิม
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”พวกผมหัวเราะชอบใจ นานแล้วไม่ได้เจอคนแบบนี้ เหมือนจะแรงแต่ออกตัวเบา ชอบ น่ารักดี
“เห็นพูดแบบนั้นก็นึกว่า จะ”ผม(โอม)พูดแหย่ไปอีก
“หยุดนะ ถ้าพูดอีก เราจะกลับไม่ไปด้วยแล้ว”มันชี้หน้าทันที ทำท่าจะหันกลับ ผมดึงเอาไว้จนเซมาประทะอก ข้างหลังก็โดนประกบโดยไอ้อาร์มส ดีนะตอนนี้ไม่ค่อยมีคนไม่งั้นมันอายตายเลย พวกผมเฉยๆไม่สนใจหรอกอยากมองก็มองไป ถ้าถูกใจก็ไปด้วยกันได้ หมายถึงแต่ก่อนนะ ตั้งแต่เริ่มชอบและจีบต้าร์ พวกผมไม่เคยยุ่งกับใครอีกเลย
“อื๊อ ปล่อยสิ จะชิดทำไมนักหนา”มันพูดอุบอิบ มองหน้าก็เจอผม หันไปก็เจอไอ้อาร์มสที่ทำหน้ากรุ้มกริ่มไม่ต่างกัน ย้ำว่ากรุ้มกริ่มไม่ใช่หื่นนะครับ
“ก็ต้าร์จะหนี พวกเราก็ต้องกันไว้สิ”ผม(อาร์มส)บอกเอามือกอดเอวมันเอาไว้ ไอ้โอมมองหน้าผมก่อนจะขยับเข้ามามั่ง ขี้อิจฉาจริงๆเลยมึงนิ แต่ถ้ากลับกันผมก็ทำ หึหึ
“นี่ไม่ใช่กันแล้ว รัดซะขนาดนี้ ปล่อย เดี๋ยวใครมาเห็น”มันพูดงอนๆ ก่อนจะมองไปมา ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรัด
“ก็อย่าหนีสิ”ผม(โอม)บอกยิ้มๆ ยื่นหน้าก้มลงไปใกล้จนเกือบชิดจมูก มันย่นคอหนีหันไปก็เจอไอ้อาร์มสแก้มเกือบชนปากมัน ไม่รอดยังไงก็หนีพวกผมไม่พ้นแน่
“ไม่ได้หนีสักหน่อย แค่ ป้องกันตัว ผิดด้วยเหรอ”มันเลยก้มหน้ามากกว่าเดิม แต่ยังมีเสียงเถียงเล็ดลอดออกมา ทำเอาพวกผมยิ้มกับความคิดมัน
“ผิด”พูดพร้อมกัน มันเงยหน้าทันที “จุ๊บ”พวกผมหอมแก้มมันพร้อมกัน ทำเอาตาโต”เฮ้ย ทำอะไรเนื่ยะ”มันร้องออกมา
“หอมแก้มแฟน”หน้าด้านทั้งคู่ ไม่พูดเปล่าจ้องตามันด้วย เอาให้แดงไปทั้งตัวเลย แก้มโคตรนิ่มเลย ตัวก็หอมอ่อนๆไม่ใช่กลิ่นที่เรียกให้เข้าหาเพราะอยากมีเซ็กส์ด้วย แต่เป็นกลิ่นที่น่าทนุถนอม น่าดูแลและปกป้อง ที่ผ่านมาทำไมพวกผมถึงไม่เห็นนะ หรือมัวแต่แหย่ให้มันโกรธอย่างเดียว เวลาที่มันชอบพูดใส่ไอ้ฝิ่นเรื่องพี่ไผ่ อืม น่าจะใช่แล้วตอนนี้มันเลิกชอบพี่ไผ่หรือยังนะ ถ้ายังจะหาวิธีและทำให้ชอบพวกผมมากกว่าให้ได้
“ยังไม่ได้ตกลงสักหน่อย”มันเถียงอีก ก่อนจะโดนดันให้ขึ้นรถและกดล็อค กลัวเหยื่อหนี รีบขึ้นรถและขับออกไปทันที กันหนีอีกขั้นหนึ่ง รอบครอบไหมครับ
*
*
*
“แค่นี้ก่อน”ผม(โอม)จดรายการเสร็จก็ยื่นให้เด็กในร้าน วันนี้เปลี่ยนสถานที่ เอาเป็นร้านแบบคันทรี่ๆบ้าง ที่ไหนเหรอครับร้านลาบโอหัง ซึ่งน่าจะเป็นญาติกับลาบยโส 5555 หึ ได้ยินแล้วครับ แป็ก
“กินได้ไหม”ผม(อาร์มส)ถามคนตัวเล็ก ตากลมโต ผิวอมชมพูแบบคนสุขภาพดีตามธรรมชาติไม่ได้ปรุงแต่งด้วยการฉีดสิ่งแปลกปลอมเข้าไป ดีแล้วเอาไว้รอรับจากพวกผมก็พอ ผมรู้นะว่าคิดตามคำพูดผมอยู่ใช่ไหมล่ะ
“กินได้สิ ไม่ได้ไม่มีปากซะหน่อย”หันมาตอบด้วยความกวนนิดๆ ก่อนจะเสมองโน่นมองนี่
“นี่ขนาดยังไม่รับเป็นแฟน ยังติดนิสัยพวกเราเลย”ผม(โอม)เขยิบเข้าไปพูดใกล้ๆ ทำเอาผงะ หันไปอีกทางก็เจอกระจกสะท้อนหน้าหล่อๆเหมือนผมที่ยกยิ้ม
“รู้ว่ามีปาก เก็บไว้ทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ง”ผม(อาร์มส)กระซิบบอก เอามือจับแก้มนิ่มๆ เบาๆ
“เก็บไว้ด่านายสองคนใช่ไหม”แนะ มีลอยหน้าใส่ ขนาดกลัวๆนะ ยังกล้า พวกผมส่ายหน้าพร้อมกัน
“เอาไว้จูบ”และจบด้วยการพูดพร้อมกันให้อายจนไม่รู้เอาหน้าไปซุกที่ไหนได้เลย นอกจากอกพวกผม
“ทะ ทะลุ่น เฮ้ย ทะลึ่ง ทุเรศ”มันเอามือผลักหน้าผมสองคนออก แถมพูดผิดพูดถูกเอามารวมกันไปหมด
“หึหึ พูดเองแล้วอายเอง”ผม(โอม)ยกยิ้มพูดใส่มัน ที่เม้มปากอย่างขัดใจ
“ว่าเราทะลึ่ง ตัวเองนั่นแหละจิ้นไปโน่น”ผม(อาร์มส)พูดล้อไปอีก
“มะ ไม่ใช่สักหน่อย พวกนายนั่นแหละ หยุดเลยนะ”เถียงกลับด้วยตาโตๆ มันดูน่าฟัดมากกว่าน่ากลัวซะอีก ขู่บ่อยๆแบบนี้ ถ้าตกลงเป็นแฟนเมื่อไรจะเปลี่ยนเสียงขู่ให้ใหม่ พวกผมมองหน้าเป็นอันรู้กันก่อนจะได้เถียงต่อ อาหารที่สั่งก็มาซะก่อน
“เอ้า ลองชิม อร่อย ถ้ามานะไอ้ฝิ่นไม่พลาด”ผม(โอม)ตักน้ำตกหมูสีสันจัดจ้านให้ คนตัวเล็กมองตามก่อนจะเงยหน้ามองผมเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่พูด
“นี่ก็อร่อย ตำแหนม ไม่ดิบหรอกเขาปิ้งแล้วถึงเอาไปตำ”ผม(อาร์มส)ตักให้บ้าง ก่อนจะบอกเมื่อเห็นมันทำหน้าแปลกๆ สักพักก็ยิ้มออก ก่อนจะชิมทั้งสองอย่าง เท่านั้นแหละ
“น้ำๆๆๆๆๆ โอย เผ็ดๆๆๆ”เสียงร้องเล็ก มือปิดปาก แต่ไม่คายออกมานะครับ พยายามกลืนจนหมด พวกผมเลยหยิบแก้วส่งให้พร้อมกัน มันหน้าแดงปากแดงไปหมด หยิบหลอดประกบดูดเลย
“เผ็ดเหรอ”ผม(โอม)ถามเอามือลูบหลังให้
“อือออออ”เสียงในลำคอ ปากก็ดูด เซ็กซี่วะปากแดงๆดูดหลอด โคตรบรรเจิด นี่แค่หลอดนะ แล้วถ้า เฮ้ย ทะลึ่งแหละกู หันไปไอ้คนหน้าเหมือนมองหน้าไม่ได้พูดแต่สื่อว่ากูรู้นะว่ามึงคิดอะไร เพราะกูก็คิดเหมือนมึง
“เบาๆเดี๋ยวสำลัก แล้วไม่บอกว่ากินเผ็ดไม่ได้ ก็เลยสั่งตามเคยชิน”ผม(อาร์มส)พูดอย่างเป็นห่วง แต่คนฟังหยุดดูดน้ำหันมามองหน้า น้ำตาไหลไม่รู้เผ็ดหรือเสียใจอะไร
“ก็เราไม่รู้นิ ว่ามันจะเผ็ดอย่างนี้ ที่เราเคยกินมันไม่เผ็ด ขอโทษที่เรื่องมากทำให้วุ่นวาย”พูดเสียงสั่นๆแต่ฟังแล้วเหมือนจะน้อยใจ เอามือปาดน้ำตาที่ปริ่มหน่อยๆออก”แล้วอย่าเข้าใจผิดว่าร้องไห้เพราะเสียใจหรือน้อยใจ แค่มันเผ็ดจนน้ำตาไหลเท่านั้นเอง”มีการพูดต่อเหมือนอ่านใจพวกผมออกเลยเว้ย ทำเอามองหน้ากันเกือบหัวเราะแต่ไม่ได้เดี๋ยวคะแนนติดลบ
“ไม่ใช่ อาร์มสไม่ได้คิดอย่างนั้น”ผม(อาร์มส)รีบพูดทันที หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเช็ดให้ โดยไอ้โอมจับมือที่ยกเช็ดเอาไว้
“โอมเป็นห่วง อย่างอนเลยนะ”ผม(โอม)รีบพูดทันที ไอ้อาร์มสก็พยักหน้า
“ไม่ได้งอน”เสียงอู้อี้ ปากแดงไปหมด
“ไม่งอนก็ไม่งอน หายเผ็ดยัง”ผม(อาร์มส)ถามก่อนจะส่งข้าวเหนียวให้”กินซะจะได้หายเผ็ด”
“งั้นต้าร์กินคอหมูย่างแล้วกันนะ น้ำจิ้มเปลี่ยนเป็นซีอิ้วขาวดีกว่าไหมจะได้ไม่เผ็ด”ผม(โอม)รีบพูดเอาใจว่าที่แฟนสักหน่อยจะได้อารมณ์ดี แต่ไหงปากยื่นหน้าง้ำอย่างงั้นล่ะ
“ประชดเหรอ แค่นี้เรากินได้”บอกก่อนจะตักกินเข้าไปอีก ทีนี้ทั้งน้ำมูกน้ำตาเลย พวกผมอยากหัวเราะฉิบหายกับความพยายาม ปกติพวกผมกินจะสั่งรสจัดมากกว่าปกติทั่วไป เรียกว่ากินให้แสบก้นกันไปเลย ยิ่งไอ้ฝิ่นกับออยนะตัวแซ่บเลย
“ต้าร์ ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวจะว่าไม่เตือน”ผม(โอม)พยักหน้าบอก
“เรื่องอะไร”คนปากแดงที่ปากดีด้วย พูดไปซู๊ดไป ข้าวเหนียวตามไปติด
“เดี๋ยวจะแสบตูดเวลาขี้ไง”พวกผมกระซิบบอกพร้อมกัน ทำเอามันเขกหัวผมสองคนทันที”โอ้ยยยย”
“นี่ ไม่มีมารยาทพูดมาได้”มีเน้นเสียงและสั่งสอนด้วย แสดงว่าคงหายเผ็ดแล้ว ปากถึงได้เริ่มอมยิ้ม
“เจ็บนะ”ครวญเลยครับ
“สมน้ำหน้า”บอกก่อนจะตักต้มยำปลาช่อน ปลารากกล้วยทอด “จะว่าไปก็อร่อยดีนะ”มีชมตลบหลัง
“เป็นแฟนพวกเราสิ จะพาไปกินอะไรๆอร่อยอีกเยอะเลย”ผม(อาร์มส)ได้ทีเลยเนียนซะเลย
“ใช่ เลี้ยงด้วยนะ”ผม(โอม)ขุดหลุมหวังจะให้ติดกับดัก(รัก)ให้ได้
“ไม่เห็นจะง้อเลย ทุกวันนี้ไม่มีแฟนเราก็หากินเองได้”คนตัวเล็กพูดเชิดๆก่อนจะจิ้มคอหมูย่างใส่ปากอย่างอร่อย แล้วค่อยตักตำแหนมตาม
“เหรอ”พวกผม
“ก็เออสิ”มันตอบ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไร”แต่ แต่ ก็มีบ้าง ถึงยังไม่ได้คบเป็นตัวเป็นตนเหอะ”พูดต่อไปอีกอย่างเก้อๆ แต่ไม่รู้เลยว่าฟังแล้วมันน่ารักขนาดไหน
“รู้แล้ว ว่าคนมาจีบเยอะ”ผม(โอม)บอกยิ้มๆ
“แต่ไม่เข้าตาเหมือนพวกเราใช่ไหมล่ะ”ผม(อาร์มส)สอยต่อไปอีก
“มั่วแล้ว”บ่นอุบอิบ ก้มหน้าดูดน้ำ ตาก็มองไปเรื่อย
“แต่มันไม่เหมือนกันหรอกนะ”ผม(อาร์มส)แย้งกับเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นในตอนแรก มันทำหน้าสงสัยว่าเรื่องอะไร ก่อนจะนึกออก ทำไมความจำสั้นเหมือนตัวเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ
“ไม่เหมือนตรงไหน”มันถามพร้อมกับมองหน้าผมสองคนที่ยิ้มใส่
“ตรงที่ไม่มีพวกเรากินด้วยไง”หยอดไปอีกหน่อยจะได้หล่อลื่นไม่ติดขัด(ใจ) หน้าแดงอีกแล้ว เลือดลมดีจังวะ
“มะ ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย อีกอย่างพวกนายก็มีคนไปกินด้วยเยอะแล้วนิ”ยังจะหยอดกลับมาอีก มีการประชดด้วยเว้ย
“นั่นมันแต่ก่อน ตอนนี้พวกเราอยากมีต้าร์อยู่ด้วย ได้ไหม”เอาวะ ไหนๆก็หยอดหน้าเน็ตขนาดนี้ ใส่ไปเต็มๆจะได้ตกลงกลางใจสักที
“เอ้อ คือ”เริ่มตะกุกตะกัก
“เราไม่ได้ล้อเล่นนะ”ผม(โอม)มองหน้าพูดด้วยเสียงอ้อนวอนแต่จริงจังและจริงใจพอกับไอ้คนหน้าเหมือนผมที่มองเหมือนกัน
“งั้น”ทำท่าคิด
“ว่า”ตั้งใจฟังเต็มที่ หน้าบานน้อยกว่าจานหน่อย ถ้าคำตอบเป็นที่พอใจจะบานให้มากกว่า
.
.
.
“กินก่อนดีกว่า เดี๋ยวเสียของ”แล้วก็ลงมือกินต่อ
“อะไรวะ”พร้อมกันเลยกู ส่ายหน้าอย่างยอมก่อนจะถอยออกมานั่งกิน เข่นเขี้ยวคนที่อมยิ้มตรงหน้าไปด้วย เออ เดี๋ยวจะให้ยิ้มไม่ออกเลย ทำเป็นให้ความหวัง
“คิก คิก”ยังมาแอบหัวเราะอีก
*
*
*
*
ปล.เอาไปครึ่งหนึ่งก่อนนะคะ เดี๋ยวดึกหรือไม่ก็พรุ่งนี้มาต่อครึ่งหลังให้แน่นอน ขอโทษนะคะ อ่านกันเล่นๆไปก่อน
-
ไอ้2แฝดนี่กะล่อนจริงๆต้าร์จะรอดมั๊ยเนี่ย
-
o3 o3
-
พาร์ทของต้าร์กับแฝดแท้ ๆ แต่เรายังโฟกัสไปที่ฝิ่นกับพี่ไผ่เหมือนเดิม หุ หุ น่ารักอ่ะ
-
แฝดน่ารักอ่ะ .........
-
ฝิ่นกับไผ่แย่งซีนอ่ะ
-
ความเห็นส่วนตัวนะ เราว่า...........ตัดคำว่า ผม กับ วงเล็บออก น่าจะอ่านง่ายกว่านะ
ตย.
“เปล่า แค่ถามความสมัครใจ ไม่ยอมก็จะทำให้ยอมจนได้”ผม(อาร์มส)บอกอย่างหมายมั่นปล้ำไอ้ต้าร์มาก หึหึ
“เปล่า แค่ถามความสมัครใจ ไม่ยอมก็จะทำให้ยอมจนได้” อาร์มสบอกอย่างหมายมั่นปล้ำไอ้ต้าร์มาก หึหึ
“เออน่ะ พวกกูไม่ทำอะไรหรอก วันนี้ชวนไปดูหนังเฉยๆ เป็นการชดเชยเรื่องไอ้กาย”ผม(โอม)ย้ำไปอีกให้มันสบายใจ
“เออน่ะ พวกกูไม่ทำอะไรหรอก วันนี้ชวนไปดูหนังเฉยๆ เป็นการชดเชยเรื่องไอ้กาย” โอมย้ำไปอีกให้มันสบายใจ
-
โหย...น่ารักอ่ะ :-[
-
ไอ้น้องฝิ่นขโมยซีนอีกละ สงสัยคนอ่านจะหลงเค้าจริงจัง งอแงง้องแง้งได้โล่ห์อ่ะคนนี้
พอแฟนโทรมาก็หน้าบานเป็นจานดาวเทียม ชอบตอนบอกเค้าพูดเรื่องจริงว่ามี...อยู่คณะนี้
ปลื้มใจได้อีกลูก...พี่ไผ่ก็คอยปกป้องน้องเต็มที่เลย
สองแฝดมีคู่แข่งซะแล้ว ใช่จะกลัวซะหน่อยนิ ตาร์ยังขยันเขินเหมือนเดิมน่ารักอ่ะ
ชอบตอนกินเผ็ดไม่ค่อยได้ สองคนก็ดูแลดี๊ดี คาดว่าอีกไม่นานต้องจีบติดแน่ ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
:o8: :o8:
-
2 แฝดปลาไหลได้อีก
555 ต้าร์สู้ ๆ
-
พี่ไผ่+ฝิ่น แย่งซีนมากกกก 5555,,
ปอลอปอลอ,, เวลาอ่านแอบสับสนนิดนึง มันก็ไม่ถึงกับงงนะ แต่อ่านแล้วมันยังไม่รู้ ไม่ถนัด คือแบบเวลาโอมพูดก็แทนตัวว่าผม สลับกับอาร์มสพูดก็แทนตัวว่าผม .. คือเราว่าให้มันเป็นมุมมองของคนๆเดียวเลยดีไหมอ่าคะ เสนอเฉยๆน้า ชอบเรื่องนี้มากๆ รออ่านอีกครึ่งนะคะ
-
+1 น่ารักกกก แวะมารอจ้า =D
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ฝิ่นขโมยซีนก๊ากๆฝาแฝดลื่นไหลกันจริง
-
เจอประกบซ้ายขวาหน้าหลัง ต้าร์ไม่น่ารอดได้ :z1:
-
ไม่ค่อยเคยอ่านแบบคู่แซนวิชเท่าไหร่ เจอสามคนนี้เข้าไป น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ชักจะเห็นใจน้องต้าร์ละ เป็นตัวละครที่ต้องรับบทหนักกว่าใครอื่นเลยเด้อ "ควบสอง" เลย o3 o3
-
มึนหน่อยๆกับสองคนนี้
แต่ก็โอเคนะ ฮ่าๆ น่ารักดี
-
ตาร์น่ารักขึ้นนะเนี่ย แต่ก่อนไม่ค่อยชอบ
ตอนนี้เชียร์ให้เล่นตัวเยอะๆ แกล้งแฝด 5555 :laugh3:
-
ต้าร์น่ารักกกกก ยิ่งอยู่กับแฝดยิ่งน่ารัก
-
น่ารักค่ะ
อยากให้จัดคู่ให้ออยด้วยอะคะ เด่วเหงา o13
-
อ่านทันแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย :mc4: :mc4: :mc4:
น่ารักอ่ะ :impress: :impress: :impress: :impress:
3 P โฮะๆๆๆๆๆ :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
น่ารักกกก >.< ตอนต่อไป เราขอเจย์-หวายยย >///<
-
สนุกมากกก ทำไมชั้นพึ่งได้มาอ่านเนี่ย พลาดมาก
สนุกมากจนอ่านทั้งหมดภายในวันเดียว
รักไผ่ฝิ่นมากค่ะ
-
ตาร์มาอยู่กับแฝดแล้วโคตรซื่อเลยอ่ะ
แล้วไปคิดยัง เมื่อก่อนถึงไปอ่อยอิพี่ไผ่ได้เนี่ย 555+
-
รอๆๆ สามพี่นะ
สองแฝดน่ารัก อิอิ
:-[ :-[ :-[
-
ต้าร์มันน่ารักจังวุ้ย
-
น้องต้าร์น่ารักกก :กอด1:
สนับสนุนให้น้องเล่นตัวเยอะๆ หมั่นไส้อิแฝดมัน 55
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้าร์น่ารักมากๆ ขี้อายกว่าที่คิดแฮะ
น่ารักแบบบอบบางน่าทะนุถนอม
น่ารักคนละอารมณ์กับฝิ่นและพี่พาย
สองคนนั้นเค้าจะเปรี้ยวเป็นบางเวลา
แต่ต้าร์นี่ออกแนวคุณหนูหน่อยๆ
มาเจอแฝดจอมไหลคงต้องรับมือให้ดี
ชอบสามคนนี้อีกแล้วล่ะ น่ารักดี :กอด1:
-
อินู๋ตาร์เขินได้น่ารักจริงๆๆ :o8:
-
ครึ่งหลัง
หลังจากอิ่มแล้ว พวกผมก็พาต้าร์มานั่งที่สวนหย่อมแห่งหนึ่ง สวนสวย บรรยากาศดี มีคนหลายวัยมานั่งคุยกันเยอะพอควร ต้าร์ก็ดูจะชอบ อมยิ้ม ไม่บ่น เดินมองอะไรไปเรื่อย บางทีก็ถามโน่นถามนี่ ต่างจากที่เคยเห็นในตอนแรกๆ
“เหนื่อยหรือยัง”ผม(โอม)ถามก่อนจะดึงให้นั่งที่พื้นหญ้าด้วยกัน ใจอยากจับนังตักแต่เจ้าตัวคงโดดแน่
“นิดหน่อย ไม่ค่อยได้เดินเล่นแบบนี้เท่าไร”พยักหน้า ก่อนจะรับขวดน้ำจากไอ้อาร์มสที่ยื่นให้
“เดินแต่ห้างล่ะสิ”ผม(อาร์มส)พูดแหย่ๆ คนตัวเล็กตวัดตามองทันที
“ทำอย่างกับพวกตัวไม่เคยเดิน ว่าแต่เรา”พูดจบก็ค้อนใส่ ทำเอาพวกผมอมยิ้ม
“ล้อเล่นก็ไม่ได้”พูดแทบจะพร้อมกัน
“ก็ไม่ได้ว่านิ”บอกแต่ไม่มองหน้าใคร ก่อนจะเงียบกันไปอึดใจ ต้าร์มองหน้าพวกผมสลับไปมาก่อนจะเอ่ยปาก “เอ้อ ว่าแต่มีอะไรจะถามเราเหรอ”
“เรื่องอะไร”พวกผมถามกลับ ทำเอาต้าร์ส่ายหน้า
“ปลาทองว่ะ”ว่ายิ้มๆ
“ตัวเองเหรอ”พวกผมก็ว่ากลับ ยักคิ้วใส่ ทำเอาเบะปาก
“ดี จำไม่ได้ก็ดี”อ้าว ไม่เล่นตามโว้ย เสียแผนหมด
“ไม่ได้”พวกผม ทำเอาต้าร์เลิกคิ้ว พยักหน้าใส่
“เป็นแฟนไอ้แม็กซ์เหรอ”ผม(อาร์มส)ถามก่อนเลย
“เขาเป็นรุ่นพี่ที่รู้จัก”ต้าร์บอกเรียบๆ แต่ตาไม่ได้มองใครเลย มองไปข้างหน้า พวกผมเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อให้ได้อยู่สายตาคนๆนี้ “ยื่นมาอีกและ”มีบ่นด้วย
“ก็อยากไม่มองพวกเรา”ผม(โอม)พูดเฉยๆ แต่มันคือเรื่องจริง
“กะ ก็มองอยู่นี่ไง จะให้มองตลอดเวลาเลยเหรอ”คนตัวเล็กก้มหน้าพูดอายๆ เม้มปาก
“ใช่”พวกผม ทำเอาเงยหน้าตาโต แต่ไม่พูด
“ไอ้แม็กซ์บอกพวกเราว่า ต้าร์เป็นเด็กมัน สั่งไม่ให้พวกเรายุ่งด้วย”ผม(อาร์มส)บอกออกไป จ้องหน้าคนตรงหน้าที่ขมวดคิ้ว ไอ้โอมก็พยักหน้า
“บ้าสิ จะเป็นเด็กพี่เขาได้ไง ไปไหนก็ไม่เคยไปด้วย เบอร์โทรก็ไม่เคยให้ คุยนับครั้งได้ และที่คุยก็เพราะเห็นเป็นรุ่นพี่หรอก”คนตัวเล็กพูดอย่างไม่พอใจ พร้อมอธิบายยาวเหยียดเลย เจ้าตัวขมวดคิ้วด้วย แต่พวกผมยิ้มอย่างพอใจในคำตอบ ก่อนมันคงจะนึกได้อ้าปากหวอ เอามือปิดหน้า”เฮ้ย จะบอกทำไมวะเนี่ยะ”อุทานออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆ”พวกผมปล่อยก๊ากเลย กับท่าทีเอ๋อๆของคนตัวเล็ก
“อย่าหัวเราะเยาะนะ บ้าที่สุด”มันเอามือตีผมสองคนใหญ่เลย กว่าจะหยุดได้เล่นเอาเหนื่อย
“โอเค ไม่ล้อแล้ว”ผม(อาร์มส)พูดขำๆ
“งั้นเข้าเรื่องเลย”ผม(โอม)คิดว่าพูดตรงๆเลยดีกว่า มาขนาดนี้แล้ว
“............”ผมคิดว่าเจ้าตัวรู้นะว่าผมจะพูดเรื่องอะไร ถึงได้เงียบ
“ต้าร์ พวกเราชอบต้าร์นะ อยากขอเป็นแฟน”ผม(โอม)พูดออกมา จ้องตาคนตรงหน้าที่แดงหน่อยๆ
“เราไม่บังคับต้าร์หรอก เรารู้ว่าต้าร์ลำบากใจ”ผม(อาร์มส)พูดยิ้มๆใส่ ไม่อยากให้เจ้าตัวเครียด
“คือ เอ้อ”มันอึกอัก
“ต้าร์อยากพูดอะไรพูดมาเถอะ พวกเรายอมรับได้”ผม(โอม)แตะหลังมือขาว พยักหน้าให้พูด ไอ้อาร์มสก็ทำเช่นเดียวกัน
“เรายอมรับว่าลำบากใจ ที่จะต้องยอมรับทั้งสองคน ถ้าคนเดียวคงไม่เป็นอย่างนี้”ต้าร์ตัดสินใจพูดออกมา ก้มหน้าหน่อยๆ”เคยมีฝาแฝดมาจีบเราเหมือนกัน แต่ก็แค่คนเดียว”
“อืม เราเข้าใจ”พวกเราพยักหน้ายอมรับ
“ถึงจะรู้จักได้ไม่นาน แต่พวกนายก็ดีในระดับหนึ่งนะ”ต้าร์พูดต่ออีกเมื่อเห็นพวกผมทำหน้าหงอยๆ เหมือนปลอบใจ
“แค่ดี แต่ไม่ได้ชอบสักหน่อย”ผม(อาร์มส)พูดกลับไปอย่างที่รู้สึก
“นั่นสิ”ผม(โอม)ความรู้สึกเหมือนมัน
“ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าไม่ชอบ แค่เลือกยากเท่านั้นเอง”ต้าร์พูดออกมาอีกเรียบๆหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้ตัวว่าพูดอะไร
“ชอบพวกเราเหรอ”พวกผมพูดพร้อมจับมือมาแนบแก้ม ทำเอาเจ้าตัวตกใจหน้าแดงไปหมด
“ต้าร์ชอบเราทั้งคู่ใช่ไหม”พวกผมถามอีก
“อืม แต่มันแปลกๆ เราเลือกไม่ได้เหรอ”เริ่มยอมรับแต่ติดขัดอีกนิด พูดต่อรอง
“ถ้าต้องเลือก ต้าร์จะเลือกใครล่ะ”พวกผมถามพร้อมกัน เจ้าตัวก็เงียบ มองหน้าสลับไปมา พวกผมก็รอคำตอบ สุดท้ายเจ้าตัวถอนหายใจส่ายหน้า ดึงมือออกมาปิดหน้าตัวเองก้มลงไปซบเข่าก่อนจะไหล่สั่นน้อยๆ ทำเอาพวกผมตกใจเขยิบเข้าไปใกล้
“ร้องไห้ทำไม”โอม
“ไม่เอาอย่าร้อง”อาร์มส
“พวกเราขอโทษ ที่ทำให้ลำบากใจ”โอม
“ต้าร์ไม่ต้องเลือกแล้ว เราเป็นเพื่อนกันก็ได้”อาร์มส
“อย่าร้องเลย พวกเราไม่ถามแล้ว ได้แค่ไหนก็แค่นั้น หยุดเถอะนะ”โอม
“ใช่ ต้าร์เงยหน้านะ”อาร์มส
“ฮึก ขอโทษนะ”ต้าร์เงยหน้าขึ้นมา พวกผมปาดน้ำตาให้
“ขอโทษทำไม”โอม
“พวกเราสิต้องขอโทษ”อาร์มส
“ขอโทษ ฮึก พอต้องเลือกเราก็เลือกคนใดคนหนึ่งไม่ได้เหมือนกัน เรื่องมากเน๊าะ”พูดเสียงสะอื้น ว่าตัวเองด้วย โอ้ยยย ว่าจะปล่อยแต่น่ารักซะขนาดนี้ แต่ เอ๊ะ เลือกไม่ได้ แสดงว่า พวกผมมองหน้ากันยิ้มๆ
“ไม่เรื่องมากหรอก ใจเย็นๆ ดูกันไปก่อนก็ได้ ถึงเวลาต้าร์อาจจะเลือกได้ก็ได้”ผม(โอม)บอกพยักหน้าให้รู้ว่าพูดจริงๆ ไอ้อาร์มสก็ยิ้มเห็นด้วย
“แต่ แต่ พวกนายชอบอะไรที่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ถ้าเราเลือกคนหนึ่ง อีกคนล่ะไม่เสียใจเหรอ”ต้าร์ถามด้วยสีหน้าลังเล ซูดน้ำมูกด้วย ทำเอายิ้มที่ต้าร์เป็นห่วงความรู้สึกพวกผม
“เสียใจและจะทำไงได้ล่ะ”ผม(อาร์มส)พูดพลางยักไหล่ แต่เป็นตามที่พูด ถ้าต้าร์เลือกไอ้โอม ผมก็ต้องตัดใจ แต่ถ้าต้าร์เลือกผม ๆ จะทนเห็นไอ้โอมเสียใจได้หรือเปล่าเนี่ยะสิ ไอ้โอมคิดเหมือนผมอยู่แล้ว ต้าร์เงียบไปก่อนจะเอ่ยปากออกมา
“เอางี้แล้วกัน”ต้าร์พูดก่อนจะหยุด หลับตาไปอึดใจก่อนจะลืมตาขึ้นมา “เราจะทายว่านายสองคนใครเป็นใคร ถ้าเราทายถูกเราจะคบทั้งคู่ แต่ถ้าทายผิดเราจะไม่คบใครเลย”
“เอาจริงดิ”พวกผมถามย้ำ ต้าร์พยักหน้าอย่างตัดสินใจ
“เสียเปรียบว่ะ”พวกผมทำหน้าเซ็งๆ
“เสียเปรียบอะไร”ต้าร์ลอยหน้าใส่
“ก็ยังไงต้าร์ก็ต้องทายผิดอยู่แล้ว”ผม(โอม)พูดอย่างมั่นใจว่าต้าร์ไม่มีทางทายถูกแน่นอน
“ใช่”ผม(อาร์มส)เห็นด้วย ขนาดคนที่คบพวกผมมานานอย่างไอ้กาย ยังทายไม่ถูกเลย บางครั้งมันเรียกสลับกันไปหมด พวกผมไม่ได้ถือสาหรือซีเรียสอะไรปล่อยเลยตามเลย
“แหม ทำอย่างกับเราไม่เสียเปรียบ เกิดเราทายผิดแล้วพวกนายโมเมบอกว่าถูกล่ะ ชิ๊”ต้าร์ทำเสียงใส่ เอามือหยิกแขนพวกผมเข้าให้
“โอ้ยยย พอแล้ว”พวกผมร้องเลยครับ ก่อนจะหุบปากเมื่อมีคนเดินผ่านมา
“สม เอาไง นี่ยอมสุดๆแล้วนะ”ทำหน้าใส่ ก่อนจะกอดอกวางท่าใส่
“ถ้ายอมสุดๆแล้วทำไมไม่ตอบตกลงเลย จะได้เป็นแฟนกันซะ”ผม(โอม)หยิกแก้มซ้ายมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“ช่ายยยยย”ผม(อาร์มส)หยิกบ้าง ลากเสียงยาว
“เจ็บนะโว้ยย”มันร้องมั่งก่อนจะเอามืออุดปากเมื่อร้องดังเกินไป”บ้าที่สุด”บ่นงึมงำ
“เอาก็ได้”ผม(โอม)ตกลงในที่สุด
“เตรียมผิดหวังได้เลย”ผม(อาร์มส)บอกพร้อมส่ายหน้า
“เถอะน่า ถ้าทายถูกก็เป็นวาสนาของพวกนาย ถ้าผิดก็เป็นเวรกรรมของเราแล้วกัน”มันเอามือดันพวกผมออกห่าง แถมพูดแกมหลอกด่าไปด้วย
“เฮ้ย ปากเหรอเนี่ยะ”ผม(โอม)ร้องใส่เลย อยากเตะก้นด้วยมือจริงๆ
“เดี๋ยวปั๊ด”ผม(อาร์มส)ยกมือจะตบปากด้วยปาก แต่มันหลบ
“เราจะหันหลังแล้วนะ”ต้าร์พูดพร้อมกับหันหลัง เอามือปิดตาด้วย พวกผมมองหน้ากันส่ายหน้ายิ้มๆ “เอายัง”เสียงเล็กๆถาม
“เดี๋ยวก่อน”พวกผมบอก สักพัก”หันมาได้” ต้าร์หันมามองผมสองคนอย่างพิจารณา เอามือชี้ไปมา ทำหน้าคิดไปด้วย
“คนนี้ โอม”ชี้ไปทางขวา
“คนนี้ อาร์มส”ชี้ไปทางซ้าย
“.................”
“...............”
“ว่าไง”ถามเสียงสั่นๆ จ้องหน้ารอคำตอบ
“ต้าร์ทายผิด”ผม(โอม)บอกด้วยเสียงหงอยๆยกยิ้มให้คนตรงหน้า
“ว่าแล้วต้องแห้ว เฮ้อ”ผม(อาร์มส)ถอนหายออกมาอย่างเสียดาย เจ้าตัวเล็กไม่ได้ยิ้ม ก้มหน้าอย่างเดียว ไม่มีการพูดอะไรกันอีก ได้แต่นั่งเงียบฟังเสียงรอบข้างอย่างเดียว สักพักผม(โอม)ก็ลุกขึ้น ตามด้วยไอ้อาร์มส จับมือคนตัวเล็กให้ลุกตาม
“ไป กลับเถอะ ดึกแล้ว เดี๋ยวคุณลุงคุณป้าจะเป็นห่วง เอาลูกเขามานาน”พวกผมบอกก่อนจะจูงมือคนตัวเล็กออกเดิน รู้สึกได้ว่าถูกกระชับกลับแน่นขึ้น เหมือนจะสื่อถึงความรู้สึกได้
*
*
*
*
“ถึงแล้วครับ”ผม(โอม)หันไปบอกหลังจากขับรถมาส่งจนถึงบ้าน ลงไปเปิดประตูให้คนตัวเล็กที่นั่งเงียบมาตลอดทาง เหมือนจะไม่รู้ตัวว่าถึงแล้ว
“พรุ่งนี้เจอกัน”ผม(อาร์มส)บอกพร้อมส่งกระเป๋าให้ เจ้าตัวรับไป จ้องหน้าผมสองคนที่ยิ้มให้ โบกมือให้กำลังจะขึ้นรถก็ต้องหยุดกับเสียงที่พูดขึ้นด้านหลัง
“ทำไมถึงบอกว่าเราทายผิดล่ะ ทั้งที่เราทายถูก”ต้าร์พูดออกมาทำเอาพวกผมเงียบ
“ต้าร์รู้ได้ไงว่าต้าร์ทายถูก”ผม(โอม)ยังถามต่อเหมือนไม่รู้จริงๆ
“นั่นสิ”ผม(อาร์มส)ก็ซึนตามไอ้โอมไป
“โอมมีแผลเป็นตรงหางคิ้วซ้าย”ต้าร์พูดพร้อมกับชี้ไปที่แผลเป็นเล็กๆมองแทบไม่เห็นถ้าไม่สังเกต ทำเอาใจผมพองโตอย่างประหลาด
“อาร์มส มีขี้แมงวันตรงหางตาขวา”ต้าร์ขี้ตรงหางตาผม ที่เหมือนไอ้โอมถ้าไม่สังเกตก็ไม่รู้ ทำเอาผมใจเต้นอย่างที่ไม่เคยมาก่อน
“เราพูดถูกไหม”ต้าร์ถามซ้ำ เอามือดึงชายเสื้อพวกผมไว้ เงยหน้ามองด้วยสีหน้าเหมือนจะร้องไห้”พวกนายไม่ได้อยากคบกับเราใช่ไหม แค่ ตะ”ต้าร์ถามออกมา พวกผมดึงเข้ามากอดก่อนจะพูดจบ
“ไม่ใช่”พูดพร้อมกัน
“เราชอบต้าร์”โอม
“เราด้วย”อาร์มส
“แล้วทำไม”ต้าร์ยังสงสัยแต่หน้ายังซุกพวกผมอยู่
“เราอยากให้ต้าร์ชอบเพราะสิ่งที่เป็นเรา”ผมพูดพร้อมกันอย่างที่คิด
“เราไม่อยากบังคับ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม”โอม
“อยากให้ชอบด้วยใจของต้าร์เอง ไม่ใช่เสี่ยงทาย”อาร์มส
“ก็ชอบด้วยใจแล้วไง”เสียงอู้อี้
“อะไรนะ”ถามพร้อมกัน
“ไม่สนใจแล้วเราจะคอยสังเกตทำไมล่ะว่าแตกต่างกันตรงไหน”ต้าร์บอก เอามือลูบหน้าผมสองคนยิ้มๆ“และถ้าไม่ชอบจะเสนอวิธีแบบนี้เหรอ รู้ไหมยากแค่ไหนกว่าจะตัดสินใจทำอะไรที่มันดูหน้าอายแบบนี้ แถมยังมาพูดให้ใจหายอีก”พูดจบก็ก้มหน้าด้วยความอายตามที่พูดจริงๆ
“ต้าร์”พวกผมเรียกอย่างดีใจ กอดคนตัวเล็กแนบอก ดีใจที่ถูกยอมรับจากคนที่เคยเขม่นกัน แต่ใครจะรู้ล่ะว่าวันหนึ่งจะต้องมาตามจีบคนๆนี้
“ปล่อยเลยนะ โกรธแล้ว คนชอบโกหก”ต้าร์ผลักออกพร้อมต่อว่า แต่แรงแค่นี้จะสู้พวกผมได้ไง
“ขอโทษ”บอกพร้อมกัน เอามือกอดไว้หลวมๆ
“ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวลุงยามเห็น”ต้าร์ดันออกอีกที
“สรุปเป็นแฟนกันแล้วนะ”โอม
“ห้ามคืนคำ ไม่งั้น”อาร์มส ต้าร์เลิกคิ้ว
“โดนฉุด”พูดพร้อมกัน
“ไอ้บ้า กลับไปเลยไป”ต้าร์ยกมือตีพร้อมกับไล่ หน้าแดงไปหมด
“บอกก่อนดิ”พวกผมบอกอีก
“อะไรอีกล่ะ”มันทำเสียงรำคาญ
“ว่าเป็นแฟนกันแล้ว”พวกผมจับมือที่ไล่ตีให้หยุด ยื่นหน้าไปหา
“ไม่พูดจะจูบล่ะนะ”ทำปากยื่นไปใกล้
“อย่านะ”มันเตะขาผมสองคนที่หลบไม่ทัน แต่แค่มดๆ
“เร็วดิ”พวกผมเร่งอีก มันเม้มปากก่อนจะผลักผมออกทีเผลอ วิ่งหนีเข้าประตูที่ยามมาเปิดให้เหมือนรู้กัน
“เฮ้ย”พวกผมร้องเรียก แต่มันบอกให้รีบปิดทำหน้ายิ้มเยาะ
“จำไว้เลย”พวกผมชี้หน้ามันที่ยังทำหน้าใส่ ก็เลยหันหลังกลับดีกว่า”เดี๋ยวสิ”มันร้องเรียก แต่พวกผมไม่หัน “อะไรวะ แค่นี้ทำงอน จะบอกสักหน่อยพรุ่งนี้ทำหน้าที่แฟนมารับด้วย ไม่หันก็ไม่ต้องหัน ชิ่วๆๆ”มันพูดอย่างเร็วปรื๋อ ทำเสียงไล่เหมือนอะไรอย่าได้คิดครับ รู้แต่ว่า
“ได้ จะขึ้นไปรับถึงเตียงเลย”พวกผมบอกอย่างดีใจมาก มันแล่บลิ้นใส่ ยกตีนให้ก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน พวกผมหันมาหัวเราะกับท่าทาง
“เยส”ทำท่าใส่กัน ก่อนจะขึ้นรถขับออกไปอย่างใจที่เป็นสุข หน้าและปากบานโดยไม่มีอะไรมาดึงสักนิด แต่ใครจะรู้ว่า
*
*
*
“เสี่ยงมากเลยนะมึง ตอนพูดออกไป”ผม(โอม)บอกไอ้อาร์มส หลังจากขับมาไกลแล้ว
“นั่นดิ เกิดต้าร์ไม่เล่นตาม ก็อด”ผม (อาร์มส)พูดอย่างเห็นด้วย
“ต้องมานั่งคิดหาวิธีอีก มึงว่าไหม”ผม(โอม)พูดยิ้มๆ
“ต่อให้ต้องหาอีกสักกี่วิธี ก็ต้องทำ”ผม(อาร์มส)บอกกลับด้วยรอยยิ้ม มันก็ยิ้มตอบ ถ้ามองเผินๆก็เหมือนรอยยิ้มธรรมดาที่พี่น้องยิ้มให้กัน แต่ต้องมองลึกๆมันแฝงไปด้วยเล่ห์ แต่เป็นเล่ห์รักสำหรับคนๆเดียวแต่ของพวกเราสองคน หึหึ
*
*
*
“ไอ้แฝด ไอ้เจ้าเล่ห์ ทำเป็นเรียกร้องความสนใจ คิดว่าไม่รู้เหรอ”ผม(ต้าร์)พูดยิ้มๆเมื่อนึกถึงไอ้สองคนที่ยอมเป็นแฟนเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว”นี่ถ้าไม่เห็นความจริงใจทางสายตานะ อย่าหวังเลย”ผมไม่ได้โม้หรือว่าคิดไปเองนะ มันสื่ออย่างนั้นจริงๆ
“แต่จะรับมือยังไงเนื่ยะสิ สองคนเชียวนา”ผมทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหน้าแดง เมื่อคิดไปไกลกว่านั้น”เรื่องนั้นอีกล่ะ พรุ่งนี้บอกเลิกทันไหมเนื่ยะ ไม่ได้สิ เกิดมันฉุดไปขืนใจล่ะ”ผมเริ่มฟุ้งซ่านแล้ว”หรือว่า ถ้าสมยอม มันคงไม่รุนแรงล่ะมั้ง”หน้าแดงอีกแล้ว เอาน่า สู้ๆ คิดในทางที่ดีไว้ได้แฟนสองคนแต่เป็นของเราคนเดียว หุหุ
****************************************************************************************
ปล. ครึ่งหลังอันน้อยนิดชิวๆ เมื่อคืนไม่ทันติดธุระคะ ขอโทษด้วยที่แบ่งลง แก้ข้อสงสัยนิดนึงที่ใส่ชื่อแฝดในวงเล็บคือมันเป็นการสลับกันพูดของแฝดก็เลยใช้วิธีนี้ ถ้าแค่คนเดียวก็จะไม่ใส่ ไม่งงนะคะ 555 ช่วงนี้คงมาต่อได้ช้า งานเยอะเหลือเกิน บอกแล้วก็อยากบอกอีก ขอบคุณนะคะที่ยังรออ่านกันไม่ทิ้งไปไหน ขอบคุณมากคะ
-
จิ้ม ก่อนอ่าน ><
เหยดดดดดด ต้าน่าร็อคอะ อ่านตอนแรกๆก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้เลยนะ
แฝดน่ารักมากๆเลย เป็น3p ที่อยากอ่าน อยากตามมากๆ
ทั้งๆที่เป็นคนไม่ค่อยชอบอ่าน 3p แต่ว่า 3pนี้ ไม่ไหวจะเคลียยยย
555555555 ชอบๆ +1 คนแต่งฮร้าาา ~
-
แฝดเจ้าเล่ห์ แต่ต้าร์เจ้าเล่ห์กว่า
-
น่ารักแท้เหลา :give2: :give2: :give2: :give2:
3P สินะ หุหุหุหุ [คิดได้แค่นี้ !!! ] :m29: :m29: :m29:
และแล้วว ก็มาต่อ ไผ่ฝิ่นอีกนะเออ :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12:
-
555 น้องต้าร์ควบสอง
ต้องฟิตและบำรุงร่างกายให้แข็งแรงและพร้อมสรรพ สำหรับการนี้ :oo1:
-
มันทันกันมากๆอ่ะ 3 คนนี้อ่ะ
-
เจ้าเล่ห์พอตัวนะต้าร์ แต่ก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว :o8:
ขอคู่นี้อีกนะคะคุณนักเขียน อยากอ่านฉากหวานๆ(ปนหื่น) เวลาเขาอยู่กันแบบแฟน :3123:
-
ลงเอยด้วยดี อิจฉาต้าร์จัง หุหุ
-
น้องต้าร์น่ารัก...ทันเจ้าแฝดดี...
-
แฝดเจ้าเล่ห์ยังไงเจอตาร์เจ้าเล่ห์กว่า :z2:
-
ไม่รู้จะยินดีกันใครก่อนดี
หรือยินดีกับตัวเอง
ในที่สุดต้าก็มีแฟนแบบแพ็คคู่ซะด้วย
-
สรุปมันเจ้าเล่ห์กันทั้ง3คนเลยใช่มั๊ยยยยยยยย
-
ฮ่าๆ
น่ารักดีนะ
ว่าแต่ ศึกหนักจริงๆนะต้าร์ กร๊ากก
-
3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P 3P
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
โอ้ยยยยย แฝด+ต้าร์โคตรน่ารักอ้ะ >< ในที่สุดก็เป็นแฟนกันจนได้
-
น้องตาร์กำไรสุดๆ อ่ะ :impress3:
-
พอๆกันเลยพวกนี้
เหมาะสมกันอย่างกับ กิ่งทองเคกับใบตำแยมากกกกก 555+ :m20:
-
3p อิอิเป็นที่ถูกใจ 555+
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :L1: :pig4: :L1:+ :3123:
-
ณ วินาทีนี้ ชั้นอิจฉาหล่อนมากอ่ะ ต้าร์
-
กรี๊ดดดดด น่ารักกกก
ไม่ได้หื่น แต่รอฉากอัศจรรย์ 5555
-
น่ารักแฮะ ในที่สุดก็ 3P อะคึ ๆ :-[
ชอบความจริงใจที่สองแฝดมีให้ต้าร์นะ ดีใจที่ต้าร์รับรัก
ชอบความเป็นพี่น้องของสองคนด้วย คือถ้าไม่ได้คบพร้อมกันก็ไม่เอาอ่ะ
ต้าร์แบบเด็กน้อยใสคุณหนูมาก น่ารักน่าเอ็นดูที่สุดอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:-[ :-[ :-[
-
น่ารักจังง
-
น่าร้ากกกกก อยากอ่่านต่อ ตอนหน้าขอต้าร์แฝดอีกได้มั้ยน้า
-
อิจฉาคุณต้า :)
-
ตอนแรกนึกว่าต้าจะไม่ทันเกมส์ของพวกแฝดซะอีก
-
แบบนี้สิ สมน้ำสมเนื้อ ต้าร์ทำได้ดีมากกก >< จะได้อ่าน 3P แล้ววว แต่จะคู่ไหนก็ชอบ คนเขียนแต่งสนุกงะ
-
เป็นแฟนกันแล้่ว เย้ๆๆ
น่ารักอ่ะ
-
สองหล่อเจ้าเล่ห์เจอ...เด็กน้อยเจ้าเล่ห์กว่าาาา..
งานนี้เห็นๆ ...ว่าใครจะเหนือใครเนอะ...
เชียร์ต้าร์น้อย....สุดใจ :laugh:
:กอด1: & :L2:
-
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ว ควบสองมันซะเลยหมดเรื่องเนาะต้าร์ :laugh:
ไม่รู้ว่าใครจะคุมใครนะงานนี้ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวพอกันเลย o18
ขอให้ตาร์รักษาสุขภาพกายและใจเพื่อรับมือกับแฝดคู่นี้ดีๆนะจ๊ะ
เป็นอีกคู่(หรือต้องเรียกคี่?) ที่น่ารัก :-[
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ อ่านไปยิ้มไปอีกแล้วล่ะ :กอด1:
-
ต้าขอสอง 555555 อิจฉาเหมือนกันนะเนี่ย
-
แบบนี้ก็ดีนะตาร์
-
เหมาแฝดหมดเลยนะต้าร์
-
o13 o13 o13
-
คิกคิกแฝดเจ้าเลห์เเต่ ต้าร์เจ้าเล่ห์กว่า
-
ต้าร์มันน่ารักเว้ย :man1: ... อาทิตย์นึงมี 7 วัน แบ่งไปคนละ 3 วัน 1 วันที่เหลือเป็นวันหยุดไง :laugh:
-
น่ารักที่สุดคู่สามพี 555
ต้าร์คิดไปถึงไหนแล้วลูก อย่าแค่คิดเรื่องแบบนี้ต้องลองปฏิบัติจริงเลยย
เรื่องงานสู้ๆนะคะคนแต่ง เป็นกำลังใจให้ค๊าาา
-
ต้าร์น่ารักดี
:กอด1:น้องฝิ่นสุดที่รักของพี่
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักกกกกก
-
ปกติไม่เคยอินกับสามพีเลยจนกระทั่งโดนสเหน่ของไอ่แฝดเอาให้
อยากกอ่านต่ออ่ะ น่าติดตามมากกกก
-
ที่จริง มันก็เจ้าเล่ห์ทั้งสองฝ่ายนี่หว่า 555+
ยังงั้นก็เถอะ เป็นแฟนกันแล้ว
ต้าร์เอ๋ย มีแฟนทั้งที เล่นมาแพ็คคู่เลย
ไม่มีใครเหมือน 5555++
-
:กอด1: :L1:
-
ตาร์ได้กำไรสองต่อแน่ๆ งานนี้ :-[
-
ต้า นี่ต้องเอาฝาแฝดอยู่หมัดแน่ๆเลย 555+
แต่ว่านะ น่าร๊ากกกก นะเราเนี่ย คิคิคิ
-
พรุ่งนี้จะสอบ แต่ก็จะมานั่งรอตอนต่อไปน้า ^^
-
ตอนที่ 74 Part TAR
“ต้าร์”
“ต้าร์”
“ต้าร์โว้ยยยย”
“โอ้ย เกล หูจะแตกตะโกนทำไมเนี่ยะ”ผมละสายตาจากสนามบอล ที่มีเด็กถา’ปัต กับ เด็ก ศิลป์ เล่นกันอยู่
“ก็น่าจะแตกหรอก เกลเรียกตั้งนาน”เกล เพื่อนสาวในกลุ่มคนเดียว ค้อนใส่ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ตามด้วยเสียงกวนๆอีกหนึ่งเสียงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ไอ้นัมเบอร์ ที่ไม่มีตัวเลขต่อท้าย ลูกเสี้ยวอังกฤษ ตัวพอๆกับผม มันมีแฟนแล้วอยู่นิเทศฯ ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าเพศไหน
“เกล แกล้งโง่เหรอ เดี๋ยวนี้เพื่อนเราเขาญาติดีกับเด็กวิด’วะ แล้ว ใจเขาก็อยู่โน่นน่ะสิ”มันพูดประชดแต่ออกแนวล้อเลียนมากกว่าจะแขวะจริงจังใส่
“อ้อ ฉันลืมอ่ะ ขอบใจนะกังนัมที่เตือน”เกลทำแอ๊บแกล้งลืม ก่อนจะหันไปทำท่าขอบอกขอบใจ ไอ้นัมเบอร์
“ไม่เป็นไร เลว เอ้ย เกล”มันก็ทำหน้าตอบรับ แหย่กันแบบนี้เป็นประจำ
“ไม่ใช่สักหน่อย แค่คิด”ผมตีแขนมันสองคน พร้อมกับแก้ตัว เอ้ย บอกพวกมัน แต่ยังไม่จบดี
“คิดถึง ทั้งที่เมื่อเช้าเขาเพิ่งมาส่งเนี่ยะนะ”ไอ้กังนัมทำตาโตพูดกลับมาซะก่อน
“ใช่ บ้าผู้ชายนะเรา คิกคิก”ไอ้เลว พูดและหัวเราะ
“แกสองคนน่ะสิคิดแบบนั้น”ผมส่ายหน้าอย่างระอากับความคิดพวกมัน
“ล้อเล่นน่า ว่าแต่คิดอะไรเหรอ”เกลพูดยิ้มๆก่อนจะถามพร้อมกับหยิบลิปมันมาทาปาก
“ถ้าคิดจะถอนตัว ไม่ทันแล้วมั้ง”ไอ้กังนัมแซวผมก่อนจะหันไปดึงกระจกในมือเกลมาส่องมั่ง
“บ้าเหรอ ถอนตอนนี้พวกมันได้ตามยันบ้านแน่”ผมพูดอย่างรู้ฤทธิ์ไอ้แฟนแฝดสองตัวดีหลังจากตกลงและคบกันมาได้สามอาทิตย์แล้ว พวกมันรับส่งผมแทบจะทุกวัน ไอ้ฝิ่นกับออยแซวให้ผมอายจนเลิกอายแล้ว แรกๆก็ระแวงสายตาคนอื่นเหมือนกันที่มองมา เหมือนผมเป็นคนสองใจยังไงไม่รู้ มันอดคิดไม่ได้ แต่เวลาที่พวกมันอยู่ด้วยไม่ว่าจะมารับไปกินข้าว ดูหนัง หรือเดินเที่ยว ผมกลับไม่เคยกลัวสายตาคนอื่นเลย รู้สึกอุ่นใจเหมือนได้รับการดูแลอย่างดี ผมคิดเว่อร์ไปหรือเปล่านะ แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“ก็รู้นิ แล้วยังจะคิดอะไรอีกล่ะ”เกลถามก่อนจะปัดแก้มเบาๆพอมีสีสัน
“ยังคิดเรื่องคนมองอีกเหรอ”นัมเบอร์ถามออกมา มือก็กดไอโฟนไปด้วย แต่หูก็ให้ความสนใจ
“ก็นิดหน่อย”ผมบอกออกไป
“คิดทำไมล่ะ”เกลพูดหน้าตาเฉย
“นั่นสิ จะคิดไปทำไม คนอื่นก็คือคนอื่นมันใช่คนที่มาใช้ชีวิตกับเราซะที่ไหน เออ ถ้าครอบครัวหรือเพื่อนอย่างเราสองคนรับไม่ได้ก็ไปอย่าง”ไอ้นัมเบอร์เห็นด้วยกับเกลก่อนจะพูดอย่างไม่แคร์ และมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“รู้แล้วว่าเพื่อนรับได้ แต่เมื่อเช้า”ผมพูดเบาๆก่อนจะเงียบไป
“เมื่อเช้า มีอะไร ใครว่า บอกมา”เกลถามทันที เห็นหน้าตาท่าทางเรียบร้อยแบบนี้ เกลเอาเรื่องเหมือนกัน ในกลุ่มมีผมนี่แหละที่ปากไม่ค่อยจะทันกับใครเขา ไม่งั้นไม่โดนไอ้ฝิ่นตอกกลับบ่อยหรอก สงสัยต้องไปฝึกวิชากับมันบ้าง คริคริ
“เล่ามาสิ เงียบอีกแล้ว”ไอ้นัมเบอร์เร่งผมยิกๆ ผมก็เลยเล่าให้มันฟังถึงเรื่องเด็กเก่าไอ้แฝดที่ชื่อ กาย เมื่อเช้าหลังจากไอ้แฝดส่งผมที่คณะแล้ว กายก็โผล่มาทางไหนไม่รู้มองผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ปากเหยียดใส่ ก่อนจะเดินไป
“ก็แค่นี่แหละ”ผมบอกคร่าวๆก่อนจะมองไอโฟนที่โชว์ข้อความ ยิ้มหน่อยๆกับไอคอนตลกๆที่ถูกส่งมาให้ แต่ไม่ให้สองคนนี้จับได้หรอก เดี๋ยวแซวอีก
“คงจะอิจฉาและเสียดายล่ะมั้ง แต่ก่อนเห็นเขาว่า โอมกับอาร์มสหลงจะตาย อยากได้อะไรก็หาให้ แต่ตัวเองกลับเหลิงได้ใจคิดว่าของตาย แรดไปหาคนใหม่ก็ไม่ใช่ใครดันเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน”ไอ้นัมเบอร์ออกความเห็นและพูดถึงกายอย่างไม่ชอบใจ
“ใช่ ต้าร์อย่าไปใส่ใจเลย คนแบบนั้น หน้าตาดีแต่ทำตัวไม่ดีเอง ตอนนี้สนใจแค่ตัวเองกับแฟนทั้งคู่ก็พอแล้ว”เกลเห็นด้วยจับไหล่และพูดใส่ยิ้มๆ
“บ้า”ผมว่าอย่างเขิน แต่รู้สึกได้ว่าปากบานทั้งที่อมยิ้ม
“แล้วจะบอกแฟนไหมล่ะ”ไอ้นัมเบอร์เสียบมาอีก
“ไม่ล่ะ เรื่องเล็กน้อย พูดไปจะหาว่าเป็นคนขี้ฟ้องและใส่ร้ายเขาได้”ผมส่ายหน้าก่อนจะบอกต่อ แต่อดคิดไม่ได้ว่าทั้งคู่มันลืมกายได้หรือยัง ตอนที่เขาเป็นแฟนกันผมก็รู้นะแต่ไม่ได้สนใจ ก่อนหน้านั้นกายก็เคยหาเรื่องผม จนผมพาลโกรธไอ้สองคนนั้นไม่หายมันก็ตามมาง้อมาอธิบายถึงบ้านเลยนะทั้งที่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แต่ลึกๆผมก็ปลื้มอ่ะนะ หุหุ
“แต่ก็อย่าวางใจให้มากนัก”เกลเอ่ยเตือน
“ใช่ ร้ายใช่เล่น”นัมเบอร์ย้ำอีกคน
“อืม”ผมรับคำ เราคุยอะไรกันอีกนิดหน่อย ก็แยกกันกลับ แต่ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม เล่นเกมฆ่าเวลาไปด้วย กว่าสองคนนั้นจะเลิกก็เกือบชั่วโมง กำลังเพลินๆเหมือนมีคนมานั่งข้างๆ และก็ใช่จริงๆ
“พี่แม็กซ์”ผมเรียกออกไป นึกอยากจะถามเหมือนกันว่าไปพูดอะไรเอาไว้ แต่ดูหน้าแล้วไม่ดีกว่า ยังไงก็ผ่านมาแล้ว รื้อฟื้นขึ้นมาจะกลายเป็นตะเข็บชายแดนเอาซะได้
“นึกว่าลืมชื่อพี่ไปซะแล้ว”พี่แม็กซ์พูดเหมือนตัดพ้อ ผมเกือบจะถอนหายใจด้วยความเซ็งแล้วนะ นี่เห็นเป็นรุ่นพี่หรอกนะถึงได้เกรงใจไม่อยากพูดอะไรไม่ดีออกไป เลี่ยงได้ผมก็เลี่ยง ยิ่งเวลามีกิจกรรมคณะหรือมหาลัย พี่เขาจะป้วนเปี้ยนอยู่กับผมทุกที บางทีก็ตื้อจะไปส่งให้ได้แต่ผมปฏิเสธทุกครั้ง แกชอบจับตัวผมอยู่เรื่อย แรกๆก็ไม่คิดอะไร แต่หลังๆมีจับมือจะลามมาจับแก้ม ผมเลยต้องผละออกก่อน ชื่อเสียงพี่เขาเรื่องเจ้าชู้ก็รู้กันทั่ว นั่นยังไม่เท่ากับนิสัยอวดเบ่งที่ชอบทำเป็นประจำโดยเฉพาะกับรุ่นน้องหรือคนที่ด้อยกว่า ซึ่งผมไม่ชอบเลย
“รุ่นพี่นี่ครับ จะลืมได้ไง”ผมยกยิ้มพูดเฉยๆ
“แค่รุ่นพี่เองเหรอต้าร์”แกทำเสียงอย่างนี้อีกแล้ว
“ก็รุ่นพี่สิครับ หรือพี่อยากเป็นรุ่นน้องล่ะ”ผมพูดทีเล่นทีจริงออกไป หวังจะให้แกคลายสีหน้าหม้อผมสักที
“พี่ไม่อยากเป็นทั้งสองอย่าง พี่อยากเป็นมากกว่านั้น ต้าร์ก็รู้”แกก็ตอบกลับมาแถมจ้องหน้าผมอีก เอาล่ะสิทีนี้ผมกลายเป็นฝ่ายเงียบซะแล้ว
“ผมรู้แค่ว่า พี่แม็กซ์เป็นรุ่นพี่เท่านั้น”ผมยังยืนยันตำแหน่งเดิมของแก ตอบด้วยหน้ามึนๆอย่างนี้แหละ
“กับพี่เป็นแค่รุ่นพี่ แล้วไอ้สองคนนั่นล่ะเป็นอะไร”พี่แม็กซ์ไม่พูดตัดพ้อแล้วครับ พูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่องเหมือนหน้าตาไม่มีผิด ผมชักเริ่มไม่พอใจเหมือนกันแล้ว
“มันเรื่องส่วนตัว ถ้าพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรแล้ว ขอตัว”ผมบอกแกไป เก็บไอโฟนลงกระเป๋าลุกหนี แต่โดนดึงแขนไว้ซะก่อน ไม่แรงมากนักแต่ก็ทำให้ผมนั่งลงมาได้
“เรื่องส่วนตัวหรือตอบไม่ได้ว่าเป็นอะไร งั้นจะบอกให้ก็ได้”พี่แมกซ์แสยะยิ้มใส่ ผมดึงแขนออกแต่กลับกระชับยิ่งกว่าเดิม
“อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพลางแกะมือออก แต่ยิ่งแกะก็ยิ่งแน่นขึ้น ผมตวัดตามองอย่างไม่พอใจแล้ว
“ทำไม ทนฟังไม่ได้เหรอคุณหนูต้าร์ผู้เรียบร้อย แต่กลับมีผัวทีเดียวสองคน ไม่ยักรู้ว่าชอบแบบนี้ ถึงใจไหมล่ะ”แกยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆ เยาะทั้งน้ำเสียงและหน้าตา ให้เรียบร้อยสุภาพยังไงเจอคนสถุลแบบนี้ไป คงต้องพับกิริยาดีๆไว้ก่อน เปลี่ยนเป็นงัดสากมายัดปากมันแทนดีกว่า ในเมื่อไม่อยากเป็นรุ่นพี่ก็ไม่ต้องเกรงใจกันแล้ว
“ไม่น่าถามอะไรโง่ๆ ถ้าไม่ถึงใจกูจะเลือกเหรอ ไอ้แม็กซ์”ผมบอกออกไป ทั้งที่รู้สึกกระดากปากเหมือนกัน แต่พูดดีๆก็ไม่ฟังกันแถมยังมาว่าอีก ผมรู้ว่ามันไม่ใช่ประโยคที่รุนแรงเท่าไรนัก แต่ทำเอามันอึ้งไปเหมือนกันเพราะไม่เคยเห็นผมพูดจาแบบนี้ใส่ ก็ใช่นะสิอยู่ดีๆจะให้ไปพูดใส่ได้ไงล่ะถ้าไม่ปากเสียก่อน มันคงนึกได้พอหายอึ้งก็ตาลุกวาบใส่
“หึ ปากเก่งขึ้นนิ ขอลองหน่อยสิว่าเก่งจริงหรือเปล่า”มันทำเสียงก่อนจะกระชากผมเข้าไปใกล้ ๆ แต่ผมระวังอยู่เหมือนกันเลยเอาขวดน้ำที่เหลืออยู่ครึ่งขวดฟาดเต็มๆกลางหน้ามันเลย”โอ้ยยย”มันร้องเสียงหลงก่อนจะปล่อยมือออกเอาไปกุมหน้า ผมฟาดกลางกบาลซ้ำไปอีกที ก่อนจะวิ่งหนีจากตรงนั้น เอาไว้คิดทีหลังว่าจะจัดการยังไง และก็ไม่รู้เป็นวันอะไรวันนี้ถึงไม่ค่อยมีคนอยู่แถวนี้เลย เมื่อมาได้ไกลผมหยุดวิ่งและหันไปมองก็ไม่เห็นมันตามมา เลยยืนพักและเดินต่อ หยิบไอโฟนมากดส่งข้อความเปลี่ยนจุดนัดใหม่ กำลังจะเก็บแต่โดนกระชากแขนซะก่อน และถูกผลักอย่างแรงจนหลังติดกำแพง
“เก่งนักนะ ดูสิจะทำอะไรได้”มันตามผมมาตั้งแต่เมื่อไรวะ หน้ามันแดงเพราะโดนฟาด ผมเตะขาหยิกมันให้มั่วไปหมด
“ปล่อย บอกให้ปล่อย ชะ”ผมบอกพร้อมกับร้องแต่มันอุดปากซะก่อน หันไปเห็นเพื่อนมันอีกสองคนยืนยิ้มอยู่ มันลากผมเข้าไปในห้องกิจกรรมของคณะที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย ก่อนจะเหวี่ยงไปที่โต๊ะตัวใหญ่ที่เอาไว้ใช้ประชุม แต่ตอนนี้มันคงอยากประชุมเพลิงผมแน่ หน้ามันบอกอย่างนั้น ผมมองซ้ายมองขวาไม่เห็นอาวุธที่จะใช้ป้องกันตัวได้เลย มันเดินเข้ามาช้าๆ ผมก็หลบไปอีกทางทั้งที่ยังจุกอยู่ไม่น้อย แต่ต้องอดทนเอาไว้
“ดูสิทีนี้จะหนียังไง”มันแสยะยิ้มใส่ หยุดเดินเอามือกอดอกมองผมที่วนไปมาหาทางออกไม่เจอ ถึงหาเจอก็ออกไม่ได้เพราะมีไอ้สองคนนั้นดูต้นทางอยู่
“..................”ผมเงียบแต่ก็ใช้ความคิดไปด้วย อย่าให้หลุดไปได้นะ จะให้ป๊ามาจัดการให้ นึกว่ามึงคนเดียวหรือไงที่มีอิทธิพล ผมคิดอย่างเจ็บใจที่โดนทำแบบนี้ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับผมมาก่อน
“ร้องสิ ร้องดังๆ ร้องไปให้ถึงไอ้เด็กเหี้ยะสองตัวนั่นเลยนะ”มันพูดจาเยาะเย้ยใส่ผม
“ถ้ามันรู้ มึงเจ็บตัวแน่”ผมบอกมัน อะไรไม่รู้ทำให้ผมมั่นใจว่าถ้ามันสองคนรู้ไอ้คนตรงหน้าผมเละแน่นอน
“ฮ่าๆๆๆๆ”มันหัวเราะก่อนจะพูดต่อด้วยประโยคน่าโดนตีนสุดๆ”กูกลัวมาก”มันเลิกคิ้วใส่
“มึงต้องกลัวอยู่แล้ว ที่ตอนนี้ไม่กลัวเพราะมันยังไม่มาไง ถ้ามันมาเมื่อไรมึงเตรียมตัวได้เลย”ผมว่ามันกลับ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามันจะรู้ไหม ผมไม่ใช่ฝาแฝดที่จะสื่อไปถึงได้ แต่ตอนนี้ผมเป็นแฟนพวกมันฉะนั้นขอให้มันรับรู้ด้วยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับผม
“ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีไป ยังไงวันนี้มึงต้องเป็นของกูแน่ บอกไว้เลย กูจะส่งตัวมึงในห้องนี้แหละ”มันเดินเข้ามา ผมถอยหนีถึงจะไม่เคยชกต่อยกับใครมาก่อนแต่ก็ขอสู้ดีกว่ายอมให้มันข่มเหง แต่ในใจผมนึกถึง โอมกับอาร์มส
“เข้ามาอีกก้าวเดียว มึงเจ็บตัวแน่”ผมพูดออกไปทั้งที่เสียเปรียบและถ้าผมตัวเท่ามันคงไม่ใช่เรื่องตลกกับประโยคที่ขู่ มันหัวเราะเยาะจนสะใจ ผมหลบมันไปอีกฝั่งเมื่อมันจะเข้ามาตะครุบตัว
“ไม่เจียมตัวเอาซะเลย แล้วไม่ร้องวะ ร้องสิ ป่านนี้ไอ้พวกนั้นมันวิ่งแจ้นมาแล้วมั้ง หืม”มันยกยิ้มพูดใส่ผม ก่อนจะกระโดดข้ามโต๊ะมาจนเกือบถึงตัวผม แต่โดนขวางด้วยเก้าอี้ซะก่อน แต่คงจะกันมันได้ไม่นานผมยกเก้าอี้เท่าที่กำลังจะยกได้ทุ่มไปสุดตัวแต่มันหลบทัน
“เล่นเครื่องทุ่นแรงนะ ผัวสอนมาหรือไง เอาไว้ไปบอกพวกมันด้วยนะว่า คนเดียวก็เสียวได้ไม่ต้องสองคนหรอก หึหึ”มันยังไม่หยุดพูดจาหยาบคายดูถูกผมและลามไปถึงไอ้แฝดด้วย
“กูว่ามึงไม่ต้องฝากหรอก เดี๋ยวมันก็มา”ผมยังมั่นใจในกระแสจิตตัวเองว่ายังไงพวกมันต้องมา เวลาไม่ใช่เครื่องยืนในความเชื่อมั่นเสมอไป
“ยังหวังอีกเหรอวะ ไหนล่ะ ไอ้แฝด ไอ้เหี้ยะ โผล่มาสิวะ เร็วๆ กูอยากเจอ”มันเลิกคิ้วใส่ ก่อนจะทำหน้าทำตาส่งเสียงเรียกล้อเลียนใส่ผม กูขอให้มึงเจอ ขอให้มาเดี๋ยวนี้ มันพุ่งมาจับแขนผมทันที ก่อนจะจับบิดไพล่หลัง
“โอ้ยยย ปล่อยนะโว้ย”ผมร้องออกมา เอาเท้าถีบมันแต่โดนมันกดลงไปอีก ก้มหน้าลงมาใกล้ แล่บลิ้นออกมาเลียใบหู ผมหันหลบด้วยความขยะแขยงกับสัมผัสหยาบๆที่ขัดกับหน้าของมัน ถ้ามึงทำตัวดีได้สักเสี้ยวหน้าผากมัน ผมอาจจะชอบมันบ้างก็ได้ แต่นี้ไม่เลย
“หึหึ หนีไม่พ้นหรอก ต้าร์”มันกระซิบก่อนจะเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของผมลงไปเรื่อยๆ มันเอามือไล้ตรงปาก
“อ๊าคคคค”มันร้องสุดเสียงเมื่อผมกัดมือมันอย่างแรง กัดๆๆๆๆจนได้กลิ่นและรสชาติความคาวที่เรียกว่าเลือด อยากจะคายออกด้วยความสะอิดสะเอียน แต่ต้องทนกัดมันไปก่อน นี่ๆๆๆๆๆๆ”ปล่อยนะโว้ย ไม่งั้น อ๊าคคคค”มันขู่เอามือบิดแขนผมอีกจนปากเกือบคายออก แต่ผมกดย้ำลงไปสุดแรง
ปัง ปัง ปึง โครม โครม
“โอ้ย โอ้ย ไอ้แม็กซ์”
“ไอ้แม็กซ์ ชะ อ๊าคคค”
เสียงเอะอะตึงตัง ตามด้วยเสียงเคาะประตู บวกเสียงเรียกเข้า เอ้ย เสียงเรียกชื่อไอ้เวรที่ผมยังไม่ปล่อยปากจากมือมัน
“ต้าร์ๆ”
“เรามาแล้ว”
เสียงนี้แหละที่ผมอยากได้ยินและอยากตั้งเป็นเสียงรอเข้าเฉพาะเลย แต่กูไม่ปล่อยหรอก เชี่ยะเอ้ย
“มึงปล่อยแฟนกูเดี๋ยวนี้นะ”เสียงพูดที่พร้อมกันตะโกนออกมาในมือทั้งคู่หิ้วซากคน ที่คงใช้ตีนการ์ดไปรูดเอามา
“มึงบอกแฟนมึงให้ปล่อยมือกูก่อนสิโว้ย แม่ง โอ้ยยยย”มันตะโกนกลับก่อนจะร้องเมื่อผมย้ำลงไปอีก จนสุดท้ายมันปล่อยแขนผม ๆ ก็ปล่อยมือมันก่อนจะถีบส่งๆไม่รู้โดนอะไรทำเอามันร้อง แต่ผมไม่มองหรอกวิ่งไปหาคนหน้าเหมือนกันที่เหวี่ยงของที่ไปจ่ายมาทิ้งอย่างไม่ไยดี กอดรับผมไว้ทั้งสี่แขน มองสำรวจไปทั่ว
“ไม่เป็นไรนะ”โอมเอามือลูบหัวลูบหน้า
“เจ็บตรงไหน บอกอาร์มส”อาร์มสเอามือเช็ดเลือดตรงปากออกให้ “สัด นี่มึงตบปากแฟนกูเหรอ”อาร์มสพูดจบก็เดินไปต่อยปากไอ้คนที่ยังไม่ได้ตั้งตัวเอามือกุมเป้า
“ผลั่วะๆๆ นี่ ไอ้เหี้ยะ”อาร์มสต่อยซ้ำไปอีก ด่าไปด้วยก่อนจะถีบส่งมาให้อีกคนที่ยืนรอรับ ด้วยส้นตีนเสยเข้ากลางลำตัวพอดี
“ผลั่กๆๆ มึงทำกูได้ อย่าทำแฟนกู”โอมเตะซ้ำอีกสองที เพื่อนมันที่จะลุกขึ้นมาช่วย แต่โดนถีบหน้าคว่ำซะก่อน ผมหันไปมองไม่ใช่พี่จาพนม หรือ ไอ้มดแดง แต่เป็นพี่ไผ่กับพี่บลูที่จัดการ ก่อนจะเดินไปปิดประตู ยังไม่หมดครับ ข้างหลังมี ออย พี่พาย พี่หวาย พี่เจย์ ส่วนไอ้ฝิ่นเดินไปใกล้ๆเพื่อนไอ้แม็กซ์ที่ชื่อเป้ที่พยุงตัวจะลุกขึ้น
“วันนั้นขอบคุณนะครับที่ย้ำว่าผัวผมอยู่คณะนี้ หนักดีไหมครับตีนน่ะ”ไอ้ฝิ่นพูดยิ้มๆใส่ ไอ้พี่เป้ถลึงตาแต่โดนพี่ไผ่กันไว้ซะก่อน
“ไอ้ไผ่ ไหนมึงบอกเราไม่เคยมีเรื่องกันไง”มันยังปากดีถามพี่ไผ่
“แต่มึงมีกับเมียกู”พี่ไผ่ตอบเรียบๆ ก่อนจะได้ยินเสียงโครมคราม หันไปไอ้แม็กซ์ที่ตั้งตัวได้ต่อยโดนโอม และอาร์มส หลายหมัดเหมือนกัน จนหงายพร้อมกับยกเก้าอี้ทุ่มใส่
“ระวัง”ผมตะโกนสุดเสียง ทั้งสองคนหลบไปคนละทาง แกจะซ้ำแต่โดนสองตีนสกัดไว้จนหงายเหมือนกัน สองคนลุกขึ้นเช็ดเลือดตรงมุมปาก
“พวกมึงหมาหมู่นี่หว่า รุมกู”เสียงไอ้แม็กซ์พูดเยาะใส่
“กูไม่ได้รุม”โอมพูดใส่ด้วยหน้ากวนๆ
“กูผลัดกันต่างหาก”อาร์มสยกยิ้ม
“ไอ้เด็กเหี้ยะ อย่าอยู่เลยมึง”ไอ้แม็กซ์พูดจบ เหวี่ยงเก้าอี้อีก แต่ต้องชะงักเมื่อเจอเสียงดักไว้ก่อน
“ไอ้แม็กซ์ มึงทำเกินไปแล้ว”เสียงพี่หวายตะโกนใส่ ก่อนจะเดินเข้าไปหา แกวางเก้าอี้ลง
“ทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่ ไอ้เหี้ยะ”พี่เจย์เดินไม่ห่างจากพี่หวายเท่าไร
“พวกมึงพูดอย่างกับมันไม่ทำกูอย่างนั้นแหละ”ไอ้แม็กซ์เอ่ยออกมาบ้าง มองหน้าพี่ทั้งสองคนอย่างไม่ยอมรับความผิด
“แต่มึงเริ่มก่อน ไอ้ห่า ปีสุดท้ายแล้วนะมึง แล้วไอ้ต้าร์มันไม่ได้เป็นแฟนมึงสักหน่อย มันเลือกไอ้แฝด มึงก็น่าจะยอมรับอย่างลูกผู้ชายสิวะ”พี่หวายพูดใส่หน้ามันไปอีก
“แต่มันหยามกู”มันยังพูดอย่างไม่ยอม
“มันหยามมึงตอนไหน ไอ้แม็กซ์ ตั้งแต่แรกกูเห็นพวกมึงหาเรื่องน้องมันก่อน กูพูดไม่ใช่จะเข้าข้าง ก็เห็นๆกันอยู่”พี่เจย์ออกตัวบ้างแกเดินไปตบไหล่ไอ้แม็กซ์
“ของอย่างนี้มันบังคับกันไม่ได้หรอก ไอ้แม็กซ์ ถ้าต้าร์มันชอบมึงมันคงชอบไปนานแล้วล่ะ”พี่พายเอ่ยออกมา
“และเนี่ยะเหรอคือสิ่งที่มึงทำกับคนที่ชอบ พอไม่ได้ก็ใช้กำลัง มึงแน่ใจเหรอว่าชอบ มึงจะเอาชนะมากกว่ามั้ง”พี่บลูบอกก่อนจะดึงไอ้สองคนให้ลุกขึ้นดันไปนั่งตรงเก้าอี้ พี่ไผ่ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองอย่างเดียวตามสไตล์แก
“กูว่ามึงจบเถอะว่ะ มึงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกมันทำไมไม่มองคนที่เขาเต็มใจวะ”พี่หวายพยายามพูดไกล่เกลี่ยให้จบเรื่องนี้ซะ ผมก็ใช่ว่าจะสบายใจเท่าไรที่เป็นต้นเหตุให้มีเรื่องกัน แถมเป็นรุ่นพี่ในคณะอีก ไอ้แม็กซ์เงียบปรายตามองผมที่โดนประกบซ้ายขวาอย่างไม่หลุดจากสายตา มันยกยิ้มส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมา
“ไม่เข้าใจ ทำไมเป็นแบบนี้วะ ต้าร์ชอบมันทั้งคู่เหรอ ไม่คิดว่ามันแปลกหรือคนอื่นจะมองด้วยสายตาแบบไหนเลยเหรอ”พูดจบก็ถุยเลือดออกปาก ถุยไม่เป็นที่เลย
“…………………”
“เงียบทำไม เมื่อกี้บอกเองไม่ใช่เหรอว่าพวกมันถึงใจ”อ้าว ไอ้แม็กซ์จะพูดออกมาทำบ้าไรวะ ผมหน้าแดงอีกแล้ว เมื่อเจอสายตาของทุกคนที่จับจ้องมา แต่ไม่เท่าสองคนที่ยืนข้างๆหรอก ปากอมยิ้มอย่างพอใจ อย่ามาทำหน้าหื่นตอนนี้นะโว้ย เขากำลังเครียดกันอยู่
“ที่เงียบเพราะกำลังเรียบเรียงคำพูดอยู่ ไม่ได้กลัว”ผมตัดสินใจพูดออกไป จะได้จบๆไม่คาราคาซัง”มาถึงตอนนี้คงเป็นคำตอบได้ว่าผมชอบทั้งคู่หรือเปล่า เรื่องสายตาคนมองผมแปลกๆ ผมสนใจ แต่ไม่ได้ใส่ใจนั่นคือความคิดของคนอื่นที่ไม่ได้เป็นอะไรกับผม ๆ ตัดสินใจเลือกแล้วไม่ว่าจะถูกหรือผิด ครั้งหนึ่งในชีวิตเราก็ต้องมีเรื่องให้เผชิญอยู่แล้ว”ผมมองหน้าทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างยิ้มให้ ก่อนจะหุบเมื่อโดนกอดแนบแน่น
“เฮ้ยๆๆๆ เกรงใจหน่อยโว้ย”พี่หวาย
“นอกหน้าไปและ”พี่เจย์
“หย่อนทั้งตัวเลยมึง”ออย
“เสร็จเพื่อนกูจนได้”ไอ้ฝิ่น
“ยังสักหน่อย”ผมหันไปบอกไอ้ฝิ่น ทำเอาหัวเราะกันกระจาย ทำเอานึกขึ้นได้ว่าพูดไปทำไมวะ
“ไปบอกเขาทำไม”มันสองคนกระซิบถามผมที่ยังเขินไม่หาย
“ก็มันเรื่องจริงนิ”ผมก็เผลอพูดซื่อๆออกไปอีก
“กูไม่ได้ว่าสักหน่อย แค่หมายถึงว่า หลงเสน่ห์เพื่อนกูเข้าให้แล้ว มึงคิดไปไหนวะ คิกคิก”ไอ้ฝิ่นยื่นหน้ามาพูดแหย่ผมหัวเราะคิกคัก อดหมั่นไส้ไม่ได้เลยหยิกไปทีแต่มันหลบทันซะก่อน
“เฮ้ย เดี๋ยวค่อยแซวกัน ตอนนี้จะทำยังไงกับห้อง เละเป็นขี้เลยตอนนี้”เสียงพี่หวายเอ่ยขัดความสนุกเอาไว้ ทำให้ทุกคนมองรอบห้อง
“ใครก่อเรื่องก็รับไปแล้วกันในส่วนที่เสียหาย เก้าอี้ขาหักไปสองตัวมึงซื้อมาซะ ไม่มีปัญหาใช่ไหม”พี่พายสรุปหันไปพูดกับพี่แม็กซ์ ที่ยืนหน้านิ่ง ก่อนจะพยักหน้าทำตาม เพราะพี่พายเป็นหนึ่งในคณะกรรมการเหมือนกันนอกจากพี่กราฟกับพี่เทรนด์แล้ว
“ส่วนเรื่องนี้พวกมึงควรจบซะ ปีสุดท้ายแล้วนะมึง คิดมั่งสิวะ”พี่บลูพูดย้ำกับพี่แม็กซ์และเพื่อนมันอีกครั้ง
“เออ ไอ้เหี้ยะกูรู้แล้ว ย้ำอยู่ได้”พี่แม็กซ์สบถอย่างหัวเสียก่อนจะมองมาทางพวกผม”ไอ้เด็กเวร กล้ามากนะมึง ทำกับกูแบบนี้”แกพูดพร้อมชี้หน้าไอ้คนข้างๆ
“กูกล้ามากกว่านี้อีก”โอมตอบกลับไปทันควัน
“ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับแฟนพวกกู”อาร์มสพูดต่อทันที่โอมพูดจบ
“กูไม่ได้อยากทำกับต้าร์หรอก แต่กูหมั่นไส้พวกมึง ไอ้เด็กไม่มีสัมมาคารวะ ไม่เคารพรุ่นพี่”พี่แม็กซ์ยังว่าไม่เลิก
“ก็มึงเสือกทำตัวไม่น่าเคารพนี่หว่า”อาร์มสแสยะยิ้มบอก พี่แม็กซ์เริ่มหน้าแดงด้วยความโมโหอีกแล้ว พอกันกวนตีนทั้งสองฝ่าย แต่ไอ้รุ่นพี่นั่นก็ผิดหาเรื่องมันกับผมก่อน
“พอแล้ว ไอ้ฉิบหายให้เคลียร์กันไม่ใช่สานต่อ สัด”พี่หวายเอ่ยขัดทันทีที่พี่แม็กซ์จะด่าต่อ
“มึงจะจบไม่จบ ไอ้แม็กซ์”พี่เจย์พยักหน้าถามแก
“.............”พี่แม็กซ์
“ว่าไง”พี่หวายถามซ้ำ
“เออ กูจะยกให้ ถ้าคราวหน้าพวกมึงสองตัวกวนส้นตีนกูเมื่อไร มึงตายแน่”สุดท้ายแกยอมจนได้
“เหมือนกันแหละ”มันพูดพร้อมกันกระชับตัวผมอย่างแน่น อย่างกับจะมีใครมาฉุดไปงั้นแหละ พี่แม็กซ์หรี่ตา ก่อนจะมองผมเอ่ยปากออกมา
”พี่ขอโทษนะต้าร์ที่ทำแบบนี้ พี่ชอบต้าร์ ชอบมานานแล้ว”แกพูดกับผมอีกครั้ง แววตาอ่อนลง ทำไมผมจะไม่รู้ว่าแกชอบผมแต่ไอ้เรื่องจริงจังหรือเปล่าผมไม่รู้และคงไม่อยากรับรู้แล้วในตอนนี้
“อย่าทำแบบนี้กับผมอีก ไม่ใช่คำขอร้องแต่เป็นคำเตือน ไม่ใช่ว่าเพราะผมมีสองคนนี้คอยดูแล ถึงไม่มีผมก็มีวิธีที่จะเอาคืนพี่ได้ ที่บ้านผมคงไม่ปล่อยคนที่ทำกับลูกเขาแบบนี้อยู่อย่างเป็นสุขแน่ และถ้าเป็นไปตามที่พี่พูด พี่ก็ยังเป็นรุ่นพี่ผมตามเดิม”ผมบอกแกด้วยสีหน้าแบบไหนไม่รู้ แต่ทำให้ทุกอย่างในห้องเงียบลงไม่มีเสียงเอ่ยอะไรออกมา พี่แม็กซ์ยิ้มหงอยๆต่างจากตอนที่กระทำลิบลับ
“พี่ขอโทษ”แกบอกอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป ตามด้วยเพื่อนแกอีกสองคน ผมคิดว่าแกน่าจะเป็นคนรักษาคำพูดนะ จบคือจบ อย่างน้อยก็เพื่อนร่วมคณะเดียวกันไม่น่าที่จะมีปัญหาอะไร
“เหี้ยะแม็กซ์ ทิ้งซากไว้ให้กูอีก”พี่พายด่าตามหลัง ก่อนจะเก็บของในห้อง ที่เหลือจะทำอะไรล่ะครับ พี่พายพูดขนาดนี้ยืนเฉยได้โดนแน่ ก็ต้องช่วยสิครับ ดูพี่บลูเป็นตัวอย่างรีบไปดึงเก้าอี้จากมือพี่พายเก็บให้ทันที ไอ้ฝิ่นกับออย ก็เข้ามาคุยกับเพื่อนมันและผม มือก็เก็บไปด้วยแต่ไม่มากหรอกเพราะพี่ไผ่บอกกูเก็บเองดีกว่าคงรำคาญพวกผมที่คุยกันซะมากกว่า พี่เจย์กับพี่หวายเดินไปดูสถานการณ์ข้างหน้าและไม่รู้แกโทรหาใครบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี กว่าจะแยกกันได้ก็เกือบชั่วโมง
*
*
*
*
ต่อข้างล่าง
:pig4: :pig4:ขอบคุณคะที่ช่วยดูคำผิดให้ เห็นอีกบอกได้นะคะ
-
“อูย เบา ต้าร์ เบา”เสียงครวญออกจากปากคนหน้าเหมือนสองคน ตอนนี้อยู่ที่คอนโดพวกมันแหละครับ กลับบ้านสภาพนี้ได้โดนสอบสวนจากป๊ามันแน่ แต่ผมเนื่ยะสิติดอวนมาด้วย มันบอกต้องมาทำหน้าที่แฟน อ้าปากจะพูดมันก็ทำปากจะจูบ ทั้งที่รู้ว่ามันขู่แต่ไม่รู้ทำไมถึงอยากมาดูแลโดยไม่ต้องเอาคำว่าแฟนมาอ้างก็ได้ และเป็นครั้งแรกที่ผมบอกม๊าว่านอนบ้านเพื่อนพูดไปก็เอานิ้วไข้วหลังไปด้วย พร้อมบอกในใจว่า ต้าร์ขอโทษที่โกหกเอาไว้พร้อมจะให้พวกมันไปขอขมาม๊านะครับ ผมเลยต้องโทรไปบอกไอ้เพื่อนสองคนไว้ก่อน มันก็ถามผมเลยเล่าคร่าวให้ฟัง มันก็เข้าใจไม่เซ้าซี้ แต่มีแซวให้อายพร้อมอวยพรให้ผมเป็นคนโดนรักษาแทน
“ทนหน่อยสิ ทีเมื่อกี้ไม่เห็นร้องเลย”ผมเอาผ้าชุบน้ำอุ่นประคบให้คนละข้าง ทำพร้อมกันเลยครับ จะทำให้ทีละคนมันก็ยื่นหน้ามาทั้งคู่ เหล่ใส่กันอีกก่อนจะเหล่ใส่ผม
“ร้องไม่ทัน มัวแต่กระทืบคน สัดเอ้ย”โอมบอกก่อนจะด่าออกมา
“น่ากระทืบให้ตาย ไอ้หน้าส้นตีน”อาร์มสตามมาติดๆ ผมชักเริ่มเคืองหู เลยเอาผ้าบี้ไปที่รอยช้ำทั้งคู่ซะเลย
“โอ้ยยยย”เสียงร้องอย่างยาว เอามือจับมือผมให้หยุด แต่ยิ่งจับยิ่งบี้
“นี่ๆๆๆ ด่าเก่งนัก”ผมเน้นทั้งเสียงทั้งแรงบี้”อ๊ะ”ก่อนจะร้องออกมาเมื่อโดนมือทั้งสี่มือรวบขึ้นไปนั่งกึ่งกลางหน้าท้องคนทั้งคู่
“นี่ๆๆๆๆๆ ช่างว่าดีนัก”มันสองคนทำบ้างแต่ไม่ได้จิ้ม กับระดมจูบแก้มผมอย่างหมั่นเขี้ยวแทน ฟัดซ้ายขวาเท่าเทียมกันจริงๆ เฮ้ย นี่ไม่ใช่มามัวชั่งน้ำหนักการฟัดแก้มผม ๆ ต้องขัดขืนสิ
“อึ๊ยยย ปล่อยนะ ปล่อย”ผมร้องออกมาก้มหน้าหลบก็โดนรวบทั้งตัว มันหันมาประกบกอดอย่างแน่น หอมลงมาอีกแต่ทีนี้นุ่มนวล ไล่ไปที่หน้าผาก จมูกเล็กๆ แต่ปากนุ่มๆสองปากก็ไม่ปัญหาแบ่งคนละหน่อย จนมาหยุดที่ปากผมเม้มทันที ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ ผมหลับตาเม้มปากแน่นก่อนจะสะดุ้งเมื่อเปลี่ยนเป้าหมายไปจูบใบหูแทน และ จบที่ต้นคอทำเอาสยิวไปหมด ไม่เคยมีใครรุกผมมากขนาดนี้มาก่อน นึกไปถึงตอนที่ผมรุกพี่ไผ่ นั่นก็เพราะผมเมาจริงๆกอปรกับที่ชอบแกมากและแรงยุบวกความคิดแบบเด็กๆก็เลยทำอะไรที่ผิดพลาดและน่าอายลงไป ดีนะแกไม่เตะเอาเข้าให้ในตอนนั้น แต่ตอนนี้ต่างออกไปเพราะใจผมเต้น รู้สึกดีกับสัมผัสที่มอบให้
“ต้าร์”
“ต้าร์”
“หืม”
“ไม่ลืมตา จะแก้ผ้าแล้วนะ”เสียงไอ้แฝดหื่นเอ่ยออกมาข้างหู
“อย่านะโว้ยย”ผมลืมตาทันทีกระเด้งตัวจะลง แต่โดนรัดอีกแล้ว”หายใจไม่ออก ปล่อยก่อน”
“ไม่ปล่อย”ไม่ต้องพูดพร้อมกันก็ได้ รู้แล้วว่าคู่แฝด ผมมองทั้งคู่อย่างอ่อนใจ ไอ้สองคนใช้ไม้แข็งไม่ได้ ต้องใช้ไม้นวมสวมไม้หน้าสามเจรจาด้วย
“ถ้าไม่ปล่อย จะดูแลต่อได้ไงล่ะ”ผมพูดหวานๆด้วย ทำเอามันมองหน้าหรี่ตาใส่
“ได้”มันก็พูดพร้อมกันอีก
“ไม่ได้”ผมบอกมั่ง
“ได้สิ”มันบอก
“ยังไง”ผมถาม
“ก็ แบบนี้ไง”นั่นไง มันเอาหน้าซุกไหล่ผมทั้งคู่”แค่นี้ก็หายแล้ว นะๆ”มันอ้อนเอามือกอด
“ไม่หิวเหรอ”ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง แต่มันไม่เปลี่ยนท่า
“หิว”พูดและเงยหน้ามองด้วยตาหวานๆ แต่หางดูกระดิกริกๆ
“ไม่ต้องพูดนะว่าหิวเรา เห็นมาหลายเรื่องแล้วในนิยายน่ะ มันเชย”ผมดักคอพวกมันเรียบๆทั้งที่จริงอดจะอายไม่ได้เหมือนพูดอ่อยยังไงไม่รู้
“เก่งจังเลยแฟนเรา รู้ทันด้วย”นึกว่าจะอึ้ง ดันชมอีก แถมมือก็เลื้อยจนจะถึงบั้นท้ายอยู่แล้ว ผมมองหน้าที่ยิ้มให้เหมือนประจบ ไอ้หื่นนี่แค่เป็นแฟนยังไม่ถึงเดือน เริ่มออกลายแล้ว ผมยิ้มอย่างหวานเลย
“โอม”
“ครับ”
“อาร์มส”
“ครับ”
“ปล่อยต้าร์ก่อนนะ”ผมต่อรองอีกครั้ง
“ไม่ปล่อย”อย่างที่คิด ได้เลยงั้นต้าร์ขอสอง
“อ๊าคคคคคค”
“ปล่อยไหม”
“ปล่อยแล้วๆๆ”รีบปล่อยทันทีเมื่อโดน ดึงลูกผมแถวท้ายทอยจนหน้าหงายอย่างแรง
“เจ็บอ่ะ”มันบอกเตรียมจะซุกหน้าลงมาอีก แต่ผมหลบจนมันหน้าชนกัน
“จะกินไหมข้าวน่ะ กินก็ลุกมา”ผมพูดจบก็เดินเข้าครัวทันที สองตัววิ่งตามมาติดๆ “กินข้าวต้มแล้วกัน”ผมเปิดดูแล้วเห็นมีซองข้าวต้มสำเร็จรูปอยู่ แต่ยังไม่รู้ว่ารสอะไร
“ข้าวต้มปลา”โอมรีบบอก
“ไม่เอากูเหม็นคาว”อาร์มสแย้งทันที
“เรื่องของมึง”โอมหันไปพูดใส่
“กูเป็นน้อง”อาร์มสเถียง
“กูเป็นพี่ ยอมกูมั่ง”โอมหันไปบอก ผมมองทั้งคู่สลับไปมา
“โอม”
“อาร์มส” มันเรียกชื่อกันเอง จ้องหน้ากัน
“พอแล้ว ไม่ต้องกินทั้งคู่เลย”ผมเดินสะบัดหน้าออกไปเลย ไม่รู้อะไรกัน
“มึงเรื่องมาก”
“มึงนั่นแหละ”
“ยังไม่หยุดอีก กลับแล้วนะ”ผมตะโกนเข้าไป ก่อนนึกขึ้นได้บอกพวกมันทำไมวะ หนีกลับซะก็สิ้นเรื่อง
“ไม่เอา”มันพูดพร้อมกัน ลุกพรวดมากอดทันที ก่อนจะนั่งลงตรงโซฟา หน้ามันยิ้มใส่ผม แต่ตีนพวกมันเขี่ยใส่กันไปมาจนผมกระทืบลงไปทั้งคู่ เอามือปิดปากไม่ให้ร้อง มองตาปริบๆ
“จะหยุดหรือยัง”ผมถามทั้งคู่ ที่พยักหน้าให้ ผมเอามือออก”อาร์มส ไม่ชอบปลาเหรอ”ผมถามอาร์มส
“ไม่เชิง มันเหม็นคาว ถ้าต้มยำหรือทอดก็กินได้”อาร์มสบอก ผมพยักหน้า
“งั้นกินข้าวต้มไก่”ผมบอกออกไป
“ไม่เอา ไม่ชอบ”ทั้งคู่มันเลย
“เรื่องมากจังวะ”ผมหลุดตวาดออกมา ทำเอามองหน้า”มันมีแต่ข้าวต้มไก่ จะกินไหม”ผมถามอีกครั้ง
“กินก็ได้”ตอบพร้อมกัน มันน่านัก ผมผลักออกก่อนจะลุกเข้าครัวไปอีกรอบ ก่อนจะแอบมองทั้งคู่ ที่จ้องกันก่อนจะเปิดทีวี และเดินไปต่อสายอะไรไม่รู้ เรียบร้อยใส่หูฟังเล่นเกมและคุยกัน “ลูกชัดๆ แฟนซะทีไหน”ผมสายหน้ายิ้มๆก่อนจะหยิบของที่พอมีอยู่ออกมาทำ ไม่ถึงสิบห้านาทีก็ได้ข้าวต้มไก่น่ากินสามชาม ผัดผักจานใหญ่อีกหนึ่ง และมันสองตัวไม่ค่อยกินผักต้องบังคับ กว่าจะกินได้ต่อรองให้ป้อนอีก บอกปากเจ็บ มือเจ็บ แต่กดเกมยิกๆๆๆ เดี๋ยวปั๊ดตบหัวทิ่มทั้งคู่เลย แต่คิดอีกทีไม่ดีกว่าเกิดมันสวนกลับเป็นอย่างอื่นจะจุกแทน กลัวแต่ก็ยังจะมานะเรา เขาเรียกเอาหัวมาใส่เหาหรือเปล่านะ
*
*
*
*
ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินมานั่งบนเตียง เอาผ้าเช็ดผมไปด้วย สองคนยังเล่นเกมไม่เลิก เรียกอาบน้ำก็ไม่มาเลยปล่อยซะ ผมเดินสำรวจรอบห้อง แต่ไม่ได้รื้อค้นหยิบเปิดอะไรหรอกแค่รู้สึกว่าห้องแต่งสวยดี คลุมโทนสีน้ำทะเล สวยเย็นตา ปกติผู้ชายจะชอบสีขาวดำมากกว่า ผมเดินไปเปิดกระจกออกไปยืนรับลมที่ระเบียง อากาศค่อนข้างเย็นจนขนลุก แต่สักพักก็อุ่นเมื่อโดนโอบกอดด้านหลัง
“อยู่นี่เอง”โอมพูดออกมา
“นึกว่าหนีซะแล้ว”อาร์มสพูดบ้าง มือก็กระชับทั้งพี่ทั้งน้อง ทำเอาเสื้อยืดตัวใหญ่ล่นลงจนเห็นหัวไหล่ คนตาไวจมูกไว ก้มลงไปซูดซะจนต้องย่นคอหนี
“หอมจัง”พูดกระซิบข้างหู
“ฉวยโอกาส”ผมบอกอุบอิบ
“ก็มันน่าฉวย”มันพูดอีก ไม่รู้ทำไมมันถึงพูดพร้อมเพรียงกันได้ขนาดนี้นะ ขนาดผมมีเพื่อนเป็นแฝดหรือแฝดที่เคยมาจีบยังไม่ถึงขนาดนี้เลย มันเหมือนกันมากจนแยกไม่ออก ผมพยายามสังเกตอยู่หลายครั้งว่าต่างกันตรงไหน เหมือนเล่นเกมจับผิดรูปภาพว่ามีต่างกันกี่จุด ผมสังเกตได้สองจุดเล็กๆ เราไม่พูดกันอีก ก่อนมันจะพาผมนั่งบนตัวมันสองคนนั่นแหละเอามือกอดเอวไว้หลวมๆ
“ขอโทษ”โอมพูดจับมือขวาผมไว้ และมือซ้ายก็เหงาไม่นานก็โดนจับจอง
“ที่ไปช้า”อาร์มสพูดยกมือขึ้นมาจุ๊บ อีกคนก็ทำบ้าง
“บ้าสิ ใครจะไปรู้ล่วงหน้าล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”ผมปลอบใจมันสองคน
“แต่เรารู้ พวกเรากระวนกระวาย”โอมบอกออกมา ทำเอาผมเงียบ และอึ้งไปอีกเมื่อได้ยินอีกคนเอ่ย
“ได้ยินเสียงต้าร์เรียก”อาร์มสพูดด้วยรอยยิ้มดูอบอุ่นพอกับอีกคนที่ทำเช่นกัน
“จริงๆนะ”ทั้งสองคนย้ำและกระชับมือผมทั้งสองข้าง
“ฟังดูต้าร์อาจไม่เชื่อ ปกติเราจะสื่อกันได้ ถ้าโอมไม่สบายหรือเป็นอะไร อาร์มสจะรู้ได้ทันที”โอมบอกผมที่เป็นเรื่องปกติของฝาแฝดที่เหมือนมีชีวิตเดียวกัน
“ถ้าอาร์มสเป็นโอมก็จะรู้สึกอย่างนั้น”อาร์มสพูดในประโยคกลับกัน
“แต่เราไม่ได้แฝดด้วยนิ”ใจผมเต้นแทบจะทะลุออกมา เมื่อได้ฟังถ้อยคำแต่ต้องเก็บซ่อนความปลื้มใจเอาไว้ก่อน
“ก็เป็นแฟนแฝดไง”ทั้งคู่มันเลย พูดให้อายอีกแล้ว
“ไม่เกี่ยวเลย”ผมแถไปอีก
“อายล่ะสิ”มันทำเสียงใส่ หัวเราะข้างหูจนผมอายจริงๆที่ถูกจับความรู้สึกได้ แหย่กันสักพักก็เงียบ ผมจับมือพวกเรามารวมกันเอาไว้ มองหน้ากัน ผมยิ้มตัดสินใจพูดออกมาจากความรู้สึก
“ต้าร์รู้ว่าโอมกับอาร์มสต้องมาแน่นอน”ผมยืนยันความมั่นใจอีกครั้ง” ความรู้สึกมันบอกอย่างนั้น”
“ขอบคุณนะ”ทั้งสองคนบอกก่อนจะหอมแก้มผม ที่คราวนี้ไม่หลบแล้ว และเราก็นั่งดูท้องฟ้าที่ครึ้มๆ ดาวก็ไม่มี จะมีก็แต่ความอบอุ่นที่ส่งผ่านกันทางมือที่กุมเอาไว้เท่านั้น
“นอนกันเถอะ”จู่ๆทั้งคู่ก็เอ่ยออกมา ไม่พูดเปล่าอุ้มผมทั้งอย่างนั้นวางลงที่เตียงก่อนจะขึ้นมานอนประกบข้าง ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงหน้าอก หันมาโอบกอด ผมหลับตาลงแต่ได้ยินเสียงหัวเราะข้างๆ
“ขำอะไรกัน”ผมถามคนหัวเราะทั้งคู่
“ขำคนใจเต้น”โอม
“ไม่รู้เต้นเรื่องอะไร”อาร์มส
“คิดอะไรอยู่เหรอ ต้าร์”แล้วก็พูดพร้อมกันอีกแล้ว
“ปะ เปล่าสักหน่อย จะนอนแล้ว”ผมปฏิเสธลิ้นพันกันเลย
“ระวังนะ ถ้าหลับน่ะ”มันมาอีกแล้วเสียงคุกคาม
“ก็ลองสิ”ผมขู่กลับแต่ไม่หันไปหรอก หันไปก็โดนทั้งสองข้างน่ะสิ
“จะทำไม”มันกระซิบถาม
“จะบอกไอ้ฝิ่น”ผมบอกออกไปอย่างมั่นใจมาก ตอนกลับไอ้ฝิ่นบอกถ้ามันทำอะไรโดยที่ผมไม่เต็มใจให้อ้างชื่อมันได้เลย น่าจะได้ผลมันเงียบทันทีเลยครับ ปล่อยมือด้วยก่อนจะหันหลังให้ผม ทำเอายิ้ม แต่สักพัก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”มันหัวเราะตัวขดตัวงอเลย
“หัวเราะทำไม”ผมลุกขึ้นตีมันทั้งคู่ให้หยุดหัวเราะ
“ไอ้ฝิ่นมันยังเอาตัวเองไม่รอดเลย”โอมพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“ป่านนี้มันโดนจัดหนักไปแล้วมั้ง”อาร์มสบอกบ้าง ทำเอาผมเหวอเลย ทั้งคู่หันมานอนมองผมยิ้มๆอย่างชิวๆ
“มานอนเถอะ”โอมกวักมือเรียก แต่ดูเหมือนกางเล็บจะตะปบ
“ไม่ทำอะไรหรอก”อาร์มสยิ้ม แต่เหมือนแยกเขี้ยวจะเคี้ยวอะไรสักอย่าง นี่ผมเป็นคนช่างจินตนาการตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยะ ไม่ทันตั้งตัวก็โดนฉุดลงไปนอนตรงกลางและล็อคด้วยระบบมือและขาเรียบร้อยแล้ว
“เราจะรอวันที่ต้าร์เต็มใจ”ทั้งคู่บอกผม
“เชื่อสิ ถ้าทำต้าร์ไม่รอดอยู่แล้ว”โอม
“แต่เราไม่ทำแบบนั้นแน่นอน”อาร์มส
“จริงนะ”ผมถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ทั้งคู่พยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ
“นี่ถามอะไรหน่อยสิ”ผมสะกิดถามทั้งคู่ที่นอนกอดผมอยู่ มันเลิกคิ้วใส่
“ได้ยินเสียงเราจริงๆเหรอ”ผมถามอย่างสงสัย ไม่ใช่ไม่เชื่อแต่มันอดสงสัยไม่ได้ถึงจะมั่นใจก็เถอะ
“มันก็บอกไม่ถูกนะ รู้แต่ว่าอยู่ๆใจมันเต้นผิดปกติ ใช่ไหมอาร์มส”โอมพูดมือก็ลูบแขนผมไปมา ไม่รำคาญรู้สึกดี
“อืม อาจเป็นเพราะใจเราจดจ่ออยู่กับต้าร์ก็ได้ในตอนนั้น และยิ่งเห็นไอ้สองคนเพื่อนไอ้แม็กซ์มันเดินไปทางนั้นท่าทางมีพิรุธด้วย ก็เลยยิ่งมั่นใจ”อาร์มสบอกมั่งขาก็ก่ายขึ้นมาอีก แต่ไม่หนักแหะ
“เหรอ”ผมตอบและพยักหน้าไปด้วย
“ต้าร์อยากรับรู้แบบเราบ้างไหม”โอมถามขึ้นมา
“ได้เหรอ”ผมถามอย่างตื่นเต้น
“ได้สิ”อาร์มสพูด ทั้งคู่ชะโงกสบตากัน
“ทำยังไงเหรอ”ผมหลุดถามออกไป ทั้งคู่ยิ้ม ก้มมาเกือบชิดปากที่ถาม
“เป็นของพวกเราสิ”พูดจบก็จูบลงมาทันที จะผลักออกแต่โดนจับมือเอาไว้ ตอนนี้ไม่รู้อะไรแล้ว คนหนึ่งผละไปจูบแก้ม อีกคนจูบปาก พอละปาก ไอ้คนจูบแก้มก็มาจูบปากแทน จนเริ่มหายใจไม่ออกถึงได้ผละออก เล่นเอาหอบเลย แต่ผมรู้ตัวเองหน้าต้องแดงแน่ ทั้งคู่อมยิ้มเอามือเขี่ยแก้มเล่น
“มัดจำก่อนนะ”โอม
“พร้อมเมื่อไรละก็”อาร์มส
“จัดเต็ม”ทั้งคู่
“นี่แนะ”ผมบิดหูไอ้เจ้าเล่ห์ทั้งคู่ทันที
“โอ้ยยยยย”
“พอแล้วววว”
“ไม่”
เสียงผมเองที่เน้นๆ ก่อนจะโดนกดเอาไว้และกกกอดในอ้อมแขนใหญ่แต่เล็กทันทีเมื่อเรารวมกัน ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมานอกจากลมหายใจและเสียงหัวใจที่เต้นเป็นปกติแล้ว
“รักพวกเราเร็วๆนะ”เสียงพูดที่ธรรมดาแต่ถ้าสบตาล่ะก็ อ่อนยวบแน่นอน ผมไม่พูดตอบหลับตาอย่างเดียว ได้ยินเสียงถอนหายใจก่อนจะเงียบไป ผมนอนลืมตาในความมืดทีมีแสงลอดมานิดหน่อย ทั้งสองคนหลับไปแล้ว ผมเอามือลูบหน้าคม
“รออีกนิดนะ ตอนนี้เอาแค่คำว่าชอบไปก่อน”ผมพูดก่อนจะหลับตาม
*
*
*
ในความคิดของแฝด
โอม : มึงได้ยินเหมือนที่กูได้ยินไหม
อาร์มส: เต็มสองหูเลยว่ะ
ทั้งคู่: หึหึ
อีกด้านของความคิด
ต้าร์: ดีแล้วที่แกล้งหลับ เราเลยถือโอกาสพูดซะเลยจะได้ไม่อาย คริคริ
*************************************************************************************
ปล. เอาไปอีกตอนของสามสามัคคี เขาหลอมแล้วแต่ยังไม่รวม สงสารหนูต้าร์ให้ไปพักผ่อนฟิตร่างกายไว้ก่อน เพราะต้าร์ขอสอง ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบคุณกันเช่นเคยคะ ดีใจที่หลายคนชอบให้ความสนใจเรื่องนี้คะ ขอบคุณนะคะที่เป็นกำลังใจให้ ไปเคลียร์งานต่อแล้ววววววววววววว
-
จิ้มก่อนนนน ทันม้อยยยย ><
ต้าร์น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
สองแฝดก็นะ นัวเนียตลอดเลย มันน่ารักอ่ะ
ช่วงที่ยังไม่มาอัพก็ได้แต่นั่งคิดนะ เมื่อไหร่จะมาว้า
รอนานแล้ว ทั้งๆที่มันก็ไม่นาน นิยายเรื่องอื่นมันยังนานกว่านี้ (อุ่ย ><)
ช่วงนี้ สภาพอากาศแย่ๆเนอะ ดุแลสุขภาพด้วยนะคะ
อย่าทำงานหนักเกิน แบ่งเวลาพักผ่อนและกลับมาต่อนิยายด้วย >,<
แฮ่เป็นห่วงนะค้า รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+1 ให้คนเขียน รวบกอดแน่นๆค่ะ
:กอด1:
-
แอร๊ย
น่ารักอะ ฮิฮิ
คุ้มเลยนะต้าร์ มีแฟนครั้งเดียวได้ถึงสอง ฮ่าๆ
-
เหนือฟ้ายังมีฟ้าแฮะ สรุปว่าต้าเจ้าเล่ห์(แบบน่ารัก)ที่สุด
-
ต้าร์น่ารักเว่อร์ รอดูตอนรักนะจ๊ะ 55555
-
น่ารักโครตเลยอ่ะ รอวัน เขาเลิฟๆกันนะ :กอด1:
-
ตอนหน้าขอแฝดต้าร์อีกได้ม้ายยย แบบต้าร์ยังไม่ได้พิสูจน์ว่าแฝดถึงใจจริงป่าวคนอ่านเลยคาใจ คิคิ
อยากส่งชื่อต้าร์แฝดในเซ็งเป็ดอวอร์ดด้วยแต่ไม่รู้ได้เปล่า เลยโหวตไผ่ฝิ่นเป็นตัวแทนแล้วกัน
-
คนอ่านคิดการล่วงหน้าไปแหละแบบ :oo1: สามคนน่ะ อุ๊ยคิดเอง :-[ เขินเองวุ้ยยย..
-
เล่นเอาใจหายใจคว่ำ ดีที่จบลงด้วยดี :เฮ้อ:
แต่ก็ได้บาดแผลกันไปคนละนิดละหน่อย
ที่เหนือความคาดหมายก็คือบรรดาพี่ๆนี่แหละ
พ่วงเพื่อนฝิ่นและออยล์มาด้วยอีก เรียกว่าครบ
แต่ที่ได้ใจเห็นจะเป็นพี่ไผ่นี่แหละ ทำเพื่อเมีย :o8:
สิ่งที่แฝดบอกต้าร์ว่าสื่อถึงกันได้ฟังแล้วอบอุ่นจัง
รักและดูแลเป็นอย่างดี แถมยังเป็นสุภาพบุรุษสุดๆ
ดีใจกับตาร์ที่เจอคนดี ขอให้พัฒนาเป็นรักเร็วๆนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ หุบยิ้มไม่ได้เลย :กอด1:
-
น้องต้าร์ขอสอง
อ่านแล้วอมยิ้มไม่แพ้ทุกคู่เลยอ่ะ
-
อยู่ดีๆก็สงสัยขึ้นมา ถ้าเกิดต้าร์ยอมจริงๆ
ฝาแฝดจะให้ใครเป็นคนแรกของตาร์ คนพี่หรือคนน้อง :haun5:
หรือจะพร้อมกันเลย 555+ :m20:
-
น้องต้าร์กับแฝดน่ารักอ่ะ :-[
-
อบอุ๊นนน อบอุ่น :กอด1:
-
แฝดน่ารัก..ตอนนี้ยังไม่ได้แอ้มก็ตอดนิดตอดหน่อยรอต้าร์ใจอ่อนอีกนิดนะ
-
น้องตาร์ขอสอง สาม หรือ สี่ดีจ๊ะ คึคึ รอคู่แฝดจัดเต็ม :z2:
-
ช่วงหลังๆลุ้นกับความรัก 3 คนสุดๆ
ยิ้มให้กับความน่ารักของต้าร์อ่ะ
ว่าแต่ว่า ตกลงได้ลูกชายเพิ่มมาจริงๆใช่ป่ะเนี่ย
แถมยังดื้อ ขี้อ้อนอีกต่างหากเนอะ
-
ดีเหมือนกันแฮะมีแฟนทีเดียวสองคน
แฝดมันก็นัวเนียต้าร์ตลอดอะ จะรอดไปซักกี่วันเนี่ย :laugh:
-
ต้าร์กะแฝดน่ารักมาก แต่คิดถึงพี่ไผ่กับฝิ่นแล้วนะ. คริ :o8:
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนนะคะ :L2:
-
งานนี้ตาร์ขอสอง :z1:
-
ถ้าจะทันกันได้ขนาดนี้
สมควรเป็นแฟนกันจิงๆนั่นแหล่ะ
สามคนนี้ ><
-
น่ารักโคดมาก ไม่ไหวแล้ววววขอสองงงง
อยากกอ่านต่อออจุงเบย
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
สามสามัคคี เขาหลอมแล้วแต่ยังไม่รวม <<< ฮ่าๆๆ เราชอบประโยคนี้นะ
ต้าร์น่ารัก แฝดก็น่ารัก เหมาะกันดี ชอบๆๆ
ปล. (พลางต้องเป็น ล ค่ะ ^^)
“อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพลางแกะมือออก แต่ยิ่งแกะก็ยิ่งแน่นขึ้น ผมตวัดตามองอย่างไม่พอใจแล้ว
:กอด1:
-
น่ารักกันดี
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้แค่พูดกันให้เข้าใจ
แมกซ์ควรตัดใจ เพราะตาร์ไม่ได้รักไม่ได้เลือก
ดีที่ไม่มีเรื่องใหญ่โตอะไร เคลียร์กันได้ก็จบแบบไม่มีใครต้องเดือดร้อน
ชอบบรรยากาศเวลาที่แฝดแกล้งต้าร์ ชอบต้าร์ที่ซื่อๆ แต่ทันคน
แต่คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นแล้ววววว :กอด1:
-
โอยยยย น่ารักอ่าาา. >.<.
ฝิ่น ไผ่. คิดถึงงง
เจย์-หวายยยย. เราเป็น FC นายสองคน!! :D
-
:z6: อิพี่แม็กซ์ กล้ามาทำร้ายน้องต้าร์ของเรา แต่ดีละที่เรื่องจบลงด้วยดี
ส่วนน้องต้าร์นี่เหมือนจะได้ลูกชายมากกว่าแฟนจริงๆนะเนี่ย แถมยังรู้ทันแฝดมันตลอด :laugh:
-
:o8: :pig4: ขอบคุณที่มาต่อ่ะ น่ารักจริงๆ
-
น่ารักอีกคู่แล้ว ทันกันดี แต่ท่าทางต้าร์จะเหนื่อยหน่อยนะต้องรับมือทีเดียวสองเลย
-
ตกลงต้าร์เจ้าเล่ห์สุด
:laugh: :laugh:
-
โอ๊ยยย อ่านไปลุ้นไป ดีที่มาช่วยได้ทันนะเนี่ย
ต้าร์น่าร๊ากกกก
ปูลู แอบคิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นแล้วนะ อิอิ
-
เวลาเห็นโอมกับอาห์มแล้วนึกถึงกล้วยหอมบีหนึ่งกับบีสองจัง
-
แฝดต้าร์น่ารักจัง
แฝดโทรจิตได้ด้วย เจ๋ง
-
สามคนนี้ น่ารักมากกก
-
แฝดน่ารักอ่ะ จะรอวันที่ต้าร์เจอสองนะ ฮี่ ๆ :m25:
ปล. ขอแอบแก้คำผิดนิดนึงนะคะ
“มันเรื่องส่วนตัว ถ้าพี่แม็กซืไม่มีอะไรแล้ว ขอตัว” >> “มันเรื่องส่วนตัว ถ้าพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรแล้ว ขอตัว”
“อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพรางแกะมือออก >> “อย่ามาหาเรื่องกัน ปล่อย”ผมว่าพลางแกะมือออก
มันยังไม่หยุดจาหยาบคายดูถูกผมและลามไปถึงไอ้แฝดด้วย >> มันยังไม่หยุดพูดจาหยาบคายดูถูกผมและลามไปถึงไอ้แฝดด้วย
ถ้ามึงทำตัวดีได้สักเสี้ยงหน้าผากมัน >> ถ้ามึงทำตัวดีได้สักเสี้ยวหน้าผากมัน
ก็ต้องซ่วยสิครับ >> ก็ต้องช่วยสิครับ
-
ฝิ่นชอบแกล้งต้าร์จริง ๆ
-
น่ารักจริงๆ
วันไหนที่ต้าร์พร้อมนี่คงไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันแน่
-
เห็นจะมีแต่น้องต้าร์ ที่พอจะปราบคู่แฝดตัวแสบได้
ต้าร์เจ้าเล่ห์ แต่น่ารักมาก
เรื่องพี่แม็กซ์ คงหมดปัญหาแล้วเนาะ
-
ฮุฮุ
พยายามอีกนิดนะแฝด
มีหลายคนเอาใจช่วย
-
อิจฉาน้องต้าร์....ขอสอง
-
น่าร้ากกก น้องต้าร์ขอสอง 555
แฝดเนียนตลอด ชอบ!
เป็นกำลังใจให้จ้า รออ่านน้า : )
-
น่ารักอ่ะ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อู๊ยยยยยย
เหมาะกันมากจ้า
-
ต่อไปน้องต้ากลายเป็นแซนวิช...โดนประกบ
:m10: :m10: :m10:
-
ไอ้พี่แม็กซ์แม่มพาล เลวเลยแก ไม่ชอบสองแฝดมาทำร้ายต้าร์ได้ไง รักกันไม่จริงนี่หว่าเห็นแก่ตัวสุดไรสุด
ดีนะสองแฝดมาช่วยทัน แถมมากันเป็นโขยง มันน่าโดนจัดหนักจริงๆ ไอ้พี่พวกนี้นี่
ชอบบรรยากาศเวลาเค้าอยู่กันสามคนนะ แบบแย่งกันหอมต้าร์ แบ่งกันอ้อนงู้นงี้ น่ารักดีอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
เป็นเเพ็คเกจนี่ดีจริงๆ หุหุหุ :a2:
อั้ยย่ะ แค่พี่ไผ่โผล่นิดหน่อยๆ ให้กระชุ่มกระชวย หัวใจ :haun5:
-
ศึกครั้งหน้า ต้าไม่รอดแน่55555555
-
เป็นสามพีที่โคดดดดจาาน่ารักกก รอตอนต่อไป ต้าขอสอง
-
ตอนที่ 75
“น้อง”
“ฝิ่น”
“.....”
“ไอ้ฝิ่น”
“อืม”
“ไอ้หนอน”
“โว้ยยยย”ผมร้องอย่างขัดใจ อยากถีบหน้าไอ้คนเรียก แต่ตาก็หนักลืมไม่ขึ้น
“จะตื่นยัง”เสียงพูดเรียบๆ
“อืม”ผมยังงึมงำ ก่อนจะรู้สึกกับวัตถุบางอย่างกลางหน้า
“ว๊าคคค มึงปาหมอนใส่หน้ากูทำไม”ผมร้องก่อนจะเหวี่ยงกลับ สัด เต็มหน้ากูเลย
“ก็มึงไม่ลุกสักที”เสียงกวนตีน ก่อนจะดึงผ้าปูที่นอนออกอย่างแรงจนผมที่กำลังลุกขึ้นจากที่นอน หน้าคว่ำกับพื้นอีก
“สัด มึงจะแกล้งกูไปถึงไหน ห๊ะ”ผมลุกได้โวยวายใส่ทันที เดินไปรัดข้างหลัง ตีเข่าใส่ก้นมันด้วย”นี่ นี่”ผมใส่ไม่ยั้งเลย
“มันเจ็บ ยังอีก”เสียงมันบอกพร้อมข่มขู่ ผมใส่อีก
“แล้วกูไม่เจ็บไง”ผมถามมันมั่ง เอามือบีบเป้ามัน จนมันร้อง
“ไอ้ฝิ่น เหี้ยะแหละไข่กูแตก”มันไม่เรียกเปล่า ด่าด้วย ผมก็ขยำใหญ่เลย มันก็จับมือให้ออก
“ให้แม่งหลุดมาเลย นี่นี่ แกล้งกูดีนัก”ผมคว้าไว้อย่างแรง
“ปล่อย ยังอีก”มันเริ่มเสียงดังใส่
“ขอโทษก่อน”ผมบอกมัน
“พูดเพราะๆก่อน”มันต่อรองมั่ง
“ขอโทษน้องหน่อยนะ”ไม่ใช่เรื่องยากจัดให้ โดยปกติกูเป็นคนพูดเพราะจะตาย
“ขอโทษครับ”มันพูดยกยิ้มให้ดูชอบกล แต่ผมสนเหรอฟังแล้วเสนาะหูผมก็ปล่อยทันที ก่อนจะเสียหลักล้มใส่ที่นอน มันก้มมาปิดปากผมอย่างเร็วจูบบดเบียดไปมา”ขอโทษครับ”มันเงยมาพูดแล้วก้มมาจูบอีก
“อื๊อ อื๊อ”ผมร้องในคอ จะตอบโต้ก็ไม่ได้ มันไม่ได้จูบแบบพิศวาส ชอนไช รุกล้ำ แต่มันจูบปิดปากเฉยๆไม่ให้พูด ผมเริ่มหายไม่ออกแล้ว ดึงหัวมันอย่างแรง มันไม่ถอนออกบดลงมาอีก จนเริ่มดิ้นพล่าน มันก็เงยหน้าออก
“หึหึ”กูเพิ่งรู้สึกว่าไอ้เสียงสองหึ ฟังดูชั่วๆยังไงไม่รู้ ผมหอบแฮ่กเลย”ขอโทษครับๆๆๆ” มันพูดอีกเหมือนจะล้อเลียน
“เชี่ยะ พอแล้ว พูดเหมือนควายเพิ่งคลอดออกมาใหม่อยู่ได้”ผมทุบกลางหลังมันดังด้วย แต่ไม่สะทกสะท้าน ตามันมอง ปากยกยิ้ม มือเริ่มลูบเลื้อยต่ำลงๆ ผมตะครุบเอาไว้ก่อน
“หายแล้วนิ”มันพูดออกมา ก้มมาไซร้ซอกคอ ดึงเสื้อกล้ามตัวใหญ่ที่ผมใส่แต่เป็นของมันนั่นแหละลง ขบเม้มไหล่จนเกิดรอย ผมขยุ้มหัวมันเบาๆ จะทำแอ๊บไม่รู้ก็คงไม่เนียน แต่ก็อยากทำอ่ะ ดูน่ารักออก แบบไร้เดียงสาแต่กล้าแสดงออก
“ยังเลย”ผมบอกเสียงอ้อนๆ เผยอปากจูบมันเบาๆ ส่งลิ้นไล่ต้อนจนเกี่ยวกัน
“งั้นฉีดยา”เสียงทุ้มพูดใส่ เอาจมูกชนกันบี้เบาๆ ผมหัวเราะคิก
“น้องกลัวเข็ม”ผมพูดเสียงดัดจริตที่คาบเส้นกับสปิริตนิดเดียว มันเอามือผมเอื้อมลงไปจับ(เสา)เข็มที่เริ่มขยายเหมือนอยากจะตอกและฝัง มันเงยหน้าขึ้นมากระซิบข้างหู
“น้อง”มันเรียกผมได้ใจมาก
“จ๋า”ผมก็ขานรับอย่างกระแดะ
“แรด”พูดจบก็กัดเบาๆ
“ควายยยย มึงลุกไปเลย เสียรมณ์”ผมตะโกนใส่หูมันก่อนจะกัดมันบ้าง ก่อนจะแลกจูบกันจนพอใจ “ปล่อยได้แล้ว จะอาบน้ำ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน”
“ทำก่อน”มันยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะรักษาผม เอามือขยับไปมาอีก ไม่ได้ใจอ่อนไม่ได้ โดนทีกูต้องนอนเป็นวันเลย
“พี่ก็ทำเองสิ”ผมบอกผลักออกเบาๆ แต่มันไม่ยอมปล่อยกอดรัดฟัดผมอยู่อย่างนั้น ไซ้มาจนถึงข้างหู
“น้อง”เรียกกูบ่อยจัง
“แหม จะเอานี่เรียกโดยไม่ต้องขอเลยนะ”ผมอดหมั่นไส้มันไม่ได้ ทึ้งหัวมันออกมามอง
“มึงก็เว่อ เวลาอื่นกูก็เรียก อย่ามาหนวก”มันว่ากลับดึงแก้มผมส่ายไปมา ก่อนจะมองหน้ากัน ทำไมจะไม่รู้ว่ามันอดกลั้นแค่ไหนเกือบสามอาทิตย์ที่ไม่ได้ทำกันเลย เพราะผมเป็นอีสุกอีใสและเพิ่งมานอนห้องมันเมื่อสามสี่วันนี่เอง และผมก็นอนจริงๆ ทั้งนอนมอง นอนกอด นอนหลับ ยกเว้นนอนขยับใส่กันที่ไม่ได้ทำ และมันไม่ได้ออกอาการเพราะมีโปรเจคทำให้เพลินจนลืมเสี้ยนไปซะงั้น เพิ่งจะความจำดีเมื่อกี้เอง
“ไว้ก่อนนะ เกิดทำตอนนี้เขาจะนึกว่ากูไปงานประเพณีวิ่งควายมา นะ นะ วันหยุดก่อน จะไม่ขัดเลย”ผมอ้อนพร้อมเสนอโปรกระชับความสัมพันธ์ไปวันหยุดแทน มันมองนิ่งๆไม่พูดอะไร
“มือได้ไหม”ข้อเสนอที่หนึ่ง
“............”
“แถมปากด้วย”โปรเสริมข้อเสนอที่หนึ่ง ไม่ต้องมีข้อสอง เพราะดูแล้วมันเอาทุกข้อ
“............”
“ไม่เอาก็ทำเองนะ”ผมหรี่ตาลากเสียงยาวใส่ ตีนก็ไล้ขามันไปมา
“เออ”มันตอบรับด้วยเสียงไร้อารมณ์แต่ไปแสดงออกทางหน้าตาและอยู่ในท่าเตรียมพร้อมแทน
“ก็แค่เนี้ยะ”ผมยิ้ม ก่อนจะเริ่มทำสปาคลายเอ็นที่มันตึงให้ผ่อนคลายด้วยมือและปาก อุ๊บบบบ
*
*
*
“อืม โอว์ อาร์”ผมทำกายภาพปากอ้าๆหุบๆ ไปมา ไม่คิดจะเมื่อยปากขนาดนี้ กว่าจะเรียบร้อยเล่นซะเกือบขากรรไกรค้าง อึดซะไม่มี ทำเองจะแตกเองให้ได้ พอดีกว่าผมชักเริ่มพูดจาลามกเข้าไปทุกทีแล้ว เสียจรรยาบรรณนายเอกที่ดีหมด
“เป็นไรวะ”เสียงอีออยถาม แต่สายตาจิกอย่างจับพิรุธ
“เมื่อยปาก”ผมก็บอกตรงๆ แต่ไม่หมด
“ทำไรมา”มันก็ยังจะหาสาเหตุ สงสัยมันนึกว่าเรียนแพทย์อยู่
“กินหมกหน่อไม้มา”ผมพูดออกไปเฉยๆ คาดว่ามันน่าจะรู้นะว่าหมายถึงอะไร
“หมกหน่อ หรือ หมกลำ”มันก็ยังจะย้ำอีก ปากยกยิ้มอย่างรู้ทัน
“มันหมกอยู่ด้วยกัน เลิกถามกูได้แล้ว อีห่า”ผมพูดพร้อมเอามือจิ้มหน้าผากมันที่หัวเราะคิกคัก
“ก็น่าจะเมื่อยอยู่หรอก ถ้าจะนานสิมึง”เสือกรู้ดีอีก ผมขี้เกียจตอบมันเลยพยักหน้าส่งๆไป ก่อนจะเล็งเห็น คู่รัก ไม่ใช่ สิต้องเรียก คี่รักหวานแหววเดินมาด้วยกัน ไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์ ที่คราวก่อนมันโทรมารายงานผมแต่เช้าว่าถึงบ้านปลอดภัยดีไม่โดนล่อ อันนี้มันไม่พูดหรอกผมตีความหมายเอง เห็นมันรักกันดีก็ดีใจด้วย ดูไอ้แฝดจะจริงจังกับมันมาก
“พวกมึงห่างกันบ้างก็ได้ ติดกันเป็นพวกตะโปดเลย อิจฉาโว้ยยยย”เสียงนังออยเอ่ยออกมาอย่างริษยาแต่ไม่จริงจัง ไอ้ต้าร์นั่งข้างผม ก่อนจะโดนไอ้โอมดึงให้ไปนั่งตรงกลางและปิดท้ายด้วยไอ้อาร์มส
“ทำหวงนะมึง กูไม่ทำไรมันหรอก”ผมเบะปากใส่พวกมัน
“ไม่ได้หรอก ขนาดเจ๊เมย์นี่มึงยังเบี้ยนด้วยเลย”มันสองตัวแย่งพูดใส่ผมพร้อมกัน ไอ้ต้าร์ทำหน้าสงสัยว่าคุยเรื่องอะไรกัน
“พอๆๆ พวกมึงเลิกคุยเรื่องนี้ได้แล้ว เดี๋ยวเจ๊เขาจะเสียหาย”ผมรีบโบกมือให้มันเลิกพูด กลัวคนอื่นได้ยินและไม่รู้ลึกรู้จริงเอาไปพูดต่อ ผู้หญิงจะเสียหายได้ แต่ก่อนกูไม่คิดแบบนี้วะ
“เล่าให้ฟังบ้างสิ กูไม่พูดหรอก”ไอ้ต้าร์ยื่นหน้ามาหาผม ถามอย่างสนใจ
“อย่ารู้เลย รู้แค่เรื่องไอ้สองตัวนี้ก็พอ ว่าแต่พวกมึงได้กันยังวะ”ผมส่ายหน้าก่อนจะเบี่ยงเรื่องไปแซวมันแทน มันก็หน้าแดงตีผมใหญ่เลย แรกๆกูก็อายอย่างนี่แหละสักพักเหอะ ปกติ
“พอๆๆ มึงเลิกถาม เดี๋ยวแฟนกูเสียหาย”ไอ้โอมล้อเลียนผมมั่ง
“ใช่ เอาไว้ได้กูจะบอกนะ”ไอ้อาร์มสเห็นด้วยกับพี่มัน แต่ยังมีส่งส่วยความกวนต่อ เลยโดนแฟนมันทุบซะ
“เรื่องเหอะ”ไอ้ต้าร์หันไปพูดใส่มันสองคนที่ยักคิ้วล้อๆ คงอีกไม่นานนะกูว่า
“แม่ง ไม่เกรงใจกูเลย ไอ้เพื่อนเลว เกลียดพวกมึง”อีออยทำเสียงพร้อมชี้หน้าใส่พวกมัน
“ก็รับรักไอ้เป๊บมันสักทีสิ จะได้ไม่เหงา”ไอ้สองตัวพูดพร้อมกัน ก่อนจะพากันหัวเราะ
“ตีนเหอะ พวกมึงอย่าเอ่ยได้ไหม ยิ่งกว่าธูปไม่จุดแม่งยังมาเลย”อีออยด่าพวกมันก่อนจะทำท่าแหยงๆ ไม่รู้มันจะอะไรนักหนากับไอ้เป๊บ มันบ่นแต่ก็ชะเง้อทุกทีเวลาไม่เห็น พวกผมทำไมจะไม่รู้พอแซวมันๆ ก็เลี่ยงไปเรื่อย ไอ้เป๊บก็ความพยายามสูงมาก จีบตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีปัจจุบัน อีออยเลิกกับกิ๊กไม่รู้เท่าไร มันก็ยังจีบเหมือนเดิม ไอ้เป๊บไม่ใช่คนซื่อหรือเอ๋ออย่างที่คนอื่นพูดหรอกนะครับ มันเหมือนคนไม่สนโลกมากกว่า แต่กลับสนใจอีออย ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นโชคดีของใคร
“เป๊บ คนที่สูงๆ หล่อๆ เรียนวิศวะโยธาใช่ไหม”ไอ้ต้าร์ถามออกมาพร้อมบรรยายรูปพรรณสัณฐาน
“ใครหล่อ”ไม่ใช่เสียงอีออย แต่เป็นเสียงมันสองตัวที่จ้องเขม็ง
“เป๊บไง”ไอ้ต้าร์ก็ซื่อตอบ
“ให้ตอบอีกครั้ง”พวกมันถามซ้ำ ไอ้ต้าร์ก็งง หันมามองผมที่ทำปากใส่ให้มันรู้
“อ๋อ ก็เป๊บไง”อ้าว ไอ้ต้าร์มึงหาเรื่องเองนะ
“ต้าร์”เรียกเน้นๆพร้อมกันเลย
“นี่ หล่ออยู่แล้วจะให้พูดทำไมนักหนา เขินนะโว้ย”ไอ้ต้าร์ก็เสียงดังใส่ ก่อนจะอุบอิบตอนท้าย
“แล้วไป”มันยิ้มอย่างพอใจ โถ ไอ้เด็กด้อยความมั่นใจ แฟนไม่ชมหน่อยทำเสียศูนย์ พอเขาชมก็ยิ้มปากบาน นี่พวกมึงเพื่อนกูแน่เหรอวะ แต่ก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลย
“ถุย”เสียงนังออยทำเสียงได้สมจริงมาก “ว่าแต่รู้จักเหรอ และมันหล่อตรงไหน”มันถามไอ้ต้าร์ ก่อนจะพูดพาลๆใส่ไอ้คนที่มันไม่ชอบแต่ตอบรับของที่เอามาให้ทุกอย่าง
“เพื่อนเราเองแหละ ตั้งแต่สมัยประถมแล้ว”ไอ้ต้าร์พยักหน้าก่อนจะบอก
“ไม่เห็นจะหล่อเลย หน้าตากวนตีน”อีออยทำเสียงสูง พูดกลบเกลื่อนมองโน่นมองนี่
“เวลาพูดมองให้ตรงทางด้วยมึง ทำมองทางอื่นจะหลบหน้าแดงๆไง”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้มัน
“ดอกกก กูขอให้มึงหุบปากไม่ลงอีก”มันว่าพร้อมแช่งผมไปด้วย ทำเอาหัวเราะกับท่าทางมัน
“เป๊บนิสัยดีนะ มันเคยอกหักเมื่อตอนปีหนึ่ง เลยไม่คบใครอีกเลย เพิ่งรู้ว่ามันมาจีบออย ไม่น่าเชื่อ”ไอ้ต้าร์ไซโคเพื่อนน่าดู แต่ผมว่ามันพูดจริงนะ เท่าที่ได้คุยกันผมว่าไอ้เป๊บมันก็ดีออก เอาของมาให้คุยนิดหน่อยแล้วก็ไป ไม่ตื๊อจนน่ารำคาญ
“ก็น่าอกหักหรอก หน้าเสร่อๆอย่างนั้น สม”อีออยทำเสียงเยาะๆใส่ แต่พวกผมที่เป็นเพื่อนมันมานานทำไมจะไม่รู้ว่ามันพูดไปงั้นเอง แอบยิ้มนะมึง
“มึงก็ช่วยให้มันหายเสร่อซะสิ จะได้ถูกใจมึง”ผมแหย่มันไปอีกดอก
“อีฝืด”มันเน้นเสียงใส่ พวกผมหัวเราะใส่มัน ก่อนจะแยกย้ายขึ้นตึกเรียน
*
*
“อีฝิ่นมึงกลับไง พี่ไผ่มารับเปล่า”อีออยถามผมที่ล้างคราบน้ำมันออกจากมือ ก่อนจะถอดชุดออกเก็บใส่กระเป๋า
“กลับเอง ช่วงนี้มันยุ่งกับโปรเจคมันอยู่ กูไม่อยากกวนใจมัน เดี๋ยวทะเลาะกันอีก”ผมเอามือเซทผม ตอบมันไปด้วย ผมรู้สึกไม่ดีเลยตอนทะเลาะกันด้วยเรื่องงี่เง่าเอาแต่ใจของผมและความไม่ใส่ใจตัวเองของมัน ใจหายมากเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก ตอนมันมาหาผมโคตรจะดีใจเลย แถมมันก็ไม่รังเกียจดูแลผมอย่างดีเลยนะ ทายาให้ตลอด ถึงหน้าจะนิ่งปากเสียแต่ใจหล่อสุดเลย พี่ไผ่ของผม สวดดดยอดดดดเลย
“มึงรีบกลับไหม”มันถามอีก ผมหยุดคิดก่อนจะบอก
“ไม่รีบ มึงจะไปไหนล่ะ”ผมถามมันสำรวจความเรียบร้อยตัวเองอีกครั้ง เป๊ะเว่อร์ หุหุ
“พี่กูให้ไปซื้อของให้หน่อย มึงไปช่วยเลือกหน่อยสิ”มันบอกจุดประสงค์ ก่อนจะชวน
“เอาสิ กูว่าจะซื้อของเหมือนกัน”ผมพยักหน้า ก่อนจะพากันออกไปขึ้นรถ มันให้ผมขับจะได้ถึงเร็วๆ
/
/
“สีนี้มึงว่าสวยไหม”มันหยิบผ้าสีชมพูอ่อนขึ้นมาผืนหนึ่ง
“สวยดี พี่แอมจะตัดชุดเหรอ”ผมพยักหน้าและถามมัน
“เออ”มันบอกเสียงเซ็งๆ
“ไม่ซื้อวะ แบบเยอะแยะ”ผมถามอีก
“มึงก็รู้ พี่กูเขาดีไซด์เนอร์ตัวแม่ ชีอยากออกแบบและตัดเอง แต่เสือกไม่มาซื้อเอง”อีออยพูดกับผมอย่างที่รู้นิสัยพี่มันดี ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจนิสัยพี่มันดี แกค่อนข้างติสท์นิดหน่อย ได้ผ้าแล้ว ก็ไปเลยไปซื้อเครื่องสำอาง ของใช้กระจุกกระจิก
“กูอยากตัดผมว่ะ”มันพูดออกมาหลังจากได้ของครบแล้ว
“มึงไม่โกนเลยล่ะ เมื่อนี่ก็เพิ่งตัด”ผมพูดประชดใส่มัน
“กูตัดเมื่อไร อีนี่มั่ว”มันเถียงผม
“ก่อนเปิดเทอมหนึ่งอาทิตย์”ผมยืนยันกับมัน
“มันนานแล้ว”มันลอยหน้าบอก
“เออ เรื่องของมึง อยากตัดก็ตัด กูเดินเล่นรอแล้วกัน”ผมขี้เกียจเถียงกับมัน
“ดูไรมากินด้วย แต่ถ้าให้ดีมึงลากผู้ชายมาฝากกูจะดีมาก”มันบอกผมยิ้มๆ เอาเข้าจริงก็มึงก็ไม่เอาหรอกต้องเลือกเอง
“เออ เฉพาะส่วนตีนใช่ไหม”ผมรับปากถามมันกลับ
“มึงแดกเองเถอะ อีนี่ รีบไปรีบมาล่ะ อย่าให้กูรู้นะว่าไปแอบแซบแอบสอยใคร ไม่งั้นกูจะรายงานผัวมึงซะ”มันก็ย้อนผมกลับมาก่อนจะสั่งๆ แถมข่มขู่ ผมยักไหล่เดินออกไป อืม ไปไหนก่อนดี ร้านหนังสือดีกว่า
“มาคนเดียวเหรอครับ”เสียงทักข้างหลัง ผมเงียบไม่หันไปมอง “คุยกันหน่อยสิ”มันยังเร้ารื้อต่อ ผมวางหนังสือก่อนจะหันไปมองไอ้คนที่ทักมันยิ้มจนเห็นฟัน น่ารักดี ตี๋ๆ ตาเป็นประกายมาก
“มาเยอะ แต่ไม่รู้จัก”ผมตอบมันเรียบๆ มันอมยิ้ม
“อยากคุยด้วยเฉยๆ รู้ว่ามีแฟนแล้วด้วย”มันบอก ยิ้มหน่อยๆ ดูไม่น่าจะมีพิษมีภัยอะไร
“เออ แล้วไง”ผมตอบและถามมันกลับเรียบๆ คิดว่ามันคงถอย แต่มันเสือกหัวเราะชอบใจ
“ไม่แล้วไงหรอก จำเราไม่ได้เหรอ”มันก็กวนผมกลับบ้าง ก่อนจะถามต่อประมาณว่าเคยเจอกันมาก่อน ผมคุ้นหน้านะแต่ประเภทเดียวกับไอ้ไผ่ คือขี้เกียจนึก
“จำไม่ได้ หน้าตาไม่น่าจดจำ”ผมบอกตรงๆ ต่อให้อีกนิด
“โธ่ นึกหน่อยดิ นะ”มันทำหน้าอ้อนๆ ดูตลกดี แปลกที่ผมไม่รู้สึกรำคาญมัน
“กูขี้เกียจนึก มีไรไหม”ผมพูดตรงๆ แบบกวนๆมัน มันจิ๊ปาก
“ไรวะ นึกหน่อยก็ไม่ได้”มันบ่นอุบอิบกระเง้ากระงอด ผมกลั้นยิ้มกับหน้ามัน
“นึกว่าแมน ที่แท้ก็แอ๊บ”ผมยกยิ้มพูดใส่มัน ๆ หน้าเหวอโบกไม้โบกมือ
“เฮ้ย ไม่ใช่นะ ไม่ได้เป็น”มันรีบบอกทันที
“แล้วอยากคุยกับกูทำไม”ผมถามมันอีก มันทำท่าอึกอัก ยกมือเกาหัวเขินๆ
“คือ คือว่า”มันอ้ำอึ้ง
“รำคาญว่ะ พูดอะไรก็ไม่พูด กูไปดีกว่า”ผมหันหลังจะเดินออก มันเดินมาดักข้างหน้า
“แป๊บเดียว เราเคยเจอกันที่งานเทคโนโลยี เมื่อสองเดือนก่อนปิดเทอมไง จัดที่xxxx มหาลัยนายได้รองชนะ ส่วนเราได้ที่หนึ่ง จำได้ไหม”มันรีบพูดรัวๆเร็ว จนผมจับใจความแทบไม่ทัน
“อ๋อ จะมาเยาะเย้ย”ผมแกล้งมันอีก จำได้แล้วเมื่อสองเดือนก่อน คณะผมไปแข่งงานเทคโนโลยี ได้รองชนะเลิศมา มันกับเพื่อนเข้ามาคุยกับรุ่นพี่คณะผมและก็แนะนำให้รู้จักกัน แต่ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไร ผมไม่ผิดนะ ก็มันไม่น่าสนใจนี่นา
“เฮ้ย ไม่ใช่ คือ เอาวะ”มันปฏิเสธ อึกอัก ก่อนจะเหมือนตัดสินใจได้”เราไม่ได้เป็นเกย์ แต่เราชอบนาย ชอบมากด้วย เคยตามไปที่ ม. คือ ไม่ใช่โรคจิต ไม่ใช่สโตกเกอร์ ไม่ใช่ ไม่ใช่ อะไรดีวะ อย่าเพิ่งรำคาญ นึกก่อน”มันพูดอะไรออกมาเต็มไปหมดเลย แววตาเจ้าชู้ที่มองผมตั้งแต่ทีแรกหายไปไหนไม่รู้ เหลือแต่ลักษณะคนไม่เต็มเต็ง
“มึงเป็นบ้าไง”ผมบอกมัน
“เออ บ้าก็บ้า แล้วจะคุยด้วยไหม”มันยอมรับแล้วถามกลับ จ้องหน้า ทำตาปริบๆ เหมือนรอคำตอบ
“ถ้ามึงไม่หูหนวก ก็น่าจะได้ยินเสียงกูนะ”ผมก็ย้อนมันอีก ขำๆ
“กวนว่ะ เอางี้ไปกินอะไรกัน เราเลี้ยง นะ”มันตัดพ้อแต่ดูขำๆ ก่อนจะชักชวน
“มึงจะจีบกูเหรอ”ผมถามมันอีก เอามือกอดอกจ้องหน้ามันที่หน้าแดงหน่อยๆ เอามือเกาหัวแก้เก้อ
“ตอนแรกว่าจะ แต่นายมีแฟนแล้วถึงพี่ฟานไม่บอกเราก็รู้เพราะเคยเห็น”มันยอมรับ ก่อนจะสารภาพต่อไปอีก
“รู้จักพี่ฟานด้วยเหรอ”ผมถามมันที่เอามือปิดปากเหมือนหลุดอะไรออกมา ผมจ้องมันเลยพยักหน้า
“เราเคยเห็นนายกับแฟนที่ร้านตัดผมพี่ฟานน่ะ”มันสารภาพออกมา ผมเลยพนักหน้าหงึกๆ
“รู้แล้วเสือกไปถามพี่ฟานทำไม ว่ากูมีแฟนยัง”ผมเลยถามมันอีก
“เผื่อฟลุ๊ค”มันยักคิ้วตอบ
“เดี๋ยวจะเจอ foot แทน”ผมก็ยักคิ้วบอกมัน มันยิ้มแป้น
“งั้นไปนะ นะ”มันเร้ารื้ออีก
“รอเพื่อนกูก่อน”ผมบอก ก่อนจะเลือกหนังสือต่อ มันรอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็เรื่องของมันอยากชวนเอง
“โอเค”มันตกลง ก่อนจะเลือกบ้าง ระหว่างนั้นมันจ้อไปเรื่อย ชื่อ เติ้ล ออกจากร้านหนังสือ ก็เดินไปเรื่อยๆ จนอีออยโทรมาถามว่าอยู่ไหน ผมบอกให้มันมาเจอที่xxxxพอมันมาถึง
ต่อข้างล่างที่ไม่ใช่ข้างบน 5555
-
ดันมาปาดซะได้
-
“อุ้ย นี่มึงลากมาให้กูจริงๆเหรอ เป็คกูเลย”อีออยพูดอย่างชอบอกชอบใจ ไอ้เติ้ลยิ้มแหยๆ
“เออ เอาไปแดกซะ”ผมเลยแกล้งมันไปอีกแถมผลักด้วย ไอ้เติ้ลเกาะแขนผมหมับเลย
“เฮ้ย อะไรวะเราไม่ได้ตกลงกันอย่างนี้นะ”มันท้วงทันที ทำเอาพวกผมหัวเราะ ผมก็เลยเล่าให้ฟังคร่าวๆ ก่อนจะพากันเดินต่อ อีออยตัดผมทรงนี้แล้วน่ารักมาก เห็นได้ว่าไอ้เติ้ลที่ตอนแรกทำท่าแหยง ยังมองตาปริบๆ คนอื่นที่น่าจะพวกเดียวกันยังส่งยิ้มส่งสายตาให้มันเลย แต่วันนี้มันแรดทำเชิดไม่สนใจ จนมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่น ก็เข้าไปนั่งและสั่งทันที
“ดีใจที่ได้เจอกันอีกว่ะ ปีหน้าแข่งกันอีกนะ”มันคีบซูชิส่งให้ผม พร้อมกับบอก
“ปีหน้าชนะแน่”อีออยพูดก่อนจะคีบกินมั่ง
“แน่ใจ”มันพยักหน้าใส่อีออย
“เออ และมึงเสร็จกูแน่”อีออยบอก ก่อนจะแกล้งพูดใส่มัน มันยิ้มจนตาหยี
“เอาจริงดิ”มันพูดเหมือนท้า
“วันนี้เลยก็ได้นะ”อีออยแกล้งลูบมือมัน ทำเอาสะดุ้งแต่มันไม่ได้ชักออก มองหน้าผมเหมือนขอความช่วยเหลือ
“พูดเล่นใช่ป่ะ”แต่ยังพูดแบบใจดีสู้เกย์ ผมมองหน้ากันขำๆกับท่าทางมัน
“กูนึกว่าจะแน่”ผมเบะปากใส่มัน ๆ คุยสนุกดี ทำให้ได้รู้เรื่องนิสัยใจคอกันอีก จนอิ่มพากันเดินออกย่อยอาหาร
“อิ่มโคตร”มันพูดเอามือลูบท้องไปด้วย
“แดกปานนั้นคงจะไม่อิ่มหรอก กูว่ามึงสนองนี๊ดตัวเองมากกว่ามั้ง ทำเป็นเลี้ยงพวกกู”ผมแขวะมัน
“เออ กูว่าพวกกูกินเยอะแล้วนะ อย่างนี้เลี้ยงไม่ไหววะ”อีออยสนับสนุนพลางส่ายหน้า
“ทำเป็นบ่น นายสองคนก็ใช่ย่อย”มันว่ากลับมาบ้าง มันไม่ว่านะพูดกูมึงกับมัน พวกผมยักไหล่เพราะถลุงมันไปไม่ใช้น้อยเกือบๆห้าพัน ไม่รู้ล่อไปกี่ชุด ดีกูไม่สั่งไปฝากผัวด้วย
“เสียดายตังค์ละสิ”อีออยแกล้งพูดเยาะมัน
“บ้าน่า บอกว่าเลี้ยงก็เลี้ยงสิ”มันพูดกลับ เดินเอามือล้วงกระเป๋าข้างนึง อีกข้างมันถือของให้ผมๆ จะถือเองมันก็บอกไม่เป็นไร แต่มันเป็นผู้ชายที่เหมาะเป็นเพื่อนกับผมมากกว่า ถึงไม่มีไอ้ไผ่ผมก็ไม่ชอบมันหรอก ไม่ได้เกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา ฐานะ คือไม่ใช่มันก็ไม่ใช่ประมาณนั้น
“แล้วไปไหนกันต่อเหรอ”มันถามขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเงียบไป อีออยดูข้อความและขมวดคิ้ว พักนี้บางทีมันก็แปลกๆเหมือนมีอะไรในใจแต่ไม่พูด ผมกับไอ้แฝดก็ไม่อยากเร้ารื๊อมัน เอาไว้มันพร้อมคงจะบอกเอง แต่ผมบอกมันเรื่อยนะมีอะไรที่บอกได้ก็บอกมา มันก็พยักหน้าเข้าใจ และก็เฮฮาเหมือนเดิม
“เชี่ยะเอ้ย อะไรกับกูนักหนาวะ”เสียงมันบ่น ผมจับมือมัน ๆ ก็พยักหน้าก่อนจะกดโทรกลับไป ไม่รู้ว่ามันคุยกับใคร
“แยกกันตรงนี้แล้วกัน เอาไว้เจอกันใหม่”ผมบอกไอ้เติ้ล ที่คงจะเข้าใจว่าพวกผมคงมีปัญหาส่วนตัว และมันก็เพิ่งจะรู้จักด้วยจะยื้ออยู่ต่อคงไม่ดีแน่ มันจ้องหน้าผมส่งของให้ มันจับมือผม ผมไม่ได้ดึงออกเพราะรู้ว่ามันไม่ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี
“ฟังดูอาจจะไม่เชื่อ เติ้ลไม่เคยมองผู้ชายคนไหนน่ารัก จนถึงขนาดอยากได้เป็นแฟนเหมือนฝิ่นมาก่อน เติ้ลยังยืนคำเดิม ไม่ได้เป็นเกย์ แต่เติ้ลชอบฝิ่น ยังไงฝิ่นอย่ารำคาญเติ้ลเลยนะ ตอนนี้กำลังทำใจและอยากเป็นเพื่อนกับฝิ่นจริงๆ”มันพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม มันยิ้มสวยนะดูจริงใจ ไม่เสแสร้ง
“ขอบใจที่อยากเป็นเพื่อนด้วย ถ้ามึงรู้จักกูมากกว่านี้มึงอาจจะไม่อยากเป็นเพื่อนหรืออยากได้กูเป็นแฟนหรอก”ผมบอกมันยิ้มๆ มันส่ายหน้า
“ไม่จริงหรอก เติ้ลรู้ว่าถ้าใครได้ฝิ่นเป็นแฟนต้องโชคดีแน่ ถึงภายนอกฝิ่นจะดูแรงๆ แต่เติ้ลรู้ว่าฝิ่นดี อย่างที่บอกเติ้ลเคยตามฝิ่น ก็พอจะได้เห็นมุมดีๆที่ขัดกับข่าวไม่ดีของฝิ่นที่ได้ยินมาบ้าง เติ้ลไม่บอกแล้วกันว่าเรื่องอะไรขอเก็บไว้ในใจดีกว่า”มันรีบพูดขัดทันทีก่อนจะพูดอีก ทำเอาผมเลิกคิ้วว่ามันเห็นอะไรวะ แต่มันไม่ยอมบอก ผมก็ไม่อยากจะรู้ดีกว่าปล่อยมันในเมื่อมันไม่ได้มาสร้างความลำบากใจให้
“เฮ้ย พูดอะไรวะเนี่ยะ เอาเป็นว่าตอนนี้รับเติ้ลเป็นเพื่อนแล้วนะ เอาไว้คราวหน้าเจอกันใหม่ ว่าแต่แฟนดุจริงเหรอวะ เห็นย้ำกันจัง”มันทำเป็นแกล้งตกใจและเปลี่ยนเรื่องพูด
“เอาไว้เจอเองแล้วกัน”ผมก็บอกมัน
“เออ จะรอ แต่อย่าให้มากระทืบเติ้ลนะโว้ย แค่เห็นไกลๆยังดูหน้านิ่ง น่ากลัวว่ะ”มันรับคำ ก่อนจะทำตาโตแต่คงได้ไม่มากพูดถึงไอ้ไผ่ ผมเลยอดหัวเราะกับมันไม่ได้ ผมคุยกันสักพักมันก็บอกลา
“มึงเป็นคนดี สักวันจะได้แฟนดีๆ ขอให้เจอไวไวแล้วกัน”ผมบอกและอวยพรให้มัน
“ยำยำได้เปล่าวะ”มันเล่นมุก
“ได้ ใส่โปรตีนไปด้วย”ผมยกยิ้มบอกมัน ที่หัวเราะชอบใจ
“ไม่พิจารณาอีกทีเหรอ”มันทำหน้าเรียกร้องความสนใจ
“ง่ายเลยๆ นะ ผัวกูหล่อกว่ามึง”ผมย้ำใส่มันอีก มันจิ๊ปากใส่แบบจำไว้เลยนะ ผมก็ขำ ก่อนจะไปจริงๆ
“จีบกันเสร็จแล้วเหรอ อีนี่กูจะฟ้องผัวมึง”อีออยไม่รู้ยื่นหน้ามาเมื่อไร มาถึงก็ใส่ หน้าระรื่นเหมือนเดิมแล้ว
“ระวังมันจะเชื่อมึงนะ”ผมท้ามันกลับอย่างมั่นใจมาก
“หมั่นไส้ ทำเป็นรักกันดี สี่กันมันส์ ว่าแต่มันชอบมึงจริงเหรอวะ”มันทำหน้าใส่ก่อนจะถามเรื่องไอ้เติ้ล ผมก็เล่าให้มันฟัง
“น่าสงสาร ยังไม่เริ่มก็อกหักซะแล้ว แต่คนแบบนั้นไม่เหมาะกับมึงหรอก อย่างมึงน่ะพี่ไผ่เหมาะสุดแล้ว”อีออยพูดทำท่าสงสารไอ้เติ้ล วิจารณ์สอดแทรกก่อนจะจบที่ผัวผม
“แน่นอน”ผมยักไหล่ทำท่าทางใส่มัน แบบว่ากูยอมรับ
“ดอกกกกก”มันว่ากลับแบบหมั่นไส้ ก่อนจะหัวเราะกัน พากันเดินไปที่รถระหว่างที่ผมขับรถมันมาส่งตัวเองที่คอนโดไอ้ไผ่ อยู่มันก็ถามผมขึ้นมา
“อีฝิ่น”มันเรียกผม
“หืม”
“มึงรักพี่ไผ่ไหม”มันถามอะไรได้ปัญญาอ่อนมาก ผมเกือบจะหลุดปากแล้วนะถ้าไม่เห็นสีหน้าจริงจังของมันที่ต้องการคำตอบ
“รักสิ”ผมก็ตอบตรงๆ
“พี่ไผ่ก็รักมึง”มันพูดไม่เชิงถาม
“อืม”
“มึงตอบได้ไร้อารมณ์มากเลย”มันว่าผมอีก
“แล้วมึงจะให้กูพูดว่าอะไรล่ะ”ผมถามมันกลับ มันส่ายหน้าและเงียบไป
“มึงถามทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า”กลายเป็นผมที่ถามมันบ้าง
“ไอ้เป๊บ”มันไม่ตอบแต่เอ่ยชื่อออกมา
“มันทำไม”ผมถามมันที่มองหน้าสักพักถอนหายใจ
“มันขอคบกู”มันบอกผม
“ฮ่าๆๆๆ”ผมอดขำไม่ได้
“อีเลว กูเครียดอยู่”มันว่าผม
“กูรู้ แต่อดไม่ได้”ผมตบหลังมือมันเบาๆ”นึกไปถึงตอนที่กูปรึกษามึงเรื่องไอ้ไผ่ แล้วมึงก็ตอบกูเป๊ะๆอย่างกับจะคบซะเอง แต่ตอนนี้กลายเป็นกูที่ต้องมานั่งฟังมึงที่เจอปัญหาเดียวกับกูไง”ผมย้อนความให้มันฟัง
“ก็เออสิ เนี่ยะกูเจอกับตัวเองเลยพูดไม่ออกเลย ว่าจะเอาไงดี”มันยอมรับเอามือกอดอก ผมส่ายหน้ายิ้มๆ
“มึงก็ใช้หัวใจตัดสินสิ อย่าใช้สมองให้มากนัก”ผมบอกมันแต่กลั้นหัวเราะไว้
“อีสแปรช คำกูทั้งนั้น ปรึกษามึงเพื่อ”มันว่าบ่นหงุงหงิง
“มึงก็ลองเอาวิธีที่มึงแนะนำกูไปใช้สิ”ผมพูดอีก ไม่ได้ล้อเลียน
“และผลตอบรับมันจะเหมือนมึงไหมล่ะ”มันก็ย้อนถามเหมือนจะกังวล
“ออย กูบอกไม่ได้หรอกว่าผลจะเป็นยังไง แต่ตอนนั้นกูก็เสี่ยงทั้งที่ไม่รู้ผลตอบรับเหมือนกัน”ผมพูดให้มันฟังอีกครั้งจากความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้น”มึงบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่ากูอาจโชคดีกับความรักครั้งนี้ก็ได้”
“นั่นสิ กูจะกลัวอะไร มึงยังเสี่ยงเลย อีโมนิคมันก็เคยผิดหวัง กูก็ปลอบใจมันมาแล้ว แค่นี้เอง และพวกมึงก็ไม่ทิ้งกูอยู่แล้ว”มันพูดพร้อมยักไหล่ให้กำลังใจตัวเอง
“แน่นอน พวกเราจะไม่ทิ้งกัน”ผมพูดพร้อมจับมือมันไปด้วย
“บอกผัวมึงด้วยกูคิดถึง”มันพูดแซวผมหลังจากถึงคอนโดแล้ว
“เออ กูจะบอกให้”ผมรับคำมัน
“อีเชี่ยะ จะเล่นตามกูหน่อยก็ไม่ได้”มันจิกด่าก่อนจะขับรถออกไป ผมหัวเราะตามหลังมันก่อนจะขึ้นห้อง
*
*
*
“กลับมาแล้ว”ผมตะโกนบอกเมื่อเปิดห้อง แต่มันไม่อยู่ตรงหน้าทีวีเหมือนที่คาดการณ์เอาไว้”อ้าว ไปไหนวะ” เดินไปดูที่ห้องนอนก็ไม่มี ห้องน้ำ หรือว่าจะน้อยใจที่ไม่ได้เอากูเมื่อเช้า เลยโดดคอนโดไปแล้ว ก๊ากกกก คิดไปได้ ผมเลยเดินไปห้องทำงาน อยู่นั่นจริง นอนแผ่กลางห้อง เสื้อก็ไม่ใส่ สวมกางเกงขายาวสีดำตัวเดียว โอว์ อ่อยกูเหลือเกิน
“จุ๊บ” ผมจุ๊บตรงซิคแพ็คที่เป็นลอนสวยยิ่งกว่ากระเบื้องยี่ห้อดัง ไล่ไปลำคอ
“อืม”เสียงครางรับ มือก็คว้าตัวผมให้ขึ้นไปหา
“น้องกลับมาแล้วนะ”ผมกระซิบบอกชิดปาก ที่จุ๊บตอบมาก่อนจะรัดให้นอนลงบนอก
“กลับช้าจัง”มีบ่นๆ ปากก็จูบต่อ มือบีบสะโพกก่อนจะขย้ำตรงแก้มก้นที่มันชอบจับเป็นประจำ และผมก็ชอบซะด้วยสิ
“กินข้าวก่อน มีเป็ดเจ้าประจำด้วย”ผมจุ๊บอีกครั้งบอกมันที่ยังเหมือนไม่อยากจะเลิกทำ ผมกับมันความต้องการพอกันตลอด ไม่มีใครด้อยกว่าใคร ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอารมณ์รักเต็มที่ อยากได้แบบไหนต้องการให้ทำอะไรก็บอกกันไปเลย ไม่มีเก็บและผลที่ได้คือความสุขทั้งสองฝ่าย มันจูบผมต่อไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มือก็เริ่มเลื้อย ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงผมออกอย่างง่ายเพราะได้รับความร่วมมืออย่างดีจากสะโพกและขาที่ระริกระรี้ ผมไม่ได้อยากจะถูกกระทำนะ แต่มันอึดอัดยังไงก็จะถอดอยู่แล้ว มีคนช่วยก็ไม่ขัด แต่พอแล้วมั้ง กางเกงในไม่ต้องรูดก็ได้ พอบิดตัวขัดขืน มันก็ขู่ด้วยปืนพร้อมลูกอีกสอง จะยักยอกเอาไว้ส่วนตัวก็ไม่สำเร็จสักที
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยวสิ”ผมร้องออกมาเมื่อโดนพลิกไปด้านล่าง เต็มตาตื่นเลยครับ มันจ้องหน้าตาหวานฉ่ำ ไม่พูดไม่พูดจาก้มมาจูบปากบดเบียดให้เปิดรับลิ้นอุ่นที่ไล่เข้าไปสอดจนเจอกัน มันก็ไม่มีตานะลิ้น แต่พลิกไปทางไหนมันก็ตามได้หมด
“อืม อื๊อ”ผมครางพร้อมกับแอ่นตัวเมื่อโดนขบเม้มยอดอกผ่านเนื้อผ้า ก่อนจะไล้ด้วยลิ้น ดูดดุนจนชุ่มเสื้อ เสียวกว่าทำโดยตรงอีก มันเงยขึ้นมายิ้มให้กำลังใจผมมั้ง และก้มไปทำอีกข้าง ผมขยุ้มหัวมันขึ้นลงและกดย้ำปล่อยเสียงออกมาไม่หยุดเมื่อมันทำแรงขึ้น ผมเอานิ้วเท้าเกี่ยวขอบกางเกงมันลง ให้เปลือยเหมือนกัน แต่ผมได้เปรียบว่ะเหลือเสื้อยังไม่ถอด แต่มันไม่เหลืออะไรเลย ฮ่าๆๆๆ
“อืม”เสียงทุ้มครางออกมาบ้าง เมื่อเจอมือผมไปเข้าเกียร์วนเข้าให้ ผมส่งยิ้มให้มันที่ซี๊ดปากอย่างพอใจ ผมขยับขึ้นลงไปเรื่อย ปากก็แสยะยิ้มใส่ กำลังได้ที่มองก็เพลินตา มือก็เพลิน ก่อนจะหยุดทุกอย่างเมื่อมีเสียงเรียกเข้าเฉพาะ ผมถีบออกแทบทันทีทำเอาไอ้คนตัวโตเหมือนตกสวรรค์
“เฮ้ย”มันร้องอย่างหัวเสีย แต่ผมเอามือจุ๊ปากเอาไว้
“ครับ ปู่”ผมตอบรับปลายสาย มันสะบัดหัวลุกยืนห้อยโทงเทงเดินตรงมา อย่าบอกนะจะเอามามาฟาดปากกูน่ะ แตกเชียวนะมึง มันหยิบกางเกงใส่ มือควานหยิบบุหรี่มาสูบอย่างระงับอารมณ์
“หายหรือยัง”เสียงปู่ผมถามถึงอาการป่วยของผม
“หายแล้วครับ ได้กำลังใจจากปู่นั่นแหละ”ผมบอกและหยอดท่าน เดินไปนั่งตักไอ้คนอารมณ์เสีย เอามือลูบหน้ามันให้ใจเย็น
“จริงเหรอ”ปู่ทำเสียงล้อเลียน “อยู่ไหนล่ะตอนนี้”ปู่ถามต่อ เกือบบอกแล้วว่าบนตัก ตามนิสัยเด็กพูดตรงไม่เคยโกหกปู่ ฮี่ฮี่
“ห้องพี่ไผ่ครับ”ผมเลี่ยงนิดๆแต่ตอบตรงๆ เอามือบิดจมูกมันจนสำลักควัน มันตบหัวเข้าให้ที่เล่นทีเผลอ
“อ้อ อีสุกอีใสหาย เหลือโรคติดผัวอย่างเดียวสิทีนี้”ปู่พูดต่ออีกเสียงขำๆ ผมมักจะเล่าให้ท่านฟังเกี่ยวกับความรักครั้งนี้อยู่ตลอด ไม่เคยเอาเรื่องทุกข์หรือเรื่องไม่เป็นเรื่องไปบอกท่าน ไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจไปกับเราให้ท่านรู้ว่าผมมีความสุขก็พอแล้ว ปู่ก็รับฟังและแซวทุกครั้ง ไม่เคยว่าบอกให้ทำตัวดีๆ พี่เขาจะได้เอ็นดู อยากจะบอกปู่เหมือนกันว่ามันให้ดูเอ็นเป็นประจำ
“คุณสหรัฐเว่อร์อ่ะ น้องไม่ได้ขนาดนั้น”ผมก็ตอบท่านขำๆ อดจะอายไม่ได้เหมือนกัน ไอ้ไผ่มันก็ได้ยินแต่มันทำเฉย
“ดี ปู่จะได้ไม่เหนื่อย มีคนรับภาระต่อแล้ว”ปู่ยังแหย่ต่อ
“โหย ปู่ ภาระน่ารักอย่างน้องใครก็อยากเลี้ยงทั้งนั่นแหละ ได้ไปโชคดีจะตาย”ผมครวญพร้อมกับอวยตัวเองไปด้วย ไอ้ไผ่เหล่ใส่ทำหน้าเซ็งๆ ผมเลยหยิกซะ ทำปากใส่เดี๋ยวมึงจะอด
“ถามไอ้คนข้างๆหรือยังว่ามันอยากเลี้ยงตลอดหรือเปล่า ถึงเวลาปู่กลัวมันจะเอามาเทรินคืนแทบไม่ทัน”ปู่พูดแซวไปถึงไอ้คนนั่งข้างๆผมที่ยิ้มน้อยๆเมื่อได้ยินเสียงปู่ผมพูดออกมา
“จำไว้เลยเห็นคนอื่นดีกว่าน้อง และถ้าเขาคืนจริงปู่ก็อย่าฆ่าเขาซะล่ะที่ทิ้งน้องน่ะ”ผมแกล้งพูดน้อยใจใส่ท่าน ทำเอาหัวเราะชอบใจ
“ไอ้เถิกเอ้ย ทำน้อยใจ”ปู่ว่าหัวผมอีก ทำเอามันเกือบหลุดหัวเราะ”เอาล่ะ หายก็ดีแล้ว ขอปู่คุยกับพี่ไผ่หน่อย”ปู่บอกผมก่อนจะขอสายไอ้คนข้างๆที่มองหน้าเมื่อผมยื่นไอโฟนไปให้
“ปู่จะคุยด้วย”ผมบอกพอมันรับไปผมก็เอามือกอดคอมัน หูตะแคงฟังไปด้วย
“ครับ”มันรับสาย
“น้องดื้อไหม”เสียงปู่ถาม
“นิดหน่อยครับ”มันพูดเอามือดึงหัวผมให้ออกห่าง
“ไผ่ก็เตือนน้องด้วยนะ ปู่ฝากเรื่องเรียนและก็ฝากน้องด้วย ปู่ยังไม่ลืมนะว่าเราคุยอะไรกันไว้”ปู่พูดยาวมากผมฟังไม่ถนัดเลย
“ครับ ไม่ลืมครับ”มันมองผมก่อนจะรับคำปู่ นี่คนสองวัยเขามีความลับอะไรกันนะ
“แค่นี้แหละ ขอบใจนะที่ดูแลน้องเป็นอย่างดี นวลก็บอกเหมือนกันว่าพี่ไผ่ไม่เคยพาน้องเหลวไหล”ปู่พูดอะไรอีกก็ไม่รู้ รู้แต่มันยกยิ้มหน่อยๆ อารมณ์คงที่แล้ว รอดไปกู
“ครับ ครับ สวัสดีครับ”มันรับคำอีกสองครับ ก่อนจะวางสาย
“อ้าว น้องยังไม่ได้สวัสดีปู่เลย”ผมร้องบอกเมื่อมันส่งคืนให้
“ปู่เขาขี้เกียจคุยกับมึงน่ะสิ”มันบอกผมกวนๆก่อนจะจับลุกขึ้น
“ตีนแหนะ ปู่รักกูจะตาย เชอะ”ผมบอกมันและกระโดดขี่หลังออกไปนอกห้อง เดินไปโต๊ะกินข้าว มันก็วางลง ผมหยิบจานชามมาใส่ของกินที่ซื้อมา ผมตักเป็ดอบน้ำผึ้งให้ มันติดใจแต่ไม่บอกหรอกนึกอยากไปซื้อก็ซื้อเลย เรียบร้อยผมก็เก็บจานชามล้าง มันอาบน้ำและจะทำงานต่อ ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ค้างไว้
“หัวสมองจะได้แล่น มีอะไรให้ช่วยไหม”ผมวางโกโก้ให้ ก่อนจะถามมันที่บิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย
“ลงสีแล้วกัน”มันบอกพร้อมส่งงานให้ ผมก็รับมาทำ ไม่ได้ยากอะไร จนเริ่มล้าก็เลยพากันเข้านอน สวดมนต์ไหว้พระเรียบร้อยก็นอนรอมือขยันมาเกาให้
“ไปไหนมาล่ะ”มันถามผม มือก็ทำอย่างเคย
“ไปห้างกับออย มันชวนไปซื้อของเป็นเพื่อน”ผมบอกแต่ไม่ทั้งหมด คิดว่าไม่เล่าเรื่องนั้นดีกว่า เพราะเล่าไปมันก็ไม่รู้จักอยู่ดี
“พรุ่งนี้คุณวัฒน์ให้ไปหาว่ะ บอกมีงานให้ทำ”มันบอกก่อนจะเลิกเกา บอกไว้ต่อคราวหน้าวันนี้เมื่อยมือ ผมนวดมือให้
“อืม แล้วมึงว่างแล้วเหรอจะรับงานเขาน่ะ”ผมรับรู้ก่อนจะถามกลับ เพราะมันยุ่งมากยิ่งปีสุดท้ายด้วย เดี๋ยวต้องทำวิทยานิพนธ์อีก
“ยังไม่ได้รับปากเรื่องงาน แต่ว่าจะแวะไปสักหน่อย แกอุตส่าห์นึกถึง”มันบอกตาเริ่มจะปิด มันคงเหนื่อยจริงๆ สามสี่วันหลังนี่แทบไม่ได้นอน ผมอยู่เป็นเพื่อนได้ไม่นานหลับก่อนทุกที ได้แต่คอยหาอะไรให้กิน บีบนวดให้บ้าง บางทีก็ถ่ายทอดพลังลมปราณทางปากให้จะได้มีแรง หุหุ
“ตามใจมึงสิ”ผมบอกออกไป ก่อนจะเลิกบีบกอดมันแทน เอามือเกาหลังให้มันบ้าง
“ไปด้วยกัน”ไม่ใช่สั่ง แต่ฟังเหมือนขอร้อง (เหรอ)
“ไม่ถามก่อนเหรอ กูว่างเปล่า”ผมเลิกคิ้วพูดใส่มัน
“ว่าง”มันตอบเอง
“รู้ได้ไง”ผมถาม
“รู้ว่ามึงไม่ปล่อยกูไปคนเดียวหรอก นอกจากมึงเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ถึงจะไม่สิงร่างกูไปด้วย”มันพูดอย่างรู้ทันในความคิดและการกระทำของผมทุกอย่าง ฉลาดสุดๆ
“แสนรู้จริงๆ”ผมเอื้อมมือไปลูบผมเบาๆ มันไม่ได้ว่าอะไร ตาเริ่มปรือก่อนจะปิดลง ผมจูบจมูก ไล่มาจูบปากเบาๆ “ฝันดีนะครับ พี่กระบือของน้อง”ผมจุ๊บอีกที มันก็จุ๊บกลับทั้งที่หลับตาเป็นรับคำตามที่ผมบอก จุ๊บจุ๊บ
******************************************************************************************
ปล. กลับมาอีกแล้วสบายๆไม่มีอะไรมากสำหรับตอนนี้ ตอนหน้าไม่แน่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปดีฝ่า เดี๋ยวงานไม่เสร็จ จะเยอะไปไหนว่ะ(แต่มึงก็ยังแว่บมาลงอีกเน๊าะ มีคนกระซิบ) แต่พอได้อ่านเม้นท์จากคนอ่านก็มีกำลังใจสู้ ถึงพักหลังไฟคนเขียนจะเริ่มมอด มุกจะเริ่มแป็กไปบ้าง แต่ไม่ถอยจะเข็นให้จบให้ได้ไม่ต้องกลัวคะ ไม่ดองให้เปลืองเกลือกับไหแน่นอน สู้ๆๆๆๆ อุ้ย มีคนยังเชียร์เจย์หวายด้วยอ่ะ หุหุ
-
มาอีกรอบ :z13: :z13:
-
อิอิ
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่งต่อ กร๊ากกกก
ชอบสองคนนี้จริงๆ ให้ตายสิ
-
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่น่ารักตลอด
-
น่ารักกันจริงๆ รอเป๊บออกมาโชว์ตัว
-
มีแว๊บๆมาอีกคู่ละ ออย + เป๊บ :-[
:laugh: ฝิ่นอนงค์มีการบริหารปากด้วย
พี่ กะ น้องจะน่ารักเกินไปแล้ว :กอด1:
-
คิดถึงน้องน้องก็มา อิอิ น้องทำพี่ไผ่ค้างระวังจะโดนจัดหนัก :z1: :z1: :z1: เพราะคนอ่านรออยู่ 55+ :oo1: :oo1:
ขอบคุณมากๆๆค่ะ สู้ๆ :L1: :pig4: :L1:
-
:กอด1: น้องฝิ่น คิดถึงจังงงง แอบหวานเบาๆอ่ะตอนนี้
ปล.ถึงคนเขียนจะว่ามุกเริ่มแป็ก แต่เราไม่รู้สึกนะเพราะอ่านแล้วยังสนุก+มีความสุขอยู่ทุกตอน แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ รักเรื่องนี้จริงๆ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อั๊ยยะ จะได้อ่านคู่ของออยแล้ววววววววววว
-
หาคู่ให้เติ้ลหน่อย ยังมีใครว่างอีกมั๊ยนี่ :m28:
-
ชอบมาก สนุกจ้า
-
โอ๊ยอ่านไปยิ้มไป พี่ไผ่กับฝิ่นน่ารักมากๆ
คุณgoonglovenut น่ารักมากกก ถึงทุกครั้งจะบอกว่างานเยอะแต่มาต่อให้ตลอดเลย
ขอบคุณมากเลยนะคะ :กอด1: :L2:
-
อ่านไปเราก็เมื่อยปากเหมือนฝิ่น คริคริ เมื่อยปากกลั้นยิ้ม กลั้นขำ มุกยังฮาเหมือนเดิม
ออยน่ารัก มีคู่ซะที รีบๆมาเปิดตัวน้า ต้าร์แฝดก็น่ารักเหมือนเดิม
สู้สู้เรื่องงานนะคะ ขอให้เสร็จไวไว ผ่านไปได้ด้วยดี
อย่าปล่อยให้เราคิดถึงพี่ไผ่น้องฝิ่นนาน อิอิ
-
เพิ่งมาตามติดอ่านเรื่องนี้สองวันรวด
น้องฝิ่นกะพี่ไผ่น่ารักมากๆๆๆๆ
ใกล้จะถึงตอนปัจจุบันแระ...อยากบอกว่าชอบบบบบ
-
เติ้ลคงไม่ได้มาสร้างความหงุดหงิดให้ไผ่ในอนาคตนะ
ชื่นชมคุณgoonglovenut ที่มาลงให้ตลอด
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ ลงสม่ำเสมอมากเลย อ่านแล้วยังยิ้มได้ รู้สึกผูกพัน ^^ ชอบตัวละครทุกตัว ทุกคู่เลยด้วย สู้ๆน้าาา
-
ว๊าาา ปู่โทรมาผิดจังหวะ..... :o8:
-
เวลาฝิ่นไม่ป่วน เป็นคู่ทีี่น่ารักจริงๆ
-
น่ารัก อ่านเพลิน โอ๊ยยย อยากอ่านอีก
ว่าแต่ ไอ้ตอนหน้าไม่แน่นี่คืออะไร เค้าไม่ชอบกินมาม่านะเออ -*-
-
ฝิ่นก็ยังเสน่ห์แรงไม่ตกเลยนะถ้าพี่ไผ่รู้จะว่าไงเนี่ย
-
อ่านกี่รอบกี่ตอนเราก้ชอบคู่นี้ >.<
พี่ไผ่กะฝิ่นนี่มันน่ารักกันจริงๆเถอะ
ตอนหน้าจะมีไรรึเปล่านะ?
รอติดตามอยู่นะคะ ;)
-
ชอบคู่นี้ได้เรื่อยๆ ไม่มีเบื่อ :กอด1:
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ :m11:
อยากเหนเฮียไผ่หึง กะน้องหึงอีกอ่ะ หุหุหุุ :o10:
-
ค้างเลยซิพี่ไผ่ๆๆๆ
5555555
ปู่โทมา
-
คิดถึงน้องฝิ่น น้องฝิ่นก็มา ดีใจไ้ด้เจอเธอเต็ม ๆ อีกครั้ง หลงนายเอกเรื่องนี้มาจ้า
ฝิ่นเสน่ห์แรงอีกแล้วนะมีคนมาจีบ ระวังจะโดน...พี่ไผ่นะไอ้หนุ่มหน้าตี๋เอ๋ย
แต่ก็ดูเป็นคนน่ารักดี ไม่ก้าวล่วงอะไร
ออยเนอะ ตอนเป็นเรื่องตัวเองคิดเยอะเชียว เค้าตามจีบมาซะขนาดนี้ตกลงเห้อ
สงสารพี่ไผ่ตอนคุณปู่โทรมามากค่ะ ขัดอารมณ์สุด ๆ อ่ะ 555
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
โอยยยยย น่ารักอ่ะ คู่นี้แบบที่สุด >.< หวานมดขึ้นนค่าาาา
คนเขียนน เราเนี่ยล่ะ ยังเชียร์ เจย์-หวายย!! 5555
-
เย้ๆๆๆ รอตอนต่อไปคร้าาา
-
น่ารักเสมอเลย
พี่ไผ่ น้องฝิ่น
:L2: :L2: :L2:
-
ยังรักกันจนน่าอิจฉาาา
คู่ของหวายจับมันฟิชเจอริ่งกันนะ 555
-
สนุกมากๆค่่าาาาา
ชอบบบบบบ
แต่งต่ออีกเยอะๆนะคะ
หลงรักฝิ่นไผ่มากๆๆ
คนเขียนเข้าใจผิดมุกไม่แป้กนะ
อ่านแล้วยังรู้สึกสนุกไม่เบื่อเลย
ชอบเรื่องนี้ตรงที่ยังคงคอนเซ็ปของตัวละครได้ดี
นิสัยของตัวละครแต่ละตัวเป็นเอกลักษณ์ดีว่าเป็นคนยังไงนิสัยแบบไหน
ผิดกับบางเรื่องที่เรารู้สึกว่าตัวละครมันไม่ตรงกับคอนเซ็ปตอนแรกเหมือนคนแต่งเริ่มลืมอุปนิสัยตัวละครนั้นๆเริ่มแต่งเอามัน
รักเรื่องนี้
รักคนแต่ง :กอด1:
-
พี่ไผ่กะน้องฝิ่นน่ารักเสมอ :กอด1:
-
อยากอ่านของออยจัง
ฝิ่นเราเสน่ห์แรงมิเสื่อมคลาย
-
คู่นี้หวานตล๊อด ชอบอ๊ะ 55
เชียร์เป๊ปออย อยากอ่านด้วย อิอิ
อยากให้มีเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ
อ่านแล้วเพลินสุดๆ รักทุกคู่เลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
งานเยอะก็ยังอุตส่าห์มาอัพให้อ่าน
เราก็มารออ่านทุกวัน กร้ากก ติดงอมแงม
จ้วบๆๆ >3<
:-[
-
ต่อไปก็ต้องเป็นคู่ เป๊ป-ออย
อยากอ่านละ
-
ฝิ่นหายไข้ก็กลับมาเปรี้ยวเหมือนเดิม
สงสารพี่ไผ่เถอะ สามอาทิตย์เชียวนะ
ได้แต่ตอดเล็กตอดน้อย รอรวบยอด :z1:
มีคนหลงผิด เอ๊ย หลงเสน่ห์ฝิ่นอีกแล้ว
แต่เท่าที่ดูเติ้ลเองก็นิสัยดีใช้ได้เลย
คงไม่มาสร้างปัญหาให้ฝิ่นกับพี่ไผ่หรอกมั้ง
ส่วนออยล์ตกลงคบกันไปเลย โอกาสมาแล้ว
ใช่ว่าจะเจอคนดีกันบ่อยๆ คนถูกใจน่ะเยอะ
ไม่ต้องกลัวมีฝิ่นเป็นที่ปรึกษาทั้งคน :laugh:
มีแฟนเป็นของตัวเองดีกว่าอยู่คนเดียวเป็นไหนๆ
ไม่เชื่อถามฝิ่นดูสิ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดค่ะ
-
จุ๊บ จุ๊บ ด้วย
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้พร้อมกอดแน่นๆ :กอด1: และขออนุญาตเข้ามาร่วมติดตามอ่านด้วยคนค่ะ
ตอนนี้กำลังตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆอยู่ และบอกกับตัวเองได้ทันทีว่า นิยายเรื่องนี้ ต้องอ่านต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ ที่สำคัญอยากชื่นชมคุณgoonglovenut จากใจจริงเลยว่า เขียนได้สนุกน่าติดตามมากๆ จนต้องกดบวกให้เลยค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ เรื่องนี้
ปล.โกรธตัวเองที่ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนเลยไม่ได้ติดตามอ่านตั้งแต่แรกๆ และเพิ่งรู้ว่าคุณgoonglovenut ลงนิยายด้วย ให้อภัยเราด้วยนะคะ ^_^
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ทิ้งท้ายไว้ซะน่ากลัว อย่ามาม่ามากน๊า เด๋วผมร่วงหมด555555
-
อยากให้เติ้ลจีบฝิ่น หยอกฝิ่นอีกเยอะๆ แล้วพี่ไผ่มาเจอจัง <อินี่โรคจิต :laugh:
อยากเห็นพี่ไผ่หึง น้องเยอะๆอะ ชอบพี่ไำผ่ภาค หึงโหด 5555555
รวบกอด+๑คนเขียนนะคะ อย่าปล่อยให้เค้ารอนานน้า มันทรมานจิต~
:กอด1:.
-
พี่ไผ่ ฝิ่น คิดถึง
-
น่ารักเสมอ พี่ไผ่น้องฝิ่น :กอด1:
-
พี่ไผ่ทำน้องกรามค้าง 555++
เค้ามีคู่กันหมดแล้ว ออยจะอยู่บนคานทำไมล่ะ รับรักเป๊ปซะ มีแฟนดีกว่าน๊า
กลัวเติ้ลเจอโปรตีนพี่ไผ่ รายนั้นรักเมียที่สุดในโลกนะ ขอบอก
กอดคนเขียน อึ้บ :กอด1:
-
:impress2: จึ๋ยยยยยยย.......เราไปหลบอยู่ไหนมาเนี่ยยยยย ฟิคค๊อดๆน่ารัก เพิ่งเคยได้อ่าน
อ่านมาจะครบอาทิตย์แล้วค่ะ ถึงทันตอนนี้ ขอบอกว่าสนุกมากกๆๆๆๆๆๆ น่ารักที่สุด ตัวละครมีชีวิตแบบนั้นเลย 555
สารภาพว่าไม่ชอบ 3P แต่มาเจอคู่แฝดต้าร์ กลับคิดว่าน่ารักมาก อยากเห็นบทอัศจรรย์ :laugh: :o8:
ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยอีกคนนะ ชอบมากอะเรื่องเนี่ย o13
-
คิดถึงพี่ไผ่กับน้อง น่ารักมากเลยตอนนี้
หวังว่าเติ้ลจะไม่สร้างเรื่องอะไรให้ฝิ่นน่า
-
:beat:ยังตามอ่านไม่ทันเลยค่ะ แต่คู่น้องฝิ่นนับว่าเป็นคู่ที่ดุเดือดมากคนหน่งแรง อีกคนโหดดดมากด้วย ชอบพาวจัง น่ารักแล้วก็ชัดเจนด :really2:
-
แปะไว้ๆ
-
วันนี้มาอ่ะเปล่า
อยากอ่านพี่ไผ่น้องฝิ่นต่อแล้ว :myeye: :myeye: :myeye:
-
คู่นี้ก็ยังหวานกันไม่เปลี่ยน คนอ่านชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
หัวกระไดไม่แห้ง..... :laugh: พี่ไผ่รู้ไว้ด้วยของเค้า(ฝิ่น)อ่ะดีจริง...
คู่น้องออยก็น่าสนใจนะ...ประเภทพูดน้อยต่อยหนัก..แถมอึด(เฝ้า)อีกต่างหาก..
:L2: & :pig4:
-
หวานกันไม่เกรงใจตลอดดดด
-
ตลอด หื่นตลอด ทั้งพี่ทั้งน้อง
แต่คนอ่านชอบ
อยากอ่านคู่ออยอะ
-
โอ๊ะโอ ตามเม้นถูกหน้ามาก หน้า 69 :laugh: เลขสวยนะเนี๊ยะ
มีพี่ท่านนึงแนะนำเรื่องนี้มาตั้งแต่ยังไม่ถึงไหนเลย
ไอ้เรารึก็เล่นตัวไงด้วยความที่ติดพันอยู่หลายเรื่องก็เลยรอก่อน
พอมาอ่านอีกทีแทบมึนอ่ะ คนเขียนอัพเรื่องได้น่ารักมากไม่มีขาดตอนเลย
ชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบแบบพี่ไผ่ แต่นะ ถามว่าถ้าเจอแบบนี้เอามั๊ย?
บอกได้เลยคิดหนัก เพราะว่าร้องไห้ทุกครั้งที่พี่ไผ่ขึ้นเสียง น่ากลัวมาก
อ่อ แล้วตอนต่อไปปัญหาจะเกิดมั๊ยไม่รู้ รู้แต่ว่าเรื่องที่ไปกินข้าวในตอนล่าสุดแล้วไม่บอกจะต้องกลับมาสร้างปัญหาแน่ๆ
ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากใจไว้ด้วยคนนะครับ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
แวะเข้ามาส่อง :m22: แล้วก็ยังไม่มา
รออยู่นะ :myeye: :myeye:
-
อินู๋ฝิ่นทำไมไม่บอกล่ะค๊า
เดี๋ยวก็มีปัญหาตามมาแน่ๆๆ
กลัวไปก่อนหรือป่าวเนี่ย :laugh:
-
ตอนที่ 76
“ไอ้ไผ่ โปรเจคมึงใกล้เสร็จยังวะ”ไอ้หวายถามผม ก่อนจะสลัดหัวไปมาท่าทางยังไม่สร่างจากความง่วง ใครก็เป็นกันทั้งนั้นแหละครับ ช่วงทำโปรเจค ไอ้เจย์เปิดกระทิงดำเพื่อแสดงให้เห็นว่าลูกผู้ชายจะดูเถื่อน ต้องจับเพื่อนทำเมีย ดื่ม อั่กๆๆ ไอ้บลูกับไอ้พายดีหน่อยช่วยกันทำจนเรียบร้อยไปแล้ว ช่วงนี้ไอ้หวายกระซิบบอกมันฮันนีมูนเข้าจังหวะที่บ้านแทบประจำ ถ้าพวกมันรู้นะว่าโดนแอบฟัง ไอ้บลูไม่เท่าไร ไอ้พายต้องหน้าแดงแถมประเคนมือกับตีนให้ไอ้สองตัวนั้นแน่
“อีกนิดเดียว”ผมบอกมันก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ที่สูบเสร็จ อุตส่าห์เลิกไปพัก พอทำโปรเจคทีไร ต้องหยิบมาดูด ดูดบ่อยกว่าเมียอีก พูดถึงเมียช่วงนี้ได้แต่ดื่มยังไม่ได้ดูดกันเลย มารผจญตลอด ปล่อยมันไปก่อน ว่าแต่ดีนะตรงนี้ไม่ค่อยมีใครผ่านมา ปกติผมไม่ค่อยสูบใน ม. หรอก แต่วันนี้ขอละเมิดหน่อยเถอะ
“อาทิตย์หน้าจะได้โล่งสักที หาที่ปลดปล่อยกันเหอะวะ”ไอ้เจย์เสนอแนะอย่างลัลล้า หลังจากถูกไอ้หวายแย่งอีกครึ่งขวดไปสวบแทน
“กูเห็นมึงฆ่าลูกมึงที่ห้องน้ำทุกทีต้องหาที่ทำไมวะ”ไอ้หวายกินของมันไม่พอ ยังเสนอหน้าไปแขวะมันอีก ไอ้เจย์แสยะยิ้ม
“หรือมึงอยากให้กูเอาลูกไปฝากที่ก้นมึงแทน”ไอ้เจย์ยื่นหน้าไปบอกมัน ก่อนจะหน้าหงายเมื่อโดนถีบออกมา
“เอาตีนกูไปแดกก่อน และมึงกลับห้องมึงไปเลย”ไอ้หวายไสหัวไอ้เจย์ออกจากห้อง มันส่ายหน้าอย่างไม่ยอม
“เอ้า พวกมึงว่าไง”ไอ้เจย์ถามต่อ
“สัด มึงไม่คิดจะใช้สมองทำวิทยานิพนธ์ต่อบ้างเหรอ เดี๋ยวจุกตูดนะมึง”ไอ้พายยันมันเบาๆเอ่ยเตือนกลายๆ
“รีแล็กซ์ โว้ย รีแล็กซ์ เที่ยวชั่วคราวไม่ใช่เที่ยวถาวร พูดซะไปแล้วพวกกูไม่กลับจะอาศัยอยู่ผับอย่างนั้นแหละ”ไอ้เจย์ก็ย้อนใส่มันเป็นกลอนติดจนโดนตีนไอ้พายจนได้ แต่มันหาสะเทือนไม่
“เออ กูเห็นด้วยว่ะ อยากคลายเส้น ไอ้บลู มึงไม่ต้องเข้าข้างเมียมึงที่เป็นน้องกูเลยนะ หยุดความสัมพันธ์แบบนั้น รวมหัวกันแบบเพื่อนก่อน”ไอ้หวายแปรพักต์ เออออเห็นด้วยกับไอ้เจย์ ก่อนจะใส่ไอ้บลูที่ตาปรือ
“อืม ยังไงก็ได้ นะพายนะ”มันเห็นด้วยแต่ก็หันไปอ้อนอดีตเพื่อนที่เป็นเมียมันในปัจจุบัน ผมจะอธิบายให้ยืดยาวทำไมวะ กลัวประโยคมันสั้นไปมั้ง
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่พูดเฉยๆ แหม บักห่านิ เข้ากันดีเป็นผีสามบาทเลยนะพวกมึง”ไอ้พายแว็ดใส่ ไอ้บลูหายสลึมสลือเลยทีนี้ นวดแขนเอาใจ
“แล้วมึงล่ะ”ไอ้พายถามผม แต่ยังไม่ทันตอบ ทนายหน้าหม้อก็เสียบแทน
“เมียมึงไม่ต้องถาม มึงอยู่ไหนมันตามยันที่นั่น”ไอ้หวายรู้สันดานเมียกูอีกแล้ว ถึงมันไม่ตามกูก็ต้องพามันไปอยู่ดี พกไว้เวลากูเมาจะได้มีคนขับรถให้ คิดแค่นี้จริงๆไม่ได้อยากเอาไปด้วยหรอก ชอบเหร่หญิงแล้วชิ่งให้กูรับทุกที พอมีทีท่าก็ด่าซะ ไม่รู้เป็นโรคจิตอ่อนๆหรือเปล่า หึหึ
“มันเลิกกี่โมงวะ”ไอ้เจย์ถามก่อนจะหยิบไอโฟน เอารูปแด๊ดที่เริ่มเดินได้บ้างให้ดู พวกเราดีใจส่งข้อความไปให้กำลังใจท่านด้วย ไอ้เจย์ก็โอนเงินเข้าให้พวกผมเกือบทุกเดือน ไอ้หวายทั้งด่าทั้งว่ามันบอกจะรีบตายหรือไงถึงได้รีบใช้ มันก็บอกให้เอาไว้เถอะพอดีตอนนี้โรงงานผลไม้กระป๋องและอาหารกำลังไปได้ดีมีคนมาติดต่อไปจำหน่ายมากขึ้น แถมส่งออกด้วย รีสอทร์ก็มีคนมาพักเยอะ ทำให้มีรายได้มาหมุนเวียน แม่ยังโฟนอินมาบอกพวกผมด้วยตัวเองเลย ทำให้ขัดไม่ได้
“น่าจะเย็น พักนี้มันเรียนภาคปฏิบัติเยอะ”ผมบอกมันไป พอดีมีสายเข้าเลยลุกไปรับ
“ครับ คุณวัฒน์”ผมรับสาย อีกฝ่ายโวยเบาๆ
“เรียกพี่สิวะ ยังไม่หายเคืองอีกเหรอ”แกพูดกลับมา
“ไม่ใช่ครับ ยังไม่ชิน”ผมบอกอย่างเกรงใจ แกหัวเราะ
“พูดเล่นน่า เรียกพี่เถอะ”แกย้ำอีก
“ครับ พี่วัฒน์”ผมก็เรียกตาม
“ดีมาก อืม ที่พี่นัดไว้วันนี้ ขอเลื่อนไปเสาร์หน้านะ พอดีลูกค้าเขาติดประชุมใหญ่อะไรนี่แหละ ไผ่สะดวกไหม”แกชมก่อนจะขอเลื่อนที่วันนี้นัดผมไว้
“ได้ครับพี่ ดีเหมือนกันผมคงเคลียร์งานเสร็จพอดี จะได้ตัดสินใจได้เลย”ผมเห็นด้วย จะได้มีเวลาเตรียมตัว แกบอกลักษณะงานมาคร่าวๆบ้างแล้วล่ะ
“งั้นตามนี้นะ เขาเห็นโปรเจคคราวก่อนที่ออกแบบคอนโดแล้วชอบน่ะ เออ เอาไอ้ตัวแสบมาด้วยนะ ป้าโบรีนมันคิดถึง ฮ่าๆๆๆ”พี่วัฒน์สรุปก่อนจะพูดถึงไอ้เมียตัวดีที่เคยสร้างความประทับใจให้ทั้งสองคนมาแล้ว
“ครับ ผมจะบอกให้ ครับๆ”ผมรับปากขำๆก่อนจะคุยอีกนิดหน่อยก็วางสาย
“กิ๊กโทรมาเหรอวะ”ไอ้หวายแซวผม
“มึงยังหวังให้มันมีกิ๊กอีกเหรอวะ ถ้ามึงกูเชื่อ”ไอ้พายว่าไอ้หวาย เอามือจิ้มจนหน้าหงาย
“ไอ้บลูก็ใช่ย่อย ว่าแต่กู”มันเลยพาลไปถึงไอ้บลู
“จวย กูคนดีแล้วโว้ย จริงไหมจ๊ะ”มันยกนิ้วอาญาสิทธิ์ให้ ก่อนจะฉอเลาะเมีย
“กูจับไม่ได้น่ะสิ ข้อความมึงเมื่อวานกูยังไม่ได้ชำระนะ”ไอ้พายจิกทันที
“ไม่มีอะไรจริงๆ บลูเลิกไปนานแล้วเคยติดต่อที่ไหน เขาส่งมาบลูก็ให้ดูทุกครั้ง เปลี่ยนเบอร์เลยดีกว่า”ไอ้บลูรีบพูดเอาความดีใส่ตัวทันที แต่มันพูดจริงถ้าทำหรือติดต่อน้องเกรชอยู่ ไอ้พายเลิกไปแล้ว มันเล่าให้ฟังว่าเกรชยังโทรหาและส่งข้อความมาเรื่อยจนมันอยากจะเปลี่ยนเบอร์เลย มันไม่อยากใจร้ายกับผู้หญิง
“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก เขาอยากส่งอยากโทรก็ปล่อย ถึงเปลี่ยนคนมันขวนขวายจะติดต่อก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ แต่อย่ามายุ่งกับกูนะ บอกไว้ก่อน”ไอ้พายแหวใส่อีกทีพร้อมสำทับกำกับเด็ดขาด
“รู้น่า บลูไม่ทำก็ไม่ทำสิ”ไอ้บลูจับมือมันพูดเป็นเหมือนคำสัญญาว่ามันไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน
“คัท ดีมาก เชิญพักผ่อน สัด ไม่รู้จะแสดงบทรักซาบซึ้งเชี่ยะไรตอนนี้”ไอ้หวายสั่งคัทตัดฉากรักไอ้สองคนทันที
“เออ ไอ้หวาย เสื้อกูที่อยู่ห้องมึงไปไหนวะ ตัวลายๆ”ไอ้เจย์เหมือนนึกอะไรออกที่ฟังดูแล้วไม่น่าจะนึกออกมา ถามไอ้หวายถึงเรื่องเสื้อมัน ที่ชอบใส่และถอดไว้ให้ไอ้หวายบ่นแต่ก็เก็บซักรีดให้ทุกที กระทั่งยันกางเกงใน แต่มันเอาตีนคีบใส่เครื่องนะครับ ผมเคยเห็น
“ดอกๆ คอเป็นเกล็ด แบรนด์เหี้ยะน่ะเหรอ ไอ้เจย์ มึงไปถอดใต้เตียงเมียชาวบ้านเขาหรือเปล่า”ไอ้หวายทวนลายเสื้อให้มันก่อนจะหันไปเลิกคิ้วใส่ไอ้เจย์ ที่อยู่ๆก็ถามเรื่องเสื้อลายดอกตีเกล็ดแบรนด์น้องไอ้เข้
“นั่นแหละ ที่มึงชอบเอาไปใส่คู่กับกางเกงลากหางของมึงอ่ะ มึงเห็นไหม”ไอ้เจย์ก็รับและตอกกลับทันที
“ไม่เห็น กูไม่จำเป็นต้องเห็น มึงจะทำไม”ไอ้หวายก็ตอบกวนตีนใส่มัน
“มึงต้องเห็นสิ กูถอดไว้ห้องมึง ไม่เคยไปถอดทิ้งที่อื่น มึงอย่ามั่ว จะเก็บไว้สำเร็จความใคร่ใช่ไหม”ไอ้เจย์ก็ไม่ยอมเถียงมันต่อแถมต่อท้ายให้แบบไอ้หวายเบิ่งตา
“ไอ้สัด กูไม่ใช่มึงที่ชอบดมกางเกงในใส่แล้ว ฉิบหายจะเอามาเช็ดไข่กูยังแหยงเลย สันดาน”ไอ้หวายด่ากลับเป็นชุดเลย จนมันลืมไปแล้วเรื่องใครโทรมาหาผม กลายเป็นเรื่องพวกมันแทน ไอ้สองคนหัวเราะคิกคัก ผมก็นั่งมองอย่างเดียว
“สรุปมึงเห็นใช่ไหม”ไอ้เจย์ยังไม่เลิกตามหาเสื้อ
“ไม่รู้โว้ย มึงไปหาเอาเอง อะไรหายก็โทษห้องกู แล้วมึงมานอนทำไม”มันทำเสียงทำหน้าใส่ บ่นงึมงำ ถามกลับอย่างพาลๆ
“ก็เตียงกูอยู่ห้องมึง”ไอ้เจย์ก็ตอบกลับหน้าตาย
“มึงก็เอาคืนไปสิ ยังไงกูก็มีที่นอนอยู่แล้ว”ไอ้หวายก็ย้อนไปอีก ผมสามคนมองหน้ากัน สรุปได้ว่า พวกมันด้อยทางปัญญา เรื่องไม่น่าเถียงกันก็เอามาเถียง
“ไม่ เพราะกูไม่มีที่นอน เอาไว้ห้องมึงน่ะดีแล้ว”ไอ้เจย์ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มและยักคิ้วใส่
“ถุย แล้วจะเถียงกับกูเรื่องเสื้อทำส้นตีนอะไร”ไอ้หวายเตะก้นมันก่อนจะนั่งลงบ้าง ผมลุกขึ้นหยิบเป้และเดินไป “เฮ้ย ไปไหน”เสียงมันตะโกนถาม
“เบื่อพวกมึง”ผมหยุดเดินหันไปบอก
“เบื่อทำไม”ไอ้เจย์ถามมั่ง
“สร้างกระแส”ผมตอบ ไอ้บลูกับไอ้พายก็เก็บของและลุกขึ้นมาบ้าง
“กระแสกระดอไร”มันถามพร้อมกัน
“ชอบให้จิ้น แต่ไม่เอากันจริง”ผมพูดเสร็จก็เดินไปทันที ได้ยินเสียงมันโวยตามหลัง
“ไอ้เหี้ยยยยไผ่ มึงรอกูก่อน”ไอ้หวายโวยวายวิ่งตามมากระโดดใส่หลังผม เกือบหน้าทิ่ม ไอ้เจย์สมทบมาอีก เซ็งพวกมึง
*
*
*
“เออ กูอยู่นิเทศ”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่โทรเข้ามา
“มึงไปตรวจภายใน อะไรที่นั่น”มันว่ากลับ เสียงแว็ดมาตามสาย กูไม่ใช่หมอสูติ แต่ก็ดูได้
“มาช่วยเมียเก่ามึงทำงาน”ผมบอกมัน กำลังจะไปหาอะไรกินรอไอ้ฝิ่น เมย์โทรหาไอ้พายให้ไปช่วยทำฉากงานให้หน่อย พอดีเขาเร่งเข้าต้องให้เสร็จก่อนสามวัน ดีนะที่ว่างก็เลยต้องยกโขยงมานี่กัน มีเด็กศิลป์มาช่วยด้วย คณะนิเทศฯเขาจัดการแสดงแบบไม่ได้เป็นทางการหรอก เหมือนจัดประกวดกันภายใน อนุญาตให้คณะอื่นมาช่วยเรื่องเวที เรื่องฉากได้
“แล้วไป”มันพูดเหมือนโล่งอก แต่เหมือนนึกได้” เดี๋ยว นังแอนนี่กับนังเก้อยู่แถวนั้นไหม”แม่งเหมือนมีตาทิพย์ เก้ไม่มี อยู่แต่ แอนนี่ อยู่ที่นี่จริงๆ ส่งยิ้มให้และกำลังเดินมาหาผม กูอยากจะหายันต์แปะให้หยุด ณ ตรงนั้น
“อยู่คนไม่อยู่คน”ผมพูดสั้นๆ แบบพอได้ยินกันสองคน ไอ้น้ำแฟนไอ้หวานนั่งไม่ไกลหันมายิ้มให้พอดี ผมก็ยิ้มตอบเพราะเคยกินเหล้าด้วยกันอยู่แล้ว แต่แปลกวันนี้ไอ้หวานไม่มาคุม สงสัยไปช้อปคลายเครียดตามประสาผู้หญิง แต่ไอ้ฝิ่นมันก็เป็นนี่หว่าหรือไม่เกี่ยวกับเพศมันซึมซับในกระแสเลือดอยู่แล้ว
“กูไม่ได้ยิน งึมงำอะไร”มันแว็ดใส่เหมือนไม่ได้ยินว่าผมพูดอะไร
“หูตึงเหรอมึง กลับไปจะเอาตีนแหย่ให้”ผมพูดใส่มัน
“มึงอย่าเบี่ยง มันอยู่ใช่ไหม และอย่าบอกนะว่ามันส่งยิ้มและเดินมาหามึงน่ะ”มันเน้นเสียงและพูดต่อราวกับเห็นภาพ นี่มึงถือศีลกินเจเป็นประจำทำให้มึงมีญาณเข้าขั้นเลยเหรอวะ อย่างนี้กูปกปิดซ่อนอะไรมึงไม่ได้เลยสิ อีเมียขั้นเทพ
“แอนนี่อยู่ ยิ้มให้และกำลังเดินมาหากูด้วย จะถึงแล้ว”ผมเลยพูดให้ตรงกับมโนภาพของมันไปซะ
“นั่นไง เจ๋งจริงกู รังสีจับผิดกูไม่เคยพลาด มึงไล่มันเดี๋ยวนี้”มันยังมีหน้าชมตัวเองแถมออกคำสั่ง
“มึงบ้าเปล่า คณะเขาให้กูไปไล่”ผมพูดอย่างเซ็งๆกับเมียที่พักนี้งี่เง่าแต่เอา(ใจ)ดี เลยให้อภัย อย่าไปบอกมันนะครับว่าผมชมเดี๋ยวมันได้ใจจัดชุดใหญ่ให้ เหนื่อย
“มึงกิ๊กมันอยู่ใช่ไหม”เสียงเริ่มกวนประสาทปลายเท้าแล้ว ถ้าไม่ตัดตอนมันต้องรวมเป็นกวนตีนแน่
“จวยเหอะ”ผมบอกกลับ
“แน่นะ”มึงจะให้กูตอบ ว่าแน่สิ อย่ายั่วนะ เป็นเพลงเลยไหม แต่กูไม่เล่นตามหรอก หันไปอีกทีแอนนี่โดนเมย์นี่สกัดโดยการด่าและยัดงานใส่มือให้ซะก่อน รอดไป ผมไม่ได้กลัวเมียนะ แค่ขี้เกียจทำตามคำสั่งบ้าๆของมัน
“กูไม่เคย”ผมบอกมัน ไม่รู้จะบอกมันทำไม ทำเอามันหัวเราะชอบใจ
“จะบอกว่ามีแค่กูคนเดียวใช่ไหมล่ะ”มันได้ทียกตัวเองทันที
“สตอ กูจะทำงานแล้ว เออ อะไร มึงก็เดินมาสิ เออ”ผมว่ามันก่อนจะคุยกันอีกนิด ก็วางหันมาช่วยงานเขาต่อ
“ผัวเก่ากูล่ะ”เสียงเมย์เอ่ยออกมา ยืนจะเอานมทิ่มหน้ากูอยู่แหละ เดินไม่รู้สึกถึงแรงโน้มถ่วงบ้างหรือไงวะ มิน่า เมียกูถึงได้เป็นเบี้ยนอยู่พัก
“เดี๋ยวมา”ผมบอกเฉยๆ แต่นึกอยากเตะผู้หญิงอยู่เหมือนกัน ทำเป็นยิ้มกริ่ม
“เหรอ ดีใจจังเลยอ่ะ กูไปล่ะ”พูดเสร็จมันก็เดินลอยหน้าก้นบิดเพราะใส่กระโปรงฟิตมากจากไป ผมถอนหายใจเซ็งๆ สงสารบั้นท้ายไม่รู้ได้รับอากาศบ้างหรือเปล่า
“เมย์ แม่งดูๆไปน่าฟัดฉิบหาย ไม่น่าเป็นเบี้ยนเลย”ไอ้หวายกระซิบกระซาบกับผม มือก็ทำงานไปด้วย
“เออว่ะ น่าจะเป็นไบมากกว่าเน๊าะ”ไอ้เจย์เสนอหน้าเข้ามาพูดมั่ง
“เหมือนมึงสองคนน่ะเหรอ”ผมก็ไม่รู้จะกระซิบกับมันทำไม
“เควายอวย เถอะมึง”พวกมันสองคนกระซิบตอบ ก่อนจะทำงานกันต่อ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก็นั่งพัก น้องๆก็ยกน้ำยกขนมมาบริการให้ ไอ้บลูนี่เรียกได้ว่าขวัญใจสาวนิเทศเลย ตอนเป็นเดือนคณะ สาวติดตรึม ไอ้พายมันก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนอกหน้าออกมา เงียบๆ เชียบๆ รอเสียบอย่างเดียว ถ้าไอ้บลูวอกแวก
“คราวหน้าพวกมึงไปเตะตะกร้อที่คณะพวกกูบ้างสิ ไม่ได้ดวลกันนานแล้ว”ไอ้น้ำนั่งข้างผม ควักบุหรี่มาสูบอีก ไอ้ตาล ไอ้เลย์ ก็เอามั่ง กลุ่มพวกมันหน้าตาดีนะครับ
“ว่างๆก่อนช่วงนี้ งานเยอะ ยังไงพวกกูก็ชนะอยู่แล้ว มึงเตรียมซื้อเหล้าไว้ได้เลย ขอแพงสุดๆ”ไอ้หวายบอกก่อนจะข่มยิ้มๆ
“ถุย กูเห็นยังไม่หมดกลมที่ห้าเลย อ้วกออกมาเผื่อหมาแล้ว”ไอ้เลย์ทำเสียงใส่ แขวะมันกลับ
“กูใจบุญโว้ย กินเผื่อหมา”ไอ้หวายก็รับมุกมาเล่นต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน
“กูนึกว่าเป็นญาติกับหมา เห็นคลานเอาหน้าเทียบกันเหมือนฉิบหายเลย”ไอ้ตาลแซวมัน นานๆมันจะพูดสักทีไอ้นี่ ต้องเมาสุดๆถึงจะปล่อยออกมา แต่จับใจความไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นอย่าไปตั้งใจฟังไม่งั้นจะเมาคำพูดมันแทน
“ไอ้ตาล มึงเป็นใบ้ชั่วคราวเพราะอัณฑะพิการก็ไม่มีใครเขาว่าหรอก สัด พูดมาแต่ละที เดี๋ยวมึงเจอๆ”ไอ้หวายผลักหัวมันที่อมยิ้ม พาคนอื่นขำไปด้วย
“เด็กๆ เจ๊มีข่าวจะบอก”เสียงเมย์นี่เดินนวยนาด พร้อมเสียงที่หวานแสบทรวง เอ่ยมา
“จะประกาศเลิกตีฉิ่งเหรอจ๊ะ”ไอ้เจย์อดไม่ได้แซวกรุ้มกริ่ม เมย์นี่แสยะยิ้ม เดินไปก้มนมจะทิ่มหน้าไอ้เจย์อยู่แล้ว
“จ้า แต่จะตีหม้อที่หน้ามึงแทน ไอ้เจย์”เมย์ขานเสียงหวาน ก่อนง้างมือจะตบหน้ามัน แต่มันหลบทันหลบไหนไม่หลบเสือกซุกอกเมย์เข้าให้ เลยโดนจิกหัวซะ
“โอ้ยยยย หนังหัวจะหลุดแล้ว เมย์ เจย์เจ็บอ่ะ”ไอ้เจย์ครวญคราง มันไม่ได้ซุกแบบแนบหน้าหรอกครับ แค่เหลืออีกคืบจมูกมันก็จะโดนแล้ว
“นี่ๆๆๆ ไอ้หม้อไม่มีฝาคอยประกบสั่งสอน”เมย์นี่ยังไม่ปล่อยจิกโยกไปมาอย่างสุขใจ รอยยิ้มเปี่ยมสุข
“โน่น โทษเมียมันโน่น ไอ้หวายไม่สั่งสอน”ไอ้บลูโยนไปให้ไอ้หวายที่แดกขนมมองนมเด็กนิเทศฯเพลิน ทั้งขาว ทั้งอึ๋ม หุ่นฟิตเปรี้ยะไปหมด ช่างประหยัดผ้าแท้หลาว แต่สาวๆไม่รู้หรอกครับว่าโดนแทะเล็มทางสายตา มีบางคนยิ้มให้มันด้วย มันก็ยิ้มรับถ้าขยับอีกนิดมันขอเบอร์แน่
“ตีนเหอะ เผื่อกูด้วย เมย์นี่ จิกแม่งให้ตาย สัด หม้อไม่ดูเบอร์”ไอ้หวายด่าไอ้บลูก่อนจะสมน้ำหน้าไอ้เจย์ซ้ำซ้อน
“หวาย จะมาหึงอะไรตอนนี้ ยังไงเจย์ก็ไม่เอาเตียงกับเสื้อคืนหรอกจ๊ะ”ไอ้เจย์ไม่มีสำนึกแหย่ไอ้หวายกลับไปอีก ทีนี้มันลุกมาเองเอาตีนเหยียบขามันไม่ให้ดิ้น
“หึง แป๊ะมึงดิ สัด”ไอ้หวายซ้ำๆเป็นที่สาแก่ใจใครหลายคน ที่พากันหัวเราะอย่างคึกครื้น เล่นพอสมน้ำ(หน้า)สมเนื้อก็เลิก
“ว่าแต่ข่าวอะไรวะ”ไอ้หวายถามถึงข่าวที่คาไว้
“อุ้ย จิกหัวผัวมึงเกือบลืมเลย”เมย์นี่ ทำท่าลืมและจิกไอ้หวายนิดๆ
“เดี๋ยวประกบให้ลืมฉิ่งเลย”ไอ้หวายทำท่าใส่ เมย์นี่ก็ขำคิกคัก
“อ๋อ จะพาไปเลี้ยงที่ร้านข้าง ม. ไปไหม ฟรีตลอดงาน”เมย์นี่บอกข่าวดี ที่หลายคนเฮและตอบรับทันที พวกผมก็ไม่ขัดแต่ต้องรอเมียก่อน เดี๋ยวแม่งโวยวายเพราะหาควายไม่เจอ ใครวะ
“ไผ่ขา ผัวเก่าเมย์เมื่อไรจะมาเนี่ยะ”มาเกาะแขนแถมเอาอกฟูๆมาถูแขนกูอีก
“จวนแล้ว”ผมบอกค่อยๆแกะแขนออก เมื่อกี้มันส่งข้อความว่ากำลังมา เคลียร์พื้นที่ให้ดี ไม่งั้นจะวางระเบิดคณะซะ
“แหม หวงตัวนะยะ เพลินกับนมกูล่ะสิ”นั่น หน้าไม่อายเสือกมาย้ำความจริงให้กูอีก ไม่ใช่ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ไอ้อกฟูเคยผ่านมาหมดแล้ว จนมาซบอกแบนๆที่เร้าใจไม่แพ้กันก็เลยลืมไปเลยว่าความนิ่มมันเป็นไง หึหึ
“ถูมากเดี๋ยวเลขขึ้น”ผมบอกยิ้มๆ เหลือบตาไปเห็นแอนนี่ยืนมองอยู่
“เลขหนึ่งป่ะที่ขึ้นน่ะ คริคริ”ยังไม่เลิก พูดกำกวมเอาฮาใส่ตัวอีก ก่อนจะแยกย้ายกันเก็บของ ผมรู้สึกเหมือนมีคนมองเลยเหลือบตาไปก็เห็นใครเดินตรงมา นานแล้วที่ไม่ได้คุยกัน
“ไง ไผ่ ไม่เจอกันเลยทั้งที่อยู่ ม. เดียวกัน”เสียงทักทายอย่างคุ้นเคย ตามองผมยิ้มๆ เมย์นี่มองหน้าผมกับ เปรียว ผมยกยิ้มเฉยๆ ไม่ได้ตอบอะไร
“รู้จักกันด้วย”เสียงเมย์นี่เหมือนจะล้อๆ
“รู้จักดีด้วย จริงไหม”เปรียวตอบด้วยรอยยิ้มแฝงความหมาย ใครไม่รู้จักเปรียว ดาวคณะบัญชี
“จริง แต่ก่อนนะ”ผมตอบเปรียวเรียบๆ ทำเอาเธอหุบยิ้ม ไอ้เพื่อนผมไม่ได้พูดอะไร เพราะมันรู้อยู่แล้ว ว่าผมกับเปรียวเคยมีความสัมพันธ์กัน แต่ไม่ใช่แฟน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก แค่นี้ก็พอรู้แล้วมั้งครับว่าทำไมเธอถึงได้ทักผม
“แหม เปรียวแซวเล่นเฉยๆ รู้น่า ว่าตอนนี้ไผ่เปลี่ยนรสนิยมไปลองอะไรแปลกๆแล้ว คนดังซะด้วยนะ”เปรียวพูดด้วยรอยยิ้มที่สร้างขึ้นมาใหม่
“ไม่ได้เปลี่ยน ก่อนนั้นก็ทำ แต่ไม่จำเป็นต้องบอก”ผมบอกออกไปอีก คิดอยากให้เธอไปซะ ถ้าจะทักทายอย่างเป็นมิตรผมไม่ว่า แต่ดูแล้วไม่ใช่ เปรียวก็เหมือนเอริธ์ พอไม่ได้รับการตอบสนองก็จะรู้สึกอยากเอาชนะ ไม่รู้จะสะสมไปแลกอะไร ผมไม่อยากจะว่าผู้หญิงให้เสียหายหรอก ผมมองหน้าเปรียวที่มาหยุดตรงหน้า พูดต่อไปอีกให้ได้ยินชัดๆ”และไม่ใช่ของแปลก แต่เป็นของรัก เคยรู้จักหรือได้เป็นบ้างหรือยัง”เปรียวอึ้งกำมือเม้มปากจะพูดต่อ ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดจาดูถูกคนของผม ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไรมาก่อนก็ตาม ถ้าผมรักและรับเขาได้ คนอื่นก็ไม่มีสิทธ์จะมายุ่งเรื่องของเรา
“เปรียว ไปหรือยัง อ๊อฟเสร็จแล้ว”เสียงเรียกทำให้เธอปรับหน้าเสียใหม่ หันไปมองคนเรียกที่รูปร่างดีเหมาะสมกัน เพราะเขาเป็นคู่รักที่ทุกคนให้การยอมรับ หลังจากที่มีอะไรกันเปรียวก็คบคนอื่นอีกหลายคนที่มีพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะ ผมไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้วเพราะไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย เปรียวมักจะเปรียบเทียบผมกับคนอื่นตลอด จนผมพูดแรงไปเหมือนกันทำให้เปรียวไม่กล้ามายุ่งกับผมอีกเมื่อเห็นผมเอาจริง และไม่แคร์เธอสักนิด
“อืม พอดีเจอเพื่อนน่ะก็เลยคุยกันนานไปหน่อย”เปรียวยิ้มหวานพูดกับแฟนเธอ
“มีเพื่อนอยู่ถา’ปัต ด้วยเหรอ”คนชื่ออ๊อฟถามเรียบๆ ก่อนจะมองหน้าผม
“คะ เพื่อนจริงๆ เขาทักก็เลยคุยด้วย”เปรียวยกยิ้มพูด ปรายตามองผม ที่ทำหน้าเฉยๆไม่รู้สึกกับสิ่งที่เธอพูด
“แล้วไป นึกว่าจีบเปรียวซะอีก”เปรียวยิ้มเจื่อนๆ ไอ้อ๊อฟ เรียกแบบนี้ดีกว่า พูดได้โง่มากแต่ผมไม่ว่าหรอกเพราะมันไม่รู้ แต่เพื่อนผมเนี่ยะสิ หัวเราะเลย เมย์นี่ที่ไม่รู้แต่คงพอจะรู้แล้วล่ะมั้งถึงได้ยิ้มออกมา นับว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงต่างคณะที่สนิทด้วยคนหนึ่ง
“ไอ้ไผ่ คำว่าจีบนี่ กูว่า นอกจากเมียมึงแล้ว คนอื่นคงไม่ได้รับการกระทำของคำนี้หรอกว่ะ”ไอ้หวายอดไม่ได้เอ่ยออกมา เปรียวถลึงตาใส่แต่ไอ้นั่นมันตาบอดชั่วคราวมองไม่เห็นหรอก
“นั่นดิ ตั้งแต่รู้จักมึงมา จุดจุดจุด ละไว้ในฐานที่เข้าใจก็หลายคนอยู่ กูยังไม่เคยเห็นมึงใช้เลย”ไอ้เจย์ที่เป็นลูกคู่อย่างดีของไอ้หวายและเพื่อนที่ดีของผมพูดมั่ง ทำเอาไอ้อ๊อฟชักสีหน้าใส่ทันที
“เฮ้ย พูดแบบนี้มึงดูถูกแฟนกูเหรอ”ไอ้อ๊อฟพูดขึ้นเสียงใส่ไอ้สองคน ไอ้หวายเลิกคิ้ว
“ดูถูก ตรงไหน พวกกูจะไปดูถูกดาวคณะบัญชีที่สวยขนาดนี้ได้ยังไง”ไอ้หวายพูดยิ้มๆใส่มัน ผมมองหน้ามันส่ายหน้าให้หยุด
“ก็เห็นๆอยู่ว่าเพื่อนมึงคุยกับแฟนกู และดูแล้วอาจจะอยากจีบก็ได้”ไอ้อ๊อฟยังโชว์ความโง่ไม่รู้ตัวออกมาอีก ผมชักเริ่มสมเพชมันซะแล้ว
“คุยเฉยๆไม่ได้จีบ ไม่เคยมีอยู่ในความคิด”ผมพูดออกไปจะได้จบๆ เปรียวเม้มปากแทบจะกรี๊ดออกมาเลย จะอะไรกับกูนักหนาวะ คุยเสร็จก็ไปสักที เดี๋ยวเมียกูอวตารร่างมาเมื่อไร จะไม่จบง่ายๆ
“ใครจีบใครอยู่เหรอ”เสียงร่าเริงขัดกับหน้าตาที่เรียบสนิทเดินมาคล้องแขนผม ก่อนจะส่งสายตาไปยังบุคคลข้างหน้า
“อ๊ายย ผัวกูมาแล้ว”เสียงเมย์นี่ระรี้ปรี่มาคล้องแขนเมียผมอีกที อย่างกับห่วงโซ่อาหาร ไอ้ฝิ่นยิ้มก่อนจะเลิกคิ้วใส่ผม
“มาเร็วจัง”ผมไม่ตอบถามมันแทน
“ทำไมถ้ามาช้าจะจีบใครเหรอ”มันก็ลอยหน้าถามผม ปากยกยิ้ม
“กูเคยเหรอ”ผมถามมันกลับ
“เคย”มันก็ทำใส่อีก ผมพยักหน้าประมาณว่าเมื่อไร มันยิ้มตอบชัดเจน”กับน้องเนี่ยะแหละ แค่คนเดียวเท่านั้น”พูดจบก็หันไปยิ้มใส่คู่รักตรงหน้า”ได้ยินแล้วนะ ว่าผัวผมเขาจีบแค่ผมคนเดียว ต้องให้ย้ำอีกไหม หรือถ้าอยากจะขุดอะไรๆที่มันกลบขึ้นมาประจาน เอ้ย คุยกันก็ได้นะ โดยส่วนตัว I don’t care and you”มันพูดไปยักไหล่ไปแบบกูอยู่เมืองนอกมานาน ไอ้พวกนั้นขำกับท่าทางมัน แต่สองคนตรงหน้าโดยเฉพาะเปรียวขำไม่ออก
“อ๊อฟ ไปเถอะ เขาเป็นเพื่อนเปรียวจริงๆ”เปรียวดึงแขนไอ้นั่นออกไปทันที แต่ไม่วายหันมามองอย่างเจ็บใจ ไอ้ฝิ่นก็จิกตาใส่จนเปรียวต้องหันไปกลับซะก่อน
“อีเปรียว ทำเปรี้ยวเกือบเยี่ยวไม่ออกแล้วมึง แรดไม่ดูพื้นที่”เมย์นี่ด่าตามหลังอย่างไม่ชอบใจ”มันชอบสร้างภาพ ทำเป็นสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ดอกกกก”มีต่อยอดตอนท้ายอีกนิด ก่อนจะยิ้มหวานเล่นหูเล่นตาใส่เมียกูอีก“แต่ผัวเก่ากูเอาอยู่ เก่งจังอ่ะตัวเอง” ไอ้ฝิ่นยิ้มรับ ก่อนจะหันมามองผมหุบยิ้มทันที ตาเขียวปั๊ด สงสัยจะเคือง ยังไม่ทันจะพูดอะไร แอนนี่ก็เดินยิ้มกริ่มเข้ามาเหมือนคนมีแผน
“ต๊าย เพิ่งรู้ว่าไผ่ รู้จักเปรียวด้วย ปกติเปรียวไม่ค่อยทักใครก่อนหรอก แสดงว่าต้องสนิทกันมาก่อนแน่เลย”พูดยิ้มหวานใส่ผม ตาก็มองไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้แกะแขนเมย์นี่ออก กอดอกหรี่ตาใส่
“ถ้าเขารู้จักกันมาก่อนแล้วเธอจะทำไม”มันถามแอนนี่เสียงเรียบๆเป็นสเต็ปเริ่มแรกก่อนจะก่อหวอดขั้นต่อไป
“ไม่ทำไมหรอก สงสัยเฉยๆ น้องฝิ่นรู้หรือเปล่าละ ดูท่าทางก็จะไม่รู้นิ”แอนนี่ยักไหล่พูดยิ้มๆใส่ พูดเยาะใส่มัน
“กิริยาอย่างนี้เขาเรียก เสือก มากกว่า สงสัย คนสงสัยเขาแค่สันนิษฐานถึงความน่าจะเป็นและจะไม่พูดถ้าไม่สนิทกัน แต่คนเสือกจะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที โดยไม่คำนึงถึงสถานะตัวเองว่าเกี่ยวข้องอะไรด้วย”มันว่าแบบผู้ดี ที่ใครได้ยินก็ต้องคิดได้ แอนนี่อ้าปากพะงาบๆ จะพูดแต่พูดไม่ออกก่อนจะเจอเข้าไปอีก”และที่พูดเหมือนเป็นห่วงแต่แฝงไปด้วยการสร้างความร้าวฉานเนี่ยะ เพราะตัวเองอิจฉาล่ะสิ อ่อยมาตั้งนาน ยังไม่ได้งาบสักที”
“อีฝิ่น อิ”แอนนี่เรียกจิกหัวเมียผมเลยครับ ผมโอบไหล่มันพร้อมกับพูดกับผู้หญิงตรงหน้าหุบปากทันทีเมื่อผมจ้องเธอ
“หยุดได้แล้ว ถ้าเรียก อี อีกคำ จะหาว่าไม่เตือน”ผมบอกเธอไม่ได้อยากขู่ แต่ไม่อยากทำให้เป็นเรื่องขึ้นมา และจะด่าว่าผู้หญิงมันก็ดูเกินไปหน่อย เมียผมไม่ซีเรียสหรอก บอกมันๆก็ย้อนใส่หน้า กูเป็นเกย์ กูด่าได้ โดยเฉพาะผู้หญิงสิบเอ็ดรอดอ มันด่าเช็ดเลย แต่ผมไม่อยากให้มามีปัญหาที่นี่ มันดูไม่ดีเท่าไร
“ไผ่ จะไม่เข้าข้างไปหน่อยเหรอ เมียตัวเองด่าเขาปาวๆ”แอนนี่พูดอย่างไม่ยอม
“มันก็เป็นธรรมดาของผัวเมีย และถ้าเธอยืนอยู่ตรงนั้นหรือไปซะ ไม่เดินเข้ามาพูดอะไร จะเกิดเรื่องไหม”ผมตอกย้ำให้รู้อีกครั้งก่อนจะย้อนถามกลับ ทำเอาพูดไม่ออก
“หึ ทุเรศ”เธอพูดแค่นั้นสะบัดหน้ากลับไปทันที เพื่อนเธออีกสองก็ตามไป จำได้ชื่อแป้งที่ตอนแรกรั้งแขนแอนนี่ไว้ประมาณว่าอย่าดีกว่า แต่เธอไม่ฟังเดินมาให้ตอกหน้าจนได้
“โอ้ย วันนี้ แม่งวันอะไรของมึงวะ ไอ้ไผ่ ถึงมารวมกันได้”ไอ้หวายพูดล้อเลียนผมยิ้มๆ ยักคิ้วกวนตีนใส่ไอ้ฝิ่นอีก
“วันเผามั้ง น่าจะได้เผารวมซะ”ไอ้ฝิ่นตอบ เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี ผมมองหน้ามันเฉยๆ
“เมย์ จัดฉากเปล่าเนี่ยะ”ไอ้บลูเอ่ยแซวเมย์นี่ที่ยิ้มกริ่มชอบใจ
“มึงรู้ได้ไง กูอุตส่าห์สร้างสถานการณ์ หวังได้ผัวคืน ชิ๊ แต่ไม่สำเร็จ”เมย์ก็เล่นตามไอ้บลูทั้งน้ำเสียงท่าทาง สมควรแล้วที่มึงเรียนด้านการแสดง”พูดเล่นนะ สมควร แส่ไม่เข้าเรื่อง อี่นี่อีกคน ถ้าไม่หางานให้ทำซะบ้าง ฟุ้งซ่าน ไปไป กินข้าวกันดีกว่า”เมย์นี่รีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“ขอตัวแล้วกัน ไป”ผมบอกก่อนจะจับข้อมือไอ้ฝิ่นให้เดินตาม
“เฮ้ย อะไรวะ เมื่อกี้ยังตกลงไปอยู่เลย กูพูดเล่น”เมย์นี่รีบเข้ามาบอกทันที หน้าเสียนิดหน่อย พยักหน้าทำตาปริบๆ
“รู้ พอดีอยากส่วนตัว”ผมบอกให้เมย์สบายใจเรื่องนั้น ไม่ใช่ประเด็น แต่ตอนนี้อยากอยู่กับมันแค่สองคน และมันอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไร มันมองหน้าผม
“ไปก็ได้นี่ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”ไอ้ฝิ่นพูดกับผมให้ไปกับพวกนี้
“กูอยากส่วนตัว”ผมบอกแค่นั้น มันเลยไม่พูดอะไรอีก”คราวหน้าแล้วกัน”ผมพูดอีกครั้ง เมย์ก็พยักหน้า ผมก็เดินออกไป ไอ้พวกเพื่อนผมมันไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้นิสัยกันอยู่แล้ว เดินออกมาจนพ้นตึกนิเทศฯ ผมยังไม่ปล่อยมือมัน มีคนมองแต่ไม่มีใครพูดอะไร พูดดีก็ดีไป แต่ถ้าไม่พูดก็จะดีมาก
ต่อจ๊ะ
-
“เป็นอะไร”มันถามผมเมื่อเดินมาถึงที่จอดรถ ไม่ได้เอารถยนต์มาหรอกครับ มอไซด์นี่แหละสะดวก
“เปล่า”ผมตอบก่อนจะใส่หมวกและใส่ให้มันด้วย พากันออกจาก ม. ระหว่างทางก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก จนมาถึงร้านเฮียที่มันเคยพาผมมาครั้งแรก และก็กลายเป็นร้านประจำของเราไปในตอนนี้ เฮียก็ทักทายก่อนจะให้เด็กมารับออเดอร์ สั่งเสร็จผมก็นั่งเอามือพาดพนักเก้าอี้ที่มันนั่งก่อนจะเลื่อนลงไปโอบเอว ทำเอามันมองหน้า หยิกเข้าให้
“เจ็บ”ผมพูดสั้นๆแต่ไม่ปล่อย
“สม”มันทำปากใส่
“ถามสิ”ผมเลิกคิ้วใส่
“ไม่จำเป็น”มันก็ทำเสียงแบบไม่สนใจ
“จริงอ่ะ”ผมยื่นหน้าไปใกล้มัน
“ถามแล้วกูย้อนกลับไปเอาสเปริม์มึงออกจากรังไข่เขาได้ไหมล่ะ”มันย้อนใส่หน้าผมแบบกวนตีนมากๆ ผมเกือบจะหัวเราะแล้ว
“กูใช้ถุง”ผมก็ย้อนใส่มันบ้าง มันเบะปากใส่”พูดจริง กูป้องกันทุกครั้ง ยกเว้นมึงที่ชอบทำให้กูเพลินจนลืมใส่”ผมพูดแหย่มันไปอีก มันหันขวับมาทันที จมูกผมเลยชนแก้มมันเข้าให้ หอมว่ะ ตัวมันหอมดมไม่มีเบื่อ
“กูต้องขอบคุณและภูมิใจไหมที่ได้รับเกรียติจัดสดจากมึงเนี่ยะ”มันเหมือนจะยิ้มแต่ยังปากดีไม่เลิก ยอกย้อนจนอยากจะยันให้ตกลงไปที่เตียง หมายเหตุถ้าอยู่ที่ห้องนะ
“ทำได้ก็ดี”ผมก็บอกมันหน้าตาย มันเลยบิดเข้าให้อีก ผมจับมือไว้”โกรธเหรอ”ผมถามมันอีก มันถอนหายใจและส่ายหน้า
“เปล่า เพียงแต่คาดไม่ถึง”มันพูดเหมือนไม่น่าเชื่อ”คือ ไม่คิดว่าเขาจะเคยกิ๊กกับมึงมาก่อน กูเห็นเขาคั่วแต่ล่ะคน ส่วนใหญ่จะดูสุภาพ ขาวๆตี๋ แบบผู้ดีๆอะไรประมาณเนี้ยะ”มันอธิบายให้ฟังต่อ
“มึงด่ากูก็เหมือนด่าตัวเองนะ เพราะตอนนี้กูเป็นผัวมึง”ผมพูดกับมันที่หัวเราะเพราะจับได้ว่าหลอกด่าผม
“เสือกรู้อีก เออ กูไม่คิดว่าเขาจะเอามึง”มันยอมรับแต่ยังขำอยู่ ผมผลักหัวมันอย่างหมั่นไส้
“ก็แค่เคย”ผมบอกแค่นั้นอย่างไม่ใส่ใจกับเรื่องที่ผ่านมา ผมคบกับไอ้ฝิ่น เปรียวก็รู้เคยโทรมาด้วย แต่ผมไม่ได้ใส่ใจ
“ก็ให้แค่เคย อย่าให้รู้ว่ากลับไปเคยกันอีกแล้วกัน”มันพูดพร้อมกับจับคางผมไปด้วย
“ลามปาม ผัวนะมึงไม่ใช่เพื่อนเล่น”ผมปัดมือมันออก มันทำหน้าและหัวเราะคิกคัก
“ชอบล่ะสิเป็นผัวกูน่ะ”ทำเสียงแรดๆใส่อย่างที่มันชอบและผมก็ชอบฟัง ถ้าคนอื่นทำผมรำคาญตาย ก่อนจะกินข้าวกันและกลับแต่พอขากลับมันบอกให้ผมส่งมันที่บ้าน
“ทำไมไม่นอนห้อง”ผมถามมันระหว่างที่ขี่รถออกจากร้าน
“กูทำโทษมึง”มันกอดเอวเอาคางเกยไหล่
“ไหนบอกไม่โกรธไง”ผมพูดใส่มันทางกระจก มันยิ้มแป้นจนเห็นเหล็กดัด
“ไม่ได้โกรธ งอนเฉยๆ”มันลอยหน้าพูดกลับมา
“กูไม่ได้ทำแล้วนะ”ผมยืนยัน
“รู้แล้ว แต่อยากลงโทษ งดเงี่ยน จนกว่าจะอาทิตย์หน้า เข้าใจ๋”มันก็ยืนยันด้วยถ้อยคำที่กูแทบหน้าทิ่ม
“ไม่เข้าใจ”ผมบอกมัน
“ต้องเข้าใจ”มันบอกมั่ง หน้ายังยิ้มอยู่ มือกอดเอวแน่นขึ้นเอาหน้าซบไหล่”น้องล้อเล่น”มันพูดอีกผมเริ่มจะยิ้มออกและหุบลงไปอีกเมื่อได้ยินประโยคถัดมา”แต่น้องมีงานต้องทำ เหมือนที่พี่ยุ่งกับโปรเจคนั่นแหละ ด่วนมากกกกก”
“มึงหลอกเปล่าเนี่ยะ”ผมยังไม่อยากจะเชื่อ แม่งต้องแกล้งผมแน่ๆ
“พูดจริง ยกยอดไปอาทิตย์หน้าแล้วกันนะจ๊ะ”มันพยักหน้าพูดเสียงอ้อนๆ มันบอกมีงานไม่ต่างจากผู้หญิงที่ติดไฟแดง อดอีกแล้วกู ผมจะพูดอะไรได้ล่ะก็ต้องไปส่งเกิดมันเรียนไม่จบตกขึ้นมา ปู่มันเอาผมตายโทษฐานซั่มหลานเขาซะเสียการเรียน สุดท้ายก็ต้องไปส่ง ก่อนเข้าบ้านสั่งลากันที่ประจำ ผมจูบมันมือก็บีบตรงที่ชอบบีบ เสือกนิ่ม
“ครั้งหน้าไม่ให้เลี่ยงแล้วนะ”ผมพูดชิดปากนุ่มที่เผยอยิ้มยั่วๆ
“ยังใช้การได้ดีหรือเปล่าน๊า ไม่เสื่อมไปพร้อมโปรเจคแล้วเหรอ”มันแตะเบาๆแต่ทำเอาแทบจะลุก ต้องตะคลุบมือไว้
“ลองตอนนี้เลยไหม”ผมบอกเอามือขยุ้มหน้าอกคลึงไปมา
“ไม่หายอยากหรอกเวลาน้อย เอาไว้จัดหนักเลยดีกว่า”มันยังยิ้มและพูดยั่วๆไม่เลิก ผมเลยปิดปากช่างยั่วและมือช่างเลื้อยพอกับผมไปอีกอึดใจ
“ไปได้แล้ว รีบๆทำให้เสร็จเลย ไม่เสร็จกูจะมาล่อถึงที่เลย”ผมตบก้นพูดข่มขู่ซึ่งเมียกลัวมาก หัวเราะคิกคัก
“อยากโดนล่ออ่ะ ไม่เคย”มันก็ทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะหลบมือผม เมื่อจะโดนฉุดทำเอาวืดเลย”ใช้เมียน้อยทั้งห้าไปก่อนเด้อ อ้าย คริคริ”
“อีน้องแรด”ผมว่ามันที่หัวเราะชอบใจ วิ่งเข้าบ้านไป ผมส่ายหน้ายิ้มๆกับมันก่อนจะขี่รถออกไป
*
*
*
“ลุงวัฒน์เขานัดกี่โมงล่ะ”ไอ้ฝิ่นถามขณะที่เดินเล่นกันฆ่าเวลาที่ตลาดนัดแบบเปิดท้ายขายของ ไม่ไกลจากบริษัทฯคุณพิมเท่าไรนัก หกโมงเย็นเวลากำลังดี
“อีกชั่วโมง”ผมบอก มันที่หยิบเสื้อยืดพอดีตัวมาทาบ หยิบอีกสามตัวน่าจะไซด์ผม ส่งให้คนขายแต่สะกิดให้กูจ่าย
“งั้นไปกินเค้กรอนะ น้องอยากกิน”ได้ของสมใจอยากก็นึกถึงของเข้าปากทันที
“อืม”ผมพูดก่อนจะพากันเดินไปร้านที่เคยกิน
“อร่อย”มันยิ้ม ก่อนจะตักใส่ปากให้ผมมั่ง ผมนั่งฝั่งเดียวกันกับมันแหละ “ยิ่งตรงนี้ยิ่งอร่อย”มันพูดจบก็แลบลิ้นเลียตรงมุมปากผม ช่างกล้านะมึง แต่ไม่มีใครเห็นหรอก มุมตรงนี้ส่วนใหญ่จะวัยผู้ใหญ่มากกว่าที่จะนั่ง เพราะมันเงียบดี
“ยั่วจังนะ”ผมกระซิบพูดชิดปากที่ยิ้มใส่ อย่างท้าทาย
“ก็ชอบไม่ใช่เหรอ”มันตอบกลับพร้อมส่งสายตาให้ ผมเลื่อนไปจะจูบปากช่างกล้า แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรตกลงบนไหล่ ใครแม่งมาขัดอีกแล้ววะ
“ใจเย็นไอ้น้อง”เกือบแล้ว ดีนะเป็นคุณวัฒน์ที่พูดล้อๆ ไอ้ฝิ่นยกมือไหว้
“ช้าจังลุง แล้วป้าล่ะ”มันแซวกลับอย่างเริ่มคุ้นเคย คุณวัฒน์เอาเอกสารโปะหัวมัน
“เดี๊ยะๆ ไอ้เด็กดื้อ เรียกพี่สิโว้ย”คุณวัฒน์โวยใส่มันที่หัวเราะ”ป้าเขาไม่ว่าง ให้พี่มาคนเดียว”คุณวัฒน์พูดต่อยิ้ม ๆ
“ฝิ่นจะบอก พี่วัฒน์เรียกคุณพิมว่าป้า ทีตัวเองใช้พี่”ไอ้ฝิ่นโวยใส่แถมจะขู่จะฟ้องคุณพิม
“เฮ้ย พูดเล่นโว้ย อย่าเชียวนะ”คุณวัฒน์ชี้หน้ามันแบบสั่งห้าม คุยเล่นกันอีกนิด แกหันมาหาผม”รอแป๊บนะ เดี๋ยวมา ว่าแต่ไผ่พร้อมนะ”คุณวัฒน์ถามผมก่อนจะยื่นมือมารับแบบงานคร่าวๆไปดู แกพยักหน้า”อืม เรียบร้อยดี ต้องรอลูกค้าคอนเฟริ์มอีกที”
“รอนานไหมครับ”เสียงทักคุ้นเคยดังขึ้น ก่อนเจ้าของเสียงจะนั่งลง ทำผมกับไอ้ฝิ่นอึ้งไปนิดหน่อย
‘ไอ้แทน’
*
*
*
“เป็นไงบ้างครับ”พี่วัฒน์ถามไอ้แทนที่นั่งดูแบบงานคร่าวๆ
“ยังไม่พอใจเท่าไร”มันพูดเรียบๆ ผมไม่คิดว่าการดูละครที่เคยบ่นเมียว่าไร้สาระ ตอนนี้ชักเริ่มเห็นด้วยกับมันแล้ว เพราะไม่คิดว่าไอ้คนตรงหน้าจะทำแบบเดียวกันกับตัวร้ายในทีวี”ผมคิดว่าบอกรายละเอียดไปเยอะแล้วนะ ว่าต้องการแบบไหน”มันพูดต่ออย่างไม่ผิดปกติแต่อย่างใด
“แล้วคุณแทนต้องการจะแก้ตรงไหนครับ”พี่วัฒน์สบตาผมก่อนจะถามกลับ อย่างใจเย็น ผมคิดว่าแกคงคิดเหมือนกันว่าทำไมมันถึงเปลี่ยนใจไวขนาดนี้
“พื้นที่ตรงนี้ผมอยากให้กว้างอีกนิด และสีทึมเกินไป”มันพูดออกมา ยกกาแฟขึ้นจิบ”ตอนแรกผมคิดว่ามืออาชีพนะที่เห็นงาน แต่ตอนนี้งานง่ายๆทำไมถึงพลาดได้ล่ะ”มันพูดเหน็บผมต่อ ไอ้ฝิ่นจับมือผมให้ใจเย็น อย่าลุกไปถีบหน้ามันที่ส่งยิ้มให้เมียกูเหลือเกิน ผมพยายามใช้วิจารณญาณในการแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนรวมของผมกับมันอยู่
“อีกสามวันผมขอดูอีกทีแล้วกัน”มันสรุปกำหนดให้ผม คุณวัฒน์หันมามองไม่กล้ารับปาก
“ครับ ผมจะจัดการให้”ผมบอกมันไป มันยกยิ้มที่เหมือนปลาตีนให้ผม ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝิ่น
“น้องฝิ่นสบายดีนะครับ”มันพูดอย่างสุภาพกับเมียผม
“ก็ไม่ได้ป่วย”ไอ้ฝิ่นตอบมัน
“อืม แล้วคุณปู่เป็นไงบ้างครับ”มันพยักหน้ารับอย่างใจเย็น ก่อนจะถามถึงปู่มัน
“สบายดี แล้วคุณลุงสบายดีไหม”มันบอกก่อนจะถามถึงพ่อไอ้แทนมั้ง ผมมองหน้าไอ้ฝิ่นที่ยิ้มให้ผม แบบไม่มีอะไรเชื่อใจมันได้ ผมรู้อยู่แล้ว
“ครับ คุณพ่อฝากให้มาชวนน้องฝิ่นไปกินข้าวที่บ้านบ้างหลังจากตอนนั้นไม่ได้เจอเลย พรุ่งนี้ว่างไหมหรือวันไหนดี ท่านถามหา”ผมว่ามันถือโอกาสเอาพ่อมันมาอ้างชวนเมียผมไปบ้านมันแน่นอน ผมไม่ได้พูดอะไร คิดว่าให้มันตัดสินใจเองดีกว่าถ้าจะไปผมก็ไม่ว่าหรอกเพราะผมเชื่อใจมัน แต่ไอ้แทนถ้ามันคิดไม่ดีเมื่อไร ผมจะกลายเป็นคนไม่ดีขึ้นมาฉับพลันได้เหมือนกัน
“พรุ่งนี้ไม่ว่าง ส่วนวันอื่นขอดูก่อน ฝากบอกคุณลุงด้วย ถ้าว่างจะไปทานข้าวด้วย”มันตอบทันทีและเลี่ยงนิดๆ มือก็กระชับมือผม
“ได้ พี่จะรอนะ หรือว่าจะให้มารับดี”มันพูดยิ้มๆอีก เลิกคิ้วใส่ ผมยอมรับมันเป็นผู้ชายที่ดูทุกกระเบียดนิ้ว เป็นนักธุรกิจที่ถูกจับตามองมากคนหนึ่ง ด้วยคุณสมบัติที่เพียบพร้อม เป็นข่าวกับไฮโซ ดารา ไม่เว้นวัน
“ไม่ต้อง แฟนไปส่งไปรับได้ หรือถ้าให้ดีควรเอาไปด้วย คุณลุงคงไม่ว่ามั้ง”มันยกยิ้มบอกกลับไอ้แทน เอามือควงแขนผมเอาหน้าแนบ ผมมองก่อนจะยกมือโอบไหล่มัน ถ้ามึงหน้าด้านยังจะยุ่งกับเมียกู กูก็ไม่ต้องเกรงอะไรแล้วล่ะ ที่กูไม่อยากแสดงออกอะไรมากไม่ได้กลัวมึงหรอก แต่คิดถึงความเหมาะสมต่างหาก ถึงกูจะชอบโชว์ก็เถอะ มันหุบรอยยิ้มก่อนจะยักไหล่ พี่วัฒน์อมยิ้มมองไอ้เด็กแสบ
“ถ้าเขาอยากไปก็ไม่ว่าอยู่แล้ว”มันพูดเหมือนท้าทาย
“มันขึ้นอยู่กับแฟนผม ถ้าเขาอยากให้ไปผมก็จะไป คนอื่นไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับการตัดสินใจของผมอยู่แล้ว”ผมพูดใส่มันเรียบๆ มือก็กระชับเมียเข้ามาอีก มันยิ้มแป้นอย่างชอบใจในคำตอบ ส่วนมันก็เงียบไป
“คุณวัฒน์ ผมคงขอตัวก่อน ถ้ายังไงครั้งหน้าผมหวังว่าจะไม่พลาดนะ”มันกระชับเสื้อสูทก่อนจะลุกขึ้น จับมือกับคุณวัฒน์เป็นการลา
“ครับ”คุณวัฒน์รับคำ มันหันมาหาผมยื่นมือมาให้
“คงไม่พลาดนะ หวังว่า”ผมจับมือมันที่กระชับมากกว่าเดิม แล้วคิดว่ามือมึงแข็งคนเดียวหรือไง
“ครับ ถ้าเป็นไปอย่างถูกต้อง ผมไม่พลาดแน่ แต่ถ้าไม่ดีจริง ผมจะพิจารณาตัวเองโดยไม่ต้องรอให้ใครมาซ้ำ”ผมรับคำมันที่เหมือนเป็นการท้าไปในตัว
“ไว้เจอกันใหม่นะ น้องฝิ่น”มันลาเมียผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไป กูหวังว่ามึงคงไม่ไปร้องในรถเพราะเจ็บมือหรอกนะ
“พี่จะไม่ถามหรอกนะว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ถ้าไผ่ไม่สะดวกรับงานก็ไม่เป็นไร เพราะยังไม่ได้ทำสัญญาอะไรกัน ขอโทษด้วยที่ทำให้ไผ่ลำบากใจ”พี่วัฒน์เอ่ยออกมาหลังจากมันเดินพ้นประตูไปแล้ว
“ไม่หรอกครับ ผมก็ทำตามหน้าที่ ต้องขอบคุณพี่วัฒน์มากกว่าที่ให้โอกาส ผมจะทำเต็มที่”ผมพูดให้พี่วัฒน์สบายใจ
“เออ ขอบใจนะ เอาเถอะถ้ามันไม่ถูกต้องยังไง พี่รับผิดชอบเอง”พี่วัฒน์พูดออกตัวแทนผม
“ขอบคุณครับ”ผมบอกพี่วัฒน์จากใจจริง สักพักคงจะเป็นคุณพิมโทรเข้ามา แกยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะบอกพวกผม
“พิม ฝากขอโทษด้วยที่ไม่ได้มา คราวหน้าชวนไปกินข้าวที่บ้าน พิมเขาทำกับข้าวอร่อยนะ”พี่วัฒน์เล่าถึงคุณพิมที่มีอีกด้านหนึ่งที่น้อยคนนักจะรู้
“มิน่าล่ะ ลุงได้ลงพุง”ไอ้ฝิ่นเลยแซวซะ
“จริงเหรอวะ ไม่ได้ต้องฟิต”พี่วัฒน์ก็จี้เส้นตามมัน ก่อนจะหัวเราะเมื่อรู้ว่าแหย่เล่น สักพักก็แยกกัน
“คิดดีแล้วเหรอ จะรับงานนี้ ดูแล้วมันต้องแกล้งมึงแน่”ไอ้ฝิ่นพูดมือกอดเอวผมไปด้วย ผมลูบหัวมัน
“ก็ช่างมัน”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ
“แต่ อะ”มันพูดอีก ผมตวัดมันมาแนบตัวก้มไปจูบปิดปากมันที่ดูจะตกใจ ก่อนจะตอบกลับ ผมดันท้ายทอยให้เข้ามาชิดกันอีก สายตาก็เหลือบมองไปอีกมุม ก่อนจะยกนิ้วกลางส่งให้ไอ้คนที่ยืนดูหน้าตาเฉย คราวก่อนมึงได้ยินแค่เสียง คราวนี้มึงเห็นภาพ แต่กูคงให้มึงเห็นมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเมียกูต้องเก็บไว้ดูคนเดียว ไม่ใช่สื่อลามกที่จะเผยแพร่ มันหันหลังเดินไปทันที ผมผละออกจูบหัวเหม่งกอดมันไว้
“กลับห้องกันนะ”ผมบอกมันที่หน้าแดงทำไมก็ไม่รู้กับแค่ชวนกลับห้องเหมือนปกติ
“น้องรู้นะว่าคิดอะไรอยู่”มันเอานิ้วจิ้มแก้มผม จึ๊กๆ
“รู้อย่างเดียวไม่ได้ ต้องปฏิบัติด้วยถึงจะเรียกว่ารู้จริง”ผมกระซิบพูดติดปากที่เผยอตอบกลับมา
“เหรอ ช่วยสอนด้วยนะ”มันพูดยั่วๆ ผมยิ้มรับ
“หึหึ”ผมหัวเราะในลำคอ ก่อนจะพาขี่รถกลับห้องของเราเพื่อไปเรียนภาคปฏิบัติกัน แต่ตอนนี้ผมขอขี่รถชมวิวกับเมียให้เพลินก่อนนะครับก่อนจะกลับไปขี่กัน ถ้าอยากเห็นภาพพร้อมเสียงก็ to be Con. แต่ถ้าไม่อยากก็ไม่เป็นไรครับ ผมอยากแค่สองคนก็ได้ หึหึ
*******************************************************************************************
ปล. โอย เน็ตอืดอีกแล้วกว่าจะลงได้ เอ้าลากออกมาอีกตอน ให้คนอ่านตาแฉะกันไปเลย พี่แทนฮียังอยู่ครับ ยังไม่ไปไหน เข้ามาสะกิดชีวิตคู่เขานิดหน่อย เฮ้อ ถอนหายใจให้ตัวเองหนึ่งทีกับกองงาน และยิ้มกว้างๆกับทุกกำลังใจที่มีให้เสมอ สู้ๆๆ ต่อไป ขอบคุณนะคะ แวบไปดูโหวต ดีใจจังที่มีคนนึกถึงเรื่องนี้และโหวตให้ ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ก็ขอบคุณคะ ไปแล้วววววววว
-
:mc4: :mc4:
มาแว้ววววววววววววววววว
-
ขอให้งานเสร็จไวๆ ผ่านไปด้วยดีนะคะ
ขอบคุณมากๆเลยที่เอามาลงให้ไม่หายไปไหน ตอนนี้อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนฝิ่นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะต้าร์แฝด อิอิ
-
คู่นี้เค้ารู้ทันกันตลอดเลยนะว่าอีกคนกำลังคิดกำลัง
จะทำอะไรน่ารักที่สุดอ่ะ...
-
เฮียแทนมาไม เดี๊ยะ ๆ ให้พี่ใผ่จัดให้ซักดอกจะได้รู้สึก รู้เขามีเจ้าของแล้วยังจะตื้อเดี๋ยวจะโดนเหนี่ยวเนอะ ตอนหน้าภาคปฎิบัติอิอิไม่อยากจะคิดอดมานานเนอะพี่ใผ่
:z1: :z1: :z1: :oo1: :oo1: :oo1:
ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
เหรอออ ทิ้งท้ายไว้แบบนี้ แสดงว่าตอนหน้าอนุยาตให้คนอ่านได้ติดขอบเตียงกันอย่างทั่วถึงเลยงั้นสิ จะรอนะ อิ อิ
-
ฮ่าๆ
อีพี่แทนยังไม่หายไปจากสารบบสินะ
อยากเข้ามาเป็นของเล่นให้พี่ไผ่เหรอ คิคิ
รอตอนต่อไปนะ ทูบีคอนทินิว เอิ๊ก
-
น้องฝิ่นนี่ทันคนดีจริงๆ :กอด1:
แต่ไอ้แทนมันก็น่าโดนถีบจริงๆนะ มันต้องแกล้งไผ่แน่ๆ สู้ๆนะ
รอตอนต่อไป :L2:
-
:mc4: :mc4:
น่ารักอีกล่ะ ชอบๆๆ ตอนไผ่ปะฉะดะอ่ะ :m11:
-
น่ารักอีกแล้ว :o8:
ไอ้บ้าแทน :z6: (ให้ใครไปกระซิบบอกมันทีว่าผมว่างไม่ต้องไปเสือกเมียชาวบ้าน :m26:)
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ตอนหน้าฝิ่นเจอจัดหนักแน่ :laugh:
เสียดายที่พี่ไผ่ไม่ติดผลโหวต 5 คนสุดท้าย แต่ก็ยังยืนยันว่าเป็นพระเอกที่เป็นที่สุดของเรา :กอด1:
-
“อีน้องแรด” :laugh: :laugh: :laugh: เค้าด่ากันน่ารักดีนะ
ขอบอกว่าเราโหวตเป็นนิยายสุดฮาประจำปีด้วย คริคริ :m20: :m20: :m20: ฮาจริงๆ รึใครจะเถียง :angry2:
เจย์-หวาย สักทีเห๊อะะะะะะะะะะะ :impress2: :impress2: :impress2: จะเป็นพระคุณกับผู่อ่านมากกกกกกก
-
กำลังจิ้นเจย์หวายเพลินๆ
เจอประโยคนี้
“ชอบให้จิ้น แต่ไม่เอากันจริง”
เงิบเลย5555
:pandalaugh:
-
คู่นี้ทันกันตลอด ชอบมาก :กอด1:
-
หาใครมาจิกอีพี่แทน ออกไปหน่อยได้มั๊ยคะ ฮึ่ย อุปสรรคผัวเมียเขาจริง ๆ :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
ชอบๆ ฝิ่นไผ่
คู่นี้เค้าจัดเต็มกันเสมอๆน่ารัก :-[
รอตอนหน้าๆ
นิยายเรื่ิองนี้ดีที่สุดดดดด o13
ชอบเจย์หวาย จิ้นแต่ไม่เอากันจริง
แหมๆ ในใจก็อยากให้คู่เพื่อนซี้ หันมารักกันเองสักที
ฮาาาาาา
เป็นกำลังใจค่าาาาามาต่อไวๆนะ
สุดทายเหมือนเดิมรักคนแต่งมากๆ :กอด1:
-
สมน้ำหน้าเปรียวกะแอนนี่ อยู่ดีไม่ว่าดี ... :angry2:
ตอนหน้าฝิ่นโดนพี่ไผ่จัดหนักแน่ๆๆๆ อิอิ :-[
แล้วแทนยังไม่หายไปจากสารบบเหรอ....
-
โคตรชอบคู่นี้ที่สุดในโลกหล้า พูดจริงๆ o13
ไม่มีใครเหมาะกับพี่ไผ่เท่าฝิ่น หรือเหมาะกับฝิ่นเท่าพี่ไผ่อีกแล้ว
อ่านแล้วฟินมาก ถ้าคนรักกันทุกคู่แม่งเป็นแบบนี้นะ
ปัญหาต่างๆไม่มีอะไรผ่านไม่ได้แน่นอน
รอตอนต่อไปดีกว่า ช้อบชอบกับการตามติดขาเตียงของผัวเมียคู่นี้ หึหึ :z1:
-
ริจะเป็นตัวร้ายกะคนคู่นี้ คิดผิดแล้วต๋อยยยยย
-
ชอบมากกกก อุปสรรคมาอีกแล้ว อิอิ ฝิ่นจะจัดการยังไงหนอ
-
อยากอ่านอีก ไม่จุใจเลย งื้ออ
-
ตอนหน้ากลับมาเรียนรู้ภาคปฏิบัติกับสองหนุ่มต่อดีกว่า :z1:
-
ตาแทนหน้าด้านเนอะ...ทั้งโดนจิกด่าและต่อไปอาจถูกกระทืบได้...
พี่น้องคู่นี้เค้ารักกันเหนียวแน่นจ๊ะ...แมงวี่แมงวันไปไกล ๆ เลยชิ้ว ๆ :laugh:
:L2: & :กอด1:
-
อยากจะเชียร์คู่เจย์หวายอีกจริงๆ
มันพูดชวนคิดตลอดอ่ะ
อิแทนก็นะ รู้ว่าฝิ่นกับไผ่เป็นแฟนกัน
ก็ยังไม่เลิก
-
ไอ้น้องฝิ่นมันแก่นจริงจิ๊ง หนูไม่เค๊ยไม่เคย สอนด้วยนะ 555 ฮามากอ่ะลูก
ชอบตอนฝิ่นญานทิพย์รู้ว่าแฟนตัวเองกำลังถูกเล็งจากชะนี สุดยอดอ่ะ แล้วมันก็จริงด้วย
แหมแต่ละนางแรง ๆ ทั้งนั้น แต่เจอน้องฝิ่นเข้าไปเงิบกันหมด ด่าแบบเรียบ ๆ แต่โคตรเจ็บแสบ
พี่ไผ่ก็ปกป้องน้องดีชอบมากอ่ะคู่นี้ เมย์นี่เป็นผู้หญิงที่ฮาดีนะ รั่วมากด้วยไม่มีเขินอายไรทั้งสิ้น น่ารักดี
ฮาอีกตรงตอนพี่ไผ่ว่าหวายเจชอบสร้างกระแจให้จิ้น แต่ไม่เอาจริงซักที กร๊ากกกก :m20:
สาบานว่ายังจิ้นคู่นี้อยู่จริง ๆ ค่ะ...
พี่แทนยังสติลมาหลอกหลอนเบา ๆ ไม่น่ากลัวเพราะคู่นี้เค้าแน่นปึ้ก แต่ช่วยอย่าเอาเรื่องงานมาปนเรื่องส่วนตัวได้ป่ะ
เจอหนังสดเ้ข้าไปงึ่บป่ะพี่ น้องเค้าไม่มีทีท่าก็ยังพยายามหยอดเนอะ
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
อยากมี ผัวแบบพี่ไผ่ โครตชอบบบบบบบบบบบบ
-
ต้องถอนรากถอนโคนาพีแทนนีให้หลาบจำ
ยังไม่ยอมเลิกรา เดี๋ยวๆจะได้เห็นฤทธิ์พี่ไผ่ :m16:
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
รอพี่ไผ่จัดหนัก
-
โอ้ย ย ย ยย ยยย คิดถึงแทนจังฮ่าๆ
-
สงสัยว่าอีตาไอ่แทนคจต้องโดนจัดสักทีถึงจะเลิก
-
ชอบบบบบมากกก >.<. โอ๊ยยยสร้างกระแส. ชอบให้จิ้น แต่ไม่เอากันจริงง. อุ๊ยย ฟินน!!!
-
พี่ไผ่จะให้ดูจริงเหรอ ห้องกว้างพอหรือเปล่า
ท่าจะมีหลายคนอยากดูนะ :-[
-
น้องฝิ่นมณี ยังแรงได้คงเส้นคงวา แต่ก็น่ารักน่าฟัดไม่น้อยหน้ากว่าความแรงเลย :man1: :man1:
แล้วอย่างงี้ คุณพี่ไผ่จะไปไหนรอดล่ะนี่
แค่ทุกวันนี้ก็หลงจนแทบลืมหูลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้วนะนั่น 555+ :laugh:
-
รอ ทู บี คอน คร้าา o13
-
:jul3: :laugh:
-
ไอ้แทนอีกแล้วหรอออ
สงสัยไผ่ต้องไปทำบุญกรวดน้ำ ให้มันแล้วลละ
จาได้เลิกจองเวรจองกรรมกันซะที
-
ทันเกมส์กันตลอดเลยนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หลังจากหายไปสักพักไอ้พี่แทนก้อกลับมาจนได้ แถมยังมาแกล้งพี่ไผ่ของน้องฝิ่นอีกอ่ะ
แต่พี่ไผ่กับน้องฝิ่นก้อแท๊กทีมตอกกลับไปเหมือนกกัน ให้มันรู้ซะบ้าง ถ้ายังไแกล้งไม่เลิกอีกนะ
ฝิ่นคงไม่ปล่อยแน่ ไผ่เองก้อคงไม่ยอมเหมือนกันอ่ะ ต้องรอดุต่อไป
-
ชอบทั้งพี่ไผ่ น้องฝิ่นที่เป็นคนทันคน ฉลาดพูดทุกสถานการณ์ :impress3:
-
อ๊ากก
น่ารักกก
รอต่อหน้าจร้า
:L2: :L2: :L2:
-
:fcuk: :fcuk: :fcuk: >>แทนอยากได้แบบนี้บ้างป่าว
-
นานๆเข้ามาทีก็ยังเจอไอ้หมาแทน
เมื่อไหร่มันจะหายๆไปจากวงจรสักที
ปล.คึดฮอดพี่ไผ่-น้องฝิ่นหลาย
-
มาแล้วๆๆ คิดถึงฝิ่นกับพี่ไผ่และผองเพื่อนมากๆ >.<
ออกมาทีก็ได้ลับฝีปากทันทีเลย แก้เบื่อเนาะฝิ่น
จะว่าเป็นวันซวยของไผ่ก็เห็นจะไม่ผิด ดาหน้าเข้ามาเชียว
แต่อย่างที่เมย์ว่าแหละ แค่นี้ฝิ่นอนงค์เอาอยู่ :laugh:
เข้าใจคนเขียนนะ งานน่ะบทจะเยอะก็ไม่รู้มาจากไหน
สู้ๆทั้งเรื่องงานและนิยายนะคะ เอาใจช่วยนะ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
-
คู่นี้แค่มองตาก็รู้ใจ
ไม่ต้องพูดให้มากความ :z2:
-
อิแทนยังไม่ไปผุดไปเกิดเลยเหรอ :m16:
รอติดตามตอนหน้าค่ะ :L2:
-
รอตอนหน้าพร้อมระบบ แสง สี เสียง อันตระการ 555
-
พี่ไผ่โหดมาก รักเมียปกป้องเมียดีแท้ๆ
ทุบโต๊ะ!!! อยากได้แบบพี่ไผ่บ้าง ซุปเปอร์สามี 555++
แทนมันไม่แมนเลย เอาเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานปนกันมั่วไปหมด
แต่ว่า พี่ไผ่สู้ๆนะ ฝิ่นเองก็ด้วย รักกันๆๆๆ
ฝิ่นยั่วขนาดนี้ มิน่าสะมีหลง ~
-
:m11: สองวันตามอ่านจนทัน งานการไม่ทำกันเลย สนุกมากเลยจ้า ชอบแนวแบบนี้ไม่หน่วง ไม่ดราม่าให้เหนื่อยมาก ประมาณนี้เรื่อยๆดีแล้ว อ่านแล้วยิ้มไป หัวเราะบ้าง ขอบคุณนะจ๊ะที่เขียนเรื่องน่ารักๆให้อ่าน ถ้าออกเล่มเมื่อไหร่ บอกกันด้วยนะ ถ้าว่างจะตามมาอ่านเรื่อยๆจ้า :impress2:
-
เกือบแล้วๆ
ตอนหน้าจะเป็นไงเนี่ย จัดหนักๆ 5555
-
สวัสดี ครั้งแรกที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ตอนนี้อ่านได้ 5 หน้า<<<ภูมิใจสุดๆ(จำนวนตอนมันเยอะมาก อ่านจนสะใจกันเลย)
เป็นเรื่องที่มีคนเข้ามาอ่านเพิ่มขึ้นได้น่าตกใจ จากสองหน้าสิบห้าตอน<<คนเขียนอึดมาก
เก่งมากๆที่ไม่ถอดใจไปก่อน)
เนื้อเรื่องสนุกดี ตัวละครเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ความจริงแต่ละตัวมีสเน่ห์ของตัวเอง
มีบางจุดให้คิดตามไปเรื่อยๆ
ว่าแล้วก็กลับไปอ่านต่อ 555
-
:หน้าสิบค่ะ จะตามต่อไป(คล้ายๆว่าจะมาทุก 5 หน้า<<ถ้าไมอ่านเพลินนะ) :laugh:
-
อยากอ่านคู่แฝด ไม่ก็ออย คนเขียนที่น่ารักจัดให้หน่อยนะ
-
อดีตผู้หญิงของพี่ไผ่นี่ช่างเยอะจริงๆ แต่ฝิ่นอนงค์ไม่เคยยอมแพ้อยู่แล้ว หึๆ
ทางฝั่งน้องฝิ่นก็มีคนไม่อยากแก่ตายมาทอดสะพานให้เรื่อยๆ สมกับเป็นคู่สุดฮอตจริงๆ >///<
เอาเหอะ จะมาอีกกี่ร้อยคนไม่หวั่นอะ คู่นี้เขารักกันมากเกินคำบรรยาย :o8:
-
อร๊ากกกกก ให้ตายเถอะทันแล้ว มันเปงอะไรที่ฟินจิงๆ
น่ารักเนอะ คิคิ ยังไงก้อจะรออ่านไปเรื่อยๆเลย
แบบว่าหื่นได้ทุกคู่จิงๆ ถ้าเจอแบบนั้นคงแย่
-
ได้ใจๆๆๆ น่ารักดีอ่ะ.....
-
:call: :call: :call: :call:
-
:z2: :L1:
-
น่ารักกันจริงจริ้งงงง!!
เป็นกำลังใจให้คนเขียน ไปโหวตมาให้ด้วยค่ะ o13
-
คิดถึงแล้วอ่ะ อยากอ่านต่ออออ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เข้ามานั่งรอตอนใหม่ด้วยย ><
-
ดันๆๆ แฮ่ๆๆ วันนี้จะมาไหมอ่า คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นแล้วจ้า
-
คิดถึงพายบลูเบอร์รี่จัง :impress3: :impress3:
จัดสักตอนสองตอนสิ่ อิอิ :z1:
-
ตอนเย็นๆลงให้นะคะ ขอบคุณคะที่มีคนรอเป็นกำลังใจให้ งานส่งไปแล้วต้องแก้ :เฮ้อ: มีแว่บมาอ่านได้บ้าง แต่วันนี้แน่นอนคะ :กอด1:
-
เข้ามารอจ้ะ :z2:
-
เข้ามารอ อิอิ :z2: :z2:
-
โอเคค่า จะรอนะคะ
-
ปูเสื่อรอจ้า รีบมานะคะ >.<
-
รอจ้า :3123:
-
รอคร่าาา
-
รอด้วยยย
มาๆๆกางเสื่อ ปูฟูก
-
มารอด้วยคนน้า คิคิ ^^
-
รอเย็นนี้
คิดถึงไผ่ กับ ฝิ่น
ที่สุ๊ดดดด
-
โอเคครับ จะรอ"ฝิ่นอนงค์"นะ :L2:
-
ตอนที่ 77
“อืม อื๊อ”ผมรู้สึกรำคาญเมื่อโดนรบกวนด้วยลมอะไรสักอย่าง คงไม่ใช่เครื่องดูดฝุ่นหรอกมั้ง มันไม่น่าจะเสียงดัง หื่นนนๆๆๆ น่าจะเป็นลมหายใจของคนหื่นเป่ารดแถวซอกคอมากกว่า และ จงลง จงลง ไปที่อก ณ บัดนาว ดูแล้วผมน่าจะหื่นพอกับมันนะ
“อ๊ะ”ก่อนจะร้องและแอ่นอกขึ้นเมื่อโดนขบเม้มและกัดพอรู้สึก แต่ก็เจ็บนิดๆ หรือจะเสียวดี เลือกไม่ถูกเอาทุกข้อเลย และก็เปลี่ยนไปทำอีกข้าง ไล่ต่ำลงจนถึงท้องน้อยลิ้นร้อนเลียวนตรงสะดือที่มีจิวใส่อยู่ ดึงอีก ลูกอีช่างดึง ผมอยากลืมตานะแต่โดนปิดทับด้วยผ้าจนมืดสนิทแล้วปิดตาที่ไหนสว่างบ้างล่ะ แถมมือก็ถูกมัดแต่พอขยับไปจับทึ้งผมได้ นี่ผมกำลังถูกข่มขืนปนสมยอมอยู่ใช่หรือเปล่า เอาวะ ตื่นเต้นดี
“ตรงนั้นมัน จั๊กจี๊ คิกคิก”ผมบอกและหัวเราะเมื่อโดนเลียแถวต้นขาด้านใน เม้มจนคิดว่าเกิดรอยแน่ๆ ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางลิ้นมาแถวหว่างขาที่มีลูกบอลพาเพลินให้เล่น มันก็แวะเล่นซะจนเจ้าของลูกบอลต้องบิดตัวเกร็งขาอย่างเสียวๆ
“หึหึ”เสียงหัวเราะเหมือนจะชอบใจดัง ก่อนจะไล้ลิ้นตรงลูกกลมกลิ้ง
“ซี๊ด อา”ผมร้องเบาปลายเท้าที่ชันเข่าจิกลงบนที่นอนเมื่อโดนดูดดึงตรงปลายจดโคน “พะ พอก่อน”เสียงผมบอกให้หยุดแต่กลับขยับสะโพกตอบรับไม่หยุด
“พูดอีกสิ อือ”มันยกตัวมาพูดกระซิบ จับสะโพกผมให้แนบชิดกับบางสิ่งที่เริ่มตื่นตัว
“โรคจิต”ผมกระซิบกลับ ปากก็ซุกไซ้ซอกคอมันบ้าง กัดพอรู้สึกแต่ทำเอาสะดุ้ง เอื้อมมือลงไปจับ
“พูดอีก อยากได้ยินเสียง”บอกด้วยเสียงที่พร่าขึ้น มันจับหนอนผมบ้าง “น้อง”มันเรียกอีกแล้ว
“อืม เสียงใคร”ผมตอบรับก่อนจะถาม ได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ
“ทายสิ”กระซิบข้างหู พร้อมเร่งขยับให้อีก
“ควายแน่ๆ อ๊ะ อา อา”ผมบอกก่อนจะร้องครางเชิดหน้าเมื่อถูกบางอย่างที่น่าจะเป็นนิ้ว แทรกเข้าช่องทางทีเดียว กี่นิ้วกันนะ
“ดีไหม อืม”เสียงทุ้มถาม ช่วงล่างก็ขยับเข้าออกให้อย่างรู้ใจรู้จุดไปหมด ยิ่งตรงไหนทำให้ส่งเสียงก็เน้นซะ
“อืม อ๊ะอา”ผมครางรับ มือก็คว้าจะจับ แต่โดนปัดออกเบาๆ ก่อนจะรู้สึกถูกกางขาออก บางอย่างเสียดสีไปมาตรงทางเข้า ได้แต่เบียดให้รู้สึกเหมือนจะเข้าแต่ไม่เข้า อย่างขัดใจ ผมจะซัดคนขี้แกล้งสักหน่อยแต่ถูกมัดไว้
“ใจเย็นๆ”เสียงจิตๆบอกให้รอคอย ตายังไม่ถูกเปิด มือก็ขยับให้อย่างเพลินก่อนจะร้องออกมาเมื่อถูกใส่อย่างไม่ตั้งตัวจนสุดลำ ทำเอาผวาจะจับจะจิกอะไรก็ไม่ได้ ต้องเอามือไขว่คว้าไปมา
“อ๊ะ อา”ผมร้องไม่ดังมากนัก กัดปากบิดตัวไปมา รู้สึกถึงความคับแน่นตรงส่วนนั้น มันยังไม่ขยับ โน้มตัวมาจูบปากสอดลิ้นไล่เกี่ยวจนผมหายเกือบไม่ออก รู้สึกเหมือนสำลักน้ำ อึดอัดทั้งข้างบนข้างล่าง “ขะ ขยับหน่อย”
“อะไร”เสียงมันถาม ขยับแต่เบาๆ ไม่ทันใจเอาซะเลย
“อื๊อ ไอ้ควายขี้แกล้ง อา”ผมว่ามันอย่างขัดใจ เมื่อไอ้ควายตัวนี้มันไม่ขยับสักที สักพักมันเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงจากช้าและเพิ่มความแรงขึ้น ผมได้แต่บิดตัวและกัดปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อมันเอามือแยกขาทั้งสองออกกว้าง แล้วสาวออกเกือบหลุด
“ อื้ออ....อื้ออ ”ผมกลั้นเสียงไม่ไหวต้องปล่อยออกมาเมื่อโดนตอกเข้าไปจนสุดลำอีกครั้งและเริ่มขยับเป็นจังหวะ
“ร้องสิ อืม”เสียงมันบอกให้ผมร้องออกมา พร้อมกับเสียงครางในลำคอ มือก็บี้ยอดอกไปมา ผมจะจับก็จับไม่ได้ มือที่ถูกมัดไว้หลวมๆ ได้แต่จิกปลอกหมอน
“ อ๊ะ ”
“ อ๊ะ อ๊า”
“ดี ร้องอีก ดังๆ อืม”เสียงกระซิบแผ่วๆตรงใบหูและไล้ลิ้นเข้าไปทำเอาผมต้องหดคอหนี แต่เสียงหัวเราะพร้อมลิ้นก็ไล่ตาม
“ อ๊ะ...อ๊า...อื้ออ...อ๊า ” มันพิ่มจังหวะให้เร็วมากขึ้น ผมแหงนหน้าส่งเสียงร้องครางเป็นภาษาสระไล่เสียงวรรณยุกต์ ต่ำ กลาง สูง ที่ผมจำได้ดีถึงจะเรียนจบมานานแล้วก็ตาม มือก็เกาะเกี่ยวไปทั่ว
“ พี่ ผะ ไผ่...อ๊ะ...อ๊า ” ผมตัดสินใจเรียกคนที่ขยับอย่างไม่ยอมหยุด
“ใช่เหรอ หืม “เสียงยั่วเย้าเนิบนาบขัดกับสะโพกแกร่งที่ขยับเข้าออกอย่างแรง
“ปล่อยมือ น้อง หน่อย ยะ อยาก จับ อ๊ะ อา อา”ผมร้องขอเพราะรู้สึกอยากระบายความร้อนที่เกิดขึ้นตามร่างกายที่โดนกระแทกโดนจุดกระสัน มืออยากจะจิกจะทึ้งอย่างเคยก็ทำไม่ได้
“ไม่”มันบอกเน้นๆ พอกับที่ขยับเน้นๆตรงจุดนั้น ก่อนจะถูกจับขาพาดบ่า และซอยเข้าออกถี่ยิบ
“อ๊ะ อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้ว”ผมร้องก่อนจะปล่อยออกมาจนสุดตัว ร่างกระตุก แต่ไอ้คนซอยยิกเนี่ยะสิ ขยับยังไม่หยุดเลยข้างในผมก็ตอดรัดมันสุดๆ ทั้งที่แรงขมิบจะไม่มีอยู่แล้ว
“อา อา ฝิ่น ฝิ่น”มันร้องและเรียกชื่อผมก่อนจะรู้สึกถึงแรงวิ่งของสมุนมันเต็มๆเลย ที่ช่องทาง ก่อนจะนอนทาบลงมา ขาผมยังคล้องคอมันอยู่เลย ดีนะกูท็อปวิชายืดหยุ่นเลยสามารถ
“อือ อุ๊บ”ผมจะพูดแต่โดนมันปิดซะก่อน ขาตกลงมาอยู่ที่แขนก่อนจะถูกจับให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัวมัน มือก็ขยับสะโพกขึ้นลง
“อีกเหรอ”ผมถามอย่างจะหมดแรงจริงๆ แต่สะโพกที่เข้าข้างมันดันขยับเองแล้ว
“ครับ อีกรอบนะ”เสียงตอบรับอ้อนข้างใบหู
“เมื่อคืนก็เยอะแล้วนะ น้องเหนื่อยแล้ว”ผมเริ่มอ้อนมั่งแล้วครับ เมื่อคืนกลับมาถึงห้องมันจ้วงผมที่โซฟาอันดับแรก เสร็จก็เข้าห้องน้ำทั้งล้างทั้งล้วง และอุ้มมานาบที่เตียงต่อ ผมจำได้ครั้งสุดท้ายก่อนจะหลับน่าจะรอบที่ห้าได้มั้ง มันเล่นผมซะสมใจอยาก ผมไม่อยากจะเล่าถึงเมื่อคืนเพราะมันเยอะ เลยนำเสนอแค่รอบเช้าพอ เดี๋ยวจะหัวใจวายกันซะก่อน
“อีกรอบ เดี๋ยวผัดหมี่ให้กิน”ประเลาะล่อกูต่อ กูไม่ใช่คนตะกละเห็นแก่กินนะโว้ย ว่าแต่
”จริงนะ ใส่กะปิและหมูสามชั้นเยอะๆนะ อ๊ะ อ๊ะ”ผมบอกก่อนจะขยับตามคำขอ รู้สึกว่ามันจะนอนราบแล้ว มันแกะผ้าผูกมือผมออก แต่ตรงตายังไม่แกะออก ผมก็เริ่มขยับตามสเต็ปจากช้าไปเร็ว บิดวน ส่ายร่อน จนไอ้คนเรียกร้องหลังไม่ติดที่นอนเพราะความเสียวได้เหมือนกัน มันก็ขยับสะโพกขึ้นมาตามแรงกระแทกกระทั้น
“อา อา ฝิ่น”
“อ๊ะ อา อา”
“อา อา”
เสียงผันสระผมสมวรรณยุกต์ไม่รู้ว่าของใครแล้วตอนนี้ ขยับใส่กันอย่างไม่ยอมแพ้ พอใกล้จะสุดทาง มันพลิกผมลงข้างล่าง จับขาสองข้างกางเป็นตัววี ขยับโยกซอยแนบชิดเร็วๆ จนแทบขาดใจกว่าจะปล่อยกันออกมาอีกรอบพร้อมๆกัน มันถอดตัวเองออก ผมบิดตัวอย่างรู้สึกโล่งลูกๆมันไหลออกมาเต็มขาแน่ ผมรู้สึกได้ก่อนจะถูกเปิดตาออก ผมกระพริบตาปริบๆปรับรับแสงจนชินตา
“ใครอ่ะ”ผมถามมันทำหน้างงๆ
“จำไม่ได้เหรอ”มันก็พูดตอบ ผมส่ายหน้าก่อนจะถาม
“ทำไรเนี่ยะ”
“เอากัน”
“ไม่เหนื่อยเหรอ”
“ว่าจะขออีกรอบ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”หัวเราะใส่หน้ากันอย่างอดไม่ได้กับความไหลลื่นในเรื่องหื่นที่พอกัน
“เชี่ยะ เล่นตามกูเชียวนะ คิกคิก”ผมว่ามันอย่างอดขำไม่ได้ มันก็อมยิ้มยักคิ้วใส่ขยับมาใกล้
“สนุกไหม”เสียงทุ้มๆถามใกล้ปากที่ขยับจะพูด มันบดเบียดมือก็ลูบไล้ท้องน้อยที่ยังปั่นป่วนไม่หาย ก่อนจะนิ้วจะผลุบหายเข้าไปตรงช่องทางนั้น จะส่งเสียงก็ไม่ได้ ได้แต่อู้อี้ในลำคอ นิ้วก็ล้วงคว้านทั่วกว่าจะออก ทำเกือบเสร็จอีกรอบ
“แฮ่กๆๆ ไอ้บ้า โรคจิต ซาดิส นี่ๆๆๆ”ผมทั้งทุบทั้งตีทั้งที่ยังเหนื่อยไม่หาย มันหัวเราะเอามือปัดไปมา
“ชอบสิมึง ร้องซะลั่นห้อง เป็นไง หายอยากไหม”มันถามเสียงล้อเลียน ก่อนจะรวบตัวผมไปนอนกอด
“นี่มึงดูหนังเอวีแล้วมาทำกับกูใช่ไหม ห๊ะ”ผมแว๊ดใส่มัน มือก็ทุบไหล่หนา ตรงรอยสักมันมีรอยฟันผมด้วย น่าจะตั้งแต่เมื่อคืน นอกนั้นก็รอยเล็บที่ขูด สมน้ำหน้ามึงอยากทำกูเสียว
“ระดับกูแล้ว ไม่เคยพึ่งหนัง คิดเองทำเองเป็น”แม่งมีคุยข่มยกตัวเองอีก
“ถุย เก่งตาย ควายยยย”ผมทำท่าทำเสียงใส่มัน
“ก็ใช่ไงมึงถึงได้ถูกขวิดซะหุบไม่ลง หึหึ”มันยอมรับแถมยังพูดล้อผมอีก รู้ดีนัก ผมกัดจมูกมัน ๆ ก็กัดมั่ง ก่อนจะกัดปาก แต่เดี๋ยวรู้สึกว่ามึงจะขวิดกูอีกแล้วนะ
“อืม พอแล้ว ยังอีก”ผมบอกมือก็จิกหัวมันไว้ด้วย เมื่อไอ้ควายหน้ามืดเริ่มหายใจหื่นๆอีกแล้ว
“เอาอีกเหรอ”มันเงยหน้าจากซอกคอมาถามผม
“ตีนเหอะ กูบอกว่าพอแล้ว มึงอย่ามาทำหูเงี่ยน ปล่อยเลย”ผมพูดใส่หน้า มือก็ผลักมันให้ลุกจากตัว มันยิ้มก่อนจะลุกขึ้นทั้งสภาพอย่างนั้นแหละ หยิบกางเกงขายาวมาสวมไอ้ที่ชี้หน้าแต่หัวตกนิดหน่อย ผมนอนชันขาอยู่อย่างนั้น
“แม่ง ล่อกูซะอัมพาตแดกแล้วมั้ง”ผมบ่นงึมงำ ขยับขาที่ล้าลงช้าๆ พลิกตัวนอนตะแคง มันเดินมานั่งข้างๆ เอามือประคองให้ลุกขึ้น
“เจ็บเหรอวะ”มันถามผมไม่ได้มีสีหน้าล้อเล่นแล้ว จับมานั่งบนตักมัน ผมเอามือกอดคอหน้าซุก
“นิดหน่อย เมื่อยมากกว่า น้องต้องไข้กลับแน่เลย”ผมบอกมันด้วยเสียงที่เพิ่งรู้สึกว่าแหบแห้ง มันจับหน้าผมเงยขึ้นมาเอาหน้าผากแนบ
“ไม่ร้อน งั้นเดี๋ยวเช็ดตัวแล้วกินยาหน่อยดีกว่า”มันพูดเองเออเองก็อุ้มผมเข้าห้องน้ำ นั่งตรงหน้ากระจก มันก็หยิบผ้าขนหนูและอ่างใบเล็กรองน้ำอุ่นๆ มาเช็ดตัวให้ ตัวผมมีแต่รอยฝากรักเต็มไปหมด พอเช็ดถึงตรงนั้น มันเงยหน้าขึ้นมา
“ช้ำเลย กูขอโทษ”มันพูดเบาๆ มือก็เช็ดให้ ผมจับหน้ามันมาหอมแก้มสองข้าง
“ขอโทษทำไมล่ะ ก็ร่วมด้วยช่วยกัน เจ็บ เสียว และก็ดี หืม”ผมพูดกลั้วหัวเราะไปด้วย
“ไม่ใช่”มันพูด กอดผมแนบอก ไม่พูดอะไรต่อ
“เป็นอะไรครับ หืม บอกน้องสิ”ผมพูดประเลาะคนตัวโต ที่ดูมั่นใจทุกครั้ง แต่ตอนนี้เหมือนมันกำลังหวั่นไหวกับอะไรอยู่
“น้อง”มันเรียกผม
“ครับ”ผมรับคำ ผละออกเอามือลูบหน้า
“หวง ไม่อยากให้มันมายุ่งด้วย”มันพูดออกมาเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ที่ไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับของตัวเอง”กูกลัวตัวเองระงับอารมณ์ไม่อยู่และทำอะไรรุนแรงไป กลัวมึงจะเดือดร้อนและ”มันพูดต่อแต่ค้างไว้ หลับตาลงมือก็กอดผมอยู่
“และอะไร”ผมถามต่อเอามือลูบหลัง โน้มหน้ามันมาจุ๊บปาก ก่อนจะยิ้มเมื่อได้ยินมันพูดเบาๆแต่เหมือนดังทั่วห้องน้ำ
“กลัวน้องไม่รัก”มันเอาจมูกถูหัวผมไปมา ทำเอาผมอึ้งกับท่าทางของไอ้คนตัวใหญ่ ปากแข็ง ใจแข็ง แต่บทจะอ่อนก็ทำซะใจยวบ ผมเคยพูดไปแล้ว บางครั้งโรมิโอตกข้างทางไปเลยครับเมื่อเจอพี่กระบือของผมในอารมณ์นี้
“รักสิ คนมันรักไปแล้วทำไงได้ล่ะ หืม”ผมบอกไอ้คนตัวโตที่ยังกอดไม่ปล่อย “พี่ไผ่เห๊อะ เบื่อน้องแล้วมั้ง”ผมพูดยิ้มๆใส่มันเอามือลูบหน้าอกไปมา มันจับและยกขึ้นไปจูบ
“หาเรื่อง”มันว่าผม ตาคมดุตอนนี้ดูหวานจนถึงขั้นเซ็กซี่เลย จะกี่ครั้งผมก็ยังยืนยัน นั่งยัน ตามันมีอำนาจมากไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนก็ทำให้ สั่น หวั่นไหว และอ่อนยวบตามได้ทันที
“พูดจริง ก็น้องทำตัวไม่น่ารัก ไม่เดียงสา พูดตรง หยาบคาย หน้าไม่อายแต่ดูดี แถมเก่งเรื่องอย่างว่าด้วยนะ”ผมพูดถึงตัวเองหน้าตาเฉยกับมันที่ฟังนิ่งๆ จนสักพักมันหัวเราะออกมา เอามือโยกตัวผมไปด้วย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”เสียงมันเห่า
“ฮ่าๆๆๆๆ”ผมหอนรับ
“มึงขำอะไร”มันถามผม
“ขำตามมึงนั่นแหละ”ผมลอยหน้าบอกมัน
“ไอ้หนอนเอ้ย”มันเรียกผมเหมือนอ่อนใจ ก่อนจะจ้องหน้าผมที่ทำหน้าเอ๋อใส่มัน “นี่แหละข้อดีมึงทั้งหมด”มันพูดและจุ๊บหน้าผาก”ซื่อตรงกับความรู้สึก คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น เป็นความไร้เดียงสาที่ไม่เหมือนใคร ส่วนไอ้เรื่องอย่างว่ามึงไม่ได้เก่ง แต่เต็มที่กับทุกท่วงท่ามากกว่าว่ะ หึหึ”ผมอดหยิกมือมันไม่ได้ มันพูดไปยิ้มไป มือก็ลูบแก้ม”และกูก็ชอบทุกอย่างที่เป็นมึง”ปิดท้ายซะจนต้องเอาหน้าซุกอก อย่างเขินจริงๆ
“เขาอายนะ”ผมพูดอู้อี้หน้าบี้ไปมา
“แรดเกินเดซิเบลแหละมึงน่ะ”มันพูดใส่ขำๆ ผมแลบลิ้นมันเลยกัดและจูบให้รับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกันให้มากขึ้น ผมจะทำไรได้นอกจากจูบนั้นคืนสนองให้ไป
*
*
*
“เอาอีก เอาอีก”ผมยื่นจานไปให้มันตักผัดหมี่ในกระทะให้อีก มันก็ลุกไปตักให้ไม่มีบ่น ลองบ่นสิกูจะแหกปากประจานว่ามึงกดขี่ขย่มชำเรากู
“ตะกละ”แต่ยังมีเล็ดลอด กระปริบกระปอยเหมือนเยี่ยวออกมา
“อูอิ๋วโอ้ย อู๋นเอี๋ยอะอังอาน (กูหิวโว้ย สูญเสียพลังงาน)”ผมว่ามันทั้งที่ยังเคี้ยวเต็มปาก
“ทุเรศสิ้นดี ไม่มีมารยาทในการแดก เอ้า น้ำ”มันแสยะยิ้มว่าผม แต่ส่งน้ำให้ มีแอบแชะภาพนิดหน่อย เดี๋ยวนี้มันชอบถ่ายรูปผมมากเลย สวยๆไม่ ทุเรศๆ กูถ่าย ดูธรรมชาติดี คนเราไม่จำเป็นต้องดูดีตลอดเวลา เนี๊ยบบ้าง หลุดบ้าง แต่ก็ยังเป็นเรา
“เอิ๊กกกกก”เสียงเรอของผมเอง มันเบือนหน้าหนี
“มึงไม่อ้วกเลยล่ะ”มันเหน็บผม มือก็ยังถ่ายผมอยู่ ผมก็เล่นท่าให้มันถ่ายไป จนมันเบื่อเลิกเป็นตากล้อง ก็หันมาเล่นขี่ควายส่งเมืองกัน ทำกูเดี้ยงก็เลี้ยงดูกูซะ นั่งตรงโซฟาที่ถูกเก็บหลักฐานเรียบร้อยก็เปิดทีวีดู มันเดินมานั่งพร้อมจานแอ๊บเปิ้ล ส้มโอ ชมพู่ ที่ปลอกเรียบร้อยแล้ว มีพริกกะเกลือไว้จิ้มด้วย เก่งจริงเลยผัวกูเคยเป็นเมียใครมาก่อนเปล่าเนี่ยะทำหน้าที่แม่บ้านไม่ขาดตกบกพร่องเลย
“โปรเจคมึงเสร็จแล้วเหรอ”ผมถามมันที่เดินกลับมาอีกรอบพร้อมงานไอ้แทน ที่ให้มันแก้ภายในสามวัน
“อืม”มันรับคำก่อนจะลงมือแก้งานใหม่ ผมนอนเหยียดมองมัน
”งานมึงล่ะ”มันถามกลับบ้าง
“อีกนิด เออ เดี๋ยวพุธนี้กูต้องไปชลบุรีกับคณะว่ะ เขาให้ไปตรวจเช็คพวกรถแข่งตามสนามรถนี่แหละ”ผมบอกก่อนจะนึกได้ว่าต้องไปปฏิบัติงานนอกสถานที่ คราวที่แล้วแถวกรุงเทพฯ และมีการจัดการแข่งระดับมหาวิทยาลัยด้วย ปีที่แล้ว ม. ผมก็ชนะนะ รุ่นพี่ที่แข่งเป็นสายรหัสเดียวกับผม แกจีบผมด้วย หุหุ
“ค้างหรือเปล่า”มันถามกลับ แต่ตากับมือก็จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ที่จริงสร้างรูปแบบในคอมพิวเตอร์หรือไอแพดก็ได้นะ แต่มันชอบสร้างด้วยมือมากกว่า พอถาม มันก็บอกจะได้ไม่เป็นง่อย กวนตีนกูจริง เลยเลิกถามมันซะ
“เปล่า”ผมบอก
“ไปกี่โมง”มันถาม
“เจ็ดโมงเช้าอ่ะ ขี้เกียจตื่นจัง”ผมบอกก่อนจะครวญหงิงๆ
“นอนบ้านหรือเปล่าล่ะ”มันถามผมอีก ก่อนจะคลิกๆอะไรก็ไม่รู้ในคอมฯและทำที่แบบใหม่
“พี่ไปส่งน้องเปล่าล่ะ”ผมได้ทีเลยอ้อนมัน เลื้อยจากโซฟาไปนอนหนุนตักเอาหน้าซุกซิคแพคอันเร้าใจ
“ถ้านอนด้วยก็จะไปส่ง ถ้านอนบ้านมึงไปเอง กูขี้เกียจตื่นไปรับ”พูดเรียบๆแต่ทำจริง ยังดีที่มีทางเลือกให้กู
“กูนอนด้วย”ผมตอบแบบไม่ต้องเลือกเพราะยังไงก็เลือกคำตอบแรกแน่นอน เรื่องอะไรจะตื่นคนเดียว มึงต้องทำหน้าที่สามีบวกสารถีไปส่งกูซะ เหมือนตอนที่กูไปส่งมึงออกค่าย เป็นอันเจ๊ากัน หุหุ
“ไม่นอนบ้านวะ”มันบ่นแต่ปากอมยิ้ม
“เรื่องอะไรกูจะตื่นคนเดียวแล้วให้มึงนอนฝันเปียกล่ะ”ผมบอกก่อนจะกัดพุงมันอย่างหมั่นเขี้ยว
“ตีนแหนะ มีแต่มึงแฉะทุกเช้า”มันจิกหัวผมออกพูดใส่บ้าง
“นิสัย ชอบแอบคลำของกู ไม่ดูดเลยล่ะ”ผมแสยะปากใส่มัน
“เหม็นหืน”มันบอกและยักคิ้ว
“มึงก็อมก่อนดูดสิจะได้ไม่หืน”ผมก็กวนมันกลับ
“สกปรก”มันบอกก่อนจะไสหัวผมให้ไปนอนที่พื้นแทน
“แหม สกปรก กล้าพูดแล้วใครวะเมื่อเช้าดูดซะเหี่ยวยังไม่ฟื้นความเต่งเลย”ผมเบะปากใส่ถีบก้นมันสองปึก
“กูหน้ามืด”มันบอกแต่หูมันแดงแสดงว่าอาย
“เลยหาอะไรดมไง กิ๊วๆ หน้าไม่อาย เอาของเขาไปดม ฮ่าๆๆๆๆๆ อย่าๆๆๆๆ เชี่ยะ พอแล้ว”ผมล้อมันเลยโดนมันจี๋ตีนเข้าให้จนตัวขดตัวงอ หัวเราะน้ำลายไหลย้อยไปหมดเป็นที่อุจาดให้มันว่าเข้าให้อีก แขวะกันด่ากัน ดูหนังแทรกเสียงเพลง หลับแม่งเลยกู คร่อกกกกก อืม มีผ้ามาโปะให้กัดด้วย ขอบคุณครับ
*
*
*
“เฮ้ย พวกมึง ทิ้งกูกันเลยนะ”ผมเอ่ยปากเรียกนังออยที่เริ่มไปไหนมาไหนกับไอ้เป๊บ ไอ้แฝดที่เดี๋ยวนี้ต้องไปรับไอ้ต้าร์เป็นประจำ พวกมันกำลังมีที่ไป ส่วนผมต้องกลับเองไอ้ไผ่ติดงานที่คณะ คาดว่าจะดึก ผมว่าจะชวนมันไปซื้อของด้วยสักหน่อยมะรืนต้องเดินทางแล้ว
“แต่ก่อนมึงไม่ทิ้งพวกกูเลย”นังออยจีบปากบอกผมกลับมามั่ง ก่อนจะสำรวจตัวเองอีกครั้ง มันบอกผมตั้งแต่เช้าแล้วว่าไอ้เป๊บชวนมันไปกินข้าวและดูหนัง เรื่องปกติของการออกเดทมั้ง ผมแหย่พวกมันไปงั้นแหละ เพื่อนมีความสุขผมก็มีสุขไปด้วย มันทุกข์ก็ทุกข์ด้วย เหมือนกับที่พวกมันก็รู้สึกเหมือนผม
“ทิ้ง กูนะทิ้งพวกมึง มีแต่พวกมึงผลักไสให้กูไปกับมัน พอกูติดมัน มาหาว่ากูทิ้งเหรอ”ผมโวยใส่มันกลับไปบ้าง นังออยทำตาปริบๆ ที่เห็นผมทำหน้าใส่มัน
“อีเหี่ยน น้ำลายมึงอ่ะ”มันว่าผมเอามือเช็ดหน้า เว่อร์ ซู๊ดดดด เก็บก่อน
“มึงอย่าง็องแง็งน่า ยังไงพวกกูก็รักมึงเสมอนะเพื่อน”ไอ้โอมโอบไหล่บอกผม ตามด้วยไอ้อาร์มสที่จุ๊บหัวผมอย่างที่ทำเป็นประจำของพวกมัน ตั้งแต่เด็กแล้ว
“อย่าดื้อน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้ไปด้วยกัน”ไอ้อาร์มสปลอบผม จนเกือบหัวเราะ
“สัด ทำอย่างกับกูเป็นเด็กถูกพ่อแม่ทิ้งอย่างงั้นแหละ ไปเหอะ เดี๋ยวว่าที่เมีย กับว่าที่ผัว พวกมึงจะรอนาน”ผมเลยตบหัวมันไปคนละที ก่อนจะผลักไสพวกมันไปหาความสุขมั่ง
“เก่งมากเพื่อนคนดี”ไอ้สองตัวยังล้อไม่เลิก ก่อนจะวิ่งหนีตีนผม
“มึงไม่ไปกับกูวะ”อีออยชวนผมอีกครั้ง
“อย่าแอ๊บ อีห่า”ผมส่ายหน้าว่ามันขำๆ
“กูไม่ได้แอ๊บ”มันโวยหน้าแดงนิดๆ
“อายเป็นด้วยเหรอวะ สะกดถูกด้วย ฮ่าๆๆๆๆ”ผมแหย่มันไปอีก มือกอดคอเดินไปกับมัน
“แรดเรียกพี่นะมึง ย้อนศรกูเหรอ”มันว่ามือก็หยิก จนกระทั่งถึงที่จอดรถก็เห็นไอ้คนตัวสูง ผมเกรียนๆ สะพายกระเป๋าผ้าลดโลกร้อน สกรีนว่า ‘รอได้เพราะพี่อึดและยึดมั่น’
“ไง เป๊บ บอกใครเหรอ”ผมทักมัน มือก็ชี้กระเป๋า มันยกยิ้มที่คิดว่าหล่อสุดๆ หุ่นมันดีสมกับเป็นนักว่ายน้ำของ มหาลัย เชียวนะครับ เรียนก็ดีด้วย
“อีฝิ่น มึงไม่มีอะไรจะพูดเหรอ”อีออยหยิกแขนผมทำปากใส่
“เกี่ยวไรกับมึงล่ะ กูพูดกับเป๊บมัน เน๊าะ”ผมก็ลอยหน้าใส่มัน หันไปพยักหน้าใส่ไอ้เป๊บ
“อืม”ไอ้เป๊บรับคำยิ้มหน่อยๆ เหมือนจะอายๆ
“งั้นมึงก็ไปด้วยกัน”อีออยพูดเสียงงอนๆ
“อุ้ย มีงอน กูไม่ถามแล้วก็ได้”ผมจิกมันอีกนิด มันทำปากด่าผม
“ฝิ่นไม่ไปด้วยกัน”ไอ้เป๊บหันมาชวนผม อีออยก็พยักหน้าแบบให้ไปด้วย
“ไปเถอะทั้งคู่ ไปสู่ประตูหลัง คิกคิก กูไปนะ”ผมแซวมันสองคนที่หน้าเหวอ จนอีออยตั้งสติได้
“อีเลว อีเชี่ยะ”เสียงมันด่าตามหลังหันไปอีกที ไอ้เป๊บเอามือปิดปากมันและดันขึ้นรถ ผมยิ้มให้มันพร้อมโบกมือ ก่อนจะพาตัวเองไปขึ้นแท็กซี่หน้า ม. และส่งข้อความบอกเด็กล้างตู้เย็นก่อน ฮ่าๆๆๆ
*
*
*
“อืม กลิ่นนี้ก็ดี เปลี่ยนดีไหมนะ”ผมกำลังพิสูจน์กลิ่นอยู่ครับไม่ใช่ที่กองปราบปรามหรือทลายยาบ้าที่ไหนหรอก แต่อยู่ที่ร้านจำหน่ายน้ำหอมในห้างxxxxปกติผมจะใช้น้ำหอมของ Calvin klein ทุกกลิ่น ไอ้ไผ่ก็ใช้นะ มันใช้ของ Bvlgari ดูไม่เหมาะกับมันใช่ไหมครับเห็นมันเซอร์ๆง่ายๆ บทจะเป็นผู้ชายสไตล์ Metro Sexual เขาก็ทำได้ดี หุหุ ยกหางกันเข้าไป แฟนนี่ครับไม่ชมมันแล้วจะชมใคร ตอนแรกผมไม่ค่อยชอบกลิ่นมันเท่าไร แต่เวลาที่มันอยู่ตามตัวไอ้ไผ่ ผมรู้สึกลุ่มหลงอยากดมมากๆเลย ซื๊ดดดด
“อันนี้ดีกว่า ลองเปลี่ยนมั่ง ผัวคงไม่ผิดกลิ่นหรอกมั้ง”ผมหยิบ Davidoff Cool Water Perfum ส่งให้พนักงานและชำระเงิน ระหว่างรอไอโฟนผมก็ดังต้องรีบรับครับ เสียงเรียกนี้ไม่รับเดี๋ยวไม่ได้มรดก ฮ่าๆๆๆ
“จ๋า คุณปู่”ผมรับสายก่อนจะยื่นมือไปรับของ และเดินออก
“น้องอยู่ไหน บนบกไม่ต้องตอบนะลูก”เสียงปู่เจ้าเสน่ห์แหย่มาตามสายอย่างอารมณ์ดี
“อ้าว เอามุกน้องไปเล่นแล้วจะตอบได้ไงเนี่ยะ โลกมนุษย์ก็เล่นจนเบื่อแล้ว”ผมก็แหย่ท่านกลับ จนได้ยินเสียงหัวเราะ
“น้องว่างหรือเปล่า”ปู่ถามผม แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
“น้องว่างเสมอสำหรับปู่ ถึงยุ่งก็จะว่าง”ผมอ้อนไปตามสาย แต่เป็นความจริงสำหรับคนที่ผมรักที่สุด
“อย่าเลย เดี๋ยวนี้เพิ่มพี่ไผ่เข้าไป พื้นที่ในใจน้องเหลือปู่กี่เปอร์เซ็นต์ก็ไม่รู้”คุณปู่สุดที่รักแอบน้อยใจแต่มีขำๆปนมาด้วย
“แหม คุณสหรัฐเหน็บแรงนะครับ มีเท่าไรน้องยกให้ปู่หมดเลย ส่วนพี่ไผ่ปู่ก็แบ่งให้เขาเช่าหน่อยแล้วกัน นะนะ”ผมหยอกท่านกลับอ้อนๆ
“เออ ไอ้ตัวดีปากหวานขึ้นนะ เข้าเรื่องดีกว่าเดี๋ยวเบาหวานปู่ขึ้น”ปู่ยุติก่อนจะพูดถึงธุระที่โทรมา”ก็ไม่มีอะไรมาก พอดีพี่แทนโทรมาหาปู่ บอกว่าติดต่อน้องไม่ได้เขาจะชวนน้องไปงานวันเกิดพ่อเขาน่ะ” ผมฟังอย่างเงียบๆ แต่นึกด่าไอ้คนต้นเรื่องที่เอาเรื่องนี้ไปอ้างกับปู่
“น้องก็เปิดเครื่องตลอดนะ”ผมบอกปู่ด้วยน้ำเสียงธรรมดา ต่อให้โกรธหรือไม่พอใจใครผมจะไม่เอามาลงกับปู่เป็นเด็ดขาด
“น้องก็ไปหน่อยแล้วกันนะ ถือซะว่าเป็นตัวแทนปู่ อีกอย่างเขาก็เคยซื้อขายกับเรา ได้ไหมลูก”ปู่พูดเหมือนขอร้องผมเลย
“ได้สิครับ ถึงปู่ไม่บอก และเขามาชวนน้องด้วยตัวเอง น้องก็ไป ปู่สบายใจได้”ผมพูดให้ท่านสบายใจ ปู่ให้ผมเยอะกว่านี้อีก เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะทำไม่ได้
“เก่งมากน้องของปู่ ชวนพี่ไผ่ไปด้วยก็ได้นะ กล้าเปล่า หึหึ”ปู่ชมก่อนจะย้อนมาแซวอีกรอบ
“ไม่ต้องใช้ความกล้าหรอกปู่ มันต้องใช้ความจริงถึงจะถูก ชิมิ๊ๆ”ผมพูดเหมือนชมตัวเองไปในตัวบอกท่านกลับไป
“เออ ระวังนะโว้ย ความจริงอาจทำให้เกิดเรื่องก็ได้ เฮ้อ ไอ้พวกนี้ไม่รู้หลงผิดอะไรมาติดกับน้องได้ ไม่ไหวๆ”ปู่ยังมีหยอดปิดท้ายให้ผมได้โวยนิดๆ
“จะว่าน้องได้ไง น้องเป็นหลานปู่ลูกพ่อ เชื้อก็ต้องติดกันมาเป็นธรรมดาของตระกูลเรา ฮ่าๆๆๆๆ”ผมทำเสียงใส่ท่านอวยตระกูลตัวเองไปด้วยเลย
“แต่ตระกูลปู่ มีแต่ผู้หญิงมาติด ไอ้ผู้ชายมาติดมีแต่เอ็งแหละแหกคอก”ปู่ก็ตอกกลับมาขำๆ
“เอ้า ก็น้องสวยติดย่าครึ่งหนึ่งนี่ อย่ามาว่านะ”ผมทำเสียงงอนๆใส่
“พอเลย เดี๋ยวเขาจะหาว่าตระกูลเราหลงตัวเองกัน เอาเป็นว่าก็ตามนี้นะ”ปู่เลยต้องยุติคารมชมกันเองเอาไว้ก่อน
“ครับ ครับ ได้ครับ มีอยู่ ปู่ไม่ต้องโอนมาหรอก เดี๋ยวน้องซื้อไปให้คุณลุงเอง ครับ รักนะ จุ๊บๆๆๆ”ผมคุยกับท่านอีกนิดก็วางสาย ไอ้แทนมันคงไม่กล้าโกหกโดยการเอาวันเกิดพ่อมันมาอ้างแน่ คนระดับนี้หัวสมองคงไม่แดกหญ้าไปเพิ่มเป็นอาหารเสริมใส่หัวหรอกมั้ง ว่าแล้วก็ไปซื้อของขวัญก่อน เอาอะไรดี คุณลุงฐานะดีคงจะมีทุกอย่างแล้ว แต่ก็ต้องหาไปให้อยู่ดีเป็นมารยาท อืม เซ็กส์ทอยหรือไวอาก้าดีหนอ จะได้กระชุ่มกระชวย ฮ่วย คิดไปได้
*
*
*
ต่อข้างล่าง
-
เวลา 22.30 โดยประมาณ บรรยากาศอึมครึมแผ่ปกคุมทั่วห้อง ณ คอนโดใจกลางเมือง กูจะบรรยายให้เหมือนหนังฆาตกรรมทำไมวะเนี่ยะ
“เมื่อไร”เสียงถามเรียบๆ หน้านิ่งๆ มือก็หยิบข้าวเหนียวจิ้มซุปมะเขือไปด้วยเข้าปาก ผมกระแซะอยู่ข้างๆ ตักแกงเลียงเห็ดให้คุณพี่ด้วยจะได้ไม่ติดคอ
“พรุ่งนี้ครับ”ผมตอบก่อนจะอ้าปาก เมื่อคุณพี่หยิบหมูชุบแป้งทอดใส่ปากให้ ไม่พูดอะไรอีก คงจะคิดได้ว่าเป็นเวลาทานข้าวไม่ควรคุยกันมันเสียมารยาท จนเรียบร้อย คุณพี่ก็หันมามองเอาทิชชู่เช็ดปากตัวเองและมีน้ำใจเอาที่ใช้แล้วมาเช็ดให้ผมด้วยเป็นการประหยัด มองหน้าสักพักก็พยักหน้า
“ก็ไปสิ”โถ ให้เกร็งอยู่ตั้งนาน พูดแค่เนี้ยะ และก็เก็บของพร้อมจานชามไปล้าง เรียบร้อยก็เดินออกผมก็ตามติด
“พี่ไปด้วยสิ ปู่บอกว่าให้พี่ไปด้วย”ผมกอดเอวมันข้างหลัง ยื่นหน้าลอดแขนไปอ้อนมัน
“ไม่ว่าง”สั้นๆได้ใจความไม่ต้องแปลไทยเป็นไทย
“จริงดิ”ผมทำหน้าแอ๊บใส่
“เออ”มันไม่แอ๊บกลับ ตอบตรงๆ
“พี่ไปส่งและก็ไปรับนะ ๆๆ”ผมอ้อนต่อ มือก็บีบนวดให้คุณพี่ผ่อนคลายความตึงเครียด เพราะจะลงมือทำงานต่อ ดูหน้าก็รู้ได้ว่าห้ามรบกวน งดติด(สัด)ต่อชั่วคราว
“ไปไกลๆไป”มันไม่ตอบไล่ผมที่หยุดมือทันที หน้าผมตอนนี้ ช็อคซีนีเพคผสมบิ๊คซีนีม่า มาก
“ทำไม”ผมถามออกไปเสียงเบาหวิว ใจสั่น ไม่คลื่นเหียน ไม่อาเจียน ไม่เป็นลม ต้องรอฟังคำตอบก่อน
“อะไร”มันหันมาถามก่อนจะทำงานต่อ
“ก็ไล่น้องทำไมล่ะ ฮึก น้องบอกแล้วนะ ชวนไป ฮึก ก็ไม่ไป ยังมาไล่กูอีก ฮืออออออ”ผมโดดไปนั่งตักร้องไห้ใส่หน้ามันแม่งเลย มันผงะถอยแทบไม่ทัน
“มึงบ้า บ่ อยู่ๆก็ร้องไห้”มันถามผมหน้าเซ็งๆ
“ก็มึงไล่กู ฮึก ทำไมล่ะ”ผมเอามือปาดน้ำตา พูดไปสะอึกสะอื้นไป
“กูเหม็น ตั้งแต่เข้าห้องยันแดกข้าวแล้ว กูว่าจะถาม มึงไม่ตกบ่อขี้ที่ไหนมา”มันพูดออกมา มือก็ปิดจมูกตัวเอง
“อ้าว กูไม่รู้นิ กะว่าจะมอมให้มึงตกในภวังค์และทำตามที่กูขอซะหน่อย ฮี่ฮี่”ผมยิ้มแหยๆพูดใส่มัน น้ำตาสั่งได้ถูกสั่งเก็บไปแล้ว
“กูไม่อ้วกรดหัวมึงก็ดีเท่าไรแล้ว มึงลองหรือมึงแดกเข้าไปด้วย”มันเอามือเขกหัวผมพร้อมกับด่าไปด้วย
“หอมจะตาย เนี่ยะๆๆ”ผมยกแขนขึ้นดม ก่อนจะจับหน้ามันที่ตั้งตัวไม่ทันมาซุกรักแร้อันขาวนวล
“ไอ้ฝิ่น เชี่ยะนิ กูบอกว่าเหม็น แหวะ อ่อกก”มันผลักผมออก ก่อนจะลุกไปอ่างล้างชามแหวะออกมาและบ้วนปาก
“เว่อร์ สำออย เซ้นส์ซิทีฟ แอ๊บ ดัดจริต พรืดดดด ถุยยย”ผมเดินตามไปพูดใส่มัน มันหันมาเอาฟองน้ำล้างจานยัดปากให้ผมหยุดพูด หยึย ไอ้โหดคิดจะฆ่ากูด้วยเชื้อโรคเหรอ
“นิสัยมึงทั้งนั้น ไปอาบน้ำ อย่าให้กูพูดซ้ำ เร็วๆ”มันหันมาว่า เตะก้นและถีบส่งผมเข้าห้อง
“ถุยๆๆๆๆๆๆ”ผมทำเสียงใส่มัน ที่จะเตะอีกรอบ แต่ไม่ทันผมวิ่งเข้าห้องน้ำซะก่อน ออกจะหอม หรือว่ามันจะแพ้ท้องแทนพี่ตวงเมียพี่หลิวที่โทรมาเมื่อวาน บอกข่าวว่าซาว์ดแล้วได้ลูกชาย เป็นที่ดีใจกันถ้วนหน้า ไอ้ไผ่ถึงมันไม่ยิ้มหรือเฮออกมา แต่น้ำเสียงก็แสดงออกว่ามันดีใจกับพี่มันด้วย หลวงพ่อเป็นหลวงปู่ พี่อ้อเป็นป้า มันเป็นอา ส่วนผม พี่ก็พอ ไม่อยากแก่ หุหุ
/
/
/
สุดท้ายก็มาคนเดียว มันไม่ได้มาส่งเพราะติดงาน แต่ก็ให้ความหวังว่าจะมารับถ้างานเสร็จและอารมณ์ดี งานเสร็จกูยังมีหวัง อารมณ์มึงกูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร พักหลังแปรปรวนยิ่งกว่าหมาถูกตอนซะอีก
“คุณน้อง ไม่ให้ลุงรอเหรอครับ”ลุงชิตถามผมที่กำลังจะเปิดประตูรถ
“เดี๋ยวพี่ไผ่มารับ แต่ถ้าไม่มา น้องจะโทรหานะ”ผมบอกลุงชิตที่อมยิ้มเมื่อมีการเผื่อนิดหน่อย
“ลุงว่าพี่ไผ่มารับแน่นอน”ลุงชิตพูดด้วยความมั่นใจ ผมย่นจมูก
“ไม่ต้องมาปลอบใจน้องหรอก ลุงต้องได้ยินว่ามันพูดกับน้องว่าไง”ผมบอกลุงชิตสำรวจตัวเองอีกครั้ง ระหว่างทางผมคุยกับมันว่าจะมารับไหม มันก็ อืม ดูก่อน พอถามว่าทำไม ติดงาน ทำไมครั้งที่สอง อย่างี่เง่า ทำเอากูเงียบกริบ เลิกคุย ช่างมันถ้ามาก็เห็นเอง ไม่มาก็ลุงชิตมิเตอร์ ไม่ง้อก็ได้โว้ย
“พี่ไผ่พูดไปอย่างนั้นแหละครับ ยังไงก็ต้องมา แกห่วงคุณน้องจะตาย”ลุงชิตให้กำลังใจปนเข้าข้างมันไปด้วย ภาพพจน์แบบ 3D หรือเปล่าที่ลุงเห็น ที่จริงผมก็คิดเหมือนลุงนั่นแหละแต่ไม่อยากคาดหวังมากนัก เพราะมันยุ่งจริงๆ เสร็จโปรเจคก็มีใหม่มาทันที และงานไอ้เชี่ยะแทนอีก พูดไม่สบอารมณ์ กูจะด่ามึงกลางงานซะเลย
“น้องจะเชื่อลุงนะ ไปนะครับ”ผมพยักหน้าบอกลุงชิตก่อนจะลงจากรถ เดินไปลงชื่อตรงป้อมยามที่มีตำรวจอีกสองนายยืนอยู่ด้วย ผมยื่นกล่องของขวัญให้ตรวจสอบ นี่กูมางานเลี้ยงนักการเมืองที่ฉ้อฉลหรือเปล่าวะ ก่อนจะผายมือเชิญให้เข้าไปได้ เรียกคฤหาสน์ดีกว่า คนเยอะจริงๆ ไฮโซทั้งนั้น นั่น มีดารานักร้องมาด้วย เฮ้ย นักการเมืองก็มี ไอ้ที่คิดในตอนแรกพวกเขาคงไม่ได้ยินหรอกนะ ผมไม่ได้เหมารวมแค่บางส่วนเท่านั้นเอง ว่าแต่คุณลุงอยู่ไหนเนี่ยะ ตลอดทางที่ผมเดินเข้ามา มีคนมองและซุบซิบด้วย คงไม่พ้นว่า คนหน้าตาดีคนนี้เป็นใครกัน ไม่เคยเห็นมาก่อน สงสัยเพิ่งลงมาจากฟ้า ถึงได้ดูดีขนาดนี้ หุหุ ผมหยุดมองรอบข้างนิดนึง กำลังจะเดินต่อก็ถูกจับแขนไว้ก่อน
“น้องฝิ่น ไม่โทรหาพี่ล่ะว่ามาแล้ว จะได้ออกไปรับ”ไอ้แทนนั่นเอง เกือบโดนกูฟันศอกแล้วมึง วันนี้มันก็ดูดีเหมือนทุกทีแต่งั้นๆ สู้ผมกับผัวไม่ได้หรอก
“โทรทำไมให้เปลืองตังค์ เดินเข้ามาเองได้”ผมบอกมันก่อนจะบิดแขนออกเล็กน้อย
“ยิงมาก็ได้”มันยังพยายาม หน้าระรื่น
“เอาปืนมาดิ”บอกมันอีก มันหัวเราะส่ายหน้ายิ้มๆ เวลามันยิ้มยอมรับว่าดูอ่อนโยน อดนึกถึงพี่เจตน์ไม่ได้ รายนั้นทั้งพูดดี ใจดี แต่ก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดี ถ้าไอ้แทนมันเป็นเหมือนพี่เจตน์ก็ดีสิ ดูมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร
“ไป พี่พาไปหาคุณพ่อ”มันพูดขึ้นก่อนจะแตะแขนเบาๆ ผมก็เดินตามมันไป
“มาแล้วเหรอลูก มานี่มา เมื่อกี้ลุงเพิ่งวางสายจากปู่หนูพอดีเลย”คุณลุงยิ้มพร้อมรับไหว้และบอกให้ฟัง แต่คุณลุงใช้คำเรียกว่าหนูกับผม ฟังแปลกๆยังไงไม่รู้ ไอ้แทนก็อมยิ้มชอบใจ ที่พ่อมันเรียกผมอย่างนั้น
“ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงนะครับ”ผมอวยพรให้ท่าน
“ขอบใจมากลูก”ท่านลูบหัวและรับของขวัญ
“ใครเหรอครับ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว คุณพิเชษฐ์”ผู้ชายน่าจะอายุมากกว่าคุณลุงนิดหน่อย ถามและยิ้มให้ผม ๆ ยกมือไหว้ทันทีไม่ต้องรอให้บอกว่าท่านเป็นใคร
“หลานชายคุณสหรัฐ เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ไงครับ”คุณลุงบอกคร่าวๆ ถ้าไม่ใช่คนรุ่นๆกันจะไม่รู้จักปู่ผมเลย แต่ถ้าเอ่ยชื่อบรรดาคุณลุงคุณป้า รู้จักแน่เพราะพวกท่านสืบทอดต่อจากปู่อยู่ ลูกพี่ลูกน้องผมเขาก็เรียนจบกันหมดแล้ว กลับกระบี่ถึงจะได้เจอกัน พวกมันชอบแกล้ง ตอนที่รู้ว่ามีแฟน แม่งล้อไม่หยุด พูดแล้วก็คิดถึง
“อ๋อ หลานคุณสหรัฐ ลูกคุณสุรัฐ หรือ คุณสุทธิ ล่ะลูก”ท่านพยักหน้ารับรู้และถามถึงลุงๆผม
“ลูกพ่อสุราษฎร์ครับ”ผมตอบท่าน
“เฮ้ย โตขนาดนี้เลยเหรอ ตอนงานคุณพ่อ ปู่กับแม่โอ๋กันใหญ่ งอแงน่าดู”ท่านพูดยิ้มๆแต่แฝงไปด้วยความเอ็นดู
“รู้จักพ่อกับปู่หนูฝิ่นด้วยเหรอครับ คุณพงษ์”คุณลุงพิเชษฐ์ถามอย่างแปลกใจ
“เคยตีกล์อฟด้วยกันสมัยหนุ่มๆ ก็ค้าขายที่ดินด้วยนี่แหละ ถามปู่นะว่ารู้จักลุง อืม ไม่ใช่สิ ต้องเรียกปู่ถึงจะถูกเพราะรุ่นๆกัน”ท่านบอกอย่างรู้จักปู่มาก่อน และเคยไปงานพ่อผมด้วย ไม่น่าเชื่อท่านจะรุ่นเดียวกับปู่ ผมคุยกับพวกท่านที่มีคนรู้จักปู่มาคุยเพิ่มอีก สักพักไอ้แทนก็ขอตัวพาผมออกมาจากตรงนั้น
“ไอ้แทน หลบไปไหนมาวะ แล้วพาใครมาด้วย น่ารักจัง”คงเป็นเพื่อนมันพอเห็นก็แสดงตัวทันทีว่าไม่ได้เป็นใบ้
“ให้รอนะแทน”เสียงผู้หญิงใส่เดรสเกาะอกสีน้ำทะเล พูดขึ้นบ้างแต่ไม่พูดเปล่าเดินมากอดแขนมันด้วย
“รอทำไมล่ะ จะกินจะดื่มอะไรก็เรียกเด็กสิ”มันบอกผู้หญิงที่ชื่อดรีมเรียบๆ ยกยิ้มหน่อยๆ
“นี่ละสิ พี่แทนถึงได้รีบไปรับเอง”เสียงผู้ชายที่ผมจำได้เคยเจอที่ผับพร้อมมัน มองผมอย่างไม่เป็นมิตรเหมือนคราวก่อน แต่ผมไม่สนใจหรอก อีกสักพักว่าจะกลับแล้ว น่าเบื่อ ผมไปมาหมดแล้วงานเลี้ยงตั้งแต่รากหญ้ายันรากปูน ปู่เอาผมไปด้วยตลอดจนผมเบื่อและเซ็งไปเอง ขนาดปู่ยังเบื่อเลย นอกจากเลี่ยงไม่ได้จริงๆถึงจะไป
“ไม่แนะนำหน่อยวะ”เพื่อนมันอีกคนเอ่ยแซว ขนาบข้างด้วยผู้หญิงอีกสองคนที่สะสวยไม่แพ้คนชื่อดรีม
“ฝิ่น”ผมบอกเองครับ ก่อนจะนั่งเก้าอี้ที่ว่าง พวกนั้นเงียบและมองหน้าไอ้แทนที่ยักไหล่และนั่งลงข้างๆ มันก็แนะนำให้ผมรู้จักเพื่อนมัน แต่ละคนลูกคนมีฐานะพอกับมันนั่นแหละ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกที่มันจะคบเพื่อนระดับนี้ พอแนะนำเสร็จก็เริ่มคุยกัน ก่อนจะฟังคุณลุงเอ่ยขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน และก็สนุกกับดนตรี มีคนเดินมาทักทายมันกับเพื่อนๆมันไม่ขาดสาย ถ้ามีคนถามมันก็จะแนะนำผมให้รู้จัก ถ้าผู้ใหญ่หน่อยก็จะรู้จักปู่ผมอย่างที่บอก ถ้ารุ่นน้อยกว่านี้ก็ไม่รู้จักแถมพูดอีกไม่เคยเห็นตามทีวีหรือหนังสือพิมพ์เลย กูไม่ได้เป็นดาราอักษรย่อ จะได้ออกสื่อตลอด พูดไม่ขาดคำมีนักข่าวมั้งมาสัมภาษณ์มันนิดหน่อยและถ่ายรูป ผมอยากจะลุกหนีจริงๆแต่ไม่ทันเลยต้องถ่ายติดวิญญาณไปกับเขาด้วย
“ฝิ่นเรียนที่ไหนเหรอตอนนี้”คนชื่อรุจน์ถามผม
“มหาลัยxxx วิศวะ”ผมบอกชื่อม.พร้อมสาขา
“ตอบซะยาว”ผู้ชายตัวเล็กที่ผมเคยเจอพูดลอยๆ
“จะได้ไม่ต้องถามเพิ่ม”ผมบอกออกไปก่อนจะหยิบพั้นซ์สีสวยดี จิบหน่อยๆ
“รู้ได้ไงว่าจะมีคนถามหรือว่าสนใจ”เขาพูดต่อเสียงเยาะ ดรีมกับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนมองยิ้มๆ พอกับไอ้สองคนนั้นที่ทำหน้าแบบงงๆ ไอ้แทนมองเฉยๆแต่ยังไม่พูดอะไร ดูแล้วมันไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไร
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนิ คนไม่สนใจ คิดซะว่าบอกหมาก็ได้เผื่อมันอยากรู้”ผมตอบยิ้มๆ ทำเอาเขาชักสีหน้า ที่เหลือแทบจะสำลักน้ำที่กำลังเข้าปาก
“นี่ กะ”เขาพูดใส่ผมที่เลิกคิ้ว
“นาว”ไอ้แทนเรียกชื่อมันให้หยุดพูด ทำเอาเม้มปากอย่างไม่พอใจ คนชื่ออิฐได้แต่โอบไหล่ปลอบใจ
“ฝิ่นทานอะไรมาหรือยัง พี่ให้เขาเอามาให้”มันหันมาถามผมด้วยเสียงที่ต่างกับเมื่อกี้ลิบลับ ผมไม่ได้รู้สึกยินดีอะไรหรอกถ้าจะทำให้อีกคนมองด้วยความไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ นี่ถ้ากูไม่มีแฟนจะแกล้งอ้อนให้ร้องไห้เลย
“กินมาแล้ว”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะจิ้มผลไม้เข้าปาก ไม่เห็นจะหวานเหมือนไอ้ไผ่ทำให้เลย พริกกะเกลือก็ไม่มี
“งั้นเอาของหวานไหม”มันก็ถามต่อ ดูแล้วมันไม่ได้เสแสร้งเอาใจนะ มันอายุห่างจากผมก็หลายปีอยู่ ผมเสียมารยาทกับมันก็เยอะ มันเลิกคิ้วประมาณว่าเอาไหม
“ก็ได้ มีไรกิน”ผมรับคำและถามต่อ มันยิ้มพอใจ
“ก็มีพวกเค้ก วิปครีม พุดดิ้ง และก็”มันบอกให้ฟังเอามือขึ้นมานับ
“พุดดิ้ง”ผมบอกก่อนมันจะพูดจบ มันกวักมือเรียกพนักงาน ให้มารับคำสั่ง
“แทน เอาใจน่าดูเลย คนพิเศษหรือเปล่าเนี่ยะ”คนชื่อบีถามมันยิ้มๆ ปรายตามอง นาวไปด้วย อะไรกันคนพวกนี้เหมือนจะกัดกันเองเลย
“ก็อยากจะเป็นอยู่นะ เจ้าตัวเขาไม่ตกลงด้วยน่ะสิ”ไอ้แทนพูดด้วยรอยยิ้ม หันมามองผมที่นั่งหน้าตาเฉย
“ท่าจะเอาจริงโว้ยมึง ว่าแต่ฝิ่นไม่พิจารณามันหน่อยเหรอ”ไอ้แจ็คเพื่อนมันอีกคนเอ่ยแซว
“ไม่ผ่านเกณฑ์”ผมตอบแบบไม่ต้องคิดเลย ทำเอามันติดคอเหมือนกัน
“ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยโว้ย”ไอ้รุจน์เอ่ยขำ นาวที่ตอนแรกเหมือนจะไม่พอใจ สีหน้าดีขึ้น ผมว่านาวหน้าตาดีนะจัดว่าสวยเลยล่ะ ไอ้แทนทำไมไม่ชอบวะ
“แทนน่ะ เพียบพร้อมจะตาย ใครก็อยากได้เป็นตัวจริงเขาทั้งนั้นแหละ ไม่นาเชื่อว่าจะไม่สนใจ เรียกร้องความสนใจหรือเปล่า”ดรีมพูดมือก็จับแขนไอ้แทนไปด้วย ท้ายประโยคหันมาพูดใส่ผมที่ตักพุดดิ้งเข้าปากพอดี
“ไอ้ใครที่พูดถึงรวมตัวเองด้วยหรือเปล่า ถ้าบอกไม่ใช่นี่ไม่เชื่อหรอก เกาะซะแน่นเชียว”ผมตอบกลับยิ้มๆ ไอ้แทนแกะมือ ดรีมออกทันที เธอหุบยิ้มเชิดหน้า ผมแอบเห็นนาวยิ้มอย่างพอใจ คนอื่นก็หัวเราะคิกคัก รักเพื่อนดีเน๊าะช่วยกันเยาะใหญ่เลย ยกเว้นไอ้ตัวผู้สามตัวที่มองไอ้แทนล้อๆ
“เอาอีกไหม”มันถามผมที่กินชิ้นที่สามกำลังจะหมด อร่อยดีเหมือนกัน ไม่อร่อยก็เสียยี่ห้อโรงแรมดังหมด
“พอแล้ว”ผมบอกก่อนจะดื่มน้ำ อยู่ห้องกูเรอไปแล้วเนี่ยะ
“เดินเล่นไหม พี่ว่าจะให้ดูอะไรหน่อย”ไอ้แทนเอ่ยปากชวนผมที่มองอะไรไปเรื่อย
“ก็ดี”ผมพยักหน้าและลุกทันที มันก็ลุกตาม นาวกับดรีมมองแต่ไม่กล้าลุกตามมาเมื่อเจอสายตามัน ที่เหลือก็ยิ้มแบบมีเลศนัย มันพาผมมาหยุดตรงสวนที่ดูส่วนตัวหน่อย ไม่มีเสียงอะไรรบกวน ค่อยหายใจทั่วหน่อย”สูบบุหรี่ได้ไหม”ผมถามเจ้าของบ้าน
“ตามสบาย ไม่รู้ว่าสูบ”มันพูดยิ้มๆ
“ทำไมต้องรู้ด้วย”ผมถามก่อนจะพ่นควันออกมา ไม่ได้นึกอยากหรอกแต่ไม่รู้จะทำอะไร
“พี่อยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฝิ่น ถ้าเป็นไปได้”มันพูดน้ำเสียงเว้าวอนมาก
“ชอบเหรอ”ผมถามมันที่มองผมยิ้มๆ
“ชอบ”มันตอบทันที
“แต่ผมไม่ชอบคุณแบบนั้น ผมมีแฟนแล้ว ทำไมต้องมาวุ่นวายอะไรกับเราด้วย”ผมพูดและถามออกไปตรงๆ
“รู้ แต่มันชอบไปแล้วนิ”มันก็ยังพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม หนาไปไหมหน้ามึงอ่ะ
“ตามใจ บอกไว้เลยไม่ชอบหรอกนะ”ผมยักไหล่พูดใส่มัน จะบอกให้มันเลิกชอบมันต้องบอกไม่เลิกแน่จนกว่าจะบรรลุเป้าหมายตามที่คิดไว้ ผมดูว่ามันเป็นคนแบบนั้น ปล่อยมันอยากคิดก็คิดไป ผมไม่คิดซะอย่าง
“โห ไม่ให้ความหวังกันเลย”มันทำเสียงครวญที่ฟังก็รู้ว่าแกล้ง
“ไม่ชอบทำ ถ้าอยากทำๆไปนานแล้ว”ผมบอกมันอีก ก่อนจะดับก้นบุหรี่
“ไม่ทำหน่อยเหรอ”มันถามต่อ ก่อนจะหยิบเอาไปทิ้งให้ กลัวกูทิ้งลงพื้นล่ะซิ
“ซ้ำซ้อนว่ะ”ผมบอกมัน แทนที่จะโกรธ มันเสือกหัวเราะชอบใจ
“ไอ้นั่นมันมีอะไรดีเหรอ ถึงได้ยึดมั่นขนาดนี้”มันถามผมด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ไหน
“เยอะมาก”ผมตอบมันแค่นั้น มันพูดต่อ
“แล้วรู้ไหมตอนมันทำงานในผับ มีผู้หญิงผู้ชายเข้าหามันไม่เคยเว้น เวลาที่ฝิ่นไม่ได้ไปรอ”ไอ้แทนพูดเรียบๆ
“ก็มันหล่ออ่ะ”ผมตอบพร้อมยกเท้าขึ้นมาข้างหนึ่งบนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ มือท้าวศรีษะถามมัน
“ฝิ่น พี่ไม่ได้พูดเล่น”มันพูดเสียงจริงจัง
“แต่ผมพูดจริง มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนหน้าตาดีที่มีคนเข้าหา เหมือนคุณนั่นแหละ แต่ยกเว้นผม”ผมทำใส่มันบ้างแถมดักคอมันอีก
“ถึงมันจะนอนกับเด็กที่นั่นด้วยน่ะเหรอ”มันหรี่ตาพูดกับผมอีก ผมนิ่งไปพัก มันเริ่มยิ้ม ผมมองหน้ามันก่อนจะถอนหายใจ
“ถามจริงเถอะ คุณไปเที่ยวหรือไปจับผิดคนอื่นเนี่ยะ”ผมถามออกไป กลายเป็นมันที่อึ้งแทน และส่ายหน้าถอนหายใจแทนผม
“ต้องเอาหลักฐานไหม”มันถามผมอีก โหย นี่มึงจะพยายามมากไปไหม
“ดูละครมากไปเปล่า เห็นมีแต่เด็กนะที่ชอบเลียนแบบไม่คิดว่าโตขนาดนี้ก็เป็น”ผมพูดเซ็งๆใส่มันที่มองหน้าผมอย่างพูดไม่อกก เอาในเมื่อชอบกูนักจะจัดให้สักชุด”จะบอกอะไรให้ เป็นคลิปยังเห็นมาแล้วเลย แต่ถ้าจะให้ดูขอเป็นปัจจุบันนะ”ผมบอกมันไปอีกไม่ใช่เป็นการท้าทาย แกะหมากฝรั่งมาเคี้ยวอย่างเย็นใจ ไม่ใช่ผมไม่คิดตามมันแต่ผมจะไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายรู้เป็นเด็ดขาด และถ้ามันเอารูปหรือคลิบตอนปัจจุบันมาให้ดู ผมก็จะต้องคุยกับคนของผมแน่นอน ให้รักแค่ไหนถ้านอกใจและทำผมเจ็บก็ไม่เอาไว้หรอก
“นี่ สรุปไม่ว่ายังไงฝิ่นก็ไม่เชื่อ”มันยังถามย้ำอีก
“คนรักกันก็ต้องเชื่อใจกันสิ ถึงจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องคุยกัน คุณไม่เคยรักหรือว่าเชื่อใจใครเหรอ ถึงได้ถามอะไรสิ้นคิดแบบนี้ออกมา”ผมพูดและถามกลับด้วยประโยคที่ธรรมดาแต่คงจะแทงใจมันล่ะมั้งถึงได้กิมกี่ไปอีกรอบ”ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะรักหรือให้ใครมารักแล้ว”ผมบอกออกไปอีก ก่อนจะหยิบไอโฟนออกมาดูและยิ้มเมื่อได้รับข้อความ
“อืม ผมกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องไปกับ ม. แต่เช้า”ผมเลยถือโอกาสขอตัวกลับซะเลย เอาเรื่องเรียนบอกไปด้วยจะได้ดูเป็นการเลี่ยงที่ไม่น่าเกลียด
“เดี๋ยวสิ ไม่ให้โอกาสพี่หน่อยเหรอ”มันจับแขนผมที่ลุกขึ้น”พี่ชอบฝิ่น”มันบอกผมอีกพยายามจะดึงเข้าไปกอดแต่ผมเอามือดันไว้ พยายามใจเย็นพูดกลับไป ถ้าไม่เข้าใจมีเรื่องในบ้านมึงกูก็บ่ยั่น
“ถ้าผมตอบรับคุณ ๆ จะมองผมเป็นคนยังไง”ผมถามมันจ้องอย่างไม่หลบสายตา มันเงียบ”คุณจะมองว่าผมโลเลแน่นอน ขนาดทิ้งแฟนที่คบกันตอนนี้เพื่อไปคบกับคุณอย่างไม่ลังเล และต่อไปถ้ามีคนแบบคุณมาพูดกับผมอย่างนี้อีก คุณคิดว่าผมจะทำยังไงกับคุณล่ะ”ผมถามมันกลับ มันก็ไม่ตอบอีกไอ้นี่สงสัยไม่เคยเล่นทายปัญหาถึงได้ตอบอะไรได้ยากเย็นนัก “คุณจะต้องเสียใจถ้าคุณรักผมจริงๆ หรืออีกคำตอบ คุณไม่สนใจเพราะคุณไม่ได้รักผมแค่อยากเอาชนะ ทดสอบเสน่ห์ตัวเองว่ายังใช้ได้ไหม”ผมพูดสรุปคำตอบให้มันทั้งหมด
“หวังว่าคงเข้าใจ อายุก็ไม่ใช่น้อย จบก็สูง หน้าที่การงานก็ไม่ได้ด้อย แบ่งสมองสักเสี้ยวคิดเรื่องที่คุยกันอีกทีก็ดีนะ ผมเชื่อว่าคุณคงไม่ทำอะไรที่มันจะทำให้ตัวเองดูไม่ดีเพื่อแลกกับการได้ผมไปหรอกนะ”ผมพูดแค่นั้นแกะมือมันออกเดินออกมาทันที ไม่สนใจคนข้างหลังว่าจะมองด้วยสายตาแบบไหน ผมเดินไปลาคุณลุงพิเชษฐ์
“ถ้าว่างก็มาทานข้าวที่บ้านลุงบ้างนะ”ท่านโอบไหล่ผมบอกอย่างใจดี
“ขอบคุณครับ”ผมยกมือไหว้รับความใจดีจากท่านอีกครั้ง ไอ้แทนเดินมาถึงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“ผมเดินไปส่งน้องก่อนนะครับ”มันบอกพ่อมัน ก่อนจะเดินมาคู่กับผม จนถึงหน้าบ้าน ก็เห็นไอ้หนุ่มมอเตอร์ไซด์รับจ้างส่วนตัวคร่อมรถรออยู่อีกฝั่ง
“ส่งแค่นี้ก็พอ”ผมบอกแต่มันไม่ฟัง แตะแขนผมข้ามไปส่งถึงที่เลย
“ทำไมไม่เอารถยนต์มา”มันถามไอ้ไผ่ที่ปรายตามองเฉยๆ
“แล้วไง”ไอ้ไผ่ถามกลับ
“มันอันตราย เกิดพลาดขึ้นมา”มันพูดกลับ
“คนถึงที่จะนั่งอะไรก็ตายทั้งนั้นแหละ ยืนเฉยๆอาจจะโดนอะไรเสยตายก็ได้ และอีกอย่าง”มันเทศน์ให้ไอ้แทนฟัง ก่อนจะดึงผมไปโอบไหล่ ยิ้มให้ไอ้แทนก่อนจะพูดอีก”เราก็ขี่กันมานานแล้ว ไม่เห็นเป็นไรเลย”พี่ดับเบิ้ลบี มาเองเลย ผมมองหน้าไอ้คนพูดเกือบจะหัวเราะอยู่แล้ว หน้าไอ้แทนไม่ต้องพูดถึง วันนี้มึงไม่ต้องแดกอะไรแล้ว เจอไปไม่รู้กี่อึ้ง
“ไปยัง”มันก้มมาถามผม
“อืม”ผมบอกก่อนจะโดนหมวกครอบหัว และขึ้นซ้อน”ไปนะ”ผมบอกมัน ที่พยักหน้าให้ และพี่แว้นส์ก็พาน้องสก็อยออกไปจากตรงนั้น มันมองผมจนลับตาถึงได้เดินเข้าบ้านไป ผมกอดเอวมันเอาไว้เอาหน้าซุกอย่างดีใจที่มันมารับ
“เดี๋ยวก็ถึงที่หรอกมึง รัดกูซะ”เสียงไอ้คนปากเสียพ่นออกมาเมื่อโดนผมรัดแนบแน่น
“ไม่กลัว ถ้าที่นั่นมีมึงอยู่ด้วย”ผมเอาคางวางตรงไหล่กระซิบบอกมันที่อมยิ้มหน่อยๆ
“หึ พูดดี ทำผิดอะไรไว้ล่ะ”มันทำเป็นจับผิดผม
“ระดับกูแล้ว เปิดเผยตลอด ไม่ต้องให้ใครมาจับหรอก ตัวเองนั่นแหละหมดยังเหอะ”ผมย้อนมันกลับไปบ้าง มันเอื้อมมือมาเขกหัว หัวเราะสองหึ
“มันกรอกหูอะไรมาล่ะ”ไม่ยอมรับแต่พูดถึงไอ้คนที่เพิ่งจากมาเมื่อกี้
“ร้อนตัวนี่หว่า”ผมล้อเลียนมัน
“พูดจริง”มันยักคิ้วพูดใส่ ผมกอดมันอีก จุ๊บตรงซอกคอเบาๆ
“เขาก็กรอกได้แค่หู แต่ใจกูน่ะกรองได้”ผมกระซิบบอกพี่แว้นส์ที่แอบยกยิ้มแต่เขาเห็นนะ”ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกูเชื่อใจมึงและอยากฟังจากปากมึงเอง ถ้าไม่อยากเห็นกูร้องไห้แต่มึงเจ็บปวด อย่าเอาความเชื่อใจที่กูมีให้มาทำร้ายกัน”ผมพูดจบก็กอดมันเอาหน้าซุก
“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”มันพูดล้อเลียน ผมหยิกพุงมันซะเลย
“พูดจริง”ผมย้ำ
“กูเคยทำเหรอ”มันย้อนถาม ผมทำหน้าใส่ คิดว่ามันคงไม่พูดอะไรแล้วก็ซุกต่อ ก่อนจะได้ยินเสียงมาตามลมแว่ว ๆแต่ดังมากในความรู้สึก
”ถ้าน้องจะร้องไห้ ต้องเป็นเรื่องดีที่พี่ทำให้เท่านั้น”มันพูดต่อก่อนจะเพิ่มความเร็วกลบเกลื่อนรอยยิ้มบนใบหน้าและแววตาที่ไม่เคยสัญญาหรือพูดก่อนทำสักครั้ง พี่กระบือของผมเป็นคนรักษาการกระทำยิ่งกว่าคำพูดซะอีก ผมไม่พูดอะไรกลับได้แต่กอดเป็นคำตอบแทนว่า ผมเชื่อพี่ครับพี่กระบือของผม
******************************************************************************************
ปล. เริ่มมาซะหื่นจบซะเลี่ยนเลย ยังคะยังไม่แลนดิ้ง ต้องรันเวย์กันต่อ ตอนหน้าจะเคลียร์ฮีแล้ว ช่วงนี้มาช้ามากกกกขอโทษด้วยคะ ใกล้สิ้นปีงานเยอะมาก แต่จะเขียนต่อไป สู้ๆๆๆ ให้กำลังใจตัวเอง คู่อื่นๆใจเย็นนะคะจะค่อยทยอยออกมาคะ ช่วยดูคำผิดหรืออะไรที่มันไม่ถูกไม่ควรด้วยคะ บางทีคนเขียนอาจจะหลุดๆไปบ้าง ขอบคุณนะคะ
-
มาแล้วววววว
-
:mc4: :mc4:
-
โอ๊ยยยย พี่ไผ่ ตอนนีัแกมาครบเลยจ้า หวาน หื่น เลี่ยน sexy
-
คู่นี้ทั้งหวานทั้งหื่นเลย555
-
สมน้ำหน้าไอ้แทน :m20:
เจอความหวานพี่ไผ่กะน้องฝิ่นเข้าไป หงายเงิบ :laugh:
-
ว้าวๆๆๆๆๆ ชอบมากเลย
น้องฝิ่นได้ใจไปเต็มๆ อีกแล้ว
o13
-
ชื่นชอบน้องฝิ่นมีคำพูดคมๆ ให้ได้คบคิดตลอด o13
-
กรี๊ดดดดด หวานเว่อร์
-
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ :))
คู่เจย์-หวาย รอต่อไป ฮิฮิ
-
o18 o18 :o8: :o8:
-
หึหึ
เตรียมเชือดอีพี่แทนตอนต่อไปสินะ
ให้กำลังใจคนเขียนนะค้าาา
กอดดด
-
อย่างที่ว่าจริง ๆ ค่ะ เริ่มหื่นจบหวาน...เค้าซึ้งคู่นี้อ่ะ ชอบความจริงใจที่เค้ามีให้กัน
การกระทำที่ทำจริง ๆ สำคัญกว่าคำพูดที่พูดไปวัน ๆ หรือทำไม่ได้นะ แล้วคู่นี้เป็นแบบนั้น
ข้อเสียที่น้องฝิ่นว่าตัวเองเป็นข้อดีของเธอจริง ๆ น่ารักมากอ่ะ นายเอกในดวงใจเค้า
(โหวตค่ะโหวต) พี่ไผ่ก็เช่นกัน (โหวตค่ะโหวต) อารมณ์อ่อนไหวพระเอกเค้ามีให้เห็นนะตอนแรก
ถึงจะมั่นใจแค่ไหนแต่เพราะรักมากก็มีหวั่นไหวไปบ้างเนอะ
สะใจเวลาน้องฝิ่นด่าพวกที่สะแหลน ๆ จริงจิ๊ง เธอด่าคมมาก หงายเก๋งเงิบแหงกันไปเลย
ไอ้พวกที่เล็งที่แทนอยู่ ชริ ๆ น้องเค้ามีคู่แล้วไม่ได้สนใจซักนิดเหอะ
ส่วนพี่แทนจะให้รางวัลความพยายามยอดเยี่ยมดีมั้ย ดั้นด้นเนอะ คนเค้าพูดชัดเจนขนาดนี้
ก็ยังจะพยายาม ตัดใจเถอะพี่ (บอกหลายรอบแล้วนะ)
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่ะ
:L2: :3123: :L1:
-
จะกล่อมฝิ่นต้องอีกร้อยปีคะ :laugh:
-
เอาคู่น้องออยออกมาให้ชื่นชมความน่ารักหน่อยสะครับ อยากรู้ที่ไปและที่มา
ไม่ได้เบื่อพี่ไผ่กับน้องฝิ่นนะครับ :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ชอบคำนี้ของพี่ไผ่มากอ่ะ ”ถ้าน้องจะร้องไห้ ต้องเป็นเรื่องดีที่พี่ทำให้เท่านั้น” ซึ้งเว่อร์ๆ :sad4:
ปล.จะมีคู่แทนนาวไหมคะ 555
-
น้องฝิ่นน่ารักซะ :กอด1: อยากเก็บไว้คนเดียวจริงๆ
-
โอ้ยเลือดหมดตัวแล้วอะ :pighaun: :z1: :jul1: :jul1: :jul1:
น้องน่ารักมากมาย พี่ไผ่อย่าทำน้องเสียใจนะ :3123: :3123:
:-[ :-[
ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เขินพี่ไผ่ >////<
-
พี่ไผ่อ้อนนนนนน หนูจะละลายยยย~ :o8:
เบื่อไอ้พี่แทนแล้วววว เอามันออกไป :angry2:
ปล. :กอด1: :L2:
-
โหหหห อิจฉาฝิ่น .... :o8:
พี่ไผ่น่าร๊ากกอ่ะ
-
อ่านแล้วมีความสุขจังเลย มันปลื้มปริ่มมาก
เขารักกันดีจัง =) พี่ไผ่น้องฝิ่นนี่คู่รักตัวอย่างเลยนะ
ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจะต้องเป็นคู่ที่มีความสุขมากสุดในโลกแน่นอน
รอตอนหน้าในการเคลียร์ซากนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ สู้ๆ
-
รักคือความเข้าใจ
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง :L1:
-
พี่ไผ่หวานมั่กกกๆ <3 ชอบๆ ,, แทนเอ้ย ฝิ่นพูดไปขนาดนี้แล้วก็ยอมรับเถอะนะ สงสารนะ แต่น่าจะเลิกได้แล้ว// ถึงคนเขียน มาช้าไม่เป็นไรจ้า แต่ขอให้แวะมาบอกมาทักทายกันในกระทู้หน่อยก็พอค่า เพราะว่ารักเรื่องนี้และเข้ามาอ่านซ้ำหลายรอบมากๆ ชอบจริงๆ อยากอ่านไปเรื่อยๆ ให้เรื่องนี้ไม่มีตอนจบเลย ^^
-
หวานไปไหน หวานตลอดๆ หื่นด้วยสุด
-
หวานได้หลากหลายจริงๆ :กอด1:
-
o13 ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :กอด1:
-
คู่นี้เขาน่ารัก ดูแรงทั้งคู่แต่เชื่อใจกันที่สุด
ตอนน้องฝิ่นตอกไอ้พี่แทนไปเราคนอ่านยังอึ้งเลยอะ จริงของน้องมันนะ ถ้าคนเราเปลี่ยนใจได้ง่ายขนาดนั้น...เฮ้ออ ตัดใจซะที มันน่ารำคาญอะ
แต่เขาชอบเวลาน้องฝิ่นภูมิใจในตัวผัวนะ 555 อวยตล๊อด ตล๊อด o13
-
ฝิ่น สุดยอดเลยนะ
ชอบมาก กับเหตุผลที่บอกกับอิพี่แทน ล้ำลึกมาก
มีเมียดี ก็ดีแบบนี้แหล่ะ เนาะ...
