ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
หาเพื่อนนอนสนใจ DM ครับ
by JackXy Wu
"น้อง แท็กเพื่อนนอนไม่ใช่แท็กหารูมเมต มันเป็นแท็กนัดเย..."
พี่แอคเค่อคนหนึ่งตอบผมกลับมาแบบนั้น
ติดแฮชแท็กพูดคุยกันได้ที่แท็กนี้นะคะ >> #เพื่อนกล่อมนอน
อัปเดตข่าวสารได้ที่
Fanpage : Jack O' Lantern : JackXy Wu
Twitter : @0011_noodee
*****************************************************************************************
บทนำ
แท็กเพื่อนนอนคือแท็กนัดเย...
“เฟนมากินขนมเร็ว ป้าพิมพ์แกเอามาฝาก”
“แป๊บแม่” ผมตะโกนตอบ ก้มหน้าก้มตาพิมพ์ยิกๆ “ผมขอโพสต์หารูมเมตก่อน”
“จะหาได้เหรอ กว่าหนูจะตัดสินใจอยู่หอก็เกือบโค้งสุดท้าย ไม่ใช่ป่านนี้เขาได้รูมเมตกันไปหมดแล้วหรือไง”
แม่ตะโกนตอบกลับมาจากห้องครัว ผมได้แต่นั่งน้ำตาตกบนโซฟาในห้องรับแขก เพราะมันจริงอย่างที่แม่ว่า ผมทั้งถามในไลน์รุ่น โพสต์ในกลุ่มเฟซบุ๊กมหา’ลัย แต่ไม่มีใครทักกลับมาสักคน จะว่าไม่เห็นก็ไม่ใช่ ผมเคยทักไปตอนเขากำลังคุยกันนัวๆ เท่านั้นแหละ แชตกริบ ผมเคว้งไปพักใหญ่เลย
ที่จริงเรื่องหารูมเมตมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายขนาดนั้น ผมหมายถึงสำหรับคนอื่นนะ แต่กับผมนี่ไม่ได้อะ ต้องมีเมต ต้องมีคนนอนด้วย เพราะผมนอนคนเดียวไม่ได้ เคยลองแล้วไม่เวิร์ก กระสับกระส่ายกลัวผีเบิกตามองเพดานทั้งคืนไม่ได้นอน
แล้วก็เหมือนฟ้าจะแกล้งกัน ทำให้ผมสอบติดมหาวิทยาลัยไกลบ้าน เหมือนบังคับทางอ้อมว่าแกต้องอยู่หอนะ เพราะถ้าเรียนเช้าแล้วยังนอนบ้านนี่ไปเรียนไม่ทันแน่ ยิ่งช่วงรับน้องมีกิจกรรมเช้าหลายงาน ถ้าอยู่หอจะสะดวกกว่ามากๆ ตอนแรกผมจะสละสิทธิ์แล้วเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนใกล้ๆ บ้านแทน แต่แม่ไม่อนุมัติ แม่มองว่ามันเป็นเรื่องดีที่ผมได้มีโอกาสเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมตัวเอง
นั่นแหละ เลยต้องหารูมเมตไง
แจ้งเตือนในเฟซบุ๊กว่างเปล่า ยังไม่มีใครตอบสักคน ผมถอนใจ คิดไปคิดมาถึงนึกได้ว่ายังไม่ได้ลองโพสต์หาในทวิตเตอร์เลย เอาล่ะ หวังว่าเจ้าแอปพลิเคชันนกฟ้าจะไม่ทำให้ผมนกนะ
ผมจัดการจิ้มเข้าทวิตเตอร์ พิมพ์แบบกระชับสั้นง่ายได้ใจความเพราะมันจำกัดตัวอักษร
แม่ครับเฟนนอนคนเดียวไม่ได้ @Fen_236
หาเพื่อนนอนครับ ปี1-ปี4 ได้หมด แต่ถ้าปี1 เหมือนกันจะพิจารณาเป็นพิเศษ สนใจทัก DM ครับ #Roommate #หารูมเมต #ทีมมอA #เพื่อนนอน
16:06 หลังเที่ยง . xx x.x. xx . Twitter for Android
ติดแท็กเยอะขนาดนี้ น่าจะมีคนเห็นบ้างนะ ผมกดไอคอนรูปซองจดหมาย เลื่อนนิ้วรีเฟรชหน้าจอช่องนั้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นแจ้งเตือนว่ามีคนส่งคำขอทางข้อความมาหาผม
“เยส!”
เผลอร้องออกมาด้วยความดีใจก่อนกดเข้าไป จิ้มปุ่มตอบรับคำขอโดยที่ยังไม่ทันได้อ่านชื่อแอคหรือรายละเอียดที่เขาส่งมา พอเลื่อนสายตาขึ้นไปสังเกตเท่านั้นแหละ รูปดิสทวิตฯ เขาสวมบ็อกเซอร์ตัวเดียว มุมมองรูปเหมือนกำลังนอนแล้วตั้งกล้องถ่าย ผมเห็นลอนหน้าท้องเขากับแขนที่เหยียดไปข้างหน้าชูนิ้วกลางใส่เต็มๆ
บิ๊กไซซ์สนใจทักเดม @fdhjgjdll24hag
เอ่อ…
สงสัยทำพาร์ตไทม์ขายไส้กรอกมั้ง…
ผมสะบัดหัว อ่านข้อความที่เขาส่งมา
“สนใจ ขอดูรูปได้มั้ย?”
“ขอดูรูป? หมายถึงรูปเราน่ะเหรอ” ผมพิมพ์ตอบ ใช้เวลาไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบมา
“ใช่ ปกติก็ขอดูรูปกันก่อนว่าพอใจมั้ย”
เอ๊ะ ทำไมผมไม่รู้ หรือว่านี่เป็นหนึ่งในวิธีสกรีนรูมเมต เออ น่าจะใช่ เพราะผมเคยได้ยินข่าวว่ามีคนมาทวีตหารูมเมตในทวิตเตอร์แล้วโดนใครที่ไหนไม่รู้แฝงตัวเป็นนักศึกษาตกลงเป็นรูมเมตด้วย วันดีคืนดีก็โดนยกเค้าของมีค่าไปหมดห้องซะงั้น
“แป๊บนะครับ” ผมตอบ จากนั้นกดออกจากแอปฯ มาเซลฟี่หน้าตัวเองที่ยิ้มแฉ่งส่งไปให้เขา แม่สอนไว้ว่าความประทับใจแรกสำคัญ และรอยยิ้มคือก้าวแรกของการสร้างมิตรภาพ เพราะฉะนั้นผมต้องยิ้มหวานๆ เข้าไว้ก่อน “นี่ครับรูปเรา”
“ขาว น่ารักดี รับใช่หรือเปล่า”
“เอ่อ...ขอบคุณครับ” ว่าแต่รับนี่รับอะไร รับเขาเป็นรูมเมตอะนะ คือนี่เขาตกลงแล้วใช่มั้ย ทำไมชอบพิมพ์ไรสั้นๆ เข้าใจยากจังคนนี้ “รับครับ เรารับๆ”
“โอเค แต่ดูหน้าเหมือนไม่เคยมาก่อน?” เขาชวนคุย “ครั้งแรกเหรอ”
“ใช่ ครั้งแรกเลย” ผมตอบกลับ อดทึ่งไม่ได้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าผมไม่เคยนอนหอมาก่อน และเป็นครั้งแรกที่ผมต้องอยู่หอ หรือว่าความกังวลมันแปะอยู่บนหน้าผากผมกัน?
“หึ อยากเปิดประสบการณ์ว่างั้นเถอะ”
“ก็ประมาณนั้นอะครับ”
“ผมก็อยากลองเฟรชชี่ซิงๆ สักครั้งเหมือนกัน”
เอ๊ะ…
มันอะไรยังไงนะคุณ?
“เป็นรุ่นพี่เหรอครับ?”
“อ่าฮะ”
“งั้นเราเรียกพี่นะ”
“ตามสบาย”
“สรุปพี่ตกลงเนอะ แล้วจะย้ายของมาวันไหนครับ”
“ย้ายของ?” ผมสัมผัสได้ถึงความงุนงงของเขาผ่านตัวอักษรยังไงไม่รู้ “ย้ายทำไม นายสะดวกวันไหนก็นัดมา ไม่ต้องย้ายอะไรทั้งนั้นแหละ”
“เอ้า ยังไงนะ เรางงอะ” ผมเกาหัว พิมพ์ตอบกลับ “คือพี่ตกลงเป็นรูมเมตเราแต่ไม่มีข้าวของให้ย้ายเข้าห้องงี้เหรอ? เราคุยเรื่องเดียวกันอยู่มั้ย”
“รูมเมต?”
“พี่งงอะไรของพี่อะ นี่เรางงตามแล้วนะ”
“แป๊บ”
เขาตอบกลับมาแค่นั้นก่อนหายไปสักพัก ผมได้แต่กะพริบตาปริบๆ มองหน้าจอที่การเคลื่อนไหวหยุดชะงัก กระทั่งช่องแชตฝั่งซ้ายขึ้นสามจุดเด้งขึ้นมาว่าอีกฝ่ายกำลังพิมพ์
“สรุปน้องหารูมเมตใช่มั้ย”
“ใช่สิพี่ เราก็บอกแต่แรกแล้ว พี่ดูแท็กที่เราติดก่อน #Roommate #หารูมเมต #ทีมมอA #เพื่อนนอน เนี่ย ชัดเจนกว่านี้ไม่มีแล้ว” ผมขมวดคิ้ว งงหนักกว่าเก่า “ที่พี่ทักเรามาก็เพราะจะหารูมเมตไม่ใช่หรือไง”
“งั้นที่บอกว่าไม่เคยกับเป็นครั้งแรก?”
