CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ofious ที่ 08-07-2019 21:56:37

หัวข้อ: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 08-07-2019 21:56:37

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 08-07-2019 22:14:43

 :katai4:  Brief  เนื้อเรื่องสั้นๆ ประกอบการตัดสินใจอ่านต่อค่ะ

นายเอก : ชื่อพ่อตั้งให้คือศักดิ์สิทธิ์ ชื่อไปเปลี่ยนเองคือ ศศิ พี่เขาเป็น Femboy มีหน้าอกขนาด 350 CC และยังมี Baby Carrot อายุ 27 ทำอาชีพนักแปล Freelance มีเวลาว่างมาให้อีน้องคอยวอแว

พระเอก : เพชร พชร เด็กปี 3 ภาคฟิล์ม เน้นถ่ายรูป มาดเซอร์ ผมประบ่านิยมมัดจุก หาเรื่องวอแวคนพี่โดยการชวนเขามาถ่ายรูปส่งงานอาจารย์ทั้งปี ขยันหา Ref วับๆ แวมๆ มาล่อซื้อพี่เขา ตอนถือกล้องภาพมันก็จะสั่นๆ หน่อย

(https://i.pinimg.com/564x/b8/6f/9a/b86f9ad1ee96912b562d0e30393c852a.jpg)
(https://i.pinimg.com/564x/50/46/b0/5046b0387073361e94ae5b75c32e5f37.jpg)

Ref ที่นังเด็กน้อยหามาหลอกพี่เค้า หลอกๆ จับๆ จีบๆ กันไปสักพักก็ได้เรื่อง เพราะพอน้องรู้ว่าพี่ยังมีเบบี้แครอทติดตัวอยู่ก็เกิดความสับสนในชีวิตว่าจะไปต่อ หรือเลี้ยวหัวกลับ

อันนี้ไม่เฉลยต้องลุ้นไปด้วยกันฮะ ถ้าพร้อมแล้ว เชิญ!!!

---------------------

อยากเรียกเธอว่าบี๋ Chapter. 1





ถ้าเจอกันครั้งแรกคือพรหมลิขิต

เจอกันครั้งที่สองคือทดสอบความมั่นใจ

ผมจะทำให้มีครั้งที่ 3 เพราะผมจะ... ‘จีบ’ คุณ





กระจกเงาที่ติดเต็มผนังด้านหนึ่งของห้องน้ำ สะท้อนภาพครึ่งตัวค่อนไปเกือบถึงหัวเข่าของเรือนร่างสีน้ำผึ้งอ่อน เรือนผมหนาดกดำหายไปอยู่ในม้วนผ้าขนหนูที่ยกขึ้นสูง เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มสองข้าง ฝ่ามือเรียวสวยยกก้อนเนื้อกลมกลึงขึ้นเล็กน้อย รอยแผลเป็นยังทิ้งรอยจางๆ ไว้ เป็นสัญลักษณ์ของซิลิโคนขนาด 350 CC ที่เคยผ่านช่องทางตรงนี้เข้าไป ดวงตากลมสีน้ำตาลเกือบดำวาววับราวลูกตากวางไล่ต่ำลงมาอีก ช่วงเอวที่คอดลงกับหน้าท้องแบนเรียบมีร่องเลข 11 แบบหุ่นในฝันของนางแบบบนรันเวย์ Victoria Secret แต่ทว่ายังมีอีกหนึ่งเครื่องเพศไร้ไรขนปกคลุม มันเป็นแท่งเนื้อยาวประมาณ 1 คืบ ไม่ใช่ร่องหลืบที่หายไปในกลีบเนื้อ



สิ่งซึ่งย้ำเตือนให้ ‘ศศิ’ รู้ว่าอดีตเขาเคยชื่อ ‘ศักดิ์สิทธิ์’ และตอนนี้คำนำหน้าบนบัตรประชาชนยังขึ้นต้นว่า ‘นาย’



จบการสำรวจเรือนร่างตัวเองหลังอาบน้ำรอบแรกของวันเสร็จ บราเซียลูกไม้สีดำก็ถูกสวมใส่โอบรัดเต้ามาให้ชิด กางเกงในเข้าชุดกันถูกดึงผ่านข้อเท้าแล้วไหลล่องขึ้นมาประคองสะโพก เจ้าชิ้นเน้ือที่ลู่ลงตามแรงโน้มถ่วงถูกเก็บรั้งไปด้านหลัง วันนี้เขาจะใส่ชุดเดรสทรงหลวม ๆ ไม่รัดรูปฉะนั้นไม่ต้องติดสก็อตเทปกักกันเจ้าตัวร้ายให้ระคายผิวเนื้อเสียเปล่า ๆ



แต่งตัวเรียบร้อย ก็เดินออกมาแต่งหน้าเป่าผมในห้องนอน ก่อนจะสะพายกระเป๋า Labtop ไซส์จิ๋ว และหิ้วกระเป๋าถือทรงสวย เดินออกจากห้องพักไป





พชร หรือ เพชร สาวเท้าเร็วๆ เข้าไปในร้านกาแฟ 24 ชม. ติดรั้วมหาวิทยาลัยที่นักศึกษา รวมทั้งพนักงานออฟฟิศตึกข้างๆ ชอบมานั่งเป็น The Third Place รองจากบ้าน และที่ทำงานหรือสถานที่เรียนหนังสือ เขารีบจะตายอยู่แล้ว แต่เพื่อนสนิทอีกสองคนก็วอแวให้เดินมารับ แล้วค่อยไปคณะที่อยู่อีกฝั่งถนนด้วยกัน วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตลายฮาวายกับกางเกงยีนส์ทรงโคร่งๆ แต่สั้นเต่อเหนือตาตุ่ม บวกกับรองเท้าแวน ผมยาวระดับต้นคอมัดรวบไว้เป็นจุกที่ด้านหลังดูเซอร์ ใครเห็นอาจจะไม่รู้ว่ากำลังไปเข้าเรียน แต่เชื่อเถอะวิชา Advertising Photo ของภาควิชาภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว ชั้นปี3 คณะนิเทศศาสตร์รอเขาอยู่ และอาจารย์ที่เป็นตากล้องชื่อดังของเมืองไทยก็โหดมากด้วย



“ไอ้ไทม์ ดนัย ไปกันมึง” เขาตะปบหลังคอเพื่อนที่คนนึงใส่เชิ้ตนักศึกษาเรียบร้อย กับอีกคนเป็นเสื้อยืดสีดำสนิท เร่งรัดให้พวกมันเก็บของลงกระเป๋า ชะโงกหน้าไปดูถึงพึ่งเห็นว่ากำลังแปลงานวิชา Advanced Translation กันอยู่



“มึงทำยัง” ไทม์หันมาถามเพชร



“หึ...ยังขอใกล้ๆ เลย”



“เนี่ยดินพอกหางหมู”



“มึงก็รู้ว่ากูไม่ถูกกับภาษา นี่ตั้งใจมาเรียนถ่ายรูป ตัดวิดีโอล้วนๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอภาษาอังกฤษโหดขนาดนี้”



“เช่นกันสหาย” ดนัยพยักหน้า แล้วไอ้วิชาบ้านี้เอากูเกิ้ลทราสเลตแปลก็ไม่ได้ เพราะมันผิดผิดผิด



จังหวะที่ทุกดนัยจะรวบเอางานลงกระเป๋าเป้ หนังสือเรียนเขาก็หายไป เด็กหนุ่มหัวเกรียนสกินเฮดเงยหน้ามองไปฝั่งตรงข้าม มันเป็นโต๊ะแบบแชร์กัน แล้วเขาก็ได้เห็นว่าพี่สาวคนสวยที่แอบมองมานาน กำลังยื่นหนังสือกลับมาให้ พร้อมกับรอยแดงเต็มไปหมดเหมือนเวลาครูตรวจ



ไทม์กับเพชรหันไปมองตาม



“เห็นแล้วมันอดแก้ให้ไม่ได้ ขอโทษนะคะ” เสียงพูดนั่นไม่หวานใสเท่าผู้หญิงทั่วไป แต่ก็ไม่ห้าวแหบแบบผู้ชาย มันเหมือนเสียงแหลมๆ ที่เป็นหวัด

ดนัยยกมือไหว้ปลกๆ ให้ผู้หญิงผมยาวฝั่งตรงข้าม ก็ถ้าพี่เขาไม่แก้มาให้ คะแนน 0 ก็เห็นอยู่รำไร



“เห้ย มึงไปได้ยัง” ไทม์ศอกเข้าที่หน้าท้องของเพชร เมื่อเห็นว่าเพื่อนยืนเหม่อนานไปแล้ว พอผลักประตูกระจกพ้นตัวร้านออกมาได้เลยรีบแซว “กลับไปขอเบอร์มั้ย กูว่ามีลุ้น ดูออกว่าพี่เขาชอบมึง”



เพชรขมวดคิ้ว “ยังไงวะ”



“กูจำในข้อสอบได้ ที่ถามว่าเมื่อผู้หญิงเจอผู้ชายที่ชอบให้ทำยังไง ตอบว่า เอาผมทัดหู”



“ประสาท” เพชรว่าเพื่อน แล้วรีบสาวเท้าวิ่งไปให้ทันคาบเรียน







ห้องเรียนวิชาแฟชั่นโฟโต้เป็นสตูดิโอผนังขาวโล่งๆ มีเก้าอี้เลคเชอร์สีดำด้านเรียงกันเป็นตัวยูยี่สิบชุด นักศึกษานั่งเกือบเต็ม ส่วนอาจารย์น้ันนั่งอยู่ที่ตัวแรก แล้วต่อภาพจากแมคบุ๊คบางเฉียบขึ้นโปรเจคเตอร์ วันนี้ว่าด้วยเรื่องภาพระดับ Medium Shot สอนโดยการให้ดูงาน ชี้ให้เห็นจุดดีจุดด้อย แล้วให้โจทย์ไปทำ



“ภาพโฆษณาสินค้าที่ถ่ายแบบ Medium Shot”



จบคลาสสองหน่วยกิต หรืออาทิตย์ล่ะสองชั่วโมง ภายในระยะเวลาสั้นๆ



“มึงไปไหนต่อ” ไทม์ถาม เพราะไม่มีอะไรเรียนต่อแล้ว ปกติพวกเขาจะไปนั่งใต้ตึกคณะดีดกีต้าร์ หรือหาอะไรสนุกๆ ทำแก้เบื่อก่อนกลับบ้าน แต่วันนี้เพชรยกมือปฏิเสธ



“กูจะเอาชีทไปให้น้องรหัส”



“ที่ไหน”



“ร้านเดิม”



ไทม์กับดนัยมองตากันเพื่อตัดสินใจว่าจะตามไปดีหรือไม่



“ไม่ต้องตามมาหรอก กูหาน้องเสร็จ คงกลับไปตัดงานวิชาครูป็อปต่อ”



“เจอกันพรุ่งนี้มึง” ไทม์ว่า แล้วกอดคอดนัยไปใต้ตึกคณะแทน



พชรแยกจากเพื่อนมาได้ ก็เดินด้วยจังหวะปกติกลับไปทางเดิม แต่ใจเขากลับเต้นแรงกว่าปกติ มันทั้งกังวลและตื่นเต้นว่าจะได้เจอ ‘พี่สาว’ คนเดิมอีกหรือไม่ เพชรไม่เคยเชื่อเรื่อง Love at First Sight แต่ใบหน้าของอีกฝ่ายก็ไม่หลุดออกจากหัวเขาเลยตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมา เธอคนนั้นไม่ได้สวยจัดชนิดนางเอกในละคร แต่กลับรู้สึกได้ว่าถ้ามองไปทั้งชีวิตจะไม่เบื่อ...ขอใช่คำว่าหน้าอาร์ตมากก็แล้วกัน แถมผิวก็เป็นสีน้ำผึ้งสวย ไม่ใช่ขาวซีดพิมพ์นิยม



นักศึกษาชั้นปีที่ 3 เปิดประตูกระจกเข้าไปใหม่ หัวใจเขาเต้นเร็วกว่าเดิม อาการประหม่ากระมัง



ถ้าเจอ...จะทำอย่างไร



แล้วถ้าไม่เจอ...จะไปตามหาได้ที่ไหน



“ตรงนี้มีคนนั่งไหมครับ” แต่ก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปมากกว่าเดิม ตรงที่ไทม์กับดนัยเคยนั่ง ยังไม่มีใครจับจอง



และเพชรก็ไม่ลังเลเลยที่จะเอาตัวไปไว้ตรงนั้น ทั้งที่ฝ่ามือชื้นเหงื่อไปหมด คนหน้าอาร์ตของเขาเงยขึ้น เธอใส่หูฟังสีขาว ย่นคิ้วเล็กน้อย กระนั้นยังน่ามอง แล้วก็พยักหน้า เพชรผงกศีรษะเป็นเชิงขอบคุณ และนั่งนิ่งๆ รอน้องรหัส



“นี่ จะไปสั่งกาแฟก็ไปสิ พี่เฝ้าของให้ก็ได้”



ในภวังค์ที่ตีกันไปหมดว่าจะทำให้เกิดการเจอกันครั้งที่ 3 ได้อย่างไร ถูกทำลายล้างด้วยประโยคแสดงน้ำใจของพี่คนตรงข้าม



“อ่อ..ครับ” เพชรวางเป้ไว้ แล้วเดินไปเหมือนหุ่นยนต์ พอดีกับน้องรหัสไลน์มาบอกว่ารถไฟฟ้าถึงสถานีสามย่านแล้ว



เร็วสิเพชร...จะหมดข้ออ้างอยู่ใกล้เขาแล้ว



และไอ้น้องสุดที่รักก็มาไวทันใจ



“พี่เพชร!!” เรนเดียร์ สาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มดีกรีหลีดคณะ และมหาวิทยาลัยโบกมือไหวๆ วิ่งพรวดมาที่หน้าเคาน์เตอร์ตรงที่เพชรยืนอยู่ เธอสวมชุดนักศึกษา เพราะมีเรียนวิชาต่างคณะตอนสี่โมง



“รอแปป หนังสืออยู่ในเป้”



“โต๊ะไหน”



“ติดประตู”



เรนเดียร์วิ่งปรู๊ดไปทันที ซนผิดกับหน้าตาที่ชดช้อยแบบหญิงไทย



ซวยแล้ว...เพชรหันขวับ น้องรักนั่งลงตรงเก้าอี้ที่เขาวางเป้ Fritag แถมยกมันมากอดไว้ด้วย มันเป็นเป้ที่สายรหัสรวมเงินกันซื้อให้ตอนวันเกิด และเดียร์รับหน้าที่ไปเลือกมาให้ น้องคงผูกพัน แต่...พี่คนนั้นจะเข้าใจว่าไง



“อย่ารื้อมั่วซั่ว” เพชรรีบดุ เมื่อวางแก้วอเมริกาโน่เย็นลงบนโต๊ะ



“ไม่ทันได้เปิดซิปเลยค่ะ” เรนเดียร์ตอบเสียงฉอเลาะตามสไตล์ เพชรดึงกระเป๋ามาถือ แล้วล้วงเอาชีทวิชาเลือกที่น้องลงเรียนตัวเดียวกับเขาออกมายื่นให้



“รักที่สุดเลย!! หนูไปเรียนก่อนนะ”



“อือ...ตั้งใจเรียน ได้เกรดดีแล้วเลี้ยงหนม”



น้องพยักหน้าหงึกๆ แล้ววิ่งปรู๊ดปร๊าดออกไปเหมือนตอนมา ห่วงว่ากระโปรงสอบของมันจะขาดจริงๆ เพชรลากเก้าอี้แล้วนั่งลง...นั่งลงทำไมวะ อ๋อ เขามีเวลาอีก 1 แก้วกาแฟไซส์ใหญ่ของร้าน ที่จะสร้างโอกาสครั้งที่ 3 ในการเจอกับพี่เขา



ถามว่าทำไมต้องมีครั้งที่ 3



คำว่า ‘จีบ’ มันสะกิดที่หัวใจเขาเบาๆ ตั้งแต่ตอนเรียนหนังสืออยู่แล้วล่ะ

พี่เขาพับหน้าจอคอมแล้วบิดขี้เกียจ เพชรหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีกรอบ



เร็วสิ...ไม่งั้นจะไม่ได้เจอแล้วนะ



“เอ่อพี่ครับ”



“เราหรอ?” คนตรงหน้าเลิกคิ้ว ตาโต น่ารัก...ชิปหายในความรู้สึก



“ใช่ครับ”



เพชรเห็นว่าเขาหยุดฟังแล้ว เลยบังคับปากตัวเองให้พูดแผนร้ายออกไป



“เอ่อ...ผมอยากได้พี่มาเป็นแบบถ่ายรูปวิชาที่เรียนให้หน่อยครับ”



คราวนี้พี่สาวตาโต “คือยังไงนะ”



“คือผมเรียนวิชา Ad Photo เอ่อ ถ่ายภาพสำหรับงานโฆษณา แล้วต้องถ่ายภาพส่งอาจารย์ทุกวีค วีคนี้ผมอยากให้พี่เป็นนางแบบให้หน่อย พี่พอจะว่างมั้ย”



เธอเอียงคอเหมือนครุ่นคิด “ถ่ายรูปอะไรอะ โป๊หรือเปล่า”



เพชรยกมือขึ้นโบกปฏิเสธ “ไม่ครับพี่ ถ่ายครึ่งตัวกับโปรดักต์อะไรก็ได้ คงถ่ายพวกยาสระผมหรือครีมทาหน้าอะไรพวกนั้น”



“อ๋อ แบบที่ต้องถือมาใกล้ๆ หน้าใช่มั้ย”



“ใช่ๆ”



“เอาดิ”



เพชรดีใจ แต่จะออกอาการมากไปคงไม่ดี



“เอ่อ...ผมขอไปจองสตูฯ ก่อน ได้วันกับ Reference ภาพแล้วจะอัพเดทพี่อีกทีนะครับ”



“งั้นแลกไลน์กันไว้มั้ยจะได้ติดต่อสะดวก”



เพชรยื่นมือถือไปแสกนคิวอาร์อย่างไว



“น้องเพชร หรอ” อีกฝ่ายถาม เพราะมันโชว์ รูปไอค่อนอัญมณีสีขาวอันเดียว



“ครับ แล้วพี่ชื่อ”



“ศศิ เรียกศิก็ได้”



“พี่ศิ...” เพชรทวนคำ เจ้าของชื่อยิ้มรับจนหัวใจเต้นแรงอีกรอบ



“ไปก่อนนะ”



“อ่า...ครับ กลับดีๆ นะครับ” เพชรโบกมือลาค้างไว้ คนที่ตัวเพรียวบาง แต่หน้าอกสะบึมเดิน

จากไปแล้ว เธอวิ่งหายลงไปในทางลงรถไฟฟ้าใต้ดิน เพชรอยากขอไปส่งบ้าน แต่เขาคงกลาย

เป็นคนปะหลาดน่าดูถ้าทำแบบนั้น เอาไว้รอบหน้าที่เจอกันดีกว่า

พอหันกลับไปบนโต๊ะก็เจอกับเจ้านำ้ดำแก้วใหญ่พิเศษ ตาค้างแน่ไอ้เพชรคืนนี้







ศศิกลับมาถึงห้อง ... วางกระเป๋าคอมลงที่โต๊ะทำงานแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระความเหนื่อยล้าให้หายไป สายน้ำอุ่นไหลรินผ่านทรวงอกแน่นตึง ลงสู่หน้าท้องเรียบกับร่องสะดือสวยจนลงไปถึงเบื้องล่าง ศศิกอบกุมสบู่ที่ขึ้นฟองถูไถไปตามร่างกายและก็หยิบจับเจอเจ้าศัตรูตัวร้ายอีกเช่นเคย มันชอบดึงเขากลับมาสู่โลกความเป็นจริงว่าไม่ใช่ผู้หญิงเต็มตัว ใช่...เขายังไม่ได้แปลงเพศ



ร่างสีน้ำผึ้งตวัดผ้าเช็ดตัวจากราว ซับหยาดหยดน้ำที่เกาะทั่วร่างกายออก โรยแป้งฝุ่นเด็กไปตามซอกต่างๆ ไม่ให้อับชื้น แล้วค่อยหยิบชุดนอนแบบสายเดี่ยวผ้าซาตินมาสวม ศศิไม่คิดจะออกจากห้องไปไหนแล้ว อาหารก็มีอยู่ในตู้เย็น แค่เอามาเวฟ



เดินออกมาจากห้องนอนแวะดูโทรศัพท์ ก็เห็นไลน์หลายข้อความจากเด็กผู้ชายที่พึ่งเจอกันวันนี้

ศศิกัดริมฝีปากขบคิด เขาไม่แน่ใจว่า...เรื่องงานล้วนๆ หรือเด็กน้อยมันอยากจีบเขาด้วย



ใช่...เขาค่อนข้องมีเซ้นส์ในเรื่องนี้



แต่...น้องรู้มั้ยนะว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง



มันเริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่่า ‘ถึงบ้านรึยังครับ’ แล้วต่อด้วยรูป Reference หลากหลายแนวที่เพชรส่งมาให้เลือก ศศิอมยิ้มตั้งแต่ข้อความแรก แต่ยังไม่ตอบ กดไถดูไปเรื่อยๆ



‘พี่ถึงบ้านแล้ว’



‘พี่อยากถ่ายแนวไหน’



‘คิดว่ารูปไหนจะได้คะแนนดี’



‘รูปนี้...’



แล้วก็เป็นภาพนางแบบผิวสี สวมชุดคลุมผ้าเลื่อมๆ ผมเปียกแนบลู่หน้าอย่างเซ็กซี่ ในมือถือขวดแชมพู



‘ก็ถ่ายรูปนี้สิ’



‘มันโป๊ไปรึเปล่า พี่สะดวกหรอ’



‘ใส่เสื้อคลุมใช่มั้ยล่ะ ถ้าตามเรฟ ก็รับได้อยู่’



‘ขอบคุณครับ’



‘แล้วทำไมไม่ถ่ายแฟนตัวเองล่ะ’ ใช่ศศิโยนหินถามทาง



‘ผมไม่มี’ เพชรตอบไว



‘แล้วน้องผู้หญิงคนนั้นล่ะ’



‘ที่ร้านกาแฟอะนะ’



‘อ่าหะ’



‘น้องรหัส’



‘น่ารักดี’ อันนี้ศศิพิมพ์ตามความจริง



‘แล้วพี่ล่ะ มีแฟนหรือยัง’



ริมฝีปากสวยยกยิ้ม นั่นไงเซ้นส์เขาไม่เคยพลาด



‘ยัง’



‘เหลือเชื่อ’



‘ที่พี่สวยแล้วไม่มีคนจีบอะนะ’ ศศิหยอด



‘แก่ปูนนี้แล้วต่างหาก’



เอาใหม่...อยากจะสกรีมว่าเด็กเวรแล้วเอาสองมือยีหัว



‘คิดว่าฉันอายุเท่าไหร่ ห๊ะ’



‘อืม…23 24 มั้ย’ เพชรตอบแบบนั้นเพราะดูออกว่าพี่เขาไม่ใช่นักศึกษาแล้ว



’ 27 จ้า ไหว้แม่สิลูก’ เล่นมุกไปเสียหน่อยนึง



‘ตกใจเลย’



‘แก่มากหรอ’



‘ไม่เป็นไรผมชอบคนแก่กว่า’



เดี๋ยวนะ อะไรคือความเป็นเหตุเป็นผล ศศิไม่พิมพ์ต่อ เขาไม่อยากให้น้องรู้สึกว่าช่ำชองเกินไปจนกลัว อีกส่วนคือเขาก็ตื่นเต้นทุกครั้งนั้นแหละที่มีคนมาจีบ แต่ก็เผื่อใจไว้แล้วส่วนหน่ึงว่า...ถ้ารู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิง ส่วนใหญ่ก็...หายไปเลย



ส่วนคนนี้จะลุ้นดูดีไหมนะ



‘พี่กินข้าวก่อนนะ’



‘ครับ กินให้อร่อย ผมก็ทำงานต่อล่ะ’



ก็...วอแวในระดับที่กระชุ่มกระชวยหัวใจดี





TBC



 

#อยากเรียกเธอว่าบี๋  ฝากด้วยค่ะ

และถ้าใครที่รอมีหลายตอนค่อยอ่าน รอจบก่อนค่อยอ่าน ก็รายงานตัวหน่อยน๊า  ^^

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-07-2019 22:52:38

รักแรกพบ คบไว้ไม่เสียหลาย มาหาความชุ่มชื่นหัวใจจ้า   :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-07-2019 06:09:15

กำลังคิดถึงหน้าอิน้องที่พอรู้ว่าพี่ไม่ใช่ผู้หญิงจะเหวอขนาดไหน รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 09-07-2019 06:29:37

อิพี่โดนเต๊าะแล้ววว 555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 09-07-2019 11:37:30

มุกถามถึงแฟนแบบเนียนๆ ยังคลาสสิคใช้ได้ทุกยุคจริงๆ :hao3:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 09-07-2019 16:11:43

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 13-07-2019 01:43:05

ลุ้นอ่ะ ถ้านายเพชรไม่โอเคกับเบบี้แครอทของพี่ศิล่ะ :z3:
พี่ศิ350cc ต้องเศร้าแน่ๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 01 / 08July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 14-07-2019 23:13:32

Chapter 2





ภาพที่ปรากฎบน Viewfinder ทำเอาสองมือที่ประคองกล้อง Nikon อยู่สั่นเล็กน้อย ไม่น้อยหรอกก็ประหม่าเอาการอยู่ เพชรต้องหายใจเข้าออกลึกๆ หลายรอบเพื่อเรียกสมาธิให้ตัวเองมีแรงพอจะใช้นิ้วกดลั่นชัตเตอร์ นางแบบที่เขาได้มาอยู่หน้าฉากสีขาวในห้องสตูดิโอของคณะวันนี้ไม่ธรรมดาเลย ไม่ธรรมดาขนาดที่ไม่อยากให้ไอ้ไทม์มาช่วยวัดแสงด้วยซ้ำ ส่วนไอ้ดนัยที่มาช่วยจัดไฟ เขาถึงกับต้องไล่ไปเฝ้าหน้าห้องให้ กันใครจะเปิดผลัวะเข้ามาเห็น เจ้าของผิวสีน้ำผึ้งอ่อนที่เพื่อนฝ่ายเมคอัพลงโลชั่นผสมชิมเมอร์ให้ผิวดู Glow กว่าปกติ และมือเพชรจะไม่อ่อนปวกเปียกเลยถ้าผิวที่เป็นประกายระยิบระยับอยู่นั้นจะไม่ใช่ตรงร่องอกที่สองเต้าทรงสวยเบียดชิด เขาหน้าร้อนขึ้นทุกทีที่พี่ศิเปลี่ยนท่า ชุดคลุมสีชอคกิ้งพิงค์ตัดขอบด้วยระบายลูกไม้สีดำปาดป่ายอยู่หมิ่นเหม่แสนกลัวว่าจะหลุด พี่เขาแต่งตัวตามเรฟเป๊ะจนเพชรอยากทึ้งหัวตัวเองที่อาจหาญส่งภาพนั้นไป ก็พี่เขาเซ็กซี่ไม่แพ้นางแบบวิคตอเรียซีเคร็ตเลย แถมยังมีส่วนผสมที่ลงตัวของความอ่อนหวานแบบสาวไทยใส่ลงไปด้วย เรือนผมสีดำสนิทถูกเซ็ทแบบเว็ทลุค เปิดเผยให้เห็นเนินหน้าผากสวย รับกับดวงตากลมแวววาว ขนตายาวงอน สันจมูกโด่งกำลังดี และริมฝีปากอิ่มชุ่มฉ่ำ ดวงตาราวกวางป่าคู่นั้นจิกเข้ามาในกล้องอย่างท้าทายพร้อมยกขวดโปรดักต์ยาสระผมโพสต์ไปเรื่อยๆ เพราะเพชรบอกว่าเขาจะลั่นชัตเตอร์แบบรัวๆ



“ได้ภาพที่โอเคบ้างหรือยังคะ” ศศิโพสต์จนหมดท่าแล้วร้องถามเด็กหนุ่มรุ่นน้อง ลุกขึ้นโดยไม่รอฟังคำตอบ เดินด้วยเท้าเปล่าเลยม้วนฉากสีขาวมาหาคนตัวสูงที่วุ่นวายอยู่กับการเปิด Live View ออกมาดูภาพ



ศศิแทรกตัวเข้าไปอย่างถือวิสาสะ หัวแทบจะโขกกับคนที่มัดรวบจุกเรียบร้อย กลิ่นตัวเพชรหอมอ่อนๆ ไม่รู้ว่ามาจากน้ำยาปรับผ้านุ่มหรือน้ำหอม ศศิเลยยืนเช็คภาพกับน้องได้อย่างอารมณ์ดี นิ้วมือช่างกล้องหมุนนู่นบิดนี้ ซูมเช็คตามขอบว่าภาพเบลอจากการสั่นหรือไม่ มันมีบ้างบางภาพที่ลั่นชัตเตอร์ไม่ตรงจังหวะ แต่ก็มีหลายภาพอีกเช่นกันที่เขาพอใจ สัดส่วนคือกดมาร้อย สั่นไป 95 แต่เพราะพี่เขาโพสต์อินเนอร์แรงดีไม่มีตก อีกห้าภาพที่ตากล้องตั้งสมาธิได้แล้วจึงโอเคทั้งหมด



เข้าใจแล้วว่าพรีเซ็นเตอร์มันมีผลต่อสินค้าจริงๆ หากเขาเจอนางแบบแบบพี่ศิอยู่บนป้ายบิลบอร์ด เขาคงเลี้ยวตัวเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ตและซื้อผลิตภัณฑ์แบรนด์นี้มาใช้ทันที แถมอยากจะอินซ์บ็อกไปออกแอดมินเพจด้วย ว่าให้จ้างนางแบบคนนี้ตลอดไป



เพชรลุ่มหลงอยู่ในภาพบนหน้าจอเล็กๆ นั้นโดยไม่รู้เลยว่าตัวจริงๆ ของนางแบบยืนใกล้เขาขนาดไหน พอเงยหน้าอีกทีก็สะดุ้ง อูย...เพราะดวงตาเขาไปจับอยู่ตรงเนินหน้าอกพี่เขาพอดี พอเงยขึ้นอีกหน่อยก็เป็นความสวยที่มากกว่าการมองผ่าน Viewfinder รอยยิ้มเล็กๆ ที่ส่งให้แก้มได้รูปมีรอยบุ๋ม ยามไม่จิกตาพี่เขาก็น่ารักหวานใสจนอยากชวนไปเก็บภาพด้วยกันอีกสักหลายทริป



“มันโอเคมั้ย” ศศิเงยหน้าขึ้นมาถามน้องตากล้องที่มองหน้าตัวเองอยู่ก่อนแล้ว เพชรอึ้งสมองรันหาคำตอบไม่ทัน จึงเป็นจังหวะเงียบกริบแต่หัวใจกลับเต้นโครมคราม



“อะแฮ่ม!!” ไทม์ส่งเสียงให้ภวังค์นั่นแตกโพล๊ะ ยังมีเขาอีกคนอยู่ในห้องเด้อสังคม...



“โอเคมากพี่”



“งั้นแปลว่าเสร็จแล้วหรอ” ศศิตาโตประกอบคำถาม เล่นเอาเพชรมองเพลินอีกรอบ ขนตาพี่ยาวและหนากว่าปกติเพราะเพื่อนเขาติดขนตาปลอมให้ แต่มันก็เข้ากันได้ดีกับทั้งใบหน้า



“เหลืออีกสิบนาทีก่อนถึงคิวไอ้กิ๊บ มึงจะถ่ายซ่อมมั้ย” ไทม์ยกนาฬิกาดูให้



“ถ่ายรูปรวมดีกว่า เดี๋ยวก็ตามดนัย กับไอติมก่อน” เพชรหมายถึงเพื่อนอีกสองคนที่มาช่วยเตรียมงานและแต่งหน้าทำผมให้นางแบบ



“มึงถ่ายคู่นางแบบก่อนมั้ย” ไทม์ถาม



เพชรหัวใจเต้นแรงขึ้นอีกรอบ



“ปกติเขาก็ถ่ายกันทั้งนั้นแหละ” ไทม์เหมือนเห็นความเลิ่กลั่กในดวงตาเพื่อนสนิทเลยช่วยกลบเกลื่อนให้ ซึ่งศศิก็ยินดีมากๆ ไม่ได้คิดว่ามันแปลกอะไร แถมยังกวักมือเรียกน้องไปอยู่หน้าไฟ เพื่อให้ภาพที่ออกมาดูดีด้วย เพชรยืนห่างออกมาประสาคนคิดไม่ซื่ออยู่ในใจ ศศิอมยิ้ม ขยับตัวเข้าไปจนชิดน้องอีกนิดแล้วฉีกยิ้มหวาน ไทม์รู้งานเดินมาจนเลนส์กล้องแทบจะทิ่มหน้า ปากก็บอกว่าเอาหน้าชิดกันหน่อยเลนส์มันแคบ เพชรขึงตาใส่ไอ้เพื่อนเวร ไทม์ก็ขยุบขยิบกล้ามเนื้อปากบุ้ยใบ้ให้เห็นว่าถ้ามุมกว้างจะเห็นว่าพี่เขาโป๊ เพชรยิ่งถลึงตาหนัก ไอ้เพื่อนเลวมันจงใจมองนางแบบเขานี่หว่า รอบหน้าเขาจะปิดให้มิด ไม่ต้องมีใครเข้ามาช่วยทั้งนั้น



“ถ่ายยังคะน้องไทม์ นับด้วยสิ” ศศิร้องขัดออกมาเพราะเห็นสองหนุ่มบุ้ยใบ้กันไม่เลิก พอคนพี่ถามเจ้าของชื่อก็ยิ้มประจบ ทำเสียงอ่อนเป็นเด็กดี นับ 3-2-1 ให้อย่างว่าง่ายจนเพชรนึกอยากถีบเพื่อนตัวเองขึ้นมา



“เดี๋ยวกูไปตามพวกข้างนอกให้” ไทม์ถ่ายเสร็จ ยื่นกล้องให้เพชรถือ ภาพล่าสุดที่โชว์คือเขาสองคนที่แก้มแทบจะแนบกัน เห็นแล้วก็หน้าร้อนๆ พิลึก แต่พอนึกขึ้นได้ว่าหน้าอกหน้าใจพี่ยังบะลักกั๊กเพชรก็สไลด์ตัวไปที่กระเป๋าเป้ของตัวเองล้วงเอาเสื้อหนาวมายื่นให้



“…” พี่เลิกคิ้ว



“โป๊ ปิดไว้” เพชรเบือนหน้าไปอีกทาง เล่นเอาคนฟังอมยิ้มเจ้าเล่ห์



“หวงหรอ” เสียงใสเย้าแหย่ เพชรนึกมันส์เขี้ยวขึ้นมาเลย



“เคารพครับ ไม่อยากให้คนอื่นเห็น”



ศศิรับเสื้อมาแล้วก็ขมวดคิ้ว สรุปมันยังไงนะ ประโยคคำตอบดูไม่สอดคล้อง แต่ก็ไม่มีเวลาให้คิดต่อ เนื่องจากเพื่อนๆ เข้ามาพอดี ทุกคนไปยืนรอที่ฉากขาว ส่วนเพชรวางกล้องกับขาตั้ง แล้วกดเวลานับถอยหลัง ก่อนจะเดินกลับไปยืนตรงที่ว่างข้างๆ ศศิที่คนอื่นเว้นไว้ให้ ไฟแดงวิ่งกระพริบถี่ๆ แล้วก็ได้ยินเสียงชัตเตอร์ล่ัน เพชรวิ่งมาเช็คความเรียบร้อย แล้วก็ยกมือไหว้ทุกคนที่ทำให้งานเสร็จ



“รอแป๊บนะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง” เขาบอกศศิที่กำลังจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า



“ส่งที่?”



“พี่จะไปไหนล่ะ”



“คอนโด”



“นั่นแหละผมก็ส่งคอนโด”



“ไม่มีเรียนแล้วหรอ”



“วันนี้ไม่มีเรียน เอาไว้ทำงานแบบนี้แหละ”



“อ่าหะ แล้ว...บ่ายนี้ทำอะไรหรอ”



“ก็แต่งรูปพี่ แล้วก็ทำกราฟิคใส่พวกแบรนด์ เฮดไลน์ต่างๆ”



“ยุ่งเลยสิ”



“ก็อ่า...”



“พี่ศิอยากไปไหน อยากชวนมันทำอะไรก็พูดเลยครับ เพื่อนผมมันโง่รอมันชวนก็คือชาติหน้า” ไทม์แหกปากมาจากมุมห้อง เขากับดนัยอยู่ช่วยจัดไฟจัดพร็อพต่อให้กิ๊บ เพื่อนผู้หญิงในภาคฟิล์มด้วยกันที่จะจองห้องไว้ต่อ



เพชรแง่งฟัน พร้อมชูนิ้วกลางให้เพื่อนที่ทำให้เขาดูอ่อนในสายตาพี่ศิ



คนพี่หัวเราะขำ ก็ดูหน้าคนดุเพื่อนสิหูแดงไปหมดแล้ว จะว่าไปเพชรก็หูแดงตั้งแต่ตอนอยู่หลังกล้องแล้วล่ะ



“พี่อยากไปไหนหรอ” เพชรเลิกอ่อน หันมาตีหน้าจริงจังถาม



“วันนี้ยังไม่ได้กินกาแฟเลย ชักจะปวดหัวแล้วเนี่ย”



เขาเคยได้ยินมาบ้างว่าคนที่ดื่มคาเฟอีนทุกวัน หากวันไหนขาดไป เส้นเลือดในสมองจะออกอาการประท้วง



“งั้นเดี๋ยวผมพาไปซื้อที่ตึกบัญชี ผมจอดรถแถวนั้น มีทั้งอินทนิน อเมซอน”



ศศิ ไทม์และดนัย กรอกตาเป็นจังหวะเดียวกัน แถมหนุ่มผมเกรียนถอนหายใจแรงใส่ให้ด้วย



“พี่บอกมันไปเลยครับ ว่าจะชวนไปนั่งร้านคาเฟ่น่ารักๆ ด้วยกัน หรือจะไปนั่งร้านกาแฟดริปฮิปสเตอร์ก็ว่าไป ไม่ใช่ซื้อแบบเทคอเวย์กลับบ้านแล้วแยกทาง” ดนัยเสริมให้



เพชรหูร้อนอีกแล้ว เขาดูโง่ซ้ำซ้อนมากอะบอกตรงๆ แต่ใครมันจะกล้ารุกแรงขนาดนั้นวะ



“ขอบคุณน้องๆ ทั้งสองมากนะคะ” ศศิหันไปขยิบตาให้



“พี่จะชวนเราไปนั่งกินกาแฟที่เอกมัยค่ะ แต่ว่าขอกลับไปอาบน้ำสระผมที่คอนโดก่อนแป๊บนึง โอเคมั้ย”

ไม่โอเค ก็ต้องโดนเพื่อน Bully แล้วไหม



“ครับ” เพชรเลยตอบได้แค่นั้น ศศิยิ้มกริ่ม แล้วจึงรวบเอาถึงกระดาษที่ใส่เสื้อผ้าที่ใส่มาเดินไปเข้าห้องน้ำ รอเพชรเก็บของเสร็จ จะได้ไปที่รถพร้อมกัน



จังหวะที่หนุ่มเซอร์ของภาคเดินออกจากประตูห้องสตูฯ ชายวัยฉกรรจ์อีกประมาณ 10 ชีวิตก็กรูเข้ามาคว้าคอเสื้อยืดของเพชรเอาไว้เตรียมขู่กรรโชก



“อะไรของพวกมึงเนี่ย” เพชรไม่ได้ตกใจ เพราะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี มันไม่ได้มาหาเรื่องแน่



“นางแบบมึงแบบ...หน้าดีมาก”



“หุ่นคือแบบแซ่บหลาย”



“ไปหามาจากไหนวะ ผู้เชี่ยวชาญด้านหลีดคณะอย่างกูสกรีนแล้วรู้เลยว่าไม่ใช่คนในมหา’ ลัยเราแน่ๆ”



“งานสัปดาห์หน้ากูอยากได้เค้ามาถ่าย ขอคอนแทคต์หน่อย”



เพชรโบกหัวไปเรียงคน สรุปคือมาขู่กรรโชกเบอร์พี่เค้า...ฝันเหอะ



“กูดูหน้าพี่เขาได้คนเดียว”



“หุ่นเขากูเห็นได้คนเดียว”



“ไปหามาจากไหนไม่ใช่เรื่องของมึง”



“ไม่ให้!! และเขาจะไม่ถ่ายงานให้ใครนอกจากกูว์ จรัม!!!”



ตอบเรียงตัวเสร็จก็หอบ ต้องอัดอากาศเข้าปอดแรงๆ



“เพชร มึงดูเกรี้ยวกราดนะครับ หรือ...อ๊ะๆ ไม่ใช่แค่นางแบบ” หนึ่งในกลุ่มถามขึ้นมาอย่างกรุ้มกริ่ม



“ข่าวนี้ต้องใหญ่โต สาวๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ ต้องน้ำตาตก มึงจะต้องไม่ได้น้ำฟรีจากร้านในโรงอาหารอีกต่อไป เพราะน้องเพชรมีแฟนแล้ว”



“หุบปากไปเลยพวกมึง ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นอะไรกันโว้ย”



“แปลว่า Soon Soon นี้จะเป็น”



“ไม่ยุ่งสักเรื่อง!” เพชรตะโกนใส่ตามสไตล์ที่พวกเขาเล่นกันบ่อยๆ แล้วก็วิ่งแหวกวงไปรับพี่ที่ออกมาจากห้องน้ำ ศศิตาโตเป็นงงกับฝูงชายฉกรรจ์ที่มองตามเพชรมา



“มีเรื่องกันหรอ” เธอถามเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน



“พี่ห้ามไปถ่ายแบบให้ใครนอกจากผมนะ”



คิ้วเข้มจากสีเขียนคิ้วขมวดมุ่น



“ทุกคนเป็นอันตรายยกเว้นผม” เพชรเสริมให้ ศศิขมวดคิ้วหนักไปอีก น้องเลยเริ่มลน



“พี่เป็นนางแบบส่วนตัวผม”



เหตุผลพอจะฟังขึ้นมั้ย แต่ใจชื้นขึ้นมาหน่อย เพราะศศิอมยิ้มแล้ว แต่...เป็นยิ้มเจ้าเล่ห์หวะ



“แค่นั้น?”



“อือ เอ้ยครับ พี่จะให้แค่ไหนล่ะ”



“ก็ถ้าบอกว่า...หวง สักคำ พ่ีก็จะยอมเชื่อฟังเราเลย”



ระเบิดตัวเองตายไปเลยดีกว่า หูเพชรเร่งสีแรงย่ิงกว่าหัววุ้นของปลาทอง ศศิก็ยิ่งยิ้มล้อ คนทำอะไรไม่ถูก คว้าเอาของที่อยู่ในมือพี่มาช่วยถือแก้เก้อ ศศิยื้อมือไว้ไม่ยอมส่งให้



“อย่าดื้อสิ!” เพชรขึ้นเสียง...เขิน ดูออก



“บอกว่าหวงก่อนแล้วพี่ศิจะเชื่อฟัง”



ตากลมพร้อมขนตาปลอมจ้องหน้าคนตาขวางแต่หูแดงอย่างซุกซน แถมยังใช้ฟันกัดปากได้น่าเอามือไปยีแก้มมากที่สุด



“…”



“ว่าไง...” ศศิถาม



“หวง!! พอใจรึยังครับ” เกรี้ยวกราดกลบเกลื่อนไปอีก



“อื้อ...เชื่อฟังแล้ว” คนสวยตอบรับอย่างร่าเริง ยิ้มกว้างจนเพชรตาพร่าเหมือนเห็นทุ่งกุหลาบเบ่งบานพร้อมกันตรงนั้น



เพชรเดินลิ่วๆ พาศศิลอดอุโมงค์ใต้ถนนมาโผล่อีกฝั่งหนึ่งของมหาวิทยาลัย เพราะเขาจอดรถไว้แถวนี้ ศศิไม่ได้หงุดหงิด เพราะรู้ว่าน้องคงทำอะไรไม่ค่อยถูก เธอเลยเดินตามมาเงียบๆ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเพชรหยุดที่ข้างรถ Volkswagen beetle สีฟ้าอ่อน



“รถน่ารักจัง” ศศิชมออกมาทันทีที่รุ่นน้องเปิดประตู เอาของเก็บที่เบาะหลัง



“ตอนแรกจะซื้อรถเต่าแบบคลาสสิค แต่เขาไม่ผลิตแล้ว มือสองมันก็เก่าไปแม่ไม่ยอมให้ขับ เลยได้เจ้านี้มาแทน”



รถรุ่นนี้มันดูโค้งมนกลมๆ สีก็หวาน ส่วนใหญ่เห็นผู้หญิงใช้ แต่พอมาเป็นผู้ชายเซอร์ๆ ขับเลยดูน่ารักไปอีกแบบ



“มันก็เต่านะ เต่าโมเดิร์นหน่อย” เพชรอธิบายต่อ



“น่ารัก”



“ใช่มั้ย ขับๆ ไปผมก็หลงมันเหมือนกัน”



“พี่หมายถึงเพชร ดูเป็นผู้ชายปุ๊กปิ๊กน่ารัก”



“ผมอยากเท่มั้ยล่ะ” เพชรทำหน้าอูฐใส่



“ตอนถือกล้องก็เท่แล้วไง ผสมๆ กันเจ๋งดีออก พี่ชอบ”



“อ่า...ครับ” ถึงกับต้องเกาจมูกแก้เขิน พี่เขากล้าพูดกล้าคุยไปหมด จะมีแต่เขานี่แหละ ที่อยู่ในกระดองเหมือนคุณเต่า แล้วพอทำอะไรๆ ม่ถูก เข้าของรถก็เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ศศิ คนพี่ยิ่งกรี๊ดกร๊าดในใจเข้าไปใหญ่ เข้าไปนั่งเรียบร้อย เพชรตรวจเช็คว่าไม่มีอะไรยื่นออกมาก็ปิดประตูให้เบาๆ







คอนโดศศิอยู่เส้นเพชรบุรี ใกล้กับสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินคนพี่จึงยังไม่ได้ซื้อรถ ใช้ขนส่งมวลชนเอา แต่ก็มีสติ๊กเกอร์สำหรับจอดรถในอาคารติดกระเป๋าเงินไว้เสมอเผื่อมีเพื่อนมาส่งแล้วอยากจอดก็ติดได้ทันทีไม่ต้องไปเสียค่าที่จอดให้วุ่นวาย เมื่อเพชรขึ้นมานั่งเรียบร้อย เธอก็ยื่นให้น้อง



เพชรเองก็อยู่คอนโดเขาเลยเข้าใจ และก็แอบใจเต้นแรงขึ้นมาสองสเต็ป พี่เขาไว้ใจเราจังวะ ในขณะที่เรายังไม่ไว้ใจตัวเองเลย เลิ่กลั่กอยู่ในใจแต่ก็ไม่แสดงออก จัดการแปะแผ่นสติ๊กเกอร์ลงบนกระจกหน้ารถเรียบร้อย ก็รับเอาคีย์การ์ดสำหรับเปิดไม้กั้นทางเข้าคอนโดมาด้วย เขากด GPS เพื่อให้ชัวร์ว่าจะไม่โชว์หลงตั้งแต่ครั้งแรกที่ไปส่ง สองมือใหญ่กุมพวงมาลัยแน่นมาก ทั้งที่ปกติวางมือไว้ที่ตักแล้วใช้สองนิ้วประคองหลวมๆ เท่านั้น ถ้าไอ้ไทม์หรือดนัยมาด้วยก็จะดูออกว่าเขาเกร็ง



“ขับรถดีจัง” ศศิหันมาชวนคุย เมื่อเห็นว่าแม้จะมีรถมอเตอร์ไซค์ปาดเพชรก็ไม่สบถด่าเหมือนแท็กซี่บางคัน แถมขับรถเว้นระยะไม่จี้จนต้องเบรกกระชาก



“ก็มีพี่นั่งอยู่ด้วย ผมก็ต้องดูแลความปลอดภัย”



“แล้วถ้าอยู่คนเดียวก็จะขับเร็วหรอ”



เพชรขยับปากไปมาเวลาใช้ความคิด “ก็เร็วบ้างนะถ้าถนนมันโล่ง แต่ก็ไม่ประมาทอะ สงสารคนที่รอเรากลับบ้าน”



ศศิกดบวกหนึ่งในใจ “ถ้าคนขับแท็กซี่ทุกคนคิดเหมือนเพชรก็ดีเนอะ บางคันขับน่ากลัวจนพี่ต้องสวดมนต์ไปตลอดทางเลย”



“พี่ไม่ขับรถหรอครับ”



“ก็ซื้อคอนโดติดรถไฟใต้ดินแล้วไง เลยไม่ได้ซื้อรถ”



“อ่า...ผมสามารถบอกว่าจะพยายามไปรับไปส่งพี่ได้เลยหรือเปล่า ผมไม่อยากดูอ่อนเหมือนตอนอยู่ในสตู”

ศศิแทบอยากเปิดกระจกออกไปกร๊ีด ตอนน้องเขินอายก็น่ารัก แต่พอพูดตรงๆ แล้วก็แบบตรงมากจนรู้สึกว่าเราสวยกว่าทุกคนบนถนนเพชรบุรีเลยจ้าตอนนี้



“อยากมาก็มาสิ” ตอบกลับไปอ้อมแอ้มน่ารัก ไม่ได้แอ๊บนะแต่ก็เขินอายน้องบ้าง



“ขอบคุณครับ”



ได้ยินเสียงถอนใจโล่งอกของเพชรด้วยศศิยิ่งยิ้มกว้าง แล้วก็ต้องหาทางหยุดเขินด้วยการหันออกไปมองข้างทาง





ไม่นาน Volkswagen สีสวยก็เลี้ยวเข้าคอนโดสูง เพชรแตะบัตรผ่านเข้าประตู แล้วก็เลี้ยวเข้าไปตามคำบอกของศศิ



“พี่ขอเวลา 10 นาที เพชรรอที่ล็อบบี้ก่อนนะ”



เด็กปีสามพยักหน้าหงึก นึกขอบคุณเจ้าที่เจ้าทางที่เขายกมือไหว้ตอนขับรถผ่านศาลพระภูมิ ที่พี่คนสวยยังเว้นระยะไว้บ้าง ขืนโดนชวนขึ้นห้องตอนนี้เขาคงปั้นหน้าไม่ถูก หากไม่ขึ้นก็กลัวโดนประนามว่ากาก แต่ถ้าขึ้นก็รู้สึกว่าเร็วเกินไป เขาอยาก ‘จีบ’ พี่ศิก่อน แต่ทำไมบางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดนจีบมากกว่านะ



นั่งสำรวจอะไรเพลินๆ สลับกับหาเส้นทางไปร้านกาแฟที่พี่สาวคนสวยไว้ไม่ทันเบื่อก็ได้กลิ่นหอมสดชื่นลอยมาแตะจมูก ชายหนุ่มละหน้าจากโทรศัพท์ก็เห็นขาอ่อนเนียนๆ สวมทับด้วยกางเกงยีนส์สั้นกับเสื้อเชิ้ตขาวตัวโคร่งดูสบายๆ แล้วก็ใบหน้าที่ดูอ่อนสีกว่าปกติ เพชรมองเพลินจนเจ้าของใบหน้าสวยเริ่มไม่มั่นใจ



“ไม่แต่งหน้าแล้วไม่โอเคหรอ พี่รีบลงมากลัวเพชรรอนานเลยทาแค่ครีมกันแดดกับแป้งฝุ่น”



“ชอบ…”



เดี๋ยว...นายพชร ปากหลุดอะไรออกไปอีกแล้วเนี่ย ศศิยิ้มซนได้ใจ



“แล้วเพชรชอบพี่แบบไหนมากกว่า แต่งหน้ากับไม่แต่ง”



เพชรมองสำรวจหน้าพี่อีกรอบก่อนตอบคำถาม พี่เขาไม่ได้หน้าโล้นเหมือนเพื่อนในคณะบางคน มีคิ้วที่เข้มพอดี แถมยังโก่งสวยทรงเกาหลี ตากลมโตเป็นประกายสุกใส หนังตาสองชั้นซับด้วยแพขนตาดำยาว ยามกระพริบปริบๆ แล้วนึกถึงผีเสื้อที่ตอมดอกไม้ จมูกโด่งทรงหยดน้ำ รับกับปากรูปกระจับสีแดงเรื่อ ดูสุขภาพดี พอมาอยู่บนทรงหน้ารูปไข่ ที่มีแก้มอิ่มพร้อมลักยิ้ม ประกอบกับผมสีดำถูกมัดรวบขึ้นเป็นมวยกลางศีรษะ มันช่างเหมาะเจาะลงตัว หมดลุคนางแบบเฟี้ยสๆ กลายเป็นเด็กสาววัยใสไปเลย



“ที่จริงก็ชอบ...ทั้งสองแบบครับ”



“อยู่เป็นจริงๆ” ศศิจิ้มจมูกคนน้องอย่างมันส์เขี้ยว



“ไปกันดีกว่าครับผมหิวกาแฟแล้ว” เพชรเปลี่ยนเรื่อง หมุนตัวนำพี่กลับไปที่รถ ศศิมองตามแผ่นหลังนั้นด้วยรอยยิ้มมีความสุข มันเรียบง่ายและสบายใจดีจัง



นั่งฟังเพลงเพราะๆ ในรถไม่เกินยี่สิบนาที ก็ถึงร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ มันอยู่ลึกเข้าไปในซอยเล็กๆ กลางเอกมัย สร้างเป็นทรงสี่เหลี่ยมเรียบๆ มีปูนเปลือยตัดกับกระจกบานใหญ่ เดินขอบด้วยไม้สีธรรมชาติ ให้บรรยากาศสบายตา ใกล้เย็นแบบนี้ลูกค้าน้อย พวกเขาเลยได้โต๊ะริมกระจกที่มองออกไปเป็นพื้นที่สีเขียวพอดี



“พี่ดื่มอะไร ผมไปสั่งให้” มันต้องสั่งที่เคาน์เตอร์ เพชรเลยอาสา ศศิเคยมาอยู่ก่อนแล้ว เลยสั่งอเมริกาโน่เย็นไม่ใส่น้ำเชื่อมไป รอเพชรสั่งเสร็จกลับมาพร้อมเบอร์โต๊ะ ก็ชวนน้องไปตักขนมไทย ที่วางอยู่ในกระจาดไม้สาน รอให้คนมาหยิบไปคิดเงิน



“กินเป็นมั้ย” ศศิหันหน้ากลับมาถาม เธอคิดว่าเด็กสมัยใหม่อาจจะไม่เคยกิน



“ขนมต้มเคยกิน อร่อยดี”



“งั้นเอานะ กี่อันดี”



“ผมกินอันเดียว”



“ไม่ชอบกินขนมหวานหรอ” ผู้ชายบางคนเป็นแบบนั้น



“ผมอยากกินข้าวเหนียวหน้าสังขยาด้วย” เพชรตอบตามจริง



“ชอบเหมือนพี่เลย ใจตรงกัน”



เพชรกำมือแน่น นี่เขาโดนหยอดอีกแล้วป่ะ ศศิยิ้มยิงฟันใส่ก่อนจะเดินไปคีบข้าวเหนียวในกระทงไปตองอันเล็กๆ ใส่จาน 2 ชิ้น



“เพชรอยากกินอะไรอีกมั้ย” คนตัวเล็กกว่าเงยหน้าถาม



“พอแล้วครับ พี่ล่ะอยากกินอะไรอีกก็หยิบสิ”



“กลัวกินไม่หมด” ศศิยู่ปาก ตาก็มองไปที่ขนมถ้วยด้วยความลังเล



“เอามาที่อยากกิน ถ้าไม่หมดผมช่วยเอง”



“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” ชมแล้วก็ยิ้มน่ารักให้อีก คือยิ้มเปลืองมาก แถมยังน่ารักอยากจับมายีแก้มตลอดเวลา หรือเขาต้องรุกแบบรวบรัดไปเลย...พี่ครับเราคบกันเลยได้มั้ย แบบนี้หรอ



“เหม่ออะไรคุณ” ศศิกระแทกศอกเบาๆ ใส่รุ่นน้องที่ยืนขยับปากมุมมิบตกอยู่ในภวังค์



“เปล่าครับ”



“ไปนั่งไป เดี๋ยวพี่ไปจ่ายเงินเอง”



“ผมเลี้ยง”



“เลี้ยงทำไม”



“ก็...พี่มาช่วยงาน เป็นนางแบบให้”



“สนับสนุนการศึกษาไง พี่ได้บุญแล้วค่ะ ไม่รับเป็นเงินแล้ว”



“ผมไม่สบายใจ ไม่กล้าให้พี่ช่วยแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้” เพชรบอกตามตรง เขาก็ไม่อยากกวนเวลาศศิเปล่าๆ



“งั้นคนล่ะครึ่ง เมื่อกี้เราจ่ายค่ากาแฟไปแล้ว พี่จ่ายค่าขนมโอเคนะ”



“ไหนบอกว่าจะไม่ดื้อไง ถ้าพูดคำว่าหวงให้ฟัง”



พอโดนทวงถามแบบนั้น ศศิก็อดเอ็นดูไม่ได้



“นี่ไม่ได้เรียกว่าดื้อค่ะ เรียกว่าเราคุยกันด้วยเหตุผล เพชรจะสปอยล์พี่ตะพึดตะพือไม่ได้โอเคมั้ย ถ้าเราจะ...เอ่อ...คุยกันไปอีกนานๆ ก็ต้องเริ่มจากเรื่องพวกนี้แหละ”



พอโดนคนโตกว่าสอนก็เริ่มรู้สึกไม่คูลอีกแล้ว



“ผมก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี” น้องบ่นอุบ



“ไม่หน้ามุ่ยแล้ว ไม่หล่อนะคะ” ศศิทำมือโอ๋เอ๋



“ผมโตแล้วนะพี่”



“แต่พี่แก่แล้วค่ะ”



เจอมุกนี้เข้าไปจากที่อารมณ์กรุ่นๆ อยู่เพชรก็เกือบหลุดขำ



“อารมณ์ดีแล้วใช่มั้ย เข้าใจพี่ศินะเพชร ถ้าเราจะคุยกันนานๆ เราก็ต้องสบายใจกันทั้งสองฝ่าย เจอกันคนล่ะครึ่งทาง ไม่งั้นเราจะไม่ได้คุยกันนานๆ นะคะ”



โดนพี่เขาหยอดทุกทางขนาดนี้ไม่ยอมก็ไม่ได้แล้วไหม คนเด็กกว่าเลยพยักหน้าให้ยกนี้พี่เขาชนะไปก่อน ดูเหมือนพี่เขาจะเข้าใจแล้วนะว่าเรากำลังจีบ...



TBC





ค่อยๆ ลูก ค่อยๆ แม่ใจบ่ดี เวลาพี่เขาชวนไปคอนโด ฝากแท็ก #อยากเรียกเธอว่าบี๋ ให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-07-2019 23:46:10

 :o8:  อ้ืมมม

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 15-07-2019 08:35:04

ซงซานพิศิ เหนื่อยมั๊ยอ่าา อ่อยยังไงอิน้องก็ยังมึนๆงงๆอยู่ 555

ตอนจะพาไปซื้อกาแฟที่ตึกบัญชีนี่น้องดูจริงจังมาก หนูไม่คิดว่าพี่เค้าจะอิ๊อ๊ะอะไรเลยหรอ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 15-07-2019 13:57:47

น่ารักกกกกกกก  :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 15-07-2019 14:33:28

เอ่ะ ใครเต้าะใครกันนะ 555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 15-07-2019 16:43:30

น้องเพชรเป็นเด็กใสๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 15-07-2019 23:49:06

ตกลงใครจีบใครค่ะเนี่ยยยย น้องเพชรจะทันพี่ศิ350cc ไหมหน้ออออ
ก็พี่เค้าเล่นหยอดทุกจังหวะเลย หู้ยยๆๆๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-07-2019 12:35:41

น้องเพชรคือน่ารักมาก ใสซื่อพี่ชอบอยากจะกรี๊ดแบบพี่ศิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 02 / 14July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 18-07-2019 23:13:59

Chapter 3



พอครบหนึ่งอาทิตย์ นักเรียนวิชา Advertising Photo ก็กลับมานั่งกันหน้าสลอนในห้องเรียนอีกครั้ง หลายคนยังเหงื่อไม่แห้งดี เพราะเพิ่งวิ่งมาจากร้านอัดรูปถ่าย ซึ่งแน่นอนว่าต้องฮอตเป็นพิเศษในวันที่ต้องส่งงานแบบนี้ เพชรไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น อยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร...ก็เพราะนางแบบในภาพมันช่วยกระตุ้นให้เขาอยากทำงานให้เสร็จไวไวไงล่ะ แต่งภาพเสร็จก็ส่งไปในไลน์ ไปถามพี่เขาว่าชอบโทนสีไหมอยากให้ปรับอะไรหรือเปล่า พอใส่ Headline หรือ Copy อื่นๆ ลงไปก็ส่งไปขอคำปรึกษาอีก เสร็จแล้วก็ทำไปให้พี่เขาดูอีกสามสี่ออฟชั่น เพื่อจะได้มีเรื่องทักไลน์พี่เขาไปในแต่ล่ะวันพอเกือบถึงวันส่งก็รีบไปอัดรูปให้เสร็จแถมยังใส่กรอบสวยงาม จะได้มีเรื่องแวะเอาไปให้พี่เขาที่คอนโด มันวนเวียนอยู่แบบนี้แหละ เพชรเลยนั่งเหงื่อแห้งกว่าใครเพื่อน และภาพที่ต้องส่งงานวันนี้ทั้งหมด ก็ถูกนำไปแปะเรียงบนผนังด้านหนึ่งของห้องเรียบร้อยแล้ว



อาจารย์ให้คะแนนส่วนหนึ่งจากการโหวต ทุกคนต้องไปลงคะแนนว่าชอบภาพไหน จากนั้นอาจารย์ค่อยเลือกภาพยอดเยี่ยมกับยอดแย่มาสอนเพิ่มเติม เพื่อบอกข้อดีข้อเสียของแต่ล่ะภาพ แล้วก็กรอกคะแนนกันไป ใช้เวลาครบสองชั่วโมงนั่นแหละถึงจะเสร็จ และเพชรก็ได้ 9.5 จาก 10 คะแนน ซึ่งสูงสุดสำหรับคลาสวันนี้



อ่า...มีเรื่องให้คุยกับพี่เขาแล้ว



เพชรกดไลน์หาทันที



'ผมได้คะแนนเยอะสุดในห้องเลยวันนี้'



ศศิไม่ได้ตอบกลับมาทันที เพชรรู้มาว่าช่วงนี้พี่เขาทำงานแปลหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ และใกล้ถึงเดธไลน์ต้องส่งแล้ว



"หงอยเป็นหมาเลยมึง" ไทม์เดินมากอดคอ "อุตส่าห์ได้ท็อปไปฉลองที่ไหนดี"



"ใครเขาจะไปฉลองกับมึง เขาคงอยากไปฉลองกับนางแบบเขามากกว่า" ดนัยมาช่วยผสมโรง มันหัวเราะคิกคักใส่เพชรด้วย เพราะเห็นอยู่ว่าพี่คนสวยเขาไม่ตอบไลน์มัน



"ขั้นไหนแล้วเพชร เป็นแฟนกันยัง"



"เร็วไปมึง" พึ่งมีคำแรกที่เพื่อนทั้งสองเว้นวรรคให้เพชรตอบบ้าง



"พี่เขาก็ชอบมึงเปล่า คุยกันทุกวันไม่ใช่หรอ" ดนัยถามเป็นการเป็นงาน สรุปคือพากันเดินไปหาอะไรรองท้องที่โรงอาหาร



"ก็คุยเรื่องงาน"



"จบงานแล้วมึงก็จะเลิกคุยกับพี่เขาแล้วดิ"



เพชรทำหน้าตกใจอย่างปิดไม่มิดเลย ไทม์ขำก๊าก สงสารก็ด้วยแต่ขอขำก่อน



"ก็คงรองานวีคหน้า ยังไงก็ต้องถ่ายคนไปอีกหลายรอบป่าวว่ะ กูก็คงถ่ายพี่ศิไปเรื่อยๆ "



"แล้วมึงรออะไร ทำไมไม่ขอคบวะ" ดนัยถาม



"ก็...ไม่รู้ว่ะ เหมือนพึ่งรู้จัก กูกลัวเร็วไป แล้วพี่เค้าจะปฏิเสธกลับมา ยังไงพี่เขาก็เป็นผู้หญิงนะเว้ย โตแล้วด้วยไม่ใช่รุ่นๆ เดียวกัน"



"แล้วมึงไม่อยากชัดเจนหรือไง ไม่งั้นพี่เขาก็ไปคุยกับใครก็ได้นะเว้ย คิดดูดิ เขานั่งร้านกาแฟทำงานทุกวัน เด็กมหา'ลัยเรามีเป็นพัน มึงคิดว่าจะไม่มีใครคิดเหมือนมึงเลยหรือไง"



"กูยังคิดเลย" ไทม์ยกมือ เพชรแทบเอาสันแมคบุ๊คฟาดกบาลเพื่อน



"กูไปหาพี่ศิล่ะ อยู่กับพวกมึงไร้สาระชิปหาย"



"แหนะหวงเก่ง...รู้หรือว่าพี่เขาอยู่ไหน"



"เขาบอกว่าจะมานั่งร้านกาแฟที่ C Square" เพชรหมายถึงร้านที่พวกเขาเจอคนสวยครั้งแรก มันอยู่ติดกับรั้วมหาวิทยาลัยนี่แหละ



"แล้วทำเป็นเด๋อกลบเกลื่อน มึงแม่ง"



"ก็พี่เขาไม่ได้บอกให้กูไปหา กลัวเสล่อ แต่กูหวงด้วยเลยหน้าด้านไปก็ได้"



"แล้วพี่เขาต้องบอกมึงทุกเรื่องเลยหรือไง พี่เขาจีบมึงหรือมึงจะจีบพี่เขา คิดสิคิด" ไทม์แทบจะเอาแมคบุ๊คในมือเพชรฟาดหัวเจ้าของมันกลับให้หายโง่



"เขาจะรำคาญกูมั้ยวะ"



"กูกับไอ้ดนัยเนี่ยรำคาญ ไปสักที ลำไย" ออกมือไล่เพื่อนอย่างไม่เกรงอกเกรงใจแล้วก็ทิ้งเพชรไว้ตรงนั้น พากันแยกไปสั่งอาหาร คนโดนเพื่อนเมินโคลงศีรษะไปมา ตัดสินใจเดินตัดโรงอาหาร ทะลุประตูคณะมุ่งหน้าไปยังศูนย์การค้าข้างสถานศึกษาทันที ไปวัดดวงเอาแล้วกันว่าจะโดนไล่ตะเพิดมั้ย



เพชรเดินเร็วมาตลอด พอใกล้ถึงร้านกาแฟก็รู้สึกขาหนักขึ้นมาอย่างกับมีก้อนเหล็กถ่วง ด้อมๆ มองๆ ผ่านกระจกแบบคนขี้อายทั้งที่ปกติก็ไม่ใช่ ศศิโดดเด่นออกมาจากคนอื่น พี่สาวคนสวยนั่งคิ้วขมวดอยู่ตรงคอมพิวเตอร์เครื่องเดิม เพชรตัดสินใจผลักกระจกเข้าไปแล้วเดินดุ่มๆ ไปหยุดอยู่ฝั่งตรงข้าม เพราะเงาร่างดำทะมึนมาบดบังแสง ศศิที่ตกอยู่ในภวังค์ตัวอักษรถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองคนยืนค้ำหัว



"นั่งสิ" พอเห็นว่าเป็นคนน้องที่ชินตาก็บอกเรียบๆ แล้วหันไปดูโทรศัพท์ตัวเอง ว่าเพชรไลน์บอกว่าจะมาแล้วตัวเองไม่เห็นหรือยังไงกัน



"โอ๊ะ...เก่งมาก" ข้อความสุดท้ายคืออวดคะแนนต่างหาก ศศิยิ้มร่าเริงออกมาจนคนมองใจยวบ



"กินอะไรไปสั่งเร็ว พี่ศิเลี้ยงเอง ให้รางวัลคนเก่ง"



เพชรรู้สึกตัวเองเป็นเด็กน้อยห้าขวบทันที เมื่อก่อนแม่เขาก็ให้รางวัลแบบนี้แหละ ยกเว้นพอโตขึ้นมัธยมปลายมา แล้วความต้องการของเราไม่ค่อยจะลงรอยกัน ไม่ว่าเพชรจะได้ดีในสายทางถ่ายรูปอย่างไรแม่ก็ไม่ได้ชื่นชมอีก เพียงแต่สนับสนุนเงินซื้อกล้องให้ตามที่เขาขอเท่านั้น



ศศิเอียงคอมอง แล้วทำตาโตด้วยเพราะเพชรยังไม่ยอมเคลื่อนตัวไปสั่ง เธอนึกได้ว่าอาจจะเพราะยังไม่ได้หยิบเงินให้น้องหรืออาจจะต้องหาอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นให้เจ้าตัว ไม่รู้ว่าการได้คะแนนท็อปสำหรับเพชรมันยากเย็นขนาดไหน แต่เธอรับรู้ได้ถึงความตั้งใจตั้งแต่เตรียมงานจนขนรูปที่อัดเสร็จแล้วมาส่งให้ เพชรทุ่มเทมากจนศศิประทับใจ



คนสวยตัดสินใจลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วพับหน้าจอคอมลง



"หรือไม่อยากกินร้านนี้ ไปกินข้าวเย็นกันก็ได้นะ ฉลองไง"



"พี่เสร็จงานแล้วหรือครับ" เพชรเพิ่งหาปากตัวเองเจอ เขาอดยิ้มออกมากับข้อเสนอของคนพี่ เพราะจะได้ใช่เวลาร่วมกับคนพี่เพิ่มขึ้นอีก ดีนะที่เขาตัดสินใจมาหา



"เหลืออ่านทวนบทสุดท้ายอีกรอบ ก็เสร็จแล้วค่ะ"



"เพชรกวนพี่มั้ย"



ศศิส่ายหน้า กลิ่นหอมจากสเปรย์ฉีดผมลอยเข้าจมูกเพชรจนต้องนึกชมว่าเลือกได้ดี มันหอมแบบอ่อนหวานน่าทะนุถนอม



"อยากกินอะไร เต็มที่เลย พี่เลี้ยงคนเก่งเอง"



ถามว่าพูดจาแบบนั้นเพชรหน้าร้อนมั้ย ก็นิดนึงสงสัยแอร์ไม่ดี ศศิยิ้มทิ้งท้ายไว้แล้วก็หันไปเก็บของส่วนตัวลงกระเป๋า ส่วนคอมพิวเตอร์ก็ใส่ซองแล้วอุ้มแนบอกมันเล็กและเบาไม่ได้เป็นภาระอะไร แต่เพชรก็ยื่นมาช่วยถือ



"ของเราก็หนักแล้วมั้ง"



"ผมถือได้ พี่ทำงานก็เหนื่อยแล้ว"



ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มอีกรอบ ชื่นใจกับความใส่ใจเล็กๆ นั้น ยอมยื่นกระเป๋าสะพายข้างใบจิ๋วที่เบากว่าคอมพิวเตอร์ให้เพชรไปหนึ่งอย่างอีกอย่างนั้นเธอถือเอง

แม้ไม่ได้วางแผนว่าจะมาเจอพี่ แต่เพชรก็เตรียมพร้อมคือเอารถมาจอดที่ตึกนี้ทันทีที่รู้ว่าศศิจะมานั่งทำงานที่ร้านกาแฟ เดินออกประตูลานจอดรถสองเก้าก็เจอเจ้าเต่าโมเดิร์นสีฟ้าของเพชรหมอบรออยู่ ศศินึกเอ็นดูทุกครั้งที่เด็กหนุ่มมาดติสท์ยืนก้มๆ เงยๆ อยู่ข้างรถคันนี้



เธอขึ้นไปนั่งง่ายกว่าครั้งแรก เรียกว่าคุ้นเคยกันแล้วนั่นแหละ



"ไปกินทองหล่อมั้ย พี่อยากกินซูชิ"



แม้ปากบอกว่าจะตามใจน้อง แต่ก็อดไม่ได้จะเสนอความต้องการตัวเองออกไป เพชรพยักหน้าว่าง่าย เขากินอะไรก็ได้ที่พี่ชอบอยู่แล้ว



"น่ารัก" ศศิชม แล้วก็โยกศีรษะดี๊ด๊าอย่างเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น เพราะเริ่มรู้สึกว่าสนิทกับเพชรมากขึ้นแล้ว คนที่ขับรถก็มองภาพนั้นอมยิ้ม แล้วเปิดเพลง Pop จังหวะสนุกๆ เอาใจพี่ด้วย



"ทำไมถึงได้ 9.5 อาจารย์ว่าไงบ้าง เล่าหน่อย" ศศิหันไปถามน้องที่สองตามองไปบนถนนอยู่ พอมันเป็นเรื่องที่ตัวเองหมกมุ่นอยู่ เพชรก็เล่าง่าย พูดเยอะกว่าปกติ ศศิที่เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างมีถามเป็นระยะโดยเฉพาะเมื่อเจอศัพท์เทคนิคก็ต้องอธิบายกันยาว แล้วก็เล่าไปเรื่อยถึงความชอบอื่นๆ ที่ทั้งคู่สนใจแม้กระทั่งบทละคร Absurd อย่าง 'คอยโกโดต์' ที่ศศิไม่คิดว่าเพชรจะรู้จัก เมื่อเอ่ยถึงน้องก็แสดงความคิดเห็นออกมาในมุมมองของตัวเองสลับกับสิ่งที่ศศิคิด จนถึงร้านอาหารในที่สุด



เป็นการขับรถฝ่ารถติดที่ไม่น่าเบื่อเลย แถมยังได้เรียนรู้ถึงตัวตนของอีกฝ่ายผ่านรสนิยมความชอบด้านต่างๆ ด้วย



จนมาถึงรสนิยมด้านอาหาร



"พี่ไม่กินแซลม่อนดิบ ร้านนี้มีแบบเบิร์นไฟ พี่กินได้" ศศิอธิบายด้วยรอยยิ้ม พร้อมเอาตะเกียบที่แอบจิ้มโชยุผสมวาซาบิเข้าปากแล้วหลับตาปี๋จากรสชาติที่ขึ้นจมูกของมัน



"เพชรชอบแบบดิบ แต่ก็จะเลือกกินร้านที่มีแบบสุก"



"เพราะ...จะได้กินกับพี่ใช่มั้ยคะ" ศศิหยอดให้อย่างน่ารัก



เด็กหนุ่มพยักหน้าแล้วก็เสไปมองแก้วชาเขียวแทนใบหน้าหวานๆ นั้นบ้างไม่งั้นหัวใจเขาอาจล้มเหลวเอาก็ได้ พี่ศิน่ารักพร่ำเพรื่อไปหมด เขาแจ้งใครได้บ้างมั้ย



ไม่นานของที่ศศิสั่งก็มาเสิร์ฟ พี่สาวคนสวยปรบมือชอบใจราวกับเด็กๆ ไม่มีมาดนางพญาเหมือนตอนถ่ายแบบสักนิดเลย



"พี่ศิแบ่งให้ เพชรลองชิมดู" คนพี่พยักเพยิด เธอสั่งมาตั้ง 6 คำ แล้วยังจะมีหน้าปลาหมึก หน้าโฮตาเตะอีกที่ทยอยมาเสิร์ฟเรื่อยๆ



เพชรคีบเข้าปาก รสชาติแซลม่อนเผาไฟมีกลิ่นหอมไหม้นิดๆ ตัดกับข้าวญี่ปุ่นอร่อยดี



"อยากไปกินที่ญี่ปุ่นเลย" เพชรบอกออกมาหลังเคี้ยวเสร็จ



"อยากไปโอซาก้า วันก่อนเห็นคนแชร์ตลาดสดที่มีอาหารทะเลมาคืออยากไปเดินกินมากเว่อร์"



เพชรไม่กล้าชวน แต่เขาอยากพาคนพี่ไป เขาเลยเลือกจะถามออกไปแทน



"แล้วทำไมไม่ไปล่ะครับ"



"ยังยุ่งๆ อยู่นะ แล้วก็ไม่มีใครไปด้วยนะสิ"



เสนอตัวไปเลยได้มั้ยนะ มันจะสมควรหรือเปล่า เพชรตบตีกับความคิดของตัวเอง ส่วนศศินั้นหยุดฟัง...รอน้องชวน แต่จนแล้วจนรอดเจ้าเด็กนี่ก็ยังไม่ยอมอ้าปาก จนศศิเผลอถอนหายใจออกมา แล้วตัดสินใจคีบซูชิเข้าปากต่อ เขาอาจจะใจร้อนไปก็ได้



"พี่ศิครับ..."



"ว่า" ศศิอ้าถามทั้งที่ยังเค้ียวข้าวไม่หมด เลยเป็นคำสั้นๆ



"ถ้าว่างแล้ว...ไปญี่ปุ่นกันมั้ย"



พอเด็กมันชวนจริงๆ ศศิก็หัวใจเต้นตึกตักดังกว่าที่เคย จะถึงวันนั้นใช่มั้ย...ภาวนาให้เพชรรับเขาได้ทุกอย่างด้วยเถอะนะ



"ไปสิ...มีวันว่างแล้วพี่จะรีบบอกนะ"



เพชรพยักหน้านิ่งๆ แต่ศศิแอบเห็นนะว่ากำมือเยส! อยู่ใต้โต๊ะ ศศิเองก็ดีใจที่พวกเขามีแพลนร่วมกัน แต่อาจจะต้องเรียนรู้กันและกันให้มากขึ้นอีกหน่อยก่อน เพื่อให้พร้อมจะเดินทางไกลด้วยกัน



ใช่...ทางแสนไกล ที่ครั้งนี้ศศิคาดหวังว่าจะมีเพื่อนร่วมทางเคียงข้างกันไปจนสุดถนน



พวกเขาคุยสับเพเหระกันไปเรื่อย จนศศิอิ่มตื้อก็โอดโอยให้เพชรช่วย คนน้องแสนจะตามใจแล้วก็ช่วยคนพี่กินของหวานล้างปากด้วยเนื่องจากมันเยอะเกินไป



มื้อนี้เพชรยอมให้ศศิเลี้ยง เพราะพี่เขาบอกว่าจะให้เป็นรางวัลของคนเก่ง หัวใจเขาก็ฟูไม่น้อยหรอก มันเหมือนสิ่งที่เราตั้งใจมีคนเห็นคุณค่า



"แล้วจะมีถ่ายอีกมั้ย" ศศิถามขณะพวกเขาเดินมาขึ้นรถที่ลานจอดด้วยกัน



"วีคหน้าอาจารย์น่าจะให้โจทย์ใหม่อีกครับ"



"พี่จองเป็นนางแบบนะ" ศศิอาสาเอง เล่นเอาเพชรยิ้มกว้างรีบพยักหน้า



"ผมจะให้พี่เป็นนางแบบผมจนจบเทอมเลย"



"พี่คงต้องคิดค่าตัวบ้างแล้วมั้ย"



"ยอมเลยครับ เท่าไหร่ก็จะจ่าย"



"ป๋าเก่ง"



"การเรียนคือการลงทุน มันไม่ได้เป็นเรื่องสุรุ่ยสุร่ายนี่นา" เพชรตอบ ศศิไม่ได้ว่าอะไร ขึ้นนั่งในรถ แล้วก็ให้น้องไปส่งยามพระอาทิตย์พึ่งใกล้ตกแบบนี้การจราจรก็ติดขัดหน่อย เกือบชั่วโมงแหนะกว่าจะถึงที่พัก



โบกมือลาบ๊ายบายกันเรียบร้อย เพชรรอให้ศศิหายไปในตึกก่อน ตัวเองค่อยออกรถไป ยังไม่ทันถึงรั้วเลยเขาก็คิดถึงพี่ศิเสียแล้ว กล่ินน้ำหอมอ่อนๆ ของพี่ที่ทิ้งไว้ในรถ มันช่วยคลายความรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆ ได้เพียงเสี้ยวส่วนหน่ึงเท่านั้น หัวใจเพชรร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างปะหลาดทั้งที่พึ่งแยกจากกัน หรือเขาจะต้องไวไฟรวบรัดขอคบพี่เขาเป็นแฟน



"เร็วไปไอ้เพชรมึง!! " เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็เอาหัวโขกพวกมาลัยให้หายบ้า



เสียงโทรศัพท์ที่ Sync ไว้กับรถดังขึ้นมาเรียกสติ เพชรกดรับผ่านปุ่มบนพวงมาลัย ก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกของไทม์ดังผ่านลำโพงมา



"ปีสี่ชวนไปกินเหล้าคืนนี้คุณเพชรไปมั้ยครับ"



"ร้านนั่งชิลล์หรือผับ"



"ผับดิ กระสันต์อยากเต้น อยากสีหญิงต่างมอ.มากตอนนี้"



"มึงนี่น่ากลัวนะ"



"อ๊ะๆ หรือคนเคารพเมียอย่างมึงต้องรายงานตัวตอนสี่ทุ่มว่าเข้านอนแล้ว"



"ลามปามแล้วมึง"



"ไปมั้ย สรุป"



"เออ...ไปก็ได้ กู...มึง...เหี้ยเอ้ย"



"อะไรของมึงเพชร อย่ามาพูดภาษาปาสคาล ไม่เข้าใจ"



"มึงกูพึ่งส่งพี่ศิที่คอนโด แต่กูคิดถึงเขาอีกแล้วหวะ แม่งโคตรน่ารัก โคตรเข้าใจ โคตรหายเหนื่อยเลยเวลาอยู่ใกล้ๆ "



"อาการนี้มีความรักแหละหมอว่า หรือมีความเงี่ยนจงอภิปราย"



"จิตใจต่ำตมของมึง เจอกันที่ร้านกูไม่เอารถไปนะ กะเมา"



"เมาทำเหี้ยอะไร อกหักหรอ"



"ไม่...กูอยากเมาจะได้หลับ ไม่งั้นกูต้องคิดถึงเขาจนเป็นบ้า"



"เออ...กูเชื่อแล้วว่ามึงใกล้บ้า"



"เจอกันมึงมาไวไว กินมากินน้อยก็หารเท่า เพราะฉะนั้นเปิดก่อนได้เปรียบ" ไทม์พูดจบก็วางโทรศัพท์ไปทันที



เพชรกลับถึงคอนโดแถวมหาวิทยาลัย เขารีบอาบน้ำแต่งตัวใหม่ หาเสื้อยืดตัวโคร่งกับเอากางเกงยีนส์ตัวเก่งมาใส่ มัดผมที่ยาวระต้นคอเป็นจุกไว้ด้านหลัง แล้วเอารองเท้าแวนคู่เก่งออกมาจากตู้ ก่อนออกมันอดลังเลไม่ได้ว่าต้อง...'รายงาน' หรือไม่ ดูนาฬิกาแล้วก็สามทุ่มกว่าไม่รู้ป่านนี้พี่เขาจะนอนหรือยัง ไลน์ไปทิ้งไว้ดีไหมนะ เขาจะคิดว่าเป็นเด็กไม่ดีหรือเปล่า แต่ได้คุยกันสักประโยคก็ดี



'พี่ศิ'



'ว่าไงเพชร' ครั้งนี้คนสวยตอบเร็ว



'เล่นมือถืออยู่หรอครับ'



'อื้อ กำลังจะบอกเพชรว่าพี่จะนอนแล้วนะ กลับมาทำงานต่อแล้วตาเพลียมากเลยกะจะนอนเร็ว'



พี่เขาน่ารักใส่อีกแล้วไง ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ก็รายงานเช้าเย็น



'พี่ศิ เพชรจะออกไปเที่ยวนะ' เขาให้เกียรติศิโดยการบอกตามความจริงเช่นกัน



'กินเหล้าหรอ'



'อื้อ พี่โกรธป่าว'



'โกรธทำไมล่ะ แต่ห้ามขับรถนะนั่งแท็กซี่ไป แล้วจะกลับกี่โมง'



'คงเที่ยงคืน'



'ไปร้านไหนคะ'



'MP3 ที่เอกมัย'



'ถึงร้านแล้วไลน์บอกพี่ศินะคะ กลับถึงบ้านก็ไลน์บอกด้วย อย่าเมามากนะคนเก่ง พี่ศิเป็นห่วง'



อ่านแล้วอยากกินนมนอนอยู่บ้านเลย เพชรยิ้มให้กับความใส่ใจทะลุตัวอักษร ไม่แง่งอนให้หงุดหงิดเหมือนผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันที่เขาเคยคุย ลองเป็นคนเก่าๆ ของเขาสิมีแต่งอแงจะตามไปเฝ้า แล้วเขาก็จะหมดสนุกกับเพื่อนไปเลย เพราะต้องไปห้ามสาวไม่ให้ตบกันแทน



'เพชรไม่อยากไปแล้ว'



'อ้าวทำไมล่ะ'



'ก็ไม่อยากให้พี่เป็นห่วง'



'เป็นวัยรุ่นอยู่ก็เที่ยวได้ พอแก่เท่าพี่ศินะ สามทุ่มก็ง่วงแล้ว ไปใช้ชีวิตเถอะ แต่ดูและตัวเองดีๆ นะครับ อย่าลืมรายงานพี่ศิว่าอยู่ไหนก็พอ'



'ขอบคุณครับ'



'เอาเบอร์เพื่อนเรามาทิ้งไว้หน่อย เผื่อพรุ่งนี้หาไม่เจอจะได้ตามถูก'



เพชรยิ้มส่งคอนแทคทั้งไทม์และดนัยทิ้งไว้ให้พี่เขา แล้วก็เดินออกจากห้องไปด้วยหัวใจที่พองโต จากที่กะว่าจะกินให้เมาเป็นหมา หลับทันทีที่หัวถึงหมอน ก็ต้องเปลี่ยนใจ เขาคงกินพอสนุกและกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยให้คนที่เป็นห่วงได้สบายใจ



สี่ทุ่มตรงเพชรก็มาถึงหน้าร้าน เพื่อนสนิทยืนรอรับอยู่แล้ว เขาไลน์บอกศศิตั้งแต่งลงจากรถแท็กซี่ เลยเดินตามไทม์ได้ทันที เบียดเสียดผ่านคนมากมายเข้าไปยังโต๊ะใกล้เวที ยกมือไหว้รุ่นพี่รอบๆ แล้วรับแก้วมาถือ โยกตัวไปกับจังหวะดนตรีสดบนเวที



เหล้าไม่ทันพร่อง ก็มีโต๊ะข้างๆ สะกิดขอชนแก้วเสียแล้ว



"ชวนมันมาทำไมว๊า พวกกูดร็อปเลยเนี่ย" หน่ึงในพี่ปีสี่ว่า ไทม์หัวเราะขึ้นมา



"เรียกแขกไงพี่ เนี่ยสาวๆ มองตรึม"



"เพชรมึงเบาความหล่อหน่อย" พี่เขาลากกลับมาชนแก้วกันอีกรอบ แล้วก็เติมให้เข้มๆ เลย เพชรยกมือห้าม เขาไม่ได้อยากเมาแล้ว จะดื่มเยอะไปทำไม



"มันมีเมียแล้วพี่ ไม่ต้องห่วง" ดนัยตะโกนดัง เพื่อตัดกำลังคู่แข่ง หากเป็นเมื่อก่อนคงโกรธ แต่นึกถึงความน่ารักของพี่ศิแล้วเขาก็ยิ้มรับอย่างหน้าชื่นตาบาน



"ไม่อัพเดทพวกกูเลย"



"ยังคุยๆ กันอยู่เลยพี่ อย่าไปฟังไอ้ดนัยมัน"



แล้วเพลงบนเวทีก็เข้าท่อน 'เมียมีเมียพี่ต้องมา...ถ้าเมียไม่มาเพราะว่าเมียไม่มี...เอ้าไหนใครโสดยกมือขึ้น'



เมื่อก่อนก็ยกไว ตามความทะโมนของวัยรุ่นแหละ แต่คืนนี้นายพชรไม่กล้าหวะ แน่นอนว่าโดนรุ่นพี่กัดไม่ปล่อยอีก



"ไหนมึงบอกยังไม่เป็นเมีย"



"ก็ผมจริงจังกับคนนี้" เพชรตอบไปตามความรู้สึก เสียงโห่เกรียวอย่างชอบใจก็เลยดังลั่นโต๊ะ



"ดีๆ กูสนับสนุนคนแบบนี้ ให้เกียรติกันทั้งต่อหน้าและลับหลัง เพราะถ้าเป็นเขาทำแบบนี้บ้างเราก็คงไม่สบายใจ" เห็นท่าทางเจ้าชู้ๆ แต่พี่ปีสี่คนนั้นกลับเข้าใจความสัมพันธ์ชีวิตคู่ได้ดี เพชรเองก็พยักรับคำสอนรุ่นพี่ แม้จะมีสาวๆ มาขอชนแก้วแลกไลน์อีก เขาก็ได้แต่ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ พร้อมองครักษ์ไทม์ที่คอยตอบให้ว่า "คนนี้มีแฟนแล้วครับ แต่อีกสิบชีวิตที่เหลือโสด"



สาวๆ หัวเราะกันร่วน ไทม์เป็นสายฮาอยู่แล้ว เรื่องม่อสาวก็มือวางอันดับหนึ่งเช่นกัน



ห้าทุ่มครึ่งวงดนตรีสดโบกมือลา เพชรก็จะขอตัวกลับ เพราะถ้ารอผับเลิกคนกรูออกพร้อมกันคงหาแท็กซี่ยาก อีกอย่างเขาอยากให้ถึงบ้านเร็วกว่าที่บอกพี่ศิไว้ อยากเป็นเด็กดี



หลังฝากแบงค์พันไว้กับดนัยที่มีสติดีกว่าไทม์ เพชรก็เดินแหวกคนเมาที่กำลังสนุกกันได้ที่เพื่อกลับ แน่นอนว่าหน้าตาแบบที่หลายคนนิยมประกอบกับรูปร่างสูงโปร่งก็มีสาวๆ ยื่นค่าผ่านทางเป็นเครื่องดื่มหลากหลายแก้วมาให้ แถมหน้าอกหน้าใจก็ตู้มจนตาพร่าไปเหมือนกัน แปลก...ที่เขาไม่หวั่นไหว เพราะอาจจะเพราะจิตใจจดจ่ออยู่กับคนที่นอนไปแล้วก็เป็นได้



"เป็นเกย์ป่ะเนี่ย" เสียงสาวน้อยคนหนึ่งสะบัดอย่างหัวเสีย เพชรหันไปปรามเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แล้วก็เดินผ่านไป เขาไม่ได้รังเกียจคนรอบตัวที่เป็นเพศนั้น เพื่อนที่คณะก็อุดมไปด้วยความหลากกลาย แต่พอถูกกล่าวหาในสิ่งที่เขาไม่ใช่และไม่คิดจะเป็นก็ฉุนไม่น้อย



เด็กปีสามเรียกแท็กซี่ที่จอดรอแขกหน้าร้าน แล้วบอกทางกลับคอนโดทันที ระหว่างนั้นมือเขาก็เปิดไลน์พิมพ์หาคนพี่ไปด้วย



'ขึ้นแท็กซี่แล้วกำลังกลับ'



'ทะเบียนอะไร' ปลายทางตอบกลับมาไวจนเพชรสะดุ้ง



'ยังไม่นอนหรือครับ'



'ตั้งนาฬิกาปลุกขึ้นมารอเด็กกลับบ้าน'



เพชรเรียกชื่อพี่เขาพร้อมใช้นิ้วมือลูบรูปโปรไฟล์แผ่วเบา



'พี่น่ารักจัง'



'ไม่รำคาญพี่ใช่มั้ยที่วุ่นวาย'



'ไม่เลยครับ แค่เกรงใจ' การมีคนรอมันอุ่นใจแบบนี้เอง และเขายิ่งต้องอยู่รอดปลอดภัยกลับไปให้อีกคนสบายใจ



'ใกล้ถึงแล้วพี่นอนเลยก็ได้'



'ใกล้ถึงแล้วก็รออีกหน่อยก็ได้ ไม่เป็นไรค่ะ'



คำว่าน่ารักของศศิมันเปลืองมาก เปลืองจนเพชรต้องซบหน้าลงไปกับโทรศัพท์ เพื่อดับความฟุ้งซ่าน เขาอยากให้พี่แท็กซี่เลี้ยวรถไปทางคอนโดของคนพี่ด้วยซ้ำ แค่ได้เห็นหน้าอีกสักทีก็คงจะกระวนกระวายน้อยกว่านี้



จนรถแท็กซี่เลี้ยวเข้าคอนโดน่ันแหละเพชรถึงได้สติ เขาพิมพ์หาศศิอีกที



'เพชรถึงคอนโดแล้วนะครับพี่ศิ'



'รีบอาบน้ำนอนนะคะ พรุ่งนี้เรียนเช้ามั้ย'



'เรียนบ่าย'



'นอนสบายเลย'



'เช้าเพชรไปหาได้มั้ย'



ใจเขามันร้อนจนต้องส่งไปอีกประโยค



'นะ กินกาแฟกัน'



'ตื่นไหวก็มา สิบโมงพี่รอที่ล็อบบี้คอนโดนะคะ'



'ครับ เลือกร้านไว้เลย'



แล้วเด็กปีสามก็ต้องเอาหมอนอิงมาอุดปากเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้องแสดงความดีใจ รีบนอนรีบตื่นดีกว่า อยากเจอพี่เขาชิปหายแล้วโว้ย





TBC

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้น่าจะมาได้อาทิตย์ล่ะวัน (ลุ้นๆ กันช่วง พฤ ศ เสาร์ อาทิตย์ ค่ะ)

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นตอนที่ผ่านมานนะคะ หวังว่าตอนนี้ก็จะแอบกรี๊ดกันได้เบาๆ

เรื่องนี้เราอยากเขียนให้เขาเป็นแฟนกันเร็วหน่อย เพราะอยากเขียนเนื้อเรื่องตอนหลังคบกันด้วยค่ะ

ฝาก #อยากเรียกเธอว่าบี๋ ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: คุณซี ที่ 18-07-2019 23:21:16

พี่ศิน่ารักจังโว้ยยยยยยย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 18-07-2019 23:51:06

เอ็นดู...วววววววววววววววว    :impress2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 19-07-2019 00:02:27

น่ารักทั้งพี่ศิและเพชรเลย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 19-07-2019 01:12:21

พี่ศิใช้คำว่าน่ารักได้เปลืองมากเลย ทางนี้ก็โดนตกแล้วค่าา

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 19-07-2019 01:33:46

คือแบบกำลังดี พี่ศิเป็นผู้ใหญ่จังเลยยยยยยยยยยยย  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 21-07-2019 18:57:56

พี่ศิน่ารักมากกกกก เพชรต้องรับพี่ศิได้แน่นอน ดีขนาดนี้ พลาดแล้วจะเสียใจน้าาาเพชร :hao3:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 21-07-2019 23:17:04

 :pig4:
 :L2: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 03 / 18July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 23-07-2019 22:10:14

Chapter 4





ทันทีที่เพชรเดินเข้ามาในคลาสเรียนอังกฤษ Section ที่ได้ชื่อว่าคะแนนต่ำสุดของคณะ ไทม์กับดนัยที่นั่งอยู่ก่อนก็โบกมือไหวๆ ให้เพื่อนมานั่งหลังห้องตรงที่จองเก้าอี้ไว้ให้



พิธีกรรมประชดประชัดดังขึ้นทันทีที่ก้นนายพชรสัมผัสเนื้อพลาสติกเย็นเจี๊ยบ



"น้ำมันถูกเนอะเดี๋ยวนี้ คอนโดอยู่สามย่าน ต้องขับรถไปกินกาแฟที่เอกมัยแล้วค่อยมาเรียนที่สามย่านอีกที"



คนโดนเหน็บเงยหน้ามองเพื่อนแล้วยักคิ้วอย่างไม่รู้สึกรู้สา



"ขนาดเมื่อคืนไปเที่ยวยังอุตส่าห์ตื่นเช้าไปรับสาวได้ กูเชื่อความพยายามมึงเลยเพชร ตอนเรียนคาบอาจารย์ป้ามึงพยายามแบบนี้บ้างมั้ย กูหลั่งน้ำตาแล้ว"



จำเลยยังยักไหล่ไม่สนใจ แถมยังล้วงหนังสือแบบเรียนมาวางบนโต๊ะด้วย



"มึงทำการบ้านมาแล้วใช่มั้ย" ไทม์เห็นเพื่อนไม่สะทกสะท้านก็พาเข้าเรื่อง อาจารย์ป้าก็คือครูสอนภาษาอังกฤษ ที่เคี่ยวเข็ญพวกเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน



"คนมีความรับผิดชอบอย่างกู ก็ต้องเสร็จแล้วสิครับ" เพชรหยิบเอสี่ ที่เป็นแบบฝึกหัดแปลบทความมาโชว์



ไทม์กับดนัยตาโต "มึงไม่ไลน์มาขอลอกด้วย มึงอมวุ้นแปลภาษาเข้าไปหรอ ทำไมอยู่ๆ ก็เก่งภาษา"



"กูแค่มีพี่ศิ" เพชรยักคิ้วโชว์ความเหนือ "และกูจะต้องตั้งใจเรียนด้วย ไม่ให้เขามองกูว่าเป็นเด็กกากๆ " ไม่พูดเปล่า ลากเก้าอี้เลกเชอร์ตัวเองไปอยู่ตำแหน่งเซ็นเตอร์หน้าห้องด้วยจ้า แทรกเพื่อนคนอื่นที่เป็นนักเรียนขยันไปเลย



"อาจารย์ป้าต้องเรียกหมออะกูว่า นายพชรผู้คว้าหมามาทุกปีอยู่ๆ ก็ขยันเฉย" ไทม์ส่ายหน้า



"กูจะเก็บเอไปฝากสาว" นั่นมันยังมั่นหน้าโชว์ยักคิ้ว



"พี่ศิเขามีอิทธิพลเนอะ" ดนัยว่า



"เข้าขั้นหลงหัวปักหัวปำ" เพื่อนอีกคนสมทบ



ตัดภาพไปเมื่อเช้า สาเหตุที่ทำให้นายพชรขยันเรียนก็คือ อาการสติแตกเมื่อจัดหนังสือลงเป้แล้วพบว่าวันนี้มีเรียนภาษาอังกฤษ แถมหน้ากระดาษการบ้านยังว่างขาวเหมือนซักด้วยโอโม่ แต่จะนั่งทำก็ไม่ได้เนื่องจากนัดสาวไว้แล้ว เลยมีอาการปางตายหน้าซีดๆ ไปให้ศศิสงสัย แล้วพอคนพี่รู้ก็ยิ้มเอ็นดูใส่ แถมยังช่วยสอนให้ด้วย แต่เพราะเวลามันน้อยศศิจึงแทบจะทำให้เพชรทั้งหมด เด็กหนุ่มรู้สึกว่าเดี๋ยวต้องโดนดุแน่ แต่สุดท้ายพี่สาวคนสวยก็บอกว่า



"ถ้ามีการบ้านอีกก็เอามาให้พี่สอน เพชรจะได้ไม่เกลียดภาษาอังกฤษอีก"



หนุ่มมาดเซอร์เลยทั้งรักทั้งเทิดทูนเลยตอนนี้...ภาษาอังกฤษหรอ...เปล่าพี่ศิคนสวยนั่นแหละ







คาบเรียนวันนี้เริ่มต้นไปด้วยความสนุกสนาน จริงๆ อาจารย์ป้าผู้เข้าใจโลกก็ไม่ได้สอนไม่ดีอะไร เพียงแต่เพชรที่ตั้งมั่นมาตั้งแต่เด็กว่าภาษาอังกฤษไม่จำเป็น หัวสมองเขาเลยสร้างกำแพงหนาทึบมากั้นไว้เสีย พอพื้นฐานมันไม่ดีมาตั้งแต่ต้น มาเจอวิชาแปลยากๆ แบบนี้เข้าไปเลยเหมือนโดมิโน่ล้มครืน ต้องเริ่มต้นใหม่กันหมด

แต่แค่เห็นลูกศิษย์หลังห้องย้ายมานั่งยิ้มระรื่นที่แถวหน้าได้คนเป็นครูก็ดีใจแล้ว



"กินอะไรผิดสำแดงมาล่่ะพ่อเพชร" เสียงอาจารย์สูงวัยถาม



"มันอยากเก่งโชว์สาวครับ'จารย์" ดนัยตะโกนแซวมาจากหลังห้อง เพื่อนก็โห่เกรียวกราวจนต้องเคาะโต๊ะปรามเจ้าลิงน้อยพวกนี้



"ถ้าโง่พี่เขาจะไม่รักมันครับ" ไทม์ซ้ำให้ด้วยเมื่อเพื่อนเงียบ



"อาจารย์สอนมาสามปี ไม่มีสักครั้งจะตั้งใจ นี่พอสาวสั่งเข้าคำเดียวถึงกับลากเก้าอี้มานั่งติด

กระดาน พวกเธอสงสารฉันมั้ย" เธอหันไปร้องโอดโอยเรียกเสียงหัวเราะจากเหล่านักศึกษา



"อาจารย์ก็...เขาเรียกว่ามีแรงบันดาลใจเฉยๆ "



"จ้ะพ่อ...เอาให้มันจบเทอมนะไอ้ความตั้งใจเรียนนี้"



"ได้เลยครับ จะส่งการบ้านไม่ให้ขาดสักแผ่นเดียวเลย"



อาจารย์พยักหน้าให้ แล้วก็เริ่มลงมือสอนต่อ







เพชรขยันทำการบ้านขึ้นมาเชียวล่ะวันนี้ เพราะตอนเย็นเขาไม่ได้ไปเจอศศิเนื่องจากมีช่วยงานรุ่นพี่ที่คณะ ตกดึกกลับถึงห้องมองนาฬิกาแล้วพ่ึงสี่ทุ่มก็ต้องหาเรื่องอ้อนสักหน่อย



'พี่ศิครับ เพชรถึงห้องแล้ว'



'เหนื่อยมั้ยไปมหาลัยวันนี้'



'ไม่เหนื่อย พี่ศิล่ะ ทำอะไรอยู่'



'พี่กำลังจะอาบน้ำค่ะ'



'แล้วทำอะไรต่อ'



'นอนค่ะ'



'หรอ'



'เพชรมีอะไรหรือเปล่า'



หนุ่มน้อยดีดขาตัวเองอยู่บนโซฟาตัวนุ่มก่อนจะกลั้นใจพิมพ์



'สอนการบ้านหน่อยได้เปล่าครับ วันนี้ครูสอนแล้วเพชรยังไม่ค่อยเข้าใจ'



'Eng? '



'ช่าย'



'งั้นพี่ศิขออาบน้ำแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวมาสอนให้'



'เพชรอาบด้วย เดี๋ยวผมทักไปนะ'



แหกปากอัดหมอนไปหนึ่งทีเพราะความน่ารักของพี่คนสวยแล้วก็กดเข้าไลน์กลุ่มเพื่อน



'เมิงงง กูเขิน'



'ต้องการอะไรจากสังคม'



'ไม่มี ไปอาบน้ำล่ะ'



'มีความรักแล้วเป็นบ้า' ไทม์พิมพ์ตอบ แต่เพชรไม่สนใจเขาก็เห็นด้วยกับมันนั่นแหละ เขาหลงพี่ศิจะแย่แล้ว อยากคุยอยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง อยากทำอะไรก็ได้ให้รู้ว่าพี่เขาอยู่ใกล้ๆ



เพชรต่อบลูทูธโทรศัพท์กับลำโพงในห้องน้ำ เพื่อเปิดเพลง แล้วก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไป จัดการล้างหน้าชำระร่างกายไม่นานก็ใส่ชุดนอนออกมานั่งรอที่โต๊ะรับแขก เขานั่งลงบนพื้นพรม ใช้โต๊ะเตี้ยๆ วางหน้าสือ จัดการกวาดทุกอย่างให้มันดูเข้าที่เข้าทางไม่รก แล้วก็เปิดกล้องโทรศัพท์เช็กสภาพหน้าตัวเองกับกล้องหน้ามือถือ



"หล่อชิปหายเลยมึงไอ้เพชร" นานๆ เขาจะชมตัวเองที แต่ภาพที่สะท้อนออกมามันอดคันปากไม่ได้จริงๆ



'พี่ศิ เพชรพร้อมแล้วครับ'



'มาแล้วๆ จะให้สอนอะไรถ่ายหน้าหนังสือส่งมาเลย'



เด็กหนุ่มกัดปากชั่งใจ ไม่ได้อยากได้เอ แค่อยากเห็นหน้าเธอ ถ้าถ่ายรูปส่งไป มันจะมีความหมายอะไรกัน!