-
มาทีเล่นเอาหายใจติดขัดหายใจหายคอไม่ทัน
ก็พี่ไผ่เล่นจ้วงเอาๆ ไม่ให้ได้พักได้ผ่อนกันเลย
แต่บทจะหวานก็ทำได้ดีไม่แพ้บทเลิฟซีนเหมือนกัน
นานๆจะเห็นพี่ไผ่ออดอ้อนน้องฝิ่น น่ารักไม่หยอก
กำลังดีๆพี่แทนมาทำให้อารมณ์เสียซะอย่างนั้น
จริงๆแล้วพี่เค้าท่าทางเป็นคนดีนะ เสียแต่เรื่องนี้แหละ
ถ้าฝิ่นว่างก็จะยุอยู่หรอก แต่นี่น้องมีพี่ไผ่อยู่แล้ว
ที่สำคัญรักกันมากและหวงกันมากด้วย :-[
พี่แทนไปหาเอาข้างหน้านะ เชื่อว่าพี่ต้องเจอสักคนล่ะน่า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นจัง ยิ่งรู้จักยิ่งรัก เป็นพระเอกกับนายเอกในอุดมคติ(ของตัวเอง)มากๆๆๆ งื้ออออ
“เขาก็กรอกได้แค่หู แต่ใจกูน่ะกรองได้” โดนใจกับประโยคนี้มากกๆๆ ถ้าบรรดานายเอกทั้งหลายจะคิดได้แบบนี้ก็คงดี 5555
มาช้าก็รอได้ค่า แต่อย่าใ้ห้รอเก้อละกัน 555
-
หื่นและหวาน ฟังไผ่กับฝิ่นเถียงกันได้ไม่มีเบื่อเลยค่ะ
-
น่ารัก :impress2: เชื่อใจกันและกันเสมอ
ส่วนตาพี่แทนถ้าหยุดแค่นี้จะยุฝิ่นให้จับคู่กะพี่เจตน์ให้
จะได้มีคู่กะเค้าสักที
..แต่ถ้าไม่หยุด พี่ไผ่ต้องหาทางให้หลาบจำซะบ้างแระ
-
เชื่อมั่น เชื่อใจ I LOVE YOU
-
ขอบคุณมากๆ ช่วงที่ยังไม่ได้มาต่อก็กลับไปอ่านใหม่มาอีกรอบ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้องแบบนี้ นายเอกยุดนี้จะมา อ่อนแอ เชื่อตัวร้ายง่ายๆไม่ได้
เยี่ยมที่สุดเลยนู๋ฝิ่น พี่ไผ่ก็โอ๊ย หวานไรขนาดนี้ อยากได้สักคน
-
อ่านแล้วรู้สึกดี ทำไมไม่ได้แบบนี้ซักคน :กอด1:
-
หวานเว่ออออออ หมั่นไส้คู่นี้เค้าจริงๆเนาะ :impress2:
ตอนที่บอกว่าเอาผ้ามาโปะหน้า หนูฝิ่นจะได้กัดเวลานอนเนี่ย
นึกแล้วหมั่นเขี้ยวมากกกก อยากบิดแก้มน้องฝิ่นมณีเล่นบ้างจังเลยอ่ะ :-[ :-[ :-[
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เริ่มได้หื่นมากกกกกกก
จบได้หวานสุดๆ
-
คู่นี้หวานไม่ต้องเพิ่มน้ำตาลจริงๆ ซึ้งปนหื่น 555
อยากรู้คู่เป๊ปออยด้วย อิอิ น่าจะฮาดี
ส่วนพี่แทนจะมีคู่ไหมน้า พี่แกก็ดูเป็นคนดีแค่หน้าหนาไปหน่อย
กร้ากกก ดันไปชอบหนูไผ่ะเองนี่นะ แอบเชียร์แทนนาวแล้วกัน
เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านๆๆเสมอ เรื่องนี้อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ
แถมติดงอมแงมเลย คนแต่งสู้ๆ : )
o13
-
เป็นความเชื่อมั่น เชื่อใจในรักซึ่งกันและกันที่น่าเอาเป็นตัวอย่างจริงๆ :impress3:
แทน นี่มันเหมือนแมงวันแมงหวี่มากเลยนะ เอาไปเก็บเหอะ :beat:
-
น่ารักเนอะ พี่ไผ่เนี่ย
แทนอย่าพยายามเลย คนเค้ารักกันดีๆ ไอ้นี่ยุตลอด
อย่างที่ฝิ่นพูดอะ ถ้าเลิกแล้วไปคบกับแทนง่ายๆ ต่อไปจะมองกันยังไง
รอแทนกลับใจอยู่นะ
-
รักเรื่องนี้มาก
อยากอ่านคู่แฝด!!!!!
-
น่ารัก มาแบบจุใจ
ขอบคุณคร่าาาา
-
ให้ตายเถอะมันเปงกานอ่านที่นั่งเขิลหน้าแดงอยุ๋คนเดียวจิงๆอ่าตอนนี้อ่ะ
อย่ามาแบบนี้เยอะนะเบาหวานจะขึ้นเอา น้ำตาลสูงเกิ๊น
อร๊ายยยยยยยยยเขิล :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ฟินอ่ะชอบๆ
-
o18.....ชอบๆๆๆๆ....ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ
-
o13
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักผู้ชายแบบพี่ไผ่ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2:
-
รอตอนต่อไปคับ
สู้ๆๆๆนะ
:L2: :L2: :L2:
-
คนเราเจ็บแล้วก็ไม่เคยจำเนาะ สงสัยงานนี้ต้องให้ไผ่-ฝิ่นจัดไปหนักๆซะแล้ว
เอาให้เลิกมาตอแยไปเลย
-
เป็นไงล่ะ ไอ้พี่แทน โดนซะหงายเงิบเลย :z6:
ฝิ่นอนงค์เธอเป็นนายเอกที่อยากให้เป็นตัวอย่างกะทุกคนจริงๆ มั่นคง เชื่อใจ ไม่หวั่นใหว ชอบบบบ :o8:
ส่วนพี่ไผ่ พี่แมนมากค่ะ พี่หล่อมากค่ะ พี่หื่นมากค่ะ ชอบบบบบ :o8:
ปล.เมื่อไหร่เราจะได้ไปเที่ยวกระบี่บ้างคะ อยากลงใต้แล้วค่ะ
กอดคนเขียนแน่นๆ :กอด1: สู้ๆค่ะ
-
สมน้ำหน้าไอ้พี่แทนมากๆเลยอ่ะ เป็นไงล่ะหวังว่าคราวนี้คงไม่ม่ยุ่งกับน้องอีกนะ แหมมีการจะมาเป่าหูฝิ่นด้วยอ่ะ แต่ขอบอกว่าไม่มีทาง พี่ไผ่กับฝิ่นเค้ารักกันมากขอบอกไว้ก่อน อย่างพี่แทนไม่มีอะไรเทียบพี่ไผ่ได้หรอก
-
คู่นี้ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
พี่ไผ่แอบมีหวาน "กลัวน้องไม่รัก" คำนี้โดนใจมากกก...
น้องฝิ่นหนักแน่น..ใครๆก็เป่าได้แต่หู...ส่วนใจน่ะใครก็เป่าไม่ได้เนอะ..
ส่วนแทน...เป็นอีกรายที่โดนเด็กสั่งสอน.. :laugh:
:L1: & :pig4:
-
ไผ่หวานอ่ะ เขินๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
สนุกมากๆๆๆ รอๆๆๆจ้า
-
พี่ไผ่อ้อนน้องได้น่ารักมากกกกก :-[
ส่วนอิพี่แทน เป็นไงล่ะโดนเด็กมันสั่งสอนเข้าให้ ทีนี้ก็เลิกยุ่งกับน้องมันได้แล้วนะ ไม่งั้นคงได้เจอหนักกว่านี้ o18
ปล.ยิ่งอ่านยิ่งหลงน้องฝิ่น (แอบอิจฉาพี่ไผ่เล็กๆ 55) ไปโหวตให้น้องมาเรียบร้อย :กอด1:
-
ตอนที่ 78
“อืม ง่วงๆๆๆๆ น้อง ง่วง”เสียงงึมงำงัวเงีย ตั้งแต่ตื่น อาบน้ำ ยันแต่งตัว ไม่ใช่ทำด้วยตัวเองนะครับ ผมนี่แหละต้องทำ อยู่บ้านมึงทำอย่างนี้กับป้านวลเปล่าวะ ผมรูดซิบชุดช็อปเสร็จ ก็แบกมานั่งตรงโซฟา มึงไม่บอกกูตั้งแต่ตอนแรก ว่าอยากมีพ่อมากกว่ามีผัว
“อย่าบ่น เสือกนอนดึกเอง”ผมบอกคนตาปรือที่ดูหนังจนเกือบตีหนึ่ง แล้วโดนปลุกตอนตีห้าครึ่ง เจาะนมกล่องยัดปากให้ดูดเป็นอันเสร็จพิธี ไม่สิ คาดว่าถุงเท้ากับรองเท้ารอมันใส่คงไปไม่ถึงไหนแน่ ผมไม่อยากดุมันตอนนี้ เพราะมันกำลังงัวเงียปนหน้ามึน ไอ้ฝิ่นบางครั้งมึนมากๆ เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ทีไอ้เรื่องเข้าใจยากมันกลับเข้าใจง่าย
“พี่แหละไม่ห้าม”โทษกูอีก ผมยกตีนมันใส่ถุงเท้า ตัวมันล้มนอนเหยียดแล้ว ตามด้วยผ้าใบเสร็จสรรพ เป้ อะไรอีกวะ เยลลี่ หมากฝรั่ง บุหรี่เอาไปมวนเดียวพอ ตังค์ในกระเป๋ามีอยู่ ผ้าเช็ดหน้า โอเค กูต้องเอากระติกน้ำพร้อมป้ายชื่อคล้องคอให้มึงด้วยไหมเนี่ยะเผื่อหลง
“ลุกได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”ผมเดินออกมาหลังจากเข้าห้องน้ำ เปลี่ยนชุดเตรียมจะไปส่ง เอามือเสยหัว หนวดขึ้นอีกแล้วไอ้ตัวดีไม่ได้โกนให้เลย
“อย่าลีลา เดี๋ยวมึงตก กูจะสมน้ำหน้าให้”ผมจับมันลุกขึ้นนั่ง หยิบกุญแจรถยนต์ นั่งมอไซด์ แม่ง ต้องร่วงแน่
“พี่ก็ไปส่งสิ”มันยังหน้ามึนเถียงออกมา
“เดี๋ยวถีบตกโซฟา กูหมายถึงสอบไม่ผ่าน ไม่ใช่ตกรถ ลุก”ผมชักเริ่มอารมณ์จะเสียแล้ว เสียงเข้มขึ้น มันลุกเดินมากอด
“อย่าดุน้อง”มันพูดอู้อี้ เอาหัวถูอกไปมา ผมตบหัวมันเบาๆให้รู้สึก เมื่อคืนมันตัดผมตัวเอง เอาปัดตาเลี่ยนไถข้าง ไถหลัง จนเกือบรองทรง แต่ตรงกลางกับข้างหน้ายังยาวทรงรูปเดิม ตอนแรกผมก็คิดว่าจะออกมาทรงไหน พอมันตัดเสร็จเกือบจะหัวเราะออกมาหน้าโคตรเอ๋อเลย ยิ่งมันยิ้มแป้นเห็นเหล็กดัดหยิบแว่นสายตาปลอมมาใส่ เนิรด์มาก ตลกดี ก็เลยถ่ายรูปมันเล่น ๆ เก็บไว้ตัดสินรูปทุเรศตามธรรมชาติรูปไหนดีที่สุดประจำใจผม หึหึ
“มึงน่าไหมล่ะ นิสัยเสีย ตามใจชักเอาใหญ่ หน้าที่ทำอะไรให้รู้มั่ง เร็วๆ”ผมสวดมันอีกจบ เอามือเสยผมมันให้เข้ารูป ลืมหวีให้มัน
“สาธุครับหลวงพี่”ยังมาย้อนกูอีก แต่ดีขึ้นเดินตามออกมา ปิดห้องเรียบร้อย ลงมาถึงชั้นล่าง ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งเจ้าประจำให้กินรองท้องก่อน เมื่อเช้าป้านวลโทรมาถามทีหนึ่งแล้วว่าตื่นหรือยัง ผมอยากจะบอกป้านวลเหลือเกินว่ากำลังเอาตีนแซะคุณน้องป้าออกจากที่นอนอยู่ แต่เกรงว่าป้าจะฟูมฟายเลยได้แต่บอกว่าตื่นแล้ว แกก็บอกอย่าลืมให้คุณน้องกินข้าวด้วย เช้าๆ บางทีมันไม่ค่อยจะกินเท่าไร ผมก็รับคำ แกสบายใจก็วางไป
“เออ นั่งหลับอยู่ข้างๆเนี่ยะ”ผมกดโฟนกรอกเสียงลงไป ไอ้แฝดน่าจะเป็นไอ้โอมโทรเข้ามา ว่าเพื่อนมันตื่นยัง
“อีกนานไหมพี่”มันถามกลับ
“ครึ่งชั่วโมง อืม หึ คราวหลังพวกมึงเอามันไปนอนด้วยนะ ปลุกยากฉิบ”ผมบอกก่อนจะบ่นนิดหน่อย
“กล้าหน่อยพี่ เอามาจริงจะนั่งร้องไห้ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้แฝดนรกอาร์มสแทรกเสียงเข้ามา
“พวกมึงมากกว่าจะนั่งร้องไห้ เดี๋ยวจะบอกพวกไอ้กราฟ ใช้งานเด็กมึงให้ไม่มีเวลาเจอเลย”ผมขู่มันกลับเรื่องไอ้ต้าร์
“เฮ้ย อย่านะพี่ ล้อเล่นน่า พี่รีบเอามันมาเร็วๆเลย แค่นี้นะ”พวกมันพูดแทบพร้อมกันก่อนจะวางสาย กูชนะโว้ย หึหึ
“ใครโทรมา”ไอ้ตัวดีลืมตามาถาม ปลดเบลส์ลุกมานั่งตรงกลางเอามือกอดคอ หอมแก้ม เอามือลูบท้ายทอยผมไปมา
“คน โอ้ย”ผมแหย่มันเลยโดนกัดหูแค่คันๆ
“กูก็ไม่นึกว่ามึงจะคุยกับหมารู้เรื่องหรอก”มันย้อนกลับ ปากก็บี้คอผมไปมา จ๊วบบบเข้าให้ ทำรอยกูอีก
“มึงนิ”ผมเอาแขนกระทุ้งโดนพุงมัน ที่งอตัวร้องแบบแอ็คติ้งโอเวอร์
“โอ้ยยย เจ็บบบบบบ “มันร้องใส่หู ส่ายหน้าไปมา
“ร้องมากนอยื่นนะมึง”ผมว่าเอามือผลักหน้ามันออกด้วย ก่อนจะติดไฟแดง
“กระทุ้งซะแรง กูขี้แตกออกมาทำไง”มันพูดลอยหน้าใส่ ตาใสคงจะเต็มตาตื่นแล้ว
“กูทิ้งทั้งมึงทั้งรถไว้ตรงนี้แหละ”ผมบอกมัน ก่อนจะพยักหน้าให้มันหยิบข้าวเหนียวหมูปิ้งมากิน มันส่ายหน้าบอกเอาไว้ไปกินบนรถ
“แค่ขี้แตกถึงกับทิ้งกูเลยเหรอ ไหนบอกรักกูไง”มันกลับมาถามเสียงเอาเรื่อง
“ทิ้งให้ล้างเองโว้ย”ผมบอกบิดจมูกมันไปด้วย
“นั่นแหละ อีกหน่อยกูเป็นง่อยขึ้นมา ใครจะล้างให้”มันยังเอาเรื่องขี้มาโยงไปถึงเป็นง่อยมาพูดต่อ
“จ้างพยาบาล จบ”ผมตอบมันที่จิ๊ปาก
“ทำไม่มึงไม่ทำ”มันลอยหน้าใส่ต่อ
“ทำไม่ได้”ผมบอกเฉยๆ
“ไม่รักกันจริงนี่หว่า”มันทำเสียงใส่
“รัก”พูดแต่ไม่มอง
“แล้วไม่ทำเอง”มันกอดคอยื่นหน้ามาใกล้
“กูนอนเป็นง่อยอยู่ข้างๆมึงไง ดีไหม”ผมบอกมันยิ้มๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆ”มันหัวเราะตัวงอ เยี่ยวเล็ดแล้วมั้ง กว่าจะตั้งสติได้แต่ยังกลั้นขำอยู่นิดๆ”เย็นๆมารับด้วยนะ”อ้อนต่อ
“กี่โมง”ผมถามมัน ก่อนจะพารถจอดหน้า ม.
“เดี๋ยวโทรหา”มันทำหน้าไม่แน่ใจก่อนจะสรุปเอง”วันนี้ไปส่งงานเหรอ”มันถามต่อ
“อืม”ผมบอกแค่นั้น จับมันมานั่งตัก
“สู้ๆ”มันทำปากทำมือให้กำลังใจ
“เรื่องงาน หรือกูต่อยมัน”ผมถามมันกลับ
“ทั้งสองอย่าง คิกคิก”มันตอบพร้อมเสียงหัวเราะ “ไม่ผ่านก็ไม่ต้องดันทุรังเอาชนะเพื่อรบคำสบประมาสหรอก ปล่อยมัน”มันบอกและจุ๊บปากให้กำลังใจ
“กูไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอก เกรงใจพี่วัฒน์ แกอุตส่าห์นึกถึง แต่ถ้ามันสุดวิสัยจริงๆ ก็ต้องปล่อย แต่ถ้ามันไม่ปล่อยก็จัดไป”ผมบอกมันเรียบๆไม่ได้รู้สึกหรือคิดว่าตัวเองเก่งหรอก ถ้าไอ้แทนมันจะเอาเรื่องนี้มาเล่นงานผมๆก็จะเลิกรับงานนี้ และถ้ายังไม่เลิกคิดกับเมียผมก็เจอกัน คุยกันได้ก็ดี ไม่อยากคุยกูก็ไม่ว่าอะไร
“ไปแล้วนะ จุ๊บๆ”มันบอกและจุ๊บอีก เมื่อได้เวลา ผมก็ไม่จุ๊บแต่จูบมัน นี่แค่มันไปเช้าเย็นกลับ ผมยังรู้สึกคิดถึงมันเลย มากกว่าตอนที่ผมไปออกค่ายซะอีก
“โทรมานะ”ผมผละออกและบอกมันที่พยักหน้ารับ ก่อนจะจุ๊บหัวเถิกอีกทีและปล่อยมันลงรถ มองจนมันเดินไปหาน้องออยที่ยืนรอรับพร้อมแฟนที่เพิ่งจะคบกัน ผมปิดกระจกและขับออกไป
*
*
*
“เออ กูกำลังจะออกไปข้างนอก”ผมติดกระดุมเสื้อ หูแนบโทรศัพท์ ไอ้หวายโทรเข้ามา
“ไอ้ฝิ่นกลับเย็นนี้เหรอ”มันถามหาเมียผม เดี๋ยวนี้ถ้าไม่เจอพวกมันถามตลอด ไอ้ฝิ่นก็ติดพวกมันเหมือนกัน ยิ่งไอ้พายนี่มันอ้อนเป็นพิเศษ ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าคู่แข่งมันใคร ไอ้บลูที่ยืนแง่งๆๆด้วยความหมั่นไส้
“อืม เออ เดี๋ยวดูก่อน ถ้าเข้าไปก็ไปเลย เออๆ”ผมคุยกับมันอีกพักก็วาง ตรวจงานอีกทีก็ออกจากห้อง ตรงไปที่นัดหมาย
“ครับพี่ ผมกำลังไป”ผมรับสายพี่วัฒน์ที่โทรเข้ามา
“ไผ่ไปคนเดียวนะ พอดีพี่ติดลูกค้าอีกที่ โทษที”พี่วัฒน์บอกพร้อมขอโทษ อะไรจะเป๊ะเว่อร์ขนาดนี้
“ครับพี่ ว่าแต่ทางโน้นเขารู้หรือยังครับ”ผมรับคำก่อนจะถามกลับ
“พี่บอกคุณแทนแล้ว เฮ้ย แค่นี้นะ พิมเรียกแล้ว”พี่วัฒน์บอกก่อนจะรีบวางสาย ผมกดวางก่อนจะคิดว่าอะไรจะประจวบเหมาะขนาดนี้ พี่วัฒน์ไม่ได้หลอกแน่ แกคงติดธุระจริงๆ สักพักผมก็ขับรถมาถึงห้างที่มันเป็นเจ้าของอยู่ จอดรถเรียบร้อยก็ขึ้นลิฟท์ไปชั้นผู้บริหาร แจ้งเลขาฯหน้าห้อง
“คุณแทนบอกให้รอสักครู่คะ ติดลูกค้าอยู่”เลขาแจ้งผมด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”ผมบอกเธอก่อนจะนั่งรอตรงโซฟาด้านนอก ไอ้ฝิ่นเคยมาแล้วกับปู่ นี่ถ้าไม่ติดว่ามันไปกับคณะมันจะมาด้วย ไม่ได้อยากมาเป็นเพื่อนอะไรหรอก มันบอกเลขาหน้าห้องไอ้แทนสวย จับผิดกูซะงั้น แต่จะว่าไปก็สวยจริงๆ การพูดจา แต่งตัว เหมาะแล้วสำหรับตำแหน่งนี้
“ดื่มน้ำก่อนคะ”เธอผายมือบอก เมื่อแม่บ้านเอาน้ำมาเสริฟ์
“ขอบคุณครับ”ผมจิบพอเป็นกระษัย ทำอย่างกับยาดอง
“เอ้อ คือ”เธอจะพูดแต่ดูอึกอัก
“มีอะไรครับ”ผมถามกลับ
“ปะ เปล่าคะ คือ นัดคุณแทนไว้เหรอคะ”เธอรีบปฏิเสธก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถาม ทั้งที่ผมแจ้งเธอไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรบอกอีกทีก็ได้ เสียดายยังสาวยังสวย อัลไซเมอร์มาเยือนไวจัง ผมคิดเล่นๆ ที่จริงเธอคงไม่รู้จะคุยอะไรหรอกมั้ง เลยถามแก้เก้อ
“ครับ”ผมตอบ ก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมาดู ไอ้ตัวดีส่งข้อความพร้อมหน้าที่ดำเป็นหย่อมๆ มาให้ดู ผมยิ้มกับความล้นของเมีย เลื่อนดูอีกสามสี่ภาพถ่ายกับเพื่อนมัน พอกัน เลขาฯเห็นผมไม่พูดอะไรอีก นั่งยิ้มกับไอโฟนก็เลยเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานตัวเอง ผมตอบกลับไปบ้าง ไม่งั้นจะมีสัญญาณว่างอนเตือนให้รู้เหมือนสัญญาณกันขโมย ตอบเสร็จผมก็นั่งตามเดิมคิดอะไรไปเรื่อย จนเกือบชั่วโมง
“เชิญคะ”เลขาฯเชิญผมที่ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อย ว่าเข้าได้แล้วเหรอ ไม่เห็นมีลูกค้าเดินออกมาเลย จะว่าผมหลับหรือลุกไปไหนก็ไม่น่าใช่ ก่อนจะเข้าใจได้ว่าเจอเข้าแล้วด่านแรก ไอ้เหี้ยะแกล้งเป็นเด็ก เดี๋ยวพูดไม่สบอารมณ์กูจะกีดรถมึงให้ดู สัด
“ขอบคุณครับ”ผมพูดยกยิ้มให้เธอไม่ถามอะไร ดูเธอก็ทำหน้าแปลกใจนะที่ผมไม่ถามอะไร เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดให้ผมเข้าไป ก็เจอมันนั่งก้มหน้าอ่านเอกสารแนบหนังสือโป๊หรือเปล่าก็ไม่รู้ นิสัยไอ้เจย์ ไม่ใช่ผมที่เปิดเผยดูจะๆเลย ผมยืนอยู่อย่างนั้นไม่ได้เอ่ยทักทายหรือว่านั่งตรงเก้าอี้ข้างหน้ามัน ผมกะเวลาให้นับหนึ่งถึงยี่สิบในใจเดี๋ยวมันต้องพูดออกมาเริ่มนับ หนึ่ง..........................ยี่สิบ
“เชิญนั่ง”ดีแล้วที่ไม่ชอบเล่นหวย ไม่งั้นโดนแดกทุกงวด เดาใจคนง่ายกว่าอีก ด่านที่สอง ผมนั่งลงตรงหน้ามัน
“งานครับ”ผมบอกก่อนจะกางแบบให้ดูพร้อมหยิบไอแพดมาเปิดควบคู่ไปด้วย มันนั่งฟังเฉยไม่หือไม่อือ ผมก็พูดไปเรื่อยจนสิ้นสุด
“อยากให้แก้อีกนิด”มันเอ่ยออกมา หมุนปากกาไปมา
“ตรงไหนครับ”ผมถามกลับ คิดว่าเรื่องงาน ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิ ยามิ อย่าลุกไปกระทืบสัตว์ สัพเพสัพตา กูไม่อยากฆ่ามึง ไอ้สัดเอ้ย
“ตรงนี้ นี่ ๆ และก็ นี่”มันชี้ๆๆๆ มึงไม่ให้กูทำใหม่เลยล่ะ ฉิบหายจิ้มแม่งเกือบทุกจุด
“ครับ”ผมได้แต่รับคำ ก่อนจะเก็บงาน”ต้องการวันไหนครับ”ผมถามมัน
“สะดวกวันไหนล่ะ”มันถามกลับ ก่อนจะจิบกาแฟ
“อาทิตย์นี้ ผมไม่ว่างแค่เสาร์-อาทิตย์ นอกนั้นได้หมด”ผมบอกออกไป ที่จริงผมสะดวกทุกวันแหละช่วงนี้ แต่คิดว่าเอาวันหยุดอ้างมันไว้ก่อนดีกว่า มันพยักหน้า
“ที่จริงผมว่าอยากจะนัดคุณวันเสาร์นะ”มันยกยิ้มพูดใส่ผม กวนตีนแหละมึง และเสือกมาถามกู สมน้ำหน้าเจอกูดักคอก่อน”แต่ไม่เป็นไร คงจะสำคัญกับคุณ”มันพูดต่อยิ้มๆ ผมยกยิ้มตอบมันกลับบ้าง
“สำคัญมากครับ แฟนผมบ่นไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไรก็เลยอยากชดเชยให้ ผมคงไม่พูดเรื่องส่วนตัวมากไปนะ แค่บอกเฉยๆ ถึงคุณจะไม่ได้ถามก็เถอะ”ผมบอกมันที่ค่อยๆหุบรอยยิ้มแบบส้นตีนๆลง
“ที่จริงพามาด้วยก็ได้ ยังไงก็รู้จักอยู่แล้ว พ่อกับผมก็เคยทานข้าวกับน้องและคุณปู่ด้วย เราทำธุรกิจร่วมกัน”มันมือวางบนโต๊ะ พูดยิ้มๆใส่ผม ดูหน้ากูบ้างก็ได้เวลาเล่า กูเม้มปาก ตัวสั่น ด้วยความอิจฉาหรือเปล่า
“เราไม่ค่อยชอบเอาเรื่องงานมาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเท่าไร กินข้าว ดูหนัง ก็อยากส่วนตัวกันสองคนมากกว่า ส่วนปู่ท่านก็โทรหาเราบ่อย เพราะรู้ว่าเราคบและอยู่ด้วยกัน แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ท่านใจดี คุณคงทราบอยู่แล้วล่ะ เพราะเคยเจอท่านแล้วนิ”ไม่ใช่นิสัยกูหรอกนะที่คุยอวด มึงเล่ากี่ไปคำกูนับไม่ทัน แต่ไม่สำคัญเท่ากับกูเล่ายาวกว่ามึง กูก็ทำเป็นไอ้บทตัวรองแอบโกงนิดหน่อย มันเหยียดมุมปากก่อนจะพิงพนักเก้าอี้ ผมก็พิงบ้าง มองหน้ากัน
“เอาอะไรหลอกให้ฝิ่นเชื่อใจได้ขนาดนี้”มันถามผมเรียบๆ หน้ามันไม่ได้อยากรู้แต่ดูสบประมาทผมมากกว่า
“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ มันเป็นเรื่องส่วนตัว”ผมตอบมันไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆพอกับมัน มือก็เก็บของเรียบร้อยแล้ว
“จำเป็น เพราะฉันไม่คิดว่าคนอย่างฝิ่นจะชอบคนแบบนี้”มันพูดออกมาอีก
“งั้นก็คิดซะ ว่าคนแบบนี้แหละที่เขาชอบ และคุณไม่มีสิทธ์มาตัดสินคนอื่นด้วยการคิดว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบ อย่าคิดแทนคนอื่นให้เหมือนชื่อตัวเองสิ เพราะคิดแบบนี้ถึงได้เป็นแค่คนที่แทนไม่ใช่คนที่ใช่”ผมยกยิ้มบอกกลับมัน ที่เริ่มชักสีหน้า
“จะมากไปแล้วมั้ง ปากหมาแบบนี้ฉันไม่จ้างบริษัทนี้ทำงานก็ได้เพราะพนักงานไม่มีมารยาทกับลูกค้า”มันเริ่มเสียงดังและพูดขู่ ผมแสยะยิ้มบอกมันกลับ
“คุณคงจะเข้าใจผิด ผมไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่ เป็นแค่คนรับงานมาอีกต่อเท่านั้น อีกอย่างบริษัทที่มีชื่อเสียงขนาดนี้ เขาคงไม่ได้รับงานคุณคนเดียวหรอกมั้ง”ผมบอกมันกลับไปอีก
“ฉันก็ไม่ได้ง้อให้เขามาทำงานให้ เพียงแต่สร้างเรื่องให้เขาเสียหายนิดๆหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”มันแสยะยิ้มพูดใส่ผมกลับมาบ้าง ทำเอาผมเงียบไป มันยกยิ้ม”ไงล่ะ ทีนี้จะหายปากหมาใส่ฉันได้หรือยัง”มันพูดอย่างได้ใจ ผมทำเสียงหึในลำคอ
“คุณนี่ไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ”ผมพูดและส่ายหน้าไปด้วย
“หมายความว่าไง”มันถามเสียงเข้ม
“ก็ ผมคิดถูกแล้วที่อัดเสียงการสนทนาระหว่างคุณกับผมไว้ด้วยไง”ผมบอกมันยิ้มๆ
“ขู่กูเหรอ”มันลุกขึ้นชี้หน้า
“เปล่า พูดจริง”ผมยักไหล่ก่อนจะเปิดให้ฟัง มันอึ้งไป”กูไม่อยากทำแบบนี้หรอกนะ ถ้าคุยกันดีๆ”ผมพูดต่อก่อนจะเก็บไว้ พูดไม่สุภาพกับกูก็จัดให้จะได้เสมอกัน เดี๋ยวจะหาว่าไม่ให้เกรียติ
“จะเอายังไง จะให้กูบอกว่างานมึงผ่านเหรอ”มันถามด้วยเสียงเอาเรื่องและสายตาดูถูก คิดไปว่าผมเอาคลิปเสียงมาขู่มันเรื่องงาน
“ทำบ่อยสิมึงเวลาที่อยากจะได้อะไร”ผมพูดเหยียดใส่มันบ้าง
“กูไม่เคย ความสามารถกูมากพอ ไม่งั้นกูจบเกีรตินิยมจากเมืองนอกมาได้หรอก”มันพูดกลับทันทีเมื่อโดนดูถูก
“หึ เห็นคิดก็นึกว่าเคย ถึงกูจะไม่ได้จบเมืองนอกพร้อมเกีรตินิยม แต่กูก็มั่นใจว่าสถานศึกษาในประเทศที่กูเรียน ผลิตคนมีประสิทธิภาพได้ไม่แพ้ที่ไหนหรอก กูก็มีความสามารถมากพอที่จะทำงานให้เป็นที่ยอมรับได้ งานชิ้นนี้กูจะกลับไปแก้ใหม่ตามที่มึงต้องการ และถ้ายังไม่เป็นที่พอใจของมึงอีกกูก็จะบอกคนจ้างกูให้หาคนใหม่ให้มึง”ผมพูดใส่มันกลับไปบ้าง
“ไหนมึงบอกว่ามีความสามารถไง แค่นี้ก็ยอมแพ้แล้วเหรอ”มันพูดเยาะเย้ยใส่ผม
“ความสามารถกูเอาไว้ใช้กับคนที่มีความคิดและใจกุศล รู้จักแยกแยะถูกผิดได้ กูไม่ได้หลงตัวเองว่ากูเก่งหรอกนะ เพราะกูทำอย่างที่มึงต้องการทุกอย่าง ปรับในที่ควรปรับแต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจ สู้เอาเวลามาแก้งานมึงไปทำอย่างอื่นที่มันไม่ถ่วงความเจริญชีวิตกูดีกว่า”ผมยกยิ้มพูดใส่มัน ที่เดินมาถึงตัวผมที่ยืนตั้งรับอยู่แล้ว ผมอยู่ในเขตของมัน ถึงจะมีกล้องวงจรปิดก็เถอะ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาผมก็เสียเปรียบมันอยู่ดี แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไร หยิบซองสีน้ำตาลที่วางไว้บนโต๊ะ
“รับไปสิ กูให้มึงคิดอีกทีถ้าจะใช้สิ่งที่มึงอัดไว้แบล็คเมล์ ของที่อยู่ในนี้คงทำให้มึงคิดได้ว่าจะต้องทำยังไง”มันแสยะยิ้มพูดก่อนจะส่งให้กับอกผมจนซองเกือบร่วงถ้าผมไม่รับไว้ซะก่อน “เปิดดูสิ ของสวยๆทั้งนั้น”มันกอดอกพูดใส่ยิ้มๆ ผมเปิดซองมองหน้ามันก่อนจะมองมือตัวเองที่หยิบรูปถ่ายเกือบสิบใบขึ้นมาดู ผมดูอย่างสงบแต่ในใจสั่นอย่างแรงด้วยความโมโหที่เรียกว่ากระทืบคนตรงหน้าให้ตายได้โทษฐานที่มันเสือกมายุ่งกับของรักและเรื่องส่วนตัวของพวกผม
“เงียบทำไม่ล่ะ รักกันมากไม่ใช่เหรอ ถ้าพาดหัวข่าว เอ หรือว่าจะทวิต ออนไลท์ทั่วดีนะ”มันพูดด้วยน้ำเสียงเป็นต่อ ผมแทบจะฉีกรูปพวกนั้นทิ้ง มันเป็นรูปของผมกับไอ้ฝิ่นที่แสดงความรักกัน แต่กับมีมือดีแอบถ่ายโดยพวกผมไม่รู้ตัว ถึงจะไม่ใช่รูปอุบาทว์แค่กอดจูบลูบคลำกันในที่มิดชิด ห้าภาพแรก ตั้งแต่ลานจอดรถจนถึงหน้าห้องที่โรงแรมที่ผมเคยพาไอ้ฝิ่นไปเมื่อตอนทำงานที่บริษัทคุณพิม ภาพหลังๆเป็นภาพที่สังขละบุรีตอนไปเที่ยวด้วยกัน ทั้งภาพเดี่ยว ภาพคู่ แม้กระทั่งภาพเกือบเปลือยตรงระเบียงห้อง จำได้ว่าผมห่อมันด้วยผ้าผืนเดียวมาดูพระอาทิตย์ตกและจูบกัน และภาพล่าสุดคือภาพที่ผมจูบเมียและยกนิ้วกลางให้มัน สิ่งที่ผมหวั่นคือนอกจากภาพพวกนี้มันยังมีคลิปเคลื่อนไหวอย่างอื่นอีกหรือเปล่า
“มึงให้คนแอบถ่ายพวกกูเหรอ”ผมถามมันกลับนิ่งๆ มือก็ดูรูปไปด้วย
“ฉลาดนักมึงก็คิดเอาสิ ถามอะไรโง่ๆทำไม”มันพูดตอกหน้าผมกลับ
“มึงทำแบบนี้ทำไม”ผมถามมันอีกอย่างใจเย็น
“กูอยากแกล้งมึง”มันพูดเน้นๆ ก่อนจะพูดต่อ” นี่แค่ภาพธรรมดา แต่มันคงพอทำให้คุณสหรัฐเล่นงานมึงได้ที่ทำให้หลานเขาพาดหัวข่าวในหัวข้อ หลานคนดังกับคู่ขาแสดงบทรักกันไม่อายสังคม”มันทำเสียงใส่ ผมแทบจะประเคนส้นตีนใส่หน้ามัน ผมไม่น่ารีบปิดที่บันทึกเสียงเลย เพราะไม่นึกว่ามันจะตลบหลังผมแบบนี้
“นอกจากภาพแล้วยังมีอย่างอื่นอีกไหม”ผมถามมันที่ตอนนี้เป็นต่อผมอยู่
“ขนาดมึงอยู่ที่ลับยังตามเก็บมาได้ และที่เหลือจะมีอีกไหม”มันเยาะผม”ลบออกซะ”มันเน้นเสียง
“มึงก็คืนภาพพวกนี้และที่เหลือให้กูสิ”ผมต่อรองมันอีก
“มึงอยากลองดีใช่ไหม”มันขู่ผมกลับ
“กูจะเชื่อใจมึงได้ไงว่าถ้ากูลบแล้วภาพพวกนี้จะไม่เผยที่ไหน”ผมพยายามใจเย็นพูดกับมัน
“กูทำแน่ถ้ามึงยังไม่ลบออก เพราะยังไงไม่มีใครเชื่อมึงอยู่แล้วว่ากูทำ มึงน่าจะรู้นะว่ากูทำได้”มันพูดบิดปากเหมือนตัวโกง ยกฐานะตัวเองมาข่ม”แสดงว่ามึงไม่รักเมียมึงจริงนี่หว่า ถึงได้ลังเล”มันพูดท้าผมอีก
“ถ้ากูจะรักใครสักคน กูไม่ใช้วิธีแบบมึงหรอก”ผมพูดจบก็หยิบออกมาลบต่อหน้ามันที่ยิ้มออก
“ก็แค่นี้”มันยักไหล่
“ที่เหลือล่ะ กูหวังว่ามึงคงรักษาคำพูดถ้ายังมีศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชายอยู่บ้าง”ผมถามส่วนที่เหลือและพูดให้มันคิด
“ก็นั่นไง กูให้แค่นั้น”มันยักคิ้วพูดใส่ผม
“มึงไม่แฟร์นี่หว่า”ผมว่ามัน
“เหลืออีกอย่างที่มึงต้องทำ”มันลุกขึ้นเดินมาใกล้ผม
“อะไร”ผมถามมันที่จ้องหน้าผม
“กูจะคืนส่วนที่เหลือให้ แต่”มันพูดเหมือนกระซิบแต่เน้นชัดทุกถ้อยคำ”มึงต้องหาวิธีเอาคืนไปเอง ก่อนมันจะหลุดออกไป ที่จริงกูอยากให้มึงเลิกกับฝิ่นซะแต่มันดูธรรมดาไปหน่อยกับวิธีแบบนี้ สู้ให้มึงใช้สติปัญญาว่าจะทำยังไงถึงจะปกป้องคนที่มึงรักได้ดีกว่า”มันเหยียดยิ้มใส่ผม
“................”
“ว่าไง วิธีมึงหาเอาเอง ถ้าไม่อยากให้คนที่มึงรักรวมไปถึงคนใกล้ชิดเขาเดือดร้อน มึงก็หาวิธีมาเอาไปซะ หรือถ้ามึงยอมกราบขอขมากู กูอาจจะเห็นใจก็ได้นะ”มันเห็นผมเงียบไม่พูดอะไรต่อก็ใส่มาอีกระลอก นี่มันนึกว่าเป็นเจ้าชีวิตคนอื่นหรือไงถึงได้มาบงการ ผมว่ามันชักเลอะเทอะแล้ว
“ถ้าทำแล้วมึงจะทำลายหลักฐานทุกอย่างใช่ไหม”ผมถามลอยๆไม่มองหน้ามัน กำมือเข้าออกอย่างระงับความรู้สึก
“แน่นอน กูก็ไม่อยากทำแบบนี้เหมือนกัน แต่กูพูดกับฝิ่นแล้วไม่เป็นผล ก็คงต้องพึ่งมึงแทน ให้สมชื่อกูไง น่าสนุกดีไหม”มันเอาคำผมมาย้อนใส่แสยะยิ้มอย่างพอใจ
“กูขอเวลาหน่อย”ผมตัดสินใจบอกมัน
“จะถ่วงเวลาเหรอ”มันถามกลับ
“แค่ขอเวลา กูไม่อยากให้ฝิ่นสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ เมียกูเป็นคนพูดตรงๆ มึงเคยเจอกับตัวแล้วนิ”ผมบอกมันอย่างที่คิดไม่ได้ท้าทายหรือเยาะเย้ยแต่อย่างใด มันน่าจะรู้นะถ้าดูจากสีหน้าผมที่เฉยๆ
“ถ้ามึงบอกฝิ่น กูขอเตือนล่วงหน้า อย่าแม้แต่จะคิด มึงไม่มีทางหลุดรอดสายตากูไปได้หรอก นี่เป็นเรื่องที่มึงต้องจัดการด้วยตัวเอง”มันพูดดักทางผม ทั้งที่ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าไม่บอกแน่ ไม่อยากให้มันไม่สบายใจและวิตกกังวลไปด้วย อีกอย่างมันใจร้อนเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา จะเสียหายหลายฝ่าย
“มึงทำจริงเหรอ ในเมื่อมึงชอบฝิ่น”ผมหยั่งเชิงมันอีกครั้ง มันเงียบก่อนจะเอ่ยปากออกมา
“ใช่ กูเห็นแก่ตัว อยากได้มาเป็นของตัวเอง กูพูดตรงๆกับมึงเลย”มันยกยิ้มก่อนจะนั่งที่เดิม”กูจะให้เวลามึงคิด ตัดสินใจได้ก็โทรมาและระหว่างนี้อย่าได้มาขัดขวางหรือพูดหมาๆใส่กูเวลาที่เจอฝิ่นด้วย กูขอเตือน”มันยินยอมแต่ตบท้ายด้วยถ้อยคำที่ผมอยากจะเหยียบมันซะให้จมตรงนี้ แต่ทำไม่ได้ มันอัดแน่นอยู่ในอก เคยดูแต่ในหนังในละครเวลาผู้ร้ายจับนา(ย)งเอกเป็นตัวประกันและเรียกร้องให้ทำตามที่มันขอแต่มีการตลบหลังสำเร็จ แล้วผมจะทำได้ไหม เหี้ยะเอ้ย ทำไมเหตุการณ์น้ำเน่าต้องมาเกิดกับกูด้วยวะ ผู้กำกับ ตากล้อง อยู่ตรงไหน ออกมาก่อนจะโดนตีน
“ถ้ามันหลุดขึ้นมาก่อนล่ะ”ผมย้ำมันอีกครั้งให้แน่ใจ
“มึงกระทืบกูได้เลย”มันตอบกลับอย่างนักเลงเหมือนกัน และดูมั่นใจมากว่ามันจะไม่โดนผมเล่นแน่นอน ผมก็ขอให้เป็นอย่างที่มันพูด คืออยากกระทืบมันแต่ไอ้ฝิ่นต้องไม่เดือดร้อน
*
*
*
ผมขับรถกลับออกมาจากที่นั่น พยายามมีสติไม่ให้เกิดอะไรขึ้น เดี๋ยวเมียเป็นหม้ายโดยใช่เหตุ อย่างน้อยขอให้ได้กระทืบมันก่อนที่ทำแบบนี้กับของรักของผม ระหว่างขับก็คิดไปว่ามันให้คนตามพวกผมตั้งแต่เมื่อไร น่าจะนานพอควรมันถึงได้รู้ว่าพวกผมทำอะไร ไปไหนกันบ้าง เรื่องขายเพื่อนไม่มีแน่นอน ไอ้คนที่มันวานต้องมืออาชีพแน่ ไอ้แทนมึงว่างมากไงวะ
“ครับพี่”พี่วัฒน์โทรเข้ามาพอดี
“เป็นไง โอเคไหม”แกถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“แก้อีกนิดหน่อยครับ”ผมบอกแกแค่นั้น ไม่อยากบอกว่าแก้แม่งทั้งหมด
“อะไรวะ พี่ว่าโอเคแล้วนะ ก็ตามที่เขาต้องการ ไผ่ ถ้าลำบากใจก็ปล่อยๆไป พี่เคลียร์เอง”แกสบทออกมาก่อนจะรับผิดชอบ
“ไม่เป็นไรพี่ ผมขอแก้ตัวอีกครั้ง ถ้ายังไม่ผ่านอีก ผมคงต้องให้พี่ช่วยแล้วล่ะ ขอโทษพี่ด้วยครับ”ผมบอกแกอย่างเกรงใจ แกก็คะยั้นคะยอให้ผมเลิกเกรงใจแก ผมก็บอกไม่เป็นไรจริงๆ ก่อนแกจะยอม
“เอางั้นเหรอ มีไรก็บอก”พี่วัฒน์พูดอีกครั้ง
“ครับพี่ ขอบคุณครับ”ผมตอบรับพร้อมขอบคุณแกไปด้วย ก่อนจะวางสาย ๆ ซ้อนก็เข้ามาพอดี
“รับช้าว่ะ”เสียงต่อว่ามาทันที
“กลับยัง”ผมไม่ว่าแต่ถามกลับ
“เย็นโน่น ต้องรอรุ่นพี่ก่อน น้องน่ะเรียบร้อยแล้ว”มันพูดอย่างเซ็งๆ
“อีกนานไหม”ผมถามต่อ
“ก็เกือบทุ่มมั้ง”มันตอบอย่างไม่แน่ใจ
“ถ้าไปรับกลับได้เลยเปล่า”ผมถามไปอีก อยากเจอหน้า
“ไม่ได้หรอก ต้องรวมคลาสอีก เบื่อๆๆๆๆๆ”มันโวยใส่มาตามสาย ผมนึกหน้ามันออกเลย
“ทนหน่อยสิ”ผมบอกยิ้มๆมันไม่เห็นหรอก
“เออ เป็นไงมั่ง”มันพูดเหมือนนึกขึ้นได้
“งานหรือไอ้นั่น”ผมแหย่มันกลับ
“น่วมเลยไหม คริคริ”มันก็ย้อนเข้าให้
“ก็อยากให้เป็นอย่างนั้น”ผมบอกมันที่หัวเราะมาตามสาย ก่อนจะเงียบ
“เป็นไร เสียงแปลกๆ”จับผิดหรือช่างสังเกตดีนะ บอกแล้วอะไรที่ผิดปกติเกี่ยวกับผมไม่รอดมันหรอก
“เหนื่อยนิดหน่อย”ผมตอบเลี่ยงๆ ก่อนจะจอดรถใต้คอนโดพอดี ล็อคเสร็จก็เดินเข้าลิฟท์
“งั้นพี่ไม่ต้องมารับหรอก เดี๋ยวน้องให้ไอ้แฝดไปส่ง อาบน้ำนอนรอเลยนะ คริคริ”มันพูดอย่างเป็นห่วงแฝงความทะเล้นมาด้วย
“อย่ามางอนแล้วกัน”ผมบอกมันก่อนจะกดชั้นที่พักอยู่
“คราวนี้อโหสิให้”มันบอก
“กูยังไม่ตาย”ผมบอกมันขำๆ คุยสักพักก็วาง
*
*
*
“เป็นไร”ผมถามไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้เรามาเดินซื้อของที่ห้างกัน มันทำหน้าตาล่อกแล่ก
“ไม่รู้คิดไปเองเปล่า เหมือนมีคนตามเลย”มันเงยหน้ามาพูดกับผม และหันไปทางเดิม ผมมองตาม
“จะตามทำไม มึงเป็นดาราไง”ผมพูดกลบเกลื่อนออกไป ทั้งที่คิดว่าต้องมีแน่
“เออ พูดจริงก็กวนตีน จวยเอ้ย”มันตอบอย่างหงุดหงิด หลังจากมันกลับมาได้สามวัน ไอ้แทนโทรหามันเกือบตลอด มันจะไม่รับ ผมบอกให้รับเถอะ ครั้งแรกมันก็รับคุยเหมือนไม่อยากคุย ครั้งสอง สาม มันเหมือนจะสงสัยที่ผมเฉยไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรออกมา จนเกือบทะเลาะกัน
'ทำไมมึงไม่ว่าล่ะ ไหนบอกหวงกูไง’
‘กูเชื่อใจมึงไง’
‘จริงเหรอ กูว่ามึงแปลกว่ะ มีไรปิดกูเปล่า’
‘เปล่า’
‘กูรู้นะ’มันพูดและหรี่ตาใส่ ผมมองมันทันที ก่อนจะตบหัวเมียแทบทิ่มเมื่อมันพูดจบในประโยคถัดมา’มึงมีไรกับมันใช่ไหม หลังจากวันนั้น’
‘สัด คิดไปได้ พอๆ มึงเลิกพูดเลย’และมันก็เดินเชิดหน้าไป[/i]
***กลับมาปัจจุบัน****
“เดี๋ยวไปรับ”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่วันนี้มันโทรมานัดให้ไปกินข้าวที่บ้าน มันบอกว่าพ่อให้มาชวน
“กูไม่อยากไป”มันพูดโวยวาย
“เดี๋ยวผู้ใหญ่เขาจะว่าไปถึงปู่มึงนะ”ผมพูดเอาปู่มาขู่มัน จนมันยอม ผมลงไปส่งมันข้างล่าง ที่มีรถไอ้แทนมารอรับ
“พี่ต้องไปรับนะ”มันย้ำผมอีกครั้ง
“อืม”ผมบอกมัน เอามือลูบหัว”ทนอีกนิด เชื่อพี่นะ”ผมพูดเบาๆ
“พี่พูดอะไร”มันถามงงๆ
“อย่าเพิ่งถาม”ผมจับหน้ามันพูดและจ้องตามันด้วย สื่อให้รู้ว่าผมรักมันแค่ไหน
“ครับ”มันตอบรับทั้งที่ยังงงๆอยู่
“ไปยังครับ น้องฝิ่น”ไอ้แทนเดินเข้ามาหามัน
“รู้แล้ว”มันพูดกระเง้ากระงอด เดินไปขึ้นรถ
“เมื่อไร”มันถามผม
“อีกไม่นาน มึงรอคำตอบได้เลย”ผมพูดแค่นั้น
“ไปยัง ช้าเปลี่ยนใจไม่ไปนะโว้ย”เป็นไงเห็นฤทธิ์เมียกูยัง ไอ้แทนมองหน้าผมก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับออกไป พอลับตาผมก็รับสายที่โทรเข้ามา
“อืม”ผมบอกแค่นั้น และวางสาย
/
/
/
ต่อจ๊ะ
-
“ที่จริงมึงไม่น่ามารับเลยนะ”มันพูดทันทีที่เห็นหน้าผม แต่ไอ้ฝิ่นไม่อยู่เดินไปคุยกับปู่ที่โทรเข้ามา
“กลัวไม่เนียน”ผมบอกนิ่งๆ ก่อนจะอัดบุหรี่
“กูชักเริ่มไม่ไว้ใจมึงแล้วสิ ดูมึงเหมือนไม่กระตือรือร้นเลยทั้งที่ปากบอกว่ารัก”มันพูดอย่างจับผิด และมองหาพิรุธจากหน้าผมที่ก็ยังเรียบเหมือนเคย
“มันเป็นความรู้สึกในใจที่กูรู้คนเดียว มึงเข้าไม่ถึงหรอก รู้แค่ว่ากูรักเมียกูมาก หวงมาก และถ้ามึงผิดคำพูดเมื่อไร เตรียมรับผลได้เลย”ผมพูดโดยไม่หลบตามันสักนิด
“รัก แต่มึงไม่ทำอะไรเนี่ยะนะ ถ้าเป็นกูๆไม่อยู่เฉยหรอกต้องทำอะไรสักอย่าง”มันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง”
“มึงเบื่อแล้วสิ จะเลิกเล่นก็ได้นะ”ผมพูดใส่มัน
“ไม่มีทาง ถึงมันจะเป็นวิธีเน่าๆที่เขานิยมใช้กัน กูก็อยากจะดูว่ามึงจะทำยังไงอยู่ดี”มันยกยิ้มอย่างไม่ยอมถอย
“งั้นมึงก็รอดู”ผมบอกแค่นั้น
“กูว่ามึงมากกว่ามั้งที่ต้องรอดูมึงมากราบขอร้องกู”มันพูดอย่างเหนือกว่า ผมไม่ได้พูดอะไร ไอ้ฝิ่นเดินกลับมากอดแขน
“ไปยัง น้องง่วงแล้ว”มันอ้อนเอาหัวถูไปมา ไอ้แทนมองยิ้มๆ
“ไปสิ ลาพี่แทนเขาหรือยัง”ผมบอกมันที่ทำหน้างงๆ พอกับไอ้แทนว่า ผมใจดีอะไรถึงได้พูดแบบนี้ออกมา มันมองหน้าผมที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนมากในความรู้สึกของผมเอง
“ไปนะครับ เฮียยยยแทน”มันยกมือไหว้พูดลากเสียงใส่ไอ้แทนอย่างคนประชด ไอ้นั่นก็ยิ้ม
“ครับ เอาไว้เจอกันใหม่นะ”มันบอกด้วยรอยยิ้ม ไอ้ฝิ่นก็พยักหน้าแกนๆเอามือกอดเอวผมที่พาไปขึ้นรถ ผมหันมองหน้ามันที่จ้องผมอยู่แล้ว
*
*
*
“มึงควรให้คำตอบกูได้แล้ว”มันโทรมาหาผมทันทีในวันรุ่งขึ้น ไอ้ฝิ่นยังหลับอยู่
“มะรืนได้ไหม”ผมต่อรอง
“กูให้แค่พรุ่งนี้ ไม่งั้นก็ตามนั้น”มันพูดจบก็วางสายทันที
“ฝิ่น ฝิ่น”ผมเรียกคนนอนหลับอ้าปากหวอ
“น้อง”ผมเรียกอีกครั้ง เขย่าเบาๆให้รู้สึก มันซู๊ดปากเก็บน้ำลายที่กำลังจะไหลออกมา
“อะไร”มันงัวเงีย ยิ่งวันนี้หยุดด้วยถ้าไม่ไปไหน นอนยาวพอกับหลังมันแหละ หึหึ
“จะไปซื้อกับข้าว ไปเปล่า”ผมบอกก่อนจะชวน
“นานเปล่า”มันเอามือกอดเอว หน้าซุกท้อง
“พอสมควร ไปก็อาบน้ำ”ผมพูดแค่นั้น
“ขี้เกียจอ่ะ เหนื่อย”มันหงุงหงิง
“งั้นก็รออยู่ห้องแล้วกัน”ผมบอกมันแค่นั้น มันเงยมองก่อนจะพยักหน้า หันไปตั้งนาฬิกา ยิ้มให้และก็นอน
“ตั้งทำไม”ผมถามมัน
“จับเวลาว่าพี่กลับมาตอนไหน จากการคำนวณไม่น่าจะเกินชั่วโมง เพราะตลาดอยู่แค่นี้ รีบไปสิ เริ่มแล้วนะ”มันตอบหน้าตาใสซื่อยิ้มแย้ม ผมตบก้นมันสองทีอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะไปตลาด มันจะกินต้มยำไก่ใส่เครื่องในเยอะๆ
/
/
/
ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำยังไงกับเรื่องไอ้ฝิ่นดี เมื่อเย็นวานมันย้ำผมอีกครั้ง ในเมื่ออะไรจะเกิดมันต้องเกิด ความจริงก็คือความจริง ถ้าจะต้องขอร้องมันก็ต้องทำ ผมหยิบหนังสือพิมพ์ที่อยู่หน้าห้อง พอเข้าห้องได้วางกระเป๋ากับกุญแจยังไม่เสร็จดี เห็นหัวข้อข่าวแวบๆ
‘หลานชายราชาที่ดินคนดัง ควงคู่ขาแสดงความรักอย่างหวานชื่น ไม่แคร์สายตาใคร’ผมเปิดไปด้านในและอ่านเนื้อข่าว ก่อนจะเปิดออนไลท์ที่มีภาพที่ผมไม่เคยเห็น เป็นภาพที่ติดเรทแต่ทำเบลอหน้าไว้ ผมไปหามันทันที เลขาฯหน้าห้องจะเข้าไปแจ้งแต่ผมไม่สนใจผลักประตูเข้าไป มันมองหน้าผมก่อนจะพยักหน้าให้เลขามันออกไป
“ว่าไง”เสียงมันถามกวนๆ
“มึงผิดคำพูด”ผมพูดใส่ทันที
“มึงพูดเรื่องอะไร”มันพูดทำหน้า งงๆ
“หนังสือพิมพ์วันนี้”ผมพูดพร้อมกับปาใส่หน้ามันที่หยิบมาดูอย่างอึ้งๆ มันเป็นของรอบบ่าย สดๆร้อนๆเลย ที่พื้นยังมีอีกเกือบสิบฉบับ
“..........”
“มึงเงียบทำไม”ผมถามมันย้ำและพูดต่อ “และเว็บxxxxxระยำนั่นอีก มึงสร้างขึ้นมาเองใช่ไหม” มันเปิดดูมองอย่างอึ้งๆ
“กูไม่ได้ทำ กูไม่เคยส่งรูปให้สำนักพิมพ์และเว็บเหี้ยๆนี่”มันยืนยันเสียงแข็ง ลุกขึ้นชี้หน้าผม
“มึงจะพูดอะไรก็ได้ มันเกิดขึ้นมาแล้ว ไอ้เหี้ยะ สมใจมึงแล้วสิ”ผมโวยใส่มันกลับไปบ้าง
“กูจะโทรหาสำนักพิมพ์นี้เอง แต่กูยืนยันกูไม่ได้ทำ”มันยังยืนคำเดิม
“มึงอาจจะให้ใครทำก็ได้ เพราะยังไงก็สาวไม่ถึงมึงอยู่แล้ว กูนึกว่ามึงจะคิดได้เห็นแก่หน้าปู่กับเมียกู”ผมต่อว่ามันไปอีก
“เหี้ยะ กูบอกไม่ได้ทำไง รูปยังอยู่ที่กูตลอด คนที่กูจ้างก็ไว้ใจได้ คนสนิทกูไม่มีทางจะทำแน่นอน”มันด่ากลับและยืนยันเสียงแข็งแบบไม่ได้ทำจริงๆ
“มึงโทรไปเคลียร์เดี๋ยวนี้ ก่อนที่กูจะกระทืบมึง อย่านึกว่ากูไม่กล้า ถึงตอนนี้แล้วกูไม่อะไรจะเสีย”ผมหรี่ตาพูดใส่หน้ามัน ที่กดโทรไป เสียงมันคุยและโวยวายตามหลัง
“เหี้ยะเอ้ย แม่ง ไม่ยอมบอกว่าเอามาจากไหน บอกแค่มีคนส่งให้ แต่กูสั่งให้ระงับไปแล้ว”มันด่าพร้อมกับบอกผม
“มึงระงับเหี้ยะไรได้ มันออกไปกี่พันฉบับแล้ว”ผมพูดใส่หน้ามันที่เงียบไป
“คงไม่มีใครรู้หรอก ไม่ได้ระบุชื่อ และภาพก็เบลอๆ”มันพูดเสียงเบาลง หน้าเจื่อนลง
“หึ สนุกไหมละมึง”ผมพูดใส่หน้ามัน”กูตั้งใจจะมาหามึงเพื่อทำตามที่มึงบอก กูยอมทุกอย่าง กูไม่ได้คิดว่ามันเป็นการเสียศักดิ์ศรีอะไรกับสิ่งที่จะทำให้คนที่กูรัก”
“...........”
“สัด”ผมสบถ ก่อนจะต่อยหน้ามันไปสองที เตะซ้ำอีก มันลุกขึ้นได้ก็ใส่ผมคืนมาหนึ่งหมัด พูดเสียงดัง
“เฮ้ย มึงให้กูตั้งตัวบ้างสิวะ กูให้มึงกระทืบอยู่แล้วล่ะ แม่ง”มันพูดพร้อมกับเช็ดมุมปาก
“ตั้งตัวเหรอ ขนาดนี้มึงยังสวนกูเลย”ผมว่ามันเอามือเช็ดมั่ง
“กูยังยืนยันว่าไม่ได้ทำ ใช่ กูอยากแกล้งมึงให้ปวดหัวเล่น แต่ไม่เคยคิดจะให้ฝิ่นกับปู่เสียหาย กูแค่ขู่มึงเท่านั้นเพราะหมั่นไส้ว่ามึงมีอะไรดีฝิ่นถึงได้เลือกมึง”มันพูดถึงเจตนามันที่แท้จริงว่าต้องการแกล้งผมเท่านั้น ไม่ได้คิดจะปล่อยภาพหลุดหรืออะไรทั้งสิ้น
“มึงเลิกพูด กูไม่อยากฟัง”ผมตัดบทและจะกลับ ใจอยากจะกระทืบมันนะ
“เดี๋ยวสิ กูอยากรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น”มันพูดจบ ผมหันไปต่อยมันอีกสองผลั่วะ จนหน้าหงาย
“กูแถมให้ และเลิกยุ่งกับเมียกูเสียที แค่นี้มึงทำได้ไหม”ผมบอกมันที่ยืนขึ้นและเซน้อยๆ ที่จริงผมอยากกระทืบมันให้หนักกว่านี้แต่คิดแล้วไม่คุ้มเกิดมันตายผมติดคุกเมียไม่รอมีผัวใหม่อีก เสียงประตูเปิดผลั่วะเข้ามาหยุดความคิดฟุ้งซ่านผมเอาไว้ก่อน คุณเลขาที่มีสีหน้าตกใจกับผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าไม่บอกว่าอารมณ์ไหน
“พ่อ”ไอ้แทนเรียกเสียงเบา ผมได้แต่มองก่อนจะยกมือไหว้
“นั่งก่อน อย่าเพิ่งไป”พ่อมันบอกก่อนจะไปนั่งตรงโซฟา ผมกับมันก็เดินตามไป แต่ไม่ได้นั่งข้างกันหรอก เดี๋ยวอดใจไม่ไหวจะถีบต่อหน้าพ่อมันเข้าให้ ผมกับมันนั่งเงียบ พ่อมันดูสภาพมัน หันมามองผม ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“มันเรื่องอะไรกัน”พ่อมันถาม ผมเงียบ มันก็เงียบ”เฮ้ย หูตึงเหรอพวกมึง ไอ้แทนมึงเล่าสิ”พ่อมันด่าและพยักหน้าให้มันเล่า ผมก็อยากจะรู้ว่ามันจะพูดความจริงกับพ่อมันไหม สักพักมันสารภาพหมดเลยครับ ผลที่ได้รับ
“เพี้ยะ เพี้ยะ”พ่อมันลงยันต์ที่หน้าให้”อับอาย เสียดายเงินที่ส่งมึงเรียนจริงๆ สมควรแล้วที่หนูฝิ่นไม่เลือกมึง”พ่อมันซ้ำ
“ขอโทษพ่อ”มันพูด
“ถ้าคุณสหรัฐเขารู้เข้า กูคงตายก่อนเห็นมึงดีขึ้น ทำอะไรไม่คิด”พ่อมันพูดอย่างโกรธมาก”แล้วจะเอายังไงล่ะทีนี้”
“ผมโทรไประงับเรื่องทั้งหมดแล้ว”มันบอกพ่อมัน
“มึงแน่ใจได้ไงว่ามันจะเงียบ”พ่อมันถามย้ำ
“ถ้าเกิดเรื่องผมรับผิดชอบเอง”มันบอกพ่อมันเสียงจริงจัง พ่อมันฮึดฮัด ก่อนจะมองหน้าผม
“เอ็งเอาไงไอ้หนุ่ม อยากซ้ำมันอีกไหม ฉันจะไม่ห้ามเลย”พ่อมันพูดออกมา
“ไม่ครับ ผมอยากให้จบแค่นี้”ผมบอกท่าน
“ฉันไม่สบายใจอยู่ดี”ท่านยังเปรยออกมา
“ผมจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น จบคือจบ ขอแค่อย่ามายุ่งกับเมียผมอีก”ผมย้ำความมั่นใจให้ท่าน และย้ำมันไปด้วย
“กูสัญญาต่อหน้าพ่อจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอีก”มันก็ให้สัญญากับผม
“ส่วนที่เหลือล่ะ”ผมทวงมันต่อหน้าพ่อมันนี่แหละ มันลุกไปหยิบมาคืนให้ ผมมองหน้ามันอีกที”หมดแล้ว ไอ้รูปในเว็บกูไม่รู้จริงๆว่ามาจากไหน กูไม่อุตริตั้งกล้องส่องคนเอากันหรอก”มันพูดเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไร
“กูจะเชื่อมึงได้ไง”ผมถามมันอีก
“กูขู่มึงเฉยๆ กูบอกแล้วไงกูชอบฝิ่นแต่ไม่คิดจะทำถึงขนาดนั้น”มันพูดเสร็จก็หันไปมองพ่อมัน
“ฉันรับประกัน ถ้าเกิดเรื่องอีก จะทำไงกับมันก็ตามใจ”พ่อมันรับปากอีกที “อ้อ แล้วนี่งานเธอใช่ไหม”พ่อมันถามผมถึงแบบงานที่เคยนำมาเสนอคราวก่อน
“ครับ แต่ยังไม่สมบูรณ์ ผมแก้ให้อยู่พรุ่งนี้คงเรียบร้อย”ผมบอกพ่อมัน มองหน้าไอ้แทนที่หยิบผ้าขึ้นมาประคบ คุณเลขาหน้าห้องเอามาให้ เธอยิ้มแหยๆก่อนจะเดินออกไป
“แก้ทำไมอีก มันผ่านแล้วนิ ไอ้แทนมึงยังไม่ได้บอกเขาอีกเหรอ”พ่อไอ้แทนถามงงๆ ก่อนจะหันไปถามลูกชายที่ประคบมุมปากอยู่
“ยัง ว่าจะบอกวันนี้แหละ แต่เกิดเรื่องซะก่อน”มันตอบพ่อมันหน้าตาเฉย
“มึงแกล้งเหรอ”ผมพยักหน้าใส่มัน พูดไม่รักษามารยาทแล้ว
“เออ กูแกล้งให้มึงแก้ โอ้ยยยย พ่อ”มันยอมรับก่อนจะร้องสุดเสียง เมื่อพ่อมันฟาดด้วยหมอนอิง
“เดี๋ยวกูจะปิดประตูให้ไอ้หนุ่มนี่ซ้ำมึงอีก”พ่อมันบอกด้วยความหมั่นไส้ลูกชายที่ก่อเรื่องขึ้นมา พร้อมสนับสนุนผมอย่างเป็นทางการให้ยำมัน
“พอๆ ผมทำผมก็รับผิดชอบหรอกน่า แต่กูยังยันว่ากูไม่ได้เป็นคนทำ”มันยกมือห้ามพ่อมัน ก่อนจะหันยืนยันกับผม
“กูไม่สน แต่ถ้ายังมีเล็ดลอดออกมาอีก กูเอามึงแน่ พูดต่อหน้าพ่อมึงนี่แหละ”ผมพูดคาดโทษมัน ก่อนจะนึกได้”ขอโทษครับ ที่พูดไม่สุภาพ”ผมยกมือไหว้ขอโทษท่านที่โบกมือ
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ของใครใครก็รัก ไอ้ลูกเวรนี่มันหาเรื่องเอง ขอบใจแล้วกันที่ไม่เอาเรื่อง ส่วนเรื่องงานฉันกับไอ้แทนชอบจริงๆ มันเป็นคนนำเสนอให้ฉันฟังเองเลยนะ”ท่านพูดด้วยสีหน้าดีขึ้น และแอบมีคำพูดเหมือนจะขอผ่อนโทษให้ลูกท่านด้วย
“ก่อนกูจะไปเรียนเมืองนอก กูก็จบเมืองไทยจากสถาบันที่ดีเหมือนกัน ไม่ใช่แค่มึงหรอกโว้ย”มันพูดใส่ผมที่ว่ามันเรื่องเอาสถาบันเมืองนอกมาคุยข่ม
“มึงอยากพูดเอง”ผมบอกมันกลับ
“เอาล่ะ เคลียร์กันได้ก็ดีแล้ว หวังว่าหนูฝิ่นคงไม่มาถอนหงอกกูหรอกนะ ไอ้แทน ไหนจะคุณสหรัฐอีก เฮ้อ”พ่อมันเหมือนจะยังกังวลไม่หาย
“พ่อไม่พูด ผมไม่พูด ไอ้เชี่ยะนี่ไม่พูด คงไม่หรอกมั้ง”มันปลอบใจพ่อมันทั้งที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร แต่แอบเปลี่ยนชื่อกูนะมึง
“ผมไม่พูดแน่ครับ มึงนั่นแหละเมาแล้วอาจจะหลุดปากก็ได้”ผมมั่นใจตัวเอง ก่อนจะโยนขี้ให้มันนิดหน่อย
“สัด กูไม่เคย กินแล้วรู้ตัวตลอด”มันยังปากดีใส่
“เออๆ ยังไงมึงกำชับไอ้โรงพิมพ์นั่นอีกที เขาจะเอาเท่าไรก็จ่ายไป แต่ให้สมน้ำสมเนื้อนะโว้ย อ้อ เงินส่วนมึงนะไม่เกี่ยวกับกู”พ่อมันสั่งก่อนจะตบท้ายทำเอาไอ้แทนหน้าเหวอ
“พ่อ ได้ไงล่ะ เกิดมันเรียกเกินเงินเดือนผมล่ะ”มันโวยใส่พ่อมัน
“ไม่รู้โว้ย มึงพูดเองว่าจะรับผิดชอบ ได้ยินใช่ไหม”พ่อมันไม่สนใจ หันมาถามผม
“ครับ”ผมพูดตามความจริง
“ซวยฉิบ”มันบ่นหลังจากพ่อมันออกไปแล้ว
“กูกลับล่ะ”ผมพูดจะเดินออก
“เดี๋ยว”มันเรียกเอาไว้ ผมหันมามอง”ขอโทษ หลังจากนี้กูอยากคุยในฐานะอื่นแทน พี่หรือเพื่อนก็ได้ มึงให้กูได้ไหม”มันพูดอย่างสำนึกผิดจริงๆ ที่จริงมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกมั้ง จากที่มันยืนยันว่ามันไม่ได้ทำ
“ดูก่อน เพราะกูอยากให้แน่ใจว่าจะไม่มีข่าวอีก หลังจากนั้นค่อยว่ากัน”ผมไม่ตอบรับในทันที รอดูเหตุการณ์ไปก่อน มันพยักหน้าอย่างจำยอม
“ขอบใจ”มันพูดก่อนจะยกนิ้วให้”มึงเก่งมาก ทำให้กูทึ่งกับงานได้ สมกับที่คุณวัฒน์รับประกัน”
“ขอบใจ”ผมบอกมัน ก่อนจะจะเปิดประตูได้ยินมันพึมพำ
”เหี้ยะเอ้ย ใครวะทำ อย่าให้กูจับได้นะมึง” ผมไม่พูดไม่หันไปมองเดินออกไปเลย ให้มันจัดการปัญหาที่มันสร้างขึ้นมาเอง ให้มันปวดหัวซะมั่ง อยากแกล้งกูดีนัก เจอคุณเลขาฯที่ยืนเหมือนรออยู่ พอเห็นผมเธอถามทันที
“เอาพลาสเตอร์ไหมคะ”เธอบอกอย่างมีน้ำใจ
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมให้แฟนติดให้ ไปนะครับ”ผมยกยิ้มพูดกับเธอที่อึ้งๆก่อนจะพยักหน้ารับรู้
/
/
/
“กลับมาแล้วครับ”เสียงพูดอันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว
“รองเท้าเก็บเข้าที่ด้วย”ผมบอกอย่างทุกที
“เก็บแล้วโว้ย”ตะโกนบอกมา เสียงเข้าห้อง สักพักออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เสื้อยืดกู กางเกงขาสั้นมึง
“หอมจังเลย”กอดเอว เอาจมูกสูดกลิ่น
“กูหรือกับข้าว”ผมถามมัน มือก็คนข้าวต้มปลาในหม้อไปด้วย
“ทั้งสองอย่าง มาม๊ะให้เมียหอมซะดีดี”มันพูดประจบแถมทะเล้นใส่ ดึงผมลงมาหอมแก้มสองฟอด ก่อนจะมองตาปริบๆ เอามือแตะตรงรอยช้ำนิดหน่อย”โดนตีนใครมา”มันถามได้อย่างน่าจะโดนแทน
“แค่มือ ถ้าตีนกูคงนอนโรง’บาลไปแล้ว”ผมบอกก่อนจะปิดแก๊ส อุ้มไอ้ตัวแสบนั่งบนโต๊ะกินข้าว จูบตรงปากนิ่มที่ตอบกลับมาอย่างรู้ดีและรู้ใจ
“ต่อยกับมันมาเหรอ”มันถามอย่างที่พอรู้อยู่แล้ว
“มันกวนตีน”ผมบอกยิ้มๆ มันนิ่วหน้า
“แล้วมันไม่เอาเรื่องเหรอ”มันถามถึงไอ้แทน ที่ไม่น่าจะปล่อยผมกลับมาได้ง่ายๆ
“ถ้าเอาเรื่องก็ติดคุกแล้วสิ จะมานั่งกอดนั่งจูบมึงได้ไงล่ะ”ผมขยี้หัวมันก่อนจะบีบนอเชิดๆ หรี่ตาใส่อย่างจับผิด
“แค่นั้น”มันทำเสียง
“อืม ไม่เชื่อเหรอ”ผมเลิกคิ้วใส่
“ไม่เชื่อ”มันพูดด้วยส่ายหน้าด้วย
“ดื้อว่ะ ไหนบอกเชื่อใจไง”ผมนั่งเก้าอี้กอดเอวมันเอาหน้าตัวเองแนบอกที่มีเสียงหัวใจเต้น
“เล่ามาก่อน”มันยังต่อรอง ทำหน้าไม่เชื่อ
“กูจับได้ว่ามันแกล้งให้แก้งานหลายรอบ ก็ยังไม่โกรธเท่ามันบอกว่าชอบมึง ก็เลย อย่างที่เห็น”ผมเล่าให้ฟังแค่นั้น
“แล้วไงต่อ”มันยังถามต่อ สีหน้าลุ้นๆเหมือนฟังผลสลากอยู่
“มันว่าถ้าชนะมัน ๆ จะยอมถอย และผลออกมาแบบนี้”ผมสรุปให้มัน เอามือลูบหน้า” มึงเป็นของกูเท่านั้น ไอ้หน้าไหนจะเอาไปก็ฝ่าตีนเข้ามาแล้วกัน”ผมพูดให้มันฟังถึงความรู้สึกที่ผมรักและหวงมันแค่ไหน มันยิ้มเขินๆ ผมเลยพูดต่อ
“อยู่กับพี่นะ”ผมยกมือมันจูบ ปากพูดแต่ตามองตามันตลอด
“ไม่เชื่อใจเหรอ”มันย้อนกลับกวนๆ ผมจ้องหน้ามันที่เอามือประคอง “ตั้งแต่ตอบรับเป็นแฟนแค่เสี้ยวความคิดก็ไม่เคย”มันพูดจบผมลุกจูบปากมันทันทีทั้งเรียกร้อง และขอโทษในใจไปด้วยที่บอกไม่ทั้งหมด ไม่ใช่เพราะคำขอร้องของไอ้แทน แต่เพราะผมต้องการปกป้องความรักความเชื่อใจที่มันมีให้ ให้อยู่กับผมตลอดไปเหมือนอย่างที่พูดเอาไว้
‘ถ้าน้องจะร้องไห้ ต้องเป็นเรื่องดีที่พี่ทำให้เท่านั้น’
“เชื่อสิ ไม่เชื่อน้องแล้วจะเชื่อใครล่ะ”ผมพูดชิดปากที่อมยิ้มจนน่าหมั่นไส้
“โอ้ย พี่ไม่รักน้องก็กินหญ้าเหอะ โชคดีแค่ไหนที่น้องเลือก หึหึ”มันพูดอวยตัวเองและทำเสียงล้อเลียนผม จนอดส่ายหน้ากับพฤติกรรมชอบเลียนแบบของมันไม่ได้ มันไม่ได้ถามอีก อ้อนกินข้าวต้มปลา ผมจัดให้ไปชามใหญ่แต่สองครั้ง ตบท้ายด้วยบัวลอยน้ำขิง เรียบร้อยก็นั่งดูหนังสยองขวัญกัน มันอยากดูตั้งนานแล้วแต่ผมไม่มีเวลาดูเป็นเพื่อนมัน ก็เลยตามใจซะ ดูไปเอาหน้าซุกอกไปเวลาฉากสยองๆผมก็กอดเอาไว้มองสีหน้ามันอย่างขำๆ เฮ้อ เรื่องไม่ดีก็ผ่านไป แต่จะไม่ดีสักกี่เรื่อง ผมก็พร้อมเสมอที่จะดูแลของรักของผมให้ดีที่สุด
*
*
*
เบื้องหลังการคลี่คลายของเหตุการณ์
ไผ่ : เรียบร้อยดี กูอัดเสียงมันไว้หมดแล้วตอนที่เข้าไปหามัน เผื่อมันสงสัยขึ้นมาอีก
หวาย: ดีดี แล้วมึงกระทืบมันไหม
เจย์: ตายเปล่าวะ
ไผ่: ต่อยเฉยๆ แค่นั้นก็พอแล้ว นี่มันยังไม่รู้นะ ว่าไอ้คนปล่อยภาพเป็นใคร ถ้ารู้แม่งกระอักแน่ เจอย้อนรอย
บลู: เรื่องโรงพิมพ์ เรียบร้อย กูเคลียร์แล้ว มันโอนเงินมาด้วยว่ะ หลักล้านเชียวนะมึง
ไผ่: หึหึ เอาไว้เป็นค่าเสียเวลาแล้วกัน และขอบใจพวกมึงมาก
หวาย: เรื่องเล็ก แม่งโรคจิตตามถ่ายรูปคนอื่น แต่มึงโรคจิตกว่าว่ะ เอารูปตัวเองลงหนังสือพิมพ์
เจย์: แถมภาพติดเรทลงเว็บอีก
บลู: มึงทำกันตั้งกล้องด้วยเหรอวะ
ไผ่: รูปในหนังสือพิมพ์ของจริง รูปในเว็บกูตัดต่อเอา เปิดเว็บเกย์ เบลอหน้านิดหน่อย ไอ้เหี้ยแทนมันไม่มีเวลาสังเกตหรอก มัวแต่ตกใจที่กูบุกไปต่อว่าและต่อยมัน
พาย: เฮ้ย พวกมึงคุยอะไรกัน จะแดกไหมข้าวน่ะ
บลู: ไม่มีอะไร แดก เอ้ย กินจ๊ะ กูวางก่อนนะ
หวาย: ไว้คุยกันใหม่ จะว่าไปมึงก็เล่นละครเก่งนะ ฮ่าๆๆๆ
เจย์: อยากเห็นว่ะ มึงน่าจะอัดมาให้พวกกูดูด้วย
ไผ่: อย่าเลย กูอาย
หวาย&เจย์: ถุย อาย ไอ้ฉิบหายคิดเอง ทำเอง เล่นเอง เสือกจะมาอาย
ไผ่: แค่นี้นะ เมียกูจะกลับมาแล้ว เอาไว้จะไปเลี้ยงตอบแทน
กูนอนหลับและสบายใจแล้ว ส่วนมึงก็ปวดหัวแทนกูบ้างแล้วกัน อย่าคิดว่าบทร้ายๆกูจะทำไม่ได้นะ กูเป็นคนรับผิดชอบสูง เล่นแล้วต้องเล่นให้เต็มที่ หึหึ อีกอย่างผมคิดไว้แล้วว่าถ้าแผนนี้ไม่สำเร็จ และกลายเป็นเรื่องขึ้นมาตามที่มันต้องการผมก็พร้อมจะยอมรับความจริงทุกอย่างและถ้าปู่จะโกรธหรือทำอะไรผมก็ยอม ขอแค่อย่าเอามันไปจากผมก็พอ เพราะนั่นจะทำให้ผมเจ็บมากกว่าอะไรทั้งหมด
*
*
*
แทน: แม่ง ใครเอาภาพลงหนังสือพิมพ์กับเว็บวะ เหี้ยะเอ้ย พากูเจ็บตัวไม่พอ แถมต้องเสียเงินปิดข่าวอีก อ๊าคคคคค คิดไม่ออกโว้ยยยยย
**********************************************************************************************
ปล. จบลงด้วยดี และงงๆเหมือนไอ้แทน 55555555 บอกแล้วไม่มีอะไรร้ายแรงซ่อนเงื่อนในนิยายของเรา เฮ้อ ต่อไปอาจจะมาต่อให้อาทิตย์ละครั้งนะคะ ต้องออกข้างนอกด้วยตามคำสั่ง แต่ไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอนคะ คู่อื่นๆจะทยอยตามมาคะ ขอบคุณนะคะที่เป็นกำลังใจให้กันตลอดมา
-
ฮื่อ พี่ไผ่นี่สุดยอดการแก้เผ็ดจริงๆเลย
ชอบๆ
กร๊ากกกก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
พี่ไผ่สุดยอดอ่ะ เเก้เผ็ดได้เเสบมาก
ฝิ่นยังไม่รู้ตัวเลย
-
หวายXเจ. รีเควส :-[ :-[ :-[
พี่ไผ่. แน่มาก o13
-
5555 พี่ไผ่สุดยอด
อย่างงี้เรียกแผน ซ้อนแผน สุดๆเลย
แทนเอ๊ยยย เล่นกับใครไม่เล่นเป็ฯไงละ เจ็บตัวด้วย เสียเงินด้วย
แต่พี่ไผ่กล้าเนอะ เอารูปลงข่าววววว o13
-
:laugh: :laugh: แสบได้ใจจริงๆ พี่ไผ่ของเรา
-
ว่าแล้วเชียว อิอิ พี่ไผ่เจ้าเล่ห์ซะ
เริ่มตอนมาด่าพี่แทนไม่ยั้งเลย
อุตส่าห์เชียร์ นึกว่าคนดี 55
สมน้ำหน้า แต่ตอนท้ายแอบฮา
-
พี่ไผ่แกแก้แค้นได้สุดยอดอ่ะ สะใจ
-
ไผ่แม่งแผนสูงว่ะ
แต่สะใจ 5555
-
โดนพี่ไผ่เข้าไปจุกเลยสิพี่แทนสมหน้าอยากแกล้งคนอื่นดีนะ
พี่ไผ่นี่ก็ร้ายไม่เบานะเอาไอ้พี่แทนจุกเลย
ส่วนตัวการอย่างน้องฝิ่นไม่รู้เรื่องเลย
-
กะแล้วว่าพี่ไผ่ต้องเป็นคนปล่อยรูป 555555 ตุ๊กตาทองปีนี้ณเดชชิดซ้าย หมากชิดขวา เจอพี่ไผ่เข้าไป
ชูป้ายไฟพี่ไผ่สู้ๆ ส่วนเดอะแกงค์เทพมากร้ายจริงๆ กรีดๆๆชอบพระเอกแบบนี้
-
พี่ไผ่น่ารักอะ ทำอะไรให้ฝิ่นทุกอย่างเลย หายากนะผช ดีๆแบบนี้
ปล.ที่จริงพี่ไผ่น่าจะติดเซ็งเป็ดด้วยนะ ทำไมไม่ติดอ่า สุดยอดพระเอกเลยอะเราว่า
-
พี่ไผ่ร้ายว่ะ หึหึ o18
-
พี่ไผ่แม่ง เลวสุดจิงๆ
ทำดี ของที่เรารัก ใครจะมาทำร้ายกันง่ายๆได้ไง
สมน้ำหน้าไอ้แทนนนนน
-
:laugh: พี่ไผ่ร้ายมากอ่ะ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
พี่ไผ่สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดด o13 o13
-
พี่ไผ่แม่งร้ายยยยยยยยยย o13
เยี่ยมยอดที่สุดอะผู้ชายคนนี้
อิจฉาฝิ่นที่สุดในโลก!!! :impress2:
บวก1ไปเลยสำหรับตอนนี้ :กอด1:
-
พี่ไผ่สุดยอดมาก สมน้ำหน้าอ้ายแทนมาก 555+ :laugh: :laugh: :laugh: ดาบนั้นคืนสนอง o18 o18
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
อ่านไปลุ้นนึกว่าจะดราม่าซะแล้ว แต่พี่ไผ่สุดยอดมากกกกกกกกกกก :laugh3:
แทนเนี่ย ตามพี่ไผ่ไม่ทันร๊อกกกกกกกก :jul3:
-
พี่ไผ่เจ๋งจริง o13
-
บทพี่ไผ่จะร้าย ใครก็ตามไม่ทัน o3
-
ไผ่สวดยอดดดดดดดดดด
-
เฮียไผ่ แรงว่ะ :laugh:
ชอบๆๆๆ :กอด1:
-
พี่ไผ่ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
:laugh: กร๊ากกกๆๆ ซะใจ โดนเอาคืนไปเลยพี่แทน
อยากจะยกป้ายไฟ..พี่ไผ่(ของน้องฝิ่น)น่ารักที่สุดดดดดดดด
-
ชอบอ่านคู่หลักของเรามากสุดค่ะ...
พี่ไผ่เจ๋งอ่ะ สุโค่ย o13 หักแฟนอีพี่แทนซะพังเลย ตอนแรกแอบเครียดแทนพี่แกมากมาย
ว่าจะแก้ไขปัญหายังไงที่ไหนได้เด็ดมาก ผองเพื่อนก็ช่วยอย่างเต็มที่ อีพี่แทนโดนต่อย พ่อด่า
แถมเสียเงินด้วย สะใจจริงวุ้ย แกนี่เลวนะ คิดได้ไงทำแบบนี้ โรคจิตป่าวให้คนแอบถ่ายรูปคนอื่น
ถ้ารักจริงไม่ทำหรอกแบบนี้นิสัยคนพาลแท้ ๆ
ชอบตอนพี่ไผ่แต่งตัวเตรียมโน่นนี่ให้น้องตอนแรกมาก ผู้ชายอะไรน่ารักชะมัดทำให้ได้หมดแหละเค้ารักของเค้า
น้องก็อ้อนเอา ๆ น่ารักจริง ๆ เลย
อาทิตย์ละตอนเลยเหรอคะ คิดถึงแย่ แต่เข้าใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:o :o หักมุมซะงั้น อิอิ พี่ไผ่สุดยอด o18 o18
-
กะแล้วว่าพี่ไผ่ต้องแก้ด้วยการลงรูปตัวเอง แต่เดาผิดผู้ร่วม
แผนและตอนจบไปหน่อยแต่ยังไง พี่ไผ่ก็โครตสุดยอดดดดด
-
พี่ไผ่ฉลาดมากอ่ะ ชอบๆ
เรื่องนี้อ่านแล้วเขิลทุกที น่ารักมากมายย
พอเปิดมาเจอเรื่องนี้อัพนะ วิ่งทั่วบ้านไปบอกน้องเลย พอดีน้องก็ชอบแนะนำให้มันอ่าน
กรี๊ดๆ ดีใจ จนน้องบอกว่าบ้าป่าวเนี่ย 5555
อยากอ่านเรื่องนี้ทุกวันเลย มาไวๆนะ
สุดท้ายรักคนแต่ง
ขอกอดแน่นๆ :กอด1:
-
หาคู่ให้แทนที :z3: :z3:
:pig4:
-
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ >.<. รอเจย์หวาย
-
สะใจจริงๆ :laugh:
-
พี่ไผ่สุดยอดดดด o13
-
5555555++++
o13 o13 o13 o13 o13 o13
เจ็บจี๊ดเลย ไผ่
สงสารแทนเนอะ อิอิ :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
สมน้ำหน้าแทนอ่ะ :laugh:
พี่ไผ่แสบจริงๆ เล่นงี้เลยเรอะ
-
ชัก...อิจฉาน้องฝิ่นเสียแล้วสิ...
พี่ไผ่เป็นผู้ชายที่...ยอดมาก
-
พี่ไผ่สุดยอด
หาคู่ให้ไอ้พี่แทนด้วยสิ
มันจะได้เลิกฟุ้งซ่าน
และเลิกมาตอแยน้องฝิ่น
-
โอ๊ยยยย! พี่ไผ่ร้ายกว่าที่คิดเยอะอ่ะ! เล่นซะแทนหงายเงิบเลย* 555555+ รักน้องฝิ่นให้มากๆนะค่ะ' เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ* <3
-
พี่ไผ่สุดยอด
ห้าๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อยากกดไลค์ให้ไผ่หลายๆที
ตอนนี้สะใจมากค่ะ :laugh:
-
อ่านแล้วจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
แต่พี่ไผ่นี่ร้ายม๊วกเลยนะนี่
อย่างว่าละเนอะของของใคร ใครก้อหวงก้อรักนี่เนอะ คิคิ
น่ารักงะ รอรอตอนต่อไป :impress2: :impress2:
-
:impress2:
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก
อ่านมาหลายรอบแล้ว
ชอบคนแบบพี่ไผ่กับน้องฝิ่น
และชอบมากกกก ที่อ่านแล้วไม่เครียด
อยากบอกว่ามีความสุขที่ได้อ่าน
ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ ติดตามๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไผ่สุดยอด o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กอดน้องฝิ่น กอดพี่ไผ่ :กอด1: รักคู่นี้จังเลย
เชื่อแล้วว่าไม่มีอะไรมาทำให้คู่นี้หวั่นไหวได้
ทั้งคู่หนักแน่นและไม่สั่นคลอนแต่อย่างใด
อยู่ดีๆก็มีคนเอาเงินมาให้ใช้ฟรีๆเป็นล้าน :laugh:
แลกกับภาพวาบหวิวของพี่ไผ่กับน้องฝิ่นนิดหน่อย
วิธีเอาคืนนี่เป็นแบบหนามยอกเอาหนามบ่งสินะ
ใครจะนึกว่าพี่ไผ่จะเอาคืนด้วยวิธีนี้ สุดยอดจริงๆ
หวังว่าพี่แทนจะเลิกราจริงๆ ไม่มาวุ่นวายอีก
และก็หวังว่าต่อไปจะเป็นเพื่อนเป็นพี่ที่ดีต่อกันนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1: รอพี่ไผ่และน้องฝิ่นได้เสมอ
+1และเป็ดค่ะ
-
ไผ่สุดยอดมากเจ้าเล่ห์ที่สุดละคิดได้ไงเนี่ย..สมน้ำหน้าไอ้พี่แทนแต่ยังดีนะที่ดูแทนจะเข้าใจอะไรๆได้
ว่าควรตัดใจจากฝิ่นซักทีน้องฝิ่นต้องคู่กับพี่ไผ่เท่านั้น..น่ารักไม่มีใครเกินแล้วคู่นี้+
-
ไผ่สุดยอด o13
มาอาทิตย์ละวันก็รอจ้า
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รู้ความจริงแล้วหงายเงิบ :z10: :z10: :z10:
-
พี่ไผ่เราเจ๋งจริงๆ o13
-
พี่ไผ่สวดยอด 5555555555555
น่าจะต่อยแทนเยอะๆ หน่อย แบบส่าหมั่นไส้มากอ่ะ นึกว่าจะดีกว่านี้ที่ไหนได้ *เชอะ
-
ย้อนรอยได้แสบชะมัด o13
กลายเป็นให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวซะแล้วนายแทน
-
+1ค่ะ พี่ไผ่สุดยอดด สมน้ำหน้าอิพี่แทนจริงๆ ต้องมาโดนต่อยแถมเสียเงินฟรีซะงั้น แต่ก็นะอยู่ดีไม่ว่าดี คิดมาลองดีกับพี่ไผ่ :laugh:
น้องฝิ่นตอนนี้นี่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยยย 555 แต่ตอนต้นน้องน่ารักมาก อ้อนเหมือนเด็กๆเลย :กอด1: ส่วนพี่ไผ่ก็เหมือนพ่อจริงๆอ่ะ
-
พี่ไผ่ที่สุดอะ o13
-
เล่นกับใครไม่เล่น อ่านแล้วก็ขำแทนเหมือนกัน
-
เจ้าแทนโดนดัดหลัง... :laugh:
แต่พี่ไผ่ก็ช่างกล้าเนอะ :เฮ้อ:
:L2: & :กอด1:
-
มาอ่านถึงตอนที่20หน้า4 แล้ว ไว้มาอ่านต่อนะ
-
ตูว่าแล้ว ว่าต้องอิพี่ไผ่แน่
ถ้าจะดัง ได้ลงหน้าหนึ่งทั้งที ขอลงด้วยฝีมือตัวเองดีกว่าเนอะพี่ไผ่ 555+
-
5555555555สมน้ำหน้าแทน
-
ก๊อก ก๊อก ~ กลับมาบ้านนี้แล้ว คือแบบอ่านยาวสะใจมว้ากก
หลังจากที่ไปเข้าค่ายและห่างหายจากพี่ไผ่น้องฝิ่นไป ><
น้องยังน่ารักเหมือนเดิมเลย แต่รู้สึกว่าไอ้คุณพี่แทนมันจะทำเกินไปจริงๆนะ
เลวมาก ! - - ถ้าเค้าเป็นพี่ไผ่คงได้ ซัดมากกว่านี้อะ ~
ขอบคุณที่มาต่อและแต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
คิดถึงจังเลยค้า รวบกอด+๑ เหมือนเดิม จิบิ <3
:กอด1:
-
:กอด1: :L1:
-
น้ำนิ่งไหลลึกจริงๆเลยพี่ไผ่
-
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ คู่หลักก็น่ารัก คู่รองก็น่าติดตาม อิอิ ดีใจที่ไม่มีมาม่าเลย แล้วมาต่อเร็วๆนะค่ะ :กอด1:
-
ชูป้ายไฟพี่ไผ่ สวดยอด 5555
สมน้ำหน้าอิพี่แทน อยากเล่นไม่เลิกดีนัก อิอิ
-
โอ้ คิดว่าจะดราม่า น้ำเน่า เลิกกันเถอะน้องฝิ่น ซะอีกแน่ะ
ดันะเนี่ยที่เรื่องนี้มีแต่คนฉลาดๆ ^_________^
555+ สมน้ำหน้าไอ้คุณแทน
-
ปู่เสื่อรอ :กอด1:
-
ย้อนแผนได้สุดยอดมาก... :laugh:
-
ดันๆๆๆ :z2:
-
ตอนที่ 79 ออย กับ เป๊บ
***เหตุการณ์ตอนปีหนึ่งเทอมสอง***
“รถเป็นอะไร”ผมถามคนตัวสูงที่นั่งสะกดจิตรถมอไซด์จะให้มันวิ่งโดยไม่มีคนขี่มาสักพักแล้ว มันก็นั่งไม่เงียบอยู่อย่างนั้น ผมเคยเห็นมันบ่อยเหมือนกัน เรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาย มันเรียนวิศวะโยธา เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของมหาลัยด้วย
“ไม่รู้”มันเงยหน้ามาตอบ และก็มองใหม่ ผมนึกอยากจะถีบมันออกจากรถจริงๆ ผมไม่พูดอะไรเดินออก “เฮ้ เดี๋ยวสิ”เสียงมันเรียกเอาไว้ ผมหันไปมองเลิกคิ้วใส่ว่ามึงจะเรียกกูทำไม
“มีไร”ผมถามมันห้วนๆ
“ไม่มี”มันบอก ผมก็เลยเดินหนี มันเดินมาจับแขน ผมสะบัดออกไม่ได้ดีดดิ้นอะไรหรอก ตกใจไม่คิดว่ามันจะพุ่งเข้ามาหา
“อะไรของนาย”ผมถามมันอย่างรำคาญ
“เอ้อ คือ “มันอึกอัก
“ติดอ่างเหรอ”ผมถามมันอีก อยากจะยิ้มนะแต่เก็บไว้ก่อน
“ปะ เปล่า คือ นายเรียนวิศวะช่างยนต์ใช่ไหม”มันปฏิเสธและถามกลับ ผมพยักหน้า มันเริ่มยิ้ม”ดูรถให้หน่อยสิ”มันบอกต่อ ผมหันไปดูตามที่มันบอก
“ดูแล้ว เป็นมอไซด์ มีอะไรอีกไหม”ผมบอกมันอย่างกวนๆ เพราะหมั่นไส้มันที่ตอนแรกผมถามเสือกพูดหน้าตาเฉยไม่บอกสาเหตุ พอกูจะเดินหนีเสือกเรียก
“เล่นงี้เลยเหรอ”มันพูดยิ้มๆ แต่ไม่มาก
“ก็ถามตอนแรกเสือกไม่บอกเองนี่หว่า แล้วมันเป็นอะไร”ผมว่าใส่มันก่อนจะเดินกลับมาที่รถมอไซด์เคสอาร์ที่แต่งสวยดี ผมตรวจดูเบื้องต้นก็ปกติดี ลองสตาร์ทมีติดขัด นึกได้เลยเปิดดู กูอยากเอาตีนก่ายหน้าผากมันจริงๆ
“มึงเติมน้ำมันครั้งสุดท้ายเมื่อไร”ตอนนี้ขึ้นมึงแล้วครับ กูเครียดกับมึงมาก มันทำหน้านึกก่อนจะตอบ
“อาทิตย์ก่อน”มันบอก
“หลังมึงเติมเสร็จจอดอยู่กับที่หรือไปไหนไหม”ผมถามมันอีก เอามือกอดอก
“ไปสิ ใครจะบ้าเติมมาแล้วจอดเฉยๆ”มันยังกล้าอวดความฉลาดตัวเอง
“เหรอ กูนึกว่ามึงเป็นแบบนั้น เพราะที่มึงไปไหนไปได้นั่งจ้องจนมันจะคลอดออกมาอีกคันเพราะน้ำมันหมดโว้ยยย”ผมทำเสียงใส่มัน ก่อนจะเสียงดังใส่มันที่เอามืออุดหู
“อ้าว จริงอ่ะ แหะๆ”มันทำหน้าแบ๊วใส่ เอามือเกาคางแกรกๆ แก้อาย”แล้วทำไงล่ะ”มันยังมีหน้ามาถามต่อ
“มึงก็แบกมันใส่หลังเอาไปเติมตรงปั๊มข้าง ม.ไง”ผมเสนอแนะให้มัน
“มันหนักนะ”มันยังตีหน้าซื่อหรือกวนตีนบอกผมมาอีก
“มึงกวนตีนเหรอ”ผมถามมันตรงๆเลย
“เปล่าๆๆๆ แค่ล้อเล่นเอง โทษทีไม่ได้เอะใจถึงเรื่องน้ำมันหมดเลย แต่ขอบใจนะที่มาช่วย ชื่อไรเหรอ”มันโบกมือพูดไปเรื่อยมาจบที่ถามว่าผมชื่ออะไร
“เราชื่อเป๊บ”มันบอกชื่อมัน เมื่อเห็นผมไม่พูดอะไรสักที
“กูอยากรู้เหรอ”ผมย้อนมันกลับ
“ไม่เป็นไร เราอยากให้รู้ก็พอ”มันก็ยิ้มบอกกลับ มึงจะหน้ามึนไปแล้ว ผมเดินออกทันที เสียเวลาจริงๆ
“เดี๋ยวสิ ยังไม่บอกชื่อเลย”มันตะโกนถามผมที่เดินเกือบวิ่งออกไปแล้ว
นั่นเป็นเหตุการณ์แรกที่ได้เจอกันของผมกับมัน ไอ้เป๊บ ไอ้คนที่ไม่ค่อยจะสนอะไร ไม่รู้ทำไมต้องมาสนใจผมด้วย ตอนนั้นผมก็มีคนคบด้วยนะ ประมาณกิ๊กกันเล่นๆ ไม่ได้เป็นตัวเป็นตน แต่ไม่ใช่มั่วใครจะคั่วไปไหนก็ได้ ต้องคุยกันรู้เรื่องเข้าใจในขอบเขตของกันและกัน
“ออดี้ ไอ้นั่นมาอีกแล้ว”ไอ้โอม แฝดผู้พี่ของไอ้อาร์มส พูดใส่ยิ้มๆ
“มันอึดดีว่ะ”ไอ้อาร์มสพูดมั่ง
“รู้ได้ไงว่ามันอึด มึงเคยลอง”ผมพูดกลับพวกมัน ระหว่างนั้นก็คิดว่า อีฝิ่น มึงจะมาถึงกี่โมง ปาท่องโก๋กับนม กูจะได้กินไหม ไม่น่าฝากความหวังกับมึงจริงๆ
“แค่เดา แต่คนจะโดนเอานี่สิ หึหึ”ไอ้แฝดนรกทั้งคำพูดและความคิด
“เชี่ยะๆๆๆ พวกมึงเลิกพูดเลย”ผมโวยใส่พวกมันที่ขำ ก่อนจะรับสาย”อีฝิ่น มึงซื้อของหรือได้กับคนขายไปแล้ว อีห่า ไม่มาสักที”ผมใส่มันเลย
“เจ้าของร้านไม่เท่าไร แต่ลูกเขาน่าสนอยู่ว่ะ พาลนะมึง กูจะถามว่าน้ำขิงเอาด้วยไหม”มันก็ตอบกลับอย่างปากทันกัน
“เออ มึงเหมาเขามาหมดก็ได้ และก็มาเร็วๆด้วย”ผมตอบมันก่อนจะวางสาย ก่อนจะหันไปเห็นถุงวางอยู่พร้อมไอ้คนเอามาให้ยืนหัวโด่ ไอ้แฝดก็มองยิ้มๆ
“ซื้อมาฝาก”มันพูด ก่อนจะนั่งลงเมื่อไอ้แฝดชวน
“กูไม่ได้ฝาก ซื้อมาทำไม”ผมว่ามันที่ยังเงียบอยู่
“ก็บอกว่าซื้อมาฝาก ถึงไม่ฝากก็อยากซื้อมาให้”มันตอบกลับมา ไอ้แฝดหัวเราะ หึหึ
“เสือกจริง”ผมว่ามันอีก ก่อนจะรับสาย”ออยอยู่คณะ พี่ตฤณ”กิ๊กผมเองแหละโทรมา เป็นรุ่นพี่คณะเดียวกัน คุยถูกคอดี
“ครับ ได้ครับ ว่างสิ”ผมคุยไปยิ้มไป ไม่สนใจใครเลย จนไอ้แฝดสะกิด ผมคุยสักพักก็วางสาย
“กูเมียพวกมึงไง สะกิดอยู่ได้”ผมเหน็บพวกมัน
“กูยังไม่สิ้นคิดเอาเพื่อนทำเมียหรอก แค่อยากบอกว่า เก็บอาการหน่อย”ไอ้อาร์มสเบะปากพูดใส่
“เก็บทำไม แฟนโทรมาก็ต้องดีใจสิ มึงจะให้กูร้องไห้หรือไง”ผมก็ตอบกวนๆใส่พวกมัน แต่ที่จริงอยากให้ไอ้คนตรงหน้ามันไปสักที มันไม่ได้แสดงอาการอะไร
“มีแฟนแล้วเหรอ”มันถามผม
“เออ กูพูดออกจะเสียงดัง”ผมตอบมัน
“แล้วจะเลิกกันเมื่อไรล่ะ”มันถามกลับมา เล่นเอาอึ้งเลย
“มึงโรคจิตเปล่าเนี่ยะ คนรักกันจะให้เลิกกัน ไอ้บ้า”ผมเสียงดังใส่มัน แต่ในใจอยากจะหัวเราะกับความตรงแบบมึนๆของมันเหมือนกัน ไอ้แฝดปล่อยก๊ากเลย ไม่เก็บอาการเลยนะมึง ว่าแต่กู
“พูดจริง เรารออยู่ พี่ตฤณไม่เหมาะกับออยเท่าเราหรอก คิดอีกทีนะ ไปล่ะ”มันพูดหน้าตาเฉย ผมอ้าปากหวออย่างไม่เคยได้ยินหรือได้ฟังจากใครมาก่อน มัวแต่อึ้งไอ้คนพูดมันเดินยิ้มไปแล้ว
“ก๊ากกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”เสียงไอ้แฝดนรกหัวเราะจนน่าเอารองเท้าอุดปาก ผมตั้งสติได้
“ไอ้อึน ไอ้ควายยยยยย ไอ้บ้า”ผมลุกขึ้นด่ามันตามหลัง จนเพื่อนในคณะที่นั่งม้าหินใกล้ๆหันมามอง ก่อนจะอมยิ้มและหัวเราะเมื่อได้เห็นท่าทางผม พออีฝิ่นมา พวกมันสองตัวชิงเล่าให้ฟัง อีนี่เส้นตื้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ต้องบอกทั้งขำทั้งประชุมสามสายเล่าให้อีโมนิค อีชะนีสองตัวนั่นร่วมหัวเราะด้วย ฝากไว้ก่อนเถอะมึงไอ้เป๊บตีน
*
*
หลังจากนั้นมันก็ตามหลอกหลอนผมอยู่เรื่อย กระทั่งผมเลิกกับใครมันยังรู้เลย แต่ไม่ได้ปลอบใจหรือสมน้ำหน้าแต่อย่างใดยังยึดสโลแกนเดิมๆของมัน ‘ไม่มีใครเหมาะกับออยเท่าไรหรอก เชื่อสิ’ กูไม่เชื่อมึงหรอก แค่พูดไม่กี่คำจะให้ตัดสินเลือกมึงเลยหรือไง แต่ก็ต้องเชื่อจนได้เมื่อถึงวันที่ผมตัดสินใจคบกับมันหลังจากมันเทียวไล้เทียวขื่อทำหน้าซื่อตื้อผมมานาน ผมจะเล่าว่าทำไมผมถึงตัดสินใจคบมัน
“ออย เมื่อไรจะใจอ่อนคบกับเป๊บสักทีล่ะ เป๊บด้อยตรงไหนเหรอ ไม่แล่ม ไม่แนว บอกดิ”มันถามผมที่ร้านไอติมที่มันชวนมา
“มึงถามกูมาจะร้อยรอบแล้วนะ ไอ้เป๊บ มึงไม่ต้องทำตัวแบบไหนหรอก ทำหน้าบื้อๆ อื้อๆของมึงอย่างนี้แหละ”ผมพูดเซ็งๆใส่มันก่อนจะตักไอศกรีมเข้าปาก และจ้องหน้ามัน”ถามจริง ชอบกูจริงๆเหรอ”
“อืม ไม่ชอบจะตามให้โดนด่าโดนว่าประณามเสียดสีเหน็บ โอ้ยยย”มันตอบสั้นในตอนแรก ก่อนจะปล่อยออกมาเหมือนเก็บกด เลยโดนผมกดตีนเข้าให้
“ด่ากูนะมึง ตอบแค่ที่กูถามพอ”ผมจิกตาใส่มัน เวลามันชวนไปไหนและผมตกหลุมพรางไปกับมันนะ ผมแกล้งมันประจำยิ่งเจอพวกเดียวกันทั้งกระแดะ ดัดจริต ปล่อยสิงสาราสัตว์ ชายตาให้ท่าแอ๊บใส่ผู้ชาย มันก็ไม่ว่า หัวเราะชอบใจบอกดีจังเป็นตัวของเองสุดๆเลย ผมนึกว่ามันจะประชดนะ แต่พอมองหน้ามันที่ยิ้มให้อย่างจริงใจ มองตาที่เหมือนจะมีเรื่องอะไรในใจก็ด่าไม่ลง
“ชอบ”สั้นๆตามที่ต้องการ
“กูไม่จิ้นหรอกนะและก็ออกสาวมากด้วย ยิ่งกว่าอีฝิ่นอีก ยิ่งเห็นผู้ชายหล่อๆ เก็บอาการไม่ค่อยอยู่เลย มึงทนได้เหรอ”ผมบอกมันที่พยักหน้าตามทุกคำพูด แรกๆก็อย่างนี้แหละ มั้ง
“ออยก็เคยทำแล้วนิ ถึงจะแกล้งทำก็เถอะ”มันพูดยิ้มๆใส่ กลายเป็นผมที่เงียบ”เวลาออกไปกับเป๊บ ออยชอบแกล้งกรี๊ดกร๊าดกระตู้วู้ แต่เวลาออยอยู่กับเพื่อนหรืออยู่คนเดียวออยก็เป็น แต่ดูเป็นธรรมชาติของตุ๊ดมากกว่า น่ารักดี”
“สัด กูเป็นเกย์ก็บอกเป็นตุ๊ด เออๆ เรื่องของมึงเถอะจะคิดว่ากูเป็นอะไรก็”ผมไม่รู้จะว่าอะไรมัน ผม อีฝิ่น ต่างกับอีโมนิคแค่ไม่เคยคิดจะแปลงเพศเท่านั้นเอง แต่งหญิงก็ไม่เคยอยู่ในความคิด แค่ชอบใส่เสื้อผ้าวับแวมบ้างตามแบบเกย์ตัวบางๆน่ารักๆเท่านั้นเอง และผมเกือบพ่นไอศกรีมในปากใส่หน้ามันที่พูดประโยคถัดมา
“ส่วนไอ้เรื่องจิ้น เราไม่ถือหรอก เอาเป็นว่าเรามอบความจิ้นของเราให้ออยแล้วกัน รับไว้ได้ไหม”มันพูดเสร็จก็หน้าแดงแต่แอบไต่นิ้วมาที่นิ้วผมก่อนจะกุมไว้ แฉะเลยมือกู แม่งมีแต่เหงื่อ เอาล่ะสิไม่เคยใจเต้นขนาดนี้มาก่อน
“มึงบ้าไปแล้ว พูดได้ไง เชี่ยะ ไม่อายกูบ้างเหรอ”ผมเลยพูดแก้เขินออกไป มันพยักหน้า
“อายสิ แต่อยากคบด้วยก็ต้องใจกล้า ฝิ่นบอกว่า ออยชอบคนพูดตรงๆ กล้าคิด กล้าทำ ทำตัวให้ล้ำๆ นั่นแหละสเป็คออย”มันพูดอีก มือก็บีบมือผมไปด้วย ผมอ้าปากก่อนจะทำปากหมุบมิบ
“อีดอกกกกฝิ่น สตอเบอแหลนะมึง อีร้อยเอ็ดเป็ดย่าง”ผมด่าอีเพื่อนดีแต่แอบเลว ไอ้เป๊บมึงก็เชื่อมันเน๊าะ
“ออยไม่ชอบเหรอ”ไอ้เป๊บคงสงสัยว่าผมพูดอะไร คิดว่าไม่พอใจมัน ผมบิดมือตัวเองออก
“เปล่า เฮ้อ”ผมปฏิเสธก่อนจะถอนใจ มันเลยเงียบไป ผมตบไหล่มัน”เป๊บ มึงซิงจริงๆเหรอ”อะไรไม่รู้ทำให้ผมถามมันออกไป
“อื้อ แต่กับออยนะ”มันตอบแต่ยังมีต่อให้งงเข้าไปอีก
“ยังไงวะ ซิงแต่กับกู”ผมถามมันอย่างงงๆ
“แบบออยเป็นครั้งแรก”มันเฉลยให้หายสงสัย ทำเอาผมถึงตำบลอ้อเลย
“แล้วทำไมมึงไม่ไปคบกับของที่มึงเคยล่ะ ถ้าจะแค่ลองไม่ต้องเป็นกูก็ได้”ผมบอกมัน ทำไมเหมือนน้อยใจก็ไม่รู้ มันรีบส่ายหน้าทันที
“ไม่ใช่ เป๊บไม่ได้จะคบกับออยเพราะแค่อยากลอง เป๊บชอบจริงๆ ถ้าจะลองเป๊บทำกับคนอื่นไปนานแล้ว เห็นอย่างนี้เป๊บก็มีเกย์มาชอบนะ แต่เป๊บไม่ชอบ เป๊บชอบออย”มันรีบพูดรีบอธิบายหน้าตาตื่นมาก หลังจากที่ทำแต่หน้าซื่อๆ
“ไม่เคยมีแฟนเหรอ”ผมถามมันต่อ อย่างที่มันบอก หน้าตามันไม่ได้ขี้เหร่เลย ออกจะดูดีด้วยซ้ำ หุ่นก็ดีสมกับเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ เรียนดี กีฬาเด่น ฐานะไม่เป็นที่ปรากฏช่างมันเถอะ เรียกว่ามันเป็นที่เชิดหน้าชูตาของคณะและมหาลัยเลยนะ ได้ประกวดเดือนคณะด้วยแต่มันได้ที่สามมั้ง นี่ผมไม่ได้สนใจอะไรมันเท่าไรนะ แค่เห็นเขาติดประกาศตามบอร์ดเวลาที่มีนักศึกษาทำอะไรดีๆแล้วได้ขึ้นบิลบอร์ดแค่นั้นเอง ยิ่งอีฝิ่น อีห่ารากไม่เคยอ่านอะไรเลย อาศัยเพื่อนเล่าให้ฟังก็เพียงพอสำหรับมันแล้ว
“เคยมี”มันบอกก่อนจะหลุบตาลงหน่อยๆ
“อกหักมาล่ะสิ”ผมเท้าคางถามมัน
“อืม เขาหลอกน่ะ”มันยอมรับแต่ดูมันเสียใจนะ
“รู้ได้ไงเขาหลอก มึงอาจจะแย่ก็ได้เขาเลยขอเลิก”ผมพูดแหย่มันกลับ
“จริงๆ เขาบอกว่า เป๊บดีเกินไป เป๊บว่าไม่จริงหรอก ถ้าเป๊บดีเขาจะเลิกทำไมล่ะ”มันก็จี้เส้นเล่าให้ฟังสีหน้าจริงจังมาก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมหลุดเลยทีนี้ นี่กูคุยกับคนแน่เปล่าวะ อะไรจะขนาดนั้น
“เป๊บเลยว่าจะเลิกดีสักที เผื่อจะได้มีคนอยู่ด้วย”มันพูดต่ออีกและยิ้มให้ผม ทำไมมันเหมือนลูกหมาป่าผสมหมาบ้านเลยวะ ซื่อแต่แอบเจ้าเล่ห์ในบางครั้ง
“สมควรแล้วที่เขาจะเลิกกับมึง กูว่ามึงไม่ได้ดีเกินไปหรอก มึงบ้าและก็กวนตีนมากกว่า เขาเลยเหลืออด”ผมสรุปสาเหตุให้มันฟัง มันขมวดคิ้ว
“รู้ได้ไง พูดเหมือนไอ้หนึ่งเพื่อนเป๊บเลย”มันถามเสียงตื่นเต้นจนน่าถีบ
“ขนาดเพื่อนมึงยังออกปาก และแฟนมึงจะไม่พูดได้ไง กูไม่ค่อยคุยกับมึงยังรู้เลย”ผมส่ายหน้าพูดเซ็งๆใส่มัน
“นี่แหละเขาเรียกเนื้อคู่ ตกลงคบเป๊บนะ”มันสรุปสิ่งที่ผมพูดกับมันได้น่าตบมาก
“ตีนเหอะ พูดรับเหมาก่อสร้างเองเลยนะมึง”ผมยื่นหน้าไปพูดใส่มัน ที่อมยิ้มอย่างชอบใจ ไอ้เป๊บนี่แม่งซื่อขั้นเทพเลยนะเนี่ยะดูไม่ออกเลยว่ามันซื่อจริงๆหรือเปล่า
“ไม่เป็นไร เป๊บรอได้ ตั้งใจไว้แล้ว ถ้าครั้งนี้อกหักอีกก็จะพักรักษาตัวไว้เรียนจบทำใจได้ และรู้ว่าต้องทำยังไงให้คนรักค่อยมองหาใหม่ กินต่อเถอะ ไอติมละลายแล้ว เอาอีกไหม”มันพูดอะไรของมันวะ กูงงฉิบหายเลย ผมขี้เกียจพูดต่อก็เลยหยุดก่อนจะเดินออกจากร้านไปเดินเล่นกันต่อ มันซื้อหนังสือเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง และก็เพลงหลายเล่มอยู่
“เล่นกีต้าร์ด้วยเหรอ”ผมชโงกหน้าไปถามมัน
“อืม แต่แอบเล่นน่ะ”มันบอกกลับมาเสียงหงอยๆในตอนท้าย
“ทำไมต้องแอบล่ะ มึงยัดยาบ้าไว้ในนั้นเหรอ”ผมถามแต่ออกจะล้อๆมากกว่า มันยิ้มก่อนจะส่ายหน้า
“พ่อไม่ชอบ เขาอยากให้ทุ่มเทกับการเรียนมากกว่า ที่จริงเราอยากเรียนดนตรีมากกว่านะ เราอยากเล่นดนตรี ร้องเพลง เป๊บร้องเพลงเพราะนะเคยร้องให้แม่ฟัง แม่ก็ชอบ แต่ตอนนี้แม่เลิกกับพ่อแล้ว เลยไม่มีคนฟัง”มันพูดด้วยน้ำเสียงบอกว่าเหงามาก ตอนพูดถึงแม่ดูมันมีความสุข
“ขอโทษนะ กูแหย่เล่นไม่นึกว่ามึงจะมีปัญหาขนาดนี้”ผมบอกมันจากใจจริง รู้สึกว่ามันเหมือนไม่ใช่เป๊บที่คอยตามตื้อผม ๆ ชอบมันแบบนั้นมากกว่าจะเห็นมันหงอย
“ไม่เป็นไรก็ออยไม่รู้จริงๆนิ แต่แปลกนะเราไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย หมายถึงอดีตแฟนนะ ฟังแล้วปลื้มใจบ้างไหม”และมันก็กลับมาเป็นไอ้เป๊บคนเดิม แต่ดีแล้วล่ะ
“กูจะอ้วก สรรหามาหยอดกูจังนะมึง”ผมทำท่าก่อนจะเดินเลี่ยงมันไปอีกทาง แต่ปากอมยิ้มไม่หยุดเลย ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือเปล่า
“ทำเป็นแอบมาอมยิ้ม เป๊บพูดจริงๆ”มันตามมาพูดให้ผมตกใจอีก
“สัด ตกใจหมด ยิ้มอะไร กูแค่ กู เห็น ผู้ชายหล่อหรอกเมื่อกี้เลยยิ้ม มึงอย่ามาหลงตัวเอง”ผมว่ามันก่อนจะพูดแก้ตัวให้มั่วไปหมด มันยักคิ้ว
“หล่อเท่าเป๊บไม่มี เหมาะกับออยก็มีแค่เป๊บนี่แหละ หึหึ”มันพูดอวยตัวเองก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน”เอามาจ่ายสิ”มันบอก
“ไม่เป็นไร จ่ายเอง”ผมบอกมัน ก่อนจะได้ควักมันก็ดึงไปคิดรวมแล้ว คนขายมองหน้าเราสองคนยิ้มๆ แต่ยิ้มให้มันมากกว่าผมอีก อยากจะบอกว่า ไอ้คนนี้มันจีบกูอยู่โว้ย และมันก็แตะแขนผมพาเดินออกจากร้านหนังสือ เดินไปลานจอดรถ วันนี้มันเอารถยนต์มา กำลังจะขึ้นรถก็ได้ยินเสียงคนเรียก
“ออย ออย”เสียงใครเรียกกูวะ
“พี่ตฤณ”ผมยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นใคร แกจะเข้าใจผิดไหมเนี่ยะ ผมกำลังจะพูดแต่พี่แกชิงพูดก่อน
“คือพี่จะบอกว่า พี่ พี่”เกิดมาติดอ่างอะไรตอนนี้วะพี่ เมื่อสองวันก่อนยังดีอยู่เลย
“มีอะไรเหรอพี่ตฤณ บอกมาเถอะ”ผมพูดด้วยรอยยิ้มให้แก แต่ในใจผมคิดว่าต้องเป็นเรื่องของเราแน่นอน ผมคุยกับพี่ตฤณมาเดือนหนึ่งแล้ว และพี่แกก็หายไปบอกว่าติดงาน ผมก็ไม่ว่าอะไร และเหมือนหมาแสนรู้ไอ้เป๊บที่แค่คอยตามห่างๆ ซื้อของมาให้บ้าง พูดแหย่ผมบ้าง ก็เข้ามา
“พี่คิดว่า พี่ชอบออยแบบน้องมากกว่า และพี่ก็ชอบผู้หญิงมากกว่าด้วย พี่ไม่อยากให้มันถลำไปมากกว่านี้ เราเป็นพี่น้องกันเถอะนะ”แกพูดออกมาเหมือนคนหลายๆคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม แต่ความสัมพันธ์ทางกายกับพี่ตฤณยังไม่เกิดแค่นั้นเอง อย่างมากก็แค่จูบกัน ถ้าคบกันต่อไปผมคงจะยอมแกแน่ เพราะที่ผ่านมาแกก็เอาใจใส่ผมดี ให้คำปรึกษาทั้งเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆ ไอ้ฝิ่นกับไอ้แฝดก็เคยบอกผมเหมือนกันว่าให้ดูไปก่อน อย่าเพิ่งให้เขาไปจนหมดใจ ตอนนี้ผมยืนนิ่งอยู่กับที่กว่าจะรู้สึกตัวว่ามีมืออุ่นมาจับไว้
“ตอนคบกันพี่ก็เห็นอยู่แล้วว่าออยเป็นแบบนี้ พอมาตอนนี้พี่พูดแบบนี้ได้ไง ไม่ทำร้ายความรู้สึกกันไปหน่อยเหรอ”ไม่ใช่คำพูดจากปากผม แต่เป็นของไอ้คนที่กุมมือผมไว้ ผมเงยหน้าไปมองหลังจากซ่อนน้ำตาไม่ให้ไหล เพราะคิดว่าพี่ตฤณคือคนที่ใช่แล้ว เราเข้ากันได้หลายอย่าง แต่ไม่ใช่เลยผมคิดไปคนเดียว
“ก็นี่ไง เพราะกลัวจะทำร้ายความรู้สึก ก็เลยพูดตัดเสียก่อน”พี่ตฤณพูดต่อแต่ต้องร้องออกมาเมื่อลงไปจ้ำเบ้ากับพื้นเพราะโดนไอ้คนหน้าซื่อต่อยลงไปกองกับพื้น
“มึงมาตัดอะไรตอนนี้ ตั้งแต่แรกแล้วที่กูเห็น มึงให้ความหวังออยตอนที่มึงไม่มีใคร แต่พอมึงกลับไปดีกับแฟนเก่า ก็เลยเอาเหตุผลทุเรศๆมาบอกเลิก”ผมกำลังตั้งสติอยู่ว่า ไอ้เป๊บมันพูดอะไร มันรู้เรื่องอะไรมา
ผลัวะ ผลัวะ”ไอ้เด็กเวร กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู ถ้ามึงชอบก็ชอบไปสิ กูหลีกให้แล้วไง”พี่ตฤณต่อยมันคืนสองที จะซ้ำแต่โดนยันเอาไว้ก่อนจนหงายหลัง มันจะเข้าไปซ้ำ
“พอแล้ว พอ บอกให้พอ”ผมห้ามมันทันที ไม่ใช่เพราะกลัวพี่ตฤณเจ็บ แต่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ผมน่าจะชินได้แล้วกับเรื่องแบบนี้ คนที่เป็นแบบนี้จะหวังให้ใครมาจริงจังด้วยคงยาก ใช่ ผมต้องคิดให้ได้แบบนี้จะได้ไม่เจ็บปวด
“ดูมันทำร้ายออยสิ ไอ้สัด ไอ้เลว”ไอ้เป๊บชี้หน้าด่ามัน ผมไม่คิดว่ามันจะโมโหได้ขนาดนี้
“เออ ช่างมันเถอะ เลิกก็เลิก กูดีเกินไปเขาเลยไม่ชอบ ไม่เป็นไร เขาอยากกลับไปสนตะพาย กินหญ้า สวมเขาชฎาก็ช่างแม่งเถอะ”ผมพูดบอกมันแต่ปรายตามองไอ้ตฤณ ตอนนี้ไม่เรียกพี่แล้ว
“ออย ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะ”มันถามอย่างไม่พอใจ ไม่ใช่ตัดพ้อ
“ทำไมจะพูดไม่ได้ มึงยังมาบอกเลิกกูด้วยเหตุผลส้นตีนๆเลย มึงจะจบไหมล่ะ ไม่จบ กูไปเคลียร์กับแฟนเก่ามึงก็ได้นะ”ผมหันไปพูดใส่หน้ามันเต็มๆ ทำเอามันเงียบกริบไปเลย”ถ้าอยากจะอยู่ด้วยกันดีๆ ก็กลับไปซะ”ผมพูดย้ำอีกครั้ง แกเช็ดมุมปากและเดินไป
“ออย ไม่เป็นไรนะ”ไอ้เป๊บจับไหล่พร้อมกับถามผม
“เออ กูไม่เป็นไรหรอก แค่ชอบยังไม่ได้รัก ยังไม่ได้อะไรมากมาย ว่าแต่มึงรู้เรื่องเขาได้ไง”ผมบอกมันให้เหมือนไม่ได้เป็นอะไร แต่ลึกก็เสียใจอยู่
“เพื่อนเป๊บพูดให้ฟัง มันบอกว่าเห็นไอ้ตฤณควงแฟนเก่าไปกินข้าวดูหนัง รู้สึกผู้หญิงจะมาง้อ ร้องไห้ฟูมฟาย มันก็คืนดี ที่จริงเป๊บไม่อยากยุ่งหรอก แต่มันจับปลาสองมือ คบออยด้วยเหมือนมันยังไม่มั่นใจทางนั้น นี่มันคงมั่นใจแล้วถึงได้มาพูดหมาๆใส่ออย ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกแต่แรก เพราะออยคงไม่เชื่อแน่นอน”ไอ้เป๊บเล่าให้ฟังและขอโทษรวมไปถึงบอกเหตุผลที่ไม่ได้เล่าให้ผมฟัง ผมอยากเอาหัวโขกเสาจริงๆ เหี้ยะเอ้ย เมื่อกี้น่าจะถีบหน้ามันสักที
“อืม ฉลาดจริงๆ เป็นกูก็คงไม่บอกเหมือนกัน เรื่องอะไรจะเชื่อคนอื่นมากกว่าคนที่เราคบด้วยล่ะ ช่างเถอะ ดีแล้วที่มันมาบอกซะก่อน อย่างน้อยก็ดี ให้ยี่สิบจากร้อย คริคริ”ผมชมมันก่อนจะพูดขำๆเชิงประชดไอ้ตฤณ
“แล้วเป๊บได้เท่าไร”มันทำเสียงดี๊ด๊า ผมมองมัน
“ศูนย์”ผมบอกเดินไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง แอบมองมันที่ทำหน้าเป็นปลาทูคอหัก
“อะไรวะ ทำขนาดนี้ยังไม่มีคะแนนความดีให้บ้างเลย”มันพูดเหมือนจะงอนๆไปเปิดประตูด้านคนขับ
“มันให้ไม่ถูก เพราะมันเยอะเกินกว่าจะตีเป็นตัวเลขได้”ผมพูดลอยๆไม่มองหน้ามัน มองไอโฟนแทน มันหันขวับกลับมา
“............”มันจ้องผมอย่างตะลึง
“อ้าว เป็นใบ้ซะแล้วโว้ย เมื่อกี้ยังแสดงบทพระเอกปากดี ตีนหนักอยู่เลย”ผมหันไปแซวมันยิ้มๆ
“แล้วเป็นแฟนได้ไหม คบเป๊บนะ เชื่อกันสักครั้ง ถึงเป๊บจะไม่เคยคบผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่คิดว่าการดูแลเอาใจใส่และให้ความรักมันก็เหมือนกันทุกเพศนั่นแหละ”มันจับมือผมและพูดออกมา นี่มึงนึกว่ากูเป็นสัตว์เลี้ยงที่ต้องการความรักจากเจ้านายหรือเปล่า แต่ประโยคที่มันพูดก็ทำให้ผมหน้าแดงไปแล้ว
“คิดดูก่อน”ผมดึงมือออกและหันหน้าหนี
“อย่าคิดนานนะ คิดช้า เป๊บฉุดเลยนะ”มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมไม่หลงกลหันไปหรอก มันก็รอจนจิ๊ปากและเป็นฝ่ายถอยไปเอง”รู้ทันนักนะ คราวหน้าจะให้ยอมเองเลย คอยดู”มีการพูดทิ้งท้ายซะด้วย ไอ้เป๊บตีนเอ้ย พอแยกกันผมก็นอนคิดทั้งคืนจะโทรหาไอ้พวกนั้นก็ไม่กล้ากลัวมันล้อ พอสบโอกาสก็ปรึกษาอีฝิ่น มันก็ให้คำตอบที่น่าพอใจมาก โดยการเอาคำพูดของผมมาย้อนบอก ตอนที่มันมาปรึกษาผมเรื่องพี่ไผ่ที่เป็นผัวมันจนทุกวันนี้ เป็นไงล่ะมึง เชื่อกูเลยได้ผัวดีซะ แต่กูเชื่อมึงและคงได้ไม่ต่างจากมึงนะ กูหวังว่า แต่ถ้าผิดหวังอีกกูจะร้องไห้กับพวกมึงเอง
“ออย”
“ออดี้”
“ออย”
“อีหอยยยยยยย”
“ดอกกกก เรียกซะดัง”เสียงเพื่อนรักยังไม่เคยหักเหลี่ยมกัน เรียกผมเสียงดัง จนกลับมาปัจจุบัน
“กูเรียกตั้งนานแล้ว นั่งยิ้มเป็นหมาโชว์ขี้ติดฟันอยู่ได้”อีเพื่อนเลวพอนั่งได้เอามือกอดไหล่พูดใส่กูซะ
“อีเลว มึงหมดที่จะเปรียบแล้วเหรอ เดี๋ยวกูต้องบอกให้ผัวมึงสั่งสอนซะหน่อย”ผมจิกหัวมันไปมา มันก็ฉีกยิ้ม
“กูสั่งสอนไปก่อนแล้ว ยังลุกไม่ขึ้นเลย นอนหมดแรงอยู่ห้องน่ะ กูเก่งไหม ฮ่าๆๆๆ”มันพูดด้วยความมั่นใจมาก
“อีฝิ่น อีแรงแหวกถุงยางมาเกิด พูดไม่มีอาย”ผมว่ามันแต่ก็อดขำไม่ได้ อีนี่เขาแยกไม่ออกหรอกไอ้เรื่องได้เปรียบเสียเปรียบบนเตียงเป็นไง มันบอกว่าแค่ได้อยู่ข้างบน ก็เหนือกว่าแล้ว กูเชื่อว่าเหนือจริงๆ ความคิดมึงนะ
“อายอะไร ลงโทษผัวตัวเองผิดตรงไหน กูไม่ได้ลงโทษผัวชาวบ้านสักหน่อย”มันยังลอยหน้าลอยตาพูดใส่
“เขาทำอะไรมึงอีกล่ะ”ผมถามมันเอือมๆ
“มันไม่ได้ทำ แต่คนอื่นทำ”มันพูดมือก็เลื่อนรูปตัวเองตอนไปเที่ยวดู มันดูวันหนึ่งไม่ต่ำกว่าสิบรอบ ดูแล้วดูอีก ผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“ใครทำคะคุณเพื่อน บอกกูสิ ใครชะตาขาดมาทำมึง”ผมกอดมันเอามือจับผมมันไปมา ตัดมาได้ กูเป็นผัวมึงกลุ้มใจตาย ตอนที่เห็นครั้งแรกผมไอ้แฝด ไอ้ต้าร์ และเพื่อนคนอื่นขำกันแทบตาย แต่ดูอีกทีก็น่ารัก มันยังมีหน้าพูดว่าถ้าไม่ใช่มันเป็นคนอื่นตัดไม่ได้เกิดหรอก หลงตัวเองจริงๆมึง แต่ไม่เห็นพี่ไผ่แกจะอะไรนะ ไม่รู้ชอบหรือทำอะไรไม่ได้แล้วก็มันตัดไปแล้ว เพื่อนผัวมันยังหัวเราะเลย แต่ฝิ่นอนงค์หาแคร์ไม่
“ไม่รู้ กูยังจับไม่ได้ว่าใครโทรมาหามันๆ ไม่ได้รับหรอกกูรับเองด่าเองเสร็จสรรพ”มันพูดเน้นทุกคำ ก่อนจะยิ้มกับรูปล่าสุดและจัดการตั้งเป็นวอล์หน้าจอ“พวกแอบตอด ช่างมัน ว่าแต่มึง โอเค ไหม”และมันก็เลิกสนใจเรื่องตัวเองหันมาสนใจผมแทน พยักหน้าให้เหลาให้มันฟัง
“ก็ดี”ผมพูดแค่นั้น
“อาย ทำอาย มึงเล่ามาเลย ทีกูยังเล่าให้มึงฟังเลย หรือมึงอยากให้อีโมนิค นังนีสองตัวมาช่วย”มันแซวและขู่เหมือนตอนที่ผมเคยขู่มันมาแล้ว
“ได้ทีเลยนะมึง”ผมดึงแก้มมันไปมา”มันก็ดี ไม่ได้ดูแลกูจนเว่อร์เกินไป ซื้อของให้ ไปรับไปส่ง เข้าใจในสิ่งที่กูเป็น ไม่เคยว่าแต่ถ้ากูมองผู้ชายนานๆมันก็ออกอาการเหมือนกัน และก็ อุ๊บ”ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรให้มันฟังไปบ้าง มันเอามือปิดปากผม
“ถ้าเป็นตามที่มึงบอก กูว่าไม่ใช่แค่ก็ดีแล้ว แหม เล่าซะกูเห็นภาพเลยนะมึง”มันทำเสียงทำปากใส่
“อีนี่ พอกูเล่าให้ฟังก็เหน็บกูอีก”ผมลอยหน้าใส่มัน
“กูไม่ได้ว่าอะไร๊”มันทำเสียงสูงบ่งบอกว่าตอแหล”แค่ดีใจด้วยที่มึงมีความสุข และก็ขอให้เป็นสุขจริงๆไม่ใช่ มีเดี่ยม”ดูมันอวยพรและเปรียบเปรยความสุขกูเป็นสเต็ก
“อีฝิ่น มึงไม่ต้องอวยกูก็ได้ ตอนนี้กูแค่ดูๆกันไปก่อน”ผมทำหน้าเซ็งใส่มัน
“ดีๆๆ ดูกันไปก่อน ก่อนจะดันกันทีหลัง คริคริ”ดูมัน อีคนหน้าหยิ่ง เริด เชิด ในสายตาคนอื่น ถ้าได้รู้กำพืดว่ามันต๊องและสัปดนขนาดไหนได้เปลี่ยนความคิดไม่ทัน แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ยิ่งคนที่มันไม่ชอบหน้าและมาว่ามันนะเป็นได้โดนทุกราย
“อั๊คลี่อีกแล้วมึงนิ”ผมหยิกพุงที่ไม่ค่อยจะมีของมัน แต่หน้าอิ่ม แก้มเริ่มยุ้ยแล้ว พี่ไผ่แม่งให้อะไรมันแดกวะ ถึงได้แจ่มใสหน้าเด้งซะเหลือเกิน มันคงไม่อุตริเอามาทาหน้าหรอกมั้ง หุหุ ถ้ามันรู้นะว่าผมคิดอะไรอยู่ได้หยิกผมคืนแน่
“มึงจะว่ากูอัปรีย์ก็พูดมาเถอะ กูรับได้”มันยักไหล่แปลให้ตัวเองอย่างไม่แคร์
“ไอ้แฝดไปไหนวะ อ๋อๆๆ ลืมไป ไปส่งไอ้ต้าร์ พวกมันรักกันดีเน๊าะ”ผมถามก่อนจะนึกได้ตอบเองเสร็จสรรพ
“อิจฉาทำไม เดี๋ยวอีกหน่อยมึงก็จะกลายเป็นคนที่น่าอิจฉาไม่แพ้ใครหรอก”บทจะพูดดีมึงก็พูดเป็นเน๊าะ ผมยิ้มรับคำมัน
“กูก็ขอให้เป็นอย่างนั้น”ผมพูดเหมือนปลงๆ
“ออย มึงอย่าคิดมากสิ ตอนนี้มีความสุขมึงก็เปิดใจรับเอาไว้ และถ้ามันจะทุกข์ก็ให้นึกถึงพวกกู ครั้งนี้มึงอาจโชคดีเจอคนจริงใจก็ได้ เหมือนที่มึงเคยบอกกูไง”มันกอดไหล่และพูดให้กำลังใจผม
“ขอบใจว่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเน๊าะ กูซุปเปอร์ออยอยู่แล้ว กลัวไรวะ”ผมกอดมันตอบและพูดกลับ ก่อนจะหัวเราะให้กันและพากันขึ้นตึก เมื่อไอ้แฝดกวักมือเรียกพอดี
*
*
*
ต่อจ๊ะ
-
“ออย อาทิตย์หน้าว่างไหม”อยู่ๆมันก็ถามออกมา ระหว่างที่นั่งกินข้าวตรงร้านข้างทาง ที่อร่อยและสะอาดไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไร ผมมองหน้ามันทำหน้าคิดไปด้วย
“ยังไม่รู้เลย วันไหนล่ะ”ผมตอบอย่างไม่แน่ใจก่อนจะถามกลับ
“วันเสาร์ ถ้าเป็นไปได้ อยากให้ว่าง”มันบอกและมองหน้าอย่างมีความหวัง
“ทำไมเหรอ”ผมถามมัน
“จะชวนไปทำบุญ”มันบอกด้วยรอยยิ้มดูมีความสุขผิดปกติ
“วัดแถวไหน”ผมถามมัน
“ไม่ใช่ที่วัดหรอก”มันพูดและตักแกงเทโพใส่จานให้ผม
“แล้วที่ไหนวะ”ผมถามอีก ไม่ทำที่วัดและจะทำที่ไหน สมองตันนึกอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ เมื่อวานไอ้ตฤณโทรมาหาผมพยายามพูดอยู่นั่นแหละเหมือนจะขอโทษวกไปวนมา ผมเลยสรุปให้ว่า ไม่ต้องมาคุยกูมีพี่น้องกับเพื่อนเยอะแล้ว
“ออยว่างก่อน แล้วจะบอก แต่ถ้าไม่ว่างเราจะเลื่อนไป ชวนฝิ่นกับแฝด ต้าร์ หรือเพื่อนคนอื่นๆของออยด้วยก็ได้”มันบอกและมีข้อเสนอให้ด้วย
“เฮ้ย ถ้าต้องเลื่อนเพราะรอกูอย่าเลย มึงทำไปก่อนเถอะ ทำบุญกับกูไว้วันอื่นก็ได้”ผมพูดกับมันอย่างเกรงใจ ไม่คิดว่ามันจะให้ความสำคัญกับผมขนาดนี้
“ไม่ได้ เป๊บอยากให้ออยกับเพื่อนๆไปด้วย ไม่รู้ล่ะเป๊บจะเอาออยไปด้วย”มันส่ายหน้าทำตัวเป็นเด็กดื้อขึ้นมาทันที
“ทำบุญอะไรของมึงวะ มีการบังคับอีก ไม่ได้บุญนะมึง กูจะบอกให้”ผมส่ายหน้าพูดใส่มันที่นั่งอมยิ้มไม่รู้สึกกับการแช่งมัน
“เถอะน่า อย่าลืมชวนเพื่อนๆด้วยนะ”มันยังยืนยันคำเดิม
“เออๆ จะลองชวนพวกมันดูแล้วกัน แต่หมายถึงถ้ากูว่างนะ”ผมตอบรับแต่แอบแทงกั๊กนิดหน่อย เผื่อเจ๊แอมให้ไปช่วยงานมันและเป็นงานได้เงินด้วย งานบุญผมก็ไม่ได้เกี่ยงที่จะทำ ยิ่งทอดผ้าป่าทอดกฐินที่บ้านผมทำบ่อย พวกเพื่อนๆผมก็ไปด้วยตลอดถ้าไปได้
“ขอบใจนะ ลิ้งค์”มันพูดและยิ้มหวาน
“ลิ้งค์อะไรของมึง”ผมถามมันงงๆ หน้ากูขึ้นเว็บไซด์หรือไงวะ
“ก็ลิ้งค์ของเป๊บไง มาจากดาร์ลิ้งค์อ่ะ ชอบป่ะ”มันพูดหน้ายิ้มๆตาระยิบระยับต่างจากทุกที มุกเก่าน้ำเน่ามันยังขุดเอามาใช้
“เชี่ยะเป๊บ กูไม่อยากจะแหวะออกมาตอนนี้”ผมด่ามันแก้เขินก่อนจะก้มหน้ายัดข้าวเข้าปาก มันก็หัวเราะน้อยๆ
/
/
/
“อีฝิ่น เสาร์นี้มึงว่างป่ะ”ผมถามมันคนแรกเลย ทั้งที่ความน่าจะเป็นมันน้อยมาก ขลุกอยู่แต่กับผัว
“เสาร์นี้เหรอ ไม่แน่ใจว่ะ เดี๋ยวกูถามไอ้ไผ่ก่อน”มันทำท่านึกก่อนจะตบท้ายขออนุญาตผู้ปกครองมัน มึงไม่น่าคิดนานเลยนะ
“แรดดดดด ติดจังนะผัวมึงเนี่ยะ ห่างกันสักพักมีเวลาให้กูบ้างได้ไหม ห๊ะ”ผมเอานิ้วจิ้มๆๆๆหัวมันที่หัวเราะคิกคัก
“ฮ่าๆๆๆๆ ดอกกก พอแล้ว”มันเอามือปัดไปมาพูดขำๆ “กูพูดไปงั้นแหละ ทำอย่างกับทุกวันนี้กูไม่ไปไหนด้วย”
“กูว่าจะชวน เฮ้ย ไอ้สามผัวเมีย มาเร็วๆ กูมีเรื่อง”ผมกำลังจะบอกอีฝิ่น พอดีไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์เดินมาพอดี
“ออยตะโกนอะไรไม่รู้ อายนะโว้ย”ไอ้ต้าร์เดินมาถึง บิดแขนผมเข้าให้
“อายเชี่ยะไร มึงน่าจะชินได้แล้วนะ คบเพื่อนกูต้องหน้าหนาเข้าไว้”ผมเลยจิกหัวมันไปอีกคน
“ใช่”ไอ้สองตัวเห็นด้วยกับผมเลยโดนทุบไปซะสองอึก
“ว่าแต่มีเรื่อง ใครทำออดี้ บอกมา”ไอ้โอมถามหน้าจริงจังมาก
“เออ คณะไหนวะทำเพื่อนกู”ไอ้อาร์มสเอาบ้าง
“คณะเราเนี่ยะแหละ”ผมบอกพวกมัน
“ไอ้ตฤณยังไม่เลิกอีกเหรอ”อีฝิ่นถามผมหน้าเอาเรื่องมาก ผมเล่าให้มันฟังในวันที่ปรึกษามันเรื่องไอ้เป๊บขอคบ มันโมโหมากพอกับไอ้แฝด แต่ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องไปจัดการหรอก มีคนจัดให้มันไปแล้ว พวกมันถึงได้เลิกและบอกว่าให้ลองคบมันไปเถอะ ดูๆกันไป
“เลิกแล้ว แต่เป็นไอ้เป๊บ”ผมรีบบอกมันแต่ยังไม่หมดดี
“อะไรวะ คบกันไม่เท่าไรมันซ้อมมึงเหรอ”อีฝิ่นจับไหล่ผมเขย่าไปมา ถามเสียงดัง
“แม่ง กูนึกว่าจะดี เหี้ยะ”ไอ้แฝด
“ใจเย็นเราว่า เป๊บไม่ใช่”ไอ้ต้ารรีบปรามอ้าปากบอก
“อย่ามาเข้าข้างนะ ถึงเป็นเพื่อนแฟนถ้าทำเพื่อนเราเจ็บ ก็เจ็บได้”ไอ้โอมหันไปพูดกับไอ้ต้าร์ที่อ้าปากหวอ
“ยกเว้นแฟนที่จะไม่เจ็บ”ไอ้อาร์มสพูดต่อไปอีก ไอ้ต้าร์ส่ายหน้าเอือม หันมามองผม
“เอ้อ พวกมึงฟังกูก่อน ไอ้เป๊บมันไม่ได้ทำอะไรกูหรอก ขอโทษที่กูพูดไม่จบ พวกมึงฟังนะ มันให้กูชวนพวกมึงไปทำบุญแต่ไม่รู้ว่าที่ไหนเนื่องในโอกาสอะไร กูก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่ามันอยากให้กูว่างและชวนพวกมึงๆๆๆๆ ไปด้วย นี่กูก็เพิ่งโทรชวนอีโมนิค อีหยี อีจ๋า มาแล้ว แต่พวกมันจะให้คำตอบใกล้ๆ โอนะ เอิ๊กกกก กูจะเป็นลม ขอน้ำผู้ชายหล่อๆให้กูหน่อย”ผมพูดอธิบายให้พวกมันฟังเหยียดยาวหายใจทางผิวหนังเลยก็ว่าได้ ก่อนจะยกขวดน้ำดื่ม
“สตอออออ นะมึง ยังมาเล่นมุก เดี๋ยวตบหัวทิ่มให้พวกกูเข้าใจผิดมัน”อีฝิ่นมันไม่ได้พูดอย่างตบหัวผมเข้ามาได้จนน้ำกระเด็นออกมาจากปาก
“แค่กๆๆๆๆ สัด กูสำลักหมด”ผมหันไปด่ามันที่ทำหน้าชอบใจ อีซาดิส
“ทำบุญอะไรวะ มึงเป็นแฟนประสาอะไรไม่ถามให้ละเอียด”มันถามย้ำความซึนผมอีก
“กูถามแล้วมันไปบอก สงสัยมันจะเซยิดตัวเองมั้ง”ผมเลยบอกกลับ มันก็ทำเป็นเอามือลูบน้ำลายจากหน้ามัน
“เป๊บอาจจะอยากเซอร์ไพรส์ออยละมั้ง”ไอ้ต้าร์ออกความเห็นที่น่าจะเป็นไปได้
“เออ อาจจะใช่ แต่ทำไมต้องชวนเพื่อนด้วยวะ”ไอ้โอมเห็นด้วยกับแฟนมัน
“วันเกิดมันเปล่าวะ”ไอ้อาร์มสพูดมั่ง ทุกคนเลยมองหน้ากัน
“ไม่แน่นะ”อีฝิ่นพูดมั่ง
“พวกมึงว่าไงล่ะ”ผมถามพวกมัน
“พวกกูไม่ทำไมหรอก สำคัญที่ตัวมึงว่างหรือเปล่า เพราะคนที่มันอยากให้ไปด้วยคือมึงนะออย”อีฝิ่นพูดและตบไหล่ผม
“แต่มันก็ชวนพวกมึงด้วยนะ มึงชวนผัวมึงกับเพื่อนๆแกด้วยก็ได้”ผมก็ยังอยากให้พวกมันไปด้วยอยู่ดี ไม่ใช่อายหรืออะไรหรอก คิดว่าเป๊บมันคงอยากรู้จักสนิทให้มากกว่านี้มั้ง พวกผมมองหน้ากันและก็คิดสักพัก
“เอางี้แล้วกัน วันศุกร์สรุปอีกทีว่ายังไง”ผมบอกออกไปไม่งั้นก็ไม่ได้ข้อสรุปสักที พวกมันก็พยักหน้าและก็คุยกันสัพเพเหระ
****วันเสาร์****
สรุปตอนนี้พวกผมมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยครับ
“โฮ่งงงงงงงง โฮ่งงงงงงงงงงง”คำทักทายแต่ไม่ใช่พวกเดียวกัน
“บรู๊ววววววววววววว”พวกกูไม่ใช่ผี
“เมี๊ยวววววววววววว”ไม่ได้มายั่วสวาท
“ผัววววววววววว”กูไม่ได้เอาผัวมึงไป
“เงียบกันก่อนนะครับ วันนี้พี่เป๊บพาเพื่อนมาด้วย มาๆๆ ไม่ต้องกลัวครับ เด็กๆที่นี่ฉีดยาหมดแล้วทุกตัว”เสียงพี่ผู้ชายที่น่าจะเป็นเจ้าของสถานที่ และมีอีกสามคน เป็นผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงสอง ยืนยิ้มให้พวกเรา
“สวัสดีครับ”พวกผมยกมือไหว้พี่แก ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นกรงใส่สัตว์ที่ได้ยินในตอนแรกเยอะมากครับ กรงสุนัขประมาณ 40 กรง อยู่กรงละตัวไม่แออัด กรงแมวอีก 30 กว่าได้มั้ง ผมเดาๆ ชะนีอีกสี่ตัว นกก็มี เนื้อที่กว้างมาก สถานที่ก็อยู่ห่างจากชุมชนพอสมควรรอบข้างปลูกต้นไม้เต็มไปหมด
“ออย เพื่อนๆ พี่ๆครับ ที่เป๊บบอกว่าจะพามาทำบุญก็คือที่นี่แหละ เป๊บรู้จักและมาที่นี่ได้สามปีแล้ว ที่นี่เป็นที่พักพิงสัตว์ที่กำพร้าพ่อแม่ ถูกทิ้ง ถูกทารุณ และอีกหลายๆสาเหตุ เท่าที่พวกพี่ๆที่นี่จะดูแลได้ พี่อรรถเป็นสัตว์แพทย์ พี่หญิง พี่อิง พี่ชาติ เป็นอาสาสมัครครับ”เป๊บพูดกับผมและคนอื่นๆ ฝิ่นมันชวนพี่ไผ่มาด้วย และเพื่อนแกก็เลยมาด้วยกัน โมนิค หนูจ๋า ยาหยี ยืนดูกรงแมว ผมเห็นแล้วอึ้งไปเหมือนกัน สัตว์แต่ละตัวสะอาดแต่สภาพร่างกายได้รับบาดเจ็บ จนถึงพิการเลยก็มี หมาเรียกง่ายๆดีกว่ามีทั้งพันธ์ทางและพันธ์ดีก็มี รวมไปถึงแมวด้วย
“อุ้ย หน้าเหมือนมึงเลยอ่ะ”อีโมนิคครับ ชี้หน้าชะนีและชี้หน้าผม
“โน่น พวกเดียวกับอีจ๋า อีหยี โน่น”ผมเลยโยนไปให้นังสองคนที่เพลินอยู่ อีสองคนเบะปากแต่แอบยกตีนให้
“ไม่มีเพื่อนไอ้เจย์วะ”พี่หวายพูดออกมา พี่เจย์หันไปมองว่าไอ้นี่จะว่าอะไรกูอีกล่ะ
“นั่นดิ”พี่บลูเหมือนจะรู้อยู่แล้วพูดยิ้มๆ อยู่ข้างพี่พายที่อุ้มแมวขาเป๋อยู่ มันน่ารักมาก ไอ้แฝดกับไอ้ต้าร์สนใจหมาที่กำลังตะกายกรงเหมือนจะเรียกให้เปิดให้ แต่พี่ๆบอกยังไม่ถึงเวลาเดินเล่น ต้องแบ่งเวลาปล่อยพวกมัน ไม่งั้นดูแลไม่ทั่วถึง
“มันไม่มาหรอก เพราะสิงอยู่ในตัวพวกมึงนั่นแหละ ไอ้เหี้ยะ”พี่เจย์ตอบเอง แต่พูดเบาๆเน้นๆในตอนท้าย ทำเอาขำกัน ก่อนจะไปช่วยยกถุงอาหารสัตว์และของใช้ต่างๆลงมา ตอนแรกมันแวะไปเอาของ ผมก็เอะใจกันนะ จนถามมันตรงเลยๆมันก็บอกจะเอาไปเลี้ยงสัตว์ พวกเราก็เลยสมทบทุนช่วยด้วย ผมบอกน่าจะบอกแต่ทีแรก มันบอกว่ากลัวผมจะไม่มา และอย่างที่คิดวันนี้เป็นวันเกิดมัน เพื่อนมันอีกสองคนที่มาด้วยก็แซวว่ามันกลัวแฟนรับไม่ได้ เลยโดนวี๊ดวิ๊วซะ ผมเขินเป็นเหมือนกันนะถึงจะหน้าหนาในบางทีก็เถอะ
“พี่ เอาไปเลี้ยงได้ไหม”ไอ้ฝิ่นหันไปถามพี่ไผ่ที่กำลังตักอาหารใส่ชามและยื่นใส่กรง มันเข็นรถตามด้วย รู้สึกจะสับตำแหน่งกันนะผมว่า
“มึงรับผิดชอบตัวเองให้ดีก่อน เอาไปก็เป็นภาระคนที่บ้าน”พี่ไผ่บอกมันเรียบๆไม่ใช่แกใจดำ มันทำหน้านิดหนึ่งก่อนจะเข็นต่อ ผมเห็นด้วยนะ พี่หญิงบอกว่าบางคนพอรู้ว่าที่นี่รับเลี้ยงเอามาทิ้งไว้ให้เลย บอกไม่มีเวลา เข้ากับสัตว์ตัวเดิมไม่ได้ ต้องย้ายไปโน่นไปนี่ สารพัดจะอ้าง ตอนแรกไม่คิดให้ได้อย่างนี้ก่อนจะได้ไม่เกิดปัญหา บางเดือนค่าใช้จ่ายก็สูง แต่ยังดีที่ตอนนี้มีมูลนิธิและองค์กรที่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทำยื่นมือมาช่วย บางทีก็มีคนใจบุญมาขอไปเลี้ยง พวกแกก็ต้องตรวจสอบก่อนว่าไปแล้วพวกมันจะได้ไปอยู่ที่กับคนที่ดีจริงๆ เท่าที่ให้ไปก็ยังไม่เคยมีปัญหานะ พวกพี่ๆจะขอที่อยู่ไว้ด้วย และมีการไปเยี่ยม อาจจะยังไม่เป็นทางการมากนักแต่ถือว่าพวกแกทำได้ดีเลยครับ อย่างน้อยก็เป็นการช่วยเหลือสัตว์เหล่านี้ที่ไม่สามารถไปเรียกร้องกับใครได้ ว่าพวกมันเจ็บปวดแค่ไหนเวลาถูกทิ้งไม่มีคนใส่ใจ นึกถึงเวลาที่ตัวเองโดนทิ้งยังเสียใจเลย แต่โชคดีที่เรามีเพื่อนที่ดีคอยปลอบใจ มีครอบครัวเป็นกำลังใจให้
“ออยดูนี่สิ ขนุนจะคลอดแล้ว”เสียงเป๊บเรียกผมให้ไปดูหมาท้องแก่ที่แอบซุกตัวอยู่มุมหนึ่ง พวกเราก็เลยไปซุ่มดูเกิดมาไม่เคยเห็นครับ พี่ชาติตั้งกล้องแอบถ่ายมันเอาไว้ด้วย ก่อนจะถอยกันออกมาเป็นกำลังใจให้ หลังจากนั้นพวกเราก็ช่วยกันทำความสะอาดกรง มีคนมีอีกเกือบสิบคนเป็นนักศึกษาเหมือนพวกเรานี่แหละครับ ถ้าว่างก็จะมากัน ก็ได้เพื่อนเพิ่มขึ้น พวกเราสนุกและรู้สึกดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการมาครั้งนี้
“เป๊บ ถ้าคราวหน้ามาอีกก็บอกนะ”ผมบอกมันที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำให้หมาตัวโตอยู่ ส่วนผมก็อาบเจ้าตัวเล็กๆ มันก็ยิ้มให้ยังไม่ทันจะตอบกลับ ก็คลื่นแทรก
“กูเห็นแล้วก็อยากเอาไปเลี้ยงนะ ดูน่าอุปถัมภ์มากกว่าไอ้ผู้ชายเลวๆอีกว่ะ”อีโมนิคที่นั่งข้าง มือก็รับไปเช็ดพูดเปรียบขึ้นมาเป็นที่ถูกอกถูกใจมาก
“น่าสงสารว่ะ ตัวก็แค่นี้คนเราใจมันทำด้วยอะไรวะ ถึงทำได้”นังหยีพูดน้ำตาคลอๆ มันเป็นคนรักสัตว์มาก ที่บ้านเกิดมันเลี้ยงหมาไว้เกือบสิบตัว ส่วนนังจ๋าเขาชอบเลี้ยงปลา
“นั่นสิ ไอ้ตัวเล็กๆ ดีแล้วที่แกได้อยู่ที่นี่นะ”นังจ๋าอุ้มมันส่ายไปมา เรียบร้อยพวกเราก็ไปนั่งพักกัน มองดูไปเรื่อยๆ ก่อนจะได้ดูกล้องที่ถ่ายแม่ขนุนไว้ มันตกลูกสี่ตัว แต่ยังไม่รู้เพศ เพราะอยากให้มันอยู่กับแม่มันมากกว่า พี่อิงบอกว่าปกติจะป้องกันการคุมกำเนิดทุกครั้ง แต่มันเยอะอาจจะพลาดไปบ้าง ก็เลยได้สมาชิกเพิ่มมา ก็เลี้ยงกันไป พวกเราอยู่กันเกือบเย็นก็ลาพวกพี่ๆและเจ้าพวกน่ารักๆในกรงที่ขานรับอย่างกับรู้ว่าจะไปกันแล้ว
“ขอบใจนะเป๊บ และน้องๆคนอื่นด้วย ถ้าว่างก็มากันอีกนะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาก็ได้ แค่มาพวกพี่ก็ดีใจแล้ว”พี่อรรถพูดขอบคุณพวกเรา
“ไม่เป็นไรพี่ ยังไงเป๊บจะช่วยให้มากที่สุด”ไอ้เป๊บบอกพี่อรรถอย่างสนิทสนม ผมต้องมองมันให้มากขึ้นซะแล้ว
“พวกเราด้วย”พูดเกือบพร้อมกัน ก่อนจะลาพวกพี่ ๆ
*
*
*
“ขอบใจนะออย ที่ไปเป็นเพื่อนวันนี้”ไอ้เป๊บมาส่งผม หลังจากพวกเราไปกินข้าวและเลี้ยงวันเกิดให้มันไปด้วย ก่อนแยกจากร้านอาหาร มันก็ขอบอกขอบใจพวกเพื่อนผมและพี่ๆกันใหญ่
“กูสิต้องขอบใจมึงมากกว่าที่พาไปทำบุญที่ดีๆ”ผมหันไปพูดกับมัน “อืม สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้เป๊บเป็นคนดีแบบนี้ต่อไป สุขภาพแข็งแรง จะได้มีกำลังช่วยเหลือเจ้าพวกนั้นนะ”ผมไม่รู้จะอวยพรอะไรให้มัน ตอนเช้ามันใส่บาตรที่บ้านพร้อมพ่อกับแม่มันไปแล้ว และทานข้าวก่อนจะออกมารับผม เท่าที่คุยกันพ่อกับแม่มันทำงานตลอดไม่ค่อยมีเวลาให้มันกับน้องเท่าไร น้องชายมันอยู่โรงเรียนประจำไม่ค่อยได้กลับ แต่ก็คุยกันตลอด มันรักน้องมาก
“ขอบคุณครับ แต่เป๊บคนเดียวคงไม่ไหว ยังไง ออยก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ”มันพูดด้วยรอยยิ้มทำเอาผมเขิน”ว่าไงล่ะ ตอนนี้จะเรียกเป๊บว่าแฟนได้หรือยัง”มันจับมือและถามต่อ แต่หน้ามันฟุบตรงพวงมาลัยรถ
“กล้าพูด กล้าขอ แต่ไม่กล้ามอง ก็”ผมพูดยิ้มๆ มันเงยหน้าทันที
“โอเคๆ มองแล้ว”มันรีบพูดและจ้องอยู่อย่างนั้น
“เป๊บ กูไม่ได้ดีอะไรมากนัก”ผมมองหน้ามันและพูดออกไป
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ดีเอง”มันบอก
“กูเป็นอย่างที่มึงเห็น”
“รู้แล้ว”
“กูชอบมึง”
“อืม ห๊ะ”
“กูเริ่มชอบมึงแล้วและยอมรับมึงเป็นแฟน มึงล่ะ”
“Yes, I do”
“กูไม่ได้ขอมึงแต่งงานนะโว้ย”ผมโวยใส่มันที่ยิ้มกว้าง
“เอาน่าเหมือนกันแหละ โอเค เราเป็นแฟนกันแล้ว ช่วยสอนด้วยนะ”มันสรุปและพูดตอนท้ายเสียงหวิวๆ อย่างสื่อความหมาย
“สอนอะไร”ผมแกล้งถามมัน
“ก็เรื่องนั้นแหละ”มันพูดอ้อมหน่อยๆ
“อะไร เพิ่งเป็นแฟนมึงจะฟันกูเลยเหรอ”ผมแกล้งย้อนใส่มันบ้าง
“ไม่ใช่ตอนนี้ หมายถึงถ้าถึงเวลาต่างหากล่ะ นะ นะ”มันปฏิเสธแต่ตอดอีก
“ไม่รู้โว้ย”
“น่า ออย”
“ศึกษาเอง”
“โธ่ อะ” ผมดึงมันมาจูบปากก่อนจะที่มันจะครวญต่อ เอาเบื้องต้นก่อน แต่เดี๋ยว ทำไมผมหายใจไม่ออกเมื่อเจอสอดลิ้นเข้าไปรุกไล่ จะหนีก็โดนตรึงท้ายทอยเอาไว้
“อื้ม อื้ม”ผมร้องออกมาเอามือทุบมันจนผละออก ไอ้บ้าเป๊บยิ้มกริ่ม
“แฮ่ก แฮ่ก กูว่าไม่ต้องสอนแล้วมั้ง เชี่ยะนิ”ผมหอบด้วยด่าด้วย มันก็หัวเราะก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบอีก แต่คราวนี้ค่อยเป็นค่อยไป เรียกร้อง จนไม่อยากจะผละออกเลย อืม ขออีกหน่อยแล้วกันเป็นการให้ของขวัญมันที่ไม่ได้เตรียมให้
*****************************************************************************************
ปล. ตอนนี้ยกให้คู่นี้มีบทบาทบ้างเน๊าะจะได้รู้ว่าเขารู้จักและคบกันได้ยังไง เป็นน้ำจิ้มเล็กๆ ที่เขียนเรื่องสัตว์ขึ้นมาคือไปทำงานข้างนอกมาและเห็นหมาถูกเจ้าของหรือเปล่าไม่แน่ใจตีจนมันร้องน่าสงสารมาก แต่ตัวเองไม่ได้เลี้ยงหมาหรอกคะเลี้ยงแมวไว้ตัวหนึ่ง น่าจะเป็นเกย์ด้วยมั้ง ช่วงนี้มันไปติดแมวเปอร์เซียตัวผู้คนข้างบ้านอยู่ทั้งที่มันก็เป็นตัวผู้ พอเห็นขึ้นคร่อมเลยคะ เคยอ่านเจอในกระทู้หนึ่งก็ขำนะว่ามีด้วยเหรอ พอเจอกับแมวตัวเอง ฮามากเลย สงสัยมันจะติดวายเหมือนคนเขียน หึหึ
-
:z13: :z13: :z13:
-
ออยมีคู่แล้วเย้ๆๆ
-
น่ารักและได้บุญ สมหวังนะจ๊ะ น้องออย เกือบทุกคู่แล้วเนี่ย รอจิ้นคู่ เจย์หวาย ไม่รู้ลุ้นขึ้นหรือเปล่า
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ออยมีคู่แล้วค่า :)
-
o13 ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :กอด1:
-
เป็นตอนที่น่ารักอีกตอนนึงเลย น้องฝิ่นก็ยังเริ่ดเหมือนเดิม :laugh:
-
ชอบเป๊บอ่ะ หน้ามึนเกินน :m20:
ดีใจกับน้องออยด้วย ได้เจอคนดีๆสักที :กอด1:
-
เป๊บมาแบบ อึนๆมึนๆ แต่หนักแน่นมั่นคงมาก
ตามติดออยมาตลอด :laugh: รอตอนเลิฟๆนะจ้ะ
ปล. ไปเที่ยวกระบี่กันเถอะ :laugh:
-
สนุกมากๆๆๆ รอๆๆๆๆตอนต่อไปจ้า
-
เป็บ มึนมากอะ ออยน่ารักมากกก :-[
สงสารน้องหมาแมวที่ถูกทิ้งถูกทำร้ายมากเลย
เห็นด้วยกะพี่ไผ่จริงๆค่ะ ถ้าไม่มีเวลาก็อย่านำเค้ามาลำบากเลย เค้าก็ต้องการความรักการเอาใจใส่เหมือนคนนี่แหละ :o12:
:กอด1: :L2:
-
เป๊บมันซึนดีอ่ะ
แต่ฮาฝิ่นดีจัง
-
น่ารักทุกคู่เลยจริงๆเรื่องนี้
แอบขำน้องแมวเป็นเกย ฮ่าๆ
สงสัยจะติดเชื้อจริงๆด้วยเน๊อะ กร๊ากก
กอดคนเขียน
-
น่ารัก ตัลล๊อด >//<
รอคู่ เจย์-หวาย 555
-
เป๊ปตีนนี่ออกแนวเจ้าเล่ห์นะ 5555 เด๋วให้ออยจัดหนัก :-[
น้องฝิ่นมาน้อยพอให้หายคิดถึง งื้ออออ
-
คู่นี้น่ารักกว่าที่คิด :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ตัวละครทุกตัวมีชีวิตชีวาดีจัง
-
ออยเอยเสร็จแน่งานนี้ :o8:
-
คู่นี้ก็น่ารัก ชวนกันทำดีด้วย o13
-
เป๊บสุดยอดนะ
กว่าจะได้ออยมาเป็นแฟนต้องรอนานมาก
-
คู่นี้น่ารักดี
-
สนุกทุกตอน...
ที่บ้านเคยมีหมาทอมค่ะ...เป็นเจ้าแม่มาเฟียมาก
-
ออยมีคู่เเล้ว
:L2: :L2: :L2:
-
เป็บ เป็ไวดีนะ
-
จูบทีเดียว ก็บรรลุเลย
สงสัยสาวออยคงไม่ต้องสอนเป๊บเค้าแล้วล่ะนี่ 555+ :m20: :m20: :m20:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ให้ตายเถอะมันก้อนะน่ารักแบบอึนๆดี คิคิ
ฟินงะ >< รอรอต่อไป
-
มาทยอยตามอ่านต่อค่ะ และขอย้ำว่าอ่านแล้วเพลินมาก ชอบจริงๆ และตอนนี้ก็นั่งลุ้นมาก เพราะอยากให้คนเขียนได้รางวัลเซ็งเป็ดอะวอร์ดครั้งที่6 เป็นที่สุด
:กอด1:
-
คราวนี้ก้อถึงคิวออดี้ สักที :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดด พี่ไผ่เทพมาก o13
-
เป๊บน่ารักกกก น้องออยน่าฟัด 5555
-
ในที่สุดก็ถึงคราวน้องออยล์บ้างแล้ว มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที
ครบคนครบคู่แล้วสินะสองกลุ่มนี้ อ้อ ยังเหลือพี่หวายกับพี่เจย์นี่นา :z1:
เหลือเอาไว้จิ้นบ้างก็ดี เพราะเป็นฝั่งเป็นฝากันไปหมดแล้ว
เป๊บเป็นคนดีจริงๆ ออยล์โชคดีมากเลยที่ได้เจอและตกลงเป็นแฟน
จะมีทั้งทีก็ต้องให้ดีอย่างนี้ รู้สึกจะถูกใจเพื่อนๆออยล์ด้วยสิ
ขอให้รักกันไปนานๆเหมือนทุกคู่นะจ๊ะ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดจ้า
-
ในที่สุดออยก้อเจอดี เอ้ย เจอคนดี 555
-
ในที่สุด เจ๊ออยก้อเป็นฝั่งเป็นฝากับเค้าสักที 555+
-
เป๊ปนี่ก็มีมุมน่ารักกับเค้าเหมือนกันนะเนี่ย :z2:
-
น่ารักดีคู่นี้...โดยเฉพาะความมึนของเป๊บ..
น้องออยดูแลเด็กน้อยดี ๆ นะจ๊ะ...
:L2: & :pig4:
-
ได้มาทำสิ่งดีๆด้วยกันแบบนี้ ต่อไปต้องมีความสุขหมดทุกคนแน่นอน :)
ออยกับเป๊ปก็ลงเอยกันด้วยประการนี้ แต่อยากรู้จังว่าครั้งแรกของเป๊ปออยจะสอนยังไง 55+
ตอนนี้ที่บ้านก็เลี้ยงน้องแมว แต่เค้าเอามาเลี้ยงที่หอไม่ได้ คิดถึงน้องแมวจัง T T
แต่ขนาดแมวก็ยังวายด้วยเลยนะคะ ก๊ากก
-
เป๊ป มึนมากก๊ากๆ
ออยอย่าสอนจระเข้ว่ายน้ำเลยนะ
บ้านมีหมากับแมวเยอะมากเลยละ สงสารมันมากถ้าโดนทิ้งอ่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:...ตามอ่านทันแล้ววววววว 4โมงเย็นถึง7โมงเช้า มา3วันติดๆ ชอบความคิดฝิ่นมากกแต่ก็แอบอยากจิ๊กพี่ไผ่เหมือนกันแฮะ โฮ่ะๆ :o8:
-
ยังอยากอ่านคู่แฝดอยู่นะคนเขียน55555
-
คิดถึงพี่ไผ่คราวนี้มาต่อเป็น Partของพี่ไผ่นะ :impress: :impress:
อยากอ่านของพี่ไผ่ :m13: :m13:
-
เป๊ปน่ารักมากอ่ะ
ออยมีคู่ซะที
-
ดันๆ
น่ารักค่ะ^^
-
ดันอีกที :3059:
-
:call: :call: :call:.....รออยู่นะคะ
-
ตามอ่านทันแร้วววว สนุกมาก ๆ เลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มาก ๆ o13
พี่ไผ่น้องฝิ่น, บลูพาย, เจย์หวาย(?), คู่แฝดกับต้าร์, เป๊บออย น่ารักจัง
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2:
-
มานั่งรอตอนต่อไปจ้า
-
คู่นี้น่ารักดี ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ...ออยคบคนยากมากนะ ดูนานสุด ๆ เป๊ปก็มั่นคงดีในที่สุดก็ได้คบกัน
ชอบตอนเป๊บต่อยอีพี่ตฤณสะใจมากอ่ะ ควรจะโดน ฝิ่นอนงค์เป็นที่ปรึกษาที่ฮามาก ป่วนสุดอะไรสุด
กองเชียร์เยอะมากนะคู่นี้
ขอบคุณค่ะ
-
แฟนออยน่ารักมาก แบบดูมึนๆแต่เป็นคนดี ใช้ได้เลย
เป็นคู่ที่น่ารัก อยากให้รักกันนานๆ 555+
ชอบที่เป็นคนรักสัตว์นี่ล่ะ น่ารักตรงนี้จริงๆ
-
รออยู๋น่ะค่ะ
-
แวะมาดัน
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอยู่นะ
-
miss leaw naaa
-
ตอนที่ 80 พาย & บลู
“บลู”
“ไอ้บลู”
“อืม”งึมงำ ตะแคงข้าง
“ไอ้เชี่ยะบลูลลลลล”จิกหัวกับมาตะโกนใส่หน้ามัน
“ครับ เมียจ๋า”ขานรับและลุกพรวดด้วยความตกใจ
“พลั่ก”โดนตีนเข้าให้
“โอ้ย พายอ่ะ ถีบทำไมเนี่ยะ”ผมยกตีนจะถีบอีก มันคลานหนีได้ทัน
“ถีบให้รู้สึก เรียกแล้วเรียกอีก กูกะว่าไม่ตื่นจะกระทืบซ้ำอยู่แล้วเนี่ยะ ไปอาบน้ำได้แล้ว”ผมยืนเท้าเอวบ่นมัน ตั้งแต่เปลี่ยนสถานะมาเป็นผัว ปลุกอยากปลุกเย็นเหลือเกิน ที่ไอ้นั่นไม่ต้องปลุกแม่งลุกทันที ผมถอดเสื้อผ้า มันก็มองยิ้มๆ ผมอาบน้ำ มันก็ตาลุกวาวจะเข้าด้วยตลอด ไม่เข้าธรรมดา เข้าข้างหลังซะด้วย พักหลังนี่ไม่ห้ามเอาใหญ่ เอาจริงๆ ไม่ได้เอาเล่นๆ
“นอนอีกหน่อยสิ ยังเพลียไม่หายเลย”มันคร่ำครวญจะคลานขึ้นเตียงอีก
“ฮึ มึงแค่เพลีย กูนี่ถ่างเลย นี่ เพี้ยะๆๆๆๆ”ผมหมั่นไส้ตีแม่งไม่เลือกเลย เมื่อคืนไม่รู้ตกมันอะไรมา แดกเบียร์กับไอ้สองตัวนั้น ผมขึ้นนอนก่อนมันกำลังหลับฝันดี ไอ้หน้ามืดขึ้นมาได้ปล้ำซะงั้น
“โอ้ยยย พายยยย ผัวเจ็บบบบ เมื่อคืนไม่เห็นห้ามเลย”มันเอามือปัดมีการพูดทิ้งท้ายให้โมโหหนักเข้าไปอีก
“ห้ามเหรอ มึงอุดปากทับกูทั้งตัวจะร้องได้ไง ห๊ะ ไอ้บลู”ผมซัดมันเข้าไปอีก มันถลาเข้ามารวบแขนก่อนจะปิดปากผมอย่างเมื่อคืน”อื๊อๆๆๆ เอี้ยะอูๆๆ”ผมร้องอู้อี้มันก็ยิ่งจูบ มีหัวเราะเล็ดลอดออกมาอีก ก่อนจะปล่อยให้หายใจ
“โธ่ ก็เห็นแล้วมันอดใจไม่ไหวนี่หว่า นอนยั่วขนาดนั้น”มันพูดตาแพรวพราวไปหมด ยิ้มประเลาะผมอีก
“กูนอนปกติ แต่มึงนะผิดปกติ แต่ก่อนกูนอนถ่างยิ่งกว่านี้ ไม่เห็นมึงล่อกูเข้าไปล่ะ”ผมพูดอย่างหมั่นไส้ ทั้งที่อายเหมือนกัน
“แล้วไม่บอกล่ะอยากให้ล่อตั้งแต่ตอนนั้น ปล่อยให้ใช้มืออยู่ได้”มันยังไม่สำนึกมาพูดให้อายอีก
“งั้นมึงก็กลับไปใช้มืออย่างเดิมแล้วกัน”ผมดึงตัวเองออกจากมือมาร แต่ก็ไม่ทันเมื่อเจอลูกซุกไซ้คลอเคลียมันเข้าให้
“ไม่เอา เรื่องอะไรจะกลับไปลำบาก เมื่อยจะตาย เอางี้บลูให้พักหนึ่งวัน”มันไม่ยอมยังเสนอหน้าทำใจดีอีก
“จวยเหอะ มึงงดไปเลยสองอาทิตย์ ถ้าอ้าปากอีก หนึ่งเดือน ถ้ามาใช้เล่ห์กลกับกู ไสหัวกลับไปบ้านมึง”ผมด่ามันและคาดโทษพอมันจะพูดก็ใส่ไปอีก ทำเอามันหุบปากทันที
“ไรวะ อย่ามาสะกิดแล้วกัน จะเล่นตัวให้”มันพูดงอนๆ โถ ไอ้คิงคองทำงอนเป็นลิงกรัง
“ฝันเปียกไปเถอะมึง ฮ่าๆๆๆๆ”ผมว่ามันก่อนจะหัวเราะอย่างสะใจ และพยายามเดินปกติที่สุดลงไปข้างล่าง ไอ้เรื่องล้อชินแล้ว ทุกวันนี้พวกมันหาโอกาสแอบฟังอยู่เรื่อยไว้ใจไม่ได้ไอ้ญาติผู้พี่กับไอ้เพื่อนเลว ทำไมพวกมึงไม่ได้เสียกันเองไปซะจะได้เลิกแอบฟังกูสักที บางทีไอ้บลูอยากมากๆ โน่นมันพาเข้าน้ำเลย ผมจะเล่าทำไมนักหนาวะเนี่ยะ
“ไอ้พายมีไรกินมั่ง หาวววววว”ผมหันไปมองไอ้หวายในสภาพใส่บ๊อกเซอร์ เสื้อกล้าม เอามือเกาเป้า แกรก แกรก หาวปากกว้าง จนหน้าเอาทัพพีคนแกงแทงเข้าไปในปากมันจริง ทุเรศสุดๆ
“มึงไปอาบน้ำก่อนไป เห็นแล้วกูอยากจะเทแกงรดหน้ามึงจริงๆ ไอ้เจย์ล่ะ”ผมไล่มันและบ่นไปด้วย ก่อนจะถามคู่หูมันที่ปกติต้องตามมาติดๆ
“นอนเหยียดหางอยู่กลางบ้านโน่น มึงเอาแกงไปราดมันแทนกูแล้วกัน สถุลกว่ากูเยอะ ฉิบหาย เมื่อคืนกูถีบร่วงจากที่นอนแทบไม่ถันเสือกลุกพรวดพราดมาอ้วก”ไอ้หวายแดกน้ำเสร็จหันมาบอกแถมด่าไอ้เชี่ยะนั่นอีก
“ละเมออะไรของมันวะ ถึงกลับลุกมาอ้วก”ผมปิดแก๊ส หยิบเนื้อแดดเดียวเตรียมจะทอดต่อ วันนี้มีซุปบักมี่(ขนุน)ด้วย โทรหาไอ้ไผ่กับเมียมันแล้วเมื่อเช้าบอกให้มากินข้าวเที่ยงที่นี่เลย ได้ยินเสียงมันบอกเมียให้เอารองเท้าผ้าใบไปซักซะมั่ง มีสิบคู่ใส่สิบคู่ เมียมันก็สวนกลับจะให้มันใส่เพิ่มอีกสิบคู่ไหมล่ะจะได้เอามาไว้อีก ผมก็อดขำไม่ได้
“มันบอกฝันเห็นรถขยะกับรถดูดส้วมชนกัน ทั้งขยะทั้งขี้กระจายเต็มไปหมด มันทนเหม็นไม่ไหวเลยอ้วกแม่งเลย สัด เมาเป็นเหี้ยะไม่พอ เสือกฝันอุบาว์ทเข้าไปอีก มีที่ไหนวะได้กลิ่นในฝัน”ไอ้หวายเล่าให้ฟังกึ่งขำกึ่งโมโห แต่มันก็ยังเก็บผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ลงมาซัก ตามด้วยเสื้อผ้าไอ้เจย์
“แล้วมึงเช็ดพื้นหรือยัง กูไม่ทำหรอกนะ”ผมบอกอย่างอีเดียด แค่ไอ้บลูก็เหลือทนแล้ว แต่ยังดีที่มันยังไปที่ห้องน้ำ แต่เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้าที่ผมทั้งนั้น แต่ก่อนผมเคยปล่อยมันนอนโป๊แกล้งมัน กลายเป็นเข้าทางมันซะงั้น ชมกูอีกว่ารู้ใจไม่ต้องเสียเวลาถอด
“จะเหลือเหรอ กูเอาเสื้อมันน่ะแหละเช็ดซะ แพงด้วยนะมึงตัวเนี้ยะ เดี๋ยวพอสร่างนะมันต้องโวยวาย”ไอ้หวายพูดอย่างรู้สันดานคู่หูมันดี มึงก็พอกับมันนั่นแหละ กูไม่อยากจะเอ่ย
“มึงก็อย่าไปบอกมันสิ”ผมบอกมัน ก่อนจะตั้งกระทะทอดเนื้อ
“ต้องบอก กูเห็นมันโวยวายแล้วสะใจดี ยิ่งหน้ามันนะซีดเซียวยิ่งกว่าเสียน้ำอีก ฮ่าๆๆๆๆ สะใจโว้ย เสื้อตัวละเป็นพัน ดันเป็นผ้าเช็ดตีน”มันพูดด้วยสีหน้าสะใจ แถมร้องเป็นเพลงอีก สักพักเสียงโวยมาตามสาย
“เชี่ยะบลู ไอ้สัด กูไม่ใช่ผ้าเช็ดตีนนะมึงเขี่ยอยู่ได้ สันดานเสีย เมียไม่สั่งสอน”ไอ้บลูคงไปแกล้งมันแน่ ไอ้นี่เห็นนอนไม่ได้ชอบแหย่ชอบเขี่ย ผมชำเลืองดูก็เห็นมันเขี่ยขามันอยู่
“กูเห็นกองอยู่นึกว่าใช่ พอดีเดินไปเหยียบขี้หน้าบ้านมาเมื่อกี้เอง ดมสิยังไม่หมดเลย”มันยังไม่เลิก ยกตีนจ่อจมูกไอ้เจย์ที่หลับหูหลับตาเอาตีนยันมันกลับแต่ไม่โดน มันหัวเราะชอบใจ
“กูไม่ใช่ไอ้หวายที่ชอบแดกขี้ มึงไปให้มันโน่น”มันยังมีแก่ใจห่วงไอ้หวายว่าจะไม่ได้ดมเหมือนมัน
“ถุยๆๆ นี่ๆๆ”ไอ้หวายปรี่เข้าไปทำเสียงใส่ ตีนก็ย่ำๆก้นมันที่นอนคว่ำ
“ดีๆ กูปวดตูดพอดีเลย ตรงนั้นเน้นหน่อย”ไอ้เจย์นึกว่าจะดี กลับชอบใจในความหวังร้ายของไอ้หวาย”แรงไปแล้ว สัด”คงจะหนักขึ้นเลยโดยออกมา
“สรุปมึงสองตัวขึ้นไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เดี๋ยวไอ้ไผ่กับเมียมันมาจะได้กินข้าวกัน”ผมบอกมันสองคนอีกที ไอ้เจย์ลุกขึ้นมานั่งแต่ยังไปไม่ไหว
“หวาย อุ้มกูหน่อย”มันส่งเสียงอ้อนไอ้หวายที่หยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน
“ถ้ามึงน่ารักอย่างน้องๆ FHM กูจะรีบอุ้มขึ้นไปอาบและนาบทันทีเลย”ไอ้หวายไม่มองแต่พูดเปรียบมันกับสาวๆในนิตยสารที่มันชอบ แต่ไม่ซื้อจิ๊กของพวกไอ้การฟ ไอ้เทรนด์ มาประจำ ยังไม่รวมถึงหนังสือและหนังปลุกลูกพวกมันอีกเป็นกระตั้กเรียกว่าเป็นสมบัติผลัดกันดูถูน้ำออก พวกมันมันพูดเองนะครับ ผมไม่พูดนะเดี๋ยวจะหาว่าทะลึ่ง
“มึงก็จินตนาการหน่อยสิ นะ นะ กูไม่ไหวอ่ะ”มันก็ยังอ้อนต่อไป คาดว่าจะให้โดนตีนให้ได้
“หันไปมองหน้ามึงกูก็จิ้นไม่ออกแล้ว สารรูปอย่างกับกระเทยเหล็กโดนควายธนูรุมโทรมตาย บรึ๊ยยย อีเดียด”ไอ้หวายทำท่ารังเกียจอีเดียดใส่มัน
“เออ ว่ากูจัง ต่อไปอย่ามานอนกอดกูนะโว้ย”ไอ้เจย์สุดจะทนพูดและลุกเดินหนีทันที
“โถ ไอ้สัด ทีมึงก่ายกูทั้งขา ทั้งแขน แถมหน้าซุกแผ่นอกอันอบอุ่น กูยังไม่ว่าเลย มาทวงบุญคุณ ถุย”ไอ้หวายทิ้งหนังสือพิมพ์ในมือเดินตามไปด่าติดๆ
“กูไม่เคยหรอก มีแต่มึงชอบหาเศษหาเลยกับกูตลอด ที่กูยอมเพราะเห็นแก่ที่นอนหรอกโว้ย”ไอ้เจย์หันมายกตีนและพูดใส่มัน ไอ้หวายก็ทำบ้าง
“กูก็เห็นแก่เตียงที่มึงซื้อมาหรอก มึงเอาคืนไปเลย ไอ้เหี้ยะเจย์”ไอ้หวายก็ย้อนและท้าให้มันเอากลับ ผมเห็นมันท้าอย่างนี้ใส่กันทีไร ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
“กูไม่ขน มึงอยากคืนก็หารถมาขนเอง น่าเบื่อ พูดอยู่ได้ ไอ้ควายยยยย”ไอ้เจย์พูดเสร็จปิดประตูห้องทันที
“ไอ้สัด ห้องกูมึงจะล็อคทำไม มึงเปิดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้เจย์ ไอ้สถุล ไอ้อุบาวท์ สารเลว”ปังๆๆๆๆๆๆ มันด่าไปทุบไป
“พาย ยกบ้านให้มันสองคนผัวเมียไปเถอะ”ไอ้บลูหันมาพูดกับผมที่ส่ายหน้าขำๆกับพวกมัน
“มึงหุบปากไปเลย มึงสองคนก็เหมือนกัน เพลาเสียงบ้าง เอากันซะดังเลย พากูนอนไม่หลับต้องลุกมาแอบฟังตลอด”ไอ้หวายหันมาด่าไอ้บลู ก่อนจะลามมาถึงผมด้วย และมันก็ทำตาโตเอามือปิดปาก รีบเคาะประตูให้ไอ้เจย์รีบเปิด แต่ก็ยังไม่เปิด มันก็เคาะๆๆ
“ไอ้หวาย บักสันดาน กูขอให้มึงโดนล่อไปซะ @#@>>บลาๆๆๆๆๆ”ผมใส่มันเป็นชุด จนเหนื่อยไปเอง
“บ้านนี้มีรัก ครึกครื้นกันแต่เช้าเลยโว้ย ขายถั่วดำกันเหรอ”เสียงใสๆแต่ทักได้กวนตีนมาก
“เด็กเปรต มาถึงก็กวนตีนเลยนะมึง ไอ้เจย์มึงจะเปิดได้ยัง”ไอ้หวายว่าไอ้เด็กทะลึ่งทีทำหน้าใส่ ก่อนจะเรียกไอ้คนในห้องที่เปิดประตูให้แล้ว
“แหมๆ พาลนะตัวเองโมโหผัวไม่ให้เข้าห้องละสิ คิกคิก”ไอ้ฝิ่นยังไม่เลิกแซวมันหัวเราะคิกคักชอบใจ ไอ้ไผ่ยักคิ้วก่อนจะส่งปิ่นโตใส่กับข้าวให้ผม มันคงทำมาจากห้อง
“อีเด็กแรด ไร้สติทางวาจา”มันว่าอีกก่อนจะผลุบเข้าห้องไป
“มันว่างกันจัดเลยซัดกันเอง เดี๋ยวรอแป๊บ”ผมพยักหน้าบอกไอ้ไผ่ที่เดินไปนั่งแล้ว เมียมันจะนั่งมั่งแต่โดนถีบซะก่อน เกือบหน้าทิ่ม แต่มันเล่นๆมากกว่า
“ไปช่วยไอ้พายโน่น ทำตัวให้เป็นประโยชน์ ไม่ใข่แดกแล้วขี้อย่างเดียว”มันพูดใส่เมียมัน ที่ตั้งตัวได้
“ทำอย่างกับมึงกินแล้วไม่ขี้อย่างนั้นแหละ กูช่วยก็ได้ ดี จะได้ตีท้ายครัวเมียชาวบ้านด้วย พี่พายจ๋าเข้าครัวกันเถอะ ม๊วฟฟฟ”มันว่ากลับก่อนจะพูดยิ้มๆใส่ไอ้บลูที่ปรายตามองอย่างหมั่นไส้ แต่มันนะหอมแก้มผมสองข้าง สี่ที ดังจ๊วบจ๊าบไปหมด ผมได้แต่ขำ
“ไอ้ไผ่ กูเตะเมียโชว์มึงจะเลิกคบกูไหม”ไอ้บลูหันไปถามไอ้ไผ่ที่มองเฉยๆก่อนจะยกยิ้ม
“เผื่อกูด้วย แต่อย่าช้ำมากนะ มันยังติดหนี้กูอยู่”ไอ้ไผ่พูดแสยะยิ้มใส่เมียมันที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“หนี้ไม่มีหลักฐาน กูถือว่าโมฆะ”มันพูดกลับพร้อมยักคิ้วใส่สองจึ๊ก มือเกาะแขนผมที่คิดว่ามันติดหนี้อะไรกัน ผัวเมียเป็นหนี้กันได้ด้วยเหรอ
“ไม่มีหลักฐานสิดี กูจะได้เก็บไม่ต้องนับจำนวนดอกที่มึงจะโดน หึหึ”มันย้อนกลับ เล่นเอาไอ้ฝิ่นหุบปาก สะบัดก้นดึงผมเข้าครัวทันที แต่ก็ทันได้ยินเสียงมันสองตัวหัวเราะใส่กัน
“มึงทำอะไรมันวะ”เสียงไอ้บลูถามขำๆ
“มันพาล กูให้มันซักรองเท้าตัวเอง ต่อรองไม่เลิก เอาทั้งเกม ทั้งปัญหาเท่าสติปัญญามันมาทาย เล่นไพ่ แพ้กูทุกอย่าง ยอมซักแต่ทำหน้ามึนไม่รักษาสัญญาที่ตัวเองเป็นคนตั้ง”ไอ้ไผ่เล่าเสียงเรียบๆ แต่หน้ายิ้มแสดงว่าไอ้ที่มึงขอคงไม่ธรรมดา เมียมึงถึงทำหน้ามึน ไอ้นี่ก็ชอบหาเรื่องใส่ตัว
“ก็มันรู้ไง โดนแล้วเดี้ยงแน่ กูก็โดนเหมือนกัน”ไอ้บลูพูดอย่างรู้ทันกัน ก่อนจะปากดีเล่าเรื่องตัวเอง ผมสองคนได้แต่มองหน้ากันอย่างฝากไว้ก่อน สิบปีจะกดพวกมึงยังไม่สาย กำลังกับเจ้าเล่ห์สู้ไม่ได้ ต้องวางยาอย่างเดียว แต่มันจะรู้ทันหรือเปล่าหว่า ไม่งั้นจะกลายเป็น ‘วางยาเขา โดน(เอา)ซะเอง’ เป็นสุภาษิตลูกพี่ลูกน้องกับอิเหนา
*
*
*
“ไวฉิบหายเลยเน๊าะ แป๊บๆ เทอมหน้าจะจบแล้ว”ไอ้หวายพูดออกมาหลังจากกินข้าวกันเสร็จ ก็มานั่งหน้าบ้าน ผมปลอกมะม่วง กินกับกะปิหวาน ไอ้ฝิ่นกำลังเขย่าต้นมะยมให้ลูกมันร่วงอยู่ ใช้ผัวไปเก็บมันไม่ไปขี้เกียจ สุดท้ายไอ้ไผ่คงจะอดเวทนามันไม่ได้เลยต้องไปจัดการให้ ล้างเสร็จเทใส่จานจิ้มเข้าปากทำหน้าซี๊ดซ๊าดแบบถูกใจตัวเองมาก
“อืมว่ะ กูยังคิดว่าตัวเองอยู่ปีหนึ่งอยู่เลย หน้าเด๊ก เด็ก”มันเห็นด้วยแต่อวยตัวเองพร้อม
“กูว่าไม่ใช่หน้าอ่ะ ไอ้นั่นมึงมากกว่าที่ เด๊ก เด็ก น่ะ”ไอ้หวายได้ทีพูดเยาะใส่มัน
“ถ้าของกูเด็ก ของมึงก็โคตรของโคตร เด๊ก เด็ก ถุย”ไอ้เจย์ว่ามันแถมถุยเม็ดมะยมใส่หน้ามันอีก
“ไอ้สถุล ถุยมาได้ มึงเจอ”ไอ้หวายที่หลบไม่ทัน จับขามันที่จะหนีพร้อมกำมะยมเข้าปาก เคี้ยวๆๆ และอย่างคิด เต็มๆหน้าไอ้เจย์ พวกผมหันหน้าออกไปแหวะทนดูไม่ได้ มีแต่ไอ้ฝิ่นหัวเราะชอบใจ เอามั่ง แต่โดนไอ้ไผ่อุดปากและบี้ๆจนมันกลืน
“แค่กๆๆ ติดคอเลย น้ำๆๆๆๆ”มันก็โวยใส่ ตีนถีบ ผมต้องรีบหยิบน้ำให้มันดื่มก่อนจะติดคอตาย
“สม ทำตัวสถุล”ไอ้ไผ่สมน้ำหน้า แต่ก็เอามือตบหลังให้ ไอ้เจย์ลุกไปล้างหน้าที่ก๊อกข้างบ้านและกลับมานั่งใหม่ ดึงเสื้อไอ้หวายเช็ดหน้าเข้าให้ ก่อนจะพักยกและเข้าเรื่องต่อหลังจากกลับจากอ่าวได้แล้ว
“ไปพักผ่อนสมองที่ไหนดีวะ”ไอ้บลูถามความเห็น ตอนแรกมันชวนผมไปญี่ปุ่น ฟรีตลอดทริปของแน่อยู่แล้ว ออกตังค์เองกูไม่ไปหรอก อิอิ แต่ผมอยากชวนไอ้พวกนี้ไปด้วย ไอ้ไปสองคนเอาไว้ทริปอื่นแล้วกัน มันก็ตามใจ
“กูคงกลับบ้านไปช่วยแม่ทำงานว่ะ แด๊ดก็เดินได้เยอะแล้วด้วย”ไอ้เจย์พูดออกมา ทำเอาเงียบจนไม่อยากไปไหนเลยครับ ขาดมันก็เหมือนขาดนิ้วตีนไป พวกผมก็ตื่นเต้นไปกับมันด้วยที่แด๊ดอาการดีขึ้น
“ไอ้ไผ่มึงกลับบ้านป่ะ”ผมหันไปถามไอ้ไผ่ที่นั่งเงียบ ก่อนมันจะหันไปมองหน้าเมียที่มองอยู่แล้ว
“เปล่า”มันบอก
“ไปไหนวะ”ไอ้หวาย ส ใส่เกือก ตามเคย
“กระบี่”มันตอบแค่นั้นก็รู้แล้วว่าบ้านใคร ไอ้ฝิ่นยิ้มหวานดึงผัวมาหอมแก้มสองฟอด
“เล่นตัวนะ ถามตั้งนานทำอิดออด พอวันนี้ตัดสินใจได้เชียว อ๊ะ ม๊วฟฟฟ”มันพูดแหย่ไอ้ไผ่ พอผัวมันอ้าปากมันจูบเลยครับ เล่นเอาอึ้งแดกกันไปเลยกับความใจกล้าและน่ารักของมัน ไอ้ไผ่นึกว่าจะผละออกเสือกจูบตอบอีก ไอ้นี่แม่งบทจะหน้าด้านขึ้นมาเขาก็ทำได้ดีไม่มีที่ติ ก่อนจะผละออกไอ้ฝิ่นหัวเราะคิกคัก ไอ้หวายแอบเบะปาก
“ทำโชว์ นึกว่ากูไม่ชอบดูไง”ไอ้เจย์พูดใส่ยิ้มกริ่ม
“พายทำมั่งดิ”ไอ้บลูอ้อนจะเอามั่ง ตาจ้องไม่กระพริบเลย
“จูบดิ”ผมบอกมันแต่ถือมะม่วงเอาไว้เตรียมฟาดหน้า มันแอบเบะปากทำหน้าเซ็ง ผมอมยิ้มที่แกล้งมันได้ ต่อหน้ายังไม่ค่อยชินเท่าไรอย่างมากก็หอมแก้มกันเฉยๆ ลับหลังเดี๋ยวนี้เขาเก่งแล้วนะ หุหุ
“ฝิ่นจะชวนพวกพี่ๆไปด้วย อยากให้ไปคราวก่อนฝิ่นไปบ้านพวกพี่กันมาแล้วนะ ไปบ้านน้องมั่งสิ นะนะ”ไอ้ฝิ่นชวนพวกผม ตอนแรกผมคิดว่ามันชวนแค่ผัวมันซะอีก”ไปเถอะ สนุกนะ ฟรีตลอดงานเลย บ้านฝิ่นติดทะเล แถมมีบิกินี่เดินร่อนเต็มไปหมดเลยนะ สนใจป่ะ”มันพูดต่อและเอาของมาล่อเป้า
“บิกินี่”ประสานเสียงของพวกมันสองตัว
“เยส อิส อะ เนื้อ นม ไม่มีไข่ ไอ้ที่มีไข่ก็มี ฝิ่นสะสมเป็นคอเลคชั่นเลย”มันพยักหน้าทำเป็นพูดไทยไม่ชัดใส่ด้วย
“รูปไข่ หรือ กางเกงใน”ไอ้ไผ่ถามเมียเรียบๆ แต่มือเริ่มจิกหัวเมียมันไปทางข้างหลัง
“ทั้งสองอย่าง อ๊ะ ไอ้บ้าใครจะทำ อย่างมากกูก็ส่องดูเฉยๆ ตอนนั้นกูโสดนี่หว่า”มันรีบพูดก่อนจะเอาขากอดเอวไอ้ไผ่ไว้
“มึงแน่ใจ เมื่อคืนมึงคุยกับใคร ไหนบอกไม่ชอบเล่นไง”มันถามอีกมือก็โยกหัวไอ้ฝิ่นไปมา
“ญาติทางแม่กูโว้ย ปล่อยได้ยัง ถ้าไม่เชื่อมึงดูเลย ดูเลย”ไอ้ฝิ่นตะโกนใส่หน้ามันหยิบไอโฟนส่งให้
“ใครอยากจะดู”มันพูดอีก ตานี่จ้องไม่เลิก ตาโคตรดุเลย
“ควายมั้ง”มันก็ตอบใส่เม้มปาก
“แล้วไปนึกว่ากู หึหึ”มันยกยิ้ม จนพากันส่ายหน้า หึงอ้อมๆ ก่อนจะดึงเมียมันที่เริ่มงอนมาใกล้ๆ
“มึงไปนอนเคลียร์กันก่อนไปจะได้จบๆ”ไอ้หวายทำหน้าเซ็งๆ
“เออ ทำให้เป็นเรื่องซะงั้น บอกหึงเมียก็จบแล้ว”ไอ้เจย์เขาสนับสนุนไอ้หวายเป็นทางการอยู่แล้ว
“จบง่ายก็ไม่มีเรื่องอ่ะดิ เน๊าะพี่เน๊าะ”ไม่ใช่ไอ้ไผ่ แต่เป็นเสียงเมียมันที่ลอยหน้าใส่ นั่งออเซาะหลังจากเขาง้อกันเงียบๆ ไม่มีใครรู้ว่ามันดีกันเมื่อไร และงอนใส่กันทำเชี่ยะไร
“เดี๋ยวกูถีบรวบยอดทั้งคู่”ไอ้หวายทำท่าแต่ไม่กล้าหรอกครับ พูดด้วยความหมั่นไส้
“ล้อเล่นเอง ไปนะ ฝิ่นอยากให้ไป พี่พาย พี่บลู พี่หวาย พี่เจย์ ไปสักสองสามวันก็ได้”มันพูดยิ้มๆก่อนจะอ้อนให้พวกผมไปเที่ยวบ้านมัน พวกผมมองหน้ากัน มันก็ทำหน้าลุ้นสุดๆ แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรกัน
ปรี๊นๆๆๆๆๆๆ ปรี๊นๆๆๆๆๆๆ ปรี๊นๆๆๆๆๆๆ
ต่อข้างล่าง
-
“เด็กเหี้ยะที่ไหนบีบแตรรถเล่นวะ สงสัยไม่เคยบีบนมแม่มัน”ไอ้หวายบ่นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปสั่ง”ไอ้เจย์ เดินไปดูสิ”
“มึงด่ามันก็เดินไปสิ ดีไม่ดีเกิดเป็นผัวเด็กมึง กูจะซวยไปด้วย”ไอ้เจย์ไม่ไปแถมยังพูดให้หวาดเสียวอีก
“มึงมากกว่ามั้ง กูเพิ่งไปรับมึงจากห้องน้องเต้ยมาหมาดๆ ไปมึงลุกไป”ไอ้หวายก็ไม่ยอมโยนกลับให้ไอ้เจย์
“อ๋อ มึงเคืองกูเรื่องนี้”ไอ้เจย์ยกยิ้มใส่มัน
“เออ เพราะมึงไม่ให้กูร่วมด้วย ชั่วพอไหม”ไอ้หวายก็ยอมรับ จนผมรำคาญพวกมัน
“กูไปเอง อาจจะเป็นของไอ้บลูก็ได้”ผมตัดสินใจยุติพูดทิ้งท้ายและเดินไป
“บลูไม่มีหรอก อย่ามาหาเรื่องตีจากซะให้ยาก”ได้ยินเสียงมันตะโกน ผมเลยรีบเดินเร็วกว่าปกติจากเสียงพวกมันที่หัวเราะผสมอ้วกกับความเสี่ยวของมัน เสียงแตรก็ยังดังไม่หยุด
“เออ ได้ยินแล้วโว้ย จะบีบให้น้ำแตกเลยไง”ผมพูดออกไปอย่างหงุดหงิดเมื่อไม่หยุดสักที พอเดินไปถึง”อ้าว บราว์ ไม่เปิดประตูเข้ามาวะ บีบให้หนวกหูชาวบ้านเขา”ผมบอกน้องไอ้บลูที่ยืนยิ้มเจื่อนๆ ส่ายหน้าไปมา ทำปากเบี้ยวๆบิดๆไปในรถ
“นี่ เมื่อไรจะเปิดสักที”เสียงแหวพร้อมกระจกด้านหลังที่ลดลง เป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก อายุน่าจะประมาณแปดเก้าขวบได้มั้ง ปากยื่นอย่างขัดใจ ดูแล้วเอาแต่ใจตัวเองไม่ใช่น้อย ลุงที่ขับรถก้มหัวให้ผมเหมือนจะขอโทษที่บีบแตรเสียงดัง ผมพอจะรู้แล้วว่าฝีมือใคร
“ใครวะ”ผมถามไอ้บราว์ที่ยืนทำหน้าเซ็งๆ
“ใบเตย”มันบอกสั้นๆ คงเป็นชื่อแม่สาวน้อยคนนี้แน่”บราว์โทรมาแล้ว แต่พี่บลูไม่รับสาย อาเมน”ไอ้บราว์พูดและทำท่าไปด้วยอย่างกับเป็นเรื่องร้ายแรง
“มันเพิ่งตื่น เมื่อคืนหนักไปหน่อย”ผมบอกมันที่ทำตาโต
“พี่ยังเดินไหวอีกเหรอ”ไอ้บราว์ตีความหมายไปอีกเรื่อง
“เฮ้ย กินเบียร์โว้ย ไม่ใช่เรื่องนั้น”ผมรีบปฏิเสธมันทันที ถึงจะถูกกึ่งหนึ่งก็เถอะ ใครจะกล้ายอมรับวะ มันหัวเราะชอบใจ
“นี่ ไอ้บราว์จะคุยกันอีกนานไหม เขาเมื่อยและก็อยากเจอพี่บลูสุดที่รักมากๆๆๆๆๆ”เสียงใสๆแต่แปร๋นๆแหวดังขึ้นมาอีกหนเมื่อไม่มีใครสนใจจะตอบคำถามเธอ
“ยายใบหนาด เรียกให้มันดีๆหน่อย ฉันเป็นพี่เธอนะโว้ย และก็อยากจะเข้าก็ลงมา”ไอ้บราว์หันไปบอกอย่างหงุดหงิด
“ไอ้บ้า ไม่ลงจะนั่งรถเข้าไป”เธอว่ากลับและไม่ยอม มองผมจิกตาใส่สุดฤทธิ์ แก่แดดจริงๆ”เปิดประตูสิ มือพิการหรือไง”อ้าว มาลงกูซะได้
“จะเปิดแต่ต้องลงมาก่อน ขาพิการหรือไงล่ะ”ผมพูดยิ้มๆใส่เด็กเอาแต่ใจ เห็นแล้วก็นึกถึงน้องสาวแต่นั่นว่าง่ายกว่านี้เยอะ
“บ้า มีแต่คนบ้าพูดไม่รู้เรื่อง บีบแตรเดี๋ยวนี้”ไม่ยอมลงแถมยังออกคำสั่งลุงขับรถอีก แกเลิ่กลั่กไม่รู้จะเอาไงดี
“เอ้อ คือ”ลุงอ้ำอึ้ง
“ฉันสั่งไม่ได้ยินเหรอ บีบเดี๋ยวนี้”แว๊ดใส่มือทุบพนักพิงเบาะอย่างขัดใจ ผมเห็นว่าเธอชักเริ่มทำตัวไม่น่ารักแล้ว ไอ้บราว์เริ่มจะโมโหเปิดประตูดึงแขน
“ลงมาและหยุดบ้าสักที ไม่งั้นจะส่งศรีธัญญา”ไอ้บราว์ดึงและพูดขู่ไปด้วย เล่นเอากรี๊ดออกมากัดมือไอ้บราว์เข้าให้”ปล่อย หมาบ้า เจ็บนะโว้ย”ไอ้บราว์เอามือบีบปากให้ปล่อย จนหน้าเบ้น้ำตาไหล
“คุณหนูปล่อยเถอะครับ”ลุงคนขับรีบลงมาดึงไอ้บราว์ไว้ ผมเห็นท่าไม่ดี เปิดประตูรั้วที่ไม่ได้ลงกลอนไว้ ที่จริงถ้าไอ้บราว์มันคลำดูสักหน่อยก็เข้ามาได้แล้ว แต่มันคงไม่ทันคิดหรอกมั้ง
“บราว์ พอได้แล้ว น้องเจ็บ”ผมเดินเข้าไปบอก จนมันยอมปล่อย เด็กนั่นพอหลุดได้เตะขาไอ้บราว์ และผลักผมอย่างแรงจนเกือบเสียหลัก
“ไอ้พวกบ้า จะบอกพี่บลูให้หมดเลย”หันมาแว็ดใส่และวิ่งเข้าไปในบ้าน ตะโกนเรียกสุดเสียง”พี่บลู พี่บลู อยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“เด็กบ้าเอ้ย เตะมาได้ เดี๋ยวปั๊ดเตะคืนซะนี่”ไอ้บราว์บ่นอย่างหงุดหงิด”พี่พายเป็นไงมั่ง”หันมาถามผม
“ไม่เป็นไร ญาติเหรอ”ผมบอกและถามมัน
“อืม ลูกคุณน้า ตามใจกันสุดๆ ติดพี่บลูมากด้วย พอรู้มีแฟน แม่ง กรี๊ดบ้านแทบแตกมันจะมาหาตั้งแต่เมื่อคืน นี่มันยังไม่รู้นะว่าใครเป็นแฟนพี่บลู”ไอ้บราว์เลยเฉลยให้ฟังถึงจะไม่ละเอียดแต่ผมก็กระจ่างแล้ว
“ไปเข้าบ้านก่อน ลุงสนเข้าบ้านก่อนครับ ทานน้ำก่อน”ผมหันไปชวนลุงสนให้เข้าไปด้วยกัน แกก้มหัวนิดหน่อยกำลังจะล็อครถ”เอารถเข้าไปก็ได้ ตอนนี้ยังไม่มีใครออกไปไหนหรอกครับ”ผมบอกแกและเปิดประตูออกให้ เรียบร้อยก็เดินไปตรงสนามหลังบ้าน เห็นเด็กนั่นนั่งตักไอ้บลูที่กำลังเอามือลูบหัวอย่างเอ็นดู ดีนะที่เป็นเด็กถ้าโตอีกหน่อยจะจิกหัวออกจากอกให้ เฮ้ย นี่ผมจิตหลุดคิดไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ เอาน่า เด็ก คือ เด็ก เขายังเป็นเด็ก มีโอกาสก็เอาคืนแบบเด็กๆ หุหุ
“พี่บลูทำไมไม่รับสายคะ ใบเตยโทรตั้งหลายรอบ”เสียงใสพูดอ้อนๆ ผมเดินเข้าไปนั่งตรงไอ้ฝิ่นเพราะที่ถูกยึดไปแล้ว ถึงจะเหลือพื้นที่เล็กน้อยแต่คงไม่สะดวกก้นเท่าไร
“พี่ตื่นสายไปหน่อย ใบเตยมาถึงเมื่อไรเนี่ยะ”ไอ้บลูพูดกลับเสียงนุ่มมากด้วยนิสัยอีกด้านของมันที่อ่อนโยน โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงมันชอบมากเคยบ่นให้ฟังอยากมีน้องสาว ตอนไปบ้านผมมันซื้อของให้
“เมื่อคืนคะ ทำไมไม่นอนบ้านคะ ที่นี่ไม่เห็นจะน่านอนตรงไหนเลย แคบก็แคบ”(อี)ด.ญ.ใบเตยลูกผสมใบหนาด เอ่ยออกมาตรงๆแต่ทำหน้าดูแคลนแบบผู้ใหญ่ ทำเอาพูดไม่ออกกันเลยครับ นี่แหละปัญหาสำหรับผู้ใหญ่ที่คิดจะมีเรื่องกับเด็กต้องคิดให้ดีก่อนพูดและทำไม่งั้นจะกลายเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก(เวร)
“ใบเตย ไม่พูดอย่างนี้นะ นี่เป็นบ้านเพื่อนพี่บลู ขอโทษพี่ๆก่อน”ไอ้บลูเอามือจุ๊ปาก สั่งสอนแบบนุ่มนวล
“ขอโทษทำไม ใบเตยพูดเรื่องจริงนี่คะ ใบเตยไม่ผิดและไม่ขอโทษ”(อี)ด.ญ.ใบเตยปรายตามองและพูดอย่างดื้อรั้น จนไอ้บลูมองหน้าผมและไอ้พวกนั้น ที่พยักหน้าแบบไม่เป็นไร ไอ้ฝิ่นจิกตามองเหมือนอยากจะพูดแต่โดนไอ้ไผ่กอดไหล่เป็นเชิงว่าอย่านะครับคุณน้อง พี่ขอร้อง
“นิสัยเสีย ถามจริงที่โรงเรียนเขาไม่ได้สอนมารยาทในการพูดบ้างเหรอ ยายใบหนาด”ไอ้บราว์คงจะเอาคืนที่เตะมันเลยว่าเข้าให้ ทำเอาพวกผมกลั้นขำกับชื่อที่มันตั้งให้
“ไอ้บราว์ ไอ้พี่บ้า ชอบว่าน้อง เมื่อกี้มันบีบปากใบเตยด้วย พี่บลูต้องจัดการมัน”(อี)ด.ญ.ใบเตยได้ทีฟ้องเข้าให้
“ใบเตย พี่บลูบอกให้พูดเพราะๆไง บราว์เป็นพี่นะ บราว์มึงก็แรงไป ปากน้องแดงหมด”ไอ้บลูพูดอย่างเป็นกลาง แต่ (อี) ด.ญ.ใบหนาดคงเข้าใจว่าพี่บลูคนดีเข้าข้างตัวเองทำหน้าชอบใจแลบลิ้นใส่ ไอ้บราว์ที่เบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ พอหันมาเห็นหน้าไอ้ไผ่รีบซุกอกไอ้บลูทันที
“น่าบีบคอด้วยซ้ำ ถามสิว่าตัวเองทำอะไรไว้กับคนอื่น”ไอ้บราว์ทำหน้าแยกเขี้ยวใส่ พูดท้าทาย
“ทำอะไร ตัวเองอย่างขัดใจเขาก่อนทำไมล่ะ สมน้ำหน้า”(อี)เด็กใบหนาดก็ยังไม่ยอมพูดแต่แถไปว่าทำเพราะป้องกันตัวเอง
“ใบเตยทำอะไร บอกพี่บลูสิ”ไอ้บลูมึงน่าจะทำธุรกิจโรงน้ำแข็งนะ ใจเย็นฉิบหาย แต่ผมว่ามันคงรู้นิสัยญาติมันดีว่าเป็นยังไงถึงได้ไม่พูดใส่เหมือนไอ้บราว์ ”(อี)เด็กใบหนาดเป็นใบ้ขึ้นมากระทันหัน
“ใบเตย”ไอ้บลูเรียกซ้ำเหมือนเตือนให้พูดออกมาสักที อย่าเงียบ
“ฮือๆๆๆๆๆ ทำไมพี่บลูต้อง ฮึก ฮึก คาดคั้นใบเตยด้วย ฮือๆๆๆ”เล่นอึ้งกันอีกรอบเมื่อเจอมุกนี้ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังรีเมคกันได้ตลอด ตั้งแต่เด็กหญิงจนโตเป็นสาว
“ฮือๆๆๆๆๆ”อีกเสียง พากันหันไปมอง ไอ้ฝิ่นร้องไห้แต่ไม่มีใครเห็นหน้าเพราะมันซุกอกผัวเอาไว้ แต่ทำเอา(อี)เด็กใบหนาดที่คงจะถูกผีสิงจนร้องไห้หุบปากหันมามองบ้างว่าใครแย่งซีนร้องไห้กูวะ
“เป็นไรวะ”ไอ้หวายถามแทนไอ้ไผ่ที่มองเฉยๆ
“ฮึก ฮึก ปวดขี้ พา ไปขี้หน่อย ฮือๆ”มันสะอึกสะอื้นบอกทำท่าเอามือปาดน้ำตาที่ไม่มีไปมา พวกผมปล่อยก๊ากกันเลย มันเปิดการแสดงแกล้ง (อี) ด.ญ.ใบหนาดที่ทำท่าฮึดฮัดเพราะโดนแลบลิ้นใส่ ไอ้ไผ่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“ใช่เรื่องไหมมึง”ไอ้เจย์พูดขำๆ ไอ้บลูยังเกือบจะปล่อยเสียงถ้าไม่เจอสายตาของ(อี) ด.ญ.ใบหนาดที่มองเหมือนจะฟ้องซะก่อน มันเลยหันมาสนใจเรื่องที่ค้างไว้ต่อ
“เอาล่ะใบเตย พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แค่ถาม ถ้าใบเตยไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ แต่ไอ้บราว์มันพูดมาขนาดนี้แสดงว่าต้องมีอะไร ใบเตยไม่คิดจะแก้ตัวเหรอที่ถูกใส่ร้ายน่ะ”ไอ้บลูตะล่อมถามอย่างรู้นิสัยเธอดี แสดงว่าถ้ายายเด็กนี่ไม่ผิดต้องค้านหัวชนกำแพงแน่นอน
“...........”
“บอกให้ก็ได้”ไอ้บราว์พูดยักคิ้วใส่กวน
“ไอ้ พี่บราว์”เธอเรียกเสียงดังในตอนแรกก่อนจะเปลี่ยนสรรพนามใหม่ เมื่อถูกติงไปแล้ว
“เรียกทำไม ยายใบหนาด ถ้ายังไม่พูดเองจะสาดด้วยน้ำมนต์เลยทีนี้”ไอ้บราว์ก็ยังแหย่ไม่เลิก ทำเอาจะแหกปาก แต่โดนเสียงพี่มันขัดเสียก่อน
“ไอ้บราว์ มึงก็เลิกแหย่น้องสักที ใบเตย พี่ให้โอกาสอีกครั้ง รู้ใช่ไหมถ้าพี่โกรธแล้วจะเป็นไง”ไอ้บลูไม่พูดเสียงนุ่มแล้วเข้มขึ้นมาทันทีเมื่อยังโยกโย้ เธออ้าปากหวอก่อนจะเม้มปากทำตาไปมา
“ไม่ได้ทำ ใบเตยพูดให้เปิดประตูแต่ไม่ยอมเปิด แถมยังว่าใบเตยขาพิการอีก พี่บราว์ก็รวมหัวด้วย”อย่างที่คิดไม่พูดส่วนเสียของตัวเอง
“จริงเหรอเปล่า ไอ้บราว์”ไอ้บลูหันไปถามน้อง
“ผมว่าพี่น่าจะรู้นิสัยยายนี่ดีกว่าผมนะ”ไอ้บราว์พูดเสียงเข้มอย่างที่ไม่ค่อยได้ยินนัก”ที่ยายใบหนาดพูดถูกแล้ว”ผมมองหน้าไอ้บราว์ว่าทำไม แต่สักพักมันก็พูดต่อ”แต่เพราะทำนิสัยเสียก่อน สั่งลุงให้บีบแตรอย่างไม่เกรงใจชาวบ้าน ห้ามก็ไม่ฟัง พอพี่พายเดินมาก็พูดว่าพี่เขามือพิการหรือไงถึงไม่เปิดประตู เขาบอกให้เดินเข้าก็ไม่เอาเรื่องมาก จนฉันหมดความอดทนต้องจัดการจนพี่พายเข้ามาห้าม แทนที่จะสำนึกกลับเตะขาฉันและผลักพี่พายจนหงายหลัง”
“ยังไม่หงายซะหน่อย แค่เกือบๆเท่านั้น อุ๊บ”ยายเด็กนี่สวนทันควันก่อนจะนึกได้เอามืออุดปาก เป็นที่สะใจของไอ้บราว์มาก
“โถๆๆ รีบสารภาพเลยนะยังเล่าไม่จบเลย แต่ถ้าไม่เชื่อถามลุงสนก็ได้ แต่แกคงไม่กล้าพูดหรอก อย่ากรี๊ดและร้องไห้ออกมานะ จะเตะให้”ไอ้บราว์เล่าเหมือนคนเก็บกดรอเอาคืนมานานแล้ว ยายเด็กนี่พูดไม่ทันจะเล่นมุกเดิมแต่โดนสกัดด้วยเสียงเข้มๆซะก่อน
“จริงหรือเปล่าใบเตย”ไอ้บลูถามญาติผู้น้องมัน
“พี่บลู”เรียกเสียงเครือและพูดต่อ“ก็ ก็ใบเตยอยากเจอพี่บลูนี่คะ ใบเตยคิดถึงม๊ากมาก ก็เลย ฮือๆๆ ใบเตยขอโทษคะ พี่บลูอย่าโกรธนะ”ผมกำลังมองว่ายายเด็กนี่พูดด้วยความสำนึกหรือต้องการเอาตัวรอด แต่อย่างหลังน่าจะมากกว่า ไอ้ฝิ่นเบะปากมันคงเห็นอย่างที่ผมเห็น
“พี่โกรธมาก ใบเตยทำนิสัยไม่น่ารักเลย ทำกับไอ้บราว์พี่ยังพอเข้าใจนะ แต่ทำกับพี่พายได้ไง”ไอ้บลูจับลงจากตักให้นั่งข้างๆเอามือจับไหล่ให้มองหน้า”ฟังนะ พี่พายเป็นแฟนพี่”ไอ้บลูพูดออกไป ทำเอาเธอเหวอยิ่งกว่าเดิม”ใบเตยทำพี่พายเท่ากับทำพี่ด้วย พี่จะไม่บอกว่าใบเตยต้องทำยังไง พี่อยากให้ใบเตยคิดและพูดออกมาเอง วันนี้ไม่อยากพูดพี่ไม่ว่า”ไอ้บลูไม่ได้พูดให้เธอขอโทษผม แต่มันใช้คำพูดที่แฝงไปด้วยจิตวิทยาในการให้เธอไปคิดเอาเอง ผมเข้าใจและคิดว่าวิธีนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้ามันบอกเด็กนี่ต้องพูดอยู่แล้วแต่จะกลายเป็นแบบจำใจมากกว่า
“พี่บลูใจร้าย ทำไม ต้องชอบเขาด้วย ฮือๆๆๆ”ใบเตยร้องไห้ออกมาดูแล้วคราวนี้ของจริง ไอ้บลูจุ๊ปากให้ทุกคนเงียบเอาไว้ไม่ต้องพูดอะไรออกมา ปล่อยให้ร้องอยู่อย่างนั้น
“ใบเตย”ไอ้บลูเรียกและโอบไหล่เอาไว้เหมือนปลอบ แต่โดนผลักออกโกรธผสมน้อยใจ
“ไม่ต้องเรียกเขาเลย โกรธแล้ว ทำไมต้องมีแฟนเป็นตุ๊ดด้วย”พูดเสร็จก็วิ่งไปขึ้นรถปิดประตูทันที ลุงสนมองหน้าไอ้บลูที่ยืนมองเฉยๆไม่ได้ตามไป
“ลุงสนพาน้องกลับไปก่อนนะครับ ถ้าแม่ถามก็บอกว่าเดี๋ยวบลูเข้าไปตอนเย็น”มันพูดกับลุงสนที่พยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะหันมาหาน้องชายมันที่ยิ้มชอบใจ“มึงกลับไปพร้อมลุงสนเลย ไอ้บราว์ และอย่าแหย่น้อง”
“ไม่เอาหรอก ถึงไม่พูดแหย่มันก็อาละวาดบราว์อยู่ดี พาลจะตายห่า”ไอ้บราว์พูดอย่างรู้นิสัยและไม่ยอมร่วมทางไปด้วย
“แต่มึงพาน้องมา”ไอ้บลูพูดและชี้หน้า
“เขาโทรหาพี่ เสือก เอ้ย ไม่รับเองนี่หว่า ช่วยไม่ได้”ไอ้บราว์เถียงกลับอย่างไม่ยอม ไอ้บลูหรี่ตามองอย่างอารมณ์จะเปลี่ยนแล้วครับ ผมเลยต้องลุกไปจับมือมันให้นั่งลงก่อน บีบเอาไว้ให้ใจเย็นๆ
“บราว์ กลับไปพร้อมน้องแหละ พี่ว่าไม่มีอะไรหรอก และน้องกำลังเสียใจ ควรปลอบหน่อยนะ น้องยังเด็ก”ผมหันไปพูดกับไอ้บราว์ที่ยืนกอดอกปากยื่นอย่างไม่พอใจพี่มัน
“ถ้าพี่บลู บราว์เชื่อว่ามันจะไม่ออกอาการ แต่กับบราว์นะมันแทบจะกัดคอเลย”ไอ้บราว์ยังย้อนหน่อยๆแต่เสียงเบาลง
“บราว์ก็พูดกับน้องดีๆสิ ถ้ายิ่งแรงน้องก็ยิ่งโต้กลับ ทำไมบลูยังคุยได้เลย”ผมตะล่อมมันอีกนิด
“คุยได้สิ พี่บลูตามใจมาตลอด มันก็ชอบสิ ทีกับเขานะเอะอะก็จะเตะ ๆ”ไอ้บราว์พูดประชดพี่มัน
“มึงพูดเหมือนน้อยใจไอ้บลูเลยว่ะ”ไอ้หวายพูดแซวมัน
“มึงอิจฉาน้องใบหนาดเหรอวะ”ไอ้เจย์เอามั่ง
“โห พี่ ไม่ใช่สักหน่อย แค่พูดให้ฟังเฉยๆ”ไอ้บราว์แก้ตัวเสียงดัง ไอ้บลูที่เมื่อกี้หน้าถมึงเหมือนจะเริ่มยิ้ม ผมก็คิดอย่างไอ้สองตัวนี้นะ ไอ้บลูบางครั้งมันชอบเข้มงวดกับน้องพอสมควรโดยเฉพาะเรื่องเรียน เรื่องเกมด้วย มันจัดตารางวันกับเวลาให้เลย และถ้าขัดคำสั่งมันจะถูกงดหลายอย่าง พ่อแม่และพี่โบว์ยังไม่กล้าเข้ามายุ่งด้วยเลย ไม่ใช่ว่ากลัวแต่คิดว่าดีแล้ว ผู้ชายวัยไล่เลี่ยกันอาจจะคุยกันรู้เรื่องดี
“บราว์ กูใจร้ายกับมึงมากเลยเหรอ”ไอ้บลูถามน้องมันที่ยังยืนอยู่ไม่ยอมไปขึ้นรถ
“ก็ เปล่านิ”มันปฏิเสธไม่เต็มเสียง ผมล่ะงง ไปๆมาๆ กลายเป็นเรื่องแบบนี้ได้ไง”กลับก็ได้ แค่นี้ใช่ไหม”มันพูดตัดบทเองจะเดินไปที่รถ
“บราว์ ๆ “ไอ้บลูเดินตามน้องมันที่หยุด”มึงโกรธพี่เหรอ”มันถามน้องมัน
“โกรธทำไม เขารู้หรอกน่า พี่อยากมีน้องผู้หญิง เวลาทะเลาะกับเด็กบ้านี่ทีไร พี่ก็เข้าข้างทุกที พูดตลอด น้องนะ มึงเป็นพี่ต้องยอมน้อง พูดกับน้องดีๆ ครั้งหนึ่งพี่จำได้ไหม”มันพูดเหมือนจะร้องไห้ ไอ้บลูยืนเงียบไม่พูดอะไร มันหันมามองพี่มัน
“ที่เขาบอกไม่ได้เอาตุ๊กตาของใบเตยไปซ่อน พี่ไม่เชื่อเขา แค่เด็กนั่นร้องไห้และไปฟ้อง และเป็นครั้งแรกที่พี่ตีเขาโดยที่เขาไม่ได้ผิดสักนิด รู้ไหมว่าเขาเสียใจแค่ไหน แต่เขาพยายามลืมมาตลอดและทำตัวดีๆ เผื่อพี่จะรักเขาเหมือนยายเด็กนั่นบ้างก็ได้”พูดจบก็เดินไปขึ้นรถทันที ไอ้บลูยังยืนอยู่ตรงนั้นพูดอะไรไม่ออก จนกระทั่งลุงสนออกรถไป
“บลู”ผมเรียกมันที่ยืนนิ่งๆ
“พาย ไม่เป็นไรนะ”มันหันกลับมาเดินมาถามผม
“นิดหน่อยน่า เด็กก็อย่างนี้แหละเขาไม่ได้ตั้งใจหรอก”ผมยิ้มและพูดบอกมันที่ดูเงียบๆไป
“บลูไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า บราว์มันยังจำเรื่องตอนนั้นได้ คิดแต่ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อีกอย่างมันเป็นผู้ชายด้วยไง”มันพูดเสียงเบา ก่อนจะนั่งลงที่เดิม
“ความอ่อนแอ เสียใจ น้อยใจ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศนะบลู มันขึ้นอยู่กับจิตใจ เรื่องบางเรื่องอาจจะเล็กสำหรับคนบางคน แต่ก็อาจจะใหญ่สำหรับใครอีกคนก็ได้โดยเฉพาะยิ่งถ้าเป็นคนในครอบครัวไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่มีความสำคัญเท่ากันหมด”ผมบอกและพูดปลอบมันไปด้วย
“ไอ้บาร์วมันน้อยใจแต่ไม่กล้าพูดมาก เพราะมึงบอกมันว่าเป็นผู้ชายนะ เป็นพี่ มันก็เลยต้องคิดแบบนั้น”ไอ้หวายออกความเห็นบ้าง
“แต่ก็ดูไม่ออกเลยนะว่ามันน้อยใจมึง เห็นมันร่าเริง แหย่มึงประจำ ก็นึกว่ามันเป็นเด็กไม่คิดอะไรซะอีก”ไอ้เจย์พูดบ้าง เอามือตบไหล่มันที่ยิ้มเนือยๆ
“มึงขอโทษมันหรือเปล่า”ไอ้ไผ่ที่นั่งเงียบอยู่นานถามออกมา
“เปล่าว่ะ อย่างที่พูดกูนึกว่ามันไม่ได้คิดอะไร”มันส่ายหน้าและพูดออกมา ดูมันก็เสียใจเหมือนกัน”กูยอมรับว่าอยากมีน้องสาว ตอนเจอใบเตยครั้งแรกกูถูกชะตามาก เป็นเด็กช่างพูด ออดอ้อน เรียกว่าใครได้ฟังก็หลงเลยล่ะ ยิ่งเวลากูพูดหรือบอกอะไรน้องเชื่อฟังซึ่งตลอด กูยิ่งชอบมากจนอดเอาไปเปรียบกับมันไม่ได้ มันก็ทำหน้ากวนตีนใส่ตลอด ทำให้กูคิดไปว่ามันไม่ได้คิดอะไรเลย”มันพูดและก็ก้มหน้า ก่อนจะพูดต่อ”แต่กูก็รักมันนะ ตอนเด็กๆถึงจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแต่เจอกันทีไรกูก็ดีใจ พอยายตายกูกลับมาอยู่บ้าน ก็มันอีกนั่นแหละทำให้กูไม่ค่อยเศร้า กูเป็นพี่ที่แย่มากเลยเน๊าะ”มันหลับตาเอามือลูบหน้าดูมันอ่อนแอยิ่งกว่าตอนอกหักซะอีก
“พี่บลูก็ไปขอโทษน้องซะสิ ฝิ่นว่าไม่สายไปหรอก”ไอ้ฝิ่นพูดปลอบมั่ง
“ใช่ ถึงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ก็ดีกว่าไม่ได้พูดนะ”ผมบอกมันที่เงยหน้าขึ้นมามอง
“อืม พายไปกันนะ บลูอยากให้พายชอบใบเตยเหมือนที่บลูชอบ น้องไม่ได้เป็นเด็กพูดไม่รู้เรื่องหรอก คงจะเหมือนไอ้บาร์วที่น้อยใจว่าทำไมไม่บอกแกเลย”มันชวนผมให้ไปหาน้องใบหนาดด้วย
“ได้สิ พายก็ไม่ได้เกลียดน้องสักหน่อย แกน่ารักนะถ้าโตเป็นสาวเต็มตัวล่ะก็ หนุ่มติดตรึมแน่”ผมตอบรับมันอย่างเต็มใจ ผมบอกแล้วไงอย่ามองแค่เล็กหรือใหญ่ให้มองว่ามันสำคัญยิ่งเป็นเรื่องของคนที่เรารักด้วยแล้วต้องใส่ใจมากที่สุด
“ขอบใจนะพาย และพวกมึงด้วย แต่อดเขินไม่ได้ว่ะ เป็นครั้งแรกที่มันงอนกูเลยนะเนี่ยะ”ไอ้บลูพูดยิ้มๆ นี่แหละครับผู้ชายมักจะไม่ค่อยละเอียดอ่อนเรื่องแบบนี้เท่าไร คิดแต่ว่าควรจะทำกับผู้หญิงเท่านั้น เกย์ก็ชอบโว้ย หุหุ
*
*
*
มีต่ออีกนิด
-
“เป็นไรบลู”ผมถามมันที่ขับรถเข้ามาจอดในบ้านแล้วแต่ยังไม่ยอมลงไป นั่งทำคิ้วขมวด หันมามองหน้าผม
“จะเริ่มยังไงดีล่ะ มันไม่เคยงอนบลูเลยนะ”มันถามเหมือนขอความเห็นจากผม
“ไอ้บลู มึงต้องทำจากใจไม่ใช่ทำตามบทที่กำหนดให้เหมือนนักแสดง มึงคิดยังไงก็พูดอย่างนั้นแหละ”ผมบอกมันแค่นั้นก่อนจะเปิดประตูรถลงไป มันก็ลงตามมา
“น้องพายมาแล้ว มานี่ลูก”คุณแม่คนสวยพอเห็นหน้าผมรีบเรียกทันทีเลย
“เดี๋ยวนี้อะไรก็น้องพาย น้องพาย ลูกเดินมาด้วยกันไม่เรียกเลยนะ คุณแม่”มันพูดล้อแม่ตัวเอง ก่อนจะหอมแก้มและกอดเอวท่านที่ยิ้มหวาน
“ก็บลูไม่น่ารักเหมือนน้องพายนี่นา”แม่บอกอย่างอารมณ์ดี เอามือจูงมือผมให้เดินเข้าไปด้วยกัน”แต่หล่อ พอใจไหมครับ”แม่พูดต่ออีกเมื่อเห็นลูกชายทำหน้างอนๆใส่
“พอใจมากกกก”มันตอบแบบลากเสียงก่อนจะพากันเดินเข้าไป ก็เห็นผู้หญิงวัยอ่อนกว่าคุณแม่แน่นอน ยิ้มให้
“นี่ไงล่ะ น้องพายที่พูดให้ฟัง แฟนตาบลูเขา”คุณแม่บอกยิ้มๆ แนะนำโดยไม่ต้องเกริ่นบอก แสดงว่าคงคุยกันล่วงหน้าก่อนผมจะมาแล้ว
“สวยขึ้นนะครับ น้าภัค”ไอ้บลูเอ่ยทักเป็นคำชมพร้อมกับยกมือไหว้ ก่อนจะนั่งข้างๆ น้าภัคที่มันเรียกก็รับไหว้และจับตัวมัน
“ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะ เราก็โตขึ้นและหล่อมากเลยนะ”น้าภัคชมมันกลับบ้าง ก่อนจะหันมามองผมและยิ้มให้ ผมยกมือไหว้ทันทีโดยไม่ต้องบอกแล้วครับว่าเป็นใคร
“สวัสดีครับ”ผมไหว้เสร็จก็นั่งตรงโซฟาอีกตัว
“จ๊ะ มานั่งนี่มา น่ารักอย่างนี้นี่เองพ่อตัวดีถึงได้ยอมสยบ”คุณน้าเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆพร้อมกับชมยิ้มๆ
“รักด้วยครับ”มันพูดอีกเป็นการแซวผมอ้อมๆ กูอยากจะอ้วกแต่เกรงใจแม่กับน้ามึงมาก พูดให้กูอายซะได้
“ระวังหน่อยนะน้องพาย ปากหวานอย่างนี้ สาวติดเยอะน้าเห็นมาแล้ว”คุณน้าพูดกับผมแต่เป็นการแหย่มันซะมากกว่า
“ไม่เป็นไรครับ ผมเอาบอระเพ็ดให้กินเลยลดไปเยอะแล้วครับ”ผมบอกคุณน้ากลับไปยิ้มๆบ้าง อยากจะบอกว่าเป็นบอระเพ็ดมีดีกรีด้วยนะครับ
“ฮ่าๆๆๆ ตายแล้วเห็นเงียบๆแต่คารมร้ายไม่เบา ดีแล้ว บลูต้องเจอแบบนี้แหละ”คุณน้ากับคุณแม่หัวเราะชอบใจ
“โธ่ พาย ไม่เข้าข้างกันเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกถึงให้กิน บลูก็ปากหวานกับพายคนเดียวนะ”มันครวญก่อนจะหยอดผมอีก เล่นเอาคุณน้ากับคุณแม่ส่ายหน้าเลยครับ ก่อนจะคุยกันอีกหน่อย
“ใบเตยไปไหนครับ”ไอ้บลูถามหาลูกคุณน้า
“อยู่บนห้อง กลับมาร้องไห้ฟ้องใหญ่เลยว่า พี่บลูใจร้าย ถามอะไรก็เอาแต่ร้องไห้ วิ่งขึ้นห้องไป บาร์วก็ส่ายหน้าเดินขึ้นไปบ้าง ไม่รู้เป็นอะไรกัน ปกติต้องแว๊ดใส่กันให้ปวดหัว แต่เจอโหมดเงียบของทั้งคู่ น้ากับแม่เราเลยไม่รู้จะพูดอะไร คิดว่ารอ บลูกลับมาดีกว่า”คุณน้าบอกก่อนจะเล่าให้ฟังถึงความผิดปกติของเด็กสองคน ผมกับมันมองหน้ากัน ก่อนมันจะเล่าให้ฟัง
“ตายแล้ว ใบเตยทำอย่างนี้ได้ยังไง น้าต้องขอโทษด้วยนะน้องพาย”คุณน้าพูดอย่างตกใจ ก่อนจะขอโทษผม
“ไม่เป็นไรครับ พายว่าน้องคงไม่ได้ตั้งใจ แกคงโมโหและน้อยใจอยู่ด้วยครับก็เลย เกเรนิดหน่อย”ผมบอกท่านจากใจจริง
“ใบเตยติดตาบลูมาก ตั้งแต่เด็กแล้วจ๊ะ น้องพาย”คุณแม่พูดบ้าง ก่อนจะมองไอ้บลู”แล้วน้องเราน่ะ จะทำยังไง บาร์วไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ”ท่านถามไอ้บลูดูจะกังวลหน่อยๆ
“ผมตั้งใจจะกลับมาขอโทษมันและก็จะคุยกับใบเตยให้รู้เรื่องครับแม่”ไอ้บลูพูดเรียบๆแต่มันกังวลไม่น้อยกว่าคุณแม่
“ดีแล้วล่ะ มีอะไรก็คุยกัน ส่วนใบเตย ปกติแกไม่เคยเป็นเด็กก้าวร้าวแบบนี้นะ น้าภัคบอกว่า พักหลังงานเยอะไม่ค่อยมีเวลาให้และผิดคำพูดกับแกบ่อย แกเลยต่อต้านขึ้นมา”คุณแม่พูดอย่างโล่งใจก่อนจะพูดถึง ด.ญ.ใบเตยที่แสดงกิริยาไม่น่ารักใส่กับทุกคน
“น้าผิดเองแหละที่ไม่มีเวลาให้ลูกและดุแกด้วยเวลาที่ถูกรบเร้ามากๆเข้า ไหนจะงาน ไหนจะลูก พ่อใบเตยเขาก็เดินทางบ่อย กลับมาทีก็อยู่ได้แค่ไม่กี่วันก็ต้องเดินทางอีก บลูเข้าใจใช่ไหม”คุณน้าพูดเสียงเศร้าๆ เมื่อพูดถึงลูกสาวที่กลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นและต่อต้านขึ้นมา
“ครับ บลูรู้ว่าน้าเสกต้องเดินทางบ่อย น้าภัคก็ต้องดูแลร้าน ใบเตยก็เลยเรียกร้องมากขึ้นเพราะตอนเด็กแกได้รับไม่เคยขาด พอหายไปแกก็เลยรู้สึกอยากให้เป็นเหมือนเดิม”ไอ้บลูพูดอย่างเข้าใจครอบครัวน้ามันดี น้าภัคไปอยู่อเมริกาเมื่อสามปีก่อนและเปิดสาขาร้านจิวเวลลี่ที่นั่น สามีแกเป็นวิศวกรต้องเดินทางบ่อย พอใบเตยเริ่มโตก็เลยปักหลักอยู่ที่โน่นเลย
“ยังไงน้าฝากน้องด้วยนะ แกดีใจมากที่ได้กลับมาเมืองไทย เอาของฝากมาเต็มเลยนะ บอกจะให้ คุณลุง คุณป้า พี่โบว์ พี่บาร์ว และพี่บลูสุดที่รัก”คุณน้าพูดฝากฝังให้มันช่วยคุยกับลูกสาวให้หน่อย แกคงทำหน้าที่แม่เต็มที่แล้ว แต่ลูกวัยนี้กำลังโตเลยเข้าใจยากหน่อย
“ครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะ”มันรับปากก่อนจะขอตัวและจูงมือผมขึ้นมาด้วย จนถึงห้องที่แบ่งเป็นสองฟาก
“อืม เอาไงดีวะ”มันยืนอย่างตัดสินใจว่าเข้าห้องไหนก่อนดี
“มึงไปหาใบเตยก่อนแล้วกัน น้องยังเด็กคงต้องการคนเอาใจมากกว่า ส่วนบาร์วเดี๋ยวกูจะเข้าไปคุยด้วยก่อน”ผมบอกมันที่มองหน้าก่อนจะพูดออกมา
“ไม่ดีกว่า บลูว่าเราเข้าไปหาใบเตยด้วยกันนั่นแหละ ส่วนบาร์วเดี๋ยวบลูคุยเอง”มันพูดจบก็จับมือผมและเคาะประตู
“ใบเตย อยู่ไหม พี่เข้าไปนะ”มันพูดและเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไป เห็นเด็กหญิงน่ารักเหมือนตุ๊กตาเอามือปาดน้ำตาจนเลอะไปหมด สะอึกสะอื้นก่อนจะซบกับหมอนตามเดิม เห็นแล้วก็น่าสงสาร
“ตาบวมหมดแล้วนะ คนสวยของพี่บลู”ไอ้บลูเดินเข้าไปหาดึงขึ้นมากอด ทีนี้ร้องไห้ใหญ่เลย ปลอบกันอยู่พักเงยหน้ามาเห็นผมทำคิ้วขมวด”มาทำไม ไม่อยากจะมอง”พูดเสร็จก็เชิดหน้าใส่ ดูน่ารักปนน่าชังจริงๆ
“ไม่ได้อยากจะมาหรอก แต่พอดีพี่ได้ยินเสียงเด็กที่ไหนร้องไห้ก็ไม่รู้ เลยต้องมาดูสักหน่อยว่าเป็นอะไร”ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆเจ้าตัวที่ยังเชิดหน้าอยู่ ปรายตามองหน่อยๆ
“จะมาสมน้ำหน้าเขาล่ะสิ ตัวได้พี่บลูไปแล้วนิ ฮึก ฮึก”พูดงอนๆแต่ยังมีลูกคอเล็ดลอด
“ใบเตย ฟังพี่บลูนะ พี่พายเป็นแฟนพี่”ไอ้บลูบอกน้องอีกครั้ง ผมถึงตาใส่มันว่าจะพูดย้ำทำไม เดี๋ยวก็ปรี๊ดแตกออกมาหรอก แต่มันส่ายหน้ากระพริบตาไม่ให้พูด
“เห็นไหมล่ะ มาสมน้ำหน้าเขาจริงๆด้วย เขารู้แล้ว ตอนนี้ใครก็ไม่รักเขาทั้งนั้นแหละ พ่อก็ไม่ค่อยกลับ แม่ก็ยุ่ง ฮือๆๆ พี่บาร์วก็ไม่ชอบหน้าเขา พี่บลูก็หนีเขาไปมีแฟนอีก ฮืออๆๆๆ”ทีนี้พูดไปร้องไห้ไปด้วย
“ไม่เอานะไม่ร้องไห้ พี่บลูไม่ได้สมน้ำหน้า พี่บลูขอโทษที่ไม่ได้ขออนุญาตใบเตยก่อน ตั้งใจว่าจะให้แปลกใจตอนที่จะไปหาที่โน่น พี่บลูตั้งใจไว้ถ้าปิดเทอมและเสร็จธุระเมื่อไรจะไปหาใบเตยทันที และเราจะไปดิสนีย์แลนด์ด้วยกันไง จำได้ไหมที่เราคุยกันคราวก่อนโน้นอ่ะ”ไอ้บลูเช็ดน้ำตาและกอดเอาไว้พูดเหมือนทวงสัญญาที่เคยคุยกัน
“จะ จำได้ ฮึก ฮึก”ใบเตยก็พยักหน้า
“พี่บลูนึกว่าจำไม่ได้ซะอีก ใจหายหมดเลย”ไอ้บลูพูดยิ้มๆ พยักหน้าให้ผมหยิบทิชชู่ส่งให้
“ทำไมต้องมีแฟนเป็นตุ๊ดด้วยล่ะ”ใบเตยถามแต่คราวนี้ไม่ได้หน้าโกรธ ถามด้วยใบหน้าที่อยากรู้จริงๆ
“ใบเตย พี่พายไม่ใช่ตุ๊ด คือ พี่บลูไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่าใบเตยรู้แค่พี่บลูรักพี่พาย และอยากให้ใบเตยรักพี่พายด้วย พี่พายใจดี ทำกับข้าวทำขนมเก่งเหมือนน้าภัคด้วยนะ”ไอ้บลูคงไม่รู้จะบอกยังไงเลยพูดกระชับได้ใจความ แต่เด็กจะเข้าใจไหม
“เป็นเกย์ใช่ไหมคะ”ใบเตยพูดออกมาอีก ทำเอาผมสองคนมองหน้ากันและหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน
“อืม แล้วแต่ใบเตยแล้วกันจะเข้ายังไง”ผมบอกยิ้มๆ”พี่พายไม่ได้แย่งพี่บลูไปจากใบเตยนะ พี่บลูเป็นห่วงใบเตยมาก แต่ที่มาช้าเพราะอยากให้ใบเตยหายงอนก่อน แล้วใบเตยไม่ชอบพี่เหรอ”ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้และพูดกับเธอที่มองตาแป๋ว ต่างจากที่เห็นก่อนหน้านี้มาก ดูสงบและน่ารักขึ้น เจ้าตัวเริ่มหน้าแดง
“........”ยังไม่ยอมพูดอะไร ผมเลยค่อยๆเอื้อมมือไปจับแขนนิ่มๆดูเชิงก่อนว่าจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบยังไง คิดว่าคงสะบัดออกแต่เปล่ากลับนิ่งเฉยยอมให้จับ
“ตอบหน่อยสิ พี่พายอยากรู้ว่าทำยังไงใบเตยจะชอบพี่พายบ้าง อิจฉาพี่บลูจังเลยมีน้องน่ารักอย่างนี้ไม่เคยบอกสงสัยกลัวพี่พายจะจีบมั้ง”ผมทำเสียงอ้อนๆใส่
“ไม่ได้เกลียด แต่น้อยใจ และก็โมโหพี่บาร์วที่บอกว่าพี่บลูไม่รักใบเตยแล้ว เขามีแฟนก็รักแฟน เขาไม่รักเด็กดื้ออย่างใบเตยหรอก ฮึก ฮึก ฮืออ”พูดจบก็ร้องไห้ ผมเลยดึงเข้ามากอดเอามือลูบหัว อย่างนี้นี่เองเลยต่อต้านแต่แรก ไอ้บาร์วคงไม่ได้ตั้งหรอกอาจจะพูดเล่น แต่เด็กนี่คิดจริง
“ไม่จริงหรอกคะ ใบเตยน่ารักจะตาย พี่พายขอโทษที่ว่านะคะ ไม่โกรธพี่พายนะ”ผมเช็ดน้ำตาให้ ใบเตยมองหน้าผม
“ขอโทษคะ ใบเตยขอโทษที่พูดไม่ดี ฮึกๆ และผลักพี่พายอีก ขอโทษนะคะ”ใบเตยยกมือไหว้และพูดกับผมอย่างที่คิดได้จริงๆ อารมณ์เด็กก็อย่างนี้แหละครับ เขาเก็บไม่เป็นคิดอะไรก็แสดงออกอย่างนั้น ก่อนจะพูดอะไรกันต่อ ประตูก็เปิดผลั่วะเข้ามา
“ใบ ตะ”เสียงที่เรียกชะงักไป มือที่ถือตุ๊กตาถูกเอาไปซ่อนไว้ข้างหลังอย่างเร็วเมื่อเห็นว่ามีใครอยู่ด้วย”เอ้อ โทษที”พูดเสร็จจะเดินออกไป
“บาร์ว เดี๋ยวก่อน”ไอ้บลูเดินไปจับแขนน้องมันไว้
“อะไรอีกล่ะ เขารีบ”ไอ้บาร์วพูดเหมือนรำคาญ แต่ผมรู้ว่ามันเก้อ
“คุยกันก่อนสิ แล้วอะไรเนี่ยะ”ไอ้บลูบอกก่อนจะถาม
“ไม่มีอะไร เขาจะเอาไปให้ เอ้อ ไปให้เพื่อน ไปล่ะ”มันพูดตะกุกตะกักและจะเดินออกไป
“เฮ้ย เดี๋ยวสิ เพื่อนหรือแฟนวะ ถึงได้ให้ตุ๊กตาหวานแหววมากเลยว่ะ”ไอ้บลูพูดแซวน้องมัน
“ระ เรื่องของเขา ไปโอ๋น้องตัวเองต่อเถอะ”มันพูดเสียงดังกลบเกลื่อนมีเหน็บนิดๆ
“บาร์ว มึงก็เป็นน้องกูนะ กูขอโทษสำหรับเรื่องนั้น กูไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความเจ็บให้มึงเลย ถ้ารู้กูจะขอโทษมึงตั้งแต่ตอนนั้น อย่าโกรธกูเลยนะ กูรักมึงนะ มึงเป็นน้องที่ดีมากตั้งแต่กูเคยมีน้องมาเลยนะมึง”จากตอนแรกที่ไม่รู้ว่ามันจะเริ่มยังไงพอได้พูดไหลเป็นน้ำท่วมเลย เสือกมีตลกตอนท้ายอีก ไอ้บาร์วว่าจะซึ้งหัวเราะออกมา ผมก็เกือบจะขำมีแต่ใบเตยที่ทำหน้างงๆว่าหัวเราะอะไรกัน
“พี่บลู กวนตีนว่ะ ฮ่าๆๆๆ”มันชอบใจ ก่อนจะกอดพี่มัน”ไม่โกรธหรอก น้อยใจนิดหน่อย”มันบอก และก็จบด้วยดีจากตอนแรกที่คิดไว้ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไรในการพูดคุย เริ่มยังไง กลายเป็นสั้นๆเข้าใจง่ายกันทั้งคู่
“ขอบใจมึงนะ”ไอ้บลูบอกและตบหลังมันเบาๆ พอมันผละออกก็มองใบเตยและเดินเข้ามาหา
“เอ้อ พี่ขอโทษที่ชอบแกล้ง ชอบพูดไม่ดีใส่ ที่จริงพี่ชอบใบเตยนะ เวลาเห็นใบเตยโกรธและงอนมันน่ารักดี เราดีกันนะ อ่ะ ชอบไหม”ไอ้บาร์วเดินเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าพูดเหมือนสารภาพรักยื่นตุ๊กตาที่มันบอกจะไปให้เพื่อนส่งให้
“ให้จริงเหรอ พี่บาร์ว”ใบเตยถามอย่างไม่แน่ใจ กลัวจะถูกแกล้งอีก
“จริงสิ พี่ก็น้อยใจเป็นนะ อยากให้ใบเตยชอบพี่บ้างไม่ใช่ชอบแต่พี่บลูคนเดียว”ไอ้บาร์วพยักหน้าพูดจริงจัง
“ขอบคุณคะ”พูดจบก็กระโดดกอดไอ้บาร์วจนหงายหลัง เอาแก้มถูแก้มไอ้บาร์วไปมา
“พอแล้ว ก๊ากกกก จั๊กจี๊โว้ย ช่วยด้วยพี่ ช่วยด้วย”ไอ้บาร์วร้องออกมาเมื่อโดนแกล้งซะบ้าง ผมกับไอ้บลูได้แต่มองไม่จับแยก
“รับผิดชอบเองโว้ย มึงชอบแกล้งน้องดีนัก”ไอ้บลูพูดใส่ไม่พอ ลงไปร่วมด้วย เลยสนานกันน่าดู ก่อนจะพูดให้ใบเตยเข้าใจคุณพ่อคุณแม่ว่ารักและทำทุกอย่างก็เพื่อใบเตย ผมคิดว่าแกน่าจะเข้าใจได้
*
*
*
“อร่อยจริงๆด้วยคะ เอาอีก”ใบเตยชมไข่ยัดไส้ที่ผมทำ พยักหน้าให้ตักใส่จานอีก ผมก็ตักให้ หลังจากเคลียร์กันเรียบร้อย อย่างที่ไอ้บลูบอกใบเตยน่ารักมาก อ้อนก็เก่ง
“ตักให้เขาบ้างสิ”ไอ้บาร์วก็อ้อนมั่ง ทำให้ทั้งแม่ทั้งน้าพากันมองขำๆ คุณพ่อกับพี่โบว์ไปดูงานที่สิงค์โปร์กลับมาอาทิตย์หน้าถ้าอยู่ได้เอ่ยแซวแน่
“มึงง่อยเหรอไอ้บาร์ว”ไอ้บลูว่าน้องมันที่ทำหน้าใส่ ก่อนจะหันมาหาผม”ตักให้เขาบ้างสิ”มันเสือกเอามั่ง
“เป็นง่อยเหรอคะพี่บลู”พอสิ้นเสียงเล็กๆที่ยิ้มหวานจ๋อย พากันฮาเลยครับ ใบเตยยักคิ้วให้
“อ้าว ใบเตย ไหงทิ้งพี่แล้วล่ะ”ไอ้บลูทำเป็นหน้าเศร้าๆใส่สาวน้อยเจ้าอารมณ์ แต่ตอนนี้กลายเป็นสาวน้อยเจ้าเล่ห์ไปซะแล้ว
“หายกันไงคะ ทำโทษที่ไม่บอกว่ามีแฟน อย่านอยด์ไปเลยคะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง ดูใบเตยเป็นตัวอย่างสิคะ แป๊บๆทำใจได้แล้ว”ใบเตยพูดปลอบพร้อมทำท่าแบบผู้ใหญ่เป็นที่ถูกใจมาก บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเลยครึกครื้นมากขึ้น
/
/
/
“ใบเตยไม่อยากกลับเลยคะ พี่พาย”ใบเตยกอดเอวผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อวันที่ต้องกลับอเมริกา หนึ่งอาทิตย์ที่ใบเตยอยู่ที่นี่ ผมกับไอ้บลูพาแกไปเที่ยวในตอนเย็นหลังเลิกเรียน หรือถ้าว่างผมก็พามาบ้าน กินข้าว เล่นเกม ไอ้พวกนั้นก็ชอบกับความน่ารัก ไม่มีใครถือสาหรอกครับ ตอนแรกใบเตยกลัวไม่ยอมเข้าบ้าน ประเลาะกันอยู่นานกว่าจะยอมไป ทีนี้ติดใจไม่ยอมกลับเพราะมีเพื่อนเล่น ไอ้ไผ่ว่าหน้าดุๆ พอมันคุยด้วย ใบเตยยังชอบเลย ไอ้ฝิ่นไม่ต้องพูดถึงหัวเราะกันตลอด
“โอ๋ อย่าร้องนะ แป๊บเดียวเอง เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว ใบเตยยิ้มสิคะ”ผมอุ้มนั่งตัก ใบเตยตัวเล็กมากกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก น้าภัคบอกว่าตอนเกิดใบเตยน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ แต่ก็แข็งแรงดี พยายามให้ดื่มนมและกินผักเยอะมาก ยังดีที่แกมีพัฒนาการเติบโตมากขึ้นมาหน่อย
“พี่พายกับพี่บลูอย่าผิดสัญญานะคะ ใบเตยจะรอ เอาพี่บาร์วไปด้วยนะคะ”แกพูดและกอดพวกผม
“จ๊ะ พี่สัญญา”ไอ้บลูบอกเกี่ยวก้อยกันไว้ ไอ้บาร์วยังทำเลยครับ พอได้เวลาพวกเราก็ลาน้าภัค
“พี่บลู ฮืออ พี่พาย พี่บาร์ว”ใบเตยเรียกพวกผมพยายามจะกอดให้หมด เลยเป็นเราทีกอดแกแทน
“คนเก่งไม่ร้องนะ เราสัญญากันแล้วไง”ไอ้บลูบอกก่อนจะหอมแก้ม ใบเตยพยักหน้า มองพวกผมก่อนจะถูกน้าภัคจูงมือ
“ไปได้แล้วลูก พวกพี่ๆเขาสัญญาแล้วนะคะ”น้าภัคบอกลูกสาวอย่างอ่อนโยนมาก แกพยักหน้า”น้าไปนะ”
“โชคดีครับ”
“สวัสดีครับ”
พวกเราบอกก่อนจะโบกมือให้ใบเตยที่หันมามองและโบกมือให้จนหายเข้าไปในห้องผู้โดยสาร พวกเราก็ขับรถเตรียมจะกลับบ้านกัน
“พี่บลูพาเขาไปกินอาหารญี่ปุ่นหน่อยสิ เขาอยากกินอ่ะ”ไอ้บาร์วส่งเสียงพร้อมยื่นหน้าตรงกลาง ทำหน้าอ้อนเหมือนหมาเวลาโดนเจ้าของเมิน
“เมื่อวานกูเพิ่งพามึงไปกินอาหารอีสานมา วันนี้จะแดกอาหารญี่ปุ่นอีกแหละ”ไอ้บลูพูดใส่ แต่หน้ามันแอบอมยิ้ม
“ไหนพี่บอกรักเขาไง เขาน่ารักแล้วพี่จะตามใจ”ไอ้บาร์วยึดคำพูดเมื่อวันก่อนมาท้วง”พี่พาย สั่งสอนสามีพี่บ้างนะ พูดแล้วไม่เคยจำ”มันหันมาหาผมแทน
“สอนแล้วมันไม่จำ มันแก่แล้วก็งี้แหละ พวกโคแก่ๆ”ผมบอกไอ้บาร์วยิ้มๆ
“พาย พูดงี้เดี๋ยวโดนเล็มหญ้าหรอก”มันเรียกผมและพูดหื่นๆ
“กูกับไอ้ฝิ่นคุยกันแล้วว่า จะโทรไปศูนย์บรรเทาทุกข์ผีซะหน่อย”ผมพูดลอยๆใส่มัน
“โทรไปทำไม เจอผีเหรอ”มันถามผมกลับ ไอ้บาร์วที่เห็นด้วยก่อนจะทำหน้างง
“กูจะให้เขาเอาผีหื่นออกจากตัวพวกมึงซะมั่ง”ผมบอกมันที่ทำหน้าเหวอ ก่อนจะขำออกมา
“ไม่หายหรอก ต้องให้เมียเป็นคนเอาออกให้ถึงจะหาย”มันก็พูดจาง่ามๆใส่มาอีก
“อ๋อ กระทืบให้น้ำแตกออกมานะเหรอ ได้กูจัดให้”ผมก็พูดใส่มันที่ทำหน้าแหยง
“ไม่เอาแบบนั้น ใช้อย่างอื่นสิ ใจร้ายกันจังวะ”มันพูดอุบอิบ
“เอ้อ เรื่องในครอบครัวไปคุยกันทีหลังได้ไหมครับ เอาเรื่องเขาก่อนสิ นะๆๆๆๆ”ไอ้บาร์วขัดขึ้นมาและอ้อนต่อพร้อมบีบนวดไปด้วย ไอ้บลูก็ปัดออก เป็นอย่างนี้ไปตลอดทาง ผมส่ายหน้ากลับพวกมัน ก่อนจะเลี้ยงรถเข้าไปจอดที่ร้านอาหารญี่ปุ่น ไอ้บาร์วตาโตก่อนจะกอดคอพี่มัน
“ขอบคุณคร๊าบบบบบ รักนะตัวเอง จุ๊บบบบบ”มันพูดและจุ๊บๆๆๆไอ้บลูอย่างกับหมาเลียหน้า ไอ้นั่นก็หันหน้าหนีแต่ผมช่วยจับอีกแรง เป็นภาพพี่น้องที่แสดงความรักกันได้น่ารักมากแต่อาจดูอุบาทว์ในสายตาคนอื่นก็ช่างมันเถอะครับ หุหุ
****************************************************************************************
ปล.เป็นอีกตอนในครอบครัวพายบลูเบอรี่เขา ขอบคุณนะคะที่รออ่านกันอยู่ ช่วงนี้ต้องออกทำงานข้างนอกไปก่อน ยังไงไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่นอนคะจะยัดเยียดให้อ่านจนจบ 555555555 กระบี่เราไปแน่นอนคะรออีกนี๊ดดดนึง ขอโทษที่แบ่งช่วงเยอะไม่อยากตัดตอนทิ้งเลยลงทีเดียวเลย ไปนะคะ
-
:z13: :z13:
-
เฮฮากันตลอดอ่ะก๊วนเนี่ย :laugh:
-
ทุกคนน่ารักเหมือนเดิม :o8:
-
น้องบราวน์เวลาอ้อนนี่น่ารักจริงๆอ่ะ
แต่คู่เจย์ไผ่นี่มันชวนคิดทุกตอนจริงๆนะ
-
มาแล้วววว ^^
-
น่ารักที่สุด ใกล้จะไปกระบี่แล้วอิอิ ดีใจ :o8: :-[ :o8:
เป็นกำลังใจจ้า สู้ ๆ ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
พี่ๆน้องๆเขาน่ารักเนาะ
พี่สะใภ้น้องbrownยื่งน่ารักจ้ะ
-
o13 สนุกทุกตอนจริงๆ
-
ตอนนี้เกี่ยวกับพี่น้อง ทำเอาคิดถึงน้องชายเลย มันไม่ได้ขี้อ้อนอย่างบราวน์แต่ก็ไม่บ่นเวลาโดนเขาแกล้ง :laugh:
ตลกแต่ฝิ่นอนงค์นี่แหละ ร้องไห้กระซิกๆเพราะปวดขี้ ทำไปได้นะ ถ้าหน้าตาไม่ดีจริงทำไม่ได้นะเนี่ย :m20:
-
พายน่ารักอะ
-
คู่เจย์หวายนี่ชอบมาทำให้คิดอยู่เรื่อยอ่ะ
น้องบาร์วกับน้องใบเตยก็น่ารัก อยากได้น้องขี้อ้อนแบบนี้มั่งจัง :กอด1:
ส่วนน้องฝิ่นกับพี่ไผ่ น่ารักเหมือนเดิม จะได้ไปกระบี่กันแล้ววว :mc4:
-
บราว์น่ารักมากกก
เป็นครอบครัวที่น่าอิจฉามากค่ะ
-
ฮิ้ววว
เซี้ยวได้ใจจริงๆน้องใบเตย กร๊ากกกก
ชอบจริงๆคู่นี้
:-[
-
:z13: ขอแปะก่อน
=============
ตอนนี้ก็น่ารัก ความรักแบบพี่น้อง บ้างครั้งก็น้อยใจแบบไม่ได้ตั้งใจ
แต่...เค้าคิดถึงคุณไผ่กับฝิ่นอนงค์แล้วนะ :man1: โดยแย่งซีนไปหลายตอน ^^
รออ่านต่อไปจ้าาาา
-
นึกว่าน้องพายจะเจอศึกหนักซะแล้ว...
รอเฮฮากับเหล่าก๊วน..ที่กระบี่ต่อไป.. :กอด1:
:L1: & :pig4:
-
อ่านยาวได้สะใจ หมั่นไส้และเอ็นดูน้องใบเตยจัง
อยากอ่านคู่แฝดกับแฟนที่รักค่ะ
-
อร๊ายยย ชอบบบบมั่กกเลยยย ชอบๆๆๆ แอบฟิน บลู บราวด์ 5555
รอเจย์ หวายยยย 5555
-
หนูฝิ่นของพี่ไผ่ก็ร่าเริงได้ตลอดเวเลยเนาะ :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกก :impress2:
-
แล้วความน่ารักและแสนดีของพี่พายก็ชนะทุกอย่าง
ขนาดน้องใบเตยที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกยังหลงรักเลย
แม้ว่าตอนแรกจะไม่ชอบหน้าก็เถอะ แต่สุดท้ายก็เข้าใจ
พี่พายกลายเป็นขวัญใจของบ้านพี่บลูไปซะแล้ว
ได้เห็นพี่น้องเค้างอนง้อกันก็น่ารักไปอีกแบบ :z2:
ไม่ว่าจะอ่านพาร์ทของใครบรรดาเพื่อนๆก็ยังฮาเหมือนเดิม
ขนาดพี่พายโหดอย่างนี้พี่บลูก็ยังเสี่ยงตายหม้ออีกเนาะ
อย่างว่าแหละผลตอบแทนมันคุ้มนี่นา เนอะพี่บลู :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
เจย์ หวาย ขอเหอะ :sad4: :sad4:
-
รักน้องฝิ่นที่ซู๊ดดดดดด ชอบตอนที่ร้องไห้แข่งกับน้องใบเตยอ่ะ คิดได้ไง 5555+
-
น่ารักมากกกกก
รอๆ
อยากอ่านตอนที่ไปเที่ยวกระบี่แล้วง่ะ
รักคนแต่ง :กอด1:
-
ซึ้งในความรักของพี่น้องจริง ๆ
-
ในที่สุดคำขอเราก็สำเร็จ ได้ไปกระบี่แล้ว เย้ๆๆๆ :z2: (ดีใจประหนึ่งได้ไปเอง)
ขอแบบไปยกแก้งค์นะจ้ะ แบบครบทุกคนอ่ะ ไม่ว่าจะเป็น ฝิ่น-ไผ่ บลู-พาย
เจย์-หวาย(คู่จิ้นแห่งปี) คู่น้องแฝด กะ คู่น้องออยด้วย อิอิ ขอทุกคนเลย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
บลูพายน่ารัก บลูนี่นานไปยิ่งหื่นนะฮาดีอ่ะพายเหนื่อยหน่อยนะ
น้องบราว์มีน้อยใจพี่ชาย โถ น่าสงสาร ทำเอาพี่ชายเครียดเลยเนอะรีบง้อด่วน
ส่วนเด็กหญิงใบเตยตอนแรกแซ่บมาก แต่ที่จริงเธอก็น่ารัก ครอบครัวสุขสันต์มากจ้า
สรุปเค้าจะไปกระบี่กัน พี่ไผ่น่ารักว่ะ ฝิ่นจูบม๊วบต่อหน้าประชาชี ไม่มีอายอ่ะคู่นี้
ชอบตอนพี่ไผ่หึงนะ จิกหัวเลย
ยาวสะใจเลย ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
น้องใบเตยนี่แสบจริงๆ :m20:
แต่บลูพายก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
น่ารักมากเลย ชอบๆๆ
-
บราวน์แอบน้อยใจเก่งจริงๆ. ไม่มีใครรู้เลย
ยังดีหายไว. เข้าใจง่าย o13
-
ใบเตยน่ารักอ่ะ เด็กก็งี้อ่ะเนอะ ตรงๆ แค่มีคนเข้าใจก็พอ^^
-
ชอบพี่น้องบ้านนี้จัง แทนตัวเองว่า'เขา'แล้วดูน่ารักดี
ยังปักหลักจิ้นคู่เจย์-หวายต่อไป ไม่ต้องให้สองคนนี้มีอะไรกันจริงๆก็ได้
เอาแค่พฤติกรรมส่อให้จิ้นกันเองแบบนี้ก็พอ
-
ดีจัง ครอบครัวบลูน่ารักมาก
ใบเตยนึกว่าจะเป็นเด็กร้าย ที่แท้ก็แค่งอน
น่ารักมากกคะ
ทำให้หายคิดถึงเลย :pig4:
-
เป็นครอบครัวที่น่ารัก...
-
เชอะ นึกว่าจะเจอ...ซะอีก :a14:
แต่ก็น่ารักมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :oni1:
-
น้องใบหนาด? เอ๊ยยยย! ใบเตยน่ารักกกก กกก.
-
ตอนนี้ครอบครัวสุขสันต์มาก แต่ว่า ความหื่นนี่ไม่ปราณี ฝิ่นกะพายเลย :laugh:
อ่านแล้วก็อยากมีลุกแบบน้องใบเตยนะ คงน่ารักน่าชังมากๆแน่เลย :impress2:
-
น้องใบเตยน่ารักจังเลยค่ะ
และแล้วก็เคลียร์กันได้
:กอด1:
-
แบบว่าน่ารัก น่ารักง่าาาาาา><
รอรอตอนต่อไปพูดได้แค่นั้น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีนะที่พายเป็นคนใจเย็น
สงสารบาร์ว บลูนี่ก็จริงๆเลย เด็กผู้ชายก็เสียใจเป็นนะ
เข้าใจกันก็ดีแล้ว นึกว่าจะดราม่าซะอีก
รอตอนต่อไป ทริปที่กระบี่คงสนุกน่าดู 555+
-
น่ารัก อบอุ่นมากๆเลย
คู่เจย์หวายนี่ทำให้จิ้นได้ตลอดอ่ะ
ยังเชียร์อยู่นะ 55 เผื่อสักวัน!!!
รออ่านต่อไป ชอบทุกคู่ อ่านหมด
หุหุ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ยาวจุใจมาก..เจย์กับหวายนี่มาทำให้คิดนะเนี่ยย
ฝิ่นไผ่พายกับบลูก็น่ารักตลอด ..
-
ตอนนี้ยาวดีจัง :z2:
:pig4: :pig4:
-
พาย&บลู น่ารักจัง ผีหื่นเข้าสิง บลูกะพี่ไผ่ คนอ่านเค้าชอบกันนะ อิอิ
-
หาสามีให้น้องบราวน์ด่วนๆๆๆๆๆ น่ารักๆ :laugh:
บ้านนี้น่ารักจังครับ :กอด1:
ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วจ้า..
ชอบมากเลยค่ะ ชอบทุกคู่ ไผ่ฝิ่นน่ารักแบบดิบๆเถื่อนๆ เดี๋ยวก็มีมุมหวาน หื่นกันเรี่ยราดไม่สงสารคนอ่านเลย ( :pighaun: แต่เราชอบนะ คึคึ) ขอบคุณที่คู่นี้ไม่มีมาม่าให้กินค่ะ เราไม่ค่อยชอบด้วยผงชูรสมันเยอะ แต่ตอนที่มีแทนเข้ามา เราว่ามันง่ายไปหน่อย แต่ก็ดีนะ แบบว่าไม่ยืดเยื้อ ในใจนี่อยากให้แทนโดนกระทืบเยอะๆ แล้วเราก็แอบเดาถูกด้วยว่า แผนซ้อนแผนแหงๆ
คู่บลูพายก็น่ารักดี แต่แอบอยากให้พายหน้าหนากว่านี้หน่อย จะได้ไม่น้อยหน้าฝิ่น (ซึ่งเป็นไปได้ยาก สกิลห่างไกลเกิ๊น) ฮ่าๆๆ
สามคน ผอมอ น่ารักมากค่ะ ชอบตาร์มาก น่ารักจริงๆอ่ะ แอบสงสารหลายครั้งเลย โดนแฝดรังแก อิอร๊างงง ><
เป๊ปออย ชอบคาแรกเตอร์ของเป๊ปมาก มึนๆอึนๆ แต่แอบด้านและกวนไม่เบา ฮ่าๆ อยากอ่านของคู่นี้เยอะๆเลยค่ะ เราคิดว่ามันต้องมีอะไรหลายอย่างที่ทำให้เซอร์ไพรส์แล้วก็ประทับใจมากๆแน่ๆ
และคู่สุดท้าย หวายเจย์(?) เจย์หวาย(?) (ใช่มั้ยเนี่ย?) ฮ๋าๆๆๆ ฮาอ่ะ ฮาตลอด เป็นงี้แหละดีแล้ว อย่าได้กันเลย นึกภาพไม่ออก แปลกเกินไป ฮ่าๆๆ
สุดท้ายนี้ ก็จะตามอ่านเรื่อยๆ และก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ชอบมากค่ะ ^^
-
o13 o13..เอาอีกๆๆอยากไปเที่ยวกระบี่แล้ววว
-
อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกก o13 o13
น้องฝิ่นก้อน่ารัก พี่ไผ่ก็เท่ห์บาดใจ
แต่ทางที่ดีอย่าให้นายแทนโผล่มาอีกเลย คนแบบนี้ แม้แต่คำว่าพี่มันก้อมาเกินไปสำหรับสิ่งที่ทำลงไป ฮึ่ยยเกลียดมานนน :angry2: :m31:
มาต่อเร็วๆน้า เค้ารออยุ่อิอิ คิดถึงน้องฝิ่นที่สุด
แต่เป๊บกับออยก้อน่าติดตามเหมือนกัน ขออย่าให้มีมารมาขัดขวางความรักของพี่ไผ่กับน้องฝิ่นอีกเลย :call: :call:
-
วันนี้อ่านถึงตอนที่26หน้า6แล้ว
-
น่ารักกก
-
ตอนล่าสุดเต็มอิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:a5: พลาดดดดดด อ่านค้างตั้งกะตอนไปเที่ยวบ้านพี่ไผ่ :o8: โอ๊ยยยยพัฒนาไปหลายคู่เลย ทำไงดีอยากอ่านอยากเชียร์ทุกคู่เลย
แต่คู่พี่ไผ่กะน้องฝิ่นน่าหมั่นไส้ปนอิจฉาที่สุดละ o13 ทุกคนในเรื่องนี้น่ารักสุดๆ ชอบค่ะ ไม่ต้องแอ๊บเป็นคนยังไงก็แสดงออกมาที่สำคัญจริงใจและจริงจังโดยเฉพาะเรื่องปู้จาย 555555555
ขอกด like. อีกครั้งกะฝิ่นอนงค์ :กอด1: แรดได้น่าฟัดจริงๆเหนื่อยพี่ไผ่ตลอด แต่ละคำพูดก็น่ะ โดน กระแทกได้ตรงจุดเกิดเหตุดีจัง แต่ไอ้บรรดาพวกที่เข้าหากลับไม่รู้สึกแถมชอบซะอีก ส่วนพี่ไผ่แมนมากกกกกกกกค่ะ อยากเป็นสก๊อยสอยน้องฝิ่นร่วงดูซักวันจัง(เจ้ไม่เจียมน่ะ อยากโดนเหมือนคุณพิมรึไง!)
พายบลูโอละ หวายเจย์เราลุ้นอยู่(>//<)~ตอนบอกคิดถึงกันทำเอาคนอ่านใจสั่นไปสามจุดเจ็ดริกเตอร์55 ออยเป็ปทีนงานนี้ออยไปไหนไม่รอดเพราะความติ๊สหรือเพราะฝิ่นเสี่ยมไม่รู้แต่เราฮา คู่ ไม่ใช่สิต้องคี่อาร์มต้าร์โอม ψ(｀∇´)ψ มาเหอะเค้ารออยู่
ขอบคุณค่ะ :กอด1: สำหรับเรื่องที่สนุกมากกกกจนทำเอาเรายิ้มและว่างไม่ลงนั่งอ่านต่อจากตอนกลับจากบ้านพี่ไผ่มาสองวันสองคืน เกือบเสียน้ำตาแต่ๆไม่มีดราม่าในเรื่องนี้นิเนอะ :L2:
-
:z2:
-
ตอนธรรมดาไม่ได้พิเศษอะไร หนึ่งวันของคนรักกัน
“ พี่ พี่”เสียงเรียกอย่างดีใจ
“.........”กูเงียบ
“ มึง มึง มาดูนี่เร็ว”เริ่มแปรเสียงเมื่อไม่ได้รับการตอบรับ ไอ้เมียตัวขาวกระโดดซอยเท้าไปมา
“............”ปรายตามองไปยังเสียงหันกลับอย่างเนือยๆแต่ไม่เบื่อเพราะน่ามอง น่าคลำ น่าแม่งทุกอย่าง บอกตรงๆเห็นแล้วเกิดอารมณ์ทุกที หน่วยบรรเทาทุกข์ผีหื่นก็เอาไม่อยู่หรอก ผมมันพวกชอบสัมผัสและขยับไปด้วย หึหึ
“ควายยยย มึงต้องให้กูลากที่วัดส่วนสูงไปหาไหม กูรู้ ว่าบอกไปแล้วเมื่อวาน แต่วันนี้มันขึ้นมาอีกสองเซ็น มึงมาดู”เหตุผลที่เบือนหน้าหนี กับแค่ส่วนสูงมันเพิ่มขึ้นอีกนิด และตรงกันข้ามถ้าน้ำหนักมันขึ้นจะแอ็คทีฟตัวเองจากที่นอนโดยไม่ต้องเสียพลังงานเสียงและท่าทางในการปลุกมันแต่อย่างใด แต่ลำบากกูอีกต้องไปวิ่งรอบบนดาดฟ้าท่ามกลางสวนอันสวยงามของเราเอง และมึงได้ยินไหมว่ากูขี้เกียจ ถึงกูไม่พูดก็ดูหนังหน้ากูบ้างก็ได้ว่าสื่ออะไร ทุกทีเห็นรู้ดีไปซะทุกอย่าง
“แล้วไง ก็แค่หลังมึงยาวอีกนิด”ผมบอกมันก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาใส่เตรียมหนีมลพิษทางเสียง แต่เกือบตกโซฟาสารพัดประโยชน์”อีน้องแรด คอกูหักแล้วมั้งโดดขึ้นมาได้” แม่งกระโดดขึ้นมาขี่คอผม เอามือดึงหูฟังออก ก่อนจะพูดใส่หูแต่ผมดันหน้ามันไว้แต่ไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด
“กูสูงขึ้นนนนนนนแล้วววววววววววววว อ๊าคคคคคค”ตะโกนและเอามือจิกหัวผมไปมาด้วย ก่อนจะร้องเมื่อโดนดึงลงไปกองกับพื้นข้างล่าง และโดนผมตามลงไปกดเอาไว้ทั้งตัว
“งั้นมึงก็เตี้ยเหมือนเดิมไปซะ”ผมแสยะยิ้มใส่มัน เล่นซะกูมึนหัวไปหมด มันดิ้นหนีแต่ไม่พ้น เมื่อโดนไซ้ซอกคอและกัดไหล่มันเอาไว้ จะได้หนีไม่ได้
“อ๊ะ ไอ้ซาดิส กัดกูทำไม อื๊ออออ”มันร้องโครตได้ฟิลเลย ด่าแต่อมยิ้ม ตกลงมึงอารมณ์ไหน”คิ๊กๆๆ กัดอีกข้างดิ นะๆๆๆ อุ๊บ“มันหัวเราะคิกคักหันมาพูดใส่ ผละจากไหล่เลยจูบปิดปากช่างอ่อยซะ มันก็ตอบกลับเอาขาเกี่ยวเอว มือจิกตรงรอยสักผมแรงๆ เล่นเอาต้องซี๊ดในลำคอก่อนจะค่อยๆลากลงไปถึงบั้นเอวเอามือไปขยุ้มก้นผมเหมือนที่ชอบทำกับก้นมัน ชักเริ่มทำตัวจีน(ก๊อบปี้)เข้าไปทุกที แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกันแฮะ มิน่ากูขยำทีไรสู้มือตลอดเลย
“อืม พอแล้ว กูบิวส์นิดเดียวขึ้นเชียวนะ”ไอ้คนข้างใต้เอามือดันไหล่ผมให้ผละออกจากตัว ทำเสียงใส่
“ของมึงแค่ปลวกยังขึ้นเลย”ผมว่ามันมั่ง เอามือจับนิดๆ ก่อนจะลงไปนอนข้างๆ มันเอาขาก่ายมือกอด หน้าซุกซอกคอผม แล้วมันก็ฟัดผมไปมา เสียดสีกูอีกแล้ว
“อื๊อๆๆๆๆ อ้ำๆๆๆๆ งั่มๆๆๆ”เสียงเมียกับหมาตอนนี้แยกไม่ออกเลย
“ไอ้ฝิ่น เดี๋ยวของกูโด่ขึ้นมา มึงรับผิดชอบฟัดมันให้เหมือนที่ฟัดกูตอนนี้เลยนะ”ผมบอกมันเรียบๆแต่ใจลุ้นสุดๆให้มันทำต่อ แต่ฝันสลายน้ำอุดตันอยู่ในท่อตามเดิม เมื่อมันหยุด ผมมองหน้ามันที่ยิ้มกริ่ม
“หยุดก็ได้นึกว่าชอบซะอีก หว๊า แย่จัง”มันทำเสียงและท่าทางแอ๊บใส่ แบบเด็กญี่ปุ่นใสๆ
“กูพูดเมื่อไรว่าไม่ชอบ”ผมถามมันก่อนจะตะปบก้นมันที่จะลุกออกเอาไว้ได้
“พี่ไม่พูดน้องก็รู้ ดูทำหน้าสิ เหมือนรำคาญ เบื่อหน่าย ใช่สิ เขาเก่าแล้วนิ กระซิกๆๆๆ”มันทำเสียงกระซิกๆแต่หน้าระริกระรี้ น่าถีบด้วยบั้นท้ายของผมจริงๆ
“กูจะเบื่อมึงก็ตอนนี้แหละ มาทำให้อยากแล้วเอาดากหนี”ผมทำเป็นว่ามันทั้งที่จริงเกือบจะขำอยู่แล้วนะ มันเอามือป้องปากหัวเราะดัดจริตได้อีก
“มันก็ต้องมีหนีกันบ้างดิ แบบง่ายแต่ได้ไม่ยาก น้องแจกให้คุณพี่ไปเยอะแล้วนะ”มันโน้มหน้ามาพูดใกล้ๆ สะโพกส่ายไปมาตรงหน้าขา มือก็ลูบหน้าอก
“กูเป็นผัวมึงเปล่าล่ะ ถ้าไม่ใช่จะได้ อุ๊คค เชี่ยะเอ้ย”ผมถามมันก่อนจะจุกเสียดเมื่อมันยกตัวและกระแทกลงมาเต็มๆ ไม่ให้โดนตอกูไปเลยวะจะได้เข้าที่พอดี
“มึงจะไปแหย่ใคร ห๊ะ กูนี่ ทั้งขาว ทั้งสวย รวยลีลา ยังจะไปรูดปรี๊ดๆรูอื่นอีกเหรอ”มันพูดถึงสรรพคุณตัวเอง ทุบหน้าอกผมไปมา
“ก็มึงไม่ยอมนี่หว่า”ผมพูดยิ้มๆเอามือปัดไปด้วย โมโหเยอะๆ พอมึงงอนกูจะได้มีเรื่องง้อ และก็ อะจึ๊ยๆๆ
“กูพูดตอนไหนว่าไม่ยอม”มันลอยหน้าใส่
“น้องไม่พูดพี่ก็รู้ ดูทำหน้าสิ”ผมพูดใส่มัน แต่หยุดไว้ก่อน ขืนแอ๊บพูดตามมันทั้งประโยค คงไม่น่ารักเท่ามันแน่
“มึงพูดเลียนแบบกูให้จบดิ เก่งจริงอ่ะ”มันยักคิ้วพูดใส่
“กูยอมรับว่าไม่เก่งเรื่องปัญญาอ่อนแบบมึงก็ได้ แต่เรื่องอื่นมึงด๋อย”ผมยักคิ้วใส่มันบ้าง
“เชอะ เถียงสู้กูไม่ได้ ก็ยกเรื่องเอาเก่งมาอ้าง ควายเอ้ย”มันสะบัดหน้า ด่าเสร็จ ก็สะบัดก้นลุกหนี
“ทำงอน มึงก็เก่ง”ผมลุกขึ้นพูดชมมัน ที่หันขวับกลับมา
“พูดจริง”มันถามเหมือนไม่เชื่อ
“อืม”ผมพยักหน้าเดินเข้าไปหาดึงมันมากอดและกระซิบ”นอนให้เอาอึดจริงๆ”
“สาดดดดด อื๊อๆ เอี้ยะๆๆ”มันด่าและดิ้นกระแด่วๆอยู่ในแขนผม
“โถ กูชมแค่เนี่ยะก็ดีใจซะชักแง่กๆ หึหึ”ผมบอกมันและยักคิ้วใส่ ไอ้เมียที่พยายามจะกัดผมให้ได้
*
*
*
“พวกนั้นไม่อยู่ก็เหงาเหมือนกันเน๊าะ”มันบ่นถึงเพื่อนมันกับเพื่อนผม ที่อพยพไปฮันนีมูนกันส่วนตัว ไอ้หวายกับไอ้เจย์ก็ไปสองคนนะ มันบอกว่าไปหาเอาข้างหน้า ไอ้ฝิ่นยังแซวว่าไปหาเอาข้างหน้าหรือไปเอากันเอง เลยเจอมันสองตัวไล่เตะเข้าให้
“โง่”ผมบอก
“กูบอกว่าเหงา ไม่ได้บอกว่าโง่สักหน่อย”มันเถียง
“มึงโง่”ผมบอกอีก
“อ้าว อีกและ”มันทิ้งไพ่ในมืออย่างเสียรมณ์ รอบที่ห้า โง่ทุกตา “มึงสอนยังไงให้กูโง่วะ”มันพูดพาลๆ
“มึงโง่เอง เสือกไม่จำว่าเก็บอะไรไปบ้าง หน้าไหนยังไม่ได้เกิด สมมุติฐานความน่าจะเป็นมึงเป็นไหม”ผมพูดเรียบๆ มือก็รวบไพ่มาสับใหม่
“เบื่อว่ะ ทำไมกูต้องมาสนใจเรื่องนี้ด้วย อบายมุขเป็นสิ่งไม่ดี มึงเคยเรียนไหม”กูว่าแล้ว แพ้ทีไรโทษอบายมุขทุกที
“งั้นไปเล่นอวัยวะแก้เบื่อกัน”ผมชวนมันไปทำอย่างอื่นที่ใช้อวัยวะ แทนที่มันจะยิ้มแป้นและตอบรับ
“ไม่ กูขี้เกียจ เหนื่อย เมื่อยสะโพก มึงไม่ต้องมาหื่นมาเงี่ยนใส่กูเลย”มันแว๊ดใส่ลุกหนีไปนอนยกขาพาดบนพนักโซฟา เบื่อ เมื่อย แต่เสือกขึ้นไปนอนให้ท่ากูเนี่ยะนะ
“คิดลึกนะมึง กูหมายถึงไปเตะตะกร้อกันไหม”ผมเก็บสำรับที่ไม่ใช่กับข้าวใส่ลิ้นชักตรงทีวี หันมามองต้นขาขาวๆของเมียเพลินตาดี ยิ่งตอนมันหลับและไม่ได้ใส่อะไรเลยผมยิ่งชอบ โดยเฉพาะรอยสักตรงสะโพกที่สยายปีกยาวถึงก้นและต้นขา ที่เห็นกี่ครั้งก็กระตุ้นทุกครั้ง ไม่เคยเบื่อเลยมีแต่มากขึ้นๆ
“ไม่เอา มึงอ่ะ โว้ยยยยย ทำไมต้องทำกับกูแบบนี้”มันไม่ยอมดิ้นไปมาโทษผมที่เป็นต้นเหตุให้มันนอนหง่าวอยู่ห้อง จะไปหาปู่ ปู่ไม่อยู่ จะไปหาแม่ แม่ก็ไม่ว่าง ทั้งสองคนยินยอมให้ผมทำโทษมัน โทษฐานทำเกรดไม่ถึงเกณฑ์ที่กำหนด และที่สำคัญคนกำหนดคือตัวมันเอง เลยงดทุกอย่างยกเว้นของกินที่ให้ได้
“มึงทำตัวเอง”ผมบอกก่อนจะเปิดเพลงฟังอีกรอบ
“พี่ น้องเบื่ออ่ะ ฮือๆๆๆ”มันลุกมานั่งคร่อมเอาหน้าซุกคอ ร้องไปมา”น้องสัญญา เทอมหน้าจะทำให้ดี ฮึกๆๆ”มีสะอื้นตบท้าย ดูน่าสงสารแต่มันคือกลลวง อย่าได้หลงไปกับเสียง อย่าให้ครอบงำ
“พูดอย่างนี้ทุกที ไม่เห็นจะทำได้”ผมบอกเอามือตบก้นมันไปมา
“มันก็ไม่ได้ต่ำสักหน่อย สามกว่าเชียวนะ”มันยังอู้อี้ มือขยุ้มหัวผมไปมา
“บอกเท่าไรก็เท่านั้น ทำไมไม่ให้สูงอีกหน่อยล่ะ”ผมจับมันออกมามองหน้าที่ไม่มีน้ำตา มีแต่ลิ้นที่จุกปาก ก่อนจะตั้งสติปรับสีหน้าใหม่เมื่อเสียงอ้อนและน้ำตาไม่ได้ผล
“กูไม่ได้เรียนเก่งเหมือนกิ๊กมึงนิ”เปลี่ยนเป็นหาเรื่องซะ
“ใครกิ๊กกู”ผมถามมัน ที่กอดอกเชิดหน้าใส่
“ไม่รู้ ใครเข้าใกล้มึง กิ๊กมึงทั้งนั้นแหละ”ตอบอย่างไร้สติและเหตุผล
“ก็มึงอะดิ กิ๊กกู เพราะอยู่ใกล้ที่สุด”ผมทำตัวมันเอนๆแบบจะปล่อยแต่ไม่ปล่อย ขืนปล่อยร่วงไปทีนี้กูไม่ต้องหลับต้องนอน นิดหน่อยต้องอ้อนประดุจว่าเจ็บสาหัส
“กูเมียโว้ย”มันพยายามโน้มตัวขึ้นมาพูดใส่
“หึหึ”
“วันก่อนกูยังไม่จัดการมึงเลยนะ”มันยกเรื่องเมื่อสองวันก่อนมาพูด
“มึงอย่ามั่ว มันผ่านไปแล้ว”ผมตอบมันกดมันไว้อีก มันเอาเข่ายันท้องผมไว้
“ไม่มีทาง นังเก้ นังเปรียว นังหน้าไหนๆโทรมาอีกกูจะจับปี้ให้”มันไม่ยอมแถมจะข่มขืนเขาอีก
“มึงกล้า”ผมเลิกคิ้วใส่
“เออ กูไม่ตบหรอก จะหาว่ารังแกผู้หญิง เปลี่ยนเป็นจับปี้ทำเมียให้หมด ดูสิจะยังจะแรดโทรมาอีกไหม”มันหรี่ตาทำท่าทางอย่างเอาจริงเอาจังมาก ถ้าคนที่มันพูดถึงเห็นนะได้ขำตายแทนที่จะกลัว
“ซ้อมก่อนไหม ก่อนจะไปล่อเขา เกิดปลวกมึงไม่ขึ้น เขาจะหัวเราะเยาะเอาได้ หึหึ”ผมแกล้งแหย่มันเข้าไปอีก
“ไม่ มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย”มันไม่ยอมหลงกล
“มึงนั่นแหละเปลี่ยน กูพูดถึงเรื่องเรียน มึงพาลมาเรื่องนี้เอง”ผมเขย่ามันไปมา
“กูเปลี่ยนใจแล้ว ยกเลิกทั้งหมด”มันพูดอย่างเอาแต่ใจ
“เฮ้ย เกย์พูดแล้วไม่คืนคำ”ผมบอกมันอย่างรู้ทัน ถ้าผมใช้คำว่าลูกผู้ชาย มันจะเอาคำนี้มาอ้าง มันมองหน้าอย่างขัดใจ แต่ยังไม่ยอมแพ้
“ไม่มีสัจจะในหมู่เกย์ มึงเคยได้ยินไหม” หาข้ออ้างมาจนได้ ผมเขย่ามันสองทีจนได้ยินเสียงหงุงหงิง”อื๊อๆๆ”ส่ายหัวส่ายตัวไปมา
“น้อง”ผมเรียกมัน ก่อนจะดึงขึ้นมากอด เอามือตบหลังเบาๆ”ไม่งอแงนะ น้องกำหนดเองอย่าผิดคำพูดสิ ต่อไปเวลาน้องพูดอะไรจะไม่มีใครเชื่อ”ผมปลอบใจและสอนมันไปด้วย
“ก็พี่ไงที่เชื่อ ช่างหัวคนอื่น”มันยังงอแงไม่เลิก หน้าซบไหล่
“คิดแบบนี้จริงๆเหรอ”ผมย้ำอีกครั้ง เพราะรู้ว่าไม่ใช่นิสัยเจ้าตัว ต่อให้งี่เง่า หงุดหงิด ยังไง เมียผมก็จะไม่สร้างความลำบากใจให้คนอื่นแน่ ยกเว้นกับผมจัดเต็มตลอด
“แต่น้องเบื่อ อยากออกไปข้างนอกบ้าง”มันพูดอีก หอมแก้ม”พี่ไผ่จ๋า”เรียกเสียงหวานจ๋อย ดูไปก็น่าสงสาร ห้าวันแล้วที่มันโดนกักบริเวณไกลสุดได้แค่ปากซอยแต่มีผมไปด้วยทุกครั้ง แรกๆก็แข็งขันทำตามทุกอย่างพอเข้าวันที่สามเริ่มออกอาการ แรกๆผมเฉยไม่สนใจ แต่คนอย่างไอ้ฝิ่นไม่มีซะล่ะจะถูกเมินโดยเฉพาะกับของใหญ่ๆที่เรียกว่าผัว หึหึ
“สิบจบเขียนครบยัง”ผมถามมันถึงสูตรคำนวณที่ให้ทำ
“ครบแล้ว”บอกและพยักหน้าให้ไปหยิบมาดู
“ลงสีล่ะ”งานผมที่ให้มันทำ
“เหลือแต่โมเดลที่กูยังไม่ได้ทำ”มันประชด ปากมู่ทู่ไปหมด ผมหมั่นเขี้ยวเลยจุ๊บไปสองที
“ไป”ผมบอกแค่นั้น มันตาโตอ้าปากงับจมูกผม
“ขอบคุณฮับ จ๊วฟฟ ม๊วฟฟฟฟฟ”วิ่งไปแต่งตัวทันที ผมส่ายหน้า ไม่ใช่ว่าไม่อยากพามันไปเที่ยวไหนนะ แต่เจ้าตัวเป็นคนพูดเองก็ต้องรักษาคำพูดด้วย เอาไว้ให้ผ่านไปสักพักค่อยทำเนียนพามันไป ไม่งั้นก็ได้ใจไม่เปลี่ยนนิสัยสักที แต่สิ่งเดียวที่มันรักษาเป็นอย่างดีคือมันรักและเชื่อใจผมเหมือนที่ผมก็รู้สึกเช่นเดียวกับมัน
*
*
*
ต่อจ๊ะ
-
ตอนนี้เราอยู่บนรถไฟฟ้ามุ่งหน้าไปสยามกัน เจ้าตัวขอซื้อของถ้าเกิดถูกใจ สัญญาว่าจะไม่แพงมากและจะออกตังค์เอง ผมก็ตามใจเพราะไม่ใช่เงินตัวเอง แต่ความแน่นอนของเมียคือความไม่แน่นอน ผมควรเผื่อใจไว้ครึ่งหนึ่ง
“ดูๆไปเหมือนตอนเราไปลอนดอนเลยเน๊าะ”มันพูดแต่หน้าหันออกไปมองนอกกระจก มันบอกไปขึ้นจุดเริ่มต้นเลยดีกว่าจะได้ไกลดี และก็พูดเจื้อยแจ้วเมื่อคราวที่พามันไปอังกฤษด้วย ผมไปหาอาที่เปิดร้านอาหารอยู่ที่นั่น พอดีแกจะขยายร้านแต่ไม่อยากจ้างช่างที่โน่นออกแบบเพราะแพงมากไอ้เรื่องก่อสร้างไม่เท่าไรเพราะมีคนทำแล้ว ผมก็ออกแบบและวางแผนให้เสร็จสรรพ
“อืม”ผมรับคำเฉยๆ ตามองวัยรุ่นอยู่กลุ่มที่ยืนคุยและมองมาทางพวกผม น่าจะรุ่นเดียวกับไอ้ฝิ่น แต่มันคงไม่รู้ว่าผมมองอยู่เพราะผมใส่แว่นดำ ไอ้ฝิ่นก็ใส่ มันย้อมผมสีทองเหลือบแดงเหมือนเด็กฝรั่งเลยตอนนี้ ใส่กางเกงขาสั้นเลยต้นขาลงมาหน่อยลายพร้อยเข้ากับรองเท้าบั๊ดดี้ลายน่าเวียนหัวไม่ต่างกัน เสื้อยืดคอเอียงเห็นหัวไหล่ขาวๆ โชว์รอยสักรูปดอกฝิ่นตรงหน้าอกวับๆแวมๆ มันสะกิดแขนผมให้หันไปมอง ยิ้มแป้นจนเห็นฟันติดเหล็กดัดกันขโมย
“อะไร”ผมถาม
“มีอะไรจะบอก”มันเอามือป้องปากกระซิบ
“ว่า”ผมเลิกคิ้ว
“กูลืมเอาเป๋าตังค์มา”พูดจบยิ้มแหะๆ
“ลืมหรือวางแผนไว้แล้ว”ผมกอดไหล่ถามมัน ไอ้กลุ่มนั้นก็ยังมองอยู่ มันกอดเอวช้อนตาหวานๆภายใต้แว่นดำมอง
“ลืมจริงๆ ยืมมึงก่อนนะ ๆๆๆ”มันบอกอ้อนๆ
“ดอกแพงนะมึง”ผมก้มไปกระซิบบอกมันบ้าง
“โอ้ยย จะถูกจะแพงกูไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย โดนเต็มๆแม่งทุกดอก”มันทำปากยื่นๆว่าใส่ ผมยกยิ้ม
“มึงก็ได้เปรียบไง ราคาไหนกูจัดเต็มและแถมให้อีก หาได้ที่ไหนโปรแบบนี้”ผมบิดจมูกมันไปมา
“หาได้ที่มึงนี่ไง โปรเสียวๆพี่จัดให้สำหรับน้องคนเดียว แหวะ”มันพูดประชดเสียงเล็กเสียงน้อยใส่มั่ง ผมผลักหัวมันเบาๆ มีคนมองเราด้วยแต่ส่วนใหญ่วัยรุ่นทั้งนั้น ปกติครับคนรักกันก็แหย่กัน ถ้าผมหรือมันไปแหย่คนรักคนอื่นสิ แปลก จนใกล้ถึงสถานีข้างหน้าก็ลุกไปยืนตรงประตูกัน ใกล้ๆไอ้กลุ่มนั้น ไอ้ฝิ่นยืนข้างหน้าผมหลังพิงสบายๆ
“น้องพี่น่ารักจังเลย”หนึ่งในกลุ่มพูดอย่างสุภาพ ผมยกยิ้มเฉยๆ
“พี่หน้าคุ้นๆนะคะเหมือนเคยเห็นที่ไหน”น้องผู้หญิงเอ่ยถามยิ้มๆ ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือหาเรื่องคุยด้วย ผมไม่ได้ทำไมหรอก แต่ไอ้ตัวดีจิกขาผมก่อนจะหันมา
“พี่อย่าคุย”มันสั่งเอามือปิดปากผมไม่ให้พูด
“หวงพี่ซะด้วย”ผู้หญิงอีกคนพูดบ้าง มันหันไปมองจะเอ่ยปาก ไอ้หนุ่มอีกสองคนยืนอมยิ้ม มองเมียผมตั้งแต่หัวจดเท้า เดี๋ยวมึงจะได้อมตีนแทนอมยิ้มถ้ายังไม่เลิกจ้อง มันเงยหน้ามาเจอสายตาผมที่ถอดแว่นเหน็บตรงคอเสื้อไว้ เลยยิ้มแหยๆมองไปทางอื่นแทน
“ไม่เอาครับ”ผมบอกมันพลางส่ายหน้า พอดีกับที่ประตูเปิดก็เดินลงมันฉุดมือผมให้เดินทันที ก่อนจะเดินช้าลงเอามือเกาะแขน พอดีกับที่ไอ้พวกนั้นอัฟรูปส่งมาให้ ผมส่งให้มันดู
“เยาะเย้ยเหรอ”พูดอย่างแค้นๆแต่ไม่ได้จริงจังดูตลกมาก ทั้งที่ไอ้พวกนั้นไม่ได้อะไรเลย แต่มันพาล ก่อนมันจะเม้นท์กลับไป
‘ได้กันแล้วละสิ ถึงได้รีบส่งข่าวมาบอก’ส่งให้ไอ้หวายกับไอ้เจย์ ที่เริงร่าท้าแดดที่หาดแห่งหนึ่ง “ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้สองตัวก็ตอบมันมา’อีเด็กขี้อิจฉา สมน้ำหน้าไม่ได้ไปไหนอยู่บ้านกับผัวไปเถอะมึง 55555555’ มันเลยส่งรูปเก้งได้เสียกันกลับไปให้
‘เตียงที่บ้านไม่มีนอนเหรอ ถึงถ่อสังขารไปซะไกล’ส่งให้ไอ้บลูกับไอ้พายที่ฉีกยิ้มหวานที่ห้องสูทอย่างหรู”คริคริ” ผมส่ายหน้ากับมันที่หัวเราะชอบใจเมื่อได้จิกกัดเขาไปจนเป็นที่พอใจ ก่อนจะเดินต่อ เข้าร้านโน้นออกร้านนี้แต่ไม่ซื้ออะไรสักอย่างทั้งที่ไม่ได้ห้ามนะแต่ต้องอยู่ในลิมิตพอเพียง
“ไม่ซื้ออะไรเหรอ”ผมถามมันที่เกาะแขนตามเดิม ส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ
“หิวข้าวอ่ะ”หันมาพูดเรื่องอื่นแทน
“ยังไม่เที่ยงเลย”ผมถามมัน เอามือกอดไหล่
“ตามใจกูหน่อย ไปไหนก็ไม่ได้ไป ของอยากได้ก็ไม่ได้”คร่ำครวญถึงสิ่งที่ตัวเองทำเอง เขย่าแขนผมไปมา
“อยากได้อะไร”ผมถามมันเมื่อเห็นว่าชักเริ่มจะเยอะแล้ว
“.........”
“คราวหลังถ้าทำไม่ได้ ไม่มีความอดทนก็ไม่ต้องพูดออกมา”ผมบอกแค่นั้นก่อนจะแกะแขนมันและเดินออก ไปหยุดตรงมุมหนึ่งหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ผมไม่หันไปมองอีกเกือบครึ่งชั่วโมงถึงได้มองไป มันไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ลองโทรเข้าก็ไม่ตอบรับ บทมันจะงี่เง่าเอาแต่ใจ เมียผมเขาก็เต็มที่ ก่อนจะรู้สึกถึงแรงดึงเสื้อ
“โกรธทำไม ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลย”มันถามก้มหน้าเอาแว่นปิดบังสายตา จมูกแดงแป๊ด สงสัยแอบไปร้องไห้มา
“พูดไม่รู้เรื่อง พามาแล้วก็ยังจะงี่เง่า อยู่กับกูมันน่าเบื่อนักใช่ไหม”ผมว่าจะพูดปลอบแต่พอนึกแล้วก็โมโห มันส่ายหน้า
“เปล่า อย่าดุ”มันบอกก่อนจะยืนชิดๆ ผมเลยดึงมันไปที่ห้องน้ำ โมโหเดี๋ยวปั๊ดเตะคนมองซะนี่
“ขนาดกูดุ มึงยังทำตัวเยอะเลย”ผมว่ามันก่อนจะเอาแว่นเสยหัว เปิดน้ำลูบหน้าให้ เอาชายเสื้อนี่แหละเช็ด”ทำอย่างกับกูไม่เคยพาไปไหน แค่เทอมนี้อยู่บ้านเฉยๆยังจะงอแงไม่เข้าเรื่อง”ผมบ่นมันอีก
“รู้แล้ว บ่นกูจัง นี่เมียนะ”มันพูดอีกเอามือกอดเอว
“กูก็เตะได้สิ”ผมยกขาจะเตะมัน แต่โดนมันเอาตีนเตะกั้นไว้ก่อน
“ไม่ได้ ห้ามทำ ไหนบอกจะไม่ทำให้เจ็บไง”มันทวงสัญญา
“ก็มึงกวนตีน”ผมผลักหัวมัน
“หัวเถิกหมดแล้ว”มันบ่นจะให้ขำ แต่ผมไม่ขำ
“ให้มึงล้านไปเลย และถ้ามึงยังไม่เลิกงี่เง่านะ กูจะจิกผมมึงทีละเส้นเลยทีนี้”ผมแช่งและขู่มันไปอีก
“กูไม่กลัว”มันหายและถลึงตาใส่ อาการดีขึ้นแล้ว
“ไม่กลัวแล้วมึงหนีทำไม”ผมเสยผมให้มันใหม่
“ไปตั้งหลักโว้ย”มันบอกด้วยหน้ากวนๆ
“ตาขาวเอ้ย”ผมว่ามัน ก่อนจะเดินออกมาข้างนอก
“กูตัวขาว ตาก็ต้องขาว ไม่เห็นจะแปลกเลย”มันก็เถียงไปเรื่อยอย่างไม่ยอม ผมเลยเขกหัวไปที
“งี่เง่าอีกทีโดนเตะแน่”ผมคาดโทษมัน
“ถ้าเตะจะไม่ให้แตะ ไม่ให้ล่อ ไม่ให้ทำอะไรทั้งนั้น”มันขู่เสียงแว๊ด หน้าง้ำ
“ก็ได้”ผมบอกมัน
“ไม่ได้”มันไม่ยอม
“โรคจิต ไม่เอาก็จะให้เอา”ผมยกยิ้มใส่มัน
“มึงต้องเอา และกูจะทำเป็นขัดขืน แบบจูบแต่ห้ามตบ โอเคนะ”มันสั่งและแนะแนวทางให้ตัวเองเสร็จสรรพ มองผมยิ้มๆ
“เออ กูจัดให้”มันหัวเราะออกมาได้”และมึงงี่เง่าทำไม”ผมถามมันอีก
“ถ้ารู้แล้วกูจะงี่เง่าเหรอ ถามอะไรโง่ๆอีกและ”มันลอยหน้าพูดใส่ ผมดีดปากมันซะ ก่อนจะเดินไปหาที่กินข้าวกัน
“อุ้ย เจอกันอีกแล้ว”สาวคนที่เจอบนรถไฟฟ้าเอ่ยทักพวกผมที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ใครอยากจะเจอ”มันพูดใส่เขา เล่นเอาเงียบเลยครับ ผมตบหลังมือมันเบาๆ
“น้องพี่ท่าทางอารมณ์ไม่ดีนะครับ”ไอ้คนที่ทักผมคนแรกพูดเหมือนจะแหย่มัน
“ใช่ ยิ่งเจอคนไม่ได้อยากจะรู้จักยิ่งไม่ดีใหญ่เลย เป็นบ้ากันหรือไง เข้ามาทักอยู่ได้”อารมณ์เสียของจริง
“น้อง”ผมเรียกมัน ก่อนจะหันไปมองคนพวกนี้ แต่ก็จริงนะไม่รู้จักก็เข้ามาทักทำไม แค่ยิ้มและผ่านไปก็พอแล้ว
“นึกออกแล้ว พี่เคยเล่นดนตรีห้างxxxเมื่อตอนโน้นน่ะ พวกเราเรียน ม. ที่อาจารย์บีมสอนอยู่น่ะคะ”น้องผู้หญิงพูดโพล่งออกมาอย่างนึกขึ้นได้ว่าเคยเจอผมที่ไหน
“เออ ใช่ๆๆ ยิ่งน้องคนนี้ พี่ยิ่งคุ้นใหญ่ ขายของกับพี่ที่น่ารักๆอีกคน”ไอ้นั่นความจำดีขึ้นมาทันที
“ลูกคนเดียวโว้ย ไม่มีพี่ อื๊อๆๆๆ”มันไม่ยินดียินร้ายอะไรทั้งนั้น พูดใส่อีก ผมเลยเอามืออุดปากไว้ก่อน ยังไงก็คนรู้จักในระดับหนึ่งถึงไม่ใช่ทางตรงแต่เป็นอ้อมๆ
“อย่างนี้เราก็รู้จักกันแล้วนะคะ ไอติมคะ”น้องผู้หญิงยิ้มหวานและแนะนำชื่อ
“หน้าอย่างโอเลี้ยง ชื่อไอติม”เมียผมที่เอามือผมออกพูดใส่ทันที เล่นเอาน้องไอติมชักสีหน้า ตอนแรกผมว่ามันอารมณ์ดีแล้วนะ
“เราไวด์นะ”ไอ้คนที่แหย่ไอ้ฝิ่นแนะนำชื่อแต่มองหน้าไอ้ฝิ่นที่หรี่ตามองมัน
“ไวด์เล่อร์เหรอ”มันพูดใส่ไอ้นั่นที่หุบยิ้มก่อนจะยักไหล่ ผมว่ามันชักเริ่มกวนๆเหมือนกัน
“ทำไมน้องพี่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรเลยคะ เราแค่อยากคุยด้วยเฉยๆเอง”น้องด้าถามอย่างสงสัยจริงๆหรือยั่วประสาทมันก็ไม่รู้
”เอาเป็นว่า เราขอส่วนตัวนะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนแล้วกัน”ผมพูดแค่นั้นเป็นการบอกอ้อมๆ กอดไหล่มันที่หน้าบึ้งเข้าไปทุกที
“ใจร้ายจัง”น้องไอติมพูดตัดพ้อแต่ไม่จริงจัง ทำหน้ายิ้มๆ
“ขนาดหน้าบึ้งยังน่ารักเลย ผมจีบน้องพี่ได้ไหม”ไอ้ไวด์หยอดมันหันมาขอกับผม ตอนนี้กูเริ่มอารมณ์ไม่ดีแทนเมียแล้ว
“ไม่ได้”ผมบอกมัน
“โห พี่หวงน้องจังเลย”มันยังพูดเล่นต่อ ผมยื่นหน้าไปหามัน ก่อนจะดึงคอเสื้อจนมันตกใจ เพื่อนพวกมันก็ตกใจ
“นี่เมียกู ถ้ามึงเข้าใจในสิ่งที่กูพูดไม่ต้องแปลอีก ก็ลุกไปซะ”ผมพูดเสร็จก็ปล่อยคอเสื้อมัน น้องไอติมอ้าปากพอกับคนอื่น ทีนี้เดินออกแทบไม่ทัน สักพักอาหารก็มา เมียน่าจะอารมณ์ดีขึ้นเพราะยิ้มออกเมื่อผมจัดการไล่ตัวเกะกะไปหมดแล้ว ผมมองมันที่กินอย่างเอร็ดอร่อย มันเงยหน้ามองเอามือเช็ดมุมปากตัวเองก่อนจะป้ายปากผม ยั่วชัดๆ มือนิ่มๆลูบต้นขาผมไปมา ผมจับมือมันไว้ก่อนจะลามและลุก ได้ยินมันหัวเราะชอบใจ ผมเลยห้ามใจไม่จูบมันมองไปทางอื่นแทน
“อิ่มแล้วเหรอ”เสียงมันเอ่ยขึ้นมาทำลายความคิดหื่นๆของผม
“อะไรนะ”ผมถามมัน
“คิดอะไรอยู่ น้องพูดก็ไม่ฟัง”มันถามงอนๆ แต่พูดเพราะโว้ย
“พี่ฟังอยู่”ผมก็บอกมันไป ตักกับข้าวใส่จานให้ มันมองเหมือนจะจับผิด ก่อนจะกางเล็บ จนผมจับไว้ก่อน
“ห้ามทำร้ายร่างกาย”ผมบอก มันก็ลอยหน้า
“น้องจะเกาต่างหาก”พูดเสร็จมันก็เกาแขนผม ซึ่งผมจำได้ว่าไม่ได้รู้สึกคันสักนิด
“ทำหน้าดีๆสิ”ผมบอกยิ้มๆ จับมือมันไว้
“น้องรู้นะ”มันทำหน้าหรี่ตาใส่
“รู้อะไร”ผมถามกลับ
“มองโต๊ะนั้นล่ะสิ”มันพูดจบก็ทำปากยื่นไปโต๊ะข้างหน้า มีผู้หญิงผู้ชายรวมกันเกือบสิบคน น่าจะเลี้ยงอะไรสักอย่าง ผมขยี้หัวมันก่อนจะกอดเอว
“มองเหมือนกันล่ะสิถึงได้รู้”ผมแหย่มัน
“น้องมองได้ พี่ห้ามมอง”มันบอกผมต่อ ผมเลิกคิ้วใส่ประมาณว่าทำไม มันยิ้ม”น้องเป็นเกย์ มองแล้วไม่เกิดกิเลส เข้าใจมั้ย”เหตุผลฟังขึ้นมาก
“ได้ไงล่ะ ตัวผู้ก็มีนะ”ผมก็ท้วงใส่บ้าง
“แมนแท้ๆทั้งนั้น ถึงไม่ใช่ น้องก็ไม่มองหรอก คนนี้น่ามองกว่าตั้งเยอะ คริคริ”มันพูดก่อนจะยิ้มแป้น ชมใครเหรอ
“แม่นแล้ว”ผมเลยตอบรับซะ เราก็เลยหัวเราะกัน แต่หันไปคนกลุ่มนั้นมองยิ้มๆ แต่เหมือนจะเยาะ ผมกับเมียมองหน้ากันแสยะยิ้ม เพราะรู้ว่าพวกนั้นคงคิดอะไร แต่จะสนใจทำไมล่ะครับ ไม่ได้ไปกินด้วยสักหน่อย แต่ดูแล้วเขาจะสนใจเพราะเดินมาที่โต๊ะพวกผม เป็นผู้ชายกับผู้หญิง ก็หน้าตาดีทั้งคู่ ผมก็กอดมันอยู่อย่างนั้นแหละไม่ได้ปล่อย
“เป็นแฟนกันเหรอคะ”ผู้หญิงถามขึ้นมา ด้วยรอยยิ้มดูมั่นใจมาก พอกับผู้ชายที่ยืนข้างๆ
“ครับ”ผมตอบเอง ผู้ชายเลิกคิ้วใส่เลย
“คู่เกย์”ผู้ชายพูดยิ้มๆ
“แล้วจะทำไม”เมียผมถามเรียบๆ
“นั่งกอดกันไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ”ผู้หญิงทำมือแบบชี้ไปชี้มา
“นั่นสิ”ผู้ชายถามบ้าง
“ก็ปกติ”ผมบอกหน้าตาเฉย
“ปกติเหรอ”ผู้หญิงอุทานแบบเวอร์มาก
“ใช่ ปกติของเรา”ไอ้ฝิ่นตอบก่อนจะยิ้มหวานๆ เล่นเอาไอ้ตัวผู้แท้ๆหน้าแดงเลย”แต่พวกคุณคงไม่ปกติ ที่เข้ามายุ่งกับเราโดยไม่ได้รับเชิญ”พูดจบทั้งสองคนอึ้งมาก ผมก็คิดเหมือนมันแหละ บ้าหรือเปล่านั่งดีๆก็มาถาม
“ที่ถามน่ะไม่ใช่ทำไมหรอก แต่นายมองกลุ่มพวกเราทำไม”ผู้หญิงเปิดปากออกมา ด้วยท่าทีถือตัว ผมกับเมียมองหน้ากันว่าตอนไหน คือที่ผมคุยกับมันเป็นการล้อเล่นไม่ได้มองหรอก อย่างที่บอกผมใจลอยคิดเรื่องไอ้ฝิ่นอยู่ก็เลยมองตรงไปข้างหน้าที่เป็นโต๊ะของพวกเขา
“ไม่ได้มอง และโต๊ะพวกคุณอยู่ข้างหน้าเราพอดีก็แค่นั้นเอง”ไอ้ฝิ่นบอกเสียงเรียบๆ ดีนะที่มันอารมณ์ดีบ้างแล้ว ถ้ามาตอนเมื่อกี้ได้โดนดีแน่
“จริงเหรอ”ผู้ชายถามเอามือกอดอก
“นึกว่ามองแฟนชั้นซะอีก”ผู้หญิงเอ่ยออกมาเยาะ พวกผมตกตะลึง ลนลาน รีบปฏิเสธ ตัดไปเลยครับกับอาการแบบนั้น เมียผมหัวเราะชอบใจ ผมก็ยกยิ้มบางๆ มันหยุดหัวเราะมองไอ้คนข้างหน้าหัวจดเท้า ด้วยสายตาแบบดูแคลนมาก มันหน้าตาดีแต่ไม่น่าหลงตัวเองขนาดนี้
“เก็บไว้มองกันสองคนเถอะ ซ่อนไว้เลยก็ได้”ไอ้ฝิ่นพูดยิ้มๆใส่ “อ้อ แล้วช่วยกรุณาเอาสายตาเธอออกจากแฟนชั้นด้วย แฟนเธอดีก็มองไปสิ”ไอ้ฝิ่นพูดต่ออีกแบบเชิดหน้าใส่ ผมก็เงียบว่ามันเล่นมุกไหนอยู่ แต่รู้แล้วมุกเสี้ยมเขานี่เอง ไอ้นั่นหันไปมองทันที ผู้หญิงทำหน้าเหวอ
“ไม่ใช่นะ”ผู้หญิงรีบพูดกับแฟนทันที
“ไอ้มุกหาเรื่องแต่อยากมามองใกล้ๆ ก็เลิกใช้ซะ มันเก่า คุณก็หน้าตาดีนะแต่ไม่ทันแฟนตัวเองเลย เฮ้อ ไม่ไหวๆ”ไอ้ฝิ่นพูดต่อไปอีกทำหน้าทำมือด้วย ทำเอาผู้ชายเริ่มสั่นคลอนแล้ว ก่อนจะดึงแขนผู้หญิงให้กลับโต๊ะ ผมมองหน้ามันที่ตอนนี้ซุกอกมองไปทางนั้นยิ้มๆ แถมหรี่ตาใส่ไอ้นั่นด้วย จนเป็นฝ่ายโดนผู้หญิงบ้าง พวกเพื่อนมันที่สังเกตการณ์เมื่อกี้ต้องห้าม ก่อนจะพูดบางอย่างที่พวกผมไม่ได้ยิน สองคนเลยนั่งใกล้กันเหมือนเดิม แปลกกว่าพวกกูอีก อยู่ดีๆก็เดินมาให้ด่าซะงั้น พอกับไอ้กลุ่มเมื่อกี้เลย วันนี้แทนที่กูกับเมียจะส่วนตัว
“ใจร้ายจัง”ผมว่ามัน แต่ฟังดูก็รู้ว่าแกล้งว่า
“ช่วยไม่ได้อยากหาเรื่องใส่ตัว อุตส่าห์ไม่ปรี๊ด น้องน่ารักไหม”มันยักไหล่ตอบก่อนจะเกาะแขนช้อนตาถามผมตรงประโยคท้าย ผมบิดจมูกมัน
“น่ารักมากกก”เป็นคำตอบสุดท้าย ก่อนจะมันจะยิ้มอย่างถูกใจ และกินกันต่ออย่างมีความสุขบนความสนุกของคนอื่นนิดหน่อย หึหึ
“กลับยัง”ผมถามมันเมื่อเห็นว่าจะสองทุ่มแล้ว ตัวว่างเปล่าทั้งคู่เดินดู เดินเที่ยว และกินอย่างเดียว
“อืม ก็ได้ จูบก่อนดิ”มันบอกและยื่นปากให้
“ตรงนี้เนื่ยะนะ”ผมถามมัน ตอนนี้เรายืนรอรถแท็กซี่อยู่
“อืม ตรงปากเนื่ยะแหละ”มันตอบกลับหน้าซื่อมาก
“กวนตีนและ”ผมว่ามันก่อนจะฉุดมันขึ้นรถเมื่อโบกได้
*
*
*
“โอย เหนื่อย เมื่อย”มันบ่นทันทีเมื่อถึงห้อง แต่ยังไม่ลงจากหลังผม ที่แบกมันขึ้นมา
“กูไม่เมื่อยเลยเน๊าะ”ผมพูดใส่มัน
“ม๊วฟฟฟฟ”มันหอมแก้มอย่างแรงเหมือนเป็นรางวัล ผมถอดรองเท้าตัวเอง และถอดของมันไปด้วย”โอ้ย”มันร้อง
“เป็นอะไร”ผมถามก่อนจะเอาไปวางตรงโซฟา
“น้องเจ็บตีน นั่นไง แดงเลย พี่ดูดิ”มันยกตีนขึ้นมาดู และยื่นมาจ่อตรงหน้าผมพอดีเมื่อเจอสาเหตุ
“มึงไม่เอาเข้าปากกูเลยล่ะ”ผมประชดแต่ต้องรีบหยิบมาดูก่อนจะได้กินจริงๆ ตรงตาตุ่มกับหลังข้อเท้าแดงเลย”รองเท้ากัด ก่อนใส่มึงไม่กัดมันก่อนวะ”ผมบอกก่อนจะหยิบทิชชู่เช็ดเบาๆ ตรงน้ำใสๆ และมันทนเดินเกือบทั้งวันได้ยังไงวะ
“กัดแล้ว แต่มันไม่เชื่อง เจ็บบบบบบ”มันบอกและร้องออกมา”ไม่อาบน้ำนะ เดี๋ยวแผลเน่า”
“มึงอย่าเว่อร์ แผลแค่นิดเดียว”ผมว่าและดึงให้มันลุก
“นิดเดียว ลองขึ้นที่ปากมึงไหมล่ะ”มันทำหน้าใส่และพูดอย่างพาลๆ
“เดี๋ยวจะขึ้นที่ปากมึงนี่แหละ ไม่อาบก็ไปเช็ดตัว”ผมตบก้นมันยื่นข้อเสนอให้ใหม่ยุติความรำคาญ
“ปฏิบัติ”มันพูดทันทีแถมยกมือทำความเคารพแบบทหาร และชูแขนให้อุ้ม”พี่ทำนะ น้องเหนื่อย เมื่อย เพลีย งะ”
“พอแล้ว สรุปที่ปฏิบัตินี่กูใช่ไหม”ผมยันมันเบาๆให้ลงไปนอนตามเดิม มันก็กระเด้งลุกมายิ้มใส่
“น่า เดี๋ยวน้องนวดแบบบีคอสให้”มันยื่นข้อเสนอบ้าง
“บีคอสอะไรของมึง กูเห็นนวดที ขยำๆ แล้วก็บ่นเมื่อยมือ มึงอย่าๆ”ผมไม่เชื่อมันหรอก มันกอดคอและจุ๊บปาก
“บีคอส ไอ เลิฟ ยู ไง”มันพูดยิ้มๆ
“ถุย”ผมทำใส่หน้ามันก่อนจะกระเตงเข้าห้องไปปฏิบัติการชำระล้าง
หลังจากนั้น ผมก็เกาแบบบีคอสให้มัน
“พี่เกา”
“ตรงนี้”
“ตีนด้วย”
“พี่”
“อีกคำมึงไม่ต้องนอน”ผมกระซิบเน้นๆข้างหูมันที่ยกแขนกอดหมับ
“คร่อกกกกก”เสียงกรนทันที อย่างรู้ว่าถ้าไม่หลับผมจะทำอะไรแบบไม่ต้องหลับต้องนอนกัน หึหึ
**********************************************************************************************
ปล. หมดไปหนึ่งวันสั้นๆ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ระบุ วัน เดือน ปี ไม่เกี่ยวข้องกับตอนไหนๆๆๆๆทั้งนั้น ให้อ่านคลายคิดถึงสองคนนี้กัน(ทั้งที่มันสองคนก็ไม่ได้ไปไหนนะ) ตอนหน้าเราจะพาไปกินแซนด์วิช ฮี่ๆๆ เหลืออีกไม่กี่ตอนก็น่าจะจบแล้วคะ เหรออออ ขอบคุณทุกอ่านทุกเม้นท์กันเหมือนเคยที่เป็นกำลังใจให้คนเขียนมาตลอด มีอะไรแนะนำติได้คะ :pig4: :pig4:
-
โอ๊ะ
ตอนหน้ามีแซนวิชหรอ หุหุ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ อิอิ
-
เออเนาะ คนเราก้แปลกอยู่ดีๆเสือกเดินมาหาเรื่องให้โดนด่าซะงั้น :laugh:
ชอบพี่ไผ่กับน้องฝิ่นเสมอเลยยยยย
คู่นี้น่ารักมาก ฝิ่นมันน่าหยิกจริงๆนะ :-[
และนับวันพี่ไผ่นี่ยิ่งกว่าสามีและยิ่งกว่าพ่ออีก
อ่านทีไรก้ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
น่ารักมากก อ่านไปอิจฉาไป เป็นวันธรรมดาๆที่น่ารักจริงๆ
ฝิ่นนี่กัดเจ็บได้อีก อยากมีเพื่อนแบบนี้ น่าจะฮาดี 555 เป็นเพื่อนฝิ่นจะได้เจอพี่ไผ่บ่อยๆด้วย อิอิ
รอตอนหน้ามากๆคะ ต้าร์แฝดคู่โปรด แต่ยังไม่อยากให้เรื่องนี้ใกล้จบเลย รู้สึกสนิทเหมือนเป็นเพื่อนกับตัวละครทุกตัวจริงๆ อย่าเพิ่งจบเลบน้า ^^
-
:z13:
-
โดนกันเป็นเเถวๆ
-
วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดาของคู่รักคู่นี้
เวียนเฮดแทนพี่ไผ่จริงๆ ทำยังไงได้ก็เค้ารักของเค้านี่นา
แซนวิชไส้อะไรคะ :z1:
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
-
:-[...ฝิ่นจะน่ารักไปไหนนนเนี่ย
-
คู่นี้น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
ตอกกลับได้สะใจมาก 555
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
อยากอ่านไปเรื่อยๆ แงๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
รออ่านคู่แซนวิช อิอิ
:L2:
-
จะน่ารักไปไหนนะ :-[
-
อยากกินแซนวิชอิอิ :z1: ไม่อยากให้จบเลย ต่อไปเรีอยๆๆๆ ไม่ได้เหรอ รักคุณน้อง กับพี่ไผ่มากมาย คู่อื่นๆด้วย จบไปคงใจหายแย่เลย :man1: :man1: :กอด1:
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ฮิฮิ คู่นี้เค้าแสบกันทั้งผัวทั้งเมียจริงๆ .. ชอบเหมือนเดิม
ปล.. อ่านมาถึงตอนท้ายย เฮ้ยยยยยย!!!! ใกล้จะจบแล้วหรอคะ TT อย่าเพิ่งเลยน้า แต่งต่อไปเรื่อยๆเถอะคะ อยากอ่านเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆเลยอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย
-
ชอบคู่นี้จริงโว้ยยยย
ฝิ่นน่ารักตรงที่งี่เง่า(แบบมีลิมิต)
ส่วนพี่ไผ่ถึงจะดูดุๆ(แต่ก็ยอมเมียตล๊อดๆ)
>>>>>เพลงนี้ให้ทั้งคู่<<<<<
http://www.youtube.com/v/DpBtrcFrLbo
รักเธอไม่มีปิดบัง ก็ใจของฉันไม่มีปิดใคร
โลกกลมๆจะโตแค่ไหน ไม่อาจปิดหัวใจฉันได้เลย
รักเธอไม่มีปิดบัง ก็ใจของฉันไม่มีปิดใคร
คิดยังไงก็พูดออกไป
อยากจะเปิดเผยความจริงจากใจ (ให้เธอ)
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร ไม่เคยขาดรอยยิ้มเลย
รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากๆๆ
-
รักกก คู่นี้ที่สุดค่ะ โคตรน่ารักและโคตรธรรมชาติเลย
อ้อนให้ไปเที่ยวสุดท้ายเมียเมื่อยก็ต้องมานวดเมียอีกเนอะพี่ไผ่เนอะ
ก็เมียคือเมีย นวดต่อไปจ๊ะ...อีน้องมีบอกจะนวดแบบบีคอสไปเลิฟยู แม๊ เยอะตลอด...