“ก็เราไม่เคยนอนหอ นี่ครั้งแรกที่ต้องอยู่หอ แม่อยากให้เราหาประสบการณ์ใหม่ๆ ไม่อยากให้เป็นเด็กติดบ้านมากเกินไป” ผมพิมพ์อธิบายยาวเหยียด “พอพี่ถามว่ารับมั้ย เราก็ตอบแล้วไงว่ารับพี่เป็นรูมเมต แล้วคือนี่อะไร พี่จะเทเราเหรอ”
อีกฝ่ายเงียบ
แชตฝั่งซ้ายขึ้นว่ากำลังพิมพ์ก่อนหายไป แล้วก็ขึ้นว่ากำลังพิมพ์อีกครั้ง ผมจ้องมันจนกระทั่งพี่เขาส่งที่พิมพ์มา
“น้อง”
“แท็กเพื่อนนอนไม่ใช่แท็กหารูมเมต”
“มันเป็นแท็กนัดเย…”
ผมเงียบ มือไม้แข็งค้าง มองคำว่านัดเยของพี่เขาแล้วหัวสมองว่างเปล่าไปหมด สิ่งที่พิมพ์ตอบกลับไปมีแค่…
“อ้าว”
“...”
ส่งจุดเสร็จก็ตบท้ายด้วยมีมกบเขียวแหกปากจนภาพสั่นสะเทือน
พอกดออกจากหน้าแชตของพี่คนนั้นที่ตอนนี้ผมพอจะเดาได้ลางๆ แล้วว่าเขาน่าจะเป็นแอคเค่อ ผมเห็นคำขอข้อความอีกประมาณสี่ห้าอันได้ พอกดเข้าไปดูก็แทบหน้ามืดกับคำทักทายที่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกำลังจะเสียตัว ผมรีบกดปิด ลบแชทน่ากลัวทั้งหลายทิ้งไปรวมถึงแชตของพี่แอคเค่อท่านนั้นด้วย
ผมเข้าหน้าทวิตเตอร์ตัวเอง เลื่อนหาทวิตเจ้าปัญหาที่ติดแท็กผิดแล้วกดลบทันที เห็นมีคนมาเมนชั่นต่ออยู่หลายแอคซึ่งผมก็ปล่อยเบลอ ไม่อยากอ่าน กลัวเสียตัวไปมากกว่านี้ ต่อไปสัญญาว่าจะระมัดระวังในการติดแท็กให้มากกว่านี้ ฮือออ
“น้อง”
เชี่ย!
ผมเบิกตามองแจ้งเตือน DM ที่เด้งขึ้นมา พี่แอคเค่อท่านนั้นยังต้องการอะไรจากผมอีก บล็อกเลยดีมั้ย แต่เขาก็ไม่ได้ดูร้ายกาจอะไรเหมือนคนอื่นๆ นะ ยังอุตส่าห์เตือนผมเรื่องแท็กนี่ด้วย
“เอ่อ ครับพี่” ผมตัดสินใจตอบ “คือๆๆๆ เราไม่ได้อยากหาเพื่อนนอนแบบนั้นนะ พี่ไปหาคนอื่นเถอะ เราแค่อยากหารูมเมต”
“ก็นี่ไง ตกลง”
“ไม่ๆ ตกลงอะไร เราไม่นอนกับพี่ พี่เป็นแอคเค่ออะ กลัว”
“พี่ไม่ได้เป็นแอคเค่อเว้ย”
“โห เราเชื่อตายล่ะ พี่เลื่อนไปต้นแชตนะ ยังจะดีลเราไปนอนด้วยอยู่เลย”
“ไม่ๆ เข้าใจผิดแล้ว คนที่คุยกับน้องตอนต้นๆ มันคนละคนกับตอนนี้”
“นี่แอคเพื่อนพี่ๆ”
“เชื่อเปล่า”
“คือพี่คาดหวังคำตอบอะไรจากเราอะ” ผมไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังแสดงสีหน้ายังไง “แต่ยังไงก็ขอบคุณแล้วกันครับที่เตือน เราลบทวีตนั้นทิ้งล่ะ เจอคนมาดีลเต็มเลย ฮือ”
“อะ ยอมรับก็ได้ว่าพี่คุยกับน้องมาตั้งแต่ต้น”
“แต่ฟังก่อน พี่อธิบายเรื่องดีลน้องมานอนด้วยได้”
“คือพี่ตงิดใจตั้งแต่แรกแล้วว่าเราน่าจะติดแท็กผิด เลยลองแกล้งๆ ถามดู”
“แต่ถ้าได้จริงก็เอางี้ปะ”
“คุณก็มองผมแง่ลบเกินไป”
“พอรู้ว่าน้องติดแท็กผิดจริงพี่เลยเตือนไง”
“เนี่ย ทำดีแต่ไม่ได้ดี แค่เป็นแอคเค่อก็โดนมองแง่ลบไปกว่าครึ่งแล้ว เสียใจ”
“แอคเค่อก็คน เราแค่มีรสนิยมหาคู่นอนไม่เหมือนกันเฉยๆ มั้ย?”
อ้าว...ดราม่าเฉยเลย
“คือเราก็ไม่ได้ว่าพี่ขนาดนั้น”
“เราก็ขอบคุณนะที่พี่เตือนอะ”
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราขอตัวก่อน ต้องรีบหารูมเมต”
“ก็บอกแล้วไงว่าพี่สนใจ”
“หมายถึงสนใจเป็นรูมเมต?” ผมถามเพื่อขยายความให้ชัดเจน จะได้ไม่เข้าใจผิดกันเหมือนก่อนหน้านี้
“ใช่ไง คือพี่ตั้งใจจะย้ายหอนานแล้ว”
“น้องลองคิดดูแล้วกัน มาหาเมตเอาช่วงใกล้เปิดเทอมแบบนี้ยากนะ”
“เขาหาเมตกันไปตั้งนานแล้ว”
“เราเชื่อพี่ได้ปะเนี่ยว่าจะไม่ทำอะไรเรา”
“คือชื่อแอคพี่น่ากลัวมากพอรู้ว่าพี่เป็นเค่ออะ”
“ตอนแรกไม่กลัวหรือไง ไม่เอะใจ?”
“ก็มองแง่ดี คิดว่าพี่ทำพาร์ตไทม์ขายไส้กรอกอะ…”
หลังจากนั้นเขาก็รัวเลขห้าส่งมาจนผมตาลายไปชั่วขณะ ผมปล่อยให้เขาหัวเราะจนพอใจ ส่วนตัวเองก็เก็บเศษหน้าโกยไปทิ้งเงียบๆ คือแบบ...ผมก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ แต่มีบางจังหวะที่หัวมันดีเลย์คิดอะไรตามใครเขาไม่ค่อยจะทันเฉยๆ หรอก
“ตลกน้องว่ะ”
“เดี๋ยวเอาแอคหลักฟอลไป”
“ฟอลกลับด้วยนะ”
เขาทิ้งท้ายไว้แค่นั้น สักพักผมก็ได้รับแจ้งเตือน
พพ.ไม่ได้ขายไส้กรอกแต่ให้ฟรีครับ ได้ติดตามคุณ
คือชื่อแอคนี่เพิ่งตั้งมาล้อกันใช่หรือเปล่า รูปดิสเขาเป็นรูปมีมกบเขียวแหกปาก รูปเดียวกับที่ผมส่งไป ผมกดส่องแอคพี่เขา เจ้าตัวเพิ่งเปลี่ยนรูปดิสใหม่หมาดๆ ดูก็รู้ว่าตั้งใจจะแซวผมเพราะผมเองก็ใช้มีมนี้ตั้งเป็นดิสทวิตฯ เหมือนกัน ส่วนยอดผู้ติดตามเขาเยอะมาก ท่าทางจะเป็นคนดังใช่เล่น ดูน่าเชื่อถืออยู่ไม่น้อย ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำสีหน้าประหลาดๆ
เออเนาะ คนดังก็เป็นแอคเค่อได้ว่ะ
ผมตัดสินใจทัก DM เขา
“พี่เค่อเหรอครับ”
อีกฝ่ายตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ชื่อพระพายครับ”
“เราชื่อเฟน”
“ชื่อน่ารักจังครับแฟน”
“เฟนครับ สระเอ”
“โทษที นิ้วพี่เบียด”
“5555555”
“สรุปเรื่องรูมเมตนี่อนุมัติให้พี่ยัง? สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร”
“มากสุดก็ลูบหัวตบตูดกล่อมน้องเฟนนอน”
“พี่เป็นแอคเค่อที่มีจรรยาบรรณนะรู้เปล่า”
“คือหาตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีแล้วใช่มั้ย”
“แหงล่ะ จะเปิดเทอมแล้วครับน้อง ใครจะมัวชะล่าใจ”
“อ้อ เราไง 5555”
“เฮ้อ ก็ได้ครับ แต่ขอร้อง หยุดแซะเถอะ ไหว้แล้ว”
ผมตอบตกลงในที่สุด เท่าที่คุยกันมา พี่พระพายก็ดูไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร ถึงเขาจะเป็นแอคเค่อ แต่ก็เป็นแอคเค่อที่มีจรรยาบรรณ(มั้ง) เพราะงั้นผมเลยเลือกเชื่อเซ้นส์ตัวเอง และหวังว่าจะไม่คิดผิด
“ฟอลกลับด้วยสิน้องแฟน”
“เฟน*”
“นิ้วเบียดๆ โทษทีๆ”
“ไม่เป็นไรพี่ เราไม่ถือ”
ผมกดออกจากหน้าแชต กลับไปที่แอคหลักของพี่พระพายจากนั้นกดปุ่มติดตามที่อยู่มุมบนขวา
.