'เปิดกล้องสอนได้มั้ยครับ จะได้มีกำลังใจเรียน'



ลุ้นๆ ว่าจะโดนพี่ด่าหรือเปล่า แต่ไอโฟนรุ่นล่าสุดก็โชว์ว่ามีสายเรียกเข้ามา เพชรกดรับ แล้วหน้าจอก็เผยให้เห็นพี่สาวในชุดนอนไม่ได้นอน สายเดี่ยว ผ้าแพรนุ่มนิ่มสีชมพู...เดี๋ยวเพชรมันสุ่มเสี่ยงมากที่จะไม่มีสมาธิทำการบ้าน



ศศิโบกมือทักทาย เมื่อเห็นรุ่นน้องนั่งนิ่ง



"เพชรเห็นหน้าพี่ศิมั้ยคะ"



"หะ เห็นครับ" เห็นทั้งหน้า ทั้งเนินอกเลยจ้า ยังคงพลังเสมอ ทำไมมึงเป็นคนลามกวะเพชร



"ตกใจมั้ย พี่ศิหน้าสดเลย เขินจัง" ศศิว่า แต่โชคดีที่เธอไม่ได้คิ้วโล้นหน้าซีดเหมือนสาวๆ บางคน เพชรเองรีบโบกไม้โบกมือ



"สวยปกติครับ"



"แหม...อยู่เป็นนะไอ้น้อง" ศศิแซว



"ผม..พูดจริงเหอะ"



"ไหนจะให้พี่สอนอะไรเอ่ย" คนสวยไม่ต่อล้อต่อเถียง แต่ใช้เสียงกระตือรือล้นแล้วยื่นหน้ามาใกล้จอแทน เหมือนกับว่าชะโงกอยู่ทางนั้นแล้วมันจะเห็นแหละ...เห็นแหละ เห็นร่องอกคนพี่...เพชรวิงเวียน



"อ่า แปลเหมือนเดิมพ่ีศิ" แก้อาการด้วยการที่เอาการบ้านยื่นไปใกล้กล้อง ให้เขามีภาพจำว่าเราขยันนะเพชรนะ



คนสวยกวาดตารวดเดียวก็เดาคำตอบทั้งหมดได้ แต่กลับตอบว่า "ลองทำเองก่อน ไม่ได้แล้วค่อยถามพี่ศิ"



"แล้วพี่ศิจะวางหรอ" เพชรหน้าเสียจนปลายสายต้องยิ้มปลอบ



"พี่ศิก็จะนั่งดูอยู่แบบนี้ไงคะ ค่อยๆ ทำ พี่มีเวลาทั้งคืนรอเพชรทำการบ้านนะ"



"ครับ"



เพชรแก้มร้อนขึ้นมาเสียอย่างไม่รู้เหตุ รู้แหละ เพราะถ้อยคำบางคำมันโยงไปให้เขาคิดสัปดนตามภาษาเด็กหนุ่ม ที่เพื่อนๆ ก็หมกมุ่นในกามอยู่พอควร



นายพชรตั้งสติ เขาต้องไม่กากให้พี่เห็น หันมาจดจ่อกับบทความตรงหน้า แล้วเริ่มต้นทำอย่างขมักเขม่น ศศิเห็นทั้งหัวเพชรทั้งหน้ากระดาษ นั่งมองคนน้องคิ้วขมวดก็เพลินดี เธอคอยพากษ์วิธีการเรียงรูปประโยค หรือศัพท์ที่เพชรคิดไม่ออกผ่านมาทางหน้ากล้อง แต่ก็ไม่ได้บอกเสียจนหมด ให้เพชรได้ลองผิดลองถูกบ้าง กว่าจะเสร็จ 1 Passage ก็ปาไปสามชั่วโมง



ตี 1



เพชรเห็นนาฬิกาแล้วก็รู้สึกผิด



"พี่ศิ เพชรขอโทษ"



"ขอโทษเรื่องอะไรคะ"



"ก็เพชรทำพี่นอนดึก"



คราวนี้ศศิยิ้มกว้าง เอายื่นหน้ามาใกล้จอ "ตั้งใจทำการบ้านก็ดีแล้วหนิ ง่วงรึยัง ไปนอนเร็ว"



"รอพี่ศิหลับก่อน"



"แล้วรอยังไง"



"เปิดกล้องเฝ้า พี่หลับแล้วผมจะวาง"



พูดอะไรออกไปไอ้เพชร เมื่อก่อนได้ยินพูดเพื่อนแบบนี้มีแต่ทำหน้าแขยง เปลืองแบท เปลืองเวลา แต่สถานการณ์ที่ตัวอยู่ไกลกัน แต่อยากใกล้ชิดเขาก็เผลอโพล่งออกไปเฉย



"วัยรุ่นสมัยนี้เขาทำกันแบบนี้หรอเพชร" ศศิตาโต เธอดูตื่นเต้นแบบปิดไม่มิด



เพชรพยักหน้า "เพชรจำมาจากเพื่อนที่มันใช้กับแฟน"



รหัสแดงมั้ยล่ะพชร...พูดคำล่อแหลมออกไปจนได้



"อ๋อ...เขาเอาไว้ทำกับแฟนอ่ะเนาะ" ศศิทวนคำ ตากลมซุกซนขึ้นมาทันที เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายของกล้องหนะเลิกลั่กอยู่ไม่เป็นแล้ว เลิกแกล้งก่อนก็ได้



"งั้นเข้านอนพร้อมกัน เพชรจะนอนรึยังคะ"



"ผม...ก็รอส่งพี่เข้านอนไง"



"อะๆ งั้นพี่เข้านอน" ศศิลุกขึ้น เดินไปรินน้ำใส่แก้วเพื่อดื่มก่อนนอนเหมือนเช่นทุกวัน กล้องที่ศศิวางไว้ตรงเคาร์เตอร์มันเชิดขึ้นเผยให้เห็นลำคอระหง ที่มีลูกกระเดือกเล็กๆ ขยับขึ้นลงตามจังหวะการกลืน แต่เพชรก็มองผ่านมันไปไม่รู้สึกว่าผิดสังเกตอะไร พี่วางแก้วน้ำแล้วหยิบโทรศัพท์ เดินเข้าไปในห้องนอน



"ห้องพี่รกหน่อยนะ" ศศิว่า เพชรเห็นบรรยากาศรอบๆ แค่นิดเดียวแหละ มันเป็นโทนสีขาวตัดกับเฟอร์นิเจอร์ไม้สีอบอุ่น ผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อน มีลายดอกไม้เล็กๆ หวานแหววสมกับเจ้าของห้องมาก ถ้าเป็นเมื่อก่อนเพชรคงเลี่ยน แต่มาคืนนี้นี่อยากขนหมอนไปนอนด้วยมาก



"ห้องน่ารักมากครับพี่ศิ" เสียงทุ้มชม ศศิยิ้มกริ่ม อยู่เป็นอีกแล้วพ่อหนุ่มน้อยของเขา



"พี่ศิแอบดูห้องเพชรบ้างดีกว่า"



"ห้องเพชรรกกว่าอีก" เพชรกวาดกล้องไปทั่ว คอนโดเกรดหรูถูกบิ้วท์อินน์มาอย่างสวยงาม โทนสีก็เคร่งขรึม เป็นหินอ่อนสีดำและเฟอร์นิเจอร์ไม้สีน้ำตาลเข้ม ศศิอดนึกชมว่าสวยในใจไม่ได้ แต่มันก็มีหนึ่งผนังว่างๆ ที่เพชรละเลงโปสเตอร์หนังสีวินเทจไว้ ให้ความรู้สึกเป็นวัยรุ่นมากกว่ามุมอื่นๆ



"อุ้ย นั่นหนังสืออะไร" ศศิตาไว กวาดไปเห็นว่าบนเตียงมีของขาววางอยู่



"ชิป! " เพชรสบถ แถมล่กถลาไปหยิบหนังสือรวมภาพสาวญี่ปุ่นสไลด์ทิ้งไปข้างเตียง อนิจจามันขว้างไม่พ้น แถมยังเปิดหราโชว์ความวาบหวิวใส่กล้องไปอีก



"Reference งานพี่ ไม่มีอะไร" เพชรแถแบบเหงื่อแตกซก ศศิแทบจะซูมดู เพชรเธอจะมาสายตากล้องนู้ดหรอ ภาพมันอาร์ตด้วยแสงเบลอๆ ขาวๆ ก็จริง แต่นางแบบที่โพสต์ก็ยั่วยวนอยู่



"พี่ผมไม่ใช่คนลามกนะ ของไอ้ไทม์มัน" เมื่อพี่เงียบไป เพชรก็ใจไม่ดี ไม่อยากให้ภาพลักษณ์ติดลบ



"พี่ศิเชื่อก็ได้ค่ะ" คนสวยว่าพลางย่นจมูก พยายามไม่ให้ตัวเองหันไปมองภาพนั้นอีก



"พี่ศิ เชื่อเพชรจริงๆ ใช่มั้ย" น้องถามเสียงอ่อยเหมือนคนหมดแรง



"เชื่อค่ะ เชื่อแล้ว"



"เพชรจะรีบเอาไปคืนเพื่อนพรุ่งนี้เลย"



"ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยสักคำค่ะ เพชรไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"



"เพชร...เกรงใจพี่ศิ" น้องสารภาพ



"เกรงใจพี่ศิทำไมค่ะ" คิ้วสวยผูกโบว์



"เหมือนเพชรไม่ซื่อสัตย์เลย" พูดแล้วก็หลับตาปี๋ที่เหมือนหลุดอะไรน่าหวาดเสียวออกไป แต่คนฟังแก้มร้อน หัวใจเต้นแรงรู้สึกวูบวาบในอกไปหมด ทำไมเด็กมันพลังทำลายล้างสูงนักนะ



"แล้วดูรูปพวกนั้นทำไม" ศศิถาม



"พี่อยากรู้จริงๆ หรอ" เพชร ยังทำหน้าเหมือนคนเจอของเปรี้ยวไม่หาย

ศศิกัดปาก เขาก็โตกว่าเพชรหลายปีทำไมจะเดาไม่ได้ พอคิดถึงบริบทก่อนหน้าก็ต้องส่ายหัวรัวๆ



"พี่ไม่อยากรู้แล้ว" แก้มนวลขึ้นริ้วสีชมพูเสียน่ารักเชียว คราวนี้เพชรยิ้มได้ ที่พี่เขาก็เขินเหมือนกัน



"นอนเถอะครับ ดึกแล้ว"



"อื้อ พี่จะนอน" นอนหลับก็บ้าแล้วศศิ เด็กทำให้หัวใจเต้นแรงขนาดนี้



"พี่ปิดไฟนอน แล้วเพชรจะเห็นอะไรหรอ" หลังจากตั้งสติได้ก็ถาม ศศิไม่เคยเจอวิธีส่งเข้านอนกุ๊กกิ๊กแบบนี้นี่นา



"ก็...ได้ยินพี่หายใจ"



"แล้วจะรู้ได้ไงว่าพี่หลับ"



"จริงๆ ก็ไม่อยากวางหรอก อยากเปิดกล้องทิ้งไว้จนตื่นมาเจอกันพรุ่งนี้"

ศศิพยักหน้าเขินๆ



"แต่เพชรกลัวโทรศัพท์พี่จะระเบิด พี่หลับแล้วเพชรจะวาง"



"อะเคเลย"



"พี่ปิดไฟแล้วนะ" พูดจบก็เอื้อมมือไปปิดสวิท ก่อนจะปีนขึ้นเตียง เสียงสวบสาบ กับภาพมืดๆ ที่มองไม่เห็นอะไรเลย ทำให้ปลายสายหัวใจเต้นแรง จินตนาการภาพต่างๆ ไปไกล



"เพชรไม่ปิดไฟนอนหรอ" เสียงของคนพี่เรียกสติ เพชรปีนขึ้นเตียง แล้วใช้มือเอื้อมไปใช้รีโมทตรงหัวเตียงปิด ทั้งคู่ตกอยู่ในความมืดทันที



"กู๊ดไนท์ครับพี่ศิ"



"อือ...กู๊ดไนท์"



พอทุกอย่างเงียบเสียงหัวใจเต้นแรงกว่าปกติมันก็เด่นชัด



"เพชร/พี่ศิ" ทั้งคู่เรียกขึ้นมาพร้อมกัน



"เพชรพูดก่อน"



"ไม่ๆ พี่ศิพูดก่อน"



"ไม่มีอะไร แค่...เอ่อ รู้สึกแปลกๆ ดี"



"ผมก็เหมือนกัน ผมยังจ้องหน้าจออยู่เลย แต่มองไม่เห็นว่าพี่หลับตาหรือยัง"



ทั้งคู่หัวเราะออกมาเพราะความตลกในตัวเอง



"ให้พี่เปิดไฟสลัวๆ มั้ย เพชรจะได้เห็น ห้องพี่เปิดได้นะ"



"แล้วพี่จะนอนหลับมั้ย"



"พี่จะพยายาม" พูดจบ ก็เปิดไฟเส้นที่เรืองจากหัวเตียงทำให้ห้องเป็นสีส้มอบอุ่น

"พี่หลับได้แล้ว"



"อือ..." ศศินอนตะแคงในท่าที่คุ้นชิน แล้วก็ยอมหลับตา มือถือก็วางพิงไว้กับหมอนอีกลูก เพชรเองก็นอนตะแคง มองสำรวจใบหน้าอีกฝ่ายด้วยใจที่สงบขึ้น ทิ้งระยะจนคิดว่าพี่เขาหลับสนิทแล้ว ก็เคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้จอ กดจูบลงแผ่วเบา ราวกับคนบ้า...แต่ความรักมันก็เป็นแบบนี้แหละ ใช่หรือเปล่า



TBC



ถ้าเธอเขิน แปลว่าเราเป็นเพื่อนกัน

ขอบคุณสำหรับคอมเม้น การหวีดในทวิต ในตอนที่ผ่านมานะคะ ตอนนี้หวังว่าจะได้รับการเอ็นดูอีกเช่นเคย กราบแนบอกค่ะ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋ ไปชวนเพื่อนมาอ่านด้วยน๊า

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 23-07-2019 22:55:58

พี่ศิอย่างงู้นพี่ศิอย่างงี้
พอชอบเขาแรกๆอะไรมันก็อย่างนี้แหละน้าาาาาา
สนใจแต่เขาคนเดียว

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 23-07-2019 23:19:23

โอ่ยยยยย เขินมากกกกกกกก ทำไมละมุนตุ่นขนาดนี้ :hao5:
พี่ศิดีงามมากกกกกก ขอจีบแข่งเพชรได้ไหมคะ 555555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 23-07-2019 23:37:53

เขิน หนัก มาก...กกกกกกกกกกกกกกก  :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 24-07-2019 07:50:42

ติวเตอร์ดีขนาดนี้ เทอมนี้ไม่ด๊อกแน่นอน  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-07-2019 23:35:05

หวานเวอร์

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: Raspberry complex ที่ 25-07-2019 00:44:23

 :-[
55เขิลแทน
 :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 04 / 23July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 26-07-2019 22:48:06

Chapter 5







"โจทย์ใหม่สัปดาห์นี้ Long Shot เห็นแบบเต็มตัว พร้อมทั้งองค์ประกอบฉากอื่นๆ ให้เข้ากัน โดยกำหนดผลิตภัณฑ์เป็นครีมกันแดด"



"ต้องทะเลแล้วมั้ยวะ" ไทม์สะกิดถามเพื่อนข้างตัว คือหูดับไปตั้งแต่ครีมกันแดดวันส่งงานอะไรไม่ได้ยินแล้วล่ะ



"พี่ศิจะไปหรอวะ"



"แหม...คุณเพชรมึงก็จะไม่เปลี่ยนนางแบบบ้างเลยเนาะ"



"ไม่อะ พี่ศิของกูคือเดอะเบสท์"



"เกลียดคำว่าของกู" ดนัยบิดปากเป็นถ้วยคว่ำ แล้วก็ยิ้มร้าย เหมือนนึกเรื่องชั่วออกมาได้ "มึงอยากเห็นพี่เขาใส่ทูพีชใช่ไม่ใช่" ดนัยถาม



เพชรไม่ทันคิด แต่เพื่อนคิดให้แล้วก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า... "มันก็มีชุดอื่นที่มิดชิดกว่านั้นหรือเปล่่าวะ"



"วันพีช" ไทม์ตอบ



เออ...ก็ได้ ไอ้พวกเพื่อนเลว ชอบรู้ทันนิสัยกันนัก



"กูคงหา Reference ที่ถูกใจก่อน แล้วค่อยให้พี่เขาเลือกอีกทีว่าอยากถ่ายแบบไหน พวกมึงอะจะถ่ายอะไร"



"มึงต้องกรีดร้องและกราบกูเพชร" ไทม์ยิ้มเหี้ยมเกรียม



"อะไรของมึงวะ" เจ้าของชื่อทำหน้าสยอง



"Wedding on the Beach" ไทม์ยักคิ้ว



"เห้ย มึงก็คิดอะไรดีๆ ได้นะ แล้วเสนอของกูซะดูเป็นคนบาปเลย"



"ธรรมด๊า กูมันคนโรแมนติก" ไทม์ทำหน้าเหนือ "มึงกับพี่ศิมาเป็นแบบให้กูเลย อุตสาหกรรมในครัวเรือนสัด"



"เขินหวะมึง คงแบบจั๊กจี้น่าดู" ดนัยตัวสั่นลูบแขนประกอบคำพูด ก่อนจะถามเพชรด้วยสีหน้าจริงจัง "สถานการณ์มันเอื้อขนาดนี้ มึงก็ต้องขอเป็นแฟนแล้วมั้ย"



"กูยังไม่ได้เตรียมตัวเลย กูล่กนะมึง"



"อีกตั้งหลายวันกว่าจะไป แล้วขอเป็นแฟนไม่ใช่ขอแต่งงาน มึงเตรียมอะไรเยอะแยะ เก็บตังค์ซื้อแหวนหรือไง"



เพชรฟังเพื่อนพูดแล้วก็เข้าท่า หรือเขาตั้งซื้อแหวนคู่ไว้แทนใจ ที่ผ่านมาก็เคยคบมาบ้างแต่มันก็เด็กๆ ไม่ได้จริงจังอะไร จนมาถึงพี่ศิที่รู้สึกว่าคุยกันแล้วสบายใจจนอดจินตนาการว่าจะอยู่ไปด้วยกันนานๆ ไม่ได้ ก่อนที่เขาจะเพ้อเจ้อไปมากกว่านี้ ก็หันมาหาเพื่อนหัวเกรียนอีกรอบ



"แล้วดนัย มึงถ่ายไร"



"สองหนุ่มปาร์ตี้ท่ามกลาง Pool Float เอาแบบแซ่บๆ เลย" หนุ่มผมเกรียนตอบ "มึงกับไอ้ไทม์มาเป็นแบบให้กู"



"เช่าบ้านติดหาดที่มีหลายห้องหน่อย มีสระว่ายน้ำส่วนตัวคือจบ ทีมคอสตูม แต่งหน้าเดี๋ยวลองถามสาวๆ ก่อน พี่ศิจะได้ไม่เขินด้วย" ดนัยคิดให้เสร็จสรรพ



"กูลองถามพี่เขาก่อนนะว่าจะโอเคมั้ย แล้วก็ไทม์ มึงเอา Ref มาให้ดูด้วยนะเว้ย ว่าจะถ่ายแบบไหนอะ"



"ไปดิ! " ศศิปรบมือรัวทำหน้าตื่นเต้น "พึ่งปิดจ็อบไป 1 งานอยากพักผ่อนอยากไปทะเล พี่จะได้กินปูมั้ยเพชร"



คนน้องพยักหน้า เห็นพี่เขาทำหน้าตาอ้อนๆ แล้วอยากจะออกเรือไปตกปูให้พี่เขาตอนนี้เลย



"ที่จริงผมพาพี่ไปกินมื้อเย็นที่ทะเลใกล้ๆ ก่อนก็ได้นะ ขับรถไปชั่วโมงเดียวก็ถึงพัทยาแล้ว"



ศิมาหาเพชรที่คอนโด พวกเขามีนัดกินข้าวเย็นกันที่ห้างแถวๆ มหาวิทยาลัย



คนพี่ชะโงกหน้ามาดูคนที่ถือพวงมาลัยอยู่ ตามใจเก่งจังอะตัวแค่น้ี



"พูดจริงหรอเพชร"



"จริงสิครับ พี่มีธุระอะไรมั้ยล่ะคืนนี้"



ศศิส่ายหน้า



"งั้นไปเลยมั้ย เสิร์ซร้านเลย"

ริมฝีปากอิ่มยิ้มกว้าง ศศิโคตรแพ้ทางคนตามใจแบบนี้เลย



"ร้านนี้ดีมั้ยคะเพชร" ศศิยื่นโทรศัพท์มาให้ดู มันเป็นร้านฮิตริมชายหาด ที่ยามกลางคืนแขวนไฟปิงปองให้บรรยากาศโรแมนติก มีทั้งอาหารทะเลและขนมเค้กหน้าตาน่ารัก



ตัวพี่เอียงเข้าไปหาสารถีวัยล่ะอ่อนด้วย ทำให้กลิ่นหอมอ่อนๆ วิ่งปะทะปลายจมูก จนอยากจะขยับไปไกล้ ให้ได้กลิ่นชัดขึ้นอีกนิด ติดว่าต้องขับรถไปด้วยจึงละสายตาไปดูหน้าจอได้หน่อยเดียว เพชรไม่คิดออกสิทธิ์ิออกเสียงอยู่แล้ว ถ้าพี่เขาชอบก็ตามนั้นแหละ



"เพชรไม่ชอบหรอ พี่หาใหม่ก็ได้" ศศิว่าเสียงอ่อย ปากสีสวยยู่ยื่นน่าเอ็นดูเชียว



"ไปครับ"



"จริงหรอ" เสียงใสขึ้นมาเชียว เพชรรู้แล้วว่าเขาชอบทุกอย่างที่ทำให้พี่เขายิ้มได้นั่นแหละ



"เปิด Google Map ให้หน่อยครับ" คนอ่อนวัยกว่ายื่นมือถือตัวเองมาให้



ศศิรับมา กดแล้วมันติดล็อค



"031219 รหัส" เพชรบอกเรียบๆ



"วันเกิดหรอ" ศศิถาม เพชรพยักหน้า 1 ที คนพี่ก็กลั้นยิ้มแทบตาย เจ้าเด็กอ่อยเก่งเอ้ย แล้วมาบอกรหัสโทรศัพท์กันแบบนี้ต้องสนิทขนาดไหนอะ



ศศิเลิกเขิน แล้วสไลด์หาแอพค้นหาเส้นทางทันที เขาพยายามไม่ว่อกแว่กอยากรู้ว่าไลน์ที่มีข้อความข้างอยู่เป็นยทสนทนาของใครบ้าง หนึ่งคือพึ่งรู้จักกับเพชรได้ไม่นาน สองศศิคิดว่ามันควรมีพื้นที่ส่วนตัวของกันและกันบ้าง แม้เจ้าเด็กนี่จะบอกรหัสโทรศัพท์เธอไปแล้วก็ตามเถอะ



"มีใครคุยกับผมหรือเปล่า เปิดดูให้หน่อยครับ"



นั่นไงเด็กมันแสดงความจริงใจเว่อร์



"จะบอกว่าให้พี่เช็คโทรศัพท์เพชรได้ใช่มั้ยคะ"



"ครับ" น้องหันมายิ้มกว้างหนึ่งที จนศศินึกอยากบิดแก้มให้ยู่



"พี่ไม่ดูค่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเพชร แล้วพี่จะบอกว่ามันจะกลายเป็นบ่อเกิดของความไม่เชื่อใจกันในอนาคตด้วย ถ้าเราจะต้องคอยเช็คไลน์กันเรื่อยๆ "



เพชรหน้าร้อนวูบ เหมือนกำลังทำผิดมหันต์ เขาเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ประสีประสาด้านความรักเลย



ศศิเห็นน้องหมองลงก็ยิ้มอ่อน วางมือลงบนหน้าขาอีกฝ่ายลูบเบาๆ เป็นเชิงปลอบก่อนจะบอกว่า "ขอบคุณนะคะ ที่อนุญาตให้พี่ศิเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวเพชรได้ แต่พี่เชื่อว่าเพชรจะไม่ทำให้พี่รู้สึกไม่ดี พี่เชื่อใจเพชรนะ"



"เพชรขอโทษ เพชรคิดน้อยไป"



"เพชรน่ารักแล้ว แค่นี้พี่ศิก็หลงมากๆ แล้วค่ะ"



คำว่าใจบาง มันไม่ใช่คำพูดเลื่อนลอยเลยสักนิด เพชรรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าไปในโลกแห่งความรักของผู้ใหญ่ ที่มันมีมากกว่าการคอยตามหึง ตามเช็คกัน แต่มันคือความ 'เชื่อใจ' และ

'ระยะระหว่างกัน' ที่พอดี



พอเห็นมุมปากคนหล่อเขายิ้มได้ มือนุ่มก็เคลื่อนออกจากหน้าขา แต่เพชรปล่อยมือจากพวกมาลัยข้างหนึ่งมารั้งไว้



"วางไว้ได้มั้ย อุ่นใจกว่า"



"คืออะไร" ศศิถาม สัมผัสแผ่วเบาแต่ทิ้งความรู้สึกร้อนๆ ไว้ตรงหลังมือ ทำให้เธอใจเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย



"วางไว้ เพชรจะได้รู้ว่ามีคนอยู่ข้างๆ ต้องขับดีๆ ระมัดระวัง จะได้ถึงที่หมายปลอดภัยไง"



"นี่เห็นพี่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือไงคะ"



เพชรไม่ตอบ แต่ถ้าพูดออกไปได้ก็คืออยากกราบไหว้บูชาเช้าเย็น



"อย่าปล่อยมือออกไปก็พอครับ"







เพชรมาถึงร้านเอาตอนฟ้ามืดแล้ว ดวงไฟปิงปองเล็กๆ แขวนเรียงรายเต็มชายหาด เพราะเป็นวันธรรมดาคนจึงไม่มากนัก พวกเขาสองคนได้มุมสงบที่มีเพียงเสียงเพลงแจ๊สเบาๆ เคล้าไปกับคลื่นที่กระทบหาด



มันโรแมนติก และคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็ดูดีขึ้นอีกเป็นสิบเท่า



"สั่งเลยครับ" เพชรยื่นเมนูให้ เมื่อบริกรเอามาวาง เขาให้อำนาจทุกอย่างอยู่กับศศิ



"พี่ต้องนิสัยเสียแน่ๆ เลยถ้าอยู่กับเพชรไปเรื่อยๆ "



"ยังไงครับ" คนน้องประสานมือไว้บนเข่าที่ไขว้ห้าง แล้วจ้องหน้าคนพี่ ทำท่าจะสอบสวน



"ก็เพชรตามใจพี่จนเสียคน" ตากลมจ้องสู้มาอย่างซุกซน คล้ายจะเป็นประกายล้อคนน้องมากกว่า



เด็กหนุ่มพ่ายแพ้ไม่เป็นท่า คุณเขาทำให้จ้องนานๆ ไม่ได้เลยจนต้องเสตาไปมองทะเล ถามว่าเห็นไม่ก็ไม่ มันมีแต่ความมืด แต่เขาก็สู้สายตาพี่ศิไม่ได้เช่นกัน ดวงตาสุกใสภายใต้แสงไฟสีเหลืองนวล กับสีหน้าแสนสดใสแบบนั้น เพชรกลัวว่าถ้าไม่ยอมแพ้เสียแต่เนิ่นๆ จะห้ามใจตัวเองไม่อยู่



"สั่งเลยมั้ยครับ! " เสียงบริกรดังเรียกสติ สองหนุ่มสาว? ที่ตกอยู่ในภวังค์จนสะดุ้ง ศศิหันไปยิ้มแหยให้ แล้วคนหน้าตาน่ารักแบบนั้นใครจะกล้าใจร้ายใส่ บริการยิ้มหวานกลับทันที เล่นเอาเพชรหน้างึด



"เพชรชอบกินอะไร แบ่งกันสั่งคนล่ะอย่างเร็ว" ศศิกางเมนู ไปวางไว้ตรงพื้นที่ว่างระหว่างสองคนแล้วกวักมือเรียกคนน้องมาดู เพชรชะโงกหน้ามาตามคำเรียกแต่ไม่ได้ดูเมนูหรอก พิจารณาแก้มกลมเนียนๆ ของพี่มากกว่า ถ้าฝังจมูกลงไปมันจะนุ่มขนาดไหนกันนะ



"เลือกได้หรือยังคะ" ศศิหันหน้ามามอง แล้วก็ได้รู้ว่าจมูกโด่งของอีกคนอยู่ห่างผิวหน้าเธอแค่นิดเดียว เพชรถอนหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว แล้วพิงพนักเก้าอี้เหมือนเดิม บุญแค่ไหนที่ไม่ปัดช้อนปัดซ้อมหล่นให้อายไปมากกว่านี้



"ทะ...ทอดมันกุ้งแล้วกันครับ ที่เหลือพี่ศิสั่งเลย"



กินอะไรโคตรน่ารักเลย ศศิยิ้ม รู้ว่าน้องกินเผ็ดได้แต่ไม่มาก ส่วนที่เหลือก็ยังไม่มีอะไรที่แพ้ เธอจัดการสั่งต้มยำทะเล ปลากระพงทอดน้ำปลา แล้วก็เนื้อปูผัดผงกะหรี่



"วันนี้เนื้อปูแกะแล้วหมดครับ มีแต่ปูม้าเป็นตัวมีนะครับ ผัดได้" บริกรแจ้ง ศศิคิ้วตกทันที เห็นแล้วโคตรหน้าโอ๋



"งั้นไม่เอาก็ได้ค่ะ" มันแกะยาก ชอบกินแต่ก็...ยังไม่สนิทจนจะเลอะเทอะได้มั้งนะ



"ถ้าเป็นตัวพี่ชอบผัดหรือนึ่ง" เพชรเอามือตะปบเมนู เป็นสัญญาณไม่ให้บริกรหยุดรอก่อน



"นึ่งค่ะ" ศศิตอบไปตามจริง



"แล้วทำไมไม่สั่งครับ"



"ไม่อยากแกะ"



"ปูนึ่งครับ วันนี้กิโลนึงมีกี่ตัวครับ"



"วันนี้ปูใหญ่ครับ ประมาณ 4 ตัว"



"งั้นเอาปูนึ่ง 1 กิโลครับ"



"เพชรกินหรอ พี่กินไม่หมดนะ"



เพชรพยักหน้า ศศิอมยิ้มเล็กๆ ดีใจได้กินของชอบ



"ขับพามากินปู ถ้าไม่สั่งปู จะมาทำไม" เพชรเผลอเสียงเข้มใส่ คนพี่เลยทำปากยื่นอ้อน



"ก็พี่ไม่อยากดูไม่ดีต่อหน้าเพชรนี่นา พึ่งรู้จักกันจะมาแทะปูโชว์ก็กระไร"



คราวนี้น้องยิ้มกว้างบ้าง การกินอะไรที่มันยากๆ ก็ดูจะทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ



"ผมแกะให้ เพชรเป็นมือวางอันดับหนึ่งเรื่องแกะปูของบ้านเลยนะ คุณหนะนั่งกินสวยๆ ก็พอ"



ฮือ...แทนด้วย 'คุณ' แล้วช่างเหมือนผู้ชายแบดๆ แสนเร้าใจ อยากจะกรีดร้องให้ปลาหมึกทั้งทะเลได้รับรู้ ว่าผู้ชายคนนี้กำลังจีบฉัน...



คิดเข้าข้างตัวเองจนเหนื่อย แต่สีหน้าที่แสดงออกคือยิ้มน้อยๆ แบบพี่สาวแสนน่ารัก



"ทำไมแกะเป็นอะ นึกว่าเพชรจะทำไม่เป็นเสียอีก"



"แม่เพชรชอบปู เพชรก็หัดแกะให้แม่กิน"



"ลูกชายน่ารักจัง"



เพชรพยักหน้า นานแล้วเหมือนกันนะ ที่เราสองคนไม่ได้นั่งกินปูด้วยกัน



"ซื้อไปฝากคุณแม่มั้ยคะ มันน่าจะแช่ตู้เย็นไว้ได้"



"เพชรไม่ได้กลับบ้าน ไว้วันหลังดีกว่า"



ศศิพยักหน้า เสียงน้องดูไม่ร่าเริงเท่าไหร่ เธอเลยนิ่งฟังว่าจะมีอะไรเล่าต่อหรือเปล่า แต่เมื่อเพชรไม่พูด เธอก็ไม่ซักไซร้ เปลี่ยนเรื่องก็ได้



"แล้วคอนเซปต์ที่จะถ่ายครั้งหน้า เป็นแบบไหนหรอเพชร"



"พี่...อย่าตีผมนะ ถ้าบอก"



ศศิหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ เพชรกระพริบตาปริบ



"ก็โจทย์มันให้ถ่ายครีมกันแดด พวกไอ้ไทม์ก็จะถ่ายที่ทะเลพร้อมๆ กันไปเลย เพชรเลย..."

น้องดูลังเล แต่ศศิก็ท้าวคางฟังอย่างจับผิด...เอ้ย ตั้งใจ



"เพชร...จะถ่ายพี่กำลังถือบอร์ดเสิร์ฟ เตรียมลงทะเล"



อ่าหะ ศศิคิดภาพตาม



"ใส่ชุดว่ายน้ำวันพีช อยากแบบโชว์ช่วงต้นขาว่าลงสเปรย์กันแดดแล้วก็มั่นใจไม่กลัวเบิร์น"



กำลังจะพยักหน้าเห็นด้วย แต่รู้สึกเหมือนจะมือไม้อ่อนขึ้นมา



"ชุดว่ายน้ำ โชว์ต้นขา? " ศศิทวนคำ เพชรพยักหน้าเป็นลูกหมาเลย



"ได้มั้ยครับ...ได้เถอะนะ"



ศศิอยากจะหลั่งน้ำตา ชุดว่ายน้ำมันแต๊บยากโว้ย ไอ้น้อง!!



"ถ้าพี่ศิไม่โอเคก็ไม่เป็นไร เพชรไปหาไอเดียใหม่ก่อนก็ได้" น้องหน้าม่อยๆ เหมือนลูกหมาที่รู้ว่าวันนี้แม่ไม่ปาบอนให้เล้น ศศิเห็นแล้วก็ใจอ่อน ยอมเจ็บเบบี้แครอทนิดนึงก็ได้อะ แต็บสก็อตเทปให้น้อง



"ก็ได้ค่ะ แต่พี่ศิขอหาชุดว่ายน้ำเองนะ"



"ตามใจพี่เลยครับ" เพชรยิ้มกว้างเวอร์ ศศิก็ใจฟู เป็นเอามากเหมือนกันนะ เห็นน้องหน้าเศร้านิดเศร้าหน่อยก็ใจไม่ดี พอน้องยิ้มได้ เขาก็เหมือนกู้ชาติสำเร็จ...อืม อยากให้น้องมีความสุขตลอดไปเลย



"แล้วเพื่อนๆ จะถ่ายอะไรกันบ้างล่ะเพชร ที่บอกจะให้พี่ไปเป็นแบบให้น้องไทม์ด้วยใช่มั้ย"

เพชรพยักหน้า แล้วก็ไม่ค่อยมั่นใจที่จะบอกเหมือนเดิม



"เอ่อ...พี่อย่าตบผมนะ"



"พี่ไม่ไว้ใจเลยค่ะ พอขึ้นด้วยประโยคแบบนี้"



"แฮ่..." เพชรแลบลิ้น แล้วก็รีบอธิบาย "คือไทม์จะถ่ายตีมแต่งงานบนชายหาด"



ศศิพยักหน้า



"แล้วพี่กับผมก็คือเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวไง"



ศศิอึ้งไป เธอเห็นภาพสองคนใส่ชุดขาว จับจูงมือกันไปริมทะเล มีเพื่อนสนิทมาร่วมงานไม่กี่คน แต่บรรยากาศกลับอบอุ่นเหลือเกิน ภาพเจ้าบ่าวคุกเข่าสวมแหวน ภาพโยนดอกไม้ ภาพคู่บ่าวสาวจูบสัญญา สิ่งที่ศศิเคยวาดฝันเอาไว้จางๆ วันนี้พอมีเพชรนั่งอยู่ตรงหน้า มันก็ชัดขึ้นจนใจหวั่น



"พี่ไม่โอเคหรือเปล่า ผมรู้มาว่าบางบ้านเขาถือกับเรื่องนี้ ถ้าใส่ชุดแต่งงานก่อนแล้วจะมีอาถรรพ์ ไม่ได้แต่งจริงๆ "



"เพชรล้างอาถรรพ์ให้พี่ได้มั้ยล่ะ" ศศิถามทีเล่นทีจริง คราวนี้หนุ่มน้อยถึงกับเสยผมแก้เขิน แต่เราจะกากไม่ได้ จึงกลับมาสบตาศศิ พยายามแสดงออกอย่างจริงจังที่สุด



"...ถ้าพี่ศิอนุญาต ผมก็เต็มใจรับผิดชอบนะ"



หัวใจคนสวยกระตุก ภาพรอยยิ้มของคู่บ่าวสาวในจินตนาการเมื่อครู่ ยังหวานหอมตรึงใจ หากมันเป็นจริง...หาเป็นความจริง จะมีความสุขสักแค่ไหนกันนะ



ศศิ...จะได้รับอนุญาตให้สัมผัสความรู้สึกในวันนั้นหรือเปล่า



"อาหารมาพอดีเลยครับ" เพชรเปลี่ยนเรื่อง เขาเห็นรุ่นพี่นิ่งเงียบไปหลังเขาหยอดแรงก็นึกหวั่น ไม่รู้ว่าลามปามหรือทำให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่า



"อื้อ...กินกัน พี่รอกินปูจากมือวางอันหนึ่งอยู่นะ"



"รอเลย...ผมจัดการให้เอง"





เกือบเที่ยงคือการแจ้งเตือนในอินสตาแกรมของเพชรก็เด้งขึ้นมาว่ามีคนไปคอมเม้นภาพ มันเป็นภาพหลอดไฟปิงปองสีนวลสวย ตัดกับท้องฟ้าสีดำเท่านั้น



'ไปพัทยาไม่ชวน นิสัย! '



เพชรย่นคิ้ว ไอ้ไทม์เห็นเสี้ยวเดียวแค่นี้มันรู้ยันสถานที่ตั้งเลยหรือว่ะ ไม่ตอบโต้ดีมั้ย แต่ไหนๆ เพื่อนก็ยังไม่หลับ ใจที่มันว้าวุ่นก็ต้องการคนดับร้อนสักหน่อย DM แม่งเลย



'ไทม์ วันที่ไปถ่ายงานอะ กูจะขอพี่ศิเป็นแฟน'



'ตอบตรงกับสิ่งที่กูคอมเม้นท์มากเพชร มึงไม่สอบ Gat Pat ใช่มั้ย'



'ถ้ารู้ว่าสอบแล้วต้องเข้ามาเจอมึงในคณะ วันนั้นกูก็จะเลือกไม่ไปสอบ'



'ตกลงคือทักมาด่ากูงี้หรอ'



'ช่วยกูด้วย! '



'แล้วทำไมตัดสินใจขอ' ไม่เสือก อย่าเรียกว่าไทม์



'วันนี้กูเกริ่นๆ เรื่องงานมึง แล้วพี่เขาดูช็อคๆ ไป'



'ไม่อยากแต่งกับมึงอย่างงี้หรอ ก็คิดไกลไป๊ คุยกันถึงสองอาทิตย์รึยังเหอะ'



'นั่นไง กูเลยอยากร่นระยะ อย่างน้อยคบเป็นแฟน มันจะได้ใกล้การแต่งงานไปหน่อย'



'เออ กูจะรอดู โตๆ ไปมึงจะยังอยากแต่งอยู่มั้ย'



'ไม่ได้จะรีบแต่ง กูแค่อยากจองเจ้าสาว'



'เออ แถกเก่ง จะให้ช่วยอะไรก็บอก ตอนนี้นอนก่อนนะพ่อนะ'



'กูรอส่งพี่ศิเข้านอนก่อน เค้าเป่าผมอยู่'



'อยู่ห้องใคร'



'ห้องกูดิ'



'ร้าย พาสาวเข้าห้อง'



'ควาย คนล่ะห้องโว้ย กูอยู่ห้องกู เขาอยู่ห้องเค้า'



'จิตอกุศลตามมึงแหละค้าบ'



เพชรกดออกจากโปรแกรม เพราะไม่น่าหาสาระอะไรได้แล้ว เข้าไลน์รอพี่ศิดีกว่า กดเปิดกล้องโทรออกไปเลยแล้วก็ทำกิจวัตรประจำคืน ที่เขารอให้พี่ศิหลับ แอบจูบราตรีสวัสดิ์ผ่านหน้าจอ



TBC

มีใครอยากเป็นพี่ศิบ้างยกมือฮะ ฝากบอกต่อ ชวนเพื่อนมาอ่านกันด้วยน๊า

ชอบกันมั้ยฮะ  มันน่ารักมั้ย หรือเลี่ยนไป บอกได้เน้อ



 ปล. ขอบคุณกำลังใจจากตอนที่แล้วนะคะ ที่มาทั้งคอมเม้น กดหัวใจให้  รวมไปถึงการทวงน่ารักแบบ รออ่านตอนต่อไปเลย คือเราใจฟูมาก หนึ่งเสียงของคุณคือกำลังใจก้อนโตๆ ของเราเลยน๊า

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: TheSpaceOfM ที่ 26-07-2019 23:26:25

น่ารักกก ตอนนี้ทั้งคู่ต่างเป็นความสบายใจและความพอกีของกันและกัน กำลังเรียนรู้ ปรับตัวกันเรื่อยๆ เราแอบกังวลไปกับพี่ศิค่ะว่าถ้าเพชรรู้จะเป็นยังไง จะโอเคหรือเปล่า ใจบาง ยังไงรอติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณสำหรับการสร้างสรรค์ผลงานค่ะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 26-07-2019 23:40:14

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 27-07-2019 01:31:43

"ใส่ชุดว่ายน้ำมันแต๊บยากนะไอ้น้อง"  555555555 เอ็นดูทั้งคู่เลย เพชรน่ารักมาหอมหัวที

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 27-07-2019 01:45:32

แงงงงงง คุณพี่คะ 555555555555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: BB_MM ที่ 27-07-2019 08:33:45

 น่ารักมากเลยทั้งพี่ศิทั้งเพชร  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 27-07-2019 11:38:20

โอ้ยๆๆๆ จะเป็นลม เขินเว่อร์ “ ผมแกะให้.... คุณหนะนั่งกินสวยๆก็พอ” อ่านจบคือร้องโหยยยยย
น้องเพชรสปอยล์พี่ศิสุดดดดดด อิจฉาเด้ออออออ  :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 28-07-2019 08:26:20

สงสารพี่ศิตอนถอดชุดว่ายน้ำล่วงหน้าเลย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 05 / 26July
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 01-08-2019 22:34:10

Chapter 6



ในที่สุดวันที่ไประยองก็มาถึง มันหยุดติดกัน 3 วันพอดี วันแรกที่ไปถึงคือดูโลเคชั่น วันที่สองถ่ายงานเพชรตอนสายงานของไทม์ตอนเย็น วันที่สามถ่ายงานของดนัยตอนสาย และกลับเข้ากรุงเทพช่วงบ่าย จะได้ถึงบ้านกันไม่มืดมาก



รถคันสีฟ้าที่ศศิชอบชมว่าน่ารักมาจอดรอรับอยู่ใต้คอนโดตั้งแต่เช้าตรู่ ศศิลากกระเป๋าใบเล็กมา ด้านในมีชุดว่ายน้ำสำหรับถ่ายแบบที่ส่งให้เพชรดูสีเรียบร้อย ที่เหลือก็เป็นชุดสำหรับเที่ยวทะเลปกติ คนน้องลงมาช่วยขนใส่ท้ายรถ แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูให้พี่คนสวย



"หิวมั้ยครับ เรามีเวลาแวะกินอะไรกันก่อนได้นะ"



"เพื่อนๆ ล่ะ ออกจากบ้านกันหรือยัง"



เพชรดูนาฬิกาแล้วส่ายหน้า "พวกนั้นออกสิบโมงครับ เพชรมารับพี่ก่อนจะได้มีเวลานั่งกินกาแฟกัน"



"อ้าวแบบนี้ก็หลอกให้พี่ตื่นไวนะสิ"



"ก็เพชรอยากเจอพี่ศิเร็วๆ นี่นา"



เจอน้องที่ใส่เชิ้ตฮาวายลายสดใส กับกางยีนส์ขาสั้นขาดๆ พอดีเข่าทำหน้าอ้อนใส่แล้วก็ต้องใจอ่อน ใครจะโกรธลงกัน



"เพชรเลือกร้านมารึยังคะ"



คนน้องย่นคิ้วคิด "ร้านเดิมมั้ย จอดรถง่ายดี"



มันคือร้านที่อยู่อีกฝั่งถนนของคอนโด มีทั้งกาแฟ และอาหารเช้าแนวตะวันตก ศศิพยักหน้า เพชรก็ออกรถ





เพชรออกจากกรุงเทพ เมื่อโทรคุยกับชาวแก๊ง CRV อีกคันที่ล่วงหน้าไปก่อนนิดหน่อย พวกเขานัดเจอกันที่ร้านอาหารเที่ยงเลยจะได้ไม่เสียเวลา



พอได้ออกต่างจังหวัดด้วยกัน คนสองคนก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ เพชรเปิดเพลงฝรั่งคลอไปเบาๆ พลางฟังศศิบ่นถึงงานชิ้นใหม่ ที่ยากกว่าปกติ เพชรฟังเพลินๆ แล้วก็ไม่ลืมจะเออออช่วยผสมโรงบ่นไปกับพี่ด้วย เรียกเสียงหัวเราะจากศศิได้ดีเชียวล่ะ



หลุดจากเขตรถติดมาได้เพชรก็ทำความเร็วอีกหน่อย จะได้ทันสองคนนั้น แล้วพอไปถึงร้านอาหาร ไทม์กับดนัยก็สั่งมารอเต็มโต๊ะแล้ว ส่วนสาวๆ อีกสองคนถูกแนะนำว่าชื่อไอติมเมคอัพประจำภาคที่หนุ่มๆ ชอบขอร้องให้ช่วย ศศิจำได้เพราะครั้งที่แล้วเด็กสาวก็แต่งหน้าให้เธอ ส่วนสมาชิกใหม่ชื่อกิ๊บมาเป็นเพื่อนไอติมอีกที อาจจะเพราะภาคฟิล์มมีกันอยู่แค่ยี่สิบคนเด็กๆ จึงสนิทกันมาก และสาวๆ ก็ดูจะติดนิสัยห้าวหาญเสียงมากกว่าอ่อนหวานนุ่มนิ่ม ดังนั้นบทสนทนาแสนทะโมนจึงได้ยินออกมาไม่ขาดปาก เธอนั่งฟังยิ้มๆ ออกความเห็นบ้างในเรื่องที่เข้าใจ



หลังอิ่ม รถสองคนก็ขับต่อ อีกเกือบสองชั่วโมงก็ถึงที่พัก ซึ่งเป็นรีสอร์ททรงกล่องปูนเปลือยตามสมัยนิยม มันสร้างแยกกันไว้เดี่ยวๆ เป็นส่วนตัว พร้อมมีสระว่ายน้ำของแต่ล่ะหลัง บ้านที่พวกเพชรจองหลังใหญ่มาก มีถึงสามห้องนอนเลยทีเดียว



เมื่อถึงบ้าน สาวๆ ก็ขอตัวไปพัก เพชร ดนัย ไทม์ จะเดินไปดูโลเคชั่น และติดต่อเช่าเซิร์ฟบอร์ด ส่วนศศิเลยเคว้งคว้างไม่รู้จะทำอะไรดี



"มันร้อน ผมไม่อยากให้พี่ไปตากแดด" คนน้องปราม เมื่อศศิทำท่าจะขอออกไปด้วย



คนพี่ทำหน้าหงึ ดื้อทันที



เห็นแล้วเอ็นดู อยากโอ๋ๆ



"พี่ทนได้ เห็นมั้ยพี่ใส่เสื้อแขนยาวแล้ว"



ศศิสวมชุดกระโปรงยาว สายเดี่ยวสีน้ำเงินเหลือบฟ้าดูโปร่งๆ เหมาะกับริมทะเล แล้วก็มีเสื้อคลุมตัวบางสีขาวทับอีกที



"แต่หน้าพี่จะดำ" เพชรติง



"พี่มีหมวก" ศศิคว้ามหมวกปีกกว้างแสนจะโอเว่อร์มาโชว์ เพชรเหวอ แต่ก็...อนุญาตก็ได้ ศศิยิ้มร่าเริงขึ้นมาทันที



"ดีใจจัง เพชรไม่ใจร้ายกับพี่ศิแล้ว"



ฮือ...บางในบาง บางจนอยากเอาหัวจุ่มน้ำทะเลโทษฐานดุพี่เขาไปก่อนหน้านี้



"ถ้าเหนื่อยต้องรีบบอกเพชรนะครับ เพชรจะกลับมาส่ง"



ศศิยกมือตะเบ๊ะอย่างน่าเอ็นดู เพชรพอใจแล้วก็พยักพเยิดพาพี่ไปขึ้นรถ CRV ที่สตาร์ทรออยู่แล้ว สองคนที่มาใหม่เลยนั่งด้านหลัง



ไทม์กับดนัยส่งยิ้มกรุ้มกริ่มไปทางกระจกหลัง ศพตากับเพชรก็ทะเลาะกันจนประจุไฟฟ้าเกือบขึ้น เพื่อนมันล้อว่าห่างกันไม่ได้เลยนะ...ก็อยากจะตอบกลับไปว่าใช่ พี่ศิน่ารักจนเขาอยากจะกระเตงเข้าเอวแล้วพาไปด้วยทุกที่นั่นแหละ



ไทม์ยอมแพ้เพชร ถอยรถ แล้วมุ่งหน้าไปหาดข้างๆ ที่มีโรงเรียนสอนเล่นเสิร์ฟตั้งอยู่ พวกเขาจะไปขอเช่ามาเป็นพร็อพถ่ายรูป สำหรับวันพรุ่งนี้ ไปถึงก็ได้รับการบริการอย่างดี แถมยังเลือกเสิร์ฟลุควินเทจ ดูเป็นแคลิฟอร์เนียร์บีชมาให้เพชรด้วย จะการผูกบนหลังคา CRV อย่างดี ก็กลับที่พัก แล้วไปเดินหาโลเคชั่นกันต่อ



แม้ศศิจะร้อน และเหนียวตัวจากลมทะเล แต่ก็ไม่ปริปาก เพชรกำลังตั้งใจทำงานแล้วมันก็ดูเท่ชะมัดเลย ถึงขั้นต้องแอบยกมือถือขึ้นมาถ่ายเสี้ยวหน้าโชว์สันกราม คู่กับบรรยากาศทะเล เอาไว้ดูคนเดียว ถ่ายแล้วก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว หาที่นั่งใต้ต้นไม้หลบแดด



ยามเพชรจดจ่อกับงานก็ลืมพี่เขาไปสนิท นึกได้อีกทีถึงกับตบหน้าผากตัวเอง



"กูลืมพี่ศิไว้ที่สนต้นไหนว่ะเนี่ย"



ไทม์กับดนัยหัวเราะก๊าก มากอดคอเพชรเดินกลับไปตามทางเดิม พวกเขาได้โลชั่นที่พอใจแล้ว พอเดินพ้นโค้งหาดมาหน่อย ก็เห็นชุดสีน้ำเงินพลิ้วๆ กำลังเดินตรงมา ในมือหิ้วถุงใส่ขวดน้ำมาด้วย



"เหนื่อยมั้ยเด็กๆ " เสียงหวานถาม แล้วเปิดถุงยื่นไปตรงหน้า ดนัยกับไทม์ประกบมือขอบคุณดังป้าบ แล้วก็จ้วงหยิบโค้กไปคนล่ะขวด เพชรมองหน้าพี่ศิอย่างรู้สึกผิด



ศศิเห็นเพชรยังไม่หยิบน้ำไป มันเหลือโค้กอีกขวด



"ไม่อยากกินหรอ เดี๋ยวพี่ศิไปซื้อใหม่ให้ เอาน้ำอะไรดีคะ"



"พี่น่ารัก จังเลย"



"หื้อ อยู่ๆ ก็มาชม เมาแดดหรือคะ" ศิทำท่าจะวัดไข้เพชรด้วย คนน้องยิ่งตัวแข็ง



"ก็...ตอนแรกผมนึกว่าพี่จะโกรธ ที่เอาแต่ทำงานจนทิ้งพี่"



"ก็พี่ขอตามมาเอง แล้วอีกอย่างเพชรก็ยุ่งอยู่ พี่จะโกรธเพชรทำไม"



"แล้วพี่ก็ยังซื้อน้ำมาให้อีก จากเหนื่อยๆ ร้อนๆ หายเลย"



"กินน้ำก่อนมั้ยคะ จะได้หายจริง นี่หายหลอกหนิ" ศศิยิ้มล้อ เพชรยอมหยิบขวดน้ำที่พี่ยื่นให้มาเปิดแล้วยกขึ้นจิบ ก่อนจะส่งยิ้มขอบคุณอีกครั้ง



"พี่ล่ะ ได้ซื้อให้ตัวเองรึเปล่า"



คราวนี้ศศิหัวเราะแหะ เธอลืมนับตัวเองเข้าไปด้วย เพชรว่าแล้ว



"ผมพาไปซื้อ ดูโลฯ เสร็จแล้ว เราไปหาอะไรกินกันเถอะครับ"



"พวกกูล่ะ จำเป็นมั้ย" ไทม์กับดนัยชี้ตัวเอง เพชรบอกปัดให้แยกย้าย เขาตั้งใจจะขับรถพาศศิไปกินปูสองต่อสอง แล้วก็ไม่กลัวเพื่อนๆ โกรธด้วย เพราะคุยแพลนกันมาแล้ว







คืนนั้นทั้งคู่กลับมาก็รีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า ศศินอนคนเดียวแต่ก็มีเพชรมาส่งถึงหน้าห้อง



"นอนคนเดียวได้ใช่มั้ยครับ"



ศศิมองตาคนเป็นน้องที่มีแต่แววเป็นห่วง ไม่ได้ดูกรุ้มกริ่มชวนคิดเรื่องอย่างว่า เธอพยักหน้า



"เพชรก็รีบนอน พรุ่งนี้เราคงเหนื่อย"



เด็กหนุ่มพยักหน้า รอพี่ปิดห้องแล้วค่อยเดินไปห้องนอนใหญ่ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้องนั่งเล่น ด้านที่สองห้องติดกันหนุ่มๆ ยกให้สาวๆ



เพชรกลับเข้าห้อง ไทม์กับดนัยยังเล่นเกมออนไลน์กันอยู่ พอเห็นเพื่อนเข้ามาก็ยิ้มล้อทันที



"จะมาหอบหมอนกับผ้าห่มไปนอนห้องนู่หรอจ๊ะน้องเพชร"



ฟังไอ้ไทม์พูดแล้วก็ถวายถีบไปให้หนึ่งที



"ให้เกียรติพี่ศิด้วย เขายังไม่ได้เป็นอะไรกับกู"



ไทม์ไม่โกรธลุกขึ้นมาปรบมือหน้าระรื่น



"ภูมิใจในตัวมึงว่ะเพชร อาบน้ำนอนเหอะ พวกกูง่วงล่ะ ราตรีสวัสดิ์"



แล้วสองหนุ่มก็นอนแผ่เต็มเตียง เหลือที่นอนคือฟูกปูพื้นให้เพชรนั่นเอง หนุ่มเซอร์ยิ้มมุมปาก มันก็เป็นห่วงแหละ รอจะเขาถึงห้องแล้วค่อยหลับ เห็นเพื่อเข้านอนแล้วเพชรก็จัดการปิดไฟให้ เหลือแค่ไฟตรงหน้าห้องน้ำเป็นแสงสลัว



เมื่อสวมชุดนอนเรียบร้อย เพชรทิ้งตัวลงบนฟูกที่ไม่ได้นุ่มเหมือนเตียงคอนโด แต่ก็พอนอนได้ เขาเอาผ้านวมมาคลุมโปงแล้วไลน์ไปหาศศิ



'พี่หลับยัง'



'รอเพชร'



ใจเต้นไม่เต้น



'วันนี้คงไม่ได้ Call ไม่อยากให้ไอ้สองตัวนั่นตื่นมาเห็นหน้าพี่'



'อื้อ วันนี้อยู่ใกล้กัน ไม่ Call ก็ได้'



เพชรอมยิ้มกับแสงสว่างบนหน้าจอ



'ฝันดีนะครับพี่ศิ'



'ฝันดีค่ะ'



เพชรยื่นปากไปจุ๊บหน้าจอ ราวกับมันจะส่งผ่านความรู้สึกเป็นตัวอักษรไปถึงคนที่อยู่อีกห้องได้ เขาดับหน้าจอ เสียบชาร์ทโทรศัพท์ แล้วก็หลับตาลงบ้าง ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเหลือเกิน







บ้านหลังใหญ่ริมทะเลวุ่นวายแต่เช้า เพราะหนุ่มๆ ตื่นมาเตรียมของ ศศิเองก็วุ่นไม่แพ้กัน เพราะต้องจัดการเจ้าเบบี้แครอท ด้วยการพับมันไปด้านหลัง แปะสก็อตเทปให้แน่นแล้วสวมทับด้วยกางเกงในแต๊บอีกที มันคงเหมือนสเตย์ของผู้หญิงแหละนะ จัดการรัดเสีย อืม...หมุนไปหมุนมา ลองแหกขาแล้วน้องก็ไม่เด้งหลุดออกมา ศศิยกมือไหว้ขอบคุณคนคิดนวัตกรรมกางเกงในแบบนี้ แม้จะโฆษณาว่าไม่ต้องติดสก็อตเทปให้น้องเจ็บแล้ว แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจวันนี้เลยจัดเต็มทุกวิธี แล้วค่อยสวมชุดว่ายน้ำวันพีชทับอีกที



"ไม่ต้องกรีดร่องหรอกนะ เดี๋ยวโป๊ไป" เธอพูดกับกระจกที่สะท้อนภาพหญิงสาวหุ่นดีคนหนึ่งก่อนจะหัวเราะคิกคักในคำพูดไม่เรียบร้อยของตัวเอง



เมื่อมั่นใจแล้วว่าไม่มีเบบี้แครอทอีกต่อไป ศศิก็ยิ้มกว้าง หยิบชุดคลุมทรงกิโมโนลายสดใสมาสวมทับเพิ่มความเรียบร้อย เดินไปห้องข้างๆ ให้ไอติมกับกิ๊บช่วยแต่งหน้าทำผมให้ ตามที่เพชรส่งแบบมาให้ดูไว้ก่อนแล้ว



เมื่อศศิพร้อม ก็ลงจากบ้านมากับสองสาว เพชรและเพื่อนๆ ที่ยืนรออยู่ถึงกับกลืนน้ำลายพร้อมกัน ขนาดยังใส่ชุดคลุม แต่ขายาวๆ ที่มันวาวเพราะทาน้ำมันให้ความรู้สึกทั้งแข็งแรงและเซ็กซี่



เพชรวิ่งเข้าไปเสนอหน้าทันที จัดการจูงพี่ไปณจุด blocking ที่ทดลองถ่ายไปกับเพื่อนๆ ก่อนหน้านี้



บรีฟคือศศิถือบอร์ดเซิร์ฟ เหมือนกำลังจะลงโต้คลื่น แต่ไม่ต้องโดนน้ำจริงๆ มีทั้งแบบมองกล้องและไม่มองกล้อง เมื่อพี่เข้าใจแล้ว เพชรก็ถือเซิร์ฟบอร์ดมาวางไว้ข้างๆ จากนั้นก็ยื่นมือรับชุดคลุม ที่พี่ค่อยๆ ปลดสายผูกเอวด้านหน้าออก ผ้าสีสันสดใสที่ร่วงผ่านไหล่ทำเอาคนที่มองอยู่หายใจค่อนข้างติดขัด ใบหน้าสวยของพี่ศิเข้ากันได้ดีกับชุดว่ายน้ำแบบวันพีชที่รัดรึงไปทุกสัดส่วน ขับให้เห็นทรวงอกเต่งตึง เอวคอดกิ่ว และสะโพกที่ผายออก เพชรมองจนมือรับชุดจากพี่เขาไม่ทัน ปล่อยให้มันร่วงลงไปบนทราย ต้องรีบลุกลี้ลุกรนก้มเก็บ แม่เอ้ย...ก้มลงมาก็เจอขาเอย ข้อเท้าเอยที่พอใส่สร้อยมีจิลเล็กๆ ยิ่งน่ามองเข้าไปอีก เห็นแล้วอยากงั่มๆ ยังไงบอกไม่ถูก



"ไอ้เพชรกลับมา มึงจะรอให้แสงหมดก่อนหรือไง" ดนัยแหกปาก คนที่เข้าไปบรีฟนางแบบอยู่นานสองนาน



ศศิหัวเราะคิกคัก เธอเห็นตาโตๆ ของเพชรยามมองตรงนู่นตรงนี้แล้วก็อดภูมิใจในรูปร่างตัวเองไม่ได้



"พี่ศิ สู้ๆ นะครับ"



"เพชรก็...สู้ๆ น๊า"



ตากล้องหนุ่มพยักหน้าวิ่งหน้าเริ่ดกลับมาที่จุดของตัวเอง



"หุ่นพี่ศิโคตรดี" ไทม์ก้มลงมากระซิบ ระหว่างยื่นกล้องตัวใหญ่ให้เพชร



"แล้วดูหน้าพี่เค้าดิโดนแดดดิ อย่างกับจะเปล่งแสงออกมาได้ มองเพลินชิบหาย"



เพชรที่กำลังยกกล้องทาบดวงตาถึงกับกัดกราม กูเห็นระยะประชิดแล้วโว้ยไม่ต้องบรรยาย



"มึงเงียบสักที กูต้องการสมาธิ"



และแน่นอนว่านิ้วเพชรทำท่าจะล็อกอีกตามเคย ไทม์มองอยู่แล้วขำไหล่โยก



"สั่นขนาดนี้ ขาตั้งกล้องมั้ยล่ะเพื่อน"



อยากยกขาถีบ แต่ต้องรักษาภาพลักษณ์ สายตาก็จดจ้องกับองค์ประกอบภาพด้านหน้า เพชรอยากรีบถ่ายให้เสร็จ ไม่อยากให้ใครเห็นพี่ศิของเขานานหรอก



"โพสไปเรื่อยๆ ได้เลยครับ! " เพชรตะโกนสั่ง



เสียงชัตเตอร์ดังลั่นทุกจังหวะที่เปลี่ยนท่า แล้วพอเพชรเอากล้องลงจากตา คนสวยก็ตะโกนถามมา



"โอเคมั้ยเพชร"



"สวยมากพี่"



"รูปหรอ" ศศิตะโกนกลับมาอย่างร่าเริง



ไทม์กับดนัยหลุดขำพร้อมกัน ก็เพื่อนเรามันหมายถึงนางแบบไง



"ภาพบนหาดผมโอเคแล้ว ผมขอพี่อุ้มบอร์ดลงไปคุกเข่าในน้ำสักรูปนะครับ"



ศศิทำตามอย่างว่าง่าย เพชรเดินเข้าไปกะระยะ แล้วก็มองรูปผ่าน Viewfinder



"ไทม์เก็บบอร์ดหน่อย" หลังจากได้ภาพที่ถูกใจเพชรก็สั่งเพื่อน สองหนุ่มวิ่งดุ๊กๆ ฝ่าคลื่นไปทันที ศิยังคงยิ้มสดชื่นแม้แดดจะร้อนมากก็ตาม รุ่นน้องชูนิ้วโป้งยอดเยี่ยมให้คนล่ะที แล้วก็แบกกระดานโต้คลื่นวิ่งดุ๊กๆ กลับมาขึ้นฝั่ง



"ผมขอภาพเอาผมจุ่มน้ำแล้วสะบัดหน่อยได้มั้ยครับ ด้านข้างนะ"



ศศิจัดให้ตามคำขอ เนินหน้าผาก รับกับจมูก ปาก ที่รับกับกรอบยามร่างกายหันด้าน เห็นเป็นแสง Rim Light เพราะมีดวงอาทิตย์ทาบทับอยู่ด้านหลังทำให้ภาพที่เห็นนั้นราวกับเป็นมายา เพชรรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในมนต์สะกดของนางฟ้าที่ลงมาเล่นน้ำทะเล แล้วยิ่งอภินิหารที่พี่เขาก้มลงแล้วใช้เรือนผมตวัดน้ำไปด้านหลัง จนละอองของเหลวซ่านกระเซ็นเป็นวงโค้งสวยงามจับตา สี่คนบนฝั่งตบมือรัวให้กับท่าโพสต์ชนิดที่นางแบบมืออาชีพยังอาย ส่วนเพชรนั้นยังถือกล้องค้างไว้ด้วยความตื่นตะลึง



"เอาอีกมั้ยเพชร" ศศิร้องถาม น้องลดกล้องลงแต่ยังแอบถ่ายคนพี่ที่ทำหน้าเหวอๆ ไว้ชื่นชมอีกสองสามรูป จากนั้นก็ คว้าเอาเสื้อคลุมลงไปรับพี่ศิ พี่สาวคนสวยเดินลุยน้ำขึ้นมา แล้วรีบก้มลงไปมองเป้า...โอเคน้องยังสงบดี ศศิวางใจแล้วค่อยเดินเข้าใกล้เพชร ยกแขนสอดเข้าไปในเสื้อคลุมในลักษณะที่เพชรโอบซ้อนอยู่ด้านหลัง ปลายจมูกเกือบจะเกลี่ยแก้มใสอยู่มะรอมมะร่อ จนศศิต้องย่อตัวหลบออกมาด้วยความเขิน



"ผมผูกให้" เพชรยังคงตามมาพัวพัน เหมือนจะหลงในมนต์สะกดของพี่เขา เคลื่อนตัวมาด้านหน้า ใช้สองมือเกี่ยวเชือกผูกโบว์ แต่ดวงตากลับจับจ้องที่ใบหน้างดงาม



"รูปโอเคมั้ยเพชร" ศศิอยากให้มีเสียงอย่างอื่นดังกลบหัวใจตัวเองหน่อยเลยถามขึ้น



"สวยมากครับ" ชมคำเดิม ตายังวางไว้ที่เดิม แล้วก็ยกปลายนิ้วช่วยเกลี่ยผมที่ชื้นไปทัดหูให้



"ภาพสวยหรือพี่สวย" ศศิอดไม่ได้ที่จะหยอด



"พี่สวยสิ" เพชรเริ่มไม่อายแล้ว ตบะกล้าแกร่งพอฝึกความอดทนผ่านกล้องมาแล้ว ศศิยิ้มหวาน นึกอยากบิดแก้มน้องดูสักที



"ขอบคุณค่ะ" เธอตอบกลับไปเท่านั้น เพชรก็วิญญาณจะออกจากร่าง



"ยืนกันกลางแดดเหมือนกลัวไม่ดำ" ดนัยแหกปากขัดจังหวะไปอีก เพชรเหมือนโดนคลายมนต์ รีบคว้าจับข้อมือพี่มานั่งพักใต้ร่มไม้



"พี่รีบไปอาบน้ำ จะได้ไม่เหนอะ ผมสั่งข้าวผัดปูร้านเด็ดไว้แล้ว เดี๋ยวคงมาส่ง" น้องบอก



"รู้ใจพี่ที่สุด"



"กินเยอะได้แล้วใช่มั้ยครับ ไม่ต้องกลัวพุงออก" เพชรแซว ศศิฟาดต้นแขนคนน้องไปเบาๆ เมื่อคืนหนะเธอบอกเพชรไว้แบบนั้น เลยกินซีฟู้ดได้ไม่เต็มที่เลย



"ยังมีถ่ายงานของไทม์ตอนบ่ายไง ชุดเจ้าสาวก็รัดอยู่นะ"



"ชุดเจ้าบ่าวหลวมๆ ผมกินสบายเลย"



คำพูดว่า 'เจ้าบ่าว-เจ้าสาว' ที่หลุดออกมาอย่างเป็นธรรมชาตินั้นทำให้ทั้งคู่ชะงักไป ตาสบตากันแล้วก็ให้รู้สึกว่าแก้มร้อนผ่าว แดดตรงนี้มันแรงขึ้นหรืออย่างไร



"อย่าลืมสัญญาที่ล้างอาถรรพ์ชุดเจ้าสาวให้พี่นะ" ศศิพูดแก้เก้อ



"อื้อ...ไม่ลืมหรอก" แต่เพชรก็ตอบกลับมาอย่างจริงจังจนคนพี่นึกหมั่นไส้



"มั่นอกมั่นใจเหลือเกินนะ นี่มันแค่พึ่งเริ่ม หนทางอีกยาวไกล อย่าทิ้งพี่กลางทางล่ะ" เพชรยิ่งยิ้มกว้าง เมื่อศศิพูดเปิดโอกาสให้ขนาดนั้น



"ไปอาบน้ำดีกว่า ไม่อยากคุยกับเด็กขี้โม้แล้ว" คนสวยว่าแล้วก็ผละตัวจากไป เพชรมองแล้วยังยิ้มเพ้อไม่เลิกจนฝันต้องแตกโผล๊ะเมื่อดนัยยกมือหนักๆ มาวางลงบนต้นคอ แล้วลากออกไปช่วยจัดฉากสำหรับช่วงบ่าย



แน่นอนระหว่างนั้นสามหนุ่มก็ซุบซิบ และซักซ้อมคิวกันอย่างเคร่งเครียด





หลังอิ่มกับมื้อเที่ยง เพชรและศศิก็ไปแต่งหน้าแต่งตัวอีกรอบ ไอติมกับกิ๊บที่ลี้ภัยมาอยู่ในห้องแอร์นานแล้วก็ช่วยจัดการให้ ในห้องมีกระจกบานใหญ่ ที่แม้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจะแยกแต่งตัวกันคนล่ะมุม ก็ยังอุตส่าห์สบสายตากันผ่านกระจกได้บ่อยๆ



"อยากถ่าย Pre-Wedding เลยอ่ะ" กิ๊บเองก็เรียนเอกภาพนิ่งถึงกับเปรยขึ้นมาเบาๆ



"อินน์หรอ" เพชรถามเพื่อน



"อือ แบบเคมีแกกับพี่ศิมันได้อ่ะ รู้สึกเหมือนจะแต่งกันจริงๆ "



กิ๊บพูดแบบไม่คิดอะไร แต่แก้มของศิกลับแดงโดยไม่ต้องพึ่งบลัชออน



"กิ๊บขอโทษนะพี่ศิ แต่กิ๊บรู้สึกจริงๆ "



ศศิโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นอะไร พอเหลือบตาไปมองกระจก ก็เห็นคนที่โดนกล่าวหาคู่ตนมองมาอยู่ก่อนแล้ว เพชรยิ้มกว้างจนน่าหมั่นไส้ ศศินึกอยากตีจริงเชียว



พอแต่งตัวเสร็จ ดนัยก็เข้ามาตามพอดี กำลังจะพากันออกจากห้องศศิก็เห็นว่าหูกระต่ายคนน้องเบี้ยวอยู่ จัดเสร็จก็ลามมาตบปกสูทตรงอกเพชรเบาๆ แล้วพูดว่า "เจ้าบ่าวของพี่หล่อที่สุดเลยค่ะ"



วิงเวียน เพชรรู้สึกแบบนั้น นึกอยากโอบเอวคอด แล้วจูบจนพี่เขาต้องเอนหลังราบไปกับเตียง

!!



รหัสแดงไอ้เพชร จะนึกไกลไปจนถึงเข้าหอไม่ได้ เด็กหนุ่มส่ายหน้าจนแก้มสะบัด ศศิเลิกคิ้วเป็นงง ไม่ทันได้ถามไถ่ ก็โดนน้องลากเดินดุ่มๆ ออกไป



"ฮือ...กูถ่ายทัน" ไอติมหันไปหวีดกับกิ๊บ



"ไอ้เพชรมันก้มลงไปแล้ว อีกนิดเดียวจูบกันแน่มรึงงงง" กิ๊บก็หันไปกระทืบเท้าเขินกับไอติม



"กูยอมร้อนไปดูคู่นี้สวีทกันเลย" กิ๊บบอกแล้วก็เดินพรวดๆ ตามทั้งสองคนออกไป





ซีนงานแต่งงานเล็กๆ ริมหาด ไทม์ลงทุนจ้างรีสอร์ทจัดซุ้มดอกไม้เล็กๆ ให้ แล้วเพชรกับศศิไปยืนอยู่ตรงนั้น



เจ้าบ่าวใส่ชุดสูทผ้าลินินสีขาว หูกระต่ายสีน้ำตาลอ่อน ผูกผมครึ่งศีรษะโชว์เนินหน้าผากที่เข้ากันกับจมูกโด่งงุ้ม เจ้าสาวก็เป็นเดรสแขนกุดสีขาว ผ้าโปร่งปักลายดอกไม้เล็กๆ น่ารักทั่วตัว ในมือถือช่อดอกไม้ด้วยยิ่งดูสมจริงเข้าไปใหญ่ ทั้งคู่แค่ยืนจับมือกันไทม์ก็กดชัตเตอร์ไปหลายรูป



จากนั้นก็เป็นเซตรูปวิ่งเล่นกันบนชายหาด พี่ศิรวบกระโปรงวิ่งตามเจ้าบ่าวใช้เท้าเปล่าย่ำไปกับทราย ความน่ารักที่สะท้อนอยู่ในเลนส์กล้องทำให้ไทม์เผลอยิ้มออกมา



"เซตสุดท้ายแล้วครับ" ไทม์ตะโกน เขาพูดสุภาพกับพี่สิ แล้วกวักมือเรียกทั้งคู่มายืนใต้ซุ้มดอกไม้อีกครั้ง



"หน้าผากชนกัน"



ทำตามด้วยใจเต้นตึกตัก



"ใกล้อีกได้มั้ย"



จมูกพวกเขายังเสียดสีกันเบาๆ ทำเอาหัวใจเต้นกระหน่ำ



"แบบเอียงหน้าเหมือนหอมแก้ม"



เพชรท่องว่ามันเป็นงาน ศศิเองก็มืออาชีพ แม้จะทั้งเขิน ทั้งรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด กลั้นใจกันทั้งคนเป็นแบบและคนลั่นชัตเตอร์



แต่ที่เพชรเครียดกว่าคือบทต่อจากนี้ต่างหาก ซ้อมมาหลายรอบ แต่พออยู่กับคนตรงหน้า หัวใจมันก็เต้นระห่ำมากจริงๆ



"ขอเป็นแฟน"

"ห๊ะ!? "



บรีฟนี้เป็นงงนะ ศศิหันไปจะถามความเห็นเพชร แต่ต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อเจ้าบ่าวทรุดลงไปทั้งสองเข่า ปักเสียจมทราย สองมือจับรวบมือพี่มาถือไว้แบบสั่นๆ คราวนี้กลั้นหายใจพร้อมกันทั้งหกชีวิตเลยครับผู้ชม



"เพชร..." ศศิเรียกน้องที่แหงนหน้าสบตาเธอนิ่ง



ลมทะเลพัดผ่านไปหวิวๆ เพชรทิ้งระยะให้หัวใจศศิเองก็บีบรัดด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน



"พี่ศิ ..."

"..."

"พี่ศิ คบกับเพชรนะ"



เหมือนทั้งโลกหยุดหมุน คลื่นหยุดซัด ลมหยุดพัด แดดหยุดร้อน แต่สายตาเว้าวอนและสัมผัสอุ่นๆ ที่ตรงฝ่ามือกระตุ้นให้ศศิรู้ว่ามันกำลังเกิดขึ้นจริง



เขาว่ากันว่า...ความรักจะชนะทุกอย่าง...ศศิเองก็อยากเดิมพันว่าความรักจะชนะคำว่า 'นาย' บนบัตรประชาชนเขาไปได้หรือไม่



"เพชร...แน่ใจแล้วนะ"



"ครับ"



"ผมอยากมีพี่ศิอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ ไปนานๆ เลย"



ศศิยิ้ม แล้วพยักหน้า...อื้อ ลงเดิมพันไปด้วยหัวใจทั้งดวงเลยล่ะ



TBC

เย่ จุดพลุปุ้งปั้ง เค้าเป็นแฟนกันแล้วน่าจะถูกใจหลายๆ คนที่เชียร์อยู่เนาะ

ฝากคอมเม้นด้วยนะคะ ชอบไม่ชอบอะไรบอกได้เลย จะได้เอามาปรับปรุงให้สนุกๆ ขึ้นเนาะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นตอนที่ผ่านๆ มาด้วย หรือเพื่อนๆ ที่ไปรอในทวิตก็แบบ เฮ้ยยย ฉันต้องมาลงแล้ว 



ฝากช่วยโปรโมท ช่วยชวนกันมาอ่านด้วยจ้า ฝาก #อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 01-08-2019 23:08:42

 :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 02-08-2019 00:07:41

เค้าเป็นแฟนกันแล้วววว :hao7:
แต่น้องยังไม่รู้ว่าพี่ศิมีเบบี้แครอท จากนี้ไปต้องเริ่มต้มมาม่าแน่ๆ :mew4:
วิ่งไปเตรียมใบบัวบกแล้วววว :o12:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 02-08-2019 00:35:11

 :pig4:
 :o8:
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-08-2019 13:17:58

เขินนนนนนนนนนนนน
อ่านแล้วลืมร้อนของแดดไปเลย 555555555555
พี่ศิเทหมดหน้าตักแล้ว ขอให้น้องรับได้ๆๆ ;-;

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-08-2019 21:42:11

บางกว่ากระดาษก็หัวใจน้องเพชรล่ะ เห็นพี่ใส่ชุดว่ายน้ำแล้วมือไม้อ่อนไปหมด หวังว่าน้องจะรับเบบี้แครอได้

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 03-08-2019 15:33:08

ฉากเปิดตัวเบบี้แครอทพี่สิ ขอม่าชามเล็กๆนะคะ ชามใหญ่กลัวจะอิ่มเกิน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 06 / 1 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 03-08-2019 17:21:19

Chapter 7



ภาพถ่ายของของเพชรยังคงได้คะแนนดีตามเคย นางแบบคนสวยกลายเป็นที่ร่ำลือของภาคทันที ตากล้องมือดีเลยได้แค่ยักคิ้วโชว์เหนือใส่เพื่อนๆ



"คบกันแล้วด้วย" ไทม์โอ้อวดให้แทนเพชร ภาพเซตแต่งงานของเจ้าตัวได้คะแนนเท่าเพชรเลย



"ไปก่อนนะพวกมึง พี่ศิรอแล้ว" เจ้าของภาพสาวผิวแทนถือกระดานโต้คลื่นโบกมือลาเพื่อน



"หมั่นไส้หวะ" ว่าแล้วไทม์กับดนัยทำท่าจะตาม เลยโดนยกมือปางห้ามญาติใส่



"มึงไม่ใช่แฟน ไม่ต้องเสนอหน้า กูจะไปดูหนังกับพี่ศิแค่สองคน ชิ่วๆ " สะบัดมือไล่เพื่อนอย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด แล้วก็ล้วงกุญแจรถมาควง เตรียมขับไปเจอพี่คนสวยที่ห้างสรรพสินค้าใกล้มหาวิทยาลัยทันที



แน่นอนว่าคบกันแล้วเนื้อตัวก็สัมผัสกันมากขึ้น พอเข้าโรงหนังได้เพชรก็เลื่อนมือมากุมพี่ไว้ ศศิเองก็เอนตัวไปซบไหล่น้อง แล้วเอาผ้าพันคอผืนใหญ่ห่มเขาทั้งสองคนไว้



ตอนเจอไตเติ้ลหนังผี คนพี่ปิดตา เพชรก็เอามืออีกข้างมาบังไว้ให้พี่อีกที จนคนสวยต้องพึมพำขอบคุณเบาๆ จนผ่านช่วงนั้นไปได้ เข้าสู่เนื้อเรื่องแอคชั่นไซไฟน์จริงๆ เพชรค่อยเอามือลง หยิบป๊อปคอร์นมาป้อนเข้าปากพี่เป็นระยะ และแน่นอนว่าต้องโดนคนโตกว่าแกล้งจุ๊บปลายนิ้ว



"ซน" เพชรดุเบาๆ ศศิไม่มีหรอกจะกลัวแถมยังลอยหน้าลอยตาอวดแก้มนวลชวนโดนฝังจมูกอีก



เพชรดึงพี่ให้กลับมาซบเหมือนเดิม แล้วดูหนังต่อ ศศิเองก็วางแก้มแนบลงไปแล้วก็ต้องอมยิ้ม อุณหภูมิตัวเพชรทำให้เธอรู้สึกสบายเป็นที่สุด



คนน้องก้มลงมาจุ๊บหัวเป็นระยะด้วย เล่นเอาแก้มร้อนเข้าไปอีก เด็กมันก็ร้ายเหมือนกันนะคะหัวหน้า ดีที่ใช้ยาสระผมหอมๆ มา ไม่งั้นมีอาย



กว่าสองชั่วโมงกว่าที่นั่งอยู่ท่าเดิม พอหนังจบ ศศิทำท่าจะลุกขึ้นแต่เพชรน่าเบ้



"เป็นอะไรคะ"



"เหน็บกินแขนครับพี่"



ศศิหัวเราะก๊าก ยกนิ้วไปคีบแก้มของคนน้องแกล้งเสียเลย



"ให้พี่นวดให้มั้ย" เธอก็กล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้าไปจับแรงเดี๋ยวน้องจะเจ็บกว่าเดิม เพชรส่ายหน้า ศศิเลยนั่งมองสีหน้าของคนที่ค่อยๆ ขยับแขนอย่างเพลินตา เพชรหล่อ อาจจะไม่ได้หล่อจัดเหมือนดาราไอดอลยอดนิยม แต่ดวงตาคมๆ กับคิ้วพาดเฉียง รับก็จมูกโด่งงองุ้ม ปลายเป็นทรงหยดน้ำ ริมฝีปากเรียบตรง หากไม่ยิ้มก็จะดูดุ แต่พอยิ้มก็อบอุ่นน่ามองมากที่เดียว แต่ไม่ว่าจะเป็นอิริยาบถแบบไหน เขาก็ชอบมองเพชรอยู่ดี ยิ่งวันนี้ใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้วด้วยยิ่งดูดีขึ้นไปใหญ่



"ผมคิดค่ามองนะ" คนน้องท้วง เพราะเห็นว่าตากลมๆ นั่นจับจ้องเขามาสักระยะแล้ว

"คิดยังไง แพงมากมั้ยคะ"



"ผมคิดเป็นหอมแก้ม มองนานๆ จะ..." เพชรลากเสียงกรอกตาดูเจ้าเล่ห์จนศศิต้องย่นจมูกใส่



"เด็กเกเร" ดุเสียงน่ารักเหมือนแมวขู่ เพชรยิ้มที่พี่เขาหนีเก่ง พอดีกับแขนเขาหายแล้ว จึงจับมือศิลุกขึ้น



"หิวแล้ว หาอะไรกินกันครับ"



"อยากกินก๋วยเตี๋ยว" ศศิบอก เพชรก็พยักหน้า



"งั้น ผมขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึง"



ศศิรับคำในลำคอ แล้วหยุดยืนรอน้องหน้าห้องน้ำ ระหว่างนั้นก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นพลาง



"ใช่ศศิป่าวว่ะแกร๊" เสียงแหลมแปร๋นวิ่งเข้ามาในหู เจ้าของชื่อที่โดนพาดพิงเลยแหงนหน้าขึ้น

มอง กำลังจะโบกมือทักเพื่อน แต่ดันเจอประโยคเด็ดเข้าเสีนก่อน



"ใช่จริงๆ ด้วย ว่าไงอีกระเท๊ยยยยย"



ศศิแทบถอดรองเท้าคัทชูปาหัวคนทัก



"ชูว์!! " ยกมือห้ามปากมันอย่างไว



"ทำไมย่ะ"



"มากับผู้ เดี๋ยวผู้รู้" ศศิชะเง้อชะแง้มองแล้วตอบเสียงเขียว



"เอ้า อีนี่...คือยังไง เค้าไม่รู้ว่ามึงมีงูอย่างงี้หรอ"



"ยัง"



เพื่อนสาวเพราะแปลงเพศแล้วทำตาโต จนขนตาปลอมสั่นระริก



"ไม่จริงจังหรอ มึงเลยไม่ได้บอกเค้า" เธอพยายามเอามือทาบอกให้หายใจหายคอคล่อง คิดในแง่ดีไว้ก่อน



"คบแล้ว เป็นแฟนกัน แต่ยังไม่ได้กัน"



"อธิบายเสียกูเห็นภาพ แต่มึง ถ้าคบแล้วก็ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ ทำไมไม่บอกเค้าไปล่ะ ว่ามึงไม่ใช่น้องนี"



"ก็เรากลัว แบบอย่างน้อยถ้าคบกันไปแล้วดี รักเรามากอาจจะยอมรับได้ แต่ถ้าบอกไปตั้งแต่แรกก็ไม่มีโอกาสได้ทดลองคบกันด้วยซ้ำ"



"ศศิ!!! " เสียงแหวดังลั่น เพชรเดินมาแต่ยังอยู่ไกลๆ ศศิรีบทำปากมุบมิบส่งสายตาให้เพื่อนว่ามึงห้ามพูด วิชชี่เลยก้มลงกระซิบ



"แล้วมึงก็อยู่อย่างระเเวงๆ จะมีความสุขได้ยังไงกัน แถมบางทีให้น้องรู้ทีหลัง อาจจะเจ็บหนักกว่าเดิมก็ได้"



"อย่าขู่สิ"

เพื่อนถอนหายใจจนหมดปอด เพชรก็เดินมาหยุดยืนข้างๆ ทันที น้องยิ้มหน้าเป็นมิตร รอให้ศศิแนะนำ



"เพชร นี่เพื่อนพี่ศิ ชื่อพี่วิทย์ เอ่อพี่วิชค่ะ"



"วิชชี่ค่ะ"



เพชรยกมือไหว้



"มือไม้อ่อน มากราบตรงอกเจ้สิลูก มีตังค์จ่ายค่าเทอมมั้ย เจ้จ่ายให้ได้นะคะ"



"พอค่ะ" ศศิตีมือเพื่อนที่เริ่มลามปามกลัวว่าน้องจะกลัว



"นักศึกษากรุบๆ นะคะมึง" วิชชี่หันมาเบะปากคว่ำ กับศศิ "พี่ไปก่อนนะคะ ไม่อยากขัดเวลาสวีท"



เพชรยกมือไหว้ลาอีกรอบ เล่นเอาเพื่อนสมัยมัธยมของศศิแทบจะควักแบงค์พันมาให้ไว้กินขนม



"เพื่อนพี่ตลกดี" เพชรหันไปพูดกับศิ ยามที่สอดนิ้วเข้าไปประสานมือกับพี่แล้ว



"ชอบมั้ย"



"ชอบเพื่อนพี่นะหรอ"



"ก็ชอบที่เพื่อนพี่เป็น...เพศแบบนั้น" วิชชี่โครงร่างใหญ่กว่าศศิ แม้จะแต่งหน้าแต่งตาไว้ผมยาวเท่านั้น ยังดูออกว่าในบัตรประชาชนขึ้นต้อนว่านาย



ศศิแค่อยากรู้ว่าน้องมีทัศนะคติกับคนแบบเธออย่างไรบ้าง



"ก็น่ารักดีครับ"



ไม่ได้รังเกียจกันก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง



คุยกันเพลินๆ ก็มีก้อนกลมวิ่งมาชนปุ เพชรก้มลงไปมอง เป็นเด็กผู้หญิงตัวอ้วน ลมลงไปร้องแงกับพื้นแล้ว เด็กหนุ่มนั่งยองลงไปทันที



"โอ้ย พี่ก็ล้มเหมือนกันครับ ไม่ร้องน๊า" เพชรปลอบเด็กน้อย ให้เธอไม่อาย และลืมเจ็บ ได้ผล แก้มยุ้ยๆ นั่นเงยขึ้นมามองหน้าพี่ชายทันที คุณแม่ก็วิ่งมาทันแล้วรีบขอโทษขอโพย ลูกสาวที่วิ่งซน เพชรบอกว่าไม่เป็นไร ร่ำลาบ๊ายบายกันเรียบร้อยแล้ว ก็หันมาหาศศิ ที่ยืนมองอยู่ก่อน



"โอ๋เด็กเก่งจัง"



เพชรหัวเราะ "เคยไปช่วยรุ่นพี่ถ่ายหนังสั้นครับ มีเด็กเข้าฉากด้วย ก็โอ๋กันทั้งวันอะ"



ศศิพยักหน้าเข้าใจ เป็นผู้ชายที่อ่อนโยนและมีเรื่องให้สนใจได้เรื่อยๆ จริงๆ เลย



"พี่ศิล่ะ ชอบเด็กมั้ย"



"ก็...ถ้าไม่ร้องไห้เสียงดัง พูดไม่รู้เรื่องก็โอเคนะ"



เพชรพยายามห้ามยิ้ม จนหน้าตลก ศศิเลยเลิกคิ้ว "เป็นอะไรหรอเพชร"



"พี่อย่าดุนะ...ผมแค่จินตนาการหน้าลูกของเราสองคนอยู่ ว่าถ้าตอนแกร้องไห้ จะวิ่งมาหาใคร ถ้าไปหาแม่จะร้องมากกว่าเดิมมั้ย" พูดจบแล้วก็เหมือนกลั้นขำไม่ได้ หัวเราะออกมาอีกหน่อยนึงด้วย



ศศิตัวชาวาบ "เพชรอยากมีลูกหรอ"



"อื้อ ครอบครัวเราจะได้สมบูรณ์ไงครับ"



ครอบครัวที่สมบูรณ์มันจำเป็นต้องมีลูกใช่มั้ย?



ศศิฝืนยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก แล้วก็ก้มหน้าก้มตาเดินต่อ เพชรเห็นพี่แปลกไป แต่คิดว่าคงเขินมากกว่า นึกอยากตีปากตัวเองที่ไปพูดอะไรลามปาม คู่เขาพึ่งจะคบกันได้ไม่อาทิตย์เดียวเอง จะไปทำให้พี่ศิคิดมากทำไมก็ไม่รู้



"พี่ศิเพชรขอโทษ เพชรไม่ได้เร่งนะ หมายถึงในอนาคตอะไรแบบนี้"



"มะไม่ใช่ค่ะ พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่หิว" ศศิเองก็กลัวว่าบรรยากาศจะแย่ เลยปฏิเสธไปแบบนั้น ทั้งคู่กลับมายิ้มให้กันอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนเดิม แล้วเดินเข้าร้านอาหารที่ศิอยากกิน ก่อนเพชรจะขับรถไปส่งพี่ที่คอนโด





กลับมาห้องตัวเองแล้วก็กระวนกระวายมากเลย เพชรรู้สึกว่าเขาชักจะติดศศิเกินไปแล้ว อยากอยู่ใกล้ๆ อยากได้กลิ่นหอมๆ ของตัวพี่เขาตลอดเวลา



"โรคจิตแล้วไอ้เพชร" บอกตัวเองกับกระจกในห้องน้ำ แล้วจัดการเอาน้ำเย็นๆ ราดตัวสักหน่อย จะได้ออกมาทำการบ้านวิชาภาษาอังกฤษที่ตอนนี้เขารักมันมากขึ้นเยอะ เนื่องจากเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ทำให้เขาได้มีเรื่องคุยกับพี่ศิ ใส่ชุดนอนหล่อๆ ไปเปิดกล้องให้พี่ศิสอนการบ้านดีกว่า



แล้วความโชคดีก็มาเยือนเพชร หรอ?