สองคนเค้าอยู่กันดี ๆ คนอื่นก็จ้องจะมายุ่งด้วยเนอะ คนหน้าตาดีก็เงี้ยะ
แล้วแต่ละคนโคตรกวน แต่จะสู้คู่นี้เค้าได้ไง ฮาอีตอนน้องฝิ่นหงุดหงิดด่าไม่เลิกมาก เอาแต่ใจแต่น่ารักนะ
ก็มายุ่งกับน้องเองนี่ อีสองคนแฟนนั่นอีก สม...เจอเสี้ยม คงเคลียร์กันอีกพักแหละ
เจย์หวายไปฮันนี่มูนกันหรา 555 บลูพายก็เหมือนกัน ไอ้น้องฝิ่นมันอิจฉานะ
:pig4:
-
เป็นวันธรรมดาที่น่ารักมากกก เหมือนจะเรื่อยๆแต่มันไม่น่าเบื่อเลย อ่านไปยิ้มไป เพลินมาก
อย่าเพิ่งรีบจบเลยน๊า งื้อออ
-
เป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อกันดีจริงๆ ทำให้วันธรรมดากลายเป็นวันที่ไม่ธรรมดาไปได้..น่ารัก
-
จะจบแล้วเหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านไปเรื่อยๆ ผิ่นและไผ่น่ารัก :-[ :-[ :-[
-
น่ารักงะ เกรียนโคตรรรรรร 5555+++
-
โดนกันไปทุกคนนนนนน :laugh:
-
อ๊ากไม่ไหว จะน่ารักกันไปไหนนิ น่ารักอ่ะ :o8:
-
อิคู่รัก คู่เกรียน :laugh:
ยังคงรักกันเหนียวแน่นไม่มีสั่นคลอนจริงๆ :กอด1:
รอตอนหน้าอย่างตั้งใจ :z2:
ถึงคุณคนเขียน อย่าพึ่งจบเลยนะ นานๆจะเจอนิยายที่เขียนแล้วอ่านได้ไม่เบื่อ ไม่ซ้ำซาก ไม่ดราม่า ซักเรื่อง
เขียนต่อไปเรื่อยๆ ก็ยังมีคนรออ่านนะจ้ะ รักเรื่องนี้จัง :กอด1:
-
น่ารักเกิน อิจฉาาา
รอจ้า
-
อ๊าาาาาาาาา หนูฝิ่นอ้อนได้น่ารักน่าฟัดมากกกกก :m3:
เห็นแล้ว อยากจับมากอดมาฟัดแทนพี่ไผ่จริงๆเลยวุ้ย :man1: :man1:
-
เหมือนจะเรื่อยๆจริงๆแต่น่ารักมากกกกกก :impress2:
-
ขอแซนวิชหลายๆตอนหน่อยนะคะ :z1:
-
วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดาสำหรับเรา น่ารักมากทั้งคู่เลย :impress2:
ถ้าเราไปเจอพี่ไผ่กับน้องฝิ่น อาจโดนไล่ตะเพิดเหมือนเด็กกลุ่มแรกนะ :laugh:
แต่คู่เจือกที่เป็นแฟนกันนี่สมน้ำหน้าจริงๆ น่าจะโดนฝิ่นจัดเต็มกว่านี้อีกหน่อย แต่แค่นี้ก็มีปัญหาครอบครัวแล้วล่ะ :m20:
แอร๊ย ไม่อยากให้จบเลยอ๊า อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ รักคู่นี้มากมาย :กอด1:
-
กรี๊ดกับประโยคสุดท้าย แซนด์วิช อร๊ายยยย รอคอยยย
อย่ารีบจบเลยนะคะคนเขียน ขอทุกคู่แบบเน้นๆก่อนได้ไหมคะ สนุกมากเลย ไม่อยากให้จบเลย ฮรือออ
ปล. คนที่เข้ามาทักไผ่ฝิ่นนี่แปลกอ่ะ ปกติมั้ยเนี่ย
-
น่ารัก และอบอุ่นมาก :impress3:
-
คู่นี้อ่านได้ไม่มีเบื่อ :กอด1: รอตอนหน้าด้วยค่ะ :impress2:
-
น้องน่ารัก...งอแง...แต่เข้าใจ
วันธรรมดาของทั้งคู่...แต่เป็นวันที่หลาย ๆ คนเค้าอิจฉาอ่ะ..
:L2: & :กอด1:
-
อีหนูฝิ่นนี่มันน่ารักน่าหยิกจริง ๆ
-
น่ารักโคตรๆอะ :กอด1: :-[
-
o13
-
อ่านแล้วรู้สึกรักฝิ่นกับพี่ไผ่มากๆๆๆๆๆ
อ้อน งี่เง่า กวนๆ กันตลอด
น่ารักกกกกกกก
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นส่วนนึงของชีวิตแล้วอ่ะ
เปิดมาดูว่าอัพหรือยังเกือบจะทุกวันเลย
อยากอ่านตอนที่ชาวแก๊งค์ไปกระบี่ง่ะ เมื่อไหร่จะได้อ่านหนออออ
สุดท้ายรักคนแต่ง
มาให้กอดที :กอด1:
-
ไม่อยากให้จบเลย ฝิ่นแสบมาก ฮ่าๆ
-
รักคู่พี่ไผ่น้องฝิ่นมากๆ คนเขียนแต่งเก่งจริงๆ มีน้อยนะที่จะอ่านนิยายแบบอ่านไปได้เรื่อยๆ
ไม่เบื่อ ไม่ง่วงเวลาอ่าน อ่านไปยิ้มไป ยิ่งอ่านยิ่งติด ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักในคู่นี้
ไม่อยากให้จบเลยจริงๆ :sad4: ขอคู่นี้อีกเยอะๆนะคะ. :กอด1:
-
กร๊ากกกกๆๆ :m20:
พี่ๆน้องๆคู่นี้เค้าน่ารักจริงๆ
ขนาดอยู่ด้วยกันส่งออร่าเลิฟใส่กันแล้ว ยังไม่ผู้ไม่ยอมรับรู้เข้ามาแหยมอีก
-
จะน่ารักน่าอิจฉาไปไหน ใจละลาย เฮ้ย
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักจังเลย
-
ยังไม่อยากไห่จบเร่ยยยย ย. แต่งไปเรื่อยๆไมได่หรอ?:( กำลังอินเลิฟทุกคู่เลยยยย ย.
-
สองหนุ่มยังกวนป่วนกันแบบน่ารัก....
พี่ไผ่ก็ตามใจเมียจริงๆ...555
-
โอ๊ยย น่ารักอ่ะ >/////////<
“บีคอส ไอ เลิฟ ยู ไง” :laugh:
งุ๊งงิ๊งง๊องแง๊งกันน่าดูเลย
:กอด1:
-
คือยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ เรื่องนี้น่ารักมาก ทั้งพระเอกนายเอก เหล่าเพื่อนๆ ครอบครัว ตัวละครแต่ละตัวไม่ทำตัวเยอะ อ่านแล้วรู้สึกดีมาก สรุปคือชอบเรื่องนี้มากกกกกก ^^
-
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาา :z3:
คิดถึงมว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z2:
-
น้องฝิ่นอนงค์กับพี่ลำไผ่นี่เกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆเนอะ ชีวิตคู่นี้มีสีสันตลอดเวลาจริงอะไรจริง
-
หนึ่งวันที่แสนธรรมดา แต่น่ารักเกินธรรมดา
ได้อยู่กับคนที่รักที่ไหนก็มีความสุขทั้งนั้น
มีบ้างที่อยากอ้อน อยากเอาแต่ใจในทุกเรื่อง
แต่ถึงอย่างนั้นพี่ไผ่ก็ใจอ่อนแทบทุกครั้ง
ไอ้เรื่องคนอื่นชอบเข้ามาหาเรื่องเนี่ยแก้ไม่ตกเนาะ
หลีกเลี่ยงก็ไม่ได้ เพราะเค้าเข้ามา(ให้ด่า) เอง
พี่ไผ่และน้องฝิ่นก็เลยต้องเหนื่อยไล่อย่างนี้
หน้าตาดีทั้งคู่ก็ต้องทำใจอ่ะนะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ตอนหน้าแซนวิช :z1:
-
ไม่อยากให้จบเลยอะ รักพี่ไผ่ กับคุณน้องฝิ่นมากกก ติดเรื่องนี้มาก ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกๆ เลย เลย
ปล. อยากกินแซนวิชด้วยคน 5555
-
กลุ่มน้องๆที่ตามมาจากรถไฟฟ้า เข้าใจอยู่ว่าคนน่ารัก มักดึงดูด
แต่ ...ไอ้คู่หลังนี่มันงงๆ คือพี่ไผ่กับฝิ่นอยู่เฉยๆ พวกเข้ามาด่าซะงั้น
แบบ อ่านๆอยู่ เฮ้ย...มันโรคจิตป่าวว๊า
เค้าจะกอดกัน มันก็สิทธิ์ของเค้า อยากให้ฝิ่นจัดหนักกว่านี้
หนึ่งวันธรรมดา ที่หวานแบบไม่ธรรมดา
รอคู่แซนวิชเน้อออออ
-
โอยย รักคู่นี้มากกก มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
น้องฝิ่นน่ารักก จะกวนจะอ้อนจะงี่เง่ายังไงก็น่ารักกก :m1:
ส่วนพี่ไผ่ก็ตามใจน้องตลอด ถึงจะแอบดุเป็นบางครั้งก็เหอะ
ขำอีสองกลุ่มนั้นมาก อยู่ดีไม่ว่าดีนะ รู้จักก็ไม่ได้รู้จัก แต่ดันหาเรื่องให้ตัวเองโดนด่าซะงั้น :laugh:
ปล.อย่าพึ่งจบเลยนะคะะะะ อยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่เคยเบื่อเลย รักเรื่องนี้มากจริงๆ :กอด1:
-
จะน่ารักกันไปไหน
-
ใกล้จบแล้วหรอ
ใจหายจังเลยอ่ะ
ยังไงก็จะรอตอนแซนวิชนะจ๊ะ
-
วันธรรมดาของทั้งส่งคนน่ารักจังนะ
ไม่อยากให้จบอ่ะ ติดลมไปและ 555
-
สุดยอดอ่ะ
คู่รัีกหน้าตาดีแห่งปีเลยนะเนี่ย >///<
มีแต่คนอยากมาสร้างความร้าวฉาน
แต่ไม่ได้หรอกเนอะ มีแต่คนมั่นๆ
555+
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามทันแล้ว
-
เพิ่งตามมาอ่าน สนุกมาก น่ารักทุกคู่และคี่(แฝดกะต้า). รอตอนต่อไปค่า o13
-
จำชื่อตอนผิดอ่ะ นึกว่าอ่านไปแล้ว ที่ไหนได้ยังไม่ได้อ่าน
ตอนนี้น่ารักมากมายครับ อยากมีบ้างจริง
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
พรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆลงให้คะ น่าจะกลับทัน รอด้วยนะคะ :pig4: :pig4:
-
มาปูเสื่อรอ ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
รออยู่ค่ะ
-
ฝิ่นงี่เง่า แต่ก็รักเนอะ
:myeye: :myeye: :myeye:
-
:call: :call:
-
รอจ้า ตอนบ่ายว่างงานซะด้วย :z1:
-
คู่นี้แรงตลอดดดดดด
-
ตอนที่ 81 โอม ต้าร์ อาร์มส Part 1
“ตื่นแล้วเหรอ น้องต้าร์”เสียงหวานๆเรียกผมที่กำลังเดินลงมาจากข้างบน
“ฮะ แม่”ผมตอบรับและกอดเอวคุณแม่ยังสาวและสวย คุณแม่เอามืออังหน้าผาก ทำคิ้วขมวดและพูดต่ออย่างเป็นห่วง
“ยังตัวรุมๆอยู่เลย ไม่นอนต่อล่ะจ๊ะ”คุณแม่ลูบแก้ม ก่อนจะจับแขนเบาๆเป็นการสำรวจร่างกายไปด้วย
“ต้าร์นอนจนเบื่อแล้วฮะ อยากเจอหน้าแม่มากกว่า”ผมอ้อนท่านอย่างทุกครั้ง ไม่ว่าจะปกติหรืออ่อนแอ แค่แม่พูดและกอดผมก็รู้สึกมีกำลังใจที่จะทำอะไรต่อแล้ว ผมมีพี่ชายอีกสองคน พี่คนโตอายุห่างกันเกือบรอบ ติดตามคุณพ่อไปทำงานต่างประเทศทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน แต่โทรหากันบ่อยๆ นิสัยจะเหมือนคุณพ่อซะมากกว่าหน้าดุๆ แต่กับผมจะใจดีมาก พี่คนรองห่างกันสองปีเรียนที่อเมริกา ปิดเทอมทีถึงจะกลับ ถ้าผมปิดก่อนก็จะไปหาประจำ คนนี้ค่อนข้างไฮเปอร์
“ปากหวานนะเรา ทานโจ๊กดีกว่า แม่ทำโจ๊กหมูใส่เห็ดหอมให้ต้าร์เยอะเลย”คุณแม่บอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะพยักหน้าให้สาวใช้ยกมาให้
“จุ๊บ ขอบคุณฮะ รักแม่จัง”ผมหอมแก้มและบอกรักท่าน ก่อนจะรับโทรศัพท์ที่หยิบติดลงมาด้วย กดรับทันที
“ค่อยยังชั่วแล้ว จะมาหาเหรอ ว่างจริงอ่ะ”ผมถามคนในสายที่แย่งกันคุยตลอด แต่ไม่เคยอิจฉากันเองสักที มีแต่ผมที่อิจฉากับความรักของมันสองคน ผูกพัน รักกัน ตายแทนกันได้ และมันก็มอบให้ผมด้วยนะ ไม่ต้องบอกมั้งว่าใคร เวลาที่คบกันแค่ไม่กี่เดือน แต่ทำไมผมถึงประทับใจและชอบมันสองคนมากขนาดนี้ก็ไม่รู้
“กินไรไหม”โอม
“เดี๋ยวซื้อเข้าไปให้”อาร์มส
“แล้วแต่สิ ไม่เสียตังค์และอร่อยกินหมดแหละ”ผมบอกกลับอย่างอารมณ์ดี คุณแม่เอียงคอมองยิ้มๆแต่ไม่พูดอะไร ผมยังไม่ได้บอกท่านเลยว่าพวกเราคบกันอยู่ มองภายนอกก็เหมือนลูกเพื่อนสนิทกัน ครอบครัวเรารู้จักกัน ผมก็เพิ่งรู้เมื่อนี่เอง ตอนนี้พวกเราสะดวกทุกอย่างในการไปมาหาสู่ หรือแม้แต่จะค้าง ผมรู้สึกผิดเหมือนกันที่ไม่กล้าบอกท่าน แม่รู้ว่าผมเป็นเกย์แต่ไม่รู้ว่ามีแฟนสองคนแค่นั้นเอง ไม่รู้ท่านและคุณพ่อ พี่ๆจะรับได้ไหม
“หญ้าไหมล่ะ หาง่ายดี”โอม
“เคี้ยวคล่อง กินแล้วจะได้สำรอกออกมา ไข้จะได้หาย”อาร์มส แล้วมันสองคนก็หัวเราะ
“เก็บไว้ ดะ กินเองเถอะ ถ้าจะกินบ่อยละสิเขากับหางถึงได้เห็นชัดแล้ว”ผมเกือบจะหลุดคำหยาบออกไปแล้ว เดี๋ยวนี้ชักเริ่มติดมาบ้างแล้ว ยิ่งอยู่กับพวกมันยิ่งติด ไม่ใช่รับไม่ได้หรอกแต่กลัวคุณแม่จะหัวใจวายที่ลูกเปลี่ยนไป๋
“ก็เพราะรักไง”อาร์มส
“ถึงได้ยอมเป็นอะไรก็ได้”โอม
“เสี่ยว จะอ้วก นี่กำลังกินโจ๊กอยู่เลย”ผมเริ่มหน้าแดงจนต้องหันข้างหนีคุณแม่ที่ทำเป็นถักผ้าพันคออยู่
“เออ นั่นแหละ เหมือนอ้วกเลย”มันสองตัวพูดออกมาอีก
“ไอ้บ้า ไม่คุยแล้ว ไม่ต้องมาเลย”ผมแหวใส่มันอย่างงอนๆ หนอยมาว่าโจ๊กแม่เขา เละเหมือนอ้วก
“ฮ่าๆๆๆ พูดเล่นน่ะ”โอม
“อย่างอนเลยนะ”อาร์มส
“เดี๋ยวซื้อของไปฝาก คิดถึงนะ”พูดพร้อมกันและวางสาย ผมยังอ้าปากค้างไม่ได้พูดอะไรเลย
“โรคจิต ยังไม่ได้พูดเลยว่า คิดถึงเหมือนกันนะ”ผมพูดหงุบหงิบอุ๊บอิ๊บคนเดียว
“คิดถึงใครจ๊ะ ยิ้มซะกว้างเลย”คุณแม่ล้อยิ้มๆ
“เพื่อนนะฮะ เขา เขาโทรมาหาถามอาการต้าร์น่ะแม่”ผมรีบบอกแม่ แต่ทำไมยิ่งพูดยิ่งติด หน้ายิ่งร้อนก็ไม่รู้
“เหรอจ๊ะ คงไม่ใช่นัมเบอร์กับเกลหรอกมั้ง”แม่ทำหน้ายิ้มๆพูดต่ออย่างรู้ทัน
“แม่อ่ะ”ผมจับแขนท่านเขย่าไปมาอย่างอายๆ
“มีอะไรจะบอกแม่ไหม”แม่ถามผมเอามือลูบหน้าอย่างเอ็นดูเสมอ
“ปะ เปล่า”ผมรีบปฏิเสธ บอกตรงๆตอนนี้ยังไม่อยากบอกท่านเลย กลัวแม่ตกใจ
“น้องต้าร์ มีอะไรพูดกับแม่ได้นะ แม่ไม่อยากให้น้องต้าร์คิดเองเออเอง”คุณแม่พูดต่ออีกอย่างให้รู้ว่า ท่านรักผมไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นขอให้บอกแม่
“ต้าร์รู้ ต้าร์รักแม่นะ แต่ขอเวลาหน่อยนะฮะ”ผมบอกและกอดท่านเอาไว้
“จ๊ะ แม่ก็รักน้องต้าร์ ทานต่อดีกว่าจะได้ทานยาและพักต่ออีกหน่อย ว่าแต่บอกแม่ได้ไหมว่าใครจะมา แม่จะได้เตรียมขนมไว้ให้”คุณแม่หอมแก้มและพูดอย่างใจดี
“โอม กับ อาร์มส จะมาน่ะฮะ”ผมบอกท่านด้วยรอยยิ้มดีใจอย่างปิดไม่มิด
“อ๋อ นึกว่าใคร น้องแฝดลูกเพื่อนแม่นี่เอง อืม พักนี้มาบ่อยนะ ดูน้องต้าร์สนิทมากเลยแต่ก่อนเห็นเขาแหย่ทีไรโมโหเขาทุกที”แม่พยักหน้ารับรู้ พูดต่ออย่างสงสัยแต่อมยิ้ม
“ก็ ก็พอได้คุย เขาก็ดีแต่กวนซะมากกว่า”ผมบอกทำปากยื่นหน่อยๆ
“เด็กผู้ชายก็อย่างนี้แหละ แม่เขาก็บอกเหมือนกันว่าเด็กๆซนยิ่งกว่าลิง โตมาก็ดื้อ ทำโทษกันบ่อยๆ แถมชอบอะไรก็เหมือนกันอีก แม่เขาพูดอีกนะว่าผู้หญิงที่ไหนจะมายอมมีแฟนสองคน เขาก็ไม่ปิดแม่นะบอกว่าน้องแฝดกับผู้ชายก็ชอบนะ”คุณแม่เล่าไปยิ้มไปอย่างไม่คิดอะไร แต่มันกระทบผมเต็มๆ คุณแม่จ๋า ต้าร์อยากจะบอกว่า ก็ลูกแม่นี่ไงที่ยอมมันไปแล้ว ถึงจะยังไม่ได้มากไปกว่ากอด จูบ ก็เถอะ แต่ทุกวันนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทำให้ผมรู้สึกดีและไม่ได้รังเกียจกับสัมผัสพวกมันสักนิด
“ระ เหรอ ฮะ”ผมยิ้มแหยๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานโจ๊กต่อ แต่เกือบสำลักเมื่อคุณแม่พูดต่อ
“นี่แม่ยังคิดเลยว่าที่เขามาสนิทกับต้าร์เพราะชอบต้าร์หรือเปล่าน้า”คุณแม่พูดขำๆ แต่ทำเอาผมขำไม่ออก
“แม่อ่ะ คงไม่หรอกมั้ง”ผมท้วงทันทีแต่ทำไมเสียงไม่หนักแน่นเอาซะเลย
“แม่แค่คิดเล่นๆเอง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆแม่กับคุณพ่อ และพี่ๆ คงได้คิดหนักล่ะว่าจะทำยังไง”คุณแม่บอกยิ้มๆในตอนแรก แต่พูดลอยๆเหมือนหนักใจในตอนท้าย ทำเอาผมเงียบเสียงลง
*
*
*
“อร่อยไหมล่ะ”โอมถามผม ที่ตอนนี้เรานั่งกันที่สวนหน้าบ้านผมเอง
“อืม”ผมพยักหน้า ปากยังดูดเต้าหู้นมสมที่มีผลไม้ผสมอยู่ด้วย
“ว่าแล้วต้าร์ต้องชอบแน่”อาร์มสพูด ก่อนจะหยิบองุ่นแดงส่งให้ ผมจะหยิบมันก็ถอยออก
“เอามาสิ”ผมบอกและแย่ง
“ก็อ้าปากสิ”อาร์มสยกยิ้ม โอมมองด้วยหน้าตาไม่ต่างกัน
“อย่าเล่นอย่างนี้ เดี๋ยวแม่เห็น”ผมเอาแม่มาอ้างทันที
“ก็ดีสิ จะได้ขอซะเลย”โอมพูดแหย่ แต่หน้าบอกว่าเอาจริง ผมถอนหายใจกรอกตาไปมา
“ไม่กินก็ได้”ผมพูดงอนๆ ก่อนจะหันหน้าหนี ได้ยินเสียงหัวเราะจิตๆ แต่ไม่หัน “อ๊ะ ไอ้บ้า”มันยื่นหน้ามาหอมแก้มคนละข้าง ผมตีมัน มองไปรอบๆอย่างระแวง”บอกไม่ให้เล่นแบบนี้ไง พูดไม่รู้เรื่อง กลับไปเลย”ผมเริ่มโกรธนิดๆที่พวกมันไม่ฟังอะไรเลย เห็นเป็นเรื่องเล่นซะหมด ถ้าเป็นที่คอนโดหรือบ้านมันนะผมช้ำไปแล้ว แต่ก็ชอบอ่ะนะ หุหุ คิดอะไรเนี่ยะ นี่ผมอยากให้มันสองคนฟัดผมเหรอ
“ต้าร์”มันเรียกผมพร้อมกัน
“ต้าร์”มันเรียกอีก
“เฮ้อ”ผมถอนหายใจ ก่อนจะเอามือปิดแก้มไว้และหันมามองมันทั้งคู่ มันเห็นผมทำอย่างนั้นก็เลยหัวเราะ
“ปิดแค่นั้นนึกว่ารอดเหรอ”โอม
“ดึงออกก็ได้แล้ว”อาร์มส
“แต่เราไม่ทำหรอก”โอม
“รอให้สมยอม”อาร์มส
“ชิ๊ รอไปเถอะ”ผมบอกมันสองคน
“เป็นไร”โอม
“กลุ้มใจเหรอ”อาร์มส
“............”
“บอกเราได้นะ”พูดพร้อมกัน จ้องหน้าผมและพยักหน้าหงึกหงัก ดูน่ารักดี เวลามันโมโหหรือโกรธก็เอาเรื่อง ยิ่งเวลาใครมาคุยหรือมองผมนะ มันแทบจะเดินเข้าไปหาเลย ผมต้องดึงไว้ตลอด แต่บางทีเวลาผมเห็นมันคุยกับใครก็รู้สึกไม่ชอบใจเอาซะเลย
“โอม อาร์มส”ผมเรียกมันสองคนมองซ้ายมองขวา จับมือมันสองคน
“ครับ”มันก็ตอบรับ เวลามันหวานก็ทำเลือดลมสูบฉีดได้ดีเลย
“ต้าร์ไม่กล้าบอกแม่เรื่องของพวกเรา”ผมตัดสินพูดออกไป มันเงียบ”ต้าร์ กลัว แม่ พ่อ และพี่ๆรับไม่ได้”ผมพยายามพูดปกติแต่ทำไมทำรู้สึกว่าปากมันสั่นๆยังไงไม่รู้ มันสองคนมองหน้าผมด้วยสีหน้าเฉยๆ จนผมรู้สึกใจหาย สักพักมันสองคนเอามืออังหน้าผากผม
“ตัวก็ไม่ร้อน”โอม
“ไม่น่าจะเพ้อขนาดนี้”อาร์มส
“นี่ เห็นเป็นเรื่องล้อเล่นเหรอ”ผมรู้สึกโมโหปัดมือพวกมันออก จะลุกหนีแต่โดนยึดมือไว้ก่อน”ปล่อยนะ ถ้าไม่คิดจะรับฟังหรือเห็นเป็นเรื่องไม่จริงจังก็ปล่อย กลับไปเลย”ผมเสียงดังมากขึ้น น้ำตาจะไหล มันสองคนเอามือปิดปากเบาๆ
“ใจเย็นสิ”โอม
“ฟังให้จบก่อน”อาร์มส
“ฟังอะไรล่ะ ไร้สาระ เพ้อเจ้อ ไม่ใช่เหรอ”ผมพูดใส่สะบัดหน้าหนี
“ต้าร์”มันสองคนเรียกผมที่หน้านิ่วคิ้วขมวด เม้มปากจนเจ็บไปหมดแล้ว
“ใจเย็นก่อนได้ไหม”โอม
“เราไม่อยากให้ต้าร์เครียด”อาร์มส
“แต่เราเครียด”ผมหันไปบอก แทนที่มันสองตัวจะสลด กับยิ้มแป้น”ไอ้พวกบ้า มีความสุขนักเหรอเห็นคนอื่นเป็นทุกข์”ผมแว็ดใส่ จะจิกก็จิกไม่ได้เพราะมือถูกจับอยู่ จะยกตีนถีบก็ไม่ถนัด
“สุขสิ ทำไมจะไม่สุข”โอม
“สุขที่ต้าร์เครียดกับเรื่องของเรา”อาร์มส มันพูดอะไร ผมงงไปหมดแล้ว หายปวดหัวกับไข้ แต่ต้องมาปวดหัวกับพวกมัน ก่อนมันจะพยักใส่กัน โอมเป็นคนพูดออกมา
“แสดงว่าต้าร์เห็นความสำคัญของพวกเรา กังวล กลัวที่จะไม่ได้คบกัน”โอมพูดอย่างใจเย็น จ้องตาผมตลอด ก่อนจะหันมาอาร์มสที่ยกมือผมขึ้นจูบ
“แสดงให้เห็นว่า ต้าร์รักเราแล้ว ใช่ไหม”อาร์มสถามพร้อมรอยยิ้ม พอกับโอมที่ทำเช่นกัน ผมก้มหน้าอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทบทวนความคิดและการกระทำของตัวเองว่าเป็นอย่างที่บอกหรือเปล่า ถามใจตัวเองทุกครั้ง ก็ได้คำตอบว่าผมชอบมันทั้งสองคน ไม่เคยอายหรือแคร์สายตาใครที่มอง ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไร รู้แต่ว่าเมื่อมีมันอยู่ด้วยผมจะรู้สึกดีตลอด
“ต้าร์รักเราใช่ไหม”มันถามพร้อมกันอีก
“อืม”ผมงึมงำ
“พูดดังๆสิ”ทั้งคู่ ผมเงยหน้ามอง
“ใช่ ต้าร์รักทั้งคู่”ผมพูดจบมันกอดผมทันที เป็นความรู้สึกที่อบอุ่น ลืมความรู้สึกสับสน กังวล ไปหมด บทจะบอกรักก็พูดได้ลื่นไหลไม่ต้องรอบรรยากาศและสถานที่อะไรทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับใจที่สั่งการโดยอัตโนมัติ
“ไม่ต้องกลัวนะ มันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อย”โอมพูดปลอบผม เอามือลูบหัวไปมา
“แต่ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับต้าร์ด้วยนะว่าจะอยู่ข้างๆกันไหม”อาร์มสปลอบผมและเอามือลูบหน้า
“อยู่ แต่”ผมตอบแต่ยังกังวล มันสองคนบีบมือ”ถ้าแม่รับไม่ได้ และต้าร์ต้องเลือกล่ะ”ผมถามอีก
“มั่นใจหน่อยสิ อย่าเพิ่งคิดไปไกล มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”โอมตบไหล่เบาๆ
“ถึงมีเราก็ไม่กลัว และจะทำให้บ้านต้าร์ยอมรับเราให้ได้”อาร์มสบอกอีก
“วิธีไหนล่ะ”ผมก็ถามกลับ มันสองคนหัวเราะ
“ยังไม่รู้เลย”มันบอก
“เนี่ยะนะ แล้วบอกว่าจะทำทุกอย่าง”ผมโวยใส่มันสองคนที่เอามือจุ๊ปาก
“เบาๆสิ”โอม
“เดี๋ยวแม่ได้ยินนึกว่าโดนปล้ำนะ”อาร์มส
“ไอ้บ้า ไอ้แฝดโรคจิต”ผมว่ามันอีก
“ฮ่าๆๆๆ ใจเย็นน่า”โอมหัวเราะและพูดไม่ต่างกับอาร์มส
“มันบอกไม่ได้หรอก แต่ถึงเวลาเราทำแน่”อาร์มสพูดอย่างใจเย็น แต่ตอนท้ายสบตาผมให้รู้ว่าพูดจริง
“ตอนนี้กินขนมก่อนนะ ทำใจให้สบาย”โอมบอกผมก่อนจะปล่อยมือ หันไปหยิบขนมส่งให้โดยการป้อน
“จำไว้ แค่ต้าร์เชื่อใจเรา แค่นี้เราก็มีกำลังใจที่จะสู้แล้ว”อาร์มสย้ำอีกครั้ง โอมพยักหน้า ผมจะทำอะไรได้นอกจากพยักหน้าบ้าง มันสองคนยิ้ม และชวนคุยเรื่องอื่น
*
*
*
“เป็นไงน้องแฝด อาหารบ้านน้าอร่อยไหม”คุณแม่ถามมันสองคนที่กินข้าวเย็นที่บ้านด้วย
“อร่อยครับ”ทั้งคู่ ทำเอาแม่หัวเราะน้อยๆ
“สมแล้วที่เป็นคู่แฝด ตอบพร้อมกันเลย”คุณแม่พูดต่อ ก่อนจะตักกับข้าวให้ทั้งสองคน “มีขนมด้วยนะจ๊ะ”คุณแม่พูดต่อ
“ต้าร์ก็ชอบนะแม่”ผมพูดมั่ง รู้สึกน้อยใจที่เห็นแม่เอาใจไอ้สองคนนี้มากกว่าตัวเอง มันแอบยักคิ้วใส่ล้อเลียน
“เด็กขี้อิจฉา แม่ทำให้น้องต้าร์ทุกวันอยู่แล้วนี่จ๊ะ”คุณแม่หันมาบอกยิ้มๆใส่
“ต้าร์เปล่าสักหน่อย แค่เห็นแม่เอาใจสองนี้นอกหน้าไปหน่อย”ผมพูดอย่างงอนๆ
“น้องต้าร์หึงเหรอจ๊ะ”คุณแม่พูดออกมาอีก ทำเอาผมหน้าเหวอไม่คิดว่าแม่จะพูดออกมาแบบนี้
“แม่พูดอะไรเนี่ยะ ใครหึง ไม่มี๊ จะหึงเรื่องอะไร”ผมรนไปหมดเลย ผิดกับไอ้สองตัวที่นั่งยิ้มชอบใจ
“นั่นสิครับ”มันพูดอย่างเห็นด้วย
“แย่จังเด็กคนนี้ หึงกระทั่งแม่ เน๊าะ น้องแฝด”คุณแม่ส่ายหน้าเหมือนจะตำหนิผมและหันไปหาพวกมันที่รอเสียบอยู่แล้ว
“ครับ”ไอ้แฝดเนียนเชียวนะ เดี๋ยวเถอะถ้าคุณแม่รู้ความจริง พวกแกจะจ๋อยพูดไม่ออก ดูสิจะทำยังไง ผมคิดอย่างหมั่นไส้อยากจะภาวนาให้แม่ขัดขวางเต็มที่ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่ากลัวเป็นจริง โอ้ยยย สรุปนี่ผมจะเอนไปทางพวกมันเยอะแล้วนะเนี่ยะ ไม่ได้ ไม่ได้ เราต้องรักษาตัวเองให้รอดจากพวกมันเอาไว้
“กลับได้แล้ว”ผมพูดใส่ทันทีที่กินอิ่มแล้ว ย้ายมาห้องนั่งเล่นกัน คุณแม่มองหน้า
“อะไรกัน น้องต้าร์ ไล่น้องแฝดได้ไง อุตส่าห์มาเยี่ยมและอยู่คุยด้วย”คุณแม่เอ็ดไม่จริงจังนักเป็นการเตือนกลายๆ
“ใช่ครับ”พูดพร้อมกัน ผมจะทำอะไรได้ เล่นเข้าข้างกันซะขนาดนี้ คุณแม่หัวเราะอย่างมีเลศนัย ก่อนจะมองพวกผมสลับกัน
“เอาล่ะ ทีนี้ จะบอกแม่ได้หรือยัง”จู่ๆคุณแม่ก็พูดขึ้นมา ผมตกใจนิดหน่อย ผิดกับไอ้สองคนที่นิ่งเฉย
“ระ เรื่องอะไรฮะ”ผมยังกลั้นใจถามต่อ
“น้องต้าร์”คุณแม่เรียกเสียงต่ำ แต่อ่อนโยน ผมก้มหน้า
“คือ คือ”ผมเริ่มอึกอัก ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
“พวกเราคบกันอยู่ครับ”โอม
“แบบคนรัก”อาร์มส ผมองหน้าสองคนที่พูดออกไปหน้าตาเฉย และก็ผลัดกันเล่าให้ฟังตั้งแต่แรกเริ่มถึงปัจจุบัน พอฟังจบคุณแม่ถอนหายใจพร้อมส่ายหน้า
“แม่ไม่ได้ว่าถ้าจะคบกัน แต่สามพีเลยเหรอ”คุณแม่พูดและใช้ศัพท์ตามกระแสซะด้วย เล่นเอาผมหน้าแดง แต่ไอ้สองตัวอมยิ้มอย่างชอบใจ
“แม่”ผมลากเสียงเรียกท่านที่มองหน้ายิ้มๆ ก่อนจะพูดบางอย่างออกไป“ต้าร์ก็ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้นะฮะ คุณแม่”ผมกอดเอวเอาหน้าซุกอก ท่านเอามือลูบผม”ตอนแรก เขาก็ให้ต้าร์เลือก แต่พอต้องเลือกจริงๆ ต้าร์เลือกไม่ได้”ผมบอกความรู้สึกกับคุณแม่ตามตรง
“แม่เข้าใจจ๊ะ แม่สังเกตมานานแล้วล่ะ รอว่าต้าร์จะพูดเมื่อไรแค่นั้นเอง”แม่บอกเสียงนุ่มมาก
“ต้าร์ขอโทษฮะ”ผมไหว้คุณแม่อย่างรู้สึกผิดจริงๆ
“ผมขอโทษ ที่ไม่บอกตั้งแต่แรก”โอม
“แต่ไม่ได้ตั้งใจจะปิด รอแค่ต้าร์พร้อม”อาร์มส
“เอาล่ะ ตอนนี้แม่รับรู้แล้ว เหลือแต่พ่อนั่นแหละจะว่ายังไง พี่เราสองคนเขาไม่เรื่องมากหรอก”แม่รับรู้ง่ายกว่าที่ผมคิดไว้มาก เหลือแต่พ่อเท่านั้น
“ต้าร์กลัวอ่ะคุณแม่”ผมบอกแม่อย่างกังวล
“กลัว”แม่เลิกคิ้ว
“ต้าร์กลัวคุณพ่อโกรธและไม่รักต้าร์”ผมบอกท่านอย่างที่รู้สึกจริงๆ
“แค่นั้นเหรอ”แม่ถามอีก
“และก็ กลัว เอ้อ กลัว ไม่ให้พวกเราคบกัน”ผมพูดด้วยความกลัวแต่หน้าแดงด้วยความอายตรงประโยคท้าย
“ฮ่าๆๆ แม่ว่าน้องต้าร์กลัวอย่างหลังมากกว่ามั้ง”คุณแม่ยังล้อไม่เลิก ผมเลยกอดท่านมากกว่าเดิม”มีอะไรดีนะ น้องต้าร์ถึงได้ชอบน้องแฝดขนาดนี้ นี่ครั้งแรกเลยนะที่น้องต้าร์ยอมพาแฟนเข้าบ้าน แต่ก่อนเห็นเคยมาเล่าว่าชอบรุ่นพี่อยู่คน แม่ก็นึกว่าจะเป็นคนนั้นซะอีก ไหงกลายมาเป็นคู่กัดไปซะได้”คุณแม่เล่าต่ออย่างอารมณ์ดี ผมอ้าปากนึกไม่ถึงว่าแม่จะจำได้ แต่ก่อนผมชอบพี่ไผ่มาก มีอะไรก็จะเล่าให้คุณแม่ฟังตลอดแต่ไม่เคยบอกชื่อ ไอ้สองคนมองหน้าผมหรี่ตาใส่เหมือนจะคาดโทษ แต่ยกยิ้มมุมปากได้เจ้าเล่ห์มาก ตั้งแต่คบกันมันก็ไม่เคยถามผมเลยนะว่าลืมพี่ไผ่ได้หรือยัง ถ้าถามผมก็ตอบได้ว่ายังไม่ลืม เพียงแต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องมากกว่า
“เดี๋ยวนี้ก็ยังชอบอยู่มั้ง”อาร์มส
“นั่นสิ มองบ่อยๆ”โอม อ้าว คิดยังไม่ทันข้ามวัน มันสองตัวพูดออกมาซะแล้ว หนอย ทำมาเป็นพูดต่อหน้าคุณแม่
“บ้าสิ เลิกคิดไปตั้งนานแล้ว ใครจะกล้า ไอ้ฝิ่นได้ตบตาย”ผมก็หลุดปากพูดไปทันทีอย่างน้อยใจพวกมันนิดๆ กว่าจะรู้ว่าพูดอะไรออกไปก็คืนคำไม่ทันแล้ว ถูกใจพวกมันซะไม่มียิ้มกริ่ม คุณแม่เลยพลอยหัวเราะชอบใจไปด้วย ผมเลยถึงตาใส่
“เอาไว้คุณพ่อกลับมา น้องต้าร์ต้องบอกคุณพ่อด้วยตัวเองนะ แม่จะไม่ยุ่งแต่จะเป็นกำลังใจให้ ส่วนน้องแฝด ว่าไงล่ะ”คุณแม่สรุปเรื่องให้พวกเราและหันไปถามมันสองคน
“พร้อมครับ”รับคำ
“ผมไม่มีหลักประกันอะไรนอกจากความจริงใจ”โอม
“ที่จะพิสูจน์ให้คุณแม่และคุณพ่อของต้าร์รู้”อาร์มส
“ไม่คิดว่าตัวเองยังเด็กกันไปเหรอ เรื่องแบบนี้อาจจะแค่ชั่ววูบก็ได้นะ”คุณแม่เหมือนจะยังไม่แน่ใจเท่าไร”แม่อยากให้พวกเราคิดกันให้ดี ลองทบทวนถามตัวเองให้มากที่สุด และถ้าให้ดีบอกคุณพ่อคุณแม่เราด้วยให้ท่านได้รับรู้ แม่อยากให้พวกเราอยู่ในสายตา มีอะไรก็ปรึกษา อย่าไปคิดว่าโตแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ลูกน่ะไม่ว่าจะอายุเท่าไรในสายตาคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ยังเป็นห่วงอยู่เสมอ”แม่พูดให้พวกเราไปคิดทบทวน และเหมือนว่าอย่าหลีกหนีปัญหาโดยไม่หันหน้าปรึกษาพวกท่าน มีอะไรก็ขอให้เข้ามาคุยกัน
“ขอบคุณครับ”พวกผมพูดแทบจะพร้อมกัน ยกมือไหว้ด้วย คุณแม่อมยิ้ม
“ตาย ฉันคงได้ลูกเขยเป็นแฝดแน่ ลูกเราเริ่มพูดพร้อมเขาไปซะแล้ว เฮ้อ”คุณแม่ทำเป็นถอนหายใจแต่รู้ได้ว่าแหย่ลูกตัวเอง
“อีกแล้วนะคุณแม่”ผมส่ายหน้ากับแขนท่าน รู้สึกโล่งใจไปเปราะหนึ่งที่คุณแม่รับได้และยังคอยเป็นกำลังใจให้ ผมยิ้ม นี่ผมไม่ได้นอกหน้าเกินไปใช่ไหม ฮี่ฮี่
“ทีนี้ก็เหลือแต่พ่อแล้วใช่ไหม”โอมถามผม ขณะที่เดินจูงมือผม อีกข้างคงไม่ว่างหรอกครับ อาร์มสจับเรียบร้อยแล้ว บางครั้งผมอิจฉาแฟนตัวเองจัง บางทีมันคุยกันกระหนุงกระหนิงชวนให้จิ้นมาก แต่เรื่องเอาใจผมพวกมันก็เต็มที่
“เหลือต้าร์ด้วย”อาร์มสบอกและยักคิ้วใส่
“อะไรอีกล่ะ”ผมหันไปถาม มันบิดจมูกผมไปมา โอมก็ดึงแก้มผมไปมา”โอ้ยยย พอได้แล้ว หายใจไม่ออก เวียนหัวด้วย”ผมร้องอย่างขัดใจให้พวกมันเลิกแกล้งสักที
“ต้าร์ต้องให้ความมั่นใจกับเรา”มันพูดพร้อมกัน ผมทำปากหงุบหงิบ
“พูดซะขนาดนั้นยังจะเอาอะไรอีกวะ”ผมก้มหน้าสะบัดแขนออกและเดินหนี มันก็วิ่งเข้ากอดและลากเข้าไปในรถมัน ก่อนจะหอมแก้ม จูบปากผมจนพูดอะไรไม่ได้ส่งเสียงประท้วงอย่างเดียว ผละจากคนนี้หันไปก็เจออีกคนประกบให้ กว่าจะปล่อยได้ผมพิงอกมันทั้งสองคนเลย
“พูดอีกได้ไหม”อาร์มสเอามือจับคาง ไล้เบาๆ
“ว่ารักพวกเรา”โอมกระซิบข้างหู เม้มจนต้องย่นคอหนี
“ก็พูดไปแล้วนิ”ผมเลี่ยงอีกนิด สงสัยอยากจะโดนมันลวนลามต่อ นั่นไงมันทำอีกจนได้ ทีนี้ทำรอยไว้อีก ผมดึงหูพวกมันอย่างแรง
“อ๊าคคคคค”มันสองตัวร้อง
“นี่ ฉวยโอกาสนัก”ผมพูดไปดึงไปก่อนจะปล่อย มันสองตัวก็ก้มซุกตรงตักจนหัวชนกัน แต่หาใช่ปัญหาไม่เอามือกอดเอว ซุกหน้าตรงหน้าท้องผมไปมา
“ใจร้ายยยยย”มันครวญ ใช่ไอ้แฝดแน่เหรอ ทำไมลดสมองลงได้ขนาดนี้ แต่ก็อดจะยิ้มไม่ได้ก่อนจะจิกหัวมันสองตัวขึ้นมา
“ลุกขึ้นมา”ผมเน้นเสียงใส่ ไม่ได้ต้องข่มไว้ก่อน ถ้ามันงอนแล้วค่อยอ้อน หึหึ
“ต้าร์ ติดนิสัยไอ้ฝิ่นมาป๊ะเนี่ยะ”โอมถามผม
“เออ เห็นคุยกัน มันสอนอะไรมาอีกล่ะ”อาร์มสถามมั่ง เอาคางเกยไหล่
“เดี๋ยวจะบอกมันว่านินทา”ผมขู่มันไป คุยกันจริงแต่เป็นเรื่องไร้สาระมากกว่า มีออยด้วย ใช่คุยสองคนที่ไหน
“อย่านะ”มันร้องแทบพร้อมกัน ผมยกยิ้ม
“งั้นก็อย่ามาหือ”ผมยิ้มกริ่ม มันหงุบหงิบมั่ง ก่อนจะมองหน้ากัน
“ขอหอมแก้มนะ”อาร์มส
“จะกลับแล้ว”โอม ผมเงียบก่อนจะพยักหน้า มันสองตัวทำแก้มป่อง หมายความว่า ผมต้องทำใช่ไหม
“จุ๊บ”
“จุ๊บ”
และมันก็จุ๊บปากผมคนละที เป็นอันเสร็จพิธี
“รักต้าร์นะ”อีกแล้ว
“รู้แล้ว”ผมบอกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะโดนกอดเอาไว้ “พอได้แล้ว แค่กลับบ้าน ทำอย่างกับจะไปชายแดน”ผมว่าและผละออก
“แสดงว่าพวกเราเป็นผัว”โอม
“ต้าร์เป็นเมียที่ส่งผัวไปรบใช่ไหม”อาร์มส
“ไอ้บ้า”ผมผลักหน้ามันสองคนที่ยิ้มแป้นจนหน้าหงายก่อนจะปีนไปข้างหน้าและเปิดประตูออก วิ่งเข้าบ้านทันที พูดมาได้ ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย มาใช้คำนี้ได้ไง แล้วผมจะยิ้มทำไมวะ
*
*
*
ต่อจ๊ะ
-
“มีอะไรต้าร์”เสียงทุ้มเรียกผมและตบโซฟาให้ไปนั่งข้างๆ
“คิดถึงพ่อจัง”ผมบอกและหอมแก้มท่าน
“เมื่อสองวันก่อนต้าร์ก็บอก แต่ไม่เป็นไรพ่อชอบฟัง”พ่อเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม เห็นท่านยิ้มใจดีอย่างนี้ใช่ว่าผมจะกล้าพูดซะเมื่อไร เมื่อวานไอ้แฝดมากินข้าวด้วย มันจะพูดผมยังห้ามพวกมันเลยบอกขอเวลาก่อน มันก็ฮึดฮัดถามว่าผมไม่มั่นใจอะไรในพวกมันเหรอ กว่าจะเกลี้ยกล่อมได้ทำเอาเมื่อยปากเลย อ๊ะ อย่าคิดลึก ผมแค่จูจุ๊บปิดปากพวกมันแค่นั้นเอง
“เป็นอะไรลูก เงียบเชียว”พ่อถามเสียงห่วงใย มือก็ลูบหัวผม
“จะบอกพ่อว่า ต้าร์มีแฟนแล้วล่ะสิ”อีกเสียงพูดแทรกขึ้นมา พี่ชายคนโตผมเอง
“พี่ต้านอ่ะ อย่ามั่ว”ผมว่าพี่ที่ยิ้มนิดๆ
“มั่วไม่มั่ว คนแถวนี้ก็หน้าแดงละวะ”พี่ยังพูดแหย่ต่อ อย่างที่บอกที่บ้านผมยอมรับเรื่องผมเป็นเกย์ได้ แต่ไอ้เรื่องมีแฟนสองคนนี่ไม่รู้จะยังไง คุณแม่โอแล้ว พี่ต้อลก็โอไม่ซีเรียสตอนที่ผมตัดสินใจโทรไปบอกและปรึกษา เห็นมันไฮเปอร์มันก็แนะนำดีนะ บอกว่าให้พูดความจริงไปเถอะ อย่ากลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด
“ต้าร์เป็นไข้ต่างหาก”ผมแก้ตัว ปากยื่นหน่อยๆ พี่ต้านเบะปากล้อๆก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน พ่อส่ายหน้ายิ้มๆ
“แล้วตกลงอ้อนพ่อนี่จะเอาอะไร หรือว่า”พ่อพูดอีกครั้งอย่างไม่เชื่อว่าผมจะมีเรื่องพูดแค่นี้ แถมมีพูดเหมือนรู้อะไรมาแล้ว
“............”ผมเงียบรอฟังว่าพ่อจะพูดอะไรออกมา
“ขอค่าขนมเพิ่มใช่ไหม”ผมเผลอถอนหายใจเมื่อฟังพ่อพูดจบ
“ไม่ใช่หรอกฮะ คือ”ผมปฏิเสธก่อนจะออกอาการอ้ำอึ้งอีกแล้ว กล้าหน่อยสิต้าร์ มาขนาดนี้แล้วนะ
“พ่อรับไม่ได้”พ่อพูดออกมาก่อนที่ผมจะตั้งสติได้อีก ทำเอาผมอ้าปากค้าง หันไปมองพี่ต้านที่นั่งมองเฉยๆ เอื้อมมือมาจับมือผมไว้ ราวกับรู้แล้วเรื่องอะไร ”พ่อรู้ตั้งแต่อยู่ที่โน่นแล้ว ไม่มีใครบอก พ่อให้คนสืบดูตั้งแต่รู้ว่าสองคนนั่นมาบ้านเรา พาต้าร์ไปโน่น ไปนี่ แต่พ่อคิดว่าต้าร์คงไม่ได้คิดอะไร ก็เลยปล่อยๆไป อีกอย่างครอบครัวเรารู้จักกัน ถ้าเป็นเพื่อนพ่อไม่ว่าหรือถ้าชอบต้าร์แค่คนเดียวก็ได้ แต่นี่เล่นควบสองคนเลย คนอื่นเขาจะมองยังไง สวิงกิ้ง เซ็กส์หมู่ พ่อคงทนฟังคนอื่นพูดถึงลูกตัวเองในทางไม่ดีไม่ได้แน่”พ่อพูดอย่างอ่อนโยน เอามือลูบหัวผมไปด้วย ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลย รวบรวมความกล้าก็ไม่ได้
“พ่อจะไม่ฟังต้าร์ก่อนเหรอฮะ”ผมถามพ่อกลับเบาๆ ในใจตอนนี้เสียความมั่นใจไปครึ่งแล้ว อยากให้มันสองคนมาอยู่ต่อหน้าซะตอนนี้เลย “มันไม่ใช่อย่างที่พ่อคิด เรารักกันจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องอย่างว่า พ่อฮะ ตะ”ผมจับมือพ่อพยายามที่พูดให้มากที่สุด
“พอแล้ว ต้าร์ ถ้ารักพ่ออย่าพูดเรื่องนี้อีก ถ้าจะมีแฟนแค่คนเดียวพอ จะเลิกกี่ครั้ง ก็ให้เป็นคนๆไป เท่านี้พ่อยอมให้ต้าร์มากแล้วนะ”พ่อพูดขัดพร้อมยกเหตุไม่ให้ผมพูดต่อไปได้
“แล้วมันต่างกันตรงไหน รักๆเลิกๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หลายคนเหมือนกันนี่ฮะ”ผมพูดออกไปเสียงสั่นๆ
“ต้าร์ พูดแบบนี้กับพ่อได้ไง”พ่อลุกขึ้นพูดเสียงดังใส่ ผมส่ายหน้าไม่รู้ว่าน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไร
“ต้าร์ มีเหตุผลหน่อยสิ”พี่ต้านพูดเตือนสติผม
“ก็ต้าร์พูดไปแล้ว พ่อไม่ฟังเลย เรารักกันจริงๆ พ่อ แม่ พี่ต้าน พี่ต้อล ก็รู้นี่ฮะ ว่าต้าร์เคยมาพูดเรื่องแบบนี้เหรอ ต้าร์เคยจริงจังกับใครไหม อย่างมากก็แค่ไปกินข้าวด้วย แต่ไม่เคยเปิดเผยมากเท่านี้ ฮึก ฮึก”ผมสะอึกสะอื้นพูดต่อยกเหตุผลที่คิดว่าดีแล้วมั้งมาพูดเพื่อให้พ่อฟัง เอามือปาดน้ำตา
“เออ พ่อครับ ต้านว่าตอนนี้เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้เลยครับ เอาไว้”พี่ต้านที่เงียบไปมาเห็นไม่ดีเลยขอยุติเรื่องไว้ก่อน
“ไม่ต้อง พ่อขอบอกตรงนี้เลยว่า พ่อรับไม่ได้ ถ้ายังรักที่จะเป็นลูกพ่อ เลิกซะ อย่าทำให้พ่อผิดหวัง”พ่อไม่ยอมยืนยันคำพูดเดิม ผมมองหน้าพ่อทั้งน้ำตา
“อะไรกันคะคุณ”เสียงแม่เอ่ยถาม พร้อมกับมานั่งข้างผมที่ยังร้องไห้เงียบๆอยู่ “ต้าน”แม่เรียกพี่ชายที่มองหน้าพ่อและกลับมามองแม่กับผม
“ผมบอกลูกให้เลิกคบกับแฝดคู่นั้นซะ”พ่อเป็นคนพูดออกมาเอง
“ทำไมคะ”แม่ถามพ่อกลับหน้าตาเฉย
“ยังจะถาม ผมอยากจะตำหนิคุณด้วยซ้ำที่ปล่อยลูกทำตัวแบบนี้”พ่อหันมาเอ็ดแม่แทน แต่แทนที่แม่จะโกรธกลับยิ้มเย็นๆ
“แบบไหนคะ ฉันไม่เห็นต้าร์จะทำอะไรเสียหายเลย น้องแฝดก็เข้าตามประตู ไปไหนก็บอกทุกครั้ง”แม่พูดกลับอย่างใจเย็น
“นี่คุณยังใจเย็นเห็นเป็นเรื่องปกติอยู่อีกเหรอ ที่ลูกจะมีแฟนทีเดียวสองคนน่ะ”พ่อนั่งลงพูดกับแม่อย่างไม่พอใจ แต่ไม่กล้าขึ้นเสียงมากนัก
“มันปกติตั้งแต่เรารับรู้ว่าลูกเป็นเกย์แล้วคะ”แม่ตอบกลับเรียบๆแต่สบตาพอด้วยสายตาจริงจัง”ทำไมเรายังไม่อายเลย ทุกวันนี้เพื่อนฝูงคุณและฉัน มีใครไม่รู้บ้างว่าต้าร์เป็นเกย์ แล้วคุณยังจะผิดปกติอะไรอีก”แม่พูดต่อไปอีก มือก็กอดผมที่ยังซุกอกท่านอยู่
“มันคนล่ะเรื่องกัน”พ่อยังไม่ยอมจำนนคำพูดแม่
“มันเรื่องเดียวกันแหละคะ”แม่ก็ไม่ยอมเช่นกัน ผมรู้สึกไม่ดีที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเพราะสาเหตุมาจากผม
“พอเถอะฮะ ต้าร์ขอโทษ”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะเดินแกมวิ่งออกจากห้องรับแขกขึ้นห้องตัวเอง
“ต้าร์”
“น้องต้าร์”
ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงร้องไห้ของตัวเอง ผมพยายามจะเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ แต่ตอนนี้มันตื้อไปหมดเลย คิดไม่ออก หยิบโทรศัพท์
“โอม อาร์มส”ผมเรียกทันทีที่มีคนรับสาย ไม่ต้องรอนาน
“ต้าร์ ร้องไห้ทำไม”โอม
“เกิดอะไรขึ้น”อาร์มส
“ฮือๆๆ ฮึก ๆ พ่อ มะ ไม่ยอม”ผมบอกมันสองคน
“ใจเย็นนะ”โอม
“หยุดร้องซะ”อาร์มส
“มันหยุดไม่ได้ ต้าร์กลัว ฮืออออ”แทนที่ผมจะดีขึ้นกลับปล่อยเสียงออกมาอีก สองคนนั้นเงียบปล่อยให้ผมร้องไปสักพัก
“ต้าร์”เรียกพร้อมกัน
“ครับ”ผมรับคำมันสองคน
“ตอนนี้ต้าร์อย่าเพิ่งพูดอะไรอีกนะ เดี๋ยวพ่อจะโกรธ”อาร์มส
“รอให้ท่านใจเย็นก่อน”โอม
“ต้าร์ก็พูดตอนท่านอารมณ์ดีแล้วนะ”ผมเถียงมันกลับ และเล่าให้มันฟัง
“ต้าร์ พ่อคงไม่ได้ตั้งใจจะพูดกับต้าร์แบบนั้นหรอก”อาร์มส
“ท่านคงนึกไม่ถึงว่าต้าร์จะกล้าพูดออกมา ก็เลยไม่ได้เตรียมใจไว้”โอม
“แต่พ่อรู้เรื่องนานแล้วนะ ให้คนสืบด้วย ก็น่าจะรับได้สิ”ผมไม่รู้พูดอะไรงี่เง่าออกไป เหมือนกลัวจะไม่ได้มีสามีอย่างนั้นแหละ ผมไม่ได้อยากขนาดนั้นซะหน่อย แค่เสียใจที่จะไม่ได้เป็นแฟนกับมันสองคนต่างหาก
“ตอนนี้ต้าร์ใจร้อนกว่าเราสองคนอีกนะ”โอมพูดเตือนผม
“ใจเย็นก่อน พรุ่งนี้เรามาปรึกษากันอีกที นะครับ”อาร์มสพูดบ้าง
“จะมารับไหม”ผมถามมันสองคน
“สถานการณ์ไม่ดี”โอม
“ต้าร์มาตามปกติก่อนนะ”อาร์มส
“กลัวหรือไง”ผมชักเริ่มงอนแล้ว อะไรวะไม่คิดจะทำอะไรเลยหรือไง
“ต้าร์”เรียกเสียงเข้มปนอ่อนใจพร้อมกัน
“ไหนบอกไม่กลัวไง”ผมยังงี่เง่าต่อ มือก็ทุบตุ๊กตาที่มันสองคนให้มาไปด้วย
“ไม่ได้กลัว แต่ทำอะไรเราต้องมีสติสิ”โอม
“ถ้าเราไปรับ มันเหมือนกับเราไม่เกรงใจพ่อต้าร์นะ จะกลายเป็นว่าท้าทายท่าน”อาร์มส
“..................”
“เราสองคนไม่เลิกกับต้าร์แน่นอน”พวกมันพูดหนักแน่น ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ต้าร์เชื่อเราสิ”มันพูดอีก
“และถ้าพ่อไม่ยอมล่ะ”ผมยังเซ้าซี้ถามต่อ
“เราจะทำให้ท่านยอมให้ได้”โอม
“แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย”อาร์มส
“ก็ได้”ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“พักนะครับ”โอม
“อย่าร้องนะ”อาร์มส
“จะรอนะ”ผมพูดอีก
“ครับ”เสียงตอบกลับ และคุยเรื่องโน้น เรื่องนี้ จนผมเริ่มหัวเราะ และไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน
*
*
*
“ถ้าเป็นมึงจะทำยังไง อีฝิ่น”ออยหันไปถามไอ้ฝิ่นที่นั่งฟังพวกผมเล่าเรื่องให้ฟัง ตอนนี้เรานั่งที่หน้าตึกวิศวะ มีเกลกับนัมเบอร์มาด้วย เมื่อเช้าคนรถที่บ้านมาส่งผม อย่างที่คิดพ่อให้ไปรับไปส่ง ผมเลยต้องทำตาม
“กูก็ต้องถามไอ้คนที่มันมาเป็นผัวกูก่อนว่าจะไปต่อกับกูไหม ถ้าไปกูก็สู้อยู่แล้ว”ไอ้ฝิ่นบอกเรียบๆเหมือนจะพูดเล่น แต่ดูดีๆมันไม่ได้ล้อเล่นนะ
“แต่นี่พ่อไอ้ต้าร์บอกให้เลิกเลยนะมึง ถ้ายังอยากเป็นลูกเขาอยู่นะ”ออยถามย้ำอีก
“ไม่เลิก ก็ยังเป็นลูกอยู่ได้”ไอ้ฝิ่นก็ตอบอีก
“ยังไงของมึง”ออยถามย้ำ เกลกับนัมเบอร์ที่ปลอบผมตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็ตั้งใจฟังด้วย
“อีนี่ เข้าใจอะไรยากเน๊าะ”มันพูดน้ำเสียงเซ็งๆ”ไอ้ต้าร์มันรักพ่อแม่อยู่แล้วล่ะ และถ้าผัวไอ้ต้าร์เป็นคนดีรักมันจริงก็ต้องแสดงให้ท่านเห็นถึงความจริงใจให้มากที่สุด”เหตุผลมันฟังดูเหมือนไม่ซับซ้อน เข้าใจง่ายนะ
“ใช่ เรารักพ่อแม่ ยังไงก็เลือกท่าน แต่ตอนท้าย พูดงี้ได้ไงอ่ะ”ผมเห็นด้วยกับมันแต่ประโยคท้าย เขาอายนะ เลยหยิกมันแก้เขินไปสองที พอกับไอ้แฝดที่ถูกเหน็บ ดึงหัวมันแก้แค้นไปด้วย
“มึงพูดง่ายไปไหม”ออยยังถามอีก
“แล้วมึงจะให้กูพูดอะไรล่ะ มึงคงคิดว่าเส้นทางรักกูมันราบรื่น ไม่มีอุปสรรคก็เลยดูอะไรก็ง่ายไปหมดงั้นสิ แต่ที่จริงไม่ได้ง่ายนะโว้ย กว่าจะปรับตัวเข้าหากัน ก็นานอยู่ เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับตัวเองด้วย ถ้าพ่อไอ้ต้าร์โอเค แต่มันสามคนอยู่กันไม่รอดก็เท่านั้น มันสามคนต้องถามใจตัวเองให้มากที่สุดว่ารักกันจริงไหม กูว่าพ่อไอ้ต้าร์คงกังวลเรื่องนี้มากกว่าจะอายที่มันมีผัวสองคนนะ”ไอ้ฝิ่นเริ่มหงุดหงิดเลยพูดไปจิกหัวออยไปด้วย เกลกับนัมเบอร์เอามือปิดปากหัวเราะคิกคัก
“บ้า ยังไม่ได้เลย”ผมตีแขนมันอย่างอายๆ แต่คำพูดมันก็จริงนะ ผมสามคนมองหน้ากัน
“กูรักต้าร์จริงๆ”โอม
“กูด้วย”อาร์มส
“แล้วต้าร์ล่ะ”นัมเบอร์ถามผมที่เงียบ จะให้มาพูดอะไรตอนนี้ เขินอ่ะ
“นี่ไง ไอ้ต้าร์มันลังเล”ไอ้ฝิ่นชี้หน้าผม ทำหน้าใส่
“ไม่ใช่นะ”ผมรีบโบกมือและพูดออกมา“เราก็รักสองคน”ทำเอาพวกมันอมยิ้มกันเป็นแถบ จนได้
“งั้นก็ไปทำให้เขาเห็นซะ”เกลตบไหล่ผมและพูดออกมา
“กูตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะไปหาตามปกติ ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม”โอมพูดถึงในสิ่งที่จะทำ
“จะพูดความจริงถ้าท่านถาม และถ้าให้ทำอะไรกูก็ยอม ยกเว้น”อาร์มสพูดบ้างและมองหน้าผม
“เลิกกับต้าร์ พวกกูไม่ยอม”มันสองคนบอกและจับมือผมไว้ ทำเอาผมยิ้มออกมาได้
“พวกกูเป็นกำลังใจให้ มันต้องผ่านไปด้วยดี นี่ๆ มึงดู อีโมนิค นังจ๋า นังหยี มันส่งแรงเชียร์มาให้”ออยพูดเหมือนเป็นตัวแทนเพื่อนๆชูข้อความที่เพื่อนต่างสถาบันแต่ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นให้ดู ทำเอาผมหัวเราะกับไอคอนตลกๆ ก่อนจะมองหน้าและยิ้มให้กัน พวกเพื่อนๆก็พยักหน้า ผมต้องมั่นใจในตัวเองและเชื่อมั่นในตัวมันสองคนด้วย พ่อคงไม่ใจร้ายกับผมหรอกนะ ถ้าให้ผมย้อนกลับไปคิดอีกที คำตอบก็เหมือนเดิม ผมเลือกไม่ได้ ผมรักมันทั้งสองคน เหมือนที่มันสองคนก็รักผม
********************************************************************************************
ปล.ขอโทษนะคะที่ชวนทานแซนวิชแต่อดกิน ตอนหน้าไม่อดแน่นอน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนอมบอระเพ็ดผสมน้ำผึ้งไปก่อนนะ ตอนนี้ ง่วงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกก ขอพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องไปเข้าเคลียร์งานจนถึงวันอาทิตย์ก็ไม่ได้หยุด แต่จะมาต่อให้แน่นอนคะ ขอโทษอีกทีนะคะ และขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดคะ
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
o13 o13
-
แอร๊รรร 3P ที่รัก :impress3:
-
น่ารักกันจริงๆ
รอตอนต่อนะ
ชอบน้องออย :)
-
โอเครอกินแซนวิช !!!
-
แฝดมีการขอพ่อแม่ทำตามประเพณีทุกอย่าง ตอนหน้าต้าร์ยอมแฝดได้แล้วน้า 5555
ชอบคู่นี้มากๆ
ขอให้งานเสร็จไวๆนะคะ สู้สู้
-
รอตอนหน้าอ่ะ อยากอ่านแซนด์วิช
ขอให้พ่อต้าร์ใจอ่อนเร็วๆ
-
น้องต้าร์กับแฝด สู้ ๆ นะคะ
ให้คุณพ่อยอมรับให้ได้
:L2:
-
ผ่านด่านพ่อตาให้ได้ไวไว
นะสองแฝดสู้สู้ :L2:
คนเขียนก็สู้สู้น๊า
รักษาสุขภาพด้วย :กอด1:
-
:z13: ก่อนอ่าน เดี๋ยวกลับมาเม้นต์
=========================
ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสามร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคของว่าที่พ่อตาให้ได้
แต่ถ้าจะให้ดี บอกให้พ่อแม่ของแฝดรับรู้ด้วยก็ดีนะ
ไม่ใช่พอเคลียร์ทางนี้เสร็จ ..ทางโน้นไม่เคลียร์ จะดราม่ายาว
:o เหมือนอ่านแล้วอินจัด 555
-
เห็นใจทั้ง 2 ฝ่าย ทั้งคุณพ่อ และน้องๆ :z3:
แต่ คนมันรักไปแล้ว ก็ต้องสู้ต่อไป ทำให้คุณพ่อยอมรับให้ได้ :n1:
-
ต้าร์กับแฝดต้องแสดงให้พ่อเห็นว่ารักจริง สู้ๆนะ :กอด1: รอแซนวิชจ้า
-
รอเก้อมาหลายตอนแ้ล้วนะ อยากกิน แซนวิส!!!!!!!!!!!! 5555+++
-
สู้ๆๆ :L2: :L2: :L2:
-
เอาน่า ราบรื่นอย่างไปอย่างเดียวมันก็ไม่สนุกเนอะ ต้องมีอุปสรรคอะไรบ้าง,,
ว่าแต่ ตอนหน้าแล้วใช่ไหม? เค้าอยากเห็นคนกินแซนวิชแล้วอ่ะ 555
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะำ ไม่ต้องรีบ เอางานให้เสร็จ ว่างแล้วค่อยมาต่อเนอะ ยังไงก็จะรออ่านอยู่แล้วค่ะเรื่องนี้
:)
-
หุหุ แซนวิสสสส รอดูนะว่าหน้าตาจะน่ากินไหม :haun4:
-
สู้ๆๆๆ เอาชนะใจพ่อให้ได้น่ะ :3123:
-
ตอนนี้กินบอระเพ็ดผสมน้ำผึ้งไปก่อนก็ได้ค่ะ ตอนหน้าค่อยกินแซนวิชนะคะ :laugh:
-
เลิฟๆทั้งสามคนจ้า
สู้ๆนะแฝด
-
เริ่มต้นตามธรรมเนียมมากอ่ะ
อย่างแรกก้อต้อง สู่ขอก่อนเนอะ แฝด คิคิคิ ><
-
หิ๊ว หิว อยากกินแซนวิช อิอิ :z1: :z1: :z1: น้องต้าร์ กะน้องแฝดสู้ๆๆๆๆ ผ่านด่านคุณพ่อไปให้ได้นะจ๊ะเป็นกำลังใจให้
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
เอาใจช่วยน้องตาร์ :กอด1: แต่ก็คิดถึงพี่ไผ่อยู่นะ รอบนี้ไม่มีบทเลย :laugh:
-
โถ คุณพ่อ
ให้โอกาสแฝดคู่นี้เขาได้พิสูจน์ตัวเองบ้างนะ อิอิ
-
:L2 :L2: :L2:
-
ต้าร์และแฝดสู้ๆนะ อย่าเพิ่งท้อ ต้องให้คุณพ่อเห็นความจริงใจให้ได้
เห็นด้วยกับฝิ่นอนงค์ คุณพ่อคงกลัวว่าความรักครั้งนี้ไม่จริงจังอะไร
แล้วน้องต้าร์จะเจ็บ ที่คุณพ่อพูดไปก็เพราะรักลูกนั่นแหละ :กอด1:
แต่มีคุณแม่คอยอยู่เคียงข้างอย่างนี้ก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งล่ะ :เฮ้อ:
เชื่อว่าทั้งสามคนทำได้ ไม่อย่างนั้นก็อดกินแซนวิชอ่ะดิ :z1:
อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟันและทำให้เราเข้มแข็ง สู้ๆนะ :a1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:เฮ้อ:..สู้เค้าตาร์
-
สู้ๆหน่อย เดี๋ยวก็ได้เอง ^^
-
น้องต้าร์น่ารักกก เป็นกำลังใจให้ทั้งสามคน ให้เวลาคุณพ่อเค้าทำใจอีกนิด ท่านต้องเข้าใจและรับได้อยู่แล้วล่ะเนอะ :กอด1:
ปล.+1+เป็ดเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2:
-
น่ารักอ่ะ นี่ขาดยังไม่ได้กินแซนด์วิชนะ 5555
เจย์-หวาย FC
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยอะ รอตอนหน้านะคะ .__________.
เราหายไปนานเลยอะ ไม่ได้ตามเลย มาตามเก็บที่หลัง
แต่ก็ยังเข้ามาอยู่น้า ขอโทษที่ไม่ค่อยได้ตามเม้น
ช่วงนี้ตามอ่านอย่างเดียวแต่ไม่ค่อยได้เม้นเลย TT.
รวบกอด +๑ ให้คนแต่งนะคะ จิบิ
:กอด1:
-
อุปสรรคทำให้รักบังเกิด
และแซนวิชอร่อย :z1:
-
สู้ ๆคุณพ่อคงไม่ใจร้ายหรอก
ท่านคงยังไม่มั่นใจในตัวว่าที่ลูกเขยมากกว่า
-
ตอนนี้สอนอะไรได้หลายอย่างทีเดียว ขอบคุณนะครับ :pig4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เอาใจช่วยน้องต้ากับเจ้าแฝด อิอิอิ
-
แอร๊ยยยยยยยยส์ อย่าให้กินมาม่านานนะเคอะ เด่วผมร่วงงง
-
ต้องเปงกำลังใจให้กาน สู้ๆนะต้าร์กับแฝด คิคิ
ไม่ว่ายังไงเชื่อว่ามันต้องไปได้ คิคิ
เพราะไม่งั้นคนอ่านวีนแน่ๆ คิคิ แซวๆน้า><
-
ดราม่าๆ ชอบแฝดกับต้ามากๆ น่ารัก
รอตอนหน้า อิอิ หวังว่าจะผ่านด่านคุณพ่อไปด้วยดี
-
สู้ๆนะสามพี รักทั้งสามคน อยากอ่านต่อไวๆๆๆๆ
-
สูๆนะ! ต้าร์ โอม อาร์ม. :)
-
3P สู้ๆ
-
สู้ๆนะ ต้าร์ อาร์ โอม
-
3พี สู้ๆ
-
ดูก็รู้ว่าคุณพ่อรักต้าร์มากกก...จะดุลูกยังไม่แรงเลย
แบบนี้คู่แฝดมีหวัง...ถ้าจะให้ดีให้คุณพ่อคุณแม่มาขอเลย...
ความจริงใจเท่านั้น..รับรองผ่านแน่ ๆ
:L2: & :กอด1:
-
ลุ้นให้พ่อต้ายอมรับแฝด
-
จะรอตอนหน้าอย่างจดจ่อเลยจ๊ะ
แอบเห็นใจคุณพ่อต้า. กว่าคนอื่นมองลูกไม่ดี
-
รอคอยแฮม +ดับเบิลชีสสสสสสสส
5555++++++
-
ุคุณแม่ผ่านฉลุย ส่วนคุณพ่อก็ไม่น่ายากเกินไปนะน้องต้่าร์ น้องต้าร์ไม่ต้องกังวล
สองแฝดก็ต้องทำอย่างเต็มที่อยู่แล้ว โคตรชอบเวลาเค้านัวเนียกัน อ้อนต้าร์พร้อมกันไรเงี้ย
น่ารักมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
เอาใจช่วยทั้งคนเเต่งและน้องตาร์น้า
-
:-[ :-[รอตอนหน้าอยากกินแซนวิซซซซซซซซซซซ :haun4: :haun4:
-
เอาใจช่วยทั้งสองฝ่าย..แต่ก็น่าเห็นใจคนเป็นพ่อนะว่าคงทำใจยอมรับ
ไม่ได้ง่ายๆแน่ที่จะมีลูกเขยทีเดียวสองคนเลย
-
:3059:
-
:z2: เข้ามารอตอนใหม่ :z10:
-
สนุกมากเลยจ้า เป็นกำลังใจให้นักเขียนอีก 1 แรงนะจ๊ะ :กอด1:
-
รออยู่น๊า :z2:
-
ตอนที่ 82 อาร์มส ต้าร์ โอม End Parts
**เริ่มต้น**
“ใครให้เข้ามา”พ่อถาม
“ฉันเองคะ”แม่บอก”น้องแฝดเขาก็มาเป็นประจำ”บอกต่อด้วยรอยยิ้ม เป็นที่ขัดใจพ่อ แต่ถูกใจผม ก่อนจะเดินไปสวน
“ไม่ต้อง ยกเอง”พ่อยกกระถางต้นไม้ ลุงคนสวนไม่อยู่ พอดีเป๊ะ
“ครับ”โอมรับคำ แต่หยิบจากมือไปวางเอง พ่อฮึดฮัดแต่ไม่พูด
“อันนี้ไว้ไหนครับ”อาร์มสถาม”ไว้ตรงนี้ดีกว่า สวยดี”มันไม่รอพ่อตอบ ยกไปวางเรียบร้อย
“มันสวยที่ไหน เอามาวางนี่”พ่อบ่นพร้อมกับชี้ให้ยกไปวางตรงที่ตัวเองชอบ มันสองตัวแอบยกยิ้ม และยักคิ้วให้ผม
**สองวันถัดมา**
“มาอีกและ ข้าวบ้านไม่มีกินกันไงวะ”พ่อเท้าเอวถามมันสองคน ที่ยกมือไหว้และส่งของให้ป้าแม่บ้านที่รับและยิ้มน้อยๆ พ่อเหล่มองแต่ไม่กล้าว่า เพราะอยู่กันมานานและเป็นแม่นมพวกพี่ๆและผมด้วย
“มีครับ แต่ที่นี่อร่อยครับ”โอม
“เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”อาร์มส แล้วมันสองตัวก็ยิ้ม
“ป๊ากับม๊าฝากของมาให้ครับ”มันพูดและส่งของอีกถุงส่งให้ มันบอกผมแล้วล่ะ ว่าป๊ากับม๊าไปฮ่องกงมีของมาฝากพ่อแม่ผม
“ฝากขอบคุณด้วย”พ่อรับอย่างเสียไม่ได้ เพราะยังไงก็เพื่อนกัน ก่อนจะเข้าบ้านแต่ไม่ชวนพวกมัน
“น้องแฝดเข้ามาก่อน”แม่กวักมือเรียก มันถึงได้เดินเข้ามา พวกเราก็คุยกัน ยกเว้นพ่อที่อ่านหนังสือพิมพ์ สักพักก็เปิดทีวีเสียงดัง พวกผมก็เงียบหันไปดูทีวีกับพ่อ พ่อเอะใจหันมาเห็นพวกผมนั่งดูกันหน้าตาเฉย พ่อก็เปลี่ยนไปเรื่อย พวกผมหันไปมองแต่ไม่พูดและก็นั่งดูต่อ อันไหนตลกก็ขำ และวิพากษ์วิจารณ์ไปตามเรื่อง มีบางครั้งพ่อหลุดร่วมด้วย ก่อนจะนึกได้ก็เงียบ พวกผมก็อมยิ้ม
“ต้าร์กินผักสิ”โอมตักผักให้ผมกิน
“ไม่ขมหรอก”อาร์มสบอก
“มีสิทธิ์อะไรบังคับลูกฉัน”พ่อถามอย่างอดไม่ได้
“เป็นห่วงครับ”โอม
“เพื่อสุขภาพที่ดี”อาร์มส พูดจบมันก็พยักหน้าให้ผม
“อืม ไม่ขมจริงด้วย”ผมกินและบอกยิ้มๆ แม่แอบยิ้ม แต่พ่อหน้าบึ้ง
“มันเผ็ดนะต้าร์”พ่อบอกผมอย่างทุกครั้งเมื่อเห็นผมตักแกงที่มีสีสันจัดจ้าน แต่ดูน่ากินมาก
“ต้าร์กินได้ฮะ”ผมบอกก่อนจะตักใส่จานและกินให้พ่อดู
“เก่งมาก”ไม่ใช่พ่อผมหรอกครับ แต่เป็นเสียงชมจากพ่อทูนหัวผมเอง อายจัง >_<
“เดี๋ยวนี้ต้ารกินผักและอาหารรสจัดได้เยอะแล้วนะคุณ”แม่ช่วยอวยอีกแรง
“ไม่เห็นจะดี กินมากๆแสบกระเพาะหมด”พ่อยังขวางตามเคย แต่พวกเราอมยิ้มไม่โต้ตอบ ก่อนจะกินต่อ อีกหลายอย่างที่มันทำกับผมเหมือนปกติ พ่อก็ขัดมัน ๆ ก็ยกเหตุผลร้อยสิบมาบอกตลอด จากที่ตอนแรกพ่อไม่ค่อยคุยกับพวกมัน เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำกับพวกมันตลอด เข้าทางมันเลย
**อาทิตย์ถัดมา**
“เรียบร้อยแล้วครับ”โอมพูดพลางเช็ดมือที่เปื้อนน้ำมัน หน้ามอมทั้งคู่
“ลุงควรถ่ายน้ำมันเครื่องให้ตรงเวลา”อาร์มส มันช่วยดูและซ่อมรถให้ พ่อกอดอกยืนมอง ผมบอกพ่อแล้วว่าพวกมันเรียนอะไร ท่านไม่อยากจะเชื่อ และอีกหลายอย่างที่พวกมันมาและทำให้ อันไหนทำไม่ได้มันก็บอกตามตรงไม่มีโชว์พาว หรืออวดรู้แต่อย่างใด
“แค่เบื้องต้น ใครก็รู้ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย”พ่อพูดเหมือนกลบเกลื่อนสีหน้าที่ดูจะชื่นชมพวกมันนิดนึง และเดินออกไป ผมส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะยกมือแบบ สู้ๆๆ มันสองคนก็ทำตอบกลับมา แต่มีขยิบตาส่งซิกส์ด้วย
**ล่าสุด (ตัดสินชะตา)**
“มาทำไม นี่พวกเธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดใช่ไหม ว่าอย่ายุ่งกับต้าร์อีก”เสียงพ่อถามสองคนนี้มาเกือบสองอาทิตย์แล้วที่สองคนก็ทำตัวปกติมาหาผมเกือบตลอด ทานข้าว คุยกัน ติวหนังสือ ช่วยทำโน่นทำนี่ให้ ยกเว้นไปข้างนอก พ่อไม่ให้ไป พวกผมก็ไม่ได้ขัดและลับหลังก็ไม่ได้ทำเหมือนกัน ไปกลับตามปกติ มันก็ไปลามาไหว้เสมอ ของฝากก็มีมาบ้างไม่ได้แพงหรือหายากอะไร พี่ต้านกลับไปดูงานแล้วก่อนไปก็ให้กำลังใจผม พี่ต้อลก็เหมือนกัน
“มาหาต้าร์ครับ”มันพูดพร้อมกัน อย่างทุกครั้ง
ในฐานะอะไร”พ่อพูดและถามคำถามเดิมๆ
“แฟนครับ”พวกมันก็ตอบเดิมๆ
“ก็บอกแล้วไงไม่ให้เป็นแฟนกัน นี่แสดงว่าพวกเธออยากลองดีใช่ไหม ฉันอดทนกับพวกเธอมาพอแล้วนะ”พ่อเริ่มเสียงดังมากขึ้น ผมจะเดินออกไปแต่แม่ส่ายหน้าให้อยู่เฉยๆก่อน
“เปล่าครับ”โอม
“พวกเราพูดความจริง”อาร์มส
“แต่ฉันไม่อนุญาต”พ่อเน้นคำพูดบอกไปอีก
“ครับ”รับพร้อมกัน พ่อเริ่มสีหน้าดีขึ้น
“แต่เราจะขออนุญาตต่อไปครับ”มันพร้อมกันอีกแล้ว พ่อแทบจะตาถลนเมื่อได้ฟังจบ
“งั้นก็รอต่อไป”พ่อบอกแบบประชด เอามือไพล่หลัง
“ครับ”มันก็รับคำอีก พ่อแทบจะถอนหายใจ
“ฉันพูดจริงนะไม่ได้พูดเล่น”พ่อย้ำอีก
“ทราบครับ”และพูดต่อ“แค่อนุญาตให้รอก็ถือว่ากรุณาแล้วครับ”ทั้งคู่มันเลยพูดด้วยรอยยิ้ม ถ้าพ่อจะสังเกตสักนิดจะรู้ว่าพวกมันเจ้าเล่ห์ขนาดไหน แม่กับผมเอาปิดปากกลั้นขำ พ่อไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“กลับไปได้แล้ว”พ่อไล่อีก แต่เสียงไม่ดังอย่างวันแรกๆ
“คุยก่อนไม่ได้เหรอครับ”อาร์มสถามกึ่งขออนุญาต
“ขอคุยกับต้าร์สักครึ่งชั่วโมงนะครับ”โอมพูดเรียบ แต่หน้าตาดูขอร้อง พ่อมองอย่างชั่งใจ ก่อนจะได้พูดอะไร
“เข้ามาเถอะ แม่ว่าวันนี้พ่อเขาคงจะให้คำตอบพวกเราแล้วล่ะ”แม่เดินไปจับมือพ่อและชวนเข้าบ้าน แถมพูดตอนท้ายซะจนพ่อต้องมองหน้า
“คุณพูดอะไรของคุณ ผมยังยืนยันคำตอบเดิม”พ่อพูดเหมือนจะงงๆกับแม่ แต่ยังไม่ทิ้งความตั้งใจเดิม
“เข้ามากันก่อน”แม่ไม่ตอบแต่พยักหน้าให้เดินเข้ามาที่ห้องรับแขก สาวใช้เอาน้ำมาเสริฟ ก่อนจะถอยออกไป ป้าอิ่มแม่นมผมพยักหน้าและยกนิ้วให้แบบสู้ๆ ทำเอาผมอมยิ้ม ไม่มีใครพูดอะไร ต่างนั่งนิ่งมองหน้ากันไปมา
“คุณจะพูดอะไรก็พูดสิคะ”แม่หันไปพูดกับพ่อที่หันขวับมามองหน้าแม่ ที่อยู่ก็พูดเหมือนโยนไปให้พ่อ
“ผมพูดไปแล้ว”พ่อบอก ก่อนจะหันมามองพวกผม”ต้าร์ พ่อไม่อยากให้คบกันแบบแฟน เหตุผลตามที่พ่อบอกไปนั่นแหละ”พ่อพูดกับผมสีหน้าจริงจังแต่แววตาท่านอ่อนโยนปนขอร้อง ทำเอาผมที่ตอนแรกใจฟูถึงฟู่ลงไปเลย หันไปมองสองคนที่หน้ายังนิ่งสงบแต่พอสบตาถึงได้รู้ว่ามันก็หวั่นใจไม่ใช่น้อย
“พ่อยอมรับมาตลอดว่าต้าร์เป็นเกย์ ไม่เคยนึกเสียใจเลยสักครั้ง”พ่อพูดต่ออย่างอ่อนโยน ผมรับรู้มาตลอดว่าพ่อรักผมแค่ไหน เลี้ยงประคบประหงมอย่างเด็กผู้หญิงเลยก็ว่าได้”ต้าร์มีแฟนพ่อก็ไม่ว่า ขอแค่คนเดียวเท่านั้นได้ไหม”
“ต้าร์รู้ ว่าพ่อกับแม่ และพี่ๆ รักต้าร์มากแค่ไหน ถ้าต้องเลือกระหว่างพ่อกับแฟน ต้าร์เลือกพ่ออยู่แล้ว”ผมตัดสินใจพูดออกไป มันสองคนมองหน้าผมก่อนจะหลุบตาลง”แต่ถ้าต้าร์ต้องเลือกคนใดคนหนึ่ง ต้าร์เลือกไม่ได้ ขอไม่มีดีกว่า”ผมพูดต่อไปอีกพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น ยิ้มให้มันสองคน
“โอม อาร์มส ตั้งแต่คบกันมาจนถึงวันนี้ ต้าร์รู้สึกดีมาก อุ่นใจทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วย”ผมจับมือมันสองคนมากุมไว้
“จะเลิกเหรอ”โอม
“ทำไมล่ะ”อาร์มส
“ก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ ว่าพ่อไม่ยอม”ผมบอกพวกมัน ปากก็พยักเพยิดไปทางพ่อที่นั่งมองนิ่งๆ แม่มองหน้าพวกเรายังไม่พูดอะไรออกมา
“ไม่ได้ยินอ่ะ”มันสองตัว แม่กลั้นยิ้ม พ่อชักสีหน้า ผมมองหน้ามันสองคนว่าพูดจริงหรือกวนประสาทพ่อเล่น ขยับปากจะพูด แต่โดนขัดซะก่อน
“ไม่ได้ยินจริงๆ ได้ยินว่าก็ให้รอไปแล้วกัน”โอมพูดหน้าตาเฉย
“อืม และก็ขอให้ต้าร์มีแฟนคนเดียว”อาร์มสทำหน้าไม่ต่างกัน
“ก็นั่นแหละ”ผมพูดอีก มันบีบมือผม
“ต้าร์ก็ทำถูกแล้วนิ”โอม
“ถูกยังไง”ผมถามต่ออย่างสงสัย
“ก็เราเป็นคนเดียวกันและมีหัวใจพร้อมที่จะรักคนๆเดียว”ทั้งคู่
“โอม อาร์มส”ผมเรียกมันสองคนอย่างไม่รู้จะพูดอะไรอีก แน่นในอกไปหมด
“พวกเรารักต้าร์”มันมองหน้าผมและพูด ก่อนจะหันไปมองพ่อ
“ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง คุณลุงถึงจะเชื่อว่าเรารักต้าร์จริงๆ”โอม
“สิ่งที่เราทำไม่ใช่เป็นการพิสูจน์แต่เป็นสิ่งที่เราเต็มใจทำ”อาร์มส
“ผมไม่ได้ท้าทายคุณลุง หรือเอาความเป็นเพื่อนของป๊ากับม๊ามาอ้าง ผมบอกท่านและขอทำให้คุณลุงยอมรับเราเอง ถ้าไม่เราก็จะทำต่อไป”โอมที่น้อยมากจะพูดอะไรยาวๆ พอกับอาร์มสที่ไม่ค่อยทำหน้าจริงจังมากนัก
“พ่อแม่เธอรู้ด้วยเหรอ”พ่อผมถาม
“ครับ”
“ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน”โอม
“ไม่เคยบอกป๊ากับม๊าเกี่ยวกับเรื่องแฟน”อาร์มส ผมเชื่อในสิ่งที่มันพูด ผมเป็นคนแรกที่มันเอ่ยปากกับป๊าม๊ามันว่าเป็นแฟน ก่อนนั้น มันเคยพากายไปบ้านแต่ไม่เคยค้าง บอกว่าเป็นเพื่อน กายเกือบจะได้เป็นคนแรกแล้วถ้าไม่หักหลังมันซะก่อน
“................”
“.............”
“เฮ้อ”พ่อถอนหายใจ หลังจากเงียบกันไปอีก”ต้าร์เลือกพ่อด้วยความเต็มใจ แต่เลิกกับสองคนนี้ด้วยความไม่เต็มใจ และไม่มีความสุขใช่ไหม”พ่อหันมาถามผม
“ฮะ ต้าร์รักพ่อยังไงก็เลือกพ่อ แต่ต้าร์เสียใจที่ต้องเลิกกับสองคนนี้ ถ้าโอมกับอาร์มสบอกว่าต้าร์เป็นคนแรกที่เขาเลือก ต้าร์ก็อยากจะบอกว่าเขาสองคนก็เป็นคนแรกที่ต้าร์เลือกเหมือนกัน”ผมบอกพ่ออย่างมั่นใจที่สุด
“และคิดว่าพ่ออยากเห็นต้าร์เสียใจเหรอ”พ่อพูดออกมา ทำเอาพวกเราอึ้งไป”ถ้ามีคนอื่นมาว่าต้าร์ พ่อคงทนไม่ได้ พ่อไม่ได้กลัวตัวเองเสียหน้า แต่กลัวต้าร์เสียใจและรับไม่ไหว ทุกอย่างไม่ได้สวยงามและได้รับการยอมรับไปหมดหรอกนะต้าร์ “พ่อพูดอย่างห่วงใยความรู้สึกของผม
“ก็เพราะอย่างนี้ไงคะ ลูกถึงต้องการกำลังใจจากเราที่จะช่วยประคับประคองพวกแก อยากให้เราชี้แนะเป็นที่ปรึกษาเวลาที่พวกแกคิดอะไรไม่ออก หรือหมดกำลังใจ พวกแกถึงได้มาบอกเราตรงๆ ถ้าคุณกลัวลูกเสียใจและรับไม่ไหวกับสังคมในทุกวันนี้ คุณก็เป็นแรงหนุนให้แกสิคะ อย่าผลักไสให้พวกแกไปหาที่พึ่งพิงอื่นที่ไม่ใช่เราเลย”แม่ที่นั่งฟังมาเงียบๆตลอด พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มจับมือพ่อไว้และพูดต่อไปอีก
“คุณบอกลูกอ่อนแอ แต่ฉันว่าลูกเข้มแข็งขึ้นนะ แม้แต่กินเผ็ดลูกแทบจะไม่เคยกินเลย ลูกก็กิน ผักที่เขี่ยทิ้ง ก็กลับมากิน ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร ปลูกต้นไม้ ซ่อมรถ และทำในสิ่งที่เด็กผู้ชายทั่วไปทำ ต้าร์ก็ทำได้ทั้งที่แต่ก่อนเรามักจะห้ามและตามใจเสมอ มันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่เห็นจะแปลกตรงไหน แต่สำหรับคนเป็นแม่ บอกตรงๆปลื้มใจและดีใจที่ลูกเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น”แม่พูดด้วยน้ำเสียงว่าปลื้มใจอย่างที่พูดจริงๆ ผมลุกไปกอดพ่อกับแม่ อย่างที่แม่พูดผมถูกเลี้ยงดูมาอย่างลูกคุณหนูมาก มีแต่คนตามใจ พอคบกับไอ้สองคนนี้ มันก็เอาใจและตามใจ แต่มีข้อยกเว้นในเรื่องที่ไม่ควร มันสองคนก็มีเรื่องที่ให้ผมสอนเหมือนกัน ขัดใจกันบ้าง งอนกันบ้าง ตามแบบของพวกเรา
“คุณจะบอกว่าสองคนนี้ทำให้ลูกเราเปลี่ยนเหรอ”พ่อถามแม่เสียงเหมือนหาเรื่อง แต่เริ่มยกยิ้ม
“ไม่มีนะ ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าเพราะน้องแฝด ไม่มี๊”แม่ทำหน้าทำเสียงใส่พ่อเหมือนจะเนียนมาก
“เพราะตัวต้าร์เองครับ”โอม
“ถ้าต้าร์ไม่ยอม พวกเราก็บังคับไม่ได้”อาร์มส
“เธอสองคนมั่นใจแค่ไหนที่จะดูแลต้าร์”พ่อถามย้ำมันสองคน
“ผมบอกไม่ได้ว่าแค่ไหน”โอมพูดเหมือนไม่มีหลักประกัน แต่หน้าตาไม่ได้บอกว่าไม่มั่นใจ
“แต่มั่นใจว่าจะรักและดูแลให้ดีที่สุด”อาร์มส สรุปรวบยอดด้วยสีหน้าไม่ต่างกัน ทำเอาผมยิ้มออก แต่ไม่นอกหน้ากลัวพ่อว่าอยากมีแฟนจนตัวสั่น ทั้งที่ผมก็คิดอย่างนั่นแหละ ก็ผมรักพวกมันนี่ พวกมันก็คิดเหมือนผมแหละ
“แค่พูดว่ารักแค่เนี้ยะเหรอ ไม่เห็นจะเป็นหลักประกันอะไรได้เลย”พ่อทำหน้าแบบไม่เชื่อ ทำเอาผมหน้าเสียอีกรอบ
“ความรักมันมีรูปร่างและต้องเซ็นเอกสารเหมือนประกันชีวิตด้วยเหรอคะ”แม่หันไปถามพ่อหน้าตาเฉย เล่นเอาพวกผมมองแม่อย่างทึ่งๆ ไม่คิดว่าแม่จะพูดออกมาแบบนี้
“อะไรของคุณ”พ่อยังไม่ยอมสยบ หันมาเลิกคิ้วพูดใส่แม่
“ก็อย่างที่ถาม ตอนคุณไปขอฉันกับพ่อแม่ ไม่เห็นคุณเอาเอกสารไปให้ท่านเซ็นเลย ท่านก็ยกฉันให้คุณแล้ว ทั้งที่ตอนนั้นมีคนทั้งหล่อทั้งรวยกว่าคุณตั้งเยอะมาให้เลือก”แม่พูดอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้
“แต่คุณก็เลือกผม”พ่อพูดยิ้มๆอย่างมั่นใจในความหล่อของตัวเอง ที่ชนะใจแม่ได้
“คะ ฉันเลือกคุณก็เพราะรัก รักที่ความดีและจริงใจ ไม่ได้รักที่ทรัพย์สมบัติ ฉันถึงถามว่าคุณจะเอาหลักประกันอะไรนักหนา กับเด็กที่อายุแค่นี้ แค่เขากล้าเข้ามาแสดงตัวกับเราก็ดีแล้ว สมัยนี้มีไหมล่ะเข้าหาผู้ใหญ่ ยิ่งลูกเป็นเกย์ด้วยแล้วน้อยมาก คิดว่าได้เสียกันไปก็ไม่ได้ท้องสักหน่อย นี่ถ้าต้าร์เป็นผู้หญิงฉันก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก”แม่กระแทกเสียงใส่ แต่เป็นแบบหมั่นไส้พ่อมากกว่าจะโกรธจริงจัง ทำเอาพวกผมแอบอมยิ้ม
“จะเอาลูกเขยแฝดว่างั้นเถอะ พูดมาเลยไม่ต้องเอาชีวิตผมกับคุณมาพูดหรอก”พ่อเลยกระแทกกลับไปบ้าง กลายเป็นว่าผมกับแฟน เอ้ย ไอ้แฝด นั่งดูพ่อกับแม่งอนใส่กันซะงั้น
“ใช่ ฉันอยากได้ลูกเขยแฝด ไม่เหมือนใครดี มีให้อิจฉากันไปเลย และถ้าใครมาว่าลูกฉันนะ ได้เจอแน่”แม่ยอมรับหน้าชื่นตาบาน แถมข่มขู่ในตอนท้ายด้วย ผมลืมบอกไป แม่ผมเห็นอ่อนหวาน พูดจาอ่อนโยน แต่อย่าให้โกรธมีเหวี่ยงเหมือนกัน คุณตาผมเป็นตำรวจเก่าและเถรตรงมาก แม่นี่รับดีเอ็นเอมาเต็มๆเลย แต่งานบ้านงานเรือนก็รับจากคุณยายมาไม่ใช่น้อย
“ผมต้องยอมรับใช่ไหม”พ่อเอ่ยออกมาอีก
“แล้วแต่คุณสิคะ ตัวของคุณใจของคุณ แต่ฉันยอมรับเพราะลูกเรายอมรับเขา”แม่ยักไหล่พูดกลับแต่หนักแน่น พ่อส่ายหน้าน้อยๆ อย่างไม่รู้ว่าจะพูดหรือเถียงอะไรกับแม่ต่อ
“รักกันจริงๆเหรอ”พ่อถามผมแต่คงครอบคลุมมันไปด้วย
“ครับ”ตอบพร้อมกัน
“หึหึ สงสัยจะอย่างเธอว่า ลูกเรารักเขาและซึมซับความเป็นแฝดไปด้วยแล้วมั้ง”พ่อเริ่มยิ้มออกได้ และพูดแหย่เล่นเป็นครั้งแรก มองหน้าผมและมองหน้าพวกมัน ก่อนจะเอ่ยออกมา“ตามใจ อยากคบกันก็คบไป มาขนาดนี้แล้วถ้ายังห้ามก็จะหาว่าพ่อทำตัวน้ำเน่า”พอพ่อพูดจบ มันลุกมากราบพ่อที่เข่าเลยครับ ส่วนผมก็กราบที่อกและกอดท่าน
“ว่าแต่ทำไมพ่อถึงว่าตัวเองน้ำเน่าล่ะ”ผมถามพ่ออย่างสงสัย
“ก็ขัดขวาง จัดฉาก สร้างโน่นสร้างนี่ลองใจให้มันยุ่งยากตามแบบฉบับละครหรือนิยายอะไรหลายแหล่ที่แม่เราเขาชอบดูและก็อ่านนั่นแหละ”พ่ออธิบายแต่ไม่วายเหน็บแม่เข้าให้อีก
“นี่คุณ ทำตัวเหมือนเองอย่ามาว่าฉันนะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”แม่พูดจบก็ค้อนขวับเข้าให้ พ่ออมยิ้ม
“ยิ่งงอนยิ่งสวยนะคุณเนี่ยะ”พ่อหยอดเข้าให้ แม่อมยิ้มแต่ยังวางท่าอยู่
“ขอบคุณครับ คุณลุง”มันพูดพร้อมกัน
“ถามจริงเถอะ พูดอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กเลยเปล่าวะ”พ่ออดถามไม่ได้
“ครับ”มันก็ตอบพร้อมกันอีก
“เรียบร้อยแล้วยังวะ ไอ้แฝด”เสียงทักดังขึ้น ทำเอาพวกเราหันไปมองต้นเสียง
“ป๊า”มันเรียกอย่างตกใจ มองหน้าพ่อผม กลัวจะถูกหาว่าพาป๊ามาด้วย แต่พวกผมไม่ได้ชวนท่านเลยนะ
“มาได้ไง”มันถามพร้อมกันอีกแล้ว
“ตามพวกมึงมาน่ะสิ”ป๊าพูดก่อนจะนั่งลง และกวักมือเรียกมัน พอเข้าไปใกล้
“โอ้ยยยยย ป๊าๆๆๆ เจ็บๆๆๆ”มันสองคนโอครวญทันที เมื่อโดนเขกหัวไปคนละสองที
“อย่าร้องนะมึง”ป๊าพูดขู่เหมือนดุเด็กให้เงียบ มันหุบปากทันที”ทำอะไรไม่คิด มึงคิดว่าเก่งกันหรือไง ห๊ะ”ป๊าดุแกมตำหนิพวกมัน
“โธ่ ป๊า เราก็แค่ไม่อยากอาศัยความสัมพันธ์ของป๊าที่มีต่อคุณลุงคุณป้าแค่นั้นเองนะ”อาร์มสพูดกับป๊าอย่างอ้อนๆ
“ใช่ เรากลัวว่าพ่อต้าร์จะหาว่าเอาป๊ามาอ้างน่ะ”โอมพูดบ้าง ก่อนจะมองไปรอบๆ ผมว่ามันต้องมองหาม๊าแน่เลย
“ไม่ต้องมอง ม๊าไม่มาหรอก”ป๊าพูดอย่างรู้ทัน มันสองคนยิ้มแหะๆ ก่อนจะพูดต่อ”มึงคิดว่า ถ้าเอากูมาอ้างแล้วพ่อเขาจะยอมงั้นเหรอ ลูกเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบนะโว้ย ไม่ใช่พวกมึง”ป๊าว่าและยกมือจะเขกอีก แต่พวกมันหลบซะก่อน
“เสียเปรียบอะไรเล่าป๊า”โอมเข้าไปหาใหม่ เอามือบีบนวดต้นขา
“ใช่ เราไม่เคยเอาเปรียบต้าร์เลยนะ”อาร์มสเอามั่ง ผมแอบเบะปาก อยากจะบอกเหลือเกินว่ามันแหล ยิ่งลับตามันยิ่งทำ แต่ขืนพูดไปจบเห่กันพอดี อด เอ้ย ไม่ใช่นะ นี่ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยจริงๆ มันเหล่มองผมยิ้มๆ
“เซ็งพวกมึงจริงๆ”ป๊าถอนหายใจพูดออกมาก่อนจะนั่งให้ลูกชายตัวแสบอ้อนต่อ พ่อผมมองอย่างอดยิ้มไม่ได้ แต่แค่นิดๆ ส่วนแม่ยิ้มเต็มๆพอกับผมเลย
“มานานยัง”พ่อถามป๊าที่นั่งสบายอารมณ์อยู่
“นานจนคิดว่าไอ้สองตัวนี้มันจะโดนเมื่อไร น่าจะจัดให้พวกมันสักหน่อยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”ป๊าพูดกับพ่ออย่างเข้าข้างเต็มที่
“เราไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกคะ น้องแฝดน่ารักออก”คุณแม่นอกหน้าอีกแล้ว ทำเอามันสองตัวฉีกยิ้มอย่างได้ใจ
“หึ น่ารัก จนผมกับม๊ามันอยากจะสลบวันหลายรอบ วีรกรรมมันเยอะสุดจะบรรยาย คิดดีแล้วเหรอ ต้าร์”ป๊าพูดอย่างระอากับความแสบของมันสองตัวที่ผมก็ได้รับฟังจากปากมันเองมาเหมือนกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็แนบเหตุผลที่ฟังยังไงก็เหมือนข้ออ้างเข้ามาด้วยทุกที
“ป๊า พวกเราเลิกแล้ว”ทั้งคู่ มองแล้วเหมือนเด็กที่ทำผิดและอ้อนวอนไม่ให้ทำโทษและให้โอกาสในการปรับตัวใหม่
“สอดตลอด กูถามต้าร์ไม่ได้ถามมึงสองตัว”ป๊าตบโหลกไปอีกคนละที ก่อนจะมองผม
“ฮะ โอมกับอาร์มสดีขึ้น”ผมพูดแค่นั้น พูดมากไปจะหาว่านอกหน้ากลัวไม่ได้ลูกชายเขา
“งั้นจะเรียกเท่าไรล่ะ”ป๊าหันมาถามพ่อที่หน้าเหวอ แต่แม่ยิ้มแป้น
“อุ้ย ไอ้เรื่องนั้นไม่ต้องคิดหรอกคะ แค่เราเฝ้าดูพวกเขาก็พอแล้ว”แม่ออกตัวยิ้มๆ แต่พูดจากใจจริง
“ผมเข้าใจนะ ว่าคุณรู้สึกยังไง ที่มาวันนี้ไม่ใช่จะมาเกลี้ยกล่อมให้ยกลูกชายให้มันสองตัวหรอกนะ แค่อยากจะมาดูว่ามันจะจัดการยังไง ในฐานะพ่อพวกมันผมว่ามันก็ยังไม่ได้ทำอะไรให้น่าประทับใจสักเท่าไร นอกจากความพยายามในแบบเด็กๆ คิดยังไงก็ทำอย่างนั้น ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ยังไงก็ช่วยเอ็นดูและสอนพวกมันด้วยนะ”ป๊าพูดแบบไม่เข้าข้างแต่ไม่ได้ประจบเอาใจ ป๊าพูดจริงๆ นี่ผมไม่ได้พูดเข้าข้างว่าทีพ่อแฟนผมนะ เท่าที่ได้สัมผัส ท่านไม่ค่อยตามใจพวกมันมากนัก ออกจะเข้มงวดด้วยซ้ำ อยากได้อะไรก็ต้องรู้จักหาเอง ส่วนใหญ่ม๊ากับเจ๊มันซะมากกว่าที่ตามใจ
“ป๊า พวกเราจะไม่ทำให้ป๊าโดนถอนหงอกแน่นอน”อาร์มสจับมือและบอกป๊า โอมที่น่าจะรู้ว่าน้องจะพูดอะไรปิดปากไม่ทัน
“มึงก็ลองสิ กูจะถอนขนพวกมึงให้เกลี้ยงเลย”ป๊าชี้หน้าและขู่พวกมันไปด้วย
“เอาล่ะๆ ก็ติดตามกันต่อไป ในเมื่อพวกเขาอยากจะคบและเรียนรู้กันก็ตามใจ แต่มีอะไรต้องบอกพ่อกับแม่นะ ไม่จำเป็นต้องทุกเรื่อง แค่มีเรื่องไม่สบายใจหรือเป็นทุกข์ให้นึกถึงพ่อแม่เอาไว้”พ่อที่ไม่รู้ว่าทำใจได้ตั้งแต่ตอนไหน พูดกับพวกผมด้วยความห่วงใย
“ครับ”
“ป๊าไม่ได้กลัวจะโดนถอนงอก แต่พูดแล้วต้องทำให้ได้ อย่าเป็นคนผิดคำพูดกับใคร ยิ่งกับตัวเองยิ่งต้องรักษาให้ดี จำไว้นะ ไอ้แฝด ป๊ารักพวกเอ็งนะ และก็รักคนที่พวกเอ็งรักด้วย”ป๊าลูบหัวลูกชายตัวแสบ ก่อนจะรับไหว้จากผม
“ขอบคุณนะป๊า” พวกเรามองหน้าและกุมมือกัน รู้สึกถึงความรักที่พ่อแม่มีให้
“จำไว้นะลูก มีอะไรก็มาคุยกัน อย่ามองพ่อแม่เป็นเหมือนคนที่อายุล่วงเลยไปตามวันเวลา ไม่รู้จักโลกของวัยรุ่น ไม่เข้าใจสังคมที่เปลี่ยนไป แม่ยอมรับบางครั้งก็ไม่เข้าใจจริงๆ ก็เลยอยากให้ลูกๆมาคุยมาบอกหรือแนะนำกันบ้าง ใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้คุ้มค่าที่สุด”แม่ดึงผมมากอดและสอนพวกเราไปด้วย ผมกอดแม่แน่นขึ้น
“ครับ”แค่คำสั้นๆที่พวกเราตอบรับ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไปได้อีก มันล้นออกมาจากใจแล้วด้วยซ้ำกับความรักของพ่อแม่ที่มีให้ แค่รักและเข้าใจเราก็เกินพอแล้วที่ท่านได้ให้มา
*
*
*
ต่อจ๊ะ
-
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านมามาหนึ่งอาทิตย์แล้ว ผมรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องปกปิดที่บ้าน ทั้งสองคนเข้าออกบ้านผมได้อย่างสะดวกใจ พวกมันก็ทำตัวเหมือนเดิมเป็นยังไงก็อย่างนั้น ทะเลาะกัน งอนกัน งี่เง่าใส่กัน ถ้าผมงอนมันสองคนก็หาสารพัดวิธีมาง้อ งี่เง่ากับเรื่องไม่เป็นเรื่องมันก็ทำเสียงเข้มใส่แถมงอนผมด้วย พอผมง้อมันก็เล่นตัวซะจนน่าถีบ จนไม่รู้จะทำไง เลยหอมแก้มจุ๊บปากมันไปคนละสองที มันหายเลย โธ่ รู้งี้ทำตั้งนานและให้พูดอยู่ได้ เพื่อนๆ พี่ๆ ก็ดีใจด้วย ตอนนี้ผมมองพี่ไผ่และคุยได้อย่างสนิทใจมาก และคิดว่าดีแล้วล่ะที่ไม่ได้เป็นแฟนกับแก บางทีเห็นแกเฉย นิ่ง เดาใจไม่ถูกเลย เวลาดุก็เอาเรื่อง ยิ่งกับไอ้ฝิ่นนี่บางทีคุยกันผมนึกว่าตีกันทุกที ยังเคยคุยกับไอ้แฝดเลย มันสองคนหัวเราะบอกว่าคนอย่างไอ้ฝิ่นน่ะเหมาะแล้วจะมีผัวอย่างพี่ไผ่ ส่วนผมก็เหมาะแล้วที่มีผัวอย่างพวกมัน ผมตบปากมันคนละที พูดซะอายเลย
“ยิ้มอย่างกับคนบ้า”เสียงทักเยาะๆเอ่ยขึ้นขัดอารมณ์ที่กำลังดีของผม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ตอนนี้ผมนั่งรอมันสองคนที่หน้าคณะตัวเอง จะไปรอที่นั่นมันบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวมีคนมาจีบ มันอดไม่ได้จะกระทืบเข้าให้ ทำเอาผมเซ็งแต่แอบดีใจที่มันหวง
“ทำไม ดีใจที่มีผัว เอ้ย แฟนสองคนเหรอ”ทั้งสีหน้าและคำพูดบอกได้เลยว่าเสแสร้ง หาเรื่อง “พูดไม่ออกเลยสิ ไม่เห็นต้องอายเลย ปรึกษาได้นะ เพราะยังไงก็เคยผ่านมาก่อน และยังเป็นคนคุ้นเคยซะด้วย”พูดยิ้มๆใส่อีก ผมมองหน้า กาย อดีตคนคุ้นเคยของไอ้แฝด
“ไม่ล่ะ”ผมตอบออกไป
“ไม่ต้องเกรงใจ”ลอยหน้าใส่ ผมยกยิ้ม
“ไม่ได้เกรงใจ แต่กลัวจะโดนทิ้งเหมือนคนให้คำปรึกษาน่ะ”ผมบอกเรียบๆแต่ยังยิ้มอยู่ แต่คนลอยหน้าหุบยิ้มไปแล้ว
“และคิดว่าตัวเองจะไม่โดนหรือไง ใหม่ๆก็อย่างนี้แหละ อีกหน่อยพอเก่าก็โดนโละ”โต้ตอบกลับมา จิกตาใส่
“ก็เป็นธรรมดา ของเก่าที่ใช้แล้วก็ต้องโดนทิ้ง แต่ไม่ได้หมายความว่าของเก่าจะถูกทิ้งเสมอไปนะ มันอยู่ที่ว่าของเก่านั้นมีคุณค่าแค่ไหนถึงสมควรจะเก็บรักษาเอาไว้”ผมบอกออกไป อย่างไม่ยอมอีกแล้ว คราวก่อนก็ส่งข้อความมาก่อกวน สวนกันก็เขม่นจิกใส่ตลอดตั้งแต่รู้ว่าผมคบกับไอ้แฝด เกลกับนัมเบอร์ถ้าอยู่ด้วยได้โดนดีแน่
“นี่”กายเริ่มเสียงดังใส่
“ทำไมต้องมาหาเรื่องด้วย เรื่องระหว่างนายกับสองคนนั่นมันจบไปแล้ว”ผมพูดกลับไปอีกอย่างใจเย็น ไม่อยากมีเรื่องกับใคร โดยเฉพาะแฟนเก่าของแฟนเรา
“ก็อยากจะหา แล้วจะทำไม”ตอบด้วยน้ำเสียงยียวนใส่”หึ ปากดีเหมือนกันนิ คุณหนูต้าร์ จะบอกอะไรให้นะ สองคนนั่นน่ะเก่งเรื่องอย่างว่าจะตาย คู่นอนแต่ล่ะคนของเขาก็ต้องถึงใจด้วย แต่ไม่เคยมีใครทำให้สองคนนั่นถึงจุดสุดยอดได้ดีเท่าฉันหรอก ถ้าไม่เชื่อลองถามเขาดูก็ได้ เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีล่ะ”กายโน้มหน้ามากระซิบใส่ผมด้วยถ้อยคำที่ฟังแค่นี้ก็รู้แล้วว่าจะสื่ออะไร
“ดีซะจนโดนเพื่อนกูเขี่ยทิ้งนะเหรอ”ไม่ใช่ผมหรอกครับ เป็นเสียงของออยที่เดินมาพร้อมไอ้ฝิ่นพอดี แต่สองคนนั่นยังไม่มา
“ไม่ทิ้งธรรมดานะ ทิ้งแบบไม่นำกลับมารีไซเคิลได้อีก”คงไม่ต้องบอกมั้งครับว่าใคร ยิ้มและแกะเยลลี่เข้าปาก
“เสือกไม่เข้าเรื่อง”กายหันไปว่าสองคน มองอย่างเหยียดๆ
“อยากจะเข้าเรื่องไหมล่ะ”ออยเดินเข้าไปถามใกล้ๆ
“เข้าเรื่องไหนก่อนดีนะ เรื่องชู้ แพศยา ร่าน นี่เล่นทุกเรื่องแล้วนิ”ไอ้ฝิ่นเท้าคางพูดใส่สบายๆ แต่คนฟังคงไม่สบาย หน้าเริ่มแดงขึ้น ๆ”อุ้ย อย่าบอกนะว่าอาย ไม่เชื่อหรอก”ไอ้ฝิ่นทำหน้าใส่ ผมมองมันขำๆ
“กูก็ดูทุกเรื่องที่อีนี่เขาเล่นซะด้วยสิ”ออยหันมาพูดกับไอ้ฝิ่น ก่อนจะนั่งลง
“ต้าร์ มึงจะดูก็ได้นะ สิบแปดบวกแล้วนิ คงไม่ต้องให้คำแนะนำแล้วมั้ง ว่าสมควรจะเอาเป็นตัวอย่างหรือเปล่า”ไอ้ฝิ่นพูดยิ้มเอามือกอดไหล่ผม
“พูดอย่างกับมึงสองคนดีตาย ทำอย่างกับไม่เคยผ่านมาก่อนอย่างนั้นแหละ”กายยังไม่ยอมแพ้ว่ากลับอย่างโกรธจัด
“ถึงจะหลายหน แต่ก็ผ่านทีละคนโว้ย ไม่ใช่ควงกะอย่างมึง”ออยลุกขึ้นเถียงกลับอีกอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“และกูไม่ใช่พวกชอบของเซล เห็นป้ายลดราคาอดไม่ได้จะกระโจนเข้าใส่”ไอ้ฝิ่นก็ตอกกลับไปอีก”และหุบปากได้แล้ว ถ้าไม่อยากมีเรื่อง จำไม่ได้ใช่ไหมว่าจะเจออะไร หรือต้องให้ฟื้นความจำ”กายจะอ้าปากแต่เจอไอ้ฝิ่นพูดเสียงเย็นๆใส่ ทำเอาพูดไม่ออก ผมพอจะรู้มาบ้างว่าเกิดอะไรขึ้นกับกายในตอนนั้น อดคิดไม่ได้ว่าแต่ก่อนที่เคยทะเลาะต่อปากต่อคำกับมันนั่นแค่เด็กอนุบาลทะเลาะกันเฉยๆ ไอ้แฝดบอกไอ้ฝิ่นไม่เคยเกลียดหรือโกรธผมจริงจังหรอก แค่รำคาญและด่าแก้เหงาปากเท่านั้นเอง กูเพิ่งรู้นะเนี่ยะว่าเป็นที่ระบายความเหงาของปากมึง กายสะบัดหน้าเดินไปทันที สองคนส่ายหน้า
“เลิกไม่รู้จักเลิก อีนี่นิ”ออยพูดด้วยเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไร
“มึงก็อย่าไปใส่ใจคำพูดมันเลย คนมันแพ้แล้วพาล มีอะไรก็คุยกับพวกมันไปตรงๆ”ไอ้ฝิ่นพูดกับผมก่อนจะส่งขนมให้
“ไม่หรอก แค่เบื่อที่เขาชอบมาว่าเท่านั้นเอง”ผมบอกมัน ก่อนจะหยิบขนมกินบ้าง มันกินเก่งมากเลย ทั้งกลุ่มเลยดีกว่า เคยไปกินข้าวด้วยกัน ผมยัดไม่ทันพวกมันเลย
“ก็ตอบโต้มันไปซะบ้าง ไอ้กายมันประเภทถ้าใครหงอใส่มันยิ่งข่ม แต่ก่อนกิ๊กไอ้แฝดโดนแทบทุกรายไอ้ที่ร้ายๆก็ไม่เท่าไรแต่ไอ้ดีไม่ทันมันหรอก ขอโทษที่กูพูดตรงๆ ไม่ใช่จะสร้างความร้าวฉานแต่บอกไว้ เพราะยังไงตอนนี้พวกมันก็มีแค่มึงเท่านั้น”ไอ้ฝิ่นบอกผมอย่างรู้นิสัยเพื่อนตัวเองและคงจะให้ผมระวังตัวไว้ด้วย
“ตอนนี้มันไม่กล้าทำอะไรหรอก ยิ่งถ้าไอ้แฝดรู้มันจะยิ่งโดน มึงจะบอกมันสองคนไหม”ออยพูดให้ผมสบายใจก่อนจะถามกลับ ผมส่ายหน้า
“ไม่หรอก เอาไว้ถ้าเยอะเมื่อไรค่อยพูดทีเดียวเลย”ผมบอกมันสองคน ที่พยักหน้าไม่ว่าอะไร
“เออ แล้วเพื่อนมึงไปไหนวะ”ออยตามถึงสองคนนั่น
“เกลไปธุระกับแม่ ส่วนนัมเบอร์แฟนมันไม่สบาย ตอนแรกมันก็จะอยู่เป็นเพื่อนแต่กูบอกให้มันไปเองแหละ”ผมตอบก่อนจะมองเห็นสองคนนั้นมาพอดี
“ไอ้ฝิ่น พี่เจี๊ยบกับพี่ลอร่าตามหามึงอยู่ ออยด้วย”โอมพูดก่อนจะแทรกนั่งข้างผม ตามด้วยอาร์มสที่ดันออยไปนั่งอีกข้าง
“ไม่โทรเข้ามาล่ะ”มันบอกก่อนจะหยิบไอโฟนมาดู”อ้าว กูลืมเปิดเครื่อง”มันอุทานก่อนจะรีบเปิด
“ตามทำไมวะ”ออยถามพวกมันหลังจากตบแขนอาร์มสไปสองทีอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะยิ้มและลุกไปรับโทรศัพท์ เป็นใครไม่ได้นอกจากเป๊บ
“ไม่รู้ว่ะ แกบอกว่าถ้าเจอให้โทรกลับไปหาด้วย”อาร์มสบอกก่อนจะมองหน้าผมอ้อนๆ ผมหยิบผ้าในกระเป๋าเช็ดหน้าให้ และหันไปทำให้อีกคนเหมือนกัน
“อืม กูไปดีกว่าเดี๋ยวไอ้ไผ่แม่งบ่นกูอีก”ไอ้ฝิ่นรับคำก่อนจะพึมพำถึงแฟนตัวเอง
“มึงกลัวด้วย”โอมถามยิ้มๆ
“เขาเรียกรำคาญโว้ย”มันก็ตอบกลับใส่หน้า
“เหรออออ”มันสองตัว เลยโดนมันจิกหัวซะก่อนจะบอกลาและรีบไป
“อีฝิ่น รอกูด้วย”ออยที่หันมาเห็น รีบตามไปทันที พวกผมมองก่อนจะหัวเราะกัน ก่อนจะพากันไปจากตรงนั้นบ้าง
*
*
*
“อืม เรียบร้อย”ผมยกกับข้าววางไว้บนโต๊ะกินข้าว ไม่มีอะไรพิเศษแค่กับข้าวง่ายๆ วันหยุดผมขอแม่มาคอนโดพวกมัน พ่อเดินทางอีกแล้วคราวนี้เป็นเดือนเลย ผมกับไอ้แฝดก็ไปส่งท่านนะ ก่อนไปท่านไม่ได้พูดอะไรมากนักบอกให้ดูแลกันให้ดีๆ
“โอม อาร์มส เลิกเล่นเกมได้แล้ว กินข้าว”ผมเรียกสองคนนั้นที่ประชันเกมกันเกือบสามชั่วโมงแล้ว ตอนแรกผมก็เล่นด้วยหรอกแต่แพ้พวกมันตลอด ไอ้แพ้ไม่เท่า ทั้งแก้มทั้งปากช้ำไปหมด นี่นะไม่เอาเปรียบ ใช่ แต่เอาผมแทนไง อ๊าคคคค คิดอีกแล้ว ติดนิสัยหื่นจากพวกมันแน่เลยผม
“โอม เก็บ”อาร์มสยื่นให้โอมเป็นคนเก็บ
“หัดเก็บมั่ง คราวก่อน กูเก็บให้แล้ว”โอมบอกและเอาตีนยันไปด้วย
“เหรอ ทำไมกูจำไม่ได้วะ”อาร์มสทำหน้าลืมๆ น่าจะแกล้งนะผมว่า
“แดกเป๊บตีนนี่มา จะได้จำได้”โอมยื่นตีนไปให้อีก อาร์มสก็ทำมั่ง
“เดี๋ยวให้แดกทั้งคู่เลย”ผมสวนกลับไปทันที พวกมันหันขวับตาโต
“เฮ้ย เดี๋ยวนี้หยาบว่ะ”โอม
“เออ พูดกับแฟนไม่เพราะเลย”อาร์มส
“ติดพวกนายนั่นแหละ ตัวดีเลย”ผมโยนความผิดให้พวกมัน
“ไม่เกี่ยว”ทั้งคู่ ก่อนจะเดินมาโต๊ะกินข้าว ยื่นจานให้ผมตักข้าวให้ ก่อนจะลงมือกิน ผมก็ทำหน้าลุ้นๆนะ
“มองไร ต้าร์”โอม
“จะกินเราแทนข้าวเหรอ”อาร์มส ยิ้มกรุ้มกริ่มพอกัน
“มั่ว แค่อยากรู้ว่ารสชาติเป็นไงบ้าง”ผมจิ๊ปากใส่ ก่อนจะถาม
“ไม่บูด”โอม
“ไม่เน่า”อาร์มส
“ไม่อร่อย”ทั้งคู่
“ไมต้องกินเลย ปากเสียดีนัก”ผมลุกขึ้นหยิบจานกับข้าวจะเททิ้ง มันก็ลุกพรวดจับข้อมือไว้คนละข้าง
“ล้อเล่น”พวกมัน
“อุตส่าห์ทำ จะให้กำลังใจสักนิดไม่มีอ่ะ”ผมบ่นก่อนจะนั่งลง ทำหน้าตูม ก่อนจะหน้าแดงเมื่อโดนกระซิบข้างหูและขบเม้ม
“อ๊ะ”ผมอุทานออกมา
“อร่อยมากครับ”
“แต่อยากกินคนนี้มากกว่า”
“พอเลย”ผมผลักออกทั้งคู่ ก่อนจะนั่งกินต่อ มันก็หัวเราะจิตๆ กว่าจะกินกว่าจะเก็บ มันสองคนนัวเนียไม่ห่างเลย แต่ไม่น่ารำคาญเลยสักนิด
“สอบเสร็จไปกระบี่กับพวกเรานะ”โอมเอ่ยขึ้นมา จับมือผมไว้ข้างหนึ่ง หัวหนุนตัก
“เราอยากให้ต้าร์เห็นบ้านเราที่นั่น ติดทะเลสวยมาก”อาร์มสพูดและนอนด้วยท่าทางไม่ต่างกัน
“ติดบ้านฝิ่นหรือเปล่า”ผมถามอีก แต่ใจนี่จินตนาการไปเรื่อยแล้ว
“โอย บ้านไอ้ฝิ่นอยู่ในหุบเลยดีกว่า”โอมพูดขำๆ เหมือนบ้านเพื่อนมันกันดาร
“ปู่ชอบที่สงบเงียบ จะคื้นเครงทีก็ต่อเมื่อไอ้ฝิ่น พวกเราไปเท่านั้นแหละ นอกนั้นปู่ไม่ค่อยเปิดรับแขกหรอก”อาร์มสพูดอย่างรู้นิสัยเพื่อนและปู่เพื่อนดี
“แล้วสวยเหมือนกันไหม”ผมถามต่ออีก
“สวยมากกกกกก”โอมลากเสียง
“ต้องไปดูเอง แล้วจะชอบบบบบ”อาร์มสก็ทำมั่ง ทำเอาผมหัวเราะออกมา
“น่าสนใจ ไปขอกับแม่สิ”ผมพยักหน้าและบอก มันสองคนเงยหน้าขึ้นมามองเอามือจับแก้มลูบเบาๆ
“ก็ไปขอมาแล้วไง”มันพูดยิ้มๆ ผมงงว่าตอนไหน ก่อนจะนึกถึงวันนั้นหน้าแดงอีกแล้ว อายอะไรนักหนา เบื่อตัวเองว่ะ
“บ้า ไม่ใช่สักหน่อย”ผมพูดอุบอิบดึงผมมันแก้เขิน
“ก็เหมือนกันแหละ”โอม
“เอาไว้มีงานทำก่อนจะเอาสินสอดไปให้”อาร์มส
“พูดจริง”ผมทำเสียงแบบไม่เชื่อ
“จริงสิ”พร้อมกัน
“ต้าร์”มันเรียกอีกแล้ว
“เราสองคนรักต้าร์นะ”โอม
“ตอนนี้เราจะทำให้ดีที่สุด อยู่กับเรานะ”อาร์มส
“ก็อยู่แล้วไง”ผมบอกมันบ้าง
“ไม่ขอให้อยู่ด้วยตลอด”โอม
“แต่ขอไม่มีกำหนดนะ”อาร์มส
“ก็ทำให้ดีสิ แล้วจะอยู่ด้วย”ผมพูดอีก มันสองตัวจูบมือผมเอาไปแนบแก้ม ที่จริงหน้ามันสองคนไม่ใช่หล่อแบบสะดุดตานะ ออกจะน่ารักมากกว่าถ้าตัวเท่าๆกัน มันคงโดนผู้ชายไล่จีบแน่ แต่นี่มันสูงโปร่งเลยดูแมนหน่อย ผมยิ้มระหว่างที่คิด
“เมื่อวันก่อน กายว่าอะไรเหรอ”จู่ ๆ โอมก็ถามขึ้นมา
“บอกหน่อยสิ”อาร์มสพูดและพยักหน้า ผมเงียบไป คิดว่าไอ้ฝิ่นกับออยหรือเปล่า เพราะเกลกับนัมเบอร์ผมก็ไม่ได้เล่าให้ฟัง กลัวจะเกิดปัญหาไม่จบ
“ไม่มีใครบอกเราหรอก”โอม
“เจ้าตัวเขาพูดเอง”อาร์มส
“เขามาหาเหรอ”ผมถามออกไป ในใจคิดว่าตอนไหน ทำไมผมไม่รู้ นี่พวกมันยังไม่เลิกอีกเหรอ
“ไม่ใช่อย่างที่ต้าร์คิด”โอม
“เราไม่เคยติดต่อเขา”อาร์มส ทั้งสองคนมองหน้าผมและพูดออกมาอย่างกับรู้ว่าผมคิดอะไร และถูกซะด้วยสิ
“เราเลิกกันแล้ว”โอม
“ไม่มีทางกลับไป”อาร์มส บอกว่าเขาส่งข้อความมาหา และฟ้องว่าต้าร์กับสองคนนั้นรุมด่า ผมคิดว่ากายโง่มากที่ทำแบบนั้น เพราะถ้ากายรู้จักสองนี้ดีก็น่าจะรู้ว่าสองคนนี้จะเชื่อใคร เพราะสิ่งที่กายทำกับสองคนนี้ไม่น่าให้อภัยเลย
“เชื่อเรานะ”จับมือผม ที่พยักหน้าให้
“แล้วเขาพูดอะไร”ถามซ้ำอีก หน้าตาเหมือนจะเอาเรื่องฝ่ายนั้น ผมส่ายหน้า เอามือลูบหน้าพวกมัน
“มีเรื่องจะขอ”ผมบอก
“เอาสิ”โอม
“ต้าร์อยากได้อะไร”อาร์มส
“อยากให้นายรักเรา”ผมพูดออกไปอย่างตัดสินใจแล้ว
“ก็รักแล้วไง”โอม
“รักมากด้วย”อาร์มส ผมส่ายหน้า
“รักให้มากกว่านี้ รักแบบเป็นคนๆเดียวกัน”ผมพูดสื่อออกไปอีก ทั้งสองคนมองหน้าอย่างอึ้งๆ
“ต้าร์”เรียกแผ่วเบาลุกขึ้นนั่ง ผมจับมือมันสองคนแนบตรงหัวใจ
“รักต้าร์นะ ได้ไหม”ผมพูดอย่างข่มความอาย ไม่ใช่เพราะใจง่ายหรือแค่มันพูดว่ารักและผมถึงยอม แต่ผมอยากรู้อะไรบางอย่าง และจะไม่เสียใจที่ตัดสินแบบนี้ ทั้งสองคนยิ้มบางๆ ก่อนจะโน้มหน้ามาหาผมหอมแก้ม และซอกคอ ขบเบาทำเอาผมย่นหนี
“อย่าหนีสิ”
“ก็มัน”
“ใจเย็นนะ”
“เราจะทำให้ต้าร์รู้สึกดี”
“เชื่อใจเรานะ”
“เดี๋ยว”ผมเอามือทั้งคู่ไว้
“เปลี่ยนใจล่ะสิ”
“กลัวเหรอ”
“ปะ เปล่า เอ้อ ก็นิดหน่อย แต่”ผมพูดลิ้นพันกันไปหมดเลย ทั้งสองคนเลิกคิ้ว ผมลุกฉุดมือทั้งสองคนเข้าไปนั่งในห้อง
“ว่าไง”
“แล้ว ใครก่อนล่ะ”ผมถามออกไปอยากจะกัดลิ้น
“แล้วต้าร์จะให้ใครก่อนล่ะ”โอมถามผม
“ต้องจับฉลากไหม”อาร์มสพูดล้อๆ
“พูดจริงๆนะ เรากลัวว่าพวกนายจะหาว่าเราลำเอียง ที่จริงมันก็ไม่ได้มีค่า อะ”ผมทำหน้าและพูดจริงจังมากก่อนจะเบาตอนท้ายเหมือนกับอายที่เอาตัวเองมายกให้เขาและทำเหมือนสำคัญ แต่โดนทั้งคู่เอามือปิดปากไว้
“อย่าพูดอย่างนี้”
“ต้าร์คือทุกอย่าง”
“ขอบใจนะ แล้ว”ผมกอดมันทั้งคู่แต่ยังอดถามไม่ได้
“เลิกคิดซะ ไม่ว่าจะใครก่อนหรือหลัง ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเรา”โอม
“เราคือคนเดียวกัน และรักต้าร์เหมือนกัน จำไว้แค่นี้พอ”อาร์มส ผมยิ้มและพยักหน้าก่อนจะเข้าสู่หลักสูตรกันต่อ
*
*
*
“อืม อ๊ะ”ผมส่งเสียงออกมาเมื่อโดนจูบปากและไล่มาที่อก อืกมือที่โอบกอดด้านหลังก็ลูบไปทั่วท้องน้อย ปากก็ซุกไซ้ใบหู ไล่มาต้นคอ ตอนนี้เราสามคนไม่อะไรติดตัวแล้ว มีเนื้อที่สัมผัสและโลมไล้กัน
“อ๊า อืม”ร้องออกมาอีก เมื่อถูกขบเม้มที่ยอดอก ปากก็ถูกจูบส่งลิ้นเข้าไปพัวพัน
“ต้าร์”
“ต้าร์”
“อืม”
เสียงเรียกอย่างอ่อนโยน ทำเอาผมเบาหวิวไปหมด ในหัวสมองไม่มีอะไรแล้วมีแต่ความรู้สึกดีไปหมด มือผมจับไหล่คนตัวโตที่ประคองอยู่ เมื่อถูกชันเข่าและขบเม้มต้นขาด้านใน ไล้ไปมา ก่อนจะเอนตัวลงราบกับที่นอน มือที่ประคองเปลี่ยนมาบีบยอดอกและอีกข้างก็ขบเบาๆ เรียกความเสียวซ่านจนต้องแอ่นหลังขึ้นมา มือจิกผ้าปูที่นอน
“อืม อ๊ะ อ๊ะ”ผมส่งเสียงเมื่อส่วนกลางถูกครอบด้วยความร้อนแต่อุ่น ทำเอาบิดตัวไปมาด้วยสัมผัสที่ไม่เคยมาก่อน แต่ทำไมถึงได้คุ้นเคยและรู้สึกดีอย่างนี้ก็ไม่รู้
“อ๊ะ อ๊ะ”
“ต้าร์”
“ต้าร์”
“มะ ไม่ไหว จะออก”
“ปล่อยได้ครับ”
“อืม ๆ”ผมเม้มปาก แต่ก็โดนเปิดปากด้วยปากร้อนก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มๆ แต่ก็ยังโดนเล้าโลมไม่เลิก ทั้งบนทั้งล่าง นอนตาปรือหอบหายใจ คนที่อยู่ส่วนล่างก็โน้มตัวมาหา เอามือลูบเหงื่อให้ อีกคนก็ลงไปแทน ไม่รู้ว่ายิ้มและบีบอะไรใส่มือ จะมองก็โดนเบี่ยงเบนอีกแล้ว เล่นซะเพลินเลย ก่อนจะสะดุ้ง น้ำตาแทบเล็ดเมื่อส่วนหลังที่รู้อยู่แล้วว่าคืออะไร ตอนแรกก็วนๆสีไปมาด้วยความเย็นของเจลแน่นอน ก่อนจะถูกแยกออกเบาๆแต่สะดุ้งตอนเข้าไป
“จะ เจ็บ ฮึก”ผมคิดว่าตัวเองร้องไห้ แต่ก็ถูกจูบแผ่วเบา และถูกเรียกร้องให้ลืมความเจ็บนั้น
“จิกแขนไว้ กัดก็ได้ถ้าเจ็บมาก”เสียงปลอบโยนดังชิด
“อย่าเกร็งนะครับ”คนที่ทำหน้าที่ส่วนล่างก็พูดบ้าง ก่อนจะขยับตัวเล็กของผมที่คอพับไปเมื่อกี้ให้สู้อีกครั้ง ส่วนนั้นก็ถูกสอดเข้าสอดออกจนเริ่มคล่องและเพิ่มเข้าไปอีก ผมผวาแทบทั้งตัว แต่รู้สึกดีชะมัด
“พร้อมนะ”เสียงพูดบอก และคนสองคนสบตายิ้มให้กัน ก่อนจะยิ้มให้ผมและจูบปาก ลูบไล้ส่วนบนให้รู้สึกดี จนผมลืมไปแล้วว่าจะถูกทำอะไร ก่อนจะร้องออกมาแต่ก็แค่ลำคอ
“อื๊อ อื๊อ”คิดว่าส่งเสียงได้แค่นั้น มือก็จิกไหล่คนตัวโตแน่น พอกับส่วนล่างที่แน่นไม่แพ้กัน
“ซี๊ดดด ต้าร์ผ่อนหน่อย”เสียงร้องเหมือนกลั้น บอกผม
“อืม อ๊ะ”ผมทำตามที่บอก แยกขาให้กว้างกว่าเดิม มันเป็นไปโดยอัตโนมัติ
“เก่งมาก”เสียงชม และมือก็ขยับส่วนนั้นเพื่อบรรเทาไปด้วย
“ช่วยหน่อยนะ”เสียงเหมือนร้องขอ พร้อมกับจับมือผมไปวางตรงส่วนนั้นที่เหมือนผมแต่ต่างกันมาก ผมก็ขยับให้ไม่รู้ว่าทำถูกหรือเปล่า แต่คนขอก็ส่งเสียง
“อืม อา อา”
“อ๊ะๆๆๆ”ผมร้องมากขึ้นเมื่อโดนขยับส่วนล่างจากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้น ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าความเจ็บหายไปไหน กลายเป็นความรู้สึกอื่นแทน
“อืม ที่รัก”ผมเรียกออกไป โดยไม่เอ่ยชื่อใครทั้งนั้นแต่อยากให้รู้ว่าทั้งคู่คือที่รักของผม
“ครับ”เสียงตอบรับและขยับไปพร้อมกัน ก่อนจะถึงจุดสุดท้าย ไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใคร และไม่รู้ว่าผมกลายเป็นคนมือขยันไปตั้งแต่เมื่อไรถึงขยับได้ขนาดนี้
“อ๊ะ อ๊ะ”
“อา อา”
และเสียงสุดท้ายก็ออกมาพร้อมกันทั้งหมด ก่อนจะทรุดทาบทับผม ไล่เก็บไล้เลียอย่างไม่พอ
“อีกนิดนะครับ”เสียงพูดพร้อมกับสลับที่ พอกับที่มือผมก็เปลี่ยนข้างไปทำให้ไม่ต่างกัน ผมหัวไวไปไหมในการที่จะเรียนรู้ ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อถูกสอดใส่เข้าที่เดิม ยังรู้สึกอุ่นและแน่นไม่ต่างจากหนแรก และรู้สึกดีเมื่อมันเริ่มขยับอีกครั้ง
“อืม”
“อ๊ะ อ๊ะ”
“อา อา”
“ที่รัก ที่รัก อา อา”ผมไม่อายอะไรแล้ว มาถึงขนาดนี้
“ครับ รักนะ”
“รักต้าร์”
“รักเหมือนกัน ฮึก อื๊อๆ”
ยิ่งพูดเหมือนตัวผมจะตัวโยนไปหมด มือก็เร็วขึ้น ส่วนนั้นของผมก็ไม่น้อยหน้ามือตัวเองเลย ถูกทำให้รู้สึกดีไปหมด และเข้าเส้นชัยอย่างเช่นเคยด้วยความเหนื่อยหอบ เราจูบกันให้นัวไปหมด ไม่มีส่วนไหนที่จะเล็ดลอดปากและฝ่ามือของทั้งคู่ไปได้ กว่าจะเข้าที่และนอนกกกอดกันไว้ก็นานพอสมควร
“เจ็บมากไหม”โอมถามผมจูบขมับ
“เพี้ยง หายนะ”อาร์มสเป่าหูและจูบแก้ม
“เมื่อยไปหมดเลย”ผมบอก ขานี่รู้สึกหุบไม่ลงเลย เหมือนมีอะไรคาอยู่ แต่ไม่น่าใช่นะเพราะทั้งคู่ก็ถอดชุดสม็อคออกแล้วนี่นา มันผละออกไปหยิบเดินโล่งโจ้งทั้งอย่างนั้น ผมก็เพิ่งสังเกต โอ้โห นี่ผมเก่งขนาดรับไอ้สองอันนั้นได้ด้วยเหรอ ดีนะมันไม่ใส่มาพร้อมกัน ตายแน่ และไปไหนวะ อย่าบอกนะจะทิ้งให้ผมนอนตายซากอย่างนี้ สักพักมันกลับเข้ามา มีอ่างใส่น้ำพร้อมผ้าเช็ดผืนเล็ก และขวดยาพร้อมน้ำดื่ม
“โอมเช็ดตัวให้นะ”พูดจบก็ตวัดผ้าออก ผมอายมากแต่ต้องทำเป็นหน้าหนาเข้าไว้ ไอ้ฝิ่นบอกพยายามนิ่งสยบเข้าไว้ แต่หน้ามันก็แดงใช่น้อย และผมคิดว่าตอนนี้ผมก็ไม่ต่างกัน มือเบามากยิ่งส่วนนั้นยิ่งเบาแต่เน้นซะเหลือเกิน มีอมยิ้มอีกนะทั้งคู่เลย
“แต่งตัวนะ”อาร์มสหยิบชุดนอนมาให้ ผมมองอย่างสงสัยของใครวะ”เสื้อเราเอง”รู้ทันอีกแหละ
“กินยาดักไว้ก่อน”โอมบอกก่อนจะป้อนยาให้ แต่ประทานโทษใช้ปากครับ ก่อนจะตามด้วยน้ำไม่ต้องมั้งว่าใครป้อน
“ยี้ ขี้ปาก”ผมทำหน้าแหยงใส่ มันเลยเขกหัว
“รังเกียจผัวไง”พูดพร้อมกันอีกแล้วนะ
“ไอ้บ้า”ผมว่ามันก่อนจะเอาหมอนตี จนรู้สึกเมื่อยตัวเลยนอนลง ตามด้วยสามีบอดี้เคียงข้าง หุหุ
“มีไรจะบอก”ผมบอกพวกมัน
“อะไร”
“กายบอกว่า พวกนายเก่งเรื่องนี้”ผมพูดออกไป
“แล้วจริงไหม”
“ไม่”
“อ้าว”
“ไม่รู้ ต้าร์ไม่ได้วัดเรื่องนี้ที่ความเก่ง ต้าร์วัดที่ความรู้สึก ต้าร์รู้สึกดีกับสิ่งที่ทำให้”ผมพูดแต่เอามือปิดหน้าไว้ ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างถูกใจพร้อมกับจูบปากและแก้ม ยังไม่พออีกเหรอ
“ขอบคุณนะครับ”
“ที่ไว้ใจเรา”
“แล้วเขาก็บอกอีกว่า ไม่มีใครทำให้โอมกับอาร์มสรู้สึกถึงจุดสุดยอดได้เท่าเขา จริงหรือเปล่า”ผมพูดและถามอีก ไม่รู้ว่าตัวเองส่งเสียงและหน้าตาแบบไหน ทั้งสองคนยิ้มน้อยๆเอามือบิดจมูกเบาๆ
“เราสองคนไม่ได้วัดเรื่องนี้ที่ความถึง”โอม
“เราวัดที่ความรู้สึก เหมือนต้าร์นั่นแหละ”อาร์มส
“และเรารู้สึกดี”โอม
“เพราะรักต้าร์”อาร์มส
“รักนะ”ทั้งคู่ และจุ๊บแก้มพร้อมกับกอด ผมยิ้มและจับมือทั้งสองคน
“ขอบคุณนะที่รักกัน ฝันดีนะ”ผมพูดและหลับตาลง ไม่มีเสียงตอบกลับมีแต่อ้อมกอดที่กระชับบอกได้ว่า พวกเราจะมีกันและกันไปให้นานที่สุด แต่ตอนนี้ผมคงต้องพักก่อนแล้วล่ะ ไม่บอกแล้วนะว่าเพราะอะไร อายจัง ผมจะเป็นพาสต้าหรือวีต้าพรุนกันแน่นะ แต่ในความคิดมันสองคนผมว่ามันกินหมดแหละ หุหุ
******************************************************************************************
ปล.เอ้อ ไม่รู้ไส้อะไรแต่ประกบกันไปแล้ว ไม่มีคะดราม่า กีดกัน ขังกระต๊อบ ข้ามภูเขา เราเน้นใช้เหตุผลและความรักในการแก้ปัญหาคะ ในความเป็นจริงก็อยากให้เป็นแบบนี้นะจะได้ลดปัญหาอาชญากรรมไปด้วย เกี่ยวไรกันวะ อุ้ย อีนี่เพ้อเจ้ออะไรไม่รู้ ขอบคุณกันเช่นเคยคะ ช่วยติช่วยบอกกันด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้กันต่อไปเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณจ้า ไปแล้วววววว งานสุมมมมม
-
อ๊ายย ประสบความสำเร็จจจจ พ่อตาร์ยอมรับแล้วว
ดีใจกับแฝดด้วย
แถมตอนนี้ยัง....หุหุ ได้กันแล้ววววววว ฮิ้วววว
ชอบ รักแบบนี้ก็รักกันยืดได้ แค่เข้าใจกัน
แต่เบื่อกายมากกก เมื่อไรจะเข้าใจ
รอๆพี่ไผ่น้องฝิ่นจ๊าาจ๊าาา
-
ฮ่วย...เข้ามากินแซนวิชเป็นคนที่สอง
-
ในที่สุดก็นะ.... :-[
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:haun4: :haun4:
-
:pighaun: น้องต้าร์ขอเองเลยเหรอจ้ะ ใช่เล่นนะเรา :laugh:
:กอด1: :L2:
-
นายสามคนนี้อะไรเนี่ย
สวีทงุ้งงิ้งนะ
-
ไอ้คู่แฝดพอผู้ใหญ่ไฟเขียวก็เขมือบต้าร์เลยนะ
-
ไม่มีไรจะพูดนอกจาก :m25: :jul1: :z1:
-
พ่อกับแม่ต้าน่ารักมาก :กอด1:
ตาแฝดทำมึนได้น่ารักดี :laugh:
-
ชอบจริงๆก็ตรงไม่ดราม่านี่แหละ ฮ่าๆ
ขำๆกันไปนะทุกคน
ว่าแต่เขาหวานกันจริงอะไรจริงนะ อิอิ
-
แซนวิชเคลือบคาราเมล หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คู่ไผ่ฝิ่นนี้เหมือนจากหลัก มีเปรี้ยวๆเผ็ดๆ
แต่คู่ต้าร์แฝดเหมือนของหวาน ละมุนมาก อิจฉาเลย
ต้าร์น่าร้ากกกก โอมอาร์มสหลงแย่เลย หวานมาก
-
ในที่สุดคุณพ่อก็รับได้ :mc4:
และในที่สุดน้องต้าร์ก็เสร็จคู่แฝด :impress2:
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคำพูดของกายด้วยเปล่าเนี่ย
ปล.รอตอนต่อไปค่ะ เริ่มคิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นแล้ว :กอด1:
-
นู๋ตาร์ก็เรียบร้อยจนได้
แถมขอเองอีกต่างหาก :haun4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
และแล้วก็....... :o8: ผ่านไปได้ด้วยดี ทั้งเรื่องคุณพ่อและบทเรียนแรก
เจ้าแฝดนี่มันน่ารักชะมัด ดีใจกับต้าร์ที่เจอคนที่รักอย่างแท้จริง
และที่สำคัญโชคดีที่สุดที่ครอบครัวเข้าใจและเป็นกำลังใจให้ทั้งสาม
ความเข้าใจและเชื่อใจเป็นสิ่งที่สำคัญ ทั้งสามคนผ่านมาได้อย่างดี
ต่อไปคงจะแข่งกันหวานแน่ๆ ออกเรือนกันไปจนจะหมดแล้วนี่นา
ขอให้รักกันไปอย่างนี้ตลอดนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคู่ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อี๋ๆ เลี่ยนๆ แต่ ขออีกได้มะ :laugh:
น้องฝิ่นนี่สุดยอดตลอดเลย คิดถึงพี่ไผ่ :impress2: ว่าแต่คู่น้องออยไปถึงไหนกันแล้วมั้งนิ
-
กริ้ดดด จุดพลุ!!! :mc4:
น้องต้าน่ารักอ้ะ
-
กำลังหิวพอดี ได้กินแซนวิชสมใจอยาก อิอิ :oo1: :z1: :z1: ในที่สุดน้องต้าร์ก็ถึงฝั่งอีกคนอิอิรอลุ้นใครอีกน้อ เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ งานเยอะเหมือนกันแต่ยังแอบแวบมาอ่านได้ อิอิ บอสเห็นเขม่นตาย เพื่อโบนัส สู้วุ้ย
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ในที่สุดก็ได้กินแซนวิช :m25:
-
น้องตาร์ออกเรือนแล้ว :-[ :-[ :-[
-
ดีใจสำหรับแฝด และตาร์นะ :L1:
-
อั๊ยยะ :m25: :m25: :m25: เรียบร้อยโรงเรียนโอมอาร์ม
ดีใจที่สองคนชนะใจพ่อแม่ได้แล้ว คุณพ่อน่ารักนะ มีจัดฉากพิสูจน์ใจ
กายแหลมมาทำไม...สมควรจะโดนด่า นิสัยไม่ดีเองนะ ชริ...
เขินแทนน้องต้าร์มากๆๆๆๆ คือน้องต้าร์แบบคุณหนูเรียบร้อยไง
คราวนี้สองแฝดนัวเนียไม่มีปล่อยแน่ ปกติก็รักหลงมากอยู่แล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
เห็นตอนใหม่แล้วต้องมาเร่งตอนเก่าให้ทันซะแล้ว
-
ชอบๆๆๆ น่ารักสามคนเลย
คิดถึงพี่ไผ่
-
แซนวิชอร่อยเนอะ
อิจฉา หวานด้วย
รอจ้า :)
-
แซนด์วิชน่ารักจัง. แต่คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากก.
มาต่อเร็วๆนะคะ รอทุกวันเลย :กอด1:
-
สวยงาม. .... สามคนผัวเมีย ฝ่าด่านพ่อตาได้ จัดชุดใหญ่เลย 55555
-
อิอิ รักกันๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
-
แซนวิซไปแล้ว เหลือคู่ออยนิ
-
เรียบร้อยโรงเรียนฝาแฝด อิอิ :pighaun:
-
ลงเอยกันแล้ว
-
ครอบครัวอบอุ่น...น่ารัก...
เด็ก ๆ ก็เลยน่ารักมีความคิดและมีเหตุผล
อ่านแล้วมีความสุขไปด้วย... o13
:L1: & :L2:
-
หวานนนนนน >.<.
เจย์-หวายยย
-
ในที่สุดต้าร์ ก้อได้รับประสบการณ์แรกแล้ว มีฟามสุขมากๆ นะต้าร์ เพราะต้าร์ขอสอง 555
-
สุโค้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เย้ o13
-
แอร๊ววววว!!! น้องต้าร์ >///////////<
-
OMG ศึกหนักแล้วครั้งนี้นะ ต็าร์ แต่ก็สู้ๆๆๆกับแฝดนรกทั้ง2ตัว/ แต่เอิ่ม ฉาก 18+ นี่ ฟินมากมายยยยยยย ...ว๊าย มีทั้งคนบนและคนล่างงงงงง ละลายยยยย
-
อร๊ายยยยยย
เค้ารักกันเปิดเผยแล้ววววววว กี๊ดดดดด
-
นายแฝด....555
-
:impress2: :-[ :impress2:
-
ว้ายๆๆ และแล้วก็ได้เสียกัน 555
สามคนนี้น่ารักมากๆ ในที่สุดคุณพ่อก็ยอมรับ
หวานๆน่ารักดี คิดถึงพี่ไผ่น้องฝิ่นด้วย หุหุ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รออ่านตอนต่อไป ^^
-
เอร๊ยยยยยยยยยยยย กลายเป็นแซนวิชซะเเล้ว
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อิ่ม....แซนวิส 555++
-
คึคึ สมใจอยากแล้วสิตาร์ :m25:
-
ในที่สุดต้าร์ ก้อเสดแฝดซะที
รอมาตั้งนาน 555+
-
สมาชิกใหม่จ้า
เราชอบเรื่องนี้มากเลย ชอบพี่ไผ่กะคุณน้อง อิอิ
น่ารักมากค่ะ ไม่มีดราม่า อันนี้เราปลื้มมาก o13
ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ รอไปเที่ยวบ้านฝิ่น :bye2:
-
:haun4: :haun4: :haun4: อ๊ากกกกก เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกก >< ฟินอยากมีบ้าง555++
ให้ตายเถอะเปงแบบนี้จะทำอารายต่อไปละเนี่ย 555++
ฟินอย่าเีดียวจิงๆ
-
เต้นรอ :z2:
-
กรี๊ดดดด ชอบคู่นี้ (เอ๊ะหรือคี่) มากเลย ต้าคงอยากพิสูจน์สินะว่า แฝดชอบแบบไหนมากกว่ากัน นี่ต้องขอบใจกายนะเนี่ย ถ้าไม่มีกายมาพูดให้ต้าร์คิดมาก แฝดคงยังต้องรอต่อไปนะ อิอิ :z1: :z1:
ปล. อยากอ่านต่อจังค่ะ ว่าต้าร์ไปบ้านแฝดแล้วเปนไงบ้าง ครอบครัวจะเป็นไง (แถมไปถิ่นเค้าขนาดนั้นไม่ใช่ฟ้าเหลืองนะ อิอิ) :haun4: :haun4:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ตายยยยยย ของเลือดด่วนนนน
-
ดูเหมือนว่าคนแต่งก็ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะให้ใครได้ต้าร์ก่อนเพราะไม่ยอมระบุชื่อ
สงสัยคนแต่งจะรักพี่เสียดายน้อง ปล่อยให้คนอ่านเลือกกันเองว่าจะใส่ชื่อใครอยู่บนหรือล่างเอง
อ่านจบอดอิจฉาต้าร์ไม่ได้ เป็นน้องพลับได้สองเลย
-
คึคึ... :o8:
-
ตอนที่ 83
“รื้อห้องเล่นเหรอคะ คุณน้อง”เสียงนุ่มๆหวานๆ ของป้านวลถามผมที่นั่งอยู่ท่ามกลางกองเสื้อ กางเกงทั้งขาสั้น ขายาว กระเป๋า รองเท้า เข็มขัด ยกเว้นชุดชั้นในสุดเอ็กซ์ที่ใส่ก็โดนถอดทุกครั้ง ผมหันไปมองแม่บ้านคนงามที่ถึงจะวัยห้าสิบแล้ว แต่ยังสวยแซ่บอยู่เลย
“ช่ายยยย น้องรื้อให้ป้านวลเก็บ”ผมก็แหย่แกกลับยิ้มๆ เอามือโยนเสื้อไปทางขวา อีกตัวไปทางซ้าย เหวี่ยงไกลไปหน่อยเอาตีนกระดึ๊บๆคีบกลับมา เลยโดนเอ็ดเข้าให้ ลืมไปเลยว่าผมเคยเสีย(นิสัย) ไม่ใช่ เพราะป้านวลอยู่และไม่สมควรทำอย่างยิ่ง ได้แต่ยิ้มแหยๆ ยกมือไหว้ขอโทษ
“เดี๋ยวตีตายเลย แล้วทำอะไรคะเต็มห้องไปหมด”ป้านวลตีแขนเบาๆ ก่อนจะถามอีกอย่างสงสัยจริงๆ ผมอยู่บ้านได้สองอาทิตย์แล้ว คาดว่าคงต้องอยู่ทั้งเดือน ใกล้สอบแล้ว ต้องอ่านหนังสือ และคุณสามีต้องทำวิทยานิพนธ์ ไม่มีเวลามาออเซาะ ฉอเลาะ ประเลาะ ล่อผมหรอก ฮี่ฮี่ แต่ก็โทรหา มาส่งไม่มารับ กินข้าว คุยกัน จุ๊บๆ ก็กลับ ผมจะไปนอนด้วย มันบอกอย่าเลย ไม่มีสมาธิทำงาน รำคาญต้องมาฟังเสียงหงุงหงิงและใช้มันเกาหลัง โธ่ กูคงเชื่อหรอก กลัวอดใจไม่ไหวปล้ำกูเข้าให้ล่ะสิ รู้หรอกน่า แต่ก็ดีแล้วล่ะกูจะได้พักเครื่องในบ้าง แต่มันก็เจียดเวลาว่างให้ผมนะ คงไม่อยากทะเลาะกันเหมือนเมื่อตอนทำโปรเจคมั้ง
“ตัวนี้สวยไหม”ผมยังไม่ตอบ เอาเสื้อเชิ้ตทาบตัวถามป้านวล
“สวยคะ”ป้านวลบอก ก่อนจะหยิบผ้าที่ผมกองๆไว้พับให้
“น้องใส่ตัวไหนก็น่ารักเน๊าะ”ผมพูดกับป้านวล หยิบอีกตัวมาทาบ ได้ยินเสียงหัวเราะ
“คะ คุณน้องใส่ตัวไหนก็น่ารัก พี่ไผ่ชมไหมคะ”แกตอบประชดขำๆก่อนจะถามต่อ มองหน้าผมที่เบะปาก
“ไม่เห็นจะชมเลย บ่นๆๆๆๆๆ รกตู้ เครื่องสำอางก็รกหน้ากระจก รกๆๆๆๆ หมดแหละ”ผมว่าไอ้คนที่ใครๆก็เห็นว่าดีไปซะหมดอย่างหมั่นไส้แกมอิจฉา แล้วมึงตามใจซื้อให้กูทำไม
“ก็น่าจะจริงนะคะ”ป้านวลพูดพลางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ป้านวล”ผมเรียกงอนๆ
“คะ”ป้านวลทำหน้าเหรอเหมือนไม่รู้ว่าผิดอะไร
“ห้ามเข้าข้างคนอื่น”ผมหรี่ตาใส่
“คนอื่นที่ไหนกัน แฟนไม่ใช่เหรอคะ”ป้านวลทำหน้าใส่ ผมหันกลับแอบอมยิ้มที่พูดถูกใจ
“ยอมรับก็ได้ แต่ต้องเข้าข้างน้องก่อนสิ”ผมบอกอย่างเอาแต่ใจ แต่ไม่ได้จริงจัง
“ที่พี่ไผ่บอกว่ารก คงหมายถึงคุณน้องมีอยู่แล้วและบางตัวยังไม่ได้ใส่ ก็ซื้อไปเพิ่มอีกหรือเปล่าคะ”ป้านวลอธิบายให้ฟัง มือก็พับผ้าให้ด้วย
“มันนั่นแหละซื้อให้น้อง”ผมยังไม่ยอมรับความจริง โยนขี้ให้มัน
“ก็คุณน้องคงจะงอแงและก็อ้อนน่ะสิ พี่ไผ่เลยรำคาญ เอ้ย ทนต่อความน่ารักไม่ไหวเลยต้องซื้อให้”ป้านวลพูดอย่างรู้ทันแต่มีหักมุมเอาใจนิดหน่อย
“หลอกว่าน้อง รู้หรอก”ผมพูดหงุบหงิบทำแก้มป่อง ป้านวลหัวเราะชอบใจ
“แล้วยังไม่บอกเลยว่าคุณน้องรื้อข้าวของออกมาทำไม หาอะไรไม่เจอหรือเปล่าคะ”ป้านวลวกกลับไปที่คำถามเดิม
“น้องจะแปรรูปสินค้า”ผมยื่นหน้าไปบอกใกล้ๆ
“ยังไงคะ”ป้านวลก็ถามต่อ ผมยิ้มแป้น
“ขายไง น้องจะเอาไปเปิดท้ายขายของตรงตลาดใกล้บ้านเราอ่ะ”ผมเฉลยให้ป้านวลฟัง
“คุณน้องจะเอาไปขายเหรอคะ”ป้านวลถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่ บางตัวน้องใส่หลายครั้งแล้วแต่ยังใหม่อยู่ บางตัวก็หน้ามืดซื้อมา บางตัวคนมาตกหลุมพลางซื้อให้ก็เยอะ เลยจะเก็บไปขายบ้าง”ผมพูดไปพยักหน้าไป มือก็คัดต่อ ช่วงน้ำท่วมหรือมหาลัยมีงานกุศลรับบริจาคสิ่งของ นอกจากเงินผมก็เอาของพวกนี้ไปประมูลออกร้านด้วยนะ ขายดีด้วยจะบอกให้เพราะนอกจากของดีแล้ว เจ้าของก็หน้าตาดีด้วย ฮ่าๆๆๆ
“คุณน้องนี่นะจะไปนั่งขายของ”ป้านวลพูดอย่างไม่เชื่อ ว่าผมจะแบกหน้าสวยๆไปนั่งขายของ
“ทำไมล่ะ ป้านวล น้องไม่เหมาะเป็นพ่อค้าเหรอ”ผมหันไปถามป้านวล
“เปล่าคะ เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าคุณน้องจะไปนั่งขายของที่ตลาดเอง”ป้านวลไขข้อข้องใจ
“พอดีพี่ที่รู้จักกัน เขาชวนน้อง ร้านแกเป็นร้านขายของมือสอง แต่คุณภาพทั้งนั้นเลยนะ น้องซื้อเขาบ่อย”ผมพูดต่อไปอีก
“ก็ทำไมคุณน้องไม่ขายให้เขาไปล่ะคะ จะได้ไม่ต้องไปนั่งให้เมื่อย”ป้านวลเสนอความคิด
“มันง่ายไป น้องอยากลองดู นะๆๆๆ น้องไปนะ”ผมตอบป้านวล ก่อนจะกอดเอวและอ้อนด้วยสายตาปริบๆ
“บอกคุณปู่กับพี่ไผ่หรือยังคะ”ป้านวลให้ผมไปขออนุญาตปู่กับสามีที่พ่วงตำแหน่งผู้ปกครองอีกคน
“เปล่า แต่ไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง ปู่กับพี่ไผ่ไม่ว่าหรอก”ผมส่ายหน้าและสรุปเอง คิดว่าไม่ได้เสียหายสักหน่อย
“ถึงจะเล็กน้อยแต่บอกสักหน่อยเถอะคะ”ป้านวลพูดพลางโอบไหล่ ผมพยักหน้าก่อนจะโทรหาปู่ คุยเรื่องโน้นโยงมาเรื่องนี้
“ขอบคุณครับ รักปู่นะครับ”ผมขอบคุณและบอกรักท่านอย่างทุกครั้ง ปู่ไม่ว่าอะไรแต่บอกให้ระวังตัวเองให้ดี เหลือแต่ผัวผู้ปกครองเซ็นยินยอม
“ขี้อยู่ไงวะผมบ่นพึมพำและกดวางป้านวลเอามือตีปากเบาๆ เป็นการเตือน ผมก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แถมไม่จำอีกต่างหาก แต่บางเรื่องก็จำนะ ก่อนจะช่วยผมพับและเก็บ เมื่อเลือกเรียบร้อยแล้ว ก็ลงไปข้างล่าง อ่านหนังสือและทบทวนอีกชั่วโมง พักสายตาเดินไปสวนหน้าบ้านที่ลงต้นไม้ไว้เยอะมากแทบจะเหมือนป่า แต่โชคดีมีผัวเป็นนักจัดสวนเลยใช้ซะอย่านึกว่าฟรีนะครับ มันเรียกผลตอบแทนทบต้นทบดอกซะแทบหุบไม่ลง ดีมันไม่นับต้นนับดอกมาล่อผมไม่งั้นคงจะเบิกบานน่าดู
“อืม หอมจัง”ผมดมดอกมะลิที่ออกดอกเป็นพุ่มๆ อย่างชื่นใจ กุหลาบก็งามด้วยปุ๋ยตามธรรมชาติ ไอ้ไผ่บอกให้เอานมจืดรดสัปดาห์ละครั้ง มันจะออกดอกได้ดี ผมนึกว่ามันอำลองทำตามก็จริงด้วย
“ต้นนี้ก็สวย”ผมชมและเอากรรไกรตัดกิ่งออกบ้าง อันไหนซื้อมาใหม่ก็ปลูกเอง เดี๋ยวนี้ผมเริ่มทำเป็นแล้วนะ ผัวสอนมาดีแต่กว่าจะดีได้โคตรสงสารต้นไม้เลยที่ต้องช้ำเพราะผมแถมหูอื้อไปสักพักเพราะโดนด่า ว่าแต่แม่งเล่นว่าวอยู่ไงวะไม่โทรกลับมาสักที “อีกห้านาทีไม่โทร กูขอ หะ”ผมกำลังจะบนบานปนสาปแช่ง สั่นพอดีเลย
“มีไร”เสียงเรียบๆแต่รู้ได้ว่าน่าจะเพิ่งตื่น ลืมหมดเลยกูว่าจะพูดอะไร แต่ใช่เรื่องเหรอมาทำเสียงอย่างนี้ใส่
“ไรไม่มี มีแต่เห็บโว้ย”ผมตอบมันกลับ หนอยไม่รับยังมาทำเสียงข่มขู่
“เดี๋ยวมึงเจอ หมัด”มันตอบมามั่ง ก่อนจะได้ยินเสียงน้ำ
“มึงขี้อยู่บ่ กูได้กลิ่น”ผมถามมัน หูก็เงี่ยฟังเผื่อมันอยู่กับใคร ทั้งที่ไม่มีหรอกแต่อยากคิด
“เปล่า กูเยี่ยว มึงจะยกซดก็ได้นะ”มันตอบก่อนจะได้ยินเสียงกดน้ำ
“กูนึกว่าเปิดก๊อก”ผมพูดขำๆ
“ท่อมันใหญ่”มันก็ตอบกลับอย่างอวยตัวเอง เออ กูรู้ แตกทีไรเจิ่งนองออกนอกพื้นที่กักเก็บกูทุกที
“แหวะ แล้วเพิ่งตื่นเหรอ”ผมทำเสียงก่อนจะถาม
“กูเพิ่งนอนเมื่อบ่ายๆนี่เอง”มันบอกก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนเปิดตู้เย็นคงจะหาอะไรกิน
“ของในตู้หมดยัง”ผมถามมันอย่างอดห่วงไม่ได้ เพราะถ้าวันไหนผมไม่ติดภาคปฏิบัติก็จะซื้อเข้าไปใส่ไว้ไห้ เจอมันบ้างไม่เจอบ้าง
“ยัง”มันบอก”แล้วมีไรเปล่า”มันถามต่อหลังจากดื่มอะไรสักอย่าง เสียงดัง อั่กๆๆ
“นิดหน่อย เย็นๆมานี่ได้เปล่า มากินข้าวด้วยกัน นะ พี่ไผ่นะ”ผมบอกแต่ตัดสินไม่คุยทางโทรศัพท์ดีกว่า ถือโอกาสให้มาหาซะเลย
“อืม คิดถึงกูไง”มันรับคำก่อนจะถามกลับ มันต้องอมยิ้มแน่ๆ แต่ผมน่ะปากบานไปแล้วล่ะ
“มึงนั่นแหละที่คิดถึง รีบตอบเชียวว่าว่าง”ผมเกทับมันที่หัวเราะสองหึ
“เอาไรหรือเปล่า”มันถามผมกลับ
“เอาพี่ก็พอแล้ว คิกคิก”ผมหยอดใส่มัน
“งั้นมึงก็มานี่”มันตอบรับทันทีแบบไม่ต้องคิด
“เรื่องไร ไปก็โดนอ่ะดิ เขาล้อเล่นหรอก”ผมทำเสียงใส่ มือก็ลูบใบไม้ดอกไม้ไปด้วย ทำอย่างกับจีบกันใหม่ๆ
“อยู่โน่นคิดว่าไม่โดนเหรอ”มันย้อนใส่ นับครั้งได้เลยโดนที่บ้าน ถึงไม่บ่อยแต่หลายรอบอยู่ โทษกูทั้งนั้นที่ยั่ว มึงนั่นแหละไม่หักห้ามใจต่อสิ่งยั่วยุที่เรียกว่าเมีย อิอิ
“แหม ทำเป็นได้ใจ ถ้ากูไม่ว๊อนนะ ไม่ได้แดกกูหรอก”หมั่นไส้ เลยใส่มันซะหน่อย
“คิดแล้วสบายก้น มึงก็คิดไปเถอะ”มันพูดเซ็งๆแต่ฟังดูก็รู้ว่าทับถมผม ที่ไม่เคยจะรอด ถึงไม่ว๊อนเอง ก็โดนมันทำให้ว๊อน
“เหมือนกันแหละโว้ย ถ้ามึงคิดแล้วสบายหำ ก็เรื่องมึงเถอะ”เรื่องไรกูจะยอมรับ เกทับแม่งเลย ไม่อยากจะคุยเวลาผมทำให้มันก็ซี๊ดซ๊าด ปรี๊ดๆๆ ไม่ต่างกับผมหรอก
“เออ แล้วมึงจะแดกไหม”มันขี้เกียจต่อปากต่อคำ ถามอีก
“เอาไรดีวะ เออนึกออกแล้ว ซื้อต้มเลือดหมูร้านเฮียอ๊าให้หน่อยดิ เต้าหู้นมสดร้านพี่เล็กมาด้วย”ผมคิดก่อนจะนึกออกและสั่งออกไป
“ทับทิบกรอบร้านพี่ถึกด้วยไหม”นึกว่าจะบ่น มีการถามต่อ ไม่ได้ประชดหรอกมั้ง
“ได้ก็ดี พิเศษนะ ขอกะทิกับน้ำเชื่อมเขาเยอะหน่อย”เข้าทางสั่งเพิ่ม กะทิกับน้ำเชื่อมเขาหอมมาก ร้านเล็กๆแต่ลูกค้านี่ระดับทั้งนั้น แต่ต้องตามคิว
“กี่กล่อง”มันถามออกมา น่าจะหยิบกุญแจรถ ถึงปากจะคุยแต่ผมแยกหูรับสัญญาณได้
“อะไรของมึง”งงว่ะ
“กะทิ มึงจะเอากี่กล่อง”อ้าว อีผัว
“สัด นี่มึงเว้าซื่อๆหรือกวนตีนกูเนี่ยะ ห๊ะ”ผมด่ามัน มือเท้าเอวด้วย
“กูหวังดี กลัวเขาให้ไม่หนำใจมึง”มันพูดเสียงขำๆ
“เดค่วยเถอะมึง เออ ไหนๆก็ไปแล้ว ซื้อวุ้นมะพร้าวมาด้วยเลย แค่นี้นะ กูร้อนหูแล้ว”ผมด่ามันก่อนจะสั่งเพิ่ม ลืมเปิดโฟนเลยร้อนหูเลย
“มึงลืม”มันพูดต่อเหมือนทวงบางอย่าง ผมนึกแต่นึกไม่ออก
“พอแล้ว เดี๋ยวหิ้วมาไม่หมด หรือเอารถยนต์มา” บอกมันอย่างเป็นห่วงและถามต่อ
“เรื่องกินจบแล้ว แต่มึงลืม”มันย้ำอีก
“อืม อะไรว่ะ”ผมพึมพำทำท่าคิดไปด้วย
“คิดสิ”
“คิดอยู่ อืม”
“เร็วๆ”มันเร่ง
“เดี๋ยวสิวะ”ผมก็จี้คิดตามมัน โอ๊ยลืมไรวะ
“งั้นกูไม่ไปนะ”ขู่กูอีก อ๊ะ คิดออกแล้ว
“คิดถึง รักนะจุ๊บๆ”ผมพูดทันที ลืมได้ไงวะ พูดทิ้งทายประจำ
“เออ”มันรับคำได้สมกับที่บอกฉิบหาย ได้ยินเสียงรถแสดงว่าเอารถยนต์มา อาทิตย์ก่อนผมแต่งรถยกเครื่องเสียงให้ใหม่หมด ถูกใจแต่ไม่พูดไม่บอก มีแต่ทริปใส่กระเป๋าสตางค์ให้ เยอะอยู่นา
“แค่เนี้ยะ”ผมท้วงใส่มัน
“อืม”
“ไม่ต้องเลย มึงพูดกลับมาเดี๋ยวนี้นะ อย่าวางสาย”ผมไม่ยอมแว๊ดใส่อย่างแรง ให้หูหนวกไปเลย
“ของอย่างนี้เขาต้องพูดจากใจนะมึง ไม่ใช่บังคับ”ยังมีหน้ามาสอนกูอีก
“ตีนแหนะ และเมื่อกี้ควายที่ไหนให้กูพูดวะ”ผมยกตีนที่มันไม่เห็นและว่ากลับ
“ควายที่รักมึงไง”มันพูดแค่นั้นแล้วก็วางทันที ผมยังอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น ด่าไม่ออก แต่ปากจะเหมือนจานเข้าไปทุกที
“อ๊าคคคคคคคคค พูดมาได้ แน่จริงมาพูดต่อหน้ากูสิ จะจูบปากให้ คิกๆๆๆ”ผมดีดดิ้นอยู่คนเดียว จนไอ้คนบ้านตรงข้ามทำหน้างงๆ ว่าไอ้คนหน้าตาดีบ้านตรงข้ามกูมันเป็นไรวะ แต่กูไม่แคร์ ฮ่าๆๆ บ้านกู ตัวกูจะทำอะไรก็ได้ ยกเว้นแก้ผ้าเดินหน้าบ้าน สงวนไว้แก้สองต่อสองกับพี่กระบือพอ
*
*
*
‘มึงคิดยังไง ถึงเอาตัวไปขาย ของ’ เสียงอีออยพูดมาตามสาย แต่เว้นระยะห่างของคำมากไปหน่อย
“คิดว่ากูมีดีไง ถึงได้ขายออก ดอกก ทำไมมึงต้องทำเสียงแบบนี้ด้วย กลัวกูชวนมึงและต้องห่างไอ้เป๊บใช่ไหม”ผมตอบมันอย่างหมั่นไส้และเหน็บมันไปด้วย เอามือปิดปากกลั้นเสียงขำ
‘อีฝืด มึงนั่นแหละ ดอกกก แถม ดอกบานไม่รู้หุบด้วย กูแค่ถามว่ามึงคิดยังไง แต่ก่อนกูชวนมึงแทบตาย เล้าโลมแทบจะดูดปาก มึงยังไม่ยอมเลย บอกว่าอาย ขายทางเน็ตก็พอแล้ว’มันต่อว่ามาซะยาวและท้าวความหลังให้ฟังอีก แต่จริง มันเคยชวนผม อีโมนิค นังจ๋า นังหยี เอาของไปเปิดท้ายขายกัน ตามตลาดที่เดี๋ยวนี้เรียกถนนคนเดิน ผมไม่เอา คือ มันอายที่จะต้องไปนั่ง พูดเชิญชวนให้เขาสนใจของเรา เกิดขายไม่ออกจะทำยังไง ถ้าผมไปเดินเห็นร้านไหนไม่ค่อยมีคนซื้อผมจะอุดหนุนทุกที เห็นเขาดีใจที่ขายได้เราก็รู้สึกดี แต่ไม่ใช่ของแพงอะไรมากหรอก นี่แหละถึงได้เป็นที่มาของคำว่า รก ทั้งที่ผมก็เก็บของเป็นระเบียบจะตาย ไอ้ไผ่นั่นแหละเรื่องมากหวงพื้นที่ไม่เข้าเรื่อง ทีพื้นที่สงวนผมยังไม่หวงเลยที่มันบุกรุก หุหุ
“กูอยาก มึงจบไหม”ผมไม่รู้จะอธิบายมันยังไง พูดแบบนี้ไปเลย
‘กูไม่จบ อีเชี่ยะ อย่ามาลดความสตอในตัวเอง มึงเหลาให้กูฟัง ณ บัดนาว มึงจะไปนั่งอ่อยผู้ชายใช่ไหม’มันไม่ยอม แว๊ดมาตามสายผมเอาออกไม่ทัน กรรมตามกูเร็วจังวะ เพิ่งทำใส่ไอ้ไผ่ไปก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมงเอง
“อีห่านนนน มึงเคยเห็นกูอ่อยใครเหรอ นอกจากผัว”ผมว่ามันกลับแต่แอบขำ
‘เคย ไอ้ทุกวันนี้ที่มันมาติดเป้งมึงไง’มันก็ยังไม่ยอม
“อีบ้ากูไม่ใช่ม้า จะได้ ฮ๊อต ขนาดนั้น” แป่ว ไม่เกี่ยว
‘มึงกล้าเน๊าะเล่นมุกแบบนี้ มึงอย่าเบน ทุกวันนี้กูก็เห็นอยู่’มันพูดเหมือนสมเพชที่ผมเล่นมุกแป็กๆ และยัดเยียดข้อหาต่อ
“อันนั้นเขาเรียก ไม่ได้ตั้งใจอ่อย แต่หน้าตาและท่าทางมันไปเองโว้ย”ผมก็กวนมันกลับ ทำหน้าเชิดปากจิกใส่มันที่ไม่มีทางได้เห็นหรอกว่า เริดดดด ขนาดไหน
‘ถุย อีเป็ดดดด’มันด่าลากเสียงฟังดีๆเพี้ยนเป็นสัมภเวสีเลยนะน่ะ’แล้วมึงจะเริ่มเมื่อไร’ก่อนจะวกมาถามต่อ
“อาทิตย์นี่แหละ กูว่าจะขายเฉพาะวันอาทิตย์พอ เดี๋ยวผัวกูเขาขาดความอบอุ่น คริคริ”ผมบอกมันก่อนจะพูดเล่นต่อ
‘อีเลว มึงถามผัวมึงก่อนไหม เขาอาจจะดีใจก็ได้ที่มึงไม่ตามติดเขาเป็นหอยเชอรี่ ฮ่าๆๆๆ’มันว่าและทำเสียงได้ดูถูกมากแถมหัวเราะเยาะอีก
“กูมีแต่หำเชอรี่โว้ย ฮ่าๆๆๆ”กูหัวเราะมั่ง ก่อนจะได้ยินมันหันไปพูดกับใคร ประมาณว่าคุยกับใครอยู่ และก็เสียงดังกลบไอ้คนถามมัน จะเป็นใครได้”มึงไม่ต้องกระซิบหรอก กูได้ยินหมดแล้ว”ผมเลยส่งเสียงแซวมันไป
‘กระซิบเชี่ยะไรล่ะ ต่อๆ เออถ้ากูว่างจะไปช่วยแล้วกัน ขอให้มึงขายดี’มันต้องอายแน่เลยที่ถูกผมจับได้ อายอะไร เดี๋ยวนี้ ไอ้เป๊บมาหามึงออกจะบ่อย พอกับไอ้ต้าร์ เจอพวกผมแซวไปอายทำอะไรไม่ถูกเลย ส่วนสามีหมาดๆมันน่ะเหรอยิ้มรับอย่างเดียว รักจะเสียวต้องหน้าหนาไม่งั้นจะอด
“ใจ เฮ้ย แค่นี้นะ ไอ้ไผ่มาแล้ว”ผมขอบใจมันสั้นๆ ก่อนจะได้ยินเสียงรถเข้ามาจอด
‘โถ ว่าแต่กู พอดอมาหาปรี่เข้าใส่เชียวนะมึง’มึงยังแขวะมาตามสาย
“นี่ถ้าเลี่ยมทองกูเก็บเข้าเซฟเลยนะ เออๆๆ แค่นี้แหละ บาย”ผมก็ปากไวตอบกลับและรีบวาง วิ่งออกไปรับหน้า เจอมันยกตีนบอกให้รู้ว่ามีของอีกในรถ
“มึงไม่กระดกขานี้บอกกูเลยล่ะ”ผมเดินไปชี้เป้ามันและพูดใส่
“ติดกางเกงใน”มันพูดแค่นั้น ก่อนจะมองหน้าผมก้มมาหา ผมมองด้วยสายตาหลุกหลิกไปมา
“จ๊วบบบ”ทีหนึ่งแต่ดังเน้นๆ
“จูบกูทำไม”มันถามหน้าตาเฉย อ้าว กูเข้าใจผิดเหรอ
“ก็มึงก้มหน้าและส่งสายตาให้กูนี่หว่า”ผมย้อนมันที่ยกยิ้ม
“กูจะดูว่าอะไรอยู่ในตามึง”มันขยายความให้และก็จ้องมอง ผมเลยหันไปเบิ่งตาส่องกระจกรถ
“ไม่เห็นจะมีเลย”ผมบอก มองยังไงก็ไม่มี มันก้มมาใกล้และกระซิบ
“หน้ากูไง” เล่นซะกูเขินเลย เดี๋ยวนี้น่ารักนะมึงเนี่ยะ มีอ้อนๆ
“บักเลี่ยนเอ้ย”ว่ามันที่ยักคิ้วใส่ก่อนจะพากันเข้าบ้าน อิ่มเลยกูเจอไปสองดอก นี่มึงจะตัดกำลังการกินกูใช่ไหมถึงได้สรรหามุกเสี่ยวๆมาหยอดใส่กูเนี่ยะ อย่าคิดว่ากูไม่ชอบนะ อยากจะให้รางวัลมึงใจจะขาดแล้ว อิอิ
*
*
*
“.......................”ผมนอนมองคนที่ผมหนุนตักอยู่ หลังจากกินข้าวกินขนมเรียบร้อย ก็ขึ้นมาอยู่ชั้นลอยห้องผมที่เป็นสระว่ายน้ำ
“เอาจริง”มันเลิกคิ้ว
“ครับ”ผมพยักหน้าและตอบ
“ยังไม่พออีกเหรอ”มันถามเรียบๆ
“อะไร”ถามกลับทำหน้างงๆ
“ปากมึงไง”มันหลุบตามองมือชี้ที่ปากผม ทำหน้าเหมือนจะหลอกด่ากูชอบกล
“เกี่ยวไรกับปากกู”ผมตีมือมันจิ้มอย่างไม่เบามือ
“แค่นี้ก็ตลาดพอแล้ว ยังไปหามาเสริมอีกเหรอ”มันแสยะยิ้มบอก เอานิ้วจิ้มและดึงไปมา ผมนึกได้ถลึงตาใส่
“เชี่ยะ ว่ากูปากตลาด ก็เหมาะกับมึงที่ปากหมานั่นแหละ นี่ๆๆๆๆ”ผมตีอกมันที่หัวเราะหึหึ ปัดมือไปมา จนผมหยุดไปเอง
“ให้เปล่า”ผมขออีก ทำไมผมต้องขออนุญาตมันด้วยวะ แค่ปู่โอเค นี่ก็น่าจะจบแล้วนะ ใหญ่สุดแล้ว แต่คิดอีกทีบอกไว้ก็ดี
“ตามใจ”มันพูดเรียบๆ ผมตาโตกอดเอวมันเอาหน้าซุกไปมา
“ขอบคุณคร๊าบบบบบ”ส่งภาษาวิบัติเป็นการขอบคุณ มันดึงหัวออก
“อย่าไปยุ่ง มันนอนของมันดีๆ”มันพูดเฉยๆแต่ตากรุ้มกริ่มมาก ผมชอบเวลามันทำเจ้าชู้ใส่ แต่ต้องกับผมเท่านั้นนะ ขอเตือน มิฉะนั้นหัวล่างจะขาดด้วยปากผมเอง โหดมั้ย
“จุ๊บๆๆ เล่นหน่อยนะ คิดถึ๊งงงงง คิดถึ๊งงงงง”ผมหยอกมันต่อ ช้อนตามองมันที่หรี่ตาใส่ โอ้ย มองอย่างนี้เข้าห้องกันดีกว่า
“มึงนิ”มันพูดเสียงเริ่มจะเครียดตัดใจดึงผมขึ้นมา หยิบบุหรี่จะมาสูบ แต่ผมจับหน้ามันหันมาประกบปาก คร่อมตัวมันที่หลังแนบกำแพง ตอนแรกมันเฉย แต่ผมเป็นคนความพยายามบวกดันทุรังสูง ก็ใส่ให้ไปอีกจนมือมันเริ่มลูบเบาๆไล้แผ่นหลังไปมา สอดเข้าเสื้อข้างหน้า ลิ้นไล่เกี่ยวกัน และคว้าหมับขยำก้นผมไปมาอย่างได้อารมณ์ จนอยากจะกดไลท์ให้ซะ
“นอนกับน้องนะ”ผมพูดชิดและจูบลงไปอีก มันตอบรับก่อนจะดันออกเบาๆ แต่ยังเลาะเล็มอย่างเสียดายอยู่
“งานยุ่ง”มันพูดก่อนจะกัดปลายจมูกเบาๆ ผมย่นหนี
“เช้าค่อยกลับ พรุ่งนี้พี่ไม่มีเรียนสักหน่อย”ผมพูดอย่างรู้ลึกรู้จริง พอกับที่มันก็รู้ตารางเรียนผมเหมือนกัน
“ไม่ได้”มันส่ายหน้าพูดเสียงอ่อนโยนขึ้น”น้องนอนคนเดียวก่อนนะ” ผมกอดคอและซุก ใจก็อยากจะอ้อนและงอนให้มันยอม อีกใจก็เห็นใจที่มันต้องทำรายงาน มือก็กอดคอเอาหน้าซุก
“นอนก็ได้”มันพูดอีก ผมเด้งตัวมองหน้าและยิ้มแป้นก่อนจะหุบยิ้ม เมื่อมีคำต่อท้ายที่ไม่ศักดิ์สิทธิ์แต่ขลัง”แต่ไม่ได้ไปกระบี่”
“กลับไปเลย”ผมไล่ทันที จะลุกแต่มันดึงมานั่งตักเอามือกอดเอวคางเกยไหล่ กัดหูกูอีก
“หึหึ อยากเหรอ”มันถามจิตๆ
“อืม อยากมาก ล่อกูหน่อยสิ”ผมหันไปพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง เล่นเอามันอึ้งและส่ายหน้าเนือยๆ
“กูหมายถึงนอนกอดเฉยๆ”มันบอกเจตนารมณ์อันคลาสสิค ผมส่ายหน้า หันไปดึงหัวมัน
“ฮึ กูอยากอย่างนั้นเลย นะ Honey,Please”ผมพูดเสียงอ้อนตอนท้ายเอาจมูกชนกัน มันมองหน้าอย่างจับผิด มองแล้วมองอีกจน กระทั่ง
”ฮ่าๆๆๆ ก๊ากกกกกๆๆ”หลุดจนได้กู
“สัด เต็มหน้ากูเลย”มันว่าก่อนจะเอามือผมลูบน้ำลายที่กระเด็นใส่หน้ามัน
“อย่าบอกนะว่ามึงเชื่อ ว่ากูเสี้ยนจริงๆ”ผมถามมันอย่างกลั้นขำ
มันส่ายหน้า ก่อนจะบีบปากผม”แต่กูน่ะเสี้ยนของจริง Baby”มันพูดใส่ผมบ้าง ก่อนจะผลักลงไปนอนที่เสื่อ จูบปิดปาก มือก็ลูบไล้ บีบขยำอย่างแรง แต่แฝงด้วยอารมณ์พาสติกระเจิงไปหมด เมื่อโดนรุกเหมือนขืนใจ
“อี๊อ อื๊อ อา”ผมครางออกมาเมื่อโดนไซ้ที่คอไล่ลงไปหน้าอก มือมันจับขาผมเกี่ยวเอว ก่อนจะยกขึ้นมาจูบทั้งตัว ผมที่ตั้งสติได้ก็โต้ตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงหัวเราะในลำคอบอกได้ว่า มึงนี่โรคจิตของแท้ แต่กูช๊อบชอบ
“แฮ่กๆ ต่อสิ หยุดไมล่ะ กำลังมันส์เลย”ผมหอบขยับปากที่รู้ว่าต้องเจ่อแน่ถามมัน
“หมดเวลา”มันพูดแค่นั้น ก่อนเราจะจูบกันอีกหลายที”เอาไว้ต่อคราวหน้านะ”
“กูจะจดไว้กันลืม สัญญานะจะเอากูน่ะ”ผมพยักหน้ารับปากมัน ยกนิ้วกลางกระดิกไปมา มันแสยะยิ้มเอามือบิดจมูก ก่อนจะหัวเราะใส่กันกับเรื่องสัปดนของเรา
“เด็กบ้า ขยันอ่อยกูเหลือเกิน”มันว่าก่อนจะกอดผม เอาหนวดที่ขึ้นเป็นตอบี้ซอกคอไปมา จนจั๊กจี๊ไปหมด
“มีผัวได้ ไม่เด็กแล้ว”ผมพูดใส่และบี้แก้มมันบ้าง เลยโดนตบก้นไปสองที ผมก็ตบคืนบ้าง ก้นแข็งดีจังสงสัยเกร็งบ่อย ไม่รู้จะคุยจะกัดอะไรกันแล้ว ได้แต่สัมผัสกันแทน จนเกือบสี่ทุ่มผมเดินลงไปส่งที่รถ
“พักบ้างนะ เหนื่อยก็หายใจเข้าพูดว่า รักฝิ่น หายใจออกพูดว่า รักน้อง โอนะ”ผมกอดเอวและให้คำแนะนำ
“กูกลัวจะอ้วกก่อนว่ะ”มันพูดยิ้มๆเอามือขยี้หัวผมไปมา
“พูดบ่อยๆสิ จะได้ไม่อ้วก”ผมขึ้นไปเหยียบบนหลังตีนมันขย่มไปมา มันส่ายหน้า
“มึงนี่ บางทีก็เหมือนคนสองบุคคลิคว่ะ”พูดและพิจารณานิสัยผม
“มุนิน หรือ มุตา”ผมถามมันยิ้มๆ
“มุทะลุ”มันตอบหน้าตาเฉย
“ไอ้บ้า” ผมว่าและกัดอกมันอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะปล่อยขึ้นรถ”ขับรถดีๆนะ ถึงก็ส่งข้อความมานะ” มันพยักหน้า ก่อนจะถอยรถและเบรก เปิดกระจกกวักมือผมให้ไปหา ผมเดินเข้าไปและก้มไปหา
“ลืมอะไรเหรอ”ผมถามมันที่ยกยิ้ม
“ลืมบอกว่า”มันพูดหยุดแค่นั้น ผมเลิกคิ้วก่อนและตั้งใจฟัง”ห้องน้ำนะ จะได้ไม่เปรอะผ้าปูที่นอน”มันพูดจบก็ดันผมออกและปิดกระจกถอยรถออกไปทันที ผมที่ยังเหวอไม่หายกว่าจะตั้งสติได้
“ไอ้เชี่ยะ มึงรีบไปเลย กูนึกว่าจะพูดรักและคิดถึง ราตรีสวัสดิ์ ฝันดี จุ๊บๆๆ ควายยยย”ผมตะโกนด่ามันสุดเสียง แต่มันไม่ได้ยินหรอก หยิบไอโฟนพิมพ์ส่งไปด่าแม่งเลย
“คุณน้อง เอะอะโวยวายอะไรคะ เดี๋ยวเถอะ”เสียงป้านวลเอ็ดผมที่หน้าบ้าน ทำเอาสะดุ้ง
“ไอ้ไผ่ของป้านั่นแหละ เชอะ”ผมบอกและสะบัดบ๊อบที่ไม่มีหรอก วิ่งขึ้นห้องไปทำตามที่มันบอกซะดีไหมเนี่ยะ อึ๊ย แค้น จุกเสียด กับผัวที่ประหยัดในเรื่องไม่ควรประหยัดอย่างคำพูด
*
*
*
-
“โอย เมื่อยฉิบ หน้ากูเยินหมดแล้วมั้ง มีแต่คราบน้ำมัน อึ๊ยย”เสียงร้องครวญครางของนังออย ที่หยิบกระจกส่องหน้าตัวเองไปด้วย หลังจากเทสต์ภาคปฎิบัติเสร็จแล้ว ก็มานั่งตรงหน้าคณะ ชุดยังไม่ถอดเลย
“คราบอย่างอื่นบ่นอย่างนี้ไหม”ไอ้โอมแซวมัน
“ไอ้ต้าร์มันบ่นพวกมึงไหมล่ะ”มันย้อนกลับอย่างหมั่นไส้
“ไม่”พร้อมกัน
“กูไม่เชื่อ”ไม่แฝดกูสองคนก็พร้อมกันได้ มันสองตัวยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ ก่อนจะหยิบผ้าออกมาจากกระเป๋า มีมาเผื่อพวกผมตลอด ถึงจะลืมหรือไม่ลืม มันสองคนก็ต้องเอามาอยู่ดี
“ไม่ให้ไปเป็นเพื่อนเหรอ”ไอ้อาร์มสกอดไหล่ถามผม เอาผ้าเช็ดหน้าให้ด้วย นี่แหละแต่ก่อนเขาถึงได้พูดกันว่าพวกผมกินกันเอง ไอ้โอมมันก็ทำให้อีออย ไอ้ต้าร์แรกๆก็มองแปลกๆ มันคงสงสัยแต่ไม่กล้าถาม หลังจากนั้นมันก็ปกติแสดงว่าไอ้สองตัวคงบอกให้เข้าใจแล้ว กลายเป็นมันเองที่ดูแลพวกผมไปด้วยซื้อของกินมาให้ตลอดเวลาที่ยุ่งๆ ส่วนมันช่วงนี้ก็ติดโปรเจค
“กูไปได้ พวกมึงไปดูแลแฟนเถอะ ยิ่งไม่ค่อยมีเวลาให้อยู่ เดี๋ยวมีงอนนะมึง”ผม กอดไหล่และบอกพวกมัน
“อีฝิ่น กูถ้าจะไม่ไปก็เพราะอีเจ๊พี่กูเท่านั้นแหละ ยังไงมึงก็มาก่อน”อีออยพูดใส่ผม ก่อนจะทำตัวนกหงส์หยกส่องกระจกต่อ
“มึงก็ทำร้อนตูดไปได้ กูรู้หรอกน่า มันไม่ได้สำคัญอะไร แค่กูไปนั่งขายของ และถือโอกาสสบตาสบหน้าผู้ชายหล่อๆมั่ง”ผมยื่นหน้าไปบอกมันทีเล่นทีจริง พวกมันหัวเราะใส่หน้า
“กล้าๆ หน่อยอีฝิ่น ถ้าทำแล้วไม่กลัวผัวกระทืบกูท้ามึงเลย”อีออยพูดท้าทายผม
“พี่ไผ่ เอามึงตายแน่ หึหึ”โอม
“จากปกติลุกไม่ขึ้น ทีนี้อัมพาตแดกเลย”อาร์มส
“กูไม่ได้ทำมันจะกระทืบกูได้ไง และมันไม่ใช่นิสัยกู”ผมจิกหัวบอกพวกมันเรียงตัว โทษฐานขู่จนไข่แทบสั่น
“เออออ”สามคนมัน ก่อนจะแยกกันไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า พอเสร็จไอ้สองตัวแจ้นไปหาเมียก่อน และบอกห่วงกูมาก ส่วนผมกับนังออย ต้องไปช่วยพี่เจี๊ยบแต่งหน้าทำผมให้ที่โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง พอดีแกพาน้องปีหนึ่งไปแสดงโชว์ที่งานเปิดตัวสินค้าอะไรเนี่ยะแหละผมจำไม่ได้แล้ว เรียบร้อยก็บึ่งไปทันที วันนี้นังออยเขาเอารถมา
“เร็วๆเลย กว่าจะมานะพวกมึง แวะตกผู้ชายกันอยู่เหรอ”พี่เจี๊ยบมาดแมนแต่ใจสาว ดึงผมกับอีออยเข้าห้องแต่งตัวทันที เจอสาวๆประมาณห้าคน นั่งรออยู่
“รู้อีก ว่าจะเอามาฝากแล้วเชียว แต่คิดว่าอย่าเลย รุ่นนี้หากินเองเป็นดูแล้วไม่น่าจะอดอยากปากแห้งกันหรอก”นังออย แซวกลับยิ้มๆ ก่อนจะนั่งโซฟา เพิ่งเห็นว่าตรงข้ามมีผู้ชายดูแมนๆสองคน อีกคนตัวพอๆกับผม น่าจะเป็นนะ
“ปากน่ะไม่แห้งแต่ประตูกูแห้ง มึงน่าจะเอาติดมาเป็นของฝากกู”พี่รอนหรือลอร่าแกน่ารักนะ อวบๆ โผล่มาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่และเสื้อผ้าในมือ พูดสวนซะก่อน สาวๆก็หัวเราะชอบใจ แต่มีอยู่คนเฉยๆ มองพวกผมก่อนจะหันหน้ากลับไปอีกทาง
“ไงคะ คุณดอกฝิ่นเงียบกริบ อิ่มเลยนะคะตั้งแต่ได้ลำนี้ไป กูล่ะอิจฉามึงจริงๆ”พี่เจี๊ยบเดินมานั่งข้างๆผมพร้อมอุปกรณ์ในมือวางให้
“อิจฉาทำไม ไอ้ที่มีอยู่พี่ยังไม่อิ่มอีกเหรออออ”ผมแซวแกกลับบ้าง หยิกแก้มหยอกๆ
“อันนั้นอิ่มชั่วคราวย่ะ ไม่ใช่อิ่มระยะยาวแบบมึง”ทำเสียงสะบัดสะบิ้งใส่ ก่อนจะบอกรายละเอียดคร่าวๆ อีออยมันหัวดีมากเรื่องนี้ฟังแป๊บเดียวก็รู้แล้ว มีพี่แจมกับพี่ป้อมมาด้วย ผมยกมือไหว้แกที่ยิ้มและกอดพวกผม
“เด็กๆ นี่พี่ฝิ่นกับพี่ออย จะมาช่วยแต่งหน้าให้นะคะ”พี่แจมเอ่ยแนะนำ น้องๆก็สวัสดี ก่อนจะแบ่งเด็กกัน
“พี่แจม นี่เหรอที่จะมาแต่งหน้าให้”เสียงน้องคนที่ผมบอกว่าหน้าเฉยๆออกจะหยิ่งถาม ทำเอาทุกคนมองมาทางนี้
“คะ น้องซีน ทำไมเหรอคะ”พี่แจมเป็นคนพูดเพราะ ใครว่าอะไรแกก็เฉย นอกจากเหลืออดถึงจะจวกสักที แต่เป็นแบบผู้ดีมากกว่า
“ไม่ทำไมหรอกคะ ถามเฉยๆ”น้องซีนยักไหล่ ก่อนจะนั่งไขว้ห้าง แล้วทำไมผมต้องมาแต่งหน้าให้ยายคนนี้ด้วยวะ ก่อนจะเริ่มลงมือทำงานกัน ตั้งแต่ลงแป้งที่ตัวให้ดูเนียนๆ ลองพื้นหน้าไว้ก่อน หันไปมองนังออยคล่องมากเริ่มทำผมให้น้องมายด์ที่ดูเป็นมิตร คุยเก่งแต่นอบน้อม ไม่สวยเท่าน้องซีน แต่สวยด้วยรอยยิ้มและนิสัย ผิวสีน้ำผึ้งแต่เนียนมาก เหมือนนังจ๋ากับนังหยีเลย ส่วนน้องซีนผิวขาวมาก
“เบาหน่อยสิ”เสียงออกจะห้วนบอกผมที่กำลังม้วนผมให้ ผมคิดว่ามือเบาแล้วนะ
“เจ็บ”พูดออกมาอีก พี่ๆเริ่มหันมามองแล้ว ผู้ชายสามคนที่นั่งอยู่ก็แสดงด้วย
“นี่เบาแล้วนะ”ผมบอกเรียบๆ
“เหรอ”พูดออกจะกวนๆ มือกอดอกมองหน้าผมทางกระจก
“เออ”ผมตอบกลับ อีน้องซึนจ้องหน้าผม พี่เจี๊ยบพยักหน้าให้ผมใจเย็นอีกนิด อีออยก็เช่นกัน ดูแล้วน่าจะแกล้ง แต่มาแกล้งกูทำไม ผมก็ทำต่อ
“นี่”คราวนี้เริ่มเสียงดังมากขึ้น ผมละมือลง
“อะไร”ผมวางของและกอดอกถาม
“มันเจ็บ”อีซึนยังยืนคำตอบเดิม
“แต่พี่เห็นน้องฝิ่นเขาก็ทำเบานะคะ”พี่แจมเดินเข้ามาจับแขนและบอก
“นี่มันหัวซีน ไม่ใช่พี่ แค่เห็นจะรู้สึกได้ไง”หันไปย้อนพี่แจมที่อึ้งไปเพราะโดนเด็กย้อน แกพยายามข่มอารมณ์เต็มที่
“ถ้างั้น พี่ ขะ”พี่แจมคงไม่อยากมีปัญหา เอ่ยปากจะพูด
“พี่แจม ไม่ต้องขอโทษคนไม่มีมารยาท พูดจาไร้การสั่งสอน”ผมพูดขัดแกไว้ก่อน พี่เจี๊ยบพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่แอบๆ ดูแล้วพวกพี่ค่อนข้างจะเกรงใจอีซึนนี่พอสมควร
“ถือดีไงมาว่า”หันมาใส่ผม
“ก็ดีกว่าถือชั่วแล้วพูดออกมา”ผมก็ตอบกลับทันที
“ฝิ่น พี่ขอนะ”พี่แจมทำหน้าขอร้องผม ที่รู้สึกขัดใจนิดหน่อย อีซึนเชิดหน้าอย่างคนถูกเอาแต่ใจจนเคย ทำไมถึงรู้ เพราะกูก็เป็นเหมือนกันแต่ตอนเด็กๆไม่ใช่โตแล้วทำอย่างหล่อน
“ฝิ่นให้ได้ แต่เขาทำไม่ถูก และหัวก็ไม่น่าจะเจ็บอะไร แต่ก่อนเลี้ยงหมาแถมเป็นขี้เรื้อนขนเพิ่งขึ้น แปรงแรงกว่านี้อีกให้เห็บหมัดมันหลุด ไม่เห็นมันจะเห่าหอนเลย มีแต่กระดิกหางนอนเคลิ้มชอบใจ”ผมบอกพี่แจมและยกตัวอย่างให้ฟัง เล่นเอาอีซึนอ้าปากหวอ แต่คนอื่นแอบอมยิ้มชอบใจ ยกเว้นพวกพี่ๆที่ทำหน้าแบบ กูขอเถอะอย่าด่าอีกเลย อะไรกัน เกรงใจอะไรนักหนา
“พูดถึงหมาให้ฟัง ไม่ต้องแสดงตัวว่าอยากเป็น”ผมพูดขัดอย่างรู้ทัน
“พี่แจม ซีนไม่แสดงแล้ว”อีซึนพูดออกมาอย่างไม่พอใจที่ทำอะไรไม่ได้ หันไปพาลอย่างอื่นแทน
“น้องซีน พี่ว่าใจเย็นก่อนไหม พี่เห็นด้วยกับแจมนะ น้องฝิ่นเขาไม่ได้ทำแรงเลยนะ มีอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่าคุยกันได้นะ”พี่ป้อมที่คงจะดูอยู่นานเอ่ยไกล่เกลี่ย
“นั่นสิคะ น้องซีน นี่ก็งานจะเริ่มแล้วนะคะจะยกเลิกได้ไง คุณแม่ก็มางานนี้ด้วยนะคะ”พี่ลอร่าพยายามเกลี้ยกล่อม
“ซีนจะบอกคุณแม่เอง”เชิดหน้าบอก เล่นเอาทุกคนอึ้งไป ยกเว้นผมกับอีออย
“ไม่ได้นะคะ น้องซีน คุณแม่กำชับมาให้น้องซีนแสดงให้ได้ เอางี้เดี๋ยวพี่ทำให้เอง นะคะๆ”พี่เจี๊ยบเอาน้ำเย็นเข้าลูบ พยายามจับให้อีซึนนั่ง
“ไม่ ซีนจะให้โอกาส ถ้ายังเจ็บอีก ซีนจะไม่แสดง”โถ ดอกกกกมากให้โอกาสกู สงสัยจะมาโซ รู้ว่าเจ็บแต่ยังอยาก ไม่เป็นไรกูจัดให้ได้ พี่เจี๊ยบหันมามองหน้าผมอย่างไม่รู้จะทำไงดีปนว่า มึงล่ะโอเคไหม ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะลงมือทำต่อ ผ่านไปด้วยดี จนมาถึงแต่งหน้าที่ไม่ยากเท่าไร เพราะนับว่าโคลงหน้าเธอเป๊ะ เริ่มจากเกลี่ยพื้นให้เรียบเตรียมโบกปูนทับ หุหุ
“ปรือตาหน่อย”ผมกำลังจะกรีดอายไลเนอร์ แต่คุณเธอเล่นจ้องหน้าอย่างไม่ละสายตา ไม่ยอมทำตาม ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆไม่ใช่หนักใจ”นี่ อายุก็แค่นี้ไม่น่าจะหูหนวกนะ และถ้าคิดสักนิดอย่าทำตัวถ่วงคนอื่นหน่อยเลย ฉันจะพูดอีกครั้งถ้ายังไม่ทำตามก็ตามใจ ฉันไม่ได้ง้อที่จะมาโบกปูนทับหน้าเธอเลยนะ”ผมพูดเรียบๆอย่างหมดความอดทนกับคนแบบนี้ ทำหน้าใส่แต่ยังไม่ยอมทำตาม
“น้องฝิ่น”พี่แจมเรียกผม และมองหน้าอีซึน
“ฝิ่นไม่รู้หรอกนะว่าพวกพี่ๆจะเกรงอะไรกันนักหนา แต่ถ้าฝิ่นต้องร่วมงานกับคนแบบนี้ ขอบายดีกว่า รับจ๊อบแต่งหน้าศพยังจะดีกว่าอีก”ผมพูดจบก็ลุกไปหยิบกระเป๋าเตรียมจะกลับ คนที่อยู่ในห้องนั้นทำหน้าเลิ่กลั่กอย่างไม่รู้จะเอาไงดี
“ยังไปไม่ได้ จะมาว่าและเดินออกไปง่ายๆได้ไง”อีซึนลุกขึ้นแว๊ดใส่ผม
“ทำไมจะไปไม่ได้ แค่ยกส้นตีนและก้าวเดินก็ไปได้แล้ว”ผมหันไปใส่อีก อีออยเดินมายืนข้างๆผม เตรียมจะกลับเหมือนกัน มันคงคุยกับพี่เจ๊ยบและพี่ลอร่าแล้วล่ะ สองคนนั้นยืนกอดอกมองอีซึนอย่างไม่ชอบใจเหมือนกัน ไม่ว่าใครก็ดูแล้วจะไม่ชอบใจ ดูท่าทางเอาแต่ใจและชอบข่มคนอื่นแน่ๆ
“พูดจาต่ำ คนที่ทำให้เดือดร้อน แกต่างหาก ถ้ายังไม่ขอโทษที่พูดลบลู่ฉันได้เห็นดีกันแน่”เธอยังไม่ยอมแถมพูดข่มขู่ใส่ผมด้วย ผมหันไปมองพวกพี่ๆและคนอื่นๆที่ทำหน้าหนักใจแทนผม
“แกน่ะสิ ต่ำ ต่ำทั้งความสูง และพฤติกรรม”ผมว่ากลับไปอีก เดินเข้าไปหาด้วย
“อีบ้า พี่แจม”ร้องอย่างเหลืออด หันไปเรียกพี่แจมเสียงดัง ตอนนี้พี่แจม ไม่มีสีหน้าหวั่นอะไรแล้ว
“พี่ว่าน้องซีนเกินไปแล้วนะคะ น้องฝิ่นเขายังไม่ได้ทำอะไรให้เลย”พี่แจมพูดใส่เรียบๆ พี่เจี๊ยบ พี่ลอร่า พี่ป้อม ทำมือแบบว่าองค์จะลงพี่แจมแล้ว
“พี่แจม กล้าว่าซีนเหรอคะ งานนี้ซีนเห็นแก่พี่ๆทั้งได้เลือกมา ไม่เอาช่างระดับฝีมือมาเอง แล้วพี่พูดแบบนี้เหรอคะ”อีซึนอ้างบุญคุณขึ้นมาทันที ว่าแล้วทำไมแกถึงได้เกรงใจ เพราะแบบนี้นี่เอง ไม่ใช่ว่าพวกพี่ๆเห็นแก่เงินหรอก แกก็คงเห็นว่าเป็นรุ่นน้องคนกันเองไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
“น้องซีนคะ พี่ขอบคุณนะคะที่เลือกพวกพี่ แต่พวกพี่ก็เลือกคนที่ให้งานเหมือนกัน พี่รับเพราะว่าเป็นน้องซีน น้องร่วมหาลัยเดียวกัน ถ้าพี่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นพี่คงไม่รับแน่ และพี่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ชอบน้องฝิ่นทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแน่นอน”พี่แจมพูดออกมาอย่างคนหมดความอดทนแล้ว เสียงๆเรียบๆแต่เริ่มเข้มขึ้น อีซึนเม้มปากอย่างไม่พอใจที่กลายเป็นว่าตัวเองโดนต่อว่า
“ซีนไม่รู้จักแต่ก็สิทธ์ของซีนที่จะไม่ชอบหน้า มันไม่ถูกชะตา”พูดใส่ด้วยเหตุผลง่อยมาก ผมเบะปากเลยพอได้รู้สาเหตุที่ไม่ชอบหน้าสวยของๆผม ลึกมึงต้องอิจฉาหน้ากูแน่เลย เลยหาข้ออ้าง
“แค่นี้ใช่ไหมเหตุผล จะได้ไปสักที”ผมขี้เกียจจะด่าแล้ว
“ยังไปไม่ได้”พูดด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง
“น้องฝิ่นไปเถอะ พี่ขอโทษด้วย เอาไวจะเลี้ยงนะ”พี่แจมเดินมาพูดกับผมเอง
“ฝิ่นไม่โกรธพี่แจมหรอก คนผิดไม่ใช่พี่”ผมบอกพี่แจม ที่จริงอยากจะแขวะต่อนะแต่กลัวไม่จบ
“เอาไว้จะเลี้ยงหล่อนสองคนนะ”พี่ลอร่าพูดพลางโบกมือ
“เจอกันที่ศูนย์บัญชาการนะยะ”พี่เจี๊ยบพูดถึงสถานที่อันเป็นรู้กันว่าที่ไหน ผมกับอีออยพยักหน้า ไม่มีใครสนใจอีซึน น้องๆคนอื่นก็ยกมือไหว้และขอบคุณ แต่ก่อนจะได้ไปประตูก็เปิดมาเสียก่อน
“เจี๊ยบ พวกแกแต่งหน้าน้องๆเสร็จยัง คุณหญิงถามแล้วนะ”เสียงออกสาวถามอย่างรนๆปนตื่นเต้น ก่อนจะกวาดตามอง และร้องออกมาประดุจว่าได้รับข่าวสุนัขอันเป็นที่รักตาย”ตายแล้ว ทำไมน้องซีนยังไม่เรียบร้อยคะเนี่ยะ ตายๆๆๆๆ”
“พี่หยวก มาก็ดีแล้ว”อีซึนพูดขึ้นอย่างชอบใจ
“หยกคะ ไม่ใช่หยวก แล้วอะไรกันคะน้องซีน”พี่หยกที่พอกหน้าวอกปานหยวก แก้ต่างพร้อมกับถาม
“กี่อีบ้าเนี่ยะสิ ทำซีนเจ็บไปทั้งหัว และ บราๆๆๆๆ”อีซึนได้ทีพูดแกมฟ้องเจ๊วอกทันที แกก็พยักหน้าและมองคนโน้นคนนี้ที เล่าจบก็ชี้หน้าผม”พี่หยกต้องจัดการมันให้ซีนก่อน”
“เอ้อ เดี๋ยวนะคะใจเย็นๆ”เจ๊หยวกจับแขน ก่อนจะหันมาทางพี่ๆ”แจมดีกว่า เกิดอะไรขึ้น”ยังไม่ทันพี่แจมจะพูดอะไร เสียงแว๊ดก็ดังขัดขึ้นซะก่อน
“นี่พี่หยกหาว่าซีนโกหกเหรอคะ ถามไปก็ไม่มีใครเข้าข้างซีนหรอก พวกเดียวกันทั้งนั้น”ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าบอกได้เลยว่าขัดใจเป็นอย่างมากที่เจ๊หยวกไม่จัดการผมแต่หันไปถามพี่แจมเพื่อความแน่ใจ
“ไม่ใช่คะ ที่พี่ต้องถามเพราะจะได้ทราบว่าน้องซีนถูกกระทำจริงๆหรือเปล่า จะได้จัดการถูก”พี่หยวกฉลาดพูดมาก
“มันตรงกันข้ามสิพี่หยก”พี่เจี๊ยบออกปากเอง ก่อนจะเล่าให้ฟัง คราวนี้เจ๊หยวกกลายเป็นหนักใจแทน แกมองหน้าผมก่อนจะมองอีซึน
“เอายังนี้นะคะ เรื่องนี้เอาไว้จัดการกันทีหลัง ตอนนี้งานใกล้จะเริ่มแล้ว คุณแม่รออยู่ น้องซีนคงไม่อยากให้ท่านเสียหน้าหรอกนะคะ ถ้าจบงานเคลียร์กันอีกทีดีกว่าไหม”เจ๊หยวกพูดโน้มน้าวที่ดูจะได้ผล
“ได้ แต่มันห้ามกลับ ถ้าแกแน่จริงอยู่ก่อนสิ”มันยอม แล้วหันมาพูดท้าทายใส่ผม
“ส่งทนายมาคุยได้ไหม”ผมถามกลับอย่างกวนๆ แต่เจ๊หยวกตาโตทันที
“อุ้ย ไม่ต้องถึงทนายหรอกคะ แค่น้อง เอ้อ น้องอะไรวะ อีเจี๊ยบ อีลอร่า”เจ๊หยวกโบกไม้โบกมือ หันไปถามอีเจ๊สองคน
“น้องฝิ่นคะ เจ๊หยก”พี่ลอร่ารีบบอก
“จ๊ะๆๆ น้องฝิ่นใจเย็นนะคะ พี่รบกวนเวลาแค่นิดเดียว”เจ๊หยวกจับแขนผมพร้อมกับดึงให้นั่งลง
“มีปัญญาก็หามาสิ”อีซึนพูดอย่างดูถูก หนอย เล่นผิดคนซะแล้ว เดี๋ยวกูไปดึงมาจากเวริค์พร้อยท์เลยมึง
“น้องซีน พี่บอกให้หยุดไงคะ เรื่องมันแค่นิดเดียว เดี๋ยวพี่เคลียร์ให้”เจ๊หยวกหันไปเอ็ดน้องซึนไม่แรงนัก “เจี๊ยบจัดการให้พี่หน่อย อย่าดื้ออีกนะคะ คุณแม่รออยู่”เจ๊หยวกหันไปพูดกับพี่เจี๊ยบก่อนจะกำชับอีกหน คราวนี้แกอยู่ด้วยจนเรียบร้อยก็พาน้องๆออกไป
“โอ้ย กูอยากตาย อีลอร่า เอายาดมให้กูหน่อย”พี่เจี๊ยบทรุดลงนั่งที่โซฟาอย่างหมดแรง
“มึงจะเอายี่ห้ออะไร”พี่ลอร่ายื่นหน้าถาม
“ยี่ห้อกระโปกกระดออะไรก็เอามาเถอะ กูดมทั้งนั้นล่ะตอนนี้ อ่อกกก”พี่เจี๊ยบพูดใส่อย่างหมั่นไส้นิดๆพร้อมส่งเสียงว่าลมขึ้น
“งั้นนี้เลยยี่ห้อตามที่มึงพูด ใหญ่พอไหม”พี่ลอร่างัดยาดมแท่งใหญ่มาอุดจมูกพี่เจี๊ยบ พาเอาพวกผมหัวเราะคิกคัก แกไปเอามาจากไหนวะ
“ดอกกก ยาดมพ่องมึงสิ อีชะมด นี่มันกระปุกออมสินกู”พี่เจี๊ยบด่าเข้าให้ที่พี่ลอร่าหยิบกระปุกออมสินรูปยาดมแกมาเล่น
“กูนึกว่าตัวช่วยคลายเสียวมึง และพกมาทำห่าไร”พี่ลอร่ายักไหล่และพูดใส่
“เผื่อไปเที่ยวผู้ชายตังค์ไม่พอ กูจะได้แคะกระปุกไง”พี่เจี๊ยบลอยหน้าใส่ ทำเอาเบะปาก ก่อนจะบอกว่าที่จริงแกจะเอาไปแลกแบงค์ที่ธนาคารแต่ลืมทุกที
“กว่าจะได้กินผู้ชาย มึงโดนมันเอาตีหัวและหนีไปทั้งกระบอกนี่แหละ”ยังไม่วายเหน็บต่ออย่างขำๆ
“อีฝิ่น มึงนึกหน่อยสิ ว่าอีซึนเคยมีเรื่องอะไรกับมึงหรือเปล่า”อีออยถามผมอย่างสงสัย
“กูเคยจำได้ที่ไหนล่ะ มีเรื่องทีความจำก็เสื่อมที ขี้เกียจจำ”ผมบอกมันอย่างไม่รู้จะนึกไปทำไม
“ถ้าเป็นอย่างที่อีซึนพูด แม่งหาเรื่องชัดๆ ไม่ถูกชะตา ถามบ้างไหมว่ามีใครถูกชะตาหล่อนบ้าง นี่ถ้าคุณหญิงแม่ของหล่อนไม่ได้เป็นเจ้าของงาน จะตบให้”พี่เจี๊ยบพูดอย่างหมั่นไส้
“ไม่ใช่เฉพาะฝิ่นหรอกนะที่เจอแบบนี้ น้องคนอื่นก็เหมือนกันโดยเฉพาะน้องมายด์ ที่ได้แสดงเด่นเท่า แต่คุณแม่เขาน่ารักนะ พี่ว่าคงไม่มีอะไรหรอก”พี่ป้อมมาช่วยไขข้อข้องใจเพิ่มเติมให้ ก่อนจะส่งน้ำและขนมให้พวกผม
“ชะนีโรคจิต อิจฉาเขาไปทั่ว ทั้งที่ตัวเองก็มีพร้อมกว่าคนอื่น”อีออยวิจารณ์บ้าง สักพักเจ๊หยวกก็เปิดประตูเข้ามา
“ฉันดมมั่ง ปวดเฮด เวียนมดลูกไปหมด เอื๊อกๆๆ”เจ๊หยวกดึงยาดมจากมือพี่เจี๊ยบไปดมบ้าง บ่นออดๆแอดๆตามประสา
“เวียนมดลูกหรือลูกอัณฑะคะเจ๊”พี่เจี๊ยบเอ่ยแซว หลังจากตัวเองอาการดีขึ้น
“อีนี่ มึงจะมาสนใจอะไรกับคำบ่นกู เดี๋ยวตบพวงหลุด”เจ๊หยวกลุกขึ้นมาใส่เข้าให้ พากันหัวเราะก่อนจะหันมาหาผม”เดี๋ยวหนูกลับได้เลยนะ พี่แค่พูดให้อยู่ไปอย่างนั้นแหละ ไม่งั้นน้องซีนไม่ยอมแน่ เฮ้อ เด็กอะไรเอาแต่ใจที่สุด พี่เคลียร์ให้แล้ว คุณหญิงชมพวกเราด้วยนะว่าเก่งมาก สวยเด้งไปหมดโดยเฉพาะลูกสาวท่าน ว่าแต่เรียนที่เดียวกับนังพวกนี้เหรอจ๊ะ”เจ๊หยวกพูดไปยิ้มไป คงจะได้รับคำชมมาเยอะแน่ หน้าบานเชียว
“น้องรหัสเจี๊ยบเองแหละ”พี่เจี๊ยบพูดลอยหน้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“เหรออออ มึงน่าจะเอาหน้าน้องรหัสมึงไปทำโคนนิ่งนะอีเจี๊ยบ จะได้ดูดีกว่านี้”เจ๊หยวกพูดอย่างหมั่นไส้ในท่าทาง
“เรื่องอะไรจะสวยเหมือนมัน สู้สวยเป็นตัวของตัวเองดีฟ่า”พี่เจี๊ยบก็ตอบกลับอย่างมั่นมาก
“แหลนะคะอีเพื่อน เข้าใจหาคำพูดมาเกทับหน้าตัวเองให้ฟังดูดี”พี่ลอร่าผลักหัวพร้อมกับพูดใส่
“สองคนนี้ช่วยได้เยอะ กิจกรรมที่มหาลัยก็ได้เขาช่วยทุกที แจมถึงได้ให้เจี๊ยบชวนน้องเขามาช่วยด้วย”พี่แจมที่นั่งยิ้มนั่งขำพูดออกมาบ้าง
“อืม ตาถึง น้องน่ารักทั้งสองคนเลย ขอบใจนะจ๊ะ นี่เอาไว้ไปกินขนมกันนะ”เจ๊หยวกเอ่ยชมก่อนจะยื่นซองขาวให้ผมสองคน จะปฏิเสธแต่พวกพี่ๆให้รับไว้ ผมกับนังออยเลยยกมือไหว้และรับเอามา
“พวกมึงกลับเลยเหรอ”พี่เจี๊ยบถาม ก่อนจะพูดต่อ”ถ้าไม่มีธุระหรือไปส่งส่วยที่ไหน กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”
“ไว้คราวหน้าแล้วกัน ฝิ่นจะกลับไปเคลียร์งานหน่อย”ผมบอกแก เพราะจะรีบกลับไปแก้รายงานจริงๆ
“เหมือนกัน เอาไว้คราวหน้านะเจ๊ๆๆ”นังออยก็คิดเหมือนผม
“เออ ตามใจ กลับดีๆแล้วกัน”พี่เจี๊ยบบอก ก่อนจะแยกกัน
*
*
*
“กูนึกว่ามึงจะให้ไปส่งที่คอนโดพี่ไผ่ซะอีก”นังออยพูดกับผมตอนเลี้ยวเข้าซอยหน้าบ้าน หลังจากแวะกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันแล้วต่อเม้าท์เรื่องเมื่อกี้ให้อีสามคนนั่นฟัง พวกมันด่าเป็นชุดแถมบอกคราวหน้าจะไปช่วย กว่าจะกินจะเม้าท์เสร็จปาไปชั่วโมงกว่าแล้ว
“มันยุ่ง กูไม่อยากไปทำลายสมาธิมัน”ผมบอกมันยิ้มๆ
“กูว่าผัวมึงสั่งห้ามเพราะรำคาญมึงมากกว่ามั้ง ไปก็กวนตีนเขาเปล่าๆ”นังออยพูดใส่อย่างรู้ทัน
“อีหอย รำคาญคนอย่างกู ก็ไม่ต้องอยู่กับใครแล้วมันน่ะ เดาทิศทางอะไรไม่ได้เลย อยู่กับกูน่ะดีแล้ว”ผมก็ย้อนมันกลับอย่างประชดหน่อยๆ
“แหม หวงผัวก็พูดมาเถอะ ทำเป็นอ้างโน่นอ้างนี่ ว่ามีแต่มึงเท่านั้นที่เหมาะ”นังออยบิดปากยิ้มๆ
“ฉลาดมากมึงที่ดูกูออก”ผมลูบหัวมัน ๆ ก็ปัดออกและทำหน้าใส่
“อีเลว ขอให้มึงประตูแห้งไปเลย”มันแช่งอย่างไม่รู้จะแช่งอะไร พอดีถึงหน้าบ้าน ก็ลากัน
/
/
/
“กูนะเกือบจะทิ่มเข้าให้แล้ว บลาๆๆๆ@#!!!!$ แว๊ดๆๆ”ผมเล่าให้ไอ้ไผ่ฟังอย่างเมามันมาก หลังจากอาบน้ำแก้รายงานเสร็จเตรียมจะนอน
“อืม”
“และนี่นะ มันนะ@@>>>&&&&::::ฮ่าๆๆๆๆ เป็นไงๆ”ผมพูดต่ออีก
“อืม”
“มึงพูดแค่เนี้ยะ กูเล่าออกจะยาว”ผมถามมันที่ทำเสียงไร้อารมณ์ร่วม
“เออ หลับได้สิมึง ได้ระบาย”มันพูดเหมือนจะขำ
“นี่ กูไม่ใช่พวกชอบหาเรื่องใครน่ะ อ๋อ นี่มึงเข้าข้างมันเหรอขนาดไม่เห็นหน้า แค่เห็นว่ามีหม้อ ห๊ะ”ผมไม่ขำใส่มันกลับ
“กินยาแล้วไปนอนไป”มันตอบกลับมาเรียบๆ ไล่ให้ผมไปกินยาระงับประสาทที่ไม่มีหรอก แต่ผมนึกหน้ามันออกว่ามันต้องยิ้มแน่ๆ
“มึงสิแดกยาแล้วไปนอน เดี๋ยวมึงเจอกู เดี๋ยวก่อน@@>>>&&&&:::: แล้ว บลาๆๆๆ@#!!!!$ แว๊ดๆๆ โอ้ย เหนื่อยโว้ย”ผมด่ามันเป็นชุดเลย ก่อนจะบ่น ได้ยินมันหัวเราะ หึหึ
“สบายสองต่อเลย ได้ด่ากูไปด้วย นอนได้ยัง”มันพูดกลับมาอีก เหมือนด่าไปก็ไม่เข้าหู
“เออ กูนอนก็ได้”ผมตวัดเสียงใส่ ล้มตัวลงนอนขี่ตุ๊กตาควายตัวโปรด
“อืม”มันรับคำ ผมเม้มปาก
“เชี่ยะ”ว่ามันอีก
“ยังไม่พูดก่อนนอนเลย”มันทวง
“ไม่ กูอารมณ์ไม่ดี”ผมบอกมัน
“พูดแล้วจะได้อารมณ์ดี”มันประเลาะอีก
“ไม่ๆๆๆๆๆ”ผมไม่ยอม ต่างคนต่างเงียบ
“งอนกูหลับไม่ลงสิมึง”รู้แล้วชอบมาถาม
“ง้อกูหน่อย จะได้หลับสักที”ผมพูดเสียงเริ่มยานครางแล้ว หาวสามสี่หวอดแล้ว
“นอนนะครับ”พูดเสียงหล่อใส่ เกือบจะยิ้มและตอบรับถ้าไม่ได้ยินประโยคต่อมา” หลับแล้วน้องจะได้ไม่เมื่อยปาก”และมันก็กดวางพร้อมเสียงหัวเราะจิตๆ
“ไอ้เลวววววววววววววววว”ผมจับตุ๊กตาที่สักวันผมจะเอาเขาไปสวมให้มัน ถ้าผมไม่โดนตีนมันตายซะก่อนนะ แม่ง ก่อนจะได้ยินเสียงข้อความเข้า เหล่ตามองแต่ไม่กดดู จนสักพักหยิบมาเปิดอ่าน ’หายใจเข้าก็รักพี่ไผ่ หายใจออกก็รักพี่กระบือ’
“ฮ่าๆๆๆๆในที่สุดมึงก็ง้อกู โด่เอ้ย คริๆ”ผมอ่านแล้วอารมณ์ดีทันตาเห็น ก่อนจะส่งกลับ’ไม่ต้องมาย้ำ รักนะพี่กระบือคนดี’เสร็จปุ๊บหลับปั๊บอย่างสบายใจ อืม ไม่เห็นจะจริงเลยขนาดนอนปากผมยังไม่หุบยิ้มเลยเนี่ยะ อิอิ
******************************************************************************************
ปล. ไม่มีสาระอะไรในตอนนี้ (และตอนไหนมีวะ) ตอนหน้าน้องฝิ่นจะพาไปขายของที่ตลาดกัน อีกไม่นานจะได้ไปเที่ยวกระบี่แล้ว รอหน่อยเด้อๆๆๆ ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นและกำลังใจที่ติดตามกันอยู่ ขอบคุณมากคะไปเคลียร์งานก่อนนนนนนนแล้ววววววว
-
:z13: :z13:
-
:z13: :ซ้อน
นึกว่าจะมีตบซะแล้ว :laugh:
-
โฮะๆ
ฝิ่นไปที่ไหนก็มีแต่คนอิจฉา
ก็นะก็คนมันหน้าตาดีอะ กร๊ากกก
-
อ้าวววว นึกว่าจะได้จัดการชะนีนางนั้นต่อซะอีก
-
อีชนะนีนี่กลิ่นแปลกๆ :pig4:
-
น่ารักเป็นธรรมชาติจริงคู่นี้
แต่เรื่องนางน้องซีน อะไรเนี่ย ต้องไม่จบง่ายๆแน่เลย
เอามันเลยค่ะ คุณน้องฝิ่น หึหึหึ o3
-
ชะนีมาอีกละ =)
น่ารักจังคู่นี้
-
อ่านตอนนี้แล้ว นั่งยิ้มแก้มแตกอยู่คนเดียว :laugh: ชอบคู่นี้จังเลย รักมั่นคง แบบนี้สิไม่มีวันเบื่อกัน
อยากรู้ความเป็นไรว่าชะนีนางนั้น ทำไมหมั่นใส้น้องฝิ่นของพี่ไผ่ :z10:
-
นึกว่าฝิ่นจะฉะต่อกับชะนีซีนซะอีก
-
นังน้องซีนนี่น่าโดนสักหน่อย อ้อนมากกกกกกกก
-
:z13: :z13:...ฝิ่นน่ารักมากกกกกกกกกกก เย็นขึ้นเยอะเน๊าะ
-
น่ารักมากจ้า...หวานแบบเถื่อน ๆ กันตลอด โคตรถูกใจคนอ่าน
มันยั่วกันเองอ่ะคู่นี้ โดยเฉพาะไอ้น้องฝิ่นนี่ยั่วเก่งมาก แหม่ ถ้าไม่ติดใกล้สอบนะเสร็จไปแล้ว
่พี่ไผ่เค้าก็มีมุมน่ารักมุมินะ มีบังคับให้น้องบอกรักนะจุ๊บๆๆ ก่อนวางสาย ฮาตอนท้ายมีส่งข้อความมาง้อ
เลียนแบบไอ้น้องฝิ่นเป๊ะ สามีน่ารักแบบนี้จะหาที่ไหนอีกเนอะ
กลุ่มพี่ ๆ น่ารักดี เมาท์กันแซ่บเว่อร์อีกเช่นกันแต่ละทาง ฮาตรงยาดม มาได้ไงเนี่ย 555
ีอีน้องซีนนี่น่าหมันไส้มาก หล่อนไม่เคยโดน มีอะไรกับน้องฝิ่นชั้นถึงได้มาสะแหลนขนาดนี้
สม...ไม่มีใครเข้าข้าง นิสัยไม่ดี
ขอบคุณจ้า :3123:
-
อีซึนอะไรเนี่ย ระวังเจอตีนพี่ฝิ่นนะ แล้วจะหาว่าไม่เตือน 555555555
-
หนูฝิ่นตอนนี้มาแบบอ้อนๆนะ :o8:
คิดว่าจะมีฉากกตบตีกันซะแล้วววว อิอิ
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบมากอ่ะ น่ารักกกกกกก ^^ แอบหวานเบาๆ
-
น้องฝิ่นอ้อนก็น่ารัก....แซ่บได้ใจตลอด....
พี่ไผ่ชอบทำให้หนอนน้อยของขึ้น....ความสุขของพี่เค้า...
และแล้วก็นอนหลับฝันดีไปแล้วทั้งคู่...คนอ่านก็ยิ้มปากบานไปเหมือนกัน
:L1: & :pig4:
-
ฝิ่น อ้อนพี่ไผ่ได้น่ารักมากกก
สุดท้ายพี่ไผ่ก้อต้องยอม ฝิ่น 555 :m20:
-
:laugh: ยี่ห้อฝิ่นนี้(ฝีปาก)แรงดีไม่มีตกจริงๆ
พี่ไผ่รู้ทัน รู้ใจ ไปซะหมดแบบนี้รักตายเลยเนอะ 555
ตอนหน้าจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นรึป่าวน่ะ? ถ้าเจอยัยซีนเอาให้หมอไม่รับเย็บเลยน่ะ ดัดนิสัยซะเลย!
อยากไปดำน้ำดูประการัง กินกุ้งหอยปูปลา :z2:
-
ฝิ่น o13
-
หึ หึ ครานี้แค่เฉือนด้วยวาจานิดๆหน่อยๆเองเนอะ
สงสัยน้องฝิ่นจะโตขึ้นแหละ เลยไม่ค่อยได้บู๊แหลกเหมือนก่อน
-
พี่ไผ่น่ารักมาก ชอบมากเลยที่พี่ไผ่พูดว่า"เด็กบ้า" น่ารักๆๆ
-
น้องซีนเจอของแรงแน่55555
-
โอ๊ยยย อ่านแล้วมีความสุข
:กอด1:
แต่น้องฝิ่นอนงค์ปากแข็งแรงมากจริง ๆ 55555+ ยกนิ้วให้!! o13
-
ชะนีหน้าใหม่สงสัยจะเพื่อนโจทย์น้องฝิ่น แต่ฝิ่นซะอย่าง :laugh:
-
นังซีนนี่มันน่าโบกให้หัวทิ่มซะจริงเชียว
-
อินู๋ฝิ่นยังแซ่บเหมือนเดิม :z2:
-
น้องฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ อยากอ่านอีก งื้ออออออ
-
ชะนีนางนั้น ทำตัววอนเท้าเป็นอย่างยิ่ง
-
อ๊ากก :impress2: น่ารักที่สุด
แล้วนังน้องซึมโผล่มาจากไหนเนี้ย
ไม่เป็นไร น้องฝิ่นเอาอยู่ :laugh:
-
ฝิ่น เผ็ด สวย ดุ :m20: o13
-
ขอเค้าดีจริง ทั้งยี่ห้อฝิ่น ยี่ห้อไผ่
อ่านแล้วแอบขำตลอดๆ น่ารีกจริงๆคู่นี้
ว่าแต่ชะนีนี่ใคร หาเรื่องผิดคนแล้ว ขอบอก :z6:
-
อ่านฝิ่น กับ ไผ่ทีไร ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วเนี่ย :วู้วว1:
-
นึกว่าจะจัดให้ชะนีสักดอก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชะนีซีนน่าจะโดนจัดสักดอก คริคริ
-
ชะนีนางนี้ยังไงอยู่
จะหาเรื่องปวดหัวให้ทั้งคู่มั้ยเนี่ย
-
น้องซีนนี่เกือบแล้ว หาเรื่องผิดคนแล้ว o18 พี่ไผ่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :impress2:
-
น่ารักจังเลยพี่ไผ่กับน้องฝิ่น ชอบๆๆๆๆเรื่องนี้ที่สุดดด :กอด1:
-
- ฝิ่นน่ารักอ่ะ ! >< พี่ไผ่ก็นะ! ง้อฝิ่นแบบน่ารักเวอร์ ! 555 5.
-
พี่ไผ่น่ารักสม่ำเสมอ...
ไม่ใช่ไปขายของเจออีซึนมาเหยียดเอาอีกน่ะ....
-
ฮาอ่ะ ขำจนท้องแข็ง :laugh:
ใครช่วยเอาอีซึนไปลงบ่อขี้ทีครับ :z6:
สุดท้ายก็ปิดตอนหวานๆ :กอด1:
รอตอนต่อไหปครับ :L2:
-
น่ารักดีจิงๆ อ่านไงก้อไม่เบื่อ เพราะด่าได้เสด็จมาก 555++
จะรอตอนต่ไปน้า คิคิ
-
พี่ไผ่น่ารัก น้องฝิ่นก็น่ารัก :impress3:
-
ยัยน้องซึนน่าจะโดนฝิ่นจัดอีกซักหลายดอก แต่แค่นี้ก้โอแล้วล่ะ o13
พี่ไผ่คงรอจัดหนักอยู่ ขอให้เคลียร์งานกันเร็วๆ ตอนหน้าจะแวะไปอุดหนุนร้านเสื้อผ้าแม่ค้าฝิ่น :z1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
คู่นี้นี่มันน่ารักขึ้นทุกวัน แต่ก็กัด(ปาก)กันทุกวันเหมือนกัน
ถือซะว่าเพิ่มรสชาดให้ชีวิต หวานอย่างเดียวก็เลี่ยนเนาะ
ตอนนี้ก็สะใจอีกแล้ว อยู่ดีๆก็มีชะนีมาให้ด่าโดยไม่เปลืองแรง
ไม่ได้ลับฝีปากมานานฝิ่นเลยจัดให้ซะหน่อย :laugh:
แต่นี่ยังถือว่าน้อยนะถ้าชุดใหญ่สงสัยสติแตกไปแล้วล่ะ
ถือว่าฝิ่นทำได้ดีมากเลย แล้วก็มาระบายที่พี่ไผ่แทน :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
-
โชคดีของนังซีนที่รอดไปได้
-
พี่ไผ่กับน้องฝิ่น หวานมั่ง จิกกัดกันมั่งน่ารักตลอดเลย
-
อยากอ่านออย-เป๊ป บ้างจัง :impress2:
-
55+ อยู่ๆก็มีคนมาให้ด่า คู่นี้น่ารักที่สุด รอน้องฝิ่นไปเที่ยวตลาดอิอิ สงสัยจะมีหนุ่มๆ มาซึ้อของตรืม พี่ไผ่คุมเข้มไปเลย
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
อ่านแล้วนึกว่าฝิ่นจะได้จัดชุดใหญ่ให้คุณน้องชะนี แต่สุดท้ายมาแอบหวานน่ารักกับพี่ไผ่แทน หุหุ
-
เค้าจีบกันตลอดเลยคู่นี้น่ารักว่ะ
ว่าแต่อีนังชะนีซีนนี่เป็นใคร
น่าจะให้น้องฝิ่นจัดให้ซักทีนะหมั่นไส้จริง ๆน่าตบมาก
-
รอ เจย์-หวาย 55555
-
พี่ไผ่แอบหวานเล็กน้อย
-
ชอบเวลาน้องฝิ่นได้ลับฝีมือฝีปาก สะใจดี
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เว้นช่วงไปนานกลับมาอีกที อุ่ยยย...ไปถึงหน้า 88 แล้ว :a5: เรายังตามอยู่ที่หน้า 50 อยู่เรยยยย o22
แต่....นั่นไม่ใช่ประเด็น หุหุหุ ประเด็นมันอยู่ที่ เปิดขึ้นมา แล้วเจอ "ตอนที่ 66 หวาย & เจย์" :give2:
ตอนแรก อึ้งก่อนยังไม่อ่าน ห่ะ!!! จริงดิ่ เหมือนคนดีใจแต่ทำไรไม่ถูก
แล้วก็ตั้งสติค่อยๆอ่าน อ่านดีๆ ไม่เร่งไม่รีบ เพราะรู้นิสัยตัวเองว่าจะรีบอ่านเพื่อหาจุดพีคจนมองข้ามรายละเอียด แต่ก็นะ พอมาเจอประโยคนี้ "กูพูดจริง กูคิดถึงมึงมากกว่าความเป็นเพื่อนว่ะ” เนี่ยพีคพลุแตก ถ้าอยู่บ้านมีเคาะฝาบ้าน เคาะหม้อ เคาะไห ไปแล้ว แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ก่อนสติจะเตลิดกระเจิดกระเจิงไปไกลกว่านี้เลยรีบกระชากกลับมาอ่านต่อโดยไว โอเค๊ ถึงมันจะยังไม่ชัดเจนได้กันเป็นตัวเป็นตน แต่ก็นะ หุหุหุ ความหวังยังมี
ไปสีกันที่แคนาดาก็ได้ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ว่าแล้วก็ขอไปอ่านต่อ จริงๆ จะอ่านไปเลยก็ได้ แต่มันทนเก็บความฟินไม่ไหว ต้องมาระบาย แอร๊ยยยยยย
หวาย & เจ :z1:
อ่านมาแล้ว...เฮ้อออออ ลุ้นไม่ขึ้นง่ะ :z10:
แต่ไม่รู้ทำไม อะไรที่ไม่ชัดเจนนิแหละ จิ้นมันส์นัก 5555 (ยังตีมึนต่อไป)
มาเจอพี่ไผ่กะน้องฝิ่นมีหวานอ้าาาาา ตอนไปล่องแพที่น้องฝิ่นกลัว แล้วบอกพี่ไผ่ อย่าปล่อยมือ ห้ามด่า 555 น่ารักอ่ะ มันฮาตรงที่ห้ามด่านิแหละ แล้วจะหายกลัวเหรอคะน้องฝิ่น แต่พี่ไผ่น่ารักกว่า ตรงที่ "ไม่เคยคิดจะปล่อยแม้แต่เสี้ยวความคิดก็ไม่เคย ไม่ต้องกลัวนะ” แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ไผ่เอ๊ยยยยยยยยยย ไม่ใช่น้องฝิ่นแต่ขอละลายได้ม้ายยยยยยย :o8: ต่อให้ไปบุกน้ำลุยไฟก็ยอมไปล่ะถ้าได้ยินแบบนี้ เขิลลลลอ้ะ
แล้วก็มาจี๊ดอีกดอก ตอนน้องฝิ่นเคย(เกือบ)มีเมีย พี่ไผ่แอบหึงนะ 555 แอบหึงอ๊าาาาา "บางครั้งกูก็ไม่ได้ใจดีกับผู้หญิงมากนะ” ”ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย อย่ามีอีก”
อ่านไปยิ้มไป พี่ไผ่อ่ะ หึงก็เป็นนะเรา :-[
ว่าแล้วก็ไปอ่านต่อ ความจริงยังอีกไกล ฮึบบบ ฮึ่บบบบบบบบบ
-
ปล่อยชะนีจิตเสื่อมมันไปเหอะ
คิดมากระวังเสื่อมสมรรถภาพทางเพศนะ
-
:t3: :z2:
-
น้องฝิ่นนนนน คิดถึงจัง :กอด1:
หมั่นไส้ยัยซีนอ่ะ น่าจะโดนน้องฝิ่นจัดเต็มซะหน่อย
-
ตอนที่ 84
“ป้านวล หิวววววววววว”ผมเดินลงมาจากบนบ้าน ก็ร้องเรียกป้านวล เมื่อคืนนอนไปพักหลังจากคุยกับไอ้ไผ่ ดันตื่นมาตีสาม ทีนี้นอนไม่หลับ สงสัยจะตื่นเต้นที่จะได้ไปขายของ ดูทีวีก็แล้ว ฟังเพลงก็แล้ว อ่านหนังสือทบทวนสามรอบก็ยัง(ตา)แข็งอยู่ จะโทรหาไอ้ไผ่คลายความแข็งคงได้โดนด่าแน่ถ้ามันหลับไปแล้ว แต่ถ้ามันทำงานอยู่ก็ไม่เป็นไร
“อาบน้ำแปรงฟันยังคะ จะทานข้าวเนี่ยะ”ป้านวลเดินมาชะโงกมองผมที่นอนเหยียดตรงที่นอนเล่นประจำ
“ยัง”ผมพูดเสียงเบาเอาหน้าซุกหมอน แต่ป้านวลก็ยังหูดีไม่ยักกะตึงเหมือนผิว
“อีกแล้วนะคะ ทานข้าวก่อนอาบน้ำแปรงฟัน อ๊ะ อย่ามาอ้างคะ ว่ามันขมเสียรสชาติ ไปเดี๋ยวนี้เลยคะ”ป้านวลพูดดักคอยิ้มๆเมื่อผมจะอ้าปาก”อยู่ห้องพี่ไผ่เป็นแบบนี้ไหมคะ”ป้านวลกึ่งฉุดกึ่งลากพร้อมกับถาม
“เป็น”ผมยอมรับ ไม่ใช่ยอกย้อน
“พี่ไผ่เหม็นขี้ฟันตาย”ป้านวลพูดขำๆ
“ด่าอย่างเดียว ถ้าไม่อาบก็ไม่ให้กิน ใจร้ายยยยย ไม่เข้าใจความรู้สึกต่อมรับรสของน้องเลย จิ๊”ผมพูดต่อพร้อมคร่ำครวญหงุงหงิง ป้านวลดูจะถูกใจมาก
“พี่ไผ่เก่งจังเลย สงสัยต้องบอกสักหน่อยว่าคุณน้องอยู่บ้านซ๊กม๊กมาก”ป้านวลพูดชมมันและเหน็บจูงจนถึงห้อง และผมจะลงไปเพื่ออะไรเนี่ยะ
“ขี้ฟ้อง มันคือภาพลวง 3D”ผมบอกก่อนจะลงไปนอนกองกับพื้น นานๆแกล้งป้านวลทีก็ดีเหมือนกันแฮะ รำลึกสมัยละอ่อน
“คุณน้อง อ้าว ตายแล้วทำไมเป็นแบบนี้คะ ลุกเดี๋ยวนี้เลย อยากถูกตีใช่ไหมคะ”ป้านวลหยิบผ้าหันมาไม่เห็นผมก่อนจะตกใจเมื่อผมเลื้อยไปนอนคว่ำหน้ายกขาแบบตีน้ำไปมาข้างเท้าแก
“ป้านวลไม่ตีหรอก ป้านวลใจดี”ผมอ้อนกอดขาแกไว้หลวมๆ จนแกต้องแกะออกและทรุดลงนั่ง
“อย่ามาอ้อนซะให้ยาก ไปคะ อาบน้ำนะคะ วันนี้ทำไมดื้อจังเลย”ป้านวลพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะพาลุกขึ้นนั่ง
“อาบให้หน่อยสิ”ผมแกล้งป้านวลต่อ นึกว่าป้านวลจะตกใจ
“ได้เลยคะ มาเลย นี่ๆๆ”ป้านวลจับผมถอดเสื้อจี๋ไปมา
“ฮ่าๆๆๆ ไม่อาวววววว พอแล้วววววววว น้องจั๊กจี๊ คิกๆๆๆๆ”ผมนอนบิดตัวงอหนีมือแม่นมที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก รักเหมือนแม่เลยล่ะ แกยิ้มชอบใจก่อนจะหยุดและกอดผมเอามือลูบผมเบาๆ
“อาบน้ำนะคะ คุณน้องคนดี”เวลาผมอ้อนและดื้อป้านวลจะพูดอย่างนี้ทุกครั้ง ไม่ว่าผมจะทำอะไรที่เฮี้ยวสุดๆ ไม่เคยมีคำไหนที่เอ่ยให้ผมเสียใจสักครั้ง และไม่ใช่เพราะว่าแกเจียมตัวว่าเป็นแค่แม่บ้าน ปู่กับแม่ผมให้สิทธิ์เต็มที่ ว่าได้ ตีได้ มีอยู่ครั้งตอนแปดขวบแกตีผมไม่ได้แรงอะไรเลย แต่ผมงอนปนน้อยใจไม่ยอมกินข้าว ป้านวลโอ๋ผมจนแกร้องไห้ ทำเอาผมตกใจและไม่เคยกล้าทำอีกเลยเพราะไม่อยากเห็นป้านวลร้องไห้อีก
“แต่มันเสียรสชาติจริงๆนะ”ผมเงยหน้าบอกแกอีก แหย่อีกนิด
“คุณน้องขี้เกียจมากกว่า ตอนเด็กๆทำไม่เป็นไร แต่โตแล้วต้องเลิกคะ”ป้านวลพูดและส่งผ้าเช็ดตัวให้
“รู้ทันอีกแหละ เดี๋ยวส่งไปอยู่กับไอ้ไผ่เลย”ผมปากยื่นก่อนจะถอดเสื้อผ้าออก แต่ไม่ได้หันไปหาแกหรอก เดี๋ยวช๊อคตาย
“ถ้าพี่ไผ่มาหลงรักป้าจะมาว่าไม่ได้นะคะ ตายแล้วคุณน้อง ทะลึ่งจริงเชียว มานี่เลย”ป้านวลพูดแซวก่อนจะหันมาเอ็ดเมื่อเห็นผมโชว์ก้นแพมๆส่ายนิดๆแบบชินจัง ก่อนจะวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำหนีฝ่ามือพิฆาตที่คงจะพันผ้านวมไว้โดนทีไรไม่เคยขึ้นรอยสักที 5555
*
*
*
“กำลังจะออก มึงไม่มาเป็นกำลังใจให้กูหน่อยเหรอ”ผมแนบไอโฟน มือก็หยิบกล่องข้าวกับขนมที่ป้านวลเตรียมไว้ เดินไปที่รถมอไซด์คันจิ๋ว ของที่เอาไปขายเอาไปฝากไว้ที่ร้านพี่ชัคกี้แล้ว ชื่อแกเหมือนตุ๊กตาโรคจิตที่ชอบถือมืด แต่ตัวจริงหน้าตาไม่ต่างครับ หล่อเซอร์ครับแกเป็นลูกผสมแขกมัวร์ แต่ก่อนเคยกิ๊กกันอยู่แบบจีบกันเล่นๆ
“กี่วัน”มันตอบไม่ตรงคำถามแต่ถามกลับ
“อะไร”ผมถามก่อนจะคร่อมรถ
“จะทนได้กี่วัน”มันบอกได้ยินเสียงแกร่กๆๆสงสัยจะสแคชเป้าตัวเองอยู่ ฮี่ฮี่
“คงจะน้อยกว่าที่อยู่กับมึงหน่อย ห่านิ เหน็บกูจนสีข้างถลอกเห็นซี่โคลงหมดแล้ว”ผมพูดใส่มันอย่างเซ็งๆไม่อยากจะแว๊ดให้เจ็บคอและเสียประสาทแล้ว
“จะไปขายกี่วัน”มันเปลี่ยนถามจริงจังหลังจากเหน็บจนพอใจ
“ไม่รู้ดิ๊ หมดไวก็เลิก ถ้าไม่หมดก็ไปใหม่”ผมก็ตอบไป
“อย่า”มันจะพูดสั่ง ผมชิงก่อนเลย
“ไม่เสียการเรียนแน่นอน น้องอ่านแล้ว ทบทวนหมด จดทุกอย่าง ไม่มีลืม โอนะพี่”ผมรายงานให้ผู้ปกครองฟัง
“กูจะบอกว่าอย่าไปด่าเขา จนได้ตีนแทนตังค์มาล่ะ”มันพูดเสียงเหมือนจะหัวเราะ
“มึงนั่นแหละจะได้กินตีนกูก่อน แทนที่จะอวยพรให้ขายดี เสือกแช่ง ผัวกูเปล่าเนี่ยะ ห๊ะ”ออกจากบ้านจะให้แจ่มใส หน้าตาสดชื่นไปเรียกลูกค้า เจอมลพิษทางปากผัวเข้าให้ทำกูจะไปวีนลูกค้าแทนซะแล้ว ข้อหาโมโหผัวและขายไม่ได้สักตัว
“หึหึ หวังดีโว้ย”มันหัวเราะจิตๆตามแบบของมัน
“ประสงค์ร้ายกูน่ะสิ เร็วๆ จะพูดไม่พูด”ผมเหน็บก่อนจะเร้ารื๊อต่อ
“ไอ้ชัคกี้นี่ใคร”ไม่อวยแต่ถามด้วยเสียงคุมคาม
“พี่ที่ชวนกูเนี่ยะแหละ รู้จักกันมานานแล้ว เขาเปิดร้านขายของมือสองที่ใหญ่ในย่านนี้ และกูเป็นลูกค้าประจำเขา”ผมก็บอกตามความจริงที่น่าจะจบแค่นั้น
“แค่นี้”ยกเสียงหน่อยๆ ประมาณว่ามีอะไรที่กูไม่รู้อีกไหม
“เออสิ จะมาหึงอะไรตอนนี้”นี่หาเรื่องกลับแม่งเลย แต่ถ้าอยู่ตรงหน้ามันจะต้องเห็นผมยิ้มแน่
“กูพูดตอนไหนว่าหึง”มันย้อนถาม
“ไม่ได้พูดแต่กูจับน้ำเสียงได้ มึงหึงใช่ไหมล่ะ”ผมแหย่มันต่ออีก
“กูเคยเหรอ”ถามเสียงเย้ยๆ
“เคย บ่อยด้วย”ผมว๊าคกลับ อย่ามาพูดเหมือนกูจิตตกคิดเองเออเองนะมึง
“มึงคงจะเข้าใจผิด”มันก็ยังพูดกลับขำๆ เหมือนเห็นเป็นเรื่องตลก
“เออ ไม่หึงก็ไม่หึง กูคิดคนเดียวก็ได้ มีอะไรอีกไหม”ขี้เกียจเถียงกับมึงแหละ สัด จะพูดให้กูรู้สึกดีมั่งก็ไม่ได้ นอยด์โว้ย ได้ยินเสียงมันหัวเราะ
“มี”มันพูดขำๆ
“ทำร้ายจิตใจอะไรกูอีกล่ะ”ประชดมันกลับ หน้างอจนจะถึงตีนอยู่แล้วกูตอนนี้
“จะบอกว่า”มันพูดให้ลุ้น ขอทีเถอะเจ้าที่เจ้าทาง ช่วยดลใจให้มันพูดอะไรเข้าหูทะลุถึงใจลูกหน่อยเถอะ สาธุจุดพลุปุ้งๆ
“..............”ผมกลั้นใจฟัง และก็ได้ยิน
“ไม่หึงแต่กูหวง”บอกกลับเรียบๆ แต่ทำให้หน้าที่งอเงยขึ้นมายิ้มแทบไม่ทัน ยังไม่ทันจะพูดกลับพูดต่อมาอีก”ดูแลตัวเองให้ดี และถ้าให้ดีดูแค่กูคนเดียวพอ”คลิ๊ก เสียงกดวางหลังจากพูดจบ ง่ายๆแต่กว่าจะพูดออกมาได้ กูลุ้นจนเยี่ยวจะก่อตัวเป็นแคปซูลอยู่แล้ว พูดแบบนี้กูได้ฟังพาลจะขี่รถตกท่อได้นะเนี่ยะ
“ฮ่าๆๆๆๆ อายสิมึง ทำเป็นเสียงเข้มใส่ กูว่าเลิกออกแบบหันมาเป็นช่างหม้อส่วนตัวกูดีกว่ามั้ง คริคริ”ผมหัวเราะคิกคักชอบใจ ในหัวก็คิดว่ากูจะเอาตัวไปเซ่นมึง หรือหาของเซ่นไหว้เจ้าที่ที่บ้านดีวะ
“โย่ว มาแต่วันเลยโว้ย”เสียงทักจากพี่ชัคกี้ที่กำลังทำให้ลูกค้ากัดปาก ปรือตาด้วยความเจ็บปนเสียว อยู่บนที่นอนแบบขาหยั่ง ผมจะบอกว่าแกเป็นช่างสัก Tattoo Colur ด้วยครับ ไม่ใช่หมอเถื่อนตามคลีนิกที่เขาไล่ทลายกันอยู่
“ชัคกี้ เสร็จยังวะ แม่งเอ้ย”เสียงพี่ล่ำบึก ร้องถามเหมือนจะทนไม่ไหว อะไรวะตัวก็ใหญ่ สักแค่นี้อย่างกับถูกฟัน
“เสร็จห่าไรล่ะ กูเพิ่งได้แค่ส่วนหัวเอง ใจเสาะจังวะมึง”พี่ชัคกี้ว่าและบ่นขำๆ
“ตัวไรวะพี่”ผมถามเพราะยังมองไม่ออกว่าอะไร
“ตัวเหี้ยะ”แกตอบขำๆ
“สัด มึงด่ากูโดยตรงก็ได้”พี่ล่ำบึกที่นอนค้อนใส่แก อย่างกับสาวน้อยขัดกับรูปร่างมาก ไม่เป็นไรใจแกคงรัก
“กูก็ด่ามึงนั่นแหละ น้องมันถาม”พี่ชัคกี้พูดขำๆ
“น้องคนสวยเขาถามถึงรอยสัก ไม่ใช่กู”แกพูดส่งสายตาให้ผมปริบๆ ทำเอาหัวเราะไม่ได้โกรธอะไรที่โดนแซว ดูแล้วแกล้อเล่นมากกว่า
“กูเหมารวม”แกพูดอีก ก่อนจะเช็ด”อ้าว แดกข้าวก่อน ค่อยต่อ”แกปาผ้าใส่หน้าพี่บึก ก่อนจะเดินไปล้างมือ
“ซี๊ดดดด ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย”แกทำปากซี๊ดซ๊าดเอามือกุมเป้าวิ่งเข้าห้องน้ำหลังร้านทันที
“ต่ออีกนิด ขี้แตกแน่”ผมพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้
“ก็ว่างั้น สวยขึ้นนะเรา”แกพูดเห็นด้วยพร้อมกับหยอดและส่งสายตาให้ ผมก็ยักคิ้วใส่
“เสียดายล่ะสิ”ทำใส่กลับไปบ้าง
“พูดอย่างนี้ เดี๋ยวจะโดนนะจ๊ะ”แกยิ้มนิดๆ เปิดกระป๋องโค้กส่งให้ แล้วนั่งตรงข้ามหยิบบุหรี่มาสูบ”แฟนไม่มาด้วยวะ ได้ข่าวดุฉิบหาย”แกแซวต่อ สงสัยรู้จากไอ้แฝด
“ตัวไม่มาแต่ส่งใจมาให้”^______^ กล้าพูดนะกู ติดไอ้ไผ่แน่ๆ
“แหวะ เดี๋ยวนี้พูดจาเลี่ยนๆนะเรา”แกทำท่าเอามือมาโยกหัวผม แกนิสัยดีนะ”ดุจริงเปล่าวะ”แกยังถามต่ออีก
“ไม่รู้ดิ ต้องเจอเอง เอาไว้จะชวนมาถล่มร้าน”ผมบอกกลับกวนๆ
“ดีๆ กูจะได้รวย”แกคิดไปอีกอย่าง ก่อนจะคุยกันต่อ
“ชัคกี้ แก้รอยสักให้หน่อยสิ”เสียงผู้หญิงส่งเสียงเข้ามา ก่อนจะปรากฏกลายในชุดเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นมาก เรียกว่าหุ่นเนเจอกริฟดีกว่า ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นผมนั่งอยู่
“ไม่ว่าง”พี่ชัคกี้ตอบเฉยๆ ไม่ได้สะทกสะท้านกับหน้าอกดูมๆที่ลงไปนั่งเบียด เหมือนแสดงความเป็นของ คงจะมีอะไรมากกว่าลูกค้าทั่วไปแต่ไม่ได้เป็นแฟนแน่ๆ
“วันก่อนยังว่างเลย”ส่งสายตาให้เพื่อเสริมคำพูดที่ส่อความหมาย ผมยิ้มมุมปาก คิดจะจับพี่ชัคกี้สวยอย่างเดียวเอาไม่อยู่หรอกจะบอกให้ ยิ่งแบบนี้ตกขอบไปเลย
“แล้ววันนี้ใช่วันก่อนไหม”นั่นแหละคำตอบ ทำเอาสาวเจ้าชักสีหน้า ก่อนจะปรับใหม่
“แหม พูดเหมือนเราไม่ได้”ทำเสียงอ้อนพูดยิ้มเป็นนัยๆ เหมือนจะบอกผม อยากจะพูดเหลือเกิ๊นว่า ไม่ใช่ผัวกูๆไม่สนหรอก
“ได้ แต่ไม่ใช่ไง”เอาไปอีก ทีนี้หน้าเหวอเลยครับ
“ชัคกี้ พูดไม่แคร์กันเลยนะ”ทำเสียงงอนแอบวีนใส่
“ก็พูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าไม่ว่าง ก็น่าจะจบแล้ว”พี่ชัคกี้พูดใส่อย่างไม่แคร์จริงๆนั่นแหละ
“ไม่ว่างหรือว่า”พูดพลางปลายตามาทางผม
“ถ้าใช่และจะทำไม”ผมถามกลับยิ้มๆ
“ชอบแบบนี้ด้วยเหรอ”ถามพร้อมเหยียดปาก
“อืม น่ารักออก”พี่ชัคกี้บอก กระดกโค้กต่อ เล่นเอาแทบเต้น
“ยังไงก็เกย์ ไม่เหมือน”พูดใส่อีก แต่ยังไม่ทันจบ
“ไม่เหมือนเธออยู่แล้ว ถึงเป็นเกย์ก็ไม่เคยวิ่งตามผู้ชายมีแต่ผู้ชายวิ่งเข้ามาหา วรรณะต่างกันเห็นๆ”ผมตอบและยักคิ้วใส่ นังเนเจอกิฟขยับปากจะว่าอีก
“พอได้แล้ว วันนี้ไม่ว่างติดลูกค้า ถ้าจะทำไว้คราวหน้า ถ้าไม่ก็ตามใจ”พี่ชัคกี้ตัดบท นิสัยแกอีกอย่างที่ควรรู้ คือ แกหวงชีวิตโสดมาก เท่าที่รู้จักกันมาแกไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลย ใครทนอยู่ได้ก็ทนไป ม๊ะแกจะจับแต่งงาน แกรู้ทันและหนีทุกทีบางทีไปต่างประเทศเป็นเดือนๆ
“ก็ได้ จิ๊”กระแทกเสียงก่อนจะเดินออกไป แกส่ายหน้าเลย ผมหัวเราะหน่อยๆ
“สงสัยต้องไปทำบุญไถ่ชีวิตชะนีบ้างแล้ว อยู่ดีๆพวกชีช่างมายุ่งกับกูเหลือเกิน”ผมเปรยออกมาขำๆ แกเลิกคิ้ว ผมหัวเราะก่อนจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ ทำเอาหัวเราะกัน ก่อนแกจะทำงานต่อ ผมก็ลากของไปเตรียมตั้งร้าน พี่แกจัดการให้เรียบร้อยแล้ว
“เรียบร้อย”ผมพูดกับตัวเอง ก่อนจะสำรวจอีกที วันนี้ไม่เยอะมาก เน้นเสื้อกับกางเกง อย่างอื่นก็อย่างละสามสี่ชิ้น เหมาะกับร้านเล็กๆแต่เจ้าของร้านน่ารักเว่อร์ๆ ชมตัวเองเอาฤกษ์เอาชัยหน่อย หุหุ มองไปรอบตัวก็ตั้งกันเรียบร้อยแล้ว สักพักคนเริ่มมากขึ้น วันนี้อากาศดีด้วยฝนไม่ตก นั่งมองคนอื่นขายของเพลินเลย แล้วร้านกูล่ะ เอาวะสู้ๆ อุตส่าห์ได้กำลังใจมาดี ไอ้พวกเพื่อนผมก็ส่งข้อความมาให้ เพื่อนมันก็มีแซว อ่านไปก็ขำไป อวยมาได้ขอให้ฮวบฮวบ หมายถึงขอให้ขายของหมด
“น้องคะ ตัวนี้เท่าไรคะ”เสียงหวานๆถามผม จนต้องรีบเก็บไอโฟนหันมาสนใจลูกค้าคนแรกทันที
“ร้อยนึง ต่อได้ครับ”ผมบอก ทำเอาพี่สาวยิ้มหวาน
“ใจดีจังเลยคะ พี่ใส่แล้วจะเหมาะไหมเนี่ยะ”พี่สาวบอกก่อนจะหยิบเสื้อยืดพอดีตัวทาบ ถ้าใส่ผมก็พอดี ถ้าใส่พี่กลัวจะติดหน้าอกที่ยื่นออกมาน่ะสิ แต่ก็ดูเซ็กซี่นะคุณพี่
“เหมาะครับ พี่ผิวขาว ใส่สีไหนก็ขึ้น”ผมชมด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะอยากขาย
“ปากหวานด้วย นี่ถ้าพี่ไม่มีแฟนจะลองมีแฟนเป็นทอมสักที”พี่สาวพูดไปหัวเราะไป ผมก็หัวเราะแหยๆ ทอมก็ทอมวะ ก่อนจะซื้ออีกสองสามตัวแหนะ ผมก็ใจดีแถมเข็มกลัดให้
“ว้าว เงินประเดิมร้าน อ้าว เฮงๆๆ”ผมหยิบแบ็งค์ร้อยสี่ใบที่ได้รับ โบกอวยพรตัวเองไปมาและเก็บเข้ากระเป๋า และก็มีทยอยมาเรื่อยๆ เจอหลากหลายดี ผมไม่เคยคุยกับคนแปลกหน้ามากขนาดนี้มาก่อนเลย
“เจ๊ เสื้อยืดผู้ชายระบายลูกไม้มีไหม”เด็กผู้ชายท่าทางกวนๆ แต่ยิ้มตาหยี
“เหลือแต่เชิ้ตสวมทับไม้หน้าสาม ลองไหม”ผมบอกไอ้ตาตี่พยายามเบิ่งให้โต
“อั๊ยยะ ยอกย้อนนะจ๊ะ”มันทำตาวิ้งๆใส่ ลามปามแล้วมึง มีจ๊ะมีแจ๊ะ เดี๊ยะเรียกผัวมาโบกเกรียนแตกเลย ผมคิดอย่างขำๆกับท่าทางไอ้เด็กทโมนสองคน น่าจะมอสาม ได้มั้ง
“เดฟขาบานล่ะเจ๊”เพื่อนมัน กวนกูแหละ
“หมด เหลือแต่กางเกงในเลคกิ้งขาย้วยไม่ได้เอามาแต่สั่งได้ เอาป่ะ”ผมกวนมันกับบ้าง
“แรงส์ว่ะ แต่ชอบ”มันยิ้มอีก ก่อนจะหยิบหมวกลองใส่ “เจ๊ มีกระจกเปล่า” นี่ถ้ากูไม่ขายของจะดีดหูพวกมึงให้ ผมหันไปหยิบและส่งให้มัน อืม หล่อแฮะ
“เท่าไร เจ๊”มันถามแต่ไม่มอง พลิกหมวกไปมา
“300”ผมบอก เป็นของมียี่ห้อนะ ตอนซื้อมาก็เป็นพันแล้ว มันพยักหน้า
“แล้วใบนี้ล่ะ”อีกคนหยิบคล้ายๆกัน อย่าบอกนะมึงเป็นคู่จิ้นกันเลือกของคล้ายกันเลย ฮ่าๆๆๆ
“เท่ากัน”ผมบอก ก่อนจะหยิบกระจกส่งให้
“หล่อไหม”ไอ้น้องคนแรกถามผม
“ใส่แล้วหล่อ ถอดแล้วก็งั้นๆแหละ”ผมพูดหน้านิ่งแต่อมยิ้มหน่อยๆ
“โด่ เจ๊จะขายอะดิ”มันทำเสียงทำหน้าใส่ขำๆ
“ลดหน่อยดิ นะๆ”ไอ้คู่จิ้นมันต่อราคาทำหน้าอ้อนวอน
“สองแปดอ่ะ”ผมลดให้ใบล่ะยี่สิบ มันหยิบกระเป๋าเงินออกมานับ
“ไม่พอว่ะ มึงมีอีกป่ะ”มันถามเพื่อนมัน ที่นับอยู่
“มีสองห้า ค่ารถกูอีก”มันบอก นี่มึงคุยกันเองหรือบอกกูไปด้วยว่าถ้าคิดราคานี้พวกมึงไม่มีค่ารถกลับบ้านแน่ อย่าหันมามองกูด้วยสายตาแบบนี้ ไม่ กูไม่ใจอ่อนกับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ หรือจะเป็นแผนพวกมัน อคติเข้าไว้ไม่งั้นจะขาดทุน แต่พอสบแววตาที่ไม่น่าจะโกหก
“เจ๊ ตังค์ไม่พอ จองไว้ก่อนได้ไหม อาทิตย์หน้าจะมาเอา”มันบอก
“มัดจำคนละร้อยก็ได้นะ อ่ะ”มันส่งเงินให้ ผมหยิบมาเพื่อจะดูสีหน้ามันสองคนว่าจะทำยังไง นึกว่ามันจะดึงกลับหรือหน้าเสีย แต่มันสองคนยิ้มแป้น
“ตกลงเจ๊เก็บให้พวกเขาแล้วนะ”มันพูดอย่างดีใจ
“นี่เงินค่าอะไร”ผมถามมันสองคน
“ค่าขนมแล้วก็อื่นๆ”มันบอกเสียงอ่อยๆ
“แล้วเอามาซื้อ จะเอาที่ไหนกิน”ผมถามอีก
“ก็ขอใหม่ บอกแม่ว่าทำรายงาน”มันตอบหน้าตาซื่อหรือหน้าเฉยดีนะ
“ทำบ่อยไหมแบบนี้”ผมถามอีก
“ไม่บ่อยหรอกนอกจากอยากได้จริงๆ”มันพูดอีกยิ้มแหยๆ
“ป๊าบ”
“โอ้ยย”
ผมเอาหมวกฟาดหัวมันสองคน จนร้องแต่ไม่ดังมากนักกับสิ่งที่พวกมันตอบ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยโกหกปู่ บ่อยไปตอนเด็กๆ กว่าจะซึมซับและหักห้ามไม่ให้ทำอีกก็นานอยู่ ปัจจุบันไม่โกหกแล้วไม่ใช่มีผัวคอยจ่ายให้ แต่มันเริ่มคิดได้มั้ง ยิ่งเห็นพวกมันทำยิ่งสะท้อนตัวเองเด๊ะเลย ผมไม่ชอบสั่งสอนใครหรอกเพราะตัวเองก็ไม่ได้ดีมากนัก อะไรพอจะบอกได้ก็บอก
“อยากได้ไหม”ผมถามมันสองคน ที่พยักหน้าเร็วๆ
“อยาก”พูดเหมือนเพื่อนกูเลย
“ทำงานสิ”ผมบอก
“โธ่ จะให้ทำอะไรล่ะเจ๊ ยังเรียนไม่จบเลย”มันครวญเหมือนหมดหวัง
“หรือว่าเจ๊จะให้เดินโพยส่งยา เขาไม่เอานะ”ไอ้ตาตี่พูดอย่างตกใจ
“มึงจะบ้าเหรอ กูยังไม่อยากติดคุกก่อนเรียนจบโว้ย”ผมโบ้หัวมันไปอีก ทำเอาร้านรอบข้างเริ่มมองแล้ว สงสัยนึกว่าผมจะกระทำชำเราเด็ก
“นึกว่าก่อนแต่งงาน อะคึๆๆ”มันพูดล้อๆ ผมค้อนมันที่เอาเรื่องจริงมาพูด อะคิ๊ อะคิ๊
“เดี๋ยวโดนอีก จะทำไหม”ผมยกมือมันทำหัวหด
“ทำสิ”มันตอบ
“รีบกลับหรือเปล่า ถ้ารีบก็ไม่เป็นไร”ผมถามย้ำกลัวว่าจะหน่วงเหนี่ยวเยาวชนไว้ใช้แรงงาน
“ไม่รีบ บ้านอยู่ถัดไปสองป้ายเอง”ความอยากได้มันรีบพูดทันที ผมพยักหน้า
“งั้นก็เริ่มงาน”ผมบอก มันสองคนมองหน้าผมก่อนจะมองหน้ากันและมองผมอีกรอบ”ถ้าขายของได้เท่าราคาหมวก จะยกให้”ผมบอก มันตาโตเลยครับ
“เจ๊พูดจริงนะ”กูจะไม่จริงตอนมึงเรียกกูเจ๊อยู่นี่แหละ
“เออ”ผมบอก มันวางเป้ เข้ามายืนประกบข้างผมทันที และส่งเสียงยั่วยวนร้องเรียกลูกค้า
“เชิญครับ เชิญ เลือกซื้อ เลือกจับ เลือกถาม ของสวยๆงามๆทั้งนั้น เร้วๆๆๆๆๆ”
“ช้าหมด อดได้ ของดี ยกเว้นเจ๊เจ้าของร้าน ไม่ขายจ้าๆๆๆๆ” แม่งเอ้ย กูอายฉิบหาย คิดผิดคิดถูกที่ให้พวกมึงช่วยวะ หลังจากนั้นมันก็ทำเต็มที่ จากอายผมขำแทน แต่คนก็เข้ามาซื้อนะ ไอ้พวกนี้ปากหวานแต่เด็กเลย ไม่ถึงชั่วโมง มันสองคนทำยอดได้มากกว่าที่กำหนด
“เป็นไงเจ๊ เกินคาดใช่ไหม”มันยกหางตัวเอง
“นี่ถ้าไม่ได้ความหล่อพวกเขานะ เจ๊นั่งหลับแน่”นั่น ย้อนศรกูอีก
“พูดซะไม่น่าให้เลย”ผมแกล้งพูดใส่ มันบีบนวดแขนผมสองข้างทันที
“โอ๋ เจ๊คนสวย เขาพูดเล่น”
“ใช่ มันเป็นเพราะหน้าตาเจ๊แปดสิบเปอร์เซ็นต์ที่ขายออก”
^________________^ดูรอยยิ้มพวกมึงจริงใจมาก ก่อนจะสลัดมันสองคนออกแต่ไม่แรงนัก หยิบหมวกใส่หัวมันคนล่ะใบ มันทำหน้างงๆ สักพัก ก่อนจะยกมือไหว้
“ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบ”
“เออ ไอ้ที่ชอบโกหกเลิกได้ก็เลิกซะ ค่อยๆเลิกก็ได้ไม่ต้องหักดิบหรอก เดี๋ยวจะลงแดงซะวันไหนไม่ได้โกหก”ผมพยักหน้าก่อนจะพูดแกมแหย่พวกมัน
“ไม่ได้ติดยา เจ๊ ก็พูดไปได้”มันทำเสียงขำๆ
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ เสพติดการโกหกมากเท่าไรก็จะยิ่งติดไปมากเท่านั้น จะเลิกหรือไม่เลิกก็ตามใจไปคิดเอาเอง”ผมพูดและตีหัวมันเบาๆคนละที
“คร๊าบบบ”ไม่รู้รับแล้วทำไหม ช่างเถอะแค่คนเพิ่งเจอ มันหยิบเป้เตรียมจะกลับ
“อ่ะ ค่ารถ”ผมหยิบแบงค็ร้อยให้คนละใบ
“เจ๊ก็ให้ของแล้วไง”
“เจ๊เก็บไว้เหอะ”
“เอาไปเถอะ เจ๊รวย”ผมยักคิ้วกวนๆและยัดใส่มือมัน”และถ้าจะให้ดี เรียกกูเฮียหรือพี่เฉยๆก็ได้”ผมกำชับมัน
“อ้าว ไม่ใช่เจ๊เหรอ”มันพูดเหมือนไม่รู้จริงๆ ถ้าผมไม่เห็นมันแอบอมยิ้มนะ
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวจะมืด”ผมไล่ให้มันกลับบ้าน มันโบกมือและพูดต่อ
“ไปนะเจ๊ๆๆๆๆๆ”เด็กเปตร ด่าในใจไม่ได้ตะโกนเดี๋ยวเสียภาพพจน์ ก่อนจะติ๊กรายการที่ขายออกและแจกไปบ้าง หักลบแล้วก็ได้กำไรอยู่นะ วันนี้ถือว่าโชคดีที่ขายออก มองอีกทียิ่งเย็นคนยิ่งเยอะมากขึ้น โซนผมส่วนใหญ่วัยรุ่นจะเยอะ บางคนมาเป็นคู่ซื้อของกัน หยอกกัน มองตัวเองแซดมาก โทรหาสามีให้มันปลอบใจดีกว่า
ต่อๆๆๆๆ
-
“อยู่ สน.ไหน”มันถามทันทีที่รับสาย กูไม่น่าโทรเลย
“สน.มักกะเสียว เสียวจะได้ฆ่าผัว สัด กูมาขายของไม่ได้มีเรื่อง”ผมเล่นตามก่อนจะแว๊ดใส่มันที่ส่งเสียงหัวเราะสองหึ เหมือนเคย”จะพูดให้กูดูดีไม่มีหรอก”
“ก็นึกว่าโทรมาให้กูไปประกันตัวนี่หว่า”นั่นๆ ยังไม่เลิก อารมณ์ดีจริงแหย่กูให้อารมณ์เสียแทน
“งั้นไม่ต้องแดก”อดไปเลยมึง
“หึหึ ไอ้เถิก”ว่ากูอีก
“มึงสิไอ้ล้าน จะแดกไหม”ผมว่ามันมั่ง เดี๋ยวจะจิกหัวให้ล้านเลย
“รวยไง”มันทำเสียงเย้ยๆ
“ไม่รวยก็ซื้อให้ผัวกินได้”ผมก็ทำกลับบ้าง “เดี๋ยวนะ มีลูกค้าอย่าเพิ่งวาง”ผมบอกแกมสั่ง
“เท่าไรครับใบนี้”หล่อทั้งเสียงทั้งตัวเลยโว้ย
“600”ผมบอก
“ทำจากหนังอะไรครับ”มันถามอีกยิ้มให้ ไม่รู้กูไม่ได้เป็นคนผลิต และได้มาฟรี
“ไม่รู้สิ ตอนซื้อมาก็ไม่ได้ถามเขา แต่หนังแท้นะ”ผมทำหน้าแบบไม่รู้ แต่จริงๆแอ๊บมันเงียบไปก่อนจะมองหน้าผมอีกที่ยังแกล้งขมวดคิ้วอยู่
“หนังคนตรงส่วนหัวใจหรือเปล่า”เพื่อนมันอีกคนถามยิ้มๆ เจ้าชู้ใส่ ข่มใจไว้ดอกฝิ่นเดี๋ยวขายไม่ออก
ผมยิ้มกำลังจะพูดแต่ก่อนจะได้ยินเสียงลอดออกมา”อะไรนะ จะให้กูบอกเขาว่าทำจากหนังตีน มึงจะบ้าเหรอ เกิดกูพูดแบบนั้นเขาจะซื้อไงล่ะ เอ๊ะ อย่าเพิ่งวาง”ผมเอ็ดใส่ไอ้คนในสายแต่ไม่ได้จริงจังหรอก แต่ที่ทำเสียงจริงจังอยากให้มันสองตัวได้ยินเป็นการหลอกด่ามันไปด้วย”เอ้อ โทษทีนะ พอดีพี่ชายอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะ แล้วจะซื้อป่ะ”ผมทำเป็นขอโทษยิ้มๆและถามหน้าซื่อเพื่อขายของ
“พี่ชายดุเน๊าะ”มันพูดต่อเหมือนจะกลัว ใช่มึงยังไม่เจอของจริงเลยพูดแบบนี้
“น้องน่ารักขนาดนี้พี่ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา”เพื่อนมันทำตาใส่อีก
“อืม แล้วซื้อไหม เดี๋ยวลดให้ก็ได้”ผมรับๆไปซะก่อนจะต่อให้มันอีกหน่อย
“มีเบอร์ไหม”มันพูดไปอีกอย่าง กูแอบเซ็ง
“มี จะจองโลงเหรอ”ผมบอกและถาม มันทำหน้างงๆ”ที่บ้านขายโลงอยู่ ก็เลยถาม”ผมพูดต่อยิ้มๆ
“อ๋อ ฮ่าๆๆๆ”เสือกหัวเราะชอบใจอีก แม่งไม่ไปสักที ผมยกยิ้มพูดใส่ไปในสาย
“อะไรอีกล่ะ ห๊ะ เออ เดี๋ยวกลับ ไม่ต้องมาหรอก มึงเพิ่งออกจากคุกมา อยู่ในช่วงคุมความประพฤติอยู่นะ ไม่มีอะไรหรอก เขามาซื้อของเดี๋ยวก็ไปแล้ว จ้าๆ ตามใจยังไม่วางก็ฟังไป”ผมพูดไปเรื่อยทำเสียงแบบอ่อนใจใส่ ได้ยินมันแอบขำกับความแหลของผม
“แล้วจะซื้อไหม จะเก็บร้านแล้ว”ผมบอกมือก็หยิบของที่เหลือใส่กล่องแบบลากได้
“พี่เพิ่งออกจากคุกเหรอ”มันกระซิบถามคงจะได้ยินที่ผมพูดและไฟตรงหน้าจอยังไม่ดับ
“อืม”ผมพยักหน้า ก่อนจะหยิบกระเป๋าใส่ถุงและทอนเงินให้
“ข้อหาอะไร”เพื่อนมันที่ตอนแรกตาวิบวับ ตอนนี้หน้าตื่นเลย
“กระทืบผิดคน ดีนะเขาไม่ตายแค่ดั้งแหมบ กามหัก ไอ้นั่นไม่ต้องพูดถึง”ผมบอกและทำท่าแหยงชี้ตรงนั้นพวกมันแหละ ทำเอาหุบขาทันที”สงสัยเพื่อนมันที่อยู่แถวนี้โทรไปบอกแน่เลย ถึงได้โทรมา”ผมสร้างสถานการณ์ต่อ
“เหรอ งั้นไปนะ”มันบอกและรีบเดินกันไปทันที พอลับตาผมเอามือปิดปากหัวเราะน้ำตาเล็ด
“ตลกมากนะมึงให้ไปขายของ ดันแผ่ออแรด แหลพวกมันอีก”ไอ้ไผ่พูดเหน็บมาตามสาย
“มึงต้องเห็นหน้าพวกมัน คิกๆๆ โคตรฮาเลย”ผมยังขำไม่หาย
“ไม่บอกกูเป็นผัวมึงล่ะ”มันพูดมาอีก เหมือนจะอารมณ์ไม่ดีนิดๆ
“บอกไปมันจะรู้จักมึงไหมล่ะ”ผมถามกลับเสียงกวนๆ
“แล้วบอกเป็นพี่ พวกมันรู้จักกูไหมล่ะ”มันก็ย้อนมาอีก
“งี่เง่านะเรา หึงไม่เข้าเรื่อง”ผมพูดใส่
“แรด”มันว่า
“แรดยังไงกูก็เมียมึง ฮ่าๆๆๆๆ”ผมก็ว่ามั่ง ก่อนจะหัวเราะใส่
“จะกลับยัง”มันถามอีกสงสัยจะยอมรับความจริง
“เก็บของแล้วเนี่ยะ เอาไรไหม”ผมบอกและถามอีก
“จะมาเหรอ”มันถามเรียบๆ แต่ดีใจล่ะสิ
“กูส่งพัสดุมั้ง ถามขนาดนี้แล้ว”ผมว่ากลับขำๆ
“ถ้ามาไม่ได้กลับนะ”มีขู่ แต่กูรู้ว่ามึงยิ้มและเอา(กู)จริง
“น้องกลัวมากจนอยากจะบอกว่าพี่อาบน้ำนอนรอเลยดีกว่า คิกๆ”ผมพูดพลางหัวเราะ เก็บของเสร็จพอดีและเดินลากไปเก็บที่ร้านกิ๊กเก่า หุหุ
“รอมึงมาอาบให้ดีกว่า”มันตอบกลับมาเหมือนเสียงที่กระซิบข้างหู
“กูอาบให้ มึงเหนื่อยน้า”ยั่วมันเข้าไปอีก
“กูแค่เหนื่อยแต่มึงน่ะจุกแน่ หึหึ”หน้าแม่งต้องหื่นแน่ๆเลยตอนนี้
“จุกไม่กลัว กลัวไม่เสียว”ผมบอกกลับเบาๆ มันไม่ตอบกลับได้แต่หัวเราะจิตๆ ก่อนจะวางสาย อ้าว แล้วไม่บอกว่าจะกินอะไร งั้นตามใจคนออกตังค์แล้วกัน ผมยิ้มเมื่อรู้ว่าไปแล้วจะโดนอะไร เอ้อ ไม่ใช่ครับ แค่ตัวสั่นเพราะจะได้ไปนอนด้วยกันเท่านั้นเอง อิอิ
“พี่ชัคกี้ ฝาก ขะ”ผมร้องเรียก แต่ยังพูดไม่จบดี เมื่อเห็นพี่ชัคกี้กำลังแลกสารอาหารทางลิ้นกับผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์อยู่ แต่คนนี้ดูเป็นมิตร ออกจะลูกครึ่ง ยืนกอดอกเอียงคอมองผมยิ้มๆ
“เอ้อ โทษที ฝิ่นไม่รู้ว่าพี่ยุ่งอยู่ ไปแหละ คราวหน้าจะเลี้ยงยอดข้าวนะ”ผมรีบบอกรีบเก็บจะรีบไป”ฝากเก็บรถให้ด้วย”ไปแท็กซี่ดีกว่า
“รีบไปหาผัวเหรอ”พี่ชัคกี้ที่น่าจะชักแง่กๆ ผมมองก่อนจะยักไหล่ ตอบอย่างมีสปิริต
“เยส”ผมตอบ ทำเอาสองคนหัวเราะ ผมโบกมือสะพายกระเป๋าเดินออกไป ตรงดิ่งไปหาของกินทันที และโทรบอกป้านวลจะได้ไม่เป็นห่วง
/
/
/
“ขาหมูเยอรมันพิเศษ ต้มยำรวมมิตรรสแซ่บ แขนงปลาเค็ม อืม อะไรอีกดีน้า พอแล้วเฮีย”ผมสั่งเจ้าของร้านที่ยิ้มรับ ก่อนจะเดินไปนั่งรออ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย คิวเยอะเหมือนกัน
“นั่งด้วยนะครับ”เสียงถาม ผมพยักหน้าไม่ได้เงยไปมองหรอก
“คนเยอะนะครับ”มันพูดอีก ก็ชุมชนไม่ใช่ป่าช้าคนก็เยอะสิ
“อืม”
“มาคนเดียวเหรอ”ครับหายไปแล้ว ทะลึ่งทำมาตีสนิทกู
“..........”
“พี่ไม่มาด้วยเหรอ”ถามต่อ ผมขมวดคิ้วก่อนจะเงยหน้าไปมอง อึ้งไปสองวิ
“............”
“อ้าว เงียบเลย”มันพูดใส่ด้วยรอยยิ้มโชว์ฟันสวย
“เป็นใคร”ผมถามแบบไม่รู้จัก แต่จำได้ว่าเป็นใคร
“อะไร จำไม่ได้ รู้งี้แกล้งให้จมน้ำที่สังขละซะก็ดี”มันพูดตัดพ้อทำหน้าเศร้าๆ มึงสิจะโดนผัวกูกดจมน้ำเข้าให้ ไอ้นิค คนที่เคยเข้ามาคุยกับผมที่ตอนไปน้ำตก
“ใครจะโดนกันแน่”ผมพูดกลับ
“เหอ เหอ พี่หวง แต่ไม่มาคุมล่ะวันนี้”มันทำเป็นหัวเราะพูดล้อเลียน
“ใครบอกว่าเป็นพี่”ผมเลิกคิ้ว มันก็ยื่นหน้าเข้ามา
“ก็ได้ยินเรียกพี่ และนายก็แทนตัวเองว่าน้อง”มันทำหน้าเลียนแบบผม
“เลยคิดว่าพี่น้อง”ผมพูดอีกเอนตัวพิงพนักเก้าอี้
“อื๊อหื๊อ”มันก็พิงมั่ง
“ไม่คิดว่าเป็นอย่างอื่นมั่งเหรอ นอกจากพี่น้อง”ผมถามอีก ที่จริงผมจะบอกเลยก็ได้ แต่ผมรู้ว่ามันดูออกและแกล้งถามผม
“อืม ก็น่าคิดนะ”มันก็ทำเป็นคิด ก่อนจะมองหน้าและยิ้ม มันจัดว่าเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยมากคนหนึ่ง มันเอามือชี้ผมที่ตัดไถเกรียนไม่สั้นมากนัก”ตัดผมน่ารักเน๊าะ หน้าตาไม่ดีไม่เจิดนะเนี่ยะ”มันแซวทรงผม เอามือวางบนโต๊ะ และมองยิ้มๆ
“ก็ว่างั้นแหละ”ผมยกยิ้มยอมรับ ไม่มีทีท่าว่าจะอายเมื่อได้รับคำชม ไม่ใช่ว่าผมหน้าหนาหรอก มันอยู่ที่ว่าใครชมถ้าเป็นคนที่เรามีใจด้วยก็จะรู้เกิดความรู้สึกโดยทันที กับคนที่ไม่ได้คิดอะไรฟังไปก็เหมือนประโยคบอกเล่า จะพูดจริงพูดเท็จก็ช่าง
“โห ถ่อมตัวบ้างก็ได้”มันท้วงขำๆ
“ก็มันเรื่องจริงนี่หว่า”ผมก็ย้อนมันกลับ ไปๆมาๆก็ปักหลักคุยกันเลย ระหว่างนั้นผมก็ส่งข้อความบอกไอ้ไผ่ว่าซื้อของอยู่แต่ต้องรอนานหน่อย ของอร่อยต้องใจเย็น มันก็ตอบกลับมา เออ โอเคจบ
“เรียนที่ ม.xxxx คณะดุริยางคศิลป์ เอกดนตรีสากล ปีสาม”มันแนะนำตัวเองว่าเรียนที่ไหน
“อืม ก็ดี เล่นได้หมดเลยเหรอ”ผมดูดน้ำปั่น ที่มันสั่งให้
“เกือบหมด บางทีก็แต่งเพลงบ้าง แต่ยังไม่ค่อยดีเท่าไร”ดูมันไม่ใช่คนขี้คุยออกจะถ่อมตัว
“ก็น่าจะอย่างนั้น ดูหน้าไม่ค่อยฉลาดเท่าไร”ผมแหย่มันกลับหน้าตาเฉย
“นี่ ชมผมบ้างก็ได้ครับ ไม่ใช่จี้เส้นเห็นด้วยไปซะหมด”มันพูดไปเอาหลอดจิ้มมือผมไปด้วย ผมก็ชักกลับ
“แสดงว่าชอบคนโกหกล่ะสิ”ผมพยักหน้าใส่
“ก็ต้องดูก่อนว่าโกหกเรื่องอะไร สมควรไหมกับเรื่องที่โกหก”ตอบเป็นการเป็นงานมาก แต่จะมองหน้ากูทำไมล่ะ กูไม่ได้โกหกอะไรมึงสักหน่อย
“จะโกหกต้องตั้งชื่อเรื่องด้วยเหรอ”ผมทำหน้าใส่
“อีกแหละ กวนจังวะ”มันทำหน้าเอือมแต่อมยิ้ม “แล้วฝิ่นมาทำอะไรแถวนี้”มันนึกได้ถามกลับ
“ขายของ”ผมตอบตรงๆไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปกปิดอะไร
“จริงอ่ะ”ทำหน้าไม่เชื่อกูอีกคนแหละ ผมขมวดคิ้ว”เปล่าๆ ไม่ใช่ไม่เชื่อนะ โอเคๆ “มันรีบปฏิเสธแต่ทำหน้าขำๆ
“ตลกอะไรแค่มาขายของ ไม่ได้มาเต้นเมียงู บ้าเปล่า”ผมว่ามันอีก ก่อนจะรับของและจ่ายเงิน เตรียมจะกลับ”ไปนะ”ผมบอกและลุกเดินไป
“เดี๋ยวสิ ไปไง”มันเรียกวางเงินที่โต๊ะและก้าวยาวๆมาหา มือก็จับแขนก่อนจะปล่อยเมื่อผมมองหน้า
“แท็กซี่”ตอบเตรียมจะโบก มันจับมือผมลงก่อนจะรีบปล่อยและหลบตีนผมที่เตะขามัน”ยุ่งวะ รถไม่รับกูเลย”ผมบ่นมันที่ยิ้มรับ
“เดี๋ยวไปส่ง”มันบอก
“ไม่ต้องเลย”ผมชักสีหน้าใส่ และฟาดมือใส่มันอีก
“อะไรเล่า”มันก็ยังทำหน้าล้อๆ จะเอามือหยิบถุงไปถือ ผมก็เอาหลบ มันก็ยังจะคว้า ผมก็ยกตีนจะยันถ้ามันเข้ามาใกล้อีก มันก็หัวเราะ ห่านิ เห็นกูไม่ด่าเอาใหญ่ แต่เห็นหน้ามันดูเป็นมิตรก็ด่าไม่ลง
“พี่นิค”เสียงเรียกอย่างดังเลย ทำเอาหันไปมอง”นี่เหรอ ที่พี่บอกไม่มีอะไร แล้วหมายความว่าไงคะ”ดึงแขนจนเกือบกระชาก
“ซีน”มันเรียกเสียงเข้ม อ้าว อีซึนกับมึง รู้จักกันเหรอ แล้วทำไมมันพูดเหมือนว่าไอ้นิคมีอะไรกับผมอย่างนั้นแหละ
“หน้าด้าน ชอบแย่งผัวคนอื่น สมกับที่เขาตั้งให้จริงๆ เมื่อวันก่อนฉันยังไม่ได้เอาเรื่องแกเลย”หันมาด่าผมและพูดถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อนที่ผมคิดว่าน่าจะจบไปได้แล้ว
“ซีน หยุดเดี๋ยวนี้นะ”มันเรียกอีก เมื่อเห็นว่าอีซึนนี่เริ่มเสียงดัง เพื่อนเธออีกสองคนก็มองหน้าผมเชิดๆ
“ไม่”อีซึนขึ้นเสียงใส่สะบัดมือออกและพูดต่อ”คราวก่อนซีนเห็นแค่รูปในมือถือพี่ ข่มใจไม่ถาม แต่คราวนี้ถึงกับนัดแนะออกมาเจอกันหมายความว่าไงคะ หึ นี่คงเพิ่งออกจากโรงแรมกันมาล่ะสิ”ชี้หน้าผมจ้องตาเขม็ง ผมงงกับสิ่งที่ได้ยิน รูปอะไร และเกี่ยวอะไรกับผมแถมพูดไม่ดีอีก ชักเริ่มปรี๊ดแล้วนะถ้าไม่หุบปาก
“นี่ซีน จะเกินไปแล้วนะ มาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวพี่ได้ยังไง”มันเสียงเข้มกว่าเดิม
“ไม่เกินหรอกคะ และทำไมซีนจะดูไม่ได้”เชิดหน้าพูดใส่อย่างถือดี หันมาทางผม“เพราะแกนั่นแหละ”หันมาชี้หน้าผมเต็มๆเลยที่ทำให้โดนไอ้นิคว่า
“เกี่ยวไรด้วย”ผมถามกลับนิ่ง ๆ แต่เตรียมพร้อมเสมอถ้าเจอปัญหา
“คนเขารักกันมาทำให้เขาแตกแยก หน้าด้านหน้าทน ไม่มีปัญญาหาผัวหรือไง ถ้าอยากมีนักก็ไปยืนแถวสวนลุม สีลมประเภทเดียวกับแกโน่น”หันมาชี้หน้าใส่ผมและพูดดูถูกด้วยถ้อยคำที่รุนแรงแต่ไม่แทงใจ
“มี๊ ไม่ต้องไปยืนให้เมื่อยด้วย”ผมบอกและตอกหน้าไปอีก”และหัวเนี่ยะประดับด้วยกะลาเหรอ ถึงไม่เคยรู้ว่าแฟนฉันหล่อและดูดีแค่ไหน หน้าตาก็บ่งบอกว่าชอบสอดเรื่องชาวบ้านไม่น่าพลาด และไอ้ที่ไม่มีปัญญาหาผัว นี่บอกตัวเองที่ยืนสั่นเพราะความอยากจะมีผัวดีกว่ามั้ง ถึงได้มาแหกปากบากหน้าด้านๆมาหาผู้ชายถึงที่”ผมพูดใส่คนตรงหน้าที่อ้าปากหวอ ไอ้นิคอึ้งไปเลยครับเจอผมเวอร์ชั่นนี้เข้าไป
“อีบ้า แกกล้าดียังไงมาด่าฉัน ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร คราวก่อนบุญเท่าไรแล้วที่ฉันไม่เอาเรื่อง”อีซึนแผดเสียงใส่ผมที่ยืนแสยะยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน
“คุณหนูซึนเดอแรด ความจำเสื่อมหรือไงถึงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร งั้นจะตอบแทนบุญคุณโดยการบอกให้ก็ได้”ผมเดินไปใกล้และเอานิ้วจิ้มๆแต่ไม่โดนตัว”ผู้หญิงคนนี้ชื่อ นางสาว นรินท์ธารา ชูสกุลฤทธิ์ เป็นบุตรสาวของคุณหญิงนลินธร นามสกุล ชูสกุลฤทธิ์ ที่ตอนนี้ทำตัวเหมือนส้วมสาธารณะ ปากเหมือนคอห่านมีความต้องการให้คนแวะเวียนเข้ามาปลดปล่อย ถูกต้องตามสูติบัตรแจ้งเกิดไหม ไม่ถูกบอกได้นะเดี๋ยวจะมีปัญหาครั้งสุดท้ายในชีวิตเวลาออกใบมรณะบัตร”ผมเตือนความจำโดยการประกาศแนบประจานด้วยน้ำเสียงยียวนสุดขีด คนที่เริ่มเดินผ่านมาแถวนี้ เริ่มหันมามองอย่างสนใจซุบซิบกัน ทำเอาอีซึนพูดไม่ออกหันรีหันขวางเกาะแขนไอ้นิคที่ยืนทำหน้าไม่ถูกเช่นกัน แต่รู้ได้ว่ามันคงจะเริ่มโกรธแล้ว โกรธใครก็เรื่องของมึงถ้าโกรธกูมีปัญหาแน่
”อี อี พี่นิคจัดการให้ซีนเดี๋ยวนี้”ด่าไม่ออกหันไปหาไอ้นิคที่ตวัดสายตามอง แกะมือออก
“จัดการอะไร ซีนมาถึงก็ว่าเขากับพี่โดยไม่ถามสักนิดว่าเรื่องเป็นยังไง”มันพูดใส่
“อย่ามาแก้ตัวดีกว่า ซีนเห็นขนาดนี้แล้วยังต้องถามอะไรอีก”อีซึนยังไม่ยอมคิดตามคำพูดเถียงกลับ
“ไม่ต้องถามใช่ไหม ซีนลืมอะไรไปหรือเปล่า”ไอ้นิคพูดเสียงเย็นใส่ เพื่อนสองคนที่มายืนเป็นตัวประกอบพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน “ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”ไอ้นิคพูดต่อทำเอาหน้าซีดลงทันตา
“พี่นิค นี่พี่ปกป้องมันทั้งที่มันด่าซีนเสียๆหายๆ”ชี้หน้าผมพูดเสียงโกรธแต่หน้าเหมือนจะร้องไห้ ตอนนี้ผมเดาได้แล้วว่าทำไมอีซึนถึงได้ไม่ชอบหน้าผมอย่างแรง
“ซีนก็ว่าเขาเหมือนกัน ถ้าซีนพูดจาดีๆเขาจะว่าซีนหรือเปล่า อีกอย่างซีนพูดไม่ให้เกียรติตัวเองและที่บ้านเลย พูดได้ไงว่าเราเป็นอะไรกันถึงขนาดนั้น”ไอ้นิคพูดพอให้ได้ยินกันแค่นั้น
“พี่นิค”เรียกเสียงดัง กำมือแน่น ท่าประจำที่ผู้หญิงมักจะทำเวลาไม่ได้อะไรดั่งใจ แต่บางทีผมก็แอบยืมมาใช้นะ
“พอได้แล้ว ถ้ายังไม่หยุดล่ะก็”ไอ้นิคหันไปพูดเสียงเข้มใส่อีก ทำเอาหุบปาก ก่อนจะหันมาหาผม”ขอโทษนะฝิ่น ไว้จะอธิบายให้ฟัง วันนี้ขอตัวก่อน ซีน กลับ”มันพูดรัวเร็วและจับแขนอีซึนให้เดินตาม แต่ผมดึงแขนไว้ก่อน
“ถ้ายังไม่เลิกยุ่งและจบที่ตรงนี้ จะทำให้ดูว่ากัดไม่ปล่อยเป็นยังไง”ผมไม่พูดเล่นแล้วบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง”อย่าคิดว่าตัวเองเป็นลูกคุณหญิงแล้วจะทำอะไรก็ได้ ดีซะอีกดังดี”ผมปล่อยแขนและกวาดตามองทุกคน ไอ้นิคเงียบ อีซึนกับเพื่อนที่คงลืมกล่องเสียงไว้ที่ล็อคเกอร์ไม่รู้จะพกมาทำไม ได้แต่ฮึดฮัดจนไอ้นิคต้องดึงให้เดินไป
“แม่ง สงสัยกูต้องหาที่ไถ่ชีวิตชะนีให้ได้เร็วๆซะแล้ว ชงกับกูตลอด อุตส่าห์เว้นระยะมานานแล้วนะไอ้เรื่องด่าเนี่ยะ”ผมไม่ได้สนใจว่าไอ้นิคจะมาพูดอธิบายอะไรหรอกถึงจะสงสัยแต่ตอนนี้หงุดหงิดฉิบหายต้องมาเจอกับเรื่องไร้สาระก่อนจะนึกขึ้นได้
“ว๊าคคคค นี่ก็ปีชงกูอีกคนมั้ง กำลังไปแล้วโว้ย”ผมรีบโบกรถและบอกจุดหมายทันที ชงคนอื่นไม่เท่าไร ชงกับผัวจะจุกไม่ใช่น้อย
********************************************************************************************
ปล. คนเขียนก็ต้องรีบไปมั่ง เดี๋ยวชงกับเจ้านายจะโดนไม่ใช่น้อยเหมือนกัน อิอิ ขอโทษพาอีหนูฝิ่นไปห้องพี่ไผ่ไม่ทันติดเคลียร์คดีอยู่ เอาไว้ตอนหน้าเน๊าะ ขอบคุณผู้มีอุปการะเม้นท์และอ่านทุกท่านด้วยนะคะที่ติดตามกัน ขอบคุณคะ ตุ่ง ตุ้ง ตุ๊ง เอามาลงให้ก่อน ต้องเดินทางอีกแล้วววววว
-
ยังไม่ได่อ่านเบยย ย! ลงมาจิ้มตูดคนแรกก่อนน น! <3น้องฝิ่นพี่ไผ่
-
:z13: ซ้อน :laugh:
ฝิ่นอนงค์แซ่บเวอร์ :laugh:
นังซึนมีที่มาอย่างนี้นี่เอง o18
สงสัยต้องไปทำบุญปล่อยชะนีเข้าป่าจริงๆละฝิ่น :laugh:
-
โหะ โหะ ฝิ่นจัดหนักให้ยัยซีนอย่างสะใจไปเลยว่ะ
-
ฝื่นอยู่กับป้านวลน่ารักจัง
-
ไม่ได้เห็นฝิ่นเวอร์ชั่นนี้มานานแล้วนะเนี่ย o13ยังแร้งงงงงและเลิศเหมือนเดิมค่ะคุณน้อง :laugh:
-
ฝิ่นจัดให้ซีนได้มันส์ มาก :laugh: :laugh:
-
ฝิ่นจัดเต็มอ่ะ
รอลุ้นชะนีจะเลิกราอ่ะป่าว
-
ว้ายยยยยย น้องฝิ่นเอาใจไปเลย :give2: แบบนี้แหละชอบ
ส่วนพี่ไผ่ก็ไดเใจอย่างแรง อยากให้น้องฝิ่นฉะให้แรงกว่านี้หน่อย เพื่อความสะใจส่วนตัว ช่วงนี้แอบเลว :laugh:
-
รอคอยวันจัดหนัก....เหอะๆๆๆ
-
ที่แท้มันมีที่มาอย่างนี้นี่เอง
มัวแต่ทะเลาะกับนางซีน สามีถือไม่หน้าสามรออยู่ที่บ้านแล้ว
-
น่ารักตลอด :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
อ๋อที่นี่ ยัยชะนีซีนมีที่มาแบบนี้นี่เอง
กร๊ากกกก
:laugh:
-
อ่อ นังซีนวีนเรื่องนี้นี่เอง ช่วยไม่ได้ย่ะ น้องฝิ่นน่ารักเสน่ห์แรงก็ย่อมมีคนมาชอบเป็นธรรมดา
ฝิ่นตอกซะหงาย สะใจชะมัด ผู้ชายเค้าอายยังกับเธอเลยย่ะ แล้วอย่างนี้เค้าจะเอาทำแฟนมั้ยล่ะ
ฝิ่นขายของเก่งน้า ปล่อยออแรด (ติดพี่ไผ่มา) เอ๊ย ออร่ากระจาย ชอบตอนสอนเด็กสองคนนั้นนะ
น้องฝิ่นโตแล้วไม่ขี้โกหกแล้วจ้า มีหนุ่มแวะเวียนมาจีบเป็นระยะ ชอบตอนคุยกับไผ่ไปขู่สองคนหน้าหม้อไป
เธอลื่นจริง ๆ คนเนี้ย แฟนยังภูมิใจ แต่หงุดหงิดนิดหน่อยไม่ยอมบอกว่าเป็นแฟน ฮิ้ววววว พี่ไผ่เค้าก็มีมุมนี้เนอะ
ไม่หึงแต่หวงโอเคป่ะ น่าร้อกอ่า :impress2:
:L2:
-
วอนตลอด ดวงชะนีตามจิก 55555 ฝิ่นด่ามันส์มาก สะใจ ! :jul3:
-
น่าจะจัดอีกดอกอิอิ น้องฝิ่นองค์ลงนิดส์เดียวเอง ว่างๆพาพี่ไผ่มาเป็นลูกคู่ด้วย จัดหนักจัดเต็มไปเล้ย :laugh: :laugh:
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
อีนังซีนมันน่าจะโดนฝิ่นตบซักทีนะ :beat:
-
ปากนู๋ฝิ่นสุดยอดจิงๆ แต่นังซีนเดอเรแรดก็สมควรจะโดนเจรงๆ
-
มาต่อแล้วววววววววววว
ดีใจจุงเบยยยยยย
รีบมาต่อนะ :)
-
มีเรื่องกับชะนีตลอด
สงสัยชาติที่แล้ว ไปแกล้งชะนีในป่าที่ไหนมารึป่าว :m20: :m20:
-
นังซีนนี่ยังโดนฝิ่นด่าไม่สะใจเลย มาถึงก็ปากดีก่อนเเลย
สมน้ำหน้ามากแต่อีกสักชุดก็ดีนะจะได้เงียบปากได้
-
ยอมรับว่าหลงรักน้องฝิ่นสุดใจ....
เริ่มมาก็อ้อนน่ารักน่าชัง...ต่อมาก็เกรียนลดวัยกับเด็ก...
และจบด้วยวาจาพิฆาตที่ไม่เคยแพ้ใคร....
เมียพี่ไผ่นี่ครบเครื่องจริง ๆ อ่ะ....
:L2: & :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: น้องไปหาพี่ไผ่แล้ว อิอิ
-
:L2: :L2: :L1: :L1:
-
o13 ชอบมากเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป คราวหน้าพาพี่ไผ่มาขายของด้วยนะคุณน้อง อิอิ
อยากอ่านต่อแล้วอ่า จะรอนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
-
อยู่เฉยก็มีเรื่องวุ้ย เซงแทนฝิ่น
-
น้องฝิ่นไม่พอเอาอีกยังไม่สะใจเลย
-
เอาน่าไม่ว่าหน้าไหนฝิ่นก็ชนะ :laugh:
-
มาแล้วๆๆๆ น่ารักๆๆๆๆเวอร์ :o8:
มาไวๆนะ เค้ารออยู่ๆๆๆ :กอด1:
-
ฝิ่นสุดยอดชอบลุคเเบบนี้จริงๆเลย
ปราบชะนีอยู่มัด อิอิ :laugh:
นิคสงสัยจะเป็นคนดี
-
อิอิ ถ้าจะปีชงจริงๆๆๆ
จะรอตอนต่อไปจ้า สู้ๆๆๆ
-
แรงได้ใจ แต่เหมือนชะนีจะยังไม่จบ
ถ้าเจอครั้งหน้าก็จัดไปเต็มๆ เอาให้จบเลยนะ
-
ฝิ่นอนงค์สุดยอด o13
-
เจอ "มักกะเสียว" เข้าไปนี่ .... ฮาก๊ากเลย 55555555555+
:laugh:
ชะนีซึนเดอแรดต้องเจอปากแบบน้องฝิ่นถึงจะ "เอาอยู่" .. คริ คริ
-
ให้ไว้เลยน้องฝิ่น เดี๋ยวได้จุกจริงๆแน่ 5555
-
รอคอย เจย์หวายย 555
-
มันส์อ่ะ!!!!!!!!!!!! ชอบตอนฝิ่นปะทะฝีปากกับชะนี
ขอแบบนี้อีกซัก 2-3 ตอนนะ อิอิ (โรคจิตจริงๆเลย ชั้นเนี่ย >_<")
-
ทำไมชะนีชอบจั๊ดง่าววว อย่างนี้เสมอๆ เลอออ :beat:
-
ชอบๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะ
รักฝิ่นไผ่มากๆๆๆๆๆ
ปล.รักคนแต่ง :กอด1:
ปล2. ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจให้กันนะ
-
อารมณ์ขึ้นๆๆ
-
ฝิ่นทำดีมากกกกกกก! 555 5.
-
อ๊าคคคคคคค น้องฝิ่นน่ารักตลอดตลอด 5555555 สะใจจริงๆๆ
-
นายเอกใดเล่า
จะแซ่บเท่าฝิ่นองค์
:pigha2:
-
ชงกับชะนีก็ต้องทำพิธีปล่อยชะนีเข้าป่า ให้ได้บุญได้กุศล
-
ฝิ่นอนงค์...แร๊งงงงงงงงง
รีบๆ ไปชงกับพี่ไผ่ดีกว่า....
-
o13 o13..แรงส์ได้ใจอ่ะฝิ่น ชอบบบ
-
ชอบตอนน้องฝิ่นอ้อนป้านวลอ่ะ น่ารักมากกกกก :กอด1:
แหมพี่ไผ่ จริงๆทั้งหึงทั้งหวงก็บอกมาเห๊อะ ทำเป็นปากแข็ง
แต่พี่ไผ่ควรพาน้องไปทำบุญ(ไถ่ชีวิตชะนี)ได้แล้วนะ มีแต่เรื่องวิ่งเข้ามาหาจริงๆช่วงนี้
สมน้ำหน้ายัยซีน เจอน้องฝิ่นเข้าไป เป็นไงล่ะทีนี้ แต่แอบอยากให้น้องจัดหนักกว่านี้นะ 55
-
ฝิ่นจัดให้ซะหนึ่งดอกสงสัยจะเข็ดไปอีกนาน :laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ใต้ตายเถอะ ฝิ่นลงโรงที่ไรแม่ละฟินถูกที
แล้วแบบนี้จะไม่อ่านได้ไง คิคิ
รอรอต่อน้า ><
-
o13 o13 o13 o13
อิซึน ตายยยยยย
-
หนูฝิ่นแรงได้ใจเหมือน พี่ไผ่มีแอบหวานตลอด
รอเขาเจอกันที่ห้อง อิอิ เอาหนูซีนไปเก็บที 55
-
อยากเห็นตอนชงกะชะนีซีนอ่ะ
><
-
คนน่ารักไม่ว่าจะทำอะไรก็ดีไปหมดเลยเนอะ
แม้แต่เป็นพ่อค้าก็ยังดูดี ขายดีอีกต่างหาก
พี่ไผ่ถึงแม้ตัวจะไม่ได้มาแต่ก็ส่งเสียงมาให้กำลังใจ(?)
รอให้รางวัลตอนเจอกันทีเดียว สงสัยรางวัลใหญ่ :z1:
ทางด้านสาวซีนสงสัยชะตาใกล้จะขาด มาหาเรื่องฝิ่น
ไม่รู้ฤทธิ์ฝิ่นอนงค์ซะแล้ว เห็นน่ารักอย่างนี้ก็ร้ายเป็นนะ
ก็พอจะรู้สาเหตุละ แต่มาวีนอย่างนี้ผู้ชายหนีหมดพอดี
ฝิ่นเค้ามีพี่ไผ่คนเดียวก็เกินพอแล้ว เป็นทั้งพ่อและสามี :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1 และเป็ดค่ะ
-
ชะนีนิสัยแบบนี้ต้องโดนจัดหนัก
-
อยากอ่านเรื่องพี่หวายกับพี่เจฟฟ
-
อ่ะหึหึหึ คิดถึงจิงๆเชียว :จุ๊บๆ:
แต่ค้างอ่ะตัวเทออออออ อยากเห็นฝิ่นปะทะฝึกปากอีก o13
-
น้องฝิ่น เริ่ด!! ในสามโลกค๊า o13
-
:กอด1: หวานอมเปรี้ยวจริงๆคู่นี้ อ่านไปเขินไป แต่ชะนี้ระวังตัวนะค่ะ o18
-
:call: :call:
-
:z2: เข้ามารอน้องฝิ่น พี่ไผ่ :z2:
-
บอกว่าใกล้จบแล้วใจหาย
รักคุณน้อง กับ พี่ไผ่ ที่สุดเบยยยย!!