.
.
กำลังติดตาม พพ.ไม่ได้ขายไส้กรอกแต่ให้ฟรีครับ
-----------------------
ฝากพี่พระพายกับน้องเฟนด้วยนะคะ อ่านคลายเครียด ขำๆ กามๆ มุกทะลึ่งสามบาทสิบบาทกันไป
พูดคุยในทวิตฝากติดแท็ก #เพื่อนกล่อมนอน จริงๆ อยากใช้แท็กเพื่อนนอน แต่ก็นั่นแหละค่ะ แอคเค่อและรูปเป็นลำๆ เต็มแท็กไปหมดจนลายตา 5555555555555555
- ต่อ -
[พระพาย]
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่ากระโปรงแดงตัวร้ายเผด็จศึกนายมินิเดรส!
ผมจูบเฟนจนน้องตัวอ่อนยวบหายใจหอบเมื่อผมผละใบหน้าออก ดวงตาใสช้อนขึ้นมอง จากนั้นเขาก็หลุดหัวเราะพรืดออกมาตัดอารมณ์จนผมงง
“พี่พระพายใส่หูกระต่ายน่ารัก”
“หนู ไม่ล้อสิ” ผมหน้ามุ่ย ก้มลงไปฟัดแก้มน้องแรงๆ จนเฟนยกมือดันอกผมไว้ แต่แรงแค่นี้จะห้ามอะไรได้ ผมซุกไซ้ลำคอน้อง สูดดมกลิ่นตัวหอมๆ ไล้ปลายจมูกลงมาวนเวียนกับหัวไหล่มนเปลือยเปล่า อ้าปากกัดเบาๆ พอให้ขึ้นรอยแดง ตวัดสายตาขึ้นสบกับแววตาหวานเยิ้มของน้อง “กระต่ายแล้วไงหืม รู้มั้ยว่ากระต่ายติดสัดตลอดทั้งปีนะ เดี๋ยวจะเอาให้ยืนไม่ได้เลย”
“ลามก อ๊ะ! พี่ พอก่อน อย่าล้วง...”
เฟนยันตัวขึ้นนั่ง พยามยามตะครุบห้ามมือผมที่ล้วงเลื้อยเข้าใต้กระโปรง เกี่ยวปลายนิ้วกับขอบชั้นในแล้วดึงลง ระหว่างนั้นผมจ้องหน้าเฟนนิ่ง สังเกตทุกการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเขา ตั้งแต่ตกใจจนเขินอาย หน้าแดงแจ๋ตอนปราการด้านในถูกผมถอดแล้วโยนทิ้งข้างเตียง
“คราวนี้ถ้าหนูดิ้นแรง กระโปรงเปิดจะโป๊นะคะ”
“พี่พระพายบ้า เราจะใส่ให้ดู ไม่ได้ตกลงให้พี่กินเราสักหน่อย!” น้องพยายามหุบขาเข้าหากัน แต่กระโปรงสั้นๆ ก็ไม่ช่วยปกปิดเท่าไหร่ ขาอ่อนนวลเนียนแทบจะกลืนกับชายกระโปรงสีขาว ยิ่งเฟนพยายามกระถดตัวหนี มองผมด้วยสายตาเหมือนเหยื่อตัวน้อย ผมยิ่งอยากรังแกให้น้องร้องไห้
มึงก็เป็นแบบนี้อะพระพาย สารชั่ว!
“แต่พี่ไม่ได้กินหนูมานานแล้วนะ” ผมทำเสียงอ้อน ขยับเข้าไปจูบน้อง บดคลึงริมฝีปากนิ่มให้เผยอออก สอดแทรกลิ้นเข้าไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นเฟน เจ้าตัวเล็กจูบเก่งกว่าแต่ก่อน แถมยังเป็นงานมากขึ้น ผมอาศัยจังหวะที่น้องกำลังเคลิ้มกับรสจูบเกี่ยวสายเดี่ยวเขาลงจากไหล่ ส่งผลให้เสื้อน้องร่นลงตามจนเห็นผิวเนื้อขาวๆ และยอดอกสีหวานประดับบนนั้น
ผมไล่จูบตั้งแต่ลำคอ หัวไหล่ เรื่อยลงมาถึงแผ่นอกที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะการหายใจหอบถี่ ตวัดสายตาขึ้นมองน้อง เฟนสบตาผมในขณะเผยอปากหอบ ผมกระตุกยิ้ม ตวัดลิ้นแลบเลียจุกนมนิ่มของเขาจนคนน่ารักแสดงสีหน้าเสียวซ่านออกมา และยิ่งผมครอบปากดูดดึงติ่งเนื้ออ่อน ละเลงลิ้นรัวปาดไปมา ใบหน้าเฟนก็ยิ่งบิดเบี้ยว น้องหลับตาปี๋ คิ้วขมวดแน่นเชิดหน้าขึ้น เสียงครางหวานดังสลับกับเสียงหอบหายใจ น้องจิกหัวผมไว้ หน้าอกแอ่นรับสัมผัสอย่างลืมตัว
“อ๊ะ อื๊อ พี่…”
“ชอบมั้ยคะ” ผมถาม กดลิ้นคลึงวนดูดดึงเอาใจ ส่วนอีกข้างก็ไม่ปล่อยว่าง ผมขยับนิ้วสะกิดเขี่ยให้ไม่น้อยหน้ากัน “กระตุกใหญ่เลยนะเฟน”
“ฮึก พี่…” เฟนกัดริมฝีปาก เขาขยับตัวเสียดสีช่วงล่างกับเตียง “หนูอึดอัด”
“ตรงไหนคะ บอกพี่เร็ว ให้พี่ช่วยหนู” ผมเริ่มตะล่อม เวลาเฟนมีอารมณ์น้องจะว่าง่ายเป็นพิเศษ อย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน น้องขยับแยกขาจากกันโดยไม่ต้องรอให้ผมบอก มือที่จิกขยุ้มหัวผมออกแรงกดให้ผมก้มต่ำลงจากหน้าอกตัวเองที่เริ่มแดงช้ำและบวมเต่งชูชัน
“หนูอึดอัดตรงนี้” เสียงน้องกระเส่าปนหอบ
ผมหลุบสายตามองภาพตรงหน้า เฟนนั่งชันเข่าและตอนนี้น้องแยกขาออกจากกัน กระโปรงสั้นๆ เลยพากันทิ้งตัวลงไปกองกับหน้าตักน้อง ปิดบังส่วนที่ชูชันดุนเนื้อผ้าจนเห็นเป็นรูปร่าง
ผมวางมือลงบนขาอ่อนเปลือยเปล่า ลูบไล้เบาๆ แล้วเปลี่ยนเป็นบีบขย้ำจนขึ้นรอยแดง เฟนหลุดเสียงครางเบาๆ เมื่อผมก้มหน้าลง แกล้งตวัดลิ้นเลียจุดกึ่งกลางลำตัวน้องผ่านเนื้อผ้า แอบเหลือบตาสังเกตท่าทางอีกฝ่าย เฟนตัวสั่นระริก มือข้างหนึ่งจิกหัวผมไว้ ส่วนอีกข้างเล่นกับหัวนมตัวเอง ใบหน้าเหยเก ดวงตาหวานเยิ้มรับกับแก้มแดงก่ำ
โคตรเอ็กซ์ โคตรเร้าอารมณ์!
“พี่ ไม่แกล้ง อึก! นะพี่พระพาย”
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่ายั่วใส่พี่”
ผมคำรามฮึ่ม จับกระโปรงน้องถกขึ้นไปกองที่เอว ส่วนอ่อนไหวชูชันดีดผึง ผมกอบกุมมันไว้ ขยับรูดรั้งเรียกเสียงครางระงมจากเจ้าของ สะโพกเล็กๆ กระทั้นขึ้นรับจังหวะมือของผมอย่างลืมตัว นิ้วเท้าน้องจิกเกร็งกับผ้าปูที่นอน ขยับเสียดสีจนยับย่น แรงจิกที่หัวผมเดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบาตามอารมณ์ของน้อง ผมเลียริมฝีปาก ก้มหัวครอบปากรับเอาตัวตนของเฟนไว้จนน้องหลุดเสียงร้องลั่นชั่วขณะหนึ่งก่อนจะกลายเป็นเสียงอู้อี้เมื่อเขาละมือจากหัวผมขึ้นไปปิดปากตัวเองไว้
“พี่ อื๊อ! จะออก…!”