"น้องแมคลูกรัก จะมาพังตอนนี้ไม่ได้มั้ย" เพชรลูบคลำคอมพิวเตอร์ ที่ขึ้นรูปแอปเปิ้ลค้างอยู่บนจอ เอามือถือมาเสิร์ซดูก็โคตรสะพรึง



'เมนบอร์ดกูไปแน่แล้ววววววววว'



อยากกรีดร้อง ได้แต่ไลน์ไปหาที่พึ่งทางใจ



'แฟนครับ คอมพัง ทำไงดี ต้องส่งการบ้านพรุ่งนี้ แง'



'งอแงมากค่ะ มันต้องใช้โปรแกรมอะไรพิเศษหรือเปล่า'



'พิมพ์งานปกติเลยพี่ศิ การบ้านอังกฤษอะ เขียนโบรชัวร์โปรโมทสถานที่ท่องเที่ยว'



'มาทำห้องพี่ศิก่อนมั้ยคะ'



เพชรกระโดดโลดเต้น ยังไงคอมก็มีประกัน ยกไปทิ้งไว้ เดี๋ยวก็แจ่มว้าวเหมือนเดิม แต่ได้เข้าห้องพี่ศิ ได้เจอพี่แบบใกล้ชิดขึ้นนี่คือนิพพาน



"ไปทั้งชุดนินเลยได้ป่าววะ" ดูสภาพตัวเองในกระจก ก็เรียบร้อยดีนะ เป็นชุดลายทางสีเข้มๆ



'เพชรใส่ชุดนอนไปได้มั้ย อาบน้ำแล้ว'



'จะค้างหรอคะ' ศศิถาม ตอนนี้มันก็สี่ทุ่มแล้วนะ สกิลภาษาอย่างเพชรกว่าจะทำเสร็จเธอว่ามีเกินเที่ยงคืน



'เปล่าครับ แค่ขี้เกียจเปลี่ยน แต่ถ้าพี่ไม่โอเค ผมเปลี่ยนชุดก็ได้'



คนปลายทางอมยิ้ม ความน่ารักของเพชรอีกอย่างคือไม่หื่นกามใส่นี่แหละ ศศิเองไม่อยากให้ขับรถดึกๆ เลยเอ่ยชวนไป



'ค้างได้ครับ เอาชุดนักศึกษามาด้วยนะ พี่อยากเห็นเพชรใส่อีก'



เพชรหันไปทางโต๊ะทำงาน คุกเข่าลงกับพื้นห้อง แล้วก้มลงกราบสามทีไม่แบมือ



"พ่อจะอัพเดทแรมให้แจ่มๆ เลยลูกจ๋า"

ว่าจบแล้วค่อยลุกมาตอบ



'รับทราบครับไปเดี๋ยวนี้เลย'



เพชรเงียบไปแล้ว ศศิยิ้มน้อยๆ แล้วก็สะดุ้งสุดตัว รีบวิ่งเข้าห้องกวาดฮอร์โมนแบบเม็ดลงตู้ล็อคกุญแจ อุปกรณ์แต๊บน้องทุกอย่างก็โดนยัดเข้าไปในซอกลึกทันที เดินวนรอบห้องจนแน่ใจว่าไม่มีพิรุธแล้วค่อยโล่งอก โบกมือพัดเอาลมเข้าหน้ารัวๆ





ไม่นานน้องก็มาถึง ศศิลงไปรับขึ้นมาบนห้อง น้องมันดูหน้าตาตื่นมาก จนศศิอดเอ็นดูไม่ได้ แต่ถ้าขอมีอะไรด้วยเหมือนในหนังรักก็คงไม่ให้ มันยังไม่ถึงเวลา



แล้วมันใช่เวลามาคิดถึงเรื่องพวกนี้ไม่เนี่ย เพชรอาจจะไม่ได้คิดอกุศลก็ได้ น้องแค่มาทำการบ้านท่องไว้ศศิ



เมื่อเข้ามาในห้องศศิก็รับชุดนึกศึกษาที่เพชรใส่ไม้แขวนมาไปแขวนให้ในตู้ พยักเพยิดให้น้องไปที่โต๊ะทำงานริมหน้าต่าง เมื่อพี่คนสวยออกมา เด็กหนุ่มก็กวักมือเรียกไปหา



"ปลอบเพชรหน่อย ขวัญเสียมากเลย ตอนเปิดคอมแล้วหน้าจอมันไม่ทำงาน"



"อ้อนเก่งงงงง" ศศิว่าแล้วก็รับน้องมาซุกหน้าท้อง ลูบผมนุ่มเหมือนลูกแมวนั่นไปสองสามที



"รีบทำเร็วครับ จะได้นอนไวไว พรุ่งนี้เรียนอังกฤษเช้าหนิ พี่จำได้"



เพชรพยักหน้าหงึกตรงหน้าท้องเรียบเนียน จนศศินึกจั๊กจี้



"พี่ศิสอนเพชรหน่อย"



"เปิดไฟล์มาเลยค่ะ" ศศิจะหันไปลากเก้าอี้อีกตัวมาแต่เพชรกระตุกข้อมือให้นั่งลงมาบนตัก



"นั่งสอนตรงนี้ได้มั้ยครับ จะได้มีกำลังใจทำงาน"



"อื้อ...แล้วมันพิมพ์สะดวกมั้ยเนี่ยพี่ถาม"



"สะดวกที่สุดเลย" สะดวกมากพิมพ์มือเดียว เพราะอีกมือกอดเอวพี่อยู่ ดีนะ...ว่าใส่กางเกงในรัดไอ้น้องเบบี้แครอทไว้ ไม่งั้นลูบเผลอลูบพลาด เจอน้องทักทายแน่



โล่งอกโล่งใจกับตัวเองเสร็จ ศศิก็ไม่ขัดขืนอีก นั่งพิงอกคนน้องตั้งใจฟังเพชรเล่าโจทย์การบ้านที่ต้องทำ แล้วลงมือสอนน้องทันที



ตลอดเวลาที่ทำงานแก้มนี่แนบกันจนโย้ แต่เพชรก็รีบทำงานเพราะไม่อยากกวนพี่เขาให้ดึกเกินไป โชคดีที่ศศิแนะนำวิธีเขียนรูปประโยคที่ถูกต้อง รวมถึงเลือกคำศัพท์ให้บ้างเพชรเลยเสร็จเร็วกว่าเวลาทำคนเดียวมาก กระนั้นก็ตี 1 จนคนพี่ต้องแอบหาว



"พี่ศิเบื่อมั้ย มีแฟนโง่" น้องถามขณะรอคอมพิวเตอร์ Shut Down



"ไม่ได้เรียกว่าโง่ค่ะ แค่เก่งในบางเรื่อง แล้วไม่เก่งในบางเรื่องเท่านั้นเอง ดูอย่างเรื่องถ่ายรูปสิ เรียนจบไปต้องเป็นตากล้องชื่อดังแน่ๆ เลย" ศศิหันมาพูดด้วย เพชรพิงพนักเก้าอี้ ส่วนศศิก็พิงอกเพชรอีกที เก้าอี้มันก็แข็งแรงเนอะ รับน้ำหนักคนสองคนได้นานเชียว



"ผมโชคดีจังที่ได้เป็นแฟนกับพี่" เพชรใช้มือข้างหนึ่งรวบมือคนพี่มาหอม



"โชคดีที่มีคนสอนภาษาอังกฤษหรอคะ"



น้องส่ายหน้าทั้งที่ยังไม่ละริมฝีปากไปจากหลังมือคนพี่ เล่นเอาจั๊กจี้ไม่น้อย



"โชคดีที่พี่ชื่นชมในสิ่งที่ผมทำได้ดี"



คราวนี้ศศิเลิกคิ้ว แต่ก็เลือกจะเงียบรอให้อีกฝ่ายเล่าออกมาเองมากกว่า



"แม่ไม่เคยชมที่ผมถ่ายรูปสวยเลย แถมยังหาว่าถ่ายรูปแบบนี้ โตขึ้นจะเอาอะไรกิน"

ศศิเอี้ยวตัวไปลูบแก้มเพชรเบาๆ "สักวันคุณแม่ก็จะเห็นความเก่งของเพชรนะ"



คนฟังอมยิ้ม "ผมเลิกสนใจแล้วครับ มีพี่ศิชมคนเดียวก็พอ"



ศศิพยักหน้า เธอคงรอให้เข้าใจสถานการณ์ของสองแม่ลูกมากกว่านี้แล้วค่อยตะล่อมดีกว่า เพราะตอนนี้รู้มาแค่คร่าวๆ ว่าที่บ้านอยากให้เพชรเรียนบริหาร เพราะจบไปจะได้ช่วยดูแลกิจการนำเข้าเครื่องมืิอแพทย์ แต่เจ้าตัวดื้อของเขาก็หัวรั้นจะเรียนถ่ายภาพ จนไม่ค่อยลงรอยกับคุณแม่เท่าไหร่



"หิวมั้ย พี่ศิไปอุ่นนมให้ดีกว่า กินอะไรอุ่นๆ หน่อยจะได้หลับสบายเนาะ"

เพชรวางจมูกลงไปบนหัวไหล่พี่อีก แล้วก็สบัดหน้ารัวๆ อธิบายให้ชัดหน่อยก็คือฟัดพี่เชานั่นแหละ



"น่ารักจนมันเขี้ยวไปหมด"



"เป็นลูกหมาหรือไงคะ" ศศิลุกหนีแล้ววิ่งเร็วๆ ไปในครัว ขืนนั่งอยู่ต่อเจ้าเด็กนี้ต้องทำให้เขาหัวใจเต้นเร็วเกินไปแน่ๆ เพชรก็อาการหนักไม่แพ้กัน คือพอได้กอดได้ฟัดแล้วมันอยากจะได้มากกว่านี้ขึ้นไปอีกเรื่อยๆ คือได้อยู่ด้วยกัน...อย่าคิดมากสิทุกคน



ศศิเดินกลับมาพร้อมแก้วเซรามิคสีขาวสะอาด เพชรรับมาถือไว้ กลิ่นนมหอมๆ โชยมาทำให้รู้สึกดีตั้งแต่ยังไม่ทันจิบเลย



"พี่ไม่ดื่มหรอ"



"พี่ไม่หิวค่ะ"



"กลัวอ้วนหรอ"



"เปล่า"



"งั้นแบ่งกัน คนล่ะครึ่งนะครับ"



ศศิพยักหน้า คือถ้าเถียงก็คืออีกยาวแหละ เพชรยื่นมาให้ศศิดื่มก่อน เธอจิบไปนิดหน่อย เพราะอยากให้เด็กวัยกำลังโตได้กินเยอะๆ มากกว่า



เพชรรับที่เหลือมาดื่มหมดแก้ว ศศิจะเอาไปล้างให้ แต่เพชรยื้อไว้ "เพชรล้างเอง พี่ไปนอนเถอะ"



"นอนที่โซฟาได้จริงๆ ใช่มั้ย" ศศิถามย้ำ เพราะเธอขนผ้านวมต่างๆ มาวางไว้ให้แล้ว หวงตัวก็เรื่องหนึ่ง หวงเบบี้แครอทก็เช่นกัน ถึงจะกินฮอร์โมนมานานจนมันไม่ค่อยตั้งโด่ตอนเช้า แต่ของแบบนี้เราก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อนมั้ย



"นอนได้สิ" เพชรตอบหน้าอ้อน



ศศิพยักหน้า "งั้นพี่เข้านอนแล้วนะ"



"ครับ ฝันดี แต่อยากจุ๊บกู๊ดไนท์ได้ป่าวอะ"



ศศิอยากยีๆ แก้มเจ้าเด็กขี้อ้อนนัก แต่ก็ยอมหลับตายืนนิ่งๆ ให้ ดูสิพออยู่ต่อหน้าแบบนี้แล้วจะจุ๊บเขาตรงไหน



แก้มนุ่มโดนสัมผัสอุ่นๆ จากปลายจมูกมันเเสนจะจั๊กจี้ ศศิเองก็เงยขึ้นไปหอมแก้มกลับแต่พี่หนะหอมแบบกดจมูกเข้าไปเต็มๆ เลยนะสิ เพชรแข็งทื่อไปเลย



"นี่...พี่นอนไม่ใส่บรานะ ถ้าจะเอาอะไร เคาะประตูล่วงหน้า ห้ามเปิดพรวดเข้าไปเลยเข้าใจมั้ย"



พี่ถามเพชรดีกว่าว่าฟังแล้วเลือดกำเดาไหลมั้ย!



ทิ้งยิ้มร้ายๆ ไว้แล้วก็ปิดประตูห้องลงกลอนนักเลงมากมั้ยยัยแฟน!!!







TBC

เอาตอนใหม่มาลงไวเว่อร์ เพราะฉะนั้นต้องตอบแทนความน่ารักด้วยการคอมเม้นเด้อค่ะ อิอิ เป็นความหวาดระแวง อย่าว่าแต่พี่ศิ เราว่าคนอ่านก็ระเเวงเอิ้ววว ลุ้นๆ ไปด้วยกันนะคะ ว่าพี่จะบอกน้องตอนไหน >.<

ปล.ขอบคุณสำหรับคอมเม้น ตอนที่ผ่านมาด้วยจ้า

ปล.สกรีมใน Twit ให้ด้วยน๊า #อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 03-08-2019 18:14:20

พี่ศิน่ารัก  :mew1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 03-08-2019 20:53:27

ถ้าเปิดประตูพรวดเข้าไปแล้วเจอเบบี้แครอทนี่งานงอกเลยนะคะ 555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-08-2019 23:29:22

ยัยแฟน อู้ยยยยยย น่ารักมากเลยหวานเวอร์ แต่เดาอย่างนึงดราม่าไม่เฉพาะเรื่องเบบี้แครอท น่าจะมีเรื่องที่บ้านของเพชรอีกหนึ่งนะเนี้ยท่าทาง

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-08-2019 00:41:59

จะเริ่มคิดมากแทนพี่ศิแล้ว แงงงงง  :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 05-08-2019 00:19:46

พี่ศิคะ!!!! โนบราแต่ล็อคห้องคืออะไรน้องเพชรไม่เข้าใจ :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 05-08-2019 07:49:22

พิศิร้ายชะมัด หย่อนประโยคสุดท้ายแบบนี้เพชรไหวมั๊ยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 07 /3 aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 08-08-2019 17:49:38

  :katai4:



Chapter 8



ศศิตั้งนาฬิกาปลุกเช้ากว่าปกติ เพราะพอมีเด็กมหา'ลัยมานอนค้างด้วย เธอก็นึกอยากทำมื้อเช้าให้ทาน อยากเป็นแฟนที่ดี ที่ดูแลเพชรได้ในทุกเรื่อง โชคดีที่เธอเคยเข้าครัวช่วยที่บ้านมาไม่น้อยเลยทำให้มีฝีมือการทำอาหารอยู่บ้าง ศศิรู้ว่าของในตู้เย็นมีอะไร เช้านี้เลยจัดการทำสปาเกตตี้คาโบนาร่า และกุ้งเทมปุระไว้ให้เพชร



จะว่าไปถ้าเจ้าแฟนจะมาค้างด้วยบ่อยๆ แบบนี้เธอคงต้องตุนของสดเยอะหน่อย



เด็กหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟา รู้สึกตัวตื่น ได้ยินเสียงเบาๆ มาจากห้องครัวก็รู้ว่าเป็นพี่คนสวย เขาเดินไปเข้าห้องน้ำ จัดการล้างหน้าแปลงฟัน เสยผมลวกๆ ให้เรียบร้อยหน่อยแล้วก็ย่องไปแอบดู



รอยยิ้มแห่งความสุขประดับริมฝีปากเพชรอย่างรวดเร็ว เขานึกอยากตื่นมาเห็นแม่เข้าครัวทำมื้อเช้าให้กินเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ บ้างแต่ก็ไม่มีโอกาส แม่เลิกกับพ่อตั้งแต่เพชรยังเด็ก เพราะแม่ชอบทำธุรกิจ ทำงานนอกบ้าน จนไม่ได้ดูแลในบ้าน และพ่อก็ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนั้น พวกเขาเลยแยกทางกันในที่สุด



เพชรไม่ได้มีปัญหาในเรื่องขาดพ่อ เพราะแม่ก็ให้เขาได้ครบทุกอย่าง จะขาดแต่กิจกรรมพื้นฐานของครอบครัวเท่านั้น นึกแล้วก็ต้องเผลอเปิดประตูกระจกห้องครัวเข้าไปหาคนที่ง่วนอยู่กับเตา แล้วก็สวมกอดเอวอย่างถือวิสาสะ



ศศิตีมือเข้าให้ "เดี๋ยวโดนน้ำมันค่ะ" เธอทอดกุ้งอยู่เห็นมั้ยเจ้าเด็กฉวยโอกาส



เพชรไม่ถอย กลับกระชับเอวแน่นขึ้น วางคางลงไปบนไหล่คนพี่ด้วย



"หอมจัง"



"ใกล้สุกแล้วค่ะ หิวรึยัง ไปกินคาโบนาร่ารอก่อนมั้ย" คนพี่ตอบมาเสียยาวยืด เพชรเลยต้องก้มลงจุ๊บแก้มใสเบาๆ



"ผมหมายถึงตรงนี้...หอม"



ศศิย่นจมูก โดนเด็กเต๊าะแต่เช้าเลย ตั้งแต่เป็นแฟนกันเพชรก็ถึงเนื้อถึงตัวเขาเก่งไปหมด



"น้ำลายบูดพี่อะหรอ"



เพชรหัวเราะ หอมโฟมล้างหน้าเหอะ แล้วก็หอมกลิ่นตัวแบบพิเศษของพี่เขาด้วย ไม่เถียงต่อ แต่ยังเนียนกอดไม่ถอย ศศิเองก็ชอบที่ได้สัมผัสร่างกายกันแบบนั้นเธอเลยไม่ได้ไล่น้องเป็นจริงเป็นจัง



เมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อย เพชรก็มีหน้าที่รับจานมาวางบนโต๊ะ ศศิรินน้ำตามมาวางให้ แล้วก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามเพชร พยักเพยิดให้น้องชิม



"โคตรเหมือนในฝันเลย แบบพี่เป็นคุณแม่ตื่นมาทำกับข้าว มีลูกสาวน่ารักๆ สองคน แล้วผมก็กำลังจะไปทำงาน"



ศศิยิ้มค้าง มืออ่อนจนต้องวางซ้อมลงกับจาน



"เพชรอยากมีลูกมากหรอ"



คนเป็นน้องพยักหน้า แล้วรู้สึกเหมือนศศิถามเขาแบบนี้มาสองครั้งแล้ว



"พี่ไม่อยากมีลูก...เอ่อ ของเราหรอ"



"ปะ เปล่า" ศศิส่ายหน้า ไม่อยากทำให้บรรยากาศกร่อย เลยปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มเหมือนเดิม แล้วชวนเพชรกินสปาเกตตี้



จบมือก็ไล่เจ้าแฟนเด็กไปอาบน้ำ น้องแต่งตัวเสร็จก็เช็คความเรียบร้อย ช่วยพับแขนเสื้อให้ จากนั้นก็จุ๊บลาส่งไปเรียน เสียงประตูปิดลงพร้อมกับคำถามที่พุ่งเข้าทิ่มแทงหัวใจศศิอีกรอบ

'รักกันแค่สองคน...มันไม่พอใช่ไหม'





หลังจากวันนั้นแม้คอมพิวเตอร์เพชรจะซ่อมเสร็จแล้ว แต่ชายหนุ่มก็คุ้นชินที่เลิกเรียนแล้วจะขับรถกลับคอนโดพี่ศิ อ้อนให้พี่เขาทำของอร่อยให้กิน นั่งให้พี่เขาสอนการบ้านให้ หลังๆ ก็ลามปามสระผมเสร็จแล้วเกเรให้พี่เขาต้องมานั่งคอยเป่าให้แห้ง แต่ศิก็เต็มใจทำ ได้ดูแลเพชรเล็กๆ น้อยๆ ศิมีความสุข เหมือนเช่นวันนี้ที่นอนดูซีรี่ย์ที่ศิชอบจากในมือถือด้วยกัน โดยเพชรนอนหนุนหมอนลูกโตบนโซฟา แล้วศิก็นอนทับอยู่ตรงช่วงหัวไหล่เพชรปล่อยให้น้องโอบไว้หลวมๆ อีกที



ดูๆ ไปความอุ่นสบายก็ทำให้ศศิพลิกตัวเข้าหาอกกว้างแนบแก้มหลับตาลงนอนหลับสบายไปเลย



คนน้องเห็นพี่หลับปุ๋ยก็กดปิดทีวีอย่างพยายามให้เงียบเชียบที่สุด แล้วกระชับคนในอกให้เข้าที่ปิดตาลงหลับไปด้วยกันบ้าง



ผ่านไปช่วงหนึ่งศศิลืมตาตื่นขึ้นก่อน การนอนแล้วมีคนกอดเราไว้ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เขาอยากนอนแบบนี้ทุกคืนจะได้หรือไม่นะ



'เพชรครับ เพชรจะยอมรับพี่ศิได้มั้ยนะ' เสียงหวานพึมพำในใจ เลื่อนสายตาดูกรอบหน้าคนรักด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันระหว่างความสุข และหน่วงลึกๆ ในใจ ศิคงจ้องน้องเพลินไปหน่อย เปลือกตาของอีกฝ่ายเริ่มขยับแล้วลืมตาขึ้นมามองตอบเช่นกัน



"พี่ศิ...ตื่นนานแล้วหรอ" เพชรถาม



คนพี่ส่ายหน้า ทำท่าจะลุกขึ้น แต่กลับโดนวงแขนแข็งแรงรวบโอบช่วงเอวไว้



"ไม่อยากปล่อยไปเลยครับ" น้องหยอดคำหวาน ศศิบีบจมูกโด่งไปอย่างมันเขี้ยว แต่สายตาที่น้องมองตอบกลับมามันทำให้เธอมือไม้อ่อนเสียดื้อๆ ยอมรามือ แล้วพอไม่มีอะไรมาขวางกั้น คนน้องก็ค่อยๆ ยกศีรษะ เคลื่อนริมฝีปากทาบทับลงบนกลีบปากคนพี่ แม้จะจูบได้ไม่สะดวก แต่กระแสไฟฟ้าก็แล่นไปทั่วร่างของทั้งสองคน ศศิขยับตัวให้รับจูบได้สะดวกขึ้น ริมฝีปากเธอเปิดรับการสอดลิ้นเข้ามาของคนน้องอย่างไม่ขัดขืน เพชรจูบศศิแผ่วเบาอ่อนโยน แลกเปลี่ยนความรู้สึกแปลกใหม่ของจูบแรกด้วยความอ่อนหวาน ก่อนจะค่อยๆ ประคองตัวพี่ให้พลิกนอนหงายลงบนโซฟา แล้วตัวเองตะแคงข้างคร่อมกักไว้ด้วยสองแขน



"อือ...เพชร" ศศิยันไหล่น้องออก เมื่อดูท่าว่าอะไรๆ มันจะเลยเถิด ลมหายใจรุนแรงที่ร้อนผ่าว กับแรงดูดดึงที่รุนแรงขึ้น ศศิรู้ว่าอารมณ์ลึกลับที่ซ่อนอยู่ใต้สะดือกำลังถูกปลุกให้ตื่น



"เพชรขอโทษ" น้องผละใบหน้าออก ใบหน้าดุดันเมื่อครู่กลับมาเป็นเด็กน้อยเหมือนเดิม แต่ทว่าไฟร้อนในดวงตายังไม่มอดดับ



ศศิอยากจะให้น้องแต่...เธอเองยังมีปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้



"พี่มีความสุขกับจูบแรกของเราค่ะ แต่มากกว่านั้นพี่ศิยังไม่พร้อมน๊า" เธอพูดให้น้ำเสียงร่าเริง คนน้องจะได้ไม่รู้สึกไม่ดี หน้าแฟนเด็กยังม่อยๆ อยู่เลยศศิเลยแอบยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู



"พี่ศิใช้มือให้มั้ยคะ"



เท่านั้นแหละนายพชรก็หูแดงดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที



"พี่ศิ...เพชรไม่ได้จะหื่นนะแต่แบบ...โอ้ย...มันไปเองอะ...แง" งุ่นงานจนน่ารัก ศศิลุกขึ้นกอดเอวคนหล่อจากด้านหลังจุ๊บลงไปเบาๆ ตรงหัวไหล่ด้วยแหนะ

"พี่ศิเข้าใจค่ะ ถ้าไม่ให้พี่ศิทำก็ไปเข้าห้องน้ำเร็ว สัญญาว่าจะไม่แอบดู"



เพชรทั้งเขินทั้งนึกขำ แต่ก็ยอมลุกขึ้นแต่โดยดี มันปวดไปหมดแล้วค้าบ เพชรน้อยตุงจนกางเกงนักศึกษาจะเอาไม่อยู่แล้ว



พอน้องเดินจากไปศศิก็ยกมือขึ้นจับแก้มตัวเองที่ร้อนผ่าวไม่่น้อยเหมือนกัน ต่อจากนั้นก็เปิดแอพธนาคารในมือถือขึ้นมาดูยอดเงินฝาก มันพอค่าผ่าตัดแปลงเพศแล้วเธอก็อุ่นใจปิดแอพได้ ลุกไปทำกับข้าวให้แฟนที่กำลังไปใช้แรงงานมือดีกว่า





คืนนั้นศศิลังเลว่าจะชวนเพชรเข้ามานอนดีหรือไม่ เธอไม่ได้นึกกลัวน้องจะทำรุ่มร่ามใส่ แต่ก็กลัวตัวเองนี่แหละจะใจอ่อนยอมตกเป็นของน้องโดยง่าย แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วความลับก็จะแตกเหมือนกัน ศศิไม่แน่ใจว่าความรักระหว่างพวกเขาสองคนมากพอจะทำให้มองข้ามเรื่องเพศสภาพไปได้หรือยัง



"ทำหน้าไม่สบายใจเลยเป็นอะไรหรือครับ" เพชรสวมชุดนอนเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำถามขึ้น



ศศิส่ายหน้ายิ้มกว้าง เดินเข้าไปจัดปกชุดนอนให้แฟนเด็กของเธอ



"เพชรอยากเข้าไปนอนกับพี่ในห้องมั้ย"



เพชรพยักหน้าทันที "แต่...ผมรู้ว่ามันไม่ควร อยู่ด้วยกันทั้งที่ไม่ได้แต่งงานผมก็รู้สึกผิดกับพี่ประมาณนึงแล้วครับ"



คราวนี้คนพี่ยิ้มกว้างไม่นึกว่าเด็กรุ่นใหม่อย่างเพชรจะกังวลเรื่องแบบนี้ด้วย



"เอาแบบที่เพชรสบายใจนะคะ พี่ศิไม่ว่าอะไรทั้งนั้น" คนเป็นพี่ยกมือลูบกรอบแก้มคนน้อง ที่วางคางแหมะใส่ทันที



"เพชรนอนข้างนอกนี่แหละ" เจ้าแฟนสรุป ศิพยักหน้า



"จะนอนรึยังคะ หรือต้องทำงานอะไรส่งครูมั้ยวันนี้"



เพชรส่ายหน้า



"งั้นพี่ศิรอส่งเข้านอน หลับแล้วพี่ศิค่อยลุกไป"



เพชรเลิกคิ้ว ศศิยิ้มกว้าง จูงน้องมานอนที่โซฟา จับผ้านวมมาห่มให้เรียบร้อย แล้วก็นั่งขัดสมาธิลงบนพรมหน้าโซฟา ยื่นมือข้างหนึ่งไปจับมือคนที่จะหลับไว้ข้างนึง



"ผมจะหลับได้ไงเนี่ย" เพชรถาม ศศิไม่ตอบแนบแก้มทับลงไปบนมือที่สอดประสานกันอยู่



"..."



"อ้อนเก่งจังเลยครับ อยากให้เพชรนอนด้วยหรอ" เพชรพลิกตัวมาวางมืออีกข้างไว้บนเรือนผมพี่แล้วลูบไล้เบาๆ ปล่อยให้ผมยาวนุ่มไหลผ่านร่องนิ้วไปเรื่อยๆ



ศศิพยักหน้านิดเดียว แต่เพชรก็จับสังเกตได้ นายพชรเริ่มคิดหนักว่าควรจำทำอย่างไรดี แต่ความอุ่นสบายเมื่อช่วงบ่ายที่เขากอดพี่ศิหลับไปพร้อมกันมันก็อดนึกอยากกอดพี่เขาอีกสักรอบไม่ได้



มันคงเป็นความรักที่ทำให้อยากคลอเคลียไม่ห่าง



"นอนด้วยก็ได้...แต่พี่...ใส่เอ่อบราได้มั้ย ตอนนอน"



คราวนี้ศศิขำใหญ่ หูน้องก็แดงเรื่อขึ้นเรื่อยๆ เลย ร้ายนักนะยัยแฟน



"ใส่ค่ะๆ "



"แล้วทำไมต้องไม่ใส่ด้วยอะปกติ" เพชรนึกสงสัยขึ้นมา



"มันอึดอัดหนะสิ"



"อ่าว ผมทำพี่ลำบากมั้ย"



"เดี๋ยวพี่ใส่แบบไม่มีโครงแล้วก็ตัวหลวมๆ หน่อยได้ค่ะ" ศศิตอบเสียงสดใส เพชรยิ้ม แล้วลุกขึ้นจัดการม้วนผ้านวม เตรียมหอบเข้าไปนอนกับพี่เขาในห้อง อดจะคิดในใจว่า...แต่งเมื่อไหร่นะ จะไม่ให้พี่ศิใส่ชุดชั้นในสักคืนเลย



ล้มตัวลงนอนบนเตียงเรียบร้อย ศศิปิดไฟ แล้วก็นอนตะแคงข้างเหมือนทุกคืนที่ทำ ไม่นานเพชรก็เคลื่อนตัวมาสวมกอดด้านหลังอย่างเป็นธรรมชาติ เธอเลยดันตัวเองเข้าไปซุกหาความอบอุ่น เร่งแอร์เพิ่มอีกนิดเพื่อให้ทั้งสองคนสบายตัว



"ฝันดีนะครับ" เสียงทุ้มๆ มาพร้อมการจูบไหล่แผ่วเบา ศศิใจเต้นตึกตักทันที มันทั้งอุ่นหวาน แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าน้องหนะ So damn Hot แน่ๆ



ศศิพลิกตัวไปบอกฝันดี แล้วจูบคางคนน้องกลับ



เพชรนึกอยากเขกหัวคนพี่นัก เห็นนะว่ายังตาวาวเชียวในความมืด



"อย่าคิดจะจูบปากเชียวครับ เดี๋ยวผมเมื่อยมืออีก"



ศศิบิดพุงน้องเบาๆ แล้วหันหลังกลับ หลับตาลงทั้งใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้ม







TBC

พวกคุณๆๆๆ หนะกรี๊ดอัดหมอนกันมั้ย บางทีฉันก็ต้องหยุดพิมพ์แล้วเอาหัวไปโขกหมอนก่อนกลับมาพิมพ์ใหม่ ฉันเบื่อความจับนู่นจับนี่เก่งของเจ้าลูกชายจัง 555

ปล. ขอบคุณสำหรับกำลังใจในตอนที่ผ่านมานะคะ หวังว่าตอนนี้จะรักทั้งคู่มากขึ้นเด้อ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

ใครไม่รู้จะเม้นอะไรดี บอกรักนักเขียนได้นะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 08-08-2019 19:40:14

 :pig4:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 08-08-2019 19:44:51

สองรอบแล้วนายเพชร ดูอยากมีลูกมากเลย แงงงงงงงงง
แต่พี่ศิตั้งใจจะผ่าอยู่แล้วใช่มั้ยคะ ;-;

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-08-2019 21:41:05

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 08-08-2019 22:22:47

น้องคิดไปถึงตอนแต่งแล้วว 5555 น้องงงรอพี่ศิก่อนน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-08-2019 22:35:36

รัก :L1: นัก :L1: เขียน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 09-08-2019 01:00:42

เป็นความรู้สึกที่แบบจะสุขก็สุขไม่สุด จะเขินก็ไม่สุด เพราะนี่หวาดระแวงว่าเพชรจะรู้เมื่อไร :katai1:
กลัวพี่ศิจะช้ำใจ แงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: คุณซี ที่ 09-08-2019 15:30:48

ยัยเพชรรรร น่ารักน่าบีบมาก ถ้าพี่ศิบอกความจริงแล้วหนูต้องห้ามงอนพี่เขานานนะ!!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-08-2019 18:38:30

มีความแมวน้อยแง้วๆใส่กัน น้วยมาก

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 08 /8aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 09-08-2019 23:55:55

Chapter 9





วันนี้เข้าคลาสเรียนแต่เช้า สาวๆ ในห้องกรี๊ดกร๊าดอะไรกันก็ไม่รู้ ไทม์ไปเสนอหน้ามาจนทราบเรื่องว่ามีลิปสติกคอลเลคชั่นใหม่ออกมาสีสวยมาก พวกเขาเป็นหนุ่มรักศิลปะอยู่แล้ว จึงพยักหน้าเห็นดีเห็นงามกับเฉดสีที่สาวๆ ชื่นชมไม่ได้ไปขัดอะไรมาก จะมีแต่เพชรที่ดูสนใจมากหน่อยถึงขั้นขยับที่นั่งไปหาไอติม



"เลิกเรียนแล้วจะไปซื้อกันหรอ"



"อือ" เพื่อสาวพยักหน้าแล้วยื่นหน้าจอมือถือมาให้ช่วยเลือกสี



"สีชมพูกับส้มน่าจะเหมาะกับพี่ศิ" เพชรตอบ ไอติมแทบเบิ้ดกะโหลก



"ให้ช่วยเลือกของกูโว้ย" นักศึกษาสาวถึงกับต้องหยาบคายใส่ เพชรหัวเราะลั่น



"ไอติมทาสีอะไรก็สวยจ้ะ"



"พูดไม่จริงฉันดูออก"



"เดี๋ยวไปด้วย อยากซื้อของให้พี่ศิบ้าง"



"แกน่ารักดีนะเพชร ซื้อเครื่องสำอางค์ให้แฟน"



"ก็...ซื้อของที่เค้าใช้ไง เห็นที่โต๊ะแต่งหน้าเขามีลิปหลายแท่งน่าจะชอบ"



"แล้วมึงชอบให้พี่เค้าทาแท่งไหนสุด"



"แท่งที่รสออกมิ้นท์ๆ หน่อย อร่อยดี"



"เนี่ยมึงร้ายอะเพชร"



"มึงถามกูก็ตอบผิดไรอะ"



"กูถามถึงสี ไม่ใช่รสชาติมั้ย นิสัย"



"ตากูอาจจะแยกสีลิปไม่ออก แต่ลิ้นกูอะรู้เลยว่าพี่ศิใช่แท่งไหน"



"แล้วเดี๋ยวตอนไปซื้อลิป มึงจะขอเลียเทสเตอร์อย่างงี้หรอ สกปรก! "



สองคนเลิกเถียงกันเมื่ออาจารย์เข้าสอน และเมื่อหมดเวลาเพชร ดนัย ไทม์ ก็ยกโขยงไปห้างสรรพสินค้าที่สยาม พร้อมกับสาวๆ ในภาค พวกเขาสนิทกันหมด เลยมักจะไปไหนไปกันแบบนี้บ่อยๆ



พวกผู้ชายก็เดินตามสาวๆ ต้อยๆ ไปช่วยดูสีิลิปให้พวกนางด้วย สาเหตุที่ไปดูได้ไม่เบื่อ เพราะสาวๆ มักจะมาช่วยแต่งหน้าทำผมให้เวลาต้องทำงานถ่ายแฟชั่น หรือถ่ายหนังส่งอาจารย์ อานิสงค์ก็จากเครื่องสำอางค์ที่พวกนางชอบชอปปิ้งนี่แหละ



"สีแดงลูกพลัมแบบนี้ก็ดีนะ คลาสหน้านางแบบกูว่าจะมาโทนสีนี้" ไทม์กระซิบบอกไอติม เลยโดนฟาดมาหนึ่งที



"จ่ายเองเลยไทม์ อย่ามาหลอกเราซื้อ"



ฝ่ายเพชรฉีกตัวมาคุยกับพนักงาน เพราะตั้งใจซื้อแบบจริงจัง แค่คิดว่าริมฝีปากจะเป็นสีเหล่านี้ แล้วเขาจะจูบพี่จนลิปเลอะเทอะ หรือไม่สีพวกนี้อาจจะเลอะแก้มเลอะคอเขาแล้วก็อดจะยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาจนพนักงานสาวเขินไปด้วยไม่ได้



"สีไหนอร่อยบ้างครับ"



แล้วดูถามพนักงานถึงกับต้องกระแอม



"ลิปเรามีกลิ่นอ่อนๆ ทุกอันค่ะ เป็นสไตล์ผลไม้หน่อย"



เพชรพยักหน้า แล้วก็เลือกโทนสีส้มหนึ่งแท่ง โทนสีชมพูกุหลาบหนึ่งแท่ง



"ดูอย่างอื่นเพิ่มมั้ยคะ"



"สาวๆ เค้าฮิตอะไรกันครับช่วงนี้"



"มีพาเลทอายแชโดว์มาใหม่ค่ะ เข้าเซ็ตกับลิปได้เลย"



พี่ศิก็ชอบทาเปลือกตา เพชรชอบมองเวลามันมีกลิตเตอร์วิ้งค์ๆ รับตลับมาจากพนักงาน เปิดดูสีแล้วเป็นโทนที่พี่ใช้ แต่พี่ยังไม่มีตลับนี้ก็พยักหน้าซื้อด้วย



"ห่อของขวัญมั้ยคะ" เธอคิดว่านักศึกษาตรงหน้าคงมาซื้อในโอกาสสำคัญ แต่เพชรกลับส่ายหน้า



"ไม่เป็นไรครับ ผมซื้อฝากปกติ ไม่ได้มีอีเว้นท์พิเศษอะไร"



ถามว่า...พนักงานริษยาคนรับมั้ย ตอบเลยว่ามาก ทำไมแฟนดีเบอร์นี้!!



เพชรซื้อเสร็จ แต่สาวๆ น่าจะยังอีกยาว ก็เดินเข้าไปรวมกลุ่มช่วยออกความคิดเห็นเป็นที่สนุกสนานไม่ได้เบื่ออะไร





หลังจากได้ของกันคนล่ะชิ้นสองชิ้น เด็กภาพฟิล์มก็ยกพวกไปถล่มร้านไก่ทอดเกาหลี จากนั้นก็แยกย้ายบางส่นกลับบ้าน บางส่วนก็ไปดูหนังอินดี้ที่ฉายโรงภาพยนตร์เครือ A-Pex ฝั่งตรงข้ามห้างสรรพสินค้า



"เฮ้ย อยากได้ผ้าอนามัยลายหมีโคอาล่าด้วยอะ" ไอติมพูดออกมากลางวง อย่างไม่อายหนุ่มๆ เพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องสามัญปกติ



"ผ้าอนามัยลายหมี? " ไทม์ทวนเพราะไม่เคยได้ยิน



"อื้อ...เห็นลายน่ารักๆ แล้วการมีประจำเดือนคงทรมานน้อยลงหน่อย"



หนุ่มๆ พยักหน้าเห็นด้วย



"ประจำเดือนมันมากันทุกเดือนป่ะ" เพชรถาม



"ทุกเดือนดิ แต่บางคนก็มาไม่ตรงเวลา หรือเครียดๆ เดือนนั้นก็จะไม่มานะ" กิ๊บช่วยอธิบาย



"เพชร!! อย่าบอกนะว่าพี่ศิประจำเดือนไม่มา มึงป้องกันปะเนี่ย" ไอติมฟาดเพื่อนเข้าไปเต็มแรง เพชรกระโดดโหยง



"ป้องกันทำไมล่ะ"



เอ้า... ดูมันพูด กิ๊บเตรียมกระโดดถีบซ้ำให้กับพวกผู้ชายไร้ความรับผิดชอบ



"ใจเย็นสาวๆ กูกับพี่เค้ายังใสๆ นอนจับมือ" เพชรรีบอธิบายวุ่นวาย



"แล้วมึงไม่พูดมาในประโยคเดียววะ" ไอติมยังหัวร้อน



"กูแค่คิดว่าตั้งแต่คบกันพี่ศิยังไม่เกรี้ยวกราดเหมือนเวลาพวกแกมีประจำเดือนเลย ไม่บ่นปวดท้องเหมือนบางคนด้วย"



ไทม์ ดนัย กิ๊บ ไอติมพยักหน้า



"พี่เค้าเขินมั้ง มึงซื้อโคอาล่าไปฝากดิ มันน่ารักมากฉันอ่านรีวิวมา"



"จะดีหรือวะ ดูทะลึ่งป่ะ"



"ทะลึ่งอะไรล่ะ พ่อเราไปซื้อให้แม่บ่อยเหอะ ของมันต้องใช้ซื้อไปยังไงก็ไม่โดนปาทิ้ง"



"อะๆ ไปดูด้วยก็ได้" เพชรยอมเดินตามสาวๆ ไป และดนัยกับไทม์ก็มาด้วย รู้สึกตื่นเต้นเหมือนได้เรียนรู้นวัตกรรมใหม่ของโลกเลยทีเดียว



สรุปคือได้กันมาคนล่ะห่อ ดนัยซื้อฝากแม่ ไทม์ซื้อฝากน้องสาวที่กรี๊ดดังพอกันเนื่องจากตามหามานาน เพชรซื้อให้พี่ศิ และสาวๆ ซื้อมาทดลองใช้



จบพิธีกรรมที่สยามสแควร์แล้วเพชรก็ตรงกลับไปร้านกาแฟที่พี่ศิส่งโลเคชั่นมาให้ว่าจะไปนั่งทำงาน เขาไม่ลืมแวะซื้อการ์ตูนญี่ปุ่นติดมือไปด้วย





เมื่อมาถึงร้านเพชรก็หาศศิเจออย่างรวดเร็ว เนื่องจากวันธรรมดาคนไม่มาก



"ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ" ศศิทัก



"วันนี้พวกไอติมไปซื้อลิปออกใหม่ เพชรเลยซื้อมาฝากพี่ศิด้วย" น้องยื่นถุงเล็กให้ก่อน ศศิไม่คิดว่าจะเจอมุมน่ารักของเด็กผู้ชาย แล้วยิ่งเปิดถุงดูเป็นสีถูกใจอีก



"เจ้าแฟนน่ารักจังเลย ขอบคุณนะคะ"



"ผมกินลิปพี่บ่อย เกรงใจหนะ" เจ้าแฟนที่ว่ากระซิบเบาๆ เพื่อให้ได้ยินกันสองคน ศศิเข้าใจความหมายแล้วก็แก้มร้อน ยกมือทำท่าจะฟาดให้



เพชรโยกตัวหลบหัวเราะร่วนที่ทำให้คนสวยเขินได้



"แล้วนี่ เห็นสาวๆ กรี๊ดกร๊าดเลยซื้อมาฝากด้วยครับ"



ศศิรับถุงจากซุปเปอร์มาเก็ตมาเปิดดู แล้วก็หน้าซีด รีบปิดแล้วเหลือบตามองเพชร เธอลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท แล้วคอบกันมาสองเดือนแล้วเธอยังไม่เคยมีประจำเดือนเลย หรือเพชรจะสงสัย ในขณะที่หัวใจเต้นรัวน้องก็เลิกคิ้ว



"พี่ศิไม่ตื่นเต้นหรอ มันออกใหม่ แล้วก็น่ารักมากๆ เลยพวกไอติมบอก เพชรเลยซื้อมาให้พี่ด้วย"



"อ่า...เดี๋ยวต้องลองแกะดูข้างในค่ะว่าจะตื่นเต้นมั้ย" ศิพยายามไม่แสดงพิรุธ

"ถ้าวันนั้นของเดือนมาถึง พี่บอกเพชรนะ เพื่อนๆ จะชอบหงุดหงิด หรือไม่ก็ร้องไห้ง่ายกัน เพชรอยากอยู่ใกล้ๆ พี่ศิ คอยโอ๋พี่ศินะ" น้องบอกด้วยความจริงใจจนศิอดรู้สึกผิดไม่ได้



"เพชร..."



"ครับ"



บอก...ไปเลยมันจะดีมั้ยนะ



"เอ่อ..."



เสียงโทรศัพท์จากไทม์เรียกเข้าพอดี



"เพชรรับก่อนก็ได้ค่ะ"



น้องยิ้มรับแล้วก็คุยกับไทม์นานเลย เพราะเป็นเรื่องการถ่าย TVC ที่เป็นงานกลุ่มวิชาเลือก ไทม์มีไอเดียพอดีเลยโทรมาปรึกษา



พอน้องคุยจบศศิก็หมดความกล้าที่จะบอกแล้ว

เพชรเดินไปส่ังโกโก้เย็นมาดื่ม พร้อมนั่งอ่านการ์ตูนรอพี่ทำงาน



"รอพี่ ไม่เบื่อหรอ" ศศิถามเมื่อผ่านไปสักพัก เห็นน้องที่หน้านิ่วคิ้วขมวดก็อดกังวลไม่ได้



"เฝ้าแฟนไม่เบื่อหรอก แล้วเพชรก็อ่านการ์ตูนนี่ไง" เด็กหนุ่มโชว์ ศศิพยักหน้า แล้วก็ลอบถอนใจ หันไปตั้งสมาธิกับการแปลงานต่อ แต่...มันไม่ขยับไปไหนเลย เพราะใจยังวนเวียนอยู่ที่คำว่าบอกไม่บอก รับได้ไม่ได้ สงสัยวันพรุ่งนี้เธอต้องนัดคุยกับคนหัวอกเดียวกันสักหน่อยแล้ว





วันรุ่งขึ้น หลังจากเพชรไปมหาวิทยาลัยแล้ว ศศิก็แต่งตัวมาเจอวิทยา หรือปัจจุบันคือวิชชี่ที่ร้านอาหารโปรดของพวกเขา



"ยังไงคะกระเทย"



ศศิทำหน้าจะดุ



"แฟนเด็กมึงไม่อยู่ค่ะ ไม่ต้องแอ๊บ"



"วิชก็รู้ว่าเรากังวลเรื่องนี้ยังจะย้ำอีก"



"มึง กูพูดจริงๆ นะเว้ย บอกเหอะ แล้วถ้าเค้าไม่ใช่ของเราก็ปล่อยไป ที่ผ่านมาอะกับคนที่กูคุยก็คือบอกไปตั้งแต่แรกทุกคนว่ากูเป็นกระเทยหน้า มีเค่อนะ แล้วถ้าเค้าเจอผู้หญิงที่คิดว่าใช่กว่ากู กูก็ให้เค้าไปนะ ขอแค่บอกกัน"



"วิชไม่เสียใจหรอ"



"เสียใจก็ส่วนหนึ่ง แต่ก็ต้องยอมรับด้วย ว่าพวกเรามีคำสาปติดตัว"



ศศิถอนหายใจยาว หน้าเศร้าเป็นที่สุด



"เราไม่อยากเลิกกับเพชร"



"ก็ไม่ได้จะต้องเลิกหนิ ถ้าน้องรักแก น้องต้องทำความเข้าใจ"



"เพชรดีมาก ดีมากๆ "



"ค่ะ หลงเหลือเกิน" วิชส่งเสียงทิ้งหนักๆ



"เราจะไปทำจิ๋ม"



"มึง ทำไม่ทำสุดท้ายมึงก็หนีไม่พ้นคำว่ากระเทย ที่แปลงมาจากการเป็นผู้ชาย น้องมันจะรับได้หรือไม่ได้ไม่ใช่ที่เค่อหรือจิ๊มิมึง มันอยู่ที่ตัวตนของเมิงต่างหาก"



"วิชฮาร์ดคอกับเราจัง"



"เราพูดถึงความเป็นจริง เราเป็นห่วงแกนะศิ แกเป็นคนสวย นิสัยก็น่ารัก ถ้าคนนี้มันใช่เขาก็จะคู่แก แต่ถ้าไม่ใช่ก็อย่าเสียเวลาที่จะเจอคนใหม่ หาโอกาสเหมาะๆ แล้วบอกน้องมันไปซะ ยิ่งโกหกนาน ยิ่งจะไม่ดีต่อความสัมพันธ์เปล่าๆ "



"มันมีวิธีไหนที่เพชรจะไม่โกรธเรามั้ย"



วิชชี่ใจเย็นฟัง กุมมือศิเพื่อให้กำลังใจ ดูก็รู้ว่าเพื่อนเธอจริงจังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้มาก แต่...ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง เพชรเองก็ไม่เคยมีประวัติชอบพอเพศสภาพอื่นๆ นอกจากผู้หญิงมาก่อนเสียด้วย แล้วก็ปักใจถึงขั้นซื้อผ้าอนามัยมาให้เพื่อนเธอใช้ ย่อมปักใจไปร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่าศศิคือนางสาว



"ไปไหว้สิ่งศักสิทธิ์มั้ย เผื่อจะสบายใจขึ้นหน่อย" วิชชี่เสนอแนวทาง ศศิก็พยักหน้าเป็นเด็กๆ เลย เหมือนกับความกังวลที่โถมทับนั้น เป็นดั่งสายน้ำวนที่พัดพาร่างไปไกล หากเจออะไรที่พอจะจับยึดไว้ได้ ศศิก็ไม่ลังเลเลยที่จะคว้า



"งั้นไปไหว้พระกัน แล้วแกก็ทำใจให้สบาย หาจังหวะดีๆ บอกน้องซะ"



"ขอบคุณแกมานะวิช"



"เรียกกูว่าวิชชี่เต็มๆ เถอะ ถ้าเห็นแก่ความดีของกู"



"แล้วแฟนฝรั่งของแกเป็นไงบ้าง"



"ดีนะ แม้จะอยู่ไกลกัน ได้เจอกันนานๆ ที แต่ก็รู้เลยว่าระยะทางทำให้ความรักระหว่างเรายิ่งสตรอง"



"ดีเนอะ ที่เค้าเข้าใจ"



"ก็บอกแล้วความรักมันอยู่ที่ตัวตน ไม่ใช่แค่เครื่องเพศ หรือคำนำหน้านาย นาง นางสาว อยู่ที่ว่าต้องการอะไรจากความรักเท่านั้นเอง"



"อื้อ...สบายใจขึ้นแล้วล่ะ"



"งั้นกินค่ะชะนี"



"วิชชี่ร้ายอะ" ศศิยู่ปาก ท่าทางน่ารักจนโดนเพื่อนบีบแก้ม แล้วก็ลงมือทานของอร่อยกัน





TBC



พี่ศิเลิ่กลั่กหมดแล้วเจ้าเพชรรรร ตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ อี๊ดอ๊าด เมื่อไหรหนอ เมื่อไหร่น้องจะรู้ ความจริงมีเพียงหนุ่งเดียวเท่านั้น!!!

อย่าลืมกด 99 ช่วยให้พี่ศิแคล้วคลาดด้วยนะคะ

และฝาก  #อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 10-08-2019 00:19:33

มากด 99 เป็นกำลังใจให้พี่ศินะคะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 10-08-2019 01:58:22

เข้าใจว่ามันยากแต่ก็อยากให้พี่รีบบอกน้าาาา  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-08-2019 02:52:08

 :pig2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 10-08-2019 09:08:50

เนี่ยๆๆ อ่านไปก็ใจหวิวไป กลัวเพชรรู้แล้วน้องจะรีแอคชั่นทำร้ายจิตใจพี่ศิ :katai1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 10-08-2019 19:18:04

เอาใจช่วยพี่ศิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-08-2019 22:53:59

ตื่นเต้นมากกก กลัวน้องจะแอบสงสัย แต่ความจริงไม่เลย คนเด๋อ พี่ก็เลิ่กลั่กไปเถอะ ลุ้นว่าจะบอกตอนไหนค่ะ ชอบทุกฉากที่น้องแอบมองดูมดูมคนพี่ ตลก 555555555555555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: คุณซี ที่ 10-08-2019 23:38:08

เอาใจช่วยคูมพี่นะคะ ส่วนน้องเพชรก็คือฟ้ามโกรธ ห้ามงอนพี่ ห้ามทำพี่เสียน้ำตา!!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 09 /9aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 11-08-2019 14:37:34

Chapter 10



"อะมาอีกแล้ว โจทย์ยาก...ตีมแฟนตาซี และเป็นโปรดักต์สำหรับเด็ก" ไทม์ยกมือพาดบ่าเพื่อนสนิททั้งสองคนทันทีที่ออกจากห้อง



"น่าจะสู้กันมันส์เลยวีคหน้า ได้ยินพวกสาวๆ จะเช่าม้าเข้าป่ากันเลยนะเว้ยแบบป่าเวทย์มนต์"



"เซนทอร์ ยูนิคอร์น อะไรงี้หรอ" ไทม์หันมาคุยกับดนัย



"กูถ่ายใต้น้ำดีกว่า นางเงือกพริ้วๆ " ดนัยพูดถึงงานตัวเอง "ขายยาสีฟัน พ่นฟองบุ๋งๆ "



"งานยากไปอีก ลำบากพวกกูมั้ยคิดซิคิด" ไทม์บ่น แต่เขาเองก็ยังคิดไม่ออกว่าตัวเองจะถ่ายอะไรดี



"มึงอะเพชร คิดออกยัง"



"กูเคยเห็น Reference อารมณ์แบบดูป่าๆ หน่อย แล้วก็มีนางไม้ตั้งท้อง นอนแช่ในอ่างน้ำ ลอยดอกไม้เยอะๆ ฟุ้งๆ แล้วจริงๆ คือ โปรโมทโรงพยาบาลเด็กแบบอยู่ไกลแค่ไหนก็ต้องมาคลอดที่นี้ เป็นไงบรรเจิดมั้ย"



"ไหนดมกาวไปกี่กระปุก ทำไมมึงถึงไปไกลได้ขนาดนั้นวะ



"กู..." เพชรยิ้มกริ่ม "อยากเห็นพี่ศิตัวกลมๆ กูอยากเห็นเค้าท้อง"



"เหี้ย! ใจมึงกามมากเพชร" ดนัยแทบตบหัวเพื่อน



"กามบ้าอะไรล่ะ ใจอบอุ่นมั้ย คุณแม่ตัวป้อมๆ กับลูกสาวอ้อแอ้ๆ น่ารักกกก"



"แล้วใครเป็นพ่อ" ไทม์ชง



"กูสิ"



"เป็นเอามาก" ไทม์ว่า



"ถ้าพี่เค้าผ่านชุดแต่งงานมึงมาได้ แค่ถ่ายกับท้องปลอมก็ไม่ยากแล้วป่ะ"



ดนัยยื่นโทรศัพท์ที่เปิด Pinterest มาให้ดู " Ref นี้ป่ะที่มึงว่า"



"เออ อันนี้แหละ ทั้งสวยทั้งอบอุ่น แบบกูว่าเหมาะกับพี่ศิมากๆ แต่งโทนขาวๆ นัวๆ หน่อยโคตรจะมีเสน่ห์ อยากเป็นพ่อของลูกพี่เค้าจัง"



อีกสองคนพยักหน้า คิดภาพตามก็คงสวยแหละ แต่สักพักก็ส่ายหน้าเพราะประโยคสุดท้าย



"ลองโยน Ref ที่ตัวเองจะถ่ายเข้ากลุ่มในไลน์แล้วกัน เผื่อจัดวันถ่ายด้วยกันได้ หรือเผื่อต้องไปหาโลเคชั่นที่ไหนถ่ายจะได้หารกัน" ดนัยกลับมาเป็นการเป็นงานอีกรอบ



"แยกย้ายนะ กูมีนัด" เพชรโบกมือลา



"ตัวติดกันจังวะ"



เพชรยักคิ้ว ใครจะไม่อยากอยู่ข้างคนตัวหอมตัวนิ่ม นี่ใจเขาก็บินไปถึงร้านกาแฟเรียบร้อยแล้วนะ ติดที่ขามันเร็วไม่เท่าใจเท่านั้น พอหลุดออกมาจากกลุ่มเพื่อนได้ก็เร่งฝีเท้าทันที พี่ศิไลน์มาบอกว่างานเสร็จแล้วด้วย เดี๋ยวพวกเขาคงไปเดินซื้อของสดที่ซุปเปอร์มาเก็ตกัน เพราะพี่ศิจะเข้าครัวทำมื้อเย็นให้กิน ช่างเป็นแฟนสาวในอุดมคติเสียจริง



คิดอะไรเพลินๆ เท้าก็มาหยุดที่หน้าประตูร้านเรียบร้อย เดินเข้าไปเห็นคนสวยเขานั่งอยู่ริมหน้าต่างพอดี แสงแดดยามบ่ายสาดกระทบเข้ามาอ่อนๆ ยิ่งขับให้ความงามบนใบหน้านั่นเปล่งประกาย พอหันมาสบตากันพี่เขาก็ยกยิ้มหวานเอียงคอให้ เพชรเผลอยิ้มตาม เขาตกหลุมรักพี่ศิบ่อยไปหมดเลย



"เหนื่อยมั้ยเนี่ย วิ่งมาหรือคะ เหงื่อเต็มหน้าเลย" ศศิถามเสียงห่วงใย แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ามาซับรอบกรอบหน้าให้เพชร เล่นเอาหนุ่มๆ แถวนั้นส่งรังสีอิจฉามาปะทะจนรู้สึกได้



"ก็อยากเจอแฟนไวไวไง เพชรเลยต้องวิ่งมา"



"ช้าสักห้านาทีสิบนาทีพี่ศิก็รอได้ค่ะ ไม่เห็นต้องวิ่งให้เหนื่อยเลย"



ดู...ดูความน่ารักของคุณเขา เพชรยังคงมีรอยยิ้มประดับมุมปาก ไม่ตอบโต้อะไรหรอก แต่หันไปหยิบกระเป๋าคอมพิวเตอร์ของคนสวยมาถือไว้ให้แทน



"ไปกันเลยมั้ยครับ"



ศศิพยักหน้า สะพายกระเป๋าพกพาใบจิ๋ว แล้วก็วางมือบนฝ่ามือคนน้อง เดินตามกันออกไปยังลานจอดรถ ขึ้นเจ้าเต่าน้อยสีฟ้ามาได้ แก้มขาวก็โดนจู่โจม จากนั้นลิปสติกรสผลไม้ก็ต้องเติมใหม่เพราะมีคนเกเรจัดการมันเสียจนอ่อนจาง



"ปากเพชรสีสวยเลย" ดูกระจกเอง ชมตัวเองก็ได้ ศศิหมั่นไส้นัก กอดเก่ง หอมเก่ง จูบเก่งที่สุดล่ะคนนี้ ส่วนตัวเธอเอง...ก็ใจเต้นแรงเก่งไม่แพ้กัน



"วันนี้จะได้กินมื้อเย็นอะไรมั่งน้อ" แล้วดูนั่นเฉไฉเก่งเป็นที่หนึ่ง ศศิย่นจมูกใส่คนที่หมุนพวงมาลัย พาพาหนะออกจากที่จอด มือข้างนึงของเพชรส่งมาควานหามือของเธอไปจับเสียด้วย ความอบอุ่นที่ถ่ายทอดมาผ่านฝ่ามือที่กระชับเข้ามาหลวมๆ ทำให้ศศิไม่คิดจะขัดขืน ได้แต่ปล่อยทั้งหมดไปตามใจของตัวเอง เพื่อซึมซับความสุขเอาไว้ให้มากที่สุด พอหันไปมองซีกหน้าด้านข้างของเพชร ก็ได้แต่รวบรวมความกล้า เธอว่าคืนนี้คงต้องหาโอกาสบอกความจริงกับเพชร และหวังว่าความรัก ความหลงที่เพชรมอบให้ จะช่วยให้เพชรมองข้ามแครอทน้อยๆ ที่ศศิมีไปได้





ไม่นานรถสีฟ้าก็หาที่จอดในลานจอดรถพารากอนที่ขึ้นชื่อว่าแน่นตลอดเวลาได้ ทั้งคู่จูงมือกันไปยังซุปเปอร์มาเก็ตด้านล่างทันที เพชรหยิบรถเข็น ส่วนพี่ศิก็เดินอยู่ข้างๆ คนสวยหยิบโพยที่จดใส่โน้ตมือถือมาดูว่าต้องซื้ออะไรบ้าง ส่วนเพชรก็เข็นตามต้อยๆ



"นมแกลลอนของเพชร.." ศศิทวน



"แฮมของเพชร" พูดจบแล้วก็หยิบจากตู้แช่มาวางใส่รถ



"โยเกิร์ตรสจืดของเพชร"



"ไอติมที่เพชรชอบก็หมดแล้วนะ เอาเพิ่มมั้ยคะ" คนสวยหันมาถาม



"เพชรยังไม่เห็นพี่ซื้ออะไรของตัวเองเลย"



ศศิมุบมิบปาก "ก็พี่กินเหมือนเพชรได้ไง เดี๋ยวค่อยไปซื้อพวกผลไม้เพิ่มเท่านั้นเอง"



"งั้นเอาไอติมที่พี่ชอบบ้าง แชร์กัน"



"รสสตอร์เบอร์รี่นะ" คนพี่หันกระปุกมาให้ดู



"อือ...หวานเหมือนคุณ กินได้"



ศศิแก้มร้อน แล้วเดินสะบัดหน้าไปที่ช่องผักเลย หยิบๆ มาตามโพยไม่คุยกับเจ้าแฟนจอมเกเรแล้ว



เพชรตามมาทันตอนศศิหยิบมะเขือยาวพอดี ดูมือพี่กำแล้วเอาไปเคาะกับปาก เหมือนใช้ความคิด น้องก็หน้าร้อนวูบขึ้นมาบ้าง ศศิเห็นพอดี เจ้าแฟนหูแดงเชียว มีหรือจะไม่รู้ว่ากำลังคิดลามกอยู่ ศศิเลยยื่นหน้าเข้าไปแกล้งทันที



"เขินอะไรคะ"



"พะ พี่วางลงก่อนได้มั้ย ใจผมไม่ค่อยดี"



"คิดอะไรอยู่ บอกพี่ศิมานะ"



เพชรส่ายหน้า แล้วแย่งคว้าไปวางลงในตะกร้ารถแทน



"ไม่ได้จะซื้อสักหน่อย"



"งั้นคืนกลับไปก็ได้" เพชรรีบวางมันกลับไปที่เดิม เพื่อให้มันไม่อยู่ในมือพี่อีก เห็นแล้ววูบวาบพิลึก



"พี่จะซื้ออันนี้ต่างหาก"



แครอท...ยาวเชียว



"พอดีมือเลย"



เพชรอยากตียัยแฟนจัง ถ้ารุ่นเดียวกันต้องโดนฟาด แต่เห็นว่าเป็นรุ่นพี่เลยยั้งมือไว้



"มีอย่างอื่นพอดีมือกว่านะครับ อยากลองวัดขนาดดูมั้ย" คนน้องสู้พี่เขาบ้าง แต่ต้องแอบๆ กระซิบข้างหู เล่นเอาโดนแครอทฟาดไปเลย



"แก่แดด! " ศศิว่า เดินหนีอีกรอบ



เพชรหัวเราะไหล่สั่น "สู้ไม่ได้ก็หนีเลยนะ เพชรหมายถึงแตงกวาหรอก"



ศศิที่หันหลังให้อยู่ย่นจมูก เด็กบ้าอะไรทะลึ่งไปหมดเลย ศศิแกล้งงอนไปแบบนั้นแหละ เพราะสุดท้ายก็ชะลอฝีเท้าให้เพชรตามมาทันอยู่ดี และแน่นอนว่าแฟนเด็กของเธอน่ารักที่สุด



"พี่ศิ เพชรยอมแพ้แล้ว เราดีกันนะ" ยื่นนิ้วก้อยมากระดุ๊กกระดิ๊กตรงหน้า แล้วใครจะไม่ใจอ่อน ก็ยื่นนิ้วไปเกี่ยวก้อยน้อง ไปเดินช็อปปิ้งต่อ พวกเขาซื้อกับข้าวเสร็จก็เดินไปดูพวกของใช้ส่วนตัวอีกนิดหน่อย จากนั้นก็ไปคิดเงินแล้วกลับบ้าน



เด็กมหา'ลัยถูกไล่ให้ไปทำการบ้านที่โต๊ะติดหน้าต่างตรงห้องนั่งเล่น ส่วนศศิก็เดินเข้าครัวไปจัดการมื้อเย็น เมนูวันนี้มีแกงจืดแตงกวายัดไส้ หมูสับปั้นก้อนทอด แล้วก็กระเพราไก่ใส่พริกเม็ดเดียว เพราะคุณพชรเขากินผิดได้ไม่มาก เมนูสุดท้ายยังไม่ทันตักออกจากเตา เพชรก็เดินเข้ามาสวมกอดด้านหลังเหมือนปกติที่ชอบทำ



ศศิปัดจนเลิกปัด ปล่อยให้คุณเขากอดจนพอใจนั่นแหละถึงจะปล่อยไปเอง



"พี่ศิ วันนี้มีโจทย์ใหม่อีกแล้วแหละ วิชา Ads Photo"



"อ่าหะ โจทย์อะไรคะ"



"แฟนตาซีที่โฆษณาผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับเด็ก"



"ฟังดูน่าสนุกจัง แล้วเพชรจะถ่ายอะไร คิดได้รึยัง"



น้องกระชับมือกอดเอวพี่แน่นขึ้นอีกหน่อย แล้วก็ใช้ฝ่ามือลูบช่วงท้องศศิผ่านเสื้อผ้าไปเบาๆ แต่ก็เล่นเอาขนลุกซู่เหมือนกัน เพชรก้มลงจูบหัวไหล่พี่ก่อนจะกระซิบ



"อยากถ่ายคุณตอนท้อง"



ศศิกำตะหลิวในมือแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว



"เป็นภูตแห่งป่า ใส่ชุดซีทรูหน่อย นอนอยู่ในอ่างน้ำที่มีดอกไม้ลอยอยู่ น้ำทำให้ชุดแนบตัวเห็นท้องกลมๆ เพชรจะโฆษณาโรงพยาบาลทำคลอด ที่ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ขนาดในป่ายังต้องมาคลอดที่นี่"



คนฟังพยักหน้า แต่ทว่ามือไม้กลับเย็นเฉียบ



"พี่ศิต้องเป็นคนท้องที่น่ารักที่สุดแน่ๆ เลย ผมอยากมีเบบี๋กับคุณนะ..." ว่าจบก็บีบบี๊บๆ ที่เนื้อหน้าท้องนุ่มๆ นั่นอีก



"ว่าไงครับ...อยากเป็นคุณแม่มั้ย" เพชรถามยังเอาจมูกไปซนกับแก้มพี่อย่างขี้เล่นด้วย

ศศิปิดเตาทั้งที่กระเพรายังไม่สุก วางมือทับลงไปบนมือที่กอดรัดเอวตัวเองอยู่ เสียงของวิชชี่ลอยมาในหัวทันที และเธอคิดว่า...มันคงต้องบอกแล้วล่ะ



"เพชรรักพี่ศิมั้ยคะ"



"รักสิครับ รักที่สุดอยู่แล้ว"



คนฟังยิ้มตามทันที



"แล้ว...เพชรรับพี่ศิได้ทุกอย่างมั้ย"



"รับได้สิ ยังไงเป็นพี่ศิก็น่ารักที่สุดสำหรับเพชรอยู่แล้ว"



"ปากหวานนะ..."



"พูดจริงเหอะ"



"เพชร ถ้าพี่ท้องไม่ได้เธอยังจะรักพี่มั้ย..."



"มะหมายความว่า..."



"พี่ศิไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆ ไม่มีมดลูก ท้องไม่ได้ ยังไม่ได้แปลงเพศด้วย"



"พี่ศิเล่นมุกหรอ" เพชรถาม น้ำเสียงยังขำอยู่ คิดว่าพี่อาจจะไม่อยากตัวกลมเพราะจะทำให้ไม่สวย



ศศิปลดมือคนที่กอดอยู่ แล้วเดินเร็วๆ ไปเปิดกระเป๋าเงิน เพื่อหยิบหลักฐานทางราชการมาให้ดู



"นี่..."



เพชรรับบัตรประชาชนตรงหน้ามาดูชัดๆ 'นายศักดิ์สิทธิ์....' แม้ในรูปจะเป็นผู้หญิงผมยาว แต่คำนำหน้ามันกลับตรงข้าม ชายหนุ่มมือสั่นจนต้องปาของสิ่งนั้นลงกับพื้น



ศศิเองก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นปฏิกริยาเหมือน...รับไม่ได้รุนแรงของรุ่นน้อง



"พี่หลอกผม!!! " เพชรตะโกนถามด้วยความโกรธที่แล่นริ้วจนทั้งร่างกายร้อนไปหมด



"พี่ยังเป็นพี่ศิเหมือนเดิมไงคะ ค.. แค่...อยากบอกเพชรว่าพี่ไม่ได้เป็นผู้หญิงตั้งแต่เกิดเท่านั้นเอง"



"พี่ไม่ใช่พี่ศิ พี่ศิที่ผมรู้จักเป็นผู้หญิง!!! "



"เพชร...ไหนบอกว่ารับพี่ได้ทุกอย่างไง"



"ใครมันจะอยากมีแฟนเป็นกะเทยวะ!! "

!!!



น้องไม่เปิดโอกาสให้ศศิพูดต่อ เดินหุนหันเข้าไปหยิบกระเป๋าเงินและกุญแจรถ แล้วก็เดินเบี่ยงตัวหลบศศิออกจากห้องไปเลย คนที่พึ่งพูดความจริงยังยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก กว่าจะตั้งสติได้ วิ่งออกไปดูนอกห้องเพชรก็ไม่อยู่แล้ว



โทรศัพท์ปิดเครื่อง ถามยามด้านหน้าก็ได้รับแจ้งว่ารถคันสีฟ้าขับออกไปแล้ว



"วิชชี่...เพชร ฮึก เพชรไปแล้ว น้อง...ฮึก รับเราไม่ได้..." เธอบอกเพื่อนได้แค่นั้น จากนั้นก็เป็นเสียงร้องไห้ที่ฟังไม่รู้เรื่องอีกเลย

















เพชรเงียบหายไปเลย ศศิโทรหาก็สายไม่ว่างตลอด เธอเลยลองพยายามไลน์ไปทิ้งไว้ทุกวัน

'ให้พี่ศิสอนการบ้านมั้ยคะ วันนี้มีเรียนภาษาอังกฤษหนิ'



ไม่อ่าน...

'ชุดนักศึกษาเพชรอยู่นี่นะ ให้พี่ศิเอาไปให้มั้ย'

ไม่อ่าน...

'ตั้งใจเรียนนะคะ สู้ๆ '

ไม่อ่าน...

'พี่ศิคิดถึงเพชรนะ'

ไม่อ่าน...

'เพชร พี่ศิขอโทษ'

ไม่อ่าน...

'เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยคะ'

ไม่อ่าน...หรือไม่มีวัน



น้ำตาเม็ดน้อยไหลนองหน้าทุกครั้งที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ศศินั่งจ้องมันวันล่ะหลายๆ ชั่วโมง เพื่อให้แน่ใจว่าถ้าเพชรตอบกลับมา เธอจะได้ตอบกลับไปทันเวลา



'เพชร พี่รักเพชรนะ รัก รักมากๆ เลย พี่ศิอยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีเพชร'

กดอ่าน...ไม่ตอบ



อย่างน้อยก็อ่าน อย่างน้อยก็รับรู้ใช่มั้ยว่าเธอยังอยู่ตรงนี้



แม้มันจะดูไร้ประโยชน์แต่ศศิก็พยายามส่งข้อความไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ขาดหายกันไปเลยจนวันที่ทนไม่ไหว เธอตามไปหาเพชรที่มหา'ลัย แต่ทั้งคณะกว้างขวางแถมมีหลายชั้นปีไม่ได้หาเจอกันง่ายๆ วันแรกสูญเปล่า ศศินั่งรออยู่ใต้คณะนิเทศศาสตร์ จนนักศึกษากลุ่มสุดท้ายจะกลับ เธอจึงได้รู้ว่าปีสามไม่มาที่ตึกวันนี้



แต่ก็ยังไปทุกวัน...ไปรอจนไทม์ต้องหลอกให้เพชรเดินผ่านมาเจอพี่เขาแบบหลบไม่พ้น



"เพชร พี่ศิซื้อขนมมาฝากค่ะ" เธอพยายามยิ้ม ยิ้มแม้จะเจอสายตาเย็นชาราวกับโดนน้ำแข็งราด เจ้าของชื่อก็เดินผ่านไปเลยเหมือนกับไม่ได้ยิน ร้อนให้ไทม์ กับดนัยต้องถอนหายใจตามหลัง แล้วมารับขนมไว้แทน



"...เพชร!! " ศศิตะโกนเรียกจนสุดเสียง แต่เพชรก็ไม่แม้แต่จะหันมามอง



"ผมว่าพี่ตัดใจไปเลยน่าจะดีกว่า เพชรมัน..." ไทม์เองก็พูดไม่ออก แต่เขาก็ทนไม่ไหวที่จะต้องเห็นหน้าอมทุกข์ของคนที่คุ้นเคยกันเช่นกัน คนเคยสดใสบัดนี้ไม่เหลือร่องรอยแห่งความสุขในดวงตาคู่นั้นเลย



ศศิพยักหน้า ฝืนยิ้ม แม้ว่าดวงตาที่บวมเป่งจนคอนซีลเลอร์เอาไม่อยู่ มันแสนจะน่าสงสารในสายตาคนมองมากก็ตาม



"อื้อ พี่จะพยายามให้ถึงที่สุดก่อน"



คนนึงพยายามวิ่งตาม อีกคนกลับถอยห่างไปเรื่อยๆ มันจะมีวันที่ตามทันไหมนะ



"กลับบ้านยังไงครับ" ดนัยถาม



"ยังไม่กลับได้มั้ย" คนถาม ถามราวกับเป็นเด็กหลงทาง



"พวกผมกำลังจะไปบางปู มีไปถ่ายรูปนกนางนวล"



"...พี่.."



"ไปรถบัสของมหาวิทยาลัยครับ" ดนัยดักคอ "พี่ศิกลับไปก่อนเถอะครับ อย่าให้พวกผมเป็นห่วงเลยนะ"



แล้วคนที่เคยห่วงกัน...เขายังห่วงเรามั้ย



"หรอ...อืองั้นพี่กลับก่อนนะ"



"กลับดีๆ นะครับ" ดนัยบอก ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือดู ศศิเห็นเด็กทั้งคู่ดูเร่งรีบ คงใกล้ได้เวลาไปแล้วกระมัง



ศศิชะเง้อมองอีกรอบเพชรเดินหายไปแล้วจริงๆ เธอจึงยอมหันหลังกลับไปเงียบๆ



"อยากไปส่งชิบหาย สงสาร" ดนัยว่า "เพชร มึงไม่ใจร้ายไปหรือวะ!! " เขาตะโกนถึงคนที่พึ่งออกมาจากมุมตึก



ใบหน้าหล่อเซอร์ยักไหล่ "ขนมพวกมึงเอาไปแบ่งกันเลยก็ไม่กิน"



"พี่เค้าตั้งใจซื้อมาให้มึง"



เพชรไม่ตอบแต่ทำท่าจะเดินแยกไปในทางที่ไม่ใช่ที่จอดรถบัส



"มึงไปไหน รถจะออกแล้ว ไอติม Call ไลน์ตามยิกๆ "



"ไปก่อนเลย กูขับตามไป"



"อย่าบอกว่า.."



"ฝนกำลังจะตก"



ไทม์กับดนัยพยักหน้า ล่ำรากันเสร็จสองหนุ่มก็หน้าตั้งไป



เพชรเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกรอบ มืดครึ้มแบบไม่เกิน 5 นาทีฝนต้องเทลงมาแน่ๆ คนที่เดินทางด้วยรถไฟใต้ดิน จะเดินไปถึงสถานีทันไหมนะ เขาวิ่งไปเอาร่มพับที่ทิ้งไว้ในรถ จากนั้นก็สาวเท้าไปตามเส้นทางที่พี่เดินไป พอเห็นหลังไวไวก็ผ่อนฝีเท้าลง ฝนเริ่มลงเม็ดเปาะแปะ ศศิรีบวิ่งแต่อิฐตัวหนอนบนฟุตบาทที่ปูไม่เรียบก็ทำพิษทันที เธอสะดุดล้ม



ฝนเทลงมาเสียแล้วแถมหนักเสียด้วย คนสวยเปียกปอนไปทั้งตัว แต่กลับไม่ทำให้เธอรีบลุกขึ้นแล้ว ในเมื่อมันเปียกก็ปล่อยให้มันเปียกไปเถอะ เปียกเหมือนสองแก้มที่มันอาบไปด้วยน้ำตา



ไหน...ใครเคยบอกว่าความรักชนะทุกอย่าง สุดท้ายมันก็ชนะเพศสภาพของเธอไม่ได้



ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน...ถ้าบัตรประชาชนไม่ขึ้นต้นด้วย 'นางสาว' เราก็จะรักกันไม่ได้ใช่มั้ย

เพชรยืนมองอยู่แล้วก็รู้สึกไม่ดีต่อตัวเองขึ้นมาพิลึก จนต้องกางร่มออกแล้วเดินเข้าไปหา

เมื่อไม่มีฝนสาดกระทบ ศศิก็เงยหน้าขึ้น เป็นชายหนุ่มอีกคนที่เธอไม่รู้จัก



"ผมมีร่มติดมาสองคัน คุณเอาไปใช้ก่อนสิครับ"



"อ่า...ขอบคุณค่ะ"



"หกล้มหรือครับ ลุกขึ้นไหวมั้ย ผมขออนุญาตช่วยนะ" เสียงทุ้มใจดีที่ฝ่ากลางสายฝนทำให้ศศิปฏิเสธไม่ลง ชายแปลกหน้าประคองศศิขึ้นอย่างสุภาพ บอกให้ศศิลองขยับข้อเท้าดูแต่ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร นอกจากแผลถลอกนิดหน่อย



"จะไปรถไฟฟ้าหรือเปล่าครับ ผมก็กำลังจะไปพอดี เดี๋ยวเดินไปด้วยกันดีมั้ยครับ"



ศศิพยักหน้าขอบคุณ แล้วก็ออกเดินตามไปเงียบๆ



เพชรที่มองตามไป กำคันร่มที่ถืออยู่แน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ถ้ามีคนไปส่งแล้วก็ดี เขาหมุนตัวกลับทันที







สรุปงานของอาทิตย์นี้เพชรเลือกถ่ายรุ่นพี่ผู้ชายในคณะแทน อีกฝ่ายเคยเป็นผู้นำเชียร์ของมหาวิทยาลัยมาก่อน รูปร่างและหน้าตาเป็นแบบพิมพ์นิยม เพชรเซตพื้นที่ในสตูคณะขึ้นมาเป็นเมืองหิมะ แต่งหน้าแต่งตัวอีกฝ่ายเป็นโทนสีขาวฟ้า แล้วขายผลิตภัณฑ์แอร์ คืออยากเย็นเหมือนอยู่เมืองหิมะให้ซื้อแอร์ยี่ห้อ XXX สิ คะแนนก็สูงแต่ภาพไม่ได้ดูมีเสน่ห์เหมือนยามใช้ศศิเป็นนางแบบ ขนาดอาจารย์ประจำวิชายังเลิกคิ้วที่นักศึกษาคนโปรดเปลี่ยนไป



ก่อนจบคลาสอาจารย์ไม่ได้สั่งงานเพิ่ม แต่เอาโครงการประกวดภาพถ่ายของตากล้องมือสมัครเล่น ระดับเอเชียมาโปรโมทแทน และบังคับทุกคนส่งเข้าประกวด เป็นการเก็บคะแนนไปด้วย และให้เด็กๆ ได้เก็บพอร์ท เกิดผลงานใครเข้าตากรรมการก็จะได้จัดแสดงภาพที่ประเทศเจ้าภาพคือฮ่องกง และยังได้รับเงินรางวัล พร้อมชื่อเสียงด้วย



"มึงจะส่งรูปไร" ดนัยถามเมื่อจบวิชาเรียน



"คิดได้เร็วขนาดนั้นกูก็ได้ที่หนึ่งแล้วพ่อ" ไทม์ตอบ



"กูถามเพชร" ดนัยเบรกเสียไทม์หัวทิ่ม



"ตีกะกูมั้ย"



"ไม่ ตีไปมึงก็เจ็บเปล่า" ดนัยว่า เพชรเลยต้องห้ามทัพ



"หัวข้ออะไรนะ กูเหม่อๆ ไม่ค่อยได้ฟัง"



"Chance for a better life"



"มาแนวดราม่าหน่อยมั้ยวะ" ไทม์ออกความเห็น



"กูว่ามันต้องแนวอุ่นๆ บวกๆ " ดนัยว่าบ้าง



ในหัวเพชรผุดไอเดียขึ้นมาอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องส่ายหน้าพรืด ทำหน้ายุ่งอย่างกับโมโหตัวเองเสียเต็มประดา



"ไว้นัดวันไปถ่ายกันมึง แถวๆ เมืองเก่ามั้ย น่าจะมีอะไรให้ถ่าย" เพชรออกความเห็น เพื่อให้ทางเลือกตัวเอง แทนภาพสต็อกที่เขามีอยู่แล้วในคอม



"เออ...ได้เสาร์อาทิตย์ว่ากัน"



เมื่อได้ทางออก หนุ่มๆ ก็พากันไปนั่งเล่นใต้คณะ เพื่อรอทำงานกลุ่มวิชาอื่นต่อ









TBC

ในที่สุดความจริงก็ปรากฎ ตีนังเพชรมั้ยยังไง หรือตีออเฟียส แง้

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

วันหยุดยาว เอามาลงยาวๆ จะได้ไม่เหงากันจ้า

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 11-08-2019 15:24:53

ที่เพชรโกธรพี่ศิมันก็ยอมรับได้นะ ถ้าบอกกันแต่แรกๆ อาจไม่รู้สึกเหมือนโดนหลอก
แต่การที่เพชรแสดงออกโดยการปาบัตรปชช.ของพี่ศิทิ้ง พร้อมว่าพี่ศิ ‘ใครมันอยากจะมีแฟนเป็นกระเทยวะ!!’ นี่ว่าเพชรมีอารมณ์รุนแรงในระดับนึงเลย แบบตอนเป็นแฟนก็ดีสุดๆ พอโมโหก็ร้ายสุด  :katai1:

พี่ศิคะ!! ตัดใจเถอะค่ะ!! หาแฟนใหม่ค่ะพี่!! :hao3: (ถึงแม้น้องจะเป็นห่วง กลัวพี่ตากฝนก็ตาม 5555)

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 11-08-2019 15:58:28

อยากเข้าไปโอ๋พี่ศิจังเลย โอ๋ๆนะคะกอด ๆ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 11-08-2019 16:24:00

น้องก็ต้องตกใจอะนะ คือเป็นผู้ชายแบบแท้ๆเลยไงไม่เบี่ยงเบนอะไร
 สงสารพี่ศิ แต่ก็ไม่น่าไปหลอกเขานะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: คุณซี ที่ 11-08-2019 18:58:23

พี่ศิ หนูจะกอดพี่ศิเอง ไม่เป็นไรนะคะ ส่วนนังเพชรฉันจะแจ้งงงงง เธอทำพี่ศิร้องไห้!!!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 11-08-2019 21:11:57

 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-08-2019 21:33:25

เอาอีกค่ะ จัดมาอีก ขอม่าเยอะๆ แบบให้พี่ศิตัดใจแล้วนังเด็กมาง้อหยั่งหมา 55555555555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-08-2019 22:02:52

ที่เพชรโกรธก็เข้าใจ เพชรยังมีความคิดเป็นเด็กนะแต่แรงไปมะ สงสารพี่ศิ :กอด1: อย่าวิ่งตามเพชรเลยพี่ศิปล่อยให้เพชรคิดได้เอง กลับมารักตัวเองดีกว่า ถ้าเพชรรักพี่ศิมากพอเค้าจะกลับมาเองแต่ถ้าไม่ก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้นะพี่

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 11-08-2019 22:23:35

พูดแรงอยู่นานายเพชร  :ling2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 10 /11aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 12-08-2019 13:56:24

Chapter 11





ตาบวม ๆ มองโทรศัพท์มือถือ เป็นร้อยข้อความที่เพชรอ่านแล้วไม่ตอบ จนศศิเองก็หมดเรื่องจะทักไปแล้วเหมือนกัน



"ศศิ!! แกจะมาทำตัวเป็นยัยเพิ้งไม่แซ่บแบบนี้ไม่ได้นะยะ" วิชชี่ที่หิ้วสารพัดยำเจ้าดังมาเยี่ยมเพื่อนสาว? ที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง บ่นเสียงดังทันทีที่เจอหน้า



ถอนหายใจใส่สามเฮือกแล้วก็ไม่ตอบโต้



"แก...อกหักก็ต้องสวยเริ่ดเชิ่ดแล้วหาใหม่ป่ะวะ"



ศศิเมินหน้าไปทางหน้าต่าง



"กินยำกูซะก่อนคะ เผ็ดพริกสิบเม็ด กินเสร็จแล้วคืนนี้ไปเบิร์นเบบี้เบิร์นกัน ใครไม่เห็นค่าเราก็อย่าไปให้ค่ามันค่ะ!!! "



"แต่เรารักเพชร เรารักเค้ามาก ๆ เลยวิช"



"เห็นแก่เอเนอร์จี้ที่กูใส่ไปเมื่อครู่ด้วยตอบกลับมาซะหมดแรงเลย ไม่พูดกับมึงล่ะเหนื่อยเฮด แกะยำแป๊บ" คนสวยเบอร์สองถือวิสาสะเดินเข้าครัวไปรื้อค้นเอาเองตามอัธยาศัย



หลังจากลำเลียงอาหารขึ้นโต๊ะเรียบร้อยศศิก็หันมามองนิดนึง กลิ่นน้ำปลาที่เข้ากันได้ดีกับพริกและมะนาวมันไปกระตุ้นต่อมรับกลิ่นจนน้ำลายสอ ท้องที่ไม่ค่อยมาอะไรตกลงไปปรนเปรอกะเพาะ ก็เผลอร้องประท้วง



"มึงหิว กูรู้ มากินค่ะ" วิชชี่เดินไปลากเพื่อนจากโซฟามากดให้นั่งแหมะตรงโต๊ะอาหาร จัดการเอาส้อมจิ้มคอหมูย่างมาจ่อให้ตรงปาก



"หรือกูต้องเคี้ยวให้ด้วย ยังไงห๊ะ อีศักดิ์!! "



ได้ยินชื่อเก่า คนเศร้าสะดุ้งเฮือก น้ำตาที่แห้งก็ปริ่ม ๆ จะไหลอีกรอบ



"ฮึก...วิช เราชื่อศศิ ไม่ใช่ศักดิ์ ไม่...ฮึกอยากเป็นแบบนี้เลย ถ้าเราเป็นผู้หญิง ถ้าเราเป็นศศิตั้งแต่เกิด เพชรก็จะรักเราใช่มั้ย"



วิชชี่ยกมือทาบอก โทสะทำพิษเลย เธอวางทุกอย่างแล้วเดินเข้าไปโอบรอบเพื่อนสาว?