-
ทำไมไม่รู้ แต่เค้าชอบเวลาฝิ่นมีเรื่อง
รู้สึกทุกครั้งว่าฝิ่นจะรอให้ถึงขีดสุดก่อนแล้วค่อยด่า
ไม่รู้จิ เค้าว่าฝิ่นเป็นคนมีเหตุผลนะ
อย่าไปสนใจเลยฝิ่น
กลับบ้านไป"จุก" ดีกว่า 555
-
ตอนพิเศษ อีพ่อ แอนด์ แด๊ดดี้
เช้าวันเสาร์ที่สดใส เสียงนกเริ่มร้องอากาศแจ่มใส นอนที่ไหนก็ไม่สุขเหมือนบนเตียงที่บ้าน จะตื่นเช้าสักหน่อย แต่เมื่อคืนกว่าจะเลิกงานและไปกินเลี้ยงรับรองลูกค้า ทำเอาลุกไม่ขึ้น มึนตึบไปหมด แต่ไม่ใช่ปัญหา วันนี้ไม่ใช่เวรผม เราตกลงกันแล้ว หึหึ กูจะนอนให้สบายเลย อืม เคลิ้ม เคลิ้ม
“พ่องมึงตาย”
“พ่องมึงนั่นแหละ”
“พ่องมึง ไอ้หำแล่”
“พ่องมึง ไอ้บักสีดาเน่า”
แม่งโว้ย กูจะหลับจะนอนเด็กเปตรที่ไหน พ่องกับแม่ง มันไม่สั่งสอนให้มายืนเถียงกันบนหัวกบาลกูอยู่ได้ อย่าให้กูลงไปได้นะมึงจะเตะให้ แช่งพ่อตัวเอง
“ของกู แด๊ดซื้อให้”
“ของกูโว้ย อีพ่อกูก็ซื้อให้เหมือนกัน”
“แต่กูจับก่อน เอามา”
“แต่กูเป็นน้อง เอามา”
“เมื่อวานมึงเพิ่งเล่นนะโว้ย”
“ก็นั่นมันเมื่อวาน แต่วันนี้กูจะเล่น”
“พ่องมึงเถอะ อย่ามากวนตีน”
“พ่องมึงสิ เอามาๆๆๆๆๆๆ”
“พ่องมึงตายยยยยยย”
“ตายพร้อมพ่องมึงนั่นแหละโว้ยยยยยย”
“เอออออ พ่องพวกมึงตายหมดเลย เวร กูนึกว่าลูกใคร อะไรกันนักหนาวะ ห๊ะ ไอ้เจฟ ไอ้หมอก อะไรของพวกมึง และแด๊ดพวกมึงไปไหน ปล่อยให้กัดกันอยู่ได้”ผมตะโกนบอกไอ้เด็กเปตรสองตัวที่มันแย่งกันเล่นรถบังคับคันใหม่ แต่เป็นคันที่ยี่สิบ มันมีคนละคันแต่ดันแย่งกันทุกที
“อีพ่อ ไอ้เจฟแย่งของกู เอ้ย ของหนู”ไอ้หมอกลูกชายคนเล็กของบ้านนี้ หันมาฟ้องผมแต่เอาตีนชี้ไอ้คนตัวโตกว่าอายุมากกว่าหนึ่งปี มันห้าขวบแต่พูดจาเกินเด็ก ไอ้เจฟหกขวบ
“พ่อหวาย เมื่อวานมันเพิ่งเล่นเอง ขี้โกงเหมือนพ่องมึงเลย”ไอ้เจฟพูดอย่างเพราะกับผมก่อนจะหันไปพูดใส่ไอ้หมอก อ้าว เวรกูนี่แหละพ่องมันและพ่องมึงด้วยกึ่งหนึ่ง
“พ่องมึงนั่นแหละ ขี้ป๊อด โตแล้วยังนอนกับพ่อกูอยู่เลย”ไอ้หมอกก็ไม่ยอมแพ้ เถียงกับ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่พวกมึงจะเอามาพูดในตอนนี้ ฉิบหาย เกิดชาวบ้านชาวช่องเขาได้ยิน เขาจะหาว่า พ่องพวกมึงกินกันเอง
“โว้ยยย หยุดดดดดด ไอ้เจย์ ไอ้เจย์ ไอ้เหี้ยเจย์ มึงมุดหำอยู่ไหน ลูกจะตีกันตายอยู่แล้ว”ผมเดินเรียกไอ้เจย์รอบบ้าน ไอ้สองตัวก็ยังหงุงหงิงจะให้พ่องพวกมันตายจนได้”สัด หายหัวไปไหนวะ”ผมบ่นก่อนจะกวักมือเรียกพวกมันเข้าบ้าน
“เอางี้ รถมันมีตั้งแต่หลายคัน ทำไมไม่เล่น”ผมถามมันสองคน ที่นั่งกอดอกเหล่ใส่กัน ไอ้หมอกตัวแสบถือว่าน้องเล็ก ยิ่งไอ้เจย์นี่โคตรตามใจเลย ไอ้เจฟปกติมันไม่ค่อยแย่งหรอกแต่ชอบแหย่ให้ไอ้หมอกให้โมโหโวยวายซะมากกว่า
“จะเอาคันนี้”ไอ้หมอกพูดใส่
“แต่เมื่อวาน มึงเพิ่งจะเล่นนะ ไอ้หมอกลูกรัก”ผมกล่อมมันด้วยถ้อยคำหวานหูแล้วนะ
“วันนี้มันก็จะเล่นอีก มึงนี่ไม่แมนเลยว่ะ ขี้โกง ขี้อิจฉากูตล็อดดดด”ไอ้เจฟหันไปพูดเสียงเยาะยักคิ้วใส่มัน เหมือนไอ้เจย์ฉิบหายท่าทางหน้าตากวนตีนแบบนี้
“ตีนเห๊อะ มึงนั่นแหละ ชอบอวดตัวเองว่าหล่อ ถุย หน้าตาดีไม่ได้ครึ่งกูเลย”ไอ้หมอกก็ไม่ยอม ด่าพร้อมยกตีนถีบ ไอ้เจฟก็หลบแลบลิ้นใส่ ผมเอามือกุมหัวส่ายไปมา ก่อนจะได้ยินเสียงลัลล้า
“โจ๊กมาแล้วววววว”เสียงสดใสมาเชียวมึง ไปซื้อโจ๊กร้านประจำ เจ๊อั้มสุดเอ็กซ์ ขายโจ๊กแถมทำนมหกใส่สายตาลูกค้าประจำ
“ โจ๊กพ่องมึงอยู่นราธิวาสเหรอ ถึงกลับมาป่านนี้”ผมเหวี่ยวหมอนใส่ไอ้หน้าตาระรื่น ฉีกปากพอกับดากมัน
“เออ อยู่ติดร้านปาท่องโก๋ พ่องมึงนั่นแหละ หึงกูแต่เช้าเชียว”มันย้อนใส่ ก่อนจะเดินเข้าครัวไป
“จวยเห๊อะ หึงมึงกูหึงตัวเองที่ทั้งหล่อ ทั้งแฟมิลี่แมนดีกว่า จริงไหมลูก”ผมถีบก้นมันที่ยืนเทโจ๊กอยู่ แต่ได้แค่ครึ่งตีน มันหลบพอกับลูกมันเลย
“ไม่จริง”ตอบพร้อมกัน
“ทีด่ากูนี่สามัคคีกันนักนะพวกมึง นี่ นี่”ผมเขกหัวมันคนละที แต่ไม่แรงหรอกเดี๋ยวเยี่ยวรดที่นอน เดือดร้อน ไอ้เจย์อีกที่ต้องซัก หึหึ กูยกหน้าที่แม่บ้านให้มึง สมัยเรียนกูทำให้มาเยอะแล้ว
“ลูกมันแยกแยะออกโว้ย ว่าใครคือตัวจริง เน๊าะ”มันได้ทีพูดพยักเพยิดกับไอ้สองตัว
“พอกันแหละ”มันเอาอีกแล้ว ก่อนจะตักโจ๊กกิน ไอ้หมอกไม่กินตับ ตักใส่ให้ไอ้เจฟ ที่ตักหมูไปเปลี่ยนให้
“ไม่ต้องแดก”มันเอามือหยิบชามออก แต่จะทันลูกมันเหรอ ก้มหน้าเอามือกอดชามแน่น แล้วเราก็นั่งกินอาหารเช้าด้วยกันตามปกติถ้าอยู่กันครบ
*
*
*
“เออ มันส์ดีว่ะ”ผมกำลังมันส์กับรถบังคับ ไอ้เจย์รดน้ำต้นไม้ ส่วนไอ้ลูกรัก นั่งมองหน้าง้ำ นี่ถ้าผมไม่ใช่พ่อมัน คงจะด่าและลุกมาเตะแล้วล่ะที่เล่นยั่วมัน “อะไร ทำมอง หวงไง เงินอีพ่อนะโว้ย”ผมพูดใส่พวกมัน
“ของแด๊ดต่างหาก”ไอ้เจฟบอก
“ใช่ อีพ่อไม่ได้ออกสักหน่อย”ไอ้หมอกที่ตอนนี้แปรพักต์เข้าข้างพี่มัน
“ถ้ากูไม่บอก แด๊ดพวกมึงจะซื้อไหม คันที่ยี่สิบแล้วนะ คราวหน้าอด”ผมหันไปพูดใส่และเล่นต่อ ทำไมตอนเด็กๆกูไม่เคยได้เล่นวะ มีแต่รถสามล้อและม้ามีล้อ
“อีพ่อ ใจร้ายยยยยยยย”มันแหกปากทั้งคู่
“มึงก็ให้ลูกไปสิ แย่งอยู่ได้ เอามานี่”ไอ้เจย์เดินมาดึงจากมือผม แต่หยุดว่าจะส่งให้ใคร เอาสิมึง ถ้าให้ไอ้เจฟ ไอ้หมอกแหกปากแน่ ถ้าให้ไอ้หมอก ไอ้เจฟก็จะทำหน้าแบบน้อยใจ ผมไม่อยากให้มันสองคนคิดว่าลำเอียง ไม่ว่ามีอะไรพวกผมจะซื้อให้เหมือนกันหมด ถ้าไม่ให้ก็ไม่ให้ทั้งคู่ ถ้าจะชมก็ต้องชมทั้งสองคน ถ้าทำผิดก็จะไม่ยกอีกคนมาเปรียบ
“เอ้อ แด๊ดว่า ให้อีพ่อเล่นไปเถอะ ของเล่นปัญญาอ่อนไม่สร้างสรรค์สติปัญญาอย่างนี้ ไปเล่นเกมกับแด๊ดดีกว่า”ไอ้เจย์พูดประเลาะลูกๆ โดยการยกผมเป็นตัวอย่าง
“มึงนั่นแหละ คนซื้อ เพราะฉะนั้น มึงอ่อนสุด”เรื่องอะไรกูจะยอม
“แต่มึงเป็นคนบอก”มันหันมาพูด
“แล้วมึงเชื่อกูทำไม”มันย้อนอีก
“เห็นแก่ลูกโว้ย”มันบอก และเดินเข้าบ้านไปต่อเกม
“เหมือนกันแหละ กูก็เห็นแก่ลูก”ผมเดินตามไปติดๆ ไอ้สองตัวมองหน้ากันก่อนจะวิ่งประจำที่
“มึงไปอาบน้ำไป เหม็นอย่างกับหมาเน่า”มันบ่นผมที่นอนเหยียดตรงโซฟา
“มึงหอมตาย ถามจริงใช้ขี้หรือยาสีฟันวะ”ผมว่ามันก่อนจะลงนอนต่อ
“ไม่รู้โว้ย กูใช้ของมึงนั่นแหละ”มันยักคิ้วและนั่งลงโซฟาอีกตัว
“มึงใช้แปรงกู”ผมลุกขึ้นพยักหน้าใส่มัน
“ไม่แน่ใจ มันเสือกสีเดียวกัน กลิ่นเดียวกัน กูหยิบอันไหนได้ก็ใช้เลย”มันบอกกลับหน้าตาเฉย
“สัด มันวางคนละฝั่ง ของมึงขวา ของกูซ้าย ทำไมไม่จำวะ มึงต้องให้กูติดชื่อด้วยไหม”ผมปาหมอนใส่มันไปอีกดอก ความจำสั้นจริงมึง บอกแหมบๆไม่เคยจำ
“ดี เหมือนของลูกนะ กูชอบสีเขียว”นึกว่าจะสำนึก เสือกเลือกสติ๊กเกอร์ติดเหมือนไอ้สองตัวนั้น ที่ตอนนี้หลุดไปโลกแห่งเกมแล้ว ไม่สนใจว่าเกิดอะไรกับพ่องพวกมัน
“เชี่ยะ”ขี้เกียจพูดแล้วกู นอนดีกว่า แต่เหลือบตาเห็นไอ้สองคนหัวเราะคิกคักกับเกมที่ไอ้พายกับไอ้บลูซื้อมาให้ แถมได้ชุดเสื้อผ้า กางเกง รองเท้า จากไอ้ฝิ่นและไอ้ไผ่ครบเช็ต เห่อซะไม่มี ไม่รู้แม่งเหมือนใครนิสัยกูก็ไม่ใช่ ไอ้เจย์แน่นอน
*
*
*
“อีพ่อ ข้อยสิอยากไปห้างนำ”ไอ้หมอกอ้อนคลอเคลียเป็นลูกหมา
“ไปทำหยัง มื้อนี่ก็เพิ่งไป”ผมบอกมัน มือก็เขียนงานส่งลูกค้า ดีว่าผมรับงานฟรีแล้นท์ทำให้ไม่ต้องไปสำนักงาน ปล่อยให้เลขาและเป็นบัญชีดูแล ลูกน้องคนอื่นๆก็ทำตามหน้าที่ไป มีอะไรก็โทรเข้ามา นอกจากด่วนจริงถึงจะไป บางทีก็สลับกับไอ้เจย์ที่เป็นหุ้นส่วนกันอยู่ เปิดมาได้สามปีกว่าแล้ว ตั้งแต่มันกลับจากแคนาดาพร้อมลูกมัน เอาไว้คราวหลังผมจะเล่าให้ฟังว่าทำไมถึงได้กงเกวียนกงกรรมมาอยู่กับมันอีก
“พ่อหวาย Please”ไอ้เจฟอ้อนบ้าง เกาะแขนกูเป็นลูกค่างและกูจะทำมาหากินได้ไงวะ
“ไปบอกแด๊ดพวกมึงไป”ผมไล่ให้ไปหาไอ้เจย์ เพราะไอ้นั่นไม่ค่อยขัดใจเท่าไร
“แด๊ดนั่นแหละให้มาถามอีพ่อ”ไอ้เจฟพูดอย่างเซ็งๆ
“ถ้าอีพ่อไป แด๊ดก็ไป นะๆๆๆๆๆ”ไอ้หมอกเริ่มเขย่าและกระโดดทั้งตัว จนผมทำงานไม่ได้
“ฮ่วย”ผมยกแขนสลัดมันสองตัวออกไม่แรงมากนัก เดี๋ยวลูกๆเจ็บ
“บ่ ต้องฮ่วยเลย นะ อีพ่อออออ”นั่นไงลากเสียงยาวเลย
“พลีสสสสสสส”ตามมาติดๆ
“เออออออออ พรุ่งนี้ค่อยไป วันนี้ทำงานก่อน ไม่เสร็จ ไม่ต้องไป”ผมตัดความรำคาญปนตามใจ มันยิ้มแป้นกันเมื่อได้สิ่งที่ต้องการก็ผละไปทันที ทำเอากูหมดความหมาย หันไปไอ้เจย์ยืนยักคิ้วยักไหล่สบายอารมณ์
“สัด มึงว่างทำไมไม่พาลูกไปวะ”ผมด่ามัน มือก็ทำงานต่อ ก่อนมันจะเดินมานั่ง หยิบงานไปช่วยทำ
“กูไม่ว่างแล้ว”มันบอก ผมเหล่มองมัน ฉิบหายอยู่ตั้งนานเสือกไม่ช่วย สบายใหญ่แล้วมึง ก่อนมันจะเงยหน้าขึ้นมามอง”ถ้าไปแค่สามคน ก็ไม่ใช่ครอบครัวน่ะสิ”มันพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ แต่กูเนี่ยะสิอึ้งแดกไปแล้ว
“ครอบครัวที่มีแต่พ่อลูก ไม่มีแม่เนี่ยะนะ”ผมถามมันไปอีก ไม่รู้เพราะอะไร มันละมือและทำต่อไม่เงยหน้าขึ้นมา
“ก็พอแล้วนิ มึง กู และ ลูกสองคน จะเอาไรอีกล่ะ”มันพูดเสียงเรียบๆไม่ได้บ่งบอกว่าประชดหรืออะไร เหมือนความเคยชิน ผมถอนหายใจและจิ๊ปากก่อนจะทำต่อ ไม่งั้นไอ้สองตัวอดเที่ยว และไอ้เชี่ยะตรงหน้าจะคิดว่าไม่เป็นครอบครัว
“เออ กูว่าจะทำห้องไอ้พายใหม่ว่ะ”ผมเปลี่ยนเรื่องพูด
“ทำไม มันก็ดีแล้วนิ”มันเงยหน้ามาพูดแว่บหนึ่ง ก่อนจะก้มทำต่อ
“กูจะกั้นห้อง สองคนมันจะได้ส่วนตัว และเป็นการฝึกให้มันนอนคนเดียวด้วย”ผมพูดไม่มองหน้ามันเหมือนกัน
“ไม่คิดว่าลูกเด็กไปเหรอ”มันแย้งนิดนึง
“เด็กนี่แหละดี ฝึกง่าย ไม่เหมือนมึงโตจนหมาเลียไข่ไม่ถึง ยังนอนคนเดียวไม่ได้”ผมบอกและแขวะมันอีกนิด ทุกวันนี้ แม่งนอนกับผมสมัยเรียนยังไงปัจจุบันมันก็นอนอย่างนั้น ห่างไปแค่ช่วงที่มีครอบครัวเท่านั้นเอง
“กูไม่นอนก็ได้”มันพูดออกมา ผมเงยหน้ามองว่ามันน้อยใจหรือเปล่า
“พูดจริง”ย้ำเพื่อความแน่ใจ
“อืม รำคาญมึงบ่น”มันตอบซะอารมณ์ปรี๊ด
“สัด กูสิต้องรำคาญไม่ใช่มึง”ผมเอาดินสอด้านที่มียางลบจิ้มหัวมัน ที่ยกยิ้ม
“พูดมาก ให้นอนกอดก็ดีเท่าไรแล้ว”มันพูดออกมาอีก
“ไอ้เจย์ บุญคุณยิ่งใหญ่มากเลย กูหลับไม่รู้ตัวหรอกโว้ยถึงได้ทำอะไรสิ้นคิดลงไป แหม ทีมึงเอาขาก่ายกูทั้งตัว เมื่อยจะตายห่ากูยังไม่บ่นเลย”เอาอีกที สัด รำเริบนัก
“มึงไม่เอาออกล่ะ กูไม่ได้ห้ามสักหน่อย”ปึก จุกเสียด มันยกยิ้มหน้าเจ้าเล่ห์
“เหี้ยยยยยยะ มึงไสหัวไปนอนห้องมึงเลย”ผมด่าจะลุกหนีไปแดกน้ำระงับสติอารมณ์ แต่มันหัวเราะฉุดมือไว้
“ฮ่าๆๆ สัด กูล้อเล่นน่า นานแล้วไม่ได้แหย่มึง”มันพูดกลั้นขำ
“นานเชี่ยะไร ตั้งแต่มึงมาอยู่ด้วยกวนตีนกูตลอด”ผมเตือนความจำมัน
“เอาน่า”มันพูดและตบไหล่ “ที่จริงไม่ต้องกั้นก็ได้ เอาห้องที่กูนอนให้เจฟฟี่ไปก็หมดเรื่อง”มันพูดหน้าตาเฉย ยกห้องมันให้ลูกมัน
“มันก็ต้องทำอยู่ดี และมึงจะนอนไหน”ผมไม่เห็นมันจะต่างตรงไหน
“นอนกับมึงไง”มันเอาอีก
“ป๊าดดดด ไอ้เจย์ มึงจะนอนอะไรกับกูนักหนา”ผมร้องถามมัน
“ทำไม มึงเบื่อ กูไม่เห็นเบื่อเลย”มันพูดหน้าตาเฉยออกมาอีก”อย่าเรื่องมากได้ไหม ขอร้องล่ะ หวาย”มันพูดต่อด้วยเสียงที่นุ่มทุ้มเวลาที่ต้องการหรือไม่ต้องการอะไรเพื่อยุติการขัดแย้ง ผมหุบปากที่อ้าลง เมื่อเจอประโยคนี้เข้าไป
“นั่นไง บอกแล้วเอามาซะดีๆ”ไอ้เจฟแบมือขออะไรบางอย่างกับไอ้หมอกที่เชิดหน้าอย่างไม่พอใจ อย่าลูก อย่าทำหน้าเคะแบบนี้ พ่อรับบ่ได้
“เออ เอาไป ครั้งหน้ากูชนะแน่”มันส่งตัวการ์ตูนให้
“ทำอะไรกันวะ”ผมถามพวกมัน
“เราพนันกันว่า อีพ่อจะถีบแด๊ดออกนอกห้องได้หรือเปล่า เจฟบอกโน หมอกบอกเยส และ เจฟชนะ ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้เจฟพูดอย่างภูมิใจกับความชนะของตัวเอง พอกับแด๊ดมันที่ขำอย่างนอกหน้า “อ๊าคคคคค ไอ้หมอก มึงมานี่เลยนะ”ก่อนมันจะร้องและวิ่งไล่ไอ้หมอกที่แล่บลิ้นยกส้นตีนใส่ ลูกผมเตะขาพับมันอย่างแรง
“เด็กห่า หมดเรื่องจะเล่น พนันกันแต่เล็กเดี๋ยวจะโดน มึงงงง”ผมว่าอย่างเหลืออดกับความเหลือขอของลูกๆ ผมเลิกสงสัยแล้วว่าทำไมตอนเด็กๆพ่อถึงได้ปากเปียกปากแฉะกับผมและพี่ชายนัก คงจะสาเหตุไม่ต่างจากพวกมัน กรรมตามกูแล้ว เป็นพ่อคนนี่เป็นไม่อยาก แต่จะทำยังไงให้สมกับความเป็นพ่อนี่ยากกว่า
“ปล่อยมันเถอะ ลูกยังเด็ก ค่อยๆสอนไป มันก็ไม่ต่างจากพวกเราหรอก เด็กๆกูก็อย่างนี้แหละ”ไอ้เจย์พูดขึ้นและความคิดมันไม่ต่างจากผม ก่อนจะปลงมานั่งทำงานต่อ
*
*
*
“อีพ่อออ อุ้มหน่อย”ไอ้ตัวเล็กชูแขนกระโดดเหย็งๆ เมื่อเห็นคนเยอะ
“โตแล้ว อุ้มเอิ้มอะไรวะ โน่น ดูๆ หญิงมองแล้ว ไม่อายไง”ผมบอกมันมือก็ชี้เด็กผู้หญิงที่มองตาแป๋ว แทนที่ลูกผมจะอายกับแล่บลิ้นแหกตาให้เขาอีก ทำเอาเด็กหญิงสะบัดหน้าหนี
“ยี้ ไม่เห็นจะน่ารักเลย สู้อาฝิ่นกับอาพายก็ไม่ได้”อ้าว ไอ้หมอก กูให้มองผู้หญิง มึงไปเลือกชมเก้งทำไมวะ ไอ้เจย์กลั้นหัวเราะ ไอ้เจฟมองโน่นมองนี่ส่งสายตาไปเรื่อย
“ไม่แมนเลย ทำนิสัย ไม่อุ้ม ถ้างอแงอีก กลับ”ผมยื่นข้อเสนอที่คิดว่าโหดร้ายสุดๆแล้ว ได้ผล มันหน้าคว่ำใส่ผม
“แด๊ดดดดด อุ้มๆ”ไอ้เจย์เหยื่อรายต่อไป มันหายหน้าคว่ำทันที เมื่อถูกอุ้มไปขี่คอ มันก้มมาจุ๊บแก้มไอ้เจย์”ม๊วฟฟฟฟ แด๊ดทั้งหล่อทั้งใจดี ไม่เหมือน อีพ่อออ”มันชมไอ้เจย์แอบกระซิบว่าผมเบาๆ แต่ไม่รอดหูกูหรอก
“มึงก็ยิ้มไปได้เน๊าะ ทั้งที่รู้ว่ามันพูดประจบ”ผมเหน็บไอ้เจย์ที่ยิ้มชอบใจ
“ก็เด็ก คิดอะไรมันก็พูดอย่างนั้น และมันก็ลูกเราไม่เห็นจะเป็นไรเลย เน๊าะ”นั่น มึงสปอยมันจนเคยตัวไปหมดแล้ว
“ไอ้เตี้ยยยย ขี้คางข่าก เดินเองก็ไม่เป็น ง่อยยยยมากกกก”ไอ้เจฟพูดเยาะใส่มัน ทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะจับมือผมแกว่งไปมา ผมส่ายหน้ากับพวกมัน
“มึงนั่นแหละ ไอ้Kยยยย (ควาย) เดินต้องมีคนจูง แบละๆๆๆๆ”มันก็สวนกลับทันที ผมต้องเอามือจุ๊ปาก บอกให้พอได้แล้วก่อนจะเดินกันต่อ คุยไปเหน็บกันไป ดูเป็นครอบครัวไหมครับ พอเดินผ่านพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวง พวกเราก็หยุดและทำความเคารพโดยการก้มหัวลง สองคนก็ทำตามและบริจาคสมทบทุนโครงการต่างๆ ที่ทางห้างจัดขึ้น ผมกับไอ้เจย์จะทำทุกครั้งที่เห็นและถ้าได้ยินเพลงชาติก็จะยืนเช่นกัน แรกๆลูกก็มอง ผมลองไม่พูดไม่บอก พอบ่อยเข้ามันก็ทำตาม
“แรงมีแค่เนี้ยะ ด๋อยว่ะ”เสียงไอ้เจฟพูดเยาะ ดวลยิงปืนเด็กเล่นกัน
“มึงสิด๋อย กูอ่อยให้หรอก”ไอ้หมอกพูดอย่างไม่ยอม มีข่มอีก นิสัยกูจริงๆ ไอ้เจย์กลั้นหัวเราะ สัด รู้หรอกว่ามึงต้องคิดว่ามันเหมือนกู
“สำเนาถูกต้องจริงๆวะทั้งหน้าตา นิสัย มึงทั้งนั้น”กูว่าแล้ว ผมมองหน้ามัน ชี้ไปทางลูกชายคนโตของบ้าน
“ไอ้นั่นไม่เหมือนมึงเลย เหมือนคนข้างบ้าน”ผมพูดใส่มันบ้าง มันยักไหล่
“อืม เหมือนมึงไง”มันพูดกลับมา
“ไอ้เจย์ ตอนมึงได้กับเมีย กูไม่ได้ไปขอเอี่ยวด้วยเลยนะโว้ย”ผมว่ามันกลับ มันก็ยกยิ้ม
“ดีแล้วล่ะ ที่มึงไม่ได้เอี่ยว ไม่งั้นลูกกูคงได้หน้าหวานเหมือนลูกมึงแน่”มันพูดขำๆ
“มันได้ไอ้พาย อามันโน่น แม่ง เหมือนกูแค่ไอ้นั่น”ผมพูดอย่างเซ็งๆแต่ไม่ได้จริงจัง ไอ้หมอกมีเค้าหน้าเหมือนไอ้พายจริงๆ แทนที่จะหน้าตาแมนๆเหมือนผม แต่โตขึ้นคงจะคมเข้มเหมือนผมเองแหละ เอาน่ายังมีหวัง
“เล็กเหมือนของมึงน่ะเหรอ”มันพูดและก็ยิ้มกว้าง
“จวย มันก็ใหญ่มากกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปล่ะวะ”ผมตบหัวมัน
“อีพ่ออออ เหนื่อยแล้วววว”ไอ้หมอกวิ่งมากระโดดใส่ผม หน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ ขนาดห้างติดแอร์ลูกกูยังเหงื่อโชกขนาดนี้เลย มันเป็นเด็กขี้ร้อน พัดลมไม่พอต้องเปิดแอร์ตลอด ส่วนไอ้เจฟเป็นเด็กขี้หนาวนอนติดผ้าห่มมาก กว่าจะหลับจะนอนเถียงเรื่องอากาศกันอยู่นั่นแหละ สุดท้ายต้องเปิดแอร์แรงเอาใจไอ้ตัวเล็กก่อน พอมันหลับถึงปรับปานกลาง ทีนี้มันไม่รู้หรอก แล้วมันก็เยี่ยวรดที่นอนเป็นที่ล้อเลียนของไอ้เจฟประจำ
“รู้ มึงเหงื่อออกขนาดนี้คงจะหนาวหรอก”ผมพูดกวนมัน หยิบน้ำจากไอ้เจย์ที่เตรียมไว้อยู่แล้วให้มันดูด เจฟหยิบเองแกะเอง โดยไม่ต้องบอกกันมาก ไอ้เจย์เลี้ยงลูกให้ช่วยเหลือตัวเองมากที่สุด สักพักมันส่งโทรศัพท์ให้ลูกมัน
“มอมโทรมา”มันบอกแค่นั้น เจฟฟี่พยักหน้าก่อนจะรับและส่งภาษาใส่ ยิ้มมั่ง หัวเราะมั่ง ปรับสีหน้าตามอารมณ์
“OK Love Mom Bye”เสร็จส่งคืนแด๊ดมัน ไอ้เจย์ก็ไม่ถามว่าโทรมาทำไม เจฟฟี่ก็ไม่เล่า ปกติเด็กทั่วไปต้องเล่าโน่นเล่านี่ แต่ เจฟฟี่ไม่เคยเล่าสักครั้ง แด๊ดมันก็ไม่เคยถาม คงเหมือนคู่ผมแหละมั้ง แม่ไอ้หมอกถ้าไม่โทรมาก็ส่งของขวัญมาเรื่อย เราคบกันเหมือนพี่น้องเหมือนเพื่อนซะมากกว่า เลิกกันด้วยดี แต่ช่วยกันส่งเสียลูก ผมไม่ได้ซีเรียสนะจะส่งไม่ส่ง จะมาหาหรือไม่มาผมก็เลี้ยงได้ แต่เขารักลูกมากเหมือนกัน
“แด๊ดไปไหนต่อดี เจฟหิวแล้ว”เจฟเงยหน้าบอกแด๊ดมัน หลังส่งยิ้มและโบกมือให้เด็กผู้หญิงสองคนที่เล่นด้วยเมื่อกี้ ลูกผมเหรอครับปัดมือ ปิดปากมันไม่ให้ทำ มึงเป็นไรมากเปล่าเนี่ยะ
“ชิ่วๆ ไปเลย ไม่น่ารักแย่งของเขาตลอด”มันทำมือไล่ แล่บลิ้นใส่
“มึงนั่นแหละงอแง แย่งเขา”ไอ้เจฟว่ามัน เอามือผลักหัว
“มึงออกจากบ้านกูไปเลย ไปอยู่กับเขาโน่น”มันชี้หน้าไล่เลยครับ ไอ้เจฟทำหน้าใส่
“บ้านอีพ่อออ ไม่ใช่บ้านมึงสักหน่อย แบ่ลๆๆ”มันจับหัวไอ้หมอกที่จะขวิดใส่ ผมกับไอ้เจย์มองหน้ากันอย่างขำ
“วันนี้ไปนอนข้างนอก ห้องกู”เอาเรื่องห้องมาอ้างตลอด เวลาไม่ได้อะไรดั่งใจ แต่ดูมึงจะส่อนิสัยกูมากไปแล้วนะ บักหมอก
“เห๊อะ ระวังผีหลอกเถอะมึง นอนคนเดียว มันจะมาหา หมอกกกก ขออออ นอนนนน ด้วยยยยย น้า เหอออออ”ไอ้เจฟก็งัดมุกเด็ดมาขยี้มันที่อึ้งไป
“กู กู ไม่กลัว ไปนอนกับอีพ่อก็ได้”มันพูดอย่างไม่ยอม”ทีนี้ แด๊ดก็ต้องนอนคนเดียว ฮ่าๆๆๆๆ”มันเยาะใส่ทั้งคู่เลย ไอ้เจย์มองหน้าลูกมันก่อนจะหันมามองหน้าผมที่สะใจ ดีมากลูกหัดปกป้องอีพ่อมึงซะบ้าง
“เจฟ ยอมน้องหน่อย แด๊ดไม่อยากนอนคนเดียว”มันบอกลูกมันหน้าตาเฉย
“ตล็อดดดด เซ็งเข้ว่ะ เมื่อไรแด๊ดจะหัดนอนคนเดียวบ้างล่ะ โตแล้วนะ”มันทำหน้าเซ็งและสอนแด๊ดมัน
“ก๊ากกกกๆฮ่าๆๆๆ ดีมากเจฟฟี่ เดี๋ยวอีพ่อจะให้รางวัล ครึครึ”ผมหัวเราะอย่างสะใจที่ลูกมันตอกหน้า
“อีพ่อให้เท่าไร แด๊ดให้มากกว่า โอไหม”ไอ้เจย์ไม่ยอม ประมูลทับมาอีก
“จริงนะ”เสียงมันสองคน อ้าว เฮ้ย ทำไมพวกมึงพลิกสถานการณ์อย่างนี้วะ กูไม่ใช่ของประมูลนะโว้ย
“งั้น ไอ้เจฟ กูยกเลิก ให้แด๊ดไปนอนกับอีพ่อได้ แด๊ดอย่าโกหกนะ ไม่งั้นจะไม่ยกอีพ่อให้”ไอ้หมอกจับมือทำพันธะสัญญากับไอ้เจฟทันที แถมหรี่ตาทำมือพูดใส่ไอ้เจย์ที่ยักคิ้ว
“แด๊ดเคยโกหกเหรอ”มันก็ยักคิ้วใส่ แต่ไอ้เจย์ไม่เคยโกหกลูกสักครั้ง คำไหนคำนั้น ถ้าผมโกหกจะแบบตั้งใจหรือไม่ตั้งใจประมาณแค่ตัดความรำคาญมันจะบ่นว่าผมทันที อย่าทำแบบนี้ไม่ให้ก็คือไม่ให้ ไม่ได้คือไม่ได้ อย่าพูดตรงข้ามมันเหมือนให้ความหวังพอลูกดีใจแต่ไม่ใช่มันเหมือนถูกผลักจากที่สูง ผมนี่อ้าปากหวอเลยที่มันคิดอะไรไปได้ขนาดนั้น ลูกยังเด็กนะโว้ย มันก็จะบอกว่าความผิดหวังไม่ได้กำหนดให้เฉพาะผู้ใหญ่เท่านั้น เด็กก็มีหัวใจและความคิด เล่นซะผมเงียบพูดไม่ออกเลย ผมก็ไม่เคยทำอีกนะ อย่าเข้าใจว่าผมกลัวมัน ผมกลัวลูกๆผิดหวังต่างหากล่ะ
“เออว่ะ แด๊ดไม่เคยโกหก ถ้าเป็นอีพ่อล่ะไม่แน่ อย่าๆๆ”มันคล้อยตามแถมลามปามเหล่สายตามาทางผม เลยจะเบริด์โหลกแต่มันร้องและกระโดดใส่ไอ้เจย์ทันที ผมทำปากเดี๋ยวมึงจะโดน ให้แด๊ดมึงไม่อยู่ก่อนเถอะ
“เจฟ ยอมเหรอ”ผมถามไอ้เจฟอย่างมีความหวัง”ลูกผู้ชาย หยามไม่ได้นะ”ผมกล่อมมันที่ทำคิ้วขมวด หันไปมองแด๊ดมันกับไอ้หมอกที่แปรพักต์ไปแล้ว มันทำเป็นถอนหายใจ เดินมาจับมือผมที่ยิ้มรับ กูมีพวกแล้วโว้ย
“เจฟรักอีพ่อนะ แต่ เจฟก็ต้องเห็นแก่แด๊ด ขอโทษนะอีพ่อ”มันพูดจบก็ปล่อยมือไปกอดแด๊ดมัน
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้หวาย ไอ้ด๋อย ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะเยาะชอบใจ ไม่เท่าไร
“ฮ่าๆๆๆ”ลูกกู
“แหะๆๆ”ลูกมัน
“เยะเป็ดดดดดด ปี้ห่านนน พวกมึงไปนอนห้องเดียวกันให้หมดเลย”ผมลุกขึ้นชี้หน้าพวกมันสามตัว และเดินหนีทันที
“เฮ้ย ไอ้หวาย เชี่ยะ งอนไม่เข้าเรื่อง รอก่อน”ไอ้เจย์ลุกทันที ไอ้หมอกเกาะคอแน่น มือก็จูงไอ้เจฟ เดินตามผมที่นำหน้าไปแล้ว ตามกูมาทำไม เชี่ยะเอ้ย
*
*
*
ต่อนะคะ
-
“ตามมาทำไมกัน ไม่ไปกันสามคนล่ะ”ผมพูดใส่มันสามตัว มือก็ตักลูกชิ้นลักบี้ใส่ให้ไอ้หมอก ก่อนจะมองไอ้เจฟที่ทำตาปริบๆยกถ้วยขอมั่ง ผมก็จัดให้ แต่ไอ้เชี่ยะนี่ไม่ต้องแดก
“ตับกูล่ะ”มันท้วง
“มึงเป็นง่อยไง ถึงตักไม่ได้”ผมว่ามันก่อนจะจ้วงแต่ตับกินคนเดียว
“งอนอะไรวะ กูพูดเล่น นะ อ่ะ หวาย ขอโทษ”มันหงุบหงิบก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มแสดงความจริงใจมาก
“กูไม่ได้งอน แต๋วแตกและถ้ากูเป็นอย่างนั้น”ผมเอาตะเกียบตีมัน ก่อนจะลวกให้มันใหม่
“อีพ่อ เป็ด กินเป็ด”ไอ้หมอก ปากเลอะน้ำจิ้มไปหมด เสือกยิ้มอีก
“ให้แด๊ดมึงตักโน่น”ผมบอกมันที่นั่งอยู่ด้วยกัน เสือกไม่บอกมันบอกกูอีก กูไม่ได้งอนนะ
“อ่ะ แด๊ดตักให้ อีพ่อวัยทองอารมณ์ไม่ปกติ”ไอ้เจย์ตักและพูดเบาๆ แต่หาได้รอดจากหูผมไม่ จะอ้าปาก แต่โดนสะกิด
“อีพ่อ ป้อนหมี่หน่อยมันไม่ติดอ่ะ”ไอ้เจฟพันหมี่หยกจนยุ่งไปหมด เดือดร้อนกูอีก
“อ้ามม อีกป่ะ”ผมทำท่าอ้าปากตามมัน
“อีกๆ อร่อย เป็ดด้วย”มันพยักหน้าเอามือชี้
“แด๊ดเอากลมๆ”ไอ้หมอกชี้มือไปที่ซาลาเปา
“อีพ่อเอาลูกเหลืองๆ”ไอ้เจฟชี้ขนมจีบ
“ไอ้เจฟกินขี้”ไอ้หมอกได้ที
“มึงก็เคี้ยวขี้”ไอ้เจฟเอามั่ง ใส่กันไปมา
“พอแล้ว เดี๋ยวคนอื่นได้ยินก็รู้สิ ว่าเรากินขี้กันอยู่”กูนึกว่าจะดีขึ้น ไอ้เจย์
“ฮ่าๆๆๆ”
“กินอะไร กินขี้ไง กินที่ไหน”
“กินที่ อะ อุ๊บๆๆ”ไอ้เจย์เอามือปิดปากไอ้หมอกก่อนที่มันจะหลุดออกมา เดี๋ยวโดนลิขสิทธ์ พลางส่ายหน้า
“เลิกเล่นได้แล้ว มึงก็พูดให้มันดีหน่อย ฉิบหายเดี๋ยวได้เสียตังค์”ผมเอ็ดมันและลูกไปด้วย พวกมันพยักหน้าเป็นอันเลิกเล่น และลืมไปเลยว่าผมเคืองพวกมันเรื่องอะไรอยู่ ปล่อยมัน
“เออ เดี๋ยวแวะร้านxxxหน่อย เนคไทกูหายว่ะ”ไอ้เจย์พูดเหมือนนึกขึ้นได้ ระหว่างที่เดินจนจะถึงร้านของเล่น ที่มันเสือกไปรับปากตอนประมูลผมว่าจะให้มากกว่า
“ในลิ้นชักไม่มีเหรอ”ผมถามมัน จำได้ว่าเก็บไว้ที่นั่น
“ไม่มีนะ เหลือแต่สีที่กูไม่ชอบ”มันทำท่านึกและพูดต่อ
“ไม่ชอบแล้วมึงซื้อมาทำไม”ผมถามมัน
“แด๊ดไม่ได้ซื้อ ริต้าให้มา”ไอ้เจฟเป็นคนตอบแทนแด๊ดมันที่เขกหัวลูกไปที
“พูดมากและ เจฟฟี่”มันว่า
“ป้าญานีด้วย วันนั้นมาบ้าน อีพ่อไม่อยู่”ไอ้หมอกเอามั่ง มันทำปากแบบไม่ให้พูด
“ไอ้เจย์ กูสั่งว่าไง”ผมหันไปจวกมัน ที่ยืนทำหน้าเฉยๆ
“เขามาเอง กูไม่ได้ชวน แล้วจะให้ไล่ไง”มันบอก ผมมองหน้ามัน”มึงอย่าทำหน้าเหมือนเมียจับผิดผัวหน่อยเลย กูพูดจริง”มันยังมาพูดล้อเล่นกับผมอีก ไม่มีสำนึก
“สัด กูไม่ได้เป็นเมียที่คอยจับผิดมึง ถ้ามึงจะมีหรือจะทำอย่าทำในบ้าน จำใส่หัวไว้มั่ง”ผมเน้นเสียงใส่ เอามือจิ้มๆๆๆหัวมัน
“ห่าราก สมองกูติดนิ้วมึงแล้วมั้ง บอกว่าไม่ได้ทำ และไม่ได้เอา ไม่คิดจะเอาด้วย มึงนิ”มันปัดออกเหมือนจะรำคาญแต่หน้าเสือกยิ้มอยู่นั่นแหละ ผมกับมันตกลงกันไว้ว่าถ้าจะมีเซ็กส์ขอให้จบนอกบ้าน ตั้งแต่ตั้งกฎมาก็ไม่เคยแหกกันสักที
“อย่าให้กูรู้นะมึง ตาย”ผมขู่มัน ว่าอย่าได้ลองเป็นเด็ดขาด
“เออน่า กูไม่เคยคิดตั้งแต่กลับมาอยู่กับมึงแล้ว สบายใจได้”มันยังพูดยิ้มๆไม่เลิก
“สันดาน มึงไม่ได้เป็นผัวหรือเมียกูสักหน่อยจะได้สบายใจ ถ้ามึงอยากซั่มให้ซั่มนอกบ้าน อุ๊บ เอี้ยะๆๆ”ผมย้ำมันอีกก่อนจะโดนปิดปากด้วยริมฝีปาก ไม่ใช่ มือใหญ่ๆเค็มๆของมัน
“มึงพูดอะไรระวังหน่อย ลูกฟังอยู่ เห็นไหม”มันพูดใส่ผมก่อนจะพยักเพยิดให้มองหน้าไอ้สองคนที่ทำตาปริบ ๆ พร้อมกับส่ายหน้า
“นี่เองสาเหตุของเด็กมีปัญหา”ไอ้เจฟกอดอกทำท่าเหมือนนักวิชาการ
“เลิกเถอะฮะ สงสารลูกนะ”ไอ้หมอกกอดผมกับมันพูดเหมือนขอร้อง
“ดูละครมากไปแล้วมึง งด งดให้หมด”ผมขยี้หัวมันและบอกทำเอามันเงยหน้าทันที
“ไม่นะ ต้องไม่ทำกับลูกแบบนี้”ไอ้หมอกทำสีหน้าเหมือนโดนแยกจากของรัก
“อีพ่อ เราจะไม่ดื้อนะ นะ”ไอ้เจฟเอามั่ง
“พอเลยพวกมึง เยอะไปและ ไปๆๆ กลับสักที”ผมดึงมันสองตัวออกและพากลับบ้าน ตามเดิมไอ้หมอกอ้อน ไอ้เจย์อุ้ม
“เนคไทกูล่ะ”ไอ้เจย์ท้วง เมื่อเห็นผมจะพากลับบ้าน
“ใช่ของเล่นหนูอีก”ไอ้หมอกความจำดีขึ้นมาบ้าง
“เออ แด๊ดยังไม่ได้ทำตามสัญญาเลย”ไอ้เจฟเอามั่ง สามคนมันมองหน้าผม
“พลีสสสสส”พูดพร้อมกัน
“กูให้ครึ่งชั่วโมง เกินกลับทันที”ผมมองนาฬิกาและพูด
“โอเค ควิกลี่”มันสามตัว สตาร์ทตัวเองทันที เฮ้อ แต่ก็มีความสุขดี
*
*
*
“อาบน้ำให้ก่อนดีกว่ามั้ง จะได้สบายตัว”ผมบอกไอ้เจย์ หลังจากแบกไอ้สองคนวันนี้ที่สนุกมาทั้งวัน วางบนที่นอน หลับสนิท ออกจากห้างนึกว่าจะได้กลับ เสือกเหลือบตาไปเห็นสวนสนุกก่อนถึงบ้านอีก เป็นงานที่เขาจัดเนื่องจากใกล้จะถึงวันพ่อ พวกมันก็อ้อนๆๆๆๆ ผมไม่ ไอ้เจย์เยส สุดท้าย โอเค เย้ๆๆๆๆๆ
“เช็ดตัวก็พอ อาบเดี๋ยวก็ตาสว่างไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วย”ไอ้เจย์เสนอความคิดเห็น ผมก็พยักหน้าก่อนจะจัดการลูกๆ เรียบร้อยปิดไฟดวงใหญ่เหลือแต่ดวงเล็ก เผื่อลุกมาเข้าห้องน้ำ ผมไม่ได้ให้ลูกนอนเตียงเพราะหมอกนอนดิ้นมาก เลยตัดปัญหาซื้อฟูกใหญ่ให้ ทีนี้เต็มที่กลิ้งไปเถอะถึงตกก็ไม่เจ็บ
“พรุ่งนี้กูติดประชุมกับลูกค้านะ คงกลับดึก”ไอ้เจย์หันมาบอกผม มือก็ถอดเสื้อไปด้วย
“เออ”ผมรับคำก่อนจะหยิบเสื้อผ้าออกมาวางให้มัน ขืนให้หยิบเองกระจุยหมด ลำบากกูต้องมานั่งพับนั่งเก็บ
“ปีใหม่นี้ ไปบ้านมึงหรือบ้านกูก่อน”มันหันมาถามผม ทุกปีใหม่และสงกานต์พวกเราจะกลับบ้านกัน พาลูกๆไปหาปู่กับย่า ถ้าปิดเทอมก็สลับกันไป บ้านผมมั่ง บ้านไอ้เจย์มั่ง สองคนมันก็ชอบไม่เคยงอแง บางทีถ้าวันไหนพวกผมยุ่ง ไอ้พายกับไอ้ฝิ่นจะอาสาเอาไปเลี้ยงให้ประจำ ไอ้บลูกับไอ้ไผ่ไม่พูดเหล่มองอย่างเดียว หึหึ มึงจะแกล้งหลานก็เอาสิ
“ยังไงก็ได้ สัด แล้วมึงไม่นุ่งผ้าขนหนูวะ”ผมบอกก่อนจะโวยใส่มันที่ยืนจังก้าโชว์เจย์ไม่น้อยหุ้มเจย์เพสอยู่
“กูไม่ได้โป๊นิ ทีมึงแก้ผ้าล่อนจ้อนกูยังไม่ว่าเลย”มันทำหน้าไม่เดือดร้อนและพูดกลับ
“ตอนไหน กูทำเมื่อไร”ผมถามมัน
“ตอนมึงกลับดึก และกูหลับอยู่”มันบอก
“มึงหลับและเห็นได้ไง อ๋อ แสดงว่ามึงแอบดูของกูใช่ไหม ห๊ะ”ผมยังไม่ยอมก่อนจะจับผิดหน้ามันที่ไม่ได้ผิดปกติ ยิ้มยังไงก็อย่างนั้น
“ไม่ได้แอบ กูนอนมองเลยล่ะ มึงไม่เห็นเอง นึกว่าจะโตขึ้น เล็กยังไงก็อย่างนั้น ฮ่าๆๆๆๆ”มันปฏิเสธแต่สารภาพแถมเหน็บแนมหัวเราะเยาะก่อนจะวิ่งหลบกระป๋องแป้งที่ผมเขวี้ยงไปแต่ไม่พ้น”โอ้ยยยยย เชี่ยะเอ้ย หัวกูแตกแล้วมั้ง”มันครวญ
“สมน้ำหน้ามึง โทษฐานแอบดูกูและจำไปเสียว มึงรีบไสหัวอาบเลย เร็วๆ กูจะอาบมั่ง”ผมเยาะมันก่อนจะไล่
“อาบด้วยกันมา กูไม่ถือหรอก”มันยังมีหน้ามาชวน ไม่มีสำนึก
“กูถือเองได้โว้ย ไม่ได้หนักอะไร มึงชักของมึงไปเถอะ”ผมกวนตีนมัน
“จวย กูไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น ฮันแน่ มึงคิดอ่ะดิ๊”มันทำหน้าใส่ก่อนจะพูดล้อๆ
“เออ กูคิด”ผมบอก ทำเอามันนิ่งไปเลย”คิดว่าเมื่อไรมึงจะอาบสักที สัด กูง่วงแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปส่งลูกแต่เช้าอีก”ผมตะโกนใส่หน้ามันที่จิ๊ปากเหมือนเสียดายอะไร
“อาบก็ได้วะ แม่ง นึกว่าจะด่า เสียรมณ์”มันบ่นหงุงหงิง ที่ผมไม่โวยวายใส่มัน แล้วไป กูนึกว่ามึงเสียดายอะไร แล้วผมหวังให้มันเสียดายอะไรวะ ฮ่วย ก่อนจะเดินไปดูว่ามันมีเสื้อผ้าสำหรับพรุ่งนี้หรือยัง
/
/
/
“อีพ่อออออ”เสียงนี้อีกแล้ว
“อืม”
“พ่อหวายยยยยย”
“อะไร”
“พรุ่งนี้วันพ่อ โรงเรียนหยุดอ่ะ”ไอ้หมอกเกริ่นออกมาก่อน
“แล้วไง”
“ก็ไม่ต้องไปไง”ไอ้เจฟพูดมือก็บีบไหล่ผมไปมา ดีๆๆ
“ก็ถูกแล้ว”
“อีพ่อออออ”
“พวกมึงพูดมาเลยดีกว่า”ผมบอกพวกมันอย่างรู้ทันว่ามันต้องการอะไรแน่ถึงได้มาคลอเคลีย ไอ้เชี่ยะนั่นคงไล่มาหาผม ส่วนมันทำสปาเก็ตตี้อยู่ในครัว มันถนัดอาหารฝรั่ง
“ไปทะเลกันนะ”ไอ้หมอกอ้อนก่อน ไปทะเลหน้าหนาวที่ไม่ยักกะหนาว ร้อนตับจะแตก
“ใช่ๆๆ ไปทะเลกัน เราอยากเล่นน้ำทะเล”ไอ้เจฟสนับสนุน วันนี้สามัคคีกันดีมาก
“เอาอ่างไปให้แด๊ดเป่า และเอาเกลือสปาไปโรย ก็ได้แล้ว”ผมทำไม่รู้ไม่ชี้พูดกวนมันไปเรื่อย
“โอ้ยยยย อีพ่ออออ มันไม่ได้อารมณ์”ไอ้หมอกโวยทันที เอามือดึงแขนผมไปมา
“มันคนละฟิลเลย นะๆ อีพ่อไม่ต้องพูดเลยว่าให้ไปหาแด๊ด เพราะแด๊ดไล่ให้มาหาอีพ่อ”ไอ้เจฟเอามั่งก่อนจะดักคอผมที่หุบปากลงทันที
“นะ นะ อีพ่อออออ”
“พลีสสสสส ๆๆๆๆ”
“ไปเถอะ เราก็ไม่ได้ไปกันนานแล้วนะ”ไอ้เจย์ถือสปาเก็ตตี้ถาดใหญ่ออกมา พร้อมอุปกรณ์การกินครบ
“ชวนไอ้พวกนั้นด้วยดีกว่า”ผมบอกมันก่อนจะกดโทรออก เอาไอ้พายกับไอ้บลูก่อน
“ไม่ว่าง พาครอบครัวไปเชียงใหม่ เออๆ เห็นผัวดีกว่ากูที่เป็นญาติ”ผมทำเสียงใส่มัน
“สัด เหมือนมึงนั่นแหละเห็นไอ้เจย์ดีกว่ากู”ไอ้พายแว็ดกลับมามั่ง”มึงพาหลานๆกูไปดีๆล่ะ ขับรถระวังๆด้วย มีลูกแล้วไม่ใช่ตัวคนเดียว เข้าใจไหม”เสือกสั่งสอนกูมาอีก จะทำอะไรได้ล่ะ
“เออ”รับซะ รายต่อไป
“กลับกระบี่ และไปปี้ที่หนองคายต่อ”ผมแซวไอ้ฝิ่นที่เป็นคนรับสาย ไอ้ไผ่อาบน้ำอยู่ อย่าบอกนะมึงกินข้าวต้มผสมตับตอนกลางวันกัน จะว่าไปมันก็ขี่กันมานานเหมือนกันแหะ ทะเลาะกันวันเว้นวัน พอกับที่มันโดนวันเว้นวัน หึหึ
“จ้า พวกพี่นั่นแหละไปปี้กันที่ทะเลระวังไข่เค็มและเปื่อยยกพวงนะ ฮ่าๆๆๆๆ”ตอกกลับกูมาอีก
“อีเด็กแรด กูไปเที่ยวกันโว้ย หลานมันชวนพวกมึงเนี่ยะ”ผมว่ามันก่อนจะอ้างไอ้สองตัวนั้น ที่ตอนนี้จับช้อนจับส้อมจ้วงสปาเก็ตตี้กันสนานไปแล้ว
“เอาไว้เจอกันปีใหม่แล้วกัน อุ้ย อย่าลืมกล่อมลูกนอนก่อนทำกันล่ะ คิกคิก ไปล่ะเด้อ”มันพูดแค่นั้นก่อนจะแซวมาอีก
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เด็กเปตร”ผมคาดโทษมันก่อนวางสาย
“ไม่ว่าง”ไอ้เจย์เลิกคิ้ว
“เออ มันติดภารกิจกันหมด”ผมบอกก่อนจะกินมั่งไม่ตักแบ่งหรอก กินรางเดียวกันนี่แหละไม่กัดกันดี
“สรุป ไปนะๆๆๆๆ”ไอ้หมอกปากเลอะซอสไปหมด แด๊ดมันเลยหยิบทิชชู่เช็ดให้ พอกับไอ้เจฟที่มันแผลบ
“ก็ตามนั้น สวบบบบบ””ผมบอกก่อนจะสวบมั่ง
“เย้ๆๆๆๆๆๆ รักอีพ่อ รักแด๊ด”เสียงดีใจให้วุ่นไปหมด
/
/
/
“อย่าไปเล่นลึกมากนะ ริมๆพอ”ผมตะโกนบอก หลังจากไอ้เจย์ใส่เสื้อชูชีพให้เสร็จก็วิ่งแจ้นไปทันที มันหันมาโบกมือให้ ผมพามาหัวหินนึกว่าจะคนไม่เยอะ ที่ไหนได้เพียบเลย ดีนะไอ้ไผ่กับเมียมันซื้อห้องที่คอนโดนี้ไว้สี่ห้องสองห้องเปิดให้เช่า อีกสองห้องเอาไว้พักผ่อนกันเองเลยไม่ลำบากเรื่องที่พัก ค้างกันสองคืน ผมโทรไปลาครูประจำชั้นมันสองคนไว้ให้แล้ว ไม่มีปัญหาอะไร
“มึงยกตะกร้าลงมาเปล่า”ผมหันไปถามไอ้เจย์ ที่นอนเอามือประสานท้ายทอย ใส่แว่นกันแดด ถอดเสื้อโชว์กล้าม ท่อนล่างใส่กางเกงเหนือเข่า มันไปสักตรงน่องมาอีก ผมว่าสวยดีจะสักมั่งแต่มันบอกอย่าเลย เลอะเทอะ เหี้ยะ น่องก็น่องกู มันบอกแค่กลางหลังก็พอแล้ว ดูไปเหมือนยากูซ่าหรือนักโทษดีวะ
“โน่นไง มึงมองไปข้างหน้าสิ”มันบอก่อนจะพยักหน้าให้ผมมอง แม่เจ้า หุ่นน่าเซี้ยะฉิบ ถ้าไม่ติดเอาลูกมาด้วยจะเข้าไปสีสักหน่อย
“ของจริงเปล่าวะ”ผมหยิบแว่นใส่มั่ง ปิดความคิดผสมหื่นทางสายตา
“สองคนนั้นจริง อีกคนกูว่าน่าจะเฉาะว่ะ”ไอ้เจย์วิจารณ์
“มึงรู้ได้ไง”ผมถามมันว่าแยกออกได้ไง
“เซ้นส์กูไม่เคยพลาดนะ เหมือนแต่โครงสร้างมันบ่งบอก”มันพูดพร้อมกับหยิบไอโฟนมาส่อง
“มึงไม่วิเคราะห์ยันโครโมโซมเขาเลยล่ะ”ผมว่ามันก่อนจะมองอีก สวยจริงๆ ไม่น่าใช่คนไทย แต่เป็นคนเอเชียนี่แหละ อ้าว ไอ้เจฟคุยอะไรกับเขาวะ ยิ้มใหญ่เลย ลูกกูก็เอามั่ง ก่อนสาวๆเขาจะเล่นน้ำและลูกบอลกับมันสองคน
“กูอยากเป็นลูก”ผมพูดออกไป
“ไม่ต้องเป็นก็เล่นได้ ไป”ไอ้เจย์พูดก่อนจะเก็บของลงกระเป๋า ฉุดมือผมให้เดินไปทันที
“แด๊ด”
“อีพ่อ”
สองคนมันกวักมือเรียกผม ที่สาวเท้าด้วยความอยากไปหาลูก จริงๆนะ พอเข้าไปใกล้ แม่สาวตาคมร้อง ว้าว มองไอ้เจย์อย่างถูกใจ อีกสองคนก็ส่งยิ้มให้ผม ตาวิบวับ น่ารักอ่ะ
“นี่แด๊ดกับอีพ่อฮะ”ไอ้หมอกแนะนำผมสองคนให้สาวๆ
“Hi”ทักทาย
“ลูกชายน่ารักจัง”พูดไทยชัดแจ๋วมาก
“คนไทยเหรอครับ”ผมถามมือก็ส่งบอลไปด้วย
“ลูกครึ่งคะ”เธอบอกส่วนผสมที่ลงตัว
“มิน่า ตาคมจัง”ผมหยอดไปหน่อย ทำเอายิ้ม
“คุณล่ะลูกครึ่งหรือเปล่า”สาวผิวสีน้ำผึ้งตาหวาน ถามไอ้เจย์ที่เตะบอลให้ลูกๆอยู่
“ครับ”มันบอกมั่ง ก่อนจะคุยกันและเล่นกันไปด้วย ตอนเย็นมีนัดเจอด้วย ท่าทางจะติดใจไอ้เจย์มาก คนที่คุยกับผมดูจะอายๆไม่กล้าชวน ผมคิดแล้วคิดอีกไม่สานต่อดีกว่า ลูกมาด้วย ถ้าไอ้เจย์จะไปผมก็จะดูลูกเอง พักนี้มันทำงานหนักปล่อยมันบ้าง
/
/
“อร่อยไหม”ผมถามสองคนมันที่เคี้ยวอาหารทะเลตุ้ยๆๆ
“อืม อีพ่อเอาอีก”
“อันนั้นด้วย”
“โอเค ใจเย็น”
“อ้าว แด๊ดนึกว่าไปกับเอลิน่าซะอีก”เจฟร้องทักแด๊ดมันที่เดินมานั่งเก้าอี้ว่าง ผมมองทำหน้าสงสัย เห็นมันแต่งตัวบอกว่าเดี๋ยวมา ก็ไม่ได้ถามอะไรคิดว่าคงอย่างนั้นแหละ
“ไปมาแล้ว”มันบอกก่อนจะแกะกุ้งป้อนไอ้หมอก ที่ยิ้มแป้น
“ไวจังวะ”ผมถามมัน
“แค่คุยกันเฉยๆ ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด”มันพูดยิ้มๆ
“เหรอ”ผมแกล้งทำเสียงใส่”ดูเขาสนใจมึงนะ”ผมพูดก่อนจะแกะปูใส่จานให้มันบ้าง
“ก็กูไม่สน”มันพูดและจิ้มเข้าปาก
“เรื่องของมึง”ผมพูดแค่นั้น “หรือมึงห่วงลูก ไม่เป็นไรกูดูได้”ผมเสนอให้มันไปอีก มันมองหน้าผมเขม็ง
“เรามาเที่ยวกันเป็นครอบครัวนะ กูจะปล่อยให้มึงดูแลลูกคนเดียวได้ไง ลูกเรานะ”มันพูดไม่หลบสายตา เล่นเอากูพูดไม่ออกอีกแล้ว มึงจะพูดให้ฟินให้จิ้นอะไรนักหนา แค่นี้ใครได้ยินก็คิดไปไกลแล้ว”เลิกพูดเลิกคิดได้แล้ว กูขอล่ะ หวาย”อีกแล้ว กูต้องให้อีกแล้ว เจอเสียงนี้ไป ผมยักไหล่ก่อนจะกินกันต่อ เสร็จก็พาไปเดินตลาดจนเริ่มม่อยกันไปแล้ว
“หนักขึ้นนะเนี่ยะ”ผมพูดขำๆกับน้ำหนักลูกชายคนเล็ก
“เออว่ะ”ไอ้เจย์เอาเจฟฟี่ลงจากหลัง ผมสองคนนั่งหอบแดกบ่งบอกว่าอายุเริ่มมากขึ้นอีกนิด ก่อนจะสะดุ้ง
“เฮ้ย”ร้องพร้อมไอ้เจย์ เมื่อลืมตาเห็นลูกสองคนนั่งคุกเข่าตรงหน้า ผมมองหน้ากันว่ามันจะทำอะไร ก่อนจะหยิบพวงมาลัยแบบคล้องมือที่ร้อยอย่างสวย ผมสองคนขมวดคิ้ว ก่อนจะอึ้งเมื่อสองคนก้มกราบที่ตัก ผมกับมันนั่งติดกัน เหมือนมันกราบสองตักเลย จับมือมาคล้องพวงมาลัย
“หมอกให้อีพ่อกับแด๊ดนะฮะ”
“เจฟก็ให้แด๊ดกับอีพ่อนะ”
“เรารักแด๊ดกับอีพ่อ”มันพูดพร้อมกัน ลุกมากอดและหอมแก้มให้วุ่นไปหมด ผมเกือบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ในขณะที่ไอ้เจย์มันยิ้มดูจะปลื้มใจมาก
“ขอบคุณนะครับที่พามาเที่ยว”ไอ้หมอกลูกผมบอก หยิบสร้อยที่เป็นหอยคล้องคอให้อีก ให้ไอ้เจย์ด้วย ไอ้เจฟก็ทำเช่นกัน ผมเห็นมันสองคนซื้อก็ไม่ได้คิดอะไร พวงมาลัยมันบอกว่าจะเอามาไหว้พระ
“ไหนบอกว่าจะเอามาไหว้พระ เพราะกลัวผีไง หืม”ผมถามมันสองคน
“ก็ไหว้แล้วไง”ไอ้หมอกพูดยิ้มๆ
“แด๊ดกับอีพ่อนี่แหละ เป็นพระในบ้าน คุณครูบอกว่า พ่อแม่ก็คือพระในบ้าน ให้กราบเป็นประจำทำอย่าได้ขาด”ไอ้เจฟพูดออกมาทำเอาผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว ไม่คิดว่ามันสองคนจะเซอร์ไพรส์ขนาดนี้
“แด๊ดรักลูกนะ รักทั้งสองคนเลย”ไอ้เจย์จูบหน้าผากลูกๆ
“อีพ่อก็รักลูกนะ เป็นเด็กดีนะ”ผมจูบแก้มมันคนละสองฟอด ก่อนมันสองคนจะเช็ดน้ำตาให้
“หมอกขอโทษที่พูดไม่เพราะ แต่ไม่เคยคิดอยากให้แด๊ดกับอีพ่อตายนะ”มันคงรู้ว่าพูดอะไรไว้เลยพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ ทำเอาผมต้องกอดมัน
“เจฟขอโทษที่ไม่ห้ามน้อง ต่อไปเราสองคนจะไม่พูดแล้วฮะ”เจฟพูดและกอดไอ้เจย์
“ไม่เป็นไรลูก ฮือๆๆๆ”ผมบอกและร้องออกมา ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้มีลูกมากราบไหว้ ตอนเด็กผมก็กราบพ่อกับแม่แต่ไม่ได้ประจำหรอกนอกจากวันพ่อวันแม่ และตอนที่ห่างมาเพราะเรียน ความรู้สึกที่เคยเห็นพ่อกับแม่ปลื้มใจน้ำตาไหลเป็นแบบนี้เอง ไอ้เจย์มองหน้าผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ มันคงคิดเหมือนผม
“อีพ่อร้องไห้แล้วดูทุเรศเน๊อะ ฮึกๆๆ”มันว่าผมแต่มันก็เริ่มจะสะอื้น
“ว่าแต่กู ฮึก มึง มึง ก็ เหมือนกันแหละ ฮือๆๆ”ผมเช็ดให้มันบ้าง
“พอกันแหละฮะ”ประสานเสียงก่อนจะเอามือน้อยๆเช็ดให้ผมสองคน พวกเราได้ยินพากันหัวเราะกับความสุขเล็กๆ ผมเชื่อมันแล้วว่าครอบครัว แค่นี้ก็พอแล้ว ถ้าวันหน้าอยากจะขยายก็ค่อยมาคุยกัน แต่วันนี้ผมมีความสุขพอแล้วกับครอบครัวแค่นี้ ไม่ขออะไรแล้ว แค่นี้ แค่นี้จริงๆ พวกเรานั่งซึมซับความรักให้กัน ที่แน่ใจคือผมและมันรักลูกๆแน่นอน ความเป็นเพื่อนของเราก็เหมือนเดิม ถ้ามันจะเพิ่มความรู้สึกอื่นเข้ามาก็ช่างมัน ปล่อยให้เป็นไปตามวันเวลาดีกว่า
/
/
/
อีกนิดสะกิดจิ้น
“พ่องมึงหล่อตาย”
“พ่องกูหล่ออยู่แล้ว”
“แต่มึงไม่หล่อ”
“ไอ้เตี้ย”
“ไอ้เปตร”
“อะไรกันอีกวะ เมื่อคืนเพิ่งจะซึ้งแหมบๆ”ผมงัวเงียลุกขึ้นมานั่งขยี้หัวเมื่อได้ยินเสียงทะเลาะกันแต่เช้า จะลุกไปดู แต่ก็ล้มลงไปนอนต่อ และดิ้นต่อไม่ได้
“ช่างมันเถอะ เรื่องของเด็กๆมัน กูง่วง”มันพูดจบเอาหน้าซุกหลัง ทั้งมือทั้งขาก่ายจนกระดิกไม่ได้
“เรื่องของเด็ก เออ กูเข้าใจ แต่นี่มันอะไรกัน มึงกอดอะไรกูนักหนา หนักโว้ยยย”ผมโวยใส่มัน
“กูจะนอน ไอ้หวาย”มันไม่สนใจจะปล่อยพูดเสียงเข้มใส่
“มึงก็ปล่อยกูสิ กูจะลุก”ผมทั้งเอ็ดทั้งงัดทั้งแกะ แต่ไม่เป็นผล
“ไอ้เจย์ ไอ้เชี่ยะเจย์ ไอ้เหี้ยยยยย@#$%^&*())))____(*&^^% สัด นอนก็นอน แม่ง”ผมด่ามันจนเหนื่อยเลยต้องปล่อยเลยตามเลย แต่เหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะสุขใจจากแผ่นหลังนะ แต่ช่างแม่ง คร่อกกกกกกกกก
*********************************************************************************
ปล.เอาตอนพิเศษของสองเพื่อนซี้มาให้อ่านกัน คงจะชอบนะคะ FC เจย์&หวาย เขาเพื่อนกันคะ เพื่อนกัน เห็นไหมมีลูกเขาก็ช่วยกันเลี้ยง ฮ่าๆๆๆๆๆ เนื่องในวันพ่อคนเขียนขอให้พ่อของทุกคนมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคยคะ
-
มาแล้ว มาแล้ว ขนาดวันพิเศษก็ยังมา
:z13: :z13: :z13:
-
เพื่อนกันจริงๆ
แต่จิ้นกันกระจายยยย กร๊ากก
-
จิ้ม! จิ้ม! ชอบน้องฝิ่นกับพี่ไผ่ <3 น่ารักจุงเบยยย ย
-
จ้า เพื่อนจ้าเพื่อน :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ :L2:
-
แล้วฝิ่นกะพายจะมีลูกมั้ยอ่ะ อยากรู้อ่ะ จะรอติดตามนะคะ
-
ขอ :z13: ก่อนอ่าน
-
สองหนุ่มกลายเป็นคุณพ่อซะแล้ว
ลูก ๆ น่ารักเนอะ
-
:monkeysad:..ร้องไห้ตามเลยยย ว่าแล้วก็โทรหาพ่อซะเลยย
-
อ่านแล้วซึ้งง่ะ สองคนนี้น่ารักมากเลย ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆแบบนี้นะคะ ^^
-
ว่าจะเริ่มไม่คิดและนะ
แต่ตอนสะกิิดจิ้นมันมีมาเรื่อยๆอ่ะ
นี่ขนาดมันมีลูกกันและนะ
-
ดื้อน่าดูเร่ย2คนนี้
-
เราฟินอ่ะ ^w^
น่ารักๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~! ฟินนนน เราฟินจนไม่รู้จะฟินยังไงแล้ว!!! จริงๆสองคนเหมือนจะรักกันแบบไม่รู้ตัวนะ (หรือจริงๆต่างฝ่ายต่างรู้แต่ไม่เคยพูดออกมา?) แบบเพราะอยู่ด้วยกันจนชิน ขอบคุณมากนะคะ
-
เพื่อนค่ะเพื่อน อิอิ
ฟินใหญ่หลวง ถึงไม่ทีอะไรกันเเต่มันสุดยอดค่ะ
-
น่ารัก แต่แหม่ๆ น่าจะ....นะ :laugh:
-
มีลูกช่วยกันเลี้ยงจิงๆ
จิ้นไม่ไหวแหละ :mc4: :mc4:
ชอบบบบบ :กอด1:
-
เด็ก ๆ น่ารักอ่ะ....อ่านต้น ๆ ก็ลุ้น ๆ ว่าลูกใครหว่า..
เป็นครอบครัวอบอุ่นแบบพ่อ ๆ ลูก ๆ ป่วน ๆ ง่าย ๆ แต่ผูกพัน...สุดยอดดด
และสุดท้าย...เค้าก็ไม่กินกันเองเนอะ(มั๊ง)..
:L2: & :L1:
-
จิ้นหนักกว่่าเดิม แม้คนเขียนจะตัดอารมณ์ห้ามจิ้นอยู่บ่อย ๆ ดู๊ดูดิ๊มันน่าจิ้นแค่ไหน
นอนแยกกันไม่ได้เลย มีสาวมาให้หม้อก็ไม่ไป อยากอยู่แบบครอบครัว น่ารักดีเนอะ
สองคนนี้ผูกพันกันแบบแยกไม่ออกจริง ๆ แม้จะไปมีครอบครัวกันแล้วก็วนมาเจอกันอีก
ลูกสองคนโคตรป่วนมากนะ ทะเลาะกันตลอด (เหมือนพ่อๆและเพื่อนพ่อไม่มีผิด)
ฮาตรงเรียกอีพ่อกับแด๊ดนี่แหละ แยกกันอย่างชัดเจนใครลูกใคร ขำตรงไม่สนหญิง
แต่ชมอาฝิ่นกับอาพาย เอิ่ม...มีแวว 555
ตอนเด็กสองคนเอาพวงมาลัยมาให้นี่ซึ้งเนอะ น่ารักจริงๆ อบอุ่นกันมาก ๆ
ขอบคุณค่า
-
เป็นคู่ที่ได้ลุ้นจริงๆ แม้จะมีลูกแล้ว
ในอนาคตอะไรก็เปลี่ยนได้ หยอดกันบ่อยๆซักวันคงเป็นจริง
-
จิ้นมากมาย :z1:
ชอบน้องเจฟกับน้องหมอก นิสัยเหมือนอีพ่อกับแด๊ดดี้เปี๊ยบ :m20:
-
เพื่อนกันจริงๆแต่จิ้นกันกระจาย
-
ว้าวววว...ครอบครัวสุขสันต์ ดูอบอุ่นและน่ารักจังเลย
ไม่รู้ว่าคนอื่นอะไรยังไง แต่เราจิ้นไปไกลเลยล่ะ o3
สองคนนั่นหลงไปแต่งงานกับชะนีจนมีลูก และหลายปีต่อมา จนกระทั่งวันนี้
ก็เกิดพุทธิปัญญาว่า ที่ผ่านมานั่นมันไม่ใช่ ส่วนที่ใช่ก็อยู่ใต้จมูกนี่เอง เพิ่งรู้ เพิ่งเข้าใจ
นี่แหละคือคนในครอบครัวจริงๆ และจะไม่หลงทางอีกต่อไป ใช่ไหมจ๊ะอีพ่อหวาย แด๊ดดี้เจย์
แถมเรายังจิ้นไปโน่นเลย อีกสิบกว่าปีข้างหน้า
เจฟโตเป็นหนุ่ม และหนูหมอกโตเป็น สะ เอ่อ..เอิ่ม.. หนุ่มหน้าหวานโน่นเลย :m1: :m3:
-
ตอนพิเศษน่ารักดีค่ะ :L1:
-
รักนะแต่ไม่แสดงออก 555
-
ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ :กอด1:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก
-
ขนาดต่างคนต่างมีลูก แต่สุดท้ายยังได้อยู่ด้วยกัน :laugh:
-
เด็ก ๆ น่ารัก
-
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย ได้อ่านแล้ววววววววววววววววว ดีใจๆๆๆ >///< ชอบบบบคุ่นี้มากกกกกกกกกกกกกกก 5555
ขอบคุณจริงๆนะคะที่แต่งให้อ่าน อิอิ รอต่อไป เจย์-หวาย FC
-
คู่นี้ทำใหจิ้นตลอด
เหมือนเจจะชอบหวายแล้วเลย
-
หือ? !?(･_･;? เจย์หวาย
......ไอ้ตอนตัดสินใจไปมีเมียจนได้ลูกมาเลี้ยงด้วยกันคาดว่าคงอยากลองอะไร แต่มันไม่ใช่ ใช่ม่ะ :laugh: สุดท้ายเจย์ก็ขาดหวายไม่ได้ละสิ ขอเดาไม่สิ ต้องฟันธงว่าอิแด๊ดต้องเป็นคนหอบลูกมาขออยู่กะหวายแน่ๆเพราะมันนอนคนเดียวไม่ได้และคนที่นอนด้วยก็กลิ่นไม่เหมือนเดิมไม่ได้ใช่ม่ะ
:z2: งานนี้ไม่จิ้นก็จิ้นละ 5555555แต่ละคนยังสงเสริมแม้แต่ลูกก็ไม่เว้น ... มาอีกก็ได้น่ะ เราลุ้นอยู่
-
ตายๆมันแบบว่าฟินอ่ะ แบบพลาดกันมาสุดท้ายก้อกลับมาตายที่รังเดิม ><
แถมมีไอตัวป่วนมาสร้างสีสันเพิ่ม
คนนึงน่ารัก คนนึงหล่อ แล้วจะทำไงละเนี่ย คิคิ ไม่อยากให้โตเล๊ย >< (เปิดเรื่องใหม่มั้ย คิคิ ไอหมอก เจฟฟี่)
ที่สำคัญเรียกน้ำตากับวันพ่อได้อีก โอ้ยสุขๆจนล้น
รอรอตอนต่อไปนะฮะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาล่ะสิ...เพื่อนรักเหมือนจะรักเพื่อน...
หวายบอกจะมีอะไรเพิ่ม...ปล่อยมันตามกาลเวลา...
แถมมีคู่จิ๋ว...ที่เหมือนคู่พ่อมาอีก....น่ารัก
-
น่ารัก ชอบๆๆๆ
-
แด๊ดออกอาการอย่างแรงอ่ะ.....อร๊าย...คู่นี้มีไว้จิ้นอย่างเดียวจริงๆเหร๋อ...ลุ้นให้อีพ่อพลาดท่าเสียทีให้แด๊ดมั่กๆ
-
น่ารักอ่ะ อบอุ่นมาก
จิ้นกระจุยกระจาย
แค่นี้ก็ฟินไปไหนต่อไหนแล้ว
ชอบบบอ๊ะ อยากอ่านอีก อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮาตรงเรียกอีพ่อกับแด๊ดดี้ 5555
-
คู่นี้ จิ้นได้ตั้งแต่เด็กยันแก่เลยเว้ย :laugh:
-
เนี่ย ก็อย่างเนี้ย แล้วจะไม่ให้เราจิ้นได้ยังไง
อยู่ด้วยกันจนไม่สนใจสาวๆแล้วเนี่ย :z1:
อยู่กันเป็นครอบครัวแล้วยิ่งน่ารักไปใหญ่เลย :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ตอนพิเศษน่ารักมากค่ะ :L2:
-
คู่นี้สงสัยคงไม่นานเกินรอ มันต้องตกเป็นของกันและกัน :m20:
-
:o8: มาให้จิ้นแบบเบาๆ
น้องหมอกมีแนวโน้มจะเหมือนอาพายกะอาฝิ่น :laugh:
-
อ๊ายยยเจย์หวายขนาดมีลูกแล้วยังมาทำให้จิ้นขนาดนี้อ่ะนะ
ลงเอยกันไปเลยเห๊ออ..ไอ้สองลูกนั่นก็ท่าทางแสบใช่ย่อยครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
-
ขอบคุณค่ะ น่ารัก ๆ
:L2:
-
มีลูกกันซะละ น่ารัก :impress3:
-
เด็กน่ารัก
เจย์หวาย ชั้นชอบคู่นี้
:3123: :3123: :3123:
-
ตอนพิเศษน่ารักก ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ :m20:
คู่นี้นี่ทำให้จิ้นได้เรื่อยๆเลยอ่ะ ขนาดมีเมียมีลูกกันแล้วยังอุตส่าห์กลับมาลงเอย(?)กันซะงั้น :laugh:
-
:impress2: ขอบคุณค่ะจากใจ fc. เจย์-หวาย เมื่อไหร่จะเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นอย่างอื่นรออยู่เสมอนะจ๊ะ
-
เปนครอบครัวที่น่ารักมากๆ เลย o13
-
เพื่อนกันจริงๆ แต่เราชอบจิ้นคู่นี้นะ อิพ่อกับแด๊ด
-
ขนาดมีลูกกันแล้ว ยังมาชวนให้คนอ่านจิ้นกันได้อยู่อีกนะ
-
ตอนที่ 85
ผมยืนพิงเสาตรงหน้าคอนโดมาเกือบชั่วโมงแล้ว หลังจากไอ้เมียตัวดีโทรมาบอกว่าจะเข้ามาหา ผมเลยรีบอาบน้ำรอมัน ฮึ ผมไม่ได้ทำหรอกครับพูดเล่นเฉยๆ ไม่ได้อยากขนาดนั้น แต่รออยู่บนห้องไม่เห็นมันแหกปากโผล่หน้ามาสักทีเลยลงมารอข้างล่างเท่านั้นเอง นานไปแล้วมั้ง บุหรี่หมดไปเกือบครึ่งซองแล้ว งดมาได้ตั้งนาน มาเครียดมึงนี่แหละ รู้งี้ไม่เอาลงมาซะก็ดี เปลืองโดยใช่เหตุ ล่าสุดมันบอกรอคิวกับข้าวอยู่คนเยอะเหมือนกัน ผมว่าจะบอกมันแล้วว่าไม่ต้องรอ มาหากินแถวนี้เอา แต่ไม่อยากให้มันเสียความตั้งใจอุตส่าห์หาเงินเลี้ยงผัวได้ หึหึ แต่มันน่าจะมาถึงได้แล้ว มันจะรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงกระวนกระวายขนาดไหน โทรครั้งสุดท้ายมันไม่ได้รับ จะกดอีกก็มีเสียงเฉพาะคนสำคัญเข้ามาทันที
“อยู่ไหนแล้ว”ผมถามทันทีเมื่อกดรับ ไม่รอให้มันพูดก่อน
“ใกล้แล้ว มึงลงมารอได้เลย”มันบอกและพูดแกมสั่ง
“ทำไมกูต้องลงไป ยังไงมึงก็ต้องขึ้นมาอยู่แล้ว”ผมบอกมันแต่ยกยิ้ม ได้ยินเสียงจิ๊ปาก
“ก็ลงมารับไม่ได้ไง”มันพูดใส่เสียงงอนๆ
“ขี้เกียจ”ผมตอบก่อนจะนั่งที่ม้าหิน
“งั้นไม่ต้องเอา”มันพูดอีกส่อความหมาย ไม่เกรงใจแท็กซี่ไงวะ
“กูไม่ได้อยาก”ผมเหมือนจะกัดฟันบอกมัน
“เหรออออ”ลากเสียงดัดๆ แต่โคตรชัดเลย
“เหี้ยะ”ผมด่าอย่างตกใจลุกแทบไม่ทัน หลุดเลยกู แม่งยื่นหน้ามาลากเสียงใกล้หูกูนี่เอง ถึงได้ชัดเจนขนาดนี้
“ฮ่าๆๆๆๆ”มันหัวเราะชอบใจ ดีกูไม่ฟันศอกฟันมึงหัก ทีนี้ใส่ฟันปลอมเถอะมึง
“สัด”ผมว่ามัน ยกมือจะโบกหัว แต่มันจับเอาไปจูบดังจ๊วบบบ ว่าแต่กูชอบหม้อมึงก็ชอบอ่อยกูเหมือนกันแหละ
“ขวัญเอ้ย ขวัญมา ยกเว้น ขวัญ อุษามณี ไม่ต้องมาเน้อ”มันเอียงหน้าซบไหล่เอามือลูบเรียกขวัญให้ผม
“นั่นแหละขวัญที่กูต้องการ มึงเรียกมาให้กูเลย”ผมเอามือผลักหัวมันออก
“แค่ขวัญอนงค์คนเดียวก็พอแล้ว”มันยังทะลึ่งตอบให้อีก”จุ๊กกรู จุ๊กกรู ไม่โกรธน้องนะ ไป ไป ขึ้นห้องกัน”มันทำปากจู๋ ประเลาะผมขึ้นไปล่อบนห้อง เดี๊ยะมึงจะเจอของจริง
“มึงมาช้าเกินไป”ผมพูดอีกครั้ง เอามือหยิบของมาถือ
“ก็คนมันเยอะ”มันพูดไม่มองหน้า แต่มือคล้องแขน
“............”ผมไม่ถามต่อ แต่รู้ว่ามันโกหกต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่
“มึงอ่ะ”มันร้องเอาหน้าซบแขน ตอนนี้ลิฟท์กำลังพาขึ้น ผมไม่มองลิฟท์เปิดก็เดินออก มันเป็นคนเปิดห้อง วางของเสร็จผมจะเดินออกไปทำงานต่อเป็นการระงับสติอารมณ์ไปในตัวด้วย มันก็พุ่งเข้ามากอดด้านหลัง”กินข้าวก่อน น้องจะเล่าให้ฟัง”มันพูดออกมาเหมือนรู้ว่าผมอารมณ์ไม่ดีเพราะสาเหตุอะไร
“ไม่เล่าก็เรื่องของมึง”ผมโมโหในเรื่องที่ไม่ควรโมโห
“อย่าเพิ่งโกรธสิ”มันเปลี่ยนมากอดข้างหน้าทันที”นะ นะ น้องขอโทษ พี่ไผ่”
“ถ้าเหตุผลมึงฟังไม่ขึ้น เตรียมตัวได้เลย”ผมชี้หน้ามัน ก่อนจะไปจัดอาหารใส่จาน มันรีบเข้ามาช่วยทันที
“กินเยอะๆจะได้มีแรง”มันยิ้มตักขาหมูให้ ส่งสายตากรุ้มกริ่ม อย่าได้หลงกล
“ดี มึงจะได้ติดข้างฝา”ผมจ้องหน้ามันที่ทำเป็นกลืนน้ำลาย
“เมียนะ ไม่ใช่วอลเปเปอร์”ยังจะมาเล่นมุก ยิ้มเข้าไป
“นาบติดดี”ผมพูดแต่ตักปลาราดพริกที่ทำเองก่อนมันจะมา นึกได้ว่ามันอยากกิน เลยไปตลาดเมื่อตอนเย็น คิดแล้วก็ขำตัวเองที่จำอะไรเกี่ยวกับมันได้หมด บางครั้งอยากจะแกล้งลืมๆไปบ้าง ยิ่งไอ้เรื่องหงุงหงิง งี่เง่าจะเอาให้ได้ นี่แหละที่จำได้ขึ้นใจเลย
“ใจร้ายอ่ะ”ทำเป็นเสียงหงอย ขยับมานั่งบนตัก”ทำไงจะหายโกรธน้า ฟันโอก็ไม่ได้ซื้อมา ฟันเขาแทนได้ไหมอ่ะ”ทำเสียงแอ๊บพอกับหน้ามันที่แนบแก้มผมถูไปมา
“มึงจะโดนฟันศอกก่อน ไปกินให้เสร็จ”ผมจิ้มหน้ามันก่อนจะจับลง ไม่ได้เดี๋ยวระงับไม่อยู่ มันจะกลายเป็นสำรับอาหารแทน
“เชอะ”มาสะบัดเสียงใส่กูอีก
/
/
/
“อืม สบายตัวหน่อย”มันอาบน้ำหอมฟุ้ง มือก็เช็ดผม มานั่งโซฟาข้างๆผมที่กำลังรวบรวมเอกสารอยู่ เข้าใจเลือกใส่ชุดมาโดนสอบสวนนะมึง เสื้อยืดตัวใหญ่ย้วยหน้าย้วยหลังบ่งบอกว่าใช้จนคุ้ม คุมขาเรียวขาว ไม่แน่ใจว่าข้างล่างใส่อะไรหรือเปล่า เหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร มันยกขาขึ้นสองข้างทำให้รู้ว่า ใส่กางเกงในตัวเดียว อืม แล้วใครใส่กางเกงในสองตัววะ
ฟุ่บบบ เต็มหน้ากูเลย ผ้าเช็ดหัว แต่หอมโว้ย ซี๊ดดดด เริ่มจิตแล้ว
“รู้นะว่าเล็งเป้าหมายอยู่น่ะ”มันพูดยิ้มๆ ล้มตัวลงไปนอนตะแคงเอามือหนุนหัว ยกขามาทับกัน ยั่วกูชัดๆ
“ทุเรศกางเกงไม่นุ่ง”ผมว่ามันที่พูดแทงใจมือเปิดทีวี
“นุ่งนะ หันมาดูสิ”มันบอกเอามือเลิกเสื้อขึ้น จนเห็นชั้นในอันเซ็กซี่ มือก็ลูบหน้าท้องแบนราบ ต่ำลงๆ หยุดตรงขอบกางเกงเอานิ้วเกี่ยวเหมือนจะปลด
“พร้อมยัง”ผมถามมัน
“พร้อมแล้วครับ”พูดจบมันก็ถอดทันที
“มึงถอดทำไม”ผมถามมันที่อ้าแขนรอ แต่หุบขาแสดงเหมือนว่าไม่อยากจะโดน แต่ทำท่าเหมือนอยากได้
“อ้าว ก็มึงถามว่าพร้อมยัง กูก็ถอดสิ”มันทำหน้าแบบ มันพูดผิดตรงไหน
“มึงจะเล่าได้ยัง ว่าทำไมมาช้า”ผมบอกมัน ก่อนจะเอามือปัดแทบไม่ทัน เมื่อมันขว้าง กกน. ตัวสวยมาใส่หน้า อ้า หอม ไม่ใช่ผมไม่ได้หยิบมาดม แค่เหล่มองเฉยๆ ปล่อยให้มันกองอยู่ตรงนั้นก่อน
“โธ่เอ้ย นึกว่าลืมไปแล้วซะอีก อุตส่าห์เบี่ยงประเด็น จิ๊”มันทำเป็นอุทาน กัดปากหรี่ตา น่าลุกไปถีบให้ร่วงมาที่ตักผมจริงๆ
“มึงปิดบังอะไร ถึงทำการแสดงให้กูลืม”กลายเป็นผมที่หรี่ตาใส่มัน
“ไม่ได้ปิด เคยทำหรือไง”มันเริ่มขึ้นเสียง ไม่ล้อเล่นแล้ว”แค่อยากให้อารมณ์มึงดีๆหน่อย ก็แค่นั้นเอง”มันพูดเหมือนจะน้อยใจที่ผมพูดเหมือนจับผิดมัน ลุกมาหยิบกางเกงจะนุ่ง ผมฉุดมันลงมานั่งตรงตัก
“ไม่ต้องใส่ ถ้าฟังไม่เข้าหู ชิ้นนี้จะเป็นชิ้นสุดท้ายที่จะโดนกระชากออก”ผมพูดข้างหูมัน มือดึงเสื้อที่ใส่เป็นการเตือน
“มึงก็ข่มขืนกูซะเลยสิ”มันพูดประชด
“อย่าท้า”ผมจับหน้ามันให้หันมามอง
“ไม่ได้ท้า เป็นบ้าอะไร กูไม่เคยคิดจะปิดอะไรมึงอยู่แล้ว พูดเหมือนกูมีชู้อย่างนั่นแหละ”มันหันหน้ามาพูดใส่ผม มือก็แกะมือผมออกจากเอวมัน
“และตอนอยู่ข้างล่างกูถาม มึงหลบสายตาทำไม”ผมไม่ปล่อยรัดแน่นกว่าเดิม ยื่นหน้าไปถามจนชิดแก้มนิ่ม
“กูตั้งตัวไม่ทัน และคิดว่าค่อยคุยกันในห้องดีกว่าที่จะเล่าตอนนั้น”มันก็สวนกลับมาทันที แก้มเลยชนจมูกผมเข้าให้ แต่มันสะบัดหน้ากลับ
“จะเล่าได้ยัง”ผมถามมันอีก
“มึงก็คลายออกหน่อยสิ รัดซะกูจุกอกพูดไม่ออกแล้ว”มันก็แว๊ดกลับมา แก้วหูแทบแตก
“เรื่องมาก ทำเป็นอึดอัด”ว่ามันแต่คลายนิดหน่อย
“มึงเหอะ เยอะๆๆๆๆๆ”มันว่าใส่เอามือทึ้งหัวผมไปมา”ชราภาพแล้วสิมึง ถึงได้ขี้ระแวง”มันพูดเหมือนจะขำแต่เก๊กหน้าใส่
“ตีนเหอะ”ผมชักเริ่มอยากจะข่มขืนไปให้มันเล่าไปซะแล้วสิ ถ้าจะได้อารมณ์ดี มันเบะปากก่อนจะพาผมล้มตัวลงไปนอน ยกขาก่าย มือก็ลูบหน้าอก เปิดปากเล่าเรื่องให้ฟัง เหมือนเล่านิทานกล่อมกูนอนเลยเน๊าะ
“แม่ง หาเรื่องกูชัดๆ ดอกกกก อยู่ดีไม่ว่าดีเดินมาให้กูด่าซะงั้น”มันเล่าไปด่าไป ถึงอริคนล่าสุด
“ไอ้นิคมาได้ไง”ผมถามมันต่อ นึกถึงหน้าไอ้คนที่เคยเจอ มันส่ายหน้า
“ไม่รู้มัน กูนั่งรอของอยู่เงยหน้ามาก็เจอมันแล้ว”มันพูดไม่ได้ใส่ใจ มือเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อผม ต้องจับให้หยุดก่อน ไอ้นี่ไม่ได้ลูบเดี๋ยวขึ้นมือมันยิ่งนุ่มๆหยุ่นๆพอกับก้นมันแหละ
“คุยกับมันทำไม”ผมถามมันอย่างพาลๆ ยอมรับผมพาลจริง ไม่ชอบให้มันคุยกับใครหรือเห็นใครมาคุยกับมัน ขวางหูขวางตาถ้ายิ่งมันคุยด้วยดี ผมจะยิ่งไม่ชอบมากเท่านั้น ถึงมันจะไม่คิดอะไรก็เถอะ
“ก็มันคุยด้วยและไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”มันบอกผมช้อนตาขึ้นมอง หน้าไม่บ่งบอกว่ากวนตีนหรือประชดแต่อย่างใด ความหมายตามที่พูด
“ไม่ต้องคุยกับมันอีก”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะดึงมันขึ้นมาเกยบนตัว
“..............”
“เงียบคืออะไร”ผมถามเมื่อมันไม่รับปากเหมือนทุกครั้ง มันจ้องหน้าผม ก่อนจะก้มมาจูบจมูกไล่ลงมาที่ริมฝีปาก บดเบียดไปมา แต่ผมยังไม่ยอมตอบสนองความต้องการ อดใจเอาไว้จนกว่าจะได้คำตอบที่น่าพอใจ
“มีเหตุผลหน่อยสิ”มันพูดเบาๆขบปากล่าง
“ไม่จำเป็น”ผมเน้นคำตอบให้มัน
“พี่ไผ่”มันเรียกเสียงอ้อน มือลูบหน้าผม
“มึงชอบมันเหรอ”ผมชักเริ่มจะคิดอย่างคนพาลแล้ว
“ไม่ชอบ”มันก็ตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด
“แล้วทำไมไม่รับปาก”ผมพลิกมันไปด้านล่าง กอดรัดมันอย่างแรง อยากจะบีบให้ตายนักถ้าพูดไม่ดีล่ะก็
“เจ็บ ปล่อยก่อน”มันร้องบอกด้วยสีหน้าว่าเจ็บจริงๆ
“ก็รับปากมาสิ”ผมตะคอกใส่อย่างที่ไม่ได้ทำมานานแล้ว และตอนนี้กำลังจะระเบิดออกมาเมื่อคนข้างใต้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียกำลังขัดใจอย่างแรง ผมเคยบอกไปแล้วว่า หวง มากด้วย
“น้องมีเรื่องอยากเคลียร์กับมัน”มันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนขอร้อง
“มึงนัดเจอมันเหรอ ห๊ะ”เสียงดังจนมันเบ้หน้าหลับตาปี๋”ลืมตา กูบอกให้ลืมตา อย่าบังคับให้กูต้องบีบคอมึง”ผมเอามือกำรอบคอที่ไม่ได้สั่นหวาดกลัวเหมือนสีหน้า มันค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“ยังไม่ได้นัด ไม่เคยคิดจะนัดใคร แต่อยากจะเคลียร์เรื่องรูปที่อยู่ในเครื่องมัน โอเค มันไม่สำคัญอะไรแต่น้องไม่อยากให้รูปตัวเองไปอยู่กับคนอื่น อยากให้แค่พี่เท่านั้นที่มีสิทธิ์เก็บไว้”มันพูดออกมาเสียงเหมือนจะร้องไห้กลั้นบางอย่างเอาไว้ไม่ให้ออกมา ผมจ้องหน้ามันที่รู้ว่าพูดความจริง นอกจากเพื่อนในกลุ่มมันและเพื่อนผม ถ้าไม่จำเป็นจริงๆมันจะไม่ถ่ายรูปพร่ำเพื่อกับใครเป็นเด็ดขาด เคยมีคนแอบถ่ายรูปมัน ๆ รู้และสั่งให้ลบออกทันที โดยไม่สนว่าจะคิดยังไงกับมัน
“มันให้เบอร์ไว้ แต่ถ้าพี่ไม่ชอบน้องก็จะไม่ทำ ก็ปล่อยมันไป”มันพูดออกมาอีก เมื่อผมไม่พูดอะไร สัด แอบถ่ายรูปเมียกู พอกับไอ้เหี้ยแทนเลย มึงคงไม่อยากตายดี
“กูไม่ปล่อย จัดการให้เรียบร้อย”ผมบอกมันก่อนจะลุกเดินไปที่ระเบียงปิดอย่างแรง คิดว่ามันคงลุกตามมากอดข้างหลังและพูดอ้อนให้หายโกรธ ผมคงจะคาดหวังและเคยตัวละมั้งถึงได้คิดแบบนี้ แต่ผมชอบเวลาที่มันอ้อนหาสารพัดวิธีมาใช้ให้ผมสนใจมัน แต่นานพอควรก็ไม่มีวงแขนเล็กๆมาโอบ จนต้องหันกลับเข้าไปมองก็ไม่เห็นมันอยู่ตรงนั้นแล้ว ผมเดินเข้าไปทันที เปิดประตูห้องนอนไม่มี และทุกห้องก็ไม่มีแม้แต่เงา
“เหี้ยะเอ้ย”ผมด่าตัวเองเอามือทุบกำแพงอย่างแรง โทรเข้าก็ได้ยินเสียงที่ตั้งไว้ ’ผัวโทรมา โทรมาทำไม รีบรับไวไว’ ดังซ้ำไปซ้ำมาเพราะไอโฟนมันนอนกองอยู่ตรงตีนผมนี่เอง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าอยู่ที่ไหน และอย่างที่คิดอยู่จริงๆ นอนขดตัวตรงที่นอนเล่นมีเบาะรอง ผมทำเองแหละไว้นอนเล่นกัน บางทีนอนเปลมันเมื่อย โล่งใจหน่อย เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะนอนลงข้างๆ กำลังจะกอด มันพลิกตัวกลับมาคว้าหมับเอาหน้าซุก
“อารมณ์ดียัง”มันถามผมเสียงอ้อนๆ แต่ไม่มองหน้า
“อยากจะเตะซ้ำ”ผมพูดแต่เอามือกอดมันไปด้วย กลัวมันหนีไปอีก
“อะไรว้า อุตส่าห์ไม่กวนใจ หนีมาหลบส้นตีน ยังจะตามมาซ้ำอีก”มันทำเป็นพูดน้อยใจ เสียงหงุงหงิงส่ายหน้าไปมา
“เลิกไปขายของซะ”ผมสั่งมัน ที่เลิกคิ้วใส่
“โหย กำลังสนุกเลยขายดีด้วย ต่ออีกหน่อยนะ นะ”มันท้วงประเลาะขอไปขายต่อ
“ไม่”ผมไม่ใจอ่อนแล้ว
“พี่”เรียกเอาหน้าซุก
“...................”
“ขอแค่ของหมดพอ นะๆๆๆ”ต่อรองไม่เลิก
“...................”
“งั้นพี่ไปด้วยกัน โอไหม”มันพูดยิ้มๆขึ้นมาคร่อมทั้งตัว
“กูไม่ไป”ผมบอกมันดึงมันลงมาจูบปิดปากช่างต่อรอง ไล่สอดลิ้นจนมันตอบกลับมาอย่างรู้ดี มือเรียวก็ลูบหน้าอก ก่อนจะถอดเสื้อผมออก มือผมก็ถอดของมันเหมือนกัน จนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ที่เบียดช่วงล่าง ช่วงบนก็เบียดเข้าหา
“หนาวอ่ะ กอดน้องหน่อย”มันพูดกระซิบติดปาก ทำไมมึงยั่วกูเก่งจังวะ กูไม่เคยรอดจากมึงเหมือนที่มึงก็ไม่รอดจากกูเหมือนกัน
“เลิกไปนะ”ผมเสียงอ่อนลง เมื่อโดนมันรุกมากเข้า ผมขยุ้มผมมันเบาๆตอนนี้มันขบเม้มยอดอกผม ไล่ดุนดันทั้งสองข้าง กัดจนเกือบร้องออกมา เงยหน้ายกยิ้ม ปากยังไม่ละออกจากจุกนมผมเลย
“เอาไว้คุยกันทีหลังนะ ตอนนี้น้องหนาวมาก”มันเอานิ้วชี้ปิดปากผม ตาอย่างเยิ้มเลย และผมจะพูดอะไรล่ะครับ หนาวเหมือนกัน
“อืม ซี๊ด”ผมพยายามกลั้นเสียง ปรือตามองไอ้ตัวดีที่ก้มหน้าเล่นกับลูกผมอยู่ สะโพกลอยเด่นจนต้องเอื้อมมือไปบีบขย้ำอย่างอดใจไม่ไหว ลิ้นพลิ้วไหวไล้เลียปลายจรดโคน ก่อนจะถูกฮุบเข้าไปขึ้นลงจากช้าเป็นเร็ว ผมดึงมันออกก่อนจะเสร็จคาปากนุ่ม ดึงมันขึ้นมาคร่อมทั้งตัว ไล่จูบปากบดเบียด เม้มซอกคอกัดทำรอย
“อ๊ะ จะ เจ็บ”มันร้องแต่เงยหน้าเปิดให้ทำอีกข้าง
“จะได้จำไว้ว่ามึงเป็นของใคร”ผมกระซิบบอก มือก็บี้ยอดอก
“ของพี่ไผ่”มันตอบรับ มือขยุ้มหัวผมที่ดันมันขึ้นมา เม้มยอดอกอย่างแรง”อา อ๊ะ”จนมันส่งเสียง และทึ้งผมแรงขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ด้านล่างมันก็ใช่ย่อยเบียดซะลูกผมโด่ขึ้นมาอีกแล้วหลังจากสงบไปพัก ชั้นในถูกถอดออกทันทีทำให้สัมผัสกันแนบชิดมากขึ้น ผมพลิกตัวมันลงด้านล่าง ไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้เราทำรักกันที่ไหน ยังไงมันก็ที่ของเราอยู่ดี
“อา อ๊ะ พี่ไผ่”มันร้องออกมาอีก เมื่อผมดูดไซร้หนอนมันบ้าง ขามันถูกยกมาพาดบ่า
“อา อ๊า”
“พะ พอ ใส่”
“หึหึ”ผมหัวเราะและเล่นต่อ จนร่างขาวบิดส่ายไปมา มันเอื้อมมือมาดึงลูกผมมั่ง
“อืม ฝิ่น”ผมครางเหมือนกันเมื่อมันขยำรูดเบาๆ จนได้ที่ มันเลื่อนมาดึงผมให้ขึ้นไปจูบ หลังแอ่นขึ้นมาส่งเสียงในลำคอ เมื่อโดนสอดใส่ไม่ตั้งตัว แต่ผมตั้งใจ
“อื๊อ อื๊อ”เสียงอู้อี้ พร้อมกับตอดรัดไม่ให้ขยับ ทำเอาปวดตุบๆ
“อืม ซี๊ด ฝิ่น ผ่อนหน่อย”ผมบอกมันที่ปรือตา ปากยกยิ้มแต่ยังไม่ยอมให้ผ่าน จนผมต้องกระชับสะโพกมันเข้าหา มือก็บี้หนอนมันไปมาขยับจนเป็นที่พอใจและหยุด มันส่งเสียงขัดใจก่อนจะยอมผ่อนให้ผมได้ขยับบ้าง
“ อ๊ะ ! ”
“รีแพร์เหรอวะ” ผมแซวมัน ที่กัดปากมือก็เลื่อนมาจิกหลังเมื่อโดนกระทุ้งใส่สองสามที
“ไอ้เชี่ยะ มันจุกนะ อื๊อ”มันทุบหลังอย่างแรง
“หึหึ”
“ อ๊ะ..อา ”มันส่งเสียงครางออกมาทันทีทำหน้าเหยเก ไม่ได้ทำกันมาเกือบเดือนเล่นเอาแทบอยากจะเล่นบทรุนแรงผสมความหวงมันเหมือนกันถ้าไม่กลัวว่ามันจะเจ็บ แต่มันเข็ดที่ไหนล่ะมีแต่ยั่วยุตลอด ผมเริ่มขยับเอวเป็นจังหวะไปพร้อมกัน ขยับเข้าไปเรื่อยๆจนสุดลำ ผมครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านเพราะช่องทางมันคับแน่นและตอดเป็นจังหวะดีเหลือเกิน
“ อ๊ะ...อา...อืมม...พี่ไผ่”
“ อือ อา ”
“ พี่ไผ่...อ๊า ”
มันส่งเสียงเรียกชื่อผมไม่หยุด สะโพกขยับตอบรับส่วนที่ถาโถมเข้าใส่ทั้งรุนแรง อ่อนโยน สลับกันไป ก่อนจะโดนซอยถี่ๆแต่เน้นๆ ยิ่งทำให้มันส่งเสียงมากขึ้น เล็บครูดไปตามหลังจนน่าจะเกิดรอยเช่นกัน แต่ก็ไม่ทำให้เราหยุดขยับใส่กันได้ ผมถอดออกจับมันพลิกตัวยกสะโพกและสวนเข้าไปใหม่
“อา อ๊า พี่ไผ่ มันลึก”มันร้องบอกแต่ขยับเข้าหาไม่หยุดหย่อน แล้วผมจะหยุดตามคำร้องมันได้ไง
“ฝิ่น อา อา”
“อืม อ๊า” ผมเริ่มขยับเข้าออกแรงขึ้นเมื่อเรากำลังจะถึงปลายทาง และอย่างที่คิดผมกระชับสะโพกมนไว้แน่นและใส่ไม่ยั้งจนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด ก่อนจะปลดปล่อยออกมา แต่ยังไม่หยุดขยับใส่กัน จับหน้ามันหันมารับจูบและส่วนล่างเริ่มช้าลงจนโน้มตัวลงไปทาบทับกัน ปากเลาะเล็มเป็นการปรับระดับลมหายใจ ผมพลิกมานอนตะแคงสวมกอดมันเอาไว้ ยังไม่ได้ถอดออก มันกระชับมือผมแน่นขึ้น เราไม่ได้พูดอะไรกันอีก หลับตาลงเหมือนพักสายตา สักพักผมถอดออกหยิบกางเกงมาใส่ และแต่งตัวให้มันบ้าง อุ้มมันขึ้นเพราะดูแล้วเดินไม่ไหวแน่ กลับห้อง
“นวดให้กูเลยนะ”มันท้วงทันทีเมื่ออาบน้ำและนาบกันอีกรอบ มันนั่นแหละยั่วผม เอามือมาจับลูบคลำจนเกิดอารมณ์ จัดให้ซะ พอเสร็จจะมาโวย
“ก็นาบให้แล้วไง”ผมบอกมันแต่มือก็นวดสะโพกให้ ก่อนจะก่ายขาทับมันไว้ ไซ้คอมันไปมา
“พอแล้ว ง่วง”มันบอกตาเริ่มปรือ จับมือผมให้ไปเกาหลังมันแทน หน้าซุกอก
“มึงโกรธกูหรือเปล่า”ผมถามมันถึงเหตุการณ์เมื่อหัวค่ำ
“เปล่านิ”มันบอกจูบคอผม
“ทั้งที่กูงี่เง่า ขึ้นเสียงใส่มึง”ผมถามอีก
“แล้วมึงทำเพราะอะไรล่ะ”มันย้อนถามผม
“กูหวงมึง ไม่ชอบให้ใครมายุ่งด้วย”ผมบอกมันและกอดกระชับ
“เหตุผลแค่นี้ก็พอแล้ว”มันพูดยิ้มๆ จุ๊บปากผม”น้องรักพี่ไผ่ ไม่เคยคิดจะมีใครอีก เราคิดเหมือนกันหรือเปล่า”มันช้อนตาใส่ผม
“ไม่เหมือน กูจะเป็นขนาดนี้เหรอ”ผมบอกมันที่ยิ้มรับ ก่อนจะกอดผมแน่นขึ้น”แค่มึงเท่านั้น คนเดียว”ผมจูบหน้าผากมันที่หลับตาลง ผมหลับตาลงบ้างและหลับไปจริงๆ
/
/
/
“อร่อยว่ะ”เสียงไอ้หวายพูดชม หลังจากหยิบขนมที่มีทั้งคุกกี้ เค้ก แยมโรล และสารพัดขนมกรุบกริบ วางเต็มโต๊ะ
“ยกเว้นขี้ กูเห็นมึงอร่อยหมดแหละ”ไอ้เจย์พูดใส่ก่อนจะแย่งในมือมันมากิน
“ไอ้สัด ไม่มีใครทำบุญให้มึงไงวะ ชอบแย่ง”มันด่า ก่อนจะหยิบชิ้นใหม่
“เมียมึงเหมามาหมดร้านยังวะ”ไอ้บลูถามมั่งหลังจากกินหมดปาก ไอ้พายส่งน้ำให้ มีของโปรดมันด้วย เมื่อเช้าไอ้ฝิ่นฝากให้ผมเอามาให้พวกมัน ส่วนของผมเก็บไว้ที่ห้องแล้ว
“ไม่รู้”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะมองกล่องขนมที่เริ่มพร่องไป
“อารมณ์เสียอะไรนักหนาวะ แค่มันไปขายของอาทิตย์นี้สุดท้ายแล้ว ฉิบหาย ทนมาได้ตั้งสองอาทิตย์”ไอ้พายพูดขึ้นมาบ้างเมื่อเห็นหน้าผม หลังจากวันนั้น มันก็ยังไปขายต่อ บอกว่าอยากขายให้หมดด้วยตัวเอง ทำแล้วก็อยากทำให้สุด สารพัดจะจัดโปรให้ผมยอมมัน สุดท้ายก็อย่างที่เห็น ต้องยอมเพราะโปรเขาดีจริง
“กูรำคาญ”ผมบอกมัน
“ไอ้ไผ่ มึงบ้าเปล่า คนขายของเขาก็ต้องมีมนุษสัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า ปกติเมียมึงถลาไปคุยกับใครที่ไหนล่ะ มองแม่งยังไม่อยากจะมองใครเลยถ้าไม่จำเป็นจริงๆ”ไอ้หวายออกความเห็นที่น่าจะแจกตีนในตอนแรกแต่น่าให้รางวัลในประโยคหลังที่รู้นิสัยเมียผมเป็นอย่างดี
“ใช่ ปล่อยให้มันไปหาผัวใหม่ เอ้ย ประสบการณ์ใหม่ๆบ้าง มันเอาตัวรอดได้หรอกน่า ถ้าห่วงมึงไม่ไปกับมันล่ะ มานั่งหน้างอเป็นตีนอยู่ได้”ไม่ต้องมั้งครับว่าใครที่คอยประกบตูดไอ้หวายตลอด
“คนมันเยอะ”ขี้เกียจคุยกับพวกมันแล้ว ไม่มีใครเข้าข้างกูเลย
“ตลาดไม่ใช่สุสานนะมึง กูว่าพักนี้มึงชักเริ่มเยอะแล้วนะ”ไอ้บลูพูดใส่ผมบ้างแต่หน้ามันเหมือนจะขำๆ
“กูเยอะมานานแล้ว”ผมเถียงมัน
“ถุย”ทั้งคู่มัน
“พวกกูจะพยายามเชื่อนะ”ไอ้พายพูดขำๆบ้าง
“ไปล่ะ”ผมบอกและลุกเดินออก
“เฮ้ย ยังไม่ได้เวลาเลย”ไอ้หวายตะโกนท้วง
“เมียมึงยังไม่โทรมาเลย รีบไปไหนวะ”ไอ้เจย์ตามติด
“เบื่อพวกมึง”ผมหันไปบอกแต่ยกยิ้มยักคิ้วให้
“ไอ้เชี่ยะ กลัวคนอื่นสีเมียมึงสิ”
“ขอให้ผู้ชายอยู่หน้าร้านเมียมึงเยอะๆ สาธุ” ยังมีไล่ตามหลังมา แต่ผมถอยรถออกมาแล้ว ถ้าเป็นอย่างที่พวกมึงพูด กูจะทำอะไรได้ต่อหน้าเมียกูนะเดี๋ยวเสียลูกค้าหมด นอกจากดักกระทืบทีหลังถ้ามีใครสีเมียกูจริงๆ หึหึ
/
/
/
ต่อๆๆๆ
-
คนเยอะเหมือนเคย คราวก่อนมันให้ผมมาส่งและพาไปรู้จัก ไอ้ชัคกี้ ที่ชวนมันให้มาขายของ แรกๆออกจะเขม่นกันนิดหน่อย คุยไปคุยมาถูกคอมันเลยจ้างผมออกแบบร้านให้มันหน่อย มันจะขยายร้านให้น้องมันไปขาย ไอ้ฝิ่นก็สนับสนุน โ ปรโมทเต็มที่ขอส่วนแบ่งครึ่งหนึ่ง งกซะไม่มี ผมยังไม่ได้เดินเข้าไปหามันหรอก กะว่าจะเดินเล่นดูอะไรแถวนี้ก่อน อาหารตาเยอะดี หึหึ
“เท่าไรครับ”ผมหยิบสร้อยข้อเท้าลายรูปหัวกะโหลก ดูเหมาะกับไอ้ฝิ่นดี มีแผ่นป้ายไว้สำหรับสลักอะไรก็ได้ลงไปด้วย
“เงินแท้เลย ไม่ลอก ไม่ดำ รับรอง” หลังบอกราคาก็บอกสรรพคุณด้วยเลย ผมพยักหน้าและบอกให้สลักอักษรย่อชื่อจริงผมกับมันลงไป
“ให้แฟนแน่เลย”เอ่ยแซวยิ้มๆ ผมก็พยักหน้า ก่อนจะเดินดูอะไรไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่รอ
“สวยนะครับคู่นั้น เพิ่งมาใหม่ มีหลายสี”เชื่อแล้วว่ารักในอาชีพค้าขายจริงๆ มือสลักแต่ตายังหันมาสนใจกูอีก เป็นงานแฮนด์เมด รองเท้าแตะแบบรัดส้น เย็บหุ้มด้วยผ้าไหม ผมจับดูก็รู้แล้วเพราะที่โรงแรมผมก็รับของชาวบ้านแถวนั้นมาจำหน่ายเหมือนกัน ไอ้ฝิ่นตีนมันเล็กแต่ยาวแถมหนักนิดหน่อย มันต้องชอบแน่ หยิบมาซะ เอาไปวางให้เขาคิดเงินรวม
“รอยสักพี่สวยดี สักที่ไหน ลายประณีตมากเลย”มันส่งถุงให้ และถามอย่างสนใจ
“อังกฤษ”ผมบอกตามตรง ไม่ใช่พูดอวด ช่างคนไทยนี่แหละแต่เขาตั้งรกรากอยู่ที่โน่น
“ว้าว ของนอกซะด้วย”มันพูดล้อๆ
“แต่ช่างฝีมือคนไทย”ผมพูดอีก มันพยักหน้าทึ่งๆ คุยกันอีกนิดหน่อยก็เดินต่อ จะว่าไปเพลินดีเหมือนกัน มิน่า ไอ้เมียตัวดีถึงได้ชอบมาเดินนัก เดินไปเดินมาจนเบื่อเลยเอาของไปเก็บที่รถก่อนแล้วค่อยย่องไปส่องมัน
“เฮ้ย”ใครมาเล่นโขนแถวนี้วะ ผมไม่ได้สนใจเดินต่อ จนรู้สึกถึงแรงกระแทกที่หลัง เกือบหน้าทิ่มแต่ประคองตัวได้ทันหันกลับไป เจอไอ้คนที่ถีบผมเข้าให้ สัด เสื้อกูเปรอะหมด
“ไงมึง”มันยกยิ้ม พูดกวนตีนใส่ ผมจำมันได้แล้ว ไอ้คนที่เคยมีเรื่องกับไอ้ฝิ่นที่ห้างตอนที่ผมตามมันแรกๆ ไอ้กรณ์ กับ เพื่อนมันชื่อเหี้ยะไรไม่รู้ มันเดินเข้ามาจะซ้ำอีก แต่ผมตั้งหลักได้แล้ว เตะเข้าที่ท้องมันอย่างแรงจนลงไปกอง ก่อนจะยกรองเท้าขึ้นมาปัด
“เปรอะหมด”ผมพูดแค่นั้น มันลุกขึ้นมาได้โดยการประคองของเพื่อนมัน
“ไอ้เหี้ยะ มึง”มันกัดฟันว่าผม เพื่อนมันจะปรี่เข้ามา
“หยุดได้แล้ว”มีเสียงเข้มเอ่ยขัดซะก่อน จะเดินลงมาจากรถคันหรู บอกให้รู้กูคนมีเงิน”มึงเหรอ ผัวใหม่ฝิ่น”มันถามผมน้ำเสียงติดเยาะ ผมไม่ตอบมันแต่จ้องหน้าว่ามันต้องการอะไร
“มันคงไม่รู้ว่ามึงเป็นใครมั้ง”ไอ้กรณ์พูดเสียงเยาะๆใส่ผม
“กูไม่อยากรู้”ผมบอกพวกมัน
“แต่กูอยากบอกว่า กูเป็นผัวเก่าเมียมึง”มันพูดจบ ไอ้เหี้ยสองตัวก็หัวเราะชอบใจ
“แล้วไง”ผมถามมันกลับ พอจะรู้แล้วว่าไอ้นี่เป็นใคร
“ไม่ทำไม ใช้ดีไหมล่ะ”มันยักไหล่พูดดูถูกกลับมา
“ไม่ต้องถามหรอกมั้งว่าดีไหม เพราะมันก็ยังขี่กันอยู่เลย”ไอ้เหี้ยะอีกตัวตอบแทนผม
“ถ้าแค่จะมาประกาศให้รู้ กูรับทราบแล้ว”ผมถามมันตรงๆ ไม่ได้จี้เส้นตามมันเท่าไรนัก ไอ้ฝิ่นเคยเล่าให้ฟังมาก่อนแล้วว่าไอ้แมนกับพวกนี่แหละเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องมันเป็นเด็กไซดไลน์ และมันไม่เคยมีอะไรด้วย แถมวางยามันอีก
“กูอยากเอาคืนเรื่องเมียมึง”มันพูดใส่ผม
“นึกว่าเรื่องอะไร แค่เรื่องตีนเมียกูประทับหน้ามึงจนต้องไปยกหน้ามาใหม่เนี่ยะนะ”ผมพูดเยาะใส่มันบ้าง ทำเอามันชักสีหน้าที่ผมไม่เดือดตามมันแต่กลับพูดใส่มันถึงเรื่องที่ไอ้ฝิ่นเคยเล่าให้ฟัง
“เสียเวลาพูดกับมัน กูขอเอาคืนก่อนแล้วกัน”ไอ้กรณ์พูดขัดขึ้นก่อนจะปรี่เข้ามาต่อยผมแต่เฉียดหน่อย เพื่อนมันอีกคนเตะจนผมเซไป พวกมันได้ใจเข้ามาพร้อมกัน ไอ้กรณ์ปล่อยหมัดพุ่งใส่ผมบิดแขนมันพร้อมกับซัดด้วยหลังมือตรงครึ่งปากครึ่งจมูกคงจะแรงพอสมควรเลือดแม่งติดมือกูเลย ไอ้เหี้ยยยอีกคนเข้ามาล็อคผมไว้จนเกือบเสียหลักผมเบี่ยงหน้าหลบนิดหน่อยกำมือซัดกกหูมันเข้าให้จนร้องออกมา ก่อนจะกระทืบตีนมันจนมือมันคลายหันไปเตะเจาะยางเข้าให้อย่างแรง จนลงไปกองกับพื้นทันที
“เอ้า พวกมึงมีแรงแค่นี้เองเหรอ สมแล้วที่หมอบคาตีนเมียกู”ผมพูดเยาะใส่มันบ้าง มันสองคนลุกแทบไม่ขึ้นเลยครับ มันคงได้ยินลุกขึ้นมาปรี่เข้ามาทันทีเลย คราวนี้มันชักมีดออกมาครับ ผมระวังอยู่แล้วสไลด์ตัวลงต่ำตะวัดเตะขาจนมันเสียหลักล้ม ผมตามไปหักข้อมือมันให้ปล่อยมีดก่อนจะเอาจ่อคอมันที่ตอนนี้ตาเหลือกเลยครับ
“มีดมันของมีคม หัดระวังหน่อยไม่งั้นมันจะบาดหน้า คอ และเผลอๆอาจจะทิ่มพุงเข้าได้”ผมพูดเสียงเย็น ไล้มีดไปตามที่บอก ไปหยุดกดปลายนิดหน่อยที่ตรงพุง มันสะดุ้ง
“พอแล้วๆๆๆ”ไอ้เหี้ยเพื่อนมันรีบพูดเลยครับ ถ้าไหว้ได้มันคงทำแล้วล่ะแต่มือมันโดนผมจับบิดอยู่ ไอ้กรณ์ยืนนิ่งไม่กล้าเข้ามา เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยมึง ผมจ้องหน้ามันก่อนถีบส่งเพื่อนมันไปให้
“มึงจะเอายังไง เสียเวลากู”ผมบอกพวกมัน หักข้อมือนิดหน่อย
“มึงเก่ง”มันพูดพร้อมปรบมือแปะๆ ก่อนจะอาศัยความเร็วเตะเข้าที่ท้องผมอย่างแรง จุกเหมือนกัน แต่ทรุดไม่ได้ มันเตะซ้ำจนหงายหลัง ปรี่เข้าจะซ้ำผมยันมันกลับลุกขึ้นได้ก็เตะมันคืนบ้าง มันฝีมือพอตัวเลยล่ะ หลบไวเหมือนกันแต่ก็พลาดโดนเต็มๆหน้าจนเลือดออกมุมปาก มันยกหลังมือเช็ด ใส่ผมอีก ไอ้กรณ์ที่รอจังหวะจะเข้ามาซ้ำ แต่มันหน้าคมำซะก่อนเมื่อเจอตีนสกัดอย่างแรง ผมมองแว่บเดียว เมียผมเองไม่รู้โผล่มาจากไหนพร้อมไอ้นิค ไอ้เหี้ย เดี๋ยวกูกระทืบรวมแม่งเลย ก่อนจะเตะเสยปลายคางไอ้กรณ์จนสลบเหมือด ไอ้นิคยืนตาค้าง
“ฝิ่นระวัง”มันหันไปเห็นไอ้เหี้ยะนั่นจะเตะเมียผม ร้องบอกและดึงไอ้ฝิ่น มันเอาตีนยันเต็มๆหน้าไอ้นั่นเลย ไอ้แมนเห็นท่าไม่ดีเพื่อนมันสองคนลงไปกองแล้ว ผมเลยถีบมันจนหน้าคว่ำก่อนจะกระทืบเต็มกลางหลัง ระบายอารมณ์ตีนสักหน่อย
“สัด ทำกูอารมณ์เสีย”ผมบอกมันก่อนจะดึงหัวมันขึ้นมา
“นั่นใคร”ผมถามไอ้แมนที่ตอนนี้สภาพน่วม
“ฝะ ฝิ่น”ไอ้แมนตอบ
“ไม่ใช่”ผมส่ายหน้าบอกมัน ไอ้แมนทำหน้างง ว่ามันพูดผิดตรงไหน “กูถามว่าใคร ไม่ใช่ถามว่าชื่ออะไร มึงตอบไม่ตรงคำถาม”มันย้ำอีกครั้ง พร้อมกับซัดที่กกคอ จนมันร้องทันที
“โอ้ยยย”
“งั้นกูจะถามใหม่ว่าเขาเป็นอะไรกับกู”ผมถามอีกครั้งอย่างใจดี (เหรอ) พร้อมกับแสยะยิ้ม
“แฟน”ไอ้แมนตอบทันที ผมส่ายหน้า เอาหน้ามันเบียดกับพื้น
“อ๊าคคค กูบอกแล้วๆ เมียมึง”มันร้องและตอบตรงคำถาม ไอ้ฝิ่นยืนดูนิ่งเฉยไม่ออกปากห้าม หน้าตาเรียบสนิท ส่วนไอ้นิคเบือนหน้าหนี เดี๋ยวกูจัดการไอ้เหี้ยะนี่ก่อน คิวต่อไปมึงเจอกูแน่
“มึงควรทำยังไงในเมื่อรู้ว่านั่นเมียกู”ผมถามอีกครั้ง
“ห้ามยุ่ง”มันพูดอีกครั้ง เพื่อนมันที่เริ่มรู้สึกตัวไม่กล้าเข้ามาเลยครับ บริเวณนี้ก็ลับตาดีแท้ กล้องสักตัวก็ไม่มี ดีจริงๆ
“เด็ดขาด”ผมต่อให้แบบเน้นๆเลย ซึ่งมันก็พยักหน้ารับไม่มีอิดออด”ขอโทษเมียกูซะ โทษฐานพูดจาหลบลู่”ผมสั่งมันอีก
“ขะ ขอโทษ”มันบอก
“พูดเพราะๆ หัดมีครับด้วย”ผมบอกและตบปากมันอย่างแรง
“ขอโทษครับ”มันรีบพูด มาดตอนแรกไม่เหลือเลย
“กูรู้ว่ามึงลูกใคร แต่มึงไม่จำเป็นต้องรู้ว่ากูเป็นลูกใคร รู้แค่ว่าถ้ามึงเจอพ่อกูมึงต้องยกมือไหว้ พ่อมึงที่ว่าใหญ่ก็ต้องไหว้เหมือนกัน”ผมพูดใส่มันที่ทำหน้าแบบคงอยากรู้ว่าพ่อผมเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน แต่มันไม่กล้าถามออกมา ดีกูก็ไม่อยากบอกเหมือนกันให้มึงไปถามกูเกิ้ลแล้วว่าพ่อกูเป็นใคร ผมปล่อยมันก่อนจะเตะไอ้สองตัวที่ยืนมองไม่สบอารมณ์
“เชี่ยะ กูพอแล้วววว”พวกมันร้องบอก จะวิ่งแต่ไม่มีแรงจะหนี นอกจากคลานไปมา
“กูไม่พอ กวนตีนกูนัก”ผมจับมันลุกมาซ้ำอีก ไอ้แมนนั่งทำอะไรไม่ถูก เมียผมยืนกอดอกส่ายหน้ายิ้มๆ คงจะชอบใจ
“คราวก่อนมึงวางยาเมียกูใช่ไหม”ผมพูดใส่หน้าไอ้แมนที่มองตาไม่กระพริบ ผมลากคอมันมาที่รถ เมียผมยืนมองว่าผมจะทำอะไรผมหยิบขวดยาในลิ้นชักออกมา
”อ้าปาก”ผมบอกไอ้แมนที่กลืนน้ำลาย ผมเตะท้องมันอีกทีจนอ้าออก กรอกแม่งเกือบสิบเม็ดได้มั้ง
“อ่อกกก แค่กๆๆๆ”มันสำลักผมหยิบน้ำกรอกซ้ำเข้าไปอีก เพื่อนมันสองคนอ้าปากหวอ ก่อนจะปล่อยมันเมื่อกลืนลงไปหมดแล้ว ไอ้สองตัวแทบจะถอยหนี ผมเหวี่ยงมันไปให้
“มะ มึงให้กูกินยาอะไร อ่อกกก”มันละล่ำถาม เอานิ้วล้วง ผมยกยิ้ม
“มึงทำกับเมียกูยังไง มึงก็ได้แบบนั้นแหละ มึงสองตัวก็ระวังก้นเอาไว้แล้วกัน”ผมบอกมันและเพื่อนมันที่ทำหน้าแหยงๆ หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“พวกมึงรีบไปซะ ก่อนยาจะออกฤทธิ์ กูไม่อยากเห็นอะไรที่มันอุจาด” พวกมันรีบลุกขึ้นทันที
“เดี๋ยวก่อน”ไอ้ฝิ่นเรียกพวกมันเอาไว้จ้องหน้าไอ้แมน“กูไม่สมน้ำหน้าและไม่ขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้ามึงไม่จบกูก็พร้อมเสมอที่จะไม่จบกับมึง”มันพูดอย่างให้รู้ว่าเอาจริง ก่อนจะเดินมาจับมือผม สามคนมันฟังจบขึ้นรถขับออกไปทันที
“มึง”ผมเรียกไอ้นิคที่สะดุ้งนิดหน่อยจะเดินไปหามัน แต่ไอ้ฝิ่นบีบมือผมเป็นการรั้งเอาไว้ก่อน
“กูเคลียร์แล้ว”มันบอกผม “นิคไปตามกู บอกว่ามึงมีเรื่อง”มันพูดต่อเหมือนจะเป็นการหย่อนโทษให้มัน ผมจ้องหน้ามันก่อนจะมองหน้าไอ้นิค
“มึงลบออกหมดหรือยัง”ผมถามมัน มันพยักหน้าแทนการพูด ผมยื่นมือออกไป มันนิ่งไปพักก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้ ผมรับมาและ
เขวี้ยงใส่เสาอย่างแรงแตกกระจายเต็มพื้น มันได้แต่อึ้งมองอย่างเดียว”กูแค่เตือน อย่ามาถ่ายรูปเมียกูอีก”ผมบอกมันมือกอดไหล่ไอ้ฝิ่นเข้ามาติดตัว มองหน้ามันที่มีรอยช้ำตรงมุมปาก มันยืนนิ่ง
“กูต่อยมันเองแหละ”ไอ้ฝิ่นบอกผม
“ขอโทษอีกที ไม่ได้มีเจตนาจะคิดไม่ดี แค่เก็บไว้เป็นที่ระลึก”มันเอ่ยออกมาหลังจากตั้งสติได้ เดี๋ยวกูถีบยอดหน้าพูดมาได้
“เมียกูไม่ใช่ของที่ระลึก มึงต้องพึงระลึกไว้ว่าของส่วนบุคคล ครั้งนี้กูจะไม่เอาเรื่อง อย่าให้มีอีก”ผมชี้หน้าพูดใส่มันที่พยักหน้ารับแต่โดยดี วันนี้มึงโชคดีมากที่มีไอ้พวกเหี้ยะไม่ได้รับเชิญเข้ามารับเคราะห์แทน
“เอาล่ะ จบๆกันไป”ไอ้ฝิ่นตัดปัญหาสรุปให้เรียบร้อย ผมมองหน้ามัน ที่ยิ้มใส่”เอาน่า อารมณ์ดีได้แล้วนะ ไปกินข้าวกัน นิคอยากเลี้ยงขอโทษ”มันพูดออกมา ไอ้นิคสีหน้าดีขึ้น แต่กูอารมณ์เสีย
“ไม่ต้อง กูหากินเป็น มึงรีบไปเลย ก่อนกูจะเปลี่ยนใจกระทืบมึงให้แหลกเหมือนโทรศัพท์”ผมพูดใส่มัน ที่มองหน้าไอ้ฝิ่นว่าเอาไงดี จนไอ้ฝิ่นต้องพยักหน้าให้ยอมผม มันทำหน้าหงอย ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจและเดินไป พอลับร่างมันแล้ว ผมมองมันทันที
“พี่ไผ่”มันเรียกผม เอามือกอดเอว
“จะกลับยัง”ผมถามมัน
“ยังไม่ได้เก็บของเลย”มันบอกผม
“กลับเดี๋ยวนี้”ผมสั่ง
“งั้นไปเก็บของก่อนนะ”มันพูดจะเดินออกไป ผมจับมือมันที่หันมามอง
“กูไปด้วย”ผมพูดและเดินนำทันที ได้ยินเสียงมันหัวเราะแบบกลั้นๆ มันใช่เวลาที่มึงจะมาขำไหม
“อ้าว เจ๊กลับมาพอดีเลย”เสียงใสๆเรียกเมียผม
“เร็วๆสิ ตัวนี้ลดได้เปล่า”มันถามเมียผม มองหน้าผม”ผัวเจ๊เหรอ”มันพูดออกมา ไอ้ฝิ่นตบหัวไม่แรงนัก ก่อนจะหันไปพูดกับลูกค้า ไอ้เด็กสองคนมองหน้าผม โมโหยังไง ผมก็ไม่กระทืบเด็ก นอกจากมันคิดจะจีบเมียผม
“มองไร”ผมถามมันสองคนที่สะดุ้ง
“พี่หล่อครับ”ไอ้ตาตี่คนแรกบอก
“เท่ห์ฉิบหายเลย”ไอ้คนที่สองบอกมั่ง ยิ้มแหยๆ
“มึงก็ทำหน้าขู่พวกมัน ยิ้มหน่อย เดี๋ยวลูกค้ากูหายหมด”ไอ้ฝิ่นเอามือจับหน้าผมให้ฉีกยิ้ม
“กูให้มึงเก็บ ไม่ใช่ขายต่อ”ผมบอกมัน
“อีกนิดเดียว หมดแล้วเนี่ยะ”มันต่อรอง ยิ้มแป้นใส่อย่างประจบ
“ใช่พี่หล่อ จะหมดแล้ว เขาจะได้ค่าจ้างด้วยนะ”มันบอกผม
“พี่ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นั่งนิ่งๆ เดี๋ยวหญิงเต็มร้าน”เพื่อนมันพูดส่งยิ้มใส่ผมมั่ง
“เข้ามาสิกูจะไล่ให้กระเจิงเลย”เมียผมเอ็ดพวกมัน
“เอ้า เจ๊ เขามาซื้อของไม่ได้มาจีบผัวเจ๊สักหน่อย”มันพูดหน้าตาเฉยใส่ไอ้ฝิ่น ที่เขกหัวมัน และก็มีหญิงมาซื้อจริงๆตามคำพูดมัน ทักทายพูดคุย เมียเริ่มจะเก็บอาการไม่อยู่แล้ว อีกนิดคงจะปรี๊ดแตกแน่
“พี่ขอเบอร์หน่อยสิ”
“หล่อจัง เหมาทั้งร้านได้ไหม” หันมาเห็นหน้าไอ้ฝิ่นที่จ้องเหมือนจะแดกลูกค้า ลุกไปทันที
“เก็บร้าน นั่งนิ่งทำไม อยากกลับไม่ใช่เหรอ”มันหันมาพูดใส่ผม มือก็เก็บของที่เหลือไม่เยอะใส่กล่อง ไอ้สองคนมองหน้ากันไม่กล้าพูด
“ตอนนี้กูอยากอยู่”ผมกวนประสาทมัน คลายความเครียดสักหน่อย
“มึงอยู่ไป กูจะไปกินข้าวกับไอ้นิค”มันลุกขึ้นบอกผม จะเดินหนี ผมดึงมันจนเซลงมา
“ห้านาที เก็บให้หมด”ผมบอกมัน ที่ยิ้มอย่างชนะ ก่อนจะเก็บของ ยื่นเงินให้เด็กสองคนนั่น
“ขอบคุณครับ”
“เจ๊ ไม่มาแล้วเหรอ”มันถาม
“อืม ตั้งใจเรียนล่ะ”ไอ้ฝิ่นบอกมัน เอามือขยี้หัว หยิบเข็มขัดใส่ถุงให้มันไปคนละเส้นอีก
“อยากเจอเจ๊อีกอ่ะ”มันจับข้อมือไอ้ฝิ่นเขย่าไปมา
“ขอเบอร์ได้ป่ะ”มันถามอีก
“ไม่ได้”ผมพูดเอง มันมองหน้า
“อะไรวะ ขี้หวงกระทั่งเด็ก ไม่ได้จะจีบเมียพี่สักหน่อย”มันพูดใส่ผม อยากจะตบเกรียน ผมลุกขึ้นยืน มันสองคนตกใจรีบวิ่งไปทันทีเลย อะไรวะกูแค่ลุกยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะลากของไปใส่รถ ประจำที่คนขับยังไม่ได้ออกรถ มันจับหน้าผมไปเช็ดหน้าและรอยออกให้ ซับตรงที่ช้ำหน่อยๆ หยิบยาแก้ฟกช้ำทาให้ ในรถผมจะมีกระเป๋ายาเล็กๆติดไว้เผื่อเป็นอะไร
“เจ็บหรือเปล่า”มันถามผม ก่อนจะจุ๊บเบาๆ
“ถ้ากูเจ็บ ไอ้พวกนั้นคงตาย”ผมบอกจ้องตามัน ที่เอามือประคองหน้าผมไว้ ก่อนจะนึกขึ้นได้
“เออ เอายาอะไรกรอกปากมันวะ อันตรายหรือเปล่า” มันถามผมอย่างสงสัย
“ห่วงมันไง”ผมเสียงเข้มใส่มัน มือตะวัดมันมากอด มันโขกหน้าผากไม่แรงนัก
“ห่วงมึงนั่นแหละ เกิดมันตายห่าขึ้นมา กูก็เป็นหม้ายสิผัวติดคุก”มันพูดใส่ผมเสียงงอนๆแต่บอกได้ว่าเป็นห่วง
“ไม่อยากมีผัวขี้คุก ก็อย่าให้บ่อยนัก”ผมพูดใส่มัน กัดจมูกที่บอกว่าดื้อรั้นไปที
“ทำใจเถอะ มึงมีเมียสวย เหมือนกูที่มีผัวหล่อ”มันทำเป็นพูดแบบปลงๆ แต่หน้าระรื่นจนน่าหมั่นไส้”แล้วมันจะตายไหม”มันยังสงสัยไม่เลิก
“มันไม่ตายหรอก แค่ยาถ่าย อย่างมากก็แสบตูด หมดแรง”ผมบอกมันให้คลายกังวล มันตาโตก่อนจะปล่อยก๊ากออกมา อย่างชอบใจ
”คืนนี้มันคงรักห้องน้ำมากกว่าปกติแน่ คริคริ” กว่าจะตั้งสติพูดต่อได้ เล่นเอาน้ำตาเล็ด
“เราหาเวลาไปทำบุญปล่อยชะนีกับเหี้ยะดีกว่าว่ะ จะได้ไม่มีเรื่องอีก มึงเห็นด้วยไหม”มันถามความเห็นผม ห่า กูนึกว่าจะพูดอะไร ผมบิดจมูกมันไปที
“กว่าจะลากเหี้ยะไปปล่อย คงโดนหางมันฟาดปากสะเดาะเคราะห์ก่อน”ผมพูดใส่มันที่หัวเราะ ก่อนจะออกรถกลับคอนโดกัน แวะกินข้าวร้านปากทางก่อนขึ้นห้อง
“หลังสอบเสร็จไปซื้อของเตรียมไปบ้านกันนะ”มันบอกผมหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว
“อืม”ผมรับคำ ก่อนจะนั่งข้างมัน ส่งถุงให้ มันรับไปดู ยิ้มออกมา
“สวยจัง”มันหยิบรองเท้าออกมาใส่ ผมมองมันที่ใส่ได้พอดี มันหยิบอีกกล่องมาเปิดดู”ถูกใจว่ะ จ๊วบบบ”มันฟัดแก้มผมไปมาจนโดนรอยช้ำ ทำเอาซี๊ดปาก ผมหยิบมาใส่ให้ ไม่ใช่เส้นแรกที่ได้ แต่มันตื่นเต้นทุกเส้นที่ผมให้ และผมก็จูบเท้ามันทุกครั้งที่ใส่เหมือนกัน
“SM”มันอ่านคำย่อยิ้มๆ”ชอบซาดิสเหรอ” รู้แต่มันแกล้งถาม
“เออ”ผมพยักหน้า จับมันมานั่งตักและพูดกระซิบ”อยากจะฟาดมึงก่อนใส่ทุกครั้ง”
“ก็ทำสิ”มันพูดด้วยรอยยิ้มยั่วๆ จูบปากผมกัดจนรู้สึก ผมก็ทำมั่ง เล่นเอาซี๊ดใส่กันมันส์มาก หึหึ ก่อนมันจะตัวลอยเพราะโดนอุ้มตรงดิ่งเข้าห้อง ไปเล่น SM กัน เมียคงจะเจ็บปวดมาก หัวเราะคิกคักซะไม่มี กว่าจะจบยกสอง เล่นเอาหอบเหมือนกัน ระหว่างที่ทำกัน มันไม่ยอมถอดรองเท้าที่ผมซื้อให้ออกเลยใส่จนเสร็จ และหลับไปทั้งอย่างนั้น
“ไอ้ขี้เห่อ”ผมว่ามันขำๆ ก่อนจะกอดมาแนบอก นึกถึงความหมายของอักษรย่อ S สิปปะ คือชื่อผม ส่วน M มันตา คือชื่อไอ้ฝิ่น นี่ผมไม่เคยบอกเลยใช่ไหมว่าผมกับมันชื่อจริงว่าอะไร หึหึ วันนี้เหนื่อยมากขอนอนพัก ราตรีสวัสดิ์ หลับตามเมียทันที
**********************************************************************************************
ปล. คนเขียนก็อยากจะบอกว่า เพิ่งคิดได้เหมือนกันว่าจะให้มันชื่ออะไรกันดี 5555555555555 ใกล้สิ้นปีเหมือนจะสิ้นใจ มรสุมงานรุมเร้าจริงเลย สู้ๆ บอกตัวเอง และขอบคุณทุกกำลังใจเช่นเคยคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดจิ้มก่อนแล้ววิ่งออกไปอ่าน555
คู่นี้ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆน่ารักเกิ๊นนนนน
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
แอร็ย พี่ไผ่ น้องฝิ่น น่ารักกกกกก
-
ยิ่งผ่านไปนานดีกรีความหึงก็พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ 55555
-
น่ารักค่อดๆ สองคนเน้ :impress3:
-
คู่รักในดวงใจเค้าเลย น่ารักได้อีก
-
ฝิ่นกะไผ่น่ารักสาเหมอ :))
-
ผัวเมียคู่นี้มันเจ๋งโคดๆ o13
สิปปะกะมันตาืชื่อเก๋กู๊ดอะ :กอด1:
-
พี่ไผ่ๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o8: :o8: :o8: :o8:
อยากได้สักคน ถ้าได้คงจะตั้งใจเรียน ฮ๋าๆ
-
รักคู่นี้ น่ารักตลอด
มดไต่เลยดีเดียว
พี่ไผ่โหดได้ใจ ชอบ 55
-
มันตา!!! ชื่อญาติเราล่ะ แต่มันเป็นชะนี 5555
พี่ไผ่นี่น้าาา รักน้องฝิ่นจริงๆ ชอบเวลาแฟนซื้อของให้กันเพราะเห็นแล้วรู้ว่าอีกคนชอบ มันประทับใจกว่าซื้อในโอกาสพิเสดอีกนะสำหรับเรา
-
ตอนนี้ SM จริงๆ ด้วย พี่ไผ่โหดอ่ะ ขู่เด็กด้วย :pigha2:
-
ไอ่ห่านนั่นดีทอกซ์ไปและ หลายเม็ดนะนั่น สม
คู่นี้ครบรส แซ่บเว่อร์
-
จะสงสารพวกที่มาหาเรื่องผัวเมียคู่นี้ดีไหมนะ หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ
แต่กระทืบคนเสร็จแล้วก็ยังมีแรงมาเล่น SM กันอีก 555 อึดจริงๆ
กดบวกค่า ใกล้สิ้นปีเข้ามาทุกทีแล้วสิเนอะ แต่ปีหน้าก็ยังอยากอ่านคู่ผัวเมียคู่นี้ต่อไปนะคะ :)
-
พี่ไผ่โหดดดดดดดดดด แต่ก็ยังน่าร้ากกกับน้องเสมอ
ฝิ่นก็อ้อนได้อ้อนดีอ่ะ :impress2:
-
เค้าชอบ sm ฮ่าๆๆ
-
คู่นี้ไม่ทำให้ผิดหวัง อ่านทีไรยิ้มแก้มปริทุกที :กอด1:
-
เพิ่งรู้ชื่อจริงก็วันนี้เอง น่ารักๆ :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ตั้งชื่อคู่ผัวตัวเมียได้เพราะมากค่ะ
นิคเห็นฤทธิ์พี่ไผ่แล้ว คงแหยงไม่กล้าไปเลย
-
ไผ่นายแน่มาก o13
-
เพิ่งจะรู้ชื่อจริงพี่ไผ่ กับ น้องฝิ่น ก็ตอนนี้แหละ
นึกว่าต้องรอเห็นในการ์ดงานแต่งเลยทีเดียวนะนี่ :laugh:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักกกกกก
-
น่ารักอ่ะ >.< แต่สู้ เจย์หวายไม่ล่าย 55555
-
หึงโหดนะพี่ไผ่
แต่ไอ้กลุ่มนี้แม่งก็สมควรโดนแล้วละ :m14:
-
ในตอนนี้นอกเหนือจากความน่ารักเหมือนเดิมของฝิ่น...และ...
ความ :haun4: :haun4:ไม่มีลดของพี่ไผ่แล้ว(สงสัยจะมีแต่เพิ่ม)
เรายังได้เห็นลวดลายความเจ๋งของพี่ไผ่อีกด้วยน้าาา..
แต่ทว่าหลังจากบทบู๊ ไหงพี่ไผ่ลงท้ายด้วย :m20: :m20:ล่ะ
นึกได้ไงหว่า " กูรู้ว่ามึงลูกใคร แต่มึงไม่จำเป็นต้องรู้ว่ากูเป็นลูกใคร
รู้แค่ว่าถ้ามึงเจอพ่อกูมึงต้องยกมือไหว้ พ่อมึงที่ว่าใหญ่ก็ต้องไหว้เหมือนกัน..."
:laugh: :m20: ก็คนที่ถือพุทธน่ะ เมื่อเจอพระ ก็..ไม่แค่ไหว้นะพี่ไผ่ ต้องกราบเลยล่ะ 3ครั้งแบบเบญจางคประดิษฐ์เลยนะพี่
-
ก็เพิ่งจะรู้ชื่อพี่ไผ่กับน้องฝิ่นก็วันนี้แหละ SM จริงๆ :laugh:
-
กร๊ากกก
สองคนนี้ได้ใจทุกตอนอะ
ฮ่าๆ แต่ช่วงนี้รู้สึกคิดถึงบลูพายยยจัง
-
สิปปะ & มันตา
:man1:
-
ชอบที่สุด ที่สุด ที่สุด ม๊ากกก มาก อะ :haun4: :pighaun: :z1: รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากมาย เคลียร์กันอะยังขาดชะนี ด้วยเรียกมาเคลียร์ด่วนอิอิ
ขอบคุณจ้า จัดหนัก จัดเต็มเลยอิอิ ตอนหน้าจะไปกระบี่แล้วเหรอ เปิดตัวๆ อิอิ :L1: :pig4: :L1:
-
พี่ไผ่ หึงโหดดดดด...แต่ก้อชอบบบบบ
:o8:
-
พี่ไผ่หึงโหดมาก สงสารนิคเหมือนกันนะ
แต่ทีนี้ได้รู้เลยว่า พี่ไผ่หวงเมียมากกกกกกกกกกกก
-
ชื่อจริงพี่ไผ่ กับ น้องฝิ่น แนวมาก
-
อ่านผัวเมียคู่นี้เมื่อไรยิ้มทุกที อิอิ
พี่ไผ่โหดเเท้หลาย อิอิตอนหึงกันพี่ไผ่หน้ากลัวมาก ก็เขาหวงเมียมาก
ฮ่าๆ สะใจแท้พวกนั้นโดนซะ
:pighaun: :pighaun:ชื่อน่ารักมากพี่ไผ่ลึกซึ้งอิอิ
+1ค่ะ :กอด1: รักผัวเมียคู่นี้
-
ชอบไผ่ฝิ่นอ่ะ
น่ารักกกกกกกกก
ตอนนี้พี่ไผ่หึงโหด รู้สึกเหมือนว่าจะหึงมากขึ้นๆๆๆกว่าแต่ก่อนเยอะ
งี่เง่าขึ้นด้วย ว่าแต่ฝิ่นเคยตัว ไผ่ก็เคยตัวเหมือนกันแหละ
น้องง้อตลอด พี่ไผ่ได้ใจเลยยยย
SM ไม่เคยรู้ชื่อจริงเลย ฮ่าๆ สิปปะกับมันตา
ชอบคู่นี้ที่สุดดดดดด
รักคนแต่ง มากอดที :กอด1:
จุ๊บบบบบ
มาต่อไวๆเน้อ
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
รอตอนต่อไปจ้าาาา
-
มารู้ชื่อจริงเอาตอนที่ 85 เลย
-
พอกันเลยทั้งสองคน
-
ฮ๊อต จริงๆคู่นี้
มีเรื่องให้เคลียร์ตลอด
แต่ก็เป็นสัญญาถึงความรักที่มีให้กันมากๆ
ชอบเวลาคุยปรับความเข้าใจกัน และหื่นใส่กัน ก๊ากๆๆๆ
ไอ้กร ไอ้แมน สมควรโดนแล้ว :beat: :beat:
เล่นผิดคนแล้วไอ้พวกบ้าเอ๊ยยย :z6:
-
:laugh: กร๊ากกกกกกก พี่ไผ่หึงโหด :m20:
คู่นี้มันหื่นได้ใจจริงๆ :jul1:
แต่เราแอบชอบเด็กน้อย 2 คนอ่ะ น่ารัก :-[
-
ให้ตายเถอะเค้าฟินนนนนนนนนนนนนนนนน><
แบบว่าอร๊าย ขอเด็กสองคนนั้นได้มั้ยถูกใจเจ้5555
ที่สำคัญฮามุขพี่ไผ่ อีตอนพ่อกูใหญ่ใครๆก้อต้องไหว้ กร๊าก พระเจ้าก้อไม่เว้นยังเอามาเปงมุขได้
แบบว่าต่อไปจะเปงไงน้อออ รอรอ ของทุกคู่. อิอิ
-
อ้อ SM มันอย่างนี้นี่เอง คิดว่า SM นั้น 555 ชื่อเพราะเนอะทั้งสองคนเลย
พักนี้พี่ไผ่เค้าหึงแรงตลอดหลงมากเมียคนนี้ ไอ้น้องฝิ่นก็นะผู้ชายมาตอมไม่หยุด
ฮาตรงบอกไม่อยากมารอแต่มานั่งรอตั้งน้านนานแล้ว เสียท่่าเมียอีกต่างหาก
ชุดนอนฝิ่นนี่มันยั่วให้สอบสวนและจัดหนักจริง ๆ นะ โดนไป
แฟนเก่าฝิ่นนี่ีมันเล่นไม่เลิกนะ เจอของจริงเข้าไปจะเข็ดมั้ย พี่ไผ่โคตรแมนโคตรเท่ห์อ่ะ
กับนิคก็หึงไม่เลิก เขวี้ยงโทรศัพท์ให้พังแม่ม สมใจพี่ไผ่มัน
ของขวัญให้น้องน่ารักเซ็กซี่มากอ่ะ ใส่นอนเลย ไม่ค่อยจะเห่อเนอะ น่ารักอ่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:กรี๊ดดดดดด....SM........ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
อย่าให้พี่ไผ่ฟิวส์ขาดนะ เจอจัดหนักเลยเป็นไง o13
-
:o8:..ชื่อพี่ไผ่อย่างเก๋...แต่ชอบชื่อไผ่มากอ่ะ เพราะมากกเหมาะกะตัว
-
อิจฉาสองคนนี้จริงๆ
-
มันส์สะใจมากกกกก เคลียร์เรื่องนิคได้แล้ว เหลือแต่ชะนีนางนั้นรึเปล่า??
ลุ้นๆ อยากเห็นผิ่นฉะกับชะนีจริงๆเล้ยยยย
-
พี่ไผ่โหดดีแท้
-
พี่ไผ่โหดได้ใจมากอะ แต่แบบนี้ก็สะใจดี o13
-
น่ารักเวอร์!!!!!!!!!!!!! 5555555........
-
มึงเอ๊ยยยยยยยยย
คืนนี้ไม่ต้องหลับต้องนอนแน่ๆๆ
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
ไผ่ ฝิ่น น่ารักเว่อออออออ
รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1:
-
สิปปะโหดเกิ๊นนนน นนน! น่ารักอ่ะ! มีใส่สร้อยข้อเท้าให้กันแล้วจุ๊บข้อเท้าด้วยย ย! สิปปะ<3มันตา
-
น่ารัก...เพิ่มขึ้นทุกทีสำหรับน้องฝิ่นอนงค์
พี่ไผ่..นี่โหด หวงเมียมากจริงๆ....
อ่านมาจน 85 ตอน พึ่งรู้ชื่อพี่ไผ่กับน้องฝิ่น....555
-
ไอ้แมน จะบอกให้นะว่าทำไมพ่อนายกะนายจะต้องไหว้ พ่อ พี่สิปปะ เพราะพ่อพี่สิปปะ เป็น " พระ " เฟ้ยยยยยยยย :z1:
แต่ชอบที่พี่ไผ่หึงง่ะ โหดแท้ :m16: น้องฝิ่นก็อ้อนซะ :impress2:
-
โหดแบบน่ารักๆ
-
คู่สร้างคู่สม :m1: :m1: :m1:
-
ชื่อจริงของฝิ่นน่ารักจังเรยย
ชื่อของพี่ไผ่หมายถึงอะไรหรออ เค้าอยากรู้ ;))
-
แอร๊ยยยสพี่ไผ่ เท่ค๊อดๆ :m3: แต่อยากดูน้องฝิ่นฉะกะชะนีแฟนนิคอีกสักรอบ :laugh:
-
ดุทั้งคู่ ทั้งไผ่-ฝิ่น
-
กรี๊ดดดดด พี่ไผ่เท่โคตร ❤
-
ชื่อจริงของฝิ่นน่ารักจังเรยย
ชื่อของพี่ไผ่หมายถึงอะไรหรออ เค้าอยากรู้ ;))
สิปปะ แปลว่า ช่างสิบหมู่ ช่างศิลปะ เดิมเป็นภาษาบาลี
มันตา แปลว่า ผู้มีปัญญา มีความรู้
ถ้าผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ คนเขียนเห็นว่าเพราะดีเลยนำมาตั้งให้ตัวเอกของเรื่อง
-
"ถ้ามึงเจอพ่อกูมึงต้องยกมือไหว้ พ่อมึงที่ว่าใหญ่ก็ต้องไหว้เหมือนกัน”
พวกไอ้แมนคงอึ้งว่ามาเจอคนโคตรใหญ่ ขนาดพ่อมันยังต้องยกมือไหว้ 555+
รอไปเที่ยวกระบี่กับหนุ่มๆ นะครับ
-
อิพี่ไผ่จัดเต็มทุกเรื่องจริงๆ :laugh:
-
อย่างนี้แหละนะ รักมากก็หึง(โหด)มากเป็นธรรมดา o18
มีเมียสวยอย่างที่ฝิ่นว่าก็ต้องทำใจอ่ะนะ เราไม่ยุ่งเค้าก็มายุ่งกับเรา
แต่ฝิ่นไม่เล่นด้วยซะอย่าง เพราะฝิ่นเองก็รักพี่ไผ่มากเหมือนกัน :o8:
ตอนนี้เลยได้เคลียร์หลายคนเลย ซวยไปมาตอนที่พี่ไผ่อารมณ์ไม่ดี
คู่นี้เค้างอนง้อกันน่ารักนะ โดยเฉพาะน้องฝิ่นที่เป็นฝ่ายง้อ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
-
หึงโหดมากพี่ไผ่ แต่เราชอบบบบบบบ
-
:3123: :3123: :3123:
-
อ๊ายยยย~~~~~~~~~~~!!!!!!
ชอบตอนนี้จังเลยอ่ะ
พี่ไผ่เท่มากๆๆๆ สุดยอดอ่ะ หึงโหดได้ใจจิงๆ 555+
ส่วนฝิ่นก้อน่ารักตลอดกาล คิคิคิ
-
น่ารักกันตลอดคู่นี้ ><
-
ดันๆ รอๆๆ อิอิ
-
ตอนที่ 86
“เหลือภาคปฏิบัติ ก็เสร็จแล้วโว้ยยยย”เสียงโวกเวก ของบรรดาเด็กวิด’วะ ที่ดี๊ด๊าดีใจที่จะหมดไปอีกเทอม และเป็นเทอมตัดสินชะตาว่าจะได้เลื่อนไปอีกชั้นปีหรือเปล่า ถึงผมจะมั่นใจว่าได้ไปต่อแน่ ก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ เพราะผลโหวตยังไม่ออก
“คุณฝิ่นครับ คุณฝิ่น”เสียงห้าวเรียกอย่างไพเราะเพราะพริ้ง
“ครับ คุณปริณ”ผมตอบรับผู้ชายร่างสูง ใส่แว่นไร้กรอบ เรียนเก่งที่สุดในคลาสและสายเลยครับ อนาคตเกรียตินิยมแน่นอน นิสัยดีมาก ไม่หวงวิชา ใครไม่เข้าใจบอกคุณปริณ ช่วยได้เสมอ และนี่เป็นการพูดตามปกติของเขาไม่ได้แอ๊บแต่อย่างใด
“ก่อนปิดจะมีกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์คณะกันครับ มีให้เลือกลงแข่ง คุณฝิ่นกับเพื่อนสนใจอันไหนกรอกให้ทีครับ อยากให้ลงแข่งด้วยกัน”คุณปริณยื่นเอกสารให้ผม นั่งลงข้างๆมองด้วยแววตาไม่บ่งบอกกูอารมณ์ไหน เห็นแก่เรียนอย่างนี้ เดือนคณะผมนะครับ ไม่ใช่เด็กแก่เรียนที่เห็นทั่วไป เนี๊ยบหัวจดเท้า แต่งตัวทันสมัย แต่การวางตัวเหมือนคุณชายแค่นั้นเอง
“ไงจ๊ะคุณปริ๊น จีบเพื่อนเขาเหรอ”เสียงนังออยพร้อมถลามานั่งข้างๆคุณปริณที่ไม่ได้ตกใจอะไร ยิ้มน้อยๆ
“ผมอยากมีชีวิตอยู่ต่อครับ คุณออย”พูดแซวเล่นอย่างรู้อยู่แล้ว ว่าผมแฟนใครหว่า ฮ่าๆๆๆ
“เหรออออ จีบเขาก็ได้นะ”มันยังแซวต่อ คุณปริณส่ายหน้า
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวนักว่ายน้ำมหาลัยฟรีสไตล์คิ๊กใส่หน้าผม”แซวกลับหน้าอมยิ้ม นังออยจิ๊ปากที่ทำอะไรไม่ได้
“ไอ้สองตัวไปไหน”ผมถามถึงไอ้แฝดที่เมื่อเช้าอารมณ์เสียอยู่ แต่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
“งอนไอ้ต้าร์เรื่องยังไม่ตอบตกลงว่าจะไปกระบี่ด้วยหรือเปล่า เลยไปลงที่ไอ้บอสกับเพื่อนมัน ที่กวนตีนแต่เช้า”อีออยเล่าได้หน้าระรื่นมาก ไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“เดี๋ยวเรื่องถึงอาจารย์นะครับ”คุณปริณเตือนอย่างหวังดี
“ไม่หรอก มันแค่ด่าและวางมวยไปนี๊ดสสสสสนึง”อีออยบอกทำมือให้รู้ว่า นี๊ดสสสสสนึงจริงๆ
“มาพอดี”ผมบอก มันสองตัวนั่งลงข้างผม ไอ้โอมมองหน้าผม
“พี่ไผ่กระทืบไอ้แมนกับไอ้กรณ์เมื่ออาทิตย์ก่อนเหรอวะ”มันถามผม สีหน้าไม่ได้ตกใจอะไร ออกจะปลาบปลื้มเหมือนหน้าไอ้อาร์มสที่รอคำตอบอยู่ ผมไม่ได้เล่าให้พวกมันฟัง อีออยหันขวับ พวกมันรู้แค่เรื่องผมประจานนังซึนเดอแรดอย่างเดียว
“จริงเหรอวะ”อีออยเกาะแขนผม เบิ่งตาใส่
“อืม”ผมพยักหน้า
“เออ ผมขอตัวนะครับ นี่เอกสารของทุกคน”คุณปริณพูดพร้อมกับวางเอกสารบนโต๊ะ เดินออกไปทันที เป็นนิสัยที่ดีอีกอย่างของคุณปริณไม่ยุ่งเรื่องของใคร แต่ถ้าใครจะให้ช่วยเหลือบอกได้
“ยังไงวะ เจอกันได้ไง ไหนเขาบอกว่าพ่อมันส่งไปเรียนเมืองนอกไง”อีออยถามรัวเป็นชุด
“มันไปจริง แต่เรียนไม่จบพ่อมันเรียกตัวกลับ โทษทีเพื่อน ไม่ได้เล่าให้ฟังเพราะคิดว่ามึงไม่อยากรู้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าแม่งจะกลับมาหาเรื่องมึงอีก”ไอ้อาร์มสกอดไหล่ผม
“ช่างเถอะ มันคงไม่มายุ่งแล้วล่ะ”ผมตบหลังมือมันเป็นการบอกว่าไม่เป็นไร ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าหรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมรู้ก็คงจะหาทางป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องแน่ถ้าเลี่ยงได้และไอ้แมนมันก็คงไม่โดนแบบนี้หรอก ไม่ใช่ว่าห่วงมันแต่เพราะไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยต่างหาก
“มึงเล่าหน่อยสิกูอยากรู้อ่ะ นะๆๆๆอีฝิ่น ผัวมึงต้องเท่ห์มากแน่ๆ”อีออยยังเร้ารื้อไม่เลิก จนผมต้องเล่าให้ฟัง พวกมันหัวเราะชอบใจเกือบตลอดระหว่างที่เล่ากระทั่งจบ
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยแมน ตูดบานแล้วมั้ง”นังออยหัวเราะน้ำตาเล็ด
“ไอ้สองตัวนั่น กูเห็นเมื่อเช้าหน้ายังมีรอยช้ำอยู่เลยขนาดผ่านมาหลายวันแล้วนะ”ไอ้โอมพูดยิ้มๆ
“สม แดกข้าวดีๆไม่ชอบ ๆชอบแดกตีน”ไอ้อาร์มสพูดอย่างสะใจ
“ดอกนะมึง ผู้ชายแอบถ่ายรูปจนได้เรื่อง มิน่าล่ะ อีซึนถึงหาเรื่องมึงตั้งแต่ตอนนั้น หล่อไหมวะ ไอ้นิคอะไรเนี่ยะ กูว่าต้องหล่อแน่เลย พี่ไผ่ถึงได้จัดหนัก”อีออยจิกตาจิกเสียงใส่ผม พูดถึงนังซึนอย่างหมั่นไส้แกมชอบใจที่โดนผมด่า ก่อนจะกระแทกไหล่ผมถามถึงไอ้นิค
“ก็ดูดี”ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจ มันหรี่ตาใส่”อะไรของมึง เดี๋ยวกูจะบอกไอ้เป๊บว่ามึงนอกใจ”ผมพูดใส่มัน เมื่อวันก่อนกิ๊กเก่าอีออยมาคุยด้วย มันก็คุยจนลืมไอ้เป๊บที่ยืนอยู่ด้วย กว่าจะรู้ว่าไอ้เป๊บงอน มันโดนจูบจนปากระบมไปหมด แรกๆก็งงว่าทำไม ถามมันๆก็จูบๆๆๆ มันโมโหก็เลยจูบกลับไปบ้างจนไอ้เป๊บเปิดปากสารภาพว่า งอนและหึงมัน ผมนี่หัวเราะก๊ากเลย มันเล่าไปก็อายไป นานแล้วที่ไม่ได้เห็นมันอายจริงๆจังๆแบบนี้ แสดงว่าคนนี้คงใช่แล้ว
“กรูปรี กูแค่ถามเฉยๆ แต่ถึงมึงบอกมันกูก็ไม่กลัวหรอก”มันเอานิ้วจิ้มหัวผม ก่อนจะยักไหล่แบบฉันไม่แคร์
“เฮ้ย ทางนี้”ผมเงยหน้ากวักมือ อีออยหันขวับทันทีหน้าตาเลิ่กลั่ก
“ฮ่าๆๆๆๆ”เสียงพวกผม
“กลัวโดนฉีดฟิลเล่อร์ที่ปากอีกเหรอ”ผมยื่นหน้าไปล้อมัน ก่อนจะพากันหนีมันไปห้องสอบภาคปฏิบัติ
“เพื่อนเลว เชี่ยะ”มันไล่ทุบพวกผมอย่างเขินจัด
/
/
/
“เออ รู้แล้ว”ผมบอกไอ้คนในสาย จะเป็นใครได้ นอกจากสิ่งเร้าใจที่เรียกว่า ผัว ตอนแรกมันบอกให้ผมรอที่คณะ แต่มันเปลี่ยนใจให้ผมเดินไปหามันที่คณะเอง ติดประชุมงานของคณะอยู่ “เดี๋ยวกูถีบยอดหน้า มาแช่งกู”ด่ามันอีก เสือกมาเยาะเรื่องสอบ “ถ้ากูไม่จบ ก็เกาะมึงแดกนั่นแหละ”หัวเราะสไตล์มันและวางสาย
“โรคจิต ผัวด่าเสือกยิ้ม”อีออยพูดใส่ผมอย่างหมั่นไส้ หน้าผมยิ้มระรื่นขัดกับน้ำเสียงที่โต้ตอบมัน สนุกดีชีวิตมีสีสัน
“โรคจิตตรงไหน มันเรื่องปกติของกูต่างหาก ลองคนอื่นมาด่ากูสิ”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ
“อีฝิ่น กูรู้แล้วว่ามึงเลิฟฟฟฟฟกันแค่ไหน หุบปากซะมั่งเถอะมึง บานจะเท่าแก่งกระจานแล้ว”มันว่าและจิ้มหัวผมที่ไม่หุบยิ้มตามมันบอก ไอ้แฝดสอบเสร็จโกยแนบไปหาเมียก่อนเลย ไอ้ต้าร์มึงไม่รอดแน่ กูดูจากสถานการณ์แล้วถ้ามันสองตัวได้คำตอบไม่เป็นที่พอใจนะ มึงเตรียมได้เลย
“เป๊บไปด้วยไหม”ผมถามอีออยที่จัดแต่งทรงผมอยู่
“ตามไปทีหลัง”มันพูดเหมือนจะงอน
“งอนเหรอ”ผมถามมันที่เงยหน้ามา
“เปล่า”มันยักไหล่
“ตอ กูรู้หรอกน่าว่ามึงอยากให้มันไปพร้อมด้วย”ผมกอดไหล่มัน หยิกแก้มมันเบาๆ
“กูจะบังคับอะไรได้ มันต้องทำธุระให้พ่อมันก่อน ช่างเถอะ ครอบครัวต้องมาก่อน”มันพูดเหมือนไม่คิดอะไรแต่มันคิด
“แล้วมึงจะรอให้มันตามไปทำไมล่ะ”ผมพูดยิ้มๆใส่มันที่มองงงๆ”อินโนเซ้นท์นะมึง”
“กูแอ๊บอะไร”มันยังทำหน้าแบบไม่รู้จริงๆ
“อีออย ลดความเยอะตามเขาบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกนะ”ผมเรียกมันดึงแก้มมันส่ายไปมา มันขมวดคิ้ว”มึงก็ไปพร้อมมันสิ”ผมเฉลยให้มันฟัง ทนมองหน้าใสซื่อที่ไม่เหมาะกับมันไม่ไหว อิอิ
“จะบ้าเหรอ อีห่า มันไม่ได้ชวนสักหน่อย”มันเสียงดังก่อนจะเบาในตอนท้าย
“มันไม่ชวน มึงก็เสนอสิ แต่ก่อนล่ะแนะนำกูดีจัง”ผมผลักหัวมันเบาๆ
“มันจะดีเหรอ เกิดมันไม่สะดวกใจล่ะ”มันถามเสียงไม่มั่นใจ
“ดีสิ กูว่าไอ้เป๊บมันอาจจะอยากชวนมึงไปพร้อมมันก็ได้นะ แต่ไม่กล้าพูดออกมา”ผมออกความเห็น
“เป็นเมียมันไง มึงถึงได้รู้”มันพูดกวนๆใส่ผม
“ถ้ากูเป็นเมียมัน กูจะไปพร้อมมัน”ผมพูดจริงจังใส่มัน แต่ยักคิ้วสลับกันไปมา”อีออย มึงกลัวอะไร มาขนาดนี้แล้ว พูดไปเถอะ เรื่องจิ๊บๆ มึงคิดให้บิ๊กทำไมวะ”ผมบอกมันอีกที มันจ้องหน้าผมอย่างพิจารณาก่อนจะพูดออกมา
“มึงหยุดตัดผมสักพักนะ หน้าตากวนตีนไงไม่รู้”มันพูดคนละเรื่องออกมา ตอนนี้ผมเกือบจะรองทรงแล้วแต่เหลือผูกจุกได้อยู่ ถ้าไม่มัดก็หวีปัดหน่อยๆ รอยไถก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆแล้วแต่ความชอบ
“ส้นตีน มึงไม่ต้องมาเขินเปลี่ยนเรื่อง หัวกูตัดทรงไหนก็เป๊ะ”ผมทึ้งหัวมันไปมา หัวเราะคิกคัก
“เออ กูจะไปเสนอให้มันเอง”มันตอบรับในที่สุด
“แรด”ผมว่ามัน
“และถ้ามันไม่รับข้อเสนอกูล่ะ”มันยังเสือกถามต่อ
“มึงก็รุกใส่มันเลย ดูสิมันจะยอมเป็นรับไหม”ผมบอกมันมือก็สะพายกระเป๋าใบโปรด
“แรดกว่ากู”มันว่าผมกลับมาบ้าง
“กูว่าที่จริงมึงอยากเปิดซิงไอ้เป๊บใจจะขาดล่ะไม่ว่า”ผมกอดคอมันมาแซวข้างหูที่แดงเถือกทันที
“อีฝิ่น อีห่าจิก พูดไป”มันจิกหัวผมเอามืออุดปาก มองไปมา
“ทำไม”ผมยื่นหน้าใส่มัน
“เดี๋ยวใครได้ยินไปบอกมัน กูก็อดน่ะสิ”มันหันกลับมาพูดใส่ผม ก่อนจะหลุดหัวเราะใส่กัน
“ฮ่าๆๆๆๆ เชี่ยะ ไร้ยางอาย”ผมหัวเราะไปด่ามันที่หัวเราะไปด้วย ก่อนจะถีบส่งมันหน้าชมรมว่ายน้ำที่มันต้องมานั่งรอ และผมก็ลัลล้าไปถาปัด หุหุ
“คนเยอะฉิบหาย”ผมบ่นก่อนจะดูดน้ำมะนาวปั่นที่แวะซื้อที่โรงอาหารคณะมัน ปากดูด ตูดนั่ง ตาสอดส่ายมองผู้ชายบ้างนิดหน่อย อย่าไปบอกมันนะครับ คนที่รู้จักก็ยิ้มทักทาย ส่วนใหญ่ผู้ชาย ผู้หญิงก็มีแต่เพื่อนมันนั่นแหละที่ทัก
“ฝิ่นไม่เข้าไปข้างในล่ะ”พี่เปิ้ลเพื่อนร่วมห้องมันทักผม พี่เปิ้ลตัดผมได้ใจมากเลย สั้นติดหนังหัวเลยก็ว่าได้ มั่นมาก
“นั่นดิ เข้าได้นะไปพร้อมพี่ไหม”พี่ไอซ์พยักหน้าชวนผม พี่ไอซ์เป็นผู้หญิงที่น้ำหนักเกือบร้อย แต่แกคล่องแคล่วว่องไว ทำอะไรใครไม่ได้นั่งทับแม่งเลย ผมเคยเห็นพี่เจย์โดนแกทับมาแล้วโทษฐานซื้ออ้อยไปฝากแก
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวฝิ่นรอตรงนี้ดีกว่า ไปไหนกันมาเหรอพี่”ผมถามพี่สาวสองคนที่หิ้วของเต็มมือ
“อีหวานน่ะสิ ใช้ให้ซื้อของกิน ไม่รู้มันจะประชุมพร้อมค้างคืนหรือไงกัน”พี่เปิ้ลเรียกจิกพี่หวานแต่เป็นแบบขำๆ ทำเอาผมอมยิ้มกับท่าทางแก ถึงจะคนละกลุ่มกันแต่เพื่อนมันก็รักกันดีนะครับ ผู้หญิงคณะนี้สวยแต่ห้าว
“พี่ไปก่อนนะ อีเตยมันชูนอเรียกแล้ว เดี๋ยวบอกไผ่ให้ว่าเมียมารอแล้ว คิกๆ ไปนะ”พี่ไอซ์แอบจิกพี่เตยที่โบกมือปากขมุบขมิบด่าไปด้วย แกแซวผมก่อนจะเดินไป ผมเห็นหน้ามันแหละมองมาแว่บนึงและก็หันกลับ สัด ทำเป็นเมินกูเดี๋ยวมึงจะโดนจ้องตาและกระทำชำเรา อิอิ แล้วผมก็หยิบหนังสือแต่งรถฉบับล่าสุดมาดู เกือบชั่วโมงเงยหน้ามองไปก็ยังไม่เลิก พี่กราฟกับพี่เทรนด์ยกกระดาษมาเป็นปึกเลยก่อนจะบอกพี่พายกับพี่หวานให้แจก พี่ๆคนอื่นก็ช่วยด้วย ไอ้ไผ่เขียนอะไรไม่รู้ส่งให้พี่หวายกับพี่เจย์ไปดำเนินการ พี่บลูกับพี่แพมรับเอกสารจากรุ่นน้องอยู่ ดูทุกคนวุ่นวายไปหมด ยิ่งปีสุดท้ายด้วยคงจะหน่วงหน่อย ก่อนจะสบตากับมันอีกรอบผมกำลังจะยิ้มส่งกำลังใจให้สักหน่อย มันเสือกยกนิ้วกลางให้พร้อมยักคิ้ว ผมเลยยกส้นตีนให้มันเป็นการตอบแทน นิ้วกลางสู้มันไม่ไหว
“ไอ้ประสาท”ผมว่ามัน ก่อนจะสนใจหนังสือต่อ สักพักก็มีเสียงคุยกันดังมา
“แม่ง กูนึกว่าจะเลิกพรุ่งนี้ เมื่อยฉิบหาย”เสียงพี่หวายมาก่อนตัวอีก
“ไอ้พาย มึงจัดการแล้วกัน”พี่เจย์โยนให้พี่พาย
“มึงจะบอกทำไม ทุกทีก็กูทั้งนั้น สัด”พี่พายด่าเข้าให้
“ให้ผัวมึงช่วยสิ”พี่หวายส่งเสริม
“กูช่วยอยู่แล้ว แต่พวกมึงต้องช่วยด้วย เกี่ยงแม่งตลอด”พี่บลูเสนอหน้ารับแถมด่ากลับเป็นการปกป้องภรรยา แกยังไม่เลิกคิดที่จะจัดหนักอาจารย์หนุ่มชาวสเปนที่มาคุยกับพี่พายบ่อยๆเลย บอกให้กูจบก่อนจะเล่นแม่งให้น่วมเลย ไอ้แซนด์เลิกไปแล้วถ้าไม่เลิกก็คงจะอยู่ยาก เห็นมาดบอยแบรนด์แต่เถื่อนฉิบหาย
“เจ๋งนะมึง ไอ้เด็กวิดวะ มานั่งถิ่นกูเนี่ยะ”พี่หวายมาถึงยกขาข้างหนึ่งทำเป็นพูดข่มใส่เหมือนตัวร้ายในละคร แต่แกเว่อร์มากกว่านั้น
“เจ๋งไม่เจ๋ง เอาเด็กถา’ปัด มาเป็นผัวได้แล้วกัน”ผมก็ทำเสียงข่มใส่แกบ้าง ก่อนจะเซ เมื่อโดนผลักหัวโดยผัวผมเอง นึกว่าเอาตีนผลักหนักฉิบหาย
“เออว่ะ แถมเด็กคณะกูก็ไปได้ผัววิด’วะอีก เฮ้อ”พี่เจย์เห็นด้วยทำเป็นถอนหายใจ ถ้าไอ้ต้าร์อยู่ด้วยหน้าแดงไปแล้ว เพราะโดนแซวบ่อยเพื่อให้เกิดความเคยชิน เหมือนจะหวังดีเน๊าะ
“เขาเรียกเจ๋งสองต่อ หุหุ”ผมได้ทีเลยเยาะซะ พากันเบะปาก พี่พายหัวเราะก่อนจะหยิบหนังสือแต่งรถไปเปิดดู
“เล่มใหม่เหรอวะ”พี่บลูถามพร้อมชะโงกหน้าไปดูบ้าง แต่แอบหอมแก้ม เลยโดนจิกหัวซะ
“เล่มใหม่สิพี่บลู ใครจะซื้อเล่มเก่ามาอ่านล่ะ บ้าเปล่า”ผมลอยหน้าพูดใส่แก พี่บลูตีไหล่ผมเข้าให้แต่ไม่เต็มที่เพราะพี่พายกั้นอยู่ ผมแล่บลิ้นใส่ ทีเมียล่ะไม่กล้า
“มึงเล่นกีฬาอะไรป่ะ”พี่เจย์ถามผม ขณะที่ไอ้ไผ่ลุกไปคุยโทรศัพท์ น่าจะที่บ้านโทรมาเพราะสำเนียงบอกภาษา หน้าตาบอกภูมิภาค โดยเฉพาะจมูกที่โด่งบ่งบอกว่าอยู่ที่ราบสูง ฮี่ฮี่ ผมเคยถามมันนะว่ามีเชื้อแขกหรือคนทางใต้หรือเปล่า มันบอกมีแต่เชื้อสายเทพปกรณ์ ลัมภ์ อย่างเดียว สัด
“ว่าจะลงอยู่”ผมบอกแก ตาก็ชำเลืองมองมันไปด้วย หรือว่ามึงคุยกับกิ๊กแถวบ้านมึงวะ พี่อากิ พี่แกรนด์ พี่ออม ถ้าว่างก็โทรมาคุยเรื่อย ผมชวนพวกแกไปเที่ยวที่บ้านด้วย พี่วอร์มรับปากแล้ว เหลือสามสาวนี่แหละที่เขามีแพลนไว้แล้ว ถ้าเลื่อนได้ก็จะไปด้วย
“มึงเนี่ยะนะจะเล่นกีฬา”พี่หวายทำหน้าแบบไม่เชื่อ”กูเห็นวิ่งรอบบ้านก็ลิ้นห้อยเป็นสองแฉกแล้ว”ทำท่าด้วยโคตรเหมือนเลย
“ทำไม คนหน้าตาดีอย่างฝิ่นไม่ได้มีไว้หาแฟนหล่อๆอย่างเดียวนะ กีฬาก็เลิศ”ผมยื่นหน้าไปพูดใส่แก จนโดนแกจิ้มหน้าผากเข้าให้
“ถุย ชมผัวตัวเอง”พี่เจย์เบะปาก”นั่นๆ มึงเห็นไหม คุยกับกิ๊กแน่กูว่า”มีใส่ไฟอีก แต่ก็น่าสงสัยคุยนานไปและ
“มึงด่าเลย เชื่อกู”พี่หวายเชียร์
“เดี๋ยวมึงสองตัวก็ได้โดนมันกระทืบเอาหรอก ยุไม่เข้าเรื่อง”พี่พายโบกด้วยหนังสือเต็มๆหัวพี่หวายกับพี่เจย์ พี่บลูยิ้มชอบใจ
“ไอ้กรณ์แม่งหน้าช้ำไม่หายเลย ดีนะลากสังขารมาสอบได้”พี่บลูพูดยิ้มๆ เมื่อเช้าผมเจอหน้าพวกมัน พอสบตากันมันหลบหน้าผมทันทีเลย
“ถ้าจะเข็ดไปอีกนาน แล้วไอ้นั่นยังโทรมาหามึงอยู่ไหม ระวังเพื่อนกูจะจัดให้อีกนะ”พี่หวายถามผมถึงเรื่องไอ้นิค
“โทรมาก็ไม่เจอหรอก”ผมบอกก่อนจะมองไอ้ไผ่ที่ไม่เลิกคุยสักที
“ทำไมวะ มันไม่มีโทรศัพท์”พี่เจย์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ถูกส่วนหนึ่ง แต่มีก็โทรไม่ติดหรอกเพราะฝิ่นไม่ได้ให้เบอร์มันไป”ผมบอกแกที่วิเคราะห์ได้แสนรู้มาก
“อ้าว แล้วที่มึงนัดเคลียร์กับมันล่ะ ใช้โทรจิตเหรอ”พี่พายเล่นมุกซะน่ารักเชียว พี่บลูเลยหยิกแก้มเข้าให้
“ใช้ซิมที่เขาแจกฟรีนั่นแหละโทร”ผมบอกแกยิ้มๆ เรื่องอะไรผมจะให้เบอร์มันไป เข้าทางมันสิมีการให้เบอร์ผมเพราะมันคิดว่าผมอยากรู้เรื่องรูปในเครื่องมัน เคลียร์เสร็จผมต่อยมันไปทีข้อหาพาชะนีมาราวีผม ดีนะไม่โดนไอ้ไผ่ซ้ำเข้าไปอีกเลยพังแค่ไอโฟนรุ่นใหม่อย่างเดียว แต่โดยรวมมันก็นิสัยดีเหมือนกัน นังซีนตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เจอหน้าเลย เอาสิไม่จบก็จะจัดให้อีก
“รอดตีนไปมึง นึกว่าให้เบอร์มัน”พี่หวายพยักหน้าเข้าใจ
“แต่ไม่รอดโดนแทง ฮ่าๆๆๆ”พี่เจย์ต่อให้อย่างเห็นภาพ พากันขำถ้วนหน้า อันนี้ไม่ได้เล่าให้ใครฟังหรอกครับ แต่เดาจากสถานการณ์คงไม่รอดแน่
“อันนี้เขาเต็มใจโดนหรอก”ผมลอยหน้าตอบแก เลยได้แหวะกลับมาแทน ก่อนมันจะมานั่งข้างๆ
“เมียมึงเขาสงสัยคุยกับใครวะ”พี่หวายแม่งใส่ผมก่อนเลย ตัวเองนั่นแหละอยากรู้ มีการหันมายักคิ้วให้ผมอีก
“คน”มันบอก เล่นเอาอึ้งแดกไป
“สัด ไม่น่าถามเลยกู”พี่หวายจิ๊ปาก ผมยักคิ้วใส่แกบ้าง สะใจอ่ะ
“สรุป เดินทางตอนกลางคืนนะ ใกล้ๆให้ไอ้บลูจองตั๋ว”พี่พายเปลี่ยนเรื่องพูด มาคุยเรื่องไปบ้านผมกัน ผมออกค่าตั๋วให้แต่พวกแกไม่รับ ใช้ระบบแฟมิลี่แชร์ ก็เลยต้องยอม
“ไอ้วอร์มมาทันเปล่า”พี่หวายถาม
“มันจะมาล่วงหน้าสองวัน”พี่พายบอก ผมยิ้มอย่างดีใจที่พวกแกไปบ้านผม
“จัดเต็มนะมึง”พี่เจย์บอกพร้อมทำหน้าใส่ผม
“ไม่ต้องห่วง จะสมน้ำหน้าคุณ ให้สาแก่ใจจนกระอักเลย”ผมบอกด้วยความยินดีมากกกกก
“เออ เมื่อกี้คุยเรื่องกีฬา ไอ้ฝิ่นมึงเล่นกีฬาอะไรเป็นวะ”พี่หวายยังสงสัยไม่เลิก
“วอลเลย์บอลทั้งบก ทั้งชายหาด ฟุตบอลก็เล่นได้นิดหน่อย ตะกร้อ ว่ายน้ำ แบดมินตัน เทนนิส อะไรอีกวะ”ผมทำท่านึก
“เยอะ แต่ไม่ได้ดีสักอย่าง”ไอ้ผัวประสาทกลับหักหน้ากูอีกแล้ว
“กูแค่เล่น ไม่ได้ยึดเป็นอาชีพโว้ยจะได้เก่งระดับโลก”ผมพูดใส่หน้ามันที่ยกยิ้มแบบเยาะๆ
“แล้วมึงคิดยังจะลงอะไร”พี่เจย์ถามมั่ง
“ว่าจะลงวอลเล่ย์นะ”ผมบอกก่อนจะหยิกมือมันที่ลักลอบจับก้นผม ไม่ต้องมาง้อกูด้วยการสัมผัสเลย เชี่ยะ
“เหมาะกับเพศมึงแล้ว”พี่หวายเห็นด้วย เหมือนจะจริงใจมาก
“แน่นอน เรื่องตบขอให้บอก ทั้งในสนามและนอกรอบ หนูเอาอยู่ยยยยย”ผมบอกด้วยสีหน้าภูมิใจ น้ำเสียงมั่นใจมาก จนผัวเบือนหน้าหนี กูเห็นนะมึงแอบขำ
“พี่เชื่อว่าจ๊ะทำได้”พี่เจย์ตบไหล่ผมเป็นการให้กำลังใจ ฮ่าๆๆ ดีมาก แต่กูไม่ได้ชื่อจ๊ะ เล่นเอาฮากันไป ก่อนจะสรุปวันเดินทางที่แน่นอนและโฟนอินบอกไซด์ไลท์ให้ทั่วกัน
“สอบเป็นไง”มันถามผม ก่อนจะคร่อมรถ ผมใส่หมวกเสร็จขึ้นซ้อนก็ออกตัวพอดี
“ผ่านแน่นอน”ผมบอกพอพ้นเขตมหาลัย ก็เลยกอดเอวมันซะ
“พี่อ้อโทรมา”มันพูดขึ้นมาลอยๆ ผมเลิกคิ้วให้มันพูดต่อ”ไม่ทำไม บอกเฉยๆ”
“ไอ้บ้า มึงไม่ต้องพูดมาก็ได้”ผมเตะขามัน
“กูพูดจริงไม่ได้กวนตีน พี่อ้อโทรมาถามว่าเดินทางเมื่อไร แค่เนี้ยะ”มันอธิบายต่ออีกนิด เมื่อนี่พี่ๆมันก็เพิ่งโทรมาคุยด้วยและชวนให้ไปเที่ยวบ้านอีก ปลื้มซะไม่มี สงสัยไปอีกทีลูกพี่หลิวกับพี่ตวงคลอดพอดี
“แหม กลัวกูเข้าใจผิดละสิ ชิมิ๊ๆ”ผมเลยแกล้งแหย่มัน หน้าเกยไหล่
“พูดได้จ๊ะมากมึง”มันพูดเรียบๆ
“พูดเพราะชิมิ๊”ผมยังไม่สำเนียก มันส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ
“สตรอเบอแหล”บอกเสร็จยักคิ้วเป็นการยืนยัน
“เชี่ยะ ว่ากู อย่ามาล่อจ๊ะ เอ้ย ล่อกูนะมึง”ผมตีมันและกัดๆๆๆอย่างหมั่นเขี้ยว เมื่อกี้ก็พี่เจย์ทีแหละ
“โอ้ย เดี๋ยวล้ม พอแล้ว”มันร้องและบอกผมที่หน้างอ ปากยื่น มันก็หัวเราะจิตๆ และขี่ต่อจนถึงที่หมาย เป็นร้านที่มีอาหาร ขนม เครื่องดื่ม และหนังสือให้เลือกอ่าน ผมกับมันมาไม่บ่อยนัก เคยมานั่งนานสุดก็เกือบเช้า พอได้ของแล้วก็พากันไปนั่ง ได้เค้กมาสามชิ้น กาแฟของมัน และนมปั่นของผม คนยังไม่เยอะเท่าไรเดี๋ยวสักพักเถอะ ตรึม
“มึงลงกีฬาป่ะ”ผมถามมัน มือก็ตักเค้กใส่ปากมันไปด้วย มันอ้ารับแต่ตาสนใจหนังสือตกแต่งที่หยิบมาดู
“ขี้เกียจ”สั้นๆไม่ต้องอธิบายว่าเพราะอะไร ผมอิงไหล่มัน
“กูว่าจะลงวอลเล่ย์ว่ะ”ผมบอกหยิบหนังสือออกให้สนใจผมแทน แค่แวบมันก็ยกดูต่อ
“ตามใจ”มันพูด แต่เอามือมากอดเอวให้รู้ว่าสนใจนะ
“มึงต้องไปเชียร์กูนะ”ผมพูดอีก นิ้วเขี่ยเสื้อมันไปมา สะกิดนิดหน่อย มันตะครุบทันที ก้มมามองผมที่ยิ้มใส่ มันยกยิ้มก่อนจะยกหนังสือขึ้นมาพอระดับสายตา มือดันผมไปชิดไม่ทันจะถาม กลายเป็นเผยอปากให้มันประกบซะนี่ ผมผงะไปนิดตั้งสติได้เลยโต้กลับ เหมือนจะได้ยินคนเดินมา ก็ผละออก
“กลับเถอะ”มันชวนผมยิ้มๆ ตาโคตรบ่งบอกเลยว่าอยากอะไร เพราะผมก็เป็นเหมือนมัน
“จวยเหอะ ของยังไม่ได้ซื้อเลย”ผมบิดมันไปทีก่อนจะนั่งปกติ
“ซื้อวันหลัง”มันกระซิบ ไม่น่าเลยกูดันไปกระตุ้นต่อมหื่นมันซะได้ นึกถึงอาทิตย์ก่อนเราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน คือทำแต่เรื่องนี้ตลอดเลยก็ว่าได้มันสรรหาเรื่องมาทำโทษผมซะจนไม่รู้ว่าผมทำจริงหรือเปล่าแต่มีหรือผมจะยอม ผมก็หาเรื่องมาทำโทษมันเหมือนกันเรื่องไรผมจะยอมเสียเปรียบให้มันว่าและทำฝ่ายเดียวล่ะ ผลที่ออกมานอนยาวหนึ่งวันเต็มๆทั้งคู่
“กลับห้องก่อน น้องไม่หนีไปไหนหรอก นะ ซื้อของก่อน”ผมประเลาะมัน
“ได้ แต่เบิ้ลนะ”มันยอมแต่ต่อรอง
“แหม ปกติคุณพี่ก็เบิ้ลอยู่แล้วทำมาดัดจริตขอ”ผมจิกตาว่ามันอย่างหมั่นไส้ มีเหรอรอบเดียวให้เสียวเล่นไม่มีหรอก มันยักไหล่ ก่อนจะนั่งกินนั่งดูดกันต่อ มันก็สนใจหนังสือมันตามเดิม
“เดี๋ยวมานะ ไปห้องน้ำก่อน”ผมบอกมัน ที่พยักหน้ารับ”ก็ปล่อยสิ”ผมบอกมันที่ยังกอดเอวผมไม่เลิก
“ลืม”มันพูดและละออก พูดมาได้ลืม ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินไปห้องน้ำ เดินเข้าไปมีผู้ชายน่าจะรุ่นๆกัน อยู่สองคนยืนฉี่อยู่ ห้องน้ำคนเข้าทุกห้อง พร้อมใจกันขี้แตกหรือไงก็ไม่รู้ ผมเลยยืนส่องกระจกจัดเสื้อผ้าหน้าผมไปตามเรื่อง แต่สังเกตว่าไอ้สองคนที่ยืนฉี่อยู่มองยิ้มๆ ก่อนจะเดินมาล้างมือ
“ห้องน้ำผู้หญิง ทอมก็เข้าได้นะ”มันพูดแซว ผมมองหน้ามันที่ยิ้มกวนๆให้ ก่อนจะเดินไปโถฉี่ริมสุด มันมองแต่ไม่ได้เดินตาม
“บังเอิญเพิ่งแปลงเพศมา อยากทดสอบของหน่อยว่าดีไหม”ผมบอกยิ้มๆและยืนฉี่สบายๆ ทำเอามันเงียบและมองหน้ากัน พอเรียบร้อย ก็เดินมาล้างมือ
“แปลงแล้วเหรอ น่าเสียดาย”มันถามและทำหน้าอย่างที่พูด
“ถ้ายังนะว่าจะเปลี่ยนใจให้มาชอบซะหน่อย เฮ้อ”เพื่อนมันอีกคนพูดมั่ง ก่อนจะเดินออกไปกัน ผมก็ขำ อะไรจะเชื่อง่ายจังวะ สำรวจความเรียบร้อยอีกทีก็เดินออก กำลังจะถึงโต๊ะต้องทำเอาหรี่ตามอง เมื่อมันไม่ได้นั่งคนเดียว มีชะนีภเวสีนั่งแทนที่อยู่ ผมเดินอ้อมไปทางข้างหลัง ไม่ให้ทั้งคู่เห็น หยิบถาดตบกะบาลแม่งทั้งคู่ แค่มโนภาพครับยังไม่ได้กระทำ
“ไผ่ วันนั้นเปรียวขอโทษนะ”เสียงหวานพูดอ้อน
“จำไม่ได้”มันตอบตาก็สนใจหนังสือตามเดิม
“ยังโกรธเปรียวอยู่เหรอ เปรียวยังคิดถึงไผ่อยู่นะ”ทั้งเสียงทั้งหน้า จ๊ะยิ่งกว่ากูอีก เดี๋ยวก่อนขอสังเกตการณ์ก่อน ว่าไอ้คุณผัวจะทำยังไง ยังอาลัยอาวรณ์อยู่ไหม ยายเจ๊นี่ใช่ย่อยทั้งสวยทั้งเก่ง
“ไปได้แล้ว”มันไม่ตอบเอ่ยปากไล่
“ยังโกรธจริงๆด้วย เปรียวขอโทษ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ”คอนกรีตชัดๆ เขาไล่ยังคิดแง่ดีอีก มันวางหนังสือแกะมือออก มองหน้าสวยๆที่ยิ้มให้ไม่เลิก มือลูบหลังมือมัน มึงทำไมไม่เอาออก เดี๊ยะๆ
“ทำตัวแบบนี้ ผัวปัจจุบันไม่ว่าเหรอ”มันถามกลับเรียบๆ เล่นเอาหน้าเหวอเลยครับ ผมยังอึ้งเลยที่ได้ยินมันปากจัดใส่ผู้หญิง น้อยมากที่มันจะว่า
“ไผ่พูดอย่างนี้ได้ไง เปรียวยังโสดอยู่นะ นั่นแค่เพื่อนกัน”ยังฝืนพูดต่อ
“เพื่อนนอนเหมือนที่เราเคยเป็นนะเหรอ”มันถามกลับ เล่นเอายายเปรียวเชิดหน้าทันที”ไม่มีอะไรก็ไปได้แล้ว อย่าให้พูดซ้ำอีก”มันพูดเตือน
“ทำไม กลัวเมียเกย์เข้าใจผิดหรือไง”ถามเชิดๆแต่ลามปามมาหากูจนได้”นึกว่าจะไปได้ดี โง่จริงๆคว้าเกย์มาเป็นเมีย”พูดเยาะๆใส่ ผมชักเริ่มปรี๊ดแล้ว จะลุกเข้าไปแต่โดนดักด้วยเสียงก่อน
“ก็ดีกว่าฉลาดแล้วได้ผู้หญิงอย่างเธอ”มันบอกกลับหน้านิ่งๆ ยายเปรียวเม้มปาก
“ทำไมผู้หญิงอย่างฉัน ครั้งหนึ่งเธอก็เคยมาแล้ว”ถามกลับและพูดอย่างไม่อายปาก
“ก็เพราะเคยมาแล้วไงถึงไม่คว้าเอาไว้ ไม่งั้นเขาคงจะงอกเหมือนไอ้เพื่อนเธอคนล่าสุดแน่”มันตอกกลับแทบหน้าหงาย
“ไผ่”เรียกเสียงดังลุกขึ้น พอคนหันมามองก็ทำหน้าปกติลงไปนั่ง
“หนังสือในนี้มีเยอะ คงจะมีสักเล่มที่แนะนำการนำของใช้แล้วมารีไซเคิลให้เกิดประโยชน์ ไปหาอ่านซะจะได้ทำตัวเองให้มีค่าขึ้นมาบ้าง”มันพูดใส่เรียบๆเป็นการแนะวิธีหาความรู้ให้ชะนีเก่ามัน
“ไอ้บ้า”ยายเจ๊เปรียวว่าอย่างเจ็บใจแต่ด่าไม่ออก ก่อนจะสะบัดก้นลุกไปเมื่อไม่เป็นอย่างใจคิด
ต่ออีกจ๊ะ
-
ผมมองและเดินตามไปทันที คว้าแขนเอาไว้ หันกลับมามองอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นไปไม่พอใจ”มาจับฉันทำไม”พูดและสะบัดอย่างแรง ผมดึงมานั่งตรงเก้าอี้ว่าง เอามือกอดเอวเอาไว้ไม่ให้หนี ในสายตาคงเหมือนทอมกับดี้ง้อกันมั้ง
“จะทำอะไร”ถามผมที่จ้องหน้า
“ผมสิต้องถามว่าเจ๊ไปทำอะไรตรงนั้น”ผมถามกลับ
“ก็ไปถามผัวแกดูสิ ว่าเรียกฉันไปนั่งด้วยทำไม คงจะอยากกลับมาเข้าให้ถูกทางละมั้ง”พูดเยาะใส่ผม นี่ถ้าผมไม่เห็นกับตาคงจะเอนบ้าง
“เหรอออ แต่ที่ผมได้ยิน คร่าวๆก็ประมาณให้ทำตัวดีๆมีประโยชน์เหมือนขยะที่เอามารีไซเคิลได้ ไม่ใช่เหรอ”ผมทำเสียงพูดกลับยิ้มๆทำเอาอีเจ๊อึ้งแดกที่โดนรู้ทัน
“แกต้องการอะไร”ถามพลางชักสีหน้าใส่
“ไม่ต้องการอะไร ผมน่ะพอแล้ว เจ๊นั่นแหละพอหรือยัง”ผมพูดกวนๆแต่แฝงธรรมะ
“อย่ามาทะลึ่งเรียกฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่แม่ค้าตามตลาด”พูดถือตัวอย่างไม่ชอบใจ
“นี่ให้เกรียตินะถึงได้เรียก”ผมพูดใส่อีก มือก็กระชับมาใกล้อีก
“แกจะพูดอะไรก็พูดมา ไอ้พวกวิปริตรกสายตา”พูดดูถูกยิ้มเหยียดสะบัดหน้าหนี
“จะบอกว่าเลิกทำตัวสับปะรดซะ”ผมพูดพร้อมเอามือบิดหน้าให้หันกลับมาฟัง
“แกหมายความว่าไง”ถามพลางเอามือแกะมือผมออกจากคาง เดี๋ยวจะบีบให้ซิลิโคนเบี้ยวเลยปากเสียนัก
“ก็แบบมีตารอบตัว มีผัวรอบเอวมั้ง”ผมยักไหล่บอกกวน ทำเอาตาลุก
“อีบ้า อื้อ”ด่าได้แค่นั้นก็ร้องเมื่อเจอบีบเข้าไปอีก
“ที่จริงไม่ได้อยากจะตามมาซ้ำเติมหรอกนะ แต่อยากให้แน่ใจว่า อีป้าจะไม่คันหูแล้ววิ่งไปหาผัวผมอีก เพราะถ้ายังคันไม่เลิก ผมจะส่งคลิปนี้ไปให้ไม้แหย่หูคนปัจจุบันดูซะ”ผมพูดอย่างใจดี มือก็โอบให้เข้ามาดูคลิปใกล้ๆ ทำเอาหน้าซีด”และบอกเขาว่าไอ้ที่มีอยู่ไม่หายคัน เลยอยากจะมันส์ของคนอื่น ดีไหม” ก่อนผมจะผละออกและเก็บเดินไปไม่รอฟังคำตอบ หันไปมองอีกทีอีเจ๊เปรียวก็ลุกไปหาไม้แหย่หูที่ผมพูดถึงซะแล้ว คงจะคุยกับผัวกูค่าเวลาล่ะสิเผื่อฟลุ๊ค ผมปรับสีหน้าใหม่เดินเข้าไปนั่งตามปกติ มันไม่ได้มองแต่มือคว้าหมับเข้าให้
“ขี้รดกางเกงหรือไงถึงได้ช้า”มันถามแต่ไม่มอง
“จะขี้รดปากมึงนี่แหละ หึ”ผมพูดกลับและทุบท้องมันดังปึก
“เฮ้ย อะไรวะ”มันถามงงๆ หันมามองผมที่หน้าตาเอาเรื่อง ก่อนจะบิดพุงมันอีก อย่างหมั่นไส้”ซี๊ดดด พอแล้ว พาลไรกูเนี่ยะ”มันวางหนังสือจับมือผมให้หยุดประทุษร้ายมันให้ยุ่งไปหมด
“กวนตีน”ผมว่ามัน ที่ยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“เป็นไร ขี้ไม่ออก”มันยังแหย่ไม่เลิก”ไป กลับ จะทะลวงให้จะได้ขี้คล่อง”
“เชี่ยะๆ นิสัยไม่ดี”ผมว่าและจะกัดมันให้ได้ ยังไม่ยอมพูดอีก
“น้อง”
“ไม่ต้องมาเรียก”
“งอนเรื่องเมื่อกี้เหรอ”มันดึงผมเข้าไปใกล้ และถาม
“เออ กูเคืองเรื่องชะนีเก่ามึง”ผมบอกมัน ก่อนจะนึกได้ว่าหลุดอะไรออกไป มันหรี่ตาใส่ ก่อนจะดึงผมที่เหลือน้อยของผมทึ้งไปมาไม่แรงนัก
“เรื่องอะไรนะ”มันยกยิ้มถามผม
“เปล่า”ผมรีบบอก
“เหรอ”มันโยกไปมา เร็วขึ้น
“พอแล้วววว เวียนหัววววว”ผมร้องบอก ก่อนจะซบมันแม่งเลย ไม่สนใจใครแล้ว”พี่โกหก”
“มึงบ้าเปล่า”มันก็ไม่ได้จับออก ตบหลังเบาๆแต่เน้น”มาถึงก็ทุบกูไม่พูดไม่ถาม และกูโกหกมึงเรื่องอะไร”
“เรื่องนี้แหละ”ผมเถียงมันเลยตบหัวไปอีกที
“กูยังไม่ได้เล่าจะโกหกมึงได้ไง”มันย้อนถาม
“มึงก็ไม่เล่าอยู่ดี ทีกูมีอะไรยังไม่ปิดมึงเลย ขี้โกง เอาเปรียบ”ผมใส่มันอีก
“ก็มึงนั่งฟังอยู่จะให้เล่าอีกไง”มันเสียงแข็งใส่แต่เหมือนจะกลั้นหัวเราะไปด้วย ผมผละออกมองหน้ามัน
“เห็นเหรอ”ผมถามมัน
“มึงเดินออแรดกระแทกตามาแต่ไกล ทำไมจะไม่เห็น”มันจิกผมมั่งจ้องตาใส่ ผมอมยิ้มกอดมันอีกเมื่อรู้ว่ามันเห็นผมอยู่ในสายตาตลอดเวลา ก่อนจะนึกได้
“อ๋อ มึงเลยทำเป็นแกล้งพูดตัดเยื่อใยกับเขาให้กูตายใจใช่ไหม”ผมหรี่ตาใส่มัน พูดอย่างไม่ยอม
“มึงอยากหัวกระแทกโต๊ะไหม จะได้มีความคิดดีขึ้น”มันพูดและจับหัวผมกดเกือบถึงโต๊ะ
“นี่ไง มึงจะทำร้ายกูกลบเกลื่อนความผิด”เรื่องไรกูจะยอม มันเลยตบก้นผมสองที
“แค่เตือน ถึงห้องก่อนจะตบด้วยอย่างอื่น”มันขู่ยิ้มๆแต่เอาจริงทุกครั้ง
“ไม่กลัว”ผมกอดมันอีก เอาให้คนเลิกมองไปเลย ของกูไม่ต้องมาจ้อง
“โชว์พอยัง”มันถามผมอย่างรู้ทัน ผมส่ายหน้าไปมาเร็วๆ”น้องโรคจิต”
“เหมือนพี่แหละ”ผมสวนกลับ แต่ก็ไม่ปล่อย อยากอ้อน อยากกอด อยากอวด อยากบอกให้รู้ว่าอย่ามายุ่ง กูหวง
“ถ้าเหมือนงั้นน้องก็ต้องรู้สิว่าที่ได้ยินเป็นความจริง แต่น้องอยากงี่เง่าใช่ไหม”มันพูดกลับมาอย่างรู้นิสัยผมทุกอย่าง ผมพยักหน้า มันไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากลูบหลังไปมา ไม่รู้นานเท่าไร ลืมตาอีกทีผมกับมันก็ยังนั่งท่าเดิม นี่ผมหลับเหรอวะ
“หายยัง”มันถามผม ที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“กลับห้องนะ น้องอยากอ้อน”ผมบอกได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกอดคอ
“อืม อยากทำโทษเหมือนกัน”มันกระซิบบอกมั่งก่อนจะออกจากที่นั่น ไม่ซื้อแล้วของค่อยซื้อวันหลัง กลับไปนอนเคลียร์กันดีกว่า หุหุ
*
*
*
*
*
“อีฝิ่น มึงรู้ไหมว่าเราเจอคณะอะไร”อีออยเรียกผมจนตกใจ ทำเอาขวดน้ำร่วงจากมือ”อีนี่ มือไม้อ่อน โดนสิมึง”พูดอย่างรู้ทัน
“เออ ยังยอกไม่หายเลย”ผมยอมรับ เมื่อคืนถ้าไม่หลับก่อนซะก่อน วันนี้หยุดแน่ ดีนะสอบเสร็จแล้ว มีแต่กิจกรรมคลายความเคลียดกัน
“แต่สีหน้ามึงไม่ได้บอกว่าไม่ชอบเลย อีห่ายิ้มแม่งอยู่นั่นแหละ”มันนั่งลงกระแทกใส่ ก่อนจะส่งตารางแข่งให้ดู“ถา’ปัด นะมึง”อีออยพูดดี๊ด๊าไม่ได้ตกใจอะไร
“แล้วไง”ผมถามมัน
“ไม่แล้วไง แต่ตัวเกร็งทั้งนั้น”อีออยยักไหล่พูดต่อนิดๆ
“ให้แม่งเกร็งจนตะคริวแดกไปเลย จะได้แพ้กู ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอกมันขำๆ
“มึงก็เล่นมุกเสี่ยวๆไม่เข้าเรื่อง โดนมากซะจิตหลุดและ”มันผลักหัวผมแต่หน้ามันน่ะเห็นด้วยสุดๆ ไอ้แฝดมาพอดีไปส่งเมียมันมา หน้าตาร่าเริงไอ้ต้าร์โอเคแล้ว มันเดินขัดซะขนาดนั้นไม่ยอมกูก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
“ยิ้มพอกับอีนี่เลยพวกมึง”อีออยแซวทันที
“อยากยิ้มก็รีบฮุบซะทีสิ ออดี้”ไอ้อาร์มสกอดไหล่กระซิบบอก
“กูเก็บไว้กินทีหลังดังกว่าโว้ย”มันก็พูดใส่กลับไป ต่อปากต่อคำกันจนพอได้ที่ รุ่นพี่ก็เรียกประชุมทันที
/
/
/
“ฮ่าๆๆๆๆ เมิงๆๆ เสร็จคณะกูแน่”พี่หวายแม่งเยาะเย้ย
“จะตบให้กระเจิงกลิ้งเป็นลูกฟุตบอลเลย หึหึ”พี่เจย์ที่เหมาะแล้วจะเป็นผัวพี่หวาย เข้ากันดีฉิบหาย
“งานนี้ อ้อนผัวให้ล้มมวยไม่ได้นะโว้ย”พี่บลูเอามั่ง พี่พายไม่อยู่ได้ใจนะ ไอ้ไผ่มองเฉยๆ
“เชอะ ใครกันแน่จะโดนตบกระเจิง”เรื่องไรจะให้ถากถาง ศักดิ์ศรีมีอยู่ถึงนอกสนามจะโดนข่มบนเตียงก็เถอะแต่ก็ผลัดกันในบางครั้ง
“เด็กๆกูตัวท็อปทั้งนั้น ขอบอก”พี่หวายยังข่มไม่เลิก
“เหอเหอ เดี๋ยวจะออนท็อปให้หดให้หมดเลย”ผมหัวเราะขู่กลับบ้าง พากันมองหน้าและปล่อยก๊ากออกมา”พูดผิดตรงไหน เหนือท็อปคือออนท็อปไม่ถูกไง”ผมลอยหน้าใส่
“ครึครึ มึงพูดไม่ผิดหรอก”พี่หวายกลั้นขำ
“แต่มึงใช้ผิดสถานที่ไปหน่อย”พี่บลูกอดไหล่และบอกผมยิ้มๆ ไม่ต้องมาปลอบกูเลย เดี๋ยวจะยุพี่พายให้งดออนท็อปซะ
“บ่อยไหมล่ะมึง”พี่เจย์พูดยิ้มถามผมแต่ตามองไอ้ไผ่ ที่ยกยิ้มเฉยๆ ไม่บอกไปล่ะเมื่อคืนโดนไปหยกๆ
“หัวเราะไปเถอะ คอยดู โดยเฉพาะมึง ถ้าชนะคณะกูเมื่อไร งดออนท็อปไปเลย”ผมลุกขึ้นบอกเรียงตัวเลย ก่อนจะชี้หน้าผัว
“ไม่เกี่ยวโว้ย กูไม่ได้แข่งด้วย”มันทำหน้าใส่
“กูไม่สน ชิ๊”ผมบอกและสะบัดก้นเดินไป
“อูย ทนฟังไม่ได้”เสียงพูดล้อๆตามหลัง
“กูปวดขี้หรอกโว้ย”ผมตะโกนบอกปิดประตูห้องน้ำดังปัง ก่อนจะได้ยินเสียงพวกแม่งหัวเราะชอบใจ เดี๋ยวเจอๆ
/
/
/
วันแข่งจริง
หลังจากเตรียมตัวแค่หนึ่งอาทิตย์ พวกเราไม่พร้อมก็ต้องพร้อมครับ รุ่นพี่เรียกคุยก่อนลงแข่งขัน
“เต็มที่ เราแพ้เป็นพระ มันชนะก็เป็นเจ้าอาวาส พวกมึงไม่ต้องคิดมาก”เหมือนให้กำลังใจฉิบหาย รุ่นพี่ที่ดี
“อีฝิ่น ไอ้แฝด ไม่ต้องไว้หน้าผัวกับเมียพวกมึงเลยนะ เกมคือเกม นอกรอบค่อยคิดบัญชีถ้ามันชนะเรา เข้าใจ๊”พี่เจี๊ยบพูดกับพวกผมที่ถอดชุดวอร์มออก เมื่อเช้ามันบ่นผมทำไมไม่ใส่เลคกิ้งไว้ข้างใน มึงจะบ้าเหรอ แทนที่กรรมการเขาจะปรับแพ้ คนทั้งสนามเขาจะขำกูตาย ก่อนจะได้ยินเสียงนกหวีดเรียกลงสนาม พวกมึงแดกเสาไฟต้มเปตรไงวะ ดีนะไอ้แฝดกับคุณปริณพอสูสี ของอย่างนี้อาศัยจังหวะโว้ย กูจะโกงแม่งให้
“โอ้วววว วันนี้สวดยวดการแข่งขัน วิศวะกับสถาปัตย์ เจอกันแล้วครับ”พิธีกรภาคสนามคณะนิเทศฯ
“ปกติเขาไม่เคยเจอกันเหรอครับ คณะก็อยู่รั้วเดียวกัน”อีกคนพูดแซว รุ่นพี่คณะบริหารฯ
“ก็คงเหมือนมึงกับกูนี่แหละ ต่อยกันก่อนไหม”หยอกกันต่อ ใช้คำหยาบได้บ้าง อาจารย์และคณะบดีไม่ได้ว่าอะไรเพราะแข่งภายในไม่ได้จริงจัง
“อํยยะ แซวเล่นเฉยๆ นักกีฬาจับมือกันแล้วครับ เสื้อยังไม่ต้องถอดแลกเปลี่ยนนะครับ ยังไม่จบเกม”รับมุกและพูดต่อ
“จับมือ แต่ไฟทางสายตาแลบแพรบๆเลยครับ”ทำท่าล่อกแล่กแลบลิ้นไปมา
ตอนนี้เกมเริ่มมาเกือบหมดเซตแรก ผลัดกันรับผลัดกันตบ อีออยเซตลูก ผมเล่นลูกเร็วตบลงไปตรงกลางพอดี เรียกเสียงเฮของคณะได้เลยครับ
“เห็นเหมือนผมเห็นไหมครับ”
“เห็นคะ”ทำเสียง
“พี่จวนเห็นอะไรครับ บอกทิดหน่อย ตรงไหนครับ”รับมุกกันต่อ
“ตรงกลางคะ ดิฉันสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง ดูดลูกตกลงไปตรงกลางเป๊ะเว่อร์”พี่จวนญาณทิพย์ทำเสียงได้แซ่บมาก ผู้ชมฮาทั้งสนาม ก่อนจะแข่งกันต่อไม่งั้นขำท้องแข็งก่อนจบเกมแน่ เซตแรกคณะผมชนะ
“เหนื่อยฉิบหาย แม่งพวกมันแทบไม่ต้องกระโดดออกแรงเลย”อีออยบ่นก่อนจะดื่มน้ำ
“หืดเลย”เก่ง เพื่อนอีกคนพูดมั่ง มันกันข้างหลังได้เหนียวมาก
“ใจเย็นๆ สู้ๆๆ”รุ่นพี่บอกและจับมือกันอีกครั้ง ก่อนจะลงต่อในเซตที่สอง คราวนี้หนักกว่าที่คิด ฝ่ายตรงข้ามเริ่มตอบโต้มากขึ้นแน่จริงพวกมึงเจอกูข้างนอกไหม ไอ้โอมตั้ง ไอ้อาร์มสตบอย่างแรงเฉียดเส้นไปหน่อย คะแนนเริ่มตามติด
“วิดวะ อ่อนแรงหรือเปล่าครับ ไม่ต้องอ่อยครับ”
“แค่ความขาวก็พานอกสนามน้ำลายหกแล้วครับ”
“ถาปัด ใช้แรงบวกความหล่อล่อหลอกต่อไปครับ”
กูอยากตบไปทางพิธีกรซะแล้ว มาอีกทีลูกไปทางอีออยเต็มๆ มันรับจนหลายหลัง ผมวิ่งเข้าไปตั้งลูกต่อ คุณปริณตบลูกยาวแต่ติดบล็อก จบเซตสอง ถา’ปัด นำ เสมอกัน ตัดสินเซตสาม
“พี่จวนว่าไงครับ”
“เซตนี้ ถา’ปัดบอกว่า เรามาดี ไม่อยากมีเรื่อง ขอชนะเซตนี้บ้าง”แม่งเอาฮาอีกแล้ว พวกผมพักไปก็อดขำไปไม่ได้ ไอ้ฝ่ายนั้นก็หัวเราะชอบใจ
“เหี้ย จ้ำเบ้าเลยกู”อีออยร้อง
“ไหวไหมออย”ไอ้เป๊บถามอย่างเป็นห่วง เอาผ้าเย็นส่งให้ ไอ้แฝดอมยิ้มเมื่อมีน้องผู้หญิงส่งของให้ แรกๆมันก็งง พอน้องทำมือชี้ไปตรงไอ้ต้าร์ที่อมยิ้มกับเพื่อนนั่งอยู่ก็เข้าใจและรับไว้
“ไหวอยู่”มันบอกและชูนิ้ว ผมมองไปเจอไอ้ไผ่กับพวกเพื่อนมันนั่งอยู่ พี่พายแอบชูนิ้วให้ พี่หวาย พี่เจย์ พี่บลู ก็พยักหน้ายักคิ้วใส่ เอามือปาดคอ ไอ้ไผ่กวนตีนทำหน้าเอ๋อไม่รู้ไม่ชี้แต่พอมองต่ำไป เลือดวิ่งมากองที่หน้าเลย มันทำนิ้วบอกสัญลักษณ์ I L U กูก็อายเป็นนะมึง เชี่ยะนิ
“คุณฝิ่นกัดผ้าทำไมครับ ไม่ต้องแค้นครับ แค่เล่นชิวๆ”คุณปริณพูดกับผมและพยักหน้าให้แบบไม่ต้องคิดมาก
“โอเค”ผมไม่รู้จะพูดอะไร ความรักจุกอก แหวะ ก่อนจะแข่งต่อ
“อ้าว ตัดสินครับตัดสิน เอ๊ะเดี๋ยว แต่เท่าที่ผมรู้นะ วิดวะ เขา มีแฟนอยู่ ถา’ปัด นะ”พิธีกรเริ่มแซวแล้วครับ ทำเอาโห่ ฮิ้ว
“อ้าว แล่ววววว จังซี้ เขาตกลงกันยังไงล่ะครับ”อีกคนก็ทำเสียง
“โอย คุณ เดี๋ยวเขาก็เคลียร์กันเองแหละครับ ปล่อยให้เป็นเรื่องบนเตียง เอ้ย เรื่องส่วนตัวเขาเถอะ พอแล้ว ติดเรทเดี๋ยวได้โดนริบเกรด ต่อๆๆๆ”
“เอ้า ก็ผมอยากรู้ว่าเขาจะแบบมีซัมติ้งรองอะไรหรือเปล่า บอกหน่อยนะๆ”
“เอางี้ คุณลองหาผัว เอ้ย แฟน สองคณะนี้ดูแล้วกันจะได้รู้”
“ผมว่าเราตัดเข้าสู่การแข่งขันต่อเลยดีกว่า พิธีกรจะได้ต่อยกันต่อเลย”เล่นเอาฮากันอีกรอบ ก่อนจะแข่งรอบตัดสิน คราวนี้ดุเดือดมาก เล่นไม่มีออมแรงเลย จนลูกสุดท้าย กรรมการเป่านกหวีดจบการแข่งขัน แพ้ครับ แค่ลูกเดียวเอง เจ็บจี๊ดๆ
“โอ้ย สมศักดิ์ ชลาชลมากครับ คู่นี้”
“จะไปทำผมต่อเหรอครับ”
“ผมว่าหยุดเล่นมุกดีกว่าครับ ร่าเริงเกินเหตุเดี๋ยวจะกลายเป็นเราสองคนโดนสองคณะนี้ยำทีนเข้าให้แทน”
“ครับ ที่สำคัญอยู่ที่น้ำใจของนักกีฬาและความสามัคคีของสถาบันกันนะครับ วันนี้เกมจบแล้ว แต่ความเป็นมิตรไม่ได้จบลงไปด้วย ผมเลยมีกิจกรรมเสริมให้ครับทั้งสองทีม แลกเบอร์กันเสร็จแล้วใช่ไหมครับ”พิธีกรพูดได้ดีมากแต่ยังไม่วายหยอดตอนท้าย ขณะที่ถอดเสื้อแลกกัน ดีนะที่ใส่เสื้อกล้ามข้างใน ไอ้ไผ่สั่งไว้
“เขาแลกเสื้อกันครับ ผมว่าสักพักเราสองคนจะได้ส้นเท้าเสริมนะครับ กิจกรรมอะไรรีบพูดเลยดีกว่า”
“ก็ไม่มีอะไรมากครับ จับคู่กับคนที่แลกเสื้อด้วย และก็เต้นคู่กันจนกว่าจะจบเพลงที่กำหนด แค่นี้เอง”เป็นที่ถูกใจ มีทั้งเสียงปรบมือ เป่าปาก ชอบใจ เอาสิกูเรื่องเล็กแต่กูไม่อยาก ผมมองไอ้คนเต้นคู่ด้วยมันก็ยิ้มแหย มันเอาเสื้อผมคล้องคอไว้ มันใส่ไม่ได้หรอกครับ ไซด์ต่างกันเยอะ ของมันผมก็เอาผูกเอวไว้ ใส่ไม่ลงแฉะไปหมด
“ขออนุญาตนะ”มันบอกก้มหัวหน่อยๆ
“เออ ไม่เป็นไร”ผมบอกมัน มองหน้าไอ้พวกนั้นและคนอื่นๆ ก่อนจะเริ่มแปลงร่าง เมื่อไรมึงจะหมดวะ กูแทบจะทุกสเต็ปแล้วโว้ย ทั้งลีลาศ เซิ้ง ดิสโก้ เกาหลี หอบจะแดกอยู่แล้ว
“วู้ๆๆๆๆ”
“ฮิ้วๆๆๆๆ”
“เก่งมากครับทั้งสองทีม ปรบมือให้ด้วยคร๊าบบบบบ”เป็นอันเสร็จสิ้น ไม่มีรางวัลอะไรหรอกครับ นอกจากคำสอนและอวยพรของคณะบดี ก่อนจะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกและแยกย้ายกัน อาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อยก็ไปเจอกันตามที่นัดหมาย วันนี้ไม่ว่าผลจะออกมายังไง พวกเรานัดกันจะไปเที่ยวผ่อนคลายกัน ณ ผับ ที่ไม่ได้ไปเยือนนานแล้ว
“สุดยอดโว้ย น้องกู เจ๋งๆๆๆๆ”พี่หวายกอดผมขยี้หัว ชมจากใจจริง ไอ้พวกนั้นเดี๋ยวตามมา หามุมสวีทกันอยู่
“ออนท็อปของจริงวะ”พี่บลูตบไหล่
“ไม่เสียชื่อเมียไอ้ไผ่ ตบแหลก ฮ่าๆๆ”พี่เจย์หัวเราะ พี่พายยืนคุยงานอยู่หันมายิ้มและโบกมือให้
“เด็กพวกพี่ แม่งต้องเป็นลูกไม่รักดีแน่”ผมบ่นก่อนจะนั่งลง
“ทำไมวะ”
“มือแม่งยังกับใบลาน ดีนะไม่โดนหน้า ตายแน่”ผมบอก พวกแกขำ
“ว่าเด็กคณะกูซะเสียเลยมึง”พี่บลูผลักหัว”เออ ไอ้ไผ่ให้ไปหาข้างใน”จับผมและดันให้เดินเข้าไปในห้องข้างๆ มันยืนหันหลังดูเอกสารอยู่ ผมยิ้มก่อนจะถลาเข้าไปกอด
“อื๊อๆๆๆๆ”ส่ายหน้ากับหลังมันไปมา ก่อนมันจะหันกลับมากอดและอุ้มผมนั่งบนโต๊ะ ก้มมาจูบปากที่รอรับอยู่แล้วนานเหมือนกันที่สอดลิ้นไล่กันไปมา ก่อนจะย้ายไปแก้ม จมูก และหน้าผาก
“เอาไว้กลับห้องจะล้างออกให้ตรงที่ถูกจับ”มันบอกผม มือเขี่ยแก้มไปมา ผมยิ้มก่อนจะเลิกคิ้ว มันหยิบเสื้อกีฬาที่ผมใส่ลงแข่งมาจูบ
“ของน้องนิ”ผมจะหยิบแต่มันไม่ให้ ผมหน้าเสียเมื่อคิดว่ามันไปเอามายังไง แต่ไม่ทันได้พูดอะไร
“เอามาแบบเต็มใจ”มันบอกเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร ผมกอดมันให้รู้ว่าไม่ได้มองมันในแง่ร้าย”ทุกอย่างที่เป็นมึง แม้แต่กลิ่นก็ไม่ควรจะไปอยู่ที่คนอื่นที่ไม่ใช่กู”มันกระซิบบอกผม ที่จูบปิดปากมันทันทีอย่างถูกใจ
“เฮ้ยๆๆ ต่อที่ห้อง ตอนนี้พร้อมแล้ว”พี่บลูเป็นคนขัดไว้ซะก่อน ทำมือให้รู้ว่าพร้อมแล้ว มันมองและพยักหน้า ทำมือขอต่ออีกนิดและจูบผมต่อ
“สาดดดด ทำกูขึ้น พายอยู่ไหน”พี่บลูปิดประตูร้องหาพี่พาย สักพักก็พากันออกจากห้อง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้านพี่พายก่อนยกทัพไปผับกัน และที่สำคัญหลังพักผ่อนเราเตรียมพร้อมจะเดินทางไปดำดูปะการังกันแล้ว ไปเที่ยวทะเลกันไหม ใครไปยกมือขึ้นนนนนน
*
*
*
*
**อีกนิด**
ณ คณะสถาปัตย์ บรรยากาศกำลังได้ที่ รุ่นพี่อภิปรายกับรุ่นน้องกันอยู่ (ทำเสียงบรรยายแบบรายการคนอวดผีด้วยจะได้อารมณ์)
ไอ้การฟ : พรุ่งนี้ลงแข่งแล้ว เต็มที่ ชนะก็ดี แต่ก่อนชนะคิดให้ดีด้วย กูขอบอกแทนคนบางคน (เหล่มองมาทางผม)
ไอ้บลู : เฮ้ย มึงพูดอย่างนั้น น้องมันเสียกำลังใจ ไอ้คนบางคนของมึง มันแยกแยะได้ (เหล่มาทางกูอีก)
ไอ้หวาย : ไอ้คนบางคนนี่มันใครวะ (เหล่กูทำเชี่ยะไร)
ไอ้เจย์ : วู้ๆๆ ไอ้คนบางคน มึงจะพูดอะไรกับน้องๆไหม (ตะโกนเรียกญาติมึงเหรอ)
ไอ้พาย: มึงเรียกชื่อมันเลยก็ได้
ไอ้เทรนด์: มึงพูดเถอะไอ้ไผ่ น้องๆรออยู่
ผมมองหน้าพวกมันก่อนจะมองหน้ารุ่นน้องที่ฉีกยิ้ม และก้มหน้าลง
“ไม่มีอะไร เล่นให้เต็มที่ ชนะได้ก็ดี (พูดจบหน้ารุ่นน้องดีขึ้น ก้มหน้าขึ้นมาสบตาด้วย) ตบก็อย่าให้แรงมากนัก (เน้นเสียงและเพ่งมองพวกมันที่เริ่มก้มหน้าลงไปอีก) และที่สำคัญ(ผมหยุดเว้นวรรคและมองก่อนจะพูดต่อ) ใครได้เสื้อเมียกูไปเอามาคืนให้ถึงมือด้วย อย่าให้ไปตาม เข้าใจนะ”
รุ่นน้อง: ครับพี่ (เสียงหนักแน่นดีมาก)
ผมพยักหน้าเป็นอันจบการพูด กูสบายใจและ ที่เหลือพวกมึงก็ทำตามที่กูบอกให้ดีแล้วกัน โดยเฉพาะไอ้คนได้เสื้อเมียกูไป หึหึ
******************************************************************************************
ปล. ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ยื้อกันไปอีกตอน ไม่คิดว่าเวียนว่ายตายวนกันเน้อ ตอนหน้าได้เดินทางกันแล้ว เตรียมบิกินี่กันเด้อ ยังไงจะลงให้ได้ก่อนปิดปีใหม่ งานราษฎร์งานหลวงประดังมาพร้อมกันเลย เฮ้อ แต่ดีใจที่ได้อ่านเม้นส์ซึ่งถือเป็นกำลังใจให้คะ ขอบคุณนะคะ
-
^
^
:z13:
ไผ่ปากจัดมากอ่ะ
ส่วนน้องฝิ่นแรงดีไม่มีตก
เลิฟๆพี่ไผ่น้องฝิ่น :กอด1:
-
โอ๊ยยยยยยยยยย ตอนนี้น้องฝิ่นกับพี่ไผ่น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันลงตัวแบบบอกไม่ถูก อ่านไม่เบื่อเลยอ๊าาา งื้ออออ
รอๆๆตอนหน้านะคะ อิอิ
-
อ่านตามทันตอนล่าสุดแล้ว ดีใจจริงๆ เลย
น้องฝิ่นแรงมากกกกกก แต่ได้ใจเค้าไปเต็มๆ
น่ารักๆ แบบน้องฝิ่นเนี่ยหาที่ไหนได้อีกคะ จะได้ไปจีบ คิคิ
พี่ไผ่ก็น่ารัก แถมหวงน้องฝิ่นเวอร์ อารมณ์รัก(มาก)นะ แต่ไม่(ค่อย)แสดงออก
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวสนุกๆ มาให้ติดตาม
อ่านไปขำไป แต่ละช็อตแต่ละมุกเนี่ยฮากระจาย
แอบเทใจให้อีพ่อกับแดดดี้ด้วย ฮ่าๆ
พายบลู(เบอรี่) โอมต้าอาร์ม ออยเป๊บ น่ารักทุกคนเลยค่ะ
ตอนนี้อ่านเจอคุณปริณ แอบอยากให้คุณปริณมีคู่กับเขาบ้างจัง ^+++++^
-
กร๊ากกก อีพี่ไผ่ยังได้ใจเหมือนเดิม
ขำตอนสุดท้ายที่สุดละ
หวงน้องเวอร์ค่ะ อิอิ
-
ตอนนี้ฮาจริงๆ :laugh:
-
:o8: :-[ :L2: :L2: :L2:
-
:z13: จิ้มก่อนอ่าน
========================
"ใครได้เสื้อเมียกูไปเอามาคืนให้ถึงมือด้วย อย่าให้ไปตาม เข้าใจนะ” :m20:
ของเค้าดีต้องบอกต่อจริงๆ หวงทุกอย่างที่เป็นของๆเมีย
-
พี่ไผ่ รักทุกอย่างของน้องฝิ่นจริงๆนะ
-
โอ้ยยยยย
เขินนนนนนนน
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่ไผ่โครตน่ารักเลยอ่ะ แหม กะไม่ให้อะไรที่เป็นของน้องตกไปอยู่ที่คนอื่นเลยสิ ชอบๆ นับวันๆพี่ไผ่ก็หวงน้องมากขึ้นเรื่อยๆ ชอบที่สุดเล้ยย
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ
-
พี่ไผ่น่ารักอ่ะ :-[ ใช้อำนาจในทางไม่ชอบป่ะเนี่ยไปเค้นเอาเสื้อเมียคืน 555
แม้แต่เหงื่อและกลิ่นก็จะไม่ปล่อยให้ใครเลยเห้ออออ หวานเว่อร์นะพี่นะ
ชอบตอนฝิ่นเอาหน้าซุกๆๆๆ กัดมั่ง เขี่ยมั่งอะไรของเค้าน่ะ โคตรอ้อนจนของขึ้น
แล้วก็ไม่ได้ไปไหนนอกจากห้องคือเดิม :laugh:
ฝิ่นเล่นวอลเลย์เก่งจัง แฟนโคตรหวงนะให้ใส่เสื้อกล้าไม่พอจะให้ใส่เลกกิ้งด้วย
สุด ๆ อ่ะพี่ไผ่
ตอนหน้าไปเที่ยวแล้ว เย้ๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
:กอด1: นู๋รักพี่ไผ่ค่ะ
-
ชอบช่วงท้ายจัง พี่ไผ่หึงเว่อร์มาก พวกรุ่นน้องท่าจะกลัวอย่างแรง
ชอบๆ อยากอ่านคู่แฝดมั่งอะ ต้าร์ท่าจะหนัก
-
แม้แต่เสื้อยังต้องเอาคืน
โอ้ย!!! อิจฉาฝิ่นจัง
-
พี่ไผ่จัดเต็มจ้า
-
ก๊ากไผ่โคตรหวงฝิ่นเลยนะคะ คิกคิก :o8:
เจ๊เปียวมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลยคะ :angry2:
ตอนครบทุกคู่เลยอิอิ :-[
กดเป็ดก๊าบๆ :pig4:
-
พี่ไผ่ หวานไม่แคร์สื่ออีกแล้วนะ o13
-
o13 o13 o13
-
555 ฝิ่นแม่งสุดยอด ขอไปดำน้ำดูปะการังด้วยคนหน่า
จากทะเลสีฟ้า เกรงว่ามันจะกลายเป็นสีชมพู เน้องานนี้ :m24:
-
พี่ไผ่แมร่งเตรียมการมาดี5555
-
ชูป้ายไฟ 'รักพี่เสียดายน้อง' 555
ขอตามไปเที่ยวด้วยคนนะ
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดด พี่ไผ่ :laugh: ต้องอย่างงี้ดิ เด็ดขาด
-
ตอนนี้ยาวสะใจมาก ขอบคุณมากๆนะคะ
รอตอนไปทะเล ^^
-
ปริณน่าจะมีคู่บ้าง อิอิ
พี่ไผ่น้องฝิ่นน่ารักกกกกกกกกกกกกกกเหมือนเคย ><
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m11:
เค้าชอบพี่ไผ่อ่ะ พี่ไผ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m3:
-
พี่ไผ่เจ๋งวะ o13 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่ไผ่ สุดยอดมาก หวงของเมีย คริคริ
-
ตอนนี้ตบกันมันสะเด็ด :laugh:
ตอนหน้าไปกระบี่ :impress:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
พี่ไผ่กวนมาก แต่น่ารักค่อดๆ น้องฝิ่นขี้อ้อน :impress3:
-
น่าร็อกอ้ะ...ทุกตอนไผ่กับฝิ่น
อ่านแล้วฟินแอบอิจฉาตาร้อนผ่าว
-
ตอนนี้พี่ไผ่ชนะเลิศสุดยอดอ่ะ
-
ยังหวงเว่อร์เหมือนเดิม
-
สนุกมากกกก ก! ไผ่ปากจัดอ่ะ! ว่านังเปรียวได้แสบมากก ก! ฝิ่นเล่นวอลเลย์ก่ตบกระจายย ย!
ปล. รอตอนต่อไปนะค่ะ' รีบๆมาต่อนะ!
-
พี่ไผ่สุดยอด แรงชัดทั่วไทยพอกับน้องฝิ่นเลย o13
-
รอไปเท๋วกระบี่ :impress2:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
งี้ก้องดออนท๊อปอ่ะจิ ฮ่าๆๆๆๆ
"ใครได้เสื้อเมียกูไปเอามาคืนให้ถึงมือด้วย อย่าให้ไปตาม เข้าใจนะ"
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เอาเสื้อออมาคืน 55555
รอ เจย์-หวาย. 555
-
คู่นี้ผลัดกันหวง....
รอออยกินเป๊ปทีน...555
คุณปริณน่าจะโผล่มานานล่ะ ท่าทางน่ารักดี...
-
ชอบ behind the scene
หวงเมียตลอด o13
-
แค่เหงื่อกับกลิ่นตัว อิพี่ไผ่มันยังหวงอีกเนาะ :m20: :m20: :m20:
-
:impress2: ดีใจมากเลย เห็นเรื่องอัพแล้ว เข้ามาดูทุกวันอ่ะ อิอิ
พี่ไผ่ชัดเจนทุกอย่างจริงๆ อิจฉาฝิ่นเบาๆ :o8:
รอไปเที่ยวทะเลด้วยคนจ้า เป็นกำลังใจให้คนเขียนน๊าา
-
สองคนนี้เค้าหวานกันได้ตลอดๆ ชอบๆพี่ไผ่น้องฝิ่น :กอด1:
:L2: :L2:
-
ตายหวงแม้กระทั้งคราบเหงื่อนะพี่ไผ่ คิคิ
ฟินอะรอต่อ คิคิ
-
พี่ไผ่แอบฮาอ่ะ มีสั่งน้องๆไว้ก่อนเกม
นี่คือแพ้-ชนะไม่ว่า แต่อย่าให้เมียกรุเจ็บตัวใช่ป่ะ 55
ปล.รักกันหวานเวอร์ หยอดตลอดอ่ะ หมั่นไส้ๆๆ
-
เห็นใจคนที่ได้เสื้อน้องฝิ่นไปเลย
ถึงว่าทำไมยิ้มแห้งๆ แบบนั้น หึ หึ
-
พี่ไผ่แกเป็นคนชัดเจนดีเนอะ :L2:
-
พี่ไผ่ฮามาก5555555
-
เตรียมบิกินี่แล้วจ้า สีฟ้า สวยด้วย อิอิอิ รอเวลาเดินทางอย่างเดียว :)
:mc4:
-
โหยยย พี่ไผ่ เบื้องหลังการได้เสื้อคืนแบบเต็มใจ
นี่มันคือการข่มขู่นะเว้ยยย คริ คริ แต่พี่ไผ่ได้ใจมากอ่ะ
-
พี่ไผ่นี่น่ารักเนอะรักเมียและหวงเมียอย่างน้องฝิ่นมากกกกกกก
-
หวานมดไต่ ฮี่ๆๆ
รอไปเที่ยวๆ เย้ๆ
-
พี่ไผ่ เค้าชอบพี่จริงๆให้ตาย แต่หนูฝิ่นอย่ามาตบเค้านะ ไม่ได้ชอบแบบจะไปแย่ง :laugh:
แต่ชอบที่พี่แกรักหนูมากนั่นแหละ แอร๊ยย หวาน น่ารัก อยากได้อย่างนี้ซักคน :impress2:
-
น่ารักม๊ากกก พี่ไผ่ขี้หวงอิอิ ตอนหน้าจะได้ชมบีกินนี่กันแล้วเย้ ดีใจ
ขอบคุณจ้า เป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆ :L1: :pig4: :L1:
-
น้องฝิ่นยังแรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม หรือจะมากกว่าเดิมก็ไม่รู้
จะมากี่รายก็ไม่หวั่น จ๊ะ เอ๊ย ฝิ่นเอาอยู่ รายไหนรายนั้น :laugh:
แต่รายนี้ไม่ต้องถึงมือน้องฝิ่นหรอก แค่พี่ไผ่คนเดียวก็จอดแล้ว
ต่างคนต่างหวงไม่รู้ว่าใครติดใครกันแน่ :-[ พี่ไผ่หวงเวอร์
ตอนนี้ฮามาก ทั้งพี่ไผ่และน้องฝิ่น จริงๆก็ฮาทุกตอนอ่ะนะ
แต่ตอนนี้อ่านแล้วคึกคักดี ทำให้นึกถึงงานกีฬาตอนเรียน
ตอนหน้าขอตามไปกระบี่ด้วยคนนะ แพ็คกระเป๋ารอไว้แล้ว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ดจ้า
-
น่ารักกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เขาอยากได้คนนี้ อยากได้ๆๆ :z3:
แอ้กกกก... :z6: โดนฝิ่นถีบ
ว่าฟินในเรื่องแล้ว มาเจอของแถม ฟินยิ่งกว่า :laugh:
-
ที่แท้พี่ไผ่ก็ขู่ไว้แล้ว ถึงว่าทำไมได้เสื้อฝิ่นมา
ชะนีไม่ยอมจบก็ต้องเจอด่าแบบนี้แหละ หุหุ o18
-
พี่ไผ่โคตรน่ารักอ่ะ กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ไผ่หวงฝิ่นเกิ๊น น่ารักอะ :)
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ว เย้!
เรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ ฮามากกก ชอบทุกคู่เลย o13
เรื่องนี้มีทั้งความรัก มิตรภาพ ครอบครัว
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ สู้ๆ
-
ตอนที่แล้วพี่ไผ่หึงโหดทั้งตอนเลย 55 ชอบตอนที่พี่ไผ่จูบเท้าน้องมากก มันบรรยายไม่ถูกแต่ชอบฉากนั้นจริงๆ :กอด1:
ส่วนตอนนี้ยาวสะใจมากค่ะ แถมมากันพร้อมหน้าพร้อมตา เฮฮาสุดๆ อ่านแล้วมีความสุข ><
เป็บหึงออยน่ารักอ่ะ ไม่พูดไม่จาจับจูบอย่างเดียว -////-
ส่วนพี่ไผ่น้องฝิ่น หวานตลอดอ่ะคู่นี้ อยากจะไปนั่งส่องอยู่โต๊ะข้างๆจริงๆ
แล้วตกลงพี่ไผ่พาน้องไปทำบุญยังคะ ทำไมยังมีชะนีโผล่มาระรานอีกเนี่ย แต่ชะนีตัวนี้โชคร้ายนะ เจอจัดหนักสองต่อเลย 55
แหมพี่ไผ่ ชอบทำเป็นนิ่งๆเหมือนไม่สนน้อง แต่จริงๆนี่แคร์ทุกเรื่อง แถมหึงและหวงเป็นที่สุดดด
แอบอิจฉาน้องฝิ่นเล็กๆนะเนี่ย แต่อิจฉาพี่ไผ่มากกว่าเพราะน้องน่ารักกกกกกกกกก
ปล.คุณปริณนี่น่าจะมีคู่เน๊อะ o18
ปลล.ชอบชื่อจริงของสองคนมากค่ะ ชื่อเพราะมากกกก
ปลลล.+1+เป็ด รักเรื่องนี้สุดๆ รออ่านตอนต่อไปค่า
-
ฮาพี่ไผ่หวงเมียง่ะ
สุดยอดเลย คิคิ
-
พี่ไผ่หวงเมียขนาด :laugh:
-
พี่ไผ่หวงแม้กะทั่งกลิ่นเหงื่อฝิ่นเลยนะ...
-
ขนาดกลิ่นยังไม่ยอมให้ใครได้ดม ฝิ่นต้นนี้แรงจริงๆ
-
ตอนที่ 87
“อืม น้องจะนอน”เสียงอู้อี้ซุกอกแทบจะเกยมาทั้งตัว เสียงแหบแห้งไปหมด เมื่อคืนฉลองกันหนักไปหน่อย กลับห้องได้ก็ฉลองกับเมียอีกหลายดอกอยู่ ผมบอกแล้วว่าจะล้างรอยจับออกให้ เมียก็เป็นใจอ้อนให้ล้าง ให้นาบ แต่ไม่แถมออนท็อปให้โทษฐานคณะผมชนะคณะมัน ไม่เป็นไรมันอยู่ข้างล่างผมก็ทำให้มันครางได้อยู่ดี
“พี่ไผ่ พอแล้ว อื๊ออออ”เสียงห้ามปามแต่สะโพกเบียดแนบชิดเสียดสีซะขนาดนี้ ผมจูบซุกไซร้คนตัวขาวลายจุดแทบจะเต็มตัวเพราะโดนตีตราซ้ำแล้วซ้ำอีกเกือบทั้งคืน ตัวผมก็ใช่น้อยทั้งรอยกัด รอยเล็บ รอยดูด
“หึหึ”ผมไม่ตอบหัวเราะแทน เช้าๆแบบนี้ลูกผมโคตรคึกคักเลย อยากจะมุดหาความอบอุ่นจากแม่มันอย่างเดียวเลย
“อ๊ะ อา”เสียงร้องอย่างอดไม่ไหวเมื่อผมมุดต่ำลงไป ขบเม้มด้านใน และแยกขาออกอย่างกลัวว่าผมจะซุกไม่ถนัด จูบปลายเบาก่อนจะดูดเม้มให้ตื่นตัวตามผมบ้าง มือนุ่มขยุ้มหัวผมกดให้แนบแน่นลงไปอีก มึงเสียวกูเข้าใจ แต่กูจะหายใจไม่ออกก่อนจะได้เสียวบ้าง
“ผ่อนหน่อย”ผมบอกปากก็รูดต่อ เค้นไปมา มันยิ่งกดหนักขึ้น เท้าพาดบ่าผม อีกข้างจิกที่นอน
“จะ ขะ เข้าแล้วเหรอ อ๊ะ”มันถามกระท่อนกระแท่น
“มือมึงอ่ะผ่อนหน่อย กดหัวกูหายใจไม่ออก”ผมละปากบอกมันก่อนจะทำให้ต่อ มันลืมตาและจิกสายตาใส่
“ก็มึงอยากทำกูเสียวทำไมล่ะ อ๊างงงงงง”มันพูดก่อนจะร้องและกดหนักอีก เมื่อผมทำแรงขึ้น นิ้วมือก็สอดไปชำแหละข้างหลังดันเข้าดันออกจนหลังมันไม่ติดที่นอน ทีนี้ไม่พูดอะไรกันแล้ว มันดึงหัวผมขึ้นไปจูบขาเกี่ยวเอว มือผมตรึงกระชับสะโพกก่อนจะสอดลำไผ่ที่อยากจะแซะดอกฝิ่นอีกแล้ว
“อื๊อ อ๊ะ สะ เสียว”เสียงมันร้องบอก แต่ขยับเข้าหาสอดรับกันพอดี ข้างในมันทั้งแน่นทั้งตอดลำผมไปหมด มีการรัดเอาไว้ก่อนไม่ให้ขยับอีก
“อืม อา”ผมส่งเสียงบ้าง มันจูบสอดไล่ลิ้นเกี่ยว
“ขยับสิ น้องรออยู่”มันกระซิบบอกและขบเม้มใบหู เป่าลมใส่
“ขยับเองสิ”ผมบอกก่อนจะพลิกตัวเองลงข้างล่าง ยกมันขึ้นข้างบน กดย้ำลงไปอีก ทำเอาหน้าเหยแหงนไปข้างหลัง
“ไม่ พี่ขี้โกง”มันไม่ยอม เอามือกดหน้าท้องผมไว้ ไม่ยอมทำตาม ผมยกตัวเองสวนเบาๆแต่เน้นๆสองสามทีติดกัน มันกัดนิ้วตัวเองเป็นการกลั้นเสียงเอาไว้ หรี่ตาใส่ ยั่วชะมัด
“พี่ไม่ได้ทำ ไอ้พวกนั้นต่างหาก อา”ผมบอกและรัดตัวมันลงมาจูบอย่างอดใจไม่ไหว น่ารักฉิบหาย ยิ่งใส่เสื้อตัวเมื่อวานด้วย ลูบไล้ไปบี้ยอดอกที่เริ่มแข็งสู้มือ สูดกลิ่นกายอย่างไม่รู้จักเบื่อ นี่แหละกลิ่นที่ผมชอบ
“เหมือนกันแหละ ฮึก อื๊อ”มันทุบอกและว่าเมื่อผมขยับสวนมันเข้าไปอีก
“ไม่ๆๆๆ น้องไม่ทำ หึ”มันส่ายหน้าไปมาและรัดลำผมแน่นขึ้นทำเอาแทบซี๊ดปาก เกือบจะกลั้นไม่ไหว และพลิกมันลงไปที่เดิมทำเองซะแล้ว มีการขยับวนและหยุดยิ้มยั่วปนเยาะอีกเมื่อเห็นผมทำหน้าเสียวมั่ง
“งอแงว่ะ”ผมบอกและเปิดเสื้อกัดหัวนมมันอย่างหมั่นเขี้ยว มันสะดุ้งยกสะโพกและกดลงไปตามเดิม ทำเอาผมยิ้มเมื่อรู้วิธีที่จะทำให้เมียขยับ ทีนี้ผมทั้งกัดทั้งดูดไล่เลียขบเม้มจนมันบิดตัวบิดสะโพกไปมาอย่างอดใจไม่ไหว มือจะหยิกจะทุบแต่ผมจับไพร่หลังเอาไว้
“อื๊ออออ ไอ้เชี่ยะนิ ปล่อยยยยย”มันร้องแต่ขยับสะโพกขึ้นลงไปด้วย สงสัยจะลืมตัว ยิ่งเด้งเข้าไปอีก
“ด่าเหรอ”ผมพูดขำๆ ก่อนจะถอดเสื้อมันออกไปทางหลังมัดมือไว้หลวมๆ ลุกมาเล่นหน้าอกที่เป็นจุดอ่อนอีกจุดหนึ่งที่ทำเอาเจ้าตัวดิ้นพล่าน
“ควายยยย”
“สาดดดดด”
“ยอมยัง”ผมดึงจุกนมมันด้วยฟันและขบอย่างหมั่นเขี้ยว มันส่ายหน้าพอกับที่ส่ายสะโพก ผมก็ทำอีก ทีนี้มันขยับขึ้นลงอย่างไม่ต้องขอแล้ว
“อา อา”
“อยากให้ขยับใช่ไหม จะขย่มให้ตายเลย”มันพูดใส่อย่างแค้น มือบิดไปมาจนเสื้อหลุดมาจับหน้าท้องผมและขยับขึ้นลง
“ซี๊ดดด แค่แตกก็พอแล้ว อย่าให้ตายเลย เดี๋ยวมึงจะร้องไห้เสียดายของ”ผมก็กัดฟันอย่างกลั้นความเสียวที่เมียจัดให้แทบไม่ไหว
“นี่ๆๆๆปากดีนัก”มันพูดและขยับความเร็วตามปากมันนั่นแหละ มีเท่าไรใส่ไม่ยั้ง ทั้งรัดทั้งตอด แรงดีไม่มีตกขยับโยก จนเกือบจะถึงฝั่งมือผมบีบเค้นสะโพกจนแดงเป็นรอยมันก็ยังไม่หยุด สมราคาคุยมันจริงๆ จนปล่อยใส่กันเต็มๆ มันยังขยับต่อแต่เบาลงเป็นการชะลอปรับระดับความเสียวให้เบาบางเดี๋ยวหัวใจจะวายตายกันซะก่อน
“อืม จุ๊บบบบ”มันจูบหน้าผมแบบหมา เลียอย่างตะกละตะกาม แต่มีเสียงขำเล็ดลอด ผมตบก้นมันที่ยังคาของผมไว้อยู่อย่างไม่ยอมปล่อย ผมทำใส่มันบ้างกลิ้งจูบกันไปมาทั่วเตียง ก่อนจะหยุดและจูบไซร้กันอย่างปกติ กำลังจะอีกรอบ
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงใครลากใครคูดอะไรตอนนี้วะ แต่หาสนใจไม่ ยังดูดกันไม่เลิก จนเสียงเพลงดังขึ้น มันผละออกทันที
“ปู่โทรมา”มันบอกก่อนจะมองไปทางต้นเสียง แต่มันอยู่หัวเตียงหยิบไม่ถึง ผมเลยอุ้มมันทั้งอย่างนั้นแหละไปหยิบ มันมองหน้าผมและมองช่วงล่างที่ยังติดกันอยู่”ออกก่อนสิ”
“ก็รับสิ”ผมบอกมันยิ้มๆ ขยับไปด้วย
“จะบ้าเหรอ อ๊ะ เดี๋ยวปู่ได้ยิน”มันตีไหล่ดันตัวเองออก แต่ผมไม่ยอมปล่อยก่อนจะกดรับให้ มันตาโต
“น้อง ตื่นยังลูก”เสียงผู้สูงอายุแต่สดใสถามอย่างอารมณ์ดี
“ตื่นแล้วครับ”มันบอก ผมเขยิบตัวไปนอนข้างๆ พลิกมันเข้ามากอด แต่ยังติดกันเหมือนเดิม
“ทำอะไรอยู่ลูก”ปู่ถาม ผมมองหน้ามันขำๆ
“ทำเหลนให้ปู่อยู่”ผมกระซิบบอกมันที่กัดจมูกเข้าให้ จนเกือบร้องออกมาแต่โดนมือมันอุดปากซะก่อน ยิ้มชอบใจ
“นอนคิดถึงปู่อยู่คร๊าบบบ”มันบอกและอ้อนคนในสาย ดีนะเป็นปู่ เป็นชู้มึงโดนแน่
“นอนกอดแฟน มาบ่นคิดถึงปู่ ไม่เชื่อหรอก”ปู่มันเอ่ยแซวกลับมา เหมือนเห็นภาพเลยว่าผมกับมันกอดกันอยู่ หรือว่าจะเป็นปู่ญาณทิพย์
“จริงๆ กอดแฟนจะเหมือนกอดปู่ได้ไง ปู่อุ่นกว่าเยอะ”มันทำเสียงอ้อนต่อ มือบิดจมูกผมไม่ให้หายใจแรงเพราะความหื่น กระบอกไผ่ผมตั้งลำอีกแล้ว
“แต่มันไม่เต่งตึงนะโว้ย ฮ่าๆๆๆ”ปู่ยังแซวต่ออย่างอารมณ์ดี
“แหม คุณสหรัฐก็ยังตึงอยู่นะ”มันทำเสียงใส่
“ไอ้ตัวแสบจะหมายถึงหูปู่ก็พูดมาเถอะ ทำมาเนียน”ปู่มันเหน็บกลับ ทำเอาหัวเราะคิก แล้วสองปู่หลานเขาก็คุยกันหัวเราะคิกคัก ไม่ได้ดูสภาพกูเลยว่าตึงอยู่เหมือนกัน
“ครับ ๆ เดินทางพรุ่งนี้ อืม ตอนกลางคืน ครับ ถึงแล้วจะโทรหาปู่แน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ ไม่โทรแล้วใครจะมารับน้องล่ะ คริคริ ครับๆ รักปู่ม๊ากมากกกกกกก”มันคุยมันอ้อนสารพัด พอวางก็เป็นโอกาสผมทันที ที่ขึ้นคร่อมและจัดการอีกสักรอบ หึหึ
*
*
*
“เออๆ เจอกันที่สนามบิน อืม”ผมบอกไอ้หวายที่โทรเข้ามาตอนสายอีกวัน ไอ้ฝิ่นกำลังเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางอยู่ มันไม่ได้เอาอะไรไปมากเพราะที่บ้านมีอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ก็เลยกลายเป็นของผม ป้านวลเดินทางไปกับลุงชิตและก็พี่น้อย ล่วงหน้าแล้ว มันบอกให้ไปเครื่องบินพร้อมกันแต่แกไม่เอา บอกว่ากลัว ไอ้ฝิ่นเลยจัดรถตู้ให้ ลุงชิตจะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถไกล และมันก็เช็คเกือบทุกชั่วโมงด้วยความเป็นห่วง เพื่อนมันก็นัดไปเจอกันที่โน่นเลย
“อะไรนะ”ผมถามเมื่อได้ยินพวกมันหัวเราะ
“ไอ้วร์อมมันถามว่า มึงไม่โผล่หน้ามานี่เลย กักตุนเมียเหรอวะ”ไอ้หวายพูดออกมาขำๆ
“กลัวอดไงมึง”เสียงไอ้วอร์มแทรกเข้ามา
“เออ ไอ้สั(ด)............. ตวแพทย์”ผมตอบมันแต่คงจะห่างไปหน่อย
“เชี่ยยยยยะ มึงวรรคเยอะจังวะ”ไอ้วอร์มโวยมาตามสาย
“มึงจะได้จำอาชีพตัวเองได้ไง”ผมตอบกลับมันขำ ๆ มองอีกที เมียเดินหน้ายุ่งหมุนไปมาเหมือนหาอะไรไม่เจอ ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้ารื้อโน่นค้นนี่ตามเรื่อง และมันก็เจอกางเกงขาสั้นที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน ยิ้มออกและใส่กระเป๋า
“ฟวยยย”มันให้ของขวัญผมที่มีเยอะอยู่แล้ว ผมก็หัวเราะ ก่อนจะวางสาย
“เสียดายพี่แกรนด์ พี่ออม พี่อากิ ไม่ได้ไปด้วยเน๊าะ”มันเดินมานั่งตักเอามือโอบคอ
“มันเบื่อมึงอ่ะดิ”ผมแกล้งว่ามัน
“ตีนเหอะ กูออกจะน่ารักใครจะกล้าเบื่อ ไม่มีหรอก หรือมึงเบื่อ ห๊ะ”มันดึงหัวผมส่ายไปมา
“เออ”ผมรับคำ มันเลยจิกหัวเลยทีนี้
“เบื่อเหรอ นี่ๆๆๆ”เอามือตบตี ผมก็จับก่อนจะกัดไม่แรงนัก
“หัวกูเป็นขี้กลากหมด”ผมว่าก่อนจะมองปากยื่นๆ”มึงน่าเบื่อแบบนี้แหละ”มันทำหน้าจะร้องไห้ จะลุกหนีแต่ผมกอดเอวไว้
“เบื่อกูก็ไม่ต้องมากอด ไม่ต้องไปบ้านกูเลย”มันว่างอนๆ
“เบื่อที่ทำให้กูหลงมึงจะแย่แล้ว เบื่อที่ทำให้กูกอดไม่เลิก เบื่อที่มึง อืม กินแล้วอร่อยว่ะ”ผมกระซิบบอกมันกัดปากยื่นๆที่เริ่มจะบานออกเพราะโดนหม้อเข้าไป
“ว่าแล้วต้องคิดแบบนี้ ไม่เสียแรงแกล้งงอน หุหุ”มันพูดอย่างรู้ทัน ทำหน้าเจ้าทำตาหัวเราะเจ้าเล่ห์ ผมมองหน้ามันที่ได้ใจ
“กูก็คิดอยู่แล้ว ถ้าพูดแบบนี้มึงต้องชอบแน่นอน หึหึ”ผมทำมั่ง มันหน้างอก่อนจะกระโจนเข้าใส่ ผมก็ตั้งรับ มันกัดผมก็จูบ แต่ผมพูดจริงๆที่ว่าเบื่อมันที่ทำให้รักและก็หลง ร้องเป็นเพลงเลยกู
/
/
/
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สนามบินกันแล้วครับ ไอ้ฝิ่นดี๊ด๊า ไล่กอดเพื่อนผมทุกคนเลย ปากก็พรรณนา บ้านมันสวยอย่างนั้น ดีอย่างนี้ จนไอ้พวกนั้นแกล้งว่า ขี้โม้ ทำหน้าเบื่อ มันก็รัดคอพูดกรอกหู ยิ่งไอ้หวายโดนหนักหน่อย ขารัดเอวกระดิกไปไหนไม่ได้ต้องทนฟังเสียงมันกรอกหูจนมันยอม ก็ไปเป่าหูไอ้เจย์ ไอ้บลู ไอ้วอร์ม สุดท้ายไอ้พายที่มันซบอกดูรูปงานกีฬาหัวเราะคิกคักกันสองคน พวกผมเลยเดินมาสูบบุหรี่กันข้างนอก
“แล้วเพื่อนมันล่ะ”ไอ้เจย์ถามถึงเพื่อนๆไอ้ฝิ่น
“เจอกันที่โน่น”ผมบอกอัดอีกสองทีก็เลิก
“ร่าเริงฉิบหายเมียมึง”ไอ้วอร์มพูดขำๆ จากซบเริ่มเลื้อยลงไปนอนตักไอ้พายแล้ว สักพักมันต้องหลับแน่เพราะไม่ได้นอนกลางวัน เป็นเรื่องปกติถ้าไม่ได้ไปไหนมันจะหลับตื่นอีกทีเย็น
“ก็บ้านมันโว้ย”ไอ้หวายบอกแต่ก็อดหัวเราะมันไม่ได้ ก่อนหน้ามันกำชับ จิก แทบไม่ให้พลาดใครอย่าได้ติดธุระแม่งตามติดว่าเคลียร์เรียบร้อยยัง
“กูยังขำไม่หาย แม่งจิกซะกูเกือบไม่ได้อย่างนั้นแหละ”ไอ้บลูบ่นขำๆมันเจอมาแล้วกำลังจู๋จี๋กับไอ้พายมันโทรเข้าไปขัดทันที คุยกับไอ้พายประมาณว่าเสร็จธุระยัง ไปได้ไหม ไอ้พายขำคิก ไอ้บลูหัวเราะไม่ออกไม่คิดว่ามันจะบ้าขนาดนี้ มันกลัวไม่ไปบ้านมัน ผมแกล้งถามมันว่าแค่กูคนเดียวไม่พอเหรอ มันกอดบอกว่าเกินพออีก แต่อยากให้ไอ้พวกนี้ไปด้วย เหมือนตอนที่ไปหนองคายกัน พอเดินเข้าไปข้างในอย่างที่คิด
“เมียมึง พูดมากจนหลับไปแล้ว”ไอ้บลูดึงผมมัน ก่อนจะนั่งข้างๆ
“มึงชอบแหย่มัน”ไอ้พายตีมือ
“ขอนอนบ้างดิ”ไอ้บลูอ้อนหน้าด้านๆ
“ข้างล่างว่าง”ไอ้พายเอาตีนชี้ที่พื้น
“ไรวะ ผัวให้นอนพื้น เมียเพื่อนนอนตัก ไอ้ขี้โกงลุกเลยมึง”ไอ้บลูทำเสียงก่อนจะดันมัน
“สัด เดี๋ยวกูจะให้มันพูดกรอกหูมึงอีก นี่หูกูเพิ่งจะว่างเพราะมันหลับนี่แหละ”ไอ้พายตบกบาลเข้าให้ พูดออกมาจนพากันขำ มันไม่ได้รำคาญแต่คงไม่รู้จะหยุดไอ้ฝิ่นยังไง ประมาณรักน้องแต่หูพี่ก็เพลียนะ
“ฮ่าๆๆๆ กูนึกว่าจะไม่รู้สึก”ไอ้เจย์หัวเราะ
“กูไม่ได้รำคาญ แต่กูเมื่อยปากแทนมัน”ไอ้พายถีบไอ้เจย์ มันกลัวว่าผมจะคิดว่ามันรำคาญเมียผม
“ดีแล้วล่ะ หูกูก็เพิ่งว่างเหมือนมึงนั่นแหละ”ผมพยักหน้าบอกมันกลับ ทำเอาฮาหนักกว่าเดิม ไม่ได้รำคาญแต่อดใจไม่ไหวกับเสียงครางข้างหู สงสารมัน หึหึ สักพักได้ยินเสียงประกาศเตรียมตัว
“ฝิ่น ตื่นเร็ว เครื่องออกแล้ว”ไอ้พายปลุกมัน
“อื๊ออ”มันเริ่มออกอาการ
“ไม่ตื่นตกเครื่องนะมึง เร็ว”ไอ้หวายพูดและดึง มันคว้าหมับเอวไอ้หวาย
“จะนอนๆๆๆ”มันส่ายหน้าไปมา
“มึงไม่กลับบ้านไง”ไอ้เจย์ดึงมันออกเอามือแหกตามันไปด้วย
“ช้าพวกกูไม่ไปนะ”ไอ้วอร์มผลักหัวมันไปมา
“พี่ไผ่”มันเรียกผมที่หยิบเป้สะพายหลัง ชูมือ
“อุ้มไม่ได้ ลุกเร็วๆ”ผมดึงแขนมันให้ลุก กอดคอให้มันเดิน ตรวจเอกสารเรียบร้อย โกทูกระบี่สักที ฮ่วย
/
/
/
“ถึงบ้านแล้ว”ร่าเริงต่างจากตอนมาลิบลับ บนเครื่องก็งอแงพาลยันแอร์โฮสเตส หาว่าเขาอ่อยผมถามโน่นถามนี่ ที่จริงเขาก็บริการตามหน้าที่เขาแหละแต่มันนอนไม่เต็มอิ่ม จิกตาใส่เขา มือก็จิกแขนผมตลอด จนกูไม่ได้แดกอะไรเลย
“อารมณ์ดี กูนึกว่าจะเสียค่าปรับให้มึงบนเครื่องซะแล้ว”ไอ้หวายผลักหัวมันแทบทิ่ม ดีว่ากอดเอวผมอยู่
“มึงนี่สุดยอดจะตบแอร์ แหกตาดูซะมั่ง อ๊าคคคคค”ไอ้เจย์บ่นมันบ้างก่อนจะร้องออกมา มันวิ่งไปกัดแขนก่อนจะวิ่งหนี
“เด็กเปตร มึงฉีดยายัง”ไอ้เจย์ตะโกนวิ่งตามมัน จนไปถึงข้างหน้าถึงได้เลิกตีกัน พอดีกับที่รถมาเทียบ
“คุณน้อง รอนานไหมครับ”พี่ธรรณ์เปิดประตูด้านคนนั่งลงมา คนขับลงมาเปิดประตูให้พวกผม
“หลับไปสิบตื่น”มันบอกยิ้มๆ ก่อนจะมองหา
“คุณท่านรอที่บ้านครับ”พี่ธรรณ์บอกอย่างรู้ มันพยักหน้า มันแนะนำให้รู้จักก่อนจะขึ้นรถตู้กัน สองข้างทางเต็มไปด้วยแสงสีและความเจริญ ไอ้พวกเพื่อนผมตื่นตาตื่นใจมาก เพิ่งเคยมากระบี่กันเป็นครั้งแรก
“ไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม มึงดู โคตรเอ็กส์เลย”ไอ้หวายเรียกไอ้เจย์ที่จิกไอ้วอร์มเอาหน้าแนบกระจก ดูสาวๆที่คงจะท่องราตรี ทั้งไทยและเทศ
“เห็นแล้วกูอยากรูดปรี๊ดๆ”ไอ้เจย์แสดงอาการทั้งคำพูดและสีหน้า ก่อนจะหัวโขกกระจกเข้าให้
“หื่นและมึง เก็บอาการซะมั่ง เกรงใจพี่เขาหน่อย”ไอ้บลูจับหัวกระแทกเข้าให้
“อิจฉาพวกกูล่ะสิที่โสด ไม่ใช่มึง พกเมียมาด้วยเหรอ มาแค่นี้พกเมียมาด้วย ฮิ้วๆๆ”ไอ้เจย์ว่าไอ้บลูพูดล้อไอ้พาย
“เขาเรียกคนดีเมียคุ้มโว้ย ไม่เชื่อมึงถามไอ้ไผ่ได้”ไอ้บลูยอเมียตัวเอง ลามมายันผม ที่ตอนนี้ไอ้ตัวแสบขึ้นมานั่งบนตักแล้ว เอาหน้าซุกเตรียมจะเข้าญาณ
“ใช่แล้ว อันนี้เขาเห็นด้วย”ไอ้ฝิ่นตอบและแท็คมือกับไอ้บลู เป็นการร่วมมือกันชั่วคราว พี่ธรรณ์มองนิดนึงก่อนจะอมยิ้ม ผมไม่รู้จะทำไง เมียยังไม่อายแสดงออกขนาดนี้ ผมจะทำอะไรได้ต้องแสดงตามมันไป
“แหวะ อ่วกกก”เสียงมันสามตัว ก่อนจะส่องกันต่อ
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวโปรนี้น้องจัดให้ แบบแนบชิดเลย”ไอ้ตัวดีกระตุ้นพวกมันต่อ
“มึงพูดจริง”แทบพร้อมกันหน้าหื่นๆ
“Yeah”มันตอบกลับ ตาเหล่มองผม”ยกเว้นมึง มองกูคนเดียวพอ พี่บลูด้วย พูดแทนพี่พาย ฮ่าๆๆๆๆ”มันกำชับแถมมีน้ำใจเผื่อแผ่ไอ้พายที่นั่งยิ้มยักคิ้วเป็นอันรู้กัน ผมกับไอ้บลูมองหน้ากัน ไอ้สามตัวชอบใจทำหน้าถากถาง สัด ขอให้พวกมึงกินเองไปซะ นึกว่ามันจะหลับลุกมานั่งคร่อมเล่านู่นเล่านี่ จนทั้งรถมีแต่เสียงมันคนเดียว ถิ่นมันครับถิ่นมัน ตื่นตาเสร็จก็ตื่นเต้นสองข้างทางมีไฟ บ้านคนไม่มากนัก รถตู้วิ่งไปตามทางจนเข้าเขตเหมือนป่า น่าจะสวนยาง มองลิบเห็นต้นมะพร้าว ทะเล
“จะถึงบ้านน้องแล้วนะ”มันบอกผมและจุ๊บปากเหมือนไม่มีใครนอกจากเราสองคน ผมพยักหน้าเอามือบีบก้นเบาๆ ก่อนจะเงียบไปอึดใจเมื่อมันพูดต่อ”น้องจะนอนกับปู่ คริคริ”ผมเหลือบตาไปมองไอ้พวกนั้นที่กลั้นหัวเราะ
“ทุกวัน”ผมกระซิบถามมัน
“ใช่”มันลอยหน้าบอก
“ปู่ไม่เกาหลังให้มึงนะโว้ย”ผมพูดต่อ มันทำหน้าคิด
“งั้นวันเว้นสองวัน”มันต่อรอง
“ดี กูจะได้แอบเที่ยวกับไอ้พวกนี้”ผมเอาไอ้พวกนั้นมาอ้าง
“ไม่ได้ วันไหนกูไม่นอน กูจะล็อคห้องมึง”มันพูดใส่กัดจมูกผมเอาหน้าซุกคอ
“ไอ้กาก”ผมกัดหูมัน ดีนะที่มืด แต่ทำไมเหมือนมีคนมองเลยวะ พอหันดูสถิตรอบตัวกูเลย มึงจะดูทำไมยังไม่ชินอีกเหรอ จนรถเข้ามาจอดบริเวณบ้านหลังใหญ่มาก มีสระน้ำตรงกลาง ลงจากรถกันก็เห็นรอบบ้านเต็มไปด้วยต้นปาล์ม ต้นมะพร้าวหลากขนาด ไม้ประดับอื่นๆ เกือบร้อยชนิด ร่มรื่นมาก มองออกไปเป็นสวนมะพร้าว ได้ยินเสียงคลื่น อากาศสดชื่นมากจนต้องสูดเต็มๆ
ต่อล่างปรู๊นนน
-
“เดี๋ยวผมให้เด็กขนของไปไว้ที่พักให้นะครับ”พี่ธรรณ์บอก ทำให้พวกเราตื่นจากภวังค์ จะบอกว่าไม่เป็นไร
“ตามที่น้องบอกนะ”คุณน้องพยักหน้าและพูดบอก คงจะเตรียมล่วงหน้ามาแล้ว
“ครับ”พี่ธรรณ์รับคำก่อนจะบอกเด็กๆที่มายืนรอทั้งผู้หญิงผู้ชาย
“เชิญทางนี้เลยคะ”เสียงคุ้นหูเรียกพวกผม
“ป้านวล”มันเรียกและวิ่งเข้าไปกอด
“เหนื่อยไหมคะ หิวหรือเปล่า”ป้านวลกอดถามอย่างเป็นห่วง
“หิวมากกกกกก”มันอ้อนทันที
“เชื่อคะ”ป้านวลยิ้ม ก่อนจะหันมาหาพวกผม”พี่ไผ่กับเพื่อนๆเข้าบ้านก่อนคะ คุณท่านรอยู่”ป้านวลบอก ไอ้ตัวแสบวิ่งนำหน้าไม่รอพวกผมเลย”ดู คุณน้อง คิดถึงคุณปู่มากซะจนลืมพี่ไผ่เลย ไปคะ”ป้านวลส่ายหน้าพูดยิ้มๆ ไม่เป็นไรครับป้าเดี๋ยวผมเอาคืนคุณน้องป้าเอง
“เมียทิ้งเลยมึง”ไอ้หวายตบไหล่ผม ก่อนจะเดินตามป้านวลเข้าบ้านกัน ได้ยินเสียงหัวเราะคุยกระหนุงกระหนิง
“คุณน้องของปู่ ดื้อหรือเปล่า”เสียงปู่มันถาม
“ไม่ น้องเป็นเด็กดีมาก”มันบอกปู่ พอพวกผมเข้าไปอึ้งกันเป็นแทบ คุณน้องที่ตัวไม่ใช่เล็กถึงจะผอมบาง แต่นั่งตักปู่เหมือนเด็กเล็กๆ พูดฉอเลาะไม่ขาด จะขำก็ไม่ได้ครับ
“จริงเหรอพี่ไผ่”ปู่มันหันมาถามผมที่ยังตั้งตัวไม่ทัน ทำเอาหน้าเหรอ
“ครับ”ผมเหมือนจะถามท่านกลับมากกว่าว่าเรื่องอะไร แต่ไอ้ตัวดีตีไปอีกอย่าง
“เห็นไหม ไม่เชื่อน้อง”มันสวมรอยทันที
“มั่วว่ะ พี่ไผ่มันงงน่ะสิถึงได้พูดอย่างนั้น”ปู่ว่าเอานิ้วจิ้มหน้าผาก ก่อนจะจับหลานรักนั่งข้างๆ พวกผมยกมือไหว้หลังจากตั้งสติได้แล้ว มันก็แนะนำ
“ตามสบายลูก คิดว่าบ้านตัวเองนะ ไอ้ตัวแสบมันไปโน่น ยุ่งไหมล่ะ”ปู่พูดเป็นกันเองลดความตึงเคลียดได้หน่อย หน้าท่านถ้าไม่ยิ้มหรือพูดจะดูดุมาก
“ไม่ครับ”ไอ้พายเป็นคนตอบ
“พูดตรงเลย ไม่ต้องกลัวมัน”ปู่ทำเป็นกระซิบ
“ไม่ยุ่ง แต่มันกินจุมากเลยครับ”ไอ้หวายสารภาพเลย มันแยกเขี้ยวใส่ ปู่หัวเราะชอบใจ ก่อนจะถามอีกนิดหน่อย
“กินข้าวด้วยกัน เดี๋ยวจะได้พักผ่อน”ปู่เดินนำไปตรงระเบียงที่จัดเตรียมไว้แล้ว ไอ้ฝิ่นดึงเก้าอี้ให้ปู่มันนั่ง “มันกลัวไม่ได้สมบัติพ่อมัน”ปู่แซวขำๆ
“ปู่ชอบเอาเรื่องจริงมาพูดเรื่อยเลย”มันรับมุกทำเป็นจิ๊ปาก ทำให้รู้ว่าปู่กับหลานรักและผูกพันกันมากขนาดไหนและน่าจะคุยหยอกกันได้แทบทุกเรื่อง เด็กรุ่นๆตักข้าวให้พวกผม กับข้าวน่ากินมากน่าจะเป็นอาหารทางใต้เกือบหมด
“น่ากินจังเลย”เสียงเมียผมเอง “นี่ๆ ลอง”มันตักหอยให้ผม และเดินรอบโต๊ะตักให้ไอ้พวกนั้นจนครบ
“หอยอะไรวะ”ไอ้วอร์มถาม พลิกหอยดูไปมา
“หอยชักตีน”มันพูดก่อนจะเคี้ยวตุ้ยๆ น้ำจิ้มแซ่บมาก
“ทำไมมันชักตีนวะ”ไอ้เจย์ถามมัน ก่อนจะติดใจกินอีก
“มันร้อนไงเวลาโดนลวกเลยชักตีนหนี หรือพี่ไม่ร้อน”มันบอกหน้าตาเฉย ไม่รู้ตอบจริงหรือเล่นมุก แต่ย้อนไอ้หวายยักคิ้วใส่
“มันมั่ว”ปู่บอกยิ้มๆ มันก็ยิ้มมั่ง สรุปกวนตีน และแนะนำอีก มัสมั่นเนื้อแพะ ที่นุ่มมากไม่เหม็นคาว น้ำพริกกุ้งเสียบ ต้มยำรสจัดจ้าน ห่อหมกทะเลมะพร้าวอ่อน หมูย่างสูตรเมืองตรัง เจริญอาหารมากฟาดเรียบ
“อร่อยมากเลยครับ ปู่”ไอ้หวายเริ่มชินแล้ว เรียกอย่างไม่กระดากปาก
“มีอร่อยกว่านี้อีก ให้ไอ้คนชวนมันพาไปชิมนะ”ปู่บอกเอามือลูบหัวหลานคนโปรดที่นั่งกินผลไม้กับไอ้พาย
“ปู่อยู่คนเดียวเหรอครับ”ไอ้บลูถามมั่ง
“ถ้าน้องไม่กลับ ปู่ก็อยู่กับเด็กๆที่นี่แหละ”ปู่บอก มันเงยหน้า
“แอบพากิ๊กมามั่งเปล่า น้องไม่อยู่อ่ะ”มันแซวปู่มันเลยโดนโบกซะ สม
“พามาจะบอกน้องทำไมล่ะ”ปู่ตอบกลับเล่นเอาฮาเลยครับ เล่าให้ฟังอีกแต่ก่อนสมัยหนุ่มๆหลังย่ามันเสียก็มีบ้างตามประสาพ่อหม้าย มาเลิกตอนที่เลี้ยงมันนี่แหละ แต่ยังมีนิดหน่อยนานๆครั้ง แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว ท่านหล่อมากนะครับ ไม่เหมือนคนอายุหกสิบกว่าๆเลย ถ้าเทียบกับฝรั่งก็ประมาณ จอร์ท คลูนี่ หรือไม่ก็ แฮริสัน ฟอร์ด
“เดี๋ยวปู่ขอตัวนะ พรุ่งนี้ต้องไปภูเก็ต”ปู่บอก มันมองหน้า
“ค้างหรือเปล่า ไปทำอะไร”มันถามเอามือกอดเอว
“ไปเรื่องที่นิดหน่อย ไม่ค้างหรอก”ท่านบอกก่อนจะลุกขึ้นพวกผมก็ลุกตาม มันพยักหน้า”เออ พรุ่งนี้ตื่นเช้ากันสิถ้าไม่เหนื่อย มีของสวยๆให้ดู”ปู่บอกพวกผม
“ดูพระอาทิตย์เหรอครับ”ไอ้หวาย
“ต้องสวยแน่ๆเลย ปู่ถึงได้อยากให้ตื่นแต่เช้า”ไอ้เจย์
“จะเหมือนที่หนองคายไหมหนอ”ไอ้วอร์มพูดเพ้อๆ ปู่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“จะมีสาวๆมาเล่นน้ำ ใส่บิกินี่เต็มหาดเลย”ปู่ยักคิ้วใส่พูดจบก็เดินไป ทำเอาปล่อยก๊ากกับคุณปู่ที่รู้ใจซะไม่มีว่าไอ้พวกนี้แม่งหน้าหม้อแน่ๆ
“สุดยอดว่ะ ปู่มึง”ไอ้บลูยังขำไม่หาย ไอ้พายไม่ต่างกัน
“ยังงี้ต้องรีบนอนรีบตื่นโว้ยยยย”ไอ้หวายตั้งปณิธานเต็มที่พอกับไอ้เจย์และไอ้วอร์ม ก่อนจะเดินไปที่พักกัน เป็นบ้านพักชั้นเดียวแต่กว้างมากกกกกกกกก ย้ำให้รู้ว่ากว้างจริงๆ
“สวยว่ะ ไอ้ฝิ่นสมราคาคุยมึงเลย”ไอ้พายชอบมาก ออกปากชม มือก็จับหอยที่เรียงเป็นโมบาย เป็นม่าน มันยิ้มเดินไปกอดไอ้พายพาเข้าข้างใน มีห้องรับแขกตรงกลาง ชุดโฮมเธียเตอร์ มีบาร์เหล้าเหมือนในผับด้วยครับ พวกมันเหล่ผมอย่างให้รู้ว่า อาชีพเก่ามึงอ่ะ จัดให้ด้วย
“แม่โว้ยยยย นี่กูฝันเปล่าวะ”ไอ้หวายเปิดม่านเห็นทะเลที่มีคลื่นกำลังซัดฝั่ง ไม่แรงนัก มองบนหลังคาที่เห็นพระจันทร์ และดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้าแต่ไม่ใช่ของจริงหรอกครับเหมือนท้องฟ้าจำลองเขาทำได้เนียนมากเลย พวกเราเลยถ่ายรูปกัน
“เลือกห้องเลยพี่ ตามสบาย มันวิ่งเปิดห้องเกือบทุกห้อง ไอ้พวกนั้นก็เดินเข้าแม่งทุกห้อง ทั้งกว้างทั้งสวย ช่างฝีมือจริงๆ เป็นการผสมผสานบ้านแบบท้องถิ่นใต้กับบ้านแถบเมดิเตอร์เรเนียนลงตัวมาก ผมถ่ายรูปเก็บรายละเอียด ก่อนจะรู้สึกถึงแขนโอบกอดและเสียงถามอ้อนๆ
“สวยพอกับที่หนองคายไหม”มันรอดแขนมามองหน้าผม
“อืม”ผมไม่รู้จะบอกอะไร
“แต่กูว่านะ”มันพูดมองหน้าผมที่เลิกคิ้ว”สวยทุกที่แหละ ถ้ามีกูอยู่นะ ฮ่าๆๆๆ จริงป่ะ”มันยอตัวเองอย่างชอบใจ
“หลงตัวเองฉิบหายเลยมึง”ผมบี้หัวมันไปมา
“พี่ไม่เห็นด้วยเหรอ”มันช้อนสายตาอ้อนต่อ
“ต้องให้บอกอีกเหรอ หืม”ผมถามก่อนจะค่อยเอาตีนปิดประตูไม่ให้เหยื่อรู้ตัว จูบปากช่างถามที่ชอบให้พูดอะไรหวานๆ
“น้องอยากฟังอ่ะ นะ”มันต้อนผมจนล้มใส่ที่นอน ดีนะวางกล้องซะก่อน ขึ้นมาคร่อมจุ๊บหน้าจุ๊บปาก
“ที่ไหนมีมึงอยู่สวยทุกที่แหละ”ผมต้องพูดจนได้ และคงจะถูกใจมันมาก จูบซะจนโต้กลับแทบไม่ทัน ตกลงเอา(พัก)ห้องนี่แหละวะ กำลังแลกเปลี่ยนความคิดทางลิ้นกัน ประตูเปิดผลั่วะเข้ามา แทนที่จะตกใจผละออก หันไปมองว่าใครวะขัดจังหวะ มันจูบต่อเมื่อรู้ว่าคนกันเอง
“ไอ้ฝะ อ้าว เหี้ยะแหละ พวกมึงใจเย็นก่อนได้ไหม”ไอ้หวายจะเรียกมัน แต่เห็นภาพล่อแหลมเลยบ่นแทน
“คืนนี้อีกยาวไกล พวกมึงหยุดซั่มกันก่อน”ไอ้เจย์ตามมามั่ง
“พวกมันไม่ให้กูนอนด้วย”ไอ้วอร์มชี้หน้าไอ้สองตัว
“กูไม่ให้นอนทั้งคู่นั่นแหละ ไอ้ฉิบหายห้องมีเยอะไม่นอน จะมานอนเบียดอะไรกัน”ไอ้หวายชี้หน้ามันสองตัว
“แต่กูเคยนอนกับมึง”ไอ้เจย์ไม่ยอม
“กูก็เคย”ไอ้วอร์มเอามั่ง
“ถ้าพวกมึงกลัว ก็ไปนอนด้วยกันสิโว้ย”ไอ้หวายไม่ยอมเสนอแนะ
“ไม่”เสียงมันสองตัว
“อุ้ย ถั่วดำขายดีเน๊าะพี่หวาย คิกคิก”ไอ้ฝิ่นล้อขำๆ
“กะทิข้นได้ที่เลย จวย ให้มันต้มแดกกันเองเถอะ”ไอ้หวายคล้อยตามก่อนจะด่ากลับ
“นะ ไอ้หวายให้กูนอนด้วย”ไอ้เจย์อ้อนต่อ
“กูด้วย กูนอนข้างล่างก็ได้ ไม่แอบดูพวกมึงหรอก”ไอ้วอร์มพยักหน้ามั่ง ก่อนจะเถียงกันต่อ ไอ้ฝิ่นจูบผมต่ออีก ก่อนจะเดินไปข้างนอก สรุป
“เออ กูนอนคนเดียวก็ได้ ใช่สิ กูมันเก่าแล้วนิ”ไอ้วร์อมพูดงอนๆ
“สัด เดี๋ยวกูถีบไปโน่น ทำงอนๆ”ไอ้เจย์ที่เป็นผู้ชนะได้นอนห้องไอ้หวายจนได้ ทำท่าถีบมัน ไอ้หวายมองเอือม
“โห นี่พี่เฉดหัวผัวเก่าเลยเหรอ”ไอ้ฝิ่นถามไอ้หวายทำตาปริบๆ เหมือนใสซื่อ ไอ้พายกับไอ้บลูที่คงจะเพิ่งเก็บของเสร็จเดินมานั่งและถามผมว่าพวกเหี้ยะนี่เป็นอะไร พอรู้มันก็หัวเราะ
“เดี๋ยวมึงจะโดนแทน ห่าราก เซ็งพวกมึงโว้ยยยย”ไอ้หวายขยี้หัวตัวเองก่อนจะเข้าห้อง พอลับตา ไอ้เจย์กับไอ้วอร์มหัวเราะคิกคัก ก่อนจะรู้ว่ามันสองคนแกล้งไอ้หวายเล่น ที่จริงมันเลือกห้องกันได้แล้วแต่อยากแหย่ไอ้หวายเฉยๆ ก่อนจะแยกกันอาบน้ำอาบท่าและค่อยออกมานั่งเล่นกัน อืม ห้องใครห้องมันแต่ทำกันไม่ได้ ติดไว้ก่อน
/
/
/
“ลมทะเลพัดมาหนาวจริง ทะแล่ดๆ ไปเที่ยวทะเลกันไหมมมมมมมมมมมม”เสียงไอ้หวายครวญเพลง หลังจากได้ที่ แต่ละคนก็สภาพไม่ต่างจากไอ้หวายเท่าไรนัก มีแต่ผมที่นั่งเฉยๆแต่ใจคิดว่า นานจังวะ ไอ้ฝิ่นอาบน้ำเสร็จวิ่งปรู๊ดไปบ้านใหญ่ทันทีบอกจะไปคุยกับปู่ต่อ แต่ไม่ได้บอกว่าจะกลับมาหรือเปล่า
“ไม่ไปโว้ยยยยย”ไอ้วร์อมเป็นคนตอบมัน มือก็เกากีต้าร์ไปด้วย
“สาดดดดดดดดด ไม่ไปแล้วมึงมาทำไม”ไอ้เจย์ถามมัน มือก็กระดก
“ก็กูไม่ไปแต่กูมาไง เมิงงงจะทำมายยย”ไอ้วอร์มตอบและถีบไอ้เจย์ไปด้วย
“เออ มึงพูดถูกแล้ว”ไอ้พายเห็นด้วย ไอ้บลูมองหน้าผมอมยิ้ม รู้ว่าผมมองไปทางโน้นบ่อยๆทำไม
“ไอ้วอร์มเอ้ยยย กูเข้าใจว่าคนอกหักมันเป็นยังไง”ไอ้หวายพูดแบบกูรูเรื่องรัก ทั้งที่ผมก็ยังไม่เห็นมันรักใครสักที เปลี่ยนไปเรื่อย พอกับไอ้เจย์
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก เพราะตอนนี้มึงมีไอ้เจย์อยู่เคียงข้าง”ไอ้วอร์มทำหน้าเศร้าพูดใส่มัน สักพักหงายหลังโดนตีนเข้าให้
“สมควรจะโดนทิ้ง สันขวาน มึงกลับไปล้วงๆควักๆน้องโคขุนมึงดีกว่า”ไอ้หวายว่าเข้าให้
“ช่ายยยย ได้บุญเยอะด้วยนะมึง”ไอ้เจย์รีบสมทบ
“ได้บุญเยอะมากเลยเหรอวะ”ไอ้บลูถามอย่างสงสัย ไอ้พายเมียมันก็พอกัน มันพยักหน้า
“แค่กูล้วงตูดวัวเนี่ยะนะได้บุญเยอะ”ไอ้วอร์มหันมาสนใจไอ้เจย์
“เออ เขาเรียกโปรดสัตว์ให้ได้เสียวไง”ไอ้เจย์ตอบเสร็จ ฮากันไม่ไหว ไอ้บลูสำลักเบียร์เลย ไอ้พายเส้นตื้นอยู่แล้ว ไม่พลาด
“เชี่ยยยยยยยยะ มิน่าล่ะ กูเห็นแม่งร้องและตาเหลือก นึกว่าเจ็บที่แท้ก็เสียวนี่เอง ขอบใจมึงนะไอ้เลววว ที่ชี้ทางสวาท เอ้ย สว่างให้กู”ไอ้วอร์มพูดขอบอกขอบใจไอ้เจย์เป็นจริงเป็นจังมาก ทำเอาขำ
“ขำอะไรกัน ไม่รอเลย”ไอ้ฝิ่นเสียงมาพร้อมตัวนั่งกระแทกบนตักผมเข้าให้
“ห่าเอ้ย จุกเลยกู”ผมตบหัวมันบ่นไปด้วย ลูกกูบี้หมดแล้วมั้ง ไม่มีใครเล่าให้มันฟัง มันก็เร้ารื๊อเซ้าซี้จนสุดท้ายไอ้ควายที่เป็นผัวมันต้องเล่าให้ฟัง ขำซะน้ำลายเต็มหน้ากูหมด
“ไอ้แกรนด์บอกว่า เด็กมึงมาบอกเลิกที่คณะเลยเหรอวะ”ไอ้พายถามมันที่ดูเหมือนจะเศร้าโศกแต่จิ๊บๆ
“เออ แม่งบอกว่ากูรักสัตว์มากกว่าเขา ลูบคลำจับล้วงมากกว่าเขา ไม่มีเวลาให้ พอว่างก็ไปก๊งเหล้า หลีหญิง ทั้งที่กูก็พาเขาไปด้วยทุกครั้งนะโว้ย อยากได้อะไรกูก็ซื้อให้”มันพูดไปหัวเราะไปเหมือนเล่าเรื่องขำขันซะมากกว่า
“งี้แหละ ผู้หญิงเรียกร้องไม่รู้จักพอ พอตัวติดมากๆเข้าก็หาว่าไม่ส่วนตัว อยากอยู่กับเพื่อนบ้าง พอเราอยู่กับเพื่อนก็หาว่าเห็นเพื่อนดีกว่า ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่เดาใจยากจริงๆ”ไอ้หวายกอดไหล่พร่ำให้มันฟังมั่ง
“มึงถึงได้มีผัวใช่ไหม ตัดปัญหา”ไอ้วอร์มเอาเข้าให้อีกดอก
“สมควรแล้วที่มึงจะโดนทิ้ง ปากส้งติงอย่างนี้”มันจิกหัวไอ้วอร์มไปมา ไอ้นั่นก็หัวเราะคิกคัก
“กูเป็นอย่างนั้นป่ะ”ไอ้ฝิ่นถามผม
“ไม่รู้ตัวเองเหรอวะ”ผมย้อนมัน
“แล้วไป นึกว่ากูเป็นอย่างนั้น”มันทำท่าโล่งใจ นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอว่ากูประชด ไอ้พวกนั้นก็ขำ “อะไร กูพูดอะไรผิด”มันถามผมที่เหล่มันมองเอือมๆ”กูพูดเรื่องจริง ถ้ากูเป็นอย่างนั้น ป่านนี้มึงจะอยู่กูนานขนาดนี้เหรอ หา คุณพี่”มันขยายความตามความคิดของมันให้เรียบร้อย เล่นเอากูอึ้งแดกไปอีกรอบ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ก๊ากกกก มึงๆ เมียมึงพูดถูกว่ะ”ไอ้พายชอบใจมาก
“อีเด็กนี่ เขามองโลกในแง่ดีไง แยกไม่ออกหรอกความเบื่อความเอือมเป็นไง”ไอ้หวายจิกมันที่ทำหน้าใส่
“ไม่ใช่ความผิดมันหรอก ก็ผัวมันทำเป็นอยู่หน้าเดียว มันก็เลยเข้าใจว่าผัวรักผัวหลง”ไอ้เจย์เสริม ผมเลยเขวี้ยงกระป๋องใส่พวกมัน
“อย่ามาว่าผัวเขานะ หน้าอื่นก็ทำเป็น”ไอ้เมียตัวดีส่งเสียงพร้อมสีหน้าแรดๆใส่
“หน้าไหน ผัวมึงทำหน้าไหน ห๊ะ”ไอ้บลูที่ว๊อนคำตอบมาก มันกอดคอผมยิ้มแป้นตอบไอ้บลู
“หน้าเสียวๆไง แต่เขาเก็บไว้ดูกันสองคน เน๊าะๆๆๆ”มันตอบและหันมาเออออกับผมที่เกือบจะหลุดขำใส่หน้ามันอยู่แล้ว
“ฮิ้วววววว”
“โว้วววว วู้วว”
“แม่งไม่มีความละอาย ชอบใจสิมึง เมียพูดถูกใจ”ไอ้เจย์ว่าเข้าให้
“กูว่าจริง ไม่งั้นไอ้ไผ่ แม่งไม่อมยิ้มหรอก”ไอ้วอร์มมึงจะสังเกตกูเกินไปแล้ว ไอ้พายขำจนหน้าแดง
“แรดนะมึง”ผมว่ามันยิ้มๆ
“น้องก็แรดกับพี่นั่นแหละ จุ๊บุ๊ๆๆๆๆ”มันบอกและจุ๊บๆๆทำเอาอ้วกกันไปอีกรอบ
“ไอ้พาย ไหนมึงทำแบบไอ้ฝิ่นให้กูดูสิ”ไอ้หวายหันไปพูดกับไอ้พาย
“สัด มึงก็ทำกับผัวมึงไปสิ ไม่ต้องมายุ่งกับกู”ไอ้พายถีบเข้าให้
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”เมียผมอยู่ๆก็หัวเราะออกมา ทำเอางง ว่าผีทะเลเข้าสิงมันไง
“ขำไรวะ”ผมถามมัน
“คริคริ นึกถึงหน้าพี่บลูกับพี่พายตอนเสียว มันจะเหมือนวัวที่พี่วอร์มล้วงหรือเปล่า คริคริ”ไอ้ฝิ่นตอบเล่นเอาไอ้พายหน้าแดงแปร๊ดไม่ได้โกรธ แต่มันอาย
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“เออว่ะ แม่งจะตาเหลือกเปล่าวะ”ไอ้หวายรีบทันที ไอ้เจย์กับไอ้วอร์มทำท่าล้อเลียน ไอ้บลูหันมายกไอ้ฝิ่นจากตักผมจับให้ไอ้พายกระทำชำเรามัน
“ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“นี่เด็กบ้า มึงคิดได้ไงเนี่ยะ นี่ๆๆๆๆๆ”ไอ้พายจี๊เอว เกาตีนมันจนน้ำตาน้ำลายไหลเต็มไปหมด ไม่มีใครช่วยมันหรอกครับมีแต่ช่วยซ้ำ ดี เผื่อกูด้วย เสือกเอาเรื่องจริงมาพูด จนมันเหนื่อยเลยเลิก มันกอดไอ้พายเอาหน้าเช็ดไปมา
“เออ ไอ้ฝิ่นกูถามไรหน่อยสิ”ไอ้หวายถามเหมือนจะเพิ่งนึกอะไรออก มันมองแต่ยังนั่งตักไอ้พายอยู่ เลิกคิ้วเป็นคำถาม
“กลางคืนมีเสียงอะไรแปลกๆเปล่าวะ”ไอ้หวายถาม
“สัด มึงพูดเชี่ยะไรตอนนี้ กลางคืนเขาไม่ให้พูดเรื่องผี”ไอ้เจย์ตบหัวมันและว่า ก่อนจะโดนไอ้บลูตบต่อ
“เหี้ยะเจย์ มึงนั่นแหละยิ่งกว่ามัน เสือกพูดออกมาเลย”ไอ้บลูด่าเข้าให้ ไอ้วอร์มเริ่มเขยิบมาชิดผม หวังว่ามึงคงไม่กระโดดมาตักกูหรอกนะ สงวนให้เมียกูคนเดียวพอ
“อืม ก็มีนะ ยิ่งดึกๆยิ่งดังเลยล่ะ”ไอ้ฝิ่นพยักหน้าบอก
“เหรอวะ แล้วเสียงอะไรวะ”ไอ้หวายเริ่มเบิ่งตามากขึ้น
“ก็เสียงลม เสียงคลื่นนี่แหละ ซัดโครมๆ”มันบอกหน้าตาเฉย ทำเอาหมดเรื่องลุ้น
“จวยเอ้ย กูหมายถึงเสียงอย่างไอ้เจย์มันพูดน่ะ ก็ตอนนั้นเกิดสึนามิใช่ไหมล่ะ แล้วแบบมีเสียงร้องอะไรไหม”ไอ้หวายยกนิ้วให้มันก่อนจะขยายความต่อ ไอ้ฝิ่นลุกจากตักไอ้พายกลับมาหาผมทันที
“พี่หวายบ้าเปล่าเนี่ยะ คนยิ่งลืมๆไปแล้วยังรื้อฟื้นมาถามอีก บรึ๊ย”ไอ้ฝิ่นพูดทำท่าไปด้วย เอาหน้าซุกผม
“แสดงว่าจริงดิ”มันก็ยังถามต่อ ตอนนี้เลยวงแคบขึ้น มองไปรอบๆตัว เสียงลมพัดโบกไปมา เสียงวีดวิ้วของลมเหมือนเสียงครวญ ทำเอาเพิ่มบรรยากาศ
“มันก็ ไม่เอา ไม่พูดดีกว่า น้องกลัว”มันทำท่าเหมือนจะพูดแต่ไม่พูด เอามือกอดผม
“มึงก็จี้เส้นตามมัน มีที่ไหนล่ะ เขาไปดีกันแล้ว พอๆเลิกคุย”ผมเลยตัดบทบอก
“แต่มันมีจริงๆนะ”ไอ้ตัวดีก็ยังยืนยัน
“นั่นไง แล้วมึงเคยเห็นไหม”ไอ้หวายตบเข่าและถามกลับ
“เคย ฮึก”มันบอก
“ที่ไหนวะ บริเวรไหน”ไอ้เจย์ถามมั่ง มันชี้เข้าไปในบ้าน
“ตรงนั้นเลย”มันพูดและหลบตา
“เหี้ยแล้ว และมึงพาพวกกูมานอนเนี่ยะนะ”ไอ้วอร์มเขยิบมาเกาแขนผม
“แสดงว่ามึงสร้างที่ทับเขาใช่ไหม”ไอ้บลูวิเคราะห์ความเป็นไปได้
“เปล่า”มันส่ายหน้า
“แล้วมึงเห็นได้ไง”ไอ้พายถามมั่ง
“จริงๆ เห็นทั้งภาพได้ยินทั้งเสียงเลย”มันยืนยัน
“ชัดด้วยใช่ไหม”ผมถามมัน
“อืม มึงรู้ได้ไง”มันพูดใส่ผม
“อยู่บ้านกูก็เห็น”ผมบอกมัน
“เฮ้ย เขาตามไปยันบ้านเลยวะ ทำไมกูไม่เห็นวะ”ไอ้หวายยังถามต่อ
“เขาไม่ได้ตามหรอก แต่เขาถ่ายทอดทั่วประเทศ”ผมบอกพวกมัน เมียนี่หัวเราะคิกคักเมื่อถูกจับได้
“สาดดดดด นี่มึงหลอกกูเหรอ เด็กเปตร มึงมานี่เลย”ไอ้หวายที่เพิ่งจะรู้ทัน ลากมันไปชำแหละต่อ ดิ้นกระแด่วๆๆ กูไม่ช่วยมึงหรอก กวนตีนเขาดีนัก ไอ้พายไอ้บลูส่ายหน้ากับมันเลย จนสาแก่ใจ
“ฝิ่นพูดเล่น ตอนที่เกิดเรื่องฝิ่นกับปู่อยู่กรุงเทพฯ ตอนนั้นปู่ห่วงลูกหลานที่อยู่ใกล้ที่เกิดมาก กิจการรีสอทร์เราก็เสียหายไปเยอะหมือนกัน แต่ยังไม่น่าเศร้าเท่ากับการสูญเสียของคนที่เขาไม่รู้ตัวว่าจะเกิดเหตุขึ้น ญาติๆฝิ่นที่รอดมาได้ยังจำไม่ลืมเลย เหมือนมันเกิดเมื่อนี่เอง”มันเฉลยให้ฟังก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ ยกมือไหว้พูดขอโทษ พวกเราก็ทำบ้างเป็นการขอขมาและขอให้ดวงวิญญาณไปสู่สุขติ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยกันจนดึกพอสมควร
“พรุ่งนี้ฝิ่นจะพาไปไหว้พระ และก็มีอีกหลายที่เลยจะพาไปมันส์”มันบอกมือก็เก็บของไปด้วย ก่อนจะพากันเดินเข้าบ้าน
“เพื่อนมึงนัดเจอที่ไหน”ไอ้พายถามถึงเพื่อนมัน
“เดี๋ยวพวกมันมานี่แหละ เพิ่งมาถึงเมื่อกี้อยู่บ้านไอ้แฝดกัน แล้ว”มันบอก ก่อนจะแยกย้ายกันพักผ่อน
“ไอ้เจย์ ไหนมึงบอกจะนอนกับกูไง”ไอ้หวายดึงแขนไอ้เจย์
“กูพูดเล่น ห้องออกเยอะจะไปนอนเบียดมึงทำหำไรล่ะ ปล่อยๆ กูจะนอนแล้ว”ไอ้เจย์พูดใส่มันทำหน้าง่วงสุดๆ แต่แอบขยิบตากับไอ้วอร์มที่สบตามาพอดี มันเลยไปหาเป้า(หมาย)ผัวเก่าแทน
“ไอ้วอร์ม มึงไม่นอนกับกูแล้วเหรอ”มันถามไอ้วอร์ม แววตาแอ๊บแบ๊วมาก
“ไม่อ่ะ กูชอบนอนคนเดียวมากกว่า กูแหย่มึงไปงั้นแหละ”ไอ้วอร์มพูดทำท่าจะเข้าห้อง มันมองไปมา ไอ้บลูลากไอ้พายเข้าห้องแล้ว ผมกับไอ้ฝิ่นกำลังจะมูนวอร์คเหมือนกัน
“ไอ้เจย์ ถ้ามึงไม่นอนกับกู กลับไปมึงย้ายที่นอนออกจากบ้านกูไปเลย”ไอ้หวายแม่งทำอะไรไม่ได้ ด้วยความกลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พูดขู่ไอ้เจย์
“ก็ได้ๆๆ นี่กูเห็นแก่ที่นอนหรอกนะ ไป เข้าห้อง สัด ทำเป็นโวยวาย อยากกอดกูก็ไม่บอก”ไอ้เจย์ได้ทีใส่ใหญ่เลย
“จวยเหอะ กูสงสารมึงหรอก กลัวจะนอนไม่หลับเพราะไม่ได้กอดกู ไม่มีบุญคุณ ไอ้เชี่ยะ ไอ้@$%%^^^^*&^”และอีกยาวสารพัดจะขุดมาด่า จนเสียงเงียบหาย ผมกับไอ้ฝิ่นมองหน้ากันก่อนจะปิดห้อง อืม วันนี้ไม่ต้องแอบดูนะครับ หมดแรงนอนกอดกันเฉยๆก็พอแล้ว เอาไว้รอบยอดวันหลัง แต่เดี๋ยว
“ไหนมึงบอกจะนอนกับปู่ไง”ผมถามมันกวนๆหลังจากอยู่บนเตียงห่มผ้าขี่กันแล้ว
“สงสารมึงหร๊อก กลัวจะนอนไม่หลับเพราะไม่ได้เกาหลังให้กู ครึครึ”มันเอาคำไอ้หวายมาย้อนใส่ผมมั่ง ก่อนจะซุกกอดแนบแน่น จบคำถามเพราะได้คำตอบที่น่าจะพอใจอยู่นะ หึหึ หมั่นเขี้ยวบีบก้นแม่งเลย
**********************************************************************************************
ปล.ในที่สุดก็ถึงกระบี่สักที ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากคุยกันชิวๆ ให้พักผ่อนกันก่อนเน๊าะ เดี๋ยวตอนหน้าค่อยตะลุยเที่ยวกันถ้าโลกไม่แตกซะก่อน 55555555555 แค่กๆๆ ชะแว๊บไปตะลุยงานต่อดีฝ่าเดี๋ยวไม่เสร็จ ขอบคุณผู้อุปการะทุกท่านด้วยเด้ออออออ :pig4: :pig4:
-
จิ้มตูดๆๆๆๆ แว๊บบบไปอ่านก่อนน้าาาาาาาาาาาา. :z13: :z13:
-
:z13: จิ้มด้วย
ฝิ่นอนงค์น่ารักมากกกก เหมือนเด็กๆดีใจได้กลับบ้าน :laugh:
คุยอวดบ้านตัวเองได้ตลอดๆ ได้อารมณ์เฮฮาจริงๆ
รอตอนต่อไปจ้า :กอด1:
-
โลกคงยังไม่แตกหรอก อน่างอื่นจะแตกก่อน ดังนั้นพวกเรายังนะได้อ่านไผ่ฝิ่นต่อไป คริคริ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
หนุกหนานเช่นเคย
ฝิ่นยังน่ารักน่าหยิก ชอบแกล้งคนอื่น
-
คุณน้องของพี่ไผ่ก็ยังคงความน่ารักสม่ำเสมอ ว่าแต่พี่ไผ่เนี่ยดักทางคุณน้องไว้ได้หมดเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
ถึงกระบี่แล้ว ยาฮู้! รออ่านทริปกระบี่แสนสุขของคุณน้อง
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
ฮ่าๆ
ชอบฝิ่นจริงๆ
แรง และทันคนได้ใจ
-
พี่ไผ่นี่ได้ใจตลอด :m3: เหมาะกันแระคู่นี้ :laugh:
-
วอร์มผัวเก่าหวายนี่เอง 55555
-
รวมกันเกือบครบทุกคนเลย น่ารัก เฮฮามาก
-
เพื่อนฝูงคุยกัน หยอกกันน่าสนุก :really2:
น้องฝิ่นก็น่ารัก พี่ไผ่ก็น่ารัก :impress3:
-
สวีทกันตลอดดดด :-[
น้องฝิ่นน่ารักขนาดนี้ใครจะไปเบื่อลง เน๊อะพี่ไผ่ o18
รออ่านตอนต่อไปค่า คงเฮฮาน่าดูอยู่กันครบก๊วนเลย
-
ได้ใจตลอดๆคู่นี้
ชอบเวลาไผ่กับฝิ่นสวีท?กัน
แต่ชบอที่เจย์กับหวายสวีท??กันที่สุด
ไม่ต้องซั่มแต่เราก็รักกันใช่ปะ หวายเจย์ 5555
-
เหมาะกันเกินนะ ไผ่ - ฝิ่น :)
-
ตลกดี ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปแก้มแทบแตกแล้ว
-
ช่วงต้น... :z1: ... จิ้นมากจ๊ะ
ไอ้น้องฝิ่นร่าเริงที่สุดของที่สุดอีกที อยากให้ทุกคนไปเที่ยวบ้านเค้านิ บ้านเค้าสวยเค้ารักของเค้า
ขำพายฟังจนหูจะพัง ลิงหลับถึงได้พัก 555 บ้านน้องฝิ่นไฮโซจริง ๆ นะ แหม่ ทำหลอกพี่ไผ่ว่าจะนอนกับปู่
ห่างกันได้ที่ไหนเนอะๆ ฮาวอร์มกับเจย์แกล้งหวายอ่ะ แสบกันจริง ๆ แก๊งค์นี้ นี่ถ้ารวมเพื่อนฝิ่นเข้ามาด้วย
ความมันส์และฮาก็จะบังเกิด
:L1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เฮฮาๆ ขำๆ มันส์ๆ สนุกๆ
-
คู่นี้เค้าร้อนแรงกันจริง ๆ
-
รู้ทันฝิ่นตลอดเลยนะพี่ไผ่...เป็นคู่ที่เหมาะสมกันดีจริง ๆ :z1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกก อิอิในที่สุดก็ถึงกะบี่แล้วเย้ เที่ยวๆๆๆ หาที่สวยๆมาเล่าสู่กันฟังอิอิ o13 o13 o13
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
:-[ ชอบมากเลยจ้า รอไปเที่ยวน๊าาา o13
รักพี่ไผ่กะคุณน้องมากเลย ^3^
-
ในที่สุดก็มาถึงกระบี่ ถ้านานกว่านี้สงสัยหูดับกันทุกคน
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนน้องฝิ่นก็เต็มที่ตลอดไม่เคยหวั่นอยู่แล้ว
แล้วนี่ถิ่นตัวเองด้วย มากันครบแก๊งอย่างนี้สนุกแน่ล่ะ
ว่าแต่พี่ไผ่เถอะ อยู่ตั้งหลายวันรอนกอดอย่างเดียวไหวเหรอ :z1:
รอน้องฝิ่นพาทัวร์กระบี่นะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดน้อยจ้า
-
ไม่รักไม่หลงได้ไงเนาะพี่ไผ่ ก็น้องน่ะมีหลากหลายคาแรคเตอร์เหลือเกิน
แต่ที่เด็ดสุดก็เรื่องออดอ้อนและเรื่อง....นั้นแหละโนะ
-
อยากไปเที่ยวกับเขามั้งอ่ะฝิ่นๆ
อยู่รวมกันเเล้วฮ่าเเละสนุกได้ใจค่ะ
พี่ไผ่หื่นได้อีกคะ เจย์ไม่ค่อยเลยเน้น อิอิ
กดเป็ดบวก 251 ก๊าบๆ
-
มันน่ารักเกินบรรยายอ่ะ ชอบน้องฝิ่นกับพี่ไผ่มากๆๆๆๆ งื้อออออ
-
เปนทริปที่เฮฮาร่าเริงมาก รอตอนต่อไปว่าฝิ่นจะพาไปเท๋วไปได้มันส์ขนาดไหน :L2:
-
ลุ้นทรีซัม เจย์-หวาย-วอร์ม555+
นี่ขนาดยังมากันไม่ครบนะ ถ้าพวกเพื่อนฝิ่นมาแล้วคงเฮฮากว่านี้แน่นอน
-
ทริปนี้ท่าจะสนุก
-
อ่านแล้วหายคิดถึงน้องฝิ่นไปนิดนึง น่ารักจริงๆ เด็กคนนี้ :กอด1:
-
ฮาาาาาา น่ารักอ่ะ :impress2:
-
น่ารักทุกคน ชอบเจย์หวาย ฮี่ๆๆ
ไผ้ฝิ่นฮาตลอด หวานมาก
-
ถึงบ้านน้องฝิ่นอนงค์แล้ว....
คุณปู่สุดยอดมาก....555
รอน้องฝิ่นกับพี่ไผ่พาเที่ยวกระบี่
-
:กอด1: น้องฝิ่นอนงค์น่ารักค่าาา ไม่เหมือนตอนแรกๆเน๊าะ เชิดๆ หยิ่งๆหายแว๊บเลยย
-
น่ารักเปงบ้า แต่คิดถึงเด็กแสบสองคนแฮะ อิอิ
-
น้องฝิ่นนี่มันแฮ่ดจริงๆ :กอด1:
-
พี่ไผ่อยู่ไหน น้องฝิ่นก็อยู่นั่นแหละ :impress2:
เดี๋ยวผีผ้าห่มจะหลอกเอาต้องกอดปลอบกันทั้งคืน :haun4:
-
ฝื่นน่ารักตลอดอ่ะ..ก๊วนนี้อยู่ด้วยกันทำเอาฮากันไม่หวาดไม่ไหว
-
น้องฝื่นอยู่บ้านตัวเองแล้วยิ่งอ้อนเข้าไปใหญ่เลยน้า :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1:
-
ตอนนี้น้องฝิ่นของเราร่าเริงที่สุดเลย
-
คราวนี้แหละครบคู่.........555++ มันส์ ซะจายกันแน่ๆ เลย
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงพี่ไผ่กับน้องฝิ่น
-
รักน้องฝิ่นที่สุดเลย แสบดี 5555555+
o13
-
น้องฝิ่นน่ารักมากเวลาอ้อนปู่กับพี่ไผ่ และจะกวนมากโดยเฉพาะกลุ่มเพื่อนไผ่
-
อ่าน...แล้วก็...ยิ้มมมม...ยิ้มมมมม...
มีความสุขไปด้วยค่ะ ..
:กอด1: & :pig4:
-
สนุกเหมือนเดิม รอตอนต่อไปนะค่ะ :m1: :m1: :m1:
-
พี่ไผ่ ก้อยังคงความหื่นไว้เหมือนเดิม
ชอบๆๆๆ ฝิ่นก้อชอบแสดงออก
ม่ายอายสายตาเพื่อนๆๆพี่ไผ่เลย :-[
-
น่ารักตลอดคู่นี้
:pig4:
-
ชอบทุกคู่เรยยย. หลายๆคนท่าจะหนุกดีเกรียนๆทั้งน้านนนน
-
ตอนที่ 88
“อื๊อ หือ”
“ซี๊ดดด ไม่เสียแรงที่เชื่อปู่”
“แม่งโว้ยยย หยิวว่ะ”
“มึงกดเลย”เสียงพี่หวายพูดกับพี่เจย์
“ไอ้เลว กดเขาก็โดนคุกสิมึง”พี่เจย์บอกกลับ ตื่นกันแต่เช้าตามที่ปู่บอกเป๊ะๆ ตั้งกล้องตั้งแต่ตีห้า ดื่มด่ำกับพระอาทิตย์ สักพักดื่มด่ำกับสิ่งมีชีวิตที่เริงร่าบนชายหาดแทน
“ไอ้ชั่ว กูหมายถึงกดถ่ายรูป สัด นั่นๆๆ พลิ้วลงทะเลไปแล้ว”พี่หวายตบกะโหลกเข้าให้ เมื่อสาวๆต่างชาติผมสีทอง หุ่นอึ๋ม โหนกนูนในที่ควรจะอูม อืม
“นี่ๆ ไม่ต้องกัดกัน กูเก็บไว้ในนี้แล้ว มึงดูๆๆ”พี่วอร์มยื่นไอแพดให้ดู
“แจ่ม ไม่เสียแรงที่มึงเรียนหมอสัตว์”พี่หวายชมพี่วอร์ม ลูบหัวเป็นรางวัล
“เกี่ยวไรวะ”พี่เจย์ถามงงๆ
“มือไวไง”พี่หวายบอก แทนที่จะกระจ่าง งงหนักเข้าไปอีก แต่สามคนนั้นไม่เท่าไร ไอ้ควายข้างๆที่ทำเป็นนอนเก้าอี้ ใส่แว่นกันแดดแต่เช้าทำไม ผมเดินไปยืนเท้าเอวข้างหน้ามัน ก้มหน้าไปหา มันเอาขาถีบเบาๆ
“หลบดิ กูจะดูไอ้พวกนั้น”มันพูด ผมเดินไปกระแทกนั่งบนพุงมัน”ไอ้ฝิ่น กูยิ่งอิ่มๆอยู่”มันร้องออกมาคงจะจุก เมื่อเช้าป้านวลทำข้าวต้มปลากะพงมาให้ และยังมีขนมปังไส้ทูน่า แฮม เบคอน ไส้กรอก อีกสารพัดจะจัดมาให้ กำชับเด็กที่เอามาส่งว่าขาดเหลืออะไรให้รีบไปบอก ขอโทษครับถ้ามีหมาอยู่ตรงนั้นก็น่าสงสารเพราะไม่เหลืออะไรให้มันแดกสักชิ้น ฟาดเรียบ
“สม เสือกทำสายตาเล็ดลอดสอดส่อง เชี่ยะ นึกว่ากูไม่รู้เหรอว่าส่องหอยอยู่ เดี๋ยวเถอะมึง”ผมด่าใส่มัน ที่เบือนหน้าหนีเสียงผม หยิกเข้าให้อีก
“อะไรของมึง กูดูไอ้สามคนนั้นว่ามันทำอะไรกัน มึงถามไอ้บลูเลย”มันจับมือผมก่อนจะรัดลงไปนอนกอด
“พี่บลู”ผมเรียก
“พี่บลู”
“ไอ้เชี่ยะบลู”
“โว้ยยย มึงจะเรียกอะไรตอนนี้ วิวกำลัง อ๊าคคคค”พี่บลูโวยวายก่อนจะลงไปนั่งข้างเก้าอี้ ด้วยฝ่าตีนพี่พายที่ถีบเข้าให้”พายหรอกเหรอ”พี่บลูรีบลุกทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ผมขำคิ๊กหันไปจิกหัวผัวให้กลับมาสนใจต่อ อย่ามองลับหลัง อยากมองก็ขออนุญาตกูก่อนแล้วจะให้จะได้คอมเม้นส์ว่าสรีระเป็นยังไงบ้าง แต่เท่าที่เห็นไม่จมน้ำตายแน่นอน ถุงลมนิรภัยบริเวณหน้าอกโปร่งพองซะขนาดนั้น
“เป็นกูแล้วจะทำไม”พี่พายนั่งลงไปแทน
“ไม่ทำไม นึกว่าไอ้ฝิ่นมันเรียก”พี่บลูนั่งเอาหัวซุกเลยโดนจิกเข้าไปอีก
“นิสัย”พี่พายบ่นแต่อมยิ้ม พี่บลูไม่เห็น
“โธ่ ไม่ได้มองจริงจริ๊ง ถามไอ้ไผ่ดูก็ได้”เออ ดีโยนกันไปโยนกันมา ผมเหล่มองผัวที่หยิบแว่นมาใส่ให้ผมบดบังสายตาเขียวๆ
“สัด ดูไม่เรียกกู”พี่พายด่าก่อนจะบอก ทำเอาพี่บลูเงยหน้าขึ้นมาทันที
“อ้าว แล้วไม่บอก งั้นเดินไปดูด้วยกันไป”พี่บลูระริกระรี้ขึ้นมาทันทีเลย มองอีกที สามหม้อลงไปทักทายเรียบร้อย เขตนี้เป็นที่ดินของปู่ที่ตกทอดกันมานานแล้ว แต่ตรงชายหาดและทะเลปู่บอกเสมอว่าเป็นของธรรมชาติ ทุกคนมีสิทธิจะมาเล่น มาชมได้ แต่ขอให้ช่วยกันรักษาคงสภาพเดิมเอาไว้ ปู่ถึงไม่ขายที่ดินตรงนี้และบริเวณใกล้เคียงให้นายทุนที่จะเปิดรีสอทร์และโรงแรม เคยมีคนมาขอซื้อจะทำคอนโดให้ราคาที่เรียกว่ากินใช้ไปได้นานเลย แต่ปู่ก็ไม่ขายถึงกับส่งคนมาข่มขู่ แต่เจอปู่จัดกลับไปให้อย่างสมน้ำสมเนื้อไม่โผล่มาอีกเลย ทุกวันนี้ผมห่วงท่านก็เรื่องนี้แหละ เวลาไปไหนถึงกำชับพี่ธรรณ์และการ์ดคนอื่นๆตลอด แต่ปู่ไม่คิดอย่างผมเนี่ยะสิ พูดตลอดคนเราถึงที่มันก็ถึงที่ ไม่มีใครหนีความตายพ้นหรอก ไม่รู้แหละผมไม่ยอมหรอกยังไงก็ต้องป้องกันให้ถึงที่สุด ชาวบ้านแถวนี้ขายที่ก็เยอะ ส่วนใหญ่ก็มาขายให้ปู่ทั้งนั้น ท่านก็รับไว้หมดเพราะไม่อยากให้หลุดไปอยู่ในมือคนที่ไม่เห็นคุณค่า แต่ท่านก็ทำเท่าที่ทำได้
“คิดอะไรอยู่”ผมผงะนิดหน่อยเมื่อมือใหญ่แต่อบอุ่นมาคลายปมคิ้วให้ ก่อนจะกอดมัน ตอนนี้พี่บลูลากพี่พายไปโน่นแล้ว
“คิดถึงปู่”ผมบอกแต่ยังไม่หมด
“ก็มาหาแล้วนี่ไง”มันพูดก่อนจะกัดจมูกเบาๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้น น้องเป็นห่วงปู่ที่ทุกวันนี้ยังเดินทางไปไหนต่อไหนอยู่ กลัวมีคนทำร้ายท่าน”ผมบอกอย่างอดกังวลไม่ได้
“คุณธรรณ์ไปด้วย คงไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมากสิ คิดดีเข้าไว้”มันพูดเรียบๆแต่รู้ได้ว่าปลอบให้คลายกังวล
“น้องรู้แต่อดห่วงไม่ได้ แต่ก่อนปู่เคยถูกลอบยิงด้วยนะ เรื่องที่ดินนี่แหละ”ผมบอกมัน และเล่าให้ฟังหลายเรื่องเหมือนกัน
“แล้วจับได้ไหม”มันถามผม
“ก็ได้มั่งไม่ได้มั่ง ส่วนใหญ่ลูกน้องคนมีอิทธิพลทั้งนั้นแหละ พวกลุงๆป้าๆยังโดนเลย”ผมพูดอีก
“เรื่องบางอย่างก็ต้องทำใจในระดับหนึ่ง เราไม่ทำร้ายใคร แต่ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะไม่ทำร้ายเรา คนโลภ เห็นแก่ตัวมันมีเยอะ ที่บ้านกูก็โดนเหมือนกัน ตอนเราเริ่มสร้างตัวกันใหม่ๆก็โดนแกล้งโดนขู่ตลอด”มันเล่าให้ผมฟังมั่ง ก่อนจะกอดกันเป็นการถ่ายทอดความรู้สึกถึงคนที่เราต่างก็ห่วงใย ก่อนจะรับไอโฟน
“เออ เข้ามาเลย ที่เดิม”กดวาง”ไอ้พวกนั้นมาแล้ว เดี๋ยวไปดูก่อนนะ”ผมจะลุกแต่มันไม่ปล่อย จูบปากและกอดรัด”อืม ไปรับมันก่อน”ผมจะผละหนีมันก็กด
“เพื่อนมึงรู้อยู่แล้ว ไปรับทำไม”มันพูดอย่างรู้ดี ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย สักพัก
“อีฝิ่นนนนนน ดอกกกกมากกกก มาไม่รอกูเลย”เสียงอีโมนิคดังมาก่อน ผมผลักออกลุกขึ้นมองไปทางต้นเสียง มันวิ่งถลามาไม่ได้ดูอะไรเลย”ติดผัวนะมึง ไม่ห่วงเพื่อนห่วงฝูง”มันใส่ผมเป็นการใหญ่
“ใช่ เมื่อคืนกูว่าจะมาบุกที่นี่แล้ว ไหน ไปไหนกันหมด”นังจ๋าพูดมั่ง มันเหมือนทอมเลยตอนนี้ตัดผมซอยสั้น ตอนแรกไม่มั่นใจเท่าไรกลัวไม่เซ็กซี่ แต่พวกผมยุจนมันตัด ผลที่ออกมา ดับเบิ้ลเซ็กซี่เลยมึงทีนี้
“อย่าบอกนะว่ามึงจัดหนักพี่ไผ่ ยังไม่ลุก”นังหยีกอดผมหอมซ้ายหอมขวา พูดจาติดเรท ส่วนนังนี่ก็ดัดผมลอนใหญ่แบบสาวเกาหลี เซ็ทให้มีวอลลุ่มนิดๆ ก็เจิดไม่แพ้กัน ยิ่งทำสีน้ำตาลทองเข้ากับหน้ามันมากเลย
“พวกมึง แหกตาดูก่อนจะแหกปากก็ได้นะ นอนกองเป็นซากนี่ผัวกูหรือเปล่า”ผมกระซิบใส่พวกมัน มือก็ชี้ ไอ้ไผ่ลุกนั่งยกยิ้มหน่อยๆ แต่อีสามคนลงไปนั่งพับเพียบบนพื้นด้วยความตกใจ
“พี่ไผ่ หวัดดีคะ”มันสามคนยกมือไหว้พูดสวัสดีพร้อมกัน ไอ้ไผ่รับไหว้แทบไม่ทัน
“หนูนึกว่ามันอยู่คนเดียว”นังจ๋า
“พี่อย่าทืบพวกหนูเลยนะ”อีโมนิคยกมือแทบจะท่วมหัว
“พวกมึงก็เว่อร์ ลุก”ผมฉุดพวกมันให้มานั่งเก้าอี้ ก่อนจะเรียกเด็กที่ยืนแถวนั้นเอาของมาเพิ่ม”แล้วอีออย ไอ้แฝดล่ะ ไปไหน กกไข่กันยังไม่ตื่น”ผมถามหาไอ้พวกที่เหลือ
“สตอออ กูอยู่นี่ ไม่ใช่มึง”เสียงอีออยว่ากลับมา พร้อมด้วยไอ้ต้าร์ที่วิ่งมาหาผม ใส่เสื้อแขนกุดมีฮู๊ดทับเสื้อกล้ามสีหวาน กางเกงสามส่วน ดูต่างจากใส่ชุดนักศึกษามาก เหมือนเด็กมัธยมเลย
“บ้านมึงสวยมากเลย”ไอ้ต้าร์พูดชม ยิ้มแป้น พอเห็นไอ้ไผ่มันก็ยกมือไหว้
“กูต้องบอกมันให้หยุดถ่ายรูปก่อน ไม่งั้นแม่งยืนถ่ายอยู่นั่นแหละ”อีออยจิกไอ้ต้าร์
“ก็มันสวยนี่หว่า ดีเลยจะได้เอาไปเป็นแบบงาน”ไอ้ต้าร์ยักไหล่พร้อมกับบอก
“บ้านผัวไม่สวยเหรอ”ผมแซวมันมั่ง
“บ้า แต่ก็สวยอยู่”มันว่าก่อนจะอุบอิบ แซวกี่ครั้งก็อายตลอด
“ไอ้เป๊บไม่มาเหรอ”ผมถามอีออย
“เดินมาพร้อมไอ้แฝดโน่น”อีออยพยักเพยิดไปทางไอ้สามตัวที่เดินวิ้งมาแต่ไกล พอมันเห็นผมรีบวิ่งเข้ามากอดทันที
“ปู่ไปไหนวะ”ไอ้โอมถาม หลังจากยกมือไหว้ไอ้ไผ่ ที่ตอนนี้เป็นจ่าเฉย ยกมือรับไหว้อย่างเดียว อิอิ
“เออ พวกกูไม่เจอปู่เลย”อีโมนิคถามมั่ง
“ไปทำธุระที่ภูเก็ต เย็นๆกลับ”ผมบอก พอดีกับพี่ๆขึ้นมาพอดี เจอกันก็ดี๊ด๊าใส่กัน
“รู้งี้พี่รอมาพร้อมหนูจ๋าก็ดีหรอก”พี่หวายหยอดหน้ากระทะ
“ยาหยีเหนื่อยไหมจ๊ะ อ๊ะน้ำใจจากพี่”พี่เจย์เซตหน้าหม้อ ส่งน้ำส้มให้ อีสองตัวก็หัวเราะชอบใจ
“เหนื่อยตอนเห็นหน้าพี่นี่แหละ”นังหยีตอบเข้าให้ พี่เจย์ทำเป็นค้อนขวับ
“เห็นหน้าพี่แล้วเหนื่อย ถ้าพี่เอา”พี่เจย์พูดต่อ
“ไอ้เจย์ทะลึ่งแล้ว น้องเป็นผู้หญิงนะมึง”พี่หวายทำตัวเป็นซัมซุงฮีโร่ปกป้อง
“กูหมายถึงถ้าเอาใจ ยาหยีจะไม่เหนื่อยใจกว่านี้เหรอที่จะตัดสินใจรับรักพี่ไหม สัด ฟังไม่จบสอดเป็นรองเท้าหูหนีบเชียวมึง”พี่เจย์ขยายความเหน็บพี่หวาย ทำเอาหัวเราะกัน
“อุ้ย พี่หวายไม่ต้องหึงหรอก ยังไงหนูก็เชียร์ให้พี่ได้เสียกันสักที น่าจิ้นมากอ่ะ”นังหยีจีบปากจีบคอพูดใส่
“จะบ้าเหรอยาหยี ปี้ไอ้นี่พี่รูดต้นมะพร้าวดีกว่า หยุดความคิดไปเลยนะ”พี่หวายทำหน้าแหยง
“ดูจากรูปร่างหนูว่าพี่นั่นแหละจะโดนปี้มากซะมากกว่า คริคริ”นังจ๋าพูดมั่ง ไม่มีความละอายปาก
“เห็นไหม ไอ้หวาย ขนาดน้องมันยังดูออกเลย ถ้ากูกับมึงได้กัน ยังไงกูต้องได้เป็นฝ่ายกดอยู่แล้ว หึหึ”พี่เจย์รีบพูดเยาะทันที
“เออ เรื่องรูปร่างมึงอาจจะควายกว่ากู แต่สติปัญญากูเหนือกว่ามึงแน่”พี่หวายว่ากลับ
“ทำไม ไอ้แย้มึงจะกดกูท่าไหน”พี่เจย์พูดล้อทั้งเสียงทั้งหน้า
“ไอ้บ้าพลัง กูก็วางยามึงสิ ทีนี้ตื่นมาร้องไห้กระซิกๆให้กูรับผิดชอบแทบไม่ทัน ฮ่าๆๆๆ” พี่หวายหัวเราะ
“แต่จากที่ได้ยินเมื่อคืน มึงครางเสียงดังทำไม”จู่ๆผัวผมที่เงียบไปนานก็เอ่ยออกมา ทำเอามองไปยังสองคนนั้นทันที
“อุ้ย พี่อย่าบอกนะ คริคริ”นังสองตัว
“มึงแอบฟังกูเหรอ”พี่หวายถามไอ้ไผ่
“มึงร้องดังเอง กูว่าจะลุกไปดูแล้ว แต่คิดว่าไอ้เจย์คงเอาอยู่”มันบอกกลับพี่หวายที่อ้าปาก
“อ๋อ กูนึกออกแล้วว่ามันร้องทำไม ครึครึ”พี่เจย์ขัดขึ้นมาซะก่อน
“ไอ้เจย์ ไอ้สัด เงียบปากไปเลย”พี่หวายเอามืออุดปาก
“นั่น มึงมีพิรุธ โธ่ ไอ้หวาย อยู่ตั้งนานไม่โดน มาเจอบรรยากาศพาไปเสร็จซะได้”พี่บลูทำหน้าแบบเห็นใจได้แหลมาก
“นี่ไง กูถึงไม่นอนด้วยเมื่อคืน ไม่งั้นไม่อยากจะคิด”พี่วอร์มพูดขำๆ เพื่อนผมยังไม่สังเกตมัวแต่ขำหน้าพี่หวาย
“เฮ้ย เด็ดกว่านั้นอีก ครึครึ”พี่เจย์ยังอยากจะพูดต่อ
“ไอ้เจย์ ถ้ามึง”พี่หวายขู่ต่อ
“มึงอย่าไอ้หวาย เมื่อคืนกูอุตส่าห์นอนเป็นเพื่อน”พี่เจย์ชี้หน้ากลับ เอามืออุดปากและกอดแกไม่ให้ดิ้น”เมื่อคืนที่มันร้องน่ะ เพราะเมียมึงนั่นแหละไปอำมันเรื่องผี ไอ้เชี่ยะนี่เขาเก็บไปฝัน ลุกมาวิ่งๆๆบนที่นอน จนกูรำคาญต้องจัดให้เงียบไปซะ”พี่เจย์เล่าให้ฟัง พากันฮาแตกเมื่อนึกสภาพพี่หวาย ยิ่งตอนนี้แกทำหน้าแบบอยากจะถีบพี่เจย์
“มึงจัดอะไรให้มันวะ ถึงได้เงียบ”พี่พายถามขำๆ
“ตีนไง เอาอุดปากซะ เงียบกริบ ดูดให้กูอีกต่างหาก”พี่เจย์เล่าด้วยสีหน้าลัลล้ามาก
“พี่ก็เคลิ้มเลยดิ”ไอ้แฝดนั่งกอดไอ้ต้าร์ที่ขำไม่หยุด
“ฮ่าๆๆๆๆ ดีนะเป็นตีน ถ้าเป็นไอ้นั่น ไม่อยากจะคิด”ผมหัวเราะพูดแซวแก ก่อนจะแวบหลังไอ้ไผ่ แกหลุดได้กระทืบพี่เจย์ก่อนเลย เตะซ้ำ เป็นที่โกลาหลอยู่พักก่อนจะหยุดและแนะนำให้รู้จักพี่วอร์ม อีพวกเคะกับชะนี มองตาวิบๆ
“หวัดครับ”พี่วอร์มทักทายตามสเต็ปก่อน พวกมันก็รับคำ
“อีฝิ่น อีเชี่ยะมึงไม่บอกกูเพื่อนผัวมึงหล่อขนาดนี้ เป็คกูเลย”อีออยดี๊ด๊าทันที กระซิบกระซาบ
“อีอ่อย มึงดูเด็กมึงโน่น”อีโมนิคจิกหัวอีออยผลักให้ไปยืนข้างไอ้เป๊บที่ยังมองโน่นมองนี่อยู่ วันนี้แต่งตัวหล่อนะมึง
“สองคนมึง”นังจ๋า
“อดแดกทั้งคู่”นังหยี
“ทำไม”อีคู่เกย
“เพราะหนูจ้องอยู่”นังนีทำปากให้รู้ว่าเสร็จมันแน่
“นี่ หนูๆไม่ต้องเกี่ยงกัน พี่วอร์มโสด เป็นหมอด้วยนะ”พี่พายคงจะอดขำพวกมันไมได้ เลยสปอยเพื่อนให้
“จริงดิ หนูป่วยอ่ะ”อีโมนิคเอาก่อนเลย ไปยืนข้างๆ แกก็ยิ้มนะ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนผมเป็นแบบนี้ เคยเล่าสู่กันฟังบ่อยๆ
“มึงป่วยตอนไหน กูเห็นดีๆอยู่ เป็นโรคแรดในกระแสเลือดเหรอ”อีออยเดินมาชนไหล่ จิกเข้าให้
“ดีกว่ามึง แฟนก็มีแล้วยังจะป่วยเป็นโรค พากระสัน”มันก็จิกกลับ
“พวกมึงไม่ต้องเกี่ยงกันเดี๋ยวแกล้วงให้ทั้งคู่”ผมดันหน้ามันสองตัวที่ทำเป็นแย่งผู้ชายกัน พี่วอร์มยังหัวเราะเลย ไอ้เป๊บส่ายหน้าขำๆ แต่ตามองประมาณว่าให้ลับตาก่อนเถอะจะสั่งสอนให้หายจากโรคนี้เลย
“มือไวด้วย ชอบอ่ะ”อีโมนิคทำท่าปลื้ม ตาปริบๆ
“อีใจเร็ว”นังนีสองตัว เขาพูดพร้อมกันเกือบตลอด ขนาดมันไม่ใช่คู่แฝดกันนะ
“พี่เป็นหมอตรวจภายในเหรอคะ”อีออยถามเสียงหวานมาก
“ครับ ภายนอกก็สำรวจได้อยู่”พี่วอร์มบอกกลั้นขำ
“แต่หนูอยากตรวจภายในอ่ะ”อีโมนิคบอกพลางพยักหน้า
“ถ้าหนูอยากตรวจ ก็โก่งก้นเลยจ๊ะ”พี่เจย์บอก ทำเอามันสองคนมองหน้ากัน
“พี่ลืมบอกไป เพื่อนพี่เป็นหมอสัตว์ มันถนัดล้วงก้นวัวโดยเฉพาะเลย”พี่หวายเฉลย พากันขำหน้ามันสองคนมาก
“งั้นมึงเอาดากไปให้พี่เขาตรวจเถอะ กูดีท็อกมาแล้ว”อีโมนิคโยนให้อีออย
“ไม่เป็นไร กูรักเพื่อนเสียสละให้มึงก่อน มึงอย่าลืมสิ เพื่อนกันต้องเสียสละให้กันได้ เชิญมึงเถอะ”อีออยถือคติรักเพื่อนขึ้นมาทันที
“ไม่ใช่ว่าก้นมึงมีคนตรวจแล้วเหรอ”ผมกระแทกไหล่แซวมัน
“นั่นสิ เมื่อเช้าเห็นบ่นว่าเจ็บก้นอยู่ไม่ใช่เหรอ”ไอ้ต้าร์พูดโพล่งออกมา ไอ้แฝดปิดปากเมียมันไม่ทัน
“อีนี่ มึงแอบไปแซ่บกันตั้งแต่เมื่อไร ทำไมกูไม่รู้”อีโมนิคตาโตเสียงดังทันที อีออยหน้าเลิ่กลั่ก ปากขมุบขมิบด่าไอ้ต้าร์ที่ยิ้มแป้นชอบใจที่เอาคืนได้บ้าง
“อีตุ๊ดไร้ต่อม กูท้องผูกโว้ย พอขี้มันเลยแสบก้น”มันด่าก่อนจะแถไปเรื่อย
“ยังไม่หายอีกเหรอ ท้องผูก”ไอ้เป๊บถามอย่างเป็นห่วง อีออยหน้าดีขึ้นที่แฟนมันช่วย
“เออๆๆ กูยังไม่หาย เห็นไหมบอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีสิ”มันสวมรอยทำหน้าโล่งใจ แต่ไม่รอดสายตาพวกผมหรอก เดี๋ยวกูจะลอกคราบมึงให้หมดเลย ทีตอนกูสาวดีนัก
“งั้นเดี๋ยวเป๊บทำบ่อยๆแล้วกันนะ ทีนี้ออยจะไม่ท้องผูกแน่”ไอ้เป๊บพูดและจับมือมัน อีออยหันขวับไปมองมันที่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แต่พวกผม
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ก๊ากกกกกก”
แทบจะลงไปกลิ้งกับพื้นทราย ส่วนมันน่ะเหรอหน้าแดง เตะไอ้เป๊บที่ทำหน้าใสซื่อหลบหลีก ปากอมยิ้มได้เจ้าเล่ห์มาก กว่าจะจบเรื่องมันที่ค้างไว้ก่อน นั่งคุยกันให้หายอยากก็เดินทางกัน
*
*
*
ที่แรกที่ผมพาลูกทัวร์ที่มีผัวรวมอยู่ด้วยมาคือ ‘วัดถ้ำเสือ’ อยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ 5-6 กิโลเมตร ตามหลักฐานบอกว่าอดีตเคยมีเสืออาศัยอยู่ และภายในถ้ำมีปรากฏหินธรรมชาติเป็นรูปอุ้งเท้าเสือ นอกจากนั้นก็มีลิงอาศัยเยอะมากครับ ให้อาหารได้แต่ต้องระวังนิดนึง ที่สำคัญใครที่มาวัดถ้ำเสือต้องพิชิตบันได 1,200 ขั้น ไม่งั้นถือว่ามาไม่ถึงนะครับ พวกเราก็ปฏิบัติตามทันที เดี๋ยวจะหาว่าไม่ได้มา พอผ่านพ้นแล้วก็เข้าไปสักการะ ‘พระธาตุเจดีย์ระฆังใหญ่’ ซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขา ไหว้พระกันเรียบร้อย ก็ออกมาข้างนอกมองลงไปเห็นทิวทัศน์ของเมืองกระบี่ได้รอบเลยทีเดียว ถ้ามีโอกาสมาเที่ยวก็แวะมานะครับ พวกเราก็ถ่ายรูป ชมวิว นั่งพักกัน
“ขออะไร ไหว้นานจัง”ไอ้โอมถามไอ้ต้าร์
“ไม่บอก เดี๋ยวไม่ขลัง”มันบอกยิ้มๆ ผมยกไอแพดถ่ายพวกมันเอาไว้
“ถ้าขอให้รัก ไม่ต้องขอนะ”ไอ้อาร์มสพูดหยอก
“เพราะให้ไปแล้ว”ไอ้โอมเอามั่ง
“อ่วกกกกก”เสียงไม่ได้รับเชิญ ไอ้ต้าร์หน้าเหวอ อายด้วย
“ไอ้แฝด ตั้งแต่ได้เมียปากหวานขึ้นนะมึง”อีออยแขวะมันสามคน
“เหมือนกันแหละออดี้ ตั้งแต่ได้ผัว”ไอ้อาร์มส
“หน้าบางขึ้นเยอะเลยนะ”ไอ้โอม อีออยกำลังจะอ้าปาก แต่โดนขัดซะก่อน
“อิจฉาเขาทำไมล่ะ เป๊บจัดให้ ถึงจะคนเดียวแต่เสียวสองเท่าเลย”ไอ้เป๊บโอบไหล่มันพูดหน้าตาเฉย เงียบๆแม่งหื่นเอาเรื่องเหมือนกันโว้ย
“ไอ้เป๊บ”มันเรียกก่อนจะไล่เตะไล่ทุบไปอีกทาง พวกผมก็ขำ ไม่รู้จะเรียกกรรมตามมันดีไหม แซวเขาโดนซะเอง พวกผมก็ฮาสิครับ
“แล้วมึงขออะไรไหม”ผมถามไอ้ไผ่ที่ใช้กล้องถ่ายมุมต่างๆอยู่ พี่บลูกับพี่พายยังไม่ออกมาเลย สงสัยขอเยอะ สามคนนั้นส่องไปเรื่อยตามประสา
“กูไม่ชอบขอ”มันบอกผม
“พูดจริง กูเห็นหลับตานานเชียว”ผมเบะปากใส่มัน
“กูแสบตาควันธูป”มันบอกก่อนจะหันมาถ่ายผมที่แล่บลิ้นพอดี”เดี๋ยวกูทำเป็นสองแฉกให้”มันยักคิ้ว
“ดีๆ ใส่นอให้กูด้วย”ผมรับมุกเสริมให้มัน เลยโดนเขกหัวเข้าให้
ต่อหลาว
-
มาแล้ว :z13: ปาดหน้า 555
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
“เฮ้ย”เสียงเรียกทำให้หันไป พี่วอร์มแชะเข้าให้ พอดีกับพี่พายถูกพี่บลูประคองออกมา
“โอ้โห ไอ้พายเข้าวัดมึงถึงกับเป็นลมเลยเหรอ”พี่หวายเอ่ยแซว
“นี่คะ ยาดม”นังจ๋าส่งยาดมให้ พี่พายส่ายหน้า
“พี่ไม่ได้เป็นลม”พี่พายบอกก่อนจะเหล่”ไอ้เชี่ยะนี่สิไม่รู้ขออะไรท่านนักหนา เหน็บกินกูเลย”พี่พายด่าพี่บลูที่ยิ้มและบีบนวดให้อย่างเอาใจ
“บุญไม่ทำมีแต่กรรมเสือกขอเยอะนะมึง”พี่เจย์พูดใส่พี่บลู
“ตีนเหอะ”แกลุกถีบพี่เจย์ ก่อนจะนวดให้เมียต่อ”กูไหว้พระตามปกติแหละ ขอพรนิดหน่อย แต่เหน็บกินกูเหมือนกันจะบอกพายก็เห็นยังไหว้พระอยู่ก็เลยนั่งอยู่อย่างนั้น”พี่บลูสารภาพออกจะเขินๆ
“สัด กูก็นึกว่ามึงยังไหว้ไม่เสร็จ กูก็เลยหลับตาไหว้ต่อมั่ง”พี่พายพูดกลับอย่างขำปนอายที่เข้าใจผิด สรุปเข้าใจผิดทั้งคู่ ก่อนจะพากันลงทางเดิม แข่งกันครับใครถึงทีหลังเลี้ยง สรุปพี่หวายกับพี่เจย์ แกไม่ได้เหนื่อยหรอกครับ แต่พวกแกสงสารนังจ๋ากับนังหยี ก็เลยอ่อยให้ จนเดินทางต่อระหว่างทางก็คุยกันไป
“มีด่านด้วยโว้ย”พี่หวายพูด พี่คนขับก็ชะลอรถตู้ ตอนแรกจะขับรถมากันเอง แต่อย่างนี้สะดวกกว่า ปู่สั่งไว้ด้วยไม่ใช่คนขับรถอย่างเดียวเป็นการ์ดคอยดูแลทุกอย่างแต่พวกเขาไม่เข้ามาก้าวก่าย จะคอยตามห่างๆ
“เฮ้ย หรือเขาจะเข้าใจผิดว่ารถเราบรรทุกแรงงานต่างด้าว”พี่หวายทำเป็นหน้าตาตื่น
“โดยเฉพาะริ้วรอยบนหนังหน้ามึง อย่างกับตะเข็บชายแดน”พี่เจย์ตอกหน้าเข้าให้
“กูว่าไม่โดนหรอกว่ะ”พี่วอร์มพูดออกมา ตอนนี้เหมือนเป็นเหตุการณ์จริงมาก
“มึงรู้ได้ไง”พี่หวายถาม
“ไอ้ควายยย ป้ายเขาก็เขียนอยู่ว่าหยุดตรวจ แสดงว่าไม่ตรวจไง”ด่าพี่หวายก่อนจะขยายความต่อให้
“สาดดดด เพื่อนกู ฉลาดเหี้ยะๆๆ”พี่หวายเอามือลูบหัวก่อนจะตบเข้าให้แต่ไม่แรงหรอก
“มึงได้ใบขับขี่มาเพราะขืนใจเจ้าหน้าที่หรือเปล่าวะไอ้วอร์ม ไอ้ฉิบหายคิดมาได้”พี่เจย์ว่ามั่ง แต่พวกผมขำกันไปแล้ว
“งั้นพี่ก็ฝ่าไปเลย เขาหยุดตรวจ”พี่หวายพูดกับพี่คนขับที่ยกยิ้มน้อยๆ
“ไอ้ฉลาดน้อยกว่าควาย ทีนี้แหละได้โดนจับของจริงแน่”พี่เจย์ด่ากลับ
“”โอ้ย พี่เขาฉลาดไม่เชื่อคำพูดโง่ๆหรอก เชื่อฝิ่นดิ”ผมบอกให้พี่เจย์สบายใจ
“ถุย หลอกด่ากูนะมึง ไอ้ไผ่มือมึงละจากก้นมัน ตบปากเมียมึงให้กูหน่อยสิ หลอนกูตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”พี่หวายพูดออกมา รู้ได้ไงวะมันจับก้นผมอยู่ มึงนี่ก็เหมือนเด็กติดของเน๊าะ ดีนะไม่ยกมาดมเหมือนเด็กติดกาว
“แค่ตบด้วยปากก็หุบแล้ว”โอ้ว แรงส์ เรียบๆ แต่ได้ใจ
“ฮิ้วๆๆๆ”
“วี๊ดหวิวๆๆๆ”
“ฉิบหาย”พี่หวายอุทาน
“ซื้อใหม่”พี่เจย์บอก
“จวย มึงดูโน่นๆ”พี่หวายว่าก่อนจะชี้ไปที่ป้าย
“ดูทำไม”พี่วอร์มถาม พวกผมก็ดูมั่ง
“ผ่านได้แค่ ผู้หญิง”พี่หวายบอกชี้ไปที่นังสามคน รวมอีโมนิคไปด้วยเลย
“เหี้ยะอะไรของมึง ทำไมจะผ่านไม่ได้”พี่เจย์ถามเซ็งๆ
“มึงตาบอดไง ป้ายเขาบอกว่าให้ใส่เสื้อใน มึงและไอ้พวกที่เหลือ มีใครใส่มั่งวะ”พี่หวายจิ้มหัวพี่เจย์ ก่อนจะจิกหัวให้ดูป้ายสัญลักษณ์ผิวทางขรุขระที่เป็นรูปเนินอกสองลูก
“ชิบปี้ชิบ มึงคิดได้ไงวะ ไอ้สาดดดด”พี่เจย์แอ๊บทำเสียงใส่พี่หวาย แต่พวกผมปล่อยก๊ากเลย
“คริๆๆ แหมพี่หวายอยากแกรนด์โอเพ่นก็ไม่บอก หนูเอามาเยอะอยู่”อีโมนิคจีบปากจีบคอบอก
“ถ้าไม่พอ ของจ๋าก็มีนะ”นังจ๋าหยิบจากกระเป๋าออกมา ทำท่าแกว่ง แม่งไม่ได้มีความละอายว่ามึงเป็นกุลชะนี
“อีจ๋า นั่นของกู ดอกกก หยิบไม่ได้ดูเลย มึงมะนาว กูมะพร้าว ต่างกันไหม”นังหยีรีบหยิบมาเก็บเหน็บใส่มันอีก
“ถุย มึงเนี่ยะนะมะพร้าว กูอัพเกรดให้แค่ส้มไร้เม็ดก็พอแล้วมั้ง”หมดสภาพนังจ๋าทำท่าถุยเหน็บมันกลับ เป็นที่ฮาแตก
“พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน เอางี้ สี่เต้ารวมกัน กูให้แค่ส้มโอพอ”ผมบอกพวกมันกลับ พากันขำ ไอ้ไผ่ผลักหัวอย่างหมั่นไส้
“อีเลววววว”สองตัวมันหันมาจิกผมแทน แต่ไม่กลัวมีผัวกันอยู่ รับไปมึงเต็มๆ
“แต่เป๊บว่าพี่ดูผิดนะ”ไอ้เป๊บแย้งออกมา
“ผิดตรงไหนวะ”พี่หวายถามทำหน้าสงสัย
“ต้องไม่ใส่ถึงจะผ่านได้ เพราะมันปลดตะขออยู่”ไอ้เป๊บตอบหน้าตาเฉย ชี้ตรงฐานดำที่กางออก
“ก๊ากกกก ไอ้เป๊บ ไอ้หื่นเงียบ”พี่เจย์ชี้หน้าขำ พวกผมยังปล่อยเลยไม่คิดว่ามันจะมามุกนี้ อีออยอึ้งแดกไปเลยก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อตั้งสติกับความฉลาดแฟนมันได้ ไอ้ต้าร์น้ำตาไหลเดือดร้อนผัวต้องคอยซับให้ตลอด
“ป้ายข้างหน้าแม่งเหมาะกับพวกมึงว่ะ”พี่บลูชี้ไปที่ป้ายข้างหน้าหลังจากฮาไอ้เป๊บไปแล้ว
“อ๋อ พ่อที่ดีจูงลูกไปโรงรียน เออๆ ดีๆ กูคนดีโว้ย”พี่หวายยอตัวเอง
“มึงเนี่ยะนะพ่อที่ดี ทุกวันนี้กูเห็นมึงฆ่าลูกเป็นล้านๆเลยในห้องน้ำ”พี่เจย์เยาะเย้ย
“พอกันแหละ สองตัวมึง ดีนะกูไม่ลื่นในห้องน้ำ เสือกไม่ราดอีก”พี่วอร์มสวมรอยต่อ
“ไม่ต้องเกี่ยงกัน เหมาะกับพวกมึงสามตัวนั่นแหละ”พี่บลูยกมือปรามๆ
“เหมาะตรงไหนวะ”พี่พายถาม ทำหน้าแบบไอ้พวกนี้เนี่ยะนะเป็นพ่อที่ดีได้ พี่บลูพยักหน้า
“เหมาะสิ ก็ไอ้เต่าหัวงูจูงเด็กเข้าโรงแรมไง”พี่บลูบอกความหมายที่แท้จริงตามความคิดแกนะ ไม่ใช่ตามป้าย
“ไอ้สัดดดด”
“ไอ้ชั่ว”
“ไอ้สถุล”
“ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ”สามคนรุมด่าพี่บลูกันใหญ่พี่พายชอบใจกับมุกผัวเผลอหอมแก้มเข้าให้ เป็นป้ายผู้ชายจูงเด็กผู้หญิงข้ามถนน น่าจะเป็นคนผิวสีด้วยนะ ดำทั้งคู่เลย ระหว่างทางก็สรรหาป้ายมาเฮฮากัน
“กูเจอป้ายเหมาะกับไอ้วอร์มแล้ว”พี่หวายพูดหันไปทางพี่วอร์ม”โน่นๆ เขตล้วงก้นวัว”เป็นป้ายสัญลักษณ์รูปวัว แต่ไม่ฮา แกทำท่าคอตกเอาเสื้อปิดหน้าด้วยความอายเมื่อเจอเสียงโห่ล้อเลียน
“หวายๆๆๆๆ สมชื่อเลย”แกมุดลงไปอีก ก่อนจะโดนพี่วอร์มจิกหัวขึ้นมา เมื่อขับไปอีกนิดเจอป้าย
“โน่นป้ายนั้นบอกว่า มึงไม่ได้ไปต่อ”พี่วอร์มชี้ไปที่ป้ายห้ามหยุดรถที่เป็นกากบาทสีแดงพื้นสีน้ำเงิน นึกถึงรายการโชว์ทันที และเหมือนจะเข้าทางพี่เจย์ เมื่อเจออีกป้ายตรงตัวเมือง
“เพราะถ้าไปต่อ มึงจะเจอเวียนเทียน หรือมึงอยากโดน”พี่เจย์รับมุกต่อชี้ไปที่ป้าย ลูกศรวนๆ
“เหี้ยะ ป้ายวงเวียน เวียนเทียนก้นมึงสิ”พี่หวายยกตีนถีบแต่พี่เจย์ดึงพี่วอร์มมากันไว้ อันนี้ฮาเมื่อนึกถึงความหมายที่สัปดน โอ้ยเยี่ยวจะแตกก่อนถึงที่หมายแน่กู และเลยไปอีกนิด
“ถึงจะเวียนเทียนแต่ไม่แตกแถว”เงียบกริบทั้งรถมึงมามุกไหนไม่ปรึกษาใครเลย และมองผัวผมที่พูดออกมามือชี้ไปที่ป้ายลูกศรสองอันคดหน่อยๆ ก่อนจะพูดต่อ”ห้ามแซงคิว”
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้สัด ไอ้ไผ่ ส้นตีน มึงคิดได้ไงวะ”พี่เจย์ปล่อยก๊าก ตามด้วยไอ้พวกเพื่อนผม ส่วนผมหน้าทิ่มเบาะไปแล้วครับ สัด ป้ายห้ามแซง แม่งเติมคิวเข้าไป ฮิ้วๆๆๆๆ
“โอ้ยยย พ่อมุกฝังเพชรกว่าจะเสด็จพูดออกมาได้ เล่นซะเงิบเลยมึง”พี่วอร์มพูดมือกุมท้องไปด้วย
“ไอ้เหี้ยะ มึงนั่งเงียบจกก้นเมียมึงต่อไปเถอะ สันดาน”พี่หวายหันมาว่ามัน แต่แกก็ขำๆนะ ผมคิดว่าพอเถอะ พาป้ายดีๆเขาอับปรีย์หมดเพราะความจัญไรคำแปลพวกผมนี่แหละ สงสารสองคนข้างหน้าด้วยกลั้นหัวเราะจนแก้มจะแตกแล้วปล่อยมาเหอะพี่ผมไม่ว่าหรอก ก่อนรถจะจอดพากันลงสถานที่ที่สอง
“นี่เป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดเลย”ผมชี้และอธิบายยังไม่จบดี
“ไอ้มั่ว กระบี่โว้ยไม่ใช่เลย”นั่น มารแม่งขัดอีก พี่หวาย พี่เจย์ พี่วอร์ม
“โว้ย บักข้าวเหนียว ฟัง น้องสตออก่อนหลาว แทรกทำหยังงงง”ผมแม่งพูดใส่มั่วไปหมด ทำเอาพากันขำ”ข้าดหุ๊นทั้งเพ”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ แรกกูฟังรู้อยู่ ไอ้อันหลังนี่อะไรวะ”พี่หวายแย้งขึ้นมาอีก
“พวกพี่บ่าวข้าดหุ๊นกันทั้งเพ”ไอ้โอม
“มึงแปล”อีออยชี้ไปที่ไอ้อาร์มส
“พี่สามคนไม่เต็มบาทกันหมดเลย”ไอ้อาร์มสแหล่งให้ฟัง ก่อนมันสองตัวจะพาเมียเดินเลี่ยงแต่ยังทันได้ยินเสียง
“จวยยย”สามคนนั้น
“บอกเขาไปสิ”ไอ้โอม
“ได้สองอันเลย”ไอ้อาร์มส
“ไอ้บ้า”ไอ้ต้าร์กระทุ้งท้องแก้เขินทั้งคู่มัน เดินหนีฉับๆ ไม่ฟังเสียงหัวเราะพวกผมเลย
“ฟังๆๆ นี่เป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดกระบี่ เรียกว่า เขาขนาบน้ำ”ผมทำมือแบบให้รู้ว่าฟังนะ เขาขนาบน้ำมองเห็นเป็นเขาสูงสองลูกตั้งขนาบแม่น้ำกระบี่ ตั้งตะหง่านด้านหน้าตัวเมืองอยากมองใกล้ๆต้องนั่งเรือประมาณ 15 นาทีก็ถึง สองฝั่งเป็นป่าชายเลนสามารถขึ้นไปเที่ยวถ้ำบนเขาได้ ภายในมีหินงอกหินย้อยและยังขุดพบโครงกระดูกมนุษย์โบราณด้วย ใกล้เขาขนาบน้ำเป็นชุมชนชาวเกาะกลาง มีพิพิธภัณฑ์และศูนย์หัตถกรรมพื้นบ้าน แสดงเครื่องใช้สมัยโบราณและของที่ระลึกฝีมือชาวบ้าน มีการทอผ้า เลี้ยงปลาในกระชังทำประมงพื้นบ้านของชาวกระบี่ด้วย พวกเราก็ชม ซื้อของ ถ่ายรูปกัน เดินดูเพลินมาก ไอ้ไผ่เก็บแถบจะทุกช็อต ก่อนจะเดินทางกันต่อ
“ที่ต่อไปเหมาะกับพวกพี่มากกกก”ผมบอกโดยการเน้นเสียงตอนท้าย
“มีแม่นาคอยู่ไงถึงได้เหมาะ”อ้าว อีผัวกวนตีนกูแหละ
“ฮ่าๆๆๆ แหล่วๆๆๆๆ”
“ฮิ้ว ผัวเมียฟัดกันเองโว้ย”
“สัด กัดกูนะมึง”ผมหยิกมันที่ยิ้มๆ
“กัดคนอื่น มึงก็สอยกูน่ะสิ”มันตอบและยักคิ้ว เลยกระทุ้งแม่งไปอีกที ทำกูเขิน กลัวกูล่ะสิ หุหุ
“ถึงแล้วววววว”ผมบอกพวกพี่ๆแบบเสียงแอคโค่
“นี่นนนนนนนนน”อีออย
“คืออออออออ”อีโมนิค
“พอออออ เชี่ยะ มึงนึกว่าตัวเองเป็นเทพธิดาแอคโค่วไง ห่า”พี่หวายแม่งเอาอีกแล้ว
“ใช่ชชชชช เฮ้ย ที่นี่คืออะร่าย”พี่เจย์ออกสำเนียงไม่ชัด
“สุสาน หอยยยยยยยยยยยยยย”ไอ้แฝดปิดท้าย
“เหมาะไหม ชอบไหม หอยเยอะๆอย่างนี้ ชอบม๊ะ ชอบม้า”นังจ๋า นังหยี ถามพร้อมเต้นเป็นสเต็ปโคเวอร์ พวกมึงไร้ซึ่งยางอายมาก สมแล้วที่เป็นเพื่อนกู
“ไม่เยอะธรรมดา ใหญ่ด้วยนะ เลือกซุกซบตามใจชอบเลยพี่”ผมหันไปบอกพวกพี่ๆ
“เออ เหมาะกับหน้าพวกมึงเลย”พี่พายชี้เรียงตัวเลย
“ยกเว้นผัวตัวเองบ้างก็ได้พาย หน้าแปรรูปแล้วไม่เห็นเหรอ”พี่บลูจับมือมาจุ๊บๆไปด้วยหลังพูดเสร็จ
“เออใช่ จากหน้าหอยลายแม่งแปรเป็นหอยชักตีนแล้ว ดูสิ”พี่วอร์มจับหน้าพี่บลูให้ตั้งไว้ พวกผมก็พากันกรูเข้าไปดู แกล้งแกกัน ไอ้ต้าร์นี่ดูเสร็จมีการหัวเราะสงสัยมันจินตนาการไปด้วย มันร่าเริงมากเหมือนเด็ก ถามโน่นถามนี่ผมไม่ขาดปาก
“สัด ผัวนังโคขุน เดี๋ยวจะโดนหอยชักตีนถีบเข้าให้”พี่บลูไม่พูดเปล่าถีบจริงๆแต่ไม่โดน หายฮาก็สำรวจหอยกันต่อ สุสานหอย อยู่ในบริเวณชายทะเลบ้านแหลมโพธิ์ ห่างจากตัวเมืองประมาณ 17 กม. มีซากดึกดำบรรพ์ของหอยน้ำจืดชนิดต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นหอยขม เป็นหินแข็งทับอยู่ชั้นหินลิกไนท์และหินดินดาน
“ไหนดูสิ หน้ามึงแปรรูปมั่งยัง”ผมจับหน้าไอ้ไผ่ที่กำลังถ่ายรูปหอยเพลินๆ หันกลับมา
“มึงไม่หักคอกูเลยล่ะ”มันสะบัดคอไปมา เสียงดังก๊อกเลย
“โอ๋ๆๆ เมียขอโต๊สสสส นะๆ พ่อหน้าหอยหลอด”ผมกระโดดเกาะไหล่มันไปมายิ้มให้
“สัด”มันผลักหัวผม”อย่างกูหอยสังข์โว้ย”มันบอกต่อ ก่อนจะเดินหนี แม่ง ทำเป็นอมยิ้ม
“ฮ่าๆๆๆ หอยสังข์ งั้นกูก็เป็นรจนาน่ะสิ”ผมหัวเราะและพูดแหย่มัน
“แต่มีผัวตอนเป็นเงาะนะ ไม่ใช่ตอนถอดรูป หึหึ”มันพูดใส่ผมก่อนจะสนใจหอยต่อ
“เชอะ นึกว่ากูไม่เอาเหรอ ดีออก ทั้งดำ ทั้งอึด หาปลาก็เก่ง”ผมปากยื่นใส่มัน
“ดีแล้วที่มึงเอา”มันหันมาพูดต่อ “เพราะร่างไหนก็กูทั้งนั้นแหละ หึหึ”แล้วมันก็เดินหนี
“แหม อยากเป็นผัวกูตัวซีดตัวสั่น”ผมยังเดินไปแหย่มันต่อ มันก็ทำหน้าเซ็งๆแต่แอบยิ้มและเดินหนี ผมก็พูดแหย่มันไป จนโดนเรียกให้ไปถ่ายรูปรวมกัน พี่เจย์ตั้งกล้องเสร็จก็วิ่งกลับมา
“เอ้า พูดพร้อมกัน”
“แดกขี้ขขขขขขข”จบข่าว แดกเสร็จ เอ้ย ถ่ายเสร็จขึ้นรถไปสถานที่สุดท้ายของวันนี้กัน
นั่นก็คือ อุทยานแห่งชาติธารโบกขรณี มีพื้นที่ครอบคลุมท้องที่อำเภอ อ่าวลึกและอำเภอเมืองจังหวัดกระบี่ มีสภาพที่เป็นเขาสูงที่ทอดตัวในแนวเหนือใต้ เขาหินปูนมีลักษณะเป็นหน้าผาสูงชัน ป่าดงดิบ มีธารน้ำใต้ภูเขา และยังมีพืชพรรณที่หลากหลาย มีน้ำตกสวยงามมาก นักท่องเที่ยวทั้งไทยทั้งเทศเยอะพอสมควรวันนี้ มีทั้งนั่งเล่น นอนเล่น เล่นน้ำ แต่พวกผมไม่ได้เล่นหรอกครับ ได้แต่เลาะริมๆกัน เก็บภาพบรรยากาศ สูดอากาศสดชื่น และร่มรื่นมากถึงแม้จะบ่ายกว่าๆแล้ว พวกเราก็ปูผ้าขนของกินจากบ้านที่ป้านวลทำมาให้ นั่งกินกัน คุยกัน แย่งกัน อุตลุด เฮฮาหนุกหนานกันตลอด จนได้เวลาก็เดินทางกลับเข้าตัวเมือง ไปตะลุยตลาดไนท์บาร์ซ่าของกระบี่กัน
“อืม เมื่อยเหมือนกันโว้ย”พี่พายทุบขาทุบแขนไปมา หลังจากลงจากรถ พวกเราก็แวะนั่งร้านริมทางที่มีอาหารเครื่องดื่ม เต็มข้างทางไปหมด ทั้งอาหารพื้นเมือง อาหารทะเล ขนมต่างๆ สารพัดจะซวบกัน ราคาก็ไม่แพงมากนัก
“แต่ก็คุ้มนะ สวยทุกที่เลย”ไอ้ต้าร์บอก ก่อนจะส่งผ้าเย็นให้ไอ้แฝด และทุกคน
“กูบอกแล้ว ไม่มาจะเสียใจ”ผมจิ้มแก้มมัน
“เล่นตัวดีนัก”ไอ้โอม
“เลยโดนเล่นซะ”ไอ้อาร์มส
“ไอ้ทะลึ่ง ฮึ แต่อย่าลืมแล้วกันว่าสัญญาอะไรไว้ ไม่งั้นจะบอกแม่ให้หมดเลย”มันว่าก่อนจะพูดอย่างเป็นต่อ
“สัญญาอะไรวะ”อีออยถามไอ้สองคน
“ไม่น่าเลยกู”มันสองคน
“ไอ้ต้าร์ มึงขู่อะไรพวกมันวะ”ผมถามอย่างอยากรู้
“นั่นดิ กระซิบก็ได้”อีโมนิคป้องปากเอาหูเข้าไปใกล้
“จะอะไร ไม่ให้พวกกูล่อ”ไอ้แฝดโพล่งออกมาตรงๆ ทำหน้าเซ็งๆ ไอ้ต้าร์ทุบเข้าให้หน้าแดงแปร๊ด มันบอกว่าถ้ามันมาด้วยต้องให้เที่ยวจริงๆห้ามทำอะไรมัน เพราะก่อนมามันโดนเยอะแล้ว พวกผมฮาเลยครับเมื่อรู้สาเหตุ ก่อนจะเหร่ไปทางอีออย
“อย่ามองกูแบบนั้น”มันจิ้มหน้าผม ตอนนี้ไอ้เป๊บไม่อยู่ ลุกไปซื้อของกับพวกพี่หวาย พี่เจย์ พี่บลูกับพี่พายเดินดูของแถวนี้ คุณสามีคุยโทรศัพท์ พวกพี่ๆโทรมาจากหนองคาย
“มึงเล่ามาเลย เมื่อไร”อีโมนิคถามเน้นๆ
“แอ๊บนะคะ ทำเป็นแอบแซ่บ”นังจ๋า
“กี่ดอกกกก บอกมาเลยคะ”นังหยี
“อีพวกนี้นี่ เอาไว้กลับไปก่อนไม่ได้ไง”อีออยพูดใส่พวกผม หันซ้ายหันขวาไปมาด้วย
“ไม่ได้”พวกผมทั้งหมด
“โห ต่อมเสือกพวกมึงทำงานพร้อมกันเลยเน๊าะ”มันว่าจิกตาใส่
“มึงก็เล่ามาสิ”อีโมนิคหยิกแขนมันอีก
“เมื่อไร”ผมถามยักคิ้วใส่ มันจิ๊ปากก่อนจะผลักหัวผม
“เพราะมึงนั่นแหละ แรดนักบอกให้กูมาพร้อมมัน กูเลยโดนฟันวันนั้นแหละ”มันจิกตาจิกปากกล่าวโทษผม ทำเอาพวกผมขำเลยครับ
“ฮ่าๆๆๆ อีห่า กูว่ามึงมากกว่าที่ฟันมัน”ผมจิ้มมันกลับ
“กูก็ว่างั้นแหละ มึงบอกมันไม่เคยไม่ใช่เหรอ”อีโมนิคเห็นด้วย
“เออ ไม่เคยกับข้างหลัง แต่มันคุ้นกับข้างหน้า และมึงว่ามันต่างกันไหมล่ะ”อีออยพูดได้เห็นภาพเลย
“ไม่รู้สิ กูไม่เคยทั้งหน้าและหลังมาก่อน หุหุ”นังจ๋าจีบปากบอก
“ใช่ๆๆ เขาด้วย เห็นอย่างนี้ก็ไม่เคยแอบแซ่บใครนะคะ”นังหยีพูดบิดไปมาดูดัดจริตมาก แต่มันพูดจริง ที่พวกมันยังซิงอยู่
“เอาน่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว ว่าแต่มันเป็นไงบ้างอ่ะ”อีโมนิคพูดปลอบมันแต่ยังแอบตอดไม่เลิก
“จะเป็นไง มันก็ตัวเดียวอันเดียว เสียวเหมือนที่มึงเคยนั่นแหละ ดัดจริตถามกู”อีออยจับหน้ามันพูดใส่จนมันหลับตา
“อีเฮี่ยน กูรู้แล้ว มันคงไม่แตกหน่อออกมาหรอก กูหมายถึงลีลา อะไรแบบเนี้ยะ เต็มหน้ากูหมด”อีโมนิคว่ากลับ เอามือเช็ดหน้าไปมา
“แต่กูว่า ไอ้เป๊บมันต้องหื่นแน่เลย”ไอ้โอมวิเคราะห์ พอกับไอ้อาร์มสที่พยักหน้า
“มึงตัดสินจากหนังหน้าและสันดานเหมือนพวกมึงนะเหรอ ห๊ะ”อีออยหันไปใส่พวกมัน ตอนนี้มันโดนรุม เป็นไง แต่ก่อนไซโควกูดีนัก
“เปล่า กูตัดสินจากท่าเดินเมื่อวาน”ไอ้อาร์มสส่ายหน้าพูดออกมา
“เชี่ยะๆๆๆ กูไม่ใช่ไอ้ต้าร์ที่เดินหุบไม่ลงตั้งแต่สนามบินยันที่นี่”มันด่าก่อนจะจิกไอ้ต้าร์ที่นั่งหัวเราะอยู่ มันหุบเลย
“บ้าสิ เขาหายแล้วเหอะ”ไอ้ต้าร์ก็จี้เส้นตอบออกมา พากันฮาได้อีก พอดีพวกนั้นกลับมามองแบบ ไอ้พวกนี้แม่งขำอะไรกันวะ ไม่เผื่อแผ่ พวกผมก็เลยเสไปเรื่องอื่น สงสารอีออยมันที่ทำหน้าแบบ พวกมึงอย่าพูดนะถ้ายังเป็นเพื่อนกันอยู่ พอหายเหนื่อย กินอิ่ม ตบด้วยเบียร์คนละกระป๋อง พากันเดินเที่ยวตลาดกัน แสงสียามค่ำคืนและผู้คนหลากหลายเชื้อชาติก็ตื่นตาดี มีดนตรีเล่นสดด้วย อีสามคนเห็นเขาเต้นโครพเว่อร์กันอยากบ้าง ก็เลยจัดเบาๆข้างล่าง ที่มีคนเต้นเย้วๆกันอยู่ มีหนุ่มๆแซวให้เป็นสีสรร แต่ก็ได้รับการปกป้องอย่างดี จากเพื่อนและสามหนุ่มที่โสดเหมือนกัน เฮ้อ วันนี้ก็หมดไปอีกวันกับการท่องเที่ยวทางบก พรุ่งนี้เราจะเที่ยวทางน้ำกันบ้าง ไปดำดูปะการังของจริง ตอนนี้ขอเดินเที่ยวและกลับไปพักผ่อนเอาแรงก่อนนะครับ
************************************************************************************************************************
ปล. สนุกกันหรือเปล่า ระวังคนจีบกันด้วยนะ 5555555 วันนี้เที่ยวกันแบบซอฟๆก่อน ตอนต่อไปเราจะอึดกันมากขึ้น ไม่รู้คนอ่านสนุกไปด้วยกันไหม อย่าเพิ่งเบื่อกันเด้อ เป็นกำลังให้กันก่อนนะ บางครั้งก็อึนๆเหมือนกัน จู่ๆความคิด มุก ก็หายไปซะดื้อๆไม่รู้ว่าเกี่ยวกับงานที่ทำด้วยหรือเปล่ามันปนกันไปหมด ถ้ากระจายบทไม่ทั่วถึงอย่าถือสาเลยนะคะ แต่ขอบคุณกันเช่นเคยนะคะที่เป็นกำลังใจให้ เกือบลืมสำหรับเป๊บกับออยเดี๋ยวจะย้อนให้นะคะ อยากอ่านไหมยกมือ ฮึบ (ไม่เห็นมือใครเลย)
***กำลังลงตอนต่อไฟเสือกดับ พอติดเน็ตหลุดเน่านานมากกว่าจะลงได้ หรือว่าโลกจะแตก 555******
-
ยกมือสูง ๆ เลยค่ะ อยากอ่านเป๊บกับออย :a11:
ขอบคุณค่ะ
:L2:
-
ชอบมากค่ะ ฮาได้อีก อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเลย ><~
ออยเป๊บนี่ต้องมีซัมติงแน่ๆ อิอิ รอค่าา
-
ไปตั้งคณะตลกกันเลยดีกว่ามั๊ยเนี่ยะ มุกเยอะจริง ๆ
-
รออ่านตอนพิเศษเป๊บออย หุหุ
-
ทั้งตลก ทั้งสนุก อิๆๆ ชอบๆๆๆ
-
แค่แก๊งค์พี่ไผ่ก็ป่วนกันจะแย่นี่มารวมแก๊งค์น้องฝิ่นเข้าไปอีก55
-
ฮามากแต่ละมุก
-
มาเที่ยวบ้านเรานี้หว่า ให้เดาเอาเองว่ามาที่ไหน หนึ่งใน 3 ที่น่ะแหละ ฮี่ๆ
-
สนุกดีค่ะ นึกภาพสถานที่แต่ละที่เคยไปเที่ยวเหมือนกัน
มันสนุกตรงเพื่อนๆ ไปกันหลายคน แหย่กัน หยอกกันนี่แหละ :impress3:
-
ฮ่าๆ
ทุกคู่จริงๆเรื่องนี้ น่ารักมากกกกก
-
:กอด1:เงียบๆแต่แอบหื่นนะเนี่ยเป๊ป :laugh:
-
ชอบบบบบ น่ารักทุกคนเบยยย,,,, พี่วอร์มคู่ใคร. 555 ขอแมนๆกวนตีนๆ มาปราบพี่วอร์มหน่อย
รัก เจย์-หวาย 555
-
กลับมาอ่านต่อแล้วหลังจากหายไปนาน
ยังสนุกแซ่บเวอร์ตลอดอ่ะเรื่องนี้ :z2:
-
เที่ยวกันน่าสนุก แต่มันสนุกว่าอิตอนเถียงกันนี่แหล่ะ ฮาดี
ตาร์น่ารักขึ้นนะตั้งแต่ได้สามีมาสองคน 5555
-
:z2: :z2: :z2: ยกมือคร่าาาาา ชอบทุกคนเลย ม่ะไหร่จะรวมเล่มมอยากได้
-
ฮามากอ่ะ รออ่าน ออยเป๊บ
-
โดนถามว่ายิ้มให้คอมทำไม
#บ้าไปแล้วตรู
-
เค้าไปขนมุกมาจากไหนหนักหนา รอเป๊บกะออย
-
ขอ ออย-เป๊บ ได้ป่ะ อิอิ
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เลิฟ ๆ ๆ จุ๊บุๆๆ รักฝิ่นไผ่ และผองเพื่อน หุหุหุ น่ารักอ่ะ
-
อยากไปเที่ยวด้วยจังเลยยยยยย :impress2:
-
ยกมือสุดแขน อยากอ่านตอนมาพร้อมกันของน้องออยด้วยคน ^-^
-
รออ่านคู่ออยนะเท๊อออ
-
สนุกกกก ชอบทุกคู่อ่ะ
รออ่านนะคะ เป๊ปออย!!