เฟนบอกผมเสียงกระท่อนกระแท่น ผมยิ่งเร่งจังหวะเล้าโลมเขาหนักหน่วงกว่าเดิม ดูดดึงและเลียสุดความยาว ตวัดเน้นที่ส่วนปลาย เฟนพยายามดันหัวผม พอผละออกได้ไม่เท่าไหร่น้องก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาจนเลอะเทอะ เสียงหอบหายใจดังถี่ สภาพน้องตอนนี้ไม่เรียบร้อยเอาซะเลย สองขาแยกออกจากกัน สั่นระริก กระโปรงถูกเลิกขึ้นกองที่เอว เปิดเผยส่วนลับสู่สายตาอย่างไม่ปิดบัง ช่วงบนของเฟนเสื้อถูกดึงลงจนเห็นหน้าอกเล็กๆ ทั้งสองข้าง น้องหน้าแดง หอบหนัก น้ำตาคลอ
น่าย่ำยี…
“พี่ไม่ไหวแล้ว หนูทำให้พี่บ้างได้มั้ยคะ” ผมตะล่อมน้อง พยุงตัวที่อ่อนปวกเปียกของเฟนให้ขยับมาหาตัวเอง กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อน้องดูไม่มีท่าทีต่อต้าน “ปวดไปหมดแล้วค่ะ อยากให้หนูใช้ปากให้มั่ง”
“แต่...เราไม่เคย” เฟนช้อนสายตาขึ้นมองในขณะที่ผมกดไหล่น้องให้ค้อมตัวลงต่ำ ใบหน้าจ่ออยู่กึ่งกลางเป้าตัวเอง เฟนกัดปาก เขาหลุบสายตาลงแล้วตวัดขึ้นมองผมอีกครั้ง “อีกอย่างมัน...ใหญ่มาก”
“มันจะดีใจจนใหญ่กว่าเดิมเพราะหนูชมนะ”
“ฮือพี่อะ!”
“นะคะหนู” ผมยิ้มหวาน กระชากไอ้หูกระต่าย กระโปรงแดง และถอดเสื้อออกจากตัวจนเหลือแค่บ็อกเซอร์สีดำที่สวมไว้ข้างใน ซึ่งตอนนี้มันรัดแน่นกว่าเดิมเพราะบางอย่างขยายจนคับกางเกง เฟนดูลังเล แต่สุดท้ายก็ขยับเข้ามาใกล้ สองมือเกี่ยวขอบบ็อกเซอร์ผม ค่อยๆ ดึงลงจนไอ้หนูผมดีดผึงขึ้นตั้งตระหง่าน
เยี่ยมมากลูกพ่อ ประกาศศักดาให้โลกรู้ว่าแกใหญ่แค่ไหน!
ผมอาศัยจังหวะที่น้องตาโตจ้องของผมเขม็งรีบดึงบ็อกเซอร์ออกจนหลุดจากขา โยนทิ้งไว้ข้างเตียง วางมือบนหลังคอเฟน ขยับเกลี่ยปลายนิ้วเบาๆ บนผิวเนื้อน้องแล้วค่อยๆ กดศีรษะอีกฝ่ายลง เฟนเหลือบตามองผมอีกครั้งอย่างขอความมั่นใจก่อนหลุบตาลง ริมฝีปากเล็กเผยอออก น้องเริ่มด้วยการแลบลิ้นเลียเบาๆ ที่ส่วนปลายของผม มันกระตุกหงึกรับสัมผัสชื้นที่แตะลงมา
“ซี้ด อย่างนั้นหนู ค่อยๆ ครอบปากลงมา อย่าให้โดนฟันนะคนดี”
“อื๊ม!”
น้องส่งเสียงอึกอักในลำคอ ริมฝีปากเล็กๆ กลืนกินไม่หมดด้วยซ้ำ แต่นับว่าเฟนหัวไวเพราะเขาใช้มือรูดรั้งส่วนที่เหลือให้โดยที่ผมไม่ต้องบอก ผมวางมือบนหัวน้องขยับช่วยเขาจับจังหวะการขึ้นลง มืออีกข้างลูบไล้ไปตามหัวไหล่ แผ่นหลัง และหยุดลงที่บั้นท้ายกลมแน่นเหมาะมือ ออกแรงขย้ำบีบตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง เนื้อน้องแน่นจนผมมันเขี้ยวอดฟาดให้ไม่ได้
“อื้อ!”
เฟนส่งเสียงประท้วงเมื่อนิ้วผมเลื่อนแตะที่ช่องทางลับ กดคลึงความนุ่มหยุ่นรอบด้านและแทรกนิ้วเข้าข้างใน ขยับขยายช่องทางให้พร้อมรองรับสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น น้องตัวกระตุก สั่นเกร็งและหยุดขยับริมฝีปาก ผมเลยกระตุ้นด้วยการกระทั้นเอวเข้าปากน้องจนอีกฝ่ายสำลักตวัดสายตาขึ้นจ้องอย่างงอนๆ
“วนลิ้นตรงนั้นหน่อยหนู”
ผมบอกเขา คำรามเบาๆ ในลำคอเมื่อเฟนวนลิ้นที่ส่วนปลายและดูดดึงจนได้ยินเสียงหยาบโลน ผมแทรกปลายนิ้วที่สองเข้าไปในตัวน้อง ขยับนิ้วแยกขยายด้านในและงอนิ้วครูดผนังอ่อนนุ่มจนแตะเข้าที่จุดกระสัน เฟนกระตุก สะโพกน้องแอ่นขึ้นรับ ผมดันใบหน้าน้องออกจากตัวเอง สายน้ำลายยืดเป็นเส้น ริมฝีปากน้องบวมแดง หอบกระเส่าปนสำลัก
ไม่ปล่อยให้เฟนรอนาน ผมอุ้มน้องขึ้นคร่อมตักทั้งชุดเดรสที่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่นั่นแหละ เฟนโอบรอบคอผมเอาไว้ สีหน้าตื่นตกใจ
“ยะ อย่าบอกนะว่าพี่จะให้เราขึ้น อะ อื้ม!”
ผมจูบปิดปากที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วนั้น สองมือขย้ำก้อนเนื้อกลมนิ่มทั้งสองแรงๆ อย่างมันมือและฟาดดังเพียะ เฟนพยายามส่งเสียงประท้วงเมื่อผมจูบเขาหนักหน่วงจนอีกฝ่ายหายใจไม่ทัน มือที่โอบคอผมอยู่เปลี่ยนมาฟาดไหล่ ผมเลยผละริมฝีปากออกให้น้องหายใจ ก่อนเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอหอมๆ ซุกไซ้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกาย อ้าปากกัดอย่างมันเขี้ยวสลับกับดูดดึงสร้างรอยที่ช่วงหัวไหล่
เพียะ!
“พี่ มันเจ็บ อะ อ๊ะ!” เฟนร้องเสียงหลงเมื่อผมดูดกลืนยอดอกเขาเข้าไปในปาก มือทั้งสองข้างยังขย้ำบั้นท้ายน้องแรงๆ และแกล้งปั่นอารมณ์อีกฝ่ายโดยการแหย่ปลายนิ้วเข้าข้างใน ขยับเข้าออกรัวๆ สะกิดจุดกระสันจนคนโดนกระทำสั่นไปทั้งตัว
เฟนอารมณ์พุ่งสูงจนเริ่มทิ้งความอาย ผมรู้เพราะตอนนี้น้องกำลังบดสะโพกลงมา กระทั้นตัวให้ของน้องถูไถกับซิกแพ็คผม ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มคลอด้วยน้ำตา สองแก้มแดงปลั่ง ริมฝีปากเผยอหอบส่งเสียงครางหวานๆ กระตุ้นอารมณ์ผมให้โหมกระพือ ผมจูบน้องแรงๆ อีกทีนึง เอื้อมมือคว้าหลอดเจลมาบีบใส่มือ ชะโลมให้ทั่วช่องทางของน้องที่ขมิบรับสัมผัสจากปลายนิ้วที่ลากผ่าน
“พี่ อ๊ะ อือออ หนู อา ทำหนูเลยได้มั้ย”
“ซี้ด เฟน อย่ายั่วพี่!”
“ฮึก ไม่ไหวแล้ว อึก” น้องช้อนสายตาขึ้นสบ ริมฝีปากสั่นระริก “หนูอยาก…”
ผมสบถเมื่อได้ยินเฟนพูดแบบนั้น ถุงยงถุงยางช่างแม่งแล้ว ตอนนี้ผมหน้ามืดตามัวจนจับเฟนขึ้นคร่อม จ่อของตัวเองกับช่องทางของน้องแล้วกดตัวอีกฝ่ายลงมาโอบรับผมเข้าไป เฟนกอดคอผมแน่น น้องซุกหน้าลงกับไหล่ ส่งเสียงเจือสะอื้นเบาๆ ในลำคอจนกระทั่งผมเข้าไปในตัวเขาได้หมด
ข้างในตัวน้องทั้งอุ่นทั้งนุ่ม ผมค้างไว้แบบนั้นสักพักเพื่อให้เฟนปรับตัวก่อนวางมือจับเอวน้อง ช่วยเขาให้ขยับขึ้นลงจนเฟนควบคุมจังหวะเองได้ผมถึงเคลื่อนมือไปประคองบั้นท้าย บีบเค้นอย่างเมามัน บางทีก็จับยึดเป็นหลักเวลากระแทกตัวสวนใส่จนอีกฝ่ายแหงนหน้าครางลั่น สายตาจ้องหน้าเฟนที่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์เร่าร้อน
น้องใบหน้าเหยเก แต่ก็เคลิบเคลิ้ม แววตาหวานเยิ้มรับกับริมฝีปากสีระเรื่อที่หอบหายใจถี่สลับกับกัดกลั้นเสียงครางหวานๆ เหงื่อเม็ดเล็กพราวเต็มหน้าผาก มันรวมตัวกันและทิ้งตัวไหลผ่านกรอบใบหน้าแดงจัดลงมาที่ลำคอ ผ่านยอดอกเล็กและซึมลงกับเนื้อผ้าที่กองคาอยู่ใต้รอบอก
“พี่ หนูเมื่อย ฮึก…” น้องสะอื้น คงเพราะอารมณ์ตีตื้นจนทนไม่ไหว “ของพี่สั่นอยู่ในตัวหนูจนจะบ้าแล้วนะ อื๊อ!”
“ใครสอนให้หนูพูดแบบนี้คะ” ผมตีก้นน้องไปทีนึง งับเข้าที่ซอกคอจนเฟนสะดุ้ง
“กะ ก็พี่ พี่พระพายนั่นแหละ”
“เหรอคะ” ผมหัวเราะหึๆ ในลำคอ สองมือกอบกุมก้อนเนื้อนิ่มแน่นจนเนื้อขาวๆ ทะลักตามร่องนิ้ว ขยับเอวสวนสะโพกใส่น้องตามจังหวะคำพูด “แล้วพี่สอนหนูบดสะโพกหมุนควงใส่พี่ แบบ - นี้ - มั้ย?”
“อ๊ะ อ๊ะ อื๊อออ!”
“เมื่อยแล้วใช่มั้ยคะ เดี๋ยวพี่เอาหนูต่อเองคนดี”
ผมกระตุกยิ้ม หรี่ตามองเฟนในชุดมินิเดรสหลุดลุ่ย ผลักน้องจนหงายหลังนอนราบกับเตียงนอนแล้วคร่อมทับโดยที่ส่วนนั้นยังไม่แยกจากกัน แถมท่านี้ยังทำให้ผมกระแทกลึกเข้าไปในตัวเขาได้มากกว่าเดิม ผมหลับตาลง สูดปากเมื่อช่องทางเล็กขมิบรัดจนแน่น ก่อนสาวสะโพกช้าๆ จากนั้นเร่งจังหวะเร็วขึ้น ผมจับขาเฟนยกขึ้นสูงจนเข่าชิดอก สะโพกขาวลอยเด่น จนเห็นไอ้หนูของผมที่ยังเสียบคาอยู่ในช่องทางน้อง
“อ๊ะ พี่ ยะ อย่าแหย่นิ้วเข้ามา อื้อ แน่น!” เฟนประท้วงเมื่อผมแกล้งแหย่นิ้วเข้าไป หมุนวนตามส่วนรอบพร้อมๆ กับกระแทกสะโพก
“รัดแน่นจริงๆ พี่เห็นด้วย”
“อะ อื้ม พี่…”
“จะไม่ออมแรงแล้วนะหนู” เสียงผมหอบกระเส่า จับขาเฟนอ้าออกกว้างอีกครั้งแล้วกระแทกตัวเข้าหาไม่ยั้ง เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะ เฟนหัวสั่นหัวคลอน สองมือยกปิดปากตัวเอง เขาหลับตาปี๋ สะบัดหน้าไปมาจนผมกระจาย “อา รักพี่มากมั้ยคนดี รัดพี่แน่นขนาดนี้ ไม่อยากให้พี่เอาออกใช่มั้ย”
“บะ บ้า อื๊อ ตะ ตรงนั้นมันเสียวจัง อ้ะ…” เฟนเผยอปากหอบหายใจ สะโพกเล็กขยับกระทั้นตัวสวนใส่ผม “อือ พี่ แรงๆ หนูขอแรงๆ อ๊ะ เสียว ฮึก!”
“พี่อยากเอาหนูแรงๆ จนร้องไห้เลยค่ะ”
“ระ โรคจิต!”
“โรคจิตได้มากกว่านี้อีก หนูอยากลองมั้ย” ผมถาม ไม่รอให้เขาตอบก็จับน้องพลิกตัวนอนตะแคง ยกขาเขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซอยสะโพกใส่ช่องทางเล็กที่ขมิบรัดรัวๆ “แรงถึงใจหนูหรือยัง เสียวมั้ยคนดี พี่เสียวจนจะแย่แล้วหนู อื้ม รัดแน่นจังตัวก็แค่นี้”
“พี่พระพาย เร็วไป อื๊อ!” เฟนซุกหน้ากับหมอน มือกำผ้าห่มแน่น ปล่อยเสียงครางเป็นระยะตามจังหวะการกระแทก ยิ่งผมกระแทกย้ำลงบนจุดกระสันในตัว น้องก็ยิ่งครางถี่กว่าเดิมจนเสียงแหบแห้ง “จะ จะเสร็จแล้ว อื้อพี่ อ๊ะๆๆ”
“อยากเสร็จท่าไหนหืม บอกพี่เร็ว” ผมยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูน้องโดยที่ยังไม่หยุดซอยสะโพก ตวัดลิ้นเลียติ่งหูนุ่มและเกี่ยวมันมาขบเม้มแรงๆ จนแดงเถือก เฟนหันหน้ามาหาผม น้ำตาซึมหางตาไหลอาบแก้มจากอารมณ์ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อย เขายื่นหน้าเข้ามาจูบผม เฟนส่งเสียงครางอืออึงในลำคอ น้องผละใบหน้าออก หอบหายใจผ่านริมฝีปาก
“หนูอยากเห็นหน้าพี่…”
“...”
“อยากเห็นหน้าพี่ตอนเสร็จ อื๊อ!”
ผมคล้ายได้ยินสติตัวเองขาดผึง สิ้นเสียงของเฟนผมก็จับน้องพลิกนอนหงาย จับยกขาขึ้นจนสะโพกลอยเด่นแล้วรัวสะโพกไม่ยั้ง เฟนครางกระเส่า น้องยื่นมือมาขยับรูดรั้งของตัวเอง เราสองคนสบตากันไม่ละไปไหน เก็บเกี่ยวทุกสีหน้าในห้วงอารมณ์นี้เอาไว้ จนกระทั่งน้องกระตุกเกร็งปลดปล่อยความต้องการออกมาเลอะชายกระโปรงแล้วทิ้งตัวหอบแฮ่ก ผมขยับตัวอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยตามน้อง ของเหลวสีขุ่นฉีดพุ่งเต็มช่องทาง มันกระฉอกออกมาเมื่อผมถอนตัวตน ไหลหยดลงกับเตียงตามจังหวะการขยับรัดของปากทางแดงช้ำ
“รักหนูจังเลยเฟน”
ผมหายใจหนัก ก้มตัวลงไปกอดน้องเอาไว้ ซบใบหน้าลงบนไหล่ที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากการดูดและบีบเค้น เฟนโอบแขนกอดคอผมเอาไว้ น้องส่งเสียงงึมงำในลำคอ
“ข้างล่าง…”
“หืม?”
“ข้างล่างมัน...ยังไม่หยุดพ่นของพี่ออกมาเลย” เสียงเฟนแหบพร่าปนหอบหนัก ผมขบฟันแน่น กดอารมณ์ตัวเองเมื่อโดนเฟนกระตุ้นด้วยถ้อยคำลามก ดูเหมือนน้องจะไม่รู้ตัวสักนิดว่าพูดแบบนี้มันเร้าอารมณ์ดิบผมมากแค่ไหน
“งั้นเดี๋ยวพี่เอาออกให้นะคนเก่ง” ผมยิ้ม ถดตัวลงล่าง “อ้าขาหน่อยค่ะเด็กดี หนูพ่นของพี่ออกมาจนเลอะเทอะไปหมด แบบนี้ต้องโดนลงโทษนะ”
“กะ ก็พี่ไม่ใส่ถุงยาง” น้องโต้กลับหน้าแดงแจ๋ ขยับแยกเรียวขาออกจากกัน
“ว้า งั้นรอบนี้พี่ผิดก็ได้” ผมหยิบทิชชู่จากกล่องมาวางรองใต้สะโพกน้องก่อนกดปลายนิ้วแทรกเข้าไปในช่องทางบวมแดงเพื่อเอาน้ำของตัวเองออก น้องบีบรัดนิ้วผมทุกครั้งที่ขยับเข้าไปข้างใน เสียงครางผะแผ่วเหมือนลูกแมวทำผมมีอารมณ์อีกครั้ง ผมกลั้นเอาไว้ แม้ว่าจะโพกขาวๆ อวบๆ ตรงหน้าจะขยับรับอย่างลืมตัวก็ตาม
“พะ พี่พระพาย”
“คะหนู ว่าไงเอ่ยคนดี” เสียงผมแหบแห้งพอๆ กับลำคอ อยากรีบทำรีบเสร็จก่อนตัวเองจะขาดสติจัดน้องอีกรอบ แต่จะรีบไปก็ไม่ได้กลัวน้องจะเจ็บ เพราะตอนผมทำน้องก็เอาหนักเอาแรงอยู่
“น่ะ หนู…” น้องเงียบไปแป๊บนึงก่อนขยับตัวลุกขึ้น ผมเงยหน้ามองด้วยความแปลกใจ พบว่าเฟนหน้าแดงเถือก น้องดันตัวผมให้นอนราบแล้วขยับคร่อม จากนั้นก็ถอดเดรสขึ้นเหนือหัวเหวี่ยงมันทิ้ง เปิดเปลือยเนื้อตัวขาวโพลนและยอดอกสีสดที่ชูชันโดดเด่น ผมหลุบสายตาลง มองแก่นกายน้องที่ตั้งโด่ก่อนตวัดสายตาขึ้นสบตาน้องอีกครั้ง “นิ้วพี่ทำหนูมีอารมณ์อีกแล้วพี่พระพาย...”
“...” ผมตะโกนคำว่าเชี่ยในใจดังลั่น หูอื้อตาลายตอนน้องโน้มตัวลงมา แนบแก้มนุ่มกับอกแล้วตวัดลิ้นเลียหัวนมผมเบาๆ เหมือนลูกแมวกำลังกินนม สายตาน้องจ้องผมนิ่ง เฟนหน้าแดงยันใบหู แต่เขาก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“หนูอยากให้พี่ทำหนูอีก”
“...”
“พี่ดุมาก แต่หนูไหวแล้วนะ”
“เฟน!”
ผมคำรามฮึ่ม ไม่รู้เจ้าตัวดีกล้าขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เมื่อน้องขอมาและผมเองก็ไม่เคยพอแค่ครั้งเดียวเลยไม่คิดจะปฏิเสธ ผมพลิกตัวเฟนลงใต้ร่าง หรี่ตาจ้องหน้าเจ้าลูกแมวตัวเล็กที่ริอ่านทำใจกล้ารุกผมเมื่อสักครู่
ก็ดีเหมือนกัน ผมยังมีอีกหลายท่าแล้วก็หลายชุดที่อยากลองกับน้อง
บอกเลยว่าอย่าท้า ของมันแรง สะกิดนิดเดียวเครื่องติด
พี่เป็นแอคเค่อเก่านะเผื่อหนูลืม : )
หลุมของเรา @MysecretworldFF
เราเกลียดชุดเมด มันทำพี่พระพายคลั่งกว่าเดิมอีก...
หลุมของเรา @MysecretworldFF
ตอนนั้นไหว แต่ตอนนี้ลุกไม่ขึ้น ฮืออออ
เดมไม่ตอบเมนชั่นเลยค่ะ @NekoCosplayShop
เอาใจสาวกคอสเพลย์ เซ็ตโลลิต้าล็อตใหม่เข้าแล้วนะคะ รูปเพิ่มเติมในรีพลายด้านล่างเลยจ้า
หนูจ๋ามาสร้างหนุมานกันเถอะจ้ะ @Mylovelyfen
กำลังตอบกลับถึง @NekoCosplayShop
ตอบเดมหน่อยครับ
เดมไม่ตอบเมนชั่นเลยค่ะ @NekoCosplayShop
ผมเอาชุดนี้กับชุดนี้ครับ
*ส่งรูป*
ส่งแบบ EMS ครับ ที่อยู่เดิมเลยครับ
รับทราบค่ะ
รวมยอดโอนทั้งหมด 3600 บาทค่ะ
*ส่งรูป*
แจ้งโอนครับ
ขอบคุณที่อุดหนุนค่า
ให้วงเล็บบนกล่องว่าสื่อการเรียนการสอนเหมือนเดิมมั้ยคะ?
ครับผม รบกวนด้วยครับ
ยินดีค่า
ทางร้านก็มีลูกค้าที่แต่งครอสเดรสมาอุดหนุนบ่อยๆ แต่ไม่อยากให้ใครรู้
เลยเข้าใจมากๆ เลยค่ะ ร้านยินดีช่วยเหลือเต็มที่นะคะ
เอ่อ คือผม…
ที่จริงแล้ว
คะ?
ไม่มีอะไรครับ
ขอบคุณนะครับ
---------------------------------------
พี่ พพ ไม่ได้อยากครอสเดรสสส แต่พี่มันอยากจับน้องแต่งตัว 5555555
ตอนหน้าตอนจบแล้วนะคะ แต่จะมีตอนพิเศษลงให้อ่านในเว็บอีกประมาณ 3-4 ตอนค่ะ นอกนั้นขออุบไว้ในเล่มน้า หวังว่าจะอ่านตอนนี้กันอย่างสนุกนะคะ ถือเป็นเซอร์วิสส่งท้ายเล็กๆ ก่อนจะจบเรื่อง ขอบคุณค่ะ
#เพื่อนกล่อมนอน
ตอนพิเศษวันคริสต์มาส
ของขวัญชิ้นใหญ่จากซานต้า ใหญ่จนจุก ใหญ่จนต้องร้องขอชีวิ้ดดดด!
หลุมหลบเมีย @Papai_naverdie
สวัสดีวันคริสต์มาส วันนี้ผมมีความฝัน และผมจะทำมันให้สำเร็จ!
[พระพาย]
ในที่สุดวันที่ผมเฝ้าโหยหารอคอยก็มาถึง วันคริสต์มาสที่บรรยากาศรอบตัวกุ๊งกิ๊งจิงเกอเบลแม้อุณหภูมิประเทศไทยจะร้อนบัดซบและอุดมด้วยฝุ่นควันแทนหิมะ แต่ช่างมันไปก่อน วันนี้ยอดชายนายพระพายมีภารกิจพิเศษให้ทำ บอกเลยว่าวางแผนมานานนมทันทีที่เห็น ‘สิ่งนั้น’ ในเว็บขายชุดคอสเพลย์ออนไลน์
แค่คิดก็รู้สึกอ่อกๆ อยากลองของเต็มแก่
ผมหัวเราะคิกคักกับตัวเอง ระริกระรี้อยู่ในห้องเล็กๆ ของหอพัก วันนี้เฟนไม่อยู่ห้อง น้องมีนัดทำงานกับเพื่อนๆ ตอนแรกผมก็งอแง วันคริสต์มาสทั้งทีก็อยากอยู่กับแฟน อยากพาหนูจ๋าไปเที่ยวลั้ลลาตามประสาคนรักกัน แต่คิดอีกที ให้น้องไปทำงานกับเพื่อนนั่นแหละดีแล้ว ผมจะได้ใช้โอกาสนี้จัดเตรียมเซอร์ไพรส์ชุดใหญ่รอเฟนกลับมา
ว่าแล้วก็ทักหาหนูจ๋าก่อน ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงบ้าง
PP : หนูจ๋า
PP : ทำงานถึงไหนแล้วคะคนดี
Fennn : ยังไม่เสร็จเลยพี่พระพาย อีกตั้งเยอะแน่ะ
PP : คิดถึงหนู
PP : คิดถึงจนปวดไข่
PP : ปวดใจ**
PP : แป้นพิมพ์มันเสนอคำอัตโนมัติมาค่ะ ขอโทษที
PP : คนดีของพี่อย่าหักโหมนะคะ เดี๋ยวจะไม่มีแรงสำหรับคืนนี้
Fennn : หือ
Fennn : ยังไงนะพี่พระพาย คืนนี้เราต้องใช้แรงอีกเหรอ
Fennn : อ๋อ รู้แล้ว!
PP : เฮ้ย รู้ได้ไง พี่เปล่านะ พี่ไม่เไส่เาาวก้สกว
Fennn : งง
Fennn : พี่พระพายเป็นอะไร
Fennn : เราไม่โกรธพี่หรอกนะ
PP : จริงเหรอหนู
Fennn : อื้อ จริงสิ
Fennn : พี่จะใช้ให้เราซักผ้าให้อีกใช่มั้ย
Fennn : แย่เนอะ เครื่องซักผ้าใต้หอซ่อมไม่เสร็จสักที
PP : …
PP : เอ่อ ใช่จ้ะ
PP : พี่อยากให้หนูมาช่วยชัก
PP : ซัก*
PP : บ้าจริง นิ้วเบียดอีกแล้ว
PP : ใหญ่เกินไปก็ลำบากนะหนู
Fennn : สงสารพี่จังเลย
Fennn : โอ๋นะพี่พระพาย
Fennn : เดี๋ยวเราทำงานเสร็จจะรีบกลับไปหานะ จะได้ฉลองคริสต์มาสด้วยกัน
PP : ได้จ้ะหนู พี่จะรอนะคะคนดี
PP : รับรองว่าคริสต์มาสปีนี้หนูจะไม่มีทางลืมเลยค่ะ :)
ผมหัวเราะคิกค้าก กดออกจากหน้าแชตไลน์น้อง เบนสายตาไปยังสิ่งที่วางพาดไว้บนเตียงแล้วอดยิ้มไม่ได้ คืนนี้ผมจะสร้างความทรงจำที่เฟนจะไม่มีทางลืมได้ลง!
20:46 น.
Fennn : พี่พระพาย เราใกล้ถึงหอแล้วนะ อีกสิบห้านาทีได้
PP : โอเคหนู
PP : มาไวๆ นะ จู่ๆ พี่ก็รู้สึกไม่สบาย
PP : วิงเวียนศีรษะ
PP : หน้ามืดคล้ายอยากโดนอม
PP : อยากจะเป็นลม***
PP : แป้นพิมพ์บ้า แกเลิกเสนอคำอัตโนมัติสักที!
Fennn : อ้าว แล้วพี่ไหวมั้ย ให้เราแวะซื้อยาเข้าไปให้หรือเปล่า
PP : ไม่ต้องจ้ะหนู แค่หนูรีบกลับมาหาพี่ก็พอ
Fennn : โอเคพี่ เราจะรีบกลับไปหานะ รอเราแป๊บนึง
“เยส!”
ผมหัวเราะฮ่าๆ กับตัวเองอีกครั้ง จัดการปิดไฟทั้งห้องให้อยู่ในความมืด เตรียมตัวเซอร์ไพรส์เฟนที่ใกล้จะกลับมาถึงห้อง ในหัววาดภาพเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอย่างอารมณ์ดี คิดแล้วก็ได้แต่ขำคิกคักกับตัวเองจนสั่นไปทั้งตัว
คืนนี้ยอดชายนายพระพายจะรันวงการ จำ!
[สายฟ้า]
รู้ทันภัยสังคม พพ. (3)
Fennn : พี่ๆ @Thunder
Fennn : พี่สายฟ้าอยู่หอมั้ย
Thunder : อยู่ เล่นเกมอยู่กับรัญมันที่ห้องเนี่ย มีอะไรเฟน
Fennn : เราฝากพี่ลงไปดูพี่พระพายหน่อยได้มั้ย พี่เขาทักไลน์มาบอกจู่ๆ ก็ไม่สบาย เวียนหัว
Fennn : เราออกมาทำงานกับเพื่อนกำลังจะกลับ แต่รถติด กลัวพี่พระพายเป็นหนัก เราเป็นห่วง
Daran : มันไม่ตายง่ายๆ หรอกครับเฟน
Thunder : เออ กูเห็นด้วย
Fennn : พี่ๆ น้าาา เราฝากไปดูพี่พระพายหน่อยนะ ;----;
Daran : เดี๋ยวให้สายฟ้าลงไปดูให้แล้วกันครับ
Fennn : เย่ ขอบคุณพี่รัญกับพี่สายฟ้ามากๆ เลย
Fennn : กุญแจสำรองซ่อนอยู่หลังยันต์หน้าประตูห้องน้าพี่สายฟ้า
“หาเรื่องให้กูอีกล่ะ” ผมถอนหายใจ
“สงสารเด็กมัน” ไอ้รัญว่า มันสบตาผม สีหน้าครุ่นคิด “อีกอย่างมึงไม่คิดว่ามันแปลกๆ เหรอวะ ก่อนหน้านี้กูลงไปเซเว่นข้างล่าง ผ่านห้องไอ้พระพายยังได้ยินเสียงมันฮัมเพลง joy to the world อยู่เลย จู่ๆ ไม่สบายเนี่ยนะ ตลกล่ะ”
“มึงกำลังจะบอกกูว่า…?”
“กูว่าพระพายมันกำลังจะเล่นอะไรแผลงๆ”
“เป้าหมายคือเฟนงี้?”
“หรือมึงว่าไงล่ะ” ดารัญย้อนถาม ผมขมวดคิ้วแน่น ชักเริ่มไม่ไว้ใจไอ้พระพายขึ้นมาหน่อยๆ ยิ่งฟรองซ์ที่กลับญี่ปุ่นไปฉลองคริสต์มาสกับพ่อฝากผมดูแลเฟนไว้แล้วด้วย ผมจะปล่อยให้มันทำอะไรแปลกๆ กับเฟนไม่ได้เด็ดขาด
“ลงไปดูมันก็ได้วะ”
“ถือว่าทำบุญแล้วกัน” ดารัญตบไหล่ผม “เพราะถ้ามันคิดจะทำอะไรเฟนจริงๆ มึงจะได้รับหน้าก่อน ถือว่าช่วยเด็กมันไม่ให้มีความทรงจำน่ากลัวในวันคริสต์มาสแบบนี้”
“ส่วนกูรับเคราะห์แทน” ผมกรอกตา “เยี่ยม!”
ดารัญไม่พูดอะไรต่อ แต่โบกมือไล่ผมให้รีบลงไปดูใจไอ้พระพายแทน เอาจริงนะ ผมว่ามันตอแหลอย่างที่ดารัญมันว่านั่นแหละ ไอ้เพื่อนคนนี้มันมารยาสาไถ เด็กซื่ออย่างเฟนจะไปทันอะไรมัน
ผมคิดไปเรื่อยในขณะเดินลงมาห้องไอ้พระพาย สอดมือหยิบกุญแจสำรองที่ซ่อนอยู่หลังยันต์สีแดงหน้าห้องมาไขประตู ทันทีที่เปิดเข้าไปข้างใน ผมก็เห็นเพียงความมืดสนิท มีแค่แสงรางๆ จากระเบียงห้อง บนเตียงมีร่างหนึ่งนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มดูเหมือนก้อนอะไรบางอย่าง ผมเห็นมันสั่นน้อยๆ
หรือแม่งไม่สบายจริงๆ วะ ตัวสั่นขนาดนั้น?
ผมเดินเข้าไปใกล้ แตะมือลงบนส่วนหนึ่งของร่างกายมันที่กะๆ เอาแล้วน่าจะเป็นช่วงไหล่ กำลังจะอ้าปากถามว่ามึงไหวมั้ย เป็นเหี้ยอะไรมากหรือเปล่า แต่ยังไม่ทันได้เปล่งเสียงออกไป ไอ้พระพายก็ทะลึ่งตัวคว้าข้อมือผมหมับแล้วฉุดกระชากด้วยแรงมหาศาลจนผมที่ไม่ทันตั้งตัวเซถลาลงไปกองบนเตียง
แล้วเงาทะมึนก็พลิกขึ้นคร่อมผม…
มันสวมอะไรบางอย่างลงบนหัวผม ขอเดาว่าคงเป็นที่คาดผม ก่อนผมจะถูกดึงเข้าไปกอด หน้าแนบเนื้อมันเน้นๆ ไม่มีอย่างอื่นผสม
ไม่มีแม้กระทั่งเสื้อผ้า...
“เมอรี่คริสต์มาสจ้ะหนูจ๋า ยินดีต้อนรับสู่ค่ำคืนหรรษากับซานต้าสุดเปลี่ยว ฮิ้ววว!”
แล้วกล้ามเนื้ออกมันก็กระตุกดุ๊กดิ๊กกระแทกหน้าผมที่ฝังกับอกมัน
เหี้ยไรวะเนี่ย!?
“ว่าแต่หนูจ๋าวันนี้ดูตัวล่ำกล้ามบึกขึ้นนะ ไปทำอะไรมาคะคนดี เล่นเวทเหรอ” เวทแม่มึง! ผมตัวสั่นปากสั่นไปหมด ไอ้เหี้ย! ช็อกจนพูดไม่ออก “กลิ่นก็แปลกๆ คุ้นๆ เหมือนกลิ่นน้ำหอมใครบางคนที่พี่เหม็นขี้หน้ามันเลย แต่ช่างเถอะหนู คืนนี้เรามาสนุกกันเถอะ เพลงมา!”
ติ๊ด!
Joy to the world, the Lord is come~
“พลั่ก!”
Let earth receive her King~
“อ่อก!” เสียงพระพายร้องด้วยความจุกเมื่อโดนผมง้างเท้ายกถีบเข้ากลางลำตัวเต็มๆ จนมันกระเด็นหงายหลังตกเตียง “น...หนูถีบพี่ ทะ ทำไมคะ…”
Let every heart prepare Him room~
“หนูก็เหี้ย!” ผมสบถ ผุดลุกขึ้นนั่ง ถูหน้าตัวเองด้วยความขนลุก ร่างเงาตะคุ่มๆ ของพระพายผงะไป มันลุกขึ้นก้าวถอยหลังพรวดจนแผนหลังแนบชิดผนังห้อง มือหนึ่งยกขึ้นปิดอกตัวเอง อีกมือชี้นิ้วสั่นๆ มาทางผมที่อยู่บนเตียง
And Heaven and nature sing~
“ฮะ!? ใครวะนั่น!”
And Heaven and nature sing~
“กูสายฟ้า!”
And Heaven, and Heaven, and nature sing~
“...”
“อีพระพาย อีหน้าสัส!” ผมตะโกนด่ามันอีกรอบ คราวนี้ได้ยินเสียงกรี๊ดพร้อมเสียงวิ่งถลาไปเปิดไฟ ทันทีที่ไฟสว่างพรึ่บ สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าก็ทำเอาอยากควักลูกตาตัวเองแล้วขว้างทิ้งไปให้ไกล
พระพายสวมหมวกซานต้าครอส ช่วงบนใส่เสื้อคลุมตัวยาวสีแดง แต่งขอบด้วยขนเฟอร์ปุยๆ สีขาวเหมือนชุดซานต้าคลอสเวอร์ชั่น 18+ มันเป็นเสื้อคลุมที่ไม่มีกระดุมด้านหน้า โชว์แผงอกและกล้ามหน้าท้องเต็มตา ข้างล่างสวมแค่บ็อกเซอร์สีเขียวสะท้อนแสงตัวเก่งของมันตัดกับสีแดงของชุด และอย่าให้ผมบรรยายเลยว่ากางเกงมันรัดแน่นแนบเนื้อขนาดไหน
ไอ้ชิบหาย สงสารลูกกะตาตัวเอง!
“มึงเข้ามาในห้องกูได้ไงสายฟ้า!” คราวนี้พระพายมันยกสองมือขึ้นไขว้ปิดหน้าอกตัวเอง สีหน้าหวาดผวา ดวงตาสั่นระริก พอๆ กับริมฝีปาก สองขาหนีบเข้าหากันแน่น เพลง Joy to the world ยังคงบรรเลงเป็น BGM ต่อไป “อีเหี้ย อีเพื่อนไม่จริง มึงจะลักหลับกูเหรอ!?”
“ลักหลับก็เหี้ย มึงฉุดกูก่อนนะไอ้สัส!” ผมยกนิ้วชี้หน้าด่ามัน กัดฟันกรอดๆ “ละ แล้วมึงก็ดึงกูไปกอด เอานมมึงแนบหน้ากู แถมยังกระตุกใส่ดิ๊กๆ…”
“เหี้ย…!”
“กูมั้ยที่ต้องร้องเหี้ย!” ยิ่งพูด ขนอ่อนทั่วตัวผมก็ยิ่งลุกพึ่บพั่บ ผมตัวสั่น ขยับตัวจะลุกออกจากเตียง แต่มือกลับไปโดนอะไรบางอย่างเข้าซะก่อน มันปุกปุย แต่บางส่วนก็เป็นโลหะเย็นๆ ไวกว่าความคิด ผมหยิบมันขึ้นดู นิ่งอึ้งไปนานจนพระพายกระแอม
“เอ่อ มึง...ช่วยวางมันลงได้มั้ย”
“นี่มึง…”
“บางทีรสนิยมเซ็กส์กูก็แฟนตาซีไปบ้าง แต่มึงไม่ต้องเข้าใจกูหรอก…” มันพยายามแก้ตัว ส่วนผมมองเซ็กส์ทอยแบบ...เอ่อ แบบเสียบที่ปลายเป็นหางกวางนุ่มๆ ผมเดาว่าเป็นหางกวางเพราะไอ้พระพายมันคอสเพลย์เป็นซานต้า เพราะฉะนั้นมันต้องจับเฟนแต่งตัวเป็นกวางเรนเดียร์แน่ๆ
เดี๋ยวนะ…
ผมค่อยๆ คลำบนหัวตัวเอง หยิบสิ่งที่พระพายสวมให้เพราะคิดว่าผมเป็นเฟนออกมาดู มันเป็นที่คาดผมอย่างที่คิด และใช่ มันคือที่คาดผมเขากวาง
อีเหี้ย!
“สายฟ้า วางมันลง บัตปลั๊กอันนี้กูซื้อมาแพง” พระพายพยายามต่อรอง “มันลิมิเต็ดดุ๊กดิ๊กได้ อิสัส!”
กูไม่ได้อยากรู้ฟังก์ชั่นการทำงานมันเลยอีเวรรรร!
“กูจะบอกเฟน”
“ไม่มึง มึงจะไม่บอกเฟน”
“กูจะไม่ปล่อยให้มึงจับเฟนไปแปลงเป็นเรนเดียร์ ไอ้สัส!” ผมด่ามันอีกครั้ง ขยับจะลงจากเตียง แต่มือก็ไปจับโดนซองอะไรบางอย่างเข้าให้อีกอย่าง และใช่ ผมหยิบมันขึ้นดูท่ามกลางสายตาเหมือนอยากปาดคอตัวเองตายของพระพาย “พระพายมึง…”
“หยุด อย่าด่ากู เป็นเรื่องดีปะวะที่กูยืดอกพกถุง เซฟเซ็กส์”
“แล้วทำไมต้องเป็นถุงยางเรืองแสงแบบขรุขระเป็นพิเศษ…”
“...”
“พระพาย อีสัส!”
“โอ๊ย! มึงก็เห็น กูคอสเพลย์เป็นซานต้าแล้ว พระพายน้อยของกูก็ต้องคอสเพลย์ด้วยสิวะ!” มันตะโกนตอบผมอย่างเหลืออด ผมไม่อยากถามเลยว่ามันคิดจะให้พระพายน้อยของมันคอสเป็นอะไร แต่แม่งก็เสือกอ้าปากบอกผมก่อน “วันคริสต์มาสทั้งที มีซานต้าแล้ว มีเรนเดียร์แล้ว แล้วจะขาดต้นคริสต์มาสไปได้ไงจริงปะ”
“มึงอย่าบอกนะ...”
“ใช่…”
“เหี้ย!”
“กูจะคอสฯ จู๋ตัวเองเป็นต้นคริสต์มาสเรืองแสงมันผิดเหรอวะ”
“กูจะแจ้ง! เฟนต้องรู้เรื่องนี้ไอ้เหี้ย มึงคิดจะทำจัญไรใส่น้อง!” ผมตะโกนลั่น ผุดลุกจากเตียงวิ่งไปเปิดประตูออกจากห้องมันทันทีพร้อมของกลางในมือ ส่วนไอ้พระพายก็ส่งเสียงร้องห้ามพร้อมวิ่งเข้ามาฉุดแขนผมไว้ มันถลึงตาใส่ผม
“มึงมีใบเหรอมาแจ้งกู สายฟ้ามึงหยุด! หยุดเดี๋ยวนี้! หยุดทันที! คืนของกูมา!”
“กูไม่คืน!” ผมกระชากแขนตัวเองกลับ เดินตึงๆ ไปทางบันได ให้กดลิฟต์ตอนนี้คงไม่ทันใจ ส่วนไอ้พระพายก็โวยวายล้อมหน้าล้อมหลังผมอยู่นั่น โชคดีที่วันคริสต์มาสแบบนี้คนไม่อยู่หอกันเพราะออกไปฉลอง ไม่งั้นคงมีคนเปิดห้องออกมาด่าหัวพวกผมสองคนแล้วแน่ๆ “กูทำใจเห็นมึงทำกับเฟนแบบนั้นไม่ได้ กูต้องทำอะไรสักอย่าง!”
“มึงจะทำอะไรก็ได้ แต่มึงฟ้องเฟนไม่ได้”
“ปล่อยกูเลยพระพาย ไม่ต้องมารั้ง ไม่ต้องมาบีบน้ำตา”
“นี่กูขอร้องมึงดีๆ แล้วนะ มึงอย่าให้กูต้องร้ายนะ!”
“มึงจะทำอะไรกู”
“หึ! กูจะทำอะไรมึงงั้นเหรอ?” มันมองหน้าผม หัวเราะหึๆ อย่างย่ามใจ “กูจะเชียร์เผด็จกา…”
“ไปตาย!”
พลั่ก!
ยังไม่ทันที่พระพายจะพูดจบ ผมก็เลือดขึ้นหน้าเมื่อได้ยินคีย์เวิร์ดต้องห้าม ง้างเท้ายันมันเต็มแรงจนลืมไปว่าพวกเราอยู่ตรงบันได ไอ้พระพายมันเสียหลักจากแรงยัน ก้าวถอยหลังเซแถ่ดๆ ไปสองสามก้าวก่อนจะ...
ขลุกขลักๆ ตึงๆๆ
ป๊อก!
“อ่อก!”
ผมเบิกตามองภาพตรงหน้า พระพายกลิ้งตกบันไดลงไปนอนแบ็บกับชานพัก เพลง Joy to the world ดังลอดจากห้องพระพายออกมาข้างนอก บรรยากาศฟรุ้งฟริ้งกรุ่นกลิ่นวันคริสต์มาสขัดกับภาพเพื่อนผมที่ชักแหง่กๆ อยู่ตรงหน้า
ผมได้สติ แหกปากขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่นหอ
“ไอ้รัญ! ไอ้รัญญญ!! ลงมาด่วนเลย!! พระพายตกบันไดดดดดดด๊!!!”
[ดารัญ]
“ไอ้รัญ! ไอ้รัญญญ!! ลงมาด่วนเลย!! พระพายตกบันไดดดดดดด๊!!!”
เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นมาจากชั้นล่างทำให้คิ้วผมกระตุก ผมพยายามทำเมิน แต่เสียงของสายฟ้าก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แถมไม่มีท่าจะหยุดง่ายๆ ผมหลับตาลง ขมวดคิ้วแน่น ขบฟันสะกดกั้นอารมณ์ในใจ คว้าหมอนมาหนึ่งใบ ยกขึ้นกดหน้าตัวเองแล้วแหกปากตะโกนอัดหมอนระบายอารมณ์ที่สะสมอยู่ข้างในจนรู้สึกดีกว่าเดิมถึงเงยหน้าขึ้น ลุกจากเตียงเพื่อไปจัดการเคลียร์เรื่องชิบหายวายป่วงที่เพื่อนเวรทั้งสองทำเอาไว้
ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องคอยมาตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวไอ้พวกนี้
คบเพื่อนผิดคิดจนตัวตายจริงๆ
หลุมของเรา @MysecretworldFF
สมน้ำหน้า จะจับเราแต่งเป็นเรนเดียร์ ตัวเองได้แต่งเป็นมัมมี่พันผ้าไปทั้งตัวเลย แต่แอบสงสารนิดหน่อย ขาเดี้ยงจนต้องเข้าเฝือกเลยแฮะ ฮือออ โอ๋นะพี่พระพาย เป็นคุณมัมมี่แทนคุณซานต้าไปสักพักแล้วกัน
เทพท้อกับประชาธิปไตยที่หายไป @LostDemocracyM44
น่ากลัวว่างูเห่าแปรพรรคก็ไอ้เพื่อนจัญรี้จัญไรของกูนี่แหละ ภาพติดตาชิบหาย ถ้ากูจับไข้จนหายไม่ทันไปวิ่งไล่ลุงจะทำยังไง มึงจะรับผิดชอบกูมั้ยไอ้หัวขวด!
รีวิวครอบจักรวาล แคปทวิตคิด 500 นะครับ @Daran_Review
ใครมีปัญหาเรื่องเพื่อน อยากเลิกคบแต่ไม่รู้จะเลิกยังไง รอสักพักนะครับ ผมกำลังหาทางอยู่ ถ้าได้วิธีเฟดตัวดีๆ เมื่อไหร่จะมารีวิวให้ลองเอาไปใช้กันดู
หลุมหลบเมีย @Papai_naverdie
ขาเดี้ยงแต่พระพายน้อยยังไม่เดี้ยง ไหนๆ ก็มาตีมมัมมี่แล้ว พี่กดสั่งชุดคอสเพลย์คลีโอพัตราให้หนูแทนแล้วนะคะคนดี เพราะพี่มีความฝัน และพี่จะทำมัน จัม!
-------------------
ใครจะให้อิพี่ พพ มันสมหวังได้ขี่น้องเฟนง่ายๆ กันอะ 555555 แต่ไม่ค่ะ นางก็ไม่สำนึกหรอก
เนื่องในวันคริสต์มาสเลยแวบมาเขียนตอนพิเศษให้อ่านกันสั้นๆ ค่ะ คิดถึงเรื่องนี้มาก หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
#เพื่อนกล่อมนอน