"ไม่ว่ามึงจะเป็นศักดิ์สิทธิ์ หรือศศิ หัวใจดวงนี้ก็คือมึง เข้าใจที่กูพูดมั้ย" วิชชี่จิ้มลงไปตรงกลางอกเพื่อน "มึงคือคนคนเดียวกัน ถ้าเพชรมันไม่เข้าใจ แปลว่ามันไม่ได้รักมึง มันรักหอยมึง ดังนั้นเจ็บหนักครั้งนี้ครั้งเดียวแล้วพอโอเคมั้ย"



ศศิไม่ตอบได้แต่ก็ซุกหน้าสะอื้นกับไหล่เพื่อน ปล่อยให้วิชชี่ลูบไหล่ปลอบ



"เราฮึก...รักเพชร"



"กูรู้" วิชชี่พยักหน้า แต่ศศิไม่เห็นหรอกว่าเพื่อนกำลังกรอกตา บอกเลยว่าถ้าเจอไอ้เด็กนั่นตอนนี้มีเข้าไปตบ



"แต่เพชร...ไม่รักเราแล้ว เพชรรัก...ศศิ...ที่ไม่ใช่เรา...ฮึก เราไม่เข้าใจ"



"แต่กูเข้าใจ ถ้ามันรักศศิที่ไม่ใช่มึง ก็คือมันไม่รักมึง"



"วิช...ฮึก นี่ปลอบเราอยู่...จริง ๆ ใช่มั้ย"



"ฉันแค่พูดเรื่องจริง ไม่อยากหลอกให้แกมีความหวัง ฉันมันไม่ได้คนโลกสวย"



"วิช...แต่เรา เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ตื่นมาเจอเขา ทำกับข้าวให้เขากิน จับมือเขา สอนการบ้าน นอนกอดกัน มันดี..มันดีมากจริง ๆ นะ"



"โอ้ย กูรู้ กูมีผัวอยู่ตอนนี้ รักกันมากด้วย"



ศศิยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีก



"แต่ถ้ามึงอยากมีผัวที่ดีเหมือนกู ตอนนี้สิ่งที่มึงต้องทำคือตัดใจจากคนเก่า แล้วไปหาคนที่เขารับมึงได้ ตัดไวก็คือเจอไว ไม่ตัด มึงก็จมปรักเป็นกระเทยเน่าตายคาคอนโดไปเถอะ"



จากที่เศร้าอยู่ก็จะโกรธวิชชี่แล้วนะ ศศิตาแดง ๆ เงยหน้ามามองเพื่อน ก็โดนทิชชูกำใหญ่ซับน้ำตาให้จนแทบหงายหลัง



"พอ!!! เลิกร้องไม่งั้นกูจะตีมึงแล้วนะ กูมากินยำ ไม่ได้มานั่งมองมึงร้องไห้!!! "



เหมือนพอเพื่อนไม่โอ๋ ศศิก็ต้องพยายามฮึบ กลัววิชชี่จะตีจริง มือใหญ่อย่างกับใบลาน ใครจะไม่กลัวล่ะ แล้วคอหมูย่างก็โดนจ่อเข้าที่ปาก ศศิยิ้มแหยให้เพื่อนสมัยมัธยมแล้วอ้าปากรับเนื้อหมูเข้าปาก เคี้ยวช้า ๆ แต่พออร่อยฟันมันก็เลยงับไวหน่อย



"ก็แค่นี้ ที่เหลือกินเอง กูเพื่อนไม่ใช่ผัว"



"เราก็ไม่เอาคนอย่างวิชเป็นผัวหรอก กลัว"



"ตบมั้ย จะได้จบ" วิชชี่เท้าเอวแว๊ด แต่มันก็ทำให้อีกคนหลุดขำได้



ศศิรับส้อมมาจิ้มหมูต่อ เธอกินได้หลายคำ เพราะทนหิวไม่ไหวจริง ๆ



"กินเข้าไปเยอะ ๆ แก"



"ขอบคุณนะวิช"



"เรียกกูเต็ม ๆ ได้มั้ย วิชชี่ อ่านปากกูแล้วพูดตามนะคะ วิช-ชี่ ค่า"



"วิชชี่ก็วิชชี่" ศิทำปากยื่นน่ารักเชียว ขนาดว่าหน้าตาซีดเซียวไร้เครื่องสำอางค์ คนเป็นเพื่อนเห็นแล้วก็แสนสงสาร ไม่นึกว่ารุ่นน้องคนนั้นจะใจร้ายกับเพื่อนเธอได้ลงคอ

มือใหญ่เอื้อมไปเกาะกุมมือนุ่มนิ่มเพราะบำรุงดีนั่นไว้แล้วบีบเบา ๆ



"ยังมีคนรอมึงอยู่อีกเยอะ"



ศศิพยักหน้า



"คืนนี้ไปเที่ยวกันโอเคมั้ย"



ตากลมกรอกไปมาอย่างลังเล



"กูตกลงให้เอง มึงไม่ต้องคิดแล้ว" วิชชี่สรุป



สองสาว? นอนมาร์กหน้า ช็อปปิ้งเครื่องสำอางค์ออนไลน์ด้วยกันตลอดช่วงบ่าย พอตกเย็นก็เริ่มแต่งตัว วิชชี่เลือกเดรสสั้นสายเดี่ยว ที่เป็นพู่กลิตเตอร์ฟรุ้งฟริ้งสีเงินน่ามองให้ศศิสวม ประจวบเหมาะกับเป็นชุดเข้ารูปที่แนบไปกับส่วนเว้าโค้งของลำตัว และสูงเหนือเข่าไปคืบกว่า ๆ โชว์ช่วงขายาวสวย ศศิเลยดูดีมากทันทีที่ชุดนี้ประทับลงบนร่าง หน้าตาสวยหวานอยู่แล้วถูกระบายสีลงไปโดยผู้เชี่ยวชาญอย่างวิชชี่ จับบล็อกตาให้ดุ คัดเบ้าท์หน้าแบบจัดเต็มสายฝอ ตบท้ายด้วยลิปแดงก่ำเนื้อซาติน ผมยาวสลวยโดนม้วนเก็บ แล้วปกปิดด้วยผมบ๊อบสีบลอนทองสวยเก๋ม้วนปลายให้งุ้มหน่อย ให้ความรู้สึกแสนจะเซ็กซี่



แล้วที่ขาดไม่ได้คือส้นเข็มสีแดงสด "ลาบูแตงยั่ว ๆ ไปเลยจ้า"



"เราจะหัวฟาดมั้ยวิชชี่" ศศิกลัวเหลือเกินว่าส้นจะไปปักหลังเท้าใครเข้า



"โนสน โนแคร์ ศศิของฉันต้องสวยที่สุด" วิชชี่ยิ้มภูมิอกภูมิใจแล้วค่อยหันมาแต่งหน้าให้ตัวเองบ้าง ประมาณสามทุ่มก็ได้ฤกษ์พากันไปเที่ยวผับชื่อดังย่านเอกมัย สถานที่ยอดนิยมของวัยรุ่นตอนนี้



ทั้งคู่ได้โต๊ะเกือบจะติดเวที และทุกย่างก้าวที่ศศิเดินผ่าน ต้องมีคนยกแก้วให้เพราะอยากทำความรู้จัก ศศิยิ้มอ่อน ๆ ทักทาย แต่ไม่ได้หยุดคุยกับใครเป็นพิเศษ



"อีน้องเพชร มึงพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไปล่ะ" วิชชี่อดจะแขวะไม่ได้ แล้วเป็นไงเพื่อนเราก็ทำปากยื่นตามระเบียบ ทำท่าจะร้องไห้อีกรอบแล้วไหมนั้น



"เลิกอาวรณ์ค่ะ สวย ๆ ยั่ว ๆ ค่ะคืนนี้ วู้ว ๆ " ส่งเสียงร่าเริงออกมาแล้วก็หันไปสั่งเครื่องดื่มกับบริกร



"ว้อดก้าเลยหรอ เดี๋ยวก็เมาหรอก"



"แหม...กระเทยร่างกายแข็งแรงค่ะ ไม่เมาง่าย" วิชชี่หันไปยักคิ้วให้เพื่อนที่ตัวเล็กกว่า เธอสั่งมาเปิดหัวเท่านั้นแหละ จะได้เต้นสนุกไวไว



"ดื่มค่ะ!! " บริกรไม่ทันวางถาดเสิร์ฟ วิชชี่ก็หยิบแก้วช็อตที่มีเลม่อนวางคู่มาบนปากแก้วให้ศศิ เห็นเพื่อนสนุกเต็มที่แล้วศศิก็ไม่ขัด ปลดปล่อยบ้างก็คงดีเหมือนกัน เธอเลยหยิบมาซดต่อเองเลยอีกแก้วหนึ่ง แล้วก็ดูดเลมอนตามด้วยท่าทางแสนจะจับสายตา จังหวะตวัดปลายลิ้นปาดเหล้าที่เลอะมุมปาก ทำเอาผู้ชายหลายคนหายใจไม่ทั่วท้อง



แล้วพอมีแอลกอฮอลล์กรึ่ม ๆ ในเส้นเลือด สเต็ปเท้าไฟยั่วบดทุกกระบวนท่าที่ฝึกฝนมาตั้งแต่วัยกระเตาะก็โดนงัดมาแบทเทิ่ลกันระหว่างศศิกับวิชชี่ มันไม่ได้ดูน่าเกลียด เพราะทั้งคู่มีไลน์ท่าเต้นที่สวยงามแฝงความเซ็กซี่ชั้นสูงไว้เนื่องจากเคยไปเรียนเต้นแจ๊สกันมาหลายคอร์ส



ห้าทุ่มกว่า ๆ โต๊ะทั้งร้านเริ่มแน่น แล้วกลุ่มเด็กมหา'ลัย ที่ชอบมาเที่ยวที่นี่ก็จับจองโต๊ะจนเต็ม ไทม์มาถึงสักพัก ได้ยินเสียงคนเฮเป็นระยะ ๆ มาจากหน้าเวทีก็พยายามจดจ้องว่าวันนี้ใครเป็นดาวเด่น



"คุ้นมากเลย ใครวะ"



"พี่ศิป่ะ กูว่าน่าจะใช่" ดนัยกอดคอไทม์ขณะเพ่งสายตามองไปยังจุดจุดเดียวกัน



"โอ้โห อย่างกับลิซ่ากับเทเลอร์สวิฟต์ อวตารมาอยู่ในร่างพี่เค้า" สองหนุ่มเห็นแล้วอดนึกถึงไปถึงนักร้องดังระดับโลกถึงสองคนไม่ได้



"เพชร..." ไทม์หันไปกะจะชี้ชวนให้เพื่อนดูสักหน่อย แต่ก็เห็นว่าคนบางคนยืนกำแก้วเหล้าแน่นมองอยู่ก่อนแล้ว



รอบ ๆ ตัวศศิ มีหนุ่มหล่อไปยืนรอชนแก้วเต็มไปหมด บางคนก็เข้าไปเต้นด้วยด้วยซ้ำ

ดนัยเลิกคิ้ว มองไทม์อย่างรู้กัน เอาเป็นว่าพวกเขาจะไม่ยุ่งรอดูสถานการณ์ไปก่อนแล้วกัน



วิชชี่ดื่มไปหลายแก้วก็เริ่มปวดฉี่ เลยขอตัวไปห้องน้ำ ศศิเองก็เที่ยวมาไม่น้อยและมั่นใจว่าดูแลตัวเองได้จึงยืนเฝ้าโต๊ะ คราวนี้กลายเป็นว่าพอนางฟ้าอยู่คนเดียว ผู้ชายหลายคนก็ยิ่งเข้าไปรุม



"เป็นกระเทยนะคะ ไม่่ใช่ผู้หญิง" พอมีคนหนึ่งขอเบอร์ ศศิเลยบอกความจริงไป เพราะไม่ได้คิดสานต่อกับคนที่เจอกันในสถานบันเทิง



"กระเทยสิดี เอากี่ทีก็ไม่ท้อง" ผู้ชายที่ดูเป็นหนุ่มออฟฟิศคนนั้นเมามากแล้ว เลยพูดจาน่าเกลียดออกมาอย่างไม่อาย แถมเพื่อน ๆ ที่มาด้วยกันก็เฮลั่น



ศศิหน้าร้อน ไม่ชอบเลยกับการดูถูกกันแบบนีิ้ คนสวยถอยหลังหลบอัตโนมัติเมื่ออีกฝ่ายรุ่มร่าม ทำท่าจะยื่นมือมาจับข้อมือเธอด้วย ผู้ชายบางคนถอยห่างออกไปแล้ว ที่ยืนอยู่ก็ไม่ได้มีใครคิดจะห้ามปรามคนที่เมาแล้วแสดงคำพูดหยาบคาย



"ไปสนุกกันดีกว่า พี่มีรถสปอร์ตด้วยน๊า"



ศศินิ่วหน้า เริ่มไม่สนุก เพราะอีกฝ่ายรุกแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอก้มลงควานหากระเป๋าของวิชชี่ใต้โต๊ะ กะว่าจะไปรอนอกร้าน พอเดินฝ่าคนออกไปได้ผ่านมุมอับ ก็เจอแรงกระชากที่ข้อมือจนเซ



"เล่นตัวแบบนี้จะขึ้นราคาหรือไง! " หนึ่งในกลุ่มนั้นตามมา คนนี้หน้าตาน่ากลัวกว่าเดิมไปอีก



"ปล่อยด้วยค่ะ เรามาสนุกกับเพื่อน ไม่ได้มาหาคนนอนด้วย"



"ไปกับพี่ก็สนุกน๊า ทั้งสนุก ทั้งถึงใจ พี่เอามันนะคะ"



ศศิพยายามบิดข้อมือหนี และคุมสติไม่ให้อีกคนรู้ว่ากำลังกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว เธอพยายามมองหาวิชชี่ อีกฝ่ายก็ยังไม่กลับมาจากห้องน้ำ



แรงบีบข้อมือดูจะแน่นขึ้น แถมยังออกแรงฉุดกระชากเธออีก ส้นสูงที่สูงมากทำเอาศศิแทบจะถลาตามไปเพราะทรงตัวได้ยากเหลือเกิน



ถ้าเป็นเมื่อก่อนเพชรอยู่...อีกฝ่ายคงมาเฝ้า ไม่ก็มารับเธอ ไม่ให้ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารตัวเอง ทั้งที่ถูกเขาทิ้งไปแล้วแท้ ๆ แต่พอสถานการณ์คับขัน ก็ยังอดไปนึกถึงไม่ได้



"มานี่!! " ศศิโดนกระชากจนเซไปกระแทกโต๊ะ



"ปล่อย! " เสียงทุ้มดุ แหวกดนตรีเข้ามากั้นไว้ พร้อมกับดึงมือศศิออกมาจากการเกาะกุม



"มึงเสือกอะไร! "



"อย่ายุ่งกับเพื่อนผม"



"เพชร..." ศศิไม่คิดว่าจะเจออีกฝ่ายในระยะประชิดแบบนี้ ความกลัวหายไปอย่างเหลือเขื่อ



"หึ มีผัวแล้วก็ไม่บอก เมียมึงอ่อยกูเองนะ" ว่าจบก็สะบัดตัวจากไป หนึ่งคือไม่อยากเสียหน้า สองคือสายตาของคนมาใหม่มันทั้งดุและน่ากลัว



"ขอบคุณนะเพชร" ศศิรีบพูดเมื่ออีกฝ่ายหันมา ตาดุมองกราดตั้งแต่หัวจรดเท้าทำให้ศศิร้อนไปทั้งตัว เพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนอีกฝ่ายตำหนิ



เพชรไม่พูดอะไร นอกจากถอดเสื้อยีนส์ตัวนอกของตัวเองคลุมไหล่ให้ แล้วก็จูงศศิออกไปด้านนอก



แล้วพอเจอพื้นไม่เรียบ เจ้าส้นเข็มสีแดงจัดก็ทำให้ศศิเดินยากทำท่าจะล้มให้ได้จนต้องรั้งมือเพชรให้เดินช้าลงด้วย



ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกหน่อย ผ่อนฝีเท้าลง ศศิลอบยิ้มกับตัวเอง มืออุ่น ๆ ที่คุ้นเคย ยิ่งทำให้ศศิใจฟู จนลืมวิชชี่ไปเลยด้วยซ้ำ



พอมาถึงรถคันสีฟ้าที่จอดอยู่หน้าร้าน เพชรก็เปิดประตูให้ศศินั่ง หยิบรองเท้าแตะที่ติดไว้หลังรถมาเปลี่ยนให้ โดยการนั่งยองลงไปที่พื้น ยกขาพี่ขึ้นทีละข้าง ถอดรองเท้าส้นสูงที่ดูไม่สบายนั่นออก แล้วสวมรองเท้าแตะให้แทน



ศศิใจแทบละลายไปเสียตรงนั้น



"เพชร..." ศศิมีหลายอย่างอยากพูดด้วยแต่ก็ยังเรียบเรียงไม่ถูก เธออยากยิ้มแต่ก็ยังไม่กล้า



"เมาใช่มั้ย เดี๋ยวผมไปส่ง เพื่อนพี่อยู่ไหน โทรเรียกมาสิครับ"



"เอ่อ..." ศศิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาวิชชี่



'ฉันเห็นแล้วว่าแกอยู่กับนังเด็กเพชร ไปเลยเจอกันที่ห้อง แต่ถ้าน้องจะค้างด้วย มึงส่งรหัสแดงมาเลยนะ กูพร้อมปีนหนีทางหน้าต่าง'



"วิช..วิชชี่มีคนมารับแล้วค่ะ" ศศิปด นึกขอบคุณเพื่อนรักในใจที่เปิดโอกาสให้อยู่กันสองต่อสอง



แต่...ครั้งนี้เพชรกลับเงียบไปตลอดทาง สองมือก็กำรอบพวงมาลัยแน่นไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ข้างหนึ่งจะต้องทิ้งไว้บนตักให้ศศิกุม



คนเป็นพี่เลยหันกลับมามองหน้าต่างด้านข้างตัวเองแทน ทิ้งสายตาไปกับแสงไฟที่วับแวมอยู่ข้างถนน



เพชรยังจำทางไปคอนโดศศิได้ดี วนมาตรง Drop off แล้วก็จอดรถ



ศศิใจหาย กลัวว่าจากกันครั้งนี้แล้วจะไม่ได้เจอกันอีก



"เพชร...ค้างที่นี่มั้ย"



น้องหันมามองด้วยสายตาเย็นชา คิ้วขมวดดุจนศศิวูบโหวงในอก



"พี่..พี่เป็นห่วง เมารึเปล่าไม่อยากให้ขับรถกลับคนเดียวเลยค่ะ"



"ไม่ต้องมาเป็นห่วงผมหรอกครับ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว"



"ก็...ก็เพชรทำเหมือนเป็นห่วงพี่ก่อน พี่เลย.." ศศิรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะร้องไห้ออกมาเสียตรงนั้น คำว่า 'ไม่ได้เป็นอะไรกัน' มันกระแทกใจเธออย่างจัง ครั้งก่อนที่จากกันมันยังไม่ได้มีการตกลงตัดขาด แต่ตอนนี้ผู้ชายที่ศศิรักกำลังพูดคำนั้นกับเธออยู่



"พะ พี่..." ศศิปากสั่นจนน่าสงสาร จมอยู่กับห้วงอารมณ์ผิดหวังที่ตีตื้นขึ้นมาจากหัวใจ



เพชรเองก็ไม่รู้ดลใจให้ดึงตัวพี่เข้ามากอด แล้วจูบลงไปอยากหนักหน่วงจนลิปสติกสีแดงเปรอะปากเขา ความรู้สึกที่อัดแน่นแสนหน่วงมาหลายวันเหมือนได้รับการปดปล่อยผ่านจูบนี้ ทั้งคู่แลกเปลี่ยนความรู้สึกกันอย่างไม่ลดละ แม้กระทั่งมือของเพชรเองอยากเผลอลูบไล้ไปตามเส้นขอบข้างลำตัว ปัดผ่านเอวคอดกิ่วไปรัดพันตัวพี่เขาไว้



จังหวะที่ผละออกจากกันเพื่อกอบโกยอากาศ ศศิตาฉ่ำด้วยน้ำตาที่ปนเปกันทั้งความเสียใจและสุขใจที่โอบล้อม แต่เพชรกลับต้องเบือนหน้าหนี แล้วผลักตัวพี่ออก...แผ่วเบา



"เพชร...ถ้ายังรักกัน กลับมา...ได้มั้ย"



ในรถเงียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจเสียดหู



"พะพี่ยินดีทำทุกอย่าง ขอแค่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่..พี่จะไปแปลงเพศดีมั้ยคะเพชร"

ศศิมองหน้าน้องผ่านม่านน้ำตาอย่างมีความหวัง แต่อีกฝ่ายกลับมองตรงไปด้านหน้าไม่หันมาสนใจเธอเลยสักนิด



"ขอโทษ ผมแค่เมา"



"มะ..หมายความว่ายังไง"



"พี่เก็บความรักไว้ให้คนที่ชอบแบบพี่เถอะ"



แล้วศศิก็ได้ยินเสียงปล็ดล็อค ที่เป็นการไล่ลงทางอ้อม



"เพชร...ฮึก...ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย...พี่ ฮึก รักเพชรนะ ฮึก รัก รักมาก ๆ ด้วย" น้ำตาของคนสวยไหลจนเปรอะเปื้อนแก้มไปหมด เพชรถอนหายใจอย่างหงุดหงิด



"ผมอยากแต่งงานมีครอบครัว มีพ่อแม่ลูก พี่มีลูกให้ผมได้มั้ยละ"



"เพชร...เราไปรับเด็กมาเลี้ยงได้มั้ย เราช่วยกันเป็นพ่อแม่ลูก สร้างครอบครัวในแบบของเราได้มั้ยคะ...ฮึก" ศศิเกาะแขนเพชรหวังความเมตตา หวังว่าสายใยระหว่างเราจะช่วยเปลี่ยนแปลงเรื่องราวทั้งหมดได้



"ผม-ไม่-ได้-รัก-กระ-เทย-เข้า-ใจ-มั้ย!? " เพชรย้ำทีล่ะคำ แล้วปัดมือศศิออกจากตัว



คนฟังหัวใจสลายไปแล้ว ศศิยกสองมือปิดหน้า พยายามเก็บก้อนสะอื้นจนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว



คำว่ากระเทยหนัก ๆ กดทับลงมาบนหน้าอกเธอจนหายใจไม่ออก เธอไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ไม่ได้อยากให้เอาคำคำนั้นมาตัดสินคุณค่าความรักของเธอ



'รัก' ที่เธอให้เพชรมันน้อยกว่า 'ผู้หญิง' สักคนมอบให้หรืออย่างไร



เพชรนั่งเงียบ รอให้อีกฝ่ายสงบ มันเป็นเสียงสะอื้นที่แหบโหยเหมือนคนจะขาดใจ



แม้ศศิจะร้องไห้อยู่นาน ก็ไม่ได้ยินแม้เสียงปลอบโยน หรือการสัมผัสใด ๆ จนคนที่หลั่งน้ำตารู้ได้ว่าคงไร้ประโยชน์ที่จะยื้อต่อไปแล้ว



ศศิใช้หลังมือปาดน้ำตา หยุดสะอื้นได้ ก็หันไปยิ้มที่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรให้กับเพชร



"พี่เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับความรักดี ๆ ที่เคยมอบให้พี่ หลังจากนี้ถือว่าเรา...ไม่เคยรู้จักกันแล้วกันนะ"



ว่าจบสายตาก็เด็ดเดี่ยวขึ้นจนเพชรสะท้านในใจ มองคนพี่รวบเอาของของตัวเองมากอดไว้ ถอดรองเท้าแตะของเพชรไว้ในรถ แล้วลงจากรถเท้าเปล่า หิ้วลาบูแตงสีแดงเดินเข้าตึกไป



เพชรมองพี่จนสุดสายตา ความรักของเขาจบ...ไม่สวยเลย

แต่มันก็ดีแล้ว เพราะเขาเองยังทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้เช่นกัน







TBC



จบตอนที่แล้วไป เกือบได้เดบิวต์พระเอกใหม่ จบตอนนี้ คาดว่าอาจจะต้อง Control F หาชื่อนังเพชร แล้วลบออกให้หมดเลย สงสารพี่ศิมาก มาโอ๋นะคะ ฝากโอ๋กันได้ทั้งในนี้และ ทวิตเตอร์เด้อ

Twitter เรา @sweeterthansw

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 12-08-2019 14:24:45

โห แกใจร้ายมากอ่ะเพชร
ถ้าแกรับไม่ได้แกแค่ช่วยเขาออกมาแล้วก็เรียกรถให้เขาแค่นั้น
ไม่ต้องพูดจาทำร้ายจิตใจเขาด้วย แค่ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกก็ถือว่าดีมากแล้วสำหรับคนที่รับเรื่องนี้ไม่ได้แบบแก
 :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 12-08-2019 14:37:44

ดี สมน้ำหน้านังเพชร ! ไปหาผู้หญิงอื่นมีลูกมีครอบครัวไป๊ ไม่ต้องกลับมานะ ชั้นจะฉาบแก !!!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 12-08-2019 16:47:12

สงสารพี่ศิ หาพระเอกใหม่เถอะ  เกลียดเพชร  :m31:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 12-08-2019 17:02:58

ถ้าจะพูดทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้จะมาช่วยทำไม

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 12-08-2019 17:14:41

โอ้โห!!!!! (ขอหยาบ) อิเพชร เมิ๊งงงงงง อิชั่ว อิสารเลว นี่อยากเอาลูบูแตงตบหน้าสักทีสองที  :fire:
เหอะ!!! มั่นหน้าไปนานๆนะคะ ถ้าพี่ศิตัดใจแล้วหาพระเอกคนใหม่ได้ อิชั้นจะจุดพลุฉลองค่าาาา :angry2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: TheSpaceOfM ที่ 12-08-2019 17:19:45

จริงๆเพชรใจร้ายมากกกแบบที่ไม่รู้จะเข้าข้างยังไงเลย เหมือนเพชรไม่ได้มองความรัก ความรู้สึกดีที่มีให้พี่ศิเลยย กลายเป็นมองเรื่องเพศของพี่ศิเป็นใหญ่ ทั้งที่ก็พูดเองว่ารับเค้าได้ทุกอย่าง สงสารพี่ศิ กอดๆ เข้าใจได้ถ้าเพชรจะไม่โอเคกับการครองคู่กับกระเทย แต่มันมีวิธีพูดที่ดีกว่านี้เยอะเลย คอยดูนะพี่ศิจะสวยขึ้น แซ่บขึ้น แล้ววันนึงต้องมีคนนั่งน้ำตาตกแล้วตามง้อเค้า ยังไงรอติดตามตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-08-2019 21:28:16

พี่ศิถ้าเพชรพูดขนาดนี้ก็ตัดมันเถอะค่ะ ปล่อยให้ไปมีเมีย มีลูกตามที่น้องมันต้องการเถอะ กระเทยก็มีศักดิ์ศรีนะคะ ไม่อยากมีเมียเป็นกระเทยก็แล้วแต่เลย :z6:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: s_sisters19 ที่ 13-08-2019 05:28:01

หึ ไม่ชอบกระเทยเหรอเพชร จำคำพูดตัวเองให้ดีๆ คลานเป็นหมามาบอกรักพี่ศิเมื่อไหร่จะยกกระเทยทั้งอำเภอไปกระทืบเธอคนเดียวแล้วจะยุให้พี่ศิไม่รับรัก เธอจะต้องทรมานกว่าพี่ศิคนดีของฉัน!!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 13-08-2019 15:13:14

สรุปเพชรไม่ได้รักพี่ศิเลย ถ้าเพชรรักพี่ศิที่เป็นพี่ศิจริงๆเพรชจะไม่พูดคำๆนี้ออกมา
พี่ศิควรตัดใจแล้วไปหาคนที่รักและรับเราได้ดีกว่า

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: คุณซี ที่ 13-08-2019 15:53:23

จัมไว้นังเพชร จากนี้ต่อไปไม่ต้องมายุ่งกับพี่ศิอีก!!

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: AnnloveY ที่ 13-08-2019 20:34:22

 :hao5:อีนางงเพชรรรร​ สงสารรพี่ศิ  งื้ออออๆๆๆๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 14-08-2019 08:24:25

Chapter 12



ศศิลากร่างกายที่หัวใจสลายไปแล้วกลับมาถึงห้องอย่างช้าๆ เธอเปิดประตูเข้าไป ไฟยังมืดสนิท วิชชี่คงไม่ได้กลับมา ก็ดีแล้วเธอจะได้ใช้เวลาอยู่คนเดียว ต่อหน้าเพชรเธอทำเป็นเข้มแข็งได้ แต่พอกลับมาเจอบรรยากาศเก่าๆ เสียงเรียกชื่อเธอจากปากคนเคยรักยังคงดังแว่วหวานในหู ศศิไม่เปิดไฟ เธอเดินคลำทางด้วยอาศัยความเคยชินไปนั่งลงบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น



แม้แสงจะสลัวจนแทบมองไม่เห็น แต่ภาพที่เพชรนอนเล่นกับเธอตรงนี้กลับยังชัด



จะอาลัยอาวรณ์ให้ได้อะไรกลับมาเล่าศศิ ในเมื่อทุกคำที่เข้าย้ำมันก็สลักลึกลงไปในใจเธอแล้ว

หนิ



เขาไม่ได้รักเธอ...เขาเพียงมองหาแม่ของลูก มองหาอะไรสักอย่างที่ไปเติมเต็มชีวิตเขาให้สมบูรณ์



และเธอก็ไม่ใช่จิ๊กซอว์ตัวนั้นอีกต่อไป



ศศิปล่อยให้น้ำตาไหลเงียบๆ นานเท่าไหร่ไม่รู้...รู้ตัวอีกทีก็คือท้องฟ้าเบื้องนอกเริ่มเปลี่ยนสี ณ ขอบเมฆ กลายเป็นสีชมพู คนสวยยิ้มบางออกมา แม้กลางคืนจะแสนมืดหมอง แต่พอครบ 12 ชั่วโมง พระอาทิตย์ก็จะกลับมาเฉิดฉายอีกครั้ง ใจเธอก็เช่นกัน



ถ้าเขาไม่รัก...ก็คงต้องปล่อยมือ

ก้อบกูความภาคภูมิใจของตัวเองคืนมา

อย่าให้ Self-Esteem ของเราต้องตกต่ำลงไปมากกว่านี้



คุณค่าของหัวใจเธอก็เท่ามนุษย์ทุกคนบนโลก...จะให้คนที่ไม่เข้าใจมากำหนดได้อย่างไร



ศศิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แบทเตอรี่มันเริ่มขึ้นขีดแดงแล้ว เพราะปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ชาร์ททั้งคืน เรียวนิ้วสวยที่วิชชี่พึ่งทาสีให้ใหม่ กดไปยังแอพพลิเคชั่นไลน์ เธอ Block เพชร แล้วลบออกบทสนทนาทั้งหมด ให้มันเป็นเพียงความฝัน ที่ทำให้เธอเข้าใจความรักมากขึ้นก็แล้วกัน



ยังมีอีกข้อความหนึ่งที่เธอไม่ได้ตอบ ชายหนุ่มที่ให้เธอยืมร่มในวันนั้น หลังจากติดต่อคืนของไปแล้ว เขายังชวนเธอคุยอยู่เนืองๆ รวมถึงส่งงานแปลให้เธอด้วย



ดูออกว่าอยากสานสัมพันธ์...แต่ตอนนั้นเธอยังมีหวังกับเพชร

แต่ตอนนี้...เธอกดเข้าไปรับนัด ออกไปนั่งพูดคุยกับคนใหม่ๆ บ้างก็แล้วกัน







นับจากคืนนั้น...เป็นอาทิตย์แล้วที่เพชรกวาดสายตามองข้อความใหม่ในไลน์จากศศิ ไม่มี...พี่เขาไม่ไลน์อะไรมาทิ้งไว้อีกแล้ว



จะกดเข้าไปดูความเคลื่อนไหวในโซเชี่ยล ศศิ Block เขาทุกช่องทาง



มันควรจะดีใจแต่กลับรู้สึกแปลก แปลกจนไทม์และดนัยทัก



"เพชร มึงจะถ่ายอะไรอะ กูเห็นยกกล้องค้างมาจะสิบนาทีแล้ว"



"เอ่อ...กูรอให้นกบินเข้ามาในเฟรม"



"คงผ่านแหละ เลนส์มึงจะทิ่มป้ายรถเมล์อยู่แล้ว ท้องฟ้าอยู่ทางนี้ครับพ่อ" ไทม์จับเพชรหมุนตัว แล้วเอามือตบเลนส์กล้อง DSLR ให้สูงขึ้นด้วย



"ก็กูวัดแสงตรงนั้นไว้"



"เออ เรื่องของมึงเลย"



พวกเขาสามคนมาถ่ายภาพเพื่อส่งเข้าประกวดงานที่อาจารย์หามาให้ จากหัวข้อ Chance for better life พวกเขาตีความถึงแสงสว่างที่จะมาเป็นแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต



ไทม์เข้าทางพระ อยากถ่ายวัด ซึ่งโคตรไม่เข้ากับหน้ามัน ดนัยคิดว่าคงเป็นพวกสัตว์เลี้ยงที่คนในเมืองหลวงนิยมมีไว้เป็นเพื่อนคลายเหงา ในขณะที่เพชร...ไร้จุดหมาย แต่เดิน ๆ ไปกับสองคนนี้คงได้



เมื่อสักครู่เห็นนกพิราบที่สนามหลวง ก็ว่าจะแถกแถไปในมุมของ freedom



"หิวแล้ว หาอะไรกินดีกว่า"



"พวกมึงได้ภาพแล้วหรอ" เพชรถาม



"โห เพชรมึง ดนัยมันแทบปีนขึ้นอุโบสถอยู่แล้ว เก็บไปเป็นพันรูปแล้วมั้ง ส่วนกูก็ได้คุณยายคุณตาเล่นกับแมวตามที่คิดแล้ว เหลือแค่มึงกับนกของมึงอะ"



"นกภาพก็ไม่ได้ แถมยังนกความรักอีก สงสารเขานะครับ" ดนัยเปรย เพชรไม่หือไม่อือ หยิบ

โทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกรอบ หน้าไลน์ก็ยังสงบเหมือนเดิม ภาพโปรไฟล์ที่เขาเคยถ่ายให้พี่ศิใช้ บัดนี้ก็เปลี่ยนไปแล้วด้วย



ดี...มันดีแล้วแหละ

ก็เขาเลือกจะตัดขาดเองนี่นา







ตัดได้จริงหรอเพชร...

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 14-08-2019 08:25:14

ได้แหละ แต่มันอาจจะต้องแน่ใจก่อนว่าพี่ศิเขาได้ไปเจอคนที่ดี



นายพชรลงทุนลากตัวเองไปนั่งอ่านหนังสือที่ร้านกาแฟข้างมหาวิทยาลัย ที่ที่พี่เขาชอบมานั่งทำงานบ่อย ๆ แม้ปากปฏิเสธกับเพื่อนทุกคนอย่างขันแข็งว่าไม่มีอะไรแล้ว แต่ลึก ๆ ในใจแล้วหวังจะได้เห็นพี่เขา อยากรู้ว่า...จะตัดใจจากกันไปได้แล้วจริงหรือ



ไม่พลาด ศศิมา...และแน่นอนว่านายพชรนั่งหลังเสาแอบพี่เขาได้แนบเนียนที่สุด



ในสายตาเพชร ศศิผอมลงไปมาก หน้าตาก็ไม่สดใสเหมือนแต่ก่อน ดวงตาคู่นั่นดูทั้งเหงาและอมทุกข์ เขาอดรู้สึกเสียวเสียดในหัวใจไม่ได้ อยากจะบอกให้พี่เขากินเยอะข้ึนได้มั้ย ยิ้มมาก ๆ เหมือนแต่ก่อนได้หรือเปล่า



"แล้วมึงเป็นอะไรกับเค้าวะเพชร" เสียงจากสมองออกมาต่อกรกับหัวใจ จนต้องเอามือโบกไล่มันไปในอากาศ นั่งแอบดูเขาทำงานเงียบ ๆ ไปอีกพักใหญ่ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าศศิ เพชรจำได้ว่าคือคนที่ยื่นร่มให้พี่คนสวยในวันที่ฝนตก



ทั้งคู่คุยกันเบา ๆ มีเสียงหัวเราะดังเป็นระยะ เพชรถึงขึ้นต้องขยับเข้าไปใกล้อีกโต๊ะเพื่อให้ได้ยินชัดขึ้น ได้ความว่าหลังจากวันนี้ที่คุณอัศวิน ให้ศศิยืมร่มกลับบ้าน ก็แลกนามบัตรกันเพื่อส่งของคืน พออีกฝ่ายรู้ว่าศศิรับงานแปล ก็จ้างทำงานให้กับบริษัทนำเข้าเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ตนเป็นผู้จัดการอยู่ จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อย ๆ



เอาเอวิชาสาระแนกับจับใจความสำคัญไปเลยนายพชร! ด่าตัวเองแต่หูก็กระดิกไปด้วย เนื้อหาเริ่มเข้มข้นแล้ว



"คุณศิยังไงผมอยากให้พิจารณาอีกทีนะครับ เรื่องที่จะลองคุยกันมากกว่าเรื่องงาน"



"คุณอัศ ศิไม่ใช่ผู้หญิงนะคะ ยังไม่ได้แปลงเพศด้วย" เสียงพี่เอ่ยแฝงไปด้วยความเศร้าที่ใครได้ยินก็ต้องนึกสงสาร



"ผมรับได้ครับ" อีกฝ่ายตอบกลับมาทันที มันทำให้เพชรยิ่งรู้สึกหงุดหงิด



เรื่องแบบนี้มันรับกันได้ง่ายนักหรือไง!?



"เอ่อ...คุณอัศ ศิยังไม่ได้แปลงเพศด้วยนะคะ"



"ครับ...ผมชอบคุณศิเพราะนิสัยน่ารักนะครับ คุยด้วยแล้วทั้งสนุกทั้งสบายใจ เรื่องอย่างอื่นผมว่าเราค่อย ๆ ปรับตัวกันไปน่าจะไม่ยาก"

นั่นสินะ...นิสัยของพี่เขาน่ารักที่สุด อยู่ด้วยแล้วคือมีความสุขตลอดเวลา



"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณรับศิได้" น้ำเสียงศศิดูสดใสขึ้นอย่างชัดเจน แต่เป็นเพชรที่กลับรู้สึกยุบยิบหัวใจแปลก ๆ มันรับกันง่าย ๆ แบบนี้เลยหรอ



"งั้นเราไปหาอะไรทานกันดีมั้ย ผมรู้จักร้านไวน์ดี ๆ ด้วย สเต็กเขาก็อร่อย ไม่รู้คุณศิทานเนื้อมั้ย"



"ทานได้ค่ะ ตามใจคุณอัศเลย"



"ครับ งั้นเชิญครับ"



เพชรหลบหลังเสา เมื่อทั้งคู่ลุกขึ้น มองตามหลังชายหนุ่มใส่สูทดูภูมิฐาน และเป็นผู้ใหญ่ สังเกตจากร่องรอยบนใบหน้าก็คงเหยียบสี่สิบแล้ว



"แก่ขนาดนั้นจะยังไม่มีเมียหรอวะ" ความคิดขี้อิจฉาสว่างวาบขึ้นมาในสมองเพชรทันที แต่จะทำอะไรได้ นอกจากย่องตามเขาไปต่ออีกหน่อย อีกฝ่ายเปิดประตูรถให้ศศิ มันเป็น Benz แบบที่ผู้บริหารชอบใช้กัน



มองไปจนสุดสายตา มองจนรถคันนั้นหายไป ทิ้งไว้เพียงคำถามในใจ



"ถ้าเขาดีกับพี่ศิจริง ก็ควรยินดีปะวะเพชร" บอกกับตัวเองแล้วค่อยเดินกลับไปที่รถ ขับกลับคอนโด





ก่อนขึ้นห้องเพชรแวะซื้อเบียร์กับอาหารมื้อเย็นแบบเวฟง่าย ๆ ติดมือมาด้วย เขานั่งลงกินที่โต๊ะอาหาร บัดนั้นเป็นยามโพล้เพล้ที่แสงอาทิตย์ย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีส้มหม่นมอง ดึงอารมณ์คนมองให้ด่ำดิ่งสู่ห้วงทุกข์ได้ง่ายนัก



เพชรตกเป็นเหยื่อของท้องฟ้าในยามนั้น เขาเหม่อมองดวงอาทิตย์ที่คล้อยต่ำลงเรื่อย ๆ มองกลุ่มเมฆหนาที่เคลื่อนเข้าบดบังสร้างความขมุกขมัว



มันไม่ต่างเลย...ไม่ต่างจากความรักของเขากับพี่ศิเลย



ช่วงแรกสดใสงดงาม และเมื่อมันร้อนแรงขึ้นก็มอดดับไป ยามดวงจันทร์เฉิดฉายขึ้นมาใหม่ พชรก็ไม่ได้ยืนอยู่เคียงข้างแล้ว



"รันทดจังวะ" เพชรเขี่ยไก่เทอริยากิเวฟร้อนเข้าปาก รสชาติที่หวานเกินไปมันเทียบไม่ได้เลยกับอาหารที่พี่ศิเคยปรุงสดใหม่ให้ทาน ไม่มีผลไม้หลังมื้อเย็น ไม่มีคนให้นอนกอดยามกดดูซีรีย์ มีเพียงเขา ห้องว่างเปล่า และกระป๋องเบียร์ที่เย็นเฉียบ



เพชรหยิบหนังรางวัลที่ยังเป็นแผ่น DVD หย่อนลงเครื่อง



มันเป็นบรรยากาศของเดนมาร์กในช่วงเกือบร้อยปีก่อน หนาวเย็น และเงียบงัน แต่ในดินแดนที่เหมือนแช่อยู่ในตู้น้ำแข็งนั้นกลับมาความรักที่งดงามผลิบาน



ตัวเอกสองคนเดิมทีเป็นคู่รักหญิงชาย พวกเขาเป็นศิลปินทั้งคู่ วาดภาพและเสนอขายไปตามวัฏจักรของยุคนั้น



ภาพของฝ่ายหญิงดูเหมือนจะขายไม่ได้สักทีจนเธอเกิดความคิด...อยากวาดภาพเหมือนของ 'ลิลี่' หญิงสาวแสนสวยที่เกิดจากสามีของเธอ แต่งกายเป็นสตรีนั่นเอง



ลิลี่จากที่เคยมีชีวิตอยู่ในรูปภาพ กลับกลายเป็นสัมผัสโลกแห่งความจริงมากขึ้น พวกเธอไปงานสังคมด้วยกัน จนกระทั่งลิลี่มีชายหนุ่มเข้ามาเกี้ยวพาราสี



ลิลี่ไม่ต่างจากพี่ศิ...ยิ่งในยุคนั้นที่สังคมยังกังขากับสภาพร่างกายที่ไม่ตรงกับเพศกำเนิด



ลิลี่หลงรักความเป็นผู้หญิง และมั่นใจแล้วว่าใจเธอ...ไม่เป็นผู้ชายอีกต่อไป



เกอด้า...คือผู้เป็นภรรยา เธอมีความรักที่ยิ่งใหญ่จนเพชรน้ำตาซึม เกอด้าคือคนที่พาลิลี่ไปแปลงเพศ ที่ในยุคก่อนต้องผ่าตัดถึงสี่ครั้งด้วยกันทุกวินาทีคือความเจ็บปวด ไม่แน่นอน แต่เกอด้าก็ไม่เคยลดความรักภายในตัวสามีของเธอลงเลย และอยู่เคียงข้างจนตราบวินาทีสุดท้ายของเธอหลังจากผ่าตัดแปลงเพศสำเร็จได้ไม่นาน ลิลี่นอนหลับไปอย่างงดงาม ภายใต้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ และได้รับการยอมรับเป็นผู้หญิงข้ามเพศที่ผ่าตัดสำเร็จเป็นคนแรกของโลก



I love you, because you are the only person who made sense of me. And made me, possible.

ลิลี่บอกเกอด้า



'ฉันรักเธอ เพราะว่า...เธอเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าถึงจิตใจของฉัน และทำให้ฉันเป็นจริงขึ้นมาได้'



...



เพชรร้องไห้เหมือนหมาหลังดูหนังเรื่องนี้จบ เขากดปิดทีวี แล้วซดเบียร์ที่รสชาติแย่เพราะหายเย็นแล้วเข้าไป ถ้าลิลี่คือพี่ศิ...เขาควรจะเป็นเกอด้า ที่อยู่เคียงข้างและยอมรับในตัวตนทุกอย่างของคนรัก



หนังเรื่อง The Danish Girl เพชรหยิบแผ่นเก็บลงกล่อง เหมือนจะได้ยินเสียงลิลี่พูดกับเกอด้าอีกครั้ง



...



หรือตอนนี้ที่เขายังไม่กล้า...เพราะเขารักพี่ศิไม่มากพอ

ลองจินตนาการว่า ในอนาคต...ถ้าพี่ศิต้องหายไปจากชีวิตจริง ๆ

ชีวิตมันจะความสุขได้จริงหรอวะ









เบียร์แสนห่วยยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น เพชรมองนาฬิกา มันใกล้ถึงเวลาที่ต้องส่งงานแล้ว เขาเปิดคอมพิวเตอร์...ตลกดี ครั้งหนึ่งเคยดีใจที่ลูกรักพัง จนได้วิ่งแจ้นไปหาคนที่พร้อมอ้าแขนรับเขาอยู่เสมอ



พอเปิดไดรฟ์เก็บไฟล์รูปถ่ายก็มีแต่ Folder Baby เรียงไปสิ 1-10 กดเข้าไปดูก็เพลินไปหมด ศศิเวอร์ชั่นต่างๆ ยังคงมีเรื่องราว มีชีวิตอยู่ใน Memory คอมพิวเตอร์



พี่ศิ เหมือนยังยิ้ม แล้วเรียกชื่อเขาเบาๆ



แสนซน และน่ารัก



อบอุ่น และเข้าใจ



เคียงข้าง และผูกพัน



เพชรเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว



กระแสความอบอุ่นไหลวนเข้ามาในหัวใจ จนเขาคิดได้ว่าเพื่อพี่ศิ เขาอยากเก่งขึ้นให้มากกว่านี้ให้พี่ศิภูมิใจ



อยากเป็นคนที่มีคุณค่า...ในสายตาเธอ



โทรศัพท์สั่นขึ้นกลางห้องที่เงียบงัน เพชรหลุดออกจากภวังค์พึ่งรู้ว่าหางตาเขาเปียกชื้น มองชื่อที่ขึ้นอยู่บนจอก็เป็นนายธามไทเพื่อนรัก



'ว่า'



'จะเที่ยงคืนแล้วพ่อ ส่งรูปยัง'



'กำลังแต่งอยู่'



'อีกครึ่งชั่วโมงพ่อ มันมีกรอกประวัติต่างๆ อีก มึงใช้เวลาประมาณนึง รีบทำเข้า'



'วางยังอะ จะได้เอาเวลาไปทำงาน'



'หน้าหมา! '



แล้วไทม์ก็วางไปเลย เพชรเลื่อนเม้าส์ไปดู Folder ภาพที่เขาถ่ายมาเมื่อวันก่อนเพื่อจะส่งประกวด เห็นความหายนะอยู่รำไร ไม่โฟกัส ไม่มีเรื่องราว อารมณ์ของภาพดูเลื่อนลอยเหมือนใจเขาไม่มีผิด



หรือความเชื่อที่ผ่านมามันผิด



หรือ...เขาควรให้โอกาสชีวิตตัวเองด้วย...ความรัก









วันรุ่งขึ้นเพชรไปมหาวิทยาลัยตามปกติ เรียนเสร็จเพื่อนๆ จะไปเดินดูนิทรรศการภาพถ่ายที่หอศิลป์กันต่อ แต่เพชรขอบาย



"ไปไหนมึง" ไทม์ถาม



"เสือกจัง" เพชรตอบ



"เป็นห่วงมั้ย"



"ขนลุก" เพชรทำท่าแขยง แล้วหันหลังแยกออกไป



"พิลึกเข้าทุกวัน" ไทม์หันไปพูดกับดนัย อีกฝ่ายหัวเราะเล็กน้อย พอจะเข้าใจอารมณ์เพชรอยู่ คงอยู่ในช่วงสับสน เพราะมันไม่เบิกบานเลย หลังจากพี่ศิหายออกไปจากชีิวิต



"เป็นกะเทยแล้วไงว่า น่ารักจะตาย" ไทม์ว่า พลางหันไปมอง 'แก๊งแองเจิ้ล' ของคณะ ที่นั่งตบแป้งกันอยู่ใต้ตึก



"ไฮหนุ่มๆ พี่เพชรผัวเจนนี่หายไปไหนเนี่ย" เสียงแจ๋นแหล๋นดังมาจากหนึ่งในนั้น



"มีแต่ผัวพี่ไทม์ค่ะ ตอนนี้" ไทม์คันปากตะโกนสวนกลับไป แม่สาวน้อยหน้าจิ้มลิ้ม แลบลิ้นใส่ทันที แล้วก็สะบัดหน้าจนหางม้าปลิวไปแต่งหน้าต่อ



"เนี่ย หยอกกันสนุกจะตาย" ไทม์ว่า ดนัยก็พยักหน้าเห็นด้วย เจนนี่คือเพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนอยู่ภาค PR ถึงแม้วาจาจะแทะโลม แต่นิสัยจริงๆ คือน่ารัก สนุกสนาน ไม่ได้น่าเกลียดอะไร



พอพ้นจากตรงนั้นมาได้ กลุ่มนักศึกษาก็เดินต่อไปยังหอศิลป์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกล



ส่วนนายพชร...เดินดุ่มๆ ไปยังร้านกาแฟร้านประจำข้างมหาวิทยาลัยที่ศศิชอบมานั่งทำงาน เขาเคยเดินไปด้วยหัวใจเต้นรัว ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่คนสวย แต่มาวันนี้เขากลับมีความกังวล



ถ้าพี่ศิ...มีความสุขดีแล้วเขาคงต้องปล่อยมือ



พี่คนสวยยังนั่งโต๊ะเดิม แต่งตัวสวยเหมือนเดิม ท่วงท่าที่มองคอมพิวเตอร์ พิมพ์อะไรต๊อกแต๊ก หยิบกาแฟขึ้นมาจิบคือน่ามองไม่เปลี่ยน แล้วก็มีคนเดินเข้ามาหา ผู้ชายคนนั้น 'คุณอัศวิน' ดูดีและเหมาะสม ขนาดโต๊ะข้างๆ ยังพูดให้ได้ยินเลยว่า



ผู้หญิงสวยแบบนี้ ควรมีผู้ชายฟีลแดดดี้ขามาดูแลถูกต้องแล้ว



'โต๊ะไหนวะ นึกอยากบวกขึ้นมากระทันหัน'



รูปตาของเพชรเปลี่ยนไปทันที จากมองด้วยความอ่อนโยน ก็เปลี่ยนเป็นหงุดหงิดใจ แต่ยังจำเป็นต้องมอง เพื่อวิเคราะห์ว่าพี่เขามีความสุขดีแล้วหรือไม่



คุณคนนั้นเขาช่วยพี่ศิเก็บของ หยิบจับถือกระเป๋าให้เหมือน 'เพชร' ในวันวานไม่มีผิด



พี่ศิยิ้มหวาน แล้วก็เดินเคียงกันออกไป เพชรลุกตามทันที แต่หางตาเหลือบไปเห็นว่าลิปสติกแท่งหนึ่งตกอยู่ที่โซฟา เขาเก็บ นึกดีใจที่พี่ยังพกมันไว้



วิ่งสับตีนแตกเพื่อเอาไปคืน



"พี่ศิครับ! "



คนสวยหันมา แล้วก็ขมวดคิ้ว สายตาเย็นชาจนเพชรสะท้านในฝจ



"เอ่อ...ลิปสติก พี่ทำตกไว้ที่ร้านกาแฟครับ"



"ไม่ได้ใช้แล้ว ทิ้งไปเถอะค่ะ"



"แต่พี่ชอบสีนี้ผมจำได้"



"ของบางอย่างเคยชอบ เคยรัก...แต่ไม่ได้หมายความว่าเลิกชอบไม่ได้ค่ะ"



คนสวยตรงหน้าฉีกยิ้มกว้างราวนางพญา แล้วก็หันไปยิ้มหวานน่ารักให้คนข้างกาย



"ศิอยากได้ลิปใหม่จัง สีเก่ามันไม่สวยแล้ว"



"ครับ กี่แท่งว่ามาเลย"



"คุณอัศใจดีที่สุด



พูดจบก็สอดมือเข้าไปควงแขนคุณอัศวินก้าวฉับๆ ออกไปเลย



เพชรมองเครื่องสำอางค์ชิ้นจ้อยในมือ ไม่ใช้ชิ้นโปรดอีกแล้วสินะ



สายน้ำไม่ไหลกลับฉันใด ความรักที่หลุดลอย...คงไม่หวลกลับมาอีกฉันนั้น



เพชรยืนอึ้งเป็นคนใบ้อยู่กับที่ จนรถยนต์คันหนึ่งขับวนลงมาจากลานจอด ต้องบีบแตรไล่









'ไทม์...แดกเหล้ากันเถอะคืนนี้'

'อารมณ์ไหนของมึงวะพ่อ'

'อยากแสดงความยินดี'

'เรื่อง'

'รักที่สดใส'

'มึงมีแฟนใหม่แล้วอ่อ'

'ไม่'

'ไม่มี'

'ไม่เสือก'

'ด่าได้ แปลว่ายังเก่งอยู่ กินที่ไหนอะ'

'มีบาร์เงียบ ๆ มั้ย ขี้เกียจเต้น ขี้เกียจชนแก้ว'

'รู้สึกหมั่นไส้ประมาณนึง แต่มีร้านแบบ Hidden เอาไว้ให้พวกประธานบริษัทพาอิหนูหลบเมียไปนั่งดริ้งค์'

'แล้วมึงก็อุตส่าห์ไปรู้จักเนาะ'

'เพื่อนกูเป็นบาร์เทนเดอร์อยู่ที่นั่นโว้ย แล้วร้านมันก็เปิดให้คนปกติไปกินนี่แหละ แค่หายากแล้วมิดชิด'

'เออ ไปแท็กซี่นะงั้น น่าจะเมา เดี๋ยวเดินไปหามึงที่หอ แล้วไปพร้อมกัน'

'จะออกจากคอนโดแล้วบอก กูจะได้อาบน้ำ'

'ดีล'







สี่ทุ่ม สองหนุ่มก็มาหยุดยืนหน้าประตูไม้บานใหญ่ที่คิดว่าอาจจะต้องใช้แรงผู้ชายสองคนถึงจะผลักได้ หน้าร้านมีเพียงป้ายตั้งพื้นเล็ก ๆ กับรูตาแมวเป็นสัญลักษณ์ว่าถึงรังกระต่ายแล้ว



"ชัวร์นะมึง" เพชรหันไปถามไทม์



"เออ เพื่อนส่งรูปมาให้ดูแล้ว พิกัดถูกต้องตามสำเนา"



ไทม์ไม่รอให้เพชรถามต่อ ผลักเข้าไปก็ได้ยินเสียงดนตรี Waltz เบา ๆ ลอดออกมา มันช่างให้ความรู้สึกถึงความรักอันแสนสดใของคนหนุ่มสาว ขัดกับอารมณ์อกกลัดหนองของเพชรในตอนนี้นัก



เคาน์เตอร์บาร์ขนาดใหญ่กินพื้นที่เกือบทั้งร้าน ด้านหลังเต็มไปด้วยขวดเหล้าจากทั่วทุกมุมโลก มีนักดื่มต่างชาตินั่งอยู่ก่อนหนึ่งคน เพชรกับไทม์นั่งถัดมาจากเขา บาร์เทนเดอร์เพื่อนไทม์เดินมาทักทันที



"ชอบดื่มแบบไหนดีครับ"



ที่นี่ไม่มีเมนูแค่บอกรสชาติที่ชอบ หรือคาแรคเตอร์ของค็อกเทลเช่น รสเปรี้ยว ผลไม้ สดชื่น แล้วบาร์เทนเดอร์ก็จะออกแบบมาให้คุณเอง



"สั่งไม่เป็น สั่งให้หน่อย" เพชรหันไปบอกไทม์



"ค็อกเทลคนอกหักที่นึงครับ" และนี่คือความกวนตีน



"งั้นเอาเบา ๆ อ่อน ๆ กินได้นาน ๆ แล้วกันนะครับ เพราะตอนนี้ใจน่าจะขมจนรับความเข้มของเหล้าไม่ไหวแล้ว" พอกัน...กับบาร์เทนเดอร์ที่หัวเราะคิกคัก แล้วเดินไปเลือกส่วนผสมลงกระบอกเชค



เพชรหันมาแยกเขี้ยวใส่ไทม์ ใครบอกมันว่าเขาอกหักวะ แค่เผลอเปิดไลน์มาดูบ่อย ๆ เท่านั้นเอง



ไม่นานเครื่องดื่มก็ยกมาเสิร์ฟ มันสีชมพูสวยจนไม่อยากเชื่อว่าจะมีส่วนผสมของแอลกอฮอล์



"ตัวนี้เป็นเหล้ารัม ผสมกับน้ำแตงโมแล้วก็ผิวเลม่อนครับ สดชื่น เบิกบาน ไม่จมปรักกับความทุกข์แน่นอน"



ไทม์ยักคิ้วให้เพื่อนทันที เพชรพยักหน้าขอบคุณ ยกขึ้นดมแล้วจิบ ก็ได้รสชาติหวานเย็น ๆ กับกลิ่นสดชื่นขึ้นจมูก เลยเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว นึกอยากพาศศิมาลองชิม

เดี๋ยวเพชร...แกบอกเลิกพี่เขาไปแล้ว ไม่สิพี่เขามีคนใหม่ไปแล้วต่างหาก



บอกเลิกเขา แล้วทำไมเราเหมือนคนอกหักวะ



"กูเจ็บหวะไทม์"



"โดนกูเหยียบตีนหรอ"



"เออ!! " เพชรกระแทกเสียง แล้วหันไปอีกทาง



บาร์เทนเดอร์คนดีคนเดิม หยิบเจงก้าร์ไม้มาวางตรงหน้าคนทั้งสองเพื่อให้เล่นแก้เบื่อ คืนนี้ลูกค้าน้อยเลยมาร่วมผสมโรงด้วย



เพชรไม่ค่อยมีสมาธิ เล่นทีไรก็พาลทำไม้ที่เรียงต่อกันสูงถล่มลงมาทุกที



แต่พอห้าทุ่มก็มีกลุ่มลูกค้าที่ดูโตหน่อยเดินเข้ามาอีกสามคน บาร์เทนเดอร์เพื่อนไทม์เลยขอตัวไปดูแล



เพชรขมวดคิ้วทันที...'คุณอัศ' เสียงหวานของพี่ศิแว่วมาในหูไวเชียว นึกอยากชวนไทม์กลับเพราะไม่อยากเห็นอะไรขวางหูขวางตาแต่ทว่า เพื่อนพึ่งได้เครื่องดื่มแก้วใหม่ เลยจำใจต้องนั่งต่อ



"ตามอารมณ์มึงไม่ค่อยทันแล้วไอ้น้องเพชร"



"กิ๊กใหม่พี่ศิเขา" เพชรพยักเพยิดไปทางนั้น



"คนไหนวะ"



"ดูดีสุด แต่ไม่เท่ากูอะ"



ไทม์มองตาม "ดูภูมิฐาน น่าเชื่อถือ พึ่งพาได้ เทียบเพื่อนกูไม่ได้สักนิด ต้องยินดีกับพี่ศิด้วยที่จะได้คนดี ๆ ไปดูแล"



"เชี่ยไทม์ ต่อยมั้ย"



ทั้งคู่ตั้งท่าจะวางมวย แต่ผู้ใหญ่ใส่เชิ้ตทำงานกลุ่มนั้นกลับเริ่มต้นบทสนทนาเสียก่อน



"มึงไม่ชวนเด็กใหม่มึงมานั่งด้วยวะอัศ ได้ข่าวว่าสวยมากไม่ใช่หรอ"



"เออ แต่เป็นกะเทย"



"ชอบเลยดิ"



"ใช่ ไม่ต้องกลัวท้อง หึหึ"



"อย่าลืมแบ่งคลิปมาดู"



แม้พวกเขาจะคุยกันเสียงเบามาก แต่เพราะอยากเสือกเป็นทุนเดิม เพชรเลยหูดีมากเช่นกัน



"อยากเอาแม่งใจจะขาดแล้ว แต่แบบยังเล่นตัว วันนี้ก็อ้อนให้กูซื้อลิปสติกให้ ใจกูนี่อยากจะเอาลิปแท่งใหญ่ สีขาวๆ ทาให้ใจจะขาด"



เสียงหัวเราะดังลั่นขึ้นมาระลอกหนึ่ง



"ถ้าเมียมึงรู้ต้องอกแตกตายไปเอากะเทย"



"ก็ต้องไม่ให้เมียรู้ไหม กูหนะสามีดีเด่น"



"สงสารน้องเค้า"



เสียงของคนกลุ่มนั้นเบาลงเมื่อเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เพชรรู้สึกร้อนไปทั้งหัว อยากลุกขึ้นไปกระทืบให้มันจบ ๆ ทำให้ถึงมีความคิดน่าขยะแขยงได้ขนาดนั้น แล้วทำไมต้องเป็นพี่ศิที่แสนดีด้วยที่ต้องมาตกเป็นเหยื่อยของคนน่ารังเกียจ



เพชรกวักมือเรียกเพื่อนของไทม์มาใกล้ ๆ เพื่อถามว่ารู้จักคนกลุ่มนี้มั้ย ตอนแรกอีกฝ่ายจะไม่บอกเพราะเป็นความลับของลูกค้า แต่เพชรบอกว่าคนที่พวกนั้นจะถ่ายคลิปลามกคนที่เขารู้จัก ไทม์เองก็สนิทกับศิจึงหัวร้อนไม่ต่าง



บาร์เทนเดอร์ยอมบอกข้อมูลเท่าที่ตัวเองรู้ เพราะมาบ่อยแล้วได้ยินพูดคุยกันอยู่บ้าง เป็นถึงผู้บริหารใหญ่โต แต่พฤติกรรมเสื่อมทรามเกินจะรับไหว เพชรคิดว่าเขาต้องรีบไปเตือนให้พี่ศิรู้ตัว



ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แต่...เป็นห่วง น่าจะยังได้อยู่นะ









รุ่งเช้าลงทุนโดดวิชาอาจารย์ป้าเพื่อไปดักรอพี่เขาที่คอนโด ศศิลงมาเตรียมเดินไปรถไฟฟ้าเห็นเข้าก็ตกใจ ทำท่าจะหลบแต่เพชรเคลื่อนตัวมาขวางไว้



"พี่ศิ เลิกยุ่งกับไอ้เหี้ยอัศวินนั่นเหอะ"



คนพี่ได้ยินชื่อแล้วก็คิ้วขมวด ทำไมจู่ ๆ ถึงก้าวร้าวได้ขนาดนี้



"มันมายุ่งกับพี่เพราะ...เอ่อ เพราะจะถ่ายคลิปโป๊นะ"



ศศิตกใจแต่ก็เชิดหน้าขึ้น หันขวับมามองคนที่ตัวเองเคยมอบหัวใจให้



"ทำไมฉันต้องเชื่อคุณด้วย"



คราวนี้เพชรช็อค ทั้งสายตา ทั้งสรรพนามที่เปลี่ยนไป และเหตุผลที่พี่พูดทำให้เพชรอ้าปากค้าง



"เอ่อ...เราเคยเป็นแฟนกันไงพี่ศิ เพชรยังเป็นห่วง เลยมาเตือน"



ศศิเดินผ่านเพชรไปโดยไม่ฟัง



"พี่ศิ ฟังเพชรก่อน"



เพชรพึ่งเห็นว่าพี่เดินไปทางรถ Benz คันเดิม เขาจำทะเบียนได้ ก็รีบวิ่งเข้าไปรั้งข้อมือไว้



"คุณอัศของพี่เขาแต่งงานแล้ว อยากไปเป็นเมียน้อยเขาหรือไง!! "



ศศิปรี๊ดแตก "จะเป็นอะไรก็ช่าง ไม่ต้องมายุ่ง! " พูดจบก็สลัดเพชรออกแล้วขึ้นรถปิดประตูใส่ บอกให้เจ้าของยานพาหนะรีบขับออกไป



"โธ่เว้ย!! " เพชรสบถอย่างหัวเสีย ทำไมไม่ฟังอะไรเลยวะ โทรไปก็ได้ยินแต่เสียง 'หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดให้บริการในขณะนี้'

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 11/12aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 14-08-2019 08:26:06

กว่าจะตั้งสติได้ก็มาถึงมหาวิทยาลัยตอนเที่ยงแล้ว เพชรไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ ในภาพที่โรงอาหาร ส่วนบ่ายก็มีนัดติววิชาที่มีสอบย่อยเก็บคะแนนกันที่ห้องสมุด



ไอติมทำหน้าที่หัวหน้าทีมติว แจกชีทให้เสร็จสรรพ เธอพูดไปเรื่อย ๆ แต่เหมือนจะมีหนึ่งชีวิตที่ยังฟุ้งซ่านไม่เลิก



"มึงกูรู้สึกไม่โอเค!! "



ฟวั่บ!! ไอติมปาชีทในมือไปอย่างไวเพชรโยกหลบทัน



"เขาเป็นของกูนะโว้ย!! "



คราวนี้ทั้งไฮไลท์ ปากกา ยางลบ ดินสอ ลิขวิด สามัคคีกันพุ่งเข้าหัวเพชรจนแทบจะเอามือตั้งการ์ดรับไม่ทัน



"มึงจะมาหวงก้างไม่ได้" ไทม์ว่่า



"ถ้ามึงยังรับเรื่องที่พี่เขาไม่ใช่ผู้หญิงไม่ได้ มึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับพี่เค้าอีก" ดนัยซ้ำ



"กูเป็นห่วง กูไม่อยากให้พี่ศิเสียใจ เค้าเป็นคนดีไม่ควรมาเจออะไรแย่ ๆ ป่าววะ" เพชรแย้งเสียงอ่อน



ไอติมตบโต๊ะดังปัง "แต่คนที่ทำให้พี่เค้าเสียใจมากที่สุดคือมึง อิเพชร!! "



กริบ...



"นี่พวกมึงเพื่อนกูจริงปะวะ"



"กูไม่เข้าข้างคนใจร้าย" กิ๊บช่วยสมทบ "ถ้ารู้ว่าเค้าดี มึงทิ้งพี่เค้าเพื่อ! "



เพชรเม้มปาก ไหล่ห่ออย่างหมดมาด แล้วจู่ ๆ ก็ลุกขึ้นจนเพื่อน ๆ ตกใจ กิ๊บโดดหลบหลังดนัยทันทีเพราะกลัวโดนเพชรต่อย



"กูไปวิศวะแป๊บ"



อ้าปากพร้อมกันทั้งเอกเลย แล้วก็ไม่ทันได้ห้ามอะไร เพชรก็วิ่งใส่ตีนหมาโกยหนีบรรณารักษ์ไปแล้ว









โรงอาหารวิศวะ เด็กหนุ่มใส่เสื้อช็อปหน้าตาโดดเด่นจากกลุ่มคนรอบข้าง นั่งอ่านหนังสือรอเพื่อนจากนิเทศศาสต์ พอได้ยินเสียงฝีเท้ามาใกล้ ก็เงยหน้าขึ้นทักทาย



"ว่าไงเพชร"



"มีเรื่องปรึกษาหวะ"



"ว่ามาดิ"



"มึง เป็นเกย์ เป็นยากมั้ยวะ"



คนฟังถึงกับขมวดคิ้ว เขาเป็นเกย์ ชอบเพื่อนคณะเพชรด้วย แต่ไม่คิดว่าวันนึงต้องมาให้คำปรึกษาเพื่อน



"คือ..กู.."



อีกฝ่ายเห็นหน้าวุ่นวายของเพื่อนแล้วก็ยิ้มบาง



"มันไม่ต้องนิยามหรอกว่าเพชรเป็นหรือเปล่า มันแค่ความรู้สึกรักที่เกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน"



"คือกูไม่ได้รังเกียจมึง หรือเพื่อนคนอื่น ๆ ที่เป็นนะเว้ย แต่กูรับไม่ได้ถ้าตัวเองเป็น"

คนฟังพยักหน้า



"แรก ๆ มันก็ยากหน่อยถ้าต้องยอมรับว่าเราไม่ได้เดินตามสิ่งที่สังคมส่วนใหญ่อยากให้เป็น แต่...มันคือชีวิตของเพชร และคนที่เพชรรักนะ ควรจะแคร์ใครมากกว่ากัน สังคมหรือคนของเรา"



"อือ" คนมาปรึกษาพยักหน้าตาม "นานมั้ยวะ กว่าจะปรับตัวได้"



"ก็...ขึ้นอยู่กับเพชรว่าอยากให้อีกคนเขาสบายใจแค่ไหน ถ้าเพื่อคนที่เรารัก อะไร ๆ มันก็ไวได้หมดแหละ"



"มึง เขาเป็นสาวประเภทสองด้วยอะ ไม่ใช่เกย์"



อีกฝ่ายพยักหน้า แล้วยิ้มให้ "อย่านิยามเลยเพชร ความรักก็คือความรัก ถ้ามั่นใจว่ารักกันนะ ให้มองข้ามกรอบทั้งหมดที่คนอื่นตั้งขึ้นมาให้เราอึดอัดเถอะ"



"มันโอเคใช่มั้ยมึง"



คราวนี้อีกฝ่ายยกยิ้มมุมปาก แล้วพยักหน้า



"อยู่ที่เพชรแคร์อะไร แค่นั้นเอง"



"เฉียบ! " เพชรยกมือตัดอากาศ เพื่อนที่ให้คำปรึกษาก็ยังคงยิ้มให้เหมือนเดิม

เมื่อได้คำตอบที่ตัวเองต้องการแล้ว เพชรก็ตั้งมั่นว่าจะปกป้องคนที่ตัวเองรัก จากคนชั่วให้ได้ แต่ปัญหาหนักตอนนี้กลับเป็นพี่เขานั่นแหละ ที่ปิดใจตัวเองกับเพชรเสียแล้ว



ขอให้เจ้าแม่ลิลี่ จาก The Danish Girl ช่วยน้องเพชรด้วยนะครับ









TBC

ลุ้นไปกับลูกชายเราหน่อยนะคะ แกเป็นเด็กไม่ประสาค่ะ ยังเด็ก

ตอนที่แล้วคือเมามันส์มากแม่ ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นกันนะคะ หวังว่าจะเป็นอีกตอนที่สร้างความบันเทิงให้ทุกท่านได้น๊า

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-08-2019 09:41:18

ขอให้พี่ศิเย็นชาขึ้นไปอีกกกก  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 14-08-2019 10:10:03

กลัวพี่ศิจะคิดมากอีกอ่ะ โอยยยยยยย TT

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 14-08-2019 11:14:06

เนี่ยยยยๆๆๆๆ นังเพชรได้บทพระเอกกลับมา เพราะนายอัศวินคนโฉด  :katai4:
แต่ยังไงก็แล้วแต่ ‘ไม่อยากมีแฟนเป็นกระเทย’ ยังติดอยู่ในใจ ขอให้พี่ศิโกธรนานๆๆๆๆๆ
ทำความดีลบล้างก็ไม่หายง่ายๆ นังเพชรจะได้รู้สำนึกของการพูดจาทำร้ายจิตใจ :fire: #ทีมพี่ศิ ค่าาาา

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-08-2019 12:58:57

ชีวิตพี่ศิโคตรรันทดอ่ะ มาเจออีผู้ชายสันดานเลวไปอีก :a5: เพชรช่วยพี่ศิให้ได้นะแต่ขอให้พี่ศิยังไม่ใจอ่อนกับเพชรง่ายๆ เพราะคำว่าของเพชรมันไม่ใช่จะลืมกันง่ายๆ ให้เพชรพยายามมากๆหน่อยถ้าเป็นแฟนกันจริงๆมันต้องมีปัญหาอีกเยอะต้องมีความหนักแน่นอีกเยอะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 14-08-2019 21:22:38

ว้อย..ยยยยยย ตาอัศวินก้อเลวไปอี๊ก พี่ศิสวยเริ่ดๆคนเดียวไปเลยดีกว่า   :z6:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: Funnycoco ที่ 15-08-2019 02:51:10

อิอัศวินเลว มีเมียแล้ว ยังจะถ่ายคลิปอีก ชั้ว!! 
น้องเพชรได้ซีนพระเอกไปเลยจ๊ะตอนนี่ :katai1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 16-08-2019 15:55:10

Chapter 13



เพชรโดนบล็อกทุกช่องทางการติดต่อของพี่ศิ ไทม์และดนัยยังดูอินสตาแกรมพี่เขาได้แต่เพชรดูไม่ได้



"ใจร้ายชะมัด" เด็กหนุ่มบ่นกระปอดกระแปด นั่งน้อยใจอยู่กลางโรงอาหาร



"ควรจะปลอบมึงอย่างไรดี ก็มึงบอกเลิกเค้าเองมั้ยเพชร"



"ก็กูสับสน"



"ตอนแม่รับไม่ได้ที่มึงจะเรียนถ่ายรูปมึงรู้สึกยังไง"



"แย่มาก"



"แล้วที่มึงรับไม่ได้ที่พี่เขามีงู มึงว่าพี่เค้ารู้สึกดีมากมั้ง"



"กูก็จะง้อเขาอยู่นี่ไง"



ไทม์ส่ายหัว ดนัยถอนหายใจแรง แต่ก็ยังเมตตาเปิดหน้าไอจีของศศิไว้ให้เพื่อนดู



"อัพสตอรี่ว่ากำลัง Packing for vacation หวะ" ดนัยบอก



"ไปกับไอ้แก่เจ้าชู้นั่นอะนะ เชื่อเขาเลย"



"มึงนี่ปากจัดเหมือนกันเนอะ" ไทม์ว่าพลางคว้ามือถือดนัยมากดดู "หือ...ชุดว่ายน้ำโคตรน่ารัก"



"ลามปามนะมึงอะ" เพชรดันหน้าเพื่อนให้หันออกจากโทรศัพท์ "กูต้องไปปกป้องพี่เขา"



"ไปยังไงไหนบอกกูสิน้องเพชร ขับตามแบบนี้หรอ"



"เออ"



"เชี่ยคือกูพูดเล่นมั้ย"



"แต่กูเอาจริง เดี๋ยวเช่ารถไปดักซุ่มหน้าคอนโดพี่ศิ เค้าจะได้ไม่รู้ว่าเป็นใคร"



"โจรมากมึงอะ ถ้าตำรวจจับ มึงนั่นแหละเข้าคุก ส่วนคุณอัศวินก็คือรอด"



"ปากพวกมึงมงคลนัก" เพชรหันไปด่า แล้วก็โบกมือเรียกไอติมกับกิ๊บเข้ามาร่วมแผนการณ์ด้วย เพราะถ้าไปกันแค่ชายล้วนคงดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่กับพี่ศิ



"เอารถกูไปอีกคันก็ได้ ให้ดนัยหรือไทม์ขับให้แล้วกัน ถือว่านั่งรถเล่นไปทะเล" ไอติมก็ใจง่ายเนอะ กิ๊บก็เออออตามไปด้วย



"มึงรู้หรือว่าพี่เค้าไปวันไหน อย่างไร เมื่อไหร่" กิ๊บถามขึ้นมา



"กิ๊บกูยกหน้าที่เสือก เอ้ยสืบให้มึงเลยค่ะ" เพชรบอก



"กราบกู แล้วเรียกกูว่าท่านกิ๊บ" เพื่อนสาวทำหน้าหงิกทันที



"กราบสามทีเลยค่ะ ท่านกิ๊บ" เพชรยกมือประนมไว้เหนือหัวแล้วโค้งต่ำ กิ๊บหัวเราะหึหึ แล้วล้วงมือถือตัวเองขึ้นมา เม้น Story ของศศิทันที



'ชุดสวยจัง พี่ศิซื้อที่ไหนคะ'



"เนียนมากแก" ไทม์ยื่นหัวมาดูข้อความ



'ZOZ สยามค่ะ เดี๋ยวพี่ศิส่ง ig ให้ดูน๊า'



"พี่ศิคนดีคนเดิมของกู น่ารักเป็นถาวร" กิ๊บชื่นชมแล้วก้มหน้าลงพิมพ์ต่อ



'พี่ศิจะไปเที่ยวไหนคะ อิจฉาจัง ช่วงนี้สอบย่อยเยอะมากเลย'



'พี่ศิจะไปหัวหินค่ะ เด็ก ๆ สู้ ๆ น๊า ขอให้ได้เต็มทุกวิชาเลย'



'เย่ ๆ กำลังใจมาเต็ม พี่ศิก็เที่ยวให้สนุกนะคะ ไปเสาร์อาทิตย์นี้หรอ'



'ไปวันเสาร์กลับวันจันทร์ค่ะ'



'เที่ยวเผื่อกิ๊บด้วยน๊า เดี๋ยวตามไลค์รูปรัว ๆ '



'ได้เบยยย'



จบการสนทนา กิ๊บยื่นโทรศัพท์ให้เพชรดู



"ถามดิ๊...พี่ศิไปกี่โมงไปกับใครอะ"



"อันนั้นก็พิรุธเกินค่ะเพื่อน" กิ๊บแยกเขี้ยว "แต่เดี๋ยวก็ลองเนียน ๆ ถามไปอีก มึงก็ไปเช่ารถรอไว้เถอะ อย่าลืมจองโรงแรมด้วย ไปพักรีสอร์ทพี่เอสปีสี่มั้ย เค้าให้ส่วนลดน้องคณะนะ เออพักที่นั่นแหละ เราไปคุยให้เอง"



พูดจบสองสาวก็เดินตัวปลิวไปเลย เพราะคิดว่าจะได้เที่ยวก็อดจะร่าเริงไม่ได้ เพชรมองตามแล้วค่อยหันกลับมาสนใจข้าวในจานที่เขี่ยจนแหยะไปหมดอีกรอบ



"อาการหนัก"



เพชรพยักหน้าไม่เถียงดนัยสักแอะ



"กูรู้สึกโคตรแย่ที่เคยทำพี่ศิร้องไห้"



"เออ สำนึกช้าก็ยังดีกว่าสำนึกไม่ได้ พวกกูช่วยเต็มที่เว้ย ขอให้ได้พี่เขากลับคืนมา"



"ขอบใจพวกมึงมาก"







เพชรเลือกเช่ารถ Toyota Civic ที่คนใช้กันทั่วไปมาดักซุ่มหน้าคอนโดแต่เช้า เขาจำทะเบียนรถของคุณอัศวินได้ และได้แต่ภาวนาให้เป็นเบ๊นซ์คันเดิม ไม่งั้นคงตามไม่ถูก แล้วสิ่งศักสิทธิ์ก็เข้าข้างเพชร ประมาณ 9 โมง รถคันดังกล่าวก็ปรากฏขึ้น มันเลี้ยวเข้าตึกไป ไม่นานก็วนออกมา เพชรตบไฟเลี้ยวขวา ออกรถตามทันที ดนัยที่ขับรถของไอติมก็ตามมาติด ๆ รถสองคันมี Walkie Talkie ไว้ใช้สื่อสารกันอย่างกับเล่นเกมแรลลี่ออกหาอาร์ซี



ช่วงในกรุงเทพก็คือตามง่ายเพราะรถติด แต่พอหลุดช่วงพระรามสองมาได้ Benz ก็คือเครื่องแรงมาก Civic เหยียบเหนื่อย



"ก่อนเช่ามึงดูแรงม้าหน่อยมั้ย! " ไทม์นึกอยากโบกหัวเพื่อนนัก เหยียบมิดตีนก็แล้ว แต่แรงส่งมันไม่แรงเท่ารถยุโรปจริง ๆ



"หุบปาก แล้วรอช่วยกูจ่ายค่าใบสั่งเถอะ" เพชรว่า ก่อนจะใช้สายตาจดจ้องป้ายทะเบียนที่นำอยู่หลายช่วงคันรถ



"แล้วมึงรีบทำไมเพชร พี่เขาพักโรงแรมเดียวกับเราไง ที่ไอ้กิ๊บสืบมา"

"เออจริง ไอ้ชั่วนั่นคงกะรวบพี่ศิคืนนี้มากกว่า เจอดักตีหัวแน่"



"ถ้าผิดแผนนะมึง ได้ไปนอนคุกพร้อมกันแน่"



"กูได้กลิ่นความชั่ว กูว่ากูเดาไม่ผิดหรอก"



"แต่ตอนนี้กูได้กลิ่นหมาหัวเน่า คริคริ" ไทม์หัวเราะแรงจนไหล่สั่น เพชรถอนหายใจแรงใส่ แต่เอาเถอะยอมให้มันถากถางหน่อยก็ได้ แต่หลังกลับจากหัวหิน นายพชรจะกลับมาตัวหอมเหมือนเดิมแน่นอนเพราะให้พี่ศิอาบน้ำปะแป้งให้ทุกวัน แค่คิดก็มีความสุขแล้ว







แก๊งเด็กมหาลัย แวะทานอาหารเที่ยงจากร้านที่ไอติมเสิร์ซหาไว้ จากนั้นก็ไปกินกาแฟที่ร้านน่ารัก ๆ ติดทะเล โปรแกรมเที่ยวของสองสาวแน่นมากจนเพชรชักนึกสงสัยว่าสรุปโดนสองนางหลอกให้พาเที่ยวรึเปล่า



ไอติมกับกิ๊บยังไม่ทรยศเพชรมากนัก เพราะคอยเปิดอินสตาแกรมเช็คข่าวพี่ศิเป็นระยะ พี่คนสวยก็ไปนั่งร้านกาแฟเหมือนกัน พี่เขาอัพแก้วกาแฟอเมริกาโน่เดี่ยว ๆ แม้จะดูน่าดื่มแต่เพชรกลับสัมผัสได้ถึงแรงตัดพ้อ เขาไม่ควรปล่อยให้มันเป็นแก้วเดียวแบบนั้น หากเป็นก่อนหน้านี้พี่ศิมักจะต้องมีแก้วของเพชรเป็น Background เสมอ ไหนจะยังแผนที่วางไว้ว่าจะไปญี่ปุ่นด้วยกัน หรือแม้กระทั่งตระเวณกินกาแฟไปด้วยกันรอบโลก



"มึง เค้าไม่อัพแก้วของอีกคน ก็บุญหัวมึงมากแล้วนะ" ปล่อยให้ซึ้งได้ไม่นานหรอก มารก็ผจญทันที เสียงนี้มาจากดนัย เพชรหันไปแยกเขี้ยวใส่ แล้วปิดแอพส่งโทรศัพท์คืนเพื่อนสาวไป

'มื้อเย็นพี่ศิมีแพลนยังคะ แนะนำร้านบ้านปูม้าอาหารทะเลสดมาก' กิ๊บพิมพ์ไป ไทม์ชะโงกหัวดู



"อาจารย์วิชาเขียนบทต้องให้ A มึงอะกิ๊บ สร้างสถานการณ์เก่ง" พอเห็นสิ่งที่กิ๊บกำลังทำ ไทม์ก็ยกนิ้วให้



"เพชร มึงนะ ทำให้กูเป็นเด็กชอบโกหกเลย" เจ้าของคำชมหันมาแหวตัวต้นเรื่อง เพชรก็ยกมือประกบกันไหว้ปะหลก ๆ ไม่โต้เถียงสักคำ



'ตอนเย็นพี่ศิจะไปกินที่ Le petit Cruises ค่ะ เป็นห้องอาหารฝรั่งเศส เดี๋ยวพี่ศิมารีวิวน๊า'



'ไฮโซอ่า'



'เพื่อนพี่เค้าอยากกินอะ จริง ๆ พี่อยากกินปูนึ่งน้ำจิ้มแซ่บ ๆ มากกว่าอีก'



"พี่เขาต้องทำหน้าหงึอยู่แน่เลย ฮ้อย~ น่ารัก" กิ๊บทำหน้าฟิน แล้วค่อยยื่นโทรศัพท์ไปให้เพชรดู



"กูอยากไปตลาดสดซื้อพริกกับมะนาวมาปั่นน้ำจิ้มให้เค้าเลย" เพชรบึนปาก



"เป็นหนักแท้เพื่อนกู"



"หรือมึงจะออกเรือไปจับปูกับกูดีไทม์"



"ไม่ไปไหนกับมึงทั้งนั้นละอิเพชร จองโต๊ะที่อิเลออะไรนั่นมั้ยละ จะสะกดรอยตามมั้ย"



"ไทม์นาน ๆ ทีจะฉลาด ไม่เสียที่ที่คบกูเป็นเพื่อน" เพชรดีดนิ้ว



"บางทีก็เป็นวิบากกรรมของกูเนาะที่เป็นเพื่อนมึง" เจ้าของชื่อถอนหายใจแรง ไอติมไม่รอให้ทั้งคู่เถียงกันเสร็จ ก็กดหาเบอร์โทรของร้านแล้วจัดการจองโต๊ะทันที หลังจองเสร็จค่อยเสิร์วดูสภาพร้านแล้วก็ต้องกุมขมับ



"เพชร!!! เราจะตายกันหมด เราอาจต้องเอารถไปจำนำไว้ก่อนเพื่อมาจ่ายค่าข้าวเย็น" ไอติมโหยหวนแล้วยื่นหน้ารีวิวให้เพชรดู



เหงื่อตกข้างขมับเลยแม่! เพชรเปิดกระเป๋าเงินดูบัตรเสริมทันที "กูเลี้ยงเอง แต่มึงสั่งกันเบา ๆ นะ ถือว่าอยู่ในช่วงปฏิบัติงานห้ามกินจริงจัง"



ดนัยขำก๊าก "เออ ๆ ก่อนไปร้านนั้นแวะกินข้าวต้มกันไปให้อิ่มก่อน ไปถึงร้านก็นั่งจิบค็อกเทลหล่อ ๆ พอ"



"ส่วนกูกับกิ๊บนั่งจิบสวย ๆ " ไอติมว่า



"แล้วแต่พวกมึงเลย แล้วมีชุดหรูหราสมราคาอาหารมากันป่ะ"



"แน่นอน! พวกกูเตรียมพร้อม"



สองสาวมีเดรส ที่ดูกึ่งชิลล์กึ่งปาร์ตี้มาด้วย ในรถก็มีสารพัดรองเท้าให้เลือกใส่ถือว่ารอดไป ส่วนหนุ่ม ๆ ก็ค่อนข้างแฟชั่นจัด เลยมีชุดที่เลือกใส่ไปร้านหรูได้ติดมาด้วย



"ไม่เสียแรงที่เรียนการแสดงมาด้วยกัน" ไทม์ตบไหล่ทุกคนปับ ๆ



เพชรเองก็ยิ้มได้ เพราะแม้เพื่อน ๆ จะด่ากันโวยวายใส่กัน แต่พอถึงเวลาต้องการความช่วยเหลือพวกมันก็พร้อมเสมอ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 16-08-2019 15:55:51

ปฏิบัติการช่วยนางฟ้าเริ่มขึ้นในตอนเย็น ไปก่อนไปหลังไม่ว่า แต่อย่าไปพร้อมพี่ศิก็พอ เด็กมหา'ลัยห้าคนที่แต่งหน้า เซ็ตผมเป็นอย่างดีทำให้ดูโตกว่าวัย รวมตัวกันที่ลานจอดรถของร้านกรุกระจกสีชา ด้านหนึ่งของร้านหันหน้าเข้าสู่ทะเล และค่อนข้างสงบ กิ๊บกับไอติมเข้าไปก่อนเป็นทัพหน้าเพื่อดูลาดเลาว่าโต๊ะที่ได้อยู่ประจันหน้ากับเป้าหมายหรือเปล่า แล้วรอจนศศิกับคุณอัศมาถึง ค่อยให้พวกหนุ่ม ๆ ตามเข้าไป



โชคดีที่ได้โต๊ะที่ไม่ใกล้กันมาก ใช้เงาสะท้อนบนกระจกร้านสังเกตการณ์ได้ และเมื่อพี่ศิกับคุณอัศดูไม่สนใจโลกรอบตัวแล้ว ไอติมก็ส่งสัญญาณให้เพื่อน ๆ ที่เหลือตามเข้ามา



จังหวะที่เดินเข้ามาเพชรนี่นึกอยากจะกระโจนเข้าไปกระชากตัวร้ายออกแล้วไปนั่งแทนที่เพื่อจ้องตากับพี่เขาแทน มีอย่างที่ไหนใส่เกาะอกสีขาวเอวคร็อป ผูกโบว์น่ารักกลางอก กางเกงขายาว แล้วทั้งหมดเป็นผ้าลินิน ผมยาวม้วนหลวมๆ คลอเคลียไหล่



น่ารักที่สุดเลย...



ใช่เวลาชื่นชมมั้ยเพชร ดนัยถึงกับต้องรีบผลักให้เพื่อนเดินต่อเพราะกลัวมีพิรุธ



พวกเขานั่งดื่มนั่งคุยกันอย่างไม่เป็นธรรมชาติที่สุด เพราะต้องลอบแอบมองความเป็นไปของโต๊ะศศิไปด้วย



สวนเพชรก็กำมือจนเส้นเลือดขึ้นแล้วขึ้นอีก ผู้ชายคนนั้นขยันจับ จับมือ จับแก้ม จับมากกว่านี้ ดนัยก็จะยกถังน้ำแข็งมาราดหัวดับร้อนให้เพชรแล้ว



คุณอัศเปิดไวน์ขวดที่สองแล้ว ผู้ชายดูดื่มเก่งแล้วก็คะยั้นคะยอให้ศศิดื่มเรื่อย ๆ แม้พี่คนสวยของเด็ก ๆ จะยกมือปฏิเสธหลายรอบแล้วก็ตาม สุดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ต้องย้ายมานั่งข้างเดียวกัน แล้วประคองศศิที่คอพับคออ่อนไว้ หันไปเช็คบิล แล้วก็โอบเอวคนที่ดูไม่ได้สติออกไป



เพชรทิ้งบัตรไว้ให้สองสาวรูด ส่วนหนุ่ม ๆ กรูกันออกไปจากร้าน



"กูเป็นท้อกับรถแรงม้าต่ำของมึงจัง" ไทม์กุมขมับ คือแค่ออกตัวก็แพ้เขาไปสองช่วงรถแล้ว แต่โชคดีที่พวกเขารู้ว่าศศิพักโรงแรมเดียวกัน แถมยังรู้เลขห้องด้วย เพราะรุ่นพี่ที่คณะเป็นเจ้าของโรงแรม ไอติมกับกิ๊บไปเล่าพี่เขาไว้ก่อนแล้วว่าจะมีการถ่ายคลิปอนาจาร พี่เขาจึงยอมบอกเลขห้องของแขกมาให้ทั้งที่ความจริงคือมันผิดจรรยาบรรณในการรักษาความเป็นส่วนตัว



เพชร ไทม์ ดนัยสวมผ้าปิดปากอำพรางใบหน้า พร้อมด้วยพี่ยาม บุกเข้าไปทันที โดยหลังจากอัศวินพาศศิเข้าห้องแล้วพี่ยามก็เข้าไปเคาะห้องเพื่อดูลาดเลา อีกฝ่ายที่เปลือยท่อนบนเรียบร้อยดูหัวเสีย เพชรไม่ทนอีก กระโดดออกมาจากมุมอับสายตา ผลักห้องเข้าไปทันที



อัศวินตกใจที่โดนกระแทกไม่รู้ตัว นักธุรกิจหนุ่มทำหน้าขึงขังจะเอาเรื่อง



"สวัสดีครับ คุณอัศวิน สิทธิพร กรรมการผู้จัดการแผนกอิเล็กทรอนิกส์ บริษัท XXX" เพชรเปิดด้วยชื่อเต็ม ตำแหน่งเต็มของอีกฝ่าย เพื่อให้รู้ว่าพวกเขานั้นอยู่ในที่ลับ ส่วนอีกฝ่ายอยู่ในที่แจ้ง สืบทราบมาหมดแล้ว เจ้าของชื่อได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้าง เขาเป็นคนมีหน้ามีตา จะมาเสียชื่อง่ายๆ ไม่ได้



"ถ้าคุณไม่อยากให้ภรรยารู้เรื่องนี้ ขอให้เลิกยุ่งกับคุณศศิเดี๋ยวนี้!! " เพชรว่า แล้วพยักเพยิดให้ดูโทรศัพท์ของไทม์ ที่แค่กดก็จะต่อ Facetime ไปถึงคู่แต่งงานของอัศวินทันที



"พวกแกเป็นใคร!! "



"ไม่ต้องอยากรู้หรอก ถ้าไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โตก็เก็บของกลับกรุงเทพไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับศศิอีก!! " เพชรตะโกนกร้าว แถมยังย่างเท้าเข้าไปอย่างไม่กลัวเกรงใบหน้าโกรธจัดของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย



"ฉันจะฟ้อง ทั้งพวกแก ทั้งโรงแรม!!! "



"จะฟ้อง ก็ลองดูครับ กล้องวงจรปิดที่โรงแรมนี้จับไว้หมดแล้วว่าแกมอมเค้า แถมในห้องยังมีหลักฐานการตั้งกล้องไว้ถ่ายคลิปอนาจารด้วย" เพชรพูดไปก่อน กล้องถ่ายหนังนั่นยังไม่ทันได้ตรวจหรอกว่ามีจริงมั้ย



"แต่คงไม่ต้องถึงมือตำรวจหรอกมั้ง แค่กดโทรออกหาภรรยาคุณ เรื่องก็น่าจะใหญ่โตพอแล้ว" พวกเขาไปสืบมาแล้วเช่นกันว่าบ้านฝั่งภรรยาของอัศวินนั้นเป็นผู้มีอิทธิพลในต่างจังหวัด และเธอก็เป็นลูกสาวคนเล็กที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ขืนจับได้ว่าสามีมีชู้ ไม่น่าจะชีวิตอยู่รอด



"แล้วยังจะหน้าที่การงานของคุณอีก อยู่ในระดับผู้บริหารแล้วก็อย่าเอาช่ือเสียงมาเสี่ยงเลยดีกว่าครับ" เพชรกลับมาหว่านล้อมอย่างสุภาพอีกรอบ



อัศวินกำมือแน่น กัดกรามจนขึ้นสันนูน อ้อยจะเข้าปากช้างอยู่แล้วดันมีแมงหวี่แมงวันมาขัดได้



ชายหนุ่มฟึดฟัดเหมือนไม่ยอมความแต่ก็คือรีบยัดของทุกอย่างลงกระเป๋า แล้วเดินกระแทกไหล่ทุกคนออกไป



"โห ไม่ทันได้บู๊เลย" ไทม์กดหน้ารูปถ่ายตรงหน้าจอออก ทั้งหมดคือ Photoshop มาทั้งนั้น



"ขอบคุณบทพูดโหด ๆ จากคุณดนัยด้วยครับ" เพชรหันไปยักคิ้วให้เพื่อน

ดนัยเองก็ปรบมือให้เพชร "มึงก็ตีบทแตกฉิบหาย"



"ขอบคุณพี่ด้วยครับ" เพชรหันไปขอบคุณพี่ยามที่อำนวยความสะดวกให้ แกตะเบ๊ะ แล้วก็ขอตัวไปเช็คดูความเรียบร้อยต่อตามหน้าที่ ทิ้งให้ทั้งสามจัดการกันต่อ เพชรเดินเข้าไปหาศศิด้านใน ไทม์กับดนัยเฝ้าอยู่ด้านนอก เพราะไม่รู้ว่าสภาพจะเละเทะขนาดไหน



สิ่งที่ปรากฏสู่ครรลองสายตาของชายหนุ่มคือ ร่างไม่ได้สติ ผมเผ้ารุ่นร่ายแผ่เต็มที่นอน ศศิขดตัวคงเพราะหนาว เนื่องจากชุดที่ใส่นั้นปกปิดไม่ทั่วทั้งตัว เพชรหาผ้าขนหนูมาห่มให้ แล้วช้อนอุ้มออกมาในท่าอุ้มเจ้าสาว อีกคนตัวเบาหวิว จนเพชรต้องตั้งปณิธานว่าจะขุนพี่เขาให้อ้วนขึ้นในเร็ววัน



เมื่อพาพี่ศิไปยังห้องว่างที่เพชรจองไว้ ก็เรียกไอติมกับกิ๊บมาช่วยเฝ้าไว้ก่อน เพชรกลับไปเก็บของของคนพี่ที่ยังค้างอยู่ห้องนู่น จัดการลากกระเป๋าของพี่กลับมาที่ห้อง หาชุดนอนสบาย ๆ มาให้ไอติมกับกิ๊บช่วยเปลี่ยนท่อนบนให้ จากนั้นก็ไล่ทุกคนออกไป เพชรจัดการเปลี่ยนท่อนล่างให้พี่เอง แล้วก็เอากระเป๋าเครื่องสำอางค์มาวางลงบนโต๊ะหัวเตียง เทคลีนเซอร์ลงสำลี จัดการเช็ดคราบเครื่องสำอางค์บนใบหน้าสวยให้อย่างเบามือ



พี่ไม่รู้สึกตัวเลย เพชรมองอย่างสงสาร หวังว่าตื่นมาพรุ่งนี้จะไม่ทรมานจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เข้าสู่ร่างกายมากไปนะ



เมื่อใบหน้าหวานปราศจากเครื่องสำอางค์แล้ว เพชรก็จัดการผสมโฟมล้างหน้ากับน้ำอุ่นในชามแก้ว เช็ดล้างให้พี่อย่างทนุถนอม แล้วตามด้วยการเช็ดกับน้ำสะอาด จนแก้มนิ่มใสสะอาด แล้วก็เปิดกระเป๋าเครื่องสำอางค์อีกรอบ หาครีมกระปุกที่เขาเห็นพี่ทาก่อนนอนบ่อย ๆ มาทาบาง ๆ ให้ด้วย



จัดการจัดท่านอนตะแคงหันหน้าออกจากผนังให้ เอาหมอนใบหนึ่งมาร้องไว้ระหว่างหัวเข่า เพราะรู้ว่าพี่เขาชอบนอนท่านี้แล้วท่าเป็นที่ห้องคือมีหมอนข้าง



ทำทุกอย่างเสร็จก็นั่งขัดสมาธิลงกับพื้นหน้าเตียง มองใบหน้าไร้เดียงสานั้นด้วยความภาคภูมิใจ



"ปลอดภัยแล้วนะพี่ศิ ต่อไปนี้เพชรจะไม่ปล่อยให้พี่ต้องไปเจออะไรน่ากลัวอีกแล้วนะ"



เพชรนั่งเฝ้าศศิอยู่แบบนั้น แล้วพอดึกหน่อยก็แนบแก้มลงกับฝ่ามือพี่ นั่งฟุบหลับอยู่ข้างเตียง





ศศิเริ่มรู้สึกตัว ในหัวเขามึนและอึนไปหมด พอกระพริบตาได้แล้วค่อย ๆ ลืมขึ้นก็เห็นว่าเป็นห้องนอนในรีสอร์ทที่เข้าพักกับคุณอัศวิน แต่ดูเหมือนมุมวางเตียงกับสิ่งของต่าง ๆ มันจะไม่เหมือนเมื่อวาน เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่ทว่าอาการเมาค้างยังคงเล่นงานอยู่ เลยได้แค่นอนนิ่ง ๆ แล้วกรอกตามองรอบห้องแทน หยิบหมอนที่นอนก่ายมาทั้งคืนออกด้วย ไม่นึกว่าเมามาก ๆ แล้วยังจะอุส่าต์นอนท่าประจำได้



คุณอัศวินพาเธอเข้านอนหรอ รบกวนแย่



"ตื่นแล้วหรือครับ" เสียงสดใสที่ดังทักทายทำให้ศศิขมวดคิ้ว แล้วก็ตัวแข็งด้วยความตกใจ เพชรเดินออกมาจากมุมห้องน้ำ



ศศิงงว่านี่คือความฝันหรือเรื่องจริง



"พี่ศิไม่ต้องตกใจ ไอ้อัศวินมันมอมพี่ จะปล้ำแล้วก็ถ่ายคลิปโป๊ลงกลุ่มลับ เพชรได้ยินมันคุยกับเพื่อน เลยไปดักช่วยพี่ศิมา"



คนฟังสีหน้าแปรเปลี่ยนหลากหลายอารมณ์ ทั้งหรี่ตาส่ายหน้าสับสนและเบิกตากว้างตกใจ ที่เพชรพูดก็ใช่ว่าจะไม่มีมูล เพราะเธอจำได้ลาง ๆ ว่าถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มหนักจนช่วงหลัง ๆ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกพาไปไหนบ้าง



"มันหลอกพี่ศินะครับ" เพชรย้ำ



ศศิพยักหน้าเป็นเชิงว่ารับรู้ แล้วพลิกตัวหลบเข้าหาผนังเนื่องจากก้อนความผิดหวังมันกลั่นเป็นน้ำตาเสียแล้ว เธอเจ็บปวดจากเพชร แล้วยังต้องมาโดนคนไม่ดีหลอกซ้ำอีก



ร่างกายนี้เหมือนโดนสาปให้ไม่สามารถพบความสุขได้เลยหรืออย่างไรกัน



แค่เกิดมาเป็นกะเทย...แล้วต้องตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของทุกคนหรืออย่างไร



เธอก็มี 'หัวใจ' เหมือนคนอื่น ทำไมต้องปฏิบัติกับเธอราวกับไม่ใช่...คน



ศศิคิดย้อนไปในวัยเยาว์ที่ต้องโตมากับความเจ็บปวดทั้งใจและกาย พ่อแม่ไม่ยอมรับ ไม้เรียว ไม้แขวนเสื้อที่ฟาดลงมาไม่ยั้ง หวังจะให้เธอเปลี่ยนใจกลับไปเป็นผู้ชายแบบที่ครอบครัวจะต้องไม่ขายหน้า



ทำไมล่ะ...ทำไมทุกคนไม่เคยมองที่ตัวตนของเธอ



ไม่เคยมีใครถามเลยด้วยซ้ำ...ว่าศศิอยากใช้ชีวิตแบบไหน



อะไรคือความสุข...ของศศิ...ไม่สิ 'ศักดิ์สิทธิ์' ต่างหาก



เพชรมองพี่ที่นอนไหล่สั่นเงียบ ๆ แล้วก็ใจวูบโหวง ไม่คิดว่าจะเจอกับปฏิกริยาแบบนี้ เลยรีบลงไปนั่งบนเตียง แล้ววางมือบนหัวไหล่



ศศิสะบัดออกด้วยปฏิกริยาอัตโนมััติ โลกนี้มีแต่คนใจร้ายกับเธอ



ไม่อยากไว้ใจใคร...อีกแล้ว



เพชรวางมือซ้ำลงไปให้หนักแน่นขึ้น



"อย่ามาจับตัวนะ!! " ศศิตวาด



"พี่ศิครับ นี่เพชรเอง เพชรมาช่วยพี่ศิไง"



"ถอยไปนะ!! จะใครก็เหมือนกัน ไม่ว่าใครก็ทำให้เสียใจทั้งนั้น!! " ศศิหันมาผลักเพชรสุดแรง จนน้องเกือบตกเตียง



"พี่ศิ...เพชรไม่เคยคิดร้ายกับพี่นะ"



"หึ...แล้วที่เคยบอกว่า ไม่-ได้-รัก-กระ-เทย ล่ะ คิดว่าคำพูดนั้นไม่ทำร้ายกันหรือยังไง ใช่สิเป็นกะเทยมันน่ารังเกียจนิ จะพูด จะด่า หรือจะทำยังไงก็ได้อยู่แล้วใช่มั้ย" ศศิระเบิดออกมาเหมือนฟิวส์ขาด



"พี่ศิ ผมว่ามันคนล่ะประเด็น"



"ช่างเถอะ คนเจ็บมันเป็นพี่หนิ ไม่ใช่เพชร! " คนสวยตะคอกลั่น "ถอยไปพี่จะกลับกรุงเทพ" คนพึ่งฟื้นดันเพชรที่ยังนั่งขวางอยู่ เพื่อลงจากเตียง แต่เพชรขวางไว้ สภาพไม่ไหวแบบนี้จะกลับได้ยังไงเถอะ



"ผมไม่ถอย"



"ถอย!! "



"แล้วพี่จะกลับยังไง ไหนบอกเพชร"



"พี่กลับกับคุณอัศวินก็ได้!! "



"พี่ศิ!! " เพชรเขย่าตัวคนพี่ให้ตั้งสติ "มันจะข่มขืนพี่ จะถ่ายคลิปพี่นะ!! "



"ถ้าพี่สมยอมก็ไม่ได้เรียกว่าข่มขืน"



เพชรอึ้ง ขบกรามแน่น รู้สึกเหมือนสิ่งที่ตัวเองเชื่อมาตลอดพังทลายลงตรงหน้า



"พี่ศิ...พี่คิดแบบนั้นได้ยังไง"



"แล้วทำไมพี่จะคิดแบบนั้นไม่ได้ ในเมื่อเขายอมรับที่พี่เป็นกะเทยได้กล้ามีอะไรกับพี่ ไม่เหมือนที่เพชรรังเกียจพี่ รังเกียจสิ่งที่พี่เป็นอยู่!! "



"แค่นั้นใช่มั้ยที่พี่ต้องการ ผมจะได้รู้ว่าผมโง่เองที่แคร์พี่ ทุ่มใจให้พี่ไปทั้งหมด แล้วก็เหมือนคนโง่มาตลอดที่เข้าใจว่าผู้หญิงที่ผมรัก อยากจะเป็นแม่ของลูก อยากสร้างครอบครัวไปด้วยกัน อยู่ด้วยกันจนเฒ่า วันนึงเขากลายเป็นอีกคน ที่เราไม่รูจะกันมาก่อนเลย"

พูดไปน้ำตาของเพชรก็ไหลไป



"ตอนผมอยู่กับพี่ ผมให้พี่หมดใจ แต่สิ่งที่พี่ให้ผมคืออะไรอะ...พี่หลอกผม พี่เหมือนทำให้ผมรักแล้วก็หักอกผมโดยบอกว่าพี่เป็นอีกคนที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน"



เพชรที่อัดอั้นกับประเด็นนี้มานานก็เหมือนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เมื่อศศิดูไม่ฟังอะไรเลย



"สิ่งที่พี่ต้องการ...คือแค่คนยอมรับว่าพี่เป็นแบบนั้น มีไอ้นั่น แล้วก็กล้าเอาพี่ใช่มั้ย! "



เพี๊ยะ!!



ศศิตบหน้าเพชรจนสะบัดไปอีกทาง แถมปลายเล็บยาวของเธอยังข่วนโดนแก้มเป็นรอยอีก



เพชรตกใจยกมือกุมหน้าตัวเอง เขาไม่คิดว่าจะกล้าทำเขา ศศิเองก็ตกใจที่ตัวเองเผลอลงมือกับน้อง แต่ก็ยังเชิดหน้าขึ้น กล้ำกลืนน้ำตาที่ไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก



"มันก็เหมือนกันหมดทุกคนนั้นแหละ ทุกคนเข้ามาก็หวังอยากได้บางสิ่งบางอย่างจากพี่ทั้งนั้น คุณอัศเข้ามาหาพี่อาจจะเพราะอยากได้ร่างกาย ส่วนเพชร...ก็อยากได้ครอบครัวที่สบบูรณ์แบบจากพี่ ซึ่งพี่ให้ไม่ได้ ... ไม่ได้จริงๆ "



ศศิน้ำตาไหลเป็นทาง หลับตาเม้มปากแน่น เป็นภาพที่แสนเจ็บปวด



เพชรใจเย็นลงแล้วส่ายหน้า พังหมดแล้ว...เขานี่แหละทำให้ทุกอย่างพัง



ชายหนุ่มจ้องมองคนพี่ที่นั่งร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว ยกมือปิดหน้าปิดตา กลั้นสะอื้นแต่กลับยังได้ยินเสียงที่แสนทรมาน เสียงร้องไห้เหมือนคนแตกสลายไปแล้วมันบาดใจเขาเหลือเกิน



เพชรเจ็บกว่าตอนที่พี่ศิตบเขาเสียอีก



ปากหมาดีนัก ห้ามความใจร้อนไม่เคยได้เลย ตั้งใจมาปลอบพี่เขาดันใส่กลับไปจัดหนักจัดเต็มกว่าเดิมอีก



เขาคลานเข่าเข้าไปใกล้ แล้วโอบรอบตัวคนที่สั่นไปทั้งตัว



"พี่ศิ เพชรขอโทษ เรากลับมาคุยกันดีๆ เถอะนะ"



ศศิดิ้น ให้หลุดจากการเกาะกุม แต่คราวนี้เพชรไม่ปล่อยแล้ว



"เพชรอยู่ตรงนี้แล้วไง เงยหน้าออกมาตีเพชรก็ได้ หรือจะร้องไห้ก็ได้"



"..."



"ถ้าสู้คนเดียวแล้วเหนื่อยเกินไป เรามาผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปด้วยกันนะครับพี่ศิ"



"..."



"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนที่พี่ศิเคยถามเพชร ตอนนี้เพชรกลับมาแล้ว รอแค่พี่ศิ...ว่าจะกลับมามั้ย"



"อยากกลับกรุงเทพฯ " ศศิพูดเสียงเครือ



"พี่มาพักผ่อนไม่ใช่หรอ อยู่เที่ยวก่อนสิครับ ไทม์ ดนัย ไอติม กิ๊บก็มา...ถ้าพี่ไม่อยากอยู่กับเพชรอะนะ" เสียงตอนท้ายคนพูดก็หงอยลงอย่างเห็นได้ชัด



ศศิไม่หืออือ ยังคงปล่อยให้น้ำตาไหลไปเงียบ ๆ เธอเหนื่อยล้าเกินกว่าจะคิดต่อกรกับใครแล้ว



"พี่ศิ..." เพชรเรียกเสียงอ่อน เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายร้องไห้เลย



"คือเพชร..." เมื่อไม่รู้จะพูดอะไร หรือจะทำอย่างไรให้พี่รู้สึกดีขึ้นจึงขยับรวบตัวคนที่หัวใจแตกสลายนั่นกอดให้แน่นขึ้นไปอีก



ศศิเงยหน้าขึ้นมาจะผลักออกแค่ยังขืนแรงไม่ไหว น้องเลยสอดขาเข้าไปใต้เข่า แล้วอุ้มเอาทั้งตัวมาชิดเหมือนนั่งตัก ความมึนแล่นเข้าจู่โจมพอดีจนต้องหลับตา ศีรษะเลยถูกรั้งให้มาซบลงบนอกกว้างอย่างเลี่ยงไม่พ้น



"ถ้าอยากร้อง ร้องกับเพชร"



แรงขืน แรงดันของข้อมืออีกฝ่ายที่ส่งมาตรงอกทำให้เพชรรู้ว่าพี่เขายังไม่เชื่อ ยังต่อต้าน



"เพชรพร้อมจะอยู่กับพี่ศิแล้วนะ เพชรจะไม่ไปไหนแล้ว" แต่เขาก็ต้องหน้าด้านพร่ำกระซิบต่อไป



"เพชรขอโทษกับความปากหมาของเพชรที่เคยว่าพี่ ไม่ว่าตอนไหนก็ตาม เพชรขอรับผิดแต่

เพียงผู้เดียว เพชรไม่เก่งแล้ว ไม่เถียงไม่อะไรทั้งนั้น"



"..."