-
ให้ตายเถอะแบบว่าอ่านแระก้อยิ้มเนอะ แต่ว่าไปคิดถึงอี๋พ๊อ กะแด๊ดดี้จัง คิคิ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เปนทริปที่สนุกมาก ฮาตลอด o13
-
:L2:
-
ฝิ่นกะไผ่น่ารักอะ
ผองเพื่อนก็น่ารัก :)
-
ยังฮากันทั้งกลุ่มเหมือนเดิม รอตอนต่อไปจ้า
-
ฮากระจาย ทิปนี้ 5555+ ถูกใจมากกก นั่งอมยิ้มหน้าคอมจนคนสงสัยว่าจะบ้าแล้วเนี่ย อิ อิ รอแถลงการณ์ของน้อยออยนะจ๊ะ อยากรู้ว่าพี่เป๊บหื่นขนาดไหน สู้พี่ไผ่ของเราได้หรืเปล่า o13 o13 o13 o13
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
อยากมีเพื่อนแบบนี้มั่ง เอาทั้งกลุ่มเลย น่ารักทุกคน ชอบต้าร์ ^^
-
ตอนแรกนึกว่าปู่จะจะอำซะอีก แต่ที่ไหนได้ของเค้าเด็ดจริงๆ สามหนุ่มโสดเลยกริ๊บกริ๊วขนาดนั้ัน หึหึ
แล้วบรรดาผองเพื่อนของน้องฝิ่นก็มากันครบ มาพร้อมกับความฮาเกินความบรรยาย
เป๊บนี่ตอนแรกเหมือนจะ(แอบ)เรียบร้อย แต่หื่นไม่แอบแล้วนะเนี่ย กร๊ากกกกกก
น้องออยจากที่เคยไปแซวเค้าไว้ตอนนี้เลยโดนเอาคืนเรียบร้อย
ส่วนน้องตาร์นี่ชอบหลุดพูดอะไรที่ตัวเองจะมาอายทีหลังตลอดๆ คิคิ น่ารักดีอ่ะ
น้องฝิ่นพาเที่ยวกระบี่จนอยากไปเที่ยวบ้างจังนี่ขนาดยังไม่ได้ออกไปในทะเลเลยนะเนี่ย
ว่าแต่มุกป้ายจราจรนี่ฮาได้อีกอ่ะ คิดได้ไงเนี่ยยยยยย
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
อยากไปเที่ยวกะกรุ๊ปนี้จังเลย อิอิ
-
เป็นทริปที่ฮามากกกกกกกกก
-
อยากไปเที่ยวด้วย
-
ฮากันตลอดทิป
-
บรรยายซะอยากไปมั่งเลย
-
ฮากระจาย :m20: รอตอนต่อไปคณะนี้จะพาไปฮาที่ไหนต่อ :L2:
-
น่ารักอ่ะ สนุกสนานกันมากกก อยากไปบ้าง งืดดดด
รอตอนหน้านะค๊าา อิอิ
-
ชอบมุขพี่ไผ่มาก เล่นเอาเงิบ
และขอยกมืออยากอ่านออย-เป็บด้วยคน
-
น่ารักกก
สนุกมากกกก
:L2: :L2:
-
โอ๊ว กระบี่ เมืองในฝัน อยากไปๆ :oni1:
ชอบแฟนออยอ่า น่ารัก :กอด1:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เป็นแก๊งค์ที่ฮาสะเด้ยกันมาก บอกแล้วอย่าได้รวมกันครบทั้งแก๊งค์พี่ไผ่และน้องฝิ่น
ขำกระจายกันตลอดทริป พี่ไผ่ของเราก็ใช่ย่อยเนอะปล่อยมาก็ได้อยู่นะ
แต่หวายมุกแป้กเหมือนเดิม ฮากริบมาก สงสารนะ 555
ออยเสร็จเป๊บไปแระ เพราะฝิ่นอนงค์แนะนำแท้ ๆ แต่คนอ่านก็ว่าเป๊บดูหื่นจริงนะ 555
ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
ยกมือค่าา อยากอ่านเป๊บออยด้วยคน :impress2:
โอยย ตอนนี้เฮฮากันมาก อ่านแล้วยิ้มจนกรามจะค้างแล้ว 555
ปล.น้องต้าร์น่ารักกก ดูเด็กน้อยมากอ่ะ :กอด1:
ปลล.+1+เป็ด เป็นกำลังใจให้ค่าา รอทริปทางน้ำบ้าง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มุกป้าย....คิดได้เนอะ...555
รอเป๊บกับออย...
Merry Christmas จ้า...
-
แต่ละคน
:laugh:
-
ยังสนุกอยู่จ้า
เรื่อยๆ สบายๆ แบบนี้ เราชอบนะ อ่านแล้วไม่เครียดดี :กอด1:
-
อยากได้ตอนพิเศษ ออย-เป๊บเลยอ่ะ อิอิ
-
ไปเที่ยวกับกลุ่มนี้ :m20: :m20:ฮาตลอด สนุ้ก สนุกล่ะ
Merry Christmas
And a happy New Year.นะจ๊ะ
-
Merry Christmas. รอตอนต่อไป! ไม่เบื่อเลยนะถ้าจะมาลงบ่อยๆ* 5555 5. ติดตามม ม! แต่งไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งรีบจบนะ* ^^
-
อ่านจบแล้ว เกิดอยากไปเที่ยวทะเลบ้างเลยอะ :impress2: น่ารักกันจริงๆ
-
เพิ่งไปกระบี่เมื่อต้นปี ยังคิดถึงอาหารทะเลจิ้มน้ำจิ้มรสเด็ดอยู่เลย
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ตลกมากกกก
-
ลึกซึ้งมากเรื่องป้าย คิดได้ไงเนี่ย :m20:
-
ก็คิดอยู่ว่าถ้ามาครบองค์ประชุมอย่างนี้มันส์แน่
แล้วก็เป็นไปตามคาด ยิ่งกว่าทัศนศึกษาของเด็กประถม
ตอนนี้ก็ยังสนุกเหมือนเดิม ทุกคนแจกมุกกันทั่วถึง
หนุ่มเป๊บดูแล้วอนาคตรุ่ง เข้าขาได้ดีกับกลุ่มนี้มากๆ
คิดจะเป็นเขยก็ต้องกล้าเข้าไว้ แล้วจะรอด :laugh:
เค้ายกสองมือเลยจ้า ออยเป๊บๆ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
บรรยายซะ อยากไปเที่ยวบ้างเรยยย
><
-
ตอนที่ 89
“วันนี้น้องจะไปเกาะ และค้างคืนด้วย ขอขับรถไปกันเองนะ ปู่นะ นะ”เสียงอ้อนของหลานรัก นั่งประเลาะปู่ที่สนใจโน้ตบุ๊ค เห็นอย่างนี้เรื่องไอที ปู่เก่งมากๆเลยครับ ถ้าไอ้ฝิ่นไม่บอกก็ไม่รู้ว่าปู่จบบริหารและสถาปนิกที่อเมริกาเชียวนะครับ
“ปู่ ฟังน้องก่อน”มันยื่นหน้าไป แต่ปู่เอามือดันหน้ามันไว้
“ให้พี่เขาขับไปให้น่ะดีแล้ว น้องกับเพื่อนๆจะได้สะดวก อีกอย่างน้องน่าจะรู้ว่าทำไม”ปู่พูดเรียบๆแต่แฝงด้วยความเป็นห่วง กลัวหลานจะเป็นอันตราย ตอนเด็กๆปู่บอกว่าเคยมีคนขู่จะลักพาตัวหลานท่าน และทำจริงๆแต่ไม่สำเร็จ ท่านโกรธมากเอาเรื่องถึงที่สุด
“โอ้ยย ไม่มีแล้ว น้องดูแลตัวเองได้ พี่ไผ่ก็ดูได้ พี่ไผ่เก่งนะ ตืบทีติดดินเลย จริงนะไม่ได้โม้”อ้าว มึงพูดอย่างงั้น ปู่เขาจะหาว่ากูเป็นอันธพาล และไม่ยกมึงให้กูจะทำไง นั่นๆ ยังไม่หยุดประกาศสรรพคุณกูหมดไส้หมดพุงแล้วมั้ง จนปู่มันต้องหันมาสนใจไม่รู้ว่าชอบหรือรำคาญคุณหลานที่แสดงท่าทางประกอบการเล่าไปด้วย ผมไม่ได้จะแอบฟังปู่หลานเขาคุยกันหรอก พอดีเดินเก็บถ่ายบริเวณบ้านที่ขออนุญาตคุณเมียแล้ว กำลังจะเดินเลี่ยง จ๊ะป้านวลพอดี
“เดี๋ยวคุณท่านก็ใจอ่อน พี่ไผ่คอยดูเถอะ”ป้านวลพูดอย่างรู้ทันคนที่เลี้ยงมากับมือ
“ผมเข้าใจว่าปู่เป็นห่วง ที่จริงพี่เขาขับรถไปให้ก็ดีเหมือนกัน”ผมบอกป้านวลยิ้มๆ เมื่อเช้าผมคุยกับมันแล้วว่าอย่าเลย มันไม่ฟังดื้อจะไปให้ได้ เดี๋ยวปู่จะหาว่าเรื่องมาก
“พี่ไผ่ไม่ต้องกังวลว่าคุณท่านจะว่าหรอกคะ ท่านรู้นิสัยคุณน้องดี แต่ก่อนแสบยิ่งกว่านี้อีกคะ หนีเที่ยวบ่อยๆโดยไม่ให้การ์ดไปด้วย วุ่นกันแทบตายหาคุณน้องไม่เจอ”ป้านวลพูดให้ผมคลายกังวล
“แล้วท่านตีไหมครับ”ผมถามป้านวล ถ้าไม่เคยผมคนแรกเลยมั้งที่ตีก้นมันมาแล้วเล่นซะน้ำตาเล็ด
“ตีเหรอคะ ดุสักนิดยังไม่เคยเลยคะ มีแต่คุณลุงคุณป้า พี่ๆคนอื่นที่พากันบ่นด้วยความเป็นห่วงแกแหละคะ แต่ คุณท่านสั่งคำเดียวต้องเงียบ ห้ามดุห้ามว่าคุณน้องเป็นเด็ดขาด กลับมาทุกคนเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่คุณน้องเธอรู้นะคะ หลังๆ แกก็ไม่ทำ เพราะแกกลับมาเห็นคุณท่านนั่งรออยู่ตลอด แต่ท่านจะบอกว่าทำงาน แค่นี้คุณน้องก็รู้แล้วว่าท่านรอ อีกอย่างท่านกลัวคุณแม่คุณน้องจะเอาไปอยู่ที่โน่นน่ะคะ”ป้านวลเล่าไปยิ้มไปถึงคุณน้องแสนดื้อของแกแต่น่ารักเสมอในเรื่องนึกถึงจิตใจคนอื่น แต่จากที่ฟังทรงอิทธิพลมากเมียกู
“แต่คุณแม่ก็ไม่เคยเอาไปนี่ครับ นอกจากปิดเทอมถึงจะพาไปสักที”ผมพูดต่อเท่าที่รู้ ไอ้ฝิ่นมันรักแม่นะ แต่ถ้าให้เลือกมันขออยู่กับปู่ที่นี่ดีกว่า เออ แล้วว่าที่แม่ยายผมจะเอาลูกเขาไปหรือเปล่าเนื่ยะนี่ก็ปิดเทอมแล้วด้วย แต่มันว่าจะไม่ไป อยากอยู่กับปู่ให้แม่จ๋าบินมาหาเอง ถ้าผมเป็นแม่มันคงน้อยใจตาย แต่รู้สึกว่าแม่มันจะไม่อย่างนั้น นอกจากไม่ว่ายังบอกอีกว่าให้ดูแลปู่ให้ดีๆ เดี๋ยวแม่จ๋าจะบินมาเอง มันเรียกแม่จ๋าตลอดเลย
“ก็จะอะไรล่ะคะ คุณพี่ๆชอบแกล้งเพราะคุณน้องเป็นหลานรักนี่แหละ พูดแหย่ว่าปู่ไม่รักเพราะคุณน้องเป็น เอ้อ เป็นแบบนี้แหละคะ แกร้องไห้กลัวปู่จะเกลียดโทรหาคุณแม่ให้มารับไปอยู่ด้วย คุณท่านรู้เข้าโดนกันเป็นแทบ และไม่มีใครกล้าพูดอีกเลยว่าคุณน้องเป็นแบบนี้ ที่จริงคุณพี่ๆล้อเล่นน่ะคะ ทุกคนรักคุณน้องจะตายเพราะแกไม่เหมือนคนอื่น ตอนคุณพ่อเสียคุณน้องไม่พูดกับใครเลยเพราะช็อค เกือบปีนะคะต้องมีคุณหมอดูแลตลอดถึงกลับมาเป็นแบบนี้ได้ ทั้งคุณปู่คุณแม่กังวลจะตายตอนนั้น นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ห้ามพูด แต่ที่ป้าเล่าให้พี่ไผ่ฟังเพราะคุณน้องรักพี่ไผ่นะคะ แกติดพี่ไผ่มาก ป้าไม่เคยเห็นแกพูดแกเล่าอะไรเรื่องคนอื่นมาก่อน ยกเว้นพี่ไผ่นี่แหละคะ แกพูดให้คุณท่านกับป้าฟังแทบจะทุกวัน”ป้านวลเล่าอย่างเอ็นดูรักคุณน้องของแกมาก เป็นอีกเรื่องที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่ามันฝังใจเรื่องพ่อจนเป็นขนาดนั้น
“เย้ๆๆๆๆ รักปู่ จ๊วบบบบ”เสียงร่าเริงร้องอย่างยินดี คงได้สมใจปรารถนาแล้วล่ะ
“เป็นไงคะ เหมือนที่บอกไหม”ป้านวลพูดยิ้มๆ”แต่อย่าไปบอกคุณน้องนะคะ ว่ายังไงท่านก็สั่งคนติดตามอยู่แล้ว”ป้านวลบอกต่อด้วยสีหน้าขำๆ ทำเอาผมอมยิ้มไปด้วย คุณปู่ไม่อยากขัดใจหลานแต่ก็อดห่วงไม่ได้”ฝากคุณน้องด้วยนะคะ”ป้านวลแตะหลังมือผมเบาๆ
“ครับ”ผมรับปาก ก่อนแกจะเดินไปเตรียมของกินของใช้ระหว่างทางให้ ผมก็เลยเดินกลับไปที่พัก
“เมียมึงไปไหนแต่เช้าวะ”ไอ้หวายถามผม มือก็คนโอวัลติลในแก้วไปด้วย ยังไม่ทันได้ยกดื่ม ไอ้เจย์ตัดหน้ายกซดซะ”กูเบื่อไอ้เชี่ยะนี่จริงๆ ทำตัวเป็นเจ้ากรรมนายเวรกูอยู่นั่นแหละ”ไอ้หวายบ่นมันก่อนจะรับแก้วใหม่จากพ่อบ้านวัยกระเตาะแต่มากฝีมือเกือบทุกเรื่อง
“หาปู่มัน”ผมบอกก่อนจะรับมาบ้าง พยักหน้าเป็นการขอบใจ พอดีกับพวกเพื่อนมันที่เตรียมตัวเรียบร้อยเดินออกมาพร้อมสัมภาระเต็มที่ สามสาวอวดชุดว่ายน้ำข้างในให้ดูแบบวับๆแวมๆ แต่ไม่โป๊เป็นแบบ Sport girl
“ไม่นุ่งผ้าถุงตีโป่งวะ”ไอ้เจย์เอ่ยแซวสามสาว
“บ้าเหรอ พี่เจย์ ปลาตอดสาหร่ายหนู ก็แย่สิคะ”น้องโมนิคทำเสียงวี๊ดว๊าย ตลกๆ
“มึงแย่หรือมึงเคลิ้มกันแน่”เสียงน้องออยคู่กัดดังออกมาพร้อมตัวก่อนจะนั่ง หยิบขนมปังปิ้งทาแยมส้มราดนมข้นเข้าปากทันที ไอ้เป๊บเอากระเป๋าไปกองรวมกับพวกไปไอ้แฝด ไอ้ต้าร์นั่งลงข้างน้องออยทาขนมปังส่งให้ไอ้สองคนพร้อมนมคนละแก้ว มันดูแลกันดีนะ
“กูว่าจะตายก่อนตอดเพราะสาหร่ายมึงพันคอปลานี่แหละ”หนูจ๋าออกความเห็นที่ติดเรทมาก
“เออๆ แบบรกพันคออะไรเงี้ยะ คิกๆๆ”ยาหยีสนับสนุนทันที
“แต่กูว่าแม่งตายเพราะแพ้กลิ่นสาหร่ายมากกว่าว่ะ”น้องออยเหน็บตามติดๆ
“ทริปเปิ้ลดอกกกก ก่อนลงกูก็แว๊คและเอาแลคตาซอยล้างก่อนสิ”น้องโมนิคด่าก่อนจะพูดเร็วๆ แต่คงจะเร็วไป พากันฮา
“ฮ่าๆๆๆ อีบ้า ถ้ามึงเอาแลคตาซอยล้างนะ ไม่ต้องถึงปลาหรอก มึงเจอมดทำรังก่อนแน่”น้องออยหัวเราะก่อนจะเหน็บอย่างชอบใจ
“อีเลวววว แทนที่จะช่วยแก้ให้เสือกซ้ำกู”น้องโมนิคดึงหัวเพื่อนใหญ่เลยด้วยความอาย
“ใครซอยใครวะ กูได้ยินแว่วๆ”นั่นหูดีมาแต่ไกล ไอ้ฝิ่นเดินหน้าบานมานั่งข้างผม จับมือกันโดยอัตโนมัติ
“ไอ้พายน่ะสิ แม่งตื่นมาหน้าตาสดชื่น สงสัยเจอแลคตาซอยฉีดเข้าไป”ไอ้หวายเปิดประเด็นแซวไอ้พายที่กำลังจะนั่งเมื่อคืนไอ้พายมีไข้นิดหน่อยไอ้ฝิ่นจะตามหมอให้ กลัวไอ้พายไม่ได้ไปเที่ยว ไอ้พายก็บอกไม่เป็นไร มันบอกไม่ได้ถ้าพี่พายไม่ไปก็จะรอจนกว่าจะหาย เพื่อนมันก็ตามนั้น ยังไงต้องไปเที่ยวกันให้หมด ทำเอาไอ้พายกำลังใจดีหายเป็นปลิดทิ้งเลย
“สัด กูไม่ใช่มึงที่เอาแลคตาซิดไปล้างหน้า”ไอ้พายด่าก่อนจะแฉมันบ้าง ทำเอาไอ้พวกน้องๆสนใจ
“เฮ้ย จริงสิ”หนูจ๋าถามตาโต
“ไม่ได้แล้ว หนูต้องเก็บของหนูก่อน”ยาหยีรีบทำเป็นหยิบกระเป๋า
“จะบ้าเหรอ เชื่อไอ้พายมัน จริงที่ไหน”ไอ้หวายโวยออกมาทันที
“จริง”พวกเพื่อนผม ยกเว้นผมที่ไม่ร่วมลงนามประณามมัน
“ไอ้หวานบ่นฉิบหาย ตอนไปออกค่าย โทษไอ้เตย ไอ้แพม สองคนบอกกูพกมาเป็นลิตร จนมาจับได้ไอ้เชี่ยะนี่แหละ”ไอ้เจย์รีบเล่าก่อนเลย ไอ้วอร์มมองเหยียดๆ
“มึงอย่าบอกใครนะว่าจบโรงเรียนเดียวกับกู อายว่ะ ไอ้สัด มึงไม่อ่านเลยหรือไง”ไอ้วอร์มจิกหัวมันไปมา
“ถ้ากูอ่านจะหยิบมาล้างเหรอ อุ๊บ”ไอ้หวายเผลอหลุดออกมา เพราะตอบไอ้วอร์มที่แอบขำ เข้าทางมัน
“ถึงว่าหน้ามึงใสกิ๊งเป็นหม้อขัดใหม่เลย ใช้ประจำเลยสิ ครึครึ”ไอ้บลูยื่นมือไปจับหน้ามันหยอกๆ มันปัดออก
“ไอ้สัด กูเลิกใช้นานแล้ว”ไอ้หวายด่ากลับ ก่อนจะพูดต่อทำเอาฮา” แต่จะว่าไปแม่งก็หอมดีนะ สูตรอ่อนโยนด้วยนะมึง”ยิ้มรับอย่างติดใจในน้ำยาตัวนี้
“มึงไม่เอาบ้วนปากด้วยเลยล่ะ เวลาพูดจะได้อ่อนโยน”ไอ้พายว่ามันต่อ แต่ก็อดขำญาติตัวเองไม่ได้ ก่อนจะยุติเรื่องไอ้หวายหน้าหม้อ ขนของไปใส่รถ ไอ้ฝิ่นบอกว่ามันไม่ได้รำคาญพี่สองคนหรอก มันอยากส่วนตัวบ้างและพี่เขาจะได้พักผ่อนกันมั่ง ความคิดมันดีนะ แต่ความห่วงของปู่มันก็เข้าใจ
“เที่ยวให้สนุกกันนะเด็กๆ พี่ๆก็ดูแลน้องๆนะ มีอะไรก็โทรหาปู่ทันที”ปู่มาส่งขึ้นรถกอดหลานรัก”น้องอย่าแผลงนะ พี่ไผ่หรือใครก็จัดการได้นะ ถ้าน้องดื้อ”ปู่กำชับมันก่อนจะบอกพวกผม ที่ยิ้มรับแต่ไม่มีใครแตะหรอกครับ ขนาดปู่ยังไม่ตีเลย ป้านวลเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะกับสิ่งที่ได้ยิน
“ครับ”พวกเรารับคำ ก่อนจะพากันขึ้นรถ ออกเดินทาง ไอ้หวายขับขาไปหลังจากดูเส้นทางจนเข้าใจแล้ว ที่แรกสำหรับวันนี้คือ อ่าวพระนางหรืออ่าวนาง ชายหาดอ่าวนาง เป็นหาดทรายชายฝั่งทอดตัวยาว มีถนนเลียบชายหาดห่างจากหาดนพรัตน์ธาราประมาณ 6 กม. โดยรอบล้อมไปด้วยเขาหินปูนสูงตะหง่าน มีถ้ำพระนางซึ่งชาวบ้านบอกว่ามีหินงอกหินย้อยสลับซ้อนกันเป็นชั้นๆ สวยมากพวกเราก็จะเดินทางไปดูด้วยตาเลยเช่าเรือไปหาดกัน ที่แรกที่แวะคือ คือ หาดไร่เลย์ ที่ต้องเดินทางโดยเรือเท่านั้นเนื่องจากมีภูเขากั้น
“ไร่เลย์ ผลิตที่นี่เหรอวะกูเพิ่งรู้หลงเข้าใจผิดมาตั้งนาน คิดว่าผลิตตามที่บอกบนถุง”ความคิดด๋อยๆนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากไอ้หวายหงายเงิบคนเดียว
“กูเชื่อแหละ ว่าการศึกษาไม่ได้ทำคนอย่างมึงมีความคิดดีขึ้น แต่กูคงห้ามไม่ทันแล้วล่ะเพราะมึงไสหัวจบจนได้”ไอ้วอร์มพูดเอือมๆเอามือตบไหล่มัน
“สาดดดด ว่ากูกันจัง กูก็พูดไปงั้นแหละ นี่ๆกูจะเหลาให้ฟัง”ไอ้หวายว่าก่อนจะตบมันกลับ และควักบางอย่างออกมา นั่นคือกระดาษที่มีเนื้อหาการท่องเที่ยวของจังหวัดกระบี่อยู่ “เขาบอกว่า ไร่เลย์ นั้น หากจะพูดถึงหาดไร่เลย์ กับคนไทย หลายคน คงไม่รู้จัก แต่หากถามไร่เลย์กับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะชาวยุโรปส่วนใหญ่ต้องตอบว่ารู้จักดี ไร่เลย์เดิมเป็นหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆ อยู่บนแผ่นดิน...ไม่ใช่เกาะนะครับ”พูดตามสคริปพร้อมทำหน้าไปด้วยเหมือนนักวิชาการ ก่อนจะพูดต่อ”แต่เนื่องด้วยสภาพธรรมชาติที่มีภูเขาล้อมรอบทุกด้านทำให้ผู้คนที่จะเดินทางมาไร่เลย์ ต้องนั่งเรือเพียงอย่างเดียว เดิมทีก็เคยมีข่าวจะทำถนนตัดผ่าน แต่เนื่องด้วยนักอนุรักษ์นิยมขอไว้ เพราะกลัวความเจริญจะเข้ามาทำลายความสวยงามแห่งนี้ อันนี้ผมเห็นด้วยครับ พวกคุณเห็นด้วยไหม”มันอ่านพร้อมเห็นด้วย และถามพวกผม
“กูเชื่อไอ้ ศจ. มอเต็มกระด๋อย คราวหลังมึงไม่ต้องจดก็ได้ มึงยกไอแพดมาเปิดดูก็จบแล้ว”ไอ้เจย์บอกและตั้งชื่อให้มันใหม่ ใครรู้แล้วไม่ต้องผวนนะครับ
“ฟายยย มึงไม่รู้อะไร มาเที่ยวเขาให้ทำตัวโลว์เทคโนโลยีโว้ย อย่ายึดติดวัตถุให้มากนัก ใช้ได้เท่าที่จำเป็น มึงเคยแหกตาอ่านมั่งไหม ว่ามันทำให้สัมพันธภาพกับเพื่อนฝูงลดน้อยลง มาเที่ยวยังพกโน้ตบุ๊ค บีบี มาจิ้มจึ๊กๆ @#$%^&***^^^%$$## เข้าใจไหม”ไอ้หวายสวดไอ้เจย์ยับไม่รู้มันสรรหาอะไรมาด่านักหนาทำเอาขำกันกระจาย ไอ้เจย์ หนีก็ไม่ได้เพราะนั่งเรืออยู่ พากันขำมันที่หาเรื่องใส่หูตัวเอง
“สัด กูพูดนิดเดียว มึงเล่นซะยาวเลยนะ”มันเอามืออุดปากไอ้หวายได้สักที หลังจากหูเปื่อยไปเรียบร้อย
“มีปีนหน้าผาด้วยนะ เดี๋ยวขึ้นฝั่งฝิ่นจะพาไป”เมียผมที่หายขำแล้ว บอกถึงกิจกรรมบนหาดแห่งนี้ ผมยกกล้องเก็บภาพทิวทัศน์ไปด้วย เสร็จมันก็คว้ามือไปกอดมัน ผมมองมันที่ยิ้มให้นึกไปถึงที่ป้านวลพูดนึกสงสารเด็กตัวน้อยที่คงเสียขวัญอย่างมากตอนรู้ว่าพ่อจากไป เลยกอดมันเอาคางเกยหัวทุยๆหอมไปสองฟอด
“น้องยังไม่ได้สระผมเลย หอมป่ะ”มันบอกยิ้มๆ เป็นอีกเรื่องที่ขี้เกียจมาก ถ้าไม่เหนียวหรือกลิ่นออก ไอ้ฝิ่นสามารถเก็บได้นานสุดเป็นอาทิตย์ แต่ผมก็เฉยๆนะไม่เคยได้กลิ่นสักที สงสัยจะชิน
“หอมหึ่งดี”ผมบอกมันที่ยู่ปากใส่เลยแอบจุ๊บไปสองทีไม่มีใครเห็นมั้ง ถึงเห็นก็ช่างมันเถอะครับทำไปแล้วเอาคืนไม่ได้ หึหึ พอถึงก็พากันลง เรามีเวลาไม่มากนัก ก็เลยไปแวะปีนหน้าผาที่เขาจัดทำขึ้น แข่งกัน เชียร์กัน จนได้เหงื่อกันมานิดหน่อย ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ก่อนจะเดินดูรอบๆ นับว่าเป็นหาดที่สวยแห่งหนึ่ง น้ำใส ธรรมชาติยังสมบรูณ์ สิ่งอำนวยความสะดวกมีไม่มากนัก เหมาะกับคนรักธรรมชาติจริงๆ มีพายเรือแคนูด้วย พวกเราได้แต่ถ่ายรูปกัน ก่อนจะไปหาดถ้ำพระนางกันต่อ
“อ้าว ไอ้ด๊อก เล่าสิทำไมถึงเรียกหาดถ้ำพระนาง”ไอ้เจย์ที่ว๊อนไอ้หวายมากถาม
“เคยมีพระชื่อนางอยู่ที่นี่”ไอ้หวายเอาอีกแล้วแสดงความคิดที่ไม่เหมือนใคร
“ไอ้สาดดดดดดดด ด่ารวมแม่งเลย”ไอ้วร์อม
“กูเห็นด้วยเพราะไม่รู้จะเลือกตัวเหี้ยะอะไรให้มันแล้ว”ไอ้เจย์พยักหน้าเห็นด้วย
“สวดดดยอดดดเลยพี่หวาย”น้องโมนิคยกนิ้วโป้ง
“ไม่คิดเลยว่าพี่จะคิดได้แค่นี้ โคตรทึ่งเลยว่ะ”ยาหยีพูดพร้อมทำหน้าแบบทึ่งมาก ไม่อยากเชื่อแต่ต้องฟังให้ดีว่าชมหรือด่า
“สาบานจะไม่เอาทำพันธ์เด็ดขาดเลย กลัวลูกสติล้ำ”หนูจ๋ายกมือท่วมหัวบอกเลยครับ ทำเอาขำ
“เว่อร์ว่ะ พูดเล่นแค่นี้เอามาตัดสินเรื่องทำพันธ์ นี่จะเหลาให้ฟังต่อ”มันทำเสียงใส่ก่อนจะเหลา เอ้ย เล่าต่อ ไม่ได้เขียนผิดหรอกครับแต่มันกระแดะใช้คำนี้แทน ก่อนจะควักโพยเหมือนเดิม
"มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง ผัวชื่อ "ตายมดึง" ไม่มีลูก จึงไปรีเควสท่านพญานาคให้ประทานลูกให้ ท่านตอบโอเค แต่มีเงื่อนไขว่า ถ้าเป็นลูกสาว จะต้องให้แต่งงานกับลูกชายของตน ต่อมาครอบครัวตายมดึงก็ได้ลูกสาว จึงให้ชื่อว่า "นาง" นางเป็นสาวงามที่สุดในละแวกนั้น และมีหนุ่มๆ มาจีบหลายคน แต่คนที่นางรักคือ บุญ ที่เป็นลูกชาวบ้านธรรมดา ลูกชายของพญานาคพยายามสีนาง แต่นางก็ไม่สนใจ และได้แต่งงานกับบุญ ทีนี้เกิดอาเพศ”ไอ้หวายเล่าได้สมจริงสมจังมากทำเอาตั้งใจฟังอย่างกับเด็กที่ฟังนิทาน มันมองและแสยะยิ้มก่อนจะเล่าต่อ” ในวันแต่งงาน พญานาคโกรธแค้นที่ตายมดึงไม่ทำตามสัญญา จึงอาละวาดเกิดการทะเลาะและแย่งชิงตัวนาง ฤาษีออกมาห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล ฤาษีจึงสาปให้ทุกสิ่งเป็นหิน เรือนหอจึงกลายเป็นถ้ำพระนาง และข้าวเหนียวกวนกลายเป็นสุสานหอย ข้าวของเครื่องใช้กลายเป็นเกาะทัพ เกาะหม้อ และเกาะต่าง ๆ บริเวณอ่าวพระนาง เรื่องก็เป็นเช่นนี้แล"ปิดท้ายสวยงาม พวกที่ฟังอ้าปากหวอไม่รู้ทึ่งหรือเพลินกับหน้ามันที่ใส่ฟิลลิ่ง
“ทวดรหัส เจ๋งว่ะ”ไอ้ต้าร์พูดชมพร้อมปรบมือ ทำเอาคนอื่นต้องทำตาม มันก็ทำท่าโค้งถอนสายบัวด้วย
“สัด แอ๊บซะไม่มี”ไอ้บลูเดินเข้าไปถีบก้นด้วยความหมั่นไส้
“อิจฉากูตล๊อดดดด ที่หล่อและฉลาด ฮึฮึ เข็มขัดสั้นสิมึงไม่คิดว่ากูจะรู้เยอะขนาดนี้”มันไม่สำนึกหันมาทำหน้าเยาะใส่ไอ้บลู
“อะไรอ่ะเข็มขัดสั้น”ไอ้ต้าร์ถามไอ้แฝด ในขณะที่คนอื่นรู้ทันมันหมดแล้ว มุกนี้เลยไม่ตื่นเต้น
“คาดไม่ถึงไง”มันตอบพร้อมหอมแก้มเป็นรางวัลให้ตัวเอง ซึ่งไม่เกี่ยวกันเลย แต่มันไม่อายมัวแต่พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในถ้ำที่มีศาลให้สักการะอยู่ พวกเราก็ยกมือไหว้บอกสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สถิต ณ ที่แห่งนี้ว่ามาดี มาเที่ยวไม่มีเจตนาจะทำไม่ดี เมื่อบอกกล่าวเสร็จแล้วก็เดินสำรวจถ้ากัน มีหินงอกหินย้อยสวยเหมือนที่บอกครับ พอออกมาก็เห็นตัวอะไรไม่รู้อยู่บนต้นหูกวาง ถามคนแถวนั้นเขาบอกว่า มันคือ ค่างแว่น พบได้ใน พม่า มาเลเซีย ถ้าประเทศไทยก็ภาคใต้ ผมก็เลยถ่ายรูปไว้
“ไอ้เจย์ซนฉิบหายไปทำอะไรบนนั้น ลงมือ วู้ๆๆ”ไอ้หวายโบกมือทำเป็นเรียก
“รักกูมากนะมึง เห็นอะไรก็เป็นกูไปหมด”ไอ้เจย์กอดไหล่พูดใส่หูมัน ดูเป็นคู่รักมาก สาวๆถ่ายรูปกันใหญ่เลย
“สาดดด กูว่าหน้ามันเหมือนมึงหรอกโว้ย”ไอ้หวายมันนึกไม่ถึงว่าไอ้เจย์จะหยอดมันแบบนี้ เลยไปไม่ถูกเลย
“สรุป พี่เป็นแฟนกันใช่ไหม”ไอ้เป๊บชี้มือไปมา ถามหน้าตาเฉย
“มึงก็ถามไปได้เน๊าะ ขนาดนี้แล้วดูไม่ออกไง”น้องออยทำเป็นจิกว่าแฟน แต่ปากอมยิ้มชอบใจ
“โว้ยยยย แค่จิ้นเฉยๆโว้ย มึงปล่อยกูเลย เชี่ยะ”ไอ้หวายถีบมันก่อนจะเดินหนีไปอีกมุมไอ้เจย์ตามไปติดพร้อมไอ้วอร์มที่แอบถ่ายรูปพวกมันอัพส่งไปให้ไอ้สามสาวที่บ้านดูกัน ที่ห่างจากถ้ำเป็นชายหาดสะอาดตา น้ำทะเลสีเขียวสดเหมือนมรกตเลยครับ ไม่ได้เล่นน้ำแต่วิ่งลุยกันเปียกพอสมควร มีชาวต่างชาติอาบแดด เล่นเอาน้ำลายไหลย้อยแต่อย่าถ่ายรูปเชียวนะครับถูกจับแน่ เอาเป็นว่าดูแต่ตามืออย่าถ่ายเดี๋ยวจะกินตีนฝรั่งโดยใช่เหตุ ส่วน เมียผมจิกหัวจิกแขนให้มองมันตลอดทาง เร่งยิกๆเมื่อไรจะออกจากเกาะสักที แต่มันนะเบิ่งมองเขาเต็มที่เลยแต่ห้ามกู
“และที่นี่คือ Unseen Thailand อีกที่หนึ่งงงงงงงงงงงง”มาอีกแล้ว เสียงแอคโค่วจากคณะเมียและผองเพื่อน หลังจากมาถึงจุดหมายอีกที่ ที่สวยงามไม่แพ้เกาะไหนๆ
“คืออออออออออ”น้องออย
“อยากรู้ไหมมมมมม”น้องโมนิค
“อยากกกกกก พวกมึงบอกเถอะ กูสงสารลูกคอว่ะ”ไอ้วอร์มคงจะหนวกหูหรืออยากรู้จริงๆก็ไม่รู้
“ไอ้แฝดดดดดดด บอกไปปปปป”ไอ้ฝิ่นยังไม่เลิก
“ทะเลแหกกกกกกก”ไอ้แฝดก็เล่นตาม ก่อนจะโดนน้องออยกระโดดถีบ
“ตีนนนนนน มึงจะบ้าเหรอ เสียชื่อบ้านเราเม็ดเลย”ถวายไปแล้วแหล่งใต้ใส่ มันสองคนก็หัวเราะ
“ทะเลแหวกกกกกกก”มันบอกใหม่ก่อนจะทำเป็นผายมือให้ชื่นชมพร้อมอธิบายให้ทราบว่าทำไมถึงชื่อนี้ ทะเลแหวก เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดจาก อิทธิพลของน้ำขึ้นและน้ำลง ทำให้สันทรายของเกาะทั้ง 3 คือ เกาะทับ เกาะหม้อ และ เกาะไก่ ปรากฏขึ้นกลายเป็นหาดทรายขาว เชื่อมกันทั้งสามเกาะอย่างน่าอัศจรรย์ โดยจะเกิดเฉพาะในวันก่อนและหลังวันขึ้น 15 ค่ำ ราว 5 วัน ทำให้สามารถเดินเล่น ไป - มา ได้ระหว่างเกาะ ท้องฟ้าแจ่มใส น้ำทะเลไม่ต้องบอกซ้ำมั้งครับว่าใสดุจมรกตแค่ไหน และยังมีที่สำหรับดำน้ำดูปะการังแนวตื้นด้วย ผมบรรยายไม่ถูกเลยมันสวยมากๆ ต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองครับแล้วจะรู้ว่าเมืองไทยไม่ได้ด้อยกว่าที่ใดในโลกเลย ชาวต่างชาติยังมาเที่ยวและชื่นชม กินของไทย ใช้ของไทย เที่ยวเมืองไทย ก็ยังเป็นสโลแกนที่น่าสนใจนะครับ
“สวยมาก ถ่ายรูปกัน”ไอ้ต้าร์บ้ากล้อง ไอ้ฝิ่นตั้งให้มัน ฝีมือการถ่ายรูปมันเข้าขั้นนะครับ หัวไว ไม่เข้าใจอะไรมันถามผมหรือไม่ก็ไอ้พวกนี้แป๊บเดียวเข้าใจได้เลย มันเรียกให้ไปยืนตรงกลางที่แหวกออก ผลัดกันถ่ายจนครบ ก็ดื่มด่ำกับความงามของหาดทรายสุดลูกตา สุดขอบฟ้าไม่รู้จบที่ไหน แต่ขอบกางเกงในเมียแม่งโผล่มาเกือบครึ่ง ไปๆมาๆพวกมันลงเล่นน้ำกันซะงั้น เราจะไปพักกันที่เกาะพีพีกันครับ ไอ้ฝิ่นจองที่พักไว้เรียบร้อยแล้ว พวกผมจะจ่าย พวกมันก็ไม่ยอมบอกอยากมีส่วนร่วมเรามาเป็นครอบครัวเพราะงั้นก็ต้องช่วยกัน ที่จริงจะไปพักรีสอทร์ไอ้ฝิ่นกับไอ้แฝดก็ได้ แต่พวกผมไม่อยากรบกวนมากนัก ไอ้แฝดไม่เท่าไร เมียนี่กว่าจะอธิบายให้ฟังได้งอนทั้งคืน บ่นหาว่าทำไมต้องเกรงใจมันด้วยทีมันไปบ้านผมมันยังไม่ออกอะไรเลย มาบ้านมันก็ต้องให้มันเลี้ยงดิ ผมฟังมันบ่นเกือบชั่วโมงก่อนจะกอดและบอกมันว่า
'กูไม่ได้เกรงใจแต่อยากทำหน้าที่ผัวที่ดีให้มึง’ปากบานเอาผ้าห่มปิดหน้า เขิน นึกได้หาว่าพูดเล่นเอาใจมันอีกรู้ว่าชอบให้หม้อมัน ผมบอกว่า ‘กูก็หม้อแค่มึงนั่นแหละไม่เคยคิดจะหม้อใครสักที ถ้าไม่ชอบ’พูดยังไม่จบจูบปากผมเข้าให้พยักหน้าไปด้วย กว่าจะผละออกจากกันก็หอบแฮ่กๆอยู่ ผมพูดกับมันว่า ‘เรื่องใครเลี้ยงไม่ได้สำคัญอะไรหรอกแต่ไม่รู้สิกูอยากดูแลมึง อยากให้รู้ว่ากูเลี้ยงมึงได้ อาจจะไม่ดีที่สุด แต่ก็อยากทำให้ทุกอย่าง’มันกอดผมเหมือนจะร้องไห้ บอกว่าแค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว ไม่อยากได้จากคนอื่นหรอก นอกจากพี่ไผ่ นี่แหละที่ผมอยากเห็นคือรอยยิ้มรู้สึกดีกับสิ่งที่ผมทำให้มัน และสิ่งที่มันให้กลับมานอกจากความรัก ก็น่าจะเป็นโปรที่เมียจัดให้ไม่ว่าจะชุดไหนผมก็ชอบทั้งนั้นแหละครับ ก่อนจะนึกได้ว่าต้องไปจัดการอะไร
“เฮ้ย จกก้นกูทำไมเนี่ยะ”มันร้องตกใจ เมื่อผมดึงกางเกงขาสั้นมันขึ้น
“มึงจะโชว์ก้นแหวกแข่งกับทะเลไง”ผมว่ามันที่หันมาโดดขี่ผมซะงั้นแหละ ไอ้วอร์มเลยเก็บรูปเอาไว้ มีหอมแก้มโชว์อีก
“แล้วอันไหนน่าดูกว่ากัน”มันก้มมาถามผม
“ทะเลสิ”ผมบอกมันที่กัดหูเบาๆ แต่ทำเอาสะดุ้ง
”มึงอ่ะ”เสียงกระเง้ากระงอด
“ทะลน่าดู แต่ก้นมึงน่าเอา”ผมกระซิบบอกมัน ที่กัดคอเข้าให้ หน้าแดงแปร๊ด
“เชี่ยะๆๆๆๆ พูดมาได้”มันว่าเอามือใหญ่เลย
“อายไง”ผมแหย่มัน
“เปล่า กูอยากโดนอ่ะ”มันส่ายหน้าพูดทะเล้นๆ
“เมื่อคืนไม่พอเหรอ”ผมพามันเดินไปเรื่อยๆ
“ก็ที่เกาะยังไม่โดนเลย”มันก็ตอบกลับมายิ้มๆ เห็นอย่างนี้เมียผมเขาอายเป็นนะ อายจริงๆไม่ได้แอ๊บ
“หึหึ”ผมสองหึแต่มองหน้ามันให้รู้ว่า ฝันมึงเป็นจริงแน่ หึหึ ปิดท้ายอีกที เก็บความงามจนเป็นที่พอใจ ก็เดินทางสู่เกาะพีพีกัน เป็นเกาะสุดท้ายที่เราจะพักและเที่ยวดำน้ำดูปะการัง พวกเราก็แยกกันเข้าห้องพัก และเจอกันอีกทีตอนเย็นๆ ตอนนี้ก็นอนพักผ่อนเอาแรงกันก่อน
*
*
*
ต่อบั้นท้าย หุหุ
-
“หมู่เกาะพีพี เป็นหมู่เกาะกลางทะเล อยู่ห่างจากอำเภอเมือง 42 กม. เดิมชาวทะเลเรียกหมู่เกาะนี้ว่า ‘ปูเลาปิอาปิ’ ”เสียงอาจารย์ด๋อยเริ่มร่ายความเป็นมาของเกาะพีพี ให้ฟัง ตอนนี้เราอยู่ร้านอาหารที่รีสอรท์กันครับ อะไรยกมาจัดการเรียบ บรรยากาศคึกคักไปด้วยนักท่องเที่ยว
“มึงอย่าบอกอีกนะ ว่าที่เรียกแบบนี้ เพราะเกาะนี้เขาเอาปูมาทำกะปิ”ไอ้วอร์มสอดขึ้นมาตัดหน้าไอ้เจย์ที่กำลังอ้าปาก
“เชี่ยะ มึงอ่ะกูอุตส่าห์คิดได้ เสือกปาดหน้าเค้ก”ไอ้เจย์ทำเสียงจิ๊ปาก ทุบไหล่ไอ้วอร์มดูเหมือนเกย์คิง แต่เป็นคิงคองมากกว่า เด็กๆก็ขำคิ๊ก ก่อนจะโดนเอาหัวชนกันทั้งคู่
“ถ้าขัดกูอีกโดนถีบขาคู่”ไอ้หวายบอกมันสองตัว ก่อนจะพูดต่อ”คำว่า ปูเลา แปลว่า เกาะ ส่วน ปิอาปิ แปลว่า ต้นไม้ทะเลชนิดหนึ่งจำพวกแสม และ โกงกาง ต่อมาเรียกว่า ปีปี”
“อ๋อ นี่เองต้นกำเนิด บีบี นึกว่ามาจากเกาะเซจูที่เกาหลีซะอีก”ไอ้บลูเอามั่ง แต่ไม่ขำงงแทน เกี่ยวอะไรกับเกาะเซจูวะ ไอ้เจย์ที่ปัญญาน่าจะล้ำพอกับไอ้หวาย
“ไอ้เชี่ยะ ไม่ใช่ บีบี เครื่องสำอาง มุกส้นตีนอะไรเล่นแทนที่จะขำพางง มึงคิดลึกมากไปไหม ห๊ะ”ไอ้เจย์ถามมัน
“กูเห็นชื่อมันคล้ายกัน ก็นึกไปถึงครีมบีบีที่เขานิยมกันนี่หว่า มึงถามน้องๆก็ได้ว่ามาจากเกาะนี้จริงไหม”ไอ้บลูก็ตอบหน้าซื่อๆ แต่สาวๆ สั่นหน้า
“หนูไม่ใช่สาวโคเลี่ยนคะ”ตอบได้กระชับจับใจความมาก จบไปไอ้พายเลยเอาขาปูยัดปากให้มันหุบแทน
“เขาเรียกเพี้ยนเสียงเป็น พีพี โว้ย ไม่ต้องเสือกถามนะ ว่าญาติ ซีพี หรือเปล่า”ไอ้หวายพูดต่อก่อนจะดักทาง ทำเอาพวกมันก้มหน้าแดกต่อ มันร่ายอีกว่าเป็นสถานที่ติดอันดับที่นักท่องเที่ยวนิยมมาดำน้ำดูปะการัง ดอกไม้ทะเล และปลาหลากสี นานาชนิด
“และอะไรต่อพี่ มีอีกนะ”ไอ้ฝิ่นถามก่อนจะสะกิดให้ผมตักปลาหมึกไข่ให้
“กูจดมาแค่นี้แหละ”ไอ้หวายพูดหน้าตาเฉยตามด้วยเสียงโห่ ก่อนจะแย่งกุ้งมาจากมือไอ้เจย์ เอาเข้าปากทันที กลัวมันเอาคืน พวกเราก็คุยเรื่องอื่นกันแทนว่าพรุ่งนี้จะไปดำน้ำและดูอะไรกันบ้าง นั่งสักพักก็เช็คบิลพากันไปเดินเที่ยวบนเกาะกัน มีร้านขายของให้เลือกเยอะ นับว่าเกาะนี้เจริญกว่าเกาะอื่นๆมาก มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากที่สุดเลยก็ว่าได้ แต่ยังดีที่รักษาความสวยงามตามสภาพเดิมไว้ได้ พวกเราเดินดูจนพอใจก็กลับมานั่งเล่นใกล้ที่พัก
“อากาศดีว่ะ”ไอ้พายกางมือรับโอโซน ไอ้บลูได้ทีเสียบข้างหลัง เหมือนหนังดังที่ชื่อ ชู้รักเรือล่ม แจ๊ค กับ โรส
“มึงดู บักบลู ดอสั้น โดน โรสซี่ดวง แหย่ไข่มดแดง”ไอ้หวายแซวไอ้บลูที่โดนไอ้พายเตะผ่าหมาก
“สัด”สองคนผัวเมียมัน ก่อนจะนั่งลง
“ไปแต่ล่ะที่เขาจะมีสโลแกนนะมึง”ไอ้วอร์มพูดยกป๋องเบียร์ดื่ม
“อะไรของมึง”ไอ้หวายถาม
“ก็อย่าง ไปเสม็ดเสร็จทุกรายไง”ไอ้วอร์มยกตัวอย่างให้ฟัง ไอ้หวายพยักหน้าก่อนจะนึกได้
“งั้นมาที่นี่กูก็มีสโลแกนนะโว้ย”ไอ้หวายพูดยิ้มๆ
“กูว่าต้องอัปมงคลเหมือนหน้ามึงแน่เลย”ไอ้บลูเหน็บมัน
“เห่ย ใกล้เคียงเสม็ดน่ะแหละ”ไอ้หวายทำมือทำหน้าชิวๆ
“ไหนมึงพูดมาสิ”ไอ้พายพยักหน้าให้มันพูด
”ไปเสม็ดเสร็จทุกราย เพราะงั้นมากระบี่ปี้ทุกรายดีไหม กูเพิ่งคิดได้สดๆเลย” ไอ้หวายพูดอย่างภูมิใจในภูมิปัญญาของตัวเองมาก ก่อนจะโดนเขวี้ยงด้วยหินก้อนเล็กๆ
“โอ้ย พี่หวายอับลี่มาก ใครเขาจะให้ปี้ทุกราย”น้องโมนิคโวยขำๆ หนูจ๋า ยาหยี ยกมือกดไลท์อย่างถูกใจ
“พูดผิดแล้วโมนิค ต้องถามว่า มันมีแรงจะปี้ทุกรายไหม”ไอ้เจย์แก้ความเข้าใจให้ใหม่
“แล้วมึงจะปี้ทำเชี่ยะไรวันเดียวล่ะ”มันก็ย้อนไอ้เจย์ ก่อนจะเหล่มองมาทางผมกับไอ้ฝิ่น”หึหึ กูต้องถามว่าตั้งแต่มานี่ คุณปี้กันแล้วหรือยัง”ว่าแล้วมันต้องเอ่ยแบบนี้
“เงียบเชียวมึง ตอบดิ คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงห้ามพูดโกหก ใครโกหกจะกลายร่างเป็นหมา”ไอ้หวายยังไม่เลิกอุตริคิดสัปดนมาเล่นอีก
“มึงรู้อยู่แล้วจะถามทำไม”ผมบอกมัน เล่นเอาโห่ฮิ้ว ล้อกันยกใหญ่ เมียทำเป็นนั่งเอ๋อ แต่มันอาย
“ก็กูอยากฟังจากปากมึงนี่หว่า”มันยังไม่ยอม
“มึงฟังจากประตูกูไม่พออีกเหรอ”ผมถามมันกลับ
“เฮ้ย มึงรู้ได้ไงว่าพวกกูแอบฟัง”ไอ้หวายทำหน้าตื่นที่ถูกจับได้ พอกับไอ้เจย์ ไอ้วร์อม ไอ้พายเริ่มทำหน้ามีพิรุธ จนไอ้บลูต้องมองแบบว่าตั้งสติเอาไว้ถ้าไม่อยากโดนสาวไส้
“แค่ลมหายใจหื่นๆพวกมึงก็รู้แล้ว”ผมบอกพวกมัน
“มึงรู้แต่ก็ยังทำ ด้านนะมึ่งเนี่ยะ”ไอ้หวายยังสนใจไม่เลิก มีการว่าอีก
“กูไม่ได้ทำ”ผมบอกมัน ไอ้ฝิ่นหัวเราะคิกๆ เพื่อนมันก็ทำหน้าอยากรู้
“ไม่ได้ห่าไร ได้ยินเสียงผันวรรณยุกต์สูงต่ำมั่วไปหมด”มันก็ยังยืนยันว่าแอบฟังได้ชัดเจนมาก
“เสียงนี้เปล่าที่พวกมึงได้ยิน”ผมเปิดไอโฟนโชว์เสียงและภาพให้มันฟังและดูไปด้วย
“สาดดดด นี่มึงเปิดหนังเอ็กซ์ให้พวกกูฟังทั้งคืนเลยเหรอ”ไอ้หวายด่า”เห่ย แต่มีเสียงเมียมึงเรียกชื่อมึงด้วยนะ กูได้ยิน”มันยังไม่ยอม ไอ้ฝิ่นเลยทำให้ดู
“แบบนี้เหรอพี่ อ๊ะ อื้อ พี่ไผ่ คะ คันหู อ่ะ”เมียกูแปลงร่างอีกแล้ว เล่นเอาน้ำ(ลาย)แตกฟองกันเลย มันทำเสียงและท่าเหมือนต้นฉบับไม่มีผิด จนต้องกระตุกมือให้มันนั่ง พอได้แล้วกูไม่อยากนอนแต่หัวค่ำ เพราะต้องไปปั่นหูให้มึง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ พวกมึงโดนหลอกให้ฟังคลิป”ไอ้บลูชอบใจมาก
“สุดๆเลยพี่ฟังไปได้ ทั้งคืน คิก”เสียงน้องๆล้อมันสามตัวให้อับอาย วันที่มันแอบฟังผมกำลังจะนอนกัน แต่ได้ยินเสียงกุกกักๆหน้าประตู ก็เลยมองหน้ากับไอ้ฝิ่นก่อนจะยิ้มให้กันว่าตัวเหี้ยะอะไรอยู่ตรงนั้นเลยจัดให้ซะ เมียแถมเสียงให้อีกนิดหน่อย ปล่อยพวกมันฟังไป ผมก็หลับกันสบายใจ
“พี่หวายเปลี่ยนสโลแกนใหม่เหอะ หนูไม่อยากเป็นหนึ่งในนั้นที่โดนอ่ะ”น้องโมนิควกกลับมาเรื่องนี้อีก ไม่รู้ติดใจอะไร
“เออๆ เปลี่ยนใหม่ก็ได้”ไอ้หวายเออออก่อนจะยิ้มและพูดออกมา”งั้นเป็น มากระบี่ขี้ทุกราย ดีขึ้นไหม”มันถาม
“แหวะ อ่วกกกก”สรรพเสียง
“กูว่ามึงหยุดคิดเถอะ เดี๋ยวปี้ เดี๋ยวขี้ อับปรีย์ไม่ต่างกันเลย”ไอ้เจย์ขัดมันอีก
“อ้าว สัด มึงไม่เคยยินเหรอ ไปที่ไหนไม่ขี้ ถือว่าไปไม่ถึงนะโว้ย”ไอ้หวายผลักหัวมันไปมา
“อ๋อ แสดงอาณาเขต”ไอ้แฝดพยักหน้ารับรู้
“หมายถึงหมาใช่ไหมวะ”ไอ้วอร์มแปลให้เสร็จ
“จวย ไหนแล้วพวกมึงคิดอะไรได้มั่ง ห้ามลอกกูนะมึง”มันแจกไอจวยเอสให้ถ้วนหน้า
“มีโว้ย”ไอ้เจย์บอกก่อนทำท่าคิด” ไปเสม็ดเสร็จทุกราย มากระบี่ปี้ทุกราย แล้วถ้าไปภูเก็ต”ไอ้เจย์งึมงำทวนไปมาก่อนจะพูดแต่โดนอุดปาก
“พอๆๆๆๆ เชี่ยะแค่กระบี่ก็พอแล้ว อย่าให้ถึงภูเก็ตเลย”ไอ้วอร์มรีบบอก มันก็ดึงออกเพราะขาดอากาศหายใจ บี้มากไปหน่อย
“อะไรวะ ภูเก็ตมันก็มีเกาะนะโว้ย”ไอ้เจย์ก็ยังเถียงกลับ
“กูรู้แล้ว ว่ามีเกาะแต่เราเสร็จแค่กระบี่ก็พอแล้วมั้ง”ไอ้วอร์มก็ยังพยายามยื้อให้เสร็จที่นี่พอ
“แต่ไหนๆก็มาแล้วไปก็ดีนะพี่”น้องออยเสนอออกมาเข้าทางมันสิครับ ไอ้เป๊บมองตาปริบๆแต่ฟังต่อ
“เห็นไหม น้องๆเขายังอยากไปต่อ เพราะฉะนั้นมึงไม่ไปต่อก็หลบไป”มันพูดจบก็ถีบไอ้วอร์มส่งให้ไอ้หวายทันที
“แต่มันติดเรทนะพี่”ไอ้ต้าร์แย้งเขินๆแต่หน้าเหมือนอยากฟัง
“เรื่องปกติ”ไอ้แฝดสบทบทุนทันที พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ไอ้ต้าร์
“พวกมึงก็คิดลึก กูไม่อับปรีย์เหมือนไอ้หวายหรอก กูแค่จะบอกว่า ไปภูเก็ตไม่เสร็จก็อยู่ต่อ แค่เนี้ยะ”ไอ้เจย์พูดเหมือนไม่ได้คิดอะไรจริง
“มึงกล้าสาบานไหมว่ามึงคิดแค่นี้จริงๆ”มันท้าไอ้เจย์
”กูเป็นลูกครึ่งโว้ย ไม่ต้องสาบาน”ไอ้เจย์อ้างได้ไร้สติมาก มันจับมือไอ้เจย์ให้ยกสาบาน
“ไม่เกี่ยว ถ้ามึงไม่บริสุทธิ์ใจ กูขอให้มึงเสื่อม หด เหี่ยว ไม่เสียว”ไอ้หวายแช่ง
“จริงๆ”ไอ้เจย์ยืนยันคำเดิม”ถ้ามึงยังให้กูสาบานต่อ แสดงว่ามึงอยากเสร็จกู”ไอ้เจย์ไม่รู้จะเอาตัวรอดยังไงเลยพูดขู่ไอ้หวาย ถ้าจะได้ผล
“ตีนเหอะ มึงอย่าๆ เร็วๆ”ไอ้หวายปล่อยแต่แจกตีนแถมให้ มันไม่เอามือแตะแต่เอาตีนเขี่ยๆ น้องๆก็ทั้งเร่งทั้งลุ้น
“เออ กูพูดความจริงก็ได้”ไอ้เจย์พูดยอมๆ มือดึงกางเกงเอาไว้
“นั่นไง มึงพูดความจริงมาเลย”ไอ้หวายทำหน้ากระหยิ่ม
“ไปภูเก็ตเสร็จบางส่วน พอใจยัง”ไอ้เจย์ยื่นหน้าไปหามัน ก่อนจะหงายหลังเพราะโดนยันเข้าให้ แต่มันทำหน้าขำๆ
“จวยยยย มึงอย่าแถ ไหน มึงเสร็จส่วนไหน”ไอ้หวายตามไปเหยียบมันไว้ เป็นที่ฮามากเหมือนเมียข่มผัว
“เสร็จส่วนกูนี่แหละ คนอื่นไม่เสร็จช่างแม่งเถอะ เชี่ยยยยย ไอ้หวายอย่าบี้ลูกกู”มันบอกขำๆก่อนจะร้องออกมาเมื่อโดนบี้ส่วนที่เสร็จ ทำเอาขำถ่ายรูปกันยกใหญ่
“อ้าว ก่อนนอนมีโชว์โว้ย”ไอ้หวายพูดขึ้นมา พากันสนใจว่าจะโชว์อะไร” ลุกขึ้นมา”มันบอกและทำมือให้ลุกขึ้น อะไรไม่รู้ดลใจให้ทำตามมัน
“เอามือจับกางเกงไว้ให้แน่น”มันสั่ง ก่อนจะมองหน้ากันว่าทำไม”พร้อมยัง”มันถาม
“พร้อมแล้ว”พวกเราก็ตอบ ผมไม่ตอบแต่จับแน่นมาก
“ดีๆ แต่ลืมบอกไปว่ะ”ไอ้หวายพยักหน้าก่อนจะนึกได้
“โอ้ย อะไรอีกล่ะ”เสียงสาวๆ
“ลุ้นจนฉี่จะเรียกขี้มารวมด้วยแล้วเนี่ยะ”ไอ้ฝิ่นโวยกลับ ซอยเท้ายิกๆจับขอบกางเกงแน่น
“มึงกลั้นไว้ก่อน กูจะบอกว่า สาวๆไม่เหมาะนะจ๊ะ ดูเฉยๆก็พอ”มันบอกเมียผมก่อนจะสั่งสาวๆ ที่ทำหน้างง แต่ไม่นานก็เก็ตว่าเพราะอะไร”ไอ้ที่เหลือ ใครดึงกางเกงใครได้โยนลงทะเลไปเลยโว้ยยยยยย กูหนีก่อนแล้วววว”มันพูดจบก็วิ่งทันที ที่เหลือทำอะไรล่ะครับ วิ่งมั่ง ไอ้ฝิ่นกระชากใครไม่ได้ กระชากของผมแต่ไม่ทัน พอจะจับมันก็วิ่งหนีโคตรเร็วเลย นี่มึงเคยวิ่งกระชากสร้อยใครเปล่าวะ ไอ้พายหนีไอ้วอร์มที่เข้าไปหา เจอตีนไอ้บลูสกัดก่อน ไอ้เจย์เลยวิ่งไปถกกางเกงไอ้บลูแต่ไม่ได้ ไอ้หวายลอบเข้าข้างหลังไอ้ต้าร์แต่โดนไอ้แฝดนรกยื้อไว้ก่อน มันดิ้นพล่านเลย ก่อนจะหลุดและหนีต่อ ไอ้เป๊บมองน้องออยที่ทำปากด่า อย่านะมึง มันเลยวิ่งไปหาไอ้ฝิ่น เจอผมมันก็วิ่งกลับว่าจะบอกสักหน่อยร่วมมือกับกูไหม เปลี่ยนไปถกไอ้เจย์ที่กำลังจะดึงของไอ้หวายเลยพลาด ไอ้หวายหันมากระโดดถีบมันหลบทัน สามสาวเชียร์วี๊ดว๊ายลุ้นด้วยอัดคลิปด้วย ชุลมุนกันไปหมด สุดท้ายมองหน้ากับเมียวิ่งเข้าไปหาไอ้วอร์มดึงลงจนได้
“เชี่ยยยยย ปล่อยยยยกูกกกกกก”มันร้องโหยหวนกระเสือกกระสนหนี แต่ไม่ทันผมเหยียบมันไอ้ฝิ่นถอด วิ่งไปโยนลงทะเลทันที มันเหลือกางเกงในตัวเดียว “มึงอยากดูใช่ไหม ได้”มันพูดเสร็จถอดเสื้อเหวี่ยงลงไปอีกตัว วิ่งขับพวกผมต่อ หันไปอีกที ไอ้บลูกับไอ้พาย จับไอ้เจย์ถอดโดยไอ้หวายช่วยด้วย ไอ้แฝดย่องไปข้างหลังจับไอ้หวายเอาไว้ให้ไอ้เป๊บกับน้องออยถอด ไอ้ต้าร์ไม่กล้าเพราะคณะเดียวกันเกรงใจ ไอ้หวายร้องออกมา เล่นถอดมาทั้งยวง
“สาดดดดด ถอดไข่กูไปด้วยทำไม กางเกงก็พอแล้วววว” มันเอามือกุมเป้าที่ยังมีกางเกงในติดอยู่ครึ่งก้น วิ่งลงน้ำ ก่อนจะตามไปดูของมันต่อ สุดท้ายถอดทุกคน สาวๆก็ถอดเหลือเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น เล่นน้ำกันแตกกระจายยยยยยย ส่งท้ายเข้านอน
*
*
*
ตอนนี้พวกเราก็มาถึงทริปส่งท้ายกันแล้วครับ ดำน้ำดูปะการัง โดยมีผู้เชี่ยวชาญแนะนำดูแล แต่เราไม่ได้ดำลึกกันหรอกครับแค่ในระดับที่เราพอดำได้ก็พอแล้ว ตื่นตากับโลกใต้ทะเลเหมือนกัน ไอ้ฝิ่นจับมือผมไว้ และส่งสัญญาณ ใส่กันตลอดอยู่ใต้น้ำก็คุยกันได้ครับ มั่วไปหมด แต่สิ่งที่ได้เห็นสวยมากเหมือนหลุดไปอีกโลกเลย ต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองครับ นอกจากนี้ ยังมีที่น่าสนใจอีกครับ คือ เวิ้งอ่าวทีมีความสวยงามติดอันดับโลก คือ อ่าวต้นไทร และ อ่าวโละดามัน ถ้าไปตรงจุดชมวิวจะเห็นเวิ้งอ่าวคู่ได้ ทำให้เห็นหาดทรายและอ่าวที่สวยงามกระจายอยู่รอบเกาะ ทางเหนือของเกาะคือ แหลมตง เป็นที่ตั้งของหมูบ้านชาวเล และที่สุดท้าย ถ้ำไวกิ้ง เมื่อปี พ.ศ.2515 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช เสด็จประพาสถ้ำแห่งนี้ และทรงพระราชทานนามใหม่ว่า “ถ้ำพญานาค” ตามรูปร่างหินก้อนหนึ่งที่คล้ายเศียรพญานาค และยังเป็นที่ชาวบ้านมาเก็บรังนกนางแอ่นอีกด้วย ภายในถ้ำพบภาพเขียนสี เป็นรูปช้าง รูปเรือต่างๆ พวกเราก็เก็บบรรยากาศและภาพเป็นที่ระลึกกัน ยังมีอีกเยอะครับที่ยังไม่ได้ไป แต่พวกเราจะหาเวลามาให้ได้อีก วันนี้คงต้องพอแค่นี้ก่อนนะครับ ไว้พวกเราจะพาไปเที่ยวกันใหม่ เมืองไทยสวยไม่แพ้ชาติใดในโลก พวกเราอยากจะบอกว่า
“เรารักเมืองไทย เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงพวกเราเองครับ พูดเสร็จถ่ายเสร็จเก็บของจรลีทันที แต่ยังทันได้ยินเสียงตอบกลับมา
“We Love Thailand”หันไปมองเป็นชาวต่างชาติโบกมือและยกนิ้วโป้งให้ พวกเราก็โชว์ยิ้มสยาม และโบกมือให้เป็นการตอบรับและอำลา คราวหน้าพวกเราจะกลับมาอีกแน่นอน
******************************************************************************************
ปล.ถ้าผิดพลาดทางข้อมูลยังไงขออภัยด้วยนะคะ ที่จริงจะเขียนถึงเหตุการณ์สึนามิด้วยเพราะครบรอบรำลึกแต่คิดอีกทีไม่ดีกว่าเพราะมันยังอาจติดอยู่ในใจใครหลายคน เลยขอให้จดจำสิ่งปัจจุบันที่สวยงามและควรค่าแก่การปกป้องรักษากันเอาไว้ และคำพูดใดไม่เหมาะไปบ้างขออภัยเป็นการคุยเล่นกันในหมู่เพื่อนฝูง ก่อนโลกแตกก็ไปแตก(ตื่น)ใต้น้ำบ้างนะ 5555555555 และปีใหม่นี้ขอให้มีความสุขปราศจากโรคภัยมีเงินใช้กันถ้วนหน้านะคะ สวัสดีปีใหม่จ้า ถ้ามีคำผิดบอกด้วยคะ พอดีต้องรีบเดินทางไปทำงานต่อให้เสร็จไม่งั้นไม่ได้หยุดแน่ ฮือฮือ เลยเอาลงให้ก่อน ส่วนเป๊บกับออยขอยกไปปีหน้านะคะ
-
เฮฮากันทุกเม็ดทุกตอนจริงๆๆ :laugh:
-
เย่
ฮากันตลอดแก๊งนี้
ขอบคุณคนเขียนนะคะ อิอิ
-
มาแล้วไปอ่านก่อน :z2:
-
555 อย่างขำ หวายโคตระทลึ่งอ่ะ :เหอะ1:
-
สนุกมาก ขำจนเจ็บคอ
-
สนุกจัง...ยังไม่มีเวลาไปกระบี่เลยอ่ะ ^^
-
หวายสุดยอดมากคิดได้ไงแต่ละเรื่อง
-
สนุกสุดเหวี่ยงกันจริงๆแก๊งค์นี้...น้องฝิ่นอ้อนปู่น่ารักเน๊อ
-
ฮาจริงๆ หวายมันก็คิดมุกได้เนอะ 55555
-
สนุกมากเลย เฮฮาปาร์ตี้สุด อ่านไปขำไป แล้วก็อยากไปเที่ยวกระบี่ด้วยจัง :L2:
-
น้องฝิ่นยังคงน่ารักอยู่ หลงรักน้องฝิ่นอ่ะ พี่ไผ่ก็หวานซะน้องฝิ่นเขินไปไม่รู้กี่ตลบ :-[
บรรยากาศผองเพื่อนเที่ยวทะเลสนุกมากจนอยากไปบ้างจังเลย o13
ไว้จะหาโอกาสไปตามรอยน้องฝิ่นกับพี่ไผ่ (เมื่อไรไม่รู้)
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
ฮากระจายอีกแล้วคร๊าบท่านผู้ชม อิอิ อยากไปเที่ยวเลย
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
:laugh: ขอบคุณคร่าา
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ :mc4:
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ววววววววววว o13
สนุกมากเลยค่ะ น่ารักทุกคนเลย อิอิ :-[
จะรอตอนต่อไปนะค่ะ :bye2:
-
:m20: :m20: :m20:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อืมมม...มาเที่ยวคราวนี้นอกจากจะสนุกสนานแล้ว
ยังได้เกร็ดความรู้อะไรๆจากท่าน ศจ.หมกด๋อย เอ๊ยย.. ศจ. มอเต็มกระด๋อย อีกด้วยนา รึว่าไงจ๊ะ พ่อหวาย :laugh: :laugh:
-
ไว้มีโอกาสจะตามไปเที่ยวมั้ง :laugh:
-
ร่าเริงกันดีจริง หนุ่มๆสาวๆ
-
:laugh: สนุกค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
-
อยากไปเที่ยวมั่งจัง :-[
-
ขอบคุณค่า มันส์ทุกคู่จริงๆ
สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ!
รออ่านตอนต่อไป เย้ๆ
-
อยากไปมั่ง!!
-
ตอนพี่ไผ่อยู่กับน้องฝิ่นก็ชอบมากเลยนะ แต่พออยู่กับเพื่อนๆพร้อมหน้ายิ่งชอบไปใหญ่เลย
ชอบทุกคน ตลกมาก :laugh:
-
อยากไปมั่งเลย 55
-
อยากไปเที่ยวทะเลแหวกด้วยจังเลยยยยยยยยยยยยย
พากันไปเที่ยวสนุกกันใหญ่เลย อิจฉาอ่ะ
-
ฮามากแต่ละมุก
-
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเลยค่ะ ^^ ไม่ได้ไปหลายปีละ คงจะน่าสนุกแน่ๆ
-
ถ้าคนอ่านไปอยู่ในกลุ่มนี้ด้วยล่ะก็ คงขำจนกรามค้าง
-
สนุก...เหมือนได้ไปด้วยเลย...
เมืองไทย...ไม่เที่ยวไม่ได้แล้ววว... o13
:L2: & :L1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: Merry Christmas
And a happy New Year.นะจ๊ะ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
โห้ว อยากไปมั่งจัง ถ้าไปกับแก็งค์นี้นะหัวเราะท้องแข็งตลอดทริป ป่วนกันมากจ้าทั้งแก๊งค์เลย
ที่แสบสุดนะจะเป็นเจย์หวายนะ ตลอดอ่ะสองคนนี้
อดีตน้องฝิ่นเรื่องคุณพ่อเศร้าจัง แต่น้องก็เข้มแข็งขึ้นแล้ว ชอบตอนพี่ไผ่หม้อฝิ่นอ่ะ น่ารักน่าชัง
:pig4:
-
โอ๊ะ น่ารักอ่ะ
อ่านไปยิ้มแก้มปริเลยทีเดียวววว
ที่เที่ยวน่าสนใจมากมายเลย o13
-
สนุกมากกกก
ชอบที่สุดเลย พี่ไผ่กับฝิ่นเนี่ย
ขอบอกว่าเพ้อมากจนขนาดไปลากเพื่อนหลายๆคนมาร่วมอ่านทั้งที่เพิ่งอ่านไปได้สิบกว่าตอน
แบบว่า แบบว่า มัน ถูกใจมาก อ้ากกกกก น่ารักที่สุด!
พี่ไผ่ สเปก!!!! ฝิ่นก็แบบ คุณค่าที่คุณคู่ควร -///-
ชอบเจย์หวายมากเป็นพิเศษ รู้สึกว่ามันลงตัวมากๆ ไม่น้อยไปไม่มากไป :o8:
รักเรื่องนี้มากค่ะ จะติดตามต่อๆไปนะ :z2:
-
อยากไปเที่ยว
-
ใช่รักเมืองไทยด้วยคน
-
สนุกตอนวิ่งถอดกางเกงกัน :really2:
-
อยากไปเที่ยวม่างงงงงงงอ๊าาาา น้องฝิ่นน่าฮัก งืดดดดด
-
กอดคุณคนเขียนค่ะ....
ที่สร้างกลุ่มคนน่ารักๆ พวกนี้ขึ้นมา
แถมมากับความสนุก ฮาตลอด...
Greetings of the New Year. Wishing you all success in the next.
-
เที่ยวใต้จุใจเลย :a9:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
หวานๆฮาๆกันเหมือนเดิม แบบนี้ชอบจ้ะ :กอด1:
-
ป่วนกันได้ทุกที่ ทุกเวลา พร้อมหน้าพร้อมตา
อ่านแล้วก็คิดถึงอยากไปอีก เผื่อเจอกลุ่มนี้ :laugh:
กอดดดส่งท้ายปีเก่า :กอด1:
-
สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ :L1:
สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ
มีไอเดียบรรเจิดเขียนเรื่องสนุกๆให้ติดตามอ่านไปเรื่อยๆนะคะ
:กอด1: กอดกันรับปีใหม่ :กอด1:
-
ว่างมาอ่านสักที
ชอบๆๆๆ น่ารักมากเลย
อยากให้คนแต่งแต่งต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบ
อ่านกี่ทีก็ไม่เบื่อ ดีใจมากที่เห็นเรื่องนี้อัพ
อัพบ่อยๆนะคะ รออยู่ๆ
ปล.รักคนแต่ง มาให้กอดที :กอด1:
-
o13 o13 o13
-
ฝิ่นน่ารักดี ชอบๆ
-
:กอด1:
-
คิคิ เข้ามาอ่านพอดี พรุ่งนี้เค้าก้อไปดำน้ำที่สิมิลัน อิอิ
เพราะฝิ่นเลยยอมเขียวนะนี่5555++ เพราะมันคงไม่ดีไปกว่านี้ล้า
-
อร๊ายยย อ่านแล้วอยากไปบ้างงง :sad4:
จะรอเป๊บออย อิอิ :-[
-
ตอนพิเศษ ควันหลงคริสต์มาส & ขึ้นปีใหม่
Part คริสต์มาส
“พาน้องไปนะ”กรอกหูผมตั้งแต่เมื่อคืน อยากไปดูไฟวันคริสต์มาสควบยาวถึงปีใหม่ ที่เขาเริ่มประดับกันเต็มถนนและตามสถานที่ต่างๆ
“หนวกหูว่ะ”ผมบอกเอาหมอนมาปิดหู หนีเสียงอ้อนๆที่ทำแม่งทุกครั้งเวลาจะให้พาไปไหน หรือไไม่มีกิจธุระกูก็ทำ บอกทำแล้วน่ารักรู้ว่าผมชอบ เคยบอกตอนไหนเก็บไว้ในใจทั้งนั้น
“ควายยยยย ทำเป็นหนวกหู ทีกูครางไม่เห็นมึงบ่นว่าหนวกหูเลย มีแต่บอกให้ร้องดังๆ”นั่น ตะโกนใส่หูกูอีก แถมประจานเรื่องจริงของตัวเอง
“ห้วงอารมณ์น่ะมึงรู้จักไหม”ผมถามมันที่หน้างอปากยื่น คอนเซ็ปใครคิดวะเวลางอนต้องหน้าเป๊ะแบบนี้
“ไม่รู้จักโว้ยยยยยย”มันหยิบหมอนออกตะโกนใส่ ผมเลยรัดมันมานอนกอด
“ไอ้ขี้เห่อ มันถึงหรือยัง อีกตั้งอาทิตย์หน้า”ผมบอกและกัดจมูกมัน
“จุ๊บๆ ก็น้องบอกไว้ก่อน พี่จะได้เคลียร์งานและตัวเองได้ไง นะๆๆๆ”มันจุ๊บปากผมบอกเหตุผล
“และถ้าวันจริงๆไม่ว่างล่ะ คือพยายามแล้วแต่ไม่ได้ จะงอนไหม”ผมถามมันกลับ มันทำตากรอกไปมาหน้าครุ่นคิด
“งอน”มันตัดสินได้แน่นอนบอกออกมา
“มันสุดวิสัยมึงยังงอนอีกเหรอ”ผมพยักหน้าใส่ มันก็พยักหน้ากลับ
“กูจะงอนและงี่เง่า ไม่ใช่สุดวิสัยแต่เป็นสันดาน เข้าใจไหม”มันยักคิ้วใส่
“งั้นมึงเริ่มงอนและงี่เง่าได้เลย เผื่อกูไม่ว่างพอวันจริงมึงจะได้ไม่เป็น”ผมบอกมันอีก มันเอาหัวโขกอกผมบี้หน้าส่ายไปมา
“อื๊อๆๆ ฮือออออออออออออออออ”แหกปากสะอึกสะอื้น ไม่มีน้ำตาไหลสักแหมะ
“หยุดเมื่อไรโดนล่อ”ผมตบก้นบอกมัน ที่เงียบทันที
“ถ้าให้ล่อแล้วต้องพาไปนะ”มันยิ้มแป้นบอก พากูงงกับพฤติกรรมทางจิตมึงจริงๆ มีการทำกระดึ๊บๆใส่อีก ผมยกขาก่ายมันเอาไว้ก่อน เดี๋ยวจะล่อมันเข้าให้
“เอาตัวเข้าแลกนะมึง”ผมยกยิ้มใส่มันที่หรี่ตาเขยิบมาพูดใกล้ๆ
“ก็เห็นเอาทุกครั้งเลยหนิ”กัดปากผมก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปรุกไล่ มือก็เลื้อยต่ำลง ผมไม่ได้ใส่อะไรเลย พอกับที่มันก็เพิ่งจะใส่เสื้อตัวเดียวเหมือนกัน จูบไปจูบมาเตลิดเถิดเทิง
“อื๊อ พะ พาไปนะ”เสียงร้องขอข้างหู เมื่อโดนไซร้ทั่วตัว
“พูดอีก”ผมกระซิบก่อนจะหยอกยอดอกที่แข็งผ่านเนื้อผ้าบางๆ มือปลดกระดุมสองสามเม็ดจนเห็นผิวเนียนที่รอยฝากรักเมื่อคืนยังอยู่ครบ ย้ำให้ชัดอีกสักนิด
“พี่ พี่ไผ่ พา นะ น้อง ไป นะ อื๊อ”มันก็ทำตามที่บอก ขาเกี่ยวเอวลูบไต่ไปมามันนึกว่าต้นมะพร้าวมั้งทั้งไต่ทั้งปีนด้วยตีนสองข้างแถมสะโพกเบียดเข้าหากลัวว่าจะตก ไม่ต้องกลัวกูไม่พาร่วงแน่นอน ยังไงก็จะปีนไปสวรรค์ด้วยกัน
“อีก พูดอีก”ทีนี้ฟังจนชุ่มหูเลยครับ แล้วก็ลัลล้ากันอีกรอบหรือเปล่าหว่า หึหึ
*
*
*
*
“มารับหรือเปล่า”กำลังจะลงจากรถหันมาถาม ผมมารับมาส่งเกือบตลอดถ้าว่าง ที่บ้านผมก็สบายกันดี พี่อ้อก็ยังโสดเป็นหญิงเหล็กเหมือนเดิม แกไม่ได้บังคับให้ผมไปทำงานด้วยนอกจากเวลามีอะไรก็ปรึกษากันตลอด ไอ้หลิวกับพี่ตวงก็เข้าไปช่วยเต็มตัวแล้ว แต่ตอนนี้ไปดูงานที่เยอรมัน ถือโอกาสพาพี่ตวงและหลานผมไปเที่ยวด้วย หลานคนโตผู้ชาย หลานคนเล็กเป็นแฝดผู้หญิง วัยไล่เลี่ยกันเพราะไอ้หลิวมันจัดแบบหัวปีท้ายปีทีเดียวเลย สมใจอยาก แต่ยังไม่ปิดอู่นะครับ มันบอกว่าผมก็คงไม่มี รอพี่อ้อก็ไม่มีกำหนด มันเลยจัดชดเชยให้ซะ บอกว่าทำเพื่อพี่และน้อง พวกกูซึ้งในน้ำใจความรักพี่น้องของมึงมาก
“เลิกกี่โมงนะ”ผมถามกลับ
“บ่ายสาม”บอกกลับมองสบตา สะกดเป็นตัวอักษร มึงต้องมา มึงต้องมา อย่าขัดใจกู โอม อืม
“เลสนิดหน่อยได้ไหมล่ะ เผื่อลูกค้าอยากเพิ่มเติม”ผมต่อรองไว้ก่อน บางทีลูกค้าก็ปรึกษางาน ถ้าคุ้นเคยกันดีก็ไม่ค่อยเท่าไรรู้นิสัยกัน
“รอได้ แต่ถ้าไม่สะดวกก็โทรมาบอก จะได้อ่อยสารถีที่ว่างๆไปส่งแทน”มันตอบยิ้มๆ
“ที่เดิม มาไม่เจอ ตาย”ผมบอกก่อนจะดึงมันมาจูบที่มีเสียงหัวเราะลอดออกมา
“ใครตาย”ย้อนถาม
“ไอ้คนที่อยู่กับมึงนั่นแหละ”ผมบอกมันก่อนจะบิดจมูกอีกที มันยักไหล่ทำหน้าใส่ก่อนจะลงจากรถ โบกมือให้เดินเข้าไป ผมมองจนลับตาก็ขับรถออก ตั้งแต่ผมจบไป ก็มีไอ้พวกลองดีเข้ามาลองของไม่ใช่น้อย แต่ต้องยกความดีความชอบให้เมียที่ทำให้ผมเชื่อใจมันมาตลอด และก็มันอีกนั่นแหละที่ชอบเวลาผมออกอาการหวง จะยิ้มอารมณ์ดีจัดโปรง้อให้ตลอด ไม่รู้ว่าใครพาใครนิสัยเสีย แต่รู้ว่าพอใจทั้งสองฝ่าย
“โอเคเลย ผมชอบมาก ไม่ผิดหวังจริงๆที่ให้คุณดูแลให้”คุณปรณัฐพูดชมด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณครับ”ผมพูดและก้มหัวให้นิดหน่อย เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง และเป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดัง
“สะดวกให้ผมจ่ายแบบไหน”เขาถามผมเอามือเท้าโต๊ะประสานไว้ใต้คาง ยิ้มมุมปาก
“สะดวกคุณดีกว่า”ผมให้ลูกค้าตัดสินใจเอง
“ถ้างั้นผมสะดวกจ่ายแบบ อืม”ไม่พูดเปล่าเอามือมาวางบนหลังมือผมที่กำลังเก็บงาน ผมไม่ได้สะดุ้งอะไรเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะดึงออกอย่างปกติ ผมรู้ว่าเขาเป็นแต่ไม่คิดว่าจะจู่โจมแบบนี้ ทำเอามือขาวชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะดึงกลับไปกอดอกมองยิ้มๆ
“ผมขอตัวก่อน”ผมลุกขึ้นเตรียมจะกลับ
“อ้าว ยังไม่ได้คำตอบเลยว่าผมจะจ่ายแบบไหน”เขาลุกมายืนพิงโต๊ะเอียงคอมองผม เขาเป็นคนมีเสน่ห์ แต่ไม่ใช่ในแบบที่ชอบ ดูๆไปลักษณะท่าทางคล้ายเอริธ์ ที่ตอนนี้มองหน้ากันติด คุยกันสะดวกใจ ไม่มีอะไรติดค้าง แถมบางทีซื้อของเล่นแปลกมาฝากผมและไอ้พวกนั้นเสมอ บางทีก็ชุดคอสเพลย์มาฝากไอ้พายกับไอ้ฝิ่นด้วย ก็น่ารักดีเวลาเมียใส่ นานๆจะควักมาประกอบฉากเลิฟซีนกันสักที ตื่นเต้นไปอีกแบบ
“ไม่เป็นไร เลขที่บัญชีผมให้ไปแล้ว ถ้าคุณลืมผมจะให้ใหม่”ผมบอกเรียบๆไม่ให้เสียมารยาทมากนัก
“ถ้านัดให้มารับเงินสด หรือว่าเช็คล่ะ”เขายังพูดยั่วๆใส่
“ก็โทรมาแล้วกัน”ผมบอกอย่างไม่มีอะไร
“เฮ้อ ใจแข็งจังเลย ไม่รู้เหรอว่าผมคิดอะไร”เขาทำเป็นแสร้งถอนหายใจพูดออกมา
“รู้ แต่ผมไม่รับ เข้าใจนะครับ”ผมบอกตรงๆ
“คุณก็มีแฟนผู้ชายไม่ใช่เหรอ ที่จริงเรื่องแบบนี้ไม่น่าถือสาหรือมีปัญหานะ”เขาเดินมาพูดใกล้ๆ แตะแขนผม
“ไม่ถือสาไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือผมไม่ชอบคุณแบบนั้น”ผมแกะแขนพร้อมให้คำตอบที่ทำเขาอึ้งชักสีหน้าเซ็งๆนิดหน่อยก่อนจะเก็บอาการ
“โอเค ผมขอโทษที่แสดงออกมากไปหน่อย เดี๋ยวผมจะโอนเข้าบัญชีให้ และคราวหน้าถ้ามีงานหวังว่าคุณจะรับงานผมอีกนะ”เขายักไหล่ก่อนจะตัดสินใจเรื่องจ่ายให้ผมได้ และพูดออกตัวเรื่องงานที่อาจจะมีอีกครั้งต่อไป
“ยินดีครับ”ผมก้มหัวนิดๆก่อนจะเปิดประตูออกไป ถอนหายใจนิดหน่อย ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอแบบนี้ แต่ผมก็จัดการให้เป็นครั้งสุดท้ายทุกครั้งที่เจอ
*
*
*
“เออ ไปรับเมีย”ผมรับสายไอ้พายที่โทรเข้ามา”อืม แล้วแต่มึงเถอะ”ไอ้พายโทรเข้ามาหา มันกับไอ้บลูกำลังจะไปฝรั่งเศล พี่โบว์ให้ไปดูงานให้หน่อย ก็เลยถามว่าเอาอะไรเป็นของฝากหรือเปล่า ผมก็บอกแล้วแต่มึงเถอะ ส่วนไอ้เจย์ลากไอ้หวายไปเชียงใหม่บ้านมันตั้งแต่เมื่อวาน แล้วปีใหม่ไปเจอกันที่หนองคาย
“ใช่ พี่ไผ่ ถา’ปัด เปล่าแก”เสียงซุบซิบที่หูกูก็ยังอุตส่าห์ไปได้ยิน เมื่อผมยืนรอไอ้ฝิ่นที่ข้างๆ ม.
“เออ ใช่ จริงๆด้วย มารับแฟนเขาแน่เลย”อีกคนบอกว่าใช่ และพูดต่อ
“ยังไม่เลิกกันอีกเหรอ”อีกคนพูดแบบเยาะๆ เฮ้ย มาแช่งชีวิตคู่คนอื่นได้ไงเนี่ยะ ถ้าเป็นเพศเดียวกันโดนตบปากไปแล้วเนี่ยะ
“ยังไม่เลิก มีปัญหาอะไรเหรอ”มีคนตอบแทนผมแล้วครับ ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าใคร
“เอ้อ ปะ เปล่า”คนที่สงสัยคนแรกตอบพร้อมสะกิดเพื่อน
“เธอไม่มี แล้วเพื่อนล่ะ”ชี้ไปคนที่พูดเมื่อกี้
“ก็ไม่มีหนิ”ตอบหน้าเชิดๆ ยักไหล่นิดๆ
“ไม่มีก็แล้วไป แต่จะแนะนำอะไรดีๆให้”มันพูดกลับยิ้มๆ”ปีใหม่นี้ไปหาน้ำมนต์มาอมและก็กลืนลงไปเลยนะ เวลาพูดจะได้มีแต่สิ่งมงคลออกมาจากปาก”แนะนำเสร็จก็เดินตรงมาหาผมทันที ปล่อยให้น้องนียืนอ้าปากหวอ หน้าเหวอไปตามระเบียบพอกับที่จับได้โดยละม่อม
“ยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก รู้จักก็ไม่รู้จัก”บ่นอย่างหงุดหงิด แต่ยังไม่ลืมหอมแก้ม
“ไอ้พายโทรมาถามว่าเอาของฝากอะไรเปล่า”ผมเปลี่ยนเรื่องให้มันอารมณ์ดีทันที
“จริงดิ อืม เอาไรดีนะ น้ำหอมก็เยอะแล้ว เครื่องสำอางแม่ก็ให้เป็นประจำ อย่างอื่นผัวก็อุปการะทุกอย่าง ฮ่วย เอาไรดีหวา”มันทำท่าดีใจก่อนจะนั่งคิดแต่ออกมาเป็นคำพูด ผมเหลือบตามองมัน”เอาอะไรดีอ่ะ ถ้าเอามึงไม่ต้องพูดนะ”มันขอความเห็นก่อนจะดักทางผม แม่งรู้ทันกูอีกแล้ว แต่ยังไงก็โดนอยู่ดี หึหึ
“นึกไม่ออกก็ไม่ต้องเอา แล้วแต่มันจะซื้อมา”ผมบอกได้แค่นั้น มันพยักหน้าเห็นด้วย
“แล้วงานผ่านป่ะ”มันถามงานผมแทน
“ดูด้วยใครทำ”ผมยักคิ้วใส่มันที่เบะปากใส่แล่บลิ้น
“ถ้าไม่ได้กูก็ไม่เสร็จหรอก”มันพูดใส่ผม
“เสร็จอย่างนั้นน่ะใช่ แต่งานน่ะกูทำเสร็จเอง”ผมย้อนใส่ยิ้มๆ มันทุบไหล่ผมสองที
“มึงอ่ะ เอามุกกูไปเล่น แล้วกูจะไปไงต่อเล่า”เสียงงอนว่าผมอู้อี้ไปหมด
“ทีมึงเล่นมุกกู กูยังไม่ว่าเลย”ผมพูดกรุ้มกริ่มใส่ตามัน
“ไม่เห็นจะเจอสักเม็ด มีแต่เงาะเหี่ยวๆ เกี่ยวข้างๆ”มันทำเสียงทะเล้นใส่ หน้าแดงเลย
“ถ้าอย่างงั้นเรียกเงาะ ไอ้ที่เกาะหนอนมึงก็ตะขบล่ะวะ”ผมเกทับมันมั่ง
“ก็ใช่ไง มึงได้ขบอยู่เรื่อยเลย”นั่น ไม่มีอายย้อนกลับซะกูเงิบเลย”ไม่ขบธรรมดานะ มีเม้มๆของเขาด้วย”ยังจะต่ออีก ยิ้มใส่ผมอย่างเป็นต่อ
“หึ นังจ๊ะ”ผมทำเสียงใส่มัน
“ไอ้บ้า อย่ามาว่าไอเด้ากูนะ”มันก็ทำเสียงใส่มั่งแต่หน้ายิ้มแป้น ก่อนจะจอดร้านที่ห้างxxxx ทำไงได้ครับ ล่อไปแล้วก็ต้องพามา แต่เต็มใจ ก่อนลงจากรถมันเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถซะเลยเป็นชุดเสื้อกล้ามมีเสื้อคุมทับ กางเกงสั้นเสมอเข่า หยิบรองเท้าที่ผมซื้อให้มาใส่ ตั้งแต่ตอนนั้นเมียผมไม่เคยถอดสร้อยข้อเท้าเส้นนี้เลย
“เดินเล่นกันก่อนนะ”เข้าห้างได้ก็อ้อนทันที ผมพยักหน้าก่อนจะเดินดูของกัน มันจูงมือผมเข้าร้านนาฬิกา
“สวัสดีคะน้องฝิ่น”เสียงหวานพร้อมรอยยิ้มทักผม พี่เกดเป็นมือขวาพี่แคทเลยก็ว่าได้ จัดการได้ทุกอย่างเวลาพี่แคทไม่อยู่
“ครับ พี่แคทไม่อยู่เหรอครับ”ผมรับไหว้พร้อมถามหาเจ้าของร้านคนสวย
“คุณแคทไปฮ่องกงคะ คงกลับมาช่วงปีใหม่เลย น้องฝิ่นสนใจรุ่นไหนบอกได้เลยค่ะ”พี่เกดผายมือแบบตามสบาย ก่อนจะชวนให้ดื่มน้ำผลไม้ที่เด็กในร้านยกมาเสริฟ ผมยืนเลือกสักพักก็ได้ตามที่ต้องการและผมยังเลือกเป็นของฝากให้พวกพี่ๆไอ้ไผ่ด้วย ผมให้มันจ่ายในส่วนของผมพอ ชำระเรียบร้อยก็ลากพี่เกด แกก็อยากจะคุยด้วยแต่ติดตรงลูกค้าเยอะมาก ช่วงเทศกาลและร้านจัดโปรด้วยครับ
“เสื้อผ้าเด็กน่ารักอ่ะ ซื้อฝากหลานๆดีกว่า”มันชวนผมเข้าร้านเสื้อผ้าเด็ก
“เมื่อนี่ก็เพิ่งส่งไปให้ เยอะแล้วมั้ง”ผมบอกมัน
“ก็มันน่ารักดี ซื้อเถอะ”มันพูดแค่นั้นก็เลือกต่อ ผมก็เลยปล่อยไป ไม่รู้หลานใส่ครบทุกตัวยัง ทั้งอา ทั้งป้า ฝ่ายโน้นก็ซื้อให้ไม่เคยขาด บางทีต้องเอาไปให้ญาติๆกันมั่ง
“อันนี้เท่ห์ดีเหมาะกับต้นกก ส่วนต้นน้ำกับต้นหญ้า ต้องนี่เลย”เลือกอย่างกับจะใส่เอง พนักงานขายก็อมยิ้ม ครบเซ็ท เผื่อลูกจันกับซันลูกเพื่อนผมด้วย ผมยอมรับเมียผมเรื่องนี้นะ น้ำใจไม่เคยขาด ทำอะไรไม่เคยหวังผลตอบแทน ที่โน่นมีแต่คนเอ็นดูมันทั้งนั้นเพราะความน่ารักที่เป็นธรรมชาติของมันนั่นแหละ
“หิวยัง”ผมถาม มือไม่ว่างจะกอด ถือของเต็มไปหมด มือมันก็เหมือนกัน ของฝากคนที่เรารักทั้งนั้น
“ไป เดี๋ยวอิ่มแล้วเอาของเก็บที่รถแล้วเดินดูไฟกันนะ”มันบอกและท้วงอีกครั้ง
“ย้ำจังวะ มาแล้วก็ต้องดูสิ”ผมแหย่มัน
“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวมึงทำเนียนพากูขึ้นรถกลับ”มันพูดอย่างไม่เชื่อใจ ทำเอาอดส่ายหน้ายิ้มๆไม่ได้
“แค่นี้ก่อนดีกว่า”สั่งเสร็จก็ส่งเมนูคืน”ไฟสวยจัง”มันชมแสงไฟที่ส่องมาจากข้างนอก เห็นต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่พร้อมของตกแต่งมากมาย มีคนแต่งตัวเป็นซานตาคลอสแจกของให้เด็กๆ กลับบ้านคราวนี้พวกผมก็ทำตัวเป็นซานตาคลอสกันเอาของไปให้เด็กๆที่ไม่มีโอกาสแบบนี้ เป็นการแบ่งปันความสุขเล็กๆน้อยๆให้กัน
“นาฬิกาอยู่ไหน”ผมถามหาถุงนาฬิกาที่ซื้อให้ มันเลิกคิ้วก่อนจะหยิบมาให้ ผมรับมาเปิดกล่อง พยักหน้าให้มันยื่นข้อมือที่ถอดของเดิมแล้ว”หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะ”ใส่เสร็จผมก็บอกมัน จุ๊บมือไปที ติดแล้วซื้ออะไรให้ก็ต้องจุ๊บ แม้แต่ชุดชั้นในก็ไม่เว้น บอกให้รับทราบครับ ไม่ใช่ว่าผมลามก อย่าคิดแบบนั้น
“เว่อร์ ในร้านมีตั้งหลายอัน ใครก็ซื้อได้”มันทำเสียงใส่ขำๆ เรียกนามของไม่ค่อยจะถูกหรอก เรือน ก็เรียกเป็นอัน
“หมายถึงกู หาที่ไหนไม่มีแล้ว”ผมตอบมันเอามือกอดเอวให้มาใกล้ มันหน้าแดง
“ตัดกำลังการกินกูอีกแล้วนะ”พูดอุบอิบแก้เขิน พักนี้ผมก็พูดเลี่ยนๆบ่อยนะไม่ชินไงไม่รู้
“ก็มึงชอบ”ผมบอก ยื่นหน้าไปใกล้”และกูก็พูดให้มึงฟังคนเดียว” มองซ้ายมองขวาหอมแก้มทันที มันนะไม่ใช่ผม
“อย่าไปพูดให้ใครฟังนะ ไม่ว่าอะไรก็ห้ามให้คนอื่นนอกจากน้อง”ออกคำสั่งที่ฟังแล้วปฏิบัติด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว ผมจูบหัวเหม่งก่อนจะมองนอกกระจกกัน พอดีกับที่อาหารมาเสริฟก็เลยอ้อนมันบ้างให้ป้อนซะให้เข็ด ใครมองก็ปล่อยเถอะครับ ความสุขเมื่อมันมีอยู่เราก็ต้องตักตวงเก็บรักษาไว้ก่อนที่มันจะสูญหาย
“สวยจัง พี่ดูสิ”มันพูดมือก็ชี้ๆๆๆให้ผมดูโน่นดูนี่ จนได้แก่เวลา
“กลับไปฉลองกันต่อ”ผมบอกยิ้มๆเมื่ออยู่ในรถ
“ก็ฉลองแล้วไง”มันทำเป็นไม่รู้ทั้งที่รู้ความหมาย
“อันนี้คริสต์มาสฉลองแล้ว เหลือแต่”ผมหยุดพูดมันก็จ้องตาไม่มีหลบ”คริสมารค์ที่อยากจะเพิ่มให้อีก”พูดจบก็คว้าคอมันมาจูบปากและเม้มทำรอย”มัดจำก่อน”ยักคิ้วก่อนจะออกรถ ไอ้คนข้างๆยิ้มแป้นลุกมานั่งตรงกลางเอามือกอดคอซบไหล่
*
*
*
*
“โอ้ยยยยย ง่วงแล้ววววว”เสียงโอดครวญหลังจากเดินชมแสงไฟและกลับมาถึงคอนโดน ก็ตรงดิ่งทิ้งตัวบนโซฟาทันที
“อาบน้ำก่อน เดี๋ยวค่อยนอน”ผมเก็บของเดินออกมา
“อุ้มๆ อาบๆ ลุงซานต้าบริการหน่อย”ร้องเป็นเป็ดเลย
“จะบริการให้เต็มที่เลย”ผมอุ้มเจ้าตัวดีขึ้นมาทันที ตรงดิ่งเข้าห้องปิดประตูอาบน้ำกันๆ ลัล ลัล ลัลล่า
“เหนื่อยยัง”ผมถามคนใต้ล่างที่นอนหอบหน้าแดง ตัวแดงไปหมด ตั้งแต่ออกจากห้องน้ำ เสื้อผ้ายังไม่ได้ใส่กันสักชิ้น ได้แต่ห่มเนื้อแนบเนื้อกัน
“ลุงซานต้าร์มีแรงอีกป่ะล่ะ”ถามพร้อมลิ้นเลียปาก บนหัวใส่ที่คาดผมเป็นเขากวางเรนเดียร์ด้วยนะ เลยโดนยิงมาขี่ซะ และอย่าคิดว่าหัวผมจะว่าง มันใส่หมวกซานต้าร์ให้ ทุเรศตัวเองฉิบหาย แต่ไม่อยากขัดใจเมียเดี๋ยวมีงอน
“อย่ามาอ้อนวอนให้หยุดนะ”ผมกระซิบและขยับช่วงล่างเป็นการวอร์มรอบต่อไป
“อื๊อ อย่ามาขอเบิ้ลตอนเช้าแล้วกัน ให้แค่คืนนี้พอ อ๊ะ”มันร้องและกำชับ ทำเอาผมหัวเราะออกมากับความช่างต่อรองที่น่าสนใจจริงๆ ไม่เป็นไรเดี๋ยวเช้าค่อยเปลี่ยนใจเมียอีกทีขอตัวขี่กวางต่อนะครับ Merry Christmas หึหึ
*
*
*
*
Part ขึ้นปีใหม่
หลังจากส่งของขวัญให้พวกมันแล้ว ผมก็มานั่งส่งข้อความแบบรักนะแต่แอบจิกทีหลัง คิกคิก
“ขอให้มึงและเป๊บ รักกันเหมือนเห็บติดหมาตลอดไป และก็เพลามันบ้างเดี๋ยวจะซีดตายซะก่อน จากกูเอง เพื่อนที่ดีและน่าร๊ากกกกกกกว่ามึง หุหุ”ผมส่งข้อความให้นังออยกับแฟนมันก่อน แนบการ์ดและหน้าผมเองไปด้วย
“รายต่อไป ไอ้สามบาท ขอให้พวกมึงงดซั่มทรี เว้น ที อย่าถี่มากนัก มันจะเกินหน้าเกินสถิติกู โอนะ จากเพื่อนมึงที่พักหลังตามไม่ทันแล้ว 555”จัดเก่งเหลือเกินพวกมึง สมควรที่ไอ้ต้าร์จะสั่งงดยาว
“ปีใหม่ทุกอย่างต้องใหญ่ เพราะฉะนั้นซิลิโคนตรงนมมึงควรเปลี่ยนให้มันใหญ่ขึ้นได้แล้วนะไอ้โมทย์ (โมนิค) จากเพื่อนผู้หวังดีแต่ไม่หวังให้มึงสวยเกินกู คริคริ”ส่งซะมันจะได้ขอบใจที่เตือนสติมัน
“นังจ๋านังหยี ขอให้รักษาความซิงประดุจเกลือรักษาความเค็ม อย่าให้ใครมาเจาะไหพวกมึงได้ โดยไม่ปรึกษากูก่อน มึงสองคนเป็นชะนีที่กูเมตตาให้ความรักมากที่สุดแล้ว จุ๊บุ๊ๆๆๆๆ คิกคิก”ไม่ได้จะเที่ยวจะเปรี้ยวยังไงต้องรักษาตัวรอดให้ได้ ถ้าไม่ได้ค่อยมาพิจารณาแก้ไขกันอีกที
“เสร็จสักที กว่าจะคิดและส่งให้พวกมึงได้”ผมนั่งยิ้มหลังจากส่งความรักให้เพื่อนๆแล้ว พวกเพื่อนไอ้ไผ่ผมส่งการ์ดแนบของขวัญให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พวกนั้นกลับกันไปก่อน ผมสั่งว่าไปเปิดที่บ้านห้ามเปิดระหว่างทางเป็นเด็ดขาด เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น เอาไว้ไปเม้าท์มอยที่บ้านกัน ปู่กับแม่นี่ผมส่งให้ก่อนเลย ตามด้วยป้านวล ลุงชิต พี่น้อย ที่ตอนนี้กลับบ้านไปหาญาติๆกันหมดแล้ว ผมกับไอ้ไผ่ก็จะเดินทางพรุ่งนี้เหมือนกัน
“อา พวกมันตอบกลับมาแล้ว อั๊ยยะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมเปิดดูและหัวเราะกับข้อความพวกมัน
นังออย: กูขอให้คำอวยพรคืนสนองมึง บอกกูให้เพลามึงก็ลดบ้างอย่าเสพบ้องไผ่ให้เยอะนักเดี๋ยวจะหุบปากไม่ลง จากกูเอง เพื่อนที่แสนดีและน่ารักกว่ามึงเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ >ผมเลยตอบมันกลับไปว่า ดอกกกกก อิจฉากูที่บริหารปากได้เก่งกว่ามึงล่ะสิ<
ไอ้แฝด: มึงต้องเสี่ยงมีผัวอีกคน เพื่อเป็นการทำลายสถิติ แต่กูว่ามึงจะโดนทำลายชีวิตซะก่อนว่ะ จากกลุ่มสามัคคีที่นานๆซั่มทรี แต่เน้นความถี่ ฮ่าๆๆๆๆ > ผมตอบกลับไป รักกูจริงอย่าแนะนำกูอย่างนี้อีก อาเมน ฮ่าๆๆๆ<
โมนิค:นอกจากนม หม้อกูต้องเพิ่มเบอร์ด้วยไหม เบอร์ห้ากูผ่านนะ กลัวประหยัดผู้ชาย คิกคิก > แต่กูว่ามึงควรเผื่อเบอร์นี้ไว้ด้วยเกิดมาเป็นกองทัพมึงจะรับไปไม่ไหว เชื่อกู<
นังจ๋านังหยี:แล้วอย่างนี้พวกกูจะหาผัวได้ไหมเนี่ยะ กูกลัวเก็บนานจากซิงมันจะซีดและยู่ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ >อีชะนีไร้ยางเก็บอาการหน่อย ถ้ากลัวยู่มึงก็เอาเกลือทาไว้สิจะได้สดนานๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ<
“เสร็จยัง หัวเราะซะกูขี้ไม่ออกเลย”เสียงดังจากข้างหลังไปมอง ผัวใครวะหล่อจุงเบยยย แต่ปากหมาจุงเบยยยเหมือนกัน
“กูสิน่าจะถาม ตั้งนานมึงแต่งตัวได้แค่เนี้ยะ”ว่ามันกลับอย่างหมั่นไส้ เสื้อยืดกางเกงแค่เข่า ผมเสยตั้งเซอร์ๆ ไรหนวดขึ้นบางๆ ส่งให้หน้ามันดูเข้มเชี่ยะๆ หยิบรองเท้าแตะรัดส้นมาใส่ แต่ไม่ลืมหยิบให้ผมด้วย มองด้วยสายตา
“มองอะไร อยากมีเซ็กส์ไง”ผมยักคิ้วใส่
“เออ ไม่ต้องไปแม่งแล้ว ถามอย่างนี้”มันตอบดึงเข้ามากอด มือตบก้นดังเพี้ยะ
“คิกคิก กลับมาก่อน นะ”ผมกอดคอเขย่งจุ๊บปากมัน ก่อนจะดึงออกนอกห้อง ไม่มีอะไรพิเศษแค่ออกมาหาอะไรกินกันเฉยๆ และเดินดูแสงสีแต่วันนี้เปลี่ยนที่ใหม่ จะได้ไม่ซ้ำกับวันคริสต์มาส
“หนาวไหม”มันถามผมที่เดินหยิบของดู
“จะกอดเหรอ”ผมถามเบียดไปใกล้ๆ
“ขามึงอ่ะ หนาวไหม”มันบอกแต่ชี้ด้วยตีน ผมก็แต่งตัวเหมือนมันแหละ แต่กางเกงสั้นกว่าเยอะ
“ไม่หนาว อยากโชว์ มีไรไหม”ผมลอยหน้าใส่ ยิ้มกวนๆ อากาศก็เย็นกำลังดีนะ แต่พอเจอคนเยอะร้อนไปเลย นี่แหละผมเลยสบายๆชิวๆ
“และถ้ากูอยากเตะ จะเป็นไรไหม”มันถามกลับดึงผมไปมา
“เป็น เตะก็อดแตะ ไม่ได้ขู่นะพูดเจงๆๆ”ผมพูดกลับใส่มันบ้าง วิบัติภาษานิดหน่อย
“แสดงว่าต่อยไม่อดสิ”ยอกย้อน หน้าสวยๆกูแหกพอดีโดนมึงต่อยเข้าไปมือยังกับใบตาล
“อดเอาไปเลย จบไหม”ผมค้อนมันก่อนจะจับฮู้ดคุมหัวตัวเอง เดินไปอีกทางแต่ต้องเซเมื่อโดนดึงไปกอดคอและพาเดินต่อ ผมแอบยิ้มก่อนจะเอามือกอดเอวมัน เดินซอกนั้นออกซอกนี้ บางทีก็แวะเข้าซอกลับๆ จับๆคลำๆจูบกันบ้าง โคตรตื่นเต้นอ่ะ
“ของไม่ต้องซื้อแล้วนะ เยอะแล้ว”มันบอกผมว่าพวกของฝากไม่ต้องซื้อเพิ่มแล้ว เมื่อคริสต์มาสซื้อไปเยอะแล้ว ขาดอะไรไปหาซื้อเอาที่โน่น บ้านมันเจริญแล้ว
“หลวงพ่ออาพาธเหรอ และตอนนี้ท่านอาการเป็นยังไงบ้าง”ผมถามถึงหลวงพ่อ ได้ยินมันคุยกับพี่อ้อเมื่อวาน
“อืม ดีขึ้นแล้ว”มันพูด ผมพยักหน้ารับก่อนจะกดโทรออกสั่งๆๆๆๆ มันมองหน้าเมื่อผมกดวาง
“พรุ่งนี้แวะร้านโกด้วยนะ เอาของบำรุงไปถวายท่าน”ผมบอกมันที่มอง ก่อนจะกอดผมไปแนบจุ๊บหัวเบาๆ
“ขอบใจนะ”พูดเบาๆ
“ขอบใจทำไม เรื่องแค่นี้เอง”ผมกอดและตอบมัน
“ขอบใจที่มึงนึกถึงบ้านกูตลอด”มันพูดก่อนจะพาผมนั่งตรงที่นั่งเล่น ฟังเพลงที่เขาจัดให้ชมฟรี มีทั้งอาชีพและสมัครเล่น
“ก็เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ”ผมพูดอุบอิบ ได้ยินเสียงหัวเราะ
“ไม่ใช่”มันบอกผม ทำให้เงยหน้าขึ้นมอง “มึงเป็นมากกว่านั้น เป็นครอบครัวเดียวกัน”ผมยิ้มเหมือนน้ำตาจะไหลกับสิ่งที่มันพูด จำได้ว่าถ้าผมจะร้องไห้ต้องเป็นเรื่องดีที่มันทำให้เท่านั้น และมันก็ทำมาตลอดไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ตอนปู่ไม่สบายมันก็ไปกับผมด้วยอยู่ข้างๆไม่พูดมากแต่การกระทำเกินร้อย
“ขอบคุณครับ อยู่กับน้องนานๆนะ อย่าทิ้งกัน”ผมกอดและบอกอยากจะจูบปากที่บางครั้งก็หนักกว่าจะเอ่ยอะไรออกมาได้แต่ละอย่าง แต่พอได้เอ่ยออกมาก็โดนใจซะเหลือเกิน
“สั้นอีกแล้ว บอกแล้วไงแม้แต่เสี้ยวความคิดก็ไม่เคย”มันกอดไหล่ผมโยกไปมาเบาๆ เตือนความจำ
“ไม่ได้สั้น แค่ย้ำคิดย้ำทำเอง”ผมบอกมันเสียงทะเล้น ยิ้มอย่างกว้างโชว์เหล็กดัดฟันลายใหม่ซะเลย ฮี่ฮี่ มันบิดจมูกอย่างหมั่นเขี้ยว และก็นั่งฟังเพลงอยู่ตรงนั้นแหละ ได้ยินเสียงมันฮัมเพลงด้วยนะ จนกูอยากจะส่งมันขึ้นไปร้องแทนไอ้คนบนเวทีจริงๆ แต่ไม่เอาดีกว่าอยากเก็บไว้ฟังคนเดียว จนใกล้จะถึงเวลาเคาท์ดาวน์ ก็พากันกลับห้อง ไปนับถอยหลังกันส่วนตัวในที่ที่มีแต่เราสองคน
“พี่เร็วๆ มาดูพลุสิ”ผมเรียกมันที่กำลังเดินมาตรงระเบียงห้อง เสียงพลุจุดขึ้นท้องฟ้าเท่าจำนวน ปี ค.ศ.2013 และเท่าจำนวน พ.ศ. 2556 ด้วย สว่างไสวเต็มไปหมด ผมยกไอแพดเก็บแทบจะทุกช็อต พอใกล้เวลาจะย่างเข้าสู่ปีใหม่
“10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0 Happy New Year”เสียงนับและพูดดังลั่นไปหมด ไม่ใช่แค่ผมสองคนแต่เกือบทุกห้องและทั่วทิศ หูผมไม่ได้ยินอะไรแล้ว ตาผมก็มองไม่เห็น แต่ใจและกายสัมผัสถึงความอบอุ่นที่แตะบนริมฝีปาก มือที่โอบกอดอุ้มขึ้นนั่งบนโต๊ะ เรามอบความรักให้แก่กัน ก่อนจะผละออกจ้องตาที่มีเงาของเราอยู่ในดวงตา ผมเอามือประคองหน้ามันไว้
“เคาท์ดาวน์จบแล้ว แต่”ผมพูดก่อนจะดึงมันมากระซิบใกล้ๆ”เค้ารักตัวเองไม่มีจบนะ”เอาหน้าซุกอกมันทันที ได้ยินเสียงขำๆ อายว่ะ ไม่ใช่คำแปลกใหม่ ไม่ใช่มุกยอดฮิตใครก็เล่น แต่มันขึ้นอยู่กับว่าพูดกับใคร ยิ่งพูดกับคนที่เรารักยิ่งรู้สึกดีมากกกกก
“เหรอออ”เสียงล้อเลียน ผมเลยงับมันสองที “งั้นเค้าเอาตัวเองต่อเลยนะ”พูดจบก็อุ้มผมตรงไปที่เตียงทันที
“เชี่ยะนิ ไม่พูดตอบกูเลยนะ ดีแต่เอาๆๆๆๆๆ”ผมว่าและทุบมันอย่างหมั่นไส้ มันจูบปิดปากมือถอดเกือบหมด ลากปากนุ่มๆมาที่ใบหูผม
“เค้าก็รักตัวเองเหมือนกัน”กระซิบและเม้มใบหู ผมกลั้นไม่ไหวแล้วครับ ปล่อยแม่งเลย
“อุ๊บบบ ฮ่าๆๆๆๆ ไหนดูหน้าหน่อยสิ ซุกทำไมเล่า อายทำไม”ผมดันหน้ามันออก แม่งหูแดงเชียวมึง
“ดูเชี่ยะไรเล่า”มันก็เน้นเสียงใส่ก่อนจะปล้ำถอดผมต่อ
“ก็อยากดูนิ นะ อ๊ะ อย่าเพิ่งสิ”มันไม่ให้ดูแถมยังซุกไซร้ไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ ไม่ทันได้เห็นเลยครับ หน้ามันซุกตรงนั้นไปเรียบร้อยแล้ว แล้วเราก็เริ่มเคาท์ดาวน์ถอยเข้าถอยออก นับถอยหลังเป็นการบอกจำนวนรอบ
“นับถอยแค่ห้า พะ พอ นะ ยะ อย่าถึง สิบ อืม อา พี่ไผ่”ผมต่อรองมันอีกนิด ถ้าสิบกูไม่ได้ตื่นแน่
“อืม”มันยอมรับและขยับเต็มๆ แต่ไม่วาย”อีกห้าต่อที่โน่นนะ หึหึ”แม่ง มีไปถอยหลังที่บ้านมึงอีก เอาวะยังดีกว่าตายคาเตียงที่นี่ อื๊อๆๆๆ Happy New Year จุงเบยยยยยยยยย
******************************************************************************************************************************
ปล. ไม่ได้พิเศษอะไรความอยากล้วนๆ 5555555555555 เห็นเขาฉลองปีใหม่ก็อยากฉลองมั่ง ไม่หวือหวา ง่ายๆ อะไรก็ได้ เจอกันปีหน้าเน้ออออออ Happy New Year อีกหลายๆๆๆๆที :L1: :3123: :L2:
-
ก่อนอื่นสวัสดีปีใหม่จ้า
ขอให้สุขภาพแข็งแรงไม่มีโรคภัย
คิดสิ่งใดขอให้สมหวังทุกประการ :L2:
มาเรื่อยๆๆแต่หว๊านหวาน
อ่านแล้วยิ้มไม่หุปเลยกับตอนนี้
น่ารักกันจริงๆๆๆ :L1:
ให้เป็ดไปฉลอง 1 ตัว
-
เย่
Happy New Year เช่นกันค่า
มีความสุขมากๆ สมความปรารถนาทุกประการ
สร้างสรรค์ผลงานมาให้พวกเราอ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะ
กอดดดด
-
สวัสดีปีใหม่จ้าาา
มีความสุข สุด ๆ นะ
-
ก่อนอื่น สวัสดีปีใหม่นะค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะจ๊ะ และก็มีสติปัญญาปลอดโป่ง เขียนนิยายดีๆออกมาเยอะๆนะจ๊ะ
-
สวัสดีปีใหม่นักเขียนล่วงหน้าด้วยคนนะจ๊ะ :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกสุขใจตามเลยล่ะ น่ารักจริงๆ :-[
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :L1: :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะคนเขียน
น่ารักมากเลย ทั้งฝิ่นทั้งไผ่
แต่งออกมาได้น่ารักมากเลย ทำเอานั่งเขินอยู่คนเดียว
เหมือนเดิมพอเข้ามาแล้วเห็นเรื่องนี้อัพนะ ดีใจมากกกก
อยากจะบอกความในใจว่าที่เราเริ่มลองแต่งนิยายชช.ก็เพราะเรื่องนี้แหละ
แบบยังไงล่ะ หลงรักตัวละครอ่ะ จะมีไหมคู่ไหนที่รักกันมั่นคงและน่ารักขนาดนี้
ปล.แต่งต่อไปเรื่อยๆนะคะ รออยู่เสมอ
ปล1.มีความสุขมากๆแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ปล2. รักคนแต่ง จุ๊บๆ
-
:L2: :L2: สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ
-
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆ สมหวังทุกสิ่งปรารภนา
แล้วก็เพื่อนๆพี่ๆน้องๆในเล้าทุกคนด้วยครับ :กอด1:
:catrun:
-
Happy New Year พี่ไผ่กะน้องฝิ่นและทุกๆคนค่า รักกันแบบนี้ไปอีกนานๆนะ :L2:
-
อิจฉาจุงเบยยยย...น้องฝิ่นกับพี่ไผ่เนี่ย
มีรายการพิเศษเสมอๆทุกเทศกาล และทุกวันที่ฝนตก/ฝนไม่ตก 555
HAPPY NEW YEAR 2013 :L2:
โชคดีมีสุข ร่ำรวยๆนะจ๊ะ คุณgoonglovenut และFCคุณgoonglovenutทุกๆคน
-
มดขึ้นๆ รักนิยายเรื่องนี้มากกกกก เย้ๆ
:L2:
-
น่ารักๆ หวานๆ
Happy New Year โชคดีมีสุขตลอดไปนะค้าบบบบบ :กอด1:
-
อ่านกี่ทีก็สนุกมาก สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
อิจฉาคู่รักแห่งปีจริง ๆหวานกันได้ตลอดสิน่า
-
อ่านแล้วแฮปปี้มาก อบอุ่นจัง
-
:m3: กรี๊ดดดด คู่นี้เค้าน่ารัก เปรี้ยวซ่อนหวานกันตลอด
-
สวัสดีปีใหม่ ขอให้คนเขียนไผ่กะน้องฝ่ินและพ้องเพ่ือนมีความสุขมากๆน๊ะ
-
ชอบประโยคนี้ที่สุด
.
.
.
.
V
”ปีใหม่นี้ไปหาน้ำมนต์มาอมและก็กลืนลงไปเลยนะ เวลาพูดจะได้มีแต่สิ่งมงคลออกมาจากปาก”
เริ่ดมากกกกกก ขอยืมไปใช้หน่อยนะคะคุณgoonglovenut ..เราจะเอาไปด่าอีป้าข้างบ้าน มันชอบนินทาเรา 5555
อ่านตอนนี้แล้ว ม้วนอยู่กับเตียง แอร๊ยยยยยยยย
สุดท้ายขอให้คุณgoonglovenut มีความสุขมากๆในวันขึ้นปีใหม่ คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา ไม่เจ็บป่วย ร่ำรวยตลอดปี Happy New Year จ้า จุ๊บๆ
-
HAPPY NEW YEAR 2013
-
สั้นๆก็น่ารักนะ :)
-
อ่านฮามากค่ะ คำด่า คำประชดประชัน คำแซว มันมากๆ
-
HNY :mc2: :mc2: :mc2:
-
HaPPy NeW YeaR 2013 :L2:
ขอให้คนเขียนมีความสุขมาก ๆ นะคร๊าบบบ
-
ไม่นับตาม ค.ศ.สองตัวท้ายเลยล่ะ
-
สวัสดีปีใหม่จ้า :L1: :L1: :L1:
-
อ๊ายย พี่ไผ่น้องฝิ่นฉลองกันได้น่ารักมากก อ่านละเขิน มีความสุข :-[
Happy New Year นะคะคุณ goonglovenut มีความสุขมากๆนะค้า :L2:
-
น่ารักมากคู่นี้ มายไอดอลเลยแหละ ชอบตอนน้องอ้อนพี่ไผ่มาก ๆ อะไรที่รู้ว่าชอบจำและทำตลอด
แล้วก็ไม่เคยพลาดเนอะ พี่ไผ่มีคนมายั่วเย้าอีกแล้วแต่ไม่สน สมน้ำหน้าตาคนนั้นจริง ๆ ชริๆๆๆ
ส่วนน้องฝิ่นตัวแซ่บจัดให้ชะนีขี้เมาท์ไปเรียบร้อยแล้ว
ชอบเวลาสองคนไปเดินเที่ยวกันอ่ะ อ้อนกันไปมางุ้งงิง ๆ มีแอบเข้าซอกตึกด้วยนะ กรั่กๆๆ ไม่ไหวจะทน
พี่ไผ่บอกรักแบบเอียงอาย น่ารักมากนะ
ขอบคุณค่ะ Happy new year นะค้าาาาาา :L2:
-
:L1: :L1:happy new year ค่ะ
รักพี่ไผ่กับฝิ่น :z1:มากๆๆๆๆหวานกันทุกตอน
-
HAPPY NEW YEAR นะจ๊ะคนเขียน มีคามสุขมากนะค่ะ
สนุกสนานเหมือนเดิม
พี่ไผ่น่ารักพิเศษ 55
-
Happy New Year 2013
ไผ่กับน้องฝิ่นและผองเพื่อนก็ฮาเหมือนเดิม
-
ฉลองปีใหม่สมเป็นคู่นี้มาก หื่นจุงเบยยยยยยยย
-
น่ารักและขี้อ้อน..ใครๆ ก็หลงรักน้องฝิ่นทั้งนั้น
สวัสดีปีใหม่จ๊ะ เหล่าก๊วนแก๊งและท่านผู้เสกสรรปั้นแต่ง หุ หุ :mc4:
:L2: & :pig4:
-
น่าร้ากกกกกจุงเบยยยยย
สวัสดีปีใหม่นะคะ
-
สวัสดีปีใหม่นะคะคุณคนเขียน พี่ไผ่ น้องฝิ่นและผองเพื่อนทุกคน :L2:
แต่ทั้งสองคนอะ วันไหนๆก็น่าจะเป็นวันพิเศษหาเรื่องฉลองกันได้อยู่แล้วเนอะ :haun4:
กดบวกฉลองวันแห่งความสุขค่ะ :กอด1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ :กอด1:
พี่น้องยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
HNY 2013 จ้า
ขอตอนหวานๆ ปกติมันก็หวานกันทุกตอนเนอะ :laugh: งั้นขอตอนน้องฝิ่นปะทะฝีปากกับชะนี หน่อย o17
-
สวัสดีปีใหม่ค่า ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ด้วย อิอิอิ อ่านไม่มีเบื่อจริงๆๆ
-
มาเมื่อไหร่ก็หวานและซึ้งทุกครั้ง
ขอบคุณมากค่ะที่มาส่งความสุขรับปีใหม่
สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่าาา
หวานนนกันข้ามปีเลยคู่เนี๊ยยยย :-[
-
น่ารักตลอดสองคนนี้ :impress3:
-
ได้อ่านตอนวันปีใหม่พอดี ได้อารมณ์สุดๆ
น้องก็ยังขยันอ้อน พี่ก็ขยันเอาใจเหลือเกิน
สรุปแล้วพอกันทั้งคู่ หมายถึงน่ารักทั้งคู่อ่ะนะ
พี่ไผ่ตอนทำงานแล้วนี่ดูเท่ห์มากกว่าเดิมอีกนะเนี่ย
แต่ที่เหมือนเดิมคือรักน้องฝิ่นมากเหมือนเดิม :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
-
:กอด1: :z2:
-
น่ารักค่ะ น่ารัก :D
สวัสดีปีใหม่คนแต่งด้วยนะคะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุก ๆ ให้อ่านค่ะ
:L2:
-
o13 ขอบคุณมากค๊าาา
ชอบมากเลย รอตอนต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้อ :L1:
-
น่ารักอ่ะ HNY2013 จร๊า!!!!
-
ไผ่กับฝิ่นหวานนรับปีใหม่กันเลยทีเดียว..คู่นี้น่ารักสุดๆๆละ
-
แฮปปี้จิงๆ ปี้อย่างเดียวเลยยย คิคิ
แต่ก้อทำให้ยิ้มได้ มีความสุขมากมายน้าคนแต่ง คิคิ
-
ุสุขสันต์วันปีใหม่จร้า
ตอนพิเศษ หวานน้ำตาลเรียกพี่เลยนะเนี่ย ><
-
ใช้เวลา 4 วันในการอ่าน สนุกมาก
ไผ่ ฝิ่น เป็นคู่ที่เหมาะกันจริงๆ
-
ฉลองกันอย่างมีความสุขเลยนะพี่ไผ่กับน้องฝิ่น
-
หวานปนหื่นกันได้ตลอดเลยนะ :haun5: :haun5:
-
Happy New Year !!
คู่นี้ร้อนแรงแต่ต้นปีเลย :impress2: :impress2: :impress2:
-
Happy New Year จ้า
ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยจ้า
-
HNY ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ
คู่นี้ยังคงความหวานเหมือนเดิม รอๆๆ ตอนต่อไปนะคะ :o8:
-
:z2: :z2: :z2:
เข้ามารอจ้า อิอิ
-
คราวนี้หายไปหลายวันจัง
รอตอนต่อไปอยู่นะ
-
ดันๆๆ หายไปหลายวันแล้วนะ งื้ออ
-
เข้ามาช่วยดันๆๆๆ เที่ยวนี้หายไปหลายวัน :z3:
รอต่อไป :z2:
-
ตอนที่ 90 ออยxเป๊บ ก่อนไปกระบี่
“เริ่มไงดีวะ”ผมรำพึงรำพันกับตัวเอง หลังจากแยกกับคุณเพื่อนที่เสนอบวกทำหน้าสตรอๆให้ผมก้าวขามาให้ท่าไอ้เป๊บถึงชมรมว่ายน้ำทำเนียนให้เดินทางไปพร้อมมัน ไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่คิดจะเหยียบมาที่นี่อยู่แล้ว ถึงจะน่าดูและน่ามองก็ตาม แต่ไม่เคยอยู่ในหัว เดินจนถึงหน้าคณะก็เห็นรุ่นพี่กำลังเปิดรับสมัครเพิ่มอยู่ กำลังจะเดินเลี่ยงแต่ไม่รอด อีฝิ่นมึงไม่น่ารีบกลับเลยน่าจะมากับกูก่อน จะได้มีเพื่อนช่วยกันยำ
“สมัครไหมจ๊ะน้องออย”เหมือนจะสนิทแต่ฟังดูรู้ว่าล้อเลียน ผมรู้จักพวกรุ่นพี่กลุ่มนี้พอสมควร บางคนเป็นเดือนคณะด้วย เวลากิจกรรมก็เจอกันบ่อยถึงจะคนละสายก็เถอะ
“ถ้าสมัครซื้อทูพีชมาเลยนะ”อีกคนพูดต่อ มันเคยเห็นผมมารอไอ้เป๊บ เสียงโห่เสียงแซวตามประสาหมาที่ชอบเห่าชอบหอน ผมก้มหน้าเดินลิ่วๆ แต่ยังมีเสียงตามไม่เลิก
“เดินตัวปลิวลิ่วๆ สงสัยจะรีบไปซื้อแน่เลยว่ะ สมัครก่อนนะจ๊ะจะได้ใส่ วี๊ด วิ๊วววว”เสียงผิวปากดังวี๊ดวิ้ววว บอกได้ว่า นอกจากข้าวอาหารหลัก อาหารเสริมคงแดกนกหวีดเข้าไปด้วย
“กูว่างั้น ถึงจะเป็นตรู๊ดดด แต่น่ารักอ่ะ”ทำเสียงล้อเลียนได้เหมือนกว่ากูอีก กูเป็นยังไม่เคยทำเสียงแรดเท่ามึงเลย
“แล้วอย่างนี้ใส่แล้วไม่ตุงเหรอวะ ฮ่าๆๆๆ” กูว่าจะไม่อะไรแล้วนะ แต่พูดคายหมาออกจากปากแบบนี้ เลิกเกรงใจแม่งเลยดีกว่า ผมเลยเดินกลับไปตรงจุดไอ้รุ่นพี่ที่แจกเอกสารให้รุ่นน้องผู้ชายคนอื่นๆ บางคนก็ยิ้มแหยๆให้ผม บางคนก็ขำเหมือนไอ้พวกนี้
“นั่นไงตัดสินใจได้แล้วสิ”ไอ้รุ่นพี่ที่หน้าตาดีแต่หลังเสือกอาน กอดอกยักคิ้วล้อๆให้
“บอกแล้วว่าต้องชอบ ก็ของมันน่ามอง น่าบ๊วบบทั้งนั้นเน๊าะ”พูดยิ้มๆใส่ แบบประเมินคนเพศผมได้ต่ำมาก หมายถึงความคิดพวกมันที่ต่ำ ไม่ใช่พวกผม
“ขาดอีกเยอะไหมพี่”ผมถามเรียบๆ
“ก็พอสมควร ถ้าน้องสมัครก็จะเหลืออีกไม่เท่าไร”พูดเอามือทำเป็นมาลูบแบบหยอกๆ คิดว่าชอบ ผมไม่ได้ดึงออกเอาปลายนิ้วลูบกลับไปบ้าง มันอึ้งก่อนจะเป็นฝ่ายค่อยๆละไปเอง
“เหรอ ถ้าเหลือนี่พวกพี่ก็ต้องตะโกนเสียงแหบเสียงแห้ง น่าเห็นใจเน๊าะ”ผมบอกกลับยิ้มๆ ชะโงกหน้าไปใกล้ๆ
“ใจดีจังเลย งั้นน้องช่วยบอกเพื่อนให้มาสมัครสิ แบบน้องออยก็ได้”รุ่นพี่คนเดิมยังยิ้มๆ พยักเพยิดใส่เพื่อนมัน มีแต่พี่ผู้หญิงที่ส่ายหน้าและปรามบ้าง แต่ก็เท่านั้นแหละ อีชะนีอีกกลุ่มก็ถ้าจะชอบทำหน้าขำๆ
“ไม่ต้องถึงเพื่อนหรอก”ผมโบกมือไปมา มองหน้าพวกมัน”แค่เอาไปให้ญาติพวกมึง เอ้ย ญาติพวกพี่ที่เป็นแบบกู เอ้ย หนู ที่เรียนที่นี่มาสมัครก็จบแล้ว หรือผู้หญิงชะนีมีนอมาสมัครสิ จะได้เดินตุงเดินโหนกเดินอูมเต็มชมรมดี”ผมบอกยิ้มๆแกล้งพูดผิดพูดถูก พอตอนชะนีก็พยักหน้าไปทางอีกลุ่มเมื่อกี้ ทำเอาหุบยิ้มทันที พอกับหน้าไอ้พวกรุ่นพี่ที่หุบไปพอกัน จะให้กูบอกไหมว่าญาติพวกมึงอยู่ปีไหนคณะไหน
“เฮ้ย แค่พูดเล่นด่าถึงญาติเลยเหรอ”มันเปลี่ยนเสียงทันที ทำหน้าแบบขู่ๆ
“ก็พูดเล่นเหมือนกัน แต่แนะนำจริงๆ”ผมกอดอกและพูดใส่ เอาสิคนเยอะกูไม่กลัวหรอก พูดมากจะให้เฮียกูมาดักกระทืบพวกมึงซะ เรื่องอะไรกูจะเล่นพวกมึงในนี้ ข้างนอกดีกว่า ผมไม่ได้อวดเก่งหรอกแต่เฮียญาติผมก็ใหญ่พอตัว
“ถือว่าเป็นแฟนนักว่ายน้ำ ม. ไงวะ”จากจ๊ะเป็นวะแล้วโว้ย
“นี่ พอได้แล้ว พวกมึงหาเรื่องน้องก่อนนะ”พี่คนสวยพูดขึ้นมา
“อ้าว แจงไงพูดงี้ล่ะ”ไอ้รุ่นพี่อีกคนถามเพื่อนสาว
“ก็จริงนี่หว่า ขนาดกูฟังยังไม่ชอบเลย”พี่แจงคนสวยพูดอีก “มาหาเป๊บก็เข้าไปเถอะ เดี๋ยวมันก็เลิกซ้อมแล้ว”แกพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะดันให้เดินเข้าไป ไอ้พวกนั้นฮึดฮัดขัดใจหน่อยๆ
“ดีเหมือนกันที่พี่แจงช่วยไว้ จะได้ไม่มีเรื่อง”ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินไปตรงที่นั่งรอข้างใน
“ออย ไม่ไปนั่งตรงโน้นล่ะ”เสียงทักผมดังขึ้น หันไป โอ้ว ตุงตรงหน้ากูเลย มึงหิวหรือไงถึงพกหม่ำมากินด้วย
“เอ้อ ไม่เป็นไร รอตรงนี้แหละ”ผมบอกเพื่อนไอ้เป๊บ ชื่อไอ้โบ๊ท รูปร่างมันพอๆกับไอ้เป๊บแหละแต่ขาวกว่า ก่อนจะเจอเพื่อนมันอีกสองคนยักคิ้วให้เป็นการทักทาย พกมาเหมือนกันหิวกันคณะเลยมั้ง
“ตามใจเดี๋ยวบอกมันให้”มันพยักหน้าหงึกงักก่อนจะเดินไป แต่ยังไปไม่ไกล”ไอ้เป๊บ แฟนมารอโว้ยยยย”ไอ้เชี่ยยยยยยย มึงเอาโทรโข่งไหม “บอกให้แล้วนะ” ยังมีหน้ามาบอกกูอีก สาดดดด อย่างนี้แถวบ้านกูเขาเรียกตะโกนโว้ย
“เออ ขอบใจนะ”ผมไม่รู้จะพูดอะไร พอดีกับไอ้เป๊บว่ายน้ำจากลู่โน้นมาโผล่ตรงที่ผมนั่งพอดี แต่มันลอยตัวอยู่ เอาแว่นเสยไปบนหัว ใจเต้นแรงจังวะแค่เห็นมันเปลือยครึ่งท่อน แต่ก่อนเห็นมากกว่านี้ยังไม่ตื่นเต้นเลย พอมองอีกทีมันอมยิ้ม
“อยากกินเป๊บล่ะสิ”ประโยคกรุ้มกริ่มแต่หน้าเรียบๆ
“ตีนเหอะ แดกแล้วจะอร่อยเปล่าก็ไม่รู้”ผมเบะปากใส่มัน
“อร่อย เป๊บรับรอง ”มันกระโดดขึ้นมานั่งขอบสระ แม่เจ้า ! มึงไม่เห็นลู่หรือไงถึงพกไฟฉายติดตัวตลอด นี่ขนาดมันยังไม่ได้เปิดสวิชนะ โอ้ยยย นี่กูคิดอะไรวะเนี่ยะ
“รอไปเถอะมึง”ผมบอกแต่เมินหน้าใส่มัน
“ออยเขินเป๊บล่ะสิ หูแดงเลย”มันจับผิดผมแต่ถูกจุด
“เขินอะไร แค่นี้ไม่ทำให้กูเขินได้หรอก”ผมบอกมันแต่ไม่ยอมมอง จนสะดุ้งเมื่อมีบางอย่างเปียกๆกระทบมือ คุยแค่นี้น้ำแตกเลยเหรอมึง ไม่ใช่ครับมือมันเปียก
“น่ารักว่ะ พูดไม่ตรงกับสิ่งที่ทำ”มันพูดยิ้มๆ เอามือจับแก้มที่เหมือนจะร้อนๆ เหมือนอมซาลาเปาร้อนไว้ในปากเลย
“เปียกแก้มกูหมด”ผมค้อนมัน หลุบตาลงแต่เสือกเล็งเป้าหมายอีกแล้ว
“หรืออยากเปียกตรงอื่น”มันย้อนถามหน้าตาเฉย
“สัด ทะลึ่งและ”ผมดึงมือออก
“คิดลึก เป๊บหมายถึงเปียกตรงแขน ตรงขา บ้าง”มันแก้ตัวแต่ตาก็มองตรงจุดที่บอก
“เดี๋ยวกูจะให้เปียกที่ตีนและยกเช็ดที่ปากมึงดีไหม”ยิ่งเขินก็ยิ่งพูดแรง มันปล่อยมือลุกขึ้นทันที ผมอึ้งไป มันต้องโกรธแน่ หันมามองหน้านิ่ง ทำอะไรไม่ถูกเลย
“ที่เตียงนะ เดี๋ยวเป๊บแถมบ่าวางตีนให้ด้วย ออยจะได้ไม่เมื่อย”มันพูดจบก็กระโดดลงสระ ทิ้งให้ผมอ้าปากค้างกว่าจะพูดต่อได้ เมื่อนึกท่าตามคำพูดมัน
“เหี้ยยยยยยยยยเป๊บบบบบบบบบบบบบ”ผมด่ามันอย่างเหลืออด มันยักคิ้วก่อนจะว่ายต่อ
/
/
/
“ไอ้เป๊บ”เสียงเรียกมันให้หยุด หันไปมองก็ไอ้กลุ่มรุ่นพี่เมื่อกี้
“มีอะไรครับ”มันถามกลับไม่ได้แสดงสีหน้าสงสัยหรืออยากรู้ ถามกลับตามมารยาทมากกว่า แต่ผมรู้ว่าเรื่องอะไร
“ไม่มีอะไร”ไอ้พี่เฟสยักไหล่
“งั้นไปนะครับ”ไอ้เป๊บแตะแขนผมให้เดินต่อ ไม่มีการถามทำเอารุ่นพี่มันหน้าเหวอเมื่อเจอมุกนี้ ผมแอบขำนะที่มันเอาความซื่อมาใช้ เชื่อเถอะครับไม่มีใครคิดว่ามันกวนตีนหรอก เพราะมันไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยก็ว่าได้
“เดี๋ยว กูยังพูดไม่จบ”ไอ้พี่เฟสเรียกมันอีก รุ่นพี่อีกสองคนมองหน้ากันประมาณว่าคิดผิดหรือคิดถูกวะที่เดินเข้ามาหามัน
“สรุปพี่มีใช่ไหมครับ”มันถามกลับ ผมมองหน้ามัน แต่ผมว่ามันดูกวนตีนนะ
“เออ เกี่ยวกับแฟนมึง”ไอ้พี่เฟสพูดบอกทันทีเลย กลัวไอ้เป๊บจะเดินหนีอีก มันมองหน้าผมจับมือไว้
“แฟนผมทำไมเหรอครับ”มันถามเรียบๆ
“แฟนมึงพูดลามปาม ไม่ให้เกียรติรุ่นพี่”ไอ้พี่เฟสบอกหน้าตาไม่พอใจ
“พวกกูพูดแซวเล่น แต่กลับว่าถึงญาติพี่น้องพวกกูเลย”ไอ้รุ่นพี่อีกคนบอกมั่ง อีกคนก็พยักหน้า
“แค่ญาติพี่น้องใช่ไหมครับ”มันถามอะไรออกไป เล่นเอามึนตึบ
“ไอ้เป๊บ มึงกวนตีนพวกกูเหรอวะ”ไอ้พี่เฟสถามพยักหน้าใส่ เดินมาใกล้มันดันผมไปข้างหลัง มันสูงกว่ารุ่นพี่อีก
“เปล่าครับ ผมถามให้แน่ใจเฉยๆ ไม่รวมถึงพ่อแม่ด้วยใช่ไหม”มันก็ยังพูดด้วยสีหน้าเดิมๆ
“ไอ้เป๊บ”มันเรียกเสียงดังเลยครับ แต่มันก็ไม่สะทกสะท้านหน้าตาเฉยเหมือนเดิม
“ผมไม่ได้จะกวน ถ้าแค่ญาติก็แสดงว่าแฟนผมให้เกียรติแล้วกับคำพูดที่ไม่กลั่นกรองจากสมองพวกพี่”มันส่ายหน้าและพูดเรียบๆ ผมมองหน้ามันที่พูดเหมือนจะรู้ว่าเรื่องอะไร
“ไอ้เหี้ยะเป๊บ ได้หลังลืมหน้าเหรอมึงถึงได้กล้าเถียงกู”ไอ้พี่เฟสชี้หน้าด่าอย่างโมโห
“ก็มึงไม่ใช่พี่แฟนมันแล้วนี่หว่า มันจะเคารพมึงอีกทำไมล่ะ”ไอ้รุ่นพี่พูดยกยิ้มใส่มัน เพื่อนมันอีกคนมองหน้าเพื่อนเหมือนจะไม่พอใจหน่อยๆ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อพี่เกียร์
“ฮึ สมแล้วที่น้องกูไม่เลือกมึง ซื่อบื้อฉิบหาย”ไอ้พี่เฟสทำเสียงเยาะ กูว่าพวกมึงมากกว่าที่ซื่อบื้อ มันหลอกด่ายังไม่รู้ตัวอีก
“ผมก็คิดว่าดีแล้วครับที่ไม่เลือกผม ถือว่าผมโชคดีมากเลย ฝากขอบคุณน้องพี่ด้วยนะ และถ้าไม่รบกวนผมก็ฝากขอโทษด้วยที่ตอนคบกันผมทำให้ไม่ถูกใจ เลยต้องหาหลักใหม่ ที่ไม่ไกลตัวเท่าไร”มันตอบกลับด้วยสีหน้าเย็นชา พูดเรียบๆ เน้นตรงคำว่า ‘ทำ’ เล่นเอาไอ้เฟสกับเพื่อนชักสีหน้า จะปรี่เข้ามาต่อยผมก็เตรียมเหมือนกัน เผื่อโดนไปด้วย
“ทำอะไรกัน”เสียงเรียบๆแต่ดังมากพอที่จะหยุดเหตุที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเราหันไปมองก่อนจะยกมือไหว้ เมื่อเห็นว่าเป็นรองคณบดีที่ไม่รู้ว่าเดินมาตั้งแต่เมื่อไร
“ไม่มีอะไรครับ พวกผมแค่หยอกกันเล่นครับ”ไอ้พี่เฟสตอบเอามือตบไหล่ไอ้เป๊บ”งั้นพี่ไปก่อนนะ ขยันซ้อมเข้าล่ะ”ปากมันยิ้มแต่ตามันมองแบบเอาเรื่องมาก
“ครับ ผมจะขยันซ้อมให้มาก”ไอ้เป๊บรับคำยกยิ้มนิดๆ พวกมันยกมือไหว้รองฯก่อนจะเดินไป พวกผมก็ลาบ้าง
“เดี๋ยวค่อยถามนะ”มันพูดกับผมที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ตรงนั้นจนถึงที่จอดรถ วันนี้มันเอารถยนต์มา
“ถามกูก่อนก็ได้ว่าอยากรู้ไหม”ผมอดจะประชดมันไม่ได้ ยิ่งเห็นสีหน้ามั่นใจของมันยิ่งหมั่นไส้
”เป๊บอยากบอก”มันพูดอีกยิ้มๆ ผมค้อนมันจนตาจะหลุดออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว สกัดกูทุกจุดเลยนะมึง
/
/
/
ผมกับมันแวะกินข้าวร้านข้างทางนี่แหละ สะดวกดี อร่อยด้วย มาถึงก็สั่งๆๆๆ กินๆๆๆ จนหมดของคาวต่อของหวานทันที ระหว่างที่นั่งกินไปใจผมก็ดันคิด เมื่อไรมึงจะเล่าสักทีวะ ไม่ได้อยากรู้นะแต่เสือกพูดให้กูอยากเอง ทั้งที่คิดไว้แล้วว่าจะไม่ถาม แต่ก็คาดไม่ถึงนะว่ามันจะเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาก่อน หรือเพราะผมทำหน้าสอดรู้สอดเห็นมากเกินไปวะ
“เอาอะไรอีกไหม”มันเงยหน้าถามผม
“พอแล้ว เดี๋ยวอ้วน”ผมบอกมัน
“อ้วนสิดี เต็มมือดี”มันตอบกลับเฉยๆเหมือนคุยโต้กันธรรมดา
“นี่ ไอ้เป๊บ มึงนี่พูดเรื่องหื่นได้หน้าตาเฉยดีเน๊าะ”ผมวางช้อนที่กำลังตักลอดช่องเข้าปากพูดใส่มัน
“หื่นตรงไหน เป๊บพูดเรื่องจริง คนอ้วนมีเนื้อมีหนังเวลาจับมันก็เต็มไม้เต็มมือ เป๊บว่าออยควรจะเพิ่มน้ำหนักอีกหน่อยนะ ผอมเกินไป ตัวก็นิดเดียว”มันพูดไปทำมือขยำไป ห่ารากโรคจิตเต็มขั้น
“กูตัวเล็กก็ต้องผอมๆไว้สิ ถ้าอ้วนก็กลมเป็นตุ่มน้ำสิมึง ไม่เอาอ่ะ นึกสภาพแม่งไม่ต่างอึ่งอ่างพองลมเลย”ผมเถียงมันกลับทำหน้าแหยงๆไปด้วย ผมมีความทรงจำเรื่องอ้วนตั้งแต่เด็กแล้ว อ้วนกลมมันดูน่ารักตอนเด็กๆ ป๊าม๊าภูมิใจเลี้ยงลูกสมบรูณ์ พอโตขึ้นเรียนมัธยมเริ่มโดนล้อ กระปุกตั้งฉ่ายมั่ง ตุ่มน้ำ หมูอู๊ดๆ ไปชอบใครเขาก็ไม่ชอบ ผมโหมลดน้ำหนักเกือบตาย โดนป๊าม๊า เจ๊ เฮีย ว่าใหญ่เลยเพราะเป็นห่วงกลัวผมเป็นไรไป ก่อนเจ๊กับเฮียจะช่วยจัดตารางการกินและออกกำลังกายให้ ทีนี้สวยปิ๊ง ชิ๊งไปหมด
“ไม่ได้จะให้อ้วนขนาดนั้น แค่ให้มันฟูขึ้นอีกหน่อย”มันส่ายหน้าบอกอีก
“กูไม่ใช่ปลาดุก จะได้ฟู”ผมเหน็บมันอีก
“งั้นอืดอีกหน่อยก็ได้”มันก็ยังไม่วาย
“เหี้ยะ อืดเขาใช้กับศพ เดี๋ยวมึงนั่นแหละจะอืดแทน”ผมถีบหน้าแข้งมันที่หัวเราะนิดๆ
“อึ๋มก็ได้ พอใจไหม หรือจะเอา อวบบบ”มันก็สรรหาเลือกคำมาให้อีก
“มึงหยุดเลย กูไม่ใช่ผู้หญิงถึงใจจะรักก็เถอะ ไอ้อึ๋ม อวบ นี่ ไม่จำเป็นสำหรับกูหรอก”ผมยกมือห้ามเป็นเชิงให้มันหยุดเสนอแนะอักษร อ. ซะที
“เห่ย ไม่ได้คิดอย่างนั้น เป๊บเป็นห่วงสุขภาพออย เพราะสายที่ออยเรียนบางครั้งมันต้องใช้แรงควบคู่สมองไปด้วย ก็เลยอยากให้ดูมีเนื้อหนังอีกสักนิด”มันพูดและสื่อความหมายคำว่า ห่วง จริงๆจากดวงตา ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลย
“เอ้อ ขอบใจ แต่กูก็กินเยอะนะ อีฝิ่นผอมกว่ากูอีกไม่ว่ามันล่ะ”ผมตะกุกตะกักเสโยนขี้ไปให้อีเพื่อนช่างยุมั่ง
“ไปว่าได้ไงล่ะ แฟนเขาจะได้กระทืบเอา”มันทำหน้าขยาดแบบไม่จริงจัง “และเขาไม่ใช่แฟนเป๊บเหมือนออยนิจะได้นึกถึง”เสือกพูดต่อให้กูไปไม่เป็นอีกล่ะ
“เออๆ พอแล้ว คุยเรื่องอื่นเถอะ”ผมปิดเรื่องเลยดีกว่า เปลี่ยนใหม่”สรุปมึงจะตามไปทีหลังใช่ไหม”ทำไมเหมือนไม่อยากให้มันตามไปเลย แต่อยากให้ไปพร้อมกันมากกว่า
“อืม ต้องไปทำธุระให้พ่อก่อน แต่ถ้าเสร็จไวก็จะไปพร้อมด้วย”มันพยักหน้าพูดต่อด้วยรอยยิ้ม อย่ามาให้ความหวังสิวะ
“สำคัญเหรอ อ๊ะ โทษทีที่ถามมากไป”ผมหลุดปากถามในสิ่งที่ไม่ควรถาม มันดูจะล้ำเส้นไปหน่อย
“ไม่มากหรอก แฟนถามไม่ใช่คนอื่น”มันยิ้มอีกแล้ว ไอ้ห่านี่แม่งชอบหม้อเนียนๆเหมือนจะซื่อแต่ลึกๆเจ้าเล่ห์ว่ะ
“ย้ำกูจัง เลิกเป็นดีกว่า”ผมเบะปากใส่
“เลิกเป็นแฟน มาเป็นอะไรกันมากกว่าเหรอ”ยักคิ้วใส่พูดกำกวม
“เออ”ผมยิ้ม มันทำหน้าแบบตอบรับง่ายจังวะ
“พูดจริง”มันหรี่ตาใส่
“จริงดิ ก็เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องท้องไม่ติดกัน ความสัมพันธ์จะได้ยาวนานไง ดีไหม”ผมลอยหน้าตอบมันที่ส่ายหน้าทันที
“ไม่เอาโว้ย มีเยอะแล้ว แทนกันไม่ได้”มันหลุดทำเสียงเข้มพูดเลียนแบบเพลงฮิต ผมอมยิ้ม มันก็ยกยิ้ม และเราก็เงียบ จนกระทั่งออกจากร้านขับรถมาถึงสวนสาธารณะก็ยังเงียบ ก่อนจะหันหน้ามาพร้อมกัน
“วันนี้ ไอ้เฟสพูดไม่ดีใส่ใช่ไหม”มันถามผมถึงเรื่องที่คิดว่ามันคงรู้แล้ว “ไอ้โบ๊ทบอกเป๊บ”มันพูดอีกเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร
“ช่างมันเถอะ ก็กูเป็นอย่างที่มันพูดจริงๆนั่นแหละ”ผมยักไหล่ตอบแบบไม่แคร์
“ถ้าลักษณะใช่ แต่นิสัยออยไม่ใช่อย่างที่มันพูด เราคบกันจริงจังไม่กี่เดือน แต่ช่วงเวลาที่เป๊บตามและสังเกต ออยไม่ใช่แน่นอน”มันจับมือผมไปกุมไว้
“มึงไม่ได้ตามกูตลอดนี่ เวลาลับตามึงกูอาจจะบ้าผู้ชายก็ได้”ผมแค่นยิ้มพูดใส่มัน หลายครั้งพยายามจะไม่สนใจคำว่าของไอ้พวกที่ไม่รู้จักเราดีเท่าคนใกล้ตัวเรา แต่ก็อดหวั่นไหวไม่ได้เวลาที่อยู่คนเดียว อย่างที่ผม อีฝิ่น อีโมนิค คิดมาตลอดคบใครเราต้องเผื่อใจไว้บ้าง คนแบบเราจะหาคนรักและจริงใจด้วยยาก แต่พอได้รักใครสักคนมันก็ทุ่มหมดตัวหมดใจทุกที ในสามคน อีฝิ่นเป็นคนที่ถือว่าเข้มแข็งมากที่สุด มันไม่ค่อยง้อใคร จับได้เลิกทันที แต่ตอนนี้ผมเชื่อว่ามันเจอคนที่รักมันและมันก็รักแล้วล่ะ อีโมนิคตั้งแต่เลิกกับไอ้กานต์มีคนมาชอบมันเยอะแต่มันก็ยังไม่เปิดใจ คงจะยังรักและเข็ดอยู่
“คิดมากว่ะ เป๊บไม่ใช่พยาธิจะได้อยู่กับออยตลอดเวลานี่หว่า”มันพูดตลกให้ผมคลายความกังวล
“ไอ้สัด ถ้ามึงเป็นพยาธิ กูคงเอาไว้หรอก ทำประโยชน์เชี่ยะไรก็ไม่ได้ นอกจากเกาะกูแดก ชอนไชแทนที่จะมันส์เสือกทำให้รำคาญ มึงหมดที่จะเปรียบไงวะ”ผมแหวใส่มันพยายามกลั้นหัวเราะกับสิ่งที่มันพูดออกมา
“อา ดีใจจังด่าแล้ว เป๊บชอบให้ออยแว๊ดๆ ดีกว่าหงอยอีกมันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงว่ะ”มันชี้หน้ายิ้มๆพูดร่าเริง
“มึงจะบอกว่ากูแรดก็ได้”ผมค้อนมันอีกแล้ว มันหัวเราะพาให้ผมหัวเราะไปด้วย ก่อนจะเงียบกันอีก
“ขอโทษนะที่ไอ้เฟสไปลงกับออย”มันพูดมือก็กระชับ
“ตอนนี้มึงคิดมากแทนกูแล้วนะ”ผมเอามือไปคลายคิ้วให้มันบ้าง
“แต่ก่อนเป๊บเป็นแฟนกับน้องสาวเขา เรียกได้ว่าทุ่มเทเลยคนเนี้ยะ เขาเป็นคนร่าเริง เป๊บเป็นคนเงียบๆ แต่เราก็คบกันได้ หลายคนบอกว่าไปกันไม่รอดหรอกนิสัยต่างกัน แต่เราก็พิสูจน์คำพูดนั้นมาได้เกือบสามปี คบตั้งแต่ ม.ห้า จนเข้าปีหนึ่ง ก็ยังไปกันด้วยดีไม่มีเหตุอะไรที่ดูแล้วจะเลิกกันเลย แต่วันหนึ่งเขาก็มาบอกเลิก เป๊บถามว่าทำไม เขาบอกว่าไม่ทำไมเราไปกันไม่ได้ ทั้งที่เราเข้ากันได้นะ”มันเล่าให้ฟังตอนแรกทำผมเคลิ้มเกือบจะสงสาร เสือกมาเน้นตรงคำว่า ‘เข้า’ เล่นมุกทะลึ่งปิดตอนท้าย
“ไอ้ห่า กูกำลังอินเสือกทะลึ่ง”ผมตีแขนมันที่หัวเราะเอามือปัดหน่อยๆ ก่อนจะเล่าต่อ
“เขาบอกว่าเป๊บไม่น่าสนใจ ไม่มีอะไรทำให้เขาตื่นเต้น ไม่เท่ห์ สรุปคือไม่มีอะไรดี แค่ปั๊บปี้เลิฟ บอกให้ลืมไปซะ”นึกว่าจะยาวมีต่อแค่นี้เอง แต่ก็ทำแซดได้นะ
“เขามีคนอื่นหรือเปล่า”ผมอยากจะกัดปากที่เสือกถามมันอีก มันมองก่อนจะพยักหน้า
“เพื่อนไอ้เฟสนั่นแหละ ไอ้เกียร์คนขาวๆที่ยืนข้างหลังมันน่ะ”ผมพยักหน้ารับรู้ ดูดีกว่าไอ้เป๊บตรงไหนวะ ไอ้รุ่นพี่คนนี้เจ้าชู้จะตายห่า หรือว่าเพราะมันเป็นนักกีฬาว่ายน้ำขวัญใจสาวๆ บ้านฐานะดีเลยเท่าที่รู้ นี่อาจจะเป็นสาเหตุให้น้องไอ้เฟสไปชอบมัน แต่ไอ้เป๊บมันก็ไม่ได้ด้อยกว่าเลยนะ ออกจะดูดีกว่าด้วยซ้ำ ผมคิดในฐานะแฟนคนปัจจุบันมัน เรื่องอะไรจะมองคนอื่นเหนือกว่าแฟนเราล่ะ ถึงแม้บางครั้งจะมีเหนือกว่าก็เถอะ แต่ไม่ใช่แฟนเราสักหน่อยจะไปอวยมันทำไม ผมคิดในใจนะ ไม่เคยบอกไอ้เป๊บหรอก เดี๋ยวมันดีใจ หุหุ
“ออยว่าเป๊บเป็นอย่างเขาว่าหรือเปล่า”มันเห็นผมเงียบไป เลยถามต่อ
“มึงว่าตัวเองเป็นไหมล่ะ”ผมย้อนกลับ “ถ้ามึงยังไม่รู้จักตัวเองดีแล้วจะให้ใครมารู้จักมึงล่ะ”ผมพูดต่ออีก มันเงียบ
“ตอบคำถามเป๊บหน่อยสิ”มันก็ยังอยากได้คำตอบ
“กูไม่รู้หรอกนะว่าแฟนเก่าหรือคนอื่นมองมึงด้วยสายตาหรือความคิดแบบไหน แต่ที่กูคบมึงก็เพราะมึงเป็นมึงที่แสดงให้เห็นนี่แหละ”ผมไม่รู้ว่าเป็นคำตอบที่ดีหรือเปล่า แต่ผมไม่รู้จะบอกมันยังไงให้ซาบซึ้งกินใจประทับอยู่ในความทรงจำอันสวยงามที่ฟังแล้วดูเว่อร์ไปมั้ง แต่นี่คือความจริงของความรู้สึกที่ผมมีให้มัน
“แต่แฟนเก่ามึงพลาดว่ะ”ผมพูดต่อเมื่อมันเงียบบ้าง มันเลิกคิ้วเป็นคำถาม”ที่ว่ามึงไม่น่าสนใจ กูว่า มึงมีอะไรให้น่าค้นหาอีกเยอะ และมึงก็เท่ห์มากด้วย โดยเฉพาะเวลาที่ปกป้องกู”ผมพูดจบก็ก้มหน้ากอดเข่า ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะข้างๆ มันพยายามดึงให้ผมเงยหน้า แต่ผมอยากจะซ่อนสีหน้ายิ้มแก้มแดงๆจากสายตามันก่อน สุดท้ายมันก็เลยกอดเอาคางเกยไหล่
“ขอบคุณนะที่เลือกเป๊บเป็นแฟน”มันกระซิบพูดข้างหู ผมเงยหน้าขึ้นมาเกือบจะชนกัน
“ไม่เป็นไร แค่ตอบแทนกูด้วยความจริงใจก็พอ”ผมพูดอวยตัวเองจบจะก้มอีกแต่มันจับไว้ก่อน
“เป๊บแถมความรักเพิ่มให้ด้วย”มันพูดจบก็ปิดปากสอดลิ้นให้ผมจูบตอบทันที จะทำอะไรได้ล่ะครับ ก็ตอบกลับไปสิ เสียของหมดเขาอุตส่าห์ป้อนให้ถึงปาก ก่อนจะอึ้งและหน้าแดงไปอีกเมื่อเจอท่อนฮุคปิดท้ายคืนนี้
“ค้างกับเป๊บนะ”ก็ธรรมดาคนเป็นแฟนและไม่น่ามีอะไรแฝงในคำพูด
“งั้นมึงต้องให้กูไปพร้อมมึงนะ”ผมยื่นข้อเสนอน่าอายให้มัน
“นึกว่าจะไม่รอซะแล้ว”มันยิ้มและกอดผม แต่ทำไมมือมึงต้องขยำบั้นท้ายกูด้วยวะ
/
/
/
ต่ออีกจึ๋งงง
-
“พ่อมึงไม่อยู่เหรอ”ผมถามหาพ่อมันที่ตั้งแต่เข้าบ้านจนอาบน้ำนอนรอ เอ้ย นอนเล่นบนเตียงก็ยังไม่เห็นพ่อมันเลย ตัวจริงท่านใจดีนะ ค่อนข้างเจ้าระเบียบนิดๆ แต่เขารักมันกับน้องมากเป็นห่วงไม่อยากให้มันนอกลู่นอกทาง อยากให้มันเรียนจบมีอนาคตที่ดี ผมว่ามันก็เป็นเรื่องที่พ่อแม่ทุกคนคิดกับลูกเหมือนกันหมดแหละครับ ที่บ้านผมก็ชอบมันนะ ขนาดผมโทรไปบอกว่าค้างบ้านมันก็ไม่ว่าอะไร อีเจ๊มีการถาม ตัวมึงคงพร้อมแล้ว แต่อุปกรณ์มึงมีพร้อมหรือยัง ห่วงกูมากนะมึง ผมมองหน้ามันที่ยืนตรงหน้าทีวี ก่อนจะลุกเดินดูรอบๆห้อง แต่ไม่ได้หยิบจับอะไรดูเฉยๆ
“ไปบ้านลุง พรุ่งนี้กลับ เล่นเกมหรือดูหนังดี”มันบอกก่อนจะถามว่าจะทำกิจกรรมอะไรดี มีให้เลือกสองอย่างเองเหรอ ฮ่าๆๆๆ คิดลึกอีกแล้วกู
“ดูหนังดีกว่า”ผมบอกมัน ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงที่ไม่กว้างนักแต่เด้งดี หุหุ ห้องมันเรียบๆแต่งด้วยสีเอริธ์โทน มีรูปมันกับครอบครัว พอเพ่งมองมีรูปผมกับมันด้วยที่ถ่ายกันเล่นๆ ทำเอายิ้มนิดๆ ทำไมไม่ขยายใหญ่วะ นอกนั้นก็มีชั้นหนังสือน่าจะภาษาอังกฤษเกือบทั้งหมด มีโมเดลหุ่นต่างๆ และมีหนังสือและซีดีหนังอย่างว่าตามสุขลักษณะผู้ชายทั่วไป
“เรื่องไร”มันหยิบมาให้เลือก ผมเลือกหนังผีก่อนเลย หลังจากนั้น หนังตลก ดราม่า คอมเมดี้ สยองขวัญ จบด้วยหนังวันสิ้นโลก หดหู่ฉิบหายสำหรับคืนแรกที่ค้างกับแฟนดูหนังที่เหมือนจะบอกว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน
“ออยว่าโลกจะแตกจริงไหม”มันถามผมตาจ้องทีวีขนาด 42 นิ้ว ไปด้วย
“จริง แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร”ผมตอบมัน ตาก็เล็งที่เดียวกันกับมัน
“แล้วคิดว่าเขามีวิธีป้องกันไหม”มันถามอีก ไม่รู้จะถามให้ได้อะไรขึ้นมา
“ไม่รู้ว่ะ กูไม่ได้อยู่นาซ่า เอาไว้กูเจอเจ้าหน้าที่องค์การนี้จะถามให้แล้วกัน”ผมตอบมันแต่ออกจะกวนนิด ๆ มันเหล่มองก่อนจะกอดไหล่ให้ผมเอียงไปซบมัน ใกล้มากไปแล้วมั้ง แล้วทำไมกูต้องกอดเอวมันด้วยวะ สงสัยจะอินกับหนังวันสิ้นโลก
“ตอบได้ดีมาก น่าให้รางวัล”มันชมกลับมือบีบแก้มเบาๆ ผมกัดอกมันบ้าง และดูหนังกันต่อ มาถึงตอนสะเก็ดดาวพุ่งมาโลก ผู้คนวิ่งกันแตกตื่นไปหมด ทำสมจริงมาก จนนึกว่าถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆก็คงน่ากลัวไม่น้อย คงตายกันหมด และถ้ารอดได้จะเจอคนที่เรารักหรือเปล่า ผมเหมารวมถึงครอบครัวด้วยนะครับไม่ใช่แค่แฟนอย่างเดียว
“ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าโลกจะแตก ออยจะทำอะไร”มันถามขึ้นมาอีก
“กูจะกินข้าวกับเพื่อนๆเม้าท์มอยกัน ไม่รู้ว่าจะเม้าท์ออกเปล่า อีกวันก็”ผมบอกขำๆก่อนจะเงียบ
“อะไรต่อล่ะ”มันถามย้ำ มือก็กอดผมบ้างกลายเป็นนอนกอดกันไปแล้ว
“อยู่กับแฟน”ผมพูดเอาหน้าซุกอก”และก็กลับไปอยู่กับครอบครัว”พูดต่อเหมือนกับว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นแล้ว
“ใครเหรอ”มันทำแอ๊บ
“ตอนนี้กูกอดใครก็คนนั้นแหละ”ผมทำเสียงงอนๆ ได้ยินมันหัวเราะเบาๆ
“แค่อยู่เฉยๆเหรอ”มันถามให้ได้อะไรอีกวะ
“มึงอย่าอินโนเซ้นท์ กูรู้ว่ามึงรู้เหมือนกูแหละว่าอยู่เฉยๆนิ่งๆกับแฟนไม่ทำอะไรไม่มีหรอก คนรักกันก็อยากทำอะไรกันเป็นธรรมดา”ผมเงยหน้าพูดใส่มันที่ก้มมาจุ๊บปากหยอกๆพอดีเลย
“ก็เป๊บไม่รู้นิว่าออยคิดเหมือนเป๊บหรือเปล่า แต่ตอนนี้รู้แล้วล่ะ”มันยิ้มใส่ตา ผมเหวอเลย
“ห่าราก หลอกกู”ผมกระทุ้งเข่าใส่มัน แต่มันยกขากันไว้ก่อนไม่ให้โดนน้องปิกาจู้ มันหัวเราะชอบใจ
“แล้วมึงล่ะจะทำอะไร”ผมถามมันบ้าง
“ก็ทำเหมือนออยนั่นแหละ”มันบอกและกอดผม
“และถ้าพรุ่งนี้โลกแตกล่ะ ตอนนี้จะทำอะไร”ผมถามมันก่อนจะนึกได้ว่ากูอ่อยมันหรือเปล่าวะ มันยิ้มเอามือลูบหลัง”กูไม่ได้ให้ท่ามึงนะ ถามเฉยๆ”แล้วผมจะออกตัวทำไมวะ มันหัวเราะ หึหึ
“ถ้าพรุ่งนี้โลกแตก”มันทวนคำ จ้องตาผม ก่อนจะพูดต่อ ผมเบิกตาชั้นเดียวแต่โตพอตัวเมื่อได้ยินคำตอบต่อมา
.
.
.
“เรามาทำอะไรที่มันแตกก่อนโลกดีกว่าไหม”แค่นั้นแหละมันก็คร่อมผมทันที ปิดปากไม่ให้เอ่ยอะไรออกมาอีก ผมอื้อๆๆๆอยู่พักหนึ่งก่อนจะกอดรัดและจูบตอบทันที
“อืม อา”เสียงผมแน่นอน ครางออกมาเมื่อมันขบใบหู
“ออย พร้อมหรือเปล่า”มันกระซิบถามผมทำไม
“มึงอยากให้กูตอบว่าไงล่ะ อา อ๊ะ”ผมถามมันกลับ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมันเม้มซอกคอน่าจะทำรอย มือถอดกางเกงนอนขายาวผมออกเหลือแต่ชั้นใน แกะกระดุมออกจนหมดแต่ไม่ถอด ก้มไปจูบหน้าอก
“พร้อมแล้ว”มันพูดตรงอกซ้ายที่มีหัวใจเต้น ตึกๆๆ
“กูยังไม่ได้พูดเลย อื๊อ”ผมดึงหัวมันขึ้นมา มันยิ้มเอามือชี้ตรงที่มันเต้น
“มันบอกแล้ว”มันเริ่มรุกไล่มากขึ้น
“มึงมั่วว่ะ กู ยะ ยัง ไอ้เป๊บ อื๊อ”ผมท้วงมันอีก แต่มันไม่ฟังแล้ว ผมจิกหัวมันขึ้นมาอีก”ไอ้เป๊บ เราแค่สมมุติว่าโลกแตกไม่ใช่เหรอ ห๊ะ”ผมพูดใส่หน้ามัน หลังจากคิดได้ว่าดัดจริตเล่นตัวหน่อยก็ได้
“ก็ออยบอกเองนี่หว่า ว่าโลกแตกแน่แต่ไม่รู้เมื่อไร แล้วเกิดมันแตกพรุ่งนี้ล่ะ เรายังไม่ได้มีอะไรกันเลยนะ”มันเอาคำพูดผมมาอ้างหน้าตาเฉย”และใจออยมันก็กระซิบบอกว่า พร้อมแล้ว คุณได้ไปต่อ”มันพูดอีก
“เชี่ยยยยยย”ผมไม่รู้จะหาอะไรมาว่ามันแล้ว มันยิ้ม
“เพราะฉะนั้นต่อเถอะนะ นะ”มันอ้อนทั้งสีหน้าและแววตา ผมไม่พูดแต่จูบปิดปากมันซะเลย กูอยากจะบอกว่าเหตุผลมึงโคตรถูกใจกูเลย แต่เดี๋ยว
“เดี๋ยวก่อน”ผมจิกมันอีก
“อะไรอีกล่ะ”มันครวญ
“มึงทำเป็นเหรอกับผู้ชายอ่ะ”ผมถามมันอีก มันผละออกเปิดลิ้นชัก หยิบมากองตรงหน้า อั๊ยยะ ซีดีเกย์ เกือบร้อยแผ่น แถมอุปกรณ์เสริมเพียบพร้อม นี่มึงเตรียมการฟันกูล่วงหน้าเพราะคิดว่าโลกจะแตกจริงๆเหรอวะ
“พอไหม ศึกษาเกือบปีแล้ว แต่ลองครั้งแรก”มันถามพร้อมบอกยักคิ้วให้กูอีก และจังหวะที่อึ้งๆมันก็เสยต่อเลย
/
/
/
“อืม อา อ๊ะ”ผมครางอีกแล้ว เมื่อตอนนี้มันขบเม้มยอดอก และดุนดันสองข้างเท่ากัน มือก็รูดชั้นในออก กุมปิกาจู้ผมไว้ขยับรูดไปมาอย่างอ่อนโยน ปากซุกไซร้ไล่ต่ำวนสะดือ จูบแผ่วๆตรงท้องน้อย ลมหายใจอุ่นทำเอาสยิวไปหมด
“ออยน่ารักจัง”ไปบอกมันทำไมตรงนั้น มันไม่มีหูโว้ย ขึ้นมาบอกตรงหูกูนี่
“อ๊ะ อื๊อ”ผมขยุ้มผมมันคลึงไปมาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อมันหยอกน้องจู้ผมด้วยปาก ไล้ไปมาตรงปลายก่อนจะครอบลงเม้มให้รู้สึก ถึงกับต้องยกสะโพกตอบรับ ทฤษฎีมึงแน่นจริงๆ ไม่อยากเชื่อว่าครั้งแรก เล่นดูดเลียซะกูจะเพลียแล้ว ก่อนมันจะเพิ่มมากความเร็วและแรงมากขึ้น
“อา อา เป๊บ เป๊บ”ผมเรียกมันก่อนจะกระตุกผวาไปกอดมันเอาไว้ ปรือตามองมันที่กำลังเก็บทุกหยดที่ออกมา ผมพลิกมันลงไปนอนข้างใต้บ้าง จูบปากมันจนได้รับรู้รสตัวเอง ไม่รู้มันเปลือยตั้งแต่เมื่อไร ทำเอาตะลึงกับร่างเปลือยเต็มตัวของมันเหมือนกันแค่ครึ่งท่อนผมก็จินตนาการไกลแล้วนะ พอเห็นของจริงยิ่งกว่าจินตนาการอีก น้องๆรูปปั้นเทพบุตรเลยนะมึง ไอ้นั่นก็ล้นมือแต่มันก็มีมารยาทนะผงกทักทายซะด้วย ผมเลยเช็คแฮนด์กับมันหน่อย ทำอย่างที่มันทำกับผมบ้าง
“ออย อืม”มันครางเป็นด้วยแหะ ผมได้ใจเลยไล่จูบมันต่ำลงๆ ขนอ่อนตรงหน้าท้องมันลุกนิดๆสยิวล่ะสิ ผมจูบไปทั่วก่อนจะเจอเต็มๆตา และน่าจะเต็มปากด้วยมั้ง ปลุกปั่นให้มันคุ้นเคยอีกนิด ก่อนจะครอบลงไป มันสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อผมเล่นมันบ้าง
“อา อา”
“อื๊อ ออย ออย”มันเรียกชื่อผม เหมือนจะให้พอก่อน แต่มือกดหัวกูซะไม่ให้ผุดให้เกิดเลย เอาไงแน่วะ แต่ยังไม่ได้ถอนออก โลกสวยด้วยมือและปากผมก็แตกซะก่อน มันตกใจจะดึงแต่ผมก็ทำให้เหมือนที่มันทำเหมือนกัน มันดึงผมขึ้นไปจูบขึ้นมาทับผมอีกครั้ง ไม่รู้มันทำอะไรกุกกัก รู้อีกทีเสียดนิดหน่อยแต่เย็นๆลื่นตรงปากทางหลัง
“อื๊อ อึก”ผมกลั้นเสียงเอาไว้เกร็งนิดหน่อยก่อนจะคลาย
“เจ็บไหม”มันถามและจูบหน้าผาก ผมส่ายหน้ายิ้มๆไม่เคยรู้สึกว่าถูกเอาใจขนาดนี้มาก่อน ไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกเอาใจแต่ครั้งนี้ดูจริงใจและเต็มใจที่จะมอบให้กันและกัน
“ไม่เป็นไร ต่อเถอะ”ผมยิ้ม มันเริ่มขยับตามสเต็ปที่มันคงเรียนรู้มานั่นแหละ ระหว่างนั้นมันก็จูบผมตลอด ก่อนจะรู้สึกเสียดและแน่นกว่าเดิม
“อ๊า อา ปะ เป๊บ”ผมผวากอดมัน จิกเล็บที่ไหล่
“ครับ ไม่เป็นไรนะ เจ็บนิดนึง”มันพูดหวานมาก ปลอบเหมือนเป็นครั้งแรกผมอย่างนั้นแหละ ทั้งที่เป็นครั้งแรกของมันนะ เมื่อทุกอย่างเข้าที่ มันก็เริ่มขยับหน้านิ่วหน่อยๆ ผมเลยจูบมันและแยกขาออกอีกนิด มันยิ้มและขยับต่อ จากช้าเริ่มเร็วขึ้น เสียงครางเสียงร้องเสียงกระทบกระแทกแต่ยังไม่แตก แทรกแซงกันไปหมด
“อา อา อ๊ะ”
“ออย อืม อืม”
น่าจะเป็นเสียงครางสุดท้ายที่เราร้องใส่กัน ก่อนมันจะจูบผมบดเบียดไปมา ช่วงล่างขยับยังไม่หยุด จนสุดท้ายเราก็โลกแตกไปพร้อมกันแต่ยังกอดก่ายกันไม่หยุด กลัวแรงแตกของโลกจะแยกเราออกจากกัน
“โลกแตกยังเนี่ยะ”ผมถามมันได้ปัญญาอ่อนมาก
“แตกแล้วมั้ง น้ำท่วมเต็มเลย”มันก็เล่นตอบ ก่อนจะหัวเราะใส่กัน และมันก็ดันต่ออีก”อีกนะ ถ้ามันแตกจริงๆเราจะไม่คุ้ม”มันยักคิ้วบอก
“ไอ้บ้า คุ้มมึงไม่คุ้มกูสิ อี๊อออออ”แล้วก็เสร็จมันอีกจนได้
/
/
/
ผมตื่นก่อนมันอีกครับ กว่าจะเข้าห้องน้ำทำความสะอาดตัวเองได้ เยอะเอาเรื่องอยู่ “ไอ้เป๊บ สัด ถุงยางหมดจัดสดกูเลยนะ”บ่นมันนิดหน่อย แต่ว่าไม่ได้ก็เคลิ้มตามมันไปด้วย ครั้งแรกของมึงเล่นกูซะยวบเลย
“รับอะไรดีคะ”เสียงแม่บ้านวัยกลางคนถามผมที่เดินมาถึงชั้นล่าง
“ป้าทำอะไรกินครับ”ผมถามกลับด้วยรอยยิ้ม
“ตอนนี้ป้ามีข้าวต้มกุ้งคะ คุณจะรับอะไรเพิ่มไหมคะ”ป้าพูดอย่างนอบน้อมมาก
“ไม่เป็นไรครับป้า ผมกินได้หมดแหละครับ เรียกออยเฉยๆก็พอไม่ต้องเรียกคุณหรอกป้า”ผมบอกป้าอย่างเป็นกันเอง แกยิ้มพยักหน้ารับ ผมเลยไปช่วยแกเตรียมจัดโต๊ะ
“ไอ้เป๊บยังไม่ตื่นอีกเหรอ ออย”เสียงพ่อมันถามครับ ผมยกมือไหว้ อ้าว พ่อกลับมาเมื่อไร
“ยังครับ พ่อเพิ่งกลับมาเหรอครับ”ผมตอบก่อนจะถามท่าน ยกชามข้าวต้มไปวางให้
“มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ”ท่านบอก ทำเอาผมแทบทำทัพพีร่วงจากมือ ก็จะอะไรล่ะครับ ห้องพ่ออยู่เยื้องห้องมันนิดเดียวเอง
“ระ เหรอครับ ผมไม่ได้ยินเสียงรถเลย”ผมรับคำยิ้มแหยๆ
“จะได้ยินยังไงล่ะ พ่อมาถึงก็เกือบตีสามแล้ว เราคงนอนกันแล้วล่ะ”ท่านบอกผม ทำเอาโล่งอกไปนิด เพราะผมกับมันเลิกทำตอนเที่ยงคืน
“หลับสบายดีไหม”ท่านถามผม อยากบอกว่าตอนแรกไม่สบายแต่สยิว ตอนหลังหลับเป็นตาย
“ครับ แล้วพ่อจะออกไปทำธุระกี่โมง ไอ้เป๊บ เอ้อ เป๊บยังไม่ตื่นเลย”ผมบอกและเปลี่ยนเรื่องถามท่าน
“ธุระอะไร”ท่านถามทำหน้างง
“ก็เห็นเป๊บบอกว่าจะไปธุระกับพ่อ ก่อนจะไปเที่ยวกระบี่”ผมตอบท่าน นึกสงสัยว่าพ่อแอ๊บไม่รู้หรือเปล่า ท่านขมวดคิ้วทำท่านึก จนกลายเป็นผมแล้วที่เริ่มสงสัย
“อ๋อ เรียบร้อยแล้ว ไอ้เป๊บน่ะสิบอกจะไปเที่ยว เลยเร่งให้พ่อไปทำเสร็จตั้งแต่สองวันก่อน และมันก็ชิ่งกลับทันทีบอกว่าติดเรียน พ่อเลยอยู่เที่ยวต่อ”ท่านร่ายรายละเอียดให้ผมฟังถึงธุระที่เสร็จไปแล้ว ไอ้เป๊บ ห่าราก สัด หลอกกูเหรอมึง ”เป็นไรออย ทำหน้าเหมือนแค้นใครเลย ข้าวต้มไม่อร่อยเหรอ”เสียงกลั้วหัวเราะถาม ปลุกผมจากแค้นฝังหุ่น อยากบอกเหลือเกินแค้นลูกชายพ่อนั่นแหละ ที่หลอกฟันผมเมื่อคืน
“ปะ เปล่าครับ อร่อย แต่กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนพ่อไปด้วยกันน่ะครับ”ผมพลิกสถานการณ์ต่อ แต่ในใจอยากกระทืบไอ้คนนอนยังไม่ตื่นให้จมตีนเลย
“ไปกันเถอะ พ่อติดงานน่ะ เที่ยวให้สนุกกันนะ”พ่อพูดยิ้มๆ และเราก็หมดเรื่องพูดแยกย้ายกัน ผมรีบขึ้นห้องไปหามันทันที เปิดและปิดประตูได้กระโจนขึ้นเตียง
ตุบๆๆๆๆ ผลั่กๆๆๆๆๆๆ “ ไอ้เชี่ยะเป๊บ มึงลุกเดี๋ยวนี้”ผมทุบมันเหยียบมันกระทืบมันด้วย
“โอ้ยยยย ออย จะเอาอีกไง รุนแรงแต่เช้าเลย ลูกเป๊บพังหมดแล้ว”มันร้องโอดครวญหนีตีนผมที่ตามกระหน่ำมันอยู่
“ตายเหรอ กูจะกระทืบทั้งพ่อทั้งลูกมึงให้ฝ่อไปเลย เจ้าเล่ห์นักนะมึง ไอ้ฟายยยยยยยยยยย”ผมยังไม่เลิกด่าเลิกตืบมัน ลืมไปเลยว่ายังยอกหว่างขาไม่หาย ก่อนจะเสียหลักเมื่อมันตวัดลงไปนอนกอด พลิกตัวจูบปิดปากผม สัด ฟันก็ยังไม่แปรง
“มึงหลอกกูทำไม”ผละได้หอบสองแฮ่กถามทันที
“หลอกอะไร”มันทำใสซื่อ กูไม่เชื่อมึงแล้ว
“เรื่องไปธุระกับพ่องงงมึงไง”กวนตีนแม่งเลย
“ก็ทำแล้วไง”มันพูดหน้าตาเฉย
“เมื่อไร”ผมถาม
“เมื่อสองวันก่อน”มันจ้องตาแป๋ว
“แล้วมึงไม่บอกกูล่ะว่าเสร็จแล้ว”ผมจิกหัวมันที่ยิ้มกริ่ม
“ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิจ๊ะ”มันยังหน้าเป็น
“สัด ไม่ต้องมาจ๊ะมาแจ๊ะใส่กู มึงไม่ต้องไปเลย”ผมด่ามันผลักมันออก
“ไม่อาววววว ได้เขาแล้วต้องรับผิดชอบด้วย เมื่อยสะโพกไปหมดเลย”มันเอาหน้าซุกส่ายหน้าซอกคอผมไปมา
“จวยยยยย มึงสิต้องรับผิดชอบกู”ผมยกให้มันอีกอัน จิกหัวมันไปมา มันก็ยิ้มแม่งอยู่นั่นแหละ ใครว่ามันซื่อมันซึน ผมว่ามันมึนได้โล่มากกว่า
“แน่นอน ไม่มีใบประกันแต่ยืนยันได้”มันยกยิ้ม
“กูจะเชื่อมึงได้ไหม แค่นี้มึงยังหลอกกูเลย”ผมยังอดเคืองไม่ได้
“อย่าโกรธเลยนะ เป๊บแค่อยากรู้ว่าออยจะรอเป๊บไหม อยากให้ไปด้วยหรือเปล่าและก็รู้แล้ว แต่ถึงออยไปก่อน เป๊บก็ตามไปอยู่แล้วล่ะ ขอโทษนะครับ นะ”มันพูดอ้อนผม จุ๊บซ้ายจุ๊บขวากอดรัดไปมา
“คราวนี้กูยกโทษให้ ถ้ามีอีกมึงตาย”ผมคาดโทษมัน ที่ยิ้มกริ่ม
“งั้นเป๊บขอทำเผื่อล่วงหน้าเลยนะ เกิดตายก่อนแล้วไม่ได้ทำ”มันบอกจบปุ๊บก็จูบปั๊บ ผมยังไม่ได้ตั้งรับ เสียง ตับ ตับ ตับ ก็ดังอีกแล้ว กูจะโทษใครดีเนี่ยะกับเหตุการณ์ครั้งนี้ มึง กู แต่คิดอีกทีโทษอีฝิ่นดีกว่า ที่เสือกยุให้กูไปพร้อมมึง อื๊ออออออออออออออออออออออ
********************************************************************************************
ปล. รับปีใหม่กับตอนใหม่ เออ ใครจะเอาตอนเก่ามาลงวะ 5555555555 ได้ไปเที่ยวกระบี่ตามกลุ่มนี้บ้างหรือเปล่าคะ คนแต่งไม่ได้ไปไหนเลย เคลียร์งานเสร็จก็กลับ(บ้าน)นอก ทันที กลับมาก็งานสุมกว่าจะเอามาลงได้ งั้นติดตามต่อเลยนะจ๊ะกับคู่นี้ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะที่ติดตามกันมาตลอด ปีนี้ก็มาเป็นกำลังใจกันต่อนะคะ
-
:z13: :z13:
-
เป๊บศึกษาล่วงหน้าเป็นปีเลยหราอิอิ
-
มาแย้ว....ขออ่านก่อน
เป๊บ....สุดยอดจริงๆ ..555
ทำเอาน้องออยโลกแตกเลย..
-
ไอพวกที่พาล นี่มันก็พาลเอาตรีนจริงๆ เลยเนอะ ปากเสียมากอ่ะ ไอพี่เฟสรัยนั่น :z6:
-
เป๊บน่ารักมาก แฟนเก่าพลาดไปแล้วจริงๆ แต่ก็นะคนเขาจะคู่กัน เป๊บออยก็ได้คบกันจริงๆ :impress2:
เป๊บหลอกล่อเราเรื่องโลกแตกมาเพื่อจะทำอะไรแตกกับออยรึป่าวเนี่ย หึหึ
เป๊บร้ายได้ใจมากเลยอ่ะ หึหึ ต้องอย่างนี้สิจะได้ปกป้องออยได้
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
คึคึ น้องออยเสร็จพี่เป๊บจนได้ :oo1:
-
ในที่สุดน้องออยก็เสียสาว (ไม่ใช่แระ) :laugh:
แหม....เป๊บทำเนียนนะมีกลัวโลกแตกต้องรีบทำก่อน :jul3:
-
ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับตอนนี้
ไม่นึกว่าจะได้อ่าน
ชอบแบบเป๊บอ่ะ มึนดี :z2:
-
แหม่ะ ถูกใจเป๊บจริงๆ o13
-
เป๊ปออยน่ารักโคตร :z2:
-
เป๊ป มึนได้เนียนมาก 55555++
-
กลุ่มนี่เป็นฝั่งป็นฝาจะครบทุกคนแล้วเนาะ
-
:z2: เป็ปมึนได้โล่อ่ะ
-
เป๊บนี่น่ารักมากๆจริงๆนะ
ใครว่าโง่ ซื่อบื้อน่าเบื่อนี่โง่มากเลยนะ
อิจฉาออย :o8:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เป๊บ น่ารัก พูดเพราะ สุภาพบุรุษสุดๆเลย
-
สุดๆอะ ^ ^
-
:haun4: คู่นี้ก็น่ารักอ่า สมกับที่รอคอย
สู้ๆนะคนเขียน เป็นกำลังใจให้จ้า
รอตอนต่อไปเน้อ
ปล. คิดถึงพี่ไผ่กะน้องฝิ่น จังเลยยยย
-
คู่นี้น่ารักดี o13
-
:jul1: :jul1:
-
สุดท้ายออยก็โทษฝิ่น :m20: ต้นเหตุแห่งการเสียสาวของออยเนอะฝิ่นเนี่ย
เป๊บเจ้าเล่ห์ว่ะค่ะ ทำธุระเสร็จก็ไม่บอก หาเรื่องให้ออยอยู่ด้วยนี่หว่า คุยกันเรื่องโลกแ่ตกไปมา
หาไรทำก่อนโลกแตกมันซะเลย
พวกรุ่นพี่นั่นร้ายมาก น่าจัดเต็มมาก ๆ น้องตัวเองทำให้เค้าเสียใจยังมายุ่งอีก
เป๊บเท่ห์ดี ออยก็ปากไวดี (เพื่อนฝิ่นซะอย่าง) ชอบตอนด่าแบบพูดผิด ๆ ถูก ๆ
ขอบคุณค่า
-
อิอิน้องออยก็ถึงฝังอีกคน เหลือใครอีกน้อ
ขอบคุณจ้า หวัดดีปีใหม่ เฮงๆๆๆๆ รวยๆๆๆๆๆ :L1: :pig4: :L1:
-
ออยเสร็จไปเรียบร้อยอีกคนแล้วววว
5555
-
เป๊บออย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
-
:laugh: ฮ่าๆๆ คู่นี้เค้าก็ฮาไม่หยอกนะเนี้ย
แค่ความหื่นอาจจะแพ้พี่ไผ่เค้าอยู่นี๊ดดดนึง ^^
-
เป๊ปเจ้าเล่ห์อ่ะ o13
-
เราเป๊ปเจ้าเล่ห์มากกว่านะ
-
555 อย่างเป๊บจะเรียกว่าซื่อหรือเจ้าเล่ห์ดี ออยยังตามไม่ทันเลย :laugh:
-
:-[ คู่นี้ก็น่ารัก อยากอ่านคู่ของโมนิคด้วยอะ
-
ฮ่าๆ
แต่ละคน แสบๆกันทั้งน้านนน
รักกันดีจริงๆเลยน้าา
-
555 เป๊ป สุดยอด :mc4:
-
เป๊ปเนียนได้ถ้วยเลย :oo1: :oo1: :oo1:
-
คู่นี้ก็น่ารักไม่แพ้พี่ไผ่กะน้องฝิ่นเลยนะเนี่ย :o8:
หวานเว่อร์ แถมเป๊บก็สุภาพบุรุษสุดๆ ปกป้องแฟน แมนมาก แมนกว่าอิพี่เฟสอะไรนั่นซะอีก :angry2:
-
โอ้ยยย สรุปแล้ว รุกเรื่องนี้เนี่ยยย เจ้าเล่ห์เหมือกันทุกคนเบยยย
-
สนุกมากๆๆๆแปะไว้ที่หน้า2 :impress2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:วันสิ้นโลกจริงๆๆ น้ำ(เลือด)ท่วมจอเลย :haun4: :haun4: :haun4:ปล.น่าจะมีแฟนเพจได้ละสนุกขนาดนี้อะ o13 o13 o13
-
:a5: เป็ปร้ายยยยยยยยยยยยยมากอ่ะ ทำตัวมึนแต่ :-[ ออยพลาดอย่างแรง55555
-
ฮาพอกับฝิ่นไผ่เลย
-
พี่คะกลับไปบอกน้องพี่นะคะว่า พลาดไปแล้ว อิอิ
พลาดก็ดี เพราะว่าเป๊ปเป็นของออย :m20:
โลกไม่ทันแตก อันนั้นเเตกก่อนซะเเล้ว :pighaun:
-
หึหึหึ วันโลกแตกล่ะ :z2:
-
ว่าแล้วเชียว...เป๊บมิใช่ธรรมดา..มึน ๆ แบบมีเป้าหมายยยย.. :m20:
รู้สึกดีที่น้องออยเข้ากับคุณพ่อได้...วันข้างหน้าคงไม่หนักนัก(มั๊ง)เนอะ...
:L2: & :L1:
-
แซ่บทุกคู่ค่ะ o13
-
เป๊บ ไม่ธรรมดานะ
เจ้าเล่ห์แบบหน้าตาย
ออยได้แฟนทันกันแน่ๆ
-
คู่นี้น่ารักมากกกกก เป๊บม่างงงเจ้าเล่ห์มากอ่ะ 5555555
-
เรียบร้อยไปอีกคู่
-
จะมึน จะซึน ยังไง แต่เป๊บกับออยน่ารักอะ
โลกแตกกันใหญ่เลยนะที่บ้านเนี่ย อิอิ :jul1: :jul1:
-
:-[ :-[ :-[
-
เป๊ปไม่ได้ใสซื่อนะ o18 น่ารักอีกคู่แล้ว :กอด1:
-
สงสัยเป๊บจะได้เป็นขวัญใจแม่ยกคนใหม่ซะแล้วสิ
ไอ้ท่าทางมึนๆอึนๆนี่ที่แท้มันคือการแสดงใช่ไหม
จริงๆแล้วคือเจ้าเล่ห์ หื่น และชอบล่อลวงออยสินะ
เล่นเอาออยตามไม่ทันจนต้องเสียตัวเลยเห็นไหม
ไม่รู้จะโทษหรือขอบคุณฝิ่นอนงค์ดีนะเนี่ย :z1:
ทำให้เพื่อนได้ออกเรือน(แบบงงๆ)อีกคนแล้วนะ
ทีนี้ก็ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบกันแล้วล่ะ :laugh:
ว่าแต่ไอ้ตอนที่ปกป้องออยน่ะเท่ห์จริงนะพ่อคุณ o13
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
-
คู่นี้ก็น่าร้ากกก ชอบมาก
เป๊ปแอบเจ้าเล่ห์อ่ะ ฮี่ๆ
แต่น่ารักดีเวลาอยู่กับออย
ฮาดี เป็นกำลังใจให้ค่า
รออ่านตอนต่อไป เย้ๆ
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ. ชอบบบบบบบ. ขออีกๆๆ
-
ด่ากันกระจายสุดท้ายก้อได้กันทุกคู่. ให้ตายเถอะ!!
-
อั้ยย่ะห์ เป๊ป-ออย
ยอดชายนายเป็ป เค้ามึนแบบเจ้าเล่ห์จริงๆ 5555
น่ารักไปอีกแบบกับคู่นี้ อิอิ
-
อยากได้แบบเป๊บซักคนอะ ทำยังไงดี
-
ก็คนมันรักทำไงได้เนอะ เหมือนเราที่รักเรื่องนี้ น่ารักทุกคู่เลย~
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:กอด1: :z2:
-
เรื่องมันเป็นงี้นี่เอง...
-
ออยน่าจะจัดให้หนักกับพวกปากหมากว่านี้นะ :z6:
-
คู่นี้น่ารักกกกกก :impress2:
เป๊บนี่ทำเป็นมึนๆอึนๆนะ แต่ที่จริงนี่เจ้าเล่ห์ไม่เบา ทำเอาออยเสียรู้เข้าจนได้ :laugh:
-
เสร็จ
:oo1:
-
ตอนที่ 91
หลังจากเที่ยวจนเต็มอิ่ม อีกสองวันก็ต้องเดินทางกลับแล้ว ก่อนกลับพวกเราก็มาทำบุญที่วัดใกล้บ้านไอ้ฝิ่นกัน ปู่ก็มา พร้อมด้วยญาติพี่น้องมันอีกหลายคน เพราะวันนี้เป็นวันเกิดไอ้ฝิ่นและยังเป็นการทำบุญให้พ่อที่เสียไปแล้วด้วย ทุกอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ยกเว้นเมียผมที่สงบเสงี่ยมเข้าขั้นหงอยเลยก็ว่าได้ เกาะติดปู่แน่น อีกมือก็จับผมไว้ตลอด ตอนกรวดน้ำ น้ำตามันไหลด้วยผมหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้ ปกติคงจะยกเสื้อเช็ดไปแล้วล่ะ เรียบร้อยก็ถวายสังฆทาน ล้อมวงกินข้าวกันที่วัดเลยทีเดียวเป็นอันเสร็จพิธี
“น้องไปหาลุงกับป้าบ้างนะลูก” ดูทุกคนรักมันเหมือนที่ป้านวลบอกเลยครับ แถมยังเผื่อแผ่ให้พวกผมและเพื่อนๆมันด้วย ถือว่ามันเป็นคนโชคดีที่เกิดมาเพียบพร้อมคนหนึ่ง ไม่ขาดไม่เกินไปนัก
“พาพี่ไผ่กับเพื่อนไปด้วย ป้าจะทำขนมให้ทานกันนะ”ป้าที่ดูใจดี สวยสมวัยสวมกอด ยิ้มให้พวกผมที่ยิ้มตอบรับน้ำใจของท่าน
“น้องจะพาไปนะ”มันกอดป้ามัน ก่อนจะผลัดไปหาอา พี่ๆ ตระกูลนี้หลานผู้ชายเยอะมาก หน้าตาไม่ต่างกันเท่าไร
“ย่าเล็กบ่นหานะ วันนี้มาไม่ได้แต่ฝากบอกให้มึงเป็นเด็กดี เรียนเก่งๆ อย่าเปลี่ยนแฟนบ่อยนัก ไอ้ที่มีอยู่ก็โละซะบ้าง เดี๋ยวจะมีปัญหาในชีวิต และก็”อาจารย์ที่มีศักดิ์เป็นอามันครับ กอดมันโยกไปมาร่ายยาว มันเลยเอามือปิดปาก
“พอเลย ย่าเล็กไม่มีทางพูดแบบนี้กับน้องหรอก อานั่นแหละตัวดี ไอ้ที่พูดมาไปจัดการตัวเองเถอะ บรรดากิ๊กลูกศิษย์ อื๊อๆๆ”มันพูดใส่มั่ง เลยโดนปิดปาก เรียกรอยยิ้มหวานๆแต่ฉาบมีดโกนของคนข้างๆ
“มึงอย่าใส่ร้าย เมียกูไม่เชื่อหรอก กูเลิกหมดแล้ว เสียภาพพจน์กูหมด”โวยใส่พร้อมเขกหัวเบาๆสองสามที
“หลานพูดความจริงนะสิถึงได้รีบปิดปาก กลับไป เคลียร์”พูดยิ้มๆแต่เน้นๆ
“โธ่ ไปเชื่อมันมากกว่าผัวได้ไงวะ ไม่เอาน่า”แหย่กันไปมาก็แยกกัน แกชวนพวกผมไปเที่ยวบ้านด้วย ไม่รู้จะมีเวลาไปหรือเปล่า ได้แต่ตอบแทงกั๊กไปก่อน สักพักพี่ๆมันก็เดินเข้ามาหา
“ไอ้แสบ มีแฟนไม่พาไปหาพี่เลยนะมึง”พี่มันตบหัวเบาๆ จูบหน้าผากดังฟอด
“น้ำลายว่ะ”มันทำหน้าแหยง พี่มันเลยจูบอีกสองฟอด อืม พอได้แล้วมั้งหน้าผากเมียกูเป็นขี้กลากหมด
“ฟร้อนท์ เกรงใจแฟนมันด้วยโว้ย กูไม่อยากโดนกระทืบพร้อมมึง”พี่มันอีกคนพูดยิ้มๆ ล้อเลียน
“ไอ้แฟร้งค์ มึงจะพูดสะกิดตีนพี่เขาทำไมวะ”อ๋อ ชื่อไอ้แฟร้งค์นี่เอง หน้าตาหล่อร้ายมาก คนชื่อฟร้อนท์ยักไหล่หลังจากหาเรื่องให้เสร็จแล้ว ผมไม่ทำหรอกครับยังไงก็ญาติเมีย ถ้ากวนตีนจริงๆค่อยเจอนอกรอบ
“เมื่อไรจะให้กูซื้ออะไรให้สักทีวะ หืม”พี่มันที่ชื่อฟร้อนท์กอดมันพูดเสียงอ่อนโยน หลังจากแหย่จนหนำใจ
“ฟร้อนท์”เสียงเรียกอย่างหนัก”มึงอย่าพูดอีก ปู่ได้ยินเป็นเรื่องและน้องคงไม่อยากฟังเท่าไร”คนชื่อแฟร้งค์พูดเรียบๆ ก่อนจะกอดไอ้ฝิ่นที่เงียบไป
“ไม่เป็นไร น้องรู้”มันส่ายหน้ากอดพี่มันสองคน
“พวกมึงแหย่อะไรน้องวะ”เสียงทุ้มๆดังมาก่อนตัว ดูแล้วน่าจะอายุมากที่สุดในบรรดาพี่ๆมัน
“เปล่านะโว้ย พี่เฟย์ แค่แซวมันเฉยๆ เน๊าะ”ไอ้ฟร้อนท์รีบออกตัวทันที ไอ้ฝิ่นผละไปกอดพี่คนใหม่ หอมแก้มซ้ายขวา มึงมองหน้ากูบ้างก็ได้นะ ไม่อยากให้มันทำแบบนี้กับใครเลย แม้จะเป็นพี่มันผมก็ไม่ชอบเท่าไรนัก แต่จะอนุโลมให้กึ่งหนึ่ง
“จริงหรือเปล่าน้อง”พี่มันลูบหัวและถามอย่างอ่อนโยนต่างจากเมื่อกี้ลิบ
“อืม นึกว่าพี่เฟย์จะไม่มาซะอีก”มันตอบก่อนจะถามอ้อนๆ
“พี่เคลียร์งานอยู่ เสร็จปุ๊บก็รีบมาเลย เที่ยวสนุกไหม แต่น่าจะสนุกนะเห็นอัพรูปลงดูน้องร่าเริงมาก สงสัยจะได้คนดูแลดี”พี่มันบอกและมีแซว มันหัวเราะ
“สนุกมากกกกก คนดูแลก็ดีมากๆๆๆด้วย”มันตอบแบบไม่มีปิดบัง ทำเอาผมอยากจะยิ้มให้ปากฉีกไปเลยกับคำชมอันเปิดเผยจากใจจริงของเมีย
“ไอ้ไผ่ มึงอยากจะยิ้มเหรอวะ”ไอ้เชี่ยะหวายช่างสังเกตอีกแล้ว
“ปลื้มใจล่ะสิมึง เมียชมต่อหน้าพี่มัน”ไอ้เจย์ไม่มีขัดมีแต่เสริม เพื่อนมันก็อมยิ้ม ขนาดคุยกับพี่ๆมันอยู่นะ
“เรื่องของปากกู”ผมบอกมัน
“ถ้าว่างๆก็มาเที่ยวกันอีกนะ ฝากดูแลน้องด้วย”พี่เฟย์พูดก่อนจะจับมือกับผม มันบอกพี่เฟย์แก่กว่าผมสามปี
“ครับ”ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะคุยกันต่อนิดหน่อยก็แยกย้ายกันกลับ ผมรู้สึกได้ถึงความผิดปกติอีกอย่าง ไม่มีใครพูดหรืออวยพรอะไรให้ไอ้ฝิ่นเลย จะว่าไม่รู้ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก
“พี่ไผ่”มันเรียกผมที่ยืนใช้ความคิด
“หืม”ผมหันมามองมือที่คล้องแขนอยู่
“ไปหาพ่อกัน”มันพูดเสียงเครือๆ ผมกอดไหล่มัน ถือตะกล้าที่ป้านวลส่งให้มาถือไว้
“พาน้องไปหน่อย ปู่ไปรอที่บ้านนะ”ปู่บอกก่อนจะขึ้นรถกลับไปพร้อมป้านวลก่อน พวกเพื่อนผมเพื่อนมันก็ไม่มีใครตามปล่อยให้ไปกันสองคน จนเดินมาถึงที่เก็บกระดูกพ่อ มันก็หยิบผ้าออกมาเช็ดแจกันใส่ดอกไม้ กระถางธูป แก้วใบใหม่ใส่น้ำใสสะอาด แจกันก็ปักดอกเบญจมาส และวางมาลัยพวงใหญ่บนยอด จุดธูปนั่งไหว้กันเงียบๆ แต่ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ
‘ผมขออนุญาตดูแลน้องแทนพ่อ จะดูแลให้ดีที่สุดตราบเท่าที่ได้อยู่ด้วยกัน ยกน้องให้ผมดูแลนะครับ’ผมพูดในใจ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเหมือนมีลมพัดเบาๆ ผมยกมือไหว้ก่อนจะปักธูปในกระถาง
“น้องรักพ่อจ๋านะ คิดถึงเสมอ น้องมีแฟนแล้วนะ ชื่อพี่ไผ่ พ่อจ๋าเห็นใช่ไหม ฮึกๆ”มันพูดด้วยรอยยิ้มแต่น้ำตาไหล “ไม่ต้องห่วงน้องนะครับ น้องจะดูแลปู่กับแม่แทนพ่อด้วย พีไผ่ก็จะช่วยดูด้วย”มันมองหน้าผมในตอนท้ายของประโยคที่พูดจบ
“ครับ”ผมตอบได้แค่นั้น มันพูดอะไรไม่ออก แต่แค่สั้นๆสำหรับผมก็คือสัญญาที่จะทำจริงๆ ผมไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อน ปกติผมจะไม่รับปากอะไรใครง่ายๆ แต่กับคนข้างๆผมตอบรับโดยไม่ต้องคิดทบทวนเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนจะปล่อยให้จมในความเงียบอีกครั้ง สักพักก็ลาท่าน เดินกลับไปที่รถ พวกเพื่อนมันมองหน้าก่อนจะขอตัวกลับไปบ้านก่อน ไม่มีใครพูดอะไร มันก็พยักหน้า
“เดี๋ยวกูจะพาฝิ่นไปข้างนอกหน่อย พวกมึงคงไม่ว่านะ”ผมขอเวลาส่วนตัวกับพวกมัน
“ตามสบาย”ไอ้พายเป็นคนตอบแทนทุกคน เหมือนเพื่อนผมก็จะสังเกตได้นะ ถึงไม่มีใครพูดใครถามอะไร
*
*
*
เราไม่ได้ไปไหนเป็นพิเศษหรอกครับไปปล่อยนกปล่อยปลาปล่อยเต่า ยกเว้นหมาในปากเก็บไว้ก่อน เสร็จก็เดินเล่นริมทะเล บ่ายหน่อยก็แวะกินข้าว และเที่ยวกันต่อ ผมก็พามันไปทั่ว แต่มันไม่อ้อนให้ซื้ออะไรสักอย่าง ระหว่างวันมันก็ไม่พูดถึงวันเกิดมันเลย จนตกเย็นก็กลับมาที่พักแต่ผมบอกให้มันเข้าไปก่อน มีกิจธุระต้องทำนิดหน่อย
“พี่จะไปไหน”มันถามผม
“เดี๋ยวพี่มา”ผมบอกเอามือลูบหัว
“ไม่เอา ไม่ให้ไป”มันเกาะแขนผมแน่นเลย ทำท่าไม่ยอม
“น้อง”ผมเรียกมัน ที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และก็ร้องจริงๆแต่ไม่มีเสียง จนผมต้องกอดมันไว้”ร้องทำไม เดี๋ยวพี่มา ไม่เชื่อเหรอ”ผมถามมันที่ตอนนี้ดูมันอ่อนไหวมาก ไม่ได้ทำการแสดงอย่างใด ดูแล้วมันเหมือนคนใจเสียอะไรสักอย่าง
“ฮึก น้องเชื่อ แต่ กลัว”มันสะอื้นกอดผมก่อนจะบอก
“กลัวอะไร หืม”ผมลูบหัวมัน พร้อมกับถาม มันก็ส่ายหน้า
“ไม่ ฮึก ไม่รู้ แต่ไม่ให้ไป”มันยังยืนยันคำเดิม จนผมต้องกอดมันอีก เกือบสิบนาทีที่ผมทั้งปลอบทั้งประเลาะ มันก็ไม่ยอม ผมพยายามใจเย็นอย่างมากที่จะไม่ดุ จนสุดท้ายต้องพามันเข้าห้อง ผ่านหน้าไอ้พวกนั้นที่นั่งคุยกันอยู่
“กลับ วะ”ไอ้หวายทักแต่ยังพูดไม่จบ ผมทำหน้าแบบอย่าเพิ่งถาม มันก็พยักหน้ารับรู้แต่ก็อยากรู้ว่าไอ้ฝิ่นเป็นอะไร พอเข้าห้องได้มันก็กอดผมอยู่อย่างนั้นเหมือนเด็กขวัญเสีย
“มีอะไรจะบอกพี่ไหม หืม”ผมถามมันอีก เอามือเช็ดน้ำตาให้
“น้อง ฮึก กลัว”มันบอกคำเดิม
“น้องไม่บอก พี่จะรู้ได้ไงว่าน้องกลัวอะไร”ผมถามอีก จูบแก้ม จูบหน้าผาก มันมองผมหน้ามีแต่น้ำตา สะอึกสะอื้นจนตัวโยนไปหมด ส่ายหน้าไปมา
“อย่าร้อง ไม่บอกก็ไม่บอก”ผมเลยหยุดถามและปลอบ มือลูบหลังลูบไหล่ให้มันผ่อนคลาย รู้สึกมันเกร็งไปหมด ผมใจไม่ดีเลย ไม่เคยเห็นมันเป็นอย่างนี้มาก่อน
“อยู่กับน้องนะ อย่าไปไหน น้องไม่อยากได้อะไร ฮึก”มันบอกเสียงเครือสะอื้นเงียบๆ จับมือผมให้กอดมันแน่นเข้าไปอีก
“ครับ นิ่งซะนะ”ผมโยกตัวมันไปมาจนเงียบเสียง มันหลับคาอกผมเลย ปากก็กัดคอเสื้อผม ผมค่อยๆจับมันลงนอนบนหมอนเมื่อเห็นว่าหลับสนิท เอาหมอนข้างสอดตรงแขน ห่มผ้าแพรให้
“เดี๋ยวพี่มานะ”ผมจูบหน้าผาก แก้ม เอามือลูบหลังเบาๆ เมื่อมันสะดุ้งนิดๆ กอดให้แน่ใจอีกนิดว่าหลับสนิทจริงๆ ผมถึงเดินออกไปข้างนอก
“เป็นไงมั่ง”ไอ้พายถามคนแรก มันมองอย่างเป็นห่วง
“หลับแล้ว”ผมบอกก่อนจะนั่งลง
“แล้วเป็นไรวะ ดูมันหงอยๆตั้งแต่กลับจากทำบุญให้พ่อที่วัดแล้ว”ไอ้บลูถามบ้างคงจะสังเกตเห็นความผิดปกติในตัวมันเหมือนกัน
“มันคงคิดถึงพ่อมั้ง”ไอ้เจย์ออกความเห็นที่น่าจะเป็นไปได้
“ก็น่าจะส่วนหนึ่ง แต่พ่อก็เสียไปตั้งนานแล้ว มันน่าจะทำใจได้แล้วนะ ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นมันจะพูดถึงเลย”ไอ้หวายพยักหน้า แต่ก็วิจารณ์หาสาเหตุความหงอยของเมียผมต่อ
“อาจเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ทำบุญให้พ่อมันด้วยหรือเปล่า ก็เลยกลับมาคิดอีก อีกสักพักก็คงจะหายมั้ง”ไอ้วอร์มพูดดูจะเข้าเค้าความจริงมากที่สุด เลยทำให้ทุกคนเห็นด้วย
“กูว่ามีอะไรมากกว่านั้น เหมือนตอนนี้กูเข้าไม่ถึงความคิดมันเลย ถามดีๆก็ไม่ยอมพูดส่ายหน้าเอาแต่กลัว จนกูอยากจะเขย่าขู่ถามให้รู้เรื่องว่ามันเป็นอะไร แต่พอเห็นน้ำตามันกูทำอะไรไม่ถูกเลย”ผมเอามือลูบหน้าถอนหายใจ
“เห่ย ใจเย็นๆ มึงอย่าทำแบบนั้นนะ”ไอ้พายตบไหล่ผม
“ยิ่งมึงเสียงดัง เมียมึงยิ่งร้องหนักแน่”ไอ้บลูพูดอย่างรู้ว่าถ้าผมทำแบบนั้นจะเกิดอะไรขึ้น
“กูเห็นด้วยกับไอ้บลูนะ มึงไม่ลองถามเพื่อนมันดูวะ”ไอ้หวายเสนอช่องทาง
“ปู่ หรือไม่ก็ป้านวลไง”ไอ้เจย์เสนออีกช่องทาง ผมส่ายหน้า
“มึงไม่อยากรู้เหรอวะ ว่าเมียมึงเป็นอะไร”ไอ้วอร์มพยักหน้าถามผม
“ทำไมกูจะไม่อยากรู้ แต่กูอยากรู้จากปากมันเอง อยากให้มันบอกว่าเป็นอะไร ต้องการอะไร ไม่ใช่ให้กูวิ่งไปถามคนอื่นถึงจะเป็นคนที่เลี้ยงมันมาก็เถอะ”ผมพูดอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ “โทษที กู เฮ้อ”ผมบอกมันที่ตบไหล่
“เออ กูเข้าใจว่ามึงรู้สึกยังไง”มันไม่ถือสา
“วันนี้กูอยากให้มันยิ้ม มีความสุข เพราะเป็นวันเกิดมัน กูรอนะว่ามันจะอ้อนเอาอะไร รอที่จะตอบกวนตีนมัน รอให้มันด่า ให้มันหงุดหงิดคิดว่ากูไม่รู้ ให้มันงอนกูจะได้ง้อ จะเซอร์ไพรส์ แต่สงสัยจะเป็นมันที่เซอร์ไพรส์กูซะแล้ว”ผมแค่นยิ้มพูดถึงไอ้คนนอนหลับที่ไม่รู้ว่าตื่นมาแล้วองค์หงอยจะออกหรือยัง
“ไหนๆก็มาบ้านมันแล้วก็อยากจะจัดซะที่นี่เลย แต่กูก็ไม่เห็นปู่ ป้านวล เพื่อนมัน แม้แต่ตัวมันเองยังไม่พูดถึงวันเกิดตัวเองด้วยซ้ำ กูไม่เคยอยากทำอะไรให้ใครขนาดนี้เลยนะ”ผมคงอายุสั้นอีกหลายปีเพราะถอนหายใจอีกแล้ว หลับตาปลงๆ
“แล้วมึงจะล้มเลิกเหรอ”ไอ้หวายถามผม
“ก็มึงจะให้กูทำอะไรล่ะ มันเอาแต่ร้องไห้ จนกูจะฟิวส์ขาดเล่นบทโหดอยู่แล้ว”ผมบอกมันอย่างอึดอัดใจเหมือนกัน
“ก็ทำต่อสิวะ กลัวไง”ไอ้เจย์ยักคิ้ว
“กูเห็นด้วยนะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ทำไปเถอะ มันอาจจะไม่ร้ายแรงหรอกมั้ง”ไอ้พายสนับสนุนอีกคน พอกับไอ้บลู ไอ้วอร์มที่พยักหน้า
“อย่าให้เสียความตั้งใจสิวะ”ไอ้หวายสำทับอีก ผมมองหน้าพวกมันก่อนจะพยักหน้า และรับสายน้องออยที่โทรเข้ามา
“อืม หลับไปแล้ว อืมๆๆ ตามนี้”ผมรับคำก่อนจะวางสาย และเตรียมการอีกครั้ง
V
V
V
V
“พี่ไผ่ พี่ไผ่ ฮึก ฮือ”เสียงร้องไห้ดังมาก “อยู่ไหน ฮือ ๆๆๆ”
“พี่อยู่นี่”ผมรีบเข้าไปทันที มันโดดกอดผมทั้งตัวเลย
“บอกไม่ให้ไปไหนไง ฮืออๆๆ ทิ้งกูทำไม ฮึก ฮึก”มันทุบผมก่อนจะร้องปากกว้างแทบจะงับหัวเลย
“ไม่ได้ไปไหน พี่ทำกับข้าวอยู่”ผมบอก ก่อนจะจับมันออก”ดูสิ เห็นเปล่า”ผมบอกให้มันดูว่าผ้ากันเปื้อนยังไม่ถอดเลย
“ทำไมไม่ปลุก ทำก่อนทำไม”มันยังไม่ยอม
“ก็ตื่นมาจะได้กินไง”ผมจับมันนั่งตัก ก่อนมันจะเงียบไปอึดใจ”งอแงจังวะ หืม”ผมพูดแบบเชิงถาม
“.........”
“น้อง”
“อืม”
“เราเป็นอะไรกัน”
“แฟน”
“แค่นั้น”
“ผัวเมีย”
“พี่กับน้องเคยปิดบังอะไรกันไหม”
“ไม่เคย ฮึก”
“แล้วมีอะไรที่พี่ไม่รู้ไหม”
“ฮึก ฮึก”ไม่มีคำตอบมีแต่เสียงสะอื้น
“พี่ไม่สบายใจที่เห็นน้องเป็นแบบนี้ อยากให้น้องปากเสีย กวนตีน พูดไม่เพราะ มากกว่าที่จะเป็นแบบนี้นะ”ผมพยายามที่จะสื่อให้มันเปิดใจมากที่สุด
“น้องรู้ แต่แค่วันนี้เท่านั้น”มันกอดผม บอกเบาๆแต่ยังดื้อไม่ยอมบอก
“แค่วันเดียวพี่ก็ไม่อยากให้น้องเป็นแบบนี้ และยิ่งวันนี้เป็นวันอะไร หืม”ผมพูดต่ออีก
“วันเกิดน้อง”มันบอกออกมามือจิกเสื้อผมแน่นเลย เงียบไปอีกก่อนจะกอดผมแน่น ปล่อยเสียงออกมา ”และ เป็น ฮึก วันตายของพ่อด้วย ฮือออๆๆๆๆ”พูดจบมันปล่อยยาวเลย ผมอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ฟัง พ่อมันเสียผมรู้แต่ไม่รู้ว่าเป็นวันเดียวกับวันเกิดมัน ทำให้ผมอดคิดไปถึงตอนแม่ตายไม่ได้ ที่หลวงพ่อเอาแต่โทษตัวเองว่าทำให้แม่ตาย ความรู้สึกมันตอนนี้คงจะเหมือนหลวงพ่อผมในวันนั้นแน่
“พ่อน้องตาย ฮือออๆๆๆ ตายวันนี้ พี่ไผ่ได้ยินไหม”มันย้ำอีกก่อนจะถามผมด้วยเสียงที่บอกได้ว่าเจ็บปวดที่สุด
“ครับๆ พี่ได้ยินแล้ว”ผมกอดมันแน่นเลย ตัวสั่นไปหมด ผมไม่น่ากดดันมันเลย แต่ปล่อยไว้ก็ไม่ได้
“น้อง ฮึก ขอโทษ”มันพูดออกมา
“ขอโทษทำไม”ผมถามมือก็ปาดน้ำตาให้
“ที่ทำให้รำคาญ”พูดจบก็ซบหน้าอกผม สะอึกสะอื้น
“พี่พูดเหรอ”ผมก้มไปถาม มันส่ายหน้า
“เปล่า แต่น้องรู้”พูดอู้อี้กับอกผมที่ตอนนี้แฉะไปหมดแล้วล่ะ
“น้องรู้ไม่จริงน่ะสิ”ผมบอก มันไม่พูดสะอื้นฮึกๆอย่างเดียว
“ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวกินข้าวกันนะ”ผมตัดบทเพราะไม่อยากให้มันรู้สึกเจ็บไปมากกว่านี้ กำลังจะลุกขึ้น มันก็ฝืนตัวเอาไว้ กอดผมก่อนจะค่อยๆพูดออกมา
“ตอนเด็กน้องจัดวันเกิดทุกปี มีความสุขทุกปี สนุกมาก แต่มีอยู่ปีเดียวและเป็นปีสุดท้ายที่น้องจัดวันเกิด ฮึก”มันเล่าออกมาด้วยเสียงที่เครือปนสะอื้น
“ไหวไหม”ผมถามมัน ๆ ก็พยักหน้า
“ร้านเอาเค้กมาส่งให้ผิด น้องไม่รู้เรื่องหรอกจะเอาแต่เค้กอย่างเดียว งอแง เอาแต่ใจ ทั้งปู่ทั้งแม่ก็ประเลาะให้เอาอันนี้ แต่น้องไม่ยอม พ่อโทรไปบอกเจ้าของร้าน ฮึก เขาขอโทษแต่ไม่มีรถมาส่งให้ พ่อเลยไปเอง ฮึก ฮืออ เพราะไม่อยากให้ผิดพลาด แล้ว ฮึก ฮึก พ่อก็ไม่ได้กลับมา พ่อรถคว่ำ ฮือออๆๆๆ พ่อตายเพราะน้อง ฮือออออออๆๆๆ”มันปล่อยโฮยาวเลย ผมกอดมันทันที รู้ได้เลยว่ามันเจ็บปวดขนาดไหนกับสิ่งที่เจอและจำฝังใจมาตั้งแต่ตอนนั้น
“น้องไม่ดีเอง ฮือๆๆๆๆ”มันยังเฝ้าโทษตัวเอง ทั้งที่ตอนนั้นมันยังเด็กเกินกว่าจะรู้จักคำว่าโทษตัวเองด้วยซ้ำ
“มันเป็นอุบัติเหตุ”ผมลูบหัวปลอบใจ พูดให้รู้ว่าไม่ใช่ความผิดของมัน
“ไม่ใช่”มันยังยืนยันทั้งน้ำตา
“ชู่ว์ เงียบซะ นะ”ผมจูบปากไม่ให้มันพูดต่อ
“พี่ไผ่ ฮึก อย่าไปนะ น้องกลัว ปู่ก็ไม่ให้ไป แม่ก็ไม่ให้ไป ใครก็ไม่ต้องไป”มันบอกอย่างน่าสงสารมาก ขวัญเสียไปหมด
“ไม่ต้องกลัว เราจะอยู่ด้วยกัน นะครับ”ผมบอกชิดปาก
“ตลอดไปไหม”มันถามต่ออีก กอดแน่นมาก
“น้องฟังนะ”ผมจับหน้ามันให้มองหน้าผม “พี่จะไม่สัญญา สาบานอะไรทั้งนั้น พี่จะอยู่กับน้องไปเรื่อยๆ จนกว่า”ผมพูดยังไม่จบ มันเอามือปิดปาก
“ไม่เอา อย่าพูด น้องไม่อยากได้ยินคำว่าตาย”มันพูดด้วยความกลัวจริงๆ ไม่ใช่เอาแต่ใจ ผมเอามือออก
“ฟังสิ พี่จะพูดว่าเราจะอยู่กันไปเรื่อยๆ จนกว่าน้องจะเบื่อ ดีไหม”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน
“ไม่ น้องไม่เบื่อ พี่เบื่อน้องเหรอ”มันรีบพูด ก่อนจะถามกลับหน้าง้ำ แต่หน้าตาน่าสงสารมาก ผมไม่เคยเห็นมันเศร้าขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่คบกันมาจะเกือบปีแล้ว
“ใครว่า น้องนั่นแหละจะเบื่อก่อน ก็พี่ปากเสีย กวนตีน ไม่โรแมนติค แถมหื่นด้วยนะ”ผมบอกมันต่อ พยักหน้าย้ำด้วยว่าจริงๆนะ นั่นน่ะนิสัยกูเลยแต่เพิ่งมาเป็นตอนคบกับมึงนี่แหละ
“น้องชอบ ชอบหมดแหละ น้องก็เป็น”มันสวนกลับทันที แต่น้ำตายังไม่ค่อยจะหยุดไหล ผมเกือบจะขำกับคำพูดมัน
“ถ้างั้นเราก็อยู่ด้วยกันได้ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปคิดหรือกำหนดอะไรดีไหม”ผมพูดจบมันก็จูบผมกลับมาบ้าง
“เลิกโทษตัวเองได้แล้วนะ”ผมพูดข้างหู
“แต่”
“ไม่มีแต่”
“อื๊อ”มันร้องเหมือนโดนขัดใจ
“อย่าดื้อ”
“ก็ได้”
“ดีมาก”ผมชม จูบหัวเหม่งมันด้วยก่อนจะพูดต่อ”ฟังนะ วันนี้เป็นวันที่น้องเกิดมา พ่อแม่ ปู่ ต้องดีใจมาก ใช่ไหม”
“ครับ”
“ถ้าน้องไม่เกิดมาวันนี้ แล้วพี่จะเจอน้องได้ไง จริงไหม”
“ครับ”
“เวลาน้องหัวเราะ พวกเขามีความสุขไหม”
“ครับ”
“เวลาน้องร้องไห้ น้องเจ็บ พวกเขาก็เจ็บด้วย”
“ฮึก ครับ”
“รวมถึงพี่ด้วยที่รู้สึกอย่างนั้น” ผมจ้องตาสื่อให้รู้ว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ “แล้วตอนนี้น้องเป็นทุกข์ ร้องไห้ ในวันเกิด พวกเขาจะรู้สึกยังไง ปู่กับแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนๆ หรือแม้แต่พี่อยากจัดงาน ให้ของขวัญ แม้แต่คำอวยพร ก็ไม่ได้ เพราะกลัวน้องจะเสียใจ แต่พวกเขาคงเสียใจที่น้องจมกับความคิดแบบนี้มากกว่า แม้แต่พ่อที่เสียไปก็คงไม่สบายใจเหมือนกัน”ผมพูดไปเรื่อยๆ เป็นครั้งแรกที่อยากจะพูดปลอบขวัญใครสักคนให้สบายใจ โดยเฉพาะคนที่เรารัก
“ฮึก น้องรู้”
“อย่าร้องสิ”
“มันอดคิดไม่ได้”
“อย่าไปคิดสิ เราแค่จำสิ่งดีๆเอาไว้”
“แต่พ่อ ฮึก”
“มันเป็นอุบัติเหตุ ถึงวันนั้นพ่อไม่ออกไป หรือพ่อยังอยู่จนน้องโต พรุ่งนี้ วันนี้ หรือวันไหน พ่อก็จากไปได้ทุกเวลาไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม รวมถึงทุกคนด้วยแม้แต่น้องก็เหมือนกัน และคิดในทางกลับกัน ถ้าฝ่ายที่จากไปคือน้องล่ะ”ผมกอดและพูดปลอบมันมาเรื่อยจนหยุด มองหน้า”แน่นอน คนที่รักน้องก็เสียใจทุกคน แต่ระหว่างที่อยู่พี่และทุกคนอยากให้น้องมีความสุข นะครับ”
“ครับ น้องจะพยายาม”มันตอบรับ แต่แบบแบ่งรับแบ่งสู้
“ดีมาก พี่รวมถึงทุกคนจะเป็นกำลังใจให้นะ เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะครับ”ผมบอกก่อนจะจูบมันอีก
“สุขสันต์วันเกิด น้องของพี่ไผ่”ผมกระซิบข้างหูให้เจ้าตัวที่ร้องไห้ด้วย หน้าแดงด้วย ก่อนจะได้พูดอะไรต่อ ประตูก็เปิดผลั๊วะเข้ามา
มีต่อ***
-
“แฮบปี้เบริธ์เดย์ ทูยู ๆ แฮบปี้ เบริธ์ เดย์ ๆ แฮบปี้ เบริธ์ เดย์ ทูยู”เสียงคนร้องเพลงวันเกิดดังขึ้น ทั้งที่มีแค่ไม่กี่คน แต่เสียงเหมือนเป็นร้อย ไอ้พายกับน้องออยถือเค้กปอนด์ใหญ่มากมาวางไว้ให้ ร้องจนเกือบถึงตอนท้ายก็หยุดมองหน้าและยิ้มให้
“ฮึกๆๆ ฮืออๆ”เสียงมันร้องไห้ออกมาอีก กอดผมที่ลูบหัวให้
“อธิษฐานสิ ทุกคนรอน้องอยู่นะ”ผมกระซิบบอก
“เร็วโว้ย เดี๋ยวเทียนละลาย”เสียงไอ้หวาย
“เค้กโคตรน่ากินเลยวะ ไม่กินกูแย่งนะ”ไอ้เจย์
“น้ำลายกูจะหกใส่แล้วเนี่ยะ ซื๊ดดด”ไอ้วอร์มทำท่าประกอบด้วย
“ขี้แงจังวะ เมียไอ้ไผ่ หืม”ไอ้บลูแซวมัน เอามือขยี้หัว
“เค้กสุดพิเศษเลยนะ ไม่กินเหรอ”ไอ้พายถามมัน น้ำตาคลอๆ คงจะสงสารไอ้ฝิ่นที่ตอนนี้ หน้าแม่งเลอะน้ำตาไปหมด
“อ้อนผัวอยู่นั่นแหละ มึงเกรงใจพวกกูมั่งไหมเนี่ยะ”น้องออย
“กูว่าไม่ กอดทียังกับจะผสมพันธ์”น้องโมนิค
“อิจฉาโว้ย”หนูจ๋า
“กูด้วย ปีนี้กูว่าจะสละโสดแล้ว”ยาหยี
“พี่เจย์จะรับความโสดยาหยีไปเก็บเองนะจ๊ะ”ไอ้เจย์เสียบทันที”ไม่ต้องหึงๆ วันนี้ปล่อยกูหน่อย”หันไปดักคอไอ้หวายที่อ้าปากจะพูด
“สัด”เปลี่ยนเป็นด่าแทน เรียกเสียงขำๆได้มั่ง
“เพื่อนกูเปล่าวะ เงียบกริบ”ไอ้โอม
“หรือว่ามึงอมอะไรไว กิ้วๆๆ”ไอ้อาร์มสล้อมัน ทำให้คนอื่นร่วมด้วยช่วยกันล้อ
“นั่นดิ ผิดสโลแกนมึงว่ะ”ไอ้ต้าร์ที่ยืนตรงกลางไอ้สองคน พูดยิ้มๆใส่มันแต่ตาแดงๆ มันอ้าปากเตรียมจะด่าแน่ แต่ผมจูบปากมันก่อน เล่นเอาเงียบกันไปเลย
“ห้ามด่า”ผมบอก เอามือเช็ดน้ำตาให้มันด้วย
“ฮิ้วๆๆๆ”เสียงโห่แซว มันหน้าแดงก่อนจะหลับตา อธิษฐาน ลืมตามามันก็เป่าเทียนที่เป็นตัวเลขตามอายุมัน
“แฮบปี้เบริธ์เดย์ ทู ยู เฮ้ๆ”เสียงเพลงส่งท้ายตอนเป่าเสร็จ พร้อมเสียงดีใจ ปรบมือ
“ขอให้มีความสุขมากกกกก”
“รักกันนานนนนนนนนน”
“อยู่กันทนตีนทนมือออออ”
“พวกกูรักมึงนะโว้ย”
เสียงอวยพรผสมกันไปหมด แถบจะไม่รู้เรื่อง แต่เพราะดีเหมือนจับมารีมิกซ์
“ขอบคุณ ฮึก ขอบคุณทุกคนเลย ฮือออๆๆๆ”มันบอกก่อนจะร้องไห้อีก เสื้อผมพร้อมผ้ากันเปื้อนกลายเป็นผ้าเช็ดน้ำตาแทน
“ตัดเค้กสิ เร็วๆ”เสียงทั้งเพื่อนมันเพื่อนผมบอก ก่อนมันจะคว้ามีดมาตัดเป็นสามชิ้นใส่จาน มันยกมือไหว้
“น้อง ฮึก ให้พ่อ ขอบคุณครับ ที่ให้น้องเกิดมา น้องจะมีความสุขให้มากๆเผื่อพ่อด้วย รักพ่อนะครับ ฮึก”มันพูดจบก็กราบลงบนโต๊ะ พวกผมเงียบกริบเลยกับสิ่งที่มันทำ เล่นเอาน้ำตาซึมกันเลย มันสะอื้นสักพักก่อนจะหันมาบอกผม
“น้องอยากคุยกับแม่” ผมก็จัดให้ไม่ใช่เรื่องยาก สักพัก
“แม่ครับ”มันเรียกผู้ที่ใจดีปรากฏตรงหน้าจอ เอามือเช็ดน้ำตา
“ว่าไงครับ น้องของแม่”แค่คำทักทายที่ได้ยินก็อบอุ่นไปถึงหัวใจ
“แม่ ฮึก วันนี้วันอะไร”มันถามแม่มัน
“วันที่ล้ำค่าที่สุดของแม่ไงครับ”แม่มันบอกเสียงเครือๆ
“น้องคิดถึงแม่จ๋า น้องรักแม่จ๋ามากๆ ฮึก”มันบอก ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ ไอ้พวกนั้นหลบคนละมุมสองมุม
“น้องเป็นสิ่งเดียวที่แม่มีอยู่ เป็นหัวใจ เพราะฉะนั้นน้องต้องดูแลตัวเองให้มีความสุขนะครับ ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่ว่าอะไรที่ดีที่สุดแม่ยกให้น้องหมดเลย”แม่มันอวยพรบอกให้รู้เลยว่า ไม่ว่าสักกี่ความรัก แม่ยกให้มันหมด
“ขอบคุณครับแม่จ๋า น้องจะรอแม่จ๋ากลับมานะไม่ต้องซื้ออะไรมาเลย เอาแม่จ๋าผูกโบว์พอแล้ว นะ นะ”มันขอบคุณก่อนจะอ้อนแม่มันได้น่ารักมาก
“จ๊ะๆๆ ฝากบอกคนที่นั่งข้างน้องด้วยนะ แม่ขอบคุณเขามากที่ดูแลหัวใจของแม่ให้กลับมาเหมือนเดิมได้ สู้ๆนะ”แม่มันรับปากชูสองนิ้วก่อนจะฝากผ่านมาถึงผมแน่นอน โอเคครับคุณแม่ยาย แต่ตอนนี้ผมทำได้แค่ยิ้มรับอย่างเดียว
“น้องตัดเค้กให้แม่ด้วยนะ ชิ้นแรกให้พ่อไปแล้ว”มันบอกแม่มันตักเค้าจ่อตรงหน้า
“ฮึก อร่อยมากเลย กลับไปน้องต้องป้อนแม่นะ”แม่ทำท่าอ้าปากรับเหมือนว่าได้กินเข้าไปจริงๆ
“ครับ”มันตอบรับก่อนจะคุยกันอีกนิดหน่อย และคนสำคัญอีกคนที่ขาดไม่ได้ ก็เดินเข้ามา มันวิ่งไปกอดทันที
“นึกว่าจะลืมปู่ซะแล้ว”เสียงปู่มันเอ่ยก่อน
“ฮึก ไม่มีทาง”มันบอก ก่อนจะพูดต่อ”น้องรักปู่ที่เป็นทุกอย่างของน้อง ๆ จะไม่ขออะไรแค่ขอให้ปู่อยู่กับน้องก็พอแล้ว”
“น้องไม่ขอปู่ก็ให้อยู่แล้ว ไม่คิดตังค์ด้วยนะ”ปู่มันพูดติดตลก ทำเอามันยิ้มได้”มีความสุขมากๆนะลูก สิ่งไม่ดีก็ลืมซะเริ่มต้นใหม่ ทำแต่สิ่งดีๆเอาไว้ เพราะมันจะเป็นสิ่งเดียวที่เรานึกไม่ว่าจะกี่ครั้งก็จะมีความสุขทุกครั้ง”เป็นคำอวยพรที่ไม่มากมายแต่กินใจ
“ครับ ขอบคุณปู่มากครับ”มันกราบกับอกก่อนจะป้อนเค้กให้ปู่ที่อ้าปากรับ มือก็กอดหลานรัก”ไหนเช็คของขวัญน้องล่ะ เงินสดก็ได้”มันแบมือขอของขวัญจากปู่มัน ท่านเลิกคิ้ว
“เห่ย ไปเอาตังค์ไอ้คนข้างๆสิ แยกเรือนไปแล้วไม่เกี่ยวกันโว้ย”ปู่มันร้องบอก แต่ฟังเสียงไม่จริงจัง แหย่มันให้ได้อายมากกว่า
“ปู่อ่ะ ทำเหนียวนะ”มันโวยบ้าง
“แหม ไอ้นี่กลัวขนหน้าแข้งแฟนร่วง แต่กับปู่มันไม่กลัวโว้ย ลำเอียงเห็นๆ”ปู่มันแกล้งว่าอีก มันหัวเราะออกมาได้ ก็พาให้พวกผมยิ้มได้ หาดูยากครับเมียผมลุคนี้ แต่ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายที่เห็น ผมไม่อยากเห็นความเจ็บปวดของมันอีกแล้ว
“น้องรักปู่นะ”มันพูดทุกครั้ง และผมคิดว่ามันก็จะพูดตลอดไป
“ปู่ก็รักน้อง บอกคนข้างๆให้รักน้องด้วยนะ น้องก็ทำตัวดีๆ อย่าดื้อ เขาจะได้เอ็นดูไม่ทิ้ง แต่ถ้าเขาไม่เอ็นดู ปู่จะจัดเอง หึหึ”ปู่มันพูดได้ซึ้งมากก่อนจะฝากถึงผม และคงจะฝังตามหลังถ้าผมไม่ดูแลหลานเขาให้ดี
“ได้ยินเปล่า”มันหันมาถามผม มือก็กอดปู่อยู่
“ไม่ฝากผมก็ทำอยู่แล้วครับ”ผมก็บอกไปไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะรักคำเดียว ท่านคุยอีกนิดหน่อยก็ขอตัวไปพักผ่อน มันหันไปกอดป้านวล
“มีความสุขมากๆนะคะ คุณน้อง รักนะคะคนดี”ป้านวลอวยพรทั้งน้ำตา
“ขอบคุณครับ น้องรักป้านวลนะ อยู่อาบน้ำแต่งตัวให้น้องไปเรื่อยๆนะ”มันไหว้กับอกอ้อนพี่เลี้ยงขำๆ แกก็หัวเราะ ก่อนจะปล่อยให้สนุกกันต่อ มันเดินมาตัดเค้ก วางลงตรงหน้ายกมือไหว้ ผมอึ้งไปเลยครับ
“ขอบคุณนะครับ สำหรับอะไรบ้างก็ไม่รู้เยอะไปหมดที่พี่ทำให้ น้องชอบทุกอย่างเลย อย่าทิ้งกันนะ”พูดเสร็จมันก็หอมแก้ม จูบผมที่ปากเบาๆ ผมก็จูบตอบ ไอ้พวกนั้นหันไปคนละทิศเลย แต่ยังมีหันมามอง มือปิดตาแต่กางออก เป็นการปล่อยเวลาให้เราสองคนสักพัก
“ไม่ต้องบอกก็ไม่เคยคิดอยู่แล้ว เอาไว้พี่จะเรียกร้องบ้างนะ”ผมกระซิบบอกมันข้างหู หอมแก้มมันอีกสองที
“เสร็จยังวะ ให้พวกกูเข้าห้องก่อนค่อยซั่มได้ไหม”ไอ้หวายแซวขัดบรรยากาศสวีททันที
“กูหิวจนหน้ามืดจะปล้ำเพื่อนเมียมึงแหละ”ไอ้เจย์โวยมั่ง
“พี่เจย์ เดี๋ยวตบหัวทิ่ม ทะลึ่งแหละ”เสียงยาหยีแว๊ดทันที
“อีนี่ เขายังไม่เอ่ยเลย ร้อนตัว”น้องออยจิก
“เก็บอาการหน่อยมึง อีหยี”หนูจ๋า
“อีจ๋า แย่งกูพูดนะมึง”น้องโมนิค พูดจิกกันไปมาจนอดหัวเราะไม่ได้
“ถ้าปิดแบบนี้ ก็เปิดแล้วเบิ่งดูไปเลย”ไอ้ตัวหงอยเริ่มมีเสียงแล้วครับ
“แหม ปากดีนะคะ มีเสียงแล้วโว้ย”น้องโมนิคจิกนิดๆ
“นึกว่าโดนอุดปากซะจนพูดไม่ออก”ไอ้แฝด
“ถือว่ามีผัวคุ้มครองไง”น้องออยที่มีไอ้เป๊บยืนข้างๆ ผมเพิ่งนึกได้ว่ามึงมาด้วยใช่ไหม เงียบกริบ
“ใช่แล้ว เน๊าะๆๆ”มันตอบรับหน้าตาเฉย หันมาฉอเลาะกับผมต่อ
“ครับ”ผมก็บอกมัน ทำให้ยิ้มแป้นได้
“กูอยากจะอ้วก แหววววะ อ่อกกกกก”สรรพเสียงเปล่งออกมาอย่างกับเปรตลง ช่างมันเถอะครับ แค่เมียยิ้มออกมีความสุขผมก็ดีใจแล้ว ดีกว่าเห็นมันเศร้าเหงาหงอย มันไม่โดนใจ หลังจากนั้นก็พากันกิน ร้อง เต้น เล่น(ไพ่) กันอย่างฮาเฮ ทั้งถ่ายรูป ถ่ายคลิป จนจบงาน ทุกคนก็พากันอวยพรให้ของขวัญ ตอนแรกผมตัดสินไปหาปู่เพื่อขออนุญาตก่อน ท่านยิ้มแต่ไม่เล่าอะไรให้ฟังบอกแต่ว่าฝากด้วย และก็บอกไอ้พวกนี้กับเพื่อนมันให้แอบก่อน เผื่อสถานการณ์ไม่คลี่คลาย แต่ดีที่มันยอมเปิดใจเปิดปากเล่าให้ฟัง
“ ขอบคุณพี่ๆครับ”มันยกมือไหว้พวกเพื่อนผม ที่ช่วยกันจัดงานให้และมอบความรักความเอ็นดูให้มันมาตลอด
“มีความสุขเอาไว้ พี่ไม่อยากเห็นฝิ่นร้องไห้นะ”ไอ้พายกอดมัน ลูบหัวลูบหลัง มันคงได้ยินที่ไอ้ฝิ่นเล่าหมดแล้ว ตอนแรกพวกมันก็ไม่กล้าเข้ามาได้แต่รอสัญญาณให้บอกว่าพร้อมก่อน
“เสียยี่ห้อเมียไอ้ไผ่หมด”ไอ้บลูว่ายิ้มๆ เอามือจับหัวมันโยกไปมา
“ขอบคุณครับ รีบๆมีลูกกันซะทีสิได้กันนานแล้วนิ”ไอ้ฝิ่นขอบคุณแต่พูดได้หน้ามึนมาก พากันขำ
“แม่ง ไม่น่าเลยกู ไอ้ไผ่มึงจัดไป”ไอ้พายตบหัวมันไม่แรงมาก ไอ้บลูยิ้มรับอย่างชอบใจทำมือแบบโอเคๆ
“เออ อย่างนี้สิ กูชอบเวลามึงแว็ดๆๆๆมากกว่าวะ”ไอ้หวายขยี้ผมมัน อย่างเอ็นดู ขนาดไอ้หวายว่าเป็นคนร้องไห้ยากมันได้ยินยังอดน้ำตาซึมไม่ได้เลย
“เออว่ะ ทำหน้ามันส์ๆสิ”ไอ้เจย์แหย่มัน ๆ ก็ฉีกยิ้มกวนๆ”ดีดี กูชอบ ยิ้มเหมือนหมาเหนื่อยดี”
“ขอบคุณมากครับ ได้กันแล้วก็บอกกันมั่งนะ”นั่นไง มันกลับมาแล้ว
“กูว่ามึงหงอยเหมือนเดิม ก่อนจะโดนกูเตะดีกว่า เดี๋ยวเตะผัวโชว์เลย”ไอ้หวายทำท่าปรี๊ด
“คืนนี้มึงช่วยเอาเทียนที่เป่าไม่ดับ ยัดเมียมึงหน่อย อวยพวกกูจริง”ไอ้เจย์พูดติดเรท ผลักหัวมัน พากันขำชอบใจ
“แต่กูว่าพวกมึงน่าจะได้กันไปก็ดีนะ ถือว่าเป็นของขวัญมอบให้น้องมัน”ไอ้วอร์มพยักเสนอความเห็น ยักคิ้วใส่ไอ้ฝิ่นที่พยักหน้าเห็นด้วย
“เดี๋ยวมึงนั่นแหละจะโดนพวกกูปี้แทน”อะไรไม่รู้ทำให้มันสองคนพูดพร้อมกันใส่ไอ้วอร์ม
“อ๊ายยย เนื้อคู่ๆๆๆ ดูๆๆๆ พูดพร้อมกัน”ไอ้วอร์มทำเสียงสาวแตกล้อพวกมันก่อนจะวิ่งหลบตีนไอ้สองตัว เป็นที่เฮฮาทำมันหัวเราะออกมาได้ แค่นี้ผมก็รู้สึกดีแล้วที่เห็นมันยิ้ม ก่อนจะถึงคิวเพื่อนๆมันที่รออยู่แล้ว เริ่มด้วยคู่น้องออยก่อน
“กูดีใจนะที่มึงยิ้มได้ จากนี้พวกกูจะได้เสียเงินหาของขวัญให้มึงสักที อีห่า ฮึก กูรักมึงนะ”น้องออยพูดขำๆก่อนจะอดสอื้นหน่อยๆไม่ได้ มันก็เลยกอดปลอบเพื่อนมัน ไอ้เป๊บได้แต่ยิ้มเอามือตบไหล่เป็นการอวยพรแทน มึงพูดอะไรหน่อยก็ดีนะ
“สุขน่ะพอแล้ว ทุกข์มึงแบ่งมาบ้าง และกูก็จะอยู่ข้างมึงตลอดไปเหมือนที่มึงบอกกู รักมึงไม่แพ้ใครหรอกโว้ย”น้องโมนิค บอกเหน็บๆแต่น้ำตาไหลหน่อยๆ รอบนี้ปล่อยเขาครับ คนก่ำกึ่งเหมือนกัน มันพยักหน้ากอดตอบ
“กูสองคนถึงจะรู้จักมึงไม่นาน แต่บอกได้เลยว่า มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับพวกกูนะ”หนูจ๋าพูดแทนยาหยีที่พูดไม่ออกได้แต่ยิ้มน้ำตาคลอๆ กอดมันและก็หอมแก้ม
“ส่วนกูสองคน ไม่มีอะไรจะบอกว่ะ นอกจาก รักนะโว้ย เพื่อนกู”ไอ้แฝดกอดคอมันมาหอมแก้มมันคนละข้าง ปล่อยมันครับ มันก็กอดและหอมพวกมันคืนบ้าง
“พูดอะไรดีล่ะ ไอ้ที่เขาพูดๆกันกูเหมารวมยกให้นะ”ไอ้ต้าร์ทำท่าคิดก่อนจะเอาของคนอื่นมาอวยให้ เลยพากันหัวเราะมัน
“เออ ขอบใจ มึงก็เพลาๆเพื่อนกูมั่งนะ อย่าใช้แรงงานมันเยอะ”ไอ้ฝิ่นแซวมันบ้าง
“บอกเพื่อนมึงเหอะ”ไอ้ต้าร์สวนกลับก่อนจะนึกได้ว่าเสียรู้ ก้มหน้างุดกับอกแฟนมันทั้งคู่ ทั้งเสียงโห่ เสียงแซว
“ขอบใจพวกมึงมากนะ กูรักพวกมึง”ไอ้ฝิ่นกอดตอบพวกเพื่อนๆ และก็พากันลัลล้าต่อจนได้ที่ ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ มันหันมากอดผมอีกครั้งหลังจากปิดห้องแล้ว
“ไปอาบน้ำนอนนะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”ผมบอก มันกางมือให้อุ้ม ผมก็รับมาเข้าเอวไว้
“น้องไม่ได้ทำอะไรเลย จะเหนื่อยได้ไง”มันกอดเอาหน้าซุกซอกคอ
“ก็ร้องไห้ไง ตาบวมเป็นโหนกอูฐเลย”ผมแกล้งเปรียบมัน ๆ เลยกัดหูและดูดคอ
“ดีกว่าบวมเป็นตะโปดวัว”มันยังกระซิบทะลึ่งๆอีก ผมเลยจี๋เอวมันจนหัวเราะออกมาได้ก่อนจะพามันไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็นอนกอดกัน
“เค้กอร่อยมากเลย พี่ไผ่ซื้อที่ไหนเหรอ”มันถามออกมา เงยหน้าขึ้นมองผมที่กอดมันไว้ในอ้อมแขน
“นึกว่าจะไม่ถามซะอีก”ผมบิดจมูกมันหน่อยๆ “ชอบไหม”ผมถาม มันก็พยักหน้า
“แล้วซื้อที่ไหนอ่ะ”มันถามต่อ ตาวิบๆเลย
“มันไม่ได้มีไว้ขาย”ผมดึงมันเข้ามากอดอีก มองหน้ามันที่ฟังอย่างตั้งใจ “ คนทำชื่อพี่ไผ่ ทำให้น้องคนนี้คนเดียว”ผมดึงมันเข้ามากอดอีก มันจูบแก้มจูบปากผมทันทีที่พูดจบ“อร่อยไหม”ผมถามมันที่ผละออก
“ฮึก ถึงไม่ใช่เอสแอนด์พีแต่ดีที่สุด อย่าไปทำให้ใครนะ น้องไม่ยอมแน่”มันยังตลกขนาดเศร้าแถมยังข่มขู่นิดๆ ผมเช็ดน้ำตาให้
“พี่บอกแล้วไง คนชื่อไผ่เขาทำให้น้องคนเดียว”ผมพูดก่อนจะจูบกลับเป็นการย้ำว่าพูดจริง มันพยักหน้าซุกอก
“นอนซะนะ ฝันดีนะครับ”ผมจูบหน้าผาก วันนี้ผมจูบมันบ่อยมากแทนความรู้สึกที่อยากให้รู้ว่า รอยที่ประทับทุกรอยเป็นของผมที่จะติดอยู่กับตัวมัน ถ้าจางผมก็จะทำใหม่ไปเรื่อยๆ
“อยู่กับน้องนะ อย่าไปไหน”มันพูดย้ำอีก”น้องรักพี่ไผ่”
“พี่ก็รักน้อง”ผมกระซิบบอกและกอดกระชับให้รู้ว่าไม่ว่าจะหลับจะตื่น ผมก็จะอยู่ตรงนี้ไปเรื่อยๆ
*
*
*
“อย่าเพิ่งกลับได้ไหม ฮึก”เมียงอแงแต่เช้า หลังจากยิ้มได้มาสองวัน มาร้องอีกแล้ววันมาส่ง กอดไอ้พาย ไอ้บลู ไอ้หวาย ไอ้เจย์ ไอ้วอร์ม “นะๆๆๆ”เร้ารื๊อต่อ เมื่อคืนมันกอดมันอ้อนผมสารพัดจะให้อยู่ต่อ พอบอกไม่ได้ก็ร้อง บอกเหตุผลก็แหกปากหนักกว่าเดิมอีก อยากจะฟาดก้น ไม่รู้จะปลอบยังไงแล้วเลยกอดมันที่ร้องไห้พูดไปเรื่อยจนเหนื่อยและหลับไปเอง เช้ามาก็เป็นอีก
“กูก็อยากอยู่ต่อนะ แต่มีกิจธุระต้องทำว่ะ”ไอ้หวายบอกมัน เอามือลูบหัว
“ของเขาก็ธุระ สำคัญกว่า”เถียงไอ้หวายที่หล่ตามามองผม
“อย่าร้องสิวะ เดี๋ยวคราวหน้าก็มาใหม่ได้ เอาแบบให้มึงเลี้ยงจมไปเลย”ไอ้เจย์ขยี้หัวมัน
“ไม่ต้องคราวหน้าหรอก ตอนนี้เลย นะๆ”มันเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว
“อย่าดื้อดิวะ นี่กูก็ทิ้งน้องโคขุนกูมานานแล้วเนี่ยะ ต้องกลับไปดูแล ไอ้อากิ ไอ้แกรนด์ ไอ้ออม ก็รอฟังเรื่องสนุกๆอยู่ คราวหน้าจะได้ลากพวกมันมาด้วยไง”ไอ้วอร์มเล่นมุกประเลาะมันโยกหัวมันไปมา
“ที่นี่ก็มีวัว อยากล้วงเท่าไรก็ได้จะพาไป พี่พวกนั้นต่อสไกปคุยก็ได้ ส่งตั๋วให้มาวันนี้เลย”มันก็ไม่ยอมหาเหตุผลข้างๆคูๆมาย้อนตลอด ผมชักเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว
“น้อง”เรียกเสียงหนัก ทำเอาเงียบ หันมาทำตาปริบ อย่ามาทำใส่กู
“พี่ไผ่ผผผผผผผ”มันลากเสียงกอดเอวผม
“พูดให้รู้เรื่อง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปจะไม่มาอีก”ผมใช้มาตรการเด็ดขาด ขาดมาก เมียแหกปากลั่นเลย
“ไอ้ควายยยยยยยยยย ใจร้ายยยยยยยยยยย”ทำเอาคนเดินผ่านไปผ่านมามองมาตรงจุดนี้ทันทีทำหน้าขำๆด้วย แต่ส่วนใหญ่ชาวต่างชาติซะมากกกว่า ไอ้หวายกับไอ้เจย์ยกเป้ปิดหน้า ไอ้บลูกับไอ้พายทำเป็นมองเหมือนกูไม่มาด้วยนะ ไอ้วร์อมไม่รู้โดดไปนั่งอีกฟากตั้งแต่เมื่อไร
“มึงอายเขามั่งไหม”ผมถามมันเอามือดีดปาก
“ไม่อาย เรื่องของกู หน้ากู ตัวกู จะทำไม”มันก็ย้อนนั่งกอดอก พ่นลมหายฟึดฟัดไปมา ผมนั่งข้างๆปล่อยมันระงับสติอารมณ์และทบทวนพฤติกรรมซะใหม่ ก่อนมันจะเขยิบมาใกล้ๆเอาหน้าซบไหล่
“พี่ไผ่ พี่ไผ่”เรียกเสียงหงุงหงิง
“พวกกูก็อยากอยู่ต่อ แต่ต้องกลับไปทำเรื่องรับปริญญา กลับไปบ้านบ้าง เข้าใจไหม”ผมกอดไหล่บอกเหตุผลกันอีกรอบ ไอ้พวกที่หนีหน้าเริ่มเขยิบมารวมตัวใหม่
“อืม”เข้าใจจนปากกับจมูกจะติดกันแล้ว
“เหมือนมึงที่อยากอยู่กับปู่ ถ้ากูชวนมึงไปด้วย จะไปไหม”ผมถามมันบ้าง มันเงียบมองหน้า เออ ทำไม่เมื่อคืนกูไม่ใช้ประโยคนี้บอกมันวะ ปล่อยให้แม่งแหกปากอยู่ได้
“ไม่ได้ลาจากที่ไหน เดี๋ยวก็เจอกันอีก เข้าใจหรือยัง”ผมถามย้ำ มันเหล่ตาใส่
“เออ”สั้นๆแต่หนักแน่น ไอ้พวกนั้นยิ้มออก จนได้เวลาขึ้นเครื่อง ก็ร่ำลากันอีกรอบ
“ห้ามไป กิน ขี้ ปี้ นอน ที่อื่น โทรมาด้วย ไปไหนต้องบอกก่อน และก็ บลาๆๆๆๆ#$%^*O^&*() เข้าใจนะ”ยาวเป็นหางว่าวติดดาวเทียม
“มึงไม่อัดไว้เมื่อคืน จะได้ไม่เมื่อยปาก หูกูจะได้ไม่อื้อด้วย”ผมบิดจมูก มันสะบัดหน้าหนี ก่อนจะเดินไปส่งตรงช่องทางเข้าไอ้พวกนั้นเข้าไปก่อน
“คิดถึงน้องเยอะๆนะ ตลอดๆๆๆๆๆด้วย”จะเล่นบทโศกอีกแล้ว
“มึงบอกกูทำไม”ผมถามมันที่เงยหน้ามามอง
“มึงก็เลิกเป็นผัวกูสิจะได้ไม่ต้องบอก”มันจิกแขนไม่พอ จิกตาจิกปากด่าอีก
“บอกกูตอนกลับโน่น”ผมบอกมันและเดินหนี มันอ้าปากหวอ มันไม่สังเกตบ้างไงวะ ว่าผมไม่ได้เก็บของ อะไรก็ไม่ได้เอามา สงสัยใจมันจดจ่ออยู่แต่เรื่องว่าต้องกลับแน่ๆ
“ห่ารากกกกกกกก หลอกกกกกูเหรออ”มันวิ่งมากระโดดกอดคอพูดใส่หู
“หลอกเชี่ยะไร มึงไม่แหกตาดูเอง มัวแต่แหกปากอย่างเดียว”ผมตวัดเอวมันเอาไว้ อยู่ต่ออีกสักอาทิตย์ค่อยกลับ ปลอบใจเมียก่อน มันเป็นข้ออ้างของความคิดถึงครับ
“มึงอ่ะ หลอกให้กูร้องไห้ตาบวมเป็นตะโปดช้าง ปลอบใจกูเลยนะ”พอขึ้นรถมันขึ้นมาคร่อมจับหน้าผมโยกไปมา เปรียบแม่งซะเว่อร์เลย
“เออ กูจะปลอบให้ถึงตับไตไส้พุงเลย ปล่อยให้รอดมาหลายวันแล้ว ทีนี้มึงเจอแต่เลิฟซีนเถอะ”ผมพูดใส่มันก่อนจะปิดปากมันที่หน้าเอ๋อ อยากทำซะเดี๋ยวนี้เลย
“มึงไม่กล้าหรอก ปู่กูอยู่”มันผละออกพูดอย่างเป็นต่อ ยักคิ้วสลับไปมา
“แล้วเรื่องอะไรกูจะพามึงกลับไปล่อที่บ้านล่ะ”ผมยักคิ้วใส่มัน ที่ทำหน้างงๆ”ไอ้สั้น มึงจำได้ไหมว่าที่เกาะยังไม่ได้โดนเลย นี่ไงกูกำลังจะพาไปโดน ทีนี้มึงอยากจะแหกปากเท่าไรก็เต็มที่เลย หึหึ”ผมพูดแค่นั้นก่อนจะจับมันนั่งที่เดิมขับรถออกทันที เมียเงียบกริบแต่นั่งอมยิ้มไปตลอดทาง ก่อนจะเอียงหน้าซุกไหล่ ผมตบแก้มมันเบาๆเป็นการปลอบใจ ยังไงก็ไม่รอด หึหึ ปิดท้ายอีกที
********************************************************************************************
ปล. คือปลาล้า (ฮาไหม) ช่วงนี้เครียด พอเขียนตอนนี้เสร็จหายเครียดเลย เอาความเครียดไปใส่ในนี้แทนแถมเพิ่มความเลี่ยนให้คนอ่านไปด้วย555555555 มาช้าก็อย่าเพิ่งหนีกันนะ งานจุกก้นจริงๆ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะทั้งคนเดิมที่แน่นแฟ้นและคนใหม่ที่เพิ่งมาอ่าน ขอบคุณมากๆๆๆๆอีกหลายๆๆๆๆครั้งเลยคะ
-
:z13:
ร้องไห้ค่ะไม่ใช่ร้องธรรมดา ร้องแบบสะอื้นด้วย
พ่อเราก็เสียแล้วเหมือนกันเลยเข้าใจความรู้สึกน้อง
ตอนนี้ต้องอ่านๆ หยุดๆเป็นพักๆ (แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำแล้วมาอ่านต่อ)
หวังว่าต่อไปน้องคงเข้มแข็งขึ้น สู้ๆนะฝิ่น
พี่ไผ่ น่ารักเว่อร์อ่ะ อยากได้คนนี้ๆๆๆๆ o9
ชอบพี่ไผ่มากๆเลยค่ะ
-
ตอนนี้ทำเค้าร้องไห้ด้วยๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
แต่ก็รักกันหวานๆ :กอด1:
ขอให้คนเขียนมีความสุขมากๆนะครับ :3123:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เมียพี่ไผ่นี่น่ารักโพดๆเลย
แอบสงสารตอนเรื่องวันเกิดจัง
-
ส่วนแรกอย่างเศร้าอ่ะ น้องฝิ่นคงจะรู้สึกผิดมาตลอดเลยอ่ะ
พี่ไผ่ o13 ทำให้น้องฝิ่นหายเศร้าได้เยอะ และคิดว่าน้องฝิ่นจะต้องเข้มแข็งขึ้นแน่ๆ
ตอนแรกนึกว่าพี่ไผ่จะกลับไปพร้อมเพื่อนซะแล้ว แต่ที่ยังไม่กลับเนี่ยเพราะยังปลอบน้องฝิ่นไม่ครบทุกที่ใช่รึเปล่า :z1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
ขึ้นต้นมาน้ำตาคลอไปกับน้อง :sad11: พอตอนท้ายฮา หื่นได้อีก o13
-
แหม ! เก่งนะตะเอง ทำเอาคนอ่าน :monkeysad: เผลอเศร้าซึมไปกับหนูฝิ่นด้วย
ดีนะ ดึงอารมณ์กลับมาได้ทัน เพื่อเตรียมไป :haun4: :jul1:ที่เกาะ กะฝิ่น+ไผ่(แอบตามทั้งคู่ไปแระ)
-
สงสารฝิ่นมากเลย อ่านไปน้ำตาไหลไป ชอบฝิ่นที่ร่าเริงมากกว่านะ
-
น่ารักกันตลอดเวลา :impress3:
-
ฝิ่นโชคดีนะเพราะคนรอบข้างมีแต่คนดีๆ อย่างน้อยๆเวลามีปัญหา มีความทุกข์ ก็มีคนคอยช่วยเหลือ พี่ไผ่น่ารักมาก เสมอต้นเสมอปลาย
อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขจริงๆค่ะ ^^
-
สงสารฝิ่นจริงๆนะตอนนี้
แต่ก็ดีแล้วแหละที่ตอนนี้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา
ที่บ้าน เพื่อน แฟน รักกันทั้งนั้น
ขอบคุณคนแต่งค่า อิอิ
-
อ่านแล้วร้องไห้เลย สงสารฝิ่น :'(
แต่ฝิ่นคิดแบบนี้ไม่ดีเลย อย่าโทษตัวเอง
มีแต่คนอยากให้ฝิ่นมีความสุขทั้งนั้น
ยิ้มเยอะๆมีความสุขมากๆ
เชื่อเถอะว่าพ่อฝิ่นจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ
บวก1สำหรับตอนที่ทำให้เสียน้ำตาค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
สงสารฝิ่นมาก
ชอบไผ่สุดๆ จุบบบบบ
-
น่ารักกกมาก
แต่แอบเศร้าเล็กน้อย :sad4:
-
ตอนนี้ประทับใจมากค่ะ เสียน้ำตาเลยด้วย สงสารน้องฝิ่นและซึ้งกับความรักของทุกคนที่มีให้กับฝิ่น
ทั้งญาติพี่น้อง ปู่ แม่ พี่ไผ่ และเพื่อน ๆ
ตอนนี้น้องฝิ่นหงอยที่สุดเท่าที่รู้จักกันมาแล้วหล่ะ ปมในใจมันหนักหนาจริงๆ เนอะ อ่อนแอมากเลย
พี่ไผ่เท่ห์สุดอ่ะ จากที่ปกติพระเอกเราก็เท่ห์ของเท่ห์อยู่แล้วนะ ต่อไปวันเกิดน้องฝิ่นจะได้นึกถึงแต่สิ่งที่ดี ๆ บ้าง
ตอนที่น้องไหว้พี่ไผ่ซึ้งมากนะ คนนี้ที่อยู่เคียงข้างมาตลอด ทำอะไรให้สารพัด เพื่อน ๆ พี่ ๆ ก็อวยพรได้ซึ้งมากเลย
พอตัวซึมออกไปปากแมว ๆ ก็มาเหมือนเดิม ชอบน้องฝิ่นแบบนั้นมากกว่าเนอะ
ไอ้พี่ไผ่หลอกน้องซะดราม่าลั่นสนามบินเชียว 555 เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ไปงอนกันต่อที่บ้านป่ะ
แฟนจะหลอกไปฟันที่เกาะแล้วเอิ้ว :laugh:
ขอบคุณค่ะ :L2: :3123: :L1:
-
แบบว่า พี่ไผ่น่ารักมาก เทคแคร์ดูแล รักฝิ่นจริงๆเลยอ่ะ
-
พ่ออยู่กะฝิ่นเสมอนะ รู้มั้ยยย
-
ร้องไห้ตามเลย สงสาน้อง
แต่พี่ไผ่ก็น่ารักมากๆ
-
น้ำตาไหลไปกับฝิ่นเลย
-
เฮ้อ~จบลงด้วยดีเนอะ แอบนำ้ตาคลอไปกับวันเกิด
-
ตอนนี้น้ำตาท่วมจอ :sad2:
-
สงสารน้องฝิ่น
แต่พี่ไผ่ก็น่าสงสารได้เมียแถมลูกไปในตัว
-
น้องน่าสงสารมาก ร้องไห้ตามเลยค่ะ
พี่ไผ่ดูแลน้องดีๆนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารน้องฝิ่นมากก :monkeysad:
แต่ .. น้องฝิ่นอารมณ์แบบนี้ก็น่ารักอ่ะะะ *หลงน้องตลอดด*
ตอนจบนี่แอบฮาน้อง งอแงไม่สนใจอะไรเล้ยย 555
ปล.+1+เป็ดค่าา รอไปเกาะพร้อมสองคน :impress2:
-
ตอนนี้ทำเอาน้ำตาไหลเลย :monkeysad:
แต่เห็นฝิ่นกลับมาลลั้ลลาเหมือนเดิมแล้วสบายใจ :กอด1:
พี่ไผ่น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิจฉาฝิ่นจริงๆ :L2: :3123:
-
สงสารน้องจัง ต่อไปนี้ก็จะมีแต่ความสุขเข้ามาแล้วนะ o13
-
หน่วง !! ดีนะฝิ่นมันกลับมาจิกได้อะ พี่ไผ่ช่างแสนดี? อะไรอย่างนี้ :p
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลพรากๆเลย อินสุดๆ :monkeysad:
-
นึกแล้วเชี่ยว...
ถึงว่าทำไมวันเกิด ทำบุญให้พ่อด้วย...
งานนี้ น้ำตาร่วงตามฝิ่นอนงค์ตลอดงาน...
แถมไม่มีพี่ไผ่ปลอบอีก....แง้ๆๆ :monkeysad:
-
เง้อ ทำเราน้ำตาตกได้นะ น้องฝิ่น แง แง
-
พี่ไผ่น่ารักจริงๆ o13
-
:monkeysad: ทิชชู่หมดเป็นม้วนน สงสารฝิ่นมาก
-
ตายๆ มาเรียกน้ำตากานทำมั้ย พรุ่งนี้ตาบวมแน่ T^T
ให้ตายเถอะ เล่ยแบบนี้ไอเราก้อแย่ได้นะ
ฝิ่นดราม่าทีนี้หนักๆทั้งน๊าน รอรอตอนต่อไป คนแต่งก้อดูแลตัวเองด้วยน้อ
เค้ากลัวไม่มีเรื่องดีดีอ่าน แฮ่ๆ ^^
-
เริ่มต้นเศร้า ลงท้ายหวานจนเลี่ยน :-[ :-[ :-[
-
:monkeysad:
พี่ไผ่ :กอด1: ถึงพี่จะปากหมาปากร้ายแต่พี่ใจไม่หมาและไม่ใจร้าย ถึงพี่จะไม่โรแมนติกแต่พี่อบอุ่นแบบฮ๊อตช๊อคโกแลต ถึงพี่จะหื่นแต่น้องฝิ่นก็ไม่ยอมแพ้555555
คู่นี้เหมาะกันสุดๆละเนอะ คนรักกันไม่มีอะไรทำให้เลิกกันได้ถ้าใจสองคนเปลี่ยน ♪（ｖ＾＿＾）ｖ
-
อ่านไปร้องไห้ไป ไม่นึกเลยว่าจะร้องไห้กับเรื่องนี้
มันเป็นปมที่อยู่ในใจมานานก็เลยอ่อนแออย่างนี้
แต่ต่อไปน้องฝิ่นคงได้ฉลองวันเกิดทุกปีแล้วสินะ
มีพี่ไผ่อยู่ด้วยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่หวั่นแล้วล่ะ
มีความสุขมากๆให้สมกับความรักของพ่อกับแม่
และสมกับความรักของทุกๆคนรอบๆตัวน้องนะ
เปิดฉากด้วยน้ำตาตบท้ายด้วยน้ำตาล :-[
น้องโชคดีที่ได้มาเจอกับพี่ไผ่ กับแฟนนี่พี่ไผ่ดีสุดๆ
แล้วก็หื่นสุดๆด้วยสิ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
-
เปนตอนที่อ่านได้หลากหลายอารมณ์มาก เศร้าปนซึ้ง ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้ได้อ่านเรื่องนี้ ชื่นชมจริงๆ
-
:m15: สงสารน้องฝิ่น ร้องไห้เลย ..........
พี่ไผ่ปลอบน้องดีมาก อิอิ อยากอ่านตอนหวานๆอ่า
ตอนนี้บรรยากาศเศร้าๆเน๊าะ แต่ดีใจที่ฝิ่นกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
รอตอนต่อไปจ้า เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
แอบน้ำตาปริ่มๆตามไปด้วย
เศร้าและซึ้งมาก อินจริงๆ
น่ารักเสมอ ฮี่ๆ รออ่านต่อจ้า
เป็นกำลังใจให้คร้าบผ้ม
-
ตั้งแต่ปีนี้ไป วันเกิดฝิ่นคงมีแต่รอยยิ้มแล้วสินะ พวกพี่ๆก็ได้ซื้อของขวัญให้ได้ซักที :impress2:
พี่ไผ่น่ารักที่สุด เข้าใจเมีย ทำทุกอย่างเพื่อเมีย ผัวดีเด่นจริงๆ :laugh:
ได้ปลอบกันอีกอาทิตย์ ย่าลืมมาบอกด้วยนะว่าปลอบท่าไหนยังไงกันบ้าง :haun4:
-
พี่ไผ่น่ารัก อิๆๆๆๆ
-
ตอนนี้เก็บน้ำตาได้เป็นตุ่มๆๆ :impress3:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:ซึ้งมากๆๆๆๆๆเลยยย สงสารน้องฝิ่นแต่ดีที่มีคนรอบข้างรัก....อยากอ่านตอนที่เกาะอ๊ากกกกหื่นนนนนนนนน :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :jul1: :z1:
-
มันเศร้า ซึ้ง จนน้ำตาไหล
สุดท้ายแล้วดีใจกับน้องด้วยที่
จะก้าวต่อไปได้ อยากได้แบบพี่ไผ่สักคน
-
:m15: น้ำตาพรากกก กันเลยทีเดียวววว
พี่ไผ่ นายเจ๋งมว้ากกกกก o13
-
เศร้าอ่ะ...ความรู้สึกฝังใจมันก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลง... :กอด1:
:L1: & :pig4:
-
คุณน้องหลับหูหลับตาจริงๆ ด้วย สามีไมาช่เก็บของไม่ผิดสังเกตเลย :sad4:
-
น้องฝิ่นน่าสงสาร คงจะรู้สึกเสียใจมาตลอดเลยสินะ พี่ไผ่ดูแลน้องดีๆนะค่ะ
-
น้ำตาคลอเบาๆ สงสารน้องฝิ่น
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ตามอ่านทันแล้ววววววว
ชอบเรื่องนี้จัง
ชอบทุกคู่เลย
ตอนนี้สงสารฝิ่นอ่า
แต่พี่ไผ่เค้าก็ปลอบไปแล้ว
เพราะงั้นอย่าคิดมากนะฝิ่น
-
ตอนนี้อ่านแล้วสงสารฝื่นสุดๆ..แต่รอบๆตัวฝิ่นมีแต่คนที่รักและหวังดีอยู่โดยเฉพาะพี่ไผ่
ลงทุนอยู่ต่ออีกอาทิตย์นึงเนี่ยตั้งใจจะอยู่ปลอบใจหรือตั้งใจจะทำอะไรกันแน่จ๊า
-
ตอนนี้เศร้าจังเลย น้องฝิ่นน่าสงสารอ่ะ :o12:
แอบตลกตอนที่พี่ไผ่หลอกให้น้องฝิ่นร้องไห้จัง (ที่คิดว่าพี่ไผ่จะกลับแล้ว) 555
-
บทนี้มาอย่างเศร้า+ซึ้ง ถึงขั้นน้ำตาแตกเลย
-
เศร้าอะ น้ำตาคลอไปด้วยเลย แต่ดีใจที่กลับมาเป็นปกติแล้ว
-
ตอนนี้ ฝิ่นทำเค้าร้องไห้ น้ำตาหยดแหมะ ตามฝิ่นเลยอะ
-
ถึงตอนแรกๆ จะเศร้ามา เพราะน้องมีเรื่องฝังใจอ่ะ
แต่ตอนหลังนี่
ฟินโคตรๆ >/////<
-
มาแปะไว้ที่หน้า36ครับ
-
ขอแจ้งการอัพค่ะ มีงานด่วนเข้ามาต้องเดินทางไปต่างจังหวัด อาจจะกลับมาอัพอีกทีคงเป็นวันจันทร์ค่ะ รอด้วยนะจ๊ะ เรื่องนี้ใกล้จะถึงฝั่งแล้วจ้า :กอด1: :pig4: :pig4:นะคะที่ติดตามและรอกัน(แอ๊บเองว่ามีคนรอ)
-
แง๊ๆ ต้องมาต่อนะ กะสิกๆ จะรอ จะรอ
-
รออยู่จ้า
-
รอค่ะ รอ :impress2:
แล้วกลับมาอัพพี่ไผ่ น้องฝิ่นต่อนะคะ o13
-
ยังไงก็รออยู่แล้ว
-
ปูเสื่อเลยจ้า รอเสมอ สู้ๆ ค่ะ
-
จะรอค่ะ อ่านเรื่องนี้ชอบ สนุกดี
-
รอจ้า. /// ไม่อยากให้ถึงฝั่งเลยอ่ะ อยากอ่านไปเรื่อยๆ
-
ไม่ต้องแอ๊บค่ะ เพราะมีคนรอจริงๆ :z2:
ไม่อยากให้จบเลย อยากให้มีต่อเรื่อยๆ เพราะเรื่องนี้สนุกจริงๆ
ไม่มีมาม่าเราช๊อบชอบ ยิ่งพักนี้เล้ามีแต่คนขายมาม่า เลยไม่รู้จะอ่านอะไร
จากคนที่ไม่ชอบอ่านมาม่า :laugh:
-
จะรอนะครับ :กอด1:
-
รอค่ะ ก็คนมันรัก (เรื่องนี้)ทำไงได้ o13
-
เห็นด้วยกับรีบนเลยค่ะ o13
-
wait for you :3123:
-
จะรอค่าาาาา :L1:
-
จะรอค่าาา
:z2: :z2: :z2:
-
ยังไงก็รอจ้า เพราะรักเรื่องนี้ไปแล้ว
คนเขียนสู้ๆนะคะ :bye2:
-
รอได้เสมอจ้า
ก็คนมันรักทำไงได้ อ่ะเนอะ ยังไงก็ต้องรอติดตามจ้า
-
รอได้ค่ะ
ว่าแต่ใกล้จะจบแล้วหรอค่ะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
-
รอน่ะรออยู่แล้วจ้า อยู่ด้วยกันมานานจนฝิ่นใกล้คลอดละ :laugh:
แต่ที่รับไม่ได้คือ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วน่ะสิ :o12:
เดินทางปลอดภัยนะคะ :กอด1:
-
ไม่อยากให้จบ
-
รอได้จ้า :z2:
-
รอยุนร้า! รีบๆกลับมาต่อนะจ้ะ' (:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆ รออยู่เสมอจ้าา
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย สนุกๆ
ชื่นชมคนเขียนแต่งได้ดีมากๆ น่ารัก สนุกๆ
ถึงไม่มีดราม่าก็สนุกได้ คนแต่งพิสูจน์ข้อนี้กระจ่างอย่างชัดเจน
คิดถึงฝิ่นไผ่มากๆ อย่างอ่านต่อเรื่อยๆ
รอรวมเล่ม เรื่องนี้ร่วมเล่มไหม? จองเลยๆ
ฮ่าๆ แต่ไม่อยากให้จบมากกว่า :z3: :z3: :z3:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะ เราติดตามอยู่เสมอ
กอดที :กอด1:
-
รอๆๆๆๆๆๆจ้า แต่ไม่อยากให้จบเลย
-
รอค่ะ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะคะ
-
รออยู่แล้วค่า แต่ยังไม่อยากให้จบเลย ยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
-
รอด้วยค่ะ :กอด1:
-
รอได้จ้า...แต่ยังไม่อยากให้จบเลย 555
เพราะสนุกมากๆ ไม่มีมาม่าแบบแพคใหญ่ เลยช๊อบบบชอบ
ปล.อยากให้มีหนังสือออกมาก็ดีน๊า อยากได้ๆ :กอด1:
-
เขาก็รอนะ
-
มารอด้วยคน ยังไม่อยากให้จบเลย แงๆ
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ^__^
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ
-
ไม่ไหว ๆ ร้องซะนึกว่าตัวเองเป็นน้องฝิ่นซะเอง
-
ตอนนี้น้ำตาร่วงเลย :monkeysad:
น้องฝิ่นมีความทรงจำแบบนี้ในวันเกิดของตัวเอง
-
รอเสมอจ้า เรื่องนี้สนุกมากๆ อยากให้รวมเล่มค่ะ เป็นกำลังใจให้ นะ :L1:
-
รอออออ อ ร๊อออ อ รอออ อ' เมื่อไหร่จะกลับมานร้า' ><
-
ผมไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกอย่างไร มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ เอาเป็นว่าถ้าผมตายแล้วเกิดใหม่ ก็ขอให้เกิดมาเป็นแบบที่พี่แต่งมาเป๊ะ ๆ เลยนะครับ เป็นงานที่ดีมาก โคตะระชอบ มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13
-
:t3: :z2:
-
o11 o11 :fox2: :fox2:
-
เป็นนิยายที่ลงได้สมำ่เสมอมากเลย ดีใจมากเลยที่ตามอ่านทันแล้ว เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ ชัดเจนทั้งพระเอกทั้งนายเอก รักแล้วรักเลยไม่มีการเปลี่ยนใจ แถมน่ารักทุกคู่อีกด้วย ชอบมากค่ะ ทั้งนิสัยพระเอกกับนายเอกที่เขียนมาได้ลงตัวมากเลย เป็นนิยายที่ดีมากอีกเรื่องนึงที่ได้อ่าน รอตอนต่อไปนะคะ
-
:z2: :z2: :z2:
มาเต้นรอเน้อ .....
ปล. อยากได้เป็นหนังสืออ่ะ อิอิ รวมเล่มก็ดีนะคะคนเขียน
-
จะมาวันนี้แล้วใช่ไม๊?
-
ตอนที่ 92
“พี่ไผ่”
“พี่ไผ่”
“พี่”
“พี่โว้ยยยย”แสบคอไปหมด มึงนอนหรือตายวะ
“ควายยยยยยยย”เรียกชื่อสากลเลยดีกว่า อาห๊ะ ได้ผลลืมตาแล้ว”ชอบชื่อนี้ก็ไม่บอก”ผมทำเสียงใส่คนตัวโตที่มองนิ่งๆ
“หิวแล้ว”ผมบอกมันที่หันหลังไปอีก ให้ท่ากูอีกและ
“ก็ไปกินสิ”มันตอบได้ตรงคำถามแต่ไม่ตรงใจ
“ไปด้วยกันสิ”ผมสวมกอดมันข้างหลัง ขาก่ายพูดใส่หู
“ในตู้เย็นมีขนมปังกับแยมอยู่กินไปก่อน”มันบอกทั้งที่หลับตา
“ไม่เอา กูอยากกินกุ้งงงงงงงงง กินหอยยยยชักตีนนนนนนน”ผมพูดเสียงยานๆใส่หู
“ไปหยิบมากินใกล้ตีนกูนี่ เดี๋ยวชักให้”มันใส่อีก
“ไม่เอา อะไรวะลากกูมาก็นอนๆๆๆๆ”ผมโวยแถมกระดึ๊บๆใส่มัน
”มึงอย่าพยายามเอาไม้จิ้มฟันมาทิ่มก้นกู”มันพูดเรียบๆ
“งั้นเอาแหย่ปากมึงแทนก็ได้”ผมบอกมันพลิกตัวไปอยู่ตรงหน้าที่ยังหลับตาอยู่
“ผลัดกันแหย่”มันลืมตาพูดใส่ บิดจมูกผมก่อนจะกอดแน่นๆ
“อื๊ออออ”ผมร้องปัดมือมันออก”โด่ ทำเป็นมาพูดผลัดกัน เขาเรียกช่วยเหลือซึ่งกันและกันโว้ย”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วหน่อยๆ”ไม่สบายเหรอ ตัวรุมๆ”ผมแนบหน้าผากกับมัน
“ปวดหัวนิดหน่อย”มันบอกหลับตาลงเห็นขนตาดกเป็นแผงเลย ผมจูบเปลือกตา
“งั้นกินยาก่อน สงสัยจะเป็นหวัดแดด”ผมลุกขึ้นไปหยิบยาให้ มันพยักหงึกๆ คงเพราะตลอดสามวันที่อยู่ที่นี่เราเต็มที่กับชีวิตมากทั้งดำน้ำ พายเรือแคนนู ปีนหน้าผา อาบแดด เช่าเรือใช้ชีวิตแบบชาวประมง สนุกมากๆ และไม่อยากจะบอกเลยอายอ่ะ แท่น แท้น แท๊นน ผมรู้นะว่าคิดอะไรกันอยู่ คิดว่าผมโดนฟันที่เกาะล่ะสิ ผิดคาดตั้งแต่มาผมยังไม่ได้โดนเลย เซ็งว่ะ แรกๆก็คิดว่าสบายดีไม่เจ็บตัวสะดวกก้น ได้เที่ยวและกินเต็มที่ขี้เต็มส้วม แต่ตอนนี้คิดว่าเมื่อไรจะโดนสักทีวะ ผมคิดตรงเกินไปใช่ไหมครับ ก็ผมเป็นแบบนี้นี่นา และพี่ไผ่ของผมเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นไม่มั่นใจเขาไม่พูดมาหรอก จริงๆนะ สิ บอกให้ ฮี่ฮี่
“เป็นไรก็บอกกันบ้างสิ”ผมกอดมันหลังจากที่ป้อนยาแล้ว
“ปกติมึงก็จมูกดีอยู่แล้ว”มันพูดกลับยิ้มเนือยๆ
“ตั้งแต่มากูยังไม่ดมมึงเลย เที่ยวเสร็จหลับเป็นตาย”ผมจิ๊ปากก่อนจะพูดใส่ แอบแฝงในประโยคนิดหน่อย
“อยากไง”มันยิ้มใส่ ลูบหลังผมไปมา
“เปล๊า ใครอยาก สบายจะตาย”ผมยักไหล่พูดเสียงสูง
“งั้นก็ดี กูจะได้พัก”ตอบมาทำงง ไม่ใช่นะ มันไม่ใช่พี่ไผ่ที่จะตอบแบบนี้
“แค่เนี้ยะ ไม่คิดจะหื่นใส่กูหน่อยเหรอ”ผมทำเสียงใส่ เบียดเข้าไปใกล้อีกเผื่อจะได้รับวัคซีน แต่ทุกอย่างเงียบกริบ เรียบสนิท ไม่มีทิ่มแทงโด่เด่ว่าเกิดอารมณ์แต่ประการใดนอกจากลมหายใจอุ่นๆ ผมมองอีกที”อ้าว หลับไวจังวะ เซ็งเลยกู เฮ้อ”ผมถอนหายใจก่อนจะมองหน้าคมที่หลับจริงๆ สงสัยจะเพลียจัด ตั้งแต่มาถึงกระบี่ก็เที่ยวกัน แถมยังเจอดราม่าจากผมอีกชุด นึกแล้วก็อดปลื้มใจไม่ได้กับสิ่งที่มันทำให้ ผมถูจมูกไปมากับแก้ม
“น้องรักพี่ไผ่นะ พี่ไผ่ก็ต้องรักน้องมากๆด้วย รู้ไหม”ผมพูดกับคนรักที่หลับไปแล้ว “อืม ไปหาอะไรมาทำกินดีกว่า”ผมลุกจากที่นอนตรงดิ่งไปตลาดทันที
/
/
/
“มันคือข้าวต้ม”มันถามผมชี้ชามข้าวตรงหน้า
“^_________^”
“ไม่ใช่อ้วกหมา”มันพูดออกมาอีก ทำเอาหุบยิ้มตามอีโมแทบไม่ทัน
“สัด ถ้ามันมีกองอยู่ กูจะกอบมาให้แดกซะ ทำไม มันเป็นยังไง ข้าวต้มที่ไหนมันก็เละๆทั้งนั้นแหละ อย่าเรื่องมาก”ผมแว็ดใส่มัน จะให้กำลังใจกูไม่มีหรอก อุตส่าห์ทำให้อัดแน่นไปด้วยปริมาณพร้อมคุณค่าทางอาหาร และพลังงานความรักของกูที่ใส่ลงไป
“เละมากไปไหม”มันพูดอีก เอาช้อนตักแต่ยังไม่เอาเข้าปาก มองเหมือนกับมันคืออ้วกหมาจริงๆ
“ไม่มากหรอก เละๆแหละดีมึงจะได้กินง่ายกลืนคล่อง หรือมึงอยากแดกแบบเหลวกูจะได้ปั่นเสียบหลอดดูดให้”ผมเหน็บก่อนจะลุกไปรินน้ำอุ่นหน่อยๆไปวางให้นั่งลงข้างๆ หรี่ตามอง
“กูแค่ปวดหัวเฉยๆ”มันบอกก่อนจะตักเข้าปากทำหน้าอึ้งๆ ผมมองหน้ามันลุ้นว่าจะพูดอะไร
“ก็กูเผื่อมึงเจ็บคอไว้ด้วยไง เป็นไงมั่ง”ผมลอยหน้าพูดใส่ก่อนจะถามย้ำ
“ค่อยยังชั่ว”มันตอบไปคนล่ะเรื่อง
“กูหมายถึงรสชาติอาหารไม่ใช่อาการมึง กวนตีนกูจริง”ผมยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆก่อนจะพิงพนักเก้าอี้
“มึงพูดไม่เคลียร์เอง”มันยักไหล่ก่อนจะมอง”เอาความจริงหรือโกหก”มันถามแต่ก็กินต่อ เหมือนจะอร่อย
“พูดมาตรงๆเลย กูรับได้”ผมบอกและพูดต่อ”ตอนแรกกูว่าจะไม่ทำหรอก ว่าจะสั่งร้านอาหารขึ้นชื่อให้ แต่สำนึกความเป็นเมียที่ดีควรจะทำด้วยตัวเองบ้าง ผัวจะได้ปลื้มใจในความปรารถนาดี แต่นี่มึงไม่สำนึกความดีกูยังซ้ำเติมอีก”ผมทำหน้าแบบจะบีบคอไอ้คนตรงหน้า
“กูไม่พูดก็ได้ มึงดักกูซะขนาดนี้แล้ว”มันกินต่อไม่พูดไม่จาจนหมดชาม ยื่นมาตรงหน้า ผมหยิบไปเก็บ กำลังจะเดินไปหยิบยาให้”เอาอีก”เสียงทุ้มพูดตามหลังทำเอาชะงัก หันไปมองหน้าว่าเหน็บแนมกูหรือเปล่าวะ
“หมดแล้วเหรอ กำลังอร่อยเลย”มันเลิกคิ้วใส่ ผมยิ้มแป้นรีบไปตักทันที จะหมดได้ไงกูต้มกินได้ยันพรุ่งนี้เลย มันก็กินหมดเป็นครั้งที่สอง กินน้ำกินยาตบท้าย
“อร่อยจริงๆเหรอ หรือว่ากลัวกูเสียน้ำใจ”ผมถามอีกครั้งเมื่อเดินมานอนเล่นตรงหน้าบ้านพักส่วนตัวของผมเอง
“กูจะบอกมึงก็พูดไปเรื่อย”มันตบที่ว่างข้างๆให้ผมนอนลงไป
“ก็มึงถามเหมือนไม่อยากแดกนี่หว่า”ผมพูดหงุงหงิงกับอกมัน
“รสชาติดี ปรับปรุงหน้าตาหน่อย”มันบอกเอามือลูบหัวผมไปมา
“จัดให้ เออ แต่กูลืมจดสูตรว่ะว่าใส่อะไรไปมั่ง”ผมยิ้มตอบรับก่อนจะนึกขึ้นได้
“ไอ้สั้นเอ้ย”มันว่าผมยิ้มๆ
“แต่เขารักตัวเองไม่สั้นนะ”ผมทำเสียงทำหน้าแบบมีนอพูดใส่ มือกอดเอวมันแน่นเลย”อย่าอ้วก เดี๊ยะๆๆ”ผมปิดปากมันที่ทำท่าจะขย่อนของเก่าออกจากคอ มันดันหน้าผมออก
“กูจะขากต่างหาก”มันพูดแถมทำท่าด้วย
“สถุล”ผมจิกไปอีก ก่อนจะเงียบกันไป ผมเงยหน้ามองคิดว่ามันหลับแต่เปล่ามันมองไปทางทะเลสีสวยสด
“ไอ้ไผ่”ผมลุกขึ้นเรียกมันเสียงดังจนมันย่นคอหนี ก่อนจะโบกหัวผมแต่ไม่แรงมาก
“ตะโกนทำเชี่ยะไรวะ”มันทำหน้าใส่ผม
“สัด ขนาดไม่สบาย ไม่วายนะมึง”ผมเน้นเสียงใส่มัน
“อะไรของมึง กูนอนของกูดีๆ”มันตอบแบบไม่รู้จริงๆ
“มึงมองนมกับหอยที่วิ่งบนหาดทำไม ห๊ะ”ผมขึ้นเสียงชี้ไปที่หาด ที่มีสาวๆเริงร่าหลายชาติพันธ์อยู่ แต่มีนมมีหอยเหมือนกันหมดทั่วโลก
“มึงก็ไปบอกให้เขาลงน้ำไปสิ”มันย้อนผม คิดว่ากูไม่กล้าเหรอ
“เฮ้ย ลงน้ำไปให้หมด เดี๋ยวกูลงไปงม”ผมลุกตะโกนสุดเสียง มันทำหน้าเหวอแบบมึงกล้าเน๊าะ ทำไปได้”เป็นไง กูเจ๋งไหม” สาวกลุ่มนั้นโบกมือให้หัวเราะคิกคัก โดดมากนมตีหน้าเป็นลมหรอก
“เจ๋งกับบ้ามันคาบเส้นว่ะสำหรับมึง”มันยักไหล่บอกผม
“เจ๋งสิ ไม่งั้นป่านนี้เขาด่ากูกลับมาแล้ว นี่ไม่ด่าแถมโบกมือให้อีก”ผมพูดเยาะมัน ก่อนจะโดนตบก้นเข้าให้
“สัด มึงพูดภาษาไทยเขาจะด่ามึงได้ไง พูดโง่ๆพอกับหน้าเลยมึง”นั่น ด่ากูซะเสีย
“แต่กูเป็นเมียมึงนะ”เถียงไม่ออก อ้างสิทธิ์เดิมๆ
“แล้วไง”ย้อนถาม
“ไม่แล้วไง กูขอสั่งมึงต้องมองกูคนเดียวเพราะกูสวยโดนใจ ณ บัดนาว”ผมจิ้มหน้ามันหลายๆจึ๊ก
“กูไม่ใช่บี้”มันเถียง ผลักหัวแถบทิ่ม
“เหี้ยะ คนละเรื่องเลย มึงอย่าๆ มองเดี๋ยวนี้”ผมจิกหัวมันก่อนจะจับหน้ามันให้มองผม มันทำเป็นฝืนเหมือนจะยิ้มแต่เก็กไว้แหย่กันจนเบื่อก็พากันลงไปเดินริมหาด ผมจิกแขนมันตลอดทาง ใครมองแบบคิดจะงาบผมก็จิกตาใส่ พอมีคนมองผมมั่งมันไม่จิกตาแต่จิกหัวให้หันมาซุกอกมันแทน เอาสิมึงใครจะขี้หึงขี้หวงมากกว่ากัน แต่โดยรวมน่าจะพอกัน แต่ทำไมเหมือนกูเป็นเด็กรับใช้มึงเลยวะ คงเพราะกูกางร่มให้มึงแน่ แม่พวกนั้นถึงได้ทิ้งหางตาให้มึงไม่ขาดเลย หุบแม่งเลย
“กูร้อน”มันหันมาบอก
“เรื่องของมึง”ผมสะบัดหน้าเดินหนี มันหัวเราะเดินมาดึงเข้าไปกอดหยิบร่มมากางใหม่
“น้ำไม่ออกสิมึง ถึงได้หงุดหงิดงุ่นง่านไปหมด”มันแซวทะลึ่งๆมือก็บีบก้นจนผมตกใจ
“เชี่ยะ เบาๆไม่เป็นไง”ผมตีมือมัน ห่านิ เดี๋ยวกูเคลิ้มจับปล้ำแม่งหลังสวนมะพร้าวซะนี่ ไม่รอดแน่มึงถิ่นกูนะโว้ย หุหุ
“แสดงว่าเรื่องจริง”มันยังย้ำไม่เลิก
“เรื่องของกู มือเป็นที่พึ่งแห่งตนได้โว้ย”ผมลอยหน้าบอกมันที่หัวเราะสองหึ
“แล้วมันส์กว่ากูทำให้เปล่าวะ”มันก้มมาพูดใกล้ๆ
“น้อยกว่าสิ มึงก็ถามอะไรโง่ๆเน๊าะ”ผมหันไปพูดใส่ ทำเอามันอึ้งไปนิด ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นผมอมยิ้มกลั้นขำ
“น้อง”มันเรียกผม
“ครับ”ผมตอบรับ ก่อนจะพากันนั่งตรงพื้นทราย
“อยู่กับกูมีความสุขไหม”มันจับผมนั่งตักก็เลยพิงอก มันก็เอาคางเกยไหล่หอมแก้มดังสองฟอดเลย
“ที่สุดของที่สุดเลย”ผมยิ้มเหมือนเป็นคำพูดเล่นๆ แต่สำหรับผมมันคือความจริงและอยากอยู่กับมันตลอดไปด้วย
“ขี้ประจบ กูไม่มีสมบัติยกให้เหมือนปู่หรอกนะ”มันว่าส่ายหน้าไปมากับแก้มผม
“พูดจริงๆ น้องรักพี่ไผ่ รักจนไม่อยากปล่อยไปไหน อยากเก็บไว้คนเดียว ถ้าน้องทำอะไรไม่ดีพี่ไผ่ต้องบอกนะ”ผมบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนสุดๆอย่างที่ไม่เคยนึกอยากทำกับใคร
“หึหึ ถามนิดเดียวแพล่มซะยาวเลย”มันหัวเราะเอามือโยกหัวผมไปมา
“ก็มันจริงนิ”ผมตอบกระแทกใส่อกแกร่งกล้ามเป็นมัดแต่สมส่วน อุ้ยน่าจะกัด ออกทะเลและกู
“แล้วถ้าวันหนึ่ง อุ๊บ”มันเกริ่นแต่ไม่จบดีผมเอามืออุดปาก
“บอกแล้วไงอย่าพูดแบบนี้ น้องไม่ชอบ”ผมว่าใส่เม้มปากทำหน้าที่คิดว่าเหมือนอยากจะร้องไห้แน่นอน
“ยังพูดไม่จบเลย ขัดอีกและ”มันเอาออกกอดผม
“ก็มึงพูดทำไมล่ะ”ผมยังกระเง้ากระงอดไม่เลิก
“ก็ฟังให้จบก่อนสิ”มันก็พูดต่อโยกหัวผมไปมา
“กูหมายถึงถ้าเรียนจบ กูก็ไม่ได้อยู่กับมึงตลอด ไม่ค่อยมีเวลาให้ กลัวมึงจะ”มันขยายความให้ฟังต่อแต่ไม่จบอีกแล้ว เพราะความมือไวแต่ใจไม่เร็วของผมปิดซะก่อน
“กูไม่มีทางนอกใจมึง ไม่ทิ้งมึง ถึงมึงจะเป็นฝ่ายฟันกูๆก็รับผิดชอบ”ผมบอกมันพยักหน้าสำทับให้มันเชื่อด้วย แต่มันเสือกหัวเราะ“ตลกตรงไหนก็กูเป็นคนรักเดียวใจเดียว ความรับผิดชอบก็สูง หรือไม่จริง”ผมดึงผมมัน หน้างอใส่
“กูไม่ได้กลัวเรื่องนั้น กูเชื่อใจมึง แต่กูกลัว”มันกอดเอวผมแนบแน่นขึ้น
“กลัวอะไรอีกล่ะ กูต่างหากต้องกลัวที่มึงไกลหูไกลตาห่างจากสัญญาณเกย์ด้า”ผมพูดและเงยหน้าจ้องตามัน
“กูก็นิสัยเหมือนมึงนั่นแหละ แต่ที่กูกลัว”มันโขกหัวผม เอามือจับหน้าลูบมาที่ปาก จูบเบาๆและกระซิบบอกถึงสิ่งที่มันกลัวและกังวล” กลัวคนที่ดีกว่ากูมาเอามึงไป”
“ไม่มีทาง ให้ดีแค่ไหนถ้าไม่ใช่มึงกูก็ไม่เอาหรอก มึงมากกว่าที่จะทิ้งกูไปหาคนที่ดีกว่า กูก็กลัวเหมือนกันนะ เกิดวันหนึ่งมึงอยากมีลูกมีครอบครัวเหมือนคนปกติทั่วไป กูจะทำไงได้ล่ะ นอกจากปล่อยไปทั้งที่เสียใจ ฮึก ฮึก”พูดไปพูดมาดราม่าอีกแล้วกู
“เยอะและ กูแค่สมมุติเฉยๆ มึงอย่าจริงจังสิ”มันเอามือบีบจมูกที่เริ่มฟึดฟัด น้ำตาคลอเบ้า
“มึงนั่นแหละเสือกพูดให้กูคิด มาโทษกูอีก เชี่ยะนิ”ผมแว็ดใส่เอามือทุบไหล่มันสองที
“กูถามเผื่อไว้ก่อน ถึงเวลามึงจะได้ไม่งอแง”มันพูดเสียงเรียบๆแต่ฟังอบอุ่น
“ถ้ากูเป็นอย่างนั้นก็เพราะเรียกร้องความสนใจจากมึงนั่นแหละ ไม่มีเวลามันเป็นแค่ข้ออ้างหรอกโว้ย กูไม่เชื่อหรอกว่าคนเราจะไม่มีเวลาให้กันทั้งชีวิต มึงพูดกันท่ากูเพราะคิดจะมีกิ๊กใช่ไหม ห๊ะ”ผมหรี่ตาพูดใส่มัน ที่มองแล้วยกยิ้ม
“เลอะเทอะแล้วมึง คิดไปโน่น ถ้ากูจะมีกิ๊กนะไม่ต้องรอเรียนจบหรอก มีตอนไหนก็มีได้ หัวน่ะอย่าเอาไว้จัดทรงผมอย่างเดียวสิ คิดซะมั่ง”มันตบหัวก่อนจะจิ้มๆๆๆจนจะทะลุเข้าไปในสมองอยู่แล้ว
“ไม่ต้องมาเอาคำด่ากูไปใช้เลย กูเอาไว้ด่าชะนีมีนออย่างเดียว”ผมไล่กัดนิ้วมันที่เอาหนีฟันผม
“มึงก็เก้งมีนอเหมือนกัน”มันย้อนผมยิ้มๆ ผมเลยหยิกปากมันแทนเล่นเอาซี๊ดเลย ก่อนจะปล่อยความเงียบเข้ามาปกคลุมอีกครั้ง
“เรียนจบแล้วมึงต้องกลับไปทำงานที่บ้านใช่ไหม”ผมเป็นฝ่ายทำลายความเงียบบ้าง
“ยังไม่รู้เลย กะว่าจะไปอังกฤษว่ะ”ไอ้อันแรกไม่แปลกใจ แต่ประโยคหลัง
“ไปทำไม”ผมหันไปถามมันอย่างเร็ว
“เรียน”มันบอกสั้นๆ
“ไม่ๆๆๆ กูไม่ให้ไป ไม่รู้ล่ะกูไม่ยอม รอกูจบก่อนค่อยไปพร้อมกัน”ผมโวยทันที
“กูไปเรียนคอร์สสั้นๆไม่ใช่ไปเป็นปี”มันก็บอกอีก
“อย่างสั้นก็เกือบหกเดือนแล้ว ไม่ๆๆๆๆๆ”ผมส่ายหัวไปมาอย่างไม่ยอม
“อะไรวะ พูดอะไรก็ไม่ยอม นี่แค่กูคิดไว้เฉยๆนะยังไม่ได้ทำเลย มึงโวยซะอย่างกับกูจะไปพรุ่งนี้อย่างนั้นแหละ ไอ้หนอน”มันตบก้นสามทีเป็นการเรียกสติที่แตกก่อนน้ำ(ตา)แตก
“มึงก็อย่าคิดเรื่องที่มันทำให้เราห่างกันสิ”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจ
“มันก็ต้องคิดไว้บ้าง ถ้ามันเกิดจริงๆมึงจะทำไง”มันย้อนถามอีกเหมือนจะอ่อนใจ แต่ก็ยังยิ้มดูกวนตีนอยู่
“ทำใจไง กูจะทำอะไรได้ล่ะ”ผมใส่กลับกวนๆ แต่เรื่องจริงที่คงต้องทำถ้ามันเกิดขึ้น
“ก็นั่นไง มึงก็คิดได้นี่หว่า”มันตบไหล่ผมพูดเห็นด้วย
“กูประชดโว้ย”ผมยังกวนมันต่อไม่ยอมรับความจริง มันหัวเราะสองหึ
“งั้นเอางี้ กูมีเรื่องที่ต้องทำจริงๆแล้วล่ะ และต้องห่างจากมึงแน่นอน”มันจับหัวผมให้หันไปมองหน้ามัน
“กูไม่ยอม”ผมพูดใส่หน้าแม่งเลย
“ถ้ามึงไม่ยอมมึงจะเป็นคนที่บาปมาก”มันขู่ผมใช่ไหม
“อย่าเอาบาปบุญมาขู่กูซะให้ยาก มันมีเรื่องอะไรที่กูจะต้องบาป ผัวกูก็ไม่ได้แย่งใครมา เมียใครกูก็ไม่ได้เอา”ผมบอกมันกลับพร้อมยกตัวอย่างประกอบไปด้วย
“เฮ้ย อันนั้นน่ะบาปจิ๊บๆ”มันยักคิ้วใส่
“บาปนกไง บาปจิ๊บๆ”หมั่นไส้หน้ามันกวนตีนแม่งเลย
“ไม่ตลกว่ะ”มันทำหน้าใส่
“กูไม่หวังให้ตลกแต่กูกวนตีนมีไรไหม”ผมพูดพาลๆใส่
“แต่ยังไงกูก็ต้องห่างมึงแน่ งานนี้เลี่ยงไม่ได้และกูไม่คิดจะเลี่ยงด้วย”มันย้ำใส่หูผมอีก
“อะไรของมึงวะ อยากไปจากกูมากใช่ไหม ไปเลย”ชักโมโหแล้ว จะลุกเดินหนีมันไประงับสติอารมณ์ แต่มันดึงเอาไว้
“มึงอย่าพาลสิ กูพูดเรื่องจริง”ยังจะย้ำอีก
“เออ เรื่องจริงก็เรื่องจริง แล้วมึงจะไปไหนถึงเลี่ยงไม่ได้ กูไม่อยากจะเอ่ยว่า มึงถึงที่หรือไงถึงต้องไป มันเป็นลางไม่ดี”ผมใส่มันอีก ไอ้คุณสามีทำหน้าขำๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหลุดปากพูดอะไรออกไป เอามือตบสองสามทีมันก็จับออก
“มึงไม่อยากจะเอ่ย แต่มึงพูดใส่หน้ากูเต็มๆเลย”มันเม้มหูผมจนสยิวกิ้วหายโกรธไปครึ่งเดซิเบล
“แล้วมึงจะไปไหน”ผมถามมันอีก
“บวช”สั้นๆ
“สาดดดดดด มึงพูดคำนี้แต่แรกก็จบแล้ว ให้กูแหกปากแหกคอ ด่าอยู่นั่นแหละ ไอ้หน้าหอยชักตีนนนนน”ผมใส่มันที่หัวเราะหลบมือผมไปมา
“กูเห็นหน้ามึงแล้วอยากแกล้งว่ะ สนุกดี ยิ่งมึงแหกปาก ตาถลน กูยิ่งชอบ”ยังมีหน้ามาสารภาพความชอบส่วนตัวมึงอีก
“มึงไม่บอกลิ้นจุกปากด้วยล่ะ ห่าราก สันขวาน”ผมว่ามันอีก”ถ้าเป็นเรื่องนี้กูอนุญาตสนับสนุนเต็มที่ แต่ต้องให้กูถือหมอนนะจะได้บุญหนักๆ”ผมบอกมันที่เอาคางเกยไหล่เหมือนเคย
“หมอนรถไฟไหมล่ะมึง หนักดี”มันยักคิ้วตอบ
“เอาไว้ยัดก้นมึงเองเถอะ กวนตีนกูนัก”ผมตีขามันดังเปรี๊ยะเลย แต่หาสะเทือนไม่ “แล้วบวชนานไหม”ผมถามต่ออีก
“เอาพรรษา”มันพูดแต่ปากเริ่มไซร้ซอกคอ เลยต้องจิกเอาไว้ก่อน
“ไม่เป็นไร ได้บุญเยอะดี อย่างน้อยกูก็มั่นใจว่า ยังไงมึงก็ไม่นอกใจกูแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ”ผมบอกมันหัวเราะชอบใจ
“เหตุผลมึงกากมากเลยว่ะ ไม่เชื่อใจกูเลยไง”มันเลิกคิ้ว
“กูก็พูดเล่นไปงั้นเอง ไม่เชื่อจะอยู่กับมึงมาเกือบปีได้ไง และถ้ามีกูนี่แหละจะจัดเก็บให้เกลี้ยงเลย”ผมตบไหล่มันเชิงว่าไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้กูบ่หยั่นหรอก
“เก็บไว้ให้กูน่ะเหรอ”ยังเสนอหน้าออกความเห็นที่สมควรตายอีก
“เก็บไว้ล่อเองโว้ย เห็นกูเป็นแบบนี้ เวลาเห็นชะนีที่ถูกจริต หนอนกูก็จุ๊กกรูได้นะ”ผมยักคิ้วพูดใส่มัน
“ไหนกูดูสิตอนนี้โด่ไหม”มันไม่ดูอย่างเดียว เอามือคลำหนอน(ยักษ์แคระ)ผมแถมบี้อีก
“อย่าสิ มึงนี่ซนไม่เข้าเรื่อง เกิดกูหน้ามืดล่อมึงตรงนี้ เป็นเรื่องนะมึง”ผมหัวเราะคิกคักพูดใส่มันที่ส่ายหน้าเอือมๆกับความไม่สลด นั่งแหย่กันจนเริ่มเอียนก็เงียบ ผมไม่รู้คู่รักคนอื่นเวลาอยู่ด้วยกันเขาคุยอะไรกันมั่ง แต่ผมกับมันถ้าไม่มีอะไรจะคุยก็จะเงียบ อยู่ห้องก็นอนกอดกัน มีอารมณ์ก็รักกัน ถ้าอารมณ์ดีมากๆก็จะกวนตีนกัน แต่บทจะหวานใส่กันก็ไม่ด้อยกว่าคู่รักคู่ไหนหรอกครับ ผมพูดให้ฟังเฉยๆนะไม่ได้จะเอาความรักของคู่ผมไปเปรียบกับคนอื่น และผมก็พอใจกับความรักแบบนี้
“เมื่อวันเกิดมึงอธิษฐานอะไร”จู่ๆ มันก็ถามขึ้นมา หลังจากจบเรื่องไร้สาระไปแล้ว
“จำไม่ได้หรือไม่อยากบอก หรือกลัวบอกแล้วไม่ขลัง”มันพูดดักคอผม
“แสนรู้จังเลย ขอขาหน้าหน่อย”ผมพูดพลางแบมือขอ มันเลยเหยียดขาออก ก้นผมกระแทกทราย
“ขอไปแดกไง”มันย้อนถาม พร้อมกับกดหน้าผมลงไปจนเกือบถึงตีนมันแล้ว ผมก็ดีดดิ้นหลีกหัวแม่โป้งตีนของโปรด
“โอ้ยยย หลังข่อยหักแน๊นนน”ผมบอกมันดิ้นไปมา
“จะบอกยัง”มันถามและกดหัวผมอีก
“เออ ยอมแล้ว”ผมยอมจนได้ ไม่ใช่กลัวกินตีนหรอกครับ ปวดหลัง “ก็ขอเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ”ผมมองหน้ามันก่อนจะล้มตัวนอนทับหน้าขาเอามือกอดเอว มันเลิกคิ้ว
“กูก็ไม่ได้คิดว่ามึงยกขาหน้าขอหรอก”มันลูบหัวผมเหมือนเอ็นดูสัตว์เลี้ยงแสนรัก
“สัด มึงจะฟังไหม”ผมเอาหัวกระแทกพุงมัน ได้ยินมันหัวเระสองหึ
“ขอให้ความสุขอยู่กับกูไปนานๆ เผื่อคนที่กูรักด้วย และให้มึงรักกูไปเรื่อยๆเสมอต้นเสมอปลาย อะไรประมาณนี้แหละ”ผมพูดและซุกหน้าหาพุงมัน
“น้ำเน่า”สั้นๆ
“เชี่ยะ พอกูบอกก็หาว่ากูพูดจาน้ำเน่า และมึงเสือกอยากรู้ทำไม”ผมหยิกพุงแถมกัดด้วย มันก็ดึงหัวผมออก และกดไปตรงเป้ามัน
“อยากกินๆ ตรงนี้นี่ หึหึ”มันบี้หัวผมไปมา
“อื๊ออออ เอี้ยะ อ๊ายใอไอ่ออก”ผมด่ามันเสียงอู้อี้ไปมา ก่อนจะโดนจับเงยขึ้น”เชี่ยะนิ ให้กูกินดีๆก็ไม่ได้”มันยกยิ้ม
“แค่เสมอต้นเสมอปลายพอเหรอ”มันถามผมเอามือลูบหัว
“แค่นี้ก็ขอให้มึงทำให้ได้เหอะ”ผมย่นจมูกใส่มัน
“กูแถมดอกให้ด้วย แบบเสมอต้นแต่ทบดอกไปเรื่อยๆ”มันบอกด้วยรอยยิ้มดูเสี้ยนมาก
“ถุย ไม่ต้องมาจัดให้กูนักหนาหรอก ดอกกกกเนี่ยะ”ผมเน้นเสียงใส่มันก่อนจะลุกขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากัน
“ก็นึกว่าชอบ เห็นโดนหลายดอกไม่มีบ่น”มันพูดพร้อมกับดึงเข้าไปกอด
“กูหาช่องว่างบ่นไม่ได้ต่างหาก อ้าปากมึงก็กระทุ้งซะจุกเสียดบ่นไม่ออกเลย”ผมหยิกแก้มมันดึงไปมา
“ชอบไหมล่ะ”มันถามอีก
“ชอบสิ ไม่ชอบจะขยับสู้เหรอ”ผมพูดไปอมยิ้มไปหน้าแดงเถือก มันหัวเราะชอบใจ
“ให้มันได้อย่างนี้สิ เมียกู ด้านได้ อายก็อดเสียว หึหึ”มีชมกูอีก มือก็บีบก้นไปด้วย คุยไปคุยมาวกมาจบที่เรื่องนี้ตลอด และเราเงียบเสียงไปอีกหลังจบเรื่องคุยไร้สาระแต่ใส่ใจทุกเรื่องของกันและกัน
“เฮ้อ คิดแล้วก็ไวนะ เหมือนกูกับมึงเพิ่งเจอกัน คบกัน ได้กัน เมื่อนี่เอง คริคริ”ผมถอนหายใจพิงอกหลับตานึกถึงเรื่องราวตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน
“ได้เมื่อนี่ แต่ก็หลายทีอยู่นะ”มันพูดหื่นๆใส่อีก
“มึงวกกลับมาเรื่องนี้อีกแล้วนะ”ผมดึงหูมันเบาๆ
“ก็มึงเปิดประเด็น”มันกัดไหล่ที่โผล่พ้นเสื้อกล้าม ตอนลงมาจากบ้านชุดนี้มันมองแต่ไม่พูดอะไร เอามือตบก้นแรงๆแค่นั้นเอง กางเกงสั้นมากเพราะผมกะจะเล่นน้ำด้วยไงก็เลยไม่ได้เปลี่ยน อีกอย่างคนอื่นเขาก็ใส่กันเกลื่อน สาวๆที่เห็นก็บิกินี่ บางคนก็นอนหลังสู้แดดนมบี้พื้น ผู้ชายหลายวัยก็กางเกงว่ายน้ำแบบผมนี่แหละ แต่ผมใส่แล้วดูดีกว่าแค่นั้นเอง หุหุ
ต่อข้างล่างจ๊ะ
-
“ถ้ามึงจะกลับไปทำงานที่บ้านหรือว่าจะไปเรียนต่อก็ไปเถอะ”ผมบอกมันเอามือมันกอดเอวให้แน่นขึ้น
“อนุญาตแล้วเหรอ หืม”มันพูดขำๆ ผมพยักหน้าหงึกๆ
“ก็ที่บ้านมึงไม่มีใครนี่นา พี่อ้อก็เหนื่อยมามากแล้วสมควรที่จะได้พักบ้าง ถึงจะมีพี่หลิว แต่แกก็ต้องดูแลพี่ตวงที่อีกหน่อยก็จะมีเจ้าตัวเล็กๆออกมาอีก และมึงจะได้ไปอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อด้วย พักนี้ท่านอาพาธบ่อยไม่ใช่เหรอ”ผมจับคางมันลูบไปมา
“แล้วมึงล่ะ ไม่คิดว่ากูทิ้งมึงเหรอ”มันถามผมแก้มแนบถูเบาๆ
“ไม่หรอก เพราะที่ผ่านมามึงทำให้กูเห็นแล้วว่ามึงไม่เคยทิ้งกูสักครั้ง และครั้งนี้มึงก็แค่ไปทำหน้าที่ที่มันสมควรแค่นั้นเอง คิดถึงกันก็โทรหากันได้ ปิดเทอมกูไปหามึงก็ได้ ขับรถฟิ้วเดียวก็ถึงแล้ว”ผมพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ในตอนแรกแต่ขำๆปลอบใจตัวเองตอนหลัง
“อยู่ได้ไหม ถ้าไม่มีกู”มันจับหน้าผมไปหา ผมดีดปากมัน
“มึงพูดเป็นลางอีกแล้ว กูรู้ว่าคนเราวันหนึ่งก็ต้องตาย แต่อย่าเพิ่งมาพูดเวลานี้ได้ไหม”ผมเอ็ดมัน
“มึงนั่นแหละคิดมาก กูหมายถึงหลังกูเรียนจบแล้วต่างหาก”มันก็เอ็ดผมกลับมั่ง
“อยู่ได้สิ ถึงจะไม่รู้สึกดีเท่ามึงอยู่ด้วยก็เถอะ”พูดจบปุ๊บมันก็จูบปั๊บ ผมก็ตอบรับสิครับ เวลานี้ไม่ว่าอะไรผมก็จะกอบโกยเอาไว้ให้หมด ผมรู้ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็แค่มันเรียนจบและเราไม่ได้เจอไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่สำหรับคนรักกันเวลาที่ต้องห่างกันมันก็อดที่จะคิดถึงโหยหาไม่ได้ ผละออกมันมองหน้าผมและพูดออกมา
“ถ้ากูบวชแล้วไม่สึกล่ะ”มันวกกลับไปเรื่องบวชอีกแล้ว มึงจะปลงชีวิตหรือไง
“ส้นตีน กูนึกว่าจะพูดอะไรที่มันซึ้งๆหวาน”ผมกระเถิบลงจากตักยกตีนให้ ก่อนจะขึ้นไปนั่งใหม่” กูว่าเราคุยจบไปแล้วนะเรื่องบวช มึงควรจะชวนกูไปเบียดมากกว่านะ”ผมปรับอารมณ์ตามมันไม่ทันเลย
“ตอบกูก่อน”มันยักไหล่ให้ผมตอบมัน
“กูก็อนุโมทนาไง ไม่ต้องกลัวว่ากูจะขัดขวางเส้นทางสายใหม่มึงหรอก”ผมตอบกลับอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้
“แล้วมึงจะมีผัวใหม่ไหม”อั๊ยยะ ผัวอีช่างถาม
“งั้นมึงไม่ต้องไปบวชหรอก”ผมตอบแบบเซ็งๆ
“ไหนมึงอนุโมทนาไง”มันย้อนใส่
“ก็นี่ขนาดมึงยังไม่บวช ยังห่วงว่ากูจะมีผัวใหม่ไหม คนถ้าจะบวชเขาต้องตัดทางโลกให้หมด ถ้ามึงมีกิเลสอยู่ก็ไม่ต้องคิดเรื่องบวชไม่สึกหรอก บวชเอาพรรษาให้รอดก่อน ห่าราก”ผมจิ้มหัวจิ้มแก้มมันหลายๆทีเลยเอาให้พรุนซะ
“เหรอ”มันทำหน้าตาเฉย
“แล้วมึงจะถามเพื่ออะไรวะ หมด อารมณ์โรแมนส์กูหดหมด”ผมเอามือทึ้งหัวมันไปมา
“กูก็ถามให้มึงตอบไง”มันแหย่ต่อ
“แล้วมันใช่เรื่องที่จะถามหลังจูบกันเหรอ ห๊ะ”ผมทุบอกมัน
“มึงจะให้กูถามหลังเบียดมึงเหรอ ห๊ะ”มันก็ถามกลับมั่ง
“มึงไม่ต้องถามก่อนและหลังอะไรทั้งนั้นแหละ”ผมตีมันอีก มันก็ขำๆ ผมอดขำตามไม่ได้เพราะยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าวกกลับมาเรื่องนี้ได้ไง ฮ่วย
“ไผ่ ไผ่”เสียงเรียกทำให้หันไปมอง ผู้หญิงวิ่งตรงมาทางพวกผม ใส่เสื้อเอวลอยกางเกงสั้นกุดอวดเรียวขา
“ไผ่จริงๆด้วย”เป็นสาวไทยแต่ย้อมผมสีบร์อน เหมาะกับหน้าดีครับ
“มึงรู้จักเขาเปล่า”ผมสะกิดถามมัน ที่ยังเงียบไม่รู้ว่าอึ้งทรวดทรงเขาหรือนึกไม่ออก เดี๊ยะกูจิกตาหลุดเลย
“จำไม่ได้เหรอ แซมมี่ไง”ชี้เข้าหาตัวเอง ก่อนจะเอียงคอมอง “เราเรียนไฮสคูลที่xxxxด้วยกันไง”เธอพยายามรำลึกให้มันฟัง
“เพื่อนแซนด้าหรือเปล่า”มันถามกลับ ฝ่ายนั้นพยักหน้าทันที ใครอีกวะแซนด้า
“เยส แซนด้าก็มานะ แล้วไปไงมาไงเนี่ยะ เชื่อแล้วโลกกลมจริงๆ”พอจำได้รีบบอกต่อ กูนั่งตักอยู่นึกว่าตุ๊กตายางไงวะ ผมเริ่มจิกแขนมันให้รู้ถึงพลังงานการมีตัวตนของผมทันที
“อืม โทษทีพอดีกลับมาหลายปีแล้วเลยจำไม่ค่อยได้”มันบอกเพื่อนที่น่าจะเก่ามาก อีกมือก็จับแขนผมให้รู้ว่ากูสัมผัสได้ว่ามึงนั่งอยู่ ก่อนจะได้ตอบอะไรก็มีเสียงมาขัดซะก่อน
“แซมมี่ ยูไม่รอไอเลยนะ ปล่อยให้ไอ เฮ้ ไผ่ ยูจริงๆด้วย” แล้วไม่ไปหายาแก้ไอแดกปล่อยไว้ทำไม หมั่นไส้ และนี่ก็ไอ้ไผ่จริงๆน่ะสิเห็นเป็นตอหม้อหรือไง
“ฉันบอกจูเลียแล้วนิ ว่าจะเดินมาทางนี้ก่อน”ยักไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ จูเลียผมสีน้ำตาลทองยืนอมยิ้ม น่าจะเป็นสาวลาตินแน่ๆ ผิวสีน้ำผึ้ง ตาคม ดูเป็นมิตรเพราะเธอยิ้มให้ผม สองคนนี้กูกาหัวไว้ก่อนว่ากิ๊กเก่าผัวหรือเปล่า จิกตามองมันก็ยกยิ้มมีจับไม้จับมือ มึงไม่จับนมไปเลยล่ะยื่นแม่งจะเข้าปากกูอยู่แล้ว หมั่นไส้ใหญ่ไปไหน แซนด้าถลาจะหอมแก้มด้วยแต่ผมแกล้งยกมือบิดขี้เกียจกันไว้ก่อนจนหล่อนเกือบหงายหลัง ไม่ได้แกล้งนะ มองหน้าผมจิกนิดๆ เดี๊ยะตะปบซะนี่
“แล้วมาได้ไง”แซมมี่ถามต่อ จ้องหน้ามันส่งยิ้มหวานๆมาให้ มันอ้าปากแต่ผมจิกเล็บซะก่อน
“มาเครื่องบิน ต่อรถมาลงเรือ”อยากไม่สนใจกูดีนัก เล่นเอาอ้าปากเหวอ แต่จูเลียเหมือนจะดูออกเอามือปิดปากขำๆ อย่าบอกนะฟังภาษาไทยรู้เรื่อง
“ตาย น้องไผ่เหรอพูดกวนจังเลย เมื่อกี้ก็ทีและ”แซนด้าทำเสียงใส่
“เมีย”ผมตอบกลับสั้นๆ ทำเอาอ้าปากหวอกว่าเดิม ก่อนจะหุบและยักไหล่
“ไม่แปลก แต่ก่อนไผ่ก็เป็นแฟนเอริธ์อยู่”แซมมี่พูดเหมือนจะเยาะ
“ไม่ได้เป็นแฟน เพื่อนเฉยๆ”มันแก้ความเข้าใจให้ใหม่
“เหรอ เพื่อนจริงน่ะ แบบไหนน้า”แซนด้าทำเสียงล้ออย่างรู้อยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
“แบบเซ็กส์เฟรนด์ไง เข้าใจไหม”ผมบอกยิ้มๆ จูเลียทำตากรอกไปมา แล่บลิ้นใส่สองคนนี้ด้วย แต่ยกนิ้วให้ผม
“โอเค เก็ทแล้ว”แซนด้ายักไหล่ “แล้วพักที่ไหนกันเหรอ คืนนี้ปาร์ตี้ด้วยกันไหม”ถามและชวนไปงานที่เกาะจัดขึ้นคล้ายๆปาร์ตี้ฟูลมูนแต่ไม่ใหญ่เท่า เป็นการเลี้ยงขอบคุณแขกที่มาเกาะนี้
“พักใกล้ๆนี่แหละ แต่ปาร์ตี้ดูก่อน”มันตอบเลี่ยงๆไม่ให้เสียน้ำใจ
“เมียยูจริงๆเหรอ”แซนด้าวกกลับมาถามอีก
“อืม คนเดียวนี่แหละ”มันพยักหน้าตอบใส่ ผมเลยหันไปจูบปากมันเป็นการยืนยันอีกที
“ว้าว วิ้วว”เสียงจูเลียเป่าปากชอบใจ ปรบมือด้วย สองคนหันไปมองก็ไม่สนใจ ก่อนจะมีชายหนุ่มสองคนเดินมาหน้าตาคมเข้ม หนึ่งในนั้นโอบไหล่และหอมแก้ม จูเลียหอมกลับและกระซิบอะไรบางอย่างทำเอาหัวเราะกันสองคน น่าจะเป็นแฟนเธอ ก่อนจะแนะนำตัวเองและทำความรู้จักผมกับไอ้ไผ่ด้วย นี่เขาเรียกคนมีมารยาท แล้วก็คุยกันต่อก่อนจะลาแต่ยังไม่วายชวนไปงานอีก
“ไปให้ได้นะ นานๆเจอกัน”แซมมี่ย้ำจับแขนมันที่ตอนนี้เราลุกยืนกันแล้ว จูเลียก็ชวนผมเหมือนกัน
“ไม่รับปาก คนเยอะไม่ค่อยชอบเท่าไร”มันกอดไหล่ผมให้เข้าไปใกล้เมื่อเห็นว่าคุยกับเทเลอร์อย่างออกรสอยู่ ส่วนแฟนจูเลียชื่อฮาร์เวริด์ ผมมองหน้ามันที่สบตาเฉยๆแต่มือเลื่อนลงมาโอบเอวแสดงความเป็นเจ้าของ ผมก็กอดกลับไปเหมือนกัน
“กลัวเมียก็พูดมาเถอะ”แซนด้าพูดใส่
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้”มันยกยิ้ม ถูกใจกูอีกแล้ว จัดเต็มไปเลย สองสาวดูจะขัดใจนิดหน่อยที่ผัวผมไม่ช็อต ผมยิ้มก่อนจะได้เวลาแยกกันสักที
“กิ๊กเก่ามึงเปล่าวะ”ผมถามมันขณะเดินกลับบ้านพัก
“จำได้ว่าไม่ใช่”มันยักไหล่ กอดคอผมโยกไปมา
“จำไม่ได้หรือฟันแล้วไม่เคยจำ”ผมย้อนใส่
“งั้นมั้ง”มันตอบ”จำได้แค่มึงก็พอแล้ว”พูดต่ออีกเลยหมดคำถาม ผมอมยิ้มก่อนจะกระโดดขี่หลังมันที่ย่อตัวรับทันที อย่างนี้สิเขาเรียกว่า ผัวย่อขาเมียขึ้นขี่ ฮี่ฮี่ แล้ววิ่งฮี้ๆๆๆๆกลับไปปี้ เอ้ย กลับห้องกัน คิดอะไรออกไปอีกแล้ว
/
/
/
ตอนนี้เรามาเดินแถวๆจัดงานกันครับ เลี่ยงมามองดูพลุที่เขาจุดกัน มีดนตรีขับกล่อมชวนให้ออกไปเต้นรำ ผมนั่งฟังนั่งมองเพลินดีเหมือนกัน เมื่อกี้เจอเพื่อนมันอีกคะยั้นคะยอให้ร่วมโต๊ะด้วย แต่กลุ่มใหญ่เลยครับ เราก็อยู่คุยกันนิดหน่อยก่อนจะขอตัวบอกว่าผมไม่ค่อยสบาย อ้าว มึงเป็นแต่มาแช่งกูซะนี่ ให้อภัยเพราะกูก็ไม่อยากสมาคมด้วย นอกจากจูเลีย ฮาร์เวริด์ เทเลอร์แล้ว นอกนั้นดูไม่ค่อยน่าคุยน่าคบเท่าไรเพื่อนฝรั่งบางคนผมไม่แน่ใจว่าอัพยากันด้วยหรือเปล่า มีอยู่คนแซวผมและพยายามจะถึงเนื้อถึงตัว มันก็กันตลอดก่อนจะขอตัวเพราะไม่อยากปลอกฝรั่งแบบกระท้อน
“มึงคิดว่าพวกนั้นจะตามมาไหม”ผมถามอดจะกังวลไม่ได้
“ไม่หรอก เมื่อกี้แฟนจูเลียบอกกูแล้วว่าไม่ต้องกลัว เดี๋ยวเขาจัดการเอง กิ๊กมึงก็ยืนยันด้วย”มันบอกแต่มีเหน็บนิดๆ
“สัด มึงนั่นแหละ คิดจะมอมเหล้ากูและไปหาใช่ไหม”ผมบิดแขนมัน ก่อนจะกระดกขวดเบียร์ย้อมใจเตรียมมีเรื่องกับผัว
“อะไร ร้อนตัวไง”มันแหย่ผมเอาลิ้นดุนแก้มตัวเอง ผมเบียดเข้าหาโน้มคอมันลงมาจูบปล่อยเบียร์ไหลไปในปากมัน จนย้อยออกข้างไล่เก็บกวาดเลียจนเรียบ มันก็ทำมั่ง ก่อนจะผละมองหน้ากัน มันตวัดผมเข้าไปกอดและจูบอย่างเร็วทำเอาหายใจหายคอไม่ทันกับจูบและสัมผัสที่บีบเค้นไปทั่ว กูก็ใส่เสื้อผ้าเป็นใจเหลือเกินดึงพรวดเดียวก็เปลือยได้แล้ว นี่ผมคิดไปไหนวะมันยังไม่ได้ถอดสักหน่อยแค่ลูบไปมาเท่านั้นเอง
“อืม พี่ไผ่”ผมครางเรียกคนตัวโตที่อุ้มผมขึ้นจนหลังพิงต้นมะพร้าว ช่วงล่างเบียดเสียดกันไปมา ขวดเบียร์ที่ตอนนี้มันยัดให้ผมถือเรียบร้อยแล้วจะได้จูบถนัด พอได้โอกาสหายใจสบตาที่สื่อถึงความต้องการอย่างเปิดเผย ในที่สุดมันก็หื่นจนได้ ดีใจจังที่ผีหื่นกลับมาสิงร่างมันสักที คิกคิก ผมเทเบียร์ตรงคอมันนิดๆแต่ทำเอามันสะดุ้งเพราะความเย็นก่อนจะดูดขบเม้มและเลียไปทั่วเรียกเสียงครางจากมันได้เหมือนกัน
“ยั่วนะมึง ทำอย่างนี้ไม่ได้จบแค่รอบเดียวหรอกนะ”มันบอกผมเสียงพล่าบอกได้ว่าอารมณ์เริ่มจะปะทุขึ้นแล้ว เพราะก่อนหน้าเราสองคนก็จ้วงไปหลายขวดอยู่ แถมไวน์อีกตีกันให้มั่วไปหมด เกิดความรุ่มร้อนจนอยากจะกระชากเสื้อผ้าออกให้หมด
“ถึงไม่ยั่ว ก็โดนหลายรอบอยู่แล้ว”ผมเลียริมฝีปากบอกมันที่ยกยิ้มดูร้ายกาจมาก
“Outdoor นะ”มันบอกก่อนจะอุ้มผมเดินลับหายไปหลังทิวมะพร้าวที่อยู่ในเขตบ้านพักส่วนตัวของเรา
“นึกว่าจะไม่ได้โดนซะแล้ว”ผมยิ้มใส่ตามันเอามือลูบหน้า พูดในสิ่งที่คิดว่ากูน่าจะโดนตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแล้ว ผมไม่ได้อยากนะแค่เป็นคนยึดมั่นในคำพูดของคนที่รักเท่านั้นเอง และมันก็ไม่เคยผิดคำพูดสักที ผมคิดอย่างนี้จริงๆนะ เชื่อผมเถอะ หุหุ
“หึ ก็ให้โอกาสพักเอาแรงก่อนเอาจริงไง”มันตอบกลับ เม้มติ่งหูผมที่ตอนนี้นอนราบกับพื้น ไล่มาขบซอกคอ ผมเบียดเข้าหาด้วยความเสียวซ่าน มือก็ปลดกระดุมผมออกจนเห็นอกเปลือยที่ไม่ตูมแต่ก็ขาวเนียนนะ ปากร้อนแลกจูบกันไปมามือใหญ่ลูบไปมาจนยอดอกเริ่มตื่นตัวสู้ ผมยกขาลูบขาแกร่ง มือที่ตอนนี้ไม่รู้เอาขวดเบียร์ไปวางที่ไหนแล้ว ลูบหลังก่อนจะจิกเมื่อโดนขบกัดยอดอก
“อื๊อออ อา”ก่อนจะขยุ้มหัวทึ้งเบาๆ เมื่อลิ้นเลียหยอกเย้าเหมือนปลอบใจ เปลี่ยนไปทำอีกข้างอย่างเท่ากัน จนต้องแอ่นตัวเข้าหาให้ชิดกว่าเดิม มือก็ถอดเสื้อมันออก สบตากัน มันยกยิ้มก่อนจะเอาเสื้อรองช่วงล่างที่ไม่รู้โดนถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไร มันเลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆตามองผมตลอด จนรู้สึกเขินขึ้นมาทันทีทั้งที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรารักกัน แต่เวลามันมองด้วยสายตาบอกว่าต้องการ ไม่ใช่ต้องการแค่ทำรักแต่เป็นสายตาที่สื่อว่าต้องการแค่ผมคนเดียว
“พี่ไผ่ อืม”ผมเรียกครางเสียงเบาหวิวเมื่อมันจูบฝ่าเท้า มือลูบตามเรียวขาไล่ถึงส่วนกลางไล้ผ่านแผ่วเบา ผมได้แต่วาบหวิวกับสัมผัสมืออยากจะทึ้งหัวมันก็ไม่ถึง ได้แต่กำเสื้อตัวเองเอาไว้
“น้องน่ารัก”มันพูดใส่ผมจูบอีกครั้ง โน้มตัวไล่มาถึงโคนขาด้านในขบเม้มตีตรา”รักจนไม่อยากปล่อยไปไหน”มันกระซิบแต่ผมได้ยินชัดเต็มสองหู” อยู่ด้วยกันนะ”มันบอกผมก่อนจะจูบปากที่เผยอรออยู่แล้ว
“รู้แล้ว อื๊อออ”ผมบอกชิดติดปาก กอดแผ่นหลังกว้าง เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เราบอกความรู้สึกของกันอีกมากมาย ผมจะบอกให้ฟังก็คงไม่หมด
“อ๊ะ ทำอะไร”หลังซุกไซร้จนทั่ว รู้สึกเปียกชื้นตั้งแต่หน้าอก ไหลลงไปถึงหน้าท้องเละลงต่ำไปอีก
“อยากกินเบียร์แกล้มดอกฝิ่น”มันบอกเสร็จก็ไล่ดูดเลียไปตามทางที่ไหลลงไปต่ำ ยกสะโพกส่งลิ้นเลียส่วนนั้น เป็นการเปิดทางไปด้วยทำเอาต้องบิดตัวกับความร้อนชื้นทั้งของลิ้นและของมึนเมา
“ระวังจะเมา ฮึก อา คูณสองนะ กินพร้อมกันน่ะ อืม”ผมเตือนยิ้มๆมองตาเยิ้มๆ
“แต่เขาว่ายิ่งเมายิ่งคึกยิ่งอึดต่างหาก”มันตอบกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาก ผมยิ้มก่อนจะยันมันด้วยฝ่าเท้าเบาๆแต่ก็หงายได้ มันมองงงๆ ว่าถีบมันทำไม ผมโถมตัวไปคร่อมมันเอาไว้กันมันยันกลับ เบียดสะโพกไปมา กระดกขวดเบียร์ใส่ปากป้อนด้วยการจูบจนไหลย้อยออกข้าง ไล่เลียตามเก็บ
“อืม น้อง อา”เสียงมันครางมือผมเล่นยอดอกมันบ้างเป็นการเอาคืน
“ตรงนี้เพิ่มความร้อนหน่อยแล้วกันนะ น้องกลัวท้องเสียเพราะกินข้าวหลามดิบน่ะ คริคริ”ผมหรี่ตากัดปาก ค่อยๆราดลงไปพอได้ที่ผมก็จัดการข้าวหลามซะ ทำเอามันซื๊ดปาก บทรักก็เหมือนทุกครั้งเพียงแต่เราใส่ใจเติมความเข้มข้นให้กันและกัน ไม่ใช่แค่ทำไปเพราะหน้าที่และความอยากทำอย่างเดียว ไม่รู้เราใช้เวลาสัมผัสร่างกายนานเท่าไร รู้อีกทีผมจิกเล็บตรงไหล่เมื่อโดนข้าวหลามที่อุ่นจัดป้อนเข้าไป และเริ่มคะยั้นคะยอขยับให้ตอบรับ
“ อืมมม... ”
“ อ๊ะ ! ”
“ อ๊ะ...อา...พี่ไผ่....อื้อออ ”ผมเรียกเมื่อขยับถูกจุด ยิ่งร้องมากเท่าไรมันก็ขยับมากขึ้น
“ครับ” เพราะหูจริงๆ แต่หน้าตาและการกระทำขัดกับคำพูด
" อ๊า พี่ไผ่ พี่ไผ่ " ผมร้องและบิดตัว ขยับสะโพกขึ้นลงส่ายไปมา เมื่อโดนเร่งความเร็วถี่ ๆ สะโพกไม่รักดีแต่รู้ดีเด้งรับตามจังหวะที่ถูกส่งเข้าทั้งเบาและแรง เมื่อจวนจะได้ที่ผมเป็นฝ่ายพลิกคุมเกมบ้าง ขยับขึ้นลงเน้นในที่ควรเน้น
“อา น้อง อืม”มันครางมือบีบขย้ำก้นผมช่วยส่งแรงขยับให้มากขึ้น
“ครับ ชอบไหม อื๊อ”ผมขยับและถามมือก็บี้ยอดอกมันก่อนจะจิกนิดๆเป็นการกระตุ้น มันก็จับน้องผมขยับให้เหมือนกัน มันไม่ตอบแต่ขยับสวนขึ้นมาถี่ๆเป็นการตอบแทน ผมกัดปากเมื่อรู้สึกเสียดแต่เสียว จนใกล้เวลาที่ต้องปล่อยน้ำออกจากที่กักเก็บมันก็พลิกผมลงข้างล่างจับขาพาดไหล่อีกข้างก็กางออกพร้อมขยับเร็วแรงๆ
“ อืมมม... ”
“ อ๊ะ ! ”
“ อ๊ะ...อา...พี่ไผ่....อื้อออ ” เสียงสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อย ตาลอยนอนหอบหายใจอย่างแรง พอกับคนข้างบนที่ขยับอีกสองสามทีก็ตามมาติดๆ โน้มตัวมาจูบสอดลิ้นเกี่ยวกัน ก่ายกอดจนหายใจปกติ มองหน้าที่รู้ว่ายังไม่จบแค่นี้แน่นอน
“ต่อไปไม่ว่าจะเรื่องอะไร อย่าเก็บไว้คนเดียว”มันลูบผมที่ชื้นเหงื่อ ผมก็ลูบหน้ามัน”เราไม่ใช่แค่ผัวเมียกัน เราเป็นคนรักเป็นครอบครัว”มันพูดต่อด้วยเสียงที่อบอุ่น ทำเอาหัวใจฟูแทบจะออกนอกอก
“ขอบคุณครับ”ผมพูดและจูบปาก
“รักน้องนะ”มันบอกผม ก่อนจะเริ่มขยับอีก ผมไม่เล่นตัวอิดออดในเมื่อต้องมันมากเช่นกัน
“น้องก็รักพี่ไผ่ อยู่ด้วยกันนะ”ไม่ว่าจะกี่ครั้งผมก็อยากขอแค่นี้แหละ ขอให้มันอยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจให้กัน
“อืม”แค่สั้นๆผมก็ซึ้งใจกับผู้ชายคนนี้ที่พิสูจน์หลายต่อหลายสิ่งให้ผมเห็นด้วยการกระทำมากกว่าคำพูดที่นานๆครั้งจะเปิดใจเปิดปากบอกสักที และถ้าพูดออกมาก็ทำเอาหุบยิ้มแทบไม่ลง
และ
และ
ผ่านไป
ผ่านไป
“รอบนี้อะไรวะ”ผมถามเมื่อจบรอบสาม นอนหอบแดก รอบแรกเป็นการปลอบใจเรื่องวันเกิด รอบสองเรียกขวัญให้กลับมา
“ไถ่โทษที่หลอกว่ากลับ”มันยกยิ้มและยักคิ้ว”และรอบต่อไปๆๆ กักตุนตอนห่างกัน หึหึ”มึงไม่ได้กักตุนแต่มึงกักตูดกูมากกว่า เชื่อแล้วว่ายิ่งเมายิ่งคึกยิ่งอึด กูเลยต้องอึดตามมึงไปด้วย ทำไมมึงไม่แบ่งวันปลอบใจกูวะ เสือกมารวบยอดวันเดียว ให้กูหยุดพักอีกหน่อยไม่ได้เหรอ อ๊าๆๆๆๆตอนแรก และก็ อ๊าคคคคคคคคคคคคคค เมื่อไรมึงจะหยุดปลอบใจกูซะที บักห่านิ
/
/
/
“ปู่คงไม่ได้ลงไปร่วมงานด้วย แต่ยินดีด้วยนะที่เรียนจบแล้ว”ปู่ผมบอกมัน เมื่อเรากลับมาถึงบ้าน พักได้สองวัน วันนี้มันต้องกลับแล้ว มันยิ้มก่อนจะก้มลงกราบปู่ที่ตัก ที่ลูบหัวและตบไหล่
“ขอบคุณมากครับ”มันเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ท่าน
“ทีนี้ไอ้ตัวแสบก็เหงาล่ะสิ พี่เขาเรียนจบแล้วก็ต้องกลับบ้าน”ปู่พูดยิ้มๆใส่ผม
“ดี จะได้ไม่มีคนบ่น หากิ๊กสะดวกดี”ผมปากดีใส่มัน หมั่นไส้ ยังยอกไม่หายเลย สามวันหลังที่เกาะโดนฟันทุกวัน เป็นการชดเชยที่ผิดคำพูด ผมบอกว่าพอแล้วกูเชื่อแล้วมันก็ยังต่อ แม่งจ่ายชดเชยยิ่งกว่าบริษัทประกันอีกนะเนี่ยะ
“ปู่ไปหาเพื่อนดีกว่าว่ะ เคลียร์กันเองแล้วกัน”ปู่ทำหน้าแบบไม่รับรู้ เดินออกไปหลังจากมันไหว้ลาอีกที
“อ้าว ปู่ทิ้งน้องได้ไงล่ะ ปู่”ผมเรียกท่านที่โบกมือ หันไปมันยืนจ้อง”โถ น้องพูดเล่นไปงั้นแหละ”ผมกอดแขนยิ้มประจบ
“ไม่เป็นไร”มันยิ้มให้ผม”กูก็ว่าจะทำเหมือนกัน”หุบยิ้มเลยกู
“มึงลองสิ กูตามยันหนองคาย จับได้ตรงไหนตบตรงนั้น”ผมจิกแขนจิกตาจิกปาก จิกแม่งให้หมด
“แล้วจะให้มึงรู้ทำไม”มันพูดใส่ก่อนจะหยิบเป้สะพายขึ้นรถ ขับออกจากบ้านไปสนามบิน
“กูก็ให้พี่พายดูให้”ผมลอยหน้าบอก
“ไอ้พายมันญาติกู”มันยักคิ้วบอก
“แต่พี่พายสายพันธ์เดียวกับกู”ผมบอกกลับ เอาสิมึง มันยักไหล่ไม่พูดต่อ จนถึงสนามบิน นั่งจนได้เวลา มันมองหน้าผม
“เที่ยวได้ห้ามกลับดึก”
“อืม”
“อ่อยได้แต่อย่ากิน”
“อืม”
“ขับรถกลับดีๆล่ะ อย่าซิ่งให้มากนัก”มันขยี้หัวผม
“เออ”
“แค่นี้แหละ”
“โอเค”ผมยิ้มก่อนจะกอดเอวเดินไปที่ทางเข้า
“คิดถึงกูได้ตลอดเวลา”มันบอกแต่มองอะไรก็ไม่รู้
“บอกกูทำไม”ผมถามมัน
“มึงก็เลิกเป็นเมียกูสิ”มันเอาคำพูดผมมาย้อน คิดว่ากูจะอึ้งล่ะสิ ผมแสยะยิ้มใส่มัน
“บอกกูตอนกลับโน่น”ผมพูดใส่มันก่อนจะยื่นเอกสารให้พนักงานตรวจ มันยืนอึ้งไปพัก ก่อนจะตามมา ผมหัวเราะคิกคัก ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่กับปู่ แต่เป็นปู่ที่ไม่อยากอยู่กับผม โน่น เพื่อนชวนไปฮ่องกง แถมเลยไปทัวร์ยุโรปต่อยาวเลย แล้วผมจะหง่าวคนเดียวทำไมล่ะครับ หนีตามผู้ชายไปหนองคายดีกว่า
“นี่มึงเอาคืนกูเหรอ”มันดึงหัวผมโยกไปมา
“เอาคืนเชี่ยะไร กูไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น มึงต่างหากไม่แหกตาดูเองว่ากูเอาเป้มาด้วย”ผมลอยหน้าพูดกลับใส่มัน
“ใบนี้”มันชูขึ้น
“แม่นแล้ว”ผมยิ้ม
“สัด ไหนมึงบอกของฝากไง”มันตบหัวผมสองที เมื่อเสียรู้ ตอนแรกมันก็สงสัยว่าทำไมมีเป้สองใบ ผมบอกมันว่าของฝาก มันก็เลยเลิกสงสัย แต่ข้างในของกูล้วนๆ หุหุ
“ก็กูนี่ไงของฝาก ฝากไปกับมึงด้วย หรือไม่เอา“ผมชี้ตัวเองชี้มันและยักคิ้วใส่”มึงจะร้องไห้ก็ได้นะ ที่โดนหลอกอ่ะ”ผมกอดเอวมันพูดล้อเลียน
“เอาน่ะกูเอาแน่”มันกอดไหล่กระซิบใส่หูผม”ปลอบใจกูซะ”
“มึงก็ทำท่าแบบกูก่อนสิ แล้วกูจะปลอบให้”ผมท้ามัน
“กูไม่มีทางทำท่าทุเรศอย่างนั้นหรอก”มันผลักหัวผมออก เก็บสัมภาระและนั่งประจำที่
“งั้นน้องไม่ปลอบ”ผมตามไปยื่นหน้าบอก
“กูปลอบมึงแทนก็ได้ เป็นการต้อนรับสู่หนองคายอีกครั้ง หึหึ”มันจับหน้าผมส่ายไปมา
“ไม่”ผมกัดไหล่มัน
“หึหึ มึงไม่เคยได้ยินเหรอ”มันเอามือลูบแก้ม”ไปหนองคายเสร็จทุกราย”มันยักคิ้ว
“ส้นตีน ไม่ใช่เสม็ด”ผมเถียงมันที่เปลี่ยนจากลูบแก้ม เลื้อยไปลูบแก้มก้นแทน ผมช้อนตามองมันที่ยิ้ม
“งั้นไปหนองคายโดนทุกรายก็ได้”มันบอกอีก
“ไม่ต้องทุกรายหรอก”ผมค้อนมัน ก่อนจะยิ้มแป้นพูดต่อ”กูคนเดียว เอาอยู่”ผมทำเสียงแบบเพลงน้องจ๊ะ ทำปากจู๋ๆ ตาปริบๆ มันหัวเราะเบาจุ๊บปาก ไอ้เรื่องเสร็จไม่ต้องไปไหนก็เสร็จได้ครับ แค่มีมันผมก็พร้อมจะเสร็จเสมอ คริคริ
**********************************************************************************************
ปล. กลับมาแล้ว อ่านให้แฉะกันไปข้างยาวแต่ไม่มีสาระมีแต่คนรักกัน หุหุ ตอนอยู่ ตจว.เน็ตเข้ายากมาก เสียบหลุดๆอยู่นั่นแหละ อ่านเม้นส์แล้วเบิกบานใจมาก ดีใจที่มีคนคิดถึงและรอ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่ให้กันมาเสมอ ขอบคุณมากๆค่ะ และมีอีกเรื่อง ลองทำโพลสำรวจว่าถ้ารวมเล่มมีคนสนใจไหม มีสองช้อยแต่เขียนผิดไปหน่อย เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่ายัดเยียดที่มีแค่ ดีมาก กับ ดี แก้แล้วแต่ไม่สำเร็จ มันขึ้นแต่เกิดข้อผิดพลาดก็เลยแจ้งไปที่ผู้ดูแลแล้ว เอาเป็นว่าไม่ต้องกดโหวตหรอกค่ะ ถ้าสนใจหรือมีความคิดเห็นยังไงเขียนพร้อมเม้นส์ได้เลยค่ะ สอบถามคร่าวๆก่อน ไม่ตอบไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณอีกหลายๆๆๆๆครั้งนะคะ
*****ตอนนี้แก้โพลได้แล้ว ยังไงลองกดโหวตออกความเห็นกันดูนะคะ หรือจะเขียนพร้อมเม้นส์ก็ได้เผื่อกดแล้วไม่ขึ้น :pig4:
-
:mc4: :mc4:
-
มาแล้ว ...ไปบริจาคเลือดก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านและเม้นต์ให้เด้อ :กอด1:
ไปเสียเลือดที่สภากาชาด แล้วยังมาเสียเลือดให้คู่นี้อีก :jul1: ฟินค่ะ :haun4:
-
:z1: :z1: :z1: :m25: :m25: :m25:
-
ฮิ้วว คู่นี้ พาฟินตลอดๆ
ชอบ รักกันแบบไม่หวานมาก อยู่ด้วยกันทุกครั้งที่มีปัญหา
ชีวิตคู่ต้องการแค่นี้แหละ
ร๊ากกกคู่นี้
ปล. อยากได้สเปเชียลคู่พายบ้างงง :z13:
-
รอรวมเล่ม
-
ช่วงแรกดูเหงาๆ ปนหน่วงๆ ที่พี่ไผ่จะเรียนจบแล้ว
เพื่อนเก่าพี่ไผ่สองคนเนี่ยแรงหว่ะ แต่น้องฝิ่นไม่สนอยู่แล้ว หึหึ
พี่ไผ่โดนน้องฝิ่นเอาคืนเล็กน้อย แต่เหมือนปู่เปิดทางเลยนะ หนีไปเที่ยวกับเพื่อน น้องฝิ่นเลยตามไปหนองคายเลย
แค่คิดว่าจบแล้ว คงคิดถึงพี่ไผ่ น้องฝิ่น และผองเพื่อนแน่ๆ เลยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4:
-
พี่ไผ่น้องฝิ่น .. ท่าไม่ยากแต่หลายท่า หลายรอบ :haun4:
-
ชอบๆๆจ้า
ถ้ารวมเล่มก็จะซื้อ o13
-
:-[ น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
คำเดียวเลย "ชอบ" ที่สุดอะ
-
อ่านคู่นี้แล้วอดยิ้มไม่ได้เลย
แก้มจะแตกแล้ว :eiei1:
-
คู่นี้แซ่บเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ o13
-
นู๋ฝิ่นกะพี่ไผ่น่ารักมากกกก
ส่วนรวบเล่มเห็นด้วยค่ะ สนับสนุนและพร้อมอุดหนุน o13
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
หวานซะ น้ำทะเลยังอาย หาความเค็มไม่ได้
-
อุดหนุนแน่นอน รอรวมเล่มจ้า
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
รอรวมเล่มจ้า ^^
-
เมื่อไหร่ความรักจะมาเยือนเราบ้าง :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
หายคิดถึงเลย ยาวม๊ากกกก มาก อิอิ น่ารักอะ กระจุ๊กกระจิ๊ก รักกันดีจัง
ปล. เอา1 ชุด เล้ย อยากเก็บไว้เป็นของตัวเอง สนับสนุนรวมเล่มโล้ด o13 o13
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่ทำน้ำทะเลหวานไปเลย
-
ฝิ่นอนงค์ คงความแซ่บไว้เสมอ...
-
o13หวานกันตลอด o13รอรวมเล่มนะคะ :กอด1:
-
คู่นี้เค้าแรงจริงๆ :impress2:
เดี๋ยวพี่ไผ่ก็จะจบแล้ว คงเหงาน่าดูเลย :sad4:
-
พี่ไผ่กับน้องฝิ่น :haun4: :oo1: :haun4: ไม่มีคำว่าผิดหวัง อิ อิ อิ
-
สนุกจังเลยคะ กลับมาเขียนให้ยาวมาก สมกับที่คิดถึงค่ะ :pig4:
-
จัดหนักซะสมกับที่อดมาหลายวันเลยนะ
-
ไผ่ก็ยังคงความหื่นได้ตลอด :laugh:
รอรวมเล่มจ้า :z2:
-
รออุดหนุนน้า
รอตอนต่อไปค่า
-
รักกันได้ร้อนแรงจริง ๆ คู่นี้ o13
-
:haun4: น้องน่ารักจริงๆ พี่ไผ่ก็นะ..
-
ในที่สุดไอ้น้องฝิ่นมันก็โดนให้ไปโดนที่หนองคายต่อด้่วย ดี ๆ ไปด้วยกันได้ไปเที่ยวด้วย
จะได้ไม่งอแง 555 ที่จริงน้องไม่งอแงหรอกน่ารักจะตายเนอะ ชอบตอนพี่ไผ่บอกมีอะไรให้บอกกัน
เพราะเป็นคนรักและครอบครัว อบอุ่นมาก ๆ จ๊ะ
พี่ไผ่ถามเหมือนจะไปไกลจริง ๆ เนอะ แอบใจหายเหมือนกันสงสารน้องฝิ่นที่ต้องนอยด์อยู่คนเดียว
น้องเข้าใจแหละแต่อยู่ใกล้กันก็ต้องสุขกว่าเนอะ
หวังตะลุยเที่ยวก็ตะลุยหวานกันต่อ ชอบตรงพูดคุยกับแบบไม่มีสาระแต่ใส่ใจทุกเรื่องด้วย
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
น่ารักมากเลยอ่ะคู่นี้ อิอิ :-[ :-[
-
หวานตลอดคู่นี้
แอบนอยด์นิดๆที่จะห่างกัน
แต่รักกันมากขนาดนี้ ก็ไม่น่ากังวล อิอิ
-
น่ารัก อร๊าย!!!!!!!! รักน้องฝิ่น อิๆๆๆ
-
หวานกันตล๊อดดดดดดด
หวานจริงๆ หวานไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ
อิจฉาอะ น่าจะมีอย่างพี่ไผ่ผ่านมาแถวนี้สักคน
-
ตอนนี้น่ารักมากค่ะ ^^
แต่แอบเหงาล่วงหน้าไปแล้ว
เวลาพี่ไผ่กะน้องฝิ่นห่างกัน >.<
ขอบคุณค่ะ +1
:L2:
-
หื่นพอกันเลยทั้งสองคน
-
ชีวิตต้องดำเนินต่อไปจริงๆ คนเราโตขึ้นเรื่อยๆ และความรักของทั้งคู่ก็ยังโตตามอายุไปเรื่อยๆ
เวลาอ่านบทที่พี่ไผ่จะต้องเข้าสู่ชีวิตคนทำงานแล้ว ขนาดคนอ่านยังใจหาย น้องฝิ่นจะเหลือเหรอะ
-
คู่นี้สุดยอด ชอบ :impress2: พี่ไผ่จะเรียนจะจบแล้ว เตรียมฉลอง เย้ๆ :mc4:
-
น้องเอาคืนพี่ไผ่จริงๆ 555555
เรียนจบก็คงต้องห่างกันจริงๆ สงสารน้องเหมือนกันนะ
-
ยาวสะใจ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
แรงดีไม่มีตกจิงๆเล๊ยย ตายพอดีเจอแบบนี้
-
น่ารักจริงๆเลยนะค่ะพี่ไผ่น้องฝิ่น
-
อ้ัยย่ะ
ชอบอ่า ชอบมากๆๆๆๆ :-[ :-[
รักน้องและพี่ไผ่ เกียดชะนีค่ะ 55+
-
:m25: :m25: :m25:
ชอบมากค่ะ รอรวมเล่มนะคะ อิอิ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบอ่ะ! ฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม! :)
-
3วันจัดเต็มกันเลยพี่ไผ่
ชอบฝิ่นตอนนี้จัง
มีหลายอารมณ์มากเลย
น่ารักดี
-
น่ารักที่สุด :กอด1:
ตอนหน้าไปหวานกันต่อที่หนองคาย
-
ทะเลหวานอ่า
น่ารักจริงๆ
-
น่าร๊อกกกกอ่ะ :-[
อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆๆๆ ไม่อยากให้จบเลยค่ะเรื่องนี้ :กอด1:
-
กินเบียร์แกล้มดอกฝิ่น แหม่ คิดได้เนาะ
-
เชื่อแล้วว่าที่ไหนก็เสร็จได้ แค่มีพี่ไผ่กับฝิ่น...เนอะ
-
รักกันดีจ๊างงงคู่นี้
-
ตอนนี้นี่มันหลากหลายอารมณ์ดีจิงๆเลย หุหุหุ
-
เข้ามาโหวต แล้วจองไว้เลยได้มั้ย กลัวลืม :m23:
-
เขาทันกัน ไม่มีใครยอมใครเลย
-
รักมากมายอ่ะคู่นี้
คนแต่งรวมเล่มเหอะอยากได้ๆ o13
แต่งสนุกมากๆ
จองเลยๆๆ
ปล. รักคนแต่งจุ๊บบบบ :กอด1:
-
ตอนนี้ปล่อยให้พี่กับน้องเค้าสวีทหวานกันไป
ตีกันบ้างทุกครั้งก็อย่าได้ถือสาหาความ
เพราะมันเป็นการเพิ่มรสชาดให้ชีวิต :laugh:
หวานที่ภูเก็ตซะจนน้องต้องพักร่างกายเลย
แล้วอย่างนี้จะมีแรงเหลือไปถึงหนองคายไหมเนี่ย :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดน้อย
ป.ล. อยากได้น้องฝิ่นและพี่ไผ่เป็นหนังสือเอาไว้นอนกอด
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:ยิ่งอ่านยิ่งสนุก...ก๊ากกกก :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
น่ารัก รวมเล่มเถอะค่ะ ^____^
-
ทะเลหวานนนน... :o8:
รวมเล่ม....ok สนับสนุนค่ะ
:L1: & :pig4:
-
คิดถึงพายบลูเบอรี่ :impress2: :impress2:
-
พี่ไผ่กลัวเมียเหงาตอนตัวเองเรียนจบแล้วล่ะสิ
-
:call: :call: :call: :call:
-
มาแอบดูความเคลื่อนไหวทุกวัน วันไหนไม่ได้อ่านเหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง(แบบว่าว่างไปเลยไม่มีอะไรทำ) :o8: :o8: :o8:
-
รอออ ' :)
-
ตอนแรกยังไม่ได้อ่าน โผล่มาอ่านตอนล่าสุด แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แปะ
-
:catrun:
-
:z2: มารอเน้อ
-
:t3:
-
ตอนที่ 93 พายบลูเบอรี่
“พาย”
“พาย”
ผมส่งเสียงเรียกคนข้างตัวที่นัวเนียเมื่อคืน พอตื่นมาก็ไม่รู้แว่บไปไหน แต่ปกติพายตื่นเช้าอยู่แล้ว ขนาดว่าแฮ็งค์ๆก็ยังตื่น หลังกลับมาจากบ้านไอ้ฝิ่นได้เกือบอาทิตย์ ผมก็ลากมาคุกวงในต่อที่บ้าน อยู่โน่นจะทำแต่ล่ะที อิดออดอยู่นั่นแหละกลัวไอ้พวกนั้นแอบฟัง มันจะมาฟังได้ไง ไอ้ไผ่มันก็ตั้งตั้งตาฟันเมียมันอยู่แล้ว ไอ้สามตัวเมาทีก็หลับเป็นตาย สุดท้ายผมก็ได้อยู่ดี ฮ่าๆๆๆ แล้วจะมาบ่นเพื่ออะไรวะ
“เออๆ เหรอ ฮ่าๆๆ อืม มันยังไม่ตื่นเลย บ้าเห๊อะ มึงนั่นแหละจะโดนซ้ำซ้อน ถ่อตามไปบ้านมันอีก คริคริ”เสียงใสๆคุยไปหัวเราะไป มือก็คนต้มอะไรสักอย่างน่าจะเป็นข้าวต้ม “อ๊ะ เหี้ยะนิ เดี๋ยวทัพพียัดปาก”ตกใจเกือบฟาดด้วยทัพพีเมื่อโดนกอดและจ่อยิงประตูหลัง หึหึ ยืมไอ้ไผ่มาใช้มั่ง
“คุยกับใคร หัวเราะคิกคัก”ผมหอมแก้มไปทีและถามเสียงเข้มๆเป็นการข่มขู่
“ผัวใหม่กูแต่เมียคนอื่น มึงจะคุยด้วยไหม”พายตอบมือก็คนต่อ ผมได้ยินเสียงในสายหัวเราะ พายเปิดโฟน
“อีเด็กแรดโทรมาทำไมแต่เช้า เหงาสิมึงถูกผัวทิ้งให้อยู่คนเดียว”ผมพูดแหย่ไอ้คนในสาย นึกถึงหน้ามันก็อดขำไม่ได้ กวนตีนก็เท่านั้น แต่พอบทเศร้าก็เล่นซะกูเกือบต่อมน้ำตาแตกไปด้วย ไม่คิดว่ามันจะมีปมในใจที่เศร้าขนาดนั้น
“เมียตัวเองเห๊อะ โทรหาเขา และไม่ได้ถูกทิ้งสักหน่อย”มันตอบกลับเสียงใสๆปนเยาะเย้ย ถ้าอยู่ต่อหน้านะมันต้องลอยหน้าลอยตาแบบน่าประเคนมะเหงกเขกกระบาลเข้าให้
“ไม่ถูกทิ้งยังไง ไอ้ไผ่มันกลับหนองคายแล้ว”ผมทำเสียงเยาะมันกลับบ้างแต่เป็นแบบแหย่มัน ไอ้นี่เรื่องอื่นไม่ค่อยรน ถ้าเรื่องผัวนี่ก้นร้อนปากไวทันทีเลย อย่าได้คิดแฮบของมันเป็นอันขาด แต่พอกันขี้หึงขี้หวงทั้งคู่
“ตัวเองรู้ไม่จริงอ่ะดิ ว่าแฟนเหน็บเขามาด้วย คริคริ”มันทำเสียงใส่ผมแบบให้รู้ว่าผัวขาดมันไม่ได้ต้องเอามาด้วย
“กูว่ามึงร้องตามจนมันรำคาญมากกว่าก็เลยต้องเอามาด้วยน่ะสิ”ผมแหย่มันอีก ถึงจะเข้าเค้าความจริงก็เถอะแต่แขวะมันไว้ก่อน
“ตีนแหนะ เอ้ย ไม่ใช่ พี่บลูเขาขอโต๊สสสส”มันเผลอแจกตีนให้ผมเหมือนที่ผมชอบแจกคนอื่นเหมือนกันเวลากวนตีนมากๆ
“มึงอย่าไอ้ฝิ่น มึงทำเป็นแกล้งพูดผิดแต่ที่จริงมึงตั้งใจ”ผมพูดใส่ แต่หน้าอมยิ้ม ไม่ว่ามันหรอกครับเพราะรู้นิสัยมันไม่ใช่เด็กก้าวร้าว พายส่ายหน้าก่อนจะปิดแก๊ส หันไปพูดกับเด็กที่บ้าน เดี๋ยวนี้รู้จักใช้สถานะตัวเองเป็นแล้วนี่หว่า ผมยิ้มให้เมียที่ยกนิ้วกลางเป็นการตอบรับ อยากได้ก็บอกสิจ๊ะ บลูจัดให้
“รู้ทันอีกและ เซ็งว่ะ คริคริ”มันทำเสียงจิ๊ปากหัวเราะคิกคัก ก่อนจะได้ยินเสียงแว๊ด”เออ ชู้กูแต่ผัวเพื่อนมึงนั่นแหละ อย่ามาทำเสียงใส่นะ อื๊ออออ”มันแว็ดแล้วเสียงก็อู้อี้ไป
“มึงคุยเสร็จยัง”เสียงไอ้ไผ่พูดมาในสาย แต่เสียงเมียมันยังอู้อี้เหมือนเดิมไม่รู้โดนอะไรอุดปาก
“สัด ทำเสียงอย่างกับกูเป็นชู้เมียมึงจริงๆงั้นแหละ”ผมพูดใส่มันขำๆ มันก็หัวเราะสองหึตอบ ก่อนจะได้ยินเสียงแหวต่อสงสัยคงจะหลุดมาได้แล้ว พูดเร็วๆเสียงหอบๆ
“พี่บลูอย่าเพิ่งวาง ตามพี่พายให้หน่อย อื๊อๆๆ ไอ้ไผ่ ปล่อย กูจะคุยกับพี่พายต่อ กูจะถามว่า อีนั่นมัน ปะ”เสียงมันขาดๆหายๆเหมือนจะมีเรื่องอะไรจะพูด แล้วอยู่ตั้งนานมึงไม่ถามเมียกูว่ะ เพิ่งจะนึกได้ไงไม่น่าเป็นไปได้ที่ไอ้ฝิ่นมันจะลืม
“อะไรของมันวะ มึงทำไรมันอีกล่ะ”ผมถามกลับ คาดว่าอีนั่นคงจะเป็นชนวนเหตุ
“หึหึ คนมันบ้าสติไม่ค่อยดี เดี๋ยวกูเอายาให้แดกก่อน”มันหัวเราะบอกผมก่อนจะได้ยินเสียงตุบตับ สงสัยจะโดนทุบ
“กูว่ามึงฉีดเลยดีกว่าจะได้เข้าในกระแส หึหึ เออๆ เสร็จแล้วก็โทรมาใหม่ ”ผมบอกไอ้คนในสายที่คาดว่าคงจะหรรษาฆาตกรรมด้วยการโดนฟันคาเตียงไปแล้ว หื่นกันจังวะ ช่วยเผื่อแผ่ให้เมียกูหน่อยเหอะนิสัยแบบนี้ ต้องเมาจริงๆถึงจะจัดให้ผมแบบยกเซ็ทฟลูออฟชั่น
“อ้าว ไอ้ฝิ่นวางไปและ”พายโผล่หน้าเข้ามา วางโอวัลติลให้ แม่บ้านตักข้าวต้มใส่ชามเรียบร้อยก่อนจะเดินออกไป พ่อแม่ผมไปฮันนีมูนรอบที่เท่าไรไม่รู้ พี่โบว์ไปดูโรงงานเจียระไนที่จันทบุรี ฝากให้ผมเข้าออฟฟิสที่นี่แทน และก็ไปดูสาขาต่างๆด้วย ผมเลยลากพายมาช่วยด้วยจะได้เป็นการเรียนรู้กิจการในครอบครัวเราซะเลย
“อืม โดนไอ้ไผ่จัดยาให้”ผมตอบยิ้มๆ เป็นอันรู้กันว่ายาขนานไหน
“เพื่อนกูเงียบแฝงเงี่ยนจริงๆ”พายพูดพลางส่ายหน้าเอือมๆ ถึงเพื่อนกึ่งญาติตัวเอง
“ก็คนเดียวแหละที่มันออกอาการขนาดนี้”ผมบอกกลับ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือนุ่มแต่หนักฉิบหายเวลาซัดเข้าให้”ไม่เหมือนบลูเน๊าะ เงี่ยนเปิดเผย”ผมยิ้มกว้างลูบไล้มือเรียวไปมา พายยิ้มก่อนจะโน้มคอผมไปใกล้ๆ ทำปากจูจุ๊บรอเลย
“เหรอ”สิ้นเสียง
“โอ้ยยยย จิกหัวผัวทำไม”ผมร้องออกมาเมื่อโดนจิกหัวอย่างแรง แถมยัดปากด้วยปาท่องโก๋
“เงี่ยนเปิดเผยนักเหรอ ห๊ะ”เสียงแว็ดแต่เน้นๆ
“ก็แค่กับพายเองนะ”ผมเคี้ยวจนหมดก่อนจะซบไหล่อ้อนๆ
“หึ กูจับไม่ได้น่ะสิ”ย้ำอีก
“มีที่ไหนเล่า ใครเป่าหูมาอีกล่ะ”ผมคลอเคลียต่อไปอีก
“หูกูไม่ใช่นกหวีดจะได้มีใครมาเป่า ไม่มีก็แล้วไป”ว่าก่อนจะผลักออก ผมยิ้มกริ่ม ชอบนะเวลาพายเป็นแบบนี้แสดงว่ามีความหึงหวงผมบ้าง บางครั้งผมไม่เคยเห็นพายแสดงออกเท่าไร ถึงจะมีบรรดากิ๊กเก่าเข้ามาคุยด้วยพายก็จะเฉยๆไม่มีพูดกระแหนะกระแหนผม หรืองอนใส่ จะแว๊ดก็ต่อเมื่อโดนผมกระตุ้นให้เต้นและแจกตีนกลับมาให้เป็นการตอบแทน ไม่มีปัญหาครับยกปุ๊บคว้าเข้าเอวปั๊บเข้าท่าพอดิบพอดี ครึครึ แต่ผมก็บอกเลยว่าตั้งแต่มีพายผมไม่เคยคิดจะมีใครอีกเลย
“หึงบ้างสิ บลูอยากให้พายหึงหวงมั่งอ่ะ”ผมบอกอ้อนๆยักคิ้วให้
“โรคจิต ชอบไงให้กูตามจิกตามทึ้งแบบบรรดากิ๊กๆมึงอ่ะ”ปรายตามองพูดใส่ มือก็ตักข้าวต้มใส่ปาก
“แค่พายเท่านั้นแหละที่บลูยอมให้”ฮุกใส่เลยครับ เบะปากใส่แต่อมยิ้มน้อยๆ
“แล้วมันรีบวางทำไมวะ ว่าจะคุยต่อสักหน่อย”ย้อนมาถามถึงไอ้เด็กกวนประสาทนั่นอีก
“มันไม่ได้อยากจะวาง แต่ไอ้ไผ่มันรีบให้วาง”ผมตอบยิ้มๆ ตักข้าวต้มกินต่อ อร่อยจริงๆฝีมือเมีย
“กัดกินอีกล่ะสิ”พายพูดขำๆ ก่อนจะตักเพิ่มให้
“อืม เห็นมันพูดว่าจะถามพายเรื่อง อีนั่นๆ อะไรเนี่ยะแหละ แล้วผัวมันก็จัดการซะ”ผมพยักหน้าก่อนจะเล่าสาเหตุ
“สงสัยไปเจอกิ๊กเก่าไอ้ไผ่ล่ะมั้ง แต่ที่บ้านก็ไม่เห็นจะมีอีนั่นที่ว่าเลยนะ”พายตอบพลางนึกถึงอีนั่นไปด้วย
“ไม่มีเลยเหรอ”ผมช่วยเร่งกระตุ้น สาระบบความจำให้พาย
“มันก็มีบ้าง แต่กูนึกไม่ออกว่าใครทำให้ไอ้ฝิ่นมันออกปากเรียกอีนั่น แค่นั้นเอง”พายก็ยังทำหน้านึกต่อไป ก่อนจะหันมาถามความเห็นผม”โทรไปถามมันดีไหม”
“โอ้ย ไม่ต้องหรอกปล่อยให้มันเคลียร์กันเองเถอะ แค่นั้นไอ้ไผ่มันเอาอยู่”ผมโบกมือทำหน้าห้ามไปด้วยยกยิ้มเมื่อนึกถึงวิธีที่มันจะเคลียร์กับเมียให้เข้าใจได้ไง ปกติเมียมันก็เข้าใจอะไรง่ายอยู่แล้ว นอกจากทำตัวกวนตีนไม่เข้าใจเอง
“แต่กูอยากรู้ว่ะ อีนั่นเป็นใครเมียมันถึงได้ถาม”พายยังสงสัยไม่เลิก
“สรุปที่จะโทรคืออยากรู้เองว่างั้นเถอะ”ผมพยักเพยิดใส่
“มึงว่ากูเสือกเรื่องชาวบ้านเหรอ”หันมาว่าทันที ยกตีนถีบขาผมอีก
“เปล่าจ๊ะ แหมใครจะกล้าว่า แค่สรุปจากสมมุติฐานหน้าตาพายแค่นั้นเอง”ผมอดจะแหย่ต่อไม่ได้
“ไอ้สัด นั่นแหละเขาเรียกว่ากูเสือก”ทีนี้เต็มๆหน้ากูเลย สงสัยยกมาทั้งสวนสัตว์
“เอ๊ะ พายนิ บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ ถึงคำพูดจะส่อไปในทางให้คิด แต่บลูไม่ได้คิดว่าพายเป็นอย่างนั้นสักหน่อย ไม่เอาและ เลิกคุยเรื่องมัน คุยเรื่องเผือกดีกว่า”ผมเย้าต่อก่อนจะเล่นมุกดักทาง
“กูไม่ขำ วันนี้กูจะกลับไปนอนบ้าน”เน้นๆ ประโยคแรกไม่เท่าไร ไอ้ประโยคหลัง กูไม่ยอมมมมม
“ไม่เอา บลูขอโทษ นะๆๆๆๆๆ ตบปากก็ได้”ผมเริ่มปฏิบัติการอ้อนเมียทันทีโดยการตบปาก แต่มันคงจะเบาไป
“เอาตีนกูไปช่วยตบไหม จะได้ไม่เห่าออกมาอีก”ส่งตัวช่วยพร้อมท่าทาง ผมส่ายหน้าอย่างเร็ว
“เอามาตบ สู้เอามาเกี่ยวเอวดีกว่า”ผมพูดต่ออย่างหื่นๆ ทีนี้กล่องทิชชู่มาเต็มๆ แต่มือแม่เหล็กครับ มาปุ๊บรับปั๊บ จนไม่มีอะไรจะขว้าง ผมก็เข้าไปกอดปลอบให้หายเหนื่อย กำลังจะหอมแก้มสักหน่อย เสือกมีมารร่วมสายเลือดมาขัด
“พี่พายยยยย”เสียงดังมาแต่ไกล ก่อนจะถลามากอด ปากจะจุ๊บแก้ม”อ๊าคคค พี่พายช่วยเขาด้วย”แต่ไม่ทันมือผมหรอกครับที่จิกหัวมันเอาไว้ก่อน
“เมียกู”ผมบอกไอ้บราวน์สั้นๆ แต่ยังไม่ปล่อย
“พี่สะใภ้เขานะ”มันก็เถียงกลับเสียงอ่อน แต่หน้าตากวนตีน ดีนะหล่อติดกูเลยทำแล้วดูดี
“ปล่อยได้แล้ว”เมียผมดึงมันออก ให้ไปนั่งกินข้าว มันแอบแลบลิ้นใส่ผม
“กินตีนแทนไหม”ผมพยักหน้าใส่มัน ก่อนจะนั่งที่ตัวเองมั่ง
“ใจร้ายจัง ไม่เหมือนพี่ใภ้เขาเลย”มันกวนไม่เลิก เอาหน้าซบแขนถูไปมา ผมหยิบส้มจะเขวี้ยงแต่เจอสายตาพิฆาต
“ไอ้บลู กับน้องนี่อะไรนักหนา”บ่นใส่กูอีก ไอ้น้องเวรยิ้มแฉ่ง
“มันกวนตีน”ผมบอกพายแต่มองไอ้บราวน์ที่ยังออเซาะไม่เลิก
“ติดมึงนั่นแหละ”พายตอกกลับ
“โอ้ย ถูกใจเขาจังพี่ใภ้”ไอ้เด็กเวรนี่ได้ใจอ้อล้อเมียกูไม่เลิก
“เดี๋ยวมึงถูกตีนแทนแน่ๆ รีบกินๆและไปติวเลย”ผมรีบไล่มัน”ผัวเมียเขากำลังสวีทเสือกโผล่มาทำห่าไร”
“โธ่ หวงไม่เข้าเรื่อง น้องนะไม่ใช่กิ๊กพี่ใภ้สักหน่อย เขามาตามกลิ่นอาหารอันยั่วยวนหรอก”มันยักไหล่พูดใส่ก่อนจะกินจริงๆสักที เมียก็โคตรเอาใจฉีกปาท่องโก๋ใส่ให้มันอีก
“ของบลูล่ะ”ผมสะกิดขอมั่ง
“มึงรีบเหรอ”ถามกลับเสียงกวนๆ
“เปล่า”บอกเรียบๆแต่พยักหน้าจะเอาให้ได้ ไอ้น้องในไส้ที่น่าควักไส้ทำหน้าล้อเลียน
“งั้นก็รอก่อน บราวน์มันต้องรีบไปติว มึงไล่มันไม่ใช่เหรอ”พูดใส่ก็หันไปยิ้มให้ไอ้บราวน์ ก่อนจะยิ้มให้กัน น่าสังเวชจริงกู เมียกับน้องรวมหัวกันแกล้ง
“ฝากไว้ก่อน คืนนี้จะอาววววววววววว คืน”ผมบอกยานๆแต่หมายมั่น คืนนี้ต้องเอาคืนให้ได้ หรือจะเอาตอนวันๆดีวะ
/
/
/
“อืม กลับยังล่ะ”ใครอีกวะขยันโทรหาเมียกูจัง หัวเราะด้วย”เออๆ มึงก็ยอมๆมันไปเถอะ ฮ่าๆๆๆๆ”เหลือบตามองผมที่ขับรถอยู่ หลังส่งไอ้บราวน์แล้วก็เข้าออฟฟิสก่อนเลยว่ามีอะไรด่วนหรือเปล่า เสร็จแล้วจะได้เข้าสาขาที่สยามด้วยเลยถือโอกาสแวบออกเดทไปในตัว สาขานี้ผมลงทุนลงแรงเองเลยเจาะตลาดวัยรุ่นถึงวัยทำงาน การออกแบบก็จะตามสมัยนิยมและตามแต่ลูกค้าต้องการ และคนข้างๆก็หุ้นส่วนด้วย ชวนให้มาหุ้นด้วยความรักอย่างเดียวไม่เอา อย่าเพิ่งสำรอกออกมาครับผมพูดจากใจจริง แต่เจ้าตัวไม่ยอมบอกต้องเอาทรัพย์หุ้นด้วยไม่งั้นจะไม่ช่วยทำอะไรให้ทั้งนั้นก็เลยต้องยอม เดี๋ยวจะไม่ได้เอา ผมหมายถึงเอามาเป็นหุ้นชีวิต อย่าคิดลึกครับผมไม่ใช่ไอ้คู่นั้นแต่ก็ใกล้เคียง หึหึ
“แด๊ดดีขึ้นเยอะไหม”อ้อ ไอ้เชี่ยะหวายแน่นอน ไม่รู้มันติดหนึบอะไรกันนักหนา พอกลับมาไอ้เจย์ลากไปบ้านมันทันที ไอ้วอร์มไปไม่ได้ต้องกลับไปจัดการเรื่องเรียนมันก่อน คิดอีกทีไวเหมือนกันแป๊บๆห้าปีแล้วเหมือนเพิ่งเข้าปีหนึ่งเมื่อนี่เอง
‘ดีขึ้นเยอะ แต่เบื่อไอ้เหี้ยะเจย์ แม่ง ถ้ากูเป็นผู้หญิงได้เสียตัวเสียผีแน่เลย ห่างไม่ได้’เสียงบ่นรอดมาตามสาย ด่าบ่นแต่มันก็ทำ ในทางกลับกันไอ้หวายด่าบ่นไอ้เจย์ก็ด่าบ่นปนยิ้มรับและทำตาม มันก็คงเป็นความเคยชินของกันและกันไปแล้ว นี่ผมจิ้นพวกมันมากไปแล้วมั้ง
“เสียผีไม่ว่า มึงระวังเสียตูดให้มันดีกว่ามั้ง คริคริ”หยอกเพื่อนที่เป็นญาติผู้พี่ไปด้วย
“หรือเสียไปแล้วตั้งแต่กระบี่วะ”ผมอดแทรกไม่ได้
‘จวยยยยย พวกมึงไม่ต้องยุให้กูเอาตูดไปใช้ในทางที่ผิดหรอก’พวกผมก็หัวเราะกับเสียงโวยของมัน
“ไอ้ควาย เขาเรียกเพิ่มประโยชน์การใช้สอยโว้ย”ผมย้อนใส่มัน พายขำก๊ากแต่มือตีผมปึกๆเลย
‘มึงเพิ่มสองคนกับเมียมึงเหอะ อ้อไอ้เชี่ยะไผ่กับเมียด้วย อะไร สัด เออ กูคุยอยู่ ฉิบหายขาดกูไม่ได้เลยไง แค่นี้ก่อน ไอ้เชี่ยะเจย์เรียกกูอีกและ ตั้งแต่มาใช้หัวไม่วางหำไม่เว้น @#$%^&&&**()@#$%’สารพัดมันจะบ่นจนหยดสุดท้ายก็ต้องวางสายตามไอ้เจย์ไปอยู่ดี มันพอกันเวลาไอ้เจย์ไปโน่นมันก็ใช้หำไม่วางหัวไม่เว้นเหมือนกัน เห็นไหมว่ามันเคยชินซึ่งกันและกัน
“ถ้ามันได้กันไม่ต้องแปลกใจ ติดซะยิ่งกว่าคู่ผัวตัวเมียอีก”พายส่ายหน้าขำๆ ทำเอาผมพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก็ไม่มีวี่แววนะ ยังหม้อหญิงกันตามปกติพวกมัน ผลัดกันไปรับไปส่งคอนโดเด็กพวกมันอยู่เรื่อย
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะ”ผมถามกลับถึงเรื่องที่จะมีโอกาสเป็นไปได้บ้างไหม
“ก็เป็นเรื่องของมันสองคน แล้วมึงล่ะ”พายยักไหล่ตอบและย้อนถามผม
“ก็ตามกัน เรื่องแบบนี้ไม่มีใครบังคับกันได้หรอกอยู่ที่ใจ เหมือนบลูที่ชอบพายไง”ผมตอบก่อนจะหยอดกลับ
“ตลอด วกกลับมาตัวเองตลอด”พายส่ายหน้าเบะปากพูดเอือมๆแต่อมยิ้ม
“ก็พูดเรื่องจริง พายไม่คิดเหมือนบลูเหรอ”ผมทำหน้าเป็นและถามกลับบ้าง
“ไม่เหมือน กูจะมานั่งมานอนให้มึงกระทำชำเราหรือไง”ตอกกลับอย่างคนปากกล้าแต่หน้าแดงแปร๊ด ไม่มองด้วยนะ ทำเอาผมหัวเราะกับความน่ารักแบบตรงๆแต่เม้มนิดๆของคนข้าง
“ถามจริงๆตอนแรกชอบบลูบ้างไหม”ผมถามไปถึงครั้งแรกที่เจอหน้ากัน อีกฝ่ายนั่งนิ่งตอนผมคุยด้วยแต่ตอบกวนชะมัด อะไรไม่รู้ทำให้อยากแหย่คนตัวเล็กที่นั่งข้างๆตอนรับน้องด้วยกัน
“เฉยๆ”ตอบได้ไร้ความรู้สึกมาก
“เฮ้ย ความจริงดิ”ผมจับมือเขย่าเบาๆ
“ก็จริงนิ ตอนแรกเฉยๆ ไม่ได้อยากคุยด้วยสักนิด คิดว่าไอ้บ้านี่จะชวนกูคุยอะไรนักหนาวะ น่ารำคาญ นั่งเงียบๆไม่เป็นหรือไง”พายพูดดูจริงจังแต่หน้าขำๆ
“บลูน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ”ผมถามเสียงเบาๆ เหลือบมองพายที่มองมาทำหน้าอึ้งไปนิดๆ
“ก็ ไม่ได้ขนาดนั้น แค่คิดว่าไม่รู้จักกันสักหน่อย จะมาแหย่ทำไม”พายตอบอ้ำอึ้งนิดๆและเบาไป ผมหันไปมองก็เห็นสีหน้านิ่งๆเหมือนจะรู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า
“พาย เป็นอะไร”ผมถามแต่ต้องหันกลับมามองทางข้างหน้าก่อนเพราะขับรถอยู่
“เปล่า”ส่ายหน้ามองออกข้างนอก เหมือนจะร้องไห้
“พาย บลูล้อเล่น ขอโทษนะ”ผมเอื้อมมือไปจับและพูดปลอบคนตัวเล็กที่พยักหน้าส่งๆ
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ”เริ่มทำเสียงงอน ทำเอาอยากจะง้อ พอรถติดไฟแดงผมก็จับมือคนข้างๆดึงตัวเข้ามาใกล้ๆ
“โอ๋ แค่แกล้งน้อยใจเอง ถึงพายรำคาญบลูก็ไม่ถอยหรอก ยังไงก็ต้องเอาให้ได้ โอ้ย”ผมกอดไหล่จูบมือไปด้วย แต่โดนกระแทกหลังมือกลับ
“อ๋อ นี่มึงคิดจะเอากูแต่แรกว่างั้นเถอะ ไหนบอกไม่ได้คิดอะไรไง”ลอยหน้าถามแบบเอาเรื่องมาก
“เอามาเป็นเพื่อน ไม่ใช่จะเอาอย่างนั้น อูย ปากแหกหมด”ผมรีบบอกเมื่อเตรียมจะกระทุ้งใส่ถ้าตอบไม่ดี มือก็คลำปากไปด้วยไม่ได้เจ็บมากหรอกแต่สำออยครับ
“เจ็บจริงอ่ะ”พายเอามือคลำมั่ง คิ้วขมวด ผมโน้มไปใกล้ๆ
“เป่าจูจุ๊บให้หน่อยสิ”พูดอ้อนๆ
“เป่ายิงฉุบเอาค้อนอุดปากดีกว่ามั้ง”ทำมือออกค้อนพอกับตาที่ตวัดใส่ เกือบโดนอีกดอก แต่ยังไม่ทันถอยห่างดีก็ถูกคนแจกค้อนดึงหัวไปจุ๊บปาก ผมก็ถือโอกาสบดบี้ให้ยาดีออกฤทธิ์สักหน่อยจะได้ติดนานๆ
“พอแล้ว กูอายเขา”ผลักออกมองไปมา ไม่มีใครมองสักหน่อยรถก็ติดฟิลม์ออกจะมืดนะ
“อายหรือกลัวหยุดไม่ได้”ผมแหย่กลับก่อนจะยกมือป้องมือเล็กที่ตบลงมาทันที ต้องนึกไปถึงวันที่จัดเต็มให้ผมในรถแน่ๆ ผมอยากจะได้อีกจังไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกเมื่อไรหนอ อืม กูก็เสือกลืมอีกไอ้เหล้าลืมอายวันนั้นยี่ห้ออะไรวะ
“มึงหุบปากไปเลย กูจะไม่พลาดอีกแล้ว”ว่าแล้วต้องนึกจริงๆ หน้าเริ่มแดงอีกแล้ว
“โธ่ พาย พลาดให้ผัวไม่มีอะไรน่ากังวลเลยนะ”ผมพ้อหน่อยๆแต่ทำหน้าเรียกร้องสุด กูอยากได้อีกอ่ะ จัดให้ผัวเถอะนะ
“กูไม่ได้กังวล”พายกอดอกตอบก่อนจะเบือนหน้าออก สะกิดให้รู้ว่าไฟเขียวแล้ว ผมออกตัวผ่านช่องทางแออัดขึ้นทางด่วน
“แล้วไมไม่จัดให้อีกล่ะ”ผมถามต่อ พายเหล่ตามอง พูดพึมพำ”อะไรนะ”ผมถามย้ำเอียงหูไปใกล้
“เมื่อย”สั้นๆแต่ทำเอาปล่อยก๊าก
“ฮ่าๆๆๆๆๆ แค่เนี้ยะ”ผมถามขำๆ พายมองก่อนจะอมยิ้ม”อายมากกว่ามั้ง”ผมแซวอีก นึกว่าจะเขินและทุบกลับ
“เออ กูยอมรับก็ได้ทีนี้มึงจะได้เลิกเซ้าซี้จะเอากูในรถสักที”แม่ง ตอบกูหน้าตาเฉย อดสิทีนี้
“โห อายอะไรว่ะ เราสี่กันมาหลายหนแล้วนะ เล่นท่าก็คิดว่าไม่น้อยหน้าต้นฉบับ อ๊าคคคค”ผมพูดแต่ยังไม่จบดี โดนตบปากและจิกหัวให้อีก
“ไอ้ไร้ยาง ไอ้เชี่ยยยยะ มึงจะพูดออกมาทำด๋อยอะไร ห๊ะ”พายด่าแต่เหมือนไม่รู้จะขุดอะไรมาด่าผมดี
“ก็บลูพูดความจริงนิ ไม่ใช่เพราะว่าพูดให้อายหรือแค่ความอยาก แต่เราเป็นคนรักและผ่านอะไรมาได้ไม่น้อยแล้ว เรื่องแบบนี้ก็อยากให้เปิดใจให้รู้บ้าง ตอนทำที่บลูถามไม่ใช่เพราะอยากให้รู้สึกว่าเก่งแต่อยากให้พายรู้สึกดีกับสิ่งที่ทำให้ ถ้ามันฝืนจะได้ไม่ทำ บลูอยากให้เรามีความสุขไปพร้อมกัน”ผมบอกคนที่อยู่ข้างๆมาตลอดห้าปีตั้งแต่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนจนเลื่อนเป็นแฟนและอะจึ๊ยๆกันได้เกือบปีแล้ว ไม่อยากให้เรื่องแค่นี้มาทำให้เรารู้สึกไม่ดีกันหรอก พายกำลังจะยิ้มรับอ้าปาก
“ถึงจะเสร็จไม่พร้อมกันก็ไม่เป็นไร”ผมแหย่กลับยักคิ้วกรุ้มกริ่ม
“สัด กูกำลังจะซึ้งเสือกอุบาทว์”ด่าพร้อมกับเอานิ้มจิ้มหัวผมอย่างแรง
“แหย่เล่นน่า แต่เป็นความจริงนะ รู้สึกยังไงก็บอกกันบ้าง”ผมยิ้มลูบมือเรียวไปมาก่อนจะสนใจทางข้างหน้าต่อ และมีเสียงหงุงหงิงตอบรับกลับมาเบาๆแต่ผมได้ยินเหมือนกระซิบติดหูเลยล่ะ
“กูไม่ได้ว่ามึงเป็นคนมักมากสักหน่อย แค่บางครั้งมันก็อายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน”พายจับมือผมและบอกความรู้สึก
“ของอย่างนี้สำหรับพายไม่ใช่เรื่องเสแสร้งหรอก บลูสัมผัสได้ถึงความจริงที่แสดงออกมา และก็ชอบทุกครั้งเพราะมันน่ารักมากและไม่อยากให้พายไปทำแบบนี้กับคนอื่นด้วย”ผมยกมือขึ้นมาจูบคราวนี้มีแต่รอยยิ้มไม่มีการกระแทกกลับ
“ขอบใจนะที่เข้าใจกู”พายเอียงมาซบไหล่
“ขอบใจเหมือนกันครับที่เป็นแฟนด้วย”ผมตบแก้มเบาๆก่อนจะขับรถต่อ
“ครั้งต่อไป กูจะบอกนะว่าต้องการอะไร”พูดจบก็ซบหน้าเอามือปิดปากผม ผมจับออก
“คืนนี้เลยนะ จะได้ชิน”ผมพูดยิ้มๆ พายไม่ตอบซุกไหล่ยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะหอมแก้มเป็นคำตอบหรือเปล่านะ
/
/
/
“สวัสดีคะ คุณบูรณา”เสียงใสทักทายผมพร้อมกับยกมือ ผมยกตอบเพราะเธอเป็นเลขาอาวุโสของพี่สาวผม ก่อนจะมองเลยไปยังพาย เธอส่งยกมือไหว้ยิ้มให้”อ้าว มองไม่เห็นคุณพระพาย”เรียกเต็มยศเลยครับ ผมรู้ชื่อพายใหม่ๆยังล้อเลยว่าเป็นพระพายหรือมเหสีพระพายวะหน้าแบบนี้ มันไล่เตะผมอุตลุดเลยแต่ก่อนนะ
“สวัสดีครับ คุณสุนีย์”พายยกมือตอบรับพร้อมทักทาย”เรียกพายก็พอครับ คุณสุนีย์”บอกอย่างไม่ถือตัวว่าเป็นแฟนผม
“งั้นน้องพายก็เรียกพี่สุมั่งสิคะ จะได้เสมอกัน”คุณสุนีย์ตอบกลับยิ้มๆ
“ครับๆ พี่สุก็พี่สุ”พายยิ้มรับ
“งั้นก็เรียกชื่อตามศักดิ์กันดีกว่านะครับ พี่สุ”ผมเลยแทรกกลางสนทนาขึ้นมาบ้าง ทำเอาคุณสุหรือพี่สุหัวเราะ ก่อนจะเปิดประตูเดินนำเข้าไปโต๊ะทำงานของผมเอง แต่ยังไม่ได้มานั่งเป็นการถาวร อีกหน่อยคงได้มาแน่ เธอยกโทรศัพท์สั่งเครื่องดื่มกับของว่างให้
“นี่เป็นเอกสารของคุณบูรญาที่ฝากให้คุณบลูดูค่ะ”เธอวางแฟ้มพร้อมบอก ให้ยังไงเธอก็ยังเรียกคุณนำหน้าชื่อผมอยู่ดี ไม่เป็นไรดีกว่าชื่อเต็มหน่อย ก่อนจะมีคนเปิดประตูเข้ามาเป็นแม่บ้านที่นี่ หลังวางของแล้วก็ยกมือไหว้และเดินออกไปพร้อมปิดประตูให้ ก่อนจะสนใจงานตรงหน้าต่อ คุณสุก็อธิบายรายละเอียดไปเรื่อยๆ ไม่อยากเลยกับการฟังที่จับใจความสำคัญมาสรุปให้
“แบบนี้ก็ดีนะ แต่ผมว่าเพิ่มรายละเอียดไปอีกหน่อยก็ดีนะจะได้ไม่ยึดติดกับของเดิม”ผมเสริมก่อนจะร่างคร่าวๆส่งให้คุณสุ ผมไม่ได้เรียนการออกแบบพวกอัญมณีโดยตรง พี่โบว์ก็เหมือนกัน แต่พ่อจะส่งไปเรียนที่สถาบันทั้งในและนอกช่วงปิดเทอมตลอด ผมถูกส่งไปเรียนตั้งแต่ขึ้น ม.ปลาย จนปัจจุบันก็ยังต้องเพิ่มเติมให้ตัวเองตลอด
“สวยมากเลยค่ะ น้องพายดูสิคะ”พี่สุชมพร้อมส่งให้พายที่ตักเค้กเข้าปากพอดีดู
“ตัดลายเส้นตรงนี้ออกหน่อยก็ดีนะบลู”พายชี้ตรงจุดที่เป็นแนวตัดกันของลายเส้น ผมรับมาและพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะแก้ไขและส่งให้คุณสุอีกที
“เป๊ะค่ะ ช่วยกันคิดช่วยกันทำ อุ้ย เจริญเว่อร์แน่นอนค่ะ เอาไปให้ฝ่ายศิลป์ทำแบบเต็มดีกว่า”พี่สุพูดอย่างอารมณ์ดีแฝงอารมณ์ขันไปด้วย นานๆจะเห็นเธอแสดงท่าทีแบบนี้สักที ก่อนจะรีบไปทันทีทำเอาผมหัวเราะกัน ก่อนจะนั่งกินของว่างไปตรวจเอกสารที่เหลือไปด้วย ผู้ช่วยก็ป้อนแบบยัดๆไม่ขาดปาก เป็นกำลังใจที่ดีจริงๆ
ต่อ
-
“ครับ”ผมกดโฟนเมื่อผู้ช่วยคุณสุโทรเข้ามาแจ้งว่ามีคนขอพบ
“คุณบูรณาให้เข้าไหมคะ”เสียงถามกลับเบาๆเหมือนจะเกรงอะไรบางอย่าง
“นี่ฉันรอนานแล้วนะ”เสียงพูดออกแหลม ทำเอาผมรู้เลยว่าแขกคนนี้เป็นใคร
“เข้ามาเถอะ”ผมบอกออกไปเพราะไม่อยากให้เธอต้องลำบากใจ ถ้าเป็นคุณสุจะมีวิธีรับมือดีกว่านี้ ก่อนประตูจะเปิดออกนำหน้าด้วยผู้หญิงรุ่นๆผมที่ปรี่เข้ามา
“บลู คิดถึงจัง จุ๊ฟฟฟฟฟฟ”หอมแก้มผมที่ยังตั้งตัวไม่ทันไม่คิดว่ามิ้นท์จะทักผมแบบนี้
“เฮ้ย มิ้นท์”ผมท้วงอย่างตกใจหน่อยๆ จับออก ปรายตามองคนนั่งตรงโซฟาที่มองนิ่งๆ แต่กระดิกตีน
“สวัสดีครับ พี่เกล”ผมยกมือไหว้เพื่อนพี่สาวที่ทำหน้าเบื่อๆเดินตามหลังมาไม่ห่างเท่าไรนัก พายก็ทำตาม เธอรับไหว้ก่อนจะมองหน้าผมสองคนสื่อว่า ‘กูห้ามแล้วแต่มันไม่ฟัง’ พายอมยิ้ม ผมกรอกตาไปมาอดจะขำพี่เกลไม่ได้ พี่เกลนิสัยตรงข้ามกับพี่สาวผมทุกอย่าง ออกห้าวๆลุยๆ ชิวๆ แต่ไม่รู้คบกันได้ยังไงตัวพี่เกลเองเป็นดีไซด์เนอร์แบรนด์เสื้อผ้าตัวเอง
“มิ้นท์ คราวหลังอย่าทำแบบนี้ เธอเป็นผู้หญิงนะ”ผมบอกเธอในฐานะที่เป็นเพื่อน และไม่เคยมีอะไรกัน เธอเป็นญาติพี่เกล
“ทำไม เพื่อนกันหอมไม่ได้เหรอ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”มิ้นท์ยักไหล่พูดยิ้มๆ ก่อนจะนั่งลงบ้าง ผมนั่งข้างพายที่ยังสนใจไอโฟนอยู่อมยิ้มน้อยๆ พอผมชะโงกไปดูมั่งก็เอาหลบ
“เหรอ”พี่เกลทำเสียงก่อนจะไข่วห้าง พี่เกลเป็นเหมือนเพื่อนกึ่งญาติ ครอบครัวเราสนิทกันมากพ่อพี่เกลถือหุ้นที่นี่ด้วย แต่ก่อนมีการสัญญากันว่าถ้ามีลูกจะให้หมั้นหมายกัน บังเอิญลูกคนโตเป็นผู้หญิงทั้งคู่ และน้องพี่เกลก็เป็นผู้ชายสองคนเหมือนบ้านผมเปี๊ยบเลย ข้อตกลงเลยยกเลิกไป กลายเป็นเรื่องขำๆ แต่ไอ้บาร์วก็ไม่ค่อยถูกกับน้องพี่เกลเท่าไรเจอกันมันก็คุยทับกันตลอด เหมือนไอ้หวายกับไอ้เจย์เลย
“พี่เกล ถ้ามิ้นท์จะเป็นแฟนกับบลูคงเป็นตั้งนานแล้วล่ะไม่ปล่อยให้นอกลู่นอกทางหรอก”พูดใส่พี่เกลแต่ตาจิกมองอีกคนที่ยังนิ่ง ไม่ใช่ว่าพายไม่เคยเจอ แต่เจ้าตัวไม่อยากยุ่งด้วยเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนผมและสนิทกับที่บ้านด้วย
“แกไม่ปล่อยหรือไอ้บลูไม่เอา”พี่เกลตอกกลับ ทำเอามิ้นท์หันขวับ
“พี่เกล พูดว่าน้องได้ไง”เรียกเสียงสูงหน้าเริ่มงอ
“ไม่ได้ว่า ฉันแค่พูดความจริง ก็แกบอกว่าไม่ได้คิดอะไรเพื่อนเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ”พี่เกลพิงโซฟาเอาไหล่ชนพายนิดๆเป็นการส่งซิค พายยิ้มรับอย่างเดียว ส่วนมิ้นท์หรี่ตาพูดไม่ออกเชิดหน้าไว้ก่อน
“เอ้อ แล้วนึกไงเข้ามาหาบลู”ผมเปลี่ยนเรื่อง คลายความตึงเครียด
“คิดถึงน่ะสิ จะชวนไปทานข้าวกลางวันด้วยกัน”มิ้นท์อารมณ์ดีทันทีพูดพลางเกาะแขน
“อืม บลูต้องไปดูงานต่อน่ะ เอาไว้คราวหน้าได้ไหม”ผมตอบความจริงที่เอามาเลี่ยงได้
“ไม่เป็นไรนิ ดูเสร็จก็ทานที่ห้างเลย ทำอย่างกับมิ้นท์ไม่เคยรอ พายคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้งถ้าเพื่อนจะกินข้าวด้วยกัน”อ้าว เคยไปรอกูตอนไหนวะ นอกจากเจอกันเฉยๆ พูดไปก็หักหน้าผู้หญิงอีก และคงจะเพิ่งสายตาดีถึงได้ทักพาย
“ไม่ว่าหรอกแล้วแต่บลู ถ้าบลูไปเราก็ไป”พายตอบยิ้มๆ แต่ถ้าสังเกตให้ดีตาวาววับเลย พี่เกลยกยิ้มชอบใจ
“แต่เราไม่ได้ชวนนะ”มิ้นท์พูดเหมือนจะล้อเล่น เหยียดยิ้ม
“ถ้าอย่างนั้นบลูก็ไม่ต้องไป”ตอบกลับทำเอาอึ้งถ้วนหน้า
“นี่จะกีดกันเพื่อนเหรอ”มิ้นท์ถามเสียงไม่พอใจนิดๆ ผมจะอ้าปากพูดแต่โดนสายตาพี่เกลบอกว่า ‘มึงหุบปากให้เมียมึงพูด’
“ไม่ได้กีดกัน แค่ใช้สิทธิ์แฟนเท่านั้นเอง จริงไหมบลู”พายตอบก่อนจะถามผมด้วยรอยยิ้มหวานฉาบมีดโกนคบกริบ
“ครับ”สั้นๆเป็นอันเข้าใจ
“แหม เชื่อฟังดีจัง รู้งี้จีบบลูซะก็ดี ว่าแต่ขอได้ไหม”มิ้นท์ยักไหล่ก่อนจะคล้องแขน ยกยิ้ม
“ที่บ้านน้ำยังท่วมอยู่อีกเหรอ”พายถามมิ้นท์ที่ทำหน้างงๆ
“เกี่ยวไรกับบ้านฉัน”มิ้นท์ถามกลับ ผมมองหน้าพายที่ยังยิ้มใจเย็น
“ก็ขออย่างกับถุงยังชีพ ก็นึกว่าเดือดร้อนในพื้นที่น้ำยังไม่ลด”พายก็ตอบกลับยิ้มๆเหมือนกันเน้นตรงพื้นที่ฟังดูโคตรกำกวมเลยแฟนกู พี่เกลหัวเราะคิกชอบใจ
“เออ เข้าใจเปรียบดีโว้ย แกก็ของ่ายดีเน๊าะ”หัวเราะไม่พอพูดตอกย้ำญาติตัวเองอีก ทำเอามิ้นท์เม้มปากอย่างไม่พอใจ
“บลู มิ้นท์พูดเล่นเฉยๆ ทำไมต้องแขวะกันด้วย”หันมาหากูอีก
“แขวะอะไรกันมิ้นท์ พายเขาก็พูดเล่นเหมือนกัน คิดมากไปเปล่า”ผมบอกเพื่อนอย่างเป็นกลาง แต่เข้าข้างเมียมากกว่า ผมพอจะรู้ว่ามิ้นท์คิดยังไงกับผมและหลายครั้งก็พูดเหน็บพายตลอด ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันคงได้ตอกกลับบ้าง แต่ถ้ามากไปผมก็พร้อมจะปกป้องแฟนผมอยู่แล้ว
“พอแล้วยายมิ้นท์”พี่เกลพูดห้ามเมื่อมิ้นท์อ้าปากจะพูด”บลูมันไม่ว่าง แกจะอะไรนักหนา เอาไว้คราวหน้าค่อยไปกินก็ได้ แกไม่เคยกินหรือไง”
“พี่เกล มิ้นท์แค่ชวนบลูไปกินข้าว ไม่ว่างก็ไม่ว่างสิ”หันไปว่าญาติผู้พี่แทน
“ก็แค่เนี้ยะ ถ้าแกเข้าใจตั้งแต่แรกก็จบแล้ว เซ็งจริงๆ ไปหรือยังฉันต้องไปทำธุระต่อ”พี่เกลตัดบท ทำเอามิ้นท์ชักสีหน้าแต่ไม่กล้าพูดออกมาอีก “ไปล่ะ ว่างๆก็ไปกินข้าวที่บ้านพี่มั่ง ไปนะพาย”พี่เกลถือโอกาสลาและชวนไปในตัว
“ถ้าบลูพาไปพายก็ไปอยู่แล้ว”พายตอบพี่เกลยิ้มๆ ผมเห็นมิ้นท์เบะปากแบบหมั่นไส้ พี่เกลพยักหน้าก่อนจะเดินออกแต่ลากญาติผู้น้องตัวเองไปด้วย
“เฮ้อ ดีนะพี่เกลมาด้วย”ผมถอนหายใจก่อนจะนั่งข้างพาย
“ทำไม ถ้ามาคนเดียวมึงจะล่อเพื่อนมึงในนี้ไง”เสียงเหน็บแนมแกมประชดพูดออกมา
“ล่อคนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”ผมกอดมาแนบอกหอมหน้าผาก ทำเสียงกรุ้มกริ่มใส่ ไม่คิดว่าพายงี่เง่าหรอก ผมโคตรชอบเลยที่พายแสดงออกมาบ้าง
“มึงไม่ต้องมากอดกูเลย”พายหยิกและผลักออกแต่ผมไม่ปล่อย
“ไม่กอดพายจะให้ไปกอดใครล่ะ”ผมยิ้มยังไม่คลายออกกอดแน่นกว่าเดิม
“ก็กอดกูนี่แหละ”พายตอบออกมา
“อ้าว แล้วห้ามทำไมวะ”ผมจับคนพูดกวนๆมามองหน้า
“ถ้ากูบอกว่าเรื่องของมึง มึงก็กอดกูอยู่ดี”พายพูดอย่างรู้ทัน
“เก่งจังวะ เมียใครเนี่ยะทั้งเก่งทั้งฉลาดรู้ทันผัวไปหมด น่าให้รางวัล ม๊วฟฟฟฟ”ผมชมก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาบี้ไปมาจนหนำใจไอ้คนโดนหอมได้แต่อู้อี้บี้หน้าหลบแต่ไม่พ้นรัศมีความหื่นของปากผมได้หรอก
“ปล่อยก่อน”เสียงเบาๆร้องห้าม เมื่อโดนรุกมากกว่าเดิม
“อืม พายอยากกินพายอ่ะ”ผมกระซิบก่อนจะปิดปากสอดลิ้นเข้าไปเรียกร้องให้จูบตอบ
“อย่าสิ จะมากินอะไรตอนนี้ อื๊อ บลู”ห้ามด้วยมือแต่ปากก็จูบตอบเมื่อโดนรุกมากขึ้น
“คืนนี้กินได้ไหม”ผมถามอีก
“มึงเพิ่งกินเมื่อคืนเองนะ อื๊อๆๆๆ”ท้วงก่อนจะเสียงหายเมื่อโดนกดแนบโซฟาและซุกไซ้ทั้งมือทั้งปาก
“อยากกินทุกวันนี่หว่า นะๆ”อ้อนเข้าไปอีก ก่อนจะโดนดันหน้าออก คนใต้ล่างหอบนิดๆ
“ตะกละ แดกทุกวันกูก็ระบมหมดสิ”ว่าแต่ออกจะอายๆ
“กินเบาแล้วนะ ยังระบมอีกเหรอ”ผมถามเอานิ้วเกลี่ยจมูกรั้นๆ
“มึงไม่ได้แดกกูรอบเดียวนิ พอเลย ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นจะดูไม่ดี”พายตอบก่อนจะเตือนกลายๆ ผมลุกมาแต่ยังไม่ปล่อยกอดเอาไว้อีก
“ก็มันอร่อยนิ ก็เลยอยากสอดไส้บ่อยๆ”ผมยิ้มกริ่ม
“มึงคิดว่ามันบูดหรือราขึ้นบ้างก็ได้ ไอ้ห่า”จิกหัวผมก่อนจะจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ คิดไปได้”ผมหัวเราะพลางส่ายหน้า ก่อนจะลุกไปเคลียร์งานต่อจนเสร็จ ก็พากันไปสาขาต่อ
/
/
/
“วันนี้กินข้าวนอกบ้านเลยแล้วกัน”ผมบอกพายหลังจากเช็คความเรียบร้อยของสาขาแล้ว
“แล้วบราวน์มันจะกินกับใครล่ะ”พายถามถึงน้องผมอย่างเป็นห่วง ผมกอดเอวอย่างรักมากกับคนนี้ ใส่ใจทุกอย่าง
“มันโทรมาบอกว่าจะค้างบ้านเพื่อน”ผมบอกให้คลายกังวล พายพนักหน้ารับ ก่อนจะแวะกินข้าวกัน เรียบร้อยก็เดินซื้อของต่อเพราะอาทิตย์หน้าจะไปบ้านพายต่อ
“เมื่อยจัง”ผมบ่นออกมาก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง วันนี้เหมือนไม่ได้เที่ยวเลย ไปดูงานก็งานจริงๆ ดีนะที่มีพายไปด้วยช่วยได้มากเลย แถมยังคอยบีบคอยนวดให้ จนผมอยากจะขย้ำเป็นการตอบแทนบ้างจัง หึหึ
“อาบน้ำสิ จะได้สบายตัว”พายเดินมามองก่อนจะกดขมับคลึงเบาๆ
“อาบให้หน่อยสิ”ผมอ้อนทั้งที่หลับตาอยู่
“ตลอดล่ะมึง”พายพูดอย่างรู้ทัน ก่อนจะกดแรงๆ
“อายอะไร ใครๆเขาก็ทำกัน”ผมจูบมือก่อนจะพลิกตัวเข้ากอด
“แต่มึงมันมากกว่าใครๆ”มีการย้อนอย่างรู้ไส้รู้พุงอีก
“ไอ้ไผ่ ไอ้เจย์ ไอ้หวาย ไอ้วอร์ม มันก็เป็น”ผมยกตัวอย่าง
“แต่ไอ้เชี่ยะนี่เยอะกว่าเพื่อน”พายเอานิ้วจิ้มไอ้เชี่ยะนี่อย่างแรง
“พวกมันเยอะกว่าไม่เชื่อไปถามเลย”ผมท้าแบบเด็กๆ ก่อนจะรู้สึกว่าโดนลวนลามด้วยมือนิ่มๆ
“เด็กว่ะมึง จะอาบก็ลุกมา”ผมเด้งตัวชูแขนให้ถอดเสื้อทันที เสร็จแล้วก็มองพายที่เดินลับเข้าไปในห้องน้ำ ผมถอดกางเกงหยิบผ้าขนหนูพันรอบเอวรีบตามไปติดๆ พายเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างใส่สบู่เหลวตีจนเกิดฟองนุ่มๆ หันมามองผม ที่ตอนนี้มองคนตรงหน้าตะลึงหน่อยๆ กับเสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดนก อวดเรียวขาขาว
“นั่งสิ”พายบอกด้วยเสียงธรรมดา แต่ทำไมผมฟังมันโคตรจะยั่วยวนเลยวะ เอื้อมมือมาปลดผ้าออกไปแขวนไว้ ก่อนจะกดผม คือกดให้นั่งลงเก้าอี้เล็กๆ หยิบน้ำมันหอมมาทาและนวดเบา ทำเอาเคลิ้มกับกลิ่นที่ไม่รู้ว่าจากน้ำมันหรือตัวคนนวด
“อืม สบายตัวจัง”ผมบอกอย่างเคลิ้มๆ
“มากไหม”เสียงกระซิบถาม ก่อนจะตวัดใบหูทำเอาเสียวซ่าน นึกไม่ออกว่าดื่มเหล้ากันหรือเปล่าทำไมพายถึงเริ่มก่อน แต่ไม่ถามหรอกปล่อยให้เขาทำไป เกิดถามจะอายซะเปล่าๆ
“มาก”ผมตอบมือก็ลูบไล้บั้นท้ายที่คุกเข่าข้างหน้าไปด้วย ก่อนจะรู้สึกเย็นๆนิดเมื่อโดนราดน้ำที่หัว พร้อมมือนุ่มๆก็เกาจนเกิดฟองจากเบาๆแรงนิดๆและกดคลึงไปมา ผมลืมตามองคนตรงหน้า เอามือลูบไล้หน้าไล่ลงมาอก ยื่นหน้าไปใกล้
“พาย รักพายนะ”ผมบอกพร้อมจูบปากอิ่มที่เผยอรับและตอบกลับด้วยแรงเท่ากัน
“อืม อา บลู”เสียงครางพร้อมกับมือที่ขยำหัวผมมากขึ้น เมื่อโดนขบเม้มซอกคอ ก่อนจะถูกยกขึ้นไปนั่งคร่อมตัวผม พายเปลี่ยนจากหัวมาเกาะไหล่ เอนกายไปข้างหลังเมื่อโดนรุกหนัก
“พาย”ผมเรียกเมื่อมือเริ่มซุกซนไปจับบั้นท้ายผมบ้าง ลูบหลังและจิกแผ่นหลังเมื่อโดนเม้มยอดอก ตอนนี้ผมจับพายพิงขอบอ่าง ปลดกระดุมเสื้อแทบจะกระชาก ส่งลิ้นไปล้อยอดอกขบเม้มทำรอย พายส่งเสียงในลำคอก่อนจะดึงกางเกงชิ้นสุดท้ายผมออกจากตัว ลูบคลำคลึงเค้นจนมันเริ่มตื่นตัวเต็มที่ ผมสอดมือเข้าไปภายในไม่เจออะไรเลย ยิ้มใส่ตาคนตรงหน้าที่ตาปรือ
“เตรียมพร้อมเลยนะ”ผมล้อจับพายประจำตัวเล่นบ้าง
“อ๊ะ ไอ้ ถ้าพูดอีก จะเลิก”พายทำเสียงดุแต่ไม่น่ากลัวสักนิด กลับกระตุ้นให้ผมคลึงหนักยิ่งขึ้น ก่อนที่อะไรจะออกก็ผละมือกันเสียก่อน ผมประกบริมฝีปากและมอบจูบเร่าร้อนให้พายแบบตั้งรับแทบไม่ทัน หลังจากจูบจนพอใจ มือพายก็ไล้วนที่แผ่นอกอย่างรู้ใจ บี้เม็ดตุ่มไตทั้งสองผ่านความลื่นของฟองแชมพูและน้ำมันหอมทำให้ผมรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก
“ อืออ ” ผมส่งเสียงก่อนจะมองพายที่ผละไปนั่งคุกเข่า และให้ผมยืนขึ้น มองหน้าก่อนจะจับบลูส่วนล่างขึ้นลงเบาๆไปมา ผมมองอย่างรอคอยว่าเมื่อไรจะถูกควบคุมด้วยความอุ่นของริมฝีปากสักที แรกๆ ก็เก้ๆกังๆ แต่หลังๆนักเรียนส่วนตัวผมเชี่ยวขึ้นเยอะไม่ใช่ว่าชินแต่เพราะความรักที่มอบให้กันทำให้เรารู้สึกดีกับเรื่องนี้ตลอด และเวลาที่รอคอยสิ้นสุด
“อืม พาย อา” ปากอุ่นๆบวกลิ้นร้อนเล็มเลียในส่วนนั้น ผมขยุ้มหัวคนตรงหน้ากดเข้าออกตามจังหวะที่ป้อนให้สัมผัสอุ่นร้อนทำให้ผมถึงกับครางและเอนร่างพิงผนังทางด้านหลังไว้
“ อา ”พายขยับปากเข้าออกพร้อมกับใช้ลิ้นไล้เลียส่วนไวสัมผัสของผมจนทั่ว ทำให้รู้สึกเสียวซ่านที่เกินจะทน
“ พะ...พอแล้ว ”ผมบอกก่อนจะจับพายขึ้นมาจูบปิดปาก ถ้ายังต่อได้พ่นออกมาแน่
“ไม่ดีเหรอ”พายถามผม
“เกินดีอีก”ผมบอกก่อนจะคุกเข่าและเป็นฝ่ายปรนเปรอให้บ้าง นักเรียนทำยังไงคนสอนก็ทำอย่างนั้น ยกขาพาดไหล่กันทรุดลงมา
“อ๊ะ อา บลู”เสียงเรียกเร่งเร้าให้ผมยิ่งทำมากขึ้น
“อา พะ พอ มะ ไม่ไหว”พายจับไหล่ผมก่อนยกขาลง ผมยืดตัวไปกอดจูบปากบาง บีบสบู่เหลวใส่มือไล้วนส่วนล่าง ส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางเป็นทัพหน้าก่อน
“อืม อื๊อ”เสียงครางรับพร้อมตอดรัดนิ้วผมทำเอาแทบอยากจะสอดอย่างอื่นเข้าไปแทนที่ แต่กลัวจะเจ็บถึงจะมีอะไรกันหลายต่อหลายครั้งแต่ผมก็ไม่เคยรุนแรงกับพายสักที
“ใส่เถอะ นะ ๆ”เสียงร้องขอทำเอาผมอึ้ง ไม่คิดว่าจะเรียกร้องขนาดนี้
“มันจะเจ็บนะ”ผมถามอย่างเป็นห่วง พายมองหน้าเม้มปาก
“มึงพูดได้ขัดกับหน้ามาก”พายกัดจมูก ผมหัวเราะ
“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ อยากเข้าไปจะตายอยู่แล้ว”ผมกระซิบก่อนจะจับพายหันหลังกระชับสะโพก
“ไม่ใส่เหรอ”พายถามถึงถุงยังชีพ เอ้ย ถุงยางที่ใส่มั่งไม่ใส่มั่ง เลือกได้ไม่ใส่แม่งหรอก
“ไม่ทันแล้ว”ผมบอกก่อนจะเสียดสีร่องก้นขาวเชิญชวนให้รู้ว่ามันพร้อมขนาดไหน
“ มะ มึงไม่ต้อง บะ บอกก็ได้ อื๊อ !! ”พายบอกกระท่อนกระแท่น
“ ฮ่ะ ๆ ๆ ” ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แล้วจัดท่าทางให้เข้าที่“ถ่างขาหน่อยสิ”
“อะไรอีกล่ะ ไม่พอไง”พายบ่นเสียงหงุงหงิง มือก็จิกแขนผมอย่างจะควบอารมณ์ไม่อยู่แล้ว แต่ก็ทำตาม
“ ดีมาก ” ผมชมก่อนจะสอดเข้าไปช้าๆ ขยับเข้าออกเรียกเสียงครางและการเกร็ง”พาย ผ่อนหน่อย ซี๊ดดด”
“ อ๊ะ “ร้องพร้อมตอดรัด
“อา ซี๊ดดด”ผมกัดปากตัวเองบ้างเมื่อโดนรัดก่อนจะค่อยๆคลายลง ทำให้ขยับได้มากขึ้น จนสุดท้ายเข้าไปจนสุดลำ
“ อื้ออ ”ส่งเสียงครางผ่านลำคอ
“ อ๊ะ อ๊ะ”มากขึ้นเมื่อผมเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะ กดกระชับสะโพกให้รับแรงส่งมากขึ้น เสียงครางแข่งกันลั่นห้องน้ำ ก่อนจะใกล้ผมสาวออก พายผ่อนหายใจยาวหันมามองหน้าผมจูบก่อนจะขยับเข้าไปใหม่ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้งเล่นเอาเจ้าตัวครางอย่างไม่เก็บเสียง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอุ้มผมกระชับคนที่กลัวตกพิงผนังมือจับราวเหล็ก เป็นการช่วยผมผ่อนแรง
“บลู บลู อา อา”
“ครับ อา อา”ผมรับคำก่อนจะครางเมื่อถูกตอบรับภายในร้อนรุ่มบีบรัด เร่งขยับจังหวะเมื่อใกล้ปลายทาง
“อา อืม อ๊ะ อ๊ะ”
“อีกนิด อึก อา อา”ผมเร่งมากขึ้นจนอุ่นตรงท้องเมื่อโดนคนที่อุ้มอยู่พ่นน้ำสีขุ่นออกมา และกลายเป็นผมที่ต้องปล่อยบ้าง พายร้องเกาะคอผมแน่นเมื่อขยับสุดท้ายผมใส่เต็มๆ ก่อนจะค่อยๆผ่อนตัวลงนอนกอดกันที่พื้น ผมยกขาเกี่ยวเอวเอาไว้จูบไล่ความเหนื่อยไปด้วย
“เหนื่อยไหม”ผมถามเอามือลูบหน้าผาก
“อืม ไม่ยั้งเลยนะมึง”พยักหน้าทุบไหล่อย่างหมดแรงจริงๆ แต่ก่อนจะลุกผมทับเอาไว้อีก
“อีกนะ”ผมบอกก่อนจะสอดใส่เข้าไปเมื่อมีความลื่นอยู่แล้ว ไม่รอให้ประท้วงแต่ทำให้ครางแทน สุดท้ายกลายเป็นผมครางบ้างเมื่อโดนคุมเกม
“อา ดีจัง เร่งหน่อยครับ”ผมครางรับมือกดสะโพกคนข้างบนให้ขึ้นลงเร็วขึ้น
“มึงรีบเหรอ อ๊ะ อ๊ะ”มีการมาถามอีก เลยโดนสวนขึ้น ผมยิ้มใส่คนหน้างอ แต่ก้นงอนขยับไม่หยุด
“อีกรอบป๊ะล่ะ จะได้ไม่รีบ”ผมบอกก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อเจอคุณพายเวอร์ชั่นขยับวนช้าลง”พาย อย่าแกล้งสิ อูย”ผมขยำสะโพกจนเกิดรอยแดง คนบนตอ เอ้ย ตัวผมยิ้มเจ้าเล่ห์และแกล้งไม่หยุด เอาสิบทจะร้อนแรงแกล้งให้ร้องก็ทำพูดไม่ออก จนทนไม่ไหว
“อ๊ะ ไอ้”พายร้องอย่างตกใจเมื่อโดนพลิกไปใต้ร่างและถูกขยับอย่างเร็วๆเน้นๆทีนี้ร้องเสียงหลงบ้าง ผมยิ้มพอใจที่เห็นคนตรงหน้านอนบิดไปมา”ระ เร็วสิ เร็ว”ผมก็จัดให้ตามเรียกร้องเพราะตัวเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน อีกครั้งที่ซุกซบกัน เงยหน้ามองได้ต่างคนต่างยิ้มและกอดลูบไล้พร้อมกับอาบน้ำจริงๆสักที
/
/
/
“เออ แล้ว”เสียงพายที่คุยสไกปกับอีเด็กเจ้าปัญหาที่ยังงอแงไม่เลิก
“ถามมันๆก็กวนตีน”มันทำหน้าทำเสียงมาตามสาย แม่งแป้งมึงหมดกระป๋องยังวะ ทาซะขาวไปหมด
“เพื่อนหรือเปล่า กูไม่เห็นมันมีใครนะที่บ้านน่ะ”เมียผมก็ตอบมันเกือบทุกคำถาม
“มีสิ อ๊ะ ไอ้เชี่ยยยยยะ”ตอบก่อนจะร้องเพราะโดนถีบ มันก็จับขาไอ้ไผ่กัดๆๆๆๆ ไอ้นั่นสลัดได้ยันอีกทีก่อนจะหนีมัน
“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า กูขอเพิ่มอีกที ไอ้ไผ่ ไม่รู้จักเวล่ำเวลา ผัวเมียเขาจะกุ๊กกรูกันมั่ง”ผมหัวเราะชอบใจปนสะใจ
“พี่บลูนั่นแหละหื่นไม่รู้จักเวลาล่ำเวลา ไม่รู้จักพอ มักมาก”มันลุกได้ชี้หน้าด่าผมทีทำหน้าใส่มัน พายส่ายหน้า ไอ้ไผ่แม่งหลบมุมไปไหนแล้วไม่รู้
“บอกผัวมึงโน่น”ผมพูดใส่มัน
“บอกพี่นั่นแหละทำแล้วยังจะทำอีก พี่พายอย่าไปยอม”มันสั่งเมียผมที่ยอมไปสองรอบแล้ว ว่าจะต่อในห้องสักหน่อยแต่เสือกโดนขัดโดยอีเด็กเจ้าปัญหานี่ซะก่อน
“อะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย”ผมไม่ยอมรับและคิดว่าถ้ายอมรับได้โดนเมียถีบร่วงเก้าอี้แน่ พายนั่งตักตบหัวผมไปที
“เห๊อะ อย่ามาเนียน คอแดงทั้งคู่ แถมด้วยรอยเล็บอีก คงไม่เล่นชักกะเย่อกันหรอกมั้ง”มันทำเสียงพูดกลับมาชี้ๆๆๆๆๆแทบจะทะลุจอออกมา
“เฮ้ย มึงเห็นเหรอ”ไม่ใช่ผมหรอกครับ คุณพายเอามือปิดโน่นปิดนี่ให้วุ่นไปหมด ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆ แค่นี้ก็รู้แล้ว โดนไปกี่ดอกล่ะอ้าย”กลายเป็นมันล้อพายแทน ลืมเรื่องนั้นไปแล้วมั้ง
“ไอ้ฝิ่น ไอ้เด็กบ้า มึงอย่าหนีนะ”พายว่าอย่างกับมันอยู่ตรงหน้าแล้ววิ่งหนี มันหัวเราะทำหน้าล้อเลียนก่อนจะโดนผัวมันล็อคคอปิดการสนทนาไปโดยปริยาย สรุปก็ยังไม่รู้ว่า อีนั่น มันเป็นใคร ช่างเถอะ สนใจอีนี่ เอ้ย เมียตรงหน้าดีกว่าที่ยังบ่นไม่เลิก
“ให้มาก่อนเถอะมึงจะเตะให้ เด็กห่านิ”บ่นแต่ยิ้ม
“ไปโทษมัน ตัวเองหลุดให้มันจับได้แทนที่จะเนียนหน้าหนาซะก็จบ”ผมตวัดมานอนบนเตียงรัดไปมา
“ไม่ใช่มึงที่หน้าหนาไม่ต้องเนียน เพราะมึงนั่นแหละทำให้กูโดนล้อ อดยาวไปเลยมึง”พายชี้หน้าผมก่อนจะโทษและคาดโทษ ผมมัวแต่ตกใจก่อนจะเสียหลักถูกถีบจนจุก
“โอ้ยยย พาย กลับมานี่นะ”ผมร้องเรียก
“เรื่องไร กูจะอยู่ให้มึงล่ออีก นอนสำนึกความผิดเล่นว่าวไปเถอะมึง”พูดจบปิดประตูดังปัง ผมตามทันทีแต่ไม่ทันพายเข้าห้องไอ้บราวน์กดล็อคพร้อมลงกรเสร็จสรรพ ทีนี้กูจะเข้าไงล่ะ เพราะมึงไอ้บราวน์ ไอ้น้องเวร เสือกกลัวผีไม่เข้าเรื่อง มึงเอากลอนมาใส่มันจะกันผีได้ไหม แถมกูต้องนอนเปลี่ยวอีก ไอ้เด็กเชี่ยะพอกับอีเด็กนั่น
“พาย ออกมาเถอะ นะ”ผมร้องเรียกหน้าประตู แต่ไม่มีเสียงตอบ สารพัดจะสรรหามาพูด ก็ไม่ตอบ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะคิกคักตรงประตู หึ อย่าออกมานะ ออกมาจะทำประตูให้เยอะกว่าทุกทีเลยคอยดู ผมหมายมั่นก่อนจะเดินกลับห้องรอฟังเสียงเปิดประตู ไม่มี และ ไม่มี และ ก็ไม่มีอยู่ดี และ และ คร่อกกกกกกกก รู้สึกอีกทีมีผ้ามาคุมให้ตรงผ้าเช็ดเท้าหน้าห้องและเสียงนุ่มๆ เอามือลูบหัวไปมาเหมือนสัตว์เลี้ยงแสนรักไม่มีผิด
“รักนะ ไอ้บลูเบอรี่ของพาย จุ๊บๆ”อืม โอเช ฝันดีจริงๆ
**********************************************************************************
ปล. อย่าเพิ่งตบตีนะคะ ขอโทษที่หายไม่ได้แจ้งวันอัพ งานเข้าของจริง เลยไม่รู้ว่าจะอัพวันไหน เกิดแจ้งไปแล้วไม่อัพจะเสียแมวเปล่าๆ คริคริ ตอนนี้ก็ยกให้คู่นี้เขาแล้วกันนะคะ คู่นั้นให้ไปพักก่อน มีรับเชิญนิดหน่อย ขอบคุณนะคะที่ถามไถ่กันอยู่ ไม่บอกหรอกค่ะว่าอย่าลืมกัน เพราะติดตามกันมาขนาดนี้แล้ว ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆค่ะ ไปเคลียร์งานแล้วจะรีบมาลงให้ไวที่สุด อย่าลืมช่วยโหวตกันนะคะ ไปแล้ววววววว อีกนิดถ้ามีตรงไหนผิดบอกด้วยค่ะ ไปจริงแล้ว
-
กริ๊ดคู่นี้สะใจมาก เลยพายตอบซะยัยมิ้นไปไม่ถูกเลย
หวานกันจริงเเล้วหื่นกันจริงๆ
เเอบจิ้นคู่เพื่อนสนิทเจย์หวาย อิอิ
อีนั้นของฝิ่นคือใครเค้าอยากรู้เเล้ว ผัวเมียคู่นี้เล่นกันเเรงแท้ๆ
-
พายบลูเบอรี่ชิ้นนี้ไส้ทะลักทลายจริงๆ เลยนะ :m25:
ที่พายจัดเต็มในการอาบน้ำให้กับบลูครั้งนี้น่าจะมีผลมาจากการคุยกันในรถนะ และหวังว่าคราวหน้าพายก็จะจัดเต็มอีก
แต่พายคงไม่จัดให้บลูบ่อยหรอก เพราะเดี๋ยวบลูจะเคยตัว เลยหนีไปนอนห้องน้องบาร์วแทนเลย :laugh:
แอบหมั่นไส้เพื่อนมิ้นท์ของบลูจริงๆ เลยอ่ะ ถ้ามาพูดแบบนี้บ่อยๆ นะจะยุให้พายเล่นกลับให้หงายเงิบไปเลย o18
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
ใครคืออีนั่นของฝิ่นอ่ะอยากรู้
-
มันหื่นกันทุกคู่จริงๆ
-
จัดเต็ม :z1:
-
ไอ้น้องฝิ่นควรโดนจัดการโทษฐานทำให้ผัวเมียร้าวฉานเบา ๆ 555 ที่พายบอกรักตอนท้ายน่ารักมากเลยนะ
บทจะยั่วพายเค้าก็ทำได้ไม่มีตกหล่นนะจ๊ะ นาน ๆ มาทีมันก็เร้าใจเนอะ บลูรักพายมาก รักแบบสุดติ่งเลย
มีทำธุรกิจร่วมกันด้วยลงหลักปักฐานแล้วล่ะคู่นี้ ยัยมิ้นท์นี่แฮดเนอะ ขอกันซึ่งหน้าไม่อายแฟนเค้าบ้างเลย
พายก็ตอกกลับไปได้สะใจดี นี่ถ้ามีฝิ่นร่วมอีกคนล่ะมันส์แซ่บกว่านี้ แล้วอีนั่นของไอ้น้องฝิ่นนี่มันใคร
คนอ่านอยากรู้ ทำให้เธอหงุดหงิดตั้งแต่เช้ายันเย็นเนี่ย
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบคู่นี้จัง พายน่ารักอะ เหมือนจะใจแข็งแต่จริงๆก็ยอมบลูตลอด :-[
-
คู่นี้ก็น่ารัก :impress2: ว่าแต่ "อีนั่น"ของน้องฝิ่นนี่คือใคร อยากรู้ อยากให้น้องฝิ่นได้ออกกำลังมั้ง :laugh:
-
พายบทจะน่ารักก็น่ารักมากกกกกก
ชอบตอนเถียงกะมิ้นอ่ะ
พูดนิ่มๆแต่เจ็บ
-
ใครคือ "อีนั่น" ของน้องฝิ่นอนงค์น๊าาาา อิอิ
ตอนหน้าให้น้องฝิ่นมาเล่านะคะ
+1 ขอบคุณค่ะ
:กอด1:
-
คู่นี้น่ารักดีจังเลย :-[ แอบอยากให้ตอกมิ้นท์ให้แรงกว่านี้ 555
คู่ฝิ่นไผ่โผล่ทำให้อยากรู้ว่าอีนั่นคือใครอ่ะ ฝิ่นจะได้ออกแรงอีกหรือเปล่าเนี่ย หึหึ
-
แอร๊ยย
บลูพาย หายไปนานคิดถึงงง อิอิ
แต่มาทีนึงก็หวานซ้าาาา อิจฉาเลยย
-
บลูยังคงความหื่นส่วนพายก็น่ารักเหมือนเดิม พายบลูเบอร์รี่~
-
บลู+พายตอนนี้มาเต็มๆ เลย o13
-
ไ :haun4:ชอบ ชอบ
-
คู่พายบลูเบอร์รี่ น่าร๊ากกกกกก :-[
-
พายจัดเต็ม บูลจัดหนัก....
-
พายน่ารักกก ก! 555 5 บลูก็ใช่ย่อย! / ฝิ่นนน น! ตกลงอีนั่นมันคือใคร? กิ๊กเก่าไผ่ป่าว? อย่าให้ฝิ่นรู้นะ!
รอออ รอตอนต่อไป' มาต่อไวๆนะค่ะ' เป็นกำลังใจให้ ;)
-
น้องพายนี่ปากน้องๆเจ้าฝิ่นเลย คิกคิกคิก คู่นี้เค้าก็น่ารักอ๊าาา
ส่วนน้องฝิ่นของเจ๊ ถึงจะแค่รับเชิญแต่ก็น่ารักตล๊อดๆๆๆ อิอิอิ ว่าแต่อีนั่นคือใคร ตอนหน้าเรียกพี่ไผ่มาเคลียร์ด่วนนน
-
อยากบอกว่าติดตามมาแต่แรก อ่านมาเรื่อยๆสนุกมากฮากระจาย แต่มาพักหลังรู้สึกจะเขียนแบบเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าตอนแรกๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ติดตามมาตลอดนะค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
พายน่ารักเสมอเลยย
-
:impress2: หูยย ประโยคสุดท้ายนะพายย
-
ชอบอะ คึคึ
-
+1 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:ทั้งฮาทั้งหื่นนนนนนน...แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
อร้ายยยยยยยยย. เจย์-หวาย!!!!
-
ใครคืออีนั่น อีนั่นคือใครเว้ :z3:
-
คู่นี้ก็สนุก พายใจกล้ายอมรับขึ้นมากแล้ว :กอด1: ส่วนคู่ไผ่ฝิ่นมาน้อยแต่ก็ฟินได้ o13
-
พายบลูเบอร์รี่ :haun4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
หื่นกันทุกคู่เลยแฮะเรื่องนี้ เจย์-หวาย มาชวนจิ้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่ยอมจิ้มกันจริงๆ ซักที
ปล. น้องบาร์ว หมายถึง สีน้ำตาลรึเปล่า ถ้าใช่น่าจะเขียนว่า บราวน์ นะ
อีกคำ กรประตู ต้องเป็น กลอนประตู
-
พายโดนจัดหนักเลยนะ555ชอบเวลาพายคุยกับฝิ่นอ่ะน่ารักดี
เจย์หวายก็ติดกันมากไปละน๊าไหนๆก็ไหนๆละลงเอยกันไปซะเลยลุ้นอยู่เนี่ย
-
หายคิดถึงพายบลูเบอร์รี่สอดใสไปจิ๊ดส์หนึ่ง อิอิ ยังน่ารักไม่เป็นคู่นี้ คู่หลักมาเป็นรับเชิญด้วย 555+ ขำน้องฝิ่นอะ จะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย :o8: :-[ :o8:
ปล.จอง 1 ชุดนะบัดนาว รวมเล่มเล้ยจ้า รักคนแต่งอิอิ o13
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
พายกับบูลก็หวานไม่แพ้ไผ่กับฝิ่นเลยนะ
-
ชอบน้องพายหึง มันน่ารัก :กอด1:
-
พายกับบลูนี้หวานกันไม่แพ้คู่ฝิ่นกับไผ่เลย
เวลาฝิ่นกับพายคุยกันน่ารักจังเลยอ่ะ >///<
ฝิ่นขี้หวงยังไงก็ยังขี้หวงเหมือนเดิม
ปล.รวมเล่มเลยจ๊า เราขอจองชุดหนึ่ง
สนุกขนาดนี้ไม่พลาดแน่นอน ฮุฮุ
-
มาอัพแว้ว ดีใจ
-
หวานจมกองเลือดดดด
-
สนุกม๊ากกกกกก รอคอยตอนต่อไปจร๊า!!!!
-
เมื่อไหร่เราจะมีขนมหวานส่วนตัวบ้างนะ อิจฉา :sad4:
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
คู่นีก็น่ารักแต่สงสารบูลหน่อยๆ พายชอบทำร้ายร่างกายสามี หึหึ
-
น่านนน สับเปลี่ยนคู่มาหวานแหวว >///<
คู่นี้นี่ ซึนดีเน้อ เหมือนกระท้อนยิ่งทุบยิ่งหวาน = =
-
:m25: :m25: :m25: หง่ะ !! :m25: :m25: :m25:
-
รอๆๆๆจ้า ชอบเรื่องนี้ไม่มีลืม
-
วัาวววววววววววว :haun4: :haun4:
จัดหนัก จัดเต็ม
-
นึกว่าเป็นตอนของน้อง กับพี่ไผ่
คิดถึงๆน้องๆๆ :impress2:
-
น่ารักมากมายเลยอะ คิคิ อยากเจอลูกชายก้อแด๊ดกะอีพํอแล้วว
-
มันน่ารักทุกคู่จริงๆนะเรื่องเนี้ย และฝ่ายรุกก็หื่นทุกคนด้วยเหมือนกัน
แต่อย่างว่าก็ดูแต่ละคนสิ น่ารักน่าฟัดกันทั้งนั้นเลย :z1:
โดยเฉพาะพระพาย จนป่านนี้แล้วก็ยังขี้อายเรื่องอย่างว่าอยู่เลย
ถึงได้โดนแกล้งอยู่นั่นแหละ ทั้งสามีตัวเองและน้องฝิ่นอนงค์
เห็นขี้อาย รักสงบอย่างนี้แต่บทจะร้ายก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ
รักกันมากเป็นกิจวัตร ตีกันบ้างเป็นงานอดิเรกให้ชุ่มชื่นหัวใจ :m20:
แม้จะเป็นพาร์ทของคู่นี้แต่ก็มีรับเชิญมาเกือบทุกคน :man1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดน้อยจ้ะ
-
:oo1:ตามทันเสียที :oo1:น่ารักมากๆๆเลยน้องพายน้องบลู :pig4:
-
แปะๆ ไว้ก่อนเด๋วมาอ่าน (แต่อ่านผ่านก็แซ่บเวอร์~~~) :z2:
-
ม่วนคักเด้อ พาย+บูล
-
พายบลูน่ารัก คิดถึงคู่3สามัคคี
-
:call: :call: :call: :call:
-
ชอบทุกคู่เลย ยิ่งคู่ ไผ่กะฝิ่น มันสะจายยยยยย ของเขาดีจริงๆ
รอตอนต่อไปจ้า
-
:catrun:
-
+1 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13ใครน๊ะ..ดโหมดไม่ดีพอ..ผมว่าดีมากๆเลยต่างหาก มันครบรส สุข เศร้า ตลกฮา โดยเฉพาะบรรยายความรักของความเป็นเพื่อน ความรักระหว่างชายชายน๊ะไม่ไม่หรูหราไรมากมายเหมือนชายหญิงหรอก..สุดท้ายนี้ขอเป็นอีกหนึ่งในหลายกำลังใจ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
น่ารักเสมอ หวายจ๋อยเลย อิอิ
-
รออยู่นะ หายไปไหน :m17:
-
ตอนที่ 94
“ไม่ยอม กูไม่ยอม”ปึก ปึก เสียงโวยวายพร้อมเสียงทุบตีตรงอกผม
“กูบอกให้หยุด”ผมจับมือที่ระดมทุบตีให้หยุด
“ไม่ มึงทำอย่างนี้ได้ไง ห๊ะ”มันไม่ยอมฟังเตะขาผมอีก
“แล้วจะทำไม”ผมพยายามข่มเสียงตอบมัน
“นี่ใช่ไหมมึงถึงได้อยากกลับมาอยู่บ้าน”มันขึ้นเสียงใส่ ขว้างหมอนขว้างห่าเหวอะไรนักหนาไม่รู้ใส่ผม
“ไอ้ฝิ่น มึงจะหยุดได้หรือยัง”ผมตวาดและเขวี้ยงหมอนกลับไปบ้าง โดนหน้ามันเต็มๆ สม!
“ไม่ เอาสิเป็นไงเป็นกัน อีนั่นมันดีกว่ากูตรงไหน”มันลุกขึ้นได้ก็ตวาดกลับโถมเข้ามาใส่ ผมผลักลงไปกองกับพื้นอีก มัน เงยหน้ามองทั้งน้ำตา ผมแสยะยิ้ม
“ทุกตรง ไม่โวยวายงี่เง่าเหมือนมึง”ผมยกยิ้มบอกเรียบๆแต่เน้นๆ ทำเอามันเริ่มเบะปาก กำมือแน่น ปากสั่นระริก
“มึงมันเลว แต่ก่อนกูโวยวายยิ่งกว่านี้มึงไม่พูด งี่เง่าเอาแต่ใจมึงก็ไม่ว่า อย่างมากก็เงียบ ฮึก หะ ให้กูสำนึก เพราะอีนั่นใช่ไหมมึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้”มันเริ่มฟูมฟาย ผมผลักมันลงไปอีก
“ก็ตอนนั้นมึงยังใหม่ ยังมันส์ กูก็ต้องยอมๆบ้าง และเรียกเขาดีๆไม่ใช่เรียกจิกกระบาล”ผมจิ้มหัวมันจนหน้าหงาย
“ไอ้ไผ่ ไอ้เหี้ยะ ไอ้สารเลว ไปเลยมึงอยากไปก็ไปเลย กูเกลียดมึงงงงงง”มันลุกได้ด่าใส่หน้าผมเตรียมจะวิ่งออกแต่ยังไม่ทันพ้นประตูผมจับแขนและบีบอย่างแรงดึงมากระแทกตัว
“กูก็เกลียดมึงเหมือนกันแหละ ไอ้ฝิ่น คิดว่าตัวเองวิเศษนักหรือไง หึ กูมาคิดๆดู หลงอยู่กับมึงได้ไงนานขนาดนี้ ไม่มีเหี้ยะอะไรดีเลย นอกจากเอาแก้เซ็งเท่านั้นเอง”ผมพูดใส่หน้าอย่างเหยียดๆ มันมองอย่างอึ้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา
“ได้ กูจะไม่ยุ่งกับมึงอีก ปล่อย”มันพูดและแกะแขนตัวเอง
“ไม่ปล่อย”ผมบีบหนักกว่าเดิม
“มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้ อยากไปหาอีนั่นก็ปล่อยกู”มันพูดอย่างโกรธแค้น มือก็แงะ ผมตวัดมันมาใกล้
“ไหนๆมึงก็จะไป ส่งท้ายหน่อยดีกว่า จะได้จดจำกูไม่มีวันลืมไง หึหึ”ผมกระซิบเสียงเย็นๆข้างหู ก่อนจะจูบปากที่จะพ่นด่าอย่างแรงจนได้รสคาวของเลือด
“อื๊อ อื๊อ ปล่อยกู ไอ้เลว ไอ้สัด ไอ้ควายยยย อื๊อๆๆ”ทั้งด่าทั้งดิ้นแต่ไม่หลุดไปได้หรอก ผมกระชากเสื้อผ้าออกจากตัว ก่อนจะเม้มขบกัดทั้งตัวจนขึ้นจ้ำเต็มไปหมด ทั้งเสียงร้องดิ้นรนให้หลุดยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้ผมทำมากกว่าเดิม
“หึ คิดอีกทีปล่อยไปก็เสียดายของ แถมรวยซะด้วย เอาไว้แก้เสี้ยนดีกว่า”ผมยกยิ้มเอามือบีบคางคนใต้ร่าง ก่อนจะมัดมือด้วยเสื้อ ทีนี้จะไปไหนรอด
“ไอ้ อื๊อออออออออออออ ปล่อยยยยยยยยยย”เสียงร้องอย่างดังแต่ไม่มีใครได้ยินหรือมาช่วยแน่นอน
“ดิ้นให้ตายก็ไม่รอดหรอกโว้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะสะใจ ก่อนจะลงมือกระทำต่ออย่างไร้ความปราณี
V
V
V
v
ปึก ปึก เสียงบางอย่างกระทบหน้า ปลุกให้ตื่นจากความฝันที่โคตรชั่วฉิบหาย เกิดมาไม่เคยฝันอะไรที่ตัวเองดูสารเลวขนาดนี้มาก่อนเลย อืม จัดเต็ม เต็มๆหน้ากูเลย ส้นตีนยี่ห้อฝิ่น ตืบทีเดียวเอาอยู่
“เมื่อไรมึงจะเลิกนอนดิ้นสักทีวะ”ผมยกตีนเมียที่แนบแก้มบนหน้าอันหล่อเหลาของตัวเองออกนอนสวนทางตลอด ตีนนี่เองที่ปลุกให้ตื่นจากฝันชั่วๆ ไม่เหมาะกับตัวจริงที่เป็นอยู่ สงสัยคงต้องเลิกนั่งดูละครเป็นเพื่อนเมียสักพัก ยิ่งเมื่อหลายเดือนก่อนกลับมาจากบ้านมันยิ่งโอเว่อร์แอ๊คติ้งน้ำตาหยดติ๋งหาว่านัดพบกิ๊กเก่าไม่บอกมัน
“อืม กูจะตบมึง อีห่า”เสียงอู้อี้ หงุงหงิง เมื่อโดนลากให้นอนถูกหลักฮวงซุ้ยสักที ฮวงจุ้ยเอามันไม่อยู่หรอกครับ
“เป็นเอามากนะมึง”ผมส่ายหน้ายิ้มๆ เอามือลูบแก้มป่องที่มีน้ำลายเป็นคราบ พักนี้มันดูมีเนื้อมากขึ้น กำลังดีสมตัว มันพลิกเข้ามากอดเอว ผมลูบหัวเอนตัวจะนอนแต่กระทบอะไรแข็งๆ”อะไรวะ”บ่นเหลือบตามอง
“กูว่าแล้วว่าทำไมฝันได้เลวขนาดนี้ เสือกเอามาวางเมื่อไรวะ”ผมบ่นก่อนจะหยิบหนังสือนิยายห้าเล่มที่กองบนหัวมาดู ปกติมันไม่ค่อยอ่านหรอก พี่สาวผมกับพี่ตวงเอามาให้อ่านเล่นๆช่วงไปอยู่บ้าน มันก็รับไว้ด้วยความเกรงใจ วันแรกเปิดแบบผ่านไปที วันที่สองอ่านอารัมภบท วันต่อมเริ่มที่ห้าหน้า ยี่สิบหน้า ครึ่งหน้า จบเล่ม หลายวันเข้าติดเลยทีนี้ ไม่ใช่นิยายธรรมดาเป็นนิยายวายและก็ชอบจิ้นผู้ชายที่ดูสนิทกันเกินเพื่อน พอกันทั้งพี่ผัวน้องสะใภ้แถมลากเมียตัวแสบติดบ่วงวายไปด้วยแล้ว หึ มีแต่ประเภทนายเอกถูกกระทำ แก้แค้น ข่มขืน ไอ้พระเอกก็เลว แต่มีดีหล่อ รวย และรักจริงตอนท้ายๆ ตรงบุคลิกกูตรงไหนวะ ผมพลิกหน้าไปมาก่อนจะเก็บ ล้มตัวนอนต่อ อา ค่อยฝันว่าเป็นคนดีหน่อย
/
/
/
“อูแอบ”ผมพูดเสียงไม่ชัดไม่ใช่เพราะมีเชื้อกระเหรี่ยง ม้ง แม้ว แต่เป็นเพราะความตึงซึ่งไม่ใช่ของหู แต่เป็นหน้า ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจ แต่โดนสั่งห้ามพูด ณ ตอนนี้ ไม่งั้นหน้าจะเหี่ยวคล้อยปานเยี่ยวเหลว เมียบอก
“จริงอ่ะ”มันเงยหน้าจากแขนผมถามเสียงดังหน้าตื่นเต้น
“อืม”ผมตอบรับในลำคอแต่มีพยักหน้ายืนยันความจริง
“ทำไมเพิ่งมาบอกว่ามึง แอบ”มันทำหน้าเหมือนเหตุการณ์วันโลกจะแตก ผิดหวัง สูญสิ้น กับสิ่งที่ได้ยิน
“กูแสบ”ผมตัดสินใจพูดชัดๆ ดังๆ ก่อนจะกลับสภาพหน้าตึงตามเดิม
“แล้วไป นึกว่าแอบ ทนหน่อยจะเสร็จแล้ว และกูบอกว่าอย่าพูดเดี๋ยวหน้าเหี่ยว จบเลยมึง”มันทำหน้าโล่งใจ พูดปลอบใจให้ผมหน้าตึงต่อเพราะโดนเมียจับขัด นวด โปะ เพื่อให้ผิวพรรณผ่องใสในวันรับปริญญาที่ใกล้เข้ามาแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องไปซ้อมใหญ่ เมียก็เลยจัดชุดใหญ่ยกกระชับผิวหน้าผิวตัวให้ แรกๆก็เพลินดีหรอกมีคนเอาน้ำออกให้ คือ ขัดและเอาน้ำล้างออก ผมไม่ได้คิดลึกนะ แต่ไม่รู้พวกคุณคิดไปเองหรือเปล่า หึหึ
“ยื่นตีนออกมา”สั่งผมให้ส่งส่วนที่บอบบางแต่หนักทุกครั้งเวลาประทับร่างใคร มันหยิบวางบนหน้าขาตัดเล็บ ล้วง แคะ แกะ ตะไบจนสะอาด ปกติก็สะอาดอยู่แล้วแต่วันนี้มากกว่าทุกวัน ก่อนจะทำเล็บมือบ้าง แทนที่มันจะทำเล็บมือก่อนค่อยทำเล็บตีน สอบตกการจัดลำดับหรือเปล่าวะมึง
“อืม แห้งแล้ว ตากอีกสองแดดแดกได้เลย คริคริ”มันจับหน้าผมพลิกไปมาพูดจาส่อเสียดเปรียบเป็นปลาเกลือตากแห้ง ก่อนจะค่อยๆบรรจงล้างให้ ปิดท้ายด้วยการทามอยเจอไรเซอร์เพิ่มความชุ่มชื้น ผมค่อยหายใจสะดวกขึ้นหน่อย
“ทำอย่างกับกูจะเป็นเจ้าบ่าว”ผมส่ายหน้าหมุนคอแก้เมื่อยไปมา
“ไม่ต้องเรียกร้อง ถ้าวันนั้นมาถึง กูจะจัดจัมโบ้เซ็ทหน้าใสกิ๊งให้อีนี่ยันอีนั่น นั่งมองน้ำลายหกกันเป็นแถบ เพราะเสียดายที่มึงคาบกูไปแดกแทนพวกมัน ฮ่าๆๆๆๆ”ไม่มีจิตสำนึก มีแต่โรคจิตกำเริบอย่างเดียว ปล่อยมัน ดีกว่ามาอารมณ์เสียเรื่องอีนั่นที่มีตัวตนแต่ไม่ใช่เรื่องจริงเป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นเรื่องขึ้นมาได้ ผมจะเล่าอีกสักทีให้พวกคุณฟังก็ได้ว่าอีนั่นที่มันว่าเป็นใคร ถึงจะผ่านมาหลายเดือนแล้วก็ตาม สาเหตุมันเกิดจาก
เหตุเกิด ณ ลานจอดรถโรงแรมของผมเอง หลังไปดูงานและจะแวะกินข้าวร้านเพื่อน มันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ผมยืนเพลินๆก็มีพลังงานบางอย่างพุ่งเข้ามาสิงร่างแทบหงายหลัง
‘เจอแล้ว แหมมาเร็วนะตัวเอง’ประโยคแรกก็ทำงงแล้ว มีการแนะนำตัวพูดคุยเหมือนรู้จักกันมานาน ผมก็พยายามนึกว่าอีนี่ เอ้ย ผู้ฉิงที่แปลงส่วนล่างคนนี้เป็นใครวะ เพื่อนเรียนหรือเคยมีอะไรด้วยไหม คุณเธอก็ไม่ฟังกอดแขนซุกซบเล่าโน่นเล่านี่ ผมจะอ้าปากพูดก็ไม่ทัน จนเพื่อนเธอมาสะกิดบอกว่า
‘อีจอย มึงกอดใคร’เสียงเพื่อนที่ออกสาวแต่ส่วนล่างยังห้อยอยู่ถาม อีกสองคนน่าจะของแท้ก็พยักหน้างงๆ
‘อีห่า แฟนออนไลน์กูสิ’อยากจะตบกบาลและถามว่า กูเคยเล่นไลน์กับมึงตอนไหนวะ ในเมื่อไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆก็ขอพูดหยาบนิดๆ
‘สตรอออ กูไม่เห็นจะเหมือนรูปที่อัพมาให้เลยถึงภาพจะเบลอๆ แต่กูว่ามึงจำผิดมากกว่า ยังไงก็ไม่ใช่’เพื่อนเธอช่วยไขความกระจ่างยืนยันให้อีก
‘อีจูลี่’เรียกเพื่อนเน้นๆ เงยหน้ามองผม พูดอย่างมั่นใจ”นี่แหละ ไม่ผิดหรอก ตัวเอง ยอมรับเถอะ’มันไม่ใช่จะให้รับได้ไงวะ
‘ผมว่าคุณจำผิดแล้วล่ะ’ผมบอกกลับไปอย่างใจเย็น ไม่อยากเตะลงไปกองกับพื้น เกิดเป็นแขกของทางโรงแรม
‘ไม่ผิดอ่ะ ยังไงจอยก็จำได้ เนี่ยะตัวบอกว่าจะใส่เสื้อสีนี้แบบนี้ นัดเจอกันที่นี่ เวลานี้เป๊ะ ยังไง๊ยังไงก็จำไม่ผิด หล่อกว่าในรูปอีกอ่ะ’ยังยืนยันว่าจำไม่ผิด แค่จำเสื้อเนี่ยะนะ แล้วถ้าวันนี้ใส่แม่งสักสิบคน มึงไม่วิ่งเหมากอดรอบยอดเลยเหรอ ผมมองรอบข้างที่ยังไม่มีคนมากนัก
‘ผมว่าคุณลองโทรหาคนที่นัดก่อนไหม เพราะผมไม่รู้จักคุณแน่นอน’ผมแนะนำอย่างสุภาพและยืนยันอีกครั้ง
‘เออ กูว่ามึงโทรหาไอ้นั่นดีกว่า’เพื่อนสาวเห็นด้วย ส่งยิ้มแหยๆให้ผม อีกคนก็พยักหน้ารับ
‘ไม่ กูมั่นใจว่าคนนี้แน่นอน อื๊ม ตัวเอง’อ้าว สรุปง่ายเลยเหรอ
‘อีจอย มึงตั้งสติหน่อย กูเข้าใจว่ามึงไม่ได้สูบผู้ชายมานาน แต่ก็ไม่น่าจะหน้ามืดทึกทักเขานะโว้ย เกิดเมียหรือผัวเขามาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องใหญ่’เพื่อนสาวจูลี่สำนึกดีแต่คิดได้ยังไงว่ากูมีผัว พยายามโน้มน้าวเพื่อนจอยสปรีย์ชี่ย์ปลิงผสมตุ๊กแกที่เกาะหนึบไม่ปล่อย ถ้าแงะไม่ออกพูดไม่ฟังอีกจะถีบให้ลงไปกองแล้ว
‘มึงอิจฉากูใช่ไหมที่โชคดีเจอคนหล่อแถมตอข้าวหลามทางไลน์’แทนที่จะคิดตาม หันไปจิกเพื่อนอีก
‘เออ มึงระวังปากแตกเพราะตอข้าวหลามเถอะ มึงดูหน้าเขาซะก่อน กูว่าเขาหมดความอดทนที่จะไม่กระทืบหนังหน้าหนาๆของมึงแล้ว ด๊วกก’อืม จูลี่พูดได้ดีมาก
‘ปล่อยแขนผม ขอย้ำอีกครั้งผมไม่ใช่คนที่นัดเจอคุณ ผมมากับเมีย’ผมบอกชัดๆ ก่อนจะได้พูดอะไร
‘อีปลิงหน้าปลวกนี่ใคร’เสียงทักพร้อมผลักแทบกระเด็น จิกตามองผมกับอีนั่นสลับไปมา ไอ้ฝิ่นไม่เคยทำร้ายร่างกายผู้หญิง แต่มันคงดูออกเหมือนผมก็เลยแรงใส่
‘ไม่รู้’ผมส่ายหน้าเตรียมจะลากมันไปจากตรงนั้น แต่คุณปลวกกลับถลาเข้ามาขวางซะก่อน
‘ไม่รู้ได้ไง ก็เรานัดกันไว้ หึ มีเมียแล้วยังมาหลอกอีก แต่ไม่เป็นไร ไม่ถือ’อ้าว อีปลวกหาเรื่องให้กูแล้วไหมล่ะ
‘แต่กูถือ ปล่อยเดี๋ยวนี้’มันบอกและผลักอีกที เดินมายืนจังก้าข้างหน้า
‘ว๊าย นี่แกผลักขนาดนี้เลยเหรอ ตัวเองไม่ห้ามเลยนะ’ชี้หน้าเมีย หันมาทำเสียงอ้อนกับผม หน้าตารูปร่างจัดว่าสวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก แต่ยังไงผมก็ไม่ชอบอยู่ดี
‘เกาะอีกที กูถีบหน้าหงายแน่’มันไม่พูดเปล่าตั้งท่าทำจริงถ้าถลาเข้ามาอีก ผมอ้าปากจะพูด’มึงจะห้ามกูเหรอ’มันดักทางเสียงแข็ง กูอยากบอกว่า จัดไปเถอะ
‘อีจอย ไปเถอะกูว่าเขาเอาจริงแน่’จูลี่กับเพื่อนดึงแขนเพื่อนจอยให้ห่าง’ขอโทษนะคะ มันจำคนผิด’จูลี่เอ่ยขอโทษแทนเพื่อนส่งยิ้มแหยๆให้
‘กูไม่ไป ยังไงก็ต้องรับผิดชอบก่อน นัดแล้วยังมาทำร้ายร่างกายกูอีก’เธอไม่ยอม ผมมองหน้าอย่างคิดว่า อีนี่ ที่เมียจะถีบหน้าเข้าใจว่าผมกับไอ้คนที่นัดเป็นคนเดียวกันจริงๆ หรือคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่าหน้าตาดีเลยอยากได้กูวะ
‘นัดอะไร ใครไปนัดมึง’ไอ้ฝิ่นถามอย่างเอาเรื่อง มองหน้าผม
‘ก็เนี่ยะ’อีนี่ โชว์หลักฐานที่มีการนัดในไลท์ให้ดู พร้อมรายละเอียดตามที่บอกเป๊ะ
‘มึงนัดมันจริงๆเหรอ’มันหันมาถามผมอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
‘มึงเป็นเมียกูต้องรู้จักกูดี’ผมพูดแค่นั้น มันเงียบมองอีนี่ตรงหน้าที่ยิ้มๆ
‘เป็นไง อึ้งไปเลยสิ’พูดอย่างเป็นต่อ
‘นัดได้ก็เลิกได้’เมียผมกอดอกบอก
‘ได้ยังไง นัดมาแล้วแถมยังโดนผลักอีก’อีนั่นก็ยังไม่ยอม
‘อีหม้อไม่มี มอก. ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องและหน้าด้านยืนยันว่าผัวกูนัดมึงอีกนะ ได้โดนยันแน่’เมียผมเดินเข้าไปหา จูลี่ดึงแขนอีนั่น ถ้ามีเรื่องรูปร่างเสียเปรียบไอ้ฝิ่นเห็นๆ สี่คนนั้นรวมกันสู้เมียผมไม่ได้หรอก
‘อีบ้า มึงรู้ได้ไงว่าหม้อกูไม่มี มอก. ’ปัดมือเพื่อนออก ชี้หน้าแต่โดนปัดซะก่อน
‘มึงสิบ้า ของปลอมที่ไหน มอก. จะยอมรับ นี่คงเป็นผลพวงมาจากตัดพวงล่ะสิถึงได้พูดโง่ๆยันเลอะเลือนทางสมอง’เพื่อนอีนี่ปิดปากขำๆที่เจอเมียผมใส่เป็นชุด
‘ไม่รู้ล่ะ ยังไงกูก็จะเอา นัดกูมาแล้วก็ต้องรับผิดชอบ’สงสัยอยากจะโดนตีนเมียผมทาบหน้าจริงๆ
‘มึงจำเสื้อใช่ไหม’เมียผมถามย้ำ
‘เออ’ลอยหน้าตอบกวนๆ เมียหันมามองผม
‘มึงถอดเสื้อมา’มันสั่งผมถอดเสื้อ ผมมองว่าเอาจริงสิ’กูจะเอาไปให้หมาตรงโน้นใส่ มันจะได้วิ่งไปล่อหมาแทน ทีนี้มึงหมดปัญหาแล้วใช่ไหม’มันพูดพลางพยักหน้าไปทางหมาพันธ์ทางตัวใหญ่ที่ยกขาเยี่ยวรดล้อใครก็ไม่รู้ มันก็หันมามองเหมือนรู้ว่าพูดถึงมันอยู่ กระดิกหางด้วย
‘กรี๊ดดดดดดดดดด อีบ้า’กรีดเสียงร้องจนแทบจะเอามืออุดหู
‘ส่งสัญญาณให้หมาวิ่งมาล่อมึงเหรอ ห๊ะ’เมียย้ำ ก่อนจะเซนิดๆเมื่อโดนผลักและเงื้อมือตบเกือบโดนแก้มเฉียดคางไปนิด ไอ้ฝิ่นโมโห เลยจัดซะ เพี้ยะ เพี้ยะ เสียงตบเน้นๆบนหน้าจนเซไปหาเพื่อน มันจะซ้ำอีกแต่ผมดึงไว้ก่อนที่อีกฝ่ายอาจตายก่อนจะเจอคนที่นัดตัวจริง แม่ง ไม่อยากจะสมน้ำหน้าถ้ามึงโทรหรือส่งข้อความหาไอ้นั่นก็จบแล้ว กูกับเมียจะได้ไม่มีเรื่อง
‘ มึงจะเลิกด้านได้ยัง กูไม่มีเวลามาด่ามึงทั้งวันนะ ถ้าไม่เลิกกูจะแจ้งความ’เมียผมใส่ไปอีกพูดปิดท้ายด้วยสีหน้าจริงจัง ทำเอาเงียบทันที เพื่อนที่มาด้วยมองเลิ่กลั่ก
‘อีจอย มึงเลิกบ้าได้แล้ว อีห่า กูไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ พ่อกูเอาตายแน่ แค่ให้กูเป็นตุ๊ดก็บุญหัวแล้ว’จูลี่แอนด์เดอะแก็งค์ลากเพื่อนตัวเองที่สุดท้ายต้องยอมถอย จากวันนั้นถึงวันนี้ถ้ามีใครมาทักผมแบบถึงเนื้อถึงตัวและมันไม่ถูกชะตา เมียจั่วหัวเรียก อีนั่น ทั้งนั้น ถามผมไม่ได้คำตอบที่พอใจ ก็ทำเนียนถามพวกไอ้อากิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ไอ้วอร์ม ยังไม่ละเอียดพอมันเจาะลึกถึงไอ้พายทันที เลยเป็นที่มาของเรื่อง อีนั่น ที่ฝังอยู่ในหัวมัน เวลามันออกอาการอย่างขำเลย กลายเป็นที่ล้ออย่างสนุกของไอ้หวายกับไอ้เจย์ที่ทำอะไรไม่ได้ก็กุเรื่องอีนั่นมาแหย่มันให้เต้น แต่เป็นแบบตลกๆมากกว่า
“มึงยิ้มอะไร”มันถามผมหลังจากทาครีมตามตัวตบท้ายให้
“เรื่องของกู”ผมยักไหล่เดินไปหยิบเสื้อมาใส่
“มันเรื่องของกูด้วย บอกมานะ”มันตามมาดึงออกและขวางหน้า
“ยิ้มเรื่อง อีนั่น พอใจยัง”ผมตอบเอานิ้วจิ้มหน้ามันจนหงาย
“ไอ้ควายยยย”มันส่งเสียงเขวี้ยงเสื้อมาให้ ผมยกยิ้มเดินไปส่องกระจก อืม หน้าใสดีว่ะ แต่ให้ทำเองไม่เอาหรอกมากเรื่อง หันไปอีกที มันเดินไปหยิบรองเท้ามานั่งขัดให้ ของทุกอย่างมันเตรียมให้ผมทั้งหมด พรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้ามืดเผื่อรถติดอีก มันจะไปพร้อมด้วยมีเรียนบ่าย เลิกเรียนจะมาหาที่นี่อีกครั้ง
“กูทำเอง”ผมเดินไปดึง แต่มันดึงกลับ
“ไม่เอา กูอยากทำให้ มึงไปดูอย่างอื่นเถอะว่าครบยัง ขาดอะไรไหม”มันบอกด้วยรอยยิ้ม ผมจุ๊บปาก หน้าผาก จับมันนั่งตักทั้งที่มันขัด
“ดูมึงดีกว่า อย่างอื่นไว้ทีหลัง”ผมกระซิบบอกเม้มหู มันก็หันมาจุ๊บมั่ง เรานั่งอยู่ท่านั้นไม่ได้คุยอะไรกันอีก นอกจากเสียงหัวเราะคิกคักเพราะผมไซร้คอจี๋เอวมันมั่ง อยากไม่มีอะไรคุยดีนัก
“อืม มึงส่องดูสิ เห็นหน้าตัวเองยัง”มันชูรองเท้าที่ถูกขัดจนเงาวับให้ผมส่องดูตามมันพูด
“เห็นแล้วหน้ากูผ่อง แต่หน้ามึงดำว่ะสงสัยจะโดนของ”ผมบอกก่อนจะยื่นไปให้มันส่องมั่ง
“ไอ้บ้า รองเท้ามันดำหน้ากูก็ดำสิ และไอ้ที่มึงหน้าผ่องเพราะกูขัดให้หรอก สำนึกซะมั่ง”มันกระทุ้งพุงพูดใส่ปากยื่น ก่อนจะขัดอีกข้างให้ผ่องเหมือนกัน
“พรุ่งนี้กูไปคนเดียวดีกว่า”ผมกอดเอาคางเกยไหล่ไอ้คนที่สนใจรองเท้ามากกว่าผมแล้วตอนนี้
“ทำไมล่ะ กูอยากไปด้วยนิ”มันวางหันมาพูดปากยื่นหน่อยๆ ก่อนจะหรี่ตา”มึงนัดอีนั่นที่ไหนอีกล่ะ ห๊ะ”วกกลับไปเรื่องอีนี่อีกแล้ว ผมส่ายหน้าคางบี้ไหล่ขาวๆ
“เปล่า นัดแต่อีนี่ แหวะ ไอ้ฝิ่น”ผมแหย่มันเลยโดนแปรงขัดป้ายปากเข้าให้
“สม”มันว่าสะบัดหนีขัดต่อ ผมเอาเสื้อที่มันใส่เช็ดปาก
“กูจะไปนัดใคร นอกจากมึงวะ หืม”กอดแน่นๆพูดใส่หูคนแสนงอน
“และทำไมไม่ให้ไปด้วย”มันถามอีกเหมือนจะยิ้มแต่ไม่หลุด
“ไม่อยากให้มึงเหนื่อย อยากให้นอนเต็มที่พรุ่งนี้มีเรียนสมองจะได้ปลอดโปร่ง”ผมพูดโยกตัวมันไปมา คราวนี้มันยิ้มเต็มที่ผมรู้เพราะกรามบานออกดันแก้มผมอยู่ ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อฟังต่อ”มึงจะได้ไม่ฟุ้งซ่านเรื่องอีนี่อีนั่นอีก”
“เดี๋ยวตบด้วยแปลง นึกว่าจะห่วงกูเรียนไม่รู้เรื่อง”มันยกแปลงขู่ ก่อนจะทำเบะปาก”แหม ได้ทีเอาใหญ่นะ กูแค่เส้นตื้นเรื่องอีนี่อีนั่นไปงั้นแหละ ขำๆ เดี๋ยวจะไม่มีเรื่องทะเลาะกัน เพื่อนมึงจะเหงาปากไม่มีอะไรมาแซวกู แค่นั้นเองไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”แพล่มปนแถออกเบตงเลยมึง ผมหัวเราะเบาๆ
“อ๋อ หาเรื่องให้กูง้อและล่อมึงไปด้วย”ผมกระซิบใส่หูมันที่แดงนิดๆ
“เห๊อะ กูไม่ได้อยากขนาดนั้น มึงนั่นแหละไม่มีเรื่องอะไรก็ล่อกูตลอด”มันเอาหัวโขกหน้าผม ก่อนจะหันมายิ้มหวาน”แต่อย่านึกว่ากูไม่ชอบนะ ล่อกูน่ะดีแล้ว ล่อคนอื่นมึงตายอย่างเดียว”มันยักคิ้วพูดข่มขู่ รู้ทันกูอีกว่าจะแหย่ต่อสักหน่อย
“ฆ่ากูลงเหรอ”ผมเปลี่ยนเรื่องถามมันที่เงียบไปเมื่อฟังจบ นึกว่าจะสวนกลับ
“ฆ่าไม่ลงหรอก”มันพูดเบาๆ หันมามองหน้าเศร้าเอามือลูบหน้าไล่ลงไป”ถ้าตัดไอ้นี่ได้อยู่”มันคว้าหมับที่เป้าทันที
“งั้นมึงฆ่ากูเถอะ”ผมคว้ามือมันมาบีบคอผมแทน มันหัวเราะชอบใจ
“มึงตื่นเต้นไหม”มันขัดเสร็จลุกไปเก็บเข้าตู้
“นิดหน่อย”ผมตอบก่อนจะรับไอ้ตัวขาวที่โดดมาขี่หลังเดินไปครัวกัน วางมันลง
“แต่กูตื่นเต้นว่ะ มันน่าภูมิใจนะโว้ย คิดดูสิใส่ชุดครุย มีครอบครัว เพื่อนๆ มาพร้อมหน้า โคตรมีความสุขเลย”มันพูดพร้อมทำท่าทำหน้าไปด้วย ผมตักน้ำเงี้ยวใส่ถ้วยวางตรงกลาง พร้อมเครื่องเคียง
“มึงรับเองเหรอ”ผมแกล้งถามมันก่อนจะตักเส้นเข้าปาก มันหยุดยิ้มเพ้อเจ้อ
“สัด ขัดตลอด”มันจิ๊ปากก่อนจะกินมั่ง อื๊อหือ แดกไวปานวอก เรียบร้อยก็นั่งดูทีวี อาบน้ำเตรียมนอน ออกจากห้องน้ำก็เห็นมันนั่งสำรวจชุดที่แขวนเอาไว้ ตรวจเอกสารในกระเป๋า ผมส่ายหน้ายิ้มๆ กับความเอาใจใส่ของเมีย ดีขนาดนี้แล้วผมจะไปหาอีนี่ตามนามสมมุติของมันได้ยังไง
“มานี่ดีกว่า”ผมกวักมือเรียก มันหันมามองก่อนจะรับผ้าขนหนูไปเช็ดหัวให้ ไม่เคยให้ใครทำให้เลยนะ มันเอาไดร์ทเป่าหวีให้เสร็จสรรพ
“มึง”มันเรียกทั้งที่ปากกัดเสื้อผมไปด้วย
“หืม”ขานรับ มือก็เกาหลังไปมาอย่างที่มันชอบ
“รักกูไหม”เดี๋ยวนี้ถามประจำ
“ไม่รักมั้ง”ผมบอก มันก็พยักหน้า
“แสดงว่ารัก”เป็นคนคิดดี
“มึงรักกูไหม”ผมถามมันมั่ง
“รัก”สั้นๆกอดแนบแน่น
“แสดงว่าไม่รัก”ผมย้อนมันเสียงขำๆ
“รักของกูตรงปากตรงใจ ไม่ใช่มึงที่ชอบตอบปากไม่ตรงกับใจ”มันจิ้มจมูกผมทำเสียงหมั่นไส้
“มันตรงกันกูก็หน้าเบี้ยวสิ”ผมพูดใส่หูมันอีก ทำเอาหัวเราะคิกกับมุกแป็กๆ ที่เล่นได้กับมันคนเดียว
“พี่อ้อ พี่หลิว หลวงพ่อ ต้องภูมิใจในตัวมึงมากแน่ๆ ขนาดกูยังปลื้มมมมมใจเลย”มันพูดถึงคนที่บ้านผมด้วยน้ำเสียงมีความสุข เมื่อวานไอ้หลิวก็โทรมาหาบอกว่าหลวงพ่อฝากแสดงความยินดีด้วย ผมยิ้มรับทางสาย ใจระลึกถึงท่านตลอด รวมถึงแม่ด้วย
“อืม”ผมรับคำ มองคนในอ้อมแขน”ท่านฝากขอบใจมึงด้วยนะ”
“เรื่องอะไร”มันทำหน้างง ว่าตัวเองทำดีอะไรไว้
“เรื่องของบำรุงที่ฝากให้ตลอด และบอกให้กูพามึงไปหาบ้างถ้าว่าง”ผมพูดจบมันยิ้มเห็นเหล็กดัด ถ้ามันบอกผมเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย ตัวมันก็ไม่ต่างจากผม ถามตลอดท่านฉันหมดหรือยัง ตอนแรกมันใช้คำว่าเสวยเลยนะครับ ผมก็ขำแถมตบหัวไปทีไม่รู้จบภาษาไทยได้ยังไง มันก็หัวเราะกับความเปิ่นของตัวเอง
“จริงเหรอ ท่านพูดจริงเหรอ”มันถามเสียงดีใจกระเด้งๆตัวใส่
“กูเพิ่งรู้ว่ามีเมียโง่”ผมจิ้มหน้าผากมัน มือก็จับก้นให้หยุดกระเด้ง เดี๋ยวจะโดนกระแทก
“กูโง่อะไรอีกล่ะ”มันแว็ดคิ้วขมวด ผมคลายออก
“ท่านเป็นพระ จะมุสาได้ยังไง หือออออ”ผมพูดเน้นๆจิ้มๆๆๆๆๆ
“โอ้ย จิ้มอย่างนี้มึงเอาสว่านเจาะกบาลกูเลยดีกว่า”มันโวยปัดมือออก
“ตีก็ตายแล้ว ไม่ต้องเจาะให้เปลืองค่าไฟหรอก”ผมเหน็บไปอีกที มันจิ๊ปากกัดๆๆๆ ผมดันหน้ามันแต่ใจก็ปลื้มใจมันไม่ใช่น้อยที่ห่วงใยคนในครอบครัวผมตลอด ถ้าผมพูดออกมามันก็จะบอกว่า ‘มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่ากูเป็นครอบครัวมึงเหมือนกัน’
“นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้หน้าไม่ใส”มันตบหลังผม
“ออกกำลังก็หน้าใส”ผมยิ้มกริ่มใส่มัน
“มึงจะลงไปฟิตเนสตอนนี้เหรอ”มันถามหน้าตาไร้เดียงสามาก ผมไม่ได้ประชดนะ มันพูดแบบไม่รู้จริงๆว่าผมหมายถึงอะไร
“ลงไปให้เมื่อย แค่ฟิตนี้ก็พอแล้ว”ผมยักคิ้ว ประกบปากที่อ้าหวอ ก่อนจะหลับตาพริ้มตอบรับ
“พอแล้ว พรุ่งนี้ไม่มีแรง”เสียงท้วงเบาหวิว มือก็ขยำหน้าอกผมไปด้วย ปากบอกว่าพอ แต่ทั้งมือทั้งสะโพกมึงไม่ได้พอตามปากเลย
“เหลือเฟือ”ผมกระซิบและจูบอีก
“จ๊กม๊กเปล่า”ตลกไม่รู้เวลา
“จ๊กมึงนี่แหละ”ผมตบก้น กัดจมูกที่ย่นหนี
“ไม่มีแรงน่ะกูต่างหาก ไม่เอาๆๆ พอๆๆๆๆ นอนเลย เอาไว้หลังรับจริงโน่นเลย จะจัดโปรแถมเต้นโคโยตี้ให้ดูด้วย เอาม้า เอาม้า”มันไม่ยอมคล้อยตาม เอาของแถมมาหลอกล่อผมทีหลัง
“เอามึงดีกว่า แต่คงไม่ต่างจากม้า ดีดกระโหลกพอกัน”ผมพูดยิ้มๆใส่มัน”นั่นๆ ทำฟันเหยินเหมือนม้าอีกมึง”ล้อต่อเมื่อมันทำปากยื่น
“ไอ้บ้า มาให้กูเอาฟันเฉาะหน้าเลย”มันทุบหลังกัดโน่นกัดนี่ ผมก็ฟัดมันมั่ง หัวเราะจนเหนื่อยหลับไปเอง ผมลูบหลังกล่อมอีกที
“ฝันดีนะครับ”จุ๊บหัวเหม่งๆ
“อืม”เสียงตอบรับงึมงำ เมียที่ดีผัวพูดอะไรเออออด้วยหมด หึหึ
/
/
/
-
“อีกรูป”
“ยิ้ม”
“กางปีก”
“ยกขาหน้า”
“ยกขาหลัง”
“ยกพร้อมๆกัน”
“แล้วโดดถีบหน้ามึงใช่ไหม พอยังวะ กูเมื่อยหน้าแล้ว”ผมถามก่อนกำลังจะนั่ง
“เดี๋ยวๆๆ”ร้องห้ามก่อนจะหยิบผ้าสะอาดมารอง”เอ้า นั่งได้”เมื่อเช้าผมแซวมันอยู่ว่าพกเด็กรับใช้มาด้วย มันบอกว่าไม่ใช่มันเป็นซินเดอเลร่าต่างหาก
“หยิบน้ำมากินสิ”ผมบอกไอ้คนที่เอาไอแพดส่องหน้าผมอีกแล้ว ตั้งแต่ตื่น แต่งตัว ขึ้นรถ ออกจากบ้าน จนนั่งที่นี่ มันเก็บทุกช็อตอัพลง ส่งออก กดไลค์ สารพัดจะทำ
“หล่อว่ะ”มันชมและยื่นมาให้ดู
“รูปมึง”ผมเลิกคิ้ว แบบมึงชมตัวเองว่างั้น
“ก็ใช่สิ คิดว่าใครล่ะ”มันก็ทำกลับ ก่อนจะหัวเราะ”ล้อเล่นน่า นี่ๆๆ คนนี้ต่างหาก หล่อซะเสร็จกูเลย คริคริ”ผมผลักหัวมันที่ยื่นมาให้ดูใหม่ รูปผมทั้งนั้นหลายอิริยาบถ ผมไล่ดูจากล่าสุดย้อนขึ้นไป ก่อนจะสะดุดกับรูปช่วงแรก ดูวันเวลายังไม่ใช่ตอนที่ตกลงเป็นแฟนกัน น่าจะช่วงไล่บี้มันอยู่
เป็นรูปผมคร่อมรถ มีข้อความ ‘ท่าอย่างกับขี่ควาย’
ถัดไปใส่หมวกกันน็อค ‘ไม่กันเป้าด้วยล่ะ เผื่อน็อค อิอิ’
ไล่ไปอีกหน้าเคร่งเครียด ‘ปกติไม่เครียด มึงก็หน้าแก่อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”
นอนหลับพิงเสาตรงหน้าคณะ’หลับเอาแรงไปซั่มล่ะสิ เชอะ’ผมยิ้ม น่าจะช่วงทำโปรเจคหนักๆ
และ ยกยิ้มตรงมุมปาก ‘หล่อตาย ควายดูดีกว่ามึงอีก’แถมมีรูปควายยิ้มเปรียบเทียบด้วย
สุดท้าย ยืนสูบบุหรี่หน้านิ่ง ’สูบบุหรี่ได้มะเร็ง หันมาเล็งสูบฝิ่นดีกว่าไหม หุหุ’ ทำเอาผมอดหัวเราะไม่ได้กับข้อความสุดท้ายที่กลายมาเป็นจริง หันไปมองมันอมยิ้มอายๆ เอามือถูแขนไปมา
“อ่อยกูตั้งแต่รูปถ่ายเลยนะมึง ยังไง”ผมพูดขำๆ
“อะไรเล่า”มันทำเสียงหงุงหงิงมือก็ซับหน้าให้
“แอบถ่ายกูทำไม”ผมยิ้มเอาลิ้นดุนแก้ม
“เปล๊า กูจะถ่ายพี่หล่อๆอีกคนต่างหาก แต่มึงเสือกเดินเล็มหญ้าตรงหน้ากล้องกูเอง”มันยักไหล่พูดเสียงสูง ผมมองหน้ายิ้มๆ
“ไม่มีหรอกหล่อกว่ากูน่ะ ยอมรับเถอะแอบชอบกูตั้งแต่แรก”ผมอวยตัวเองจับมือมันให้หยุดเช็ดสักที ไม่งั้นลามยันหัวแน่
“ไม่ได้ชอบ หมั่นไส้ต่างหาก”มันทำหน้าใส่ด้วย
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน มาหมั่นไส้กูทำไม”ผมยักคิ้วถามกลับ
“ก็ไม่ได้เป็นนี่แหละเลยหมั่นไส้ มีไรไหม”มันตอบกวนๆ ทำตาโตปากจู๋ส่ายไปมา
“และทำเล่นตัวตอนกูขอเป็นแฟน”ผมโอบเอวมันมาใกล้ๆ
“มึงไม่ได้ขอ มึงบังคับ”มันจิ้มจมูกผมกลับ
“มึงไม่ทำตามก็ได้”ผมงับหูมัน
“กูทำตามหน้ามึงหรอก หน้ามึงบอกว่า”มันพูดกลับทำตาเจ้าชู้ใส่ผมที่เลิกคิ้ว” สงสารกูเถ๊ออออะ ไม่มีใครจะเอาแล้วววว ฮ่าๆๆๆ”มันลากเสียงพูดแบบน่าสงสารกวนๆแล้วก็หัวเราะชอบใจ ผมเลยโยกหัวมันแรงๆจนมันเวียนหัวบอกให้พอสักที
“หน้าไม่อายนะมึง แอบชอบกูก่อน”ผมล้อมันอีก แทนที่มันจะอายกลับยกยิ้ม
“ใครกันแน่ หา”มันลอยหน้าใส่ก่อนจะทำผมอึ้งอีกรอบ
รูปมันนั่งตรงม้าหิน เหม่อลอย ‘นั่งใจลอย คอยกูล่ะสิ’ มันอ่านเบะปากยิ้มๆ
รูปมันกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย ‘กูอร่อยกว่าเยอะ’ หัวเราะคิกๆ
รูปมันคร่อมมอเตอร์ไซด์’คิดว่าคร่อมกูสิท่า’ มันหันมองค้อนๆแต่ปากอมยิ้ม ผมก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ จะแถอะไรล่ะครับหลักฐานมันเห็นๆกันอยู่ มันก็ไล่ลงไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ
“เยอะกว่าอีกนะ”มันทำเสียงล้อเลียนที่รูปมันมากกว่ารูปผม บ่งบอกว่าผมทำตัวสโตคเกอร์กว่ามัน และ สุดท้าย
รูปมันยิ้มเหมือนมองมาทางผม ‘มองอย่างนี้ วิ่งมาขี่กูเลยดีกว่า’
“ฮ่าๆๆๆๆ ยิ่งกว่ากูอีก คริคริ”มันหัวเราะตัวงอก่อนจะค่อยๆกลั้นแต่ยังเล็ดลอด “ไหนบอกสิ ยังไง”ย้อนศรมีกระแทกไหล่
“อะไร กูจะถ่ายรูปแรด แต่มันไม่มีเลยติดมึงมาแทน”ผมไม่รู้จะยกอะไรมาอ้างมัน ผมก็อายเป็นนะ
“เหรออออ ไอ้ควายยยยย”มันยื่นหน้ามาพูดใส่ทำปากจิ๊จ๊ะ ก่อนจะหัวเราะจิตๆใส่กัน
“เหรออออ ควายเลยได้แรดเป็นแฟนเลยเน๊าะ”เสียงแทรกกลางทำเอาผละออก
“พี่หวาย แหวกแหนมาเชียวนะ”ไอ้ฝิ่นพูดเสียงดัง เอามือตีแขนอย่างตกใจ หันไปมันมากันหมดแล้ว
“มึงระวังมันลากลงไปแดกในน้ำนะโว้ย”ไอ้เจย์แปลเสริมทันที
“มึงก็แดกพร้อมกูนั่นแหละ สัด”ไอ้หวายผลักไอ้เจย์แล้วนั่งแทน
“มึงไม่ไปเรียนเหรอ ห่างผัวสักพักก็ได้”ไอ้เจย์ผลักหัวมันก่อนจะนั่งลงข้างไอ้หวาย ตามด้วยไอ้พายกับไอ้บลู
“ไม่ได้หรอก จะเกาะติดจนกว่าจะเข้าข้างในแหละ”มันตอบเสียงสะบัดๆ ก่อนจะทำหน้าที่ยกไอแพดถ่ายรูปพวกผม นี่แค่ซ้อมมันถ่ายเป็นร้อย วันจริงน่าจะหลักพัน สักพักมีรุ่นน้องมาขอถ่ายด้วย มันก็ถอยไปนั่งรอ มีเรียกมันถ่ายคู่ด้วย ไอ้พายกับไอ้บลูโดนแซวเยอะหน่อย ยิ่งไอ้หวายกับไอ้เจย์เจอน้องๆจัดท่าแบบคู่จิ้นให้ มันก็เล่นซะสมจริงเลย ทำเอากรี๊ดกร๊าดชอบใจจนมาถึงกลุ่มสุดท้าย ยืนเกาะแขนยื่นหน้ามาใกล้ๆ ประกบสองข้าง ผมจำไม่ได้หรือไม่คิดจะจำด้วยซ้ำว่าชื่ออะไร
“ฝิ่นถ่ายให้หน่อยสิ”เรียกเมียผมเสียงหวาน ยิ้มมุมปาก
“ไม่รับถ่ายสัมภเวสี”มันบอกเอามือกอดอก จิกตามอง
“อี เอ้อ แฟนพี่ไผ่ขี้หวงอ่ะ ถ่ายให้หน่อยก็ไม่ได้”น้องจะหลุด ก่อนจะเปลี่ยนท่าทีหันมาทำเสียงอ้อนผม
“มา พี่ถ่ายให้”ไอ้พายเลยจัดการเองเป็นการตัดปัญหา ทำท่าลังแต่ต้องยอมไอ้พายมองประมาณว่าไม่ให้ก็ไปซะ จะต่ออีกแต่ผมยกมือเป็นการพอ ทำให้ฮึดฮัดนิดหน่อยก่อนจะเดินจากไป
“ขอโทษ”มันพูดออกมา
“อะไร”ผมจับมือมัน
“ทำนิสัยไม่ดี”มันกุมทับ
“ไม่เห็นมี ทำตอนไหน”ผมพยักหน้าถาม มันยิ้มกว้างกอดเอว
“เมียนิสัยเสีย ไม่ต้องโทษใคร”ไอ้หวายตบไหล่ผมทำหน้าเอือมๆ
“ผัวตามใจจนเคยตัว”ไอ้เจย์ ต่อเป็นกลอนคล้องจองเลยพวกมึง
“ก็เรื่องของกู”ผมบอกมัน ทำเอาเมียยิ้มกว้างกว่าเดิม
“ฮิ้วๆๆๆ”พวกมันเป่าปากแซว
“รู้จักนอกหน้านะมึง เดี๋ยวนี้”มันยังแซวไม่เลิก ก่อนจะได้เวลา
“ไม่เอารถไป”ผมพูดกับมันที่จัดเสื้อดูความเรียบร้อยให้อีกที
“ไปแท็กซี่ดีกว่า กลับมาเดี๋ยวไม่มีที่จอด เอาล่ะเรียบร้อย”มันบอกก่อนจะตบแปะๆ
“อืม ถ้า”ผมรับคำจะพูดแต่มันเอามือปิดปาก
“จะรอ”แค่นั้นผมก็ยอมแล้ว ก่อนจะแยกกันไป
/
/
/
หลังกลับจากฉลองเล็กๆ แค่กินข้าวต้มร้านเฮีย ก็แยกทางใครทางมันเพราะวันนี้ทุกคนเพลียมากแล้ว กว่าจะซ้อมเสร็จตั้งแต่บ่ายเกือบสองทุ่ม มีผิดพลาดต้องซ้อมใหม่ แต่ไม่โทษว่าความผิดใคร มีแต่ให้กำลังใจให้ผ่านไปด้วยดี มันก็ต้องมีผิดพลาดตื่นเต้นเป็นธรรมดา ขนาดผมว่าชิวๆยังมีเกร็งนิดๆเลย แล้ววันรับจริงจะขนาดไหน พอทุกอย่างผ่านก็โล่งอก พอออกมากว่าจะได้กลับก็มีถ่ายรูปคุยกัน นานๆจะรวมคณะกัน ไอ้ฝิ่นก็อดทนเป็นเลิศไม่มีบ่น ยังซื้อของกินติดมือมาด้วย พวกผมโซ้ยจนเกลี้ยงด้วยความหิวเหมือนกันก่อนออกจากที่นั่น
อ่อกก แหวะ พรืดดด เสียงใครสำรอกออกทั้งปากบนปากล่าง ผมปรือตามอง ก็เห็นมือกอดความว่างเปล่า
“อื๊อ อ่อกกก”เสียงดังมาจากห้องน้ำ ผมเดินไปฟังใกล้ๆ พรืดดดด
“เฮ้ย เบาหน่อยไส้ออกมากองแล้วมั้งมึง”ผมเคาะบอกไอ้คนในห้องน้ำ แต่สงสัยไม่ได้ยิน เสียงยังดังต่อเนื่องอย่างไม่อาย ก่อนจะเงียบไป พร้อมเสียงกดน้ำ เปิดประตูออกมาหน้าเซียวๆเดินสโหลสเหล
“อืม”มันงึมงำ ก่อนจะกอดเอวผมไปนอนต่อ
“ท้องเสียเหรอ”ผมถามก่อนจะปิดไฟหัวเตียง
“อืม สงสัยส้มตำปลาร้าเมื่อกลางวันแน่เลย”มันสารภาพออกมา
“ถ่ายกี่ครั้งแล้ว”ผมถามเอามือลูบหน้าผากที่มีเหงื่อซึมทั้งที่เปิดแอร์ มันส่ายหน้า
“ไม่ได้นับ เดี๋ยวก็หายไม่เป็นไรหรอก นอนเถอะ”มันหลับตาลง ผมลุกออกจากห้องกลับเข้ามาพร้อมเกลือแร่
“กินหน่อย”ผมประคองมันลุกขึ้นมาดื่มเกือบหมด ผมกำลังจะถามอาการต่อ แต่มันทะลึ่งพรวดวิ่งเข้าห้องน้ำ ผมลุกตามได้ยินเสียงถ่ายแบบหมดไส้หมดพุง เปิดบานเลื่อนเข้าไป
“เข้ามาทำไม มันเหม็น”มันเงยหน้าบอกผม เอามือกุมท้อง ผมเพิ่งเห็นชัดๆว่าหน้ามันซีดขนาดไหน เดินเข้าไปหามันนั่งน้ำตาไหล ผมดึงมากอดทั้งที่มันนั่งถ่ายอยู่พร้อมเสียง แต่ไม่ใช่เวลาจะมาขำหรือพะวงเรื่องกลิ่นและเสียง ผมเป็นห่วงมันมากกว่า เกิดเป็นลมล้มพับหน้าทิ่มพื้นไปจะทำไง
“ฮึก ฮือออ”ร้องไห้ออกมา
“ไม่ร้อง ถ่ายให้เสร็จ เดี๋ยวไปหาหมอ”ผมปลอบมันลูบหัวลูบหลัง
“ฮึก ฮึก กูอาย”มันบอกเสียงสะอื้น
“อายอะไร”ผมถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว มันเงยหน้ามองก่อนจะก้มลงมองตัวเอง “ อ๋อ จู๋เล็ก”ผมแหย่ให้มันรู้สึกไม่กระดาก มันทุบอย่างไม่มีแรง ผมกอดมันอยู่อย่างนั้นจนถ่ายเสร็จ และทำความสะอาดเรียบร้อย ผมหยิบกางเกงนุ่งให้ อุ้มเข้าเอวเดินออกไป ก่อนจะวางลงเดินไปหยิบเสื้อคุมมาใส่ทับเสื้อกล้ามสีขาวบางตา เปลี่ยนขาสั้นเป็นกางเกงวอร์มให้ ผมไปแต่งตัวบ้าง หยิบกุญแจ กระเป๋าเงิน เดินมาอุ้มเมียออกจากห้อง ตรงไปโรงพยาบาลใกล้ๆทันที
“เดี๋ยวถึงแล้วนะ”ผมบอกคนข้างๆที่ปรับเบาะให้นอน เอามือกุมท้อง
“ครับ”ตอบเบาๆ ผมลูบหัวอีกทีก่อนจะเลี้ยวโค้งหน้า
“อาหารเป็นพิษครับ หมอให้น้ำเกลือและยาฆ่าเชื้อแล้ว มีไข้นิดหน่อย พรุ่งนี้ถ้าไม่มีอะไรก็กลับได้ ”หมอที่อายุประมาณสามสิบกว่า บอกอาการเมียผมที่นอนบนเตียงคนไข้แล้วตอนนี้ ผมพยักหน้า
“ครับ ขอบคุณครับ”ผมพูดแต่ตามองแต่คนบนเตียง
“ขอตัวนะครับ”คุณหมอหนุ่มขอตัว พร้อมพยาบาลที่ตามมาด้วย บอกว่าถ้าตื่นตอนไหนให้กินยาที่จัดไว้ให้ก่อนเลย ผมรับทราบก่อนจะเดินไปนั่งข้างเตียง ตอนหมอเจาะน้ำเกลือมันมองผมตลอดเลยแต่ไม่กล้าร้อง
“พี่ไผ่อย่าบอกปู่กับป้านวลนะ น้องไม่อยากให้เป็นห่วง เดี๋ยวก็หายแล้ว”มันบอกผมที่พยักหน้ารับ นี่แหละความน่ารักของคุณน้องที่นึกถึงคนรอบข้างเสมอ ถ้าไม่หนักหนาสาหัสจริงๆจะไม่เอ่ยปากเป็นอันขาด
“อืม ไม่ร้องนะ ปวดท้องอยู่ไหม”ผมลูบหัวเข้าไปกอดและถามใกล้ๆ มันเอามือข้างที่ไม่ได้เจาะเกาะแขน
“ไม่ปวดแล้ว แต่เจ็บไอ้นี่”มันชูมือข้างที่เจาะให้ดู
“อย่ายกเดี๋ยวเลือดไหลย้อน”ผมพูดเอามือจับลง
“เหมือนกรดไหลย้อนป่ะ”มันยังเอาหน้าเซียวๆมาฉีกยิ้ม
“ปากดีอย่างนี้ หายขี้แตกแล้วสิมึง”ผมแซวมันยิ้มล้อเลียน มันส่ายหน้า
“ปริบๆอยู่เลยจับดิ”มันบอกพร้อมเอามือผมไปจับก้นมัน เลยตีไปที มันตาปรือสงสัยยาจะเริ่มออกฤทธิ์
“หลับซะ”ผมบอกมันที่หน้าหน้าซุกมือ
“พี่อยู่นี่นะ”มันพึมพำ
“อืม”รับคำ สักพักมันก็หลับสีหน้าอ่อนเพลีย ตอนอยู่ร้านเฮียผมคิดอยู่เหมือนกันดูหน้าดูมันหงอยๆ คิดว่ามันง่วง แต่ก็ยังต่อปากต่อคำกับไอ้พวกนั้นได้ ไม่มีอาการอะไรเลย มันคงไม่อยากให้ผมเป็นห่วงและถ่วงความสนุกคนอื่น ถ้าผมสังเกตอีกสักนิดมันคงไม่เป็นขนาดนี้
“ถ้ามึงเป็นมากกว่านี้ กูจะมีหน้าไปขอมึงจากปู่มาดูแลได้ยังไง”ผมยกมือเล็กๆขึ้นมาจูบ ก่อนจะหันไปมองประตูที่ถูกเคาะและเปิดเข้ามา เป็นพยาบาลหน้าตาใจดี
“ขอโทษค่ะ ขอเช็ดตัวคนไข้หน่อยนะคะ”เธอบอกด้วยรอยยิ้ม เข็นรถที่มีอุปกรณ์การเช็ด เตรียมจะปิดม่าน
“ผมขอทำเองได้ไหม”ผมถามพยาบาลที่ชะงักมือหันมามอง
“ได้ค่ะ”เธอตอบด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถอยออกไปรอนอกผ้าม่าน ผมลงมือเช็ดตัวคนไข้ส่วนตัวอย่างเบามือ มันบิดตัวร้องงึมงำก่อนจะเงียบเสียงเมื่อเรียบร้อยแล้ว ผมเปิดม่านและส่งคืน เธอยิ้มก่อนจะเดินออกไป ผมก็มานั่งเฝ้าตามเดิม ตื่นเกือบทุกครึ่งชั่วโมงเพราะมันขยับตัว นึกว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ใกล้เช้าสีหน้ามันดีขึ้น
/
/
/
“ไอ้ฝิ่นขี้แตก ก๊ากกกกกๆๆๆๆ”เสียงไอ้เจย์หัวเราะชอบใจ แต่มันตกใจกว่าเพื่อนถามอาการละเอียดยิบอย่างกับผมเป็นหมอ ‘อาหารเป็นพิษ กินอะไร ยังไง เมื่อไร ตัวร้อนไหม #%*)_)(@@@@’
“กูเป็นผัวไม่ใช่หมอ”ผมตอบมันอย่างกระชับและตัดฉับเสียงอ้าปากมันทันที
“สัด”จบ
“หัวเราะปากกว้างระวังขี้เข้าปากเห๊อะ”มันก็ตอบกลับ ปากก็กินข้าวต้มที่ผมป้อนไปด้วย
“ลงทุนนะมึง กลัวผัวไม่รักหรือไง ถึงกับล้างตู้เย็น”ไอ้หวายที่น่าจะนั่งข้างๆกัน
“พี่ก็ล้างมั่งสิ เผื่อพี่เจย์เขาเห็นจะได้อยากเสียบ คริคริ”มันก็หัวเราะมั่ง อ้าปากกินต่อ
“กูขอให้มึงขี้แตกต่อ เพี้ยงๆๆๆๆ”เสียงมันสาปแช่ง ส่วนไอ้บลูกับไอ้พายมาหาเมื่อเช้าเอาข้าวต้มมาให้โถใหญ่ ซัดกันเกลี้ยง เมียขนาดเพลียล่อไปสองชาม
“กูเชื่อแล้วว่ามึงขี้แตก”ไอ้พายพูดขำๆ
“ไม่แดกโถไปด้วยวะจะได้อิ่ม”ไอ้บลูเอาโถยื่นให้มันที่ทำเป็นอ้าปากรับและสารพัดเสียงล้อเลียนแกมเป็นห่วงของเพื่อนมันดังมาตามสาย ว่าจะมาเยี่ยมแต่มันบอกไม่ต้องมาหรอก กำลังจะกลับแล้ว
“อืม อาการอื่นก็ไม่มีอะไรแล้ว”คุณหมอคนเดิมพูดพร้อมกับแหวกเสื้อเมียผมเข้าไปตรวจ ผมไม่ถือว่าเป็นการลวนลาม เคสนี้ละให้ หึหึ
“หมอขอตัวนะครับ น้ำเกลือหมดก็กลับได้เลย”คุณหมอบอกและเดินออกไป ผมให้มันนอนเล่น ก่อนจะไปจัดการค่าใช้จ่ายและรับยาจะได้ไม่เสียเวลา
/
/
/
“อันนี้กินก่อนนอน งั้นต้องนั่งกินก่อน ถูกไหม”มันหยิบยามาอ่าน หันมาถามผมที่รินน้ำให้
“อืม แดกซะ พรุ่งนี้กูจะแวะไปเอายาทางประสาทมาเพิ่มให้”พูดเสร็จผมก็เดินไปเปิดทีวี เมียหัวเราะคิกคัก ก่อนจะล้มตัวนอนตักผม เอามือลูบหน้าปิดตาแกล้งไม่ให้ดูทีวี ผมเลยยกมันขึ้นมานั่งตัก เอาหน้าผากวัดความโหนก มัน ไม่มีไข้แล้วก่อนจะจ้องหน้ามันที่ยิ้มแป้น และค่อยๆปรับระดับหุบลงที่ผมเอาแต่จ้องอย่างเดียว หน้าเริ่มเสียผมเลยต้องเอ่ยปากก่อนจะเมียจะเสียน้ำที่ตาอีกห่าใหญ่
“มึงผิดสัญญา”ผมพูดข้างแก้มที่มีเลือดฝาดแล้ว มันมองหน้าเพราะรู้แล้วว่าผมจะทวงมันเรื่องอะไร”ถ้ามึงเป็นอะไรมากกว่านี้ กูคงไม่กล้าจะไปขอมึงจากปู่แน่”ผมเอาหน้าผากชนกับมันอีกครั้ง
“น้องขอโทษ ไม่ใช่จะไม่บอก คิดแค่ว่าไม่น่าจะเป็นอะไรมาก พี่ไผ่อย่าโกรธนะ น้องขอโทษ”มันกอดเอาหน้าซุกซอกคอผมพูดแต่ขอโทษ ผมตบหลังมันเบาๆ
“ไม่ได้โกรธ แต่ห่วง ห่วงมากด้วย”ผมกอดกระชับ
“น้องรู้ จะไม่ทำอีก พี่ไผ่ไปขอนะ ไม่ต้องขอก็ได้ น้องย้ายมาอยู่เอง นะๆ”มันพูดทั้งช้าทั้งเร็ว แต่เสียงอ้อน หอมแก้มผมสองข้างกอดคอไม่ยอมปล่อย
“เด็กโง่ อย่าทำอีก อย่าเกรงใจกู นิดๆหน่อยๆก็ต้องบอก อ้อนกูเยอะๆ เพราะกูให้สิทธิ์มึงไปแล้ว แค่มึงคนเดียว”ผมจะใจแข็งกับมันได้ยังไงแค่มันทำหน้าจะร้องไห้ใจผมก็อ่อนยวบแล้ว ยิ่งเห็นมันเจ็บป่วยก็อยากจะเป็นซะเอง มันอดทนและรักผมแค่ไหนผมไม่ให้มันเท่านั้นหรอกแต่จะให้มากกว่า
“รู้แล้ว ต่อไปกูจะใช้สิทธิ์เยอะๆ อย่ามารำคาญทีหลังแล้วกัน”รับคำแต่แอบมีกระเง้ากระงอด
“กูรำคาญที่หูได้ไหม”ผมแหย่มันพร้อมงับหูมันย่นคอหนี ตามไปหยอกจนพอใจ จับหน้ามันให้มอง
“ไม่ว่าจะวันอะไร เวลาไหน โดยเฉพาะเวลาที่มีความสุข กูอยากให้มึงอยู่ข้างๆ เพราะมึงคือความสุขของกู จำไว้”ผมจูบปากมันที่เหมือนจะเบะ มันก็จูบตอบ”ได้ไหม” มันส่ายหน้า ผมคิดว่าขอมากไปเหรอ
“กูจะอยู่กับมึงไปเรื่อยๆ ไม่เฉพาะแค่วันที่สุข ไม่ว่าจะทุกข์ จะเกิดอะไรขึ้น ให้กูอยู่ด้วยนะ”มันจูบผมกลับทั้งน้ำตา ผมจูบซับน้ำตา ไล่มาปาก จบที่ตรงหัวใจ
“รักน้องนะ”ผมบอกและกอดความสุขของผมอย่างแน่น กลัวจะหลุดไปจากอ้อมแขน ได้ยินเสียงตอบรับและกอดตอบด้วยความรักที่มีให้กันอย่างไม่ต้องไปกำหนดให้มัน ปล่อยมันเดินไปพร้อมเราเรื่อยๆก็พอแล้ว
**********************************************************************************************
ปล. จบสักที เฮ้อ จบตอนนี้นะ อ๊าคคคคค โดนทีนน ใกล้จบแก้แล้วแก้อีก นึกว่าจะดีขึ้นเปล่าเลย วกวนเหมือนเดิมนี่แหละวะ ฮ่าๆๆ และน้อมรับทุกคำติ เพื่อนำไปปรับปรุงแก้ไขในคราวต่อไปที่อาจจะมีเวลาได้เขียนมาลงอีก ขอบคุณสำหรับคำผิดที่ช่วยดูให้ ขอบคุณกำลังใจทุกเม้นส์ทุกอ่านค่ะช่วยๆอ่านกันอีกนิดเน้อ ขอบคุณคะ ไปแล้วววววววววววว เคลียร์งานต่อ
-
จิ้มคนเขียนนนนนนนน :z13: :z13: :z13:
-
+1lสนุกมากกกกก o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ไผ่กะฝิ่นหวานตลอดเลย
อิจฉานะ
-
อ้ายไผ่คือฝันเป็นตาย่านแถะน้อ !!
-
ขึ้นต้นมาประหนึ่งจำเลยรัก ที่แท้ก็ฝันนี้เอง :laugh:
ในที่สุดก็ได้รู้ที่มาของอีนี้แล้ว เออ ฮาได้อีกนะนังจอย :m20:
ชอบตอนที่น้องดูแลพี่ตอนรับปริญญา ชอบตอนที่พี่ดูแลน้องตอนป่วย
ให้ความรู้สึกว่าคนรักกัน ก็ต้องอยู่ด้วยกัน ดูแลกันทั้งตอนสุขและทุกข์
สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้ที่สุด :กอด1:
-
กำลังคิดเลยว่าจะด่าพี่ไผ่ยังไงดี แต่พี่ไผ่ดันตื่นมาซะก่อน :laugh3: อดด่าเลยอ่ะเสียดายจัง
แอบคิดว่าน้องฝิ่นอาจจะฝันเรื่องเดียวกับพี่ไผ่ก็ได้นะเนี่ย
อีนั่นเนี่ยเห็นหน้าพี่ไผ่แล้วกะเนียนเผื่อจะได้แน่เลยอ่ะ แต่ยังไงก็สู้น้องฝิ่นของเจ้ไม่ได้หรอก o18
โห...น้องฝิ่นดูแลพี่ไผ่ดีมาก ดีขนาดนี้พี่ไผ่ไปไหนไม่รอดหรอก แล้วยังทำตัวน่ารักอีก ใช่ป่ะพี่ไผ่
พี่ไผ่ก็เป็นห่วงน้องฝิ่นมากๆ แถมยังตามใจอีกนะเนี่ย :m3: พี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักเวอร์อ่ะ รักและดูแลกันดีมากเลยอ่ะ
ว่าแต่คนที่รู้ทั้งรู้แต่ก็เข้ามากวนประสาทน้องฝิ่นเนี่ยโรคจิตรึเปล่าถามจริง ก็รู้ๆ อยู่ว่าจะโดนอะไร
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4:
-
น่ารักมากเลยคู่นี่ :กอด1:
น้องฝิ่นเอาใจใส่พี่ไผ่มากเลย แล้วอย่างนี้พี่ไผ่จะทิ้งน้องลงได้ไง หึหึ
-
น่ารักตล้อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นู๋ฝิ่นก็หายไวๆนะจ๊ะ จุ๊บุๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
อ๊ายย~~~~~~~~~!!!!!!!
ละลายกองอยู่หน้าคอมแล้วเนี่ย >///////<
:m1: :m1: :m1:
-
หวานปนฮา กับอีนั่นอ่ะ 555
-
อาหารเป็นพิษทรมานนะคะ กอดโอ๋ๆฝิ่นด้วยคน :กอด1:
ตลกเรื่องอีนี่อีนั่นจังเลย ฝิ่นก็ช่างหาเรื่องทะเลาะกับสามีเนอะ :laugh:
พี่ไผ่เรียนจบ รับปริญญาแล้ว เป็นผู้ใหญ่เต็มขั้น ต่อไปก็หาเงินไปขอน้องฝิ่นแล้วสิทีเนี้ย
แต่ถึงไม่ไปขอน้องก็ยอมย้ายมาอยู่เองนี่นา :m20:
-
จบแล้ววววว :monkeysad:รวมเล่มเถอะค่ะอย่กได้มากกกก :3123:
-
วู้วๆ
มาต่อแล้ววว
ใกล้จบแล้ว
ทั้งสองยังรักกันอบอุ่นเหมือนเดิม
ขอบคุณคนเขียนนะค้าาา
-
พี่ไผ่อ่อนโยนมว้ากกกกกกกกก :o12: :o12:
น้องก็อ้อนน่ารัก งื้อออ อิจฉา
-
น่ารักทั้งคู่เลย. พูดให้ถูกก็ทุกคู่แหละ :-[
อย่าลืมตอนพิเศษนะคะ ไม่อยากให้จบเลย
-
อ่านบุคลิกแล้วไม่น่าจะหวาน ก็หวานกันได้มากมายขนาดนี้ คนอ่านจะตายอ่ะ :impress3:
-
อ่านตอนนี้ยิ่งปลื้มพี่ไผ่กะน้องฝิ่นอ่ะ รักและดูแลกันเปนอย่างด :-[
-
ขึ้นต้นมาทำอาตกใจ
ลงท้ายแอบหวาน
น่ารักมากกกกกกกกกกก :bye2:
-
ทั้งซึ้ง ทั้งขำ
+1 ขอบคุณมากค่ะ
:กอด1:
-
น่ารักอีกแล้วนะพี่ไผ่
-
อยากมีแบบพี่ไผ่ซักคนนึงจังเลย :กอด1:
-
น้องฝิ่นน่ารักจริง ๆ นะเออ พี่ไผ่ก็แมนมาก
เป็นคู่ที่ไม่เคยวอกแวกนอกกายนอกใจกันเลย นับถือ ๆ
-
รักกันตลอดไปนะพี่ไผ่กะน้องฝิ่นตอนนี้ซึ้งมากมาย
-
น่ารัก ซึ้ง รักคู่นี้มาก ๆ
เปิดฉากมาซะตกใจแต่กะแล้วว่าอาจเป็นฝันเพราะพี่ไผ่ของเราไม่ใช่คนอย่างนี้
เรื่องอีนั่นนี่ฮามาก นางจะหน้าด้านไปไหน ปกติแค่พี่ไผ่แกเย็นชาใส่ก็ควรรู้ตัวได้แล้ว แต่นี่ต้องถึงมือไอ้น้องฝิ่น
กว่านางจะสลดไปได้ต้องเจอของจริงก่อน เรื่องไม่ใช่เรื่องจะบ้าตาย แต่ก็ฮามากนะ
น้องฝิ่นน่ารักมากดูแลคุณแฟนดีสุด ๆ ทุกรายละเอียด จนถึงขัดรองเท้าตรวจโน่นนี่จะไม่รักได้ไงเนอะ
ฮาตอนดูรูปในเฟซเก่าๆ กัน เค้าก็หลงกันตั้งแต่นานนู้นนะ อ่อยกันไปมาตัลหลอด
ตอนไม่สบายน่าสงสารมาก เจ็บป่วยก็ไม่ยอมบอกเน้อ พี่ไผ่นี่เครียดเลย พอเจ็บจริง ๆ ไม่ยอมอ้อน
ทำไมน้องฝิ่นมันน่ารักงี้ว้าคนอ่านหลงเธอจริงจัง
ขอบคุณค่ะ
-
ตอนนี้มีครบทุกอารมณ์เลย :กอด1: o13
-
หวานตลอดคู่นี้ รักกันดีชอบ ชอบ
แอบขำข้อความบรรยายภาพ 555
-
น้องฝิ่นกับพี่ไผ่...น่ารักจั๊ง รักกันดูแลกันดี๊ดี
ทำเอาคนอ่านปวดแก้มไปเลย ก็อ่านไป อมยิ้มไป ฉีกยิ้มไปกับความรักระหว่างคู่รัก(ความจริงสามี+ภรรยาแหละ)
ความรักใคร่กลมเกลียวกันระหว่างเพื่อน และหัวเราะไปกับมุกทั้งหลายของตัวละครน่ะ
-
อร๊ายยยยย น่ารักอีกแล้วคู่นี้ จะไปตามหาผู้ชายแบบพี่ไผ่ได้ที่ไหนมั้งเนี่ย :z3:
ขอบคุณค่ะที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านนนน :3123: :L2: :กอด1:
-
หวานกันจริงๆ ชอบนะหวานๆแบบนี้ :impress2:
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลย ฝิ่นไผ่น่ารัก ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรัก โอ้ยเขิล
-
อ่านแล้วก็อิ่มเอม มีความสุข :กอด1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรับรู้ว่าคู่นี้เขารักกันมาก ชอบเวลาที่ดูแลกันยามเจ็บป่วย
ไผ่ไม่รังเกียจขี้ฝิ่นเลยอ่ะ
-
:o8:
อยากได้พี่ไผ่
จะหาผู้ชายอย่างนี้ที่ไหนนนนนนๆๆ
-
แปะไว้ก่อนน้า
อ่านไปตอนแรกงงเลย
ทำไมพี่ไผ่เลวอย่างนี้อ่า สงสารน้องฝิ่น อ้าววที่แท้ก็ฝันนี่เอง
ตอนนี้ยาววมากมาย เดี๋ยวมาอ่านต่อทีหลังเน้อออ :z2:
-
โห พี่ไผ่ น่ารักมากกกก :impress2:
จะเอาแบบนี้มั่งๆๆ5555
-
งืออออออ รักพี่ไผ่อะ อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมนิดๆ
คือพี่แกรักน้องมากเลยนะ ไม่มีรังเกียจอะไรเลยอะ สุดยอดจริงๆ
-
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ชอบตอนนี้มาก T T
-
พี่ไผ่น่ารักมากเลย
ดูแลน้องดีแถมไม่รังเกียจด้วย
เอาใจไปเล้ยยย
-
ตอนนี้อบอุ่นมากอ่า น้ำตาไหลเพราะซึ่งด้วย เซนซิทีฟไปมั๊ยเรา? :-[
เมื่อไหร่จะมีบ้างน้าาา
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
ชอบอ่ะ มันน่าประทับใจมาก คือสองคนนี้น่ารักจริงๆ ขอบคุณคนเขียนค่ะ ตอนนนี้น่ารักมาก ^^ อ่านแล้วอยากมีความรักแบบนี้บ้างเลยค่ะ -0-
-
ฮิ้ววววว หวานจะไม่ไหวววว มดกัดเลยอ่ะ พี่ไผ่ น่าร้ากกกก
-
:beat:สนุกมากกก
-
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นโรแมนติกเกินไปล่ะ!
ไม่อยากให้จบเลย! :( *อย่าลืมตอนพิเศษนะ! (:
-
อ่านแรกๆ อิจฉาพี่ไผ่.........
อ่านๆ ไปอิจฉาฝิ่นอนงค์.........
คู่นี้รักกันดูแลกันดีตลอด.....
แถมเพื่อนที่น่ารักทั้งหมด
นึกว่าตอนนี้จะไม่มีออกเสียแล้ว
-
พี่ไผ่เป็นสามีที่ดีที่สุดดดด
ปล. อยากอ่านเรื่องของหวายกับเจย์อ่าครับ อยากมากกกกกจิ้นนนน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ รักพี่ไผ่นะจร๊ะ
-
หวานมดขึ้นอ่ะ อั้ยย่ะ เขินสุดๆ
พี่ไผ่รักน้องเยอะๆนะ
-
ใกล้จบแล้วรู้สึกว่าอิพี่ไผ่จะเปิดเผยด้านอ่อนโยนมากขึ้นนะ
ดูแล้วน่ารัก แต่คิดอีกทีก็เหมือนไม่ใช่อิพี่ไผ่ที่คนอ่านเคยรู้จัก
-
ไผ่แมนโคตรๆๆๆๆ o13
-
ยังยืนยันคำเดิมว่า ไม่อยากให้จบเลย อ๊ากกกกกกกกกกกก :serius2:
อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆๆๆๆๆ เพราะว่าทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้แล้วจะมีความสุขมากค่ะ :กอด1:
-
ตกใจตอนแรกที่ทะเลาะกันเรื่อง"อีนั่น"ที่ไหนได้พี่ไผ่ฝัน แต่คู่นี้เขารักกันมากจริงๆเนอะ ดูแลกันไม่ว่ายามป่วยหรือสบายดี
-
ไผ่กับฝิ่นน่ารักเกิ๊นนนนนนนนนดูแลกันแบบนี้ไปนานๆนะไม่ว่าจะเป็นวันที่สุขหรือวันที่เศร้า
-
ดีใจสุดๆ ที่มาต่อแล้ว รอคอยความหวานครั้งหน้าจร๊า!!!!!!!!!
-
มันไม่รุ็สิ อ่านแล้วน้ำตาไหล ทั้งๆที่มันไม่ได้มีอะไรให้เศร้า
แต่มันตื้นตันบอกไม่ถูก มันเต็มอิ่มเอามากๆ T^T
-
:o8: :-[แอบหวานตบอนท้องเสียเนี่ยละ เขาเรียกว่ารักกันจริง กลิ่นเสียง ไม่ต้องสนใจ
ทำให้กับคนที่เรารักนั้นดีที่สุดแล้วละครับ เป็นกำลังใจให้น้องไผ่น้องฝิ่นน้องบูลน้องพายนะครับ :pig4:
-
น่ารักที่สุด ชอบจังเลย หวานซะไม่มีมดขึ้นหมดแล้วมั้งหน่ะ :o8: :impress2:
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาปริ่ม พี่ไผ่เป็นผู้ชายที่คงหาไม่ได้อีกแล้ว
เป็นรุ่นลิมิเต็ดสำหรับฝิ่นคนเดียวเท่านั้น รักกันมากๆๆๆ :man1:
ไม่รังเกียจแม้จะเป็นยังไงก็ตาม แต่แอบฮาตอนอยู่ในห้องน้ำเหมือนกันนะ
พูดแล้วก็อิจฉาฝิ่นจริงๆ :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
-
เป็นเรื่องที่ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ แบบว่ามาอัพเดทช่วงเวลาหวานๆฮาๆของพี่ไผ่กับน้อง พายบลูเบอรี่ แล้วก็หวาย-เจย์ ไปเรื่อยๆ คนอ่านก็แบบว่าชื่นใจอ่ะ อ่านไปยิ้มไปจิ้นไป มีความสุขมาก....
:กอด1:
-
ชอบมากรักกันเพลินๆแบบนี้
-
อ่านตอนนี้แล้วแบบอิจฉาฝิ่นสุดๆ
บอกได้คำเดียวว่าถ้าพี่ไผ่ไม่รักจริงดูแลแบบนี้ไม่ได้นะนี้
จะมีผู้ชายดีๆแบบพี่ไผ่หลุดมาแถวนี้บางไม๊นะ เฮ๊ออออ
-
จารวมเล่มไหมอ่ะ อยากจิได้ไว้สักชุดสองชุด :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
รักน้องฝิ่น..รักพี่ไผ่...รักทุกคน..
ขอบคุณนิยายที่อ่านแล้วยิ้มได้ตลอด...
จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ :กอด1:
:L1: & :pig4:
-
:o8: :o8: ฝิ่น !! ผมชอบฝิ่นนะ !! แต่อย่าหาว่าผมงั้นงี้เลยนะฝิ่น ผมขอพี่ไผ่จากฝิ่นได้หม่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ :o8: :o8:
-
พี่ไผ่สุดยอด อ่านแล้วรักตายเลย ไม่มีรังเกียจทั้งกลิ่นทั้งเสียง หายากนะผู้ชายแบบนี้ อิจฉาฝิ่นนนนน
-
จะจบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :monkeysad:
ตลกอีนั่นอ่ะ ช่างกล้าเนอะ 555
น้องฝิ่นเป็นอะไรก็บอกพี่ไผ่นะ อ่านแล้วรู้สึกสงสารจังน้องฝิ่นคงทรมาน :impress3:
ปล.รักผัวควายเมียแรด อิอิ
-
พี่ไผ่สุดยอดดด ผู้ชายแบบนี้จะหาได้จากไหนอีก น้องฝิ่นโชคดีสุดๆเลย :-[
ปล.+1+เป็ด สนับสนุนเรื่องรวมเล่มด้วยคนค่าา (ตอบช้าไปมั้ย แหะๆ)
ปลล.คิดถึงน้องฝิ่นนน :กอด1: งานเยอะสุดๆเลยช่วงนี้ TT
ปลลล.แฟนออนไลท์, กูเคยเล่นไลท์กับมึงตอนไหนวะ > สองคำนี้มาจาก line น่าจะใช้ น์ มากกว่านะคะ
ส่วน "มันเก็บทุกช็อตอัพลง ส่งออก กดไลท์" > ใช้ ค์ ค่ะ (like)
-
มาต่อๆ :call: :call:
ชอบตอนนี้มากๆเลยคร่าอ่านไป3รอบแล้ว
ทั้งซึ้ง มีความสุขจนน้ำตาไหล อ่านแล้วก้อมีความสุขตามไปด้วย
น้องโชคดีที่มีพี่ไผ่ พี่ไผ่ก็โชคดีที่มีน้อง
:-[ :-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:call: :call:
-
ตอนที่ 95
“จะมาถึงกี่โมง”
“อืม”
“เออ นั่งอยู่นี่แหละ”พูดและหันมามองผมที่ยังนอนอ่อยอยู่บนเตียง
“ขับดีๆล่ะ”
“พี่อ้อกับพี่หลิวมาถึงตอนไหน”ผมถามไอ้ไผ่หลังจากวางสายแล้ว
“ไม่แน่ใจ แล้วแต่อารมณ์ไอ้หลิวมัน”มันบอกก่อนจะหยิบกางเกงมาใส่ เอ้อ ผมไม่ได้ทำอะไรกันหรอกครับ มันเพิ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่ทันจะแต่งตัวพี่หลิวก็โทรเข้ามาซะก่อน ผมไม่ได้ร้อนตัวนะ อธิบายให้ฟังเฉยๆ หุหุ
“แล้วไม่คิดว่าพี่อ้อมีอารมณ์มั่งเหรอ”ผมลอยหน้าถามมันกลับ
“ทะลึ่งและมึง”มันจิ้มหน้าผมจนหงาย หนอนกูเกือบโผล่เลย ผมอาบเสร็จก่อนมันแต่ยังไม่ได้แต่งตัวใส่เสื้อคลุมอยู่
“ทะลึ่งอะไร กูหมายถึงว่าพี่หลิวไม่กลัวอารมณ์พี่อ้อขึ้นบ้างหรือไงขับรถตามอารมณ์ ระวังเถอะขับรถไปหูอื้อไปแน่ จะสมน้ำหน้าให้”ผมเด้งตัวขึ้นมาพูดกับมัน ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแต่งตัวบ้าง ตัวเบาเลยเสียน้ำ นั่นแน่ผมพูดให้คิดอีกแล้วใช่ไหม ไม่ช่ายยยย ยังไงก็ไม่ใช่อย่างที่คิด ย้อนกลับไปเมื่อสามวันก่อนผมท้องเสียอย่างหนักต่างหาก
“พี่อ้อสิจะหูอื้อแล้วหาอะไรอุดหูแทน”มันยกยิ้มบอกผม หล่อน่าแดกจังวะมึง มิน่า อี่นี่ยันอีนั่นจ้องจะเอาของกู ฝันไปเถอะ
“พี่อ้อเนี่ยะนะจะหูอื้อ ไม่จริงอ่ะ กูเห็นพี่หลิวอุดหูทุกทีเวลาพี่อ้อด่า รวมทั้งมึงด้วย”ผมทำหน้าแบบไม่เชื่อ จากประสบการณ์ที่พานพบ เวลาพี่อ้ออารมณ์ขึ้นเมื่อไรทั้งพี่หลิวรวมถึงไอ้ไผ่แทบจะมุดหน้าหนีเข้าไปตามลืบ ผมกับพี่ตวงนี่โคตรขำเลย นานๆจะเห็นไอ้ไผ่มันหงอสักที กับเมียนี่เก่งฉิบหาย จ้องจะเอา ฟัน แทง อย่างเดียว
“หึ พี่กูเวลาเขาเดินทางจะไม่ค่อยคุยกัน พี่อ้อชอบหลับ ไอ้หลิวมันก็จะเปิดเพลงฟังเป็นเพื่อนตลอดทาง และดังมาก”มันอธิบายให้ฟัง มือก็หยิบเสื้อยืดคอวีสีเทาเข้มใส่สกรีนว่า ‘ยอมให้ขี่เพราะกูเป็นควาย’ผมสกรีนเองแหละ แรกๆ งี่เง่า เรื่องมากไม่ยอมหยิบมาใส่ผมบ่นจนมันยอมเพราะรักและรำคาญ ของผมก็มีสกรีนว่า ‘เคี้ยวตามสบายเพราะกูเป็นหญ้า’ ว่าแล้วก็หยิบมาใส่คู่กัน แต่เสื้อผมสีขาว ตัวหนังสือสีเขียว
“โอ้ย กูว่าไม่อื้อแล้วตึงไปเลยดีกว่า ถ้าเปิดดังมากแกจะหลับได้ไง ต้องมีด่ามั่งแหละ”ผมหันไปทำเสียง มือก็จัดผมที่หน้ากระจกหลังจากถีบมันออกไปแล้ว เดี๋ยวนี้ส่องนานกว่ากูอีก กระจกมีอะไรน่าส่องกว่ากูวะ
“แกก็หาอะไรอุดหูสิ โง่อีกและมึง”มันตอบส่ายหน้าเซ็งๆใส่ ผมเลยยกนิ้วกลางให้มันสองนิ้วเลย เดินไปหยิบไอโฟนบนที่นอนยังไม่ทันได้หยิบตัวก็จมปลักไปกับที่นอนเต็มๆ
“เชี่ยะ ถีบกูทำไมเนี่ยะ”ผมตั้งตัวได้ปาหมอนใส่มันที่ถีบก้นผม ก่อนจะชูบางอย่างในมือ
“แดกไม่หมด”มันเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ถ้าหมดมึงจะเห็นไง ยังไม่เลิกนะมึงไอ้นิสัยคุ้ยขยะ”ผมลอยหน้าเถียงและว่ามัน
“กูก็คุ้ยมาให้มึงแดกนี่ไง”ย้อนกลับไม่พอ ผลักหัวทิ่มอีกรอบ
“มันขม”ผมเสียงดังใส่ ยาที่หมอให้มา ผมกินได้ทุกซอง ยกเว้นไอ้ซองที่มันคุ้ยเจอ
“ไม่ใช่น้ำตาลจะได้หวาน กินลงไป”มันพูดกวนๆและส่งให้พร้อมขวดน้ำอุ่น ผมอยากกินน้ำเย็นใจจะขาดแต่ผัวสปีย์ชีส์พ่อสั่งงดเด็ดขาด
“พี่ไผ่ มันขม”ลุกไปกอดเอวมัน
“อย่ามาอ้อน เดี๋ยวโดนถีบอีก เร็วๆ”มันไม่หลงกล ไม่ตามใจ ไม่ลุ่มหลง ถ้าไม่อีกกูโดนแน่
“มันสกปรก”ผมบอกมัน น่าจะรอดเพราะมันหยิบมาจากถังในห้อง มันแสยะยิ้ม
“มันอยู่ในถุง กินได้”มันแกะออกมาและส่งให้ ผมฮึดฮัดหันหลังให้
“กูหายแล้ว”ผมบอกมัน เงียบ และ ก็เงียบ ค่อยๆหันไปมอง เจ๊อะเข้าให้เต็มปากกูเลย ก่อนจะกลืนลงคอ นั่งหอบ
“ยังขมอีกไหม”มันยักคิ้วใส่เอามือเช็ดน้ำที่ไหลตรงมุมปาก ผมกระโดดขี่หลังมันที่หันหลังพอดี
“แล้วมึงไม่ป้อนกูแบบนี้วะตอนแรก จะได้ไม่ต้องทิ้ง ห๊ะ”ผมพูดใส่หูมันที่ถอยออก ผมก็ตามไปไล่งับให้กลับมา
“อย่ามาหลอกแต๊ะอั๋งกูซะให้ยาก”มันจิกหัวผม
“ถุยๆๆ ฟันกูนับไม่ถ้วนยังไม่ทวงเลยแค่นี้ทำมาหวงตัว ดัดจริต กระแดะเอ้ย”ผมทำเสียงใส่หน้าใส่หูมัน มือมันก็ทั้งตบทั้งขยำก้นผมอยู่นั่นแหละ แต่ผมชอบ คริคริ
/
/
/
“เดี๋ยวขากลับ มึงแงะเครื่องเสียงรถออกให้กูหน่อย”พี่อ้อหันมาบอกไอ้ไผ่ที่ถือกระเป๋าให้ ส่วนพี่หลิวทำปากพะงาบๆล้อเลียน ส่วนผมได้แต่ขำ หันไปมองผัวส่งสายตาถามประมาณว่าไหนมึงบอกพี่อ้อไม่บ่นไง
“เจ๊คาน จะบ่นอะไรนักหนา ทำอย่างกับไม่เคยเดินทางด้วยกัน”พี่หลิวเรียกพี่อ้อ คาดว่าคงไม่ใช่เจ๊นงคราญแน่นอนเพราะแกหันขวับ
“เดี๋ยวมึงจะลงไปคลานเพราะโดนตีนกูนี่แหละ”พี่อ้อตบด้วยกระเป๋ากุซจี่(ซี่)ราคาแพง นานๆจะควักมาใช้สักที แกมีเกือบทุกแบรนด์เลยครับ ล่าสุดไอ้ไผ่ส่ง Hermes ไปให้ โทรมาบ่นๆๆว่าซื้อทำไม แพง กูมีเยอะแล้ว แต่พอรู้ผมเป็นคนเลือกให้ เสียงหวานใสหัวเราะคิกคักบอกชอบมากต่างจากคุยกับไอ้ไผ่ลิบ ให้รู้ซะมั่งไผเป็นไผ ไผ่ก็ไผ่เถอะจะสู้ดอกฝิ่นได้ไง หุหุ
“แล้วไม่อุดหูล่ะ”มันถามพี่สาวมัน ผมรูดคีย์การ์ดห้อง พี่อ้อเกาะแขนผมมาตลอดทาง แต่ปากกับตาจิกพี่หลิวไม่ปล่อยเลย
“กูอุดแล้ว แต่เอาไม่อยู่ มันไปแต่งเพิ่มมาอีก จะบอกไอ้ตวงด่ามึงสักที ให้กูกลับไปก่อน”บ่นพลางชี้หน้าคาดโทษ พูดถึงน้องสะใภ้ที่ใกล้คลอดแล้ว เลยไม่ได้เดินทางมาด้วยแต่ฝากของขวัญพร้อมของกินมาเพียบ
“ดื่มน้ำครับ”ผมหยิบน้ำหวานมาเสริฟ์ให้แกอารมณ์ดี พร้อมผลไม้
“น่ารักจัง พวกมึงไม่ได้ครึ่งเลย เลี้ยงเสียข้าวเหนียว”แกชมผมหันไปว่าน้องสองคนที่ยักไหล่
“มึงกับกูมันน้องเก่าแล้ว ก็งี้แหละ”พี่หลิวกอดไหล่ยักคิ้วกับมัน แต่ทำหน้าใส่ผมที่นั่ง
“หึ แต่กูว่าแกพาลเรื่องขึ้นคานมากกว่าว่ะเพราะมัวแต่ทำงานเลี้ยงมึงกับกูเลยไม่ได้แต่งงานสักที”ไอ้ไผ่ยกยิ้มแซวใส่พี่อ้อที่กำลังจิ้มแตงโมจะเข้าปาก แกวางทันที
“ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆ เออว่ะ ตอนแรกกูก็นึกว่าวัยทอง ลืมเรื่องนี้ไปได้ไงวะ ฮ่าๆๆๆๆ”พี่หลิวขำตัวงอตบไหล่ชอบใจ ผมจะขำก็ใช่ที่
“ไอ้น้องเวร ปากดีนักพวกมึง กูตัดเงินรายได้ของปีนี้ ยกให้เมียพวกมึงแทน ฝิ่นเอาเลขที่บัญชีมา”พี่อ้อเขวี้ยงหมอนใส่แถมประกาศตัดรายได้น้องสองคน หันมากอดผม
“ว๊าคคค ไม่ได้ เขาขอโต๊สนะเอื้อยยยย”พี่หลิวถลามาซบไหล่บีบนวดเอาใจ แกก็จิกหัวผลักออก ปากก็เหมือนจะขำ ยกเว้นไอ้ไผ่ที่ยืนยิ้มเฉยๆ
“มึงไม่ต้องมาเลีย”พี่อ้อว่าพี่หลิวที่แลบลิ้นแพร่บๆ
“เลียไม่อยู่เขาอมนะ หงิงๆๆ”พี่หลิวอ้าปากทำเสียง ผมไม่คิดว่าพี่ผัวจะติงต๊องขนาดนี้ หลุดหัวเราะออกมา พี่อ้อเบะปากเอือมๆ
“มึงเตรียมของพร้อมแล้วเหรอ”พี่อ้อถามน้องคนเล็กที่เดินมานั่งตรงข้าม
“ถามมันสิ”มันพยักหน้ามาทางผม พี่อ้อยิ้มๆ
“เดี๋ยวนี้อะไรก็เมียนะมึง เป็นง่อยไง”พี่หลิวแซวมันจับมือแกว่งไปมา มันแกล้งสะบัดไปโดนหน้าแกดังปึก สม!
“ไม่ต่างจากมึงหรอก เอาใจจนเมียบ่นจะเป็นง่อยอยู่แล้ว”พี่อ้อออกรับแทน
“เป็นธรรมดาของผัวที่ดี”พี่หลิวอวยตัวเองหน้าระรื่น แต่แกเอาใจพี่ตวงทุกอย่างอยากกินอยากทำอยากไปไหนขอให้บอก ผัวจัดให้ น่าอิจฉามากๆเลย เมื่อไรกูจะท้องมั่งวะคุมก็ไม่ได้คุม
“ไม่ใช่เพราะมึงปั้นน้ำเป็นตัวใส่ท้องเขาเหรอ”ไอ้ไผ่แซวพี่มันกลับ
“อันนั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่ส่วนลึกกูเป็นคนดีโว้ย มีเมียก็ต้องดูแลเมีย หรือมึงไม่”แกอวยต่อและถามกลับ
“ถ้ามึงกับกูพี่น้องกันจริงๆก็ไม่ต่างกันหรอก แต่กูหล่อกว่า”มันตบไหล่พี่มันยักคิ้วใส่ ผมกับพี่ตวงมองหน้ากันขำๆ
“สัด หล่อคนละแบบก็พอ ไม่ต้องเสือกหล่อกว่ากูหรอก”แกตบกลับไหล่แทบทรุด ก่อนจะหลุดหัวเราะให้กัน พอเก็บของเข้าที่ พักจนหายเหนื่อยก็ออกไปกินข้าวข้างนอก ระหว่างนั้นพวกเพื่อนมันก็โทรมาถามว่าพี่ๆมาถึงหรือยัง เพราะแต่ละครอบครัวมาล่วงหน้าแล้ว เอาไว้เจอกันวันรับจริงเลย เมื่อวานพ่อแม่พี่พายกับพี่หวายก็มาหาถึงห้องเลยถามว่าหายดียังคงเป็นพวกพี่ๆบอก ผมรู้สึกตื้นตันใจมากกับความรักความห่วงใยที่เผื่อมาถึงผม
“พี่อ้ออยากกินอะไร”ผมถามพี่อ้อที่นั่งข้างหลังด้วยกัน
“อะไรอร่อยมั่ง”พี่อ้อถามกลับ
“ถามมันก็อร่อยทุกอย่าง”ไอ้ไผ่สอดทันที สบตาในกระจก ผมทำปากแหวะใส่
“พูดมาก มะ เอ้ย พี่ก็กินด้วยกันไม่เคยแย้ง”ผมว่ากลับมั่ง จะหลุดมึงอยู่แล้ว เกรงใจพี่อ้อแต่แกก็เคยได้ยินนะเวลาผมหลุด พี่หลิวแอบทำลิ้นจุกปากที่ได้ยินผมเรียกมันว่าพี่
“ก็มึงไม่เปิดโอกาสให้กูเลือกนี่หว่า หิวปุ๊บจอดแดกทันที”มันย้อนใส่
“ก็อยากพูดเอง อะไรก็ได้ ง่ายๆ กินได้ ทีนี้จะมาบ่น”ผมยักคิ้วสลับใส่มันบ้าง พี่อ้อก็ขำๆ ตบหลังมือผม
“โอ้ย พวกมึงหยุดจีบกันก่อน ไอ้ฝิ่นมึงแนะมาเลย กูหิวจนจะกินสาวเสื้อลายนอกรถแล้ว มึงดูๆ แม่ง กินสปอต์ไลท์เข้าไปหรือไงวะถึงได้ขาววิ้งๆ”พี่หลิวตัดปัญหาก่อนจะสะกิดไอ้สารถีให้ดูนอกรถ ผมมองมั่ง ก่อนจะส่งข้อความ สักพักยื่นไปตรงหูพี่หลิว
‘ไอ้หลิว ขาวมากใช่ไหม กลับมากูจะคลุกสปอต์ไลท์ให้มึงกิน’เสียงนุ่มแต่ทรงพลัง ทำเอาพี่หลิวหันขวับมามองผมที่ยิ้มแป้น พี่อ้อหัวเราะสะใจ
“เก่งมาก เป็นเด็กที่ฉลาดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”พี่อ้อลูบหัวชมผมพร้อมหัวเราะ
“ตวง ยังไม่นอนอีกเหรอเสียสุขภาพจิต ไปเชื่อมัน นานๆจะเห็นสปอต์ไลท์ในเมืองเลยตื่นเต้นไปหน่อย ไปไป ไปนอนได้แล้ว”พี่หลิวคว้าไปคุยเอง ไอ้ไผ่หันมามองผมเฉยๆ และออกรถเมื่อสัญญาณไฟเขียว
‘กล้าไล่เหรอ กลับมามึงเจอแน่’พี่ตวงแว๊ดใส่อีก แกงัดกลยุทธ์มาง้อล่อหลอกจนพี่ตวงยอมไปนอน
“ไอ้ไผ่ กลับไปมึงจัดการเมียมึงเลยนะ ฉิบหายกูคอแห้งหมดเลยกว่าเมียจะยอมไปนอน”พี่หลิวส่งคืนหันไปสั่งคนขับ ผมทำหน้าล้อแก พี่ตวงไม่ได้โกรธหรอกครับ แกล้งผัวเล่นเฉยๆ แกส่งข้อความมาบอก
“เอาไว้ว่างๆก่อน ช่วงนี้กูยุ่งอยู่”ไอ้ไผ่บอกพี่ชายมัน แต่ส่งสายตาให้ผมที่ทำเป็นไม่เห็น อยากบอกว่ากลัวมาก กลัวไม่โดนว่ะ หึหึ
“สมน้ำหน้ามึง กลับไปกูจะใส่ไฟให้อีก”พี่อ้อเสริมอีกแรง
“บาปกรรมว่ะ คนท้องไปทำให้คิดมาก พวกนี้ไม่ไหว นิสัยๆ”พี่หลิวทำเสียงสั่งสอน น่าขำมากกว่าน่าเชื่อถือ
“มึงสิไม่ไหว สันดานๆ”พี่อ้อสวนกลับมือทึ้งหัวพี่หลิวไปมา ทำเอาขำก๊าก ไม่แปลกใจว่าไอ้ไผ่นิสัยติดใคร
/
/
/
“โอยยย อิ่ม”เสียงพี่หลิวครวญอย่างสุขใจเอามือตบพุงที่ไม่ค่อยจะมีแปะๆ หลังกลับจากกินข้าวนอกบ้านกัน ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ไอ้ไผ่นั่งได้เปิดทีวีดูช่องมวยไทยทันที
“มึงไม่อิ่มก็หยิบรองเท้าแดกเถอะ”พี่อ้อหันไปพูดประชดน้องชายส่ายหน้าเอือม ว่าผมกินเก่งแล้วนะ พอเจอพี่หลิวยัด(ห่า)เข้าไปวันนี้ กูยอมเลย
“ก็มันอร่อยนี่หว่า เหลือไว้ก็เสียของเปล่า แหม พี่ก็ใช่ย่อย สั่งเพิ่มตล็อดดดด”พี่หลิวเหน็บกลับมั่ง
“กูกินด้วยความหิวไม่ใช่ด้วยความอยากอย่างมึงไอ้หลิว พูดอีกทีกูให้ไอ้ไผ่กระทืบ”พี่อ้อเอาหมอนตีพุงแกที่หัวเราะ ก่อนจะชี้หน้าแกที่อ้าปากจะพูดต่อ
“ใจร้ายอ่ะ”แกทำเสียงอุบอิบล้มตัวนอนตักพี่อ้อส่ายไปมา ดูเหมือนเด็กชายเล็กๆอ้อนพี่สาว ไม่เหมือนคนจะเป็นคุณพ่อเร็วๆนี้เลย ไอ้ไผ่หมั่นไส้ถีบเข้าให้ แกก็ยกขาถีบส่งๆ พี่อ้อก็จิกหัวพี่หลิวไปมา ผมได้แต่นั่งบันทึกภาพและหัวเราะอย่างเดียว
“ลุกๆๆ กูไปอาบน้ำดีกว่า เหนียวตัว”พี่อ้อดันพี่หลิวให้ลุกจากตัก
“จะเข้าไปขี้ก็บอกมาเถอะ”พี่หลิวยังไม่วายปากเสียตามหลัง
“เออ รีบตามมาแดกล่ะ”แกสวนทันที ทำเอาพี่หลิวหุบปาก หันมาสนใจพวกผมแทนพูดกลั้วหัวเราะ”มึงคอยดูนะพรุ่งนี้ พี่อ้อต้องซื้อเสื้อผ้าอีก พอรู้ข่าวจากมึงปั๊บโทรหาเพื่อนที่ฝรั่งเศลทันที ส่งมาให้เกือบสิบชุด ยัง ชียังไม่พอโทรไปอังกฤษให้อาน้อยส่งมาให้อีก นี่ถ้าเรามีญาติอยู่โซนอื่น กูว่าแกโทรหมด มึงเชื่อกูไหม คิกคิก”พี่หลิวพูดถึงพี่ตัวเองได้ฮามากเป็นการเหน็บแบบขำๆ
“แล้วของมึงที่ส่งมาจากอเมริกา ฮ่องกงล่ะ”ไอ้ไผ่ถามยิ้มๆ
“สัด ของกูแค่อย่างละสองชุด นี่ถ้าไม่ใช่งานมึงกูไม่ยอมกระเป๋าฉีกสั่งของนอกหรอก”พี่หลิวถีบมันว่ากลับ พี่น้องบ้านนี้เขารักกันดีจริงๆ
“กระเป๋ากูสิฉีก คืนกูด้วย”ไอ้ไผ่ถีบกลับพี่หลิวที่หัวเราะคิกคัก อ้าวตังค์ผัวกูนี่หว่า
“ไอ้เชี่ยะ งานมึงๆก็ต้องออกตังค์สิหรือไม่ก็คิดซะว่าให้หลานก็หมดเรื่อง”พี่หลิวพูดประเลาะมันต่อ
“ไม่เกี่ยว ถ้าหลานกูให้ต่างหาก”มันผลักหัวพี่มันออกอย่างแรง แสดงว่าเคารพมาก พี่หลิวก็ชอบใจ
“เฮ้ย มึงไม่ซื้อให้กูเลยนะ”ผมท้วงมันบ้าง พี่อ้อไม่อยู่แล้วทางสะดวก
“ในตู้มึงใส่ครบหรือยัง”มันพูดเรียบๆ พี่หลิวทำหน้าล้อเลียน
“ไม่เกี่ยว กูจะเอาของใหม่ พี่หลิวได้กูก็ต้องได้”ผมกอดอกพูดใส่มันอย่างไม่ยอม
“กูเป็นพี่มันสมควรได้อยู่แล้ว”พี่หลิวยื่นหน้ามาพูดพร้อมยักคิ้วกวนๆ
“ฝิ่นเป็นเมียมันก็สมควรได้เหมือนกัน”ผมก็ยื่นกลับไปทำใส่มั่ง จนหน้าหงายทั้งคู่เพราะโดนผลัก
“พรุ่งนี้ค่อยไปเลือก”มันตัดปัญหาลุกหนี ผมยิ้มแป้น
“ในที่สุดเขาก็ได้”ผมพูดใส่พี่หลิวที่เบะปาก
“มึงภูมิใจ หึ ที่มันให้เพราะรำคาญมึงเนี่ยะนะ”พี่หลิวทำเสียงทำหน้าใส่
“Stop อย่ามาเว้า เขาให้ด้วยความเสน่หหาต่างหาก”ผมไม่ยอมแพ้พี่ผัวหรอก
“กูเว้าซื่อๆนี่แหละ มัน-รำ-คาญ-มึง โว้ยยยย”พี่หลิวพูดจบก็หนีเข้าห้อง ผมกำลังจะแหกปากแต่เจอแบกเข้าห้องซะก่อน
“เถียงกันเป็นผีบ้า ไปอาบน้ำ”มันวางใส่ที่นอนดังตุ๊บ
“มึงนั่นแหละผัวบ้า ลำเอียงซื้อให้พี่ไม่ซื้อให้กู”ผมโวยใส่มัน ที่จริงผมไม่ได้อิจฉาหรอกแต่ก็นีดส์นึงที่ไม่เห็นมันถามเลยว่าอยากได้อะไรหรือเปล่า
“กระเป๋าตังค์กูมึงคนถือ ทั้งเงินสดทั้งบัตรอยู่ในนั้น ไม่เสือกใช้ล่ะ ทำมารยาทดีต้องให้กูอนุญาตหรือไง”จุกเสียด แทงกูซะยับเลยเอาเรื่องจริงมาพูด ผมไม่ได้อยากถือนะสามีเขายัดเยียดให้เอง
“กูลืม”เถียงไม่ออก
“มึงคือโง่แท้”มันว่าภาษาบ้านมัน
“ไอ้เชี่ยะ”ผมโดดถีบมันแต่ผมหงายหลังแทน ดีนะใส่ที่นอน
“ถีบกูเหรอ”มันคลานขึ้นเตียงลากข้อเท้าผมที่กระดื๊บๆหนีมัน
“ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ”ผมหัวเราะเพราะโดนจี๋ตีน ก่อนจะถูกลากเข้าไปอาบน้ำ และก็อย่างนั้นแหละอย่างที่คิด
“ ไหนมึงบอกไม่ว่างไง อืม อ๊ะ พอแล้ว เมื่อยขา”ผมบอกมันที่ยังซุกไซ้ไม่เลิก ช่วงล่างก็ยังติดกันอยู่ มันถอดน้องมันออกหันผมกลับมายกขาเข้าเอวได้เสียบอีกแล้ว
“ไม่เมื่อยแล้ว อีกรอบ”คำว่าอีกรอบของมึงเหมือนใส่ไม้ยมกยังไงก็ไม่รู้เวลาฟัง แล้วกูจะพูดอะไรได้นอกจากครางอย่างเดียว กว่าจะจบอีกรอบของมึงเล่นกูซะ(ปาก)ซีดเลย
“อืม ไม่เอาแล้ว”ผมบอกไอ้หื่นที่เริ่มคลุกวงในที่เตียงต่อ หลังออกจากห้องน้ำ “พอเลย ไอ้อีกรอบของมึง คราวหลังก่อนล่อกูมึงเติมเอสให้กูรู้เลยนะจะได้เตรียมความพร้อมตูดไว้ ห่านิ”ผมจิกหัวมันออกพูดดักปากมันที่อ้า
“อีกรอบสสสส”มันออกเสียง ทำเอาผมจะขำ แต่กลั้นไว้ ดูความอยากของมันพูดออกมาแต่หูแดงบอกว่ามันอาย
“ไม่ต้องเสือกเติมตอนนี้ กวนตีน ปล่อย”ผมดึงมันออกอีก ก่อนจะเงียบเมื่อโดนบดเบียดปิดปาก บิ้วกูสุดๆเลยนะมึงทั้งมือทั้งปากคลำขยำให้ทั่วไปหมด
“อืม อา”
จนเริ่มจะคล้อยตาม ปังงงงง ปังงงง ผลั่วะ
“ไอ้ไผ่ กูนอนด้วย พี่อ้อแม่งถีบกู”พี่หลิวมารยาทดีมีการเคาะแต่ไม่รอคำตอบเปิดผลั่วะเข้ามาแจ้งความประสงค์จะขอนอนด้วย แต่ไม่ดูเลยว่าพวกกูอยู่ในท่าอะไร มันหยิบผ้าคุมทันที ผมอายจนหยิบจับคว้าอะไรไม่ถูกเลยรู้แต่หยิบไอโฟนบนหัวเตียงก่อนเลย จะเอามาบันทึกภาพมั้ง
“เหี้ยะไรของมึง ไอ้หลิว มึงแหกตาดูบ้างไหม”มันข่มอารมณ์ที่กำลังจะเกิดถามพี่มัน มึงจะถามทำไมถ้าเขาแหกตาคงไม่เปิดผลั่วะเข้ามาหรอก
“อ้าว ล่อกันอยู่เหรอ”มีการถามหน้าตาเฉย ไอ้ไผ่หยิบเสื้อคุมอาบน้ำมาใส่
“เออ”มันก็รับก่อนจะหยิบบุหรี่มาสูบ
“อย่าสูบในห้อง”ผมบอกมันดึงผ้าคุมยันหัวเดินไปใส่เสื้อผ้า มันเลยเดินไปเลื่อนประตูกระจกตรงระเบียงให้ระบายออก พี่หลิวชะโงกหน้าดูบนเตียงเอามือคลำ
“โอเค ไม่แฉะ”แกยิ้มกริ่มก่อนจะขึ้นไปนอน มองผมสองคนสลับไปมา
“ลุกเลย กูยังไม่เสร็จมึงจะมานอนได้ไง”มันว่าพี่มันแต่ดันบอกเหตุเขาไปด้วย
“มึงก็ทำไปสิ กูไม่แอบดูหรอก แต่ทำแบบมีมารยาทหน่อย อย่าเสียงดังรบกวนกู”แกก็บอกกลับและชี้แนะแบบใครกันแน่วะที่ควรรู้จักคำว่ามารยาท
“งั้นมึงไปนอนข้างนอก เฮ้ย ไปไหน”มันบอกพี่มันแต่ยังสายตาดีเห็นผมเดินไปที่ประตู ผมยกยิ้มหันไปบอก
“กูจะไปนอนกับพี่อ้อเอง ส่วนมึงก็ล่อพี่หลิวแทนกูไปแล้วกัน คิกคิก”พูดจบก็ออกและปิดประตูทันที
“เฮ้ย กูพี่มึงนะโว้ย อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น”ผมแอบฟังได้ยินพี่หลิวพูดข่มปนเตือนสติไอ้คนหน้ามืด
“ถึงเป็นพี่แต่ไม่รู้กาลเทศะกูก็กระทืบได้ ขัดดีนัก”เสียงไอ้ไผ่ ก่อนจะได้ยินเสียงตุบตับ ตุบตับ
“ไอ้ไผ่ ไอ้น้องเลว พอแล้ววววววววว กูมึนหัว”พี่หลิวส่งเสียงคราง เอ้ย โหยหวน ผมหัวเราะคิก ก่อนจะเดินไปห้องพี่อ้อ เฮ้อ ได้นอนสักทีหลังจากโดนไปหลายที อุ๊บ ไม่เอา ไม่พูด
/
/
/
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ภาคภูมิใจของหลายๆคน เป็นวันจบการศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยเพื่อไปเริ่มต้นใหม่กับชีวิตนอกรั้ว รอบตัวผมมีแต่คนยิ้มแย้มแจ่มใส ส่งสำเนียงบ่งบอกถึงที่มา ฟังรู้มั่งไม่รู้มั่งแต่ไม่ใช่ปัญหา เพราะคำตอบมันแสดงอยู่บนสีหน้าแล้วว่ารู้สึกยังไงกัน เสียงแฟรช เสียงบอกให้ทำท่าทาง รวมถึงเสียงแสดงความยินดีดังก้องไปหมด พวกผมออกจากห้องกันตั้งแต่ตีห้า ตื่นกันตีสามได้มั้ง สิ่งแรกที่ผมทำคือการเตรียมความพร้อมให้คนที่ผมรักและภูมิใจในวันนี้ของเขา พี่อ้อก็ช่วยด้วยทั้งมือทั้งปากยุ่งไปหมด ขนาดพี่หลิวที่เมื่อคืนดูบอลดึกนอนไปแค่สองชั่วโมงได้มั้งยังตื่นมาช่วยดูแลความเรียบร้อยให้น้องชายเลย แกยิ้มมือก็หยิบกล้องทั้งอัดเสียงถ่ายภาพไปด้วย ก่อนออกจากห้องพวกเราเข้าไปกราบแม่ ไอ้ไผ่ถือรูปแม่ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอมราวกับได้โอบกอดท่านจริงๆ พี่หลิวถ่ายให้ ก่อนจะเวียนจนครบ แม่เป็นคนแรกที่มันถ่ายรูปในชุดรับปริญญาด้วยตั้งแต่วันซ้อมจนวันจริง มันจูบภาพแม่อีกครั้งก่อนจะวางที่เดิม แขวนพวงมาลัยที่พี่อ้อร้อยเองเมื่อวานตอนเย็นให้ท่านได้สูดกลิ่นหอมชื่นใจ
“แม่เห็นไหมไผ่เรียนจบแล้ว ดีใจไหมครับ ไผ่รักแม่นะ”มันพูดกับแม่ในภาพถ่าย ทำเอาพวกเราน้ำตาคลอ ก่อนจะรีบเช็ด และมันก็เดินไปกราบรูปหลวงพ่อ มันไม่ได้พูดอะไรยิ้มอย่างเดียว เพราะหลังจากนี้เราจะเดินทางกลับไปกราบและพูดกับท่านด้วยตัวเอง มันยิ้มเดินไปคุกเข่าตรงหน้าพี่สาว
“ขอบคุณครับที่อดทนเลี้ยงไผ่มาตลอด รักพี่นะ”พูดจบมันก้มจะกราบแทบเท้าแต่พี่อ้อดึงเอาไว้มันเลยกอดเอวแทน
“ไม่ใช่อดทน แต่เพราะกูรักมึง”พี่อ้อลูบหัวมันและกอด มันลุกขึ้นไปยืนตรงหน้าพี่ชาย
“รักมึงนะ พี่ชาย”มันพูดแค่นั้นก็คงสื่ออะไรได้มากแล้วสำหรับผู้ชายสองคน
“เออ กูก็รักมึง น้องชาย”พี่หลิวตบไหล่ก่อนจะโอบ สามพี่น้องเขาก็กอดกัน ผมบันทึกเก็บไว้ให้ดู
“อ้าว ลืมน้องสะใภ้กูเลย มาลูกมา”พี่อ้อหันมาเรียกผม มันยิ้มดึงผมเข้าไปกอด นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนออกจากบ้านที่ประทับใจ
ต่อล่างๆ
-
“กินอะไรก่อนเดี๋ยวหิว”ผมส่งแซนวิชไส้ทูน่าที่มันชอบให้ มันไม่รับแต่อ้าปากงับเลย หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จก็ปูเสื่อนั่งกินของว่างกันก่อน มันรับช่วงบ่าย แต่พวกเรามาก่อนเพราะกลัวรถติด ไม่ได้เห่อนะ แค่อยากมาก่อนเท่านั้นเอง หุหุ
“ป้อนกูมั่งดิ”พี่หลิวบอกและอ้าปากรอ ผมกำลังจะป้อนให้ แต่โดนตัดหน้าก่อน
“เมียกู”มันบอกพี่มันที่หุบปากทันที เป็นการแหย่กัน หลังจากวันนั้นไอ้ไผ่ล็อคห้องตลอดกลัวพี่หลิวพรวดพราดเข้ามาอีก มีการมาเก็บดอกผมทีหลังด้วย เอากับมันสิ ก็ถูกแล้วที่เอากับมันเอากับคนอื่นผมก็ตายสิ 555 เมื่อวานผมทำสปาให้มันอีกรอบ แต่กลายเป็นหลายรอบเพราะคุณพี่ๆอยากทำมั่ง ก็เลยจัดให้ ตัวเองจัดท้ายสุดเลยเด้งกว่า
“สัด หวงกระทั่งพี่”แกจิ๊ปากก่อนจะหยิบกินเอง
“ไอ้พวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอวะ”พี่อ้อถามถึงพวกเพื่อนมันและครอบครัว ไปๆมาๆลงตัวที่ชุดสวยตัดแถวบ้านร้านประจำพี่อ้อแกแต่ฝีมือเทพนะครับ พวกผมแอบขำกันไม่ให้แกได้ยิน
“ใกล้แล้ว”มันบอกและกินต่อ มีทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่จนรุ่นเดียวกันเข้ามาทักทายและถ่ายรูปด้วย
“ไอ้ไผ่”เสียงเรียกก่อนจะมานั่งที่ว่าง เป็นพี่กราฟ แต่ไม่มีพี่เทรนด์ตามมาด้วย แกได้เกรียตินิยมอันดับหนึ่งนะครับ เก่งมากๆเลย พี่พายพลาดไปนิดเดียวได้ที่สอง แต่ก็สวดยอดแล้ว
“พี่กู”มันแนะนำแค่นั้น
“สวัสดีครับ”พี่กราฟยกมือไหว้และส่งยิ้ม พี่อ้อกับพี่หลิวก็รับไหว้และยิ้มให้
“เก่งจังเลย พี่ยินดีด้วยนะ”พี่อ้อชื่นชมพร้อมแสดงความยินดี
“ขอบคุณครับ ไอ้ไผ่ก็เก่งแต่มันมักน้อยเอง”แกไม่ได้พูดข่มแต่เป็นการแหย่ ทำเอาหัวเราะกัน แต่มีอวยเพื่อนปิดท้าย
“ไอ้พวกนั้นมายังวะ”แกถามหาเพื่อนที่เหลือ ก่อนหน้าเจอพวกพี่หวาน พี่เตย พี่แพม ไปแล้ว สาวๆเขาสวยเด้งเป๊ะเว่อมาเลย
“กำลังมา ไอ้เทรนด์ล่ะ”มันตอบและถามหาพี่เทรนด์
“มาแล้ว อยู่กับครอบครัว โน่นไง ตายยากฉิบ ไอ้เทรนด์”พี่กราฟตอบก่อนจะเห็นพี่เทรนด์เดินมาพอดี แกเลยเรียก และก็แนะนำกันตามสเต็ป พี่สองคนคุยสนุกมาก ก่อนจะขอตัว
“ฝิ่น”เสียงเรียกผมก่อนจะโถมมานั่ง”โอย เหนื่อย”ไอ้ตาร์บ่นหอบๆตามด้วยไอ้แฝดหอบดอกไม้ช่อเบ้อเริ่มพร้อมตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาก ช่างกล้านะเพื่อนกู แต่น่าจะเมียสั่ง
“มึงจะวิ่งทำไมล่ะ”ผมบอกมันก่อนจะหยิบทิชชู่ซับให้
“กูรีบ ต้องไปทำธุระให้แม่อีก อุ้ย สวัสดีครับ”ไอ้ตาร์บอกก่อนจะนึกได้ยกมือไหว้ทันทีไม่ต้องแนะนำ ไอ้แฝดด้วย แต่ผมก็แนะนำอีกที
“แหม น้องสะใภ้ที่ดีนะมึง สร้างภาพ”ไอ้ต้าร์แอบแซว
“เหรอ เพื่อนสะใภ้ เอาเพื่อนกูซะอยู่เลยนะ”ผมแซวมันกลับมั่ง มันก็ตีเบาๆแบบเขิน “มึงเลิกอายได้แล้ว สร้างภาพ”แซวมันยิ้มๆอีกที
“กูจะสร้างอย่างอื่นแทน แม่งไม่ยอม”ไอ้โอมอาร์มสเอามั่ง
“พูดมาก”ไอ้ต้าร์เอ็ดให้ ก่อนจะมองหน้าผม”เออ กู”
“พูดไปเหอะ ไอ้ฝิ่นมันไม่ว่าหรอก”ไอ้อาร์มสพยักหน้าใส่แฟนมัน
“กล้าๆหน่อย ฝึกพูดมาทั้งคืนเดี๋ยวเสียเปล่า”ไอ้โอมแซวอีก มันค้อนใส่ก่อนจะตั้งสติหันไปมองไอ้ไผ่
“พี่ไผ่ ต้าร์ยินดีด้วยนะ นี่ของต้าร์กับแฝด”มันส่งของให้ ไอ้ไผ่ที่รับไปถือก่อนจะยกยิ้ม
“พูดผิดเปล่า กับแฟนมากกว่ามั้ง”ไอ้ไผ่แซวมัน ที่หน้าเหวอนิดๆก่อนจะยิ้มเขิน
“แค่นี้นะที่มึงอาย”ผมกระแทกไหล่มัน
“มากกว่านั้นอีก”สองคนมัน
“อย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ตัดใจจากแฟนกู”ผมหรี่ตาแกล้งพูดใส่มัน ทำเอาไอ้ต้าร์ตาโต
“ไม่ใช่ มึงอย่าเข้าใจผิด กูแค่จะขอถ่ายรูปกับพี่ไผ่และกอดนิดเดียวเอง”มันรีบพูดทันที ก่อนจะนึกได้เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ
”ไอ้ฝิ่น มึงอ่ะ”มันตีแขนผมเขินๆ
“ฮ่าๆๆๆ แค่นี้ทำอาย ไม่ต้องขอกูหรอก โน่นบอกมัน เอ้ย พี่ไผ่โน่น”หลุดเลยกู พี่อ้อกับพี่หลิวขำไปด้วย
“เอาสิ”ไอ้ไผ่บอก มันอึ้งก่อนจะยิ้มลุกทันที ผมเป็นช่างภาพเองครับ ดูมันเกร็งมากยืนติดแต่มือกล้าๆกลัวๆ ไอ้ไผ่เลยกอดไหล่มันแทน มันมองหน้า
“ขอต้าร์กอดเอวนะ”มันขออนุญาต ไอ้ไผ่พยักหน้ามันเลยกอดเต็มที่
“เฮ้ย นอกหน้าเกรงใจกูมั่ง”ผมลดกล้องลง เท้าเอว มันจะผละออก”ฮ่าๆๆ กูล้อเล่น ต่อๆๆ”ผมหัวเราะ มันชี้หน้าก่อนจะจัดให้ไปสามรูปตามด้วยไอ้แฝด และพวกมันก็ขอตัวก่อนแต่ฝากของให้พี่พวกนั้นอีกถุงใหญ่ๆ
“ดีใจด้วยเฮีย ฝากเพื่อนผมด้วย”ไอ้อาร์มส
“รักมันเยอะๆ แต่ทนๆมันหน่อยแล้วกัน”ไอ้โอม
“สัด ไอ้เพื่อนเลว รับปริญญาไม่ใช่งานแต่ง”ผมเตะพวกมันที่เข้ามากอดแน่นๆ
“เออ กูจะพยายาม”มันก็เล่นกลับ
“อื๊อหือ กูไม่อยากจะด่า ติดไว้ก่อน”ผมคันปากยิบๆเห็นว่าเป็นวันดี พวกมันชอบใจก่อนจะลาไปทำธุระให้แม่ยายมันต่อ ออย ไอ้เป๊บ โมนิค หนูจ๋า ยาหยี เอามาให้ที่ห้องตั้งแต่วันที่ผมออกจากโรงพยาบาลแล้ว พวกมันขอให้ไอ้ไผ่กับพี่ๆใส่ชุดครุยเพราะวันจริงคงมาไม่ได้ ก็จัดให้ พวกมันอัพลงกันสนาน ไม่นานคนเข้ามากดไลค์เพียบ นอกนั้นก็มีพวกพี่แป๊ะ พี่แบ็งค์ พี่บีม พี่กี้ ‘ดีใจด้วยไอ้พวกเหี้ยะ จบแล้วจะได้มาตะกายตึกข้างนอก’ จากพวกกูที่ออกมาตะกายก่อนพวกมึงหลายตึกแล้ว 5555555
“ครอบครัว หน้า ห. มาก่อนเชียวนะ”เสียงพี่หวายทักทายแต่ไกล ตามด้วยพี่พายพี่บลูและพวกน้าๆ พี่เจย์จับมือแด๊ดที่ตอนนี้เดินได้เก่งขึ้นแต่ยังต้องใช้ไม้เท้าช่วยบ้าง แม่เดินตามข้างหลังหอบของด้วย ผมลุกไปช่วยรับของ ก่อนจะพากันนั่งเป็นวงใหญ่ ครอบครัวพี่บลูเดี๋ยวตามมาช่วงบ่าย
“ไอ้หวายมึงขยายความ หน้า ห. ให้กูหน่อย ตอบไม่ดีมีตบไม่เกรงใจ”พี่อ้อขู่พี่หวายที่เขยิบไปซบใกล้ๆ
“ใจเย็นพี่ ผมหมายถึง หน้าเห่อ ขี้เห่อ อะไรประมาณเนี้ยะ”พี่หวายบอกความหมาย ทำเอาโล่งอก แต่ไม่วายโดนตบหัวไปที
“แต่จะว่าไป กูดีใจกับป้านงค์มากกว่าว่ะ”พี่หลิวขัดขึ้นมาบ้าง
“อะไร ไอ้พี่หลิว ดีใจกับแม่กูทำไม”พี่หวายพยักหน้าถาม
“ก็ป้านงค์เขาอุตส่าห์ขายควายเหล็ก ส่งควายแท้ๆเรียนจนจบ ไม่ขาดทุนไง”พี่หลิวพูดจบ ทุกคนพากันฮา ขนาดป้านงค์ยังขำไปด้วยเลย
“นี่คุณนายนงค์ ลูกโดนว่ายังขำนะ”พี่หวายหันไปแซวแม่ตัวเอง ทำท่าหยิกไปด้วย
“ก็ไอ้หลิวมันพูดเรื่องจริงนี่หว่า”ป้านงค์พูดแบบเห็นด้วยกับพี่หลิว โถ น่าสงสารโดนซ้ำเติม
“จริงว่ะพี่ ผมเห็นด้วย เออ พี่หลิวไม่พูดกูว่าจะพูดอยู่”พี่เจย์เข้าข้างพี่หลิวทันที แกหันไปยิ้มให้พี่เจย์ก่อนจะเอ่ย
“มึงอีกคน ไม่รู้แด๊ดกับแม่หมดไผ่ไปกี่ไร่ ไปบนหลินปิงให้มึงเรียนจบ ไอ้เจย์”พี่หลิวหันไปเล่นพี่เจย์มั่ง ทำเอาฮาอีก แด๊ดยิ้มตบมือเบาๆเป็นอันเห็นด้วย
“โห พี่หลิว กูอุตส่าห์เข้าข้าง ดันแทงซะได้”พี่เจย์เอาถุงขนมขว้างใส่
“กูแทงเมียคนเดียว มึงไปแทงกับไอ้หวายโน่น วันนี้มาพร้อมหน้าก็สู่ขอกันไปเลย จะได้ไม่น้อยหน้าไอ้พายกับไอ้บลูมัน”พี่หลิวบอกก่อนจะแถเนียนๆแซวคู่รักที่มัวแต่หัวเราะคนอื่น
“จวยเหอะ”พี่หวายกับพี่เจย์พูดแทบพร้อมกัน พี่พายไม่รู้จะพูดอะไรตีพี่หลิวไปสองที พี่บลูก็หน้าบานยิ้มรับ ผมมองบรรยากาศรอบข้างอย่างสุขใจมาก การพูดคุยหยอกแซวเป็นไปอย่างสนุกสนาน ผู้ใหญ่ก็ถามสารทุกข์สุขกัน
“บ้า ยิ้มคนเดียว”เสียงพูดข้างหูทำเอาหลุดภวังค์
“มึงก็ยิ้มมาว่ากู”ผมจิ้มปากมันที่ยิ้มนิดๆ
“เบื่อ โอ้ย”มันถามผมยังไม่จบโดนดีดปากก่อน
“มึงพูดเบื่ออีกคำ กูเบื่อมึงแน่”ผมกระซิบกระซาบแต่เน้นๆ
“กูพูดผิด จะถามว่าเมื่อยหรือยัง”มันก็กระซิบกระซาบกลับมั่ง
“อย่างอื่นเมื่อยกว่านี้อีก กูยังทนได้เลย”ผมพูดสองแง่สองง่ามบอกมันยิ้มๆ
“กูเห็นแตกก่อนทุกที หึหึ”มันก็ตอบแบบสามง่ามกลับมา
“ทำคุย มึงแตกก่อนกูยังไม่พูดเลย”ผมหยิกมัน
“ของกูนับครั้งได้ แต่ของมึงกูขี้เกียจนับ”มันยักคิ้วทับถมกลับ
“พอเลยมึง ทะลึ่ง”ผมเลยยุติก่อนเถียงไม่ออก
“มึงเริ่มก่อนเองนะ”มันทำตากรุ้มกริ่มใส่ ให้บอกอีกกี่ครั้ง ผมก็ยืนยัน ไอ้ไผ่ตามันเซ็กซี่จริงๆ
“ทั้งคู่มึงแหละ”เสียงแทรกตามที่คิด ไอ้พี่หลิวและลูกน้อง พี่หวายกับพี่เจย์ ผมตกใจมองเลิ่กลั่ก กลัวคนโตได้ยิน ดีว่าเขาคุยเรื่องอื่นกันอยู่
“เสือก”สั้นๆจากน้องแกเอง ก่อนจะสลายตัวได้เวลาไปลงทะเบียนและเข้าหอประชุม ต่างก็สำรวจความเรียบร้อยให้อีกครั้ง
/
/
/
“โอย เหนื่อย แต่กูมีความสุขว่ะ”พี่อ้อทิ้งตัวนั่งบนโซฟา ระบายยิ้มเต็มหน้า พวกเราเพิ่งกลับมาจากเลี้ยงฉลองที่โรงแรม โดยมีครอบครัวพี่บลูเป็นเจ้าภาพ พวกผมก็แซวว่าเป็นงานแต่งด้วยเลยหรือเปล่าทำเอาพี่พายอาย
“เมาเปล่าเนี่ยะ อ๊าคคคค”พี่หลิวจับหน้าพี่อ้อส่ายไปมาก่อนจะหงายหลัง
“ถ้ากูเมายกขาขวาถีบมึงไม่โดนหรอก ไอ้หลิว”พี่อ้อพูดขำๆ
“โห เจ๊คานถีบไม่โดนไม่รู้จะว่าไงแล้ว เป้าล่ออยู่ตรงหน้าขนาดนี้”พี่หลิวจิ๊ปากว่ากลับ ผมส่งผ้าเย็นให้พี่ๆที่กรึ่มๆ ไอ้ไผ่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้านั่นก็กลิ่นหึ่งเลย มีผมที่ไม่ได้กินคิดว่าปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
“น้อง”เสียงเรียกดังจากห้อง
“อะไร”ผมถามแต่ไม่เดินไป
“เข้ามานี่หน่อย”มันเปิดประตูใส่เสื้อผ้าครบชิ้นพยักหน้าเรียก
“แม่งเมา ชัวร์”พี่หลิวยักคิ้ว ผมขมวดคิ้ว ไม่น่าเป็นไปได้ไอ้ไผ่ค่อนข้างคอแข็งนะ มันกินแบบรู้ลิมิตตลอด แต่วันนี้มันก็จ้วงเยอะอยู่นะ ขนาดพี่หวายยังถูกพี่เจย์กับพี่บลูประคองไปขึ้นรถเลยทั้งที่สองคนนั้นยังเดินเป๋ไปเป๋มา ผมกับพี่พายได้แต่มองหน้ากันขำๆ บรรดาผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครว่าอะไรมีแต่ช่วยกันดูแลลูกหลานกันทั้งนั้น
“กูก็ว่างั้น ไปอาบน้ำดีกว่า ไป ไอ้หลิว ปล่อยผัวเมียเขาอ้อนกัน”พี่อ้อเห็นด้วยก่อนจะจิกพี่หลิวให้เข้าห้องไป ผมเลยต้องเข้าห้องไปดูคุณผัวสักหน่อย
“เข้ามาตั้งนาน มึงช่วยตัวเองหรือไงไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า”ผมเข้าไปนั่งข้างมันที่นอนแผ่เต็มเตียง
“กูนอนพังพาบทรงเครื่องขนาดนี้จะทำตอนไหนวะ ถอดเสื้อให้หน่อย”มันพูดอ้อแอ้นิดๆตวัดผมเข้าไปกอด จูบปากอีก
“อื๊อ เหม็นเหล้า”ผมผลักมันออก ถอดเสื้อยืดให้ มันยังรู้ดีเอามือผมไปจับตรงนั้นอีก”ผงกไม่ขึ้นยังจะเสี้ยนอีก”ผมตีเป้ามัน
“ปลุกมันสิ”มันลุกนั่งยื่นหน้ามาบอก ตาเยิ้มฉิบหาย ผมจิ้มหน้าผากมันจนหงายหลัง
“กูไม่หาเรื่องเมื่อยมือเมื่อยปากหรอก”ผมจะดีดน้องมันแต่ดันหันหลังหลบซะก่อน”ไปอาบน้ำจะได้มานอน”บอกอีกทีหลังจากถอดมันจนหมดแล้ว ผมไล่มองตั้งแต่แผ่นหลังที่มีรอยสัก จนถึงสะโพกแกร่งที่ขยับแต่ละครั้งเรียกเสียงร้องได้ทุกเมื่อ ผมลูบไล้จนมาหยุดที่แก้มก้น
“ถ้ามึงเมาขนาดนี้ กูก็เป็นผัวมึงได้สิ”ผมก้มลงไปกระซิบข้างหู มือก็ลูบตรงนั้น ก่อนจะค่อยๆแหวกออก แต่ยังไม่ทันแหย่ ต้องร้องออกมาเมื่อเป็นฝ่ายโดนพลิกไปอยู่ใต้ร่าง
“จะเป็นผัวพี่ต้องวางแผนให้ดีก่อนไอ้น้อง หึหึ”มันก้มลงมาจูบแบบไม่ตั้งตัว ซุกไซ้ ปล้ำถอดเสื้อผ้าผมบ้าง ตัวมันอุ่นเสียดสีบนตัวผมไปมา ลมหายใจที่เป่ารถตรงซอกคอไล่ต่ำมาจนถึงยอดอกที่รอรับอยู่แล้ว ขยุ้มผมมันอย่างเสียวซ่าน
“อืม พี่ไผ่ อา”
“อืม อา”มันครางรับไล่ซุกไปเรื่อย ผมตาโตจิกหัวมันไว้ก่อน มันปรือตาที่เยิ้มๆเหมือนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่
“มึงล็อคห้องหรือยัง โอ้ย ไอ้เชี่ยะมันเจ็บนะ”ผมถามมันให้แน่ใจก่อนจะร้องและตีหัวมันเสือกกัดนมกูมาได้
“มึงเข้ามาล็อคหรือเปล่าล่ะ”มันถามเสียงเริ่มยานคาง จะไหวเหรอวะ ไอ้นั่นที่สีๆเบียดๆไม่เห็นมันจะลุกเลย
“เดี๋ยวไปดูก่อน ไม่แน่ใจ”ผมผละออกเดินโทงๆไปดู”อืม ล็อคแล้ว”เดินกลับมามันพยักหน้าจะทำต่อ”ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าจะได้สบายตัว”ผมดันมันไว้ก่อน
“เอาก่อนไม่ได้เหรอ”ต่อรองกูอีก
“นี่ มึงจะให้กูบอกตรงๆไหม ว่าน้องมึงมันไม่ทำความเคารพกูเลย”ผมบอกมันขำๆ “อาบน้ำให้มันสดชื่น เผื่อมันจะตื่นตัวขึ้นมาบ้าง เร็วๆ ชักช้ากูไม่ชักให้นะ บอกก่อน”ผมหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ มันจิ๊ปากก่อนจะตามมาทันที
/
/
/
“พอแล้วมั้ง อืม อ๊ะ”ผมจิกไหล่ไอ้บัณฑิตหื่นกาม ที่ตั้งหน้าตั้งตาซอยเข้าซอยออก กูไม่น่าแนะนำให้มันอาบน้ำเลย แม่งตื่นหมดทุกอย่าง
“อืม อา”เสียงครางพร้อมขยับไม่มีขาดตอน ก่อนจะปล่อยและซบลง เอื้อมมือจะหยิบถุงผมตะครุบไว้ก่อน สองรอบแรกที่ห้องน้ำมันจัดสดเป็นการขอบคุณที่ดูแลมัน สองรอบหลังที่เตียงมันใส่ถุงที่ไม่รู้ใครอุตริให้ถุงยางหลากชนิด เลยฉลองซะ
“กูยังไม่ได้ขอบคุณที่มึงเป็นช่างภาพเลย”มันเงยหน้ามาบอกด้วยความซึ้งใจ
“โห แค่นี้กูก็ซึ้งจนน้ำปริ่มรูไปหมดแล้ว เอาเป็นว่ากูไม่คิดแล้วกัน”ผมบอกพยักหน้าหงึกๆภาวนาอย่าให้มันคิดขอบคุณผมตามจำนวนภาพเลยนะ
“ค่าสปาอีกล่ะ”ยังหาเรื่องมาล่อกูอีก
“ก็ขอบคุณไปแล้วไงเมื่อวันก่อน และในห้องน้ำก็คิดรวมไปเลยก็ได้”ผมบอกมันอย่างเหนื่อยๆ
“ไม่ได้หรอก กูแยกเป็นประเภท จะไปรวมได้ไง นะ อย่าให้กูเสียความตั้งใจเลย จุ๊บๆ”มันส่ายหน้าบอกผมจุ๊บปากอีก
“เหี้ยยยยยยะ มึงเสียความตั้งใจ แต่กูเนี่ยะเสียการตั้งขาไปแล้ว มึงเห็นไหมกอดไม่อยู่แล้ว”ผมไม่รู้จะด่าอะไรผัวหน้ามึนพอสร่างเมาก็เอาเต็มที่ มันยกยิ้ม
“ไม่เป็นไร กูให้ยืมบ่าพักขา ต่อนะ”ผมอ้าปากหวอ เมื่อมันจับขาพาดบ่า
“ไม่ต้องหวังดี กูไม่ยืม กูไม่เช่า กูไม่อาวววววว”ผมทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งร้อง มันเสือกชอบใจแปลความคิดผมไปในทางที่ดี
“แสดงว่ามึงยังแรงดีอยู่ รอบหน้าฉลองที่มึงได้ผัวมีดีกรี เน๊าะ”มันยักคิ้วพอกับส่วนล่างที่ยักใส่
“ดีแต่ปี้สิ ไอ้ควายยยยย”สุดจะเอ่ยกับมันที่ยิ้มใส่ตลอดเลยต้องปล่อยตามใจมัน แต่เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก่อนจะหลับคาอก คือคำว่า ’รัก’ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเวลาอย่างนี้ขยันพูดจัง อืม แต่แค่นี้ผมก็หายเหนื่อยแล้ว แต่ไม่บอกมันหรอกเดี๋ยวมันต่ออีกรอบสสสสสสสสสสสส หุหุ
********************************************************************************************
ปล. ในที่สุดก็เรียนจบออกไปตะกายตึกกันสักที 55555 ตอนนี้ให้เขาขอบคุณซึ้งใจกันและกันไปเน๊าะ ตอนหน้าจะส่งท้ายแล้วนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ตอนนี้กันด้วย ขอบคุณค่ะ ไปทำงานก่อนแล้วววว ตรุษจีน รวยๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
ขออนุญาตแปะไว้ก่อนนะครับ เดี๊ยวมาอ่าน :กอด1:
.............................................
หื่นเต็มขั้นจังพี่ไผ่ :-[
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
เมาแล้วยิ่งหื่นหรือเปล่าเนี่ยะ
-
ตอนหน้าจบหรือคะ ยังไม่อยากให้จบเลย ฮืออออ ;_______;
:sad4: :o12:
-
ดีใจกับพี่ไผ่ที่รับปริญญา คู่นี้เขารักกันแบบโหด ฮา หื่น
ใกล้อำลากันแล้วหรือนี่ ใจหายแหะ
-
น่ารักมากเลย น้องฝิ่นดูแลสามีและครอบครัวดีเริ่ดค่ะ อิอิ
ยินดีที่เรียนจบนะจ๊ะ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
:z2:เย้ๆๆเรียนจบกันแล้ว สนุกมากๆๆ :L1:
-
พี่ไผ่เรียนจบแล้ว ยินดีด้วยค่า
แต่นิยายก้อจะจบตามแล้วอ่า
ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยน้า
-
ว้า
งานเลี้ยงใกล้จบแล้วหรือนี่
แต่ก็นะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
:m3: :m3:
เย้ เย้ พี่ไผ่น่ารักตล้อดดด หื่นตล้อดดดดดด
มวฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
ยินดีกับพี่ไผ่ด้วยเรียนจบซะที!!
-
ยินดีด้วยไผ่ได้รับปริญาแล้ว. ชอบครอบครัวไผ่และเพื่อนๆ อบอุ่นมาก จบตอนด้วยการฉลองปริญาและขอบคุณหนักหน่วงจิงๆ :-[
-
พี่ไผ่รับปริญญและ ยินดีด้วยยย
ฝิ่่น ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
ดีใจกับพี่ไผ่ด้วย~ ตอนนี้มีแต่ความสุข ซาบซึ้งและหื่นเบาๆ หุหุ
-
อารายคือส่งท้าย ไม่นะม๊ายยยย ต้องไม่ใช่แบบนี้ แง๋ๆ
-
พี่ไผ่หื่นมว๊ากกกกกก
-
หื่นได้โล่ห์จริงๆๆ คุณภาพคับแก้ว อิอิ ยินดีกับพี่ไผ่ด้วยจ้าจบสักทีหมั่นมาดูแลคุณน้องด้วยหล่ะ เดียวมีคนมาจีบนะเออ o13
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
ฮือ~~~~~ ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ จะรวมเล่มไหมอ่ะ รวมเถอะนะๆๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
ไม่เอาไม่ให้จบ :m15: :m15: :m15:
-
ดีใจกับพี่ๆผ่ด้วยนะคะ
-
น่ารักมากๆๆๆ
ไผ่ฝิ่น
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไผ่จัดเต็มไปป่าว เด๋วฝิ่นก็เดินไม่ได้พอดี
-
ฉลองไผ่และเพื่อนๆรับปริญญา :mc4: :3123: ตอนนี้ฝิ่นรับบทหนักจริงๆ :z1:
-
พี่ไผ่หื่นนนนนนนน จะขอบคุณไปถึงไหน แต่น้องฝิ่นก็เต็มใจน้า คนอ่านดิตายสนิท :m25:
ครอบครัีวพี่ไผ่กลมเกลียวกับฝิ่นมาก อบอุ่นดีจัง ตอนไผ่กอดรูปแม่ถ่ายรูปกับแม่ซึ้งมาก
เพื่อน ๆ แก๊งค์เค้าก็น่ารักเฮฮาเหมือนเดิม แต่สองคนก็ยังสามารถสร้างโลกส่วนตัวกันได้ หวานเว่อร์
รักคู่นี้ :กอด1:
ขอบคุณค่ะ
-
คู่นี้เค้าแรงดีไม่มีตกจริงๆ :m25:
แต่ตอนหน้าจะจบจริงๆหรอออออออ :z3:
-
ยังไม่อยากให้จบเบยยยย -0-
-
เสียดาย และใจหายอ่ะ ตอนหน้าจะจบแล้ว :a5:
คุณ goonglovenut เขียนแต่ละตอนยาวมาก
รวมเล่มแล้วจะได้ซักกี่เล่มเนี่ย :laugh:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยยยยย. แล้วจะรวมเล่มมั้ยคะอยากได้มากกก :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ น่ารัก ทำให้เราอิจฉาและยิ้มตามตลอด อยากมีแบบนี้บ้าง คงมีความสุขน่าดู ไม่อยากให้จบเลยจ้า อยากให้เป็นมหากาพย์ สนุกจริงๆ อ่านแล้วยิ้มตลอก ติดงอมแงม
-
ใจหายอ่ะ ถ้ายังไง ขอตอนพิเศษ เยอะๆนะ…
-
ถ้าจบคู่นี้ ไผ่+ฝิ่น
ได้โปรดดดดด ต่อคู่ เจย์+หวาย ทีนะครับ
pls!!!
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจะจบแล้ว :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
น่ารักทุกคู่. ชอบทุกคู่ :o8:
-
จะจบแล้ว :monkeysad:
-
พี่ไผ่แรงดีอยู่เลย. เหนื่อยมาทั้งวันแท้ๆ
-
จะจบแล้วเหรอเนี้ย
ยังร๊ากกกกพี่ไผ่กับน้องไผ่มากๆๆๆอยู่เลยนะ :impress2:
-
น่ารักและชื่นมื่นกันทุกครอบครัวเลยยย
ตอนหน้าจะจบแล้วเร้อออ เร็วจัง
ยังอ่านพี่ไผ่กับฝื่นได้อีกเรื่อยๆเลยน่าาาาาา
รอรอรอ จ๊าา :กอด1:
-
จะจบแล้ว? TT.
-
โอ้แม่เจ้า...แค่ตอนเดียวพี่ไผ่จัดเต็ม
ฉลองกับฝิ่นอนงค์นับไม่ถ้วน........
น้ำตาเล็ดกับความรักของลูกให้แม่ ของพี่กับน้อง ของพี่ๆ เพื่อนๆ
อยากอ่านที่พี่ไผ่ไปทำงาน น้องฝิ่นจะทำยังไง กับตอนบวช
ปล. 新正如意 新年发财... คิดหวังสิ่งใดขอให้สมหวังสมปรารถนาในปีใหม่นี้ มีแต่ความสุขมั่งคั่ง โชคดีร่ำรวยตลอดปีค่ะ
-
o13 o13 ดีใจกะพี่ไผ่ด้วยค่ะ ถึงจะจบแต่ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ รีเควสรวมเล่มด่วนๆๆ
-
โอ๊ย! ไม่ไหวน่าอิจฉาสุดๆ พี่ไผ่น้องฝิ่น อะไรจะลงตัวขนาดนี้
ว่าแต่พี่ไผ่เนี่ยหื่นเสมอต้นเสมอปลายมากอ่ะ ยังคงจัดหนักและจัดเต็มให้น้องฝิ่นเสมอๆ
พี่ไผ่เรียนจบแล้วต้องไปทำงานแล้วสินะ เวลาที่จะได้เจอกันคงน้อยลง
แต่พี่ไผ่คงไม่ปล่อยให้น้องฝินเหงาหรอกเนอะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4:
-
แง๊ๆๆๆ ไม่อยากให้จบเลย :sad4:
อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าจบ ก็ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆได้มั๊ยคะ :monkeysad:
ขอเพิ่มสักร้อยตอนจะดีมาก อิอิ :laugh:
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ขอตอนพิเศษเยอะๆได้ไม๊ค่ะ
จะรอรวมเล่มน๊า อยากเก็บมากๆ ชอบเรื่องนี้สุดๆ
-
ยังไม่ให้จบนะ พี่ไผ่จบแล้วแต่นู๋ฝิ่นยังเรียนไม่จบเลย
ลากยาวไปจนนู๋ฝิ่นเรียนจบเลยก็ได้ คนอ่านติดตามตลอดอยู่แล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ทั้งซึ้งทั้งขำ พร้อมหน้าทีไรได้เรื่องทุกที
ดีใจกับพี่ไผ่ เรียนจบสมความตั้งใจของทุกคน
ปลื้มใจกับความรักที่มีให้กันไม่ว่าจะในสถานะไหนก็ตาม
เคยพูดไปแล้วว่าทั้งพี่ไผ่และฝิ่นต่างโชคดีทั้งคู่ที่เจอกัน
วันนี้ก็ยังพูดเหมือนเดิมว่าทั้งสองคนต่างโชคดีมากๆๆ
ได้คนรักที่ดี มีเพื่อนที่ดีและที่สำคัญครอบครัวอบอุ่นที่สุด
ตอนหน้าจบแล้วเหรอเนี่ย ไม่อยากให้จบเลย :serius2:
จะมานั่งรอหน้าจอตอนจบนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณ
-
‘ยอมให้ขี่เพราะกูเป็นควาย’
‘เคี้ยวตามสบายเพราะกูเป็นหญ้า’
:m20:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
" ตอนหน้าจะส่งท้ายแล้วนะจ๊ะ "...ไม่นะครับ ม่ายยยยย มันต้องไม่ใช่ความจริง ผมตาฝาดใช่ไหม ใช่ ๆ ผมอ่านผิดเองแหละ...ฮือ ๆ ๆ ๆ :o12: :o12: :o12:
-
ยินดีกับพี่ไผ่ด้วยค่า
ครอบครัวนี้รักกันด้วยลำแข้งจริงๆ
ส่วนฝิ่นก็ให้รางวัลพี่แกไปเหอะ
ถือเป็นของขวัญรับปริญญา อิอิ
-
ชอบเสื้อคู่ของสองคนมาก น้องฝิ่นเข้าใจคิดคำอ่ะ :laugh:
พี่ไผ่นี่สุดยอด ขนาดเหนื่อยมาทั้งวันยังจะมีแรงหื่นกับน้องอีก แต่แอบขำน้องฝิ่น ยังไม่เลิกคิดจะรุกพี่เค้าอีกหรอ 5555
คำผิดค่ะ
เขาให้ด้วยความเสน่ห์หา > เสน่หา
ในอ้อมแขนอย่างทุนถนอม > ทะนุถนอม
-
แปะไว้ก่อน อีกแล้วว
เดี๋ยวกลับมาอ่านเน้อออ
มาต่อเร็วจังเลย รักคนเขียนจัง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักน้องและพี่ไผ่ :impress2: :impress2:
-
อ่านทีไรก็มีความสุข o13
อ่านแล้วอ่านอีก จบแล้วก็กลับไปย้อนอ่านใหม่. :impress2:
ชอบไผ่กับฝิ่นมากๆ ทั้งคู่รักและให้เกียรติกันตลอดเลย :-[
ชอบที่ไม่มีดราม่ามาทำให้ป่วง หน่วง จนมากเกินไป :man1:
มันเป็นอะไรที่พอดี อ่านไปยิ้มไป มีความสุขตลอด :L1:
ไม่อยากให้ต้องจบเลยจริงๆ :เฮ้อ:
-
จะส่งท้ายแล้วหรอ แงๆ ใจหายอ่ะ
ยังไม่อยากให้จบเลย รักเรื่องนี้มาก
ชอบทุกคู่ ทุกตัวละคร อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ติดตามๆๆ
-
:m25: พี่ไผ่นี่ตลอดอ่ะ ในที่สุดก้เรียนจบแล้วว
ดีใจด้วยค่า จะมีภาคทำงานมั้ยนิ o18
ขอให้รักกันเรื่อยๆน้า :oo1:
-
ยินดีกับพีไผ่ด้วยน๊า..ครอบครัวไผ่น่ารักจังเป็นพี่น้องที่คอยดูแลกันรักกันแบบพี่แบบเพื่อน
น้องฝิ่นก็น่ารักตลอดช่างสรรหาเสื้อคู่ดีน๊อ555..แล้วความหื่นคงเส้นคงวามากคู่นี้
-
:m15: ไม่อยากให้จบเลย ชอบเรื่องนี้มากค่ะ อ่านแล้วมีความสุข อมยิ้มตลอดเลย
คนเขียนอย่าลืมตอนพิเศษนะคะ ยังไงก็จะรอค่าาา อิอิ :o8:
-
โห จะจบแล้วหรอเนี่ย
TT^TT
-
หื่นได้หื่นดี หื่นแม้วันเมามาก :laugh:
ใจหายเน้อ ได้ข่าวว่าใกล้จบ แล้วฉันจะอ่านเรื่องไหนที่ไม่มีดราม่าได้เนี่ย :z3:
-
ไม่จบไม่ได้เหรอออออ
-
เมียดีควรได้รับรางวัล จัดให้หลายดอก :oo1:
ตามความดี :laugh:
-
จัดเต็มตลอดเลยคุณไผ่ :z2:
ยินดีด้วยกับความสำเร็จของทุกคน :L2:
-
ตรุษไทน์ By JJ & waiwai
ตุ้ง ตุ้ง ๆๆ ตุ้งแช่ๆๆๆ ตุ้งแช่ๆๆๆๆ ปังงงงงง ปังงงงงงง เสียงเซ็งแซ่ไปหมดครับรอบตัวผม ไม่ต้องบอกมั้งครับว่าเทศกาลอะไร อีกนิดครับ ดังอีกนิด อีกนิด ตอบดังๆสิวะ ‘ตรุษจีนโว้ยยยยยยยดังพอไหมตะโกนจนบรรพบุรุษจะลุกมาตุ้งแช่ด้วยแล้ว ห่าราก’ อืมเต็มสองหูกูเลยไม่รูใครแม่งตะโกน ‘ถูกต้องนะครับ’ ผมถือโอกาสขออวยพรให้ทุกคน ร่ำรวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรนะครับ ทำไมลูกครึ่งอย่างผมฉลองเทศกาลตรุษจีน ไม่แปลกครับก็ผมมีเชื้อสายจีน จีนจริงๆครับไม่ใช่จีนเตี๊ยะ เป็นสายทางแม่ครับ
“ไอ้เจย์ ญาติมึงหมดยังวะ”เอาตีนสะกิดพร้อมถาม ปากก็ยัดขนมเทียนเต็มปาก เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคู่จิ้นของผม
“อื้อหือ ไอ้หวายแดกให้มันดีๆ มูมมามตะกละตะกาม ทำเหมือนไม่เคยแดก”ผมหันจะไปตอบมัน แต่พอเห็นมันกินเลอะทั้งมือทั้งปากให้เต็มคราบไปหมด
“สัด แค่ประโยคแดกให้มันดีๆก็รวมความไม่ดีไว้แล้ว ยังจะเสือกสาธยายต่ออีก กูเคยแดกแต่ที่มันเลอะเทอะเพราะขนมมันเหนียวโว้ย มึงดูๆ”มันด่าเสร็จก็ยื่นปากยื่นมือให้ผมดูไม่พอจะเช็ดเสื้อสีแดงที่ผมใส่ดูดีมีสกุลอีก
“เอ้า เช็ดก่อน”พูดเหมือนให้มันเช็ดแต่เป็นผมเองที่เช็ดให้
“มึงไม่หยิบผ้าเช็ดตีนเลยล่ะ เชี่ยะ เอาผ้าเช็ดโต๊ะเช็ดให้กู”มันหยิบทิชชู่เช็ดซ้ำ ผมแอบยิ้มสะใจ มันมองโน่นมองนี่คิ้วขมวดไปหมด บ่งบอกว่ามันเริ่มเบื่อ
“มึงเบื่อเหรอ”ผมถามมันที่หันไปกินขนมเข่งต่อหลังจากมองแล้วไม่มีอะไรให้มอง แต่ดัดจริตกรีดนิ้วแกะกิน
“อืม”มันยักคิ้ว
“กูไม่น่าชวนมึงมาเลยเน๊าะ ทั้งที่มึงจะกลับบ้านไปฉลองตรุษลาว โอ้ยยย”ผมพูดไม่มองหน้ามันก่อนจะร้องออกมาเพราะโดนตบกบาลด้วยหมอนอิง
“กูเบื่อมึงนี่แหละชอบบ่นไม่เข้าเรื่อง และถ้ามึงอยากให้กูหายเบื่อนะ วันนี้เงินรายได้จากอั่งเปามึงทั้งหมด เจ็ดสิบสามสิบไม่ต้องบอกนะกูขอส่วนไหน”มันบอกพร้อมกับแบมือเป็นอันรู้กันว่าส่วนที่มากของมัน
“มึงไม่เอาให้หมดไปเลยล่ะ”ผมประชดมัน
“มึงให้กูก็เอา”มันยักคิ้ว
“หึ ไอ้เรื่องเงินขอส่วนมาก แต่หำมึงทำม้ายยยยตอนเกิดขอมาน้อยจังวะ”ผมแสยะยิ้มลากเสียงเหน็บมัน
“สัด ถึงหำกูไม่ใหญ่แต่ไข่น่ารักโว้ย แค่นี้ก็คับปากมึงแล้ว”มันพูดใส่ผม
“ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆ มึงยอมรับแล้วเหรอว่าเล็ก ครึครึ”ผมหัวเราะกับสโลแกนอัณฑะของมันมาก คิดได้ไงวะ แต่กูเห็นด้วย
“กูถามว่าญาติมึงมาครบหรือยัง”มันเหมือนจะหน้าแดงเลยแถถามเรื่องที่มันถามตอนแรก
“เหลือในหลุมไม่ได้มา”ผมบอกมันยิ้มๆ
“มึงก็ไปขุดขึ้นมาสิ และมึงก็ลงไปนอนแทน”มันเอามือข้างที่เปรอะขนมผลักหัวผม
“เหี้ยยย ผมกู”ผมตีมือมัน
“ไม่ดีไง ผมมึงจะได้อยู่ทรง ฮ่าๆๆๆ”มันชอบใจ
“เจย์เจย์ มานี่เร็ว หวายหวาย ด้วย”แม่เรียกพวกผม เดี๋ยวนี้แม่ชอบเบิ้ล เดี๋ยวอย่าเพิ่งด่าว่าผมทรพีพูดทะลึ่งใส่ร้ายแม่ตัวเอง คือ แม่ชอบเรียกชื่อซ้ำๆ อย่างเรียกผม เจย์เจย์ เจนเจน น้องผม เลยลามเรียกไอ้พวกนี้ไปด้วย
“อาเจย์ ลื๊อสูงมากเลย กินต้นตาลเปล่าวะ”อากู๋ตบไหล่แซวผม แกเป็นลูกพี่ลูกน้องแม่ผม ในบรรดาญาติทางแม่ผม อากู๋ถือว่ามีฐานะดีที่สุด ตอนเกิดเรื่องแกยังบ่นแกมน้อยใจแม่ผมเลยที่ไม่บอกแก แม่ก็ยิ้มบอกว่าเกรงใจ ยิ่งทำให้แกบ่นมากกว่าเดิมอีกเหมือนเห็นแกเป็นคนอื่นคนไกล แกให้แม่ผมมาห้าล้าน ห้ามขัด ห้ามคืน แกบอกว่าเราเป็นญาติเป็นพี่เป็นน้องเกรงใจอะไรแต่ก่อนอากงอาม่าผมยังเคยช่วยแกเลย แม่ซึ้งใจมากฝากธนาคารให้ผมกับไอ้เจนไว้เรียนหนังสือ ตอนนี้ครอบครัวผมก็กลับมาเหมือนเดิมแล้ว หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมาได้กิจการก็กำลังไปได้ดี มีน้ามาช่วยแม่อีกแรง
“ใช่ที่ไหนกู๋ กินต้มเปรตต่างหาก”ผมหยอกกู๋กลับไปมั่ง
“ฮาๆๆๆ ลื๊อนี่กวนติงไม่เปลี่ยนเลย”แกหัวเราะชมผม แกเป็นคนตลก ใจดี”เมียลื๊อเหรอวะ สูงพอกันเลย”แต่สายตาคงสั้น ถามซะจนไอ้หวายกับผมเกือบหน้าทิ่มพื้น
“เพื่อนเจย์ กู๋มองยังไงมันเป็นเมีย ถึกและบึกบึนอย่างกับรถไถนา สายตาสั้นเปล่าเนี่ยะ”ผมบอกแก หันไปมองไอ้หวายที่ถลึงตาใส่เพราผมหลอกด่ามันไปด้วย มันไม่กล้าออกเสียงแต่ส่งภาษาใบ้ทางนิ้วและปาก’ไอ้สัด’
“อ้าว กู๋นึกว่าเมียลื้อ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู กำลังเป็นที่นิยมของสาวๆสมัยนี้ ยิ่งอาหมิง อีกรี๊ดกร๊าดดารานักร้องผู้ชายที่เป็นข่าวชู้สาวกันนะ มันกรี๊ดแทบบ้านแตกบอกว่าชอบๆ แบบไม่กลัวว่าชาตินี้จะมีผู้ชายตกถึงท้องมันมั่งหรือเปล่า”แกเล่าไปขำไปถึงอาหมิง หรือ มีน ที่ผมเรียกมันชอบชื่อนี้มากกว่าชื่อที่เตี่ยมันกำลังเรียกอยู่
“กู๋ไปว่ามัน และมันไปไหนเนี่ยะ ไม่เห็นเลย”ผมถามหาอาหมิงหรือไอ้มีนสาวหน้าหวานแต่โคตรห้าว นึกว่ามันจะเป็นทอมไปแล้วซะอีก แต่เมื่อนี่มันเพิ่งพาแฟนมาให้รู้จัก
“แยกกันไปทำมาหากิน กู๋มานี่ มันไปบ้านแฟนมัน”กู๋ตอบเหมือนจะเอือมลูกสาวแต่จริงๆแกรักมีนมาก ยิ่งกว่าลูกชายอีก อะไรที่ส่วนใหญ่คนจีนบ้านอื่นให้ลูกชายก่อนใช้กับกู๋ไม่ได้เพราะแกให้ลูกสาวก่อนตลอด พี่ชายน้องชายมันก็ไม่ได้ว่าหรือน้อยใจอะไร ออกจะหวงมันด้วยซ้ำเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน
“อ้าว อั่งเปา”แกยื่นซองให้ผม
“ขอบคุณครับกู๋ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ล่ำซำๆๆนะครับ”ผมรับและอวยพร
“นี่ของลื๊อ ชื่ออะไรล่ะ กู๋ไม่ค่อยได้มาเลยไม่รู้จัก”แกยื่นให้ไอ้หวายที่ยังยืนอึ้งอยู่
“หวายครับ ขอบคุณครับ”มันบอกและรับไว้เพราะกู๋ยัดใส่ให้เลย
“โหงวเฮ้งลื้อดีนะ เหมาะกับอาเจย์ดี ฮ่าๆๆๆ ไปก่อนนะ”ก่อนไปแกยังพูดทิ้งท้ายไว้อีก
“กูว่ามึงควรพากู๋เกิ้ลมึงไปตรวจวัดสายตาหน่อยนะ พูดมาได้ว่ากูเป็นเมียมึง”ไอ้หวายพูดกับผมหลังจากกู๋เดินไปไกลแล้ว
“มึงอยากให้กู๋พูดว่า มึงเป็นผัวกูมากกว่าเหรอ”ผมหันไปถามมันกลับ
“เออ ก็ยังดี”มันพูดใส่ ก่อนจะยิ้มเมื่อมองซองในมือ”แต่ไม่เป็นไรกูไม่ถือก็ได้ รู้สึกถูกชะตากับกู๋มึงขึ้นมาทันทีเลย ญาติคนอื่นมึงควรจะทำอย่างนะ ครึครึ”
“สัด พอได้ซองถูกชะตาขึ้นมาเชียว มึงนี่นอกจากขี้เหม็นแล้วยังขี้เหนียวอีก”ผมผลักหัวมันก่อนจะเดินหนีตีนมันที่จะยันกลับมา
“มันก็เหนียวน้อยกว่าขี้เปียกมึง ไอ้เชี่ยะเจย์”เสียงโวยตามหลังมาติดๆ แกล้งใครจะสนุกเท่าแกล้งไอ้หวายไม่มีแล้วสำหรับผมนะ หลังจากไหว้เรียบร้อยก็กินข้าวรวมญาติกัน พวกผมก็ปล่อยให้คนโตเขาคุยกันไป ลูกๆหลานๆที่ยังเด็กก็ไปวิ่งเล่น
“เมื่อยปากว่ะ ยิ้มไม่ได้หุบเลยกู”ไอ้หวายขยับเปลี่ยนท่าไปมา
“มึงก็ได้ค่าเมื่อยปากแล้วไง”ผมบอกมันก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดา มันเดินมามองซองผมที่วางบนโต๊ะ
“แสดงว่าเมื่อคืน มึงแขวนถุงเท้าที่หัวนอนใช่ไหมเลยได้อั่งเปามาเยอะ”มันหยิบขึ้นมาดูและถามผม
“เออ ถ้ากูแขวนถุงดำคงได้เยอะกว่านี้อีก เชี่ยะ มั่วหญิงไม่พอ มั่วเทศกาลอีกนะมึง”ผมด่าและเหวี่ยงบางอย่างใส่หน้ามัน
“ไอ้สัดเจย์ โสโครกนะมึง เหม็นฉิบหาย เป็นคราบเลย”มันด่าและเหวี่ยงกลับแต่ผมเตะส่งลงตะกร้าพอดี เยส
“กางเกงในมึง”ผมยักคิ้วบอกมันที่อ้าปากหวอ และเดินเข้าห้องน้ำไป
“ไม่บอกกูล่ะ ซื๊ดดดด หอมชื่นใจ”มันยังมีหน้าตะโกนมาบอกหลังตั้งสติได้ ไอ้หวายเอ้ย
/
/
/
“เก่งมากแด๊ด อีกนิด นั่นแหละ Yeah”เสียงชมดังมาจากสวนหน้าบ้าน เดินไปตามเสียงดีใจกึ่งตื่นเต้นก็เห็นมันจับแด๊ดผมเดินและค่อยๆปล่อยให้เดินเอง มันก็ยืนลุ้นยืนให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ มียกมือยกไม้ทำท่า ผมเห็นก็อดขำมันไม่ได้
“หวาย เหนื่อย”เสียงแด๊ดผมเรียกและบอกมัน
“ครับๆ นั่งพักก่อน”มันประคองท่านนั่งที่ม้าหิน หยิบผ้าซับเหงื่อให้”ดื่มน้ำครับ”
“Thank”แด๊ดยิ้ม ท่านพูดภาษาไทยและภาษาถิ่นเก่งมาก เก่งกว่าผมอีก
“ถ้าเดินเก่งอย่างนี้ อีกหน่อยแด๊ดวิ่งได้แล้วนะเนี่ยะ”มันให้กำลังใจ แด๊ดยิ้มตบไหล่มัน
“จริงเหรอ”แด๊ดถามมันกลับ หน้าตาท่านดูสดชื่นขึ้นมาก
“จริงสิ หวายไม่หลอกแด๊ดหรอก ถ้าแด๊ดกินยาทำตามที่หมอแนะนำและกำลังใจดีอย่างนี้นะ ไปซิ่งรถยังได้เลย”มันพูดแบบไม่ได้โม้นะให้แด๊ดฟังจนท่านหัวเราะ
“โอย แค่นี้แด๊ดก็ดีใจแล้ว ขอบใจหวายและเพื่อนๆนะ”แด๊ดพูดด้วยความปลื้มใจกับน้ำใจเพื่อนผมที่ช่วยเหลือ ท่านอยากจะพูดบอกตั้งนานแล้วแต่ยังไม่ถนัดเท่าไร ตอนนี้อย่างที่ผมบอกแด๊ดดีขึ้นมากทั้งสุขภาพกายและใจ
“โธ่ หวายกับไอ้พวกนั้นสิต้องขอบคุณแด๊ดกับแม่ ที่ดูแลอย่างดีเวลามาบ้าน ทั้งของกินของใช้ไม่เคยขาด พวกเรามีโอกาสก็อยากตอบแทนแด๊ดบ้าง และไอ้เจย์กับเพื่อนฝูงมันก็มีน้ำใจให้มาตลอด”มันจับมือแด๊ดพูดด้วยรอยยิ้มกับท่านที่พยักหน้าตบหลังมือมันเบาๆ
“เฮ้ย มานั่งประเลาะขอแบ่งมรดกส่วนกูจากแด๊ดเหรอ”ผมเดินไปดึงมันออกก่อนจะนั่งแทน แกล้งมันครับ
“มึงถีบกูเลยก็ได้ ดึงอย่างนี้ แด๊ดดูมัน”มันประชดและฟ้องแด๊ดผม
“ไม่ต้องประเลาะแด๊ดก็แบ่งให้ได้ แต่มีข้อแม้นะ”แด๊ดกอดไหล่มันที่เปลี่ยนไปนั่งอีกข้าง
“อะไรแด๊ด”มันถามกลับหน้าซื่อ
“เป็นลูกสะใภ้แด๊ดสิ จะยกให้”แด๊ดพยักหน้าบอกมัน ทำเอาฮาก๊าก
“โอ้ย แด๊ดเมื่อวานก็อากู๋ วันนี้ก็แด๊ด ไม่รู้ว่ามันน่าจิ้นตรงไหน ระหว่างไอ้เจย์ที่เหมือนรถขยะและหวายที่เป็นรถถัง”มันกอดเอวแด๊ดทำหน้าเซ็งๆมีเปรียบให้ฟังที่ยังไงมันต้องเป็นอะไรที่ดีกว่าผมเสมอ
“กูว่ามึงรถสูบส้วมก็หรูแล้ว”ผมเบะปากเปลี่ยนให้มันใหม่ มันทำปากบอกว่า ‘ตีนเหอะ’ แด๊ดขำที่เถียงกัน
“ก็จะไม่จิ้นได้ไง ทะเลาะแง่งอนกันเป็นผัวเมียเชียว”เอาอีกดอก มีการจับมือผมสองคนไปประกบกันอีก เหมือนบาทหลวงที่กำลังทำพิธีให้คู่แต่งงาน แต่บังเอิญเป็นคู่เกย์ ผมแค่เปรียบให้เห็นภาพนะยังไม่บอกว่าเป็นแบบที่เปรียบ ดึงมือออกจากกันทันที
“พอเถอะแด๊ด เดี๋ยวกินข้าวเช้าไม่ลง”ผมส่ายหน้าบอกท่าน
“หรือจะเอาเจนเจน”แด๊ดยังยื่นข้อเสนอ
“ไม่เอาทั้งคู่นั่นแหละ แด๊ด เอาอย่างนี้ แด๊ดมีหลานสาวไหมล่ะ แบบ ไม่ต้องขาวมาก ไม่สวยแต่อร่อย มีไหม”มันส่ายหน้าและเสนอความคิดมันให้แด๊ดใหม่ แด๊ดทำท่านึก
“มันก็มีนะ แต่”แด๊ดบอกพร้อมทำท่านึก
“แต่อะไรล่ะแด๊ด แนะนำๆ”มันคะยั้นคะยอ
“แด๊ดกูจะบอกว่า มี แต่มึงไม่เหมาะกับเขา เข้าใจ๋”ผมแหย่มันต่อ แด๊ดหัวเราะ ก่อนมันจะได้อ้าปาก แม่ก็เรียกไปกินข้าวเช้ากันเป็นอันยุติ กูชนะ 555
/
/
/
“คนเยอะจังวะ ไอ้เจย์ กูหิวน้ำแล้ว”มันเห็นคนพลุกพล่านมันก็บ่น เดินไปสักพักก็เหนื่อย
“เอ้า แดกซะจะได้หุบปากมั่ง กูพามาเยี่ยมบ้านเกิดแล้วยังบ่นอีก”ผมส่งน้ำให้ มันชี้ๆๆแกะให้กูด้วย
“บ้านเกิดมึงนั่นแหละ แต่ตอนมึงเกิดเขากลัวมึงปรับสภาพไม่ได้เลยให้ไปอยู่ตามคลองหาแดกตามธรรมชาติ เหี้ยะเอ้ย”มันเฉลยเรียบร้อยเลยว่าผมเป็นตัวอะไร
“ไปไป เดี๋ยวกูพาไปดูหมีแพนด้า”ผมกอดไหล่พามันเดินต่อ
“กูว่าดูที่ตามึงก็พอมั้ง เป็นเชื่ยะไรไม่หลับไม่นอนเมื่อคืน หรือว่า”มันชี้เบ้าตาผมเกือบทิ่มเข้าไป ก่อนจะทำตาโตตกใจ
“อะไรของมึง”ผมหยุดเดินมองหน้ามัน
“มึงจะลักหลับกูใช่ไหม ไอ้เจย์ ถึงกับลงทุนถ่างตารอดูว่ากูหลับสนิทหรือเปล่า”เป็นคำตอบที่น่าโดนตีนมาก
“ไอ้หวาย ถ้ากูจะลักหลับมึงนะ กูทำไปนานแล้ว นอนเหมือนไหลตายอย่างมึง กูเคยลองเตะ ถีบ หยิก ยังไม่ตื่นเลย”ผมพูดอย่างรู้พฤติกรรมการนอนของมันดี ไอ้หวายถ้าลงด้วยหลับจะหลับลึกมาก พอกับที่มันก็สามารถถ่างตาได้ทั้งคืนถ้าไม่ง่วง
“มิน่า ตัวกูถึงได้ช้ำไปหมดเวลามึงมานอนด้วย ไอ้สัด กระทำอนาจารกูนี่เองตอนนอน”มันชี้หน้าผมพูดด้วยเสียงอันดังมาก ทำเอาคนหันมามอง
“เชี่ยะหวาย มึงใช้คำผิดแล้วห่าราก มึงดูสิ เขาจิ้นตะเหลิดไปไกลแล้วมั้ง มึงมานี่เลย”ผมกึงลากกึ่งฉุดมันให้รีบเดิน
“แล้วมึงไม่บอกกูล่ะ ว่ากูพูดผิด เหี้ยะเอ้ย เมื่อกี้กูเล็งสาวไว้ด้วย ป่านนี้แม่งต้องนึกว่ากูกับมึงล่อกันแน่”มันยังมีหน้ามาโทษว่าเป็นความผิดผมอีก
“กูจะท้วงทันไหมล่ะ มึงพูดเป็นน้ำไหลไฟไหม้ลามทุ่งยันกรุงแตก”ผมว่ามันบ้างแต่ดูท่าไม่มีความสำนึก
“แล้วไง ถ้ามึงปิดปากกูก็ไม่พูดออกมาแล้ว รู้ว่ากูเป็นคนชอบคิดอะไรที่มันเลยเถิดมึงก็ยังปล่อยให้กูพูด มึงนั่นแหละผิด”มันเถียงได้หน้าตาเฉยมาก
“สันดานมากครับ คุณหวาย กูขอโทษที่เอาตีนไปปิดปากคุณหวายไม่ทัน”ผมยกมือไหว้พูดอย่างสุภาพประชดมัน
“เออ รู้ว่าตัวว่าทำผิดแล้วสำนึกได้ กูให้อภัย ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู ไปไป กูหิวข้าวแล้ว”มันยักคิ้วยิ้มกริ่ม กอดคอผมเดินต่อ เหี้ยะตัวพ่อจริงๆความคิดมึง
/
/
/
“ของเยอะว่ะ”มันเดินคุยไปกินลูกชิ้นไป
“กูแดกมั่งสิ”ผมขอมันบ้าง
“มึงก็แดกสิ กูเคยหวงมึงหรือไง”มันหันมาพูดดูดีมีน้ำใจมาก
“กูรู้มึงไม่หวง แต่มึงช่วยดูสภาพกูบ้างก็ได้ ฉิบหายขนซื้อมาไม่เคยถือ”ผมชูถุงของใช้ของกินที่มันซื้อแต่เงินผมทั้งนั้น ไอ้เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาผมไปบ้านมันก็ทำเหมือนกัน หรืออยู่กรุงเทพก็ผลัดกันตลอด
“ไอ้เจย์ แล้วมึงคิดว่ามือกูว่างหรือไง ห๊ะ”มันชูถุงลูกชิ้นกับของดอง และถุงน้ำอ้อย
“สัด หนักมาก ลำบาก กูต้องขอโทษมึงอีกไหมที่พามาลำบาก ควายยย”ผมยันขามันเบาๆ ขาขาวเชียวมึง เสือกใส่กางเกงยีนส์ตัดขาเหนือเข่า เสื้อกล้ามลายสก๊อต แตะหูหนีบ มันไม่รู้ตัวว่ามีผู้ชายประเภทอยากเสียบมองมันทั้งนั้น แต่ติดตรงที่มันเดินกับผมไง ก็เลยไม่กล้าเข้ามาทัก หน้าตามันคล้ายไอ้พายแต่สูงกว่าเยอะ ในกลุ่มถือว่ามันตัวบางที่สุดไม่นับไอ้พายนะ
“ประชด”มันเลิกคิ้ว
“เออ”ทำหน้าใส่มันบ้าง
“งอน”มันถามอีก
“เก็บไว้ใช้กับมึงเถอะคำนี้”ผมบอกมัน ก่อนจะอ้าปากรับลูกชิ้นที่มันจิ้มส่งให้ทีเดียวสี่ลูก เต็มปากกูเลย
“ไอ้เจย์ กูว่าพักนี้มึงขี้หงุดหงิดนะ อะไรนิดอะไรหน่อยก็งอนกู พูดจาเหน็บแนม มึงแพ้ท้องแทนกิ๊กคนไหนเปล่าวะ”มันพูดเรียบๆด้วยน้ำเสียงเหมือนเป็นห่วงสุขภาพจิตผม
“เดี๋ยวกูถีบเป็นรางวัลที่ห่วงใย ไอ้ที่มึงพูดมา มันอาการมึงทั้งนั้น หัดดูตัวเองบ้าง ถ้าว่างมึงโทรไปสอบถามกิ๊กมึงเถอะว่าท้องหรือเปล่า หรือไม่มึงก็ไปหาหมอให้เขาตรวจว่าอสุจิลดลงหรือเปล่าเลยทำให้อารมณ์มึงแปรปรวน ห่ารากทำมาเป็นวิจารณ์คนอื่น”ผมไม่รู้จะเอ่ยอะไรที่ทำให้มันสำนึกมาได้
“เห๊อะกูแค่ไปหาหมอ แต่มึงน่ะสมควรไปพระ”มันยื่นหน้าว่าผมก่อนจะสะกิดให้แวะร้านปลาหมึกย่างมีแบบบดด้วยที่เอาหมึกเข้าไปรีดๆกินกับน้ำจิ้มหวานถั่วลิสงโรย
“ทำไมกูต้องไปหาพระ”ผมถามมันหลังจากสั่งปลาหมึกย่างและบดให้มัน ปากมันไม่ว่างด่าผมอยู่เลยต้องสั่ง
“ไปทำสังฆทานให้ลูกมึงที่โดนฆ่าในห้องน้ำไง นี่อาจเป็นสาเหตุหน้าตามึงหมองคล้ำ”มันแสยะยิ้มใส่ผม
“กูต้องลากมึงไปด้วย เพราะมึงฆ่าทุกวัน”ผมยกยิ้มบอกมันกลับ
“มึงแอบฟังกูเหรอ”มันถาม
“เปล๊า”ผมยักไหล่
“งั้นมึงรู้ได้ไง”มันรับของหยิบเงินในกระเป๋ากางเกงผมจ่าย เดินต่อ
“กูแอบดู”ผมยักคิ้ว
“เชี่ยะ ทำตัวเป็นผีห้องน้ำ”มันด่าผมแต่ส่งปลาหมึกจิ้มให้กินมั่ง ไม่รู้เขามองอะไรกัน แค่ผู้ชายหน้าตาดีเดินป้อนปลาหมึกให้กันแค่นั้นเอง ไม่เคยทำไง เพื่อนกันน่ะรู้จักไหมเขาช่วยเหลือซึ่งกันและกัน พวกนี้สงสัยไม่มีเพื่อนทำให้ น่าสงสาร ผมพามันเดินทั่วตลาดจนเกือบเที่ยงคืน
ต่อ**
-
“กลับยัง”ผมถามมันที่ตอนนี้พากันมานั่งหน้าเซเว่น
“อีกนิด กำลังเพลินเลย”มันกินสเลอบี้มองหญิงไปด้วย มีเข้ามาขอเบอร์มันด้วยนะ แต่มันไม่ได้ให้หรอก บอกแต่เฟรชไป
“เจย์ เจย์”ใครเรียกกูวะ หันไปมองเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักหุ่นเซ็กซี่กำลังวิ่งตรงมาหาผม
“ใครวะไอ้เจย์ เด็กมึงเหรอ”มันถามผมหน้าตาไม่ยินดียินร้าย ไม่หื่น แต่สงสัย
“ไม่รู้ว่ะ คุ้นๆ”ผมส่ายหน้า
“เจย์เจย์ จำแหม่มไม่ได้เหรอ”เธอมาถึงก็ถามบอกชื่อตัวเอง
“คุ้นๆแต่นึกไม่ออก”ผมเอามือเกาหัว มองสาวน้อยน่ารักตรงหน้าที่ยิ้ม
“เราเรียนที่xxxตอนประถมจนมัธยมด้วยกันไง”เธอย้อนเวลาให้ผมฟัง จนถึงตอนสำคัญ”จำได้ยัง เจย์ยังเคยขอดูกางเกงในเราเลย ตอน ป.สาม เจย์กับเพื่อนๆทายสีกัน และมาตกลงกับเราบอกว่าจะแบ่งขนมให้ เราใส่สี ชะ”เธอเล่าแบบหน้าระรื่นมากไม่มีเขินกระดาก ผมรีบยกนิ้วจุ๊ปาก ไอ้หวายกลั้นหัวเราะ
“พอแล้ว อายเขา เอามาขายหมดเลย”ผมส่ายหน้ากับความแก่นของคนตรงหน้า นึกได้ทันที แหม่ม เด็กสาวน่ารักขวัญใจรุ่นน้องรุ่นพี่ พอเข้ามัธยมก็เป็นดรัมเมเยอร์ ถือป้าย เรียกว่าทุกกิจกรรม แต่เบื้องลึกแก่นกะโหลกแถมเอกวิชาพละด้วย
“มึงนี่จังไรแต่เด็กเลยนี่หว่า”ไอ้หวายเอาศอกกระทุ้งสีข้างแซวผม แหม่มเอียงหน้ามามองส่งยิ้มให้ไอ้หวายที่ยิ้มกลับ
“แฟนเจย์เหรอ น่ารักจัง สูงอย่างกับนางแบบ ชื่ออะไรอ่ะ”คำทักทายทำเอาไอ้หวายหุบยิ้มทำหน้าแบบกูเจออีกแล้ว
“ไม่ใช่ เป็นเพื่อนเจย์ชื่อหวาย ทำงานที่เดียวกัน”ผมบอกแหม่มที่พยักหน้า
“เหรอ เสียดายจัง ทำไมไม่กินกันเองล่ะ เหมาะกันดีออก”แหม่มทำหน้าทำเสียงเสียดาย
“โอ้ย กินกันเอง แล้วผู้หญิงที่เหลือจะกินอะไรล่ะ ปล่อยคนหล่อไปทำพันธ์บ้างเถอะ”ไอ้หวายสอดขึ้นมาทันที
“คริคริ แหมกล้าพูดว่าหล่อ ตัวเองน่ารักมากกว่าหล่ออีก ว่าแต่จะไปไหนกันต่อเหรอ”แหม่มหัวเราะคิกคักก่อนจะถามเรื่องอื่นแทน เธอหันไปทำมือให้กลุ่มเพื่อนว่ารอแป๊บนึง ก่อนจะขอเบอร์และไลน์เพื่อติดต่อกัน ผมก็ให้ไป
“กลับแล้วล่ะวันนี้ทั้งวันแล้ว”ผมบอกแหม่ม หันไปมองไอ้หวายที่นั่งจ้องแหม่มที่เป็นชาวต่างชาติตาแทบถลน สาวเจ้าใส่เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นโชว์สัดส่วน
“เหรอ งั้นเราไม่กวนแล้ว ฮันนีมูนคืนนี้ให้สนุกนะ ไปล่ะ”ยังมีแซวส่งท้ายหัวเราะและวิ่งไปหาเพื่อน
“เพื่อนมึงนี่สวยนะ แต่เสียสติไปหน่อย”ไอ้หวายส่ายหน้าก่อนจะออกเดินไปที่รถกัน
“มึงสติดีตาย”ผมผลักมันเบาๆ
“ก็ดีกว่ามึงว่ะ”มันหันมาตอบ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดูเพราะสั่นโดนไข่มันมั้ง”ไอ้ไผ่โทรมาไมวะ”มันพูดลอยๆ
“กูว่าเมียมันโทรมาทวงของฝากมากกว่า มึงรับเถอะเดี๋ยวแม่งไปตั้งสเตตัสสาปแช่งกูกับมึงอีก”ผมพูดถึงไอ้ฝิ่น ไอ้เด็กแสบ มันขออะไรแล้วไม่ได้ มันเล่นประจานพวกผมทางไลน์เลย
‘โห กว่าจะรับได้ ยกน้ำชาไหว้พ่อผัวแม่เพิ่งเสร็จไง หรือว่ากำลังส่งตัวเข้าหอหน้าทะลุประตูหลังกันอยู่ น้องนุ่งโทรมาไม่อยากจะรับสาย ไม่ขัดก็ได้ อย่าลืมของฝาก ไส้อั่ว แหนม น้ำพริกหนุ่ม และไอ้ที่กินได้ เอามาเยอะๆนะ’ยังไม่ทันอ้าปาก กดรับแม่งใส่ก่อนเลย
“อีเด็กแรด มึงพูดมากขนาดนี้คราวหน้ามึงส่งข้อความมาบอกกูเลยดีกว่า ห่าราก เข้าหอบ้านมึงสิ มีแต่มึงสองคนผัวเมียนั่นแหละเข้าแม่งทุกวันทุกฤดู”ไอ้หวายได้โอกาสเปิดปากใส่มันบ้าง ขอโทษไม่มีสลดหัวเราะใส่หูจนต้องออกห่าง มันสั่งๆๆๆ และก็วาง จะถามสักหน่อยผัวมันทำอะไรอยู่
“มันว่าไงต่อ”ผมถามไอ้หวายที่อมยิ้ม
“ว่าเชี่ยะไรล่ะ มันหัวเราะสั่งๆๆๆแล้วก็วาง พรุ่งนี้มึงเตรียมของฝากมันด้วย”มันหันมาพูดขำกับผม
“กูว่าแล้ว ดีนะให้แม่บ้านไปเตรียมไว้ให้แล้ว”ผมพูดอย่างรู้ทันมัน ว่าจะเอาอะไร กลับมาบ้านทีไรต้องเอาไปให้มันทุกที แต่กลับกันถ้ามันไปไหนก็หอบมาฝากพวกผมเหมือนกัน ไอ้ไผ่มันไม่พูดหรอกจ่ายอย่างเดียว แบบเมียคนเดียวกูเลี้ยงได้
“หาวววววววววว ง่วงฉิบ”มันอ้าปากกว้าง หลังอาบน้ำเสร็จกระโดดขึ้นเตียงแผ่หลาทันที
“นอนดีๆ”เขี่ยให้มันนอนเป็นที่เป็นทาง
“ไอ้เจย์ เอามา”มันเรียกและแบมือขออั่งเปา
“ห่วงจังนะ ค่าตัวมึงเนี่ยะ”ผมตีมือมันก่อนจะนอนบ้าง
“มึงสัญญาแล้วจะให้กู”มันหันมาบอกตาเริ่มปรือ
“ตอนไหนวะ”ผมนอนตะแคงหันหน้าไปหามัน
“เมื่อวาน มึงบอกว่าจะยกให้กูเจ็ดสิบ”มันพูดเสียงเริ่มยานแล้ว
“เอ้า เอาไปอย่ามาง็องแง็งใส่กูอีกนะมึง”ผมหันไปนับและหยิบให้มันที่ยิ้ม ก่อนจะเบิ่งตา
“สัด เจ็ดสิบบาท มึงหมายความว่าไง”มันตาโตทันที
“มึงเข้าใจอะไรยากจังวะ มึงขอเจ็ดสิบ กูก็ให้เจ็ดสิบ อ่ะ กูให้อีกสามสิบเป็นร้อยไม่ต้องทอน นี่กูใจดีแล้วนะ”ผมหยิบเพิ่มให้มัน พูดอย่างใจดีมาก
“ส้นตีนเหอะ กูหมายถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นของรายได้โว้ย มึงหงุบหงิบใช่ไหม”มันเอาตีนยันเป้าผม แต่ผมกันไว้ทัน
“มึงเป็นเมียกูเหรอ กูถึงได้หงุบหงิบน่ะ ห๊ะ”ผมยักหน้าใส่มัน
“กูเป็นมากกว่าเมียมึง กูเป็นเพื่อนที่สนิทกว่าเมียมึง กูรู้จักมึงก่อนเมียมึง เพราะฉะนั้นกูต้องได้ เอามา”มันพูดได้เนียนมาก ทำเอาผมเกือบหัวเราะ
“ไอ้เชี่ยะ ถ้าคนที่มาเป็นเมียกูได้ยินคงปลื้มใจตาย ที่กูมีเพื่อนไม่ต่างจากมีเมีย เมียได้อะไรเพื่อนอย่างมึงก็ต้องได้ มึงหมายถึงอย่างนี้ใช่ไหม”ผมแหย่มันต่ออีก
“เออ มึงให้อะไรเมียมึง กูก็ต้องได้ ยกเว้นความเป็นผัวที่กูไม่เอา กูยกให้ โอเค๊”มันยอมรับและพูดดักผมที่อ้าปาก
“สัด ดักคำพูดกูแล้วจะไปไงต่อล่ะ”ผมยันมันบ้าง
“ไม่ได้แดกกูหรอก ไอ้เจย์ กูรู้ทัน เอามาเลย กูจะไปซื้อกางเกงมาติน”มันพูดอย่างเหนือกว่า
“กางเกงเหี้ยะอะไร กูไม่เคยได้ยิน”ผมปัดมือมันที่จะหยิบเงินผม
“ยี่ห้อกูคิดเอง มึงจะให้ไม่ให้”มันแถต่อ
“วันกลับค่อยเอา นอนได้แล้ว”ผมจับมันพลิกหันหลัง
“มึงโกหก”มันยังไม่วายท้วง
“กูเคยโกหกมึงเหรอ”ผมถามมันเขยิบเข้าไปจนนอนหมอนเดียวกัน
“เคย”มันพูดเสียงกวนๆ
“ไม่ต้องเสือกบอกในฝันล่ะ กูฟังจนชินแล้ว”อะไรที่ผมไม่เคยทำและมันเอามาอ้าง มันจะบอกในฝันทุกครั้ง รักกูมากนะมึงฝันถึงกูตลอด
“ในอนาคตโว้ย พูดมากกูจะนอนแล้ว เดี๋ยวถ้าวันกลับมึงไม่ให้กูนะ กูจะไล่มึงออกจากบริษัท ออกจากบ้านกูไปเลย”มันเลี่ยงไปตอบอย่างอื่นก่อนจะบ่นผม
“เออ กูไม่หลอกมึงหรอก นอน”ผมรับคำตบหลังมันเบาๆ สักพักได้ยินเสียงกรน”อย่าไล่กูออกจากชีวิตมึงก็พอแล้ว”ผมบอกมันเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงรับ ผมชะโงกหน้าไปดู
“เออ เหี้ยะ แจ๊บๆๆๆๆ”เสียงรับคำปากขยับไปมา
“สัด ละเมอต่อคำกูอีก นึกว่าได้ยิน”ผมโล่งอกก่อนจะหยิบผ้าห่มขึ้นมาคุม และหลับตาม
/
/
/
“ไอ้เจย์ ทำไมวาเลนไทน์ กูต้องมาอยู่กับมึงด้วยวะ”พูดจบมันก็ตักไอติมรสสตรอเบอรี่ถ้วยใหญ่มาก
“แล้วมึงจะกลับไปหาใครล่ะ”ผมถามมันก่อนจะตักกินบ้าง ถ้วยเดียวกันนี่แหละ
“หาเด็กกูสิ”มันบอกก่อนจะไล่ดูเบอร์เด็กๆในสต๊อกมัน
“คนไหนวะ น้องฟาง น้องแก้ม น้องนิว น้องโลตัส น้องสโนว์ ก็เพิ่งมีแฟนใหม่ไปเมื่อนี่ น้องกี้ น้องขิง น้องแบม ก็เพิ่งโทรมาด่ามึง เสือกไปเล่นไลน์นัดทับกัน”ผมพูดแบบไม่ได้เป็นเรื่องผิดปกติอะไร
“มึงอยู่ใต้เตียงกูมาตลอดเลยใช่ไหม ถึงได้รู้ดีนัก”มันทำหน้าใส่
“แหม ไอ้หวาย ทำอย่างกับมึงไม่รู้เรื่องกูเลยเน๊าะ ยิ่งกว่าใต้เตียงอีกมึงน่ะ ถ้าสิงร่างกูได้คงแอบซั่มไปพร้อมกูแล้วมั้งเวลากูไปฟีชเจอริ่งกัน”ผมว่ามันกลับอย่างหมั่นไส้
“มึงอยากโทรให้กูไปรับมึงทำไมล่ะ”มีหรือมันจะยอม
“มันก็เหมือนกันแหละโว้ย มึงเสร็จก็โทรเรียกกู”เรื่องอะไรกูจะน้อยหน้า
“กูก็เอาถั่วตัดไปฝากมึงเป็นการตอบแทนไง”มันเถียงหน้าตาย ก่อนจะเรียกเด็กมาสั่งอีกถ้วย
“ใหญ่หลวง บุญคุณมาก ทีกูซื้อถุงยางใส่กระเป๋าให้ตลอดยังไม่เคยทวงเลย”ผมใส่มันอีกหลังเด็กรับออเดอร์ไปแล้ว
“กูก็ซื้อยาคุมไปฝากเด็กมึงเหมือนกันเผื่อพลาด ยังไม่ดีอีกเหรอ ไอ้เนรคุณ ไอ้เลว”มันย้อนใส่ ทำเอากูอึ้งแดกไปเลย เรื่องจริงครับ มันซื้อยาคุมใส่เป้ผม เด็กๆผมบางทีมือบอนชอบรื้อพอไปเจอเป็นเรื่องทุกที ผมบอกซื้อมาฝากแทนที่จะหยุดกลับด่าหาว่าเอาไว้เผื่อคนอื่นล่ะสิ รู้ทันกูอีก
“มึงสิเลว เวลามารับกูมึงเคยสังเกตหน้ากับตัวกูบ้างไหมมีแต่รอยเล็บ หาเรื่องให้กูสิไม่ว่า”ผมจับมือมันให้หยุดกิน
“มันเรื่องของมึง ไม่ใช่เรื่องของกู”มันตอบยิ้มๆก่อนจะดึงออกและกินต่อ แต่บางครั้งก็ต้องขอบใจมันนะ ที่ทำให้ไปจากผมได้ง่ายๆ ผมยอมรับครับว่าไม่ใช่คนดี พอกับไอ้หวาย ไอ้บลู หรือแม้แต่ไอ้ไผ่ ความสัมพันธ์แบบนี้มันแค่ฉาบฉวย พวกผมไม่เคยฝืนใจใคร ส่วนมากเต็มใจมากกว่า ไอ้แบบงี่เง่าตามจิกเอาผมไม่อยู่หรอก ผมไม่พร้อมที่จะหยุดที่ใคร ใช่ครับมันเป็นความเห็นแก่ตัวของคนที่ยังมีกิเลสอยู่
“มึงว่ากูจะซื้ออะไรให้แด๊ด แม่ และไอ้เจนดีวะ”ผมถามมันหลังออกจากร้าน
“ไม่รู้ว่ะ ปกติกูจะให้ของที่พวกเขาชอบนะ แต่ปีที่แล้วกูทำการ์ดเองเขียนคำอวยพรให้ พ่อแม่กูยิ้มหน้าบานเลย”มันส่ายหน้าก่อนจะพูดถึงสิ่งที่ตัวมันทำด้วยรอยยิ้ม
“อืม เป็นความคิดที่ดีนะ ส่วนใหญ่ก็มีครบแล้ว กูนึกออกแล้ว”ผมเห็นด้วยกับความคิดมัน ก่อนจะเดินตรงไปร้านเซรามิค มันมองหน้าก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ เลือกได้ จานแบน และ กระปุกออมสินใบใหญ่ ที่ยังไม่ได้ลงลวดลายอะไร เดินไปมุมที่เขาเตรียมของสำหรับเพ้นท์ และลงมือทันที
“เหมือนไหม”ผมถามไอ้คนนั่งข้างๆ ที่คอยเลือกสีให้
“คล้ายๆ น่ารักว่ะ”มันพยักหน้าและชมรูปที่ผมเพ้นท์ลงไป เป็นรูปการ์ตูนล้อเลียนหน้าแด๊ดกับแม่จูจุ๊บกัน มีเด็กผู้ชายหน้าตาดีแต่กวนตีนหน่อยๆกอดขาอยู่คนละข้าง ล้อมรอบด้วยลายดอกกุหลาบและหัวใจ ส่วนกระปุกออมสินผมเลือกเป็นสี่เหลี่ยมเพ้นท์หน้าไอ้เจนสี่ด้าน มีสี่อารมณ์ ยิ้ม ร้องไห้ โกรธ กวนตีน มันอาจจะเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆไม่ได้แปลกอะไรแต่อะไรที่ทำด้วยรักและตั้งใจมันจะรู้สึกดีทุกครั้ง หันไปอีกทีไอ้หวายเดินไปป้อสาวหน้าเคาน์เตอร์แล้ว ปล่อยมัน แต่เป็นจังหวะดีเหมือนกันที่ผมจะทำอย่างอื่น เราใช้เวลาในร้านเป็นชั่วโมงกว่าจะเรียบร้อย ก็พากันเดินออกมา
“พี่ครับ ซื้อหมวกไหมครับ อุดหนุนนะครับ พวกเราจะนำไปมอบให้มูลนิธิxxxxxxเพื่อช่วยเหลือคนที่ติดเชื้อ HIV”เสียงเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงน่าจะประมาณมัธยมได้พูดเชิญชวนให้ร่วมบริจาค
“เราไม่โกหกหรอกครับ ซุ้มขายของและจัดการแสดงอยู่ตรงโน้นครับ”ยืนยันซ้ำเมื่อเห็นพวกผมไม่พูด
“โอเค ไม่ได้กลัวโดนหลอกหรอกน่า ว่าแต่เท่าไรล่ะ”ผมถามออกไป ไอ้หวายหยิบหมวกที่แพ็คไว้ในห่อดูไปมา
“แล้วแต่ศรัทธาครับ หย่อนใส่กล่องได้เลย”น้องผู้หญิงบอกชี้ไปทางน้องผู้ชายที่ถือกล่องสีใสเห็นเงินที่มีทั้งเหรียญและ แบ็งค์อยู่ในนั้นเยอะพอสมควร
“หลับตาก่อน”ไอ้หวายบอกน้องๆ
“โห พี่ไม่ต้องอายหรอกค่ะ จะใส่เท่าไรก็เชิญเถอะ”น้องคิดว่าพวกผมจะอาย
“หน้าหนาอย่างพี่เขาไม่อายหรอก มันอยากเซอร์ไพรส์น่ะ”ผมอธิบายให้น้องๆฟัง มันจิ๊ปากใส่ น้องๆพยักหน้าก่อนจะหลับตาตามที่ขอ ผมสองคนก็หยิบแบ็งค์หย่อนลงไป
“อย่าเพิ่งลืมตานะ ยื่นของให้พี่ก่อน”ไอ้หวายบอกอีกที ก่อนจะส่งของให้สองใบ
“นี่ค่ะ มีของแถมในนั้นด้วยนะคะ”เสียงใสๆบอก ตาก็ยังไม่ลืม
“ขอบคุณครับ ขอให้ความดีที่ทำส่งให้น้องๆเรียนเก่งๆมีอนาคตดีๆนะ พี่ไปล่ะ”ไอ้หวายกับผมอวยพรน้องๆก่อนจะเดินไป แต่ทันได้ยินเสียงตะโกน
“ขอบคุณค่ะ ขอให้พี่รักกันนานๆนะคะ”
“สวมหมวกด้วยนะครับเพื่อความปลอดภัย”
โกยสิครับจะอยู่ทำไม คนหันมามอง หันไปน้องๆโบกมือให้ โถ ไม่ต้องโฆษณาขอบคุณก็ได้ พอหลุดตรงนั้นมาได้ค่อยหายใจสะดวกหน่อย
“โอย ผลบุญส่งเสียงดังเลยว่ะ”ไอ้หวายพูดขำๆ
“อืม มีแต่คนมองด้วยความยินดีทั้งนั้น”ผมพูดไม่ต่างจากมัน
“ใส่หมวกดีกว่า”ไอ้หวายแกะทันที สลัดๆใส่ให้ผมก่อนและตามด้วยมัน พวกเราก็เดินกันต่อ เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ มีกิจกรรมอะไรแวะตลอดทาง แต่เพิ่งมาสังเกตว่าทำไมมีคนมองยิ้มๆบางคนเหมือนจะถ่ายรูปพวกผมด้วย เข้าใจผิดคิดว่าเป็นดาราหรือเปล่าวะ
‘ดูดิ ใส่หมวกคู่รักด้วย’
‘ดีเน๊าะรู้จักป้องกัน เราน่าเอาอย่างนะที่รัก’ เสียงรอบข้างที่ได้ยินทั้งคู่หญิงชายและคู่เพศอื่นๆชี้และมองมาทางพวกผม
“ไอ้เจย์ ทำไมเขามองเรากันจังวะ”ไอ้หวายถามผม
“เขานึกว่ากูกับมึงคู่เกย์มั้ง”ผมบอกมันเหมือนที่ใครๆคิด
“เหรอวะ กูว่าเหมือนจะมากกว่านั้น”ไอ้หวายยังสงสัยไม่เลิก ผมก็คิดเหมือนมันนะ คู่อื่นที่เป็นผู้ชายขนาดเดินจับมือ กอดคอ กอดเอว ยังไม่ค่อยมีใครสนใจเลย และคนพวกนี้ยังหันมามองผม ถ้าตุ้งติ้งหน่อยก็ทำท่าส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเบาๆ ผมสองคนรีบเดิน แต่ยิ่งรีบคนก็ยิ่งมอง จนเดินผ่านร้านที่เป็นกระจก ผ่านไปแล้วนะ ผงะพร้อมกันก่อนจะถอยหลังเดินกลับมา
“ว๊าคคคคคคคคคค”ร้องออกมาจนคนในร้านที่กำลังนั่งสวีทกันอยู่หันมามอง เอามือปิดปาก ผมกับไอ้หวายรีบถอดหมวกและเดินไปทันที
“แม่ง กูก็นึกว่าเขามองเพราะกูหล่อหรือเป็นดารา”ไอ้หวายบ่นอุบ
“เออ กูก็นึกว่าเขามองคู่เกย์ ที่ไหนได้ หมวกแม่ง อุบ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมพูดไปก่อนจะหัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เออ กูก็เห่อไม่เข้าเรื่อง”ไอ้หวายก็ขำบ่นตัวเองอีก พวกเราไม่โทษน้องๆหรอกครับ คือมันเป็นหมวกพิเศษเหมาะกับมูลนิธิที่พวกผมทำบุญเลย เป็นทรงถุงยางอนามัยสีสันสดใส ใส่แล้วเหมือนบีหนึ่งบีสองไม่มีผิด อ๊ะ อย่าคิดว่าสวมแล้วหัวพวกผมเปรียบเหมือนอะไรที่สวมถุงยางนะครับ ได้โปรด ผมขอร้องแค่นี้ก็อับอายจนไม่กล้ามาเดินอีกแล้ว
/
/
/
“เจยเจย์ขอให้แด๊ดกับแม่รักกันไปนานๆ อยู่เป็นกำลังใจพวกเราด้วยครับ”ผมกราบตักพ่อแม่ อวยพรให้ท่าน ยังไงพ่อแม่ก็สำคัญที่สุดเพราะเป็นบุคคลแรกที่มอบความรักให้กับเราและไม่มีเอาคืนด้วยมีแต่ให้ตลอด นอกจากพ่อแม่และคนในครอบครัวแล้ว ก็มอบให้เพื่อนที่ดี ครูอาจารย์ที่สอนเรามา ตลอดจนสัตว์เลี้ยง เพราะความรักไม่ได้ตายตัวว่าต้องมอบให้คนที่เป็นคู่รักอย่างเดียว
“ขอให้ทั้งแม่และแด๊ดสุขภาพแข็งแรง รวยๆๆๆๆๆ”ไอ้หวายอวยพรท่านบ้าง แด๊ดชอบใจ ดูท่าจะหลงไอ้หวายมาก
“ขอบใจนะเด็กๆ แด๊ดกับแม่ก็รักพวกเราเหมือนกัน”เสียงแม่อวยพรเอามือลูบหัวพวกผมที่ยื่นของขวัญและอวยพรให้ ส่วนไอ้เจนพรุ่งนี้มันถึงจะกลับมา เดี๋ยวค่อยให้ และเราก็กินข้าวกัน กลางคืนก็ส่งข้อความหาไอ้พวกนั้น ไอ้ไผ่กับเมียก็กลับไปไหว้หลวงพ่อและพี่ๆมัน ไอ้บลูก็พาครอบครัวไปบ้านไอ้พายด้วย เสียงลัลล้าเต็มบ้านไปหมด ไอ้หวายมันโทรหาพ่อแม่และพี่มัน ผมมองมันอย่างไม่รู้จะบอกยังไงกับน้ำใจที่มันมีให้ แค่เอ่ยปากไม่ว่าจะจริงจะเล่นมันก็พร้อมมากับผมเสมอ เหมือนที่ผมก็พร้อมไปกับมันเหมือนกัน
“อ่ะ กูให้มึง”ผมยื่นกล่องของขวัญให้ไอ้หวาย”อย่าเพิ่งเปิด กลับไปมึงค่อยเปิด”ผมกำชับมันที่กำลังจะแกะดูทันที ไอ้นี่ขี้เห่อจริงๆขนาดที่สนามบินมันยังจะแกะดูอีก
“ของมึงกูให้ไว้ที่ลิ้นชักแล้วนะ ไปเปิดดูเอง”มันบอกผมบ้าง ก่อนจะได้เวลา
“ถึงแล้วโทรมาบอกด้วย อย่าเถลไถลไปลงปลักที่ไหนล่ะ เดี๋ยวอีพ่ออีแม่มึงจะเป็นห่วง”ผมบอกมันเหมือนเป็นการเป็นงานแต่ไม่ใช่หรอกครับ แหย่มันมากกว่า
“มึงเขียนเบอร์โทรที่อยู่ให้กูแล้วใช่ไหม กันหลง”มันก็เล่นกลับ
“เรียบร้อย”ผมบอกและกอดไหล่มันเดินไปส่งตรงทางเข้า
“ไปนะ วันกลับมึงโทรหากูด้วย ถึงก่อนก็เปิดบ้านทำความสะอาดเลย ถึงทีหลังกูก็รอมึงมาทำอยู่ดี ไม่ต้องเลี่ยง”มันโบกมือและสั่งๆๆๆตามใจตัวเอง
“มึงจะสั่งทำไมวะ กูทำให้อยู่แล้ว ยกเว้น ซักรีดและทำกับข้าว กูยกให้มึง”ผมผลักหัวมันที่ยักไหล่ขึ้นลงกวนๆ
“ไอ้เจย์มึงอย่ามองแบบนี้ได้ไหม เชี่ยะเหมือนคู่เกย์จะจากกัน”มันเหน็บผมที่มองมันอย่างเป็นห่วง กลัวว่ามันจะถึงบ้านดึกและเป็นอะไรไป ก่อนออกจากบ้านผมขอพระคุ้มครองมันให้เดินทางปลอดภัย
“มึงนั่นแหละ อาลัยอาวรณ์กู จะไปยังหันมามองอีก”ผมสะดุ้งก่อนจะว่ามันกลับบ้าง
“มึงมองก่อน”
“มึงก่อน”
“มึง”
“มึง”
“ทั้งสองมึง เอ้ย สองคนเลยค่ะ ตกลงจะขึ้นเครื่องไหมคะ”เสียงพูดอย่างสุภาพของเจ้าหน้าที่สาวใหญ่พูดใส่พวกผมที่ต้องหุบปากทันที ก่อนจะลากันจริงๆ มันโบกมือและยกนิ้วให้ ผมก็โบกมือแต่ยกตีนให้มันด้วย เป็นการส่งลาที่ประทับใจมากสำหรับมิตรภาพของเราที่ไม่มีวันที่จะตัดกันได้
*
*
*
*
****แถมอีกนิด****
“ ไอ้เจย์ให้อะไรมาวะ”ผมแกะของขวัญหลังจากโทรบอกมันว่าถึงบ้านแล้ว พอแกะออกเป็นจานใบเล็กเพ้นท์รูปผมกับมันในท่ากอดคอ มือผมก็กอดเอวเอาหน้าซบอกมัน ปรี๊ดเลยกู
”ไอ้สัด มึงทำอย่างกับของชำร่วยแต่งงาน”ใส่ก่อนเลยพอมันรับสาย
“เหี้ยะหวาย ของมึงดีตาย ลงทุนมาก ซื้อซีดีการแสดงสดวงวาเลนไทน์ให้กู”มันก็ว่าผมมาบ้าง
“มันเข้ากับเทศกาลไหมล่ะ กูมีแถมน้องจ๊ะให้มึงไปด้วยนะถ้ายังมันส์ไม่พอ ไหนอั่งเปากู”ผมว่ามันกลับ ห่าราก กูอุตส่าห์คิดตั้งนานจะให้อะไรมึงดี ของอื่นก็มีเยอะแล้ว
“ไม่ต้องเอา”มันพูดใส่ผม
“เชี่ยยยยยยยยยยยยะ มึงอย่าหวังเลยคราวหน้ากูจะไปกับมึงอีก”ผมด่ามันที่หัวเราะ
“มึงไม่มากูก็ไปกับมึงเองก็ได้ กูจะนอนแล้ว แค่นี้นะ ที่รักกกกกก”มันยังมีหน้ามาใช้คำนี้กับผมอีก
“ไอ้สาดดดดดดดดดดด”ส่งท้ายอีกที ก่อนจะวางอย่างแรงแต่บนที่นอน สายตาเหลือบไปเห็นซองแดงแว๊บๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ในที่สุดกูก็ได้”ผมหัวเราะอารมณ์ดีแกะซองออก ที่จริงผมพูดเล่นเรื่องอั่งเปาเพราะตอนแรกมันยื่นให้ผมบอกมันไปแล้วว่าแหย่มันเฉยๆ
‘นี่เป็นเงินอั่งเป่าที่กูไม่เคยเอามาใช้และให้ใครมาก่อน นอกจากมึงที่เป็น(เพื่อน)ที่รักของกู ใช้ประหยัดๆด้วยล่ะแบ่งเอาไว้เลี้ยงดูกูด้วยเวลาไม่มีแดก’
จากเจย์(เพื่อน)ที่รักของหวาย
“มึงบอกกูเลยก็ได้ว่าเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่ากับข้าวที่ทำให้มึงแดก”ผมกดไปด่ามันอีกทีไม่รอให้มันพูดก่อน
“มึงลืมค่าอีกอย่าง”มันเตือนสติผม
“ฆ่ามึงนะเหรอ”ผมย้อนใส่
“ค่าตัวมึงไง พอไหมจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”แล้วมันก็กดวาง
“ไอ้เจย์ ไอ้สันดานนนนนนน อย่ากลับมานะมึง”ผมด่าก่อนที่มันจะกดวางไป ได้ยินมันหัวเราะชอบใจอีกครั้ง ฝากไว้ก่อนเถอะ ส่วนแบ่งหุ้นมึงกูจะยึดซะ แม่ง หงุดหงิด เลยหยิบข้อความมันมาอ่านอีกที อ่านซ้ำไปซ้ำมาทำหายหงุดหงิดแหะ อืม อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย นอนดีฝ่าเดี๋ยวตาคล้ำเหมือนมัน
*******************************************************************************************
ปล.เอาตอนนี้มาคั่นตอนจบ ลงล่วงหน้าก่อนเทศกาล เพราะพรุ่งนี้ติดงานด่วนอีกแล้ววววว ตอนนี้เป็นการย้อนหลังและต้อนรับเทศกาลแห่งความรัก ไม่รู้เป็นไงอยากเขียนคู่นี้มากในเทศกาลนี้ คือคู่อื่นมันชัดเจนแล้วไงว่ารักกันแบบไหน ไอ้คู่นี้ให้มันจิ้นกันต่อไปฟินกว่ากันเยอะ หุหุ ขอให้มีความสุขในเทศกาลวันแห่งความรักและเผื่อแผ่ถึงกันบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
จิ้นนน น! ยังไงคู่นี้ก็ได้กันชัวส์! 555 5. ต่อๆ
-
ตอนหน้าจะจบแล้ว แง :sad4:
-
จิ้นได้ตลอดดดคู่นี้
อยากให้เชาได้กัน ฮ่าๆ
-
โอ๊ย!!!! น่ารักอ่ะ
จับมาคู่กันเถอะ หมั่นไส้เถียงกันไปมา น่ารักจริงๆ
-
น่ารักนา
เจย์เจย์ กับ หวายหวาย
:-[
-
:-[ :-[ :-[ :-[ เมื่อไหร่เค้าจะได้กัน :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เจย์เจย์ หวายหวาย น่ามากหมาย :-[
-
เราชอบคู่นี้
อยากให้รักกันจริงๆ มากกกกกกกกก :กอด1:
-
เจย์เจย์-หวายหวายคู่จิ้นแห่งปี~ เป็นตรุษไทน์ที่น่ารักดีเนอะ
-
เจย์หวายคู่จิ้นแห่งปี :o8: :กอด1:
-
อารายตอนจบอาราย T^T ไม่นะ ม๊ายยยยยยยยยยย
แล้วเค้าจะอ่านอารายไม่นะ ไมไ่ด้น้า ทำแบบนี้ไมไ่ด้ T^T
-
สองคนนี้ คบๆ กันไปเหอะ
ไหนๆ ก็รู้จักกันซะขนาดนี้แล้ว
:impress2:
-
:-[ น่ารักมากเลย ฟินสุดๆ :impress3:
-
เสียดายที่คู่นี้ไม่ได้กัน
-
คู่นี้รีบๆกินเองเถอะไม่ไหวจะฟิน ยิ่งยิ่งกว่าเมียอีกนะหวาย
-
ขอคู่เจย์กับหวายอีกสักตอนนะครับ
กำลังฟินอะ!!! นะค้าบบบบ
-
อิคู่นี้กุจิ้นอยู่ทุกวันเมื่อไหร่มึงจะได้กันซักที :impress2:
-
คู่จิ้นคู่นี้น่ารักเว่อออออ ><
ด่ากันไปทะเลาะกันไปแต่ก็ยังอยู่ด้วยกัน
ชอบอ้ะ
-
คู่จิ้นหวายเจย์ไม่ไหวละน๊าน่ารักเกินหน้าเกินตาไปละ
อ่านตอนนี้แล้วชอบมากเลยขนาดแด๊ดกัับกู๋ยังจะอดแซวไม่ได้
แอบฮาฝิ่นโทรมาสั่งของฝากเป็นชุดเลยน่ารักที่สุด
-
ฟินกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว รัก เจย์เจย์ หวายหวาย
-
อิคู่นี้มันจิ้นได้ฟินมากกกกกกกก
โฮกกก อยากให้มันได้กันเองซะจริงเลย :-[
-
โอกาสมีกี่เปอร์เซ็นต์
ที่คู่นี้จะได้กัน :z2:
-
เป็นตอนของเจย์กับหวายโดยเฉพาะเลย น่ารักจัง น่าลงเอยกันนะ
-
ตอนพิเศษในเล่มขอให้คู่เจย์หวายได้กินกันเองสักทีเถอะ ทำเอาจิ้นมาหลายรอบแล้ว
-
น่ารักน่าจิ้นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ :impress2:
-
น่าจะมีตอนทั้งคู่พลาดแล้วฟันดาบกันเนอะ :laugh:
-
มีความสุขที่ได้อ่านคู่นี้เช่นกันค่ะ อยากให้ได้กันจริง ๆ นะ ลุ้นสุดตัว พลีสสสสค่ะคนเขียน
โมเมนต์โน่นนี่เยอะมาก แล้วเพิ่งรู้ว่าหวายตัวบาง (แต่สูง) และเป็นที่หมายปองของเหล่ารุก กีสสสสสสส
มันเกินเพื่อนไปเยอะแล้วโวะ เป็นแฟนกันเห้อ จะจุดพลุฉลองให้ยาวเหยียดเลย :mc4: :mc4: :mc4:
ตอนลากันหนามบินนี่หวานเกิ้น ตามองตาอย่างอาลัย เจ๊ที่หนามบินเอาฮาไปไหน
ขอบคุณค่ะ
-
สมกับเป็นคู่จิ้นจริงๆ
เจย์กะหวาย เมื่อไรจะทำให้เราสมหวังสักที ทุกคนเขารออยู่นะ
ชอบทำซึ้งตลอด
-
จิ้นคู่นี้กันให้ระเบิดระเบ้อ ตอนแรกยังได้วางตัวว่าใครจะเป็นเมะหรือเคะ
แต่ตอนนี้ทำให้การจิ้นเป็นเรื่องเป็นราวมากขึ้น
-
เชื่ออ่ะ ว่ามันได้กันแน่ๆ
-
:m3: เจย์หวายนี่ฟินมากอ่ะ แบบไม่ไหวแล้วนะ มาถึงขั้นนี้แล้วคบเป็นแฟน เป็นคนรัก หรือสามีภรรยาซะทีเถอะ
แด๊ดก็ออกจะหลงสะใภ้อย่างนายหวาย อากู๋ก็ชอบ ขนาดเพื่อนเก่ายังชอบเลย
แล้วแหมเจย์มีแอบหวานด้วยนะ บอกตอนหลับมันจะดีตรงไหนต้องบอกตอนตื่นสิ โฮะๆ
แต่ ณ ตอนนี้ถึงจะมีสถานะเป็นเพื่อนรักแต่เหมือนจะขาดกันไม่ได้สุดๆ
อารมณ์ประมาณว่าต่อให้อีกฝ่ายจะไปมีใครยังไงก็จะกลับมาหาเสมอ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
-
คู่นี้นี่ยิ่งกว่าแฟนอีกมั้งเพีาะต่างคนต่างรู้เรื่องอีกฝ่ายแบบ100%กันเลยทีเดียว o13
-
คู่นี้น่ารักมากอ่ะ เหมาะกันที่สุดแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คู่นี้เหมาะแล้วค่ะ.......555
จิ้นได้ตลอด เอาไว้ให้สมองได้ทำงาน
คู่อื่นก็รักกันส่ะ........