"ตอนนี้เพชรรู้แล้วว่า สิ่งที่เพชรแคร์มากที่สุดคืออะไร"



"..."



"เพชร...อยากเป็นคนรักของพี่ศินะ"



คนพี่เริ่มอ่อนแรงผลัก แต่กลับสะอื้นหนักขึ้น มันช้าไปแล้วมั้ย หัวใจเธอป่นปี้ไม่มีชิ้นดีแล้ว



"ถึงเพชรจะว่าพี่ไว้เยอะ รังเกียจกะเทยอะไรก็แล้วแต่ ให้มันเป็นเรื่องของเพชรคนเก่า เพราะว่า

เพชรคนใหม่รักกะเทยได้แล้ว"



"..." แม้ไม่ตอบกลับ แต่จังหวะการหายใจก็เปลี่ยน



"แล้วก็ตอนพี่เมาเพชรเปลี่ยนชุดนอนให้ เพชรได้ทักทายน้องเค้าแล้วนะ ทำความรู้จักกันแล้ว น่ารักดี"



พอศศิคิดทันว่า 'น้อง' ที่เพชรหมายถึงคืออะไร แผ่นหลังกว้างก็โดนทุบรัว ๆ เพชรไม่โกรธสักนิด แต่กลับกอดไว้แน่น ใจชื้นขึ้นมาหน่อย



"แต่ข้างบนเพชรไม่ได้แอบมองนะ เพชรให้ไอติมกับกิ๊บมาช่วยเปลี่ยนให้ รอพี่อนุญาตก่อนค่อยมอง"



เจอประโยคหลังเข้าไปก็โดนทุบหนักเข้าไปอีก



"พี่ศิ...เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ เพชรขอโอกาส"



"..."



"นะครับ"



"..."



"ไม่เป็นไร ไม่ต้องตอบเพชรตอนนี้ก็ได้ พี่ใช้เวลาได้เต็มที่เลย สำหรับคุณหนะ ผมรอได้เสมอครับ"



ศศิยังนิ่งไม่แสดงออก แต่แปลกที่น้ำตาเขาหยุดไหล และไม่มีแรงจะผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดอุ่นนี้ได้เลย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 12/14aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 16-08-2019 15:56:22

ความสบายตัวและเคยชินกับการกอดแบบนี้ทำให้คนที่เคยร้องไห้จนเหนื่อยผล็อยหลับไปอีกรอบ เพชรเห็นพี่เขานิ่งไปนานเลยลองฟังเสียงลมหายใจดี ๆ ก็ค่อยรู้ว่าคนสวยเขาเข้าห้วงนิทราไปแล้ว เพชรพยายามถอยตัวเองไปพิงหัวเตียงแบบไม่ให้พี่เขารู้สึกตัว แล้วก็ปล่อยให้ศศิพักผ่อนให้พอ



กว่าจะรู้สึกตัวอีกรอบก็สายมากแล้ว ศศิยกหน้าขึ้นมาปรากฎว่ามีน้ำลายไหลด้วย เธอรีบเช็ดไม่อยากให้เพชรเห็นสภาพน่าเกลียด แต่ที่เลี่ยงไม่ได้คือมันหยดแหมะลงไปบนไหล่เพชรแล้วสิ



ศศิขยับตัว เพชรที่เผลอหลับไปเหมือนกันก็รู้สึกตัวขึ้นมาด้วย เห็นพี่เขาเช็ดน้ำลายวุ่นวายก็นั่งยิ้มรับชมอิริยาบถน่ารักเป็นธรรมชาตินั่นอย่างไม่รังเกียจ ศศิเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาเช็ดรอยชื้นตรงไหล่ให้เพชรด้วย



"หิวหรือยังครับ"



จะตอบว่าไม่ แต่ปากก็ไม่สัมพันธ์กับกระเพาะที่ร้องประท้วงออกมาเลย ศศิเบือนหน้าหนีด้วความอาย



"อาบน้ำไหวมั้ยครับ ไปล้างหน้าล้างตาสักหน่อย แล้วออกไปหาอะไรกินกัน"



ศศิไม่ตอบรับแต่ก้าวขาที่ครอบคร่อมเพชรอยู่ลงจากเตียงโดยมีเพชรคอยประคองเพราะกลัวจะยังเมาค้าง สัมผัสหยิบจับเนื้อตัวที่เป็นธรรมชาติเหลือเกินระหว่างเธอกับเพชรทำให้ศศิอดนึกถึงช่วงเวลาเก่า ๆ ไม่ได้ น้องเดินตามมาดูถึงหน้าห้องน้ำว่าเธอเดินได้ดีหรือไม่



"ถ้าไม่ไหวเรียกผมนะ ผมอยู่ตรงนี้"



ศศิพยักหน้า พอปิดประตูได้ ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังเก็บกักมานานกับกระจก

แม้จะผ่านเรื่องร้าย แม้จะเสียใจแค่ไหนที่กับเรื่องที่ผ่านมา แต่ทั้งหมดมันก็พิสูจน์ได้ว่าระหว่างเรายังมี 'เยื่อใย'



เธอไม่ปฏิเสธเลยว่าใจยังโหยหาเพชรอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้จะเปิดใจรับคุณอัศวินเพราะวิชชี่บอกให้ลองคุยกับคนที่รับความเป็นตัวตนของเธอได้ แต่ในความฝันเธอยังเห็นเงาของเพชรท่ีซุกซ่อนอยู่ในซอกของหัวใจ



ศศิรีบเปิดก็อกน้ำล้างเอาความฟุ้งซ่านออกไปก่อน แม้จะยังรัก แต่ด้วยสถานการณ์ที่ผ่านมาก็ไม่สามารถคืนดีได้ง่ายดายเกินไปนัก จะพูดด้วยก็ยังไม่อยาก หรือเรียกง่าย ๆ ว่ายัง 'งอน' อยู่นั่นเอง



คนสวยอาบน้ำไม่นานเพราะท้องร้องประท้วงดังขึ้นเรื่อย ๆ เธอรีบเข้ามาจนลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาด้วย โชคดีที่มีผ้าเช็ดตัวอยู่ข้างใน เลยเอาผืนเล็กโพกหัวไว้เพราะสระผม ส่วนผืนใหญ่ก็นุ่งกระโจมอก



เปิดประตูออกมาเพชรยังยืนอยู่จริง ๆ น้องตาค้างไปเลยเมื่อเห็นว่าเธอออกมาสภาพไหน เด็กผู้ชายตัวโตเบือนหน้าหนีด้วยท่ามางลนลาน ศศิยังรักษาสีหน้าเฉยเมยได้เหมือนเดิม เธอเดินเลี่ยงไปยังตู้เสื้อผ้า



"เพชรเก็บของพี่ไว้ในตู้นะครับ"



ศศิพยักหน้ารับรู้ เปิดกระเป๋าหาเครื่องแต่งกายง่าย ๆ มาใส่



"หลับตา...จะแต่งตัว"



เพชรหันหน้าเข้าผนังเหมือนเด็ก ๆ ที่เล่นซ่อนแอบ



"เพชรปิดตาแล้วครับ" เสียงอู้อี้ที่ได้ยินทำให้รู้ว่าเพชรปิดตาจริง ๆ ศศิจึงกล้าที่จะสวมกางเกงในทั้งที่ยังนุ่งผ้าเช็ดตัว คือเขาลำบากนิดหน่อน เพราะต้องล้วงมือเข้าไปจัดทรงให้น้องด้วย จากนั้นก็สวมบราเซียลูกไม้สีขาวนวล ก่อนจะดึงผ้าเช็ดตัวออก กระจกหน้าตู้สะท้อนร่างสะโอดสะองค์ เอวคอดระหงส์ทันที ศศิมีความหลงตัวเองอยู่ประมาณนึง แม้จะรีบแต่งตัวมากแค่ไหน ก็อดไม่ได้จะหมุนตัวสำรวจหุ่นอย่างน้อยสองรอบก่อน แล้วค่อยหยิบเสื้อเชิ้ตตัวหลวมมาใส่ คู่กับกางเกงยีนส์ขาสั้น



เธอพรมน้ำหอมกลิ่นหวานสดชื่น เพชรฟุดฟิดจมูก ลอบยิ้มเพราะเป็นกลิ่นที่คุ้นเคย ปกติพอมันปนกับกลิ่นกายของคนพี่แล้วจะละมุนกว่านี้อีก จากนั้นศศิก็เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ลงมือทาครีมบำรุง



"ลืมตาได้แล้ว" บอกลอย ๆ เพชรก็ค่อย ๆ หันมา เป็นจังหวะที่พี่ลงครีมกันแดดอยู่ แล้วตามด้วยแป้งฝุ่น แป้งพัพ บลัชออนสีสดใส กรีดอายไลนเนอร์เบา ๆ แต่งคิ้วอีกนิด มองเพลินเชียว



เมื่อหน้าเสร็จ ศศิก็ปลดผ้าผืนเล็กที่ม้วนพันเส้นผมไว้ปล่อยให้มันตกมาประบ่า กลิ่นแชมพูหอมฟุ้งอีกระลอก ชวนให้นึกถึงวันวานที่เพชรเคยได้ม้วนเกี่ยวเส้นไหมเหล่านั้นเล่นอย่างเพลินมือ



"เพชรเป่าผมให้นะ"



"รีบไปอาบน้ำเถอะ หิวแล้ว"



เบรกเอี๊ยดจนควันขึ้นส้นเท้า เพชรจ๋อง แต่ไม่แสดงออก เดินเปิดประตูห้องกลับไปยังห้องตัวเองทันที คราวนี้ศศิถือไดร์ค้างมองตาม...เพชรงอนเธอหรือเปล่า แต่ก็ช่างปะไร ไม่ใช่เรื่องที่ต้องแคร์สักหน่อย



แต่ก็...เห้อ



ไม่นานเจ้าเด็กนั้นก็ส่งไลน์มาว่า



'พี่อยู่คนเดียวแป๊บนึงนะ เพชรมาอาบน้ำที่ห้องเดิม หรือถ้ากลัว เพชรจะบอกไอติมกับกิ๊บไปอยู่เป็นเพื่อน'



'อยู่ได้'



ตอบกลับแบบนั้นแล้วก็ต้องพยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ ทำไมใจเราถึงอ่อนได้ขนาดนี้กัน



ศศิส่ายหน้ารัว ๆ เธอกำลังงอนเขาอยู่นะ ดุตัวเองเสร็จก็ค่อยเป่าผมต่อ ม้วนด้วยนิ้วเบา ๆ ก็เข้าทรง เนื่องจากไปดัดลอนเกาหลีเอาไว้ก่อนแล้ว ศศิสำรวจใบหน้าตัวเองอีกทีว่าขาดอะไรอีกหรือเปล่า แล้วก็ต้องเม้มปาก เลือกหยิบลิปสติกขึ้นมา



แท่งโปรดที่เพชรซื้อให้ไม่อยู่เสียแล้ว แท่งนี้เป็นของคุณอัศวิน ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายดูภูมิฐานคนนั้น จะซ่อนเรื่องน่ากลัวไว้มากมาย



ศศิถอนหายใจหนักๆ อีกครั้ง ที่จริงก็ต้องขอบคุณเพชรเหมือนกันที่มาช่วยเอาไว้



"แต่เรายังงอนอยู่นะศศิ" เธอเตือนตัวเอง "ว่าเราตั้งหลายคำ เสียใจแค่ไหนจำไม่ได้หรือไง" เธอถามตัวเองในกระจก



แต่ศศิคนนั้นกลับยิ้มกว้างออกมา แค่คิดว่า 'เพชรกลับมาแล้ว' เธอก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ

ไม่ได้ยิ้มสดใสขนาดนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ...ศศิ



ผัวะ!



ประตูเปิดออกเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าวเล่นเอาทำหน้าบึ้งตึงกลบเกลื่อนแทบไม่ทัน

เพชรในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สบาย ๆ มัดผมเป็นจุกกลางศีรษะ น้องยิ้มร่าเริงเข้ามา ศศิเลยบิดปากให้คว่ำไปกว่าเดิม ทำเป็นไปหยิบนู่นหยิบนี่ลงกระเป๋า ไม่ได้ดีใจ ไม่ได้รอจริง ๆ นะ



"ไปกินอะไรอร่อย ๆ กัน ทุกคนเสร็จแล้วครับ"



ศศิพยักหน้าอย่างเย็นชา แล้วก็เดินเบี่ยงตัวหลบเพชรที่หยุดอยู่หน้าประตูออกไป แต่ทันได้เห็นแก้มน้องบวมเป่ง และรอยปากแตกเล็กๆ



เป็นห่วง...แต่ก็ต้องห้ามมือ



เพชรเดินตามคนพี่ต้อย ๆ เป็นลูกหมาเลย ส่วนเพื่อนคนอื่น ๆ ลงไปรอที่รถก่อนแล้ว และจังหวะกระอักกระอ่วนว่าจะขึ้นรถคันไหนแบ่งกันนั่งยังไง ศศิก็เดินเข้าไปเกาะแขนกิ๊บหมับ เด็กสาวสะดุ้งโหยงหันไปดูหน้าเพื่อนหัวหน้าแก๊งทันที เพชรพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาก็เลยเรียกดนัยกับไทม์มาขึ้นรถตัวเอง ปล่อยให้สามสาว? ขับตามไปด้วยกัน



'กดดันมาก ไอ้กิ๊บโดนสืบสวนรัว ๆ ' ไอติมรายงานสถานการณ์สด ให้หนุ่ม ๆ อีกคันรับรู้



'อวยกูมาก ๆ ด้วย' เพชรพิมพ์ตอบ เพราะเขาให้ไทม์ขับรถให้



'ไม่ด่าซ้ำก็บุญแล้วเหอะ จะให้อวยอะไรอีก มึงแม่งนิสัยไม่ดี'



'เออด่ามาเลย ด่าให้เต็มที่ ลงจากรถเขาจะได้หายโกรธกู'



เพชรไม่ได้หงุดหงิด หรือใจเสีย เพราะเขาเข้าใจว่าศศิเองคงต้องการระยะเวลาทำใจ แค่พี่เขาไม่ไล่ให้ไปไกล ๆ ก็ขอบคุณมากแล้ว



รถสองคนจอดเทียบกันในลานจอดในเวลาไล่เลี่ยกัน คันของสาว ๆ ดูสดใสมาก เหมือนดอกไม้บาน แล้วมีสามหนุ่มเป็นผึ้งน้อยที่อยากเข้าไปสัมผัสความอ่อนหวานนั่นบ้าง



เพชรกับศศิสบตากันบ้าง แต่พี่ก็ทำเมินไปมองอย่างอื่น คนน้องกลั้นยิ้ม คือบอกแล้วว่าไม่โกรธมีแต่ความเอ็นดูพี่เขาล้วน ๆ เพชรเลยเดินนำเข้าไปหาโต๊ะ แล้วก็ได้นั่งโซนที่มองเห็นวิวทะเลได้ชัดเจน



ศศิอยากกินปู แต่เธอไม่อยากเลอะเทอะก็ไม่สั่ง ซึ่งแน่นอนว่าเพชรรู้ ก็สั่งมาให้สองกิโลกรัม จะได้แบ่งกันกิน อาหารอย่างอื่นมาเสิร์ฟก็แบ่งกันกินสนุกสนาน แต่พอปูมาถึงศศิไม่แม้แต่จะเบือนตามามอง ทั้งที่กลิ่นน้ำจิ้มซีฟู้ดมันกระตุ้นน้ำลายมากก็ตาม เธอเลยหันไปร่วมบทสนทนากับสาว ๆ แทนที่ตอนนี้กำลังเม้าท์ถึงซีรีย์เกาหลีอย่างเมามันส์ เขาคุยกันห้าคนอย่างออกรส เพชรก็ก้มหน้าก้มตาแกะปูเป็นชิ้นเนื้อขาว ๆ ให้พี่คนสวยเขากินง่าย แล้วก็แกะใส่จานกลางไว้ให้เพื่อน ๆ สมกับเป็นยอดนักแกะปูในตำนานด้วย



คนสวยคุยจนเหนื่อย พอหันกลับมาในจานก็มีของชอบวางยั่วอยู่ น้องปูเนื้อขาวอวบกวักก้ามเรียกยิก ๆ ศศิต่อสู้กับอาการงอนของตัวเองหนักมากว่าจะหยิบขึ้นมากินดีหรือไม่



"กินก่อน...เดี๋ยวค่อยงอนต่อก็ได้" เพชรพูดเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคน เลยได้เห็นว่าพี่เขาขมวด

คิ้วฉับ เพชรเลยหันไปทำเป็นสนใจบทสนทนาของเพื่อน ๆ บ้าง ศศิถือโอกาสนั้นหยิบเนื้อกรรเชียงขาวอวบจิ้มน้ำจิ้ม พอเขาเข้าปากเท่านั้นแหละ เหมือนมีดอกไม้ไฟลูกใหญ่ยิงขึ้นเต็มหาด อาหารที่ดี ย่อมทำให้คนกินอารมณ์ดีไปด้วยคือเรื่องจริง เหลือบตามองคนแกะปูยังหันไปสนใจเพื่อนอยู่ ศศิก็หยิบมากินต่ออีกคำ อีกคำ อีกคำ...จนหมดจาน



เพชรมองด้วยหางตามาตลอด คือถ้าพี่เขากินนานกว่านี้อาจจะมีแฟนตาเหล่ได้ ก็พูดขึ้นมาลอย ๆ ว่า "อิ่มหรือยัง เอาเพิ่มมั้ย"



"แล้วตัวเองได้กินบ้างหรือยัง" ศศิก็หันไปพูดกับอากาศข้างตัวเฉย



"ยัง มือเลอะ" หน้าหันคนละทาง แต่คุยกันรู้เรื่องหวะ



"ก็กินสิ"



"ป้อนหน่อย"



อีกสี่คนที่เหลือคือกลั้นหายใจแล้ว ลุ้นมากแม่! แต่ก็ต้องคุยกันจุ๊บจิ๊บ เสมือนว่าไม่ได้เงี่ยหูฟัง



"โอ้ย เจ็บปาก โอ๊ย ปวดท้อง สงสัยหิวเกิน หรือว่ากระเพาะกำเริบก็ไม่รู้" น้องโวยวาย ศศิยังนิ่ง



"โอ้ยยยย ไม่ไหวแล้วป๊วด ปวด"



ยังโหยหวนไม่เลิก จนศศิอดหมั่นไส้ไม่ไหว หยิบเนื้อปูจากจานกลางราดน้ำจิ้มแน่นพริกยื่นไปตรงหน้าน้อง เธอรู้ว่าเพชรไม่กินเผ็ดดูสิจะทำยังไง พออีกฝ่ายอ้าปากงับเข้าไป ศศิก็ตาโตตกใจ รีบหยิบทิชชูไปรองใต้คาง



"เพชร มันเผ็ดคายออกมา"



คนน้องน้ำตาไหล หน้าแดงแล้ว แต่ส่ายหน้า "พี่ศิอุตส่าห์ป้อน"



"เพชร โตแล้วไม่ดื้อ คายออกมาครับ เดี๋ยวปวดท้องจริง ๆ หรอก" เสียงร้อนรนของพี่ทำให้เพชรยอมคายออกมาใส่ทิชชูบนมือพี่ เขาจะรวบไปทิ้งเอง ศศิก็ห่อมันวางลงกับโต๊ะ รีบหยิบน้ำมาให้ดื่ม



"หายเผ็ดมั้ย เดี๋ยวพี่ศิไปเอานมให้"



เพชรรีบส่ายหน้า "พี่ศิกินเถอะ เพชร แฮ่ ไม่เผ็ดแล้ว" แต่ยังต้องแลบลิ้นออกมาอยู่ดีนะ



คนโตกว่าถอนหายใจยาว มองหน้าคนน้องด้วยความรู้สึกหลากหลาย เพชรก็มองตอบกลับมาเช่นกัน ศศิยอมตักข้าวผัดปูป้อนน้องแต่โดยดี เพชรก็อ้าปากรับแล้วค่อย ๆ เคี้ยว น้องยังมองศศิไม่หยุดจนคนพี่ต้องหลบตาไปวางไว้ที่ข้าวในจานแทน



"เพชรกินเองได้แล้ว ไม่เป็นไร"



เสียงถอนหายใจอีกสี่เสียงประสานกันเบา ๆ รู้สึกดีที่ไม่มีการเปิดวอร์



"พี่กินปูอีกสิ" เพชรบอกแล้วก็พยักเพยิดไปที่เนื้อขาวอวบล่อตาในจานกลาง



"เพชรกินบ้างเถอะ"



"อยากให้พี่ได้กินเยอะ ๆ "

"..."



"พวกกูกินเอง จบนะ" ดนัยยกมือยาวมาหยิบจานแล้วตักแบ่งให้เพื่อนทุกคน



เพชรหันขวับยกนิ้วกลางใส่ ศศิรีบตวัดตาดุ "ไม่ว่าเพื่อนค่ะ"



แล้วไง เพชรก็ต้องกลับมาเจี๋ยมเจี้ยมสุภาพ แล้วก้มหน้าก้มตาแกะปูตัวใหม่ใส่จานให้พี่ ตอนนี้ไม่มีดอกไม้มาเซอร์ไพรส์มาทำหวาน ก็คงต้องใช้น้องปูม้าเป็นสะพานรักไปก่อนแล้วกัน



จบจากมือเที่ยงที่กินเวลานานไปถึงบ่าย ทั้งหกคนก็ไปนั่งคาเฟ่ริมทะเลกันต่อ สั่งเครื่องดื่มกันคนละแก้ว เพชรกับศศิดื่มเหมือนกันคืออเมริกาโน่เย็น คนอื่น ๆ ก็คละกันไป มีขนมเค้กเป็นจานกลางหลายชิ้น แล้วศศิก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพอัพลงอินสตาแกรม เพชรถองศอกใส่กิ๊บทันที เลยได้รับการเหยียบเท้าใต้โต๊ะมาเป็นรางวัล



ชายหนุ่มเบี่ยงหน้าไปดูโทรศัพเพื่อน ศศิลงรูปแก้วกาแฟ ที่ด้านหลังเบลอ ๆ เป็นขนม แต่แคปช่ั่นคือรูปแก้วกาแฟสองแก้ว เท่านั้นเพชรก็กลั้นยิ้มเหนื่อย ฮึบอยู่นานค่อยจัดหน้าตาให้เป็นปกติได้ แล้วลงมือเลื่อนขนมให้พี่ศิอย่างเอาใจ



สาว ๆ ก็เริ่มยกกล้องมาถ่ายบรรยากาศร้านบ้างตามสไตล์คนชอบบันทึกความทรงจำ แล้วก็กวักมือชวนศศิลงไปบริเวณชายหาด ที่มีการวาง Prop กระโจมต่าง ๆ เอาไว้ให้แขกมาถ่ายรูปอัพโซเชียล



เพชรปล่อยให้พี่ศิไปสนุกกับกิ๊บและไอติม โดยไม่เข้าไปวอแว แต่สายตาก็คือจับตัวพี่เขาไม่ห่าง



"โอกาสคือดีกี่เปอร์เซ็นต์ครับคุณพชร"



"100%"



"มั่นหน้ามากมึง"



"รู้สึกได้ถึงความรักที่โอบรอบตัวเราสองคน"



"อยากอ้วก"



"จริง มึงคือกูยิ่งรักพี่ศิมากกว่าเดิมอีกอะ แบบขนาดกูนิสัยไม่ดีใส่ เค้ายังเป็นห่วง ยังจำได้ว่ากู

ไม่กินเผ็ด"



"อยากให้พี่เขางอนมึงไปนาน ๆ ก่อนอะ ให้สาสมกับความนิสัยไม่ดีของมึง"



"งอนได้ ก็รอเก่ง แค่แบบไม่หมางเมินกันก็พอ"



"แล้ว...อะไรทำให้มึงกลับมาวะ" ดนัยหันมาถามอย่างจริงจัง



"อนาคตในหัวกูเห็นแค่พี่ศิ ไม่ได้เห็นลูก หรืออะไรมากกว่านั้น กูเลยคิดว่าบางทีแค่สองคนก็พอแล้วปะวะ เป็นครอบครัวที่มีความสุขได้แล้ว"

ดนัยพยักหน้าตาม ก่อนจะถามต่อ "แล้วเรื่องที่พี่เขาไม่ใช่ผู้หญิง อยู่ ๆ ก็รับได้เฉย"



"คือ...กูหึง กูเห็นเขายิิ้มกับคนอื่นที่ไม่ใช่ก็แล้วมือจะลั่น เลย...คิดว่าคงรักพี่ศิ ไม่ว่าจะเป็นเวอร์ชั่นมีน้องสาวหรือน้องชายสุดท้ายก็คือพี่ศิของกู"



และที่ต้องขอบคุณอีกอย่างคือ อาจารย์เกอด้า สำนัก The Danish girl ที่แสดงให้เห็นว่าการยอมรับตัวตนที่แท้จริงของคนที่เรารัก...นั้นแหละคือความรักที่ท้จริง



"ภูมิใจในตัวมึงอะน้องเพชร" ไทม์ถึงขั้นเข้ามากอดคอ



เพชรเองก็ยิ้ม และยิ่งพอมองฝ่าแสงแดดออกไปแล้วได้เห็นรอยยิ้มของศศิ ใจเขาก็ยิ่งฟูพองขึ้นคับอก



ความสุข...มันหน้าตาแบบนี้แหละ



มันหน้าตาแบบที่อยากยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปพี่เขาไปได้...ไม่มีทางเบื่อ



"ขอออกไปถ่ายรูปหน่อย" เพชรบอกกับเพื่อนแล้วหยิบโทรศัพท์ตัวเองเดินย่ำทรายออกไป เขาเรียกพี่ศิเพื่อขอเก็บภาพ ตอนแรกศศิไม่ยอมโพสให้เดินหลบ แต่ก็ทนแรงอ้อนของหมาน้อยไม่ไหว สุดท้ายได้ไปเกือบร้อยรูปแหนะ เพชรชอบบันทึกภาพเหล่านั้น ภาพที่พี่ศิยิ้มให้กล้อง และคนที่อยู่หลังเลนส์ก็คือเพชรเอง



TBC

ยาวมากกก และหวังว่าจะชอบกันค่ะ ตอนนี้ก็น่าจะครบรสนะคะ ซีนตื่นเต้น ซีนน้ำตา แล้วก็ซีนอมยิ้ม ชอบซีนไหนก็อย่าลืม ทิ้งคอมเม้น ไว้ให้ด้วยน๊าแม่!!

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 16-08-2019 16:13:49

แงงงงงงงงงงงง ในที่สุด TT
เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียนนะเพชรนะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 16-08-2019 17:21:18

 ต้องไปหา Dennish girl มาดูแล้ว  :katai1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 16-08-2019 18:27:27

โอ้ยยยย สองสามตอนก่อนอิชั้นยังด่านังเพชร สาปไม่ให้นางได้เป็นพระเอก ให้พี่ศิโกรธนานๆ มาตอนนี้คือ พี่ศิใจเหลวไปแล้วววว ส่วนอิชั้นก็น้องเพชรพี่เข้าใจหนูแล้ว คนเรามันสับสนได้พี่ให้อภัยหนู :laugh:

ปล. เพชรทักทาย ‘น้อง’ พี่ศิไปแล้วแต่ว่ายังไม่กล้ามองหน่มน๊ม!?  นังเพชร!!! บ้าบอ ไปให้แม่มาขอพี่ศิเลยนะ ผิดผีแล้วววว  :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: MeiHT ที่ 16-08-2019 18:51:35

อ่านรวดเดียวเลย คนโปรพี่ศิเยอะแต่นี่สงสารพระเอก ศศิแสวงหาความจริงใจแต่ไม่มอบความจริงใจให้เพชรแต่แรก แถมคนไปช่วยเธออ่ะ ทำไมเธอต้องพูดยั่วโมโหเพชรขนาดนั้นนนน ความรักมันมาพร้อมกับความคาดหวังนะ เพชรอ่ะคิดถึงอนาคตกับศิจนถึงขนาดคิดว่าจะแต่งงานจะมีลูก มันก็ไม่ใช่น้อยๆแหละ พอไม่เป็นไปตามที่หวังจะผิดหวังจะโกรธมันไม่แปลกแต่อิเพชรเวลาโมโหปากหมามาก อิเด็กกกก เอาหมาออกจากปากหน่อยลูก
สรุป มีฟีลลิ่งว่าเพชรเนี่ยปากหมามากแต่นางก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดใช้ความผิดตัวเองนะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-08-2019 23:40:41

ดีงามมากตอนนี้ พี่ศิต้องอึบๆไว้นะงอนต่อไปอีกหน่อยนะให้เป็นบทเรียน o13

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 17-08-2019 00:30:58

พี่ศิยังน่ารักเหมือนเดิมเลยย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 13/16aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 17-08-2019 17:08:40

Chapter 14



หลังทั้งกลุ่มไปเดินเล่นถนนคนเดินมาจนทั้งอิ่มและเหนื่อยก็กลับมาพักผ่อนที่ห้อง เพชรเดินมาส่งศศิที่ห้อง ส่งเสร็จก็ยังลังเลไม่กล้าเดินต่อไปห้องตัวเอง



"เอ่อ...พี่กลัวมั้ยถ้านอนคนเดียว"



ศศิเปลี่ยนสีหน้านิดเดียวเพชรก็รีบแทรก



"คือ...ถ้ากลัวก็ให้กิ๊บกับไอติมมานอนเป็นเพื่อนมั้ยครับ"



"พี่เป็นผู้ชายนะถ้าเพชรจะลืม จะไปนอนกับสาว ๆ ได้ยังไง"



"พี่คือพี่ศิ" เพชรบอก



"มีคนเคยบอกพี่ว่า พี่ศิที่เขารู้จักเป็นผู้หญิง เพราะฉะนั้นพี่ศิคนนี้ไม่ใช่"



เพชรเจ็บยวบที่อก เหมือนมีใครมาบีบขย้ำหัวใจ คำพูดที่เขาทำร้ายพี่ศิ กำลังย้อนกลับมาทิ่มแทงเขาเอง และที่เจ็บไม่ใช้เพราะพี่ศิทำร้ายเขา แต่มันเจ็บเพราะว่า...ทำไมเขาในวันนั้นจึงกล้าทำร้ายพี่ศิได้ลงคอ



"ขอโทษครับ" เพชรพูดออกไปทันที



ศศิเบือนสายตาหนีไปอีกทาง



"คนที่เคยพูดกับพี่แบบนั้น ตอนนี้เขาสำนึกแล้ว ตอนนั้นเขายังคิดไม่ทัน แต่ตอนนี้เขาคิดได้แล้ว ไม่ว่าพี่ศิที่เขารู้จักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็เป็นพี่ศิที่เขารักทั้งนั้น"



โดนอดีตแฟนบอกรักตรง ๆ หน้าซื่อ ๆ ศศิก็หน้าร้อนขึ้นมาวูบนึงเหมือนกัน



"ไปได้แล้ว" ศศิสู้ไม่ไหว เลยปิดประตูใส่เสียเลย เพชรทิ้งสายตาไว้ตรงหน้าประตูห้อง ยืนรออีกสักพักให้เสียงของพี่เดินลึกเข้าไปในห้องก่อนจึงค่อยเดินกลับไปห้องตัวเอง



จัดการอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยเพชรก็ได้แต่หยิบโทรศัพท์เปิดไลน์คนพี่แล้วจ้อง ข้อความที่เขาเคยส่งไปพี่ศิยังไม่เปิดอ่านเลย แล้วถ้าโทรไปเขาจะรับมั้ย นึกถึงสมัยคุยกันใหม่ ๆ ที่ต้องเปิดกล้องส่งพี่เขาเข้านอนทุกคืน...ก็เคยจีบจนเขายกใจให้มาแล้วครั้งหนึ่ง จะจีบซ้ำรอบสองก็อย่าไปกลัวดิวะเพชร ก็โทรแม่งเลย



รออยู่ครั้งแรกจนสายตัดพี่ไม่รับ



ครั้งที่สองพี่ก็ไม่รับ



'โทรมาทำไม'



อ่า...ได้เป็นข้อความมาแทน



'ส่งเข้านอน'



'นอนเองได้โตแล้ว'



'ครับ'



พอน้องตอบกลับมาแค่นั้นแล้วเงียบไป เป็นศศิอีกที่งุ่นง่าน จ้องโทรศัพท์ส่งกระแสจิตไปแล้วอีกฝ่ายก็ยังเงียบ

"เด็กบ้า" คนสวยหลุดเสียงออกมา บึนปาก แล้วก็ปิดไฟยกผ้านวมคลุมโปง ข่มใจหลับตา

ครืด...

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกรอบ เป็นเพชรโทรเข้ามา ศศิกลัวน้องจะวางไปอีกเลยรีบกดรับ แต่อีกฝ่ายคงมองไม่เห็นอะไรเพราะเธอปิดไฟไปแล้วนี่นา

'นอนแล้วหรอครับ'

'อือ'

'งั้นเพชรขอเฝ้านะ เดี๋ยววางเอง พี่ศิหลับเลย ฝันดีนะครับ'

ศศิไม่ตอบอะไรแต่ก็วางโทรศัพท์ไว้ในระยะที่ตัวเองก็มองเห็นจอ เพชรนอนคว่ำหน้ามองจออยู่

'โดนจ้องแบบนี้ใครจะนอนหลับ'

ศศิพูดลอย ๆ เพชรเลยปิดไฟห้องตัวเองบ้าง ศศิเลยไม่เห็นอะไร นอกจากเกรนเล็ก ๆ ที่ทำให้รู้ว่ากล้องเชื่อมต่อกันอยู่ คนสวยแอบยิ้มในความมืด แล้วหลับตาลง

แม้จะดุน้องที่มาทำให้ความเป็นส่วนตัวหายไป แต่ศศิกลับหลับลึกไวกว่าทุกคืนที่ผ่านมา อาจจะเป็นเพราะความสบายใจบางอย่างที่กำลังกลับมาก็เป็นได้



คนสวยรู้สึกตัวตอนเช้าก่อนนาฬิกาจะปลุกเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์มาดู เมื่อคืนเพชรเปิดกล้องอยู่กับเธอตั้ง 4 ชม. แหนะ



"เด็กบ้า ไร้สาระ" ปากสวยว่ามุบมิบ แต่เอาจริง ๆ ก็คือยิ้ม แล้วจุ๊บหน้าจอมือถือเฉย ก็ไม่มีใครเห็นสักหน่อย ทำไมล่ะ แถมได้หลับเต็มอิ่มคืนแรกหลังจากที่ผ่านเรื่องช่วงเวลาไม่ดีมา ศศิก็ยิ่งสดชื่น เธอเดินไปเปิดม่านหน้าต่าง มองออกไปชมวิวทะเลสุดลูกหูลูกตา คงได้ฤกษ์เริ่มต้นอะไรใหม่ ๆ แล้ว



เมื่อชื่นชมทิวทัศน์ยามเช้าจนเต็มอิ่ม ศศิก็เตรียมตัวเข้าไปอาบน้ำ วันนี้พวกเด็ก ๆ นัดการไปทานอาหารเช้าร้านอร่อยในตัวเมืองหัวหิน จากนั้นก็คงแวะซื้อกาแฟและขับรถกลับกรุงเทพกัน จะได้เตรียมตัวเรียนหนังสือในวันรุ่งขึ้น



ศศิอาบน้ำไม่นาน ออกมาแต่งตัวเรียบร้อยก็อดไม่ได้จะใช่ลิปแท่งโปรด ที่คนโปรดซื้อให้ ยิ้มหวานกับตัวเองในกระจก ประกายตาเธอสดใสจนยังนึกหมั่นไส้ตัวเอง



ก๊อก ๆ



เสียงเคาะประตูดังขึ้น "พี่ศิครับ เสร็จรึยังเอ่ยเพชรมาช่วยขนของ"



ศศิหันไปมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่เก็บเรียบร้อยแล้ว จะมีแค่กระเป๋าเครื่องสำอางค์ใบเล็กที่พกติดตัวเท่านั้น ร่างสะโอดสะองค์เดินช้า ๆ ไปยังประตูพยายามหุบยิ้มตัวเองไม่ให้ดูดีใจเกินไปก่อนแล้วค่อยเปิด



"อรุณสวัสดิ์ครับ" เพชรส่งยิ้มอบอุ่นให้ น้องยังดูดีเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือใต้ตาดูคล้ำหน่อย ๆ ศศิย้อนคิดไปถึงชั่วโมงที่ปรากฎในไลน์ มันฟ้องว่าเด็กมหาลัยนอนดึกเพราะอะไร



ศศิเบี่ยงตัวหลบให้เพชรเดินเข้ามา เธอชี้ไปที่กระเป๋าลากใบเล็กที่เก็บเรียบร้อย เพชรวางมันลงกับพื้นแล้วลากมันออกไปอย่างเรียบร้อย ศศิเองก็เดินตามไปเงียบ ๆ เมื่อถึงชั้นล่างคนสวยก็แยกไปคืนกุญแจ เพชรยืนรอให้พี่ทำธุระเสร็จ แล้วก็ค่อยลากกระเป๋าต่อไปที่ลานจอดรถ ยกกระเป๋าใส่ท้าย Civic เสร็จสรรพก็พึ่งนึกขึ้นได้ ว่าเราสองคนยังไม่ดีกัน เลยหันไปส่งสายตาแทนคำถาม ศศิก็พยักหน้า แล้วก็เดินปั้นปึ่งนิด ๆ ไปเปิดประตูรถด้านข้างคนขับที่ชื่อ...เพชร



คนขับมาดเซอร์กลั้นยิ้มแทบตาย ต้องขยับปากไปมาเพราะว่ามันยิ้มเหมือนคนบ้า รอจนหน้าอยู่ในระดับไม่กระดี้กระด้าเกินไปค่อยเปิดประตูรถไปนั่งคู่กับพี่เขา โชว์ควงพวงมาลัยด้วยฝ่ามือข้างเดียว แล้วเอี้ยวตัวมองกระจกหลังถอยออกจากซองจอด มุ่งหน้าไปยังตลาด



ในรถยังเงียบกริบ และเพชรก็ไม่คิดชวนไทม์หรือดนัยมาเป็น กขค. พวกมันควรรู้ตัวได้เองนะ



ไม่นานก็มาถึงร้านอาหารที่เป็นบ้านไม้เก่า ๆ ให้อารมณ์ต้นฉบับความอร่อยก็คนแน่นจนหาโต๊ะแทบไม่ได้ โชคดีมีคนลุก เพชรเลยรีบจูงมือพี่ศิเข้าไปจับจอง



คือเผลอ...และเคยชินท่ีจะคว้ามือคนพี่ไว้แบบนั้น และมันก็ชุลมุนเกินที่ศศิจะสะบัดหนีได้ทัน กลายเป็นว่าได้สัมผัสไปแล้วหนึ่งแต้ม ทั้งที่หัวใจเพชรยังเต้นรัวไม่ทันด้วยซ้ำ เพราะกลายเป็นว่าร่างกายมันเคยจำไปแล้วว่านี่แหละคือวิธีการอยู่ด้วยกันระหว่างเขาสองคน



วิธียื่นเมนูให้ วิธียื่นหน้ามาอ่านแผ่นเมนูด้วยกัน วิธีเดาว่าอีกฝ่ายจะสั่งอะไร แล้วเราจะสั่งจานไหนมาแชร์กัน แม้กระทั่งน้ำที่พี่ศิจะกินเพชรก็ทายถูก



"อือ...ก็ตามนั้นแหละ" ศศิอ้อมแอ้มตอบเมื่อเพชรเสนอว่าจะสั่งอะไรบ้าง



"พี่ไม่อยากกินก็บอกได้นะ"



ศศิตวัดสายตามองเพชรอย่างกรุ่น ๆ โกรธที่รู้ใจไปหมดทุกอย่าง แล้วจะให้เธอสั่งอะไรที่มันแปลกไปมากกว่า ข้าวหมูแดงหมูกรอบ แล้วมีต้มเลือดหมูเป็นจานกลางหรอ แถมยังมีโอวัลตินเย็น ขนมจีบกุ้ง ปาท่องโก๋จิ้มนมข้น ซาลาเปาไส้ครีม ก็ของที่ชอบทั้งนั้น ยังจะให้ลุกไปสั่งซาลาเปาไส้เค็มมากินแทนหรือไงล่ะ



"อย่าดุนักสิ ตัวสั่นไปหมดแล้วเนี่ย" เพชรเย้าเบา ๆ นึกอยากเอื้อมมือไปจิ้มปลายจมูกพี่เล่นด้วย แต่ช่วงนี้อาจจะโดนงับจมเขี้ยวได้ ศศิทำเสียงฉุนขึ้นจมูก แล้วหันไปมองนู่นมองนี้ภายในร้านแทน สักพักพวกไทม์ก็ตามมานั่งล้อมโต๊ะกลมด้วย แล้วก็สั่งกันอย่างรวดเร็วเพราะความหิว



เซตที่ศศิกับเพชรสั่งยกมาเสิร์ฟก่อน ไทม์ยื่นมือมาจะฉกปาท่องโก๋อย่างไว เพชรต้องรีบหวดมือ "ให้พี่ศิถ่ายรูปก่อน"



ศศิหันไปมองเพชร แล้วก็ถัดไปมองไทม์ "น้องไทม์กินได้เลยค่ะ"



เพชรโดนยักคิ้วล้อทันที ศศิเองก็ต้องกลั้นยิ้มเมื่อเห็นว่าคุณเขาหน้าม่อย



"ถ่ายรูปให้หน่อย" เลยหันไปพูดเบา ๆ ด้วยแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ ก่อนจะหยิบปาท่องโก๋ขึ้นมาชูตรงหน้า ทำท่าอ้าปากกิน น่ารักหน้าฟัดแก้มเป็นที่สุด บอกเลยว่ามือส่ันพั่บ ๆ ไม่ได้บรรยายเกินจริง



"น่ารักมากครับ" เพชรชมออกเสียง ศศิเลยทำหน้าบู้บี้ใส่กล้อง เรียกเสียงหัวเราะจากเด็ก ๆ ในโต๊ะได้ทุกคน



"พอแล้วค่ะ" เธอบอกเพชร แล้วหยิบเอาโทรศัพท์คืนไปก่อนจะบิแป้งเป็นชิ้นเล็ก ๆ จุ่มนมข้นส่งเข้าปากตัวเอง แล้วก็มีลูกนกลูกกาอ้าปากรอ ศศิก็เผลอป้อนให้ตามความเคยชิน มานึกได้เอาตอนที่ป้อนไปคำที่สามแล้วจะชักมือกลับก็เสียฟอร์ม คำที่สี่เลยยัดชิ้นใหญ่ให้ด้วยความหมั่นไส้แทน



เลิกป้อนน้องได้ ก็กลับมากินข้าวหมูแดงหมูกรอบตรงหน้าต่อ เพชรเลื่อนโถน้ำซอสสีดำให้อย่างรู้ใจ ศศิก็ต้องตักมาราดลงไปบนหมูแดง ติดพริกมาสามสีชิ้นพอให้มีรถเผ็ด กินข้าวเสร็จก็ต่อด้วยขนมจีบกับซาลาเปาอีกหน่อย อิ่มแปล้ จนท้องน้อย ๆ ป่องขึ้นมา



"ดูซิพี่อ้วนเลย" ศศิหันไปคุยกับเพชรอย่างลืมตัว



"ตัวกลม ๆ น่ารักดี กอดนู๊มมม" เพชรตอบไปตามความจริง เขาว่าช่วงนี้พี่ศิผอมเกินไป

ศศิพึ่งนึกขึ้นได้ ก็ทำหน้าง้ำขึ้นมาอีก งื้อ...อยู่กับเพชรแล้วเขาชอบลืมตัวทุกที



คนน้องพอจะเดาออกว่าคนพี่คิดอะไรก็ไม่ได้เย้าแหย่อะไรต่อ หันไปเรียกพนักงานมาคิดเงิน จะได้แยกย้ายกันกลับกรุงเทพฯ แล้วเขาก็ตีเนียนจูงพี่ศิไปขึ้นรถเลย ไม่ปล่อยให้พี่มีเวลาคิดว่าจะไปด้วยกันมั้ย สุดท้ายก็ได้นั่งรถมาด้วยกันถึงคอนโด





เพชรวนมาส่งพี่ก่อน ยกกระเป๋าลงให้แล้วก็บอกลา



"เพชรจะเอารถไปคืน คันนี้เช่ามาครับ" น้องบอกให้รู้ว่ากำลังจะทำอะไร



"รู้แล้ว น้องกิ๊บบอกแล้ว"



"อ่า...ครับ"



"งั้นผมไปแล้วนะพี่ศิ"



น้องรอให้พี่ที่ดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างพูดต่อ แต่พี่ก็ยังเงียบเพชรเลยตัดสินใจหันกลับไปขึ้นรถ แต่พอจังหวะที่เปิดประตู ศศิก็จับกรอบหน้าต่างเอาไว้ทำให้เพชรต้องหยุดมอง



"มา เอ่อ...นอนนี่มั้ย คืนนี้ แก้มบวม เผื่อดึกๆ จะเป็นไข้"



คราวนี้คนน้องปิดบังหน้าดีใจไม่มิดเลย พยักหน้ารัว ๆ



"พี่ศิทำมื้อเย็นรอนะ"



"ครับ เพชรจะรีบมา"



"ขับรถให้ปลอดภัย ไม่ต้องรีบ"



"ครับ" น้องพยักหน้าอีกรอบ มองตากันแล้วก็ไม่รู้สึกจะอยู่ห่างสักวินาทีเดียวเลย ศศิโตกว่าเลยหักใจ เดินกลับไปลากกระเป๋าขึ้นตึก ส่วนเพชรก็ดีใจจนต้องชกลม ต่อยพวงมาลัย แล้วก็รีบถลาออกไปทันที คืนคันนี้เสร็จ ก็วนไปเอารถสีฟ้าที่คอนโด แล้วก็ขับมากินฝีมือพี่ศิที่คอนโด ช่างเป็นแพลนชีวิตที่มีความสุขเสียจริง







หลังจากกลับมาที่คอนโดของศศิอีกรอบ เพชรเห็นว่ารูปคู่ที่เขาเคยอัดใส่กรอบมาให้พี่ศิหายไป เจ้าของห้องเห็นน้องยืนมองพื้นที่ว่างเปล่าอยู่นานก็ไปเปิดลิ้นชัก แล้วหยิบเจ้าสิ่งนั้นมายื่นให้



"ไปวางสิ" เธอบอกเรียบ ๆ แล้วเพชรก็เอามันวางไว้ที่เดิม



"ผมจะไม่ยอมให้มันหายไปไหนอีกเลย"



ชื่นชมความเหมาะสมของตัวเองกับพี่ศิแล้วก็อดจะยิ้มไม่ได้ หันกลับมาอีกทีพี่เขาก็ขนกับข้าวออกมาวางเต็มโต๊ะ แกงจืดผักกาดขาวง่าย ๆ หมูสับปั้นก้อนทอด แล้วก็ยำปลากระป๋อง มีข้าวสวยร้อน ๆ สองจานส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ชวนน้ำลายสอ ศศิถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัว เพชรก็รับมาเอาไปแขวนให้ในครัว ก่อนจะหยิบน้ำเย็นจากตู้เย็นและแก้วสองใบติดมาด้วย นั่งลงตรงข้ามพี่แล้วก็ทำหน้าตื่นเต้นกับข้าวจนศศินึกเอ็นดู ภาพแห่งความสุขที่หายไปจากเธอระยะหนึ่งมันกลับมาแล้ว ความทรงจำในวันนั้น กับข้าวที่ต้องเททิ้งเพราะไม่มีคนกินมันยังเจ็บอยู่ แต่ทว่าแผลเหล่านั้นคงจะหายไปได้ เพราะคนรักษากลับมาแล้ว ถ้าวิชชี่รู้ศศิต้องโดนดุแน่ ๆ เลย



"ทานแล้วนะคร้าบ" เพชรขออนุญาต ศศิพยักหน้า แล้วทั้งคู่ก็ลงมือจัดการอาหารเงียบ ๆ กินเสร็จเพชรก็เก็บล้างเพื่อไม่ให้มือพี่ต้องไปสู้กับน้ำนาล้างจาน ศศินั่งเล่นรอที่โซฟา เพชรเดินตามออกมาแล้วก็นั่งลงข้าง ๆ ดูในจอมือถือว่าพี่เล่นอะไรอยู่ ศศิแค่เปิดไอจีดูไปเรื่อย ๆ เพชรจึงได้ทีอ้อน โดยรวบกอดเอวคอดกิ่วไว้



พี่ไม่ขัดขืน ก็ยิ้มหวาน



"ขอบคุณสำหรับมื้อเย็นที่อร่อยที่สุดในโลกครับ"



"..."



"ขอบคุณที่ให้โอกาสเพชรนะครับ"



"..."



เพชรยังกอดอยู่ ในความเงียบได้ยินเพียงเสียงหัวใจของพวกเขาสองคนที่เต้นดังสอดประสานกันไป และมันคงจะดีถ้าได้เป็นแบบนี้ไปเรื่อย



"พี่ให้ครั้งเดียวนะ ถ้าครั้งนี้ไม่รักษาให้ดี พี่คงไม่กลับมาแล้ว"



"จะรักษาไว้ให้ดีที่สุดเลยครับ" เพชรเอ่ยคำมั่น "ผมจะทำให้พี่เห็น พี่รอดูนะ"



"ขอบคุณเพชรเหมือนกัน ที่ไม่ปล่อยมือพี่ไปจริง ๆ "



"จับไว้เลย น่ารักแบบนี้ต้องจับไว้ให้แน่นที่สุดเลย" น้องอ้อนแล้วก็จับมือเรียวสวยนั่นมาจุ๊บ ๆ เสียให้หายคิดถึง ศศิจั๊กจี้ไปหมด จนต้องดิ้นหลบแล้วก็เสียหลักพากันเอนล้มลงไปบนโซฟานุ่มตัวยาว



เพชรคร่อมแขนอยู่บนคนพี่ ศศิเองก็ใกล้เคียงกับคำว่าโอบรอบคอ เมื่อตาสบตาคนที่เคยได้มากกว่าจุ๊บ ๆ ก็ก้มลงมาจูบพี่อย่างย่ามใจ



ศศิหลับตาพริ้ม รอรับสัมผัสที่คิดถึง เธอไม่ห้ามเพชร เพราะกำลังมีความสุขมากเหลือเกินเช่นกัน ริมฝีปากสองคนเชื่อมต่อกันเป็นหนึ่ง แลกเปลี่ยนหลากหลายเรื่องราวผ่านเนื้อนุ่มที่สอดประสานกันเป็นท่วงทำนองแห่งความรัก เพชรจูบอย่างออดอ้อน พอแยกออกจากกันได้ก็ยังมองคนพี่ด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความรัก ศศิยิ้ม ยกยิ้มแบบทั้งยั่วทั้งร้ายในสายตาเพชร



"เพชรพร้อมหรือยัง"



ลมหายใจหนัก ๆ ดังขึ้นทันที เพชรไม่คิดว่าจะโดนคนขี้งอนจู่โจมแบบนี้ พาลนึกไปเสียว่าพี่เขาลองใจรึเปล่า



"แฟนครับ..." นายพชรจุ๊บจมูกโด่ง ๆ นั่นไปหนึ่งทีแล้วลุกขึ้นนั่ง พร้อมทั้งดึงคนพี่ให้ลุกขึ้นมาด้วยกัน หน้าแสนงอนก็เคลื่อนตัวมาทาบทับพี่เขาแล้ว



"เพชรรับได้ก็คือเพชรรับได้ เพชรกลับมาหาพี่เพราะความรัก ไม่ได้จะหวังฟันพี่นะ"

ศศิยิ้มแล้วยกมือขึ้นลูบใบหน้าคนกำลังจริงจังนั้นแผ่วเบา เห็นสีหน้าน้องแล้วก็โกรธไม่ลง



"ขอบคุณนะคะ ที่รักพี่ขนาดนี้"



เพชรพยักหน้า



"งั้นพี่ไม่กวนเราแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้รีบเข้านอนกัน"



"งอนเพชรรึเปล่า"



"เสียเซลฟ์นิดหน่อยค่ะ แต่ก็...ไว้บรรยากาศดีกว่านี้แล้วเราค่อยลองกันใหม่ก็ได้"



"ครับ"



พี่เข้าห้องนอนไปแล้ว เพชรก็รู้สึกปวดตุ๊บ ๆ เหมือนเขาแทงขึ้นมา หรือพี่เขาจะโกรธเราวะ แต่เอาเถอะอยู่ใกล้กันขนาดนี้เดี๋ยวฟีลมันก็มาอีกจนได้นั่นแหละ ขนาดตอนนี้เพชรน้อยยังตึง ๆ เลย รอพี่ศิอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วกัน เขาค่อยเข้าไปจัดการ





TBC



เย่...อย่าว่าเพชรกากเลย ก่อนหน้านี้น้องหาวิธีง้อ แต่น้องยังไม่ได้หาวิธีบุกเข้าด้านหลัง ร่วมด้วยช่วยกันลุ้น รับรองว่าจะมีคนโผล่มาช่วยอีกแน่นอน (นี่พระเอกหรือตัวประกอบอ่ะถามจีงงงง)



 กด 6969 ให้กำลังใจนางด้วยค่ะ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 17-08-2019 18:13:41

พี่ศิน่ารักม๊ากกกก
พี่ศิยังไม่ต้องให้ตอนนี้หรอก  :z2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 17-08-2019 19:36:06

หวานสุดดดดดดด เราจะรอดูตอนเข้าหอนะ คิคุคิคุ :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-08-2019 20:08:12

พี่ศิ ทำไมไม่ตึงกว่านี้อีกกก ชั้นยังไม่ให้อภัยนังเด็กนี่ !

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 17-08-2019 20:45:20

มากด 6969 ให้กำลังใจน้องเพชร นะคะ 555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 17-08-2019 21:24:37

 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 18-08-2019 10:18:29

ส่งลิงค์ How to ปราบงู ให้เพชร

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 18-08-2019 13:32:58

นิสัยพี่ศิคือแม่พระต่อสัตว์โลกมาก นางฟ้าแท้

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 14/17aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 18-08-2019 16:40:48

Chapter 15





นายพชรเป็นผู้ชายที่เกิดมาแล้วยี่สิบปี แน่นอนว่าเป็นแฟนคลับตัวยงขอดาราเอวีไม่น้อยกว่าร้อยคน แต่ที่เขาเคยดูมันชายหญิงล้วนหนะสิ เจอพี่เขาบุกจู่โจมเมื่อคืน เลยต้องมานั่งกุมขมับอยู่ในห้องสมุดเลย หามุมที่เงียบที่หลืบ แล้วก็ยกหูฟังขึ้นมาใส่ เข้าเว็บที่รู้กันแล้วเสิร์ซอย่างไว ไม่คิดไม่ฝันว่าวันนึงต้องมานั่งดูผู้ชายสองคนนัวเนียกัน



"แล้วมันเหมือนพี่ศิมั้ยเนี่ย" เพชรบ่นพึมพำ คือพึ่งเดบิวต์เข้าวงการเลยยังไม่รู้ว่าต้องเสิร์ซว่าอะไรกันแน่ เอาตามความคุ้นเคยคือหมวดญ่ีปุ่น เลยเจอแต่น้องตัวเล็ก ๆ ทีส่งเสียงร้องอย่างน่าสงสารเวลาเจอชายฉกรรจ์จัดการง้างขาอยู่บนเตียง ดูทรงแล้วไม่ใช่ทาง งั้นขยับเป็นหมวดฝรั่ง อันนี้ก็แมน ๆ หน่อยไม่ครวญครางมาก แต่ส่งเสียงพอให้วูบวาบในช่องท้อง



ศึกษาเพลินยิ่งกว่ากำลังทำธีสิธจบ



ป้าบ!



ความเจ็บและความตกใจเล่นเอาคว่ำโทรศัพท์แทบไม่ทัน ใครสักคนตบไหล่เขาเต็มแรง



"เชี่ยไทม์!! " เพชรด่าทันทีที่เห็นใบหน้าแสนบันเทิงของเพื่อนนั่งลงข้าง ๆ



"คนเลวควรเป็นมึงมั้ยอิน้องเพชร ในสถานศึกษาก็ไม่เว้น แล้วห้องสมุดเขามาหาความรู้กัน มึงมานั่งดูหนังโป๊"



"กูก็กำลังหาความรู้อยู่นี่ไง" เพชรว่า



"ต้องเรียกบรรณารักษ์มั้ยไอ้คนปากแข็ง"



เพชรเก็บหูฟัง กดปิดจอ แต่ไทม์ตาไวกว่า



"มึง!! ไอ้เพชร ไอ้เลว มึงศึกษาไปใช้กับพี่ศิหรอ พี่เขาพึ่งหนีคนหื่นกามมาได้ ต้องมาเจอมึงที่หื่นกว่าหรือไง!! "



"ไทม์ มึงอินน์อะไรขนาดนั้นอะ นั่นแฟนกู"



"พี่เค้าคบมึงแล้วหรอ"



"เมื่อคืนเรียกแฟนแล้วเขาไม่ตาเขียวใส่ ก็ถือว่าเป็นแฟนแล้วปะวะ"



"ห้อยหลวงพ่อเนียนหรือมึงอะ มั่วเก่งชิบหาย"



เพชรยักคิ้ว แล้วก็กลับมาทำหน้าจริงจังอีกรอบ



"มึง...เมื่อคืนพี่ศิเปิดเกมรุก"



"เช่ีย ไม่ธรรมดา"



"แต่กูเนี่ยเข้าขั้นกระจอก"



"ไม่ต้องสรุปเลย เรื่องนี้กูเดาออก มึงเลยต้องมานั่งดูหนังเมื่อกี้สินะ"



"เออ ดูมาหลายชั่วโมงแล้วเนี่ยะ ยังไม่ค่อยเก็ทเลยว่ามันต้องยังไง"



ไทม์ตบบ่าเพื่อน เรื่องนี้พอจะเข้าใจได้ก็เพชรมันชอบผู้หญิงมาตลอด ศึกษา Sex แบบ Straight

มาอย่างช่ำชอง แต่ดันไปตกหลุมรักพี่สาวที่ยังมีเบบี้แครอทอยู่ก็คงไม่มั่นใจในวิชาพอสมควร



"กูว่า ของแบบนี้ต้องสัมภาษณ์หวะ อาศัยคนเคยมีประสบการณ์จริง"



เพชรเกาะแขนเกาะไหล่ไทม์อย่างน่าสงสาร เหมือนคนลอยทะเล แล้วเจอขอนไม้ลอยมาหา



"กูโทรเรียกแก๊งนางฟ้าก่อน"



"เชี่ย โหด" เพชรนึกถึงเพื่อนแต่งหญิงในคณะรุ่นเดียวกัน ช่วงปีหนึ่งก็สนิทแหละ แต่พอแยกภาคตอนปีสองแล้วมันเลยห่าง ๆ กันไป "เอามาทีละคนนะมึง มาครบแก๊งคือหูจะแตก"



ไทม์หัวเราะ นึกถึงเสียงที่เวลาสามสาว? แห่งภาค PR แย่งกันพูดแล้วก็พยักหน้า



ลองโทรไปเกริ่น ๆ ผู้ให้ข้อมูลรายแรกที่จะชักชวนมาทำ Reserch แบบ indepth interview ด้วยกัน ก็ได้ยินเสียงร่าเริงทะลุลำโพงมาทันที ไทม์บอกไปตรง ๆ ว่าเพชรคบกับแฟนที่เป็นพี่



สาวมีเบบี้แครอท 'มาดามเจนนี่' ก็ตอบตกลงวิ่งข้ามตึกมาหาที่หอสมุดทันที



ไม่นานเกินรอ คนสวยผมยาว หน้าตาเหมือนดาราเกาหลีสักคนเพราะมันสั่งทำมาก็ปรากฎตัวมาอย่างเฉิดฉาย



"อันยอง หนุ่ม ๆ "



"สวัสดีครับเจษ"



"อิไทม์ อิผี" มาดามเจนนี่ ที่ชื่อตามบัตรประชาชนคือเจษฎาตรงเข้าบีบคอเพื่อนทันที



"เบาหน่อย ให้เกียรติกระโปรงสอบผ่าหน้าของแกด้วย" ไทม์จับมือเพื่อนออก คนสวยผมยาวที่กัดเสียจนเป็นสีบลอนซ์ทองเสยผมหน้า ยกมือขึ้นพัด ๆ ให้คลายความหัวร้อน



"นี่ฉันต้องเดินฝ่าแดดร้อน มาให้แกแกล้งหรออิไทม์"



"มาดามเจนนี่คนสวยจ๋า อย่าไปสนใจคนเลวอย่างมันเลยมาคุยกับเพชรดีกว่า"



"เนี่ย แบบนี่ถึงจะเรียกว่าผัวที่ดี"



ไทม์โคลงศีรษะ สองมาตรฐานชิปเป๋ง แต่เอาเถอะตามไปนั่งฟังด้วยอย่างสงบก็ได้ บางทีเขาก็อยากเรียนรู้เรื่องอนาโตมีใหม่ ๆ เหมือนกัน



"ยังไงว่ามาค่ะสามี" เจนนี่เริ่มเรื่อง



"เข้าท่อนพีคเลยนะ" เพชรว่า บีบมือตัวเองเพื่อตั้งสติ และทำตัวให้เป็นการเป็นงานมากที่สุด อย่างกับสัมภาษณ์เอาผลไปใส่รายงานรีเสิร์ซ



"เออ ถามมาเลยแกร๊ เพื่อนกันไม่ต้องเขิน"



"เวลามีอะไรกันทางข้างหลังอะ มันเหมือนตอนทำข้างหน้ามั้ย"



"เพชร...ข้างหน้าฉันเป็นงู เกิดมาก็ไม่เคยมีจิ๊มิ๊ ฉันตอบไม่ได้"



"เออหวะ" เพชรเสยผมตัวเอง



เจนนี่หัวเราะคิกคัก แล้วขยับตัวเข้าไปใกล้กว่าเดิมเพื่อกระซิบไม่ให้เสียงดังนัก ก็มันในห้องสมุดนี่นา



"แต่...ผู้ที่เคยนอนด้วยบอกว่า มันก็ทำคล้าย ๆ กันแต่กับตรงข้างหลังแกต้องใจเย็น ๆ แบบมันไม่ลื่นปรื๊ดเหมือนของชะนีอะ"



เพชรพยักหน้าข้อนี้เขารู้อยู่บ้าง พอจะถามต่อเพชรก็ขยับเข้าไปใกล้อีกแล้วถามเบาลง



"แล้วเวลาโดนทำข้างหลังแกฟินมั้ยอะ อ่าน ๆ มาเขาบอกว่าเจ็บกัน"



"ถ้าผู้ทำดี และทำเก่งก็ฟินนะ"



"ฟินแบบได้เองเลยหรอ หรือต้องรูดข้างหน้าให้ด้วย"



"ก็มีทั้งสองแบบ บางคนก็ฟินเลยไม่ต้องจับ บางคนถ้าเค้าแตกไปแล้ว เรายังไม่ฟิน เค้าก็มาอมงูให้อะ ผู้แบบนี้คือน่ารัก"



ไทม์ฟังแล้วแก้มร้อนพิลึก แต่เจนนี่เล่าได้หน้าตาเฉยมากเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ



"อันนี้แชร์ส่วนตัวคือ...ช่วงเล้าโลมก็คือดีย์สุด แบบฉันชอบให้กอดให้จูบ เล่นนมก่อนนาน ๆ "

เพชรกับไทม์พยักหน้า ร้อนไปหมดแล้วแม่ ส่วนเจนนี่ก็หัวเราะคิกคักให้กับความหูแดงของหนุ่ม ๆ



"แกไม่เห็นมีนมเลยเจนนี่" ไทม์ชี้ สาวน้อย? ต้องรีบยกสองมือขึ้นมากอดหน้าอกตัวเองไว้



"หยาบคาย"



"เอ้า ก็พูดเรื่องจริง ยังไม่ไปเติมมาใช่มั้ย"



"เออสิ เค้าว่าเจ็บมาก ยังทำใจไม่ได้ แค่ตอนทำดั้งก็จะสิ้นใจแล้ว" เจนนี่ทำหน้าสยองแต่ก็ยังดูน่ารักอยู่ดี เพราะเครื่องหน้าทุนเดิมนั่นกระจุ๋มกระจิ๋มเหมือนตุ๊กตาอยู่แล้ว



"เอาแล้วเค้าเล่นนมแกยังไงอะ" ไทม์ก็กล้าถามเนาะ เจนนี่ยักไหล่ดุ๊กดิ๊ก



"ฉันมีเนินเล็ก ๆ โว้ย นุ่มนิ่มน่ารัก บางคนเค้าก็ชอบแบน ๆ อะ ไม่ต้องตู้มก็เร้าใจได้เข้าใจป่ะ"



สองหนุ่มพยักหน้า เผลอคิดภาพตามก็ต้องส่ายหน้าพรืด เจนนี่ชอบท่าทางไร้เดียงสาของเพื่อนเสียจริง มันไม่ได้คุกคามหรือทำท่าทางลามกใส่เธอเลย ตาใสกันทั้งคู่



"เอาท่าเด็ดมั้ยเพชร" สาวน้อยยิ้มเจ้าเล่ห์



"แนะนำมาก็ได้"



"หมา...คือลึกสุดอะไรสุด ไม่จุกด้วย เพราะถ้าเป็นชะนีบางคนท่านี้มันจะไม่ค่อยสู้อะ และนี่คือเหตุผลว่าทำไมเค้าชอบมาเอากะเทยกัน"



เพชรอ้าปากค้าง ส่วนไทม์ต้องยกมือขึ้นปิดหู เขินอายเป็นสาวน้อยไปเลย



"ส่วนท่าอื่นก็รสนิยมส่วนตัวแล้วนะ"



"โอเค"



"แต่ที่ขาดไม่ได้คือเจลหล่อลื่นที่ถูกสุขลักษณะ และถุงยางอนามัย เพราะว่าข้างหลังหนะมันเป็นแผลง่าย อีกอย่างอย่ามาปล่อยทิ้งเรี่ยราดข้างในนะ มันหยึย ๆ "



เพชรพยักหน้า แล้วก็ขมวดคิ้ว "แล้วเจล มันต้องแบบไหน"



เจนนี่ถอนหายใจแรงใส่เหมือนเหนื่อยหน่ายเต็มประดา แต่ก็เปิดกระเป๋าสะพายใบจิ๋วแล้วเอามายื่นให้ดู



"นี่...อะ ฉันเอ็นดู ฉันให้ขวดนี้พึ่งใช้ไปครั้งเดียว เอาไปลองดูก่อน"



"จะดีหรอ"



"ดูหน้าก็รู้ว่ามึงไม่มีทางกล้าไปซื้อเองหรอก เดี๋ยวแกจะดูแย่ในสายตาแฟน ฉันเป็นห่วง เอาไปใช้เลย ถ้าไม่กล้าซื้อก็ฝากฉันซื้อได้"



"ขอบคุณมากนะเจนนี่"



"ส่วนถุงยางแกต้องไปซื้อเองนะ ไม่รู้ไซส์อะ"



"อันนั้นกล้าซื้อ" เพชรบอกอุบอิบ



"ดีย์ มีคำถามเพิ่มเติมมั้ย"



"ไม่มีแล้ว เดี๋ยวจะลองเอาไปปรับใช้ดู"



เจนนี่มองหน้าเพชรแล้วก็อมยิ้ม "ภูมิใจหวะ ที่เห็นเพื่อนใส่ใจแฟนแบบนี้"



"ก็เราไม่เคย" เพชรบอกแบบจ๋อง ๆ มันยิ่งดูน่ารักในสายตาที่ปรึกษา



"ปล่อยไปตามฟีล เป็นแฟนกันยิ่งฟินง่ายอะ"



"อือ เราจะพยายาม"



เจนนี่ตบไหล่ให้กำลังใจ แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้



"แกไปไหนต่อ" ไทม์ถาม



"ทำหน้าที่สยาม"



"เออ เดี๋ยวไปส่ง เอารถมา จะได้ไม่ต้องตากแดด"



เจนนี่ตาโต



"ชมกูสิว่าเป็นผัวที่ดี เหมือนที่ชมไอ้เพชร"



"ไม่!! ฟีลมันไม่ได้" เจนนี่ว่าแล้วหัวเราะคิกคัก จนไทม์ต้องยื่นมือไปยีหัว แล้วหนีบเข้ามาใต้จั๊กแร้แล้วลากเจ้าตัวเล็กจ้อยเหมือนขาดสารอาหารออกไป เพชรมองตามหลังทั้งคู่แล้วหรี่ตา เอ๊ะ ๆ ...หรือจะเข้าสมาคมเบบี้แครอทไปด้วยกันน๊า









ตั้งแต่กลับมาคบกันรอบสอง เพชรย้ายมาอยู่กับศศิแบบ 90% เรียกได้ว่านอนที่คอนโดคนสวยทุกวัน ยกเว้นวันที่มีสอบเช้า ศศิจะย้ายไปนอนกับเพชรที่คอนโดแถวสามย่านแทน



วันนี้ก็เช่นกันเพชรออกไปสอบแล้ว ศศิอยู่ว่าง ๆ เลยจัดการทำความสะอาดห้องให้แฟนหนุ่ม ปกติห้องเพชรจะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดให้อาทิตย์ละครั้งอยู่แล้ว จึงไม่ได้เลอะเทอะอะไรมากมาย ศศิแค่เก็บพวกขยะไปทิ้งเท่านั้น และพอเดินไปถึงโต๊ะทำงานเพชรก็ดันสะดุดขาเก้าอี้ล้อเลื่อน จนมือไปปัดเอากระเป๋าคาดอกใบเล็กของน้องร่วงลงมาจากโต๊ะ



ของบางอย่างกลิ้งขลุก ๆ ออกมา



'เจลหล่อลื่นรสสตอร์เบอร์รี่'



ศศิยกมันส่องกับหลอดไฟ แล้วก็ได้เห็นว่าถูกเปิดใช้ จนพร่องไปแล้วเกือบครึ่ง ใบหน้าหวานรู้สึกชา ๆ แล้วรีบเก็บของเข้าที่ เลยได้ไปเห็นอีกว่ามีกล่องถุงยางแกะไว้แล้วเช่นกัน



"เพชร..." เสียงสั่นหลุดออกจากปากคนสวย วางกระเป๋าลงที่เดิม แล้วถอยไปนั่งตั้งหลักบนเตียง เธอเคยเสนอให้น้องทำไปเมื่อวันที่กลับมาจากหัวหินด้วยกัน แต่โดนน้องปฏิเสธ หลังจากนั้นศศิก็ไม่กล้าเริ่มก่อนอีก มีเพียงจูบ ๆ กอด ๆ แล้วก็เข้านอนเท่านั้น



หัวใจด้วงน้อยสั่นไหว แล้วก็ต้องตบแก้มตัวเองเพื่อตั้งสติ เพชรบอกว่ารักเธอทุกวัน แถมการกระทำก็แสดงออกอย่างชัดเจน ไม่น่าจะนอกใจกันได้ ศศิบอกตัวเองให้เชื่อใจเพชร แต่อย่างน้อยเธอต้องหาคนช่วยคิด





วิชชี่ถอนหายใจแรงใส่ทันทีเมื่อศศิเดินหน้าซึมเข้ามาหาในร้านขนมแถวสยามสแควร์ เธอมาหาหมอเพื่อทำทรีทเม้นต์หน้า จึงนัดศศิมาเจอกันที่นี่



"คบกันตั้งนาน ยังไม่เยกันอีกหรอ"



"วิชชี่! พูดจาเพราะ ๆ หน่อย"



"เยค่ะ"



"ไม่ใช่สิ" ศศิตีแขนเพื่อนที่ตัวใหญ่กว่า อีกฝ่ายหัวเราะเอิ้กอ้ากไม่สนใจสาวหน้าบาง แต่ก็ตั้งใจฟังเพื่อนเล่าสถานการณ์เป็นอย่างดี



"โอ้ย คิดมากค่ะอีกะเทย น้องมันคงเตรียมมาใช้กับมึงนั่นแหละ"



"เราก็คิดแบบนั้น" ศศิปากยื่น



"แล้วเครียดทำไมล่ะ"



"ก็น้องไม่ทำสักทีอ้ะ" ศศิเผลอขึ้นเสียง



"มึงก็เริ่มก่อนไปเลย น้องมันคงกลัว ๆ เปล่า"



"เราน่ากลัวหรอ"



"อย่าลืมนะเว้ย ว่าน้องมันไม่เคยข้างหลังหนะ"



"ดีจะตาย ฟิตเฟิร์มเบิร์นมันสุด"



"หือ...กุลสตรีเมื่อกี้หายไปไหนแล้วย่ะ" คราวนี้วิชชี่ตีแขนศศิบ้างที่ก๋ากั่นเหลือเกิน



"ไปทำหน้ากับกูมะ จะได้สวย ๆ ผ่อง ๆ แล้วก็ไปเลือกกางเกงในเซ็กซี่ ๆ กัน ยั่ว ๆ ให้ไอ้น้องมันทนไม่ไหวกัน"



ศศิพยักหน้า อื้อ...ถ้าเพชรไม่เริ่มสักที พี่ศิเปิดเกมก่อนก็ได้



ทั้งคู่เข้าไปในคลินิคเสริมความงาม เลือกผลักวิตามินเข้าหน้าที่ใช้เวลาไม่นานแล้วก็ออกไปเลือกซื้อชุดชั้นในกันตามแผน



TBC

วันอาทิตย์เหงาๆ อะเนาะ ลงนิยายดีกว่าจะได้มีเพื่อนคุย

ตอนนี้ขอเสียงต้อนรับน้องใหม่ 'ยัยเจนนี่' ลูกแม่ก๋ากั่นเป็นที่สุด ตอนหน้าๆ ได้ลุ้นแน่ๆ ว่าสิ่งที่เจนนี่บอก เพชรจะเอาไปมช้ยังไง (ก็ยังอุตส่ายืดได้อีกตอนอิอิ )

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 18-08-2019 19:20:08

พี่ศิก๋ากั่นที่สุดจะเริ่มก่อนเลยหรา แต่ถ้าอิเพชรเริ่มอาจจะนานไปจัดไปค่ะ แอบลุ้นไทม์เจนนี่เนอะ เข้าแก๊งเบบี้แครอทกับเพชร55555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 18-08-2019 21:22:22

ชอบการนั่งฟังตาแป๋วของไทม์กับเพชร แต่เพชรลุีกกก หนูดูคลิปปราบงูในห้องสมุดไม่ได้นะะะะ :angry2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 18-08-2019 21:50:41

ฮอยๆๆๆ ตอนนี้อยากโฟคัสคู่ไทม์กับมาดามเจนนี่มากค่ะ เหมือนกลิ่นความรักมันเริ่มฟรุ้งๆ :hao3:
ส่วนน้องเพชร เราว่าเธอไม่เคยก็นอนเฉยๆจิ เดี๋ยวให้พี่ศินำเอง  :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 18-08-2019 22:16:55

ลุ้น...นนนนนนนนนน   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 19-08-2019 01:29:41

เจนนี่แบบน่ารักกกกกกกกกกก
พี่ศิจะรุกจริงๆแล้ว กี๊ดดดดดดด แค่ชุดก้แส้บ  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: RMark9397 ที่ 19-08-2019 20:25:28

อ๋อยย~~เขินไปหมดแล้วแม่ :pighaun:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-08-2019 10:08:01

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 15/18aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 20-08-2019 16:20:57

Chapter 16





"แซ่บนะ ตัวนี้" วิชชี่หยิบชุดนอนลายลูกไม้ ที่ใช้ผ้าน้อยเหมือนชุดเด็กทารกขึ้นมาจากราว



"ดู...จงใจอ่อยไปหรือเปล่า"



"ศศิ...อ่อยให้น้องมันรู้เถอะนะ ขนาดรู้แล้วมันยังไม่ทำเลยมั้ง ถ้าอ่อยแบบไม่ให้มันรู้หนะ....คาดว่าจะต้องอีก 30 ตอนจบ"



"วิชชี่ใจร้าย"



เพื่อนสาวหยิบมันมาทายตัวศศิ ทั้งสั้นจู๋ ทั้งผ่าข้าง แถมเนื้อผ้าก็ดูจะคัน



"ใส่แล้วไม่น่านอนหลับนะ คงระคายผิวน่าดู"



"ก็เค้าไม่ได้ให้ใส่นอน เค้าให้รีบใส่รีบถอด มันเลยต้องคันไง! " วิชชี่ใส่อารมณ์ให้เพื่อนที่จริงๆ ก็ยั่วบด แต่ชอบทำตาใส



"คันของวิชชี่กับคันของศศิเหมือนกันหรือเปล่า" เสียงหวานถาม ทำตาซุกซนใส่ จนนึกอยากบิดแก้มคนร้ายๆ



คนที่ตัวใหญ่กว่าถอนใจแรง เอาชุดนอนตัวนั้นแขวนไว้ที่เดิม แล้วจูงมือศศิไปยังโซนชุดชั้นในบ้าง



"ตัวนี้เป็นไง...แม่เสือสาว Roar~" วิชชี่คำราม ทำท่าตะปบมือ



"เร้าใจไปหน่อย เดี๋ยวเพชรหาว่าเราไม่เรียบร้อย"



"อีศักดิ์ น้องมันเคยมองมึงเรียบร้อยมั้ยดีกว่า"



ศศิย่นจมูกใส่เพื่อนที่ก๋ากั่นมาด้วยกันตั้งแต่มัธยม แล้วหยิบอีกชุดนึงขึ้นมา



"ตัวนี้มั้ยใสๆ เหมาะกับเราลูกกระต่ายน้อยปุกปุย" มันเป็นชุดสีขาว ที่ติดขนมิ้งรอบๆ ขอบๆ ดู

นุ่มนิ่มเห็นแล้วชวนเอาหน้าเข้าซุก



"น่าเกลียด" วิชชี่เบ้ปาก



ศศิวางก็ได้ แล้วไปหยิบอีกตัว เป็นสีแดงตัดขอบดำดูเซ็กซี่ควีนเบาๆ



"มึงจะใส่ไปฮาโลวีนหรอ ไม่ต้องแต่งหน้าก็ได้เลยนะ"



"ปากร้าย! "



"งั้นอันนี้มั้ยลูกแมวเมี๊ยวๆ " ศศิหยิบกางเกงในที่มีลายอุ้งตีนแมวแปะอยู่ตรงก้น



"อนุบาล"



คนสวยกรอกตา เลือกยากนักไม่ใส่ไปเลยดีมั้ยละ!?



ทั้งคู่เดินลัดเลาะไปราวอื่นๆ ต่อแล้วก็หยุดหน้าหุ่นที่โชว์ใส่ชุด หันมามองกันแล้วพยักหน้า มันเป็นลายลูกไม้สีดำ ซีทรู แบบวันพีชทรงปิดเรียบร้อย ให้ความรู้สึกผู้ดี แบบสาวปารีเซียง ที่ซ่อนความเผ็ดร้อนไว้ภายใต้เรือนร่าง



"ไม่คลานมาก้มกราบเพื่อนกูให้มันรู้ไป" วิชชี่ว่า









ตกเย็นศศิก็มารอเพชรที่ประตูคณะ เพื่อรอกลับพร้อมน้องที่สอบปลาบภาคตัวสุดท้ายเสร็จแล้ว



"ดินเนอร์นอกบ้านมั้ยครับคืนนี้" เพชรถามคนพี่เมื่อขึ้นรถเรียบร้อย



"เพชรอยากกินข้างนอกหรอ"



"ก็...ไม่ได้พาพี่ไปกินร้านบรรยากาศดี ๆ นานแล้ว ดาดฟ้าดีมั้ยครับ"

นานที่ว่าคือสองอาทิตย์เพราะเด็กมหาวิทยาลัยอ่านหนังสือสอบ



"กินที่ห้องเพชรก็บรรยากาศดีแล้วเหอะ พี่อยาก...อยู่กับเพชรสองคนมากกว่าออกไปเจอคนเยอะ ๆ "



น้องพยักหน้า "งั้นกลับห้องเนอะ พี่จะแวะซื้ออะไรมั้ย"

ศศิส่ายหน้า แล้วชี้ไปที่ถุงด้านหลัง "พี่ซื้อเนื้อมาแล้ว เดี๋ยวทำสเต็กกินฉลองสอบเสร็จกัน"



"เย่ ดีใจจัง" น้องว่าท่าร่าเริง ศศิเองก็เอนศีรษะไปซบอิงแอบไหล่เขาเป็นแบบนี้ไปจนเลี้ยวเข้าคอนโด



ห้องของเพชรกว้างกว่าห้องศศิ มีครัวฝรั่งที่กรุหินอ่านสีดำอยู่ทางด้านขวา เชื่อมต่อกับห้องนั่งเล่นด้านล่าง ที่เป็นโถงหลังคาสูง ด้านบนถึงจะเป็นห้องนอนอีกที



ศศิไล่น้องไปอาบน้ำ ส่วนเธอก็เอากระทะออกมาวางบนเตา เตรียมเอาเนื้อแบบที่หมักแล้วจากซุปเปอร์มาเก็ตชื่อดังมาลงย่าง



ระหว่างปล่อยให้เนื้อรับความร้อน ศศิก็ล้างผักสำหรับทำซีซาร์สลัดไปด้วย ซอยชีสใส่ลงไป หั่นมะเขือเทศ ตามด้วยขนมปักกรอบ คลุก ๆ แล้วเทใส่จานใหญ่ เอาไปวางไว้ที่โต๊ะก่อน จากนั้นกลับมาพลิกเนื้อที่สุกไปแล้วข้างหนึ่ง กลิ่นหอมของมันฟุ้งไปเรียกให้คนที่อาบน้ำเสร็จต้องวิ่งซอยเท้าลงมาอย่างไว



"หอม ๆ " เพชรทำจมูกฟุดฟิด แล้วก็มาสูดเอาตรงแก้มพี่



"กลิ่นไม่เหมือนทุกวัน"



เจ้าเด็กจมูกดี ศศิลูบคางน้องเล่นก่อนจะตอบ "พี่ไปผลักวิตามินมาค่ะวันนี้ นุ่มมั้ย"



"นุ๊มมมมนุ่ม ขอฟัดอีกทีเพื่อความชัวร์" แล้วแก้มหอมก็นั่นแหละโดนจมูกเจ้าตัวซนฟัดจนช้ำ



"เพชรพอก่อนค่ะ เดี๋ยวเนื้อไหม้" ศศิปราม แล้วปิดเตา เธอใช้ที่คีบแบบซิลิโคนทนความร้อนคีบเนื้อขึ้นมา แล้วใช้กระไกรตัดเนื้อเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำใส่จาน จะได้ไปต้องลำบากตัดให้เหนื่อย จากนั้นก็เอาผักลวกที่ไว้กินแก้เลี่ยนอย่างแครอท กับข้าวโพดอ่อนวางตามลงไปด้วย เพชรรู้งานยกไปวางบนโต๊ะให้เรียบร้อย



ศศิเปิดไวน์ฉลองให้ด้วย รินมาให้ตัวเองและเพชรคนละแก้ว เพราะสอบวันนี้เสร็จเพชรก็จบปีสามแล้ว ปิดเทอมก็ไปฝึกงานเป็นตากล้องที่นิตยสารแฟชั่นชื่อดัง จะมีเวลาพักก่อนเริ่มฝึกแค่วีคเดียวเท่านั้น ศศิเลยอยากให้น้องผ่อนคลายเต็มที่ ก่อนหน้านี้ก็อ่านหนังสือเสียดึกดื่น



"สอบเป็นไงบ้างวันนี้" ศศิเริ่มบทสนทนาง่าย ๆ แล้วตั้งใจฟังน้องเล่า ตากลมโตจับจ้องใบหน้าของแฟนหนุ่มไว้ไม่วางตา อาจจะเป็นเพราะไฟอมส้มในห้องเพชรด้วยก็ได้ที่ทำให้ใบหน้าได้รูปนั่นน่ามองขึ้นเป็นกอง



เพชรเห็นยัยแฟนมองไม่วางตาก็อดไม่ได้จะยืนขึ้นแล้วโน้มตัวไปจุ๊บปากบ้าง ให้สาสมกับที่ชอบทำคนอื่นเขิน



"จะแย่งเนื้อพี่ศิหรอ" เธอดุแฟนที่อายุน้อยกว่าอย่างไม่จริงจังนัก เพชรกลับพยักหน้า ศศิเลยจิ้มเนื้อดูดีขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วป้อนให้ เพชรค่อยยอมกลับไปนั่งดี ๆ เคี้ยวเนื้อตุ้ย ๆ จนแก้มป่องน่ารัก



ศศิยิ้มหวาน ตาซุกซนแล้วค่อยลงมือกินต่อ จบมื้อด้วยไวน์พร่องไปเกือบหมดขวด แอลกอฮอล์ประมาณนึงในเส้นเลือดทำให้ทั้งเพชรและศศิอารมณ์ดี คนน้องไปล้างจานให้เหมือนเดิม แล้วไล่ศศิไปอาบน้ำ



ร่างเพรียวบางแต่อวบอัดตรงท่อนบนและท่อนล่างมองความเปล่าเปลือยในกระจก แล้วอดจะแหวกแก้มก้นตัวเองดูไม่ได้ ขอบคุณคุณแม่ที่ให้ตรงนี้มาเป็นสีชมพู อารมณ์ดีกับสรีระตัวเองเสร็จแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ จัดการฟอกสบู่กลิ่นหอม ๆ แบบ Miss Dior เสียหลายทีหวังให้มันซึมเข้าไปในเนื้อผิว ผมก็จัดการสระเสียด้วย เพราะเมื้อกี้ควันจากเนื้อคงทำให้มันกลิ่นไม่ดีนัก



ศศิเช็ดตัวเสร็จก็สวมบราลายลูกไม้สีดำของมอร์แกน ยี่ห้อนี้มันดันเต้าให้ได้ทรงสวยเธอเลยชอบเป็นพิเศษ แล้วจากนั้นก็สวมกางเกงในลายลูกไม้สีดำที่เข้ากัน ไม่ใช่ตัวที่ซื้อมาใหม่เพราะต้องเอาไปซักก่อน นึกขมวดคิ้วกับตัวเอง แล้วจะซื้อของใหม่มาทำไมในเมื่อกว่าครึ่งตู้มันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว จากนั้นค่อยสวมชุดนอนสายเดี่ยวผ้าชีฟองบางกึ่งบางกึ่งทึบ มองเห็นวับๆ แวมๆ ยาวลงมาถึงหัวเข่า เดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำไป เธอไปหยุดหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เอาไดร์เป่าผมมาเปิดลมอ่อน ๆ ปล่อยให้ทำความชื้นระเหยออกไปในอากาศ เด็กซนเดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้ รู้อีกทีคือเอวถูกกอดแล้วก็มีจมูกโด่ง ๆ ซุกไซร้ต้นคอ



"เพชรครับ เดี๋ยวไฟช็อตหรอก" ศศิเตือน ก็ดูสิสายไดร์นะจะพันตัวน้องอยู่แล้ว



"นั่งครับ เดี๋ยวเพชรเป่าผมให้" น้องว่าแล้วดันตัวพี่ให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเตี้ย รับเครื่องใช้ไฟฟ้าตัวจิ๋วมาปรนนิบัติให้เอง น้ำหนักมือกำลังดีที่สอดเข้าไปในเรือนผม นวดคลึงศีรษะให้ศศิเบา ๆ จนต้องครางออกมาอย่างสบายตัว พอผมแห้งหอมแล้ว เพชรก็เอาหวีซี่ห่าง ๆ มาแปรงผมให้อย่างถนอม ไม่ให้ผมพี่พันกันแม้แต่ซักเส้นเดียว



แพรไหมสีดำที่ทิ้งลงมาถึงกลางหลังทำเอาเพชรต้องกลืนน้ำลาย หากว่ามันอยู่บนแผ่นหลังเปล่าเปลือยคงจะงดงามไม่น้อย



หวีถูกเก็บ ศศิลุกขึ้น เพชรจูงไปนอน พยายามไม่มองเนื้อที่มันเห็นรำไรอยู่ข้างใน พอคนพี่ปีนขึ้นเตียงนอนตะแคง เขาก็ปิดไฟแล้วตามไปนอนซ้อนหลัง วางแขนพาดลงตรงช่องเอวคอด แต่สัมผัสได้ว่ามีโครงเหล็กรองรับสองเต้าอูมอยู่



"ไม่ถอดชุดชั้นในหรือคะคืนนี้" เพชรคะขาเก่ง เพราะเรียนมาจากเจนนี่ เวลาเจอหน้ากันแก๊งนางฟ้าที่รู้เรื่องกันหมดชอบสอนทริกให้เสมอ



ศศิหน้าร้อน น้องมันมานิ่ง ๆ หล่อ ๆ ยังไงไม่รู้วันนี้



"พี่ใส่มาให้เพชรถอด"



ศศิบอกเบาๆ ในความมืด อาจจะเพราะกรึ่ม ๆ ด้วยกระมังคืนนี้เพชรจึงกล้าล้วงผ่านชายกระโปรงที่อยู่ตรงหัวเข่า จนลึกเข้าไปถึงกลางหลัง ศศิรวบชายด้านหน้าแทบไม่ทันมันถลกสูงขึ้นไปไหนต่อไหน ขาเขาหนาวหมดแล้ว...เด็กร้ายกาจ



มือร้อนผ่าว ปัดผ่านผะแผ่วที่แผ่นหลัง คนสวยขนลุกซู่ด้วยความตื่นเต้น ตะขอที่เกี่ยวกันสองห่วงค่อย ๆ ถูกปลดอย่างแผ่วเบา สองเต้าเต่งตึง 350 CC โดนปล่อยให้เป็นอิสระออกจากสิ่งรัดพัน เพชรขยุ้มเนื้อผ้าซีทรูออกมาจากตัวคนพี่ ดึงสายที่คล้องบ่าออกจากแขนทั้งสองข้างแล้วลากมันลงมาผ่านทางท่อนล่างของร่างกาย วางมันไว้ข้างตัว



ศศินึกว่าน้องจะหลับ แต่ฝ่ามือคู่นั้นกลับสอดกลับเข้ามาในร่มผ้าอีกครั้ง คราวนี้โอบมาด้านหน้า แล้วเค้าคลึ้งเต้าเธออย่างอุกอาจ



"เพชร..." ศศิเรียกเสียงแผ่ว วางฝ่ามือทับมือน้องนอกชุด



"ให้หยุดหรือครับ" ถามด้วยน้ำเสียงแสนซุกซนที่ศศิใจเต้นแรง



"..."



เพชรบีบอีกครั้ง เหมือนจะเร่งขอคำตอบ



"เปล่าค่ะ...คลึงตรงนี้ก่อน" คือจับน้องไปวางตรงยอดอก



"..." มีคนกลั้นหายใจ



"แบบนี้" แล้วก็สอนให้หมุนวนเป็นวงกลม "แล้วก็...แบบนี้" สอนให้น้องจับตรงส่วนที่รู้สึกมากที่สุด



เพียงสัมผัสสั้น ๆ ก็ทำให้สองร่างกายร้อนฉ่า เหมือนโดนสาดด้วยกำพริก สะโพกศศิถอยประชิดกลางลำตัวเพชรอย่างลืมตัว เพชรเองก็ไม่ขัดขืนปล่อยให้เนื้อนู๊มมมนุ่มของพี่คลึงเคล้าบดเบียดกับพชรน้อย



"พร้อมแล้วหรอคะ" ศศิถามเบา ๆ ในความมืด ก็คนน้องเคยให้แล้วไม่ยอมรับ



เพชรจูบติ่งหูพี่แทนคำตอบ แล้วปีนคร่อมพี่ไปยังโต๊ะเล็กข้างเตียง หยิบรีโมทมาเปิดไฟในห้องให้เป็นโทนสีส้มสลัว เย้าย่ัวอารมณ์



คนอื่นเขาต้องปิดไฟ แต่พชรขอสว่างหน่อย ครั้งแรกยังจิ้มไม่ค่อยถูก



ศศิหน้าแดงซ่าน เพชรใต้ดวงไฟสีหน้าพลุ่งพล่านจนเธอยังต้องเขินอาย ชายกระโปรงชุดนอนโดนถลกขึ้น คนพี่ชูสองมือขึ้นเหนือศีรษะอย่างให้ความร่วมมือ เพชรวางมันไว้ข้างหมอน แล้วใช้สองตาสำรวจเรือนร่างที่เหลือเพียงกางเกงในอย่างหลงใหล ศศิหนีบเข่าปิดบังช่วงล่างด้วยความเขินอาย แต่เพชรก็แทรกตัวลงไปแทน



เขาก้มลงจูบปากศศิ ก่อนจะลดใบหน้าลง จุมพิตยอดปทุมถันทั้งสอง ข้างละที แล้วใช้สองมือกอบโกยมันให้ยกสูง รอยแผลเป็นเล็ก ๆ ที่ใต้ฐานโดนจูบซับ



"ตรงนี้ยังเจ็บอยู่มั้ยครับ"



ศศิส่ายหน้า เพชรก้มลงใช้ปลายลิ้นเลียแผ่วเบา ราวกับทำแบบนั้นแล้วรอยเนื้อไม่เรียบเนียนตรงนั้นจะทุเลาลง



กริยาที่เหมือนลูกหมากินน้ำแบบนั้นทำให้ศศิจั๊กจี้จนต้องผลักหน้าผากคนน้องออก ทำหน้างอ

ใส่จนได้ยินเสียงหัวเราะจากแฟนเด็ก ปากแดงฉ่ำโดนจูบอีกรอบ พร้อมทั้งฝ่ามือที่คลึงเคล้าก้อนเนื้อขนาดพอดีขยำไปด้วย



"ถ้าเพชรบีบแรง ตรงนี้จะแตกมั้ย"



น่าตี...ศศิคิดได้คำเดียว



"ก็เบามือหน่อยสิคะ"



"มันเบาไม่ไหว มันน่าบีบ"



ศศิตีเด็กเกเรได้มั้ย



"เพชรหมับๆ นะ" น้องบอกพร้อมขยำตามคำพูด นวดคลึงตามอำเภอใจเหมือนได้ของเล่นใหม่ ศศิหน้าร้อนเห่อ ต้องมุบมิบตอบ



"นวดทุกวันได้ก็ดีจะได้ไม่เป็นผังผืด"



เพชรเลยลองลงแรงเข้าไปอีก



"แบบนี้ได้มั้ยครับ"



ศศิพยักหน้า เพชรนวดต่อทั้งยังสังเกตสีหน้าคนพี่ไปด้วย ว่ามันจะแปรเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง ตอนที่โดนกระตุ้นเร้า



"เพชร..." ศศิเรียกเสียงแผ่วลงเรื่อย ๆ



"ครับ"



"เลีย..."



"หื้ม...? "



"หัวนม"



โดนสั่งแบบนั้น คนรับบัญชาก็แก้มร้อนเบา ๆ แต่ก็เคลื่อนตัวลงใช้ริมฝีปากทั้งเคล้นคลึงและเม้มงับ ดึงมันจนยืดโย้ แล้วค่อยใช้ปลายลิ้นตวัดเข้าปาก ปั่นรัว ๆ จนได้ยินเสียงที่ไม่เคยได้ยินในลำคอคนพี่



มันเป็นเสียงที่ทำให้ฮอร์โมนในกายเขาพลุ่งพล่าน พชรน้อยดีดผับ ๆ แทบจะงัดกางเกงในให้ขาดออกมาแล้วมั้งนั่น



"อีกข้าง เพชร..."



ศศิบิดกายวูบไหว ผมสวยสยายเต็มหมอน เพชรละปากมาดูแลด้านซ้าย ระหว่างที่ย้ายหน้าก็อดชื่นชมคนพี่ไปด้วยไม่ได้



"คุณสวยมากเลยรู้ตัวมั้ย"



ศศิยกหลังมือขึ้นมากัด ทั้งเสียงทุ้มต่ำที่เอ่ยชม ทั้งดวงตาแวววาวราวสัตว์ร้ายในป่าใหญ่ แล้วไหนจะรสสัมผัสที่จู่โจมฉกกัดตรงหน้าอก มันทำให้ส่วนล่างของเธอโหยหาการสัมผัสไม่แพ้กัน สองขาเรียงสวยตั้งชันขึ้นตามสัญชาตญาน ซ้ำยังโหย่งขึ้นบดเบียดส่วนกลางลำตัวเพชรที่ทาบทับลงมาพอดี ถึงขึ้นเกี่ยวตวัดสะโพกเขาให้กดต่ำลงมา บังคับให้บดเบียดแนบชิด มากกว่านี้...มากกว่านี้อีก



เพชรงับจุดแต้มสีแดงตรงหน้าอกแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ ทั้งเสียวซ่านทั้งเจ็บปวดจนศศิน้ำตาไหล เธอดันศีรษะเพชรลงไป น้องเข้าใจเลยจูบงับเนื้อไล่ต่ำลงมา



ใต้ราวนม...