-
:-[ :-[ น่ารักอ่า
-
อยากจะจิ้น แต่สองคนนี้รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วจริงๆ :laugh:
รักกันๆในวันวาเลนไทน์ :L2:
-
สาธุเมาแล้วขอให้ได้กัน 555555
-
555+++
ที่บ้านเจเจ มีแต่คนอยากได้หวายหวาย ไปเป็นสะำใภ้
จัดให้หน่อยจะเป็นไรไป กร๊ากๆๆๆ :mc4:
-
เออ..นะ แล้วคู่นี้จะได้ตกร่องปล่องขิ้กันไหนเนี่ย ว่าแต่ว่าตอนนี้ก็จิ้นเอามมากมายเลยนะ
-
เนี่ย! ก็เป็นซะอย่างเนี้ย แล้วจะไม่ให้เราจิ้นได้ยังไง
ขนาดมีลูกมีเต้ากันแล้วก็ยังอยู่ด้วยกันอยู่เลย :z1:
นี่ก็วันแห่งความรักอีก สรุปคืออยู่ด้วยกันทุกเทศกาล
เป็นคู่(เพื่อน)รักที่อบอุ่นและน่ารักจริงๆนะ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ด สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ
-
เห็นด้วย อยากเห็นคู่นี้พลาดสุดๆ
แบบเมาแล้วได้กันแบบนี้ก็ได้
เพราะตอนนี้หวายก็ยิ่งกว่าเมียอยู่แล้ว
บางทีเมียยังไม่รู้ขนาดนี้เลย
-
คู่จิ้นแห่งปีจริงๆ ชอบอะน่ารักมาก :-[ :impress2: :-[
แงๆๆๆ :m15: :m15: ไม่อยากให้จบเลยอยู่ไปนานๆได้ใหม ได้โปรด :z3:
คงคิดถึงน่าดูเลย ยังไงก็ขอตอนพิเศษเยอะๆๆ ซักร้อยตอน มากไปเปล่าหว่ะอิอิ :a5:
ยังไงก็ขอบคุณมากค่ะมีความสุขมากมายที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ ขอให้คนแต่งสุขภาพแข็งแรง (เห็นว่างานเยอะ)สู้ๆๆน้าเป็นกำลังใจให้ ยังไงก็อุดหนุนแน่นอน รอการรวมเล่มนะจ๊ะ
:L1: :pig4: :L1:
-
ฟินค่ะ :-[
-
อยากให้คู่นี้ได้กันเองจัง น่ารัก :กอด1:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ :L2:
-
เป็นคู่จิ้นที่สมกันจริงๆ
-
ตอนหน้าจะจบแล้ว คงคิดถึงน่าดู :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คู๋นี้นี่ตลอดๆ
ไม่อยากให่จบเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้
-
:กอด1: :L1:
-
:pig4:
-
:call: :call: :call: :call:
-
อยากอ่าน love scene คู่นี้แฮะ จิ้นจนกรี๊ดเสียงแหบแล้ว
-
ตอน ปิดกล้อง “ก็คนมันรักทำไงได้”
“ถึงแล้ว”ผมสะกิดบอกไอ้คนที่นั่งถ่างตาดูวิวทิวทัศน์ตั้งแต่กรุงเทพฯ ถึง โคราช หลับไปพักหลังจากนั้นมันก็ตื่นตลอดจนรถทัวร์จอดเทียบ บขส.หนองคาย
“อีกรอบไม่ได้เหรอ”มันหันมาบอกผม
“ไม่ใช่รถบัมพ์”ผมบอกและสะพายเป้เดินจูงมือมันลงจากรถ ก่อนจะปล่อยหยิบบุหรี่สูบสักหน่อย นานมากที่ไม่ได้แตะสูบฝิ่นอย่างเดียว
“ก็มันสนุกนี่หว่า แค่นี้ก็บ่น คราวหลังกูนั่งไปคนเดียวก็ได้”มันเดินโวยตามหลังก่อนจะประชิดตัวกอดแขน ตาเริ่มปรือ
“เมื่อยจะตายห่า”ผมกอดคอมันที่เหมือนจะหักหน้าทิ่มพื้น มันง่วงแต่ฝืนตัวเอง สาเหตุมาจากไอ้ฝิ่นหรือคุณน้องเกิดมาไม่เคยขึ้นรถทัวร์ไปต่างจังหวัด นอกจากโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยจัดไป แต่ก็ไม่ไกลมากนัก พอมาบ้านครั้งนี้มันเลยขอให้ผมพามันขึ้น ตอนแรกผมส่ายหน้าเลยเพราะเคยมาก่อนและรู้ว่ามันนานและเมื่อยขนาดไหน ยิ่งช่วงเทศกาลถ้าไม่จองตั๋วล่วงหน้าอย่าหวังเลยจะได้ขึ้น แต่ช่วงเรียนพวกผมก็ใช้บริการรถทัวร์นี่แหละ และเคยนั่งนานสุดก็รถไฟครับ รถส่วนตัวเพิ่งจะมาใช้จริงจังตอนขึ้นปีสาม กลับมาพูดถึงเมียต่อ มีหรือจะยอมจัดการแสดงดราม่าผสมเลิฟซีนยอมจนได้
“พี่ๆ คราวหน้ารถไฟนะ นะๆๆ”เมื่อยปัจจุบันยังไม่หาย แม่งอ้อนเมื่อยในอนาคตอีก
“มึงรอชาติหน้าได้ไหม”ผมบีบจมูกมัน ก่อนจะเจาะนมกับขนมปังส่งให้ อยู่บนรถอะไรขึ้นมาขายไอ้ฝิ่นสนใจหมด เกือบโดนแม่ค้าด่าควักแบ็งค์พันให้ค่าข้าวเหนียวหมูทอด มันนึกว่าแบ็งค์ยี่สิบ ผมหยิบส่งให้ใหม่ อาศัยว่าหล่อแม่ค้าเลยไม่ติดใจเอาความ หึหึ
“ได้ กูจะรอ”มันตอบยักคิ้วกวนๆและดูดนม ก่อนจะนึกได้”เฮ้ย มอไซด์ดีกว่าแบบคาราบาวดีไหม”เสนอหน้ายื่นเรื่องใหม่ในขณะที่เรื่องรถไฟยังไม่อนุมัติ
“มึงหยุดแค่รถทัวร์พักแค่เรื่องรถไฟก่อนเถอะ”ผมผลักหัวมันก่อนจะตรวจดูของว่าเอาลงมาครบหรือเปล่า หลังรับปริญญารอไอ้ฝิ่นหยุดไปด้วยถึงได้ลงมาบ้าน ก่อนมาผมโทรไปบอกที่บ้านแล้ว พี่อ้อโวยใหญ่เลยพาน้องนั่งรถมาได้ไง ทำไมไม่ขับรถมาเองหรือขึ้นเครื่องบินไปลงที่จังหวัดจะไปรับและอีกยาวเหยียด หยุดแค่ประโยคที่ผมบอกว่า มันนั่นแหละอยากขึ้นรถทัวร์ เงียบกริบเลยพี่กู ตอบสั้นๆ เหรอ เป็นอันเข้าใจ ไอ้ตัวดีหัวเราะชอบใจที่ผัวโดนด่า
“อะไร”ผมถามมันที่ยกขาขาวๆมาพาดบนหน้าขา มันแต่งตัวชิวมาก เสื้อกล้ามกางเกงลายทหารผ้ายีนส์ขาสั้น รองเท้าฟองน้ำหูไขว้ แต่ก่อนถึงท่ารถผมหยิบเสื้อแขนยาวมีหมวกทับให้อีกชั้นกันอุจาด หึหึ
“น้องเมื่อยอ่ะ”เอาหน้าซบไหล่จับมือผมไปบีบๆ
“นวดเอง”ผมดึงมือออก
“พี่อ่ะ นะ น้องนวดเองมันไม่เร้าเข้าเส้น นะๆๆ”พยักหน้าทำตาปริบๆ
“ก่อนมาตกลงกันว่าไง”ผมถามมัน
“ห้ามบ่น”มันบอกปากยื่น
“ตามนั้น”ผมยักคิ้วใส่
“แต่พี่ไม่ได้บอกนี่ ว่ามาถึงแล้วห้ามบ่น น้องไม่ได้ผิดสัญญานะเพราะก่อนมาไม่ได้บ่นสักคำ”คำแย้งมึงทำกูอึ้งไปเลย เสียงอ้อนแต่หน้ามึงยิ้มแป้นแบบหาเรื่องแย้งกูได้
“คราวหน้ากูจะทำเป็นลายลักษณ์อักษร ดูสิมึงจะหาเรื่องแย้งกูอีกไหม”จิ้มหน้ามันก่อนจะบีบเนื้อนิ่มๆขาวๆ
“อย่าให้มีช่องโหว่แล้วกัน จะแย้งให้ฉีกสัญญาไม่ทันเลย คิกคิก”มันกอดคอหัวเราะคิกคัก เมื่อผมบีบและจี๋ๆมันไปด้วย
“แค่นี้มึงยังเมื่อยถ้านั่งรถไฟมึงเมื่อยกว่านี้อีก ยิ่งเทศกาลมึงอาจได้ยืนขาลากเลย”ผมกอดเอวมันที่ตอนนี้เอาขาลงแต่ยังซบไหล่
“ก็มันครั้งแรกนี่หว่า”มันพูดเบาๆ”และกูไม่ได้สนุกหรอก แค่อยากลองขึ้นบ้างเผื่อวันหนึ่งเราตกยากจะได้รู้จักความลำบากซะบ้าง กูยอมรับนะว่าตั้งแต่เกิดมากูสบายมีคนดูแลจัดหาให้ตลอด แต่ปู่กูก็สอนให้รู้จักการประหยัด ทำยังไงถึงจะได้เงินแต่ละบาท หัดให้ช่วยเหลือตัวเองทั้งเรื่องกินเรื่องอยู่ กูก็ซึมซับมาเยอะ แต่คงไม่ได้ครึ่งของคนที่เขาเจอความลำบากจริงๆหรอก กูสงสารคนที่ไม่มีเหมือนกูนะ กูเคยเห็นคนงานที่บ้าน ไปจองตั๋วรถไฟรถทัวร์เพื่อจะกลับบ้าน ทั้งที่รถมันแน่นเขาก็ยังจะกลับบ้านไปหาครอบครัว กูคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง ”มันพูดเบาๆและเล่าถึงเหตุผลที่มันอยากลอง
“และมึงทำอะไร คิดและเก็บเงียบ”ผมถามมันต่อแต่กวนมันนิดๆ มันตีแขน
“กูไปบอกปู่ว่า ทำไมเราไม่หารถให้คนงานกลับบ้านล่ะ เขาทำงานให้เรามาทั้งปี นอกจากเงินเดือน โบนัส เราน่าจะให้เขา มึงรู้ไหมพอกูพูดจบปู่หัวเราะ ในตอนนั้นกูคิดว่าความคิดของเด็กสิบขวบมันน่าขำตรงไหน”มันเล่าถึงความคิดที่มันไปเสนอให้ปู่ฟัง
“ปู่มึงไม่เห็นด้วย”ผมเลิกคิ้ว แต่ผมว่าปู่มันไม่ใช่แบบนั้น มันส่ายหน้า
“เปล่า ปู่ลูบหัวบอกว่า”มันยืดอกทำเสียงแบบปู่มัน”น้องเก่งมาก รู้จักคิดถึงคนอื่น ฮ่าๆๆ เหมือนไหม”มันหัวเราะขำตัวเองผมก็อดขำไม่ได้และพูดต่อด้วยน้ำเสียงปกติ”ตั้งแต่นั้นเราก็เลยมีสวัสดิการตรงนี้ขึ้นมา ปู่บอกคนงานว่าเป็นความคิดกู กูรู้สึกหัวใจมันพองโตมากเมื่อมีคนมาพูดขอบคุณเอาของมาให้ทั้งที่เป็นของที่หาได้ง่าย แต่กูรู้สึกดีเหมือนไม่เคยได้มาก่อน และปู่ก็บอกว่า จำไว้เราให้ใจใครเขาก็จะให้ใจเรากลับมา ทำอะไรอย่าไปหวังผลตอบแทน”มันยิ้มเมื่อพูดถึงปู่มัน
“สรุปที่มึงเล่าเนี่ยะจะบอกว่ามึงเก่งและเป็นคนดี”ผมแกล้งว่าโยกหัวมันไปมา แต่เมียผมมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถึงบางครั้งมันจะงี่เง่าเอาแต่ใจบ้าง มันบอกว่ามอบให้ผมคนเดียวเลยนะ ไม่เคยมีใครได้มาก่อน ถามกูหรือยังว่าอยากรับไว้ไหม แต่คงไม่ทันแล้วล่ะคิดซะว่าเป็นสีสันให้กระชุ่มกระชวยหัวใจดี ผมก็อยากจะบอกว่า มึงก็เป็นคนเดียวที่กูยอมให้เหมือนกัน ถึงไม่บอกมันก็คงรู้แล้วล่ะ
“ใช่ ก็กูทำดีคิดดีจริงๆนิ”มันพูดแบบย่นจมูกใส่
“หึหึ”ผมบีบจมูกมันอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะมันจะถอนหายใจ
“แต่ก็ปัญญาอ่อนเน๊าะ เรื่องแค่นี้ทำเป็นดัดจริตอยากจะลอง ทำตัวเหมือนเศรษฐี ทั้งที่ก็มนุษย์กินทางปาก ขี้ทางตูดเหมือนกัน”มันพูดว่าตัวเองขำๆ แต่ผมรู้ว่ามันคงคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ผมกระชับไหล่
“แล้วมึงดัดจริตจริงเปล่าล่ะ”ผมพูดใส่หัวมัน หอมผมที่มีกลิ่นแชมพูอ่อนๆ มันเงยหน้าขึ้นมามอง
“กูว่าแล้วมึงต้องคิด”มันหลุบตาลงไปต่อ น้ำเสียงงอนๆ
“ถ้ามึงดัดจริตจริงๆ มึงคงไม่หาเรื่องลำบากให้ตัวเองหรอก และเท่าที่ได้กันมาเมียกูก็ไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าเป็นนะกูฟันและทิ้งไปนานแล้ว”ผมพูดขำๆโยกตัวมันไปด้วย
“กูก็จะฟันเหมือนกัน ถ้าทิ้งกูตอนนี้ เหอเหอ”มันพูดไปเอามือบีบคอผมไปด้วย ผมแกล้งทำลิ้นจุกปากมันหัวเราะไม่เคยเห็นผมทำหน้าตลกๆนอกจากหน้าตาดีอย่างเดียว เหอเหอ
“ไปกินโจ๊กไหม”ผมชวนมันเพราะมาถึงก่อนเวลา
“อือ น้องอยากกิน”มันยิ้มรีบสะพายเป้และหิ้วของฝาก อีกเรื่องที่ไม่ละเลย ของบำรุงให้หลวงพ่อและคนที่บ้านทุกคน ผมพามันเดินออกจากท่ารถไปประมาณสองช่วงตึกก็ถึงร้านโจ๊กที่เปิดมานานเกือบสี่สิบปี รุ่นนี้เป็นรุ่นหลานแล้วที่รับต่อ
“โจ๊กทุกอย่างพิเศษตับ สอง”ผมสั่งให้มันที่นั่งเอาไอโฟนถ่ายความคึกคักของตลาดยามเช้า ผมหยิบมาถ่ายมันบ้าง มันเป็นคนยิ้มสวย ยิ่งหัวเราะปากกว้างมากๆยิ่งดูทุเรศเป็นธรรมชาติดี ก่อนจะนั่งมองมันที่ตักโจ๊กขึ้นมาเป่า
“ยิ้มอยู่ได้”มันพูดอายๆแต่ไม่มองหน้า
“ให้กูป้อนไหม เหมือนตอนนั้น”ผมบอกเป็นนัยๆ
“มึงนั่นแหละแกล้งกู โทรไปปลุกกูแต่เช้าให้ออกมาหา”มันว่ากลับ มองผมที่ยกยิ้ม
“มึงจี้เส้นตื่นมาทำไมล่ะ อยากเจอหน้ากูล่ะสิ”ผมแกล้งพูดใส่มันอีก
“มึงเห๊อะอยากเจอกู ตื่นเต้นล่ะสิที่กูรับเป็นแฟน”มันลอยหน้าใส่
“เหรอ อุ๊บ ฟู่ว์ๆๆ”ผมพูดก่อนจะเป่าแทบไม่ทัน
“คริคริๆๆ หายกัน”มันหัวเราะพูดใส่
“ซี๊ดดด โดนเอาคืนแน่”ผมซู๊ดปากจับมือมันไปด้วย
“จะรอโดนเอา คืน เด้ออ้าย”มันยื่นหน้ามาพูดใส่ผม เว้นวรรคได้ยั่วกูมาก แถมหรี่ตากัดปากนิดๆ
“คืนนี้เลยไหมล่ะ”ผมหรี่ตาบอกมันบ้าง มันยิ้มบีบมือผมเขี่ยไปมา
“ไม่ กูเหนื่อย”ปฏิเสธเสียงแข็ง ยักคิ้วสองจึ๊ก แล้วมึงจะเขี่ยให้ความหวังกูทำไมวะ กำลังจะต่อรองแต่มือถือสั่น ดูหน้าจอไอ้หวายนี่เอง”เออ ถึงแล้ว ออกมาได้เลย ตรงร้านโจ๊กนะ”ผมบอกที่ให้มารับและกดวาง ลงมือกินต่อ
/
/
/
“สนุกไหมล่ะมึง”ไอ้หวายถามกึ่งเยาะไอ้ฝิ่นที่นอนยิ้มกริ่มพิงอกผมอยู่ มันบอกว่ายอมจ่ายสองพันเลยถ้าไม่ได้ยินไอ้ฝิ่นบ่นต่อหน้ามัน พอเห็นเมียผมยิ้มแย้มหน้ามันหุบยิ้มเลย ผมสะกิดมันทันที จ่ายกูมา แล้วเก็บเงียบเรื่องไรจะบอกว่ามันบ่นนิดๆ แต่ไม่ใช่ข้อตกลงที่พนันกับมันเพราะนั่นลับหลัง ฮ่าๆๆ เสร็จโจร
“ท่าจะสนุกมาก หน้าตาระริกระรี้เชียว”ไอ้เจย์ที่ไม่เคยพลาดแซว
“เขาเรียกหน้าตาระรื่น ระริกระรี้น่ะพี่มากกว่า แหมทำตัวติดกันเป็นพยาธิไชขี้”มันลุกไปแขวะไอ้เจย์จนผงะโดยเฉพาะตรง ร.เรือ มันรัวใส่ไม่ยั้ง
“เหี้ยะ เรือแตกไงวะน้ำลายเต็มหูกู แล้วมึงหมดที่จะเปรียบหรือไง”ไอ้เจย์ตวัดมือตีหัวมันแต่ไม่ทันเพราะเด้งหนีมาซบผมต่อ
“โอ้ย เหมาะสุดแล้ว หรือจะเอาเนื้องอกคู่มะเร็ง ตับแข็งคู่ดีซ่าน รูทวารคู่ริดสีดวง ระ”มันหาสิ่งที่เหมาะให้อีก
“มึงพอเถอะ กูฟังยังไงก็แช่งชัดๆ”ไอ้หวายรีบดักมันไว้ก่อนจะลามไปมากกว่านี้ ไอ้ตัวดีหัวเราะชอบใจ และก็พากันคุยเรื่องอื่นจนถึงบ้าน มันเห็นพี่สาวผมชะเง้อรีบลงจากรถวิ่งไปไหว้และกอดทันที
“สวัสดีครับ คิดถึงพี่อ้อจังเลย”มันแทบจะอุ้มพี่ผมเลย นั่นก็ชอบใจลูบหัวลูบหลัง
“โอ้ย พี่ก็คิดถึงน้อง เหนื่อยไหมลูก หิวไหม ไปขึ้นบ้านกัน พี่ให้ป้าพิณเตรียมกับข้าวไว้เยอะเลย แหนมเนืองของชอบก็มี”พี่ผมอี๋อ๋อกับมันสองคน กูกลายเป็นน้องหัวเน่าเลย ไอ้หวายกับไอ้เจย์ทำหน้าทำปากเบะ ที่พี่สามีกับน้องสะใภ้เขาพากันขึ้นบ้านไม่สนใจใคร
“วันนี้มึงก็สระหัวซะนะ กลิ่นหมาเน่ามันจะได้หลุด”ไอ้หวายหันมาแซวผม
“นวดคลึงสักสามรอบ”ไอ้เจย์ยักคิ้ว
“อืม มึงสองตัวก็หาน้ำยาบ้วนปากซะมั่งนะ กลิ่นหมาเน่าจะได้จางมั่ง”ผมแกล้งเอามือปิดจมูกพูดใส่พวกมัน
“สัด ฮาๆๆๆ”มันด่าและอ้าปากพร้อมกัน ผมถีบพวกมันก่อนจะขึ้นบ้าน
“ยกของเมียกูมาด้วย”หันไปบอกพวกมันที่กำลังจะตามขึ้นมา
“เชี่ยะ แล้วมึงไม่ยกวะ”ไอ้หวายพูดแต่ก็ลงไปหยิบโดยลากไอ้เจย์ไปด้วย
“เดินตัวปลิวทั้งผัวทั้งเมีย”ไอ้เจย์ที่ตัวติดไอ้หวายไม่พอ พักนี้ขี้บ่นตามไอ้หวายไปด้วย
“ไม่รอกูเลยนะ”ผมเดินไปผลักหัวไอ้ฝิ่นที่กำลังจ้วงแหนมเนืองตุ้ยๆ
“แค่กๆๆๆ”มันสำลักเอามือทุบอก ผมขมวดคิ้ว
“ตายแล้ว น้องติดคอแน่ น้ำลูก น้ำ”พี่อ้อรีบยกน้ำป้อนมันลูบหลังให้ด้วย”ไอ้ไผ่ เล่นไม่รู้เรื่องเกิดน้องติดคอตายห่าจะทำไง”พี่ผมว๊ากเข้าให้ มันยิ้มกริ่มก่อนจะหันไปมองพี่อ้อที่พูดตรงไปไหม ผมหรี่ตามองหน้ามันที่ยังแสดงต่อ
“มา เดี๋ยวเอาตีนลูบให้”ผมเดินไปเตะขามัน
“พี่อ้อ ดูดิ”มันอ้อนพี่ผม
“ไม่เป็นไรลูก กินต่อ”พี่กูก็ปลอบมัน ก่อนจะมีโทรศัพท์เข้ามาขอตัวไปรับ มันกอดเอวผมหมับ ซุกหน้าไปมา เพราะไม่มีตัวช่วยแล้ว
“แรดอวอร์ด กูมอบให้เลย”ผมตบหัวมันแปะๆ มันกัดพุงหมับแค่รู้สึกเสียวนิดๆ
“รักอวอร์ดก็บอกมาเห๊อะ”มันเงยหน้าขึ้นมายิ้มแป้น
“อ่วกกกกกกกกกกก”ไอ้หวายโก่งคอทำเสียง
“ไหนบอกยังไม่ได้กันไง แพ้ท้องทำไม”มันลอยหน้าใส่ไอ้หวาย
“ถึงกูไม่ได้กัน ก็อ้วกรดหัวมึงได้”ไอ้หวายเดินมาจับหัวมันไปโก่งใส่ มันดันผมให้ไปรับแทน ก่อนจะยุตินั่งกินกัน พี่อ้อออกไปดูงานแล้ว ยังไม่วายสั่งให้ดูน้องดีๆอย่าแกล้ง
“พี่บลูกับพี่พาย ยังขมากันไม่เสร็จอีกเหรอ”มันถามหาไอ้สองคนหลังจากกินอิ่มจนลากสังขารไปไหนไม่ไหว ตอนอยู่บนรถมันก็โทรหาเกือบทุกชั่วโมงว่าเป็นไง ใกล้ถึงหรือยัง
“ป่านนี้มันคะมำใส่กันแล้วมั้ง โน่น พาน้านางไปเยี่ยมญาติฝั่งโน้น”ไอ้หวายพูดพร้อมทำมือประกอบไปด้วย ญาติพวกผมไปอยู่ฝั่งโน่นก็เยอะนะ แต่ก็ไม่ได้ลำบากในการไปมาหาสู่
“แล้วมึงจะไปหาหลวงพ่อเมื่อไร”ไอ้เจย์ถามหลังหย่อนมะม่วงใส่ปากไอ้หวายที่นอนอ้าปากรับ โดยมีไอ้ฝิ่นกระดื๊บๆเข้าไปแย่งกินมั่ง แต่โดนไอ้หวายเอามือดันหัวกันไว้
“มะรืน ลุกกินดีๆ”ผมตอบสั้นๆเอามือตีก้นเมียให้ลุกมานั่งกินให้มันดีๆ แทนที่จะลุกมันกระดื๊บตัวเองมานอนบนตักผมทั้งตัว มันง่วงแน่นอน
“อืม พวกกูฝากกราบท่านด้วยนะ”ไอ้เจย์พูดกับผมที่พยักหน้ารับ
“เมียมึงเต็มที่แล้วล่ะ เสียดายไอ้พวกนั้นยังเคลียร์เรื่องเรียนไม่เสร็จ ไม่งั้นได้มันส์”ไอ้หวายพยักหน้าใส่ไอ้ฝิ่นที่หลับไปจริงๆแล้ว พูดถึงไอ้วอร์ม ไอ้กิ ไอ้ออม ไอ้แกรนด์ ที่คุยกันทางมือถืออย่างเดียว ผมพยักหน้าก่อนจะแยกย้ายพักผ่อน ผมอุ้มมันเข้าไปนอนในห้องพอวางปุ๊บมันปรือตาลุกขึ้นมามันยกมือไหว้ ทำผมตกใจว่าเมียโดนพลังงานบางอย่างหรือเปล่า
“สวัสดีครับแม่ เจอกันอีกแล้ว”มันพูดกับแม่ผมที่ยิ้มน้อยๆในรูป และลงไปนอนต่อ
“สัด กวนตีนกูก็นึกว่ามีพลังงานบางอย่างในห้อง เสือกมารยาทดีไม่เข้าเรื่อง”ผมเตะก้นมัน ก่อนจะเปิดหน้าต่างกว้างๆเก็บของและล้มตัวนอนหลับไปพร้อมมันที่หันมากอดอย่างเคยชิน
/
/
/
“นี่ของเชฟ”มันยื่นกล่องของเล่นที่เป็นรถบังคับรุ่นใหม่ และเสื้อผ้าอีกสองถุง ไอ้เชฟตาโต
“ขอบคุณครับ พี่ฝิ่น พี่ไผ่”มันยกมือไหว้ผมสองคน
“มึงไม่ขอบคุณกูก่อนวะ”ผมโยกหัวไอ้เชฟ
“ไม่ได้หรอก แม่บอกว่า ผัวถึงจะเป็นช้างเท้าหน้า แต่ยังไงก็แพ้เมียที่เป็นควาญช้างอยู่ดี”มันตอบผมด้วยทฤษฎีของป้าพิณที่ลุงเทียนต้องสยบ ยิ้มจนเห็นฟันขาวจั๊วะตัดกับสีผิวนิดๆ
“ไอ้เชฟ ไอ้ แหม่ มึงพูดไม่เกรงใจพ่อเลยเน๊าะ เขาก็รู้กันหมดสิ กูเกรงใจแม่มึง”ลุงเทียนตบหัวลูกชายคนเล็กที่บังอาจเอาเรื่องจริงมาพูด แกมีลูกทั้งหมดสามคน คนโตเป็นผู้หญิงออกเรือนไปแล้วตามสามีไปอยู่ทางเหนือช่วงเทศกาลก็จะกลับมาเกือบทุกปี ลูกชายคนกลางไปอยู่กับพี่ชายแกอีกจังหวัด เขาไม่มีลูกก็เลยขอไปเลี้ยงตั้งแต่เล็กแต่ก็ไม่เคยลืมพ่อแม่พี่น้องมาหาตลอด เหลือแต่ไอ้เชฟหัวแก้วหัวแหวนและบางทีแถมหัวอย่างอื่นบ้างตามอารมณ์จะสวมให้มัน
“ฮ่าๆๆๆ พูดถูกใจว่ะ เดี๋ยวมีติ๊บ ครึครึ”ไอ้ฝิ่นชอบใจบิดแก้มมันไปมา
“คุณฝิ่นก็ไปชมมัน”ลุงเทียนยิ้มแหยๆสงสัยจะอาย
“ลุงเทียนบอกให้เรียกฝิ่นเฉยๆพอ ฝิ่นรู้หรอกน่าว่าลุงไม่ได้กลัวป้าพิณหรอกแค่เกรงใจนิดๆเท่านั้นเอง ใช่ไหม”มันกระเซ้าลุงเทียนเสียงขำๆตอนท้าย
“แหะแหะ ดีแล้วครับที่เข้าใจตามนั้น”ลุงเทียนหัวเราะสองแหะ ก่อนจะรับของฝาก
“นี่ครับของลุงเทียน อันนี้ของป้าพิณ”มันฝากอีกถุงให้ป้าพิณ เพราะตั้งแต่ตั้งสำรับเช้าเสร็จ แกขอตัวไปช่วยงานแต่งญาติที่หมู่บ้านติดๆกัน
“ขอบคุณมากครับ คราวหน้าไม่ต้องซื้อมาฝากหรอกครับแค่มาก็ดีใจแล้ว”แกจะยกมือไหว้แต่ผมจับเอาไว้ก่อน ไม่ว่าอยู่ในฐานะไหนแกก็คือคนที่เกิดก่อนผมหลายปี
“ไม่เป็นไรหรอกลุง”ผมบอกแกที่ยิ้มก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ ลากไอ้เชฟที่กำลังเห่อของเล่นและเสื้อผ้าไปด้วย มันบอกว่าตอนเย็นจะพาไอ้ฝิ่นขี่จักรยานไปเที่ยว เมียก็พยักหน้าขยิบปากขยิบตาใส่กัน และที่เหลือก็ของสาวๆที่เป็นลูกมือป้าพิณ ยิ้มชอบใจกันถ้วนหน้า ก่อนจะไปตั้งสำรับตอนเย็น พี่อ้อกลับมาแล้วอาบน้ำอยู่ ไอ้หลิวกำลังพาพี่ตวงมา สักพักน่าจะถึง
“อืม พร้อมหน้าสักที”พี่อ้อเอ่ยเปิดงานที่โต๊ะ
“เรียกแม่ด้วยไหม”พี่หลิวถามพี่อ้อ
“ทะลึ่งไอ้หลิว เดี๋ยวกูตบแทนแม่”พี่อ้อไม่ใช่แค่เดี๋ยวแต่ฟาดไปแล้ว
“โอ้ยยยย นี่ไม่ใช่เดี๋ยวแล้ว ซี๊ดดด ไอ้เรากลัวแม่จะหิวและน้อยใจ”ร้องแต่ยังไม่วายหยอกต่อ
“สมน้ำหน้า”พี่ตวงเบะปาก ก่อนจะมองแกงเลียง”ตักข้าวเลย อยากกิน”แกหันไปบอกเด็กที่รออยู่
“อย่าตะกละมากที่รัก เขาจะหาว่าผัวไม่สั่งสอน”พี่หลิวตักใส่ถ้วยเล็กให้สอนเมียไปด้วย
“ก็ลูกมันอยากกินนี่หว่า พูดมากเขาก็จะหาว่าเมียไม่สั่งสอนเหมือนกัน”พี่ตวงว่ามั่งก่อนจะทำหน้าซาบซ่านกับรสชาติแกงเลียง ไอ้ฝิ่นทำหน้าล้อไอ้หลิวก่อนจะสะกิดให้ผมตักให้มันบ้าง
“หมอเขาว่าไงบ้าง หลานกูมีจู๋หรือมีจิ๋ม”พี่อ้อถามพี่ตวงสีหน้ายิ้มแย้ม เห่อไม่เห่อไปสั่งเตี่ยพี่ตวงเตรียมทองคำแท่งหนึ่งหีบ ข้อมือข้อเท้า สร้อยทองพร้อมพระเหลี่ยมทองที่หลวงพ่อกับแม่ให้ไว้ รับขวัญหลาน ผมกับไอ้ฝิ่นกำลังคิดอยู่ว่าจะให้อะไรดี
“น้ำยาล็อตนี้ผลิตได้บักหำน้อยที่จะใหญ่ในวันหน้า ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หลิวบอกอย่างอารมณ์ดี หลานคนแรกของบ้านเป็นผู้ชาย
“เหรอวะ เก่งจริงๆไอ้ตวงเอ้ย”พี่อ้อทำเสียงตื่นเต้นแต่หันไปชมพี่ตวง
“เฮ้ย ชมทางนี้สิคนผลิตอยู่นี่”พี่หลิวสะกิดพี่อ้อยิกๆ
“มันอยู่ที่รังไข่โว้ยว่าจะเลือกตัวไหน”พี่ตวงหันไปขวับไปตอบก่อนจะแท็กมือกัน ทำเอาฮาตรึม
“แม่นแล้ว น้องสะใภ้ ความคิดตรงกัน”เข้ากันเป็นแคนกับหมอลำเลย พี่ผัวน้องสะใภ้ พวกผมขำหน้าไอ้หลิวที่อึ้งก่อนจะแดกข้าวต่อเพราะเถียงไม่ออก ปล่อยให้สองสาวพูดซ้ำเติมและเหน็บต่อ
“จริงอย่างเชฟมันว่าว่ะ คริคริ”ไอ้ฝิ่นพูดลอยๆนึกถึงคำพูดไอ้เชฟ
“กูว่าไม่จริง”ผมพูดใส่มันเรียบๆ
“จริง และกูจะเป็นควาญช้าง”มันยื่นหน้ามาบอกผมบ้าง
“เหรอ แต่ที่กูเห็นควาญช้างอย่างมึงเสร็จช้างอย่างกูทุกทีเลย หึหึ”ผมกระซิบบอกมันที่อ้าปาก
“เขาเรียกปลอบประโลมโว้ยจะได้ไม่ตกมัน”มันเถียงอย่างไม่ยอม ผมยักคิ้วใส่มัน
“ดีๆ ปลอบบ่อยๆนะกูชอบ”ผมตบหัวมันแปะ มันปัดออก
“เถียงอะไรกัน หน้าแดงเชียว”พี่อ้อที่เพิ่งจะเคลียร์เรื่องไอ้หลิวหันมาสนใจพวกผม
“ไม่มีอะไร แค่เรื่องช้างกับควาญช้าง”ผมตอบยิ้มๆ มันจะหยิกแต่ผมจับมือไว้ทัน
“อ๋อ ก็พาน้องไปดูสิ”พี่อ้อตอบไปตามที่ตัวเองเข้าใจ ก่อนจะตักปลาทอดกิน ไอ้หลิวขำคิก
“อืม หึหึ”ผมรับคำ มันค้อนทำปากหมุบหมิบไปมา จนจบมื้ออาหารเย็น ก็ต่อของหวานและผลไม้
“พี่ตวงกินเยอะๆหลานจะได้แข็งแรง”ไอ้ฝิ่นบอกเอาหน้าลงไปแนบตรงท้องที่อีกไม่นานก็จะออกมาดูโลกแล้ว
“ติดไปแล้ว เดี๋ยวลูกกูหน้าติดมึง”ไอ้หลิวแหย่ดึงมันออก
“ไม่ดีไงจะได้หน้าตาดีเหมือนฝิ่น เน๊าะ บักหำใหญ่กว่าอีพ่อ”ไอ้ฝิ่นลอยหน้าใส่พร้อมกับก้มไปพูดกับหลานในท้อง
“เฮ้ย เอาเรื่องจริงมาพูดว่ะ”เอาอีกแล้วพี่กูโดนประจานอีกแล้ว
“มันต้องใหญ่กว่าพ่อมันสิวะ ก็กูถ่ายทอดให้ไปแล้ว”ไอ้หลิวยกข้ออ้างการถ่ายทอดทางพันธุกรรมมาพูด
“แหวะ ไม่เชื่อหรอก”ไอ้ฝิ่นกับพี่ตวงพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะมองหน้าและหัวเราะ ทำให้พวกเราขำไปด้วย บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นของคนในครอบครัว
“เอาล่ะ จบเรื่องนี้ ต่อเรื่องมึง ไอ้ไผ่ เอาไง”พี่อ้อยุติเรื่องคู่พี่หลิว หันมาพูดกับผม
“บวชก่อน สึกแล้วคิดต่อ”ผมตอบแกสั้นๆเพราะไม่ได้วางแผนมากนัก
“อืม แล้วน้องล่ะ ปู่กับแม่เขาว่าไงบ้าง”พี่อ้อพยักหน้าเข้าใจ
“เขาว่าไง”ผมหันไปโยกหัวไอ้ฝิ่น
“ไม่รู้”มันส่ายหน้าไปมา หันไปสนใจพี่ตวงต่อ
“ไม่รู้ ก็อยู่อย่างนี้แหละ ไม่ต้องเสียสินสอด”ผมดึงมันกลับมากอดไหล่
“ให้บ้างก็ได้ ไม่ว่าหรอก”มันกระแทกไหล่ พูดยิ้มๆ
“ไอ้หนอนขี้งก กูบอกแล้วไงนอกจากบ้านหลังนั้นกับหุ้นนิดๆหน่อยๆอย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว”ผมย้อนความจำให้มัน พี่ๆนั่งอมยิ้ม ไอ้นิดๆหน่อยๆของผมถ้ารู้จักต่อยอดและใช้อย่างพอเพียงก็อยู่ได้ยันลูกหลานรุ่นต่อๆไป
“อืม ก็ยังดีวะ”มันทำท่าคิดพูดออกมา ทำเอาพี่ๆหัวเราะ เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร มันก็แค่ทรัพย์สมบัติที่ตายไปก็เอาติดตัวไปไม่ได้ ใช้ได้แค่ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้นเอง
“ทางปู่กับแม่จะให้ทำอะไรก็บอกนะ พี่ยินดี”พี่อ้อพูดกับมันที่ยิ้มรับ
“ขอบคุณครับ แต่ปู่กับแม่ไม่ได้ต้องการอะไร แค่ให้พี่ไผ่รักและดูแลน้องให้ดี วันไหนไม่ต้องการก็เอาไปคืนท่าน”มันบอกพี่สาวผมแต่ส่งสายตาให้ผม
“สงสัยจะคืนยาก ไม่ใช่รักอะไรหรอกกลัวเอาไปคืนแล้วไม่ได้กลับมา ฮ่าๆๆๆ”ไอ้หลิวพูดเหมือนจะดูดี
“มึงนี่เสือกทุกสถานการณ์ ไปไป พาลูกเมียไปพักผ่อนได้แล้ว”พี่อ้อเขกกบาลมันก่อนจะไล่
“อย่างที่เคยบอกกูไม่ชอบสัญญา แต่จะพูดต่อหน้าพี่ๆกูว่า ความคิดที่จะส่งคืนไม่เคยมีอยู่ในสมอง มีแต่คิดว่าจะดูแลมึงยังไงไม่ให้ท่านมาเอาคืน”ผมบอกมันที่ยิ้มรับสบตากัน เหมือนโลกส่วนตัวก่อนจะได้ยินเสียงวี๊ดวิ้ว
“อ๊ายย โรแมนติคอ่ะ ตั้งแต่รู้จักกันมาจนเป็นสะใภ้บ้านนี้ เพิ่งเคยเห็นน้องผัวพูดอะไรที่มันหวาน หลิวทำไมตัวไม่เป็นแบบนี้วะตอนจีบเขาใหม่ๆน่ะ”พี่ตวงทำหน้าทำตาวิ้งๆเหมือนเวลาที่ได้อ่านหนังสือวายไม่มีผิด
“พอๆๆๆๆ หมกมุ่นนิยายวายเข้าสมอง ไปไป พักผ่อน”ไอ้หลิวรีบโบกมือห้ามเมียทันทีทำท่าจะลุกแต่พี่อ้อพูดขึ้นมาซะก่อน
“พี่จะถือว่านี่เป็นคำพูดที่ไผ่ได้สัญญากับน้องนะ ดูแลน้องให้ดี เวลารักกันก็คือคนรัก เลิกกันก็เป็นคนอื่น เพราะฉะนั้นมองกันให้เป็นคนในครอบครัวที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถตัดขาดได้ เข้าใจที่พี่บอกนะ”พี่อ้อจับมือผมสองคนกุมกันไว้ ผมสองคนก้มลงกราบตักพี่สาว
“กูคงไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะยินดีต้อนรับมานานแล้ว ไอ้น้องสะใภ้ เป็นครอบครัวเดียวกันนะ”ไอ้หลิวลูบหัวมันอย่างเอ็นดู
“พี่ก็เหมือนกัน ยังไงต้องมาช่วยเลี้ยงหลานนะ เพราะไอ้คนข้างๆมันตั้งใจแล้วจะทำเผื่อ พี่คนเดียวคงไม่ไหว”พี่ตวงพูดกระเซ้าผัวตัวเองที่ยิ้มรับ
“ไม่ขอฝิ่นก็เต็มใจ ขอบคุณครับที่พวกพี่ยอมรับให้เป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าฝิ่นทำอะไรไม่ถูกก็เตือนด้วย ฝากตัวด้วยนะครับ”มันฝากตัวอีกครั้ง
“ไอ้เรื่องเตือนยกให้เป็นหน้าที่ไอ้ไผ่มันแล้วกัน แต่อย่าถึงกับลงมือลงไม้นะโว้ย”พี่อ้อพยักเพยิดให้ผมแต่ยังกำชับอย่าใช้ความรุนแรงกับน้องสะใภ้คนสุดท้องที่กลายเป็นที่รักของทุกคนไปแล้ว
“ลงมืออย่างเดียวก็อยู่แล้ว”ผมบอกพี่สาวและสบตามันอย่างมีความหมาย มันทำไม่รู้ไม่ชี้
“ไปพักผ่อนไป พรุ่งนี้จะได้ตื่นใส่บาตรร่วมกัน”พี่อ้อบอกก่อนจะแยกย้ายห้องใครห้องมัน แต่สงสัยห้องผมคงต้องงดความมันส์เดี๋ยวจะเพลียเอา หึหึ
/
/
/
ปิดกล้องต่อด้านล่าง
-
:z13: ตัดหน้า :laugh:
มันบ้าไปแล้วตั้งแต่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบ
ขอตอนพิเศษเยอะๆเน้อ :L2:
และก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มีให้อ่านค่ะ :L1:
หวังว่าคงจะมีเปิดเรื่องใหม่เร็วๆนะคะ จะรออ่าน :bye2:
-
น้องฝิ่นน่ารักกกกกกกกก :-[
-
“อาตมายินดีกับโยมด้วยที่สำเร็จไปอีกหนึ่งก้าว และขอให้สำเร็จในก้าวต่อๆไปนะ”หลวงพ่อพูดกับผมด้วยสีหน้าสงบนิ่งแต่แววตาท่านสื่อถึงความภูมิใจที่ผมมีวันนี้
“ขอบคุณครับ แต่หลวงพ่อดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย”ผมกราบท่านก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง ถึงสีหน้าท่านจะนิ่งแต่ดูอิดโรยมาก ท่านยกยิ้มก่อนจะเอ่ยออกมา
“เจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ทุกคน ไม่ต้องเป็นห่วง ว่าแต่โยมเถอะเดินทางกันมาเหนื่อยหรือเปล่า”ท่านตอบไปตามวัฏจักรของมนุษย์ก่อนจะถามกลับ ไม่ว่าจะครองตนแบบไหนขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อก็ย่อมเป็นห่วงบุตรเป็นธรรมดาไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่
“ไม่ครับ แต่ผมอยากนิมนต์หลวงพ่อไปพบหมอสักหน่อย นะครับ”ผมปฏิเสธความเหนื่อยของตัวเองที่ท่านถาม มันไม่รู้สึกสักนิดเมื่อเทียบกับตอนนี้ที่ได้เห็นหน้าท่าน
“อาตมาไม่เป็นอะไรมาก เมื่อสองวันก่อน โยมหลิวก็เพิ่งพาไป เจ้าปลิวน่ะสิโทรไปบอก ทำให้ทุกคนเป็นห่วงเปล่าๆ”ท่านตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะรับน้ำชาที่ไอ้ฝิ่นรินถวายให้ มันเอาชามะลิมาฝากท่าน ได้ยินเสียงท่านเจริญพรเบาๆก่อนจะจิบ
“ไม่เห็นมันบอก”ผมพึมพำลอยๆ
“เขาคงไม่อยากให้โยมเป็นกังวล”ท่านให้คำตอบที่ผมก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ฝิ่น” ขอบใจนะสำหรับน้ำใจที่มีให้อาตมา”มันยิ้มอย่างเดียวตั้งแต่มาไม่พูดอะไรเลย
“ผมจะบวชแต่คงหลังจากจัดการธุระให้เรียบร้อยก่อน หลวงพ่อคิดว่าอย่างไรบ้าง”ผมบอกท่านพร้อมขอคำแนะนำ
“แล้วแต่ใจโยมเลย สะดวกและพร้อมเมื่อไรก็ดำเนินเรื่องได้”หลวงพ่อให้คำตอบแบบตามความสะดวกผม”แล้วโยมล่ะเป็นอย่างไรบ้าง เรียนหนักไหม”หันไปถามไอ้ฝิ่น
“สบายดีครับ เรื่องเรียนก็หนักเป็นบางช่วงครับ”มันตอบท่านก่อนจะรินเพิ่มให้อีก
“อืม ตั้งใจเรียนนะ นอกจากความดีความชั่วที่ติดตัว ก็มีความรู้อีกอย่างที่จะติดตัวเราไปด้วย”ท่านพยักหน้าช้าๆและพูดเตือนสติไปในตัว
“ครับ ผมจะจดจำคำสอนของหลวงพ่อเอาไว้”มันรับคำท่าน
“อย่าจำอย่างเดียว กระทำด้วย”ท่านย้ำอีกนิด
“ครับ”มันรับทราบ
“แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะ”หลวงพ่อถามสายตาเหลือบมองเป้ที่วางอยู่
“จะมารบกวนหลวงพ่อกันน่ะครับ”ผมบอกท่านที่ทำหน้าแปลกใจนิดๆก่อนจะปรับนิ่งตามเดิม
“ยังไงล่ะ มีอะไรให้อาตมาช่วย”หลวงพ่อพยักหน้าถามแบบให้พูดออกมาเลย ผมยิ้มเขยิบไปใกล้ท่าน
“ไม่มีอะไรมากครับ แค่จะมาขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์วัดสักระยะ”ผมบอกท่านปรายตามองไอ้ตัวดีที่เขยิบเข้าไปบ้าง มองหลวงพ่อใจจดใจจ่อกับคำตอบ เมื่อวานมันบอกผมว่า ทำไมเราไม่ไปอยู่กับหลวงพ่อล่ะ แบบฝากตัวเป็นลูกศิษย์อะไรแบบนี้ ผมอึ้งไปเหมือนกันนะ ถ้าพูดไปต้องไม่เชื่อแน่ว่า ผมคิดแบบเดียวกับมัน คือตั้งใจจะไปหาและอยู่กับท่าน สักพัก ตั้งแต่เรียนมหาลัย หาโอกาสใกล้ชิดคอยรับใช้ดูแลท่านไม่ค่อยได้เลย ผมมองหน้ามันแบบจับผิด มันรีบยกมือพร้อมส่ายหน้าว่าไม่ใช่เพราะอยากลองหรือเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกนะ ผมเดินไปใกล้มันที่หลับตาเพราะนึกว่าผมจะเขกหัว แต่ตาโตเมื่อผมหอมแก้มและกอดมันอย่างแน่น หัวเราะออกมามันทำหน้างงๆว่าขำอะไร ผมได้แต่ส่ายหน้าปล่อยให้มันสงสัยส่งเสียงแว็ดๆหาคำตอบเอง
“อืม นึกว่าเรื่องอะไร เอาสิ ช่วงนี้กำลังขาดคนตามบิณฑบาตพอดี ทั้งคู่เลยเหรอ”ท่านรับถามต่อยิ้มๆ มันยิ้มแป้น
“ครับ”ผมรับคำก่อนก้มกราบท่าน มันก็ทำตาม
“แน่ใจนะว่าอยู่ได้ เราน่ะ”ท่านถามมัน
“ได้ครับ ฝิ่นเคยเข้าค่ายที่วัดตอนประถมมาแล้ว”มันรีบตอบหลวงพ่อคุยอวดนิดๆเหมือนเด็กขี้คุย ท่านหัวเราะน้อยๆ
“เอ้า ลองดู เอาของไปเก็บที่กุฏิก่อนเดี๋ยวอาตมาจะพาไปกราบเจ้าอาวาสเพื่อบอกกล่าวท่านซะก่อน”ท่านบอกและเดินนำเก็บของเสร็จก็ไปกราบเจ้าอาวาส พวกผมเรียกท่านว่าหลวงตา ท่านจำพวกผมได้ เสวนากับท่านนิดหน่อยเพราะท่านชราภาพมากแล้วแต่สีหน้าท่าทางดูไม่รู้เลยว่าท่านอาพาธอยู่ ภารกิจแรกที่ปฏิบัติคือเก็บกวาดเช็ดถูกุฏิให้ท่าน พาไปกวาดลานวัด เมียไม่บ่น ก่อนจะหุบเมื่อพาไปอีกที่
“เอาจริงดิ”มันถามผมที่พยักหน้า
“เออ อะไรที่ตั้งใจแล้วต้องทำ ไม่งั้นบาป”ผมทำเสียงเน้นตรงคำว่าบาป
“โอเค ปฏิบัติ”มันรับคำก่อนปิดปากและสวมถุงมือ ใส่รองเท้าบู้ช “อู้ๆ”
“สู้ๆ ไม่ใช่ อู้ๆ”ผมบอกมัน มีเด็กสามคนมองด้วยความสนใจ หลังจากรู้ว่าพวกผมมาอยู่วัดกัน บอกว่าจำได้ที่มาคราวก่อนเอาของมาให้ที่โรงเรียน มันเอาผ้าปิดปากออก
“นั่นแหละ กูพูดไม่ชัด เดี๋ยวตบหน้าทิ่มคอห่าน มาช่วยกูเลย”มันทำท่าไปด้วย ผมยักไหล่ก่อนจะปฏิบัติการบ้าง
“พวกผมช่วยครับ พี่คนสวยคนหล่อ”เด็กๆวิ่งมาช่วย
“มีน้ำใจมากเลย ใส่นี่ก่อนครับเดี๋ยวแสบจมูก”มันยิ้มก่อนจะช่วยใส่ที่ป้องกัน ผ่านไปเกือบชั่วโมง ห้องน้ำสะอาดกิ๊ก ปกติจะมีคนทำความสะอาดอยู่ตลอดชื่อลุงแจ่มเป็นมัคนายกควบสัปเหร่อตลอดจนดูแลกิจธุระอื่นๆด้วย แต่พักหลังแกไม่ค่อยสบาย เลยปล่อยไปบ้าง บางทีคุณครูก็เกณฑ์เด็กๆมาช่วย สมัยนี้จะหาเด็กวัดก็ไม่ค่อยมีแล้วพอเรียนจบก็หางานทำช่วยเหลือครอบครัว
“อร่อยไหมพี่ฝิ่น”เล็ก ที่ตัวเล็กสมชื่อถามไอ้ฝิ่นที่กินไอศกรีมกะทิ ใส่ขนมปังมีข้าวเหนียว ลูกชิด มันเชื่อมด้วยอย่างอร่อย หลังเสร็จงานก็พามาเลี้ยงไอศกรีมกัน ผมจำแกได้นะเห็นตั้งแต่เด็ก แต่แกคงจำผมไม่ได้หรอก
“อร่อย กินอีกได้นะ พี่คนนี้เขาเลี้ยง”มันยิ้มตาหยี ชี้มาทางผม
“ขอบคุณคร๊าบบบบบบ”หันมายกมือไหว้พูดเสียงดีใจมากและสั่งต่อ นั่งพักนั่งคุยกันจนหายเหนื่อยก็ไปทำเรื่องเสียเหงื่อกันต่อ เอาลูกฟุตบอลมาเตะกัน ตอนนี้เย็นพอสมควรเด็กมาเล่นที่ลานวัดกันเยอะ ไม่ว่าสมัยไหนวัดคือศูนย์รวมของการทำบุญ เรียนหนังสือ ตลอดจนการละเล่นต่างๆ
“โอย เหนื่อยโว้ย แฮ่ก แฮ่ก”ไอ้ฝิ่นนอนหอบแดกเป็นหมาเหนื่อยกลางสนามหญ้า ตอนนี้ใครมาเห็นสภาพเมียผมคงนึกไม่ออกว่า ไอ้ที่ดูดีหัวจรดตีน จะนอนพังพาบในชุดเสื้อยืดสีมอๆกางเกงบอลตัวโคร่งที่พับขอบและคาดเชือกปออีกทีกันหลุด
“ไงล่ะมึง เอ้าน้ำ”ผมเตะก้นมันก่อนจะส่งน้ำให้ มันรับเอารดหัวตัวเองสะบัดขนไปมา ก่อนจะกระดกกิน
“พี่เก่งว่ะ ว่างๆฝึกให้พวกผมมั่งสิ”จ้อน พูดชมผมพร้อมขอร้อง
“ใช่ๆๆๆ จะได้ชนะโรงเรียนอื่นเขาบ้าง นะๆๆๆ”จ่อยที่เป็นแฝดของจ้อนเขย่าแขนผม รวมทั้งเสียงเด็กคนอื่นๆที่พยักหน้าทำตาปริบๆ
“เออ แต่กีฬาไม่ใช่เล่นเพื่อเอาชนะอย่างเดียวนะ ต้องมีน้ำใจและเล่นตามกฎกติกาด้วย ยิ่งเล่นเป็นทีมต้องสามัคคีกัน เข้าใจไหม”ผมตกลงและสอนน้องๆไปด้วย
“ครับ”รับคำยิ้มหน้าบาน นัดกันว่าสอนเฉพาะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ พอ และต้องบอกพ่อแม่ด้วย ถ้าท่านไม่อนุญาตหรือมีเหตุจำเป็นอะไรก็ให้ทำตามอย่าดื้อเป็นอันขาด พวกน้องก็รับปากและเตรียมจะแยกย้ายกันกลับ ไอ้ฝิ่นเลยเรียกมาแชะรูปกันก่อน แอ๊คท่าเป็นที่น่าประทับใจกันไป
“ไปคลุกฝุ่นที่ไหนมาล่ะ”เสียงหลวงพ่อที่ทำวัตรเย็นเสร็จแล้วถามผมสองคนที่กำลังล้างมือล้างเท้ากัน
“ลานวัดครับ เตะบอลกัน”มันบอกด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า
“อืม ดี ออกกำลังทำให้ร่ายกายแข็งแรง ไปอาบน้ำกันไป เดี๋ยวตกดึกจะหนาว”หลวงพ่อพยักหน้ารับก่อนจะไล่ไปอาบน้ำ บ้านนอกช่วงนี้อากาศกำลังเย็น ยิ่งวัดที่หลวงพ่ออยู่ติดเขาด้วยแล้ว ต้นไม้เต็มไปหมด กลางคืนเงียบจนได้ยินเสียงแมลงร้อง ไฟทางก็มีบ้าง ผมสองคนก็รีบปฏิบัติตามทันที บรรยากาศรอบตัวเริ่มมืด ทำให้ไอ้เมียตัวดีที่ชอบขัดสีฉวีวรรณใช้เวลาอาบไม่ถึงสองนาที ซึ่งถือว่าเป็นเวลาที่สั้นที่สุดเท่าที่มันเคยอาบน้ำมา
/
/
/
อากาศตอนเช้ามืดกำลังเย็นสบาย พวกผมตื่นพร้อมหลวงพ่อที่ลุกทำวัตรเช้าก่อนออกบิณฑบาต เสียงเจริญพรญาติโยมที่ลุกมาใส่บาตรกันเกือบทุกหลังคาเรือน ส่วนใหญ่ก็เป็นคนสูงอายุและเด็กๆ คนหนุ่มสาวก็มีบ้าง ส่วนใหญ่จะเยอะช่วงเทศกาลปีใหม่ สงกรานต์ ที่หยุดยาวกลับมาบ้านเกิดกัน
“พี่ๆ ใส่ข้าวเหนียวได้ด้วยเหรอ ไม่แยกเหรอ”มันกระซิบถามผมที่บางบ้านใส่ข้าวเหนียวลงในบาตรพระ
“ได้ ส่วนใหญ่แถวนี้ใส่ข้าวเหนียวทั้งนั้น และไม่ต้องแยกก็ได้ พระบางรูปที่ตัดทางโลก อย่าง รูป รส กลิ่น เสียง จะมองข้ามตรงนี้ไปเลยประมาณว่า ยังไงก็กินทางเดียวกันไปรวมที่เดียวกัน แบบนี้ กูย่อสั้นๆแล้วกันเข้าใจไหม”ผมบอกมันเท่าที่รู้ มันก็พยักหน้า ก่อนจะรับของใส่ย่าม บางคนมองอย่างสนใจ ยิ้มให้ มันก็ยิ้มตอบ เป็นอย่างนี้ตลอดจนถึงวัด ก็จัดสำรับถวาย
“เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม”หลวงพ่อถามมันซะมากกว่า หลังฉันแล้ว พวกผมก็กินต่อและเก็บล้างเรียบร้อย
“มีบ้างครับ หลวงพ่อเดินอย่างนี้ทุกวันเหนื่อยบ้างไหมครับ”มันยิ้มแหยๆตอบตามจริง ก่อนจะถามท่านบ้าง หลวงพ่อยิ้มเพราะรู้ว่าไม่ได้มีเจตนาที่ย้อน
“อะไรที่ทำเป็นกิจวัตรก็จะเกิดความเคยชินไปเองแหละโยม”หลวงพ่อตอบกระชับได้ใจความ
“ครับ จริงอย่างหลวงพ่อว่า”มันรับคำเห็นด้วย ก่อนท่านจะไปทำกิจสงฆ์อย่างอื่น พวกผมก็ไปช่วยลุงแจ่ม น้าปลิว และพระลูกวัดรูปอื่นๆ ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอต่างๆในบริเวณวัด ชีวิตพวกเราดำเนินไปอย่างนี้เกือบตลอดสองอาทิตย์ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรอีกเยอะ ผมถือโอกาสท่องบทสวดสำหรับบวชไปด้วย การปฏิบัติตนเวลาครองผ้าเหลือง ว่างๆเราก็สอนน้องทั้งเรื่องเรียนเรื่องกีฬา ไอ้พวกนั้นก็มาหาเอาของมาถวายวัดและอุปกรณ์การเรียนการกีฬาให้โรงเรียนเหมือนที่เราทำมาตลอดเวลากลับบ้าน จนถึงอาทิตย์สุดท้าย
“ขอบใจพวกโยมมากนะที่มาช่วยวัด และผู้ที่ด้อยโอกาส ทำต่อไปเถิด เมื่อเรามีแล้วก็แบ่งปันให้คนอื่นบ้าง”หลวงพ่อพูดและเจริญพรให้พวกผม หลังจากเราถวายของให้ท่านและพระครบทุกรูปแล้ว
“พวกผมมากกว่าครับที่ต้องขอบคุณหลวงพ่อ ที่สอนและเปิดโอกาสให้เราได้ทำสิ่งที่ดี”ถ้าไม่คิดอะไรมาก ไม่น่าเชื่อคำพูดแบบนี้จะออกจากปาก คุณหวายอ่อนด๋อย เห็นอย่างนี้เป็นคนที่เซ้นซิทีฟพอกับน่าถีบสุดๆ แต่ไม่ได้คิดว่ามันพูดเอาหน้านะครับ เพราะมันคือเพื่อนผมที่รู้จักนิสัยใจคอกันดี และเพื่อนคนอื่นก็รู้เหมือนกัน
“ใช่ครับ ถ้ามีโอกาสผมก็อยากจะมาอีก”ไอ้เจย์บอกท่านบ้าง ตอนแด๊ดมันป่วยหลวงพ่อทราบก็สวดมนต์ภาวนาให้หายเร็วๆและพูดให้คิดว่าอาจเป็นกรรมเก่าให้ทำใจและยอมรับมัน เมื่อเราชดใช้แล้วเดี๋ยวก็เริ่มคลี่คลาย สิ่งดีก็จะเข้ามา ทำให้มันมีสติและสบายใจมากขึ้น
“อาตมายินดีต้อนรับเสมอ ตราบเท่าที่ยังอยู่หรือไม่อยู่แล้วก็ยินดี”หลวงพ่อพูดด้วยรอยยิ้มไม่ได้ยินดียินร้ายกับประโยคที่ใครฟังก็รู้ได้ว่าท่านหมายถึงอะไร ผมอยากจะท้วงท่านแต่ดูจากแววตาก็เลยไม่เอ่ยอะไรออกไป ทุกคนเลยไม่พูดอะไรอีก ไอ้ฝิ่นเอื้อมมือมาแตะมือผมเบาๆ ท่านขอตัวไปทำวัตรต่อ พวกเราเลยกราบลาท่าน ผมเข้าไปกราบเท้าท่านเงยหน้ามอง
“หลวงพ่อรักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมเข้าใจว่าเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ แต่ในฐานะที่ผมเป็นลูกยังไงก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี อยากให้เห็นผมห่มผ้าเหลือง อยากให้ปลงผมเป็นคนแรก และเป็นพระอุปัชฌาย์ให้ ผมขอท่านมากไปหรือเปล่า”ผมถามท่านมือก็ยังพนมอยู่ ท่านยกยิ้ม
“ถ้ามันยังไม่ถึงเวลา อาตมาจะรอนะ”หลวงพ่อบอกแค่นั้น ผมกราบเท้าท่านอีกครั้ง ก่อนท่านจะเดินไป
“สงสัยจะรวมกันอีกทีก็ตอนไอ้ไผ่บวชนั่นแหละว่ะ”ไอ้พายเอ่ยทำลายบรรยากาศเงียบหลังจากเก็บของและขึ้นรถกันแล้ว
“กูกะว่าจะทำงานสักสองสามปีก่อนค่อยบวช”ไอ้หวายบอกมั่งก่อนจะหันไปจิกหัวไอ้เจย์ให้ออกห่าง”ไอ้เชี่ยะเจย์ เบียดอะไรกูนัก มึงไปนั่งหลังคาวะ”
“มึงนั่นแหละไปเกาะล้อ เกยดากมาครึ่งขากูแล้ว”ไอ้เจย์ดันมันบ้าง กระแทกกันไปมา โดนผมเข้าให้มันมองหน้าทันทีก่อนจะเงียบ
“ไอ้หวายมานั่งตักกูนี่มา”ไอ้พายเรียกมัน
“ไม่ได้ ให้มันขับรถและพายนั่งตักบลูดีกว่า”ไอ้บลูหันมาแย้งทันที ก่อนจะหันไปสนใจถนนต่อ
“โอ้ย อย่าไปแยกเขาเลยพี่ ให้นั่งเป็นเขาพิงกันแหละดีแล้ว คริคริ”ไอ้ฝิ่นที่นั่งตักผมอยู่แซวหัวเราะคิกคัก มันก็เหมือนจะรู้ว่าผมอยู่ในห้วงอารมณ์ไหนเลยไม่งอแง จับมือไว้ตลอดเป็นการสื่อว่าไม่เป็นไรนะจะอยู่ข้างๆ
“อีเด็กสับปะรด ไม่เสือกสักเรื่องได้ไหม”ไอ้หวายง้างมือจะตีแต่พอดีกับผมยกแขนขึ้น”ไอ้เชี่ยะ กูไม่ตีแรงหรอก ฉิบหายจะตบกูเลยเหรอ”มันโวยออกมา
“กูเมื่อย”ตอบมันสั้นๆ
“นึกว่าจะตบกู แล้วเป็นไรวะนั่งเงียบเชียว มึงอย่าคิดมากเลย หลวงพ่อท่านก็พูดไปอย่างนั้นเอง ดูท่านแข็งแรงจะออก”ไอ้หวายทำท่าโล่งอกก่อนจะถามเองตอบเองแต่ผมรู้ว่ามันเป็นห่วง
“หลวงพ่อบอกมึงแล้ว ไม่มุสาหรอก”ไอ้เจย์ตบไหล่พยักหน้าไปด้วย
“กูจะ บะ”ผมขยับปากจะบอก
“ไอ้ไผ่ ยังไงพวกกูก็ต้องมาบวชมึงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มึงช่วยทำหน้าสบายใจหน่อยได้ไหม ถึงมึงจะไม่ค่อยพูดหรือแสดงสีหน้าอะไรมากนัก กูก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่สีหน้าเศร้าคิดมากแบบนี้กูไม่ชอบว่ะ นะเพื่อน ขอร้อง”ไอ้เชี่ยะบลูพูดแม่งซะยืดยาว จนผมตบกบาล
“มึงฟังให้จบก่อนสิ”ผมบอกมัน ก่อนจะพูดต่อ”กูจะบอกว่า ทำไมพวกมึงไม่เอารถที่มันจุได้มากกว่านี้มาวะ ไอ้ควายสองตัวนี้รวมกูอีกหนึ่งคนก็แน่นแล้ว”
“สัด กูนึกว่าเครียดเรื่องนั้น”ไอ้เจย์ตีแขนผม ไอ้ฝิ่นกลั้นหัวเราะ
“เชี่ยะ ลำเอียงเป็นที่สุด กูสองคนเปรียบเป็นควาย มึงกับเมียเป็นคน สันดาน”ไอ้หวายโวยมั่ง
“กูสองคนรอด”ไอ้พายหันพูดยิ้มๆ
“พวกมึงนั่นแหละ ผิด”มันสองคนพูดพร้อมกัน
“พวกมึงสิผิด เสือกไม่ท้วง”ไอ้พายหันมาจวกเข้าให้ เถียงกันไปมาจนเวียนเฮด
“เออ กูสองคนผิดเองแหละที่นึกว่าพวกมึงฉลาดจะคิดได้ จบไหม”ผมเป็นพระเอกเลยยอมรับเอง
“ไม่จบโว้ยยยย”ไอ้หวาย
“ฟังยังไงก็ด่าพวกกูอยู่ดี”ไอ้เจย์
“เออ”ไอ้พายกับไอ้บลู
“งั้น กู”ผมมองหน้าพวกมัน
“เฮ้ย จบก็จบ”
“พวกกูพูดเล่น”
“นั่งอย่างนี้อบอุ่นดีออก”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก ไอ้ห่าเพื่อนกัน คิดมากอีกและ”สารพัดจะแย่งกันพูด ผมส่ายหน้า
“กูผิดเองที่ทำให้”ผมพูดต่อ
“ไอ้ไผ่ กูบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร”ไอ้หวายยกมือ
“ไอ้ฝิ่นมึงไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ดูผัวมึงสิ”ไอ้เจย์หันไปพูดกับไอ้ฝิ่น
“พูดอะไรล่ะ”มันถามแบบไม่เห็นจะมีอะไร
“ก็เนี่ยะ ดูมันพูดสิ”ไอ้พายหันมาบอก
“ปล่อยมันเถอะ หน้าอย่างนี้เหรอจะสำนึกผิด”ไอ้ฝิ่นส่ายหน้าพูดแบบช่างแม่ง ปรายตามองผม
“อ้าว มึงหาเรื่อง”ไอ้หวายพูดไอ้เจย์ชี้หน้า เมียผมส่ายหน้า
“มึงขอโทษเขาไปสิ ว่า”มันกระแทกอกผมให้พูด มองหน้าและพูดต่อ”ขอโทษนะ ยังไงกูก็ยืนยันคำเดิม ที่คิดว่าพวกมึงจะฉลาดและคิดได้ กูพูดถูกไหม”มันทำเสียงเลียนแบบผม
“อืม”ผมพยักหน้า ไอ้พวกนั้นหันมามอง
“ไอ้เลวววววววววววววววว”
“หึหึ”ผมหัวเราะให้เมียที่รู้ใจกูซะจริงๆ มือและแขนก็ป้องกันไม่ให้มันโดนมือที่แย่งกันจะประทุษร้าย แต่เป็นแบบสมานฉันท์แนบความสัมพันธ์ที่ดีของเพื่อน ที่มีค่าเหมือนกับคำว่า รัก ถ้ารวมกันมันก็จะเป็นเพื่อนรักที่จะอยู่ควบคู่ไปพร้อมกับคนรัก
/
/
/
ผมพาไอ้ฝิ่นเดินเล่นตรงสนามหน้าบ้านหลังจากกินมื้อเย็นกับครอบครัวและผองเพื่อนแล้ว ผมกอดคอมันกอดเอว เดินเงียบๆไม่ได้พูดอะไรกัน ทรุดตัวนั่งกับสนามหญ้า ผมจับมือขวามันขึ้นมาสวมแหวนที่นิ้วกลาง
“เป็นแหวนที่หลวงพ่อกับแม่ร่วมสร้างบุญกุศลด้วยกัน”ผมบอกมันที่ยกขึ้นดู”ไม่ใช่แหวนราคาแพง แต่เป็นแหวนวงแรกที่ทั้งสองคนไปทำบุญโดยมีปัจจัยแค่เหรียญห้าสิบสตางค์กับเหรียญสลึง นำไปหลอมรวมกับคนอื่นๆ ที่มีใจศรัทธา จนได้ออกมาเป็นองค์พระ ตะกุด แหวน องค์พระกับตะกรุดยกให้พี่ๆ และแหวนคงไม่ต้องบอกว่าตอนนี้อยู่ที่ใคร”ผมสบตาคนตรงหน้าที่ยิ้มก่อนจะยกมือกราบตรงอก
“ขอบคุณนะครับที่ยกของสำคัญให้น้อง ของทุกอย่างไม่ได้ขึ้นกับราคา ขึ้นอยู่กับว่าใครให้ ถ้าเป็นของคนที่เรารักย่อมเป็นของสำคัญ และยิ่งพ่อกับแม่ให้มามันคือของล้ำค่าที่สุด”มันกอดผมหลังพูดจบ ผมกระชับอ้อมกอด
“ขอบคุณนะครับที่เลือก ขอบคุณนะครับที่อยู่ข้างๆเป็นกำลังใจมาตลอด”มันยิ้มรับทุกคำขอบคุณก่อนจะเด้งตัวออกเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย”แต่ก็ทำให้หนักใจมาตลอดเหมือนกัน”ผมแกล้งถอนหายใจ
“เฮ้ย พูดงี้หมายความว่าไงวะ ไม่มีคำอธิบายที่ดีมึงโดนแน่”มันถามแบบหาเรื่องชี้หน้า ผมยิ้มดึงมันมาฟังใกล้ๆ
“เพราะมึงเข้ามานั่งอยู่ในใจกู มันก็เลยหนักใจว่าจะทำยังไงมึงถึงจะอยู่ในใจไม่หนีไปไหน กูเลยต้องกระตุ้นความรู้สึกของคำสั้นๆที่เรียกว่า รัก รัก รัก ให้มากๆกันมึงไม่ให้ออกจากใจกู”ผมกระซิบพูดชิดปากที่อ้าหวดหน้าเหวอตาปริบๆ ผมเลยแก้อาการเหล่านี้โดยการจูบเป็นการยืนยันไปด้วยว่าออกมาจากปากที่กลั่นจากใจ ผละออกมันยิ้มกริ่ม แก้มแดง
“พูดหวานๆก็เป็น ไปลอกสเตตัสไหนมาเปล่าเนี่ยะ”มันพูดอู้อี้หน้าซุกอกแก้เขิน
“สเตตัสจากใจกูนี่แหละ”ผมพูดแหงนหน้ามองท้องฟ้า
“ฮ่าๆๆๆ อายอะไรวะ เขาชอบนะ”มันหัวเราะจับพิรุธได้ว่าผมอาย กอดและพูดกระเซ้า ผมไม่หันมันก็ยื่นหน้ามาหา และเป็นฝ่ายจูบผมบ้าง ผละออกเอามือจับหน้าผม ผมก็จับหน้ามัน เหมือนเราหลงรักซึ่งกันและกัน
“ปิดตานะ”ผมบอกและผูกผ้าปิดมัน
“จะฆ่ากูหมกท้องร่องเหรอ”มันพูดขำๆ ทำตามโดยดี
“กูมีเงินซื้อปุ๋ยให้ต้นไม้พอ”ผมบอกแค่นั้น อดจะขำไม่ได้ แทนที่จะโรแมนติคว่าแฟนทำเซอร์ไพรส์ เสือกคิดไปเรื่องฆาตกรรมในวันดีๆ ผมส่ายหน้าก่อนจะนั่งหันหลังในท่ายองๆสะกิดให้มันขึ้นขี่ เข้าที่แล้วลุกเดินอย่างไม่เร่งรีบเดินฝ่าความมืดของท้องฟ้าแต่มีแสงไฟสลัวๆพอมองเห็น
“ไม่ว่ามึงจะล้มหรือยืน เหนื่อยหรือไม่เหนื่อย ขอแค่มึงต้องการกูก็พร้อมเสมอที่จะแบกมึงไปเรื่อยๆตราบเท่าที่กูอยู่”ผมบอกมันก่อนที่จะถึงจุดหมายแล้ว
“กูคงแบกมึงไม่ได้ ต้องลากอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆๆ”มันก็ยังอารมณ์ดีต่อปากต่อคำ”แต่ถ้ามันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยมึงได้กูก็จะทำ เพราะกูไม่มีวันทิ้งมึงไว้คนเดียวแน่นอน”ก่อนจะตบท้ายด้วยถ้อยคำที่หนักแน่นพอกับวงแขนที่โอบรอบคอหน้าแนบแก้ม ทำเอาผมหัวเราะกับคำพูดที่ถ้าใครฟังคงหาความเชื่อถือไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่ามันจะทำอย่างที่พูดจริงๆ เหมือนที่ผมไม่ชอบสัญญาแต่จะทำทันที
“ถึงแล้ว”ผมย่อให้ลงเอามือแกะผ้าปิดตาออก มันกระพริบปรับสายตาก่อนจะเพ่งมอง ตั้งแต่วันที่มันมาผมไม่ให้มันเข้ามาบริเวณนี้เลย มันก็งอนแต่ไม่ถาม ผมไม่พูดแต่บอกด้วยการสัมผัสว่าให้มันรออีกนิด
“สวยจังเลย”มันวิ่งไปตรงหน้าบ้านที่จัดแต่งสวนใหม่ มีต้นไผ่ดัดโค้งเป็นซุ้มเข้าไปจนตลอดรอบตัวบ้าน โคมไฟประดับเป็นดอกฝิ่นสีสด มันหันมายิ้มแป้น เข้าไปนั่งกระเด้งๆตรงเก้าหวายตัวใหญ่ที่เบาะรองเป็นลายต้นไผ่กับดอกฝิ่น ของใช้เกือบทุกอย่างที่สรรหาได้ติดโลโก้ของเราทั้งนั้น แม้แต่เหล็กดัดก็ไม่รอด
“ไปดูข้างในกัน”ผมจูงมือเข้าไปในบ้านแต่ตอนนั้นมันโล่ง ตอนนี้ถูกกั้นเป็นสัดส่วน ตามผนังประดับด้วยกรอบรูปที่มีภาพถ่ายของผมกับมันทั้งเดี่ยวทั้งคู่ แบบตั้งใจไม่ตั้งใจถ่าย ไล่โทนสีเรียงลำดับเรื่องตั้งแต่แรกจนล่าสุดยาวไปจนถึงห้องนอนที่เปิดอยู่แล้ว มันแหวกม่านเห็นเตียงนอนขนาดใหญ่ ปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม ปักลายต้นไผ่กับดอกฝิ่นทั้งชุด
“เฮ้ย ใหญ่จังวะ”มันหันมาถาม
“กันมึงตกไง ชอบนอนดิ้น”ผมกอดเอวมันด้านหลัง
“มึงก็กอดไว้สิ”มันบอกเขินๆ
“หึ ขนาดกอด ตื่นมาตีนยังพาดปากกูเลย”ผมกระซิบบอกมันที่ขำสงสัยจะนึกภาพผมกินโรตี(น)
“นึกว่าชอบดูด เห็นนิ้วตีนเปียกๆ”มันว่าอีก ผมจับหน้ามันหันมาสบตา
“ถ้าจะดูดกูไม่ดูดแค่ส่วนนั้นหรอก ทุกอย่างที่เป็นมึงกูดูดหมดแหละ รู้ไม่ใช่เหรอ”ผมพูดเสียงกระซิบหอมแก้มไล่ไปจูบปาก
“ทะลึ่งว่ะ เอาเรื่องจริงมาพูด กูอายเป็นนะ คริคริ”มันอายในแบบของมัน หน้าตายั่วยวน หมั่นไส้เลยไล่ดูดจนล้มใส่ที่นอนซะทั้งคู่กอดรัดฟัดกันจนพอใจก็นอนกอดกัน
“เหมือนเรือนหอเน๊าะ”มันไม่สบตาถามกับอกผม
“ไม่ใช่แค่เรือนหอ มันคือบ้านของเรา ไม่ว่าที่ไหนขอแค่มีมึงอยู่เท่านั้น”ผมพูดและจูบหน้าผากที่เงยหน้ามามอง ”อยู่กับพี่นะ พี่จะได้มีบ้านให้กลับ”ผมจูบมือข้างที่สวมแหวนให้ มันกอดผมน้ำตารื้นนิดๆ
“อืม ต้องกลับทุกวันนะ น้องรออยู่”รับคำและจูบคืน
“ครับ”ผมรับคำและกอดความสุขของผม กอดของรัก กอดคนที่เลือกผมให้อยู่เคียงข้าง ผมจะไม่แค่กอดอย่างเดียว แต่ผมจะดูแลคนที่เลือกผมให้มีความสุขไปเรื่อยๆ เก็บรักษาความรักที่ไม่ต้องไปหาความหมายว่าคืออะไร ทำไม ในเมื่อก็คนมันรักไปแล้วทำไงได้ นอกจากรักดูแลกันต่อไป
อวสาน
V
V
V
V
V
V
แถม
คัท ปิดกล้อง
เย้ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้พักสักที พักกองเลี้ยงฉลองโว้ยยยยยยยยยย
เบื้องหลังกองถ่ายหลังปิดกล้องไปแล้ว ณ ห้องนอน บรรยากาศกำลังได้ที่ กับคนสองคนที่ยังฟัดกันอยู่เหมือนไม่ได้ยินเสียงสั่ง
“อื๊อ พี่ ทำไมมันเงียบวะ”เริ่มเอะใจ
“ช่างแม่ง”ไม่สนใจฟัดต่อ
“หรือจบแล้ว”ผมนึกขึ้นได้
“เออ”ผัวหน้ามึนที่รู้แต่จะเอาต่อ
“จบจริงเหรอ”ผมดันหน้าผัวออก
“อืม”มันรับคำ จูบไซ้ต่อ
“งั้นก็เลิกดิ”ผมผลักจนหน้าหงาย ปิดกล้องแล้วมึงจะถ่ายต่อทำไมวะ
“อะไรวะ”มันหงุดหงิด กำลังจะสูบฝิ่นเสือกโดนหักดิบ
“ก็มันปิดกล้องแล้ว พี่จะมาเอาอะไรที่นี่วะ ไปไป กลับบ้าน”ผมลุกขึ้นหยิบเสื้อคุม แต่โดนกระชากมานอนใต้ร่างมันต่อ
“กลับห่าอะไรตอนนี้ มึงเห็นไหมลำกล้องกูตั้งขนาดนี้แล้ว”มันชี้ให้ดูลำกล้องที่ทิ่มจะทะลุขาผมอยู่แล้ว
“เดี๋ยวใครมาเห็นมาได้ยิน อายเขา ไปต่อที่บ้าน”ผมไม่สนใจเกิดหน้าบางกะทันหัน เดี๋ยวได้ถ่ายหนังเอ็กซ์ต่อ ไม่เอาอ่ะ
“มึงร้องเต็มที่ กูให้ไอ้หวายไอ้เจย์จัดการไล่ต้อนไปหมดแล้ว บ้านหลังนี้กูก็ซื้อใส่ชื่อมึงเรียบร้อยแล้ว ต่อ”หมดคำอุธรณ์ ร้องต่อ อื๊มๆๆๆ อี๊อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊บบบ อื๊ออออๆๆๆๆ นับว่าเป็นสคริปที่ไม่ต้องจำก็ทำได้ หุหุ
*******************************************************************************************
จบแล้วจ้า จบจริงไม่มีหลอก แต่มีหยอกตอนท้ายนิดๆ กว่าจะจบได้รู้เลยว่าจริงอย่างที่นักเขียนหลายคนเจอ เขียนมาได้ต้นๆ มันจะตันตอนจบ เราคนหนึ่งเห็นด้วยขนาดเขียนไว้แล้วนะยังแก้แล้วแก้อีกเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ที่แน่ๆขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจมาตลอด มีทั้งคำชม คำติเพื่อก่อให้เกิดสิ่งดี ช่วยดูคำผิด ช่วยบอกว่าเป็นยังไงดีไม่ดี ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ ถึงจะจบแล้วยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ อยู่เป็นกำลังใจให้กันก่อน อ่านซ้ำได้ค่ะ 5555555555555555 ไปเข้างานต่อแล้ววววววว ตอนพิเศษมีค่ะรอก่อนนะ และเรื่องรวมเดี๋ยวให้แน่นอนและมีเวลาจะแจ้งอีกทีนะคะ (มีใครเอามั่งก็ไม่รู้ หุหุ)
โอ้ยยยกว่าจะลงครบ เน็ตหลุดเลยไปทำงานต่อ แว่บมาเข้าอีก โอเค
-
:z13: :z13:
-
จบซะแล้ว จะรอตอนพิเศษนะค่ะ
-
ฮือออ ม่ายน้าาาา ไม่อยากให้จบเลยค่ะ :o12:
พี่ไผ่รีบบวชรีบศึกออกมาอยู่เหย้าเฝ้าเรือน เป็นสาทีที่ดีล่ะ :-[
หาดีๆแบบน้องฝิ่นไม่ได้อีกแล้วน้า รักเรื่องนี้จังเลยยย งื้อๆๆ :z3:
-
จบซะแล้วอ่า
อยากอ่านตอนพี่ไผ่บวช
คนเขียนนนนน
ขอตอนพิเศษพี่ไผ่บวชหน่อยนะคะ ปิ๊งๆ
-
จบแล้ววววววววววววววววว :m15: :monkeysad:
ซึ้งอะแต่กะลังซึ้งอยู่ดีๆ ดันมาฮาเอาตอนปิดกล้องนี่แหละ :laugh:
อย่าลืมรวมเล่มนะคะ แล้วจะรอตอนพิเศษด้วยน้า :กอด1:
-
พี่ไผ่กับฝื่นน่ารักตั้งแต่ต้นจนจบเลย..ส่งเสริมกันไปทางที่ดีดูแลกันและกันไม่หวานจนเลี่ยน
แต่หวานในแบบฉบับของสองคนออกแนวจิกกัดแต่โตครน่ารักอ่ะ..ชอบหวายกับเจย์ความสัมพันธ์
ที่มันติดกันแจจนเกินเพื่อนยังแอบลุ้นอยู่ตลอดคู่นี้...บลูกับพายก็น่ารักไม่แพ้กัน..ชอบปู่ที่รักและเข้าใจน้อง
ชอบครอบครัวไผ่ที่ดูอบอุ่นและเข้าใจกันเป็นทั้งพี่และเพื่อน..ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ
-
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
จบแล้ว T-T ไม่อยากให้จบเลย
ชอบทุกคู่เลย จะรอตอนพิเศษน๊า
ปล.เราจะคอยซื้อรวมเล่มน๊า เราเอาแน่นอน 1 ชุด
-
รอตอนพิเศษต่อไป :L1:
-
ขอบคุณคนเขียนค่ะ ที่สร้างพี่ไผ่ น้องฝิ่น และผองเพื่อนมาให้ความสนุกและความสำราญแก่พวกเรา
-
จบแล้วววว ตอนแรกอ่านแบบไม่ได้คาดหวังไรมาก แต่อ่านๆๆไป ก็ติดหนึบเลย
พี่ไผ่เป็นเมะแบบที่ชอบคือเป็นคนจริง หน้านิ่ง แต่ที่ไม่คาดคือ โค่ดหื่น ฮ่าาาาาาาาาาาา
ส่่่่วนน้องฝิ่นเป็นเคะแบบที่ชอบทั้งรูปร่าง หน้าตา และบุคลิกที่นิ่ง หยิ่งๆๆ แต่นึกไม่ถึงว่าจะแฮ่ดมาก(กะพี่ไผ่คนเดียว) เอิ๊กกส์
และที่ชอบสุด ก็คงจะเป็นความรักระหว่างเพื่อนของทั้งคู่ ซึ่งรักกัน ช่วยเหลือกัน ไม่ทิ้งกันเลย
สนุกสุดๆๆๆ เวลาเพื่อนแต่ละคนลับฝีปากกัน โดยเฉพาะ พี่เจย์กะพี่หวาย แอบแย่งซีนตลอดดดดดดดดดดด ฮาา o13
ก็ต้องขอบคุณคนเขียนมากนะคะ เขียนเรื่องสนุกๆๆ ให้อ่าน จะรอตอนพิเศษนะคะ :pig4: :L1:
แล้วก็รอเรื่องต่อไปด้วย ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะยังไม่อยากให้จบเลย
จะรอรวมเล่มกับตอนพิเศษนะคะ
-
จบแล้วหรอคะ เสียดายจังเลยไม่อยากให้จบเลยอ่ะค่ะ
ตอนจบหวานมาก จะรอตอนพิเศษนะคะ
จะมีภาคต่อไหมคะ เจย์หวาย อะไรอย่างเนี้ย 55
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆ จะรอตอนพิเศษน่ะ
-
ไม่ใช่พึ่งมาแสดงตัว แต่พึ่งได้มาอ่าน
ประมานว่าอ่านมาเรื่อยๆ ไม่อยากรีบ
จนอยู่ๆวันนี้เห็นตอนจบสะงั้น o_O
ไม่อยากให้จบเลยยย แต่อย่างว่ามีเริ่มต้นก็ต้องมีตอนจบ
;(
น่ารักมากกกกกทุกคู่
ไม่ค่อยได้กินมาม่าท้องเลยไม่ค่อยอืด สบายตัว555555
เขียนเก่งมากๆค่ะ มุขก็ตลกสุด ๆสามารถมากกกกกก!
ยิ่งเอ็นซีนิยิ่งฟินนนนนนนน ~
รอตอนพิเศษ เจย์หวายอยู่(แอบจิ้นคู่นี้ตั้งแต่ต้นๆเรื่อง)
ถ้าเปิดเรื่องใหม่ก็จะรอติดตามนะคะ :3
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆอีกหนึ่งเรื่อง
-
:m3: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆที่เขียนให้อ่านจ้า
-
จบแล้วเรอะ แอบโหว่งๆเบาๆ
เพราะเป็นนิยายที่ติดตามมาตลอด
เห็นการเติบโตของแต่ละตัวละคร
ตอนนี้ซึ้งมากกก ทั้งพี่ไผ่ทั้งฝิ่น เป็นคู่รักที่เหมาะสมกัน ร๊ากกกันนานๆน่าา
รอตอนพิเศษจ๊าาาา ขอคู่จิ้นได้กันด้วยยยย :impress2:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: จบแล้วเหรอ หนุกมากเลย :-[ :-[ :-[ :-[
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเมื่อวานค่ะ
สนุกมากกกกกกกกกกกกก
จบจริงหรอ อย่างน้อยขอตอนพิเศษอย่างตอนไผ่บวช ฝิ่นจะอยู่ยังไงหว่าเมื่อขาดพี่ไผ่, ตอนไปขอฝิ่นกับปู่ อยากอ่านอ่ะ
อย่าเพิ่งรีบจบเลยน๊า จะรอติดตามต่อไปค่ะ o13 o13 o13
-
จบแล้วอะ
แอบน้ำตาซึม ฮ่าๆ
น่ารักกันมากๆคู่นี้ และเรื่องนี้
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
อ่านแล้วมีความสุขมากๆ
:กอด1:
-
จบซะแล้ว สนุกมากเลยค่ะ ชอบความรักความผูกพันของเพื่อน พี่น้องและคนรัก
ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้วหรออออไม่อยากให้จบเลยยยยย
ขอตอนพิเศษด้วยน๊าาาาา :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้วเหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยน้า ทำใจไม่ได้ :z3: :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ ที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน ทั้ง ฮา หื่น ซึ้ง โอ้ยบรรยายไม่ถูกบอกได้อย่างว่าชอบมาก เป็นกำลังใจให้สรรสร้างผลงานดีๆ ออกมาให้ได้อ่านกันอีกนะคะจะรอ ร้อ รอเสมอ รักตัวละครทุกตัวเลยมีสีสัน กันทุกคน ถึงจะเด่นที่พี่ไผ่กะน้องฝิ่นก็เถอะ (ยังไงก็ชอบคู่หลักที่สุดอยู่แล้ว) :man1: :man1: :man1: :man1:
ปล.ยังรอตอนพิเศษใส่ไข่หลายๆๆๆใบ ชอบมากอิอิ รออุตหนุนด้วย ซื้อแน่นอน ฟันเฟิม
ขอบคุณมากๆจากใจอีกครั้ง :L1: :L1: :pig4: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
จบแล้ว
น่ารักมาก สนุกๆ
ขอบคุณนิยายดีๆนะ
ไรเตอร์เก่ง
รอรวมเล่มนะ
:L2: :L2: :L2:
-
รอตอนพิเศษค่ะ สนุกมากกกกกกกจริงๆ สัมผัสได้ถึงความรักตลอดทั้งเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนฝูง ความผูกพันธ์ต่างๆของทั้งคู่ จนหลอมรวมเกิดเป็นความรัก ยกนิ้วให้คนแต่ง ประทับใจกับเรื่องนี้มากจริงๆค่ะ กอดๆ :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: จบแล้วหรอ' ไม่ยากให้จบเลยยย ย. แต่ยังไงก็รตนพิเศษนะค่าบบบ บ :กอด1: :กอด1:
-
ตอนจบเนี่ยคนเขียนได้ใจเราไปทั้งใจเลยนะ เราชอบที่ผู้เขียนแทรกเรื่อง"ความกตัญญู"และถ่ายทอดลงไปในตัวละคร
ตรงที่ให้ไผ่กับฝิ่นไปอยู่รับใช้หลวงพ่อที่วัดน่ะ
และตอนจบนี้เรายังเจอวรรคทองด้วยนะ
"...เราให้ใจใครเขาก็จะให้ใจเรากลับมา ทำอะไรอย่าไปหวังผลตอบแทน” [/color
คำพูดตรงนี้ใช่เลย ถ้าเราทำได้แบบนี้เราจะสบายใจที่สุดแหละ
:pig4: :pig4:ขอบคุณนะที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่านกัน และยังให้อะไรๆที่ดีๆนอกเหนือจากความสนุกด้วยล่ะ
ขอ :กอด1: :กอด1:คนเขียนที และ :จุ๊บๆ::จุ๊บๆ:ที
-
o13 o13 o13 o13สนุกมากๆเลยไม่ผิดหวังที่ติดตาม..แต่ก็ใจหายนิดๆที่จะไม่ได้อ่านแล้ว :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ใคร ๆ ก็หลงรักฝิ่น ...เหมือนคนอ่านเลย...
น่ารัก...ชวนกันไปทำเรื่องดี ๆ ให้กับชีวิตนี่ซิคนรักกันจริง..
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกที่แต่งให้อ่าน...
จะรอการรวมเล่มและเรื่องต่อๆไปนะคะ... :กอด1:
:L2: & :L1:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: ฮึก ฮึก ฮือ ฮือ ฮือ..............ขอบคุณครับสำหรับเรื่องดี ๆ (แต่อวสานแล้ว ผมทำใจไม่ได้ คงคิดถึงฝิ่นกับพี่ไผ่แย่เลย ฮือ ฮือ ฮือ) :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:กอด1:
ชอบทุกคู่...ทุกครอบครัว
จบได้ดี กลับไปอ่านอีรอบดีก่า...อิอิ
จะรอตอยพิเศษนะจ๊ะ
-
ประทับใจค่ะ เป็นเรื่องที่สนุกมาก
ติดน้องฝิ่นอ่ะ น่ารักมาก
อยากให้รวมเล่มค่ะ จะได้เก็บไว้อ่านอีกหลายๆรอบ
เรื่องนี้ดำเนินเรื่องได้ดี ทุกคนในเรื่องนี้ก็มีสีสัน
เข้ามาทุกครั้งต้องคอยเช็คว่าอัพหรือยัง
ต่อไปคงเหงา แต่ทุกเรื่องต้องมีตอนจบ
แต่ถ้ามีตอนพิเศษมาอีกก็คงดีค่ะ
คิดถึงน้องฝิ่น พี่ไผ่ และพี่ เพื่อน ทุกคนค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี สนุกๆ แบบนี้นะคะ
(รอรวมเล่มค่ะ ^^)
-
ขอบคุณค่าสำหรับนิยายที่สนุกเช่นนี้ o13
เป็นเรื่องเรื่องราวที่มีทั้งสาระและความบันเทิงครบถ้วน
ปลื้มพี่ไผ่และน้องฝิ่นมากกกกกกกกก เป็นคู่รักที่ดูลงตัวกันทุกอย่าง :impress2:
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
:pig4:
:L1:
-
เป็นอีกเรื่องที่จะอยู่ในใจ
ขอบคุนผู้แต่งที่คิดและเขียนออกมาให้ได้อ่าน
สนุกมากจ้าาา
-
เสียใจที่จบแล้ว และก็ขอบคุณมากที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน
-
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวสนุกสนานหลากสีสันของไผ่กะฝิ่นและเพื่อนๆ รอคิดตามข่าวสารการรวมเล่มค่ะ
-
จบซะแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ^ ^ ตอนจบน่ารักมากๆเลย!!
-
อยากเข้ามาขอบคุณ
เป็นนิยายที่สนุกมากมาย
ครบทุกบรรยากาศ
ที่มากที่สุด ความรักของกลุ่มเพื่อน
ยิ่งอ่าน ยิ่งอิน ยิ่งอิจฉา
อยากมีเพื่อนดีๆ แบบกลุ่มนี้บ้างจัง
บทจะสนุกเฮฮา ทะลึ่งตึงตัง ก็ฮาขำกลิ้ง
บทซึ้ง เล่นเอา คนอ่านน้ำตาใหลไม่รู้ตัวอ๊ะ
สรุป ขอบคุณจริงๆ สำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่อยากให้จบเลย ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่รักน้องกับพี่ไผ่ เพื่อนๆด้วย :กอด1:
รอตอนต่อพิเศษค่ะ :pig4: :3123:
-
จบแบบหวานๆ มีฮาแถมท้ายด้วย
อยากบอกว่าชอบคนแต่งเรื่องนี้มากๆ มันมีหลายรสชาติ ไม่เครียด
ถ้ามีตอนพิเศษอยากอ่าน ตอนพี่ไผ่บวช ที่จริงคนแต่งอะไรมาก็อ่านอยู่แล้ว
เพราะชอบทุกตอน 555
-
จบซะแล้ว ขอบคุณนะคร่าสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ ชอบนายเอกจี๊ดๆ แบบฝิ่นอ่ะ :bye2: :bye2:
-
ก็ว่าทำใจไว้ตั้งแต่ตอนที่แล้วๆนะ แต่ก็ยังใจหายอยู่ดี
แต่ไม่่เป็นไร เราจะรอเป็นเล่มอีกที คนเขียนจะทำใช่ไหม :m13:
ทุกคนน่ารักยันปิดกล้องเลย ตีกันตั้งแต่ต้นจนจบ :laugh:
แต่ก็รักกันแน่นแฟ้นไม่เปลี่ยนเหมือนกัน
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยานดีๆเรื่องนี้ค่ะ เหมือนอยู่ด้วยกันมานาน
อย่างที่บอกไป ว่าจะรอรวมเล่มนะคะ :กอด1:
+1และเป็ดส่งท้ายค่ะ
-
โอ้ยฟินอ่า น่ารักที่สุดเลย เป็นนิยายที่มีครบทุกรสจริงๆ ชอบมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ
-
ใจหายจัง ไม่อยากให้จบเลย รักและผูกพันกับตัวละครในเรื่องนี้ไปแล้ว ><
ขอบคุณคนแต่งนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้ได้อ่านกัน o13
ยังไงก็จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ^^
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆสนุกๆ และแต่ละตอนยาวได้ใจ
รออุดหนุนหนังสือ และเปิดกล้องเรื่องใหม่เร็วๆน๊า
-
o22 จะ จะ จะ จบแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาา :o12:
คิดถึงๆ ๆ ๆ ไม่รู้จะบรรยายยังไง
เป็นนิยายที่ติดตามมายาวนาน มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ :pig4:
คิดถึงตัวละคร เหมือนมันโลดเเล่นในชีวิตจริง เสียดายจบซะแระ
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:c4: :c4:
-
ก็คนมันรักทำไงได้...ประทับใจ อ่านไปยิ้มไปจนจบ อยากบอกว่ารักทุกคนในเรื่องรวมทั้งคนเขียนด้วย ขอบคุณนะคะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จบจิงหรออออออออ
ถ้าจบแล้วคงคิดถึง ทุกคนในเรื่องนี้มากกกกก
อ่านมาตลอดดด จนรู้สึกเหมือนมีเพื่อนชื่อฝิ่น แล้ว เฮ้ออออ
งานเลี้ยงก้ต้องมีวันเลิกรา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ น่ารักๆ
มาต่อตอนพิเศษด้วยนะ เด๋ซคิดถึงงง
-
ซึ้งค่ะ รักนิยายเรื่องนี้มาก :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: อ่านแล้วก็อิน
จนอยากให้สองคนมีตัวตนในชีวิตจริงเลยแหละ ชอบตรงที่ทั้งสองคนรักกันแบบที่ไม่มีใครแทรกได้
ซึ่งมันไม่มีจริง ๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ชอบความรักที่มั่นคงแบบนี้ คือจะผ่านอะไรมาไม่สำคัญ
พอเลือกแล้วต้องมีกันและกันเท่านั้น แบบรักเดียวใจเดียวอ่ะ
ซึ้งทุกตรงกับพาร์ทนี้เลยนะ เรื่องน้องฝิ่นกลายเป็นคนในครอบครัวพี่ไผ่ไปแล้ว น้องน่ารักเสมอ
เมื่ออยู่กับผู้ใหญ่ รักและใส่ใจคนอื่นมาก ๆ เรื่องที่น้องอาสาเป็นลูกศิษย์วัด ทำงานไม่มีเกี่ยง
สุดท้ายก็แหวนและบ้านของทั้งสองคน พี่ไผ่อ่า น่ารักมากกกกก บ้านแบบเต็มไปด้วยโลโก้
โอ๊ย ฟินค่ะฟิน เซอร์ไพร์สน้องจริงจัง ชอบที่แบบชวนให้มาอยู่บ้านด้วยกัน มันอบอุ่นเนอะ
มันเป็นครอบครัว คำสอนของพี่อ้อก็ชอบที่ให้มองกันแบบเป็นคนในครอบครัวที่จะทิ้งกันไม่ได้
ส่วนเพื่อน ๆ ทุกคนก็น่ารักเหมือนเดิม สติลเชียร์เจย์หวายได้ให้ได้ (555 ไม่เลิกค่ะ)
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ มันทั้งตลก น่ารัก และประทับใจเลยค่ะ จะรอตอนพิเศษ
และรอผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปนะคะ อีกอย่างต้องอ่านซ้ำแน่นอนค่ะเรื่องนี้
:L2: :L1: :L2:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จบได้ยังไง อย่าเพิ่งจบ :monkeysad:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ว แอบเสียดายเล็กน้อย เพราะถ้าคิดถึงเมื่อไหร่จะกลับไปอ่านอีกรอบ รอตอนพิเศษนะค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้
:laugh: ยกมือๆๆ รวมเล่มจองๆๆๆๆๆ
-
จบแล้ววววววววววววววว *แง
ชอบน้องฝิ่นกับพี่ไผ่มากๆ เลยค่ะ
เราเปิดอ่านหลายรอบแล้วเหลือเกินสำหรับเรื่องนี้ อ่านกี่ทีก็ไม่เคยเบื่อ อิอิ
ชอบตั้งแต่ตอนเปิดยันตอนจบ เป็นเรื่องที่ทำให้อิ่มเอมใจตลอดเวลาจริงๆ ค่ะ
ตอนจบนี้อ่านถึงตัวอักษรสุดท้ายแล้ว เป็นตอนจบที่สวยงามและละมุนละไมสำหรับเรามากๆเลยค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านนะคะ
ถ้ารวมเล่มไม่พลาดแน่ๆ ค่ะ *3*
-
:กอด1: :กอด1:
-
ให้ตายเถอะ อ่านไปน้ำตาซึมไป มันเหมือนคิดอยู่ตลอดว่าต้องขาดอะไรไปอีกแล้วหลอ
มันจิงๆช่ายมั้ย มันT^T
ให้ตายเถอะ
ขอบคุณน้าสำหรับคนแต่งเรื่องนี้ ขอบคุณที่ทำให้ยิ้ม ให้ร้องไห้ ให้เจออารายหลายๆมุม
ถ้าจะรวมเล่มคิดว่าคงเป้นเรื่องที่ยอดพุ้ง จะรอว่ารวมแล้วจะเป้นยังไง
รักนิยายเรื่องนี้จัง หวังว่าจะเจอข่าวคราวของเรื่องนี้อีกนะ
จอบคุณที่มอบความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตาให้คนอ่านคนนี้ T^T
-
ขอบคุณคุณคนเขียนค่ะ.....
ที่สร้างเพื่อนๆ กลุ่มน่ารัก ครอบครัวที่อบอุ่น
ความคิดดี ความผูกพันที่มีร่วมกัน ให้เราหลงรัก
เสียดายที่ต้องจากกัน......
-
จบแล้ววววว
น่ารักมากกก ต้องกลับบ้านทุกวันนนน้าาา
ป.ล. ภาคต่อไปเป็นซีรีย์ เจย์หวาย ได้ไหมครับบบ
-
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยย แงๆ :sad4:
ถ้างั้นขอตอนพิเศษสัก100-200ตอนเลยแล้วกันเนอะ :laugh:
-
ไม่อยากจะพูดเลยว่า อ่านจนจบตัวอักษรสุดท้าย น้ำตาซึม :monkeysad:
พี่ไผ่ทำเราเสียน้ำตา กับทุกสิ่งที่ทำให้น้องฝิ่น โชคดีมากๆ :กอด1:
ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ ให้เราได้อ่านกัน :L1:
-
จบแล้วอ่ะ
จบแล้วอ่ะ
จบแล้วอ่ะ
จบแล้วอ่ะ
เง้อ จะไม่ได้เจอพี่ไผ่กะน้องฝิ่นแล้วเหรอ
เฮ้อ!!! มันเศร้า
-
อ่านจบแล้ว ติดตามตั้งแต่ ต้นจนจบ
เขียนได้ดีมากครับ ภาษาเข้าใจง่าย
มีทั้งสุข เศร้า จิกกัด ตามประสาวัยรุ่น 55
ขอบคุณสำหรับ เนื่อเรื่องดี ที่ที่มีให้อ่าน เรื่อยๆๆ นะครับ
-
กรี๊ด!!!!!!! จบแล้วหรอ???
รอคอยการรวมเล่้มและภาคพิเศษเยอะๆๆ ค่ะ ^^
-
ขอสั้นๆว่าหลงรักเรื่องนี้ไปแล้วทำไมได้
น่ารักมากๆครับ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆออกมาให้อ่านครับ :pig4:
-
จบซะแล้ว...
ชอบมากเลยค่ะ เรื่องนี้ อ่านแล้วมีความสุขมากๆๆ อ่านไป ยิ้มไป เหมือนคนบ้าเลยอ่ะ 555
จะรอตอนพิเศษ กะ รวมเล่มนะคะ ^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีและน่ารักๆ อย่างนี้ค่ะ >__<
-
สนุกจนถึงตอนสุดท้าย อ่านไม่มีเบื่ิอเลย
ใจหายจัง แต่ดีใจที่จะมีตอนพิเศษ จะรอนะคะ
เป็นกำลังใจให้ จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆค่ะ :)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆหวานๆนะคะ ชอบมากจริงๆ
-
พี่ไผ่น่ารักเวอร์อ่ะ อิอิ น้องฝิ่นก็...(ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง) รอตอนพิเศษนะค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ ของพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากเลยจ้า
เป็นคู่ที่น่ารักจริง o13
ปล.ขอกระซิบ ตอนพิเศษนี่ขอคู่จิ้น เจย์เจย์-หวายหวาย หน่อยได้มั้ยจ๊ะ อะฮิ :impress2:
-
จบแล้ว ฝิ่นไผ่จบแล้วววว
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องนี้มาให้เราได้อ่าน
รักเรื่องนี้มาก ทั้งฝิ่นไผ่ บลูพาย หวายเจย์ ><
o13 o13 o13 o13
-
คงต้องคิดถึงไผ่ฝิ่น บลูพาย เจย์หวาย เพื่อนๆ น้องฝิ่นและเพื่อนคนอื่นๆ ของพี่ไผ่แน่เลย :sad11:
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาฉันใดละครก็ต้องมีการปิดกล้องฉันนั้น แต่ทุกๆ ตัวละครก็จะยังอยู่ในใจเราเสมอ
น้องฝิ่นเนี่ยนอกจากหน้าตาดีแล้วยังจิตใจดีมีความคิดอีกด้วยนะเนี่ย ถ้าคนที่แค่มองแต่หน้าตาภายนอกจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าน้องฝิ่นเป็นคนดีขนาดนี้
ถึงบางครั้งน้องจะเอาแต่ใจ แต่ก็รู้ขอบเขตและสถานการณ์นะ
พี่ไผ่ก็รักและเป็นห่วงน้องฝิ่นมากมาย แถมยังมีทำโรแมนติกด้วยนะเนี่ย นานๆ ถึงจะยอมทำหวานขนาดนี้นะเนี่ย
และพี่ไผ่ก็ตามใจน้องมากๆ ก็นะมีน้องอยู่คนเดียวจะให้ไปตามใจใครหล่ะ เหมือนที่น้องก็เอาแต่ใจกับพี่ไผ่แค่คนเดียวเหมือนกัน
ว่าแต่เมื่อไรเจย์หวายเขาจะได้กันเนี่ย ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ขนาดนี้แล้วนะ :laugh3:
รออ่านตอนพิเศษและเรื่องใหม่ค่ะ
:pig4: ที่เขียนเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านนะคะ
-
จบแล้ววววว >//////<
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
ตลอดเวลาที่ได้มารู้จักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นและผองเพื่อน
มีความสุขจริง ๆ ค่ะ
รอตอนพิเศษนะคะ ^^
-
:sad4: :sad4: จบเเล้วเหรอค่ะ เสียดายอ่ะ ทำไมจบไว้จัง อยากอ่านต่อไปเลื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักฝิ่นไผ่ เจย์หวาย บูลพาย รักคนอื่นๆด้วยค่ะ :กอด1:
ตามอ่านมานานเเล้ว นานเท่าไรก็ตามเเต่ไม่ให้จบเลย :o12:
ขอบคุณค่ะ จอรออ่านตอนพิเศษน่ะคะ :3123: +1 ค่ะ
-
ขอบคุณมากคะ สำหรับนิยายๆคะ :L2: :bye2:
-
แอบเสียดายที่จบแล้ว ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
-
:pig4: สนุกมาก ชอบมากด้วย เสียดายที่จบซะแล้ว :L2:
-
เยี่ยม o13 จบได้สมบูรณ์แบบมาก
เอาตอนพี่ไผ่บวชมาให้อ่านด้วยนะคะ
พิเศษขอเจ-หวาย เยอะๆ หน่อยนะ ทำเป็นภาคต่อเรื่องนี้เลยยิ่งดีค่ะ :กอด1:
-
จบได้ดีซึ้งไปกับหลายๆเรื่อง
หนูฝิ่นกับพี่ไผ่รักและเข้าใจกันตลอด
อ่านกี่ทีก็มีความสุข
อ่านได้หลายๆรอบเลย
จะรอตอนพิเศษนะคะ
จริงๆยังอยากดูชีวิตคู่ของสองคนนี้ต่อไปนะคงจะมีความสุขมีเรื่องสนุกๆอีกมากทีเดียว
รวมเล่มเมื่อไหร่จะมาอุดหนุนด้วยนะคะ
-
อย่าลืมเอาคู่จิ้นมาฝากกันด้วยนะคับ
-
จบแล้วจริงๆหรอเนี่ยยย ใจหายจังเลย
คงคิดน้องและพี่ไผ่มากๆ รอตอนพิเศษนะคะ
ตอนสุดท้ายนี่อิ่มเอมสุดๆ ได้อะไรตั้งหลายอย่าง ซึ้งในรสพระธรรมกันเลยที่เดียว
พี่ไผ่กับน้องเขามีเรือนหอกันแล้วด้วย เย่ๆ
คิดถึงคนเขียนด้วยค่ะ คิดถึงน้องๆๆๆ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบทุกคู่ ชอบมากๆ. ชอบที่สุดคือเจย์-หวาย. อยากให้มีภาคต่อจัง :)
-
เพิ่งไล่อ่านจนจบค่าาา
น่ารักมากค่ะ ชอบทุกคู่เลย โดยเฉพาะคู่เจย์หวาย 55555
เรื่องนี้ดำเนินเรื่องได้ดีนะคะ อ่านได้เรื่อยๆ ไม่มีเบื่อ จะชอบเป็นพิเศษก็ตอนฝิ่นด่าชะนีค่ะ มันส์สะใจดี :laugh:
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ :L1:
-
อร๊ายยยยยยยย ไม่อยากให้จบง่า ชอบเรื่องนี้ ตอนพิเศษ อยากอ่านนนนนน
-
รอตอนพิเศษ*
-
จบแบบครบอรรถรสมาก อบอุ่นดี
ตอนพิเศษนี่ตอนบวชไหมคะเนี่้ย อยากเห็นฝิ่นอุ้มหมอน อิอิ
-
ไม่มานานจบซะละ
คงคิดถึงพี่ไผ่น้องฝิ่นแย่
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
พิเศษ อนุโมทนาสาธุ
“ผัวมึงจะบวชแล้ว”เสียงดังหน้าตาตื่น ทำเอาเพื่อนในห้องหันมามองให้ความสนใจ
“จริงเหรอ”ถามเกือบๆทั้งห้อง ไม่เว้นแม้แต่คุณปริณที่หน้านิ่งยังตื่นเต้นกับเขาด้วย ผมได้แต่พยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันมาจิกอีเพื่อนโทรโข่ง
“มึงจะเสียงดังทำห่าไรเนี่ยะ”ผมผลักหัวมันให้กลับไปพิงเก้าอี้ตามเดิม
“อีนี่ กูตื่นเต้นแทนมึงไง”มันตอบและยักไหล่ ส่งลูกอมรสมิ้นท์ให้ผม
“กูตื่นเต้นเองเป็น ทีมึงล่อกับไอ้เป๊บกูยังไม่เสียวแทนเลย”ผมพูดแหย่มันกลับบ้าง มันดูมีความสุขมาก วันเกิดมันที่ผ่านมานอกจากของขวัญพวกผม เพื่อนไอ้ไผ่ และพี่ๆที่รู้จัก มันยังได้ลูกหมาพันธ์โกลเด้นท์ฯเป็นของขวัญจากไอ้เป๊บด้วย มันดีใจมากฝันอยากเลี้ยงหมาพันธ์นี้มาตั้งแต่เด็ก ฟูมฟักประคบประหงมเรียกลูกทุกคำกับหมา แต่กูมึงทุกคำกับผัวตามเดิม ลูกมันชื่อ น้องปอย อันนี้เป็นชื่อเล่น พวกผมก็เติมชื่อเต็มให้ว่า อีปอยเปรต มันเป็นตัวเมีย มันก็ด่าหาว่าหูไม่มีสกุลฟังชื่อลูกมันผิด
“คนล่ะเรื่อง ด๊วกกกก ไม่ต้องเสนอหน้าปรารถนาดีเสียวแทนกูเลย มึงเคยพูดเองไม่ใช่เหรอของอย่างนี้เสียวใครเสียวมันแทนกันไม่ได้”มันยื่นหน้าพูดใส่ผมที่ล่นถอยหนีน้ำลายมันอย่างขำๆ
“พี่ไผ่จะบวชเหรอวะ”ไอ้โอมมาถึงก็ถามทันที
“เมื่อไร ตรงปิดเทอมหรือเปล่า”ไอ้อาร์มสนั่งเอามือกอดไหล่ผมทันที
“เออ ปิดพอดี ส่วนวันเดี๋ยวมันโทรมาบอกอีกที”ผมบอกพวกมัน ช่วงนี้มันกลับไปอยู่บ้าน ช่วยพี่ๆดูแลและขยายโรงแรมตอนนี้เป็นที่รู้จักมีคนมาใช้บริการมากขึ้นทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาว ผมโคตรคิดถึงเลยแต่ก่อนไปก็เอา(กัน)อยู่ เลิฟๆๆ ดีว่าช่วงนี้มีรายงานและภาคปฏิบัติมาผ่อนคลายลงไปบ้าง มันห่วงผมเรื่องกินเรื่องขับรถ เป็นสองเรื่องที่ห่วงมาก
“ดีๆๆ พวกกูอยากไป”อีออยพยักหน้าแบบว่ากูอยากไปมาก ยังไม่ทันไรส่งข้อความไปบอกไอ้เป๊บแล้ว บอกว่าเคลียร์ตัวเองให้ว่าง ถ้าไม่ว่างกูจะไปหาเอาข้างหน้า 555 สักพักไอ้เป๊บตอบกลับมา ถ้าหาใหม่มันจะฆ่าลูกทิ้งทันที
“ไอ้เชี่ยะ ไอ้เลว ฆ่าได้กระทั่งลูกตัวเอง”มันด่าไปพิมพ์ไปยังไม่ทันส่ง ไอ้แฝดแย่งมาพิมพ์ต่อ ‘แต่มึงฆ่าไปเถอะ เดี๋ยวกูให้ผัวใหม่ซื้อให้ อิอิ’ ผมส่ายหน้าขำๆ ก่อนไอ้เป๊บจะโฟนอินกลับมาด้วยน้ำเสียงสุดเข้มผสมหื่น ‘เย็นนี้เจอกัน จะฟันให้เดี้ยงเลย’
“ไอ้แฝดมันพิมพ์โว้ย กู ปะ สัด หาเรื่องให้กูแล้วไหมล่ะ”อีออยด่าไอ้เป๊บแต่ไม่ทันหันมาด่าไอ้แฝดที่หัวเราะชั่วร้าย สะใจ กำลังจะด่าแต่อาจารย์เข้ามาพอดีเลยยุติ
/
/
/
“อืม ไม่น่าจะยาก”ผมดูแบบการพับดาว สานตะกร้อ จากริบบิ้น
“ทำไรวะ”ถามพร้อมมือพาดไหล่
“กูอยากทำไอ้นี่”ผมบอกออยที่มองอย่างสนใจ ยิ้มและพูดต่อ
“กูสอนให้”มันบอกผมยักคิ้วใส่
“มึงพูดจริง”ผมถามมันอย่างไม่เชื่อว่ามันจะทำได้
“อีฝิ่น มันง่ายกว่าซ่อมรถอีกมึง”มันทำเสียงเนือยๆใส่
“กูไม่นึกว่ามึงจะทำได้นี่หว่า”ผมยักไหล่เดินไปกินข้าวที่โรงอาหารกัน ไอ้แฝดโบกมือให้รู้ว่าเพื่อนที่หน้าตาดีพอกับมึงนั่งตรงนี้ ไอ้ต้าร์กับเพื่อนซี้สองคนอยู่ด้วย
“อีโมนิค อีจ๋า อีหยี มันก็ทำเป็น”มันบอกอีก
“งั้นเย็นนี้ไปซื้อของและสอนกูเลยนะ”ผมกอดคอเอาหน้าแนบแก้มอ้อนมัน
“ไม่ต้องมาอ้อนเหมือนลูกกู”มันบิดจมูกผม
“กูน่ารักกว่า อีปอยเปรต ลูกมึงเยอะ”ผมพูดและวิ่งหนีมัน
“อีเวร กูไม่สอนซะนิ”มันด่าตามมาติดๆ นั่งปุ๊บกินปั๊บ มันซื้อไว้ให้แล้ว
“ถ้าไม่ติดธุระอะไร กูไปแน่”ไอ้ต้าร์บอกผมหลังจากกินข้าวและย้ายก้นมานั่งกันหน้าคณะไอ้ต้าร์
“เราคงไปไม่ได้ แต่จะร่วมทำบุญด้วย”นัมเบอร์พูดอย่างเสียดาย
“เราด้วย เสียดายจัง”เกลบอกมั่ง ทั้งคู่ไปซัมเมอร์
“ไม่เป็นไร แค่คิดดีก็ได้กุศลแรงแล้ว ขอบใจนะ”ผมบอกทั้งสองคนที่ยิ้มรับ บอกว่าพรุ่งนี้จะเอาเหรียญที่เก็บไว้มาให้ ผมก็ไม่ปฏิเสธเพราะเขาตั้งใจจะร่วมบุญด้วย ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้นเรียน ผมกับอีออยไม่มีเรียนช่วงบ่ายแล้วก็เลยไปซื้อของกัน
“เอาทุกสีเลยดีกว่า”พูดและก็หยิบใส่ตะกร้า ซื้อไหมพรมด้วยซะเลย ผมถักได้หลายอย่างแล้วนะ เก่งไหมล่ะ กำลังเลือกเพลินโทรศัพท์สั่น หยิบมาดูกดรับทันที”อนุโมทนา หลวงพี่ บาปนะครับโทรหาเนี่ยะ”ผมทักคนปลายสาย
“มึงสิบาปเอามาล้อเลียน บาปหนักด้วย กูจะบอกให้”มันขู่ผมกลับมา
“มึงแหละบาปโกหกกู มีอะไร”ผมว่ามันกลับ คุยดีๆมาหลายวัน กัดกันบ้างดีกว่า
“กินข้าวยัง”นั่นไงประโยคเบสิคแต่ฟังแล้วคลาสสิคใจมาก
“ยังเลย”ผมตอบ มือก็หยิบไหมพรมสีแดงแปร๋นใส่ตะกร้าไปด้วย
“มัวด่าใครอยู่ล่ะ ถึงไม่มีเวลากินข้าว”มันถามเรียบแต่ฟังเหมือนด่าอ้อมๆ
“สัด งานหลักกูเหรอ เดี๋ยวจะด่ามึงนี่แหละ แล้วกินหรือยังหรือมัวแต่มองอีนั่นอีนี่อยู่ ปลงซะมั่งใกล้บวชแล้ว อย่าให้รู้นะ”ผมใส่มันกลับได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาเบา
“มึงมากกว่าที่ปลงซะมั่ง แล้วสรุปมึงกินข้าวหรือยัง”มันพูดขำๆและถามคำเดิม
“ข้าวไม่ได้กิน กินแต่ผัดไท และมึงล่ะ”ผมตอบมัน ก่อนจะพยักหน้าให้อีออยว่าเสร็จแล้วเดินไปหามัน ส่งเงินให้มันชำระของให้เดินออกมาคุยนอกร้าน
“กินแล้ว อยู่ผับเหรอวะเสียงโคตรดัง”มันตอบและถามในสิ่งที่ไม่น่าถาม
“ผับบ้านมึงสิเปิดตอนนี้ แหกตาดูเวลามั่ง กูอยู่ห้าง”ผมแว็ดมันแต่หัวเราะไปด้วย
“คิดถึงกูไหม”อ้าว เปลี่ยนเรื่องซะงั้น
“คิดถึงสิ มากด้วย”ผมก็ตอบตรงๆ ก็คนมันคิดถึงนี่หว่า
“แค่นี้นะ”มันตัดบท
“เฮ้ย มึงอย่าบ้า โทรมาถามแค่นี้และจะวาง พูดตอบกูมาก่อน”ผมร้องและท้วงมัน
“ถ้าคุยต่อกูจะบ้าเพราะได้ยินเสียงแต่ไม่เห็นหน้ามึงนี่แหละ”มันบอกทำเอาผมอึ้ง ก่อนจะพูดกลับไป
“เหมือนกันเลย อยากเจอพี่เร็วๆ ฮึก”ผมพยายามกลั้นสะอื้นไม่ให้มันได้ยิน
“อย่าร้องสิ พี่เป็นห่วง น้องกินข้าวเยอะๆนะ เวลากอดจะได้อุ่น อย่าขับรถเร็วนะ รู้ไหมครับ”เสียงทุ้มพูดหวานๆให้ฟังถ้ามันได้ยินเสียงผมหงอยจนเข้าขั้นกลั้นสะอื้นมันจะพูดเพราะทันที เดี๋ยวนี้คุณพี่กระบือของผมเขาพัฒนาความหวานขึ้นเยอะ
“ครับ พี่ก็เหมือนกัน รอน้องด้วยนะ”ผมเช็ดน้ำตาบอกมัน ไม่รู้อีออยมายืนข้างๆเมื่อไรหยิบผ้าเช็ดหน้าซับให้
“ครับ แค่นี้นะพี่ไปดูงานต่อ ดูแลตัวเองให้ดีเหมือนที่อยู่กับพี่นะ”มันบอกเรียบๆแต่ผมสัมผัสได้ถึงความห่วงใย ที่มันมีให้ตลอดเพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน
“รู้แล้ว คิดถึงพี่ไผ่นะ”ผมบอกคุยอีกนิดก็วางสาย น้ำตาไหลอีกแล้ว
“โอ๋ ไม่ร้องนะ ถ้าพี่ไผ่รู้ว่ามึงร้องไห้เขาจะเป็นห่วง”อีออยปลอบผมเหมือนปลอบลูกมันเลย เช็ดน้ำตาให้
“มึงก็อย่า ฮึก ไปบอกสิ ฮึกๆ”ผมสั่งมันเหมือนเด็กที่ทำผิดแล้วห้ามไปฟ้องผู้ใหญ่ มันเหมือนจะขำเอามือกอดเอว
“เออ กูไม่บอกหรอก ไปไป กลับบ้านกัน เดี๋ยวเสาร์นี้ค่อยทำ กูนัดพวกนั้นไว้แล้ว”อีออยพยักหน้าก่อนจะเปลี่ยนโปรแกรม
“อืม ดีเหมือนกัน”ผมพยักหน้า ก่อนเดินไปรอไอ้เป๊บที่กำลังขับรถมารับและไปส่งผม
/
/
/
“แตก”
“เบาๆ แตกแล้ว”
“ซื๊ดดด กูบอกให้เบามือหน่อย”
“ทับแบบนี้”
“อา สอดเข้ามา”
“เยส เบานิด เดี๋ยวแตกอีก”
“นั่นแหละ”
“เก่งมาก”
“โอยยย พักก่อน”ผมบอกก่อนจะนอนเหยียดบนเสื่อที่ปูนั่งกันตรงหลังบ้าน ทุกเสียงที่พวกคุณได้ยินและจินตนาการ มันคือเสียงพวกเพื่อนผมเองที่กำลังสอนผมทำในสิ่งที่ต้องการอยู่
“หัวไวเหมือนกันนะมึง แป๊บๆก็เป็นแล้ว แต่สวยน้อยกว่าของกูหน่อย คริคริ”อีโมนิคชมแต่เหน็บไปด้วย
“กูยอมรับเรื่องนี้ แต่เรื่องหน้ากูสวยกว่ามึงเยอะ โหะโหะ”ผมหัวเราะใส่มันบ้าง
“อีเลว”มันด่าและเขวี้ยงหมอนอิงใส่ผมที่ดึงไอ้โอมรับแทน
“สัด โดนนิดเดียวทำสาหัสอ้อนเมีย”ผมด่ามันที่ทำเป็นล้มไปใส่ตักไอ้ต้าร์ที่กำลังตั้งใจสอดขั้นตอนสุดท้ายอยู่ ตกใจจนหลุดจากมือ
“โอม ลุกเลยเห็นไหมว่าทำอะไรอยู่ พังหมด”ไอ้ต้าร์ตีแขนให้มันลุก มันไม่ยอมเลยโดนไอ้อาร์มสจิกหัวขึ้นมาไม่ใช่หวังดีแต่อิจฉาว่าตัวเองไม่ได้นอน ไม่รู้จะแย่งอะไรกันป่านนี้แล้ว พอหมดไอ้สามสามัคคี เสียงชะนีก็ต่อ
“อีหยี ทำไมมึงพับได้เยอะกว่ากูวะ”นังจ๋าหันไปถามนังหยีจิกตาใส่
“ก็กูเก่ง ถึงจะไม่รวยมากแต่สวยกว่ามึง จบไหม”นังหยียักไหล่จิกกลับ
“ไม่จบ อีสตอ โกหกทั้งประโยค”มันไม่ยอม ผมนอนพวกมันก็เพลินดี วันนี้ผมบอกกำหนดการณ์พวกมึง โอเค ทุกคนว่าง เอารถตู้ไปคันเดียวพอ นอกจากผมก็มีปู่ แม่ และก็ป้านวลไปด้วย คุณว่าที่แม่ยายเสียงปลื้มมาตามสไกป ยุ่งยังไงก็ต้องมาบวชลูกเขยให้ได้เรียกเต็มปากเต็มคำมาก เมื่อสองเดือนก่อนแม่บินมา ชมมันใหญ่เลยว่าตัวจริงหล่อมาก สเป็คแม่ พูดไม่เกรงใจลูกชายตัวเองเอาซะเลย นั่นก็ชอบใจแต่เก็บอาการ แสดงออกโดยการทำอาหาร พาไปเที่ยว บริการทุกอย่าง เพิ่มคะแนนโหวตให้ตัวเองอย่างล้นหลาม ทำเอาผมอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ แยกไม่ออกว่าอิจฉาใครกันแน่ ดีนะเป็นแม่จ๋าหนูไม่ว่า ถ้าเป็นอีนั่นอีนี่ โดน มันมีการมากระซิบข้างหูตอนนอนว่า แม่มึงก็เหมือนแม่กู รักลูกเขามากเท่าไรก็ต้องแสดงออกที่แม่ยายเท่านั้น มันเกี่ยวกันไหม แต่ก็ทำเอาหุบไม่ลงเลยกู หมายถึงปากนะที่ยิ้มปลื้มใจ
“เคลิ้ม อีนี่ นอนเคลิ้มคิดถึงผัว เป้าแฉะแล้วมั้งมึง”อีโมนิคสะกิดเอามือมาจับเป้า ผมสะดุ้งตีมือมันเกือบไม่ทัน
“อีนี่ เป็นสาวใช้นายนำหน้า ทะลึ่งมาจับไม่เข้าเรื่อง”ผมว่ามันก่อนจะลุกนั่ง
“อีฝิ่น มึงบีบนมกูให้ซิลิโคนแตกไปเลยดีกว่า ด่ากูอย่างนี้ อีห่า”มันพูดทำท่าดีดดิ้นไปมา จนไอ้ต้าร์ขำคิก ก่อนจะได้พูดอะไร ป้านวลกับพี่น้อยก็เอาของว่างมาให้
“ทานขนมก่อนค่ะ”ป้านวลบอกก่อนจะจัดวางเรียงให้
“คุณน้องทำได้เยอะหรือยังค่ะ”พี่น้อยถามผมที่เลื้อยไปนั่งพิงป้านวลแล้ว
“นี่ไง สวยไหม”ผมชูให้พี่น้อยดู อวดซะเลย
“เกือบสวยแล้วค่ะ”พี่น้อยตอบ ทำเอาไอ้พวกนั้นชอบใจ
“ยังไม่สวยอีกเหรอ นี่เข้าขั้นแล้วนะ”ผมขมวดคิ้วมองดาวที่พับ เบี้ยวนิดๆแตกหน่อยๆ
“อีกนิดค่ะคุณน้อง อีกนีดส์นึง”พี่น้อยพยักหน้าทำเสียงทำมือจิ๊บๆไปด้วย
“ก็ได้ ป้านวล”ผมรับก่อนจะเงยหน้าเรียกแม่นมคนสวย
“ถึงไม่สวยแต่เก่งค่ะ”ป้านวลพูดยิ้มๆ
“น้องยังไม่ได้ถามเลย”ผมท้วงแก
“ป้าก็บอกไว้ก่อนเลยไงคะ แล้วใช่คำตอบที่คุณน้องจะถามหรือเปล่าล่ะ”ป้านวลลูบผมถามอย่างอ่อนโยน ผมพยักหน้างึกๆ"เชื่อเถอะค่ะ พี่ไผ่ต้องชอบแน่ ของที่ทำด้วยมือถึงจะยังไม่งามแต่ตั้งใจทำ ก็ถือว่าดีแล้วค่ะ”ป้านวลพูดให้กำลังใจ
“แน่นอน พี่ไผ่ต้องชอบอยู่แล้ว เลี่ยงได้ที่ไหนล่ะ เน๊าะ”ผมพูดยิ้มๆทำเอาแกหัวเราะ ก่อนจะปล่อยให้ทำกันต่อ พรุ่งนี้ปู่ก็จะมาแล้ว เกือบลืมมีพี่ธรรณ์ไปด้วย คู่จิ้นปู่เขา 555 มะรืนคุณแม่คนสวยก็มาถึงเหมือนกัน
“เผด็จการไม่เลิกนะมึง”ไอ้โอมผลักหัวผมอย่างหมั่นไส้ หลังจากป้านวลไปแล้ว
“ทำอย่างกับแกเคยปฏิเสธ ขนาดมาม่าต้มจนอืดเละเทะ แกยังกินเลย”อีออยพูดพลางเบะปาก ไอ้เป๊บไม่ได้มาแต่มันตกลงแล้วว่าไปแน่นอน รอดไปอีปอยเปรตมึงไม่ถูกพ่อมึงฆ่าแล้ว
“ไม่ใช่เอาใจอะไรหรอก แกรำคาญหน้ามึงกับเสียงบ่นที่รมควันข้างหู ฮ่าๆๆๆๆ”ไอ้อาร์มสพูดอย่างรู้ดี
“ตีนเห๊อะ มันเสียดายของหรอก”ผมยันมันจนถลาไปซุกตักเมีย ไอ้โอมเลยถือโอกาสเอาคืน แหย่กันไปมาและนั่งทำต่อจนเกือบเย็นก็กินข้าวด้วยกันและแยกย้ายกันกลับ ผมเดินขึ้นห้องหลังส่งพวกมันแล้ว ก่อนกลับพวกมันกอดผมบอกว่าอย่าร้องไห้ต้องคิดอะไรที่มันดีๆพี่เขาจะได้ไม่เป็นห่วง อยากให้พวกมันทำอะไรให้ก็บอก อยากให้อยู่เป็นเพื่อนไหม ผมกอดตอบซึ้งในน้ำใจพวกมันมาก แม้แต่ไอ้ต้าร์กับไอ้เป๊บที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน ก็ยังให้กำลังใจและช่วยเต็มที่
“ในที่สุดก็สวยจนได้ หุหุ ถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกดีกว่า”ผมนอนมองของที่พับในมืออย่างพอใจที่ฝีมือพัฒนาขึ้น แชะรูปไว้”น้องทำให้พี่ไผ่นะเพื่อวันที่ดีวันหนึ่งของครอบครัวเรา เพื่อนๆก็ช่วยด้วยนะ เจอกันนะครับ จุ๊บๆๆ”ผมส่งความคิดผ่านทางใจกอดตุ๊กตาควายที่สีเริ่มซีดลงยกเว้นความอบอุ่นที่ไม่เคยจาง มีผ้าพันคอด้วยนะผมถักให้เจ้าของตัวจริงที่ทิ้งกลิ่นจางๆติดไว้ อืม หอมจุงเบย กลิ่นโคลนสาบควายแต่หล่อนะ สิบอกให้ หุหุ
/
/
/
อนุโมทนาต่อจ๊ะ
-
“ใกล้ถึงแล้วครับ พี่อ้อ”ผมบอกคนในสายที่โทรหาเกือบทุกชั่วโมง และบรรดาเพื่อนๆของพี่ไผ่ผมด้วย ไม่รู้สึกเมื่อยปากหรือรำคาญ รู้สึกได้แต่ความห่วงใยที่มีให้มาตลอด พวกเราออกจากบ้านกันตั้งแต่ตีสี่ คึกคักกันมาตลอดทาง ผมก็เล่าให้บรรดาลูกทัวร์ฟังว่ามาแต่ละครั้งมันส์ขนาดไหน มีรถขนของต่างหากหนึ่งคันนะครับ จากคนที่มีน้ำใจร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกัน ครอบครัวผม ครอบครัวเพื่อนๆ ลุงวัฒน์ป้าพิมที่ตอนนี้ตั้งท้องแล้วเห่อกันมากร่วมบุญพร้อมพี่ๆที่สำนักงาน กลุ่มพวกพี่แป๊ะ พี่แบ็งค์ พี่โดม พี่บีม พี่กี้ พี่เปอร์ พี่เอเชียรวมไปถึงพี่กราฟ พี่เทรนด์ พี่หวาน พี่แพม พี่เตย จะตามมาทีหลัง แม้แต่ไอ้พี่แทนยังฝากร่วมอนุโมทนาด้วยเลย พี่ไผ่ไม่ได้แจกการ์ดหรือจัดเลี้ยงอะไรใหญ่โต แต่ทุกคนที่ทราบก็ทำและมาร่วมด้วยใจทั้งนั้น
“จะถึงแล้วเหรอน้อง”เสียงแม่จ๋าถาม เอามือลูบหัว ผมกอดเอว
“ครับ แม่จ๋ายิ้มกว้างออกนอกหน้าแล้วนะ”ผมจับแก้มแม่เบาๆ
“อ้าว มาบ้านลูกเขยทั้งทีจะไม่ยิ้มได้ไง จะได้ดูว่าเลี้ยงน้องไหวไหม”แม่หยอกตอบ ไอ้พวกนั้นก็ยิ้มล้อเลียน
“ไหวอยู่แล้ว ลูกเขยแม่คนนี้ เอาอยู่ คริคริ”ผมยิ้มแป้นบอกแม่
“ยิ่งกว่าแม่อีกนะน้อง เกินหน้าแล้ว”แม่บิดจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยว
“น้องว่าปู่หลับแน่เลยแม่จ๋า เงียบกริบ”ผมกระซิบพูดกับแม่ ชำเลืองมองปู่ที่หลับตา พี่ธรรณ์นั่งหน้าพร้อมพี่คนขับ ป้านวลนั่งข้างหลังผมเอาพี่น้อยมาด้วย สามสาวถ่ายรูปอัดคลิปกันตลอดทาง
“แล้วหลับที่ไหนมันมีเสียงวะ คุณน้อง”มีเสียงตอบรับพร้อมโยกหัว
“ที่ปู่นี่ไง น้องรู้หรอกน่าทำเป็นหลับตานั่งฟังใช่ไหมล่ะ”ผมเปลี่ยนไปซบไหล่ท่าน
“แสนรู้”ปู่พูดยิ้มๆ
“น้องไม่ใช่คุณเคนนะ”ผมหมายถึงเจ้าจ๋อที่เก็บมะพร้าวเก่งมาก แถมยังฉลาดสุดๆ เป็นลิงหลงมาจากไหนไม่รู้ ปู่เลยให้มันอยู่ในสวนมะพร้าว บอกว่าอย่าไปทำร้ายมัน แต่มันก็ไม่ทำความเดือดร้อนให้ใครนะ สงบเสงี่ยมเจียมตัวแถมช่วยงานได้ดีด้วย
“เฮ้ย ไอ้นั่นฉลาดกว่าพี่มันเยอะ”ปู่ท้วงทำเอาฮาตรึม
“เขาไม่ใช่มือถือนะ”ผมงับแขนปู่ไปมา
“คุณปู่สวดยวดดดด”เสียงเพื่อนผมชมกดไลค์ให้ท่าน แม้แต่แม่ก็ด้วย ฝากไว้ก่อนเถอะคุณสหรัฐ ท่านยักคิ้วให้ผม เชอะ งอน
/
/
/
“ถึงแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ”ผมบอกทุกคนในรถ
“รู้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยย”พวกมันก็รับคำ ปู่กับแม่ลงไปยืนรอข้างล่างแล้ว ป้านวลกับพี่น้อยไปดูรถที่ขนของ
“อีฝิ่น นี่กูหลุดมาบ้านคุณหลวงเหรอวะ”อีออยบอกผมที่เห็นเรือนไทยตรงหน้า ที่ต่อเติมออกไปอีกเผื่อสมาชิกที่เกิดแล้วและจะมีอีกตามที่พี่หลิวตั้งปณิธานเอาไว้
“เออ และกูคือคุณหญิงไง”ผมก็เล่นกับมัน
“กูขอสามคำ มึงแรดมาก”มันจิกผม ซึ่งอีโมนิค นังจ๋า นังหยี เห็นด้วย
“มาๆๆ ถ่ายรูปกัน”ไอ้ต้าร์เรียกไปถ่ายรูปตรงสวน ผมเห็นพี่อ้อแล้วกำลังเดินมาพร้อมพี่หลิว พี่ตวงอุ้มเจ้าตัวเล็กที่ได้สี่เดือนแล้ว กำลังจ้ำม่ำเลย แล้วคุณพี่ของผมล่ะ ไหนพี่หลิวบอกว่ามาอยู่บ้านสองวันแล้วไง
“อ้าวเฮ้ย เด็กบ้านนอกที่ไหนวะมาถ่ายรูป”พี่หวาย
“กูว่าเด็กต่างด้าวว่ะ ไม่มีงานให้ทำหรอกโว้ย”พี่เจย์
“ไหนๆมีบัตรข้ามฝั่งมาเปล่า”พี่วอร์ม เดินเรียงหน้ามาเลย
“หรือว่าให้ร้องเพลงชาติดีวะ”พี่บลูมีการถ่ายรูปด้วยนะ เหมือนเก็บหลักฐานการข้ามแดน
“โธ่ ทำข่มถือว่าข้ามฝั่งมาก่อนเหรอ ห๊ะ”อีออยแกล้งทำปากว่าเข้าให้
“นั่นสิ ตะเข็บชายแดนที่หน้าหาย แต่ตีนกาขึ้นมาแทนเพียบเลย”ไอ้โอมไอ้อาร์มสตามติด
“เดี๋ยวพวกมึงจะได้ตีนพวกกูแทน”สามผี เอ้ย สามพี่ทำตัวเป็นแฝดสามประสานเสียงว่าและยกตีนกลับ เป็นที่สนุกสนานก่อนจะเดินไปไหว้ปู่กับแม่ และไปช่วยขนของลงจากรถ
“เข้าบ้านกันก่อนดีกว่าค่ะ มาเหนื่อยๆ”พี่อ้อเชิญหลังจากทักทายกันแล้ว
“บ้านน่าอยู่มากเลย แม่เชื่อแล้วน้องไม่ได้โม้”แม่พูดกับพี่อ้อก่อนจะหันมาแซวผมที่กำลังหยอกต้นกล้า หนูจ๋า ยาหยี ขออุ้มบ้างเปลี่ยนกันถ่ายรูปนายแบบตัวน้อยที่เริ่มยิ้มหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจได้แล้ว
“น้องไม่เคยโม้”ผมทำเสียงแบบนักมวยบอกแม่
“แค่คุยโวเฉยๆ”ปู่แซวอีกแล้ว
“น้องว่าปู่มีปัญหากับน้องเรื่องมรดกใช่ไหม”ผมหรี่ตาแกล้งถามปู่
“นิดหน่อย คุณมันตา เท่าที่ดูทางนี้ก็เยอะอยู่ ผมว่าจะยกส่วนของคุณให้การกุศลดีไหม”ปู่เล่นกลับ ทำเอาแม่กับพี่อ้อยิ้มชอบใจ
“ก็ดี แต่เหลือไว้นิดๆก็ดีนะครับ”ผมพยักหน้าแบบเห็นด้วยหน่อยๆ เป็นที่ขำกันไปก่อนจะเข้าบ้าน พี่อากิ พี่ออม พี่แกรนด์ ยกน้ำ ยกสำรับมาให้ พวกผมก็ไปช่วย แนะนำให้รู้จักกัน สามสาวรวมทั้งอีออย ไอ้ต้าร์ ตะลึงในความหล่อพี่แกรนด์ วี๊ดว้ายเล็กๆหยอกนิดๆเพราะมันรู้แล้วว่าเป็นแฟนพี่ออม แต่อดอึ้งไม่ได้เมื่อเจอตัวจริง ผมบอกแล้วแกหล่อกว่าผู้ชายบางคน ผมชะเง้อแล้วชะเง้ออีกก็ไม่เห็นจะเดินไปดูที่ห้องก็จะไม่ดี ได้แต่นั่งฟังเสียงคุยจอกแจก พวกผู้ใหญ่ก็คุยกันอีกวง ปู่อุ้มต้นกล้าหยอกล้อไปด้วยก่อนจะรับขวัญเล็กๆน้อยๆ แม่ก็เช่นกัน พี่หลิวกับพี่ตวงไหว้ขอบคุณ ผมมองเพลินจนใจลอยนึกถึงคนที่อยากเจอ ก่อนจะรู้สึกมีคนสะกิดผมหันขวับคิดว่าใช่
“มันอยู่ที่ห้อง”พี่พายกระซิบบอกเชิงว่าเจ้าตัวเขาฝากมาบอก ผมกอดพี่พายอย่างดีใจที่ได้ยิน แกพยักหน้าให้และทักทายคนอื่นๆ ผมเลยเลี่ยงเดินเร็วๆไปหาเป้าหมาย บอกตรงๆผมใจเต้นมากเหมือนคนจากกันเป็นสิบๆปี ยังไม่ทันเคาะประตูก็ตัวลอย
“อ๊ะ”กำลังจะร้องแต่พอเห็นหน้าผมกอดคอแน่นเลย เข้าห้องได้นึกว่าจะวาง นั่งลงบนเตียงทั้งอย่างนั้นแหละ ผมมองคนที่อุ้มผมอย่างไม่รู้ว่าจะทำไงดี ผมอยากจูบแต่สำนึกมันสั่งห้าม คนตรงหน้ากำลังจะบวชอีกสามวันข้างหน้าผมอยากให้เขาสะอาดทั้งกายและใจ
“ไม่ดีใจเหรอ”เสียงถามเรียบแต่นุ่มสำหรับผม ผมส่ายหน้าพยักหน้าปนกันไปหมด
“ดีใจสิ น้องดีใจจนอยากจะร้อง ฮึก ไม่ทันแล้ว”ผมอุตส่าห์กลั้นแต่น้ำตาแตกออกมาจนได้
“คนเก่ง ไม่ร้องนะครับ”พี่ไผ่รวบผมไปกอด จูบหน้าผาก ผมกอดตอบก่อนจะนึกได้ผลักออก
“น้องขอโทษ น้องอยากกอด อยากหอม แต่ แต่”ผมพูดในสิ่งที่คิดไปจนได้
“แต่อะไร”ถามกลับ เอามือเกลี่ยน้ำตาให้
“แต่พี่กำลังจะบวช มันไม่ดี”ผมบอกเอามือปิดหน้า
“ไม่ดีตรงไหน บอกซิ”พี่ไผ่ถามผมเอามือออก ผมพูดไม่ออกจนพี่ก้มมาใกล้ๆและสัมผัส “จูบตรงนี้ ตรงนี้ ตรงนี้ ดีไหม”ไม่ถามเปล่าจูบหน้าผาก แก้มสองข้าง ปากที่นานกว่าทุกที่แต่แค่สัมผัสให้รู้สึกไม่ใช่บดเบียดอย่างทุกครั้ง
“ไม่บาปเหรอ”ผมถามไปอีกอย่าง
“จะบาปตรงน้องโกหกตัวเองนี่แหละ”พี่ไผ่พูดยิ้มๆ ผมกอดอีกครั้งแน่นมาก และจูบกลับบ้างเพื่อไม่ให้บาป อิอิ ”คิดมาก เราไม่ได้แสดงความใคร่โจ่งแจ้ง เราแสดงความรักความคิดถึงเฉยๆ ตอนนี้พี่ก็เป็นคนธรรมดาเท่านั้นยังไม่ใช่พระจริงๆสักหน่อย”
“ก็น้องกลัวพี่จะบาปนี่หว่า”ผมซบอกพูดหงุงหงิง ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
“กินข้าวบ้างเปล่าเนี่ยะ ตัวเบาจัง”ถามและโยกตัวผมไปมา ผมพยักหน้า
“กินเยอะด้วย พี่นั่นแหละผอมลงหรือเปล่า”ผมตอบและย้อนถามมั่ง เอามือจับหน้าไว้
“ตาฝาดสิ น้ำหนักขึ้นตั้งหลายโล ตามหลวงพ่อบิณฑบาต ท่อง กิน นอน นอกนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย”พี่ไผ่บอก เราจ้องตากันและกอดเอาไว้ พี่ไผ่จะบวชเอาพรรษา ไม่มีใครค้านมีแต่ส่งเสริมเพราะเป็นความตั้งใจของเจ้าตัวที่จะมอบให้แม่ที่ล่วงลับและได้อยู่ดูแลหลวงพ่อไปด้วย
“ไม่ขี้ไม่เยี่ยวเลยเหรอ”ผมพูดกวนกลับ เมื่อความว้าวุ่นในใจมันหายไปแล้ว
“เออ จะเก็บไว้ให้ไอ้คนพูดมันกิน ทะลึ่งนัก”พี่ไผ่บีบปากไปมาจี๋เอว จนดิ้นหนีหลุดได้ผมปิดปากจนสนิทไม่มีช่องว่าง สูบความคิดถึงมาใส่ตัวเก็บไว้เป็นกำลังใจเวลาห่างกัน
“คิดถึงๆๆๆๆๆๆ”กอดคอหน้าซุกไหล่ มือใหญ่ลูบหลังไปมา และกอดอยู่อย่างนั้นสักพัก
“ไปหาปู่กับแม่กันดีกว่า”พี่ไผ่วางผมลงเมื่อยืนขึ้นเต็มความสูง
“กอดก่อน หอมด้วย”ผมบอกอ้อนๆ ยืนขย่มบนหลังเท้าคนตัวสูงที่กอดและยกไปหอมๆๆๆๆ”ชื่นใจจัง”ผมทำท่าสูด
“นอกจากกินข้าว ยาระงับอาการทางจิตก็กินด้วยนะ”ผมใส่ผมยิ้มๆ ผมอ้าปากจะด่าแต่หุบได้ทัน ไม่ได้ๆ เราต้องพูดเพราะๆคิดดีๆคุณพี่จะบวชแล้ว
“หายใจเข้า คุณพี่เป็นห่วง หายใจออก ไอ้ที่บอกเพราะรักเรา โอเค ไม่โกรธ”ผมทำท่าพร้อมยิ้มแป้นไปด้วย ทำเอาคนฟังหัวเราะชอบใจดึงแก้มไปมา ก่อนจะออกไปข้างนอกกัน ก็ไม่เจอกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆแล้ว พี่ตวงบอกว่าไปเดินชมวิวกัน เหลือแต่ญาติผู้ใหญ่ที่รักและเคารพทั้งนั้น เดินไปถึงพี่ไผ่คุกเข่าไหว้ปู่ ไหว้แม่
“นึกว่าปลอบจนหลับกันไปแล้วซะอีก”เจ้าคุณปู่เหน็บยิ้มๆก่อนเลย
“แม่ยังคิดอยู่ ไม่รอผู้ใหญ่ส่งตัวก่อนเหรอ หืม”คุณแม่จ๋าตามมาติดๆ ป้านวลอมยิ้ม ส่วนพี่น้อยไปกับพวกนั้นแล้ว
“มาด้วยกันนะ”ผมกอดเอวแม่จ๋า
“น้องอยากดังแล้วแยกวงไปก่อนนี่หว่า”ปู่แซวอีก อารมณ์ดีสุดๆปู่ผม
“ไม่ได้แยก แค่ย่องเข้าหาเฉยๆ”ผมแกล้งกระซิบบอก พากันหัวเราะกับความตรงปนแถของผม
“พร้อมไหมล่ะพี่ไผ่ ท่องได้หมดหรือยัง”ปู่ถามก่อนจะจิบน้ำชา
“ครับ ดีที่หลวงพ่อช่วยสอนให้ด้วย”พี่ไผ่บอกปู่
“ดีแล้ว ทำใจให้สบายไม่ต้องไปกังวลว่าจะท่องผิด มีสติเอาไว้”ปู่ตบไหล่
“ครับ”พี่ไผ่รับคำ
“แม่ขออนุโมทนากับพี่ไผ่ด้วยนะ”แม่บอกด้วยรอยยิ้มหวาน
“ผมต้องขอบคุณแม่มากกว่าที่เดินทางมาไกลเพื่องานนี้ ยังเหนื่อยอยู่ไหมครับ”พี่ไผ่ตอบแม่และถามถึงการเดินทาง
“เหนื่อยแป๊บเดียวก็หาย แต่ขากลับแม่คงหนักแบบสุขใจเพราะหอบบุญกับไปเยอะ”แม่ตอบกลับยิ้มๆ อยากบอกว่า น้องก็นั่งอยู่ตรงนี้นะ คุยกับน้องบ้างก็ได้ จงคุยๆๆ
“รู้สึกจะมีคนเรียกร้องความสนใจอยู่นะ”ในที่สุดก็มีคนสนใจ พี่อ้อนั่นเอง
“มันอิจฉาไปหมดแหละ ไอ้เด็กคนนี้ อย่าได้สนใจใครมากกว่ามันเชียว”ปู่ผลักหัวผมเบาๆ แต่ฟังเป็นการบอกใครหรือเปล่าหนอว่าอย่านอกใจหลานปู่นะ ผมคิดแบบนี้ดีกว่าจะได้สบายใจ
“โห ปู่ ประจานเลยเหรอ นี่หลานนะ”ผมเปลี่ยนไปนั่งข้างปู่
“ก็ถ้าเป็นคนอื่น ปู่จะพูดไหมล่ะ จริงไหมพี่ไผ่”ผมรู้แล้วว่าได้นิสัยยอกย้อนมาจากใคร นี่ไม่ใช่ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น แต่เป็นสิงอยู่ในต้นเลยดีกว่า
“ครับ”ผมหันขวับ มีการยักคิ้วใส่ เออ ตอนนี้ทีของพี่น้องไม่ว่า หลังสึกมาเจอกัน ไม่ได้แค้นนะแค่อยากเอาคืนเฉยๆ ไม่พอยังทำปากพะงาบๆบอกว่า บาป บาป ขู่กันเข้าไป ผมมองคนโน้นคนนี้ที่กลั้นหัวเราะ ทึ้งหัวตัวเองแม่งเลยทำอะไรใครไม่ได้
“แล้วเรื่อง สองคนนี้ ปู่กับแม่จะ เอ้อ”พี่อ้อเปลี่ยนเรื่องปลอบใจที่ผมโดนรุม
“ปู่เลี้ยงน้องมาตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไร ก็อยากให้มีความสุขมีคนดูแลเขาแทนปู่ได้”ปู่ลูบหัวผมที่กอดท่านเอาไว้ ท่านพูดเหมือนหลวงพ่อ ผมรู้ว่าวันหนึ่งไม่ท่านก็ผมต้องจากโลกนี้ แต่ก็ภาวนาว่าอย่าเพิ่งมาถึงเลย
“แม่ก็เหมือนกัน คงไม่มีอะไรดีไปกว่าเห็นลูกมีความสุข แต่ถึงมีทุกข์แม่ก็จะอยู่ข้างๆ”แม่ลูบหัวผม”และแม่กับปู่เชื่อว่าน้องเลือกคนไม่ผิด”แม่มองผมและปู่ที่พยักหน้า ก่อนจะหันไปหาคนตรงหน้า
“ครับ”แค่คำตอบรับคำเดียว ไม่ต้องสาบานไม่ต้องยืดยาวพรรณนา ผมก็รับรู้ได้จากแววตาที่สื่อว่าจะทำตามที่รับปาก พี่อ้อยิ้มไม่ได้พูดอะไรอีก
“สู่ขอเสร็จแล้วใช่ไหมครับ”
“ขันหมากจะได้ขึ้นบ้านสักที”
“รอขาแข็งไปหมดแล้ว”
เสียงแซวจากทุกเสียงที่ไม่รู้กลับมาเมื่อไร ไม่ได้ทำให้อายแต่กลับยิ้มรับทุกคำพูด ของคนอีกกลุ่มที่จริงใจและรักกันไม่ต่างจากคนในครอบครัว วันนี้เรากินข้าวกันกลุ่มใหญ่ กับข้าวง่ายๆไม่ได้หรูหราจากโรงแรมชั้นเลิศแต่มาจากแรงใจที่ช่วยกันทำ เสียงคุยเสียงเตรียมงานเตรียมของ หัวเราะหยอกดังไปทั่วบ้าน ก่อนจะเงียบเสียงลงพร้อมหลับฝันดี
/
/
/
และวันที่รอคอยก็มาถึง ก่อนวันจริงพวกเราขนของมาที่วัดกันหมดแล้ว พวกเราตื่นแต่เช้ามืด ช่วยผู้ใหญ่ทำของก็ไม่มีอะไรมากเพราะเตรียมกันไว้บ้าง สาวๆช่วยกันพับดอกบัว จัดสำรับคาวหวาน สำหรับถวายพระ ไม่มีเสียงเพลงเหมือนที่จัดทั่วไป มีแต่เสียงคุย เสียงหัวเราะ ของคนมาร่วมงาน เมื่อเช้าพี่ไผ่จัดสำรับให้แม่ด้วยตัวเอง กรวดน้ำ บอกกล่าวท่าน และตอนนี้ก็ได้เวลาที่พี่ไผ่จะเป็นนาค ทุกคนมาพร้อมบริเวณที่จะปลงผมนาค งานี้พี่แป๊ะเป็นช่างภาพให้ครับ เก็บทุกรายละเอียด
“นิมนต์หลวงพ่อครับ”พี่หลิวพูดกับหลวงพ่อ ในมือมีพานใส่ใบบัวกับกรรไกรวางอยู่ ท่านเดินด้วยสีหน้าสงบนิ่งไปหยุดยืนตรงหน้าลูกชายคุกเข่าพนมมือรออยู่ ท่านหยิบกรรไกรกริบผมวางบนใบบัว พูดอะไรกับลูกชายที่ยิ้มรับก่อนจะก้มกราบแทบเท้า ท่านเดินออกไปหลังเสร็จกิจแล้ว คนต่อมาคือพี่อ้อที่ถือได้ว่าเป็นพี่และแม่ไปด้วย สีหน้าพี่อ้อยิ้มอย่างสุขใจ ครั้งหนึ่งเมื่อบวชพี่หลิว และครั้งนี้ก็น้องคนเล็ก พี่ไผ่ก็กราบตามเดิม ต่อด้วยพี่หลิว ตามด้วยญาติ ที่จริงพี่อ้อให้เกรียติปู่กับแม่ แต่ท่านบอกว่าควรเป็นคนในครอบครัวก่อนจะดีกว่า ส่วนท่านกับแม่ทีหลังได้ จนครบทุกคน ก็มีพระพี่เลี้ยงมาโกนให้จนเรียบร้อยก็พาพี่ไผ่ไปใส่ชุดนาค ต่อมานาคก็ขึ้นไปบนศาลาที่มีหลวงพ่อ พี่อ้อ พี่หลิว และญาติผู้ใหญ่หลายคนรวมพวกผมที่นั่งรออยู่ นาคคลานเข่าเข้าไปไหว้หลวงพ่อ พี่อ้อ พี่หลิว ตามลำดับของคนในครอบครัว ก่อนจะรับผ้าไตรจากหลวงพ่อเพื่อนำไปบรรพชา ก่อนจะจัดขบวนแห่นาครอบอุโบสถ พี่อ้อขอให้ปู่อุ้มบาตรพระ แม่อุ้มไตร ส่วนผมอย่างที่คิดผิดพลาดครับผมไม่ได้ถือหมอนหรอกครับ ยกให้พี่อ้อถือ ผมถือพานใส่เงินโปรยที่ได้ช่วยกันพับ เพื่อน พี่ๆ ถือของอย่างอื่นกัน นี่ถ้ามีแตรวง ผมคงไปรำหน้านาคแล้วล่ะ หุหุ เข้าเรื่องต่อ พี่เจย์ถือสัปทนให้โดยมีพี่หวาย พี่บลู พี่กราฟ พี่เทรนด์ เดินตามหลังคอยเปลี่ยนกัน แต่พี่เจย์บอกว่าเพื่อเพื่อนกูไม่เมื่อยโว้ย ทำเอาพี่หวายหมั่นไส้แต่ท่องไว้งานบุญ อุทิศส่วนกุศลให้มันไป สาธุ เมื่อทุกอย่างพร้อมก็เดินวนรอบอุโบสถจนครบสามรอบ ก็เตรียมส่งนาคเข้าอุโบสถ ก่อนเข้าอุโบสถนาคต้องโปรยทาน ผมเข้าไปนั่งคุกเข่ายกพานส่งให้นาคโปรยจนหมด เชื่อกันว่าเงินที่โปรยในงานบวชเป็นเงินบริสุทธิ์ ใครที่เก็บไว้นำกลับไปบ้านจะมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นสิริมงคล จึงไม่นิยมนำไปใช้ เสร็จแล้วก็ร่วมกันส่งนาคเข้าอุโบสถไปทำพิธีต่อ ในอุโบสถนาคส่งผ้าไตรให้พระพี่เลี้ยง ก็เข้าไปจุดธูปเทียนไหว้พระประธาน เรียบร้อยก็มานั่งตรงหน้าพระอุปัชฌาย์ทำพิธีต่อ พิธีดำเนินไปเรื่อยๆ ผมนั่งมองทุกขั้นตอนรู้สึกปลื้มใจแทนพระ ต้องเรียกพระเพราะตอนนี้ท่านครองจีวรแล้ว ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไรผมไม่ได้ใส่ใจ รู้อีกทีสิ้นสุดพิธีการ พวกเราเดินออกมารอหน้าอุโบสถเพื่อรับพระใหม่ พวกเรายกมือไหว้เมื่อหลวงพ่อเดินนำออกมาก่อนตามด้วยหลวงพี่ ผมขอเรียกหลวงพี่แล้วกัน หลวงพี่ดูสงบนิ่งมาก ตอนท่านยังไม่บวชหน้าท่านก็นิ่งอยู่แล้วออกจะดูดุด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ที่ผมเห็นเป็นความสงบนิ่งที่ดูน่าศรัทธา ผมไม่รู้จะบอกความรู้สึกมากไปกว่านี้ได้ยังไง
“กระผมนิมนต์ท่านถ่ายภาพร่วมกันนะครับ”พี่แป๊ะยกมือไหว้บอก ท่านพยักหน้ารับ เริ่มถ่ายตามลำดับ จนมาถึงสุดท้ายที่มีผมกับท่านเท่านั้น ผมนั่งคุกเข่าห่างจากที่ท่านยืนพอประมาณ เรียบร้อยผมกราบท่านอีกครั้ง ไม่มีการพูดคุย ท่านกล่าวขอบคุณที่มาร่วมงาน ก่อนจะเดินตามหลวงพ่อไปกุฏิที่จะใช้จำวัด พวกเรามองภาพนั้นด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน คือยินดีที่ท่านได้ทำหน้าที่ของลูกผู้ชายตรงนี้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ใช่หน้าที่สุดท้ายที่จะทำ หน้าที่ของลูกที่จะคอยดูแลตอบแทนพระคุณพ่อแม่ไม่มีวันสิ้นสุดตราบที่ท่านยังอยู่หรือจากไปแล้ว สาธุ
/
/
/
*****ส่งท้ายอีกนิด*****
หลังงานบวชหนึ่งอาทิตย์
“กลับเมื่อไรล่ะ”หลวงพี่ถามผมหลังจากฉันอาหารที่นำมาถวาย พวกพี่แป๊ะและพี่ๆร่วมรุ่นกลับไปแล้ว เพื่อนผมก็กลับพร้อมปู่แม่ไปแล้ว ก่อนกลับก็มาใส่บาตรพระร่วมกัน ทุกคนอิ่มอกอิ่มใจ
“พรุ่งนี้ครับ”รินน้ำชาส่งให้
“กลับยังไง”ท่านจิบและถามผมต่อ
“กลับพร้อมพี่พายครับ”ผมบอกท่าน
“เดินทางปลอดภัยนะ”ท่านอวยพร
“ครับ”ผมกราบท่าน ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ได้เวลาที่ท่านจะไปทำกิจสงฆ์แล้ว
“จำที่อาตมาขอได้ไหม”ท่านถามถึงสิ่งที่ท่านขอก่อนบวช
“ได้ครับ ผมจะปฏิบัติตาม หลวงพี่ก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ”ผมตอบรับและบอกท่านด้วยความเป็นห่วง ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ท่านพยักหน้า
“ผมลานะครับ”ผมกราบท่านอีกครั้งเป็นการบอกลา
“โชคดี ดูแลตัวเองนะ”ท่านย้ำอีกครั้ง
“ครับ” ผมรับคำอีกครั้งก่อนจะลงจากกุฏิ เพื่อที่ท่านจะได้ปฎิบัติกิจของสงฆ์ต่อไป
********************************************************************************************
ส่งท้ายด้วยตอนพิเศษสั้นๆปั่นจากใจ (แต่ทำไมลงเม้นส์เดียวไม่พอวะ) ฮิ้วๆๆ อ่านแล้วก็อนุโมทนาสาธุร่วมกันนะคะ มีตรงไหนผิดพลาดบอกด้วยค่ะ อยู่เป็นกำลังใจให้กันมาเกือบหนึ่งปี ขอบคุณมากนะคะสำหรับกำลังใจทุกเม้นส์ทุกอ่านที่มีให้กัน คงต้องลากันแล้วนะคะ คิดถึงน้องฝิ่นพี่ไผ่และผองเพื่อนก็อ่านวนหลายๆรอบเน้อ 555555555 ส่วนเรื่องรวมเล่มขอเวลาคิดอีกสักพัก ตอนนี้งานเยอะและยุ่งมาก สุดท้าย รักและขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ ไปแล้ววววววววววว
-
อนุโมทนาสาธุด้วยคนนะคะ
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งมาลงนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
อนุโมทนาสาธุกับพี่ไผ่ค่ะ :really2:
ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ
-
สาธุ อนุโมทนา ด้วยค่ะ ^^
-
อยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะ
จะร้องเเล้วจบเเค่นี้เหรออยากอ่านต่ออ่ะคะ
อนุโมทานากับพี่ไผ่ด้วยอิอิ
-
อ่านแล้วก็รู้สึกปลื้มใจนะคะ อนุโมทนาบุญนะคะ พี่ไผ่
-
อนุโมทนาสาธุด้วยคนนะค่ะ
-
เป็นตอนพิเศษที่อบอุ่นมากค่ะ
ขอบคุณนะคะ
:กอด1:
-
ปลาบปลื้มไปด้วย
-
มีพับกัลปพฤกษ์ให้ด้วย อิอิอิ
น่ารักจัง
-
อนุโมทนาบุญกับพี่ไผ่ด้วยคน
ขอบคุณคนเขียนมากมายนะจ๊ะ :pig4: :L2::L2:สำหรับตอนพิเศษ
รู้ก็รู้ว่าเป็นนิยาย แต่สงสัยจะอินจัดไปกับลีลาการร่ายปากกาของคนเขียนกระมัง
ที่ทำให้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจแบบ"อิ่มเอมเปรมบุญ" ไปกับตอนพิเศษตอนนี้จริงๆ
-
อนุโมทนาสาธุด้วยคนนะค่ะ ^-^
-
ขอบคุณที่มีตอนพิเศษมาอีก
อ่านแล้วคิดถึงน้องฝิ่นกะพี่ไผ่จนต้องวนกลับไปอ่านอีกรอบ^^
ไหนๆก็บวชละ ขอจัดตอนเบียดต่อมาด้วยน๊า อิอิ
ไม่ได้ทะลึ่งน๊า หมายถึง อยากให้มีการยอมรับแบบมีงานฉลองอ่ะ
ถึงไม่ได้จัดงานแต่งแต่ก็ให้มีงานเลี้ยงกันประกาศตัวดีมั้ยอ่ะ แบบว่าอยากอ่านอีกนิดน่ะค่ะ ^^
-
จบแล้วจริงๆเหรอ อนุโมทนาบุญด้วยคน
-
อนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ด้วยค่ะ o13 o13 o13
ขอบคุณมากๆๆอีกครั้ง :L1: :pig4: :L1:
-
อนุโมทนากะพี่ไผ่ด้วยค่า
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ..ไผ่กับฝิ่นน่ารักตลอด
-
อนุโมทนาด้วยคนค่ะ (อ่านแล้วน้ำตาไหลด้วยความปลาบปลื้ม)
-
อนุโมทนา สาธุคับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
^^
-
อนุโมทนากับหลวงพี่ด้วยค่ะ. o13 o13 o13
- ผูกพันธ์กับตัวละครเรื่องนี้มากๆจนคิดซะว่ามีอยู่จริง คนแต่งเก่งมากๆเลยค่ะ ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งทั้งเรื่องงานและเรื่องนิยายด้วยนะค่ะ / รอตอนพิเศษและรอนิยายเรื่องต่อไปนะค่ะ. <3 :L1: :pig4: :L1:
-
ขอบคุณคนแต่งมากมายที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกันสนุกมากค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
อนุโมทนาหลวงพี่ไผ่ด้วยคะ
แล้วจะรอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
อิ่มอกอิ่มใจรับวันมาฆบูชา :L2:
อนุโมทนาบุญด้วยจ้ะ
ปล. งานเยอะสู้ๆนะคะ ว่างๆก็กลับมาต่อตอนพิเศษ ยังรออ่านเสมอ
-
ขออนุโมทนาสาธุกับพี่ไผ่ด้วย
และขอตอนพิเศษต่ออีกนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
อนุโมทนาด้วย อ่านแล้วอิ่มใจอ่ะ อิ่มบุญด้วย ขอบคุณนะคะ
-
สาธุ!! ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ไผ่ด้วยค่ะ :กอด1: :L2:
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ มีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ แต่เสียดาย :เฮ้อ: จบซะล่ะเศร้าจัง :sad11:
ขอบคุณนะคะที่ได้แต่งเรื่องสนุก ๆ ดี ๆ มาให้อ่านกัน o13
จะคอยติดตามผลงานเรื่องต่อไปของคุณนะคะ :bye2:
-
อิ่มอก อิ่มใจไปด้วยเลย อนุโมทนาบุญด้วยจ้า
หวังว่าจะมีตอนพิเศษออกมาเนืองๆให้ได้ติดตามสารทุกข์สุกดิบของฝิ่นอนงค์ กะทิดไผ่
-
สนุกมากๆๆ จบแลว แต่ยังอยู่ในความทรงจำ และยังมีตอนพิเศษมาให้อ่านเรื่อยๆๆ
อ่านแล้วสนุกมีความสุขกับตัวละคร ที่โลดแล่นบนตัวหนังสือ เหมือนมีตัวตนที่อ่าน
แล้วรู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นตัวละคร คนใดคนหนึ่ง คนเขียนได้เก่งมากๆๆและขอชื่นชม
ผลงานจากใจว่า คุณจบได้สวยมากๆเพราะไม่มีการหักดิบ ขอบคุณครับ
-
:L2: :L2: :L2:
-
จบแล้วววว
ชอบเรื่องนี้มากเลย
อ่านแล้วมีความสุข
รักพี่ไผ่ กับฝิ่นมากๆๆๆๆ
ถ้ามีผลงานเรื่องอื่นก็บอกกันด้วยน้าาาา จะไปติดตาม
-
เห้อ...ไม่รู้ดีใจหรือเสียใจ แต่น้ำตามันไหลออกมา
จะไม่ได้อ่านตอนต่อไปแล้วจิงๆหลอ มัน ToTต้องเปงแบบนี้จิงๆหลอ
มีอีกนะ ยังไม่ศึกเลย ปาร์ตี้ตอนฝิ่นเรียนจบอีก
มานะ นะ YoY
-
อนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ด้วยนะฮัฟ อ่านแล้วมีความสุขจุงเบย!!
-
ลงได้จังหวะวันจริงๆค่ะ
รอรวมเล่มนะคะ
-
หลวงพี่บวชแล้ว
เป็นตอนส่งท้ายที่ประทับใจมากค่ะ
ทุกคนมารวมกัน
แถมยังมีแต่ความสุข
ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
-
มีความสุขมากๆเลยค่ะ ขออนุโมทนาสาธุหลวงพี่ด้วยอีกคนนะคะ
-
อนุโมทนาบุญด้วย คิดถึงพี่ไผ่ น้องฝิ่นกับผองเพื่อนจริงๆ :กอด1: ไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ :pig4: :L2:
-
อ่านแล้วสุขใจ
-
อนุโมทนาบุญกับหลวงพี่ไผ่ด้วยนะคะ ^^
นี่สิถึงจะเรียกว่าทำหน้าที่ของลูกผู้ชายได้อย่างครบถ้วน
หน้าที่ของลูก และของผู้ชาย ที่ทุกคนพึงกระทำ
พี่ไผ่ทำครบหมดแล้ว รวมทั้งหน้าที่ของสามีที่ดีด้วย
แค่คิดว่าจะไม่ได้อ่านอีกก็ใจหายแล้ว จริงๆนะ :sad11:
จะรอความคืบหน้าเรื่องรวมเล่มนะคะ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ :pig4:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณ
ป.ล. สู้ๆเรื่องงาน แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
สาธุๆ :pig4:
-
แอร๊ยยยยยยส์ ไม่อยากให้จบ อยากอ่านอีกเรื่อยๆ ตอนพิเศษทุกเทศกาลก็ยังดี (แฮ่)
-
ปาดน้ำตา ซึ้งอีกแล้วค่ะ เหมือนทุกคนมีตัวตนอยู่จริง ๆ เลยเนอะ อ่านไปก็อินมาก ๆ
น้องกับพี่ไผ่ต้องห่างกันแต่ความสัมพันธ์เหนียวแน่นเหมือนเดิม แค่ได้ยินเสียงก็จะร้องไห้แล้วอีหนู คิดถึงซ้า
ชอบตอนทั้งคู่ได้เจอกัน น้องจะหอมแก้มพี่ก็ไม่กล้า น่ารักดีจัง คุณปู่คุณแม่และครอบครัวพี่ไผ่ก็เข้ากันได้ดี
อนุโมทนากับพี่ไผ่ด้วยคนค่ะ
ถ้าจะขอตอนพิเศษหลังคุณน้องเรียนจบและมาอยู่ด้วยกันที่บ้านโลโก้ไผ่ฝิ่นจะเยอะไปมั้ยคะ 555
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้ค่ะ :L2:
-
อนุโมทนากับพี่ไผ่ด้วยเน้อออ
-
อนุโมทนาสาธุจ๊ะ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o13
อนุโมทนากับพี่ไผ่ด้วยเน้อออ :mc4:
เฮ้อออออออออ อยากอ่านต่อเรื่อยๆอ่ะนะ คึ คึ คึ แต่ว่าก็จบแล้วอ่ะ
-
กลับมาอีกทีจบแล้ว ชอบคู่นี้จัง
พี่ไผ่แมนมากบวชแล้ว อนุโมทนาสาธุด้วยนะ
-
บวชเสร็จแล้วเบียดเลยป่ะพี่ไผ่
^^
-
อนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ :)
ใจหายอ่ะ ความรู้สึกตอนนี้แบบพูดไม่ออกนะ..
รักและผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากๆ เกือบปีเลยนะที่เรารู้จักกันมา
หัวเราะ ร้องไห้ เสียใจ มีความสุข เราก็ผ่านมาด้วยกัน
ขอบคุณคนเขียนที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้พวกเราได้อ่าน
ขอบคุณพี่ไผ่ พี่ฝิ่น และตัวละครทุกๆคนที่มอบความสุขให้พวกเรา
ขอบคุณพรหมลิขิตที่นำพาให้เรามาเจอกัน ^^
สัญญาว่าจะไม่ลืมเรื่องนี้ จะคิดถึงอยู่เสมอ
คิดถึงเมื่อไหร่ก็จะกลับมาอ่าน มาพานพบกับความสุขอีกครั้ง
พวกคุณคือความสุขของเรา ^___^ o13 :monkeysad:
-
วันนี้ได้บุญหลายต่อ วันพระใหญ่....
แล้วยังมาได้มางานบวชพระไผ่อีก...
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ........
ขอคุณคุณคนเขียนนะค่ะ จริงๆ อยากตามอ่านไปเรื่อยๆ
อยากรับรู้ทุกเรื่องราวที่จะเกิด รู้สึกเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้ว...
-
อนุโมทนา สาธุด้วยนะครับผม
-
โอ้ว พรรษานึง อย่างงี้น้องฝิ่นนอนร้องไห้จนน้ำตาแห้งแน่เลย
แต่ดีแล้วเนอะ ยอมทนเหงาไปสักพัก แต่ได้ความสงบจิตสงบใจกลับคืนมาอย่างมากล้น คุ้มเป็นไหนๆ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขออนุโมทนากับพระไผ่ด้วยน๊ะครับ...สาธุ...สนุกมากๆๆๆๆเลยไม่อยากให้จบเลยจริ่งๆเฮ่ยยยยยยยยยยยยยย..ใจหายติดตามมาตั้งนาน :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
สาธุ...สาธุ...สาธุ
อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เคยพออ่ะเรื่องนี้
อย่าเพิ่งจบเลยขอตอนพิเศษ
อีกสักนี๊ดนึงได้ไหม :3123:
-
อย่าเพิ่งลาซิจ๊ะ
เอาตอนพิเศษมาให้อ่านก่อน
รอช่วงที่ตัดสินใจทำหนังสือดีกว่านะ :m13:
-
อนุโมทนาด้วยนะค่ะ หลวงพี่ น้องฝิ่นต้องดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ
-
อนุโมทนาด้วยคนครับ :call:
อ่อ แล้วไม่เอาตอนเจย์กะหวายลองเอยกันมาให้อ่านหรอครับ? :-[
ขอบคุณพี่คนเขียนมากๆครับ :pig4:
-
อนุโมทนากับพี่ไผ่ สาธุ จากนี้ก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ปูลู ตอนพิเศษมาเรื่อยๆบ่อยๆ ก็ดีน้าาาาาาาาาาาาาาา
-
สาธุ!!!!!!!
ชอบ....และรักเรื่องนี้มากมาย ^^
-
เข้ามาอิ่มบุญกับหลวงพี่ไผ่ :amen:
-
ตื้นตันใจจนน้ำตาไหลไปหลายรอบ
-
อนุโมทนากับหลวงพี่ด้วยนะคะ ตอนน้องก้มกราบหลวงพี่ทำเรานิำตาซึมเลย :monkeysad:
รู้สึกผูกพันกับเรื่องนี้มากๆ คนแต่งแต่งได้ดีมากเลย
รักพี่ไผ่รักน้องฝิ่น สุดท้าย รักคนแต่งนะคะ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านกัน
ยังไงถ้าใจดีก็มาต่อตอนพิเศษให้บ่อยๆนะคะ แก้คิดถึงก็ยังดี ><
-
อยากอ่านตอนพิเศษอีก
-
เป็นปลื้มไปด้วย..อนุโมทนาบุญ
ครบถ้วนทุกบทบาทจริง ๆ สำหรับหลวงพี่ของน้องฝิ่น..
ถือว่าจบได้สมบูรณ์...และมองเห็นอนาคตที่มั่นคงของทั้งคู่..
ชอบค่ะ.. o13 จะติดตามเรื่องต่อ ๆ ไปค่ะ
:L2: & :pig4:
-
มีความสุขยังไงก็มีความสุขรักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมว๊ากกกกกก
อยากให้มียาวๆต่อไปเรื่อยๆเลยนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
อบอุ่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:L1: :L1:
-
คิดถึงคนเขียนนนนน
อ่านเรื่องนี้แล้วไม่อยากให้จบเลย
สนุกมากๆ เราชอบเนื้อเรื่องดำเนินแบบนี้นะ
ไม่จำเป็นต้องดราม่า แค่ความรักและมิตรภาพของตัวละคร
ก็ทำให้เรื่องนี้สนุกได้อย่างเหลือเชื่อ เป็นเรื่องที่เราติตตามจนจบเลยทีเดียว
หลังๆมานี้ไม่ค่อยได้มาทักทายคนเขียนเลย ชีวิตเรายุ่งมาก ยุ่งแบบว่าไม่น่าจะเป็นชีวิตเด็กม.ปลายเลยแหละ (เว่อร์เนอะ) การบ้าน เรียนพิเศษ สอบ ทำเราหัวหมุนเลยแหละ
เรื่องนี้จะจบแล้วจริงๆหรอ? ๆไม่อยากให้จบจริงๆนะ
คนเขียนเก่งมากที่ทำให้เราผูกพันกับตัวละครได้ขนาดนี้ เหมือนว่าฝิ่นไผ่มีตัวตนจริงๆ
อ้อ อีกเรื่อง รวมเล่มด้วยนะ เราจองเลยยย 1 ชุด เราอยากได้เรื่องดีๆแบบนี้เก็บไว้น่ะ
รักคนเขียน :L1:
ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆค่ะ :pig4:
รอเรื่องต่อไป ขอสมัครเป็นแฟนคลับ :กอด1:
บายๆ :bye2:
-
อนุโมทนาด้วยค่ะ /|\
-
:catrun:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คิดถึงคนเขียนน น' คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่น* :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: คืดถึงๆๆอ่านซ้ำๆจบ3รอบแล้วคร่ายิ่งอ่านยิ่งชอบบบบบบ กลับมาได้มั้ยคะ :call:
-
# ไร้สาระ 1 #
ฝิ่น : อะไรเอ่ย (หน้าตาร่าเริง แต่ยังพูดไม่ทันจบ)
ไผ่ : ปาก (หน้านิ่งตอบทันที)
ฝิ่น : สัด กวนตีนกูเหรอ (หุบยิ้ม เท้าเอว)
ไผ่ : กูตอบตรงๆ (ยักคิ้ว)
หวาย : อะไรกันวะ (เสือกโผล่มา)
เจย์ : เสียงดังไปถึงข้างนอก (เสือกมาด้วยกัน)
พาย : ขัดใจสิมึง (พูดเหมือนกูเป็นคนผิดตลอด เข้าข้างเพศเดียวกัน)
บลู : ชัวร์ (ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง)
ฝิ่น : ทายปัญหายังไม่จบ มันกวนตีนก่อน (รีบฟ้องเพราะได้พวก)
ไผ่ : มึงอย่ามาพาล (ไม่ยอมรับ)
หวาย : มึงทายว่าอะไร (ต้องรู้ให้ได้คือสันดานของมัน)
เจย์ : กูจะได้บอกได้ใครถูกใครผิด (ไม่จริงหรอก ไม่ได้หวังดี มันเสือก)
ฝิ่น : ถามว่าอะไรเอ่ย มันบอกว่า ปาก กวนตีนไหมล่ะ (จิกตาใส่ หลังจากเมื่อคืนโดนจิกก้นไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ)
หวาย : อืม มันก็ตอบถูกแล้วนิ (เป็นไง เพื่อนกูเอง)
เจย์ : อะไรเอ่ย ตอบว่า ปาก ฉลาดมากเพื่อนกู (ยิ้มและตบไหล่ด้วยความภูมิใจ)
ฝิ่น : พี่พาย พี่บลู กูโดนรุม (หันไปฟ้อง)
พาย : เอ้อ พี่ว่า (เริ่มทำตัวไม่ถูก)
บลู : (เงียบเพราะเมียอ้ำอึ้ง แถไปเข้าห้องน้ำ)
หวาย : เอาน่า เรื่องเล็กน้อย มึงก็อารมณ์เสียไปได้ ผัวมึงเขาก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว (ไอ้หวายปลอบใจ ชี้ชวนให้กินขนมที่เอามาฝาก)
เจย์ : อืม มึงชินเถอะ (โน้มน้าวให้คล้อยตาม)
ฝิ่น : เออ เข้าข้างกันดีนัก เพื่อนตัวนิ ตัวก็ใจเย็นได้ จำไว้เลย (ในที่สุดก็กลับมาตายคาอกกูอยู่ดี ลำบากมือกูอีกที่ต้องบีบก้นปลอบใจมึง)
หวาย : แต่จะว่าไป หลังปิดกล้อง ก็เงียบเลยเน๊าะ (ทำหน้าคิด เปิดมวยดูไปด้วย)
พาย : มึงต้องถามคนเขียนแล้วล่ะ ( คนเขียน : โยนแต่คงไม่ถึง เพราะรับไม่ได้ หุหุ)
บลู : อย่าไปยุ่งกับเจ๊แกเลย กูว่าแกตันแล้วล่ะ ( คนเขียน : อ้าว ไอ้บลูกูตันอะไร ถ้าอิชิตันกูเอาอยู่ อิอิ)
หวาย : อะไรตันวะ หรือว่า (ทำตาโตเหมือนเดือดร้อนแทนกู ตลอดดดด)
บลู : สมองโว้ย ไม่ใช่ รู อย่างที่มึงคิด (คนเขียน : ไอ้หวายแค่คิด แต่มึงเปล่งเสียงออกมาเลย)
หวาย : อ๋อ กูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละ (คนเขียน : หน้ามึงจริงใจมาก) ดีนะ แกจ่ายค่าตัวแล้ว แต่หลังปิดกล้องก็เหงาว่ะ มึงว่าไง
สัด บีบอยู่นั่นแหละ เมียมึงหายงอนตั้งนานแล้ว(หันมายุ่งกับกูทำไมกำลังเพลิน)
ไผ่ : ไม่รู้ กูไม่เคยใช้หลังปิดกล้อง ใช้แต่มือปิด ไม่เคยได้ยินมันบ่นเหงาสักที นอกจากเงียบกริบ (แสยะยิ้มกับหน้าอึ้งๆของมัน)
หวาย : สัด กวนตีนกูเหรอ (ยืนเท้าเอว ท่าเดียวกับเมียกูเปี๊ยบ แต่น่ารักไม่เท่า)
ไผ่ : กูตอบตรงๆ (ยืนยันคำเดิม)
หวาย : ดู มึงดูผัวมึง กูเข้าใจแล้วว่ามึงรู้สึกยังไง (หันไปหาพวกที่เป็นเมียผม)
ฝิ่น : อืม มันก็ตอบถูกแล้วนิ (เป็นไง เมียกูเอง)
เจย์ : เอาน่า เรื่องเล็กน้อย มึงก็อารมณ์เสียไปได้ มันก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว (ไอ้เจย์ปลอบด้วยปากถากด้วยตา)
บลู : อืม มึงชินเถอะ (โน้มน้าวให้คล้อยตาม)
หวาย : สาดดดดดดดดดดดดด (ด่าก่อนจะหันไป) ฮึก พาย เขาโดนรุมอ่ะ (กระซิกๆๆซบอกไอ้พาย ไอ้บลูจิกหัวออกโยนลงไป
กองที่พื้น สะใจ)
พาย : เอ้อ (ชอบใจเหมือนกัน แต่ยังไงก็ญาติ ทำหน้าเห็นใจนิดๆ)
หวาย : แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ทำไมทำกับกูแบบนี้
ชี้ไปทางเดียวกัน : มึงอ่อนด๋อย
*
*
*
#ไร้สาระ 2#
ฝิ่น : เฮ้อ (ถอนหายใจ)
ออย : (มองหน้า ยังไม่พูด)
แฝด : (เหมือน ออย)
ต้าร์ : (มองไปมา)
ฝิ่น : เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ถอนหายใจเร็วขึ้น เรียกร้อง)
ออย : มึงพูดมาเลย (ทำหน้าเซ็ง)
แฝด : สงสารโลกร้อน (พูดพร้อมกัน)
ต้าร์ : สงสารเพื่อนก่อนไหม (นางฟ้าชัดๆ)
ฝิ่น : กูรักมึง เป็นเมียกูไหม (กอดไหล่บอกรักและชักชวน)
ต้าร์ : (อึ้ง หน้าแดงนิดๆ เหมือนจะตัดสินใจ)
แฝด : (ส่ายหน้าและพูดพร้อมกัน) ต้าร์ไม่ชินกับของอันเดียว
ต้าร์ : อะ อะ ไอ้บ้า (ไม่รู้จะด่าอะไร ทุบไอ้แฝดที่ยิ้มรับ)
ออย : แล้วมึงเป็นอะไร ไม่ได้โดน (ถามเหมือนไม่มีอะไร แต่ใส่ใจตรงจุด)
ฝิ่น : (ตาโตเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน) มึงรู้ได้ไง
ออย : ชีวิตครอบครัวแฮปปี้ เรื่องเรียนแฮปปี้ เพื่อนก็แฮปปี้ ละ (ยกนิ้วลำดับเรื่อง ยังไม่จบ)
แฝด: เลยเหลือเรื่องเดียวคือมึงไม่โดนปี้ (พยักหน้ายืนยัน)
ต้าร์ : พูดเรื่องน่าอาย (หน้าอายแต่มือมึงกดไลค์ทำไมวะ)
ออย : กูพูดถูกไหม (ถามย้ำ)
ฝิ่น : ถูกนี้ดส์นึง (ทำมือจิ๊บๆ)
ออย : ยังไง
ฝิ่น : คือ กูอยากไง ตั้งแต่สึกมายังไม่เคยได้กันเลย กูจะบอกก็กลัวบาป กลัวมันหาว่ากูคิดแต่เรื่องอย่างว่า (พูดเหมือนจะดูดี)
ออย : มึงก็เลยปล่อยวาง นั่งสมาธิสวดมนต์เป็นเพื่อนผัวมึง (มันพูดเหมือนประชดนะ ผมว่า)
ฝิ่น : เออ มึงมีงานบุญอย่าลืมติดต่อมานะ อีห่า (เหน็บกลับจิกหัวไปที) มันเห็นกูเหมือนเครียดๆ ก็เลยถาม กูบอกว่าไม่มีอะไร ก็ถามอยู่นั่นแหละ สุดท้ายกูเลยบอก (ทำหน้าเซ็งนิดๆ)
ออย : แล้วมึงก็ได้ไปหลายดอก (มันลอยหน้าใส่)
ฝิ่น : ดอกกกกก อยากมึงที่พูดก็ดีน่ะสิ (พูดใส่หน้ามันที่หัวเราะคิกคัก) แม่ง มันมองเฉยๆเอามือลูบหัว มึงว่ามันหมายความว่าไง (ตอบตรงๆอารมณ์ฉุนนิดๆเพราะไม่ได้อย่างที่มันคิด)
ออย : แค่นี้ (ทำหน้าเอือม)
ฝิ่น: แค่นี้ มึงว่าแค่นี้เหรอ (ตะโกนใส่หน้ามัน)
แฝด : แค่นี้ที่มึงกังวลจนต้องปรึกษาพวกกูเหรอ คิดเองไม่เป็น (มันแปลความหมายของประโยคให้ฟัง)
ออย : เออ กูเชื่อแล้วว่ามึงไม่โดน เพราะร่างกายไม่ได้รับสารอาหารเท่าที่ควรเลยฉลาดน้อยลง คริคริ
ฝิ่น : กูรับแต่โดนควักออกทุกที
ออย : มึงรับผิดทางน่ะสิ
ฝิ่น : ไอ้ทางที่มึงคิด กูก็รับแต่ไม่ทันโว้ย แม่งเปลี่ยนทิศกะทันหัน กลัวความมันส์หาย (ทำหน้าแค้นนิดๆ)
ออย : พอเขาถามมึงก็บอกเขาไปตรงๆเลยเหรอว่า อยาก (ถามซ้ำเพื่อประโยชน์ในการให้คำแนะนำเพิ่มเติม)
ฝิ่น : อืม ก็มันบอกเองมีอะไรให้พูดมา อย่าปิดบัง อย่าโกหก กูก็บอกตรงๆน่ะสิ (ตอบเอามือเท้าคาง)
ออย : สมควรแล้วล่ะมึง ซื่อไม่ถูกเรื่อง (ยิ้มแบบสมเพชมาก)
ฝิ่น : กูผิดเหรอ (ยังไม่รู้ตัว)
แฝด : บอกไปสิ ทำยังไง (หันไปพูดกับไอ้ต้าร์ที่ตั้งใจฟัง)
ต้าร์ : ไม่ต้องบอกตรงๆ แต่ให้อ่อยทางการกระทำ เดี๋ยวก็ได้เอง (ตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะนึกได้ว่าพูดอะไรออกไป) อ๊ะ อีกแล้ว ไอ้บ้า (ทุบๆๆๆๆๆๆ)
ออย : พัฒนาขึ้นเยอะ เก่งๆ ไม่เสียแรงซึมซับพวกกูไปเยอะ (ชมเชยปรบมือแปะๆ)
ฝิ่น : เออ กูลืมไปได้ไงว่ะ ทั้งที่เป็นเรื่องถนัดกูเลยนะเนี่ย ขอบใจนะ กูรักมึง (โดดกอดต้าร์ยิ้มชอบใจ เก็บของใส่กระเป๋า)
ออย : มึงจะรีบไปไหน ยังกลางวันอยู่เลย (ท้วงนิดๆ แต่มือช่วยยัดของ)
ฝิ่น : ไปเตรียมตัวอ่อยล่วงหน้า หุหุ (ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หันไปหาต้าร์ที่ยังอายไม่เลิก) เป็นเพราะมึงรับสารอาหารพลัสของไอ้แฝดเข้าไปสองทางแน่เลย ฉลาดเยี่ยงนี้ กูไปนะ หุหุ (พูดจบเดินลัลล้าไป ทิ้งไว้แต่เสียงโวยตามหลัง)
*
*
*
#ไร้สาระ 3#
ฝิ่น : ทายสิ น้องชอบอะไร (ยิ้มเอามือลูบแผงอกไปมา หลังจากอ่อยเสร็จ แล้วสำฤทธิ์ผลได้ไปหลายดอก เรื่องของเรื่อง ไปบวชนานจำไม่ได้ว่าลีลาการอ่อยของเมียเป็นยังไงอยากเห็น โธ่ แล้วไม่บอกปล่อยกูเสี้ยน เอ้ย เครียดไปหลายวัน)
ไผ่ : ชอบแรด (ตอบทันทีด้วยความมั่นใจ)
ฝิ่น : ให้ตอบของที่กูชอบ ไม่ใช่ของที่มึงชอบ ตอบใหม่ (หยิกหัวนมไปที เตรียมหยิกอีกถ้าตอบผิด)
ไผ่ : ควาย (เน้นเสียงมองหน้าคนถามที่ยิ้มแป้นกลบความคิดว่ามันด่ากูหรือเปล่าวะ)
ฝิ่น : ^__^ เก่งมาก โดยเฉพาะถ้ามันเป็นควายตัวนี้นะ ยิ่งชอบ(ตามองหน้าแต่มือลูบไล้ลงไปเกือบถึงทุ่งหญ้าพื้นที่ไม่กว้างแต่มีควายตัวใหญ่กำลังเริ่มผงกหัว)
ไผ่ : งั้นช่วย(ชัก)จูงมันหน่อยสิ หึหึ (เอามือคว้าหมับให้ช่วยจับจูง ผ่านไปสักพัก)
ฝิ่น :เมื่อยแล้วอ่ะ ขอขึ้นขี่นะ (หรี่ตา ไม่รอควายอนุญาตวาดขาขึ้นทันที)
สุดท้าย ทั้งควายทั้งแรดผลัดกันชัก ผลัดกันจูง ผลัดกันป้อน ผลัดกันขี่ จนสบาย(ตัว)ใจทั้งสองฝ่าย จบดีกว่า ติดเรท
*
*
*
ไม่มีอะไรมากค่ะได้พักสมองเลยแวะมาทักทายด้วยความคิดถึง ยังคิดถึงกันอยู่ไหมค่ะ ขอเสียงตอบรับหน่อย คิดถึงมากกกกกกกกกก (มาจากไหน) อื๊อหื๊อ ชื่นใจมีแรงทำงานต่อได้ หุหุ
-
:laugh:
สรุปคนเขียนตันจริงเหรอ :laugh:
คิดถึงทุกคนเลย :กอด1:
-
คิดถึงที่สุด :really2:
-
ฮ่าๆๆ น่ารักใสๆ คลายเครียดระหว่างสอบ :-[
ก็ยังไม่อยากให้จบอยู่ดี :o12:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1:
อยากอ่านตอนพิเศษ จุงเบยยยยยยยยยยยยยยยย :z1:
-
ไม่พ้นความหื่นเลยคู่นี้ 5555
-
อุตส่าห์ทำใจได้แล้ว คนเขียนยังมาอ่อยเอาไว้อีก
ยอมรับว่าคิดถึงมากกกกก จะมีมาอีกไหม :monkeysad:
พี่ไผ่เวอร์ชั่นหลังสึก ก็ยังคงหื่นเหมือนเดิม :laugh:
-
คิดถึงมากเลยจ้า เดอะแก๊งค์มากันครบทั้งฝั่งผัวและฝั่งเมีย เอ๊ย ฝั่งพี่ไผ่กับน้องฝิ่น
ฮาตั้งแต่อะไรเอ่ยละ พี่ไผ่ฮามาก มันใช่แกจริง ๆ คือโคตรกวนอ่ะ
ส่วนน้องฝิ่น โถ สงสารเบา ๆ พี่ไผ่แกก็อดกลั้นเก่งเนอะอยากจะเห็นเมียยั่ว
จัดเต็มจัดหนักกันไป ฮาตรงฝิ่นชอบแรด :m20:
ขอบคุณค่า รอติดตามผลงานนะค้า
-
เออะ
ฮ่าๆ
หื่นกันตลอดอะ
แต่น่ารักมาก ฮ่าๆ
แล้วสรุป อะไรเอ่ย ทำไมตอบว่าปาก กร๊ากก
(อีนี่ยังคาใจ)
-
555555555555
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก *ปาหัวใจใส่ฝิ่นอนงค์รัวๆๆ*
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
อย่าพักนานน้า อยากอ่าน ควายคอกใหม่ ลูกควายก็ได้นะ :impress2: :L2:
-
มาให้อยาก แล้วจากไป คิดถึงทุกๆตัวละครเลย :z3:
-
น่ารักกันดีเสมอตลอดเลยนะชาวแกงค์ :กอด1:
ขอบคุณพี่คนเขียนครับ :pig4:
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก ยังอยากต่ออยู่เลยอ่ะ
-
คิดถึงมากๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ต้องรื้อฟื้น ๆ หลังสึกใหม่ ๆ เก่งมากฝิ่น ^^
-
คิดถึงๆ มาอีกนะ
-
คิดถึง
-
คิดถึงด้วยคน อิอิ
-
คิดถึงมากกกก ก
-
5555555555
โถ่ :m20: :jul3: :haun4:
-
หลังจากตั้งหน้าตั้งตาอ่านในที่สุดก็แวะมาเม้นสักที สนุกมากค่ะ
ไผ่ฝิ่นน่ารักมากกกก บลูพายก็เกินห้ามใจ
เจอเจย์หวายเข้าไปฟินมากชอบอ่ะชอบคู่สร้างกระแสที่สุด
และนอนตาหลับเมื่อเจอคู่แฝด อ๊ากกกกกก สนุกมากค่ะ ไปอ่านต่อแล้วน๊าาา
-
อั้ยย่ะ มาขอจับ มาขอขี่ กร๊ากกก :laugh:
-
55555555555555 ขอตอนพิเศษอีก อย่าเพิ่งปิดจบ งื้อออออ
-
คิดถึงอย่างแรง....
ทั้งกลุ่มพี่ไผ่ กลุ่มน้องฝิ่นอนงค์เลย...
ไร้สาระยังฮาเลย.........5555
-
สนุกค่ะ แม้จะแวะมานิดเดียว แต่ก็ฮาค่ะ
-
:m25: อยากกอ่านตอนพิเศษอีกคร่าา กะลังเครียดสอบอยู่เลยอ่า
-
แวะมาทักบ่อยๆก็ได้นะคะ :3123: กลุ่มนี้เขาฮาปนหื่นกันจริงๆ o13 :pig4:
-
แง๊ๆ เรื่องเรดติ้งหลอ T^T
สักตอนๆเนอะๆ คิดถึ๊งคิิดถึง
-
อยากจะไปช่วยชักและจูงพี่ไผ่มั้งจัง แต่กลัวน้องฝิ่นงอน :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยย คิดถึง คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่น แหล่งพลังงานของข้า
หนูขอภาค 2 ได้มั้ยคะ แฮะๆ คิดถึงความน่ารักความหื่นจริงๆนะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนเขียนมาบ่อยๆดิ นะ น๊าาาาาาาาา นะๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
ฮาได้ใจจริงๆๆๆ :laugh:
-
คู่นี้ทั้งหื่นทั้งฮาเลย..น่ารักมากค่ะคนเขียนพาพี่ไผ่น้องฝิ่นมาบ่อยๆน๊าคิดถึงงงงง
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:คิดถึงด้วยเหมือนกัน..จะไม่มีอีกแล้วใช่มั้ย... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:แต่ต้องทำใจถึงยากหน่อยก็เถอะ :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
เรื่องนี้ นั่งอ่านมาเป็นเดือนแล้วค่ะ
โหดมากแต่ละตอน ยาวเว่อร์ แต่ชอบนะ
ชอบคู่ไผ่ฝิ่นนะ ไม่เฟค ไม่แอ๊บ ตรงๆ ดูเรียลดีอ่า
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกได้เรื่อยๆมาเรียงๆ แอบน้ำตาไหลตอนพี่ไผ่บวช
มันซึ้งมากเลยอ่า
เป็นนิยายที่ประทับใจอีกเรื่องหนึ่งค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนต่อไปค่ะ
-
เป็นการไร้สาระที่ฮาและติดเรท คิกๆ ถึงปิดกล้องไปแล้วก็คิดถึงอยู่นะ
-
อ๊างงงง .. น่ารักอ่า ^ ^
-
บอกว่าคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณเรื่องราวดีๆๆๆของพี่ไผ่ น้องฝิ่น และเดอะแกงค์
:กอด1: :L2:
-
คิดถึงมากเลยค่ะ รักคนเขียน รักฝิ่นรักไผ่ รักทุกๆคนเลยค่ะ :กอด1:
ใจหายมากๆๆๆๆๆๆๆๆจบเเล้ว รอตอนพิเศษที่พิเศษอีกนะคะ
ฝิ่นอยากเห็นฝิ่นอ่อย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเี่รื่องนี้ค่า~
ชอบคู่ไผ่ฝิ่นสุดแล้ว หวานกันแบบไม่เลี่ยน55. ชอบต้าร์กะสองแฝดด้วย อิอิ
ชอบที่รักกันแบบนี้ อ่านตอนแรกๆ แล้วไม่อยากให้หวายเจย์ได้กันเองเลย ;'Pp
จะติดตามเรื่องต่อๆ ไปของคนเขียนน๊า ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดี สนุกๆ แบบนี้ให้อ่านค่า
:กอด1:
-
คิดถึงน้องฝิ่นพี่ไผ่.#
-
คิดถึงงงงงงงงงงง :z2:
-
#คุณน้องเหวี่ยง#
“ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ จุ๊บๆๆ”ผมกระซิบและหอมแก้ม คนตัวโตนอนคว่ำหน้ากับหมอน แผ่นหลังกว้างอวดรอยสักลายสวยอดประทับรอยลงไปไม่ได้ มือลูบผมที่เพิ่งตัดมาใหม่
“อืม อีกหน่อย”เสียงงึมงำตอบกลับมา ดึงลงไปนอนกอดจูบปิดปากที่จะเรียกอีก
“อื๊อๆๆ เหม็น”ย่นจมูกนิดๆเป็นการแกล้ง มันปรือตา
“หรือมึงจะลงไปจูบปากล่าง”พูดเรียบๆแต่ตาส่อ
“อันนั้นอ้วกเลยดีกว่า คริคริ”ผมหัวเราะพูดไม่พอมือไปคลำ ดันสู้มือกูอีก
“ติดคอล่ะสิมึงเลยอ้วก”ขยำก้นไม่พอเตรียมจะขึ้นคร่อมแต่เจอดันไว้ก่อน
“พอก่อนทิด เมื่อคืนกูเพิ่งจะติดคอไปหมาดๆ ตอนนี้ไปทำหน้าที่ตัวเองก่อน”ผมพยักหน้าบอก จะรื้อฟื้นท่วงท่าอะไรนักหนา กูนึกว่าปลงไปได้เยอะหลังสึกมา ที่ไหนได้แม่งคึกชวนกูออกศึกตลอด
“เปลี่ยนที่ติดไง”ยังพยายามยัดเยียดของชอบให้ไม่เลิก
“เปลี่ยนไปติดเป้งเนี่ยะนะ พอเลย เอ๊ะ มึงนิ ยัง อื๊อๆ”ผมดันทั้งหน้าทั้งตัวมันออก แต่ไม่รู้แม่งเอากาวตราแมมมอสหยอดเมื่อไรยิ่งดันยิ่งติด เหลือบไปเห็นไอโฟนหัวเตียงเอามือคลำ ตีนก็ลูบไล้หันเหความสนใจมัน ไล่ๆๆๆๆดูๆๆๆๆ ปิ๊ง กดออก นับถอยหลัง 5 4 3 2 1 กดวาง นับในใจ 1 2 3 4 5 จงโทรกลับมา ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด
“อืม พี่ พี่ รับก่อน”ผมลูบหลังขยำก้นมันบ้าง ปากมันซุกไซ้คอผมไม่หยุดเลย
“ไม่เอา”ไม่เอามึงก็เลิกซะทีสิ ผมตะครุบมือที่จะถอดกางเกง
“รับเถอะ อื๊อ เผื่อด่วน”โน้มน้าวมันต่อ
มันสบถนิดๆก่อนจะกดรับไม่ดูด้วยว่าใคร”อะไร”สั้นๆแต่จับอารมณ์ได้ว่า เงี่ยน เอ้ย หงุดหงิด
“ไม่มีอะไร”เสียงปลายสายตอบกลับมาอารมณ์ดี มันขมวดคิ้วหยิบมาดูว่าใคร
“พี่บีม ว่างเหรอ”กูนึกว่าจะขอโทษเขาเสือกด่าเขาอีก
“กูไม่ได้ว่าง กูถามว่ามึงโทรมาทำไม มีอะไรจะถามเพิ่มเติมเรื่องที่กูจ้างมึงหรือเปล่า”พี่บีมถามกลับมา มันขมวดคิ้วผมฉวยโอกาสดึงกางเกงรีบลุกจากเตียงทันที
“ไม่ได้โทร”มันบอกก่อนจะลุกมั่ง ตามองมาทางผมที่เตรียมชุดออกมาวางให้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มันหรี่ตาใส่
“สงสัยแม่งเป็นชู้กัน ไอโฟนกูกับมึง”พี่บีมพูดขำๆ
“อืม แค่นี้นะ”มันจะกดวาง
“เดี๋ยวๆ มึงทำเสียงเหมือนจะฆ่ากูเลยนะตอนแรก”พี่บีมรีบเรียกมันและถาม
“ไม่มีอะไร”มันบอก ชี้หน้าผมไปด้วยรู้แล้วว่าทำไม ผมทำหน้าเอ๋อใส่
“ต้องมีสิ ทำไรอยู่วะ”พี่บีม พี่จะสงสัยอะไรนักหนาปกติไม่เห็นเป็นคนขี้สงสัยเลย
“หึ แค่กำลังจะเย็บผ้า”มันบอกเป็นนัยๆ ทางโน้นเงียบไปพักก่อนจะหัวเราะ มึงไม่บอกเขาไปตรงเลยล่ะ
“อ๋อ เข็มหักซะก่อนว่างั้น”พี่บีมพูดกลับอย่างรู้กัน
“อืม แค่นี้นะพี่”มันพูดลาอีกที
“เออ ยังไงกูขอบใจที่ช่วย”พี่บีมบอกกลับ
“ไม่เป็นไร จ่ายให้ครบแล้วกัน”ดูมีน้ำใจแต่มีน้ำเลือดตามหลัง
“สัด กูรู้แล้ว ว่ามึงต้องเลี้ยงเมีย”แกใส่มั่ง แต่น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะวางไป พี่บีมแฟนพี่กี้ขอให้มันไปช่วยสอนพิเศษที่มหาวิทยาลัยที่แกสอนอยู่ พอดีคนที่ทาบทามไว้ในตอนแรกเกิดอุบัติเหตุรถชนขาหัก แกก็เลยคุยกับมันแต่ไม่บังคับ ด้วยความที่รู้จักกันดีมันก็ไม่ปฏิเสธ เพราะตอนเรียนพี่บีมกับพี่กี้ก็ช่วยมันมาตลอด พวกพี่ๆก็ติดภารกิจของแต่ล่ะคน มันวางสาย ดูนาฬิกาและมองหน้าผม
“อย่าบอกนะว่ามึงดูเวลาจะล่อกูต่อ”ผมพูดดักคอมัน
“มึงอยากล่ะสิถึงมีความคิดแบบนี้”มันพูดเยาะใส่ผม
“หน้ามึงต่างหากที่สื่อความคิด”ผมว่ามันก่อนจะเลือกเนคไท
“ไม่ใส่ อึดอัด”มันโบกมือบอก
“เขาไม่ว่าเหรอ”ผมถาม
“ไม่รู้”ตอบหน้าตาเฉย
“ติดไปก่อน เขาไม่ว่าค่อยถอด”ผมบอก มันไม่พูดอะไรอีกหยิบสมุดมาจดยิกๆ ผมชะโงกหน้าไปดูมันเอาหลบแต่ไม่ทันผมดึงได้รีบเปิดดู อ้าปาก “เฮ้ย มึงเป็นเอามากนะเนี่ย ไหนบอกไม่คิดไง”ผมว่ามันเกือบจะปล่อยก๊ากออกมา
“กูไม่ได้คิดแต่กูจดกันลืม ว่ามึงขัดขืนกูกี่ครั้ง”มันตอบหน้าตาเฉยแต่การกระทำโคตรหื่น
“ไอ้ที่กูสมยอมมึงไม่จดลงไปด้วยล่ะ ไว้หักลบ”ผมบอกกลับ
“สมุดไม่พอ”ตอบแค่นั้น ผมจิ๊ปากใส่ มันก็ยักคิ้วก่อนไปตรวจเอกสารเตรียมความพร้อม
”แหม เตรียมพร้อมนะครับอาจารย์สิปปะ”ผมแซวมันไม่ได้อีกและ
“ก็ลูกศิษย์มันน่าสอน”มันยักคิ้วทำเอากูหุบยิ้ม
“มึงไปยกเลิกพี่บีมเลย บอกกูไม่อนุญาต”ผมดึงแขนมันที่กำลังจะเข้าห้องน้ำ
“มึงเป็นคนให้กูรับเองนะ”มันย้อนผมหน้าตากวนตีน อื๊อ ยอกย้อน ใช่ตอนแรกกูคะยั้นคะยอมึงเอง
“ถ้าไม่ใช่พี่บีมกับพี่กี้กูไม่ยอมหรอก”ผมเตะขามันที่จับไว้ทันดึงเข้าไปหาตัว
“กูก็เห็นแก่พี่บีมกับพี่กี้เหมือนกัน หึหึ”มันย้อนศรผม ผมหรี่ตาใส่มัน
“ก็ได้ กูยอม แต่มึงต้องยอมกูบ้าง”ผมยอมแต่ต่อรองมัน
“กูยอมมึงตลอดเคยขัดขืนที่ไหน”มันอุ้มผมเข้าห้องน้ำ วางหน้ากระจกพยักเพยิดไปที่อุปกรณ์โกนหนวด ไปตัดผมเขาจะโกนก็ไม่ให้โกน บอกว่าเป็นหน้าที่ผมไม่งั้นจะมีเมียไว้ทำอะไร ถุย หน้าที่อื่นก็เห็นยกให้กูเหมือนกัน
“เออ กูเห็นมีเรื่องเดียวเนี่ยะแหละที่มึงสมยอม”ผมจิ้มหน้ามันที่ยักคิ้วใส่ก่อนจะบีบโฟม ลงมือทำให้เสร็จสรรพค่อยลดความเถื่อนลงมาหน่อย ตอนแรกแม่งอย่างกับโจร ตั้งแต่สึกมันไว้ผมยาวจนมัดได้ หนวดเฟิ้ม ไซ้ทีโคตรมันส์
“มีเรื่องอะไร”มันถามผมหลังโกนเสร็จ หยิบแปรงที่บีบยาสีฟันใส่ไว้ให้แล้ว ผมกอดเอวมัน
“น้องไปทำงานกับพี่เอ็กซ์นะ”ผมเปิดปากอ้อนทันที
“กูไม่ให้ไป”มันตอบทันทีไม่มียั้งคิด ถ้ายังจำได้พี่เอ็กซ์เป็นเจ้าของสนามรถแข่ง แกคุยกับผมเมื่อตอนที่มันไปบวชว่าอยากให้ไปทำงานด้วย แค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น เด็กที่แกจ้างลาออกไปเรียนต่อ แกไม่ได้ขัดขวางมีแต่สนับสนุน ถึงแกจะเอี้ยก็เถอะอันนี้แกพูดเอง พี่แป๊ะ พี่โดม พี่แบงค์ รับประกันความเอี้ยของแกอีกชั้น
“แค่วันหยุดเอง”ผมเร้ารื้อต่อ ก็มันว่างนี่หว่า จ๊อบในเน็ตก็ปิดไปแล้ว ไม่ใช่ใครพี่ทิดสั่ง ขายได้อย่างเดียวห้ามรับงาน เอาไว้เรียนจบพร้อมเมื่อไรค่อยมาคิดอีกที
“พี่ก็รู้จักแกนิ”ผมบอกหันไปอีกทีมันแก้หมดแล้ว ถอยห่างก่อนดีกว่าเพื่อความปลอดภัย
“แล้วไง ก็กูไม่ให้ไป”มันถามปิดม่านเปิดฝักบัวอาบ
“ทำไมล่ะ ไม่ไว้ใจกูเหรอ”ผมถามต่อ แต่ก่อนพี่เอ็กซ์จีบผม แต่พอรู้ผมกับมันเป็นแฟนกันแกโวยนิดๆแต่ไม่ติดใจอะไรแซวกันขำๆมากกว่า
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”มันบอก ผมก็คิดนะว่าไม่ใช่
“แล้วทำไมล่ะ”ผมเริ่มหงุงหงิง
“มึงคิดให้ดีเรื่องอะไร”มันพูดเรียบๆ ผมเงียบไปอึดใจ นั่งบนฝาชักโครก
“ไม่ทำแล้ว”ผมที่นึกได้แล้วว่าเรื่องอะไร เมื่อช่วงมันบวช ผมไปทำงานกับพี่เอ็กซ์ ทีนี้มีการประลองความเร็วกัน ด้วยความที่ผมก็ชอบเรื่องนี้อยู่แล้ว เลยขอลองด้วย พี่เอ็กซ์ พี่พายและพี่ๆ รีบส่ายหน้าเลยบอกไม่อยากมีปัญหากับพระในตอนนั้นนะ ผมบอกไม่เป็นไรหรอกไม่ได้เอาเป็นเอาตาย จนพวกแกยอม พวกเพื่อนผมก็ห้าม วันแข่งผมเช็ครถด้วยตัวเองแต่ไม่นึกว่าจะพลาด แข่งจนรอบสุดท้ายเข้าเส้นชัยไปแล้ว แต่รถมันหยุดไม่ได้ผมตกใจเหมือนกันพยายามประคองสติประคองพวงมาลัย ตัดสินใจแถเข้าขอบสนามที่ไม่มีคนชนละไปเรื่อยๆจนมันลดความเร็วปลดล็อคเปิดประตูโดดออกมา ผลคือ ขาแพลงนิดหน่อย ต้องขอบคุณระบบเซฟตี้ที่สวมเอาไว้ พวกแกกับเพื่อนผมตกใจมากรีบเข้ามาดู ยิ่งพี่เอ็กซ์เหงื่อตกกลัวมากๆ กลัวทั้งพระกลัวทั้งผมเป็นอะไร ผมต้องปลอบใจแกจนหายเครียด ปิดเงียบมานานจนพระสึก ไม่มีใครพูดหรอกครับแต่ผมเป็นคนบอกเองไม่อยากให้มารู้ทีหลัง มันเงียบมากเงียบจนน่ากลัว ผมบอกขอโทษ เพราะรับปากไว้แล้ว แต่คิดแค่เรื่องขับตามท้องถนนไม่ได้คิดถึงเรื่องแข่ง สักพักมันเข้ามากอดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมไม่เคยเห็นมันทำหน้าแบบนี้มาก่อน ผมปล่อยโฮพูดแต่ขอโทษไม่รู้กี่ครั้ง แค่มองหน้ามันผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว ไม่มีการพูดมีแต่กอดและสายตาที่สื่อออกมา
“ตามใจ”มันพูดหลังจากออกจากห้องน้ำแล้ว ผมเดินไปกอดซุกหน้า
“ไม่ไปแล้ว น้องขอโทษพูดไม่คิด ฮึก”ผมบอกพยายามกลั้นเสียงสะอื้น มันหยุดหันมากอด
“อย่าร้องไห้ ไม่ชอบฟัง ที่พูดไม่ใช่ประชด แต่กูเชื่อใจว่ามึงจะไม่ทำอีก”มันพูดเสียงทุ้ม ยิ้มและพยักหน้าให้”มันเป็นสิ่งที่มึงชอบ กูไม่อยากขัด ยังไง กะ”
“ไม่เอา ไม่ไปแล้ว ไม่ทำแล้ว อย่าโกรธอย่าทิ้งกูนะ”ผมเริ่มฟูมฟาย มันกอดผมแน่นกว่าเดิม
“น้อง ใจเย็น ชู่ว”มันตบหลังผมจุ๊ปากให้ตั้งสติ ผมสะอื้นเงียบๆ จนผ่านไปสักพัก
”เย็นนี้จะทำอะไรให้กูกิน ไหนบอกสิ”มันเปลี่ยนเรื่อง ถามผมที่ติดกระดุมเสื้อให้ ผมทำท่าคิดมันยิ้มกอดไหล่เดินไปโต๊ะกินข้าวที่มีกับข้าวสองอย่าง ต้มจืด กับ หมูทอด
“พี่อยากกินอะไรล่ะ”ผมถามตักหมูทอดใส่จานให้
“บอกแล้วจะทำได้เหรอ”ยักคิ้วตักข้าวเข้าปาก ผมทำอาหารได้หลายอย่างแล้วนะ คิดดูขนาดปลาทูผมยังทอดอร่อยเลย หุหุ
“ทำได้ แต่จะกินได้หรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง”ยักคิ้วตอบกลับมั่ง มันส่ายหน้า กินต่อจนเสร็จ ผมหยิบเสื้อสูทกับกระเป๋าจะเดินลงไปส่งที่รถ ตั้งแต่จบเรื่องนั้นไม่มีครั้งไหนที่มันจะปล่อยให้ผมขับรถไปไหนมาไหนเอง นอกจากจำเป็นจริงๆ ผมก็ระวังมากขึ้นไม่อยากให้มันไม่สบายใจ
“กูลงไปเองดีกว่า ถ้ามึงไม่อยากได้ผัวขี้คุกเพิ่ม”มันรับเสื้อกับกระเป๋าจากมือ ผมอ้าปากก่อนจะหัวเราะเมื่อนึกได้ว่าตัวเองใส่เสื้อกล้าม ส่วนช่วงล่างน้องๆกางเกงใน ลึกๆคุณพี่ขี้หึงแต่จริงๆขี้หวง
“กูว่ามึงอ้างมากกว่า อีแครอทมันไปเรียนช่วงนี้เหมือนกัน”ผมจับปกเสื้อพูดใส่อีกที นังกระต่ายยันยื่นหน้าแถมอกมาคุยตลอดถ้ามีโอกาส
“ใครบอก”มันเลิกคิ้วใส่
“กูนี่แหละบอก”ผมจัดเนคไทอีกหน ดูจะเบี้ยวนิดๆ
“มั่ว เขาเรียนช่วงบ่ายโน่น”มันจิ้มหัวผม พูดใส่ยิ้มๆ เลยทุบไปสองปึก
“ว่างๆจะแอบไปดู ระวังตัวไว้เถอะ อาจารย์สิปปะ”ผมบอกก่อนจะโดนจูบปิดปากอีกที
“ลูกศิษย์คนไหนสอนไม่สนุกเท่าคุณมันตาหรอก โดยเฉพาะวิชาดนตรี โทนเสียงไม่มีตก หึหึ”มันกระซิบชิดปาก ผมยกยิ้ม
“วิชายืดหยุ่นก็ออนท็อปนะ”กระซิบกลับมั่งเลยโดนเขกหัวซะ แถกันตลอด ได้เวลาไปสักที อืม ทำอะไรดีหว่า เก็บห้องดีกว่าเดี๋ยวเจ้าหน้าที่ได้กลิ่นซากเด็กในถุงยาง ไม่ไหวๆเต็มไปหมด ผมลงมือขจัดหลักฐานทันที
/
/
/
“อีฝิ่น มึงไปไหนหรือเปล่าตอนเย็น”เสียงนังออยพูดมาตามสาย ผมกำลังนั่งดูหนังหลังดูดฝุ่น และส่งหลักฐานชิ้นสุดท้ายขึ้นราวตากผ้าไปแล้ว
“ว่าจะไปซื้อของ”ผมตอบมัน หลังปิดเครื่องแล้ว
“ดีเลย กูไปรับ”มันทำเสียงร่าเริงมาก
“อย่าเย็นมากนะ กูต้องมาทำกับข้าวอีก”ผมบอกมัน จนได้ยินเสียงหัวเราะ
“อุ้ย เดี๋ยวนี้ทำตัวผีบ้านผีเรือนนะเพื่อนกู กลัวผัวเหรอคะ คุณนาย”มันแซวผม
“แหม อีคุณหญิง ทำอย่างกับมึงไม่เป็น เดี๋ยวนี้ไปไหนที กดเบอร์ไอ้เป๊บก่อนเบอร์คุณเตี่ยมึงอีกนะ”ผมว่ามันกลับไปมั่ง อีนั่นคิกคัก ไอ้เป๊บมันดูมึนเหมือนไม่มีอะไร แต่มีทุกครั้งถ้าอีออยไปไหนไม่บอกมันได้มีแน่ ไม่ใช่ว่ามันห้ามหรือต้องรายงานมันตลอด คือบอกได้ก็บอกมันจะพาไป แต่ถ้าส่วนตัวมากมันก็ไม่ก้าวก่าย ผมกับไอ้ไผ่ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน บางอย่างก็มีขอบเขตซึ่งกันและกัน
“เออ บ่ายสองมึงลงมารอกูเลย”มันยอมรับก่อนจะสั่ง
“อืม น่าจะทัน เอ๊ะ บ่ายสอง”ผมกะเวลา ก่อนจะนึกได้ดูนาฬิกาที่ผนังข้างในเป็นรูปผมกับมัน”อีห่าจิก อีกห้านาทีบ่ายสอง กูถามจริงๆมึงสิงสถิตอยู่ไหนตอนนี้”ผมด่ามัน เดินเข้าห้องเปิดตู้เสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นกางเกงขายาว
“ฮ่าๆๆๆ กูแดกก๋วยเตี๋ยวหน้าคอนโดผัวมึงนี่แหละ เร็วๆล่ะ”มันหัวเราะก่อนจะวางสาย
“เวร ถ้ากูปวดขี้มึงนั่งรอไปเถอะ”ผมบ่นมันแต่งตัวไม่ถึงสองนาที รี่ไปหามันไม่ได้กลัวแต่อยากแดกก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน นั่งได้สั่งทันที มันกลั้นหัวเราะที่เห็นผมหัวกระเซิงวิ่งข้ามถนนมาหามัน
“มึงไม่ขึ้นไปหากูล่ะ”ผมตีมือมันที่กำลังคีบลูกชิ้นจนมันเด้งลงพื้น
“อีเลว ลูกชิ้นกู”มันด่าผม
“สม เสือกแกล้งกูก่อน”ผมลอยหน้าใส่มัน จนก๋วยเตี๋ยวมามันเลยแฮบไปหนึ่งลูก ก่อนจะโซ้ยคนละสองชามเป็นอันจบ
“พี่ไผ่ไม่อยู่เหรอ”มันถามหลังจากจอดรถที่ห้างแล้ว
“ไปสอน”ผมบอกมัน หยิบกระเป๋าสะพาย
“สอนอะไรวะ”มันทำหน้างง ลืมไปว่ามันยังไม่รู้ ผมก็เล่าให้มันฟัง
“ตาย มีผัวใหม่เป็นอาจารย์เชียวนะมึงคราวนี้ คริคริ”มันล้อผม ตาก็มองไปเรื่อย เหล่หนุ่มบ้างเดี๋ยวนี้ดูไม่ออกเลยว่าคู่จริงหรือคู่จิ้น ดารานักร้องบางคนผมดูว่าเขาไม่ได้เป็นนะ คงเป็นเพราะกระแสจิ้นมาแรง บรรดาแฟนคลับสาววายก็ยิ่งชอบ ที่ญี่ปุ่นเขามีเซอร์วิสแฟนด้วยนะ ใครอยากให้คู่กับใคร ก็จัดไป
“สีนี้สวยไหม”มันส่งอายแชโดว์สีน้ำตาลทองมาให้ดู
“มึงใช้เองเหรอ”ผมแซวมันที่ยิ้มชื่นชมเหมือนจะใช้ซะเอง ก่อนจะลองแต้มๆ
“กูใช้เป็นเพื่อนมึงไง ดอก อีเจ๊กูน่ะสิ ใช้ให้มาซื้อ มึงดูลิสต์มัน”มันเหน็บพูดถึงเจ๊มันเซ็งๆแต่ก็ทำตามทุกครั้ง เพราะรายได้ที่ตามมาพอที่มันจะหุบปากได้
“ยี่ห้อนี้ดีกว่ามั้ง”ผมส่งอีกยี่ห้อให้มัน ผมก็ไม่เคยใช้หรอกแต่ที่ผ่านมาจะใช้วิธีจับผิวเนื้อดู ถ้าลูบแล้วไม่ค่อยเป็นผงจะค่อนข้างดีติดทน มันลองก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย
“ตัวนี้มาแรงค่ะ รับรองติดทนนาน แต่เวลาล้างก็ง่ายค่ะ”พนักงานสาวแนะนำ มันพยักหน้าก่อนจะเลือกอีกสองสามอย่าง
“ว่าไง”ผมรับสายโมนิคที่โทรเข้ามา ข้างๆเป็นใครไม่ได้ นังนีสองตัว
“มึงซื้อบราให้กูหน่อย ไซส์เดิมเสริมนิดๆ”มันจีบปากจีบคอสั่ง
“กูด้วย สีแจ่มๆ”นังจ๋า
“ลูกไม้พริ้วๆ”นังหยี
“กูเป็นผัวพวกมึงหรือไง สั่งซะ”ผมเหน็บพวกมัน นั่งดูรายการแฟชั่นชุดชั้นในมั้ง อยากได้ขึ้นมาทันที คราวก่อนไปอังกฤษกับไอ้ไผ่ผมก็ขนซื้อมาให้พวกมันไม่ใช่น้อย
“เป็นได้ก็ดีสิ ใครได้มึงเป็นผัวสบายตาย คริคริ”อีโมนิคชอบใจ มันบอกผมเอาใจเก่ง
“ใช่ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า”นังจ๋า
“ผัวกูแต่ประตู(หลัง)ของคนอื่น มันแซด”นังหยีพูดต่อ ทำเสียงน่าถีบ ก่อนจะหัวเราะเป็นที่รู้กันว่าประตูอะไร
“สตรอ ได้พวกมึงเป็นเมีย กูยอมเสียประตูดีกว่า”ผมว่ามันกลับมั่ง
“ถุย อย่ามาแรดมึงอยากเสียตั้งนานแล้ว”อีโมนิคทำเสียงใส่ อีออยจ่ายเงินอยู่
“แน่นอน โดยเฉพาะกุญแจดอกปัจจุบันประตูกูยิ่งชอบ”ผมตอบมันกลับเสียงแรดๆ เสียงพวกมันฮิ้ววี๊ดวิ๊ว จิกกันนิดๆตามประสาก่อนจะวางสายเมื่อสั่งเสร็จ
“มันฝากซื้ออะไรล่ะ”อีออยถามหลังออกจากร้านแล้ว
“ชุดชั้นใน”ผมตอบ อีออยเลิกคิ้วก่อนจะส่ายหน้าเป็นเรื่องปกติ ไม่ผมก็มันต้องซื้อไปให้ถ้าพวกมันฝาก ตรงดิ่งไปร้านขึ้นชื่อร้านหนึ่ง เข้าไปเลือกๆ เป็นผู้หญิงก็น่าอิจฉานะมีของสวยๆให้เลือกใส่เยอะแยะ ตั้งแต่หัวจดเท้า
“อันนี้เหมาะกับมึงดีนะ”อีออยหยิบชุดลูกไม้มาทาบอกผม
“ตีนเหอะ เบ้าอย่างกับหมวก”ผมดันกลับให้มันที่ยังเอากางเกงในทาบข้างล่างผมไปด้วย อืม ลายนี้เหมาะกับหนูจ๋า ยาหยีดี อีโมนิคมันชอบสีแจ๋นๆ สีแรกที่นึกถึง แดงเท่านั้น และมันก็ใส่ขึ้นนะ
-
“อุ้ย ไม่เจอกันนาน เปิดตัวแล้วเหรอ”เสียงหวานแฝงความดัดจริตทักทาย
“หรือว่า มาซื้อให้คุณแม่จ๊ะ คิกๆ”แอนนี่และผองเพื่อน พูดจาลามปาม
“ใช่ มาซื้อให้คุณแม่ ว่าแต่คุณป้าไม่ซื้อไปฝากคุณแม่บ้างเหรอ แต่ดูแล้วหน้าตาอกตัญญูแบบนี้คงไม่หรอก”ผมยกยิ้มว่ากลับ ทำเอาชักสีหน้า
“อีฝิ่น ปากเสียไม่เลิกนะ”นังแอนนี่จิกตาว่าใส่
“ใจเย็น ฉันว่ามันซื้อไปใส่เองมากกว่า”นังแป้งที่ยังไม่เลิกโบะแป้งใส่คอนเทค
“ก็แน่ล่ะของปลอมจะสู้ของจริงได้ไง”นังอะไรไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า แต่หน้าตาประเภทเดียวกัน พูดเหมือนรู้จักกูดี
"นั่นสิ ลืมไป ว่าแต่เลิกกันหรือยังล่ะ”นังแอนนี่ปรับสีหน้าเป็นยิ้มเยาะ
“เลิกแล้ว”ผมตอบ อีกฝ่ายยิ้มมากขึ้น”เลิกทั้งเมื่อคืนและเมื่อเช้า และก็เลิกๆๆทุกวัน จะดูไหมล่ะรอยยังอยู่เลย แต่ซากทิ้งไปแล้ว อยากดูก็ไปคุ้ยที่ถังขยะเอาเองแล้วกันนะ”ผมพูดต่อแบะเสื้อให้ดูรอยที่ยังคาอยู่ทำเอาหุบยิ้มทันที
“หึ รอยผัวใหม่ล่ะสิ เกย์อย่างแกมั่วจะตายมีหรือจะมีผัวเดียว”ไม่เชื่อกูไม่ว่า แต่ดูถูกอย่างนี้
“ไอ้ความมั่วมันไม่ได้เลือกเพศหรอก มันอยู่ที่สันดานมากกว่า อย่าเอาสันดานตัวเองมาเหมารวมคนอื่นสิ”ผมเดินไปพูดใกล้ๆนังแอนนี่ที่เขยิบหนี อ้าปากพะงาบๆ”ฉันจะมีผัวเก่าหรือผัวใหม่ก็เป็นคนๆ แต่ไอ้ที่ไม่ใช่ผัวและเอาตัวเองไปสมสู่แทบทุกคนน่ะเรียกว่าอะไร”ผมแสยะยิ้มพูด
“อีฝิ่น อีบ้า แกว่าฉันเป็น”ชี้หน้าด่าไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวคิด
“แอนนี่ แกจะยอมรับทำไมว่าเป็น”นังแป้งพูดเหมือนจะดูดี แต่เหมือนซ้ำเติมชอบกล
“อีแป้ง ฉันยังไม่ได้พูดแกมาว่าฉันยอมรับได้ไง อีบ้า”หันไปแว็ดใส่เพื่อนที่ทำหน้างง อีกคนที่มาด้วยกันทำหน้าไม่ถูก พอดีกับนังออยเดินกลับมา
“ดีนะ กูนึกได้ว่าไม่ได้ซื้อมาสคาร่ากับที่พอกหน้า ไม่งั้นกูโดนด่าเละแน่ ยี่ห้อนี้ดีไหม”นังออยเหมือนตาบอดคุยกับผมเหมือนมีแค่สองคน
“หึ ไอ้ของพรรค์นี้มันไม่ได้ทำให้พวกแกดูดีขึ้นมาหรอก หน้าด้าน”ยังปากดีไม่เลิก พนักงานขายเริ่มสังเกตแล้วว่าตรงนี้มีอะไรผิดปกติ แต่ผมยิ้มและโบกมือว่าไม่มีอะไรเพราะไม่อยากมีปัญหาแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดอย่างนั้นทำหน้าเยาะ
“ใช่ แค่พวกแกเข้ามาร้านขายของผู้หญิงนี่ก็โรคจิต ทุเรศ พออยู่แล้ว”นังแป้งใส่ต่อ พูดเสียงดังขึ้นให้ลูกค้าคนอื่นมองมาทางนี้ นังออยมองหน้าผมไม่ถามเพราะจำได้แล้วว่าใคร
“ทำไมจะเข้าไม่ได้ ร้านเขาไม่ได้ติดป้ายนี่ว่าห้ามเพศไหนเข้า นอกจากสัตว์ แต่นี่ยังเล็ดลอดอมมาในปากอีก”นังออยจัดให้อีกดอก เอาสิมึง ทำเอาแทบกรี๊ดแต่หุบได้ทัน จิกมือเม้มปาก ก่อนแป้งจะเล่นทีเผลอดึงของจากมือไปเทลงพื้น
“มันจะมากไปแล้วนะ”อีออยชักเริ่มโมโหแล้ว ผมจับแขนมันไม่ให้เข้าทำอะไรอีกฝ่าย ยังไงก็ผู้หญิงโดยเฉพาะผู้หญิงประเภทนี้อย่าทำร้ายร่างกาย ให้ทำร้ายทางวาจาพอ
“ทำไม ก็บอกแล้วไงว่ามันไม่เหมาะกับพวกแก”นังแป้งพูดไม่พอ เอาเท้าเหยียบของด้วย
“ใช้ไปมันก็ไม่ได้ทำให้พวกแกมีหน้าอกมีหม้อขึ้นมาหรอก”นังแอนนี่พูดจบก็กระชากชุดชั้นในมือผมอย่างแรง ชูไปมาเป็นการเยาะ
“เสียดายของเหรอ เก็บไปสิ มาสคาร่า ที่พอกหน้า คริคริ”เพื่อนอีกคนก็ชอบใจ เอาเท้าเขี่ยไปมา ผมนับหนึ่งถึงสองพอแล้ว อีออยถลาแต่ผมจับไว้ก่อน
“ปล่อยไป”ผมบอกอีออย
“มันทำขนาดนี้เนี่ยนะ กูไม่ยอมหรอก”อีออยทำหน้าไม่เชื่อว่าผมจะปล่อย มันไม่ยอม
“กูหมายถึงของ ปล่อยไป”ผมพูดเรียบๆ
“หึ ของไม่เหมาะกับตัวเองก็ต้องปล่อย จริงไหม”พูดทำเสียงยักไหล่ พากันหัวเราะเยาะ
“ใช่ ไม่เหมาะกับตัว แต่มันก็ไม่เหมาะกับหน้าพวกเธอเหมือนกัน”ผมกอดอก
“แน่นอน หน้าฉันไม่เหมาะกับของถูก”ย้อนกลับหน้าเชิด
“ไม่ใช่ราคาแต่หมายถึงประเภท หน้าอย่างนี้ใช้ประเภทครีมไม่ได้หรอก ต้องใช้แบบผง และขอแนะนำ”ผมพูดเรียบๆเดินไปใกล้ ผงะนิดหน่อยมองเลิ่กลั่กว่าผมจะทำอะไร
”ผงกะหรี่เหมาะที่สุด”ผมกระซิบเน้นเสียงใส่ทำเอาอ้าปากค้าง จะว่าปากจัดหยาบคายกับผู้หญิงผมยอมรับ ผมบอกแล้วทางกายผมไม่ทำ แต่วาจาผมจัดให้ นี่อุตส่าห์มารยาทดีแล้วนะแค่กระซิบ ดีแต่ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองข่าวคาวก็เยอะใช่น้อยแถมโดนรีไทด์ออกจากมหาลัยด้วย พ่อแม่ตามปิดข่าวยัดเงินให้เท่าไรไม่มีสำนึกเรียกว่ารวยทางทรัพย์อับจนทางปัญญาจริงๆ คนพวกนี้
“เออใช่ แนะนำมาสคารูควบคู่ไปด้วยเลย ดูจะชอบคัน ไม่ต้องบอกนะว่าปัดบริเวณไหนจะได้หายคัน”อีออยซ้ำเข้าให้ ทำเอากรี๊ดออกมา น้องนักศึกษาที่อยู่ใกล้หัวเราะกันคิกคัก
“มีอะไรกันเหรอค่ะ”พนักงานขายเดินเข้ามาถาม
“เธอต้องจัดการพวกโรคจิต ปล่อยเข้ามาได้ไง ร้านขายของสำหรับผู้หญิงแท้ๆ”แอนนี่หันไปบอกพนักงานขาย ย้ำตรงแท้ๆ เดี๋ยวก็ถูกคุณพี่แต่งหญิงแต่เคราเพิ่งโกนตบเอาหรอก มาสามคนแอบยกนิ้วให้ด้วยก่อนจะจิกตาใส่พวกปากไม่มีหูรูดสงสัยย้ายไปที่ตูดกันหมด
“จัดการน้องฝิ่นเหรอคะ”พนักงานถามซ้ำ
“ใช่ ไม่งั้นมีเรื่องแน่”นังแป้งพูดอย่างเอาเรื่อง
“พวกคุณคงเข้าใจผิด น้องฝิ่นกับน้องออยไม่ใช่โรคจิตนะคะเป็นลูกค้าประจำของร้านเราเอง และร้านเราไม่ได้จำกัดเพศด้วยค่ะ บางทียังมีคุณสามีที่ดีมาซื้อให้ภรรยา และคุณลูกชายที่น่ารักซื้อให้คุณแม่ก็มีค่ะ”พนักงานชี้แจงอย่างสุภาพ ทำเอาสามคนพูดไม่ออก มัวไปทำตัวเป็นกบอยู่หว่างขาหรือไงถึงได้ไม่รู้ว่าไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร ขนาดผ้าอนามัยผมยังเคยไปซื้อให้แม่ ให้พวกมันสามตัวรวมไปถึงพี่น้อยด้วย ดีนะที่ป้านวลเข้าวัยทองไปซะก่อนไม่งั้นผมก็จัดให้ คิกคิก
“และก็ของในมือเดี๋ยวช่วยชำระเงินที่เคาน์เตอร์ด้วยนะคะ”พนักงานพูดด้วยรอยยิ้มตามหน้าที่
“จะชำระได้ไง ฉันไม่ได้ซื้อสักหน่อย”แอนนี่ชูของเหมือนจะปาใส่ ผมยกยิ้มสะกิดอีออยให้สังเกตดีๆ มันเพ่งมองก่อนจะยิ้ม
“ของยังไม่ได้ออกจากร้านจะจ่ายได้ยังไง”นังเพื่อนอีกคนที่รู้แล้วว่าชื่อ ปูเป้ พูดมั่ง
“ค่ะ ของไม่ได้ซื้อ ของไม่ได้ออกจากร้าน แต่บาร์โค้ดถูกดึงออกก็ถือว่าได้ซื้อแล้วล่ะค่ะตามกฎของร้าน”พนักงานอธิบายพร้อมชี้ไปที่พื้นที่มีหลักฐานตกอยู่และชี้ไปที่ป้ายด้วย ทำเอาเหวอ
“แก แกแกล้งพวกฉันเหรอ แกดึงออกใช่ไหม”แอนนี่หันมาชี้หน้าผมที่ยักไหล่
“แกล้งอะไร กระชากไปจากมือเอง อาจจะขาดตอนนั้นก็ได้ ดูสิสายขาดด้วย”ผมตอบไม่รู้ไม่ชี้แต่มือชี้ไปที่ชุดชั้นใน แอนนี่เข้าใจถูกแล้วผมดึงออกเองห้าตัวรวดตอนกระชากผมทำเป็นยื้อนิดๆเข้าทาง คุณเธอกระชากอย่างแรง ผมรู้ไม่ใช่วิธีที่ดีแต่เป็นวิธีที่เหมาะกับคนที่ชอบทำลายของคนอื่นก่อน
“ใช่ๆ ลูกไม้พังเลย เสียดายจัง คราวหลังขอดีๆก็ได้ ยังไงของพวกนี้เราก็ไม่ได้ใช้หรอกมันไม่เหมาะ แค่จะซื้อไปฝากคุณแม่กับคุณพี่เท่านั้นเอง”อีออยแกล้งทำหน้าเสียดายเหน็บประโยคที่พูดกลับคืน
“พวกแก อี”เงื้อมือ
“พอได้แล้วค่ะ ถ้ายังไม่จบดิฉันจะเชิญเจ้าหน้าที่แล้วนะคะ”พนักงานบอกก่อนจะยกวอที่พกติดตัว สามคนหันไปมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ไม่รับฝาก ถ้ายังไม่จบจะเคลียร์กับลูกเจ้าของห้างก็ได้นะ คั่วอยู่ไม่ใช่เหรอ ดีเหมือนกัน”ผมพูดดักคอ ถ้ายังจำไอ้พี่แทนได้ก็ใช่แล้วครับห้างมัน แอนนี่ตามจิกตามคั่วอยู่ คราวก่อนก็เจอน้องนาวจวกไปที พี่กี้เล่าให้ฟังน่าจะที่ผับ ทำเอาไอ้พี่แทนปวดหัวไม่ไปผับอีกนานเลย
“เชิญทางนี้ค่ะถ้าหมดเรื่องแล้ว”พนักงานเห็นว่าอีกฝ่ายไม่โต้ตอบคงจะจุก เลยผายมือ ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เดินฮึดฮัดไปจ่ายเงิน ผมไม่อยากจะหัวเราะเยาะให้เปลืองเสียง
“กูไม่อยากจะสมน้ำหน้า แต่มึงไม่ตกจริงๆว่ะเพื่อน”นังออยพูดไม่อยากแต่หน้ามึงสุดฤทธิ์แถมชมกูอีก นานแล้วที่ไม่ได้บริหารปากด้วยคำพูด บริหารแต่ทางกายภาพอย่างเดียว
“ไปเถอะ เอาไว้คราวหน้าค่อยมาซื้อให้พวกมันใหม่”ผมตบไหล่อีออยให้เดินออก ส่งยิ้มให้พนักงานขายอีกรอบ พามันไปซื้อของที่ถูกเขวี้ยงลงพื้นไปแล้วใหม่ มันเลยพาไปเลี้ยงส้มตำนอกห้างปลอบใจผมหลังจากทำยำยำแจกไปแล้ว ยำยำนะครับ อย่าเติม ระ เข้าไปนะพวกผมไม่ขนาดนั้น หุหุ
/
/
/
“ฮึ่ม ฮึ่ม อื๊อ ไอ้ ไอ้”เสียงผมเองครับไม่ได้มีอารมณ์ทางเพศ แต่กำลังหงุดหงิด“นี่มึงไปสอน หรือไปประกวดเดอะสกาย เข้าบ้านเคเอฟ มีทั้งแฟนเพจ ไอจี ตามถี่ยิบ”ผมบ่นไล่เปิดไปเรื่อยๆ แค่สามวันคนเข้ามาตามติดมึงร่วมหมื่น นั(ง)กศึกษาสาวๆตัวตั้งตัวตีทำให้
“ดูไรวะ”มันถามหลังอาบน้ำเสร็จ
“ดูไอ้เชี่ยนี่มันชักว่าวอัพลงเพจ”ตอบอย่างหงุดเงี้ยว
“ไม่เห็นมี”มันดูแวบๆและพูด
“อื๊อๆๆๆ นี่ๆๆๆๆ ไอ้ควายยยยยย”หมั่นไส้ทุบแม่งเลย
“เฮ้ย ไม่มีให้ดูก็พาลโว้ย”ไม่สำนึก ปัดมือผมไปมายิ้มใส่กูอีก
“นี่อะไร อย่าเสือกตอบไอแพดนะมึง”ผมจิ้มไอ้แพดส่งให้มันดูพูดดักคอ
“ไอเลิฟยู”ตอบซะกูเหวอ
“สาดดดดดดด กูไม่ขำ ไม่มีอารมณ์ อย่ามากวนตีน”ผมลุกไปทุบมัน แต่รู้ได้ว่าหน้าแดงกับมุกเสี่ยวๆ
“ไม่มีอารมณ์แต่หน้าแดงโว้ย หึหึ”มันยังกวนประสาทไม่เลิก ทุบแม่งจนเหนื่อยมันเลยกอดไปทับบนตัวมัน ตบก้นประเลาะ
“มึงอ่ะ”ผมพูดอู้อี้กับซอกคอกัดด้วย
“มันก็แค่สิ่งที่สร้างกูไม่ใช่ซุปตาร์ เดี๋ยวก็ซาไปเอง”มันบอกผม
“รู้แล้ว”งอนนิดๆอดไม่ได้
“ก็หายสิ”มันเม้มหูผมย่นคอหนี
“หายแล้วแต่อยากงอน”ผมพูดใส่กัดจมูก
“อยากให้ง้อ”มันเลิกคิ้ว
“อืม นิดนึง”ผมยิ้ม ก่อนจะโดนพลิกไปข้างใต้
“ก็ได้”มันตกลง ผมรอฟัง”แต่กระทำนะ พูดไม่เก่งว่ะ หึหึ”ผมหุบยิ้มพร้อมหุบขา ส่ายหน้าไปมา มันพยักหน้าไปมา
“กูหายแล้ว”ผมรีบบอก
“งอนเถอะ กูอยากง้อ”มันยังหวังดีเพราะหวังจะสี หลังจากนั้นกล้องก็เพลนไปที่หน้าต่าง อัยยะ ไม่มีหน้าต่าง หันกลับมาที่เตียงอีกที
“อืม อา”เสียงต่ำ
“อ๊ะ อ๊ะ”เสียงสูง
“อย่าเพิ่งหาย ฮึก อา”มีการขอกูอีก เอาวะเสือกคุยไปแล้วว่าออนท็อปยืดหยุ่น เดี๋ยวเสียชื่อหมด พลิกมันไปข้างล่างเป็นฝ่ายขี่ควายบ้างหลังจากยอมเป็นหญ้าให้มันเคี้ยว
“อา อึก”เสียงต่ำกว่ากูอีก
“อา อืม”เสียงกลาง ถ้าสูงเมื่อไรสาวแตกแน่มึง มือขยำสะโพกขยับตามจังหวะที่ขี่และขย่มจนใกล้ลงไปโดนเคี้ยวอีกแล้ว
“อา อ๊ะ อ๊า”กูรวมเสียงให้หมดเลยเพราะถึงสักที
“ง้ออีกรอบไหม”มีการถามและขยับ
“หายแล้ว เอาไว้ง้อวันอื่นมั่ง”ผมตบก้นมันแต่ดันเสียวเอง สองหึ ถอดออกอุ้มเข้าห้องน้ำ เรียบร้อยนอนได้สักที แต่คุณพี่ไม่เคยลืมหน้าที่ ตบตูดแล้วขูดหลัง ดีมาก
/
/
/
“สอนครึ่งวันก็เสร็จแล้ว”มันบอกผมที่วันนี้เอามาด้วย เป็นวันสุดท้ายที่สอน
“อืม เดี๋ยวไปซื้อขนมก่อน”ผมพยักหน้ากำลังจะเดินไปร้านค้า
“นั่งนี่แหละเดี๋ยวไปซื้อให้”มันจับให้นั่ง พูดเสร็จก็เดินไป ระหว่างทางนักศึกษาก็ยกมือไหว้ บางคนก็ยิ้มอายๆ
“อาจารย์สิปปะหล่อเน๊าะ น่าจะมาสอนตลอด”เสียงพูดคุยข้างหลัง
“ใช่ แต่แกมีแฟนแล้วนะ”อีกเสียงพูด ผมขมวดคิ้วรู้ได้ไงวะ
“จริงเหรอแก”อีกเสียงออกสาว
“ผู้ชายด้วยนะแก”รู้ลึกจริงๆ
“หวงอย่างกับหมา”หลอกด่ากูเหรอ
“เป็นเกย์ ว๊าย ฉันก็มีสิทธิ์ ชะนีอย่างพวกหล่อนหมดสิทธ์ คริคริ”อีชะมด ขอกูดูหน้าหน่อยเถอะ หันไป ว๊าค แมมมอส เรียกช้างคงไม่ได้ ทั้งใหญ่ทั้งขนดก แต่อีนั่นหน้าคุ้น อ๋อ นึกออกแล้ว อีโอเลี้ยง ที่เคยเจอบนรถไฟฟ้า
“ตายแล้ว นั่งอยู่นี่ซะด้วย ขอโทษนะไม่รู้ว่านั่งอยู่เลย”อีโอเลี้ยง ทำเป็นตกใจเห็นผมพูดขอโทษขอโพย แต่ดูยังไงมึงสอบตกการแสดงแต่หน้าตอแหลสอบผ่าน
“น่ารักว่ะแก”เพื่อนสาวตัวเล็กอีกคนพูด
“ไอดอลสุดๆ” น้องแมมมอสตาโต
“เจอกันอีกแล้วนะครับ”ไอ้ไวด์เลอร์โผล่มาพร้อมเพื่อนมัน
“กูไม่ได้อยากเจอ” ผมตอบและมองมันเฉยๆ ทำเอาอึ้งกับวาจาที่ดูเป็นมิตร
“วันนี้มาเฝ้าเลยเหรอ”เพื่อนไอ้ไวด์พูดมั่ง
“นั่นสิ แต่อย่างว่า ของมันน่าหวงเน๊าะ” นังโอเลี้ยงพูดต่อยิ้ม ๆ สตรอ ชมพูทั้งปากทั้งกระเป๋า จีบปากพูดต่อ“อาจารย์ตอนแรกดูดุ พอคุยด้วยใจดีกว่าที่คิด สอนก็เข้าใจง่าย ว่าไหม”ทำท่าปลื้ม แต่ตาเยาะผม กูว่ากูทำบุญปล่อยชะนีคืนสู่ป่าไปเยอะแล้วนะ ทำไมต้องมาเจออีกว่ะ คราวก่อนก็ทีแล้ว หายไปนานแล้วนะไอ้อารมณ์เหวี่ยง
“ไม่ว่าไง เขาใจดีอย่างนี้แหละ โดยเฉพาะกับสัตว์เห็นแล้วเขาจะอดสงสารไม่ได้ต้องโปรดตลอด พอมันได้รับความเมตตานะมันจะแสดงอาการปลื้มใจด้วยหน้าตาระริกรี้สั่นดิ๊กๆ ทีนี้สั่งสอนง่ายให้ทำอะไรก็ทำ”ผมพูดยอคุณพี่ด้วยรอยยิ้ม เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำเอาอีโอเลี้ยงค่อยๆหุบยิ้ม จิกตาใส่
“อุ้ย อาจารย์มาพอดีเลย”แมมมอสพูดเมื่อเห็นคุณพี่ผมกลับมาแล้วพร้อมของกิน
“มาช้าจัง”ผมทำเป็นกระเง้ากระงอด กูจะสอนให้การแสดงที่ดีเป็นยังไง นังโอเลี้ยง
“คนเยอะ หิวเหรอ”มันวางของหลังจากรับไหว้พวกนี้แล้ว
“ซื้อมาทำไมเนี่ย”ผมหยิบห่อไอศกรีมขึ้นมา แต่กรีดนิ้ว”น้องไม่ชอบกินรสนี้ แค่ชื่อมันก็ดูแรดแล้ว ไอศกรีมสตรอเบอรี่ แต่มีคนเหมาะอยู่ ชื่ออะไรนะจำไม่ได้”ผมหันไปถามนังโอเลี้ยงที่ทำหน้าไม่ถูก เมื่อเจอหน้าแอ๊บกูเข้าไป ไอ้ไผ่หันไปมอง
“ไอติม”ทำให้พูดออกมา
“อ่ะ ให้ ท่าทางจะชอบ พรอพสตอรทั้งตัวเลยนิ”ผมยิ้มส่งไอศกรีมให้ “เอาสิ เดี๋ยวละลายนะ ไม่ชอบเหรอ”
“รับสิแก แฟนอาจารย์เขาอุตส่าห์ให้”ดีมากน้องแมมมอส มีส่งสายตาปิ๊งๆให้ผม แต่นังโอเลี้ยงหันไปจิกตาใส่เพื่อน
“ไม่ดีกว่า ไอติมเกรงใจค่ะ”หันกลับมาพูดเสียงหวานกับไอ้ไผ่ พูดกับกูนี่กูเป็นคนให้
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เราไม่กิน พี่ก็ไม่กิน ตอนนี้มันเลยเป็นของเหลือ อ่ะ เอาไปเถอะอย่าให้เสียน้ำใจ เมื่อกี้พูดอยู่ไม่ใช่เหรอว่าพี่ใจดี นี่ไงเขาใจดีเหมือนที่เราบอกไหมล่ะ กินไม่หมดแบ่งเพื่อนก็ได้นะ”ผมยิ้มลุกไปยัดใส่มือที่จะทิ้งก็ไม่ได้ จะพูดก็พูดไม่ออกผมยิ้มก่อนจะกลับมานั่งที่ ไอ้ไผ่มองผมนิดหน่อยแต่ไม่พูด หันไปมองไอ้ไวด์กับเพื่อนที่ยิ้มเจื่อนๆเก็บกระเป๋า
“มีอะไร”มันถามเรียบๆ
“ปะ เปล่าครับ”รีบพูดหันไปมองเพื่อน”ไปก่อนนะเจอกันที่คราส”พูดจบพวกมันก็ไปทันที
“นั่นสิ อาจารย์ขาเดี๋ยววันนี้หนูขอเต็มที่เลยนะคะ วันนี้สุดท้ายแล้วด้วย”น้องแมมมอสทำหน้าเสียดายกระซิกๆ
“จริงด้วยค่ะ ยังไงคราวหน้าให้พวกหนูเลี้ยงข้าวนะคะ ชวนทั้งคู่เลยค่ะ”น้องวรรณ ตัวเล็กสุดเหมือนเด็กมัธยมดูใสๆพูดมั่ง มันได้แต่พยักหน้าผมยิ้มรับ หัดดูเป็นตัวอย่างคนดีมีมนุษสัมพันธ์เป็นยังไง
“ไปเถอค่ะ ตอนนี้ได้เวลาแล้ว ไอติมอยากเรียนแล้ว”นังไอติมยังไม่เข็ด ส่งไอศกรีมที่ผมให้เพื่อนถือไว้ ไอ้ไผ่ดูเวลามองหน้าผมที่ทำหน้าตื่นเต้น
“อ้าว ไวจัง ได้เวลาให้อาหารแล้วเหรอ น้องรอตรงนี้นะ”ผมเหน็บไปอีกนิด อีกสองคนหัวเราะชอบใจเดินไปก่อน สองคนเชิดหน้าตามหลัง หันมาสบตาที่จิกของผมเข้าให้ หันกลับทันที
“เจอข้างนอกจะจัดให้หนักกว่านี้อีก ทำมาเป็นหลอกด่ากู เดี๋ยวแช่งให้ อึ๊ยๆๆ”ผมเตรียมจะยกมือเอ่ยแต่โดนปิดไว้ซะก่อน
“ไม่เอา อย่าแช่งคนอื่น เดี๋ยวเข้าตัว”มันปล่อยมือลูบหัวผม มองไปไม่มีใครแล้วผมกอดเอวมัน
“มันน่าไหมล่ะ กูอยู่ดีๆก็มาว่า อุตส่าห์ละไปนานแล้วนะ ยังจะโคจรมาให้ด่าซะงั้น”ผมบ่นอุบอิบ
“อืม คิดซะว่าเขามารื้อฟื้นปากว่ายังใช้การได้อยู่”มันตบหลังปุปุ
“มึงด่ากูทางอ้อมเหรอ ห๊ะ”ผมเงยหน้าทันที มันยิ้มกวนตีน
“กูชม เพราะกูก็ไม่ได้ยินมานานเหมือนกัน ฟังแล้วคิดถึงนะ กูไปล่ะ”มันพูดจบก็เดินไป
“เดี๋ยวกูจะด่าและอัดไว้ให้มึงฟังจนหายคิดถึงเลย แม่ง โว้ย”ผมฮึดฮัดสักพัก ไม่มีสิ่งกวนตีนรอบข้าง จัดการกินเอาแรงก่อนเผื่อมีต่อ เดี๋ยวไม่มีแรง
/
/
/
“มึงเช็คดู เขาโอนเข้าบัญชีไปแล้ว”เสียงพี่บีมลอดมาตามสาย ผมปรือตามองหลังจากออกจากมหาลัยแล้ว ขึ้นรถได้ง่วงสุดๆ เบื่อจริงๆรถก็ติดเครื่องก็ดีแต่ไปไม่ได้ทุกทีเวลาเจอไฟแดง เซ็ง
“ไม่เห็นต้องรีบ”มันบอกพี่บีม หันมามองเอื้อมไปหยิบเสื้อมาคุมให้
“เมียมึงเหวี่ยงเด็กกูซะกระเจิงเลย ไปไหนแล้ววะไม่ได้ยินเสียง”เสียงขำๆ หมายถึงกูหรือเปล่าวะ
“หลับไปแล้ว มันเหนื่อย”มันบอก เอามือลูบแก้มผมด้วย
“เหนื่อยรอหรือเหนื่อยด่าวะ”ยังไม่เลิกอีกพี่บีม เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่กี้
“คิดเอาเอง หึหึ”มันทิ้งท้ายแค่นั้น วางสาย
“นินทากูนะมึง”ผมหยิกแขนมันที่มองไปข้างหน้า
“ไม่นินทามึงจะให้กูนินทาใครล่ะ”ย้อนถามยิ้มๆ
“กูเมียมึง”อ้างเหมือนเคย
“ก็ใช่ไง คนเดียวด้วย”มันต่อให้ ผมอมยิ้ม”ยิ้มซะแรดเลย”หุบยิ้มเมื่อมันพูดต่อ
“ควายเอ้ย แล้วไปไหนเนี่ยะ”ผมว่าก่อนจะถามเมื่อเห็นมันขึ้นทางด่วน
“เมื่อคืนมึงอยากไปไหนล่ะ”มันพูดแต่ไม่มอง จ่ายค่าทางด่วน
“จริงนะ”ผมลุกไปนั่งตรงกลางทันที ผมบอกว่าอยากกินอาหารทะเลที่ร้านอาหารชื่อดังอยู่ที่หัวหิน มันบ่นถ่อสังขารไปแดกไกลในเมืองก็มี ผมอ้อนมันที่เอาแต่กวนตีนจนหลับ เช้ามาลืมไปแล้วด้วย
“กูหลอก”มันยักคิ้ว
“ยอมให้หลอก คริคริ”ผมกอดคอมันหัวเราะ”เล่นน้ำอาบแดดด้วยเลยดีกว่า”ผมพูดลอยๆจุ๊บแก้มสองที
“กูไม่ได้เอาชุดกับครีมกันแดดมึงมานะ”มันบอกผมยิ่งทำให้ผมกอดมากขึ้นเมื่อมันจำได้
“ไม่เป็นไร เล่นให้ดำไปเลยเปลี่ยนเทรนด์ผิว เสื้อผ้าหาเอาข้างหน้า”ผมบอกอีกที
“ไม่กลัวดำเหรอ กูเห็นหลบตลอด”มันถามผมที่ปกติจะต้องทาครีมกันแดดทุกครั้ง
“แดดไม่ใช่เจ้าหนี้ กูจะกลัวทำไม”ผมลอยหน้าใส่ ก่อนจะกระซิบ”กลัวมึงไม่รักมากกว่า”หอมอีกสักฟอด มันมองหน้าก่อนจะจอดรถข้างทาง
“ถ้าอย่างนั้นมึงเลิกกลัวไปเลย”มันดึงผมเข้าไปจูบยืนยันว่า ไม่มีอะไรที่ผมต้องกลัว ผมจูบตอบรับความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาซึมซับทางปากเพื่อจะลงไปสู่หัวใจ ก๊อก ก๊อก เรามองแต่ปากยังไม่ผละกันเมื่อรู้ว่าใครเราไม่ได้รีบร้อน
“รถเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”คุณตำรวจจราจรถามด้วยความหวังดี ผมเอียงคอมองมือยังไม่ปล่อยจากรอบคอ
“เปล่าครับ พอดีน้องหายใจไม่ออกเลยต้องผายปอดกันหน่อย”มันตอบเรียบๆแต่ยกยิ้ม ผมแอบหยิกคอมันนิดๆ
“ดีขึ้นหรือยังครับ ถ้ายังข้างหน้ามีโรงพยาบาลอยู่ จะให้เรียกมารับก็ได้นะครับ”คุณจราจรที่ไม่ใช่จ่าเฉยยังแสดงความหวังดีอย่างเต็มเปี่ยม
“ขอบคุณครับ ผมมีวิธีแก้อยู่แล้ว ลานะครับ”มันก้มหัวให้อีกทีก่อนจะบอกลา คุณจราจรก้มตอบและโบกรถให้ เรามองหน้าหัวเราะกัน”เอาไว้ไปผายปอดต่อที่โน่นนะ”มันพูดใส่ผมอีกที
“ผายตรงก้นป่ะ น้องเคยเห็นเขาเป่า ปุดๆ”ผมแอ๊บถามมัน เคยเห็นนกมันบินชนกระจกที่บ้าน แล้วเป่าก้นมันก็ฟื้น
“อันนั้นสำหรับสัตว์ สำหรับมึงต้องสวนเป่าไม่อยู่หรอก หึหึ”มันแสยะยิ้มตอบ
“เหรออออออออออ”ผมพูดใส่หูมันที่ย่น ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปผายปอดกัน หุหุ
*****************************************************************************************
ปล. มาอีกแล้ว ไม่มีอะไร อัพเดทชีวิตคู่เขาสักหน่อย คุณน้องเขาสงบปากเข้าหมวดหวานซึ้งมานาน เลยให้ระบายเหวี่ยงวีนมั่ง เดี๋ยวจะลืมว่าน้องก็ด่าเป็นอยู่แต่ไม่เยอะแค่แสบๆคันๆ ยิ่งช่วงนี้อากาศร้อนด้วย หุหุ (พักนี้เห็นข้าวเหมือนเห็นกองเอกสารวางตรงหน้า มองก็หนักท้องแล้ว ชีวิตมันเศร้า เลยเข้าเล้าหาที่ระบาย)
-
เย้ๆ ดีใจมาก กำลังคิดถึง อิอิ
ยังหวานเหมือนเดิม น้องแรงได้ใจ 55
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13น่ารัก น่าหื่นเหมือนเดิม ก๊ากกกกกก ชอบบบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:แล้วมีอีกน๊ะตอนพิเศษ รอๆๆๆๆ
-
พวกนี้นิอยู่ดีไม่ว่าดีมาหาเรื่องน้อง โดนเลยสม :z6:
สะใจจริงๆ
หนูอยากเรียนกับอาจาร์ยจัง อิอิ
-
มาแล้วตอนพิเศษ o13
-
อยากเรียนกับอาจารย์สิปปะจัง น้องฝิ่นก็ยังแรงได้ใจเหมือนเดิมนะคะ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ยังแรงและก็ยังหื่นเหมือนเดิม :o8: :-[ :impress2:
-
:z13: :z13: :z13:
ชอบ ๆ คิดถึงช่วงเหวี่ยงจัง ยิ่งแรดยิ่งชอบ ฮ่า ๆ ๆ
อยากให้มีตอนพิเศษแบบฝิ่นหึงไผ่อีก สนุก ๆ o13
-
คิดถึงคำด่าแบบแสบๆคันๆของน้องอยู่เลย ดีใจๆที่ได้เจอกันอีก
-
5555 ยังแสบไม่เปลี่ยนแปลง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :impress2:
ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง คึ คึ คึ
-
ยัยชะนีพวกนี้ไม่เข็ด ชอบมาให้น้องฝิ่นลับฝีปาก
น้องฝิ่นนี่ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย สามีรักสามีหลงไม่ไปไหนแล้ว 5555
+1 +เป็ดจ้า
-
คิดถึงงงงงง ยังน่ารักเหมือนเดิม
มาลงตอนพิเศษอีกเยอะๆนะคะ :กอด1:
-
น้องฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
มาแล้ววววววววววววว
รักน้องฝิ่นพี่ไผ่หมดหัวใจ :impress2:
น้องฝิ่นที่รักไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ o13
มาอีกบ่อยๆนะจ๊ะ :L1: :กอด1: :L1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
มาอัพเดทชีวิตบ่อยๆนะ
-
555++ คิดถึงน้อง
-
คู่นี้น่ารักตลอด ขอบคุณพี่คนเขียนครับ :จุ๊บๆ:
-
มาอัพเดตบ่อยๆน้าาาาา
-
มาระบายบ่อย ๆ นะคะ คิดถึงคุณน้องกับพี่ไผ่มาก ยิ่งบทวีนเหวี่ยงนี่แบบสะใจ เธอไม่ระรานใคร
แต่ีใครอย่ามาระรานเธอ ถ้าไม่อยากชะตาขาด 555 สะใจนังพวกที่ร้านชุดชั้นในมาก
แหม่ มาหาเรื่องกันเห็น ๆ จัดไปเต็ม ๆ กับนังน้องไอติม เหอะๆ แต่ละคำเนื้อๆ เน้น ๆ สะใจกันไป
พักนี้คุณน้องเริ่มทำกับข้าวได้แล้ว น่ารักที่สุด เอาใจพี่ไผ่ ชอบตอนแต่งตัวให้พี่ไผ่มาก
หน้าที่ภรรเมียไม่มีขาดตกบกพร่อง พี่ไผ่ใจดีกับน้องพาไปเที่ยว เหมือนไม่สนใจแต่ตามใจตลอดคนเนี้ย
หวานกันจนคุณตำรวจเป็นห่วง 555
ขอบคุณค่า
-
ชีวิตคู่นี้ยังขาวข้นหวานมันเหมือนเดิม :z1:
-
น้องฝิ่นจัดเบาไปน่าจะแรงๆกว่านี้อีกถึงจะสะใจ
-
คิดถึงเป็นที่สุด เย้ๆ ยังน่ารักไม่เปลี่ยน :-[ :-[ :-[
สู้ๆๆจ้า :3123: :3123: :3123:
o13 o13 o13 o13 o13
-
มาบ่อยๆๆๆน๊า
อินู๋ฝิ่นยังคงความแรง
ได้ไม่มีตก :z2:
-
ดีใจที่มาต่อตอนพิเศษ คิดถึง ไผ่กะฝิ่นอยู่เลยเชียว
-
:sad4: อยากอ่านต่อ อ่านแล้วเหมือนขึ้นสวรรค์เลย คิดถึง
-
ชอบพี่ไผ่ครับบบ :o8:
-
:กอด1:
-
รักทั้งคู่เลย น้องฝิ่น พี่ไผ่ :กอด1:
-
หุหุ
คู่นี้แวะมาให้หายคิดถึง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
o13 คิดถึงฝีปากฝิ่นเหมือนกัน
-
น่ารัก
ขอบคุณนะคับ
คิดถึง ไผ่ฝิ่น มากๆ
-
คิดถึงคุณน้องและพี่ไผ่มากกกกกกกกกกกก :impress2: :impress2:
เย้ๆๆๆ ขอแปะไว้ก่อนเน้ออ เดี๋ยวเค้าจะกลับมาอ่านนน
:z2: :z2:
-
ดีใจ คนเขียนใจดีมาลงให้อ่าน ชอบเรื่องนี้มากอยากอ่านเรื่อยๆ ถ้ารวมเล่มซื้อแน่นอน
-
พี่ไผ่ น้องฝิ่น ยังหวาน น่ารักมากๆๆๆเหมือนเดิม :-[ :-[ :-[
:กอด1: :L2:
-
น้องฝิ่นน่ารักเหมียนเคยยยย >.,<
-
คิดถึงตอนแรกๆฝิ่นมันมาก o13 o13 o13
-
น่ารักไม่เปลี่ยนเลยคู่นี้
o13 o13
:pig4:
-
ชอบมากเวลาคุณน้องเหวี่ยง แต่ละอย่างที่ด่าออกนี่ อื้อหือ :jul3:
ว่าจะถามนานละ พวกคำด่า คำจิกกัดนี่คนแต่งคิดเองเหรอคะ? มันเจ็บสุดๆๆๆๆ ชอบมาก
ถ้าโดนจิกแบบนี้ ขอโดดลงคลองแสนแสบดีกว่า 55555
-
ฝิ่น ยังฝีปากดีไม่มีตก สุดยอดด!!!!
-
มาระบายบ่อยๆ ค่ะ
ฝิ่นอนงค์ยังเฉียบคมเหมือนเดิม......
งานนี้เกณฑ์นางร้ายมากันครบเลย
-
รักมากมายยยย มากานอีกน้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณน้องเหวี่ยงยังไงก็น่ารักเสมอจ้ะ อิอิ :กอด1:
-
คู่นี้น่ารักมากคงความหื่นไม่ตกไม่หล่น555
-
คิดถึงงงงง คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงพี่ไผ่และน้องฝิ่น คิดถึงผองเพื่อนทุกคนด้วย
คู่นี้เค้ารักกันซะจนเราอิจฉา พี่ไผ่รักและตามใจน้องฝิ่นอย่างที่เพื่อนว่าจริงๆ
กลับมาคราวนี้เหมือนฝิ่นคืนชีพ หลังจากสงบปากสงบคำมานาน :laugh:
คนที่มาง้างปากน้องฝิ่นก็เลยโชคดีไป ได้คำอวยพรไปกันคนละนิดละหน่อย
บอกแล้วว่าอย่าให้ขึ้น ขึ้นแล้วงลงยาก (หมายถึงอารมณ์น่ะนะ) :z1:
หน้าตาดีทั้งคู่ก็ต้องทำใจเป็นธรรมดา หล่อซะจนไม่หวาดไม่ไหวจะเพลีย
ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดถึง ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมากๆๆๆๆนี้นะคะ :กอด1:
+1และเป็ดกิ๊บก๊าบ
-
อื้ออออ รักพี่ไผ่อ่ะ คุณน้องเหวี่ยงแค่ไหนก็สู้คุณพี่ไผ่ไม่ได้หรอก ปราบด้วยความรักล้วนๆ ปล.รวมเล่มเลยค่าาา จะรอซื้อออ ท่าทางเล่มจะหนา(หรือหลายเล่ม) ขอเวลาเก็บเงินด้วยน้าา
-
คิดถึงไผ่ฝิ่นเว้อ :)
-
กลับมาให้หายคิดถึง พร้อมการลับฝีปากของฝิ่นที่ยังแรงเหมือนเดิม ไว้มาบ่อยๆนะคะ
-
คิกคิก ผงกระหรี่!! ชอบอะ เจ็บดี..
-
น่าร๊ากกกกกกกก เนอะ :m3:
ชอบมาก ของตอนพิเศษบ่อยๆน้า :m13:
-
:จุ๊บๆ: นี่สำหรับคนเขียน
:จุ๊บๆ: นี่สำหรับหนูฝิ่น (วอนโดน TีNพี่ไผ่ซะแล้ว) o3
:จุ๊บๆ: นี่สำหรับพี่ไผ่ (วอนโดนTีNหนูฝิ่นซะแล้ว) o3
ขอบคุณ ที่พาอาจารย์สิปปะ กับคุณนายมาช่วยเพิ่มร้อน ร้อนแบบนี้จ้ะ :haun4:
-
ขอบคุณมากคะที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน
รอติดตามเรื่องต่อไปคะ
เป็นกำลงใจให้คะ :3123:
-
ฝิ่นยังแสบซ่าเหมือนเดิม
คิดถึงจัง
-
น้องน่ารักอ่ะ 555 ด่าได้สะใจมากอ่ะ พี่ไผ่หวานๆนะจ๊ะ อิอิ
-
เป็นเรื่องที่สนุกและน่ารักมากเลยค่่ะ
ชอบพี่ไผ่มากเลย ฝิ่นก็น่ารักแรงดีไม่มีตก
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้ได้อ่าน
ชอบทุกตัวละครและทุกคู่เลยย ถ้ารวมเล่มเอาแน่นอนค่ะ
:กอด1: :L2:
-
อ๊ากกกก...คิดถึงความน่ารักๆบ่นหื่นๆของพี่ไผ่กะน้องจริงๆ
:man1:
-
:กอด1: :z2:
-
เสียดายไม่อยากให้จบเลย เป็นเรื่องโปรดนะเนี่ย ขอบคุณค่า
-
:laugh: แซ่บไม่เปลี่ยนนะน้องฝิ่น...
อยากได้ตอนพี่ไผ่หวานนนบ้างอ่ะ
:L1: & :กอด1:
-
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ สนุกๆมากค่ะ
คิดถึงคุณน้อง พี่ไผ่ มากๆๆๆๆๆ
รักคนแต่งที่สุดในสามโลก
ตกลงรวมเล่มเปล่าอ่ะคะ?
-
คู่นี้น่ารักที่สุดอ่ะ
-
คิดถึงจัง :กอด1:
-
คิดถึง. มาดันกระทู้
-
#คุณน้องงี่เง่าจะเอาๆๆ#
“พี่ ดูดิ น่ารักอ่ะ”มองเมียที่ชี้ให้ดูในทีวี จะพูดว่าตัวเอี้ยอะไร ก็ไม่ใช่
“ไร้สาระ”ผมพูดและหลับตาต่อ ก่อนจะหนักอกหนักใจไม่ได้กลุ้ม ”อุ๊บ แม่ง” พลังงานตัวขาวๆกระโดดขึ้นมากลางอกทำเอาจุก มันเลยแก้โดยการขย่มเบาๆปลอบท่อนลำ กูจุกอกไปปลอบตรงนั้นมันตื่นขึ้นมาแล้วมึงจะหยุดอยากเพราะมันเป็นท่อนลำต่อเนื่อง หึหึ
“กูรู้ว่ามันเป็นของไร้สาระ”มันอ้อนต่อหลังปลอบเสร็จ
“หมายถึงมึง”ผมจิ้มหน้าผากมัน
“เออ กูไร้สาระทุกตรง สรุปซื้อ”อัยยะ ขอกูร้องบ้าง ยอมรับอย่างลูกผู้ชาย แต่น้ำเสียงและท่าทางเกย์ชัดๆ ยิ่งหน้าที่มีวิวบอร์ดบอกว่า ‘กูงอน’ วิ่งไปมา
“มีไว้ทำอะไร”ผมถามมันอีก ตาก็มองไอ้ตัวที่เมียอยากได้
“เล่นได้ คุยได้ ร้องได้ มึงดูสิ น่ารักๆๆๆ”มันบอกไม่กี่อย่างชี้ไปที่ไอ้ตัวนั้น ที่กำลังส่ายหัวเต้นไปมา ตาเหลือกขึ้นลง หัวเราะคิกคัก เหนื่อยก็นอน
“สนุก”ผมเลิกคิ้ว
“อืม อีโมนิค นังจ๋า นังหยี นังออย ไอ้ต้าร์ ก็มี ซื้อให้กูหน่อย นะ นะ”ถามสั้นๆตอบแม่งซะยาว
“กูสนุกกว่าอีก ทำได้มากกว่ามันด้วย อุปกรณ์เชื่อมต่อก็ง่ายแค่มึงกับกู เสียบกี่ทีก็ไม่เปลืองแบต”ทำไมผมต้องเอาตัวเองไปเทียบไอ้ตุ๊กตาบ้านั่นด้วยวะ เกลียดขี้หน้ามันเรียกร้องความสนใจเมียได้ ปกติเมียกูไม่ค่อยงี่เง่าเซ้าซี้เอาอะไรไร้สาระขนาดนี้มาก่อนเพระมึงตัวเดียวเลย
“แต่เปลืองแรงกูโว้ย”มันแว็ดใส่หน้า ตีไปมาปากเริ่มทุเรศและ
“กูก็ออก มากกว่าด้วย”ผมแหย่ให้ปากมันเบะกว้างกว่าเดิม
“มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง ซื้อไม่ซื้อ”มันถลึงตาใส่
“ไม่ซื้อ นอน”ผมบอกพลิกมันลงไปนอน
“ขี้งก ขี้เหนียว ขี้เปียก ขี้จวย ควายยยยย”ด่าไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันเหนื่อยก็หลับ เจอพลังมือเกาหลังและตบก้น เลยเวลานอนมึงมามากแล้ว อย่ามาตาเหลือกใส่กูไม่ใจอ่อนหรอกสักพักตาปรือปากขมุบขมิบเงียบกริบ โตแต่ตัว งี่เง่าเรื่องมีสาระก็ไม่ได้
/
/
/
“เขาไม่มีเหมือนเพื่อนเลย”ตื่นมาได้ฟูมฟายแต่เช้า
“ก็ดีแล้วไง ไม่ซ้ำใครดี”ผมปลอบมัน ก่อนจะวางจานข้าวผัดปูที่ส่งกลิ่นหอมให้
“อะไรวะ แค่นี้ซื้อให้ไม่ได้”เริ่มดังขึ้นตักหญ้าเข้าปากเคี้ยวบิดเบี้ยวไปมา
“ซื้อได้แต่กูไม่ซื้อ และห้ามซื้อมาด้วย กินเข้าไป ถ้ายังไม่เลิกพูดก็ไม่ต้องมาคุย”ผมพูดและเดินหนีไปสงบสติอารมณ์ แรกๆก็สนุกดีแหย่เมีย คิดว่าเดี๋ยวมันด่าแล้วก็เลิกคิดที่ไหนได้ ตื่นมามันยังเร้ารื๊อไม่เลิก จะอะไรนักหนาวะแค่ตุ๊กตาตาเหลือกไปมา ชำเลืองไปมองกินข้าวเคล้าน้ำตาที่ไม่มีไหลสักนิดแต่บิ้วหน้าได้เศร้ามาก ปากก็เม้มนิดๆ ดูแล้วอยากจะตบรางวัลด้วยปากให้จริงๆ
“เสร็จยัง”ถามอีกรอบ เดินไปหยิบกระเป๋า หยิบรองเท้าออกมาวางให้ ผมทำให้มันเหมือนที่มันทำให้ผม ไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระเลยสำหรับเรื่องแบบนี้
“ไม่เสร็จจะยืนตรงนี้หรือไง”พูดก็เดินสะบัดหน้าหนีไปใส่รองเท้า ปากนี่ให้เชิดติดจมูก กูจะขำตาย
“พี่ไผ่”เสียงเรียกผม ซวยแน่อย่าวิ่งมานะมึง เมียหันขวับ”ไปทำงานแล้วเหรอคะ”น้องบันนี่กระต่ายลายทาง เมียผมตั้งฉายาให้เขา
“เปล่า”ตอบสั้นๆ ไปไหนก็ไปซะ
“แล้วไปไหนเหรอคะ หรือว่าพาลูกไปเที่ยว คริคริ”อ้าว ถามไม่พอลามปามมันอีก เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน ไม่ทัน แหวกออกอากาศผ่านปากที่เป็นลำโพงโพล่งออกไปเต็มๆ
“กินยาเหน็บทวารเป็นอาหารหรือไง สอดไปซะทุกเรื่อง”นั่นไงกูว่าแล้ว กำลังจะคว้าแขนให้ขึ้นรถแต่ไม่ทันมันดันเหลือบตาไปเห็นไอ้ตัวต้นเหตุให้มันอารมณ์เสีย”ทำเป็นอวด ขี้เหงาเข้าขั้นคันสิท่าถึงได้ซื้อมาเล่น หน้าเรียกป้า ปัญญาเรียกอ่อนทำแอ๊บเด็ก @#$%$%%^*#@#$% อื๊อๆๆๆ”ผมปิดปากมันดันขึ้นรถ น้องบันนี่ยืนหน้าเหวอโดนเหวี่ยงไม่ทันตั้งตัว
“ไปนะ”ผมบอกแค่นั้นเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนสติ หุบปากทำตาปริบๆ กว่าจะนึกได้ว่าโดนด่าก็ได้แต่กรี๊ดๆๆๆ ตามหลังรถที่ขับออกไปแล้ว โชคดีของหูกูที่หนีทัน ผมมองไอ้เมียตัวดีที่ยังนิ่ง ผมเลือกที่จะไม่พูดดีกว่าไม่ได้โกรธมันเรื่องเหวี่ยงเพราะอีกฝ่ายก็ชอบสร้างแรงผลักดันให้มันอยู่เรื่อย จนถึงที่หมาย ผมมาร้านหนังสือเพื่อซื้อหนังสือ อย่าคิดว่าผมกวนตีน แค่บอกวัตถุประสงค์เฉยๆ
“รออยู่นี่หรือจะเข้าไปด้วย”ผมถามคนน่ารักที่หน้าบึ้ง
“ไปด้วย กูเจอมันตั้งร้านไหนจะนอนชักกระแด่วๆให้มึงซื้อให้ได้คอยดู”หันมาตอบด้วยสีหน้าหมายมั่น
“ทำไม มึงคันตูด”ผมแหย่มันอีก ฝิ่นอนงค์ไม่ตอบทุกสองปึกเปิดประตูรถแต่ปิดธรรมดา โมโหยังไงก็รักษาของ ล็อครถเสร็จเดินเข้าข้างใน มือจิกแขนสงสัยจะกลัวหลงเดินไปร้านเป้าหมายก่อนเลย ผมไม่ได้รีบอยากได้ของแต่จะพาเมียไปเก็บเสียงสักพัก
“หาหนังสืออะไรไม่เจอถามได้นะครับ เรามีบริการเช็คให้ได้”เจ้าของร้านบอกด้วยรอยยิ้ม ผมพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าข้างใน เมียตรงไปโซนบันเทิงก่อนเลย ผมก็เดินไปโซนที่ตัวเองต้องการ กำลังเลือกหนังสือเพลิน
“ขอโทษครับ”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยข้างๆ ผมหันไปมองเป็นผู้ชายหน้าตาจัดว่าน่ารัก ผิวขาวจัด อืม น่าจะเป็นแบบนั้น
“ครับ”แทนประโยคว่ามีอะไร ขอโทษทำไม
“ช่วยหยิบหนังสือเล่มนั้นให้หน่อยได้ไหมครับ ผมหยิบไม่ถึง”เขาชี้หนังสือที่อยู่สูงพอสมควร ผมหยิบส่งให้
”ขอบคุณครับ”ก้มหัวนิดๆ ก่อนจะเปิดดู ผมไม่ได้สนใจอีกเลือกหนังสือของตัวเอง ตาก็มองว่าเมียไปไหนแล้ว ชะโงกหน้าไปดูทำเอายิ้ม มันนั่งเอาหนังสือการ์ตูนตั้งบนเข่า ยิ้มและก็หัวเราะ สงสัยอารมณ์ดีขึ้น เลยถ่ายรูปมัน ได้ใจจริงๆ เหมือนโรคจิตเข้าไปทุกทีกู แอบดูเมียแล้วตื่นเต้น
“เอ้อ ขอโทษอีกทีครับ”กำลังดูเพลินๆ ใครมาสะกิดวอนโดนตีนวะ หันไปมองคนเดิมอีกแล้ว
“มีอะไรครับ”ผมถามเขาที่ถือหนังสืออยู่ในมือเป็นหนังสือเกี่ยวกับการออกแบบ
“คือ คุณว่าสองเล่มนี้อันไหนดีกว่า”ชูหนังสือมองสลับไปมา
“ก็อยู่ที่ชอบแบบไหน”ผมตอบให้นึกสงสัยว่าทำไมเขาถามผม เหมือนรู้ว่าผมรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ผมไม่ถามหรอกไม่อยากต่อความให้ยาวไปอีก ไม่ได้รำคาญหรือรังเกียจอะไร ผมไม่อยากคิดอคติเขาอาจจะอยากรู้จริงๆก็ได้ถึงถาม
“เลือกให้ผมได้ไหม”เขายิ้มให้อีกทำหน้าเหมือนขอความเห็นจริงๆ
“เล่มนี้แล้วกัน”ผมชี้เล่มทางขวาที่ผมเคยอ่านมาแล้ว เขายิ้ม
“ใจตรงกันเลย”เขาพูดอย่างดีใจ
“ยืนเยื้องขนาดนี้จะตรงได้ไง”ตกใจเดี๋ยวดึงมากอดเรียกขวัญเลย คนตรงหน้าคงตกใจเหมือนกันว่าใครวะโผล่มาก็เล่นกูเข้าให้แต่ก็ไม่แสดงท่าทีอะไร
”ได้หรือยัง น้องรอนานแล้วนะ”เกาะแขนถามเสียงอ้อนแต่ตาเขม็งว่า ไอ้นี่เป็นใคร
“อีกสองเล่ม รอแป๊บ”ผมบอกมันก่อนจะเดินไปเลือกหนังสือต่อ แต่ก็พอได้ยินเสียงพูดคุย
“ถ้าสงสัยหรือต้องการอะไร ร้านเขามีบริการอยู่แล้ว ป้ายเขาก็บอกไว้”มันพูดเรียบๆ อีกฝ่ายเปลี่ยนท่าทีเป็นกอดอก
“ขอบคุณที่แนะนำ”ยิ้มและพูดตอบก่อนจะเดินไป เมียมองจนระยะความปลอดภัยเปลี่ยนเป็นพื้นที่สีเขียวหลังจากสีม่วงพัดผ่านไปแล้ว ก็เดินไปทางเดิม ผมเลือกหนังสือต่อ จนได้ของที่ตั้งใจ
“ผมลืมขอบคุณที่แนะนำ ทางร้านเขาบอกเหมือนกันว่าเล่มนี้ดีจริงๆ”โผล่มาอีกแล้ว
“ไม่เป็นไร”ผมตอบเตรียมจะเดินไปเรียกเมียและชำระเงิน
“ไม่สงสัยเหรอว่าทำไมผมถึงถามคุณ”เขาท้วงไว้อีกนิด คิดแต่ไม่อยากถามผมอยากจะตอบแบบนี้นะ แต่คนหล่อมีมารยาท
“ไม่ครับ อาจเพราะผมยืนโซนนี้คุณก็เลยถาม”ผมตอบเรียบๆไม่หักหน้าอีกฝ่ายโดยตรง เลยพูดต่อให้อีกหน่อย
“เลี่ยงเก่งจริงๆ”เขาพูดเหมือนชมแต่ฟังดูประชดนิดๆ ก่อนจะพูดต่อ”น้องคุณเหรอท่าทางจะหวงนะ”
“เมียผมเอง ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัว”ผมบอกเขาทำเอาเลิกคิ้ว
“เดี๋ยวสิ”เขารั้งแขนผมแต่ไม่แรงแค่แตะให้รู้ ส่งนามบัตรให้ เป็นบริษัทที่ผมเพิ่งเอางานไปส่งเมื่อสองวันก่อน ชื่อในนามบัตรไม่ตรงกับหน้าเขาคนที่ผมพบเป็นผู้ชายวัยกลางคนแล้ว
“บริษัทคุณพ่อผมเอง ผมสนใจที่คุณออกแบบให้ ยังไงทำความรู้จักกันเอาไว้เสียหายหรอกมั้งเผื่อได้ติดต่อกันอีก”ไม่ต้องถามเขาก็ตอบผมเอง
“ไม่เสียหายหรอกครับ ถ้าเจตนาคุณเป็นแบบนั้น ขอโทษที่ผมพูดตรงๆ”ผมรับและบอกอีกฝ่ายที่ชะงักนึกว่าจะถอยกลับยิ้มเหมือนพูดไปเข้าหูสักนิด
“น่าอิจฉาจังได้สามีดีแบบนี้”เขายังเย้าต่อ”ผมเรียนด้านนี้อยู่ที่ ม.xxxx คุณจบที่ไหนเหรอ”เปลี่ยนเรื่องถาม ผมก็บอกไปหลังจากนั้นก็ชวนคุยเกี่ยวกับเรื่องตกแต่ง ดูเขาน่าจะเรียนเก่งมีหัวทางนี้ไม่ใช่น้อย ผมก็ตอบและคิดว่าได้เวลาที่ต้องไปสักทีรู้สึกหนาวสันหลังชอบกล สงสัยแอร์จะเย็น
“ถ้ายังไงอินคงได้มีโอกาสขอความรู้เพิ่มจากพี่ไผ่อีกนะ”เขาส่งยิ้มให้ ผมไม่ได้ถามแต่เขาเรียกแทนตัวเองออกมาและรู้จักชื่อผมด้วย คงจะรู้มาจากพ่อเขาแน่นอน กำลังจะเอ่ยปากขอตัวอีกรอบ
“เสร็จยังเนี่ย”เสียงค่อนข้างจะเหนื่อยหน่ายปนหงุดหงิดถามขัดขึ้นมาก” หนังสือแม่งอยู่บนดอยหรือไง ถึงได้แป๊บแม้วขนาดนี้”พูดให้รู้กูเริ่มอารมณ์เสียแล้วนะ เมียไม่ผิดหรอกครับ ต้องโทษไอ้ตัวที่มันอยากได้ทำให้มันเหวี่ยง
“มาร้านหนังสือต้องทำใจหน่อยล่ะครับ กว่าจะเลือกได้ที่ต้องการนานหน่อย”อีกฝ่ายพูดยิ้มๆเหมือนปลอบใจปนสั่งสอน แต่อยากจะบอกว่าสอนผิดคนไปหน่อย
“ร้านหนังสือไม่ใช่โรงพยาบาลที่ญาตินอนป่วยหนักจะได้ทำใจ”มันเดินไปข้างหน้าพูดใส่อีกฝ่าย
“อ้าว พูดกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องประชดกันขนาดนี้เลย มีมารยาทบ้างสิ”อีกฝ่ายเริ่มพูดอย่างไม่พอใจบ้าง
“บอกตัวเองดีกว่าไอ้เรื่องมารยาท แฟนผมไม่ใช่พนักงานบริการคุณจะได้มาซอกแซกถามโน่นถามนี่ ผมแนะนำคุณไปแล้วสงสัยอะไรให้ไปถามใคร คุณเองก็ทราบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ป้ายเขาก็มีบอกถ้าอ่านออกตาไม่บอดน่าจะรู้จะเห็น” ”เมียผมก็สวนทันควันเหมือนกันแถมยาวเป็นหางว่าวเลย อินเม้มปากเริ่มไม่พอใจแต่ยังเก็บอาการอยู่
“ผมไม่ได้มองว่าพี่เขาเป็นแบบนั้น บังเอิญเห็นว่าเขาเคยไปส่งงานที่บริษัทมีความถนัดด้านนี้ เราก็เรียนทางนี้ด้วย ก็เลยขอคำแนะนำนิดหน่อยเกี่ยวกับหนังสือที่หาไปอ่าน ไม่คิดว่าจะเป็นการรบกวนขนาดนี้ ต้องขอโทษด้วย”อีกฝ่ายพูดแสดงเจตนาเหมือนเป็นความผิดตัวเอง คนที่อยู่รอบๆเริ่มหันมามองไม่ใช่เพราะเสียงเมียผมหรอกมันไม่ได้พูดเสียงดังอะไร
“เหรอ นึกว่าเรียนการแสดงซะอีก เขียนบท กำกับ แอคติ้ง ผ่านหมดเลย”เมียผมไม่ได้ตกใจหรือหน้าเสียอะไร พูดกลับด้วยสีหน้าสบายใจ ทำเอาอินเปลี่ยนหน้าแทบไม่ทัน
“นี่ จะเอายังไง พูดดีก็แล้ว ขอโทษก็แล้ว ยังจะหาเรื่องกันอีก”อินกำมือพูดใส่อีกอย่างไม่พอใจ
“ไม่เอายังไง อย่ามาเอาของคนอื่น”เมียผมพูดใส่อีกฝ่ายเน้นๆ หันมามองหน้าผมที่ยังยืนเฉยไม่พูดอะไร ไม่ใช่กลัวแต่รอปิดฉากทีเดียว
“ผมไม่ได้เก่งขนาดที่จะมีความรู้ให้ใครได้มาก มหาลัยที่คุณศึกษาอยู่มีอาจารย์ที่เก่งและชำนาญอยู่แล้ว ผมว่าคุณศึกษาเอากับพวกท่านดีกว่า เราคงต้องไปเสียที เสียเวลามามากแล้ว”ผมไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรอีกจับมือเมียเตรียมเดิน
“อ้อ หนังสือทุกร้านเขาห้ามสัตว์ชนิดเดียวอ่านคือ แกะ แต่เก้งสายพันธ์ชะนีเขาไม่ได้ห้าม เข้าใจนะ”ยังใจดีเอามุกไปเล่นกับเขาอีกเมียกู ทำเอาฝ่ายนั้นได้แต่ฮึดฮัดแสดงว่าเข้าใจความหมาย ผมกอดไหล่ไอ้เด็กขี้หงุดหงิดไปหาที่ให้มันสบายอารมณ์สักที สงสารเดี๋ยวจะกลายเป็นเด็กก้าวร้าวซึมเศร้ากับสิ่งรอบข้างที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไร หึหึ
“กินอาหารญี่ปุ่นกันไหม กินปลามึงจะได้อารมณ์ดีขึ้น”ผมกอดไหล่มันเดินออกจากร้านหนังสือ เข้าร้านเสื้อผ้า รองเท้า มันไม่เอาอะไรสักอย่าง
“รำคาญที่กูอารมณ์เสีย ปากเสียเหรอ”มือที่กอดเอวถามแต่ไม่มองหน้า
“หน้ากูบอกอย่างนั้นเหรอ”ผมย้อนถามมันเอามือจับหน้าให้เงยขึ้นมาดู
“ใจอาจคิดก็ได้”อยากจะจูบปากช่างประชดจริงๆ
“รู้ดีนัก ไอ้เถิกเอ้ย”ดึงผมมันนิดๆ
“เจ็บอ่ะ ซื้อไอ้นั่นให้น้องเลย”ทำหน้าอ้อนใส่ฉวยโอกาส
“ไม่ซื้อ เชิญมึงอารมณ์เสียเหวี่ยงตามสบาย”ผมพูดใส่มันยิ้มๆ มันหรี่ตากัดปากก่อนจะเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น สั่งๆๆๆ กินไม่หมดกูช่วยกินให้ดู
“อันนี้ชอบไม่ใช่เหรอ”ผมคีบซูชิใส่ปากคนหน้างอที่มองเด็กอีกโต๊ะเล่นของที่มันอยากได้ มันหันมากิน ชี้ๆ
“กูไม่เคยต่อยเด็ก”ผมบอกมันที่หันขวับกับมา
“แต่กูอยากต่อยมึงนี่แหละ กวนตีน กูให้ดูว่าเด็กยังมีเลย”มันต่อยแขนปึกๆ ผมรู้แล้วล่ะ กวนตีนมันไปงั้นแหละ แต่ผมก็มองตามและก็เงียบ คงจะนานเมียสะกิดยิกๆ
“เงียบทำไม”มันเอาหน้าเกยแขน
“อิจฉา”ผมบอก
“อยากได้เหมือนกันล่ะสิ”มันยิ้มกว้าง ผมส่ายหน้า มันหุบยิ้ม
“ไม่ได้อยากได้ อิจฉาว่าตอนเด็กๆกูไม่มีของแบบนี้เล่น จะซื้ออะไรแต่ล่ะอย่าง พี่อ้อนี่ตัวเซ็นเซอร์เลยนะมึงยิ่งกว่าพ่อแม่อีก ไม่ได้คือไม่ได้ มึงต้องมีของเล่นเยอะแน่เลย”ผมพูดขำๆไม่ได้ซีเรียส ก่อนจะถามมันลูบหัวเบาๆ
“ก็เยอะ กูอยากได้อะไรก็ได้ตลอด แต่ปู่กับแม่ก็สอนให้รู้จักรักษาของและแบ่งปันคนอื่นที่ไม่มีบ้าง อย่างลูกคนงาน เด็กกำพร้า ถ้ามีโอกาสบ้านเราก็เอาไปให้อยู่ตลอด”มันเล่าเสียงเบาแต่ดูมีความสุข
“เหรอ ดีแล้วล่ะ”ผมยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ”ของเล่นสมัยนี้แพงมาก บางอย่างราคามากกว่าคนทำงานกินเงินเดือน หรือ หาเช้ากินค่ำซะอีก คนมีเงินมีโอกาสก็ดีไป”
“มีเงินซื้อผิดเหรอ”ถามประชดนิดๆ
“ไม่ได้ผิด ก็บอกแล้วไงมันอยู่ที่โอกาส แต่ก่อนกูก็ไม่มีโอกาสที่ซื้ออะไรได้ พอเริ่มมีเงินก็ใช้เงินในทางที่ผิดมาก็เยอะ กูผ่านมาแล้ว มึงคงคิดว่าอะไรของราคาไม่กี่บาทถ้าเทียบกับสิ่งของหลายอย่างที่มึงเคยได้ รู้ไหมทำไมของแค่นี้ถึงไม่ซื้อให้”ผมพยายามอธิบายให้ฟัง
“เพราะมันไร้สาระเลยเสียดายเงิน”ตอบแบบยังงอนอยู่
“กูไม่ได้งกหรือเสียดายเงินที่จะซื้อให้มึงเลยสักนิด ตรงกันข้ามกูมีความสุขที่สามารถทำให้มึงยิ้มพอใจกับสิ่งที่กูให้ ยิ่งมึงชอบมากเท่าไรกูก็มีความสุขมากเท่านั้น”ผมมองตามันให้รับความรู้สึกของผม
“พี่ว่าน้องใช่ไหม”มันถามเสียงหงอยๆ เริ่มพูดน้องผมก็ต้องตอบด้วยคำว่าพี่
“ไม่ได้ว่า จะว่าได้ยังไงน้องไม่ได้ทำอะไรผิด”ผมบอกและกอดมันมาใกล้ขึ้น ผมไม่ได้ประเจิดประเจ้อ ร้านนี้เป็นสัดส่วน
“ไม่ว่าแต่ให้คิด”ยังหงอยต่อ
“น้องคิดเองได้อยู่แล้ว บางอย่างพี่ไม่เคยสอนหรือบอกน้องก็คิดได้”ผมคีบซูชิให้มันกินต่อ บางคนถ้าได้ยินได้เห็นอาจจะหมั่นไส้ โตจนเท่าน้องโคขนาดนี้แล้วต้องมานั่งสอนนั่งประเลาะจี๋จ๋ากันอยู่ได้ ผมไม่สนหรอกครับ ผมสนแค่คนของตัวเองเท่านั้น วิธีจัดการกับชีวิตคู่ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน และผมชอบวิธีของตัวเองมากกว่าจะศึกษา 108 วิธีจากตำราเล่มไหน เพราะในนั้นไม่ใช่นิสัยเมียผมสักอย่าง เมียใครก็ไม่รู้เอามาเขียนบอก
“แล้วอยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร”ผมถามอีก มันพยักหน้า
“กูกลัวมึงจะสนใจมันมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของกูไม่ชอบทั้งนั้นถ้ามาดึงความสนใจมึงไปจากกู ไม่ใช่มึงงี่เง่าเป็นคนเดียว บางทีกูงี่เง่ากว่ามึงเยอะ”ผมพูดอย่างที่รู้สึกจริงๆ
“จะสนใจมากกว่าได้ไงเล่า ไม่ใช่ผัวสักหน่อย”ยอกย้อนก้มหน้ากอดแขนอมยิ้ม
“ออกจากร้านนี้ กูไปซื้อให้ได้ ถ้ามันทำให้มึงมีความสุข ไม่ได้ประชดถ้ารู้นิสัยกัน”ผมพูดดักเอาไว้ก่อน
“ไม่ซื้อแล้ว”มันบอกก่อนจะจิบชาเขียว
“ทำไมล่ะ”ผมถามเลื่อนราเม็งที่ชอบให้
“คิดอีกที ก็จริงอย่างที่มึงบอก ไร้สาระ”มันคีบเส้นม้วนไปมาก่อนจะเข้าปาก
“พูดเบาๆก็ได้ เดี๋ยวพวก FC ได้ยินเขาจะตืบเอา”ผมกระซิบบอกมันที่ยักไหล่
“ตืบมึงนั่นแหละ เปิดประเด็นแอนตี้มัน”มันจิ้มจมูกผม
“มั่ว”ผมผลักหัวเบาๆ สีหน้ามันดีขึ้น “กูไม่ได้แอนตี้เทคโนโลยีหรอกนะ เพราะกูก็ต้องเพิ่งพามันเหมือนกัน ไอ้ตัวที่มึงอยากได้คิดอีกทีมันก็ไม่ได้ไร้สาระซะทีเดียวหรอก”ผมพูดขยายความให้มันฟังอีกนิด
“เอาไงแน่วะ เดี๋ยวไร้ไม่ไร้ ไร้สติหรือเปล่าเนี่ยะ อ๊ะ”มันเหน็บผมอีกเลยบิดจมูกเข้าให้
“กูหมายถึงว่ามันอาจจะเหมาะสำหรับบางคนบางสถานที่ก็ได้ อย่างอยู่คอนโด ห้ามเลี้ยงสัตว์ ก็ใช้คลายเหงาไม่เป็นการรบกวนคนรอบข้าง ผ่อนคลายความตึงเครียด เข้าใจหรือยัง”ผมดึงจมูกให้อีกที
“โอ้ยยยย เข้าใจแล้ว”ร้องออกมาทำกลับมั่ง
“แต่ผลเสียก็มีนะ”ผมเปิดประเด็นให้อีกนิด
“อะไรอีกล่ะ แค่นี้กูกระจ่างแล้ว ผีอาจารย์วิชาการสิงหรือไง”ไปนั่น คิดได้ไงมีการแอบอมยิ้มอีกนะเหน็บกูได้
“พูดจริงๆ เขาวิเคราะห์ออกมาแล้ว”ผมกินราเม็งชามเดียวกับมันนั่นแหละ คราวนี้มันป้อนมั่ง
“ไอ้เขาที่ว่าชื่อ อาจารย์สิปปะ ที่มีเมียนักศึกษาชื่อ มันตา หรือเปล่าวะ”มันพูดและป้อนแบบยัดๆ อยากจะพ่นใส่หน้าแม่ง
“ไอ้เขาที่ว่าน่ะข่าวลือ แต่มีเมียชื่อมันตาน่ะเรื่องจริง”ผมพูดจีบเสี่ยวๆใส่มันที่ยิ้มแป้นชอบใจ เป็นอีกวิธีที่เมียชอบเพราะงั้นก็ทำซะถ้าอยากเห็นมันยิ้ม
“แหวะ บอกมาสิเสียยังไง”ทำเสียงลอยหน้าถาม
“เสียตรงจิตใจไง”ผมบอก มันทำท่าคิดก่อนพยักหน้า
“ยังไง พูดต่อสิลุง”หอมหัวเหม่งไปที ด่ากูแก่
“บางคนมองมันเป็นแค่ของเล่นไง ใหม่ๆก็สนุก เบื่อๆก็ไม่สนใจ โมโหก็ทำร้ายระบายอารมณ์ พอพังก็หมดค่าหาซื้อใหม่ และถ้าเอาความคิดวิธีการแบบนี้ไปใช้กับสิ่งมีชีวิตล่ะ จะเป็นยังไงโดยเฉพาะเด็กที่ไม่มีผู้ใหญ่คอยชี้แนะ”สงสัยผีวิชาการจะเข้าสิงกูจริงๆ เรื่องเมียงี่เง่าเอาแต่ใจกลายมาเป็นเรื่องระดับชาติไปได้ไงวะ
“ก็จริงนะ”มันเห็นด้วย
“ถ้ามึงจะซื้อก็ได้ แต่ต้องสนใจกูมากกว่า ขอแค่นี้”ผมเปิดโอกาสให้มันอีกที
“ไม่เอาแล้ว กูงี่เง่ากับมึงสนุกว่าเยอะ คริคริ”ส่ายหน้าถูแขนไปมา
“บอกแล้วกูสนุกกว่าเยอะ เก่งกว่าด้วย และก็”ผมยักคิ้วใส่แถมกระซิบอีกสักนิด”รักมึงมากกว่ามันอีกนะ”
“รู้แล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบ”บอกมองไปมาไม่มีใคร หอมแก้มสองฟอด กินอิ่มเช็คบิล ออกจากร้านมันอารมณ์ดีขึ้นเยอะพูดง่าย คงจะเข้าใจกับสิ่งที่ผมพูด ตรงดิ่งไปร้านเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ที่เข้าตอนแรกไม่เอาอะไร ตอนนี้เต็มมือกูไปหมด ยิ้มหวานและบอกเหตุผลประกอบในการซื้อ
“ของพวกนี้มีประโยชน์ ใช้ได้นาน ขายได้ บริจาคได้ ไม่ไร้สาระ น้องเข้าใจถูกใช่ไหม”ผมพยักหน้าไม่ได้กลัวนะแต่ขี้เกียจหาเหตุผลมาอธิบายให้มันฟังอีกเมื่อยปากเปล่าๆ นี่แหละคุณน้องของผม งี่เง่ายังไงผมก็รัก หาที่ไหนเมียแบบนี้กระตุ้นหัวใจและสมองให้ทำงานตลอด ตอนนี้ให้ผ่านร้านตั้งโชว์กี่สิบกี่ร้อย เมียก็ไม่สนใจ สมน้ำหน้ามึงไอ้ตุ๊กตาตาเหลือกอย่าสะเออะมาแย่งความสนใจเมียกูเป็นอันขาด หึหึ
********************************************************************************************
ชั่ววูบเห็นหลานร้องขอพ่องงงงมันซื้อไอ้ตัวนี้ จะเอาๆๆๆๆๆ เลยอยากเขียนตอนสั้นๆถือว่าสั้นมากที่สุดแล้วมั้ง ก็บอกแล้วแค่ชั่ววูบ อ่านแล้วอย่าด่าคนเขียนเลยนะ ไม่ได้แอนตี้อะไรกับมันจริงๆ ออกจะอิจฉาคนที่มีด้วย อยากได้มั่งอ่ะ รู้แล้วไม่ต้องระบุนะว่าตัวอะไร อุบอิบ
-
:z13: :z13: :z13:
ไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน
ฮ่า ๆ ๆ ๆ
พี่ไผ่อิจฉาแม้กระทั่งตุ๊กตา
กรี๊ดคุณน้องหึง คุณน้องเหวี่ยง มันส์มากเลยค๊า
แหมอิจฉาตุ๊กตาอย่างมีสาระ น่ารักจริง ๆ :-[ :กอด1: :L2: :z2:
จริง ๆ แล้วนะโดยส่วนตัวแอบเห็นด้วยกับพี่ไผ่ ตอนเด็ก ๆ ก็เคยอยากได้ตุ๊กตาบาร์บี้ เพราะของสวยงามดึงดูดตา แต่โตมาถามว่า มีเงินซื้อได้ทำไมไม่ซื้อ ทั้ง บาร์บี้ บลายธ์ เฟอร์บี้ เพราะเสียดายเงินค่ะ ไม่นานก็เบื่อ เป็นแค่ของตั้งโชว์ เอาเงินที่ซื้อตุ๊กตามาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเราดีกว่า แต่ถ้ารวย ไม่คิดเสียดายเงินกับตรงนี้ หาเงินใช้เองไม่เดือดร้อนใคร คนที่ซื้อก็ไม่ผิดนะ อันนั้นเป็นตรรกะของเราเอง
-
พี่ไผ่หึงเฟอร์บี้ :m20: :laugh:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เจอเหตุผลพี่ไผ่ไป นู๋ฝิ่นแพ้ทางไปเลย :laugh:
-
ตุ๊กตาอะไร ตัวตั้งหลายพัน :เฮ้อ: ไม่ได้แอนตี้อะไรสำหรับคนที่มีตังค์ซื้อ
คุณน้องก็อยากมีตามกระแสเขาด้วย :laugh:
-
o13 o13 ช่ายค่ะ ไม่ใช่แอนตี้แต่คิดว่าถ้าจะตามกระแสนิยมเพื่อจะไม่ให้เพื่อนมองว่าเชยรึไรนี่ไม่ซื้อค่ะ น้องสาวนอนชักดิ้นชักงอจะเอาๆถ้าซื้อแล้วมันเรียนดีขึ้น จะซื้อให้ร้อยตัวเลย เซงอิบี้
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กรี๊ดพี่ไผ่ ชอบๆๆ ขออีกๆ
-
5555555555
ไอตัวตาเหลือกกร๊ากกก
พี่ไผ่น่ารักจัง
น้องก็น่ารัก แอร๊ยยยย
-
ไผ่ฝิ่นยังน่ารักเหมือนเดิม
5555
ไฝ่หลักการนายสุดยอด
-
ตุ๊กตาตาเหลือก5555
-
มาเรื่อยๆบ่อยๆเลยนาา รอๆๆ
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ..ฮากับไอ้ตุ๊กตาตาเหลือก
-
เข้ามาอ่านแบบตั้งใจไม่ใช่ชั่ววูบ :laugh:
ดีใจจังได้เจอคุณน้องและพี่ไผ่อีกแล้ว
คราวนี้มาแปลกกลายเป็นพี่ไผ่ที่ออกอาการซะงั้น
อิจฉาได้แม้กระทั่งตุ๊กตา เหตุผลก็แสนคลาสสิค
กลัวน้องจะสนใจมันมากกว่าตัวเอง น่ารักนะเนี่ย :-[
สรรพคุณพี่ไผ่มากมายขนาดนี้น้องไม่ปันใจให้ใครแน่นอน :z1:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนี้มากๆค่ะ อ่านแล้วยิ้มมมม :กอด1:
-
น่ารักดีเรื่องนี้ ไม่อยากให้จบเลย คือแบบว่ามาต่อเรื่อยๆอะไรประมาณนี้
-
คิดถึง กอด :man1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :man1: ยังน่ารักเสมอ
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
คิดเหมือนกัน...ไม่ได้เหงา ไม่ได้อยากได้ ไ่ม่ได้อยากมี...
พูดตามระบบ ไม่ได้พูดตามความคิด........ เล่นไปเรื่อยๆ ก็เบื่อ
-
พี่ไผ่ กะคุณน้อง
อ่านและก็ยิ้มกับเหตุผลพี่ไผ่
-
พี่ไผ่ดูมีสาระและหลักการ แต่จริงๆแค่หึงและหวงเมีย ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นแค่ตุ๊กตานะ :m20:
รักจริงๆคู่นี้ มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะคะ รอค่ะรอ :กอด1:
-
พี่ไผ่มีเหตุผลที่ดีและฟังขึ้นนะ ถึงมันจะแอบหื่นไปหน่อย :laugh:
-
และแล้วก็มีสิ่งที่ทำให้ฝิ่นหวั่นไหว
เฟอร์บี้ :z2:
พี่ไผ่เลยต้องงัดยุทธวิธีมาโน้มน้าวน้องอย่างหนัก
-
พี่ไผ่พูดถูก o13
เล่นจนไม่สนใจคนที่อยู่ด้วยเลย
-
มุขพี่ไผ่สุดยอดมากๆ น้องเลยเลิกสนใจเฟอร์บี้ไปเลย 555
-
ดีใจจังเจอตอนใหม่ พี่ไผ่กะน้องฝิ่นน่าร๊ากกกก อยากให้รวมเล่มจัง
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:อ๊ากกกกก สนุกกว่าเยอะเก่งกว่าด้วย 555 สงสัยต้องเอาวิธีนี้ไปหลอกหลานมั่งละ อิอิ หวังว่าผู้เขียนคงไมว่าหรอกน่าาาาาา :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:o11: จิ้มก่อนอ่าน o18
-
อั้ยย่ะ พี่ไผ่เจ๋งอ่ะ !! o13
-
วันนี้อาจารย์สิปปะสอนน้องมันตาได้ตรงใจเรามากๆ
เราก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เอาเวลาที่ดูแลมันเปลี่ยนมาดูแล
คนข้างตัว คนที่เรารักดีกว่าไหม(ความคิดส่วนตัว)
-
แค่นี้ก็เมีนรักเมียหลงจะตายอยู่แล้ว
-
อย่าไปซื้อเลยคุณน้อง อยู่กับพี่ไผ่ก็ไม่มีเวลาให้เหงาแล้ว 5555
-
อ่า ไม่ชอบมันเท่าไหร่ฮะ ทั้งที่ความจริงก็เป็นคนเหงาคนนึง แต่คิดว่ามันทดแทนไม่ได้ครับ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่ารักๆนี้ครับ พี่คนเขียนที่น่ารัก :จุ๊บๆ:
-
พี่ไผ่สุดยอดอ่ะ ชักแม่น้ำหมดประเทศไทยมาตะล่อมน้องฝิ่นจนเลิกสนใจตุ๊กตาตาเหลือกเลย โอ๊ยย เก่ง o13 :m20:
-
เราแอนตี้
เราไม่ชอบหน้าตามัน
เห็นแล้วกลัว สยอง ถอยหลังหนี ยกไม้กอล์ฟขึ้น เข้ามาฟาดแหลก นู๋กัว
ปล. อินนี่มาทำไม กุไม่อิน! #ผิด อาจารย์สิปปะนี่เสน่ห์แรงจังเน้อ :-[
-
พี่ไผ่ร้ายงะ นิสัยย อิอิ
-
ชอบตรงที่พี่ไผ่รักน้องฝิ่นเหมือนครอบครัวอะไรที่ไม่ถูกไม่ควรก็จะคอยเตือนไปด้วยคือเป็นทั้งน้องทั้งแฟน
อย่างเรื่องไอ้ตัวนั้นมันก็จริงอ่ะเนอะ น่ารักดี แต่ถึงเวลาทุกคนก็ทิ้งมันอยู่ดี อีกอย่างคือแกกลัวแฟนเล่นกับมัน
จนลืมมีเวลาให้ตัวเอง ฮิ้ววววววววว น่ารักอ่ะ หันมาใส่ใจคนรอบข้างดีกว่านะ
นังอิน (อุ๊บส์...ลืมตัว) หล่อนนี่ไม่เลิกนะ เล้าหรือชวนคุยอยู่ได้ อยากได้พี่ไผ่ล่ะสิ คุณน้องเตือนหลายรอบยังดื้อด้าน
ต้องให้พี่ไผ่ตบท้าย (แบบสุภาพ) ให้สะใจกินลึกกันไป หวังว่าจะคิดได้นะ ชอบมากเวลาคุณน้องด่า ๆ
แล้วได้พี่ไผ่ตบท้ายจบเกมส์ให้เนี่ย มันสะใจเจง ๆ
ขอบคุณค่ะ มาอีกน้า~~~ ชอบๆ
-
ตุ๊กตาหรือจะสู้สามีอย่างพี่ไผ่ได้ พี่ไผ่เอาอยู่!! ฮ่ะๆๆ
-
พี่ไผ่ขี้อิจฉาอ่า :laugh:
-
เพื่อนที่ทำงานเอามาเล่น ตอนแรกก็สนุกดี หลังๆ...
ข้าพเจ้า:พี่ ถ้าทำให้มันส่งเสียงอีก หรือปลุกให้มันตื่นอีก หนูจะเอามันไปทิ้ง!!!
-
:z13:
-
พี่ไผ่ มีเหตุผลมากๆๆเลย ชอบๆ
ปล.ตุ๊กตาตาเหลือก คิดได้ไงอ่าา อิอิ
-
พี่ไผ่อิจฉาตุ๊กตา ตาเหลือกเหรอกเนี่ย!!
-
ถึงน้องจะงี่เง่าแค่ไหน พี่ไผ่ก็รักน้องจริงไหม
-
โอ้ยน่ารักจัง พี่ไผ่กับฝิ่นน่ารักตลอดเลย
-
ถึงจะงี่จะเง่า แต่ก็น่ารัก น่าหยิกให้แก้มป่อง คุณน้องซะอย่างอ่ะเนอะ :กอด1:
-
และแล้วน้องฝิ่นอนงค์ก็เข้าใจที่พี่ไผ่สื่อ อิอิ
+1 ขอบคุณค่ะ
:กอด1:
-
น้องฝิ่นเค้าเป็นคนมีเหตุผลนะ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ o13
:L2: :กอด1: ........... :z1:
-
หึงแม้กระทั่งตุ๊กตา
-
พี่ไผ่มันร้ายยยยยย
:laugh:
อิตุ๊กตาตาเหลือกนี่มันอะไรหว่าาาาาาาาาาา
:z1:
-
อ่านแล้วน่ารักมากๆ คู่นี้
พี่ไผ่มีวิธีเฉพาะตัวจริงๆ จัดการฝิ่นอนงค์
108 วิธีไม่พอ ฝิ่นอนงค์ต้องล้านล้านเล่มเกวียน......
-
เย้ๆๆๆๆๆ HBD 1 ปี สำหรับเรื่องนี้ ขอให้มีคนชอบเยอะๆๆๆๆนะ ฮ่าๆๆๆๆ อวยตัวเอง ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามกันมาตลอด 1 ปี ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ
-
ชอบตลอดแหละ :m32:
-
จิงๆ แล้วพี่ไผ่ก้แค่กลัวน้องสนใจเฟอร์บี้มากกว่า
แค่นั้นแหละ 555
-
พี่ไผ่น่าร๊ากกกกกกกก อ่า
>///////<
-
เอาอีกๆๆๆๆๆ
-
งั้นก็ซื้อกันคนละตัวสิ น้องเอาตุ๊กตาหน้าขน ส่วนพี่เอาตุ๊กตายาง 555+
-
จะมาอีกเมื่อไหร่น้ารอรอ :z2:
-
พิเศษ #กำลังใจและฉลอง#
“อาทิตย์หน้าเหรอ ไวจังวะ ปิดเงียบนะมึง”ผมรับสายที่โทรเข้ามาเม้าท์มอยแต่เช้า ก็ไม่เช้าแล้วนะ สิบโมงกว่าแล้ว แต่อยากนอนตื่นแม่งพรุ่งนี้เลย บอกเชื่อแล้วว่ามึงเก่งกว่า สนุกกว่า ทำอะไรได้มากกว่า ทั้งตอกทั้งย้ำทั้งขยำกูเต็มไปหมด อดไม่ได้ต้องพิสูจน์กลับด้วยวิธีการเดียวกัน
“อีเจ๊กูสิเขาอุบอิบ อยากเซอร์ไพร์ส ป๊า ม้า เฮีย”นังออยพูดเสียงแรดแต่ฟังรู้ว่ามันดีใจ มันโทรมาบอกข่าวว่าเจ๊ มันเปิดร้านเสื้อผ้าและรับจัดอีเว้นส์ทั่วไป
“กูดีใจกับเจ๊มึงด้วย เออ ๆ ว่างสิ งานเจ๊ทั้งทีไม่ว่างได้ไง ต้องประเดิมกันหน่อย อื๊อ”ผมบอกมันก่อนจะร้องเมื่อโดนรัดแน่นขึ้น ขาก่ายสะโพกดุนดันทำเอาต้องเบียดใส่เป็นการเตือนให้รอก่อน น่าจะได้ผลนะมันผงกหัวล่างตอบ หุหุ
“จัดหนักไปเลยมึง แค่นี้ขนสาขาใหญ่ผัวมึงไม่ร่วงหรอก คิกคิก”มันแซวกลับมาหัวเราะคิกคัก
“อีห่า แค่ขนสาขาย่อยก็พอ อืมม”ว่ามันหลุดเสียงออกมาอีก เมื่อไม่รัดอย่างเดียวเริ่มลูบและซุกไซ้ จนต้องจับเอาไว้ก่อน
“อีฝิ่น”มันเรียกผมแล้วก็เงียบ
“เออ กูฟังอยู่ อ๊ะ”ผมบอกมันก่อนจะร้องเมื่อโดนกัดใบหู
“เออ กูก็ฟังอยู่ บอกกูก็ได้ว่าไม่ว่างให้วางได้แล้ว”มันเหน็บกลับ
“อะไรของมึง เดี๋ยวสิ”ผมถามมัน แต่ตอนท้ายเสียงหวิวๆ
“ทำแอ๊บนะคะ เมื่อเช้าไม่ทันไก่หรือไงถึงจะล้างตอนนี้ คริคริ”มันทำเสียงใส่ ผมนึกได้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร มัวแต่เคลิ้มกับมือที่ลูบคลำไปทั่วตัว
“อ๋อ เออว่ะ เมื่อเช้าไม่ทันแต่เมื่อคืนกูล้างกันจนหมดฟาร์มแล้ว”ผมบอกมันแต่ยิ้มให้ไอ้คนตัวโตที่ขึ้นมาคร่อม
“เหรอ กูว่าตอนนี้มึงไม่โดนล้างอย่างเดียวหรอกมั้ง คงจะโดนขี่ด้วย คริคริ กูไม่ขัดแล้ว”มันหัวเราะก่อนจะวางสายไป พูดเหมือนเห็นเลยนะมึงว่ากูโดนขี่อยู่
“อะไรอีกล่ะเนี่ย”หลังวางสายหันมาสนใจไอ้ควาย เอ้ย ผัวที่สลัดผ้าห่มออก โล่งซะเย้ยฝ้าท้าเพดานกันซะเลย
“ใครโทรมา”ถามแต่ก้มไปกัดยอดอก ดึงนิดๆ
“ซี๊ดดด เสียวนะโว้ย”ผมสูดปากจิกหัวมัน
“ใคร”ย้ำอีกข้าง มันไม่ได้อยากรู้จริงๆหรอก มันแกล้งดูหน้ามันก็รู้แล้ว
“ถ้าบอกต้องหยุดนะ อ๊ะ”ผมลูบหลังเบียดตัวเข้าหา
“งั้นไม่ต้องบอก”ยักคิ้วใส่กูอีก ผมหยิกจมูกมันก่อนจะบอกออกไป ยังไงก็โดนอยู่ดี กูก็เต็มใจอยู่แล้ว หุหุ
“นังออยโทรมาชวนให้ไปงานเปิดร้านเจ๊มัน อาทิตย์หน้า ว่างหรือเปล่า”ผมคล้องคอขารัดบั้นเอวที่ทับอยู่ มองในกระจกช่างเป็นภาพอีโรติคจริงๆ ลองคิดตามสิครับ
“ว่างมั้ง”ตอบและจูบปาก แลกลิ้นดุนดัน มือลูบสะโพกไล่ไปแก้มก้นบีบคลึงเป็นจังหวะ
“อืม อา”ผมครางถามชิดปากที่ไม่ตอบแต่กระทำแทน จับขาสองข้างแยกเล็กน้อย ส่งนิ้วเข้าเบิกทางที่ตอบรับ ผมหยิบหมวกเตรียมจะฉีกออกแต่โดนดึงไปโยนทิ้งข้างเตียง
“เมื่อคืนใส่ไปแล้ว”มันท้วงผมทันที
“ก็นี่ตอนเช้า”ผมบอกมันมือก็ลูบถุงลมไปมา ทำเอาเจ้าของสูดปาก
“อาทิตย์ก่อนๆก็ใส่”บอกย้อนหลังเรียบๆแต่ตามึงโคตรอ้อนเลย ว่าอยากสด
“ไม่ลองของใหม่เหรอ เพื่อนกูส่งมาให้จากสวีเดนเชียวนะ”ผมลูบส่วนหัวที่เบิกบาน ท่าทางอารมณ์ดี
“ใหม่ตรงไหน รุ่นนี้ลองไปแล้ว”มันพยักหน้าพูดใส่เซ็งๆ
“จริงดิ ตอนไหน ใช้กับใคร หลอกกูเปล่าเนี่ย”ผมพูดอย่างไม่เชื่อหรี่ตาใส่มัน
“ไอ้รุ่นที่กูเขวี้ยงไปเมื่อกี้ เขาผลิตตั้งแต่ปีที่แล้ว ใช้กับมึงจนครบโหลเมื่อเดือนก่อน”ผมตาโตทันทีกับสิ่งเล็กๆแต่สวมแล้วก็มันส์ได้ ซึ่งผัวไม่น่าจะจดจำ มิน่ามึงจำเก่งอย่างนี้นี่เองเล่นรัมมี่ทีไรน็อคทุกที สวดยวดจุงเบย บ่องตรง (วิบัติเพื่อเพิ่มอรรถรสในการพูดเฉยๆ)
“ไอ้เดล กูโทรไปด่ามันก่อนหลอกกูว่ารุ่นใหม่ อุตส่าห์จะประเดิม สัด”ผมด่าไอ้เดลเพื่อนผม รู้จักกันตอนเรียนซัมเมอร์ที่ออสเตรเลีย หล่อโคตรแต่เสือกเป็นรับ หยิบไอโฟนเตรียมจะกดโดนยึดอีกแล้ว ไม่เขวี้ยงวะกูจะได้ของใหม่ ฮ่าๆๆๆๆ
“มึงอย่าแถเลทเวลากู”มันตบก้นพูดใส่ผมที่ยิ้มแป้น
“แสนรู้อีกแล้ว”ผมจับคางมันโยกไปมา
“นี่อีกข้อที่กูเก่งกว่ามัน”ยังไม่เลิกเปรียบ จะอะไรกับมันนักหนา
“เออ เจี๊ยวมึงยาวกว่าจู๋มันด้วย พอใจยัง”ผมเสริมให้มันไปอีก มันพยักหน้ารับก่อนจะขยับต่อ ผมก็เลิกขัดมันแล้ว จูบมันกลั้นความเสียวที่โดนประเคนให้ทั้งหน้าและหลัง ผมบิดตัวเบียดเข้าหา มือลูบไล้หัวไหล่แผ่นหลังกว้างจิกเป็นระยะๆเมื่อมันโดนจุดที่ทำให้ต้องแอ่นตัวเข้าสู้ปากร้อนที่ขบเม้มตอบแทนการจิก
“อืม พี่ พี่ อ๊ะ”ผมครางออกมาเมื่อโดนเร่งเร้า
“อา อืม อีก”เรียกร้องให้ขยับต่อ เอื้อมมือไปจูงควายที่ผงกชนต้นขาหงึกๆบ้าง รูด คลึง บี้ไล้ จนเจ้าของหายใจติดขัดเหมือนกัน ก่อนที่มันอยากจะแช่น้ำ ผมเลยต้องหยุดไปเจรจาเจ้าของมันก่อน กัดริมฝีปากล่างเบียดไล่จนเกิดเสียงครางในลำคอ มือร้อนขยำก้นจนน่าจะเกิดรอย
“ฆ่ากูหรือไง”มันถามผมหายใจหอบด้วยเมื่อเจอจูบแบบที่มันชอบแกล้งผมเวลาด่ามันจะจูบแบบไม่ให้หายใจหายคอเลย
“ชอบไหมล่ะ ฆ่าแบบนี้”ผมถามกลับ ก้มไปเล่นหัวนมมันบ้าง ขบเม้ม
“เดี๋ยวฆ่ากลับมึงจะร้องจนเจ็บคอ ซี๊ด น้อง”มันขยุ้มหัวผมเมื่อโดนกัดและดึงนิดๆแต่ซี๊ดได้ เลื้อยบิดไปมาบนตัวมันมือไล่ต่ำ
“บุหรี่ก็ไม่สูบทำไมโป่งพองจังวะ คิกคิก”ผมแซวไอ้ลูกถุงลมมือก็เดาะไปมา
“มันสูบแต่ฝิ่นไง”มันตอบกลับตาเจ้าชู้ ถูกใจจริงๆ เลื้อยต่ำตามองกัน ลิ้นแตะสะดือลากลงจนถึงศูนย์รวมความบันเทิงที่เริ่มตั้งแสดงความคึกคัก ส่งลิ้นไปทักทาย มือปลอบไม่ให้ร้องไห้ออกมาซะก่อน
“อา น้อง เบาๆ เดี๋ยวมันจะ”โถคุณพี่กูน่าจะพูดมากกว่า ไอ้เบาของมึงแต่มือกดซะจะทะลุคอหอย ผมเม้มปลายส่งท้าย มันดึงไปประกบปากผมก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเปล่า คร่อมส่วนกลางเสียดสีผ่านไปมาให้เสียวเล่น
“ใส่ได้หรือยัง”ผมถามมันหลังถอนจูบออก
“กูต้องถามไม่ใช่เหรอ”มันหัวเราะที่โดนตัดหน้า ผมยักคิ้วไปมา
“ไม่ใช่ปัญหา แล้วได้ไหม”ผมถามย้ำเบียดกระตุ้นมันอีก มันพยักหน้าตาปรือนิดๆ”งั้นพลิกตัวสิ”ผมกระซิบ
“พลิกทำไม”มันเริ่มเคลิ้ม
“ก็จะได้ใส่ไง”ผมเกลี้ยกล่อม มันนึกได้
“จะเอาเหรอ”เลิกคิ้ว
“อ้าว ก็พี่บอกเองให้ใส่ น้องขอแล้วนะ คริคริ”ผมหัวเราะคิกคักเมื่อมันคิดได้ว่าเสียรู้ผมเรื่องอะไร เลยจี๋เอว ก่อนจะพลิกผมลง ยกขาพาดบ่า หรี่ตาคาดโทษผมไม่ได้ตกใจอะไรยกยิ้มและเบียดหามือก็จิกหมอนเมื่อมันจ่อส่วนนั้น ตื่นเต้นดีเหมือนไม่เคยได้กันมาก่อน สะโพกแกร่งถอยเข้าออก ตาก็จ้องกันไอ้นั่นก็ดันไปเรื่อย
“อา อ๊ะ อึก”ผมร้องเมื่อดันเข้าไปสุดลำ
“อา อืม”มันผ่อนหายใจบ้างเมื่อช่องทางคลายตัว มันเริ่มขยับโยกเข้าๆออกๆ เป็นการวอร์มอัพ ก่อนจะเริ่มของจริงที่ทำเอาผมร้องออกมา
“อ๊า อา อา อื้ม อืออออ” แรงกระแทกที่ใส่เข้ามาทำเอาผมสะเทือนไปหมด ตัวผมเลื่อนขึ้นไปจนแทบจะชนหัวเตียง ต้องเอามือจิกดึงผ้าปูที่นอนไว้แน่น ดีที่มันจับขาผมไว้มั่นไม่งั้นคงร่วงแน่ ก้มลงมาจูบเอาขาผมไปรัดที่เอวแทน แต่การขยับสอดรับยังต่อเนื่อง
“อา น้อง อือ”เรียกและครางเมื่อผมตอดรัดให้มันหยุดเร่งจังหวะ
“ครับ”ผมรับคำมือจิกตรงก้นมันบ้าง ส่งยิ้มพลิกลงไปใต้ล่างเป็นฝ่ายควบคุมเอง ขย่มเบาๆมือดันหน้าท้องกดให้รู้สึก ขยับขึ้นลงจากช้าเป็นเร็ว ตามองหน้าคนที่โดนผมคร่อมบ้าง หน้าพีคสุดๆ เราชอบมองหน้ากันเวลานี้เหมือนถามว่า เป็นไง มีความสุขหรือเปล่า ไม่ใช่เพราะความใคร่เท่านั้น
“อา อา”ผมมองคนตัวโตปรือตากลั้นเสียง แต่ยกสะโพกรับเช่นกัน ไม่ว่าจะท่าไหน ผลัดกันขึ้นลง พลิกหน้าพลิกหลัง ส่วนนั้นแทบไม่ผละออกจากกันเลย
“อ๊ะ อื่ม อือออออ” พอผมร้องออกมามันก็จูบที่ข้างหูแล้วก็ขยับสะโพกดันให้น้องควายมันเข้าไปแนบแน่นทุกจุดทุกเน้นจนเกิดเสียงกระทบกันลั่นห้องสะเทือนเตียง
“อื้ม อือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ยิ่งผมครางมันก็ยิ่งขยับถี่ๆ ขึ้น จนตอนนี้เราทั้งคู่เกือบถึงปลายทางแล้วผมเกร็งตัวแอ่นหยัดสองมือจิกทึ้งผ้าปูแน่นจนแทบขาดสองเท้าเกร็งรัดเอวเพื่อให้สอดใส่เข้าไปให้ลึกที่สุด และเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมเสียงร้องลั่นสุดท้ายก่อนจะซบทับกันอย่างอ่อนเปลี้ยไปหมดแต่มันยังขยับส่วนล่างเบาๆปิดท้าย กอดรัดจูบกันไปมาและหลับไปอีกครั้ง ข้าวเอาไว้ตื่นตอนไหนก็กินตอนนั้น ตีสองตีสามยังเคยเลย
/
/
/
เมื่ออาทิตย์ก่อนไปงานเปิดร้านเจ๊นังออยกันมาได้ของมาเพียบถือเป็นการประเดิมร้าน และวันนี้ที่มหาลัยคึกคักเป็นพิเศษ เพราะเปิดรับสมัครหนุ่ม (ออกสาว) สาว (ออกหนุ่ม) ป๊อบปูล่าที่จัดประกวดทุกปี แต่ปีนี้พิเศษไม่จำกัดรูปร่างหน้าตา ขอแค่มีความสามารถและความมั่นใจให้เทคะแนนโหวตให้ก็พอแล้ว เลยมีนักศึกษาสมัครกันเยอะ ผมว่าก็ดีนะ ถือเป็นการเปิดโอกาสให้หลายๆคนได้แสดงออกกันเต็มที่ บางคนอาจจะไม่หล่อไม่สวยแต่น่ารักมีเสน่ห์ในตัวเองและมีความสามารถก็เยอะนะ เท่าที่ผมเคยเจอ อย่างตอนนี้
“พี่ฝิ่น”เสียงเรียกและวิ่งมากอดทำเอาเกือบหงายหลัง แต่ก็ยังอ้าแขนรับ
“เบาสิครับ เดี๋ยวพี่แบน”ผมแซวน้องรหัสที่จ้ำม่ำ แก้มยุ้ยน่าฟัด
“โหพี่ฝิ่น ไมโลน้ำหนักลงแล้วนะ”น้องไมโล บอกผมหมุนตัวกลมๆให้ดูด้วย น่ารักจริงๆ
“ส่วนไหนลดเนี่ย พี่ดูสิ”ผมจับให้หยุดหมุนเดี๋ยวล้มตึงไปพื้นจะแยก หุหุ
“เจอไหม”ไมโลถามผมที่สำรวจไปมา
“อ๊ะ เจอแล้ว ตรงนี้นี่เอง”ผมมองน้องแล้วยิ้ม
“ตรงไหน แขน ขา หน้าท้อง”น้องถามเสียงตื่นเต้น
”นิ้วโป้งรู้สึกจะเบาลงนะ”ผมทำเป็นพยักหน้าชูนิ้วโป้งน้องขึ้นมา
“พี่ฝิ่นอ่ะ”เขย่าแขนผมบิดตัวส่ายไปมา เล่นซะผมหัวหมุน
“พี่ล้อเล่น ไปทำอะไรมาน้ำหนักลง อย่าบอกนะว่ากินยาลดน้ำหนัก”ผมถามก่อนจะจับให้นั่งลง
“เปล่าๆๆ ไมโลคุมอาหารและออกกำลังกายตามที่พี่ฝิ่นและหมอแนะนำ”ไมโลรีบปฏิเสธ กลัวว่าผมจะดุ
“ดีแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป”ผมบอกและลูบหัวน้อง เมื่อตอนรับน้องไมโลเป็นลม ส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทัน สาเหตุเกิดจากกินยาลดน้ำหนักเข้าไป ทางมหาลัยโทรแจ้งให้พ่อแม่ทราบ ท่านมาถึงกอดน้อง ถามไปถามมาสารภาพซื้อทางเน็ทมากินเอง อันตรายมาก แต่น้องคงเข็ดแล้วล่ะ แต่เบื้องลึกน้องโดนล้อจากเพื่อนบางคน พวกผมก็ช่วยปลอบใจไม่ให้น้องคิดมากรวมถึงเพื่อนน้องด้วย คณบดีก็เลยจัดกิจกรรมการออกกำลังกายขึ้นทุกสัปดาห์ โดยการเชิญคนเต้นนำทุกรุ่นทุกวัยมาร่วมกัน หรือใครจะอาสาสมัครมาก็ได้ ผลตอบรับดีมาก ไมโลก็ร่วมด้วย
“ไมโลไปสมัครประกวดมาล่ะ”ชูใบสมัครให้ผมดู
“จริงดิ แล้วจะโชว์อะไรล่ะครับ”ผมดีใจกับน้องด้วยก่อนจะถามความถนัด
“ไมโลจะร้องเพลง พี่ฝิ่นว่าดีไหม”น้องบอกและถามไม่มั่นใจนิดๆ
“ดีที่สุด ไมโลร้องเพลงเพราะ เล่นกีตาร์ก็เก่ง พี่เป็นคนดันเอง”ผมชมน้องจากใจจริง ไมโลร้องเพลงและเล่นกีตาร์เก่งมาก ถนัดซ้ายเหมือนผมด้วย เสียงเรียกว่าเป็นนักร้องได้เลย
“ทำอะไรกันจ๊ะ ตาย พี่มองไม่เห็นน้องไมโล ตัวเล็กลงใช่ไหมเรา”นังออยโผล่มาพร้อมแซว ถ้าเป็นแต่ก่อนไมโลคงน้อยใจคิดว่าโดนพวกผมล้อแน่
“พี่ออย อีกกี่เดือนดีวะ พี่เป๊บเสร็จแน่”ไมโลพูดลอยหน้าใส่นังออยที่ทำเป็นตกใจ
“พี่ยกให้ แล้วจะรู้ว่าความมันส์เป็นไง คริคริ”มันแอบกระซิบตอนท้าย ทำเอาไมโลหน้าแดง ทุบนังออยไปทีทรุด ไอ้เป๊บส่ายหน้าก่อนจะดึงมันนั่ง
“แล้วอย่ามาเอาคืนนะ”อ้าว นึกว่าไม่เอา ไอ้เป๊บหันไปมองทำหน้าแบบเอาจริงดิ พากันหัวเราะ
“เดี๋ยวพวกพี่ไปเชียร์ สู้ๆ”นังออยชูนิ้วให้กำลังใจ
“เอาอ้อยกี่มัด บอกเฮีย”ไอ้แฝดโผล่มาข้างหลังแซวน้องเลยโดนดึงมากอดซะ แหย่กันประจำ ไอ้ต้าร์อมยิ้ม
“เอาสองมัดนี้ก็พอ พี่ต้าร์ให้ป่ะ”บี้หน้าไปมาไอ้สองตัวทำลิ้นจุกปาก
“แถมขนมให้อีกสองห่อ”ไอ้ต้าร์ส่งขนมให้จริงๆ ผัวมันรีบออกจากวงแขนมาประกบทันที
“พี่ฝิ่นว่าไมโลจะทำได้ไหม”น้องหันมาถามผม ทำตาปริบๆ
“ทำได้ อย่าเชื่อพี่”ผมบอกทำเอาน้องและพวกมันงงๆ
“งงอ่ะ พี่ฝิ่น”น้องไมโลขมวดคิ้ว
“เออ อย่าว่าแต่น้องเลยกูยังงง”นังออยพยักหน้าใส่ ไอ้แฝด ไอ้ต้าร์ ทำหน้าแบบเดียวกัน ผมจับมือไมโล
“ไมโลต้องเชื่อตัวเองให้มาก ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ให้คิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว อย่าไปคิดว่าล้มเหลว เราไม่เก่ง สู้คนอื่นไม่ได้ หรืออีกหลายๆเหตุผลที่จะคิด ไม่มีใครเก่งที่สุด ดีที่สุด เหนือผมยังมีที่คาดผมนะ”ผมแปลความให้น้องฟัง จากหน้างงยิ้มและหัวเราะออกมา
“บ้าว่ะ พี่ฝิ่น สุภาษิตปฐมบทที่ไหนเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไมโลกอดผมหัวเราะไปมา
“พี่คิดเอง เพราะมั่นใจ”ผมยักคิ้วใส่ ไอ้พวกนั้นเบะปากแต่ยังขำกันอยู่ ก่อนจะให้กำลังไมโลกันอีก
“ไมโลน่ารักนะ ผิวสวยมากเลย”ไอ้ต้าร์พูดชมน้องไมโลที่ผิวขาวอมชมพู ใส
“นั่นแหละข้อดีที่น้องไม่เคยรู้ คิดแต่ตัวเองอ้วน”ผมเห็นด้วยกับมัน
“น้องคงคิดว่า คนส่วนใหญ่ชอบคนผอม ขาว ไง ก็เลยมองว่าตัวเองด้อย”นังออยบอกมั่ง
“กระปุกพูดจริง”ไอ้เป๊บเห็นด้วยกับแฟน
“ไอ้เป๊บ”มันเรียกพร้อมกับถีบเกือบร่วงม้าหิน ผมกับไอ้แฝดหัวเราะกับฉายามันตอนเด็ก”สัด เล่าให้ฟังเสือกเอามาล้อ มึง ละ”อีออยด่าจะเอ่ยแต่มันเอามือปิดปากก่อน
“พูดเล่น น่ารักจะตาย ถ้าออยเป็นกระปุก เป๊บจะเป็นขาตั้งกระปุกให้นะ”ไอ้เป๊บพูดด้วยรอยยิ้มแซมความรัก ทำเอาพวกผมหัวเราะตัวงอ มองอีออยที่หน้าแดงตาเหลือกมือทุบๆแต่ปากโดนปิดอยู่ จนอารมณ์คงที่ คุยกันอีกนิดก็แยกกัน
“ไง ฝิ่น”เสียงทักผมหน้ามหาลัย หันไปก็เจอกับอดีตคนเคยคบแต่ไม่นับเป็นแฟน ส่งยิ้มให้ พี่คิว คณะศิลป์ อาร์ทตัวพ่อในความคิดใครหลายคนแต่ไม่ใช่ผมที่เป็นอาร์ทตัวปู่ จะมาเก่งกว่าพ่อของพ่อได้ไง หึหึ
“สบายดี”ผมตอบเฉยๆ มองหน้ามันที่ยังยิ้มให้อยู่ ดูเหมือนมันเก้อๆ
“รอแฟนเหรอ”ถามผมอีกเขยิบมายืนข้างๆ ตอนที่เคยคบกันมันค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง ผมก็เลยให้มันอยู่กับโลกสวยด้วยมือของมันเองไปซะ จะให้มานั่งเข้าใจมันว่าเป็นแบบนี้ ชอบแบบนี้ ฝ่ายเดียวก็คงไม่ได้ มึงต้องเข้าใจกูด้วย วันไหนมันคิดได้ว่ามีแฟนก็โทรชวนไปกินข้าวดูหนัง ผมก็ไปมั่งไม่ไปมั่ง และไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหามันก่อนด้วย ไม่ว่ามันจะทำอะไรผมไม่เคยสนใจยกเว้นเจ็บป่วยก็ถามบ้างเพราะที่จริงมันก็ดี จนมันออกปากว่าผมไม่เหมือนคนอื่น ผมถามมันกลับว่า แล้วเคยคิดว่าตัวเองเหมือนคนอื่นไหม มันก็เงียบไป หลังจากนั้นมันก็ไปได้เด็กคณะอะไรผมจำไม่ได้แล้วหรือไม่เคยคิดจะจำด้วย ก็ห่างกันไปโดยอัตโนมัติ
“อืม”ตอบสั้นๆไม่ได้คุยต่อ
“พี่ไปส่งไหม ถ้าเขามาช้า”มันพูดขึ้นมาอีก แต่หน้าตาดูเจตนาดี
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวก็มาแล้ว ขอบคุณ”ผมยกยิ้มบอกกลับ มันพยักหน้าก่อนจะมีเสียงเรียก
“พี่คิว ไปกันหรือยัง”เดินมาเกาะแขนและถาม
“ไปสิ งั้นพี่ไปก่อนนะ”มันบอกแฟนมัน ก่อนจะพูดกับผมที่พยักหน้าและยิ้มให้คนที่เกาะแขนมันอยู่เพราะเขายิ้มและก้มหัวนิดๆเป็นการทักทาย
“น่ารักจัง”เขาชมผมยิ้มจนตาหยี
“พูดมาก ไปได้แล้ว ไปนะ”ไอ้พี่คิวกอดไหล่แฟนหันมาลาผมอีกที สงสัยคนนี้จะเอาอยู่ ผมส่ายหน้ายิ้มๆ
“เพิ่งรู้กูมีเมียบ้า”เสียงพูดใกล้ๆทำเอาตกใจตาเหลือก
“เชี่ย ตกใจหมด”ผมทุบมันไปทีทำกูหลุดหน้าทุเรศ และนึกได้ว่ามันพูดอะไร”มีผัวบ้าอย่างมึงไงกูก็เลยซึมซับ”พูดใส่กวาดตามองหัวจดตีน ใส่เสื้อกล้ามกางเกงแค่เข่า ฟองน้ำหูหนีบ รุ่นน้องที่จำได้ก็ยกมือไหว้มันทักทาย ทักมากเลยจิกแขนมันขึ้นรถ มันหยิบหมวกกันน็อคส่งให้ขี่ออกไป แวะร้านเฮียหาอะไรกิน วันนี้ผมต้องกลับบ้านมีโปรเจคต้องทำ มันก็ไม่ได้ว่าอะไร ใช่สิศุกร์เสาร์อาทิตย์มึงเหมากูไปแล้วนิ แต่มันก็มีงานเร่งเข้ามาเหมือนกัน ช่วงนี้คุณพี่เมคมันนี่น่าดู เก็บไว้ขอหนูเปล่าพี่ อิอิ
ต่อๆๆๆๆ
-
“จะพูดอะไรก็พูดมองหน้าอยู่ได้”หลังกินกันสักพักผมก็เปิดปากพูดกับคนข้างๆที่นอกจากคนรัก กระแดะเน๊าะ เรียกผัวง่ายกว่ามั้ง ก็ยังควบอีกหลายสถานะ
“รู้จักไอ้คิวด้วยเหรอ”กะแล้วว่าเรื่องนี้ แต่อยากให้พูดออกมาเอง
“ไม่แค่รู้จัก เคยคบกันพักนึง”ผมตอบตรงๆ เล่าให้ฟังคร่าว มันฟังจบก็พยักหน้า “เฮ้ย ออกอาการหน่อยสิ”ผมสะกิดมือมัน
“มึงรักกูเปล่า”มันถามปากก็อ้ารับปลาสำลีนึ่งมะนาวที่ผมป้อนให้ อย่าได้แคร์ เอาใจแฟนไม่แปลก
“รักสิ มากด้วย”ผมบอกก่อนจะอ้ารับหมึกนึ่งมะนาวมั่ง ตบท้ายด้วยน้ำมะนาวปั่น วันนี้เปรี้ยวทั้งคู่
“อืม”จบ ไม่ต่อ ผมก็ไม่ถามแล้วไม่ใช่เรื่องที่จะพูดต่อ จ่ายเงินเฮียที่ยังแซวเหมือนเคย ก่อนจะเดินเล่นตลาดเปิดท้าย มันกอดไหล่ผมตลอดทาง จะกระชับมากถ้ามีคนมอง แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าคุณพี่เขาหวง
“ซื้อเสื้อยืดไปสกรีนกันดีกว่า”ผมกอดเอวดึงมันเข้าร้านเสื้อ เลือกได้คนละสามตัว สามสี ขาว ดำ เขียว กางเกงขาสั้นอีกคนละสามตัว มันมองก่อนจะจ่าย
“อยากใส่จัง”ผมหยิบกางเกงขาสั้นลายเวียนหัวมาทาบ ทำหน้าแอ๊บใส่มัน
“ไปใส่สิ”มันพยักหน้าใส่ ตามองไปตรงห้องลอง
“ตามสบาย”เจ้าของร้านออกเกรียน สักเต็มตัวเลยบอกยิ้มๆ รู้จักกัน ผมก็เดินเข้าไปโดยมีมันเข้าไปด้วย ผมกอดเอวมันเงยหน้ามอง
“ถอดและใส่ให้หน่อย”พูดและดึงมันลงมาจูบ มันจูบตอบก่อนจะถอดเข็มขัดและร่นกางเกงลง ข้างหลังเป็นกระจกบานใหญ่เห็นว่ามือมันรั้งเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ผมใส่ขึ้นจนเห็นชั้นในสุดเอ็กซ์ มันซื้อให้ผมเองเชียวนะ
“ถอดและใส่หมายถึงกางเกงใช่ไหม”เสียงพร่ากระซิบติดปาก ตามองกันไม่มีหลบ
“แล้วแต่จะคิด”ผมยกยิ้ม มือลูบหน้ามัน ก่อนจะยกขาใส่กางเกงที่มันก้มไปใส่ให้ ปากก็จูบหน้าท้องไล่ขึ้นมา แวะตรงหัวใจจูบและเม้ม ไล่ขึ้นซอกคอก็ทำรอยหน่อยๆ ปิดท้ายที่ปากเรียกว่าขยี้เลยดีกว่าก่อนจะเลาะเล็มและผละออก
“ได้อารมณ์ดีแฮะ”ผมยิ้มให้มันที่รูดซิบกางเกง และพับแขนเสื้อให้ผมครึ่งศอก แค่เก็บสัญลักษณ์มหาลัยมันก็กลายเป็นเสื้อธรรมดาไปแล้ว มันหยิบยางรัดไปรวบผมมัดให้
“ใส่แล้วก็ทำตัวดีๆล่ะ กูไม่รับประกันจะเตะคนอื่นแทนมึงหรือเปล่า”มันตบแก้มแปะๆยกยิ้ม ผมกอดเอวมัน ก่อนจะเดินออกมา ประเดิมเจ้าของร้านก่อนเลยจะผิวปากแต่หุบซะก่อน หลับตาส่ายหน้าไปมา
“ไม่เห็นอะไรเลย จริงๆ”พูดล้อเลียน ก่อนจะพากันออกจากร้าน มันเดินสะพายกระเป๋าผมตามหลัง ปล่อยให้ผมเดินคนเดียว ตอนนี้ผมกำลังหว่านเสน่ห์แต่ความตั้งใจคืออ่อยไอ้คนตามหลัง ที่เดินทิ้งห่างพอควร ก็เป็นอีกอารมณ์ของเราที่อยากจะทำ ผมหันไปมองก็เจอตาคม ทำเอาก้าวขาแทบไม่ออก ไอ้คนรอบข้างที่มองพูดแซวไม่ได้ทำให้ประหม่าเท่าคนๆเดียว
“เท่าไร”ผมแวะร้านรองเท้าผ้าใบ คนขายบอกราคาและยิ้มให้ มองผมที่ถอดรองเท้าออกลองก่อนจะวางที่เดิม และเดินตีนเปล่าดูต่อไปรอบร้าน ไล่จับไปเรื่อย
“สนใจคู่ไหนลองได้เลย”คนขายบอก ผมพยักหน้า จนเจอคู่ที่ถูกใจ จะหยิบแต่คนขายหยิบให้ก่อน ผมกอดอกมอง
“ไม่ไปดูลูกค้าคนอื่นเหรอ”ผมถามยกขาขึ้นลูบน่องอีกข้าง
“อยากดูแลลูกค้าคนนี้มากกว่า”พูดเจ้าชู้ใส่ เดินเข้ามาเกือบใกล้ ผมไม่ได้ถอยหนี “ให้ดูแลไหม”
“ไม่ได้”พูดเรียบๆหน้านิ่งๆและหยิบรองเท้าออกจากมือ หันไปมองจะเอาเรื่องแต่ต้องหยุด คนหยิบดึงไหล่ไม่แรงให้ห่าง ลงไปนั่งยองๆ
“จับสิ ล้มไปไม่ช่วยนะ จะทับซ้ำ”พูดได้สามง่ามมาก ผมจับไหล่ยกขาให้ใส่รองเท้า
“ขอบคุณครับ”ผมยิ้มหวาน ดึงขึ้นมาหอมแก้มต่อหน้าคนขายที่อึ้งไปก่อนจะยักไหล่ยกยิ้มและเดินไป
“บอกให้ทำตัวดีๆไง”มันรวบเอวเข้ามาใกล้
“ก็สั่งสอนให้ดีสิ”พูดยิ้มๆ
“หลังเสร็จงานจะอบรมชุดใหญ่ให้”มันหยิกจมูกก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน และเดินออก ทิ้งคู่เก่าให้มันเก็บเป็นที่ระลึกไว้ดมหรือสำเร็จความใคร่ก็เรื่องของมึง หุหุ
“อืม อา”เสียงผมเองที่โดนสั่งสอนชุดเล็กตรงกำแพงบ้าน
“จะทำอีกไหม”กระซิบถาม
“ทำ”ตอบทันควัน เลยโดนอีก ก็ทำแล้วผลตอบรับมันดีนี่หว่า ฮี่ฮี่
“เข้าบ้านได้แล้ว”ดันออกส่งกระเป๋าให้
“ถ้างานเสร็จมารับน้องนะ”ผมอ้อน
“งานกูเสร็จ แต่งานมึงไม่เสร็จล่ะ”มันถามกลับ
“พี่ก็มาช่วยสิ นะ”อ้อนต่อ
“งั้นงานมึงไม่เสร็จแน่ เสร็จกูก่อน หึหึ”จูบหัวเหม่งและข่มขู่
“เสร็จไม่ว่า อย่าทำกูค้างแล้วกัน”ผมกัดจมูกมันทีเผลอก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลัง เข้าบ้านได้เจอป้านวลมองหัวจดเท้า
“ตายแล้ว คุณน้องชุดนักศึกษาไปไหนคะ”ป้านวลเดินมาจับแขน ผมกอดเอว
“พี่ไผ่ซื้อกางเกงให้ใหม่ น้องเลยใส่อวด ถ้าป้านวลตีน้อง ก็ต้องตีพี่ไผ่ด้วย คริคริ”ผมตอบและหัวเราะ ป้านวลทำหน้าแบบไม่เชื่อแต่กว่าจะได้พูดอะไรผมก็วิ่งขึ้นบันไดไปแล้ว เรื่องอะไรจะโดนดุคนเดียว
/
/
/
และวันประกวดก็มาถึงหลังจากคัดจนเหลือสิบคนสุดท้าย ชายห้า หญิงห้า น้องไมโลเข้ารอบด้วย วิศวยกมาเกือบหมด ไม่มาก็ฝากของกันมา พวกผมอยู่กลางๆกัน กางแสดงมาจนถึงคิวเด็กบริหาร ที่ร้องและเต้นเป็นนักร้องเกาหลี เรียกเสียงกรี๊ดไม่หยุด ยอมรับนิดๆ ได้ดอกไม้ได้ตุ๊กตาไปจนล้นมือ และอีกหนึ่งแสดงทำเอาซี๊ด น้อง เซียร์ มาในชุดลีดเดอร์เปิดสะดือเต้น มีตีลังกาด้วยทำเอาฮือฮา ก็ได้ไปอีกท่วมท้น
“โอ้ย หัวใจจะวายแซด กับการการแสดงแต่ละชุด”พิธีกรออกสาวทำมือทาบอก
“ทำไมคะ เห็นเป้าเลยใจกระตุก”พิธีกรสาวออกห้าวแซวกลับ เรียกเสียงหัวเราะได้
“แหม แซ่บบ้างอะไรบ้าง นางอย่าอิจฉา”หันไปค้อนใส่ จิกนิดๆพอสมควร
“ตอนนี้ก็เหลือผู้เข้ารอบคนสุดท้ายแล้วนะคะ”พิธีกรพูดและกวาดตามอง
“ต้องบอกว่า น้องคนนี้สามารถจริงๆ อะไรนะ ไม่ใช่จ๊ะ ไม่เกี่ยวกับน้ำหนัก แต่หมายถึงความสามารถที่น้องได้พิสูจน์ให้เห็นว่าหน้าตาและขนาดไม่ได้เป็นอุปสรรคของการแสดงออกสักนิด แค่คุณมั่นใจในตัวเอง ก็ทำได้”พิธีกรพูดชมจริงๆ ทำเอาเรียกเสียงปรบมือ
“ใช่แล้วคะ น้องๆพี่ๆคนไหน ก็ทำได้นะคะแค่เรามั่นใจ อย่าไปยึดติดกับความคิดเดิมๆ เดี๋ยวนี้โลกเราเปิดกว้างทางความเสมอภาคแล้ว อืม สาระมากกูวันนี้”ตบท้ายอย่างฮา
“งั้นอย่าเสียเวลา พบกับ น้องไมโลได้เลยจ้าๆๆๆๆๆ”แอคโค่มาก คณะผมกรี๊ดอยู่แล้ว น้องเดินออกมาหน้าตายิ้มแย้ม สะพายกีตาร์ไฟฟ้าออกมาด้วย
“สวัสดีครับ”น้องพูดและยกมือ เกือบรับไหว้แล้ว หยุดไปพัก”อืม ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ และขอบคุณที่เปิดโอกาสให้ผมได้มาแสดงตรงนี้ รวมถึงเพื่อนๆคนอื่นด้วย”ไมโลพูดขอบคุณอีกนิด ก่อนจะเริ่มเล่นเพลง พอเพลงขึ้นพร้อมเสียงร้องทำเอาปรบมือกันและตั้งใจฟัง เป็นเพลงนานแล้วแต่ฟังแล้วมีพลังดี ‘ศรัทธา’
ไม่มี ก็คงต้องมีสักวัน
ความฝันเป็นจริงต้องทนสู้ไป
ไม่นาน เราคงจะได้สมใจ
มุ่งมั่น ทุ่มเทเพียงใดกว่าจะได้มา
เส้นชัย ไม่มาต้องไปหามัน
รางวัล มีไว้ให้คนตั้งใจ
ขวากหนาม ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป
โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย
ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
พอมาถึงท่อนนี้ร้องตามกันเลยครับ ไม่มีการแบ่งแยกคณะ ประสานกันแทบจะกลบเสียงนักร้องเลย
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ
ที่มา รู้ดีไม่รู้ที่ไป คนเรามันเลือกเกิดเองไม่ได้
แต่เราเลือกได้จะเป็นเช่นไร
เลือกได้จะทำตามใจด้วยตัวของเรา
หลายคน เชื่อในเรื่องโชคชะตา
บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง
ชีวิต เรากำหนดของเราเอง
จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร
ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ
เรื่องราวมากมายที่ทำ ได้ใจโอบก็หวั่นไหว
แต่ก็มีเหตุผลสำคัญ ให้บางคนยอมถอดใจ เย....... (พวกเราและคนอื่นก็ เย ตาม)
ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา
โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
สุดยอดดดดดดดดดดดดด
เอาอีกกกกกกกกกกกกก
หลังจบมีทั้งเสียงปรบมือ เสียงกรี๊ด ให้ร้องอีก ๆๆๆ ไมโลยิ้มหันไปมอง พี่พิธีกรพยักหน้าให้เล่นต่อ หลังคณะกรรมการมีความเห็นพ้องกัน
“ขอบคุณครับที่พี่ๆน้องๆชอบ อืม ไมโลจะเล่นต่อ แต่พิเศษ”น้องไมโลพูดหยุดให้ทุกคนฟังลุ้น”ผมอยากจะขอบคุณพี่คนนึง พี่ที่ให้คำแนะนำตั้งแต่ผมเข้ามาศึกษาที่นี่ ตลอดจนกำลังใจ ผมเลยอยากชวนพี่ให้ขึ้นมาร้องเพลงร่วมกันครับ ใครรู้ตัวว่าเป็นพี่รหัสผมเชิญเลยครับ อย่าให้ลงไปลาก”หลังจบมีแต่เสียงกรี๊ด ปรบมือ บางคนก็ลุ้น อัยยะน้องไมโลเล่นกูซะแล้ว
“อีฝิ่น มึงเลย”นังออยชอบใจ
“เฮ้ยเร็ว เดี๋ยวน้องมันเสียกำลังใจ”ไอ้แฝด ไอ้เป๊บ
“ลุกสิคะ นั่งทับตอหรือไง”พี่เจี๊ยบและคณะ ผมลุกเดินขึ้นไป
“ตายแล้ว นึกว่าใครน้องฝิ่นนี่เอง เชิญคะ”พี่ออกสาวออกท่าทางได้น่า(ถีบ)รักมาก ผมยิ้มให้
“บุญหูนะคะ ที่ได้ฟัง”เอาอีกคน แต่เปลี่ยนคลำหน้าอกดีกว่าทำไมแบนอย่างนี้วะ
“ขอบคุณครับที่รักษาหน้าน้อง”น้องไมโลกอดผมมีหยอก ผมเลยผลักหัวไปที
“ออกตัวก่อน ผมอาจจะร้องไม่เพราะและดีเท่าหน้าตานะครับ”ผมถ่อมตัว เล่นเอาแซวกลับและฮา ผมไม่ได้อายหรือเกร็งอะไรกับการต้องมายืนบนเวทีนี้ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยหรอก กิจกรรมแสดงออกหลบได้หลบขอเบื้องหลังดีกว่า แต่น้องพูดให้เกียรติเราขนาดนี้แล้วต้องทำให้ดีที่สุดเหมือนที่บอกน้อง
“เราจะเห่าและหอนเพลงอะไรดีครับ”น้องไมโลถามผมเรียกเสียงหัวเราะ
“หน้าตาและวัยแบบนี้ เพลงรักดีกว่า หลายคนรวมทั้งผมคงยังไม่เกิด ใครที่เกิดแล้วก็ฟังได้นะครับ”ผมบอกและกระซิบน้องให้เล่นเพลง ‘ที่ว่าง’ ของวงดนตรีชื่อดัง ที่ถึงนักร้องจะเสียชีวิตไปแล้วแต่น้ำเสียงและบทเพลงก็ยังเป็นที่ประทับใจใครหลายคนรวมผมด้วย พออินโทรขึ้นก็ปรบมือและส่งเสียงแล้ว ผมก็เริ่มร้อง
วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์
ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ
เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน
ถึงท่อนนี้ สายตาก็สบกับคนข้างล่าง ที่พยักหน้าให้ มากับเพื่อนๆ พี่หวายเอากระจกส่องให้รู้ว่าพวกกูอยู่ตรงนี้ ผมก็ยิ้มร้องต่อเพราะมีกำลังใจที่ดีไม่แพ้กัน
ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน
วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน
กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง โว...