เหนือสะดือถูกดูด



จากนั้นก็ใต้สะดือ



จูบผ่านลวดลายลูกไม้ตรงส่วนที่ไวอารมณ์ แล้วใช้ริมฝีปากเม้มงับ



ศศิจะบ้าตายอยู่แล้ว



สองมือใหญ่ช้อนสะโพกพี่ขึ้น ใช้นิ้วโป้งเกี่ยวขอบกางเกงในทั้งสองข้างไว้ ก่อนจะเงยหน้าสบตา คนสวยที่ใช้ศอกชันตัวเองขึ้นมาดู



"พี่พร้อมมั้ยครับ"



ศศิยกยิ้มเอ็นดู "พี่ต่างหากที่ต้องถามเพชรว่าพร้อมจะเจอ...เบบี้แครอทแล้วหรือยัง"



น้องยกยิ้มมุมปาก มันร้ายมาก ร้ายจนคนที่ท้าท้ายต้องกัดฟันลุ้น



กางเกงในลายสวยตัวจ้อยโดนเกี่ยวลงช้า ๆ เลื่อนผ้าสะโพกกลมกลึง อวัยวะเพศชายของศศิค่อย ๆ เด้งดึ๋งขึ้นมาจากที่ถูกพับหลบไว้ด้านหลัง



เพชรก้มลงจูบมัน แล้วใช้ปลายลิ้นแหย่ตรงปลายเบา ๆ ศศิน้ำตาซิบ ครางหวานยาวนานออกมาจากลำคอ หมดแรงสู้จนต้องทิ้งตัวแผ่ลงไปกับเตียง แล้วปล่อยให้เด็กร้ายกาจ ลากชุดชั้นในผ่านหัวเข่า จรดปลายเท้าออกไป จังหวะที่ดึงมันออก เพชรยกหลังเท้าคนพี่ขึ้น จรดริมฝีกปากลงไปอย่างศิโรราบ



พี่ศิโดนจับพลิกคว่ำ น้องรั้งสะโพกคนพี่ให้สูง ใช้สองมือแหวกออกจนเห็นกลีบดอกไม้ตูมสีชมพูอ่อน เพชรถ่มน้ำลายลงไปก่อนจะตามด้วยเรียวลิ้นที่แลบเลีย



ศศิ ๆ กระตุกสะโพกหนี แม้จะมั่นใจว่าของตัวเองสีสวยแสนน่ากินแต่เธอก็คิดว่ามันรุนแรงต่อหัวใจเกินไป เพชรล็อกพี่เขาไว้แน่นอย่างกับคีมเหล็ก แล้วก็ลงลิ้นให้ตามสัญชาตญาณที่ชักนำ



กลีบดอกน้อย ๆ เมื่อเจอชิวหาของแมลงตัวผู้ที่ดุดัน มีหรือที่จะทานทนไม่เผยอรับให้อีกฝ่ายบินเข้ามาดอมดม เสาะหาน้ำหวาน



ศศิเข่าสั่นกึก ๆ แครอทน้อยที่ไม่ค่อยจะตั้งตรง ยังแข็งทื่อต้านแรงโน้มถ่วง น้ำใส ๆ ที่เกิดจากความรู้สึกทางเพศผุดซึมจนเปรอะลงไปบนที่นอน เพชรรีบวิ่งไปเอาเจลหล่อลื่นมาจากกระเป๋า บีบมันใส่ช่องว่างจากนั้นก็ส่งปลายนิ้วเข้าไปสัมผัส



"เพชรครับ..." ศศิครางหงิง สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น เพชรยิ้ม ใจโคตรฮึกเหิมที่ทำให้พี่เขาอ่อนระทวยได้ ความร้อนฉ่ำ การบีบรัดสิ่งแปลกปลอมที่ภายในตัวพี่ศิกำลังแสดงออกมันทำให้เขาอยากยัดเยียดลูกชายเข้าไปให้สัมผัสความมหัศจรรย์นั้นจนแทบทนไม่ไหว แต่ท่านอาจารย์เจนนี้บอกว่า 'แกต้องใจเย็น ๆ ' ท่องไว้ว่าใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ส่งนิ้วที่สองเข้าไป ควานหาจุด Activate ความเร้าร้อนให้พี่เขา



"เพชร เข้ามาเถอะ พี่ศิไม่ไหวแล้ว" เสียงหวานสั่งอู้อี้ เพราะใบหน้านั้นซุกแน่นอยู่กับหมอน เพชรโน้มตัวขึ้นไปจูบหัวไหล่และแก้มร้อน ๆ เพื่อปลอบโยน ก่อนจะลุกไปสวมถุงยาง ศศิพลิกตัวนอนหงาย ชันเข่ารอรับร่างของแฟนเด็ก เมื่อเพชรเดินกลับมาให้เธอเห็นชัด ๆ ศศิก็ฟาดแขนเข้าให้



"ตีทำไมครับ"



ศศิหน้าตูมแล้วอ้อมแอ้มว่า "โตเกินตัว เป็นเด็กฝรั่งหรือไง"



เพชรหัวเราะ ก้มดูนายพชรน้อยที่ไซส์ไม่น้อยแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม



"ขอเข้าไปทักทายคุณศศิข้างในหน่อยนะครับ"



ศศิพยักหน้าเขิน ๆ แต่ก็กางแขนรอสวมกอดเพชร น้องทิ้งตัวลงไปคร่อมพี่ไว้ ศศิยกมือโอบรอบลำคอ ผ่อนคลายร่างกาย รอให้เจ้าไซส์ฝรั่งเดินทางเข้ามาในตัวเองอย่างช้า ๆ เธอขยับสะโพกช่วยเพชร ทำให้การเดินทางครั้งนี้ของเขาทั้งสองคนไม่ลำบากนัก



"โคตรดีเลยพี่ศิ" เพชรชมไม่ขาดปาก



"ให้ตั้งนานแล้ว ไม่ยอมลองเอง"



นั่น...ดูความร้ายของยัยแฟน เพชรอยากจะทำแรงๆ ให้หายแสบ



"ขอเรียกว่าบี๋ได้มั้ยครับ"



"..."



"บี๋ที่หมายถึงที่รัก"



"จะเรียกอะไรก็เรียกสิ ทำไมต้องขอด้วยอะ"



"ก็...อนุญาตให้เป็นที่รักหรือยังละครับ"



"รักมาตั้งนานแล้ว ไม่รู้หรือไง" ศศิว่า บีบแก้มให้ด้วย หมั่นไส้



เพชรคว้ามือพี่มาจูบ



"บี๋ของผม" ว่าจบก็ค่อย ๆ เคลื่อนสะโพกเข้าออก ศศิหลับตาซึมซับความสุขทางร่างกายที่ 'บี๋ของเธอ' มอบให้ รอบแรกมันก็จะไวไวหน่อย เพชรถอดถุงยางออกมาเปลี่ยน และยังไม่ต้องกินผักหัวส้ม เพราะคนพี่หนะ เขาก็ปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องไปหมดเช่นกัน



"บี๋ได้อีกสักรอบมั้ย" เพชรถามพลางแกะซองถุงยางไปด้วย แล้วก็มีผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าท้องให้พี่เขา



ศศิพลิกตัวโก่งสะโพกขึ้นแทนคำตอบ แถมยังตบก้นตัวเองดังแป๊ะ ๆ ด้วย



นั่นไง...ตัวร้ายของเรื่องนี้หนีไม่พ้นยัยบี๋แล้ว!!





TBC

เราว่า...เราและนังลูกชายชอบ ไม่รู้คนอ่านชอบป่าว #อยากเรียกเธอว่าบี๋

(ขอบคุณคอมเม้นและการโดเนทนะคะ รักมากเลย หลายคนมาทวงใน Twitter @sweeterthansw ก็คือต้องลงแล้ว ดีใจมีคนรอ)

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 20-08-2019 18:13:59

ฮืออออ พี่ศิร้ายอะ  :haun4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: Rhapsody-PT ที่ 20-08-2019 18:29:23

สมกับที่มารอคอย เช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ ดึก ฮรือออ ไม่โอนโยนต่อใจ /กัดหมอน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-08-2019 18:58:31

เพิ่งได้เวลากลับมาอ่าน​ นานแล้วที่กลัวตอนที่น้องรู้ว่าเป็นกระเทยก็ไม่กล้าอ่าน​ ตอนนี้พอทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแล้วก็รู้สึกเอ็นดูทั้งคู่ไปอีก

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 20-08-2019 19:37:29

ร้ายทั้งคู่ :m25:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 20-08-2019 19:42:57

ฮู้ยยยยย เพชรโคตรดีอ่ะมีคลิ่นนิ่งตอนพักยกให้พี่ศิด้วย :ling1:
ก่อนหน้านี้ด่าไรไปนี่ลืมหมดละ :laugh:
ส่วนคุณพี่ศิก็.... หันหลังโก่งสะโพกตบก้นคือสุดไปเลยจ้าาา  :pighaun:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 20-08-2019 22:52:14

ชอบมาก...กกกกกกกกกกกกกกก  :ling1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 20-08-2019 23:12:45

แซ่บทั้งคู่ค่า  :jul1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-08-2019 00:25:04

แหม่แซบจนลืมคราบน้ำตา

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-08-2019 17:39:11

อยากตีพี่ศิมาก หมันเข้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: PKT ที่ 22-08-2019 21:12:51

พี่ศศศศิ๊ แซ่บมากก

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 1ุ6/20aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 23-08-2019 22:36:55

Chapter 17





วันรุ่งขึ้นคือชื่นมื่นสุด เพชรกอดเอวศศิไว้ไม่ให้ลุกเลย



"ไม่หิวหรือไงเด็กดื้อ จะเที่ยงแล้วนะ"



"เมื่อคืนกินอิ่มแล้ว" เพชรตอบอู้อี้ไปกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า ไม่ใส่เสื้อผ้าให้ศศิด้วย มันน่าตีจริง ๆ ไอ้เด็กนี่



"แต่พี่ศิหิว"



"โอ๊ะ ๆ งั้นผมลุกขึ้นไปทำให้ พี่ศินอนไป เดี๋ยวกระทบกระเทือน"



"เพชร! พี่แค่มีเซ็กส์กับแฟนลูก ไม่ได้ไปตีกับใครมา ลุกไหว"



"อ้าว ก็อ่านมา เขาบอกว่าจะอ่อนเพลียไข้ขึ้น"



"ตัวพี่ร้อนมั้ยล่ะ มาจับดูสิ"



เพชรยื่นมือมาอังหน้าผากแล้วส่ายหน้า "เมื่อคืนฮอตกว่าเยอะครับ"



"ก็นั่นแหละ ถ้าเพชรไม่ได้รุนแรงกับพี่จนเกินไป พี่ก็ตื่นได้สบาย ๆ กระปรี้กระเปร่าด้วยนะ เพราะได้ยาดี" คราวนี้ศศิหันมาน้องที่ซ้อนอยู่ด้านหลังแล้วทำตาซนสุด ๆ หมั่นไส้ยัยบี๋มากเลย



"โทรสั่งเอาแล้วกันครับพี่จะได้ไม่เหนื่อย มันต้องมีเมื่อย ๆ บ้างแหละ ยกขาเกี่ยวเอวผมตั้งนาน"



"ท่าที่เมื่อยมันตอนรอบสองเหอะ ท่าหมาแล้วเอี้ยวตัวไปจูบอ่ะ คอจะเคล็ดเอา"



"หื้มมม เรื่องแบบนี้มันต้องพูดหรอยัยบี๋" คนเป็นน้องบีบจมูกเข้าให้ ศศิหัวเราะคิกคัก แล้วลุกขึ้นยืน ภาพในกระจกก็คือคนสวยหน้าง่วง ๆ ตาปรือ ๆ แต่โคตรเซ็กซี่เลย ยืนบิดไปมาสำรวจร่างกาย รอยจูบสีกลีบกุหลาบมีประปรายอยู่บนเนินอก กับหน้าท้อง ส่วนด้านหลังตรงสะโพกก็คือรอยใหญ่หน่อย



เพชรนอนมองเพลิน เออ...ก็ไม่คิดจะอายกันหรอกนะ



"หมาเด็กคันเขี้ยวหรอ" ศศิว่า แล้วก็เปิดตู้เลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ นายพชร ทิ้งตัวลงมาจากที่นอน รายนี้สวมกางเกงบ็อกเซอร์ไว้แล้วเลยไม่ประเจิดประเจ้อมาก แต่หลังเขาก็ลาย ไหล่เขาก็มีรอยฟันเหมือนกันนะ



"ผมเลือกชุดให้"



เริ่มจากเปิดลิ้นชักหยิบชุดชั้นในก่อนเลย เพชรเลือกแบบสปอร์ตหน่อยของ CK มาให้เข้าชุดกันบนล่าง แล้วก็เสื้อยืดตัวหลวมโพร่งของเพชรเองให้ศศิ



"มีอารมณ์กับชุดแบบนี้หรอคะ"



เพชรพ่นลมออกจมูก เมื่อคืนไป activate จุดก๋ากั่นให้พี่เขาเพิ่มหรอ ชวนไปเรื่องนั้นตลอดเลย



"ใส่แล้วมันปุ๊กปิ๊กน่ารัก"



ศศิยิ้มหวาน รับชุดมาในมือแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ



"พี่ศิอยากกินอะไรอะ" เด็กน้อยไปตะโกนอยู่หน้าประตู



"ตามใจเพชรเลยค่ะ พี่กินได้หมด"



"งั้นสั่งจากร้านกาแฟนะ"



"อื้อ...ขออาหารหนัก ๆ ด้วยนะ หิวมาก เมื่อคืนใช้แรงไปกับเด็กดื้อเยอะ"



"ผมก็บอกแล้วให้เบา พี่ก็แรงใส่ตลอดเลย" เพชรตอบอย่างอารมณ์ดี เขาเลือกร้านกาแฟที่มีพวกสปาเกตตี้ สั่งอเมริกาโน่มาสอง คาโบนาร่ามาสอง ไก่ทอดซอสมะนาว แล้วก็มีครัวซองค์อัลม่อนด์อีกสอง ยัยบี๋จะอิ่มมั้ยเนี่ย



ศศิออกมาจากห้องน้ำตัวหอมฉุย เพชรหอมแก้มพี่เขาไปอีกทีตอนสวนกันที่หน้าห้องน้ำ แล้วก็ยื่นโทรศัพท์กับกระเป๋าเงินไว้ให้เผื่อคนส่งอาหารโทรมา แต่สุดท้ายเพชรอาบน้ำเสร็จพอดีกว่าจะมีคนมาส่ง ชายหนุ่มเลยลงไปเอาเอง เมื่อเอาขึ้นมาทุกอย่างอยู่ในกล่องเรียบร้อยพร้อมกิน ก็เอาไปวางตรงโต๊ะห้องนั่งเล่น แล้วน่ังลงบนพื้นพรม เปิดซีรีย์ใน NetFlixมาดู พลางม้วนเส้นเข้าปาก



ม้วนใส่ปากตัวเองบ้าง ม้วนใส่ปากคนข้าง ๆ บ้าง เป็นความสุขที่แสนเรียบง่าย









ผ่านไปแป๊บเดียวเพชรก็ถึงเวลาไปฝึกงาน ศศิอดยินดีด้วยไม่ได้ที่น้องจะโตไปอีกขั้น ถึงขั้นขับรถมาส่งที่ตึกออฟฟิศของนิตยาสารแฟชั่นชื่อดังที่ยังได้รับความนิยมสูง

ตอนแรกเธอจะทิ้งรถไว้ให้เพชรใช้ แล้วกลับแท็กซี่แน่นอนว่าต้องมีเด็กไม่ยอม และก็อ้อนให้พี่มารับกลับด้วยตอนเย็น



วันแรกของการทำงานไม่มีอะไรมาก คือเรียนรู้ส่วนต่าง ๆ ของออฟฟิศ ได้เห็นถึงความเป็น Professional ของแผนกต่าง ๆ แล้วก็รู้สึกใจฝ่อขึ้นมานิด ๆ ส่วนพรุ่งนี้จะมีถ่ายเซตแฟชั่นของเล่มที่กำลังจะออก เพชรได้รับอนุญาตให้เข้าไปดูด้วย และคงได้ลงมือทำจริงมากขึ้นในเซตต่อไป



ตกเย็นศศิไปรับน้องกลับจากที่ทำงาน แล้วขับรถไปหาอะไรกินกันในห้างสรรพสินค้า แวะซื้อของแล้วค่อยกลับบ้าน เพชรดูซึมไม่ร่าเริงเลย หลังอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แล้วมานอนเล่นด้วยกันตรงโซฟายาวหน้าโทรทัศน์ ศศิก็ถามขึ้น



"เครียดหรือคะ"



"รู้ได้ไงครับ"



"คิ้วผูกโบว์ค่ะ" ศศินวดให้เบา ๆ จนเพชรต้องอมยิ้ม



"มีแต่คนเก่ง ๆ อ่าบี๋ในที่ทำงาน เพชรรู้สึกตัวเองด๋อย ๆ ยังไงไม่รู้"



ศศิลูบผมคนเก่งของเธอ "พึ่งไปวันแรกเอง เดี๋ยวเพชรก็จะรู้ว่าตัวเองทำอะไรได้ดี"



"คุยกับพี่แล้วสบายใจจัง" น้องอ้อน อาจจะเพราะน้ำเสียง สายตา สัมผัสอุ่น ๆ นั้นกระมัง เพชรจึงรู้สึกได้ถึงการเติมเต็มพลังใจ



คนสวยยิ้มหวาน "พี่นวดคลายเคลียดให้มั้ยคะ"



"อื้อ...ขอบคุณครับ" เพชรพยักหน้า หลับตาพริ้ม รอรับสัมผัสที่ไหล่หรือขมับตามแบบที่เคยเห็นจากร้านนวด



แต่ไม่! นวดคลายเครียดของยัยบี๋ คือนวดกระปู๋!!



เด็กที่พึ่งเคยฝึกงานตาโตพรวด เมื่อร่างนุ่ม ๆ ข้างตัวลงไปกองที่พื้นพรมด้านล่าง สัมผัสนัว ๆ หมึบหมึบลงมาที่นายพชรน้อย ศศิยังคงยิ้มหวาน แล้วดึงยางยืดกางเกงนอนของเพชรลง



น้องส่ายหน้า คว้ามือพี่ศิไว้ แต่คนสวยก็ไม่สนใจหรอก สู้แรงเก่งดึงดันจะควักมังกรฝรั่งออกมาให้ได้ เพชรเลยได้แต่พิงตัวแผ่ไปด้านหลัง รับการนวดคลายเครียดจากยัยบี๋ตัวแสบ



"เป็นไง อารมณ์ดีขึ้นมั้ยคะ" ศศิถามขณะที่ตัวเองนั่งอยู่บนตักคนน้อง เพชรโอบรอบเอวบางแน่น จมูกก็ซุกไปกับหลังคอหอม ๆ เขาชะเง้อมองผ่านไหล่ กางเกงในผ้ายืดทรงสปอร์ตสีดำเทายังม้วนค้างอยู่ใต้หัวเข่าของศศิ พี่รวบขาติดกัน แล้วก็ขยับสะโพกนวดลููกชายเขาอยู่



น้ำเดียวแบบใช้มือกับปากก็เอ็นโดรฟินถาโถมแล้วมั้ย นี่ถึงขั้นพาเที่ยวถ้ำสวาทถามว่าจะไม่กระดี๊กระด๊าได้อย่างไร บีบก้นยัยบี๋ซ้ำจนขึ้นร้อยแดงเพราะแสนจะมันเขี้ยว บางคร้ังก็โอบมือไปด้านหน้า กอบโกยสองก้อนกลมที่ยังถูกปิดบังไว้ด้วยชุดนอน และบราเซียที่ตะขอหลุดไปแล้ว แต่ยังแขวนค้างอยู่กับหัวไหล่



หากอยากได้ยินเสียงหวาน ๆ ก็คือใช้สองนิ้วหยอกล้อกับยอดปทุมถัน และถ้าอยากได้ยินเสียงยั่วยวนระทดระทวย ก็คือใช้มือกำรอบเจ้าเบบี้แครอท

เจอแบบนี้เข้าไปยัยบี๋ก็ซนได้ไม่นานหรอก หมดแรงสู้คอพับคออ่อนคาอกเหมือนกัน







วันที่สองเด็กฝึกงานก็ใส่ชุดไปรเวทมาได้ เพียงแต่ติดบัตรเทรนนีไว้เท่านั้น เพชรอารมณ์ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน เพราะได้รับกำลังใจจากคนรักมาเยอะ วันนี้เขาเลยเข้าไปช่วยในห้องสตูดิโอด้วยพลังเต็มเปี่ยม



เป็นการถ่ายแฟชั่น เหมือนตอนเขาเรียนนั้นแหละ เเค่เพียงดูจริงจังกว่ามากเท่านั้นเอง มีคนเยอะกว่า อุปกรณ์ไฮโซกว่า แต่โดยหลักการทำงานก็คือคล้ายคลึง เพชรรับหน้าที่อยู่กับผู้ช่วยตากล้อง เลยได้เห็นภาพรวมการทำงานทั้งหมด เมื่อถ่ายจบ ก็ช่วยพี่ Project Manager เดินเอาของไปส่งนางแบบชื่อดังที่รถ



บังเอิญระหว่างรอลิฟต์มีลูกค้าโทรเข้ามาพอดี หากเข้าไปในกล่องเหล็กนั้นสัญญาณคงตัด



"ให้คุณเขาไปส่งแพมเม่คนเดียวก็ได้ค่ะ" หญิงสาวที่หน้าตาสวยเฉี่ยวเอ่ยขึ้น

พี่ PM ขอโทษขอโพย ได้แต่ยื่นของทั้งหมดให้เพชรถือไป แล้วเข้าไปในลิฟต์ที่จะลงไปยังลานจอดรถ ในห้องโดยสารมีเสียงเพลงเบา ๆ ขับกล่อม แล้วนางแบบคนนั้นก็ชวนคุย



"มาฝึกงานหรือคะ"



"ครับ"



"เรียนปีไหนแล้ว"



"ปีสามจะขึ้นปีสี่แล้วครับ"



"อุ้ยรุ่นเดียวกันเลย ชื่ออะไรหรอ"



"เพชรครับ" ชายหนุ่มคิดว่าเธอจะอายุมากกว่านี้ เพราะมีความเป็นมืออาชีพมาก แต่คงเพราะแต่งหน้าจัดจ้านตาม Theme ที่ถ่ายวันนี้ด้วยกระมัง เลยดูโตกว่าปกติ



"เก่งนะ เราเห็นตอนถ่ายอยู่ เพชรช่วยงานได้เยอะเลย"



"ขอบคุณครับ มีอะไรชี้แนะได้เลยนะ เพชรก็ยังใหม่ ๆ อยู่เลย"



"น่าจะได้เจอกันอีก วันมะรืนเราก็มีถ่ายให้อีกแบรนด์ที่นี่"



"ไม่รู้เพชรจะได้ไปช่วยทีมนั้นหรือเปล่า"



"เดี๋ยวเรารีเควสต์ไป อยากเจอรุ่น ๆ เดียวกันบ้าง เจอแต่พี่โต ๆ คุยกันไม่ถูกคอ"



ความอัธยาศัยดีทำให้เพชรคุยกับอีกฝ่ายได้อีกหลายประโยค จนมาถึงรถ ก็โบกมือลาจากกัน นับว่าฝึกงานวันที่สองก็ไม่เลวร้าย







'เพชร เราเเพมเม่เอง รับแอดเราหน่อย'



เพชรงง ๆ เมื่อเห็นมีข้อความนี้ส่งมากลางดึก



'มีไลน์เราได้ไง'



'ถามพี่ที่ออฟฟิศเพชรมาไง'



'อ๋อ แล้วมีอะไรหรือเปล่า'



'ชวนคุยเฉย ๆ '



'คือ เราจะนอนแล้ว'



เพชรหันไปมองศศิที่งีบหลับไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเพลียก็พี่เขาควบเก่ง น่าจะใช้แรงไปเยอะ แล้วดูสิพลิกตัวหาหมอนค้างอุ่น ๆ แล้วมั้งนั้น



'นอนไวจัง รีบตื่นไปทำงานหรอ'



'แฟนเราง่วงแล้ว เราต้องไปกอดแฟน' เพชรตอบตามความจริง



'มีแฟนแล้วหรอ งั้นไม่กวน ฝันดีนะ'



'ฝันดี'



เพชรปิดโทรศัพท์ ปิดไฟ แล้วขยับตัวไปใกล้คนพี่ ฝ่ายนั้นเจออะไรอุ่น ๆ ก็รีบซุกเข้ามาหาอย่างน่ารัก เพชรจูบหน้าผากคนพี่ด้วยความรักใคร่แล้วหลับตาลงบ้าง





ในที่สุดเพชรก็ได้เจอกับแพมเม่อีกรอบ ที่ร้านกาแฟใต้ออฟฟิศ หญิงสาวยังไม่ได้แต่งหน้า แต่ก็มีผิวพรรณที่ดี จัดว่าเป็นคนสวยชนิดที่เห็นแล้วต้องมองตาม เธอใส่แว่นกันแดดเลนส์ใหญ่ปิดบังหน้าไปเกือบครึ่ง



"เพชร มีแฟนเป็นกะเทยหรอ" เธอทักขึ้นเป็นคำแรกของบทสนทนา เพชรคิ้วกระตุกนิดนึง แล้วพยักหน้า



"ชอบแบบนั้นหรอ"



"เราชอบที่เป็นเค้า"



แพมเม่ยื่นปากเหมือนกำลังใช้ความคิด "เราแค่ตกใจนิดหน่อยตอนรู้ คบผู้หญิงจริง ๆ ไม่ดีกว่าหรอ"



ชายหนุ่มยิ้มแล้วตัดบทสนทนา "เราขึ้นไปทำงานก่อนนะ"



สรุปกาแฟก็ไม่ได้สั่ง



"เจอกันในสตู"



เพชรเริ่มไม่ค่อยสะดวกใจจะเจอกับนางแบบคนนี้แล้ว พอเข้าลิฟต์ก็เจอพี่ผู้ช่วยกล้องที่เคยทำงานด้วยกันวันก่อน อีกฝ่ายน่าจะอายุเยอะกว่าเขาไม่มากนัก



"เพชร ได้ข่าวว่ามึงคบกะเทยหรอ"



คราวนี้เพชรขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ใครปล่อยข่าวกันนะ



"ทำไมหรือครับพี่"



"อยากสัมภาษณ์ความรู้สึก แล้วเป็นแบบแปลงเพศหรือไม่แปลงเพศ"



"ผมไม่ตอบได้มั้ยพี่"



"ยังไม่แปลงชัวร์ เป็นไงตับ ๆ ข้างหลังมันส์ป่ะ"



เพชรสูดลมหายใจลึก ๆ ทำไมถึงต้องไปโฟกัสเรื่องแบบนั้นมากกว่าเรื่องความรักวะ



"ผมขอไม่เล่าเรื่องส่วนตัวนะครับ"



"ทำหยิ่งนะมึง" โดนผลักไหล่หยอก ๆ ไปทีเพชรก็หัวเสียไม่น้อย แต่ไม่คิดจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต



เขาเอาของไปเก็บที่โต๊ะแล้วก็เตรียมเข้าสตูดิโอไปช่วยจัดไฟ พอเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแพมเม่ที่สวยเฉิดฉายก็เดินมาเข้าเซต เพชรมองเธอโพสต์จากมอนิเตอร์ ถ้าตัดเรื่องรำคาญใจออก อีกฝ่ายก็ดูมีเสน่ห์มากจริง ๆ สมกับที่ช่วงนี้กำลังเป็นดาวรุ่ง



"เพชรไปส่งแพมเม่ที่รถหน่อยสิ" หญิงสาวเอ่ยเมื่อจบงานและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เพชรปฏิเสธไม่ได้ เพราะพี่ PM มองตาขวาง



"เป็นกูนะเลือกแพมเม่" พี่ผู้ช่วยตากล้องคนเดิมกระซิบข้างหูเขา เพชรส่ายหน้า แล้วรีบไปทำหน้าที่ตัวเองให้เสร็จ เมื่อเพชรมีท่าทางเคร่งเครียดไม่เล่นด้วย นางแบบสาวก็รู้ว่าควรสงบปาก แต่นิสัยชอบเอาชนะของเธอก็แก้ไม่หายสักที เดี๋ยวคงต้องหาอะไรสนุก ๆ มาเล่นสักหน่อย เช่นทำต่างหูอันเล็กจิ๋วหล่นลงไปในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตที่เพชรใส่







และมันก็กลายเป็นข้อสงสัยให้ศศิ ที่ทำไม่ในเสื้อที่เพชรใส่ไปฝึกงานถึงมีต่างหูชาเนลตกอยู่ จะซื้อมาให้เธอก็ควรมีทั้งคู่มั้ย นี่มาข้างเดียว



คนสวยหยิบมันไปให้เพชรที่นั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ดู



"เพชร ติดต่างหูใครมาในกระเป๋า"



"เห้ย! " น้องสะดุ้งโหยง ลนลานกลัวศศิโกรธ "น่าจะของนางแบบ วันนี้เพชรถือของไปส่งเค้าที่รถ มันคงร่วงลงไป"



"ตื่นเต้นทำไม พี่ศิแค่จะมาบอกว่าอยากได้แบบนี้บ้างสวยดี"



เพชรพ่นลมโล่งใจ แพมเม่แน่ ๆ หาเรื่องให้บ้านเขาแล้วมั้ยละ



"งานใกล้เสร็จยังคะ"



"อีกพักใหญ่เลยพี่ศิ"



เพชรได้โจทย์จากพี่ บก. ให้เอารูปที่ถ่ายวันนี้มาลองรีทัชดู ส่งงานพรุ่งนี้ พร้อมกับพี่พนักงานจริง ๆ เขาเลยตั้งใจทำเต็มที่"



ศศิมาดูบนจอ นางแบบสวยเชียว



"นางแบบคนนี้หรอ เจ้าของต่างหู"



เพชรพยักหน้า แล้วหันมาจับมือพี่ศิอย่างคนร้อนตัว



"ไม่มีอะไรจริง ๆ นะพี่ศิ เพชรรักพี่ศิคนเดียวไม่ว่อกแว่ก"



ศศิยิ้มอ่อนหวาน วางมือบนศีรษะอีกฝ่ายแล้วลูบผมยาวประบ่าของเพชรเล่น น้องรัดด้วยหนังยางเป็นจุกมาทั้งวัน ตอนนี้มันจึงกลายเป็นลอนใหญ่ ๆ น่ามองพอดี



"พี่เชื่อใจเพชรนะคะ แต่ถ้าจะมีคนอื่น จะไปก็แค่บอกกันดี ๆ ไม่ทำลับหลังกันก็พอ"



"เพชรไม่ไปไหน" น้องครางหงิงเป็นลูกหมาเลย ศศิพยักหน้าหอมหัวไปหนึ่งที เธอมองเพชร อีกฝ่ายมีแต่จะดูดีขึ้นทุกวัน แล้วถ้าโตไปทำงานในสายตากล้อง ต้องเจอกับคนสวยไปตลอดชีวิตนั่นแหละ จะให้เธอตามหึงทุกคนก็ใช่ที่ คงมีแต่ความดีเท่านั้นแหละที่จะรั้งหัวใจเพชรไว้ได้



คิดแบบนั้น แต่ก็นึงถึงเบอร์หมอฉีดโบท็อกซ์ทำไฮฟูไปด้วย มีตรงไหนหย่อนคล้อยมั้ยวะเรา



"เชื่อเพชรนะ" น้องกอดเอวซุกพุงอ้อน



"เชื่อค่ะ เพราะพี่ศิก็รักเพชรเหมือนกัน"



"ยัยบี๋ของเพชรน่ารักที่สุดเลย



"เจ้าบี๋ของพี่ศิก็น่ารักที่สุดเลย"



"ไม่อยากทำงานแล้วอยากฟัดยัยบี๋" เพชรทำปากจู๋ คราวนี้ศศิผลักหัวน้องออกอย่างไว



"เรื่องงานต้องมาก่อน ห้ามเกเรค่ะ" โดนบี๋ดุให้ จ๋อยไปเลย เพชรเบ้ปาก



"พี่ศินอนดูซีรีย์รอตรงนี้ คนเก่งรีบทำเร็ว"



เพชรไม่ดื้ออีก เพราะถ้าเขาช้าพี่ศิก็จะได้นอนช้าไปด้วย เมื่อมีแรงผลักดันแบบนั้น ไม่นานผลงานก็ออกมาเรียบร้อยสมความตั้งใจ



TBC

เพมเม่มาค่ะ ^^

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-08-2019 22:50:25

คำก็บี๋สองคำก็ยัยบี๋นะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 23-08-2019 23:19:14

ชีวิตแกวุ่นวายแน่ๆ ตาเพชรเอ้ยยยย :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: RMark9397 ที่ 24-08-2019 00:07:28

อยากตีมากนะ แต่แซ่บมากกกกกกกกก...เช่นกัน :ling1: :katai1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 24-08-2019 03:54:33

โอ๊ยยัยนี่
เพิ่งรู้ว่าพี่ศิซนขนาดนี้เลยนาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-08-2019 12:55:37

ถ้าเปิดตัวพี่ศิพวกที่ปากมากต้องหงอยแน่ อย่ามาว่าบี๋นะพวกผีเจาะปากมาพูด :angry2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 24-08-2019 18:01:58

ได้เรียกบี๋ตามชื่อเรื่องแล้ว 555 เอ็นดูพี่ศิจะไปฉีดโบทอกซ์อ่ะ แต่แพมมเม่มานี่จะมีดราม่าไหมม

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 24-08-2019 19:59:16

อุปสรรครักแบบกรุบกริบก้อพอนะ...ได้โปรด...ดดดดดดดดด    :m5: :m5: :m5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 25-08-2019 15:49:05

แพมเม่เอาเรื่องเพชรไปเม้าในกองป่ะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: kimmiew112 ที่ 26-08-2019 00:57:54

นักเขียนสู้ๆนะคะ เขียนดีมากเลยย รออ่านทึกวันเลยค่ะ งื้อ แต่แอบชอบเพชรเรียกพี่ศิเหมือนเดิมมากกว่าแฮะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 17 /23aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 27-08-2019 22:43:08

Chapter 18





สามหนุ่ม เพชร ไทม์ ดนัยคุยกันเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์การฝึกงานที่ไปเจอ เพชรเล่าเรื่องแพมเม่ก่อนเลยอันดับแรก ตั้งแต่เจอกันที่ออฟฟิศ ยันทำต่างหูตกทิ้งไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วพี่ศิมาเจอ



'โหดแท้ ดีนะพี่ศิมีเหตุผล ไม่หึงโหด' ไทม์พิมพ์ เขาหนะแฟนคลับเบอร์หนึ่งของพี่คนสวยอยู่แล้ว



'เออดิ ไม่หึงแบบนี้กูยิ่งเคารพอะ แบบเกรงใจเขา ไม่อยากให้เขาเสียใจอะไรเพราะเราเลย'



'สามีแห่งชาติไปเลยค่ะพี่เพชร' ไทม์พิมพ์ต่อ แล้วเริ่มแขวะคนอื่นต่อ 'ดนัยมึงเงียบหายไปเลยนะ'



'ให้กูเล่าเรื่องไร เรื่องที่มึงพามาดามเจนนี่มาค้างที่หออะหรอ'



'ก็เชี่ยแล้ว' ไทม์พิมพ์ตอบไว 'ดันแชททันมั้ย'



'ดัน'



'ดัน'



'ดันเชี่ยไรล่ะ กูอ่านทัน แล้วอะไร ยังไง กูตกข่าวอะไรไป' เพชรคึกคักขึ้นมา



'500 แล้วกูจะไม่เล่าว่าเห็นเสื้อในเขาตากอยู่ที่ระเบียง' ดนัยพิมพ์



'สัส นั้นมึงเล่าแล้ว' ไทม์ว่า



'5,000 เล่ามาเลยเพื่อนเลิฟ' เพชรพิมพ์



'จะ 50,000 ตัดราคากูก็แม่งก็ไม่มีเงินโอนจริง' ข้อความจากไทม์ทำอีกสองหนุ่มขำปอดโยก



'ช่วงฝึกงานกูย้ายกลับไปอยู่บ้านเพราะมันใกล้ออฟฟิศกูมากกว่าใช่ป่ะ แล้ววันนั้นกูกลับห้องมาเอาของ เจอเสื้อในผู้หญิงตากอยู่จ้า แต่นมจิ๋วหลิ๋วมากคัพเอ เค้นไปเค้นมาทราบว่าเป็นขนาดของมาดามเจนเค้า เพื่อนเราพามาค้างเลยซักตากไว้'



'ปุจฉา ทำไมเพื่อนทั้งสองถึงมาค้างด้วยกัน' เพชรพิมพ์



'ก็กูบอกมึงแล้วไงดนัย ว่าพาเพื่อนที่ออฟฟิศมาค้าง ทะเลาะวิวาทหน้าบวมมา ไม่อยากให้แม่มันเห็น'



'เล่าเสียกูนึกว่าเพื่อนผู้ชายตีกับนักเลง ที่แท้มาดามเจนนี่เองจ้า ฝึกงานที่ตึกเดียวกัน อย่านับรวมว่าออฟฟิศเดียวกันได้มั้ย'



'ว่างวันไหนอะ เรื่องนี้อยากคุยแบบเจอหน้า' เพชรสายเผือกก็มา



'เพชร เออเจอมึงก็ดี อยากถามจากผู้มีประสบการณ์'



'บีหนึ่งคิดเหมือนที่บีสองคิดมั้ย' ดนัยถาม



'ได้เสียหรือยัง ถึงมึงจะเป็นเพื่อนกู แต่ถ้ามึงทำเหี้ยกับมาดามเจนนี่แก๊งนางฟ้าของคณะ กูก็ต่อยมึงนะ' เพชรขู่



'ยังโว้ย มันก็เพื่อนกูป่ะวะ'



'แค่เพื่อนช่ะ ทำไมกูรู้สึกถึงความลนลานในข้อความที่มึงส่งมา' เพชรถาม



'ณ ตอนที่กูตอบพวกมึงคือเพื่อน หลังจากนี้ก็ให้คุกกี้ทำนายเถอะมึง'



'ไทม์ บอกได้คำเดียวว่ามึงมาถูกทางแล้ว ผายมือต้อนรับเข้าด้อมเฟมบอย'



'กูนี่รอคาราวะศิษย์พี่เลยครัช' ไทม์ตอบ พร้อมส่งสติ๊กเกอร์กวนตีนมาด้วย



บันเทิงกับเพื่อนยามเช้าจบ เพชรก็อัพไฟล์ส่งงานให้พี่บก.เสร็จพอดี เขาเดินไปเคาะห้องกระจกที่มีผู้หญิงแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดนั่งอยู่หลังคอมพิวเตอร์



"พี่พอลล่ายุ่งอยู่หรือเปล่าครับ เพชรจะบอกว่าส่งงานให้แล้ว"



"เข้ามาสิเพชร เดี๋ยวดูพร้อมกันเลย"



เธอโหลดไฟล์แป๊บเดียว ภาพนางแบบที่เพชรลองรีทัช วางโลโก้โปรดักต์เล็กๆ ก็ปรากฎขึ้นบนจอ



ดวงตาหลังแว่นไฮแฟชั่นกวาดดู แล้วเรียกเปิดโฟลเดอร์ผลงานของนายพชร ตอนให้ส่งมาพิจารณารับเข้าฝึกงานมาดูเทียบกัน



"ภาพผลงานเก่าของเพชรดูมีพลังกว่าอีกนะ นางแบบเก่งส่งอินเนอร์ดีเลย ดีกว่าแพมเม่อีกเนี่ย เพชรก็จับอารมณ์ได้ดีทุกรูป" บก.คนเก่งของบริษัทเอ่ยชม "พี่อยากให้ลองส่งโปรไฟล์มาเก็บไว้ เผื่อนำเสนอลูกค้า น่าจะเข้าได้กับหลาย Product ยิ่งพวกเครื่องสำอางค์ผู้หญิงน่าจะดีเลย"



"พี่พอลล่าครับ นางแบบในรูปเป็นแฟนเพชรเองครับ แต่พี่เค้าไม่ได้เป็นผู้หญิงแท้ๆ นะ"



"หรอ..." คราวนี้พอลล่าถึงกับจ้องหน้าคอมใหม่ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเพชร เด็กหนุ่มหน้าเจื่อนๆ เธอก็หัวเราะเปลี่ยนบรรยากาศ "พี่ตกใจนิดหน่อย แต่เป็นคนที่ดูดีมากเลยนะคะ แล้วก็น่าจะเป็นคู่ที่ Support กันและกันได้ดีนะ คู่รักนางแบบกับตากล้อง ขอให้เป็นความรักที่ดีนะ"



"ขอบคุณครับพี่พอลล่า...พี่ไม่ได้คิดว่าเพชรแปลกใช่มั้ย"



หญิงสาวส่ายหน้า "น่ารักดีออก เธอต้องหลงเค้ามากแน่ๆ ใช่มั้ย พี่ดูจากภาพ"



"ก็หลงมากอยู่ครับ พี่เค้าดีกับเพชรมาก"



"ดีแล้วล่ะ เข้าใจดันก็พอ โตๆ ไปเราก็ต้องการแค่นี้แหละ คนที่เข้าใจและพร้อมจะอยู่กับเราในวันที่เหนื่อย"



"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับพี่พอลล่า"



"แล้วทำไมจู่ๆ มาถามว่ามันแปลกมั้ย"



"ก็...มีหลายคนเขาเชียร์ให้เพชรคบผู้หญิงมากกว่า"



"ประสาท อีพวกนั้นคือความรักแย่ ไม่ก็ยังไม่มีแฟน บอกเขาเอาเวลาไปหาแฟนเถอะ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องเพชร"



เด็กหนุ่มพยักหน้า แล้วก็ขอตัวกลับไปทำงานต่อ







เรื่องเดิมไม่ทันจาง สัปดาห์หน้าก็มีคิวต้องไปออกกองถ่ายที่ทะเลต่างจังหวัด เพชรนี่กุมขมับเลยเมื่อเห็นชื่อนางแบบและทีมงาน



นักศึกษาฝึกงานกลับถึงบ้าน ก็คลานเข่าต้วมเตี้ยมไปหาพี่คนสวยที่นั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะเล็กหน้าโซฟา



พี่เขาขยับมาหาก็นอนแหมะทำลงไปบนตัก หันหน้าซุกพุงเสียเลย



"หิวแล้วหรอคะ รอแป๊บเดียว พี่ศิกำลังจะเสร็จแล้ว"



เพชรพยักหน้าหงึกๆ เลิกชายเสื้อเชิ้ตของคุณพี่ขึ้นแล้วจุ๊บท้องหยอกเย้า



"เนี่ย มาทำให้พี่ช้า"



เพชรวางเสื้อลง แล้วยกมือโอบรอบเอวนอนเฉยๆ แทน เป็นสัญญาณว่าไม่ซนแล้ว

ใช้เวลาไม่นานตามที่บอก ศศิก็แปลหน้าสุดท้ายเสร็จ เขาปิดคอมแล้วพอก้มลงมาก็เห็นว่าเพชรนอนมองตาแป๋วอยุ่ก่อนแล้ว ทั้งรักทั้งเอ็นดู



"ลุกเร็ว พี่ศิไปผัดข้าวให้กิน"



"พี่ศิ..." เพชรยังนอนหงายคุยกับพี่



"คะ? "



"วันศุกร์เพชรมีไปถ่ายงานกับออฟฟิศแหละ ต้องนอนค้างด้วย"



"อ่าหะ"



"พี่ศิไปด้วยมั้ย"



"เพชรไปทำงานหนิ แล้วพี่ศิจะไปกวนได้ไง"



"ไม่กวนๆ "



"ถึงพี่ไม่ไปกวน เราก็จะห่วงหน้าพะวงหลังอยู่ดี เอาเป็นว่าพี่ศิไปรับวันกลับดีกว่า เคมั้ย"

น้องยื่นปากเหมือนจะงอแง แล้วก็ลุกขึ้นกอดศศิแน่น



"ไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ"



"แพมเม่เป็นนางแบบ"



ศศิพยักหน้ารับทราบ



"กลัวเค้าหรอเพชร"



เพชรพยักหน้า "เพชรไม่อยากให้พี่ศิรู้สึกไม่ดี"



"เพชรเลือกงานไม่ได้หรอก ถ้ายังอยากเป็นตากล้อง แล้วเค้าเป็นนางแบบอยู่ยังไงก็ต้องเจอกัน เพชรทำตัวเหมือนปกตินั่นแหละ ถ้าเราไม่หวั่นไหวเสียอย่าง เค้าจะมายุ่งกับเพชรได้สักกี่วันกัน"



"ทำไมไม่หึงหรือกังวลอะไรเลยอะ"



"เพราะพี่สวย" พูดจบแล้วศศิก็หัวเราะร่วน



"เออ...จริง" เพชรพยักหน้าเห็นด้วย "วันนี้พี่ บก. ชมพี่ศิด้วยว่าสวย"



"พี่ก็ว่าพี่สวยกว่าเค้าค่ะ" ศศิชมตัวเองแล้วยักไหล่ดุ๊กดิ๊กแสนจะน่ารัก



"มันเขี้ยวยัยบี๋หวะ ฟัดได้ป่ะ"



"เนี่ย เห็นมั้ยเพชรหลงพี่อย่างกับโดนของ พี่จะไปกลัวทำไม"



เพชรพยักหน้า ยัยบี๋เขาก็น่าหลงจริงๆ นั่นแหละ



"พี่มั่นใจว่าพี่มีดี และม่ันใจคนของพี่ว่าซื่อสัตย์ เพราะฉะนั้นแค่เด็กคันๆ อยากแย่งของของคนอื่นพี่ศิไม่กลัว หรอกค่ะ"



เพชรยกสองนิ้วให้ยัยบี๋เลย สตรองมากค่ะ



"สองนิ้วพี่ไม่เอานะคะ พี่เอาเก้านิ้วอันนี้" มือเรียวสวยที่ปลายนิ้วแต่งแต้มสีเบจแบบผู้ดีไว้รวมมือเพชรให้หลบไปอีกทาง จากนั้นมือที่ว่างของศศิก็ล้วงวางลงบนเป้ากางเกงนักศึกษา นวดคลึงเบาๆ พลางบังคับดวงตาของอีกฝ่ายให้จับจ้องมองหน้าซึ่งกันและกัน



เพชรรู้สึกเป็นท้อ เขาอุตส่ากังวลมาหนึ่งบ่ายถ้วน แต่ดูสิ ดูยัยบี๋ตัวแสบสิ สนใจอะไรบ้างมั้ย



"ทำกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ในครอบครัวกันดีกว่าเพชร...พี่ศิเครียดงานมาทั้งวันแล้ว" ไม่พูดเปล่า ผลักน้องนอนหงายลงไปบนผืนพรม แล้วก็คลานขึ้นไปคร่อมไว้ กระดกก้นงอนราวกับนางแมวป่า



"แล้วข้าวเย็นเพชรล่ะ" ชายน้อยของเรายันไหล่พี่เขาไว้



ศศิผละหน้าออกไป นั่งทับส้นเท้าตรงเป้าเพชรนั้นแหละ! แล้วยกมือปิดปากทำเสียง อุ๊บซ์! ได้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด "งั้นไปทำในครัวมั้ยคะ พี่ผัดข้าวไปด้วย น่าจะเร้าใจดี"



ยอมแล้วทูนหัว เป็นหลัวศศิต้องไม่เขินอาย เพชรทอดถอนใจ รั้งมือพี่ที่ทำท่่าจะลุกออกไปให้นั่งลงที่เดิม



"ทำตรงนี้แหละครับ แล้วข้าวเดี๋ยวโทรสั่งเอา"



ศศิเม้มปากพยักหน้า เขินอายมากมั้ง



เพชรเลิกชายเสื้อพี่เขาขึ้น แล้วถอดออกผ่านศีรษะให้ ศศิเองก็รั้งเอายางเกลียวที่ใช้ขมวดผมเป็นมวยให้คลายออก สยายผมดกดำยาวสลวย กลิ่นหอมอ่อนๆ พัดผ่านเข้าจมูกเพชรพอดี

มันตกมารุ่ยร่ายปกปิดช่วงลำคอและเนินอก จนเพชรต้องเกี่ยวไปไว้หลังหัวไหล่ให้ เปิดเผยความงดงามน่าหลงใหลของเรือนร่างนั้น



"ให้ถอดมั้ย" ศศิถามพลางพับมือไปด้านหลังเตรียมปลดตะขอบาร์



เพชรส่ายหน้า



"ใส่ไว้แบบนี้มีอารมณ์กว่า เดี๋ยวเพชรถอดให้เอง"



"เด็กแก่แดด"



"ก็พี่น่ากินไปหมด ผมไม่หวั่นไหวตายก็บุญแค่ไหนแล้ว"



"งั้น...ก็กินซะให้อิ่มค่ะ เด็กกำลังโต"



เพชรยกมือตบสะโพกทั้งสองข้างของยัยบี๋ด้วยความมันเขี้ยว



ศศิยิ้ม เธอก้มหน้าลงไปใช้ปลายจมูกไล้กับแก้มของเพชร ยิ้มใส่ตาให้กันแล้วก็จูบเริ่มต้นความหวานยามเย็น



หลังหมดรอบความหวาน ศศินอนซุกตัวเพชรอยู่บนโซฟา ยังคงกอดน้องแน่น แล้วก็แหงนหน้าขึ้นจูบน้องไปมาอย่างรักใคร่ เพชรกดสั่งอาหารในไลน์แมนไปมือหนึ่ง อีกมือก็ช้อนรองไว้ใต้ศีรษะคนพี่ให้เขาหนุนให้พอใจ



เสียงโทรศัพท์จากบริการส่งอาหารมาถึง เพชรกดรับแล้วลุกออกไป ปล่อยให้พี่นอนหนุนหมอนอิงนุ่มๆ รอ



"เพชรหยิบผ้านวมในห้องมาห่มให้พี่ก่อน"



เด็กหนุ่มมองหน้าคนร้องขอที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนโซฟาแล้วนึกหมั่นไส้ เสื้อผ้าก็กองอยู่ตรงนั้นไม่รู้จักใส่ ยังจะขี้ยั่วนอนซุกผ้าห่มอยู่ได้



"ทำไมไม่แต่งตัวครับ"



"เผื่อเพชรไม่อิ่มข้าวเย็น"



เพชรมองราวกับจะคาดโทษ แต่คนตัวนุ่มก็จับแขนน้องแกว่งไปมา



"เร็วๆ ซี่ พี่ศิหนาวนะ"



คนน้องถอนหายใจ เพราะเถียงไปก็เท่านั้นเดินไปหยิบผ้าผืนโปรดมาให้พี่เขา ห่มให้เสร็จเรียบร้อย จุ๊บหน้าผากไปอีกทีก็ค่อยเดินออกจากห้องไป









ในที่สุดวันที่เพชรต้องไปต่างจังหวัดก็มาถึง ศศิขับรถมาส่งเพชรที่ออฟฟิศ เพชรเห็นพี่พอลล่ายืนจิบกาแฟอยู่หน้าตึกพอดี จึงอยากแนะนำให้พี่ศิรู้จัก คนสวยจอดรถแล้วลงไปกับแฟนเด็กแต่โดยดี



"สวัสดีครับพี่พอลล่า"



"อ้าวเพชร มาเช้าเชียวคนที่สองต่อจากพี่เลย" บก.คนเก่งยิ้มรับ แล้วมองเลยไปที่คนข้างๆ เพชรที่กำลังยกมือสวัสดีเธอเช่นกัน



"นี่แฟนเพชรครับ พี่ศิ"



"คนนี่นี่เอง สวัสดีค่ะ ไปด้วยกันมั้ยคะ" เธอถามอย่างเอื้ออารี



"ศิไม่ไปกวนดีกว่าค่ะ เพชรจะได้มีสมาธิกับงาน"



พอลล่าพยักหน้ารับ ชอบใจที่อีกฝ่ายวางตัวดี ทั้งที่ก็พอได้ยินข่าวมาบ้างว่าเด็กฝึกงานคนใหม่ค่อนข้างเป็นที่ถูกใจของสาวๆ ทั้งในออฟฟิศและนางแบบที่เข้ามาร่วมทำงาน



"เพชรตั้งใจทำงานดีค่ะ มีวินัยแบบนี้ดี อนาคตรุ่งแน่นอน"



"ถ้าเพชรดื้อ ศิจะตีให้เองค่ะ" คนสวยว่า แล้วก็ได้เห็นน้องหันมาทำตาโตใส่



รถของทีมงานอื่นๆ ขับเข้ามาพอดี ศศิเลยขอตัวกลับจะได้ไม่เป็นที่วุ่นวาย เพชรเดินไปส่งที่รถ ย้ำให้พี่ขับกลับดีๆ แล้วก็จุ๊บลากันทีนึงผ่านหน้าต่างฝั่งคนขับ จากนั้นศศิก็พาเจ้าเต่าฟ้ากลับคอนโด



เพชรมองรถจนเลี้ยวพ้นซอยไป ก็หันหลังเตรียมเอาเป้ไปเก็บหลังรถตู้ ได้เจอกับพี่เต๊าะ พี่ผู้ช่วยตากล้องคู่กรณี



"สวัสดีครับพี่" เพชรยกมือไหว้ก่อนตามลำดับอาวุโส



"เมื่อกี้แฟนมึงหรอ"



"ครับ"



"ที่บอกว่าเป็นกะเทยนะหรอ"



"ครับ"



"หุ่นแซ่บฉิบหาย กูเข้าใจแล้วว่าทำไมมึงถึงยอมเอาข้างหลัง"



"ครับ" เพชรตอบทั้งที่กำมือแน่น



"แต่กูว่านะ ให้เขาแปลงเพศให้มึงก็ยังดี ยังไงใจมึงจริงๆ ก็คือชอบผู้หญิงใช่มั้ย นี่กูเตือนเพราะเป็นห่วงนะ" เต๊าะตบบ่าเพชรด้วย



ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบมือนั้นแล้วบอกว่า "ผมขอตัวไปเก็บของก่อนนะครับ"



"ผู้ใหญ่เตือนแล้วไม่ฟัง ระวังไว้เหอะมึง"









เพชรขึ้นมานั่งสงบอารมณ์ในรถ เขานึกไม่ชอบเพื่อนร่วมงานแบบนี้เลย ได้แต่ภาวนาให้ไม่ต้องมีจังหวะได้พบเจอกันบ่อยๆ



รถตู้ออกจากกรุงเทพฯ ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงก็ถึงโรงแรมที่พัก ซึ่งใช้หาดและสวนน้ำในโรงแรมเป็นโลเกชั่นสำหรับถ่ายงานในครั้งนี้ เพชรลงไปช่วยเซตไฟ สักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดดังมาจากมุมหนึ่งของสระนำ้



แพมเม่มาพร้อมช่างแต่งหน้าทำผม



เพชรหันหลังหลบทันที ทำเป็นวุ่นวายกับไฟฉาก



"เพชร! " เสียงตะโกนดังจนหันมามองกันทั้งกอง



พี่ไลท์ติ้งดีไซเนอร์ เงยหน้ามายักคิ้วหยอก แล้วบอกว่าให้ไปรับหน้าเถอะ ก่อนที่นางจะวีนแล้วถ่ายยากกันทั้งกอง



หญิงสาวแต่งหน้าบางๆ มาแล้ว มั่นใจว่าตัวเองจะสวยสะกดสายตา แถมยังนุ่งสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นจู๋ ที่เพชรยังต้องขมวดคิ้ว ไม่ได้ห้ามแต่งนะ แต่มาทำงานก็ดูกาลเทศะหน่อยมั้ยล่ะ



"สวัสดี แพมเม่"



"ต่างหูแพมล่ะ" เธอแบมือมาตรงหน้า แล้วถามเสียวดัง



เพชรขมวดคิ้ว ก็วันก่อนไลน์ถามว่าให้ส่งคืนที่ไหน ก็บอกว่าไม่เอาคืนแล้ว



"ก็ข้างที่แพมทำตกไว้ที่ห้องเพชรไง ต้องใช้แล้วนะ" เสียงดังขึ้นไปอีก



"อะไรยังไงคะคู่นี้" ช่างแต่งหน้าถามขึ้นทันที หน้าตาอยากรู้และเตรียมกระจายข่าวมากเว่อร์



"เพชรไม่ได้เอามาด้วย แต่วันกลับแฟนเพชรมารับ เดี๋ยวให้ 'แฟนเพชร' หยิบมาคืนให้นะ" ชายหนุ่มย้ำทุกคำว่าแฟน จนช่างทำผมต้องมาสะกิดช่างแต่งหน้าว่าสถานการณ์ชักไม่ค่อยดี



แพมเม่พยักหน้าแบบขอไปที เสียงผู้ชายมันดังกว่าเสียงเธออยู่แล้วหนิ ได้ยินกันทั้งกองแล้วมั้ง



"เราไปแต่งหน้าก่อน เจอกันตอนถ่าย"



เพชรตอบอือเบาๆ แล้วก็ปล่อยให้สามสาวเดินผ่านไป ผู้จัดการที่พึ่งหิ้วกาแฟเดินมาถึงเพชรก็รั้งเธอไว้ก่อน



"มีอะไรคะ" เธอเห็นเพชรใส่ชุดสต๊าฟของบริษัทก็เลยนึกว่าเรื่องงาน



"ผมฝากพี่เตือนแพมเม่หน่อยได้มั้ย คือไม่อยากให้พูดอะไรกำกวมแบบเมื่อสักครู่"



"แล้วเมื่อกี้พูดอะไรกันคะ พี่ไม่ได้ยิน"



เพชรถอนหายใจ "แพมเม่บอกว่าลืมต่างหูไว้ที่ห้องผม"



คราวนี้ผู้จัดการตาโต

"ซึ่งจริงๆ คือทำหล่นไว้ตอนผมช่วยหิ้วของไปส่งที่รถ รถก็จอดที่ตึกบริษัท"



เธอพยักหน้ารับทราบ



"ผมเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอะไรด้วย แต่แพมเม่เขาเป็นผู้หญิง ถ้ามีข่าวเสียหายขึ้นมา เขานั้นแหละจะลำบากกว่าผม"



"ได้ค่ะ พี่จะไปเตือนให้"



เพชรยกมือไหว้ขอบคุณแล้วหันกลับไปกะจะไปช่วยทำงานต่อ แต่ก็เจอพี่เต๊าะจนได้

อยากตะโกนเรียกพี่ตากล้องให้มาลากลูกน้องพี่ไปเก็บที



"ไงไอ้เพชร ใจมึงอยากได้เขาแล้วอะดิ กูเห็นนะมีต้งมีเตี้ยมกับผู้จัดการ"



"คนละเรื่องแล้วพี่"



"เขาจีบมึงขนาดนั้นทำไมมึงไม่เอาวะ หน้าตาก็สูสีกับแฟนมึงนะเว่ย แถมเป็นผู้หญิงจริงๆ ด้วย"



"พี่...สวยอะ เดี๋ยวก็เบื่อ แต่พี่ศิอะเขารับผมได้ทุกอย่าง ผมว่าผมรักเขาที่ตรงนี้มากกว่า"



"โลกสวยไปเถอะมึง พอโตอะ พ่อแม่มึงอีกอะ คบตุ๊ดมันจะไปยั่งยืนอะไร หรือไม่มึงลองคุยกับแพมเม่ไปด้วยมั้ย ยังไงแฟนมึงก็ไม่รู้หรอก"



"ผมไม่ใช่คนเหี้ยอะพี่ ขอโทษนะที่ไม่กล้ามีความคิดแบบนั้น"



"มึงด่ากูหรอไอ้เพชร สัส!! " เต๊าะกระชากไหล่รุ่นน้อง เพชรปัดมือออกอย่างไม่ยอมเช่นกัน อีกฝ่ายยุ่งเรื่องส่วนตัวเขามากเกินไปแล้ว



"มีเรื่องอะไรกัน" พอลล่าเดินเข้ามาพอดี เห็นเด็กไฟแรงของเธอหน้ายุ่ง กับพนักงานในออฟฟิศที่ตำแหน่งไม่ขึ้นสักทีแล้วก็ขมวดคิ้ว



"ไม่มีอะไรหรอกพี่พอลล่า ผมแค่ช่วยแนะนำงานน้องมันนิดหน่อย"



เธอถอนหายใจ "ถ้าเรื่องงานก็แยกย้ายกันไปทำได้แล้ว ถ่ายสี่โมง เดี๋ยวไม่ทัน"



"ครับ"



"ครับ"



สองคนรับคำใกล้เคียงกัน แต่เพชรยังหัวร้อนไม่หาย หากยังมีปัญหากับพี่เต๊าะมากๆ เขาอาจต้องบอกพี่พอลล่าว่าขอไม่ทำงานที่เกี่ยวข้องกับผู้ช่วยตากล้องคนนี้แล้ว







สี่โมงเริ่มถ่าย แพมเม่มาในชุดกีฬาทางน้ำกับคอนเซปต์ adventure เธอต้องโพสต์กับเก้าอี้ริมสระ นอนลอยในห่วงยางเก๋ๆ จิบน้ำจากแก้วเว่อร์ๆ แล้วก็ลงไปเล่นน้ำตามบรีฟบอร์ดก็คือต้องมีท่าสะบัดผมเป็นวงโค้ง เพชรเห็นแล้วแอบนึกถึงตอนถ่ายแบบพี่ศิ ดังนั้นเวลาแพมเม่ลงไปโพสท่าเลยมีคนเห็นว่าเพชรอมยิ้ม



คือตาเพชรอะมองนางแบบตรงหน้าแหละ



แต่ใจหนะ...มันลอยไปหาคนที่กรุงเทพฯ



เต๊าะ ผู้ช่วยตากล้องเห็นแล้วก็อดหาเรื่องไม่ได้



"ปากมึงบอกไม่เอาๆ แต่มองเขาตาเยิ้มเลยนะไอ้เพชร"



คนที่หวานหอมอยู่ในช่วงมโนของตัวเองถึงกับต้องลอบถอนหายใจ



"แล้วแต่พี่จะคิดครับ" พูดจบก็หันไปเสนอความเห็นกับพี่ช่างภาพหลักเกี่ยวกับท่าโพสของแพมเม่ เนื่องจากเขาเคยถ่ายศศิในมุมแบบย้อนแสงเน้นส่วนเว้าโค้งมาก่อน งานเซตนี้มีบรรยากาศคล้ายแบบนั้น เลยลองออกไอเดียดู



"เฮ้ย แบบเพชรแนะนำคือดีเลย เข้ามาฝึกไม่กี่วันแต่ความคิดเห็นมึงมีประโยชน์มากไอ้น้อง" ตากล้องชื่อพี่เกี๊ยวชม



"ขอบคุณครับพี่"



แต่การกระทำแบบนั้นยิ่งไปเพิ่มไฟหมั่นให้เต๊าะเข้าไปอีก แผนการณ์บางอย่างจึงก่อตัวขึ้นในสมองอย่างฉับพลัน



TBC

ตัดฉับๆ เบย ช่วงนี้งานเข้า เขียนช้าหน่อยนะค้าบบบ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋ อย่าลืมคุยกันน่ารอตอบใน ทวิตตต

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 28-08-2019 00:47:57

เอ้าอิพี่เต๊าะนี่ อยู่ดีๆไม่ได้ใช่มั้ย
ทัศนคติแย่มาก  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-08-2019 01:31:48

รอดูใครจะแพ้ภัยไปก่อนกัน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 28-08-2019 13:06:17

เอาพี่เต้าะอะไรนี่ไปเก็บก่อนน หมั่นไส้เหลือเกินน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 28-08-2019 13:43:14

อิพี่เต๊าะ มึงเอาตัวเองให้รอดก่อน

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 28-08-2019 21:23:06

 :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-08-2019 22:01:50

ขอหยาบเลยนะ ไอ้พี่เต๊าะมึงเหี้ยมาก ความคิดนี้ไม่น่าอยู่ในสมองคนได้ สมแล้วที่การงานไม่ก้าวหน้า แล้วมีแผนจะทำอะไรเพชรอีกแทนที่จะเอาสมองไปคิดเรื่องงาน :z6:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: kimmiew112 ที่ 29-08-2019 01:19:07

คนแบบเต๊าะมันมีจริงๆ อ่ะ เยอะด้วย เปงเคียดด :katai1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 29-08-2019 17:27:41

อิพี่เต๊าะนี่ชอบกินเผือกจริงๆ อยากให้น้องเพชรประเคนเท้าใสหน้าสักที :m16:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 29-08-2019 20:23:55

Chapter 19





งานถ่ายแบบครั้งนี้เป็นการโปรโมทสวนน้ำ ซึ่งเป็นโซนเปิดใหม่ของโรงแรม สำหรับวันแรกกว่าจะถ่ายเสร็จก็เกือบสี่ทุ่ม เพราะอยากให้เห็นบรรยากาศของไฟกลางคืนด้วย



ทีมงานร่วมรับประทานอาหารกันในห้องอาหารของโรงแรมตามปกติเพชรทานกับพวกกลุ่มช่างภาพ และเพื่อนฝึกงานที่ออกกองด้วยกัน



ส่วนแพมเม่ นั่งโต๊ะเดียวกับ บก. และตัวแทนจากทางโรงแรมตามมารยาท จึงถือว่าห่างกันพอสมควร



ชายหนุ่มรีบขอตัวกลับห้องเมื่อรวบช้อน แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันจากต่างมหาวิทยาลัยชื่อ 'เฟิร์ส' กลับถองศอกเข้าที่เอวเบาๆ



"มีอะไร"



"แพมเม่มองหามึงชัวร์" เพื่อนพยักเพยิดไปยังอีกโต๊ะ



"มึง เดี๋ยวเขาเสียหาย"



"โห ผู้หญิงเขา Want ขนาดนั้น ไม่รู้ไปทำงานกับกองอื่นจะกินกับตากล้องไปกี่คนแล้ว มิน่า...พึ่งเข้าวงการไม่นานงานก็มาตรึม"



เพชรถอนหายใจ เขาเองก็มีเพื่อนผู้หญิงเยอะ พวกกิ๊บ ไอติม หากมีใครมาพูดลับหลังแบบนี้คงไม่ดี



"เราไม่รู้จริง ก็ไม่ควรพูดปะวะ เขาเป็นผู้หญิงนะ" เพชรเตือนเพื่อนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน

อีกฝ่ายพยักหน้า แล้วต่อยไหล่เพชรเบาๆ แทน



"มึง...มีน้องสาวหรือเพชร"



"กูลูกคนเดียว แต่กูมีเพื่อนผู้หญิงเยอะ"



อีกฝ่ายพยักหน้าเข้าใจ เพชรเลยทำท่าจะลุกไป สุดท้ายอีกฝ่ายก็รั้งไว้อีกเพราะนอนห้องเดียวกัน



"แล้วที่พี่เต๊าะบอกว่าแฟนมึงคบกะเทย จริงปะวะ"



"จริง"



"มันต่างจากคบผู้หญิงมั้ย"



เพชรมองหน้าเพื่อนเพื่อประเมินว่าต้องการอะไร แต่เห็นอีกฝ่ายคงอยากรู้จริงๆ ก็ยอมนั่งลงอธิบาย



"ตอนแรกที่รู้กูก็รับไม่ได้แบบไปบอกเลิกเขาเลยเว่ย แต่ใจมันรักไปแล้ว หวงเขา ห่วงเขา อยากมีเขาในชีวิต กูเลยผ่านจุดที่ระบุว่าเขาเป็นผู้หญิงหรือกะเทยได้อะ"



เพื่อนพยักหน้า "ลึกซึ้งสัส"



"จริง"



"มันเลย...ทำให้กูคิดได้ว่าไม่ใช่เพราะเป็นผู้หญิง หรือกะเทย แต่มันเป็นเพราะความเข้ากันของเขากับเรามากกว่า"



"คุยอะไรกันอะ นั่งด้วยได้ป่าว" เสียงหวานใสของผู้หญิงดังขึ้นขัดบทสนทนา เพชรกับเฟิร์สเงยหน้าขึ้นดู เพชรทำหน้าเซ็งมากอย่างปิดไม่มิด เฟิร์สเองก็รู้สึกผิดที่ชวนมันคุยต่อจนคู่กรณีโผล่มาจนได้



"ตรงนู่นมีแต่ผู้ใหญ่ เราอยากคุยกับรุ่นเดียวกันมากกว่า"



"เพชรขอตัวนะ ต้องไปโทรหาแฟน"



เฟิร์สคือเลิ่กลั่ก เพราะนางแบบสาวหน้าดำหน้าแดงแล้ว



"มาทำงานทั้งที่ แฟนไม่ปล่อยบ้างหรือไง หวงอะไรนักหนา" แพมเม่ถาม



"เราแค่คิดถึงเขา ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับปล่อยไม่ปล่อย หรือหวงไม่หวง" เพชรไม่รอให้แพมเม่ถามอะไรต่อ ก็โบกมือแบบขอตัวแล้วเดินออกไปเลย



นางแบบสาวที่ได้รับการพะเน้าพะนอมาตลอดเจอแบบนี้ก็คือตัวสั่นไปหมด เธอกำมือแน่นมองตามหลังเพชรและเฟิร์สที่วิ่งตามกันออกไป ส่วนเต๊าะที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ เลยเดินเข้ามาหาแพมเม่ เพื่อชวนคุย





เพชรกลับมาถึงห้องทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที เฟิร์สดูนาฬิกาแล้วเห็นควรว่าต้องรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้มีนัดไปเซตงานกันตั้งเช้า



เมื่อเพื่อนร่วมห้องหายเข้าไปทำธุระ เพชรก็เปิดกล้องคุยกับศศิทันที คนสวยสวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว กำลังทาครีมอยู่มั้ง เพราะนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง



แค่เห็นหน้าศศิ กับอิริยาบถน่ารักๆ ใจที่ขุ่นหมองก็แจ่มใสขึ้นทันที



'ยังไม่อาบน้ำอีกหรือคะ' คนสวยเอาหน้ายื่นมาดูจนเกือบจะชิดจอ



'เพชรให้เฟิร์สอาบก่อน'



'เหนื่อยมั้ยวันนี้'



นายพชรส่ายหน้า ก่อนจะทำเสียงงี้ดๆ



'พี่ศิรีบมารับนะ อยากเจอแล้ว อยากกลับบ้าน'



คนสวยอมยิ้มให้ 'เป็นเด็กอนุบาลหรือคะ ร้องหาแม่กลับบ้าน'



'เพชรร้องหาเมียต่างหาก'



'เจ้าเด็กนี่! ' ศศิขึ้นเสียงสูง คำพูดเรียบง่ายแบบนั้นทำให้เขาเขินไม่น้อย



"เพชรคิดถึงคุณบี๋แล้ว" น้องพูดคำหวานอีกครั้ง ศศิก็พยักหน้ารับ



'พี่ก็คิดถึง ตั้งใจทำงานนะคะ เดี๋ยวคืนพรุ่งนี้พี่ศิไปหา'



'มาคืนพรุ่งนี้เลยหรอ!! ' เพชรดีใจเพราะตอนแรกพี่จะมาถึงเช้าอีกวัน แล้วขับกลับเลยเพราะจริงๆ คืนพรุ่งนี้มีปาร์ตี้ฉลองที่โรงแรมจัดให้ก่อน แล้วค่อยกลับกันวันรุ่งขึ้น



'นอนคนเดียว คืนเดียวก็จะไม่ไหวแล้วค่ะ' คนสวยว่า ยิ้มหวานให้กล้องอีก เพชรเห็นแล้วอยากหอมแก้มให้ถลอก



'งั้นรีบนอนเลย จะได้เจอบี๋ไวไว' เพชรว่า แล้วยกผ้านวมขึ้นมาคลุมโปงหลับตาปี๋ ศศิหัวเราะร่วนกับอาการเหมือนเด็กน้อยนั้น แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกหลังจากที่พวกเขาคบกัน แล้วไม่ได้นอนด้วยกัน จะว่าไปก็...กระวนกระวายไม่น้อยเหมือนกันนะ



'เพชร เจอกันนะพรุ่งนี้ พี่ศิก็...จะรีบนอน จะได้ไปเจอเพชรไวไว'



นายพชรลืมตาขึ้น สบตาคนในกล้อง แล้วจูบนิ้วชี้ตัวเองก่อนจะเอามันไปแปะแก้มพี่ศผ่านหน้าจอ



'ฝันดีครับพี่ศิของเพชร'



'เพชรก็ไปอาบน้ำไวไว แล้วนอนห่มผ้าด้วยนะคะ'



'ครับ...เฟิร์สออกมาจากห้องน้ำแล้ว เพชรไปอาบเลย พี่ศินอนก่อนได้เลย เดี๋ยวเพชรส่งสติ๊กเกอร์ไปทิ้งไว้ก่อนนอนอีกที'



คนสวยพยักหน้ารับคำ จากนั้นก็โบกมือบ๊ายบาย ก่อนจะวางโทรศัพท์จริงๆ









วันรุ่งขึ้นเพชรท่องไว้ว่าคืนนี้จะได้เจอพี่ศิ ก็เลยทำงานด้วยความอารมณ์ดี เจอแพมเม่กับพี่เต๊าะก็คือทำเป็นหูทวนลมไปบ้าง โชคดีที่งานถ่ายวันนี้ค่อนข้างเดือด เลยไม่มีเวลาได้ยุ่งเกี่ยวกันมานัก สุดท้ายก็คือมาพักหายใจกันตอนปาร์ตี้ปิดกอง



ศศิมาถึงตอนช่วงประมาณสองทุ่ม เช็คอินน์เข้าห้องพักเรียบร้อย แต่เพชรยังไม่ได้เจอ เพราะต้องรีบไปร่วมงานเลี้ยง เขาเกรงใจพี่พอลล่า และพี่เกี๊ยวช่างภาพหลัก หากจะหายหัวไปเลย ถึงอย่างไรเขาก็เป็นนักศึกษาฝึกงาน คอนเนคชั่นในการทำงานยังเป็นเรื่องสำคัญอยู่



คืนนี้นอกจากอาหารแล้ว ยังมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบ Free Flow ด้วย หลายๆ คนในกองจึงเริ่มกรึ่มๆ กันแล้ว เพชรก็ไม่รอด เนื่องจากเป็นน้องฝึกงานก็มีพี่ๆ วนเวียนมาชนด้วยบ่อย เพชรจิบไปครั้งล่ะไม่เยอะจึงยังครองสติอยู่ แต่ก็มีบางครั้งที่ได้รีบเสียงยุให้กินเพียวหนึ่งฝาบ้าง ทั้งเพชรทั้งเฟิร์สโดนกันไปหลายฝาจนเริ่มเซ



"พอแล้วพี่" เมื่อฝาที่ห้ามาจ่อปาก เพชรก็ทำท่าปฏิเสธ เขาดื่มเพื่อ Social เท่านั้น ไม่ได้ชอบดื่่มจริงจังอะไรขนาดนั้น แล้วเหล้าเพียวมันก็ไม่ได้ถูกปากเท่าไหร่



"น่า...ให้เกียรติรุ่นพี่หน่อย" เต๊าะตะโกนแทรกเข้ามา คนอื่นๆ ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เพชรเลยจำใจ



"สุดท้ายแล้วนะครับ เพชรไม่อยากเมาแล้วทำให้คนอื่นหมดสนุก"



"พวกเธอก็อย่าไปแกล้งน้องมันเยอะ เมามาอ้วกเอย ไม่สบายเอย ฉันจะมีปัญญาหาลูกไปชดใช้แม่เค้ามั้ย" พี่พอลล่าแว้ดเข้ามากลางวงก็ฮากัน แต่ก็รู้ตัวว่าควรพอ



เพชรยกดื่มที่เดียวหมด แล้วรับน้ำเปล่าจากเฟิร์สมาดื่มตามเพื่อล้างความขมและร้อนแรงของวิสกี้



เขาเห็นว่ามีพี่บางคนเริ่มเดินออกจากงาน จึงเดินเข้าไปลาพี่พอลล่า กับพี่เกี๊ยวที่ยังเฮฮากับเกมเบียร์ปองอยู่ เฟิร์สเองก็ยังอยากคุยต่อ เขาเลยเดินออกจากงานคนเดียว ขาไม่ทันก้าวพ้นประตู พอลล่าก็โถมตัวออกมาจนเพชรนึกว่าผีหลอก



"เพชร...เราเดินไม่ไหว ฝากพาไปที่ห้องหน่อยได้มั้ย"



ชายหนุ่มถอนหายใจแรง แต่กลิ่นเหล้าที่โชยออกมาจากตัวก็พอจะเดาได้ว่านางแบบสาวดื่มไปไม่น้อย



"แล้วผู้จัดการล่ะ"



"พี่เค้าป่วย นอนอยู่ในห้องหนะ เราโทรไปก็ไม่รับ"



เพชรพยักหน้า หันไปชะเง้อดูคนในห้องจัดงานก็ดูจะสุดเหวี่ยงกันอยู่



"ห้องไหนล่ะ"



แพมเม่บอกทาง แล้วเพชรก็ช่วยประคองเธอ ที่เดินโซเซไปมาเข้าลิฟต์ไป



เต๊าะเดินตามมาด้านหลัง ถ่ายคลิปลงมือถือด้วยสายตามุ่งร้าย



เมื่อมาถึงหน้าห้อง แพมเม่ก็ทำทีหากุญแจไม่เจอ จับมือเพชรไปควานเปะปะบนตัวเธอ เพชรเองแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปก็เร่ิมออกฤทธิ์ โงนเงนพอกันมือก็พลาดไปโดนเนื้อตัวแพมเม่บ้าง ไม่นานก็เจอคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขาสั้นกุดของนางแบบสาว เพชรเปิดประตูเข้าไปประคองเธอจนถึงข้างใน แล้วก็หันหลังกลับ



"เพชรอยู่เป็นเพื่อนก่อนสิ เราปวดหัว"



ร่างสูงกรอกตา เขาเป็นคนดีแบบมีขอบเขตเลยเลิกสนใจ พอเพชรเดินต่อคนแกล้งเมาก็โถมตัวเข้ากอดรัดด้านหลัง เอาเนื้อตัวเบียดแน่น เพชรแกะมือแพมเม่ออก แต่เธอเองก็ยังไม่ลดละที่จะเกาะแกะ เพชรสุดจะทน เลยเดินไปที่เตียงทั้วที่มีหญิงสาวเกาะไปด้วย แพมเม่ได้ใจ ก็เบามือลงยอมถอยตัวไปนอนบนเตียงแต่โดยดี



"หลับตา แล้วนับหนึ่งถึงร้อยค่อยลืมตา เพชรไปอาบน้ำก่อนเหม็นเหล้า"



แพมเม่แทบกรี๊ดที่แผนแกล้งเมาแล้วถึงเนื้อถึงตัวสำเร็จ เธอหลับตาลงแต่โดยดี



"เอาผ้านวมคลุมตัวไว้ด้วย เราชอบแบบค่อยๆ เปิดไปเจอ"



นางแบบสาวพยักหน้าว่าง่าย เพชรมองแล้วเป็นงง แต่พอแพมเม่ไม่เห็นอะไรแล้วแบบนั้นเขาก็โกยสิครับรออะไร โชคดีที่ประตูห้องตอนเข้ามายังไม่ปิดเพชรเลยย่องตัวออกไปโดยง่ายแล้วงับประตูเสียงแผ่วเบา โดยที่มันยังไม่ได้ปิดสนิท แล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้องตัวเองเพื่อขนของไปยังห้องที่ศศิเปิดไว้ในโรงแรมเดียวกัน



แพมเม่นับไปถึงร้อยห้าสิบจนเคลิ้มเกือบหลับไปในกองผ้านวม เพชรก็ไม่มาขึ้นเตียงสักที หญิงสาวสะดุ้งอีกทีตอนนับไปถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบเก้า



เสียงประตูเปิดแผ่วเบา และผลักมันปิดจนได้ยินเสียงล็อกอัตโนมัติ แพมเม่เอียงคอ แต่ก็คิดว่าอาจจะเป็นเพชรออกไปเตรียมอุปกรณ์แล้วเข้ามาอีกรอบ เธอนอนยิ้มรอรับการกกกอด



เตียงนอนยวบ แพมเม่หัวใจเต้นตึกตัก สุดท้ายเพชรที่ประกาศปาวๆ ว่ารักแฟนมากเว่อร์ก็มานอกกายกับเธอ แล้วลองดูสิว่าขึ้นเตียงกันครั้งหนึ่งแล้วครั้งต่อๆ ไปจะไม่เกิดขึ้นได้อย่างไร สุดท้ายอาจจะถึงขั้นเลิกกับไอ้กะเทยนั่นไปเลยก็ได้



แพมเม่ทำท่าจะลดผ้านวมลงเพื่อให้เห็นหน้าคนที่แพ้เสน่ห์เธอ แต่โดนห้ามไว้



"แบบนี้เร้าใจกว่าหรอ" เธอถามสร่างเมาขึ้นมาทันที แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ นอกจากการกอดรัดที่รุนแรงผ่านผ้านวม ก่อนที่จะรู้สึกได้ว่าด้านล่างโดนตระหวัดขึ้น ขาเธอสัมผัสแอร์เย็นๆ จนขนลุกซู่



ร่างกายหนักๆ ที่ทับเธอไว้ เหมือนจะเคลื่อนตัวไปด้านล่าง แพมเม่เลยดื้อ แอบลดผ้านวมที่ปิดหน้าลง แล้วก็ต้องกรี๊ดลั่นเพราะคน ที่คุกเข่าอยู่บนเตียงคือผู้ช่วยตากล้องที่ช่วยเธอวางแผนไม่ใช่เพชร



"แก!! ช่วยด้วย!! " หญิงสาวร้องลั่น



เสียงทุบประตูหน้าห้องดังขึ้นทันที



"ช่วยด้วยค่า จะโดนข่มขืน!!! "



แพมเม่แหกปากแล้วกระโดดลงจากเตียง เต๊าะรั้งแขนเธอไว้ บอกให้หุบปาก



"ผมเข้าผิดห้องไม่ได้จะข่มขืนอะไรทั้งนั้น นึกว่าคือเด็กที่ซื้อไว้"



แพมเม่หยุดแหกปาก แต่เสียงตบประตูข้างนอกยังดังอยู่



"แพมเม่!! เกิดอะไรขึ้น" เป็นเพชร คราวนี้เธอเลยยิ่งงง แต่ก็ดีกว่าอยู่กับผู้สงสัยสองต่อสองเลย

เดินด้วยความหวาดระแวงไปเปิดประตู



เพชรยืนอยู่ข้างนอก ทั้งสามยืนประจันหน้ากัน แล้วเพื่อนร่วมงานที่ได้ยินเสียงโวยวายก็วิ่งมาสมทบ



"เกิดอะไรขึ้น!! " พี่พอลล่าถามขึ้นคนแรก ส่วนแพมเม่ก็โดนผู้จัดการลากให้ไปหลบอยู่ด้านหลัง



ต่างคนต่างเงียบไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง พอลล่ามองไล่ไปทีล่ะคน 'เต๊าะ' ดูไม่น่ามาอยู่ในห้องแพมเม่ที่สุด



"คุณเต๊าะ คุณเข้าไปในห้องน้องพอลล่าทำไม! "



เพชรหันไปจ้องหน้าอีกฝ่าย ตอนที่เขาออกไปแล้วเขาไม่ได้ปิดประตูให้สนิทเพราะกลัวแพมเม่ได้ยิน พอคิดอีกทีก็กลัวอีกฝ่ายจะเจอคนไม่ดีเปิดเข้าไปในห้อง เลยกลับมาเพื่อล็อกห้องให้นางแบบสาว



เต๊าะตาวาววับ "ผมเห็นเจ้าเพชรมันประคองน้องแพมเม่ที่ท่าทางเมาๆ มาทางนี้ผมก็ตามมา"



แพมเม่เองก็หันขวับ ไม่นึกว่าอีกฝ่ายจะให้ปากคำแบบนี้ เต๊าะส่งสายตาให้แพมเม่เงียบไว้แล้วก็เล่าต่อ "ผมรู้สึกไม่ชอบมาพากล เลยเดินตามมาเรื่อยๆ ทั้งคู่เข้าไปในห้อง ผมรออยู่นานเพชรก็ไม่ออกมา แล้วก็ได้ยิน เสียงน้องร้องให้ช่วย ผมเลยเข้าไปดู แล้วพวกพี่ก็วิ่งมา"



เพชรอึ้งไม่คิดว่าเหตุการณ์มันจะกลับตาลปัตรไปถึงเพียงนี้



"จริงหรือเพชร" พอลล่าหันขวับไปที่รุ่นน้อง



"ผมมาส่งแพมเม่จริงครับ เพราะเขาเมาเดินไม่ไหว แล้วผมก็ออกมา แต่มานึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ล็อกห้องเลยกลับมาจะล็อกให้ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยจากข้างใน พอเปิดประตูออกมาพี่เต๊าะก็อยู่ข้างใน"



พอลล่าพยายามควบคุมความโกรธ ทำงามหน้ากันทุกคนจริงๆ



"น้องแพมเม่คะ เหตุการณ์มันเป็นยังไงคะ"



"พะแพมเม่ไม่รู้ แพมเม่ตกใจมากเลยค่ะพี่พอลล่า"



เพชรกำมือแน่น หันไปมองนางแบบสาวที่ทำตัวบอบบางเกาะหลังผู้จัดการแน่นแล้วแสนจะหงุดหงิด



"ตะ..แต่เพชรมาส่งแพมเม่จริง แล้วก็บอกให้แพมเม่หลับตา ห่มผ้าให้แพมเม่...จากนั้นก็...ก็...ฮึก.."



น้ำตาร่วงผล็อยๆ อย่างกับแสดงหนังดราม่า



"แพมเม่!! " เพชรขึ้นเสียงดัง พร้อมทั้งระเบิดอารมณ์อย่างไม่อดทนอีกต่อไป "แฟนเราก็อยู่อะ เราจำเป็นต้องทำอะไรเธอมั้ย เราก็มีคนของเราอยู่แล้ว ไม่ได้โรคจิตจนต้องข่มขืนคนที่ไม่เต็มใจ"



"เพชร! " พอลล่าปราม เมื่อเสียงโวยวายมันเริ่มทำให้พนักงานโรงแรมเดินมาแล้ว



"พี่พอลล่าครับ เพชรพูดความจริง เพชรไม่มีความจำเป็นต้องล่วงเกินแพมเม่เลยแม้แต่น้อย เพชรมีคนของเพชรอยู่แล้ว และเพชรก็รักพี่ศิมาก เพชรไม่มีทางทำให้เขาเสียใจ"



"แต่มึงเมาไงเพชร มึงจะแน่ใจได้ไงว่ามึงควบคุมสติอยู่" เต๊าะถาม



"พี่เงียบไปเลย ผมว่าพี่นั่นแหละ เข้าไปอยู่ในห้องแพมเม่ได้ยังไง หวังว่าพี่จะไม่ได้สวมรอยผม แล้วทำอะไรต่ำๆ ลงไปหรอกนะ"



"ไอ้เหี้ยเพชร!! มึงทำเหี้ยแล้วอย่ามากล่าวหาคนอื่น!! " เต๊าะทำท่าเข้ามากระชากคอเสื้อเพชร เพชรเองก็หมดความเกรงใจแล้วเหมือนกัน ผลักอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทบลงไปกองกับพื้นถ้าคนอื่นไม่รับไว้



"เบาหน่อยได้มั้ยคะ น้องเสียหายหมดแล้ว" ผู้จัดการปรามทุกคน แล้วหันมาคุยกับพอลล่า



"พี่จะจัดการเรื่องนี้ยังไง คนของพี่ทำน้องหนูเสียหาย ถ้าข่าวหลุดออกไปใครจะรับผิดชอบ"



เพชรหันไปหาแพมเม่ ด้วยสายตาแทบลุกเป็นไฟ "แพมเม่ อย่างี่เง่ากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง พูดความจริงออกมาดีกว่า ไม่งั้นเราไม่ยอมแน่ และเราจะไปแจ้งความฐานหมิ่นประมาท ให้ตำรวจมาดูกล้องวงจรปิด เอาให้ข่าวดังไปเลยก็ดี เราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ส่วนเธอก็แล้วแต่จะคิด ว่าจะเสียหายขนาดไหนถ้าความจริงปรากฎ" เพชรพูดชัดถ้อยชัดคำด้วยความมั่นใจว่าเขาไม่ผิด ผู้จัดการนึกถึงเหตุการณ์ที่เพชรเคยมาเตือนเธอก็เริ่มลังเล ต้องเข้าไปกระซิบเตือนแพมเม่ว่าอย่าเอาชื่อเสียงมาเสี่ยงกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง



หญิงสาวยังคงมองเพชรผ่านม่านน้ำตา เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมลงให้ขนาดนี้ แถมตวาดเสียงดังเสียจนน่ากลัว



"ถ้าไม่พูด เพชรจะไปแจ้งความ เจอกันตอนให้ปากคำกับตำรวจแล้วกัน" เพชรหันหลัง เตรียมเดินแหวกวงออกไป



"เดี๋ยวก่อน!! " หญิงสาวร้องห้าม



"แพมเม่...อาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้ค่ะ ไม่...ต้องไปแจ้งความหรอก"



เพชรส่งเสียงหึในลำคอ ก่อนจะหันไปหาเต๊าะ "พี่ก็ด้วย! ก่อนที่จะกล่าวหาผม พี่เข้าไปในห้องแพมเม่ทำไม!! "



คำถามของเพชรเรียกความสนใจของทุกคนได้เป็นอย่างดี สายตาทุกคู่ซัดไปที่เต๊าะ



"ผม..เมาแล้วเข้าผิดห้อง"



"แน่ใจนะเต๊าะ" พอลล่าคั้นถาม



"ครับ..."



"สรุปคือหลังผมออกไป พี่เต๊าะก็เข้าไปในห้องแพมเม่ใช่มั้ยครับ คำให้การณ์สองรอบไม่เหมือนกันเลยนะครับพวกคุณทั้งสองคน" เพชรว่า "ไปเคลียร์กันเอาเองนะว่าใครผิดหรือถูก แต่ถ้ายังมีใครพาดพิงถึงผม ผมแจ้งความแน่! ส่วนพี่เต๊าะ ถ้ายังพูดถึงแฟนผมในทางที่ไม่สมควรอีก เหตุการณ์ในคืนนี้ผมก็จะไม่ยอมความ เพราะฉะนั้นขอเตือนพี่ว่าอย่าพูดอะไรให้ผมหัวร้อนอีก ผมขอตัว"



เพชรยกมือไหว้พอลล่าแล้วเดินออกไปด้วยโทสะที่ยังคุกรุ่น



คนในออฟฟิศที่ยังยืนอยู่วิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆ นาๆ พอลล่าเองถึงกับยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้ว





วันรุ่งขึ้นทีมงานคนอื่นกลับรถตู้กันเหมือนเดิม ส่วนเพชรขับรถตัวเองที่ศศิขับมากลับ เรื่องที่เกิดขึ้นคนน้องเล่าคนพี่หมดแล้ว และได้การปลอบหวานๆ จนความหัวร้อนทุเลาลงไปหมด

ศศิไม่โกรธเพชรเลยเพราะน้องกลับห้องมาแล้วก็นอนแหมะเอาคางพาดตักจับมือเขาไปแนบแก้ม อาการอ้อนเหมือนเด็กแบบนั้นใครจะไปดุลงอีก นอกจากนั่งฟังคุณชายเขาเล่า แล้วก็ศีรษะปลอบเบาๆ เหมือนเล่นกับลูกแมว





หลังกลับมาจากต่างจังหวัด เพชรก็ไม่ได้ทำงานที่มีเต๊าะเกี่ยวข้องอีกเลย พอลล่าที่มีหน้าที่ดูแลเพชรกับทีมงาน ป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องกระทบกระทั่งกันอีก



เพชรได้รับการมอบหมายให้ทำงานมากขึ้น รวมไปถึงการออกกองไปถ่ายนอกสถานที่อย่างพวกเก็บภาพในงานอีเว้นท์หรือปาร์ตี้เพื่อเอามาลงนิตยาสารก็ถูกเสนอให้เช่นกัน คืนนี้มีงานปาร์ตี้ดีเจ EDM แบบปิดผับขายบัตรที่เป็นที่นิยมของเหล่าวัยรุ่น เพชรได้ไปทำงานกับพี่ตากล้องประจำอีกสองคน



แล้วที่แสบกว่าคือยัยบี๋กับพี่วิชชี่ไปงานนี้ด้วย พร้อมกับเพื่อน ๆ สมัยมัธยมของอีกฝ่ายกลายเป็นโต๊ะใหญ่ เพชรต้องเดินไปทั่วงานเพื่อบรรยากาศ เก็บภาพคนกำลังเอนจอยปาร์ตี้ แล้วก็ภาพผลิตภัณฑ์ของสปอนเซอร์ที่วางอยู่ตามโต๊ะ



ได้รับการเสนอให้กินเหล้าก็ไม่น้อย แถมสาว ๆ ยังใจกล้าขอเบอร์แลกไลน์กันโต้ง ๆ พี่ตากล้องที่ไปด้วยก็ถองศอกสนับสนุนเพราะยังไม่รู้ว่าเพชรมีแฟนแล้ว



"ขอโทษด้วยครับ ผมมีแฟนแล้ว" เพชรปฏิเสธอย่างสุภาพ พี่ตากล้องที่ได้ยินก็พยักหน้าเห็นดีเห็นงาม ไม่นึกว่าเด็กวัยรุ่นที่มีโอกาสนอกใจเยอะขนาดนี้ ยังสามารถทำตัวเองให้อยู่ในกรอบได้



โต๊ะศศิโดดเด่นกว่าใครเพื่อน ทั้งตัวเธอเองและเพื่อน ๆ ที่เต้นกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง การแต่งตัวที่เซ็กซี่เผยหัวไหล่ขาว ช่วงเอวคอด เรียวขายาว ใบหน้าหวานสวยนั้นก็โดนเครื่องสำอางเปลี่ยนไปจนเปรี้ยวเข็ดฟัน



"ไปถ่ายโต๊ะนั้นหน่อย มึงจะตบะแตกมั้ย" พี่ในทีมถาม ขณะที่กำลังเล็งหาภาพเด็ด ๆ



เพชรส่ายหน้า "ห้ามถ่ายนะครับ"



"โห ไอ้เพชร คือชุดแดงหนัง คนนั้นเปรี้ยวมาก อยากจะขอไลน์ไว้ส่งรูปให้เลย"



"ผมตีด้วยบ้องเลนส์เลยนะพี่" เพชรว่าหยอก ๆ เล่นเอาสองรุ่นพี่ทำหน้าฉงน



"มึงหวงอะไรเค้าอะ โดยดูเอวดิอย่างพร้ิว" ชี้ชวนกันดู แล้วเพชรก็เตรียมถอดเสื้อยีนส์ที่ใส่คลุมอยู่แล้ว ไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินฝ่าดงคนเมาไปกลางวงทันที เพชรมาพร้อมกล้องเหล่าสาวแท้สาวเทียมในกลุ่มกรี๊ดกร๊าดเสียงดัง โพสท่ารอแล้ว แถมดันศศิคนงามมาตรงกลางด้านหน้าด้วย



สบตากันแล้วก็เจอเด็กหน้ายักษ์ใส่เลย



"คลุมไว้ก่อนครับ" เพชรยื่นเสื้อยิีนส์ให้



"อู้ยยย ผัวดุ" วิชชี่ยกมือป้องปากกรี๊ด แล้วก็กรี๊ดต่อ ๆ กันเป็นแอคโค่



ศศิทำหน้างอแงนิดหน่อยเพราะเมาแล้ว แต่ชอบนะ ชอบให้เพชรแสดงความเป็นเจ้าของ เธอรับเสื้อมาใส่แต่โดยดี ติดกระดุมไม่ค่อยถูก เพชรก็เข้าไปติดให้ คลุมตั้งแต่ไหลไปถึงสะโพกโน่น เรียบร้อยไม่วับแวมแล้วเพชรก็สบายใจ ยกกล้องถ่ายทั้งกลุ่มได้



ถ่ายเสร็จเดินมารวมกลุ่มกับรุ่นพี่



"น่ารักแบบนั้นมึงกล้าปล่อยมาเที่ยวได้ยังไง เพชร!! "



"ก็เค้าชอบ ผมก็อยากให้เค้าได้มาสนุกกับเพื่อนบ้าง"



"ใจกว้างเป็นมหาสมุทร"



เพชรยิ้ม ๆ ให้ยัยบี๋เมาได้อย่างเต็มที่ แล้วค่อยรับกลับไปตบก้นนอน







ชายหนุ่มจบงานแล้วเอากล้องไปเก็บในรถ แล้วก็เดินไปรับยัยบี๋ ที่ยังสนุกอยู่กับ House DJ ของร้าน ที่ขึ้นมาเปิดเพลงส่งแขกกลับ พอเห็นเพชรเดินมา ก็เอาสองมือคล้องคอดึงหน้ามาจูบอย่างดูดดื่ม



อ๋อ...เมาแล้วร้อนแรงกว่าเดิมหรือคะบี๋



จูบพอให้น้องได้รับรสวอดก้าเข้าไปเสียงงงวย พี่เขาก็หันหลังดึงมือเพชรมากอดเอวตัวเอง เต้นน้วยอีก คราวนี้เอาสะโพกบดเข้าหากลางตัวเพชร ท่านี้ล่อแหลมจนต้องกอดบี๋แน่น สงสัยต้องพากลับแล้ว เพชรบอกลาพี่วิชชี่ที่เมาพอกัน แต่รายนั้นเหมือนมีแฟนฝรั่งมาด้วยก็ปลอดภัย พี่ ๆ คนอื่น ๆ ก็แยกย้ายกลับ เพชรประคองคนสวยไปขึ้นรถ



"จุ๊บ ๆ หน่อย" เสียงอ้อแอ้อ้อน ตาหวานเยิ้มฉ่ำ เพชรตามใจ พออยู่ในรถกันสองคนก็ปลอดภัยแน่แล้วเลยอยากทำอะไรก็ไม่ว่าสักคำ



ศศิจูบเพชรเนิ่นนาน แล้วก็กอดน้องแน่น ซบหน้าลงกับไหล่กว้าง เพชรรู้สึกถึงความชื้นเบา ๆ ก็ตั้งใจเงี่ยหูฟัง คนสวยสะอื้น



"บี๋ร้องไห้ทำไมคะ"



"ฮึก.." ศศิเงียหน้าขึ้นมาเม้มปากแน่น แล้วทำท่าจะเป่าปี่เสียงดังกว่าเดิม



"บอกเพชรเร็ว"



"หวง หวงเพชร"



คนที่เคยเก่งในวันโน่น พอเจอฤทธิ์แอลกอฮอลล์เข้าไปก็งอแงเสียแล้ว



"หวงอะไรเอ่ย"



"เราเห็น เพชรมีแต่คนชนแก้วเต็มเลย ฮึก...เรากลัววันนึงเพชรจะเห็นคนอื่นดีกว่าเรา"



"โอ๋ ๆ บี๋ของเพชรดีที่สุด ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าบี๋ไม่สบายใจ เพชรไม่รับงานกลางคืนแล้วก็ได้"



"เพชรชอบ บี๋ห้ามไม่ได้"



น่ารักแบบนี้ ขี้หวงแบบนี้ เพชรยิ่งหลงเข้าไปใหญ่ ไม่ต้องมาบ่นแว้ด ๆ ข้างหู ทำตัวเจ้าข้าว

เจ้าของ แค่แสดงความอ่อนแอออกมาบ้าง เพชรก็พร้อมกางปีกปกป้องแล้ว



"เพชรทำได้ทุกอย่าง ที่จะทำให้บี๋สบายใจนะ ไม่ชอบอะไรก็บอก ไม่อยากให้ทำอะไรก็บอก เพชรแคร์พี่ศิที่สุดนะครับ"



คนฟังคิดตามแล้วก็พยักหน้าช้า ๆ ก่อนสองตาจะปิด แล้วทิ้งตัวพิงไปกับพนัก หลับคร่อกไปแล้ว



"ยัยบี๋เอ้ย" เพชรดุเจอรอยยิ้ม แล้วก็เกลี่ยวผมยาวที่คลอเคลียใบหน้าหวานไปทัดหูไว้ ปรับเอนเบาะ หาผ้านุ่ม ๆ มาห่มให้ จากนั้นค่อยออกรถกลับไปยังห้องที่แสนอบอุ่นของเรา







เพชรเข้าออฟฟิศมาในช่วงบ่าย เพราะตอนเช้าไปช่วยพี่ Art Di หา Prop มาเข้าฉาก พอถึงโต๊ะเท่านั้นแหละก็ได้ยินเสียงฮือฮามาแต่ไกล



"เพชร มึงฮอตมากเว่อร์" เพื่อนผู้หญิงจากมหาวิทยาลัยอื่นทัก



"อะไรวะ"



"ก็พี่พอลล่าเอาภาพลงเพจให้ลูกค้า ภาพมึงนี้โดนกดไลค์รัว ๆ ขนาดลูกค้ายังโทรมาชมใหญ่เลย"



"ภาพที่กูถ่ายหรอ" เพชรกระตือรือล้นขึ้นมาทันที



"มึงถ่ายรูปแบบนั้นได้ก็แปลกล่ะ"



เพชรหัวอุ่น ๆ ขึ้นมาเลยเหมือนโดนดูถูก แต่พอเพื่อนสาวยื่นโทรศัพท์มาให้ดูก็ถึงบางอ้อ ยัยบี๋จิกกล้องแตกแนบแก้มแก้มอยู่บนไหล่เขา เพชรจำลายเสื้อที่เป็นแผ่นหลังตัวเองได้ แล้วยังจะมีรูปจูบกัน รูปนัว ๆ ที่ให้บรรยากาศอาร์ตและอีโรติกเหมือนหนังฮ่องกงยุค 90 อีก แล้วลูกค้าที่เป็นสปอนเซอร์เมื่อคืน คือเบียร์จากแดนมังกร จัดไฟทั้งร้านก็เป็นโทนสีแดง ยิ่งส่งให้ภาพดูร้อนแรงเข้าไปอีก



"ใส่ฟ้อนท์จีนเข้าไปหน่อย เป็นปกหนังรางวัลได้เลยนะ"



"แฟนมึงแซ่บเบอร์นี้เนาะ แพมเม่กูใส ๆ ไปเลย" เฟิร์สเดินเข้ามาร่วมสมทบ



เพชรไม่ตอบในประเด็นนี้ แต่กลับมองตายัยบี๋ในรูปอย่างครุ่นคิด จิกแรง อินเนอร์ดี กล้องน่าจะอยู่ไกล แล้วใช้เลนส์ซูมมา ตั้งใจประกาศความเป็นเจ้าของเต็มที่ แล้วยังที่อ้อนเขาในรถอีก คือเมาดิบใช่หรือไม่



ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็หลงจะแย่แล้ว



แน่นอนว่าพอภาพนี้สะพัดออกไป แพมเม่เองก็เงียบไปเช่นกัน อาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นอุทาหรณ์ให้เธอ หรือถึงจะอยากเอาชนะแค่ไหน ก็ไม่อยากเสี่ยงหาเรื่องอีกใจเพชรแข็งเกินไป และแฟนของเพชรก็ดูไม่น่าจะหาเรื่องได้ง่ายๆ ถึงขั้นหาโอกาสประกาศศักดาผ่านโลกออนไลน์ขนาดนี้



เรื่องนี้เลยจบไปอย่างง่ายดาย ด้วยเสน่ห์ความร้ายของยัยบี๋เอง





TBC

มีเรื่องแจ้ง

1. ใครอ่านเรื่อง ทฤษฎีอ่อยเธอ อยู่ รีบไปอ่านเด้อ เสาร์นี้เราจะปิดตอนที่ 7- จบนะคะ

2. ตอนนี้ไม่มี ตบ ก็จบไป -- > เราพยายามลดความรุนแรง ในนิยายลง มันอาจจะสะใจน้อยหน่อย แต่ก็ไม่อยากให้เป็นภาพจำว่าการตบคือการจบปัญหา เลยเขียนให้ตัวร้ายก็แพ้ภัยตัวเองกันไปนะคะ หวังว่าจะเป็นที่ชอบกัน แต่ถ้ามีอะไรที่อยากชี้แนะ ก็ยินดีรับฟังเสมอค่ะ

3. ให้กำลังใจกันคนล่ะ หนึ่งเม้นต์นะคะ เรามาลงก็เพราะยังมีคนเม้นให้ตลอด แต่พอเม้นมันหดลงเราก็หวั่นไหวเด้อ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: canterlot ที่ 29-08-2019 21:28:35

มาให้กำลังใจคนเขียนจ้า ตามอ่านมาเงียบๆ ตลอด  o18

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-08-2019 21:36:13

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 29-08-2019 21:39:44

พี่ศิ..เมาดิบอ่อ... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 18 /27aug
เริ่มหัวข้อโดย: Mafiaziip ที่ 29-08-2019 21:58:53

อ้างจาก: ofious ที่ 29-08-2019 20:23:55  

เขาเห็นว่ามีพี่บางคนเริ่มเดินออกจากงาน จึงเดินเข้าไปลาพี่พอลล่า กับพี่เกี๊ยวที่ยังเฮฮากับเกมเบียร์ปองอยู่ เฟิร์สเองก็ยังอยากคุยต่อ เขาเลยเดินออกจากงานคนเดียว ขาไม่ทันก้าวพ้นประตู พอลล่าก็โถมตัวออกมาจนเพชรนึกว่าผีหลอก





"คุณเต๊าะ คุณเข้าไปในห้องน้องพอลล่าทำไม! "

ตรงนี้แทนชื่อผิดรึเปล่าคะ น่าจะแพมเม่รึเปล่าเอ่ย?

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: Mafiaziip ที่ 29-08-2019 22:01:12

ชอบการเอาคืนแบบนี้เลยค่าาา เพราะการใช้ความรุนแรงไม่ใช่ทางแก้ปัญหา ให้นางแพ้ภัยตัวเองนี่แหละเจ็บกว่า พี่ศิก็คือแซบเด้อออออ แค่งานเดียวคือตายเรียบ สบายมือด้วย  o13 o13 o13

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 29-08-2019 22:14:14

ถ้าตัดเรื่องความปากร้ายของเพชรในตอนแรกที่รู้ความจริงเรื่องพี่ศิ เพชรคือดีงามมากกกกกก(ก ล้านตัว) ทั้งรัก ทั้งหลงพี่ศิ มั่นคงไม่มีวอกแวกกับใครแถมไม่หงอให้ใครมาใส่ร้ายได้ด้วย o13  เห็นมะบอกแล้วถ้ายัยบี๋เปิดตัวนะไม่มีใครแซ่บเท่านะจ๊ะ o18

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 29-08-2019 22:48:31

ชอบเอเนอจี้ของนายเพชรมาก
ส่วนยัยบี๋ของนายเพชรก็แสบมากเช่นกัน  o13

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 29-08-2019 22:58:40

เพชรน่ารักมากก

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 29-08-2019 23:59:30

คุณพี่ศิร้ายมากกกกกกกกกกกกกก แกล้งเมาดิบหรอพี่ :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 31-08-2019 00:14:58

ชอบความแซ่บของพี่ศิมาก แค่นี้น้องก็หลงจะแย่แล้วว ล

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 19 /29aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 31-08-2019 12:16:15

Chapter 20





ณ ออฟฟิศขนาดกลางแห่งหนึ่ง หญิงวัยกลางคนในชุดสูทสีขาวสะอาด ติดเข็มกลัดชาแนลเรียบ ๆ ไว้ที่อก แต่งหน้าบาง ๆ แต่ทว่าขับเน้นความสวยและบารมีของผู้บริหารได้เป็นอย่างดี



ตาคมที่ปกติมองตัวเลข บัดนี้จ้องมองภาพหญิงสาวคนหน่ึงในมุมย้อนแสงริมหน้าต่าง ด้านหลังเป็นตึกสูงดูแออัด มีเพียงช่องแสงนิดเดียวที่กระทบลงมาบนตัวเธอเท่านั้น



เป็นผลงานที่ได้รับรางวัลที่สองหัวข้อ "Chance for a better life" จากงานประกวดที่ฮ่องกง ชื่อภาพคือ 'Love' คำเดียวสั้น ๆ และเจ้าของผลงานคือคนที่มีนามสกุลเดียวกับเธอ รางวัลนี้พึ่งประกาศขึ้นเว็บไซต์ได้ไม่ถึงห้านาที คู่ค้าของเธอที่เกาะเศรษฐกิจก็อีเมล์มาแสดงความยินดี เพราะเป็นรายการประกวดที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในประเทศนั้น ลูกสาวของคู่ค้าเธอเองก็ส่งประกวด แต่ไม่ได้รับรางวัล



พัชรินทร์ ยกยิ้มแผ่วเบาแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกชาย



'น้องเพชรครับ เสาร์นี้ว่างมั้ยลูก มากินข้าวกับคุณแม่ที่บ้านหน่อย'



'มื้อเย็นนะครับ เพชรจะได้้ค้างที่บ้านด้วย'



'ดีค่ะ แล้ววันอาทิตย์ พาคุณแม่ไปกินปูได้มั้ย'



'ได้ครับ...เอ่อคุณแม่ครับ'



'ค่ะ ว่าไง'



'ถ้าเพชรพา...คนไปแนะนำให้รู้จักด้วยได้มั้ย'



'แฟนหรือคะ' พัชรินทร์พอจะเดาออก รูปถ่ายมันก็ชัดเจนขนาดนั้น มุมนั้นก็คือห้องนอนคอนโดเพชรนั้นแหละ



'ครับ คุณแม่ มีอีกเรื่องที่เพชรอยากบอก แม่ไม่โกรธได้มั้ย'



'แม่เคยโกรธ เคยห้ามแล้วเพชรสนใจด้วยหรือคะ' เธอว่าจะปล่อยวาง แต่ก็ยังทิ้งความน้อยใจแต่ก่อนเก่าไม่ได้ ลูกชายที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่คิดสืบทอดกิจการต่อ แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะไปได้ดีในทางถ่ายรูป อาชีพที่เธอไม่เห็นคุณค่าแม้แต่น้อย แต่หลายครั้งแล้วที่คู่ค้าของเธอเอ่ยชมเพชรขึ้นมา



อย่างวันนี้มาไกลจากฮ่องกง แต่ก่อนหน้านี้ก็เป็นพวกลูก ๆ หลาน ๆ ไปเล่าให้ฟังนั้นแหละ ว่ารุ่นพี่ที่ชื่อพชร เป็นที่ชื่นชมของรุ่นน้อง และอาจารย์มากแค่ไหน



'ครั้งนี้เพชรไม่อยากให้คุณแม่โกรธจริง ๆ นะ'



'ว่ามาค่ะ'



'แฟนเพชร ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ แม่ต้องรักเค้านะ ถือว่าเพชรขอ'



พัชรินทร์รู้สึกลมตีหน้าอย่างไรชอบกล ไอ้ประโยคถือว่าเพชรขอเนี่ย ครั้งแรกก็ตอนขอไปเรียนนิเทศศาสตร์นั้นแหละ



'แม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือคะน้องเพชร' เสียงเรียบเย็นถาม ตอนเธอห้ามเรียนถ่ายรูป ลูกชายก็ฟังเสียที่ไหน



'คุณแม่ครับ รักพี่เค้านะ พี่เค้าดีกับเพชรมากจริง ๆ '



เอาเถอะ พัชรินทร์โบกลมใส่ตัวเอง ที่ตั้งใจว่าจะสานสัมพันธ์กับลูกชายใหม่ คงต้องเริ่มจากอนุญาตครั้งนี้แหละ เมื่อสักครู่เธอดูผู้หญิงในภาพแล้ว แม้จะไม่เห็นหน้าชัด ๆ แต่ก็ดูไม่รู้เลยว่าไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ



'ก็พามารู้จักกันก่อน เป็นพวกวี้ดว้ายเสียงดังหรือเปล่า แม่ไม่ชอบนะ' เธอจำภาพเหล่านั้นมาจากสื่อ



'ไม่ครับ พี่ศิเรียบร้อย น่ารัก เพชรว่าคุณแม่ต้องชอบ'



หลอกเก่งไม่มีใครเกิน เธอบอกรักลูกชายแล้วก็วางไป เพียงตั้งหน้าตั้งตาลุ้นที่จะได้เจอทั้งสองคนวันเสาร์นี้เท่านั้น ระหว่างนี้เธอก็มองหาของขวัญไปแสดงความยินดีกับเพชรที่ได้รับรางวัลแล้วคงต้องหาของรับขวัญแฟนคนเก่งเสียด้วย





นายพชรวางโทรศัพท์จากแม่ได้ไม่ถึงนาที นายธามไทก็โทรมา



"ว่าไงมึง"



"อิน้องเพชรมึงได้รางวัลนะรู้ยัง" เสียงไทม์ตื่นเต้นมากเว่อร์



"รางวัลอะไรวะ"



"ก็งานที่ครูให้ส่งไปฮ่องกง มึงได้ที่สองเด้อ"



"จริงดิ" เพชรขนลุกวาบ



"เออ แล้วกูก็พึ่งเห็นนะส่งรูปพี่ศิ อุตส่าห์ชวนกูไปถ่ายรูปวัดวาอารามสงบใจ หลอกลวงสังคมมาก"



"ก็...พอมาคิด ๆ ดูว่าโอกาสอะไรที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นได้ มันก็ต้องเป็นความรักป่าววะ แล้วความรักกูก็หน้าตาแบบคุณศศิเค้าอะ"



"กรอกตาอยู่นะ" ไทม์ถอนใจแรง "ตอนนั้นมึงไม่ได้นอยด์พ่ีศิอยู่หรอ ถ้ากูจำไม่ผิดอะ"



"เออนอยด์ แต่ไม่ได้ไม่รัก"



"แล้วแต่มึงสะดวกเลย แต่เขาน่าจะส่งอีเมล์แจ้งมึงนะว่าต้องยังไงต่อ ลองเช็คดู"



"เออ วันนี้ก็มาออกกองในป่าแต่เช้าเลยเนี่ย สัญญาณเนตรันทดมาก"



"แค่นี้แหละ เปลืองค่าโทรศัพท์"



"แล้วมึงกับดนัยได้ป่ะ"



"ดนัยได้ชมเชยจากรูปวัดจริงๆ เหมือนมันมีชมเชยหลายรางวัล ส่วนกูไม่ได้"



"ไว้ครั้งหน้ามึง"



"เออ กูจะถ่ายความรักของกูบ้าง จรัม!! "



"ความรักมึงหน้าตายังไง"



"ไม่ต้องสาระแน"



"แบบมาดามเจนนี่หรอ"



"ถือว่าพูดเข้าหู"

...







เพชรกลับถึงคอนโดตอนดึก ศศิโผล่หน้าออกจากเตามายิ้มต้อนรับ พร้อมทั้งบอกว่ามะกะโรนีของเด็กน้อยใกล้เสร็จแล้ว เพชรวางกระเป๋ากล้องหนักอึ้งไว้ที่โต๊ะทำงานเสร็จก็เดินเข้าไปกอดเอวบี๋ เอาให้พี่เขาลำบากในการขยับตัวมากที่สุด กลิ่นซอสกับกลิ่นบี๋ไม่รู้อะไรหอมกว่ากัน



"เดี๋ยวกระทะก็ไหม้กันพอดี" ศศิดุลูกลิงแล้วก็ปิดเตา จัดการราดซอสหอมลงบนเส้นที่ม้วนไว้อย่างดี แล้วเธอก็ยกไก่ชุบแป้งทอดกรอบมาหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ วางโปะไปบนจานให้ด้วย



"พี่ศิกินยัง" เพชรถาม เพราะเขากลับมาเลยเวลากินข้าวเย็นปกติของสองคนแล้ว



"รอเพชร พี่ศิกินนมรองท้องไปกล่องนึงละ"



"งั้นกินกัน ๆ เดี๋ยวคุณบี๋ปวดท้อง"



ศศิยิ้ม ยื่นจมูกไปจุ๊บแก้มสาก ๆ ที่มีไรหนวดจาง ๆ ขึ้นเสียหนึ่งที แล้วก็พากันเดินไปยังโต๊ะอาหาร หลังนั่งกินกันเงียบ ๆ เพราะหิวโซทั้งคู่จนหมดจาน เพชรก็มองศศิตาวิบวาว



"มีอะไรจะอวดแหละ"



"อะไรเอ่ย" ศศิเท้าคางจ้องตาน้องอย่างกระตือรือร้น ฮือ...พี่เขาน่ารักมากเลยแม่!



"เรื่องแรก เพชรได้รางวัลจากการประกวดภาพถ่ายที่ฮ่องกง"



ศศิหน้าตื่นเต้นกว่าเพชรอีก "เจ้าบี๋ของพี่ศิเก่งที่สุดเลย รูปอะไรพี่ศิดูหน่อย"



"นี่..." เพชรยื่นโทรศัพท์ให้ดู มันเป็นหน้าจอของเว็บประกาศรางวัล บนนั้นปรากฎรูปเธอ เพชรถ่ายศศิเก็บไว้บ่อยมาก รูปนี้ถ่ายตอนไหนศศิยังจำไม่ได้เลย แต่ทว่ามันอบอุ่นมาก แสงแดดอุ่น ๆ ในท่ามกลางตึกแออัด และมีเธอมองกล้องเหมือนจะสบตากับคนถ่าย แล้วแคปชั่นใต้รูปคือ 'Love'



บิดอยู่ประมาณนึงนะ ศศิเลื่อนมือไปดูรูปอื่น ๆ ก็เป็นเรื่องราวแตกต่างกันไป แต่ตาก็ได้ทันเห็นช่วงเวลาส่งรูปของฏครงการ มันเป็นสองอาทิตย์ที่เธอกับเพชรแยกทางกันนี่นา...เจ้าเด็กบ้านี่



ศศิไม่ได้ถามอะไรน้องต่อ ใจเธอมันตื้นตันไม่น้อย ไม่อยากคิดไปเองแต่ก็คิด...ว่าเพชรไม่ได้รักเธอน้อยลงเลย แม้ว่าตอนนั้นจะห่างกันก็ตาม



"แล้วต้องยังไงต่อ ไปรับรางวัลมั้ย พี่ศิไปด้วยนะ จะไปถ่ายรูปเพชรตอนขึ้นเวที" ศศิคิดว่าเวลาพ่อแม่เด็ก ๆ มีลูกขึ้นแสดงที่โรงเรียนคงรู้สึกเหมือนเธอตอนนี้แหละ



"ผมติดฝึกงาน ให้เขาส่งมาทางไปรณีย์แล้วครับ"



"เพชรของพี่เก่งที่สุดเลย" ศศิยังคงปรบมืออยู่ "ถ้ารู้ไวกว่านี้ พี่ศิคงเตรียมอาหารหรูกว่านี้ไว้ฉลอง"



เพชรส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร "เสาร์นี้ไปฉลองที่บ้านผมกัน"



ศศิเอียงคอสงสัย



"คุณแม่ ชวนกลับไปกินข้าวที่บ้าน ผมเลยบอกแม่ไปว่าจะพาแฟนไปแนะนำให้รู้จัก"



"มะ แม่หรอคะ" ศศิดูกังวลขึ้นมาทันที



"ผมบอกแม่ไปแล้วว่าคุณหนะพิเศษ เพราะฉะนั้นแม่จะรักพ่ีเหมือนที่ผมรัก"



เมื่อเพชรรับปากแบบนั้น ศศิก็พยักหน้าถ้ามีเพชรอยู่ด้วยไม่ว่าจะเกิดอะไรข้ึนเราสองคนต้องผ่านพ้นไปด้วยกันได้แน่นอน



"แต่...คืนนี้ขอรางวัลหน่อยดีกว่า" เพชรเปลี่ยนสายตาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ทันที



"ยังไงดี แช่น้ำมั้ยคะ พี่ศิถูกหลังให้"



"ถูอย่างอื่นด้วยได้มั้ย" คนน้องจับมือพี่มาเกลี่ยเบา ๆ



ศศิยิ้มร้ายทันที "ถูให้คุณเพชรหมดเลยทั้งตัว"



แล้วสองคนก็พยักหน้า ลุกขึ้นจากโต๊ะ ทิ้งจานชามไว้ค่อยกลับมาล้าง จับจูงกันเข้าห้องน้ำปิดประตู





วันเสาร์ทั้งคู่ตื่นมาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็ก แล้วก็ออกไปซุปเปอร์มาเก็ตญี่ปุ่น เพื่อเลือกผลไม้ดี ๆ กับขนมที่คุณแม่ชอบก่อนจะตรงไปบ้านหลังใหญ่ย่านชานเมือง



มันไม่ได้หรูหราแบบคฤหาสน์ในละครหลังข่าว เพราะถูกสร้างเป็นทรงโมเดิร์นเรียบ ๆ พื้นที่ไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็มีสวนสวยและสระน้ำเกลือพอให้ได้ว่ายออกกำลังกาย



รถคันสีฟ้าขับเข้าจอดในโรงจอดรถที่มีเบนซ์หนึ่งคันจอดรอไว้ก่อนแล้ว



ศศิเดินตามเพชรเข้าไปในบ้าน พอถอดรองเท้าเปลี่ยนเป็นสลิปเปอร์เรียบร้อย ก็เจอหญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดียืนรออยู่ก่อนแล้ว คุณพัชรินทร์รับไหว้ศศิด้วยรอยยิ้ม รับกระเช้าผลไม้ กับถุงขนมมาแล้วยื่นให้แม่บ้านเอาไปเก็บ



เธอเดินเข้ามาสำรวจคนรักของลูกชาย ลูบไหล่เบา ๆ แล้วชม "สวยกว่าในรูปที่น้องเพชรส่งเข้าประกวดนะคะ"



เด็กสองคนตาโต



"คุณแม่รู้หรือครับ"



พัชรินทร์พยักหน้า "นี่ก็ชวนมาฉลองไง แม่ซื้อโดรนไว้ให้นะ"



เพชรเข้าไปกอดเอวแม่อย่างแสนอ้อน "ขอบคุณนะครับ"



เธอลูบหัวลูกชาย ดีใจที่พอยอมอ่อนให้ก่อนแล้วก็เหมือนจะได้เจ้าพชรเว่อร์ชั่นเด็กน้อยกลับมา



"ไปค่ะ ทานข้าวกัน ป้าแม่ครัวทำสุดฝีมือเลย"



ศศิอมยิ้มกับความน่ารักของคุณแม่ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยจินตนาการไว้สักนิด สามคนเดินโอบเอวกันไปเป็นแพ แม่น่ังหัวโต๊ะ แล้วซ้ายขวาก็เป็นศศิกับเพชร



บนโต๊ะมีแกงปูใบชะพลู ขนมจีนม้วนเป็นก้อนหลากสีสัน ทอดมันกุ้ง ผัดผักรวม ไก่ผัดเม็ดมะม่วง แล้วก็ไข่เจียวหมูสับ



"ทานได้มั้ยคะน้องศิ"



"ได้ค่ะ ศิชอบทุกอย่างเลย" คนสวยตอบอย่างน่ารัก แล้วไม่ลืมจะตักอาหารเอาใจคุณแม่ด้วย



พัชรินทร์ถามไถเรื่องของศศิเพื่อเช็คประวัติเล็กน้อย แต่ก็เป็นไปอย่างอบอุ่นไม่ได้กดดันอะไร แล้วพอออกไปเรื่องสวย ๆ งาม ๆ อย่างเครื่องสำอางสกินแคร์ ก็กลายเป็นคุยกันถูกคอเฉย เพชรเห็นแล้วเบาใจ จบมื้อเย็น ก็พากันมานั่งดูทีวีเพื่อรออาหารย่อย ประมาณสามทุ่มคุณแม่ก็ขอตัวขึ้นนอน ส่วนเด็ก ๆ สองคนไปเล่นน้ำด้วยกันที่สระน้ำเกลือของบ้าน ทั้งคู่ไม่ได้ว่ายจริงจังหรอก สาดน้ำเล่นกันมากกว่า



เสียงหัวเราะของเด็กทั้งคู่ดังขึ้นมาถึงชั้นสอง พัชรินทร์มองดูภาพเหล่านั้น แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ บ้านมันดูมีชีวิตชีวาขึ้นมามากเชียว เห็นเพชรยิ้มได้เต็มแก้ม และกำลังจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดี โดยมีศศิคอยเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ เธอก็สบายใจ ถึงจะไม่ใช่ผู้หญิงแท้ ๆ เธอก็ไม่นึกขัดอะไร เรื่องนี้เธอเข้าใจดี เพราะกับพ่อของเพชรเองก็เถอะเป็นหญิงชายแท้ ๆ หากแนวคิดในการดำเนินชีวิตสวนทางกัน ก็แยกทางกันเท่านั้นเอง สู้ให้เป็นคู่ที่รักและพร้อมจะเดินไปด้วยกันคนเป็นแม่ก็สนับสนุน แถมพัชรินทร์ยังมีแผนการณ์ในใจอีก แค่คิดว่าถ้าเป็นไปตามแผนแล้วเธอคงมีความสุขมากก็อดจะเดินไปเข้านอนอย่างอารมณ์ดีไม่ได้



เสียงเด็ก ๆ เงียบลง คงเพราะเห็นว่าห้องนอนคุณแม่ปิดไฟแล้ว พัชรินทร์แอบยกนิ้วชื่นชมในผ้านวม แล้วไม่นานก็หลับสนิท



รุ่งเช้าวันอาทิตย์ สามคนแม่และลูก ๆ มีนัดกันว่าจะไปหาร้านอาหารทะเลอร่อยแถบบางเสร่ ศศิชอบกินปูเหมือนเธอ เจ้าเพชรเลยกระตือรือร้นอยากขับรถเสียเหลือเกิน



เจ้าของบ้านแต่งตัวด้วยชุดเสื้อเข้าและกางเกงอัดพลีทสีสดใสหิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมใบเก่งออกมาจากห้อง เห็นศศิยืนอยู่ที่ทางเดิน ตรงนั้นเป็นหน้าต่างกระจกบานใหญ่ สามารถมองลงไปเห็นสวนสีเขียว เธอหันซ้ายแลขวาไม่เห็นเจ้าเพชร ก็ตรงเข้าไปหาลูกสาว? คนใหม่ทันที



"หนูศิ"



"คุณแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ" ยกมือไหว้เรียบร้อยน่ารัก คนแก่กว่าก็ชื่นใจ



"เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ยคะ"



"ดีค่ะ"



"แล้วชอบบ้านหลังนี้มั้ย"



ศศิยิ้มหวานทันที "ชอบค่ะ บ้านสวยมาก สวนก็สวย นี่ศิแอบมาดูดอกไม้อยู่"



"รอน้องเพชรเรียนจบ แล้วก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันสิ"



ศศิตาโต



"นะ มาอยู่บ้านกับคุณแม่ บ้านหลังใหญ่โต อยู่คนเดียวมันเงียบมากเลย"



คนสวยเข้าใจเจตนาของคุณแม่แล้วก็แอบเห็นใจอยู่ลึก ๆ เพชรไม่ค่อยกลับบ้านเธอรู้ดี ย้ายออกไปอยู่คนเดียวก็ร่วมสามปีแล้ว คนเป็นแม่จะคิดถึงก็ไม่แปลก



"ศิจะพูดกับน้องให้ค่ะ"



"มาอยู่นะลูกนะ ศิก็ด้วย แม่จะได้ให้คนทำห้องไว้รอ"



"ศิด้วยหรือคะ" คนสวยตาโต



"เป็นแฟนกันไม่อยู่ด้วยกัน ทนได้หรือคะลูก"



ศศิยิ้มรับ หัวใจอดจะเต้นด้วยความยินดีไม่ได้ แม่ของเพชรน่ารักกับเธอมากเหลือเกิน



เพชรเดินออกมาพอดี เห็นคนสวยสองคนอยู่ด้วยกัน ก็รีบเดินเข้ามาหาทันที



"ไปกันค่ะ เดี๋ยวจะได้ทันมื้อเที่ยง" แม่ชวนเด็ก ๆ เพชรหันหน้ามาถามยัยบี๋ทางสายตา แต่ศศิก็พยักพเยิดให้ลูกชายไปเดินจูงคุณแม่ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน



ขึ้นรถแม่ให้ศศินั่งหน้าคู่กับเพชรไป ส่วนเธอยึดเบาะหลัง วันนี้เอารถของคุณแม่ไป มันจึงกว้างขวางสบาย



นั่งคุยกันเพลิน ๆ ก็เข้าสู่ถนนเลียบชายหาดบางเสร่แล้ว เพชรเปิดกระจกให้คุณแม่ได้ดูวิวทะเลชัด ๆ แต่ไอแดดที่ร้อนมาก็ทำให้ต้องรีบเอากระจกขึ้น รถคันสวยขับตรงไปยังร้านอาหารที่เคยมากับแม่บ่อย ๆ ตอนเด็ก



ทั้งสามคนได้นั่งโต๊ะริมทะเล แล้วก็จัดการสั่งอาหาร ความน่ารักของเพชรคือจำได้ว่าคนที่เขารักทั้งคู่ชอบกินอะไรบ้าง แล้วที่ขาดไม่ได้เลยคือปูม้านึ่งตัวโต ๆ



เมื่อน้องปูมาถึง เพชรก็จัดการแกะกระดองเรียงไว้ให้มันคลายความร้อน ก่อนจะงัดเนื้ออวบขาวตรงกรรเชียงมาวางเรียงไว้ให้สองสาวเขาหยิบทานกันได้ง่าย ๆ คุณพัชรินทร์ยิ้มไม่หุบเลย หัวใจเธอชุ่มชื้นขึ้นเป็นกอง



หลังจากมื้ออาหารแสนอร่อย เพชรก็พาแม่ไปเดินตลาดน้ำอีกนิดหน่อย แต่อากาศมันร้อนมาก ก็พากันขึ้นรถกลับกรุงเทพ เลือกไปดูภาพยนตร์กันในห้างสรรพสินค้าแถวบ้านแทน มื้อเย็นก็กิน MK ที่วันนี้สั่งอาหารมาได้เยอะเชียวเนื่องจากล้อมกินกันหลายคน



กว่าจะกลับเข้าบ้านก็เกือบสี่ทุ่ม ศศิเดินขึ้นบ้านไปก่อน แม่รั้งแขนเพชรไว้



"เคยไปบ้านพี่ศิเค้าหรือยังน้องเพชร"



"ยังเลยครับ พี่ศิไม่ค่อยพูดถึงที่บ้าน"



"ถ้าคบกันถึงขนาดไปพาลูกสาวเขามาอยู่ด้วยแล้ว ก็ควรเข้าไปไหว้พ่อไหว้แม่เขาหน่อยนะ อย่าให้น่าเกลียด จริงจังแล้วใช่มั้ยคนนี้"



เพชรยิ้มกอดเอวแม่แน่น แล้วพยักหน้า



"แม่ก็อยากไปเจอ นัดกินข้าวกันสองบ้านดีมั้ย แม่จะไปขอพี่เขาให้"



"คุณแม่เข้าใจน้องเพชรที่สุดเลย"



พัชรินทร์ถอนหายใจยาว เขกหัวให้โป๊กใหญ่ "ตอนม.6 ยังว่าแม่อยู่ปาว ๆ ว่าไม่เข้าใจเพชร"



"ก็ตอนนี้คุณแม่เข้าใจแล้ว เพชรก็ต้องชมสิ"



"พูดรู้เรื่องแปลว่าโตแล้วสินะ"



"โตแค่ไหนก็เป็นน้องเพชรของคุณแม่"



พัชรินทร์ยิ้มกว้าง เธอร้อนผ่าวที่ตาเหมือนจะร้องไห้อย่างไรชอบกล



"คุณแม่รักน้องเพชรนะ แล้วก็รักพี่ศิเค้าด้วย"



"ขอบคุณครับ" ลูกชายเองก็กอดเอวแม่แน่น



"ไปเถอะไปนอน แล้วก็อย่าลืมบอกพี่ศิเขาเรื่องที่แม่อยากไปขอ โอเคมั้ย"



"ตะเบ๊ะเลย" เพชรยิ้มทะเล้นแล้ว ยกมือประกอบด้วย จากนั้นค่อยจูงแม่ขึ้นชั้นสองอย่างมีความสุข







เช้าวันจันทร์ที่บ้านเพชร หลังคนน้องเดินเข้าในห้องน้ำ ตอนที่พี่เขายังแต่งตัวไม่เสร็จ เป็นฉากที่พี่เขาโกยหน้าอกติดตะขอชุดชั้นในอยู่พอดี ศศิหันไปถลึงตาใส่เจ้าเด็กไม่ดี ที่พรวดพราดเข้ามา ส่วนคนน้องรู้สึกรู้สาอะไรไม่ก็ไม่ เดินเข้าไปซ้อนข้างหลัง รับเอาสายชุดทั้งสองข้างดึงเข้าหากัน แล้วติดให้เบามือ



"ติดถูกป่ะหนะ" คนสวยถาม



"ตะขอนอกสุดทั้งสองอัน ผมจำได้" ตอบเบา ๆ ตรงหลังหูพี่แล้วจงใจเป่าลมร้อนใส่อีกทีจนลูกผมปลิว ถ้าไม่ติดว่าต้องรีบเข้าไปในเมืองเพื่อให้ทันทำงานนะ เช้านี้ยัยบี๋ไม่รอดโดนฟัดแน่ ๆ



"แล้วเข้ามาอ้อนอะไรคะ"



"โกนหนวดให้หน่อยยยย~ ครับบี๋" เสียงระทวยมาเชียวลูก ศศิพยักหน้า หันไปหยิบอุปการณ์ แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ส่วนคุณเพชรก็แทรกตัวเข้ามากลางหว่างขา แถมมือซนลูบขาอ่อนคนพี่เบา ๆ อีก



"ชุดชั้นในตัวใหม่หรอ ผมไม่เคยเห็น"



"แล้วทำไมต้องมาเห็นชุดชั้นในคนอื่นเขาครบทุกตัว ฮึ!? " ศศิบีบแก้มคนซนเบา ๆ ก่อนจะล็อกคางไว้ให้ได้ที ทาครีมโกนหนวดกลิ่นมิ้นท์หอม ๆ ลงไป แล้วลงมีดเบา ๆ



"ทำไมยัยบี๋ไม่มีหนวด"



"หยาบคาย" ศศิจุ๊ปากดุ ตาก็มองใบมีดไปด้วย "พี่ศิไปเลเซอร์มาแล้วสิ วันไหนโผล่มาคือต้องกรีดร้อง"



เพชรอยากหัวเราะ แต่จำเป็นต้องกลั้นไว้



"เลเซอร์มาทั้งตัวเลยหรอ ทำไมนวลเนียนไปหมด"



"เลฯ ตรงรักแร้ กับตรงน้องค่ะ ส่วนที่แขนกับขามันไม่ค่อยมีอยู่แล้ว"



ตรงไหนก็ได้ แต่ตรงน้องนี่ให้ใครเห็น เป็นฟืดฟาด

ศศิยิ้มอ่อน ๆ ให้เจ้าบี๋จอมหัวร้อน



"แหม หมอที่เลเซอร์ตรงนั้น เขาก็เห็นเบื่อแล้วมั้ยคุณเพชร"



เพชรย่นจมูกใส่ แต่ก็ยอมอยู่นิ่ง ๆ ให้พี่เขาปาดครีมทิ้ง แล้วโดนดันตัวให้ไปล้างหน้า



ศศิรอให้เพชรใช้ก็อกน้ำเสร็จ แล้วก็เบียดตัวเข้าไปใช้บ้าง คนตัวสูงกว่าเลยกอดเอวไว้หลวม ๆ เอาหน้าที่มั่นใจว่าเกลี้ยงไปเกลี่ยไหล่ให้คนอื่นได้จั๊กจี้ เล่นกันอยู่แบบนี้จะได้แต่งตัวมั้ยเนี่ย



"พี่ศิ พาผมไปหาที่บ้านบ้างสิ อยากไปแนะนำตัว"



คราวนี้คนพี่ชะงัก สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แต่เพชรทันสังเกต



"พี่ศิก็...ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วค่ะ ที่จริงที่บ้านก็รับไม่ได้เท่าไหร่ที่พี่เป็นแบบนี้"



ดวงตากลมหลุบต่ำ จนเพชรเป็นห่วง จึงกอดพี่เขาไว้แน่นขึ้นอีกนิด



"ไม่เป็นไรนะ เพชรอยู่ตรงนี้"



ศศิพยักหน้าและยิ่งแม่ของเพชรเอ็นดูเธอด้วย ความรู้สึกน้อยใจที่ไม่ได้รู้สึกนานแล้วก็เหมือนจะตีตื้นขึ้นมาอีก



"ไว้พี่พร้อม แล้วเราค่อยไปหากันก็ได้ ที่จริงคุณแม่อยากนัดสองบ้านทานข้าวกันครับ จะได้คุยกันเรื่องของเราด้วย"



คราวนี้หัวใจศศิเต้นแรง ไม่นึกว่าคุณพัชรินทร์จะเอ็นดูเธอถึงเพียงนี้



"ยังไม่ต้องรีบหรอกเพชร ไว้คบกันไปนานหน่อย เพชรทำงานก่อนสักพัก แล้วพี่ค่อยพาไปนะ"



คนน้องพยักหน้า เขาคิดขึ้นมาได้ ว่าควรทำตัวให้สามารถดูแลพี่ศิได้ก่อนก็ดีเหมือนกัน ตอนไปขอลูกสาว? จะได้พูดได้เต็มปากเต็มคำหน่อยว่า จะเลี้ยงดูอย่างดีไม่ให้ลำบาก



กว่าจะคลอเคลียกันเสร็จแล้วหิ้วกระเป๋าลงมาที่โต๊ะอาหารได้คุณแม่ก็นั่งเช็คอีเมล์ในมือถือรออยู่แล้ว พอเด็ก ๆ มาคุณพัชรินทร์ก็ถอดแว่นเก็บเข้ากล่อง ส่งยิ้มทักทายลูก ๆ ลูกชายเดินเข้าไปทั้งกอดทั้งหอมแก้ม ศศิที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ แม่ก็เอานิ้วจิ้ม ๆ แก้มอีกข้างที่ว่างเป็นเชิงให้ลูกสาว? มาหอมด้วย เป็นภาพที่น่ารักในสายตาคุณป้าแม่บ้านเหลือเกิน



เด็กทั้งคู่นั่งประจำที่ตรงข้าวต้มหอมกรุ่น รอให้คุณแม่เปิดโต๊ะ ก็ลงมือทาน จากนั้นก็ถึงเวลาต้องแยกย้าย ศศิใจหายพิกลทั้งที่พึ่งมานอนได้แค่สองคืนเท่านั้น



"เพชร เรามาบ้านคุณแม่ให้บ่อยหน่อยได้มั้ย" เธอทักขึ้นระหว่างทาง



"ได้สิ คุณแม่ดูแก่ขึ้นเยอะ ผมเองก็อยากมาอยู่ใกล้ ๆ ท่านเหมือนกัน"



คราวนี้ศศิตาโต เสียงขอร้องของคุณแม่ดังขึ้นมาในหัวทันที



"เพชร จะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่มั้ย"

"ถ้าย้าย...แล้วพี่จะย้ายตามมาอยู่ด้วยมั้ย อยากอยู่ทั้งกับแม่ แต่ก็อยากอยู่ใกล้คุณบี๋ด้วย"



ศศิยิ้มกว้าง เขินแหละรู้ตัว



"อือ...มา" คนสวยพยักหน้า "แต่รอเพชรเรียนจบก่อนก็ได้ จะได้ไม่ต้องขับรถเข้าเมืองไกล"



"จริง ๆ ปีสี่มันไม่มีวิชาเช้าแล้ว ย้ายกลับมาอยู่บ้านได้ แต่พี่จะสะดวกมั้ย เพราะมันไม่ติดรถไฟฟ้า"



"พี่อาจจะซื้อรถ"



เพชรพยักหน้า ที่จริงรถที่บ้านก็เหลืออยู่อีกคัน ที่เอาไว้ให้คุณแม่บ้านกับลุงคนสวนไว้ออกไปซื้อกับข้าว



"คุณแม่ต้องดีใจแน่ ๆ เลยที่เพชรย้ายกลับไป"



"มีความสุขหวะแฟน" เพชรพูดขึ้นขัดศศิ คนสวยหันไปมองงง ๆ ก็เห็นคุณเขายิ้มกว้าง



"เหมือนชีวิตมันลงตัวยังไงไม่รู้ แฟนก็น่ารักเหลือเกิน แม่ก็เหมือนไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน"



ศศิยื่นมือไปลูบหัวคนน้อง "โตขึ้นแล้วไง มุมมองมันก็เปลี่ยนไปตามวัย เดี๋ยวพอเริ่มทำงานก็จะเปลี่ยนอีก"



เพชรพยักหน้า "แต่ถ้าเพชรเปลี่ยนไปแล้วเผลอทำอะไรพี่ศิไม่ชอบ ต้องรีบบอกให้เพชรรู้ตัวนะ เพชรไม่อยากเปลี่ยนแฟน"



คนสวยบิดแก้มให้อีกหนึ่งที เกี้ยวพาราสีเก่ง!



คนน้องแวะมาส่งพี่คนสวยที่คอนโด ศศิกลับมานั่งแปลหนังสือเล่มใหม่ ส่วนเพชรก็ไปฝึกงานต่อ



75%



พรุ่งนี้มาต่ออีกนะคะ ^^ มีหืดหาดเบาๆ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-08-2019 14:07:05

ชีวิตดีเนอะ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 31-08-2019 14:44:28

คุณแม่น้องเพชรน่ารักจัง แล้วทางบ้านพี่ศิล่ะ....!?
นี่ต้องถือตะเกียบรอกินมาม่า บ่หน้ออออ :hao4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 31-08-2019 15:23:19

ชีวิตดี้ดี... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-08-2019 21:41:11

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 01-09-2019 01:10:46

คุณแม่นายเพชรน่ารักมาก
แต่บ้านพี่ศินี่สิ  :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 01-09-2019 07:27:31

น่ารัก​ อบอุ่นหัวใจ
นี่ซินะรักแท้​ ไม่สนเพศ​ วัย​ อายุ​ รักก็คือรัก​

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-09-2019 10:13:32

ลงตัวทุกอย่าง มีความสุขจัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: Mafiaziip ที่ 01-09-2019 11:37:00

คุณแม่น้องเพชรน่ารักมากเลย เอาใจช่วยเรื่องครอบครัวพี่ศินะ มาลุ้นๆกัน  :กอด1: :กอด1:

แต่อีกคู่ที่อยากอ่านคือธามไทกับมาดามเจนนี่ 555555555 เป็นเขินล่วงหน้า  :L2: :L2:

  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 /31aug
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 01-09-2019 12:38:51

75%



ช่วงปิดเทอมจบไปอย่างรวดเร็ว พอขึ้นปีสี่ บี๋ทั้งสองก็ย้ายมาอยู่บ้านกับแม่ด้วยกัน คุณพัชรินทร์ลงทุนตกแต่งห้องว่างห้องหนึ่งใหม่ไว้ให้เป็นห้องส่วนตัวศศิโดยเฉพาะ จะได้ไว้เก็บเสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า หรือจะทำงานก็จะได้เป็นสัดส่วน แล้วกลางคืนจะไปนอนกับลูกชายเธอก็ไม่ว่าอะไร แถมรับขวัญด้วยรถ Benz A Class ขับง่าย ๆ อีกคันด้วย



คุณแม่น่ารักเสียจนศศิเกรงใจ แต่แน่นอนว่าคนหัวการค้าอย่าคุณพัชรินทร์ไม่ได้ให้ฟรี ๆ เธอมาทาบทามศศิให้ไปทำงานด้วยต่างหาก



"ไปช่วยคุณแม่ที่บริษัทมั้ยคะ น้องศิเรียนโทบริหารมาหนิ แม่จำได้ ต้องชอบแน่ ๆ เลย"



ศศิยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า แม้เธอจะยึดอาชีพแปลหนังสือฟรีแลนซ์มาตลอด แต่พอผ่านหลายปีมากขึ้น เด็กรุ่นใหม่ก็เพิ่มขึ้นด้วยบางเดือนงานก็เงียบไป ศศิเองก็หวั่นว่าจะเงินไม่พอค่าใช้จ่ายที่เคยให้ครอบครัวเหมือนกัน เมื่อได้รับโอกาสที่ดีก็ต้องรีบคว้าไว้



"ส่วนงานแปลก็ยังรับได้ แม่ไม่ได้ห้ามนะคะ แต่ถ้าทำงานกับแม่แล้วชอบ เวลาแม่แก่ทำไม่ไหว ศศิจะได้มาทำต่อ"



คราวนี้คนสวยอึ้ง ไม่คิดว่าคุณแม่จะมาไม้นี้



คนโตกว่าเห็นเด็กรุ่นลูกหน้าซีดก็มารวบมือไว้ "คุณแม่ยังอยู่ช่วยได้อีกเป็นสิบปีค่ะ ไม่ต้องกังวล มาเป็น working women กัน เพราะพอเจ้าเพชรไปทำงานเต็มเวลา น้องศิอยู่บ้านจะเหงาเอา"



คนลูกเห็นด้วย เธอเองก็คิดเรื่องนี้เหมือนกัน ศศิเลยยิ่งทั้งรักทั้งเคารพคุณพัชรินทร์เข้าไปใหญ่ที่ช่วยมองการณ์ไกล ฝ่ายคุณแม่เองก็รักเสียสนิทใจเพราะเหมือนได้ลูกสาวที่คุยกับถูกคอทุกเรื่อง ปล่อยให้นายพชรเป็นลูกหัวเน่าไป





ศศิเข้าไปช่วยงานที่บริษัทได้เต็มตัวแล้วและก็สนุกกับงานมากเช่นกัน บางวันก็ขนงานกลับมาทำที่บ้านด้วย เด็กปี 4 ที่อุตส่าห์รีบทำงานกลุ่มให้เสร็จ กลับมาเจอแต่กับข้าวฝีมือคุณป้าแม่บ้านหลายวันเข้าก็ออกอาการงอแง



วันนี้ก็เช่นกัน เพชรอาบน้ำเสร็จแต่งตัวเรียบร้อย แต่ผมที่ไว้ยาวระต้นคอยังไม่แห้ง เขาเดินใช้ผ้าขนหนูเช็ดมาด้วย แล้วก็เห็นศศินั่งทำงานอยู่ น้องปากยื่นทันที รีบเดินไปทิ้งตัวแหมะข้างเก้าอี้ล้อเลื่อน แล้ววางคางลงไปบนขาอ่อนคนที่ใจจดใจจ่อกับคอมพิวเตอร์จนสะดุ้ง



"เล่นอะไรคะ"



"พี่ศิรักงานมากกว่าเพชรแล้วหรอ" เสียงหงอย ๆ ทำให้คนพี่ต้องละมือจากแป้นพิมพ์มาวางบนศีรษะ



"อื้อหัวเปียก ไปเป่าก่อนเร็ว เดี๋ยวเป็นหวัด"



"เป็นสิดี เผื่อคนแถวนี้จะสนใจมากขึ้น"



"เพชรครับ" ศิเสียงดุขึ้นมาหน่อยนึงเมื่อน้องพูดจาไม่รู้เรื่อง



"พึ่งสระผมแท้ ๆ ยังเหม็นตุ ๆ เลยสงสัยหัวเน่าซะแล้วเรา" เจ้าคนงอแงกล่าว



"พี่ศิเหลืองานอีกนิดเดียว เพชรอย่าพึ่งกวนสิคะ จะได้เสร็จไวไว"



"งั้นเพชรนั่งรอตรงนี้"



"ไม่ได้ ไปเป่าผมให้แห้งเร็ว"



น้องส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กกับเข่า



"ไปเร็วค่ะ ไม่งั้นพี่ศิจะโกรธแล้วนะ"



เพชรเหลือบตาขึ้นมองพี่ ขนาดจะดุเขายังสนใจแต่งานเลย คนน้อยใจยกหัวออกจากตัก แล้วเดินออกไป ศศิรีบทำงานให้เสร็จ หนึ่งชั่วโมงให้หลังก็ปิดคอม แต่หันกลับมากลับไม่เจอแฟนหนุ่มแล้ว เธอลุกขึ้นไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี เพชรออกไปเงียบมากจนเธอไม่รู้ตัวเชียวหรอ



ศศิเดินลงไปดูที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่มี ครัวก็ปิดไฟแล้ว เงยหน้าดูนาฬิกาที่ผนังคือห้าทุ่ม น้องหายไปไหน ใจคนสวยเริ่มกังวล พอดีได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมพอแหวกม่่านออกดูพึ่งเห็นว่าว่ายท่าผีเสื้ออยู่ในสระนู่น



"อาบน้ำแล้วไม่ใช่หรอ น่าตีจริงเชียว" เธอพึมพำระหว่างเร่งฝีเท้าออกไปดักรอที่ขอบสระ



เพชรว่ายมาเกาะ แล้วพอเงยขึ้นจากน้ำก็เห็นปลายเท้าสีขาว เลยสูงขึ้นไปอีกนิดจึงเห็นว่าพี่เขานั่งยอง ๆ มองอยู่ คนงอนเลยรีบถีบตัวพรวดเดียวไปโผล่อยู่กลางสระแล้ว ศศิถอนหายใจ ดื้อสุด ไม่รู้จะไปดุยังไงจึงหย่อนขาลงไปในน้ำ เล่นเอากางเกงนอนขายาวเปียกอย่างรวดเร็ว

น้ำก็เย็น แต่น้องก็อยากง้อ คนพี่ยื่นปากจิ๊จ๊ะกับตัวเอง แล้วค่อยกระโดดตุ๊บลงไปในน้ำสูงขึ้นมาถึงอก ลมกลางคืนพัดมาวูบนึงเล่นเอาตัวสั่นกึก ๆ เป็นลูกนกเลย แต่ถ้าจะต้องตามน้องให้ทันก็ต้องถีบขาเตะน้ำว่านฟรีสไตล์ไปต่อ เด็กที่ดำผุดดำว่ายอยู่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราว รู้ตัวอีกทีคือพี่เขาพุ่งเขากอดเต็มรัก เกือบพากันจมน้ำ



"ลงมาทำไมไม่หนาวหรอ" เพชรเมินไปอีกทางแล้วถาม แต่ปากนี่กลั้นยิ้มจนตะคริวจะกินแก้ม



"แล้วตัวเองถอดเสื้อว่ายน้ำกลางดึก เท่มากหรือไง" ศศิเอามือบิดคางเพชรให้กันมาสบตา



"ก็พอตัว" เคนตัวสูงกว่ามองต่ำลงมาแล้วตอบ



ศศิที่กอดคอน้องได้แล้วก็เอาขาเกี่ยวช่วงเอวเขาไว้ด้วย ที่ไม่จมเพราะน้องพยุงไว้ล้วน ๆ



"ขึ้นได้ยัง พี่ศิมารับแล้วเนี่ย"



เพชรมองหน้าคนที่เกาะเขาหนึบเป็นลูกโคอาล่า หน้าหวาน ๆ ที่สะท้อนแสงจันทร์จนเกิดเป็นแสงเงาชวนหวามไหว ปลายผมดำสนิทพลิ้วสไวไปกับน้ำ ชวนให้เพชรคิดเรื่องสัปดนขึ้นมาทันที



"ขอทีนึงได้ปะ"



"ขออะไร"



"นะ ให้แล้วจะหายดื้อเลย"



ศศิหรี่ตามอง เพชรพยักหน้าอ้อน ๆ



คนพี่ถอนหายใจแรง มองตาแล้วรู้เลย!! "เดี๋ยวคุณแม่เห็น มันตรงกับห้องคุณแม่"



"คุณแม่ปิดไฟนอนแล้ว"



"เดี๋ยวคุณแม่ตื่น"



"คุณก็อย่าร้องเสียงดังสิ"



ศศิฟาดไหล่เพชรจนน้ำกระฉอก แต่นายพชรก็หาได้แคร์ไม่ พาลูกโคอาล่าศศิที่เกาะติดหนึบเข้าสู่เงามืดของสระน้ำทันที เขาจูบพี่ศิอย่างเร่งรีบ พร้อมทั้งดันตัวคนพี่ขึ้นไปบนขั้นบันไดที่เป็นชานพัก ดึงกางเกงนอนลงพอให้มีช่องทางสอดใส่ได้ มือหนึ่งล้วงเข้าไปใต้เสื้อที่เปียก หยอกเย้าก้อนกลมกลึง อีกมือก็ควักเอามังกรน้ำออกมาจ่อเข้ากับดอกไม้ตูมของคุณศศิ



เจ้าตัวยักษ์มันร้อนตัดกับอากาศรอบตัว จนศศิเองก็ต้องบดเบียดเข้าหาความอบอุ่น ลมกลางคืนพัดมาที ทั้งร่างก็หนาวสะท้าน คนที่อยู่บนบกต้องรีบผวากอดร่างที่ยังอยู่ในน้ำครึ่งตัว เพชรใส่นิ้วเข้าไปนวดคลึงผนังอ่อนนุ่มอย่างเร่งร้อน ใช้เพียงน้ำใส ๆ ที่พี่ศิหล่ังออกมาจากยอดแครอทเป็นตัวเบิกทาง จากนั้นคนพี่ที่ทนไม่ไหวก็ล้วงมือลงมาจับคอเจ้ามังกร ดูดกลืนมันเข้าไปอย่างรีบ ๆ ลน ๆ



ทั้งคู่กัดฟันกลั้นเสียง มีเพียงปากและปากของกันและกันเป็นที่กักเก็บ ริมฝีปากร้อนผ่าวแลกเปลี่ยนความปรารถนาที่มาพร้อมความตื่นเต้นได้อย่างถึงใจ เสียงน้ำกระเพื่อมจากสะโพกที่สั่นไหวก็เป็นคลื่นใหญ่และถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ศศิปัดป่ายมือไปทั่วแผ่นหลังกว้าง บางจังหวะก็จิกเล็บสีแดงชาแนลลงไปบ้างเพื่อลดทอนความวาบหวาม



เมื่อเกือบถึงจุดที่เบบี้แครอทจะระเบิดพลัง ศศิก็ก็ยันหน้าท้องเพชรไว้สุดแรง



"บี๋!! " เพชรคำราม กัดฟันแน่นจนสันกรามชัด



"เลอะเทอะ เดี๋ยวต้องเปลี่ยนน้ำทั้งสระ"



หัวร้อน หัวร้อนจนแทบระเบิด ตาเพชรมองหน้าบี๋คนสวยวาววับ เขากำลังทะยานจะแตะสวรรค์กลายเป็นต้องชะงัก ค้างอยู่ประมาณปลายก้อนเมฆแทน พี่พูดก็ถูก เผื่อรุ่งเช้าแม่เกิดนึงครึ้มอยากว่ายน้ำขึ้นมาจะบาปหนากันทั้งคู่



เพชรเลยช้อนใต้ขาพี่สิแล้วดึงตัวเองออกมาก่อน มังกรน้ำลูกพ่อ รอแป๊บจะพาเข้าถ้ำสวรรค์ใหม่ ดึงกางเกงให้กันและกันอย่างเร่งรีบ แล้วเพชรก็อุ้มคนพี่วิ่งขึ้นจากสระ ทิ้งรอยน้ำหยดเป็นทางไปชั้นสอง ไม่ทันได้ปิดประตูดี มังกรตัวเขื่องก็จ่อปากถ้ำอีกรอบ เจอน้องรังแกในท่าอุ้มเข้าไป ศศิถึงกับต้องยกปกชุดนอนมากัด หน้าพี่ทรมานระคนกระสันต์ เพชรยิ่งย่ามใจกระแทกกระทั้นเสียจนเนื้อกระทบกันลั่นห้อง ศศิดิ้นไม่เอาท่านี้แล้วเพราะมันจะขาดใจตายก่อนแก่ เพชรยอมปล่อยพี่ลง แล้วจับพลิกตัวเข้าหาประตูห้องนอนทันทีจากนั้นก็ยึดสะโพกไว้ปล่ายเจ้ามังกรยักษ์ทะยานสู่วิมานฉิมพลี



ไม่เลอะสระ ก็เลอะประตู ศศิหันมาตีเพชรสลับจูบปากน้อง คือทั้งเขิน ทั้งโหยหา เพชรหัวเราะอารมณ์ดี เดินจูบกับพี่ไป พลางปลดเสื้อผ้าที่เปียกออกทิ้งไปด้วย จากนั้นก็ทิ้งตัวลงเตียง ฟัดกันต่ออีกยกหนึ่ง





เช้ามา...แผนกผู้ป่วยนอกทั้งคู่



ไข้สูง จามไม่หยุด น้ำมูกไหลย้อย ศีรษะนี่หนักไปหมด คุณพัชรินทร์ตกใจสภาพลูกทั้งสองจนต้องสั่งศศิหยุดงาน ส่วนเพชรไม่มีเรียนอยู่แล้ว คุณลุงคนสวนเอารถออกทันที แล้วก็พามาส่งที่โรงพยาบาล ส่วนคุณแม่ที่ไปทำงานก็ต้องโทรมาถามไถ่เป็นระยะ



"สมใจแล้วใช่มั้ยพี่ได้หยุดงาน ฮัดชิ่ว" เสียงจามยังน่ารักเลย เหมือนลูกกระต่ายฟุดฟิด เพชรมองหน้าพี่แล้วยิ้มกว้าง จมูกนั่นก็แดงน่ารักไปหมด



"นี่!! ยิ้มอะไรนักหนาเล่า" ศศิถึงกับต้องขอผ้าปิดจมูกมาสวม กลัวเป็นภัยให้คนอื่นเขา



"น่ารักมากไปอะเราหนะ" เพชรชม แล้วคุณหมอก็เรียกเข้าห้องพอดี มาด้วยกัน เลยเข้าไปด้วยกันนั่นแหละ



เล่าสาเหตุว่าไปเล่นน้ำกันกลางดึกแล้วหมอก็กุมขมับ อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ กันแล้ว จัดยาแก้ไข้กับลดน้ำมูกมาให้กินตามอาการ แล้วก็อนุญาตให้กลับบ้านได้



ศศิคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นหนักอะไร จึงลงมือเข้าครัวต้มซุปน่องไก่มันฝรั่งให้น้องกินด้วยตัวเอง



"คิดถึงฝีมือบี๋ที่ซู๊ดดดด" เพชรยิ้มร่าเริง ตบเก้าอี้ข้าง ๆ ให้บี๋มานั่งด้วยกัน



"วันหลังไม่เอาแล้วนะคะ ไม่ประชดกันแบบนี้แล้วนะ" พอเพชรอารมณ์ดีแล้วศศิก็ขอ



เด็กโข่งทำปากยื่น



ศศิเลยลูบแก้มน้องเบา ๆ แล้วซุกตัวอ้อนบ้าง วางศีรษะซุกซบลงไปกับต้นแขนอีกฝ่าย ทำตาเล็กตาน้อยใส่ก่อนจะเอื้อนเอ่ยเสียงหวาน "พี่ศิก็จะไม่ขนงานกลับมาที่บ้านแล้ว ที่บ้านคือเวลาของเพชร พี่ศิรักเพชรมากกว่างานนะคะ ก่อนหน้านี้พี่ศิขอโทษนะ"



ได้ยินแค่นั้นก็ใจฟู แค่เขายังสำคัญกว่างานก็จะไม่ดื้อไม่ซนแล้ว



"เพชรขอโทษที่เอาแต่ใจ...แต่พี่ก็ชอบใช่มั้ย"



จบคำเลยโดนหยิกพุงไปหนึ่งที



"เจ็บนะครับ" เพชรรั้งพี่เข้ามาใต้รักแร้เพื่อให้โอบพี่เขาได้แน่น ๆ จุ๊บเหม่งที่ลอดมาแนบอกอย่างรักใคร่ แล้วเสียงหัวเราะหวานสดใสก็ทำให้เหล่าแม่บ้านที่แอบมองอยู่ได้ยิ้มตาม ถึงแม้ว่าเมื่อคืนพวกเธอจะได้ยินเสียงแปลก ๆ จากสระว่ายน้ำก็เถอะนะ





TBC

Tag นี้เด้อ อย่าให้เราอมยิ้มลำพัง เขินลำพูนนนนน อยู่คนเดียว #อยากเรียกเธอว่าบี๋

มือจิกอะ เขินเขารักกันไม่ไหวแล้วแม่!!!

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-09-2019 13:11:21

 o13

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 01-09-2019 13:54:36

น่ารักมากมาย..ยยยยยยยย    :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 01-09-2019 15:29:41

 o13
 :pig4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: canterlot ที่ 01-09-2019 16:02:58

ยัยบี๋ พวกเธอชอบออกกำลังกายยามดึกนิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 01-09-2019 17:51:35

เนี่ยๆ ทำไมยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้พี่ศิกับนังเพชรก็ไม่รู้ ขอมรสุมชีวิตพัดมาทีค่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-09-2019 19:51:23

หมันไส้นังเด็ก แม่ก็ดี เมียก็ดี โอ้ยยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: AnnloveY ที่ 01-09-2019 20:33:02

แซ่บบบเวอร์​ มีแรงอ่านหนังสือสอบบแล้วว​ มาบ่อยๆนะคะติดตามมเข้ามาดูทุกวันเลยย​ สู้ๆๆนะคุณ​นักเขียน​  :ling1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าหมีโคตรขี้เกียจ ที่ 01-09-2019 22:51:12

Happy family มากๆอ่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 02-09-2019 01:21:17

โอ๊ยยยยย พวกเธ๊ออออออออ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-09-2019 20:23:11

เช้ามาแผนกผู่ป่วยนอกทั้งคู่55555 เป็นไงล่ะเพชร แต่ก็คุยกันเรื่องงานของพี่ศิเคลียร์แล้วเนอะ  o13

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 03-09-2019 19:04:04

Chapter 21




ในที่สุดเพชรก็เรียนจบ แล้วเข้าทำงานกับบริษัทเดิมที่เคยฝึกงาน นอกจากแผนกที่ดูด้านนิตยสารแล้วยังรับทำคอนเท้นต์ออนไลน์ด้วย การเป็นตากล้องประจำของที่นี่จึงค่อนข้างท้าทาย



และแน่นอนว่าพอเปลี่ยนผ่านสถานะจากนักศึกษามาเป็นพนักงานที่แท้จริงแล้ว สังคมย่อมต่างไปจากเดิม ช่วงแรกของชีวิตสเต็ปใหม่กลายเป็นยิ่งต้องสนิทสนมกับรุ่นพี่เข้าไว้ วันไหนที่ไม่มีงานดึก ก็มีเลี้ยงดึกแทน ปาร์ตี้กันแทบทุกศุกร์



'เพชรครับ พี่ศิทำแกงจืดแตงกวายัดไส้ กับทอดมันกุ้งไว้ให้นะคะ'



'เพชรกลับดึก ลืมบอก มีงานเลี้ยงส่งครับ'



'ถ้ากินเหล้า โทรมานะคะ พี่ศิออกไปรับ'



'ไม่เมาครับกลับเองได้'



ไม่เมาก็จริงแต่กลับดึก ศศิเอามองหม้อต้มที่น้ำซุปกำลังเดือดปุดแล้วปิดไฟ ลมหายใจเล็ก ๆ พ่นออกมาแล้วทำปากยื่นตาม อุตส่าห์แวะไปซุปเปอร์มาร์เก็ตหลังเลิกงาน แล้วมานั่งแกะไส้แตง เจ้าบี๋ก็ไม่กลับมากิน โมโห!!



ทอดมันกุ้ง เธอก็ทอดให้คุณแม่กินแทนแล้วกัน คุณป้าแม่บ้านมาทำปลากะพงราดพริกอีกอย่าง กับข้าวเต็มโต๊ะพอดี



หลังจบมื้ออาหารคุณแม่กับลูกสาว? นั่งดูละครด้วยกันจนสี่ทุ่มกว่าก็จบตอน คุณพัชรินทร์ขอตัวไปพักผ่อน ฝ่ายศศินั่งเล่นมือถือรอคนที่ยังไม่กลับบ้าน



ห้าทุ่มแล้วก็ทักไปสักหน่อย



'เพชรครับ เมามั้ยเนี่ย'



'ไม่เมาครับ พิมพ์ถูกทุกตัว'



ศศิเห็นแบบนั่นก็อุ่นใจ เธอเลยเปิดหาภาพยนตร์ใน Netflix ดู พอใกล้จบเรื่องก็เห็นไฟหน้า

รถส่องเข้ามา คนสวยรีบปิดทีวี แล้ววิ่งไปรอรับคนน้อง เพชรเดินเข้ามาโอบเอวแล้วหอมแก้มพีศิฟอดใหญ่



"ไหนว่าไม่กินเหล้าไงคะ" คนสวยทำจมูกฟุดฟิด



"เพชรบอกว่าไม่เมา ไม่ได้ไม่กินสักหน่อย"



ศศิขมวดคิ้ว "มันอันตราย จะกินพี่ไม่ได้ว่าเลย แต่ทำไมขับกลับมาเองล่ะ"



เพชรไม่ตอบ เลือกจุ๊บศศิอีกทีเพื่อตัดบทแล้วโอบเอวพี่ขึ้นบันไดไปชั้น 2



ศศิส่ายหน้า เกเรใหญ่แล้ว



เพชรเข้าห้องน้ำไปล้างตัว เธอเลยเปลี่ยนชุดนอนรอ เลือกใส่ส่ายเดี่ยวเสียวหลุด กับกางเกงขาสั้นแก้มก้นเผยอ ผ้ามันวาวสีแดงเลือดหมู ตัดกับผิวจนน่าถลกดูเนื้อในของคนใส่ จากนั้นก็นอนตีขารออยู่บนเตียง



พอได้ยินเพชรเปิดประตูห้องน้ำ ก็พลิกตัวนอนตะแคง เอามือเท้าศีรษะจับจ้องน้องด้วยจริตนางแมวสาว



เพชรสระผมออกมา เดินไปหาไดร์โดยไม่หันมาเห็นคนที่อุตส่าห์ปั้นท่ารอสักนิด ศศิวืดแต่ก็ตั้งสติใหม่คลานยวบยาบไปเป่าผมให้น้องแทน เธอกดไหล่เพชรให้นั่งลงที่ปลายเตียง จงใจใช้ลำตัวแนบไปกับแผ่นหลังกว้าง ยามขยับมือไปตามศีรษะ นวดลงน้ำหนักพอประมาณ จนได้ยินเสียงแสดงความพึงพอใจมาจากเพชร



หารู้มั้ย ยิ่งนวดยิ่งเคลิ้ม พอผมแห้ง เพชรก็เกี่ยวเอวพี่ศิ มุดเข้าใต้ผ้านวม กอดหมับ หลับแหมะ กรนเบา ๆ ออกมาเพื่อตอกย้ำด้วยว่าหลับสนิทแล้ว

พี่แทบกรี๊ดที่คืนนี้หลอกล่อไม่สำเร็จ ไม่เป็นไร...



"สงสัยงานเหนื่อย" ศศิคิดในใจ แล้วก็ยอมหลับตา แปลว่าชุดนี้ไม่ผ่าน เธอจะเก็บเข้ากรุ มันจะไม่ได้ออกมาเฉิดฉายยามค่ำคืนอีก





เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่เพชรไม่ยุ่งกับเธอเลยยามค่ำคืน ศศิเริ่มแม่พระไม่ออก เธอระแวงเบา ๆ ว่าเสน่ห์ลดหายไปหรือเปล่า ทำไมเพชรถึงไม่เอ่ยปากขอเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้แทบทุกคืน คืนล่ะหลายรอบด้วยสิ



เดินวนไปวนมา สลับกับเอาหน้าส่องกระจก เราก็ยังสวยเหมือนเดิม หน้าเนียนกิ๊งเพราะใช้เซรั่มเกรดเอมาตลอด ฮึ่ย!! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่



หรือต้องเป็นช่วงเช้าแทน ศศิปรับแผนใหม่ เอาฤกษ์เอาชัยเป็นวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน







เช้าวันรุ่งขึ้นพอนาฬิกาปลุก ศศิก็เลื่อนไปกดปิดอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็จงใจเบียดสะโพกเข้ากลางลำตัวเพชร น้องพึ่งงัวเงียตื่น ก็คว้าเอามือมาวางหมับบนหน้าอกตัวเอง แถมยังพามันนวดคลึงเบา ๆ เสียด้วย



"จะทำหรือคะ" เพชรถามด้วยเสียงแหบ ๆ แบบคนพึ่งตื่น



ศศิยิ้มเอียงอายเพราะความเซ็กซี่ของน้ำเสียง เธอพยักหน้าเบา ๆ บอกเจตนาให้รู้



เพชรจุ๊บหลังคอคนพี่ แล้วยอมลงแรงมือบนหน้าอก หมุนวนตรงปลายยอดในจังหวะที่ศศิชอบแล้วบิดบี้มันสลับกัน



"อ้ะ...อื้อ" เสียงหวาน ๆ ดังพอกระตุ้นอารมณ์ คนน้องบีบเค้นแรงขึ้น



ศศิใจชื้น มาแล้ว...เช้านี้เบบี้แครอทต้องได้ร่าเริง!!



ไม่รอช้า ศศิล้วงมือเข้าไปในกางเกงนอนยางยืด นวดเอาใจอวัยวะใหญ่ยาวให้ตื่นเต็มตาเดี๋ยวจะได้มาฟาดก้นพี่แบบปั๊วะ ๆ เลยนะคะ



เพชรเร่งมือเคล้นคลึงหน้าอก เสียงจูบที่หัวไหล่ก็ร้อนแรงขึ้นจนคนพี่ขนลุกซู่



ศศิก็รู้แล้วว่าน้องอารมณ์มา ศศิกระดี๊กระด๊าขั้นสุด แต่ทว่า...ดีใจได้ไม่ถึงเสี้ยววิ เพชรก็พูดเบา ๆ



"หันหน้ามาทางนี้ดีกว่าค่ะ"



ศศิชะงักมือไปนิด หันไปเอียงคอมองกระพริบตาปริบ



"เพชรใช้มือให้ ทำพร้อม ๆ กันไปเลย จะได้ไม่เสียเวลา"

อะไรนะ!?



ศศิอยากจะฟึดฟัด แต่เขาก็โดนเพชรจับพลิกตัวมาประจันหน้าแล้วมือวางมือไขว้กันเป็นกากบาทจับช่วงล่างของกันและกัน



ศศิเลยลงแรงทำส่ง ๆ ไปด้วยความหงุดหงิด โชคดีที่เป็นช่วงเช้า ไม่นานน้ำสีขาวของเพชรก็พุ่งออกมาเปรอะเปื้อนมือ พอเห็นน้องเสร็จสมศศิก็จะเบี่ยงกายจะลงจากเตียง เพชรรั้งไว้เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ปลดปล่อยกระแสธารอารมณ์



"พี่ศิกินฮอร์โมน ช่วงนี้มันไม่ค่อยแข็งหรอก" พูดเสียงกระแทกโดยไม่รู้ตัวเลย



เพชรยิ้มให้ไม่ถือสา แล้วขยับตัวลงไปใช้สองมือแบะหัวเข่าคนพี่ออกจากกัน จูบเจ้าแครอทขาดน้ำเบา ๆ ก่อนจะอ้าปากครอบ คราวนี้ศศิต้องยกหมอนมาอุดหน้า เพราะเจ้าเบบี้มันฝืนต้านแรงโน้มถ่วงขึ้นมาแล้ว



เมื่อพี่เสร็จสรรพ น้องเอาทิชชูเปียกมาเช็ดให้ ทิ้งให้พี่เขานอนกอบกู้แรงอยู่บนเตียง ส่วนเพชรก็ไปอาบน้ำเตรียมออกไปทำงาน



ศศิเข้าไปอาบต่อ เธอแต่งตัวเกือบชั่วโมงตามปกติ พอลงไปกินมื้อเช้าค่อยได้รู้จากคุณแม่ว่าน้องออกไปทำงานแล้ว



หน้าหวานงอง้ำ เผลอกระแทกนั่งลงกับเก้าอี้ คนผ่านน้ำร้อนมาก่อนมองด้วยสายตาเอ็นดู



"งอนน้องเพชรหรอคะ"



ศศิส่ายหน้า "ศิรู้ว่าน้องพึ่งเข้าทำงาน"



คุณพัชรินทร์พยักหน้า ก็เข้าเดือนที่สามแล้วเนาะ เจ้าเพชรยังแบ่งเวลาไม่ได้อีก เธอหันมายิ้มให้ว่าที่ลูกสะใภ้



"เราก็งอนน้องบ้าง น้องจะได้รู้ว่าที่กำลังทำอยู่ ศิไม่ชอบ"



"คุณแม่...แต่น้องเครียดงานแล้ว ต้องมาไม่สบายใจเรื่องศิอีกหรอ"



คุณพัชรินทร์อมยิ้ม "แก้เสียตั้งแต่เนิ่น ๆ ค่ะ ปล่อยไปเขายิ่งบ้างานแล้วลืมเราจะทำยังไง"



ศศิหน้าหงอยจนผู้ใหญ่สงสาร



"วันนี้ครบรอบ 2 ปีค่ะ ศิไม่รู้ว่าเพชรจะจำได้มั้ย"



คุณพัชรินทร์ยิ้มหวาน อ้าแขนเรียกให้ลูกสาว? เดินเข้ามากอด คนสวยคุกเข่าลงกับพื้นแล้ว

โอบรอบเอวคุณแม่อ้อน น่ารัก น่าเอ็นดู



"คุณแม่สอนศิหน่อยได้มั้ยคะ ว่าต้องทำยังไง"



"เก็บผ้าเก็บผ่อนไปเที่ยวเสียลูก ลองไม่อยู่บ้านดูบ้าง ดูสิว่าลูกแม่จะทนได้สักกี่วัน"



"แล้วศิต้องไปไหนคะ" คนเป็นลูกแหงนหน้า ปะหลาดใจ



"ไปที่หาได้ไม่ง่ายไม่ยากจนเกินไปค่ะ"



ศศิปากจู๋เลย เพราะคิดไม่ออก



"โรงแรมย่านราชดำริก็พอลูก ไปดูวิวสีเขียว ๆ ของราชกรีฑาสโมสร เดี๋ยวคุณแม่ให้เลขาฯ จองให้"



คนสวยพยักหน้าพลางคิดตาม หนีไปใกล้ ๆ นี่เองหรอ แต่คุณแม่บอกให้ทำก็ทำ โดนไล่ขึ้นไปเก็บผ้าเก็บผ่อน แล้วบอกให้เอาชุดสวยไปด้วย กลางคืนก็ขึ้นไปนั่งบนคลับหรูของโรงแรม จิบค็อกเทลชมวิวกรุงเทพฯ เสียให้สบายใจ





ทางด้านนายพชร ตกเย็นแล้วก็ยังไม่เสร็จงาน ต้องอยู่รีทัชภาพช่วยเพื่อนในแผนก กว่าจะถึงบ้านก็ปาไปห้าทุ่ม วันนี้มาแปลก ไฟห้องนั่งเล่นปิด พี่ศิไม่อยู่ตรงโซฟา ไม่มีคนมารอยิ้มรับตอนเขาเดินเข้าบ้าน เพชรหยิบมือถือขึ้นมามอง เห็นว่าตัวเองไลน์มาบอกพี่เขาว่ากลับดึกตอนห้าโมงเย็นแล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่ออีก



เพชรรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอนไฟปิดสนิท เดินวนรอบบ้านก็ไม่เห็นสระน้ำก็ไม่มี เลยต้องไปเคาะห้องแม่



คุณพัชรินทร์ออกมาในสภาพแปะแผ่นมาร์กหน้า ลูกชายคนเดียวเห็นเข้าแทบกรี๊ด



"คุณแม่ น้องเพชรตกใจ"



"ตกใจแม่ หรือตกใจที่แฟนหาย"



"คุณแม่รู้หรอว่าพี่ศิไปไหน"



"พี่เขางอนหิ้วกระเป๋าออกไปตั้งแต่เย็น แฟนกลับบ้านดึกดื่นทุกวัน ใครมันจะไปทน"



"คุณแม่ว่าเพชรอยู่ป่ะ"



"ด่าหมา" คุณพัชรินทร์กรอกตา เจ้าลูกชายกระพริบตาปริบ ๆ ทันที



"พี่เขาได้ห้องพักฟรีจากบัตรเครดิต เขาก็เลยไปพักผ่อน ก็ไปหาเขาสิ"



"ทำไมพี่ศิไม่บอกเพชรล่ะ ว่าจะไป"



"แม่พึ่งบอกอยู่ว่าเขางอน"



นายพชรหน้าจ๋อยเป็นหมาเลย



"ครับ งั้นเพชรไปก่อน"



"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียหน่อยมั้ย ดูสิรกรุงรังดูไม่ได้เลย ผมก็ยาวไปแล้ว ทำไมไม่ไปตัดให้มันเข้าทรง แล้วดูแต่งตัวจะเซอร์ไปไหน กางเกงก็ขาดรุ่งริ่ง เสื้อก็ยับยู่ยี่ ในขณะที่พี่เขาอยู่ในบริษัทตำแหน่งใหญ่โตแต่งตัวสวยทุกวัน เราหนะจะเป็นเด็กกะโปโลไปถึงเมื่อไหร่ นี่จะไปง้อพี่ ก็แต่งตัวให้เกียรติพี่กับสถานที่ที่พี่เขาไปหน่อย"



"คุณแม่ด่าจนเพชรสำนึกผิดไม่ทันแล้วครับ"



"คุณแม่ด่าได้มากกว่านี้อีกค่ะ ไปเร็ว ๆ พี่เขารอนานแล้ว"



"ครับ"



"แล้วจำได้มั้ย วันนี้วันอะไร"



"ศุกร์ครับ"



"ฉันจะบ้าตาย สมควรที่ศศิเขาจะงอนเธอ"



เพชรยังคงทำหน้างงได้น่ารำคาญใจนัก คนเป็นแม่ถอนหายใจเสียงดัง



"วันครบรอบ เอ้านี่! เอาดอกไม้ไปง้อพี่เขาด้วย" แม่ยื่นช่อดอกไม้ทรงยาวที่มี ดอกกุหลาบสีแดงสด 2 ดอกวางเด่นสง่าอยู่กลางช่อ



ลูกชายรับไปด้วยสีหน้าเหวอเต็มประดา เพชรกำลังโมโหตัวเองที่โง่เง่า สมควรแล้วที่พี่เขาจะงอน



"รีบไปแต่งตัวค่ะลูก ยืนสำนึกผิดตรงนี้พี่เขาไม่เห็น"



"ขอบคุณนะครับคุณแม่ที่ช่วยเพชร"



คุณพัชรินทร์ยิ้มกริ่ม ตบไหล่ลูกชายแปะ ๆ แล้วเธอก็เดินหันหลังกลับเข้าห้อง รีบวิ่งปรู๊ดไปคุยไลน์กับลูกสะใภ้



'แต่งตัวสวยไปเฉิดฉายที่คลับได้เลยค่ะ'



แม่ได้รับสติ๊กเกอร์โอเคและขวยเขินมาจากลูกสาวคนสวย ก็หัวเราะคิกคักสบายใจ กำลังแกะแผ่นมาส์กหน้าเตรียมนอน ก็เจอเสียงเคาะประตูอีก นี่ลูกชายเธอวิ่งผ่านน้ำหรือไง ไวเป็นบ้า



"ว่าไงอีกคะ อุ๊ป! " พัชรินทร์ยกมือทาบอก "หล่อจังลูก เหมือนไม่ใช่คนที่คลอดมา"



"คุณแม่! " เพชรอดจะขึ้นเสียงดังไม่ได้ แล้วค่อยลดเสียงต่ำลงในประโยคสอง "ดูให้หน่อยโอเคหรือยังครับ"



"หล่อที่สุดค่ะ" แม่ว่าพลางช่วยจัดปกเสื้อสูทลำลองให้เข้าที่ แล้วลูบเสื้อยืดด้านในให้ดูเรียบร้อยขึ้นอีกหน่อย เพชรรูปร่างทั้งสูงทั้งโปร่ง หน้าตาหรือก็จัดได้ว่าดูดี พอรวบผมตึงไว้ครึ่งศีรษะ เปิดให้เห็นหน้าผากที่รับกับจมูกโด่งเป็นสันสวย แม่มองยังหลง



"สู้ ๆ ค่ะ พาพี่เขากลับบ้านให้ได้นะ"



เพชรพยักหน้า บอกลาแม่ แล้วก็รีบวิ่งลงบันไดไปขึ้นรถ



'น้องเพชรออกไปแล้วลูก' คุณแม่รายงาน เธอเองก็สนุกไม่น้อยที่ได้อยู่ในแผนการณ์อลเวงของลูกทั้งสอง





ศศิเดินขึ้นมาถึงคลับชั้น 35 ของโรงแรมหรู กระจกที่กรุเป็นทรงโค้ง เปิดให้เห็นกรุงเทพมหานครในยามค่ำคืนแบบพาโนราม่า ไฟตามยอดตึกพากันส่องสว่างพราวระยับไม่ต่างจากทะเลดาว คนสวยในชุดเดรสแขนกุด เข้ารูป เว้าเอว เปิดช่วงแผ่นหลังพอให้เห็นเนื้อเนียนละเอียดสีน้ำผึ้ง มันยาวเลยเข่าลงไปถึงน่อง ทำให้ดูสวยสง่า แต่ยามหันหลังก็คือเซ็กซี่ เหมือนนางฟ้าขี้เล่นที่เดวิลเห็นแล้วต้องอยากเข้ามาคลอเคลีย



เพียงเธอเดินตามบริกรเข้ามาที่โต๊ะริมหน้าต่าง ผู้ชายหลายคนก็ส่งสายตาหวานให้ทันที



ศศิไม่ทันเปิดเมนูสั่งด้วยซ้ำ ไวน์โรเซ่สีสวยก็ถูกยกมาเสิร์ฟ ผู้ชายที่บาร์ยกแก้ววิสกี้ออนเดอะร็อคขึ้นเป็นสัญลักษณ์การทักทายทันที ศศิยิ้มขอบคุณแล้วฝากบริกรนำกลับไป พร้อมข้อความว่ามาฉลองครอบรอบกับแฟน เพียงแค่เธอมาถึงก่อนเวลานัดเท่านั้น ชายคนนั้นจำต้องล่าถอย



ศศิเลยสั่งค็อกเทลอ่อน ๆ ที่มีส่วนผสมของมะนาวให้ความสดชื่นมาวางประดับโต๊ะแทน



'พี่ศิครับ อยู่ตรงไหนของโรงแรมครับ เพชรกำลังไปหา'



แน่นอนว่าเธอแค่งอนให้พอกระวนกระวาย เลยพิมพ์บอกชื่อคลับชั้น 35 ให้น้องอย่างไม่อิดออด



วางโทรศัพท์ไฟหน้าจอยังไม่ทันดับ ศศิก็เห็นรองเท้าหนังมันวับมาหยุดยืนอยู่ข้างโต๊ะ นึกสนเท่ห์ในใจว่าทำไมเพชรมาเร็วจัง เตรียมด่าเรื่องขับรถเร็วแล้ว แต่พอเงยขึ้นไปเท่านั้นแหละ ก็ต้องแอบเบ้ปากในใจ



"พี่ว่าแล้ว ว่าต้องเป็นศิ"



"สวัสดีค่ะ พี่ภพ" คนสวยยกมือไหว้



"ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้" ชายหนุ่มว่าแล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามอย่างถือวิสาสะ



"มาคนเดียวหรือคะ"



"เดี๋ยวแฟนศิมา ศิมาถึงก่อนเวลานัด"



"ว้า...มีแฟนใหม่ซะแล้ว"



ศศิแอบถอนใจ



"แล้วภรรยาพี่ภพล่ะคะ ไม่มาด้วยหรอ"



ภพส่ายหน้า "พี่เลิกกับเขาแล้วค่ะ"



คราวนี้ศศิยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ก้องภพเลิกกับเธอ เพื่อไปแต่งงานกับผู้หญิง อยากมีลูก อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ตามที่สังคมยอมรับ แล้วทำไมเลิกเล่นบทครอบครัวดีเด่นไวนัก หากเธอจำไม่ผิดคือแต่งงานไปไม่ถึงสามปีด้วยซ้ำ



"ศิไม่น่ารีบมีแฟนใหม่เลย พี่ยังชอบเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนะ"



"ขอบคุณค่ะ"



"แล้วนี่...ยังมีน้องชายอยู่หรือเปล่า"



ศศิอยากจะกรอกตาอย่างเสียมารยาทที่สุด ตอนคบกันก้องภพบังคับให้เธอไปแปลงเพศไม่รู้สักกี่รอบ อยากอุปโลกน์เธอให้กลายเป็นผู้หญิงมากที่สุด แล้วไงในเมื่อคำนำหน้าชื่อมันเปลี่ยนไม่ได้ จะมาแก้ไขร่างกายเธอไปทั้งหมดได้อย่างไร



"ศิยังไม่ได้แปลงเพศ"



"อ๋อ...แล้วแฟนใหม่เขารับได้หรอคะ"



"เขารักศิที่เป็นแบบนี้ค่ะพี่ภพ ทุกอย่างที่เป็นศิ ไม่บังคับให้เปลี่ยนเพื่อตัวเอง! " ศศิเผลอเสียงขุ่นด้วยความหงุดหงิด



"พี่ศิครับ! " เสียงทุ้มสดใสดังขึ้นขัดตาทัพ เพชรมาได้จังหวะพอดี ทั้งคู่มองสบตากัน เห็นสีหน้าพี่ไม่สู้ดี ปากเบะแล้วเพชรก็มองแรงไปที่ผู้ชายฝั่งตรงข้าม



"ขอโทษนะครับ ตรงนี้ที่ผมนั่ง รบกวนลุกขึ้นด้วย"



ก้องภพกัดฟัน หน้าไอ้หนุ่มนี้มันยียวนน้อยเสียเมื่อไหร่ มองหัวจรดเท้าแล้วแบรนด์เนมทั้งตัว หน้าตาก็จัดว่าดีมาก รูปร่างก็ไม่พ้นนายแบบ พอรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่ามาก ก็อดหาเรื่องกดคนอื่นไม่ได้ อย่างน้อยหน้าก็ยังดูอายุไม่เท่าไหร่



"คบเด็กหรือศิ ระวังจะพากันไปไม่รอด"



"ปากหรือลุง" เพชรยักคิ้ว มาดนักเลงเขาก็ทำได้นะ Acting 101 ก็ Get A มาแล้ว



"คบนักเลงหรือศิ ชีวิตแย่ขึ้นเยอะนะ หลังจากพี่เลิกกับเธอ"



"เป็นบุญของพี่ศิแล้วครับ ที่เลิกกับคนแบบคุณ ผมเจอไม่ถึงห้านาทียังรังเกียจเลย"



ศิจับมือเพชร ลืมว่าน้องยังวัยรุ่น เพชรลูบมือพี่ปลอบ แล้วหันไปหาบริกรที่เข้ามาดูความเรียบร้อย



"คุณผู้ชายท่านนี้ยุ่งกับแฟนผม รบกวนเชิญเขากลับโต๊ะด้วยครับ"



"แก! ไอ้เด็กเวร" เพชรไม่ฟัง ปล่อยให้กัปตันของร้านจัดการ แล้วเขาก็นั่งลงยิ้มกว้างให้คนสวยดีกว่า



"สุขสันต์วันครบรอบบี๋บี๋นะครับ นี่" เพชรยื่นช่อดอกไม้ (ที่คุณแม่ซื้อให้) ไปตรงหน้าศศิ คนสวยลืมเรื่องแฟนเก่าออกจากหัวไปทันที



"พี่ศิงอนอยู่นี่นา ลืมไปเลย" เธอพูดยิ้ม ๆ แต่ก็รับดอกไม้มากอดแนบอก เพชรเลยทำหน้าอ้อนน่าสงสาร



"มาง้อแล้วครับบี๋ ดีกันนะ ต่อจากนี้เพชรจะปรับปรุงตัว จะไม่ปล่อยให้บี๋หงอยเหงา"

ศศิพยักหน้า เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะโกรธนานอยู่แล้ว ไม่อยากให้เสียเวลาดี ๆ ไป



"ถ่ายรูปดีกว่า พี่ศิกับดอกไม้" เพชรชวน



"ถ่ายด้วยกันเซลล์ฟี่" ศศิบอก เพชรก็ยอมลุกมาย่อตัวลงข้าง ๆ แล้วยืดกล้องสุดแขน เห็นภาพแล้วรู้สึกเหม็นความรักชอบกล กดกันไปเกือบสิบภาพ ก็วิ่งกลับไปที่เดิม อัพลงโซเชียลอย่างไว อยากบอกให้โลกรู้ว่าเราสองคนน่ารักกันขนาดไหน



"หิวมั้ยคะ สั่งอะไรก่อนมั้ย" ศศิถามเด็กที่หมกมุ่นอยู่กับอินสตาแกรม

เพชรจะส่ายหน้าโชว์หล่อ แต่ท้องก็ร้องโครกมาเชียว



"อายจัง" หนุ่มหล่อว่า แล้วเรียกหาเมนูจากพนักงาน



"พี่ศิทานยัง สั่งอะไรมั้ย"



"สั่งของกินเล่นดีกว่าค่ะ พี่ทานมื้อเย็นมาแล้วรอบนึง"



เพชรพยักหน้า เขาสั่งข้าวผัดหนัก ๆ ให้ตัวเอง แล้วก็สั่งพวกเกี๊ยวห่อชีส กับนาโช่มาให้ศศิ ส่วนเครื่องดื่มก็เป็นเพียงเบียร์คราฟต์แก้วนึงเท่านั้น เพชรอยากครองสตินั่งมองคนสวยของเขามากกว่า ดูท่าจะน่าเมากว่าแอลกอฮอล์เยอะ



"จ้องหน้าพี่ทำไมคะ" ศศิถาม



"วันนี้สวยเป็นพิเศษนะครับคุณหนะ"



ศศิย่นจมูก "พี่ศิสวยขนาดนี้ แฟนยังทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวบ่อย ๆ เลยค่ะ ขืนวันไหนไม่สวยจะเป็นยังไงน้อ"



"โอ้ย เจ็บ ๆ โดนคนสวยด่า" นายพชรทำเสียงโอดโอยจนเกินงาม



ศศิหัวเราะให้กับความทะเล้นนั้น



"พี่ศิ กลับเข้าโหมดซีเรียส ไหน ๆ ก็ครบรอบ เรามาหาข้อดีข้อเสียระหว่างกัน เพื่อการเข้าสู่ปีที่สามอย่างมีความสุขกันเถอะ"



คนสวยฟังแล้วก็พยักหน้า มันก็เข้าท่าดี



"ให้พี่ศิบอกก่อน"



เธอครุ่นคิดสักพัก แล้วก็ขยับริมฝีปากประดับลิปสติกสีสวยพูด "พี่ไม่ชอบเรื่องเดียวคือเพชรกลับดึก บางทีพี่ก็น้อยใจ แต่พี่ก็จะหงุดหงิดตัวเองอีกที่ทำตัวติดเพชรเกินไป เพราะก็รู้ว่าเพชรทำงาน เข้าใจพี่ศิมั้ยคะ พี่ศิไม่อยากนิสัยไม่ดี แต่จริง ๆ ก็คืออยากงอแง"



"โอ๋ ๆ น่ารักที่สุดเลยครับบี๋อยากหอมหัว"



"อ๋อ..แล้วก็อีกอย่าง" ศศิกวักมือเรียกเพชรให้ขยับหน้ามาใกล้ ๆ "เราไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นเดือนแล้วนะคะเพชร มันทำให้พี่ศิกังวลว่าเพชรกำลังเบื่อพี่หรือเปล่า"



"คืนนี้เพชรจัดให้หนัก ๆ เลยพี่ศิ" น้องพูดเสียงระรื่น "เพชรแค่ยุ่งหนะ มันเลยลืมเรื่องแบบนั้นไปสนิท เพชรขอโทษนะพี่ศิ แต่มองพี่แล้วก็ยังคิดอะไรบาป ๆ อยู่ตลอดแหละ ไม่ต้องกังวล คืนนี้ลองท่าใหม่กันได้นะ"



ศศินึกอยากตีปากเพชรแล้ว



"เรื่องที่พี่ศิไม่โอเคมีแค่นี้ ที่เหลือก็รักเพชรเหมือนเดิม รักคุณแม่ด้วย ท่านดีกับพี่มากจริง ๆ พี่รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเพชรอย่างสนิทใจเลย ขอบคุณที่ดูแลพี่ศิมาตลอดสองปีนะคะ ปีหน้าก็ฝากตัวด้วย"



"เพชรจะดูแลพี่ให้ดีขึ้นกว่าเดิมนะ ปีนี้เพชรกากไปบ้าง ก็ขอแก้ตัวใหม่ แล้วเดี๋ยวครบสามปีให้คุณครูบี๋ประเมินอีกทีนะว่าให้กี่ดาว"



"อ้อนแฟนเก่งที่สุดเลยค่ะคนนี้อะ แล้วเพชรล่ะอยากให้พี่ปรับปรุงอะไรมั้ย"

เพชรทำหน้าจริงจัง กระแอมด้วย ศศิเริ่มใจตุ้บ ๆ ต่อม ๆ แล้วน้องก็หัวเราะที่แกล้งพี่สำเร็จ



"เพชรขอพี่เรื่องเดียว ถ้าน้อยใจก็พูด บอกเลยบอกมาให้หมดว่ารู้สึกยังไง ไม่ต้องกลัวงอแงหรอก เพราะเราก็มีแฟนไว้ทำตัวงอแงอยู่แล้วจริงมั้ยครับ"



ศศิคิดตามก็เห็นว่าจริง ขืนไปงอแงใส่คนอื่นคงโดนตีกลับมาแทน



"ส่วนเรื่องดีของพี่ศิ เพชร...ขอบคุณนะที่พี่ศิยอมเป็นแฟนกับเด็กที่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแบบเพชร แต่เพชรจะเก่งขึ้น จะดีขึ้น เพื่อดูแลพี่ศิให้ดีที่สุด"



คนฟังน้ำตาซึมแล้ว เขาไม่ได้ต้องการคนที่ดีที่สุด หรือเก่งที่สุดหรอก ขอแค่คนที่พร้อมจะเข้าใจ และจับจูงมือกันไปไม่ว่าในสถานการณ์ไหนก็ตาม เท่านั้น...มันก็เพียงพอแล้วที่จะฝากหัวใจไว้ให้



ศศิไม่ตอบอะไรเพชร เพียงแค่ลุกขึ้นแล้วโน้มหน้าเข้าไปหา เพชรรู้งาน โน้มตัวมาจุมพิตลงบนริมฝีปากคนพี่แผ่วเบา แล้วก็แยกย้ายนั่งลงเช่นเดิม



พวกเขาลงมือทานอาหาร ฟังเพลงหวาน ๆ จากวงดนตรี แล้วก็สัมผัสเวลาแห่งความอุ่นใจร่วมกัน



ได้ประมาณครึ่งชั่วโมงเพชรก็เริ่มดุ๊กดิ๊ก...



"เพชรว่าเพลง R&B อาจจะไม่ใช่ทางของคู่เรา ไป Pillow Talk กันดีกว่ามั้ยครับ"



ศศิหัวเราะ เธอกัดปากแล้วพยักหน้า เพชรเรียกบริกรมาเก็บตังค์ วางทิปไปอย่างใจป๋า แล้วโอบรอบเอวคอด วางมือหลวม ๆ ไว้ตรงช่วงสะโพก พาคนสวยกลับรังรัก







วัยรุ่นนั้นแสนจะเร่าร้อน ออกจากลิฟต์ได้ก็แทบจะวิ่ง ทั้งที่ปากยังดูดติดกันไม่ต่างจากปลาซอกเกอร์ที่เกาะตู้ปลา แล้วก็มหัศจรรย์ที่สามารถเดินไปได้โดยศศิไม่ตกส้นสูง แสกนบัตรเข้าห้องเรียบร้อย ไฟสลัวสว่างพอเห็นว่าอะไรเป็นอะไร เพชรก็บีบหมับเข้าไปที่ก้อนสะโพกกลม ลากพี่คนสวยถลาลงไปนอนแผ่บนเตียง น้องทำท่าจะปีนคร่อม ศศิต้องยกมือห้าม



"ชุดพี่แพงค่ะเพชร ถอดก่อน เดี๋ยวขาด"



กระทิงหนุ่มกลัดมันค่อยได้สติ ดึงพี่เขาลุกขึ้น แล้วจับพลิกหันหลัง ค่อย ๆ รูดซิปลงให้ ท่อนแรกคือจากหลังคอถึงแผ่นหลัง เพชรจูบไล่ตามกระดูกสันหลังลงมาเลย ท่อนท่ีสองคือจากสะโพกลงไปถึงต้นขา เพชรก็คุกเข่าแล้วรูดลงให้อีก และแน่นอนว่ากัดเนื้อพี่เขาด้วย



"เจ้าบี๋เป็นหมาหรอ" ศศิถาม แล้วก้าวขาออกจากชุดที่ร่วงลงไปบนพื้น ก้มลงหยิบมันไปแขวนไว้ก่อน ร่างนวลตานั่นเหลือเพียงชุดชั้นในลูกไม้สีขาวปกปิดไว้ พร้อมกับรองเท้าส้นสูงอีกคู่เท่านั้น



เขาอยาก...ฟัดพี่ศิในสภาพนี้จัง



นัยน์ตาเพชรส่องประกายวาววับ จากลูกหมาแสนอ้อนกลายเป็นพยัคฆ์หนุ่ม ศศิอ่านสายตานั่นออก ถ้าอีกฝ่ายเป็นเสือ เขาก็พร้อมเป็นเหยื่อให้ขย้ำ ร่างกายโปร่งบางประเปรียวดันตัวเองขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้ง สองมือกวาดขวดครีมและเครื่องสำอางจนกระเด็นกระดอนไปไหล จากนั้นก็ชันขาขึ้น ตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็ม แล้วกระดิกนิ้วเรียกเพชรเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะโน้มหน้าไปกระซิบติดด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก



"เอาพี่ท่านี้..."



"โห...คุณศิ! " เสือหนุ่มเท้าแขนลงคร่อมตัวคนยั่วเก่งไว้ ศศิยักคิ้วท้าทาย พร้อมกัดริมฝีปากได้น่ามันเขี้ยวที่สุด

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 20 ลงเพิ่มจนจบตอน /1 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 03-09-2019 19:04:43

นายพชรไม่รอช้า เขาไม่ปล่อยให้ปากของพี่ว่างจนต้องขบกัดกันเองนานหรอก ความร้อนรุ่มในกายเขาต้องฝากให้พี่ศิคอยช่วยดูแลแล้ว



พายุจูบอันดูดดื่มสาดซัดรุนแรง มือเพชรก็ปลดตะขอกางเกงตัวเองไปด้วย สะบัดมันออกได้ไม่ทันพ้นตัว สองขาเรียวก็กอดเกี่ยวสะโพกสอบให้เข้ามาเบียดแนบชิด เพชรต้องกลั้นใจแทบตายไม่ให้ฝังตัวเข้าไปในร่างกายคนช่างยั่วตั้งแต่ไม่เตรียมตัว



มือใหญ่เคล้นคลึงหน้าอกคนพี่ ปลดตะขอชุดชั้นในออกอย่างชำนาญจากนั้น ก็ใช้ฟันกระชากมันออกให้พ้นตัว ขบกัดยอดอกสีหวาน จนศศิร้องเสียงลั่น กลิ่นกายหอมอ่อนเคล้ากลิ่นกามราคะลอยอบอวลครอบคลุมร่างกายทั้งสอง เพชรดูเคล้าเต้านุ่มอย่างหิวกระหาย ศศิเองก็ได้แต่แอ่นตัวรับสัมผัสนั้นให้มากขึ้น...มากขึ้น



ปลายจมูกโด่งเป็นสันเคล้าคลอลงมาผ่านร่องสะดือ แลบเลียให้พี่ร้องเสียงหลง จากนั้นริมฝีปากร้อนผ่าว ก็นาบลงตรงส่วนที่นูนเด่นดันเนื้อผ้าชุดชั้นในออกมา



เพชรจูบซ้ำๆ จนศศิส่งเสียงออกมาอย่างน่าสงสาร มันคือเสียงของความเว้าวอนและอ้อนขอ สัมผัสให้มากกว่านี้



เพชรยังคงจูบลงไปบนเนื้อผ้า ส่งผ่านความเร้าร้อนเข้าไปให้แท่งเนื้อด้านในเป่งขยาย



ศศิส่ายหน้า บ่งบอกว่าไม่ไหว สะโพกขยับบดบียดไปกับโต๊ะทุรนทุราย



ปลายนิ้วยาวเรียวรั้งใต้คางเพชรขึ้น ดึงหน้าน้องให้เสมอหน้าตน แล้วจูบบดลงไปรุนแรงเกี่ยวกระหวัดลิ้นให้ซาบซ่านถึงอารมณ์



"ถอดกางเกงในพี่เดี๋ยวนี้" ศศิสั่ง



"ไม่ไหวแล้วหรือครับ" เพชรถามเจือหัวเราะ



"เพชร! " ศศิขึ้นเสียง มองตาดุ คนน้องยกมือยอมแพ้ ลากชั้นในตัวจิ๋วลงแล้วโยนมันปลิวไปในอากาศ ก่อนจะเดินไปสวมถุงยาง เมื่อเดินกลับมาใกล้ ศศิก็คว้ามันส่งเข้าไปในตัวอย่างโหยหา



เพชรกัดกรามแน่น รองรับความอุ่นร้อนและบีบรัดที่เขมือบร่างกายเขาอย่างเกรี้ยวกราด



ศศิคนร้อนแรง...พี่จะเผาเพชรให้ขาดใจตายหรืออย่างไร



หลังจากดุ๊ก ๆ กับโพสิชั่นที่พี่ร้องขอ เพชรก็จับสองขานั้นเกี่ยวเอวสอบอุ้มลงมาสอยพี่เขากลางอากาศเรียกเสียงร้องเสียงหลงเสียอีกสี่ห้าที ก่อนจะวางพี่ลงบนเตียง แล้วเขาก็ปีนขึ้นไปนอนหงายยิ้มร้ายรอ ศศิตีขาเด็กขี้เกียจ



แต่ก็กระโจนพรวดวาดขาคุกเข่าคร่อมร่างอีกฝ่ายเช่นกัน เธอนั่งลงทับเจ้ามังกร เสียดสีมันกับร่องก้นพอให้เด็กเกเรสูดปาก



คนพี่ยิ้มร้าย จิกตาใส่หน้าเพชร จับจ้องไว้ขณะวาดมือไปด้านหลัง คว้าเอาท่อนเนื้อร้อนจ่อไว้กับปากทางที่ชอบล่อลวงเด็ก



"ฮอตจังครับคุณบี๋" เพชรชม มันวิวดีมากเลยตรงนี้ ได้เห็นยัยบี๋ที่โคตรจะร้อนแรง

ศศิยิ้มได้ใจ ค่อย ๆ กดสะโพกลงจนเจ้ามังกรยักษ์มุดหายไปในถ้ำหรรษาทั้งตัว



เพชรกดสะโพกพี่เขาไว้ไม่ให้ขยับ มันถึงอึดอัดและซ่านเสียว



"คุณกินของผมเข้าไปหมดเลย"



"ก็ของคุณมันอร่อย เลยต้องกินเข้าไปลึก ๆ "



เพชรตีก้นศศิที่แสนจะร้ายกาจ และคำที่พี่บอกก็ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น บี๋ขึ้นสุดปลายลงสุดโคนของจริงจุก ๆ กันไปเลยจ้า นายพชรยกสองมือลูบหน้าอกพี่เล่นไปพลางเสริมความเร้าใจ เวลาเอานิ้ววน ๆ ตรงยอดอกบี๋ แล้วบี๋จะร่อนเอวแรงเป็นพิเศษ เพชรรู้ เพชรศึกษามา



ผ่านไปสักพัก คนสวยเริ่มผ่อนแรง ...หมดแรงแหละดูออก



ทิ้งตัวลงนอนทับหน้าอกสามีงอแงจนเพชรต้องยกมือกอดรัดแล้วขยับสะโพกแทน เวลาแบบนี้ยัยบี๋จะร้องเรียกชื่อเขารัวเร็วเป็นพิเศษ



"เพชร เพชร อื้อ...เพชร.."



เพชรขยับรัว ๆ สลับกับช้าแต่ลึก ทุกครั้งพี่เขาทำหน้าทรมานแต่ก็จะสู้



"ชอบมั้ยคะเพชรทำแบบนี้"



ศศิพยักหน้าหงึก



"ดีมั้ยคะ"



"ดี.."



"แล้วบอกเพชรได้หรือยัง ว่าสองปีที่ผ่านมาชอบท่าไหนสุด"



"ทะ ท่านี้"



"ชื่นใจ" เพชรจุ๊บหน้าผากคนอ้อนทั้งน้ำตาไปอีกหนึ่งที แล้วก็ขยับอีกรอบ จนศศิต้องทุบ ๆ ไหล่ห้ามบอกให้พอก่อน เธอจะขาดใจตายแล้ว



"งื้อ เสียวเกิน"



"งั้นบี๋ทำเอง แต่ห้ามใช้มือจับน้อง"



"เพชรแกล้งบี๋" ศศิหน้ามุ่ย



คนน้องยิ้มอ่อนโยน เกลี่ยผมยาว ที่ตกรุ่ยร่ายมาปิดหน้าอก 350 CC เกี่ยวหูให้ ยกตัวขึ้นจูบยอดถันหนึ่งทีเป็นแรงกระตุ้น



"บี๋เก่ง ทำต่อเร็ว เพชรก็จะไม่ไหวแล้วค่ะ"



ศศิอยากให้น้องมีความสุขหรอกนะ เลยเอนตัวไปด้านหลัง พิงเข่าเพชรที่ชันมารองรับเธอไว้ แล้วก็ขยับช่วงสุดท้ายด้วยท่วงท่าที่จับสายตาคนมองได้อยู่หมัด ก่อนที่ของทุกอย่างก็พร่างพรูออกมาเป็นหลักฐานแห่งความสุขสันต์



"ขอบคุณครับบี๋" เพชรชม แล้วช่วยใช้ปลายนิ้วรีดน้ำหวานออกจากแครอทให้หมด ก่อนจะกอดพี่ไว้หลวม ๆ เพื่อปลอบปะโลมให้หายเหนื่อย



"ยังอยากทำต่อมั้ยคะ" เพชรถามคนที่ตอนนี้ยังนอนแนบอกเขาไม่ลุก



"เพชรยังไม่หมดอีกหรอ" ศศิหน้าเหวอ



"ก็พี่บอกเองว่าเราไม่ได้ทำกันมาเป็นเดือนแล้ว เพชรว่ามันยังเหลืออีกเป็นแกลอนอะกว่าจะหมด"



"อื้อ..เหลือเยอะขนาดนั้น พี่ศิไม่มีมดลูกก็ท้องได้แล้วแหละ"



เสียงคนน้องหัวเราะถูกใจ ยัยบี๋น่าตี เขาตบก้นพี่เบา ๆ ให้ลุกจากอะไร ๆ ที่มันจะแข็งขืนอีกรอบ



"ไม่ลุก เดี๋ยวต้องต่อนะคะ"



"จริง ๆ ยังมีท่าที่พี่ชอบอยู่ คืนนี้เรายังไปไม่ถึงท่านั้นเลย"



"ท่าไหนคะ"



"หมา"



"อ่า...เคครับจัดไป"





จบไปอีกหนึ่งรอบ นอนซบกันพักจนหายเหนื่อย ศศิก็เริ่มลุกขึ้นนั่งบนเตียง



"อาบน้ำกันค่ะ" ศศิดึงเพชรขึ้นมา แล้วจูงเข้าห้องน้ำ



เสียงน้ำตกกระทบพื้นดังเป็นจังหวะที่ต่อเนื่อง เพชรลูบไล้ไปทั่วลำตัวคนพี่ บีบจับลงน้ำหนักมือด้วยความมันเขี้ยว ศศิเองก็มองเพชรผ่านสายน้ำอุ่น หุ่นลีน ๆ เห็นกล้ามท้องจาง ๆ เป็นอะไรที่ชอบมาก จนต้องวางนิ้วจรดลงไป แล้วลูบไล่ผ่านที่ละร่อง แล้วก็เลื่อนต่ำลงไปตรงร่องสะดือ ใช้ปลายเล็บสีแดงเขี่ยเบา ๆ จนได้ยินเสียงร้องอู้ว์ในลำคอ



"บี๋..." เพชรปราม



ศศิมองต่ำลงไปอีก เจ้ามังกรน้อยมันเริ่มพองตัวขู่ ศศิล้วงมันมานวดเอาใจเบา ๆ แล้วค่อยคุกเข่าลงใช้ริมฝีปากจรดลงไป



"บี๋...ถ้าไม่หยุด เพชรหยุดไม่ทันแล้วนะ" เพชรพยายามปรามแล้วนะสังคมมมม~



สัมผัสแสนวาบหวามรันจวญใจคือคำตอบที่ศศิมอบให้ ใบหน้าหวานแหงนเงยทั้งที่มีไอ้เขื่องคาปาก เพชรเห็นแล้วถึงกับต้องเกร็งหน้าท้อง เอนตัวพิงผนัง หลับตารับกับความเก่งกาจของคนที่บรรจงถ่ายทอดความสุขให้ และเมื่อใกล้ที่ปลายอารมณ์จะปะทุ เพชรก็รั้งศีรษะพี่ออก แต่ศศิดื้อไม่ยอม ดื้อมากจนอยากตีแล้ว!!



พี่แหงนหน้าขึ้นมามอง ร่องรอยสีขาวที่เปรอะเปื้อนมันดูหยาบโลน แต่ก็กระตุ้นแรงพิศวาสดำมืดให้ประทุ เพชรใช้สองนิ้วบีบกระพุ้งแก้มพี่เบา ๆ เพื่อให้คายลูกมังกรน้อยทิ้ง ทั้งที่ตัวเองยังหายใจหอบ



"ซนที่สุดเลยยัยบี๋"



นอกจากเสียงหัวเราะคิกคัก และแววตาไม่สำนึกผิด เพชรก็ไม่ได้รับอะไรจากบี๋ของตัวเองอีกเลย



"ทบเดือนไงคะ" คนซนบอกเบา ๆ เผยอปากประกบปากจูบน้องไปด้วย



เพชรจะไม่ทนอีกแล้ว...เขายังอยู่ในช่วงวัยกำลังโต อย่าคิดว่าจะผลิตเพชรน้อยไม่ทันควาซนของยัยบี๋เชียวนะ



ร่างกายแสนสวยถูกจับพลิกหันหลัง เพชรจูบ ทิ้งรอยสีกุหลาบลงทั่วลาดไหล่ จุดไหนที่เคยมีรอยแดงก็ซ้ำ จุดไหนที่ยังไร้ก็เติม ดมดอมเนื้อเคลือบกลิ่นหวานหอมจากลำค้อ ไซร้จมูกสร้างความกำซ่านเสียวไปเรื่อยจนถึงบ้ันท้าย ล้วงมือผ่านก้อนกลมไปด้านหน้าลูบไล้ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วสอดเข้าไปในส่วนที่แคบที่สุดแล้วเปิดเผยสัดส่วนแห่งความลับที่ต้องเป็นสามีเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้เห็น



ศศิต้องจับผนังเพื่อประคองตัว ช่วงขาระหงส์สั่นสะท้าน เพราะปลายชิวหากำลังหยอกล้อกับรอยจีบพับของดอกไม้ มันบวมแดงจากการออกศึกครั้งก่อน แต่ทว่ายังร่ำร้องอยากโดนเติมเต็มอีก



"เพชร...อะ..อื้อ" เสียงเครือครางหวานจ๋อย ทำให้เพชรนิ่งเกร็งลิ้น มือก็ลูบไล้เล่นกับแครอทน้อย และลูกเชอร์รี่แฝดไปด้วย ศศิส่ายหน้าไปมา ปากเดี๋ยวกัด สลับกับขบเม้มอย่างร้อนรน



"เพชรเข้ามา..า" พี่ศิสั่งเสียงสั่น ลำตัวหอบสะท้าน คนน้องยังแกล้งใช้ลิ้นต่ออีกหน่อยแล้วค่อยดันนิ้วเข้าไปเตรียมความพร้อมให้ ริมฝีปากร้อนผ่าวกัดกินก้อนนุ่มเหมือนยังหิว แล้วก็จูบย้อนกระดูกสันหลังขึ้นมาอีกรอบ



และเมื่อยืนเต็มความสูงก็ประคองสะโพกคนสวยมั่น ยัดเยียดมังกรยักษ์ให้เข้าไปผงาดภายในถ้ำโพรงดอกไม้



ศศิกัดฟัน ผ่อนลมหายใจ รอคอยให้ทั้งหมดนั่นเข้ามาแล้วพยักหน้า เพชรเร่งจังหวะแบบที่รู้ว่าทำยังไงพี่เขาจะเสร็จ และตัวเองก็ถึงปลายทางเช่นกัน





สองกายเปียกชื้นช่วยกันเช็ดตัวเช็ดผม แล้วก็เดินเคล้าคลอกันออกมาในส่วนของห้องนอน พี่กำลังเช็ดผม เพชรก็เข้าประกบหลังอีกรอบ ความอ่อนนุ่มเปียกชื้นทำให้เขาเข้าไปง่าย ศศิขมวดคิ้วดุ แต่ใบหน้าเจ้าบี๋ตัวดีก็ยิ้มระรื่นสะท้อนอยู่ในกระจกบานใหญ่ เพชรรั้งใต้เข่าพี่ขึ้น ให้พาดอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง



"บี๋ครับ นอกจากนิสัยที่ชอบแล้ว ผ่านมาสองปีนี้ ได้มีอะไรกับพี่หน้ากระจกแบบนี้ ก็เป็นท่าที่เพชรชอบที่สุดเหมือนกัน"



ว่าจบก็งับติ่งหูนุ่มนิ่มไปด้วย สะโพกสอบขยับเข้าออกช้า ๆ ไม่เร่งร้อน ปล่อยให้ศศิที่แก้มขึ้นสีแดงอ่อน ๆ เช็ดผมได้อย่างถนัด



"เด็กหื่น"



"ไม่เท่าพี่" เพชรตอบ



ศศิตีแปะเข้าไปที่ต้นแขนอย่างแง่งอน เรื่องบนเตียงใครเขาเอามาพูดความจริงกันว่าใครเรียกร้องมากกว่า ก็เห็นอยู่ว่าพอคนหนึ่งต้องการอีกคนก็สนองได้ถึงอกถึงใจ



"เช็ดผมเสร็จยังอะ อยากทำแรงกว่านี้แล้ว" ดูความเกเร แต่ศศิก็อยากตามใจ เธอโยนผ้าขนหนูผืนเล็กในมือไปอีกทาง พยักหน้าสบตาน้องผ่านกระจก



"พี่พร้อมแล้ว..."



TBC

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

พักหายใจกันก่อนนิดนึง แล้วค่อยคอมเม้นนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-09-2019 20:42:58

 :jul1: :pighaun:  จัดหนักจังเลยยัยบี๋ อดอยากปากแห้งมานาน5555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-09-2019 20:47:56

 :impress2:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: canterlot ที่ 03-09-2019 20:51:59

พรุ่งนี้ยัยบี๋ปวดเอวแน่ ฮี่ฮี่

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-09-2019 21:32:37

ไม่ยอมกันเลย

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 03-09-2019 22:29:03

คือเลือดหมดตัว   :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 04-09-2019 01:55:56

จะเป็นลมมมมมมมมมม  :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 04-09-2019 23:05:48

แปปนะคะ.... ขอดมยาดมแปปนึง :hao7:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-09-2019 18:43:36

 :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 21 /3 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 05-09-2019 23:21:48

Chapter 22




ผ่านวันครบรอบมาสักพัก เพชรเองก็ผ่านช่วงปรับตัวกับการทำงานได้แล้วเช่นกัน เขาเริ่มรับงานถ่ายรูปฟรีแลนซ์เพื่อเป็นรายได้เสริมด้วย แต่พอมองเงินในบัญชีก็ต้องท้อใจทุกที

แล้ววันก่อนพึ่งเห็นพี่ศิโอนเงินรายเดือนให้ที่บ้าน เพชรแทบลมจับมันมากกว่าเงินเดือนเขาต่อเดือนเสียอีก



"หน้ามุ่ย ๆ เป็นอะไรคุณลูก" คุณพัชรินทร์วางแก้วน้ำส้มคั้นให้ลูกชาย วันนี้ลูกสะใภ้เธอออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ เขา เดี๋ยวค่ำ ๆ เจ้าเพชรคงขับรถไปรับ




"คุณแม่ เพชรอยากซื้อแหวนหมั้นพี่ศิแล้ว แต่เงินไม่พอ"



คุณพัชรินทร์ขำจนน้ำตาเล็ด



"คุณแม่! มันไม่ตลก"



"ก็ถ้าออกมาทำงานกับคุณแม่ ป่านนี้ก็มีเงินไปแต่งเมียแล้ว"



เพชรทำหน้าจ๋อง เขาได้ทำงานที่รักก็จริง แต่สายอาชีพนี้ช่วงเริ่มแรกมันก็จะจนหน่อย ต้องรอให้มีชื่อเสียงและคอนเนคชั่นเยอะก่อน ค่อยขยับขยายรายได้




"เงินเดือนเพชรน้อยกว่าพี่ศิอีก บ้านก็ของคุณแม่ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย ด๋อยจัง"



"ก็ยังดี ที่ช่วยแม่จ่ายค่าน้ำค่าไฟ"



คุณพัชรินทร์ลูบหัวลูกชาย



"แม่...ชมเพชรจริง ๆ ใช่ป่ะ"



คนสูงวัยหัวเราะ แล้วรีบปลอบกลบเกลื่อน



"นี่ ไม่ต้องรีบก็ได้ เราก็คุยกับพี่เขาให้ชัด ๆ ว่าไม่ได้ละเลยเรื่องนี้นะ แค่กำลังเก็บเงินอยู่ หรือไม่ก็ซื้อแบบที่เงินเราพอไหวให้พี่เขาใส่ติดมือไปก่อน พอมีเงินมากหน่อยก็ค่อยเปลี่ยนแบบ"



เพชรพยักหน้า แต่เขาก็ไม่อยากให้ศศิน้อยหน้าคนอื่นนี่นา อย่างน้อยก็ควรมีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ส่องประกายวิบวับประดับมือสวย ๆ ของพี่เขาบ้าง



"น้องเพชร คุณแม่ลืมสนิทเลย บ้านเรายังไม่ได้ไปกินข้าวกับบ้านพี่ศิเลยนะ คบกันมานานแล้วนะลูก"



"เพชรก็ว่าจะลองคุยกับพี่เขาดูครับ ดูเหมือน...พี่ศิเองก็ไม่ได้กลับบ้านมานานแล้วเหมือนกัน"

สองแม่ลูกมองตากันอย่างเข้าใจ "ก็ลองดูว่าพี่เขามีปัญหาอะไร แล้วค่อย ๆ ช่วยกันแก้"





ใกล้เวลานัด เพชรขับรถออกไปรับศศิที่ร้านที่นัดไว้ เขาเข้าไปสวัสดีพวกพี่ ๆ ที่เป็นเพื่อนศศิ โดนแซวมาพอหอมปากหอมคอ แล้วก็จูงมือพี่ไปยังลานจอดรถ ศศิดื่มมานิดหน่อยเลยได้เห็นแก้มแดง ๆ กำลังน่ารัก



พี่กินไวน์แดงมา เพชรรับรู้ได้จากรสที่มันยังค้างอยู่ในปาก พวกเขาดีพคิสกันเมื่อขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย เป็นศศิที่เริ่มก่อน แล้วก็กอดคอมองหน้าเพชรไม่ปล่อย



"หรือจะเมามาก" เพชรถามพี่ที่มองเขาตาเชื่อมหวาน ศศิพยักหน้าพร้อมเสียง 'อือ' มันน่าเอ็นดูเกินกว่าจะน่าดุ



"งั้นพิงมาครับ" เพชรโอบร่างพี่เขาให้เข้ามาซุกตรงหัวไหล่ แล้วขับรถออกไปช้า ๆ ศศิหลับตาซึมซับความสบายใจ พอติดไฟแดงทีก็ยื่นหน้าขึ้นมาจุ๊บแก้มเพชรบ้าง ไซร้ซอกคอบ้างอย่างแสนซน



"ถึงบ้านก่อนมั้ย หรือจะในรถ ผมจะได้เลี้ยวเข้ามุมมืด"

ศศิมองตาหวานเชื่อมอีกรอบ



"บ้านแล้วกันครับ กว่าจะสร่างน่าต้องใช้พลังงานเยอะ เดี๋ยวไม่มีแรงขับรถกลับ"




"ใกล้คอนโดเพชร..." ศศิมองออกไปข้างนอก แฟนหนุ่มพยักหน้า รู้แล้วว่าพี่ต้องการอะไร ก็เลี้ยวฟ้าบยูเทิร์นไว ศศิหัวเราะคิกคักถูกใจ ตัวเอียงไปตามวิถีโค้ง รอให้รถเข้าจอดที่ลานจอดรถเสร็จ จากนั้นก็ก้มลงไปทำมิดีมิร้ายน้องชายคนเล็กทันที



"เฮ้ย ทำไมซนจังคืนนี้"



ศศิไม่ยกศีรษะขึ้นมาตอบ แต่กลับขยับริมฝีปากเร็วขึ้น และนั่นแหละชายหนุ่มสุขภาพดีต้องรีบเอาทิชชูมารวบจับไอ้ลูกชายหลายล้านตัวไว้



เพชรหันมาจับคางศศิพลิกไปมา สำรวจความเรียบร้อย โอเคมีเพียงลิปสติกที่เปรอะ เขาใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบสีแดงให้พี่อย่างถนอม แล้วมองตา



"ไปต่อข้างบน โอเคมั้ยคะ"



"อื้อ" ศศิพยักหน้าสองหงึก เพชรขำ แล้วรีบลงจากรถอ้อมไปรับพี่เขา พอเปิดประตูก็ห้องเท้าลงมา สะบัดส้นสูงกลิ้งไปคนละทาง



"ซนจริง ๆ ด้วยวันนี้" เพชรกำชับให้พี่นั่งรอก่อน เขาวิ่งไปเก็บส้นสูงให้ แล้วหยิบรองเท้าแตะของคนสวยที่มีอยู่หลังรถมาสวมให้ จากนั้นก็ให้พี่กอดคอพาลงมาจากรถ



"กระเป๋า ๆ " เพชรเรียกหาคลัทซ์ที่ศศิถือติดมือมาจากร้าน ควานเจอแล้วก็ปิดรถ ประคองคนพี่ที่ตัวอ่อนตัวเบาไปยังตัวลิฟต์




สงสัยตอนกินจะยังไม่ทันออกฤทธิ์ นี่พอฤทธิ์ออกแล้วเลยเมาหนักเลย



เพชรวางพี่เขาลงบนเตียง ตากลมปิดสนิท เริ่มจะไม่คุยกับเขาแล้ว ชุดรัดรูปของพี่คงทำให้นอนไม่สบาย เพชรเลยเอาผ้านวมมาคลุมไว้ก่อนจากนั้นก็ควานหาซิปที่ซ่อนอยู่ด้านข้าง แล้วรูดลง จากนั้นก็รั้งมันออกแผ่วเบา



"จ้าวววบี๋..."



"ครับ"



"พี่ศิ..ทำไม่ไหว..แล้ว"



"นอน ๆ ผมแค่จะเปลี่ยนชุดนอนให้ครับ"



"พรุ่งงงงนี้พี่ศิเบิ้ลห้ายยยนะคะ"



เพชรจุ๊บปากคนพี่ทีนึง "ผมไม่ได้อยากฟัดพี่ตลอดเวลาสักหน่อย"



ศศิทำหน้างอแง แต่ก็ได้สักสองนาที คอตกหลับไปแล้วล่ะ เพชรเลยจุ๊บหน้าผากพี่ด้วยความเอ็นดูอีกที เขาถอดชุดพี่ระมัดระวังมากขึ้น หาชุดนอนที่ใส่ง่ายมาเปลี่ยนให้ แล้วก็เตรียมอ่างแก้วใบเล็กใส่น้ำอุ่น กับพวกคลีนเซอร์มาวางลงตรงโต๊ะหัวเตียง เช็ดหน้าเช็ดตา ถอดขนตาปลอมให้เสร็จสรรพ




พอปราศจากเครื่องสำอาง แก้มใสที่เนียนละเอียดก็ทำให้ศศิดูเด็กลงเป็นกอง



เพชรจูบลงไปอีกทีด้วยความหลงใหล พี่เขางัวเงียพลิกหนีเลย



"โอ๋ ๆ นอน ๆ " เพชรว่าเบา ๆ เก็บของทั้งหมดไปเก็บ พร้อมทั้งโทรบอกคุณแม่ว่าคืนนี้นอนที่คอนโด ตัวเองก็คือไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วปีนขึ้นเตียงมานอนกอดเอวพี่เขาเหมือนเช่นที่ทำทุกคืน





ศศิรู้สึกตัวตื่น เธอกะพริบตามองไปรอบห้องที่ยังมืดสนิท แต่เฟอร์นิเจอร์ใกล้ตัวทำให้นึกได้ว่านี้คงเป็นคอนโดของแฟนหนุ่ม ห้องนอนเพชรใช้ม่านกั้นแสงจนแยกกลางวันกลางคืนไม่ออกแบบนี้แหละ แต่นาฬิกาดิจิตัลตรงโต๊ะข้างเตียงบอกเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว




พอเธอขยับตัว แขนหนัก ๆ ก็ตามมากอดรัดให้แน่นขึ้น ลมหายใจอุ่น ๆ ราดรดลงบนหัวไหล่



"ตื่นแล้วหรอ..บี๋" เสียงงัวเงียดังมาจากตรงนั้น



"ค่ะ"



"ปวดหัวมั้ยคะ" เพชรถาม ศศิเช็กสภาพตัวเองก่อนแล้วค่อยตอบ



"ไม่ค่ะ พี่ศิเมามากหรือคะเมื่อคืน



"ช่าย" คนน้องพยักหน้าหงึก ๆ ประกอบ จมูกโด่งนั้นก็ถูไถต้นแขนศศิไปด้วย



"..."



"บี๋...ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ปกติไม่เห็นเมาขนาดนี้" เพชรถามด้วยเสียงที่จริงจังขึ้น



"ปะเปล่าค่ะ"



คนเมาโดนจูบหัวไหล่แรง ๆ หนึ่งที แล้วก็รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของเพชร



"เดี๋ยวเพชรลงไปซื้อโจ๊กให้ พี่ศินอนเล่นรอไปก่อน"



"ค่ะ" ศศิไม่ขัด เพราะท้องเธอก็เริ่มร้องแล้วเช่นกัน มันมักจะหิวง่ายในช่วงเช้าหากคืนไหนดื่มแอลกอฮอล์



ศศิพลิกตัวไปอีกทาง รอยอุ่นจากตัวเพชรยังอยู่เธอจึงขยับไปตรงนั้น แล้วก็หน้าหมองลง เพชรช่างสังเกต เมื่อคืนเธอเผลอดื่มหนักไปหน่อย เพราะได้รับโทรศัพท์จากที่บ้าน




'แม่เจอก้องภพ พี่เขาบอกว่าศักดิ์ไปคบอันธพาลหรอ'



ศศิยังไม่ทันได้ตอบ ก็ได้ยินเสียงบุพการีอีกคนตะโกนด่าแทรกเข้ามา



'เป็นกะเทยยังไม่พอ ยังไม่รู้จักคิดอีก'



เธอเลยเงียบปากเสียไม่คิดจะโต้แย้ง



'แล้วเลิกกับพี่ภพเขาทำไม เขาก็ดีไม่ใช่หรือศักดิ์ ดูเป็นผู้ใหญ่ คบไปพ่อแม่ก็จะได้ไม่ขายขี้หน้ามาก'



เอาเลยแม่เอาที่สบายใจ



'กับคนใหม่ก็พามาให้แม่เจอบ้าง จะได้ช่วยดูว่ามาเกาะเรากินมั้ย'



'เพชรเป็นคนดีค่ะแม่ แล้วบ้านเพชรก็รวยมากด้วย ที่ศิมีเงินส่งให้ที่บ้านมากขึ้นก็เพราะทำงานที่บริษัทของคุณแม่เพชรเขา'



'ถ้าดีก็พามาเจอพ่อ เจอแม่บ้าง'



'ค่ะ แล้วศิจะพาไป'



'ไม่ต้องมาหรอก เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาเปล่า ๆ ' อีกเสียงแทรกเข้ามา



ก็นั่นแหละที่ทำให้ศศิไม่ค่อยอยากกลับบ้าน กลับไปทุกครั้งก็มีแต่ความเหนื่อยใจ ศศิทนฟังคำก่นด่ามาตลอด พอเข้ามหาวิทยาลัย เลยย้ายออกมาอยู่คนเดียวเสีย



โชคดีที่ช่วงปีหลัง ๆ มานี่เธอได้เจอเพชร คนที่รักเธอจากตัวตนที่แท้จริงไม่ต้องแคร์สายตาใคร และคุณแม่ของเพชรก็เอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ ความสุขของศศิจึงเป็นจริงเสียที



เสียงประตูห้องด้านล่างเปิดอีกครั้ง เพชรกลับมาแล้ว ศศิเลยลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ เธอเซเล็กน้อย เหมือนยังหลงเหลือแอลกอฮอล์อยู่ในร่าง เพชรเดินเข้ามาพอดีก็มาโอบรอบเอว แล้วพาเดินไปห้องน้ำ



"ออกไปก่อน" ศศิไล่ คนจะทำธุระส่วนตัวก็มากอดอกพิงประตูทำเท่ใส่



"จะไม่ล้มใช่มั้ย เพชรแค่เป็นห่วง"



"ไม่เป็นไรค่ะ"



เพชรยอมเดินออกมา แต่ก็ไกลเพียงแค่ตู้เสื้อผ้า เขาหยิบเสื้อยืดตัวโคร่งของตัวเองออกมารอไว้ ศศิสวมแค่ชุดนอนสายเดียวผ้าบาง ๆ กลัวจะหนาว



พี่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเดินออกมา ก็รับเสื้อจากมือน้องไปสวมหัว มันยาวลงมาปิดจนถึงกลางต้นขา ศศิควานหากางเกงยางยืดขาสั้นมาใส่อีกตัวเพื่อไม่ให้รู้สึกหวิวช่วงล่าง เจ้าบี๋ปล่อยให้เธอโล่งมาตลอดทั้งคืนเชียว



เพชรมองตาคนพี่ก็รู้ว่าคิดอะไร เลยเข้ามาลูบไม้ลูบมือให้ใจเย็นลงก่อน



"ไปกินโจ๊กกัน เพชรสั่งใส่หมูสับพิเศษมาให้พี่ศิด้วยน๊า"



เอาใจเก่งล่ะไม่มีใครเกิน



"มีปาท่องโก๋กรอบ ๆ ด้วย คุณต้องหายโกรธผมอะ"



ศศิยิ้ม เนี่ย...แค่มีคนจำได้ว่าชอบกินอะไรคู่กับอะไรก็โคตรมีความสุขแล้ว



"แล้วซื้อสังขยาของตัวเองมาหรือเปล่าคะ"



"ซื้อสิ เอานมข้นหวานมาให้พี่ด้วยนะ เผื่ออยากกินเล่นกับกาแฟ"



"แล้วซื้อกาแฟมาหรอ"



"เดี๋ยวเพชรชงให้ เมล็ดกาแฟยังมีอยู่ในครัว"



ศศิพยักหน้า แล้วปล่อยให้คุณบี๋โอบเอวอีกรอบพากันลงไปที่โต๊ะอาหารด้านล่าง



เพชรเดินไปเปิดม่านให้โล่งให้แสงแดดยาวเช้าสาดส่องเข้ามา ศศิยิ้มเมื่อเห็นของโปรด จัดการเหยาะแม็กกี้กับพริกไทย แล้วก็ค่อยตักโจ๊กเข้าปาก ส่วนเพชรก็คนไข่ลวกในถ้วยตัวเองให้แตกก่อนแล้วค่อยกิน




รอพี่ศิยกน้ำดื่มเรียบร้อย เพชรก็ไปเอากาแฟเทใส่น้ำแข็งมาเสิร์ฟ ปล่อยพี่จิบไป บิปาท่องโก๋เข้าปากไป สีหน้าดูสดใสขึ้นแล้วจึงแย็บถาม



"เพชรอยากไปไหว้พ่อกับแม่บี๋นะคะ"



แค่ก!



คนสวยถึงกับสำลัก เพชรรีบหยิบทิชชูให้แล้วไปลูบหลัง



"ทะ ทำไมจู่ ๆ พูดเรื่องนี้ขึ้นมาคะ" ศศิตั้งสติได้ก็ถามขึ้น



"เราคบกันมาสักพักแล้วนะบี๋ เพชรอยากไปแนะนำตัว อยากให้พ่อกับแม่พี่สบายใจว่าพี่มีคนดูแล"



ศศิพยักหน้า ตอนคบกับก้องภพเธอก็พาไปไหว้แม่ครั้งหนึ่ง โดนพ่อด่าเปิงมาทีนึงจนอีกฝ่ายหัวเสีย ว่าเธอซ้ำไปอีกว่าเป็นคนกลางเสียเปล่าไม่รู้จักให้พ่อแม่ไว้หน้าเขาบ้าง มารอบนี้ไม่รู้เพชรจะรับมือไหวมั้ย



"เพชร พ่อกับแม่พี่ศิ ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ที่พี่เป็นแบบนี้"



เดาไม่ผิด นายพชรพยักหน้า แล้วบีบมือศศิอย่างให้กำลังใจ



"นอกจากเขาจะไม่โอเคกับพี่ศิแล้ว เขาไม่เคยโอเคกับแฟนพี่ด้วย พี่ศิเลยไม่ค่อยอยากให้เจอเท่าไหร่" ศศิว่า "ที่จริง...พี่ก็ไม่กลับบ้านมานานแล้วเหมือนกัน ห้องพ่ีน้องชายก็ยึดไปแล้ว ไม่ค่อยเหลืออะไรของพี่ศิอยู่ในบ้านแล้วล่ะ"



น้ำเสียงเศร้าสร้อยของคนรักทำให้เพชรรวบเอาคนพี่มากอด กอดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสัมผัสได้ว่าพี่เขาสะอื้น



"เพชรอยู่ข้างเดียวกับพี่ศิเสมอนะ ไปทำให้เขารู้ว่าพี่ศิน่ารักขนาดไหน"

ศศิพยักหน้ากับพื้นที่ปลอดภัยของเธอ เพชรลูบศีรษะคนพี่เพื่อปลอบโยน ศศิหายเศร้าไวอย่างเหลือเชื่อ เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มทั้งน้ำตา เพชรก้มลงไปจูบซับให้แผ่วเบา



ต่อให้ใครไม่รักพี่ศิ...เขาก็จะรัก

รัก...ให้ยัยบี๋กลายเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย



เพชรได้รู้ว่าศศิเคยโดนตีจนไข้ขึ้น โดนตีจนต้องยกมือไหว้พ่อตัวเองท่วมหัวก็ยิ่งทนไม่ไหว ศศิไม่ได้อยากเกิดมาแล้วผิดเพศ และการทำโทษก็ไม่ได้จะทำให้หายจากตัวตนที่กำลังเป็น




เขานึกอยากต่อยตัวเองที่ครั้งหนึ่งก็ทำร้ายจิตใจศศิจนหัวใจดวงนั้นแตกร้าว คำพูดจากโทสะในครั้งนั้นมันร้ายแรงเกินกว่าจะอภัย



ศศิกอดเอวน้องเอาหน้าซุกไปตรงซอกคอยามที่นอนเคียงกันอยู่บนโซฟา เพราะเพชรกำลังจะไปที่บ้าน เธอเลยนึกอยากเล่าเรื่องราวในอดีตให้น้องได้รับรู้



"แล้วพ่อเลิกตีพี่ตอนไหน"



"ก็...ตอนน้องชายเข้าม.ต้น แล้วมันก็ห้าวมาก ไม่เป็นเหมือนพี่แน่ ๆ ตอนนั้นพี่สอบเข้ามหา'ลัยได้แล้วด้วย"



"พี่รู้ว่าตัวเองเป็นมาตั้งแต่เด็กเลยหรอ"



ศศิพยักหน้า "พี่รู้ว่าพี่อยากเป็นเหมือนแม่ ชอบของสวย ๆ งาม ๆ ชอบเข้าครัว ชอบเห็นตัวเองสวยด้วย"



เพชรจุ๊บแก้มใส "ขอบคุณที่โตมาเป็นพี่ศิคนดีของเพชรนะครับ"



เพชรไม่รู้เลยว่าชีวิตในตอนนั้นของพี่เขาต้องแกร่งขนาดไหน ถึงจะผ่านช่วงเวลาที่ไม่มีใครเข้าใจมาได้



"พี่ได้แต่บอกตัวเองว่าสักวันต้องมีคนที่รักพี่เพราะตัวตนที่พี่เป็นแบบนี้ พี่พยายามเป็นคนดี ไม่เคยทำผิดกฎโรงเรียน สอบได้ที่หนึ่งมาตลอด สอบเข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ ได้เกียรตินิยม แต่ตอนรับปริญญา พ่อพี่ก็ไม่มานะ มาแค่แม่"



"ไม่เล่าแล้วมั้ย" เพชรลูบผมนิ่ม แต่ศศิกลับยิ้มหวาน



"ตอนนั้นอาจจะเสียใจ แต่ตอนนี้พี่ไม่เป็นไรแล้ว ตั้งแต่เจอเพชร ได้เจอคุณแม่เพชร พี่ก็รู้แล้วว่าที่พี่พยายามมาทั้งหมด มันตอบแทนพี่แล้ว"



เพชรพลิกตัวนอนตะแคงมองหน้าพี่เขา ใช่...ศศิของเขาเข้มแข็งที่สุด



คนรักกันพอมองหน้ากันนานเข้าก็ทำไม่ได้กี่อย่างหรอก ไม่นานก็เคลื่อนหน้าเข้าหากันแล้วมอบจูบแสนอ่อนหวาน ศศิกัดริมฝีปากเพชรเบา ๆ ก่อนจะส่งเรียวลิ้นเข้าไปซุกซน



"บี๋ครับ เพชรกำลังซึ้งอยู่นะ"



"พี่ศิกลัวตัวสั่นไปหมดแล้ว เจ้าบี๋ปลอบยัยบี๋หน่อยเร็ว"



เพชรถอนหายใจส่ายหน้า ก็แสนซนเสียแบบนี้ใครจะไปรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้ม ต้องผ่านน้ำตามามากแค่ไหน



ได้...เขาจะปลอบโยน เขาจะทำให้พี่คิดถึงแต่เขา มองเห็นแค่ใบหน้าเขา แล้วไม่ต้องคิดอะไรอีกเลย



"เพชรขา..."



เสียงหวานก็เพียงนั้น



"ที่รัก..."



อ้อนเก่งก็ที่หนึ่ง แล้วใครกันจะใจร้ายลง



เพชรจูบปากศศิ แล้วเริ่มต้นบรรเลงเพลงรักที่เป็นทำนองเฉพาะของพวกเขาสองคนเท่านั้น







วันรุ่งขึ้นเพชรแต่งตัวเรียบร้อยด้วยการสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวสะอาดตา บนปกปักชื่อแบรนด์ตัวเล็กจิ๋วดูเรียบหรู ซ้ำยังเก็บชายเสื้อไว้ในกางเกงผ้าสีน้ำตาลอ่อนเรียบร้อย จบด้วยรองเท้าหนังดูไปคล้ายลุคคุณชายในละครโทรทัศน์ ศศิเองก็ใส่สูทลำลองสีสุภาพเข้าเซทกับกางเกง เหมือนวันไปทำงานทำให้ดูเป็นทางการ และน่าเชื่อถือ



คนที่เก่งบนโซฟาเมื่อวาน วันนี้ดูเป็นกังวลไม่น้อย



"พี่ศิครับ เพชรดูแลพี่เองนะวันนี้" คนน้องกุมมือแล้วบีบให้กำลังใจเบา ๆ



"พี่เหมือน...กลัวบ้านตัวเองไปแล้ว"



คำพูดนั้นแม้จะเคลือบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ แต่เพชรกลับรับรู้ได้ถึงความหดหู่



"สร้างบ้านใหม่กัน บ้านของเรา" น้องย้ำคำหนักแน่น พร้อมน้ำหนักมือที่ตอกย้ำให้มั่นใจ



ศศิผ่อนลมหายใจแล้วพยักหน้า ถึงใครจะไม่รัก...แต่ถ้าเพชรรัก เธอก็พร้อมจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแล้ว





รถยุโรปคันหรู ขับเข้ามาในย่านตลาดจังหวัดสมุทรปราการ แล้วจอดลงที่หน้าร้านขายของเบ็ดเตล็ดร้านหน่ึง มีลูกค้าเลือกซื้อน้ำอยู่หน้าตู้เย็นหนึ่งคน เจ้าของร้านเป็นหญิงชายที่ผมเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว คนหนึ่งนั่งดูทีวี อีกคนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่หลังโต๊ะเก็บเงิน พอมีรถเทียบจอดหน้าร้านก็เงยหน้าขึ้นดูทีนึง



สองร่างโดดเด่นกว่าผู้คนละแวกนั้นก้าวเข้ามาในร้าน ชายสูงวัยขยับแว่นสายตายาวมองออกไปให้ชัด



"ไอ้ศักดิ์! " เสียงตะโกนลั่น ทำเอาลูกค้าที่เลือกน้ำอยู่ นึกว่าเรียกชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมกับสาวสวย



"มาทำไม บ้านนี้ไม่ต้อนรับมึง!! "



เจอดอกแรกเข้าไปเพชรก็ขมวดคิ้ว



"ลูกพาเพชรมาไหว้พ่อกับแม่ค่ะ มาแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ไปแล้ว"



"เหอะ! " พ่อทำหน้าบอกบุญไม่รับ เดินหลบเข้าไปหลังบ้านทันที ส่วนแม่ก็เดินเข้ามามองเพชรแบบหัวจรดเท้า



"ก็ไม่ได้ดูนักเลงมาก หรือให้เขาแต่งตัวเรียบร้อยมาหลอกแม่"



เพชรทำใจให้เย็น เขายกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม แล้วยื่นกระเช้าผลไม้ให้คุณแม่ ศศิช่วยรับไปวางให้บนโต๊ะ เพราะเห็นแม่ยังพินิจพิจารณาเพชรอยู่ แล้วมองเลยไปยังรถที่จอดอยู่ด้านหน้าบ้าน



"รถแฟนแกหรอ"



"รถของศิครับ คุณแม่ผมให้รับขวัญ"



ประไพหน้าเปลี่ยนสีไปนิดนึง แต่ก็กลับมาทำเป็นปกติได้อย่างแนบเนียน



"คุณแม่ครับ ผมเพชรเป็นแฟนศินะครับ ผมอยากมาขออนุญาตดูแลศิ รับรองว่าจะดูแลให้ศิเขามีความสุขไปตลอดชีวิต"



หญิงสูงวัยพยักหน้าในเชิงรับรู้ แต่ก็ยังมองเหมือนไม่เชื่อ เท่าที่เธอรับรู้ไม่มีใครเขาจริงใจกับกะเทย หรืออยู่คบกันยืดยาวหรอก



"มันเป็นกะเทย พ่อหนุ่มรู้ใช่มั้ย"



"ครับ ศิคือศิ"



แม่ไม่เข้าใจความหมายของเพชรเท่าไหร่หรอก เพราะเธอก็ยังไม่อยากเชื่อว่าลูกชายจะกลายเป็นลูกสาว ศักดิ์สิทธิ์เหมือนตบหน้าบุพการีตั้งแต่เป็นเด็ก ชาวบ้านเขาเอาไปซุบซิบกันสนุกปากหาว่าเลี้ยงลูกไม่ดีจนเป็นกะเทย สุดท้ายต้องติดเอดส์ตาย เหมือนพวกรุ่นก่อน ๆ



หารู้ไม่ว่ามันเป็นแค่เสียงลือเสียงเล่าอ้าง เป็นความเชื่อผิด ๆ ที่ไม่ผ่านการคิดวิเคราะห์ ทุกอย่างมันย่อมขึ้นกับตัวคน เป็น individual ไม่ควร stereotype เหมารวม



"ผมกับศิเป็นคนรัก เหมือนคุณพ่อกับคุณแม่ สามารถอยู่กินด้วยกันไปจนแก่เฒ่า" เพชรย้ำ



"มันเป็นกะเทย มีลูกให้พ่อหนุ่มไม่ได้นะ"



"ผมทราบถึงข้อจำกัดนั้นครับ แต่ก็ไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตคู่ของเรา"



เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยืนกรานหนักแน่น สายตาก็แน่วแน่จนค้านไม่ไหว ประไพก็เดินเลี่ยงเข้าไปหาสามี แล้วกึ่งจูงกึ่งลากออกมา



"รับไหว้แฟนลูกมันหน่อย"



เพชรไหว้อย่างนอบน้อมแล้วแนะนำตัวอีกรอบ "ผมชื่อเพชร มาขออนุญาตดูแลพี่ศิครับ"



คุณพ่อยกมือรับแบบไม่มองหน้า ศศิรู้สึกเครียดจนในท้องปวดเกร็ง



"มันจะไปกันได้สักกี่น้ำ" ศักดิ์ชัยพูดออกมาลอย ๆ



"เรื่องชีวิตคู่มันไม่มีใครรู้อนาคตหรอกครับมันอาจจะมีปัญหาเข้ามา เราสองคนก็ช่วยกันแก้ไปตามสถานการณ์ แต่สำหรับตอนนี้ผมบอกได้เพียงว่าผมมีความสุขมากที่มีคนรักแบบศิ ขอบคุณพ่อกับแม่นะครับ ที่เลี้ยงดู สั่งสอน อบรม ศิมาจนเติบโตมาเพียบพร้อมทั้งการศึกษา หน้าที่การงาน จิตใจดี ทัศนคติน่าคบหา และเป็นคนที่น่ารักมาก"



ศศิหันขวับไปมองนายพชร หลอกว่าพ่อแม่เธอได้ตาใสนัก



เพชรตาใสจริง ๆ แสดงท่าทีชื่นชมผู้ใหญ่หัวแข็งสองคนอย่างจริงใจ เหมือนไม่เคยรู้ปูมหลังมาก่อน



ประไพกับศักดิ์ชัยไม่เคยได้รับคำชมเรื่องนี้มาก่อน พวกเขาจมอยู่แต่กับคำนินทาเมื่อวันวาน ว่าเลี้ยงลูกอย่างไรให้เป็นกะเทย เพื่อนบ้านบางคนยังเคยแนะนำคนทรงเจ้ามาปัดเป่าไล่กะเทยออกจากตัวศักดิ์สิทธิ์ หาว่าเป็นวิญญาณร้ายบ้างก็สุดแล้วแต่จะวิพากษ์กันไป



"ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่จริง ๆ นะครับ ที่ทำให้ผมมีแฟนที่ดีขนาดนี้ คุณแม่ผมก็รักศิมาก หลังจากนี้คงขอแวะมาเจอเลย จะได้สอบถามถึงเคล็ดลับการเลี้ยงลูกให้เพียบพร้อม การบ้านการเรือนก็ครบถ้วน ทำอาหารอร่อยทุกเมนู ทั้งสวย ทั้งเก่ง เรียนได้เกียรตินิยมด้วย ใช่มั้ยครับศิ" ประโยคหลังนี่หันไปหยอกเอินคนรัก พร้อมทั้งรวบไหล่เบา ๆ




เมื่อโดนชมจนตัวแทบลอย ประไพก็มีท่าทีอ่อนลง ส่วนศักดิ์ชัยยังไม่มองหน้าอยู่



"เข้าไปนั่งในบ้านก่อนมั้ย กินอะไรกันมาหรือยังล่ะ"



"ยังครับ/แล้วค่ะ" ตอบพร้อมกันแต่ไปคนละทาง



"ศักดิ์ พาแฟนไปนั่งในบ้านไป เดี๋ยวแม่โชว์ฝีมือทำมื้อเที่ยงให้กินเอง ศักดิ์เขารสมือดีได้แม่"



เพชรยิ้มปะเหลาะทันที อวยจนได้แม่มาเป็นพวกแล้วหนึ่ง ส่วนพ่อช่างไปก่อน ถ้าบ้านนี้แม่เป็นใหญ่ เขาก็ประสบความสำเร็จแล้วล่ะ



พอเดินกันเข้าไปก่อนสองคน ศศิก็ถลึงตาดุทันที



"แม่พี่รักผม ดูออก"



แต่ศิก็หายใจคล่องขึ้นจริง ๆ นั้นแหละ ตอนพาก้องภพมาครั้งแรก กระอักกระอ่วนกว่านี้เยอะ แถมไม่ได้เข้ามาในบ้านด้วย คุยกันหน้าร้านแล้วก็เผ่นขึ้นรถขับกลับกรุงเทพฯ อย่างไว



เพชรเข้ามาในตัวบ้าน ซึ่งมันเป็นโต๊ะทานข้าวที่อยู่ติดกับส่วนครัว มีโทรทัศน์เครื่องใหญ่ ตู้โชว์รูปถ่ายที่ไร้ตัวตนของศศิ ยกเว้นใบปริญญาตรีกับโทอัดใส่กรอบไว้ เพราะในนั้นระบุชื่อเป็นนายและมีนามสกุล...ยอมรับตัวตนพี่ศิไม่ได้ที่แท้ทรู



คนมาใหม่ไม่ถือสาคนแก่ เขานั่งเจียมเนื้อเจียมตัวรอกินข้าวฝีมือแม่ดีกว่า



พอคุณประไพเข้าครัว ศศิก็เดินไปช่วยเงียบ ๆ เหมือนสมัยก่อน ศักดิ์ชัยเดินมานั่งลงข้างเพชร ทำทีเป็นอ่านหนังสือพิมพ์ แต่เพชรรู้ว่าลอบมองเขาไปด้วย หาเรื่องอะไรมาคุยกับพ่อดีวะ



"ให้เงินไอ้ศักดิ์มันใช้หรอ เห็นมีส่งมาที่บ้านเยอะ ๆ ทุกเดือน" พ่อเปิดก่อน



เพชรนี่กลืนน้ำลายไวเลยครับ เงินเดือนพี่เขาทั้งนั้นแหละ กระผมนี่ยังเบี้ยน้อยแบมือขอตังค์พี่เขาอยู่เลย



"เงินเดือนศิเยอะครับ เป็นรองกรรมการผู้จัดการใหญ่ของบริษัท ศิทำงานเก่ง ไปทดลองงานไม่กี่วัน คุณแม่ผมก็บรรจุตำแหน่งนี้ให้เลย เงินเดือนเลยอยู่ที่หลักแสน" พูดไปก็ต้องเลียแผลตัวเองเงียบ ๆ โถ...เรามันก็เป็นแค่ตากล้องตัวเล็ก ๆ



"ก่อนหน้านี้ศิเขาทำงานแปลหนังสือ มีคนจ้างเยอะ เพราะงานดีมีคุณภาพ เขาน่าจะทำงานเก่งเหมือนคุณพ่อนะครับ"



ศักดิ์ชัยอืมในลำคอเบา ๆ โอเค...กับพ่อคงต้องพูดเรื่องการทำงานและการเงิน



"มันเก่งก็ดีแล้ว ตอนเด็กเอาแต่แต่งตัวแต่งหน้า ไม่เห็นเรียนหนังสือ"



แหม...คุณพ่อ ถ้าพี่เขาไม่ตั้งใจเรียน จะมากาตัวแดงสอนภาษาอังกฤษจนเพชรได้เอตอนปีสี่หรอ คณะที่พี่เขาจบ มหาวิทยาลัยก็ชั้นนำ คุณพ่อไม่ใส่ใจมากกว่า



"ศิเขาเก่งมากนะครับ หลายครั้งผมยังให้เขาช่วยแนะนำอยู่เลย"



"เป็นผู้ชาย ให้...กะเทย...มายุ่งเรื่องงานได้ยังไง"



เพชรนี่มึนตึ้บ พ่อพี่ศินี่โคตรจะหัวโบราณ



"สมัยนี้แล้ว เป็นคนรักกันก็ต้องก้าวเดินไปด้วยกันครับ ผมไม่ได้มองว่าก้าวก่าย แต่เป็นการส่งเสริมกันให้ดีขึ้นมากกว่า"



พ่อถอนหายใจ หันไปก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ เพชรกรอกตาสุดแสนจะเหนื่อยเวลาเจอผู้ใหญ่ทัศนคติคุยลำบากแบบนี้



กลิ่นหอมฉุยจากห้องครัวโชยมาช่วยแก้เครียดพอดี ศศิเยี่ยมหน้าออกมาก่อน ในมือเธอมีกุ้งตัวโตราดซอสมะขาม ไข่เจียวหมูสับ ฉู่ฉี่ปลาทูแบบเผ็ดน้อย แล้วผักหวานผัดไข่ พยาธิในท้องนายพชรเต้นซุมบ้าโดยพร้อมเพรียงกันทีเดียว



เพชรลุกขึ้นไปช่วยยกจานในครัว เห็นคุณแม่กำลังเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำก็เข้าไปช่วย ประไพเห็นแล้วก็นึกชมในใจ ทั้งสามีทั้งลูกชายคนเล็กเธอไม่ได้แบบนี้หรอก



ก็ดี...ที่ลูกชายคนโตได้เจอคนที่ดี



มื้อเที่ยงเป็นไปอย่างเกร็ง ๆ หน่อยแต่ก็ได้เพชรที่ชมฝีมือคุณแม่ไม่ขาดปาก รอยยิ้มจากประไพ และศศิก็ช่วยบรรเทาบรรยากาศมาคุให้เจือจางลงได้



"คุณแม่รสมือดีมาก สงสัยผมต้องมาฝากท้องด้วยบ่อย ๆ ได้มั้ยครับ"



"ก็ให้เจ้าศักดิ์เขาพามา"



เป็นไง ยอมาตั้งแต่อาจารย์ป้า แม่พี่ศิก็อ้อนได้ไม่ยากหรอก



"ขอบคุณครับ เพชรชอบอาหารบ้านนี้ที่สุดเลย อยากเกิดเป็นลูกบ้านนี้จัง มีของอร่อยกินทุกวัน แถมยังเป็นคนเก่งด้วย"



ศักดิ์ชัยปรายตามอง มือที่กำลังจะตักกุ้งที่เหลือสองตัวสุดท้ายในจาน ก็ตวัดไปใส่จานข้าวไอ้หนุ่มช่างพูดนั้นตัวหนึ่ง ให้ลูกชายตัวเองตัวหนึ่ง



ศศิมองตามมือพ่อ แล้วกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เธอไม่ได้รับการใส่ใจมานานแค่ไหนแล้ว



"เอ็งก็พาแฟนมาให้บ่อยหน่อยแล้วกัน" เสียงเจ้าบ้านบอกบ้าง



คนเป็นลูกพยักหน้ารัว ๆ ตักกุ้งเข้าปาก เคี้ยวให้ช้าที่สุด ซึมซับความสัมพันธ์พ่อลูกที่ตัดกันไม่ขาดผ่านอาหารมื้อนี้



ต้องขอบคุณเพชร...ขอบคุณที่มาเป็นที่รัก และดึงดูดความรักมากมายมาให้ตัวเธอ





TBC

ตอนนี้เราแอบน้ำตาซึมอยู่นะคะ เพื่อนๆ รู้สึกยังไงบ้างแชร์กันนะคะ ปล. ตอนหน้าจบแล้วฝากทิ้งความทรงจำกันไว้เยอะๆๆๆๆๆ เลยน๊า รออ่านนะคะ

#อยากเรียกเธอว่าบี๋

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: AnnloveY ที่ 06-09-2019 00:21:10

ชอบที่เพชรบอกว่า​ ศิก็คือศิ​ เป็นดราม่าที่อบอุ่นละมุนมากค่ะ​  ขอบคุณ​นักเขียนที่ถ่ายทอดเรื่องราวความรักของเพศทางเลือกได้อย่างดี​ สนุกมาก​ค่ะ​ #ขอกริ้ดดดดดให้กับความแซ่บของพี่ศิ​  #ฉากบนรถถ 

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: little_porcupine ที่ 06-09-2019 00:32:15

ฮืออออ น้ำตาไหล  :sad4:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2019 02:02:05

 :mew4:  น้ำตาจะไหล​ ถ้าทั้งคู่ไม่ได้เจอกันจะเป็นยังไงบ้างนะ​ สงสารพี่ศิ

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: miikii ที่ 06-09-2019 02:51:52

เจ้าเพชรเก่งมาก
วันนี้ทำได้ดีแล้วหวังว่าวันข้างหน้าพ่อกับแม่จะค่อยๆเข้าใจมากขึ้น
 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 06-09-2019 13:55:57

เพชรเก่งมากเลย รู้วิธีการเข้าหาผู้ใหญ่ทั้งคำพูดและการวางตัวคือดีหทดเลยงื้อ ภูมิใจแทนพี่ศิ 555

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 06-09-2019 15:11:20

อนาคตที่สดใสรอพี่ศิอยู่แน่นวล..ลลลล มีความสุขมากๆนะจ๊ะยัยบี๋   :mew1:

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-09-2019 17:38:32

ศิสมควรมีความสุขสักที

หัวข้อ: Re: <3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 22 /5 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 06-09-2019 23:35:37

Chapter 23



ในที่สุดเพชรก็เก็บเงินพอที่จะซื้อแหวนเพชรเรียบ ๆ สองวงคู่กัน วันนี้เขาว่าจะแว้บไปเอา แล้วสวมให้พี่ศิตอนเย็นที่คอนโดสุดแสนจะโรแมนติก เพราะฉะนั้นเช้านี้ระหว่างเราจึงอ่อนหวานเป็นพิเศษ

ช่วยพี่เขารูดซิปชุดเดรสยาว ทรงตามสมัยนิยม ช่วยรวบผมผูกโบว์ให้ แถมยังเลือกต่างหูไข่มุกใส่ให้ด้วย

ศิเองก็ช่วยเพชรพับแขนเสื้อเชิ้ต จัดปกดูแลความเรียบร้อย ก่อนจะจูงกันลงไปด้านล่าง

"คุณแม่วันนี้น้องเพชรไปส่งพี่ศิเองนะ"

"แล้วคุณแม่ล่ะคะ" ปกติพัชรินทร์กับศศิ นั่งรถไปด้วยกัน มีคนขับรถให้เรียบร้อย

"คุณแม่ก็ไปกับลุงสมหมายเหมือนเดิม"

"นี่คือลูกที่ฉันคลอดมาสินะ" คุณพัชรินทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ลูกชายเลยเข้าไปกอดอ้อน

"วันนี้ครบรอบสามปี"

"จ้า...จะกี่ปีก็หวานเลี่ยน คนแก่เบื่อ" พัชรินทร์ผผลักหััวลูกชายออก แล้วลงมือทานมื้อเช้า ศศิรู้สึกผิดนิดนึง แต่ถ้าจะให้ขัดใจน้องรายนั้นน่าจะน้อยใจเก่งกว่าคุณแม่

เมื่อคุณพัชรินทร์ขึ้นรถของบริษัทไป เพชรก็จูงมือศศิไปขึ้นรถบ้าง เขากำชับพี่เมื่อมาถึงตึกว่าเย็นนี้จะมารับ ศศิที่รู้ว่ามันเป็นวันพิเศษก็ไม่อิดออด





เพชรที่ยังเป็นตากล้องประจำของนิตยสารดังรีบเคลียร์งานในส่วนของวันนี้ให้เสร็จ หากออกก่อนเวลาได้เขาก็จะทำแต่ปรากฎว่าพอใกล้เย็นทุกคนก็เหมือนพร้อมใจกันชวนไปออกนอกลู่นอกทาง

"เพชรกูได้บัตรดูคอนเสิร์ตมาฟรี คืนนี้ไปกัน"

"ไม่ กูมีนัดกับแฟน"

"มึงอย่ามากลัวเมีย"

"เมียกูน่ารักมาก ไม่น่ากลัว กูรักกูหลง กูอยากเจอหน้าเขาตลอดเวลา"

เพชรพล่ามยาวจนเพื่อนต้องล่าถอย จบไปกับคนที่หนึ่ง

"เพชรกินเหล้ากัน วันเกิดไอ้สอง มันเลี้ยง"

"เดี๋ยวกูไปแฮปมันเอง แต่คืนนี้มีนัดกับพี่ศิแล้ว"

"เบี้ยวนัดสักวันจะตายมั้ย นั่นเพื่อนเลยนะเว่ย"

"ไม่ได้นั่นเพื่อน แต่นี่สุดที่รัก ขอโทษจริง ๆ มึง วันนี้ครบรอบของพวกกู"

"เออ..แล้วแต่มึงเลยงั้น" เพื่อนเห็นว่ามีเหตุผลเพียงพอก็ไม่เซ้าซี้ต่อ

"น้องเพชร มีงานฟรีแลนซ์ด่วนเข้ามา ถ่ายรูปปาร์ตี้ที่ผับคืนนี้รับมั้ย สาวเพียบนะจ๊ะ"

"ไม่ดีกว่าครับพี่ไว้คราวหน้า คืนนี้ผมขอไปดูหน้าแฟนตัวเองก่อน สวยสุดในใจผมแล้วครับ"

"ฮิ้ววววว~"

"เหม็นคนอวยเมีย"

"ฮิ้ววววว~"

สารพัดคำชวนที่สะพัดเข้ามาแต่เพชรก็ปฏิเสธไปจนหมด กว่าจะฝ่าดงคนออกมาได้จนขับรถไปถึงตึกออฟฟิศคุณแม่ พี่ศิก็ลงมายืนรอแล้ว ส่วนคุณพัชรินทร์กลับบ้านไปกับรถประจำตำแหน่ง

"รอนานมั้ยครับ" เพชรถามทันทีเมื่อพี่คนสวยขึ้นมานั่งบนรถ

"พี่ศิพึ่งลงมาเองค่ะ เซ็นต์เอกสารให้ฝ่าย HR อยู่"

"เป็นผู้บริหารคนสวยหรอคะ เก่งจังแฟนใครน้อ" เพชรยื่นหน้าไปหอมแก้มคนรัก

"เป็นแฟนคนนี้" ศศิจิ้มอกเพชรจึก ๆ ยิ้มจนแก้มเป็นก้อนกลม ขนาดอายุเข้าเลขสามแล้ว พี่เขายังสวยไม่เปลี่ยนเลย อยู่ใกล้ได้ไม่มีเบื่อ เพชรรวบมือที่มาซนตรงหน้าอกคนอื่นกุมไว้ สอดนิ้วประสานเข้าไปแล้วยกมาไล่จุ๊บไปทีละนิ้ว เติมความหวานให้กันตลอดเส้นทางที่กลับสู่คอนโด

"แล้วจะกินอะไรอะ ที่คอนโดนเจ้าบี๋ไม่มีของสดแล้วนะ"

"ผมสั่งอาหารทะเลมาแล้วครับ มีปูนึ่งด้วย"

ศศิยิ้มร่าเริง "เจ้าบี๋รู้ใจที่สุดเลย"





เมื่อขับรถมาถึง ร้านอาหารก็โทรมาพอดี เพชรลงไปรับของ แล้วกลับขึ้นมาแกะใส่จานวางเรียงรายเต็มโต๊ะ ศศิพึ่งออกมาจากห้องนอนเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบาย ๆ

"เพชรไปเปลี่ยนชุดก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่ศิทำต่อเอง" คนพี่เข้ามาสวมกอดด้านหลัง กลิ่นอาบน้ำใหม่ กับสบู่หอม ๆ ทำให้มือคนที่แกะกล่องปูอยู่อ่อนลงทันที แล้วต้องหันมาดมฟุดฟิดซุกคอพี่เขาเหมือนลูกหมา

"งื้อ จั๊กจี้" ศศิว่า เพชรหัวเราะร่าเริง แล้วกลับมาแกะกล่องที่ค้างอยู่ให้เสร็จ โดยมีศศิกอดเอวอยู่เหมือนเดิม

"รักเพชรจัง" คนสวยว่าเบา ๆ

มันเป็นความธรรมดา ความเป็นทุกวันที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันแล้วมีความสุขเหลือเกิน

"เพชรก็รักบี๋"

และพวกเขาก็บอกรักกันแสนง่าย บอกได้บ่อย ๆ เพราะหัวใจเต้นเป็นคำนั้นตลอดเวลา

ศศิไล่แฟนหนุ่มไปอาบน้ำ ระหว่างรอเธอก็ไปทำน้ำผึ้งมะนาวโซดาใส่เหยือกไว้รอ เพชรวิ่งผ่านน้ำแบบห้านาทีเสร็จ ก็ลงมาสวมร่างยอดนักแกะปูในตำนาน ศศิเพียงแค่รอกินเท่านั้น

พอหยิบตัวแรกมาแกะกระดอง

"โอ๊ะ...ปูตัวนี้มีแหวนซ่อนอยู่"

ซีนปลอมมาก ศศิขำ ฐานรองแหวนน้องเขาคืออกปูม้า มันเป็นแหวนวงบาง ๆ ฝังเพชรรูปหัวใจ โรแมนติกมากมั้ง ว่าแล้วก็ยื่นน้องปูมาให้เธอ

"พี่ศิหยิบไปเร็ว"

แหนะมีสั่ง

"ของแบบนี้เขาต้องให้ว่าที่สามีสวมให้ค่ะ" ศศิไม่ใช่สาวน้อยไม่รู้ความสักหน่อย ทันมุกเจ้าบี๋อยู่หรอก

"พี่ศิไม่ตื่นเต้นหรอ แบบทำไมถึงมีแหวน มาจากทะเลหรือเปล่า ปูมันกินเข้าไปหรอ อะไรแบบนี้!! "

"เพชรค้าบ พี่ศิสามสิบแล้วลูก พี่ศิรู้ว่าเพชรตั้งใจเอามาเซอร์ไพรส์"

น้องบึนปาก ยัยบี๋แก่เกินไปสินะ!

คนพี่เห็นหน้าไม่ได้ดั่งใจนั่นแล้วก็เอ็นดู

"อ่าตื่นเต้น ๆ เร็ว ๆ สิ ใส่ให้พี่เร็ว! " ศศิยื่นมือซ้ายไปตรงหน้าเพชร แล้วกรีดนิ้วรอ

"พี่ตกลงแต่งงานกับผมแล้วใช่มั้ย"

"ประโยคมันแปลก ๆ นะคะ แต่พี่ศิหนะไม่ไปไหนแล้วแน่ ๆ "

"อื้อ เพชรก็ไม่ไปไหน แต่งงานกัน อยู่เป็นบี๋ของกันและกันไปนาน ๆ เลยนะครับ"

แม้แหวนจะเลอะ ๆ ไข่ปูไปบ้างแต่ก็ส่องประกายแวววาวจับตา ศศิสวมอีกวงที่ซ่อนอยู่ใต้กระดองปูตัวที่สองให้เพชร จากซีนที่มันควรจะโรแมนติก ทำไมมันถึงดูฮาและเห็นแก่กินพิลึก แต่ก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ต้องสร้างภาพให้ดูดีเหมือนใคร ไม่มีแม้ถ้อยคำหวานซึ้ง แต่ศิรู้ว่าเพชรพยายาม น้องตั้งใจทำงาน รับจ็อบเสริมเพื่อเก็บเงินมาซื้อแหวนหมั้นให้เธอ

เพราะ...เพชรเป็นแบบเพชร ศิเป็นแบบศิ มันเลยกลายเป็นความรักที่ลงตัวระหว่างเรา

"ยังเหลือสินสอดอีก เฮ้อ...เพชรเก็บเงินเหนื่อย" น้องว่าเมื่อถ่ายรูปมือสองมือที่มีแหวนอยู่บนนิ้วลงอินสตาแกรม

"พี่ศิไม่รีบ" คนสวยบอก ไม่ใช่ว่าเธอเห็นแก่เงิน แต่เพื่อให้เพชรได้รู้สึกภูมิใจในตัวเองว่าสามารถดูแลศศิได้จริง ๆ เธอก็ตามใจน้อง ให้ได้แสดงศักยภาพความเป็นสามีอย่างเต็มที่ หากเป็นคู่ชายหญิงเธอจะได้มั่นใจว่าจะมีความสามารถเลี้ยงดูลูกให้ได้รับแต่ส่ิงดี ๆ แต่สำหรับคู่ที่ไร้ทายาทคล้องใจ เพชรก็ยังให้เกียรติเธอถึงเพียงนี้ ไม่ใช้สักแต่ฉกฉวยมาอยู่บ้าน โดยไม่แคร์ขนบธรรมเนียม

"แล้วรู้หรอว่าต้องหาเท่าไหร่" ศศิถาม

"ก็ประมาณ ๆ เอา เทียบกับเพื่อนรุ่น ๆ เดียวกันที่ต้องเก็บเงินแต่งงาน"

ศศิพยักหน้า เธอมองตาเพชร ซึมซับความรักจากแววตาอีกฝ่าย มันมีแต่มากขึ้นกับมากขึ้นไม่ลดลงเลย วันนั้นที่เพชรกลับมาขอคืนดี เธอตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่ยอมให้โอกาส

ให้โอกาสทั้งเพชรและตัวเอง ได้เรียนรู้คำว่า 'รัก' อีกครั้ง

ศศิน้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"บี๋ร้องทำไม เสียใจที่เพชรจนหรอ เพชรจะรีบรวยนะ รอก่อนนน" น้องแหกปากโวยวายดับอารมณ์ซึ้งของเธอไปหมด ศศิโบกไม้โบกมือ แต่น้ำตามันกลับยิ่งไหลไม่หยุดเพราะเจ้าตัวดีเข้ามากอดไว้แน่ แถมยังลูบหัวโอ๋ ๆ เธอด้วย

"พี่ศิซึ้งค่ะ ดีใจที่กับความรักของเราสองคน"

"โถ...ไอ้เราก็ใจหายใจคว่ำหมด"

"ไม่มีเงินสักบาทพี่ก็รัก เพราะพี่รวย พี่เลี้ยงเพชรไหว"

"นั่นไง หน้าใสใจป๋าอีกแล้ว"

"พี่ชอบเลี้ยงเด็ก คริคริ"

"คริอะไร ยัยตัวแสบ เดี๋ยวจะโดนทำโทษ"

"ทำโทษหนูหน่อย ทำโทษหนูเลยค่ะแด๊ด" ศศิปีนขึ้นไปนั่งคร่อมตักแฟนหนุ่มอย่างขี้เล่น

"กินข้าวก่อนหนู กินให้เสร็จจะได้มีแรงขย่มป๋า"

ทั้งคู่ยิ้มให้กันแล้วก็หัวเราะอย่างมีความสุข พอรู้ว่ามีอะไรรออยู่ก็รีบตักข้าวเข้าปาก จากนั้นก็ไปล้างไม้ล้างมือ จับจูงกันขึ้นห้องไป

ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าแล้วโจนจ้วงเข้าหากันอย่างรู้งาน บนเตียงหลังใหญ่เพชรนอนเอนหลังกับกองหมอน ศศิขึ้นมานั่งทับอยู่บนหน้าขา เพชรใช้สองมือกำรอบอวัยวะเพศต่างขนาดไว้ด้วยมือเดียว

"อยากให้พี่ศิแปลงเพศมั้ย" ศศิถามขึ้น

"พี่ล่ะอยากแปลงมั้ย" ถามพลางก็ลูบไล้ทั้งคู่ขึ้นลงไปด้วย

"ใจนึงก็อยากจะได้เป็นผู้หญิงเต็มตัว แต่ก็กลัวเจ็บ กลัวอ๊องด้วย เลยไม่ผ่าดีกว่า"

"คุณเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาผม"

"ปากหวานเก่ง"

เพชรจูบปาก จูบทรวงอกทั้งสองข้าง ผลักศศิให้นอนหงายลงไปกับพื้น

ชายหนุ่มก้มลงจูบปลายเบบี้แครอท ก่อนจะพูดว่า "ผมรักตรงนี้ของคุณมาก"

จากนั้นเพชรใช้ปลายนิ้วเขี่ยดอกเบญจมาศของพี่เบา ๆ "แม้กระทั่งตรงนี้ของคุณ คือดีที่สุด"

"อื้อ...คนนิสัยไม่ดี"

"ผมตกหลุมรักทุกตารางนิ้วของเมีย คือนิสัยไม่ดียังไง"

"แกล้งให้พี่ศิเขินอีกแล้ว"

เพชรเคลื่อนตัวไปเท้าแขนริมศีรษะพี่เขา แล้วก้มลงประกบจูบปาก ดูดดื่ม เนิ่นนาน

"พี่ศิครับ ไม่ว่าพี่จะเป็นแบบไหน เพชรยืนยันคำเดิมว่า...รัก"

"อื้อ ขอบคุณนะ...เพราะความรักของเพชรก็คือส่วนหนึ่งของศศิเหมือนกัน"

คนน้องพยักหน้า แล้วเคลื่อนตัวลงจูบแผลใต้ฐานอกศศิซ้ำ ๆ มันเป็นจุดที่เขาเสน่ห์หาเป็นพิเศษ และศศิเองก็ต้องส่งเสียงครางเล็ก ๆ ออกมาให้ชื่นใจ

การเล้าโลมของเพชรทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป มันนุ่มนวลเสมอตั้งแต่ครั้งแรกเป็นต้นมา ศศิเองก็แอ่นตัวรับทุกสัมผัสอ่อนหวานด้วยความกำซาบใจ

ดอกไม้ของเธอถูกรุกล้ำ แต่เพชรก็รู้ว่าจะทำอย่างไรให้เธอผ่อนคลาย เขาขยายมันที่ละนิดรอให้มันพร้อมมอบความสุขให้เราสองคน

ศศิยกสะโพกอำนวยความสะดวกยามเพชรเคลื่อนตัวเข้ามา จากนั้นก็มองตากันจูบกันโดยส่วนที่เชื่อมระหว่างคนสองคนขยับเข้าออกหากันบรรเลงเป็นท่วงทำนองแสนหวาน

เมื่อจบเพลงที่หนึ่ง เพชรกอดศศิไว้แน่น จูบปลอบริมขมับ กระซิบคำบอกรักนับไม่ถ้วน

ศศิกอดคอเพชรมองตา แล้วยิ้มซุกซน

คนน้องใช้ปลายนิ้วเขี่ยจมูกพี่เบาๆ "ยังไม่ง่วงหรอคะ"

คนสวยพยักหน้า รั้งร่างเพชรให้นอนลง แล้วปีนขึ้นไปนั่งตักแทน เธอถอดถุงยางที่ตุงน้ำออก หยิบออกมาดูแล้วทำหน้าเหมือนดุเพชรว่าเป็นเด็กไม่ดี คนน้องยักไหล่...

ช่วยไม่ได้...ก็คนมันสุขภาพดี

ศศิหยิบซองใหม่มา ใช้ฟันฉีกมันออกแล้วสวมลงไปให้เพชรอีกครั้ง จากนั้นก็นั่งทับลงไปใช้ก้นเคล้าคลึงให้มันพร้อมสู้อีกครั้ง ความอ่อนนุ่มจากการร่วมรักเมื่อครั้งก่อนทำให้ครั้งนี้คนสวยไม่ต้องวอร์มอัพอีกต่อไป เธอหมุนทั้งตัวไปด้านหลัง แล้วมอบความอุ่นร้อนให้เพชรทีละนิด ทีละนิด...จนในที่สุดก็เข้าไปบวมอืดอยู่ในความอ่อนนุ่มนั้นสำเร็จ

"คุณ...เซ็กซี่เกินไปแล้ว" เพชรดุอย่างแผ่วๆ ในสายตาเขาตอนนี้ เห็นเพียงเรือนผมมันเงาเต้นระบำเหมือนมีชีวิต กับเอวบางเล็กยักย้ายอยู่ตรงกลางลำตัวเท่านั้น

และพอพี่เขาขยับ ได้เห็นว่าร่างกายตัวเองกำลังผลุบโผล่อยู่ในเรือนร่างแสนงดงามนั้น ความรู้สึกวาบหวิวก็วิ่งเข้าอัดแน่นในมโนสำนึกอย่างจัง

พี่ศิสวยราวกับนางฟ้ามาเต้นรำ เหมือนมวลพฤกษาที่หยอกเย้าอยู่กับภู่ภมร แลกเปลี่ยนหยาดน้ำหวานกันอย่างลึกซึ้ง แน่นลึก เสียงใสเหมือนระฆังแก้วกังวาล บางครั้งก็หวีดหวิวเพราะความซ่านเสียวที่พวยพุ่ง ดอกไม้ดอกนั้นกำลังมอบความสุขให้เพชรอย่างแข็งขัน

แล้วคนสวยก็หันมา ตวัดสายตามองเพชรอย่างเร้าร้อน เปลี่ยนทำนองหวานผะแผ่วให้กลายเป็นท้องทะเลเพลิงในฉับพลัน

"ศศิ! " เพชรกัดกรามแทบคำราบกับการรัดตัวแน่นของคนสวย รั้งข้อมือสองข้างมาขบกัด ยันตัวขึ้นรั้งไปคางมาบดจูบ สองลิ้นฟาดฟันรุนแรง เหมือนแข่งกันว่าใครจะขาดใจก่อน ยิ่งด้านบนรุกหนัก ด้านล่างก็กระหวัดเกี่ยวไม่ยิ่งหย่อน เพชรสวนตัวเองเข้าไปหลายครั้งจนศศิตัวสั่นคลอน คนเด็กกว่าทนไม่ไหวแล้ว เข้ารั้งใต้อกคนพี่ให้นอนลงทับทับแผ่นหลังไปกับอกกว้าง สองมือเกาะกุมเต้าเต่งบีบขย้ำจนขึ้นรอยนิ้ว ขยับเอวกระหน่ำทวงคืนความผู้นำเกมรัก ศศิส่งเสียงครวญไม่หยุด หางตาผุดซึบหยาดน้ำตาจากความซาบซ่าน

เครื่องเพศชายที่ดูอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาชูชันต้านแรงโน้มถ่วง ศิพยายามจะหุบขาปิดบังเงาราคะที่คืบคลานครอบครองร่างกายจนมิด แต่เพชรก็ชอบแกล้ง ชอบเห็นพี่แหกแข้งแหกขา มองสภาพที่หยาดน้ำรักฉีดพุ่งออกมาจนเปรอะเปื้อนไปทั้งหน้าท้อง

กว่าค่อนคืนเพลงรักอีกบทค่อยจบลง





เช้ามาเพชรรู้สึกตัวก่อนศศิ ผมพี่รวบไว้หลวม ๆ ด้วยยางรถผมแบบเกลียว แต่เมื่อคืนยัยบี๋คงนอนดิ้น ผมเลยสยายเต็มหมอนล้อมกรอบใบหน้าอ่อนเยาว์แสนหวานไว้ คนเป็นแฟนย่องลงจากเตียงเงียบ ๆ หยิบกล้องฟิล์ม ที่ถ่ายยังไม่หมดมาถือไว้ เดินไปเปิดม่านชั้นในให้แสงสว่าลอดผ่านม่านโปร่งเข้ามากระทบเตียงเบา ๆ

จากนั้นก็เหยียบขึ้นไปบนที่นอน ถ่ายภาพที่รักของเขาจากมุมต่าง ๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึก การก้าวล่วงเข้าสู่ปีที่สี่

และเพราะภาพฟิล์มคือการเก็บบันทึกความรู้สึกที่จะมาเซอร์ไพรส์เราต่อเมื่อล้างรูป

โมเม้นท์ ณ ปัจจุบัน เพชรเลยหยิบอินสตาแกรมขึ้นมาบันทึกไว้

'คนแรก, ทุกวัน'

"อื้อ..." งัวเงียเป็นแมวเลย "เพชร..หาย"

พี่เขาควานหาแฟนใหญ่ไม่ได้รู้เลยว่าโดนแอบถ่ายไปสักกี่รูปแล้ว

"บี๋อยู่นี่ค่ะ" เพชรคุกเข่าลงแล้วคลานไปพับเพียบลงข้าง ๆ

คุณเขายกศีรษะมาวางบนตัก ดึงมือเพชรไปวางบนศีรษะ แล้วให้ลูบ ๆ

เพชรทำตาม

"สบาย..." เสียงพึมพำดังออกมาแค่นั้น แล้วก็ได้ยินเสียง ฟี้...

สงสัยบี๋หลับอีกรอบ เพชรอมยิ้มถ่ายเก็บไว้อีกสักรูป เก็บไว้ในความทรงจำกับภาพความรักของเราสองคน

...

มันเป็นพรหมลิขิต ที่ผู้ชายคนหนึ่งเลือกลิขิตทุกช่วงเวลาแห่งความรักด้วยตนเอง อาจจะผิดบ้าง ถูกบ้าง แต่สุดท้าย

คนแรก ของทุกวันก็ยังเป็น...ศศิ

...

เพชร ผู้ขยันถ่ายภาพบี๋ของเขา

ตลอดไป





- The End -



 เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ไม่ได้พิมพ์คำว่า TBC ก็จะโหวงเหวงหน่อย ก่อนจากกัน ก็ฝากตอบคำถามทิ้งท้ายให้หน่อย ขอเก็บไว้เป็นข้อมูล

1. ชอบความรักของคู่นี้มั้ยคะ เพราะอะไร

2. ชอบลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องมั้ยคะ ที่ให้เขาสองคนพัฒนาความสัมพันธ์ มากไป น้อยไป เนื่อเรื่องเดินช้าหรือเร็วไปมั้ย  เพราะอะไร เหตุการณ์ไหนดูไม่ make sense บอกได้

3. ชอบตัวละครไหน เพราะอะไร

4. อยากให้ปรับปรุงเรื่องอะไรมั้ยคะ (ห้ามตอบคำผิด อันนั้นรู้ตัวค้าบ)





ส่วนของเรา ขอเล่าความรู้สึกตอนเขียนเรื่องนี้สักนิดนึงนะคะ

1. ไม่ยากเลยที่จะเขียนให้เขารักกัน เพราะความรักมันเกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่ยาก...ในแง่การเลือกใช้คำบรรยาย หรือบทพูด ไม่ให้กระทบกระเทือนความเป็นพี่ศิ หากเราใช้คำพูด หรือข้อความที่ทำให้ใครรู้สึกไม่ดี ต้องขอโทษไว้ตรงนี้เลยนะคะ

2. ชอบในการพัฒนาความสัมพันธ์ของเพชร เรารักพระเอกคนนี้จากหลงมากๆ เป็นจุดแตกหัก แล้วการกลับมายอมรับพี่ศิได้ เหมือนเพชรอัพเลเวลในการเข้าใจความรักมากขึ้นคือชอบนะ เอาไปสิบคะแนนไอ้ลูกชาย // ส่วนพี่ศิ เราเข้าใจพี่เขาในแง่หลอก (ถ้าไม่ใช่คนที่พี่ศิมีแนวโน้มว่าจะชอบกลับ อาจจะบอกไปตั้งแต่เเรก แต่พอเป็นเพชร พี่เขาก็ไม่อยากให้น้องหนีไปตั้งแต่แรกเหมือนกัน เลย...ไม่บอก และพี่ศิก็ต้องรับผิดชอบเหตุการณ์นั้นไป)

3. ขอบคุณเพื่อนอ่านทั้งในนี้ และที่ไปเล่น #ในทวิตเตอร์ด้วย  ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันมาตลอดนะคะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกในเรื่องหน้า

4. เจนนี่xไทม์  >> ถ้าได้ตีพิมพ์ เรื่องของสองคนนี้จะอยู่ในตอนพิเศษนะคะ เป็นเหตุการณ์สั้นๆ ว่าทำไมถึงได้คบกัน อิอิ

แล้วพบกันใหม่ค่า

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-09-2019 02:10:51

เสียดายนิดๆที่เห็นคำว่าจบ  แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราค่ะ​
ดีใจกับวันดีๆของทั้งคู่ขอให้อยู่ฉลองวันครบรอบกันไปนานๆนะคะ
ชอบนิสัยความซื่อตรงของเพชรมาก​ ชนดะมันทุกอย่าง​เลยค่ะ

**เป็นนิยายที่อ่านแล้วต้องแวบไปหาหนังโป้มาดูใหม่เลยค่ะ​ หลังร้างลามานาน​ 5555

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: theindiez ที่ 07-09-2019 04:30:59

ชอบความรักของคู่นี้ที่ต่างฝ่ายต่างให้เกียรติกัน วางตัวดี ไม่ได้หวือหวามาก แต่น่ารักมาก ๆ พี่ศิเชื่อใจน้อง น้องก็เข้าใจพี่ศิ จากไทม์ไลน์ของเรื่องทำให้เราได้เห็นคน 2 คนที่กว่าเค้าจะรักกันมันมีดีเทลหลายอย่าง มันมีปัญหามีอุปสรรคเข้ามา แต่ก๋พร้อมจะเเก้ไข เรียนรู้และเข้าใจมัน มีคนผิดมีคนขอโทษและมีคนให้โอกาส มันดีมาก ๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-09-2019 06:24:25

สองคนนี้คือหวานมากๆๆๆแซ่บนัวมาก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 07-09-2019 12:40:06

เป็นบี๋ของกันและกันตลอดไป :กอด1: ขอบคุณค่ะสนุกมาก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 07-09-2019 14:52:19

จบซะแล้น..นนนนน ขอตอนพิเศษ ยังอยากรู้ว่าที่บ้านพี่ศิ เปิดใจได้มากกว่าเดิมหรือเปล่า?   :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: AnnloveY ที่ 07-09-2019 21:07:53

ได้โปรดดดขอตอนพิเศษ​ แบบมีเบบี้​ทีค่ะะ​ :mew2:
ขอบคุณ​นิยายดีๆ​ แต่งดีมากก​เลยค่ะ​ ​ เพชรกับพี่ศิจะอยู่ในใจตลอดไป​

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-09-2019 22:46:00

ชอบตอนไปบ้านพี่ศิมาก นังเด็กคืออยู่เป็นสุดๆ ขอบคุณที่แต่งอะไรแบบนี้ให้อ่านนะคะ หายากมาก ยินดีกับความรักของทั้งคู่ ขอให้พี่ศิมีความวุขนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: AkuaPink ที่ 08-09-2019 07:24:53

 :pig4:
 :3123: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: TuEyyy ที่ 09-09-2019 12:49:57

น่ารักมากกกกกกกก  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 09-09-2019 13:51:51

คือ แบบดีงามมาก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 09-09-2019 18:09:13

เจ้าเพชรคือปากหวานมากชมจนพ่อแม่พี่ศิ เคลิ้มมมม นางฉลาดรู้ว่าจะเข้าหาผู้ใหญ่มีอคติยังไง เก่งๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 09-09-2019 22:15:10

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: totorobabii ที่ 09-09-2019 23:37:13

อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบทั้งศศิทั้งเพชร อ่านแล้วเพลินแล้วก็เขินมากเวลาเค้าจีบกัน
ตอนเพชรตัดขาดกับศิคือสงสารศิมาก ปากร้ายมากเด็กน้องนั่น :katai1:

ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านนะคะ ชอบมากเลย

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวยุ่ง ที่ 10-09-2019 07:28:47

เป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมากๆๆเลยค่ะ อ่านไปก็ลุ้นไปว่าความจริงจะเปิดเผยยังไง ตอนไหน แล้วเจ้าเพชรจะเป็นยังไง พอความจริงเปิดเผย เราอยากกอดพี่ศิแน่นๆมาก เข้าใจเพชรในระดับนึง แต่ก็เจ็บกับคำพูดร้ายๆที่ปล่อยออกมาทำพี่ศิร้องไห้เสียใจ เราชอบการดูแลเอาใจใส่ระหว่างคู่นี้มากเลยค่ะ ดูแลกัน รักกันเหมือนช่วงแรกที่ทำกันยังไงก็ยังคงเป็นแบบนั้น ความสม่ำเสมอ เสมอต้นเสมอปลาย ช่วยประคองชีวิตคู่ได้ดีจริงๆค่ะ ดีใจกับเรื่องครอบครัวของทั้งคู่ รักความสัมพันธ์ของทั้งคู่ รักในมิตรภาพของเพื่อนในเรื่อง ทุกอย่างคือดีจริงๆ สำหรับเรา ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ นะคะ เราชอบมากๆๆๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ooomukooo ที่ 11-09-2019 04:40:09

ชอบมากๆ
ไม่อยากให้จบเลย
ตอนท้ายๆ คือฟีลกู๊ดมากๆ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 11-09-2019 10:56:27

โอ๊ยยยยยยัยบี๋น่ารักมากกกแต่พ่อกับแม่คือบับบคือบับบบบเอ้อออเหยียดเก่งลูกตัวเองแท้ๆอยากเข้าไปไผท์สักช็อตแทนศิจริ
ๆดีนะตอนนี้ศิมีคุณแม่และมีเพชรเป็นครอบครัวจริงๆแล้วต่อไปขอให้เจอแต่สิ่งดีๆนะจ๊ะ ปาตอนพิเศษเอ็นซีนัวๆมาได้เลยยยพร้อมอ่านต่อแล้ววววววว สนุกมากกกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: SeaBreeze ที่ 22-09-2019 23:40:59

 :katai2-1:อ่านรวดเดียวจบ  สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 23-09-2019 17:11:40

ศิน่ารัก ดีใจที่เจอกับเพชร ไม่งั้นคงต้องผิดหวังไปเรื่อยๆ แต่ก็แอบมีดราม่าเล็กๆ น้ำตาแตกไปกับศิเลย สนุกมากค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: TiGgeRLuMOs62 ที่ 28-09-2019 12:30:26

คุณศศิน่ารัก มีเหตุผล ตอนที่ทะเลาะกันก็เข้าใจนะ
ว่าศศิไม่ได้พูดความจริงแต่แรก แต่เพชรคือพูดจาได้ใจร้ายมากจริงๆ
สงสารศศิตอนนั้นมากๆ

คู่เจนนี่น่าจะเป็นคู่ที่น่ารักอีกคู่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi1000 ที่ 30-09-2019 00:34:37

ดีมากกกก สนุกมากกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: ศกุลตลา ที่ 06-10-2019 12:09:17

อ่านรวดเดียวจบรักมากกกกกน่ารักกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: PanGii ที่ 08-10-2019 01:48:51

อื้อหือ ไม่ได้นอนเลยค่ะ ยิงยาวตั้งแต่ต้นจนจบ สนุกมากแอบน้ำตาไหลตอนเพชรบอกไม่รักพี่ เขินแทนพี่ศิ น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 08-10-2019 16:34:25

ขอบคุณคนเขียนมาก เรื่องนี้คือเป็นเรื่องที่สอนเรื่องราวชีวิตได้ดีมากแล้วคุณบี๋กับน้องก็สวีทกันหวานมาก ถึงแม้ช่วงยัยน้องสับสนจะทำคุณพี่เขาเสียใจมากๆก็เถอะ แต่ตอนหลังคือดีมาก เข้าใจเรื่องครอบครัวเลยดีแล้วค่อยๆปรับตัวกันไป ดีที่ยัยน้องเข้ากาผู้ใหญ่เก่ง ขอบคุณอีกครั้งนะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 26-10-2019 12:53:04

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: yoyothaka ที่ 27-10-2019 19:46:12

ในฐานะของ Femboy ขอบคุณนักเขียนมากค่ะที่ได้เขียนเรื่องราวดีๆของชาวเรา..ชื่นชม ชื่นชอบ และหวังว่าจะได้อ่านงานเขียนดีๆต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 23-11-2019 22:29:59

เป็นนิยายที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและคราบน้ำตา มันน่ารักมันเขินมันอบอุ่นและมันร้อน :haun4:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: brapair ที่ 25-11-2019 12:23:14

แงงง น่ารักก เอ็นดูทั้งคู่เลยค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 30-11-2019 12:28:38

สนุกมากค่ะ น่ารักมาก อ่านไปยิ้มไป
ขอบคุณนักเขียนด้วยน้าา

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: $VAN$ ที่ 01-12-2019 11:05:02

1. ชอบความรักของคู่นี้มั้ยคะ เพราะอะไร

- ชอบมากค่ะ เพราะดูแลเอาใจใส่กันสม่ำเสมอ โกรธกันก็ไม่นาน ไม่งี่เง่าน่ารำคาญ


2. ชอบลำดับเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องมั้ยคะ ที่ให้เขาสองคนพัฒนาความสัมพันธ์ มากไป น้อยไป เนื่อเรื่องเดินช้าหรือเร็วไปมั้ย  เพราะอะไร เหตุการณ์ไหนดูไม่ make sense บอกได้

-ดีแล้วจ้า

3. ชอบตัวละครไหน เพราะอะไร
 
-ชอบศศิ นางสวย เก่ง นิสัยน่ารัก จิตใจดี


4. อยากให้ปรับปรุงเรื่องอะไรมั้ยคะ

- ไม่มีจ้า

เพิ่งเคยอ่านเรื่องที่นางเอกเป็นfemboyครั้งแรก แปลกใหม่ดี
รออ่านเรื่องต่อไปนะจ๊ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: gungchan ที่ 01-12-2019 21:07:44

อ่านจนถึงตอนที่  11 จะไปโทษเพชรคนเดียวก็ไม่ได้หรอกนะ ก่อนที่เรื่องทั้งหมดจะเริ่ม ศศิเองก็ไม่จริงใจแต่แรกไหม

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 01-12-2019 21:43:48

ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Cappello ที่ 04-12-2019 00:43:24

มันดียยยยย์
 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 06-12-2019 17:23:54

 :pig4: :pig4: อ่านแล้วหลงรัก ฟินอ่ะเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: oohsg94 ที่ 30-12-2019 09:12:28

แงงง ชอบความเรื่อยๆแต่มั่นคงนี้

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 27-02-2020 18:46:40

สนุกมากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Parapoyfaii ที่ 10-03-2020 15:21:58

ในที่สุดพี่ศิก็สมหวังสักทีน้า ฮื่ออ ดีใจ
น้องเพชรก็คือคำนิยามของคนหลงมมาก รักเขาเหลือเกิน
อยู่ด้วยกันไปแบบนี้นานๆเลยนะคะ แปลกใหม่มากปกติไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้
ขอบคุณคุณคนแต่งนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
 :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Persephone ที่ 10-03-2020 22:50:11

ชอบจังงงง ภาษาดี บรรยายดีมาก น่ารักมากๆ ขอบคุณ​ค่า
 o13

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: kwang0207 ที่ 14-03-2020 00:06:30

เป็นความรักที่ เติมเต็มมากๆเลยอ่าาาา มันมีแต่ความอบอุ่น น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บรรยายไม่ถูกเลย รู้แต่ว่าอยากกอด อยากบีบแก้มไปหมดคุณศิน่ารักสุดๆ  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: ปริ่มมมมมมมม

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 16-03-2020 17:47:14

แง น่ารักมาก มากกกมากกกก ไม่น่ารีบจบเลย
งุ้ยยมากกกกก เพชรงุ้ยมากกกก

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 10:01:49

 :pig4:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 06-07-2020 20:42:15

 :mew1:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: noveeo ที่ 08-07-2020 11:16:47

กลับมาอ่านรอบที่ 5 แล้วก็ยังหลงรักเรื่องนี้เหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Gimlongdeep ที่ 10-07-2020 16:52:26

ยัยบี๋  อุแว้  แสนจาน่ารักกกกก   :z3:งื้อออกระทืบไลค์เรื่องนี้รัวๆ แต่คู่เจษมาม้ามืดดด555

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 21-07-2020 19:59:41

สำหรับเราเรื่องนี้คืออ่านแบบเรื่อยๆนะ ก็ฟีลกู๊ดแหละ แต่มันขึ้นไม่สุดลงไม่สุดเท่าไหร่ แต่ก็อ่านไปเรื่อยๆได้ไม่สะดุดนะ รักพี่ศิจัง คนอะไรน่ารักน่าไปน้วยใส่  :katai5:

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 22-07-2020 22:42:27

ศิน่ารัก เพชรก็ขี้อ้อน ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: e&lt;3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 06-09-2020 15:12:54

มันดีมาก ชอบเรื่องนี้ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

(https://media0.giphy.com/media/URpJdDtSHtDkIOZVyN/giphy.gif)


Sent from my iPad using Tapatalk

หัวข้อ: Re: e<3 อยากเรียกเธอว่าบี๋ [femboy] -- Chap 23 END /6 sep
เริ่มหัวข้อโดย: daraneea ที่ 07-09-2020 12:20:36

สนุกไหมคะ