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน
ตลอดที่ร้องผมเดินไปโอบไหล่ไมโลที่เล่นกีตาร์ เราร้องเพลงร่วมกันรวมถึงคนข้างล่างด้วย แสดงว่าเกิดทัน ฮ่าๆๆๆๆ
“ขอบคุณครับ”ผมขอบคุณทุกเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ด มีให้เอาอีก”ของดีนานๆครั้งค่อยโชว์ครับ และขอบคุณน้องรหัสที่รักพี่ไม่แพ้แม่นาคดึงมาฟิชเจอริ่งด้วยจนได้เสียงปรบมือและคำชม และเราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป รวมถึงคนอื่นๆด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”ผมตบท้ายด้วยคำขอบคุณอีกที ก่อนจะลงจากเวทีมีคนจับมือผมตลอดทางเลยนะ อนาคตซุปตาร์ ฮ่าๆๆๆ และเวลาที่รอคอยก็มาถึง ฝ่ายชาย คณะนิเทศโชว์ขับเสภา น่าทึ่งมากครับผมฟังยังขนลุกเลยน้ำเสียงไม่แพ้คนที่ขับละครจักรๆวงษ์ๆเลย ฝ่ายหญิงคณะบริหาร ทอล์คโชว์ไม่แพ้พี่โน้ต มีสาระและฮาด้วย ทุกคนร่วมยินดีไม่มีใครไม่พอใจกับผลการตัดสิน และขอให้มีอย่างนี้อีกทุกๆปี
“เก่งมาก น้องรหัส”ผมกอดไมโลที่วิ่งมาหา ถึงไม่ได้ที่หนึ่งแต่ได้รางวัลชมเชยเป็นประกาศนียบัตรและตุ๊กตาตัวใหญ่
“ก็พี่รหัสไมโลเก่งนี่นา”น้องชมผมยกหมุนไปมา
“กูอยากจะถุย ชมกันเองนะ”นังออยแซวอย่างหมั่นไส้ เลยโดนอุ้มเหวี่ยงบ้าง
“พี่หาซื้ออ้อยให้ไม่ได้ว่ะ”ไอ้โอม
“เอานี่ไปแทนนะ”ไอ้อาร์มส มันสองคนยื่นอาหารเสริมเพื่อสุขภาพเซ็ทใหญ่ให้
“ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบ”ดีใจกอดไอ้สองตัวลิ้นแทบจุกปาก ไอ้ต้าร์ถ่ายรูปไว้ด้วย ก่อนจะหัวเราะและยินดี แต่ยังไม่หมด น้องไมโลตาโตเมื่อเห็นใครเดินมาพร้อมช่อดอกไม้ใหญ่มาก
“พี่บลู”เรียกเสียงดังให้คนตรงหน้า น้องชอบพี่บลูมากแบบชื่นชมเป็นแฟนคลับเลยครับ ผมเลยบอกพี่แกเมื่อวานขออนุญาตพี่พายแล้ว ถึงไม่ขอพี่ก็ให้
“ครับ”พี่บลูยิ้มรับ ยื่นดอกไม้ให้”สำหรับน้องคนเก่ง”
“ขอบคุณครับ”ไมโลรับก่อนจะกอดเมื่อพี่บลูดึงน้องไปกอด และถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกัน ปิดท้ายพี่บลูพาไปเลี้ยงฉลองให้
“แล้วคุณพี่ไม่มีรางวัลให้น้องเหรอ”ผมถามคนตัวโตที่เดินจับมือตามหลังกลุ่มข้างหน้า
“เอาไว้รวบยอด”กระซิบบอกเปลี่ยนมากอดไหล่เข้าไปชิดๆ
“กูว่าแล้ว เผลอไม่ได้”พี่หวายวิ่งย้อนมา
“จะผสมพันธ์กันทุกที”พี่เจย์มามั่ง ก่อนจะดึงแยก เลยโดนชำแหละซะ พวกเราก็หัวเราะให้กับความสุขเล็กๆแต่ขอให้เกิดบ่อยๆเถอะผมจะเก็บไว้ทุกสุขเลย ก่อนจะถูกกุมมืออีกครั้ง สบตาและยิ้มให้กัน
********************************************************************************************
ปล. พิเศษฉลองครบ 1 ปี เย้ๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณค่ะที่ยังคอยติดตามถามไถ่กันตลอด อ่านกันเลยจ๊ะ ไปทำงานต่อ
-
:mc4: เย้ๆๆๆมาฉลองครบรอบ 1 ปี เป็นคนแรก ตื่นเต้นๆ :m3::m1: :oni1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อ่านสนุก มีมุมมองให้คิดตาม มีมิตรภาพดีๆ มีเสียงหัวเราะ และหื่นบ้าง(บ่อยๆ 555)
หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาอีกเรื่อยๆ จนกว่าฝิ่นอนงค์จะเรียนจบ หรือลูกบวชก็ได้ อิอิ
-
อ่านมานานจนจบไม่ค่อยได้ comment สนุกมาก ๆๆๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
-
พี่ไผ่กับคุณน้องหวานไม่แคร์ใครเลย น่าร้ากกกกกก :o8:
ดีใจกับน้องไมโลด้วยนะจ๊ะ :L2:
-
มาแค่นี้ก็ดีใจให้หายคิดถึงแล้ว :กอด1:
-
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักจังค่ะ มีมาเรื่อยๆนะคะ จะรอติดตามค่ะ
-
มาแบบหื่นๆและน่ารัก ฮ่าๆๆๆ
รักกันดี แฮปปี้ทุกวันเลยคู่นี้
ขอบคุณคนแต่งนะคะ
-
อ่านมาหลายวันมากๆกว่าจะทัน...อยากบอกว่า เป็นนิยายวายเรื่องแรก
ที่อ่านแล้วไม่อยากให้มีตอนจบเลย..อยากอ่านไปเลื่อยๆไม่อยากให้มีตอนจบเลย
เขียนไปนานๆนะคะ..สนุกๆมากๆ
ปล ตอนนี้แอบรักน้องไมโลแล้วคะ ขอแฟนแบบเจ้าชายดีพร้อมให้น้องไมโลสักคน
นะคะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
แป๊บๆครบ 1 ปีแล้ว
-
น้องไมโลน่ารักมากเลย 555 คุณพี่ท่าทางจะอัดอั้ดมากกกกก คิกคิก คุณน้องจัดชุดใหญ่ไปอีกชุด เอ๊ะ ชุดเดียวจะพอไหมนะ
-
น่ารัก
-
คิดถึงพี่ไผ่ กะน้องฝิ่นจัง :-[
-
น่ารักอีกแล้ว โดยเฉพาะน้องไมโล
-
มีคนน่ารักเพิ่มมาอีกคนแล้ววว
น้องไมโลน่ารักมากๆเรยย อยากกอดอ่ะ อยากกอด ^^
พี่ไผ่ก้อหวานอีกแล้ว อร้ายยย :-[
-
อ่านแล้วมีความสุข ซึ้งด้วย รักเรื่องนี้ :L1:
หวานไม่เปลี่ยนอ่ะคู่นี้ พี่ไผ่ถ้าได้พักจากงานเป็นต้องจัดหนักน้องตลอด ไอ้น้องก็ยั่วเกิ้น
เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันกันตลอดเวลา ตอนไปเดินซื้อของด้วยกันนี่แบบคุณน้องเค้ายั่วมากนะ
ชั้นในอะไร๊ที่พี่ไผ่ซื้อให้ อร๊ายยยย เขินจริงไรจริง นั่นห้องลองนะคิดว่าจะ....นะกันซะแล้ว
ยั่วแล้วเรตติ้งดีก็ยั่วต่อไปค่ะ แค่นี้พี่ไผ่เค้าก็ทั้งรักทั้งหลงจะแย่ จากเมื่ีอก่อนขรึม ๆ เดี๋ยวนี้หวงกันไ่ม่มีเม้มเลย
ฮาหวายเจย์ตอนท้ายมาก ปิดได้ตึ่งโป๊ะมาก
น้องไมโลน่ารักเนอะ เป็นเด็กจริงใจน่ารักพี่ฝิ่นก็เลยเอ็นดูซ้า ชอบตอนร้องเพลงด้วยกัน
เพลงที่ร้องก็ความหมายดี พี่ไผ่จัดรางวัลให้งาม ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่า มาอีกเรื่อย ๆ เลยค่า 555 :L2: :L2: :L2:
-
หวานตลอด ก็คนมันรักนี่เนอะ :กอด1:
-
มีฝิ่นมีพี่ไผ่ที่ไหนมีความหวานทุกที่เเละเสียงหัวเราะ
รักมากๆเลยค่ะ <3
-
:impress2: หวานกันได้ตล้อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :กอด1:
ม้วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ หุหุหุ ได้เรื่อยๆจริง กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดด :-[
-
ชอบเพลงที่ว่างจังเลย(บ่งบอกถึงอายุ)
เปิดฟังประจำ
มาเม้าส์น้องฝิ่นดีกว่า. ยังหวานปนหื่นกะคุณกระบือ
เหมือนเดิม และยังเป็นพี่รหัสที่ดีด้วย น่ารักมากคุณน้อง
-
ครบ 1 ปีแล้ว เย้ๆๆ :กอด1:
น้องไมโลถึงจะอ้วนแต่นิสัยมากค่ะ ดีกว่าผอมแล้วนิสัยแย่เนอะ
เป็นกำลังใจให้น้องไมโลลดหุ่นฮึบๆ สู้สู้ 55
ส่วนคู่พี่ไผ่น้องฝิ่นนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย ความน่ารักยังคงเส้นคงหวาน
ยังคงหวานปนหื่นสม่ำเสมอ 555
ปล.จะรอตอนพิเศษ (ถ้ามี) และเรื่องใหม่นะคะ เขียนนิยายสนุกมากค่ะ (ชอบแนวนี้มากๆๆๆๆเลย) o13
-
น่าร๊ากกก :m3: อยากอ่านอีกอะ
-
ฝิ่นไผ่ ยังสวีทกันเหมือนเดิมเลย
ขอบคุนมากเลยค่ะ
-
คิดถึงนะ :กอด1:
-
รู้สึกดีจัง
-
พี่ไผ่ยังน่ารัก และดีกับฝิ่นไม่มีเปลี่ยน
อยากอ่านคู่เจย์ หวายย ฮะๆๆ
-
ขอบคุณมากๆๆจ้า :กอด1:
-
น่ารักไม่เปลี่ยนเลย พี่ไผ่ น้องฝิ่น :กอด1:
-
ตอนต้นเลือดทะลัก
ตอนจบมิตรภาพ
-
:mc4: :mc4: :mc4: เย้ๆๆเราอยู่กันมาครบปีแล้ว ดีใจด้วยค่ะแต่ก็ยังคิดถึงทุกคนอยู่ดี
-
มาฉลองครบรอบ 1 ปีด้วยค่ะ
ทุกๆคนยังน่ารักเหมือนเดิม.......
-
โอ๊ะ อ่านแล้วอยากให้มีเรื่องของน้องไมโล เป็นเรื่องใหม่จัง อิอิ
คิดถึงฝิ่นมณีและพี่ไผ่ รวมทั้งผองเพื่อนด้วย และที่คิดถึงที่สุด ก็คือคนเขียนนี่แหละ กอดดด :กอด1:
-
เวลามันชั่งผ่านไปเร็ว เหมือนมันยังไม่ซึมซับความรู้สึก
เห้อ. อยู่กันไปนานๆนะ แต่งกานไปอีก ToT
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: เย้ๆๆๆมาฉลองครบรอบ 1 ปี มาร่มยินดี...ไม่อยากให้จบเลยอยากให้มีตอนพิเศษไปเรื่อยยๆ(โลบ อิอิ) :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
มาทีไรก็ชื่นมื่นหัวใจทุกที สนุกสนานเฮฮาและรักกันดีเหมือนเดิม
แถมยังเผื่อแผ่ความรักไปให้กับคนรอบข้างอีกด้วย
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นเหมือนเพิ่งจะจีบกันเลยเนาะ น่ารักมากอ่ะ :o8:
น้องไมโลก็เปิดตัวได้น่ารักมากเช่นกัน สมแล้วที่เป็นน้องรหัสของฝิ่น
ได้รับความรักแถมด้วยแง่คิดในการใช้ชีวิตอีกด้วย o13
คนเขียนมาต่อเรื่อยๆอย่างนี้ค่อยหายคิดถึงหน่อย หรือจะมากกว่าเดิมหว่า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
-
ว้าวๆครบรอบ1ปี~ เป็นตอนพิเศษที่เปิดมาแล้วซี้ดกันเลยทีเดียว ฝิ่นก็อ่อยได้เรื่อยๆพี่ไผ่ก็จัดหนักตลอด สมกันจริงๆ ฮ่ะๆๆ
-
ฮามากอ่ะจะผสมพันธ์กันทุกที...จริงอย่างที่เจย์ว่านะคู่นี้นี่มันแรงดีไม่มีตกจริงๆ
-
น่ารัก.... ยินดีให้กับหนึ่งปีที่ผ่านมา ทำให้เราได้รู้จักกับ พี่ไผ่ คุณน้อง แอนด์เดอะแก๊ง ^^
รักคนแต่งมากมาย จ๊วบๆๆๆ
-
:mc4: 1 year anniversary
-
รักกันได้ตลอดเลยคู่นี้ นับวันพี่ไผ่ยิ่งหวงน้องฝิ่นนะ :mew3:
-
อ่านแล้วซึ้งงงปนหื่นนน 555
น้องกับพี่ไผ่น่ารักมากกก
ขอให้รักกันนานๆน๊าาา o13
-
พี่เจย์ก็ลากพี่หวายไปผสมสิจ๊ะ อย่่าอิจฉา :katai3:
ขอบคุณพี่คนเขียนสำหรับตอนพิเศษที่แสนพิเศษนะครับ :pig4:
-
ตอนพิเศษน่ารักจริงๆเลย
มาบ่อยๆ นะ o13
-
:katai1:พี่ไผ่หื่นตลอดดดดดดดดดด สงสารน้องจังเลบ :oo1:
-
น้องไมโลน่ารักจริงๆๆ
สองคู่ชู้ชื่นเค้าก็จัดหนัก
จัดเต็มกันตลอดดดดดด :mew3:
-
ครบ 1 ปีเรามาฉลอง :hao6: ด้วยความหื่นของน้องและพี่ (และคนอ่าน :laugh:)
มาต่อเรื่อยๆนะจ้ะ :hao3:
-
โอร่ยยย น่ารักจังค่ะ >/////<
+1 ขอบคุณมากค่ะ
:mew1:
-
แรงทั้งพี่ไผ่และ้น้องฝิ่น ไม่มีใครแรงเท่าพวกเธออีกแล้ว :mew4:
-
:mc4: ร่วมฉลองสีสันครบปี..อ่านมันส์อ่านสนุกทุกตอนเลยค่ะ :hao3:
-
เรื่องนี้น่ารักจังค่ะ เสียดายที่กว่าจะได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ก็ครบหนึ่งปีพอดี เสียดายเวลาจัง แต่สัญญาว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไปจะเข้ามาอ่านมาเม้นท์ให้ทุกๆ ตอนนะคะ
พี่ไผ่กวนประสาทดี น้องฝิ่นก็น่ารักมากๆ ส่วนคนอื่นๆ ก็น่ารักทุกคนเลยค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ ^^
-
รักกันตลอดคู่นี้555
-
อิจฉาเหรอพี่เจย์ :m20:
ขอบคุณมากๆๆคะ :กอด1: :L2:
-
ครบรอบ 1 ปี แล้วอ่ะ! ไวมากเลยยยยย ย~ ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านและก็ไม่ทำให่คนรอผิดหวังที่จะรออ่านเรื่องนี้จนจบ~ :)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ น่ารักตลอดสองคนนี้
-
:catrun:
-
ยังหวานกันเหมือนเดิมเลยนะ คู่นี้
ขอให้รักกันตลอดไปนร้าา
ปล. ไมโล น่ารักอ่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษๆ นะคะ มาต่อเรื่อยๆน้า
-
ฉลองด้วยๆๆ ว่าแต่ไผ่ให้รางวัลอะไรฝิ่น เค้าอยากรู้ :hao3:
-
แต่ก่อนเคยดูหนังเพศที่สามก็หลายเรื่องอยู่ ยังไม่ค่อยแพร่หลายมากนัก อุ้ย เดาหลักอายุถูกเลยสิ ดูก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร เน็ตอะไรก็ไม่เคยเล่นเพราะไม่มีให้เล่น อิอิ ครั้งแรกที่เห็นการ์ตูน YAOI ยังไม่รู้นะว่ามันคืออะไร ซื้อมาเพราะคิดว่าพระเอกมันหล่อดีว่ะทั้งคู่เลยไม่เอะใจด้วยทำไมไม่มีรูปนางเอกวะ ซื้อมาอ่านเปิดดูหน้าแรกมันก็ อืม อัยยะกันอยู่แต่แบบน่ารักๆ เปิดอ่านจนหมดเล่ม มีด้วยโว้ยกูไปมุดที่ไหนมานะ ติดใจซื้ออ่านตลอด โคตรสนุกเลย เห็นที่ไหนไม่ได้รวมถึงนิยายวายด้วย ซื้อ เก็บได้สามกล่องใหญ่ๆ ส่งกลับบ้านหมดหนีน้ำท่วมไปเจอน้ำท่วมเสียหายไปหลายเล่มเหมือนกัน แม่เปิดดูไม่พูดอะไรเก็บให้ หนังเกย์น่ารักๆ ก็ซื้อมาดู ถามว่าอายไหม ไม่อ่ะ ปกติ ขนาดเคยไปซื้อที่ร้านในห้างคนขายบอก การ์ตูนเกย์นะต่อหน้าคนเยอะๆ ผู้ชายหันมามองด้วย น้องข้างๆจะหยิบหดมือเลย เราหาได้ตกใจไม่ ถามมันกลับว่า “ห้ามอ่านเหรอ” เงียบกริบ ดีมันไม่ถีบเข้าให้ ถ้ามันมีร้านอื่นกูจะเดินไปแล้ว ประชดมันซื้อมาสามสิบเล่มหลังจากนั้นก็เริ่มเสพติดมาจนพักหลังหาซื้อยากแล้ว จนเริ่มมีเน็ตใช้ส่วนตัวก็ได้เปิดโลกกว้างไปอีกเบิกบานใจ เริ่มจากนักอ่านเงาเพราะยังสมัครไม่เป็น อายกลัวเขารู้อายุขนาดนี้ยังเสพอีกเหรอ เหอเหอ แต่ก็ได้สมัครและเริ่มอ่าน อ่านมากๆเข้าก็เลยอยากเขียนบ้าง อยากมีพระนายในแบบที่ตัวเองชอบ เริ่มแต่งครั้งแรกเมื่อเดือน พฤศจิกายน ปี 2554 และด้านได้อายอด ลงเล้าวันที่ 23-03-2555 เป็นครั้งแรก ลงผิดลงถูกแต่ก็ลงจนได้ ก็มันอยากลงอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ความรู้สึกแรก ดีใจลงได้สักที ต่อจากนั้นตื่นเต้นว่ามีใครสนใจอ่านบ้าง พอมีคนมาอ่านมาเม้นท์ให้ ไม่ว่าจะมากจะน้อย จะติจะชม คือกำลังใจและแนวทางให้คนเขียนได้เขียนต่อ แพล่มมาซะยาวไม่ใช่เพื่อดันกระทู้อะไร คนเขียนขอขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณ ทุกคนที่ร่วมเสพด้วยกันมาตลอด อาจจะไม่ค่อยตอบเม้นท์เท่าไรต้องขอโทษด้วยแต่อ่านทุกเม้นท์ สุดท้ายก็ขอบคุณและขอบคุณอีกหลายๆๆๆๆๆ
ปล. เรื่องรวมเล่มถ้ามีจะแจ้งความคืบหน้านะคะ และฝากเรื่องใหม่ คือ ’ปล้นร้ายกลายรัก’ ด้วยค่ะ สนุกหรือไม่สนุกยังไงเม้นส์บอกกันได้ค่ะ เพิ่งเริ่มตอนแรก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37342.0
ทิ้งท้าย ไม่ขำแต่หื่นนนนนนนนน
ฝิ่น : กูจะทายปัญหา อย่าเสือกขัดล่ะ
ไผ่ : (เงียบและเหล่มอง)
ฝิ่น : ดีมาก กูเริ่มแล้วนะ พร้อมหรือยัง
ไผ่ : ไม่พร้อม
ฝิ่น : ขัดกูอีกแล้ว (โวยวายปากกัดตุ๊กตาควาย)
ไผ่ : (ยิ้มกวนตีน)
ฝิ่น : ก็ได้ กูจะกลับบ้าน เพราะไม่พร้อมให้มึงล่อเหมือนกัน (ลุกขึ้นเชิดหน้าเตรียมจะไป)
ไผ่ : มึงก็ทายมาสิ (มันพูดเรียบๆ แต่มือคว้าหมับดึงไปกอด)
ฝิ่น : (หุหุ เสร็จกู) เรื่องมากต้องให้ใช้กำลัง
ไผ่ : ถ้ามึงยังช้าอีก กูจะใช้กำลังแทน
ฝิ่น : จังหวัดอะไรไม่มีในแผนที่ประเทศไทย
ไผ่ : จังหวัดยังไม่ได้ตั้ง (ตอบอย่างมั่นใจ กระตุกยิ้ม)
ฝิ่น : ไม่ใช่
ไผ่ : (ขมวดคิ้ว) จังหวัดที่ 78
ฝิ่น : Noooooooo (ยกยิ้ม)
ไผ่ : มึงโกหก กูตอบถูกแล้ว (รัดแน่นพูดข้างหู)
ฝิ่น : กูใบ้ให้นิดนึงก็ได้ ถ้าตอบไม่ถูกอีก อด โอเค
ไผ่ : (ทำหน้าคิด)
ฝิ่น : ว่าไง (ทำหน้าเป็นต่อ)
ไผ่ : เออ
ฝิ่น : มีสถานที่อยู่จริง
ไผ่ : แค่นี้ (เลิกคิ้ว)
ฝิ่น : เออ ยอมยัง
ไผ่ : ถ้ายอมกูอดกี่วัน (ต่อรองกูอีก)
ฝิ่น : อืม ห้าวัน ยะ อย่าสิ (เริ่มนัวเนีย เวลาก็ได้ที่พอดี แล้วเคยชนะมันที่ไหน)
ห้านาที เสื้อผ้าหลุด
สิบนาที : อืม มะ มึง ยะ ไม่ตอบเลย อา
ไผ่ : อา ยอม (ครางและซอยต่อ)
ฝิ่น : หลัง ตะ ตอบ ละ แล้ว มึงห้าม อื๊อ ล่อกูไป ห้าวัน นะ อ๊ะ อ๊ะ (หัวสั่นหัวคลอน)
ไผ่ : อืม (พยักหน้าเปลี่ยนท่าใหม่) แล้วจังหวัดอะไร อา อย่าตอดสิ อืม
ฝิ่น :จะ จังหวัด ทะ ทหารบก ไง อา อา
ไผ่ : เหรอ งั้นตอนนี้ อึก อา อดีต รด. ขอยกพลขึ้นบกต่อนะ หึหึ
ฝิ่น : พอแล้วววววววววว ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยย (เปล่าประโยชน์ กูจะทายมันเพื่ออะไรวะ ฮ่วย)
***อีกนิด กับ ครอบครัวสุขสันต์***
เจย์ : โตขึ้นอยากเป็นอะไร
เจฟ: ผู้ใหญ่ที่ใหญ่มาก
หมอก: กูใหญ่กว่า
หวาย: กูใหญ่สุด
พวกมัน : โกหก
หวาย : อะไรวะ ถามใหม่ แด๊ดมึงถามไม่เคลียร์ โตขึ้นอยากเป็นอะไรกัน
หมอก : เหมือนอีพ่อ
เจฟ : เหมือนแด๊ด
อีพ่อ/แด๊ด : อ๋อ ทั้งเก่งทั้งหล่อ
ลูกส่ายหน้า : ไม่ใช่ (ตอบพร้อมกัน)
อีพ่อ/แด๊ด : แล้วไรวะ
สองลูกยิ้มแป้น : คู่จิ้น (เสียงดังฟังชัด แล้ววิ่งหนี)
อีพ่อ/แด๊ด : ??????????????????????????????
-
555
-
ฮ่าๆ ส่งท้ายได้น่ารักมากๆเลยค่ะ
ทักทายได้เเบบว่า คนเขียนเรื่องนี้จริงๆ ^^รักนิยายเรื่องนี้มากลยนะคะ :mew1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆจ้าา
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกสนาน และรอติดตามเรื่องใหม่เรื่องใหม่แน่นอนค่ะ ปล.อยากให้รวมเล่มเร็วๆจัง
-
:mew2: คงคิดถึงเรื่องนี้มากๆเลย เพราะเราเปิดเข้ามาอ่านบ่อยมาก
รอติดตามผลงานของคนเขียนเรื่อยๆนะคะ ชอบอ่ะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
ขอบคุณ เด๋วตามไปอ่านเรื่องใหม่!!
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: น่ารักจนหยดสุดท้ายเลย
-
การ์ตูนวายเราก็อ่านมาตั้งกะสมัยที่ยังไม่มีเซนเซอร์อะจ้ะบ่งบอกอายุสุดๆ :laugh:
หลายคนอาจจะบอกว่าเราแปลก โรคจิต แต่ก็หาได้แคร์ไม่ (การ์ตูนวายก็มีเต็มตู้) :hao3:
ขอบคุณอีกครั้งที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไป (หวังอย่างเดียวว่าอย่าดราม่า เป็นอะไรที่ไม่ชอบจริงๆ)
:katai5: รอๆ
-
ไผ่นี่สามารถมาก คุยไปยังแรงดีไม่มีตก
5 วันเชียว 555 :z1:
ขอบคุณที่มีเรื่องให้ได้ติดจนต้องเข้าเล้ามาส่องเกือบทุกวัน
ต้องขอบคุณการ์ตูนวายเล่มแรกของคนเขียน
กดบวกและเป็ดจะตามไปเกาะติดเรื่องใหม่^^ :-[
-
น่ารักมากเลย อิอิ
ขอบคุณนะคะ
-
:hao6: พี่ไผ่คงเส้นคงวาเหลือเกิน
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีนะคะ ปิดท้ายได้น่ารักมากค่ะ
-
จบแล้วหรอ
อิอิ
ขอบคุณที่แต่งไผ่ฝิ่นมาให้ได้อ่านน้า
รักไผ่ฝิ่นมากๆ
สนุกมาก
รออ่านเรื่องต่อไปนะ
สู้ๆๆ :L2: :L2: :L2:
-
ติดตามกันมาอย่างยาวนาน จบลงท้ายให้ย้ายห้องก็ยังน่ารักเหมือนเดิม o13
รอหนังสือนะคะ และจะติดตามเรื่องใหม่ต่อไป :hao6:
-
รักเรื่องนี้มาก
ใจหายเมื่อย้ายมาห้องจบ
รอรวมเล่มนะคะ
เร็วๆน๊า ...คิดถึงน้องฝิ่นใจจะขาด
มันติดไปแล้ว เลิกไม่ได้ด้วย ^^
-
จบจริงๆ เหรอ
อยากอ่านตอนพิเศษ ของคู่จิ้นแห่งปี
หวายกะเจย์ (อีพ่อกะแด๊ด)
ชอบทุกตัวละครเลยอ๊ะ
น่ารัก ซึ้ง โหด มันส์ ฮา (หื่น)
ครบทุกอย่าง (โดยเฉพาะอันหลัง 555)
จะคิดถึง พี่ไผ่ น้องฝิ่น ตลอดไปน่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆ แบบนี้ให้อ่าน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮาปิดท้ายของคู่จิ้น. จะตามไปให้กำลังใจเรื่องใหม่ด้วย
-
อิอิ........น่ารักกันตลอด
น่าจะอายุใกล้ๆ กันค่ะ......
อายุเป็นเพียงตัวเลข อย่าได้แคร์
-
จะติดตามตลอด <3
-
รักเรื่องนี้นะคะ ที่หนึ่งในใจอะ
เราไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนจบแล้วแบบ อ่านซ้ำๆๆๆ กันหลายรอบได้เท่าเรื่องนี้เลย
รักมากๆ เพราะไม่มีดราม่า แต่งสนุก ตลก ครบทุกรสทุกอารมณ์
ถึงจะไม่ได้เม้นท์(เก๊ารู้เก๊าขอโทษ)แต่ก็กดบวกเป็ดให้ทุกตอนนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ พี่ goonglovenut พี่สุดยอดจริงๆ ประทับใจเรื่องนี้มากๆ :L2: :pig4:
ไผ่ฝิ่น บลูพาย โอห์มต้าร์อารม์ส เป๊ปออย เจย์หวาย(??????)
-
ชอบเรื่องนี้มาก..ฝิ่นไผ่คู่นี้หื่นจนบทสุดท้ายจริงๆ555..ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ
ปล.การ์ตูนวายเราก็มีน่าจะหลักร้อยกว่าๆนะเล่มแรกที่อ่านฝากฝันสู่กาลนิรันด์(มีใครรู้จักมั๊ยนานมาก)..บ่งบอกอายุเลยอิอิ
เมื่อเดือนที่แล้วห้างแถวบางใหญ่เอาการ์ตูนวายมาลดราคาเป็นกะบะใหญ่มากเล่มละ10บาทเอง
เราก็ไปยืนเลือกๆดูมีพี่สาวน้องสาวคู่นึงเดือนมาหยิบๆดูพอเห็นว่าเป็นการ์ตูนวายพี่สาวบอกน้องสาวว่า
นี่มันการ์ตูนย์เกย์จะซื้อไปอ่านทำไม..บ้าป่าว....ไอ้เราก็แค่เหลือบไปมองนึกในใจมันแอบว่าเราป่าววะ
ว่าแล้วก็คว้ามาได้4เรื่อง
-
ปิดท้ายอย่างสวยงาม ว่างๆๆ แวะมาต่อตอนพิเศษใส่ไข่บ้างก็ดีไม่ใช่น้อย อิอิ
ขอบคุณมากๆๆๆๆอีกครั้งที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านกันชอบตัวละครทุกตัวโดยเฉพาะคู่หลัก เป็นอะไรที่หื่น มัน ฮา ครบทุกรส แล้วจะรออ่านเรื่องต่อๆไปอีกนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ
ปล.รอน้องฝิ่นรวมเล่ม หวังว่าคงมีข่าวดีเน้ออ
:mew1: :mew1: :mew1: :L1: :pig4: :L1:
-
ตอนท้ายก็ยังฮา5555555555
-
แต่ละคนก็มีพัฒนาการด้านความวายแตกต่างกันไปเนอะ แต่จะอาการหนักขึ้นเรื่อย ๆ กันทุกคน 555
น้องฝิ่นจะตั้งข้อแม้อะไรกับพี่ไผ่ เสียเวลาเปล่า ๆ ห้ามยังไงก็ไม่เคยสำเร็จ 555
ฮาครอบครัวคู่จิ้นเค้ามาก ลูกยกเป็นมายไอดอลเลยน้า อยากโตเป็นคู่จิ้น :m20:
ขอบคุณค่ะ
-
ตอบได้ดีมากกกกกคู่จิ้น :laugh:
-
:กอด1: :mew2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ประทับใจที่ซู้ดดด~
-
:hao6: :hao6: เอาอีกๆๆ ถ้ามีข่าวรวมเล่มก็รีบแจ้งเลยนะคะ หยอดกระปุกครบแล้วคิดว่าไม่เกินที่ตั้งไว้ อิอิ
-
ยังอ่านไม่ถึงไหนเลยค่ะ แต่ก็สนุกมากๆ เลย ถ้ามีโครงการรวมเล่มเมื่อไหร่รบกวนแจ้งด้วยนะคะ จะปล้นธนาคารรอแต่เนิ่นๆ ^^
ขอบคุณสำหรับความประทับใจค่ะ กอดๆ
-
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตามติดเรื่องใหม่ต่อไป
:กอด1: :L2:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกก :m3:
ตามอ่านตั้งแต่ลงเรื่องนี้ใหม่ๆ
ช่วงแรกๆหาชื่อเรื่องยากมากเลยเคยคิดจะบอกคนเขียนให้เติมสัญลักษณ์ให้ชื่องเรื่งดูเด่นขึ้นด้วยแหละ
และด้วยความขยันอัพนิยายและเนื้อเรื่องของนิยายมันทำให้เรามองเห็นนิยายเรื่องนี้
แบบเป็นเรื่องแรกที่เลือกอ่านเวลาเข้าเล้าเลยแหละ
ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆเรื่องนี้มาให้อ่านนะ ^^
กระซิบ//น่าจะมีเรื่องของ"คู่จิ้น"อีกอยากอ่านนนนนจุงเบย :m26:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ประทับใจในความรักพี่ไผ่กะน้องฝิ่นมาก :กอด1:
จะติดตามอ่านเรื่องใหม่ต่อคะ จะรอรวมเล่มนะคะ :mew1:
-
ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ นะคะ
เราชอบเรื่องนี้มากกกกกกกค่ะ
น้องฝิ่นเป็นเคะปากร้าย สู้คน .. เราฮาและถูกใจมากกก xD
เดี๋ยวจะตามไปอ่าน "ปล้นร้ายกลายรัก" นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:mew1:
-
จบแล้ววววววว จะรอรวมเล่มนะค้าาาา
-
555 ขำตรงคู่จิ้นนี้แหละ ขอบคุณมากนะค่ะสำหรับนิยายดีๆที่แต่งมาให้อ่านกัน อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย มีรุ่นพี่แนะนำให้อ่าน พออ่านปุบ ติดหนึบเลย
จะรอบซื้อรวมเล่มนะค่ะ :mew1:
-
รักเรื่องนี้มากๆเลยน้า พี่ไผ่น้องฝิ่น พายบลูเบอรี่ เจย์หวาย ฮ่าๆ
ติดตามอ่านตลอด ทั้งเม้นท์และไม่ได้เม้นท์ กดบวก กดเป็ดให้ตลอดจ้า
คิดถึงๆคนแต่งและตัวละครทุกตัวในเรื่อง
อ่านกี่ครั้งก็มีความสุข ยกเว้นตอนพี่ไผ่น้องฝิ่นเค้าง๊องแง๊งกันลุ้นหัวใจจะวาย อิอิ
ตามไปอ่านเรื่องฮาพ่อลูกสุดฮากับโจรปล้นสวาท? มาแล้ว สนุกน่าติดตามมากกกจ้า
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวของพวกเขาให้ได้อ่านกันนะคะ สนุกมีรอยยิ้มตลอดเลย สู้ๆน้า
กอดๆให้กำลังใจคนเขียนจ้าาา
:กอด1:
-
จบแล้วอ่าาาา :ling1:
ขอตอนพิเศษตามเทศกาลด้วยนะคะ อิอิอิ มันคิดถึงอ่าาา ต้องมีนะๆๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้มานะคะ ชอบมากๆๆๆๆๆจริงๆ เป็นพระนายในอุดมคติของเรามากๆๆๆๆ อ่านทีไรก็มีแต่รอยยิ้มและความสุขอ่า :hao5:
จะตามไปให้กำลังใจเรื่องใหม่นะคะ อิอิ :bye2: o13
-
ขอบคุณพี่คนเขียนมากนะครับ แล้วจะติดตามผลงานต่อไปนะครับ :L2:
-
ครอบครัวคู่จิ้นนี่ก็นะ
หลงตัวเองกันทั้งเด็กทั้งแก่เลย แหม่ หล่อและใหญ่กันทั้งบ้านนนนนจริงๆ :laugh:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกจิงๆ :katai2-1: ชอบเรื่องเวอร์ค๊าา จุ๊ฟๆๆ o13 :กอด1: :L2: :hao6:
-
555น่ารักจริงคู่จิ้น คู่ไผ่ก็หื่นตลอด
-
จะติดตามผลงานต่อไปและเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
เรายังอ่านไม่จบเล่น แต่วันนี้ขอมาแสดงความยินดีกับความสำเร็จในครั้งนี้ด้วยน๊าาาาา
เราชอบภาษาที่คุณเขียนมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวเอาไว้เราอ่านจบ(อยู่ตอนที่ 51 มั้ง) เราจะรีบมาเม้นบรรยายทุกสิ่งทุกอย่างเลยนะคะ
พูดถึงรวมเล่มถ้ามีเมื่อไหร่ เราซื้อเเน่นอนค่ะ
เราจะรอข่าวดีนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายที่สนุกๆมากคะ
-
คงเส้นคงวากันซะเหลือเกิน ^^
ลูกๆของ เจย์ กับ หวาย ก็แสบเซี้ยวใช่ย่อยเลยนะ อิอิ
รอรวมเล่มนะคะ อยากได้มากมาย
-
ขอบคุณเรื่องยาวๆ เรื่องนี้
ข้อดีคือไม่มีดราม่า ฮาตลอด หลากรส หลายคู่ นั่งอ่านเกือบไม่นอนมาหลายคืนกว่าจะอ่านจบ
ชอบเด็กๆ เจฟ หมอก ฮาดี ตัวละครประกอบเยอะ แต่เข้าออกมีบท และจังหวะที่ดี ไม่ทำให้รู้สึกเหมือน
โผล่มาซีนเดียวจอด มีแค่ประมาณสามสี่คนที่ยังไม่เคลียร์ หลักๆ น่าจะเป็นน้องเจ้าของอู่ ที่มีเรื่อง
กับฝิ่น เขม่นกันบ่อยๆ ยังไม่เปิดเผยสาเหตุที่แท้จริงเลยว่าทำไมถึงรังเกียจเกย์นัก แต่ก็ยอมรับว่า
เรื่องนี้เขียนได้ดี ขอบคุณที่เอามาโพสให้ได้อ่าน
-
55 ส่งท้ายฮามาด เจฟ&หมอก อย่าเป็นแค่คู่จิ้นแบบรุ่นพ่อเลยลูก เป็นคู่จริงไปเลยดีกว่า ถือว่าทพแทนพ่อไง หึหึ
เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ทั้งตัวละครและมิตรภาพ อ่านแล้วยิ้มได้ตลอดเรื่องจริงๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ
-
ส่งท้ายได้น่ารักมากค่า
ไผ่หื่นตลอดดดดด 5555
-
อ่านด้วย
-
จบแล้ว คิดถึงครอบครัวสุขสันต์ที่สุด :mew1:
-
อ่านไปยิ้มไป หัวเราะไปตลอด ตอนน้องฝิ่นเศร้าก็ทำเอาน้ำตาซึมเหมือนกัน เรื่องน่ารักมากค่ะ แต่รอตอน เจย์กับหวายเชียร์อยู่เมื่อไหร่จะลงเอยซักที รวมเล่มเมื่อไหร่แจ้งด้วยนะจ๊ะจะเก็บเงินรออิอิ มาต่อตอนพิเศษเยอะๆนะจ๊ะรอรอ :impress3:
-
ตามอ่านมาหลายวัน สนุกและประทับใจมากกกกกค่ะ o13
รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นและผองเพื่อนที่สุด
ตลอดเวลาที่ไล่ตามอ่าน จะกดบวกให้คนแต่งทุกๆ 24 ชั่วโมงเลยค่ะ แทนคำขอบคุณและชื่นชม
+1 :กอด1:
-
สนุกมากๆๆเลยค่ะ สนุกทุกตอนเลย เสียดายมาช้าไปนิดด
อยากจะเม้นให้ทุกตอนเลยค่ะ
ไผ่ฝิ่น บลูพาย น่ารักมากๆค่ะ
อ่านเเล้วยิ้มทุกตอน ><
-
ถึงจะจบแล้วแต่ขอตอนพิเศษวันสงกรานต์หน่อยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :hao6: :hao6: :hao6:
-
สนุกมากคะ รักทุกตัวละครเลย :mew1:
รักคนเขียนด้วยนะคะ :mew1: :mew1:
-
อยากได้หนังสือออออออออออออออออ ถ้ารวมเล่มแล้ว ประกาศดังๆ เลยนะคะ เรารักน้องฝิ่นกับพี่ไผ่มากๆๆๆๆๆๆๆ อยากเอามาอยู่บ้านด้วย ^________^
:mew2:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก (ขอลากเสียงเพื่อเน้นความ)
พี่ไผ่เป็นผู้ชายที่น่ารักมาก แม้ตามใจแต่ก็ไม่ทำให้เมียเสียคน(หรอ) ดูแล เอาใจใส่ดีสุดยอด
ฝิ่นเป็นเคะแบบที่เราชอบเลย ไม่งี่เง่าจนพูดไม่รู้เรื่อง เป็นคนมีเหตุผลนะ และรู้จังหวะที่จะเลือกใช้ได้ดีด้วย
เราอยากอ่านต่ออีกอ่า ขออีกได้ไหม มันฟินมากจริงๆ นะ ไม่อยากหยุดอ่านเลย
-
ยังคงตามอ่านไม่จบบ (อ่านวันละนิดกลัวจบไวค่า อิอิ)
รวมเล่มเถอะนะคะ อยากได้เรื่องนี้เก็บไว้มากๆๆๆๆๆ จะอ่านให้ผุเลย ><
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก เลยค่ะ อ่านยาวววววววววนานมาก
อัพถี่ อัพบ่อย อัพเยอะ มาก ๆๆๆๆๆ เลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าผ่านตามาได้อย่างไร
ถึงพึ่งมาเจอเนี่ย :o8: ชอบมาก ๆ เลย
ยิ่งตอนที่ฝิ่นร้องไห้ ยิ่งช๊อบชอบ ออกแนว SM :-[
ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ แต่ว่าฝิ่นเป็นคนใจแข็งไง
แล้วพอพี่ไผ่พูดอะไรนิดเดียว ร้องไห้ซะงั้น น่ารักมาก ๆ อ่ะ
ยิ่งตอนพวกเพื่อน ๆ ไผ่ ด่าว่า อีเด็กแรด น่ารักอ่ะ :laugh:
แถมต่อปาก ต่อคำ ทันกันตลอด คิดได้ไงคะเนี่ย เก่งจังเลย
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
รักเรื่องนี้ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นักเขียนแต่งได้ดีมากกกกกกกกกกกกกกกก
เอิ่มม...จะว่ายังไงดีล่ะ คนแต่งเขียนเก่งขนาดที่เราคิดว่า
ตัวละครทุกตัวมีจริงๆ ทั้งพี่ไผ่น้องฝิ่น และผองเพื่อน
สำหรับเรามันยากนะที่จะทำให้คนอ่านรู้สึกแบบนั้น เพราะนิยายยังไงก็เป็นนิยายอยู่ดี
ขอชื่นชมจากใจจริงๆ เรื่องนี้น่ารักมากกก เป็นเรื่องที่เราจะเข้ามาอ่านเรื่องแรกที่เข้าเว็บเลย
อยากให้พี่รวมเล่มมากๆๆ จะซื้อเก็บไว้
หลงรักพี่ไผ่น้องฝิ่น บูลพาย ต้ากับแฝด เป๊ปออย ทุกคู่น่ารักมากกกกก
สุดท้ายก็อยากขอบคุณนักเขียนนะคะที่ได้สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมา
และหวังว่าจะแต่งเรื่องราวดีๆให้เราได้ชมกันอีกนะคะ
จะติดตามผลงานเรื่อยๆ เลย
-
อ่านจนจบแล้ววววว
สนุกมากเลย
รักฝิ่นอ่ะ
เด็กบ้านี่น่ารักมากกกก
พี่ไผ่ก็ไม่ไหวนะ
หื่นตลอดดดดดดดด
-
***สวัสดีค่ะ เข้ามาทักทายกัน และ แจ้งข่าวนิดๆ***
ฝิ่น : พี่ พี่ (เอานิ้วจิ้มแก้มล่างผม หลังจากก้นมันโดนผมจิ้มไปแล้ว)
ไผ่ : อืม
ฝิ่น : พี่กระบือ
ไผ่ : อะไร อีน้องแรด
ฝิ่น : กูมีอะไรจะบอก
ไผ่ : กูไม่อยากฟัง
ฝิ่น : มึงต้องฟัง หันมา (พูดและจับบิดหน้าไปหามัน คอแทบหัก มันขี่หลังผมอยู่)
ไผ่ : ดี บิดอีกข้าง เส้นยึด (บิดหน้าไปมา บอกให้มันทำอีกข้าง มันจัดให้ เมื่อคืนทำกูเกร็งคอไปหมดตอนเมียชักและจูงควาย)
ฝิ่น : จะฟังหรือยัง
ไผ่ : สับหลังให้ก่อน
ฝิ่น : เดี๋ยวถ้ากูสับเสร็จ มึงยังลีลาขอโน่นขอนี่อีก กูจะสับตอมึง (พูดเน้นเสียงเน้นฟัน มือสับ ปัก ปัก ปัก โกรธเยอะ ๆ มึงจะได้ออกแรง เยอะๆ)
ไผ่ : อีเด็กไม่รักษาของ โอ้ยยยย (ว่ามันก่อนจะร้อง เพราะมันกัดของ เอ้ย กัดหู)
ฝิ่น : อวนอีน (กัดด้วยว่าด้วย มือก็สับแรงขึ้นๆๆๆๆ โอ้ ได้อารมณ์)
ไผ่ : บอกมา (ผ่านไปสักพัก แกล้งเมียไปงั้นแหละ เมื่อคืนยั่วกูดีนักพาเสียพลังงานแต่ได้เสียว หึหึ)
ฝิ่น : (ยิ้มกริ่ม ตอนนี้ผมพลิกตัวให้มันนั่งพุงแทน อีกแล้ว มันไถลตัวลงต่ำ โน้มหน้ามาแนบแก้ม เอามือลูบไปมา)
ไผ่ : มึงจะบอกหรือมึงจะโดนฟันก่อน (บีบก้นมันและข่มขู่ก่อนจะข่มขืน ซึ่งเมียขัดขืนแต่สีหน้าระริกระรี้เอามือปัดเสื้อผ้าออกจากตัวเองทุกทีเวลาโดน)
ฝิ่น : โอ้ย ถึงตอบข้อยก็โดน เคยหย่านนนนนที่ไหนล่ะอ้ายยยย (ทำเสียงยักไหล่ ท่าทางกระแดะหลาย)
ไผ่ : มึงจะบอกอะไร ค่าเทอมเพิ่งจ่าย โทรศัพท์เพิ่งได้ (ผมวางพังเองแหละ แต่วางแรงๆบนหน้าไอ้คนที่มาสีมัน เมื่อสงกรานต์ สีดีๆไม่ว่าเสือกลามปามขอเบอร์และลวนลาม เลยให้แม่งไปทั้งเครื่อง สม หน้าแหกพร้อมโทรศัพท์ไปซะ) ของใช้เพิ่งซื้อ จะเอาอะไร
ฝิ่น :ไม่ใช่เรื่องนั้น อันนั้นมันเป็นอุปการคุณเมียจากผัว เป็นเรื่องปกติ (พูดโบกไม้โบกมือไปมา)
ไผ่ : กูว่ามึงชักเริ่มลีลาแหละ จะพูดอะไรก็พูด (จิ้มหน้าผากเถิกๆ)
ฝิ่น : (ยิ้มกว้าง) เรื่องเราไง ได้รวมเล่มแล้วนะ ดีใจไหม ตื่นเต้นไหม (มันพูดทั้งเสียงทั้งหน้าตื่นเต้นมาก)
ไผ่ : แล้วไง (สีหน้าตื่นเต้นสุดขีดมั้ง)
ฝิ่น : ไม่แล้วไง กูดีใจ นี่นี่นี่ (ตอบและกระแทกอย่างแรง จุกสิครับ)
ไผ่ : มึงไม่อายเหรอ
ฝิ่น : อายอะไร มีอะไรน่าอาย กูออกจะน่ารักแสนดี (เชิดหน้าบอกด้วยความมั่นใจในสภาพตัวเอง)
ไผ่ : เรื่องซั่มกันไง มันก็ต้องถูกเผยแพร่ไปด้วย
ฝิ่น : แล้วไง (อ้าว อีเมียย้อนรอยกูเข้าให้)
ไผ่ : มึงไม่อาย (ย้ำไปอีก เผื่อสำนึก แต่ดูแล้วไม่มีวี่แวว มันยักไหล่ใส่)
ฝิ่น : ไม่ กูถือว่าเป็นวิทยาทาน แบ่งปันกันนำไปใช้ (ตอบหน้าตาเฉย แต่ออกท่าทางทางการกระทำ) อีกอย่างไม่ใช่คู่เราคู่เดียวที่ไหนที่เล่นเสียว พี่บลูกับพี่พาย นังออยไอ้เป๊บ ไอ้ต้าร์ควบสอง เหลือแค่อีคู่จิ้น ไม่รู้แอบกินกันไปหรือยัง และมึงจะหน้าบางอะไรตอนนี้ เขารู้กันทั่วเล้าไปแล้ว (จิ้มหน้าผากกูคืนมั่ง)
ไผ่ : เหรอ งั้นเราทำวิทยาทานแบ่งปันเพิ่มอีกแล้วกัน เขาจะได้มาช่วยอุดหนุนเยอะๆ หึหึ (พลิกมันลงข้างล่าง เมียเอาขาเกี่ยวหมับเริ่มทำวิทยาทานเพิ่มเติม)
ฝิ่น : ตล็อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
555555 ตามเนื้อเรื่องแหละค่ะ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกันเลยมั้ง ตอนนี้เรื่อง ‘ก็คนมันรักทำไงได้’ จะทำการรวมเล่มแล้วค่ะ อันนี้เป็นการบอกเอาไว้ก่อนค่ะ ส่วนรายละเอียดการเปิดจองและอื่นๆ จะแจ้งให้ทราบอีกครั้งนะคะ รอ ID ก่อน ไม่รู้ว่ายังมีใครอยากได้เรื่องนี้กันอยู่ไหม ขอเสียงหน่อยจ้า ยังไม่ลืมกันใช่ไหมมมมม (ทำเสียงแอคโค่ว)
-
น้องฝิ่นบอก..จะอายทำไมอิคนอ่านๆกันหน้าสลอนยังไม่เห็นมันอาย555
-
รอด้วยคนนนนนนนนนนนนนน :katai2-1:
-
:กอด1: น้องฝิ่น คิดถึงจังง
รอรวมเล่มค่าา :impress2:
-
:haun4: เอาค่ะ รวมเล่ม จอง ๆๆๆ
-
อยากได้ค่า จัดมา 1 ชุด อย่าได้เสีย รอเสมอ สู้ๆๆๆๆ
-
เค้ารอโทรศัพท์ลุึงตันอยู่ ไม่รู้จะโทรมาเมื่อไหร่ :hao7:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: รอคร่าาา
-
เค้าเอาด้วยยยยยยยยยยยยยย จะเอาพี่ไผ่ น้องฝิ่นมาอยู่บ้าน.... 5555555555 สมใจอยากแล้วอะ
-
รออยู่ ๆๆๆ
จัดมาให้ไว คริ คริ
อยากเก็บน้องฝิ่นกะพี่ไผ่มาไว้ที่บ้านแล้ว ^^
-
เตรียมรับขวัญน้องฝิ่งพี่ไผ่เข้าบ้าน 1 ชุดค่าาาาาา >< ทำเลยๆๆ ขอตอนพิเศษเฉพาะในเล่มเยอะๆด้วยน้า
-
อย่างนี้ต้องจอง :hao7:
-
คิดถึงทุกคนเลย
รอด้วยคนค่ะ
-
มารอจองหนังสืออออออออออ
:hao7:
-
รอจองด้วยคนค่ะ
-
ใครจะไปลืมคู่รักบันลือโลกคู่นี้ได้ลง
แก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าและแซ่บขนาดนี้
ดีใจสุดๆกับข่าวดีที่คนเขียนแจ้ง
ยกมือจองด้วยหนึ่งชุดค่ะ :hao3:
แล้วจะรอฟังข่าวความคืบหน้านะคะ :z2:
-
:hao6: เก็บเงินรอ น้องฝิ่พี่ไผ่ค่ะ
-
อยากได้ด้วยคน เย้ๆ
แต่เปิดจองนานๆ ได้มั้ยอ่ะ ช่วงนี้หนังสือรวมเล่มเยอะมว๊าาากกก
-
จัดมาค่ะ เพราะคิดว่าได้ร่มเล่มแน่ๆ เลยเก็บเงินไว้แต่เนิ่น จะรอจองนะคะ :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :m3: :m3:
ไม่ลืมค่าาาาาาาาา รอจองค่าาาาาาาาาาาาาาา :a2:
เป็นกำลังใจค่าาาาาา :กอด1:
(แต่เค้าอาจเป็นคนนึงที่อาจจะมีดีเลย์เรื่องเงิน เพราะช่วงนี้ภาระที่บ้านใหญ่หลวงมากอ่ะ ยังไงก็เมตตาเค้าหน่อยน๊าาาา :m15:)
-
ทำไมเราเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เนี่ย 55555
สนุกมากๆเลยจ้า
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้และมุกขำๆนะคะ
-
รอจ้ะ ....ขอให้เป็นช่วงที่มีกำลังทรัพย์ทีเถอะ สาธุ :hao7:
-
รอคร่า แต่น่าจะเกินพันบาทแน่ๆๆเลย เก็บเงินอีกแล้ว
-
เก็บตังค์เตรียมแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ^^
-
เอาด้วย ^_^
-
รวมเล่มด่วนค่ะ ขอตอนพิเศษเยอะๆนะค่ะ รอ รอ :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
ขอจองด้วยคนค่าาา ไผ่กับฝิ่นน่ารักขนาดนี้
จัดมาเลยชุดนึง 5555
ขอตอนพิเศษเยอะๆนะ เค้าชอบ
คิดถึงคู่นี้จัง >< ไปอ่านอีกรอบดีกว่า ฮุๆ
-
รอๆๆๆ คับ
ไผ่ฝิ่นน่ารัก
-
เอาด้วยยยยยยยยย
-
ยกมือรอด้วยคนค่ะ ^^
-
เขารอเวลานี้มานานแล้ว รีบรวมเลย
เขาจะได้เอาไผ่-ฝิ่น ไปนอนกอด :mew3:
-
รอๆๆๆๆ ด้วยคนค่ะ
ขอตอนพิเศษเยอะๆ นะคะ :hao6:
-
รีบจัดด่วน :z2:
-
อยากได้ที่สุดๆๆๆ มีตอนพิเศษอีกมั้ยยย คิดถึงน้องกับพี่ไผ่มากเลย คิดถึงคนเขียนด้วย อิอิ(เผื่อได้ตอนพิเศษ55+) ซื้อแน่นอนจ้า เก็บตังรอ
-
:mew1: :mew1: :mew1:สนุกมากเลย
-
ดีใจที่สุดในสามโลกกกกกกก ไม่ลืมแน่นอนค่ะ
จองเเน่นอนนค่ะ คอนเฟิร์มมม
-
จะเอาเจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย :ling1:
เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย เจย์หวาย :ling1:
ไม่จิ้นแล้ว ให้มันเอากันจริงๆไปเลย :hao7:
-
สุดยอดเลยหวาน ซึ้ง เศร้า ฮา ครบ (แต่ชอบตอนฮามากกกกกก)
-
:impress2: :impress2: :impress2:
กรี๊ดดดดดด นี่ชั้นไปอยู่ไหนมาเนี่ยถึงพึ่งได้อ่านเรื่องนี้
โอว มาย ก๊อดดดดดด มันสุดยอดมากกกกกกก
บางช่วงเศร้าเคล้าน้ำตา
บางครั้งฮาน้ำตาเล็ด
แต่เด็ดสุด หื่น มากกกกก ( อันนี้ชอบสุด #ห๊ะพิมพ์อะไรลงไป )
สมัครสมาชิกครั้งแรก เพราะเรื่องนี้
เมนท์ครั้งแรกเพราะเรื่องนี้
สุดท้ายอยากบอกว่า คนแต่ง เรื่องนี้ เก่งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เรื่องนี้น่ารักมาก
นายเอกเเรงได้ใจจริงๆ
-
ในที่สุด!!!!!!!!
รอค่ะ อยากได้มากกกกกกก ^^
-
:heavenเอาแน่นอนเลยค่ะ
-
เจย์ : ไอ้หวาย มึงรู้หรือยังว่าเขารวมเล่มเรื่องนี้
หวาย : จริงเหรอวะ (เสียงตื่นเต้น)
เจย์ : แสดงว่าไม่รู้จริงๆ มึงไม่น่าพลาดเรื่องในการเสือกแนม (ทำหน้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่น่าเป็นไปได้)
หวาย : กูยอมรับว่ะ ว่าพลาด (พูดด้วยน้ำเสียงพระเอก)
เจย์ : ทำไมมึงยอมรับง่ายจังวะ (สงสัยขึ้นมาอีก)
หวาย : มันเรื่องจริง (ยกยิ้ม) ที่พักนี้ จมูกดมกลิ่นกูด้อยกว่ามึงเยอะ
เจย์ : กูว่าน่าจะรวมสติปัญญามึงเข้าไปด้วยนะที่ด้อยกว่ากูน่ะ
หวาย : เออ แต่หน้าตากูดีกว่ามึง ใหญ่กว่า (ไม่พูดเปล่าโชว์ขนาดด้วยกลาง)
เจย์ : กูรู้แล้วว่าของมึงอันเท่านิ้ว เห๊อะ เถียงไม่ได้ก็เอาปมด้อยที่ไม่จริงมาข่มกู อิจฉาตาย ควายเอ้ย (เหน็บแนมด้วยสีหน้าสะใจ)
หวาย : ไอ้ควายเขายาวกว่ากู ไอ้ที่โชว์กูหมายถึงขนาดตอนเกิดโว้ย ขนาดกูนับเป็นฟุต ส่วนมึงแค่มิลก็พอมั้ง ฮ่าๆๆๆ
เจย์ : ฮ่าๆๆๆๆๆ (หัวเราะมั่ง) ฟุตที่แปลว่าตีนน่ะเหรอ โห ไอ้สั้นกว่ามือ
หวาย : ฟรุ้ส ผลไม้โว้ย ยาวเหมือนกล้วยหอม แต่ผอมเหมือนของม้า
เจย์ : แต่ลีลาเสือกช้าเหมือนเต่า ถุยยยยยยย (ทำท่าจะพ่นพิษ)
หวาย : ดีกว่ามึง เสร็จไวเป็นนกกระจอก ขากกกกกก (แผ่แผงคอเตรียมพุ่งใส่)
หมอก & เจฟฟี่ : พอกันน่ะแหละ (กอดอกส่งเสียงทำหน้าเบื่อหน่าย)
หวาย : แด๊ดพวกมึงนั่นแหละ ด้อยกว่าอีพ่อ
เจย์ : อีพ่อพวกมึงนั่นแหละ ด้อยกว่าแด๊ด
หมอก&เจฟฟี่ : พอรวมกันด๋อยทั้งคู่
หมอก : ไม่รู้จะอะไรกันนักหนา นอนก็เห็นกอดรัดกันดี
เจฟฟี่ : แถมขี่กันเห็น ๆ
หวาย : นั่นไง ไอ้เจย์ มึงชัดๆ มึงแพ้กูแล้ว
เจย์ : กูแพ้มึงเรื่องอะไร
หวาย : เป็นที่พึ่งมึงยามนอนไง ไม่มีกูมึงจะกอดจะขี่ใคร เพื่อนที่ไหนจะยอมมึงอย่างกู ไม่มี๊ โชคดีขนาดไหน เป็นเพื่อนคนอื่นเขาล่อมึงไปแล้ว
เจย์ : ไอ้หวายพูดไม่ดูสภาพตัวเอง ตอนนอนกูยอมรับกอดและขี่มึงก่อน แต่ตอนตื่น เห็นมึงขึ้นมาเกยบนตัวกูทุกที
หวาย : มึงจับกูขึ้นไปล่ะสิ เล่นทีเผลอนะมึง
เจย์ : ส้นตีน
หวาย : จวย
หมอก : โอ้ยยยยยยยยย หนวกหู
เจฟฟี่ : แยกห้อง พ่อใครพ่อมัน
เจย์ : ที่นอนเล็ก แด๊ดนอนไม่ได้
หวาย : ไอ้หมอกก็ชอบเยี่ยวรด อีพ่อซักเมื่อยมือตายห่า
หมอก : สรุป แยกจากกันไม่ได้
เจฟฟี่ : จะให้ได้กันว่างั้นเถอะ
หันขวับใส่หน้ากันเตรียมจะพูด
ฝิ่น : มีข่าวมาบอกจ้า (หน้าตาระรื่น แต่หน้าผัวมันระรื่นกว่าแต่หลบใน)
เจฟฟี่ & หมอก : อาฝิ่นนนนนนนนนนนนนนนน (วิ่งไปกอดและหอมแก้ม ก่อนจะโดนแยกออกโดยไอ้ไผ่)
ไผ่ : เมียกู (พยักหน้าใส่ให้รู้ของใครเป็นของใคร)
เจฟฟี่ & หมอก : เขาไม่ถือ (ยิ้มและหอมต่อ ไอ้นั่นพูดไม่ออก จ๋อย)
พาย : เด็ก ๆ ขนมมาแล้วจ้า (มาอีกตัว เดี๋ยวผัวมันตามติดๆ)
เจฟฟี่ & หมอก : อาพายยยยยยยยยยยยยยยย (ทำแบบเดียวกับไอ้ฝิ่น หอมสี่แก้มติดๆ)
บลู : เมียกูโว้ยยย ชอบหาเศษหาเลยตล็อดดดดด (อาการหนักกว่าไอ้ไผ่)
เจฟฟี่ & หมอก : หากับเมียเพื่อนพ่อ ไม่ผิดดดดดด (แหกปากใส่หูไอ้บลู สมน้ำหน้า)
ฝิ่น & พาย : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เก่งมากกกกกกกก หลานรัก (ถูกใจจับไอ้สองตัวไปหอมไปฟัดนัวเนีย)
ไผ่ : (ชี้หน้าหาเรื่องหลาน)
บลู : เดี๋ยวต่อยพ่อพวกมึงโชว์ซะนิ ไม่รู้จักสั่งสอนลูก
หวาย : สรุปรวมเล่มจริงเหรอวะ พวกมึงรู้ไหม
พวกมึงที่เอ่ยถึง : รู้
หวาย : ทำไมกูไม่รู้วะ
พวกมึงที่เอ่ยถึง : ไม่รู้โว้ย (รวมเสียงลูกไปด้วย)
ฝิ่น : บอกอีกทีก็ได้ ตอนนี้รวมเล่มแล้ว คุณพี่ที่จ่ายค่าตัวเรา (น่ารักมากลูก เรียกพี่) เขาแจ้งมา สนพ. กำลังตรวจต้นฉบับทั้งหมดอยู่ มีตอนพิเศษเพิ่มเติม อืม (ทำท่าคิด) ไม่เยอะ แต่เน้นยาว ย้ำ เน้น ยาววววว และวางคอนเซ็ปต่างๆ เดี๋ยวเขาแจ้งอีกทีว่าเปิดจองเมื่อไร
ไผ่ : ยาวเหมือนกู หึหึ
ฝิ่น : คนล่ะเรื่อง (ทำเป็นดุ) เอาเรื่องจริงมาพูดตลอด คริคริ (ยอมรับตอนท้าย)
พวกมึงที่ไม่มีมันสองคน : อวยกันเข้าไป ต่อสิ
ฝิ่น : ก็มีเท่านี้แหละ
หวาย & เจย์ : แล้วเขาจ่ายค่าตัวตอนพิเศษเพิ่มหรือเปล่าวะ (ทำหน้างก)
บลู : เดี๋ยวกูถามให้ รอสักครู่ (โทรออก รอสักพัก รับสาย พยักหน้า วาง) อีป้าเขาบอกว่า ไม่มีพวกมึงเขาไม่จ่ายหรอก (รวมมึงด้วยไอ้บลูเรียกกูป้า คราวก่อนก็ว่ากูตันทีแล้ว)
หวาย & เจย์ : ได้ไงวะ ครอบครัวกูต้องกินต้องใช้ ลูกก็กำลังโต (เสียงโวยวายแข่งกัน กดโทรออก ชาตินี้คงจะติด เสือกกดพร้อมกัน แต่ถึงมันกดทีล่ะคนก็ไม่ติด เพราะกู ปิดเครื่อง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ปล. แอบมาแจ้งข่าวแฝงดันนิด ๆ อิอิ ค่ะ ตอนนี้ก็อย่างที่คุณน้องแจ้ง รออีกนิดนะคะ เอ้อ น่าจะมีคนรออยู่นะ หวังไว้ คิดถึงทุกคนที่ให้กำลังใจเรื่องนี้มาตลอด เลยแอบมาตอดบอกเล่ากันหน่อย ๆ คิดถึงนะจ๊ะ
-
รอเหมือนกัน หวัง
ว่าจะจองนาน ๆ นะ
คะ :mew1:
-
ยังรออยู่จ้า รับรองไม่พลาด อยากได้หนุ่มๆมานอนกอดแล้วล่ะ :hao3:
-
รอ ร้อ รอ...อิอิ
-
รอด้วย อิอิ
-
รอค่ะ :mew3:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
นั่งรอจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา :katai3: :katai3: :katai3:
-
แอบมาส่อง ได้อ่านแล้วหายคิดถึง
มีหมอกกะเจฟด้วย ครอบครัวสุขสันต์มากๆ
-
รอจองงงง
-
:hao6: เตรียมทุบกระปุกรอค่ะ มาเร็วๆนะคะเด่วปลวกกินก่อน5555+
-
รอ
-
คู่จิ้นน่ารัก...รอฟังข่าวต่อไปจ๊ะ
-
รอด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1:
-
รับทร๊าบ!!!!
-
รับทราบจ้า
รอ...................
:mew1:
-
รอด้วยโค้นนน
-
รออออออออ
-
อิ๊ๆ รออย่างใจจดใจจ่อ :katai5:
-
น่าสน รอๆ คิดถึงพี่ไพ่น้องฟิ่น คู่จิ้น พายบลูเบอร์รี่
ออยเป๊บ ต้าร์กับสองแฝด น้องโมนิค สองสาวสุดซ่าส์ คิคิ
รวมเล่มเมื่อไหร่น๊อ รอรายละเอียดค่า
-
แอร๊ยยยย... เพิ่งได้มาาอ่านเรื่องนี้ เราไปอยู่ที่ไหนมา :ling1:
แต่คิดอีกทีก็ดีเหมือนกันเนาะ อ่านรวดเดียวจบเลย อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มาาาาก เดี๋ยวว่าจะไปอ่านซ้ำอีกรอบ :hao3:
ชอบนายเอกแบบฝิ่นมาก น่ารักน่าหยิก แถมแซ่บเวอร์ หุหุ ส่วนพี่ไผ่ก็สุดยอด ขี้หึงแต่ไม่งี่เง่า ไม่มานั่งโลกสวยเห็นใจคนที่มาทำให้ชีวิตคู่ร้าวฉาน ยกให็เป็นคู่พระ-นายในดวงใจเลยค่ะ รักกันเชื่อใจกันสุดยอดอ่ะ
ผองเพื่อนเดอะแก็งค์ก็ฮาไม่บันยะบันยังมาก ฮ่าๆๆๆ :jul3:
ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ แต่งเรื่องมาได้น่ารักน่าประทับใจมาก เปิดจองรวมเล่มเมื่อไหร่ มาขอจองด้วยอีกคนแน่ๆ
-
สวัสดีทุกคนค่ะ วันนี้ไม่ได้มีอะไรมากแค่ส่งข่าวนิดหน่อย สำหรับเรื่องนี้คาดว่าคงจะเปิดจองราวๆปลายปีนะคะ คิวสำนักพิมพ์เยอะ ยังไงระหว่างนี้ถ้ายังรัก ยังรอ เอาพี่ไผ่น้องฝิ่นและผองเพื่อนไปไว้เป็นที่ระลึก เก็บเงินรอได้เลยค่ะ ไม่นานเน๊อะ ตอนนี้คนเขียนก็งานยุ่งเหมือนกัน ต้องปั่นเรื่องโน้นด้วย ยังไงก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกก แวะมาคุยทักทาย หรืออ่านซ้ำได้ค่ะ ไม่ห้าม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ตอนนี้แอบเครียดเรื่องนี้นิดหน่อย มีปัญหาต้องแก้ไขแต่ยังไม่กระจ่าง เป็นกำลังให้ด้วยนะ ไปเคลียร์ก่อน
-
รอ..และเป็นกำลังใจให้จ้า
-
o13 รอได้ค่ะ..อ่านซ้ำรอบที่10แล้วค่ะ
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากเลยค่ะ
ไม่ค่อยมีดราม่าดี เค้าชอบ ชอบที่พี่ไผ่เป็นคนมีเหตุและผลมาก
ส่วนคุณน้องก็น่ารักมากอ่ะ
ปล.อยากได้หนังสือค่ะ รอรายละเอียดอยู่นะค่ะ^^
-
ยังรออยู่ค่าา แล้วก็เป็นกำลังใจให้ ขอให้ทุกปัญหาผ่านไปได้ด้วยดีน้า
ปล.พึ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม่ด้วย (ช้ามากก :z3:) เดี๋ยวจะตามไปอ่านนะคะ :กอด1:
-
สนุกที่สุดเลยค่ะ ชอบน้องฝิ่นมากกกกก
-
เพิ่งได้อ่านเมื่อไม่กี่วัน และเพิ่งอ่านจบตะกี้นี้เลย
สนุกดีค่ะ ยังงงว่าทำไมเพิ่งได้อ่าน พลาดอย่างแรง :katai1:
หลงรักพี่ไผ่อ่ะ ........ :mew1: อยากได้ๆๆๆแบบนี้ :hao6:
-
ชอบมาก ๆ อ่านเกิน 10 รอบแล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากๆเลยค่ะะ ยังรอรวมเล่มอยู่น้าา UU
-
อยากได้หนังสือด้วยคนค่ะ (แม้ไม่เคยอ่าน)
เปิดจองช่วงปลายปีก็ดีนะคะ เผอิญช่วงนี้จองหนังสือไว้เยอะค่ะ
จะได้เก็บตังค์รอไปพลางๆ เดี๋ยวระหว่างที่รอก็จะแวะไปอ่านเนื้อเรื่องพลางๆ
แถมตอนพิเศษเยอะๆนะคะ (เห็นบนๆเค้าเรียกร้อง หุหุ)
-
ณ ฐานทัพคือห้องนอน
ฝิ่น : มีข่าวดีมาบอก ฟังไหมๆๆๆๆๆ (แอคโค่วใส่คุณสามีที่นอนเปลือยท่อนบนอันเซ็กซี่สุดฤทธิ์)
ไผ่ : ไม่ฟัง กูจะนอน (ตอบหน้าตาเฉย ให้ผ่านไปเท่าไร แม่ง ตื่นเต้นอยู่ไม่กี่เรื่อง แต่มักเป็นเรื่องที่กูไม่รู้)
ฝิ่น : ต้องฟัง มันเกี่ยวกับการมีตัวตนที่จะถูกสรรสร้างด้วยแท่งยาวๆ (ขึ้นไปขี่หลัง ทำหน้าบรรยายแบบบรรเจิด มือไต่ๆ)
ไผ่ : ไม่มีทาง (มันตอบทันที)
ฝิ่น : มีสิ มึงฟังก่อนสิวะ นะ นะ พี่ไผ่คนดี๊ คนดี ปี้เก่งไม่มีใครเกินในสามโลก ของกู ของกู ของกู (พูดกรอกหูยกย่องเรื่องที่มันชอบแต่ไม่บอกแสดงออกอย่างเดียว)
ไผ่ : แน่นอน แต่มันเป็นไปไม่ได้มึงก็รู้ และกูเคยบอกไปแล้ว ว่าไม่ได้สนใจ มึงก็ต้องไม่สนใจด้วย (ยอมรับ แต่มีขัด)
ฝิ่น : มันเป็นไปแล้ว กำลังจะเกิดขึ้น มึงไม่สนใจ กูสนใจ และรวมกันคือ เราต้องสนใจและใส่ใจ โว้ยยยยย (กรอกหูมันไปอีกทีนี้มันพลิกตัวให้ไปอยู่ใต้ร่างที่ทุกคืนโดนทับพอกับที่ได้โอกาสอยู่ข้างบนตลอด)
ไผ่ : มึงแน่ใจ (เลิกคิ้วใส่ ไอ้นั่นก็เลิกด้วย เสื้อกูเอง ช่างมัน ปกติกูก็ถูกถอดเป็นประจำอยู่แล้ว เดี๋ยวกางเกงขาคู่ก็ตามติด)
ฝิ่น : แน่ยิ่งกว่าแน่ กูคิดนะว่าจะออกมาหน้าตาเป็นยังไง ตัวจริงดูดีเหมือนกูไหม แถมมึงอีก (ทำหน้าเพ้อฝัน ทั้งที่รู้ว่ากำลังจะถูกฟัน แต่ช่างมัน อย่าทำกูค้างเป็นพอ)
ไผ่: ถ้ามึงอยากให้กูสนใจ โดยการต่อเติมแขน ขา หรือ อวัยวะต่างๆ กูจะทำให้สุดฝีมือเลย (พูดอย่างมุ่งมั่นจะฟันกูให้ได้)
ฝิ่น : เฮ้ย ไม่ต้อง เขามีคนทำให้แล้ว เราแค่รอดูก็พอ
ไผ่ : มึงหมายความว่ายังไง ห๊ะ ใครมาช่วยต่อยอดกู มึงให้กูหยุดตีนหยุดมือไปสัมผัสหน้าคนอื่นมั่งได้ไหม เจ็บนะโว้ย (ชักเริ่มอารมณ์ขึ้นพอกับไอ้นั่นกระดกตาม ทำไมมึงต้องโกรธด้วยวะ)
ฝิ่น : อะไรของมึง เป็นบ้าอะไรเนี่ยะ ห๊ะ อัณฑะผลิตสเปริม์ไม่ทันหรือไงถึงได้หงุดหงิด (เริ่มขึ้นมั่ง เอามือไปตรวจสอบก็ยังดีนี่หว่าเด้งสู้มือตลอด)
ไผ่ : มึงนั่นแหละ ทำไมต้องให้คนอื่นมาร่วมทำด้วย กูรู้ว่าเรามีไม่ได้ไม่ว่ากูจะฉีดหรือมึงกินเข้าไป ก็ไม่สามารถ น่าจะทำใจได้แล้ว แค่หลานๆ ลูกไอ้หวาย ไอ้เจย์ ก็ปวดหัวพอ ไอ้พายไอ้บลูมันไม่เห็นซีเรียสเลย ทำไมมึงต้องคิดมากด้วยวะ
ฝิ่น : (อ้าปากค้างพอกับอ้าขา ก่อนจะตั้งสติได้ส่งเสียงดัดจริตถามทันที) OMG ที่รักคิดได้ยังไง อะไรทำให้มึงตีความหมายกูล่มปากอ่าวขนาดนี้ (จับหน้าผัวมองอย่างพิจารณา)
ไผ่ : ก็มึงไง อยากมีลูก แถมหาใครมาช่วยทำทั้งที่กูก็พยายามมาตลอด แต่จะว่าไป ความผิดมึงส่วนหนึ่ง ชอบให้กูใส่ถุงเลยไม่มีสักที หึหึ (ความผิดกูทั้งหมด)
ฝิ่น: ควายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (แผดเสียงใส่หน้าจนมันหลับตาแต่ไม่พ้นรัศมีน้ำลายที่กระจาย) ให้ฟังไม่ฟัง จะเถียงจะปี้กูตลอด มึงฟังนะ
ไผ่: (หูฟัง ตัวขยับ)
ฝิ่น : กูได้รับแจ้งจาก สนพ. ว่าตอนนี้ เขาได้นักวาดมีฝีมือมาร่างรูปพวกเราแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
ไผ่: มึงผิด อยากไม่รวบรัดพูดกระชับเอง มัวแต่ลีลาเองนี่หว่า ไม่ต้องหุบเลย(พูดเสร็จตาดีเห็นขากูอีก)
ฝิ่น: กูเป็นคนลีลาดีนี่หว่า มึงน่ะแหละผิดไม่ฟัง คิดเองเออเอง พะ พอเลย อื๊อออออ (จิกหัวมันที่เริ่มจะก่อร่างสร้างตัวอีก กี่ปีๆ กูยอมรับมึงเรื่องนี้แหละ เสมอต้นเสมอปลายแต่บานดอกตล๊อดดดดดดดดดดดดด)
ไผ่: ใช่กูเป็นคนชอบคิด(ท่า)เองเอาเอง หึหึ
และแล้วไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็เคลียร์ได้ดีที่เตียงนี่แหละหวา อา อา อ๊ะ อ๊ะ อื๊อออออออออออออออออออออออ แต่ยังไงกูต้องรอดไปโทรแจ้งพวกพี่และเพื่อนๆ ให้ได้ สู้ๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เขียนแม่งซะยาวแค่อยากแจ้งว่า ตอนนี้ กำลังจะเริ่มรูปร่างทำเป็นปก แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงงง เดี๋ยวถ้าก่อตัวจะเอามาลงให้ดูนะจ๊ะ การจองก็ประมาณปลายปี เบ็ดเสร็จคงยกยอดไปปีหน้า คงไม่ช้าไปเน๊าะ รอกันเน๊าะๆๆๆๆๆๆ คิดในแง่ดี จะได้มีเวลาเก็บเงินนานๆๆๆๆๆๆๆ (ที่จริงมีใครอยากซื้อหรือเปล่า มึงถามเขายัง) อิอิ ไปดีกว่า อีกนิด เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ที่กำลังออนแอร์แช่แข็งด้วยเด้อ
ตามดูฝีมือคนวาดได้ที่
http://www.facebook.com/pages/Sweet-Surrender/486354378094128?fref=ts
-
รอได้ค่ะ จะได้มีเวลาเก็บเงินนานๆ อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ..แล้วเข้ามาฮาไผ่กับฝิ่นหื่นคงเส้นคงวาจริงๆคู่นี้
-
ว้าว !! รวมเล่มแล้ว
รอจองค่ะ แต่ตอนพิเศษนี่รีเควสครอบครัวเจย์-หวายได้ไหมนี่ ท่าทางจะฮามิใช่น้อย หึหึ
โดยเแพาะเจ้าตัวเล็ก2ตัวนั่น น่าฟัดหยอกใคร อย่างว่านะเด็กกำลังโตต้องกินต้องใช้ ให้ค่าตัวครอบครัวเจ้าตัวเล็กในตอนพิเศษสักนิดก็ยังดีนะคะคุณพี่ ....อิอิอิ
-
เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องใหม่ค่าาา :laugh: เข้าไปดูฝีมีคนวาดมาแล้ว ขอบอกว่าเลิศมากค่ะ o13
-
คู่นี้ถ้ามีลูกได้ คงจะหัวปีท้ายปี ยี่สิบโหลแหงๆ :laugh:
รอค่า นานแค่ไหนก็รอ :impress2:
-
รอน้องฝิ่นกับพี่ไผ่ในเล่มอยู่นะจ๊ะ
-
ดีเลยเปิดจองปลายปีมีเวลาเก็บเงิน อิอิ
-
อ่านจบแล้ว
อยากจะบอกว่า
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านเพลิน ไม่น่าเบื่อ
สนุกมากค่ะ ขอบคุณมากที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:hao7: :hao7: เก็บตังรอจนหนอนจะกินแล้วค่ะ อิอิ รอๆ
-
แปะไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน อิอิ :mew1:
-
ยังยืนยันว่าจะรอด้วยคนค่ะ
คิดถึงน้องฝิ่นกะพี่ไผ่จริงๆ
^^
-
:mew1: น่ารัก สนุกมากเลยค่ะ
-
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ ชอบทุกคน ทุกคู่ เลยอะ น่ารักดี
-
น่ารักไม่เปลี่ยนจริงๆนิคู่นี้ :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน อยากบอกว่าสนุกมากๆค่ะ ชอบเรื่องนี้สุดๆ คนเขียนแต่งเก่งมาก :กอด1:
-
เอารูปโครงร่างของพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมาให้ดูค่ะ ถูกใจไหม ถ้ารูปไม่ขึ้นไปดูที่เพส สนพ.ไร้กรอบได้นะค่ะ :mew1:
www.facebook.com/raikrob
ถ้า log in ดูได้ค่ะ แฮะ แฮะ
[attachment deleted by admin]
-
เคยซื้อนิยายที่ตีพิมพ์กับ สำนักพิมพ์ไร้กรอบหลายเรื่องเลยค่ะ
แต่แบบว่า ตัวหนังสืออัดกันเยอะเกินไป อ่านแล้วปวดตามาก :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
แต่ถ้าออกเมื่อไหร่จะอุดหนุนแน่ๆ ค่ะเรื่องนี้
-
:hao6: :hao6: ฝิ่นหน้าหวานมากก
-
งามมาก :mew1:
-
ภาพงามมากกก :impress2:
แต่ตีพิมพ์กับสนพ.นี้ท่าทางต้องรออีกนานสินะคะ :เฮ้อ:
-
ภาพสวยนะจ๊ะ
แต่ว่าไผ่ผมสั้นหรือเรานึกว่าไผ่ผมยาว (ฮา)
หรือว่าภาพหลังจากสึกแล้วหว่า :hao7:
-
ว้าววววววว
ภาพสวยดีแท้ รออุดหนุนนะคะ
-
คหสต.
เราว่าฝิ่นตัวสูงไปอ่ะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่ไผ่หล่ออ้ะ >< ออกเมื่อไรซื้อแน่นอนค่ะ. ,, แต่คิดเหมือน รี#4116 ค่ะ เคยซื้อของสำนักพิมพ์นี้อยู่เรื่อง ก็เลิกเลย ,, เพราะว่าตัวหนังสือเล็กมากอะคะ แถมฟร้อนก็อ่านยากด้วย(แค่เรื่องที่เราซื้อนะ เรื่องอื่นไม่รู้)
-
ยังไม่บอกที่มาของ หมอก กะ เจฟฟี่ เลยยย อยากรู้ง๊า
-
อ๊ากก อยากได้อ่ะ!! :serius2:
-
อย่างที่เคยตอบเม้นท์ฯไว้ว่า ออกเล่มมาเมื่อไหร่จะตามซื้อ
แต่ออกกับ สนพ.นี้แอบคิดหนักนะเนี่ย :m23:
-
อ่านอีกรอบก็สนุกเหมือนเดิม
-
ภาพใหม่ เอามาให้ยลกันอีก
ถ้าไม่ขึ้น ตามที่เพส www.facebook.com/raikrob
-
แวะเข้ามาดู แล้วก็ร้องเพลงรอต่อเหมือนเดิม คิคิ
-
:hao3: ยาวสะใจจริงๆ >[]<V
สนุกมาก:hao6:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกก อยากได้ แต่ทำกับ สนพ.นี้คิดมากเลยอ่ะ สั่งไปแต่ล่ะเรื่องรอนานมาก บางเรื่องรอเกือบปี เฮ้ออออออ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบแล้ววววววววววว :-[
ออกเมื่อไหร่บอกนะค่าาา
ว่าแต่คนแต่งไม่สนจะเขียนเรื่องของเจย์กับหวายเพียวๆบ้างหรอ แบบว่าชอบคู่นี้อ่า กรี๊ดดดดดดดดดดด :oo1:
-
รบกวนหน่อยค่าช่วยนี้ ไม่ค่อยได้เข้าเล้าเลยค่า ถ้ามีรวมเล่นคืบหน้ายังไง แจ้งเราทาง PM หน่อยนะค่ะ
ขอบคุณค่า
-
เยสสสสสสสสส อ่านจบแล้ววววว
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า สนุกจริงๆ อ่านไปก็หัวเราะไป ชอบทุกคู่เลยอ่ะ น่ารักดี o13
ป.ล.ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆ และก็สนุกอย่างนี้นะจ๊ะ :กอด1:
-
รออยู่นะค่ะ เปิดจองเมื่อไหร่แจ้งด้วยนะค่ะ
-
น่ารักมากที่สู้ดดดดดดดดดดดด
เป็นเรื่องที่สนุกมากเลย
จะรอรวมเล่นนะจ้ะ :L2:
-
น่าเสียดายที่ตีพิมพ์กับสำนักไร้กรอบ ไม่ชอบที่เปิด pre-order ปีนี้ ได้ของปีหน้ามาก ๆ ค่ะ
เหมือนโดนเอาเปรียบยังงัยก็ไม่รู้ โอนเงินไปเป็นปียังไม่ได้หนังสือ
น่าจะพิสูจน์อักษร ทำ Artwork แล้วค่อยเปิด pre-order นะ
ถ้าทีมงานไร้กรอบเข้ามาอ่าน ปรับปรุงเรื่องนี้ด้วยนะคะ เชื่อว่าลูกค้าหลาย ๆ คนคงคิดเหมือนกัน
-
ตามอ่านมา 5 วัน แทบไม่ได้หลับได้นอน ไม่ได้ทำงาน :ruready
โคตรสนุก คือ ไม่รุจะอธิบายยังไงอีกแล้วกับเรื่องนี้ อยากให้มีต่อไปอีกเรื่อยๆๆๆๆ
อยากเห็นพี่ไผ่ อยากอ่านคุณน้องตอนเรียนจบ อยากเห็น อยากอ่านคู่นี้ไปอีกนานๆ พอได้เจอนิยายแบบนี้ ทำคนอ่าน
รู้สึกดี เรารู้สึกดีมากๆอ่ะ ซึ้ง น้ำตาไหล ดีใจ คือ นานแล้วนะคะ ที่เราอ่านนิยายในเล้า แต่ไม่ค่อยเจอนิยายที่ถูกจริตเราแบบนี้
เด๋วจะหาว่าอวย แต่อ่านแล้วมันเต็มในความรู้สึก ยิ่งตอนเรื่องพี่คุณน้องหรือตอนพี่ไผ่บวช เรานั่งน้ำตาปริ่มตลอด แทบจะลางาน
อยากอ่านนิยายให้จบก่อน ค่อยไปทำงาน ขอบคุณสำหรับนิยายดีที่เราอยากให้เค้ามีตัวตนจริงๆในชีวิตจริง :L2:
-
เพิ่งได้มาตามอ่าน อยากบอกว่าสนุกมากกกก
อ่านได้เรื่อยๆ เหนื่อยก้พัก
คิคิ
:กอด1:
-
ว่าแล้ว ระดับพี่ไผ่ ไม่คิดอะไรธรรมดาแน่ 555
-
ชอบเรื่องนี้มากกก
มันไม่มีมาม่า 5555
พี่ไผ่น้องฝิ่นหวานสุด ๆ น่าอิจฉาาา -...-
-
เรื่องนี้สนุกมาก จะรอซื้อ
หนังสือนะคะ :mew1:
-
สนุกมากค่ะ :mew1:
-
สวัสดีค่ะ เราว่าจะเข้ามาขอบคุณนักเขียนตั้งนานแล้ว
ที่คุณเคยแจ้งลบเรื่อเล่าเรื่องนึงว่าก้อปของนักเขียนอ่ะค่ะ
เราเลยได้เจอตัวจริงของพี่ๆเค้า ถ้าคุณไม่แจ้งไป
เราคงได้แต่ตามอยู่ในนี้ไม่ได้เจอ ไม่ได้สนิทกับเค้า
มันทำให้คนที่ติดตามเรื่องของพี่เค้ารู้สึกขอบคุณนักเขียนมากเลยค่ะ
แบบว่าบอกให้เค้าถ่ายภาพอะไรมาเค้าก็ถ่ายให้ค่ะ
ถึงจะเป็นรูป...ก็ตาม :m25: :m25: :m25:
ก่อนอื่นต้องบอกว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยาย ขอบคุณมาก :pig4:
แต่ถ้าการกระทำของคนเขียนที่เคยแจ้งแล้วทำให้คุณรู้สึกดีจนต้องเข้ามาขอบคุณ ขอไม่รับไว้นะคะ มันเสียความรู้สึก เหมือนคนเขียนไปแกล้งเขา คนเขียนไม่เคยแจ้งลบ คนเขียนแค่สงสัยและทำตามระบบแจ้งให้ทราบและตรวจสอบชี้แจง ให้เขามาชี้แจง ถ้าไม่ก็คือไม่ แต่ได้รับแต่คำต่อว่า ซึ่งก็เข้าใจที่เขาจะรู้สึกแบบนั้น คนเขียนไม่เคยสนใจว่าเขาจะมีตัวตนจริงหรือไม่ ตัวเองไม่ชอบมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
คุณรู้สึกดี คนเขียนรู้สึกแย่มาก ขอโทษที่ต้องตอบตามความรู้สึก ดิฉันไม่ยินดีสักนิดที่จะรับคำขอบคุณและรับรู้ว่าคุณและหลายคนที่อ้างถึงมีความสุขแค่ไหน แต่ให้รู้ไว้ดิฉันเสียใจกว่าหลายเท่า
ปล.ถ้าเข้าใจข้อความของคุณผิดก็ขอโทษ แต่เท่าที่อ่านดิฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
-
เพิ่งมาเป็นสมาชิกใหม่ของที่นี่ ได้ตามอ่านเรื่องนี้จนจบละ
อยากบอกว่าสนุกมากกกกก ชอบมากเลย อ่านมากกว่า 1 รอบเลยอะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ชอบพี่ไผ่กับฝิ่นสุดๆ อ่านแล้วหยุดไม่ได้
จะคอยติดตามผลงานต่อๆไปฮะ :-[
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบ สนุกมาก ฝิ่นแรงเสมอต้นเสมอปลายมาก อิอิ ชอบความรักของทั้งคู่มากเลยอ่ะ โดยเฉพาะพี่ไผ่ ห่วง หวงน้องมาก เป็นแฟนที่ดีๆค่ะบอกคำเดียว 555555555555555555
-
สิ่งที่อย่างจะบอกคนเขียนเรื่องนี้มากก็คือ....โคตะระสนุกเลยค่ะ (ขอโทษที่ไม่สุภาพ) อ่านเพลินมากๆ จากที่คนรู้จักแนะนำมาตอนแรกไม่ได้สมัครเมมเบอร์เอาไว้(ไม่ดีสุดๆ อย่าเอาเยี่ยงอย่างนะคะ) ปรากฎว่าคันมือทนไม่ได้เลยต้องสมัครมาระบายอารมณ์ที่อัดอั้นซะหน่อย (จริงๆ แอบสมัครยากนิดนุงไม่รู้กรอกอะไรตรงไหนผิด55+)
เริ่มเรื่องมาเราว่าเรื่อยๆ นะแต่มันก็เหมือนเกริ่นบทแนะนำตัวละคร บอกเลยว่าจำใครไม่ได้อาศัยอ่านไป 4-5 ตอนซึ่งแต่ละตอนยาวได้ใจ ไผ่กับฝิ่นลุ้นมากๆ ว่าจะเป็นแฟนกันยังไงนะ โดยเฉพาะฝิ่นเหมือนจะใจแข็งน่าดู แต่ก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรงไผ่หรอกเนาะ อ่านเพลินจริงๆ ค่ะ คนแต่งเก็บรายละเอียดดีมากเลย ไม่ใช่เฉพาะแค่คู่หลักแต่คู่รองอื่นๆ ก็ได้ใจเรา สปอยคู่เพื่อนซี้เป็นพิเศษจิ้นแบบกระจายเลยค่ะ เจย์หวาย แม้ความสัมพันธ์ยังคลุมเคลือแต่ไม่เป็นอุปสรรคต่อต่อมจิ้นแต่ประการใด ถึงต่างคนต่างไปมีครอบครัวสุดท้ายก็ต้องกลับมานอนกอดกันยันลูกโตอยู่ดี 555+ ชอบอะ มันลุ้นว่าสรุปเจ้าสองคนนี้จะเป็นยังไงต่อไป
ส่วนคู่อื่นๆ ก็น่ารักนะ บลู(เบอรี่)พาย ทางสะดวกเหมือนไผ่ฝิ่นแหละ ไม่มีใครกรีดกัน จะมีขวากหนามบ้างก็แค่ระคายผิวนิดๆ ตามสโลแกนของคนแต่งที่บอกว่าไม่มีมาม่า ดีจริงเพราะชอบไวไว ทำอะไรก็เสร็จเร็ว คิคิ อ้อๆๆๆ ลืมคู่สามพีไปได้ไง อันนี้มีมาให้กัดปากจิกหมอนด้วยความระทึก ไม่ใช่แค่พ่อจะไม่ยอมแล้วคนอ่านอย่างเรายังแอบคิดว่ามันจะดีนะ เอ๊ย!!! ดีเหรอต้า เหนื่อยนะ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องอย่างว่า แต่ต้องคอยเอาใจสองคนมันจะไม่โดนสูบพลังจนหมดเหรอ สรุป....ต้าทำได้และบ้อยั้นมากๆ ซูฮกเลยจริงๆ คู่น้องออยก็น่ารัก ตัวละครที่โผล่มามีบทบาททุกตัว ขอชมเลยค่ะเก่งมากๆ คนไหนมีผ่านไปแล้วบางครั้งก็ออกมาสร้างสีสันเรื่อยๆ แม่นมาก 555+
สถานที่ต่างๆ ก็ให้ความสำคัญด้วยทำให้เราเห็นภาพเลยใส่ใจทุกรายละเอียดสุดๆ เราไม่สามารถบอกได้ว่าชอบตรงไหนเป็นพิเศษคงต้องบอกจากใจจริงว่าชอบทุกตอนไม่อ่านข้ามเลย เราจะติมตามเรื่องต่อไปของคุณนะคะ ส่วนเรื่องรวมเล่มเราก็รอดูเหมือนกัน 555+
ขอบคุณที่แชร์เรื่องที่แต่งมาให้อ่านค่ะ อ่านไม่รู้เลยว่าเพิ่งแต่ง อิอิ
o13
-
ภาพลงสีค่ะ แต่ยังไม่สมบรูณ์ดี :mew1:
login จะขึ้นค่ะ เผื่อใครไม่ทราบ :mew3:
[attachment deleted by admin]
-
ภาพสวยดีอ่ะ
ชอบๆ
-
ภาพลงสีสวยมากเลยอ่ะ
-
:katai4: เปิดจองม่ะไหร่คะ......รอข่าวทุกวันเลย เปิดเว็บเล้าม่ะไหร่อันดับแรกเลยหาแจ้งเตือนหาจองน้องฝิ่น
-
อ๊ายยยยย สรุปยังไม่เปิดจองใช่ไหมคะ
เค้านึกว่าเปิดจองไปแล้ว
เค้าชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านสี่ห้ารอบแล้วอ่า แม้เพิ่งจะตามมาอ่านก็ตามที
ชอบที่สบายๆ ไม่เครียด ไม่งี่เง่า มุกเพียบ ได้ข้อคิดหลายอย่างนะ (แต่จำไม่ได้สักอย่าง เอ๊ย ไม่ใช่ ฮ่าๆๆ)
ถ้าเปิดจองวานบอก เค้าจะรีบพุ่งตัวมาจองทันทีเลย (แต่ถ้าตังค์ไม่มีทำไงอ่ะ จองไว้ก่อนได้ไหมคะ ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น ><)
#รักเรื่องนี้สุดๆ
-
รอ อยากได้!!!!!!
-
สนุกดี อ่านตั้งแต่เมือคืนจนถึงตอนนี้ 55555555 o13 o13
ชอบพายกับบลูววววววววววว
-
รอๆๆนะ
:L2: :L2: :L2:
-
มาร้องเพลงรอหนังสือออกด้วยคน เป็นเรื่องที่โคตร ๆ ๆๆๆ ชอบ เลย
มุกฮากระจาย ดราม่านิดหน่อย เป็นนิยายเพื่อความบันเทิงของแท้
-
ตอนนี้เก็บเงินซื้อเรื่องนี้อยู่นะคะ
แม้ไม่เคยอ่านในเล้า แต่ก็อยากซื้อหนังสือเอาไว้ก่อน
เปิดเมื่อไรอย่าลืมแจ้งนะคะ เพราะสิงอยู่ในเล้าทุกวัน (ฮา)
-
อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้ที่สุด
รักฝิ่นกับไผ่มาก ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆดีๆมาให้อ่าน จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
(ตอนนี้ก็ตามอ่านปล้นร้ายกลายรักอยู่ค่ะ^^)
ยังเฝ้ารอวันที่จะออกวางจำหน่าย
ถามไปทางสำนักพิมพ์ไร้กรอบ เค้าบอกว่าประมาณปลายปี รอต่อไปค่ะ
ขอบคุณจริงๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ชอบค่ะนายเอกขี้อ้อนดี
-
คือ...
คือ......
อยากให้ทำแฟนเพจค่ะ
อันนี้มันตามยากอ่ะ
อิอิ
-
>> อีพ่อ แด๊ดดี้ และ คุณลูก<<
หวาย: ไอ้เจย์ ตอนมึงไปสอบใบขับขี่ยากไหม
เจย์: ไม่ยาก เพราะกูฉลาดและหน้าตาดีกว่ามึง (ยกยิ้มข่ม)
หวาย: ไอ้สัดเจย์ เมื่อไหร่มึงจะเลิกหลอกตัวเองสักทีวะ (ทำหน้าเซ็ง) ลูกก็โตแล้ว หัดเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกบ้าง ทุกวันนี้โลกอยู่ยากเข้าไปทุกที มึงยังสร้างภาระให้โลกอีกเหรอ ห๊ะ มึงคิดดูนะ เด็กสมัยนี้ชอบเลียนแบบ
เจย์: ไอ้หวายกูตอบเรื่องจริงนิดเดียวมึงเล่นกูซะยาวลากไปเอี่ยวกับโลกอยู่ยาก กูว่าเพราะมีคนอย่างมึงมากกว่า ทำตัวโลกร้อนปล่อยแก๊สพิษตลอด ควายยยยย
หวาย: มันเรื่องปกติ ตูดกู ตดกู กว่ากูจะรวบรวมให้มันไปรวมที่ตูดแล้วปล่อยออกมามันยากขนาดไหน ในสภาวะที่บางครั้งกูต้องกลั้นไม่ให้พี่มันหลั่งออกมาพร้อมด้วย ยังไม่ถือเป็นการแบกรับภาระการอุดตันทำให้เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งในลำไส้และลามไปอัณฑะ กูเสียสละขนาดไหน ห๊ะ ไอ้เลวววววววว
เจย์: มึงเสียสละมากกกกกก กูนี่ เสียสละของจริง ต้องรองรับกลิ่นไว้ภายใต้จมูกที่สูดดมทุกคืน มึงเคยคิดจะเพลาบ้างไหมทั้งเสียงทั้งกลิ่น แถมบางทีเล่นผีผ้าห่มคลุมไม่ให้กูหนีอีกล่ะ ไอ้ชั่วววววววววว
หวาย: แล้วมึงไม่แยกตัวออกไปล่ะโว้ย กูบอกมึงไม่รู้กี่ครั้ง ห้องก็ทำเพิ่มไม่เสือกไปนอน อาศัยเกาะหลังกูตลอดดดด แล้วมึงจะบ่นเพื่อ มึงไสหัวออกจากห้องกูไปเลย (ทำอะไรไม่ได้ ชี้หน้าไล่ตามเคย)
เจย์: กูเคยไปแล้ว แต่มึงไปเรียกกูกลับมา กูจำได้ วันนั้นมึงละเมอลั่นบ้านบอกผีหลอก จนกูกับลูก ต้องสละเวลานอนอันมีค่าวิ่งไปห้องมึง เพื่อไปดูมึงแก้ผ้าวิ่งบนที่นอนด้วยสภาพทุเรศจนติดตาทุกวันนี้ ไอ้เปตรรรรรรรร
หวาย: มึงเป็นคนแนะนำวิธีนี้ให้กูเอง กูจำได้ แต่หลังจากวันนั้นกูก็บอกให้มึงกลับไป แต่มึงไม่ไปเอง ที่จริงมันเป็นรสนิยมความชอบกลิ่นส่วนตัวกูของมึงใช่ไหม มึงรับมาเถอะไอ้เจย์ (ยักคิ้วใส่ด้วยความมั่นใจกับคำพูดที่งงๆ)
เจย์: ถุย ถ้ามึงไม่ยอมรับกูจะขาก แล้วหมาที่ไหนวะ มันเอาห้องกูทำห้องเก็บของ มีอะไรก็ยัดๆๆๆๆเข้าไปจนเต็มไปหมด แล้วมึงจะให้กูไปมุดหัวนอนที่ไหน นอกจากห้องมึงที่ว่างซะจนไม่รู้จะว่างยังไง เตียงที่นอนก็กูซื้อทั้งนั้น มึงจะหวงทำไม
หวาย: กูไม่รู้เพราะไม่ใช่หมา มึงซื้อจริงแต่พื้นที่มันของกูโว้ย และไอ้หมอกกับไอ้เจฟโน่น เอาของเล่นที่ไม่เล่นแล้วไปเก็บก่อนเพื่อที่จะได้ของใหม่ เพราะมึงนั่นแหละตามใจลูกซื้อให้ไม่เคยขัด สันดานเสีย กูก็เลยทำตามลูกมั่งเอาหนังสือโป๊ ซีดีเอ็กส์ รวมของมึงด้วย ไปเก็บก่อนลูกจะเห็นสันดานอันเสียของมึง ควรจะขอบคุณกูที่รักษาหน้ามึงไว้ เห็นไหม ไอ้เจย์กูดีขนาดไหน ไม่มีสำนึกบุญคุณ ทุกวันนี้นอกจากกูมีใครให้มึงอยู่ด้วยไหม ห่ารากกกกก
เจย์: ก็ใช่ไง นอกจากมึงแล้วใครจะให้กูอยู่ แต่เบื้องลึก นอกจากกูต่างหากล่ะที่อยู่กับมึงอย่างอดทนได้ ตัวอย่างก็มีให้เห็น ไอ้พายไงแยกไปอยู่บ้านผัว ไอ้ไผ่ ก็ไม่อยู่แต่แรก มีกูเท่านั้นที่ต้องอยู่ มึงต่างหากล่ะต้องสำนึกแงะกะโหลกตักน้ำใส่ดูเงาตัวเองซะบ้าง ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยย
หวาย: มึงนั่นแหละ
เจย์: มึง
หวาย: มึง
เจย์: มึง
หวาย: มึง
เจย์: มึง
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทั้งคู่นั่นแหละ
หนวกกกกกกกกกกกกกกหู แล้วมาบอกให้นอนกลางวัน
หันไปมอง ไอ้สองลูกยืนกอดอกหน้างัวเงีย อย่างเสียอารมณ์
หวาย: แด๊ดพวกมึงต่างหากล่ะ เสียงดัง เรื่องไม่เป็นเรื่อง
เจย์: จากหนังหน้า อีพ่อพวกเอ็งนั่นแหละ
สองลูก: หยุด ทั้งสองหนังหน้าเลย
สองพ่อ: ………………………………………..
หมอก: ไหนบอกหนูสิ ทะเลาะอะไรกัน (มองหน้าอีพ่อ แต่ไปนั่งตักแด๊ด มึงลูกใคร ไอ้หมอก)
เจฟ: ใช่ มา จะตัดสินให้ว่าใครถูกใครผิด (มองหน้าพ่องมึง แต่นั่งตักอีพ่องงงง)
สองคนช่วยกันเล่าให้สองลูกที่พยักหน้า ก่อนจะพากันลงจากตักไปหาที่ปรึกษา และวิ่งกลับไปนั่งตักใหม่เมื่อสรุปได้
หมอก: แค่ถามเรื่องใบขับขี่ว่ายากไหม
สองพ่อ: เออ
เจฟ: แล้วก็พากันขุดเรื่องอื่นมาเอี่ยว
สองพ่อ: ใช่ มีอะไร (มองหน้าหาเรื่องลูกทั้งคู่ ทีอย่างนี้ล่ะสามัคคีกันดีจัง คิดในใจ)
เจฟ: ไม่มีอะไร (ยักไหล่) แต่เจฟก็อยากจะถามเหมือนกัน ว่าอีพ่อกับแด๊ดสอบใบขับขี่ได้เองหรือเส้น (ยักคิ้วเหมือนอีพ่องงมันไม่มีผิด)
หมอก: ใช่ หนูจะถามปัญหาง่ายๆ จะตอบเองหรือช่วยกันตอบก็ได้นะ ถ้าตอบไม่ได้ ใครคนใดคนหนึ่งต้องออกจากห้องปล่อยให้อีกคนยึดครอง โอป่ะ (เงยหน้าแสยะยิ้มเหมือนแด๊ดเชี่ยๆ ชัดๆ)
สองพ่อมองหน้ากันก่อนจะยิ้มด้วยความมั่นใจในชัยชนะของตัวเอง ทั้งที่ยังไม่ได้ฟังคำถาม พยักหน้าใส่
หมอก: ไอ้เจฟ ถามไป มันยาวกูจำไม่ได้ (หันไปบอกพี่มัน)
เจฟ: ความจำสั้นเหมือนหำมึงจริงๆ ไอ้หมอก (แสยะยิ้มใส่น้องพร้อมเหน็บ)
หมอก: เพราะกูแบ่งให้มึงหรอกโว้ย มันถึงได้สั้น (พูดข่มกลับ ด้วยนิสัยใครไม่ต้องบอก)
สองพ่อ: มึงจะถามได้ยัง (พูดใส่หูลูกที่เอาหลบไม่ทัน)
เจฟ: โอเคๆๆ สมมุติอีพ่อกับแด๊ดไปทำใบขับขี่ เจอเจ้าหน้าที่ ถามคำถามว่า ถ้าคุณขับรถมาด้วยความเร็วสูง ไม่รู้ว่าจะเพราะนิสัยที่เสียอยู่แล้ว หรือ มีธุระที่อ้างว่าจำเป็นตลอด เจอผู้หญิงท้องแก่กับหมาท้องอ่อน ในตอนนั้นถ้าจำเป็นต้องเลือกจะเหยียบอะไรก่อนในเหตุการณ์ตอนนั้น (คำถามจบ สองพ่อขมวดคิ้วทันที)
หมอก:ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ตอบมา ใครตอบถูกถือว่าฉลาด สมเป็นพ่อพวกเรา (ทำหน้าทำมือ)
สองพ่อมองหน้ากัน อย่างครุ่นคิด อีกครั้ง ก่อนอีพ่อจะเป็นฝ่ายชิงหมาไปตอบก่อน
หวาย: กูเลือกเหยียบหมา
เจย์: ไอ้สัด ทำไมต้องตอบเหมือนกูวะ แล้วทำไมมึงถึงเหยียบหมา มันไม่มีค่าหรือไง
หวาย: แล้วมึงจะเหยียบคนท้องแก่หรือไงไอ้เจย์ กูเข้าใจว่าหมามันท้องเหมือนกัน หมามีค่า แต่คนก็สำคัญนะโว้ย มึงอย่าพาลสิวะ เหตุการณ์ที่เราต้องเลือกนะโว้ยในตอนนั้นน่ะ หรืออีกคำตอบ มึงหักหลบไปตายห่าคนเดียว จบไหม
เจย์: ไม่จบ เพราะมีมึงติดไปตายพร้อมด้วย เรื่องอะไรกูจะตายคนเดียว
หวาย: กูตายไม่ได้ ต้องเลี้ยงลูก จัดการธุระงานศพให้มึงอีก กูเสียสละที่จะอยู่
เจย์: มึงไม่ต้องมาเสียสละ ลูกมีคนดูแล มึงอย่าๆ
หวาย: ไอ้เหี้ยยยย ไม่ตายทั้งคู่ก็ได้ มึงเลือกเหยียบคนท้อง ไป ผิดมึงก็ไปนอนข้างนอก จบปัญหา
เจย์: ไอ้สาดดดด ไม่ต้อง กูจะตอบเหมือนมึง
หวาย: ไม่ได้ กูตอบก่อน
แล้วทั้งคู่ก็เถียงกันอีก
สองลูก: Stoppppppppppppppppppppppppppppppp
หมอก: ไปนอนข้างนอกทั้งคู่นั่นแหละ
เจฟ: หรือไม่ก็นอนด้วยกันต่อไป แต่เลิกเถียงไม่งั้นจะให้ไปอยู่ห้องเก็บของทั้งคู่เลย
สองพ่อ: ไม่ไปโว้ยยยยยยยยยย
เจย์: สรุปคำตอบอีพ่องงงงง มึงถูกใช่ไหม เออ รวมหัวแกล้งแด๊ดกันเข้าไป ใครที่ตามใจ ใครที่ไม่เค๊ยไม่เคยตีลูกสองคน (เริ่มคร่ำครวญด้วยสีหน้าขอความเห็นใจ แต่ไม่มีใครตกหลุมพราง)
หวาย: มึงอย่าดัดจริต ไอ้เจย์ ลำเลิกกระทั่งลูก ดูแด๊ดพวกมึง อีพ่อ ยังไม่เคยทวงบุญคุณที่ทำให้เกิดมาเลย ทำอาหารให้ทุกเช้า ไปรับไปส่ง อนุญาตให้พาไปเที่ยว สรุปอีพ่อถูกใช่ไหมลูกรัก (ยิ้มกริ่มอย่างมั่นใจ)
สองลูกส่ายหน้า
เจย์ : แด๊ดถูกเหรอ (ทำตาโตพร้อมเสียงสูงอย่างนึกไม่ถึง)
สองลูก: ม่ายยยยยยยยยยยยยย ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
สองพ่อ : แล้วเหยียบอะไรวะ (หาเรื่องลูกอีกครั้ง)
สองลูก : เหยียบ เบรคคคคคคคคคคค ไง
สองพ่อ: ????????????????
หมอก: เห็นไหมขาดสติ ทำให้คิดอะไรไม่ออก มัวแต่ทะเลาะกัน เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุ
เจฟ: ใช่ ถ้าขับรถต้องนึกถึงความปลอดภัยและความไม่ประมาทก่อน แล้วสรุป อีพ่อ กับ แด๊ด ไม่รู้เหรอว่าเบรคมีไว้ทำอะไร
หมอก: นั่นดิ คิดว่าไว้พักตีนอย่างเดียวเหรอ สอบผ่านได้ไง ลูกงง๊งง (ทำหน้าทำเสียงได้เหมือนไอ้ฝิ่นมาก ไม่น่าให้มันไปคลุกคลีบ่อยเลย ดูแววจะมาแล้ว)
พูดจบมันก็พากันไปนอนต่อ โดยมีไอ้เจฟเอาไอ้หมอกขี่หลัง เข้าไปห้องนอนข้างล่างที่เป็นห้องนั่งเล่น
เจฟ: ตกลงกันเอาเองแล้วกันว่าจะอยู่ห้องเดียวกันต่อไป
หมอก: หรือออกไปนอนข้างนอกทั้งคู่
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด๋อยยยยยยยยยยยยยยทั้งคู่
ประสานเสียงพร้อมปิดห้องทันที ทิ้งไว้แต่อีพ่อ กับ แด๊ด ที่มองตาปริบๆ
หวาย: กูว่าแล้ว ต้องตอบแบบนี้ แต่แค่อยากเอาใจลูกเท่านั้นเอง (ตั้งสติพูดใส่ก่อน)
เจย์: มึงควรจะเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว ไอ้นิสัยรู้ทีหลัง และชอบคิดว่ารู้ก่อน (ทำหน้าเซ็ง)
หวาย: มึงผิดไปนอนข้างนอก เสือกเสียงดังทำให้มันตื่นมาด่าเรา
เจย์: มึงนั่นแหละ เสียงดังกว่า และกูไม่ไปโว้ยยยยยย
และบ้านหลังนี้ก็ยังอบอุ่นอบอวลไปด้วยความรักและความสามัคคีเหมือนทุกวันที่เป็นมา ถ้าวันไหนบ้านนี้เงียบมีอยู่สองอย่าง คือ
หลับ
และ
กลับบ้านนอก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ไม่มีอะไรค่ะ แวะมาทักทาย พอดีพักสายตาจากงาน อ่านขำขันคลายเครียดเลยแต่งชั่ววูบ โดยให้ครอบครัวคู่จิ้นแสดง ให้รับฟัง ไม่ขำไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องเครียด อิอิ เห็นมีคนถามหาเรื่องนี้ดีใจค่ะที่ยังรักและรออยู่ น่าจะปลายปีจะเปิดจอง คืออยากให้รูปเล่มมันสมบรูณ์พร้อมเปิดจองค่ะ ระหว่างนี้เก็บเงินทีละนิด ไว้เอา คุณพี่ คุณน้อง และ ผองเพื่อนไปเก็บเป็นที่ระลึกด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :กอด1: :mew1:
-
คนอ่านยังตอบได้เลยว่าเหยียบเบรค คริๆ
อีพอกับแด๊ดนี่ด๋อยจริงๆ นอนด้วยกันต่อไปน่ะดีแล้ว ฮ่าๆๆๆ :กอด1:
-
คนอ่านเหยียบเบรคหัวคะมำ
-
สมเป็นคู่กัดกัน
-
ว่างะตอบว่าผู้หญิงท้องแก่ซะหน่อย! กร๊ากกกกก++
-
มาให้จิ้นกันได้ตลอดคู่ได้ ม่ะไหร่มันจะได้กันหว๊าาาาาาา
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
ขอตอนพิเศษ ไผ่ ฝิ่นได้บ่ ?
อิอิ
:call: :call:
-
ลิ้นกับฟัน กัดกันทุกวัน แต้ต้องอยู่คู่กัน...ตลอดไป :L2:
ขอบคุณที่มาทำให้หายคิดถึงครับ :pig4:
-
คิดถึงคู่นี้จัง แต่จริงๆก็คิดถึงทุกคู่เลยแหละนะ
นานๆทีมาสร้างสีสันแบบนี้ก็สนุกดีนะคะ :katai2-1:
-
คิดถึงจังเมื่อไหร่จะเปิดจองเอ่ย
-
5555 คู่อีพ่อกะแด๊ดยังชวนจิ้นอยู่เหมือนเดิม
-
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ ฮ่ะๆ
-
ครอบครัวนี้นี่เฮฮาเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ :laugh:
-
:ling1: :ling1: :ling1: จะเอาพี่ไผ่กะน้องฝิ่นด้วยยยยยย
-
คู่จิ้นคู่นี้มันเกินจะจิ้นจริงๆ
ขนาดคนอ่านยังตอบว่าเหยียบเบรกเลย
แต่พอคู่จิ้นมันตอบนี่ถึงกับเงิบเลยจ้า ฮาไม่ไหวแล้วครอบครัวนี้ :jul3:
-
ครอบครัวเฮฮาสุดๆ 5555
-
อบอุ่นจริงๆแหละ ~~
-
ชะแว๊บมาแอบส่องตอนพิเศษดึกๆ
ดีนะ ตอบเหยียบเบรคตั้งแต่แรก เลยรอดจากอาการอ่อนด๋อย
คิดถึงทุกคนในเรื่องเลย โดยเฉพาะฝิ่นกับไผ่
เก็บตังค์รอจนจะซื้อได้สักสิบเล่มแล้วล่ะค่ะ อยากมีไว้ในครอบครองแล้ววววว
:katai5:
-
โดนลูกด่า 55555555555
-
น่าร๊ากกกก
คิดถึงจัง ^^
-
อ๊ะ!!! เราตอบถูกล่ะ แต่เราไม่อยากเป็นพ่อเจ้าหมอกกะเจ้าเจฟขอเป็นครข้างบ้านตอ่ไปแล้วกัน 555+ คู่นี้ยังคงเส้นคงวาดีเหลือเกิน สงสัยจะอยู่ด้วยกันจนลูกได้กันเองซะล่ะมั้ง ก๊ากกกกกกกกก#หวังอะไรอยู่นะ สรุปคราวนี้ก็ยังไม่มีใครยอมแยกไปนอนคนเดียวอยู่ดี เจย์คงติดกลิ่นตดหวายมากกว่ากลิ่นกายซะล่ะมั้งเนี่ย มีให้ฟังทุกคืนราวเพลงขับกล่อมให้ฝันดี 555+ แต่เอ๊ะ!! ไอ้ที่แก้ผ้านอนนี่หวายยังทำอยู่เปล่าล่ะเจย์ แล้วผีผ้าห่มคืออะไร อย่าๆๆๆ มาทำให้จิ้นแล้วแอบกรุ่มกริ่มลับหลังดิ เดี๊ยะเจอจับกด(กันเอง)ในจินตนาการของเค้าแล้วจะสะท้านไปถึงทรวงหรอก วะฮึฮึ
ขอบคุณค่ะหายคิดถึงไปจิ๊ดนึง 555+
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เจย์หวายแอทแทคน้อง ><
แอบกระซิบ ตอนพิเศษขอสองเเฝดกับตาร์เยอะๆหน่อยน๊าาาา แบบพิเศษใส่ไข่เลย 5555
มาบ่อยๆนะคะ คิดถึง :impress2: :impress2: :impress2:
-
คำถามไม่ยาก คำตอบยากกว่า
-
ครอบครัวอลเวง555น่ารักทั้งคู๋พ่อคู่ลูก
-
คิดถึงทุกๆคนเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เมื่อไหร่จารวมเล่ม :call:
-
เกือบหาเบรคไม่เจอแหนะ ฮ่าๆๆๆ คู่นี้ก็ยังชวนจิ้นเหมือนเดิม รอจองด้วยดีกว่า
-
:laugh:
-
ขอพี่ไผ่กับน้องฝิ่นด้วยได้มิเคอะะะ
เอาพอแก้คิดถึงสักหน่อยน๊าาาา
:mew2:
-
เรียกว่าเป็นน้ำจิ้มรสเด็ดคั่นเวลาแล้วกัน
เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น
ยังรักกัน(?)เหนียวแน่นเหมือนเดิม :m20:
รอคุณน้องกับคุณพี่แบบเป็นเล่มอยู่นะคะ :กอด1:
-
มารอข่าวรวมเล่ม และฮาอิพ่องงงงกะแด๊ด
-
ชอบเรื่องนี้จัง สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักทุกคู่เลย ว่าแต่คู่จิ้นแอบอยากให้สมหวังกันจัง >\\\<
รอรวมเล่มนะค่ะ ^^
-
น่ารักจังเล้ยยยย ครอบครัวนี้ โดยเฉพาะสองหน่อเจฟหมอกเนี่ย แสบจริง ๆ แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าบ้านนี้ใครคุม :laugh3:
แต่สารภาพตามตรงค่ะ ตอบไม่ได้เหมือนกัน :m8: คิดตามแล้วก็มัวแต่ เลือกอะไรดี สงสารทั้งหมาทั้งคนเลย ทำไม่ลง :katai1:
ที่ไหนได้ เหยียบเบรค ยอมรับเลยว่า ไม่ได้คิดเลยอ่ะ เราช่างไม่มีเซ้นท์กับคำถามอย่างนี้จริง ๆ
ครอบครัวนี้ อยากได้มาเป็นเพื่อนบ้านจัง คงไม่เงียบเหงาดีเนอะ เฮฮาักันได้ตลอด ๆ เลย แม้จะกับเรื่องที่ไม่ควรเป็นเรื่อง :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษคลายเครียดค่า ไปรอเฮียกับน้องหนูต่อดีกว่า ฮุฮุ ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2:
-
:o12: น่ารักจังเลย ขอบคุณน้าคับ :hao5:
-
จองด้วยคนนะคะ สนุกมากกกกกกกก
-
เปิดจองเมื่อไหร่น้อ เก็บตังค์รอไปพลางๆ
บอกไว้แล้ว ไม่มีทางพลาดแน่นอน
-
:mew1: เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่สนุกสนาน ไม่ดร่าม่ากัดจิกหัวใจ อ่านแล้วเพลิน คุณน้องกับคุณพี่น่ารักน่าฟัดเอ้ย!!!!!!!!
-
เรื่องนี้ก็สนุกกกก (ตามมาจากปล้นร้ายกลายรักค่ะ)
เป็นคู่ที่รักกันดี เข้าขาลงตัว แสบสันต์ ฝีปากกล้าพอฟัดพอเหวี่ยงกันจริงๆ
ชอบมากๆทั้งพี่ไผ่และน้องฝิ่น ถึงลูกถึงคนตลอดทุกเรื่อง ไม่มีปล่อยผ่านง่ายๆ สะใจดีค่ะ
คือถ้าพระเอกนิสัยเป็นแบบพี่บลู สงสัยคนอ่านลมจะตี อกจะแตกแทนน้องฝิ่นแน่
ประมาณอะลุ้มอะล่วย ถนอมน้ำใจ ไกล่เกลี่ยๆ คาราคาซังไม่สะบั้น (แอบแซะบลูเบาๆ อิอิ)
การมาอ่านเรื่องนี้ ทำให้ได้เห็นการเติบโตด้านอารมณ์ขันของคุณ goonglovenut
เรื่องนี้ก็ขำประมาณนึง ออกแนวโดนและสะใจมากกว่า, แต่พอเป็นปล้นร้ายฯ นี่คือฮาแบบท้องคัดท้องแข็งเลย 555
ชอบค่ะชอบ จะติดตามผลงานนะคะ
ปล. ยัังอยากอ่านตอนพี่ไผ่ไปเรียนต่อเมืองนอก อยากรู้ว่าระยะห่างจะสร้างดราม่าบ้างมั้ย ท่าจะมันส์^^
-
>>Shill Shill คุณพี่คุณน้อง <<
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
“อืม”
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
“อื้อ”
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
“ฮึ่มมมม”
ใครย้ายห้างมาสร้างข้างห้องกูวะ ประกาศอยู่นั่นแหละ เอื้อมมือไปควานข้างตัวคว้าเมียมาปิดหูซะหน่อย อ้าว เมียหาย ไปไหน ห้องน้ำก็สายว่างไม่มีเสียงน้ำเรียกเข้า หรือจะอยู่ห้องครัว ผมลุกขึ้นเอามือเสยผมก่อนจะหยิบกางเกงที่ตกอยู่ข้างเตียงมาสวม ตลอด ใช้แล้วไม่เก็บ ขอไม่ขอผมก็ไม่เคยหวง แต่มันน่าจัดเก็บซะหน่อยไม่ใช่ปล่อยให้โทงเทงอย่างนี้ยิ่งถุงลมโป่งพองอยู่ ไม่รู้มันแอบถ่ายลงโซเชี่ยลแคมบ้างหรือเปล่า
“น้อง”
“น้อง”
“ฝิ่น”
“ไอ้ฝิ่น”
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
เรียกจนกูจะเข้าชื่อจริงมึงอยู่แล้ว มันไปไหนวะ ปล่อยเสียงไว้หนวกหูกูอีก ผมเดินไปหยิบมือถือมันมาดู
“ว่างกันนักไงวะ”ผมบ่นเมื่อหน้าจอปรากฏไลน์เรียกเข้า ห้าสิบกว่าสาย เพื่อนมันไม่เท่าไหร่ ไอ้ที่ไม่รู้ว่าใครนี่เยอะอยู่ มีรูปก็เท่านั้นกูไม่รู้จัก บางทีรูปจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมไม่ได้อยากจะไปรู้เขาหรอกถ้าไม่มาสร้างความเดือดร้อนให้ผมนะ มือถือนี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัว ผมกับไอ้ฝิ่นไม่เคยขอดูกันนะ นอกจากมีสายพิรุธแทรกเข้ามาก็จะสอบสวนกันสักที และที่คุยที่ดีคือ เตียง จบได้ทุกเรื่อง หึหึ
ตึง ตึ๊ง
ตึง ตึ๊ง
ดังอีก ถ้าไม่ตอบกลับก็คงจะส่งเข้ามาอีก ผมคิดว่าควรตอบกลับให้รู้สักหน่อยดีกว่า เขาจะได้ไม่เสียเวลารอ ก่อนจะยกมือถือขึ้นสาธุท่วมหัวเป็นการขอขมาเมียก่อนที่จะทำการล่วงเกินของส่วนตัว หึหึ ถ้าคิดว่าผมจะทำตามที่คิด หยุดไปเลยครับ ผมไม่ได้กลัวเมียขนาดนั้น
“น้อง พี่ขอล่วงเกินหน่อยนะ”พูดจบปรากฏภาพมันยิ้มให้เต็มหน้าจอ ผมจะถือว่า อนุญาต
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด
เสียงพิมพ์นะครับ ผมไม่ได้ล่วงเกินหรือเรียกพวกคุณแต่อย่างใด แค่เมียคนเดียวก็พอแล้ว
อืม
บอกแค่นี้ก็คงเข้าใจแล้วมั้ง
‘เมียกูไม่ว่าง นอนกกกูอยู่’
เรียบร้อย ตอบกลับและส่งซ้ำทุกไลน์ ที่ไม่คุ้นเคย แต่ทำเหมือนรู้จักดี สีเมียกูอยู่ได้ ก่อนจะทำการเบรินท์แม่งให้หมด คง
สงสัยว่าทำไมผมไม่ใช้วิธีนี้ตั้งแต่แรกต้องเสียเวลาตอบกลับทำไม ผมเป็นคนมีมารยาทครับ ก่อนจะบล็อกแอนด์เบรินท์ต้องแจ้งให้ทราบก่อนจะได้ไม่เป็นการเสียมารยาท แต่เดี๋ยวก็มีมาใหม่อีก เมียก็บ่นไม่รู้ไปเอามาจากไหนกัน ถ้าจากมันนี่ยาก ยิ่งเพื่อนมันนี่ไม่ต้องบอก รู้กัน ในมือถือเรา ก็คือ ผมกับมัน ไม่งงใช่ไหมครับ จะมีรายชื่อเฉพาะคนในครอบครัว เพื่อน รุ่นพี่ที่สนิท และ ที่จำเป็น เท่านั้น พวก เฟส ไอจี แต่ก่อนเปิดเล่นกับเพื่อนอัพรูปเวลาไปเที่ยวหรือมีอะไรน่าสนใจ แต่มีคนอื่นเข้ามาทั้งหวังดีถึงหวังดีมากเกินไป ดูมันล้ำเส้นไปหน่อยในบางครั้งก็เลยยกเลิก เราไม่ได้หยิ่งแค่ไม่ชอบเท่านั้นเอง ตอนนี้เอากลับมาใช้ในรูปแบบการทำงานมากกว่า เทคโนโลยีบางครั้งมันก็เหมือนคุณไสยใช้ดีก็ดีไป เอาไปใช้ไม่ถูกทางก็เข้าตัว เราไม่ได้วิ่งตามมันหรอกครับ มันต่างหากที่วิ่งตอบสนองความต้องการของเรา ผมไม่ได้แอนตี้นะ เพราะผมก็ต้องพึ่งพามันเหมือนกัน ผมพาออกแปซิฟิคไปไกลมากแล้ว กลับเข้าอ่าวไทยหาเมียต่อดีกว่า แล้วจะหามันที่ไหนล่ะ
แก๊ก
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ”ไม่ต้องหาแล้วครับ โผล่หน้ามาแล้ว ผมมองมันหัวจดเท้า เสื้อยืดย้วยแล้วย้วยอีก ใต้เสื้อคงเป็นกางเกง
หดเสมอจู๋ทุกตัวไม่รู้เป็นเพราะหลังที่ยาวขึ้นหรือเปล่าถึงทำให้กางเกงที่มันใส่สั้นกุด หึหึ ในมือหิ้วถุงโจ๊กกับก๋วยจั๊บพร้อมปาท่องโก๋ ทุกอย่างร้านประจำแน่นอน
“ไม่ตื่นมึงจะทักกูหรือไง”เล่นมันสักหน่อย เสือกหายไปไม่ไลน์ทิ้งไว้ หุบยิ้มหวาน หรี่ตาใส่ ด่ากูสิ กูรออยู่
“กูไม่ได้ทักมึง กูทักน้องมึงต่างหาก จุ๊กกรูตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”ไม่พูดย้อนเปล่า ยื่นหน้าจ๊ะจ๋าดีดนิ้วทักมันอีก
“มันตื่นมาเอาเรื่องมึงจะซวย มันยิ่งโกรธที่มึงใช้แล้วไม่เก็บอยู่”ผมผลักหน้ามันออกพูดใส่
“ไม่เก็บบ้าอะไร กูใช้ครั้งสุดท้ายเมื่อตอนหัวค่ำ พอตกดึกมึงใช้เองตลอด แล้วกูจะเก็บเพื่ออะไร ห๊ะ ช่วยใช้ยังไม่สำนึกบุญคุณ”หันมาพูดลำเลิกเหวี่ยงใส่ จิกตาจิกปากใส่ไม่พอมือเหวี่ยงถุงโจ๊กร้อนๆใส่อีก ดีว่าผมกับน้องไสหัวหลบทัน
“มึงจำผิดเปล่า”ผมถามมันเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดติดตัว เดินไปใกล้โอบเอวเข้าหา แต่หัวต้องปรับปรุงหน่อยเริ่มส่งกลิ่นแล้ว
“บ่นกูแหมบๆ เข้าข้างหลังกูอีกแล้ว ปล่อย เดี๋ยวหกอดแดก”เอาศอกกระทุ้งปากบ่นขมุบขมิบ
“ทำบ่นแต่ก้นเสียดสีกูนะ ไอ้หนอน”ผมแนบมันเข้าไปอีกเอาคางไซ้ซอกคอกมันไปมา ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก ก่อนจะพากันไปนั่งกินโจ๊ก มันฉีกปาท่องโก๋ใส่ให้ เหมือนอย่างทุกครั้ง จนเกือบหมดชาม
“ต่อก๋วยจั๊บไหม”ตักเข้าปากพร้อมถาม ผมพยักหน้า จัดการเทใส่ให้อีกชาม แต่ก่อนมันแกล้งเทรวมเลย อ้างว่าผมบวชเรียนมาแล้วแสดงว่าปลงได้ บางครั้งรวมถึงเวลามันงอนและไม่ให้รักมัน ไอ้เรื่องกินพอปลงได้ แต่อีกเรื่องซึ่งไม่ได้เกี่ยวกันสักนิด คิดว่าผมจะยอมปลงเหรอ ตราบใดที่มันยังเป็นเมียผมอยู่คงปลงไม่ได้หรอก ยั่วตลอดแล้วมาบอกให้ปลง
“เขาเอาสูทมาส่งหรือยัง”มันถามถึงสูทที่ส่งไปซัก เมื่อสองวันก่อน ไปงานเลี้ยงเปิดตัวโครงการบ้านแบบพอเพียง สำหรับคนที่อยากมีบ้านแต่ราคาพอสู้เศรษฐกิจยุคนี้ได้ มีการจองและรับจัดระบบการจัดซื้อให้หลายรูปแบบ ผลตอบรับเป็นไปทางที่ดี ซึ่งผมเป็นคนออกแบบให้บริษัทฯ คุณพิม คงจำกันได้นะครับ ถ้ามีงานคุณพิมกับพี่วัฒน์จะติดต่อผมประจำ ต้องขอบคุณที่ทั้งคู่ให้โอกาสผมมาตลอด
“ยัง”ผมตอบก่อนจะลงมือจัดการก๋วยจั๊บน้ำข้น พิเศษเครื่อง เจ้านี้อร่อยไม่คาว
“ถ้ามาส่งติงเขาหน่อยนะ ไม่สะอาดเลย รีดก็ไม่เรียบ”ไอ้ฝิ่นพูดถึงร้านซักรีดเจ้าประจำที่ไม่น่าจะเกิดปัญหาได้
“ทุกทีก็ดีไม่ใช่เหรอ”ผมถามอย่างแปลกใจ แต่น่าจะจริง ไม่งั้นไอ้ฝิ่นไม่ออกปากหรอก ถ้าเสื้อผ้าธรรมดาปกติก็จะจัดการเอง ถ้ายุ่งมากก็ส่งร้าน ป้านวลบอกให้เอาไปซักที่บ้านแต่ผมเกรงใจ คิดว่าอะไรที่ทำได้ก็ทำเองดีกว่า
“ระยะหลังนี่เอง เมื่อนี่มีรอยไหม้ด้วย ยังไม่ได้จัดการเลย ไม่ใช่จะเรื่องมาก จ่ายเต็มแต่บริการห่วยลงก็ต้องโดนบ้าง”ไอ้ฝิ่นบ่นอย่างไม่ชอบใจ มันไม่ได้เสียดายเงินที่จ่าย ถ้าอะไรที่ดีและมีประโยชน์กับเราๆ ยินดีที่จะให้
“บอกป้าเจ้าของก่อนดีกว่าไหม อาจจะเป็นลูกจ้างเขาหรือเปล่า”ผมยกชามไปเก็บ ออกความเห็นอย่างเป็นกลางยังไงก็คนรู้จักกัน เรื่องไม่ได้ใหญ่อะไร
“อืม ว่าจะถามป้าก่อน และไม่ใช่กูคนเดียวนะที่พูด ได้ยินคนแถวนี้เขาพูดเหมือนกัน ขนาดนังกระต่ายลายทางยังบ่นเลย จะว่าไปเรียนจบตั้งนานไม่ย้ายออกสักทีวะ จะอยู่ให้ได้เลยหรือไง”ตอนแรกมันคุยเรื่องซักรีด แล้วไปเรื่องนี้ได้ไงวะ
“เอาเรื่องเดียวพอ”ผมยกมือห้ามสายตาจิกใส่ของมัน ก่อนจะอุ้มเข้าเอวไปนั่งโซฟานุ่ม อารมณ์จะได้ดีขึ้น
“ก็ด๊ายยยย”เสียงสูงแต่ปากอมยิ้ม เลยจับมาปิดซะเลย มันก็ตอบรับอย่างทุกครั้ง ผมบอกแล้วก๋วยจั๊บเขาอร่อยไม่คาวยิ่งอยู่ในปากเมียยิ่งหวาน ก่อนจะมีเสียงกดกริ่งหน้าห้องขัดจังหวะ
“อื๊อ ปล่อยก่อน”ไอ้ฝิ่นดันผมที่ยังไม่ยอมปล่อย
“ให้รอไปก่อน”อยากมาไม่รู้เวลา พูดแบบคนหน้ามืดผสมหื่น
“พอแล้ว มึงนี่”ทีนี้มันเอาส้นติงยันออกครับ ลุกไปดูตรงตาแมวก่อนจะเปิด เป็นเด็กสาวเอาผ้ามาส่งให้ หน้าไม่ค่อยรับแขกเท่าไหร่ เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจนัก ปกติคนดูแลจะเอาขึ้นมาให้ ชั้นบนเป็นชั้นส่วนตัวของผมทั้งหมด ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ให้ใครขึ้นมา แต่พอดีเขาลากลับบ้าน เมียก็เลยอนุญาตให้ขึ้นมาส่งได้ เห็นผมเหมือนจะส่งยิ้มแต่เหลือบเห็นหน้าไอ้ฝิ่นเลยหุบ ผมรับเสื้อผ้าเอามาเก็บ น้องเขาจะได้รีบไปสักที แต่ลางสังหรณ์มันบอกว่า คุณไม่ได้ไปต่อ รอก่อน แม่นแล้วอย่างที่คิด
“อย่าเพิ่งไป”มันเรียกเอาไว้ก่อน หันกลับมาทำหน้าแบบ จะเรียกกูทำไมวะ
“มีอะไรคะ”พูดลงท้ายคะ แต่ออกห้วนบวกกับหน้าที่งอ
“มีแน่ คราวก่อนกางเกงเป็นรอยไหม้ ผ้าก็รีดไม่เรียบ รีดยังไง”ไอ้ฝิ่นออกปากถาม
“ก็รีดเหมือนทุกที เป็นมาก่อนหรือเปล่าคะ”พูดเสียงตามเดิม แต่ฟังดูยียวน หน้าเมียยังไม่เปลี่ยนแต่ปฏิกิริยาตอบรับใส่ชะนีและเก้งที่เป็นอริไวเสมอ
“รีดเหมือนทุกทีเหรอ งั้นช่วยเอากลับไปรีดใหม่ ให้หน่อย เอาแบบไม่ทุกทีนะ เผื่อจะเรียบมากกว่านี้”ไอ้ฝิ่นพูดพร้อมดึงเสื้อผ้าจากมือผมยัดใส่มือให้อีกฝ่ายที่รับแทบไม่ทัน
“เอ๊ะ คุณ”ทำเสียงเมื่อเจอคำพูดยียวนใส่บ้างมองผ้าในมือ
“ถ้าคราวนี้ไม่เรียบ จะคุยกับเจ้าของร้าน”ไอ้ฝิ่นพูดเสียงเรียบ แต่หน้าตาบอกว่าเอาจริง
“หาเรื่องกันเหรอ”พูดใส่อีกอย่างไม่ยอม ไอ้ฝิ่นเดินมาหยิบมือถือกดเบอร์ จ้องหน้าอีกฝ่าย คุยสักพัก เปิดโฟน
“รีบเอากลับมาเดี๋ยวนี้ เร็วด้วย ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยวป้าดูให้ นี่โดนลูกค้าเอ็ดมาเหมือนกัน”เสียงป้าเจ้าของร้านพูดเสียงแข็งใส่ในตอนแรก ก่อนจะเสียงอ่อนในตอนท้าย แสดงว่าแกคงเริ่มรู้แล้วล่ะ
“จิ๊”ทำปากใส่ เตรียมจะสะบัดหน้ากลับ แต่ต้องหันกลับมาคอแทบเคล็ด
“รู้แล้วทำไมไม่เรียบ ก็หน้าคนรีดยับผสมเยินอย่างนี้นี่เอง”ไอ้ฝิ่นพูดลอยๆ ทำเอาหันกลับมามองอย่างไม่พอใจ จะอ้าปากแต่ไม่ทันได้แดกเมียผมหรอกครับ
“สเปรย์รีดผ้าเรียบกับน้ำยาปรับผ้าถ้าเหลือก็เอาฉีดหน้าและกลั้วปากซะบ้างนะ จะได้หายยับและพูดจานุ่มนวลขึ้นมาบ้าง”พูดจบปิดประตูใส่หน้าทันที แต่ยังทันเห็นสีหน้าอ้าปากตาค้าง มันมองลอดตรงช่อง ปากกลั้นหัวเราะ
“หน้าตาก็ดีแต่นิสัย ไม่อยากจะว่า”พูดก่อนจะหันกลับมา นี่ขนาดมึงยังไม่ได้ว่าเขานะ แต่สีหน้ามันไม่ได้สะใจออกแนวแหย่แกมสั่งสอนซะมากกว่า มันไม่ใช่คนนิสัยพูดจาดูถูกใครถ้าไม่ทำใส่มันก่อน
“เรียบร้อยแล้ว”ผมเลิกคิ้วใส่มัน ก่อนจะฉุดมานั่งตัก เตรียมจะต่อที่ค้างไว้ แต่ก็ไม่ทันปากมันอยู่ดี ทำได้แค่ค้างและหุบ
“เออ ถ้าไม่เรียบจะให้ราบเลยที่นี้ ทำอะไรไม่นึกถึงป้าเอาซะเลย”ไอ้ฝิ่นพูดใส่ ก่อนจะบอกว่าเป็นหลาน มาจากต่างจังหวัด แกขอโทษไม่คิดว่าหลานจะทำเรื่องขนาดนี้ อุตส่าห์เอามาส่งเสียให้เรียนและช่วยทำงานในร้านด้วย แต่ติดเล่นมือถือเกือบทั้งวัน แกต้องไปขอโทษลูกค้าโดยการเปิดซักรีดฟรีสามวัน ไม่งั้นเสียลูกค้าแน่
“เคยเห็นนะ”ผมพึมพำอย่างนึกได้
“อะไร มึงเห็นอะไร ไปเห็นตอนไหน ห๊ะ ไอ้ไผ่ โอ้ย อื๊อ อื๊อ”ไอ้ฝิ่นหันขวับมาถามรัวเป็นชุด เลยโดนดีดหน้าผากหน้าหงายก่อนจะดึงกลับมาปิดปากแบบกระแทกนิดๆให้ได้อารมณ์
“กูไม่ได้เห็นแบบนั้น กูเห็นเขาคุยกับผู้ชายตรงร้านปากทาง ไม่คิดว่าจะเป็นหลานป้า”ผมบอกไอ้ฝิ่นที่ปากแดงแปร๊ดเป็นไงมึงเจอขยี้เข้าไป ด่าอีกกูบี้เลยทีนี้
“กูอยากรู้เหรอ”มันเลิกคิ้วใส่ พูดกวนตีน ก่อนจะกอดเอาหน้าซุกไหล่ผม หัวเราะคิกคัก เลยบีบก้นมันแทน
“กูอยากบอก มีอะไรไหม”ผมดึงหัวมันแต่ไม่ยอมปล่อยขาเกี่ยวแน่นเหมือนตอนออกกำลังกายในร่ม แต่ปกติผมไม่ได้สนใจหรอก ถ้าน้องผู้หญิงจะไม่แนบชิดผู้ชายคนนั้นจนเกินไปโดยไม่สนสายตาใคร บ่อยอยู่นะ
“คงแฟนล่ะมั้ง”ไอ้ฝิ่นพูดออกมาหลังได้แกล้งผม ตอนนี้สบตากันแล้ว
“คงงั้น ช่างเขาเถอะ ว่าแต่จะไปซื้อของไม่ใช่เหรอ”ผมตัดปัญหาคนอื่นเข้าปัญหาตัวเองดีกว่า
“อืม อาบน้ำก่อน”ไอ้ฝิ่นพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น
“ดี อาบน้ำกันดีกว่า”ผมเห็นด้วยตามไปอุ้มมันทั้งตัว แผนแรกล้มเหลว แผนสองหลอก(ไป)ล่อผุดขึ้นทันใด
“อาบ Only No ปี้ โอเค๊”มันพูดดักอย่างรู้ทัน เซ็งเมียยิ่งกว่าเซ็งเป็ด แม่ง รู้ทันกูตลอด มันหัวเราะเมื่อเห็นหน้าผม
“อีเห็ด”ไม่รู้จะตอบมันยังไง เอาเห็ดให้มันไปก่อน กลางคืนค่อย จุด จุด จุด หึหึ ล่ะไว้เป็นที่เข้าใจตรงกัน
.
.
.
.
“อืม กูอยู่ห้าง กับใคร เยอะ แต่กูไม่รู้จักนอกจาก เมีย”ผมตอบปลายสายคือไอ้หวาย
“สัด ไผ่ กวนตีนและ บอกแต่แรกก็จบแล้ว”มันย้อนมาทางสาย
“มึงก็รู้อยู่แล้ว จะถามทำไม”ผมย้อนมันกลับบ้าง มือเข็นรถตามก้นเมียติดๆ
“ห่าราก กูเข้าเรื่องเลยดีกว่า มึงจะไปบ้านไอ้เจย์พร้อมพวกกูไหมเนี่ย”แล้วมันก็พูดเรื่องที่ต้องการ คือชวนไปบ้านคู่จิ้นมันที่ปัจจุบันก็ยังอยู่ด้วยกันดี
“ดูก่อน กูติดสอนด้วยว่ะ”ผมบอกมัน ช่วงนี้พี่บีมรับจ๊อบมาให้ ว่างก็เลยทำ เป็นอาจารย์เหมือนที่เคยผ่านมา แต่คราวนี้ไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่แกประจำ เป็นอีกที่เพื่อนแกขอมา
“ติดสอนหรือติดเด็ก กูได้ข่าวติดน้องดาวไม่ใช่เหรอ”ไอ้หวายเอ่ยแซว ในเรื่องที่ไม่มีมูลแต่มันกลับได้กลิ่น
“ดาวไหนวะ”ผมถามกลับ มั่นใจว่าไม่มีแน่นอน ถ้าดาวยั่วที่เดินอยู่ข้างหน้าผมน่ะติดแน่ แค่เสื้อยืดพอดีตัวคอวีสีควันบุหรี่สกรีนลายอักษรโรมัน กางเกงยีนส์ขาสั้นเหนือเข่าขาดริ้ว อวดเรียวขาที่มีไรขนอ่อน เรย์แบรนด์ปิดสายตาเชิญชวนเฉพาะผมก็พอแล้ว ผมรวบจุกเปิดโหนก ยิ่งกว่าดาวไหนๆ
“ดาวมหาลัยไง ชื่ออะไรนะ เขาว่า สวย รวย เก่ง ดี ครบสูตรเลย จริงเปล่าวะ”ผมคิดตามคำพูดมันก่อนจะนึกได้ว่า ยังไงกูก็คิดไม่ออกอยู่ดี เพราะไม่ได้สนใจสอนอย่างเดียว เท่าที่จำได้ เคยมีเพื่อนเป็นเดือน ไอ้บลู แค่นั้นแหละ
“ไม่รู้”ผมตอบตรงๆ ตามองเมียที่หยิบของเทียบกันไปมา ได้แล้วก็ใส่รถเข็น ตามองแว่บเดียวแต่ไม่ถามว่าคุยกับใคร เดินนำไปเลือกต่อ ว่าแต่ไอ้คนยืนข้างมึง ยิ้มอะไรนักหนาวะ แถมเมียคุยด้วยอีก แล้วมันโผล่มาตอนไหน ทำไมผมพลาดทั้งที่ตาก็มองมันอยู่ เพราะไอ้หวายแน่ที่ชวนคุยเรื่องดาว ทำให้ผมเผลอคิดตามมันไปด้วย
“กูเชื่อออออออออออ”มันทำเสียงล้อ แต่โดยรวมมันรู้นิสัยผมอยู่แล้ว
“มึงจะเอาไรไหม ถ้าไม่กูจะวางแล้ว ร้อนหู”ผมถามและบอกมัน ไอ้ร้อนหูไม่เท่าไหร่ ไอ้ภาพตรงหน้าทำกูร้อนตา เมียหันมามองยิ้มให้ก่อนจะหันกลับไปคุยต่อ
“ร้อนเชี่ยะอะไรกูคุยไม่ถึงห้านาที ไอ้ไผ่ ใครคุยกับเมียมึงล่ะสิ”ด่าไม่พอพูดอย่างกับเห็นภาพ
“เออ”ไม่รอมันพูดต่อวาง ก่อนจะเข็นรถเข้าไปชนมันจนกระเด็น หึหึ แค่คิดครับ ไม่ใช่ไม่กล้าแต่รถมันไม่มีประกัน
“แล้วทำอะไรตอนนี้”มันถามเมียผมที่ขนาดมายืนใกล้ มันแค่ก้มหัวเชิงทักและคุยต่อ
“ฟรีแล้นท์อยู่ แล้วเอ็มล่ะ”มันตอบและถามกลับ มือก็ส่งไลน์ให้กัน เรียนจบมันยังไม่ได้สมัครงานที่ไหน บางทีก็แล้วแต่ปู่จะใช้ให้ไปแทน บางครั้งก็ไปทำงานกับน้องออยที่ตอนนี้รับจัดอีเว้นท์ หุ้นกับพี่สาว ไอ้เป๊บเป็นวิศวกรโยธาไปแล้ว น้องโมนิคไปเรียนต่ออเมริกาจะเอาดีกรี ดอกเตอร์ให้ได้ หนูจ๋า ยาหยี ทำบริษัทโฆษณาชื่อดังพร้อมเรียนต่อปริญญาโทไปด้วย ไอ้แฝดตามไอ้ต้าร์ไปเรียนต่อที่อังกฤษ ไอ้ฝิ่นแซวตามติดเป็นเห็บเกาะหมา ไอ้แฝดก็สวนกลับ เหมือนมึงนั่นแหละติดอยู่แต่จุดสองห้อย มันรู้ได้ไงว่ะ ว่าของชอบไอ้ฝิ่นมัน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนไม่ได้ห่างหาย คุยกันเกือบตลอด ถึงจะไม่เห็นหน้าแต่ก็ลดความคิดถึงไปได้ครึ่งทาง ต้องขอบคุณเทคโนโลยีที่สร้างมาใช้ได้ถูกทาง
“อยู่บริษัท โฆษณา กับพี่นี่แหละ ว่างไหมล่ะ ถ่ายโฆษณาให้หน่อยดิ”มันบอกพร้อมกับชวนเมียผมที่ปฏิเสธแน่นอน
“พูดจริงเปล่า เรทติ้งดี มีเพิ่มค่าตัวนะ”อีเห็ด มึงเอาจริงเหรอ ผมปรายตามองมันที่ชักจะเห็นผมเป็นหัวตอ
“ไม่เกี่ยง สำหรับฝิ่น”มันยิ้มกว้างพูดเอาใจ กูเอาคนเดียวพอแล้ว
“เดี๋ยวขอปรึกษา ผู้จัดการส่วนตัวก่อนนะ ว่าให้รับเปล่า”มันพูดยิ้มๆกลับ เอามือคล้องแขนมองผม ที่คงมีรูปร่างขึ้นมาแล้ว
“ฮ่าๆๆๆ ได้เลย ถ้าให้ดี เอาถ่ายคู่กันไปเลย เปิดตัวไง”มันหัวเราะชอบใจ
“ไม่เอาหรอก เก็บไว้ดูไว้กินคนเดียวพอแล้ว”มันอมยิ้มมองหน้าผม
“ผมเอ็มครับพี่ เพื่อนฝิ่นตั้งแต่สมัยละอ่อน”มันแนะนำตัวเองอีกครั้ง ยกมือไหว้ ผมก็รับไหว้ คุยอีกนิดมันก็ขอตัว“เดี๋ยวขอตัวก่อน ยังไงเปลี่ยนใจโทรหาได้นะ ไปล่ะครับ”โบกมือให้เดินไป
“เพื่อนกูเอง ตาขวางเชียวนะ หึงกูชิมิ๊”ย้ำอีกครั้ง ปากอมยิ้ม นอเบ่งบาน
“ตากูก็ปกติเหมือนเสียงที่แรดของมึงนั่นแหละ”ผมพูดเรียบๆเหน็บมันไปด้วย เสือกเห็นอีก
“เรื่องของกู แต่ก็ดี ตาแบบนี้ดีแล้ว แยกเขี้ยวด้วย โดยเฉพาะสอนเด็ก”มันเน้นตอนท้ายใส่ แสยะยิ้ม
“เสียภาพพจน์หมด”ผมผลักหัวมัน
“หรือมึงจะเสียชีวิต เลือกเอา”ยื่นหน้ามาพูดใส่
“กูกลัวจนหำยื่นกว่าเดิมแล้ว ไอ้หนอน”ผมแสยะยิ้มใส่มันที่ทำปากเบะ
“ยื่นกูก็ทำให้หดได้ ถ้าเสนอหน้าไม่รู้ว่าควรยื่นใส่ใคร”มันไม่พูดเปล่าเอามือมาบีบด้วย ดีผมจับเอาไว้ก่อน ไม่ได้เดี๋ยวมันตื่นขึ้นมาตอนนี้มึงจะลำบาก ถึงลานจอดรถจะสะดวกก็เถอะ หึหึ
“เอาไว้ไปสั่งสอนที่บ้าน”ผมดึงมันมากระซิบข้างหู แอบจับบั้นท้ายยั่วมือ มันเลยกระทุ้งแก้เขิน แก้มแดง ถึงบางทีมันจะเป็นคนพูดและแสดงออกตรงๆแต่ไอ้เรื่องแบบนี้บางทีเมียผมก็มียางอายอยู่ แถมเป็นยางธรรมชาติไม่ใช่ยางสังเคราะห์นะครับ
.
.
.
.
“อันนี้แหละ เหมาะดี”มันยิ้มเมื่อเลือกเนคไทให้ผม
“ของเก่าก็มี”ผมบอกมันเชิงขัด เมียซื้อให้ไม่เยอะ ได้มาฟรีจากคนอื่นเยอะอยู่ ไม่ต้องบอกมั้งว่าผมเลือกที่จะหยิบของใครมาใช้กับคอ ถ้าเป็นของคนรู้จักเมียไม่ว่า แต่ถ้าของสัตว์ไม่ถูกกับปีชงเมียอย่างชะนีผสมแรดผมเจอรัดคอแน่ถ้าหยิบมาใช้
“ก็ของใหม่ไม่มี ไอ้ที่มีไม่ใช่ของกู กูไม่ชอบ”มันลอยหน้าใส่ ก่อนจะยื่นให้พนักงานนำไปคิดเงิน
“พาลผสมเปลืองไม่เข้าเรื่อง”ผมดีดหน้าผากมันไปทีอย่างหมั่นไส้ความโหนก
“รู้หรอกน่า ของเก่าที่กูซื้อให้มันเริ่มออกงานบ่อยแล้ว เดี๋ยวจะกลายเป็นที่ครหาว่าเมียไม่ใส่ใจ ไม่งั้นกูไม่เจียดตังค์ค่าน้ำมันรถมึงซื้อให้หรอก”มันพูดใส่ก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน อื้อหือ ขนาดผัวยังไม่เว้นจะเหน็บแถมเงินกูมึงเก็บด้วยมาซื้อ รับของเรียบร้อยก็เดินออก
-
“เดี๋ยวแวะซื้อไหมพรมก่อน หมดพอดีเลย”มันหันมาบอกมือก็จัดของในรถ
“แวะร้านหนังสือกูด้วยนะ”ผมได้โอกาสแวะมั่ง
“มึงเปิดเองเมื่อไหร่”มันเลิกคิ้วใส่
“กิ๊กใหม่กูเปิดให้”พูดยังไม่ขาดคำ มันหันมาฮุกคำพูดใส่ทันที
“อ๋อ ที่ผัวใหม่กูหุ้นด้วยน่ะเหรอ โอ้ยย”แสยะยิ้มพูดใส่ก่อนจะร้องเมื่อเจออำนาจมืดจากมือผมตบก้นไปดังป๊าบ โทษฐานพูดคำต้องห้าม แถมกูตามไปฆ่าก็ไม่ได้เพราะไม่มีตัวตน
“ไอ้เชี่ย แม่ง”มันสบถเอาหมัดฮุกใส่ท้องผมมั่ง แต่เจอจับไว้ก่อน มันมองไปมาอย่างกลัวคนเห็น มันก็ปกติอยู่แล้วที่คนจะมอง ห้างเขาเปิดให้คนเข้า จะให้สรรพสัตว์ที่ไหนมาจ้องล่ะครับ มันก็อายไม่เข้าเรื่อง ก่อนจะเดินกันต่อ
“ตั้งแต่ไปสอนซื้อบ่อยจังนะ ถามจริงอ่านเองหรือซื้อไปฝากใคร”หรี่ตาเชิดหน้าพูดใส่ มันพาล
“กูจะฝากใครวะ นอกจากตัวเอง มึงเป็นไรมากไหมเนี่ย”ผมจิ้มหน้ามันที่ใส่แอฟเฟ็คกระเด้งนิดๆ ก่อนจะยิ้มอย่างผิดคาด นึกว่าจะด่ากลับ
“ไม่มากหรอกป๋า ซื้อหนังสือแพทเทิรน์ให้หนูด้วยนะ”กอดเอวพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ที่แท้จะเอามั่ง
“เงินอยู่ที่มึงอยากได้ก็จ่ายเอาดิ ดัดจริตทำมาขอ”ผมว่าและแกล้งทึ้งผมมัน
“แหม หนูก็ต้องถามคนเติมก่อนสิ”ทำตาปริบๆจีบปากจีบคอดัดจริตต่อ ว่าไม่ได้ ต้องทำท่าประกอบให้กูดูด้วยตลอด
“ก่อนหน้าหนูแรด ซื้อเกือบจะหมดห้างไม่เห็นขอป๋าเลย”ผมดึงหัวมันขึ้นลงไปมาแต่ไม่แรง เดี๋ยวมีเคือง เคืองแล้วลำบากใคร ลำบากผมที่ต้องง้อจนเสียหยาดเหงื่อและพลังงาน แต่ก็นับว่าคุ้มอยู่
“เหรอ หนูขอโทษน ะ ป๋าควาย ที่ไม่ขอก่อน ครึครึ”ลอยหน้าลอยตาใส่ เรียกไปเหอะยังไงมึงก็โดนขวิดแถมให้ขี่อยู่ดี ผมดึงหัวมันอีกทีอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะแวะร้านตามที่ตกลงกัน ฝีมือการถักมันขั้นเทพแล้วครับ เรียกว่าทำขายได้เลย แต่มันทำให้เฉพาะคนกันเองทั้งนั้น เฉพาะหมวกกับผ้าพันคอเราก็เกือบครึ่งตู้แล้ว บางทีวัสดุเหลือใช้มันก็เอามาทำของใช้ ไม่เสียแรงที่ซึมซับพฤติกรรมดีไปจากผมที่ถ่ายทอดให้ทางเอนไซม์ หึหึ
“แบบใหม่ๆทั้งนั้นเลย พี่ได้หรือยัง ช้าอยู่ได้ หิวแล้ว”ได้ของตัวเองเร่งของคนอื่น กินเก่งไม่เปลี่ยน ยิ่งทำกับข้าวเป็นยิ่งแล้วใหญ่ น้ำหนักขึ้นก็โวยวายโทษผมที่ไม่ห้ามแถมใช้ให้มันทำพร้อมส่งกำลังใจทางสีหน้าว่าอร่อย ตลอดกูผิดตลอด พอว่ามันก็บอกว่าผมถูกเรื่องเดียว คือเรื่องได้มันเป็นเมีย หมดข้อโต้แย้งที่ถูกต้อง
“ดูหนังสือกับข้าวแก้หิวไปก่อน”ผมพูดไม่ได้มองหน้ามันกำลังเพลิน
“ก็ด๊ายยย”เสียงยอมรับที่ยังไง๊ยังไงก็ไม่จบแค่นี้แน่ ผมหันไปให้ความสนใจ
“ต่อไปมึงก็ดูหนังเอ็กซ์แก้อยากไปก่อนแล้วกัน”กัดฟันพูดใส่ ก่อนจะสะบัดหัวไปเคาน์เตอร์ นี่มึงเอาเรื่องหิวมาต่อรองกูเรื่องนี้อีกแล้วเหรอ จะเกินไปแล้วอีเห็ด
“จ่ายด้วย”เสียงผมเองที่เดินตามมาติดๆ ไม่ได้กลัวเรื่องนั้น แต่เงินอยู่กับมันต่างหาก เห็นมันยิ้มกริ่ม ก่อนจะมองเลยไปด้านหลัง ทำเอาผมหันตาม มีผู้หญิงกับผู้ชายยืนอยู่ จำได้ว่ายืนอยู่ข้างๆ และตอนแรกเข้ามาคุยกับผมอยู่ถามหนังสืออะไรก็ไม่รู้ ผมไม่ได้จำ จำได้ตอบไปว่า ให้ร้านช่วยดีกว่าครับ ดีกว่าให้เมียผมมาช่วยตอบให้
“สาเหตุที่มึงเร่งกู แค่นี้”ผมเลิกคิ้วใส่มันยักไหล่ใส่ ก่อนจะรับของและจูงมือผมออกจากร้าน
“ไม่แค่นี้หรอก ถ้ากดถ่ายรูปมึง ดีนะว่ากูสังเกตตั้งแต่โซนนั้นแล้ว ไม่ได้จะหึงพร่ำเพื่อ แต่เกินไป”พูดบอก มือเอาของใส่รถเข็น ผมขมวดคิ้ว
“ถ่ายทำไมวะ”ผมพึมพำมากกว่าจะสนใจเอาคำตอบ
“ไม่แน่ใจ ได้ยินเขาพูดว่า มึงรูปร่างดี ที่คงจะหมายถึงหุ่นไม่ใช่หน้าก็ได้”ทำคิ้วขมวดบ้างแต่ไม่วายจะเหน็บ
“แค่ใหญ่บางส่วนกูก็พอใจแล้ว”ผมยักคิ้วใส่
“ก(ร)ามที่หน้ามึงน่ะเหรอ ลดซะมั่งเริ่มบ้าแล้ว”ยื่นหน้าไม่พอสำหรับเมียต้องเรียกเสนอหน้ามาพูดใส่ หลบน้ำลายแทบไม่ทัน ด่าตรงตัวเลยก็ได้ว่ากู บ้ากาม
“กูลดไม่ได้หรอกถ้าอยู่กับมึง”หันไปทำเสียงทำหน้าเจ้าชู้ใส่ มันก็ทำหน้าเป็นจานดาวเทียมบานกลับมา แล้วว่าแต่กู
“ดีมากกกก พี่หม้อออออออออจ๋า หูน้องรอฟังตลอดเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ ห่านิ ยัง”หัวเราะชอบใจก่อนดัดจริตปัดป้องไม่จริงจัง เมื่อเจอบีบก้น ผมทำได้แค่นี้แหละในที่สาธารณะ กลับไปห้องก่อนเถอะจะแถมทัพพียักษ์คนให้ด้วย
.
.
.
.
“ครับ เรียบร้อยครับคุณสหรัฐ โอ้ย ค่าจ้างขอหุ้นอีกสักห้าสิบเปอร์เซ็นก็พอแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”เสียงคุยเสียงหัวเราะคิกคักออกนอกหน้า จะเป็นใครไม่ได้นอกจากปู่สุดที่รักของมันและเผื่อให้ผมด้วย
“อยู่ครับ พี่ไผ่นั่งหูลู่หางตกอยู่ หุหุ”เอามือปิดปากไม่ให้รู้ว่านินทา แต่เสียงไม่ได้เบาสักนิด ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินช่วยส่งเสริมการคุยของมันให้ได้อารมณ์
“น้องรักปู่ที่สุด ที่สุดๆๆ จุ๊บุ๊ๆๆ”ปิดการสนทนา แต่รอยยิ้มยังกริ่มอยู่ คุยกับคนที่เรารักและห่วงมันก็มีความสุขอย่างนี้แหละครับ ถ้าหลวงพ่อไม่ได้เป็นพระผมคงคุยกับท่านได้โดยตรง ไม่ต้องผ่านพี่ ท่านไม่ใช้โทรศัพท์ อันที่มีอยู่ไอ้หลิวให้น้าปลิวพกไว้เวลาติดต่อถามไถ่หรือท่านจำเป็นอะไร ส่วนใหญ่เป็นพวกผมมากกว่าที่ติดต่อไป พวกพี่ผมไปกราบท่านทุกอาทิตย์ มีช่วงหนึ่งท่านอาพาธ ผมกลับบ้านทันทีไปดูแลท่านด้วยตัวเอง ไอ้ฝิ่นเหรอครับไม่มีพลาด มันรักปู่รักแม่ยังไง มันก็รักคนในครอบครัวผมไม่ต่างกัน เพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน
“ปู่หายเจ็บเข่าแล้วเหรอ”ผมถามไอ้ฝิ่นหลังวางสาย
“หายแล้ว หมอบอกเส้นตึงนิดหน่อยไม่เป็นไร น้องให้ลุงชิตส่งของไปให้หลวงพ่อ พี่ๆ และก็หลานๆแล้วนะ”มันตอบและบอกผมด้วยรอยยิ้มก่อนกินข้าวต่อ ผมพยักหน้า คิดไม่ทันไรเหมือนที่ผมคิดบอกไหมครับ แล้วอย่างนี้ผมจะมองคนอื่นได้ยังไง ไอ้เรื่องงี่เง่าเอาแต่ใจ หงุดหงิดใส่กันมีบ้างตามประสาปากกับปากที่ต้องกระทบกันบ้างของชีวิตคู่ แต่เมื่อเราเอาเรื่องที่ดีต่อกันมากลบมันก็จบแล้ว ผมกับมันจะไม่พูดคำว่า ‘เลิก’ เวลาทะเลาะกัน มันเป็นคำมักง่าย พูดบ่อยก็จะเคยปาก ทำให้มองไม่เห็นค่าเวลาที่อยู่ร่วมกัน ผมกับมันจะถอยคนล่ะคืบพอเย็นใจก็กระดื๊บหากันใหม่
“มองอย่างนี้ หลงรักกูมากขึ้นล่ะซิ ครึครึ”เสียงขัดความคิด ทำเอากระพริบตามองคนทักที่น่าฮักขนาด ก่อนมันจะพูดต่อไปอีก“บอกแล้วหลงคนอื่นเสียเวลา หลงคนชื่อ มันตา มีอนาคต”ยักคิ้วสลับไปมา ผมแกล้งทำหน้าเอือม
“กูอยากจะน้ำลายหกดัง ถุย”ผมพูดใส่หน้าคุณมันตาที่ยื่นมาใกล้เอามือกอดแขนทำตาวิ๊งๆใส่ เอาปากงับแขน ร้านนี้บรรยากาศดีถึงจะตั้งในห้าง แต่ราคาก็ไม่แพงมากนัก ไอ้ฝิ่นกับเพื่อนมันมาบ่อยมีบัตรสมาชิกก็ประหยัดไปได้อีก เรื่องกินไม่ใช่ปัญหา ปัญหาแค่มีอะไรให้กูกิน ก่อนจะนั่งพิงผมมือกดโทรศัพท์เล่น ผมก็หยิบมาเช็คเรื่องงานว่ามีอะไรค้างหรือใครติดต่อมา มีสองสามรายก่อนจะจัดตารางนัด และแจ้งกลับ ถ้าตามนี้ก็ดีแต่ถ้าไม่ผมก็จะดูความสะดวกลูกค้าอีกที ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไป ช่วงนี้ผมต้องสอนด้วยไงกว่าจะจบเทอมก็เกือบสองเดือนเข้าไปแล้ว
“มองอะไรเขา”ผมถามไอ้ฝิ่นที่มองครอบครัวหนึ่งตรงโต๊ะถัดไป แต่มันไม่ได้จ้องจนเขารู้ตัว
“ตอนเด็กหรือช่วงโต พี่เรียนพิเศษไหม”มันไม่ตอบแต่ถาม
“ ไม่นะ ตอนเด็กพี่อ้อจับกูกับไอ้หลิวไปบวชเณรแก้ความมึน โตมาก็ช่วงก่อนเข้ามหาลัยไปติวกับรุ่นพี่ที่รู้จักกัน มึงล่ะ”ผมตอบและถามมันกลับบ้าง
“ถ้าเรียนตามหลักสูตรไม่มี ปู่กับแม่ไม่บังคับ เขาจะให้เรียนรู้การใช้ชีวิตมากกว่า ช่วงเข้ามหาลัยโชคดี พี่ๆกูติวให้ ประกอบกูเก่งและฉลาดเลยไม่มีปัญหา หุหุ”ตอนแรกเป็นทางการ ตอนหลังแหกโค้งเข้าหาตัวเองตามเคย
“คนเก่งเขาไม่คุยหรอกโว้ย ตัวอย่างดีๆอย่างกูไม่ดู”ผมผลักหัวมันด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะอวยตัวเองบ้าง
“กูอยากจะส่งเสียงชื่นชมดัง ขากกกก”มันพูดพร้อมทำท่าได้น่าเกลียดน่าชังมาก ขอแนะนำไม่น่ารักอย่าทำนะครับ
“สถุลและมึง”ผมบิดนอที่เชิดของมัน ก่อนจะนึกได้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน“และมึงถามทำไมวะ”
“อ๋อ ไม่มีอะไรมากหรอก แค่กูคิดว่าทำไมพ่อแม่สมัยนี้ต้องส่งลูกไปเรียนพิเศษด้วยวะ ทั้งที่โรงเรียนก็สอนอยู่แล้ว ไม่คิดจะให้เด็กพักสมองบ้างหรือไง เขาอาจจะอยากเล่นกับเพื่อนหรือทำในสิ่งที่ตัวเองชอบก็ได้ ที่พูดเพราะกูก็ผ่านวัยเด็กมาก่อน”มันส่ายหน้าแต่ก็พูดถึงสิ่งที่มันคิดและสงสัย ผมก็เห็นด้วยกับมันนะ สถาบันกวดวิชารวมถึงสถาบันพัฒนาด้านอื่นๆ ผุดยิ่งกว่าดอกเห็ด พ่อแม่ที่มีกำลังทรัพย์ก็ส่งลูกส่งหลานไปเรียนเสริมทักษะกัน
“กูนึกว่าผ่านวัยดึก”ผมแหย่มันคลายเครียด
“ตีนเห๊อะ นั่นมึงแล้ว อย่างกูเขาเรียกวัยคึก คิกคิก”ยื่นหน้าใส่หัวเราะคิกคัก ดีแล้วจะไปเครียดทำไม ผมเลยพูดต่อ เพราะดูแล้วต่อมความเสือกมันคงไม่หายไปง่ายๆ
“พ่อแม่เขาก็คงหวังดีล่ะมั้ง อยากให้ลูกได้ความรู้ เรียนจบจะได้ดี”ผมก็ตอบอย่างเป็นกลางตามที่เคยได้ยินมา ตัวเองก็ไม่ได้เป็นพ่อคน แต่เห็นไอ้หลิวก็ไม่ได้บังคับ ต้นกล้า ให้ไปเรียนพิเศษนะ เล่น ดูหนัง เป็นเวลา จะให้ไปบวชเณรก็คงให้โต ช่วยเหลือตัวเองให้มากกว่านี้อีกหน่อย
“ก็คงงั้น แต่อะไรที่มากไปก็คงไม่ดีหรอก กูว่าเด็กสมัยนี้ไม่ค่อยมีความเป็นเด็กตามธรรมชาติเท่าไหร่ ยอมรับนะว่าเก่ง กล้าแสดงออกมากขึ้น คำพูดคำจาบางทีเกินไปหน่อย พูดง่ายๆ แก่แดด”มันส่ายหัวพูดขำๆ เพราะมันเคยเจอมาแล้ว นอกจากไม่มีใครว่ายังชอบใจที่ตอกหน้าคนโตได้ มันไม่ได้โทษเด็กคนนั้นหรอก มันไม่ชอบผู้ใหญ่มากกว่า กลับมามันเล่าให้ฟังอย่างหงุดหงิดมาก ผมต้องปลอบเกือบทั้งคืนจนมันมาหงุดหงิดผมแทนเรื่องนั้น หึหึ
“เด็กก็คือเด็ก เขายังแยกไม่ออกหรอกว่าอะไรถูกอะไรผิด มันขึ้นอยู่กับคนจะชี้แนะเขาด้วย แล้วที่คุยกันมันเกี่ยวกับโต๊ะที่มึงมองเขาไหม”ผมเลิกคิ้วใส่มันหลังสรุปปัญหาเด็กแห่งชาติอย่างไม่เป็นทางการนัก
“ก็ไม่ได้จะเสือกอะไรกับเขาหรอก แต่เมื่อกี้ก่อนจะเข้ามาในร้าน เหมือนน้องจะโดนบังคับว่าติวเลขเสร็จ ต้องไปเรียนเปียโนต่อ แล้วน้องทำหน้าแบบเบื่อ พูดกับแม่ว่าไม่อยากเรียนแล้ว ไม่ชอบเปียโน อยากวาดภาพมากกว่า ดูน่าสงสาร แม่เขาก็เสียงแข็งใส่ กูคงไม่ต้องพูดต่อหรอกนะว่าเป็นไงต่อ”มันก้มหน้าพูดเสียงหงอยอย่างคงนึกสงสารน้องจริงๆ
“อืม ต้องให้เขาไปแก้เอาเอง”ผมพยักหน้าใส่มัน เราจะทำอะไรได้ล่ะครับ ไม่ใช่คนในครอบครัว
“กูรู้ แต่กูกลัวจะสายเกินไปแบบที่เคยอ่านในหนังสือ”มันพูดถึงหนังสือที่มันชอบอ่านประจำ ราคาไม่แพงแต่สาระเกินราคา ประมาณว่าพ่อแม่เห็นลูกชอบอยู่กับโลกส่วนตัวไม่สมาคมกับใครแม้แต่คนในครอบครัวก็สายไป เพราะชีวิตของเขาถูกจัดตารางว่าต้องทำอะไรในแต่ละวัน สุดท้ายพ่อแม่ต้องพาไปพบจิตแพทย์
“คนเราไม่โชคร้ายเหมือนกันหมดหรอก เปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ”ผมขยี้หัวมันก่อนจะเปลี่ยนประเด็นดีกว่า สักพักโต๊ะนั้นก็ลุกไป ไอ้ฝิ่นมองตามก่อนจะหันกลับมาสนใจขนมตรงหน้าต่อ ทำหน้าคิดก่อนจะพูดออกมา
“ที่จริงกูก็สนใจที่เอ็มมันชวนนะ ว่างพอดี แต่พอนึกต้องเอาหน้าสวยๆไปโชว์ก็รู้สึกเกรงว่าจะไปดับรัศมีดาราดังเข้า พอดังก็จะไม่มีเวลาให้มึงด้วย จริงไหม”มันช้อนตาพูดกับผมถึงเพื่อนมัน ยิ้มปากบานชมตัวเองอย่างไม่กระดาก
“งั้นมึงก็อย่าเสนอหน้าแรดๆไปดับเขาเลย อยู่ถ่ายหนังประหยัดเสื้อผ้ากับกูก็พอแล้ว”ผมแสยะยิ้มพูดใส่มันที่ย่นจมูกใส่
“แต่หนังมึงไม่ประหยัดแรงเลย แถมกูถ่ายผ่านก็เทคแล้วเทคอีก ค่าตัวก็น้อย”จิกด้วยปากเสร็จก็กัดหมับเข้าต้นแขน ผมหัวเราะในลำคอกดหน้ามันแนบโน้มไปหา
“แต่กูทยอยจ่ายตลอดชีวิตเลยนะ ไม่ดีเหรอ”ผมกระซิบใส่มันที่เบ้ปาก แต่ตาพราวระยิบระยับไปหมด
“ก็ดี แต่บางทีทยอยซอยกูบ้างก็ได้นะ”มันกระซิบใส่เสียงยั่วยวน
“พูดให้ตรงการแสดงออกมึงหน่อย”ผมกระแทกแขนใส่อกที่ไม่มีซิลิโคนแต่ขยันเบียดเหลือเกิน
“ก็กูเสียว”พูดหน้าตาเฉย มือหยิกแก้มผมไปมา
“ทะลึ่งนะเราน่ะ”ดึงนอมันซะเลย
“ติดพี่นั่นแหละ ครึครึ”มันว่าก่อนจะหัวเราะเมื่อโดนจี้เอว ทะลึ่งวันล่ะลิตร จิตแจ่มใสครับ ฮ่าๆๆๆๆ
“เอ้อ ขอโทษค่ะ”ใครมาขัดความเสียว เอ้ย ความหวานวะ หันไปมอง เป็นผู้หญิงที่เห็นในร้าน แต่พอดูใกล้ๆไม่ใช่หญิงแท้ มากับผู้ชายไม่แท้ สรุปแปลงหนึ่งไม่แปลงหนึ่ง
“มีอะไรครับ”ไอ้ฝิ่นเป็นคนถาม หน้านิ่งดูหยิ่งทันที สองคนมองหน้ากันยิ้มเจื่อน แต่พยายามหวานให้มากที่สุด
“คือ ก่อนอื่นพี่ขอโทษนะฮ้า ที่ร้านหนังสือ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไร ขอนั่งนะฮ้า”ผู้ชาย เอ้อ ก็ผู้ชายนั่นแหละพูดพร้อมนั่ง ฉุดมือเจ๊อีกคนนั่งด้วย
“แล้วมีธุระอะไรกับเรา”ไอ้ฝิ่นถามอีก มือก็กดบางอย่าง สงสัยบันทึกไว้เป็นหลักฐานเผื่อมีเจตนาไม่ดี เดี๋ยวนี้ต้องมือไวตาไวเอาไว้ คนมีหลายรูปแบบรู้หน้าไม่รู้เจตนาว่าเข้ามาหาเราทำไม ต้องขอบคุณที่มันรับเอาส่วนดีของผมไปใช้อีกข้อ หึหึ
“คือพี่มาจากแม็กกาซีน xxxx สนใจคุณน้องทั้งสองคนมากเลยค่ะ”พูดพร้อมยื่นนามบัตรให้ ไอ้ฝิ่นรับมาดูตามมารยาท เป็นแม็กกาซีนชื่อดังที่จับเอาคนมีชื่อเสียงในหลายๆวงการขึ้นปก
“สนใจทำไม”ไอ้ฝิ่นถามอย่างไม่ยินดียินร้าย ทำเอาทั้งคู่อ้าปากก่อนจะมองหน้ากัน กับท่าทางเราที่ไม่ได้ตื่นเต้นเมื่อมีแมวมองมาทาบทาม ผมกับเมียไม่ได้ชินหรือเจอบ่อยแต่รู้สึกเฉยๆออกจะไม่ค่อยชอบด้วยซ้ำ ไอ้ฝิ่นแต่ก่อนเคยเจอบ้างเวลาไปงานสังคมกับปู่ เขามาขอถ่ายรูปมันจะยกยิ้มนิดๆหรือไม่ก็ทำหน้าเฉยๆ ต่างจากตอนอยู่กับครอบครัวเราและเพื่อนๆ มีทุกหน้าทุกท่า ถึงไม่ขอก็จัดให้
“ตอนนี้เรามีคอนเซ็ปคู่รักแบบไม่จำกัดเพศ เห็นน้องสองคนที่ดูแล้วคงเป็นคู่รักกันแน่นอน เลยสนใจอยากทาบทามให้ร่วมด้วยน่ะค่ะ มีหลายคู่นะคะอยากให้ลองไปเทสต์กันดูก่อน บลา บลาๆๆๆๆๆ”เขาพูดจนฟังแทบไม่ทันตามประสาแมวมองที่ต้องโน้มน้าวให้สนใจ
“ถ้าน้องสนใจ อาจจะไม่ได้มีแค่ถ่ายแบบ รวมไปถึงถ่ายโฆษณา เล่นหนัง ด้วยนะคะ หน้าตาอย่างนี้ผ่านสบายเลยค่ะ พี่คอนเฟริ์ม บลาบลาๆๆๆๆ นะคะ”คุยน้ำไหลไฟดับออกทั้งหน้าทั้งมือ ก่อนจะยกน้ำขึ้นจิบ กระพรือขนตาปลอมขึ้นลง
“โอเค”ไอ้ฝิ่นพูดออกมา ทำเอาผมมองหน้ามัน ที่ตกลงง่ายจัง สองคนยิ้มกว้างขึ้นมาทันที ก่อนจะหุบแทบไม่ทัน เมื่อได้ฟังต่อ ทำหน้างงใส่กัน
“เราไม่ตกลง”สรุปมึงโอเคแต่ไม่ตกลง ยังไง ช่วยอธิบายก่อนเขาจะเริ่มตาแตกตามมา
“เอ้อ น้องโอเค แต่ไม่ตกลง ยังไงค่ะ พี่งง”เจ๊ที่แปลงแล้วเอียงคอถาม พอกับอีกคนที่ทำท่าไม่ต่างกัน
“คือสรุปว่า ตกลง ไม่สนใจ”เมียแปลไทยเป็นไทยอีกที ซึ่งน่าจะเข้าใจมากกว่าเดิม
“โธ่ น้องค่ะ คิดดูอีกทีหรือเอากลับไปคิดก่อนก็ได้ค่ะ พี่ไม่เร่งรัด พี่สนใจจริงๆนะคะ นะ”คนผู้ชายแต่ออกสาวพยักหน้าทำปากใส่แบบเชิงขอร้อง
“ใช่ค่ะ โอกาสแบบนี้ไม่ใช่มีง่ายๆนะคะ ไม่ใช่ว่าจะยัดเหยียดหรือดูถูกอะไรนะคะ เราดูแล้วน้องตรงใจเรามาก มันดูไม่เฟค ไม่แอ๊บ ไม่จิ้น เหมือนที่เห็นทั่วไป”เจ๊แปลงแล้วเกลี้ยกล่อมอีก แต่ดูชมจากใจจริง
“เราก็ต้องบอกตามตรงว่า ไม่สนใจ คิดดีแล้ว พี่หาคนอื่นเถอะ เราไม่อยากเอาชีวิตและความรักของเราไปออกสื่อ เราอยากใช้ชีวิตแบบนี้มากกว่า ต้องขอโทษด้วย เข้าใจนะครับ”ไอ้ฝิ่นบอกเหตุผลที่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว ก้มหัวให้เล็กน้อย
“ฮ้า เข้าใจ เสียดายอ่ะ”พี่ผู้ชายทำหน้าเสียงทำหน้าเสียดายตามสไตล์แก มีเม้มปาก
“ใช่ กว่าจะหาได้ เฮ้อ”เจ๊แปลงแล้วเสียดาย ก่อนจะยกยิ้มและพูดต่อ
”ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงพี่ก็ต้องเคารพความเป็นส่วนตัวของน้องก่อน แต่ ถ้าเปลี่ยนใจกริ๊งกร๊างหานะคะ”มีย้ำตอนท้าย ทำเอาเมียยกยิ้ม
“ขอบคุณครับที่สนใจเรา”ไอ้ฝิ่นพูดด้วยรอยิ้ม ผมแค่ก้มหัวนิดหน่อย ปล่อยให้เมียเคลียร์ เพราะเอาอยู่
“โอ้ย อย่ายิ้มค่ะ เดี๋ยวต่อมอยากได้พี่กำเริบ ล้มลงไปกอดขา น้องจะลำบาก”เจ๊ทำมือห้ามแต่มีจับแขนมัน ที่อมยิ้มนิดๆ ก่อนจะขอตัวไปจริงๆสักที
“ผีใบ้เข้าสิงหรือไง ไม่ช่วยกูพูดเลยนะ”หันมาแขวะใส่หนึ่งดอก
“กูรู้ แค่มึงคนเดียวก็เอาอยู่ จะพูดให้เหนื่อยทำไม”ผมปรายตามองมันพูดเสียงเนือยๆ
“พูดเหนื่อย ทีทำไปพูดไป กูไม่เห็นมึงเหนื่อยเลย”นั่น โยงไปเรื่องกิจกรรมที่กูชอบอีก
“กูเลือกสถานการณ์ที่เหมาะสม”ผมเลิกคิ้วพูดใส่มันที่จิกแขน
“เหรออออออออออออ”มันทำเสียงลอยหน้าใส่ เบะปากนิดๆ ก่อนทำท่าคิดและพูดต่อ“แต่จะว่าไป ตั้งแต่มีคนเริ่มออกมาเปิดตัว กระแสคู่รักแบบนี้เลยมาแรงเน๊าะ พี่ว่าไหม”
“ไม่ว่า สิทธิของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา”ผมตอบมัน ที่เหยียบเท้าบี้ไปมา
“น้องก็ไม่ได้ว่า แต่แค่อยากถามความเห็นมึงบ้าง”แล้วจะใช้คำแทนตัวเพื่ออะไรวะ
“ยังไงล่ะ มึงถามครอบคลุมเกินไป”ผมเลิกคิ้วใส่มันให้กระชับพื้นที่หน่อย
“ก็กระแสตอบรับ ดัง มีแฟนคลับติดตาม พี่ว่ามันดีไหม”มันพูดยกตัวอย่างหัวข้อ
“มันขึ้นอยู่กับตัวเขาเองว่าชอบหรือเปล่าที่มีคนชอบ มีคนติดตาม ถ้าไม่รำคาญแล้วรู้สึกดีเสมอต้นเสมอปลาย ก็แล้วไป”ผมตอบตามความเข้าใจของตัวเอง ก็เหมือนดารานักร้องที่บางครั้งรักนะ แต่ก็อยากส่วนตัวบ้าง ถ้าพูดอะไรออกไปกระทบจิตใจแฟนคลับที่นิยมชมชอบก็ ดราม่ากันอีก อย่างที่เห็นตามข่าว แต่ที่ดีก็มีเยอะ
“แล้วถ้าเป็นมึงล่ะ จะรู้สึกยังไง”กูว่าแล้ว มันต้องย้อนมาเข้ามาตัว
“มึงจะเอาคำตอบแบบดารา หรือ ความจริง”ผมพยักหน้าถามมัน
“เอาตามหนังหน้ามึงอ่ะ”มันพยักหน้ากลับ
“กูไม่ชอบ จบไหม”ผมยักคิ้วให้
“ควาย ไม่หล่อ ยังหยิ่ง”มันเหยียดปากใส่
“มันเป็นสไตล์กู แล้วมึงอ่ะ”ผมเขกหัว ย้อนถามมันบ้าง
“เรื่องของกู ฮ่าๆๆๆๆ”ลอยหน้าหัวเราะใส่ จนต้องหันหนีมลพิษทางเสียง อดใจไม่ไหวจะปิดด้วยปากเข้าให้
“ไป กลับบ้าน นั่งนาน กูอายเขา มีเมียประสาทแดกไม่หายสักที”ผมแกล้งว่าและฉุดมันลุกขึ้น
“บ่น แต่ก็แดกกูอยู่ได้ จิ๊”ไม่มีสลด กัดปากใส่
“ไม่บอกล่ะให้กูไปแดกคนอื่นบ้าง อุบ ซี๊ดดด ไอ้หนอน”ผมกระตุกยิ้ม ก่อนจะสูดปากเมื่อเจอกรงเล็บจิกท้องเข้าให้ แสดงว่าเริ่มลงพุงมันหยิกติด ปกติลื่นพรืดๆ ไม่ได้ต้องเพิ่มการออกกำลังบนเตียงให้มากขึ้น เสร็จกู
“มึงลองสิ กูจะแดกทั้งคู่เลย”มันข่มขู่มือหยิกพัลวัน ผมต้องจับให้หยุดก่อน คนเริ่มมองแล้ว ไม่ได้อายแต่ถ้ามันหยิกต่อผมจะหยิกก้นมันบ้างเป็นการเอาคืน ทีนี้มันนั่นแหละจะอายแทน ถึงหน้าผมจะด้านไหนก็หล่อแต่บ้องไผ่อย่างผมเหมาะกับเมียยี่ห้อฝิ่นคนเดียว พอกับที่ผมก็เสพมันได้คนเดียวเหมือนกัน หึหึ
*****************************************************************************************************************
ปล. เอาคุณพี่คุณน้องมาฝาก หลังจากเงียบหายไปนาน ยังคิดถึงกันอยู่ไหม เป็นวันสบายๆๆของทั้งคู่ที่ยังรักกันดีสี่กันมันส์เหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: ส่วนเรื่องหนังสือและการเปิดจองปีหน้าค่ะ ตอนนี้กำลังจัดแต่งให้เข้าที่อยู่ อย่าเพิ่งเปลี่ยนใจกันนะคะ คุณพี่คุณน้องและผองเพื่อนยังรอทุกคนอยู่จ้า :mew1:
-
พี่ไผ่น่ารักตลอด น้องก็ยังคงแรดเสมอต้นเสมอปลาย น่ารักจิงๆ^^
-
น่ารักอ่ะ
เนื้เหอมทั้งสองคนเลย
-
อยากมคนที่รักในตัวตนเเรา เข้าใจ และอยู่กับเราในยามทุกข์หรือสุขและในทุกๆช่วงเวลาแบบนี้บ้างจัง :L3:
+1 ขอบคุณที่เอาคุณพี่คุณน้องมาให้ชื่นชมความน่ารักนะครับ :pig4: :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกก..............ชอบอ่ะ
หวาน แสบ ซ่า เสมอต้นเสมอปลายเลย :impress2:
-
ย้อนกลับไปอ่านใหม่อีกรอบแล้วอ่ะค่ะ :mew1:
-
:m11: :m11: ดีดดิ้น กะลังอ่านกลับหลังรอบที่ล้านแปดแล้วค่ะ ยังรออยู่กระปุกหมูจะเต็มแล้ววว
-
คิดถึงงงงงงงงงงงง
ยังน่ารัก และทะลึ่งทะเล้นกันเหมือนเดิม 5555
-
รักกันเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ อิจฉาอ่า -///-
-
มาอีกคำแล้ว "อีเห็ด" :laugh:
สรรพนามที่เค้าใช้เรียกกัน มันช่างน่ารักน่าชังเสียนี่กระไร
ชอบ "หลงคนอื่นเสียเวลา หลงคนชื่อมันตามีอนาคต" อ่ะ
อ่านแล้วอยากไปเปลี่ยนชื่อเป็นมันตา :impress2:
ยังไง้ยังไง "ก็คนมันรักทำไงได้" ก็ยังเป็นนิยายอันดับหนึ่งในดวงใจ
ยังไม่มีนิยายเรื่องไหนทำลายสถิติได้
อ่านกี่รอบๆก็ยังยิ้ม มีความสุขไปกับพี่ไผ่ น้องฝิ่นทุกครั้ง
รอรวมเล่ม หวังว่าต้นปีจะคลอดจริงๆสักที
แวะมาบ่อยๆนะคะ คนอ่านจะรอ คิดถึงเสมอนะคุณพี่คุณน้อง
:กอด1:
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1:
-
น้องฝิ่นแรดเสมอต้นเสมอปลายเลย ฮ่าๆ
น่ารักอะคู่นี้ ชอบบบบบ :o8: :o8: :o8:
-
น่ารักกกก
รอซื้อหนังสือนะคับ
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ไผ่น้องฝิ่นปากยังดี น่ากัดทั้งคู่
ชอบพากันลงใต้สะดือตลอด ก็คนมันหื่น
ปล. คิดถึงคู่จิ้นจัง
-
คุณน้องน่ารักไม่เคยเปลีืยนจรงๆ
พี่ไผ่เรียกไอ้หนอนได้อารมมาก
-
พี่ไผ่ กับ คุณน้อง น่ารักอีกแล้ว
-
คิดถึงพี่ไผ่ น้องฝิ่น มากๆๆๆๆยังน่าฮักคือเก่าคู่นี้
-
แหมๆๆๆๆ คู่นี้เค้าฝีปากดีทั้งคู่เลยนะ ไม่มีตกเลยให้ตายดิ 5555+ หนึ่งวันของคู่พี่น้องอ่านแล้วเพลินแถมยิ้มมีความสุขมากเลยค่ะ แต่แอบมีประเด็นไม่รู้ว่ามันจะถูกนำไปขยายความต่อหรือเปล่า อย่างไลน์งี้ น้องซักรีดงี้ เพื่อยชื่อเอ็มงี้ หวายที่ชวนไปหาเจย์งี้ เพื่อนชื่อเอ็มงี้ ไผ่ไปสอนงี้ แมวมองงี้ เอ๊ะ!!! ไม่เค้าแตกประเด็นได้เยอะขนาดนี้นะ ก๊ากกกกกกกกกก หวังว่าตอนเปิดจองหนังสือเค้าจะมีทรัพย์นะเนี่ย....สาธุ!!!
ขอบคุณนะคะหายคิดถึงไปอีกตอนเลยค่ะ
-
ความทะลึ่งไม่เกินกันหรอกสองคนนี้
ถึงจะกัดกันก็ยังไงก็รักกันมากเหมือนเดิม
-
ขอบคุณ :)
-
ไอ้สองผัวเมียเนี่ยทะลึ่งทันกันจริง ๆ หายคิดถึงเลย
-
:hao7: ฮากระจายย
น้องฝิ่นยังแรงเหมือนเดิม
พี่ไผ่ก็เกรียนได้โล่
-
คิดถึงเฮียยยยยย เอ้ย ผิดเรื่อง อิๆ
คิดถึงฝิ่นไผ่แอนด์เดอะแกงค์มากค่ะ
อยากได้แบบเป็นเล่มมากกอดจูบลูบคลำจะแย่แล้ว
จะรอนะคะ
-
โอ้ยยยย. คิดถึงมากกกกกก อยากให้มาอีกบ่อยๆจัง น้องฝิ่นยังคงแรดน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม พี่ไผ่ก็ยังคงความหื่นดั่งเกลือที่ยังความเค็มเหมือนเดิม รอจะเสียเงินไม่ไหวแล้วอยากได้น้องฝิ่นมาครอบครองจริงๆ
-
คิดถึงงงงงงง
พี่ไผ่ดูหื่นมากกว่าเดิมอีกนะ
น้องฝิ่นก็ขยันยั่วสามีละเกินนน คริคริ :hao6:
-
คิดถึงคุณพี่กับคุณน้องอ่ะ
ยังน่ารักทันมุกกันเหมือนเดิมเลย
-
พี่ไผ่กับน้องนี่ฝีปากไม่มีใครเป็นลองใครเลย..จิกกัดนี่ทันกันตลอด
-
เขามาแบบชิลล์ๆ เราก็อ่านแบบเพลินๆกันไปเลย
หนึ่งวันที่แสนอลเวง คนมากหน้าหลายตาต่างเข้าหา
หน้าตาดีทั้งคู่ก็เงี้ย บางทีก็ลำบากเนาะ :laugh:
ดันเป็นที่ต้องการของตลาดอีกด้วย ขายดิบขายดี
ถ้าดังแล้วต้องแลกกับความเป็นส่วนตัวก็ไม่ไหวนะ
เป็นคู่รักไม่ออกสื่อแต่ดังกระฉ่อนให้เราแอบส่องก็พอแล้ว :hao3:
เรื่องหนังสือยังปักหลักรออยู่ไม่ไปไหน มาเถอะ อยากได้ o11
ขอบคุณสำหรับตอนนี้อีกตอน แต่มันทำให้เรายิ่งคิดถึงนะรู้ไหม :serius2:
-
คุณน้องคุณพี่มาให้หายคิดถึง น่ารักฝุดๆ
-
คิดถึงคุณพี่คุณน้องมาก รอจองหนังสือนะค่ะ
-
คิดถึงคู่นี้มากๆๆๆๆๆ
น่ารักสุดๆ
-
กรี๊สสสสสส
จริงๆก็อยากให้ 2 คนนี้ฮอทนะ อิอิ
เอาอีก เอาอีก .... เอาอีก
:call:
-
:mew1:
สองคนนี้เขาเสมอต้นเสมอปลายกันดีจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ชอบๆๆ
ดีที่มาเริ่มอ่านตอนเนื้อเรื่งอจบแล้ว ฮิฮิ
-
น่ารัก กุ๊กกิ๊ก และหื่นตล๊อดดด คู่เนี้ยยย :haun4:
รอรวมเล่มค่าาาา :impress2:
-
คุณพี่คุณน้อง น่ารักกันตลอด ๆ ปากคุณน้องฝิ่น ก็ยังด่าเจ็บเหมือนเคย
คิดได้ไงเนี่ย ให้เอาน้ำยาปรับผ้าฉีดหน้า กลั้วปาก :laugh: ทั้งฮาทั้งสะใจเลย
สมน้ำหน้ายัยเด็กร้านซักรีดนั้น ชิ เด็กอะไรไร้มารยาทกับลูกค้าสุด ๆ ทำป้าเสียชื่อไปด้วย
พี่ไผ่ สามีที่น่ารักจริง ๆ ทำดีแล้ว หาเงินได้เท่าไหร่ให้เมียเก็บให้เนี่ย ร่ำรวยกันทุกรายเชื่อสิ
เดี๋ยวก็หวานใส่กัน เดี๋ยวก็หื่นใส่กัน จิก ๆ กัด ๆ เหน็บกันเบา ๆ ด้วยความรักได้ตลอดอ่ะคู่นี้
ที่สำคัญ ทั้งคู่ต่างให้ความรัก ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวของอีกฝ่าย ไม่ต่างจากที่มีให้
กับคนในครอบครัวตัวเอง อย่างนี้สิถึงจะสม กับที่จะเรียกว่า สามีภรรยา ก็เหมือนเป็นคน ๆ เดียวกัน
ถ้าสามีภรรยาทุกคู่ รู้จักวิธีที่จะใช้ชีวิตครอบครัวร่วมกันกับคนรัก ให้มีความสุขได้อย่าง พี่ไผ่น้องฝิ่น
ทุกคนคงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ไม่มีปัญหาหย่าร้างเกิดขึ้นหรอกนะ
แหม อยากให้คุณพี่คุณน้อง กับผองเพื่อน มาป่วนให้หายคิดถึงบ่อย ๆ จัง หวังว่าจะมาเจอกันอีกน้า
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ :L2:
-
น่ารักตลอดสองคนนี้ น้องฝิ่น พี่ไผ่
-
น้องฝิ่นของพี่ยังแซ่บอยู่เหมือนเดิม อิอิ
เหมาะกับพี่ไผ่มาก ๆ พอ ๆ กันเลยสองคนนี้
#รักน๊าาาา
-
:hao3:
-
ฝิ่นน่ารัก :o8:
-
น่ารักไม่เปลี่ยน
-
คู่นี้อ่านกี่ทีก็กัดกัน ฟัดกันได้ฟินตลอดจริงๆ ยังหวานเหมือนเคย แถมหื่นเสมอต้นเสมอปลายมากกกกก ชอบๆๆ
รอรวมเล่มอยู่น้าา ตอนพิเศษรีเควสเยอะๆ อยากอ่านคู่แฝดกับต้าร์ด้วย
-
รักพี่ไผ่สุดๆอ่ะ อิๆๆ
-
น่ารักมากเหมือนเดิม แซ่บทั้งผัวทั้งเมีย วาจาและการกระทำเค้าก็แบบจี๊ดทุกประโยคอ่ะ รักคู่นี้มากค่ะ
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย ชอบมากๆๆ
อยากได้รวมเล่มด้วย รอนะคะ
-
คิดถึงมากๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอคุณพี่กับคุณน้อง
จะแย่แล้วอ่ะ อยาก
ได้ :mew2:
-
หยุดงานสองวัน นั่งอ่านทั้งสองวันเลยจริงๆ
น่ารัก และ สนุกทุกตอนเลย
-
ยังน่ารักอยู่เหมือนเดิม
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก พึ่งค้นพบเรื่องนี้!! ตอนแรกเห็นผ่านๆแบบไม่สนใจเท่าไร แล้วก็ได้รู้ว่าพลาดมาก!!!
ได้เข้ามาอ่าน เพราะเห็นจะตีพิมพ์เลยมาลองอ่านดู ฮาาาาาาาา
เป็นเรื่องแรกที่ตรงใจขนาดนี้!! ชอบมากกกกก ชอบผู้ชายนิ่งๆแบบพี่ไผ่ ชอบเด็กแรดๆแบบน้องฝิ่น และที่ชอบที่สุดคือไม่มีดราม่า!!
#ถ้าจะมีก็มีมาแล้วจบในตอนไม่ปล่อยค้างให้เป็นบ้า #ชอบตรงนี้ที่สุด
ผัวเมียคู่นี้ตรงใจน้องมากกกกกกก ทันกันตลอด >/////////< #พี่ไผ่หื่นมาก+
แต่อยากอ่านคู่3Pอีกอ่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ 55555555555555555555
รออุดหนุนเด้อเจ้า♥ 55555555555555555555
-
อยากให้คนเขียนรวมเล่มจังเลยค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากๆ พี่ไผ่กับน้องฝิ่น ฟินเว่อร์ๆ :-[
-
สนุกมากกกกกกก(ลากเสียงยาวๆ)
-
มีข่าวมาแอบกระซิบ ได้รับแจ้งจาก สนพ. ว่าเรื่องนี้จะเปิดจองประมาณ 14 เมษายน นี้จ้าเอาฤกษ์เอาชัยเดือนมหาสงกรานต์ ปีใหม่ไทย :mc4:
ส่วนรายละเอียดเดี๋ยวจะทยอยแจ้งให้ทราบอีกที ว่ามีอะไรบ้าง รักและรอ น้องฝิ่นพี่ไผ่ และ ผองเพื่อน ไปเป็นที่ระลึกกันด้วยนะคะ :กอด1:
ระหว่างนี้ ฝากเรื่อง ปล้นร้ายกลายรักด้วยค่ะ เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจอีกสักเรื่องใกล้จะบรรลุการปล้นแล้วจ้า :heaven
ช่วงนี้วุ่นวายกับงานพอสมควร :katai4:
เลยทำให้กระดืบช้าลง :katai5:
แต่ความอยาก :haun4: :jul1: กระเตื้องขึ้นมากกว่าเดิม :laugh:
ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ :pig4:
-
^
^
จิ้มตรูดคนแต่ง
-
คุณ goonglovenut จะมีผลงานเรื่องต่อไปเมื่อไหร่อ่าคะ
แบบว่านอนรอ "ก็คนมันรักทำไงได้" จนรากงอก เงินขึ้นราไปแล้ว เมษาก็เมษาค่ะ ยังไงก็รอ เรื่องโปรด
อ่าน "ปล้นร้ายกลายรัก"จนเฮียจะออกจากคุกแล้ว
มาปูเสื่อรอ เพราะเห็นว่า :haun4: :jul1: ถึงงานจะรุมเร้าไม่แพ้กัน
แต่หวังว่าจะได้ผลงานต่อไปเร็วๆนี้ (รึเปล่าคะ) มาให้ความหวังกันหน่อยเร้วววว
:impress2:
-
ดีใจ ได้ข่าวน้องฝิ่นพี่ไผ่ใกล้จะมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเราแล้ว อิอิ
รอมานานแล้วน๊า (^_^)
-
:a5: เมษา!!!
ถึงจะอีกนานแต่ก็จะรอรับคุณพี่กะคุณน้องมาอยู่ด้วยกันที่บ้านนะคะ :จ้อบจัง1:
-
คุณ goonglovenut จะมีผลงานเรื่องต่อไปเมื่อไหร่อ่าคะ
แบบว่านอนรอ "ก็คนมันรักทำไงได้" จนรากงอก เงินขึ้นราไปแล้ว เมษาก็เมษาค่ะ ยังไงก็รอ เรื่องโปรด
อ่าน "ปล้นร้ายกลายรัก"จนเฮียจะออกจากคุกแล้ว
มาปูเสื่อรอ เพราะเห็นว่า :haun4: :jul1: ถึงงานจะรุมเร้าไม่แพ้กัน
แต่หวังว่าจะได้ผลงานต่อไปเร็วๆนี้ (รึเปล่าคะ) มาให้ความหวังกันหน่อยเร้วววว
:impress2:
ขอบคุณค่ะที่ชอบเรื่องนี้และเรื่องโน้น คอยติดตามเป็นกำลังใจให้ :heaven
ต้องรอให้เคลียร์เรื่องปล้นฯ ให้จบหมดก่อนค่ะ กุ้งความจำสั้นแต่ไอ้นั่นยาว :laugh: (สันหลังค่ะ อย่าคิดลึก :-[)
เขียนหลายเรื่องพร้อมกันไม่ได้ สับสน :katai1:
คงสักพัก ห่างกันสักพักกกกก น่าจะประมาณอีกสิบปี :a5: ว๊ากกกก อีบ้าสิบปีแกไม่หมดอายุขัยไปแล้วเหรอ ใครจะรอ :hao7:
ขอบคุณอีกหล๊ายยยยหลายยยยย ที่เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
ตอนนี้กำลังจะชีพจรลงเท้า เตรียมตัวออกจากบ้าน กลับไปสู้งานต่อ สู้ๆๆๆ กุ้งเกชิ :z2:
-
รีเควสให้คนแต่งๆ ไผ่ฝิ่นภาค 2 คึคึ
:call:
-
จะรอพีไผ่กับน้องฝิ่น
เมษาก็ดีค่ะ เตรียมเก็บ
ตังค์
:mew1:
-
เปลี่ยนจาก 14 เมษา มาเป็น 14 กุมภา แทนได้มั้ยคะ
คู่นี้เค้ารักกันมาก น่าออกมาให้ทันวาเลนไทน์นะ
ชอบผลงานของ goonglovenut ทุกเรื่องเลยค่ะ
แต่ชอบ ก็คนมันรักทำไงได้ มากกว่า ปล้นร้ายกลายรัก นิดนึง
แบบว่าชอบแนวนักศึกษา นายเอกแบบฝิ่นนี่ ใช่เลย อ่านแล้วฟิน
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ รอซื้อหนังสือด้วยอีกคน fighting!
-
กรี๊ดดดดดด ดีใจจัง คุณ goonglovenut มาตอบด้วย
ไม่ได้อ่านพักใหญ่ ที่มอมีงานรับปินยา
เพลียร่างแทบคลาน พอได้พักวันแรก อ่านพี่ไผ่กับน้องฝิ่นก่อนเลย
จะรออ่านต่อไปนะคะ แต่อย่าให้ถึงสิบปีเลยค่ะ ก่อนคุณ goonglovenut จะหมดอายุขัย
คนรออ่านอาจตายก่อนค่ะ เพราะแก่กว่า ฮ่าๆๆๆ
ยกให้คุณ goonglovenut และ ก็คนมันรักทำไงได้ เป็นนักเขียนและนิยายในดวงใจอันดับหนึ่งเลยค่าาา
-
ตามมาอ่านอีกรอบ
จัดเจย์หวายให้หนักๆซักดอก เอ๊ยยย ซักครั้งเถอะค่ะ
หมั่นไส้ ทำเค้าจิ้นแล้ววืดหลายรอบละ :mew5: :call: :oo1:
ส่วนพี่ใผ่กับน้องฝิ่นคู่นี้เค้าทำประตูจนจะพรุนแล้วล่ะ คริคริ
-
รอๆๆๆนะค่ะ
เก็บตังค์รอให้ถึงเมษาเร็วๆ ^^
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบทุกคนเลย เรื่องสนุกไม่เครียด แถมแต่ละคนน่ารักมากๆเลย
ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายสนุกๆ ที่เขียนให้ได้อ่าน
-
:mew3: :mew3:
5 วันมาแล้ว
ยังอ่าน ได้ครึ่งเดียวเอง
แต่รีบอ่านให้ทันนะคับ
o13
-
:hao3: :hao3:
และแล้ว ก้ออ่านจบจนได้
ขอบคุณสำหรับเรื่องราว ที่น่ารัก น่าติดตามนะคับ
คู่หลักน่ารักมาก
แต่คู้จิ้น นี่สิ น่าติดตามเป็นอย่างสูง
จะรอติดตามนะคับ
ขอบคุณคับ
:katai5:
-
ยังน่ารักกันเหมือนเดิม
-
ในที่สุดก็จะได้หนังสือไว้ในครอบครองแว้วววว เมษาๆๆ มีเฟชไว้ติดตามความเคลื่อนไหวมั้ยคะ รักฝิ่นไผ่มากนะลูก
-
เย้ๆๆๆ รออุดหนุนนะคับ
:sad4: :-[ :impress2:
-
:o8: เพิ่งเข้ามาอ่าน อ่านหลายวันอยู่วันละนิดวันละหน่อย
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไฝ่กับฝิ่น หามานานละที่ตัวเอกทั้ง 2คนไม่งี่เง่า มีเหตุมีผล ไม่มีมาม่าเรื่องเข้าใจผิดกัน
มีหึง หวงบ้าง แต่ก็แก้ปัญหาได้ ทั้งคู่ฉลาด ทันคน ชัดเจน เชื่อใจกัน เรื่องให้แง่คิดดี
อ่านไม่มีด่านายเอกกับพระเอกเลยว่า โง่ 5555ชอบ
ฝิ่นน่ารักกกกกกกกกก แรงมากกกกกกกกกกกก :กอด1: รักหมดใจ
-
ใช้เวลานานพอสมควรกับการไล่อ่านเรื่องนี้ :heaven
ฝิ่น กับ ไผ่ มันเป็นอะไรที่ลงตัวมาก เหมือนจะเข้ากันไม่ได้ แต่สุดท้ายมันก็ปรับตัวและเข้ากันได้ทุกเรื่อง :o8: รวมถึงเรื่องอย่างว่าด้วย :oo1: มีอะไรก็พูดก็บอกกันตรงๆ ดี รับได้ไม่ได้ก็ว่ากันไป ปากหนูฝิ่นก็สุดยวดมาก พอกับปากพี่ไผ่ ถ้าได้พูดได้ว่านี่มีจุกเสียดไปไม่แพ้กัน o13 และยังมีอะไรอีกหลายๆอย่างที่แทรกซึมอยู่ในเรื่องนี้ มีแง่คิด ข้อเตือนสติ ดี ๆ หลายอย่างแฝงอยู่ไม่ใช่แค่สนุก หื่น เศร้านิดๆ แค่นั้น มันเขียนไม่ออกบอกไม่ถูก เอาเป็นว่า o13
คู่อื่นๆ ก็ไม่ใช่แค่มาแว๊บๆแล้วหายไป ยังมีมาให้กรุบกริบ :haun4: กระชุ่มกระชวยหัวใจ :impress2:
และเพื่อนๆทั้งสองฝ่าย ต่างก็เป็นเพื่อนที่ดีมาก ไม่ใช่แค่เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว มันยังเป็นเพื่อนแท้ที่นับวันจะหาได้ยากในความเป็นจริง รวมไปถึงความรัก ความเข้าใจ ที่ได้รับจาก คนรัก ครอบครัว เพื่อน ถือว่าเป็นสิ่งล้ำค่ายิ่งกว่าเงินทองอีก ใครมีไว้แล้ว ก็รักษาให้ดีนะคะ :กอด1:
-
:impress2 :impress2: :impress2:
-
:pig4: :กอด1:
เข้ามาแปะขอบคุณก่อนค่ะ สนุกมากเลย อ่านแล้วว่างไม่ลง งานการไม่ต้องทำกันเลย
ตามอ่านมาสองคืนได้ถึงหน้า37เอง หนทางอีกยาวไกล หยุดสงกรานต์นี้ตามอ่านให้ครบให้ได้เลย :o8:
รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากๆค่ะ ชอบที่เค้ารักกัน เถียงกันมุ้งมิ้ง เข้าใจและก็ปรับตัวเข้าหากันมากๆ
เพื่อนๆและครอบครัวทั้งคู่ก็น่ารักมากๆ ดีใจที่ไม่มีมาม่า เพราะมือที่สามสี่ห้า ที่ขยันเข้ามาก็ไม่ไหวจะจัดการแล้ว
-
สวัสดีปี๋ใหม่ไทยจ้า :mc4: แต่ย้อนหลังหน่อยน้า กลับมาบ้านเน็ทอืดมากกกกก กว่าจะเข้าได้ และ ธุระปะปังตะเวนเยี่ยมญาติ :katai1: นี่ครบ 2 ปี ฝ่า นิดๆ กับเรื่องนี้แล้วเน้อ คนเขียนขอเป็นตัวแทนเด็กๆของเขา ที่มันกลับบ้านไปเที่ยวกันหมด ไม่สนใจเขาสักนิด :hao5: ขอให้ทุกคนที่อ่าน ที่เม้นท์ หรือ อ่าน ไม่ได้เม้นท์ ไม่ว่ากันแค่ชอบก็พอ รวมถึงสมาชิกในเล้าทั้งหมด เปียก แฉะ แต่ สบายตัว ด้วยน้ำกันน้า :hao6: ใครกลับบ้านก็ขอให้เดินทางปลอดภัยทั้งไปกลับ ใครยังไม่มีคู่ก็ขอให้มาพร้อมน้ำ ไปเลยน้า :-[ และก็ฝากเด็กๆด้วยจ้า พวกเรายังรักและคิดถึงเหมือนที่ทุกคนยังคิดถึงเราเสมอ ไปพาพวกเรามาอยู่ด้วยน้า :กอด1:
www.raikrobbooks.com
:pig4: :กอด1:
-
ู^
^
^
^
^
มีความสุขมากๆเช่นกลับครับ ขอบคุณมากๆที่เขียนเรื่องดีๆออกมาให้ได้อ่านนะครับ :L2:
-
ไปจองเด็กๆมาแล้ววววว
แต่อีกนานเลยกว่าเด็กๆจะเดินทางมาถึง
ก็ต้องรอกันต่อไป
เราจองไปสองชุด ชุดนึงจะเอาไว้อ่านให้ยุ่ยคามือ อีกชุดจะเอาขึ้นหิ้งใส่กรอบทอง ฮ่าๆๆๆ
-
:m18: รับเด็กๆมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน
-
จองไปแลัวค่า แล้วหนังสือจะได้เมื่อไหร่หรอคะ
-
ไปจองมาแล้วค่ะ ดีใจมากๆเลย o13
-
ไปจองเด็กๆมาแล้ววววว
แต่อีกนานเลยกว่าเด็กๆจะเดินทางมาถึง
ก็ต้องรอกันต่อไป
เราจองไปสองชุด ชุดนึงจะเอาไว้อ่านให้ยุ่ยคามือ อีกชุดจะเอาขึ้นหิ้งใส่กรอบทอง ฮ่าๆๆๆ
:a5:
อ่านให้ยุ่ยคามือ อ่านยังไงค่ะ ประทานโทษอ่านอย่างเดียวหรือกระทำชำเราด้วยค่ะ :laugh: อ๋อ อ่านไปจิกไปเพราะเขิล ชิมิ๊ ชิมิ๊ แซวเล่นนะคะ อย่าเคืองน้า :-[
o22
ตกใจอีกครั้ง ขึ้นหิ้งใส่กรอบทอง แม่เจ้า :heaven ถ้าใส่จริง ขอฝากไปใส่ด้วยได้ไหมค่ะ อยากได้มั่งอ่ะ แต่ไม่มีตังจะใส่ :ling1:
และก็ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆนะคะ ที่ช่วยรับเด็กๆไปเลี้ยงดูที่บ้าน ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่สนับสนุนมาให้ตลอด หวังว่าตอนพิเศษในเล่มที่ไม่ได้ลงในเล้าจะถูกใจนะคะ อาจจะไม่เยอะแต่ก็ยาวค่ะสำหรับตอนพิเศษ ถ้าผิดพลาดหรือทำให้ผิดหวังยังไงขอโทษล่วงหน้านะคะ ถ้ามีโอกาสจะแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะ :pig4:
และถือโอกาสตอบทุกเม้นท์เลยนะคะ ขอบคุณ ขอบคุณ :pig4: :pig4: ที่รับเด็กๆไปอยู่ด้วย ขอบคุณที่เอ็นดู ติดตาม และให้กำลังใจพวกเรามาตลอด ขอบคุณมากค่ะ :กอด1: ส่วนระยะเวลาส่งหลังจอง เท่าที่ทราบทาง สนพ. บอกว่าจะไม่ให้นานมาก น่าจะอาทิตย์หนึ่งหลังปิดจองหวังให้เป็นอย่างนั้นนะคะ อยากให้ได้เด็กๆไปอยู่ด้วยเร็วๆ เช่นกันค่ะ แต่ยังไงใกล้ๆจะสอบถามอีกทีนะคะ ยังไงได้แน่นอนค่ะ ของตอบแทนรอบสั่งจองหวังว่าจะถูกใจนะคะ :L1:
-
เขามีอะไรกัน ตูไปดูบ้างดีกว่า :hao7: วิ่งไปอย่างเร็ว จนน้ำไหลออกจากตา :o12:
-
ในที่สุดก็อ่านจบใช้เวลาอ่านนานถึง 4 วัน อ่านกันตาแฉะเลยที่เดียว :hao5: จองหนังสือไปแล้ว ใกล้ๆค่อยจ่ายช่วงนี้ติดลบบานเบอะ :katai1: :a5:
สนุกมากอยากได้เจย์หวายเยอะๆ จิ้นด้วยความฟินเป็นไรที่สนุกมาก ส่วนไผ่ผิ่น :z13: ตายเลยเราเลือดหมดตัว ส่วนใหญ่ชอบคือมุกที่เล่นกันมันเลย :hao3: ปล.แล้วจะรอหนังสือต่อไป
-
:a5:
อ่านให้ยุ่ยคามือ อ่านยังไงค่ะ ประทานโทษอ่านอย่างเดียวหรือกระทำชำเราด้วยค่ะ :laugh: อ๋อ อ่านไปจิกไปเพราะเขิล ชิมิ๊ ชิมิ๊ แซวเล่นนะคะ อย่าเคืองน้า :-[
o22
ตกใจอีกครั้ง ขึ้นหิ้งใส่กรอบทอง แม่เจ้า :heaven ถ้าใส่จริง ขอฝากไปใส่ด้วยได้ไหมค่ะ อยากได้มั่งอ่ะ แต่ไม่มีตังจะใส่ :ling1:
ฮ่าๆๆๆ วิธีการอ่านให้ยุ่ยเหรอคะ ก็อ่านหลายๆรอบ หนังสือโดนเหงื่อโดนขี้มือเค็มๆ ก็คงมีเสื่อมสภาพมั่งอ่ะค่ะ
บางทีขำกับมุขก็อาจจะหัวเราะจนน้ำลายกระเด็นโดนหน้าหนังสือจนราขึ้น อะไรอย่างงี้
ก็อาจจะเปื่อยยุ่ยได้ (มั้ง) แค่ที่อ่านในคอมฯระหว่างรอ สนพ.นี่ ก็ปาเข้าไปรอบที่สองรอบที่สามแล้ว
ถ้ามีเป็นเล่มพกไปไหนมาไหนได้นี่ คงไม่ต่ำกว่าสิบรอบ ชอบไผ่ฝิ่นแบบเว่อร์ๆ :haun4:
ส่วนที่จะเอาขึ้นหิ้งใส่กรอบทองน่ะ คิดจะทำจริงๆนะคะ
แต่คงไม่ใช่ทองคำแท้อ่ะนะ อาจจะเป็นกล่องสั่งทำพิเศษ (แลดูเว่อร์มาก)
ที่สามารถเก็บรักษาหนังสือไว้ได้ดีขึ้นนอกจากการวางไว้บนชั้นหนังสือธรรมดา
เป็นคนชอบอ่านหนังสือค่ะ มีหนังสือเยอะ แล้วเคยมีประสบการณ์สูญเสียหนังสืออันทรงคุณค่า
(สี่แผ่นดินที่เป็นมรดกตกทอดมาจากพี่ชายกับผู้ใหญ่ลีกับนางมาฉบับพิมพ์ครั้งแรกๆ)
เพราะบ้านโดนน้ำท่วมทีนึง หนังสืออืดไปค่อนชั้น
อีกครั้งนึงคือโดนปลวกกินโดยมิได้ระแคะระคาย หายไปครึ่งเล่มงี้ T T
ตั้งแต่นั้นมาก็เลยต้องหาวิธีการดูแลหนังสือให้ดีขึ้นอ่ะค่ะ มันฝังใจ
:impress3:
รออ่านตอนพิเศษในเล่ม คาดว่าฮาอีกแน่นอน
จะรออ่านมุขใหม่ๆ ลุ้นว่าจะเป็นตอนพิเศษของคู่ไหนบ้าง
แต่ไม่ว่าจะเป็นของคู่ไหน ก็รออ่านด้วยใจจดจ่อเหมือนกัน
เพราะรักทุกตัวละครในเรื่องนี้เลย (loveไผ่ฝิ่นเป็นพิเศษ) :impress2:
ยังรอดูของแถมอยู่ เห็นว่า สนพ.จะมีรูปให้ดูหลังสงกรานต์
หวังว่าจะได้เห็นภายในเร็ววัน :z2:
ขอบคุณคุณ goonglovenut อีกครั้ง
ที่แต่งนิยายมาให้อ่าน รักนิยายเรื่องนี้จริงๆ อ่านแล้วอารมณ์ดี มีความสุข
ขอให้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เอาแบบผลิตไม่ทัน รีปริ๊นท์แบบไม่มีจำกัดจำนวนครั้งไปเล้ยยยยย ฮ่าๆๆ :hao3:
แพล่มซะเยอะ ไปหากรอบทองแบบพิเศษไว้รอนิยายดีกว่าาาาา ฮิฮิ :katai5:
-
จะเอาทั้งชุดอ่ะแต่ขอเก็บตังค์แป๊บบบบบบบบ :katai5:
-
ซุ่มแอบอ่าน a.k.a ไม่เม้นต์ แต่จองไปแล้วววววว
-
#เรื่องเล่าสะกิดนิดๆ#
เหตุเกิดเมื่อวันสงกรานต์
ไผ่ : มึงเอาจริง (ถามเรียบๆ แต่ปกปิดพลังงานบางอย่างทางสายตาไม่มิด เมื่อมองโคนขาที่ยกพาดขาอีกข้าง)
ฝิ่น : เออ กูเอาจริง และ มึงก็เอากูจริงทุกครั้ง (หรี่ตาพูดใส่ ก่อนจะเขยิบขาให้สูงขึ้นมาอีกอย่างรู้ทันคนที่ขี่กันทุกวัน)
ไผ่ : กูไม่ชอบใช้สแตนท์อิน (ยักไหล่พูดใส่ ไถลตัวลงเอนเพื่อให้เห็นชัดๆ)
ฝิ่น : แน่น๊อน กูก็เล่นจริง ร้องจริง ไม่อิงเสียงลิปซิงค์ (เขยิบเข้ามาใกล้ ไถลลงอีกฝั่ง ยกขาขึ้นมาอีก นี่ก็โนจีสตริง เนื้อและไข่ล้วนๆ อิอิ)
ฝิ่น : ตกลงว่าไง (ย้อนถามเมื่อเงียบจนชักจะเริ่มอาการ เงี่ยยยย แทนแล้ว มันนะไม่ใช่ผม ผมแค่มีน้ำใจให้ความช่วยเหลือเฉยๆ ว่างไม่ได้ แสดงไม่มีสั่งคัทตลอด)
ไผ่ : ไร้สาระ
ฝิ่น : มึงนั่นแหละ เริ่มก่อน
ไผ่ : มึงต้นเหตุ
ฝิ่น : มึงคิดไปเอง
ไผ่ : กูแค่ป้องกัน
ฝิ่น : งั้นกูก็ป้องกันเหมือนกัน
ไผ่ : ของกูไม่ยาก
ฝิ่น : กูก็ไม่ยาก ไม่ได้เล่นท่า แค่อ้าแล้วใส่เฉยๆ
(พูดใส่และมองกันอย่างไม่ยอม อีกฝ่ายจ้อง อีกฝ่ายก็อ้า เอาสิ ใครจะหลบก่อนกัน แต่ดูแล้ว ยากส์)
ไผ่ : นั่นแหละยาก ของกูแค่เปิด แกะ แล้ว ติด จบ
ฝิ่น : ด๊ายย (เสียงสูง อีกฝ่ายยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะ เหรอ) ทำพร้อมกัน (ยกยิ้มหด)
ไผ่ : ไม่มีทาง มึงอย่าเรื่องมากว่ะ
ฝิ่น : มึงนั่นแหละ เยอะ เยอะพอกับของมึงที่คิดว่าใหญ่นั่นแหละ
ไผ่ : กูไม่ได้คิด มันของจริง
ฝิ่น : งั้นมึงยิ่งต้องใส่ ไม่งั้น กูไม่ยอม
ไผ่ : มึงบ้า บ๊อ ให้กูใส่ เนี่ยนะ (เอาสำเนียงบ้านข่มมัน)
ฝิ่น : ก็บ้าคี๊อกั๊นล่ะวะ (เอาสิ กูก็ซาว์ดแทคได้)
ไผ่ : ของกูใหญ่อยู่แล้ว ยิ่งใส่มันก็ยิ่งเพิ่มนะมึง ทีนี้จากไม่เด่น แม่ง ล่อเป้าหมายชัดๆ
ฝิ่น : ของกูไม่ใหญ่ มึงให้ติด มันก็เด่นล่อเป้าหมายเหมือนกันล่ะวะ
ไผ่ : แต่ของกูเด่นกว่า มึงคิดให้ดี มึงชอบเหรอ กูไม่เท่าไหร่หรอก แต่ (ยังไม่ทันจบ ขึ้นมานั่งคร่อมเป้าหมายกูแล้ว)
ฝิ่น : ก็ลองสิ เป้ามึงมีไว้ให้กูหมายอย่างเดียว ลองอีนั่นอีนี่พุ่งมาสิมึง (ไม่พูดเป้าขยับอย่างให้รู้ว่า นอกจากก้นกูอย่างเสือกไปผงกให้ใคร มันก็เหมือนรู้นะ ผงกรับ หงึก หงึก)
ไผ่ : สรุปมึงจะไม่ติด
ฝิ่น : กูติด ถ้ามึงใส่
(มองของสองอย่างชั่งใจ)
ฝิ่น : กูลดหย่อนให้ก็ได้ (พูดเอามือเขี่ยคางผมไปมา ยกยิ้ม) ถ้าไม่ใส่ ก็ติดเป็นเพื่อนกู โอม๊ะ ถ้าไม่ กูก็ไม่ (สะบัดเสียงใส่ เอาหน้าซุกอก เขี่ยไล้ไปมา เดี๋ยวได้ติดได้ใส่ของเคยๆกันแทนแน่ ถ้ายังไม่ตัดสินใจ)
ไผ่ : กูมีทางออกอื่น (คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า อายตายห่าถ้าให้ติด มันไม่เหมาะกับผู้ชายฝ่ายรุกอย่างผม ของแบบนั้นมันเหมาะกับฝ่ายรับอย่างมันมากกว่า แต่มันก็ไม่เข้าใจความหวังดีของผมซะเลย ถึงไม่ใหญ่แต่กูก็หวง)
ฝิ่น : ถ้าไม่ต้องออกไปไหน มึงไม่ต้องเสนอ กูไม่สนอง บอกเลย (ไม่ทันฟัง ชิงดักคอกูไปซะทุกอย่าง)
ไผ่ : กูไม่สิ้นคิดอย่างนั้นหรอก (แสยะยิ้ม) แต่ตอนนี้ หึหึ
ฝิ่น : หึหึ อะไรของมึง หึหึ ทีไร ช่วงล่างกูครากทุกที อย่าบอกนะว่ามันเป็นวิธีที่มึงจะทำ มันไม่ต่างกันเลยนะโว้ย (เริ่มโวยวายแต่ไปไหนไม่ได้ เมื่อเจอแขนรัด ขาล็อค สักพักตอกเสร็จ แหกปากดิ้นขยับไปมาได้อย่างเดียว เมื่อผมขอลองปืนฉีดน้ำอัดฉีดใส่มันก่อนว่าพลังลูกสูบยังดีอยู่ ไม่ตัน หึหึ)
เมื่อวันนั้นมาถึง
ฝิ่น : เนี่ยะนะ วิธีของมึง
ไผ่ : เออ ดีไหมล่ะ
ฝิ่น : แต่มันสงกรานต์นะโว้ย เขาก็ต้องสาดน้ำใส่กัน แล้วนี่มึงให้กูใส่ ‘ชุดกันฝน’ เนี่ยะนะ (ไอ้ตัวขาวในชุดกันฝนสีชมพูแปร๊ดลายแรดพร้อย เท้าเอวพูดใส่)
ไผ่ : แล้วมึงใส่คนเดียวหรือไง กูก็ใส่ (ไอ้ตัวโตตาคม ในชุดกันฝนลายควายพร้อยพอกัน เลิกคิ้วใส่)
ฝิ่น : ควายยยย เพราะมึงนั่นแหละ ให้กู แปะ สติ๊กเกอร์ติดหัวนม ก่อนทำไมล่ะ
ไผ่ : แรด มึงติดก็จบแล้ว ไม่ได้ยาก เสือกให้กูใส่ กระจับ กันถูกจับไข่ไปด้วย กูบอกว่ามันเสริมให้เด่น มึงก็ไม่ยอม อย่าบ่น
ฝิ่น : เรื่องอะไรกูจะทำคนเดียว (คนผ่านไปมาที่มอง มองเฉยๆไม่เป็นไร มองส่งสายตา เมียสื่อสารด้วยการจิกตาใส่ทันที ตาผมไม่จิกเท่ามัน แต่ถ้ามองเมียกูไม่เลิก ตีนได้จิกตาแทนแน่ เล่นที่ไหนไม่เล่น เสือกมาเล่นแถวสีลม)
หวาย : พอออออออออ มึงจะเถียงกันเพื่อ ฉิบหาย มึงใส่กันสองคนหรือไง
เจย์ : เออ ลำบากพวกกูไปด้วย ห่าราก
(ไอ้สองตัวก็อยู่ในชุดกันฝนสีเขียว ลายจระเข้น้อยๆ ส่วนไอ้บลูกับไอ้พายเป็นลาย พายสอดไส้บลูเบอรี่ พวกผมเพ้นท์กันเอง ใส่แล้วดูดีเป็นที่สุด)
บลู : แต่กูว่าดีนะ ไม่เปียกมาก แถม พายกูก็ไม่ต้องโป๊ด้วย (ดีมาก ไอ้บลู พวกมันไม่เข้าใจความหวังดีของเรากันซะเลย ดูมันพากันหันไปเบะปาก)
พาย : อย่างกับนมพวกกูใหญ่คับหน้าคับปาก ซะเหลือเกิน
ฝิ่น : ใช่ แค่คัพฟรีไซส์ ยังจะเยอะ ของพวกมึงนี่โชว์กันนัก สาดดดดดดดด
โครมมมมมมมมมมมมมมม
ฝิ่น: เหี้ยยยยยยยยยยย เต็มหน้ากูเลย สาดดดดดดดด (เอามือลูบหน้าเมื่อเจอน้ำสาดใส่หน้า)
โครมมมมมมมมมมมมม
ฝิ่น: ไอ้ไผ่ ไอ้ควายยยยยยยยยย (แหกปากแต่ไม่พูด คราวนี้ได้น้ำเข้าปากแน่)
ไผ่: อ้าว ก็มึงบอกว่า สาดดดดดดด กูก็สาดดดดดดดดด น่ะสิ
โครมมมมมมมมมมม
โครมมมมมมมมม
เต็มๆหน้ากูเลยเหมือนกัน
ฝิ่น : สัด เป็นไง กูด่ามึงโว้ย ไม่ได้ให้ (มันทำปากพะงาบๆ ว่า สาดดดดดดดดดดด)
แต่ไม่รอด
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วก็ สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นที่สุขใจกันถ้วนหน้า
ปล. ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีอะไรมาก เด็กๆคิดถึงเลยมาเล่าให้ฟังว่าช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาเป็นยังไงกันบ้างเท่านั้นเองจ้า :mew1: ขอบคุณนะคะที่ยังคิดถึงและเข้าไปดูเด็กๆกัน ไม่นานค่ะ วันรับตัวกำหนดแล้วค่ะ เข้าไปดูที่เพจได้เลย :กอด1:
ส่วนเรื่อง ปล้น ฯ อีกนิดค่ะ กำลังเร่งปั่นอยู่ :katai4: ขอเคลียร์งานสักระยะ จะรีบมาลงนะ รอด้วยยยยย :pig4:
-
ไม่มีใครยอมแพ้กันเลย ฮาาาาาาส่งท้ายเทศกาล :m20:
-
คิดถึงจัง
-
สงกรานต์ใส่เสื้อกันฝน?? มาซะฮาเลย ฮ่ะๆ
-
ไม่ต่างจากเราเลย555555
สงกรานต์ใส่เสื้อกันฝน
-
ยังฮาเหมือนเดิม :laugh: :laugh: :laugh:
-
:sad4: ปลื้มใจ เก็บเงินก่อนจะไปสอยแน่นอน
-
คิดถึงจังเลย :กอด1:
-
คู่พี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักตลอดเถียงกันไม่มีใครยอมใคร
ถ้าลำบากนักเล่นกันสองคนในบ้านก็ได้มั๊ง5555
-
อยากได้เพจติดตามคนเขียนคนนี้จัง ขอหนอ่ยยย :hao5:
สนุกมากนั่งอ่านจะครบสิบรอบแล้ว ไปแต่งเรื่องไหนอีกจะตามไปเจิมมม :katai4:
-
:m20: :m20:
-
คู่นี้่มันฮาจริง ๆ เหมาะกันมาก ทันกันไปหมด
-
สุขใจจริงๆ :กอด1:
-
นึกภาพตาม ตลกอ่ะ
สงกรานต์สาดน้ำกันแต่
ใส่เสื้อกันฝน :laugh:
-
คิดถึงๆๆๆๆ ฝิ่น ไผ่
-
มาให้หายคิดถึง จุ้บๆ
ไผ่ฝิ่นไอเลิฟยู :hao7:
-
น่ารักกกกก
หาเพจไม่เจออ่าคับ
แปะให้หน่อยนะคับ
อยากจองเด็กๆ
:L2: :L2: :L2:
-
น่ารักกกกก
หาเพจไม่เจออ่าคับ
แปะให้หน่อยนะคับ
อยากจองเด็กๆ
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาเจอพอดีเลย อ่ะ :-[ (หรา บังเอิญจริงดิ)
อยู่ตรงเม้นท์ #4271# เลยจ้า ตามไปรับเด็กๆได้เลย :mew1:
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
5555 แก๊งนี้นี่ฮาดี
-
แม้แต่สงกรานต์ก็ไม่ลดราวาศอกกันเลย
มีเรื่องให้ได้ต้องเถียงกันตลอดๆ :laugh:
อยากเห็นเสื้อกันฝนบ้างนะ :m20:
ดีใจที่มาให้อ่าน แม้จะนิดหน่อยก็ตาม แต่มันยิ่งทำให้อยากอ่านมากกว่าเดิม :mew6:
ป.ล. เข้าไปจองคุณพี่คุณน้องแล้วนะคะ :กอด1:
-
อ่านจบตอนที่ 91 แล้ว น้ำตาไหลพรากกกกกก จนอดไม่ได้ที่จะเข้ามาโพส ขอบคุณมากๆๆๆๆค่ะ เขียนดีมากเลย
ไอ้ตอนก่อนหน้านี้ืเรายังนั่งหัวเราะท้องแข็ง นั่งยิ้มมีความสุขกับความหื่นของเสียงหึๆ ตอนถัดมานอนร้องไห้ซะงั้น :hao5:
รักเรื่องนี้ ยกป้ายไฟ ขอเป็นแฟนคลับพี่ไผ่กับน้องฝิ่น :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆน่ารักทุกตอนเลยอ่านหลายรอบแล้วตั้งแต่ตอนยังไม่สมัครสมาชิกเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ(กระซิบเราสั่งซื้อไปเรียบร้อยแล้ว)
-
ผัว เมีย คู่นี้ น่าร็อคมาก อิจฉาาาาา แรดดดดทั้งคู่ 55555 :impress2:
-
ชอบๆๆๆ อ่ะสนุกดี ไม่อยากให้จบเลย มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆๆได้มั้ยคะ :impress2:
-
:mew1:
-
ก็เข้าใจนะว่าหวงกัน แต่มันก็นะ เกินไป ทีนี้ฮาสบัดเลยไหมใส่เสื้อกันฝน ฮ่าๆๆ อยากบอกว่าคิดถึงเด็กๆเหมือนกัน ^_^
-
ฮาาาาาาาา อ่านแล้วฮาตลอดคู่นี้ เกรียนใส่กันเป็นที่สนุกสนาน ขอบคุณนักเขียนค่าาาาาาา :pig4:
-
น่ารักมิมีเปลี่ยนแปลง :กอด1:
ขิบคุณพี่คนเขียนนะครับที่มาให้หายคิดถึง :pig4:
-
โอ๊ยยยย ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึงไผ่ฝิ่น
ใครจะเกรียนได้เท่าคู่นี้อีกเป็นไม่มี
:katai2-1:
-
แหม่ ถ้าใส่กันขนาดนี้ อย่าไปเล่นมันเลยค่ะ :m20:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ตามอ่านจนจบ
น่ารักมากเลยยย
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
โอ๊ย~ คิดถึงคู่นี้มากมายๆๆ
ขอบคุณนะคะ^^
-
เล่นสงกรานต์กันสนุกเลย สาดกันเอง 555555
คิดถึงๆ รักเด็กๆจัง >\\\\<
-
มีข่าวมาบอก :z2: เด็กๆเอาของฝากมาให้ดูแล้วนะ มียูสเล้าล็อคอินเข้าดูได้เลยหรือเข้าไปดูได้ที่เวปเพจก็ได้จ้า :katai2-1:
www.facebook.com/raikrob
รับไปเก็บไว้เป็นที่ระลึกกันด้วยนะ :กอด1:
และฝากเรื่องใหม่อีกสักร้อยครั้ง :laugh:
พลิกรักจนลงล็อค :-[
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41936.0
[attachment deleted by admin]
-
ของแถมน่ารักจังค่ะ ฮาสมกับเป็นคู่นี้จริงๆด้วย :mew1:
-
ขอเวลาเราเก็บตังค์อีกแป๊บบบบบบบบบบบบบนะ
รับรองจะเอาเด็กๆมาอยู่ด้วยให้จงได้ :a2:
-
o22
ของฝาก น่าร๊ากกกกกกก เหมาะสมแก่การคู่กันจริงๆ :กอด1:
-
คิดถึงจัง
-
เคยอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่จบ แต่อ่านได้แค่ครึ่งเดียว ตอนนี้เพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้จนจบ บอกได้เลยว่ารักเรื่องนี้มาก รักตัวละคร รักความเป็นเรื่องนี้ นี่ขนาดเริ่มอ่านตั้งแต่ต้นอีกรอบ ก็ยังยิ้มและหัวเราะได้เสมอ ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้มาเติมเต็มความสุขให้ทุกคนนะคะ :pig4:
-
สนุกเวอร์อยากอ่านอีกอ่ะ
-
ไผ่ ฝิ่น คู่นี้ทำให้ติดงอมแงม ยิ่งกว่าอะไรซะอีก เยี่ยมมากเลยค่ะ o13 o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
สำนักพิมพ์ไร้กรอบมีลงสาธรแถวบ้านด้วยถ้าวางขายเมื่อไหร่จะอุดหนุนนะคะ
นอกจากคู่หลักอย่างไผ่ฝิ่นแล้วเราหลงรักคู่เจย์หวายมากๆเลยค่ะ 555
อยู่เป็นโสดให้จิ้นแบบนี้ไปจนแก่เลยก็ดี ลงเอยกันเลยก็ดี เอาเป็นว่าฟินหมดค่ะ
ไม่รู้จะมีตอนพิเศษคู่นี้บ้างรึเปล่า ลุ้นๆๆ
-
ตามมาอ่าน รอบ 2 แล้ว สนุก แล้วก็ชอบ คือ ไม่ดาร์ก ดราม่า แต่พอมีให้ได้ครบรส แต่อยากอ่านเรื่องคู่จิ้น อีก ชอบคู่นี้
-
อ่านจบซะล่ะ สนุกมาก มีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะ
-
มารอตอนพิเศษ อีพ่อกะแด๊ดดี้
:hao6:
-
อ่านเรื่องนี้เมื่อหลายเดือนที่แล้วค่ะ จากพี่สาวที่ก๊อปใส่เวิร์ดไว้
ชอบมาก สนุกมาก ฟินมาก รักพี่ไผ่กะน้องฝิ่นมาก ถือเป็นคู่หนึ่งในดวงใจเลย
ชอบฝิ่นที่เหมือนจะแรง แต่น่ารัก รักไผ่มากกก
ชอบพี่ไผ่ตรงที่เค้าตรงๆ จริงใจ และรักฝิ่นมากเหมือนกัน
เรื่องนี้สนุกมาก ให้อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้ :mew1:
-
สนุกมากกกกก
ชอบไผ่มากเลยอ่ะ นิ่งๆเงียบๆ แต่โคตรหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คือโดนอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราชอบน้องมาก น้องเป็นเคะที่งอแงงี่เง่า ได้น่ารักมากก ฮ่าๆๆ
อ่านแล้วขำอ่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบ > < ชอบมากกกกกก
ปิดเทอมหน้า จะมาอ่านใหม่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
สั้น ๆ ออกกำลัง :hao6:
ไผ่ : ทำไรของมึง (ถามเด็กที่เต้นตามคลิป ผมเห็นมันเต้นมาสองวันแล้ว แต่ขี้เกียจถาม เดี๋ยวมันชวนเต้นด้วย)
ฝิ่น : เต้น มึงถามก็ดีแล้ว มาเต้นด้วยกัน (มันหันมาตอบแต่บิดก้นวนสะโพกยกขาไปด้วย อืม ชวนทำอย่างอื่น ผมคงปรี่เข้าไปช่วยมันแล้วล่ะ แล้วเป็นไง อย่างที่คิด)
ไผ่ : กูขี้เกียจ แล้วมึงเต้นเพื่อ? (ตอบพร้อมถามเอนตัวลงโซฟา ตามองก้นมันต่อ อย่างนี้เพลินกว่า)
ฝิ่น : ฟิตแอนด์เฟริม์ ฮึบ ฮึบ (มันตอบพร้อมทำเสียง แยกขาด้วย ขออุทานว่า อุต๊ะ ถ่างได้ขนาดนี้มึงไม่ต้องฟิตแอนด์เฟริม์แล้วมั้ง)
ไผ่: สตรีพญานาค ไม่แดกเข้าไปล่ะ (ผมจำไม่ผิดนะ เป็นยาบำรุงอะไรสักอย่าง)
ฝิ่น : คือ อัลลลลลลไลลลลลล (หันมาพูดด้วยสีหน้าแรดๆของมัน แต่ดูว่ามันงงจริง)
ไผ่ : ยาบำรุง อะไรไม่รู้จัก (เสียงเซ็ง เมียไม่เก็ท สงสัยจะไม่รู้จริงๆ)
ฝิ่น : ควายยยย ถามอะไรนึกบ้าง กูเกิดหรือยัง (เท้าเอวด่าทำผมเงียบ มันก็อ่อนกว่ากูไม่กี่ปี ทำไมมันไม่รู้จักวะ แม่ยายก็น่าจะเคยกินบ้างสิ)
ไผ่ : แล้วมึงทำเพื่ออะไร ปกติกูเห็นเล่นโยคะ ก็หอบแดกแล้วพักนี้ (ผมถามซ้ำอีกครั้ง มันหันมามองทำหน้าเบื่อหน่าย คงไม่ใช่เบื่อกูใช่ไหม)
ฝิ่น : กูเผาผลาญร่างกาย เขาบอกว่ามันได้ผลเร็ว ทำแค่วันล่ะไม่กี่นาที พักนี้กูกินเก่งมาก เพราะมึงนั่นแหละทำให้กูเคยตัว ทำโน่นทำนี่ให้กิน กูไม่กินก็บ่น @@##!!!!**^^^ เฮ้อ มึงเข้าใจใช่ไหม (จัดแบบยาวไป แล้วก็เหนื่อยเอง สม)
ไผ่ : กูก็ชดเชยโดยการเผาผลาญมึงบนเตียง และ นั่งให้มึงด่าเป็นการย่อยสลายพลังงานด้วยปาก แล้วไง จะบ่นทำไม (ผมนั่งฟังอย่างสงบก่อนจะตอบมันเรียบๆ)
ฝิ่น : นั่นมันคือการตอกย้ำซ้ำเติมโว้ย มึงอย่ามาลำเหลิบทวงบุญคุณ (เดินมายืนถ่างและชี้หน้า ที่จริงมันคงอยากจิกหัวผมนั่นแหละ แต่มันเห็นผมตั้งกราด์ด้วยส้นเท้าเลยชะงักมือทัน แค่เมื่อยไม่เคยใช้อยากถีบ อยากเตะ มันสักนิด นอกจากกดลงตามตัวเวลามันใช้ให้เหยียบเท่านั้น น่าสงสารไหมล่ะชีวิตผม แล้วผมกดมันบ้าง ทำบ่น)
ไผ่ : เออ แล้วแต่มึงจะมโน สรุปคืออะไรไอ้ที่มึงทำอยู่ (ผมยอมก็ได้ เห็นว่าเป็นเมียหรอกนะเลยยอมให้)
ฝิ่น : เขาเรียกว่า T25 เป็นการออกกำลังกายตามเสต็ปแค่ 25 นาที กูว่ามันดีอ่ะ รู้สึกได้เลย (มันเฉลยเอามือลูบหน้าท้องที่ไม่มีจะยื่น ไอ้ฝิ่นเวลามันอึดอัดมันชอบมโนว่าอ้วน ที่จริงมันก็แค่เครียดไม่รู้ตัวแล้วไม่ขี้ออกมาแค่นั้นเอง ผมให้กินผัก ดื่มน้ำที่ช่วยขับถ่าย มันก็หายแล้ว ถ้าคนอย่างมันอ้วน คำว่าไม้เสียบผีไม่ต้องมีหรอก)
ไผ่ : ....................
ฝิ่น : มีประโยชน์นะมึง ลองทำดิ พุงมึงจะนำหำแล้วเนี่ยะ (ไม่พูดเปล่าจับอีก เดี๋ยวมันก็นำไปใส่ตัวมึงแทนหรอก)
ไผ่: แค่นี้ (ผมเลิกคิ้ว)
ฝิ่น : เออสิ ไม่นานด้วย
ไผ่ : กูมีวิธีดีกว่านั้นอีก
ฝิ่น : จริงดิ ยังไง (มันทำหน้าตื่นเต้น ผมแสยะยิ้ม)
ผ่านไปแป๊บแม้ววววว :hao3:
ฝิ่น : แฮ่ก แฮ่ก พะ พอแล้ว สาดดดดดดดดด (มันทุบพูดด้วยสีหน้าหอบแดก)
ไผ่ : อะไร กูแถมให้ตั้งสามสิบ(กว่า) ที ยังไม่เหนื่อยเลย หึหึ (ว่าแล้วก็ต่ออีกหลายๆๆๆที ให้สั่นคลอนสะเทือนซางกันไปเลย)
ฝิ่น : ไอ้ อื้ออออ เอี้ย อัด อออออออ
ไผ่ : T 25 มันจะสู้ 25 T ได้ยังไงวะ ดีกว่า เผาผลาญเร็วกว่า มันส์กว่า ไม่กี่ท่าก็เบาแล้ว หึหึ o18
***อีกนิด ช่วงบอลโลก***
เซ็งเมีย หาว่าสนบอลมากกว่ามัน การบ่งการบ้านไม่ทำ บ่น ถือว่าอ่อยไม่ประสพความสำเร็จ มันเลยแก้เผ็ดด้วยการ
‘สี่ปีครั้ง’
นั่นคืออัตราการผสมพันธ์ที่เมียให้ผม ด้วยเหตุผลที่ว่า ในเมื่อมึงสนบอลโลกมากนัก กูจัดให้ตามปีที่จัดฟุตบอลโลก ผมก็แก้กลับด้วยการ
‘ฝึกซ้อม’
ด้วยเหตุผลที่ว่า กว่าจะถึงอีกสี่ปีข้างหน้า จะหมดน้ำยากันไปซะก่อน หึหึ อย่าเพิ่งไปบอกมันนะครับ ปล่อยให้มันได้ใจว่าชนะผมไปก่อน เป็นการให้มันพักผ่อนไปในตัว ก่อนจะเข้าครอส์ฝึกซ้อมตามตารางที่ผมกำหนด ซึ่งเกิน 25 (นา)ที แน่นอนครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไอ้หนอนเอ้ย
*******************************************************************************************************
ปล. ยังคิดถึงกันอยู่ไหม ขอการยืนยันหน่อยยยยยย (เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงตัวเอง) :laugh: และก็แอบกระซิบว่า รออีกนิดนะ ของฝากใกล้จะเรียบร้อยแล้ว ยุ่งวุ่นวายกันนิดหน่อย ต้องขอโทษด้วยนะ และ ขอบคุณกันด้วยที่ช่วยรับเด็กๆไปดูแลกัน ขอบคุณค่ะ :pig4: คนเขียนอาจจะไม่ค่อยอัพเดตเท่าไหร่ ด้วยส่วนตัวก็ยุ่งกับงานเหลือเกิน ไม่ได้อยากแก้ตัวหรืออะไรนะคะ แต่ได้กำลังใจก็ช่วยผ่อนคลายไปได้เยอะ เหนื่อยๆ เข้ามาอ่านเม้นท์ก็มีความสุข ไม่เบื่อ อ่านแล้วอ่านอีก ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
T25 ฝิ่นเอ๊ย หาเรื่องจริงๆลูก :m20:
รอหนังสืออยู่ค่ะ อยากเห็นเต็มที่แล้ว ขอบคุณสำหรับของฝาก :กอด1:
-
คิดถึงพี่ไผ่ กับน้องฝิ่น :mew1:
-
อยู่ดีไม่ว่าดีน่พฝิ่น หาเรื่องเอง จากT25 ทุกวันก็กลายมาเป็น 25 T แทนถูกใจพี่ใผ่เขาละ
-
T25 ยังไงก็แพ้ 25Tเนาะะะะะ :hao6:
ตลก "พุงจะนำหำ " :laugh:
-
โอ้วโหว ยังไง 25T มันก็ยอดเยี่ยมกว่า T25 เนอะไผ่เนอะ :laugh:
คิดถึงไผ่ฝิ่น คิดถึงมากๆ นั่งรอหนังสืออยู่ทุกวี่วัน :hao5:
-
อรั๊งๆๆๆๆ 25 ที
:katai2-1:
-
555+ ยังแซ่บ + ฮา เหมือนเดิม คู่นี้
-
โอยยยย ฝิ่นกวนตรีนสุดๆ ไผ่คะ 25T นี่ ฝิ่นไม่สลบคาเตียงเลยหรอคะ หูยยยย
-
ขออนุญาตแวะมาถาม มีใครได้รับหนังสือกันบ้างแล้วยังคะ ไปดูในเพจสำนักพิมพ์ก็ไม่บอกอะไรเลย
-
คู่นี้มันน่ารักจริงๆ เว้ยยยยยยยย >< ฮาประโยคนี้อ่ะ พุงมึงจะนำหำแล้วเนี่ยะ 55555555555555555555555555555555555
-
จะน่ารักกันไปถึงไหนคู่นี้ o13 o13
-
ถามหน่อยค่ะเพิ่งเข้ามาเริ่มอ่านแต่ชอบมากอยากได้หนังสือต้องทำยังไงคะ แล้วราคาเท่าไรคะ ขอบคุณค่ะ
-
คนอ่านก็ T25 นะ
เพราะหาคนมาร่วม 25T ไม่ได้นั้น :laugh:
-
คิดถึงมากกกกกก
-
25T ของไผ่ ฝิ่นคงลดได้เยอะ 555555555
-
โอ้ยยยยยยยยนยยยย คิดถึง พี่ไผ่น้องฝิ่น มาสั้นๆแต่ดีใจมากกกกกกกกกกก
-
มากี่ทีก็น่ารัก!!!
รอเด็กๆอยู่นะ หวังจะได้เร็วๆนะค่ะ อิอิ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยน้า ฝิ่น-ไผ่
นับวันรอหนังสือ
-
เป็นตาฮักแท้น้องฝิ่น พี่ไผ่
-
คิดถึงอะ
ขอบคุณ :)
-
เมื่อไหร่จะได้คุณพี่คุณน้องมาอยู่ในอ้อมอกซักทีน้อ
นานเกิ้น ถามไปกี่รอบๆ ก็ขยับเวลาส่งออกไปเรื่อยๆ
นี่รอมาเป็นเดือนแล้วน้าาาาาา จะลงแดงงงงงง :ling1:
-
:hao6: อ๊ายยย 25 Tคุณน้องจะไหวมั๊ยเนี่ยหุ่นเพรียวแน่
-
:กอด1: :กอด1: คิดฮอดเสมอจ้า
-
ไม่ต้องถึง 25ที ของทีเดียวมีปะ? :L3:
-
5555 in trend มากคู่นี้
-
T25 เจอ 25T :a5: โอ้ยยยยย น้องฝิ่นเอ้ยยยย ทำอะไรก็โดนอีพี่ไผ่ :oo1: ตล็อดดดดด
ว่าแต่พี่ไผ่ "พุงนำหำ" จริงดิ :laugh:
-
คู่นี้เขาน่ารักกันเหมือนเดิมนะ
โดยเฉพาะพี่ไผ่ หื่น......ตลอดๆๆๆๆๆๆ :hao7:
-
คู่นี้มันจะน่ารักไปไหนนนนนนนน..อิพี่ไผ่ก็นะวันๆจ้องจะเผาผลาญ
น้องฝิ่นตลอดอ่ะ
-
ยังรออ่านอยู่เหมือนเดิมจ้า ไม่สนใจแต่งภาค2ต่อเหรอคะ แค่ตอนพิเศษนานๆครั้งมันยังไม่พออ่ะ อยากอ่านต่ออีกจังเลยค่ะ
-
T25เจอ25Tเข้าไปหอบแดกเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
25T ของพี่ไผ่น่าจะได้ผลกว่า T25 น่าาา
-
คิดถึงพี่ไผ่มากๆๆๆ ขอแบบเต็มๆๆ
:call: :call:
-
ฝิ่นพลาดละ อิพี่ฉวยโอกาสตล๊อดดดดดด
-
คู่นี้เขาอิงกระแสกันตลอดๆ แล้วเป็นยังไงบ้างคุณน้อง :laugh:
ยังรอหนังสืออยู่น้า~ เมื่อไรหนุ่มๆจะมาถึงบ้านหนอ :man1:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดด ได้หนังสือพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมาแล้ว การรอคอยสิ้นสุดซะที เสื้อก็น่ารักมากกก :pig4: :impress2:
-
น่ารัก ตลอดๆนะคู่นี้ คิดถึงฝิ่นกะพี่ไผ่มากค่ะ
-
หนังสือมาแล้วค่ะ พร้อมเสื้อน่ารักมากแต่เราใส่ไม่ได้มันเล็กไปฮือๆๆ :o12:
-
ได้รับหนังสือเล่ม 1-2 แล้วนะคะ :pig4: :L2:
มีเสื้อมาให้ด้วย แต่ใส่ไม่ได้ตัวมันใหญ่ :katai1:
รอเล่ม 3 ที่จะตามมาค่า :mew1:
-
ดีใจด้วยที่ได้เด็กๆ ไปรับเลี้ยง :z2: ถ้ามีปัญหาอะไรหลังไมค์หรือติดต่อที่เมล์ สนพ. ได้เลยนะคะ :katai2-1:
ปล. แนะนำให้ คุณ boonpa กับ คุณ rujiya แลกเสื้อกัน :laugh: อ้าว อีนี่ แนะนำได้แบบ :z6: แซวเล่นนะคะ :กอด1:
-
o13
-
พี่ไผ่กับน้องฝิ่นเล่มสามมาถึงมือเรียบร้อยแล้วขอบคุณค่ะ :mew1: :pig4:
-
ได้หนังสือแล้ว
เย้ๆๆๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
-
จัด250ทีไปเลยพี่ไผ่
-
ขอบคุณมากนะคับ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องสนุกๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีตอนพิเศษออกมาบ่อยๆนะคราบ และยังคงเชียร์คู่จิ้นอยู่นะ o13 o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าแค่นี้มันไม่พอจาเอาอีกๆๆๆๆๆ
อยากได้หนังสือบ้างไรบ้างแต่คงไม่ทันแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยอ่ะ :o12:
ปล.อยากให้มีภาค2จัง อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน หลายวันกว่าจะจบ ยิ้มได้ทุกตอน :mew3: :mew3: ชอบทุกคู่ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่มียอมเลยนะพี่ไผ่ :m20:
-
แปะไว้ก่อน
ยังอ่านไม่จบ
แต่จะค่อยๆอ่านไปเรื่อย
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
ตามอ่านอยู่สามวัน โฮฮฮฮฮ
น่ารักมากๆค่ะเรื่องนี้ อ่านแล้วไม่เครียดดี
มิตรภาพของแต่ละคนในเรื่องนี้มันน่ารักมากๆ
แถมฮาได้ทุกตอนเลยก็ว่าได้ ขนาดจะดราม่ามันยังฮา อิอิ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายน่ารักๆแบบนี้ค่ะ :mew1: :katai2-1:
-
พี่ไผ่อินเทรนมาก 555
-
ก็คนมันรักทำไงได้ เรื่องนี้สนุกมาก ชอบฝิ่นที่เป็นคนตรงๆ อาจจะดูแรงๆ แต่ฝิ่นไม่เคยทำหรือว่าร้ายใครก่อนเลย แล้วถึงพี่ไผ่จะหื่นใส่ฝิ่นบ่อยๆ แต่ฝิ่นก็ยอมทุกครั้งนะ แถมบางครั้งยังช่างยั่วก่อนด้วย เหมาะสมกันมากคู่นี้
แต่ที่ทำเอาร้องไห้ น้ำตาไหลเลย :m15: เพราะส่วนใหญ่จะหัวเราะฮาๆ คงเป็นตอนงานวันเกิดฝิ่นเรื่องพ่อ แล้วฝิ่นโทษตัวเองมาตลอดแบบนั้น จนพี่ไผ่และเพื่อนๆทำให้ฝิ่นเลิกคิดแบบนั้นได้ พี่ไผ่ก็ทำเค้กให้ฝิ่นด้วย ยิ้มทั้งน้ำตาเลย
พี่ไผ่ก็ชอบกวนฝิ่น หื่นใส่ฝิ่นประจำ แต่พี่ไผ่รักฝิ่นมากเราสัมผัสได้เลย โดยเฉพาะตอนที่ฝิ่นท้องเสียแล้วพี่ไผ่ตามเข้าไปนั่งกอดฝิ่น ไปดูฝิ่นแบบนั้นโดยไม่คิดว่ามันจะเหม็นหรืออะไรเลย เพราะความรักและเป็นห่วงที่มีให้ฝิ่นล้วนๆเหนืออื่นใดเลย
บลูพายคู่นี้ก็น่ารัก ชอบที่บลูชอบมาอ้อนๆพาย แล้วพายก็ทำเป็นเหมือนรำคาญแต่จริงๆแล้วเขินอาย
คู่เจย์หวายนี่ทำเอาจิ้นแล้วฟินมากที่สุด และฮาสองคนนี้มากๆเลย ยิ่งตอนที่มีลูกทั้งเจฟและหมอกด้วย มาร่วมด้วยช่วยกันฮามาก อีพ่อกับแด๊ดดี้ :m20:
ชอบเรื่องนี้มากๆ ดราม่าไม่ค่อยเยอะ แถมฮามากๆด้วย แล้วยังได้ข้อคิดอะไรอีกหลายๆอย่างเลย ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้ได้อ่านนะคะ o13
ปล.ซื้อเรื่องนี้มาแล้วด้วยนะคะ :o8:
-
พี่ไผ่น้องฝิ่นยังแซบไม่เปลี่ยนแปลงงงงง :mew1: คิดถึงงงงงงงง :กอด1:
-
o13
เข้ามาอ่านรอบสองแล้ววววว
ชอบพี่ไผ่กับน้องฝิ่นมากกกก แรดได้ใจ 555
คู่แซนวิชก็น่ารักซะ รู้ทันกันไปซะหมด อิอิ
-
สนุกๆๆๆๆๆๆ อ่านแบบไม่ต้องนอน :ling2:
-
พี่ไผ่หื่นตลอดดดดดดด แต่ก้อหื่นแค่กะบเมียใช่ไหม
o13 o13 o13
ฝิ่นเจอ25Tเข้าไป เหนื่อยกว่าT25อีก หรือชอบป่าว??
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบชอบมากคะ ชอบทุกคู่เลย ทุกคู่มีความรักในรูปแบบของตนเองว่าอยากความรักเป็นแบบไหน พี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักและหนักแน่นกับความรักมากสนุกมากเลยนะค่ เขียนเรื่องดีดีแบบนี้อีกนะคะ
-
ชอบฝินอ่ะ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
อ่านรอบที่ 2 จ้าาา ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
คิดถึงๆๆๆๆ :mew1:
-
:pig4:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
โอ้ยยย คู่นี้น่ารักกสุดดดด
อิพี่ไผ่นี่ก็หื่นนตลอดดดดด
เล่นเอาเลือดหมดตัวว :pighaun:
-
ไล่อ่านมาเรื่อยในรอบที่เท่าไรแล้วจำไม่ได้ ก็อดคิดถึงไม่ได้ สนุกจริงๆ
-
:hao5: อ่านได้ 3 หน้าแล้ว ติดมากมาย >><<
-
อ๊าก...ไผ่กะฝิ่นน่าร๊ากกกกก.. o13
-
ใช้เวลาหลายวันตามอ่าน ต้องขอบอกว่าสนุก ฟินมากครับ
ตามมาจากห้องแนะนำนิยาย เห็นมีหลายเสียงเเนะนำเรื่องนี้
แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย หลงรักพี่ไผ่ น้องฝิ่น พี่บลู พี่พาย พี่เจย์ พี่หวาย ฝาแฝด ต้า ออย เป้ป หลงรักทุกตัวเลย
อ่านไปยิ้มตามไป อ่านเเล้วรักเลยครับ คุๆๆ
-
คิดถึงเรื่องนี้~
-
ไม่มีอะไรมากแค่อยากบอกว่า ถึง ‘ล้าน’ กับเขาด้วย ยอดอ่านนะคะไม่ใช่หัวคนเขียน (แต่ก็นิดๆและ) :laugh: ไม่ว่าจะถึงเพราะอะไร หลงเข้ามาดูแล้วออก ก็ดีใจที่หลงมา แต่ที่แน่ๆ หลงรัก ใช่ป่ะล่ะ เข้าข้างตัวเองและเด็กๆ อ้อ มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง คือว่า มีน้องผู้หวังดีมาถามว่า คนเขียนได้แปลงนิยายเรื่องนี้ เป็นฟิคเกาหลีไหม? พร้อมให้ลิ้งค์ฟิคมา ถ้าใช่ก็ไม่ติดใจอะไร คนเขียนเลยตอบไปว่า ไม่เคย และได้เข้าไปอ่านก็ อืม ก็คนมันรักฯ เวอชั่นเกาหลี ชัดๆ ทุกประโยคคำพูดของตัวละครทุกตัว เพียงแต่เปลี่ยนชื่อเป็นนักร้องเกาหลี เสริมบางช่วงบางตอนนิดๆ แต่ก็รู้ได้ว่าดัดแปลง มีคนอ่านใจดีไปท้วงก่อนแต่ยังไม่ลบ มาสปอยตอนล่าสุด กะว่าถ้าลงต่อจะไปท้วงด้วยตัวเอง แต่เขาก็ลบไปซะก่อนไม่รู้เพราะอะไร อาจจะเพราะมีคนท้วงเข้าไปอีกก็ได้ ต้องขอบคุณสำหรับคนอ่านใจดีที่ไปท้วงให้ ขอบคุณมากๆ ส่วนตัวคิดว่าเขาคงชอบนักร้องวงนี้และเรื่องนี้ก็เลยเอาไปฟินในแบบของเขาเอง ถ้าฟินจิ้นส่วนตัวก็คงไม่เป็นไรแต่ฟินออกสื่อขนาดนี้ก็ไม่ไหว ไม่มีอะไรแล้วแค่เล่าให้ฟังกัน และก็มีภาพมาฝาก คือเห็นแล้วชอบน้องคนนี้มาก เห็นแล้วนึกถึงน้องฝิ่นทันที คือตั้งแต่เขียนมานึกหน้าน้องฝิ่นไม่ค่อยออก รู้แต่ว่าน่ารักอ่ะ อวยเด็กตัวเอง แต่ก็ยังไม่มีโดนใจ แต่พอเห็นน้องคนนี้กลับชอบทันที อาจจะไม่ตรงกับที่เขียนแต่ไม่รู้เป็นไงชอบ บอกไม่ถูก ลองดูกันนะ ล็อคอินแล้วจะเห็นภาพนะ บอกไว้เผื่อใครไม่รู้ :hao3:
ปล.ตอนนี้ยังวุ่นๆกับงาน และ พ่อที่ดีขึ้นแต่ตอนนี้อากาศเปลี่ยนทำให้ไม่สบาย น้ำท่วมปวด เข้า รพ.อีกรอบ เลยต้องตัดเรื่องอื่นไปก่อน แต่โดยรวมไม่มาก ก็เบาใจแต่ก็ยังต้องดูอาการต่อเพราะพ่ออายุมากแล้วด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้กันมาตลอด ขอบคุณที่คิดถึงเรื่องนี้และทำให้เป็นที่รู้จัก ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ :mew1:
[attachment deleted by admin]
-
ขอให้คุณพ่อหายไวไวแล้วเรื่องงานผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ สู้ๆค่ะ
ปล.ชอบอิมเมจฝิ่น น่ารักดีค่ะ :impress2:
:mew1: :L2:
-
ขอบคุณมากๆค่ะที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน
ชอบมากกก รักมากกก ฝิ่น - ไผ่ คือคู่รักที่ชอบมากๆเลยค่ะ
ถ้าคุณพ่อหายดี เรื่องวุ่นๆไม่มีแล้ว กลับมาแต่งเรื่องใหม่อีกนะคะ
ขอให้คุณพ่อหายไวๆค่ะ :กอด1:
ปล. ส่วนตัวฝิ่นไม่ใช่อิมเมจแบบนี้ค่ะ นางร้ายกว่านี้ 555
-
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นไวๆนะ สู้ๆจ้า
-
ขอให้คุณพ่อหายไว นะค่ะ
นิยายที่แต่งมาติดตามทุกเรื่อง
-
ขอให้คุณพ่อหายไวไวนะคะ :กอด1:
-
ไม่มีอะไรมากแค่อยากบอกว่า ถึง ‘ล้าน’ กับเขาด้วย ยอดอ่านนะคะไม่ใช่หัวคนเขียน (แต่ก็นิดๆและ) :laugh: ไม่ว่าจะถึงเพราะอะไร หลงเข้ามาดูแล้วออก ก็ดีใจที่หลงมา แต่ที่แน่ๆ หลงรัก ใช่ป่ะล่ะ เข้าข้างตัวเองและเด็กๆ อ้อ มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง คือว่า มีน้องผู้หวังดีมาถามว่า คนเขียนได้แปลงนิยายเรื่องนี้ เป็นฟิคเกาหลีไหม? พร้อมให้ลิ้งค์ฟิคมา ถ้าใช่ก็ไม่ติดใจอะไร คนเขียนเลยตอบไปว่า ไม่เคย และได้เข้าไปอ่านก็ อืม ก็คนมันรักฯ เวอชั่นเกาหลี ชัดๆ ทุกประโยคคำพูดของตัวละครทุกตัว เพียงแต่เปลี่ยนชื่อเป็นนักร้องเกาหลี เสริมบางช่วงบางตอนนิดๆ แต่ก็รู้ได้ว่าดัดแปลง มีคนอ่านใจดีไปท้วงก่อนแต่ยังไม่ลบ มาสปอยตอนล่าสุด กะว่าถ้าลงต่อจะไปท้วงด้วยตัวเอง แต่เขาก็ลบไปซะก่อนไม่รู้เพราะอะไร อาจจะเพราะมีคนท้วงเข้าไปอีกก็ได้ ต้องขอบคุณสำหรับคนอ่านใจดีที่ไปท้วงให้ ขอบคุณมากๆ ส่วนตัวคิดว่าเขาคงชอบนักร้องวงนี้และเรื่องนี้ก็เลยเอาไปฟินในแบบของเขาเอง ถ้าฟินจิ้นส่วนตัวก็คงไม่เป็นไรแต่ฟินออกสื่อขนาดนี้ก็ไม่ไหว ไม่มีอะไรแล้วแค่เล่าให้ฟังกัน และก็มีภาพมาฝาก คือเห็นแล้วชอบน้องคนนี้มาก เห็นแล้วนึกถึงน้องฝิ่นทันที คือตั้งแต่เขียนมานึกหน้าน้องฝิ่นไม่ค่อยออก รู้แต่ว่าน่ารักอ่ะ อวยเด็กตัวเอง แต่ก็ยังไม่มีโดนใจ แต่พอเห็นน้องคนนี้กลับชอบทันที อาจจะไม่ตรงกับที่เขียนแต่ไม่รู้เป็นไงชอบ บอกไม่ถูก ลองดูกันนะ ล็อคอินแล้วจะเห็นภาพนะ บอกไว้เผื่อใครไม่รู้ :hao3:
ปล.ตอนนี้ยังวุ่นๆกับงาน และ พ่อที่ดีขึ้นแต่ตอนนี้อากาศเปลี่ยนทำให้ไม่สบาย น้ำท่วมปวด เข้า รพ.อีกรอบ เลยต้องตัดเรื่องอื่นไปก่อน แต่โดยรวมไม่มาก ก็เบาใจแต่ก็ยังต้องดูอาการต่อเพราะพ่ออายุมากแล้วด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้กันมาตลอด ขอบคุณที่คิดถึงเรื่องนี้และทำให้เป็นที่รู้จัก ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ :mew1:
คิดถึงคนเขียนกับเด็กๆเหมือนกัน ก็ได้แต่เข้ามาอ่านเรื่อยๆแทนความคิดถึง
เพราะอยากได้หนังสือแต่ตังค์ไม่เคยจะมีครบเลย :hao5:
รอก่อนนะ รอก่อน จะเก็บตังค์ซื้อให้ได้เลย....พี่ไผ่-น้องฝิ่น :o7:
ว่าแต่มันยังมีใช่ไหมเนี่ย?
-
เอาจริงๆอ่านเรื่องนี้เลยห้ารอบอ่ะ ^^ ให้คุณพ่อนักเขียนสุขภาพเเข็งเเรงนะค่ะตัวนักเขียนด้วยนะ ปล.รอเรื่องพลิกรักฯอยู่นะ คึคึ
-
รักเรื่องนี้มากนะคะ เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งทุกเรื่องราว รวมถึงคุณพ่อด้วย :L2:
มีเวลาบ้างเข้ามาพูดคุยดด้วยนะคะ :mew1:
-
มีเวอชั่นเกาหลีด้วย :a5: เข้าใจนะว่าชอบฟิคจิ้นฟินตามที่ชอบแต่ก็ต้องมีขอบเขตกันด้วยละนะ :เฮ้อ: อิมเมจ น้องฝิ่น น่ารักกึ่งหล่อดีนะ ถึงจะยังไม่ใช่แต่ในบางมุมมอง คิดว่าน้องน่ารักดี หน้าตาไม่ออกสาวจ๋าเกินไป ถึงน้องฝิ่นจะออกเกย์สาว แต่น้องก็มีนิสัยที่แมนๆอยู่นะ เข้าใจคนเขียนว่า บางทีไอ้ที่เราเขียนเราฟิน แต่พอให้หาจริงๆ มันก็ยากอยู่ คิดว่าเป็นน้องตอนโตเป็นหนุ่มขึ้นอีกหน่อยก็แล้วกัน แบบเรียนจบแล้วเลยสูงขึ้น แมนขึ้น ความน่ารักฟุ้งฟิ้งมุ้งมิ้งกระดิ่งแมวก็มากขึ้นด้วย :laugh: เอาอิมเมจพี่ไผ่มาบ้างนะ อยากเห็น หรือ ถ้าว่างๆ เอาหมดทุกคนเบยได้ป่ะ :mew2: สู้ๆๆ เป็นกำลังให้ทุกเรื่อง เดี๋ยวก็ผ่านไป :mew1:
-
คนอ่านอยากแปะอิมเมจคุณน้องให้ดู แต่ใช้ไอแพด ไม่มีคอม ทำไม่เป็นเลยทีเดียว
คนอ่านคิดว่า ปาร์คฮยองซอก หรือ ฮาร่า แห่ง aboki มีความเป็นคุณน้องตามที่คนเขียนบรรยายมาก
เพราะน้องเค้าหน้าตาน่ารัก แต่บางมุมก็หล่อ แล้วที่ตรงอีกอย่างคือรอยสักที่หน้าอก
ไม่ใช่ลายเดียวกัน แต่มีรอยสักเยอะเหมือนกันเลย พออ่านเรื่องนี้แล้วไปเจอรูปฮยองซอก
ก็จิ้นคุณน้องเป็นฮยองซอกตลอดเลย ส่วนคุณพี่ก็นึกเอาว่าคงประมาณเวียร์ ศุกลวัฒน์ค่ะ
ทุกวันนี้อ่านเรื่องนี้ตลอด จนไม่สามารถนับรอบที่อ่านได้แล้ว หนังสือเริ่มเป็นสีเหลืองๆปนดำเพราะขี้มือ ฮ่าๆๆ
คนเขียนสู้ๆนะคะ คนอ่านเป็นกำลังใจให้ ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นเร็วๆไฟท์ติ้งค่ะ
-
มาแปะอิเมจฝิ่น ใช้คนนี้ตลอดเรื่อง55555
[attachment deleted by admin]
-
คนนี้ได้ป่ะ นางแซ่บดี ren NU'EST :ling1:
[attachment deleted by admin]
-
ทำเพจเเฟนเพจบ้างงงงงงงงงงงงง
-
คนนี้ได้ป่ะ นางแซ่บดี ren NU'EST :ling1:
เร็นไม่ค่อยแรงแต่พอได้ค่าาาา แอร๊ยย ฟินนน อ่านอีกสักรอบ
เค้าชอบ kwak min jun อ่าาา ดูแซ่บดี :กอด1:
(https://pbs.twimg.com/media/BHvRPamCMAEniv4.jpg)
(http://data1.whicdn.com/images/25952295/original.jpg)
-
กลับมาอ่านรอบ2
-
เห็นด้วยกะคุณ Akikojae เค้าก็ชอบน่ารักอ่ะ!! :-[ :-[
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ไผ่น้องฝิ่นมากกกกกกกกกกกกกก
-
คนนี้ได้ป่ะ ชอบเป็นการส่วนตัวอิอิอิ
น้องฝิ่นในความคิดเขานะ(ความคิดเห็น(แก)ตัวล้วนๆๆๆๆๆๆๆๆ)
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
[attachment deleted by admin]
-
อ่านวนหลายรอบมาก ชอบอ่ะ พี่ไผ่น้องฝิ่น และผองเพื่อน ^^
-
ขอให้คุณพ่อแข็งแรงเร็วๆนะคะ
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบชอบมากคะ ชอบทุกคู่เลยพี่ไผ่กับน้องฝิ่นน่ารักและหนักแน่นกับความรักมากสนุกมากเลยนะค่ เขียนเรื่องดีดีแบบนี้อีกนะคะ
-
คถ.ไผ่ฝิ่น
-
สนุกๆๆๆๆ อ่านทั้งคืนเลย :ling2: :ling2:
-
คิดถึงไผ่xฝิ่น อ่านอีกรอบดีกว่า :hao6:
-
เป็นเรื่องที่แบบไม่อยากให้จบ อยากอ่านไปเรื่อยๆอ่าาาาา บอกเลยว่าสนุกมาก คนเขียนเก่งแล้วก็ Up บ่อยมากกกกกกกก ขอชมจากใจเลยค่ะ ย่งเป็นพวกมุขนี่ฮามากกกกกกกกก
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกสบายใจ อารมณ์ดี
ทุกคู่น่ารักมากค่ะ โดยเฉพาะคู่เอก นายเอกน่ารักสุดๆ พี่ไผ่ก็ดูเป็นผู้ชายมีของอ่ะ คือมีทุกอย่าง อารมณ์ขัน ดุ ดาร์ก ขรึม มึน 55555
ขอบคุณนะค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ สู้ๆค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้ คิดถึงน้องฝิ่นคิดถึงพี่ไผ่
รักคนแต่ง :กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งอ่านจบสนุกมากๆๆคะ ชอบไผ่ฝิ่นอะ :mew1:
-
อ่านสนุกจนไม่อยากวาง คือให้อารมณ์อ่านได้ไปเรึ่อยๆ ชอบที่ชัดเจนกัน
ตัวละครหนึ่งที่อยากรู้ว่าภายหลังจบแล้วเป้นไงก็คือโมนิคหรือโมทย์ ตอนที่โดนแฟนทำร้ายนี่เจ็บแทน อยากให้มีความสุขค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :heaven :heaven :heaven
-
อยากบอกคิดถึงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกก ย้อนกลับไปอ่านก็ยังคิดถึง ขนาดเอานิยายสามเล่มมาหนุนหัวเลย จะได้ซึมซับ :laugh: มีตอนพิเศษหรือโมเม้นท์อะไรมาลงบ้างนะตะเอง :mew1:
-
เป็นนิยายที่ทั้งหวาน ฮา หื่น จริง ๆ พี่ไผ่เเละน้องฝิ่นก็น่ารักเวอร์ ชอบมากค่ะ
-
เรื่องนี้มีสารบัญไหมอ่ะ อ่านนานแล้ว ใครรู้ช่วยบอกทีอยากอ่านใหม่อีกอ่ะ ขอบคุณจ้าา
-
สอบถามความคืบหน้าหนังสือ เล่มที่พิมพ์ตก แล้ว สนพ.บอกว่าจะพิมพ์แก้ไขใหม่แล้วส่งเล่มแก้ไขมาให้อีกที ตอนนี้เรายังไม่ได้แล้วไม่ได้ข่าวด้วยว่าอยู่ขันตอนไหน คนแต่งพอจะทราบมั้ยคะว่า เค้าพิมพ์แก้ไขแล้วยัง
ปล. ไม่ได้หมายถึงเล่มแทรก เล่มเล็กๆ นะคะ หมายถึง เล่มแก้ไข รายละเอียดตามที่แจ้งในเมลล์น่ะค่ะ
(http://)
[attachment deleted by admin]
-
ต้องบอกว่าช่วงนี้ติดภารกิจงานเยอะมากๆๆๆๆๆ :katai4: ทำให้ไม่ค่อยได้เข้ามาอัพข่าวหรือนิยายที่ค้างไว้ แต่ยังไงจะหาเวลามาอัพและบอกความคืบหน้าในเรื่องนิยายนะคะ และก็เผื่อใครยังไม่ได้รับหรือตกหล่น ไปตามนี้ได้เลยค่ะ
http://raikrobbooks.lnwshop.com/
ต้องขออภัยในการติดขัดหลายๆอย่าง แต่ที่ไม่ลืมคือกำลังใจจากทุกคน ขอบคุณมากนะคะ :กอด1:
-
รับทราบแล้ววว :mew1:
-
สวัสดีค่ะ อยากถามว่าถ้าสั่งซื้อหนังสือตอนนี้กับสำนักพิมพ์
เราจะได้รับหนังสือแบบแก้ไขแล้วไหมคะ
ขอบคุณค่ะ :hao4:
-
ไม่อยากให้จบเลยอยากอ่านเรื่อย ๆ
อนาคตทั้งคู่คงมีเวลาให้กันน้อยลงตัวไม่ติดกันอย่างที่ผ่านมา
แต่เราเชื่อว่าความรักของทั้งคู่ไม่จืดจางไม่ตามกาลเวลาแน่ ๆ
ไม่เคยรู้มาก่อนว่า เวลาควายอยู่กับแรดแล้วจะน่ารักอย่างนี้
คู่อื่นก็กว่าจะรักเราก็ลุ้นทุกคู่
บลูพายก็ต้องผ่านความเจ็บปวดที่ทั้งคู่มอบให้กันก่อนกว่าจะเข้าใจกันและกัน
ไม่เคยชอบ 3P แต่เราเชียร์โอมอาร์มโคตร ๆ
เจย์กับหวายจะอยู่สถานะไหนเราไม่สน ขอแค่ให้อยู่ด้วยกันตลอดไปจนตายจาก
อีกคู่ที่เราจิ้นเราลุ้นแต่มันไม่มีวี่แววเลย พี่วอร์มกับโมนิค เราคิดว่าเค้าเหมาะกันนะ คนเขียนสนองนี๊ดเราหน่อยได้ไหม :katai2-1:
ขอบคุณทุกคู่ทุกคี่ พี่ไผ่หน้านิ่ง♥น้องฝิ่นหน้าหยิ่ง บลู♥พาย เป๊ป♥ออย เจย์♥หวาย โอม♥อาร์ม♥ต้า
รวมทั้งอีนี่อีนั่น ที่ทำให้นิยายเรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก 5 5 5
:L2:
-
รอเจย์หวายได้กัน :sad4: :o12:555555555555555555555555555555555
-
น่ารัก :-[
-
น่าอ่านจังค่ะ มาร์คไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน
-
ไม่มีอะไรมากแค่อยากบอกว่าชอบรูปนี้ เห็นแล้วนึกถึงพี่ไผ่ ที่มีอยู่ตอนหนึ่ง อีหนูฝิ่นมันบอกว่าตั้งแต่สึกมา คุณสามีไว้ผมยาว ไว้หนวดไว้เคราไซ้แล้วมันส์ดี login ดูนะว่าแซ่บไหม :haun4: ส่วนเรื่อง พลิกรักฯ รอหน่อยนะ เร่งเคลียร์งานก่อน ขอโทษนะที่ให้รอ :กอด1:
[attachment deleted by admin]
-
อุ๊ยตายอุ๊ยตายอุ๊ยตาย พี่ไผ่~~~ คิดฮอดหลายเด้อค่ะ :impress2:
-
เห็นรูปแล้วพาให้อยากถูกไซ้บ้าง :haun4: แต่ก่อนโดนไซ้ก็ถูกหนูฝิ่น :z6:
-
ไซ้แล้วมันจักกะจี้ปนสยิวใช่ไหมน้องฝิ่น :impress2:
-
คิดถึงอยากอ่านอีก
-
ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
พอเริ่มอ่านตอนแรกรู้สึกแบบชอบมากอ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งแบบ
โอ๊ยยยยยยยยยยย
โครตชอบบบบบ
แบบรู้สึกพลาดมากที่เพิ่งเจอเรื่องนี้อ่ะ
แบบมันใช่
รักเรื่องนี้จริงๆ
แบบน้องฝิ่นยิ่งโครตชอบบบบบบบบบบบบบบบ
อิพี่ไผ่ก็แบบ
อร๊ากกกกกกกกกก
อยากได้
ยิ่งตอนหวานกันแล้วแทนกันด้วยน้องกับพี่น่ะ
ขอลาตายเลยอ่ะ
:heaven :heaven :heaven
อ่านแล้วเพลินมากอ่ะ
สนุกจริงๆ
ยิ้ม หัวเราะ เขิน
ชอบตัวละครทุกตัวเลยอ่ะ
สุดยอดจริงๆ
ให้เป็นเรื่องในดวงใจเลย
ตอนวันเกิดน้องฝิ่นแอบน้ำตาซึมเบาๆ
ชอบมากจริงๆเรื่องนี้
รักเลย
:กอด1: :mew1:
ขอบคุณที่ได้แต่งนิยายสนุกแบบนี้มาให้ได้อ่านนะคะ
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ บรรยายมันส์มาก ได้อารมณ์สุดๆ คิดถึงเรื่องนี้ :mew1: o13 :katai2-1:
-
:pighaun: ชอบๆ พึ่งมีโอกาสได้มาอ่าน สนุกมาก น่าร๊ากกกกก ทั้งฝิ่น ทั้งพี่ไผ่ :o8:
-
เรื่องนี้อ่านกี่รอบๆ ก็สนุกเหมือนเดิม เวลาเบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ หรือขาดแรงบันดาลใจในนิยายตัวเอง ก็จะเข้ามาอ่านเสมอ รักพี่ไผ่กับน้องฝิ่นนะจ๊ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
รักมากมาย
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก
พี่ไผ่ น้องฝิ่น คือลงตัวมากๆๆๆๆๆ :mew1:
-
พีโรโมนอัณฑะแมนออกจะโชย :m20: คิดได้ไงเนี่ยยยยย :pigha2:
-
พี่ไผ่ กะ น้องฝิ่น น่ารักจริง :-[
ชอบจังๆ :m3: :m3:
-
หวานกันขนาดนี้ :m1: จะมีมาม่าเปล่า :m21:
-
รักกัน งอนกัน ได้กัน ชอบบบบบบบ :hao6: :hao6:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก พี่ไผ่น้องฝิ่น :กอด1: :กอด1:
-
ไม่เอามาม่า :serius2: ถอดปลั๊กกาต้มน้ำแล้ว :z1:
-
หวานกันจัง :o8: :o8: มดเต็มหน้าจอเลย :m1: :m1:
-
ช่างแม้นเป็นตาฮักตาซังแท้ อินางฝิ่นกับบักหำไผ่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o8: :o8: เขิลแทนอินางฝิ่น
จิ้นคิดว่าเป็นตัวเอง :hao7: :hao7:
-
นี่...ว่ามั๊ยนังชะเอมมันน้ำนิ่งไหลลึกนะว่าป่ะ :m26:
เดี๋ยวสักพักต้องออกลายแน่เลยแก o18
-
นังชะเอมใช่อย่างที่คิดจริง :angry2: ทำไมซื้อหวยถึงไม่ถูกแบบนี้ว่ะ :fire:
-
ชะเอมทำตัว :fcuk: ซะจริงๆ
-
อ่านหลายรอบมาก อ่านกี่ทีก็ชอบ
-
o22 เรื่องแรกที่เขียน แต่งมาได้สนุกขนาดนี้ สุดยอดดดดดดดดดดดด o13 o13
-
:o8: อยากมีรักแบบเบาๆอย่างงี้มั่งจัง :oni1: :oni1:
[/color][/color]
-
สนุกมากๆๆๆๆๆๆ
บรรยายไม่หมดเลยค่ะ เราใช้เวลาเกือบ3 วันในการตามอ่านเรื่องนี้
สนุกจนไม่อยากให้จบเลยค่ะ เหมือนได้ตามอ่านชีวิตเพื่อนๆกลุ่มนึงจนอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
เรียกว่าพออ่านจบ ต้องรีบไปซื้อหนุงสือมาอ่านสะสมอีกค่ะ :hao3:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ
-
เป็นตาแพงแท่คู่หนิ :m3: :m3: :m3:
[/size][/color]
-
:o8: :o8: พายบลูเบอรี่ o13 o13
-
อ่านคู่นี้ทีไร ก็อมยิ้มทุกที :m1: :m1: ความรักทำให้โลกสวยเนอะ o4 รักกันๆ :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ :กอด1: :pig4:
-
:mew2: เราหาคำพูดมาบรรยายความรู้สึกเรื่องนี้ไม่ถูกเลย
แต่มันจะเป็นเรื่องในใจเราตลอดไปค่ะ มันดีไปทุกอย่าง
ไม่ดราม่า ไม่น่าเบื่อ ยาวสะใจอ่านได้เรื่อยๆ
ขอบคุณจริงๆค่ะที่สร้างนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมา
รักมาก ไม่อยากให้จบเลย :hao5:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน แบบว่าตอนนั้นพลาดเรื่องนี้ไปไงยังไงอ่ะ
อ่านได้หนังสือมากกกกกกกกกกกก
ตอนนี้เจอเวปสั่งหนังสือล่ะ เสร็จเรา อิอิ
ขอบคุณนักเขียนที่เขียนนิยายดีๆที่น่ารักให้อ่านนะค่ะ
-
โอ้ว พี่ไผ่หล่อกระชากใจแม่ยกมาก
ดูรูปแล้ว คิดถึงน้องฝิ่น คงต้องกลับไปอ่านอีกรอบแล้วล่ะ
-
อ่านจบจะน่ารักจัง....
-
อ่านไปสามรอบก็สนุกทุกรอบ555
-
จินตนาการบุคลิกไพ่แล้ว นึกถึง วี วีรภาพ เลย หล่อๆ เข้มๆ คมๆ
-
เย้ อ่านจบแล้วววว ทุกคนน่ารักมากๆ เลย
พี่ไผ่กะน้องฝิ่นก็สวีทกันตลอดเวลา อิจฉามากกกก
ขอบคุณคนเขียนนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่าน
:mew1: :mew1:
-
[size=24pt]น่ารักมากือ่านจนแทบไม่ได้นอน ชอบสุดๆ ตามอ่านจนถึงเรื่องปล้นร้ายเลยทีเดียว แต่งดี ฟินมาก[/size]
-
:katai2-1: อ่านอีกรอบ เรื่องนี้ hot เหมือนกันนะคะ ได้ 1 ล้าน view ป้ะอ่ะ คนอ่าน :mc4:
-
:o8: :o8: :o8: :impress2: :-[
กลับมาอ่านอีกรอบก็ชอบบบบบบบ
-
ชอบบบบบ ชอบบบบบ
ทุกตอนเลยยย
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลยอ่า
-
ขออนุญาตแปะสารบัญค่ะ :pig4: (ยังอ่านถึงตอนที่ 52 เองค่ะมันเริ่มจะข้ามหลายหน้าเลยแอบทำสารบัญแปะนะคะ)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1905878#msg1905878) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1906264#msg1906264), ตอนที่ 3-4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1907394#msg1907394), ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1910409#msg1910409), ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1911869#msg1911869), ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1913171#msg1913171), ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1914565#msg1914565), ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1915874#msg1915874), ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917197#msg1917197), ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917647#msg1917647), ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1920293#msg1920293), ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1921465#msg1921465), ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1922835#msg1922835), ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1924307#msg1924307), ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1927278#msg1927278), ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1935296#msg1935296), ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1937787#msg1937787), ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1944254#msg1944254), ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1947648#msg1947648), ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1950283#msg1950283), ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1952138#msg1952138), ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1958116#msg1958116), ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1961150#msg1961150), ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1968571#msg1968571), ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1972745#msg1972745), ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1975201#msg1975201), ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1978387#msg1978387), ตอนที่ 29-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1981556#msg1981556), ตอนที่ 29-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986488#msg1986488), ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986967#msg1986967), ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1990050#msg1990050), ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1991449#msg1991449), ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1993012#msg1993012), ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1999159#msg1999159), ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2002737#msg2002737), ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2007297#msg2007297), ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2011803#msg2011803), ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2015087#msg2015087), ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2019983#msg2019983), ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2024973#msg2024973), ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2028469#msg2028469), ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2031893#msg2031893), ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2037646#msg2037646), ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2042490#msg2042490), ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2047013#msg2047013), ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2051618#msg2051618), ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2054853#msg2054853), ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2058814#msg2058814), ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2061925#msg2061925), ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2066163#msg2066163), ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2069454#msg2069454), ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2072236#msg2072236), ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2074709#msg2074709), ตอนที่ 54 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077101#msg2077101), ตอนที่ 54 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077290#msg2077290), ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2080670#msg2080670), ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2082415#msg2082415), ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2084589#msg2084589), ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2091985#msg2091985), ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2095691#msg2095691), ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2098729#msg2098729), ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2102393#msg2102393), ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2106475#msg2106475), ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2109882#msg2109882), ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2112827#msg2112827), ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2116800#msg2116800), ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2120129#msg2120129), ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2123853#msg2123853), ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2127284#msg2127284), ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2135166#msg2135166), ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2139579#msg2139579), ตอนที่ 71 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2143567#msg2143567), ตอนที่ 72 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2148030#msg2148030), ตอนที่ 73 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2152109#msg2152109), ตอนที่ 73 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2153096#msg2153096), ตอนที่ 74 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2157607#msg2157607), ตอนที่ 75 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2162085#msg2162085), ตอนที่ 76 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2168134#msg2168134), ตอนที่ 77 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2174272#msg2174272), ตอนที่ 78 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2179193#msg2179193), ตอนที่ 79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2183923#msg2183923), ตอนที่ 80 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2190234#msg2190234), ตอนที่ 81 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2200198#msg2200198), ตอนที่ 82 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2205695#msg2205695), ตอนที่ 83 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2211270#msg2211270), ตอนที่ 84 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2215126#msg2215126), ตอนที่ 85 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2225909#msg2225909), ตอนที่ 86 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2233227#msg2233227), ตอนที่ 87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2237963#msg2237963), ตอนที่ 88 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2241766#msg2241766), ตอนที่ 89 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2244831#msg2244831), ตอนที่ 90 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2255078#msg2255078), ตอนที่ 91 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2259313#msg2259313), ตอนที่ 92 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2269221#msg2269221), ตอนที่ 93 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2276855#msg2276855), ตอนที่ 94 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2283475#msg2283475), ตอนที่ 95 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2288272#msg2288272), ตอนจบ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297238#msg2297238), ตอนจบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297280#msg2297280), ตอนพิเศษวันแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2086863#msg2086863), ตอนพิเศษหนึ่งวันของคนรักกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2194607#msg2194607), ตอนพิเศษอีพ่อแอนด์แด๊ดดี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2220628#msg2220628), ตอนพิเศษตรุษไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2291715#msg2291715), ตอนพิเศษอนุโมทนา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2302231#msg2302231), ตอนพิเศษคุณน้องเหวี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2316471#msg2316471), ตอนพิเศษคุณน้องงี่เง่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2323024#msg2323024), ตอนพิเศษกำลังใจ&ฉลอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2328783#msg2328783), ตอนพิเศษทักทาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2379703#msg2379703), ตอนพิเศษฐานทัพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2420015#msg2420015), ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2537758#msg2537758), ตอนพิเศษชิว-ชิวคุณพี่คุณน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2575906#msg2575906), ตอนพิเศษควันหลงสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2681361#msg2681361), ตอนพิเศษออกกำลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2768561#msg2768561)
-
ขออนุญาตแปะสารบัญค่ะ :pig4: (ยังอ่านถึงตอนที่ 52 เองค่ะมันเริ่มจะข้ามหลายหน้าเลยแอบทำสารบัญแปะนะคะ)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1905878#msg1905878) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1906264#msg1906264), ตอนที่ 3-4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1907394#msg1907394), ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1910409#msg1910409), ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1911869#msg1911869), ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1913171#msg1913171), ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1914565#msg1914565), ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1915874#msg1915874), ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917197#msg1917197), ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917647#msg1917647), ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1920293#msg1920293), ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1921465#msg1921465), ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1922835#msg1922835), ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1924307#msg1924307), ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1927278#msg1927278), ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1935296#msg1935296), ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1937787#msg1937787), ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1944254#msg1944254), ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1947648#msg1947648), ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1950283#msg1950283), ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1952138#msg1952138), ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1958116#msg1958116), ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1961150#msg1961150), ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1968571#msg1968571), ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1972745#msg1972745), ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1975201#msg1975201), ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1978387#msg1978387), ตอนที่ 29-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1981556#msg1981556), ตอนที่ 29-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986488#msg1986488), ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986967#msg1986967), ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1990050#msg1990050), ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1991449#msg1991449), ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1993012#msg1993012), ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1999159#msg1999159), ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2002737#msg2002737), ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2007297#msg2007297), ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2011803#msg2011803), ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2015087#msg2015087), ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2019983#msg2019983), ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2024973#msg2024973), ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2028469#msg2028469), ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2031893#msg2031893), ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2037646#msg2037646), ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2042490#msg2042490), ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2047013#msg2047013), ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2051618#msg2051618), ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2054853#msg2054853), ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2058814#msg2058814), ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2061925#msg2061925), ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2066163#msg2066163), ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2069454#msg2069454), ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2072236#msg2072236), ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2074709#msg2074709), ตอนที่ 54 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077101#msg2077101), ตอนที่ 54 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077290#msg2077290), ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2080670#msg2080670), ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2082415#msg2082415), ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2084589#msg2084589), ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2091985#msg2091985), ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2095691#msg2095691), ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2098729#msg2098729), ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2102393#msg2102393), ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2106475#msg2106475), ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2109882#msg2109882), ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2112827#msg2112827), ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2116800#msg2116800), ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2120129#msg2120129), ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2123853#msg2123853), ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2127284#msg2127284), ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2135166#msg2135166), ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2139579#msg2139579), ตอนที่ 71 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2143567#msg2143567), ตอนที่ 72 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2148030#msg2148030), ตอนที่ 73 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2152109#msg2152109), ตอนที่ 73 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2153096#msg2153096), ตอนที่ 74 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2157607#msg2157607), ตอนที่ 75 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2162085#msg2162085), ตอนที่ 76 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2168134#msg2168134), ตอนที่ 77 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2174272#msg2174272), ตอนที่ 78 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2179193#msg2179193), ตอนที่ 79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2183923#msg2183923), ตอนที่ 80 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2190234#msg2190234), ตอนที่ 81 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2200198#msg2200198), ตอนที่ 82 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2205695#msg2205695), ตอนที่ 83 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2211270#msg2211270), ตอนที่ 84 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2215126#msg2215126), ตอนที่ 85 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2225909#msg2225909), ตอนที่ 86 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2233227#msg2233227), ตอนที่ 87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2237963#msg2237963), ตอนที่ 88 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2241766#msg2241766), ตอนที่ 89 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2244831#msg2244831), ตอนที่ 90 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2255078#msg2255078), ตอนที่ 91 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2259313#msg2259313), ตอนที่ 92 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2269221#msg2269221), ตอนที่ 93 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2276855#msg2276855), ตอนที่ 94 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2283475#msg2283475), ตอนที่ 95 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2288272#msg2288272), ตอนจบ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297238#msg2297238), ตอนจบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297280#msg2297280), ตอนพิเศษวันแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2086863#msg2086863), ตอนพิเศษหนึ่งวันของคนรักกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2194607#msg2194607), ตอนพิเศษอีพ่อแอนด์แด๊ดดี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2220628#msg2220628), ตอนพิเศษตรุษไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2291715#msg2291715), ตอนพิเศษอนุโมทนา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2302231#msg2302231), ตอนพิเศษคุณน้องเหวี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2316471#msg2316471), ตอนพิเศษคุณน้องงี่เง่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2323024#msg2323024), ตอนพิเศษกำลังใจ&ฉลอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2328783#msg2328783), ตอนพิเศษทักทาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2379703#msg2379703), ตอนพิเศษฐานทัพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2420015#msg2420015), ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2537758#msg2537758), ตอนพิเศษชิว-ชิวคุณพี่คุณน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2575906#msg2575906), ตอนพิเศษควันหลงสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2681361#msg2681361), ตอนพิเศษออกกำลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2768561#msg2768561)
ขอบพระคุณมากๆนะครับ กำลังเริ่มอ่านพอดีเลย o13 :mew1: :katai2-1:
-
อ่านจบแล้ววววว สนุกมาก ฟินมาก ที่ฟินที่สุดที่ไม่ต้องกินมาม่าให้ท้องอืดนี่หละค่ะ แถมทุกคนในเรื่องทำให้เราตกหลุมรักซ้ำๆหาทางขึ้นไม่เจอแล้ววววว
-
อ๊ากกกกสนุกมากกกจริงๆ เรากลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลย
:mew1: :mew1:
-
ขออนุญาตแปะสารบัญค่ะ :pig4: (ยังอ่านถึงตอนที่ 52 เองค่ะมันเริ่มจะข้ามหลายหน้าเลยแอบทำสารบัญแปะนะคะ)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1905878#msg1905878) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1906264#msg1906264), ตอนที่ 3-4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1907394#msg1907394), ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1910409#msg1910409), ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1911869#msg1911869), ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1913171#msg1913171), ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1914565#msg1914565), ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1915874#msg1915874), ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917197#msg1917197), ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917647#msg1917647), ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1920293#msg1920293), ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1921465#msg1921465), ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1922835#msg1922835), ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1924307#msg1924307), ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1927278#msg1927278), ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1935296#msg1935296), ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1937787#msg1937787), ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1944254#msg1944254), ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1947648#msg1947648), ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1950283#msg1950283), ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1952138#msg1952138), ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1958116#msg1958116), ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1961150#msg1961150), ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1968571#msg1968571), ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1972745#msg1972745), ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1975201#msg1975201), ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1978387#msg1978387), ตอนที่ 29-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1981556#msg1981556), ตอนที่ 29-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986488#msg1986488), ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986967#msg1986967), ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1990050#msg1990050), ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1991449#msg1991449), ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1993012#msg1993012), ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1999159#msg1999159), ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2002737#msg2002737), ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2007297#msg2007297), ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2011803#msg2011803), ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2015087#msg2015087), ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2019983#msg2019983), ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2024973#msg2024973), ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2028469#msg2028469), ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2031893#msg2031893), ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2037646#msg2037646), ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2042490#msg2042490), ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2047013#msg2047013), ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2051618#msg2051618), ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2054853#msg2054853), ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2058814#msg2058814), ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2061925#msg2061925), ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2066163#msg2066163), ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2069454#msg2069454), ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2072236#msg2072236), ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2074709#msg2074709), ตอนที่ 54 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077101#msg2077101), ตอนที่ 54 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077290#msg2077290), ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2080670#msg2080670), ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2082415#msg2082415), ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2084589#msg2084589), ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2091985#msg2091985), ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2095691#msg2095691), ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2098729#msg2098729), ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2102393#msg2102393), ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2106475#msg2106475), ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2109882#msg2109882), ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2112827#msg2112827), ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2116800#msg2116800), ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2120129#msg2120129), ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2123853#msg2123853), ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2127284#msg2127284), ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2135166#msg2135166), ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2139579#msg2139579), ตอนที่ 71 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2143567#msg2143567), ตอนที่ 72 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2148030#msg2148030), ตอนที่ 73 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2152109#msg2152109), ตอนที่ 73 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2153096#msg2153096), ตอนที่ 74 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2157607#msg2157607), ตอนที่ 75 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2162085#msg2162085), ตอนที่ 76 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2168134#msg2168134), ตอนที่ 77 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2174272#msg2174272), ตอนที่ 78 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2179193#msg2179193), ตอนที่ 79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2183923#msg2183923), ตอนที่ 80 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2190234#msg2190234), ตอนที่ 81 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2200198#msg2200198), ตอนที่ 82 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2205695#msg2205695), ตอนที่ 83 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2211270#msg2211270), ตอนที่ 84 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2215126#msg2215126), ตอนที่ 85 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2225909#msg2225909), ตอนที่ 86 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2233227#msg2233227), ตอนที่ 87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2237963#msg2237963), ตอนที่ 88 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2241766#msg2241766), ตอนที่ 89 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2244831#msg2244831), ตอนที่ 90 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2255078#msg2255078), ตอนที่ 91 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2259313#msg2259313), ตอนที่ 92 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2269221#msg2269221), ตอนที่ 93 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2276855#msg2276855), ตอนที่ 94 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2283475#msg2283475), ตอนที่ 95 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2288272#msg2288272), ตอนจบ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297238#msg2297238), ตอนจบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297280#msg2297280), ตอนพิเศษวันแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2086863#msg2086863), ตอนพิเศษหนึ่งวันของคนรักกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2194607#msg2194607), ตอนพิเศษอีพ่อแอนด์แด๊ดดี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2220628#msg2220628), ตอนพิเศษตรุษไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2291715#msg2291715), ตอนพิเศษอนุโมทนา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2302231#msg2302231), ตอนพิเศษคุณน้องเหวี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2316471#msg2316471), ตอนพิเศษคุณน้องงี่เง่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2323024#msg2323024), ตอนพิเศษกำลังใจ&ฉลอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2328783#msg2328783), ตอนพิเศษทักทาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2379703#msg2379703), ตอนพิเศษฐานทัพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2420015#msg2420015), ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2537758#msg2537758), ตอนพิเศษชิว-ชิวคุณพี่คุณน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2575906#msg2575906), ตอนพิเศษควันหลงสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2681361#msg2681361), ตอนพิเศษออกกำลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2768561#msg2768561)
ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค่ะ ที่ทำให้ :pig4: :กอด1: :L1:
-
ขออนุญาตแปะสารบัญค่ะ :pig4: (ยังอ่านถึงตอนที่ 52 เองค่ะมันเริ่มจะข้ามหลายหน้าเลยแอบทำสารบัญแปะนะคะ)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1905878#msg1905878) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1906264#msg1906264), ตอนที่ 3-4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1907394#msg1907394), ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1910409#msg1910409), ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1911869#msg1911869), ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1913171#msg1913171), ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1914565#msg1914565), ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1915874#msg1915874), ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917197#msg1917197), ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917647#msg1917647), ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1920293#msg1920293), ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1921465#msg1921465), ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1922835#msg1922835), ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1924307#msg1924307), ตอนที่ 16 (http://http:/ค/www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1927278#msg1927278), ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1935296#msg1935296), ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1937787#msg1937787), ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1944254#msg1944254), ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1947648#msg1947648), ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1950283#msg1950283), ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1952138#msg1952138), ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1958116#msg1958116), ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1961150#msg1961150), ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1968571#msg1968571), ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1972745#msg1972745), ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1975201#msg1975201), ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1978387#msg1978387), ตอนที่ 29-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1981556#msg1981556), ตอนที่ 29-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986488#msg1986488), ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986967#msg1986967), ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1990050#msg1990050), ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1991449#msg1991449), ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1993012#msg1993012), ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1999159#msg1999159), ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2002737#msg2002737), ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2007297#msg2007297), ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2011803#msg2011803), ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2015087#msg2015087), ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2019983#msg2019983), ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2024973#msg2024973), ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2028469#msg2028469), ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2031893#msg2031893), ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2037646#msg2037646), ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2042490#msg2042490), ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2047013#msg2047013), ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2051618#msg2051618), ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2054853#msg2054853), ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2058814#msg2058814), ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2061925#msg2061925), ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2066163#msg2066163), ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2069454#msg2069454), ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2072236#msg2072236), ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2074709#msg2074709), ตอนที่ 54 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077101#msg2077101), ตอนที่ 54 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077290#msg2077290), ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2080670#msg2080670), ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2082415#msg2082415), ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2084589#msg2084589), ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2091985#msg2091985), ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2095691#msg2095691), ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2098729#msg2098729), ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2102393#msg2102393), ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2106475#msg2106475), ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2109882#msg2109882), ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2112827#msg2112827), ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2116800#msg2116800), ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2120129#msg2120129), ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2123853#msg2123853), ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2127284#msg2127284), ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2135166#msg2135166), ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2139579#msg2139579), ตอนที่ 71 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2143567#msg2143567), ตอนที่ 72 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2148030#msg2148030), ตอนที่ 73 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2152109#msg2152109), ตอนที่ 73 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2153096#msg2153096), ตอนที่ 74 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2157607#msg2157607), ตอนที่ 75 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2162085#msg2162085), ตอนที่ 76 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2168134#msg2168134), ตอนที่ 77 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2174272#msg2174272), ตอนที่ 78 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2179193#msg2179193), ตอนที่ 79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2183923#msg2183923), ตอนที่ 80 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2190234#msg2190234), ตอนที่ 81 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2200198#msg2200198), ตอนที่ 82 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2205695#msg2205695), ตอนที่ 83 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2211270#msg2211270), ตอนที่ 84 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2215126#msg2215126), ตอนที่ 85 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2225909#msg2225909), ตอนที่ 86 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2233227#msg2233227), ตอนที่ 87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2237963#msg2237963), ตอนที่ 88 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2241766#msg2241766), ตอนที่ 89 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2244831#msg2244831), ตอนที่ 90 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2255078#msg2255078), ตอนที่ 91 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2259313#msg2259313), ตอนที่ 92 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2269221#msg2269221), ตอนที่ 93 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2276855#msg2276855), ตอนที่ 94 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2283475#msg2283475), ตอนที่ 95 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2288272#msg2288272), ตอนจบ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297238#msg2297238), ตอนจบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297280#msg2297280), ตอนพิเศษวันแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2086863#msg2086863), ตอนพิเศษหนึ่งวันของคนรักกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2194607#msg2194607), ตอนพิเศษอีพ่อแอนด์แด๊ดดี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2220628#msg2220628), ตอนพิเศษตรุษไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2291715#msg2291715), ตอนพิเศษอนุโมทนา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2302231#msg2302231), ตอนพิเศษคุณน้องเหวี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2316471#msg2316471), ตอนพิเศษคุณน้องงี่เง่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2323024#msg2323024), ตอนพิเศษกำลังใจ&ฉลอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2328783#msg2328783), ตอนพิเศษทักทาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2379703#msg2379703), ตอนพิเศษฐานทัพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2420015#msg2420015), ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2537758#msg2537758), ตอนพิเศษชิว-ชิวคุณพี่คุณน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2575906#msg2575906), ตอนพิเศษควันหลงสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2681361#msg2681361), ตอนพิเศษออกกำลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2768561#msg2768561)
อ่านง่ายด้วย เวลอ่านซ้ำๆๆๆๆๆ :katai2-1:
-
อ่านเรื่องนี้มานานมากก อ่านมันซ้ำๆเวลาว่างๆ รักน้องฝิ่นกับพี่ไผ่มากเลย รู้สึกผูกพัน ประทับใจทุกอย่างในเรื่องนี้ทั้งความรักของน้องฝิ่นกับพี่ไผ่แล้วก็ความรักระหว่างเพื่อนๆ คือดี ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะสำหรับนิยายดีๆแบบนี้
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก :mew1:
-
เบาหวานเข้าตา เลือดหมดตัว กับคู่ไผ่ฝิ่น :pighaun: ส่วนเอมเราว่า เห็นนางเงียบๆแรดเพียบนะค่ะ แน่ๆ งานนี้มีจิกหัวตบแน่ค่ะถ้าคิดจะงาบพี่ไผ่ :z6:
-
ช่วงล่างพังหมดแน่เลยฝิ่นลูก ก็นะ เจอลำไผ่นิเนอะ หุหุหุ :haun4: :haun4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ เขิลลลลลลจังเลย น้องฝิ่น พี่ไผ่
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
อีน้องนีเกรซ เดี๋ยวได้โดนซักที :z6: นุ้งพายจ๋าสู้สู้นะลูก เราต้องผ่านมันไปให้ได้ :3123:
-
บอกแล้วงานนี้ต้องตบอย่างเดียวค่ะ นังเอม ทำเป็น :z6: :z6: :z6:
-
ผัวเมียคู่นี้หวานมากกกกก หวานจนน้ำตาลเต็มเตียงแล้ว
-
สะจายยยยยย นังชะนีเอม :z6: หนูฝิ่นดีมาลูก o13
-
เขินอายจังเลยกับฉากเข้าด้ายเข้าเข็ม อิอิอิ จริงจริ๊งงงงงง :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4: :haun4: :z1:
-
:pighaun: :pighaun: :oo1: :oo1: :jul1: :jul1: :ha หวานปนหื่นเบาๆ อิอิอิo7: :hao7: :hao7:
-
จุดพลุฉลอง ในที่สุดบลูก็ได้กินพายเสียที อร๊ายยยยย :mc4: :mc4: :mc4:
-
สะจาย อีป้าโบรินนนนนนน :katai2-1: :katai2-1:
-
3P อ่ะแกรรรร :-[ :-[ :-[
-
เป๊ะออย เข้ากัน คนนึงมึน คนนึงหื่น อิอิอิ บลูพาย นึกว่าจะเจอศึกหนักซะและ และคู่จิ้นเจย์หวาย ก็ฮาได้อีก คู่หวานเว่อร์ ต้องไผ่ฝิ่นเท่านั้นจ๊ะ ส่วน3Pก็ยังน่าแกล้งต้าเหมือนเดิม อิอิอิ
-
มาอ่านเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ได้นับแล้ว...
-
อิจต้าเบาๆแบบนี้ต้าขอสองงงงงง 3P :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun:
-
ไผ่ฝิ่น รักจริงๆให้ดิ้นตายเถอะ
-
พายสอดไส้บลูเบอรี่ อร่อยมากกกกกก :pighaun: :pighaun: :pighaun: :z1: :z1:
-
คู่จิ้น ฟินเฟ่อร์ เจย์หวาย 555++++ น่ารักอ่ะ มิตรภาพของ (เพื่อน)ที่รัก :mew1: :mew1:
-
:sad11: :sad11: จบแบบมันเศร้าแบบซึ้งอ่ะ ความรักที่ไม่รู้ว่าจริงๆในโลกของเพศที่สามจะสวยงามแบบนี้มั้ย แต่เราเชื่อว่ามันต้องมีจริง ในชีวิตปัจจุบัน เราเป็นผู้หญิงที่บางครั้งต้องยอมรับว่าอิจฉาการเอาใจใส่และดูแลกันของคู่รักชายชายบางคู่เลยหล่ะ ไผ่ฝิ่น :กอด1: :กอด1: รักรัก
-
ปลื้มใจ อ่านตอนนี้ก็เหมือนนึกย้อนไปของเรื่องตัวเอง ที่ครั้งนึงก็ได้ร่วมงานบุญของแฟนตัวเองเช่นกัน ความรู้สึกเหมือนฝิ่นเลยคือ ปลาบปลื้มใจจริงๆ มีความสุขอิ่มเอมใจมาก o13
-
คิดถึงไผ่ฝิ่น บลูพาย โอมอาร์มต้า เป๊ปออย และคู่จิ้นเจย์หวายยยยย :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณมากกกกกกก สำหรับนิยายสนุกๆแบบ มีความสุขในการมากๆๆจริงๆค่ะ เป็นกำลังใจให้และจะติอตามต่อไปทุกเรื่องนะค่ะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน น่ารักจัง ชอบทุกคู่เลย :mew1: :mew1: :impress2:
-
ขออนุญาตแปะสารบัญค่ะ :pig4: (ยังอ่านถึงตอนที่ 52 เองค่ะมันเริ่มจะข้ามหลายหน้าเลยแอบทำสารบัญแปะนะคะ)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1905878#msg1905878) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1906264#msg1906264), ตอนที่ 3-4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1907394#msg1907394), ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1910409#msg1910409), ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1911869#msg1911869), ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1913171#msg1913171), ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1914565#msg1914565), ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1915874#msg1915874), ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917197#msg1917197), ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1917647#msg1917647), ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1920293#msg1920293), ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1921465#msg1921465), ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1922835#msg1922835), ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1924307#msg1924307), ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1927278#msg1927278), ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1935296#msg1935296), ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1937787#msg1937787), ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1944254#msg1944254), ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1947648#msg1947648), ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1950283#msg1950283), ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1952138#msg1952138), ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1958116#msg1958116), ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1961150#msg1961150), ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1968571#msg1968571), ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1972745#msg1972745), ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1975201#msg1975201), ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1978387#msg1978387), ตอนที่ 29-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1981556#msg1981556), ตอนที่ 29-2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986488#msg1986488), ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1986967#msg1986967), ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1990050#msg1990050), ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1991449#msg1991449), ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1993012#msg1993012), ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg1999159#msg1999159), ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2002737#msg2002737), ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2007297#msg2007297), ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2011803#msg2011803), ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2015087#msg2015087), ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2019983#msg2019983), ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2024973#msg2024973), ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2028469#msg2028469), ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2031893#msg2031893), ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2037646#msg2037646), ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2042490#msg2042490), ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2047013#msg2047013), ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2051618#msg2051618), ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2054853#msg2054853), ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2058814#msg2058814), ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2061925#msg2061925), ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2066163#msg2066163), ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2069454#msg2069454), ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2072236#msg2072236), ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2074709#msg2074709), ตอนที่ 54 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077101#msg2077101), ตอนที่ 54 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2077290#msg2077290), ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2080670#msg2080670), ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2082415#msg2082415), ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2084589#msg2084589), ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2091985#msg2091985), ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2095691#msg2095691), ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2098729#msg2098729), ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2102393#msg2102393), ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2106475#msg2106475), ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2109882#msg2109882), ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2112827#msg2112827), ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2116800#msg2116800), ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2120129#msg2120129), ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2123853#msg2123853), ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2127284#msg2127284), ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2135166#msg2135166), ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2139579#msg2139579), ตอนที่ 71 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2143567#msg2143567), ตอนที่ 72 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2148030#msg2148030), ตอนที่ 73 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2152109#msg2152109), ตอนที่ 73 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2153096#msg2153096), ตอนที่ 74 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2157607#msg2157607), ตอนที่ 75 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2162085#msg2162085), ตอนที่ 76 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2168134#msg2168134), ตอนที่ 77 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2174272#msg2174272), ตอนที่ 78 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2179193#msg2179193), ตอนที่ 79 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2183923#msg2183923), ตอนที่ 80 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2190234#msg2190234), ตอนที่ 81 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2200198#msg2200198), ตอนที่ 82 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2205695#msg2205695), ตอนที่ 83 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2211270#msg2211270), ตอนที่ 84 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2215126#msg2215126), ตอนที่ 85 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2225909#msg2225909), ตอนที่ 86 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2233227#msg2233227), ตอนที่ 87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2237963#msg2237963), ตอนที่ 88 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2241766#msg2241766), ตอนที่ 89 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2244831#msg2244831), ตอนที่ 90 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2255078#msg2255078), ตอนที่ 91 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2259313#msg2259313), ตอนที่ 92 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2269221#msg2269221), ตอนที่ 93 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2276855#msg2276855), ตอนที่ 94 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2283475#msg2283475), ตอนที่ 95 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2288272#msg2288272), ตอนจบ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297238#msg2297238), ตอนจบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2297280#msg2297280), ตอนพิเศษวันแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2086863#msg2086863), ตอนพิเศษหนึ่งวันของคนรักกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2194607#msg2194607), ตอนพิเศษอีพ่อแอนด์แด๊ดดี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2220628#msg2220628), ตอนพิเศษตรุษไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2291715#msg2291715), ตอนพิเศษอนุโมทนา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2302231#msg2302231), ตอนพิเศษคุณน้องเหวี่ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2316471#msg2316471), ตอนพิเศษคุณน้องงี่เง่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2323024#msg2323024), ตอนพิเศษกำลังใจ&ฉลอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2328783#msg2328783), ตอนพิเศษทักทาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2379703#msg2379703), ตอนพิเศษฐานทัพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2420015#msg2420015), ตอนพิเศษครอบครัวสุขสันต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2537758#msg2537758), ตอนพิเศษชิว-ชิวคุณพี่คุณน้อง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2575906#msg2575906), ตอนพิเศษควันหลงสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2681361#msg2681361), ตอนพิเศษออกกำลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32312.msg2768561#msg2768561)
ขอบพระคุณมากๆนะครับ กำลังเริ่มอ่านพอดีเลย o13 :mew1: :katai2-1:
-
:hao3: อ่านจบแล้วจร้า ขอบคุณมากนะสนุกมาเลย
-
o13
-
กลับมาอ่านกี่ทีก็ชอบบบบบบเหมือนเดิม :mew1:
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม :o8: :L2:
-
พี่ไผ่ น้องฝิ่น ทั้งหื่นทั้งน่ารัก
อ่านวนไปสิ ~
ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ
:bye2:
-
:pig4: :pig4:
-
ไม่รู้จะบอกว่า รอบที่เท่าไหร่ ว่างก็หยิบอ่านตลอด มาอัพสั้นๆให้หายคิดถึงบ้างสิ พี่ไผ่ น้องฝิ่น บลูพาย คู่จิ้นเจย์หวาย ต้าร์กับสองปั๋วแฝด ออยเป๊บ อุ้ย เกือบลืม หมอกกับเจฟฟี่ คิดฮอดเด้อ :กอด1:
-
อยากให้มีตอนพิเศษจัง คิดถึงทุกคนเลย
:-[
-
อ่านอีก ก็ชอบอีกกก ฮืออออ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
T^T รักเรื่องนี้มากๆ ตัวละครเรื่องนี้น่ารักทุกคน
ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนฝ่ายไผ่ หรือฝิ่น
แถมไผ่กับฝิ่นก็น่ารัก นิสัยถูกใจอ่ะ ไม่งี่เง่า
หรือถ้างี่เง่า ก็งี่เง่าแบบพอดี ให้ดูน่าเอ็นดู โอ๊ยย ชอบบบบบบบ > < รักกกก
-
ขอบคุณค่ะ
เรื่องนี้สนุกมากกกกก
พี่ไผ่กะน้องฝิ่น น่ารักและมั่นคงมาก
ดราม่าก็น้อย ถูกใจยิ่งนัก
เราใช้เวลาอ่านเกือบเดือนเลยกว่าจะจบ 555
แบบว่าค่อยๆอ่าน ทำโน่นนี่บ้าง อิอิ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
มีความคิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่นและขบวนการทุกคน
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบนิสัยพี่ไผ่กับน้องฝิ่นจัง ชอบตอนกัดกันด้วยมุกทันกันเลยจริงๆ อยากอ่านบทสรุปเจย์เจย์กับหวายหวายจัง เป็นคู่ที่จิ้นกระจายมาก :hao7: :hao7: :hao7:
ชอบทุกคู่เลยค่ะ แต่ละคู่น่ารักมากๆ ช่วยเหลือกันทั้งยามทุกข์ยามสุขหายากมากจริงๆ
-
รักเรื่องนี้มากๆเลย กลับมาอ่านตลอด พี่ไผ่คนหื่นน่ารัก น้องฝิ่นก้อสุดติ่งเลย
ครบรสมาก ทั้งความรักครอบครัวเพื่อน แอบหวังสักวันจะมีพาร์ทน้องหมอก
น้องเจฟนะ
-
อ่านกี่รอบก้อชอบ ชอบฝิ่นน่ารัก พี่ไผ่ถึงเงียบก้อดูแลน้องดี ชอบเหล่าเพื่อนๆและครอบครัว อบอุ่นดี
-
อ่านกี่ครั้งก็สนุก รักเรื่องนี้มากกกกกก
-
สนุกมากกกก :hao6:
-
คิดถึง
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
:o8: :mew1:
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักที่สุด
-
กลับมาอ่านอีกรอบค่ะ ชอบในความกวน ความฮา มากๆค่ะ
-
สนุกค่ะ :pig4: :pig4:
-
อ่านกี่ครั้งก็มันสืและสนุกเหมือนเดิมรอบที่5 แล้ว
คิดถึง ๆๆๆๆๆ รัก นะ..... :mew1: :mew1: :mew1:
-
:impress2: แปะไว้ก่อน เดี่ยวหาย :mew3:
-
:mew1:
-
ชอบจริงๆ บุคคลิก นิสัยตัวละครพระ-นาย แบบนี้ ผลัดกันรับ-ให้ ไม่ใช่ว่าใครจะต้องเป็นผู้ให้ หรือ ผู้รับ(ฝ่ายยอม)ฝ่ายเดี่ยว เป็นความแตกต่างที่เหมาะเจาะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ และก็แทรกเรื่องให้ได้คิด ให้ได้เตือนสติกันบ้าง
ข้อผิดพลาดเดี่ยวของนิยายเรื่องนี้คือ คำผิดค่อนข้างเยอะ แล้วก็การเว้นวรรค ตัดแบ่งประโยค
:L1:
-
Love all of you so much :mew1:
-
รักมากมายอ่านกี่ครั้งก็ยังรักเหมือนเดิม :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
ผ่านมาหลายปี ก็ยังเข้ามาอ่านอยู่
คิดถึงพี่ไผ่น้องฝิ่น คิดถึงๆๆๆ
-
เข้ามาอ่าน ไม่รู้กี่รอบ นับไม่ได้แล้ว..... ชื่นชอบและรักมากกกกกกก
ความฟิน ความพีค ไม่เคยเพียงพอ จะไปอ่านเรื่องไหน ก็ต้องเวียนกลับมาอ่านใหม่อีกจนได้
ไม่มีเบื่อเลย... อยากให้มีการแต่ง เพื่ออ่านกันต่อไป... หรือ เรื่องใหม่ในแนวนี้...
จะเป็นกำลังใจ ในการอุดหนุนหนังสือ เมื่อรวมเล่ม
รักมากมาย ยิ่งกว่า FC....
:mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอบที่เท่าไรไม่รู้ นับไม่ถูกแล้ว
ดีงามมากๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงพี่ไผ่ น้องฝิ่น อ่านแล้วอ่านอีก ไม่มีเบื่อ :o8:
-
กลับมาวนอ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ รู้แค่คิดถึง o13
-
คิดถึงทุกคนเลยยย กลับมาอ่านอีกแล้ววว
-
:pig4: