-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ หวังว่าจะชอบกันนะ แบบระบายความอยากของตัวเอง :katai3:
โดยมีเพื่อนอีกหนึ่งนางคอยช่วย รวมทั้งกำลังใจพี่แสนดีจากพี่มาศพี่คนสวย :กอด1: ขอบคุณค่ะ อิอิ :hao5:
-
ชื่อเรื่องนี่แบบ จี๊ด มาก
รอติดตามนะคะ
-
ตอนที่ 1 (หมอนข้าง)
ภายในห้องอันกว้างขวาง เครื่องปรับอากาศยี้ห้อดีราคาแพง ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งความเย็นและความเงียบเป็นเลิศ ครูบอล หรือนายกฤษณะเทพ สุดฤทัย ได้ซุกตัวให้ผ้านวมแสนอุ่นสบายหลังจากที่นอนไม่หลับมาหลายเดือน หมอนข้างเนื้อแน่นๆที่แผ่ความอบอุ่นมาหาตน ยิ่งทำให้ครูบอลซุกตัวกับหมอนข้างยิ่งขึ้น แต่รู้สึกปวดกล้ามเนื้อทุกๆส่วน แต่ไม่ต้องกังวลแล้วเมื่อหมอนข้างขยับเข้ามาหาเองรวมทั้งยังพันธนาการครูบอลเอาไว้อย่างแนบแน่น
ผม นายกฤษณะเทพ สุดฤทัย รึที่ใครๆต่างเรียกผมว่า ครูบอล อายุ 30 ปี แต่งงานกับสาวสวย มีลูกสาววัย 3 ขวบ ที่น่ารักและสดใส เฮ้อ...เมื่อยจังเลย
“อืมมม...อ่ะโอ้ยยยย...เจ็บจัง...” ครูหนุ่มผิวแทนร้องออกมาเมื่อขยับตัวด้วยความเร็ว ปวดเมื่อยทั้งตัว และเจ็บมากเป็นพิเศษจากบริเวณที่ไม่ความเจ็บ....ก้น เค้าเจ็บบริเวณก้นมาก มากจริงๆ ขนาดทำให้น้ำตาซึมได้เลยทีเดียว
“เจ็บตรงไหนครับบอล เจ็บมากไหม” หมอนข้างถามเค้าด้วยความเป็นห่วง
“เฮ้ย...หมอนข้างถามได้ด้วยเหรอเนี้ย...เฮ้ย...คุณเป็นใครแล้วมาทำอะไรในห้องของผม”บอลถามหมอนข้างของเค้าด้วยความตกใจ มันน่าตกใจน้อยซะเมื่อไหร่เมื่อหมอนข้างที่เค้าเค้าแนบเนื้ออยู่กลับไม่ใช่หมอน แต่มันกลับเป็นคน ใช่เลยคนตัวเป็นๆเสื้อผ้าไม่มี นอนขาวผ่องเป็นยองใย จากที่คิดว่าเป็นหนอนผ้าฝ้าย แต่กลับเป็นหน้าอกแน่นๆไปซะได้ และที่น่าตกใจก็คือ ไอ้หมอนข้างมันไม่มีปลอกหมอน...ใช่แล้วมันไม่มีเสื้อใส่...แล้วเมื่อมองดูตัวเองก็พบว่าน่าตกใจเช่นกันเค้าเป็นโรคเดียวกับมัน ไม่มีเสื้อใส่เหมือนกัน
“นี่คุณบอล ผมคนครับไม่ใช่หมอนข้างแต่เป็นอย่างอื่นกับคุณ” ไอ้หมอนข้างใบขาวตอบกลับบอลกลับมา
“คุณเป็นใคร มากอดผมได้ไง แล้วทำไมคุณกับผมถึงมานอนเตียงเดียวกับได้แล้วเสื้อผ้าผมไปไหน” บอลเอ่ยถามด้วยจิตใจที่ไม่ปกติ รึเรียกง่ายๆว่าวิตกจริตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถามคำถามไม่หยุดเพราะเค้าหยุดความคิดของตัวเองไม่ได้ รวมทั้งพยายามจะออกจากการกอดรัดของหมอนข้างที่กอดเค้ามานานแล้ว
“บอลหยุดดิ้นได้แล้ว คุณเจ็บไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างห้องนี้ไม่ใช้ห้องของคุณแต่เป็นห้องของผม แล้วเสื้อของคุณกับผมนะ ผมเป็นคนถอดเอง แล้วถอดทำไมคุณก็คงพอจะรู้นะ ว่าคนสองคนที่ไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วอยู่บนเตียงด้วยกันกอดกัน เค้าทำอะไรกัน แล้วคุณจะรู้ว่าผมเป็นอะไรกับคุณ ในเมื่อคุณเป็นคนเจ็บ เค้าใจนะครับ แล้วก็หยุดทำให้ตัวเองเจ็บซักที ดูสิหน้าเบี้ยวไปหมดแล้ว”หมอนข้างตอบกลับเค้ามา
เมื่อลองก้มลงดูตัวเองแล้ว แม่เจ้ารอยจูบเติมไปหมดโดยเฉพาะบริเวณหน้าอก ดูจะเยอะเป็นพิเศษ แล้วไอ้ที่มองไม่เห็นมันจะมีอีกเท่าไหร่กัน ลองเปิดผ้านวมดูข้างล่างก็ไม่มีอะไรปกปิดทั้งของเค้าและของไอ้หมอนข้างอีก รู้สึกแหนะหนะบริเวณช่องทางด้านหลัง บอลจึงใช้มือสัมผัสดู แต่สิ่งที่เค้าพบหลังจากคลำดูคือ น้ำสีขาวข้นๆที่ผสมกับเลือด ไม่นะมันไม่จริง เมื่อคุณครูเงยหน้ามองขึ้นไปด้านบน ก็ได้พบกับชายหนุ่มดูดี ดวงตาคมมีพลังอำนาจเหมือนเป็นคนที่เอาแต่ใจ จมูกโด่งงุ้ม ริมฝีปากปากสด ใบหน้าขาวใส จนเค้าต้องอิจฉา แล้วเค้าจะมาพิจารณาและชมผู้ชายทำไมเนี้ย
“เฮ้ย...คุณทำอะไรเนี้ย แล้วคุณเป็นใครทำไมไม่ตอบคำถามผม”บอลนะโกนด้วยความโมโห จะทำร้ายเค้าก็ไม่ได้เพราะมันจะส่งผลกระทบกับอาการบาดเจ็บด้านล่างของเค้า
“จำกันไม่ได้เลยนะครับ ถ้างั้นผมขอแนะนำตัวอีกครั้ง ผม นายศาตรา รัตนไพบูรณ์สาร รึจะเรียกผมว่า วุฒิ สถานะของผม คือ สามีของคุณ”
“.......................”เดี๋ยวนะไอ้ชื่อนะมันไม่สำคัญ แต่ไอ้สถานะที่ไอ้หมอนข้างบอกมานะ มันต้องมั่วนิ่มแน่ ๆ สามีเหรอ เป็นไปไม่ได้ เค้าเคยมีแต่ภรรยา ไม่เคยมีสามีนะ ไม่จริงหรอก
“เป็นอะไรครับบอล เจ็บมากเลยเหรอ ผมขอโทษ แต่ผมห้ามใจไม่ได้จริงๆ แล้วผมขอให้คุณจำไว้ว่าคุณคือเมียและผมคือสามี ตอนนี้คุณคือของผม ผมหวงของของผม คงเค้าใจนะครับ ขอชื่นใจหน่อยนะ” ไอ้หมอนข้างมันโน้มหน้าลงมาหาเค้าแล้วเอาปากเรียวกดย้ำกับปากของเค้า
“อื...อือ..อืม” บอลได้พยายามจะผลักนายหมอนวุฒิออกจากตัว แต่ยิ่งทำเหมือนกับไปกระตุ้นต่อมหื่นของนายหมอนข้างซะได้ โอ้ย...มันมาแล้วทำไงดี ไอ้ลิ้นนะไม่ต้องเข้ามา ไม่ไหวแล้วอะไรมันจะชำนาญขนาดนี้
“ชื่นใจจัง” แล้วใบหน้าของนายหมอนข้างก็ถอยออกไปแล้วกลับมาใหม่เพื่อหอมแก้มของเค้าทั้งสองข้าง จะบ้าตาย....เค้าจะพึ่งเลิกกับภรรยาสาวไม่ถึงวันแต่เค้ากลับได้สามีมาแทนเหรอเนี้ย......
-
หืมมม..เปิดมาก็เรียบร้อยเค้าไปซะละบอล!!!!
#น่าติดตามจ้า :hao6: :o8:
-
รอติดตามนะคะ :mew1: :mew1:
-
เรื่องนี้เปิดมาก็โดนเลยอ่ะ
-
เลิกกับภรรยาแล้วมีสามีใหม่ทันที
-
:mc4:
ยินดีต้อนรับนักเขียนหน้าใหม่แต่ใจดวงเดิมค่า (เกี่ยวมั้ย อิๆ)
ชื่อเรื่องนี่เด่นมาแต่ไกลเลย แถมเปิดเรื่องได้ชวนติดตามอีก
อยากรู้แล้วว่าครูบอลไปเสร็จนายหนุ่มตัวขาวได้ไง
สงสัยเสียใจจากเมียแล้วกินเหล้าเลยสามีมาแทน :laugh:
บวกเป็ดประเดิมนะคะ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
:กอด1: กันๆ :L1:
-
กรี๊ดดดด
เรื่องนี้มันโดนอ่ะ โดนกันตั้งแต่ชื่อเลย
อยากรู้ว่าเมียเก่าบอลมีชู้แล้วขออย่าหรอ สงสัยไปเมาแล้วเจอสามีแน่เลย อิอิ
มาตามอ่านด้วยคนค่ะ :L2:
-
มาเร็วเคลมเร็วมากค่ะคุณสามี
-
มานั่งจิบชารอตอนต่อไป
-
:z1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
โอ้วววว ครูบอลเปลี่ยนสถานะปุบปับเลยเนอะ 5555
-
เมียไปปุ๊ป ผัวมาแทรกเลยจ้าาาา :laugh:
-
มีผัวซะแล้ว สิ อ๊ากกกกก ชอบบบบบบ :m3: :m3:
น่าสนุกมากเลย มาต่ออีกนะจ๊ะ :hao7: :hao7:
-
รอดูเรื่องเฉลย ชื่อเรื่องโดนมากกกกก
-
เนื้อเรื่องตอนแรกได้ใจม๊ากมาก ^^
-
:laugh: :laugh: :m20: มันต้องงี้สิ เลิกปุ๊บ ควงหนุ่มเย้ยปั้บเลย
ได้ใจมากค่ะ อย่าลืมควงไปเย้ยภรรยาเก่านะ
แบบว่า ไม่มีเธอฉันก็ไม่แคร์อะ คุณครูบอล เสน่ห์แรงได้ใจๆ :-[
-
ชะเอิง เอิง เอย อยู่ๆก็ดันมีสามีเป็นตัวเป็นตนเสีย
ก็ดีแล้วจ้า ในเมื่อเป็นสามีแล้วมันไม่เวิร์ค ก็เป็นภรรยาเองเสียเลยเนอะ 555
-
คือแบบ...คือแบบ แอร๊ยส์ เข้ามาเพราะชื่อเรื่องอ่ะ ก๊าวใจเหลือเกิน กรี๊ด!
เรากรี๊ดจนน้องสาวหันมามองแปลกๆ เลย :laugh:
-
เปลี่ยนสถานะไวจัง
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
อุตะ ต่อด่วนนะ 55555555555 :katai2-1:
-
หุหุ น่าติดตาม
-
ไอ้บอล เรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่!
แหะๆๆ ล้อเล่นค่ะ
-
ชอบชื่อเรื่องอะ
ว่าแต่ครูบอลชอบสามีหรือภรรยามากกว่ากันคะ อิอิ
-
มาเร็ว เคลมเร็วจริงๆ :katai2-1:
-
ไม่ตกใจ ไม่เตะ ไม่ต่อยเลยเนี่ยนะ??!!
ยอมขนาดนี้ไม่ใช่ผู้ชายแล้วมั้งนั้นน่ะ
-
:hao7: เรื่องเป็นไงมาไงคะเนี่ยยยยยยย กร๊ากกกกกกกก+ :laugh:
-
มาตอนแรกก็... :hao6: :hao6: :hao6:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
แจ่ม แจ่ม แจ่ม มาอธิบายด้วยว่าเกิดไรขึ้น 55555555555+
-
มึนได้ที่ เลิกกับเมียเลยได้หมอนข้างใบใหม่มาแทนซะแหล่ว :hao4:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :oo1: o13 :heaven :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:จะตั้งตารอออออออออตอนต่อไปจ้า :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ปล. ขอต้อนรับเรื่องใหม่จ้า :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:แล้วจะรอคอยยตอนต่อไปเน้อ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๊ายๆๆๆๆ สามีครูบอล ดูแลครูบอลดีๆนะ 5555
-
น่าสนใจมากกกกก
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
ท่าทางจะฮา
-
ตามไปส่องดูคู่นี้ดีกว่า :m24: :m24: :m24:
-
ชื่อเรื่องโดนใจจริงๆ
เพิ่งเลิกกับเมีย แป๊บเดียวได้สามีอย่างไม่ตั้งใจ
ท่าทางสามีจะขี้หวงซะด้วย ไม่รอดแน่บอล
-
ตอนที่ 2 (คำสั่งรึว่าคำสั่ง)
“.......เฮ้ย...ทำไรว่ะ” ขอหยาบคาย หน่อยเหอะ ไม่ไหวแล้ว เจ็บก้น ปวดเมื่อยตัว ปวดหัว เหนื่อยใจ เซงเว้ย.....
“ถามได้...ก็จูบก็หอมภรรยาไง มันคือหน้าที่ที่ดีและเป็นหนึ่งในหน้าที่ของสามีนะครับ พูดแล้วก็ขออีกซะที” ชายหนุ่มหน้าตาดี เริ่มโน้มหน้าลงมาอีกแล้ว ไม่นะจากปากที่ใครๆก็บอกว่าย้อยและถ้าเกิดไอ้หมอนข้างยังจะจูบเค้าอีกนะมีหวังปากเค้าจะไม่ห้อยถึงคางเลยรึไง
“ไม่เอาออกไปได้แล้ว มาสามีภรรยาอะไรกัน ผมมีเมียอยู่แล้วสะกดเป็นไหมเมียนะเมีย” พูดไปแล้วก็ปวดใจ แต่เพื่อเอาตัวและปากตัวเองให้รอดก็คงต้องยืมสถานะอดีตภรรยาหน่อยแล้วกัน
“บอล...คุณคงจะฟังไม่เข้าใจ คุณเป็นภรรยาของผมเป็นเมียผม เป็นของของผม ผมไม่มีทางให้คุณเป็นของคนอื่นแน่ๆ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น ผมคนนี้จะทำให้สถานะที่คุณอ้างมามันหายไปเอง” จะน่ากลัวไปไหน ผมกลัวแล้ว จะกันเลยรึไง ตายังกลับมีไฟลุกพรึบเชียว แล้วไอ้ท่อนซุง 2 ท่อนที่รัดตัวเค้าอยู่นะจะแน่ไปไหน แค่นี้ก็เจ็บจะตายแล้วเว้ย...
“ไม่รู้ไม่เข้าใจ แล้วจะปล่อยผมไปได้ยัง ผมอยากเข้าห้องน้ำ” ไม่ไหวแล้วต้องขอหาที่ตั้งหลักรับสถานการณ์ก่อน
“มาผมช่วย”ไอ้หมอนข้างคลายอ้อมกอดออกจากตัวเค้า แล้วเตรียมรุกจะมาช่วยเค้า
“ไม่ต้อง ไปเองได้ แล้วห้องน้ำอยู่ไหน” เสียงของเค้ารู้เลยว่ามันสั่นมาก เพราะว่าความเจ็บตรงจุดเกิดเหตุ และปวดเนื้อปวดตัว รวมถึงภาพของนายหมอนข้างอีก ผ้านวมผืนหนานุ่มเลื่อนหลุดลงมากองอยู่ช่วงเอวทำให้ต้องถึงกับกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้ จนเค้าได้ยินเสียงเสียดสีของผ้า จึงทำให้รู้ว่าชายหนุ่มได้ลุกออกจากเตียงไปทั้งร่างกายอันเปลือยเปล่าจนเค้าต้องหันหน้าหนี เพียงนาทีเดียวชายหนุ่มก็กลับมาโดยมีชุดคลุมผ้าไหมสีน้ำเงินสวมทับร่างกายของตนมา โดยนำชุดคลุมแบบเดียวกันมาให้เค้าแต่เป็นสีเหลืองอ่อนนำมาสวมใส่ให้เค้า
“อย่าเรื่องมาก จะไปไหมไอ้ห้องน้ำเนี่ย รึว่าจะเล่นสงครามกันบนเตียงดี ผมชอบนะ” ชายหนุ่มผิวขาวตอบกับบอลมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และตามมาด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์มากมาย ตาที่เป็นประกายจ้องเค้าไม่วางตา
ครูหนุ่มผิวแทนได้แต่ก้มหน้าก้มตา เนื่องจากไม่อยากเสี่ยงกับสวัสดิ์ภาพของเค้าเอง รวมทั้งเค้าขยับร่างกายไม่ไหวจริงๆ มันทรมานไปทั้งตัว โดยเฉพาะจุดนั้น จึงต้องยอมให้คนอีกคนที่เสนอตัว โดยที่เค้าคิดว่าจะพยุงเค้า แต่ที่ไหนได้ ไอ้หมอนข้างกลับอุ้มเค้าขึ้นมาเฉยๆได้ไง แล้วที่ทำให้เค้าจี๊ดก็คือ ท่าอุ้มมันท่าอุ้มเจ้าสาวแล้ว ไม่นะ....
“ไอ้หมอนข้าง ทำไร ปล่อยเลยนะ” ครูบอลรับไม่ได้ มาอุ้มเค้าอย่างนี้ได้ไง
“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวไม่ต้องไปมันแล้วไอ้ห้องน้ำเนี่ย เดี๋ยวก็จัดให้ซะตรงนี้หรอก” พูดเฉยๆก็ได้นะ ไม่ต้องว่าหน้าก็มาถึงหรอก
“ชิ ไปสิ” ชิไปสิ ห้องน้ำยังดีกว่านายตั้งเยอะ
“รีบๆอาบน้ำแล้วนะ ออกมาจะได้ทานข้าว ทานยา แล้วนอนพัก” ไอ้คนตัวโตแรงควาย ตะโกนบอกเค้ามา
ไม่โต้ตอบมันหรอก เราเป็นครู เราต้องใจเย็น เฮ้อ...แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า มันเคราะห์กรรมอะไรของเค้านะ ทั้งๆที่พึ่งเลิกกับภรรยามา แล้วทำไมเค้าถึงได้สถานะใหม่ที่ปวดใจไปถึงลำไส้ใหญ่อย่างนี้กัน “สามี” เมื่อบอลได้ทำธุระอันยากลำบากได้อย่างเรียบร้อยระดับหนึ่งแล้ว เค้าก็พยายามจะออกไปจากห้องน้ำ แต่ด้วยขาที่สั่นเทา และบาดแผลอันสาหัส จึงทำให้บอลล้มลงกับพื้น
“โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย เฮ้ย.....เข้ามาทำไม” เสียงแรกเป็นเสียงของเค้าเมื่อความเจ็บมันส่งผลจากบั้นท้ายตลอดสันหลังไปยังสมอง จนส่งผลที่ดวงตา ทำให้เค้าถึงกับน้ำตาตกได้เลย ส่วนเสียงช่วงหลังคืออาการตกใจของเค้า เมื่อเค้าถูกอ้อมเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่ม และถูกอุ้มพามายังเตียงหลังใหญ่ที่ได้รับการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้มีสภาพดีน่านอน
“บอลคุณทานข้าวต้มก่อนนะ แล้วเดี๋ยวทานยาแก้อักเสบกับยาแก้ไข้ไว้ก่อน เริ่มตัวรุมๆแล้วด้วยสิ” ชายหนุ่มใช้วิธีการวัดความร้อนจากการหอมหน้าผากของเค้า
“แล้ว ฟังไม่เข้าใจรึไง ว่าผมมีเมีย มีลูกแล้ว คุณจะทำกับผมอย่างนี้ไม่ได้” บอลเอ่ยปากพูดกับชายหนุ่มอย่างไร้เรี่ยวแรงจะต่อสู้
บอลพยายามหาทางออกให้ตัวเอง เค้าจะมาแหกปากร้องไม่ได้ จะทุบตีชายหนุ่มก็ไม่ได้ เพราะเค้าเหนื่อยเหรอเกิน ผิดหวังจากคนที่ได้ชื่อว่าเมียรัก มีลูกสาวตัวน้อยๆที่ต้องดูแล ยังแม่ที่อายุก็มากแล้ว น้องชายที่ยังเรียนไม่จบอีก ถ้าเค้าโวยวายต่อสู้ ก็คงสู้ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ ดูก็รู้ว่าเป็นคนมีฐานะดีหรืออาจจะดีมากด้วยซ้ำ ดูได้จากแค่ห้องนอนของชายหนุ่มก็ดูดีกว้างขวางกว่าห้องพักที่โรงเรียนจัดให้ครูตั้งสามถึงสี่เท่าด้วยซ้ำไป พอพูดถึงคนที่มีฐานะดีก็ต้องมาคู่กับอำนาจ แค่ดูความเอาแต่ใจก็เกินพอแล้ว พูดไม่รู้เรื่องเลยจริงๆอีตาหมอนข้าง ยิ่งคิดยิ่งเครียด แค่เค้าพึ่งเลิกกับภรรยามา ด้วยเหตุผลที่ทันไม่ได้ เค้าเลยตัดสินใจให้เครื่องดื่มมึนเมาเข้าช่วยให้ตัวเองนอนหลับได้บ้าง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยดื่มเลย จะเคยก็ตอนงานแต่ง จากแก้วของเพื่อนรักตั้งแต่เรียนด้วยกันม.ปลาย ขอให้ดื่มให้เพียงแก้วเล็กๆ และเค้าก็ไม่เคยดื่มอีกเลย แต่ทำไมเค้าถึงตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองมีสามีเป็นไอ้หมอนข้างตัวขาว สูงใหญ่ คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากเรียวไปได้
“บอลคุณไม่ต้องมาโกหกผม คุณชื่อนายกฤษณะเทพ สุดฤทัย คุณมีภรรยาเป็นนักแสดงปลายแถว ชื่อ จิตตรา สุดฤทัย ซึ่งเป็นนามสกุลเก่าของเธอเมื่อวานนี้ เพราะตอนนี้เธอได้ใช้นามสกุลใหม่จากสามีใหม่ของเธอ และคุณมีลูกสาว ชื่อเด็กหญิงน้ำฟ้า สุดฤทัย รึน้องน้ำฟ้า คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกัน และท่านเป็นครูทั้งคู่ คุณมีน้องชาย 1 คน ชื่อ วิษนุเทพ สุดฤทัย กำลังเรียนปริญญาตรี คุณทำงานเป็นครู อยู่ที่ โรงเรียน.... ห้วยขวาง สอนวิชาเทคโนโลยี คุณจะเอาข้อมูลอะไรของคุณอีกไหม ผมรู้ทั้งหมด” ชายหนุ่มกล่าวด้วยเสียงเรียบรื่น แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์และพราวระยับ
“นายหมอนข้าง นายรู้ได้ไง นายเป็นใคร”คุณครูหนุ่มตกใจกับข้อมูลที่นายหมอนข้างกล่าวออกมา
“เอาไว้ผมบอกทีหลังแล้วกัน แต่ให้รู้ว่าผมไม่ได้ชื่อหมอนข้าง เรียกผมว่า วุฒิและก่อนอื่นคุณต้องทานข้าวแล้วทานยาให้เรียบร้อย ถ้าคุณทานข้าวเองไม่ได้ผมจะป้อนให้คุณเอง แต่ด้วยปากนะ”ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับนำข้าวต้นและยามาให้เค้า
ชายหนุ่มบังคับเค้าด้วยสายตาให้ทานข้าวต้ม ซึ่งบอลก็ต้องจำใจทานด้วยความหวาดระแวง และเค้าเชื่อว่าชายหนุ่มต้องทำตามที่พูดไว้แน่ๆ เมื่อทานข้าวต้มและยาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“นอนได้แล้วครับบอล”นายวุฒิสั่งเค้าอีกแล้ว หลายอย่างแล้วนะ แต่บอลก็ไม่กล้าที่จะเถียงเท่าไหร่เพราะเค้าทั้งเหนื่อย เพลีย ปวดเนื้อปวดตัว แถมยังรู้สึกร้อนๆหนาวๆอีก ครูหนุ่มจึงล้มตัวลงนอนด้วยเกินจะต้านทานกับสภาพร่างกายและจิตใจได้ไหว
“คุณจำเอาไว้นะบอล คุณเป็นของผม ผมจะทำให้คุณไปไหนไม่ได้ถ้าขาดผม ผมจะทำให้คุณหลงรักผม เหมือนที่ผมกำลังหลงรักหลงใหลในตัวคุณ” ชายหนุ่มกล่าวกับเจ้าของร่างเล็กกว่าตนที่นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากหลายสิ่งหลายอย่างเมื่อตัวยาออกฤทธิ์จึงทำให้ร่างนี้หลับไปไม่ยากเลย ชายหนุ่มด้วยคำพูดที่แสนเบาแต่หนักแน่นเกินสิ่งใด นายศาตรา พูดคำไหนคำนั้น มันไม่ใช่ประโยชน์บอกเล่า แต่มันเป็นคำสั่งสำหรับเค้าเอง ซึ่งเค้าเต็มใจจะทำมัน
:pig4: ขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจนะค่ะ หวังว่าจะรับครูบอลกับนายหมอนข้างเอาไว้ในใจกันบ้าง
สำหรับปมของเรื่องนี้คงจะค่อยๆคลี่คลายไปเรื่อยๆค่ะ
พบกันอีกที่ เป็นวันอังคารที่ 8 ตุลาคมนะค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ +1 ให้ทุกคนแทนการขอบคุณ :กอด1:
-
รอตอนต่อไปค่า ^^
น่าสงสาร ครูบอล เสียภรรยาไป แต่กลับได้ สามี แทน 555
-
ชอบจังรอ ว่าทำไมถึงมาเป็นแบบนี้ได้นะคะ :pig4:
-
เรื่องน่าสนุก รอติดตามค่ะ :call:
-
น่าสนุกค่ะ แล้วจะมาติดตามนะคะ
-
น่าสนุกค่ะ แล้วจะมาติดตามนะคะ
-
ครูบอลจ๋าแรกๆก็แบบนี้แหละ ให้วุฒิซ้ำบ่อยๆเดี๋ยวชินเอง เชื่อดิ :laugh:
ฝากความถึงคุณวุฒิ. ช่วยซ้ำตอนที่ครูบอลไม่เมาด้วยนะ
จะได้จำรสชาติแห่งความหวานได้. มิได้จำแต่ความเจ็บปวดเยี่ยงนี้ :hao6:
รอตอนต่อไป
บวกเป็ด
ปล.ดูท่าครูบอลน่าจะถูกวุฒิเล็งไว้นานแล้วล่ะม้าง. มีโอกาสถึงเสียบถูกเวลาแบบนี้
:L1:
-
เริ่มเรื่องกันแบบ บอลมางงๆ
วุฒิจัดเต็บสูบไม่เว้นให้ขัด รัวมากจริงๆ
รอติดตามคะ :mew1: :mew1:
-
มาต่อเร็วๆน้าาาา :hao7:
-
มารอดูเหตุใดครูบอลถึงได้สามี
-
ชอบๆ
มาต่อเร็วนะค่ะ
น่าติดตาม ^^
-
ได้สามีมาแบบไม่รู้ตัว 555 จนตอนสองก็ยังมึนๆงงๆ ฮ่ะๆ
แต่ปรากฏว่าอ่านไปอ่านมาเหมือนเรื่องมันจะซับซ้อนกว่าที่คิดเนาะ
อยากจะบอกว่าเข้ามาเพราะชื่อเรื่องค่ะ ใช้คำธรรมดาๆ แต่ความหมายมัน อื้ม!!!
-
คุณวุฒิเป็นใคร ทำไมรู้เรื่องบอลเยอะจัง
-
เจอกันได้ยังไงน้า ^^
ถ้านายหมอนข้างจะข้อมูลแน่นขนาดนี้
ครูบอลคงหนีไปไหนไม่รอดแน่ๆ
รอตอนหน้าค่ะ
-
สามี สามี สามีหรือป๋วน้า :hao3: :z1:
-
โหวุฒินี่รู้ลึกรู้จริงอ่ะ แอบรักมานานรึยังเนี่ย บอลหายเร็วๆนะ
-
แหม ภรรยาครูบอลแรงจริงไรจริง
เล่นมีสามีใหม่ก่อนทั้่งที่ยังมีสามีเก่าและลูกสาวอีกหนึ่งคนเนี่ยนะ
เฮ้ออออ.....ชีวิตครูบอล น่าสงสารอะ
-
ชอบจังอารมนี้แบบ
เมียข้าใครอย่าแตะ
-
ชอบตนผิวคล้ำ+ล่ำ ด้วยสินะ นายหมอนข้าง :hao3:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[สนุกดีอะชอบมากกกกกกกกกกกกบอลน่ารักดี :-[ :-[ :-[ :-[
ปล..ถ้าลดคำว่าเค้าบ้างก็จะดีไม่น้อยเลยนะ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แสดงว่านายหมอนข้างแอบรักครูบอลมาตั้งนานแล้ว
และเป็นต้นเหตุให้ภรรยากับครูบอลเลิกกันหรือเปล่า
-
ชื่อมันได้ใจมากเลย :3123:
-
:oo1:
-
เข้ามาเพราะชื่อ พออ่านแล้วชอบมาก :กอด1:
-
มาตามค่า
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
เนื้อเรืีองน่าติดตามใช้ได้
สำนวนการเล่าเรื่องก็เข้าใจง่าย ไม่เลวเลยค่ะ
ติดตามๆ><
-
มาต่อเร็วๆน่ะ
-
สนุกๆ ติดตามครับผม
-
ดีอ่ะ เก่าไป ใหม่ก็มาทันทีเลย อิอิ
-
เปิดมาตอนแรก ก็อยากอ่านต่อเลยค่ะ
น่าติดตามมากๆ ครูบอลถึงกับช็อคคคค่ะงานนี้
เงิ้บบบ กันไปเลยทีเดียว
-
บ๊ะๆๆ!!!
ชั้นจะติดตามอย่างใกล้ชิด ฮี่ๆๆๆ
-
เค้าชอบอ่ะ
-
น่าสนุก เข้ามาเพราะชื่อเรื่องแท้ๆ รอตอนต่อไปพรุ่งนี้นะ
-
น่าสนุกนะเนี่ย
เสียภรรยาไปแต่ได้สามี 55555
ลุ้นกันต้อไปว่าปมเรื่องมันเป็นมายังไง
-
ตอนที่ 3 (ขัดใจ) :m31:
(ศาสตรา)
สวัสดีครับทุกคน ผมนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร รึจะเรียกว่า วุฒิ
ก็ได้นะครับ ฉายาของผมคือ ศาสตราเทพ ผมเป็นเจ้าของธุรกิจมากมาย ทั้ง อสังหาริมทรัพย์ รีสอร์ท โรงแรมระดับ 5 ดาว อีกหลายแหล่งจากทุกภาคในไทยรวมทั้งคอนโดมิเนียม ผับ บาร์ และฟิสเนส ที่มีกระจายอยู่มากมายหลายสาขา ด้วยวัย 35 ปี และกำลังเป็นที่จับตามองจากสังคมไฮโซ ว่าเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งที่อายุน้อย รูปหล่อ ฐานะดี ครอบครัวก็มีฐานะรวย 1 ใน 10 ของประเทศรวมไปถึงมีอิทธิพลอย่างไม่ต้องสงสัย แถมการศึกษาก็ดี อยากได้สิ่งไหน ไม่ต้องกังวลไป สิ่งที่หวังไม่เคยรอดมือไปได้ และธุรกิจฟิตเนสนี้เองที่ทำให้ผมได้พบกับเค้า ครูบอลของผม เมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผมได้เข้ามาดูความเรียบร้อยในซิตเนสสาขานี้ ซึ่งผมสะดุดตากับชายหนุ่มรูปร่างไม่ได้อรชรอ้อนแอ้นรึว่าอ้วน แต่เป็นผู้ชายที่รูปร่างเพรียวที่ไม่มีกล้ามเป็นมัด มองดูก็รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้คงทำงานที่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเองรึว่างานที่ใช้แรงใช้กล้ามเนื้อ อีกทั้งผิวสีแทนสวย คิ้วเรียวที่มองรู้ได้ว่าไม่ได้ตกแต่งแต่มันเรียวเองโดยธรรมชาติ ดวงตาที่ดูกลมโตที่ภายในซ้อนความสับสนอยู่ในใจตลอดเวลา จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มน่าชิม พอคิดแล้วก็ตลกซะจริง ทั้งๆที่ผมเองเป็นหนุ่มนักรักมีสาวๆเข้ามาก็ไม่เคยขาดอย่างมากก็ควงไม่เกินอาทิตย์ก็จบกันไป ส่วนหนุ่มๆก็มีบ้างแต่เค้าไม่นิยม แต่กับคนคนนี้ทำไมถึงอยากกอดอยากจูบ อยากครอบครองไว้เป็นของตัวเอง อยากจะรู้เรื่องของหนุ่มคนนี้ อยากจะรู้ว่าอะไรทำให้ตากลมโตนั้นสับสนวุ่นวายและดูเศร้าหมองเหรอเกิน อยากรู้จนต้องเรียกผู้จัดการมาสอบถามว่าชายหนุ่มผิวแทนคนนั้นคือใคร
“คุณวุฒิเรียกผมมามีเรื่องอะไรครับ” ผู้จัดการวัย 40 ปี ถามด้วยความสงสัย
“เชิญคุณวินัย ผมอยากรู้ว่าลูกค้าที่ใช้บริการจักรยาน ชื่ออะไร ทำงานอะไร”วุฒิไม่ต้องการที่จะอ้อมค้อมจึงบอกความต้องการของตนเองทันที
“เออ.....มีผู้ชายคนเดียวนะครับที่ใช้บริการจักรยานอยู่ตอนนี้” ผู้จัดการวัยใหญ่ถามเจ้าของกิจการด้วยความสับสน
“ใช่..คนนั้นแหละ เอาข้อมูลมาให้ผมภายใน 5 นาที” วุฒิบอกและก้มลงดูแฟ้มงานของตน มันคือการบอกว่าไม่ต้องถามให้ไปหาคำตอบมาให้เค้าเดี๋ยวนี้
“ครับคุณวุฒิ” ผู้จัดการรีบตอบเจ้านายและออกจากห้องทำงานที่กว้างและทันสมัยด้วยความไว
ชายหนุ่มคอยเพียงไม่นานผู้จัดการวัยสี่สิบก็นำแฟ้มลูกค้าเข้ามาให้กับเค้า
“คุณวุฒิครับนี้คือแฟ้มของลูกค้าคนนั้นครับ”ผู้จัดการบอกกับเจ้านายพร้อมทั้งส่งแฟ้มให้
“ขอบคุณ เชิญคุณไปทำงานต่อได้” วุฒิกล่าวด้วยเสียงเรียบ
“ครับ”ผู้จัดการตอบกลับและออกจากห้องไป
“อืม...ขอดูหน่อยนะ ชื่อ กฤษณะเทพ เหรอ เป็นข้าราชการครูด้วย น่าสนใจ”ชายหนุ่มอ่านไปพร้อมกับมองภาพชายหนุ่มผิวแทน
“ทศ นายช่วยสืบประวัติคนให้หน่อย ชื่อ กฤษณะเทพ สุดฤทัย ฉันขอภายในเย็นวันนี้” ชายหนุ่มได้สั่งให้ลูกน้องมือขวาตนออกสืบประวัติของหนุ่มผิวแทน
ชายหนุ่มนามว่าศาสตราได้เริ่มหยิบอาวุธเพื่อเตรียมจะใช้กับเหยื่อที่เค้าสนใจเป็นครั้งแรก อาวุธของเค้าคืออำนาจ และเงิน ที่มีอยู่อย่างเหลือเฟือ
เมื่อชายหนุ่มเดินออกจากห้องทำงาน ก็ได้พบกับลูกน้องมือขวาของตนพร้อมด้วยแฟ้มสีน้ำตาล ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันคืองานที่สั่งให้ลูกน้องทำ
“นี่ครับนาย” ลูกน้องยื่นแฟ้มดังกล่าวให้
“ขอบใจ กลับคอนโดเลย ฉันอยากพัก” ชายหนุ่มกล่าวกับลูกน้องพร้อมทั้งก้าวออกไปด้วยความมั่นใจ ท่ามกลางสายตาอันร้อนแรงของสาวๆและหนุ่มที่มาออกกำลังกายและมองหาเหยื่อ เป็นสายตาที่มีทั้งชื่นชม และอิจฉาเค้า แต่เค้าไม่สน จะทำไมละก็เค้ามันน่าหลงและน่าอิจฉาจริงๆนินา ผู้คนตามนิยามเค้าว่า “ศาตราแห่งเทพ” ที่ทั้งสวยงาม สง่างาม ทรงอนุภาพ และหายากจนเหมือนกับจะไม่มีอยู่บนโลก
ชายหนุ่มก้าวมาจนถึงรถ Mercedes-Benz E-Class Coupe ปี 2009 สีดำเงา ชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างสูงสมส่วนมีกล้ามเนื้อสวยงามไม่ใหญ่จนเกินไปภายใต้ชุดสูทสีดำ นามว่าต้นลูกน้องมือซ้าย ได้เปิดประตูให้กับนายของตน พร้อมทั้งวิ่งไปประจำตำแหน่งคนขับ พร้อมทั้งมือขวาอย่างทศนั่งข้างคนขับ รถยนต์ยี่ห้อหรูเคลื่อนตัวออก พร้อมด้วยรถบอดีการ์ดอีก 1 คันขับตามเพื่อป้องกันอันตรายให้แก่เจ้านายของตนเอง
ภายในห้องหรูชั้นที่ 43 บนสุด เป็นพื้นที่ของเจ้าของหนุ่มแต่เพียงคนเดียว ศาสตรา ที่ขณะนี้ถือแก้วบรั่นดีพร้อมกับเปิดแฟ้มประวัติของคนผิวสีแทนที่ตนสนใจ
“อืม นายกฤษณะเทพ สุดฤทัย อายุ 30 ปี เป็นข้าราชการครู อยู่ห้วยขวาง มีภรรยา ชื่อจิตตรา สุดฤทัย เป็นดาราที่ไม่ได้รับความนิยมหน้าตาก็เหมือนลูกครึ่งแขก ตัวก็เตี้ย แต่อกหน้าใจมันดูจะเกินความจำเป็นไปไหม
มีลูกสาววัย 3 ขวบ ชื่อน้ำฟ้า” ชายหนุ่มเริ่มอ่านประวัติ แต่เมื่อถึงตรงคำว่าภรรยา สายตาเหี้ยมมองรูปหญิงสาวน้ำเสียงของชายหนุ่มถึงกับห้วนสั้นไม่สบอารมณ์ เค้าถึงกับโยนแฟ้มประวัติทิ้งไป
“หึ” ชายหนุ่มได้บอกกับตัวเองว่า มันคงไม่ทันการณ์แล้วเมื่อหนุ่มคนนั้นมีครอบครัวทั้งเมียและลูก
“คุณภรรยา” คำพูดหลุดออกมาจากริมฝีปากเรียว พร้อมร้อยยิ้มที่กระตุกยกขึ้นด้านขวา หากลูกน้องรึคู่สัญญาทางธุรกิจเห็น คงจะเสียวสันหลังกันทั่วหน้าเป็นแน่
วันนี้ช่วงเย็นของวันชายหนุ่มได้ออกมาบริหารเสน่ห์ของตนกับคู่ควงคนใหม่ นางแบบยอดนิยมลูกครึ่งเกาหลี “ยูจิน” ณ ร้านอาหารเกาหลีมีระดับ
“เชิญครับยูจิน” ชายหนุ่มแสดงถึงความเป็นสุภาพบุรุษ โดยการเปิดประตู ทำไงได้ก็นางแบบสาวน่ารัก แต่เวลายามค่ำคืนเธอร้อนแรงไม่แพ้ใครๆทีเดียว
“ขอบคุณค่ะวุฒิ คุณน่ารักจริงๆ” นางแบบสาวหอมแก้มชายหนุ่มเพื่อขอบคุณพร้อมกับแสดงให้สาวๆภายในร้านว่าเธอคือเจ้าของชายหนุ่ม
“พ่อค่ะทำท่าคิขุให้แม่แม่ดูหน่อยเร็วค่ะพ่อบอล”เสียงสดใสน่ารักของเด็กหญิงดังออกมาจากมุมหนึ่งภายในร้าน
ชายหนุ่มได้ยินเสียงจึงมองไม่ยังแหล่งที่มาของเสียงเด็กน้อยน่ารัก จึงได้พบกับชายหนุ่มผิวแทนที่ติดค้างในใจของเค้ากำลังท่าคิขุตามที่เด็กน้อยต้องการ ซึ่งมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่นั่งบนตัก บอกได้ถึงสถานะที่ใกล้ชิดกัน
“ลูกสาว น้องน้ำฟ้า” ชายหนุ่มเผลอพูดชื่อออกมา
“คุณว่าอะไรนะค่ะวุฒิ ยูจินได้ยินไม่ชัด”
“เปล่าครับ เราไปนั่งกันเถอะ” ชายหนุ่มเชื้อเชิญหญิงสาวไปนั่งยังบริเวณที่ใกล้กับความสนใจของเค้ามากที่สุด
“ พี่บอลตลกแล้ว น้ำฟ้าใครสอนคุณพ่อหนูลูก บอกแม่หน่อยเร็ว” เสียงหัวเราะจากสาว ๆ และคำถามที่ถูกส่งมาจากหญิงสาวสวยหวานแต่คงจะแข็งแกร่ง ซึ่งสังเกตจากแววตาของหญิงสาวได้ คำถามที่ทำให้ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในโต๊ะ
ได้ทำตามคำขอของสาวน้อยให้คนอื่น ๆ ภายในโต๊ะ หรือรอบๆโต๊ะอาหารได้ดู มันดูน่ารักและตลกเป็นอย่างมากจึงทำให้เกิดการแซวชายหนุ่มให้ได้เขินเล่น ๆ แต่สำหรับวุฒิแล้วเค้าอยากให้ครูบอลมานั่งบนตักแล้วทำท่าน่ารักๆให้เค้าดูมากกว่าจะให้ใครต่อใครได้มอง
“น้ำฟ้าสอนคุณพ่อเองค่ะ น้ำฟ้าเก่งไหมค่ะ” เสียงเด็กหญิงหัวเราะคิกคัก พร้อมกับตอบคำถาม
“จริงเหรอลูก บอกแม่ตุ้ยหน่อยเร็วว่าหนูจะไปเที่ยวกับแม่แม่ กันวันไหนดีค่ะ”เสียงใจจากหญิงสาวอีกคนซึ่งแต่ตัวเรียบง่ายแต่ดูดีมีสไตล์
“ต้องถามพ่อบอลก่อนค่ะ พ่อบอลค่ะ น้ำฟ้าอยากไปเที่ยวทะเลกับแม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์ได้ไหมค่ะ น้ำฟ้าอยากไป นะค่ะพ่อบอล”เสียงเด็กน้อยร้องอ้อนผู้เป็นพ่อด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย พร้อมสายตาวิงวอนที่ส่งไปยังพ่อของตน แต่มันยังเผื่อแผ่ความน่ารักของสองพ่อลูกให้แก่เค้าเอง มันช่างเป็นภาพที่สวยงาม อบอุ่นเหลือเกิน
“ค่าลูกแต่ต้องเป็นตอนปิดเทอมให้พ่อทำคะแนนให้เสร็จก่อนนะค่ะ แล้วเราไปเที่ยวกับแม่แม่กันเนอะ”ชายหนุ่มผิวแทนกล่าวพร้อมกับก้มหน้าลงไปหอมแก้มใสของลูกสาว
“พี่บอล แล้วอ้อมไปไหน พวกเราติดต่อไม่ได้เลย”เสียงห้าวหวานกล่าวออกมาจากหญิงสาวที่มีรูปร่างสูงโปร่ง สวยเฉี่ยว
“เค้าบอกว่าไปนอนค้างบ้านเพื่อนเพื่อเตรียมตัวถ่ายละครเรื่องใหม่นะ”ชายหนุ่มตอบกับมาด้วยเสียงเศร้า
“เหรอออออออออออออ จริงเหรออออออออ”เสียงสามสาวตอบกลับมาอย่างพร้อมเพียงกัน
“วุฒิค่ะเป็นอะไร สั่งอาหารเถอะค่ะ”หญิงสาวถามอาการของคู่ควงที่สาวๆต่างใฝ่ฝัน เมื่อเธอเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้ให้ความสนใจ แต่กลับสนใจโต๊ะข้างๆ ที่มีสาวสวยถึงสามคน ชายหนุ่มอีกหนึ่ง และยังเด็กตัวเล็กที่ดูจะพูดมากอีกหนึ่ง
“คุณจะทานอะไรก็สั่งเลยครับ ไม่ต้องสั่งเผื่อผม ผมไม่หิว” ชายหนุ่มตวัดสายตาไม่พอใจส่งให้นางแบบสาวลูกครึ่ง จนเธอรู้ตัวว่าแสดงอาการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของชายหนุ่มมากจนเกินไป ซึ่งเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มไม่ชอบเป็นที่สุดสำหรับคู่ควงทุกคน
ชายหนุ่มหงุดหงิด เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ตัวเองพึงพอใจ ห้อมล้อมด้วยสาวๆถึงสามคน แต่แค่ต่างสไตล์ คนแรกแต่งตัวเรียบแต่น่ารักแต่มีสายตาเจ้าเล่ห์นิดๆเหมือนเป็นคนชอบวางแผน คนที่สองดูแต่งตัวเรียบๆดูดี ส่วนคนสุดท้ายเป็นสาวที่สวยเฉี่ยว รูปร่างโปร่ง มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ต้องยอมรับเลยว่าเธอทั้งสามสวยมากจริงๆเพียงไม่นานโต๊ะด้านข้างก็ออกจากร้านไป ด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ โดยเฉพาะคนผิวแทนน่าสัมผัส วุฒิอยากจะแย่งรอยยิ้มนั้นเป็นของตนเองไว้แต่ผู้เดียว ไม่ต้องการให้ใครเห็นรอยยิ้มนั้น ถ้าครูบอลจะยิ้มออกก็ขอให้มันมาจากเค้าเองที่เป็นคนสร้างร้อยยิ้มนั้น คอยดูแล้วกัน คุณจะต้องเป็นของผม
:pig4: ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจทุกคน และคำแนะนำ ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าเป็นนิยายเรื่องแรก
รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ รู้สึกดีกับผลตอบรับของทุกคน ยังไงก็ขอให้ติดตามกันต่อไป อีกไม่นานก็จะ :hao6: :hao6: ค่ะ
:กอด1: คนอ่าน เจอกันวันศุกร์ 11 ตุลาคม 2556 จ้า
-
แหมะ แอบเล็งเค้าไว้นี่เองงง o13 o13
-
คุณศาสตราเจ้าเล่ห์ แอบไปสืบมาหมดแล้วนี่
น้องน้ำฟ้าน่ารักจัง
-
โห....สาวสวยๆตั้งเยอะไม่สนใจ
ดิ้นให้ตายก็ไม่หลุดแล้วครูบอล ฮี่ๆ
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากเลย เมียและแม่ไม่ค่อยเอาใจใส่ครอบครัวก็ทิ้งมันไปเถอะ
หันมาหานายวุฒิดีกว่า อิอิ
รอวันศุกร์ๆๆๆๆๆๆ :mew1:
-
กามเทพแผลงศรชัดๆ
ดิ้นไปไหนไม่ได้แล้ว แถมคงเต็มใจติดบ่วงเสน่ห์เองด้วยล่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ
บวกเป็ด
:กอด1: กอดกันๆ. โดนกอดมาบ่อยแล้ว. ขอกอดคืนมั่ง
:L1:
-
เมื่อศาสตรเทพอยากได้ ก็ต้องได้สินะ
แล้วสาเหตุที่ต้องเลิกกับภรรยาเก่านี่ มีส่วนเกี่ยวด้วยอ่ะป่าวเอ่ย
-
ออเล็งไว้แล้วนี่เองพี่บอลควงสาวเยอะจัง
รออ่นตอนต่อไปค้าบบบย
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:ป๋านี่นิสัยไม่ค่อยดีนะอยากได้ก็ต้องได้ :hao3: :hao3: :hao3:
-
ลูกก็น่ารัก พ่อก็น่ารัก มีเมียไม่ดี มีสามีซะเลย ครอบครัวสุขสันต์
-
:katai2-1:
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:
-
เข้ามาเพราะสะดุดกับชื่อเรื่องนี่แหละ
ติดตามตอนต่อไปจร้าาาาา
-
แสดงว่าหนูน้ำฟ้ามีแม่ไม่ต่ำกว่า 4
และกำลังจะมีพ่อไม่ต่ำกว่า 2 ใช่มั๊ย
-
พ่อพระเอกของเราเอาแต่ใจจังเนอะ รอตอนต่อไปจ้า^^
-
ชื่อพระเอกอลังการมาก
แต่นิสัยพระเอกก็จิตมากเช่นกัน :mew5:
-
วุฒิสืบขนาดนี้พ่อบอลก็คงหนีไปไหนไม่รอดแล้วล่ะนะ 55555
-
อ๋อออ เรื่องมันเป็นเช่นนี้นี่เองงง อ๊ะแต่ยังไม่หมดรอดูต่อไปปปป
-
:fcuk:
อยากทำแบบนี้กับพระเอกมาก ไม่ใช่อะไรหรอก อยู่ๆก็หมั่นไส้ จ้าๆ รู้จ้ะว่าคุณน่ะฮอต ว่าคุณน่ะเพร์เฟคแมน ชิ!
ว่าและ พ่อพระเอกเขาตามติดชีวิตมาตั้งนานนม เล็งเอาไว้นี่เอง โฮะๆ
น้องฟ้าน่ารัก จุ๊บๆ
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง สะดุดใจมากกกกกอ่า
แต่เนื้อเรื่องก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ชอบแนวๆนี้อยู่แล้วด้วย ฮ่าๆๆๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ครูบอลหนีไม่รอดแหงๆ
:mew1:
-
น้องน้ำฟ้ามีแม่หลายคนจัง คุณวุฒิหนักใจเลย. หึหึ :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โห....ตามสืบเลยเนอะ
-
น่ารักกันขนาดนี้คงต้องรับเลี้ยงทั้งพ่อและลูกนะนี่ :mew1:
-
:z13:
-
โถ่....ชีวิตมันเศร้า :sad4:
เหตุใดไรอัพแค่เนี้ยะ :a5: แค่เนี้ยะ.....นะ :เฮ้อ:
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่จะบอกว่า ค้างงงงงงงงงงง........ :o12:
-
บอลน่าสงสาร โดนเมียทิ้งไม่ทันไรก็ได้ผัวแทน
วุฒิมันก็เจ้าเล่ห์เกิน คิดจะครอบครองเค้าตั้งแต่เห็นหน้า นี่ซินะ รักแรกพบ
น้องน้ำฟ้าหนูได้พ่อใหม่แล้วลูก ฮ่าๆ
-
คุณวุฒิดูน่ากลัวนะเนี้ย5555
-
อาวุธเป็นได้ทั้งสิ่งป้องกันและสิ่งทำร้าย หวังว่าศาสตรานี้คงไม่ทำร้ายกันนะ
-
น้องฟ้ามีแม่แม่เยอะจัง งงมั้ยลูก :laugh:
พระเอกเผด็จการชะมัดเลย o18
-
o13 o13 o13 :pig4: :pig4:
-
น้องน้ำฟ้าจะมีพ่อเพิ่มอีกคนแล้ววุ้ย
-
สาวๆอาจจะเป็นเพื่อนครูบอลก็ได้นะ คุณวุฒิ :hao7:
-
นานจัง ตั้งวันศุกร์ :hao5:
-
สืบเยอะไปไหมเนี่ย
-
สนุกมากๆๆ รีบมาต่อนะคะๆๆ o13
-
คุณวุฒิคงไม่ได้จ้างให้เมียเลิกกับครูบอลหรอก = = สมชื่อเรื่องจริงๆเลย เมื่อเมียมันชั่ว เลยได้ผัวมาแทน และผัวก็หล่อ รวย จริงๆ =.=
สารภาพเลยว่าเข้ามาเพราะชื่อเรื่องมันเตะตามาก 5555555555
-
พระเอกแอบน่ากลัวเบาๆ 5555555
-
ชอบอะ เข้ามารอคนเขียนทุกชั่วโมงเลย :mew1:
-
ชอบ.............หลงครูบอล ดีใจที่ครูบอลมีผัว
-
เล็งไว้แบบนี้บอลหนีไม่ได้แน่นอน
เพราะศาสตรเทพอยากได้ก็ต้องได้สินะ 5555555
-
:katai2-1: :katai2-1:
อ่ออ แอบเล็งไว้นานแล้วนี่เอง อิอิ
มาต่อไวๆน้าาาา :mew1:
-
:z2: :z2: :z2:
-
ตอนที่ 4 (เหตุเกิด) o18
(ศาสตรา)
หลังจากกลับมาจากการทานมื้อค่ำกับนางแบบสาวลูกครึ่งเกาหลีแล้ว วุฒิรู้สึกขัดใจ หงุดหงิด
แต่ไม่ใช่กับคู่ควงของเค้า แต่เป็นชายหนุ่มผิวสีแทน ครูบอล ของเค้าต่างหาก ควงสาวสวยไปทานข้าว
ถึง 3 คน หัวเราะต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข เค้าจะต้องทำให้คุณครูหนุ่มคนนี้เป็นของตนให้ได้
อยากกอด อยากจูบ อยากทำให้ร้องครวญครางใต้ร่างของเค้า
“ต้น นายส่งสร้อยเพชรให้ยูจินให้ชั้นหน่อย แล้วก็จัดการให้เรียบร้อย อย่าให้ต้องมีปัญหานะ”
วุฒิสั่งลูกต้องมือซ้ายของตน
เมื่อใดที่ตนต้องการยุติความสัมพันธ์ เค้าจะมีของให้กับเธอคนนั้นเพื่อเป็นสินน้ำใจ และทุกคนจะรู้
โดยทั่วกันว่า เมื่อใดได้สิ่งของนั้นคือความเบื่อหน่ายของชายหนุ่ม จงอย่าโวยวาย เรียกร้องสิ่งใด เพราะ
นั้นมันจะเป็นการกระทำที่ทำให้พวกเธอต้องเสียใจ อย่างเช่นงานที่เข้ามาของนางแบบสาวอาจจะหายไป
หาเธอยังแสดงความเป็นเจ้าโดยที่เค้าไม่ต้องการ
“ทศ นายไปสืบเรื่องของผู้หญิงคนนี้ให้ที ทั้งงานของเธอ ที่พักของเธอ เธอติดต่อกับใครบ่อยเป็น
พิเศษ ได้เรื่องแล้วไงก็มารายงานฉันด้วย” วุฒิเริ่มสงสัย เมื่อนึกพบทวนบทสนทนาของสาวสามคนนั้นและ
ครูบอล เรื่องของภรรยา รวมถึงแววตาที่เศร้าหมองของหนุ่มผิวแทน อีกทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของสาวๆ
เมื่อพูดถึงผู้หญิงคนนั้น อยากรู้จริงๆว่าครูบอลรู้สึกอย่างไร จึงทำสายตาอย่างนั้น วุฒิเริ่มเป็นห่วงครูบอล
ของเค้า ครูบอลของเค้าเหรอ มันรู้สึกดีจริงๆ แต่ยังไงก็ตาม มันจะต้องเป็นจริงจนได้ หึหึ...ครูบอลของ
ศาสตรา
วุฒิเริ่มที่จะเข้าตรวจงานที่ฟิตเนสสาขาห้วยขวางทุกวันศุกร์เป็นเวลาจะครบเดือนได้แล้ว
ทั้งๆที่แทบจะไม่เคยทำ แต่จะให้คนสนิทคือ ทศ ดูแลความเรียบร้อยส่วนนี้ แต่ ณ ปัจจุบันเค้า
กลับทำมันเอง เพื่อที่จะได้มองดู ครูหนุ่มของเค้า คอยเฝ้ามองมาเรื่อย โดยที่ครูหนุ่มไม่รู้ตัวว่า
ได้ถูกจับตามอง
วุฒิเริ่มเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของครูหนุ่มจากที่มีเพียงสายสับสนเล็กน้อย มันเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ
จนดูรู้ว่าครูหนุ่มมีความเศร้าและทุกข์มากขึ้น ร่างกายจากที่ไม่ได้ผอมบาง หรืออ้อนแอ่น แต่ตอนนี้
แค่มองดูก็รู้ว่าน้ำหนักของครูคงหายไม่หลายกีโลเป็นแน่ อีกทั้งรอยใต้ตาที่คล้ำขึ้นเรื่อยๆ คงเป็นผลมาจาก
การอดนอน
วุฒิรู้ได้ว่าน่าจะมาจากภรรยาของบอลเอง ทศมือขวาของเค้าไม่เคยทำงานพลาดรึทำให้เค้าผิดหวัง
เวลาเพียงแค่ 3 วัน ทศก็กลับมารายงานผลเค้าได้ทันใจ ซึ่งผลจากรายงานนั้น มันทำให้วุฒิรู้สึกทั้งดีใจ
ทั้งโกรธผู้หญิงคนนั้น เค้าสั่งให้ลูกน้องตามดูครูหนุ่มตลอดเวลา
จนเวลาค่ำนั้น ต้นได้รายงานว่าคนติดตามของครูหนุ่มได้รายงานให้ทราบว่าครูหนุ่มได้เข้ามาใช้
บริการสถานที่ท่องเที่ยวอโคจรของเค้า มันสร้างความสงสัยให้เค้าว่า ทำไมบอลถึงได้เข้ามาเที่ยวได้
เพราะบอลไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และไม่เที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวแบบนี้เลย นั้นแสดงว่าจะต้องมี
เหตุการณ์ที่กระทบต่อจิตใจของบอลเป็นแน่ ก็คงไม่พ้นเรื่องผู้หญิงคนนั้นเป็นแน่
“ทศ ต้น เตรียมรถด้วย” ชายหนุ่มสั่งให้ลูกน้องคนสนิทของตนเตรียมรถเพื่อเดินทางไปยังผับนั้น
“ครับนาย” ลูกน้องขานรับเพราะรู้ดีว่าตอนนี้เจ้านายของตนคงโมโหและเป็นห่วงครูหนุ่มคนนั้น
มาก เพราะพวกเค้าไม่เคยเห็นเจ้านายของเค้า ยึดติด ร้อนรนได้เท่านี้มาก่อน
ชายหนุ่มเข้ามายังสถานที่เที่ยวของนักท่องราตรี ที่มีหนุ่มสาว ทั้งเก้งกวาง บ่าง ชะนี ลูกน้องทุกคน
ทำความเคารพเจ้านายอย่างทั่วหน้า รวมทั้ง สาวสวย น่ารัก รึแม้แต่ ไม่ใช่ผู้หญิงก็ต่างส่งสายตาเชื้อเชิญ
เพื่อที่จะขอสานสัมพันธ์กันเค้า
“ทศ ห้อง V.I.P.”วุฒิบอกออกไป วุฒิต้องการจะสังเกตการณ์ จึงต้องการความเป็นส่วนตัว
พร้อมทั้งมองหาครูหนุ่มของตนเอง
“นายครับ อยู่ด้านซ้ายมือ ถัดไปอีก 3 โต๊ะจากตรงนี้ครับนาย”ต้นรีบรายงานเจ้านายของตนเอง
เนื่องจากสายตาคมดุ เริ่มทำให้ผู้จัดการร้านกลัว
เมื่อวุฒิรู้แล้วว่าบอลอยู่ตรงจุดไหน เค้าก็เดินตามการนำของผู้จัดการร้าน โดยมีลูกน้องคอยประกบ
เพื่อดูแลความปลอดภัยของเจ้านาย ไปยังห้อง V.I.P. ด้านผู้จัดการร้านเมื่อนำเจ้านายตนมายังห้องเป้าหมาย
แล้ว จึงสั่งลูกน้องให้นำ เครื่องดื่ม และอาหาร มาบริการเจ้านาย รวมถึงสาวสวยอีกด้วย
“สวัสดีค่ะ คุณวุฒิ” สาวสวยผิวขาวผ่องในชุดสีดำ ที่ทั้งสั้น ทั้งรัด อีกยังมีการคว้าน ผ่าหน้าผ่าหลัง
เพื่อโชว์สินค้าของตัวเอง เรียกวุฒิความน้ำเสียงที่เซ็กซี่ อีกทั้งยังทำท่าเขินอาย
“ออกไป ผู้จัดการคงเป็นคนใหม่ใช่ไหมทศ ถึงกล้าส่งเด็กในร้านให้ฉัน นี่คุณผู้จัดการ
ถ้ายังอยากทำงานที่นี่ต่อไปก็จำใส่สมองไว้ด้วยว่าฉันไม่กินของขายในร้าน” วุฒิกล่าวกับผู้จัดการที่มีท่าทาง
ตื่นกลัวกับน้ำเสียงและการแสดงออกของเจ้านาย
“ผมขอโทษครับ ผมขอโทษจริงๆครับ”ผู้จัดการร้านรีบไล่หญิงสาวออกไปพร้อมกับกล่าวขอโทษ
วุฒิด้วยความร้อนรน และถูกสายตาเชือดเฉือนของเจ้านายหนุ่มให้ออกจากห้องตามหญิงสาวออกไป
“ทศ อบรมผู้จัดการด้วยนะ”ชายหนุ่มพูดด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
“ครับนาย”ทศรับคำ
ห้องนี้มีกระจกที่เอาไว้กั้นเพื่อไม่ให้ด้านนอกมองเห็นด้านใน แต่ด้านในมองออกไปเห็นด้านนอก
อย่างชัดเจน ห้องนี้สมกับเป็นห้อง V.I.P. มาก ทั้งความกว้างที่สามารถจุคนได้นับ 30 คน
เครื่องปรับอากาศ เครื่องเล่น โซฟา และอื่นๆอีกมากมาย เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับแขก
วุฒิมองออกไปยังกระจกที่กั้นไว้จนเห็นบอลครูหนุ่มที่เค้าคอยเฝ้ามอง แต่แล้วคิ้วเข้มสวยก็ต้องมี
อันขมวดเป็นปม ปากที่เม้มแน่น สายตาที่บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของเจ้าของได้เป็นอย่างดีว่าไม่สบอารมณ์
เป็นอย่างมาก ก็จะไม่เค้าเป็นอย่างนั้นได้อย่างไง ในเมื่อมีชาวต่างชาติเข้าไปคุยกับคุณครูของเค้าแล้ว
พยายามที่จะชวนดื่ม แถมยังมีการแอบแตะเนื้อต้องตัวว่าที่คนของเค้า แล้วดูสินั้น คงดื่มเข้าไปเยอะแล้ว
ทั้งๆที่ในประวัติที่สืบมา บอลไม่ดื่มของมึนเมา
วุฒิเริ่มกำหมัดทั้งสองข้างเมื่อไอ้ฝรั่งนั้นมันบังอาจแบบเนียนทำเป็นกระซิบกับบอลแต่แท้จริงแล้ว
มันหอมแก้ม เค้ายังไม่ได้ทำเลยนะ มันจะมากไปแล้ว แถมครูบอลยังจะหัวเราะอีก เค้ากัดฟันกรอดกรอด
แต่เพียงครู่ก็เกิดการรวบตัวระหว่างลูกน้องของวุฒิกับชายชาวต่างชาติคนนั้น วุฒิรีบก้าวไปยังจุดเกิดเหตุ
เพื่อจะได้จัดการตัวปัญหาหัวทองสักที
“นายครับ มันใส่ยาลงไปในแก้วของคุณบอลครับ แล้วพยายามให้คุณบอลดื่ม พวกเราเห็น
เลยจับตัวเอาไว้ก่อนครับ”ลูกน้องรีบรายต่อเจ้านายตน
“ตุบ มึงแน่มากที่เอายามาใช้ในร้านกู แล้วก็ยังเป็นคนของกูด้วย ตุบ ตั๊บ” วุฒิโมโหมาก
ถึงกับปล่อยหมัดกระแทกหน้าอย่างจัง พร้อมทั้งประกาศก้องทำให้นักท่องราตรีถึงแตกตื่น
“แกร๊ก...มึงอยากตายนักใช่ไหม มึงจำเอาไว้ว่าอย่าเข้ามาในร้านนี้อีกเป็นอันขาด ไม่งั้นมึงตาย
ทศ ให้ลูกน้องจัดการสั่งสอนอีกหน่อย เอาให้หยอดน้ำข้าวต้มซักอาทิตย์พอ”วุฒิใช้ปืนจ่อหัวของไอ้ฝรั่ง
พร้อมทั้งขู่ รวมทั้งสั่งทศให้เอาลูกต้องของตนจับไอ้ฝรั่งไปอบรมสั่งสอน
“ทามมมมมม อารายย กานเหรอ คริคริ....เจส..อยาก อึก ห้ายยย บอลลลลดื่ม อึก แล้วว
บอลลลลล ม่ายดื่มเหรอ เจส อึกเลย ปายนอน โตงน้านนนนะ” เสียงอ้อแอ้ด้วยความเมากล่าวออกมา
โดยไม่ได้รู้สถานการณ์ ว่าที่เจสเพื่อนใหม่ของเค้าต้องไปนอนอยู่กับพื้นนั้นไม่ใช่เพราะตน แต่เป็นเพราะ
โดนซ้อมอยู่ต่างหาก
“ถ้างานนน บอลดื่ม ก็ ด้ายยย” กล่าวจบครูหนุ่มก็ยกแก้วเครื่องดื่มเจ้าปัญหาก่อนที่ใครจะห้ามได้ทัน
“เฮ้ย..บอล คุณทำอะไรเนี้ย โว้ยยยยย”วุฒิตกใจกับการกระทำของบอลที่มีอาการเมาจน
“แม่งเอ้ย.......ตุบ ตุบ พลั๊ก”วุฒิยิ่งโมโหไอ้ฝรั่งเจสยิ่งขึ้น จนต้องลงไม้ลงมือกับเจสที่มายุ่งกับบอล
“ทศจัดการไอ้บ้านี่ที จากอาทิตย์เป็นเดือนนึงเลย”วุฒิส่งการกับทศด้วยสายตาที่พร้อมจะฆ่าคน
“ครับนาย จิม ธรรม เอาตัวมันไป” ทศสั่งลูกน้องในความดูแลของตนเอง
เมื่อวุฒิหันมาก็พบว่าบอลครูหนุ่มของเค้าหน้าแดงกล่ำ อีกทั้งหายใจติดขัด จึงรีบประคองบอลขึ้นมาไว้แนบอก
“บอล ครูบอล เป็นยังไงบ้างครับ หายใจช้า ๆ นะครับ แม่งเอ้ย... ต้น ไปเอารถออก
กลับคอนโดด่วน”เมื่อวุฒิสำรวจอาการของบอลแล้ว เค้าอยากเอาปืนยิงไอ้ฝรั่งนั้นเหลือเกิน เพียงแค่นี้
เค้าก็รู้แล้วว่า บอลโดนยาปลุกเซ็ก และอาการที่แสดงได้เร็วเป็นเพราะดื่มของมึนเมาบวกกับยานรกตัวนี้
เพียงแค่บอลดื่มแอกอฮอล์ก็แย่แล้ว แต่ถ้ายังไม่ถูกช่วยอย่างถูกวิธีอาจทำให้บอลช็อคจนเสียชีวิตได้
เค้าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อช่วย และเค้าก็ไม่ลังเลอย่างแน่นอน
ตลอดทางกลับคอนโดของวุฒิ ตัวยาเริ่มออกฤทธิ์ทำให้บอลเพ้อตลอดเวลา รวมทั้งการถึงเนื้อถึงตัว
วุฒิของคนผิวแทนตลอดเวลาอีกต่างหาก
“อะ อะ อ้อม บอลคีดดดดด ถึง อึกก อ้อม นา อะ อ้อม อึก จ๊ะ ขอ ขอบอลหอม ที นะ อึก” บอลพูดแต่ชื่อของภรรยาตัวเองออกมา
ทำให้วุฒิรู้สึกสงสารหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ พยายามจะจับไม้จับมือของบอลให้เข้าที่เข้าทาง
“อะ อ้อม ทาม อึก มาย อ่ะ มาย รากกกก พี่ แล้ว เหรอ ฮือออ พี่ อึก มายย ดีเหรอ ท้างท้าง ที่ อะ
อ้อม ต้อง จูบ พี่ ก่อน อึก นินา รึว่า ม่ายยย มีฝีมือ อึก แล้ว อิอิ”บอลพูดถึงภรรยาของตนทั้งตัดพ้อ ทั้งสงสัย
อีกทั้งเดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ บอลพยายามใช้มือจับใบหน้าของวุฒิเพื่อจะจูบวุฒิให้ได้ เพราะคิดว่าเป็น
ภรรยาของตนเอง
“ผมไม่ใช่เมียคุณ ไม่ได้อยากเป็นเมียคุณ ผมไม่ได้ชื่ออ้อม แต่ผมชื่อวุฒิ และอีกอย่างผมมีฝีมือแน่นอน”
เมื่อวุฒิเห็นท่าทางของบอลแล้ว จึงทำให้ความอดกลั้นของวุฒิพังลงไป
วุฒิใช้แขนทั้งสองข้างช้อนตัวครูหนุ่มขึ้นมานั่งบนตักของตนเอง ทำให้ใบหน้าของทั้งสอง
อยู่ในระดับเดียวกัน พร้อมใช้มือตรึงศีรษะของอีกฝ่าย และโน้มตัวเข้าไปหาเพื่อแนบริมฝีปากประกบจูบ
ดูก็รู้ว่าครูหนุ่มของเค้าอ่อนด้อยเรื่องนี้ ทั้งๆที่มีลูกสาววัย 3 ขวบ ทั้งๆที่ยินยอมที่จะเปิดริมฝีปากให้วุฒิ
ซึ่งขณะนั้นคิดว่าเป็นเมียของตัวเองก็ตาม ใช้ลิ้นหยุ่นชื่นเข้ามากวาดต้องเอาความหวานไปจากตน
วุฒิเปลี่ยนมุมดูดกลืนริมฝีปากอันอวบอิ่มที่เค้าฝันถึงมานับครั้งไม่ถ้วนอย่างหลงใหล
“ฮ้า...ฮ้า...อ่ะ อืมมมม” วุฒิถอนริมฝีปากเพื่อให้บอลได้ถ่ายเทอากาศก่อนที่จะหมดลม โดยใช้มือ
ทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามร่างกายของบอลด้วยอารมณ์ที่เกินจะอดกลั้นริมฝีปากก็ไล่เรื่อยมาลำคอเนียนเรียบรื่น
ก่อนจะฝังหน้าเพื่อสูดกลิ่นหอมเฉพาะตัวและกลิ่นแป้งเด็ก ก่อนจะทำให้เกิดรอยสีกุหลาบอีกหลายที่
เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ‘ใครก็ห้ามยุ่ง’ แล้วจึงวนกลับไปหายังริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งซึ่งตอนนี้มันคง
จะช้ำเพราะเค้าเป็นคนทำเป็นแน่
“นายครับ ถึงแล้วครับ” ทศบอกกับเจ้านายของตน
“อืม ฮ้า...ฮ้า”เสียงหอบกระเส่าเกิดขึ้นมาเมื่อวุฒิยอมปล่อยริมฝีปากของบอลอย่างเสียดาย
“พรุ่งนี้ยกเลิกตารางงานของฉันทั้งหมด และสืบเรื่องของบอลให้ฉันอย่างละเอียด รวมถึงคนรอบข้างด้วย
พรุ่งนี้ฉันจะต้องได้รายงานก่อนเที่ยง” วุฒิสั่งงานกลับทั้งสองคนสนิทให้สืบสิ่งที่ค้างคาใจของเค้า
“ครับนาย ผมช่วยครับ” ทั้งสองขานรับ และทศอาสาจะช่วยเจ้านายโดยการอุ้มครูหนุ่มเอง
เพราะเหมือนครูหนุ่มจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับเจ้านายเค้าซักเท่าไหร่
“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้ ไปได้” วุฒิใช้วิธีการแบกพาดหลังเพื่อป้องกันการนัวเนียของบอล
พร้อมกับก้าวเดินต่อไปยังลิฟท์ส่วนตัวเพื่อขึ้นไปยังชั้นของตน
“บอล ทำไมนายถึงเบาได้ขนาดนี้นะ”วุฒิบ่นพึมพำไปตลอดทาง
เมื่อเข้ามายังห้องตนแล้ว วุฒิก็วางบอลลงบนเตียงขนาดคิงไซส์โดยที่อีกคนดูจะพยายามตะกายหา
ด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ เหงื่อที่ไหลมากกว่าอากาศที่ร้อนที่สุดของปีในประเทศไทย วุฒิคิดว่าต้องทำให้ครูบอล
ของเค้าเย็นลงพร้อมกับบรรลุจุดหมายเสียก่อนเพื่อที่จะได้บรรเทาอาการลงบ้าง เค้าจึงได้อุ้มบอลพาไปยัง
ห้องน้ำที่กว้างขวาง ถอดเสื้อผ้าที่บดบังความเนียนของผิวสีแทนที่ตนหลงใหลออกไป นำร่างที่เริ่มจะทน
ไม่ไหวจากยาปลุกซึ่งส่งผลต่อส่วนกึ่งกลางลำตัวที่แสดงอารมณ์ทางเพศอย่างชัดเจน จนทำให้วุฒิถึงกลับ
ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง ด้วยเห็นร่างกายที่อ่อนระทวยของคนที่ตนสนใจ ใบหน้าแดงกล่ำ เหงื่อที่ไหลจนทำให้
ผมลู่ลงมาทำให้ดูเซ็กซี่เร้าอารมณ์มันส่งผลต่อหัวใจและอาวุธประจำกายที่พร้อมลงสู่สนามรบแล้ว
วุฒิเปิดน้ำเย็นลงอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ที่แทบจะเป็นสระว่ายน้ำหย่อมๆได้ ที่รายล้อมด้วยกระจกใส
เนื่องจากบริเวณคอนโดหรูนี้สูงที่สุดจึงไม่ต้องกลัวคนจะแอบถ้ำมอง วุฒิรุกขึ้นยืนเพื่อปลดปล่อยตนเอง
จากส่งกีดขวางที่ทำให้อาวุธของเค้าต้องอึดอัด และกว้างลงไปในอ่างตามคนผิวแทน
“มาครับบอล มาหาวุฒินะครับ วุฒิจะทำให้บอลมีความสุขที่สุดเลยนะ”วุฒิเริ่มหลอกล่อด้วยคำพูด
“อะอ้อม บอล ฮา คิดถึง ฮะ อะ อะ อ้อมนะ”บอลพูดออกมา ดูจากน้ำเสียงก็รู้ว่ายังคงมีอาการมึนเมา
แต่ที่หน้าเป็นห่วงคงอยู่ที่ฤทธิ์ของยา แถมยังมาว่าวุฒิเป็นผู้หญิงคนนั้น
วุฒิไม่ปล่อยให้บอลพูดชื่อของคนอื่นออกมาจากปากอวบอีก จึงเป็นคนเข้าหาบอลเสียเอง
พร้อมทั้งเริ่มการจูบอย่างร้อนแรงที่เกิดจากความไม่พอใจและเพื่อเป็นการทำโทษ ทำให้เกิดเสียงอันหยาบโลนขึ้น
จนอีกฝ่ายต้องใช้ฝ่ามือพยายามดันตัวออกไปเนื่องจากจวนหมดลมแล้ว
“ฮ้า ฮา....ฮา”ครูหนุ่มมีแต่สูดอากาศเข้าไปยังปอดของตัวเองให้เติมที่
“อืม...อืม”เป็นเสียงความพอใจของวุฒิที่ได้รับความหวานของบอล เค้าใช้เรียวลิ้นชื้นไล้ตามผิวแก้ม
ใบหู ขบกัดติ่งหูจนคนในอ้อมกอดถึงกับส่งเสียงทางอารมณ์ ฝ่ามือทั้งสองข้างต่างทำงานประสานกันได้
อย่างลงตัว ลูบคลำร่างกาย จนมาหยุดอยู่ที่เม็ดทับทิมสีเข้มบนหน้าอกเนียน วุฒิใช้มือทั้งสองข้างลากผ่าน
เพียงแผ่วเบา ทำให้อีกคนแอ่นหน้าอกตาม ริมฝีปากร้ายของวุฒิยังคงโจมตีตามมือมาจนถึงเป้าหมายที่เม็ด
ทับทิมทั้งสองข้าง วุฒิเข้าครอบครองเม็ดด้านซ้ายอย่างรวดเร็วทั้งดูดดึง ใช้ฟันขบกัดหยอกล้อ และใช้มือ
ข้างซ้ายบดขยี้อีกข้างด้วยความต้องการ ส่วนมืออีกด้านได้ทำหน้าที่เพื่อช่วยปลูกอารมณ์ของคนผิวแทนด้วย
การจับเจ้าแท่งร้อน สัมผัสเพียงลูบไล้ จนขัดใจเจ้าของ
“อ่ะ อะ อืม ม่ายไหวแล้ว”ครูหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแห่งอารมณ์อย่างติดขัด ร่างกายที่บิดเร้า
ยิ่งทำให้วุฒิกลั่นแกล้งคนในอ้อมกอด
“เรียกผมว่าวุฒิก่อนสิ แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการบอล”วุฒิหยุดการเล้าโลมทุกอย่างและหลอกล่อ
ด้วยน้ำเสียงแหบ พร้อมทั้งโน้มหน้าเป่าลมเข้าหู จนบอลถึงกับย่นคอหนี
“อ่ะ วุฒิ วุฒิ” บอลตอบกลับด้วยอยากปลดปล่อยอารมณ์
“น่ารักมากครับ”วุฒิจึงเริ่มปลูกเล้าอีกคนไม่ว่าจะเป็นริมฝีปาก มือทั้งสองข้างทำให้คนผิวแทนบิดตัว
ไปมาด้วยความเสียวซ่าน ใช้ฝ่ามือชักพาอารมณ์เริ่มจากช้าสลับเร็ว อีกทั้งยังให้จมูกและริมฝีปากของตน
เพื่อหาความหวานความหอมจากคนข้างหน้า
“อ่ะ อะ อ่า...............”สิ้นเสียงตามการชักพาของวุฒิ ได้ทิ้งกายเนียนลงสู่อ้อมอกของวุฒิ พร้อมทั้ง
หอบหายใจ ดวงตาเคลิ้มฝัน แต่เพียงไม่นาน อาการตื่นตัวของบอลก็เริ่มอีกครั้ง เป็นเพราะยาปลุก
ถึงจะได้รับการปลดปล่อยเพียงครั้งเดียวคงจะไม่ทำให้หายได้
วุฒิจึงอุ้มครูหนุ่มออกจากอ่างโดยไร้ซึ้งสิ่งปกปิดทางร่างกายทั้งคู่ เดินออกจากห้องน้ำมุ่งตรงยังห้องนอน
เมื่อถึงบริเวณเตียงนอนแล้วจึงวางร่างที่อยู่ในอ้อมกอดลง วุฒิได้ก้าวตามไปบนเตียงที่กำลังจะเป็นสนามรบของเค้า
และครูบอลของเค้าที่กำลังจะเป็นของเค้าแล้ว....
“หึหึหึ คืนนี้ยังอีกยาวไกลครับบอล”วุฒิหัวเราะ พร้อมทั้งกล่าวให้กับคนที่นอนทอดร่างเปลือยเปล่าย่ำเค้าด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
สวัสดีค่ะ...ดีใจนะค่ะที่ทุกคนตอบรับกับพ่อหมอนข้างวุฒิกับครูบอลผิวแทน หวังว่าทุกคนจะสนุกกับนิยายเรื่องนี้นะค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ตอบกลับเพราะมันคือกำลังใจสำหรับตุ๊กตา :mew1: :กอด1: คนตอบกลับและคนอ่านทุกคนค่ะ
แล้วเจอกันอีกครั้งวันอังคารที่ 15 ตุลาคม 2556 ค่ะ :hao6: :hao6: (มีใครรออ่านตอนต่อไปบ้างยกมือขึ้นจ้า)
-
^
^
^
จิ้มน้องไว้ก่อน เดี๋ยวมาตอบ :z2:
อัยยะ ครูบอลจะเป็นคนของวุฒิแล้ว
ไอ้ฝรั่งนั่นถือว่าเป็นตัวช่วยวุฒิเลยนะ อย่าไปซ้อมมันมากเลย สงสาร 555
แอบค้างนิด :mew2:
บวกเป็ด :กอด1: ตุ๊กตาด้วย อิๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
อ่าค้างอยากอ่านเอ็นซีตอนมีอะไรกันด้วยอ่า ฮ่าฮ่า บอลของวุฒิน่ารักมาก คิคิ แต่อิตาวุฒินี่มันเอาจริงมากแฮะ โหดด้วย บอลจะหนีไปไหนพ้นที่เนี๊ย หึหึ :กอด1: ตุ๊กตา รอตอนต่อไปคัฟ^^
-
:impress2: เข้ามาจิ้มไว้ก่อน
นายวุฒิกับครูบอล :hao6:
-
ตอนนี้ยาวมาก...แต่ก็ตัดฉับได้อย่างโหดร้ายมากเหมือนกัน
ขอตัวไปเตรียมทิชชู่รอวันที่ 15 นะคะ
-
ครูบอลน่ารักอ่ะ วุฒินี่ก็โหดอยู่นะ
ว่าแต่มาตัดฉับแบบนี้มันค้างนะ
รอๆๆๆวันที่ 15 อะหุุหุหุ :hao7:
-
วรั้ยยย รอวันที่ 15 ค่า :really2:
-
นานอีกแล้วตั้ง 15 555555 :mew5:
-
วุฒินี่ทุ่มทุนสร้างมากอ่ะ5555
-
ได้โอกาสเลยนะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:o8: :o8: :hao6: :pighaun: :3123: :heaven :pig4:
-
ติดตามน้าาา
-
รู้แล้วว่าทำไมครูบอลถึงเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณไอ้ฝรั่งคนนั้นนะ
ทำให้เรื่องมันเกิดเร็วขึ้น
-
วุฒิต้องขอบบคุณไอ้ฝรั่งคนนั้นมากกว่าจะไปซ้อมเค้านะ
ไม่งั้นก็คงได้แค่มองอยู่ห่างๆเหมือนเดิมอ่ะแหละ
-
เสร้จจจจจจ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ฝรั่งนั้นทำดีมาก แต่ค่าตอบแทนนี่มัน.....
อั๊ยย่ะ รอตอนต่อไป
-
ความเป็นมาของเรื่องราว
-
:mew1: :mew1:
-
มาทำให้ค้างแล้วจากไปนี่นา
ว่าแต่วุฒิอย่ารุนแรงกับครูบอลมากนะ
สงสารครูบอลบ้างเพราะเป็นครั้งแรก :z1:
-
ชอบคุณครูบอลกับนายหมอนข้างค่ะ >___<
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
สงสารบอลเรื่องอ้อมอ่ะ
แต่ไม่เป็นไรนะบอลได้วุฒิไปแทน 55555
โหดจริงๆเลยนะเนี่ย
น่าจะขอบคุณเจฟนะวุฒิที่ใส่ยาไป ไม่งั้นไม่ได้กินบอลหรอก
-
วุฒิเร็วมากไม่ทันไรกินเค้าซะแล้ว
-
รอ รอ รอ ค่ะ
:katai2-1: :katai2-1:
:hao6: :hao6:
-
แหม่.... ซวยคุณครูนะครับ... ชะตาขาด ... ฮา
-
แหม่.... ซวยคุณครูนะครับ... ชะตาขาด ... ฮา
-
อั้ยยะ ตอนหน้าเข้าสู่โหมดความเป็นจริงแล้วสินะ
บอลจะมีท่าทีอย่างไรบ้างนะ
-
ตัดฉับได้โหดร้ายจัง
ตอนต่อไป เอนซีแบบเต็มๆนะ
:hao5:
-
วุฒิสุดๆอ่ะ
แหม ข้อมูลแน่นมากกกกกก
ครูบอล ยอมๆวุฒิเค้าไปเถอะ
:o8:
-
ยกสุดแขน
-
หึหึ
แอบค้างค่ะ
555
เอ็นซีจะมีต่อหรือเปล่าคะ
5555555555
(หื่นเกินไปและ ฮ่า)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอเรื่องนี้มาตลอด ในที่สุดก็มาแล้ว
แต่ว่า มันสั้นเกินไปรึเปล่าคะ อยากอ่านต่ออะค่ะ ค้างนิดๆ
-
วุฒิโหดอ่า ปานนี้ฝรั่งที่ชื่อเจสคงโดนยำไม่เหลือซาก # รอตอนต่อไปจ้า
-
ตอนที่ 5 (ความตั้งใจบนความตั้งใจ)
(ศาสตรา)
ผมกำลังมองร่างครูหนุ่มที่มีผลงานของผมทั่วทั้งซอกคอ เหนือหน้าอกที่มีผ้านวมคลุมไว้ไม่ต้องห่วง
ว่าส่วนที่มีผ้านวมคลุมไว้จะไม่มี เพราะผมทำรอยไว้ทุกๆที่ ผมมองด้วยรอยยิ้มภูมิใจ ร่างตรงหน้าช่างยั่ว
อารมณ์ดิบเถื่อนในด้านมืด อารมณ์ผมถูกปลุกขึ้นโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม ผิวกายที่มีสีแดงเข้มจัด
ดวงตาที่กำลังฉ่ำเยิ้ม ปากอวบอิ่มซึ่งตอนนี้ช้ำจากการกระทำของผม รอยจูบสีกุหลาบตั้งแต่ลำคอ ลาดไหล่
อีกทั้งหน้าอกที่มีเม็ดทับทิมของโปรดลงมายังหน้าท้องแอ่งสะดือ บอลไม่ได้มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ไม่มีพุง
หน้าท้องที่มันไม่แข็ง และไม่นุ่มนิ่มหรือเหลวเละเหมือนของผู้หญิง ต่ำลงมาคืออาวุธประจำตัวของบอลที่
บอกถึงอารมณ์ได้ดีว่าเค้าพร้อมที่นะสานต่อกับบทแสดงความรักต่อจากในรถยนต์ที่มันขยายตัวเติมที่
แต่ก็ยังไม่อาจสู้อาวุธของเค้าได้ ก็บอกแล้วว่าเค้านะ ‘ศาสตราเทพ’ มันก็ต้องไม่ธรรมดาทั้งความยาวและ
ความอวบอ้วนมันก็เท่านั้นเอง
“บอล คุณพร้อมจะเป็นของผมไหม แต่ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงคุณก็หนีผมไม่ได้แล้ว หึหึหึ...”วุฒิ
ถามคนที่นอนบิดตัวเนื่องจากอารมณ์ซึ่งคำถามของเค้ามันไม่ได้ต้องการคำตอบ ก็ในเมื่อคำตอบเค้าเลือกให้แล้วนิ
“มะ ม่าย...หวายยยยยยแล้ว”ครูหนุ่มบิดตัวไปมาและพยายามจะเข้ามาหาวุฒิ
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมมาแล้ว” วุฒิมองเหยื่อหนุ่มด้วยสายตาที่ร้อนแรง หากใครได้เห็นถึงสายตานี้
เชื่อได้ทันทีว่าคงต้องลงไปนอนละลายกลายเป็นน้ำ
“อืม อ่ะ อะ อะ อ้อม”วุฒิตามเข้าประกบจูบ ฝ่ามือสัมผัสแก่นกายใช้ประสบการณ์ทุกอย่างเพื่อให้
อีกคนหลงใหล แต่กับทำให้บอลเอ่ยชื่อของภรรยาออกมาแทนจะเป็นชื่อของเค้า
“มะ ม่ายนะ อย่า อะ ทาม มาย ทาม ยาง งี้”วุฒินึกขุ่นภายในใจ จึงใช้นิ้วมือปิดกั้นส่วนปลาย
ทำให้ครูหนุ่มอึดอัดจนทนไม่ได้
“อย่าเรียกผมด้วยชื่อของผู้หญิงเลวๆคนนั้น ผมวุฒิ จำไว้ ว่าผมชื่อวุฒิ คนที่จะเป็นเจ้าของคุณไป
จนวันตาย”วุฒิพูดด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวเมื่อเอ่ยถึงภรรยาของครูหนุ่ม และกับบอกชื่อตนเองพร้อมประกาศ
ถึงความต้องการของตนด้วยเสียงที่เด็ดขาด
“ฮ่า วุฒิ ปะปล่อย โผมมม โผมมม่ายหวายยแล้ว วุฒิ”บอลเรียกวุฒิด้วยน้ำเสียงแหบหวานปนเจ็บปวด
ครูหนุ่มอยากจะปลดปล่อยออกจากความเจ็บปวดอันแสนหวานนี้เหลือเกิน
“จุ๊บ ได้สิครับ จะกี่ครั้งก็ได้”วุฒิกดริมฝีปากกับหน้าผากสีแทนที่ชื้นเหงื่อ ทั้งที่ยังหงุดหงิดเล็กๆ
“อะ อะ ฮา ฮา”วุฒิปล่อยส่วนปลายเพื่อให้บอลได้ปลดปล่อย น้ำข้นสีขาวขุ่นเปรอะ เปื้อนเต็มมือ วุฒิหยิบเอากระดาษชำระบนโต๊ะข้างเตียงเพื่อนำมาเช็ดบนหน้าท้องและมือจนสะอาด ก่อนจะลุกขึ้นไปเอาขวดเบบี้ออยมาเป็นตัวช่วย
หากไม่มีตัวช่วยบอลจะต้องเจ็บมากเพราะวุฒิจะเป็นคนแรกของบอลและเป็นคนเดียว เค้าจะไม่เป็นคนสุดท้าย
เพราะต่อไปนี้บอลจะไม่มีใครอีกนอกจากเค้า เพราะฉะนั้นคำว่า ‘คนเดียว’จึงเหมาะสมที่สุด วุฒิมองดูจุดกึ่งกลางของคนผิวแทนที่นอนระทวยอยู่ ที่จุดนี้ได้ถูกปลดปล่อยไปถึง 2 ครั้งแต่มันก็ยังไม่ยอมอ่อนตัวเลย วุฒิเริ่มจูบและใช้ฝ่ามือเพื่อเรียกอารมณ์อีกครั้ง
ลากทั้งฝ่ามือและริมฝีปาก แต่ครั้งนี้เค้าใช้เวลาไม่นานก็ลงมาถึงท้องน้อย วุฒิแยกขาของบอลออกกว้าง
เพื่อสะดวกในการเปิดทางให้คนด้านล่างพร้อมรับอาวุธของตน เปิดฝาเบบี้ออยเทใส่มือแล้วป้ายลงไปยังด้านหลัง
ซึ่งจะต้องรองรับเค้าในอีกไม่นาน ใช้นิ้วมือวนไปรอบๆเพื่อไม่ให้เจ้าของต้องตกใจ ก่อนจะดันนิ้วชี้เข้าไป
“โอ้ย เจ็บ อ่ะ”บอลร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ”เค้าคิดถูกจริงๆที่หาตัวช่วย ขนาดนิ้วของเค้ามีเบบี้ออยยังแน่นขนาดนี้
วุฒิต้องการหันเหความสนใจจึงก้มหน้าลงไปใช้ปากและเรียวลิ้นของตนหยอกล้อกับแท่งเนื้อตรงหน้าของ
ตนที่ยังไม่ยอมอ่อนตัวลงทั้งๆที่เจ็บจากนิ้วของเค้าคงเป็นเพราะฤทธิ์ของยา ในระหว่างปฏิบัติการปลุกปั่นอารมณ์
วุฒิก็คิดว่าแล้วถ้าเค้าใช้อาวุธของตัวเองมันจะแน่นและมีความสุขขนาดไหนกันเนี่ย เมื่อคิดดังนั้นวุฒิก็ขยับ
นิ้วเข้าออกอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวลก่อนจะเพิ่มความเร็ว และเพิ่มจำนวนของนิ้วจากหนึ่งเป็นสองและสาม
จากเชื่องช้าเป็นรวดเร็ว และจากนุ่มนวลเป็นร้อนแรง
“มะ ไม่ ไหวแล้ว อ่ะ อะ ทำไม”บอลร้องครวญครางออกมาอย่างสุดจะกลั้นเมื่อใกล้จะถึงจุดอีกครั้ง
แต่แล้วอยู่วุฒิก็หยุดการกระทำทุกสิ่งจึงหลุดคำถามออกมา
“รอกันด้วยสิครับเรียบร้อยไปสองรอบแล้วยังคิดจะไปคนเดี๋ยวรอบที่สามอีกเหรอ”วุฒิพูดพร้อมกับ
ใช้มือเทออยเพื่อป้ายไปยังช่องทางด้านหลังอีกเป็นจำนวนมากก่อนจะทารอบๆอาวุธตัวเองจนทั่ว
“จ๊วบ จุ๊บ อืมมมมม อะ โอ้ยยยยยยยย ปล่อย เอาออกไป เจ็บ เจ็บ ออกไป”วุฒิก้มลงจูบก่อนที่จะ
ชักพาเจ้าอาวุธเทพประชิดช่องทางสีหวานที่ผ่านการเตรียมพร้อมระดับหนึ่งแล้วก่อนจะดันเข้าไป แต่ขนาดที่ต่างกันมาก
ถึงแม้จะมีการเตรียมพร้อมและมีตัวช่วยแล้ว แต่มันก็ยังสร้างความเจ็บปวดให้กับครูหนุ่มจนต้องร้องออกมาก
“กรอดดด บอลครับอย่าเกร็ง อืม อย่าเกร็งนะ หายใจลึกๆ นั้นครับ อืม อย่างนั้น”วุฒิกดเข้ามาได้
เพียงส่วนหัวเท่านั้น ก่อนจะหยุดการเคลื่อนไหวเพื่อลดความเจ็บ แล้วบอกให้คนใต้ร่างตนไม่เกร็งบอกให้
หายใจเข้าลึกๆ ทั้งๆที่เค้าก็ทรมานเหมือนกันมันอบอุ่นจนถึงร้อน มันคับแน่นเหลือเกิน
“ฮ่า ฮ่า โอ้ยยยย อืม อืม”บอลทำตามที่วุฒิบอก พยายามจะให้ใจเข้าลึกๆ แต่วุฒิตัดสินใจ
ที่จะกระแทกท่อนเนื้อของตนเข้าสู่ช่องทาง ก่อนจะหยุดเคลื่อนไหวส่วนนั้นอีกเพื่อให้บอลได้มีเวลาปรับกับขนาดของอาวุธของเค้า
วุฒิใช้จูบเพื่อปิดกันเสียงและเริ่มปลุกอารมณ์ให้อีกคนด้วยการสาวท่อนเนื้อที่อ่อนตัวลงเพราะความเจ็บซึ่งมันก็ได้ผล
“บอล บอลครับคุณเป็นของผมแล้ว อืมม ไม่มีทางที่คุณจะหนีผมได้แน่ อืม”วุฒิประกาศพร้อมกับ
เริ่มขยับส่วนที่เชื่อมโยงกันเข้าออกเมื่อเห็นว่าบอลเริ่มจะคลายตัวบ้างแล้วอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเริ่มหนักหน่วง รวดเร็ว
“อ่ะ อ่ะ อะ ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว เร็วอีก เร็ว” เมื่อความเจ็บจางหายความรู้สึกที่เสียวซ่านก็เข้ามาแทนที่
จนส่งเสียงซึ่งเป็นสัญญาให้คนที่อยู่ด้านบนเร่งความเร็ว
“ผับ ผับ ผับ ตับ ตับ”เสียงเนื้อกระทบกันด้วยความรุนแรงและถี่ระรัว
“อืม อ่ะ บอลคุณสุดยอดมาก อืม เรียกชื่อผมสิ เรียก”วุฒิรู้สึกถึงการรัดตัวความแน่นกระชับของช่องทาง
อีกทั้งยังความอุ่นร้อนภายในที่หาไม่ได้จากใครๆที่เค้าเคยนอนด้วย ไม่ว่าจะจากสาวพรมหมจรรย์
ที่วุฒิก็เคยผ่านมาหลายคน รึจะเป็นหนุ่มน้อยรูปร่างอ้อนแอ้นแต่มันไม่เหมือนกับคนใต้ร่าง มันมีความอิ่มเอมใจเข้ามาด้วย
จนต้องสั่งให้เรียกชื่อของตน
“ตับตับตับ ผับผับผับ”เสียงเนื้อที่กระทบกันเมื่อวุฒิเร่งจังหวะและความแรงตามความต้องการ
ของคนใต้ร่างรวมทั้งของตนเอง
“วุฒิ วุฒิ อืม”บอลเรียกชื่อของวุฒิออกมาด้วยเสียงแห่งอารมณ์ วุฒิจึงให้รางวัลด้วยจูบอันเร่าร้อน
ก่อนจะเร่งจังหวะ จนส่งให้คนใต้ร่างและตนเองได้เยี่ยมชมความสุขแห่งอารมณ์กามกิจ ซึ่งบอลถึงจุดอย่างรุนแรง
จนถึงปล่อยน้ำแห่งอารมณ์เกือบถึงปลายคางของตนเองมีบางส่วนโดนวุฒิด้วยเช่นกัน
ส่วนวุฒิก็ปล่อยสายธารแห่งอารมณ์เข้าสู่ช่องทางหมดสิ้นจนล้นออกมาด้านนอก
“ฮ่า อ่ะ ฮะ อืม อืม”เสียงหายใจของคนทั้งคู่เมื่อไปถึงยังฝั่งฝันที่ยังคนต้องการอากาศเข้าปอด
“อ่ะ อะ อืม”เสียงของครูหนุ่มหลุดออกมาเมื่ออีกคนเริ่มขยับส่วนล่างอีกครั้ง
“อืม บอล คุณยังต้องการเหมือนผมอีกใช่ไหม ครั้งสองรึว่าสามมันไม่พอสำหรับผมหรอกนะ”วุฒิเอ่ยออกมา
มันเหมือนจะเป็นคำบอกเล่าของเค้ามากกว่าจะเป็นคำถามสำหรับอีกคนที่นอนส่งเสียงกระเส่า
“ผมบอกคุณแล้วไงครับว่า ‘คืนนี้ยังอีกยาวนาน’
ผมตื่นขึ้นมาเพราะการซุกตัวของคนที่นอนอยู่ข้างกัน คงจะหนาวถ้างั้นก็กอดแล้วกัน เนื้อห่มเนื้อก็หายหนาว
แล้วถ้าเกิดห่มเนื้อด้วยห่มผ้านวมด้วยมันยิ่งอบอุ่น อย่ามาว่าผมหื่นนะ ก็มันช่วยไม่ได้นินาคนในอ้อมกอดผมนะสุดยอดจริงๆ
ถ้าไม่สุดยอดคืนที่ผ่านมาจะทำให้ผมพบกับความสุขถึง ‘หกครั้ง’ ได้เชียวเหรอ คุณฟังไม่ผิดหรอก
ผมนะหก แต่บอลของผมนะไม่ต่ำกว่า สิบ ก่อนที่จะหลับไป คงทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย อีกทั้งฤทธิ์ยาคงหมดด้วย
เลยทำให้เค้าหลับภายใต้อ้อมกอดของผม ผมเองก็ไม่มีแรงที่จะจัดการกับหลักฐานแห่งอารมณ์ทั้งของผม
และของบอลก็ทำไงได้หลายน้ำก็อย่างนี้แหละนะก็เลยไม่ได้ทำความสะอาดให้ทั้งบอลและตัวเอง
ผมหลับไปด้วยความเหนื่อยจากกิจกรรมมาราธอน
““อืมมม...อ่ะโอ้ยยยย...เจ็บจัง...” เสียงคนในอ้อมกอดของผม ทำให้ผมหลุดออกจากความคิดได้อย่างรวดเร็ว
ก้มหน้าลงไปมองคนในอ้อมกอด ที่มีสีหน้าที่ซีดเผือดการกัดริมฝีปากอีกอย่างน้ำตาที่ไหลซึมออกจากหางตา
จนผมต้องออกปากถามเค้าด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บตรงไหนครับบอล เจ็บมากไหม” แล้วดูสิสายตาที่แสดงเครื่องหมายคำถามออกมา
“เฮ้ย...หมอนข้างถามได้ด้วยเหรอเนี้ย...เฮ้ย...คุณเป็นใครแล้วมาทำอะไรในห้องของผม”วุฒินึกทึ่งในจินตนาการของคนผิวแทน
ช่างคิดได้นะหมอนข้างถามได้ แล้วเหมือนจะรับรู้แล้วสินะว่ามีคนนอนอยู่ด้วย แล้วไอ้สายตาอิจฉา
ที่มองผมนะมันหมายความว่าอะไร อีกอย่างมันห้องของผมนะผมว่า เพราะถ้าเป็นห้องของบอลแค่
จะเอาเตียงคิงไซค์ใส่เข้าไปก็ลำบากแล้ว
“นี่คุณบอล ผมคนครับไม่ใช่หมอนข้างแต่เป็นอย่างอื่นกับคุณ”ขอกวนหน่อยเถอะ ช่างน่าแกล้งจริงๆ
กดอีกซักทีดีไหมนะ
“คุณเป็นใคร มากอดผมได้ไง แล้วทำไมคุณกับผมถึงมานอนเตียงเดียวกับได้แล้วเสื้อผ้าผมไปไหน”
มันรู้สึกร้อนๆในใจแล้วมันใจมันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ จนเค้าต้องกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น ถามว่าเป็นใคร
เฮ้อเหนื่อยใจจริง ๆ ที่บอลจำเค้าไม่ได้มันอาจจะเป็นเพราะการเมาบวกกับโดนยาปลุกจึงทำให้จำเรื่องคืนที่ผ่านมาไม่ได้
ทำไมนะ แต่ถึงอย่างนั้นผมบอกแล้วว่าผมไม่ปล่อยคุณไปไหนแน่ๆ ถึงคุณจะจำไม่ได้ผมก็จะย้ำให้คุณฟังอีกครั้ง หึหึ...
“บอลหยุดดิ้นได้แล้ว คุณเจ็บไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างห้องนี้ไม่ใช้ห้องของคุณแต่เป็นห้องของผม
แล้วเสื้อของคุณกับผมนะ ผมเป็นคนถอดเอง แล้วถอดทำไมคุณก็คงพอจะรู้นะ ว่าคนสองคนที่ไม่ใส่เสื้อผ้า
แล้วอยู่บนเตียงด้วยกันกอดกัน เค้าทำอะไรกัน แล้วคุณจะรู้ว่าผมเป็นอะไรกับคุณ ในเมื่อคุณเป็นคนเจ็บ
เค้าใจนะครับ แล้วก็หยุดทำให้ตัวเองเจ็บซักที ดูสิหน้าเบี้ยวไปหมดแล้ว”บอลต่อสู้ขัดขืนผมจนผมต้องดุ
เพราะกลัวจะทำให้เจ็บจากบาลแผลเมื่อคืน เฉลยเรื่องห้อง เรื่องเสื้อผ้า แล้วก็ถามปัญหากวนประสาทบอลอีกยกนึง
วุฒิอยากจะหัวเราะออกมาดังๆแล้วฟัดแก้มปากคนในอ้อมกอดซะจริง จะน่ารักไปไหนครับคุณภรรยา ก็เล่นค่อยๆเปิดผ้านวมแล้วทำตาโต ก็จะไม่ให้ตาโตได้ยังไงก็ฝีปากเค้าทั้งนั้นแหละไอ้พวกร่องรอยสีกุหลาบทั่วทั้งตัวฝีปากจริงๆ ก็ใช้ปากไม่ได้ใช้มือให้เกิดรอยซะหน่อย ร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสอง แล้วยังใช้มือเลื่อนลงไปจับต้องช่องทางด้านหลังตัวเองที่มันมีน้ำของวุฒิและเลือดอีกเล็กน้อย มันน่าจับจูบจริง เดี๋ยวหน้าแดง เดี๋ยวหน้าซีด แล้วยังจะเงยหน้าขึ้นมาอีก อืมอืม...เอาอีกซักรอบดีไหม
“เฮ้ย...คุณทำอะไรเนี้ย แล้วคุณเป็นใครทำไมไม่ตอบคำถามผม”ดูสิคงจะยังยอมรับความจริงไม่ได้
และคงอยากจะรู้จักผมอีกที ได้....ผมจัดให้
“จำกันไม่ได้เลยนะครับ ถ้างั้นผมขอแนะนำตัวอีกครั้ง ผม นายศาตรา รัตนไพบูรณ์สาร
รึจะเรียกผมว่า วุฒิ สถานะของผม คือ สามีของคุณ” ผมกล่าวแนะนำตัวพร้อมสถานะของผมกับบอล
คงจะตกใจเล่นทำตาโตใส่ผมแถมยังทำปากพะงาบๆซะอีก จนผมเริ่มไม่แน่ใจว่าอาการอย่างนี้อาจจะเป็น
เพราะเกิดเจ็บสวนไหนขึ้นมารึว่าเพราะช๊อคกับสถานะระหว่างผมกับบอลกันแน่
“เป็นอะไรครับบอล เจ็บมากเลยเหรอ ผมขอโทษ แต่ผมห้ามใจไม่ได้จริงๆ แล้วผมขอให้คุณจำไว้
ว่าคุณคือเมียและผมคือสามี ตอนนี้คุณคือของผม ผมหวงของของผม คงเข้าใจนะครับ ขอชื่นใจหน่อยนะ”
ผมถามบอลด้วยความเป็นห่วง และขอโทษบอลที่ผมทำรุนแรงจนทำให้บอลต้องเจ็บ แต่ถ้าย้อนเวลา
กลับไปได้ผมก็ยังยืนยันว่าจะทำอย่างนี้อยู่ดี เพราะอย่างนั้นผมจึงต้องบอกความต้องการให้อีกคนได้รับรู้
และขอจูบสาบานอีกซักที
“อื...อือ..อืม” ยิ่งได้ยินเสียงครางหลุดรอดออกมาจากลำคอแล้วมันยิ่งกระตุ้นให้ผมงัดวิชาจูบที่ผมผ่านการเรียนรู้และการฝึกฝนจนได้เกรด A+ มาใช้
“ชื่นใจจัง” ขอแกล้งตบท้ายด้วยประโยคนี้หน่อยเถอะนะครูบอลของผม ยังไงก็ของผม หึหึ
“.......เฮ้ย...ทำไรว่ะ” อ่ะ เมียพูดไม่เพราะเลย เดี๋ยวต้องสั่งสอนซักหน่อยแล้ว
“ถามได้...ก็จูบก็หอมภรรยาไง มันคือหน้าที่ที่ดีและเป็นหนึ่งในหน้าที่ของสามีนะครับ พูดแล้วก็ขออีกซะที”
ผมรู้สึกมีความสุขและสนุกเมื่อได้อยู่ใกล้ๆได้ก่อกวนให้บอลได้หงุดหงิดโมโหเล็กๆจากคำพูดและการกระทำของผม
“ไม่เอาออกไปได้แล้ว มาสามีภรรยาอะไรกัน ผมมีเมียอยู่แล้วสะกดเป็นไหมเมียนะเมีย”ที่บอลพูดออกมา
มันทำให้ผมไม่พอใจที่สุด ที่บอกไปก็เยอะแล้วนะไอ้เรื่องสถานะของเรานะ แล้วได้ตรงที่ว่าผมมีเมียอยู่แล้วอีก
มันเจ็บนะแต่ถึงงั้นก็เหอะผมบอกแล้วว่าผมไม่สนใจ อยากได้อะไรต้องได้แล้วยิ่งสิ่งนั้นคือครูบอลของผมด้วย
แล้วไม่ต้องเสียเวลา ศาตราคนนี้จะทำทุกอย่างให้ได้มา
“บอล...คุณคงจะฟังไม่เข้าใจ คุณเป็นภรรยาของผมเป็นเมียผม เป็นของของผม ผมไม่มีทางให้คุณ
เป็นของคนอื่นแน่ๆ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น ผมคนนี้จะทำให้สถานะที่คุณอ้างมาของคุณมันหายไปเอง”
ผมโมโหจนต้องตะคอกออกไปและด้วยแรงอารมณ์ทำให้ผมรัดตัวของบอลอย่างไม่ตั้งใจ
“ไม่รู้ไม่เข้าใจ แล้วจะปล่อยผมไปได้ยัง ผมอยากเข้าห้องน้ำ” บอลบอกผมเหมือนต้องการจะยุติการโต้เถียงถึงเรื่องนี้
ทั้งๆที่บอลเองก็สะดุ้งเพราะตกใจกลัวน้ำเสียงและอาจจะสีหน้าของผมที่ฆ่าคนได้ด้วย
“มาผมช่วย”ผมมองปฏิกิริยาของบอลแล้วคงต้องให้เวลาเค้าได้ตั้งหลักบ้าง ผมจึงเสนอตัวเพื่อช่วยบอล
ให้ได้เข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
“ไม่ต้อง ไปเองได้ แล้วห้องน้ำอยู่ไหน” บอลยังดูหวาดกลัวกับสัมผัสของผม ดูเสียงสิคงจะเจ็บอยู่มาก
แถมยังแอบดูร่างกายของผมที่ทำผ้านวมหลุดลงมาจากลำตัวที่ทำให้ภาพที่เห็นออกจะเป็นแนวอีโรติกเล็กน้อยที่ผมตั้งใจให้เกิด
มันน่านักเชียวหันหน้าหนีแต่แก้มกับหูแดงอยากฟัดซะจริง แต่เอาไว้ก่อนแล้วกันยังมีเวลาอีกเยอะ
เพื่อป้องกันคนผิวแทนจะทำการเผาไหม้ตัวเองเลยต้องหยิบผ้าอีกผืนใช้คลุมตัวเพื่อไปหาเสื้อคลุมให้กับตัวเองและอีกคน
ผมกลับมาแล้วบอลก็ยังดื้อได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆนะทั้งที่เพลียและเจ็บตรงด้านหลังแต่ก็ยังจะต่อต้านผม
จนผมต้องใช้เสียงที่เด็ดขาดและสายตาและคำพูดที่หื่นอีกเล็กน้อย อีกใช้แรงที่มากกว่า เพื่อที่จะอุ้มบอล
เข้าไปในห้องน้ำ และในที่สุดบอลก็ยอมที่จะอยู่นิ่งๆให้ผมอุ้ม กว่าจะจัดการคนดื้อให้เข้าไปทำธุระในห้องน้ำได้
ก็เล่นซะผมหมดพลังไปหลายอยู่ ไม่เคยเจอคนแบบนี้จริงๆ มีแต่คนที่จะกระโจนเข้าใส่ผมทั้งนั้นพยายามที่จะผูกพันกับผมให้ได้
แต่บอลไม่ใช่ไม่เหมือนกับคนพวกนั้นเลย
ผมปล่อยให้บอลได้ทำธุระตามลำพังโดยสั่งไม่ให้ล็อคประตูห้องน้ำ ผมเดินออกไปเปิดประตู
เพื่อรับแฟ้มที่คนสนิททั้งสองจัดการ ผมอ่านข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับผู้หญิงเลวๆคนนั้นแล้วมันไม่ต่างจากที่ผม
ต้องการให้เกิด แค่เค้าช่วยอำนวยความสะดวกลับแต่หลายอย่างให้เพื่อนของบอล นั้นก็คือหญิงสาวต่างสไตล์ทั้งสามคน
และบอลให้เริ่มสงสัยถึงพฤติกรรม หาเหตุการณ์ให้เพื่อนสามคนเห็นเหตุการณ์และการกระทำอันเลวทราม
สำหรับสามีและลูก ผมอ่านไปรายงานไปเรื่อยๆ แต่แล้วก็มีเสียงที่เรียกสติผมทำให้ผมต้องรีบวิ่งเข้าไปดูในห้องน้ำ
ลงไปนั่งกับพื้นและร้องด้วยความเจ็บ ผมเลยต้องไปอุ้มบอลและพามาพักยังเตียงเปลี่ยนที่สะอาดดีแล้ว
บอลยังพยายามที่จะแย้งการอ้างสิทธิ์ของผมในตัวเค้า สายตาของบอลที่ส่งมาหาผมมันหลากหลายอารมณ์
ทั้ง โมโห หวาดกลัว สับสน หงุดหงิด แต่บอลก็ยังพยายาม มันน่าตลกจริงๆที่บอลพยายามนะผมชื่นชม
ในความพยายามของแต่มันเป็นความพยายามที่ไม่มีวันที่จะสำเร็จหรอก กับไอ้แค่เรื่องฝรั่งขี้นกนั้นมันก็มาก
พอแล้วจริงๆเค้าทำให้ผมจัดการเอาบอลมาเป็นของผมเร็วขึ้นเท่านั้น ผมก็เลยให้รางวัลเค้าโดยให้หยอดน้ำ
เข้าต้มแค่เดือนเดียวไม่ใช่ให้มันไปนอนหมดลมเป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ เป็นไงผมใจดีใช้ไหมล่ะ หึหึ...
แต่ก่อนหน้านั้นผมคงจะต้องแสดงอะไรให้เค้าเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ใช้การเล่นขายของ
“บอลคุณไม่ต้องมาโกหกผม คุณชื่อนายกฤษณะเทพ สุดฤทัย คุณมีภรรยาเป็นนักแสดงปลายแถว
ชื่อ จิตตรา สุดฤทัย ซึ่งเป็นนามสกุลเก่าของเธอเมื่อวานนี้ เพราะตอนนี้เธอได้ใช้นามสกุลใหม่จากสามี
ใหม่ของเธอ และคุณมีลูกสาว ชื่อเด็กหญิงน้ำฟ้า สุดฤทัย รึน้องน้ำฟ้า คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกัน และ
ท่านเป็นครูทั้งคู่ คุณมีน้องชาย 1 คน ชื่อ วิษนุเทพ สุดฤทัย กำลังเรียนปริญญาตรี คุณทำงานเป็นครู
อยู่ที่ โรงเรียน.... ห้วยขวาง สอนวิชาเทคโนโลยี คุณจะเอาข้อมูลอะไรของคุณอีกไหม ผมรู้ทั้งหมด”
ผมพูดด้วยความสุขเมื่อถึงว่าบอลและผู้หญิงคนนั้นไม่มีพันธะต่อกันแล้ว คุณไม่รอดจากมือผมไปได้หรอกแค่คิดก็มีความสุขแล้ว
“นายหมอนข้าง นายรู้ได้ไง นายเป็นใคร”บอลถามผมด้วยน้ำเสียงและแววตาที่สั่นไหวด้วยความหวาดกลัวและสับสน
“เอาไว้ผมบอกทีหลังแล้วกัน แต่ให้รู้ว่าผมไม่ได้ชื่อหมอนข้าง เรียกผมว่า วุฒิและก่อนอื่น
คุณต้องทานข้าวแล้วทานยาให้เรียบร้อย ถ้าคุณทานข้าวเองไม่ได้ผมจะป้อนให้คุณเอง แต่ด้วยปากนะ”
ผมต้องการให้บอลพักผ่อนจึงพูดให้บอลทานข้าว ยาแล้วนอนพักผ่อน แค่นี้ก็เริ่มผอมไปมากจากแต่ก่อนแล้ว
แต่บอลก็ยังพยายามที่จะดื้อกับผมจนต้องใช้สายตามที่ดุๆเพื่อเป็นการสั่งอีกครั้ง
“นอนได้แล้วครับบอล”ผมบอกเมื่อบอลดื่มน้ำหลังทานยาแล้วซึ่งดูเหมือนว่าบอลจะมีไข้ ซึ่งบอลก็ไม่ได้ต่อต้านรึดื้อดึงกับเค้า
“คุณจำเอาไว้นะบอล คุณเป็นของผม ผมจะทำให้คุณไปไหนไม่ได้ถ้าขาดผม ผมจะทำให้คุณหลงรักผม
เหมือนที่ผมกำลังหลงรักหลงใหลในตัวคุณ” ผมพูดกับคนที่เหมือนจะใกล้จะตาปิดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ผมไม่ปล่อยคุณแน่ๆ
เมื่อบอลหลับแล้วผมจึงจับเค้านอนคว่ำเพื่อทายาตรงช่องทางแสนหวานที่มีรอยบวมแดง ก็ทำไงได้
มันห้ามกันไม่ไหวจริงๆ ทั้งหวาน ร้อนแรง ใสซื่อ ผมต้องรีบทาให้แต่ก็พยายามทำให้เบามือที่สุด
ก่อนจะตามขึ้นไปนอนคู่และจัดท่านอนให้บอลใช้แขนของผมแทนหมอนและแขนอีกข้างกอดบอลเอาไว้
คนในอ้อมแขนส่งเสียงด้วยความเจ็บเล็กน้อยเนื่องจากการจัดท่านอนของตัวเองให้สบายภายในอ้อมกอด
แค่เพียงไม่นานผมก็หลับตามครูหนุ่มผิวแทนที่เรียบเนียนได้ไม่ยาก....
ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานเรื่องแรกของตุ๊กตานะค่ะ หวังว่าการเขียนของตุ๊กตาจะพอทำให้ทุกท่าน :hao6: กันได้บ้าง
ขอบคุณสำหรับบวกที่คนให้มารวมถึงการตอบกลับของทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ตุ๊กตา กำลังใจของทุกคนทำให้พิมพ์เรื่องนี้ต่อได้
อยากขอสารภาพว่าตอนนี้มันโคตรยากเลยค่ะใช้พลังงานไปเยอะมากกว่าจะเขียนตอนนี้สำเร็จ
พบกันอีกทีวันศุกร์ที่ 18 ตุลาคมเลยนะค่ะ :pig4:
-
มาแบบรีเพลย์ในมุมมองของพระเอกของเรา แบบว่าเขินมาก :haun4:
-
คนอ่านเลือดหมดตัวเลยเหอๆๆๆๆ :haun4:
-
:mew3:
-
:-[ แอบเขินเบาๆ. :z1: เลือดกระฉูดหน่อยๆ
บวกเป็ด
รออิทธิฤทธิ์เจ้าพ่อใหญ่. อิๆ
-
:hao6: :hao6:
-
สนุกดี ชอบมาต่อเร็วๆๆนะคะ
-
:katai5: :katai5: :katai5:วุฒิโคตรหื่นอะ :jul1: :jul1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
วุฒิมาเล่าเองแบบนี้มัน :hao6: ฟิน
บอลรีบๆรับซะว่าเป็นเมียเขาอ่ะ หุหุ
ตอนหน้าบอลจะมาเล่าใช่ป่ะ
รอวันศุกร์ จ้า :mew1:
-
:-[ สนุกครับมาต่อเร็วนะครับ :mew1:
-
:hao6: :hao6:
-
ครูบอลคงหนีวุฒิไม่พ้นแน่ เตรียมใจไว้เลย
-
บอลท่าทางจะหนีวุฒิไม่รอดแน่ๆ อิอิ
-
เลือดหมดแล้ว :pighaun: :jul1:
-
6 รอบเบาะๆ
-
เลือดกระฉูดเลยนะตอนนี้อ่ะ วุฒิเล่าเองแบบนี้ทำให้รู้ถึงนิสัยใจคอวุฒิมากอ่ะ อีกอย่างฟินมากด้วย ขอบแก้คำผิดหน่อยนะคัฟ รุก<<<ตัวนี้ไม่ได้ใช้กับคำว่า'ลุก'ขึ้นในคัฟ ต้องใช้'ลุก'นะคัฟ ครายตัว>>>คลายตัว อีโลติก>>>อีโรติก บอกแค่นี้เนอะ คำผิดอื่นๆก็จะเป็นคำพิมพ์ตกเฉยๆ ส่วนอื่นๆดีมาก เป็นกำลังใจให้คนแต่ง รอวันศุกร์จ้า^^
-
''สถานะของผม คือ สามีคุณ '' # วุฒิเอาใจไป
-
ไม่ไหวแล้วค่ะ ขอลาตาย ... :jul1: :jul1:
บอลโดนวุฒิกินตับซะแล้ว..
วุฒิหึงโหดอ่ะ แต่ยังดีนะ ที่นายคนนั้นไม่ตาย (ยังมีความดีนิดๆหน่อย)
ในที่สุดก็รู้ว่าพ่อหนุ่มใหญ่(ของเขาก็ใหญ่?)วางแผนไว้แล้วนี่เอง
บอลงานนี่ดูท่านายจะรอดยากกกก... ฮ่าๆๆ
-
ติดตามด้วยคน
-
มาต่อเร็วๆน่ะ
ชอบอ่ะ
รออยู่น่ะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน
-
o13
-
ต่อไปนี้ครูบอลอาจจะหายเศร้าไปเลยก็ได้ที่เลิกกับเมีย
เพราะจะคอยมีคนมากวนใจแทน
-
อ่านไปยิ้มไป
อีกเด๋วบอลก็คงรักวุฒิเหมือนกันแหละเเนะ :-[
-
ท่าทางนายวุฒินี่จะทั้งรัก ทั้งหลงครูบอลมากเลยนะเนี่ย
ยังไงก็ขอให้ครูบอลใจอ่อนเร็วๆนะคะ >__<
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
วุฒิสู้ๆนะ
ทำให้บอลหลงรักตัวเองให้ได้
แต่อย่าโหดนะ 55555
-
ครูบอลจะใจออ่นไหมเนี้บ :ling1:
-
:-[ o13
:hao6:
รอตอนต่อไปค่ะ :z1:
-
คิคิ ชักชอบวุฒิแล้วซิ :z1:
ครบอลไปไหนไม่รอดแน่ๆ :o8:
-
ครูบอลรอดยากแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 6 (ข้อตกลงรึว่าบังคับกันแน่...ห๋า...)
(ครูบอล)
“ว้าว...ที่นี่ที่ไหนกัน ทำไมมันถึงสวยขนาดนี้ อ้า...”ผมลืมตาบนที่นอนสีขาวหนานุ่มกว้างใหญ่
ที่มองเห็นทุ่งดอกไม้หลากหลายสีสันสุดลูกหูลูกตา มีผีเสื้อแสนสวยบินดอมดม มันสวยเหมือนผมไม่ได้อยู่บนโลกนี้
อยากพาน้ำฟ้ามาวิ่งเล่นจัง ขอสูดลมหายใจใหญ่ๆซักทีเหอะ อยากจะออกไปเดินเล่นนะแต่มันยังรู้สึกอยากนอนอยู่เลย
ถ้างั้นขอนอนให้หมอนข้างที่รักกอดก่อนนะตื่นมาแล้วจะออกสำรวจให้ทั่วเลย จะเก็บดอกไม้ไปฝากน้ำฟ้า
สักช่อน้ำฟ้าต้องชอบแน่ๆเลย อิอิก็ลูกสาวเค้าน่ารักที่สุดเลย เดี๋ยวก่อนนะให้หมอนข้างกอดเหรอไม่ใช่แล้ว
ต้องกอดหมอนข้างสิ สงสัยจะทำงานมากไปรึไม่ก็คงจะเครียดเรื่องของอ้อมมากไปเลยเริ่มเอ๋ออย่างที่หมออ้อบอกแล้วเป็นแน่
หมอนข้างไม่มีแขนจะมากอดเค้าได้ไง
“เฮ้ย...หมอนข้างแขนงอกได้”บอลมองหมอนข้างที่อยู่ข้างกายหมอนผ้าคอตตอนสีขาวที่อยู่ก็มีแขน
ที่มีกล้ามเนื้องอกออกมาต่อหน้าต่อตา จนบอลต้องถอยออกห่างไปอีกฝั่งของเตียง
“เฮ้ย...มันมีขาโผล่มาอีก มันไม่ใช่หมอนข้างที่รักแล้ว มันเป็นปีศาจหมอนข้าง”ก็จะไม่บอลร้อง
ออกมาได้ไงเมื่อแขนงอกออกมาแล้ว มันยังมีขาโผล่ตามมา
“อยู่ไม่ได้แล้วเว้ย ไปไกลๆเลยไอ้ปีศาจหมอนข้างหื่น ปีศาจหมอนข้างจอมเผด็จการ บ้าอำนาจ”
บอลเริ่มรู้สึกว่ามันอันตรายที่สุดเพราะจากหมอนข้างที่มีแขนและขาโผล่ออกมามันไม่ได้หยุดการเปลี่ยนแปลง
คือส่วนที่เป็นผ้ามันกลายเป็นเนื้อหนังมังสาของมนุษย์เพศผู้ และมนุษย์เพศผู้ก็คือไอ้เผด็จการวุฒิจอมหื่นบ้าอำนาจ
บอลจึงลงจากเตียงและออกวิ่งอย่างสุดกำลัง
“หึหึ”ไอ้ปีศาจหมอนข้างมันเริ่มวิ่งตามบอลมาแล้ว เริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“แฮกกกก....จะตามมาทามมมมมายยยยไม่ไหวแล้วนะเว้ย ไม่ได้จะเล่นวิ่งไล่จับด้วยนะเว้ย แม่งเหนื่อยจะตายห่าแล้ว เฮ้ย...”
บอลเริ่มที่จะวิ่งต่อไม่ไหมอีกแล้วอดที่จะโวยวายไม่ได้ ซึ่งมันไม่ได้ทำให้หมอนข้างปีศาจของบอลวิ่งตามช้าลงแม้แต่น้อย
เพียงไม่นานบอลก็สะดุดกอดอกไม้สีม่วงประกายชมพู บอลคิดในใจว่าทำไมต้องดอกไม้สีม่วงประกายชมพูด้วยสีอื่นไม่ได้เหรอ
“เฮ้ย....ปล่อยเลยนะเว้ยจะกอดทำไม เป็นปิศาจขาดความอบอุ่นรึไง วู้พูดไม่รู้เรื่องรึไง”บอลตกใจร้องออกมา
เมื่อปีศาจหมอนข้างตามมาจนทันและเข้ามาสวมกอดตนอย่างแนบแน่น
“หึหึ..”ปีศาจหมอนข้างไม่ยอมปล่อยเค้าแต่กับทำเพียงแค่หัวเราะ จะทำกับมันอย่างไรดี
“ปล่อยเว้ย ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง โอ้ยเจ็บนะจะรัดทำไมแน่นนัก”บอลพยามโวยวายแต่กลับทำให้ปีศาจหมอนข้าง
รัดตัวเค้ามากยิ่งขึ้น
“บอล บอลครับ เป็นอะไร ฝันร้ายรึไงครับ”เสียงใครนะ
“อ้ากกกกกกก ปีศาจหมอนข้าง”เมื่อบอลลืมตาขึ้นมาก็ได้เห็นหน้าของวุฒิอยู่ใกล้ๆ ซึ่งมันเป็นใบหน้าเดียวกันกับสิ่งที่วิ่งตามเค้ามา
ในทุ่งดอกไม้จนเค้าสะดุดกอดอกไม้สีม่วงประกายชมพูแล้วเข้ามากอดรัดเค้าจนหายใจไม่ออก
“บอลผมเอง ผมวุฒิสามีของคุณไงไม่ใช่ปีศาจหมอนข้างนะ ถ้าคุณยังไม่เข้าใจอีกผมจะจูบคุณเพื่อยืนยัน”ไอ้ปีศาจหมอนข้าง
อยู่ตรงหน้าผมมันบอกว่ามันคือสามีผมถ้าผมไม่เชื่อมันจะจูบ ใครจะไปยอมวะใช่ไม่ใช่ก็ให้ใช่ไว้ก่อนแล้วกันเพื่อสวัสดิ์ภาพของตัวเอง
“เชื่อแล้วอย่าทำอะไรผมนะ อืมมมม”พอผมบอกว่าผมเชื่อมันกลับก้มลงมาจูบผม ผมเริ่มเชื่อแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝันเพราะ
ไอ้หมอนข้างมันบ้าจูบ
“ผมให้รางวัลที่เชื่อผมไง ไปเราไปทานอาหารเย็นกันเถอะผมสั่งอาหารจากโรงแรมมาให้คุณแล้ว
และเรามีเรื่องจะต้องตกลงกันอีกมาก”ไอ้หมอนข้างวุฒิมันบอกผมพร้อมกับเข้ามาพยุงผมให้เดินไปยัง
ห้องครัวที่บนโต๊ะเติมไปด้วยอาหารมากมายส่งกลิ่นยั่วพยาธิในท้องให้ร้องครวญคราง
“เชิญครับบอล มีซุป และอาหารที่รสชาติไม่จัดจนเกินไป และมีนมสดด้วย”ไอ้หมอนข้าง
มันโฆษณาอาหารก็ดูน่ากินดีนะ แต่มันจะอวดรวยไปไหนวะแหมสั่งจากโรงแรม แต่ช่างเหอะก็เค้าไม่ได้จ่ายเงินนินา
ผมกินโดยไม่มองหน้าคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามจนผมกินต่อไม่ไหวจึงได้วางช้อนลงแล้วดื่มน้ำ
เพียงครู่เดียวก็มีแก้วเล็กใบเล็กที่บรรจุยาเม็ดจำนวน 4 เม็ดวางไว้ให้ตรงหน้า
“ยาแก้ปวด แก้อักเสบและยาบำรุง กินซะจะได้หายเร็ว หึหึหึ”ไอ้หมอนข้างมันบอกพร้อมกับเสียงหัวเราะชวนขนลุก
จนผมต้องรีบหยิบยาและน้ำมากินแทบจะไม่ทัน
“เอาล่ะนะเราจะต้องคุยกันให้เรียบร้อยบอล ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว”บอลได้ยินคำพูดที่ออกมา
จากคู่กรณีของตนแล้วก็ต้องโวยวาย
“ไม่มีทางผมไม่ใช้ของคุณ ทำไมผมพูดแล้วคุณถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดรึว่าพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง
ผมส่งภาษาหมอนข้างไม่ได้หรอกนะ”ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมพยายามมันไม่ได้เข้าไปยังสมองของเค้า รึว่ามันจะเป็นปีศาจหมอนข้างจริงๆ
“บอลคุณต่างหากที่ไม่เข้าใจ ผมอยากอธิบายให้คุณฟัง คุณคงไม่รู้สินะว่าผมทำอะไรได้บ้าง
ผมจะให้คุณไปเตรียมตัวก่อนที่คุณจะต้องมาใช้ชีวิตกับผม ผมจะให้อิสระคุณเป็นเวลา 1 อาทิตย์ แล้วผมจะไปตามคุณมา
ผมอยากจะเตือนคุณอีกนิดหน่อยแต่มันสำคัญ คือผมไม่ต้องการให้คุณไปยุ่งกลับใครรวมทั้งอดีตภรรยาของคุณ
คุณจงจำไว้ว่าคุณไม่ได้เป็นสามีของเธออีกแล้ว แต่คุณเป็นภรรยาของผม ผมจะจับตามองคุณอยู่ตลอด
และอีกเรื่องนึงผมขอให้คุณเรียกพี่ว่าพี่วุฒิ เข้าใจนะครับ”ไอ้หมอนข้างมันร่ายคำอธิบายที่ฟังยังไงมันก็เป็นคำสั่งทั้งดุ้นเลย
แต่ยังไงบอลก็ต้องเอาตัวให้รอดให้ได้ก่อน บอลอดสงสัยไม่ได้ว่าตัวเองไปทำอะไรไว้ไอ้หมอนข้างมันถึงได้
แสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้ เอ๊ะรึว่าเค้าจะเคยทำโอ่งน้ำมันพรายหกใส่เลยทำให้มันกลายเป็นอย่างนี้ไป
“เดี๋ยวพี่จะไปส่งบอล หวังว่าบอลจะไม่คิดหนีเพราะถึงหนีก็หนีไม่พ้น”ผมยังงงว่าสรุปอะไรเป็นยังไง
ก็พาตัวมายังรถโคตรสวยที่คงจะแพงหน้าดูมีรูปกระทิงคึกทำท่าจะขวิดอยู่ตลอดเวลาใช่ถูกต้องแล้วครับมัน
คือแรมโบกีนี่แต่รุ่นอะไรผมไม่รู้นะเพราะผมไม่มีความรู้สักเท่าไหร่ มองยังไงก็เป็นรถใจแคบก็มันนั่งได้แค่สองที่นินา
ประตูเป็นแบบปีกนก สีเทาเงินที่ดูยังไงก็รู้ว่าได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
ภายในรถปีศาจหมอนข้างมันนุ่มสบาย แถมยังเปิดเพลงคลอเบา ผมนั่งคิดมาตลอดทางว่าเวลา
เพียงไม่ถึงสองวันทำไมมันถึงมีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากมายถึงเพียงนี้ คิดถึงน้องน้ำฟ้าลูกสาวเหลือเกิน
อยากจะกอดเอาไว้ให้รู้ว่าตอนนี้ผมยังมีตัวตนอยากจะได้แรงใจให้ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ไปได้ด้วยดี
“บอลครับถึงแล้วมาพี่ไปส่งนะ”เสียงอีกคนนึงเรียกสติผม ปีศาจหมอนข้างเปิดประตูเพื่อให้ผมลงจากรถ
ไม่ยอมให้ผมเปิดประตูด้วยซ้ำสงสัยจะกลัวผมทำรถเค้าพังซึ่งมันก็ถูกก็ผมไม่เคยนั่งรถแบบนี้นินา
ชิ..ปีกนกเหรอรอซักวันเหอะพ่อจะเด็ดปีกให้กระจุยเลย
ผมเดินทีละก้าวเนื่องจากร่างกายผมยังไม่ปกติซักเท่าไหร่ขึ้นบันไดจนถึงชั้นที่ 3 ห้องริมสุด
โดยมีมนุษย์เพศชายอีก 3 คนเดินตามมา เมื่อผมถึงห้องผมจึงคิดได้ว่าแล้วข้าวของของผมมันอยู่ไหน
ทั้งกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ กุญแจห้อง ทั้งกุญแจและรถยนต์ฮอนด้าซิตี้ซีเอ็นจีของผมมันหายไปไหน
ผมจะทำยังไงดี กระเป๋าตังค์ที่ข้างในมีบัตรมากมายรวมทั้งบัตรข้าราชการของผม โทรศัพท์ที่เก่าแต่ยังใช้ได้ดี
แล้วกุญแจห้องผมจะเข้าห้องผมยังไงอีก และที่สำคัญกุญแจกับรถยนต์พึ่งผ่อนได้ปีเดียวเองนะ
โอ๊ยจะบ้าตายจะทำยังไงดีวะ อยากจะเอาหัวโขกกับกำแพงห้องให้ตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอด ผมคงจะยืนนิ่ง
คิดอยู่นานจนมีเสียงกระซิบจากด้านข้างว่า
“กุญแจห้องอยู่นี่ครับบอลพี่เก็บไว้ให้เองรวมทั้งของทุกอย่าง และอีกอย่างคือเดี๋ยวลูกน้องของพี่
จะเอารถยนต์มาให้บอลพร้อมกุญแจนะครับ ไม่ต้องทำหน้าเหมือนเสียกรุงให้พี่อีกรอบหรอก หึหึ”
นี่ไงหัวขโมยของเอาของคนอื่นไปแล้วยังมีหน้ามาวิจารณ์ใบหน้าคนอื่น เสียกรุงอะไรไม่มีหรอกกกกกกกก
เมื่อผมได้กุญแจห้องก็จัดการเปิดเพื่อเข้าไปภายใน แต่ก็มีอีกคนตามเข้ามาติดๆ มันจะกลัวอะไร
ขนาดต้องให้ลูกน้องที่ตามมาอีก 2 คนคอยเฝ้าประตูห้องเค้าด้วย ป่านนี้พวกครูในโรงเรียนคงจะตกใจแล้ว
ก็จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไรก็เล่นมีพี่ยักษ์ใหญ่ถึง 2 ตัว ใส่ชุดสูทสีดำแว่นตาดำถึงแม้ว่าจะเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว
ที่มันไม่ค่อยจะหนาวก็เหอะแต่อากาศยามบ่ายในหน้านี้มันร้อนน้อยซะที่ไหน แถมมายืนด้านข้างประตูห้องพักครูของบอลอีก
ส่วนลูกพี่ตัวเป้งตรงหน้าจะไม่ได้ใส่สูทแต่พ่อคุณเล่นแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยของแบรนด์เนม
ถึงเครื่องประดับในร่างกายจะมีแค่นาฬิกาเรือนเดียวแต่คงไม่ใช่ราคา 199 เป็นแน่ มันน่าตีหัวแล้วลอกคราบปล้นซะจริง
แถมยังมองสำรวจภายในห้องแทบจะทุกส่วน มองยังไงห้องมันก็ไม่ขยายหรอกใช่สิก็ห้องของเค้านะเท่ากับ
ห้องน้ำไอ้ปีศาจหมอนหน้าหล่อรึเผลอๆจะเล็กกว่าเสียด้วย
“บอลครับพี่ให้เวลา 1 อาทิตย์ เตรียมตัวให้ดี แล้วพี่จะมารับนะครับ ก่อนอื่นก็ขอพลังหน่อยนะครับ”
ผมปล่อยให้มันสั่งนั้นสั่งนี้ ไม่ยากจะต่อล้อต่อเถียงนักกับคนแบบนี้เถียงไปก็ไม่ชนะเดี๋ยวความซวยจะตรงมาอยู่ที่ผมอีก
แต่ที่ไหนได้หลังจากประโยคคำสั่งกับมีการกระทำตามมาติดๆได้วะ
“อืม อืม....”แม่งจะจูบเอาโล่รึไงจากปากที่ใครๆก็บอกว่าย้อยมันจะย้อยจนเกินคำว่าห้อยแล้ว
เป็นอะไรกับปากคนอื่นนักหนาว่าถอดเอาไปพกไว้กับตัวเลยไหม เฮ้อก็ได้แต่แสดงท่าทางว่าไม่พอใจ
ออกไปเล็กน้อยเท่านั้นแหละครับไม่กล้าพูดเรื่องถอดปากให้กลัวมันจะทำจริงๆ
“ชื่นใจจริงๆเมียใครนะน่ารักจนอยากจับกิน แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ไม่ทำตอนนี้หรอกแต่ตอนอื่นไม่แน่
แล้วก็อย่าลืมนะครับว่ามีเจ้าของใหม่แล้วเลิกคิดถึงผู้หญิงคนนั้นได้แล้ว แล้วอีก 1อาทิตย์เจอกัน
อ้อเดี๋ยวคนของพี่จะส่งของบำรุงมาให้นะครับ”ผมเริ่มกลัวตรงที่มันบอกว่า ‘เมียใครนะน่ารักจนอยากจับกิน’
ผมรับไม่ได้ไอ้คำว่าน่ารักผมเป็นผู้ชายนะ แต่ที่แย่ก็คงจะเป็นอยากจับกินอยากจะบ้าตาย ชีวิตนี้มันมีแต่สั่งๆ
ถ้าไม่ได้สั่งคนอื่นมันจะขาดใจตายเลยรึไง ผมว่าไอ้ปีศาจหมอนข้างมันคงสังเกตว่าตั้งแต่นั่งรถกับมันมา
จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ปริปากพูดกับมันซักคำ ไอ้ปีศาจมันคงเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า
“เอาหล่ะครับพี่ต้องไปก่อนนะครับที่รักและพี่จะมารับบอลนะครับ ปัง”เสียงบอกลาตามด้วยเสียงประตู
ที่บอกได้ว่าผู้บกรุกได้ออกจากฐานทัพของเค้าไปแล้ว ไปแล้วไปลับอย่ากลับมาอีกนะ สาธุ
หลังจากวันที่ไอ้ปีศาจหมอนข้างปล่อยตัวมาก็ได้ 2 วันแล้ว เช้าวันนี้ครูบอลมีนัดกับสาวสวย 3 คน
ที่นัดเค้าออกมาซักฟอกเรื่องที่เค้าหายไป 2 วันโดยขาดการติดต่อ บอลคงต้องทำใจเล่าทุกอย่างให้สาวฟัง
เพราะให้พูดตรงๆเลยว่าเค้านะแพ้ทางพวกเธอทั้งสาม แค่คนเดียวก็ไม่ไหวแล้วแล้วนี้เล่นมาพร้อมกัน 3 คนอีก
จากผิวสีแทนคงจะโดนซักฟอกจนขาวผ่องเป็นยองใยแน่
บอลเดินเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่เป็นห้องแยกเพื่อความเป็นส่วนตัวของลูกค้าซึ่งบอลต้องการเป็นอย่างยิ่ง
บอลบอกกับพนักงานว่าได้จองไว้แล้วในชื่อแพทย์หญิงจิตติมา ปราชญ์ภูวดล เมื่อพนักงานเช็คจากรายชื่อ
แล้วจึงเดินนำเข้ามายังหน้าห้องพร้อมบริการเปิดประตูให้กับลูกค้าระดับ V.I.P.
หญิงสาวที่ 3 ที่ผมกำลังจะต้องขึ้นเขียงให้เธอเชือดนั้น ที่จริงแล้วเธอเป็นเพื่อนกับอ้อมอดีตภรรยาของผมเอง
พวกเธอเป็นเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนตาย แต่ด้วยการกระทำของอ้อมทำให้พวกเธอเกิดความไม่พอใจ
จริงแล้วผมต้องขอบคุณพวกเธอด้วยซ้ำ เป็นเพราะพวกเธอผมจึงกล้าที่จะเผชิญกับความจริง ตั้งรับกับปัญหา
คอยให้คำปรึกษาเป็นที่ระบายให้กับผม โดยเฉพาะแพทย์หญิงจิตติมา ปราชญ์ภูวดล หรือหมออ้อ
เธอเป็นแพทย์ด้านจิตโดยตรง ครอบครัวของเธอทำงานเกี่ยวกับด้านสุภาพ ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลเอกชน
คลินิก บริษัทผลิตเวชภัณฑ์ยา ในเครือของปราชญ์ภูวดล เธอเป็นผู้หญิงที่ดูขี้เล่นน่ารักแต่ในความน่ารักนั้น
มันมีอะไรอีกมากมายสมกับจิตแพทย์ หญิงสาวคนที่สองชื่อนางสาวโสภิตา จันกระจ่าง หรือตุ้ย
เป็นรองประธานบริษัท Moon Jewelry จำกัด และเป็นดีไซเนอรจิลเวลรี่ด้วย ตุ้ยเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองสูง
เป็นคนตรงพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม รูปร่างสูงเพียว ผิวสีน้ำผิ้ง คนสุดท้ายนางสาวเจติยา ศิริพัฒนา
หรือเจย์เธอเป็นเจ้าของรีสอร์ทหลายแห่ง เป็นหญิงที่มีความมั่นใจที่สุด ชอบกวนประสาทชาวบ้าน
แต่ที่พูดมาพวกเธอก็กวนประสาทผมกันทุกคนเลย แต่เจย์จะไม่ค่อยแกล้งผมยกเว้นหมออ้อกับตุ้ยที่แทคทีม
แล้วน่ากลัวที่สุด เธอชอบกรอกหูเรื่องของอ้อมว่า
“พี่บอลพี่ไม่เหมาะกับการดูแลใครเขาหรอก แต่พี่เหมาะที่จะให้ใครดูแลมากกว่า” ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอเป็นสาววายโดยเฉพาะหมออ้อ แล้วผมจะเป็นยังไงหนอไม่อยากผ่านประตูบานนี้ไปเลย
“สวัสดีค่ะพี่บอล มานั่งสิพี่เป็นริดสีดวงรึว่าโดนตีประตูหลังถึงได้ไม่ยอมนั่งค่ะ อ้อบอกพี่กี่ทีแล้วว่าตุ้ยไม่กัดหรอกแค่ขอแทะนิดหน่อยก็พอ อิอิ..”มาแล้วครับดอกแรกจากหมออ้อ
“สวัสดีค่ะพี่บอล มานั่งนี่มา ตุ้ยจะได้แทะพี่บอลได้ถนัดๆหน่อย”ตามด้วยดอกที่สองจากตุ้ย
“สวัสดีค่ะพี่บอล สบายดีไหมค่ะ”คนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยครับที่เจย์ไม่ร่วมขบวนกลั่นแกล้งผม แค่สองคนผมก็สู้ไม่ไหวแล้ว
“พี่บอลสั่งอาหารก่อนเลยพี่ เต็มพี่เลยนะตุ้ยเลี้ยง”หมออ้อส่งเมนูมาให้ผมก่อนจะกล่าวถึงคนที่เป็นเจ้ามือโดยที่ไม่รู้ตัว
“นี่ยัยอ้อมั่วแล้ว แกนะแหละต้องจ่ายทำยังกับตัวเองไม่มีเงินไปได้”มันเริ่มแล้วครับสงครามน้ำลาย
ผมนะอยากจะให้พวกลูกน้องของพวกเธอมาเห็นจริงๆ ลูกน้องคงจะรับไม่ได้แน่ๆ
“พอกันได้แล้ว พี่บอลนั่งลงเถอะจะได้เชือดเอ้ย....จะได้พูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบกัน”ผมขอถอนคำพูดครับ
พวกเธอร่วมมือกันแล้วครับ ผมคงต้องนอนเหมือนอย่างซูชิใช่ไหมรอให้เธอทำอะไรกับผมก็ได้
“จ้า นั่งจะนั่ง”ผมรีบร้อนนั่งลงตามที่เจย์ต้องการ ผมต้องเตรียมตัวเตรียมจิตใจให้ดี เพื่อตอบคำถามของพวกเธอ
“พี่บอลไปไหนมา ทำไมพวกเราถึงติดต่อไปได้ มาหาที่โรงเรียนเค้าก็บอกว่าพี่ยังไม่กลับ อย่าคิดที่จะโกหก”
แหม่ไม่มีอ้อมค้อมกันเลยตรงๆเลยเหรอ ใช่ใช้หลักจิตวิทยาหน่อยเหรอครับหมออ้อ
“คือพี่ไปเที่ยวมาสนุกมากเลย”ผมลองเริ่มแถดูก่อนครับเผื่อจะฟลุ๊ค
“เหรอ หย่ากับอ้อมเสร็จพี่ก็เที่ยวสนุกเลยเนอะ บอกมาซะดี พี่เห็นพวกเราเป็นคนยังไงพึ่งพาไม่ได้เลยเหรอ”
หมออ้อยังพยายามที่จะให้ผมพูดความจริง ผมจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่เหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องเซ็นใบหย่าให้กับอ้อมภรรยาของผม ซึ่งผมผูกพันกันมาจนถึงเรื่องของเมื่อวานนี้ ดูเหมือนพวกเธอจะตกใจไม่ใช่น้อยๆยกเว้นหมออ้อที่มีแววตาสงสัยบางสิ่ง
“พี่บอลนายศาตรา รัตนไพบูรณ์สาร จริงเหรอ ตายแล้วจะทำยังไงดี”น้ำเสียงเจย์ที่แทบจะไม่เชื่อ
รวมถึงชื่อของบุคคลที่ไม่น่าจะเข้ามาอยู่ในเหตุการณ์
“ไฮโซเชียว ทั้งหล่อ รวย ฉลาด ชาติตระกูลดีเวอร์จนน่ามั่นไส้”บอลรู้สึกว่าตุ้ยดูจะไม่ค่อยชอบนายหมอนข้างของเค้า
เดี๋ยวนะหมอนข้างของเค้าเหรอไม่ใช่แล้ว เค้าต้องเมาซูชิแน่ๆ
“แล้วพี่จะทำยังไง จะให้เราจัดการให้ไหมเพราะถ้าพวกเราสามคนช่วยกันก็คงจะพอมีทางต่อกรกับนายวุฒิได้บ้าง”
หมออ้อถามผมด้วยสายตาที่มองดูก็รู้ว่ามันคงจะยุ่งยาก
“ไม่เป็นไรหรอก เค้าคงไม่มายุ่งกับพี่หรอก ถ้าเค้าหล่อรวยคงจะมีสาวมาติดเหมือนกาวดักหนู”
ผมต้องบอกให้ทั้งสามสาวเลิกคิดมาก ผมก็จะไม่คิดผมไม่ใช่ผู้หญิงไม่เป็นไร
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”คำพูดของเจย์และสายตาที่สื่อมาให้ผมมันมีแววแห่งความกังวลใจอยู่
ไม่น่าเชื่อเลยว่าผมจะผ่านสิ่งเลวร้ายมาขนาดนี้เพียงเวลาไม่นาน แต่ผมก็ยังมีแม่ ลูกสาว น้องชาย และเพื่อนๆผมอีก
ผมจะต้องลืมอดีตแล้วเดินต่อไปข้างหน้าให้ได้ผมขอสัญญา ผมทานอาหารพร้อมสาวๆแต่ทุกคนเหมือนจะมีสิ่งที่ตัวเองจะต้องคิดกันอยู่จึงแทบจะไม่ได้คุยกันจนอาหารตรงหน้าหมดไป เจย์ก็ตัดปัญหาการแย่งกันจ่ายด้วยเหตุผลที่ว่า
เธอไม่ค่อยได้เจอกับเพื่อนๆเท่าไหร่เธอจึงขอจ่ายเอง
เมื่อบอลขับรถมาจอดยังลานจอดรถของคณะครู ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนก็เดินมาด้วยความรีบร้อน
ว่าจะมีผู้มอบทุนการศึกษาและติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ให้แก่โรงเรียนเป็นมูลค่านับล้านบาท ท่านผอ.สั่งให้จัดเก็บเครื่องคอมพิวเตอร์ชุดเก่าออกเพื่อนำไปจำหน่ายออกจากครุภัณฑ์ของโรงเรียนต่อไปโดยมีพนักงานจากบริษัทนั้นจำนวน 5 คนและ
ลูกน้องในฝ่ายของเค้าอีกหนึ่งคน ชื่อเต้ เต้เป็นผู้ชายที่ชอบคอมพิวเตอร์มากๆ และเต้ก็เป็นอีกคนที่ถามว่า
ผมหายไปไหนโทรหาหลายครั้งก็ไม่ติด จนผมต้องบอกว่าผมไปธุระต่างจังหวัดมันไม่มีสัญญาณเต้เลยเลิกเซ้าซี้เอาคำตอบจากผม
ทั้งหกคนนี่คอยช่วยเหลือตลอดเวลาในการจัดเก็บ ผมรู้สึกดีใจที่มีผู้ใจบุญเล็งเห็นถึงความสำคัญของการศึกษาเด็กไทย
“ครูบอลดำเนินการไปถึงไหนแล้ว อีกสองวันจะเป็นการส่งมอบแล้ว”ผอ.ถามครูหนุ่มถึงความคืบหน้า
“สวัสดีครับผอ.ผมกำลังให้พนักงานที่มาช่วยเอาคอมพิวเตอร์เก่าไปเก็บที่ห้องเก็บของสองแล้วครับ
และตอนนี้ก็กำลังติดตั้งคอมพิวเตอร์ให้ที่ผู้บริจาคส่งมาแล้วครับ”ครูหนุ่มนายงานผู้บังคับบัญชาของตนเอง
“ดีมากครูบอล แล้วอย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต้อนรับด้วยนะ ลงโปรแกรมให้ครบถ้วน
มีอะไรขาดเหลือแจ้งผอ.ได้นะ”ผู้อำนวยการกล่าวเสร็จก็เดินยิ้มออกไป ก็จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงในเมื่อมีผู้ใจบุญ
มอบทุนการศึกษาและอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ให้โรงเรียนของเค้ารวมแล้วเป็นจำนวนเงินที่มากกว่างบประมาณที่ได้รับจัดสรรของรัฐบาลเสียอีก
ครูบอลเข้ามาภายในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ในความรับผิดชอบของเค้าเดินดูความเรียบร้อย
ดีจริงๆไม่ต้องทำเองมีพนักงานจัดการให้ทุกอย่างตั้งแต่ยกเครื่องเก่าจนถึงลงโปรแกรมเครื่องใหม่เค้าไม่ต้องทำอะไรเลย
มีแต่บอกรายละเอียดต่างๆของการจัดวาง โปรแกรมที่ต้องการจะลงเท่านั้น การเตรียมสถานที่เพื่อการมอบทุนนักเรียน
จำนวน 50 ทุนๆละ 5,000 บาท คอมพิวเตอร์ในห้องปฏิบัติการอีกจำนวน 50 ชุด ราคารวม 1,000,000 บาท
ไม่รวมค่าพนักงานคนย้ายติดตั้งและลงโปรมแกรมคอมพิวเตอร์ จึงถือว่าเป็นงานใหญ่มาก
และแล้ววันส่งมอบก็มาถึง ผู้บริหารคณะครูและบุคลากรรวมถึงนักเรียนดูจะดื่นเต้นเป็นอย่างมาก มีการเตรียมการแสดง
ของขวัญขอบคุณ และหนังสือขอบคุณให้กับผู้บริจาครายใหญ่ โดยเฉพาะครูสาวๆดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษอะไรจะขนาดนั้นครับสาว ๆ
“ครูบอลมาหาผมหน่อย ผมอยากจะแนะนำผู้บริจาคของเราและท่านอยากจะสอบถามครูด้วย”ผู้อำนวยการเรียกครูหนุ่ม
ครูบอลต้องเร่งเดินไปหา เมื่อมองเห็นผอ.ยืนหันหน้ามาโดยมีชายหนุ่มอีกคนหันหลังให้
“คนนี่ครับคุณศาตรา ครูกฤษณะเทพ หรือครูบอลครับ ครูบอลคนนี้คือคุณศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ผู้บริจาคของเรา
สวัสดีท่านซะสิ”ผมไม่รับรู้สิ่งใดแล้วเมื่อมองตามมือของผอ.ที่แนะนำผู้บริจาครายใหญ่ ผมสวัสดีคนตรงหน้าเหมือนกับหุ่นยนต์ที่ได้รับคำสั่ง
“ท่านผู้อำนวยการครับผมมีเรื่องจะคุยกับครูบอลสักหน่อยเรื่องเทคโนโลยีของโรงเรียน
ผมเห็นว่าอยากจะบริจาคครุภัณฑ์สำนักงานให้กับโรงเรียนนะครับ”ชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาหล่อเหล่าเอ่ยปาก
“ได้ครับคุณศาสตรา ครูบอลดูแลด้วยนะอย่าให้พลาด”ผอ.โรงเรียนรีบขานรับและหันมากล่าวกับครูหนุ่มให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“บอลครับคิดถึงจัง”ครูหนุ่มสะดุ้งเมื่อคนที่ไม่ควรจะเจอมาอยู่ต่อหน้าเข้ามากระซิบข้างหูของตน
สำหรับความคิดของครูหนุ่มคือทำไมต้องมาเจอกันอีกต่างคนต่างไปไม่ได้เหรอ พยายามที่จะลืม
เพื่อเริ่มต้นใหม่แต่ทำไมไอ้ปีศาจตัวนี่ถึงมายืนอยู่ต่อหน้า
สำหรับความคิดของวุฒิคือครบกำหนดแล้ว ผมมารับคุณ ครูบอลของผม......
ก่อนอื่นต้องขอ :call: ทุกคนนะค่ะ มาถึงตอนที่ 6 หวังว่าจะยังติดตามกันบ้างนะค่ะ
ตุ๊กตาและเพื่อนมีความสุขที่ได้อ่านความคิดเห็นของทุกคนจริงจึงขอตอบแทนด้วย +1 ทุกเม้นค่าาา
และ :pig4: ทุก + ให้นะค่ะ
และขอขอบคุณ คุณ@Lucifer_Prince@ ที่แจ้งคำผิดให้นะค่ะ :pig4:
พบกันอีกครั้งวันอังคารที่ 22 ตุลาคม ค่า :katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่วุฒิรุกหนักเลยนะเนี่ย
ใจเย็นหน่อยสิพี่
ให้ครูบอลตั้งตัวก่อนนนนน
-
ครูบอลไม่ชอบไอ้หมอนช้างจริงดิ แต่ไม่มีขัดขืนเลยน้า
ยอมๆพี่วุฒิแกไปเถอะ ครบเครื่องแถมรักจริงแบบนี้
สามสาวนี่แซบได้ใจ หนึ่งในนั้นเป็นตุ๊กตาป่ะ :laugh:
รอพี่วุฒิรวบรัดจับบอลไปอยู่ด้วย :hao3:
บวกเป็ด
:กอด1: กันๆ
-
บอลโดนรุกหนักจากปีศาจหมอนข้าง อิอิ
-
รอพี่วุฒิกินครูบอลอีก คึคึ
-
รอ :mew3:
-
วุฒิมารับครูบอลแล้ว อิอิ
-
พ่อแม่เลี้ยงมาไงฟระ เอาแต่ใจได้โล่ 5555+
-
พี่วุฒิมารับครูบอลแล้ว :mc4:
:mew1: :mew1:
-
ยอมเถอะครูบอล แบบนี้หายากนะขอบอก คริๆ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ครูบอลยอมไปเถอะ หล่อรวย ขนาดนั้น
-
พี่วุฒิรุกหนักมาก!!!
ครูบอลขาปีศาจหมอนข้างมารับแล้วนะคะฮ่าๆๆๆๆ :hao7:
-
ครูบอลพี่วุฒิมารับแล้ว
ไม่ต้องมึน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ครูบอลนี่โดนลากตลอดเลย อิพี่วุฒิก็นะ สั่งตลอด เห็นแล้วอยากจะจวกหน้าจริงๆ ><
-
รุกสุดรุก
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:รุกแบบไำม่ให้ตั้งตัวเลยนะ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พี่วุฒิสู้ๆๆ
-
เนื้อเรื่องสนุกดี แต่อยากรู้ว่า อ้อมถูกหลอกให้อย่าหรืออย่าเองอ่ะ :bye2:
-
ครูบอลมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว
คิดว่าหมอนข้างจะถอนตัวไปง่ายๆ เหรอ
-
นายหนีไม่รอดแล้ว ครูบอล :z10:
:katai1: 3 สาวจะช่วยครูบอลให้รอดพ้นจากนายวุฒิได้หรือไม่
เข้ามารอติดตามตอนต่อไปค่ะ :hao6:
-
มาถึงขั้นนี้แล้วรู้เลย 'ไม่รอแน่ค่ะ ครูบอลขา.. ' :hao7:
-
ครูบอลน่ารัก อะไรๆก็หมอนข้าง หมอนข้าง ฮ่าฮ่า นี่ดีนะที่ครูบอลบอก3สาวนั่นว่าไม่ต้องจัดการเรื่องวุฒิ 3สาวน่าจะดีใจนะที่พี่ของพวกเธอมีคนมาดูแล โดยเฉพาะหมออ้อกับตุ้ย(<<เค้าก็ตุ้ยนะ คิคิ) ควรจะดีใจมากๆนะ ครบกำหนดแล้วก็ไปกับวุฒิเค้าเถอะครูบอล รีบๆทำใจซะจะได้รักกันซะที หนีก็คงหนีไม่พ้นหรอก วุฒิเค้าก็อย่างกับมาเฟียนี่ ขอบคุณคนแต่งคัฟ รอวันที่22 ^^
-
มาอ่านด้วยคน o13
-
รุกฆาต!!! พี่วุฒิบุกซะครูบอลตั้งรับไม่ทันเลย อิอิ
-
มีผู้สนับสนุนเป็นสาววายอย่างนี้ ท่าจะรอดยากนะ ครูบอล
-
o13 o13
-
ครูบอล ไม่มีทางทีวุฒิจะปล่อยครูไปหรอก
เค้าเตรียมหาข้อมูลซะแน่นขนาดนั้น o13
แถมลงทุนบริจาคอีก เพราะครูหรอกนะ วุฒิถึงทำแบบนี้
-
ครูบอลขายังคิดว่าจะรอดอยู่อีกหรอคะ 5555
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ชอบคู่นี้มากๆเลยค่ะ
-
วุฒิรุกเร็วไปป่ะ
-
:mew1: ไงต่อค่ะครูบอล :hao3:
-
รุกอีก รุกอีก รุกอีกสิ!
-
อยากให้พี่วุฒโหดๆแล้ว 55555555555555 :hao6:
-
อย่างน้อยคงไม่ต้องห่วงเรื่องผญ.ใช่ป่ะ ยกเว้นแฟนเก่าครูบอล
-
อีกไม่นานครูบอล :z1:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ครบกำหนดแล้วเหรอเนี้ยะ ครูบอลยังไม่ได้เตรียมตัว
เตรียมใจเลยนะ :z1:
-
รุกจริง รุกหนักสุดๆ ชอบเรื่องแนวแบบนี้มากๆเลยค่ะน่ารักดี
รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
-
เสร็จ! :a2:
-
:katai2-1:
-
บอล ยอมเหอะ หล่อ รวย แบบนี้หายากน่ะ
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao5:
ตามทันแล้วววว หลังจากยุ่งกะงาน เหอ เหอ เหอ
หึหึหึ พี่วุฒินี่ครบสูตรเลยนะค่ะ แถมดูท่าจะหื่นมากซะด้วยสิ :hao3:
น่าๆๆๆๆครูบอลอยู่ไปเรื่อยๆก็รักกัน เชื่อเถอะ ><
-
ครูบอลนี่ดูน่ารักนะ แต่ดูดื้อเงียบเหมือนกัน
สามสาวนี่ดูจริงใจกับบอลมากเลย
คุณวุฒินี่ก็ใจร้อนจริง :hao3:
-
ถูกเขมือบแน่! :haun4:
-
พ่อบุณทุ่มในที่สุดก็มารับบอล :mew1:
-
:hao7:
-
ครบกำหนดมารับถึงโรงเรียนเลย
รุกหนักขนาดนี้เชียวครูบอลจะทำไง
รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
ตอนที่ 7 (คุณชายหมอมาเอง)
(ครูบอล)
“ไอ้ปีศาจหมอนข้าง มาได้ไงไม่ต้องมายุ่งเลยนะ เดี๋ยวจะบวชอุทิศส่วนกุศลไปให้”ผมตกใจ
จนยกมือไหว้ท่วมหัวพร้อมกับจะติดสินบนให้ปีศาจกลับหลุมด้วยการบวชให้
“มานี่ครับ ทศนำไปห้องปฏิบัติการคอม”ไอ้ปีศาจหมอนข้างคว้าแขนผมพร้อมกับดึงให้ผมเดินตามมัน
มันสั่งสมุนให้นำไปห้องคอมของผม
“ครับนาย”สมุนผู้ภักดีรีบเดินนำโดยมีลูกน้องใส่สูทดำตามมาอีกสองคน
“ปล่อยนะเว้ย บอกให้ปล่อย แม่งไม่น่าลืมเอาพระมาด้วยเลย”ผมพยายามจะดึงแขนออกจากมือ
ของไอ้ปีศาจหมอนข้างแต่ทำไมมันถึงแรงเยอะขนาดนี้นะ ผมบ่นด้วยความหงุดหงิดถ้าผมเอาพระมา
ผมจะเอาคล้องมันเผื่อมันจะแพ้คุณพระแล้วกลับไปยังขุมนรกของมันเอง วู้....ไม่น่าลืมเลย
“อย่าพูดมาก หยุดดิ้น ถ้ายังไม่หยุดจับจูบปากตรงนี้เลยไหม พี่ไม่สนใจใครหรอกนะ”มันสั่งผมอีกแล้ว
แถมคราวนี้มันขู่ผมด้วย คิดว่าผมจะกลัวเหรอขอโทษเหอะไม่มีอ่ะ
“ก็อย่าบีบแรงดิ เจ็บ..”ผมไม่ได้กลัวคำขู่ของมันนะแต่ผมกลัวการกระทำของมันต่างหากเพราะมันต้องทำแน่ถ้าผมยังไม่หยุดตามคำสั่ง
“หึหึหึ”เสียงหัวเราะของมันน่าเอาหน้าจอคอมทุ่มหัวจริงๆ
“เชิญครับนาย”ขอบใจนะคุณสมุนทศแหมรู้ดีจริงนะว่าห้องไหน แถมยังเปิดให้เจ้านายกับผมเข้าไป
ภายในห้องโดยมีลูกน้องอีกสองคนคอยดูแลภายนอก
เมื่อเข้ามาในห้องปฏิบัติการแล้วครูหนุ่มผิวแทนก็ไม่ยอมปริปากแต่คอยสังเกตอีกคนว่าจะทำอะไรที่เป็นอันตรายกับตนเองรึไม่
ส่วนคนที่ครูหนุ่มตราหน้าว่าเป็นอันตรายก็ทำเพียงมองสำรวจภายในห้องก่อนที่จะหันมาหาครูหนุ่ม
“ก่อนอื่นนะครับบอล พี่บอกบอลว่าไงให้เรียกพี่ว่าพี่วุฒิและแทนตัวเองว่าบอลใช่ไหม”ชายหนุ่ม
ถามครูบอลด้วยน้ำเสียงที่เรียบรื่นแต่ดูมีแววความสนุกปนมาเล็กน้อยและค่อยๆเดินเข้ามาหาจนครูหนุ่มหลังติดผนังห้อง
“...................”มันอยากให้เรียกนักก็ปิดปากแม่งเลย คงเรียกได้หรอกนะพี่วุฒิ แล้วยังต้องแทนตัวเองว่าบอล
“ไม่พูดพี่ถือว่ายอมรับความผิดถ้างั้นพี่ขอทำโทษก่อน”มันพูดจบก็คว้าเอวผมแล้วกระชากให้ลำตัวแนบกัน
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมา จะยังไงก็แล้วแต่ผมไม่ยอมมันหรอกไม่ว่าจะจูบปากรึหอมแล้ว ผมเลยจัดการ
ด้วยการส่ายหน้าซ้ายขวาด้วยความเร็วสูงเอาดิจะทำอะไรได้
“หึหึ”มันหัวเราะอย่างนี้อีกแล้วแม่งเอ้ย.....ปล่อยซะทีดิไม่ไหวแล้วเวียนหัวเว้ย
กระแสจิตของผมคงไปไม่ถึงไอ้หมอนข้างมันเพราะมันรัดตัวผมแน่นขึ้นก่อนจะใช้มือข้างนึงลูบไล้ตั้งแต่หลังผมลงมายังก้นผม
ก็จะใช้มือข้างนั้นจับก้นผมแล้วบีบอย่างแรง ผมก็ตกใจดิจนหยุดยุทธการส่ายหน้า มันได้โอกาสเลยใช้มืออีกข้างหนึ่ง
ยึดท้ายทอยของผมแล้วโน้มหน้าเข้ามาแล้วประกบจูบผม ไม่นะทำไม มันมาแล้วศัตรูบกแล้วมาแล้วขุนพลปีศาจหมอนข้างแล้ว
ขุนพลลิ้นมันมาประชิดประตูริมฝีปากของผมแล้ว จะต้องป้องกันประตูนี้ไม่ให้แตกพ่ายได้ผมไม่ยอมเปิดปากเป็นอันขาด
ขุนพลเรียวลิ้นยังคงไม่ละความพยายามที่จะเข้ามาโจมตีด้านใน แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่างนะ
ผมรู้แล้วครับผมลืมพลทหารเดินเท้าที่เข้าโอบล้อมประตูหลังของผม พลทหารฝ่ามือที่เริ่มโจมตีผมอีกครั้ง
ด้วยการบีบก้นผมและลูบไล้ช่วงเอวจนทำให้ผมพลาดเปิดประตูต้อนรับขุนพลเรียวลิ้นให้เข้ามาด้วยความไม่ตั้งใจ
“อ่ะ อืม...อืม”จะเหลืออะไรครับนอกจากกองทัพของผมพ่ายแพ้อย่างราบคาบมีแต่เสียงที่ออกมาจากลำคอเท่านั้น
วิญาณผมเริ่มหลุดลอยจากร่างของผมเอง มึงจะเก่งไปไหนว่ะเอาเลยมึงจะดูดให้ลิ้นกูกับมึงรวมร่างกันเลยเหรอไง
แม่งเอ้ย...ปากกูห้อยอีกแล้ว....
“ฮ่า ฮ่า”มันปล่อยริมฝีปากผมแล้วครับ จะทำอะไรได้นอกจากกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด
“ยังหวานเหมือนเดิมเลย บอลครับพี่คิดถึงบอลนะมันเป็นความผิดของบอลที่ทำให้พี่คิดถึงแต่บอลจนไม่เป็นอันทำงานเลย
เพราะฉะนั้นต้องโดนลงโทษอีกครั้ง”มันพูดจบก็จับผมจูบอีกรอบ ไม่อยากจะยอมรับนะครับว่ามันจูบเก่งมาก
จูบเก่งจนผมสติหลุดลอยใช้แขนทั้งสองข้างของผมโอบรอบลำคอของอีกฝ่ายตอนไหนก็ไม่รู้ที่รู้คือ
รู้สึกดีมากจนผมรู้สึกขาอ่อนจนอีกคนต้องกอดรัดแน่นกว่าเดิม
“นี่สำหรับสองวันแรก สำหรับวันที่สาม วันที่สี่ วันที่ห้า วันที่หก และวันที่เจ็ด ครบเจ็ดวันแล้ว พี่คิดถึงบอลนะครับ”
วุฒิถอนหน้าออกจากคนผิวแทนก่อนจะบอกว่าจูบนี้สำหรับความคิดถึงสองวันแรก ตามมาด้วยการกดริมฝีปาก
ที่แก้มข้างซ้ายของวันที่สาม แก้วข้างขวาของวันที่สี่ หน้าผากของที่ห้า ปลายจมูกของวันที่หก
และวันที่เจ็ดริมฝีปากของครูหนุ่มแต่เป็นเพียงแค่การแตะเท่านั้นเพราะถ้ามากกว่านี้คงไม่จบแค่เท่านี้แน่ๆ
“ปล่อยผมได้แล้ว คุณคงสนุกสินะที่ทำแบบนี้ มีเงินเยอะมากมีเวลาว่างมากขนาดนี้เลยหรือไงถึงได้ทำแบบนี้”
ผมรู้สึกว่าผมอ่อนแอเหรอเกิน เหมือนว่าผมจะทนรับแบบความรู้สึกไม่ไหวแล้ ตั้งแต่เรื่องของอ้อมทั้งๆที่ผมคิดว่าอ้อมจะเป็นคู่ชีวิ
ของผมจนตายจากกันไปแต่มันก็ไม่ใช่ และยังจะภาพที่ตัวเองตื่นขึ้นมาพบว่าได้นอนกับชายแปลกหน้า ผมพยายามที่จะมองข้าม
สิ่งเหล่านั้นรู้ว่าผมหนีปัญหาแต่ผมทนแบกรับต่อไปไม่ไหวแล้ว จนทำให้สิ่งที่อัดอั้นหลั่งไหลออกมาจากปากและดวงตา
“ไม่เอาครับบอล พี่บอกแล้วว่าบอลเป็นเมียพี่ก็ต้องคิดถึงสิครับ แล้วอีกอย่างถ้าพี่ไม่รู้สึกอะไรพี่จะมาอยู่ต่อหน้าบอลได้ยังไง
พี่รู้สึกดีๆกับบอลมากนะครับ”ชายหนุ่มรีบกอดปลอบครูผิวแทนพร้อมทั้งบอกความรู้สึกของตนเองออกไป
“แต่ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ผมอยากให้คุณลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ผมบอกคุณตั้งกี่ครั้งแล้วให้เรื่องนี้มันจบๆไป คุณไม่เข้าใจเหรอไง”
บอลรู้สึกสับสนกับคำพูดและการกระทำของชายหนุ่มตรงหน้า แต่ที่น่ากลัวคงหนีไม่พ้นความรู้สึกของตัวเองที่รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ และสมเพชตัวเอง
“พี่ก็พูดมาหลายครั้งแล้วเหมือนกันว่าบอลเป็นเมียพี่ไม่มีทางที่ปล่อยไปหรือให้ใครแน่ ต่อให้พี่ต้องจับบอลขังไว้ แล้วทำให้บอล
อยู่กับพี่ พี่ก็จะทำหวังว่าบอลคงเข้าใจ และพี่ขอเตือนบอลนะครับว่าให้เตรียมตัวเตรียมใจว่าพี่จะยัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิต
ของบอลและต่อไปก็คือหัวใจ อย่าทำให้พี่โมโหนะครับไม่งั้นพี่ได้ตอกย้ำสถานะระหว่างเราแน่ ๆ แล้วก็อย่าลืมสรรพนามของพี่
กับบอลนะครับ”ชายหนุ่มผิวขาวพูดออกมาด้วยเสียงอันดังและเด็ดขาดและดวงตาวาวโรจน์
“ได้ ถ้าคุณทำได้ก็เอาเลยผมจะคอยดูว่าคุณจะทำได้แค่ไหนเชียว แล้วก็ปล่อยผมได้แล้ว”ครูหนุ่มมองด้วยสายตาท้าทาย
เมื่อคนมันจนตรอกแล้วก็พุ่งชนกันแล้ว ไม่อยากมีเมียเป็นผู้หญิงแต่อยากได้เค้าที่เป็นผู้ชายทำเมียนักก็มาลองดูกันซักตั้ง
“ตกลงเรามาดูกัน แต่ก่อนอื่นพี่บอกว่าไง ไม่งั้นโดนทำโทษนะครับ”ชายหนุ่มตกลงรับข้อพิสูจน์ครูหนุ่ม พร้อมทั้งถามย้ำ
“...ครับพี่วุฒิ ชิ”บอลเงียบจนกระทั่งวุฒิที่ยังกอดรัดอยู่เริ่มก้มหน้าลงมาครูหนุ่มจึงรีบตะโกนรับคำพร้อมเรียกวุฒิตามที่วุฒิต้องการ
แต่ก็ยังคงมีเสียงไม่พอใจออกมาเบา ๆ
“หึหึหึ ครับบอล น่ารักจริงๆเลยเมียของพี่วุฒิ อ่ะรางวัลคนเก่งครับ”เสียงหัวเราะด้วยความขำ ตามด้วยประโยคที่ทำให้บอ
ลอยากที่จะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เดี๋ยวจะโดนลนลามไปมากกว่านี้ ยังคิดไม่ทันจบดีปีศาจหมอนข้างก็ก้มลงมา
หอมแก้มเค้าทั้งซ้ายขวาก่อนจะบอกว่าเป็นรางวับของคนเก่ง อยากจะเป็นลม
“ทีนี่เราลงไปด้านล่างกันดีกว่าครับ จะได้เริ่มพิธีการทมอบทุนกับของบริจาค”วุฒิบอกกับครูบอล
ก่อนจะจับมือเพื่อเดินลงจากอาคาร
เมื่อลงมาก็มีแต่คนมองมายังพวกเค้าเป็นจุดเดียวกัน ไม่ว่าจะท่านผอ. ครู นักเรียน โอ๊ยเกือบดึงมือออกไม่ทัน
ดีนะที่หมอนข้างยอมปล่อยมือเค้าง่ายๆไม่งั้น....ไม่อยากจะคิด แล้วพวกครูสาวนะจะมองมันอีกนานไหม
ก็แค่สูง ขาว คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากเรียว แต่งชุดแบรนด์เนม ยอมรับก็ได้ว่ามันหล่อ ดูดี มีชาติตระกูล
“มาพอดีเลยครับคุณศาสตรา ถึงกำหนดการมอบทุนแล้วครับ”ผอ.รีบบอกกำหนดการให้กับผู้บริจาคหนุ่มหล่อ
“เดี๋ยวผมของไปด้านโน้นก่อนนะครับผอ.”ผมบอกกับผอ.แล้วรีบชิ่งหนีออกมา ต้องอยู่ให้ห่างไว้
ผมรีบเดินไปหาเต้กับคณะครูที่จับกลุ่มคุยกันโดยไม่หันหลังกลับไปมองด้วยผมรู้สึกได้ว่ามีดวงตามองตาม
“พี่บอลไปไหนมาถึงมากับคุณศาสตราได้”เต้เปิดประเด็นเมื่อผมเดินมาถึง
“พี่พาคุณศาสตราไปดูห้องปฏิบัติการคอมนะ แล้วก็คุยเรื่องอุปกรณ์ที่เขาจะบริจาคเพิ่มเติม”ผมตอบคำถาม
“จริงเหรอพี่บอล นุกอยากต้อนรับคุณศาสตราบ้างจัง”น้องนุกครูวิชาภาษาอังกฤษเธอเป็นสาวสวยที่มั่นใจในตัวเอง
แต่งตัวเปรี้ยวจนเข็ดฟัน นุกพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตาว่าต้องการอยากจะสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้น
“นี่ยัยนุกเธอฝันกลางวันแล้ว อย่างคุณศาสตราเค้าไม่เอาเธอหรอก มีทั้งแบบ นางเอกนางร้าย
สาวไฮโซทอดสะพานกันจนสะพานมันพันกันแล้วยะ ตื่นเถอะ”พี่ปลาครูวิทยาศาสตร์อายุสามสิบกว่าปี
แต่เธอดูเด็กกว่าตัวจริง พูดเตือนสตินุกให้เลิกฝัน
“แหมพี่ปลาก็นุกก็พูดไปอย่างนั้นแหละก็เค้าหล่อจริงๆนินา คนบ้าอะไรจะเพอร์เฟคซะทุกอย่าง
รึว่าพี่ปลาไม่คิดแบบนุกค่ะ”น้องนุกตอบโต้แถมยังจะชมไอ้ปีศาจหมอนข้างอีก
“ก็จริงไม่เถียง หล่อจนอยากจะเลิกกับสามีพี่เลย อิอิ”ครูวิทย์สาวใหญ่ไม่ปฏิเสธกลับเข้าร่วมแฟนคลับไอ้หมอนข้างซะอย่างนั้น
“พี่ปลาเต้จะฟ้องพี่พงษ์นะ”เต้ขู่พี่ปลาแล้วยิ้มขำๆ
“เต้อย่านะพี่ก็พูดไปอย่างนั้นแหละ คุณศาสตราก็เหมือนคุณชายหมอแห่งจุฑาเทพที่ได้แต่ดูกับเพ้อฝัน
ให้มีความสุขอยู่ในจิตนาการไม่มีวันเป็นจริง ส่วนพี่พงษ์นะพระเอกตัวจริงของพี่จ้า”ครูบอลถึงกลับหลุดขำพี่ปลาด้วยการเปรียบเทียบที่ออกมา
“คุณชายหมอเลยเหรอก็คงจะจริงมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะจริงๆแล้วมันนะปีศาจหมอนข้างจอมหื่น เผด็จการบ้าอำนาจ”ครูหนุ่มบ่นคนเดียว
การมอบทุนการศึกษานักเรียนและบริจาคคอมพิวเตอร์ของนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร
นักธุรกิจหนุ่มครั้งนี้เป็นที่สนใจในสังคมเพราะเป็นจำนวนเงินที่มากอีกทั้งชายหนุ่มไม่เคยไปเองเลยหากแต่ให้ลูกน้องคนสนิทจัดการทุกอย่าง
จึงทำให้สำนักหนังสือพิมพ์ทำข่าวเกือบทุกสำนัก การมอบทุนและส่งมอบเป็นไปด้วยความเรียบร้อยดีทุกอย่าง
ท่านผอ.ยิ้มหน้าบาน คณะครูสาวรวมถึงผู้ปกครองและนักเรียนหญิงต่างกรี๊ดกร๊าดตลอดเวลาเมื่อชายหนุ่มแย้มยิ้มเพียงเล็กน้อย
“ขี้เก๊กซะ หล่อตายแหละ”ครูหนุ่มผิวแทนเริ่มรู้สึกหมั่นไส้คนหน้าตาดีขึ้นมา
“พี่บอลผอ.บอกว่าให้พี่ไปกินข้าวที่โต๊ะหลักเพราะจะคุยเรื่องคุณศาสตราต้องการบริจาคเพิ่มอ่ะพี่”
เต้บอกบอลเมื่อเดินมาเจอบอลบริเวณน้ำดื่มสำหรับคณะครู
“อืม”บอลตอบกลับเต้ด้วยอารมณ์เซงๆ
บอลจึงต้องเดินไปยังโต๊ะอาหารหลักอย่างเสียไม่ได้ แล้วจะบอกผอ.ยังไงในเมื่อไอ้ที่ไปคุยมามันไม่เกี่ยวกับของบริจาคให้โรงเรียน
มีแต่ไอ้หมอนข้างจะให้บอลบริจาคตัวเองไปเป็นเมียมัน ม่ายยยยยยนะถึงผมจะหน้าพอไปวัดไปวาแต่ไม่ได้ใจดีขนาดนั้นนะ
แล้วดูสิโต๊ะหลักเป็นแบบโต๊ะกลมมีที่ว่างให้บอลนั่งติดด้านข้างขวาของมันอีก รู้สึกอิ่มขึ้นมากะทันหันไม่อยากร่วมโต๊ะเลยเหอะ
แต่ก็ต้องจำใจนั่ง
“อ้าวครูบอลนั่งเลย คุณศาสตราบอกว่าได้คุยกับครูบอลแล้วว่าจะบริจาคเครื่องคอมให้กับห้องพักครูจำนวน 20 เครื่อง
เครื่องปริ๊นอีก 10 เครื่อง เครื่องถ่ายเอกสารอีก 2 เครื่องและจำทำห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์จำนวน 1 ห้อง
รวมถึงคอมพิวเตอร์ให้นักเรียนอีก 50 เครื่อง”ผอ.บอกสิ่งของที่มันคุยกับตัวเองคนเดียว เพราะครูหนุ่มไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ครับ”ครูหนุ่มตอบได้คำเดียวเพราะไม่อยากมีตัวตนบนโต๊ะอาหารถึงแม้ว่าอาหารมื้อนี้
จะถูกจัดเตรียมจากโรงแรมเพื่อต้อนรับผู้บริจาครายใหญ่ก็ตามที
“เดี๋ยวค่อยคุยรายละเอียดหลังมื้ออาหารดีกว่านะครับท่านผอ.”วุฒิตัดบท
“นั้นสิครับ เชิญทานเลยครับคุณศาสตรา”ผอ.กล่าวออกมา
“เชิญครูบอลทานเยอะๆนะครับ”วุฒิหันมาบอกกับครูหนุ่มที่อยู่ด้านหน้า
“ครับ ชิถ้าไม่มีนายอยู่ฉันกินเยอะอยู่แล้วแต่เพราะมีนายไงถึงไม่อยากกินอะไร”คำแรกบอลตอบกลับไปเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
ส่วนประโยคหลังนั้นบอลพูดกับตัวเองเบาๆ
“หึหึ นี่ครับครูบอลอร่อยนะครับ”วุฒิหัวเราะเพราะบอลคงไม่รู้ว่าตนเองได้ยินจึงแกล้งตักอาหารใส่จานให้กับครูหนุ่ม
“ขอบคุณ ครับ”โอ๊ย...เมื่อไหร่จะกินๆให้มันอิ่มกันซะทีนะแค่เริ่มก็จะไม่รอดอยู่แล้ว
ผมก้มหน้าก้มตากินโดยไม่เงยมองหน้าใครทั้งสิ้นจะหาว่าไร้มารยาทก็ว่าไป โดยมีผู้บริจาครายใหญ่
คอยตักอาหารโดยไม่สนว่าใครจะคิดว่าอะไรแต่ผมก็ไม่กินแค่เขี่ยๆไปไว้ที่ข้างจาน จนหลายครั้งเข้าไอ้หมอนข้างก็หยุดตักให้
“เฮ้ย....”ผมแหกปาก...ใช่ครับผมแหกปาก ก็จะไม่แหกปากได้ไงก็ในเมื่อมีมือจากด้านขวาของผมมันจับตรงขาของผม
และไม่ใช่ใครอื่นมันก็คือไอ้ปีศาจหมอนข้าง แล้วดูมันทำหน้าสิ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ปากกับตามันนะสนุกสุดๆเลย
“ครูบอลเป็นอะไรร้องเสียงดังเชียว”ผมโดนผอ.ดุเพราะมันเลย แล้วมันยังไม่หยุดแค่จับนะครับ
มันเริ่มลูบอีกแล้ว จะลูบอะไรนักหนาขาผมไม่ใช้ต้นตะเคียนที่มีเจ้าแม่มาสิงนะเว้ยจะได้ลูบๆแล้วเลขมันจะออกมาได้นะ
“ขอโทษครับพอดีมีหมาอยู่ใต้โต๊ะแล้วมันมาเลียขาผมนะครับผอ.”ผมรีบขอโทษผอ.และผู้ร่วมโต๊ะทุกคน
“จริงเหรอมันอยู่ไหนครับเนี่ย”ผู้ร่วมโต๊ะทุกคนดูจะตกใจ แต่ก็ยกเว้นอยู่สองคนที่ไม่มีท่าทีตกใจคือ
ผมกับไอ้ปีศาจหมอนข้างที่รู้ว่าหมาตัวนั้นคืออะไร
“มันหนีไปทางคุณศาสตราแล้วครับ”ผมรีบโยนหมาตัวนั้นไปที่ไอ้หมอนข้างด้วยความว่องไว
“หึหึหึ ครับมันวิ่งไปแล้วครับ มันรีบไปเฝ้าของๆมัน มันกลัวว่าหมาตัวอื่นจะคาบไป ก็ทำไงได้ครับ
ในเมื่อหมาตัวนี่มันหวงของๆมันมาก”ผมถึงกับอึ้งจากคำพูดของไอ้หมอนข้าง
“ถ้ามันไปแล้วก็ทานกันต่อเถอะครับ บอลครับพี่ตักให้ก็ทานสิครับรึว่าอยากเปลี่ยนจากหมาเลียเป็นกัดแทน”
ประโยคแรกมันหันไปกล่าวกับผู้ร่วมโต๊ะคนอื่น ๆ แต่ประโยคหลังมันแอบกระซิบบอกผมตอนที่ทุกคนก้มหน้าทานอาหารของตนเอง
ผมไม่ได้กลัวคำขู่ของมันนะ แต่กลัวการกระทำของมันต่างหากแต่ก็แบบหวังว่ามันคงจะไม่ทำจริงๆ
แต่ผมก็ไม่อยากที่จะเสี่ยงกับพวกปีศาจครับ
“ในเมื่อทุกท่านทานกันเรียบร้อยแล้ว ผมอยากจะแจ้งว่าที่ผอ.กล่าวเรื่องการบริจาคเพิ่มของผมเป็นเรื่องจริงครับ
ผมจึงต้องการครูประสานงานกับผมไม่ว่าจะเป็นเรื่องสเปคคอมพิวเตอร์ และอื่นๆ รวมถึงค่าก่อสร้างห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ใหม่
ซึ่งผมได้ปรึกษากับท่านผอ.แล้วเห็นสมความเป็นครูบอลนะครับ ผมจะให้คนมารับครูบอลทุกวันเพื่อติดต่อประสานงานระหว่างผม โรงเรียน”
ผมถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ฟังสิ่งที่ไอ้ปีศาจหมอนข้างมันพูด มันเล่นพูดโดยอ้างผอ.ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของผมแล้วจะทำยังไง
“แต่ผมมีงานช่วงเย็นนะครับทั้งสอนซ่อมเสริม งานครูที่ปรึกษา”ผมรีบแย้งไอ้หมอนข้าง
“ไม่ต้องห่วงครูบอลงานสอนซ่อมเสริมและงานครูที่ปรึกษาผมจะให้ครูเต้ทำแทน และจะจัดตารางสอน
ให้ว่างสองชั่วโมงท้ายของวันเพิ่มเพื่อครูบอลจะได้ไม่เหนื่อยที่ต้องเดินทางไปกลับระหว่างโรงเรียนกับบริษัทของคุณศาสตรา”
ผอ.ชี้แจงการแก้ปัญหาเพื่อให้ผมทำงานนี่ให้สำเร็จ
“เอาอย่างนี้ดีไหมครับท่านผอ.ครูบอล ผมจะจัดห้องพักให้เพื่อที่ครูบอลจะได้ไม่ต้องกลับดึกและเหนื่อยเกินไป
และขอให้จัดตารางสอนเป็นว่างคาบแรกและคาบสุดท้ายจะได้สะดวกตอนเดินทางมาทำงานที่โรงเรียน”ไอ้หมอนข้างเสนอแนวทางของมัน
“ครับผมเห็นดีด้วย ครูสุภาวดีจัดการด้วยนะ ลดชั่วโมงสอนครูบอลด้วยจะได้ทำงานนี่ให้ดีมีประสิทธิภาพ”
ผมว่าแล้วว่าผอ.จะต้องไม่ขัดมันแน่ๆ ก็มันนะผู้บริจาคใหญ่มากเสนอนะครับ ผอ.จะกล้าขัดเหรอ
“ค่ะผอ.”พี่สุตอบรับคำสั่งผอ.
“เอาตามนี่นะครูบอล”ผอ.หันมาบอกผม แล้วผมจะยอมเหรอครับในเมื่อมันไม่ยุติธรรมกับผมซักนิดเดียว
ผมเลยตอบเสียงดังฟังชัดให้ทุกคนในโต๊ะได้ยินว่า
“ครับผอ.”อย่าหาว่าผมกลัวนะ ผมไม่ได้กลัวเลยจริงๆ
“หึหึหึ”ไม่ต้องหัวเราะโรคจิตเลยในไอ้ปีศาจหมอนข้าง ไอ้คุณชายหมอแห่งวังจุฑาเทพ ผมเลยส่งสายตาให้มันว่าผมไม่พอใจมัน
“อย่าทำตัวน่ารักด้วยการมองค้อนพี่สิครับบอล เดี๋ยวพี่ก็จับจูบซะเลย”ไม่ใช่แล้วแยกแยะไม่ออกรึไง
ว่าผมนะมองแบบไม่พอใจไม่ได้มองค้อนซะหน่อย ไอ้บ้า
“ไอ้มั่ว”ผมพูดว่ามันกลับไป
“บอลพูดไม่เพาะต้องทำโทษ”พอมันพูดผมรีบปิดปากด้วยความเร็วแสง
“คุณศาสตราครับ แล้วจะให้เริ่มงานตอนไหนดีครับ”ผอ.หันละสายตามจากเวทีการแสดงเพื่อถามชายหนุ่ม
“ผมว่าจะให้ครูบอลไปดูห้องพักก่อนครับ เดี๋ยวผมให้คนมารับครูบอลเย็นนี้แล้วให้คนมาส่งตอนเช้าวันจันทร์เลยแล้วกัน”
ชายหนุ่มตอบกับผอ.โรงเรียนและเป็นการบอกครูหนุ่มด้วยว่าเค้าจะต้องเตรียมตัวในการค้างคืน
มันจะไม่ถามผมหน่อยเหรอว่าผมนะพร้อมจะไปกับมันไหม แล้วดูผอ.สิ มันพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ชี้ไม้แล้วบอกเป็นนกยังเชื่อเลย
แล้วกรรมอะไรนะมันถึงเป็นแบบนี้ รึว่าผมต้องลาบวชอุทิศให้มันสักพรรษานะมันถึงจะเลิกจองเวรกัน
ผมมันแต่นั่งคิดคนเดียวจนตกใจสะดุ้งด้วยเสียงกระซิบที่คุณก็รู้ว่ามันนะเป็นปีศาจหมอนข้าง
“เตรียมตัวนะครับบอลเดี๋ยวพี่มารับนะครับ”มันกระซิบซะใกล้เลย แล้วมันก็ขอตัวกลับเพื่อไปจัดการเรื่องต่างๆให้เรียบร้อย
ไปเลยไปชิ้วๆๆ คุณชายหมอเชิญกลับวังจุฑาเทพเจ้าค่ะ รึจะให้ถูกต้องก็คือ คุณปีศาจหมอนข้างเชิญกลับขุมนรกได้แล้วเจ้าค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีทุกคนนะค่ะ ยังติดตามครูบอลกับนายหมอนข้างกันรึป่าว
หวังว่าจะถูกใจตอนนี้นะค่ะ เพราะจริงๆตุ๊กตาชอบตอนนี้ค่ะ :hao7:
ขอกำลังจากทุกคนหน่อยนะค่ะ ถ้าได้เยอะ ตอน... :hao6: ก็จะมาเร็วตามไปด้วย :katai2-1: :katai2-1:
สำหรับคำถามพี่มาศที่ว่าตุ๊กตาเป็นหนึ่งในสามสาวรึป่าวขอตอบว่า "ใช่ค่ะ" เปลี่ยนชื่อกับอาชีพเพื่อความสะดวก
ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะค่ะและหวังว่าจะให้การตอบรับที่ดีอย่างนี้จนจบเรื่องรวมถึงเรื่องใหม่ด้วย(ต่อจากเรื่องนี้) :pig4: :pig4:
เจอกันอีกทีก็วันศุกร์ที่ 25 ตุลาคมนะค่ะ :mew1: :mew1:
-
หนีไม่รอดหรอกครูบอล พี่วุฒิวางแผนชีวิตไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
-
:pig4: :pig4:ครูบอลจินตนาการล้ำเลิศมาก ขุนพลหมอนข้าง = = คิดได้ไง 555 :hao7: :hao7:
-
พี่วุฒิ คุณชายหมอแห่งจุฑาเทพในสายตาคนอื่น ส่วนในสายตาครูบอลปีศาจหมอนข้าง ฮ่าๆ
พี่วุฒิเผด็จการมากอ่ะ ครูบอลต้องทำใจ ฮ่าๆ
หมออ้อเป็นสาววายหรอเนี่ย อย่างแจ่มเลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่วุฒิ o13
-
ครูบอลหนีหมอนข้างปีศาจไม่พ้นหรอก
เตรียมตัวเตรียมใจซะ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
ต่อให้ปีศาจหมอนข้างไปลงนรกก็ปีนขึ้นมาจากหลุมเพื่อมาหาครูบอลได้ค่ะ ดังนั้น...
ครูบอลหนีไม่รอดแน่!!! :laugh:
-
:-[ รุกซะ แล่วแล่วแล่วครูบอล ขอให้โชคดี 555 :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบมากเรื่องราวน่าสนใจดี และขออนุญาตติงคำผิดหน่อยนะ
“ครับนาย”สมุนผู้พักดีรีบเดินนำโดยมีลูกน้องใส่สูทดำตามมาอีกสองคน
เขียนเป็น "ภักดี" แบร์น น่าจะเป็น แบรนด์ การันต์อยู่ตรงตัวใด ตัวนั้นจะไม่ออกเสียง
-
:katai1: โอ๊ยไอ้ปีศาจหมอนข้างจะจองเวรฉันไปถึงไหนเนี่ย
ปล่อยให้จองเวรไปเถอะครูบอล :hao6: แบบว่ามีคนรออยู่
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
รุกขนาดนี้ครูบอลจะหนีไปไหนรอดคะฮ่าๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
ไม่รอดแน่ๆ พี่วุฒิเล่นดักหมดอย่างนี้เสร็จแน่ๆ อิอิ
-
ฮา.... แหม่ วางแผนได้เป็นเสต็ป 1 2 3 4 กินตับ
-
o13 o13 o13 o13
สุโค่ยค่า พี่วุฒิ
-
บอกเลยว่าฟิน
หนีไม่พ้นหรอกจ๊ะ ครูบอล :katai2-1:
-
ครูบอลเอ๋ย. แววยังไงก็ไม่น่ารอดมือเสี่ยวุฒิเค้าหรอก
ทำใจตกเป็นเมียเสี่ยเค้าเถอะ. สบายไปทั้งชาติแน่ๆ :laugh:
วุฒิเอาบอลไปอยู่ด้วยแบบนี้. ไม่นานได้ลาออกไปเลี้ยงลูกอยู่แต่ในบ้านแน่ๆ
ว่าแล้วว่าหนึ่งในสาวๆต้องมีตุ๊กตาอยู่ในนั้น
เดี๋ยวจะรอจับตา. และลองทายดูว่าคือใคร. o18
บวกเป็ด
รอตอนต่อไปอยู่น้า
:กอด1:
-
ครูบอลเตรียมตัวเตรียมใจให้ดีๆนะคัฟ โชคดีคัฟ ดูคำผิดหน่อยคัฟ 'สัพนาม>>สรรพนาม' นะคัฟ รอตอนต่อไปนะคัฟคุณตุ๊กตา ขอบคุณคัฟ^^
-
ทำไมครูบอลน่ารักอย่างนี้เนี่ย
พี่วุฒินี่ยิ่งผ่านยิ่งรุกหนักนะ
แต่เราก็เชียร์ :hao7:
-
หึๆๆๆๆ ครูบอล เสร็จแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
:o8: ชอบอ่ะเรื่องนี้ แบบว่า นานๆจะมีแนวครูกับนักธุรกิจ :-[
-
:pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็โดนรับไปอยู่ด้วยแล้วนะครูบอล :hao6: เสร็จแน่ :hao7:
-
บอลเปิดใจให้พี่วุฒิหน่อยน้าาา
สนุกมากๆ
:hao5:
-
ครูบอลของเจ้ไม่เหลือ :hao6:
:call:
-
:hao7: :hao7: ครูบอลเสร็จแน่ เสร็จแน่ๆๆ เสร็จป๋าวุฒิแน่ๆๆๆๆๆๆๆ
55555555555555
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:รุกขนาดนี้ติดปีกก็ไม่รอดหรอกครูบอล :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
หึๆๆ ไม่รอดแน่ :haun4:
-
วุฒิวางแผนดักบอลไว้ทุกทางเลยนะนี่ :hao3:
-
วุฒินี่ทุ่มทุนจริงๆ
:hao3:
บอลนี่ปฏิเสธไม่ได้เลยทีเดีนว :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่วุฒิตามติดขนาดนี้ ครูบอลจะหนีไปไหนพ้น
-
:hao7: ดักซ้าย ดักขาว ดักหน้า ดักหลัง ดักทุกทางอย่างนี้
ท่าจะรอดยากนะบอล o18 o18
-
พี่วุฒิเราเริ่มรุกหนักแล้วครับท่าน
งานนี้ครูบอลของเราต้องเตรียมตัวรับให้ดีนะเจ้าคะ อิอิ
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง สนุกมากค่ะ
ชอบวุฒิอะ ตอนอ่านในหัวมีแต่ กดอีก ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย แฮะๆ ขอโทษครูบอลน่า เพราะเค้าเชียร์วุฒิสุดใจ
-
:katai3:
-
คุณชาบหมอ ฮ่าๆๆๆๆ ชายวุฒิ o13
-
เผด็จการมากๆๆ
บอลจะทำไงละงานนี้
-
รอครูบอล คุณวุฒิ นักเขียน :3123:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก รีบมาต่อน้าาา
-
พี่วุฒิทุ่มมากอ่ะ
บริจาคหมดไปกี่ล้านเนี่ย
งี้ครูบอลดิ้นไม่หลุดแล้วล่ะ
-
ตอนที่ 8 (ร่วมเรียงเคียงหมอน)
(ครูบอล)
ทุกคนมีความสุข ใบหน้ามีรอยยิ้มกันถ้วนทั่ว ทั้งผอ. ครู บุคลากร นักเรียน และผู้ปกครองนักเรียน
แต่งานนี้ยกเว้นไว้หนึ่งคนนั้นก็คือผม เซง โมโห หงุดหงิด คิดไม่ตก
“บอลเป็นอะไรอารมณ์ไม่ดีน้องเหรอน้อง ดูสิหน้ายับแถมปากห้อยๆนะจะยื่นอะไรขนาดนั้น”พี่สุแซวผมซะแทบเก็บริมฝีปากเกือบไม่ทัน
“พี่สุอ่ะ ก็ผมไม่อยากไปนินาแล้วดูผอ.สั่งสิ”ผมฟ้องพี่สุ ถึงรู้ว่ามันไม่เป็นผลแต่ผมก็จะฟ้อง
“เอาหน่าบอลมีแต่คนอิจฉานะได้ทำงานกับสุดหล่อฉายาศาสตราเทพเชียวนะ ชั่วโมงสอนก็ลดลง
ลดหน้าที่หลักด้วยมีแต่คนอิจฉาทั้งนั้นแหละ”พี่สุพยายามจะกล่อมให้ผมเห็นถึงข้อดีของการทำงานกับไอ้ปีศาจหมอนข้าง
“ใครบ้างพี่ที่อยากทำ ผมจะขายสิทธิ์ให้เลยเอ้า...”ผมบอกกับพี่สุครูหัวหน้าฝ่ายวิชาการผู้น่ารัก
“ไม่อยากทำขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ก็เท่านั้นแหละน้องเอ้ย.....ต้องทำใจน้อง....ต้องทำใจ”
ผมอยากจะร้องออกมาดังๆเมื่อพี่สุตอกย้ำว่ายังไงผมก็ต้องทำงานกับไอ้หมอนข้าง
ผมเดินขึ้นห้องพักเพื่อเตรียมเสื้อผ้าสำหรับค้างคืน เดินออกมาพร้อมหิ้วกระเป๋าเป้ใบเล็ก
และกระเป๋าโน๊ตบุ๊คเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงาน รีบๆทำมันจะได้เสร็จเร็วๆ เดินออกมาคอยคนที่จะมารับไปยังห้องพัก
ที่จะต้องอาศัยจนกว่างานนี้จะสำเร็จ
“พี่บอลเก็บกระเป๋ากลับบ้านเหรอพี่”เต้ถามผมคงเพราะเห็นผมสะพายกระเป๋าและโน๊ตบุ๊คออกมา
“เปล่า พี่จะไปดูห้องพักและเตรียมทำงานกับคุณศาสตรา”ผมชี้แจงให้เต้รู้ถึงสาเหตุการหอบผ้าหอบผ่อนครั้งนี้
“ทำไมต้องไปนอนที่โน้นด้วยพี่”เอาแล้วครับไอ้เต้มันเริ่มเปิดโปรแกรมคำถามแล้วครับ
“พอ...จบ...อยากรู้ก็ไปถามผอ.เอาดิ”เมื่อมันเปิดโปรแกรมคำถามผมเลยต้องปิดโปรแกรมของมันด้วยผอ.
“ใครจะกล้าไปถามกันเหล่าพี่ก็”เห็นไหมครับมันได้ผลจริงๆ
“เธอทำให้ฉันร้อนรน ทำให้ฉันทุกข์ระทมงมงาย เธอทำให้ฉันร้องไห้ ทำชีวิตฉันพังทลาย
ทำให้ความรักของฉันมันตายจากใจ”เสียงโทรศัพท์ของผมดังเตือนว่ามีสายเข้า ใครหว่าโทรมาตอนนี้
ตอนที่ผมกำลังหงุดหงิดสุดๆ หยิบโทรศัพท์ซัมซุงไม่กี่ตังแสดงให้เห็นชื่อคนที่โทรมา แต่ชื่อนี้ผมไม่เลยบันทึกไว้นะ
แล้วมันมาได้ไง ‘สามีครูบอล’
“ฮะโหล ใครวะ”ผมกดรับพร้อมทั้งตอบกลับด้วยคำสุภาพ..?
“บอลพูดไม่เพาะอีกแล้วอยากจะโดนทำโทษก็ไม่บอกพี่นะครับ”เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ผมตาโตอ้าปากค้างกันเลย
“ทะ ทะไมชื่อถึง”ผมคิดอะไรไม่ออกจริงครับ
“อ้อพี่เมมชื่อเองไงครับ ก็พี่เป็นสามีของบอลชื่อมันก็เลยเป็น ‘สามีครูบอล’ แล้วก็เลิกพูดเจ๊าะแจ๊ะกับผู้ชายคนอื่นได้แล้ว
พี่มารับบอลแล้วคงยังจำรถพี่ได้นะครับ แล้วก็รีบด้วยไม่งั้นพี่จะลงไปรับด้วยตัวเอง ตี๊ด...”มันบอกสาเหตุ
ที่ทำให้โทรศัพท์ของผมมีเบอร์ของมัน แล้วยังสั่งให้ผมรีบไปหามันใครจะไปลืมรถมันได้ พอหันไปด้านนอกห้องพักครู
ก็พบกับรถแรมโบกีนี่ของไอ้ปีศาจ ผมจะอยู่ทำไมครับเดี๋ยวพวกครูที่อยู่ที่นี่จะถามเอา
“ไปก่อนนะครับพี่ๆแล้วก็เต้พี่ไปก่อนนะเว้ย”ผมรีบลาและเดินออกไปจากห้องพักครูให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยวพี่บอล”เสียงเต้ลอยตามมาแต่ผมไม่สนใจรีบก้าวเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น แล้วเปิดประตูรถหรูเข้าไปนั่งข้างคนขับ
“จุ๊บ..คิดถึงนะ”พอผมนั่งและคาดเข็มขัดนิรภัยมันก็ถือโอกาสใช้ริมฝีปากแตะริมฝีปากของผมเบาๆด้วยความเร็ว
“จะพาไปห้องพักไม่ใช่เหรอ เร็วสิผะอ่ะบอล...อยากพักแล้วเหนื่อย”เกือบแล้วเกือบหลุดคำต้องห้ามของปีศาจหมอนข้าง
แล้วโดนทำโทษซะแล้วไหมครับ ผมไม่อยากต้องตั้งรับกองกำลังหื่นกามของมันแล้ว เพราะไม่ว่าจะด้วยกลยุทธ์ไหนผมก็แพ้มันลูกเดียว
“ครับๆเดี๋ยวพี่พาไป”มันรับคำแล้วขับรถไปด้วยความสุข เปิดเพลงรักร้องคลอไปเบาๆ
มึงจะมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นอีกนานไหม ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการขับออกจากโรงเรียนจนถึงคอนโดหรู
แหมให้ผมพักที่หรูเชียวเหรอเนี่ยลงทุนจริงพ่อคุณ
“เชิญตามพี่มาครับ”มันทำมือเชื่อเชิญผมให้ผมตามไปยังห้องที่มันจัดให้ผมพักในระหว่างการทำงานให้จนกว่าจะเสร็จสิ้น
ทั้งคอมพิวเตอร์ครู อุปกรณ์สำนักงาน ห้องปฏิบัติการคอมพร้อมเครื่องคอมพิวเตอร์ของนักเรียน ผมจะต้องประสานงานระหว่างโรงเรียนกับมัน
กำหนดสเปกเครื่อง และอื่นๆอีกมาก
ผมเดินเข้าร็อบบี่มีแต่พนักงานทำความเคารพมันกันทุกคน เดินมาจนถึงลิฟท์ส่วนตัวที่แยกออกจากลิฟท์รวมที่ผู้อาศัยคอนโดนี้ใช้
ผมว่ามันคงไม่ใช่มั้ง พอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละครับ มันใช่เลยนี่เป็นห้องเกิดเหตุระหว่างผมกลับมัน
“จะไปไหนครับ ถึงห้องพักของเราแล้วนะครับ ต่อไปนี้บอลจะต้องมาพักกับพี่ที่นี่ทุกวันยกเว้น
วันที่บอลจะกลับไปเยี่ยมลูกแล้วก็พ่อแม่ของบอล”มันรีบจับแขนผมไว้เมื่อผมหันหลังจะเดินกลับเข้าลิฟท์
แล้วมันก็ออกคำสั่งกับผมเหมือนเคย ผมจะไปยอมได้ไง
“ปล่อย...ผมไม่ยอมหรอกนะ คุณมีสิทธิอะไรที่จะมาสั่งผมอย่างนี้”ผมเริ่มที่จะดิ้นรนเอาตัวรอด ผมไม่อยากจะกลับไปห้องนั้นอีก
“บอลหยุดนะ พี่เหนื่อยที่จะพูดเรื่องสิทธิแล้ว รึว่าพี่จะต้องเป็นเป็นการแสดงสิทธิเลยดีไหม”
เมื่อผมฟังมันพูดแล้วผมก็ต้องหยุดการขัดขืนมัน
“บอลไม่ต้องห่วงว่าพี่จะทำอะไรบอลหรอก แต่ถ้าบอลสมยอมมันก็อีกเรื่องนะ หึหึ”คำพูดของมันช่างน่าเชื่อถือซะจริง
จะเชื่อมันได้เหรอครับทุกท่าน เอะอะก็กอดเอะอะก็จูบตลอด จากปากย้อยเป็นห้อยจากห้อยจะเป็นยานอยู่แล้ว
แล้วไอ้คำว่าสมยอมนะมันคืออะไร
“ไหนพี่บอกว่าจะจัดห้องพักให้บอลไง”ถามมันด้วยเสียงห้วนแล้วต้องเรียกแทนตัวมันว่าพี่กับเรียกตัวเองกับมันว่าบอลพูดแล้วก็ขนลุก
มันบอกทุกคนบนโต๊ะอาหารว่ามันจะจัดห้องพักให้ผมช่วงที่ทำงาน แล้วทำไมมันถึงพาผมมาห้องของมันวะ
รึว่ามันจะข่มขื่นผมแล้วค่อยพาไปที่ห้องพัก จริงๆแล้วมันไม่ต้องการให้ผมทำงานให้แต่มันต้องการให้ผมเป็นนายบำเรอมัน
ม่ายนะครูหนุ่มหน้าตาพอดูได้จะต้องไม่เป็นเครื่องมือบำเรอกามของใคร
“บอลครับ ที่พี่พาบอลมาคอนโดพี่เพราะมันจะเป็นห้องพักของพี่ ซึ่งบอลกับพี่อยู่ในฐานะผัวเมียไม่ควรแยกกันนอน
เลิกคิดไปไหนต่อไหนได้แล้วมันออกมาทางสีหน้าของบอลหมดแล้ว”ดูมันพูดไปยิ้มไป แล้วไอ้ฐานะนะยิ่งผมปฏิเสธมันยิ่งตอกย้ำมากขึ้น
เดี๋ยวบ้าจี้ขึ้นมาพ่อจะเกาะเป็นปลิงไม่ปล่อยเลย
“ต่อไปนี้บอลต้องนอนกับพี่ไม่ว่าจะที่นี่รึที่ไหน เอาล่ะเข้าห้องได้แล้วถ้ายังไม่เข้าห้องก็มาทำกิจกรรมกันนอกห้องดีไหมครับ”
ผมได้ยินแบบนั้นผมก็ไม่อยากที่จะเสี่ยงเลยรีบเข้าห้องตอนที่ไอ้หมอนข้างมันเปิดประตูให้แล้วผ่ายมือเข้าไป
เมื่อเข้ามาแล้วผมก็คิดได้ว่าแล้วเข้าห้องมามันไม่อันตรายกว่าเหรอวะ โอ๊ยกูโง่ได้ไง ผมเริ่มสงสัยว่าผมชักจะโง่มากขึ้น
แล้วอย่างนี้ผมจะไปสอนนักเรียนของผมได้ไงโอ๊ยยยยย กูอยากเอาหัวโขกโซฟาให้ตายจริงๆ
“เฮ้ย....อืม อืม.... ปล่อยได้แล้วไอ้พี่วุฒิ”เสียงแรกเป็นเสียงของผมที่ตกใจเมื่อเอาเป้กับโน๊ตบุ๊ค
วางลงบนโซฟา
หันกลับมาก็โดนกอด แล้วตามมาติดด้วยริมฝีปากที่แนบลงมา เรียวลิ้นที่ตะหวัดภายในปาก ก่อนจะยอมปล่อย
แต่แขนแข็งแกร่งก็ยังคงกอดผมเอาไว้
“ก็พี่คิดถึงนินา แล้วก็จูบต้อนรับสู่เรือนหอของเราไงครับ หึหึหึ”มันอ้างตลอดเลยครับ ยังไม่ครบวันเลย
ถ้าอาทิตย์นึงมันจะไม่จับผมแดกเหรอ แล้วไอ้เรือนหอบ้าบอของมันอีก สำหรับมันอาจเป็นเรือนหอแต่สำหรับผมมันนรกชัดๆ
“เดี๋ยวเราไปซื้อของกันดีกว่าแล้วก็ทานข้าวข้างนอกนะ”ดูมันครับเหมือนนะครับเหมือนมันจะขอความคิดเห็นจากผม
แต่เปล่าครับนิสัยมันมาอีกแล้ว สั่งกูอีกแล้ว”แล้วมันก็จูงมือผมไปครับ
“ปล่อยก่อนดิ”ผมบอกมันพร้อมกับสลัดมือตัวเองไปด้วยเพื่อให้มันปล่อยมือผม
“บอลครับถ้ายังไม่หยุดก็ไม่ต้องออกจากห้องกันเลยดีกว่าไหมครับ แล้วก็ทานอาหารกันบนเตียงนี่เลย”
ผมหยุดเลยครับ เอาเลยจะจูงไปกินหญ้าที่ไหนก็ไปเลย ไม่อยู่ในห้องหรอกเว้ยเดี๋ยวมึงกินตับกู แค่คิดขนตูดก็ลุกกันให้พริบพรับ
“ครับ ไปครับไป คอยดูเหอะแม่จะเอาข้าวสารเสกปาให้ซะนิ”ผมรีบตอบตกลงกลัวจะได้ทานอาหารบนเตียง
ก่อนจะพึมพรำอาฆาตมัน
“หึหึ ครับไปกัน”มันหัวเราะเหมือนมันจะรู้ว่าผมด่ามันเลย ก่อนจะออกจากห้องลงลิฟท์ก่อนจะเดินลงมายังชั้นจอดรถ
ที่ดูเหมือนจะมีแต่รถหรูมากครับ มีการ์ดคอยดูแลถึงสองคน
“นายครับ”ลูกน้องของไอ้หมอนข้างเหมือนว่าจะชื่อทศทำความเคารพนายพร้อมก้มหัวให้
“ทศ ฉันจะไปห้างของไอ้นพ”มันบอกลูกน้องของมันแล้วเดินไปหารถสีแดงสด ขอบอกครับว่ารถสวยอีกแล้ว
มีสัญลักษณ์ม้ายืนสองขา มันคือ Ferrari ครับท่าน โหจะรวยอะไรนักครับ
“คุณบอลเชิญครับ”ลูกน้องไอ้หมอนข้างมันเปิดประตูรถให้ผมครับ มันคงกลัวผมจะทำประตูปีกนกเจ้านายมันพังมั้งครับ
“ขอบคุณครับ”ผมขอบคุณเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมก็มีมารยาทเช่นกัน ทศเพียงแค่ก้มศีรษะเพื่อแสดงการตอบรับของผม
ไอ้หมอนข้างมันขับรถปาดซ้ายปาดขวา จนผมต้องรีบคาดเข็มขัดเพื่อความปลอดภัยของชีวิตผม
ผมอยากจะข่วนหน้ามันให้รอยยิ้มของมันหายไปจริงๆ ยิ่งผมส่งเสียงแสดงความตกใจมันยิ่งหัวเราะ
จนมาถึงศูนย์การค้าที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศไทยที่ผมไม่คิดว่าจะเข้าไปซื้อของแน่ๆเพราะมันมีแต่ของที่แพงเกินความจำเป็นของผม
ตลอดทางเดินผมเลือกที่จะเดินตามมันโดยไม่พูดกับมันซักคำเพื่อให้รู้ว่าผมไม่พอใจการกระทำของมัน
ที่เห็นความกลัวของผมเป็นสิ่งสนุกของมัน
“บอลครับ บอล”มันเริ่มเรียกผมแล้วครับ แต่ผมเลือกที่จะไม่สนใจตอบโต้มัน
“บอลครับ พี่ขอโทษที่แกล้งบอลนะครับ คุยกับพี่นะไม่งั้นพี่ต้องใช้มาตรการของพี่เพื่อให้บอลพูดกลางห้างนะ”
มันขอโทษผมครับผมตกใจมาก เพราะวันนั้นวันที่มันทำประตูผมมันยังไม่เคยขอโทษผมเลย
แต่เพียงแป๊ปเดียวมันก็กลับมาใช้นิสัยของมัน สั่งและขู่
“ก็บอลไม่อยากพูด จะไปไหนก็ไปเหอะ”ผมต้องยอมอ้าปากตอบโต้มัน
“ถ้างั้นเราไปดูเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน”มันพูดพร้อมกับใช้มือขวาโอบรอบเอวของผม
“ทำอะไร จะโอบทำไมปล่อยเลยนะ ไม่รู้จักอายคนบ้างรึไง”ผมถึงกับสะดุ้งถามมัน
“ก็โอบเมีย แสดงความเป็นเจ้าของ และไม่อายถ้าไม่เชื่อพี่จูบโชว์ได้เลยนะ รึว่าจะพิสูจน์”มันตอบมาชัดถ้อยชัดคำมากครับ
มันไม่อายแต่ผมนะโคตรอายต้องเดินตามการโอบประคองของมันโดยที่ผมก้มหน้าเดิน
โดยมีลูกน้องคนสนิทและมีอีกสองคนรวมเป็นสี่ที่เดินตามไม่ห่างนัก ผมไม่กล้าเงยหน้ามารับรู้สภาพรอบข้างหรอกครับ
ผมเป็นผู้ชายที่ถูกผู้ชายอีกคนโอบ แค่คิดก็อยากจะบ้าตายแล้ว มันพาเดินขึ้นลิฟท์เพื่อมายังชั้นที่ขายเครื่องแต่งกายโดยเฉพาะ
ของแบรนด์เนมทั้งนั้นเลย มันพาผมเข้าร้านที่จัดอย่างสวยงามไม่ดูรกๆเหมือนตลาดนัดแบบที่ผมชอบซื้อ
ผมลองหยิบเสื้อขึ้นมาดูเมื่อเห็นราคาแล้วผมต้องรีบเก็บแทบจะไม่ทัน เสื้อบ้าอะไรราคาตั้งห้าหกพันบาท
ผมหันไปมองไอ้ตัวที่โอบผมอยู่ก็เจอเข้ากับลูกตาที่ดูวาวระยับมีความขบขัน ทำไมก็ไม่ชอบอ่ะถึงมันจะดูเรียบๆแบบที่ผมชอบก็เถอะ
เนื้อผ้าดูนุ่มน่าจะใส่สบายก็ตาม ชิชิ...
“หึหึ”มันมีเสียงตามมาครับหลังจากที่ผมสะบัดหน้าหนีมัน
“สวัสดีครับคุณวุฒิสนใจสินค้าใหม่ไหมครับ”โอ้วผู้จัดการออกมาต้อนรับเองเลยครับ
มีพนักงานหญิงสาวสวยนำเครื่องดื่มและคุ้กกี้มาต้อนรับ
“ผมขอดูก่อนแล้วกัน”ดูมันไม่ได้จะสนใจเค้าเลยแถมตอบก็ห้วน ถ้าเป็นลูกศิษย์ผมนะผมจับอบรมสั่งสอนถึงมารยาทแล้วเพราะผู้จัดการอายุไม่น้อยกว่าห้าสิบแน่ๆ
“ครับเชิญเลยครับ หากสนใจเรียกได้เลยนะครับ”แล้วผู้จัดการร้านก็ยิ้มพร้อมกับก้มศีรษะให้มัน นี่แหละนะอำนาจของเงิน
มันให้ผมนั่งคอยมันบริเวณรับรองลูกค้า ส่วนมันก็เริ่มเดินไปตามจุดแสดงสินค้า ยิบๆเลือกๆแล้วก็ส่งให้กับลูกน้องของมัน
อย่าคิดว่าผมจะนั่งสบายนะครับ เพราะมีลูกน้องคนสนิทของมันอีกคนที่ชื่อต้นคอยดูแลอยู่ด้านหลังของผม
ถ้าจะให้เรียกจริงๆคงจะเรียกว่าเฝ้ามากกว่า ไม่รู้ว่ามันจะกลัวผมหนีรึว่าผมจะวิ่งไปกัดใครกันแน่
มันก็เลือกเสื้อผ้ามาประมาณกองนึงได้ครับก่อนที่จะส่งให้พนักงานแล้วมันก็กลับมาหาผมครับ
มันเอาของเค้ามาแล้วมันไม่จ่ายตังรึไงกัน พอผมหันกลับไปก็เห็นนายทศทำการจ่ายด้วยบัตรเครดิต
และมีลูกน้องอีกคนรับถุงแบรนด์เนนนั้นถือไว้
“ไปครับ”ผมขี้เกียจเถียงมันแล้วครับรู้สึกจะเปลืองพลังงานมากเหลือเกินแต่ต้องสะดุ้งอีกครั้ง
มันยังจะต้องโอบผมด้วยเหรอไงกัน มันเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ ทั้งกางเกงยาวขาสั้น เข็มขัด รองเท้า ถุงเท้า
กางเกงใน และมาจบที่ร้านน้ำหอม
“ไปเถอะครับ ไม่ต้องซื้อหรอกชอบกลิ่นนี้หอมดีอยู่แล้ว”มันมาถึงมันก็ยืนอยู่เพียงครู่เดียวก่อนที่จะชวนผมออกจากร้าน
และพูดกับตัวเองเสียงเบาจนผมจับใจความไม่ได้ ไม่อยากจะบอกนะครับว่าทุกร้านที่มันเข้านะผู้จัดการร้าน
ออกมาต้อนรับทุกร้านเลยครับ มันซื้อแทบทุกยี่ห้อเยอะมากขนาดจะถมห้องๆนึงได้
“ทานข้าวกันนะครับบอลพี่หิวแล้ว”มันสั่งผมครับท่านแถมยังจะมาบอกว่าหิวแล้ว ผมนะหิวจนกระเพาะผูกกันจนเป็นโบว์ไปแล้วมั้ง
“อืมก็ไปดิ”ผมจึงรีบบอกให้มันไปหาที่กินได้แล้วหิวเว้ย
ต่อด้านล่างค่ะ
-
ต่อค่ะ เชิญอ่านได้เลย
คุณอย่าคิดว่าไอ้ปีศาจหมอนข้างไฮโซมันจะกินข้าวที่ศูนย์อาหาร ร้านเคเอฟซีนะครับ มันไม่กินหรอก
มันพาผมเข้าร้านอาหารจีนดูก็รู้แล้วว่าแม่งแพงเพราะการจัดร้านแบบโมเดิร์นผสมผสานแบบจีนได้อย่างลงตัว
อีกทั้งมีห้องสำหรับความเป็นส่วนตัวของลูกค้าที่สามารถรองรับลูกค้าได้ประมาณสิบคนต่อห้อง
“เชิญค่ะ มากี่ท่านค่ะ”พนักงานต้อนรับที่แต่งตัวด้วยชุดกี่เพ้าสีแดงสดออกมาต้อนรับ
“ขอห้องV.I.P.ห้องนึง”ไอ้หมอนข้างมันบอกก่อนจะหันหน้ามาหาผมพร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม
“บอลทานอาหารจีนกันนะครับ ไปกันครับ ทศดูแลความเรียบร้อยด้วย”มันบอกผมก่อนจะสั่งงานลูกน้องของมัน
“แล้วพวกเค้าไม่หิวรึไงกัน ทีตัวเองยังหิวเลยเป็นคนไม่รู้จักเห็นใจคนอื่นรึไงกัน”ครูหนุ่มหันไปต่อว่าคนที่ยังคงใช้มือโอบประคองตนด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
“ไม่เป็นไรครับคุณบอล เราจะสั่งอาหารจากทางร้านไปทานหลังจากนี้ครับ”นายต้นรีบแก้ตัวให้กับเจ้านายตนเอง
“หึหึหึ เมียใครนะใจดีจัง”ดูมันพูดครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยรีบเดินตามพนักงานต้อนรับที่อมยิ้มเดินนำไปยังห้องอาหาร
“นี่เมนูของร้านค่ะ”หลังจากที่ผมนั่งเรียบร้อยและไอ้หมอนข้างก็นั่งลงติดกับผมแล้ว
โดยที่ผมก็สงสัยว่ามันไม่อึดอัดบ้างรึไง ฝั่งตรงข้ามก็ว่าง พนักงานยื่นเมนูที่มีสีแดงประกอบด้วยรูปภาพอาหารทั้งหวานคาว
และเครื่องดื่ม มีชื่อภาษาไทย จีน และอังกฤษเพื่ออำนวยความสะดวกลูกค้าของทางร้าน
“บอลทานอะไรดีครับสั่งเลยพี่เลี้ยงได้ไม่ต้องกลัวพี่จะหมดตัวนะ เมียคนเดียวเลี้ยงได้สบายมาก”
ไอ้ประโยคแรกผมว่ามันดีนะแต่ไอ้ประโยคหลังเนี่ยแทบจะทำให้ผมเอาเมนูตีแสกหน้ามันเลยครับ ชิชิ
“เอาทุกอย่าง”ผมหันไปสั่งกับพนักงานที่ดูจะรู้ว่ากลั้นขำผมแน่
“บอลครับสั่งเท่าที่ทานหมดสิครับ แล้วก็เลิกทำหน้าแดงๆน่ารักๆให้คนอื่นเห็นได้แล้วพี่ห่วง”ผมไม่รู้จะทำยังดีแล้วครับณจุดนี้
“ไหนว่าเลี้ยงไหวไงแค่นี้ก็ทำเป็นขี้เหนียวไปได้”ผมสะบัดหน้าหนีไอ้หมอนข้างจนเห็นพนักงานหันข้าง
เพื่อกลั้นหัวเราะอย่างสุดความสามารถ
“ไหวครับแหมเมียพี่อยากทานทั้งที แต่ท่าทานไม่หมดพี่คิดรวบยอดคืนนี้นะครับ ว่าไง”
ผมหลงกลมันไปแล้ว อ้ากกกกผมยอมรับการเมียมันเพราะการสั่งอาหาร ผมเลยเงียบซะเลย
“อ้าวเงียบซะงั้น ถ้างั้นก็เอาทุกอย่างนะ แล้วเครื่องดื่มขอเป็นชาร้อนกับน้ำเปล่า”มันบ่นออกมา
เมื่อผมใช้ความเงียบเข้าแทน ก่อนจะหันไปสั่งอาหารตามที่ผมบอกเอาไว้
“ค่ะ รอซักครู่นะค่ะ”พนักงานกล่าวหลังจากรับออเดอร์แล้ว ผมเห็นนะว่าใช้นิ้วมือปาดน้ำตาออกจากหางตา
หน้าแดงกล่ำ และริมฝีปากที่ยิ้มออกมา วุ้ยยยเขินเหมือนกันเว้ยเฮ้ย...
“ขออนุญาตเสริฟเครื่องดื่มค่ะ”พนักงานเสริฟเครื่องดื่นก่อนจะออกไป
“ครืดดดด ใช้มึงจริงด้วยไอ้วุฒิ”เสียงเปิดประตู และเสียงชายหนุ่มทักไอ้หมอนข้าง
“อ้าวไอ้นพนั่งดิมึง”ไอ้หมอนข้างมันเชิญคนชื่อนพ ที่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นขวัญใจสาวๆแน่ๆเพราะรูปร่างที่สูงใหญ่แข็งแรง
ผมสีน้ำตาลเข้ม คิ้วหนา จมูกโด่ง ปากที่มีรอยยิ้มประดับอยู่ตลอด การแต่งกายที่ดูยังไงก็ต้องเป็นประเภท
มีเงินทองไม่ใช่น้อยๆเป็นแน่
“อืม สวัสดีครับ คนนี่เหรอไอ้วุฒิน่ารักดีวะ”ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมกับหันมาสวัสดีครูหนุ่มพร้อมรอยยิ้ม
ก่อนที่จะหันไปทำตาเจ้าเล่ห์ใส่วุฒิตามมาด้วยคำถามอีกทั้งคำชมที่ครูหนุ่มไม่มีวันที่หมายถึงตัวเองแน่
“ใช่ แล้วก็เลิกทำสายตาแบบนั้นด้วย มึงเป็นอะไรวะใครทำอะไรมึงถึงต้องคอยแกล้งเพื่อต้องการหาที่ระบายอาการหงุดหงิดตัวเอง”
ไอ้หมอนข้างตอบรับ และถามถึงอาการของชายหนุ่มเจ้าของห้าง
“ก็นิดหน่อยวะ พอดีไปตีกับเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมา”ชายหนุ่มบอกพร้อมกับทำสีหน้าหงุดหงิดไปด้วย
“อย่ามาลงที่คนอื่นดิวะ ดูบอลทำหน้างงใส่แล้ว”ไอ้หมอนข้างบอกเพื่อนตัวเอง
“ฮะฮะนั้นสินะ ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อน ผมนายนพเกล้า รุ่งโรจน์วัฒนา เรียกนพก็ได้ครับ”
ชายตรงหน้าหัวเราะก่อนจะแนะนำตัว แต่ไอ้นามสกุลรุ่งโรจน์วัฒนามันดูคุ้นๆนะผมว่า
“หึหึหึ ดูทำหน้าเข้าไอ้นพมันก็เจ้าของศูนย์การค้านี้ไงครับบอล พี่ยังไม่ได้บอกเราเหรอ”
ไอ้หมอนข้างมันหัวเราะก่อนจะเฉลยให้ผมหายสงสัย
“สวัสดีครับ ผมบอลครับ”ในเมื่อเค้ามีมารยาทมาผมเลยต้องแนะนำตัวเองบ้าง
“ครับ”เพื่อนไอ้หมอนข้างมันตอบกลับพร้อมร้อยยิ้มกว้างรวมถึงแววตาวาวที่แสดงความสนุก
“มึงมาได้ไงวะไม่อยู่บนหอคอยบัญชาการรึไง”ไอ้หมอนข้างถามพี่นพออกไป
“ก็อยู่บนนั้นนั่นแหละ พอดีมีคนบอกว่าท่านศาสตราควงหนุ่มมาซื้อของพร้อมเข้าร้านอาหารจีน
แถมยังสั่งทุกอย่างอีก เลยอยากมาเห็นกับตาว่ามันจริงรึป่าว”เจ้าของศูนย์การค้าใหญ่กล่าวออกมา
จึงส่งผลถึงอีกสองคนที่ร่วมโต๊ะ
“อ่ะ”ครูหนุ่มผิวแทนสวยสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินประโยคที่พาดพิงตนเองกับวุฒิ
“หึหึ ก็รู้แล้วนิไปได้แล้วมั้ง”วุฒิหัวเราะพร้อมกับถามกลับ
“ก็รู้แล้วแหละแต่อยากเลี้ยงข้าวบอลมีปัญหาไหมไอ้วุฒิ บอลครับผมขอเรียกแทนตัวว่าพี่ได้ไหม”
นพสวนกับวุฒิก่อนจะหันมาคุยกับบอลแทน
“ครับ ได้ครับพี่นพ”ครูหนุ่มตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
“บอลห้ามยิ้มให้ไอ้นพมัน ยิ้มให้พี่คนเดียวพอ”วุฒิเกิดอาการหวงครูหนุ่มกับเพื่อนตัวเอง
จนต้องใช้มือจับใบหน้าของครูหนุ่มให้หันมามองที่ตัวเองคนเดียวพร้อมสั่งครูหนุ่มห้ามยิ้มให้กับคนอื่นนอกจากตัวเอง
“บ้าป่าวเนี่ย”ครูหนุ่มงงจนต้องต่อว่าออกไป
“น่ารักจริงๆด้วย ส่วนมึงก็เป็นเอามากนะเนี่ยไอ้วุฒิแล้วก็ไม่ต้องห่วงหรอกกูไม่แย่งของเพื่อนหรอกท่าไม่เผลอ ฮะฮะดูมึงทำหน้าเข้า”
นพชมครูหนุ่มต่อหน้าจนหน้าแดงผสมยิ้มแหยๆออกมา ก่อนที่จะมองหน้าเพื่อนที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ตน
จนอดไม่ได้ที่จะพูดแหย่คนทั้งคู่
“ไม่ต้องกูเลี้ยงเมียกูได้มึงไม่ต้องเลยนั่งกินไปเงียบๆเลยมึงนะ”วุฒิอดไม่ได้ที่จะแสดงอาการหวงครูหนุ่ม
พร้อมแสดงความเป็นเจ้าของ
“ใครเมียคุณ ไม่อายบ้างรึไงมีเมียเป็นผู้ชายภูมิใจจริงพ่อคุณ”ประโยคแรกครูหนุ่มรีบถามวุฒิ ก่อนที่บ่นคนเดียว
“เมียใครก็บอลไงเมียพี่ รึว่าจะสาธิตให้ไอ้นพมันรู้ไปเลย”ชายหนุ่มพูดกับครูหนุ่มก่อนจะก้มหน้าเข้าหาครูหนุ่ม
“พอเลยหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”ครูหนุ่มรีบใช้ฝ่ามือดันใบหน้าของวุฒิออก
“ฮะฮะฮะ พอเถอะกินข้าวเหอะมึงกูไม่แกล้งแล้ว ทานข้าวกันดีกว่าครับบอล”เสียงหัวเราะของนพที่ดังออกมา
พร้อมกับชวนคนทั้งคู่ทานข้าว ตนเองต้องยอมรับว่าเพื่อนเค้าคงหลงรักครูหนุ่มเต็มๆแล้ว ไม่รู้ว่าจะดีใจรึว่าเสียใจแทนบอลดีหนอ
เป็นที่รักของชายหนุ่มที่หล่อรวยเพียบพร้อมเป็นที่อิจฉาของใครต่อใคร กับเป็นที่รักของชายหนุ่มที่เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง และยังบ้าอำนาจ แล้วก็คงจะหื่นด้วยนะ
การทานอาหารเป็นไปด้วยดี อาหารอร่อยทุกอย่างแต่มันเยอะมากเหลือเกินจนครูต้องขอให้ทางร้านห่อกลับไปทานต่อที่คอนโดของวุฒิ
ส่วนพี่นพแย่งจ่ายค่าอาหารหลักหมื่นก่อนแล้วด้วยอ้างเหตุผลว่า ต้องการเลี้ยงเพื่อเป็นการแสดงการต้อนรับบอลเป็นเพื่อน(สะใภ้)
จนวุฒิขี้เกียจเถียงกับนพไปเอง ก่อนจะเดินทางกลับมาถึงคอนโดก็เกือบสามทุ่มแล้ว
เมื่อผมเข้ามาในห้องรับแขกเรียบร้อยแล้วก็ถามไอ้หมอนข้างเจ้าของห้องที่จะให้เค้าพักนะห้องไหน
เพราะดูจากความหรูของห้องมันแล้วคงไม่มีห้องนอนแค่ห้องมันห้องเดียวแน่นอน
“พี่วุฒิห้องบอลอยู่ไหน”ผมกลั้นใจถามออกไป
“ห้องอะไรครับบอล ถ้าบอลหมายถึงห้องนอนของบอลก็ห้องนอนของพี่ไง พี่บอกแล้วนะว่าผัวเมียแยกกันนอนมันไม่ดีโบราณเค้าถือครับ”
มันหันมามองแล้วทำหน้างงก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์และบอกว่าผมจะต้องนอนห้องมันด้วยคำโบราณบอกมันมาว่าไม่ดี
“แต่”ผมกำลังจะแย้งมันครับแต่มันก็ขัดผมด้วยประโยคที่ผมไม่กล้าที่จะเถียงอีกเลย
“จะนอนกับพี่ดีๆรึว่าให้พี่จัดการบอลตรงนี้แล้วค่อยอุ้มบอลไปนอนในห้องดี ถ้าบอลจะเอาอย่างหลังล่ะก็พี่ขอบอกว่าพี่เติมใจสุดๆ
จะเอาไงครับ”ไงครับทุกคนมันเล่นขู่ผมว่าจะจัดการผมตรงนี้แล้วค่อยลากผมเข้าไปนอนในห้องทีหลังใครจะไปยอมวะ
“อย่างแรกอยู่แล้วสิวู้ ”ผมรีบเข้าห้องเพื่อจะได้ทำความสะอาดร่างกายของตัวเองเตรียมตัวเข้านอน
ผมต้องชิงหาทางป้องกันและหาลู่ทางก่อนครับไม่ไหวมันเสี่ยงเกินไป
“หึหึ”มันจะหัวเราะตามหลังมาทำไมวะ
ผมเดินเข้ามาภายในห้องนอนของมัน มีผ้าขนหนูสีขาวเตรียมไว้ให้สองชุด ผมเลยถือวิสาสะหยิบมาใช้หนึ่งชุดพร้อมทั้งจัดชุดนอนของผม
เมื่อเข้าไปภายในห้องน้ำที่ผมรู้สึกเสียวช่วงหลังแปลกๆเหมือนกับมีความหลังกับห้องน้ำนี้แน่ๆแต่ผมจำมันไม่ได้
มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้ขนทั้งตัวของผมลุกชันขึ้น นอกจากห้องนอนแล้วก็มีความรู้สึกกับห้องน้ำอย่างประหลาด
ผมก้มลงไปบริเวณอ่างล้างหน้าที่เป็นหินอ่อนสวยงามด้านหน้าที่กระจกเงาบานใหญ่มากครับก็พบกับโน๊ตข้อความที่ติดบริเวณกระจกว่า
“แปรงสีฟันของคุณบอลสีฟ้านะครับ”ผมจึงหยิบแปรงสีฟ้าอันนั้นมาทำความสะอาดภายในช่องปาก
ก่อนจะอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลที่สะสมมาทั้งวันออกเพื่อรับความสดชื่น ผมแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำเลย
เพื่อความไม่ประมาทต่อปีศาจหมอนข้างจอมหื่น ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมันกำลังคุยโทรศัพท์
“จัดการหามาให้เรียบร้อย อ้าวออกมาแล้วเหรอครับบอล ฟอด..หอมจัง พี่ไปอาบน้ำบ้างดีกว่า”
มันคุยโทรศัพท์ก่อนจะหันมาเจอผม เดินเข้าประชิดก่อนจะหอมแก้มของผมแถมชมแก้มผมว่าหอม
แล้วมันก็รีบชิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วครับเมื่อเห็นผมเตรียมโวยวาย
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาแม่ผมและลูกสาวผมความความคิดถึงบ้าง เพื่อไม่ท่านไม่ต้องเป็นห่วงผม
‘สวัสดีค่ะ’เสียงผู้หญิงที่ผมรักและรักผมที่สุดดังออกมา
“สวัสดีครับแม่ บอลเองครับ แม่เป็นยังไงบ้าง”ผมรายงานตัวกับแม่ก่อนที่จะถามกลับแม่บ้าง
‘บอลเองเหรอลูก แม่สบายดีไม่ต้องห่วง แล้วเราหล่ะเป็นไงบ้าง จะกลับมาบ้านไหมน้ำฟ้าถามถึงทุกวันเลย’
เสียงของแม่อบอุ่นสำหรับผมเสมอ
“บอลก็อยากกลับครับแม่ แต่มีงานด่วนซะก่อนครับเลยจะกลับอาทิตย์หน้าครับ น้องน้ำฟ้าไปไหนครับแล้วดื้อกับแม่รึเปล่า”
ผมต้องบอกไปว่าผมมีงานซึ่งมันก็จริง และถามถึงผู้หญิงอีกคนที่เป็นดังแก้วตาดวงใจของผม
‘น้ำฟ้าไม่ดื้อหรอกเลี้ยงง่าย สอนง่ายช่างจำช่างพูดจนตอนนี้เป็นขวัญใจของพวกครูโรงเรียนแม่ไปแล้ว
อ้าวมาพอดีเลย น้ำฟ้ามาคุยกับพ่อเร็วลูก’
‘พ่อบอลโทรมาเหรอค่ะ สวัสดีค่ะพ่อบอลน้องน้ำฟ้าคิดถึงพ่อบอลจังเลย เมื่อไหร่พ่อบอลจะมารับน้องน้ำฟ้าซะทีค่ะพ่อบอล’
เสียงน้องน้ำฟ้าที่ถามย่าของเธอ ก่อนที่น้องน้ำฟ้าจะเริ่มการออดอ้อนพ่อของตัวเองเพราะคิดถึงซะเหลือเกิน
“สวัสดีค่ะสาวน้อย พ่อก็คิดถึงลูกค่ะแต่พ่องานยังไม่เสร็จเลย แต่อาทิตย์หน้าพ่อจะไปหานะค่ะ
แล้วที่หนูพูดมาว่าอยากให้พ่อไปรับอย่างนี้ย่าไม่งอนลูกเหรอค่ะ”ผมทักทายลูกสาว พร้อมบอกถึงความคิดของผมออกไป
‘คุณย่าไม่งอนหรอกค่ะ เพราะคุณย่าเคยบอกน้องน้ำฟ้าว่าอย่างอนเพราะถ้างอนจะไม่น่ารักค่ะ
คุณย่ากลัวจะไม่น่ารักก็เลยไม่งอนน้องน้ำฟ้าไงค่ะพ่อบอล น้ำฟ้าชอบโรงเรียนคุณย่าแต่น้ำฟ้าคิดถึงพ่อบอลมากกว่าค่ะ’
ผมถึงกับอมยิ้มกับถ้อยคำของลูกสาววัยสามขวบที่ใครๆก็ต่างชมว่าลูกสาวของผมมีพัฒนาด้านความคิดความจำดีกว่าเด็กที่โตกว่าถึงสามสี่ปี
อีกทั้งยังได้ยินเสียงแม่หัวเราะออกมาตามสาย
“ค่ะเดี๋ยวพ่อไปเยี่ยมน้ำฟ้าพ่อจะซื้อขนมดอกไม้สีชมพูไปฝากกับของเล่นของแม่อ้อที่ฝากให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะค่ะลูก”
ผมบอกลูกสาวรวมทั้งมีการติดสินบนได้แก่ขนมที่น้องน้ำฟ้าชอบนั้นคือมิสเตอร์โดนัท ฟอเดอริงรสสตอเบอรี่
ผมจะให้ทานนานครั้งและครั้งละชิ้นเท่านั้นเพราะจะทำให้น้องน้ำฟ้าฟันผุได้ ส่วนของเล่นที่ได้จากหมออ้อ
เป็นของเล่นที่ใช้พัฒนาการด้านต่างๆของเด็กวัยห้าขวบ ดูท่าแม่อ้อของน้องน้ำฟ้ากลัวว่าลูกสาวของผมจะไม่ฉลาด
ผมเคยถามกับหมออ้อซึ่งก็ได้คำตอบว่าของเล่นสำหรับวัยน้ำฟ้าใช้ไม่ได้เพราะพัฒนาการของน้องน้ำฟ้าเร็วกว่าและไปไกลกว่านั้นแล้ว
‘จริงเหรอค่ะพ่อบอล น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลมากที่สุดเลย รักแม่อ้อด้วย น้องน้ำฟ้าจะรอนะค่ะพ่อบอล’
เสียงตื่นเต้นดีใจของลูกสาวผมทำให้ผมมีกำลังใจต่อไป ถึงแม้เรื่องของแม่น้องน้ำฟ้าจะเป็นตะกอนอยู่ในใจก็ตามที
“ครับคนเก่งนอนได้แล้วนะครับลูกสามทุ่มกว่าแล้วนะครับ ฝันดีนางฟ้าตัวน้อยๆของพ่อ”ผมบอกให้ลูกสาวเข้านอน
‘ค่ะพ่อบอล น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลนะค่ะ จุ๊บ’เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ผมยิ้มได้
“ครับ พ่อก็รักน้องน้ำฟ้าลูก จุ๊บ”ผมบอกรักลูกก่อนจะจูบลมแทนการจูบหน้าผากลูกสาว
ผมวางโทรศัพท์ก่อนที่จะมองไปทางห้องน้ำที่ไอ้ปีศาจยังไม่ออกมาผมจึงรีบกระโดดขึ้นเตียงก่อนจะขนผ้านวมและหมอน
เพื่อลงมานอนด้านล่าง เพราะถ้าผมจะให้เจ้าของเตียงนอนด้านล่างคงต้องรอให้ไก่ออกลูกเป็นตัวซะก่อน
ผมเอาผ้านวมห่อตัวเองก่อนจะพันตัวเองกับผ้านวมจนกลายเป็นบอลแยมโรลแล้วนอนทำเป็นหลับไปแล้ว
ผมนอนไปนอนมาจนรู้สึกเคลิ้มใกล้หลับก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดปิด
“บอลมานอนอะไรข้างล่างครับแล้วทำไมเอาผ้านวมมาห่ออย่างนั้น ขึ้นมานอนบนเตียงดีๆครับ”มันออกมาแล้วครับ
“ก็นอนห่มผ้าไง จะให้ขึ้นไปนอนกับพี่ บอลไม่เอาหรอก”จากที่กำลังจะเฝ้าองค์อินทร์เป็นอันต้องมาปราบปีศาจครับ
ไม่เป็นไรปราบเสร็จก็ค่อยไปเฝ้าองค์อินทร์ใหม่ก็ได้
“จะขึ้นมานอนกับพี่โดยให้พี่กอดบอลโดยที่ยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบแล้วมีผ้านวมห่มอีกที รึว่าจะเป็นเนื้อพี่ห่มเนื้อบอลแล้วค่อยมีผ้านวมห่มอีกทีดี”
ผมรีบลุกด้วยความยากลำบากเพื่อขึ้นไปนอนด้านบนโดยจะต้องมีเสื้อผ้าของผมและมันครบถ้วน
“มีเสื้อผ้าดิครับ”ผมรีบบอกกลัวมันจะคิดว่าผมรีบขึ้นไปให้มันถอดเสื้อผ้าผมครับ
“ก็เท่านั้น ฟอด ฟอด จุ๊บ จุ๊บ”มันบอกพร้อมกับสอดตัวเข้าผ้านวมตามมาด้วยอ้อมกอดของมันที่รัดเอาผมไปไว้จนแนบกับแผ่นอก
แล้วมันก็หอมแก้มซ้ายขวา จุ๊บหน้าผากของผม และตบท้ายด้วยการจุ๊บปากของผมแผ่วเบา
“นอนครับบอลเพราะถ้าไม่ยอมนอนจะไม่ได้นอนยันเช้าแน่”มันขู่ให้ผมนอนครับ ผมรู้สึกว่า
ผมคงจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับมันไปอีกหลายคืนแน่ครับทุกคน ผมคิดไปต่างๆนาๆจนผมเคลิ้มหลับเพื่อไปเข้าเฝ้าองค์อินทร์อีกครั้ง
“ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ จุ๊บ”ผมได้ยินเสียงแว่วมาจากที่ไหนซักแห่งก่อนจะรู้สึกความนุ่มหยุ่นชุ่มชื่นแตะกับปากผม
ฝันดีนะครับทุกคนสำหรับคนที่หวังจะให้ผมโดนมันกดขอให้ปีศาจหมอนข้างเข้าฝัน แบร่.....................
ขอขอบคุณทุกคนนะค่ะสำหรับกำลังใจที่ให้มาทุก + ที่ให้และตอบทุกตอบ :mew1: :mew1:
และขอขอบคุณ คุณอยากรักและคุณ@Lucifer_Prince@ ที่แก้คำผิดให้นะค่ะ
และยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่ๆที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
แต่ตุ๊กตารู้สึกว่าทุกคนอยากให้ปีศาจหมอนข้างกดครูบอลกันจังเลย (จริงก็อยากให้กด) แต่กลัวทุกคนจะเบื่อกันซะก่อน อิอิ...
หวังว่าทุกคนจะยังรักครูบอลกับหมอนข้างนะค่ะ
และ +1 เพื่อเป็นการขอบคุณทุกคนค่ะ :กอด1: คนอ่านทุกคน :กอด1: :กอด1: สำหรับคนตอบค่ะ :mew1:
-
อ่ะๆ คุณชายนพครับ ที่ว่าตีกับเด็กปากไม่สิ่นกลิ่นน้ำนมนี้
น้องชาย ของครูบอลใช้ป่ะ เอ้าละโว้ย นอกจากครูบอลจะได้สะมีเเล้วอาจได้คุณชายนพเป็นน้องเขยอีก
:katai4:
-
พี่วุฒิชอบบังคับบอลจัง แถมขี้หวงมากด้วย
-
:o8: :-[ :impress2:
-
เมื่อไหร่ครูบอลจะใจอ่อนน้าาาา
แอบเอาใจช่วยพี่วุฒิ อิอิ
-
พี่วุฒนี่ไม่ได้เลยหาเศษหาเลยกับครูบอลของเราตลอด
งานนี้พี่วุตต้องชนะใจนางฟ้าตัวน้อยของครูบอลให้ได้ก่อน แล้วจากนั้นเรื่องจะชนะใจครูบอลก็ง่ายเลย อิอิ
-
ยอมๆ เค้าไปเถอะนะบอล ยังไงก็หนีไม่พ้นอยู่แล้วนี่เน๊อะ 555+
-
ขำครูบอล น่ารักจริงๆ เค้าแอบคิดตามว่าจะมีฉากกดนะเนี่ย
อาบน้ำไปขนลุกไป เพราะว่าเคยทำในห้องน้ำหรือเปล่า อยากให้จำได้ อิอิ
เชื่อว่าครูบอลจะต้องอยู่พับพี่วุฒิไปอีกนาน ชอบบบบ :mew1:
-
เสียดายอ่ะ
อุตส่าห์แอบหวังว่าครูบอลจะโดนกด :haun4:
-
นพคู่กับน้องชายของบอลหรือเปล่า
:mew1: :mew1:
-
บอลคุยกับน้องน้ำฟ้าน่ารักมากค่ะ
-
แอบอิจฉาครูบอลได้อยู่คอนโดหรู แต่ถ้าโดนกดขอบายนะ อิอิ
o18 :eiei1: :eiei1:
-
พี่วุฒิหลงเมีย
-
พี่วุฒิขี้หวง. :m20:
ครูบอล อย่าพยายามเถียงพี่แกเลย
ยังไงสุดท้ายก็ต้องยอมอยู่ดี. :-[
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:บอลน่ารัก :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
55555+++ ครูบอลน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ
-
ถึงพี่วุฒิจะชอบบังคับแต่ก็บังคับได้น่ารักดีจัง ฮ่าๆๆๆๆ
ครูบอลไม่เคยขัดได้เลยนะคะเนี่ย น่ารักจริงคู่นี้
-
ยอมค่ะครูบอล :-[
-
มาเข้าฝันก็ดีซิค่ะ
จะได้บอกว่ากดครูบอลเดี่ยวนี้ อิอิ
-
ครูบอลดูงุ้งงิงๆจังเวลาอยู่กะพี่วุฒอ่าาา แอร๊ยๆๆ
หึหึ ได้ร่วมเรียงเคียงหมอนไปตลอดชีวิตแน่นอนคะ ครูบอล
:hao7:
-
o13 o13
-
ครูบอลคิดเหรอว่าจะสามารถรอดพ้นความหื่นของพี่วุฒิได้ :hao3:
รอตอนครูบอลโดนกด :z1: :hao7: :hao7:
-
ครูบอลเหมือนจะไม่ชอบแต่ไม่เคยปฏิเสธจริงจังเลยน้า
แสดงว่าลึกๆชอบพี่วุฒิล่ะสิ
ชอบน้องน้ำฟ้าจังเลย :L2:
รอบอลโดนกด
บวกเป็ด
:กอด1:
-
:L2: ชอบเรื่องนี้ รอตอนต่อไปนะ
-
เผด็จการยังไงก็อย่างนั้นนะคัฟพี่วุฒิ แต่เค้าชอบน้า รักครูบอล ชอบพี่วุฒิ คิดถึงน้องน้ำฟ้านะคัฟ ฝากความคิดถึงถึงคุณย่าด้วย แล้วก็รอตอนต่อไปนะคัฟคนแต่ง ขอบคุณคัฟ^^
-
รอตอนต่อไปค่ะ
-
มาอยู่ด้วยกันขนาดนี้ อีกไม่นานพี่วุฒิคงจะได้ใจของครูบอลไมีครอบครอง :mew1:
-
โธ่ นึกว่าจะมีฉากลุ้นระทึกง่ะ :impress2:
-
ครูบอลล่ะก็ยอมไปพี่เค้าไปเถ้อะะะ
-
น่ารักอ่าาาาา
-
ครูบอลท่าทางจะดื้อ พี่วุฒิก็ออกตัวรุกเร็วจริงๆ อิอิ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทำไมครูบอลน่ารักงี้เนี่ย
อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าเลยเรา :กอด1:
-
ขอบคุณมากๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
บอลน่ารัก อยากรู้ว่าถ้าคุณวุฒิได้ยินบอลคุยกับน้องน้ำฟ้าจะเป็นยังไงนะ :impress2:
-
พี่วุฒิก็จูบครูบอลซะ ห้อยย้อยหมดแล้ว ฟินๆ ค่า :really2: :katai2-1: :impress2:
-
:o8: รู้สึกว่าตอนนี้ดูอบอุ่นดีจัง :angry2: พี่วุฒิพูดคำขู่คำ อย่าเอาแต่ขู่ทำด้วยเซ่ :hao7:
-
น่ารักจัง มาต่้อเร็วๆน่ะ
-
:m16: เมื่อไหร่จะมาต่อค่ะ อยากอ่านแล้วนะ :z3: :z3: :z3:
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ขอติดตามด้วยคนเจ้าค่ะ^^
วุฒิเจ้าเล่ห์ที่สุดแต่ก็ชอบนะ
-
ข้าน้อยหายไปนาน
เด๋วตามอ่านก่อนจ้าาาาาาาาา
-
ตอนที่ 9 (ชี้แจงและหาแนวร่วม)
(ศาสตรา)
หลังจากที่ผมพาบอลไปซื้อของกับทานข้าวเย็นโดยมีแขกไม่ได้รับเชิญคือไอ้นพ ซึ่งเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่รุ่นของคุณพ่อคุณแม่
มันคอยแต่จะกวนอารมณ์ของผมทำให้ผมหงุดหงิดมัน เลยต้องแสดงความเป็นเจ้าของครูผิวแทนกับคอยกำหลาบครูหนุ่ม
กลับมาผมยังต้องมาปวดหัวกับการนอนของอีกคน ก็เลยทั้งอ้างสิทธิ์และข่มขู่เล็กๆน้อย ซึ่งผมบอกบอลแล้วว่าถ้าให้ผมแสดง
ผมนะเติมใจสุดๆไม่มีเกี่ยง บอลเลยชิ่งเข้าห้องอาบน้ำไป ระหว่างนั้นผมได้มานั่งคิดว่าหากผมทำอย่างนี้คงจะจัดการกับบอล
ได้คงต้องใช้เวลานาน เพราะฉะนั้นผมต้องหากำลังเสริม จากแฟ้มประวัติของคนรอบข้างบอลก็มีอยู่สามคนที่ผมจะลองเดิมพันที่จะเข้าหา
และแสดงให้เห็นถึงความจริงใจของผมต่อครูหนุ่ม และถ้าผมทำสำเร็จผมจะได้แนวร่วมที่เข้มแข็ง คงต้องลองดู สามสาวที่ผมเห็นในร้านอาหารวันนั้นคือตัวเลือกที่ดี
เมื่อตัดสินใจได้แล้วจึงโทรหาลูกน้องคนสนิท
‘ครับนาย’เสียงลูกน้องแสดงให้เห็นถึงความพร้อมในการรับคำสั่งของเจ้านายหนุ่ม
“ต้นนายช่วยหาเบอร์โทรของแพทย์หญิงจิตติมา ปราชญ์ภูวดล คุณโสภิตา จันทร์กระจ่าง และคุณเจติยา ศิริพัฒนา
เอามาให้ชั้นพรุ่งนี้เช้าด้วย”ผมสั่งลูกน้องให้หาเบอร์ของสามสาวให้ตน เพราะผมจะติดต่อทั้งสามเองโดยไม่ผ่านลูกน้องเพื่อแสดงให้สาวๆเห็นว่า
เค้าให้ความสำคัญกับการขอนัดพูดคุย ถือเป็นการแสดงความจริงใจอย่างหนึ่ง
‘ครับนาย’ลูกน้องหนุ่มรับคำด้วยความหนักแน่นเป็นการยืนยันกับเจ้านายตน
“จัดการหามาให้เรียบร้อย อ้าวออกมาแล้วเหรอครับบอล ฟอด..หอมจริงด้วย พี่ไปอาบน้ำบ้างดีกว่า”หลังจากกำชับลูกน้องอีกครั้ง
ก็หันมาเจอบอลที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำโดยใส่ชุดนอนเรียบร้อยแล้ว จึงทักขึ้นพร้อมทั้งเดินเข้าไปหอมแก้มครูหนุ่ม
ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ครูหนุ่มแยกเขี้ยวใส่ตนเองพร้อมกับแก้มที่สีเข้มขึ้นริมฝีปากที่อ้าพะงาบๆ ผมจึงหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำด้วยรอยยิ้มมีความสุข
ผมอาบน้ำพร้อมทั้งเริ่มวางแผนต่างๆเพื่อให้แผนการลุล่วงไปด้วยดีและผลสำเร็จออกมาตามที่ผมต้องการ ผมจะต้องทำให้สาวทั้งสามคนเป็นพวกให้ได้
เพราะสามคนนี้บอลให้ความรักและคอยปรับทุกข์รวมทั้งรู้สนิทใจมากในฐานะน้องสาวหรืออาจจะในฐานะเพื่อนเลยก็ได้
หากผมได้พวกเธอช่วยผมคงเลื่อนเวลาที่จะทำให้บอลเป็นของผมโดยที่บอลเติมใจเร็วยิ่งขึ้น ทุกคนอย่าคิดว่าผมเจ้าแผนการเผด็จการนะครับ
ก็ในเมื่อมันรักแล้วจะปล่อยให้หัวใจตัวเองลอยหายไปต่อหน้าเหรอครับ คนอื่นเป็นยังไงผมไม่รู้แต่สำหรับผมนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สารแล้วละก็ไม่มีวันครับ
ผมทำธุระภายในห้องน้ำจนเรียบร้อยจึงออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินบทสนทนาของบอลกับอีกคน จากที่ฟังบทสนทนาแล้วคงจะเป็นน้องน้ำฟ้าลูกสาวของบอลนะเอง
“ค่ะเดี๋ยวพ่อไปเยี่ยมน้ำฟ้าพ่อจะซื้อขนมดอกไม้สีชมพูไปฝากกับของเล่นของแม่อ้อที่ฝากให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะค่ะลูก”
ผมรับรู้ได้จากน้ำเสียงของบอลว่าเค้าคิดถึงลูกสาวและมีความสุขที่ได้คุยกับน้องน้ำฟ้า
“ครับคนเก่งนอนได้แล้วนะครับลูกสามทุ่มกว่าแล้วนะครับ ฝันดีนางฟ้าตัวน้อยๆของพ่อ”น้ำเสียงที่แสดงถึงความรักของคนเป็นพ่อที่มีต่อลูกสาว
“ครับ พ่อก็รักน้องน้ำฟ้าลูก จุ๊บ”ผมถึงกับหัวเราะเมื่อครูหนุ่มทำตอบรับลูกสาวแล้วยังทำปากจู๋ซึ่งมาพร้อมเสียงดังจุ๊บ
หลังจากที่ผมเห็นบอลวางโทรศัพท์พร้อมกับมองมาทางห้องน้ำซึ่งบอลคงไม่เห็นว่าผมนะแอบดูเค้ามาซักพักแล้ว
เนื่องจากมีต้นไม้ขาดสองเมตรบังไว้ บอลมองมาแล้วก็ยิ้มออกมาก่อนจะรีบกระโดดขึ้นเตียง
“ทำอะไรของเค้านะนั้นนะ หึหึหึ”ผมถึงกับหลุดคำถามกับตัวเอง เมื่อภาพที่เห็นคือคนผิวแทนขนผ้านวมและหมอนเพื่อลงมานอนด้านล่าง
เอาผ้านวมห่อตัวเองก่อนจะพันตัวเองกับผ้านวมจนกลายเป็นลักษณะขนมแยมโรลแล้วนอนทำเป็นหลับไปแล้ว ผมปล่อยให้บอลนอนไปซักพัก
ผมจึงเปิดปิดประตูให้อีกคนได้เสียงประตูห้องน้ำเปิดปิดเพื่อให้เค้าเข้าใจว่าผมพึ่งจะออกมาจากห้องน้ำ ทั้งที่จริงผมนะแอบมอง
การกระทำของบอลมาพักใหญ่แล้ว
“บอลมานอนอะไรข้างล่างครับแล้วทำไมเอาผ้านวมมาห่ออย่างนั้นครับ ขึ้นมานอนบนเตียงดีๆครับ”ผมส่งคำถามออกไปจนขนมแยมโรลสะดุ้ง
“ก็นอนห่มผ้าไง จะให้ขึ้นไปนอนกับพี่ บอลไม่เอาหรอก”ผมเห็นสายตาวาวที่พร้อมจะสู้กับผมทั้งๆที่มีแววให้เห็นว่าเค้าเริ่มกลัวผมบ้างแล้ว
คงจะกลัวว่าผมจะจับกินแน่ๆ ก็ดูได้จากไอ้ผ้านวมที่เอามาม้วนตัวเองแล้ว ถ้าผมจะจับกินละก็แค่นี้ไม่คณามือผมหรอกครับ
ดูแล้วบอลคงจะไม่ยอมขึ้นมานอนบนเตียงกับผมแน่ๆ ต้องปราบพยศกันตลอดเลยจริงๆ
“จะขึ้นมานอนกับพี่โดยที่พี่กอดบอลโดยที่ยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบแล้วมีผ้านวมห่มอีกที รึว่าจะเป็นเนื้อพี่ห่มเนื้อบอลแล้วค่อยมีผ้านวมห่มอีกทีดี”
ดูท่าคำขู่และการแสดงออกของผมเล็กๆน้อยๆคงจะได้ผลดี เมื่อบอลรีบขึ้นมานอนกับผมบนเตียง
“มีเสื้อผ้าดิครับ”ผมถึงกับอยากจะหัวเราะออกมาดังๆเมื่อบอลพูดออกมา คงกลัวผมจะใช้เนื้อของผมเองห่มให้แทนเสื้อผ้า
“ก็เท่านั้น ฟอด ฟอด จุ๊บ จุ๊บ”ผมพูดพร้อมกับสอดตัวเข้าผ้านวมแล้วใช้แขนดึงครูดื้อให้เข้ามาอยู่ในอ้อมอกของผมแล้วจัดการ
หอมแก้มซ้ายขวา จูบหน้าผาก จูบปากบอลเบาๆเป็นที่สุดท้าย
“นอนครับบอลเพราะถ้าไม่ยอมนอนจะไม่ได้นอนยันเช้าแน่”ผมต้องขู่บอลอีกเล็กน้อยเมื่อเค้าหยุกหยิก มันได้ผลเสมอครับเค้าเริ่มจะเคลิ้มหลับ
ผมไม่อยากจะใช้วิธีการขู่บอลเท่าไหร่ผมอยากให้เค้าเติมใจไม่ต่อต้านผม ผมเริ่มรับรู้ว่าผมเริ่มมีอิทธิพลกับใจของเค้าบ้างแล้วเล็กน้อย
ผมมีความสุขและอบอุ่นหัวใจเมื่อมีเค้าอยู่ในอ้อมกอดของผม
“ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ จุ๊บ”ผมอวยพรก่อนจะแตะจูบริมฝีปากของบอลเพียงแผ่วเบา
ในช่วงเช้าผมตื่นขึ้นมาโดยยังมีบอลอยู่ในอ้อมกอดผมก้มลงไปกดจูบกับหน้าผากของเค้า ก่อนที่เค้าเริ่มจะขยับตัว ผมจึงแกล้งหลับต่อ
“อืม....โอ๊ยงูเหลือมรัดรึไงขยับไม่ได้เลย อ้าวไม่ใช่งูเหลือมแต่เป็นปีศาจหมอนข้างมาเฟียนี้เอง”ผมได้แต่ขำในใจกับคำพูดของบอล
จะไม่ให้ขำได้ไงฉายาของผมที่คนอื่นตั้งให้คือ “ศาสตราเทพ” แต่สำหรับบอลกลายเป็น “ปีศาจหมอนข้างมาเฟีย”ไปซะได้
“วู้ แกะยากจริงตัวผสมกาวตาช้างรึไง อึบ...แขนรึว่าท่อนซุงว่ะเนี้ยหนักจริงกว่าจะเอาออกได้”ผมรู้สึกเลยครับว่าริมฝีปากของผมกระตุก
แต่งแต่ผมยัดเยียดตัวเองเข้ามาในชีวิตของบอล ผมมีความสุข ยิ้มง่ายขึ้นมาก
บอลลุกออกจากเตียงเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ผมเลยลุกบ้างเพื่อเดินไปเปิดรับแฟ้มจากลูกน้องคนสนิทที่ยืนรออยู่หน้าประตู
“นี่ครับนาย”ต้นยื่นแฟ้มมาให้ผมที่มีเบอร์โทรติดต่อส่วนตัวของทั้งสามสาวเรียบร้อยแล้ว
“ดีมาก เดี๋ยววันนี้นายตามดูแลความเรียบร้อยของบอลด้วยนะ”ผมสั่งให้ต้นดูแลความเรียบร้อยของบอลซึ่งรวมทั้งความปลอดภัยด้วย
ผมอยู่วงการธุรกิจใช่ว่าผมจะไม่มีศัตรูเสียเมื่อไหร่เพียงแต่พวกมันไม่กล้าเล่นงานผมตรงๆ รวมทั้งกลัวว่าหากผมจะกำจัดพวกมัน
คงจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดก็เท่านั้นเอง
“ครับนาย”ต้นก้มศีรษะรับคำสั่งของผม
ผมปิดประตูเข้ามาก็เห็นบอลนั่งอยู่บนโซฟาสีดำภายห้องรับแขกเปิดโทรทัศน์ดูข่าวยามเช้าพร้อมทั้งจิบกาแฟอีกมือถือขนมปัง
“บอลครับอย่าทานกาแฟมากครับมาทานข้าวต้มดีกว่าครับจะได้อยู่ท้องนะ”ผมบอกบอลซึ่งอีกคนก็ไม่อิดออดที่จะเดินตามเข้ามาภายในโซนของห้องครัว
บนโต๊ะมีชามข้าวต้มทะเลสองชามวางรออยู่ คงจะเป็นแม่บ้านที่เตรียมเอาไว้ให้
“ก็รอคนบางคนอยู่ ถ้ากินก่อนเดี๋ยวจะหาว่าไม่มีมารยาท”ดูครับ คำพูดน่ารักๆของครูบอลของเค้านะ น่าจับฟัดซักรอบซะจริงๆ
“หึหึหึ...ครับ แล้วไอ้กาแฟกับขนมปังเค้าเรียกอะไรครับ”ผมถึงกับหัวเราะแล้วถามถึงกาแฟกับขนมปังที่บอลกินก่อน
ทั้งๆทีข้าวต้มกลับบอกว่าถ้ากินก่อนจะถูกหาว่าไม่มีมารยาท
“ไม่เกี่ยวกันอันนั้นเค้าเรียกว่าของรองท้องคอยเจ้าภาพต่างหาก ถ้ามาเร็วก็ไม่จำเป็นต้องมีของรองท้องหรอก”
โห...แถซะสีข้างเปิดเป็นแผลแล้วแน่ๆ แถมยังโทษผมในฐานะเจ้าภาพอีก
“ครับๆ ทานกันดีกว่า”ผมตัดบทก่อนที่จะมีการสู้รบกันบนโต๊ะอาหาร
ผมทานไปมองหน้าบอลไปยิ้มไป ผมอยากให้ชีวิตของผมมีเค้าร่วมอยู่ในทุกช่วงเวลา ตอนนอนมีเค้าอยู่ในอ้อมกอดของผม
ยามเช้าทานข้าวพร้อมกัน ตอนทำงานขอแค่ให้ได้โทรคุยได้ยินเสียงกัน ตอนเย็นกลับมาเจอเค้าอยู่รอคอยผมเพื่อทานข้าวด้วยกัน
“บ้าป่ะเนี้ย กินข้าวมองหน้าคนอื่นแล้วก็ยิ้ม ว่างๆไปเช็คสมองบ้างนะพี่วุฒิ เอาป่ะเดี๋ยวบอลแนะนำจิตแพทย์เก่งให้”
ผมอยากจะตีความเข้าข้างตัวเองว่าบอลเป็นห่วงผมได้ไหม
“ใครบอกว่ามองคนอื่น มองเมียตัวเองต่างหาก หึหึหึ”พอผมพูดจบเท่านั้นบอลก็ถึงกับอ้าปากพะงาบๆก่อนจะหน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ไม่รู้ว่าที่แดงเพราะโมโหหรือว่าเขินกันแน่ บอลหน้ามุ้ยบ่นกับตัวเองเบาๆแต่ผมก็ได้ยิน
“อะไรวะ เดี๋ยวก็เมียเดี๋ยวก็เมีย เดี๋ยวพ่อก็จับทำเมียบ้างเลย”ผมละอยากหัวเราะให้ดังๆเลย คิดจะจับผมทำเมีย ผมกลัวว่าผมต่างหาก
ที่จะได้ย้ำว่าใครผัวใครเมีย
“ทำได้ก็ลองดู”คนฝั่งตรงข้ามผมถึงกับสะดุ้งตัว
“ชิชิ”ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มจนหมดชาม
ตอนนี้ผมเข้าบริษัทเพื่อเซ็นเอกสารทุกอย่างที่ผมบริหาร ส่วนบอลก็ออกไปสำรวจตลาดราคาของอุปกรณ์สำนักงานที่ผมจะบริจาค
ทั้งๆที่ผมบอกเค้าแล้วว่าไม่ต้องผมจะให้ลูกน้องจัดการเอกง แต่เค้าก็ต่อว่ามันเป็นหน้าที่ของเค้าถ้าผมไม่ทำเค้าก็จะกลับไปอยู่ที่หอพักครู
ผมเลยต้องยอมบอลโดยสั่งกำชับต้นลูกน้องของผมให้ติดตามดูแลบอลทุกอย่าง เมื่อผมตรวจสอบเอกสารเสร็จทั้งหมดก็ได้เวลา
การหาแนวร่วมของผมแล้วผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาสามสาว
‘ตืด..ตืด....สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าใครค่ะ’รอสายเพียงครู่ก็มีเสียงผู้หญิงหวานสดใสตอบกลับมาพร้อมถามว่าใครที่โทรเข้ามายังเบอร์ส่วนตัวของเธอได้
“สวัสดีครับคุณหมอจิตติมา ผมศาสตรา รัตนไพบูรณ์สารครับ”ผมแนะนำตัวเองกับสาวคนแรก
‘ค่ะ?
มีอะไรรึเปล่าค่ะ คงจะเกี่ยวกับพี่บอลแน่ๆ ดิฉันไม่คิดว่าคุณศาสตราจะโทรหาดิฉันเร็วขนาดนี้’น้ำเสียงแรกบ่งบอกว่าเธองุนงง
แต่เพียงครู่เดียวเธอก็แสดงความฉลาดออกมา
“ครับ ผมอยากเชิญคุณหมอออกมาทานอาหารกลางวันนะครับ เพื่อคุยเรื่องของบอล”ผมเข้าประเด็นโดยไม่อ้อมค้อม
“สองต่อสองเหรอค่ะ...คุณศาสตราคงทราบนะค่ะว่าคุยกับดิฉันคนเดียวไม่ได้”เธอถามผมเพื่อลองเชิง
“ครับ ผมเชิญทั้งสามคนครับ ทั้งคุณหมอ คุณโสภิตา คุณเจติยาครับ คุณจะว่ายังไงครับ”ผมรู้ครับว่าถ้าคุยกับหมอจิตแพทย์จะต้องคุยกันตรงๆ
“คุณฉลาดมากนะค่ะ ตกลงค่ะเดี๋ยวดิชั้นจะติดต่ออีกสองคนเองแล้วจะติดต่อกลับไปอีกครั้งนะค่ะ”ผมว่าแล้วครับว่าเธอฉลาดมาก
เมื่อเธอกล่าวจบเธอก็วางสายทันที
ผมสั่งให้ทศหาร้านอาหารเกาหลีที่เป็นส่วนตัวแล้วจองห้อง V.I.P. ให้เรียบร้อย แล้วจึงโทรหาต้นเพื่อถามถึงบอลว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ซึ่งผลก็ออกมาว่าบอลเดินดูคอมพิวเตอร์ออกร้านนั้นเข้าร้านนี้ แถมยังมีคำบ่นเล็กน้อยว่าคุยกับบอลไม่รู้เรื่อง
‘นายครับ คุณบอลแกล้งลูกน้องผมครับนาย เล่นคุยภาษาคอมกับลูกน้องผมจนปวดหัวกันหมดแล้วครับ
คุณบอลนะคอมพิวเตอร์เดินได้ครับนาย’ผมถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อลูกน้องคนสนิทของผมบ่นออกมา
“เอาเถอะเดี๋ยวฉันจะส่งให้ลูกน้องของนายไปเรียนพิเศษคอมพิวเตอร์ดีไหมเอาแบบเจาะลึกเลยจะได้คุยกับบอลรู้เรื่อง”พอผมพูดออกไป ลูกน้องผมถึงกับหัวเราะออกมาบ้าง
แสบจริงเชียวบอลคงจะแกล้งต้นแล้วไม่สำเร็จเลยเปลี่ยนเป้าหมายเป็นลูกน้องของต้นอีกทีนึง หลังจากผมวางโทรศัพท์จากลูกน้องคนสนิทแล้ว ก็ก้มหน้าทำงานต่อเมื่อฟางเลขาสาวสวยเปรี้ยวที่แต่งงานมีลูกชายวัยน่ารักถึงสองคนนำงานมาเพิ่มให้กับผม
ทำงานไปได้ซักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับ”ผมกรอกเสียงลงไป
‘ค่ะ ดิชั้นหมอจิตติมานะค่ะ’เสียงฝ่ายตรงข้ามโต้ตอบกลับมา
“ครับคุณหมอ”ชายหนุ่มส่งเสียงเพื่อให้อีกฝ่ายว่าตนจำได้
‘ค่ะดิชั้นติดต่อตุ้ยกับเจย์แล้ว เลยอยากจะทราบร้านอาหารค่ะ’น้ำเสียงของหมอสาวเรียบนิ่ง
“ร้าน.....ครับ ส่วนเวลาผมให้คุณหมอกำหนดเลยครับ”ผมบอกร้านอาหารที่ทศทำการจองไว้แล้วให้กับหมอสาว
‘ค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เวลาซักเที่ยงตรงแล้วกันนะค่ะ’หมอสาวบอกเวลาที่สะดวกจะรับคำเชิญของเค้า
“ครับ แล้วเจอกันครับคุณหมอ”ผมตอบรับหมอสาว
‘ค่ะ หวังว่าจะเตรียมตัวมาให้ดีนะค่ะ’น้ำเสียงของเธอยังคงนิ่งแต่มีความเด็ดขาดออกมา
“ครับ แน่นอน”ผมตอบกับด้วยเสียงที่หนักแน่น
เมื่อมองนาฬิกายังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมงผมจึงจัดการแฟ้มงานจนเรียบร้อยแล้วเดินทางไปยังร้านอาหารดังกล่าวก่อนเวลา
ประมาณสิบห้านาที ผมนั่งรอสามสาวภายในห้อง V.I.P. ที่จองไว้ เพียงไม่นานสาวสวยสามคนก็เดินทางมาถึงที่หมาย
“สวัสดีค่ะคุณศาสตรา รอนานไหมค่ะ”สาวที่ดูอ่อนหวานแต่สดใสกล่าว เธอคือหมออ้อ
“ครับสวัสดีครับ ผมพึ่งมาถึงเมื่อไม่นานนี่เอง คุณหมอ คุณโสภิตา คุณเจติยา เชิญสั่งอาหารก่อนครับแล้วเราค่อยคุยกัน”ผมทักทายพวกเธอ
พร้อมทั้งให้เธอสั่งอาหารเมื่อพนักงานนำเมนูอาหารมาให้ดู
พวกเธอเปิดเมนูดูพร้อมทั้งสั่งอาหารและเครื่องดื่มด้วยท่าทางสงบนิ่ง พวกเธอดูระมัดระวังการแสดงอารมณ์ต่อหน้าของผม
เมื่อพนักงานออกจากห้อง พวกเธอต่างก็จ้องมายังผมเพื่อให้ผมเปิดการพูดคุยครั้งนี้
“ผมคิดว่าพวกคุณคงจะรู้เรื่องระหว่างผมกับบอลแล้ว”ผมเริ่มเปิดประเด็นอย่างไม้อ้อมค้อม
“ใช่ค่ะ พวกเรารู้แล้ว และรู้สึกไม่พอใจในการกระทำของคุณ คุณฉวยโอกาสตอนที่พี่บอลอ่อนแอจากเรื่องของภรรยาเธอ
คุณขื่นใจพี่บอล แล้วคุณก็กำลังเห็นพี่บอลเป็นของแปลกใหม่สำหรับคุณ”หมออ้อกล่าวออกมา ไม่ต่างจากการคราดการของผม
พวกเธอรู้เรื่องในคืนนั้นแต่พวกเธอรู้ไม่หมดเท่านั้น
“ใช่ผมยอมรับว่าเรื่องระหว่างผมกับบอลเป็นเรื่องจริง บอลเป็นของผมแล้วและจะไม่ยอมให้เป็นของคนอื่น
ผมไม่เคยเห็นบอลเป็นของแปลกที่ถูกใจเพียงชั่วครั้งชั่วคราวไม่เคยเป็นเป็นของเล่นหรือของฆ่าเวลา บอลเป็นมากกว่านั้น
มากกว่าที่พวกคุณจะคิด ส่วนเรื่องคืนนั้นมันมีเหตุการณ์ที่เร่งให้บอลกลายเป็นของผมเร็วขึ้นเท่านั้น”ผมชี้แจงเพื่อทำการแก้ไข
ความเข้าใจของพวกเธอ อยากให้เธอรับรู้ว่าผมพูดความจริงผมจึงสบตาขณะพูดไม่หลบสายตาของพวกเธอรวมทั้งใช้น้ำเสียงที่หนักแน่น
“.......แล้วยังไงอีกค่ะคุณศาสตรา”คุณโสภิตาสาวเปรี้ยวและดูเหมือนจะถือตัวกล่าวหลังจากฟังผมและคุณหมอพูดกันมาพอสมควร
“ผมไม่คิดจะปล่อยมือจากบอลแน่ๆ ผมต้องการให้พวกคุณรับรู้ถึงความจริงข้อนี่”ผมบอกทั้งสามสาว
“สมกับนักธุรกิจมาเฟียที่ได้ฉายาว่า ศาสตราเทพจริงๆนะค่ะ”เจติยาสาวสวยที่ดูจะนิ่งเงียบกว่าเพื่อนพูดขึ้น
“ครับ ผมไม่ต้องการเสแสร้งตบตาพวกคุณทุกคน”ผมยังยืนยัน เราต่างหยุดการสนทนาเนื่องจากพนักงานนำอาหารและเครื่องดื่มมาเสริฟ
เมื่อพวกเธอออกจากห้องไปบทสนทนาจึงเริ่มต้นอีกครั้งนึง
“แล้วคุณจะทำยังไงกับพี่บอลค่ะ ดิฉันพอที่จะเดาได้ที่พี่บอลรู้เรื่องของอ้อมส่วนนึงคงมากจากคุณ”โสภิตาเธอต้องการให้ผมพูดทุกอย่างออกมา
คงมีคนไม่กี่คนที่กล้าจะพูดกับผมแบบนี้ แต่ผมไม่รู้สึกที่จะโกรธรึโมโหพวกเธอ ที่พวกเธอทำแบบนี้เพราะบอล เพราะพวกเธอเป็นห่วงบอล
“สำหรับบอลผมพูดได้ว่าผมชอบเค้า และเรื่องของอดีตภรรยาของบอลนั้นผมยอมรับว่าผมอยู่เบื้องหลังที่ทำให้บอลรับรู้พฤติกรรมของเธอ
ที่เธอไม่ซื่อสัตย์สวมเขาให้ และอีกอย่างอย่ากล่าวหาว่าผมคนเดี๋ยว พวกคุณก็เป็นอีกปัจจัยที่ทำให้บอลรู้เหมือนกัน รึว่าไม่จริง”
ผมยอมที่จะยอมรับข้อหาของตัวเอง
“หึหึ...”เจติยาเธอเพียงแค่มองผมพร้อมทั้งหัวเราะ
“คริคริ...สรุปคุณจะดูแลพี่บอลใช่ไหมค่ะ ดิชั้นอยากได้ความมั่นใจจากคุณค่ะคุณศาสตรา”คุณหมอหันไปหัวเราะกับโสภิตา
ก่อนจะถามคำถามที่ดูก็รู้ว่าพวกเธออยากได้คำตอบ และคงจะสำคัญมาก
“ครับ ผมจะดูแลบอล”ผมรับคำ และพูดถึงความตั้งใจที่ผมจะดูแลบอลให้พวกเธอรับฟัง
“ดีมากค่ะ คริคริสำเร็จแล้วนะหมออ้อ”โสภิตากล่าวกับผมก่อนที่จะไปคุยอะไรสักอย่างที่ผมก็ยังไม่แน่ใจ
“นั้นสิ เหมือนแม่คุยกับว่าที่ลูกเขยเลยเนอะเจย์”หมออ้อพูดไปยิ้มไปก่อนจะหันไปถามเพื่อนที่ยังคงยิ้มรับอย่างเดียว
“คุณหมอ คุณโสภิตา คุณเจติยาคือว่า”ผมกำลังจะสอบถามแต่ก็ต้องหยุดคำพูดเมื่อคุณโสภิตาขัดขึ้น
“คุณศาสตราค่ะ ไม่ต้องเรียกพวกเราเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เรียกว่าตุ้ย แล้วก็เจย์ และยังหมออ้อก็พอค่ะ”
พวกเธอให้ความไว้วางใจผมในระดับที่ดีขึ้นกว่าครั้งแรกมาก พวกเธอแนะนำตัวเองด้วยชื่อเล่นนั้นแสดงว่าพวกเธอยอมรับผมแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นหมออ้อ ตุ้ย แล้วก็เจย์ เรียกผมว่าวุฒิเถอะครับ”ผมบอกพร้อมรอยยิ้ม
“แต่อย่าพึ่งดีใจไปค่ะคุณวุฒิ เรายังต้องดูกันอีกที ถ้าคุณทำให้พี่บอลของพวกเราเสียใจพวกเราจะทำให้คุณรู้ว่าไม่ควรทำ
ถึงแม้พวกเราจะทำอะไรคุณแทบจะไม่ได้ก็ตามแต่พวกเราจะทำแน่ๆพวกเราจะถือว่าคำพูดที่ว่าคุณจะดูแลพี่บอลเป็นคำสัญญา
และถ้าคุณไม่รักษาคำสัญญานั้นเราจะสู้
“ครับ ผมยินดี”ผมรู้สึกว่าเป็นสัญญาณที่ดีทีเดียว
“คุณคงไม่ได้นัดเรามาเพียงแค่นี้ใช่ไหมค่ะ ถ้าอ้อเดาไม่ผิดคงจะให้เราเป็นแนวร่วม”หมออ้อเธอฉลาดที่จะให้ผมพูดในสิ่งที่เธอต้องการ
สำหรับพวกเธอผมพร้อมที่จะพูดเพื่อให้เห็นว่าผมจริงใจทั้งกับพวกเธอและครูหนุ่ม
“ใช่ครับถูกต้องเลย แล้วพวกคุณจะว่ายังไงครับ”เมื่อเธอมาตรงๆผมก็ต้องตรงไปตรงมาเช่นกัน
“พวกเราคงจะไม่ขัดขวางแต่เรื่องจะให้เป็นแนวร่วมคงต้องขอดูก่อนนะค่ะ หวังว่าคุณวุฒิคงจะเข้าใจพวกเรา”
เจย์กล่าวออกมาหลังจากที่เธอแทบจะไม่พูดอะไรก่อนหน้านี้
“ครับผมเค้าใจ”ผมรู้สึกว่ามันคุ้มค่าที่ทำในวันนี้
“มีอีกเรื่องค่ะ เรื่องที่พี่บอลบอกว่าคุณข่มขืน ตุ้ยคิดว่าคุณคงไม่ทำอย่างนั้นรึว่ายังไง”เธอทำหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับถามคำถามผม
เลยต้องเล่าสาเหตุที่ทำให้บอลตกเป็นของผมในคืนนั้นให้พวกเธอรู้ พวกเธอทำหน้าหลากหลายอารมณ์ ทั้งสงสาร ตกใจ ตลก
และโมโห
“มันน่านักอย่าให้เจอนะแม่จะถวายแหวนให้”ตุ้ยถึงกับขับเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“อ้าว...จะให้แหวนไอ้ฝรั่งนั้นทำไมมันวางยาพี่บอลนะบ้าป่าว ถ้าจะให้คงต้องเป็นคุณวุฒิโน้นเพราะมันทำให้พี่บอลเสร็จเค้า คริคริ”
ใครจะไปเชื่อว่ามาจากริมฝีปากหมอคนสวยได้
“เออ...จริงด้วย คุณวุฒิได้ให้รางวัลฝรั่งนั้นไปยังคะ”ตุ้ยเออออกับหมอสาว แล้วหันมาถามผม
“ไม่ต้องถามหรอกตุ้ย คุณวุฒิจัดห้องนอนรวมในโรงพยาบาลของฉันแล้วยะ ก็วันนั้นคุณของคุณวุฒิหิ้วปีกเข้ามาที่โรงพยาบาลฉัน
ในอาการที่แบบว่ามีแต่เลือดทั้งตัว ต้องรักษาเป็นเดือนๆ”หมออ้อพูดออกมาโดยที่ผมได้แต่อมยิ้ม
“โดนใจมากค่ะ”ตุ้ยบอกก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ผม
“เจย์ว่าเราทานอาหารกันดีกว่าค่ะ”เจย์บอก ซึ่งผมก็ไม่ขัดข้อง
การทานอาหารเป็นไปด้วยดี เริ่มจากแรกเปลี่ยนข้อมูลของบอล เรื่องต่างๆ ดูก็รู้แล้วครับว่าพวกเธอนะชอบแกล้งครูหนุ่มของผมแน่ๆ
แต่พวกเธอก็เป็นห่วงความรู้สึกของบอลมาก เมื่อทานเสร็จผมจ่ายเงินค่าอาหารก่อนจะเดินมายังลานจอดรถของร้านอาหารเพื่อส่งพวกเธอขึ้นรถ
ส่วนผมก็อารมณ์ดีขับรถกับคอนโดตัวเอง เพื่อคอยการกลับมาของครูหนุ่มผิวเนียน วันนี้ผมรู้สึกว่าอารมณ์ดีมากจนอยากจับกดบอล
ซักรอบสองรอบ พวกคุณคิดว่าความคิดนี้ของผมดีไหม หึหึหึ....
ขอขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจนะค่ะ :pig4: :pig4: ตอนนี้เป็นตอนที่อิตาพี่วุฒิหากำลังเสริมเพื่อจับบอลให้อยู่หมัดเร็วขึ้น อิอิ..
ซึ่งตุ๊กตาหวังว่าจะไม่ทอดทิ้งกันนะค่ะ และเพื่อเป็นการขอบคุณทุกคนตอนหน้ามีให้ :hao6: เล็กๆน้อยๆ
และขอ + เป็ดให้ทุกคนสำหรับกำลังใจค่ะ :mew1: เจอกันอีกทีวันศุกร์ที่ 1 พฤศจิกายน :กอด1: คนอ่าน :bye2:
-
55555555555 ถูกใจประโยค แม่จะมอบแหวนให้นี่ล่ะ
-
ครูบอลคงหนีพี่วุฒิไม่พ้น แนวร่วมแต่ละคนแซ่บเวอร์
-
บอลจะหนีไปไหนพ้นหากมีสามสาวเป็นแนวร่วม
-
ได้พวกแล้ว งานนี้ครูบอลจะดื้อจะตะแบงยังไงก็ไม่รอดมือพี่วุฒิแน่ๆ
ตุ๊กตาต้องเป็นหมอจิตตี้แน่ๆ :laugh: เดานะ
บวกเป็ด
:กอด1:
-
พี่วุฒิแจ่มมากรู้จักหาแนวร่วมด้วย
เราเองก็หวังว่าครูบอลจะยอมเร็วๆ
หรอต้องดึงหนูน้ำฟ้ามาเป็นพวกอีกคนกันนะ :hao7:
-
แนวร่วมมาขนาดนี้แล้วครูบอลหนีไม่รอดหรอกค่า! :hao7:
-
เกรจุง ความคิดพี่วุฒิเลิศค่ะ แต่แค่ 2 พอหรือค่ะ อิอิ :hao6: :katai5: :haun4:
-
นึกว่าจะยากกว่านี้ซะอีก
คุณวุฒิผ่านด่านสาวๆมาได้อย่างง่ายดาย
คงอีกไม่นานคงได้สาวๆมาเป็นแนวร่วมแหงๆ
-
ทำไมันง่ายอย่างนี้ละพี่วุฒิ งั้นต้องสมมนาคุณสามสาวเยอะๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ได้พวกเพิ่มแล้วซินะ รอดูตอนต่อไปครูบอลโดนจัดหนัก :hao7:
-
แนวร่วมเจ๋งมาก
-
เป็นความคิดที่บรรเจิดสุดๆ
ไม่ต้องเกรงใจครูบอลหรอกค่ะ
-
พี่วุฒิและเพื่อน ๆ น่ารักอ่ะ
ชูป้ายไฟเชียร์พี่วุฒิเต็มที่
:mew1: :mew1:
-
ตามนั้นจัดไป
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
คราวนี้บอลไปไหนไม่รอดแหงๆ :katai2-1:
-
เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะพี่วุฒิ :hao6:
มีแนวร่วมแบบนี้แล้วบอลจะหนีไปไหนรอด :hao7:
-
สามสาวแนวร่วมนี้คงทำให้บอลดิ้นหนีไม่หลุดแน่ ใช่ไหมค่ัะคุณศาสตราเทพ :hao6:
-
พ่อยอดขมองอิ่มของน้องบอล รอบคอบมากเลยนะคะคุณขา :hao6:
มารอดูตอนต่อไป :oo1:
-
หาแนวร่วมได้แล้วนะ ต่อไปจะได้เผด็จศึกบอลง่ายๆ :hao6:
-
:hao7: :hao7: ได้แนวรวมแล้ว
งาน(คืน)นี้ครูบอลท่าจะรอดยาก :hao6: :hao6: :hao6:
:mew1: :mew1:
-
ครูบอลหาทางรอดยากแล้วล่ะ
-
:o8: ดีค่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ครูบอลก็ไปไหนไม่รอดโดยสมบูรณ์จริงสิยังเหลือแนวร่วมอีกคนต้องไปตีสนิทให้ได้นะถ้าได้น้องฟ้าอีกคนครูบอลไม่รอดจริงๆแน่
-
:hao3: :hao3: :hao3:แนวร่วมยังขาดอีกคนนะพี่วุฒิ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
เป็นความคิดที่ดีมากพี่วุฒิ
จัดเลยยยยยย 55555
-
พี่วุฒิบอกว่ามีศัตรูที่ชอบเล่นงานคนรอบข้าง งี้ก็ต้องมีมาม่า...รึป่าวนะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แนวร่วมของเฮียวุฒิเยอะขนาดนี้
ครูบอลไม่รอดแน่ :haun4:
-
แนวร่วมจะสำเร็จไหมน้าาา
-
พี่วุฒินี่สุดยอดจริงๆๆๆ
หาแนวร่วมอีก :laugh:
อย่าลืมกดบอลให้ได้น้า. :-[
-
ว้าวๆๆๆๆ พี่วุฒิได้แนวร่วมแล้ว :hao7:
ครูบอลงุงงิ้ง มุงมิ้งมากอ่ะเวลาอยู่กะพี่วุฒิ น่าร้ากกกมว้ากกก
พี่วุฒิคะ!!!!!!!!!!! 2 รอบไม่พอคะ!!!!
ต้องทั้งคืน แล้วต่อด้วยตอนเช้าอีกรอบถึงจะพอคะ โฮะ โฮะ โฮะ //เผ่น
-
กดเลย กดเลย กดเลย
55
ได้แนว(เกือบ)ร่วมขนาดนี้
ครูบอลระวังน่าาาาา อิอิ โดนแกล้งแน่ๆ :hao6:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดๆ :-[ ดีค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:laugh: จับกดเลยค่ะ คุคิ :impress3: สามสาวนี่ใช่ย่อยนะค้าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มาตามดูคุณ 'วุฒิ' ที่3 แห่งเล้าเป็ด
เห้อออออออออ ทำไมเป็นดีคนแบบนี้ o22 o22 o22
-
ได้แนวร่วมเป็นแบล็คอัพขนาดนี้ครูบอลจะหนีไปไหนพ้น
-
ตอนที่ 10 (นักพนันตัวยง)
(ครูบอล)
วันนี้หลังจากที่ผมออกมาจากคอนโดเพื่อเข้าศูนย์การค้าตรวจสอบราคาและรุ่นของคอมพิวเตอร์
โดยการอำนวยความสะดวกซึ่งฟังเหมือนจะดูดี แต่สำหรับผมมันคือการควบคุม เซงจริง....จะไม่ให้ผมเซงได้ยังไง
ในเมื่อไอ้ปีศาจหมอนข้างมันส่งลูกน้องมาประกบถึงสามคนซึ่งมีคนนึงที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาดีที่ชื่อต้น
ต้นเป็นชายหนุ่มผิวขาวตาชั้นเดียว ไม่คอยพูดแต่ใบหน้ามีรอยอมยิ้มเล็กน้อย ผมรู้สึกหงุดหงิด
เลยต้องหาที่ระบายออกเล็กน้อยด้วยการแกล้งลูกน้องอันเป็นที่รักของไอ้หมอนข้าง ก็ช่วยไม่ได้
อยากภักดีกับเจ้านายบ้าอำนาจแบบมันต้องเจอผมหน่อย
“คุณต้นครับคือว่า...”ผมเริ่มจากคนสนิทของไอ้หมอนข้างก่อน
“คุณบอลไม่ต้องเรียกผมว่าคุณหรอกครับเรียกว่าต้นดีกว่า”บอดี้การ์ดคนสนิทบอกครูหนุ่ม
“ถ้าอย่างนั้นต้นก็ต้องเรียกผมว่าบอลเหมือนกัน”ผมเลยแก้ไขการเรียกชื่อของตัวเองเช่นกัน
“ไม่ได้หรอกครับคุณบอลคุณเป็นคนพิเศษของเจ้านายผมจะเรียกคุณห้วนๆคงไม่ได้”บอดี้การ์ดหนุ่ม
พูดพร้อมกับอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าของครูหนุ่มคนสำคัญของเจ้านายที่เดี๋ยวก็ซีดเดี๋ยวก็แดง แถมยังอ้าปากพะงาบๆอีก
“หึ้ย....อะไรจะกวนขนาดนี้ถ้างั้นไม่เรียกให้เติมยศไปเลยเหล่าวู้....”ครูหนุ่มส่งเสียงขัดอกขัดใจ
“ได้ครับคุณกฤษณะเทพ สุดฤทัย”โอ้ว......กวนจริงวุ้ย ไม่ได้ครับสู้รบด้วยคงยาก
ผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายในการแกล้งให้เป็นลูกน้องของต้นทั้งสองคนแทน ด้วยการพูดด้วยภาษาคอมพิวเตอร์
มาพูดด้วยซะเลย ชายหนุ่มทั้งสองทำหน้างงหันหน้าเลิกลัก ผมเลยรู้สึกดีขึ้นบ้างที่ได้ระบายออก
หันไปอีกทีเห็นต้นกำลังรับสายโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งมองมาทางผม
ผมเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้เพื่อถามราคาของตัว CPU กับ การนำมาประกอบเองว่าราคาและ
ความสามารถมันจากห่างกันมากหรือไม่ ผมถือสมุดจดพร้อมปากกาเพื่อบันทึกทุกอย่างเพื่อนำไปคำนวณ
หลังการกลับไปแล้ว เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวันผมก็เดินไปยังศูนย์อาหารเพื่อหาอาหารเข้าท้องทั้งของตัวเอง
และผู้ติดตามผมในวันนี้
“คุณกฤษณะเทพ สุดฤทัยครับผมว่า”ต้นเอยออกมาเพื่อหยุดการเดินเข้าศูนย์อาหารของศูนย์การค้า
ด้วยชื่อและนามสกุลเติมยศ
“วุ้ย...ต้นคุณจะเลิกเรียกชื่อนามสกุลผมได้รึยัง เรียกครูบอลรึจะคุณบอลก็ตามใจเถอะผมของร้อง”ผมเริ่มเครียดแล้ว
“ครับคุณบอล คือผมว่าไปทานร้านอาหารดีกว่าไหมครับ”ต้นพูดออกมาพร้อมกับมองไปภายในศูนย์อาหาร
ที่ประชากรล้นหลามพร้อมมองตัวเองและลูกน้องของตัวเอง
“คริคริ...ไม่หรอกครับต้น ผมว่ากินที่ศูนย์อาหารดีกว่ากินแต่ในร้านกับเจ้านายของต้นมาหลายมื้อแล้ว
แล้วผมก็อยากกินก๋วยจั๊บด้วย”ผมเริ่มรู้สึกสนุกแล้วครับ
ผมเดินนำโดยมีต้นเดินตามและลูกน้องของต้นอีกสองคน ซึ่งทั้งสามหนุ่มแต่งตัวด้วยสูทสีดำเติมยศ
ผมอยากจะหัวเราะจริงๆครับชุดสูทกับศูนย์อาหารเข้ากันได้ดีจริงๆ ผมเดินไปทางไหนก็มีแต่คนแหวกทางให้
โต๊ะอาหารลูกน้องต้นก็จัดการให้ ครั้งแรกพวกเค้าจะให้ผมทานคนเดี๋ยวโดยพวกเค้าจะคอยระวังภัยให้
ศูนย์อาหารนะครับไม่ใช้สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ซะที่ไหน จนพวกเค้ายอมกินข้าวแต่ก็ยังมีปัญหาอีก
เมื่อพวกเค้าไม่ยอมร่วมโต๊ะด้วย จนผมต้องบอกเค้าว่าให้ต้นกินข้าวโต๊ะเดียวกับผมแล้วให้อีกสองคนนั่งอีกโต๊ะพวกเค้าถึงยอม
ผมยังคงสำรวจราคาจนมาถึงร้านที่มีขนาดใหญ่ เมื่อเดินเข้าไปในร้านก็พบกับผู้จัดการพูดคุยสอบถาม
รายละเอียดอุปกรณ์ต่าง ๆ ในระหว่างนั้นก็เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาภายในร้าน ผู้จัดการขอตัว
เพื่อเดินไปหาชายคนนั้นพร้อมกับพูดคุยก่อนจะชี้นิ้วมาที่ผม ผมเห็นแววตาของชายคนนั้นรู้สึกมันดู
กรุ้มกริ่มก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
“สวัสดีครับผมพายุเจ้าของร้านครับ ได้ทราบจากผู้จัดการร้านว่าคุณต้องการทราบเกี่ยวกับชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์
ไม่ทราบว่าต้องการไปทำอะไรครับแล้วจำนวนเท่าไหร่ครับเผื่อผมจะช่วยคุณได้บ้าง”ชายหนุ่ม
ที่แนะนำตัวเองว่าเป็นเจ้าของร้านถามผม
“สวัสดีครับผมบอลครับ ผมเป็นครูคือต้องการเอาไปใช้ในสถานศึกษานะครับ จำนวนของนักเรียน
50 ชุด แล้วก็ของครูอีก 20 ชุดนะครับ ผมอยากจะรู้ว่าประกอบแล้วกับนำไปประกอบเองราคาจะต่างกันมากไหมนะครับ”
ครูหนุ่มแนะนำตัวเองพร้อมกับบอกวัตถุประสงค์ให้ชายเจ้าของร้านได้รับรู้
“ครับ โหสถานศึกษาได้งบลงเยอะเหรอครับ”พายุหยอกล้อครูหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์ พายุคิดว่าจะลงจีบครูบอลดูซักตั้ง
ถึงแม้ว่าชายในชุดสูทดำสามคนนั้นจะน่ากลัวก็เถอะ แต่อะไรที่ได้มายากๆนะมันท้าทายดี
“เปล่าหรอกครับ พอดีมีผู้ประสงค์ต้องการจะบริจาคให้โรงเรียนนะครับ”ครูหนุ่มชี้แจง
พร้อมแจกรอยยิ้มโดยไม่ตั้งใจ
“จริงเหรอครับถ้าอย่างนั้นผมคิดราคาต้นทุนให้เลยครับ นี่ครับนามบัตรของผมถ้าสนใจติดมาได้นะครับ
แล้วจะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขอเบอร์ของครูบอลเผื่อผมชักชวนญาติๆบริจาคของที่โรงเรียนของครูบ้าง”
ผมว่ามันเริ่มแปลกตอนที่ส่งนามบัตรพร้อมสายตาหวานๆ แต่ก็ต้องมองข้ามเมื่อได้ยินว่าคุณพายุจะชักชวนญาติๆ
บริจาคสิ่งของให้นักเรียน
“ขอบคุณครับ ได้สิครับแต่ผมไม่มีนามบัตรนะครับ”ผมได้แต่ยิ้มแหย่ๆ ก็ทำไงได้ละเมื่อผมเป็นแค่
ข้าราชการชั้นผู้น้อยที่นามบัตรไม่มีความจำเป็นต่อชีวิตประจำวันของผมเลย
“เธอทำให้ฉันร้อนรน ทำให้ฉันทุกข์ระทมงมงาย เธอทำให้ฉันร้องไห้ ทำชีวิตฉันพังทลาย
ทำให้ความรักของฉันมันตายจากใจ”เสียงโทรศัพท์ของผมดังเตือนว่ามีสายเข้า อ้าวตุ้ยนินา โทรมามีอะไรนะ
“สวัสดีครับ มีอะไรเปล่าจ๊ะตุ้ย”ผมกรอกเสียงลงไป
‘พี่บอลตอนสามโมงเย็นว่างไหมอ่ะ พวกตุ้ยอยากกินเค้กกับพี่บอลอ่ะ’เสียงตุ้ยบอกออกมาตามสาย
ผมก้มมองนาฬิกาตอนนี้บ่ายสองโมงแล้ว
“ร้านไหนกันจ๊ะสาวๆ”ผมอมยิ้มและเริ่มรู้สึกสงสารตัวเองอีกแล้วครับ เพราะถ้าใช้คำว่า ‘พวกเรา’
นั้นแสดงว่ามากันครบแน่ๆ
‘ร้านเค้กอินเลิฟค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ’เธอบอกชื่อร้านแล้ววางสายทันที
“คุณพายุครับผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับพอดีมีนัดด่วนก่อนนะครับ ยังไงเดี๋ยวผมติดต่ออีกครั้งนะครับ”
เมื่อผมวางสายแล้วก็หันมายังเจ้าของร้านหนุ่มเพื่อขอตัว
“ครับ แล้วผมจะรอนะครับครูบอล”พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องยิ้มมากขนาดนั้นก็ได้มั้ง สาวๆที่เข้ามาดูสินค้าในร้าน
จะเป็นลมกันหมดแล้วครับ
ผมเดินออกมาจากร้านแล้วหันมาหาต้น ก่อนที่จะบอกว่าต้องการไปที่ไหนต่อ
“ต้นครับคือผมต้องไปธุระที่ร้านเค้กเลิฟนะครับ รบกวนไปส่งได้ไหมครับ”ผมบอกออกไปตรงๆ
เพราะถ้าผมจะขอนั่งแท็กซี่ไปเองก็คงไม่มีทาง ก็เล่นเดินตามกันยาวซะจนรู้สึกว่าตัวเอง
เป็นปลาทองที่มีขี้ติดท้องตลอดเวลาแล้ว
“ได้ครับคุณบอล รบกวนคุณบอลช่วยบอกทางด้วยนะครับ”ต้นก้มหัวลงตอบรับคำขอของผม
อะไรมันจะสบายขนาดนี้ แหมก็ต้นเป็นคนขับรถและมีรถติดตามหลังอีกคันรู้สึกตัวเอง
เป็นคนสำคัญยังไงก็ไม่รู้ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงยังร้านเป้าหมาย ผมเดินเข้าไปในร้านก็พบกับสามสาว
นั่งอยู่มุมร้านที่ดูเป็นส่วนตัวกำลังโบกไม้โบกมือมาให้ผม ผมเลยต้องรีบเดินครับเมื่อสายตาลูกค้าภายในร้าน
เริ่มมองมายังผม
“มากันนานแล้วเหรอขอโทษทีที่พี่มาสายนะ”ผมขอโทษสาวๆที่ผมมาช้ากว่าพวกเธอ
“ไม่ต้องขอโทษหรอกพี่บอล ยังไม่ถึงเวลานัดด้วยซ้ำ”เจย์บอกให้ผมสบายใจขึ้น
“อย่าบอกนะว่ามีคนกักตัวไว้นะ”ตุ้ยเอ๋ยออกมาจนผมต้องรีบแก้ตัว
“อะไร ไม่มีหรอกพอดีว่าพี่ต้องไปดูพวกคอมพิวเตอร์ให้โรงเรียนนะ”ผมรีบพูดออกไป
“อ้อเหรอนึกว่าพี่จะโดนผอ.กักตัวให้ทำงานไง”หมออ้อเอ่ยออกมาจนผมต้องถอนหายใจ
“คริคริ....ร้อนตัวจังนะพี่บอล”ผมได้ยินตุ้ยพูดแล้วผมต้องเงียบเมื่อนอกจากเสียงแล้วแววตาเห็นจะรู้ว่าผมพูดมานะ
มันไม่จริง
“แล้วคนบริจาคสบายดีไหมค่ะพี่”ผมรีบหันกลับไปมองหมออ้อ ก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไร
ก็ถูกสาวอีกคนแทรกเสียก่อน
“อย่าโกหกนะพี่บอล ข่าวออกจะดัง เป็นพ่อบุญทุ่มหน้าดูเลยนะคุณวุฒิเนี่ย”เจย์เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้ม
ที่ดูยังไงมันก็น่ากลัวอยู่ดี มันเหมือนว่าเธอจะรู้อะไรที่มันมากกว่าในสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ
“อย่าได้ปกปิดเชียว พี่บอลก็รู้ว่าสู้พวกเราไม่ได้”หมออ้อเริ่มจะตะล่อมให้ผมพูด
“ช่ายยยยพี่ปิดเราไม่ได้หรอก เรามีสายที่น่าเชื่อถือแต่พวกเราก็อยากจะได้ยินจากปากของพี่ด้วย”
ตุ้ยรีบสนับสนุนคนที่เหลือ
“คือ....”ผมยังหาคำอธิบายให้กับพวกเธอไม่ได้
“พี่บอลอ้อว่าพี่บอลควรจะเปิดรับใครโอกาสที่คนเราจะได้เจอนะมันไม่เยอะหรอกนะ แต่ในทางตรงกันข้าม
พี่ก็ไม่ควรเทใจให้เหมือนกันจนกว่าพี่จะแน่ใจว่าเค้าใช่สำหรับพี่และพี่ใช่สำหรับเค้า”หมออ้อมองหน้าผม
พร้อมกับค่อยๆพูดสื่อสารออกมา
“พี่อย่าไปจำสิ่งที่อ้อมมันทำแล้วเอามาตัดสินคนอื่นเลยนะ”ตุ้ยพูดสิ่งที่ผมยังจำฝังใจอยู่
“พวกเรารู้ว่าความรักของพี่กับอ้อมมันเกิดขึ้นมาจากความผิดพลาด แต่พี่ก็รู้สึกผูกพันกับอ้อม
แต่ในเมื่ออีกคนเค้าไม่ได้เหมือนเราแล้วยังโกหกพี่ซ้ำๆแล้วพี่จะยังจำมันอีกเหรอ ตอนนี้พี่ก็มีคนที่จะดูแลพี่แล้ว
พี่จำได้ไหมว่าอ้อเคยบอกพี่ว่ายังไง พี่ยังไม่พร้อมที่จะดูแลใคร แต่พี่นะเหมาะที่จะมีใครดูแลพี่ต่างหาก”
ผมฟังคำของหมออ้อแล้วผมรู้สึกว่าผมควรจะปล่อยวางใช่ไหม
“ใช่แล้วถึงยังไงพี่ก็ไม่รอดหรอก ดูท่าแล้วคุณวุฒินะรักจริงหวังแต่งแน่ๆ”ตุ้ยพูดในสิ่งที่ผมแทบจะเอาหัวโขกกับโต๊ะ
“ใช่ไม่รอดแน่...”โอ้ว...แล้วยิ่งเป็นเจย์สาวพูดน้อยแต่พูดมาทีจุกเนี่ยยิ่งรับไม่ได้
“ไม่มีทางพี่ไม่ยอมเป็นเมียของมันหรอก”ผมประกาศกร้าว
“เอาเถอะเดี๋ยวเรามาดูกันว่าจะหนีคุณวุฒิเค้าได้ไหม หึหึ”หมออ้อมองหน้าผมพร้อมสายตาท้าทาย
“เอาสิ มาลองดูกัน”ผมโต้ตอบกลับไป
“เอาอย่างนี้นะพี่บอล ภายในหนึ่งเดือนถ้าพี่บอลไม่โดนคุณวุฒิจับกด พวกเรามีรางวัลให้”ตุ้ยเริ่มนึกสนุก
“เจย์ให้ห้องพักที่เชียงใหม่ฟรีหนึ่งอาทิตย์”เจย์สาวพูดน้อยเสนอก่อน แต่ทุกทีที่ผมไปพักเธอ
ก็แทบจะให้พักฟรีจนผมไม่อยากจะไปเพราะเกรงใจเธอ
“อ้อให้ตรวจสุขภาพฟรียกครอบครัวแบบครบทุกส่วน”หมออ้อเสนอเรื่องสุขภาพซึ่งครอบครัวผม
ก็จ่ายให้เธอเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว
“ตุ้ยให้นาฬิกาที่ตุ้ยออกแบบเอง”ของขวัญที่ผมได้ในวันเกิดตุ้ยก็ออกแบบให้ผมตลอด
“ได้ แล้วถ้าพี่โดน.......ละ”ผมรับคำด้วยเสียงที่หนักแน่นก่อนจะถามคำถามที่แผ่วเบาออกไป
“หึหึพี่ไม่ต้องให้ เพราะเจย์จะให้แทน เป็นห้องสวีทเชียงใหม่ฟรีหนึ่งเดือนเอาไว้ไปฮันนีมูนกับคุณวุฒินะพี่บอล”
เจย์หัวเราะด้วยเสียงที่น่ากลัวแต่ที่น่ากลัวกว่าก็คือคำพูดต่อมาของเธอ
“หึหึ..ของตุ้ยออกแบบแหวนคู่สร้อยคู่อะไรก็แล้วแต่ที่เป็นเครื่องประดับคู่ที่พี่จะใช้กับคุณวุฒิฟรี
ส่วนราคาลดให้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ที่ลดให้เท่านี้เพราะว่าที่สามีของพี่นะรวย
“หึหึหึ...ของอ้อเป็นการตรวจร่างกายหลังโดนคุณวุฒิกดทุกครั้งเป็นเวลาหนึ่งปีฟรีค่ะพี่บอล”
ของหมออ้อเนี้ยผมแทบจะเป็นลมคิดได้ไงตรวจร่างกายหลังโดนกดปีนึง บ้าไปแล้วรักษาผู้ป่วยทางจิตมากไป
จนทำให้เธอติดเชื้อมาจากผู้ป่วยรึเปล่านะ
หลักจากที่ผมฟังสามสาวแล้วผมแทบอยากร้องให้ ทำไมดูพวกเธอมีความสุขสนุกกันจังเลย
พวกเธอต้องเห็นผมเป็นของเล่นแน่ๆ ทำไมนะ ไม่ได้การผมต้องป้องกันการทำลายประตูของผมให้ได้
ถ้าจะไม่รอดผมจะเป็นคนกดมันเองไอ้หมอนข้าง......
ผมทานขนมและเครื่องดื่มแทบจะไม่รู้รสชาติแล้ว ก็ถึงเวลาต้องส่งสาวๆ โดยที่ผมบอกว่าผมเอารถยนต์มา
ซึ่งพวกเธอก็ไม่ได้สงสัยอะไร จนเมื่อรถของพวกเธอลับตาแล้วผมก็หันหลังก่อนจะสะดุ้งตกใจ
เมื่อหันกลับมาเจอต้นกับลูกน้องอีกสองคนที่ด้านหลัง
“เฮ้ย....โหต้นผมตกใจหมดเลย”ผมใช้ฝ่ามือลูบหน้าอกเพื่อลดอาการเต้นเร็วของหัวใจ
“ขอโทษครับคุณบอล คุณบอลจะไปไหนต่อครับรึว่าจะกลับคอนโดเลย”ผมมาคิดๆดูแล้ว
มันก็เย็นมากแล้วด้วยเลยให้ต้นพากลับคอนโดเลย ซึ่งมันก็คอนโดของไอ้หมอนข้างมันนะแหละครับ
ผมขึ้นมาถึงโดยมีการติดตามของต้นจนถึงหน้าห้อง ต้นหยิบกระดาษที่มีเบอร์โทรแล้วบอกว่าหากขาดเหลือ
หรือต้องการอะไรให้เรียกเค้ารึลูกน้องก็ได้โดยใช้โทรศัพท์ภายในห้อง เมื่อผมวางกระเป๋าสะพายลงยังโซฟา
ผมก็ตัดสินใจที่จะอาบน้ำแล้วค่อยออกมาทำสรุปคอมพิวเตอร์ที่หลัง ผมเดินเข้าห้องนอนก่อนที่หยิบเอาผ้าขนหนู
ที่ถูกเตรียมเอาไว้อย่างดีไปใช้ เมื่อเข้าไปแล้วผมก็เริ่มถอดเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายออกนำไปใส่ยังตระกล้าผ้าใช้แล้ว
เดินไปยังหน้าอ่างล้างหน้าเพื่อแปลงฟันให้ทั่ว แล้วเดินเข้าไปใต้ฝักบัวเปิดเอาน้ำอุ่นให้ไหลจากศีรษะลงไหล่ไปเรื่อยๆ
ตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ ไหล่ หน้าอก หน้าท้อง ต้นขา น่อง และลงสู่ปลายเท้า ผมให้น้ำไหลผ่านไป
สิ่งแรกที่ผมทำคือการสระผมเอาสิ่งสกปรกออกจากหนังศีรษะจนสะอาดดีแล้ว ก็ปิดฝักบัว
เพื่อจะทำความสะอาดร่างกายด้วยครีมอาบน้ำยี่ห้อแสนแพงของไอ้หมอนข้างมาอยู่ในมือของผมแล้วครับ
บีบมันเข้าไปแล้วนำมาถูตัวให้ทั่วขัดๆถูๆเพื่อจะได้ขาวขึ้นบ้าง ฮะฮะฟองเยอะดีกลิ่นก็หอมดีอย่างนี้แหละนะ
ของแพง เมื่อถูจนทั่วแล้วผมก็เตรียมจะเปิดฝักบัวเพื่อเอาครีมอาบน้ำออกจากตัวแต่ก็ต้องตกใจซะก่อน
“เฮ้ย อืม....อ่ะ ฮา...ฮ่า...จะจับตรงไหนนะ ปล่อยนะเว้ย อืม..”ผมตกใจเมื่อมีมือปริศนาจับผมหันมาเผชิญหน้ากับมัน
ก่อนจะโดนมันจับจูบ แถมมือมันยังลูบไปทั่วทั้งหน้าอก ผมทั้งทุบตี จิกเล็บ ข่วนไปตามตัวของมัน
จนมันยอมปล่อยริมฝีปากของผม พอส่งเสียงถามมันก็ตัดปัญหาด้วยการจับจูบอีกรอบ
“อืม...หวานจัง...ว่าจะไม่ทำอะไรแล้วนะ แต่บอลเล่นมายั่วพี่เองนินา”โอ้ย..ดูมันพูดครับ มันบอกว่าผมยั่วมัน
อยากจะถามจริงๆว่ากูไปยั่วมึงตอนไหน แล้วมึงเข้ามาทำไมกูจะอาบน้ำ ผมใช้มือทั้งผลักทั้งดันแต่ก็ไม่สำเร็จ
จะว่าไปมันก็ความผิดของผมครึ่งนึงเมื่อผมตายใจว่ามันยังไม่กลับก็เลยไม่ได้ล็อคประตูห้องน้ำ ผมประมาทเอง
“อ่ะ อืม....อ่ะ อะ อย่ากัดดิว่ะ อะ”มันจูบปากผมก่อนที่จะไปยังส่วนแก้ม ใบหูที่มันเม้ม
ตรงส่วนติ่งหูก่อนจะเคลื่อนมายังลำคอของผมจนผมต้องร้องออกมาเมื่อมันกัดคอผมจนเจ็บ
“เค้าเรียกแสดงความเป็นเจ้าของต่างหากครับบอล เสน่ห์แรงนะวันนี้นะ”มันเงยหน้าขึ้นมาบอกผม
ซึ่งผมก็งงๆเสน่ห์แรงอะไรวะ แต่ก็คิดได้แป๊ปเดียวมันก็กลับมาจู่โจมผมอีกระรอกหนึ่ง
“อืม อืม อ่ะ อืม”มันเริ่มจูบผมอีกครั้ง ลิ้นของมันเริ่มที่จะพยายามแทรกเข้ามาภายในปาก
แต่ผมก็ยังพยายามปิดปากให้สนิท แต่ยุทธวิธีของไอ้จอมพลปีศาจมันมากมายเหลือเกิน มันใช้ลำแขนรัดตัวผมเข้ามา
ให้มือทั้งสองข้างให้เป็นประโยชน์นะการลูบคลำร่างกายของผม ประกอบกับครีมอาบน้ำที่ยังไม่ได้ล้างยิ่งทำให้ลื่นเข้าไปอีก
ในที่สุดผมก็พ่ายแพ้แก่ลิ้นของมันจนยอมที่จะเปิดปากให้มันได้เข้ามาสำรวจภายในทั้งแนวฟัน เพดาน
มันใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นของผมหลอกล่อให้ผมคล้อยตาม ทำให้ผมจูบตอบมันอย่างไม่รู้ตัว
จนผมใช้แขนโอบรอบคอมันเมื่อไหร่ตอนไหนไม่รู้ จนมันปล่อยปากและลิ้นของผมเพื่อให้ได้หายใจเอาอากาศเข้า
มันก็เริ่มถอดชุดของตัวเองโดยใช้มือข้างเดียวกระชากเสื้อของมันที่เปียกจาการแนบชิดกัน
“มันลื่นมือเกินไป ล้างน้ำดีกว่านะครับบอล จุ๊บ”มันบอกเมื่อมันกระชากเสื้อตัวเองอย่างแรงเมื่อสำเร็จแล้ว
มันก็พาร่างผมไปยังใต้ฝักบัวอีกครั้งแล้วเอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้น้ำอุ่นไหลลงมันยังตัวผมและตัวของมันเอง
“อ่ะ อะ”ผมถึงกลับหลุดเสียงน่าอายออกมาเมื่อมันจูบไหล่ของผมจนมาถึงหน้าอก มันจัดการ
กลืนกินยอดอกของผมเหมือนเด็กทารกที่กระหายในน้ำนมของมารดา
“จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ”เสียงที่สื่อให้เห็นว่าผู้กระทำการกระหายเสียเหลือเกินเหมือนกับเดินในทะเลทรายที่ร้อนระอุ
ไร้ซึ่งอาหารและเครื่องดื่ม ก่อนจะมาเจอโอเอซิสที่มีน้ำไหลเย็นให้ตัวเองที่กำลังจะขาดน้ำตายได้ดื่มกิน
“พอ ตรงนั้นไม่เอา อ่ะ อย่าจับ”ผมแทบจะห้ามไม่ทันเมื่อมือข้างหนึ่งของมันได้สัมผัสกับกึ่งกลางตัวของผม
ที่แสดงอาการทางด้านอารมณ์ออกมา สัมผัสจากมือของคนที่มีอารมณ์ต้องการปลดปล่อยมีอุณหภูมิ
ที่ร้อนกว่าน้ำอุ่นที่รินรดตัวแตะต้องส่วนกลางอย่างอุกอาจ กำรอบก่อนจะเลื่อนมือขึ้นลงด้วยจังหวะที่ช้าแผ่วเบา
ก่อนที่จะเร่งจังหวะในการขยับมือให้เร็วขึ้นและแรงขึ้น มืออีกข้างก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่างงานแต่กลับใช้ลูบไล้แผ่นหลัง
เรื่อยมาจนถึงก้อนเนื้อกลมแน่นของเขา ชายหนุ่มใช้มือลูบไล้และบีบนวดปลุกปันอารมณ์ครูหนุ่มตลอดเวลา
“บอล บอลของผม อืมคุณน่ารักจริงๆ”วุฒิเรียกชื่อครูหนุ่มขณะที่ขยับมือข้างยังจุดกึ่งกลางส่วนอีกข้าง
ก็ใช้ลูบด้านหลัง อีกทั้งยังเสียดจุดกึ่งกลางของตนที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยจากกางเกงให้เป็นอิสระ
เข้ากับหน้าท้องเหนือสะดือของครูหนุ่ม
“อ่ะ อืม อืม”ครูหนุ่มถึงกลับสะดุ้งเมื่ออีกคนหยุดขยับการเคลื่อนไหวขึ้นลงแต่เปลี่ยนเป็นเอาหัวแม่มือ
มาวนส่วนปลายของจุดศูนย์รวมทำให้ตัวเองถึงกับกระตุกจากการสัมผัสจนใช้เล็บจิกหลังของอีกคนเพื่อระบายความเสี่ยวซ่าน
ส่วนชายหนุ่มผู้ปลุกอารมณ์ใช้ฝ่ามือของตนที่สัมผัสด้านหลังมาปลดกางเกงเพื่อปลดปล่อยส่วนของร่างกาย
ที่ปวดร้าวจากอารมณ์ที่ได้สัมผัสจากคนตรงหน้า ทั้งสีหน้า ผิวที่เรียบเนียนนุ่มมือ น้ำเสียง กึ่งกลางที่แข็งตัว
จากน้ำมือของเค้าเอง
“หยุดทำไม อ่ะ”ครูหนุ่มถึงกับถามออกมาเมื่ออีกคนหยุดการขยับส่วนอ่อนไหวของตนเอง
“ครับ อยากปลดปล่อยใช่ไหมครับ จุ๊บ ได้ครับ”ชายหนุ่มถามครูหนุ่มตรงหน้าที่ผิวหน้าสีแดงเข้มขึ้น
รึถ้าจะให้ถูกต้องก็คงต้องบอกว่าแดงทั้งตัวถึงจะถูก อีกทั้งสายตาที่ส่งมารวมกับน้ำเสียงจึงทำให้เค้าตัดสินใจ
ไม่ช่วยครูหนุ่มจนถึงฝั่งฝัน แต่ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันบ้าง
“อ่ะ อ่ะ อืม”เสียงครูหนุ่มเริ่มดังก้องภายในห้องน้ำสวยหรูอีกครั้ง
“อืม ดีใช่ไหมครับบอล ช่วยพี่ด้วยสิครับ ทำเหมือนพี่นะครับ อืม อืม ใช้มือสองข้างเลยครับ
อย่างนั้นครับ อ่ะ เก่งมาก คนเก่งของพี่”ชายหนุ่มเริ่มการรูดขึ้นลงอีกครั้งจนทำให้อารมณ์ของครู่หนุ่ม
กลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มต้องการให้บอลช่วยตนเช่นกัน จึงขอให้บอลสัมผัสยังจุดที่แข็งแกร่งของตนเอง
โดยการชักนำของเค้า ด้วยอารมณ์ที่เกินกว่าจะคิดทบทวนสิ่งที่ตนถูกขอ มือของบอลก็สัมผัสเข้ากับขนาด
ที่เกินกว่ามือของตนจะกำได้รอบเพียงแค่ข้างเดียวอีกทั้งความร้อนที่เหมือนถูกเผามาจากกองไฟร้อนแรง
วุฒิจึงต้องบอกให้ครูหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างในการปฏิบัติกามกิจครั้งนี้ จังหวะของทั้งสองต่างสอดประสานกันได้อย่างลงตัว
จนทำให้คนทั้งเห็นสวรรค์อยู่ตรงหน้า ต่างส่งเสียงขับขานบทเพลงออกจากปากของทั้งคู่ อีกทั้งเสียง
จากสัมผัสของกันและกันจากเนื้อต่อเนื้อที่เปียกชื้นจากน้ำอุ่นเหนือฝักบัวของคนทั้งคู่
“อ่ะ อืม อืม ซี๊ดดดดด อืม ดีครับบอล”เสียงทุ้มแหบแต่ทรงพลังอำนาจ
“อืม อ่ะ อ่ะ อืมมมมม”เสียงแหบหวานนุ่ม
“แจ๊ะแจ๊ะ...”เสียงเนื้อเปียกน้ำที่ถูกเร่งด้วยมือของทั้งสอง
“อะ ไม่ไหวแล้ว จะ..จุ๊บ...อืม”เสียงครูหนุ่มที่แสดงว่าจะถึงยังจุดสูงสุดของอารมณ์ก่อนจะถูกปิดด้วย
ริมฝีปากของวุฒิเพื่อเก็บกักเสียงครูหนุ่มไว้ในริมฝีปากของตนเท่านั้น
“บอล อ่ะ รอพี่ด้วย จุ๊บ อืม”วุฒิเรียกชื่อครูหนุ่มก่อนจะจูบปิดเสียงเมื่อต่างก็ถึงจุดหมายปลายทางด้วยกันทั้งคู่
ผมถึงกับตัวกระตุกตามอารมณ์ที่เป็นระรอกๆภายใต้น้ำมือของไอหมอนข้าง เมื่อผมหายเหนื่อย
จนไอ้หมอนข้างต้องใช้มือข้างนึงประคองผมไว้ไม่ให้ทรุดลงกับพื้นและพอผมเริ่มมีสติขึ้นมา ผมก็แทบอยากจะบ้า
ไม่กล้าที่จะสู้หน้ามันเมื่อน้ำข้นขาวของผมตกอยู่ในมือของมันและมีบางส่วนที่เปรอะเปื้อนยังหน้าท้องของมัน
แต่อย่าคิดว่ามันจะเปื้อนคนเดียวนะครับ ผมแทบจะปล่อยไอ้แท่งๆที่อยู่ในฝ่ามือทั้งสองของผมแล้วยังไอ้น้ำๆของมัน
ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามือสองข้างของผมนะมีน้ำของมันเต็มๆทั้งสองเลยครับแถมยังมีบางส่วนที่ขึ้นมาจนเกือบ
เลยหน้าอกของผมก่อนที่จะโดนน้ำอุ่นทำให้มันค่อยๆหายไป โอ๊ยผมโคตรอายเลยจนต้องรีบปล่อยไอ้ที่อยู่
ภายในมือ
ก็ผมบอกแล้วไงว่าไม่กล้ามองหน้าเลยมองลงข้างล่างก็ดันไปเจอของกลางคามือ พอมือช่วงท้องถึงอก
ก็ดันมีหลักฐานเด่นชัดอีก
“หึหึ เอาไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันพร้อมกว่านี้เมื่อไหร่ค่อยจัดกันเติมๆเลยแล้วกัน”ดูมันพูดครับ ผมรับไม่ได้
“....”ผมเป็นใบ้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“มาเดี๋ยวพี่อาบน้ำให้นะครับ”ก็ยังดีที่ไม่ตอกย้ำมากนัก
“ไม่ต้องเลย อาบเองได้ ไปไกลๆหน่อยสิ”ผมต้องรีบบอกไม่ให้มันช่วยอาบน้ำให้ผม กลัวว่าจะมีต่อ
แล้วมันจะไม่จบแค่นี้
“อ่ะพี่ให้บอลอาบก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปแปรงฟันก่อน”มันพูดเสร็จก็ผละออกไปยังอ่างล้างหน้า
ผมต้องรีบหยิบครีมอาบน้ำมาถูๆด้วยความเร็วแสงแล้วรีบเอาผ้าขนหนูห่อตัวเองออกจากห้องน้ำ
ก่อนจะแต่งตัวด้วยชุดนอนรีบขึ้นเตียงนอนคลุมโปง
“ตายแล้วไอ้บอลเอ๊ย ดันพนันกับสามแสบไปได้ ดูดิยังไม่พ้นวันก็เกือบได้ใช้บริการหมออ้อแล้วไหมละ”
ผมบ่นตัวเองขึ้นมา แค่คิดก็กลัวแล้วครับ เดือนนึงผมจะเป็นยังไงเนี่ย ไม่ทำมันแล้วงานวันนี้ ไม่พร้อมเลยจริงๆ
คิดหาหนทางที่จะป้องกันประตูไปมาก็เริ่มที่จะง่วงนอนขึ้นมา รู้สึกเหมือนจะยุบแล้วยังเหมือนจะโดนกอดอีกด้วย
แต่อุ่นดีจัง...
“หึหึหึ ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ”ชายหนุ่มขึ้นเตียงมาเห็นครูหนุ่มนอนคลุมโปงจึงดึงครูหนุ่ม
ออกจากผมห่มด้วยความระมัดระวังเข้าสู่อ้อมกอดของตนเอง ก่อนจะอวยพรให้คนในอ้อมกอดของตนฝันดี
สวัสดีทุกคนค่ะ หวังว่าตอนนี้คงจะสนองความต้องการของคนส่วนใหญ่รึแทบจะทุกคนที่ต้องการให้วุฒิกดครูบอลได้บ้าง
หวังว่าจะถูกใจกันบ้างนะค่ะ อย่าพึ่งหนีหายกันนะ ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้มารวมทั้ง+ทุกคะแนนทำให้มีกำลังใจที่จะแต่งต่อไป
:กอด1: คนอ่านทุกคนค่ะ
ตอนต่อไปเจอกันวัน อังคารที่ 5 พฤศจิกายน ค่ะ
ปล. สำหรับพี่มาศที่ทายว่าตุ๊กตาคือหมอจิตตี้นะอยากรู้เฉลยให้บอกกันจะเดี๋ยวตุ๊กตาจะเข้าไปตอบเป็นการส่วนตัวเลย :hao7: :hao7: :hao7:
-
:z13:
อยากจิ้มมานาน ในที่สุดก็ได้จิ้ม อิอิ
ตอนนี้มันถูกใจมากๆเลย พนัน 1 เดือน แต่แววโดนมาตั้งแต่วันแรกเลย ฮา
โดนวุฒิหลอกล่อนิดเดียวก็คล้อยตามซะแล้ว
ยังไงก็คงไม่รอดแล้วล่ะนะบอล หุุหุ
รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ :mew1:
ปล.บอลเริ่มเสน่ห์แรงละ
ปล.2 บวก ป.เป็ด และบวก 1 ให้ไปเลยจ้ากับบทจิ้นฟินกระจาย ฮ่าๆๆๆ
-
เกือบไปแล้วน่าครูบอล
-
แหมๆ ครูบอลน่ะปากแข็ง :hao7:
ร่างกายซื่อสัตย์กว่าความคิดตั้งเยอะ
โดนวุฒิจูบๆจับๆเข้าหน่อยระทวยเชียว o18
สมใจจริงๆกับตอนนี้ :katai3:
บวกเป็ด
ปล.อยากรู้ว่าใช่อ่ะเปล่า มาตอบด้วยนะ :laugh:
:กอด1: ตอนนี้มาเย็นเชียว :L1:
-
สาวๆ ได้ใจจริงๆ
:mew1:
-
จะรอดได้ไปนานแค่ไหนอ่ะครูบอล ฮิฮิ^^
-
แพ้พนันแน่นอนครูบอล 5555
-
3 วันจะรอดป่ะ นี่ยังไม่ทันถึง 3 ชั่วโมงเลยอ่ะ
จริงก็ถ้าพี่วุฒิเขาไม่ยอม ครูก็ไม่น่ารอดอ่ะนะ คึคึ
-
แค่หนึ่งวัน ครูบอลเกือบโดนกด
หนึ่งเดือนคงไม่รอด โดนพี่วุฒิกดแน่
-
บอลแพ้แน่ 555
-
จะรอดได้ครบเดือนจริงหร๊อออออ ครูบอล
:z1: :z1:
-
หึๆๆ ไม่รอดแน่ๆ
-
:laugh: เตรียมตัวไปฮันนิมูนเถอะค่ะคุณครูขา :hao3:
-
ครูบอลไม่รอดหรอก 55555555555
-
:hao7: 1เดือนท่าจะยากนะครูบอล พึ่งพนันมายังไม่ทันไรเลยก็เกือบสะเเล้ว อิ อิ
:mew1: :mew1:
-
จะรอดถึงเดือนมั้ยล่ะเนี่ย ดูท่าจะยาก ไม่รอดแน่ๆ หึๆ
-
ครูบอลนี่เสน่ห์แรงจริงๆ อยากให้มีบทลูกสาวครูบ้างอ่ะ เผอิญรักเด็ก55 :hao6:
:m25: หื่นจริงๆตอนนี้ ครูบอลไปยั่วตอนไหนเนี่ยย555
มาต่อเร็วๆน้า :mew1:
-
เกือบไปแล้ว :impress2: :impress2:
-
:oo1:
:haun4:
เตรียมใช้บริการหมออ้อได้เลยค่ะครูบอล ฮี่ๆๆๆๆ
-
ครูบอลได้ใช้บริการของสามสาวแน่ๆ
เพราะดูแล้วไม่น่ารอดมือพี่วุฒิ 5555
-
ยัง่ไม่ทันข้ามวันก็เกือบแพ้พนันแล้วไหมละ
อย่างนี้อีกไม่นานคงเสร็จแน่ :z1:
ว่าแต่พี่วุฒิมีคู่แข่งแล้วซิ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ลักษณะจะไม่รอดนะ 1 เดือนเนี่ย :katai2-1:
-
ครูบอลยังคิดที่จะมีหวังอีกหรอยังไงต่อให้หนีไปไกลแค่ไหนยังไงก็ต้องถูกตามเจออยู่ดีเพราะฉะนั้นใช่บริการ3สาวไปซะเถอะยังไงก็ไม่รอดโอกาสรอดคิดเป็น0.001%หรือแทบจะเป็นศูนย์เหอะๆ
เสน่ห์แรงใช่ได้นะเนี่ยระวังวุฒิเดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีกหรอก
-
:laugh:
-
:eiei1: :eiei1: :eiei1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:ครูบอลยังงัยก็ไม่รอด :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ไม่น่าเกินอาทิตย์มากกว่านะเนี่ย
ดูจิ เล่เผลอไปขนาดนั้น เคลิ้มจนาดนี้นะครูบอล
ไม่แน่ สองวันก็โดนกดแล้ว (นี่สบประมาทไว้ก่อนเลยนะ อิอิ แกล้งๆ)
พี่วุฒิรู้เป็นเป็นใจเรื่องพนันของสามสาวปะเนี่ย???? เล่าเลยๆ :z1:
-
โถๆๆ ครูบอล คงแพ้พนันแหงๆ
แต่เปนการพนันที่แพ้แล้สคุ้มนะเนี่ย
ส่วนคุณจพายุ จะจีบครูบอลเนี่ย ระวังตายนะ
เจ้าของเค้าหึงแร๊งงงงส์
-
จะแพ้พนันตั้งแต่วันแรกแล้ว
รอดยากอะบอลไร้ทางสู้สุดๆ
รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
คุณวุฒิตะล่อมครูบอลไปเรื่อยๆ
เดี๋ยวก็เคลิ้มเอง
-
น่าจะไม่รอด :laugh:
:pig4: :pig4:
-
3สาว3style ชนะพนันชัวร์ สาววายเห็นๆเลย555
-
ไม่น่าจะรอดนะเดือนนึงเนี่ย :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ครูบอลลลลลลลลลลเตรียมตัวเสียพนันได้เลยค่ะ โฮะ โฮะ โฮะ
โดนพี่วุฒิกดแน่ๆชัวร์!!!! 5555
ว่าแต่อีตาพายุนี่ยังไงกันห๊ะ!!!!!!! :m16:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาต่อเร็วๆ
น่ารักดีอะ
-
:laugh: พนันได้เลยครูบอลได้ใช้บริการหมออ้อแน่ๆ 555 มีรึจะรอดเนื้อมือพี่วุฒิ
ก๊ากกกกกกกก :katai5:
-
ได้ไปพักห้องสวีทแน่ๆๆเลยยย
-
ดูแล้วครูบอลขาจะต้องได้ใช้บริการคุณหมออ้อฟรี1ปีแน่เลยค่ะ :o8:
-
เตรียมตัวนะครูบอล
ฮันนีมูนที่เชียงใหม่
แหวนคู่สร้อยคู่
และตรวจสุขภาพฟรี อิอิ
:mew1: :mew1:
-
สภาพแบบนี้ ไม่น่าอยู่รอดถึงหนึ่งเดือน
ดูครูบอลจะโอนอ่อนผ่อนตามง่ายเหลือเกิน
-
ตอนที่ 11 (หลากหลายอารมณ์)
(ครูบอล)
ผมตื่นขึ้นมาด้วยแรงกอดรัดตัวผม เมื่อลืมตามาก็เห็นใบหน้าของอีกคนที่ดูก็รู้ว่าตื่นก่อนนานแล้ว
กำลังมองมายังผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมรู้สึกร้อนๆทั่วทั้งใบหน้า
“มองไรเหล่า แล้วจะกอดอีกนานไหม”แค่ผมพูดออกไปเท่านั้น อีกคนที่นอนกอดผมก็ได้โอกาส
จนทำให้ผมรู้สึกว่าโง่จริงๆกู ไปเปิดทางให้มันทำมันกันวะ
“มองเมีย กอดเมียแล้วรู้สึกดีก็เลยอยากกอดอีกนานๆ”ผมก็เลยจัดให้ดอกนึงครับสำหรับเมียสองคำ
จนทำให้คิดถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำเมื่อวานตอนเย็น มันมีความผิดมหันต์มันต้องโดนลงโทษ
หึหึต้องเจอกบาลพิฆาตเสยเข้าไปที่ปลายคาง มันคงทั้งตกใจและก็เจ็บจึงปล่อยตัวผมออกจากอ้อมแขน
ผมเลยได้โอกาสรีบตะเกียกตะกายพยายามจะลงจากเตียงขนาดคิงไซส์ ผมรู้สึกสะใจที่ทำให้มันเจ็บได้ทีนึง
เพราะตั้งแต่เจอมันเนี้ยผมแพ้มันมาตลอด แต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อมีมือใหญ่แข็งแรงจับข้อเท้าแล้วกระชากอย่างแรง
จนร่างของผมถอยหลังนอนคว่ำ ยังโชคดีที่มีเตียงนอนนุ่มทำให้การกระแทกครั้งนี้ไม่ทำให้ผมเจ็บมากนัก
พอกลับตัวไปมองก็ปะทะกลับสายตามวาวโรจน์ของอีกคน
“บอลเล่นอะไรนะฮะพี่เจ็บนะครับ”มันเข้ามาทาบทับ ใช้มือทั้งสองข้างตรึงแขนของผมเอาไว้ก่อน
จะถามถึงการกระทำของผม
“ก็....บอลตกใจไง”ผมไม่กล้าสบตากับมันจนต้องเลี่ยงมองด้านข้างแทน แล้วผมยิ่งตกใจเมื่อทุกส่วน
มันแนบชิดกันสนรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง ก็ตรงที่แนบกับน้องบอลน้อยมันแข็งผ่านกางเกงนอนจนยิ่งทำ
ให้นึกถึงเหตุการณ์ห้องน้ำอีกครั้ง
“หึหึ เขินก็บอกมาเถอะน่า”มันหัวเราะก่อนจะพูดถ้อยคำที่ทำให้ผมต้องโวยวายขึ้นมา
“ใครเขิน อ่ะ”ผมรีบเถียงมันแต่ก็ต้องตกใจเมื่อมันก้มลงมาจูบปากผมเร็วๆหนึ่งที
“หึหึ ฟอด..ฟอด..”ตามมาติดๆด้วยการหอมแก้มของผมแรงทั้งสองข้าง
“เฮ้ย...พี่ทำไรอ่ะไอ้ช่วงล่างนะไม่ต้องขยับก็ได้ อ่ะ”ผมต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมันขยับช่วงกึ่งกลาง
ที่แนบชิดให้มันเสียดสีกัน จนทำให้อะไรๆที่มีเสียดสีกันมากจากที่มันก็แสดงอารมณ์ตอนเช้าอยู่แล้ว
มันยิ่งขยายขนาดเพิ่มความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“ไอ้อ่ะ หมอนข้างจอมหื่น อ่ะ หยุดนะเว้ย อ่ะ วุ้ย ซี๊ด...สีไปสีมาเลขมัน อ่ะ ซี๊ด...ก็ไม่ออกมาหรอกเว้ย..”
ผมต้องบอกมันให้หยุดการขยับของมัน แถมมันยังมีการซุกไซ้ลำคอผมอีกต่างหาก
“อืม...ใช่เลขไม่ออก แต่อย่างอื่นนะมันออกแน่ ซี๊ดดดดดดดดดดดด แล้วพี่บอกว่าให้เรียกพี่ว่าไง
ต้องทำโทษจุ๊บ..”มันเงยหน้าขึ้นมาบอก ก่อนจะจับผมจูบอีกแล้วครับ มันใช้วิชาชิวหากระชากวิญญาณ
แล้วผมจะทำอะไรได้ครับก่อนที่ระทวยไปกับส่วนบนและส่วนล่างที่ยังคงขยับไปมา
“อืมมมมมม.....ฮ่า...อ่ะ..”มันยอมปล่อยให้ผมหายใจหายคอโดยที่มันไล่ริมฝีปากลงหาลำคอเรื่อยมา
ถึงหน้าอกที่ถูกปลดกระดุมเสื้อทั้งหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่ได้การณ์แล้วหากผมยังไม่ทำอะไรซักอย่างละก็
จะต้องแพ้พนันสามสาวแล้วคงจะต้องยอมอยู่ในฐานะเมียมันอย่างสงบปากสงบคำแน่ๆ
“อืม พี่วุฒิ พอก่อนนะ บอลยังไม่พร้อม นะครับพี่วุฒิ”ผมกลั้นใจอ้อนวอนขอมันใช้ทั้งน้ำเสียง และสายตา
ไอ้ปีศาจหมอนข้างเงยหน้าและหยุดขยับทุกส่วน มองผมด้วยดวงตาที่เบิกกว้างรวมทั้งปากที่อ้าค้าง
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดวงตาที่หวานช่ำแฝงแววรู้ทันความคิดของผม ริมฝีปากที่แย้มยิ้มอีก มันค่อยๆก้มลงมา
เพื่อจูบปากผมด้วยอารมณ์อ้อยอิ่งจนพอใจ
“จุ๊บ ตกลงครับบอล พี่จะยอมเราก่อน อะไปเข้าห้องน้ำครับนับหนึ่งถึงสิบถ้ายังไม่ถึงห้องน้ำละก็.....”
มันยอมปล่อยมือและพลิกตัวออกจากตัวผมพร้อมกับขู่นับเลขหนึ่งถึงสิบยังไม่ถึงสามผมก็ลงถึงพื้นแล้วครับ
จากประสบการณ์ที่สั่งสมมาของผมบอกให้รู้ว่ามันเอาจริงแน่ รีบฉวยเอาผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำได้เท่านั้นครับ
ถ้ามัวมาหาเสื้อผ้าอยู่นับถึงร้อยผมก็ยังเตรียมไม่เสร็จแน่ๆแต่ผมนะจะเสร็จมันเอง
เข้ามาภายในห้องน้ำได้ผมก็รีบล็อคห้องน้ำก่อนอื่นเลยครับประสบการณ์เมื่อวานยังอยู่ในความจำของผม
ผมเริ่มจากแปรงฝันก่อนระหว่างทำความสะอาดช่องปากผมก็คิดว่าเมื่อกี่ไอ้ปีศาจมันจูบผม
แบบแทบจะหลอมรวมลิ้นเข้าด้วยกันมันไม่เหม็นปากรึไงแต่เมื่อคิดอีกทางผมก็ถูกมันจูบด้วยปากที่ไม่แปรง
เหมือนกันนิหว่าผมยังไม่เหม็นเลยรึเพราะอารมณ์มันพาไปกันแน่ แต่แล้วผมก็ต้องสะบัดหน้าเพื่อเลิกคิดฟุ้งซ่าน
และสายตาผมก็สะดุดกับภาพในกระจกตรงหน้า เมื่อภาพที่ผมสวมเสื้อนอนที่ถูกปลดกระดุมทุกเม็ดออกจากกัน
ปากที่แดงช้ำ ผมผ้ายุ่งเหยิง แต่ที่หนักกว่านั้นคือไอ้รอยแดงเป็นจ้ำๆตั้งแต่ลาดไหล่ลงมาจนถึงหน้าท้อง
ไม่ต้องสงสัยเลยฝีมือมันที่ทั้งจูบ ดูด ขบเม้ม กัด โว้ย.....
“แกร๊ก..แกร๊ก..บอลล็อคประตูทำไมครับ”ผมสะดุ้งเมื่อมีเสียงขยับลูกบิดประตูห้องน้ำตามมาด้วย
คำถามของไอ้หมอนข้างหื่น ถามมาได้ก็ล็อคเอาไว้ป้องกันพวกบ้ากามทำประตูตัวเองดิวะ
“บอลจะทำธุระส่วนตัวก่อนครับ พี่วุฒิรอแป๊ปนึงนะครับ”ผมต้องทำเสียงอ้อนมันออกไปก่อน
“หึหึ...ครับ เร็วๆพี่อยากจัดการกับอาวุธประจำกายที่มันพร้อมรบแต่คู่ต่อสู้เค้าไม่ยอมรบกับพี่”โอ้ว..ดูมันพูดมาครับ
ผมค่อยๆทำความสะอาดร่างกายของผมจนเสร็จสิ้น ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูห่อตัวเองช่วงเอวแล้ว
ค่อยๆแง้มประตูออกดูว่ามันยังอยู่ไหม เมื่อดูจนแน่ใจแล้วจึงรีบออกไปแต่งตัวเองให้เรียบร้อย
มันคงจะไปอาบน้ำห้องอื่นแล้ว ก็ชั้นนี้มันเป็นของมันทั้งชั้นนิครับ จะมีห้องน้ำแค่ห้องเดียวได้ไง
ผมออกมาจากห้องนอนใหญ่ก่อนจะเดินไปยังห้องครัวที่ไอ้ปีศาจกำลังนั่งจิบน้ำส้มคอยผม
บนโต๊ะมีชามโจ๊กหมูหอมกรุ่นโรยด้วยขิงซอยละเอียดไม่มีผักชีที่ผมเกลียดให้เห็นก็จะมีได้ไงเมื่อคราวที่แล้ว
ผมเขี่ยผักชีต้นหอมต่างๆทิ้งจนหมด ผมเดินยิ้มนั่งประจำที่เริ่มตักโจ๊กเข้าปาก อร่อยจริงๆครับ ผมหันไป
มองผู้ร่วมโต๊ะอีกคนที่กำลังตักโจ๊กเข้าปากเหมือนกัน แต่ตามันไม่ได้อยู่ที่ชามตัวเองเลยมันกลับจ้องผมแล้ว
ก็อมยิ้มตลอดเวลา อย่าได้ถามมันรึโวยวายครับเดี๋ยวเข้าตัวเอง
“บอลครับพี่เตรียมโต๊ะทำงานให้บอลไว้ในห้องทำงานของพี่นะ”มันเงยหน้าบอกให้ผมรู้
ว่ามันเตรียมที่ทำงานให้ผมเรียบร้อยแล้ว ผมจึงพยักหน้าเพื่อให้มันรู้ว่าเข้าใจแล้ว ผมชอบโจ๊กหมูใส่ขิงซอยมากเป็นพิเศษ
จนเติมอีกชามนึงเต็มๆ แต่อีกคนนะเติมสองรอบแล้วครับ เมื่ออิ่มแล้วผมก็จัดการเอาชามต่างๆไปวางไว้ในอ่างล้างจาน
เพื่อคอยให้แม่บ้านมาทำความสะอาด เสร็จแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาแม่กับน้องน้ำฟ้า
โดยที่มีมันเดินตามผมมานั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก
‘สวัสดีค่ะ’เสียงแม่ผมตอบกลับมา มือนึงถือโทรศัพท์ส่วนอีกมือก็ต้องคอยดันไอ้หมอนข้างที่
พยายามจะนั่งเบียดกับผมทั้งๆที่โซฟามันใหญ่มาก
“สวัสดีครับแม่ สบายดีไหมครับแม่ทานข้าวรึยังครับ”ผมทักแม่ก่อนจะถามคำถามกลับไป
ส่วนอีกคนผมก็ปล่อยมันครับสู้มันไม่ไหว อยากโอบก็โอบไป
‘เรียบร้อยแล้ว แล้วเราละกินรึยัง’เสียงของแม่ที่ตอบคำถามแถมยังยิงคำถามกลับมาหาผม
เสียงของแม่แฝงด้วยความอ่อนโยนตลอดเวลา
“เรียบร้อยแล้วครับแม่ น้ำฟ้าละครับแม่ บอลอยากคุยด้วย”รายงานแม่เสร็จก็ถามหานางฟ้าของผมเลยครับ
‘เดี๋ยวนะแม่เรียกก่อน กำลังท่องสีภาษาอังกฤษอยู่นะ’ผมถึงกับยิ้มออกมา
“ครับแม่”ผมรอเพียงครู่เสียงลูกสาวตัวน้อยก็ดังขึ้น
‘สวัสดีค่ะพ่อบอล น้ำฟ้าคิดถึงพ่อบอลค่ะ’ลูกสาวผมมาถึงก็ออดก็อ้อนก่อนเลยครับ
“ครับ พ่อก็คิดถึงน้องน้ำฟ้าเหมือนกันลูก หนูทำอะไรอยู่ค่ะ”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอบลูกสาวของผม
“จุ๊บ...อ่ะ”ผมโดนจุ๊บแก้มจากไอ้ปีศาจข้างตัว จนผมตกใจก่อนหันไปมองหน้ามันซึ่งมันก็ส่งยิ้ม
ก่อนจะทำปากขึ้นลงซึ่งผมอ่านคำได้ว่า ‘น่ารัก’ ไอ้บ้าไม่ได้น่ารักเว้ย แล้วไอ้หน้าเนี้ยจะรู้สึกร้อนๆทำไม
‘พ่อบอลเป็นอะไรค่ะ ทำไมทำเสียงอย่างนั้น’เอาแล้วครับ เด็กฉลาดมักเป็นเด็กช่างสงสัย
ซึ่งลูกผมฉลาดมากครับ ยิงคำถามมาหาผมแล้วซึ่งไอ้หมอนข้างมันเอาหูของมันแนบไว้ข้างโทรศัพท์
ไม่มีมารยาทจริงๆ ผมพยายามจะเอาหนีแล้วนะครับแต่มันเอานิ้วของมันแตะปากของมันแล้วมาแตะปากของผม
ซึ่งมีความหมายว่าถ้าไม่ยอมให้มันเสียมารยาทซึ่งแถวบ้านผมเรียกว่าเสือกมันจะจูบผมครับ เลยต้องอยู่นิ่งๆ
ให้มันฟังการสนทนาของผมด้วย พอมันได้ยินคำถามของน้องน้ำฟ้ามันก็หัวเราะไม่มีเสียง
“อ๋อ...หมามันเลียหน้าพ่อนะค่ะลูก”ผมตอบกลับไป ผมละอยากหัวเราะออกมาดังๆด้วยใบหน้าเง้างอ
ของไอ้ปีศาจหมอนข้าง แต๋วแตกกันเลย 555
‘อ้าวแล้วคุณพ่อไปทำยังให้หมามันเลียค่ะ ระวังเชื้อโรคนะค่ะแม่อ้อบอกว่ามันมีเชื้อโรค’ตอนนี้
มันหน้างอหนักแล้วครับ อ่านปากมันงึมงำได้ว่าแสบทั้งพ่อทั้งลูก
“ค่ะพ่อจะระวังค่ะ จริงๆเลยนะหมามาเลียพ่อได้ยังกันเป็นหมานิสัยไม่ดีเลยเนอะน้องน้ำฟ้า”ผมรีบ
จัดการย้ำมันหนักๆเลยครับ สะใจจริงครับ
‘ค่ะ แต่คุณพ่อก็เหมือนกันถ้าคุณพ่อไม่ไปเล่นด้วยน้องหมาจะเล่นกับคุณพ่อจนเลียหน้าได้ยังไงค่ะ’
โอ๊ยโดนลูกสวนกลับ ส่วนอีกคนตอนนี้จากหน้างอๆกลายเป็นหัวเราะกลิ้งอยู่บนโซฟาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
น้องน้ำฟ้าหนูจะรู้มากเกินไปแล้วลูก
“จ้า...คนเก่งของพ่อ”ผมรับปากลูกสาวของตัวเอง
‘พ่อบอลค่ะเมื่อไหร่งานแม่อ้อมจะเสร็จซักทีค่ะน้องน้ำฟ้าคิดถึงแม่อ้อมจังค่ะ’พอได้ฟังคำถาม
ของลูกสาวตัวน้อยที่ดูเศร้าและเหงาของผมก็ทำให้ผมเศร้า ผมไม่ได้ห้ามให้อ้อมมาเจอน้องน้ำฟ้าแต่
เป็นเพราะเธอเองที่เลือกจะตัดขาดจากผมและลูกเอง เธอเลือกผู้ชายอีกคนที่มีเงินมากกว่าตามใจเธอมากกว่าผม
วันนั้นเธอจดทะเบียนหย่ากับผมที่เป็นเพียงข้าราชการครูเงินเดือนไม่มาก แล้วเธอก็จดทะเบียนสมรส
กับสมาชิกเทศบาลอีกจังหวัดหนึ่งแทน ถึงแม้ผู้ชายคนนั้นจะอายุห้าสิบกว่าแล้ว
โชคดีที่ไอ้หมอนข้างมันได้ยินคำถามมันก็ผละออกไปยังห้องครัวแทน ไม่อย่างนั้น
มันคงจะเห็นความอ่อนแอของผมอีกแน่ ๆ
“คุณแม่ยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ แต่แม่อ้อมก็คิดถึงน้องน้ำฟ้ามากนะค่ะ เดี๋ยวแม่อ้อมก็จะกลับมาเองค่ะ
ไม่เป็นไรนะค่ะเดี๋ยวพ่อบอลกลับไปอาทิตย์หน้าพ่อบอลจะพาน้องน้ำฟ้าไปหาคุณช้างตัวใหญ่ดีไหมค่ะ”
ผมอธิบายให้ลูกสาวฟังทั้งๆที่มันคงไม่มีวันเป็นจริงที่แม่อ้อมของเธอจะกลับมาอีก จนผมต้องเอาคุณช้าง
ที่น้องน้ำฟ้าชอบเป็นพิเศษเบี่ยงประเด็นความสนใจ
‘จริงนะค่ะพ่อบอล สัญญากับน้องน้ำฟ้าแล้วนะ รักพ่อบอลที่สุดเลย’และมันก็ประสบความสำเร็จ
ด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความดีใจ
“ค่ะ พ่อต้องไปทำงานแล้วนะค่ะ พ่อรักหนูนะค่ะน้องน้ำฟ้า จุ๊บ..”ผมบอกลูกก่อนจะส่งจุ๊บผ่านไป
‘ค่ะ น้องน้ำฟ้าก็รักพ่อบอลค่ะ จุ๊บ...’สิ้นเสียงจุ๊บเล็กจากลูกสาวตัวน้อยผมก็กดตัดสัญญาณ
ผมปิดตาเอนหลังไปกับโซฟา คิดถึงสิ่งต่างๆที่เข้ามาในช่วงเวลาที่รวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน
ก่อนต้องลืมตามองคนที่เข้ามากอดผมเอาไว้
“ไม่ต้องคิดมากนะ พี่จะไม่ปล่อยให้บอลจมอยู่กับความทุกข์คนเดียว”แรงกระชับตัวของผม
ทำให้ผมกอดตอบไป ทั้งๆที่ผมยังสับสนว่าผู้ชายที่ดูดีเพียบพร้อมคนนี้จะจริงใจกับตัวเองขนาดไหนกัน
“พี่ไม่ยกบอลให้ใครทั้งนั้น ไม่งั้นได้รู้ฤทธิ์นายศาสตราคนนี้แน่ๆ หึหึหึ”พอฟังประโยคนี้
ก็ต้องรีบเอามือออกจากหลังของมันทันที ไอ้ที่ทำอยู่นี่ยังไม่เรียกว่าฤทธิ์พ่อคุณอีกเหรอ
ยังมีอะไรทำได้มากกว่านี้อีกเหรอ
“ปล่อยบอลได้แล้วจะไปเตรียมแผนการสอน แล้วยังสรุปเรื่องคอมอีก”พอผมพูดออกไปมันก็ยอมปล่อยผม
ผมเดินไปหยิบเป้โน๊ตบุ๊คสะพายหลังก่อนจะรวบงานทุกอย่างที่ผมหอบมาจากโรงเรียนและ
สมุดโน๊ตแผ่นพับต่างๆเอามาไว้ในอ้อมแขน และหันไปหาไอ้หมอนข้าง
“พี่วุฒิครับห้องทำงานอยู่ไหน บอกบอลหน่อย”พอผมถามเสร็จมันก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินนำ
“ไปเดี๋ยวพี่จะเข้าไปทำงานเหมือนกัน”มันบอกผม
มันพาผมเดินไปยังห้องนึงอยู่ระหว่างห้องนอนและมีห้องต่อไปอีกสองห้อง มันบอกว่าสองห้องนั้น
เป็นห้องนอนสำหรับเพื่อนรึคนในครอบครัวของมัน มันเปิดเข้ามาในห้องที่มันบอกว่าเป็นห้องทำงานของมัน
และตอนนี้ก็เป็นห้องทำงานของผมด้วย ภายในห้องทาสีและฝ้าสีขาว ปูพื้นด้วยกระเบื้องแผ่นใหญ่สีดำ
ติดกระจกใสสองด้านเพื่อให้มองเห็นด้านนอก มีชั้นสำหรับใส่แฟ้มเอกสารและหนังสือหลังใหญ่หนึ่งหลัง
และหลังขนาดกลางๆอีกหนึ่งหลัง มีโต๊ะทำงานสองชุด มีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะพร้อมใช้ทั้งเครื่องปริ๊นเครื่องแฟกซ์
เครื่องอำนวยความสะดวกทั้งโทรทัศน์ เครื่องเล่นแผ่น ตู้เย็นก็มีครับมันบอกว่าเผื่อติดพันกับงานแล้วไม่อยากออกจากห้อง
ผมเอาของทุกอย่างไปวางยังโต๊ะมันบอกว่ามันให้ลูกน้องเตรียมเอาไว้ให้ผม และชั้นหนังสือขนาดกลาง
เป็นของผมครับเอาไว้วางพวกแฟ้มงานต่างๆของผม ผมนั่งทำแผนการสอนของทั้งอาทิตย์ จากเดิมผมมีคาบสอนถึงยี่สิบคาบ
ไม่รวมงานอื่นที่ได้รับมอบหมายนอกจากงานสอน แต่ตอนนี้ผมเหลือคาบสอนสิบห้าคาบ แต่การเขียนแผนการสอน
ก็ยังเหนื่อยอยู่ดี ผมเริ่มพิมพ์ก็เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นสายตาอีกคนที่นั่งอยู่ตรงฝั่งตรงข้ามมองและยิ้มอยู่
“มองอยู่ได้ ไหนว่าพี่วุฒิจะทำงานไง ถ้าบอลนั่งทำงานตรงนี้แล้วพี่ไม่ทำงาน บอลจะไปนั่งทำงาน
ตรงห้องรับแขกแทนก็ได้นะ มองอยู่ได้แปลกนักรึไงไม่เอาผ้าสามสีมาผูกเลยเหล่า”ผมบอกไอ้หมอนข้าง
ก่อนจะบ่นกับตัวเอง ผมคงลืมไปว่ามันนะปีศาจ หูปีศาจชัดๆ
“จะเอาผ้าสามสีมาผูกทำไม เป็นพี่นะจะถอดอยากเดียวไม่เอามาผูกเพิ่มหรอก”จบครับเงียบเลยดีกว่า
มันหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ โอ๊ยเครียด ก้มหน้าทำงานต่อดีกว่า
“บอล บอลครับ”มันเรียกผมอีกแล้วครับพึ่งเขียนแผนเสร็จไปแค่สามคาบเองนะเว้ย ผมเลยไม่ตอบ
แต่หันไปมองมันแทนคำถาม
“พี่จะถามว่าจะกินข้าวกลางวันที่ไหนดีรึว่าจะกินที่นี่”มันถามถึงมื้อเที่ยง พอผมหันไปมองนาฬิกา
ที่ติดอยู่บนผนังห้องซึ่งแสดงเวลาว่าใกล้เที่ยงแล้ว
“บอลไม่อยากออกไปกินข้างนอก บอลยังเขียนแผนการสอนไปไม่ถึงไหนเลยแล้วยังสื่อการสอนอีก”
ผมบอกออกไปเมื่อผมยังต้องการนั่งทำงานต่อมากกว่าจะเลือกไปกินข้างนอกให้เปลืองเวลาทำงาน
“แล้วบอลจะกินอะไรดีครับ พี่จะได้ให้ต้นไปจัดการให้”มันถามความเห็นของผม
“เอาพิซซ่าแล้วกันครับ ง่ายดีสั่งเค้าเอาแล้วเวลากินก็ไม่ยุ่งยากด้วย”ผมบอกเมนูที่ไม่ต้องใช้เวลาในการกิน
และไม่ยุ่งยาก
“อืม ก็ดีครับเดี๋ยวพี่ไปสั่งต้นก่อนนะ”มันเดินออกไปซักพักก็เดินกลับไปนั่งประจำโต๊ะทำงานของตัวเอง
ผมนั่งทำงานไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงเคาะประตูพร้อมเสียงของอนุญาตเข้าห้อง ตามมาด้วยกลิ่นหอมๆที่ลอยเข้ามา
ต้นถือถาดพิซซ่าสองถาดกลางเข้ามาโดยมีทศถือถาดที่มีจาน ซ้อมมีด ขวดซอสต่างตามต้นเข้ามา
ก่อนจะวางทุกอย่างบนโต๊ะรับแขกที่อยู่ทางซ้ายมือที่นั่งของผม จัดเป็นชุดๆ เดินไปเปิดตู้เย็นที่อยู่ให้ห้องทำงาน
หยิบแก้วน้ำที่มีพร้อมออกมาจัดเตรียมให้ผมและไอ้หมอนข้าง
“นายครับ คุณบอลครับ พิซซ่าพร้อมแล้วครับ”ต้นบอกเจ้านายของตนเองและครูหนุ่ม
“อืม...”ดูมันตอบคนที่หาของกินมาให้มันซิครับ
“ขอบคุณครับต้นแล้วก็ทศด้วย”ผมหันไปขอบคุณคนทั้งสองพร้อมกับส่งยิ้มขอบคุณแถมไปให้ด้วย
“บอลพี่บอกว่าอย่ายิ้มให้ใครนอกจากพี่”ดูมันพูดโอ๊ย...หน้าด้านจริงพ่อคุณเอ้ย
“ชิ...”ผมส่งเสียงได้เท่านี้จริงๆครับ
ผมเริ่มหยิบพิซซ่าหน้าฮาวาเอี้ยนที่เนื้อแป้งบางกรอบ ผมค่อยๆกัดลงไปขอบอกว่าอร่อยมากครับ
ดูก็รู้เลยว่าไม่ใช่มาจากร้านทั่วไปแน่ๆ มันคงสั่งมาจากร้านอิตาเลี่ยนแน่ๆ ผมกินไปหลายชิ้นเพราะเนื้อแป้งที่กรอบ
หนักเครื่อง ชีสที่เยอะ ผมว่าผมกินเยอะแล้วนะครับแต่ไอ้หมอนข้างมันฟาดเรียบหมดเลยครับ ถาดกว่าเลยนะนั้นนะ
เมื่อกินเสร็จเรียบร้อยแล้วต้นกับทศก็จัดการซากสิ่งอารยธรรมจนเรียบร้อย ผมก็นั่งทำงานต่อจนผ่านไปได้ซักพักใหญ่
ก็จัดการแผนการสอนและสื่อการสอนเรียบร้อย เงยหน้ามาก็เห็นอีกคนที่นั่งทำงานด้วยสีหน้าท่าทางจริงๆจัง
แหมธุรกิจเค้ามันมีมูลค่าสูงนินา ผมจึงหยิบสมุดโน๊ตกับแผ่นเสนอราคาเพื่อเอามาสรุป
เมื่อเสร็จแล้วผมก็ทำสรุปให้ละเอียดเพื่อให้ไอ้หมอนข้างมันดู
ผมตัดสินใจจะซื้อชิ้นส่วนมาประกอบเองเพราะในราคาเดียวกันประสิทธิภาพในการใช้งานแบบประกอบจะดีกว่า
ส่วนประกันก็จะให้เป็นชิ้นๆนั้นไป เมื่อผมสรุปเสร็จก็ยื่นแฟ้มให้กับไอ้หมอนข้าง มันเงยหน้าขึ้นมองผม
ก่อนจะยิ้มให้แล้วรับแฟ้มไปจากมือผมโดยสัมผัสมือของผมด้วย ผมขี้เกียจโวยวายแล้วครับ นิดๆหน่อยๆมันก็เอา
มันเปิดแฟ้มอ่านก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“ตกลงครับ เดี๋ยวพี่ให้ทศจัดทีมประกอบให้นะ”มันตอบตกลงก่อนจะบอกว่าจะจ้างทีมงาน
สำหรับประกอบคอมให้ผม
“ไม่ต้องหรอกครับ บอลทำเองได้มันเป็นงานของบอล”ผมพยายามจะแย้งมัน
“ไม่ได้ครับ บอลเป็นคนประสานงานครับ แล้วพี่ไม่ยอมให้เมียพี่เหนื่อยหรอก”เอาครับจะเองไงก็เอา
เปลืองพลังงานของผมเหลือเกิน
“บอลเสร็จแล้วใช่ไหมครับ พี่ก็เคลียร์งานเสร็จแล้วเหมือนกัน กินข้าวที่ห้องดีกว่านะครับ
บอลยังดูเหนื่อยๆอยู่เลย”มันบอลด้วยความหวังดีกับผม
“ครับ ขอเป็นสลัดผักได้ไหม พิซซ่ามื้อกลางวันแล้ว”ผมบอกออกไป
“ได้ครับ ไปกันดีกว่า”มันเดินออกไปจากห้องก่อนจะสั่งให้ทางคอนโดเตรียมชุดสลัดผักให้ผมและตัวมันเอง
เพียงครู่ต้นก็เปิดประตูให้พนักงานของคอนโดเข็นรถอาหารเข้ามาจัดให้ยังห้องอาหาร
ก่อนที่มันจะให้ทิปไป ห้าร้อยบาท พอเห็นแล้วอยากจะด่ามันว่าไอ้รวยเอ้ย... พอเดินเข้ามาดูก็พบกับ
สเต็กปลาแซลมอน สลัดผักสดๆ ผลไม้สด น้ำส้ม
“กินแต่สลัดผักมันไม่อิ่มหรอกครับ พี่เลยสั่งสเต็กปลา ผลไม้”มันบอกพร้อมกับนั่งลงประจำที่ของตัวเอง
ผมจึงนั่งตาม เริ่มด้วยสเต็กปลาแซลมอนที่อร่อยจัดการจนหมด ก็มาถึงสลัดผักสดลาดด้วยน้ำสลัดน้ำข้นที่ผมชอบ
ผักที่สดกรอบเข้าได้ดีกับน้ำสลัดจึงไม่ยากที่ผมจะกินจนหมด และล้างปากด้วยผลไม้ น้ำส้ม มือค่ำจึงสิ้นสุดลง
นั่งย่อยอาหารด้วยการนั่งดูข่าวภาคค่ำจนจบผมก็เข้าห้องเพื่ออาบน้ำและเหมือนเคยครับเตรียมทุกสิ่งให้พร้อม
ล็อคประตูห้องน้ำให้เรียบร้อย เมื่อจัดการทุกอย่างผมก็เข้านอนในเวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ผมนอนลงห่มผ้านวม
โดยที่ไอ้หมอนข้างก็ตามขึ้นมาบนเตียงปิดไฟจนมืดทั้งห้อง ก่อนจะดึงผมเข้าอ้อมกอดโดยที่ผมอยากจะขัดขืน
แต่ก็กลัวว่าจะไม่ปลอดภัยสำหรับประตูหลังของผมจึงต้องยอมให้มันกอด จนผมเริ่มจะหลับก็รู้สึก
เหมือนกับสองคืนก่อนหน้าทั้งสัมผัสอันแผ่วเบา และถ้อยคำที่ดังแว่วมาจากที่ไกล
“จุ๊บ..ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ
วันนี้ผมมาทำงานด้วยรถเบ็นซ์ที่มีทศขับต้นนั่งคู่กับคนขับ และผมนั่งคู่กับไอ้หมอนข้างด้านหลัง
เมื่อถึงที่หมายผมก็เตรียมตัวเปิดประตูก็ถูกจับมือก่อนที่จะทันได้เปิดประตู
“อืมมมมม ฮ่า ฮ่า”พอผมหันกลับไปเพื่อถามมัน ก็ถูกปิดปากด้วยปากของมัน เล่นวิ่งไล่จับ
ระหว่างผมและมันอยู่นาน จนมันพอใจจึงยอมปล่อยให้ผมหายใจได้
“ตั้งใจทำงานนะครับ แล้วเย็นนี้พี่จะมารับ”มันพูดออกมา ดีนะครับที่รถมันเป็นติดฟิล์มดำไม่งั้น
ไม่รู้จะมีคนเห็นบ้างไหม แค่ต้นกับทศผมก็อายจะตายอยู่แล้ว
ผมรีบเดินลงรถเดินเข้าไปเซ็นชื่อ ก่อนจะเข้าไปหาพี่สุหัวหน้าฝ่ายวิชาการเพื่อรับตารางสอนใหม่ของผม
“สวัสดีครับพี่สุ บอลมาเอาตางสอนใหม่นะครับ”ผมบอกออกไปเมื่อเข้าไปยังห้องวิชาการ
“อ้าว บอลมาแล้วเหรอ อะนี่พี่ว่าจะฝากให้เต้เอาไปให้แล้วเชียว”ครูหัวหน้าฝ่ายวิชาการกว่าออกมา
“ไม่เป็นไรครับพี่บอลมาเอาเองดีกว่า เต้สอนแทนบอลเยอะเลยลำบากเต้มันเปล่านะพี่”ผมอธิบาย
และเกรงใจน้องชายอีกด้วยที่ต้องมารับงานของตนเอง
“อืม เป็นไงบ้างบอลที่พักคุณชายหมอของยายปลาดีไหม แล้วดูแลดีไหม”พี่สุถามว่าที่พักของผมดีไหม
แล้วการต้อนรับดีไหมนะเหรอครับ ผมอยากจะบอกว่าดีมากครับเตียงเดียวกันเลย ดูแลดีไหมอันนี้ถึงขั้น
ส่งคนสนิทเฝ้าเนี่ยดูแลดีพอไหมครับ
“บอลช่วงนี้รู้สึกเราจะดูเปล่งปลั่งนะ ปากอิ่มแดง ใบหน้าสดใสมีเลือดฝาดถ้าเป็นสาวๆเนี่ย
เค้าต้องเป็นช่วงเข้าหอใหม่ๆเลยนะเนี่ย”โหฟังพี่สุพูดแล้วผมไปต่อไม่เป็นกันเลย จนต้องชิ่งออกมาก่อน
“เหรอครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมการสอนคาบต่อไปก่อนนะครับ”ผมรีบพูดแล้วรีบเดินออกจากห้องวิชาการทันที
“เดี๋ยวสิบอล”เสียงพี่สุตะโกนตามออกมาจากในห้อง
แค่ฟังคำพูดของพี่สุผมก็อยากจะเอาหน้ามุดดินหนีอยู่แล้ว แล้วยิ่งคำพูดของไอ้หมอนข้างลอยเข้ามา
‘ก็พี่คิดถึงนินา แล้วก็จูบต้อนรับสู่เรือนหอของเราไงครับ หึหึหึ’ ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ผมจะหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน
แต่ตอนนี้มีแต่อารมณ์ “อาย” อย่างเดียว อ่ะอายเหรอ อายเนี่ยนะ....ม่าย.....นะ
ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจทุกคุร :กอด1: ทีเพื่อเติมพลัง
อย่าหายกันไปไหนนะ :mew2: เค้าขอร้อง หวังว่าจะยังรักกันอยู่นะค่ะ
แล้วพบกันอีกทีวันศุกร์ที่ 8 พฤศจิกายน นะค่ะ :mew1: :mew1:
-
แหม...พี่วุฒินี่ ถึงเนื้อถึงตัวตลอด
-
อยู่ในมือมารแล้ว ท่าจะรอดยากนะคะ น้องบอล
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:บอลน่ารักมากไปแล้วนะ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
อีกไม่นาน ครูบอลต้องใจอ่อนให้พี่วุฒิแน่ๆๆ
:katai2-1:
-
อยากให้ครูบอลมาสอนที่รรเรามั่งจังจะนั่งจิ้นทั้งวันเลยอิอิครูบอลน่ารักมากกกก
-
บอลเอ้ย.....ไม่รอดแล้วล่ะลูก
ยอมปีศาจหมอนข้างซะดีๆ
หึๆ :hao6:
-
พี่วุฒิจัดเต็มเลยจ้า
เดินหน้า รุกให้เต็มที่ กิกิ
ดูแลโคตรจะดี ขอแฟนแบบนี้สักคนได้ป่ะ(เพ้อๆๆ)
-
:oo1: :oo1: :oo1:
-
บอลอายแล้วน่ารักอะ ได้ออกเรือนอีกรอบดีออกน่าาา
พี่วุฒิก็ดูแลดีมากๆด้วย
ปล.อายบ่อยๆนะ เค้าชอบบบ :mew1:
-
ว๊าย เข้าหอใหม่ๆ เข้าใจพูด 5555555
ขอให้ครูบอลแพ้พนันค่ะ
-
วุฒิเธอก็คงเส้นคงวาดีนะคิคิ ครูสุครับมาๆครับเดี๋ยวเลี้ยงพูดได้ถูกใจมากๆ ^^
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อ่านตอนนี้แล้วอมยิ้มให้กับครูบอลแก้มแทบแตกแหนะ
มันน่ารักอ่า :-[
วุฒิดูแลบอลดีมากเลย o13
รอตอนหน้าจ้า :mew1:
-
พี่วุฒิดูแลครูบอลดีมากอ่ะ
ครูบอลน่ารัก
:mew1:
-
พี่วุฒิรุกหนัก
ส่วนครูบอลเริ่มอาย และมีอ้อน
อย่างนี้พี่วุฒิหลงตายเลย
-
ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจนะครูบอล :hao7:
-
พี่วุฒิมีมือเป็นปลาหมึก
:z1: :z1:
-
หวานเกิ๊น :mew1: :L1:
-
บอลอาย
-
สงสารเด็กน้อยอย่างน้องน้ำฟ้าจัง
แม่ก็ใจร้ายเนอะ ทิ้งลูกน่ารักๆได้ลงคอ :hao5:
แต่ไม่เป็นไรเพราะหนูน้ำฟ้าคงมีพ่อถึงสองคน แทนแม่ชั่วๆ :beat:
บวกเป็ด
:กอด1:
-
:katai2-1:
-
อีกไม่นานครูบอลต้องได้รางวัลที่สามสาวพนันไว้แหงๆ :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :impress2:
-
:pig4: :pig4:
-
คุณวุฒิหื่นได้ตลอดเลย :katai2-1:
-
:-[ :-[
-
ตอนที่ 12 (ฝากตัว 1/2)
(ครูบอล)
ผมอยู่กับไอ้หมอนข้างได้เจ็ดวันแล้วนับตั้งแต่เย็นวันศุกร์ จนตอนนี้เป็นวันพฤหัสบดี การอยู่กับมัน
ก็เป็นอะไรที่ต้องใช้ความอดทนกับความน่าด้าน และความหื่น ต้องตั้งสติตลอดเวลาไม่อย่างนั้นดูมันไม่จับจูบ
ก็ลวนลามแต่ไม่เคยถึงขั้นสุดท้ายซักทีหรอกครับไม่ต้องลุ้นกันมาก
ผมมานั่งคิดว่าคงจะต้องตัดสินใจบอกมันแล้วว่าผมจะขอกลับหอพักครูเหมือนเดินเพราะผมจะไปรับน้ำฟ้า
มาแล้วเพราะลูกสาวผมยังเรียนอยู่แต่ที่ต้องเอาไปฝากแม่ไว้ก็เพราะต้องการจะจัดการเรื่องของอ้อมให้เรียบร้อยก่อน
และอีกอย่างแม่ผมเองก็ยังสอนหนังสืออยู่และยังต้องมาดูหลานก็คงจะเหนื่อยผมเลยจะไปรับน้องน้ำฟ้ากลับมา
“พี่วุฒิคือว่าบอลจะขอกลับไปพักที่หอพักครูอ่ะ”จากที่มันนั่งดูข่าวอยู่ในห้องรับแขกหลักจากกินมื้อเย็นเสร็จ
พอมันได้ยินประโยคนี้มันก็หันมาทำหน้าโคตรโหดใส่ผม
“ไม่ เลิกพูดจบ”มันปฏิเสธทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังเหตุผลของผมเลย ผมเหนื่อยจริงนะเวลาที่ต้องเถียงกับมัน
ตั้งแต่ไอ้เรื่องที่ผมจะประกอบคอมเองสรุปมันไม่ยอมด้วยเหตุผลที่ว่า ‘บอลเป็นคนประสานงานครับ
แล้วพี่ไม่ยอมให้เมียพี่เหนื่อยหรอก’ ผมเลยต้องยอมมัน ก็เอาเหอะมันอยากเสียเงินเพิ่มก็ปล่อยมัน
ผมเลยจดรายการชิ้นส่วนอุปกรณ์ทุกอย่างที่ต้องการและโทรสั่งกับร้านของคุณพายุ ดูเค้าจะกระตือรือร้นให้บริการผม
ก็อย่างว่าละครับเงินทั้งนั้นนิครับไม่ใช่น้อยๆเลย แถมยังจะควบคุมการจัดส่งบริการจัดส่งของเองอีกด้วย
ไม่รวมราคาที่มีส่วนลดอีกพอสมควร
“พี่วุฒิกะ”พอผมเรียกมันเพื่อจะอธิบายก็โดนขัดก่อน
“บอกไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้วไง”มันหันมาขัดคำพูดของผมด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด
ผมกำมือจนแน่นกัดปากด้วยความโมโห อะไรกันวะไม่ทนแม่งแล้ว ตายเป็นตาย เอาเลยถ้ามันขู่ว่าจะข่มขื่นผมอีกนะ
ผมจะยอมให้มันทำแล้วมันจะไม่ได้เห็นผมอีกตลอดชีวิตคอยดู
“โว้ย...ฟังกันบ้างดิวะ อะไรๆก็ห้าม สรุปที่ให้มาอยู่นี้ให้เป็นสัตว์เลี้ยงรึว่าของประดับห้องกันแน่
ไม่ใช่สองอย่างหรอกจริงไหมคุณวุฒิ ผมมันก็แค่ที่ระบายอารมณ์ของคุณเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของคุณ
ถ้าคุณต้องการอย่างนั้นก็เลิกยุ่งกับผมเถอะไปหาสาวๆที่พร้อมจะตามใจคุณทุกอย่างดีกว่า แค่ผมจะอธิบาย
คุณยังไม่คิดจะฟัง”ผมเริ่มระบายสิ่งต่างๆออกมา มันรู้สึกอัดอั้นมาตลอดจนมาพังทลายลงมา
คำพูดที่ออกมาที่เติมไปด้วยความหงุดหงิด โมโห น้อยใจ มันเหมือนกับน้ำป่าที่ซัดทุกสิ่งทุกอย่าง
มันเข้ามาปั่นป่วนชีวิตของผม ผมรู้สึกว่าร้อนรอบดวงตาที่ผมกลั้นของเหลวที่พร้อมจะไหลตลอดเวลา
อย่างสุดความสามารถ
“บอล..คือพี่”มันคงจะช็อคกับคำพูดและอาการของผมที่แสดงออกมา
“หยุดแล้วฟังผม ผมต้องการกลับไปพักที่หอพักครูเพราะผมจะต้องไปรับลูกสาวของผมมาอยู่ด้วย
ผมเกรงใจคุณแค่คำอธิบายแค่นี้คุณฟังผมไม่ได้รึไง”ผมตะโกนให้มันหยุดคำพูดของมัน มันทำหน้าโมโห
เตรียมที่จะเข้ามาหาผม จนผมต้องถอยหนีและผมจะพูดสิ่งที่มันขัดขวางผมออกมาจนมันมีสายตาที่อ่อนลง
จนเหลือแต่สายตาที่แสดงออกว่ารู้สึกผิด
“บอลพี่ขอโทษที่ไม่ฟังบอล อย่าร้องไห้นะพี่ขอโทษ”มันเข้ามาขว้างเอาตัวของผมไปได้แล้วกอดไว้
แต่ผมก็ดิ้นรนที่จะหลุดออกจากอ้อมแขนของปีศาจเผด็จการให้ได้ แต่มันก็ไม่ยอมปล่อยผมมันกอดผม
จนทำให้ผมแนบกับหน้าอกของมันใช้มืออีกข้างลูบผมและพูดขอโทษผมพร้อมกับปลอบให้เลิกร้องไห้
ซึ่งผมปล่อยมันตั้งแต่คำว่าขอโทษคำแรกของมันแล้วครับ มันประคองผมลงโซฟาโดยที่ไปปล่อยผมออก
จากการกอดของมัน
“ครับพี่เข้าใจแล้ว”มันพูดขึ้นเมื่อผมเริ่มสงบลง
“แต่พี่ไม่ให้บอลย้ายกลับไปหอพักครูที่โรงเรียนหรอก อย่าพึ่งดิ้นสิฟังพี่ก่อน”พอมันพูดออกมา
ผมก็โมโหมันอีกครั้ง มันไม่เข้าใจรึไงไอ้ที่พูดไปนะ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวารึไงถึงไม่เข้าใจ แต่มันก็รัดแขนแน่นขึ้น
ก่อนจะบอกให้ฟังมันอธิบาย จนผมฮึดฮัด
“ที่พี่ไม่ให้บอลกลับไปอยู่หอพักครูเพราะที่อยากให้น้องน้ำฟ้ามาอยู่ที่นี่ด้วย”มันบอกว่าจะให้ลูกสาวผมมาอยู่ที่นี่
ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยความสงสัย
“ทำไม”ผมหลุดคำถามออกไป
“บอลยังต้องทำงานกับพี่อยู่แล้วก็ยังต้องสอนหนังสือ บอลจะเอาเวลาที่ไหนดูแลลูก กว่าจะกลับไปกลับมาอีก
คนไปรับไปส่งก็ลำบากแล้วพี่ก็เป็นห่วงน้องน้ำฟ้าด้วย พี่ว่าสมควรให้น้องน้ำฟ้ามาอยู่กับเรา
อย่างน้อยก็ให้ทศรึต้นคอยไปรับไปส่งก็ยังได้ ”ผมฟังเหตุผลของมันที่แสดงให้เห็นว่ามันได้คิดมาอย่างถ้วนถี่ดีแล้ว
“จะดีเหรอ...ก็ได้ขอบคุณครับ”ผมถามมันออกไป ซึ่งไอ้หมอนข้างก็ส่งยิ้มมาพร้อมกับพยักหน้าให้
ผมจึงตัดสินใจที่จะรับน้องน้ำฟ้ามาอยู่ด้วยส่วนเรื่องที่จะให้ทศรึต้นไปรับไปส่งลูกสาวผมนั้นไม่ค่อยหนักใจ
เพราะลูกสาวผมไม่ค่อยที่จะกลัวคน แค่แนะนำและให้ทำความรู้จักสักพักก็จะชวนคนนั้นคนนี้คุยไม่ขาด
“ครับ แล้วอีกอย่างน้องน้ำฟ้าก็เป็นลูกสาวของพี่เหมือนกัน ก็ในเมื่อพ่อน้องน้ำฟ้าเป็นเมียพี่นินา
อ่ะอ่ะห้ามใช้หัวโขกพี่นะ ไม่งั้นไม่รับรองความปลอดภัยบนโซฟานี่แน่ๆ”พอผมได้ยินประโยคนั้นขึ้นมา
มันจี๊ดเลยครับ เลยกะจะใช้อาวุธสังหารนั้นคือกบาลพิฆาต แต่ไอ้หมอนข้างมันรู้ทันครับก็เลยขู่ผมอีก
จนผมต้องหยุดโปรแกรมสังหาร
“แล้วก็บอลมีอีกเรื่องนึงครับ คืออาทิตย์นี่บอลจะกลับไปหาน้องน้ำฟ้ากับแม่ก็เลยอยากจะบอกพี่ไว้ก่อน”
ผมบอกมันออกไปเมื่อคิดว่าจะต้องบอกมันก่อนเพราะอาทิตย์นี่ผมจะไม่ได้ทำงานให้มัน
“พี่ก็มีอีกเรื่องจะบอกบอลเหมือนกัน”มันก้มหน้าลงมาเพื่อบอกผม เรื่องอะไรนะที่มันจะบอกผม
ระหว่างที่รอมันพูดหนังตาข้างขวาของผมกระตุกอย่างแรงมากๆและยังถี่อีกต่างหาก ขวาร้ายซ้ายดีด้วย
“อาทิตย์นี้พี่ไปด้วยพี่จะไปรับน้องน้ำฟ้าเลยแล้วก็จะไปแนะนำตัวกับแม่ยายซะหน่อย”
ว่าแล้วหนังตาข้างซ้ายกระตุก มันพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แย้มยิ้ม แต่สำหรับผมนะแย้มฝาโรงรอเลยดีกว่า
“จะบ้าเหรอ พี่จะไปทำไมกัน”ผมรีบถามออกไป มันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ จะไปทำบ้าอะไรวะ
ไม่ใช่มันไปเจอแม่แล้วจะแนะนำตัวกับแม่ว่า ‘สวัสดีครับแม่ยาย ผมคุณชายหมอเอ้ยผมวุฒิครับ
เป็นสามีของบอล ได้เสียกันเป็นที่เรียบร้อยและอยู่กินกันแล้วครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยคนแม่ยายด้วยนะครับ’
“บอลครับ บอลคิดอะไรอยู่”มันเขย่าตัวผมจนผมสะดุ้ง
“คิดถึงคุณชายหมอ เฮ้ย....ไม่ใช่”ผมหลุดปากออกมาก่อนจะรีบแก้ตัว
“ใครคือไอ้คุณชายหมอ ห้ามนอกใจพี่นะไม่งั้นจับขังให้อยู่แต่บนเตียงแน่ ๆ”มันหุบยิ้มแล้วทำหน้าฆาตกรแทน
“วู้ไม่มีหรอกแค่คิดถึงคุณหมอวังจุฑาเทพต่างหาก”ผมรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน จับขังไว้บนเตียงเหรอ ไม่เอานะ
“เป็นอันตกลงพี่จะไปแนะนำตัวว่าเป็นพี่ชายที่ร่วมงานก็แล้วกันเพื่อความสบายใจของบอล
ตกลงไหม
แล้วก็ถือโอกาสไปรับน้องฟ้าใสมาอยู่ด้วยเลย”มันมัดมือชกผมเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนคุณชายปีศาจ
หมอนข้าง ณ วังจุฑาเทพ
หลังจากที่เกิดศึกกันเล็กน้อยวันนี้ผมทำงานด้วยความสุขเหลือหลาย ด้วยจะได้กลับไปหาแม่ผู้หญิง
ที่สวยและแสนดีที่สุดของผมกับลูกสาวเด็กผู้หญิงที่น่ารักที่สุดของผม ผมเริ่มออกเดินทางตั้งแต่
บ่ายสองโมงครึ่งด้วยรถเบ็นซ์ของมันเพราะผมขอให้เอารถไอ้ที่ธรรมดาที่สุดไป เบ็นซ์เนี่ยนะธรรมดา
ของมัน ในรถมีของเล่นที่หมออ้อฝากมาให้บางส่วนเพราะที่เหลืออยู่คอนโดมันหมดแล้วครับ ผมขอให้ต้น
แวะศูนย์การค้าเพื่อซื้อขนมที่รับปากลูกไว้ และเดินเลือกซื้อของใช้ให้แม่รวมทั้งวัตถุดิบสำหรับอาหารค่ำ
ทุกคนอย่าได้คิดว่าผมจะทำเชียวนะครับผมทำไม่ได้หรอก อย่างมาก็ข้าวผัด ต้มจืด พวกของทอดง่าย ๆ
ที่ผมทำให้ลูกเท่านั้น ส่วนพวกที่ผมซื้อเนี่ยจะเอาไปให้แม่ทำให้ครับ ถึงจะทำไม่เป็นแต่ผมรู้ว่าอาหารอย่างนั้น
จะต้องใช้อะไรบ้าง เป็นเพราะตอนที่ผมอยู่กับแม่และน้องผมกับน้องมีหน้าที่ซื้อของให้แม่ไงครับ
ผมเดินลงรถโดยมีผู้ติดตามอีกสามชีวิต มีแต่คนมองมันครับขนาดผมสั่งให้มันแต่ชุดสบายๆ
มันยังดูดีเลยครับ มีแค่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางยีนส์สีเข้ม รองเท้าหุ้มข้อหนังกลับสีน้ำตาลเข้มทุกอย่าง
แบรนด์เนมทุกชิ้น ไม่รู้ว่ามันจะมาเดินแฟชั่นรึไง หน้าตารูปร่างอย่างมันแค่ใส่เสื้อกล้ามตาห่านคู่บวกกับ
กางเกงเจเจสีสดร้องเท้าหลอดไฟมันก็ถูกสาวมองอยู่แล้ว ชิชิ
“บอลครับมาซื้อของนะครับไม่ใช่จะมากัดคน ดูทำหน้าใส่คนอื่นสิ หึหึ”พอฟังมันพูดนี่
ผมแทบจะกัดมันแทนเลย
“หึหึ เป็นอะไรทำไมทำหน้าเหมือนแมวป่วยแบบนั้น”พอผมแยกเขี้ยวใส่มันก็ว่าผมเป็นแมวซะงั้น
“เบื่อพวกหน้าตาดีจนสาวๆมอง”ผมพูดออกไปแล้วอยากจะตบปากตัวเองให้หายห้อยเลย
“ฮะฮะฮะฮ่า หึงนี่เองไม่ต้องคิดมากยังไงเมียพี่ก็คือบอลคนเดียว”มันหัวเราะดังจากคนที่มองมันเยอะอยู่แล้ว
เป็นเยอะขึ้นไปอีก แล้วคำพูดของมันก็ทำให้ผมได้อายมากขึ้นเมื่อสาว สาว ถึงกับเอามือปิดปากตัวเอง
ด้วยความตกใจ เพราะไอ้หมอนข้างมันพูดใช่เบาๆเลย
“บ้า ใครหึงแล้วใครเมียพี่”ผมรู้สึกร้อนที่หน้ามากขึ้น
“บอลไง ฟอดหอมจังเมียพี่”มันชี้นิ้วมาหาผม พร้อมกับขโมยหอมแก้มผมต่อสาธารณชน
สาวบางคนถึงกับตาโตอ้าปากค้าง บางคนกรี๊ดกร๊าดมีกระทืบเท้าเหมือนกับถูกใจ
“ต้นผมจะขึ้นรถ ส่วนพี่วุฒิไปจ่ายตังค่าของเลย”ผมเรียกให้ต้นพาผมออกจากที่นี่ไปที่รถก่อนไป
ผมจึงหันไปสั่งไอ้หมอนข้างมันจ่ายตังค่าของที่ซื้อมาให้เรียบร้อย ผมไม่ได้ด้านเหมือนมันนิครับ
ดูมันทำหน้าตามีความสุขซะจริง
“เดี๋ยวรอพี่ด้วย ทศนายจัดการให้เรียบร้อยนะ”ผมออกมาโดยไม่รอได้ยินเสียงสั่งการของมันกับทศ
ผมขึ้นมารอภายในรถที่ติดเครื่องเรียบร้อย สมราคามหาแพงครับทำงานได้เยี่ยมเพียงครู่เดี๋ยวภายในรถก็เย็นฉ่ำแล้ว
เสียงเปิดประตูรถก่อนจะตามด้วยร่างของชายหนุ่มผู้หล่อเหล่า ผิวขาว สูงใหญ่ หน้าด้าน ลามก ฯลฯ อื่นๆอีกมากมาย
“ไม่รอพี่เลยนะครับ”ดูมันคำพูดเหมือนจะต่อว่าผมแต่สายตานะมันวาวเชียว มันปล่อยให้ผมอยู่เงียบๆ
โดยที่มันไม่กวนใจผม โทรศัพท์สั่งงานเลขาดูวุ่นวาย อีกสักพักทศก็ตามมานำถุงสินค้าใส่ท้ายรถ
แล้วจึงนั่งประจำที่คนขับแล้วออกเดินทาง รอบอลก่อนนะครับแม่ รอพ่อก่อนนะลูก อิอิ...
บ้านของผมอยู่จังหวัดปราจีนบุรีครับ อากาศดีมากๆ และโชคดีที่บริเวณบ้านของผมอยู่ที่สูง
จึงไม่ค่อยมีปัญหาเวลาน้ำท่วมมากนัก พ่อกับแม่ของผมแยกทางกัน ท่านทั้งคู่เป็นข้าราชการครู
ท่านเลิกกันเพราะพ่อมีเมียน้อยทำให้แม่เสียใจมาก วันนั้นผมเห็นแม่กอดเอวพ่อเพื่อรั้งท่านไว้
ถึงขนาดก้มลงกราบเท้าพ่อเพื่อขอร้องให้พ่อไม่ไป แต่ทุกการกระทำของแม่ก็ไม่อาจจะทำให้พ่อกลับมา
พ่อขอหย่าแม่เพียงไม่กี่วันหลังจากนั้น แล้วแม่ก็ตอบตกลง ผมถามแม่ว่าทำไมแม่ถึงยอมหย่าให้พ่อไม่โกรธเหรอ
แม่ตอบกลับมาว่าโกรธสิโกรธมากแต่ในเมื่อคนมันไม่อยู่แล้วจะรั้งเอาไปทำไมอีก ผมรู้สึกเสียใจมากๆ
และโกรธพ่อมาก ผมจึงสัญญากับตัวเองว่าหากมีครอบครัวแล้วผมจะซื่อสัตย์กับภรรยา ผมจะอยู่กับเธอไปจนตาย
แต่แล้วก็ทำอย่างนั้นไม่ได้ นั่งคิดเรื่อยเปื่อยจนคนข้างๆสะกิดแขน ผมจึงหันไปมอง
“กินน้ำส้มไหม”ไอ้หมอนข้างมองมาที่ผมด้วยสายตาเป็นห่วง ส่งน้ำส้มร้อยเปอร์เซ็นต์แบบกล่องมาให้
“ขอบคุณครับ”ผมขอบคุณพร้อมกับยิ้มส่งไปให้สำหรับความเป็นห่วงในสายตา แต่มันกับอ้าปาก
เบิกตาเหมือนกับเจออะไรจนทำให้ตกใจอย่างนั้น
“โอ๊ย...น่ารักที่สุดเลย ฟอด ฟอด”จนผมตกใจกับเสียงของมัน แล้วยังคำชมของมันว่าน่ารักอีก
ผมเนี่ยนะน่ารัก ยังครับยังไม่หมดมันจับผมฟัดแก้มซ้ายขวาจนพอใจถึงยอมปล่อย
“จะหอมอะไรนักหนาเหล่าแก้มจะห้อยตามปากอยู่แล้ว ชิชิ”ผมถึงกับบ่นออกมาเมื่อมันยอมหยุดฟัด
“หึหึ...ก็มันน่าฟัดจริงๆนินา”มันยังจะพูดอีกครับ ผมเลยต้องเปลี่ยนเป้าสถานการณ์หน่อย
“ทศครับ ถึงปราจีนแล้วบอกผมนะครับ ผมจะได้บอกทางให้”ผมเลยเสนอตัวเองเพื่อบอกทาง
“ฮะฮะ ไม่เป็นไรครับคุณบอล ทศไปบ้านคุณบอลถูกแน่นอน”ต้นหัวเราะหลังจากที่ผมเสนอตัว
ก่อนจะบอกว่าทศไปบ้านของผมถูก
ผมเลยเงียบและมาคิดดูอีตาหมอนข้างคงจะสืบมาหมดแล้วแน่ๆ ถ้างั้นก็ดีไม่เหนื่อยดี ตลอดทาง
ทศไม่ได้หลงทางเลยแม้แต่น้อย จนมาถึงบ้านสองชั้น มีต้นไม้ล้อมรอบมีรัวไม้สีขาว ทศขับรถเข้าไป
ภายในบริเวณบ้านที่เปิดประตูรอตอนรับแขกวันนี้ ผมลงจากรถเพื่อจะเดินเข้าไปในบ้านโดยมีสัมภเวสี
ปีศาจหมอนข้างตามมาติด ๆ ประตูเปิดออกมาพร้อมกับร่างเด็กผู้หญิงที่ใส่ชุดกระโปรงสีชมพู ผมยาวไม่หนา
สีน้ำตาลเข้มที่ถูกผูกแกะสองข้างวิ่งตรงมาหาผมด้วยรอยยิ้ม
“พ่อบอลมาแล้ว...”ผมกางแขนเพื่อรอรับร่างน้อยๆเข้าสู่อ้อมอกก่อนจับหอมลูกสาว
“น้ำฟ้าจะวิ่งทำไมลูกเดี๋ยวล้มหรอกลูก อ้าวบอลมาแล้วเหรอลูก”แม่ผมดุน้ำฟ้ามาจากในบ้าน
ก่อนจะเดินตามออกมาเห็นผม
“สวัสดีครับแม่บอลคิดถึงแม่จังฟอด..”ผมเดินเข้าไปหาแม่เพื่อหอมแก้มโดยที่ยังมีน้ำฟ้าอยู่ในอ้อมแขน
แม่ของผมชื่อกัลยา สุดฤทัยเป็นสอนภาษาไทยอยู่โรงเรียนขยายโอกาสในจังหวัดปราจีน
แม่เป็นผู้หญิงอบอุ่นใจดี เป็นที่รักของทุกๆคน ผมได้สีผิวมาจากแม่อย่างไม่มีใครสงสัย แม่มีรอยยิ้มอยู่เสมอๆ
ตั้งแต่ผมยังเล็ก มีเพียงแต่เหตุการณ์วันนั้นที่ทำให้แม่ของผมร้องไห้แทบขาดใจ แต่ไม่นานแม่ก็กลับมายิ้มได้
เพราะยังมีผมและไอ้บาส
“สวัสดีครับคุณแม่ผมวุฒิเป็นรุ่นพี่ของบอลครับ”ไอ้หมอนข้างรีบรายงานตัวกับแม่ของผมเมื่อท่านมองมาทางมัน
“จ้า เข้ามาในบ้านดีกว่านะแล้วอีกสองคนนั้นละลูก”แม่ผมยิ้มให้ก่อนจะถามถึงทศกับต้น
“สองคนนั้นเป็นคนสนิทของพี่วุฒิเค้าครับแม่”ผมรีบบอกแม่ก่อน แม่จะพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มไปให้ทั้งสองคน
ที่ยกมือไหว้ทำความเคารพ
“จ๊ะ ตามสบายเลยนะลูก”แม่ส่งยิ้มกลับไปหาทั้งสองคน
“แม่ครับบอลซื้อของสดมาให้แม่ทำกับข้าวเย็นนี้ครับ แล้วพรุ่งนี้บอลกลับเลยครับแม่
บอลจะพาน้ำฟ้ากลับเลยครับแม่”ผมบอกแม่เมื่อทศกับต้นช่วยกันยกของสด ของเล่นลงมายืนอยู่ด้านหลัง
ของไอ้หมอนข้าง
“อ้าวมานอนแค่คืนเดียวเองเหรอลูกทำไมรีบจัง ส่วนของน้ำฟ้าแม่จะเก็บให้แล้วกัน”
แม่ทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย
“ครับแม่บอลยังมีงานค้างอยู่ แล้วไอ้บาสไม่กลับมาบ้านเหรอ”ผมบอกเหตุผลถึงการค้างคืน
ได้เพียงคืนเดียว และถามหาน้องชาย
“มันไม่กลับมาพักใหญ่แล้วบอกทำโปรเจคกลุ่มนะ”น้องผมยังเป็นนักศึกษาวิศวะคอมปีสี่แล้วครับ
“เอ้าเข้าบ้านดีกว่านะ ไปพ่อวุฒิ พ่อต้น พ่อทศ เข้าบ้านกันดีกว่า”แม่ผมบอกก่อนจะเดินนำเข้าบ้าน
ผมอุ้มน้ำฟ้าที่กอดคอผมและแอบมองทั้งสาม ทศกับต้นเอาของไปเก็บที่ครัว แล้วกลับไปเอากระเป๋า
ของใช้ของเจ้านายตัวเองและของผม ก่อนจะเดินตามมายังห้องนั่งเล่นที่มีผมกับเจ้านายของมันนั่งรออยู่
แม่เดินออกมาจากครัวที่เข้าไปดูว่ามีอะไรบ้างที่ผมซื้อมา จริงต้องบอกว่าผมเลือกแล้วไอ้หมอนข้างมันจ่ายต่างหาก
“เดี๋ยวแม่จะทำมื้อค่ำ ส่วนบอลก็จัดการเรื่องที่หลับที่นอนของพ่อวุฒิกับลูกน้องเค้าด้วยนะลูก
แล้วก็พักผ่อนกันให้หายเหนื่อยแล้วค่อยลงมากินข้าวเย็นเดี๋ยวแม่เรียก”แม่ผมบอกก่อนจะยิ้ม
แล้วเดินเข้าห้องครัวเพื่อทำมือค่ำที่มีแขกร่วมโต๊ะเพิ่มอีกสามคน
“ครับแม่”ผมขานรับคำสั่งของแม่ก่อนจะหันหน้ามาหาชายหนุ่มทั้งสาม ที่กำลังสนใจสาวน้อย
ในอ้อมแขนของผม
“สวัสดีคุณลุงกับคุณอาก่อนสิค่ะน้องน้ำฟ้า”ผมก้มหน้าลงบอกลูกสาวที่ทำตาม
“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณอาค่ะ หนูชื่อน้องน้ำฟ้าเป็นลูกสาวสุดที่รักของพ่อบอลค่ะ”ลูกสาวผมทำความเคารพ
ชายหนุ่มทั้งสามก่อนจะแนะนำตัวเองให้คนทั้งสามคนฟัง ซึ่งสองบอร์ดี้การ์ดถึงกับยิ้มเอ็นดูสาวน้อยตรงหน้า
ยกเว้นเพียงชายหนุ่มผู้เป็นเจ้านายที่สายตาเหมือนไม่สบอารมณ์ รึว่ามันจะไม่ชอบเด็กถ้าเป็นอย่างนั้น
ผมคงจะยอมไม่ได้ถ้ามันบอกว่าผมสำคัญและแสดงการกระทำที่ผ่านมาที่ผมยอมรับมามันมีผลกับใจของผมบ้าง
มันคงจะไม่มีวันสานต่อ เพราะน้ำฟ้าคือดวงใจของผม
“น้องน้ำฟ้าค่ะอย่าเรียกว่าลุงสิค่ะลูก”มันบอกลูกสาวของผม ซึ่งมันทำให้ผมกับลูกน้องมันอีกสองคน
ถึงกับเลิกคิ้วขึ้น ไอ้ที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์เป็นเพราะสรรพนามของมันที่ผมให้ลูกสาวเรียกว่า ‘ลุง’
เหรอที่ทำให้มันไม่พอใจ
“แล้วจะให้น้องน้ำฟ้าเรียกว่าอะไรค่ะ”ลูกสาวผมจ้องหน้าและเอียงคอด้วยความสงสัยแล้วถามมันกลับไป
“ป๊าวุฒิครับ”พอมันเฉลยก็ทำให้ผมอึ้งไปรวมทั้งลูกน้องที่ทำหน้าไม่เชื่อเจ้านายตัวเอง
“ค่ะป๊าวุฒิ”ลูกสาวผมขานรับด้วยเสียงน่ารักใสๆด้วยความว่องไว
“ดีมากน้องน้ำฟ้าลูกป๊าวุฒิ ป๊ามีขนมดอกไม้สีชมพูให้หนูด้วยนะค่ะ แล้วก็ของเล่นเดี๋ยวกลับไปแล้ว
ป๊าวุฒิจะพาเล่นดีไหมค่ะ มีสระน้ำด้วยนะ”มันชมลูกสาวผมก่อนจะเอาขนมกับของเล่นมาล่อลวง เมื่อผมได้สติ
ผมก็โวยวายมันออกไป ซึ่งก่อนหน้านั้นต้นกับทศได้สติกับการกระทำของเจ้านายตนจึงแอบหันด้านข้าง
หัวเราะโดยไม่มีเสียงแต่ตัวทั้งตัวนะกระเพื่อม
“จะบ้าเหรอไงวะพี่วุฒิ”ผมรู้สึกว่าร้อนๆ ที่ใบหน้าเมื่อเข้าใจสรรพนามที่ไอ้หมอนข้างมันบอกให้น้ำฟ้าเรียกมัน
“พ่อบอลพูดไม่เพาะจะถูกครูทิพย์ตีเอานะค่ะ”ลูกผมดุเมื่อผมเผลอหลุดคำไม่สุภาพออกมา
และยังมีการขู่พ่อว่าจะถูกครูพี่เลี้ยงตีเอาด้วย เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอเข้ากับสายตาของไอ้หมอนข้าง
ที่ดูจะถูกใจลูกสาวของผมเหลือเกิน ส่วนทศกับต้นยังคงหันข้างอยู่เหมือนเดิมแต่ที่เปลี่ยนไปคือแรงกระเพื่อมดูเหมือนจะมากขึ้นไปอีก
“พ่อขอโทษค่ะน้องน้ำฟ้า อย่าไปบอกครูทิพย์นะพ่อกลัวโดนตี”ผมก้มลงมองหน้าลูกสาวก่อนจะขอโทษ
พร้อมกับบอกลูกว่าอยู่ฟ้องครูเพราะกลัวจะโดนตี เมื่อผมพูดออกไปก็มีเสียงหัวเราะทุ้มดังถึงสามเสียง
รวมเสียงใสเล็กเข้าไปอีกหนึ่ง
“ฮะฮะ ค่ะน้องน้ำฟ้าจะไม่บอกครูทิพย์ค่ะพ่อ”ลูกสาวผมหัวเราะพร้อมรับปากว่าจะไม่ฟ้องครูของตน
มีต่อด้านล่างค่า
-
เชิญอ่านต่อได้เลยค่ะ
“จะหัวเราะกันอีกนานไหมเดี๋ยวบอลพาพวกพี่วุฒิไปห้องพักแล้วกัน พี่วุฒินอนห้องบอลแล้วกัน
แล้วทศกับต้นพักห้องรับรอง ส่วนบอลจะนอนกับน้องน้ำฟ้าที่ห้องลูก”ผมหันกลับไปถลึงตามองด้วยความไม่พอใจ
ก่อนจะบอกว่าจะนำคนทั้งสามเข้าห้องพัก พอบอกว่าให้มันนอนห้องผมนี่มันยิ้มปากแทบฉีก
พอตอนท้ายผมบอกว่าผมจะนอนห้องน้ำฟ้ากับลูกเท่านั้นจากปากฉีกเป็นปากยื่นเลยครับ ผมรู้ว่ามันคงคิดว่า
จะได้นอนกลับผมแน่ๆ บ้าไปแล้วมั้งแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ มีแต่หน้าบูดอย่างเดียว
“ป๊าวุฒิเป็นอะไรค่ะปวดอึอื๊อเหรอค่ะ เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าพาป๊าวุฒิไปห้องน้ำก่อนนะค่ะพ่อบอล
ไปค่ะป๊าวุฒิตามน้องน้ำฟ้ามาเลย”ผมทศและต้นถึงกับหลุดขำออกมาดังๆเมื่อได้ยินคำพูดของลูกสาว
บอกหน้าที่ไอ้หมอนข้างมันทำ
“ฮะฮะฮ่ะ ฮะฮะฮ่ะ ค่ะพาป๊าวุฒิไปห้องน้ำเถอะค่ะลูก”ผมหัวเราะและตอบลูกสาวตัวดีของผม
ไอ้หมอนข้างต้องเดินตามลูกสาวของผมไปด้วยใบหน้าบู้บี้กว่าเก่าเมื่อเห็นผมกับลูกน้องคนสนิท
ของมันหัวเราะด้วยเสียงดังอย่างไม่ปิดบังกันเลย เมื่อไอ้หมอนข้างหายไปแล้วผมก็เดินนำทศกับต้นไปยัง
หน้าห้องที่จะเป็นห้องพักของคนทั้งสองในคืนนี้
“ทศกับต้นพักห้องนี้นะแล้วประตูไม้ที่มีป้ายเป็นรูปลูกบอลคือห้องพี่วุฒิ พักกันให้หายเหนื่อยนะ
เดี๋ยวผมมาเรียกตอนกินมื้อเย็น”ผมบอกห้องของทั้งสองรวมทั้งห้องของผมที่จะเป็นที่พักของเจ้าของพวกเขาในคืนนี้
และบอกกำหนดการของมื้อเย็นที่ผมจะมาเรียกพวกเขาเอง
“ครับ เดี๋ยวผมว่าจะลงช่วยคุณแม่ของคุณบอลทำอาหารสักหน่อยครับ”ทั้งสองตอบรับก่อนที่ต้น
จะบอกว่าจะลงไปช่วยแม่ของผมทำกับข้าว
“ต้นทำเป็นด้วยเหรอ”ผมถึงกับหลุดคำถามออกไป
“ครับคุณบอล รายนั้นนะชอบทำอาหารครับ”เป็นทศที่ตอบคำถามของผมแทนต้น จึงได้รับค้อน
กลับไปจากเจ้าตัวหนึ่งที เลยได้รอยยิ้มของผมและทศแทน
“ครับ ยังไงก็พักซักหน่อยแล้วค่อยลงไปก็ได้ครับ แม่ผมนะชอบทำกับข้าวให้คนอื่นทานมาก
อร่อยด้วยนะขอบอก”ผมเอ่ยออกไปพร้อมกับโฆษณาสรรพคุณของแม่ตัวเอง
ผมเดินลงไปก็พบกับไอ้หมอนข้างที่กำลังอุ้มน้องน้ำฟ้าที่ออกมาจากห้องครัว ในมือมีถุงขนมที่มันรับบอกน้ำฟ้าเอาไว้
“พี่วุฒิอย่าพึ่งให้น้ำฟ้ากินขนมนะเดี๋ยวจะไม่ยอมกินข้าว น้องน้ำฟ้ากินข้าวแล้วค่อยกินขนมนะค่ะ”ผมบอกมัน
“ครับ รับทราบ ใช่ไหมค่ะลูก”มันรับคำหนักแน่นและทำท่าตะเบ๊ะเหมือนทหารหรือตำรวจ
ก่อนที่จะมั่วนิ่มถามลูกสาวของผมด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน
“ค่ะป๊าวุฒิ อิอิ”นั้นน้อยหน้าที่ไหนลูกสาวผมขานรับไอ้หนอมข้างเสียงดังฟังชัดซะแถมยังทำท่า
ตะเบ๊ะตามไอ้หมอนข้างมันซะงั้น
“พี่วุฒิเดี๋ยวบอลพาไปดูห้องพัก ตามมาดิ”ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง ดูท่าแล้วผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าแน่เลย
เจอกันยังไม่ถึงสองชั่วโมงก็เข้าขากันซะขนาดนี้
พอผมพาเดินเข้ามาภายในห้องของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้วผมก็บอกเรื่องข้าวของใช้ได้หมด
รวมทั้งห้องน้ำภายใน ซึ่งบ้านผมมีห้องน้ำทั้งหมดสี่ห้อง มีห้องแม่ ผม บาส และห้องน้ำรวมที่อยู่ด้านล่าง
ห้องนอนของแม่จะอยู่ชั้นล่างเพื่อสะดวกไม่ลำบากในการขึ้นๆลงๆบันไดที่อาจจะทำให้เกิดอันตรายได้
ส่วนด้านบนจะมีห้องพักสี่ห้อง คือของผม บาส น้ำฟ้า และอีกหนึ่งห้องใช้สำหรับรับแขก
“เดี๋ยวบอลขอเอาของใช้ส่วนตัวก่อนแล้วกันนะครับ”ผมบอกก่อนที่จะเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดนอน
ผ้าขนหนู ของใช้ส่วนตัวที่จำเป็น หันไปมองไอ้หมอนข้างกับน้องน้ำฟ้าเห็นกระซิบกระซาบกันหัวเราะคิกคัก
น้ำฟ้าก็พยักหน้าขึ้นลงด้วยรอยยิ้ม ผมเลยเข้าไปภายในห้องน้ำเพื่อหยิบแปรงสีฟัน โฟมล้างหน้าเพื่อจะใช้
ก่อนจะออกมาและโดนรวบตัวเอาไว้ในอ้อมแขนอันแข็งแรงของใครไม่ต้องสงสัย ไอ้หมอนข้างชัวร์
“เฮ้ย ทำไรเนี่ยพี่วุฒิ”ผมตกใจร้องออกมา ก่อนจะได้สติว่าจะมายืนให้มันกอดทำไม ถ้าน้ำฟ้ารึว่าแม่
มาเห็นจะทำยังไง
“ก็กอดเมียไง คืนนี้พี่ไม่ได้กอดบอลนอนนะขอกอดหน่อย”มันพูดออกมาเท่านั้นผมก็เริ่มดิ้นขึ้นทันที
กอดเมียนี่นะ ไอ้บ้า
“พี่วุฒิปล่อย น้ำฟ้าไปไหน ปล่อยได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าทำไง”ผมถามหาลูกสาวทันที
ก่อนจะบอกสิ่งที่กังวล
“น้ำฟ้าไปหาต้นกับทศแล้ว ส่วนใครจะเห็นไหมนะไม่มีหรอกพี่ล็อคประตูห้องแล้ว” มันตอบกลับมา
ถึงว่าเห็นกระซิบกระซาบกันสองคน มันหลอกให้น้ำฟ้าไปหาทศกับต้นเพื่อมันจะได้ลวนลามผมนี่เอง
“ถึงงั้นก็เหอะ มันไม่ดีผิดผีบ้านผีเรือน”พอผมรู้ตัวว่าไม่รอดมันแน่ๆ ก็เลยอ้างผีบ้านผีเรือนซะเลย
“ไม่ทันแล้วบอล เราผิดผีกันมานานและไกลมากแล้วครับ”มันตอบพร้อมรอยยิ้มที่สื่อว่ามันนะรู้ทันผม
“ก็นั้นแหละ ปล่อยบอลได้แล้วบอลจะไปช่วยแม่ทำกับข้าว”ผมต้องยอมมันครับถ้าเถียงเดี๋ยวมันจะแสดงให้ดู
ไม่เอาครับไม่กล้าเสี่ยง
“ถ้างั้นพี่ขอจูบบอลทีนึงแล้วพี่จะปล่อย”ดูข้อเสนอมันครับ ใครจะไปยอมใครจะไปสนับสนุนมันกัน
“ไม่เอาอ่ะ”ผมเลยปฏิเสธมัน
“แน่ใจนะว่าจะไม่ยอมให้พี่จูบแค่ทีเดียว”มันพูดพร้อมทำหน้าหื่นๆใส่ผม
“ตกลงก็ได้”ผมเลยต้องรีบตกลงกับมันก่อนครับเดี๋ยวมันจะทำมากว่าการจูบทีนึง
มันค่อยๆรัดตัวผมเข้ามา มันรู้สึกไม่อดอัดเลยครับกับสัมผัสจากอ้อมแขนของมัน มันค่อยๆก้มหน้าลงมา
ก่อนใจใช้ปากแตะกับปากผมเบาๆเหมือนเป็นการลองเชิง ก่อนมันจะแนบริมฝีปากของมันกับผมอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันบดเบียดดึงรั้งริมฝีปากของผมจนผมต้องเผยอให้มันได้ใช้ลิ้นร้อนตักตวงสิ่งที่มันต้องการไปจนพอใจ
จนผมต้องครางออกมาเมื่อมันไม่ได้รุนแรง แต่มันเป็นการหยอกล้อที่รู้สึกว่ามันแฝงด้วยความหวานหอม
ลิ้นที่กวาดต้อนลิ้นผมให้คล้อยตามการชักจูง จนในที่สุดมันก็ยอมปล่อย ก่อนจะจุ๊บหน้าผากของผม
“บอลน่ารักที่สุดเลย”มันชมผมด้วยใบหน้าที่แสดงออกว่าหลงใหล
“ปล่อยบอลได้แล้ว”ผมทนสายตาของมันไม่ไหวจนต้องก้มหน้าหลบตาก่อนจะทวงถาม
“ครับ” มันตอบรับก่อนจะค่อยๆคลายอ้อมแขนออกจากตัวผมอย่างอ้อยอิ่ง
เมื่อมันปล่อยผมแล้วผมรีบออกจากห้อง ทั้งๆมันเป็นห้องนอนของผมแท้ๆแต่ทำไมมันอันตราย
ต่อร่างกายและหัวใจของผมจังครับ ผมก็พอที่จะรู้ว่าอาการที่ผมมีต่อมันนะเรียกว่าอะไร อย่าลืมนะครับ
ผมนะมีลูกสาวคนนึงแล้ว ผมเดินไปหน้าห้องของทศกับต้นที่เปิดประตูเอาไว้ก็เห็นลูกสาวของผมหัวเราะคิกคัก
กับกองของเล่นที่มันดูจะเยอะพร้อมด้วยพี่เลี้ยงหนุ่มหล่อทั้งสอง
“น้องน้ำฟ้าครับจะไปช่วยคุณย่าทำกับข้าวกับพ่อไหมลูก”ผมถามลูกสาว
“พ่อบอลไปก่อนนะค่ะ เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าเล่นเป็นเพื่อนอาทศกับอาต้นก่อนค่ะ พออาทศกับอาต้นหายเหงาแล้ว
น้องน้ำฟ้าจะตามไปค่ะ”ดูเอาเถอะครับลูกสาวผม อยากเล่นก่อนเลยต้องอ้างว่าเล่นเป็นเพื่อนให้อาทั้งสอง
หายเหงาแล้วจะตามผมไปช่วยย่าทำกับข้าว
“ค่ะ อาเค้าหายเหงาแล้วตามพ่อไปนะค่ะ”ผมตอบลูกสาวไป
“คุณบอลครับเดี๋ยวผมลงไปช่วยครับ”ต้นเรียกผมก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ไม่เป็นไร ผมฝากน้องน้ำฟ้าด้วยนะครับ”ผมบอกปัดก่อนจะฝากลูกสาวไว้กับทั้งสอง
ผมเดินลงมาช่วยแม่ทำมื้อเย็นที่ดูจะเป็นมื้อพิเศษ มีทั้งพริกเผาที่แม่ตำเองกับมือ ผักปลอดสารพิษสดๆ
ที่ผู้ปกครองนักเรียนของแม่เอามาฝาก แกงจืดสาหร่ายหมูสับผักกาดขาว หมูแดดเดียว ต้มยำไก่บ้าน
ผัดผักรวมมิตรน้ำมันหอย ไข่เจียวทรงเครื่อง ยำรวมมิตรทะเล พริกแกงไก่ของโปรดผม ผมเริ่มจากเอาของสด
ไปล้างให้สะอาด หั่นผัก ก่อนที่ต้นกับทศจะตามลงมาช่วย
“มาครับพวกผมช่วย”ทศกับต้นขันอาสาช่วย
“ไม่พักกันละลูกมากันเหนื่อยๆ”แม่ผมถามทั้งสองด้วยความเป็นห่วง
“พวกผมหายเหนื่อยแล้วครับ มาครับมีอะไรให้ผมช่วยบ้าง”ทศเอ่ยออกมา ก่อนที่แม่จะถามว่าทำอะไรได้บ้าง หน้าที่สับไก่บ้านเป็นชิ้นๆ สับเนื้อหมูสำหรับแกงจืดจึงตกเป็นของทศไป
“ต้นแล้วน้องน้ำฟ้าละไปไหนแล้ว”ผมถามต้นถึงลูกสาว ก็ไหนว่าจะเล่นเป็นเพื่อนอาแล้วทำไมอาลงมากันแล้วแต่ไม่ยักกะจะเห็นน้ำฟ้าเธอเลย
“นายมารับน้องน้ำฟ้าไปเล่นที่ห้องด้วยครับ ดูจะสนิทกันได้เร็วนะครับ”ต้นบอกสาเหตุที่น้องน้ำฟ้าไม่ได้ลงมาด้วยเป็นเพราะไอ้หมอนข้าง และบอกถึงความสัมพันธ์อันรวดเร็วของทั้งสอง
“อืม นั้นสิปรกติน้องน้ำฟ้าถึงจะไม่ค่อยกลัวคนแต่ก็สนิทกับพวกคุณเร็วมากๆจนผมยังตกใจเลย” มันเป็นเรื่องจริงครับ เพราะลูกสาวของผมจะไม่ทำสนิทกับใครเร็วขนาดนี้นอกจากคนในครอบครัว และสามแม่ของเธอ
พวกเราต่างช่วยกันทำงานด้วยความเร็ว โดยเฉพาะทศที่ใช้มีดได้ดีและเร็วจนหน้าตกใจ ส่วนต้น
ก็ดูคร่องแคร่ว และหน้าที่หลักในการปรุงอาหารมื้อนี้คือแม่ผมเองครับ
“ไปบอล ไปตามพ่อวุฒิกับน้ำฟ้ามาลูก”แม่บอกให้ผมตามสองคนที่ยังคงเงียบไป
“ครับแม่”ผมรับคำก่อนจะขึ้นมายังชั้นสองตรงไปยังห้องนอนของผมที่เปิดประตูทิ้งไว้ ภาพภายในคือ
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ผิวขาวกำลังกอดเด็กผู้หญิงนอนโดยให้หนุนแขนข้างหนึ่งส่วนอีกข้างก็ใช้กอด
ทั้งสองต่างหลับด้วยรอยยิ้มทั้งคู่ มันเป็นภาพที่ทำให้ผมยิ้มได้และตระหนักได้อีกด้วยว่ามันได้คืบคลานเข้ามาแล้ว
ผมสะบัดหน้าก่อนจะทำการปลุกทั้งไอ้หมอนข้างและน้ำฟ้าให้ตื่นขึ้น
“พี่วุฒิตื่นได้แล้ว ไปล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปกินมื้อเย็นได้แล้ว”ผมเลือกที่จะปลูกคนโตก่อน
เพราะถ้าปลูกตัวแสบของผมก่อนผมกลัวว่ามันจะตกใจรึอาจจะหงุดหงิดกับเสียงของลูกสาวผม
“น้องน้ำฟ้าค่ะตื่นเถอะลูกคุณแครอท คุณบล็อกโลลี่ กับเพื่อนๆรอหนูเต็มเลยลูก ไปอาบน้ำแล้ว
ไปกินข้าวกับคุณผักกันนะค่ะคนเก่ง”ผมปลูกลูกสาวด้วยผักแสนโปรดของเธอ น้ำฟ้าเป็นเด็กที่ชอบทานผักมากๆ
ผมเคยพาน้ำฟ้าไปเที่ยวแล้วเจอช้างที่กำลังกินหญ้า ลูกสาวผมมองด้วยความสนใจก่อนจะหันมาบอกผมและ
แม่ของเธอว่า ‘ต่อไปนี้น้องน้ำฟ้าจะกินแต่ผัก เพราะคุณช้างกินแต่ผักเลยตัวโต น้องฟ้าจะตัวโตเหมือนคุณช้างค่ะ’
แล้วเธอก็กินผักซึ่งไม่ยอมกินเนื้อสัตว์เลย จนผมต้องพาไปดูสัตว์กินเนื้อเพื่อเป็นแรงบรรดาใจให้ลูกสาวผมบ้าง
ไม่ว่าจะสิงโตที่มีกำลังมาก ชีต้าร์ที่วิ่งเร็ว จนในที่สุดน้ำฟ้าก็ยอมที่จะกินเนื้อแต่ดูลูกสาวผมจะชอบผักมากกว่า
กว่าจะจัดการลูกสาวที่งอแงเพราะยังนอนไม่พอก็เล่นซะผมเหนื่อย โดยที่ไอ้หมอนข้างก็คอยช่วยผมอยู่ข้างๆ
เมื่อลงไปด้านล่างก็พบแม่ ทศและต้นนั่งประจำที่โดยบนโต๊ะมีอาหารมากมาย การกินข้าวมีแต่รอยยิ้มและ
เสียงหัวเราะจากเจ้าหญิงตัวน้อยประจำบ้าน กินข้าวเสร็จก็ล้างปากด้วยผลไม้สดๆของชาวบ้านแถวนี้ ทั้ง
มะม่วงสุก ส้มโอ ระหว่างกินผลไม้ก็มีการพูดคุยเรื่อยมาก
“บอลรีบกลับพรุ่งนี้จะไปไหนละเรา ไม่พาพ่อวุฒิกับทศแล้วก็ต้นเที่ยวก่อนละ”แม่ผมรู้นิสัยดีครับ
ว่าถ้าไม่มีธุระอะไรผมจะอยู่บ้านแล้วกลับเย็นวันอาทิตย์ทีเดียว
“ผมก็อยากครับแม่แต่ติดสัญญากับน้องน้ำฟ้าว่าจะพาไปปางช้างที่อยุธยาวันพรุ่งนี้ครับ”ไอ้หมอนข้าง
มันตอบแม่ก่อนที่ผมจะทันได้อ้าปากตอบ
“อ้าวเหรอ คงถูกใจน้ำฟ้าละสิ”แม่เลิกคิ้วขึ้นมองผมกับไอ้หมอนข้าง
“ค่ะคุณย่า น้องน้ำฟ้าจะไปหาคุณช้าง คุณช้างคิดถึงน้องน้ำฟ้าแล้วแน่เลยค่ะคุณย่า เนอะป๊าวุฒิ”
“ครับ สาวน้อย”วุฒิรับคำน้ำฟ้า โดยมีสายตาของผู้เป็นแม่ที่มีแววสงสัยว่าทำไมเวลาเพียงไม่นาน
ถึงได้สนิทกันขนาดนี้ แล้วไหนจะคำเรียกที่น้ำฟ้าเรียกวุฒิว่า ‘ป๊าวุฒิ’ อีก แต่เมื่อคิดอีกทีใครได้คุยกับน้ำฟ้า
เป็นอันต้องหลงกันทุกคน
เมื่อกินข้าวและผลไม้เป็นที่เรียบร้อยแล้วทศกับต้นก็ขันอาสาเก็บโต๊ะล้างจานชามทั้งหมดเพื่อ
เป็นค่าที่พักสำหรับคืนนี้จนเจ้าของบ้านต้องยอมแพ้ คนอื่นๆต่างออกมาดูข่าวค่ำจนผ่านไปถึงข่าว
พระราชสำนักตอนนี้ผมสงสัยว่ามันรู้ได้ยังไงว่าพรุ่งนี้ผมจะพาน้ำฟ้าไปปางช้าง และไม่นานคนอายุน้อยที่สุด
ก็ถึงกับปิดปากหาว สายตาจนจะปิดมิปิดแหล
“แม่บอลพาน้ำฟ้าไปนอนก่อนนะครับ แล้วคงจะไม่ลงมาแล้ว”ผมบอกแม่พร้อมกับช้อนตัวเจ้าหญิงขึ้นมาก
แม่พยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว
“ไปฟันก่อนแล้วค่อยนอนกันนะค่ะ วันนี้พ่อบอลขอนอนกับน้องน้ำฟ้าได้ไหมค่ะ”ผมบอกลูกสาว
พร้อมถามกลับ
“ค่ะพ่อบอล”ลูกสาวส่งยิ้มมาพร้อมคำตอบ
ผมอุ้มน้องน้ำฟ้าเข้าห้องนอนเมื่อแปรงฝันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะนอนกล่อมน้ำฟ้าจนหลับ
ก็ได้เวลาที่ผมจะต้องอาบน้ำและเข้านอนบ้างแล้ว เมื่อผมเปิดประตูเพื่อเข้าไปใช้ห้องน้ำภายในห้องนอน
ของไอ้บาสก็เจอกับไอ้หมอนข้างที่เดินขึ้นมาพอดี
“พี่วุฒิบอลถามหน่อยเหอะพี่รู้ได้ไงว่าพรุ่งนี้บอลนัดกับน้ำฟ้า”ผมถามมันด้วยความสงสัย
“ก็ลูกสาวพี่ไงชวนพี่เองเลย”มันบอกออกมา ผมรู้สึกสงสัย มันมีลูกสาวแล้วเหรอแล้วที่มันมาทำทุกอย่าง
กับผมมันหมายความว่าไง แล้วลูกสาวของมันจะมารู้เรื่องนี้ไง
“ลูกสาวพี่ บอลไม่รู้จัก”ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ใครฟังก็รู้ว่าผมโมโหแล้ว
“อ้าว ก็น้องน้ำฟ้าลูกสาวพี่กับบอลไง”มันยิ้มก่อนจะตอบออกมาที่ทำให้ผมพูดไม่ออก
จนต้องรีบเดินเข้าห้องของบาส แต่ก่อนที่จะได้ปิดประตูก็มีเสียงลอยมาตามลมว่า
“รีบอาบน้ำนะครับบอล ถ้าอาบช้าระวังปีศาจหมอนข้างมันจะจับกินเอานะครับ หึหึ..”พอผมได้ยิน
ก็รีบปิดประตูลงกรให้เรียบร้อย เข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยความว่องไว เปิดประตูออกมามองซ้ายขวาก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำฟ้า
พอปิดประตูหันหลังกลับมาหน้าผมก็ปะทะกับของแข็งที่มีกลิ่นน้ำหอมราคาแพง แล้วผมก็ตกอยู่ในอ้อมกอดของมัน
สรุปมันแอบมาหลบในห้องลูกสาวผม
“พี่วุฒิปล่อยบอลดิ เมื่อตอนบ่ายบอลก็ยอมตามคำขอของพี่แล้วไง”ผมดิ้นเล็กน้อยไม่ดิ้นเยอะครับ
เปลืองแรงดิ้นยังไงก็ไม่หลุดเหนื่อยเปล่าๆ อีกอย่างอาจจะทำให้น้ำฟ้าตื่นขึ้นมาเห็นเหตุการณ์ที่ไม่สมควรจะเห็น
“ขอกอดหน่อยนึงเดี๋ยวพี่ก็จะกลับไปอาบน้ำเข้านอนบนเตียงของบอลแล้วเหมือนกัน แต่ก่อนไป
ขอหอมแก้มหน่อยนะ ฟอด ฟอด”มันบอกผมหน้าด้านๆและกระทำต่อแก้มผมหน้าด้านๆเหมือนกัน
ส่วนผมก็หน้าออกร้อนสิครับ
“ไปได้แล้ว”ผมบอกออกไปเมื่อยอมปล่อยตัวผมแต่ยังไม่ยอมออกจากห้อง
“ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”มันบอกเมื่อมันหันมาตอนจะพ้นประตูห้อง
“ส่วนเรื่องปางช้างบอลไม่ต้องหาทางหนีครับ พี่ไปด้วยแน่ๆ พี่ฝากตัวกับแม่แล้วด้วย
หนีไม่รอดหรอกครับบอล”มันบอกเหมือนรู้ความคิดของผม ซึ่งผมกำลังหาทางออกให้ตัวเอง
เมื่อมันออกไปจากห้องผมก็มานั่งคิดว่าคงจะห้ามมันไม่ได้แน่ๆ เพราะฉะนั้นผมต้องหาตัวช่วย
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนโทรหาที่พึ่งของผมนั้นคือหมออ้อ ก่อนจะเล่าที่มาที่ไปของเรื่องปางช้างพร้อม
ทั้งชวนเธอไปจัดการไอ้หมอนข้างให้อยู่หมัดช่วยผม ซึ่งเธอรับปากอย่างรวดเร็วก่อนจะบอกว่าเธอจะชวนเพื่อนซี้นรกแตกมาช่วย
แค่คิดถึงกำลังเสริมของผมก็ทำให้ผมหัวเราะออกมาด้วยความสะใจแล้วครับ...
เมื่อผมหากำลังเสริมสำหรับการไปเที่ยวปางช้างพรุ่งนี้ได้แล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนข้างลูกสาว
สวมกอดเธอก่อนจะรู้สึกว่าเหมือนลืมอะไรที่สำคัญไปแต่ผมอารมณ์เกินกว่าจะเก็บมาใส่ใช่ ช่างมันเถอะ
เพียงไม่นานนักผมกับเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝันตามลูกสาวตัวน้อยไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข......
แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้กำลังเสริมทั้งสามนอนหลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์......ก็ทำไงได้ละกำลังเสริมนะ
สาววายนะจ๊ะครูบอล.... :hao7:
:call: สวัสดีค่ะทุกคน ตุ๊กตารู้สึกน้อยใจจัง หลายคนหายหน้าหายตาไป :call: กลับมาเถอะนะเค้าให้อภัยแล้ว
ขอขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจแรงเชียร์นะค่ะ ทุกบวกที่ให้มา ทุกคอมเม้นที่ให้
เจอกันอีกทีวันอังคาร 12 พฤศจิกายน :กอด1: คนอ่านค่ะ
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักเข้ากับป๊าวุฒิได้ดีมากๆ
ครูบอลเรียกกองกำลังมาเสริมให้ตัวเองหรือมาเสริมพี่วุฒิกันแน่
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่วุฒิไม่ต้องทำอะไรเลยอยู่ดีๆครูบอลก็หากำลังเสริมมาช่วยให้ซะงั้น^ <
-
พี่วุฒิไม่ต้องทำอะไรเลยอยู่ดีๆครูบอลก็หากำลังเสริมมาช่วยให้ซะงั้น^ <
-
น้องน้ำฟ้าน่ารัก > w <
หนูคือกามเทพให้พ่อบอลกับป๊าวุฒิเค้ารักกันค่ะ!
-
:m20: สาววายยกกำลังสาม ครูบอลแย่แล้ว ไม่รอดแน่ๆ :hao3:
-
กำลังเสริมที่ว่าของบอลรึวุฒกันแน่เนอะ
-
หนูน้อยน้ำฟ้าน่ารักจริงๆเลย ฉลาดช่างพูดที่สุด
ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าบอลใจอ่อนไปเยอะแล้ว
อีกไม่นานก็คงยกใจให้วุฒิจนหมดแน่ๆ :z2:
รอสามสาววายมาช่วยให้หนุ่มๆเป็นแฟนกันเร็วขึ้น :laugh:
บวกเป็ด
มา :กอด1: ตอบ อิๆ
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักอ่ะ
เป็นสะพานเชื่อมพ่อบอลกับป๊าวุฒิอีกทางแล้ว อิอิ
-
เหอๆๆๆครูบอลเอ๊ยไม่รอดตั้งแต่เริ่มเรื่องล่ะ มาถึงตอนนี้มีพนันกันก็จะไม่รอดอีกกร๊ากกกกกก
-
มาต่ออีกเร็วๆ นะคะ :hao7:
-
ครูบอลพลาดแล้วแหละ
เพราะกำลังเสริมที่เรียกมาเทใจให้พี่วุฒิไปหมดแล้ว
ดูจากข้อเสนอที่ให้ไว้ครั้งที่แล้วซิ ต่างคนเชียร์ให้ลงเอยกันสุดฤทธิ์ :laugh:
-
อ๋อยๆๆๆๆ กรี๊ดๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
หวาน น่ารักกันไปแล้วววว ครอบครัวสุขสันต์
กร้ากๆๆๆ 5555 เสร็จแน่ เสร็จชัวร์
น้องบอลของพี่วุฒิโดนกำลังเสริมจับใส่พานถวายแน่นอน กร้ากกกกก
-
กำลังเสริมฝ่ายไหนแน่เนี่ย อิอิ
-
:z1: :z1: :z1: :z1:กำลังเสริมของครูบอลหรือของพี่วุฒิกันแน่ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักอ่ะ บอลเริ่มปล่อยใจให้วุฒิแล้วสินะ รอตอนหน้าจ้า
-
อิอิเที่ยวปางช้างต้องสนุกแน่ๆ
รออ่านตอนต่อไปคร้าบ
-
งานนี้ครูบอลขุดหลุมดักตัวเองใช่มั๊ย
-
โถถถถถถถถถ ครูบอลช่างไม่รู้เล้ย ว่ากำลังเสริมที่เรียกมาน่ะ
กำลังเสริมของพี่วุฒิอ่ะป่าวจ๊ะ 55555
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักจังเลย
ครูบอลแน่ใจหรอจ๊ะที่ชวนสามสาวไปด้วย
:hao7: :hao7:
-
ครูบอลอย่าคิดตีอต้านพี่วุฒิแกเลยยยย
ยังไงก็แพ้ แถมกำลังเสริมยังไม่เข้าข้างอีก :laugh:
-
กำลังเสริมทั้งสามของครูบอลคงจะไม่ช่วยครูบอลแต่ช่วยคุณวุฒิแน่เลย :hao6: น้องน้ำฟ้าน่ารักมากๆเลย :กอด1:
-
ครูบอลไม่รอดจากปากช้างหรอกค่ะ มีกำลังเสริมมาช่วยป้อนอ้อยซะงั้น :mew3:
-
:o8: สู้ๆนะคะ ป๊าวุฒิ กำลังเสริม มาแล้ว :hao7: :hao7:
-
กำลังสนับสนุนน่าจะเหมาะกว่ากำลังเสริมเน๊อะ
-
ป๊าวุฒิฝากเนื้อฝากตัวกับแม่แล้วนะครูบอล o13 หนีไม่รอดแล้ว
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
อิๆๆๆ กำลังเสริมน่ากลัวมากมาย เหอะๆๆๆๆๆๆ
น้ำฟ้าน่ารักสุดๆอ่ะ ชอบๆๆๆ
-
วันที่ 12 แล้วนะยังไม่มาต่ออีกหรอ
:katai5:
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากเลย
เข้ากับป๊าวุฒิได้ดีมากอีกต่างหาก
แถมครูบอลยังดูแอบบมีใจแล้ว ถึงจัเบาๆ แต่ก็ถือว่าดี
หุหุ ครูบอลจะรู้มั้ยวาเพื่อนนะจ้องจะยกครูบอลให้พี่วุฒิ 555
-
:-[ :-[
:pig4:
-
ตอนที่ 13 (แพ้น็อคราบคาบ)
(ครูบอล)
ผมตื่นนอนด้วยเสียงนกร้องอยู่บนต้นมะม่วงข้างหน้าต่างห้องนอนของน้ำฟ้า ใช้ชีวิตในกรุงเทพ
จะหาเสียงนกร้องให้ปลุกคงจะไม่มีหรอกครับ จะมีก็แต่เสียงแตรรถ เสียงเพื่อนบ้าน ที่จะปลุกเรา
ผมก้มมองเจ้าหญิงน้อยๆในอ้อมกอดของผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหอมเหม่งรึที่ใครๆเรียกว่าหน้าผาก
ลุกขึ้นเพื่อทำธุระส่วนตัวที่ห้องของบาส ลงไปด้านล่างเพื่อช่วยแม่เตรียมมื้อเช้าแต่ก็พบว่าต้นได้ลงมา
ช่วยแม่ก่อนแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณบอล”ต้นเงยหน้าทักผม
“อรุณสวัสดิ์ครับต้น อรุณสวัสดิ์ครับแม่ ฟอด”ผมส่งยิ้มและทักยามยามเช้ากลับ ก่อนจะเข้าไป
โอบกอดแม่จากด้านหลังพร้อมหอมแก้ม
“ตื่นแล้วเหรอเรา ปล่อยแม่ก่อน”แม่หันหน้ามายิ้มให้พร้อมกับบอกให้ผมปล่อยเพื่อที่แม่จะได้ปรุง
มื้อเช้าได้สะดวก
“แม่ทำอะไรอ่ะครับมีอะไรให้บอลไหม”ผมชะโงกหน้ามองหม้อที่มีน้ำต้มกระดูกหมู
“ไปช่วยต้นสับหมูไป”แม่บอกพร้อมกับหันหน้าไปทางต้น
“ครับ ต้นมีอะไรให้ผมช่วยไหม”รับคำแม่เสร็จก็เดินไปหาหนุ่มผิวขาวคนสนิทของไอ้หมอนข้าง
“ตรงนี้ไม่ต้องแล้วครับ คุณบอลหั่นต้นหอมผักชีดีกว่าครับ”ต้นบอกผมด้วยรอยยิ้ม
ผมหั่นผักชีต้นหอมเพื่อใช้โรยหน้าข้าวต้มหมู ระหว่างนั้นไอ้หมอนข้างก็เดินลงมาจากชั้นสอง
โดยอุ้มน้ำฟ้าลงมาด้วย โดยมีทศเดินตามมันลงมา ผมจึงเดินไปล้างมือเพื่อรับลูกสาวเอามาอุ้มเอง
“น้องน้ำฟ้าไปล้างหน้าแปรงฟันกับพ่อนะค่ะจะได้มาทานข้าวต้มกัน”ผมบอกลูกสาวที่พยักหน้า
รับคำแล้วใช้สองแขนรับคอผม
เมื่อพาน้ำฟ้าล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยโต๊ะอาหารก็เรียบร้อยเช่นกัน เราทุกคนจึงเริ่มลงมือทานข้าวเช้ากัน
ข้าวต้มของแม่ที่หอมกลมกล่อมอร่อยกว่าใครๆทั้งน้ำซุป หมูสับที่ครุกกระเทียมพริกไทรากผักชี จนผมต้อง
เติมอีกชาม ต้นก็เช่นกัน แต่ไอ้ทึกหมอนข้างกับลูกน้องที่ทึกไม่แพ้อย่างทศเติมเพิ่มกันอีกคนละสามชาม
แม้แต่น้องน้ำฟ้าก็กินข้าวหมดชามทั้งๆที่ปกติจะกินแค่ครึ่งเดียวคงเป็นเพราะมีสมาชิกเพิ่มทำให้น้ำฟ้า
มีความสุขเพิ่มขึ้น จนส่งผลทำให้ข้าวต้มของแม่ผมหมดเกลี้ยง แม่ผมยิ้มไม่หุบกันเลยครับ
“แล้วจะไปกันตอนกี่โมงละพวกเรานะ แม่จะได้เตรียมพวกผลไม้สดกับแช่อิ่มเอาไว้ให้”
แม่ผมถามหลังจากดื่มน้ำเรียบร้อยแล้ว
“อีกซักชั่วโมงครับแม่ แล้วจะออกเดินทางไปปางช้างอยุธยากันเลยครับ”ไอ้หมอนข้างตอบกลับแม่ผม
“เหรอถ้างั้นก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวกันได้แล้วลูก”แม่หันมาบอกผม
“ครับ ไปน้องน้ำฟ้าเราไปอาบน้ำกันแล้วแต่งตัวน่ารักๆไปหาคุณช้างกันนะลูก”ผมรับคำแม่
พร้อมช้อนตัวลูกสาวเพื่อพาไปอาบน้ำแต่งตัว
ผมเดินขึ้นไปยังชั้นสองโดยมีผู้ติดตามผมมาอีกสามคน แต่ละคนเข้าเพื่อทำธุระส่วนตัว
ก่อนจะออกมาด้วยชุดใหม่พร้อมลุย โดยลูกสาวผมน่ารักน่าชังด้วยชุดกระโปรงสีชมพูเสื้อขาวลายชมพู
รองเท้าผ้าใบและแน่นอนต้องสีชมพู
“น้องน้ำฟ้ามาหาย่าซิลูก ย่ารักหนูนะลูก”แม่ผมเรียกหลานสาวเข้าไปหาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและ
อ่อนโยน แม่คงผมมองหลานสาวด้วยสายตาที่รักใคร่เจือปนด้วยแววสงสาร ก่อนจะกอดเอาหลาน
ไว้ในอ้อมอกและหอมแก้มทั้งสองข้าง
“ค่ะคุณย่า น้องน้ำฟ้าก็รักคุณย่าค่ะ”ลูกสาวผมกอดตอบผู้เป็นย่าก่อนจะบอกรักกลับไปเช่นกัน
“อย่าดื้อกับพ่อนะลูก แล้วถ้าว่างก็มาหาย่าบ้างโทรมาคุยกับย่าด้วยนะลูก”แม่ผมสั่งหลานตัวเอง
“ค่ะย่า”และลูกสาวผมกับรับโดยไวพร้อมกับรอยยิ้ม
“แม่ บอลไปก่อนนะครับ”ผมบอกลาพร้อมยกมือไหว้บุพการี
“จ้าเดินทางปลอดภัยนะ แล้วก็พ่อวุฒิ ต้นแล้วก็ทศถ้าว่างก็มาเที่ยวบ้านแม่อีกนะมาค้างหลายๆคืนก็ได้”
แม่ผมอวยพรก่อนจะบอกให้ไอ้หมอนข้างกับลูกน้องมาเที่ยวอีกครั้ง
“ครับคุณแม่ผมต้องมาแน่ๆครับ ผมลาแล้วนะครับแม่”มันรีบตอบรับคำชวนของแม่ผมด้วยรอยยิ้ม
กว้างขวางก่อนจะยกมือไหว้แม่ผมพร้อมลูกน้องมันอีกสองคน
ผมขึ้นรถโดยมีน้องน้ำฟ้านั่งคั่นระหว่างกลางผมกับไอ้หมอนข้าง เมื่อออกรถต้นก็เปิดเพลงสากลสบายๆ
แต่แล้วเสียงน้องน้ำฟ้าก็ดังขึ้น
“อาต้นค่ะ เปิดเพลงอะไรไม่เห็นเพาะเลย สู้เพลงน้องน้ำฟ้าก็ไม่ได้”ลูกสาวต่อว่าเพลงที่ต้นเปิด
ว่าสู้เพลงสุดโปรดของเธอไม่ได้
“ไม่เอาลูกเกรงใจลุงวุฒิกับอาๆเค้าลูก”ตอนแรกไอ้หมอนข้างก็มองน้องน้ำฟ้าด้วยสายตาเอ็นดู
แต่ผมเรียกมันว่าลุงเท่านั้นก็ตวัดสายตามองผมด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“ไม่ใช่ลุงวุฒิค่ะพ่อบอล ต้องเรียกว่าป๊าวุฒิต่างหาก”พอน้องน้ำฟ้าบอกผม ไอ้หมอนข้างก็ถึงกับอมยิ้ม
แล้วหอมแก้มลูกสาวผมดังฟอดพร้อม
“ถูกต้องที่สุดค่ะน้องน้ำฟ้า แล้วเพลงน้องน้ำฟ้าคือเพลงอะไรละค่ะ”ดูมันครับดูก็รู้ว่าถูกใจคำพูด
ของลูกสาวผม ตกลงน้องน้ำฟ้าจะช่วยมันใช่ไหมลูก
“พ่อบอลค่ะเอาเพลงน้องน้ำฟ้าให้อาต้นเปิดหน่อยค่ะ”ลูกสาวผมหันมามองหน้าพร้อมกับเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“นี่ค่ะ”ผมเลยหยิบกระเป๋าใบเล็กสำหรับใส่ของใช้น้ำฟ้าแล้วหยิบแผ่นซีดีเพลงของน้ำฟ้าส่งให้
“ขอบคุณค่ะพ่อบอล อาต้นค่ะนี่ค่ะแผ่นเพลงของน้องน้ำฟ้าเปิดให้น้องน้ำฟ้าหน่อยนะค่ะ”
“ต้นเปิดเพลงให้ลูกสาวฉันที”ดูมันสั่งลูกน้องแล้วรับสมอ้างว่าน้ำฟ้าเป็นลูกสาวมันอีก
“ครับนาย”ต้นรับคำเจ้านายพร้อมกับรอยยิ้มขำ
พอเครื่องเล่นเสียงทำงานก็มีเสียงดนตรีภาพที่ปรากฏออกมาเป็นฉากที่มีสีสันสดใส
นักร้องหญิงจากแดนปลาดิบที่แต่งตัวน่ารักสดใสบวกรอยยิ้ม ก็เริ่มเต้นและร้องโดยมีแด๊นเซอร์เต้นไปพร้อมๆกัน
อีกทั้งยังมีลูกสาวของผมที่เต้นตามไปกับนักร้องด้วยท่าทางที่ถูกบ้างผิดบ้าง เรียกรอยยิ้มให้กับผู้ใหญ่ภายในรถ
อีกสี่คนได้อย่างไม่ยากเย็นเลย
“เก่งมากค่ะลูกป๊า เดี๋ยวป๊าส่งหนูไปเรียนเต้นเลยดีกว่าเนอะ ดีไหมค่ะน้องน้ำฟ้า”เสียงปรบมือ
ดังขึ้นเมื่อเพลงจบลงพร้อมกับท่าจบน่ารักๆของลูกสาวผม มันจึงเอ่ยชมพร้อมกับป้อนคำถาม
“จริงเหรอค่ะป๊าวุฒิจะให้น้องน้ำฟ้าเรียนเต้นจริงเหรอค่ะ”ลูกสาวผมเข้าไปเกาะแขนของมัน
พร้อมกับถามมันด้วยเสียงที่ตื่นเต้น
“จริงสิค่ะลูก น้องน้ำฟ้าอยากเรียนอะไรป๊าวุฒิจัดให้น้องน้ำฟ้าทุกอย่างเลยค่ะ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน
กับป๊าวุฒิก่อนนะค่ะ”มันใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบบนหัวเล็ก แล้วเอ่ยรับปากลูกสาวของผมแต่มีเงื่อนไข
ก่อนจะเงยหน้ามองผมด้วยรอยยิ้มที่ดูแล้วรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
“ค่ะป๊าวุฒิ”ลูกสาวผมรีบตอบรับทันที
“ไม่เอาค่ะน้องน้ำฟ้า เกรงใจปะ...ป๊าวุฒิเค้านะค่ะ เดี๋ยวพ่อบอลส่งหนูเรียนเองลูกอย่าไปพึ่งคนอื่นเค้า”
ผมต้องรีบบอกลูกสาวก่อนที่บทสนทนาจะไปไกลกว่านี้
“ไม่ได้ค่ะพ่อบอล แค่นี้พ่อบอลก็เหนื่อยมากแล้ว น้องน้ำฟ้าไม่ยอมให้พ่อบอลเหนื่อยเพิ่มอีกแล้วค่ะ
ถ้าพ่อบอลเกรงใจป๊าวุฒิ น้องน้ำฟ้าไม่เรียนก็ได้ เอาไว้น้องน้ำฟ้าโตแล้วน้องน้ำฟ้าจะทำงานแล้วเรียนเองค่ะ”
ไอ้หมอนข้างพอมันได้ยินคำทักท้วงก็ตาเขียวเตรียมอ้าปากแต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงเล็กใสของลูกสาวของผมซะก่อน
ที่เอ่ยออกมาด้วยความคิดเกินวัยจนผมและคนที่เหลือต้องอมยิ้มกับความคิดของลูกสาวผม
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี๋ยวพ่อบอลจะทำงานเยอะๆแล้วส่งหนูเรียนเองลูก”ผมอมยิ้มบอกลูกสาว
“ไม่เอาค่ะพ่อบอลเหนื่อย แล้วก็มีเวลาอยู่กับน้องน้ำฟ้าน้อยลง”
“ไม่ต้องเถียงกันแล้วครับ น้องน้ำฟ้าค่ะเดี๋ยวป๊าวุฒิส่งหนูเรียนเองลูกแล้วก็จะดูแลเลี้ยงดูพ่อบอล
ดีไหมค่ะพ่อบอลจะได้ไม่เหนื่อย”ไอ้หมอนข้างมันห้ามการโต้เถียงระหว่างผมกับลูกก่อนที่มันจะก้มหน้าคุย
กับลูกสาวผมแล้วทำการตกลงยื่นข้อเสนอ จนผมต้องอ้าปากค้างด้วยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่มันเอ่ยออกมา
“ดีค่ะ ป๊าวุฒิสัญญากับน้องน้ำฟ้านะค่ะ”ลูกสาวผมผงกหัวขึ้นลงแรงๆพร้อมกับขอสัญญาจากมัน
“ตกลงค่ะ แต่น้องน้ำฟ้าต้องยกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิก่อนนะครับ ไม่ยังงั้นพ่อบอลจะดื้อกับป๊าวุฒิมากๆเลยค่ะ
และน้องน้ำฟ้าต้องป้องกันทุกคนที่จะแย่งพ่อบอลจากป๊าวุฒิด้วยนะค่ะ ตกลงไหม”พอฟังมันพูดแล้ว
ผมยิ่งอ้าปากกว้างกว่าเดิม
“อืม....ตกลงค่ะน้องน้ำฟ้ายกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิเอาไปเลี้ยงก็ได้ค่ะ”น้องน้ำฟ้าทำท่าคิดก่อนจะตอบ
ตกลงไอ้หมอนข้างไป
“โอเค ป๊าวุฒิสัญญาว่าจะดูแลพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าให้ดีที่สุดเลยค่ะ”มันตอบตกลงด้วยเสียงดัง
และยื่นนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วก้อยเล็กๆของน้องน้ำฟ้า คนสองวัยต่างเขย่านิ้วและยิ้มให้กัน
“พี่วุฒิทำไมพูดยังงั้นออกมา เดี๋ยวน้ำฟ้าก็สับสนหรอก”กว่าผมจะเรียกสติตัวเองได้น้องน้ำฟ้า
ก็ปีนข้ามไปด้านหน้าไปนั่งตักต้นแล้ว
“ทำไมครับ พี่ยังไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดของบอลเลยนะ พี่ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นสามีของบอลต่างหาก”
มันดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดก่อนจะบอกว่าจะแก้ความเข้าใจผิดของผม
“บ้าแล้ว...”ผมเลยต้องตอบกลับมันไปเล็กน้อย มากกว่านี้ไม่ได้ครับเดี๋ยวจะไม่ปลอดภัยกับร่างกายของผม
“บอลครับพี่ขอบอลจากลูกแล้วนะ ต่อไปนี้เรามีสถานะพี่เป็นผัวและบอลเป็นเมียอย่างเป็นทางการแล้วนะครับ”
มันบอกว่ามันได้รับการยอมรับจากลูกของผม และผมเป็นเมียมัน และมันเป็นผัวผมอย่างถูกต้องครับท่าน
“เฮ้ย....ได้ไงขอจากน้องน้ำฟ้าได้ไง คนเค้ามีพ่อมีแม่นะ”ผมถึงกับต้องร้องด้วยความตกใจ
ในสิ่งที่มันพูดออกมา พึมพำกับตัวเองก่อนผมจะต้องรีบก้มหน้าลงมาเมื่อสบเข้ากับสายตาของมันที่หวานหยด
จนมันส่งผลต่อใบหน้าที่ดูร้อนขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้วยังส่งผลต่อไปยังหัวใจที่ดูจะเต้นแรงยิ่งขึ้น
แล้วยังคำพูดตามมาของมันอีก
“เดี๋ยวพ่อกับแม่พี่จะไปขออีกที รอเก็บเงินค่าสินสอดก่อน”ผมถึงกับเบิกตากว้างโดยไม่คิดว่ามันจะได้ยิน
“............”ผมถึงกับพูดไม่ออก
“หึหึ”มันหัวเราะออกมาเมื่อมันเห็นสีหน้าของผม
“พอได้แล้วอายต้นกับทศบ้างเถอะขอร้องละ รู้จักอายบ้างไม่ใช่หน้าด้านอย่างเดียว ปล่อยได้แล้วเดี๋ยว”
ผมพยายามแกะมือกาวตาช้างของมัน
“หึหึ ไม่ใช่หน้าด้านอย่างเดียวนะครับบอล หื่นด้วย”โอ้ยอยากเป็นลมเกินไปแล้วไอ้ความหน้าด้านของมันนะ
“ชิ...”
“ฟอด ปล่อยก็ได้”มันเห็นไม่พอใจเลยถือโอกาสหอมแก้มผมแรงๆทีนึงก่อนจะยอมคลายอ้อมกอดออกไป
ใช้เวลาในการขับรถเพียงชั่วโมงครึ่งก็ถึงที่หมายผ่านร้านรวงมากมาย นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทย
และต่างชาติมากมายที่ต้องการท่องเที่ยวอดีตเมืองหลวงที่มีความเป็นมามากมาย ตอนนี้ลูกสาวผมหลับไปแล้ว
โดยมีใช้ต้นเป็นที่นอนของตนเองด้วยความสุข ทศเมื่อได้ที่จอดรถแล้วก็ลงมาเปิดประตูให้ไอ้หมอนข้าง
อีแค่เปิดประตูเองก็ไม่เป็นแล้วจะทำอะไรได้นอกจากหน้าด้านกับหื่นมันไปวันๆ พอมันลงจากรถก็มีแต่คน
มองมายังมันทั้งหญิงชายแท้บ้างไม่แท้บ้างทั้งไทยทั้งเทศมองมายังมันรวมทั้งลูกน้องคนสนิทของมันทั้งสอง
ถ้ามองกันเยอะขนาดนี้นะผมจะเปิดเก็บเงินให้ดู คงจะทำให้ผมตั้งตัวได้เลยเชียวครับ อิจฉาคนหน้าตาดีจริง ๆ
ผมเลยเดินไปรับลูกมาจากต้นแล้วปลุกให้ตื่นขึ้น
“น้องน้ำฟ้าถึงแล้วลูกบ้านคุณช้างตัวโต”ผมก้มตัวไปบอกลูกสาวข้างๆหูโดยใช้เสียงให้ดูตื่นเต้น
เพื่อเป็นการกระตุ้นลูกสาวให้ลืมตาตื่นขึ้น
“ไหนค่ะพ่อบอล คุณช้างตัวโต”แล้วมันก็ใช้ได้ผลเมื่อลูกสาวผมลืมตาแล้วถามหาคุณช้างตัวโตทันที
“อยู่ข้างในครับ เดี๋ยววันนี้แม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์จะมาเที่ยวกับหนูด้วยดีไหมค่ะ”ผมบอกลูกสาว
พร้อมกับยิ้มเมื่อนึกถึงกำลังเสริมที่จะมาช่วยผมปราบจอมปีศาจหมอนข้างที่มีพลังความหื่นเติมพิกัด
“จริงเหรอค่ะ แม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์จะมาเที่ยวกับน้องน้ำฟ้าจริงๆเหรอค่ะ เย้....... ป๊าวุฒิค่ะแม่อ้อ
แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์จะมาเที่ยวกับเราค่ะป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิให้แม่ๆเที่ยวกับเราด้วยนะค่ะ”น้ำฟ้าหันกลับมาหาผม
เพื่อถามให้แน่ชัด เมื่อได้คำตอบจากผมแล้ว น้องน้ำฟ้าก็ลงจากอ้อมกอดของผมก่อนจะวิ่งไปหาไอ้หมอนข้าง
ที่ยืนมองผมกับลูกอยู่ใกล้ก่อนจะถามมัน
“ได้สิค่ะ ป๊าวุฒิเติมใจค่ะ”มันรับปากลูกสาวผมด้วยรอยยิ้ม
“เย้.......ป๊าวุฒิใจดีจังเลยค่ะ”ลูกสาวผมกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ จนทำให้คนที่เหลือ
มองด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเอ็นดู ก่อนที่มันจะก้มลงไปอุ้มน้องน้ำฟ้าเอาไว้ในอ้อมกอดแทนผมเอง
แล้วเดินมาหาผม
“เป็นอะไรครับบอลหน้าบูดหมดอายุหมดแล้วครับ”มันถามออกมาเมื่อหันมาเจอหน้าผมที่อารมณ์เสีย
จากความหน้าตาดีของมัน
“เปล่าไม่มีอะไรแค่เบื่อคนหน้าตาดีที่มีแต่คนมองคนสนใจ”
“หึหึ...”พอมันฟังมันก็หัวเราะออกมา
“ทำไม ก็คนมันอิจฉามีไรป่าว”
“หึหึ ไม่ต้องไปอิจฉาหรอกครับบอล เพราะว่าคนหล่อที่ใครๆก็มองนะสนใจแค่บอลคนเดียว
เพราะฉะนั้นคนที่บอลต้องอิจฉาที่สุดคือตัวบอลเอง”พอฟังมันพูดออกมา ผมรู้สึกว่าเลือดมันไปเลี้ยง
ทั่วใบหน้าเกินความจำเป็น เลยต้องหาทางออกอื่น
“น้องน้ำฟ้าเดี๋ยวพ่อโทรหาแม่ๆก่อนนะค่ะ”ผมบอกลูกสาว
ผมเดินเลี่ยงออกมาโดยที่ไม่ต้องมองดูด้านหลังก็รู้ว่ายังมีสายตาอีกสามคู่มองตามมา ผมกดหมายเลข
ที่ต้องการก่อนจะกดโทรหาเป้าหมาย รอสายเพียงไม่นานหมออ้อก็รับสาย
“หวัดดีค่ะพี่บอล”หมออ้อตอบรับสายของผม
“หวัดดีหมออ้อ ถึงไหนกันแล้วพี่กับน้องน้ำฟ้าถึงแล้วนะ”
“อีกห้านาทีค่ะ เจอกันตรง............แล้วกันนะพี่บอล”หมออ้อบอกเวลาและสถานที่ที่จะเจอกัน
ผมอมยิ้มเมื่อนึกถึงสามแสบที่วันนี้จะจัดการไอ้ปีศาจหมอนข้างให้ไปกองแทบเท้า รู้สึกสะใจยังไงก็ไม่รู้
สามแสบศิษย์ไม่รักดี VS ปีศาจหมอนข้างหื่นไม่เลือกที่ ใครจะชนะนะ ผมเชียร์สามแสบสุดใจขาดดิ้นเลยครับ
เมื่อสามสาวแสบมาถึงก็ยกมือไหว้ไอ้หมอนข้างทักทายกันเหมือนจะรู้จัก แต่คงไม่ต้องคิดมากหรอกครับ
มวยนะเค้าต้องใช้ปลายนวมชนกันเพื่อเป็นการทักทายคู่ต่อสู้เท่านั้น
“สวัสดีค่ะคุณวุฒิ”สาวสาวกล่าวพร้อมกัน
“สวัสดีครับ ทุกคนสบายดีกันไหม”มาแล้วครับจากปลายนวมชนกัน ก็ต้องไหว้ครูจะได้เป็นการหยั่งเชิงคู่ต่อสู้
ใกล้ถึงตอนสนุกแล้วครับ ‘ฮุกขวาเลยหมออ้อ แทงเข่าเลยตุ้ย หนุมานถวายแหวนเลยเจย์’
“ดีจังเลยนะค่ะเป็นเจ้าของกิจการหมื่นล้านไปเที่ยวต่างจังหวัดหลายๆที่ก็ได้”หมออ้อจัดแล้วครับ
“นั้นสิ หล่อแล้วยังรวยจนอยากจะช่วยใครๆเค้าเลี้ยงลูก”ตามมาติดๆด้วยตุ้ย
“ไม่กลัวสาวๆเค้าอกหักรึยังไงค่ะคุณวุฒิ”และตบท้ายด้วยสิงห์เงียบ
ผมละอยากจะหัวเราะดัง ๆ เป็นไงละสามแสบศิษย์ไม่ดี ทำให้ปีศาจหมอนข้างหื่นไม่เลือกที่ถึงกับคิ้วกระตุก
ไม่รู้จักสามแสบศิษย์ไม่ดีซะแล้ว
“ครับ ก็ต้องตามติดหน่อยกลัวแมลงจะคอยมาไต่ตอม พ่อน่ารักลูกก็น่ารักเลยอยากเลี้ยงทั้งพ่อทั้งลูกตลอดชีวิต
แล้วก็ไม่กลัวหรอกครับสาวๆจะอกหักเพราะผมไม่ให้ความหวังกับใครถ้าไม่คิดว่าคนคนนั้นผมจริงจัง”
มันตอบคำถามของสามแสบที่ดูจะพออกพอใจในคำตอบของมัน โดยที่ผมยืนตาเหลือกค้างก่อนที่จะรู้สึกว่า
หน้าร้อนขึ้นมากะทันหัน
“ดีค่ะ อย่าได้กลัวถ้าจริงจังและจริงใจ พวกเราจะช่วยอีกแรงนึง จะเอาพี่บอลอาบน้ำปะแป้งใส่ชุดนอนวาบหวิวโรยดอกไม้แล้วใส่พานถวายให้เลย”
ดูหมออ้อบอกครับแล้วยิ่งช้ำใจเมื่อสองสาวที่เหลือยิ้มออกมา
พร้อมกับพยักหน้าว่าเห็นด้วย แถมสายตาที่ดูถูกอกถูกใจเป็นที่สุด
น็อคเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ ผมนะโดนสามแสบศิษย์ไม่รักดีและปีศาจหมอนข้างหื่นไม่เลือก
ที่น็อคเป็นที่เรียบร้อย เรียกแพทย์สนามมาปฐมพยาบาลผมด่วน น้ำฟ้าของพ่อ
“ดีค่ะ น้ำฟ้าก็จะช่วยอีกแรง”ลูกสาวผมยกมือยกไม้ด้วยเมื่อเห็นว่าแม่ๆบอกว่าจะช่วยป๊าวุฒิของเธอ
สรุปว่าผมตายคาสนามครับท่าน.....................
สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณสำหรับกำลังแรงใจที่ให้มา :mew1: :mew1: :mew1: ขอบคุณทุกเม้นนะค่ะ
ตอนหน้าจะเป็นตอนที่สามแสบศิษย์ไม่รักดีร่วมมือกับปีศาจหื่นไม่เลือกที่จัดการครูบอลเอาใส่พาน
พบกันตอนหน้าวันเสาร์ที่ 16 พฤศจิกายน นะค่ะ :กอด1: คนอ่าน :กอด1: :กอด1:คนเม้น และ +1 จ้า
-
จะเป็นครอบครัวสุขสันต์แล้ว :mew1:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ร่วมแรงแข็งขัน อัญเชิญ ชายบอลใส่พานถวายแต่เทพพญามารหมอนข้าง
กร๊ากๆๆๆๆๆ
-
ความรู้สึกครูบอล>> :a5: o22
:m20: :pigha2: บอกได้้คำเดียวว่าเลยว่า "ไม่รอด" :mc4:
-
ครูบอลน็อคตั้งแต่ยังอยู่บนที่นอนล่ะอิอิ
-
ครอบครัวสุขสันต์ พ่อ ป๊า ลูก
-
ปลงซะ บอล ขยาดลูกยังยกให้การเลย
-
พี่บอลแพ้น็อคเลย สามสาวบวกหนึ่งสาวน้อยใส่พานถวายพี่วุฒิ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
โถถถถถถ ครูบอลขนาดน้องน้ำฟ้าก็ยังไปอยู่ข้างคุณวุฒิ
-
:m20: :m20: :m20:
ยอมป๊าวุฒิซะดีกว่านะจ๊ะพ่อบอล
-
เอาล่ะสิ งานนี้บอลเสร็จแน่
สามสาวช่วยปะแป้งใส่พานถวายปีศาจหมอนข้างในตอนหน้าเลยนะ
ไหนๆนางฟ้าตัวน้อยก็ยกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิแล้วนี่ :laugh:
บวกเป็ด
:กอด1: รอตอนต่อไปนะคะ
-
บอลเอ๊ย ขนาดลูกยังยกพ่อตัวเองให้ป๊า แพ้ตั้งแต่เกมยังไม่เริ่ม พนันจะชนะหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณนะบอล อ้อนวุฒิมันเอาไว้
-
หึหึหึหึหึ
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
o13 o13
-
:z1: รอตอนหน้าค่ะ
-
ถวายใส่พานไปเลยจ้า
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[กรี้ดดดน้องน้ำฟ้าน่ารักที่สุดเลย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอไว้อาลัยแด่ครูบอล :katai3: จะรอวันที่ครูบอลใส่ชุดวาบหวิวแบบที่หมออ้อบอก o13
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เตือนแล้วนะพี่บอลว่าสามสาวเค้าจ้องจะให้พี่บอลลงเอยกับพี่วุฒิ
ซึ่งมันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนิเนอะ ขนาดน้ำฟ้ายังบอกว่ายกให้ไปเล้ยงเลย
ไปไหนไม่ได้แล้วละนะจ๊าาาา เสร็จพี่วุฒิแน่ๆ
-
:กอด1: :กอด1:
:L2:
-
555 ดูยังไงก็ไม่ลอดนะครูบอล
ทำใจซะเถอะ
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กรั๊กๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่รอดแล้ว ไม่รอดแน่แท้ โฮะ โฮะ โฮะ
พี่บอลเตรียมตัวเป็น ภรรยา แม่บ้านให้พี่วุฒิได้เลยค่ะ 5555 :hao7: :impress2:
-
ครูบอล ไม่มีคนเข้าข้าง น่าสงสาร :pigha2:
แต่ทำไงได้ ก็พี่วุฒิเค้าน่าเชียร์จริงๆนี่นา
-
อยากเห็นครูบอลใส่ชุดนอนวาบหวิวววววว :impress2: สามแสบช่วยกันจัดมาอย่าให้เสียนะคะ
รอดูพี่วุฒิเผด็จศึก ปกติไม่ค่อยชอบผุ้หญิงในนิยายวาย แต่เรื่องนี้เรากลับชอบสามแสบมากๆๆๆๆๆเลย แม่ยกโดยแท้55+
-
ยอมๆพี่วุฒิไปเถอะบอล :katai3:
-
น้ำฟ้า หนูน่ารักจังเลยลูก แถมยังยกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิแล้วด้วย คิิคิ
สามแสบมาสมทบซะบอลเงิบเลยงานนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนหน้าว่าจะได้ป้อนกล้วยเข้าปากช้างก่อน หรือบอลจะโดนป้อนเข้าปากยักษ์ก่อน
รอน้าาาาาาาาาาา :hao7:
-
555+
แพ้ราบคราบบบบบบบบ
-
โดนมากๆ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
น้ำฟ้าน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13 o13
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกค่ะ
ชอบพ่อบอล ป๊าวุฒิ และน้ำฟ้ามากๆ
-
ต่อนานจังมาไวๆเถิดดดด
-
ไม่มีใครอยู่ฝ่ายครูบอลหรอกนะ นี่พูดเลย ๕๕๕๕
-
น่ารักสุดๆเลยฮะ
-
อิจฉาครูบอล เป็นที่สุด
:z1: :z1: :z1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ตายสนิทเลยค่ะพ่อบอล ทุกคนช่วยป๊าวุฒิหมดเลย
o13 o13 o13 o13 o13
-
ตอนที่ 14 (แล เพนียด 1/2)
ครูบอล
ผมเซงชีวิตมากครับ ทำไมนะ..แทนที่ผมจะหากำลังเสริมแต่กลายเป็นหากำลังเสริมให้คู่ต่อสู้ตัวเองไปได้
ยังสีหน้าของสามแสบที่ดูจะสนุกสุขสันต์ซะเติมประดา แล้วหน้าของไอ้หมอนข้างที่ดูจะรื่นรมณ์ยิ้มหน้าบาน
ปากกว้างจะถึงใบหูอยู่แล้ว
“บอลครับเลยหงุดหงิดได้แล้วครับ เดี๋ยวคุณช้างตัวโตจะกลัวเอาใช่ไหมค่ะน้องน้ำฟ้า”ผมเงียบครับ
ไม่อยากเอาพิมเสมแลกกับเกลือ
“ไม่เอาน่าพี่บอลปากนะจากห้อยๆนะมันจะกลายเป็นกันสาดอยู่แล้ว คิกคิก..”ตุ้ยพยายามจะยั่วยุ
ให้ผมตอบโต้ แต่ผมนะเป็นสีทนได้ครับ ต้องทนให้ได้
“อย่าเล่นตัวมากนะพี่ เดี๋ยวผู้ชายดีๆจะหายไป น้องๆก็กลัวว่าพี่จะไม่ได้ออกเรือนซะก่อน
น้องน้ำฟ้าจะไม่มีป๊าไว้เลี้ยงพ่อบอลเอา”นานๆครั้งที่เจย์จะพูดยาวๆนอกจากจะอยู่กับคนที่สนิทกัน
แต่ดูเธอพูดประโยคนี้แล้วอยากจะวิ่งไปให้ช้างเหยียบหายไปเลยครับท่าน
“เจย์ไม่เอาน่าอย่าไปว่าพี่บอลเค้า...ดูสิยิ่งทำตัวน่ารักมากๆเดี๋ยวก็ไม่ได้เที่ยวกันพอดี”หมออ้อเอ่ยปากห้ามเจย์
เลยทำให้ผมพอใจบ้าง แต่ประโยคต่อมานี่สิครับ ไปทำตัวน่ารักตอนไหนแล้วทำไมถึงจะไม่ได้เที่ยว
“อ้าวทำไมละอ้อ”เจย์ออกปากถามแต่หน้าตาเนี่ยเหมือนจะรู้คำตอบของเพื่อนอยู่แล้วยังไงก็ไม่รู้
“ก็ทำตัวน่ารักขนาดนี้ ดูป๊าน้องน้ำฟ้ามองสิแทบจะจับกินอยู่แล้วกลัวป๊าน้องน้ำฟ้าจะจับกลับรัง
แล้วจับกินเอานะสิ แล้วเราก็จะชนะพนันไม่ได้เที่ยวกันพอดี คริคริ....”จากที่ว่าปากยื่นตอนนี้ผมรู้ตัวเลยว่า
เปลี่ยนอ้าปากกว้างแทนแน่แล้ว
“โอ้ยขำอ่ะ”ตุ้ยหัวเราะออกมาด้วยเสียงดังไม่ได้รักษาอาการของสาวสวย
“ไม่เอานะค่ะ พ่อบอลอย่าทำตัวน่ารักนะค่ะเดี๋ยวน้องน้ำฟ้าไม่ได้ไปหาคุณช้างตัวโต”เสียงลูกสาวผม
ที่อยู่กับแม่อ้อของเธอเอ่ยออกมาคงจะตีความว่าเพราะผมทำตัวน่ารักแล้วจะไม่ได้ไปหาคุณช้างตัวโตของเธอ
“พอเถอะครับอย่าไปแกล้งบอลเค้าเลย เดี๋ยวผมเอาไว้แกล้งเองทีหลังดีกว่าครับ”เสียงของไอ้หมอนข้าง
ห้ามการกลั่นแกล้งผมเพราะมันจะเป็นคนแกล้งผมทีหลัง
“น้องน้ำฟ้ามาหาพ่อบอลดีกว่าค่ะ เดี๋ยวแม่อ้อเค้าจะเหนื่อยเอาลูกมา เดี๋ยวเราไปหาคุณช้างตัวโตกันเลยเนอะ”
ผมยื่นแขนออกเพื่อรับน้ำฟ้าจากหมออ้อ แล้วพาน้ำฟ้าไปยังอาคารจำหน่ายอาหารช้างเพื่อซื้ออาหาร
ที่จะนำอาหารไปให้กับช้าง
ผมอุ้มน้องน้ำฟ้าเดินเข้าไปโดยมีสามแสบจอมหักหลังกับไอ้หมอนข้างพร้อมด้วยคนสนิททั้งสอง
ที่เดินตามมาไม่ห่าง น้องน้ำฟ้าตื่นเต้นดีใจที่เห็นอาหารช้างมากมาย และยิ่งไอ้หมอนข้างสนับสนุนชี้นู้นนี่อีก
ยิ่งคึกคักโดยมีทศและต้นถืออาหารช้างจำนวนมากก่อนจะเดินไปยังลานพักช้างน้อย จุดที่ให้นักท่องเที่ยว
สามารถให้อาหารและถ่ายรูปกับช้างได้ น้องน้ำฟ้าและสามแสบดูจะตื่นเต้นมีความสุขมากๆให้อาหารช้างกันใหญ่เลย
โดยเฉพาะตุ้ยดูจะลดอายุเหลือเท่าลูกไปแล้ว ต้นและทศทำหน้าที่ดูแลคอยอำนวยความสะดวกให้กับลูกผมและสาวๆ
ผมยืนมองอยู่ใกล้ๆแต่ไม่ได้เข้าไปด้วยเมื่อเห็นสาวๆต่างมีความสุข
“ไม่ให้อาหารช้างเหรอครับบอล”ไอ้หมอนข้างถามผมเมื่อเห็นผมไม่เข้าร่วมวงกับสามแสบและลูก
“ไม่หรอกครับแค่เห็นน้องน้ำฟ้ามีความสุขมีเสียงหัวเราะบอลก็พอใจแล้วครับ แล้วพี่วุฒิ
ไม่ไปให้อาหารช้างบ้างเหรอครับ”ผมรู้สึกมีความสุขมากพอที่จะมองข้ามความหงุดหงิดตอนแรกๆได้
เมื่อขณะนี้ใบหน้าของทุกคนต่างมีรอยยิ้มแห่งความสุข ผมเลยถามมันกลับไป
“พี่ก็ไม่ไปครับต้องดูแลหัวใจตัวเอง”ผมทำหน้าสงสัย รึว่ามันจะเป็นโรคหัวใจแล้วยังกลัวช้างอีกเหรอ
“ไม่ต้องทำหน้าสงสัยอย่างนั้นครับ บอลนะทำให้พี่เป็นอย่างนี้ พี่ถึงต้องจับตามองตลอดเวลา
คราดสายตาไม่ได้เดี๋ยวใครมาลักพาตัวไปมันก็เหมือนเอาใจของพี่ไปด้วย”พอมันเฉลยผมไปไม่เป็นกันเลย
ใครจะไปคิดว่ามันจะน้ำเน่าได้ขนาดนี้ เลยต้องรีบเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับน้องน้ำฟ้าและสามแสบ
ที่กำลังถ่ายรูปสนุกสนาน
“มาพอดีเลยพี่บอลมาถ่ายรูปกันเร็วๆพี่”ตุ้ยเรียกผมเมื่อเห็นว่าผมเดินเข้าไปหา
“พ่อบอลมาถ่ายรูปเร็วค่ะ”น้ำฟ้ากวักมือเรียกผมด้วยรอยยิ้มกว้างและดวงตาที่สดใส
มหกรรมถ่ายรูปจึงถือกำเนิดขึ้น ถ่ายเดี่ยว ถ่ายคู่ ถ่ายกลุ่มจนผมเริ่มมึนงงไปหมดแล้วเนื่องจากการจัดการของตุ้ย
“ตุ้ยพอแล้วให้เค้าได้ถ่ายรูปครอบครัวบ้างเถอะ”เจย์เอ่ยปากซึ่งผมก็งงๆครับ ผมถ่ายรูปคู่กับน้ำฟ้า
ไม่ต่ำกว่าสิบรูปแล้ว
“นั้นสิให้พ่อลูกแล้วก็ป๊าเค้าจะได้ถ่ายรูปครอบครัวบ้าง ดีไหมค่ะคุณวุฒิ”หมออ้อเฉลยความหมาย
ของการถ่ายรูปครอบครัวซะจนผมพูดไม่ออก
“หึหึ...”มันไม่ตอบคำถามของหมออ้อแต่มันกลับเดินยิ้มเข้ามาหาผมกับน้ำฟ้า และยืนชิดด้านข้าง
โดยโอบผมและน้ำฟ้าเอาไว้
“พี่วุฒิทำอะไรนะ ปล่อยได้แล้ว”ผมพยายามที่จะทำให้มันปล่อยแขนที่โอบผมทั้งๆที่ก็รู้
ว่ามันคงไม่สำเร็จแน่ๆ
“อยู่นิ่งๆสิ เดี๋ยวรูปไม่สวยนะ”แทนที่มันจะปล่อยผมแต่มันกลับรัดแน่นยิ่งขึ้น
“วู้...อายคนเค้าบ้างเหอะ เค้ามองกันหมดแล้ว”พยายามที่จะกระตุ้นสามัญสำนึกที่อยู่ก้นหลุมของมัน
แต่ดูเหมือนคำพูดของผมจะไปไม่ถึง
“เร็วครับยิ่งนานคนยิ่งมองเยอะนะ ใช่ไหมค่ะน้องน้ำฟ้า”มันกลับเร่งผมแทนแถมยังใช้น้องน้ำฟ้า
เป็นฝ่ายสนับสนุนมันอีก
“จริงค่ะป๊าวุฒิ พ่อบอลค่ะอยู่นิ่งแล้วยิ้มค่ะ”ผมดีใจแทบจะน้ำตาไหลพากๆเมื่อลูกสาวผม
ตอบรับคำไอ้หมอนข้างแถมยังมีการยิ้มให้ดูแล้วบอกให้ผมยิ้มตามอีกต่างหาก
เสียงเดียวรึจะสู้ห้าเสียงได้ถึงจะมีทศกับต้นแต่ทั้งสองคนก็คงเลือกงดออกเสียงแน่ๆ ผมเลยยืนยิ้ม
อุ้มน้องน้ำฟ้าโดยมีไอ้หมอนข้างโอบไหล่ของผมและมีแบล็คกราวเป็นคุณช้างตัวโต เมื่อช่างภาพบอกให้เปลี่ยนท่า
มันก็เปลี่ยนจากยืนด้านข้างเป็นยืนซ้อนหลังและจากโอบไหล่เป็นโอบกอดแทน รู้สึกเลยครับ
ว่าหน้าร้อนขึ้นมากะทันหันจนไม่กล้าสบตาใคร ถึงแม้จะไม่ได้มองแต่ก็ยังได้ยินเสียงจากรอบข้างดังขึ้น
“กรี๊ดดดดดดดดดด เสียดายจังแต่ก็น่ารักดีอ่ะแก”เสียงสาวๆรอบข้างที่ไม่มีการเบาเสียงเลยแม้แต่น้อย
“เฮ้ย....มีเจ้าของแล้วว่ะน่าเสียดาย”เสียงผู้ชายเอ่ยขึ้น ผมเริ่มสงสัยซะแล้วว่าที่บอกว่ามีเจ้าของแล้ว
คงจะไม่ได้หมายถึงผมนะ
“สุดยอดเลยอิจฉาอ่ะพี่บอล คุณวุฒิเอาแบบหวานๆให้ใครๆเค้าอิจฉาหน่อยสิค่ะ”เสียงตุ้ยที่ตะโกนแซวผม
และสั่งการไอ้หมอนข้าง
“หึหึหึ...”มันหัวเราะกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น ทำไมไอ้ช่างภาพมันไม่ถ่ายซะทีว่ะ
กูอายเว้ยยยยย...............................
“จะถ่ายแล้วนะครับ 1........2........3........ฟอด...แช๊ะ...แช๊ะ...แช๊ะ..”ไอ้ช่างภาพมันบอกเพื่อให้ผมเตรียมตัว
อยากจะบอกมันเหลือเกินตรูนะพร้อมตั้งนานแล้วเว้ย พอเริ่มนับเลขผมก็เริ่มยิ้ม แต่พอถึงเลขสามเท่านั้น
ผมก็รู้สึกว่ามีสิ่งหนึ่งแนบเข้ากับแก้มด้านขวาของผมเต็มๆจนเกิดเสียงตามมา ไอ้หมอนข้างมันหอมแก้มของผม
โดยที่ผมยังคงตกใจก็มีเสียงช่างภาพกดชัตเตอร์ จนมันเอาหน้าออกห่างแต่กอดของมัน
ยังคงไม่ปล่อยและไม่คลายออก มันมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมต้องรีบก้มหน้า แล้วไอ้ช่างภาพ
ก็ช่างทำหน้าที่ของตัวเองดีเหลือเกิน เพราะตั้งแต่ตอนที่ผมโดนมันกอดจนตอนนี้หน้าแทบจะฝังเข้าไปใน
กระหม่อมของลูกแล้วมันยังกดไม่หยุดเลยครับ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..........โดนใจอย่างแรงค่า.....”เสียงกรี๊ดจากทุกๆที่
ที่ดังขึ้นพร้อมกันเหมือนนัดหมายกันมา แต่สามเสียงที่ดูจะดังเกินใครคือสามแสบที่พอผมมองกลับไปก็เห็น
หมออ้อกับตุ้ยกอดกันกลมบิดไปบิดมา ส่วนเจย์ก็ส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ผมเท่านั้น
“หึหึ...เห็นไหมมีแต่คนอิจฉาบอลทั้งนั้นเลยที่พี่กอดบอล”มันหัวเราะแล้วพูดข้างหู
“ชิชิ...”ขี้เกียจเถียงมันครับ
“ต้นจัดการเรื่องรูปให้เรียบร้อย แล้วก็ให้พิเศษสำหรับการถ่ายรูปที่ถูกใจฉันด้วย”มันสั่งต้น
ให้จัดการเรื่องรูปแถมยังมีหน้าให้ทิปเพราะไอ้คนถ่ายรูปมันถ่ายถูกใจมัน
“ชิ...ให้แต่ช่างภาพแล้วนายแบบหล่อๆอะทำไมถึงไม่ให้ รวยนักรวยหนานักไม่ใช่รึไง”
ผมถึงกับบ่นมันออกมาเบาๆ
“ก็ช่างภาพเค้าถ่ายถูกใจจริงๆนะครับบอล ส่วนนายแบบน่ารักๆนะพี่ให้หมดตัวเลยครับ ใจก็ให้นะ”
ไอ้หูปีศาจ
“พอแล้วจะพาน้ำฟ้าไปนั่งช้างแล้ว”ผมหาทางออกเมื่อเริ่มเห็นนักท่องเที่ยวเริ่มชี้ไม้ชี้มือเพื่อให้ดูผม
ที่ยังคงโดนมันกอดไม่ปล่อย
มันยอมปล่อยตัวผมแล้วเดินตามผมไม่ห่าง จะเป็นขี้ปลาทองแทนปีศาจหมอนข้างแล้วใช่ไหม
ผมเดินเข้าไปหาสามแสบที่ยังคงยิ้มล้อเลียนผมไม่เลิกซะที
“ไม่ถ่ายรูปต่อเหรอพี่บอล กำลังฟินเลยนะ น่าเสียดายจัง”ตุ้ยถามผม
“ไม่เอาน่าตุ้ย พี่บอลกับคุณวุฒิเค้าจะไปถ่ายจุดอื่นบ้างสิ หลายๆที่เอาให้แล เพนียดหวานฉ่ำกันไปข้างนึง”
หมออ้อออกปากห้ามเพื่อนตัวเอง ซึ่งผมว่าเงียบไปเลยจะดีกว่านะ
“หึ...ไปที่อื่นกันดีกว่า แล้วจะไปตรงไหนกันดี”เจย์เพียงยิ้มก่อนจะเบี่ยงเบนความสนใจออกจากผม
“พี่ว่าจะพาน้องน้ำฟ้าไปขี่ช้างนะ สามคนจะไปขี่ด้วยไหม”ผมบอกจุดหมายต่อไป
“ไปสิพี่บอลถามทำไมกันก็รู้ๆกันอยู่”ตุ้ยต่อว่าผม
“อ้าวก็ไม่รู้กลัวจะไม่อยากนั่งนินา”ผมบอกออกไป
“ผมว่าก็ดีนะไปขี่ช้างเสร็จแล้วค่อยทานอาหารกลางวันกัน”ไอ้หมอนข้างสอดเสนอความคิด
“ดีค่ะ”หมออ้อตอบรับความคิดของมัน
“ถ้างั้นไปกันเลยครับ”มัน บอกออกมาเมื่อทศและต้นไปยังจุดจำหน่ายตั๋วเพื่อนั่งช้างให้กับทุกคน
เราเดินมาจนถึงจุดนั่งช้าง โดยมีควานช้างคอยต้อนรับนักท่องเที่ยว น้ำฟ้าตื่นเต้นดีใจชี้มือเมื่อคุณช้าง
ตัวนึงเดินผ่านหน้าเพื่อนำนักท่องเที่ยวออกเดินตามเส้นทาง
“สวัสดีครับช้างตัวนึงสามารถนั่งได้สามท่านครับ ไม่ทราบว่าใครจะนั่งเป็นกลุ่มแรกครับ”
ควานช้างเอ่ยออกมา
“พวกเราค่ะ”สามสาวเอ่ยออกมาพร้อมกันแล้วขึ้นไปนั่งประจำที่ เมื่อช้างเริ่มเดินเสียงสามแสบก็เริ่มดังขึ้น
คงเป็นเพราะพวกเธองานยุ่งจนไม่ได้พักผ่อน แต่ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองรึป่าวไม่รู้เมื่อผมรู้สึกว่าการที่พวกเธอ
ได้แกล้งผมเป็นการผักผ่อนสำหรับพวกเธอยังไงก็ไม่รู้
“กลุ่มต่อไปเตรียมตัวเลยครับ”เจ้าหน้าที่เรียกครับ
“ครับ”ผมเดินออกไปโดยที่ไอ้หมอนข้างรับน้องน้ำฟ้าเพื่อให้ผมได้ขึ้นสะดวกขึ้น แต่พอยื่นแขน
เพื่อจะรับน้ำฟ้าเมื่อผมนั่งเรียบร้อยแล้วแต่แทนที่มันจะส่งน้ำฟ้ามันกลับขึ้นมาบนช้างเชือกเดียวกันกับผม
“พี่จะขึ้นมาทำไมไปขึ้นเชือกอื่นดิ บอลจะนั่งกับลูก”ผมถามมันด้วยใบหน้าสงสัย
“พี่ก็จะขึ้นมานั่งกับเมียและลูกพี่ไง”ทำยังไงดีผมถึงจะชนะมันได้บ้าง
“ไม่เอาอ่ะ”ผมเริ่มไม่พอใจมัน
“นั่งให้เรียบร้อยนะครับเราจะเริ่มออกเดินทางแล้ว”ไอ้ควานช้างก็ไม่ได้ดูเลยว่าข้างหลังนะ
กำลังปะฝีปากกันอยู่
“นั่งดีๆครับบอล เห็นไหมควานช้างจะสั่งช้างเดินแล้ว คนอื่นก็รอต่อคิวนั่งช้างอีกเยอะ”
เมื่อหันไปมองด้านข้างก็เห็นนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศกำลังรอคิวนั่งช้างจำนวนเยอะตามที่มันบอก
ผมก็เลยต้องสงบปากสงบคำ
ระหว่างที่นั่งช้างที่โยกเยกน้ำฟ้าดูจะมีความสุขคอยถามควานช้างเรื่องคุณช้างตัวโตตลอดเวลา
ความร่มรื่นสวยงามทำให้จิตใจของผมสงบได้บ้างแต่ก็คงช่วยได้ไม่เท่าไหร่เมื่อมันไม่ยอมปล่อยมือจากไหล่ของผม
แต่จะโวยวายมากไปก็คงไม่ดีเพราะถึงทำอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้มันสำนึกแต่กลับจะเป็นการป่าวประกาศ
ให้คนอื่นมองมาที่ตัวเองซะมากกว่า
สามแสบด้านหน้าโดยมีหมออ้อที่กลับตัวมายังด้านหลังเพื่อถ่ายรูปผมน้ำฟ้าและไอ้หมอนข้าง
คอยทำไม้ทำมือให้ทำท่านั้นท่านี้ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากน้ำฟ้าและมัน แต่สำหรับผมขอบอก
ว่าเซงอย่างแรง อะไรจะออกนอกหน้ากันขนาดนั้น
กว่าจะได้ลงมาจากการนั่งช้างได้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีกาฝากคอยเกาะติดตัวเอง
อยู่ตลอดเวลา ซึ่งไอ้กาฝากก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย มันคือไอ้พี่วุฒิ ไอ้ปีศาจหมอนข้าง ไอ้หื่น ไอ้บ้าอำนาจ
“แหม่คุณวุฒิจะเกาะพี่บอลไปถึงเมื่อไหร่ค่ะ”ตุ้ยแซวทันทีเมื่อผมและมันเดินมาหาพวกเธอ
“เอาน่าตุ้ยแบ่งๆกันไปพลัดกันเกาะก็ไม่เป็นไรหรอก คุณวุฒิเค้าเติมใจที่เกาะและก็โดนเกาะ”
หมออ้อเสริมขึ้น
“ใครเกาะใครค่ะ น้องน้ำฟ้าขอเกาะด้วยคนสิค่ะ”ลงสาวผมคงเริ่มงงแล้ว เพราะมีเกาะกันไปเกาะกันมา
“พอเถอะเราไปทานข้าวกันดีกว่า”และเป็นเจย์ที่ห้ามศึก
“นั้นสิพี่หิวแล้วด้วย”เมื่อผมเห็นทางรอดจากเจย์ ผมจึงรีบคว้าไว้ด้วยความไว
“ใช่พี่บอลต้องทานเยอะๆจะได้มีสารอาหารให้คุณวุฒิเค้าดูดซับได้ทั้งวัน หึหึ”เจย์กลับเป็นคนปิดตาย
ทางรอดของผมซะอย่างนั้น
“หึหึ ไปทานอาหารกันดีกว่าครับ”ไอ้หมอนข้างคงเห็นว่าผมสู้สามแสบไม่ได้เลยเป็นคนยื่นมือเข้าช่วยผม
“ขอบคุณครับที่ช่วย”หลังการที่หมออ้อยื่นมือมาขออุ้มน้ำฟ้าไปจากผมแล้ว พวกเธอก็เดินไปยัง
ร้านอาหารที่ดูสะอาด ผมจึงกล่าวคำขอบคุณให้กับไอ้หมอนข้างที่ช่วยผมไว้
“ไม่เป็นไรครับ แค่บอลทานข้าวเยอะๆแล้วให้พี่เกาะให้พี่กอดทั้งวันก็พอแล้ว”
ผมจะทำอะไรได้ครับนอกจากเดินหนีมันแต่ก็ยังไม่กล้าเข้าไปใกล้สามแสบกลัวจะแว้งมากัดผมอีก
คอยดูนะมันต้องมีวันของผมบ้าง แต่ก่อนอื่นผมต้องไปหาอะไรใส่ท้องให้เติมเสียก่อน เพราะวันนี้ผมยังต้องสู้รบ
กับไอ้หมอนข้างและสามแสบ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
หนทางยังอีกยาวไกล.......สู้ต่อไปนะครูบอล.......... :เฮ้อ:
สวัสดีค่ะทุกคน :call: ตุ๊กตายังคงขอบคุณคนอ่านทุกคนและกำลังใจที่ให้มา :pig4:
สำหรับตอนนี้ที่จริงอยากจะเขียนให้จบแต่เนื่องจากมีปัญหาเพราะคุณตาท่านล้ม และท่านมีอายุมากแล้ว(97)
นอกจากทำงานแล้วยังต้องดูแลท่านเวลากลับจากทำงาน เวลาก็เลยไม่ค่อยมี ตุ๊กตาเลยอยากจะถามทุกคนว่าจะให้
ลงอาทิตย์นึงตอนเดียวแต่ตอนจะยาวหน่อยรึว่าจะให้ลงสองครั้งแต่ตอนแต่ละตอนจะสั้นลงกว่าแต่ก่อนบ้างนิดหน่อยทุกคนจะ
เลือกอะไรดีค่ะ
และขอขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก(ครูบอลตัวจริงที่ขอเอาเค้ามาเขียนแถมเช้านี้ยังได้ฟัดน้องน้ำฟ้าตัวจริงอีกยกนึง)
ขอเม้าท์นะค่ะว่าครูบอลนะมีตัวตนจริงๆแต่เค้าไม่ได้มีป๊าวุฒินะ ส่วนนิสัยน้องน้ำฟ้าในเรื่องกับตัวจริงนะเหมือนกันทั้งดุ้นเลยน่ารัก
และฉลาดมาก ๆ
ส่วนกำหนดลงตอนต่อไปขอตุ๊กตาดูจากคำตอบของคนอ่านก่อนนะค่ะ แล้วจะแจ้งอีกทีในวันอาทิตย์ช่วงเย็น ๆ
:กอด1: คนอ่านทุกคน...................... :mew1: :mew1:
-
เห็นเปลี่ยนชื่อตอนแล้ว
อยู่ไหนอ่ะ อยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:ling1: :ling1:
-
หวานมาก อ่านไปพลางจิกหมอนพลาง อ้าย...เขินบิดหมอนเป็นเกลียวหมดแล้ว :hao7:
สุดท้าย เค้าชอบแบบอ่านยาวๆลงเนื้อหาทีละอาทิตย์อ่ะ จะได้จุใจไปเลย อีกอย่างตัวเองจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นด้วย รักคนแต่งงับ :mew1:
-
อุ๊ย!!เขินนนนนนน สามสาวเธอช่างสนับสนุนมากจริงๆ ทำเอาพี่บอลของพวกเธอไปไม่เป็น วุฒิก็หวานได้ตลอดจริงๆ ส่วนพี่ตุ๊กตา ลงอาทิตย์ละครั้งดีกว่าครับ เป็นกำลังใจให้และรอตอนต่อไป^^
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สงสัยเม้นท์จะชนกันเลยไม่ทันได้อ่านตอนที่เข้ามาตอนแรก
ตอนนี้บอลน่ารักมากๆอ่ะ พวกสามแสบก็แกล้งซะ
พี่วุฒิก็เข้าขากันดีเหลือเกิน
หนูน้ำฟ้าเองก็น่ารักมากๆ
ส่วนเรื่องการลงนิยายอันนี้ต้องบอกว่าแล้วแต่ความสะดวกของคนแต่งเลย
เราเข้าใจนะการดูแลผู้สูงอายุค่อนข้างทำให้เราไม่มีเวลาเท่าไหร่
บางทีเรื่องครอบครัวก็ต้องมาก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังก็ได้
อย่างน้อยๆมาอัพนานๆทีก็ได้ แต่อย่าทิ้งกันไปกลางคันเป็นพอ
:กอด1: :mew1:
-
สวัสดีจ้า ขอเม้นท์บ้าง (แอบมานาน) ชอบพ่อบอลและชอบน้องน้ำฟ้ามากๆ จ้า น่ารักดี แล้วก็ขอให้คุณตาแข็งแรงขึ้นนะค่ะ คนแก่เวลาล้มที่น่าเป็นห่วง เพราะรางกายจะไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ สาวๆ ก็เอาเป็นว่าดูแลครอบครัวก่อนนะคะ ส่วนแต่งก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ อาทิตย์หนึ่งมาต่อตอนยาวๆ ดีกว่าจะได้มีเวลาดูแล (เราก็ฟินกันยาวๆๆๆ )
-
มาแล้วววว รออยู่ :กอด1:
ตอนนี้หวานชื่นมากเลย เรียกว่าช้างยังอาย o18
ชอบวุฒิอ่ะชัดเจนมาก. แต่คงต้องให้เวลาบอลปรับตัวปรับใจนิด
ในการยอมรับผู้ชายด้วยกันมาเป็นคนรัก แต่วุฒิรักจริงแบบนี้
คงใช้เวลาอีกไม่นาน. ขอตัวกระตุ้นมาให้บอลหึงหน่อยน้า
เอาแบบควันออกหูและรู้ใจตัวเองไปเลย :laugh:
บวกเป็ด
ปล. ตามแต่ตุ๊กตาสะดวกเลยค่ะ รออ่านเสมอ แะขอให้คุณตาหายเร็วๆน้า
:กอด1: :L1:
-
นิยายสนุกมากครับ ผมขอให้ลงอาทิตย์ละตอนยาวๆก็พอครับ คุณตุ๊กตาจะได้มีเวลาไปดูแลคุณปู่
-
รอตอนต่อไปคร้าบบบ
แล้วแต่คนเขียนสะดวกเถอะครับ ถ้าดูแลคุณตาลงอาทิตย์ล่ะตอนก็ได้ครับ(แต่ขอยาวจริงๆน้าา)
-
ขอแบบยาวดีกว่าค่ะ เอาที่คนแต่งสะดวก
จะได้มีเวลาดูแลคุณตาด้วย คนอ่านเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
แล้วแต่คนเขียนสะดวกค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
แล้วแต่สะดวกเลยค่ะ
-
หวานจนน่าอิจฉาเลยนะค่ะครูบอล
สามาสาวก็ช่วยให้ฟินมากกกก
-
อั้ยย่ะ ชอบคุณวุฒิจริงๆเลย
ส่วนเรื่องการอัพแล้วแต่คนเขียนสะดวกเลยจ้า
-
วุฒินี่ทุกที่ทุกเวลาจริง ๆ หวงครูบอลขนาดนี้
ส่วนเรื่องมาลงนิยายก็แล้วแต่ผู้แต่งสะดวกแล้วกัน
ขอให้คุณปู่หายป่วยไวไวนะ :L2:
-
หวานไม่เกรงใจกันเลยนะคะ
ป๊าวุฒิ พ่อบอล
-
เมื่อไหร่ครูบอลจะแพ้พนันกับสามสาวล่ะ 555555
-
หวานจริงๆๆๆๆๆ
แต่ครูบอลน่าสงสาร ไม่คนเข้าข้างเลย. :laugh:
-
ครอบครัวมาก่อนอยู่แล้วค่ะ แต่ยังก็รออ่านอยู่นะคะ :katai3:
-
อิจฉาพวกนางที่ได้เห็น
ผช นี่เอะ ยังไง มีเจ้าของและนะค่ะ เดี่ยวอาจโดนยิงไส้แตก
-
พี่วุฒิทำคนอ่านฟิน
ครูบอลอีกไม่นานคงใจอ่อน
ก็พี่วุฒิเดี๋ยวโอบเดี๋ยวกอดเดี๋ยวหยอด
มีน้องน้ำฟ้าและสามสาวคอยช่วยอีก กองเชียร์เยอะจริงๆ
-
ฟินไปเลย
:jul1: :jul1:
-
แล้วแต่ท่านสะดวกเลยแบบไหนก็ได้คับ
-
ครูบอลไม่มีตัวช่วยแล้วนะ น้องน้ำฟ้าไม่ช่วยคุณพ่อเลย :m20:
ขอแบบยาวๅลงอาทิตย์ละตอนนะ :mew1:
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทั้งเขินทั้งอิจฉาเลยอ่าาาาา
อยากไปอยู่ร่วมด้วยช่วยกรี๊ดที่สุด อ๊ายๆๆ
ยิ้มไม่หุบเลยตอนนี้ >//////<
แล้วแต่คนเขียนจะสะดวกเลยค่าาาาา เค้ารอได้ ^^
-
:กอด1: :mew1:
-
แจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน
เนื่องจากตุ๊กตาได้แจ้งเรื่องที่ต้องดูแลตาที่อายุเยอะและประสบอุบัติล้ม
จึงขอแจ้งเรื่องการกำหนดการลงนิยายเป็นอาทิตย์ละครั้ง ตุ๊กตาจะลงวันอาทิตย์นะค่ะ
และขอขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจและคำอวยพรให้ตาของตุ๊กตาหายเร็ว ๆ :mew1: :mew1:
เจอกันวันอาทิตย์ที่ 24 พฤศจิกายน เพื่อเป็นการขอบคุณคงจะมีตอน :hao6: เล็กๆน้อยให้นะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4:
-
รับทราบคับป๋ม รออ่านได้จ้า
ขอให้คุณตาหายป่วยไวไวนะ
-
รับทราบคัฟ คุณตาหายไวไวนะ เป็นกำลังใจให้พี่ตุ๊กตาด้วย
-
รับทราบ!!!!!!!!!!!!!!!!
ขอให้คุณตาแข็งแรงไวๆนะคะ ^^
รอฉาก :jul1: :jul1: นี้คะ 5555
-
:L2:
-
ขอให้คุณตาแข็งแรงไว ๆ ค่ะ
:L2: :L2:
-
รับทราบจ้าและขอให้คุณตาหายไวๆนะค่ะ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
รับทราบเจ้าค่ะจะปูเสื่อรอวันอาทิตย์อิอิ
ให้คุณตาหายไวไวนะค่ะ :)
-
รับทราบค่า อาทิตย์ละตอนก็ฟินแล้ว =w=
สามแสบนี่เป็นกำลังรบที่สำคัญของป๊าวุฒิจริงๆ น้องน้ำฟ้าก็น่ารักเหลือหลาย เหมือนเป็นโซ่ทองคล้องใจคุณพ่อกะคุณป๊า หุหุ
ถ้าเรื่องนี้จบแล้ว อยากให้มีรวมเล่มจัง เป็นนิยายที่เนื้อเรื่องน่ารัก อ่านไปยิ้มไปได้ตลอดเรื่องจริงๆ อยากมีเก็บไว้ซักเล่ม o13
-
รับแซ่บคร๊าบ!!!!!! :z2:
ขอให้คุณตาหายเร็ววันน๊า... :L2: :L2:
-
ตอนเดียวแต่ยาวๆๆดีกว่านะ
-
แจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน
เนื่องจากตุ๊กตาได้แจ้งเรื่องที่ต้องดูแลตาที่อายุเยอะและประสบอุบัติล้ม
จึงขอแจ้งเรื่องการกำหนดการลงนิยายเป็นอาทิตย์ละครั้ง ตุ๊กตาจะลงวันอาทิตย์นะค่ะ
และขอขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจและคำอวยพรให้ตาของตุ๊กตาหายเร็ว ๆ :mew1: :mew1:
เจอกันวันอาทิตย์ที่ 24 พฤศจิกายน เพื่อเป็นการขอบคุณคงจะมีตอน :hao6: เล็กๆน้อยให้นะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4:
รับทราบจ้า
อาทิตย์ละ 1 ครั้งก็ยังดี
ก็แค่นานๆที แต่เราก็รออออออออออ
รอตอนต่อไปนะค่ะ :mew1:
-
โอเค รับทราบค่ะ
ขอให้คุณตาแข็งแรงไวๆ นะคะ
-
ขอให้คุณตาหายไวไวค่ะ :L2:
-
ขอให้คุณตาหายไวไวนะจ๊ะ
-
สนุกมากงับ พึ่งมาได่อ่าน อ่านไป แอบฟินไปอ่ะงับ
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆนะงั้บ เป็นกำลังใจให้งับ สู้ๆ
-
รับทราบค่ะ
รอค่ะ o13
-
รอค๊า :mew1:
-
รอๆๆๆๆ
-
ขอตอนยาวววววว อาทิตย์ล่ะตอนก็พอค่ะ
:hao3: :hao3: :hao3:
และขอให้คุณตาสุขภาพแข็งแรงขึ้นนะค่ะ :L2: :L2: :กอด1: :L2: :L2:
-
ขอให้คุณตาหายป่วยเร็วๆนะคะ ^^
-
:z6: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อิจฉาเลยอ่ะ :-[ :-[
-
:L2: รอได้ค่ะ :L2:
:3123: ขอให้คุณตาให้ไวไวนะคะ :3123:
-
รออยู่นะค่ะ อยากได้ครูบอลอ่ะ ...ใครช่วยที #โดนตบ 5555+
-
ตอนที่ 14 (แล เพนียด 2/2)
ครูบอล
เราต่างเข้าไปภายในร้านอาหารที่ภายในร้านมีเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำต่างจากด้านนอก พนักงานเข้ามาต้อนรับ
และเดินนำไปยังโต๊ะอาหาร โดยทศและต้นแยกโต๊ะนั่งอื่นใกล้ ๆ สามแสบนั่งทางเดียวกัน และไม่ต้องคิดมากครับ
ผมนะนั่งกับน้ำฟ้าและไอ้หมอนข้างอยู่แล้ว
“สั่งเลยครับ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง”ไอ้หมอนข้างเอ่ยเมื่อพนักงานส่งเมนูอาหารให้
“แค่มื้อนี้เหรอค่ะคุณวุฒิ”หมออ้อถามไอ้หมอนข้างด้วยสายตายิ้มๆ
“จะกี่มื้อหรือมื้อไหนก็ได้”มันตอบพร้อมจ้องตาหมออ้อไม่มีหลบพร้อมทั้งส่งยิ้มให้
“แล้วพี่บอลพี่ชายของเราละค่ะ จะเลี้ยงนานเท่าไหร่”หมออ้อยังคงไม่หยุดคำถามทีครั้งนี้มีผมเข้ามา
เป็นคำถามหลัก
“สำหรับคนนี้ผมเลี้ยงตลอดชีวิต ไม่คิดให้ใครแย่งไปเลี้ยงหรอกครับ”มันหันกลับมาพูดกับผม
ด้วยเสียงอันหนักแน่น จนผมต้องแนบหน้าเข้าใกล้เมนูยิ่งกว่าเดิม
“แล้วป๊าไม่เลี้ยงน้องน้ำฟ้าบ้างเหรอค่ะ เลี้ยงแต่พ่อบอลคนเดียวเหรอ”น้ำฟ้าที่นั่งอยู่ตรงกลาง
ระหว่างผมกับไอ้หมอนข้างถามขึ้น
“ป๊าเลี้ยงตลอดชีวิตทั้งพ่อบอลและน้องน้ำฟ้านะแหละครับ”มันหันไปตอบน้ำฟ้าด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
“ใครขอให้เลี้ยงไม่ทราบ”ผมอดหมั่นไส้มันไม่ได้
“ไม่มีใครขอครับ แต่พี่เสนอตัวและยัดเยียดตัวเอง”มันหันมาตอบ
“น่ารักกันจริงๆเลย ตุ้ยอิจฉาแล้วนะพี่บอล”ตุ้ยเอ่ยด้วยสายตาเพ้อฝัน
“เอาไหมละ พี่ยกให้”ผมเลยโต้ตอบตุ้ยกลับไป
“หึหึ ยอมรับแล้วเหรอว่าคุณวุฒิเป็นของพี่ ถึงเที่ยวยกให้คนอื่นได้นะ”ไม่น่าเปิดปากพูดเลยนะเจย์
“แต่ดูท่าว่าคุณวุฒิจะไม่ยอมไปหาคนอื่นหรอกมั้ง ใช่รึป่าวค่ะคุณวุฒิ”เสียงหมออ้อถามไอ้หมอนข้างถามขึ้น
แต่ผมไม่กล้ามองใครเพราะยังเจ็บจากการขุดหลุมตัวเองจนโดนเจย์ถีบตกหลุม
“ไม่หรอกครับ”ไอ้หมอนข้างตอบกลับหมออ้อ
“สั่งอาหารกันดีกว่านะ หิวแล้ว”และเป็นเจย์ที่ช่วยยุติการโต้ตอบระหว่างหมออ้อและไอ้หมอนข้าง
ทุกคนต่างสั่งอาหารมาคนละอย่างสองอย่าง ส่วนผมก็สั่งกับข้าวของน้ำฟ้าเป็นไข่เจียวหมูสับ
กับแกงจืดสาหร่าย มาทานกับข้าวสวยร้อน ๆ
“นี่ครับบอลทอดมันปลากราย”มันตักทอดมันปลากรายใส่จานข้าวผม แล้วจะเปลี่ยนเป็นตักไข่เจียวหมูสับ
ให้น้ำฟ้า และตักกับข้าวให้สามแสบทุกคนอย่างทั่วถึง
“อ้อว่าเราไม่ต้องสั่งของหวานดีไหมค่ะ แค่นั่งมองพี่บอลกับคุณวุฒิน้ำตาลก็สูงเกินพอแล้ว”หมออ้อเริ่มเปิดก่อน
“ก็นั้นสิ ตุ้ยว่าจะสั่งน้ำมะนาวปั่นมาแก้ความหวานซะหน่อย อ้อกับเจย์สนใจไหม”ตุ้ยรีบเสริม
เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองเปิดเข้าเรื่องผมกับไอ้หมอนข้าง
“จะสั่งก็สั่งไปสิ แต่เผื่อด้วยแล้วกันขอแบบเปรี้ยวๆนะ”ตบท้ายด้วยเจย์
“ถ้าอย่างนั้นไม่สั่งน้ำมะนาวเพียวๆเลยละ”ผมพูดประชด
“ฮ่ะฮ่ะฮ่า.......”เสียงสี่เสียงดังประสานกัน
“ทานข้าวกันดีกว่าครับ เดี๋ยวจะไปดูโชว์ไม่ทัน”ไอ้หมอนข้างเป็นคนตัดบทให้
เราจึงเริ่มทานข้าวและคุยในเรื่องงานของแต่ละคนไปถามไถ่ถึงครอบครัว สามแสบบอกคิดถึงตัวป่วน
อย่างไอ้บาส และแม่ผม บอกว่าจะหาเวลาว่างที่ตรงกันแล้วจะไปเยี่ยมแม่ผมซักวันพร้อมถือโอกาสพักผ่อนที่บ้านผมด้วย
น้องน้ำฟ้าไม่พูดไม่คุยแต่รีบกินข้าวของตัวเองเพื่อที่จะได้ไปดู เมื่อทานกันเรียบร้อยแล้วต้นก็จัดการ
เรื่องค่าอาหารมื้อนี้
แปดชีวิตเดินตามเส้นทางที่กลับไปยังจุดแสดงความสามารถของช้าง นักท่องเที่ยวต่างเริ่มจับจอง
ที่นั่ง เราได้จุดที่ดีที่สุดด้านหน้าสุด การแสดงเริ่มต้นเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากนักท่องเที่ยวและรอยยิ้ม
ในความน่ารักแสนรู้ของช้างไทย น้องน้ำฟ้าดูมีความสุข เมื่อช้างน้อยออกมาเต้นโยกย้ายสะโพกน้องน้ำฟ้า
ก็เต้นไปพร้อมๆกับช้างน้อย เรียกสายตาเอ็นดูจากนักท่องเที่ยวด้านข้างๆได้ไม่น้อยไปกว่าช้างที่แสดงโชว์
พวกเราต่างมองน้องน้ำฟ้าด้วยสายตาที่อ่อนโยนที่รักเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เหลือเกิน น้ำฟ้าเป็นดั่งลมหายใจของผม
“พ่อบอลค่ะน้าฟ้าจะเอาผักให้น้องช้างได้ไหมค่ะ”น้ำฟ้าหันมาหาผมเพื่อขออนุญาต
“เอาสิลูกเดี๋ยวพ่อไปด้วยเนอะ น้องช้างต้องหิวแล้วแน่ๆเลย หมออ้อ ตุ้ย เจย์ ไปกับพี่ไหม”
ผมตอบตกลงลูกสาวก่อนจะหันไปถามสามแสบ
“ไปสิค่ะพี่บอล”สามแสบต่างตอบพร้อมกันโดยมีทศและต้นนำกระจาดผัก กล้วย เอามาให้สามแสบและผม
ผมอุ้มน้ำฟ้าแล้วเดินออกไปบริเวณด้านหน้าเพื่อจะได้ให้น้ำฟ้าเอาผักและผลไม้ให้กับช้างได้ง่ายขึ้น
หันไปเพื่อที่จะรับผักจากทศรึต้น แต่กลายเป็นไอ้หมอนข้างแทนซะอย่างนั้นมันมายืนด้านข้างผมและลูก
แล้วยื่นผักไว้สำหรับเลี้ยงช้างมาให้
“ขอบคุณค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้ายกมือไหว้ก่อนจะหยิบผักเพื่อส่งให้ช้างและส่งเงินให้น้ำฟ้าเพื่อส่งให้ช้าง
“บอลไม่เอาให้ช้างบ้างเหรอ”มันถามผมเมื่อเห็นผมอุ้มน้ำฟ้าอย่างเดียว
“ไม่หรอกครับให้น้ำฟ้าเค้าให้คนเดียวก็พอ แล้วพี่ไม่ให้บ้างเหรอ”ผมตอบกลับมันไป
“ไม่หรอกครับพี่ให้ลูกให้คนเดียวก็พอแล้ว พี่มีความสุขแล้วแค่เห็นรอยยิ้มของน้ำฟ้าแล้วก็บอล”
มันปฏิเสธก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมร้อนที่ใบหน้ายิ่งขึ้น ขยันหยอดจริงๆนะมึงไม่คิดบ้างเหรอว่ากูนะ
จะเขินเป็น
“เขินน่ารักจังเลย”มันยิ่งทำให้ผมเขินยิ่งกว่าเดิม
“พ่อบอลค่ะน้องน้ำฟ้าอยากจะไปหาอาต้นค่ะ”น้องน้ำฟ้าบอกผมเมื่อเธออยากจะไปหาต้น
“มาครับ เดี๋ยวอาต้นพาไปดูน้องช้างตัวนู้นดีกว่า”ต้นได้ยินว่าน้ำฟ้าอยากไปหาจึงยื่นมือเพื่อรับน้ำฟ้า
และพาเดินไปอีกทาง
“บอลมาให้อาหารช้างกับพี่ดีกว่านะครับ”มันชวนผมเมื่อทศยื่นกล้วยและท่อนอ้อยมาให้มัน
ผมไม่ปฏิเสธคำชวนของมัน รับเอาท่อนอ้อยมาจากมันแล้วยื่นให้ช้างที่มารอรับอาหารจากนักท่องเที่ยว
ผมสนุกเมื่อโดนงวงช้างที่มีความรู้สึกสากๆ ผมให้อาหารช้างโดยมีมันยื่นให้อาหารช้างอยู่ด้านข้างใกล้ๆ
ก่อนจะได้ยินเสียง
“แช๊ะ น่ารักที่สุดค่ะคุณวุฒิ คู่สร้างคู่สมเลยนะเนี้ย”เสียงกดชัตเตอร์ และคำชมของตุ้ยสาวป่วน
ประจำแก๊งค์สามแสบ
“แท็ครูปมาให้ด้วยนะ”หมออ้อบอกตุ้ยเมื่อดูรูปในโทรศัพท์ยี่ห้อผลไม้แหว่ง
“จัดไปๆ เจย์เดี๋ยวส่งให้นะ”ตุ้ยขานรับก่อนจะหันไปหาเพื่อนสาวเงียบที่พยักหน้าว่าตกลง
“รบกวนส่งให้ผมด้วยนะครับ”ไอ้หมอนข้างร่วมผสมโรงขอรูปจากตุ้ยบ้าง
“คุณวุฒิจะเอาไปทำไมค่ะรูปเมื่อกี่นะ”หมออ้อถามไอ้หมอนข้างซึ่งผมก็สงสัยในเมื่อไฟล์รูปตอนแรกก็เยอะแล้ว
“ผมจะเอาไว้เวลาจัดงานแต่งจะได้มีรูปเอาไว้ฉายในงานได้”ผมหันกลับไปมองมันด้วยสายตาอึ้งๆ
“ถ้างั้นไม่ต้องห่วงนะค่ะพวกเราจะจัดให้จนกลายเป็นเดอะซีรี่เลย”ตุ้ยรีบขันอาสาช่วยมันทันที
“ไปอาคารจำหน่ายของที่ระลึกกันเถอะ น้องน้ำฟ้าไปกันเถอะลูก”ผมรับน้องน้ำฟ้าแล้วเดินออกทันที
เราเดินเข้ามาในอาคารจำหน่ายของที่ระลึกภายในอาคารติดตั้งเครื่องปรับอากาศ ภายในมีของ
ที่ระลึกมากมายทั้งชิ้นใหญ่จนถึงชิ้นเล็ก ๆ ตอนนี้น้ำฟ้าเธอเกาะติดป๊าวุฒิของเธอโดยที่มันก็เดินตามผมมาไม่ห่าง
ผมเลือกสมุดบันทึกที่ทำจากมูลช้าง พวงกุญแจ กระเป๋าผ้า เพื่อเอาไปฝากพี่ๆน้องๆที่โรงเรียน เมื่อหันมา
ก็เห็นน้องน้ำฟ้าอุ้มตุ๊กตาช้างตัวนึง และมีอีกสองตัวที่ใหญ่กว่าที่น้ำฟ้ากอดอยู่กับทศ ซึ่งผมก็อยากจะหัวเราะ
ออกมาดังสำหรับทศที่กำลังอุ้มตุ๊กตา คิดดูนะครับทศเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ผิวสีแทนมีมัดกล้ามของคนที่
ออกกำลังกายอยู่เสมอกำลังกอดตุ๊กตาช้างสีฟ้าและเทาตัวโต เข้ากันซะไม่มี
“พ่อบอลค่ะ ป๊าวุฒิซื้อครอบครัวคุณช้างให้น้องน้ำฟ้าด้วยค่ะ มีพ่อช้าง ป๊าช้าง และลูกช้างด้วย”น้ำฟ้าบอก
พร้อมรอยยิ้มที่กว้างขวางถูกใจ
“น้องน้ำฟ้าแม่ๆซื้อชุดคุณช้างให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะชอบไหมลูก”หมออ้อหยิบชุดเด็กที่ถูกตัดเย็บ
ให้เหมือนช้างน้อยสีชมพูมาให้น้ำฟ้า
“ชอบค่ะแม่อ้อ ขอบคุณแม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์มากนะค่ะ”น้ำฟ้ายิ้มหวานส่งให้แม่ๆ
“พี่บอล คุณวุฒิค่ะ พวกเราคงต้องขอตัวกลับก่อนนะค่ะ วันนี้พวกเรามีความสุขสนุกมาก
เอาไว้คงจะได้มีโอกาสขอมาเที่ยวด้วยอีกนะค่ะ ส่วนคุณวุฒิเรื่องพนันลองถามกับพี่บอลเอานะค่ะ
พวกเราไปก่อนค่ะขอบคุณสำหรับวันนี้มากค่ะ น้องน้ำฟ้าแม่ไปก่อนนะลูก”หมออ้อกล่าวยาวกับผมและ
ไอ้หมอนข้าง ก่อนจะบอกลาน้ำฟ้า
“ค่ะแม่อ้อ สวัสดีค่ะแม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์”น้ำฟ้าตอบรับก่อนจะยกมือไหว้ลาแม่ๆทุกคน
“ครับ ได้ทุกเมื่อเลยครับ ผมยินดีเสมอ”มันตอบรับสามสาว
ทั้งสามสาวหิ้วของฝากที่จะนำไปเป็นของฝากให้ลูกน้องและคนสนิทของตัวเองออกจากร้านขายของฝาก
ไอ้หมอนข้างดูอารมณ์ดี ยิ่งน้ำฟ้าดูเหมือนว่าจะติดมันแล้ว มันยิ่งดูจะมีความสุขยิ่งขึ้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
อุ้มน้ำฟ้าเดินตามผมไม่ห่าง
“ยิ้มอะไรนักหนา เป็นคนบ้าไปแล้วรึไงกัน”ผมรู้สึกหมั่นไส้มันจะอดที่จะเหน็บแนมมันไม่ได้
“หึหึ ก็คนอารมณ์ดีนินา ถ้าคนอื่นจะว่าพี่เป็นคนบ้า พี่ก็ยอม...ยอมเป็นคนบ้าเมีย”จากจะกระโดด
กัดคอหอยมันซะจริง
“จริงเหรอค่ะพ่อบอลยิ้มแล้วจะเป็นคนบ้า ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าจะไม่ยิ้มอีกแล้ว น้องน้ำฟ้ากลัวเป็นคนบ้าค่ะ”
คนที่อยากจะให้ได้ผลกลับไม่ได้ผล ดันไปได้ผลที่ลูกสาวผมแทน
“เปล่าค่ะน้องน้ำฟ้า ถ้ามีความสุขก็ยิ้มก็หัวเราะได้ ไม่มีใครเค้าว่าหรอกลูก ยกเว้นจะเป็นป๊าวุฒิของหนูจ๊ะ”
ผมเลยตอบลูกสาวผมไป
“เหรอค่ะ ทำไมล่ะค่ะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าถามผมด้วยใบหน้าสงสัยภายใต้การอุ้มของไอ้หมอนข้าง
ที่ทำหน้าตาเหมือนจะกินหัวผม
“คริคริ ก็ป๊าวุฒิเค้าไม่เหมือนใคร เค้าพิเศษกว่าใครไงลูก”ผมถึงกับหัวเราะแล้วจึงตอบคำถามของน้ำฟ้า
“ใช่ค่ะลูก ป๊าวุฒินะพิเศษกว่าใครๆสำหรับพ่อบอลของหนูไงลูก แบบว่าเป็นคนพิเศษที่สุดของพ่อบอลไงค่ะ”
ผมแทบจะเอาหัวทิ่มกองตุ๊กตาตาย ก็มันเล่นใช้คำพูดของผมไปในทางไม่ชอบ
“ดีจังเลยค่ะ น้องน้ำฟ้าก็จะให้พ่อบอล คุณย่า คุณยาย อาบาส แม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์
แล้วก็ป๊าวุฒิเป็นคนพิเศษเหมือนกันค่ะ”น้ำฟ้าลูกสาวผมไล่รายชื่อและตบท้ายด้วยไอ้หมอนข้าง
เพื่อจะให้เป็นคนพิเศษของตนเอง
“ครับน้องน้ำฟ้าก็เป็นคนพิเศษของป๊าวุฒิเหมือนกัน”ลูกสาวผมยิ้มแก้มปริเมื่อได้ยินคำพูดของไอ้หมอนข้าง
เมื่อผมได้ของฝากเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เดินเอาไปจ่ายยังเค้าเตอร์โดยมีมันเป็นเสี่ยกระเป๋าหนัก
ทำเป็นจ่ายเงินให้อีหนูในสังกัดของตัวเอง
“ชิ...พ่อคนรวย อาเสี่ยเลี้ยงอีหนู”บ่นเล็กน้อยพอเป็นพิธีครับ เดี๋ยวน้ำลายบูดหมดกันพอดี
“หึหึ ครับรวยจริง ส่วนอาเสี่ยเลี้ยงอีหนูนะไม่ใช่ แต่เป็นสามีดูแลภรรยาต่างหาก”จะไม่เถียง
ไม่ตอกย้ำมันจะขาดใจตายรึไง
“ไปได้แล้ว จะถึงเวลากินมื้อเย็นน้ำฟ้าแล้ว”ผมเลยชิงพูดเรื่องมื้อเย็นของลูกแทน ก่อนที่มันจะหยอดผมไม่หยุด
“หึหึ ครับๆ น้ำฟ้าอยากกินอะไรลูก”มันหัวเราะเพราะคงรู้ทันความคิดของผม ก่อนจะหันไปถามน้ำฟ้า
ถึงเรื่องมื้อค่ำ
“กินอะไร กินอะไร กินอะไร น้องฟ้าอยากกินเอ็มเค... น้องน้ำฟ้าอยากกินเอ็มเคค่ะป๊าวุฒิ
อยากกินม้ากมาก”ลูกสาวผมร้องเพลงพร้อมกับเต้นยึกหยักร้องเพลงของเอ็มเคที่แต่งเติมเนื้อเพลงโดยใส่ชื่อ
ของตัวเองเข้าไป แล้วจึงบอกไอ้หมอนข้างว่าอยากกินเอ็มเคเป็นพิเศษ
“น้องน้ำฟ้าป๊าวุฒิเค้ากินเอ็มเคไม่เป็นหรอกลูก ใช่ไหมพี่วุฒิ”ผมสบประมาทมันเพราะไม่ใช่ร้านหรูๆ
มันคงไม่เคยเข้า
“ทำไมพี่จะกินไม่เป็นครับบอล ที่พี่พาบอลเข้าร้านอาหารที่ผ่านมานะเพราะพี่อยากจะบอกว่าพี่
สามารถเลี้ยงบอลอย่างดีได้แน่นอน”มันบอกด้วยความภาคภูมิใจ
“ถ้ากินได้ก็ไปสิ น้องน้ำฟ้าหิวแล้วใช่ไหมลูก”
“ค่ะ ป๊าวุฒิไปกินเอ็มเคกันนะค่ะ อาต้นกับอาทศก็อยากกิน”ลูกสาวผมรับคำผมเสียงใสก่อนจะยก
เอาสองอาที่ยังไม่ได้ตอบอะไรเอามาเป็นพักพวกอยากกินเอ็มเคกับตัวเอง
“ค่ะ ทศต้นพาไปห้างไอ้นพหน่อย ชั้นจะพาลูกสาวชั้นไปกินเอ็มเค”มันรับปาก ก่อนจะหันไปหา
ลูกน้องเพื่อบอกจุดมุ่งหมายต่อไป
“ครับนาย”สองหนุ่มคนสนิทตอบรับคำเจ้านายของตน
เราออกเดินทางเพื่อกลับยังเมืองกรุงเพื่อเข้าศูนย์การค้าชั้นนำของพี่นพ เพื่อหาอาหารใส่ท้อง
ตามความต้องการของสาวน้อยผู้น่ารัก น้องน้ำฟ้าลูกสาวของผมนั้นเอง
เราเดินทางมายังคอนโดโดยที่ผมชี้แจงว่าผมได้เปลี่ยนที่อยู่ใหม่แล้ว เพราะพ่อต้องทำงานกับป๊าวุฒิ
น้องน้ำฟ้าก็ไม่ได้ติดใจอะไร เมื่อเข้ามาถึงชั้นที่พักผมก็นึกได้ว่าจะให้ลูกนอนห้องไหน เพราะผมนะตั้งแต่
มาพักที่นี้ก็นอนห้องเดียวเตียงเดียวกับมันตลอด
“พี่วุฒิจะให้บอลกับน้ำฟ้านอนห้องไหนเหรอครับ”ผมถามเมื่อสบโอกาส เพราะตอนนี้น้ำฟ้า
ได้ไปเล่นของเล่นกับอาทศและอาต้นแล้ว
“คืนนี้ก็นอนห้องพี่ก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าเราจะไปเลือกของตกแต่งและของใช้สำหรับน้องน้ำฟ้ากัน”
มันบอกผมด้วยท่าทีที่ไม่ต้องคิดมาก
“แล้วจะให้ผมบอกกับลูกยังไงที่พ่อมานอนเตียงเดียวกับป๊าอ่ะ”ผมถามมันกลับ
“บอลไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวพี่จัดการเอง”มันบอกผม พร้อมกับเดินเข้าไปหาน้ำฟ้าจนผมต้องรีบตามไป
ด้วยกลัวมันจะบอกอะไรที่ไม่ดีกับลูกผม
“น้องน้ำฟ้าค่ะ”มันเรียกน้ำฟ้าเพื่อให้ลูกสาวผมสนใจมัน
“ค่ะป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิอยากเล่นของเล่นกับน้องน้ำฟ้าเหรอค่ะ”ลูกสาวผมขานรับ ก่อนจะหยิบของเล่นชูให้ไอ้หมอนข้างดู
“เปล่าค่ะลูก ป๊าจะบอกว่าวันนี้น้องน้ำฟ้าต้องนอนห้องเดียวกับป๊าแล้วก็พ่อบอลนะค่ะ”มันบอกลูกผม
ซึ่งลูกผมก็ยังคงทำหน้าสงสัยใส่มัน
“ที่ป๊ากับพ่อบอลต้องนอนห้องเดียวกัน เพราะน้องน้ำฟ้ายกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิเลี้ยงแล้วยังไงละค่ะ
ป๊าวุฒิเลยต้องดูแลให้ดีๆ”ผมแทบจะเป็นลม ก็ดูเหตุผลของมันสิครับ ทศและต้นสองคนสนิทเนี้ย
ถึงกับอ้าปากค้างกับเหตุผลของนายตัวเองกันเลย
“นั้นนะสิค่ะ น้องน้ำฟ้าเข้าใจแล้วค่ะ”โถลูกผม ช่างเข้าใจอะไรง่ายเกินไปแล้วลูก
“เก่งมากค่ะน้องน้ำฟ้าลูกป๊าวุฒิ”มันชมลูกสาวผมทีมันโมเมว่าเป็นลูกของมันไปแล้ว
“แน่นอนค่ะป๊าวุฒิ”แล้วดูลูกสาวผมครับ ปฏิเสธมันที่ไหน
“น้องน้ำฟ้า เราไปอาบน้ำแล้วไปเข้านอนกันดีกว่านะลูก”ผมเรียกน้ำฟ้าเพราะกลัวว่ามันจะทำให้ลูกสาวผม
เลิกเป็นลูกผมแต่จะเปลี่ยนไปเป็นลูกสาวของมันแทน
น้ำฟ้าวิ่งมาหา ผมอุ้มน้ำฟ้าเข้าห้องนอน และจัดชุดนอนของลูกสาวผม ที่ต้นได้จัดไว้ให้
น้ำฟ้าดูตื่นเต้นกับห้องน้ำที่กว้างขวางสวยงาม และยิ่งกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ แถมยังมีการ
ส่งสายตาอ้อนวอนเมื่อเธอต้องการจะลงไปแช่น้ำหรือจะให้ถูกต้องที่สุดก็คือลงไปเล่นน้ำในอ่างนั้น
จนผมต้องยอมแพ้ให้น้ำฟ้าลงอ่าง โดยเปิดน้ำให้เพียงหนึ่งในสามและผมอยู่ด้วยตลอด กว่าจะยอมขึ้นจากอ่างได้
ก็ใช้เวลานานพอสมควร จัดการเช็ดตัวทาแป้งแต่งตัวหวีผมเสร็จผมก็ส่งต่อให้ต้นเพื่อดูแลก่อนที่ผมจะเข้า
ไปทำธุระส่วนตัวของตัวเองบ้าง
“น้องน้ำฟ้าเข้านอนเถอะลูก”ผมเรียกน้องน้ำฟ้าที่ฟังนิทานอยู่บนตักของต้นเพื่อเข้านอน
“ค่ะพ่อบอล อาต้นค่ะพรุ่งนี้เล่านิทานให้น้องน้ำฟ้าฟังต่อนะค่ะ”ลูกสาวผมรับคำเสียงงัวเงีย
อาจจะเป็นเพราะวันนี้ใช้พลังงานไปกับการเที่ยวมากจนหมดเป็นแน่ แต่ก็ยังไม่วายบอกต้นว่าจะมาฟัง
นิทานต่อในวันพรุ่งนี้
“ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้อาต้นเล่าให้ฟังต่อนะครับ”ต้นตอบรับพร้อมยิ้มด้วยความเอ็นดู
ผมรับตัวน้ำฟ้าเพื่อพาเข้ายังห้องนอน โดยมีไอ้หมอนข้างเดินตามเข้าห้อง มันหยิบเสื้อผ้าเพื่อเข้าไปอาบน้ำ
ชำระล้างร่างกายของมัน ผมวางน้ำฟ้าบนเตียงหลังใหญ่ โดยให้น้องน้ำฟ้านอนริมเตียงเนื่องจากผมกลัวว่า
ไอ้หมอนข้างจะทับลูกผมรึไม่ก็มันอาจจะรำคาญถ้าน้องน้ำฟ้าดิ้นไปโดนตัวมัน ผมนอนกลางเตียงพร้อม
กอดลูกสาวเอาไว้ เพียงไม่นานน้ำฟ้าก็หายใจเข้าออกสม่ำเสมอนั้นแปลว่าลูกสาวผมเข้าห้วงนิทราแล้ว
ผมจูบหน้าผากเหน่งนุ่มของลูกสาวคนเดียวของผมด้วยความรักก่อนจะกล่าวด้วยเสียงอันเบาแต่มันแฝงไป
ด้วยความรักอันเติมเปี่ยม
“จุ๊บ...ฝันดีนะค่ะน้องน้ำฟ้าลูกสาวของพ่อบอล”เมื่อกล่าวเสร็จผมก็กอดกระชับอ้อมกอดลูกสาว
เพียงไม่นานผมก็รู้สึกเคลิ้มหลับเมื่อร่างกายของผมก็ต้องการพักผ่อนเช่นกัน แต่ก่อนที่ผมจะหลับ
ก็ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูห้องน้ำ กลิ่นหอมครีมอาบน้ำเข้าใกล้และได้ยินเสียงของไอ้หมอนข้าง
“จุ๊บ..ฝันดีนะค่ะน้องน้ำฟ้า”เพื่อประโยคจบลงก็ตามมาด้วยการยุบตัวของเตียงนอนอีกด้านหนึ่งที่ยังว่าง
“ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ จุ๊บ”คำพูดและกดจากริมฝีปากแนบกับหน้าผากของผม เพียงไม่นาน
ก็มีอีกร่างนึงนอนลงแนบกับแผ่นหลังของผมอีกทั้งแขนแข็งแรงที่กอดผมและลูกเอาไว้ เหมือนจะแสดงให้ผมรู้ว่า
มันอยากปกป้องและพร้อมที่จะปกป้องผมและลูกจากสิ่งต่าง ๆ ในภายภาคหน้า มันทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย
ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงหรือกังวลจนหลับได้อย่างเป็นสุขภายในอ้อมกอดนี้
-
:z13: :z13:
-
ตอนที่ 15 (หึงรึว่าไม่หึง)
ครูบอล
ผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงพูดคุยสองเสียงข้างกายจากสองด้าน มันเป็นเสียงที่พอจะจับใจความได้บ้างไม่ได้บ้าง
“น่ารักจังเลยค่ะ”เสียงแรกที่เล็กใส
“ใช่ค่ะ พ่อบอลน่ารักที่สุดเลย”เสียงที่สองที่ดังทุ้มนุ่มสบายหู
“แล้วป๊าวุฒิรักพ่อบอลไหมค่ะ”คำถามของเสียงแรกเริ่มรู้สึกว่ามันมีชื่อผมเข้าไปเกี่ยวซะแล้วสิ
“รักค่ะ น้องน้ำฟ้าไม่ว่านะค่ะถ้าป๊าวุฒิจะรักพ่อบอลของหนูนะ”อืมเสียงที่สองตอบกลับไป
ผมเริ่มรู้สึกว่าถ้าผมยังไม่ยอมตื่นลืมตาขึ้นมาอาจจะทำให้ผมต้องตกเป็นสมบัติของเสียงที่สองเป็นแน่
“ไม่ว่าค่ะ แต่ถ้าป๊าวุฒิแกล้งพ่อบอลน้องน้ำฟ้าจะจัดการป๊าวุฒิแน่ๆ”เสียงแรกที่ฟังชัดแน่แล้วว่าเป็น
เสียงของลูกสาวผม
“ไม่หรอกค่ะ ป๊าวุฒิออกจะรักพ่อบอลขนาดนี้”และเสียงที่สองก็คือไอ้หมอนข้าง
“คุยกันเรื่องอะไร ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาสิพี่วุฒิ น้องน้ำฟ้าเราไปล้างหน้าแปรงฟันกันดีกว่า”
ผมถามขึ้นเมื่อบทสนทนาระหว่างมันกับน้ำฟ้านะมันเกี่ยวกับผมและมันโดยตรง
น้องน้ำฟ้าและไอ้หมอนข้างไม่เถียงผมแต่ยิ้มตาหยีกลับมาให้ผมแทน รู้สึกว่านิสัยลูกสาวผม
มันจะเข้าได้ดีกับมันซะเหลือเกิน รึว่าจะเหมือนพวกแม่ๆสามแสบของเธอกันแน่นะ โดยเฉพาะนิสัยหมออ้อเนี้ย
ลูกสาวผมคงจะได้มามากกว่าคนอื่นๆ ผมเริ่มกลัวซะแล้วสิ
“ค่ะพ่อบอล”ลูกผมขานรับก่อนจะลุกขึ้นนั่งตามผม
ผมพาน้ำฟ้าเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าและแปลงฟันโดยผมเอาเก้าอี้มารองเพื่อให้น้ำฟ้าได้ยืนขึ้นพอดี
กับอ่างล้างหน้า ผมให้น้ำฟ้าช่วยเหลือตัวเองก่อนแล้วค่อยทำความสะอาดให้อีกหนึ่งครั้ง ผมอุ้มน้ำฟ้า
ออกจากห้องนอนไปยังห้องครัว ก็พบกับต้นและทศที่ยืนคอยอยู่แล้ว
“อรุณสวัสดิ์ค่ะอาต้นอาทศ”น้ำฟ้าทักทายทั้งสองคน
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องน้ำฟ้า หลับสบายดีไหมเอ่ย”ต้นและทศตอบกลับและถามน้องน้ำฟ้าบ้าง
“หลับสบายดีค่ะ มีพ่อบอลที่กอดน้องน้ำฟ้า แล้วป๊าวุฒิยังกอดพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้า เลยทำให้
น้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลหลับฝันดีค่ะ”ผมรีบก้มหน้าลงเมื่อรู้ว่าผมพลาดตื่นหลังจากลูกสาวซะแล้ว
“น้องน้ำฟ้าทานข้าวดีกว่านะค่ะ ป๊าวุฒิมาแล้ว”ผมรีบเอ่ยเมื่อเห็นไอ้หมอนข้างเข้ามายังห้องครัว
“ค่ะ อาต้นค่ะวันมีอะไรให้น้องน้ำฟ้า พ่อบอล แล้วก็ป๊าวุฒิทานบ้างค่ะ”ลูกสาวผมถามเสียงใส
“วันนี้มีข้าวต้นกุ้งตัวโตค่ะ”ต้นตอบกลับ
“ว้าว...กุ้งตัวโต น้องน้ำฟ้าขอหลาย ๆ ตัวนะค่ะอาต้นคนหล่อ”น้ำฟ้าทำตาโตเมื่อได้ยินว่ามีกุ้งตัวโต
แถมยังมีการยอต้นเพื่อให้ต้นตักกุ้งให้ตัวเองเยอะ ๆ
“ฮ่ะฮ่ะ...ครับอาต้นคนหล่อจะตักกุ้งให้น้องน้ำฟ้าคนเดียวเลยดีไหมครับ”ต้นถึงกับหัวเราะออกมา
เมื่อได้ยินคำยอของน้ำฟ้า จนถึงกับเอ่ยปากว่าจะตักกุ้งให้น้ำฟ้าคนเดียว
“ไม่เอาค่ะอาต้น น้ำฟ้าจะแบ่งกุ้งตัวโตให้พ่อบอลสามตัว ป๊าวุฒิสองตัว”น้ำฟ้ารีบส่ายหน้าเมื่อได้ยินต้นพูด
ก่อนจะแจงว่าจะให้กุ้งผมเท่าไหร่ให้ไอ้หมอนข้างเท่าไหร่ อย่างน้อยกุ้งของผมก็เยอะกว่ามัน
“ครับผม เดี๋ยวอาต้นตักให้นะครับ”ต้นรับคำด้วยรอยยิ้มเอ็นดูอย่างไม่ปิดบัง
ต้นเริ่มตักข้าวต้นกุ้งกลิ่นหอมแจกจ่ายโดยในชามผมมีกุ้งสามตัวและไอ้หมอนข้างมีกุ้งสองตัว
ตามความต้องการของน้ำฟ้า เมื่อทานข้าวต้มเรียบร้อยแล้วต้นก็หยิบจานผลไม้ที่มีแอปเปิ้ลปอกเปลือก
และหั่นเป็นชิ้นๆเพื่อให้กินได้สะดวก
“อาต้นค่ะแอปเปิ้ลกรอบอร่อยจังค่ะ น้องน้ำฟ้าอยากทานอีกจังเลยค่ะอาต้นคนหล่อ”เริ่มอีกแล้วครับ
การยอเพื่อของกินของลูกสาวผม
“คราวนี้คงไม่ใช่อาต้นคนหล่อหรอกครับ ต้องเป็นอาทศคนหล่อต่างหากครับน้องน้ำฟ้า อาทศเป็นคนไปซื้อมาให้ต่างหาก”
ต้นแก้ความเข้าใจผิดของน้ำฟ้า เพื่อให้น้ำฟ้ายอให้ถูกคน
“อาทศคนรูปหล่อที่สุด น้องน้ำฟ้าอยากทานแอปเปิ้ลแสนอร่อยของอาทศอีกจังเลยค่ะ”
มาแล้วครับการยกยอปอปั้น
“ครับ เดี๋ยวอาทศไปซื้อมาให้น้องน้ำฟ้าเยอะเลย”ทศยิ้มและตอบรับคำยอของน้ำฟ้า
“ขอบคุณค่ะอาทศอาต้น คริคริ”น้ำฟ้าขอบคุณทศและต้น พร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยความสมใจ
ไอ้หมอนข้างคอยหยิบแอปเปิ้ลให้ผม น้ำฟ้าและตัวเอง มองการสนทนาระหว่างน้ำฟ้าและคนสนิท
ทั้งสองด้วยความสุขและสนุกไปด้วยกัน
“บอลครับเดี๋ยวเราไปห้างของไอ้นพกันนะครับ”มันเอ่ยชวนผมเมื่อทานแอปเปิ้ลเรียบร้อยแล้ว
“แล้วพี่วุฒิจะไปทำไม”ผมถามด้วยความสงสัย
“ก็พี่ว่าจะไปซื้อของใช้กับตกแต่ห้องให้น้ำฟ้านะ”มันบอกถึงสาเหตุทีชวนผมไป
“อ้าว...แล้วไม่ให้น้ำฟ้านอนด้วยเหรอ”ผมถามด้วยความสงสัยและหวังว่ามันจะยอมให้น้ำฟ้านอนด้วย
เพื่อที่ผมจะได้รอดจากการลวนลามและเสียประตูให้ไอ้หมอนข้างมัน
“ก็พี่อยากให้น้ำฟ้าได้มีห้องเป็นของตัวเอง ห้องนอนน่ารักๆ แล้วพี่จะได้ใช้เวลาของคนรักกับบอล
ได้อย่างไม่ต้องระวัง”จุดแรกมันก็ดูดีอยู่หรอก แต่ไอ้คำอธิบายช่วงท้ายคงเป็นเหตุผลที่แท้จริงของมันต่างหาก
“ก็แล้วแต่พี่ละกัน”ผมรู้ครับว่าห้ามมันยังไงก็คงไม่สำเร็จ
“น้องน้ำฟ้าอยากได้ห้องนอนสีอะไรดีครับลูก เดี๋ยวป๊าวุฒิจัดให้”มันหันไปถามน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าอยากได้ห้องสีชมพูกับสีขาวค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าตอบเสียงใส
“ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าต้องไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆนะค่ะ เดี๋ยวป๊าวุฒิจะพาหนูไปเลือกเตียงน่ารัก ๆ”
มันหันไปชวนน้ำฟ้า
“ค่ะป๊าวุฒิ”ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มของน้ำฟ้าจะมีมากขึ้นสดใสมากขึ้นกว่าแต่ก่อนนี้ในช่วงที่แม่บังเกิดเกล้าทอดทิ้งเธอไป
“พ่อบอลค่ะไปอาบน้ำกันนะค่ะ น้ำฟ้าอยากไปเลือกเตียงน่ารักๆ กับคุณตุ๊กตาแล้ว”น้ำฟ้า
หันมาชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัว
“ค่ะลูก ถ้างั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่า”ผมตอบรับ พร้อมทั้งเดินตามน้ำฟ้าที่วิ่งนำเข้าห้องนอนไปก่อนแล้ว
ผมเดินออกมาพร้อมด้วยน้ำฟ้า วันนี้ผมรู้สึกว่ามีสง่าราศีด้วยเสื้อผ้าที่ไอ้หมอนข้างมันซื้อให้ผมเมื่อคราวที่แล้ว
ส่วนไอ้หมอนข้างมันนั่งรอผมและลูกแล้ว เพราะมันใช้ห้องน้ำในห้องทำงานทำธุระส่วนตัว
“มาแล้วค่ะป๊าวุฒิ”
“น่ารักมากค่ะลูกสาวป๊า น่ารักน่าฟัดที่สุดเลยครับบอล”มันชมน้ำฟ้าด้วยเสียงดังจนเรียกรอยยิ้ม
จากน้ำฟ้าได้ไม่ยาก แล้วก้มกระซิบข้างหูผมด้วยประโยคหลัง
“บ้า หื่นกาม”ผมมองมันตาค้างจนหลุดคำออกมา
“หื่นกามกับบอลเมียพี่คนเดียวเนี้ยแหละ”มันยังโต้ตอบผมตามมาติดๆพร้อมสายตาที่ส่อแววหื่นๆ
“บ้า จะไปรึป่าว ถ้าไม่ไปบอลจะได้ทำงานซะที”ผมรีบผลักมันออกห่างก่อนจะถามมันไป
“หึหึ”เสียงหัวเราะของมันทำให้ขนในร่างกายของผมลุกชันขึ้นมา ยิ่งขนด้านหลังเนี้ยอย่าให้ต้องพูดถึง
ตั้งตรงแปะเป็นแถวเป็นแนวดีจริง ๆ
กว่าจะได้ออกจากคอนโดก็ใช้เวลาพอสมควร เพราะมันยังคงพยายามที่จะลวนลาม หยอดเล็กหยอดน้อยผมตลอดเวลา
ในที่สุดก็ผ่าดงการจราจรอันคับคั่งของเมืองหลวงจนถึงศูนย์การค้าใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยและเอเชีย
“ทศจัดการเรื่องสีห้องน้องน้ำฟ้าด้วยนะ”มันสั่งทศ
“ครับนาย ผมให้บริษัทจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”ทศรายงานเจ้านาย
“ดี อย่าให้มีปัญหา และทุกอย่างต้องดีที่สุดรวดเร็วและปลอดภัย”มันยังคงกำชับทศไม่เลิก
“ครับนาย”
“บอลน้องน้ำฟ้าเราเข้าไปกันเถอะครับ”มันแตะหลังเพื่อให้ผมที่อุ้มน้ำฟ้าอยู่ออกเดินเพื่อไปยังโซนฟอนิเจอร์
ของตกแต่งห้อง
“น้องน้ำฟ้าอยากได้เตียงแบบไหนค่ะลูก”มันถามเมื่อมาถึงจุดแสดงสินค้าที่เป็นเตียงนอน หลากหลาย
ทั้ง ขนาด วัสดุ ราคา
“น้ำฟ้าอยากได้เตียงกว้าง ๆ นุ่ม ๆ ค่ะ น้ำฟ้าจะได้กลิ้งเล่นบนเตียงได้”แล้วนำฟ้าก็บอกมันหลังจากนิ่งคิดอยู่สักพัก
“น้ำฟ้าเกรงใจป๊าวุฒิลูก”ผมต้องเอ่ยห้ามลูกสาว
“ไม่เอาครับบอล ตอนนี้น้องน้ำฟ้าก็เป็นลูกสาวพี่เหมือนกัน”มันหน้ายุ่งไม่พอใจเมื่อผมเอ่ยห้ามลูก
“แล้วไปตกลงกันตอนไหนว่าน้ำฟ้าเป็นลูกพี่”ผมถามด้วยความสงสัย ที่ผมจำได้นะมันไม่เคยขอกับผม
ถึงมันจะเคยขอแต่ผมก็จำไม่ได้ว่าผมตกลงกับมัน
“เป็นตามศักดิ์ไงครับบอล บอลเป็นพ่อของน้ำฟ้า และตอนนี้บอลเป็นเมียพี่ก็เท่ากับพี่เป็นพ่อ
ของน้ำฟ้าเหมือนกัน”ดูตรรกะของมันสิครับ
“ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว”ผมรู้สึกว่าเถียงมันไปก็ไม่เคยชนะ
“หึหึ...เมียพี่ค้อนน่ารักจัง”
“จะซื้อไหมของนะ งานยังไม่ได้ทำเลยนะ”ผมต้องเปลี่ยนเรื่องก่อนที่มันจะลงลึกเรื่องสถานะ
“หึหึ...น้องน้ำฟ้าอยากได้เตียงแบบไหนลูก แล้วอยากได้เตียงแบบไหนดีลูก”มันหัวเราะในคอ
ก่อนจะหันไปถามน้ำฟ้า
“น้ำฟ้าอยากได้เตียงน่ารักๆค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าตอบไอ้หมอนข้าง
“ถ้างั้นเราไปดูตรงโน้นดีกว่านะค่ะ”เมื่อมันบอกน้ำฟ้าและยื่นมือเพื่อรับน้ำฟ้าไปอุ้มเอง
การช็อปครั้งนี้แสดงให้เห็นหลายๆอย่างจากความรู้สึกของไอ้หมอนข้างที่มีต่อผมและลูกสาว
ของผมเอง ทุกอย่างมันจะถามความต้องการของน้ำฟ้ารวมทั้งความคิดเห็นของผมว่าดีไหม ทั้งเตียงนอน
ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางของ ชั้นหนังสือ โต๊ะเขียนหนังสือ เครื่องอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ที่มันเลือกสรรมาให้
ในระหว่างที่กำลังเลือกโทรศัพท์สำหรับน้ำฟ้านั้น ก็มีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญเข้ามาทักทาย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่น
นอกจากเจ้าของศูนย์การค้านี่เอง
“เฮ้ย...ไอ้วุฒิ สวัสดีครับบอล แล้วนี่ลูกใครอ่ะ”พี่นพร้องทักเพื่อน ก่อนจะหันมาหาผม แล้วถามถึงน้ำฟ้า
ที่ยังมีไอ้หมอนข้างอุ้มอยู่
“ลูกกูเองเว้ย...น้องน้ำฟ้าค่ะสวัสดีคุณลุงนพก่อนนะค่ะ”มันรีบบอก แถมยังบอกให้น้ำฟ้า
“เฮ้ย...ยังไม่ถึงเดือนโตเร็วขนาดนี้เลยเหรอว่ะ”พี่นพอุทานด้วยความตกใจก่อนจะมองผมกับไอ้หมอนข้าง
สลับไปสลับมาแล้วถามไอ้หมอนข้าง
“สุดยอดไหมล่ะ อย่างนี้แหละเชื้อกูกับบอลมันแรงเลยได้แบบนี้ไง”
“เฮ้ย...พี่วุฒิพูดอะไรออกมา เดี๋ยวพี่นพก็เข้าใจผิดหรอก”ผมต้องเรียบเบล็กมันก่อนที่จะไปไกลกว่านี้
“ไม่ใช่นะครับพี่นพ น้องน้ำฟ้าเป็นลูกของบอลกับ...”เมื่อผมแก้ตัวเพื่อให้ชัดเจนก่อนจะมาถึง
ตำแหน่งแม่ของน้ำฟ้าที่ผมรู้สึกลำบากที่จะเอ่ยถึงโดยเฉพาะต่อหน้าน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าเป็นลูกของพ่อบอล กับแม่อ้อมที่ตอนนี้แม่อ้อมต้องไปทำงาน และตอนนี้
เป็นลูกของป๊าวุฒิค่ะลุงนพ น้องน้ำฟ้าเป็นนักเรียนชั้นอนุบาลสามขวบค่ะ”น้ำฟ้าแนะนำตัวเองกับพี่นพ
“สวัสดีครับน้องน้ำฟ้า น่ารักจังเลยลุงอยากมีลูกสาวแบบน้องน้ำฟ้าบ้างจัง”ดูเหมือนพี่นพแก
จะทำหน้าถูกใจ ทักทายน้ำฟ้าแล้วก็พูดประโยคที่ทำให้น้องน้ำฟ้าทำหน้าเศร้าๆออก
“น้ำฟ้าขอโทษด้วยนะค่ะลุงนพ”ลูกสาวผมขอโทษแล้วก็ทำหน้าเศร้าเสียมากมาย
“ขอโทษลุงนพทำไมค่ะ”พี่นพเอ่ยคำถามที่ทุกคนต่างก็สงสัยออกมา
“ก็น้องน้ำฟ้าคงจะไปเป็นลูกของลุงนพไม่ได้หรอกค่ะ เพราะน้องน้ำฟ้ายกพ่อบอลให้แค่ป๊าวุฒิเท่านั้น
น้องน้ำฟ้าเลยไปเป็นลูกสาวให้ลุงนพไม่ได้ไงค่ะ”ดูเหตุผลของลูกสาวผมสิครับ
“ฮะฮะฮะ ลุงเข้าใจแล้วค่ะ”พี่วุฒิถึงกับหัวเราะออกมาด้วยเสียงดัง
“น้องน้ำฟ้าไปพูดอย่างนั้นได้ไงค่ะลูก”ผมถึงกับต้องถามน้ำฟ้าโดยไม่รู้จะทำหน้ายังดี
“ทำไมค่ะพ่อบอล ก็น้องน้ำฟ้ายกพ่อบอลให้ป๊าวุฒิดูแลเลี้ยงดูแล้วไงค่ะ ป๊าวุฒิก็สัญญาด้วยเหมือนกัน
แล้วว่าจะดูแลและเลี้ยงดูพ่อบอลอย่างดี”จบครับ จะฉลาดพูดช่างจดช่างจำไปไหนลูก
“พี่นพครับมันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ พี่วุฒิพูดอะไรบ้างดิ”ผมพยายามที่จะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
เลยให้ไปโวยไอ้หมอนข้างให้เปิดปากอธิบายช่วยผม
“หึหึ ตามนั้น...เด็กไม่โกหก สรุปก็คือน้องน้ำฟ้าลูกสาวของชั้นกับบอล”มันเปิดปากช่วยกลบ
หลุมศพผมเป็นที่เรียบร้อย เมื่อมองลูกสาวผมก็กำลังพยักหน้าขึ้นลงพร้อยรอยยิ้มกว้างส่งให้ทุกๆคนอยู่
“ใช่ค่ะน้องน้ำฟ้าเป็นลูกสาวของป๊าวุฒิกับพ่อบอล”แล้วน้ำฟ้าก็เอาป้ายหลุมศพมาตั้งให้ผมเรียบร้อย
“แล้วมาทำอะไรจุดนี้ว่ะ ลูกน้องชั้นบอกว่าแกมาซื้อพวกเตียงแล้วก็อีกเยอะแยะเลย”พี่นพเอ่ยปากถามไอ้หมอนข้าง
“ก็จะเอาไปแต่งห้องนอนน้ำฟ้านะ อยู่กันให้พร้อมหน้าพร้อมตาจะได้เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ซักที”
พี่นพกับมันคุยเหมือนกับว่ามันอยู่กันแค่สองคน
“อืม....แล้วยังเหลืออะไรอีกรึเปล่า”พี่นพพยักเข้าใจก่อนจะหันมาถามผม
“ก็เหลืออีกเล็กน้อยครับพี่นพ”
“ถ้างั้นซื้อเสร็จแล้วไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันนะ น้องน้ำฟ้าเดี๋ยวไปทานข้าวกับลุงนพนะค่ะ
เดี๋ยวลุงนพเลี้ยงไอศกรีมแสนอร่อย”พี่นพเอ่ยปากชวนผมและไอ้หมอนข้าง แล้วจึงก้มหน้าชวนน้ำฟ้าพร้อม
ทั้งเอาไอศกรีมเข้าล่อ
“ตกลงค่ะลุงนพ ลุงนพใจดีแล้วก็หล่อมากๆด้วย”ลูกสาวผมตอบกลับคำชวนด้วยความรวดเร็ว
แถมยังตบท้ายด้วยคำยออีกต่างหาก
“จริงค่ะลุงนพนะหล่อมาก ๆ เพราะเด็กไม่โกหก ไอ้วุฒิเสร็จแล้วโทรบอกด้วยนะขอไปเคลียร์งานหน่อย”
พี่นพยิ้มด้วยถูกใจคำยอของสาวอายุน้อย แถมยังมีการยำอีกว่าเด็กไม่โกหกเฮ้อ.... แต่พี่นพก็หล่อมากจริง ๆ นะแหละ
แล้วพี่นพก็บอกไอ้หมอนข้าง เมื่อเห็นมันพยักหน้าว่าเข้าใจแล้วก็เดินออกไป
ไอ้หมอนข้างยังคงเดินหน้าซื้อของเข้าห้องน้ำฟ้าต่อไป แล้วส่งให้จัดการขนส่งพร้อมทั้งจ้างบริษัทตกแต่ง
ให้จัดการห้องน้ำฟ้าให้เรียบร้อย คืนนี้น้ำฟ้าต้องได้พักในห้องนั้นโดยไม่มีข้อผิดพลาดใดๆทั้งสิ้น ผมรู้สึกว่า
มันจะสั่งอะไรได้ดังใจเหลือเกินนะ สั่งๆสั่ง แล้วก็สั่ง โดยมีทศและต้นจัดการทุกๆอย่าง แต่อย่าคิดว่าสองคนสนิท
จะไม่อยู่ติดตามนะครับ ยังกะเงาของไอ้หมอนข้างอยู่แล้ว เวลามันสั่งไม่ต้นก็ทศจะเป็นคนต่อสายสั่งงาน
และติดต่อทุก ๆ อย่างที่เจ้านายต้องการ เสียงโทรศัพท์ของมันดังขึ้นมาระหว่างที่กำลังเลือกตุ๊กตา
“อืม...กูกำลังเลือกตุ๊กตาให้ลูกกับเมียอยู่ ก็ลูกกับเมียกูจริง ๆ นิหว่า อืมๆอยู่ร้าน....ชั้น...โซน...อืม”
ไอ้หมอนกดรับก่อนจะโต้ตอบกับอีกฝ่าย
“เดี๋ยวไอ้นพจะมานะครับบอลงานมันเสร็จแล้ว อ่ะและที่สำคัญห้ามสนใจมันมากกว่าพี่”มันหันมาบอกว่า
พี่นพคงจะเป็นสายเมื่อกี่กำลังจะมาหาที่ร้าน แล้วประโยคหลังมันสั่งผมอีกต่างหาก
“น้องน้ำฟ้าได้รึยังลูก”ผมขี้เกียจเถียงกับมันเลยเดินออกไปหาลูกสาวที่ตอนนี้กำลังเลือกตุ๊กตากับอาทศและอาต้นอยู่
“พ่อบอลค่ะ น้องน้ำฟ้าอยากได้แองกี้เบิร์ด คุณหมี คุณกระต่าย ไปเป็นเพื่อนคุณช้างตัวโตค่ะ”
ลูกสาวผมรีบรายงานทันทีที่ผมถาม
“มันเยอะไปไหมค่ะน้องน้ำฟ้าพ่อบอลไม่มีตังเลยทำยังดีละ”ผมทำหน้าไม่ค่อยดีเมื่อมองก็รู้ว่ามันเป็นของดี
เมื่อเป็นของดีก็ต้องราคาสูงตามไปด้วย
“เหรอค่ะ ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าไม่เอาก็ได้ค่ะพ่อบอล เดี๋ยวโตแล้วน้องน้ำฟ้าทำงานแล้วน้องน้ำฟ้า
จะซื้อเองแล้วก็ซื้อให้พ่อบอลด้วยดีไหมค่ะ”ลูกสาวผมรีบบอก
“ค่ะ น้องน้ำฟ้าของพ่อบอล”ผมส่งยิ้มให้กับลูกสาวของตัวเอง
“แล้วถ้าลุงนพสุดหล่อซื้อให้น้องน้ำฟ้าละค่ะ”เสียงด้านหลังเอ่ยออกมา
“ไม่เป็นไรค่ะลุงนพ น้องน้ำฟ้าไม่เอาก็ได้ค่ะของแม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์ก็ยังมี น้องน้ำฟ้าไม่เอาแล้วค่ะ
เดี๋ยวลุงนพจะต้องมาเหนื่อยเก็บตังซื้อตุ๊กตาให้น้องน้ำฟ้าอีก”ผมรู้สึกภูมิใจกับความคิดของลูกผม
“ฮะฮะ น้องน้ำฟ้าค่ะ ลุงนพนอกจากจะสุดหล่อแล้วยังรวยสุดๆอีกนะค่ะ”พี่นพหัวเราะออกมาก่อน
จะพูดที่ใครได้ยินก็ต้องคิดว่าเป็นคนหลงตัวเองเป็นที่สุด
“ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าเอาเป็นสวนสัตว์เลยได้ไหมค่ะ”น้ำฟ้าดูจะดีใจมาก
“ไม่เป็นไรลูกเดี๋ยวป๊าวุฒิซื้อให้หนูเองดีกว่า”ไอ้หมอนข้างขัดการตกลงระหว่างลุงและหลาน
“ไม่เอาค่ะ ป๊าวุฒิซื้อให้น้องน้ำฟ้าเยอะแล้ว ถ้าป๊าวุฒิซื้อให้อีกน้องน้ำฟ้าไม่เอาและจะโป้งป๊าวุฒิด้วย”
ลูกสาวผมส่ายหน้าไปมาว่าจะไม่เอาจริงๆ
“ให้ลุงนพซื้อดีกว่าเนอะน้องน้ำฟ้า”พี่นพเลยรีบออกตัวแถมยังหาแนวร่วมให้อีก
“ค่ะ ให้อานพเสียตังซื้อให้น้องน้ำฟ้าดีกว่าค่ะ ประหยัดเงินป๊าวุฒิไปได้ตั้งเยอะ อิอิ”มาแล้วครับ
มีแถมหน้าตายิ้มหวานๆส่งให้ป๊าวุฒิอีกต่างหาก
“ร้ายกาจจริง ๆ เลยลูกใครนะ”พี่นพยังคงยิ้มให้ก่อนจะส่งคำถามให้น้ำฟ้า
“ลูกพ่อบอลกับป๊าวุฒิค่ะ”ดูเอาครับลูกสาวผม
“ฮะฮะ ไปเลือกตุ๊กตากันดีกว่านะค่ะ”พี่นพเดินจูงมือน้ำฟ้าไปโดยมีต้นเดินตามอยู่ห่าง ๆ
หายกันไปประมาณครึ่งชั่วโมงพี่นพก็จูงมือฟ้าใสและยังคงมีต้นเดินตามมาเช่นเคยเดินกลับมาหาผม
และไอ้หมอนข้างที่นั่งรออยู่บริเวณบริการลูกค้าโดยมีทศยืนอยู่ด้านหลัง
“พ่อบอลป๊าวุฒิค่ะน้องน้ำฟ้าหิวข้าวแล้วค่ะ”เมื่อมาถึงลูกสาวผมก็ร้องหิวข้าวทันที
“แล้วน้องน้ำฟ้าอยากทานอะไรค่ะ”ผมถามกลับลูกสาว
“น้องน้ำฟ้าอยากทานสลัดผักกับสปาเก็ตตี้ค่ะ”ลูกสาวผมบอกเมนูอาหาร
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามลุงนพมาเลยดีกว่าค่ะ ลุงนพจะพาน้องน้ำฟ้าพ่อบอลแล้วก็ป๊าวุฒิไปทานเอง”
พี่นพเสนอตัวเองอีก
“ดีค่ะ ไปกันเถอะค่ะลุงนพ พ่อบอล ป๊าวุฒิ อาต้นอาทศตามน้องน้ำฟ้ากับลุงนพมาเลยค่ะ”
นั้นลูกสาวผมรีบตอบรับแถมยังทำตัวเหมือนจะเป็นคนเลี้ยงเองอีกต่างหาก
“เหมือนใครหว่า เห็นของกินกับของฟรีเป็นไม่ได้เลย”ผมบ่นกับตัวเองขึ้นมาเบา ๆ
“เหมือนพ่อบอลไง หึหึ...”ไอ้หมอนข้างที่ขนาบคู่กับผมก้มตัวลงมาพูดเบา ๆ กับใบหูของผม
“ชิชิ...”แค่นี้ก็ทำมาว่า ก็แค่ตั้งแต่จะเรียกว่าย้ายมาอยู่ด้วยก็คงจะใช่ผมไม่เคยต้องจ่ายเลยครับ
มันจ่ายให้ตลอด
เราเดินมาจนถึงร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านหรู พนักงานต้อนรับยิ้มหวานออกมาต้อนรับ ก็จะไม่ให้
ยิ้มหน้าบานได้ไงก็ในเมื่อผู้บริหารใหญ่มาเองแถมยังหนีบหนุ่มไฮโซหล่อรวยอย่างไอ้หมอนข้าง มีผู้ติดตาม
ที่ดูยังไงก็น่าจะไปเป็นนักแสดงมากกว่ามาอีกสองคน ทางร้านจัดตำแหน่งที่ดูจะเป็นส่วนตัวให้ พนักงานต้อนรับ
เดินเข้ามาพร้อมเมนูอาหาร ก่อนจะมีผู้จัดการร้านมาต้อนรับ บริการดีจริงครับโชคดีจริงๆที่มากับพี่นพและ
ไอ้หมอนข้าง อาหารมากมายมาเสิร์ฟอาหารบนโต๊ะมีไวน์แดง ส่วนผมปฏิเสธเพราะเข็ดขยาดจริงกับพวกแอลกอฮอล์
จึงเลือกน้ำเปล่ากับน้ำองุ่นร้อยเปอร์เซ็นลูกสาวผมก็เช่นกัน ดูจะถูกใจอาหารทุกอย่างและยิ่งน้ำองุ่น
ร้อยเปอร์เซ็นดูจะถูกใจเป็นพิเศษ เราต่างทานกันคุยกันไปหยอกล้อน้ำฟ้าไป แต่เพียงไม่นานก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามายังบริเวณโต๊ะ
โดยที่ต้นลุกขึ้นจากโต๊ะที่แยกเป็นขวางการรบกวนจากแขกคนนั้น
(ต่อด้านล่างเลยค่ะ)
-
“อ้าว...วุฒินิค่ะ ปล่อยฉันสิ...วุฒิค่ะบอกคนของคุณสิคะว่าอย่ามาขวางมิว”เสียงหญิงสาวอุทานออกมา
เป็นชื่อไอ้หมอนข้าง เมื่อเงยหน้าจากปาสต้าก็เจอเข้ากับสาวสวยเปรี้ยวแต่งตัวจนรู้สึกว่าทุกวันนี้คงร้อนมากสำหรับเธอ
จึงทำให้เสื้อผ้าของเธอดูจะน้อยชิ้นและสั้นซะเหลือเกินถูกต้นยืนขวางทาง และดูเธอจะไม่ค่อยพอใจที่ถูกกีดกัน
ออกจากไอ้หมอนข้าง
“ขอโทษนะครับห้ามรบกวนนายผม”ต้นขอโทษแต่ก็คงยังยืนยันไม่ให้เธอเข้ามา
“บอกให้หลีกไปไง อุ้ยคุณนพก็อยู่ด้วย ยัยลูกปลาบ่นหาคุณนพตั้งนานแล้วนะค่ะทำไมถึงว่าไม่ไปหา
ลูกปลาเธอบ้าง”จากที่ฟังมาทั้งไอ้หมอนข้างและพี่นพคงจะพัวพันกับแก๊งค์สาวคนนี้เป็นแน่
“ต้นปล่อยเธอมาเถอะ”พี่นพไม่รู้ว่าต้องการอะไรจึงบอกให้ต้นปล่อยสาวเปรี้ยวที่ชื่อมิวเข้ามายังโต๊ะอาหาร
“แต่ว่า...นาย...”ต้นยังคงลังเล
“ไม่เป็นไรชั้นรับผิดชอบเอง อยากเห็นอะไรสนุกๆนินา”ประโยคแรกบอกต้นเพื่อให้สบายใจว่าตนจะรับผิดชอบ
แต่ประโยคหลังนะพูดพอให้ภายในโต๊ะได้ยินเท่านั้น
ต้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวเองไม่ได้ห้ามอะไรจึงยอมให้เธอเข้ามา เมื่อไม่ถูกขัดขวางเธอก็เดินมาด้วย
ท่าทางยั่วยวนส่ายเอวไขว่ขาเข้ามายังด้านที่มีผมนั่งติดผนัง ตรงกลางเป็นน้ำฟ้า และริมอีกด้านที่ติดกับ
ทางเดินเป็นไอ้หมอนข้างเอง
“สวัสดีค่ะวุฒิ สวัสดีค่ะคุณนพสบายดีนะค่ะ”เธอทักทายสองหนุ่มหล่อแต่กลับมองไม่เห็นผมและลูกสาว
“ครับ”พี่นพตอบกลับด้วยเสียงและหน้าตาที่แสดงให้เห็นว่าความสนุกมาอยู่ตรงหน้าแล้ว
แต่ไอ้หมอนข้างมันหันมามองผมพร้อมกับตอบกลับสาวเจ้าไปด้วยเสียงห้วนสั้น
“ขอมิวนั่งด้วยคนได้ไหมค่ะ”เธอมองข้ามน้ำเสียและสีหน้าของไอ้หมอนข้างแถมยังมีการขอนั่งด้วย
เมื่อเห็นว่าไอ้หมอนข้างยังคงไม่สนใจที่จะขยับให้นั่งเธอจึงมองมายังผมและน้ำฟ้าด้วยใบหน้าที่แสดงออก
ด้วยความสงสัย
“อุ้ยใครค่ะวุฒิ แล้วลูกใครค่ะเนี่ยน่ารักจังเลย”เธอทำเป็นตกใจถามถึงผมและลูกแต่ก็ไม่มีใครที่จะพูดอะไรออกมา
ผมก็เพียงแต่ยิ้มส่งกลับไปให้เท่านั้น
“สวัสดีค่ะคุณป้า...”น้องน้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมาเท่าความเคารพผู้ใหญ่ตรงหน้า แล้วดูสรรพนาม
ที่น้ำฟ้าเรียกเธอคงจะถูกใจเป็นแน่
“อุ้ยหนูค่ะ เรียกแค่พี่ก็พอ”เธอรีบแก้ตัว
“ค่ะพี่ก็พี่”น้ำฟ้ารับคำพร้อมรอยยิ้มก่อนที่จะสนใจอาหารตรงหน้ามากกว่า
“ขอโทษนะค่ะคุณ มิวขอรบกวนให้ช่วยย้ายที่ให้หน่อยได้ไหม มิวอยากนั่งกับวุฒินะค่ะแบบว่า
คนสนิทกันมาก”เธอมองหน้าผมแล้วพูดถึงแฝงถึงความสัมพันธ์ระหว่างไอ้หมอนข้างกับตัวเธอเอง
“ครับ...”ผมรับคำเธอด้วยความรู้สึกที่ไม่พอใจไหนมึงบอกว่ารักว่าชอบแล้วทำไมมันถึงไม่แสดงออกมาว่าผมนะ
สำคัญกับมันจริง ๆ รึว่าผมหวังจากมันมากไป
“ขอโทษนะค่ะคุณป้า...เอ้ย...พี่สาวนุ่งสั้นๆ น้องน้ำฟ้าไม่ไปนั่งที่อื่นและไม่ยอมให้พ่อบอลไปด้วย
พ่อบอลจะต้องนั่งตรงนี้กับน้องน้ำฟ้าแล้วก็ป๊าวุฒิค่ะ”ลูกสาวผมเริ่มแล้วครับ นิสัยแม่ๆสามแสบติดตัวลูกผมมาจริง ๆ ด้วย
“ตายแล้วเป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะค่ะ”เธอตกใจกับคำพูดของน้ำฟ้าที่เป็นเด็กเล็ก
อายุเพียงสามขวบเท่านั้น
“คุณนั้นแหละที่ต้องไม่ต้องพูดมิว”ไอ้หมอนข้างดูจะไม่ชอบใจคำพูดและการแสดงออกของสาวเปรี้ยว
จนต้องบอกให้เธอหยุดด้วยเสียงห้วน
“วุฒิอ่ะ”เธอดูจะไม่พอใจเมื่อไอ้หมอนข้างไม่ได้สนใจและความสำคัญกับเธอเลย
“น้องมิวมานั่งกับผมก็ได้”พี่นพที่ดูจะมีความสุขที่สุดในโต๊ะเรียกหญิงสาวให้นั่งด้วย
“ขอบคุณค่ะคุณนพ น่าน้อยใจจังเลย คนของเราเค้าทำไม่สนใจ ไม่รู้ว่าไม่พอใจอะไรเรา”
เธอขอบคุณพี่นพ ก่อนจะทำท่าน้อยอกน้อยใจไอ้หมอนข้างและตัดพ้อมันออกมา
“ไม่เป็นไรครับ ผมสนุกดีเอ่ยผมนิสัยดีครับ นิสัยดีกว่าไอ้วุฒิเยอะ”
“ไม่หรอกค่ะ วุฒินะใจดีให้ลูกน้องเอาต่างหูเพชรให้มิวด้วย สวยมาเลยนะค่ะ”เธอรีบแก้ตัว
และยังมีการบอกถึงของแทนใจที่ผมรู้สึกว่าชักจะไม่อยากนั่งตรงนี้แล้ว จากอาหารที่อร่อยก็กลายเป็นขมแทน
“พี่นพครับเดี๋ยวบอลกับน้องน้ำฟ้าจะไปดูเสื้อผ้าให้น้องน้ำฟ้าซักหน่อยนะครับ ขอทางผมด้วยครับคุณวุฒิ”
ผมเอ่ยปากบอกลาพี่นพก่อนจะอุ้มน้ำฟ้าและบอกให้ไอ้หมอนข้างโดยที่เน้นคำว่าคุณวุฒิออกไป ตอนนี้
ผมรู้สึกไม่อยากมองหน้าหลบเพื่อให้ผมเดินออกได้ อยากออกไปจากตรงนี้ คุณเคยรู้สึกไหมว่าเมื่อเวลาเรา
เริ่มรู้สึกดีๆกับใครคนหนึ่ง แต่แล้วเหตุการณ์ก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราคิดที่เราเข้าใจ จากที่เรารู้สึก
ว่าเราสำคัญแต่ที่แสดงออกมาตอนนี้มันไม่ใช่เลย แล้วจะอยู่ตรงนั้นทำไม ออกมาดีกว่า อยู่ตรงที่สมควร
จะอยู่มากกว่าที่จะต้องทนฝืนต่อ
“บอลครับนั่งลงไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”มันพูดโดยที่จ้องหน้าผม แต่ผมยังคงไม่นั่งเพื่อเป็นการบอกว่า
คำสั่งของมันไม่มีผลกับผม เพราะผมไม่ฟังมันทั้งสิ้น
“วุฒิก็ ให้เค้าไปสิค่ะอย่าไปห้ามเลย มิวจะได้ไปนั่งกับวุฒิไงค่ะ ไม่คิดถึงมิวบ้างเหรอ”ผมเริ่มรู้สึก
ที่จะทนฟังไม่ได้อีกต่อไป
“รบกวนหลบหน่อยครับคุณวุฒิ”ผมยังคงยืนยันคำเดิม น้ำฟ้าเริ่มมองผมกับไอ้หมอนข้างไปมา
“ไม่ และนั่งลงได้แล้ว ส่วนคุณนะมิว ผมว่าคุณต่างหากที่ต้องไป ที่ผมให้ลูกน้องเอาต่างหูเพชรไปให้
ลูกน้องผมไม่ได้อธิบายเหรอว่าผมให้เพราะอะไร ผมรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เพราะตอนนี้คุณทำให้คนรักของผมโกรธผม”
มันลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับผมพร้อมทั้งดันให้ผมนั่งลง ก่อนจะหันไปพูดกับหญิงสาวที่มันไม่ได้สนใจ
“วุฒิคุณมีคนรักได้ยังไง แล้วเธออยู่ไหน มิวไม่เชื่อหรอกค่ะ”เธอมองผมสับไปมาระหว่างผมกับไอ้หมอนข้าง
ผมว่าเธอรู้ความหมายของคำพูดของไอ้หมอนข้างมันนะ
“ก็คนนี้ไงครับ บอลเป็นคนรักของผมและน้องน้ำฟ้าเป็นลูกผมและบอล”ไอ้หมอนข้างมันเอ่ยออกไป
ด้วยเสียงอันทรงพลังและหนักแน่นรวดเร็ว เกินความสามารถที่ผมจะทัดทานได้ทัน
“ไม่จริงอ่ะ”มิวเธอถึงกับเพ้อออกมา
“จริงค่ะ น้องน้ำฟ้าไม่เรียกว่าพี่แล้ว ป้าไปเถอะค่ะจะให้พ่อบอลกับป๊าวุฒิทะเลาะกันทำไม
เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าจะโทรตามแม่ๆมาจัดการเลยนิ”น้ำฟ้าเริ่มวาดลวดลายแล้วครับ
“แต่...”เธอพยายามที่จะส่งเสียง
“ไม่ต้องคิดมากครับ ผมเป็นพยานได้ว่าบอลนะเค้าเป็นคนรักของไอ้วุฒิมัน”พี่นพปิดท้ายความหวังของเธอ
ด้วยการเป็นพยานยืนยันในความสัมพันธ์ของผมกับมัน ผมเลือกที่จะปิดปากด้วยรู้ว่าไอ้หมอนข้างมันเริ่มอารมณ์ไม่ดี
พี่นพยื่นมือรับน้ำฟ้าไปจากผมเมื่อเห็นว่ามิวพยายามที่จะเข้าใกล้ผมให้ได้ หากแต่ติดที่ไอ้หมอนข้าง
มันยืนขวางผมไว้ ทศและต้นพยายามจะจับตัวหญิงสาวแต่ก็ติดตรงที่เธอเป็นผู้หญิงจึงไม่กล้าทำอะไร
ที่รุนแรงเกินไป
“ผมเตือนคุณนะมิวว่าเรื่องของเราไม่เคยเกิดขึ้นและถ้าคุณยังไม่เลิกวุ้นวายผมและบอล
คุณคงจะต้องเตรียมใจรับผมที่จะตามมา”ไอ้หมอนข้างมันเตือนรึว่ามันขู่กันแน่นะ
มิวเดินออกไปจากร้านอาหารด้วยด้วยความโมโหและอับอาย ภายในร้านจึงกลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง
แต่ตอนนี้อารมณ์ผมมันขุ่นมัวเกินจะยิ้มแย้มทักทายเหมือนนางสาวไทยได้รับตำแหน่ง ไอ้หมอนข้าง
พยายามจะเรียกร้องความสนใจของผม ทั้งตักโน้นนี่นั้นลงไปในจาน แต่ผมก็หาสนใจไม่ ไม่กินไม่มอง
ไม่พูด ชิชิ...
“บอลครับพี่กับมิวจบกันมานานแล้วนะ แล้วจริงๆก็เป็นแค่คู่นอนเท่านั้น บอลอย่าโกรธพี่นะครับ”
ไอ้หมอนข้างมันแก้ตัวแถมยังออดอ้อนผม
“..............”ผมยังคงสงบนิ่งไว้ เดี๋ยวมันจะได้ใจไปมากกว่านี้
“บอลครับพี่ไม่นอกใจบอลหรอก พี่แค่อยากจะรู้ว่าบอลจะห่วงพี่บ้างไหมเท่านั้น”ผมถึงกับต้องก้มหน้า
หลบใบหน้าของมันที่ไม่รู้ว่าจะก้มมาแนบทำไมขนาดนี้
“....................”ผมก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม แต่หัวใจผมรู้สึกว่ามันจะดังขึ้นเต้นแรงขึ้น เมื่อมันเลื่อนมือ
มาจับมือผมที่อยู่ใต้โต๊ะเอาไว้
“แล้วพี่ก็รู้ว่าบอลนะหึงพี่ด้วย หึหึ...”
“บ้า...ใครหึงพี่กัน ชิ”ผมถึงกับต้องแก้ตัวเมื่อมันบอกว่าผมหึงมัน ผมไม่ได้หึงนะแค่ไม่พอใจเฉย ๆ
“คือ ช่วยรู้สึกตัวหน่อยนะทั้งสองคนว่าที่นี้มีบุคคลอื่นหายใจร่วมด้วย จีบกันไม่ได้เกรงใจเลย”
เสียงพี่นพที่ดังออกมาเรียกสติของผมได้เป็นอย่างดี
“มึงนะเงียบไปเลย สนุกละสิ”ไอ้หมอนข้างถามกลับไป
“แน่นอน พ่อศาสตราเทพแพ้ให้กับพ่อพิมพ์เรือพ่วงอย่างหมดรูป หึหึ..”พี่นพทำหน้าตาสะใจมากมาย
เมื่อสถานการณ์ดีขึ้น เราก็เริ่มอาหารหวานด้วยน้องน้ำฟ้าทวงไอศกรีมแสนอร่อยจากลุงนพ
เราทานกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงถึงเวลาเดินทางกลับบ้านกัน ต้นรายงานว่าทีมตกแต่งห้องน้ำฟ้าได้ดำเนินเสร็จสิ้นแล้ว
ลุงหลานต่างรำลากัน ก่อนจะสัญญาว่าหลานจะมาหาลุงอีก และลุงสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวและขนมหลานอีก
ต่างคนต่างยิ้มมีความสุข
การเดินทางกลับก็ยังคงมีเสียงเพลงจากแดนปลาดิบ มีแดนเซอร์น่ารักคอยเต้นไปมาเรียกรอยยิ้ม
และเสียงหัวเราะได้ไม่ขาด เมื่อขึ้นมาถึงห้องทุกคนก็ตรงกันไปยังห้องที่มีป้ายติดว่า ‘น้องน้ำฟ้า’ เปิดเข้าไป
ผมถึงกับตะลึงในความสวยและน่ารัก ห้องที่ถูกทาด้วยสีชมพูอ่อนไม่ฉูดฉาดจนเกินไป ตรงกลางเป็นเตียงขนาดห้าฟุตสี่เสา
มีม่านสี่ชมพูอ่อนข้างบนติดระบายสีชมพูเข้ม มีเครื่องใช้อำนวยความสะดวกครบครัน และทุกอย่างก็ถูก
จัดวางอย่างลงตัว และดูไม่รก มีตุ๊กตาที่เยอะมาก น้องน้ำฟ้าบอกว่าลุงนพซื้อให้ ตู้เสื้อผ้าที่ถูกจัดไว้
ด้านข้างผนังห้อง น้องน้ำฟ้าดูจะชอบห้องของเธอมาก วิ่งให้วุ่นวาย ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ตรงหน้าไอ้หมอนข้าง
“ขอบคุณค่ะป๊าวุฒิ น้องน้ำฟ้าชอบมากๆเลยค่ะ”น้ำฟ้ายกมือไหว้และย่อตัวลงไปอย่างสวยงาม
“พ่อบอลค่ะน้องน้ำฟ้าอยากนอนบนเตียงใหม่จังเลยค่ะ
“เดี๋ยวค่อยนอนลูก ไปอาบน้ำแล้วกินข้าวเย็นก่อนนะค่ะถึงค่อยมานอน”ผมก้มลงเพื่ออุ้มน้ำฟ้า
แล้วจึงบอกให้น้ำฟ้าทำธุระส่วนตัวก่อน
“ค่ะพ่อบอล ป๊าวุฒิค่ะน้องน้ำฟ้าหิวข้าวจังเลยค่ะ”น้ำฟ้าเรียบบอกไอ้หมอนข้าง
“ค่ะ แล้วอยากกินอะไรดีค่ะ”มันพูดกับน้ำฟ้าที่ยังคงโดนอุ้มโดยผมเอง
“น้ำฟ้าอยากกินปลานึ่ง ผัดเปรี้ยวหวาน แกงจืดคุณปลาหมึกยัดไส้ค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้ารีบบอกเมนูอาหาร
ที่อยากกินกับไอ้หมอนข้าง
“แล้วบอลละครับ อยากได้อะไรเพิ่มไหม”มันเงยหน้าเพื่อถามผม
“ไม่เอาครับ ถ้าพี่อยากได้อะไรเพิ่มก็สั่งมาเถอะ”ผมบอกออกไป
“ครับ น้องน้ำฟ้าค่ะอาบน้ำให้สะอาดหอมฟุ้งก่อนนะค่ะ เดี๋ยวป๊าให้อาต้นจัดให้นะครับ”
ผมพาน้ำฟ้าอาบน้ำภายในห้องนอนของน้ำฟ้าเอง ห้องน้ำของน้ำฟ้ามีโทนสีชมพูขาว ของใช้ครบครัน
มีอ่างอาบน้ำหรับคนเดียว ฝักบัว แยกโซนกับชักโครก และอ่างล้างหน้า น้ำฟ้าเล่นน้ำในอ่างอาบน้ำอย่างสนุกสนาน
กว่าจะยอมขึ้นมาฟอกสบู่ก็ใช้เวลาถึงสิบห้านาที ออกมาจากห้องน้ำก็ใช้ผ้าขนหนูห่อตัวออกมาจากห้องน้ำ
เข้าห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ที่ยังคงคอนเซ็ปสีชมพู เมื่อเปิดตู้ก็พบว่านอกจากเสื้อผ้าของน้ำฟ้าก็ยังคง
มีชุดเด็กผู้หญิงอีกมากจนแน่นตู้เสื้อผ้า ไม่ต้องคิดมากก็คงจะเป็นไอ้หมอนข้างที่จัดการอีกตามเคย
น้ำฟ้าเลือกชุดนอนที่เป็นกระโปรงสีฟ้าเนื้อผ้านิ่มออกมาเพื่อใส่ พอผมถามว่าทำไมไม่ใส่ชุดนอนสีชมพูละลูก
น้องน้ำฟ้าก็ตอบกลับมาว่า ‘ไม่เอาค่ะพ่อบอล ถ้าน้ำฟ้าใส่สีชมพูน้ำฟ้าก็ไม่เด่นสิค่ะ อิอิ’ดูความคิดของลูกสาวผมซะก่อนเถอะ
เมื่อจัดการน้ำฟ้าเสร็จแล้วผมก็เดินกลับห้องนอนของไอ้หมอนข้างซึ่งตอนนี้เป็นห้องนอนของผมไปแล้วเช่นกัน
ผมอาบน้ำออกมาก็ถูกหอมแก้มละถูกกอด ไม่ต้องคิดหาตัวการเพราะว่ามีอยู่คนเดียวที่กล้าทำอย่างนี้
“ฟอด....หอมจังแก้มเมียพี่”ยังจะมีมาพูด พูดให้มันได้อะไรขึ้นมา
“แก้มแดงแล้ว น่ารักจัง”
“ไปอาบน้ำได้แล้วเหม็น เดี๋ยวบอลจะไปดูน้ำฟ้าสักหน่อย”ผมรีบไล่มันอาบน้ำเมื่อเห็นว่ามันยังอยู่ในชุดเดิม
และอ้างน้ำฟ้าอีกทาง
“แต่พี่อยากให้บอลไปถูหลังให้พี่นินา รึจะไปทำกิจกรรมหัตถ์สะท้านปฐพีดี”
“ไม่เอาถูหลังไม่เป็น เป็นแต่ถลกหนังคน แล้วไอ้กิจกรรมบ้านั้นนะไม่เอา”ผมพูดด้วยเสียงดังออกไป
และก้มหน้าไม่กล้ามอง เมื่อคิดถึงกิจกรรมภายในห้องน้ำครั้งที่แล้ว
“หึหึ ก็จริงนะไอ้เรื่องถลกหนังนะ ครั้งที่แล้วบอลเล่นซะหลังพี่เลือดออกซิปๆเลย”มันพูดด้วยเสียงหื่น ๆ
“ปล่อยได้แล้ว แล้วรีบไปอาบน้ำจะได้ทานข้าวเย็นกัน บอลจะได้พาน้ำฟ้าเข้านอน งานยังไม่ได้ทำเลยนะ
พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก”ผมรีบบอกเหตุผลให้มันปล่อยผม
“ก็ได้ครับ ฟอด...ฟอด...”มันตอบตกลง แต่ก่อนที่จะหอมแก้มผมทั้งซ้ายและขวา เมื่อมันปล่อยผม
ก็รีบออกจากห้องไปหาน้ำฟ้า
มันใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงไอ้หมอนข้างก็ออกมาด้วยเสื้อยืดมียี่ห้อพร้อมด้วยกางเกงขาสั้น
เราเริ่มลงมือทานมื้อค่ำตามเมนูของน้ำฟ้า เราทานไปคุยกันไป จัดการผลไม้เสร็จก็ไปนั่งพักท้องกัน
ที่ห้องนั่งเล่นดูข่าวความเป็นไปต่าง เมื่อถึงข่าวพระราชสำนักน้ำฟ้าก็หมดสภาพเนื่องจากวันนี้ไม่ได้นอนกลางวัน
และยังเดินเที่ยวทั้งวัน จึงทำให้หลับคาตักผม เลยอุ้มน้ำฟ้าเข้าห้องวางบนเตียงหลังใหญ่ ห่มผ้านวมจนถึง
หน้าอกปรับเครื่องปรับอากาศให้พอเหมาะ เดินมาลูบหัวลูบหน้า หวังว่าผมจะดูแลเลี้ยงดูให้น้ำฟ้าเติบโตเป็นคนดี
อยู่รอดปลอดภัยในสังคมนี้ได้
“พ่อรักลูกนะน้องน้ำฟ้า ฝันดีนะค่ะนางฟ้าของพ่อ จุ๊บ...”ผมบอกรัก และจูบหน้าผากของนางฟ้าของผม
ผมเดินเข้าห้องทำงานแทนห้องนอน ผมยังต้องทำงานเขียนแผนการสอนสำหรับสอนให้เรียบร้อยเสียก่อน
ผมเดินเข้าภายในห้องทำงานก็พบว่าไอ้หมอนข้างนั่งทำงานอยู่ก่อนผมแล้ว ผมจึงนั่งประจำที่ของตัวเอง
และเริ่มลงมือทำงานของตัวเองให้เสร็จสิ้น เมื่อเงยหน้ามองก็เห็นว่าไอ้หมอนข้างกำลังมองผมอยู่ก่อนแล้วด้วยรอยยิ้ม
“มองอะไรครับพี่วุฒิ”ผมถามออกไป
“มองว่าเมื่อไหร่บอลจะทำงานเสร็จ”มันตอบกลับ
“เสร็จแล้วครับพี่วุฒิ บอลต้องขอบคุณพี่มากๆสำหรับทุกสิ่งที่พี่ทำโดยเฉพาะน้ำฟ้าที่พี่ให้ความเอ็นดู”
ผมบอก ก่อนจะเดินไปหามันและขอบคุณมันสำหรับวันนี้
“ฟอด น้ำฟ้าคือลูกของบอล พี่รักบอลพี่ก็รักน้ำฟ้า และอีกอย่างต่อให้ใครมาเจอน้ำฟ้าก็ตกหลุมรัก
และเอ็นดูน้ำฟ้าไม่ได้หรอกครับ”มันหอมแก้มก่อนจะพูดออกมา
“ขอบคุณครับ จุ๊บ”ผมขอบคุณพร้อมกับตัดสินใจทำสิ่งหนึ่งออกไป นั้นคือการจุ๊บปากไอ้หมอนข้างหนึ่งทีเร็วๆ
“บอลพี่รักบอลนะครับ พี่จะไม่ปล่อยกับลูกไปไหนแน่ๆ”มันกอดผมบอกด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่นไม่เปลี่ยนแปลง
มันเริ่มลงปากมาแนบกับผม ซึ่งผมไม่ปฏิเสธที่จะรับสัมผัสวาบหวามที่มันมอบให้ ปลายลิ้นนุ่มลื่น
เกาะเกี่ยวปลายลิ้นผมให้ตามการชักนำของมัน
“ฮา...ฮา..”มันปล่อยริมฝีปากเพื่อให้ผมได้สูดหายใจเข้า แต่ปากของมันยังคงไม่หยุดการทำงาน
มันยังคงวนเวียนตามใบหน้า ซอกคอ ขบกัด
“พี่วุฒิอย่าทำรอยนะ”ผมถึงกับต้องออกปากห้าม
“ครับ จุ๊บ...”มันรับปากแต่ก็ยังคงปฏิบัติการ มือไม้ก็ป่ายปัดไปตามร่างกายของผม ฟอนเฟ้นยอดอกของผม
เพียงไม่นานเสื้อผ้าของผมก็หายไปจากร่างกาย ส่วนของมันยังคงมีครบชุด มันวกริมฝีปากกลับมาหายอดอกของผม
ก่อนจะอ้ารับยอดอกเข้าไปทั้งหมด ทั้งขบกัด ดูดดุน อีกข้างก็ใช้มือบีบเค้นสับกันไปมา
“ไม่ไหวแล้วพี่วุฒิ”ผมถึงกับต้องร้องบอกไอ้หมอนข้าง
“ครับ จุ๊บ หอมจริงๆบอลครับพี่รักบอลนะ”มันตอบรับคำขอ
มันกวาดงานบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของมันลงด้านล่างและดันผมลงนอนแทน มันตามลงมาทาบทับ
แนบชิดจนอะไรต่ออะไรที่แสดงถึงอารมณ์สัมผัสกันแต่มีกางเกงของมันคั้นไว้ มันรีบปลดเครื่องห่อหุ้มตัวมันออกจนหมด
เราต่างใช้ร่างกายสัมผัสกันเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ โดยใช้แท่งร้อนเสียดสีกันไปมา ไอ้หมอนข้างเอื้อมมือ
มายังจุดอ่อนไหวหน้าหลังผมจนผมสะดุ้ง
“พี่วุฒิบอลยังไม่พร้อม อย่านะครับ”ผมบอกและอ้อนวอน
“ก็ได้ครับ”มันรับปาก ผมรู้ว่ามันอดทนเพื่อผม เพราะผู้ชายที่ถูกปลูกปั่นอารมณ์จะห้ามตัวเองนั้นลำบาก
แต่ไอ้หมอนข้างมันรับปากผม ผมรู้ว่ามันทรมานขนาดไหน
เราต่างเสียดสีร่างกายจนร้อนแทบจะไหม้ทั้งสองฝ่าย ถึงแม้ขนาดอาวุธที่ผมมีนั้นจะมีขนาดสู้ของมัน
ไม่ได้แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ จนในที่สุดเราต่างก็ถึงยังจุดหมายด้วยกันทั้งคู่
“อ่ะ พี่วุฒิ ไม่ ไม่ ไม่ไหวแล้ว อืมมมมมมมมมมม”ผมถึงกับตะโกนร้องบอกมันก่อนจะโดนมัน
ปิดกั้นเสียงด้วยริมฝีปากของมัน
“บอล ซี๊ดดดด บอล พี่รักบอล อืม”มันเรียกชื่อผมพร้อมบอกรักก่อนจะก้มลงมาจูบปาก
ผมถึงกับหมดแรง ไอ้หมอนข้างอุ้มผมออกมจากห้องนอนโดยไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
“พี่วุฒิไม่เอานะ”ผมถึงกับร้องห้ามมันถึงแม้เสียงจะแหบพร่าก็ตาม
“ไม่ต้องห่วงนะครับบอล ไม่มีใครอยู่แล้ว ทั้งทศและต้น”มันบอกผมให้สบายใจ ผมจึงยอม
ให้มันอุ้มผมออกไปจากห้องทำงานไปยังห้องนอน มันพาผมเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายจากคราบต่างๆ
และเหงื่อจากกิจกรรมนั้น แล้วมันก็เกิดกิจกรรมในห้องน้ำอีกจนได้ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘ก็บอลน่ารักน่ากิน’
ออกมาจากห้องน้ำได้ ไอ้หมอนข้างก็จับผมทาแป้งแต่งตัวให้ก่อนจะกอดผมนอน ด้วยวันนี้ผมเหนื่อยมากเหลือเกิน
ทั้งห้องน้ำฟ้า งานตัวเอง และกิจกรรมก่อนนอนจนทำให้ร่างกายเข้าสู่กระบวนการพักผ่อน แต่ก่อนที่สติ
จะหลุดลอยไปผมก็ได้ยินเสียงไอ้หมอนข้าง
“ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ ฟอด.....”
สวัสดีค่ะทุกคน :call: คิดถึงกันบ้างไหมเอ๋ย อยากบอกว่าตุ๊กตาคิดถึงทุกคนมากๆ หวังว่าจะไม่หนีหายไปไหนกันค่ะ
สำหรับตอนนี้ยาวสะใจไหมค่ะ อิอิ :hao7:
ตอนนี้ต้องการกำลังใจอย่างแรง และขอบคุณสำหรับคำอวยพรและความเป็นห่วงเรื่องของคุณตา :mew2:
ยอมรับเลยค่ะว่าเหนื่อยมาก จากแต่ก่อนที่ท่านพอจะเดินได้บ้าง แต่พอหลังออกจากโรงพยาบาลแล้วท่านก็เดินไม่ได้
และรูปร่างของท่านเป็นคนโครงใหญ่โบราณเลยลำบากเข้าไปอีก :ling3:
แต่ตุ๊กตาขอสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเรื่องนี้เด็ดขาดเลยค่ะ จะมาทุกอาทิตย์
ขอบคุณทุกบวกที่ให้มาค่ะ :กอด1: ทุกคนเลย
พบกันอีกทีวันอาทิตย์ที่ 1 ธันวาคมนะค่ะ :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :hao7:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย หวาน หวาน หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โอ๊ยๆๆ น้ำตาลขึ้นๆๆ
แต่.....ขึ้นอีกเยอะๆนะ ชอบบบบบบบบบบบ คึคึ
หยอดเข้าไป หยอดไปเรื่อยๆค่ะพี่วุฒิ
บอลเริ่มหวั่นไหว ใจอ่อน แบ้วววว
แล้วฉากนั้นคงใกล้แล้วสินะ :hao6://โดนตบโทษฐานคิดแต่เรื่องนั้น
-
:mew3: :mew3: :mew3:มาแบบเต็มๆแบบนี้อ่านเพลินเลยจ้าแล้วจะรออออ :mew1: :mew1: :mew1:
ปล...น้องน้ำฟ้าน่ารักมากกกกกกกกกกกก :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
ปล.อีกทีขอให้คุณตาหายเร็วๆนะจ๊ะ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
+1 ค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หว๊านหวานค่ะ :-[
สู้ๆ ค่ะ :L2: :L2:
-
น่ารักจริง ๆ เลยน้องน้ำฟ้า
ป๊าวุฒิก็รักพ่อบอลมาก ๆ เลย :o8:
-
ขอบคุณมากๆๆ
:L1: :L1:
-
มายาวสะใจมากมากครับ
:katai2-1: :katai2-1:
ครูบอลใจอ่อนแล้วสิเนี้ย แต่จะรอวันครูบอลแพ้พนันนะ กร้ากกกก :hao6:
-
น้องน้ำฟ้าน่ารัก ใครอยู่ใกล้ก็หลงรัก
ไม่นานพ่อบอลรักป๊าวุฒแน่นอน
-
สุดยอดอ่านสะใจมากๆๆ :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
รอวันพี่บอลแพ้พนันอ่ะ :hao6: :hao6:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
พ่อบอล ป๊าวุฒิ และหนูน้ำฟ้าน่ารักมากเลย
โดยเฉพาะคนหลัง อิอิ
หนูฉลาดพูดมากเลยลูก โดยเฉพาะการตอกหน้ายัยป้ามิว หุหุ
พี่บอลเริ่มมีใจใ้ห้กับพี่วุฒิเกินครึ่งแล้วอ่า แถมยังมีฉาก....เบาๆด้วย
อมยิ้มกันแก้มปริเลยที่เดียว แลตอนนี้ยาวมากกกกกกกก
ปล.คิดถึงตุ๊กตาเหมือนกัีนนะ มาช้าไม่เป็นไรขอแค่อย่าทิ้งกันก็พอ
ปล.2 ขอให้คุณตาแข็งแรงเร็วๆนะ :mew1:
-
บวกเป็ด บวกหนึ่งให้ก่อนเลย
ตอนนี้น่ารักและยาวมากๆ ตอนหน้าอยากเห็นฉาก...บ้างจัง หุหุ
คิดถึงตุ๊กตาเหมือนกัน ขอให้คุณตาแข็งแรงเร็วนะ
ตอนหน้าเจอกันค่ะ อย่าทิ้งเราไปนะ :mew1:
-
แหมะ! มิวมาถูกจังหวะมาก วุฒิต้องให้รางวัลนางนะเนี่ย
ไม่งั้นคืนนี้คงไม่ได้ชิมครูบอลหรอก อิๆ
น้องน้ำฟ้าน่ารักน่ากอดมาก
บวกเป็ด
:กอด1: ตอนนี้ยาวสะใจมากเลยจ้า
-
โอ๊ยยยย น้องน้ำฟ้าน่ารักจัง อยากจับมาฟัด เด็กอะไรช่างพูดช่างจา
:mew1:
ส่วนพ่อๆก็แอบหวานกันนะคะ
-
มิวเจอน้องน้ำฟ้าไป เงิบเบย 55555555555
ครูบอลมีหึงด้วยล่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
หวานวันละนิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ขอให้คุณตาแข็งแรงเร็วๆ ครับ
-
พี่บอลไม่แพ้พนันสักทีเนอะ ส่วนน้องน้ำฟ้าน่ารักมากๆลูก
-
ขอบคุณทุกคนค่ะ
คิดหนักจะแย่งสามีคนอื่นมาเป็นเมียตัวเองยังไงดี
[attachment deleted by admin]
-
หล่อ บอกได้คำเดียว :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
อ้ากกกกก นี้มันพระเอก เกาหลีเรื่องดังนี้(ใช่ป่าวหว่า)
หล่อครับ แต่ผมว่าเหมาะเป็นพี่นพมากกว่า เพราะยังดูมีแววขี้เล่นนิดๆอ่ะ
-
เจ้าเล่ห์มาเชียว หล่ออะ ฟินแทนครูบอล
-
ครอบครัวสุขสันต์น่าร๊ากซะ
-
อ่านจนจุใจมากๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
น่ารักตลอดๆเลยนะป๊าวุฒิ พ่อบอล
:impress2: :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
พี่วุฒิหล่อมาก
-
เพิ่มเติมรูปให้ค่าา Song Seung Hun's Sexy Six Pack :z1:
เครดิตรูปภาพ:http://farm6.staticflickr.com/5219/5398074058_6c277baba8.jpg,
http://twssg.blogspot.com/2011/01/news-song-seung-hun-breath-taking.html,
http://www.dramafever.com/st/news/images/song-seung-heon.jpg
[attachment deleted by admin]
-
พี่ชายยยยยยยยยยยยยยยยย :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
พี่วุฒิหล่อโฮก ยิ่งตอนมีไรหนวดยิ่งหล่อ
แอร๊ยยยยยยย ฟิน
เอาพี่บอลมาจิ้่นต่อนะ :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เห็นอิมเมจแล้ว เลือดกำเดาทะลักกคร๊าาาาาาาาาา
-
รอวันอาทิตย์ต่อไป
:o11:
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่วุฒิ สุดยอด :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ป๊าวุฒิสปอร์ตมากอ่ะ ซื้อให้ทุกอย่างที่อยากได้ แหม่..ท่าทางครูบอลกับน้องน้ำฟ้าจะเป็นโรคแพ้ของฟรีซะด้วย
งั้นป๊าวุฒิก็มาถูกทางแล้วสินะ ^w^
-
ชอบมากๆ ครับ
จะรอวันที่ 1 ธันวาอีกที
รอ รอ รอ
-
ตอนที่ 16 (ชำระความ 30%)
ครูบอล
วันนี้ผมยังคงมาทำงานโดยมีคนขับรถกิตติมศักดิ์อย่างนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ขับผ่านใคร
ก็มองด้วยรถราคาแสนแพงของมันครับ ผมไม่อยากจะพูดแล้วยี่ห้ออะไร ไอ้ชั้นลานจอดรถราคาแพงชั้นนั้น
ที่ผมเคยเห็น สรุปเป็นของมันเกือบทั้งหมด จะมีของน้องชายมันอยู่บ้างประมาณสี่คันที่เหลือของมัน
ทั้งหมดครับ ไอ้หมอนข้างด้ายทองคำเอ๋ย คอยดูนะจะแอบไปถอดล้อรถมันไปขายหาเงินใช้บ้างคอยดู
ไม่รู้จะเยอะอะไรกับชีวิตกันนักหนา ตั้งแต่การไปรับไปส่งผมและน้ำฟ้า มันให้ต้นเป็นคนไปรับและส่งน้ำฟ้า
และมันจะเป็นคนไปรับและส่งผมเองแต่ถ้ามันมาไม่ได้มันจะให้ทศเป็นคนทำหน้าที่แทน
มันขับรถโคตรแพงมาจอดบริเวณที่จอดผู้บริหารซึ่งทั้งครูและนักเรียนต่างมอง แต่ก็ไม่ได้ทำสายตาสงสัย
อะไรมากนักเพราะมันนะมาทุกวันเลยครับโดยอ้างว่าอยากจะมาดูการเตรียมสถานที่ที่จะสร้างอาคารเรียน
ทำไมไม่มีใครสงสัยบ้างว่าทำไมมันต้องมาทุกวันทั้งเช้าและเย็น แต่ก็ดีครับผมยังไม่อยากให้ใครมองผม
ว่าเอาตัวเข้าแลก
กว่าผมจะจัดการมันให้มันไปทำงานได้ก็ลำบากเลยครับ มันทั้งหอมแก้มซ้ายขวา จูบบ้าง จับบ้าง ลูบบ้าง
ดีที่มันไม่ชวนผมทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันในรถซะก่อน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือฟิล์มที่ทำให้ด้านนอก
ไม่สามารถจะเห็นว่าด้านในนะไอ้หมอนข้างมันพยายามจะผสมพันธุ์กันผมให้ได้ กว่าจะลงจากรถได้เนี้ย
ผมแทบจะถอดแก้มกับปากเอาไว้ให้มันหอมมันจูบกันเลย
เมื่อลงมาถึงก็เจอกับไอ้เต้ที่มันมาคอยผมที่โต๊ะม้าหินที่ห่างจากรถของได้หมอนข้างประมาณห้าสิบเมตร
มันรีบเดินมารับของผมทั้งเอกสาร โน๊ตบุ๊ค และยังของฝากจากแลเพนียดอีกถุงใหญ่ซึ่งไอ้หมอนข้างเป็นคนจ่าย
แต่ผมเป็นคนเอาหน้า
“พี่คุณวุฒิมาส่งพี่อีกแล้วเหรอ เค้าว่างงานมากขนาดนั้นเลยรึไง”ไอ้เต้ถามผมพร้อมกับมองไปที่รถ
ไอ้หมอนข้างที่กำลังเคลื่อนที่ออกจากที่จอดรถ น้ำเสียงที่ดูจะไม่พอใจ คิ้วที่ขมวดตลอดเวลาอีก
“ทำไมอิจฉาเค้ารึไง ก็ทำไงได้เค้ารวยจริงๆจนไม่ทำงานก็คงอยู่อย่างสบายๆ ก็งี้แหละไอ้พวกคนรวย”
ผมถมเมื่อผมรู้สึกว่าคำถามของมันจะแฝงบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ พอมานึกๆดูแล้วอารมณ์หมั่นไส้ของผม
ก็เลยกำเริบเลยขอซะนิดนึง
“แล้วอะไรของพี่เนี่ยเยอะแยะไปหมดเลย มาเดี๋ยวเต้ช่วยถือ”มันถามเมื่อเห็นของที่ผมทั้งหอบทั้งหิ้วมา
“ขอบใจเว้ย ก็พวกเอกสารงาน โน๊ตบุ๊ค แล้วก็ของฝากไง พี่พาน้ำฟ้าไปเที่ยวแลเพนียดมา”
ผมบอกโดยพวกเอกสารและโน๊ตบุ๊คมันเอาไปถือเหลือถุงของฝากเอาไว้ให้ผมถือเอง
“แล้วมีของเต้รึเปล่าอ่ะ”มันถามและพยายามจะยื่นหน้ามาสอดส่องของถุง
“มี ซื้อมาให้แล้วขี้ช้างอัดเม็ด”ผมตอบกลับไป พร้อมบอกว่าของฝากที่ผมเอามาให้มันคืออะไรออกไป
“มีที่ไหนเหล่าขี้ช้างอัดเม็ดนะ”มันค้อนผม
“มีดิ สินค้าใหม่ของแลเพนียดเลยนะ มีวิตามินเอถึงแซดเลยนะเว้ย”ผมอยากจะขำเมื่อจากมองค้อน
เพิ่มเป็นการสะบัดผมแล้วเดินเข้าไปยังห้องพักครูที่มีพี่ๆและน้องๆมาแล้ว ทำไงได้ครับ ผมนะเด็กเส้นครับ
เข้าสายได้โดยผอ.เห็นชอบพร้อมใจ
“สวัสดีครับๆผมมีของฝากมาให้ด้วยครับ ขนมจากอยุธยาครับ แบ่งกันทานนะครับ”ผมทักทายพี่ๆ
และน้องๆพร้อมทั้งส่งขนมหลายอย่างๆให้ไว้เป็นกองกลาง และเดินไปหาพี่สุ พี่ปลา นุก และมิกกี้
สาวๆเป็นกระเป๋าสะพายใบเล็กๆน่ารัก ที่เอาผ้ามาทำเป็นใบหน้าช้าง โดยพี่สุเป็นสีชมพู นุกเป็นที่แดงแรงฤทธิ์
นุกสีฟ้าสดใส ของมิกกี้ซึ่งเป็นครูพลศึกษาเป็นสมุดโน้ตที่ทำจากมูลช้าง ส่วนของไอ้เต้เป็นกระเป๋า
ใส่โทรศัพท์และสมุดมูลช้าง ทุกคนดูจะชอบของฝากของผมทุกคน
“ขอบใจนะบอลพี่ชอบมากเลย เข้าใจเลือกนะเรา”พี่สุเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ ครับพี่บอล”น้องเอ่ยขอบคุณผม
“ไม่เป็นไรหรอก”ผมรับคำ อิอิ สำเร็จครับ แผนตังมันแต่ความชอบนะของผม
เสียงออดเริ่มการเรียนการสอนชั่วโมงแรกเริ่มขึ้นแล้ว ผมเดินไปนั่งประจำที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
และโทรศัพท์เพื่อติดต่อกับคุณพายุเจ้าของร้านคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์คอมพิวเตอร์
“สวัสดีครับครูบอล”เสียงปลายสายตอบกลับ
“สวัสดีครับคุณพายุ”ผมถึงกับทึ่งในการรับสายโทรศัพท์ของฝั่งตรงข้าม
“ครูบอลมีอะไรสงสัยรึเปล่าครับ รึว่า.......คิดถึงผมกัน”คุณพายุถามผม พร้อมกับเล่นมุกตลกใส่ผม
“ครับคิดถึงคุณพายุ คิดว่าของที่สั่งมาถึงรึยังครับ”ผมเลยโต้มุกกลับ
“ไม่ต้องห่วงครับครูบอล ของที่สั่งไว้มาครบหมดแล้วครับ เหลือแค่ส่งมอบเท่านั้นครับ แล้วครูบอล
จะให้ส่งมอบวันไหนดีครับ”
“เดี๋ยวผมต้องขอทำเรื่องยื่นผอ.ก่อนครับ แล้วจะรีบดำเนินการต่อ คุณพายุคงไม่ว่านะครับ”ผมบอกออกไป
เนื่องจากระบบการจัดซื้อจัดจ้างของทางราชการมีระเบียบมากมาย และถามคุณพายุด้วยกังวลว่าจะทำให้ลำบาก
“ไม่หรอกครับ เพื่อครูบอลผมรอได้ครับ แต่ครูบอลจะต้องรับปากทานมื้อค่ำกับผมก่อนนะครับ”
ผมละไม่อยากจะคิดเลยครับ มันเหมือนกับว่าคุณพายุพยายามจะจีบผมเลย รู้สึกว่าตั้งแต่ไอ้หมอนข้าง
มันสถาปนาตนเป็นสามีผมจะมีผู้ชายเข้ามาขายขนมจีบให้ผมเยอะขึ้น ทั้งผู้ปกครองนักเรียนที่ดูจะเอาของฝาก
มาให้ผมมากขึ้นและยังสายตาที่บางคนดูจะไม่ปิดบังว่าพึงพอใจในตัวของผม
“คุณพายุชวนผมทานมื้อค่ำแบบนี้อย่าบอกนะครับว่าจะจีบผมนะ”ผมลองพูดตรงๆปนขำๆออกไปดูว่า
คุณพายุจะตอบกลับผมมาแบบไหน
“ครับครูบอล ผมกำลังจีบครูบอลอยู่หวังว่าจะไม่ว่าหรือรังเกียจผมนะครับ”ตอบตรงไปแล้วพ่อคุณ
“คือว่า.................ผมมีคนรักแล้วครับ”ผมนึกไม่ออก จนอ้างว่ามีคนรักอยู่แล้วก่อนที่ใบหน้าไอ้หมอนข้าง
จะลอยมา
“เหรอครับผมช้าไปเหรอเนี่ยน่าเสียดายจัง ถ้าอย่างนั้นผมอยากจะขอโอกาสซักครั้งได้ไหมครับ
ทานมื้อค่ำกับผมสักมื้อได้ไหมครับ”เสียงตอบกลับมามันแผ่วเบาลงเหมือนอ่อนแรง แต่คำขอต่อมาของคุณพายุ
กลับทำให้ผมคิดหนัก มื้อค่ำเหรอแล้วจะไปได้ยังไงในเมื่อผมมีไอ้หมอนข้างทั้งมารับและมาส่ง
“คือว่า...”ผมพยายามจะหาเหตุผล
“นะครับ”เสียงที่ดูเหมือนจะทอดอ่อนออกมา
“ก็ได้ครับ แล้วผมจะกำหนดวันอีกทีนะครับ”ผมเลยตัดสินใจรับปาก เดี๋ยวค่อยหาทางอีกทีก็แล้วกัน
“ครับ แล้วผมจะคอยนะครับ”คุณพายุตอบรับด้วยเสียงดีใจก่อนจะวางสายไป
แล้วผมจะทำยังไงดีละทีนี้ คิดแล้วก็เครียดซะจริง ถ้าขอไปทานมื้อค่ำกับคุณพายุไอ้หมอนข้างต้องอาละวาด
แค่คิดก็สยองไว้รอแล้ว เพราะฉะนั้นจะต้องวางแผนให้รัดกุมที่สุด ในระหว่างที่ผมกำลังคิดแผนการต่าง ๆ
ก็มีสายโทรศัพท์เข้าที่ปรากฏชื่อว่า ‘สามีครูบอล’ มันต้องเล่นของแน่ ๆ เลยถึงได้โทรมาพอดีซะขนาดนี้
“ครับ พี่วุฒิมีอะไรรึเปล่า”ผมรับสายพร้อมถามกลับไป
“บอลเย็นนี้พี่คงจะไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้ทศไปรับนะครับ ขอโทษด้วยพี่ต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า
ชาวต่างชาตินะครับ”มาแล้วครับโอกาสของผมมันมาแล้ว
“แล้วพี่จะไปร้านไหนกลับกี่โมงบอลจะได้รอทานข้าว”ผมต้องล้วงข้อมูลมันก่อน
“....แปลกๆนะเราวันนี้ รึว่าหึงพี่กันนะ”มันเงียบก่อนจะพูดให้เสียวสันหลัง
“ขอโทษถ้าบอลก้าวก่ายมากไป”ผมทำเสียงสลดใส่มัน วะฮะฮะฮ่า วะฮะฮะฮ่า รางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยม
เป็นของผมแน่ๆเลยครับ
“เปล่าครับมันไม่ใช่อย่างนั้น พี่จะพาลูกค้าไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ชื่อ...........คงจะกลับดึกหน่อย
บอลไม่ต้องรอทานข้าวหรอก”มันรีบแก้ตัวก่อนจะบอกชื่อร้านออกมา แถมยังทำเสียงเป็นห่วงไม่ให้ผมรอทานข้าว
อิอิใช่ที่ไหนจะแอบหนีต่างหากเราต้องรู้จักร้านและเวลาที่ถูกต้องที่มันจะกลับด้วย
“เหรอครับ....”ผมทำน้ำเสียงที่แสดงว่าผมนะเสียดายจริง ๆ
“อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิครับ เดี๋ยวพี่เสร็จธุระแล้วจะรีบกลับครับ”ไม่ต้องรีบหรอกครับไอ้หมอนข้าง
“ไม่ต้องรีบหรอกครับเดี๋ยวงานจะออกมาไม่ดีลูกค้าไม่พอใจ”ผมรีบหาเหตุผล
“ครับบอล คิดถึงนะครับ”โอ้ยมดจะเติมโทรศัพท์แล้วจะทำเสียงหวานไปไหนเนี่ย
“บ้า...”ผมรู้สึกว่าหน้าร้อนๆเลยชมมันไปคำนึงก่อนที่จะรีบวางหู
ผมต้องเริ่มดำเนินแผนการก่อนเมื่อโอกาสมาถึงจงอย่าปล่อยให้หลุดมือไป ผมเริ่มจากโทรหาทศก่อนแล้วกัน
“ครับคุณบอล”ทศรับสายผมด้วยความว่องไว
“ทศคุณอยู่กับพี่วุฒิรึเปล่า”ผมถามทศก่อนครับ ไม่ได้ถ้าอยู่ใกล้กันแผนผมอาจจะไม่สำเร็จ
“เปล่าครับ นายอยู่ในห้องประชุมครับ”ทศตอบ
“เหรอ คือว่าวันนี้ผมมีประชุมด่วนนะครับคงจะเลิกประมาณสองทุ่ม ถ้ายังไงรบกวนทศมารับผม
สักสองทุ่มสิบห้าได้ไหมครับ แล้วไม่ต้องบอกพี่วุฒินะผมไม่อยากรบกวนเวลางานพี่เค้า”ผมพยายามใช้น้ำเสียง
ที่บอกถึงความเกรงใจออกไป
“แต่ว่านาย...”ทศกำลังจะเอ่ยปาก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้ารบกวนทศมากไปผมค้างที่หอพักก็ได้แต่ฝากดูแลน้องน้ำฟ้าด้วยแล้วกัน”
เจอมารยาของผมเข้าไปดอกแรก
“คุณบอลครับ”ทศพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัด
“นะครับทศ...........”มารยาดอกที่สอง เสียงออดอ้อน
“ก็ได้รับ เดี๋ยวผมจะไปรับตอนสองทุ่มสิบห้า”ทศรับปากผมแล้วครับทุกคน
“แต่ห้ามบอกพี่วุฒินะครับ เดี๋ยวจะทำให้ผมไม่ได้ประชุมแล้วพี่ๆน้องๆครูจะหาว่าผมนะเด็กเส้นจะไม่พอใจเอา”
“ครับคุณบอล”ทศรับคำผมแล้วครับ
“ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ผมไม่กวนแล้ว”พูดจบผมก็วางสายทันที ก่อนจะต่อสายเบอร์ใหม่
“สวัสดีครับครูบอล พึ่งคุยกับผมยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงคิดถึงผมใช่ไหมครับ”ดูครับคุณพายุหยอดผม
โดยการเข้าข้างตัวเองซะอย่างนั้น
“เปล่าครับ ผมจะถามว่าที่ผมรับปากเรื่องทานมื้อค่ำคุณพายุจะสะดวกเย็นนี้ไหมครับ”ผมปฏิเสธ
ก่อนจะบอกถึงจุดประสงค์จริง ๆ
“ว่างครับ สำหรับครูบอลผมว่างเสมอ”ผมละเพลียกับเค้าจริง ๆ
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมนั่งรถแท็กซี่ไปที่ร้านอาหารไทยชื่อ.......จะสะดวกไหมครับ”ผมบอกกำหนดออกไป
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมต้องผ่านโรงเรียนของครูบอลอยู่แล้ว ผมขอไปรับครูบอลเองดีกว่าครับจะได้ไม่ลำบาก”
“จะดีเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนคุณพายุด้วยแล้วกันนะครับ”เมื่อผมคิดไปคิดมาจึงตอบตกลงกลับไป
“แล้วครูบอลจะให้ผมรับกี่โมงดีครับ”คุณพายุถามเรื่องเวลา
“ซักห้าโมงเย็น และกลับตอนหนึ่งทุ่มก็แล้วกันนะครับ ”ผมบอกเวลาออกไปรวมทั้งเวลากลับด้วย
“ได้ครับ แล้วห้าโมงเย็นเจอกันครับ”คุณพายุตอบกลับก่อนจะวางสายไป
เมื่อจัดการปัญหาได้แล้วผมก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ผมต้องกังวลอีก
เรื่องแค่นี้ไม่เป็นปัญหา จัดการได้อยู่แล้ว ครูบอลซะอย่าง ไปทำงานดีกว่า..................
สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้ขอบอกว่าไม่เวลาเลย :ling3:
ขอขอบคุณสำหรับทุกบวก ทุกเม้น มันเป็นกำลังใจให้ตุ๊กตามีกำลังใจในการแต่งนิยายเรื่องนี้
หวังว่าจะยังรักครูบอลกับพี่วุฒินายหมอนข้างนะค่ะ :mew2: :mew2:
:กอด1: ทุกคนนะค่ะ และจะมาต่อจนจบในวันที่ 7 ธันวาคม ค่ะ :bye2: :bye2:
ปล.ขอขอบคุณสำหรับคำถามเรื่องรวมเล่ม
จริงๆตุ๊กตาก็อยากจะรวมนะค่ะแต่คงต้องดูก่อนว่าจะมีคนต้องการครูบอลกับพี่วุฒิเอาไว้บ้างหรือเปล่า :katai4:
และแทนคำขอบคุณเอารูปพี่วุฒิมาฝากเพิ่มค่ะ
[attachment deleted by admin]
-
ตอนนี้เหมือนบอลแอบคบชู้เลย ฮ่าๆๆ รอตอนหน้าดีกว่าดูท่าจะมัน
-
ดูชื่อตอนแล้ว แผนการมีกิ๊กของครูบอล
คงถูกจับได้ซินะ :laugh:
-
ครูบอลสงสัยจะงานเข้าแน่ ความบังเอิญมีจริง
ระวังตัวให้ดี โกหกพี่วุฒิแบ้วไปทานข้าวกับคนอื่น
เจอพายุหึงแน่ หึหึ
-
จะแน่หรอครูบอล
อย่ามั่นใจมากกกกกก
:laugh:
พี่วุฒิจับได้ ยุ่งแน่งานนี้
สงสัยมีจับแหงๆ :hao3:
-
พี่วุฒจับได้ละน่าดู
-
งานเข้า ครูบอลริอาจจะมีกิ๊ก ระวังพี่วุฒิคงไม่อยู่เฉย //ตบจูบเถอะค่ะ เราอยากได้ฉากนี้ (เราโรคจิต) 555555555
-
เสร็จแน่ครูบอล
สงสัยจะชำระความกันยันเช้า :hao6:
บวกเป็ด
:กอด1: สู้ๆนะคะ :L1:
-
โดนพี่วุฒิจับได้แน่ ๆ ครูบอล
:L2: :L2:
-
บอลเสร็จแน่ โดนจับได้แหงๆ :hao7:
-
หมอนข้างจับได้แน่ๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอทำนายชะตาครูบอลเลยว่า
รอดยาก ชะตาขาด พี่วุฒิรู้เรื่องแน่
เรียกได้ว่าอ่วมจ๊าา
ไม่ใช่หมอ_ักษณ์ แต่เค้าก็ฟันธง 5555 o18
-
บอลเอ๊ยยยย กลับบ้านไปเจอพายุไห่เยี่ยนลงแน่ :sad4:
พี่วุฒิก็ใจร่มๆนะคะ ^^"
-
มีวางมวยกันละทีนี้ :hao7:
-
ระวังเป็นเรื่อง
-
เดี๋ยวเด็กดื้อแอบหนีไปกับคนอื่น จะโดนพี่วุฒิลงโทษเอานะจ๊ะ
-
ครูบอลเริ่มสับรางแล้วเหรอเนี่ย o13
ต้องมีฟีโรโมนออกมาจากครูบอลแน่ๆ ถึงได้มีผู้ชายมาตามจีบเยอะขนาดนี้ :haun4:
-
โดนพี่วุฒิจับได้แน่ๆๆ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ระวัง คุณสามีจับได้ ระวังจะไม่ได้ลุกจากเตียงน้า
-
หึหึหึหึหึ พี่วุฒิ!!!!!!!!!!!! ภรรยาพี่ไปกินข้าวกันคนอื่นแล้ววว
เอาเมียพี่ไปเก็บด่วนนนน!!!!!!!!!!!!
หึหึหึ พายุเหรอะ เจอพี่วุฒิเข้าไปคงกลายเป็นแค่ละอองน้ำ ระเหยหายไปในอากาศแน่ ชิ :z4:
-
บอลนายมั่นใจเกินไปป่าว ระวังเถ้อะเดี๋ยวโดนจับได้แล้วได้ชำระความยันเช้า แต่อาจจะไม่โดนก็ได้เนอะเพราะมีพนันไว้เดือนนึง อย่างนี้ก็อดเอ็นซีเลยนะสิ คิคิ เป็นกำลังใจให้พี่ตุ๊กตานะคัฟ ^^
-
:L1: :L1:
-
:hao3: :hao3: :hao3:พี่วุฒิจับได้ตายแน่บอล :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
สับรางคล่องเชียวครูบอล 5555
-
ขอให้พี่วุฒิจับได้ดีเถอะครูบอลจะได้เจอจัดหนักแพ็คเกจของ3สาวจะได้ไม่เป็นหมันอิอิ
-
ครูบอลเสร็จแน่ๆ
พี่วุฒิจับได้ รับรองมีการกดกัน
สามสาวชนะแน่ๆๆ
-
ตอนที่ 16 (ชำระความ 100%)
ครูบอล
ตลอดทั้งวันผมทำงานไปด้วยจิตใจที่ร่าเริงแจ่มใส เมื่อผมกำลังจะจัดการตัวผู้ที่ออกมายอมรับว่าต้องการสานสัมพันธ์
ผมจะต้องจัดการให้ได้แค่มีไอ้หมอนข้างคนเดียวผมก็ประสาทจะกินแล้ว
วันนี้ผมสอนนักเรียนด้วยความสุข เด็กๆตั้งใจเรียนกันเป็นอย่างดีจนรู้สึกว่ามันผิดปรกติ ไอ้พวกตัวแสบ
ก็ไม่ป่วนตั้งใจเรียนตั้งใจทำงานที่ผมสั่ง ไม่คุยกัน จนผมรู้สึกว่าวันนี้ต้องเป็นวันดีของผมแน่ ๆ เมื่อหมดชั่วโมงสอน
แทนที่ชั่วโมงสุดท้ายผมต้องเตรียมตัวกลับคอนโดหรู แต่วันนี้กลายเป็นการเตรียมตัวทานมื้อค่ำแทน
จะดีใจกว่านี้ถ้าอีกฝ่ายจะเป็นสาวสวยแทนที่จะเป็นหนุ่มหล่อแบบคุณพายุ นั่งทำใจไปก็เท่านั้น มองนาฬิกา
อีกสิบนาทีก็จะถึงเวลานัดแล้ว เฮ้อ....แค่ทานมื้อค่ำเท่านั้น มัวแต่นั่งคิดเรื่องต่าง ๆ ก่อนจะสะดุ้งตกใจ
เมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงกำลังสั่น เตือนว่ามีคนโทรเข้ามา หยิบออกมาก็พบว่าเป็นคุณพายุที่โทรมา
“ครับคุณพายุ”
‘ผมรออยู่ที่ลานจอดรถโรงเรียนครูบอลแล้วครับ’คุณพายุบอกจุดที่อยู่
“ครับ เดี๋ยวผมไปครับ”กดวางและหยิบกระเป๋าตังโทรศัพท์ก่อนจะออกจากห้องพักครูมุ่งไปยัง
ลานจอดรถของโรงเรียน
เดินไปก็เจอไอ้เต้ที่กำลังยืนสอนเด็กนักเรียนอยู่ มันคงอยากจะถามผมแน่ๆ เพราะว่าวันนี้ไอ้หมอนข้าง
มันไม่ได้มารับผม แต่มันก็ถามไม่ได้เพราะยังติดนักเรียนอยู่ เมื่อถึงลานจอดรถผมก็หันมองซ้ายมองขวา
ว่าคุณพายุอยู่ไหน ก่อนจะเป็นชายหนุ่มสูงใหญ่ใสชุดสูทแฟชั่นใส่แว่นกันแดดยืนพิงรถยี่ห้อ BMW สีดำเงา
ผมเลยเดินเข้าไป
“สวัสดีครับคุณพายุ รอนานไหม”ผมถามออกไป
“ไม่นานหรอกครับ รึถึงมันจะนานผมก็รอครูบอลได้”นั้นหยอดแล้ว
“ไหนว่าจะไม่หยอดผมแล้วไง”ผมขมวดคิ้วถาม
“โถ...ครูบอลครับเอาไว้ให้ทานมื้อค่ำเรียบร้อยก่อนสิครับ ขอผมจีบครูบอลแค่ไม่กี่ชั่วโมงไม่ได้รึไง”
คุณวุฒิพูดออกมา
“เอาเถอะ ทานมื้อค่ำเรียบร้อยแล้วจะไม่หยอด ไม่จีบ ไม่เกี้ยวพาราสี ตกลงนะครับคุณพายุ”
ผมพูดออกไปเพื่อให้มันเป็นข้อตกลงที่เราต่างรับรู้กันเสียก่อน
“ตกลงครับครูบอล ระหว่างที่เราทานมื้อค่ำผมจะถือว่าเป็นการเดทนะครับ เมื่อทานเสร็จแล้วเราจะเป็นเพื่อนกัน”
“ตกลงครับ”ผมรับข้อตกลง
“ถ้าอย่างนั้นเราไปกันดีกว่าครับ เดี๋ยวรถจะติด”คุณพายุพูดก่อนจะเปิดประตูให้ผม แล้วอ้อมตัวรถ
เพื่อขึ้นนั่งประจำที่คนขับ
“ขอบคุณครับคุณพายุ แต่ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้มั้งครับ”
“ได้ยังไงครับมันเป็นเดทของผมกับครูบอล ผมต้องบริการให้ครูบอลประทับใจในตัวผมสิครับ”
เฮ้อ...เครียดจริงเจอแต่ละคนไม่มีปรกติสักคน
“ครับๆ ไปกันเถอะ”ผมตัดปัญหาเพื่อจะได้ทานมื้อค่ำเจ้าปัญหาให้มันจบๆไป
คุณพายุขับรถออกมาจากโรงเรียนก่อนจะมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารไทยชื่อดัง บริเวณร้านจัดที่จอดรถ
ให้ลูกค้าได้อย่างกว้างขวาง มีต้นไม้ปลูกรอบๆบริเวณร้าน ภายในร้านแบ่งเป็นโซนๆมีโต๊ะไม้ คุณพายุ
รับหน้าที่เดินนำเข้าไปภายในร้านก่อนที่พนักงานจะเข้ามาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าได้จองที่ไว้รึเปล่าค่ะ”พนักงานก้มลงไหว้สวยงามก่อนจะถาม
“ครับ ผมจองโดยใช้ชื่อว่าพายุครับ”คุณพายุตอบออกไป
“ค่ะ มาสองท่านนะค่ะ”เธอถามพร้อมรอยยิ้มที่ส่งให้คุณพายุที่ดูยังไงก็หวานแหว
“ครับ ผมมากับแฟนนะครับ มาฉลองครบรอบนะครับ”คุณพายุตอบกลับพนักงานไปก่อนจะพูดประโยคต่อมา
พร้อมทั้งหันกลับมามองผมแล้วยิ้มให้ที่แสดงออกว่ารักผมมากเหรอเกิน
“คะ ค่ะ เชิญเดินตามมาเลยนะค่ะ”เธอทำหน้าตกใจเมื่อแปลความหมายที่คุณพายุต้องการจะสื่อออกไป
พนักงานเดินนำก่อนจะมาถึงโต๊ะไม้สวยเก๋ที่มีต้นลีลาวดีสีขาวต้นใหญ่ที่ออกดอกขาวจนเต็มต้นส่งกลิ่นหอม
“เชิญค่ะทั้งสองท่าน แล้วก็นี่ค่ะเมนูอาหาร”เธอยังคงมองผมสองคนสลับไปมา
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมกับแฟนเลือกได้แล้วเราจะเรียกอีกครั้งนะครับ”คุณพายุยังคงพูดถึงสถานะ
ที่ไม่เป็นจริงระหว่างผมและเค้า แต่ถ้าผมจะปฏิเสธเลยก็คงจะดูเป็นการหักหน้าคุณพายุเกินไป แต่รู้สึกว่า
พอผมไม่ทักท้วงก็ยิ่งทำให้คุณพายุได้ใจยิ่งขึ้นไป
ผมต้องการแสดงให้เห็นว่าผมไม่พอใจกับสิ่งที่เค้าทำและยังคำพูดของเค้าอีก ผมจึงเลือกที่จะเงียบไม่พูดแทน
รอก่อนเถอะพ่อจะตอกให้หน้าหงายเลย เมื่อพนักงานเดินออกไปแล้วก็เริ่มการตอกกลับเค้าซะหน่อย
ไม่อย่างนั้นจะได้ใจกันเกินไป
“คุณพายุทำไมไปพูดอย่างนั้นครับ”ผมถามด้วยความสงสัยว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ถึงต้องทำต้องพูดอย่างนั้น
“ก็เรามาเดทกันไงครับ เราก็เท่ากับเป็นแฟนกันไง”ไม่คงไม่คุณมันแล้ว
“ก็ได้ในเมื่อต้องการอย่างนั้น หลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้วเรื่องแบบนี้จะต้องไม่เกิดขึ้นอีก
ผมไม่ต้องการให้แฟนผมเค้าคิดมาก”ผมพูดอย่างเด็ดขาด
“ครับ ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น ในเมื่อดูครูบอลจะไม่เล่นด้วยกับผม”พายุบอกโดยไม่มีการหลบสายตาของผม
เลยสักนิดเดียว ใครก็ได้มาจับรักแร้ให้ผมที ผมจะโดดถีบขาคู่
“ครับผมไม่เล่นด้วย แล้วจะสั่งอาหารได้รึยังครับ ผมหิวแล้ว” ผมบอกพร้อมกับอาการกระตุก
ของหนังตาขวา
“ครับ สั่งเลยผมจ่ายอาหารมื้อนี้เองครับ”วายุยังคงทำสายตาหวานเยิ้มมาให้ผมและยกมือทำสัญญา
ให้พนักงานว่าต้องการสั่งอาหาร
ผมหมั่นไส้วายุผมจะกินล้างกินผลาญให้ดู กินไม่หมดก็จะห่อกลับไปฝากน้ำหวานหมาไทยสีน้ำตาลเพศเมีย
ที่โรงเรียนของผม เมื่อพนักงานมาผมก็สั่งอาหารแทบจะเหมาเล่มเมนูเลยทีเดียว โดยมีสายตาของวายุ
ที่มองด้วยสายตาที่ทึ่งในรายชื่อเมนูที่ผมเปิดไล่ทีละชื่อจนหมดเล่ม สมน้ำหน้าพวกอวดรวย ขอสักหน่อยเถอะ
ไอ้พวกคนรวยนี้ ผมรู้สึกว่ามีความสุขเมื่อเห็นสีหน้าของวายุ ก็ขอยอมรับครับผมเอาความหมั่นไส้ไอ้หมอนข้าง
มารวมบ้างเล็กน้อย เพราะไม่ว่าผมจะสั่งอะไรจำนวนเท่าไหร่มันก็ไม่เคยจะขัดหรือแสดงสีหน้าแบบวายุเลยสักครั้ง
มีแต่ยุยงส่งเสริมให้ผมสั่งมากกว่าเดิม
“ครูบอลทานหมดเหรอครับ”วายุเอ่ยเมื่อพนักงานจดรายการมหาศาลของผมเรียบร้อยแล้ว
“ก็ไม่รู้สิครับแบบว่าผมหิวมากไปหน่อยนะครับ ถ้าคุณวายุมีเงินไม่พอผมขอออกครึ่งนึงดีกว่าครับ”
ผมทำท่าสบายๆ และพูดออกไป
“โห...ผมก็พอรู้นะครับว่าครูบอลแกล้งผมแต่ไม่คิดว่าจะเล่นสั่งอาหารทั้งหมดของร้านยังนี้”อยากจะหัวเราะครับ
พายุค้อนให้ผม
“เปล่าครับ เดี๋ยวผมออกครึ่งนึงดีกว่าครับถ้าคุณพายุลำบากใจ”ผมทำสีหน้าว่าสำนึกผิด แต่ในใจนะลุ้นแทบตาย
อย่าได้ตอบตกลงจ่ายคนละครึ่งเชียวนะไม่มีตังออก
“ครับ ผมบอกแล้วว่าจะเลี้ยงครูบอลผมก็ต้องเลี้ยงครับ แค่อยากตัดพ้อบ้างเท่านั้นว่าแกล้งกันได้”
ผมเลยเปลี่ยนเรื่องเป็นชิ้นส่วนอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ เพียงไม่นานอาหารก็เริ่มนำมาเสิร์ฟ โดยมีพนักงานสามถึงสี่คน
ที่จัดวางอาหารเครื่องดื่ม มีอยู่สองสามคนที่มองผมกับวายุพร้อมทั้งอมยิ้มหน้าแดง คงจะไม่ใช่ว่าพนักงานคนแรก
เอาไปบอกนะว่าผมกับพายุเป็นคนรักกัน ไม่เอานะ.....หนังตากระตุกอีกแล้ว
“เชิญครูบอลครับ”เมื่ออาหารประมาณล้นโต๊ะจนต้องหาโต๊ะมาเสริมถูกจัดวางแล้ว พายุก็ผายมือ
และเชิญชวนอาหาร
“ครับ ไม่เกรงใจแล้วนะครับ”ผมยิ้มก่อนจะหยิบช้อนส้อมเพื่อพร้อมสำหรับเข้าสู่สมรภูมิอาหารเบื้องหน้า
“ครับ ตามสบาย”
“อร่อยมากเลยครับ”ผมตักปลาช่อนลุยสวนเข้าปาก เนื้อปลาที่กรอบนอกนุ่มในที่มีน้ำราดรสจัด
พร้อมทั้งผักสมุนไพร
“ครับ ทานเยอะๆนะครับจะได้หมด”พายุยิ้มรับก่อนจะแซวผม
“ไม่เป็นไรครับมีผู้ช่วยสาวสวยรอรับของฝากจากคุณพายุ”ผมเอ่ยถึงผู้ช่วยที่ผมหมายหมั่นปั้นมือ
สำหรับอาหารมื้อนี้แล้ว
“ใครเหรอครับ”พายุถามผมด้วยใบหน้าที่สงสัยอย่างไม่ปิดบัง
“น้องน้ำหวานครับ”ผมตอบไปกินไป อร่อยจริงๆเลย รู้สึกช่วงนี้จะมีแต่คนเลี้ยงแหะ
“น้องน้ำหวานเหรอครับ เธอน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอครับ”พายุถาม
“ครับ น่ารักมากเห่าเก่งด้วย อิอิ”
“เห่าเก่ง อย่าบอกนะครับว่าน้องน้ำหวานเป็นหมานะ”พายุทำตาโตก่อนจะถามผม
“ครับ ก็หมาสิครับไก่เห่าไม่ได้หรอก อิอิ”ผมเลยสวนกลับไป
“โห...ครูบอลก็”หน้าตาพายุตลกจริงเมื่อเจอคำตอบของผมเข้าไป
“ทานเถอะครับนี้ก็หกโมงแล้ว ผมต้องกลับให้ถึงโรงเรียนก่อนทุ่มครึ่งด้วย”ผมรีบเตือนพายุเรื่องเวลาของผม
“นั่นสิครับผมลืมไปเลยครับ”พายุเริ่มทานอาหารและมีการตักกับข้าวใส่จานผม จริงๆต้องบอกว่า
ผมกินกับข้าวเล่นแล้วครับ เยอะเหลือเกิน
เราต่างทานข้าวไปคุยเรื่องงานไปว่าทางโรงเรียนจะจัดส่งใบสั่งซื้อให้ทางร้านในอีกสองวันนั้นคือวันพุธ
และทางร้านของพายุจะส่งมอบให้ในวันจันทร์ เมื่อคุยเสร็จก็อิ่มพอดีพลังในการทำลายล้างทำได้เพียงสองในสิบเท่านั้น
พายุเรียกพนักงานให้ห่อกับข้างใส่ถุงให้เพื่อเอาไปฝากน้ำหวานน้องหมาที่โรงเรียนนั้นเอง
เมื่อพนักงานนำถุงกับข้าวมาวางบนโต๊ะพร้อมกับถึงกับใบเสร็จเก็บเงินยื่นให้พายุ ผมแอบมอง
แล้วต้องตาโตทีเดียวผมคงจะแกล้งพายุหนักไปจริงๆเมื่อมันมากกว่าหนึ่งหมื่นบาท แต่พายุก็ไม่ได้แสดงอาการ
หงุดหงิดหรือไม่พอใจ เปิดกระเป๋าตังเพื่อหยิบบัตรเครดิตสีทองส่งให้พนักงานเพื่อนำไปชำระหนี้ทางกฎหมาย
พนักงานนำบัตรมาคือให้พายุก่อนจะยิ้มบิดไปมาก่อนจะมองผมกับพายุสลับกันไปมาจนผมอดจะเอ่ยถามไม่ได้
“มีอะไรรึเปล่าครับ”ผมถามพร้อมมองอาการของเธอที่ดูจะยิ่งเป็นหนักกว่าเดิม
“คือหนูอิจฉาพี่เรื่องแฟนพี่นะค่ะ ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเอาใจพี่นะค่ะ”พอผมได้ยินผมก็ต้องอ้าปาก
ก่อนมองพายุที่ดูจะตกใจเหมือนกันก่อนจะยิ้มออกมา
“ครับ”พายุรีบตอบด้วยเสียงนุ่ม
“คือน้องครับ คนนี้ไม่ใช่แฟนพี่นะครับ แฟนพี่หล่อกว่านี้ รวยกว่านี้ แล้วก็เอาใจพี่กว่านี้ด้วย”
ผมหมั่นไส้เมื่อพายุรับสมอ้าง เลยตอกกลับไปแต่เมื่อพูดไปก็มีแต่หน้าไอ้หมอนข้าง แต่ไอ้ข้อสุดท้าย
น่าจะเปลี่ยนเป็น ‘แล้วก็เอาแต่ใจตัวเองที่สุด’
“ค...คะ...”เธอตกใจกับคำแก้ตัวของผม
“ครูบอลหมายความว่า..”พายุพยายามจะถามแต่เนื่องจากเสียงโทรศัพท์ของผมขัดจังหวะ
เมื่อผมหยิบขึ้นมาดูก็ต้องทำตาโตกว่าเดิมเมื่อมันปรากฏว่าเป็นชื่อไอ้หมอนข้าง จะต้องไม่ทำตัว
มีพิรุธเด็ดขาดไม่อย่างนั้นผมนะชะตาจะขาดแทน ผมไม่สนใจพายุแต่ส่งสัญญาณว่าห้ามส่งเสียงเด็ดขาด
“ครับพี่วุฒิมีอะไรรึเปล่าครับ”ผมรีบถามออกไป
“บอลจะกลับบ้านแล้วใช่ไหมครับ เดี๋ยวกลับกับพี่นะ”คำถามของมันนี้ทำให้ผมแทบจะประสาทกินตาย
“บอลยังประชุมอยู่เลยครับพี่วุฒิ”ผมรีบเอาเรื่องประชุมอ้าง
“ประชุมยังไงมีเสียงเพลงด้วย”มันยิงคำถามที่ผมไม่ทันจะคิด
“คือพักครึ่งครับ”ผมเริ่มแถ
“เหรอครับ....................บอล”โอ้ยอยากจะบ้าตายกับน้ำเสียงของมัน
“จริงๆนะครับ...แล้วพี่ไม่ต้อนรับลูกค้าแล้วเหรอ”ผมพยายามจะบอกมันว่าผมยังประชุมอยู่จริง
พร้อมทั้งเอ่ยถามมันเรื่องงาน
“ยกเลิกแล้วนะครับบอล แล้วอยู่กับใครเหรอ”มันบอกพร้อมกับถามว่าผมอยู่กับใคร
“ก็อยู่กับครูทั้งโรงเรียนนะแหละน่าพี่นิพูดไม่รู้เรื่องเลย”ผมพยายามทำตัวว่ามันนะพูดไม่รู้เรื่อง
“แน่ใจ”มันถามกลับมา
“ก็....”ผมกำลังจะพ่ายแพ้เมื่อมันเริ่มทำเสียงว่ามันรู้ว่าผมอยู่ที่ไหนกับใคร
“ฮาโล บอลอยู่กับผมซึ่งผมเป็นแฟนของบอล ผมขอสั่งให้คุณเลิกยุ่งกับแฟนของผม”ผมแทบจะช็อคตาย
เมื่อพายุแย่งโทรศัพท์ไปจากมือผมแล้วเอาไปพูดซะเองและกดวางสาย ซึ่งมันเป็นการผมอย่างไม่มีวันได้ผุดได้เกิดแน่ๆ
“คุณพายุทำไมคุณถึงพูดอย่างนี้ โอ้ย.......”ผมถึงกับโวยวายออกไป พร้อมทั้งร้องออกมา
เมื่อพอจะรู้สถานการณ์ของตัวเอง ผมว่าแล้วไอ้หนังตากระตุกยิกๆเนี้ย ตายแน่....อย่าลืมไปงานศพของผมนะครับ
“ก็ช่วยคุณไง ผมเห็นคุณรำคาญก็เลยตัดบทจบปัญหาแทน แล้วอีกอย่างนึงตอนนี้คุณทานข้าว
ในฐานะแฟนของผม
“คุณ....”
“หึ...แฟนเหรอ...คุณนะเป็นแค่คนอื่น ส่วนผมนะสามีบอล ผมหวังว่าคุณจะไม่ยุ่งกับคนของผม
และบอลครับเราคงต้องมีเรื่องคุยและชำระความกันอีกมาก ผมขอพาเมียผมกับบ้านก่อนนะครับหวังว่า
ผมและเมียผมจะไม่เห็นคุณอีก”ผมกำลังจะด่าแต่ก็มีเสียงของมัจจุราชดังเสียก่อน พร้อมกับคำพูดที่ผมได้แต่ฟัง
ไม่อาจที่จะขัดได้ มันจัดแขนผมได้ก็ลากออกจากร้านอาหารเพื่อขึ้นรถแสนหรูของมัน
ตลอดทางผมได้แต่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่กล้าที่จะพูดอะไร เพราะผมมีความผิดที่โกหกมัน ผมกลัวว่า
ถ้าผมพูดอะไรออกไปมันจะจับผมหักคอจิ้มน้ำพริกแทน มันก็ขับรถที่ท้าความตายเหลือหลายจนผมต้องรีบรัดเข็มขัด
มันขับรถนานมากแต่ก็ยังคงไม่พูดอะไรออกมา จนผมนั่งเกร็งจนเยี่ยวเหนียวไปหมดแล้ว จนผมรู้สึกอึดอัด
กับบรรยากาศ
“พี่วุฒิบอลขอโทษ บอลมีเหตุผลนะ”ผมขอโทษพร้อมจะพูดถึงเหตุผลเพื่อให้การกระทำครั้งนี้
ของผมไม่ผิดมากนัก
“ไม่ต้องพูดยังไม่ถึงเวลา ไม่ต้องห่วงได้พูดได้อธิบายแน่”เมื่อฟังมันพูดแล้วผมก็ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอแทน
มันขับรถออกจากเมืองหลวงของไทย ป้ายตามทางบอกว่าเรากำลังจะมุ่งตรงยังจังหวัดนครนายก
มันจะมาทำไมมันจะพาผมมาฆ่าหมกป่าใช่ไหม ผมรู้สึกว่าหน้ามันบึ้งมากเหลือเกินแต่ตามันกลับแสดงถึงความสนุก
มันคงไม่กำลังวางแผนฆ่าผมโดยที่ไม่มีใครรู้นะ น้ำฟ้ายังไม่โตนะผมต้องอยู่เลี้ยงดูและยังแม่ของผมอีก
“ไม่ต้องทำหน้าตากลัวตายขนาดนั้นหรอกครับ พี่ไม่ใจร้ายกับบอลขนาดนั้นหรอก พี่แค่จะชำระความผิด
ของเราเท่านั้น ถ้าทำหน้าตากลัวขนาดนั้นคงจะทำความผิดเอาไว้เยอะและร้ายแรงมากเลยใช่ไหมครับ”
มันมองผมด้วยสายตาวาว
“.................จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ จะฆ่าจะแกงจะแล่เนื้อเถือหนังยังไงก็ตามสบาย”
ผมพูดด้วยจิตใจที่ยอมรับความผิดแล้วโดนจับได้
“ไม่ต้องมาท้าทายพี่ เราผิดก็ต้องยอมรับผิด ยอมรับโทษ บอลโกหกพี่ว่าจะไปประชุม
ถ้าพี่ไม่ยกเลิกนัดกับลูกค้าแล้วพี่ไปรับที่โรงเรียนบอล พี่ก็คงจะโง่ให้เมียสวมเขาแบบมากับผู้ชายคนอื่น”
พอยอมรับแล้วก็ยิ่งพูดให้เจ็บ แล้วไอ้ประโยคสุดท้ายนะมันหมายความว่ายังไง แต่ก็เถียงไม่ได้เพราะเราโกหกเค้าจริง ๆ
แต่ก็ต้องขอเถียงหน่อยเถอะ
“ใครสวมเขาพี่ บอลไม่สวมเขาให้พี่นะ”ผมหันไปมองและตอบด้วยเสียงที่ดัง
“ทำไมจะไม่ใช่ ก็ในเมื่อบอลโกหกพี่เพื่อที่จะได้มากินข้าวกับชู้”ไอ้หมอนข้างก็ไม่ยอมผมเหมือนกัน
มันหันมาและตะโกนใส่ผม
“ไม่ใช่ชู้ซะหน่อย.....”ผมรีบแก้ความเข้าใจผิด
“จะใช่หรือไม่เดี๋ยวต้องได้สอบปากคำแน่นอน”มันหันมาคาดโทษผม
มันเร่งความเร็วยิ่งขึ้นจนมาถึงรีสอร์ทที่ประดับด้านหน้าด้วยต้นไม้และดอกไม้ที่มีปอร์ตไลท์ที่ส่งให้แสงเงาที่สวย
และเห็นชื่อรีสอร์ท ‘รัตนไพบูรณ์รีสอร์ท’ มันขี่เข้าไปโดยไม่มีการเข้าไปเช็คอินพักรึติดต่อกับพนักงานใด ๆ ทั้งสิ้น
มันขับเข้าไปยังด้านในที่มีต้นชาดัชที่ได้รับการตกแต่งให้เป็นกำแพงธรรมชาติ ด้านหน้ามีบ้านหลังกระทัดรัด
มีแสงไฟจากสวนที่จัดผสมกับธรรมชาติ และยังแสงที่ออกมาจากด้านในของตัวบ้าน เมื่อมันจอดรถ
แล้วมันก็เดินอ้อมมายังประตูด้านฝั่งของผม ก่อนจะเปิดประตูออกและกระชากผมออกจากรถ
และลากผมเข้าไปภายในบ้าน
“วันนี้เราจะนอนรึอาจไม่ได้นอนที่บ้านหลังนี้ก็แล้วแต่คำตอบของบอลเอง”มันพูดพร้อมกับหรี่ตามองผม
“บอลไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่วุฒินะ บอลต้องการจัดการปัญหาเอง”ผมพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ
“จัดการปัญหา.........ปัญหาอะไรรึเรื่องที่มีแมลงวันมาตอมบอลนะเหรอ ถ้าใช่ละก็บอลไม่ต้องทำอะไร
พี่จัดการตบมันตายได้”ดูมันเปรียบเทียบซะผมรู้สึกว่าตัวเองมีสีเหลืองแถมมีกลิ่นด้วย
“พี่วุฒิบอลไม่ใช่ขี้นะจะได้มีแมลงวันมาตอม ถึงถ้าใช่นะพี่นะยิ่งกว่าตอมซะอีก”ผมถึงกับท้าวสะเอวมองอย่างเอาเรื่อง
“พี่ไม่ได้ว่าบอลว่าเป็นขี้ซะหน่อย ขี้ที่ไหนจะน่ากินจนมีคนอื่นจะแย่งกิน”โอ้ยจะวนเรื่องขี้กันอีกนานไหม
“พี่วุฒิ...”ผมตะโกนเพื่อหยุดให้มันพูด
“ทำไมครับจะยอมรับผิดและยอมรับบทลงโทษโดยไม่มีรอลงอาญาใช่ไหม”มันมองด้วยสายตา
ที่ผมอยากจะกระโจนเข้าจระเข้ฟาดหาง มันจะมองอะไรได้กวนประสาทขนาดนี้
“บอลยอมรับว่าบอลผิดจริง ๆ พายุรับปากว่าถ้าบอลไปทานมื้อค่ำกับเค้าแค่มื้อเดียวเค้าจะเลิกสนใจ
ในตัวบอลเป็นพิเศษ แต่ถ้าบอลขอพี่วุฒิเพื่อที่จะจัดการปัญหาพี่วุฒิก็คงไม่ให้บอลไปใช่ไหมล่ะ”ผมยอมรับ
และส่งคำถามที่ผมรู้คำตอบของมันอยู่แล้วว่ามันจะต้องตอบกลับมาว่า ‘ไม่ให้ไป’
“ให้ไปสิ ทำไมจะไม่ให้ไป”มันมองด้วยสายตาสงสัยว่าทำไมผมต้องสงสัยว่าทำไมมันจะไม่ให้ผมไป
“จริงเหรอ รู้งี้ขอก็ดีหรอกจะได้ไม่โดนลากไปลากมาจนเจ็บตัวขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่จะมีเหตุผลขนาดนี้
ที่ยอมให้บอลไปจัดปัญหาเอง”ผมแปลกใจจนอดออกปากไม่ได้
“ได้สิแต่พี่จะไปด้วยแล้วบอกไอ้เห็บหมาหน้าปลาร้าค้างปีว่าพี่นะผัวบอลให้มันเลิกคิดจะตีท้ายบอล
เพราะพี่ตีท้ายบอลได้คนเดียว”ผมรู้สึกหน้ามืดกับคำพูดของมัน
“พี่วุฒิ.............”ผมถึงกับต้องถลึงตาพร้อมตะโกนเสียง
“ครับ ไปดูห้องพักดีกว่า”มันรับคำสบายก่อนจะดันหลังผมเข้าไปยังห้องนอน
“แล้วน้ำฟ้าละ บอลเป็นห่วงน้ำฟ้า”ผมเอ่ยถามถึงลูกสาว
“ไม่ต้องห่วงวันนี้น้ำฟ้าอยู่กับผู้ชำนาญการเลี้ยงเด็ก”มันบอกปัดๆ
“แต่...”ผมกำลังจะเอ่ยขัด
“ไม่ต้องเป็นห่วงน้องน้ำฟ้าหรอก ห่วงตัวเองดีกว่า เรายังต้องสะสางและชำระความกัน”มันเอ่ย
พร้อมกับดันผมเข้าห้องและล็อคห้องและเปิดไฟในห้องจนสว่าง
มันเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางคุกคาม และรอยยิ้มที่ส่งตรงมาให้ผมจนต้องเดินถอยหลัง
ก่อนจะสะดุดเตียงและล้มลงไป อะไรจะละครหลังข่าวขนาดนี้กันว่ะ ไม่นะฉากแบบนี้มันเป็นฉากที่
นางเอกจะเสียตัว
“พี่วุฒิอย่าเล่นแบบนี้นะบอลกลัว”ผมเอ่ยด้วยเสียงที่สั่น
“บอลไม่ต้องกลัวหรอกครับ พี่ไม่ได้เล่นแต่เอาจริง เดี๋ยวก็สนุกเองแหละ”กรี๊ดดดดดดดดดูมันพูดสิครับ
มีต่อด้านล่างนะค่ะ
-
อ่านต่อได้เลยค่ะ
มันพูดเสร็จก็มีการเลียริมฝีปากให้ดูเซ็กซี่แต่สำหรับผมแล้วอยากให้มันเซ็กเสื่อมมากกว่า มันเลียปากเสร็จ
ก็กระโจนลงมาหาผมบนเตียง ผมกลิ้งหลบพลิกตัวเพื่อหนีให้พ้นจากน้ำมือไอ้หมอนข้างหื่นกาม ตะเกียดตะกาย
เพื่อจะลงจากเตียง แต่มันกลับจับขาข้างซ้ายแล้วลากผมเข้าหาตัวมันเอง
“พี่วุฒิไอ้บ้าปล่อยนะเว้ย”ผมตะโกนเพื่อให้มันปล่อยผม
“ท่าจะยากนะจ๊ะ ถ้าไม่ได้ชำระความบอลก็ลงจากเตียงไม่ได้ถ้าพี่ไม่อนุญาต”มันไม่ปล่อยแต่กอดรัดผมบนเตียงแทน
“พี่วุฒิบอลขอโทษบอลจะไม่โกหกพี่วุฒิอีกแล้ว อย่าทำอะไรบอลเลยนะ”ผมขอโทษ
“ฟอด......ไม่ได้ครับเด็กที่ทำผิดต้องถูกลงโทษใช่ไหมครับ เช่นเดียวกันครูที่ทำผิดก็ต้องถูกลงโทษเหมือนกัน”
มันหอมแก้มข้างซ้ายแรงก่อนจะยกเหตุผลเพื่อจะได้ทำเรื่องลามกกับผม
“พี่..อืม...ม...ม...”พอผมจะเรียกมันก็ชิงประกบริมฝีปากของผมแล้วเริ่มทำสงครามเมื่อมันส่งลิ้นของมัน
เข้ามาเกี่ยวกระหวัดเอาลิ้นของผมจนสติของผมแตกซ่านจนลมปราณเข้าแทรก
“อืม..หวานจริงๆจะกี่ทีก็หวานไม่เปลี่ยนเลย”มันปล่อยริมฝีปากของผมเมื่อลมหายใจของผมใกล้หมด
และยังมีการชมรสชาติของริมฝีปากของผมอีกต่างหาก
“ฮ่า...ฮะ...ฮา...พี่วุฒิ..อืม...ผมรีบกอบโกยเอาอากาศเข้าสู้ระบบหายใจขนานใหญ่ และต้องเรียกชื่อ
ของไอ้หมอนข้างเมื่อมันส่งสายตาร้อนแรงมาให้ผมแล้วก้มลงมาเพื่อประกบจูบอีกครั้ง ดูท่าผมต้องใช้แผนยินยอม
ก่อนจะออดอ้อนมันเพื่อให้มันไม่ทำถึงขั้นสุดท้ายแผนนี้มันสำเร็จมาแล้ว
“บอลครับบอลน่ารักน่ากินที่สุดเลย”มันเงยหน้าก่อนจะพูดออกมา ผมรู้สึกว่าสติผมจะเริ่มหลุดลอยไปแล้ว
“พี่วุฒิอ่ะ..”ผมต้องอุทานเมื่อรู้สึกว่ามันก้มลงเพื่อสูดดมกลิ่น ขบเม้น และมีบางครั้งที่กัดจนผมถึงกับสะดุ้ง
แทนที่มันจะทำให้ผมเจ็บอย่างเดียวแต่มันเหมือนเป็นกระตุ้นอารมณ์ด้านล่างของผมให้เริ่มที่จะร้อนบ้างแล้ว
“ครับนักโทษของพี่ ดูสิเริ่มมีอารมณ์แล้วใช่ไหมละยอดอกแข็งสู้นิ้วพี่ซะขนาดนี้ จะใช้แต่นิ้วมือ
คงจะสู้ยอดอกของบอลไม่ได้คงต้องหาตัวช่วยซะแล้วสินะ หึหึ..จุ๊บ...จุ๊บ...จ๊วบ......”ผมแทบจะคลั่ง
เมื่อมันตอบรับเสียงเรียกของผม เมื่อมันดึงชายเสื้อให้ไปกองเหนือหน้าอกของผมแล้วใช้ปลายนิ้วมือสัมผัสแตะ
และบีบคั้นจนผมถึงกับต้องบิดตัวไปมาเมื่อว่าเสียวซ่านเข้าจู่โจม และยิ่งถ้อยคำที่บอกถึงอาการที่แสดงอยู่
จนมันก้มหน้าลงหายอดอกและจูบแรงๆลงที่บนยอด ก่อนมหกรรมดูดนมผมจะเริ่มขึ้น ผมจะทำอะไรครับ
นอกจากดิ้นเมื่อมันยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้มากยิ่งขึ้น ทั้งมือทั้งปาก อีกมือของมันก็คอยลูบคลำไปทั่วตัวผม
มันดูดๆกัดๆเม้มๆสลับกันทั้งซ้ายและขวา และตอนนี้ผมรู้สึกว่ามือของมันจะยุ่งวุ่นวายกับสองมือผม
“มีความสุขและรู้สึกดีใช่ไหมครับ ถ้าใช่มันก็ไม่ใช่การลงโทษเพราะฉะนั้นพี่จะเริ่มลงโทษบอลแล้วนะครับ”
มันผละริมฝีปากออกจากหน้าอกของผมและพูดว่าจะเริ่มลงโทษผม เมื่อสติเริ่มกลับมาก็รู้ตัวว่าไอ้ที่มันยุ่งกับมือผมนะ
เพราะมันเอาเข็มขัดมัดมือผมทั้งสองข้างเอาไว้กับหัวเตียงนอนไม้สักที่ด้านข้างทำลวดลายและมีช่องให้มันใช้รอดเข้าไปผูกได้
เฮ้ย....อย่าบอกนะว่าผมจะต้องเป็นนางเองหนังโป้แบบ SM มันจะมีโซ่แซ่กุญแจมือไหม
น้ำตาเทียนผมก็ไม่เอานะ
“พี่วุฒิพี่จะทำอะไรนะ รึว่าพี่เป็นพวกวิปริตชอบใช้ความรุนแรงเหรอ พี่ปล่อยผมเลยนะ”ผมถึงกับถาม
และพยายามที่จะดิ้นเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ
“หึหึ...มันสนุกดีนะถ้าบอลได้ลองแล้วละก็จะต้องติดใจแน่ ๆ”มันโฆษณาชวนเชื่อผม แต่มันไม่มีทาง
ที่จะสำเร็จหรอกครับ จะให้ผมยิ้มรับแซ่ที่จะฟาดใส่ร่างของผม รึจะเป็นน้ำตาเทียนที่สาดกระเซ็นเข้าหาตามตัวผมนะเหรอ
ผมไม่เอาด้วยหรอก
“พี่วุฒิ อย่าทำบอลเลยนะ บอลยอมแล้วแต่ไม่เอา SM นะ”ผมพยายามที่จะขอร้องให้มันเลิกคิด
ที่จะอุปกรณ์ประกอบการทำกิจกรรมที่กำลังจะเกิดนี้
“หึหึ...”มันหัวเราะพร้อมเลียริมฝีปากตัวเอง กูอยากจะตะโกนว่า ‘มึงจะยั่วกูรึทำให้กูประสาทแดกตายวะ’
“อ่ะ..พี่วุฒิ อะ”ผมถึงกับหลุดเสียงและชื่อของมันออกมาเมื่อมันใช้ฝ่ามือลูบตั้งแต่หน้าอกที่เปิดโล่ง
ไปจนถึงบริเวณท้องน้อย
“ครับว่ายังไงครับ”มันทำสายตาที่ดูจะสนุกเมื่อได้สัมผัสผมแบบที่ผมไม่สามารถปัดป้องได้
“อย่าแกล้งบอลนะครับ...”ผมเอ่ยปากและทำเสียงอ้อนมันเมื่อเห็นว่ามันยังคงลูบและสัมผัสผม
โดยไม่ยอมแตะต้องยอดอกของผมทำเพียงแต่ลากผ่านเท่านั้น
“หึหึ...มันเป็นการทำโทษครับบอล บอลไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องใด ๆ ทั้งสิ้น”มันหัวเราะ
และบอกถึงสิทธิ์ที่ผมไม่มี ผมจะไม่โกหกมันอีกแล้ว รึถ้าจะโกหกคงต้องวางแผนให้รัดกุมและรอบคอบ
“อืม....อ่ะ อืม”มันจูบผมเหมือนจะกระชากเอาลิ้นของผมติดไปกับลิ้นของมันรึอาจจะต้องการ
อวัยวะภายในของผมออกมาก็เป็นได้ วิญญาณของผมกำลังจะออกจากร่างไปรวมกับตัวมันอยู่แล้ว
“จุ๊บ จุ๊บ ถ้าบอลยังทำแบบวันนี้อีกไม่แน่พี่จะหาปลอกคอแล้วพิมพ์ลงไปในปลอกคอว่า
‘มีผัวแล้วอย่ายุ่ง’ ดีไหมครับเดี๋ยวพี่ให้ดีไซเนอร์แบรนด์ดังออกแบบให้ อ่ะให้ตุ้ยออกแบบให้ก็ได้เนอะ
ตุ้ยคงเต็มใจออกแบบให้แน่เลย หึหึ..”วิญญาณที่เกือบจะออกจากร่างก็กลับมาเมื่อมันหยุดจูบ จึงทำให้พอมีสติบ้างเล็กน้อย
เพื่อวิเคราะห์คำพูดของมันได้ ไม่นะถึงจะเริ่มยอมรับได้บ้างตัวเองเป็นอะไรกับมันแต่ยังไม่พร้อมให้คนทั่วไปรับรู้ด้วย
แล้วไอ้ปลอกคอกับข้อความที่มันคิดนะบวกกับคนออกแบบเป็นตุ้ย โอ้ย...แค่คิดก็อยากจะบ้าตายแล้ว
มันก้มลงมาเพื่อฟอนเฟ้นร่างกายผมต่อ ทั้งขบกัดทั่วตัว ลูบคล่ำ และเป้าหมายต่อไปของมันคือ
บอลน้อยน่ารักของผม มันสัมผัสโดยมีกางเกงสแลคทำงานสีดำและกางเกงในของผมขวางกั้นเอาไว้
“หึหึ...รู้สึกจนเป็นถึงขนาดนี้แล้วเหรอครับ อดทนหน่อยสิครับบอลเดี๋ยวก็หมดสนุกกันพอดี
อะไรที่สามารถทำร่วมกันได้อีกเยอะอย่าพึ่งหนีพี่ไปคนเดียวซะก่อนนะครับ”มันพูดออกมาโดยที่ลูบขึ้นลง
โดยไม่มีการปลดปล่อยตัวตนของผมออกมาจนเริ่มรู้สึกอึดอัดคับแน่นไปหมด
“อ่ะ...พี่วุฒิ อืมมมมม”ผมหลุดเสียงเมื่อมันใช้แรงบีบไม่เบานักและรูดซิปกางเกงออกแต่ก็ยังคง
ไม่เอากางเกงทำงานของผมออก แล้วเริ่มต้นลูบบอลน้อยที่พยายามดังกางเกงในสีขาวของผม
“เซ็กซี่จัง ที่ทำอยู่นี่คือการยั่วพี่รึเปล่าครับ หึหึ”ผมทำยังไงกันมันถึงว่าผมยั่วมัน ผมไม่ได้ทำนะ
แค่อารมณ์มันเป็นไปตามการชักนำของมันก็เท่านั้นเอง
“อ่ะ พะ..อ่ะ..พี่...วุฒิ...อย่า..อืม...แกล้งบอล อ้า..............”ผมรู้สึกว่ามันมีความสุขสมแต่ไม่ถึงที่สุด
มันอึดอัดเพราะบอลน้อยกลางลำตัวของผมยังไม่ได้รับการปลดปล่อยจากกางเกงในแต่อย่างใด ผมพยายาม
ที่จะขอร้องมันเพื่อให้มันช่วยให้ผมถึงจุดหมาย แต่กลับกลายว่ามันยิ่งบีบคั้นลูบคลำผมหนักกว่าเดิม
“หึหึ กางเกงในเปียกหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นพี่จะช่วยนะครับ จุ๊บ...”มันหัวเราะเมื่อเห็นผมทุรนทุราย
แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อมือทั้งสองของผมถูกเข็มขัดซึ่งผมก็รู้ได้ว่าเป็นของผมเองและมันผูกติดกับหัวเตียงทั้งซ้ายขวา
ทำได้เติมที่ก็คงจะเป็นขาทั้งสองข้างที่บิดไปมาด้วยแรงอารมณ์ที่มันได้สร้างขึ้น ก่อนจะทำให้ผมรู้สึกดีว่า
มันกำลังจะช่วยให้ผมหายทรมานซักที
มันก้มลงประกบปากจูบผมอีกครั้ง จากอ่อนหวานเป็นร้อนแรงตามอารมณ์ทั้งของผมและมัน
มือข้างนึงที่กำลังขยับขึ้นลงสอดประสานกันระหว่างริมฝีปากของมันและมืออีกข้างที่กำลังสะกิดบีบและ
อาจจะบี้ยอดอกผมทั้งสองข้างสลับกันไปมา จนผมไม่รู้ว่าจุดไหนทำให้ผมสติหลุดได้ก่อนกัน แต่ความอึดอัดเบื้องล่าง
ยังคงไม่ลดน้อยถอยลงแต่มันกลับมีมากกว่าเดิมเมื่อกางเกงในยังคงอยู่ที่เดิมแต่ไอ้ที่อยู่ข้างในมันกลับทวีคูณ
ความต้องการจนปวดไปหมด
“พี่ ฮ่า...วะอืมมมมมม”พอผมจะเรียกมันเพื่อให้มันปลดปล่อยให้ผมหลุดพ้นจากความทรมาน
มันกลับจูบเพื่อปิดปากผมแทน และเร่งขยับมือตรงจุดกึ่งกลางจนผมต้องใช้มือทั้งสองข้างตวัดจับเข็มขัด
และปลายสองเท้าจิกลงยังที่นอนเมื่ออารมณ์ผมใกล้จะถึงปลายความต้องการ แต่แล้วเส้นทางที่ทอดมา
เพื่อนำผมก้าวไปยังจุดหมายก็ต้องพังลงอย่างไม่เป็นท่าเมื่อฝ่ามือที่เร่งเร่าอารมณ์ผมกลับหยุดเคลื่อนไหว
มันผละออกจากตัวผมไป
“ฮ่า...ฮ่า....ทำไม...”ผมเอ่ยปากถามถึงการกระทำของมันทั้งที่ยังคงหอบเหนื่อย แต่เหนือสิ่งอื่นใด
คือความทรมานที่ยิ่งเพิ่มขึ้นทั้งๆที่กำลังจะก้าวเข้าเส้นชัย แต่แล้วก็ถูกกระชายให้ถอยหลังกลับมา
“ฟอด อย่าพึ่งถึงสิครับ รอพี่ก่อนนะครับ”มันหอมแก้มเหมือนจะปลอบผม แล้วยืนเข่าปลดกระดุมกางเกง
รูดซิปกางเกงของมัน อาวุธประจำกายที่ทั้งขนาดและความยาวที่เกินมาตรฐานพร้อมรบเต็มที่จนโพล่พ้น
ขอบกางเกงในของมันออกมา
“............”ผมได้แต่เงียบเมื่อเห็นถึงขนาดที่แสดงออกมาแล้วว่างานนี้ผมคงไม่รอดแล้วเป็นแน่แท้
ทั้งทรมานอยากจะปลดปล่อย อายกับสภาพตัวเอง และสภาพมันที่เปิดเผยแค่ส่วนกลางด้านหน้า
มันเอื้อมมือมายกสะโพกของผมเพื่อถอดกางเกงในและกางเกงทำงานออกพร้อมกัน ตอนนี้สภาพของผมคือ
สองแขนยังคงถูกมัดด้วยเข็มขัดที่ถอดออกจากกางเกงของผมและของมันติดกับหัวเตียงทั้งซ้ายขวา
กระดุมเสื้อถูกปลดออกทุกเม็ด กางเกงในและกางเกงทำงานพึ่งจะดึงออกโชว์บอลน้อยสู่สายตามันที่ดูจะถูกอกถูกใจ
กับสภาพซะเหลือเกิน ส่วนมันมีเสื้อและกางเกงครบถ้วนไม่มีชิ้นไหนหลุดจากตัวมันเลยถ้าไม่นับถุงเท้าแล้วละก็นะ
บริเวณกางเกงที่ถูกปลดกระดุมจนเห็นไอ้อาวุธของมันที่ใหญ่จนน่ากลัวแข็งตัวจนพ้นขอบกางเกงในมาอวดโฉม
และเหมือนจะประกาศศักดิ์ดาว่า ‘ไม่รอดแน่ได้เห็นฤทธิ์เดชและพลังอำนาจ วะฮะฮะฮะฮ่า.....’
“หึหึ...มองตาค้างเลยเหรอครับ ดูสิมันพร้อมจะชำระความและลงโทษบอลแล้วนะครับ”พอฟังมันพูดแล้ว
ขนบนร่างกายผมก็พร้อมใจกันยืนตรง เหมือนกับเป็นการยืนไว้อาลัยให้แก่ผม
“เปล่านะ...อืม”ผมพยายามที่จะปฏิเสธมันแต่ก็ถูกมันจู่โจมปิดกั้นคำปฏิเสธของผมอย่างราบคาบ
มันเริ่มปลุกอารมณ์ของผมอีกครั้งมันไล่ริมฝีปากไปยังทุกส่วนทุกจุด มันใช้มือสัมผัสแก่นกายผมอีกครั้ง
ซึ่งครั้งนี้ไม่มีอะไรมาคั้นกลางระหว่างส่วนกลางของผมกับฝ่ามือของมัน มันใช้ปลายนิ้วอีกข้างลูบวน
รอบรอยจีบด้านหลังของผม จนผมสะท้านเพราะมันโจมตีผมทั้งยอดอกทั้งสองข้างที่กำลังถูกริมฝีปาก
กำลังหยอกล้อจนต้องแอ่นหน้าอกตามริมฝีปากของมันทุกครั้งเพราะความเสียวซ่าน จุดกึ่งกลางที่ถูกสาวรูด
ขยับขึ้นลงทั้งหนักเบา และช่องทางด้านหลังที่ถูกลูบวนก่อนจะถูกส่งปลายนิ้วเข้ามาหนึ่งนิ้วโดยไม่มีตัวช่วยใด ๆ ทั้งสิ้น
จึงทำให้รู้สึกอึดอัดและฝืดบริเวณส่วนหลังและมีความเจ็บปนมาบ้างเล็กน้อยอาจะเพราะถูกกระตุ้นทั้งยอดอก
และจุดกึ่งกลางที่ไอ้หมอนข้างมันตั้งใจผสานกันอย่างพอเหมาะพอเจาะ
“อ่ะ โอ้ย....อืม อ่ะ”มันเริ่มที่จะขยับปลายนิ้วในระดับสั้น ๆ ช้า ๆ เพื่อให้ผมปรับความเคยชิน
กับสิ่งแปลกปลอมที่สอดเข้ามาภายในร่างกายของผม
“อืม..จุ๊บ...จุ๊บ...จ๊วบ...บอลครับผ่อนคลายหน่อยอย่ารัดพี่แน่นนักสิครับ หายใจเข้าลึกยอมให้พี่เข้าไป
ยอมรับพี่นะครับ”มันจูบทั่วทั้งตัวก่อนจะแนะนำผมเมื่อผมเกิดเกร็งจนมันขยับปลายนิ้วลำบาก
“พี่วุฒิ อ่ะ อ่ะ อ้า........................”ผมต้องเรียกชื่อมันออกมาและหลุดเสียงน่าอายมาเมื่อมันถอนนิ้วจนเกือบหลุด
แต่กลับสวนกลับเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรง
มันก้มลงจูบจนทั่วใบหน้าก่อนการขยับจะเริ่มขึ้นทั้งเร็วและช้า รุนแรงและแผ่วเบาสลับกันไป
มันใช้มือที่ยังคงกำรอบๆจุดกึ่งกลางทำหน้าที่อีกครั้ง ผมทำได้แต่เพียงใช้มือทั้งสองข้างคว้าจับเอาเข็มขัดข้างนั้นเอาไว้
เพื่อยึดเหนี่ยวและส่งเสียงน่าอายออกมาเท่านั้น
“อ่ะ....อะ...อ่ะ”ความคิดความรู้สึกต่างตีกันจนวุ่นวายไปหมด และยิ่งผมกำลังจะถึงจุดหมายปลายทางเข้ามาด้วยแล้ว
ยิ่งทำให้ผมยิ่งร้องเสียงดังมากขึ้นไม่อายใคร
“อ่ะ..............ไม่นะ...ฮ่า..ปล่อยบอลนะ...”ผมส่งเสียงด้วยความตกใจเมื่อกำลังจะถึงจุดหมาย
มันกลับใช้นิ้วหัวแม่มือปิดกลั้นปลายยอดส่วนกลางเพื่อปิดกั้นไม่ให้ผมได้หลั่งน้ำรักออกมาอย่างที่ต้องการ
“หึหึ....พี่บอกแล้วไงว่ามันเป็นการลงโทษบอลยังเสร็จก่อนพี่ไม่ได้หรอกนะครับ”มันหัวเราะ
และพูดออกมาอย่างไม่อาย
“ไม่ปล่อยบอลเถอะ...อย่าทำอย่างนี้เลยนะครับพี่วุฒิ”ผมเริ่มอ้อนวอนมันเพื่อให้มันยอมปล่อยจุดกึ่งกลางของผม
“ไม่เป็นไรนะครับ พี่ยังไม่ปล่อยบอลหรอกต้องสั่งสอนเพื่อเป็นบทเรียนว่าอย่าทำอย่างนี้อีก
ถ้าทำจะต้องถูกลงโทษอย่างนี้
เมื่อจบคำพูดของมันนิ้วมือที่ยังอยู่ในช่องทางด้านหลังก็เริ่มขยับอีกครั้งจนอารมณ์ของผมถูกกระพือขึ้น
แต่เหนืออารมณ์เสี่ยวซ่านกับมีความทรมานยิ่งกว่าที่เคยเจอกำลังเกิดขึ้น เมื่อต้องการจะปลดปล่อยออกมา
แต่ถูกกระตุ้นยังจุดไวสัมผัสจนแทบคลั่งแต่กลับถูกปิดกันทางออก จากที่ขยับหนึ่งนิ้วเป็นสอง ทั้งทิ่มแทง
และควานจนทั่วเพื่อขยายช่องทางของผมให้มากยิ่งขึ้น ผมเจียนใกล้บ้าเมื่อมันยังคงใช้มือกำรอบและมีนิ้วมือ
กดปิดส่วนปลายเอาไว้ ทั้งปากและมือทำงานกันจนมีประสิทธิภาพกับตัวผม สติผม จิตใจของผมเหลือเกิน
“เอาละนะพี่ทนไม่ไหวแล้วนะครับ”มันเอ่ยออกมาก่อนจะดึงนิ้วมืออยู่ภายในช่องทางของผมออก
แล้วแทนที่ด้วยตัวตนของมันที่แข็งตัวโดยเริ่มจากใช้ส่วนปลายแตะและวนรอบก่อนจะดันเข้าไปเล็กน้อย มันรู้สึกตึงและเจ็บ
“โอ้ย...พี่วุฒิบอลเจ็บ เอาออกเถอะนะสงสารบอลเถอะนะ”ผมหลุดเสียงเมื่อเจอเข้ากับส่วนหัวของมัน
ที่เริ่มดันเข้ามาจึงทำให้ผมรู้สึกเจ็บ ตึง และอึดอัด
“ซี้ดดดดดดดดดดด บอลอย่างรัดพี่สิครับพี่เข้าไปได้นิดเดียวเองนะ จุ๊บ”มันหลุดเสียงออกมา
ก่อนจะพยายามปลอบให้ผมหยุดเกร็ง
“พี่วุฒิ พอเถอะนะ อะ อ่า อืม อืม”ผมพยายามที่จะขอร้อง แต่มันกลับจูบและเริ่มใช้มือที่จับส่วนกลาง
บีบนวดโดยที่นิ้วโป้งที่กดปิดส่วนปลายยังคงอยู่ที่เดิม แต่เพียงแป๊ปเดียวอะไรๆที่มันต้องการก็เริ่มขึ้น
เมื่ออารมณ์ที่ยังไม่รับการปลดปล่อยเริ่มที่จะแสดงอาการอีกครั้ง
“โอ้ย.....อ่า........................”ผมถึงกับร้องสุดเสียงเมื่อมันดันส่วนที่ค้างคาอีกมากเข้ามาจนสุด
ด้วยความเร็วและแรงพร้อมกับปล่อยนิ้วโป้งที่ปิดกลั้นออกให้ผมได้ปลดปล่อยน้ำแห่งอารมณ์ที่สั่งสมมานานออกมา
ทั้งความเจ็บปวดและอึดอัดผสมปนเปกับจุดสุดยอดที่ได้พานพบนั้นทำเอาผมน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
ทำให้ต้องร้องออกมาเพื่อระบายอารมณ์ที่รู้สึกพร้อมกัน
“ซี้ดดดดดดดดดดดด พี่เข้ามาหมดแล้วนะครับบอล ข้างในบอลมันทั้งร้อนทั้งรัดพี่จนพี่เกือบจะถึงอยู่แล้วนะครับ”
มันสูดปากยาว และบอกถึงสถานการณ์ระหว่างผมกับมันว่าถึงไหนแล้ว
“อ่ะ อย่าพึ่งพี่วุฒิ อย่าพึ่งขยับ อ่ะ”ผมถึงกับร้องออกมาเมื่อมันเข้ามาแล้วมันหยุดให้ผมหายใจเพียงนิดเดียว
ก่อนที่จะเริ่มขยับส่วนกลางของมัน จังหวะเป็นไปตามการควบคุมของมันทั้งหมด มันเริ่มโยกตัวเองด้วยอารมณ์
ผมหรี่ตามองดูก็เห็นว่ามันยังคงมีเครื่องแต่งกายครบเหมือนเดิมยกเว้นส่วนหน้าที่ปลดเพื่อนำมาออกมาทำกิจกรรมกับผมเท่านั้น
แตกต่างกับผมที่มีเพียงเสื้อเชิญสีขาวที่ใส่ทำงานถูกปลดกระดุมทุกเม็ดออกเผยให้เห็นรูปร่างของผม
มันเริ่มโยกตัวทั้งเข้าและออก มันมองผมด้วยสายตาที่ผมต้องหลบเมื่อเจอกับสายตาที่ร้อนแรงจนรู้สึกว่าผม
จะถูกมันจับกิน
“อ่ะ อ้า........พี่วุฒิ......ไม่ไหวแล้ว.....ถึงแล้ว.....อ้า........”เพียงไม่นานจังหวะก็เร่งเร่าขึ้นรุนแรงขึ้น
จนสติผมหลุดลอยเมื่อพบกับจุดหมายปลายทางอีกครั้ง ทั้งที่ส่วนกลางลำตัวหรือบอลน้อยไม่ได้ถูกแตะต้องจากมันเลย
มีแต่เพียงการขยับที่จุดด้านหลังและการเล้าโลมส่วนบนเท่านั้น
“อืม ซีดดดดดดดดดดดดด บอล พี่ก็ถึงแล้ว อ้ากกกกกก”มันร้องออกมา
มันกระแทกเบื้องล่างเข้ามาแรง ๆ อีก สี่ถึงห้าครั้งก่อนจะหยุดนิ่ง ผมรู้สึกว่าภายในนั้นตัวตนของมัน
กระตุกพร้อมกับร่างของมันที่อยู่ด้านบนตัวผมตามมาด้วยความอุ่นซ่านของน้ำรักที่มันปล่อยออกมาภายในตัวผม
จนผมอึดอัดและอาจจะล้นออกมาจากช่องทางของผมเป็นแน่ ทั้งมันและผมต่างกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดกันทั่วหน้า
หยาดเหงื่อต่างเปียกทั้งตัวผมและมันมากมาย
“จุ๊บ...มันสุดยอดจริง ๆ บอลมีความสุขไหมครับ สำหรับพี่มันสุดยอดมาก ๆ”มันจุ๊บปากผมไว ๆ
ก่อนจะถามความรู้สึกของผมและบอกความรู้สึกของมันเองออกมา จนผมต้องหลบหน้ามันเมื่อนึกถึง
เหตุการณ์ที่ผ่านมา
“เสร็จแล้วก็เอาออกไปสิจะคาไว้ทำไมเหล่า อ่ะ”ผมบอกมันเพื่อให้มันถอดส่วนสงวนของมันออกจากตัวผม
แต่แล้วผมก็ต้องหลุดเสียงด้วยความตกใจเมื่อไอ้ของสงวนที่ปลดปล่อยออกมาแต่มันยังไม่ยอมอ่อนตัวลง
กลับกระตุกตัวเอง
“หึหึ ที่ผ่านมาเป็นการชำระความและทำโทษ แต่ต่อจากนี้เป็นต้นไปเป็นการให้รางวัลบอลแล้วนะครับ”
มันหัวเราะและพูดประโยคที่ทำให้ผมต้องเบิกตาอ้าปากค้าง และมันก็เริ่มขยับอีกครั้ง
“อ่ะ อะ พี่วุฒิ อืม......”ผมเริ่มส่งเสียงเมื่อมันขยับ พร้อมกับใช้สองแขนที่มันได้แกะเข็มขัดออกให้
แล้วคล้องคอมันเพื่อโน้มหน้ามันลงมาเมื่อต้องการจูบจากมันเหลือเกิน เมื่อยังไงก็หนีไม่พ้นแล้วก็ต้องเต็มที่กันละครับ
มันเริ่มขยับแรงขึ้น ก่อนจะหยุดเพื่อให้ผมกลับให้ผมหันหลังโดยที่ส่วนกลางที่เชื่อมโยงกันไม่หลุดออกจากกัน
การขยับที่ดุเดือดจึงเริ่มอีกครั้ง ผมทำได้เพียงขยำผ้าปูที่นอนจนแทบขาดพร้อมกลับกรีดร้องเพื่อเป็นการระบายอารมณ์
จนผมผมถึงจุดปลดปล่อยอารมณ์ครั้งที่สามโดยที่มันยังคงไม่ถึงจุดแต่กลับทำให้ขนาดที่ใหญ่โตของมันใหญ่โตยิ่งขึ้น
มันจับผมหมุนกลับเพื่อให้ผมกับมันเผชิญหน้าและเริ่มขยับโยกหมุนคว้านช่วงล่างจนผมถึงจุดครั้งที่สี่และ
มันก็ตามผมมาติด ๆ
“ฮ่า............ฮ่า.....”ผมเหนื่อยเหลือเกินกับการเสียน้ำถึงสี่ครั้งจนผมเกือบจะหลับอยู่แล้ว
“บอลครับไปอาบน้ำนะครับ”มันบอกผม
มาคิดดูก็ดีนะครับผมรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตัวจากเหงื่อและน้ำกามที่ผมปล่อยออกมาถึงสี่ครั้ง
ผมจึงพยักหน้าตกลง มันจับมือผมคล้องคอมันแล้วกอดผมยกตัวเองขึ้น โดยที่ส่วนที่เชื่อมโยงกันยังไม่หลุด
มันกอดผมไว้และส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเริ่มขยับตัวเพื่อจะเคลื่อนตัวลงจากเตียงนอน
“อะ อืมมมมมม อ่ะ อ่ะ”ผมต้องร้องออกมาเมื่อมันเริ่มเดินโดยมีผมอยู่บนตัวของมัน แรงส่งจากขยับเดิน
เพราะมันเป็นการอุ้มเลยทำให้ส่วนกลางของมันเข้าไปยังจุดที่ลึกยิ่งขึ้นกว่าเดิม มันเริ่มจับผมยกขึ้นและลง
จนผมเกิดอารมณ์กับประสบการณ์ใหม่ที่ผมไม่เคยรู้รึได้สัมผัส ก่อนจะปล่อยลงจนถึงบริเวณห้องน้ำมัน
ก็ปล่อยผมลงบริเวณหน้ากระจกที่ทำจากหินอ่อน และเริ่มทำกิจกรรมพาเสียวอีกรอบ เมื่อเสร็จแล้วมัน
ก็ถอนตัวตนมันออกจากช่องทางด้านหลังของผม น้ำขาวข้นไหลออกมาจากช่องทางลงตามขาของผมลงมา
ที่มีปริมาณที่ไม่น้อยเลย ผมรู้สึกว่าแข้งขาจะสั่นเมื่อเริ่มเดินไปใต้ฝักบัว จนมันต้องเข้ามาพยุงพร้อมทั้งคลอเคลีย
ผมไม่กล้าสบตามันเลยเลือกที่จะก้มหน้าหลบสายตาของมันลงเบื้องล่าง แต่เมื่อเห็นไอ้ที่อยู่ข้างล่างกลางลำตัวของมัน
ผมก็ต้องรีบเงยหน้าขึ้นมามองมันด้วยความไม่เชื่อ
“ทำไงได้วัยกำลังจะเจริญพันธุ์ ของพี่มันดีจริงๆก็อย่างนี้แหละ แถมบอลยังน่ากินตลอดเวลาอีก”
มันรีบบอกเมื่อผมใช้สายตาถามมันเมื่อไอ้ที่ผมเห็นเมื่อกี่คืออาวุธประจำตัวมันยังไม่ลดขนาดลงแต่มันกลับ
พร้อมรบทั้ง ๆ ที่ก็ถึงจุดมาสามครั้งแล้ว
“พี่วุฒิ บอลไม่ไหวแล้วนะ”ผมต้องโวยวาย
มันส่งยิ้มกลับเริ่มกิจกรรมอีกครั้งโดยที่ไม่สนใจเสียงเรียกร้องของผม ซึ่งผมก็ร้องได้เพียงช่วงแรก ๆ เท่านั้น
เมื่อมันรู้ว่าต้องแตะตรงไหน ต้องปลุกเร้าผมจุดไหน จนผมถึงจุดอีกครั้ง พร้อมสติที่ดับวูบไปเมื่อได้ปลดปล่อย
พร้อมความรู้สึกอุ่นร้อนที่ฉีดพ่นเข้าสู่ร่างกายอีกครั้ง
แต่ก่อนที่สติผมจะดับวูบก็ทำให้สำนึกได้ว่า “จงอย่าเป็นผีพนัน เพราะการพนันจะทำให้เราหมดตัว แต่สำหรับผม.............หมดตัวแล้ว
วันนี้ผมแพ้พนันสามแสบแบบไร้ซึ่งข้อแก้ตัว..............”
สวัสดีค่ะทุกคน ตุ๊กตาหวังว่าทุกคนคงจะยังไม่ลืมกันนะค่ะ :mew1:
สำหรับตอนนี้คงจะสมใจคนอ่านจำนวนมาก(เกือบทุกคนเลย) อยากตะโกนดัง ๆ ว่า “ครูบอลแพ้พนันสามแสบแล้วจ้า” :hao7:
ตอนหน้าจะเป็นพี่วุฒิหรือไอ้หมอนข้างมาเล่าบ้าง ลองเปลี่ยนมุมมองกันบ้างเนอะ :katai5:
ขอบคุณสำหรับทุกเป็ดที่ให้มา เม้นทุกคน ขอขอบคุณจากใจจริง ๆ นะค่ะ :pig4:
+1 สำหรับทุกคนค่ะเพื่อเป็นการขอบคุณ และ :กอด1: คนอ่านทุกคน
พบกันตอนหน้าก็วันอาทิตย์ที่ 15 ธันวาคม เลย
ขอบอกว่าเสาร์ที่ 14 จะไปดูหนังเรื่อง HOBBIT จะไปดูเอลฟ์ โดยเฉพาะเรโกรัส คริคริ.... :hao3:
-
ตอนนี้จัดมายาวเลย ชอบๆ
-
:oo1: แพ้พนันแล้ว กรี๊ดดดดด :hao7: :hao7: :jul1:
-
อยากได้อีกอ่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:m25:
เลือดหมดตัวเพราะวุฒิกินครูบอลอ่ะ
อยากบอกว่าสมใจจริงๆค่ะ ตอนนี้ยาวสะใจสมการรอคอยเลยน้า
:กอด1: และ :pig4: พี่พาครูบอลและนายวุฒิมาให้อ่านนะคะ
บวกเป็ด :กอด1: อีกที อิๆ
:L1:
-
ครูบอลแพ้พนันแล้วว่ะฮ่า รู้สึกหายใจลำบากจริงๆคริคริเหนื่อยแทนบอลอ่ะ ถูกทำโทษเลยอ่ะบอล แต่ตอนนี้มันยาวสะใจมาก รู้สึกว่าบอลก็จะกลายเป็นเมียพี่วุฒิเต็มตัวมากกว่าเดิม อย่างนี้มันต้องไปรับแพคเกจ3สาวฮ่าฮ่าฮ่า คนแต่งจะได้ดูฮอพบิตแล้วหรอเนี่ย อยู่ศรีสะเกษเห็นบอกจะเข้าวันที่12แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าจริงๆเท่าไรเค้าชอบมากๆเลยแต่ดูไปก็ไม่รู้จักสักคน #ป่ะๆฉลอง
-
ลงโทษกันดุเดือดเกินไปแล้วน่ะ
ขออีกซักรอบสองรอบก็ดีน่ะ อิอิ
-
บทลงโทษนี้ช่างยาวนาน ครูบอลคงไม่กล้าโกหกพี่วุฒิอีกแล้ว :haun4:
และที่สำคัญคงไม่กล้าไปพนันกับใครอีกเช่นกัน :laugh:
รอพี่วุฒินะ
-
แพ้พนันแล้ว เย้ๆ
-
แพ้ซะนับไม่ถูกเลย พี่วุฒิ น่าจะเอสเอมกว่านี้อีกสักหน่อย
แต่ครั้งที่ทำ บอกเลยว่าผ่าน ครูบอลจัดหนักเลยจ้า
-
พายุนี่น่าตบเหมือนกันนะ
ได้ทีเอาใหญ่เชียว
แต่ต้องขอบคุณนะ ที่ทำให้พี่วุฒิของขึ้น
จนครูบอลตัองมาแพ้พนันแบบนี้. :hao6:
-
กร๊๊ดดดด จัดเต็ม บอลคงเข็ดอีกนานน :hao6:
-
:pighaun:
:jul1:
-
เลือดหมดตัวแล้วค่า :haun4:
-
:oo1:เป็นบมลงโทษที่แซ่บมาก
-
ไม่เป็นไรพี่วุฒิวันนี้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยหาเรื่องลงโทษใหม่แล้วก็บทลงโทษที่แซ่บๆกว่านี้อิอิ
เสร็จแน่ครูบอล=.,=
-
:m25: :m25: :m25:
น้องบอลแพ้ซะแล้ว
:hao6: :hao6:
-
ดุเดือดเลือดพล่ายจิงๆๆวุฒิ
-
555 เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับหมอนข้าง เป็นไงละครูบอล
นอกจากจะโดนทำโทษที่โกหกแล้ว ยต้องแพ้พนันด้วย หุหุ
เตียมตัวตรวจภายในฟรีได้เลยยย หุหุหุ :hao7:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:เด็กไม่ดีถูกลงโทษ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ครูบอลโดนพี่วุฒิกินไป(อีก)แล้ว
ร้อนแรงมากกกกกกกกกกกกกก
ชังน้ำหน้าไอ้พายุยังไงไม่รู้ แต่ก็ต้องขอบคุณมันละนะ
ที่ทำให้พี่วุฒิได้กินบอลเร็วๆ หุหุ :z1:
รอตอนหน้าจ้า รอตอนหน้า :hao7:
ปล.ใครไปดูหนังก็ดูเผื่อด้วยเน้อ :mew1:
-
เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :mc3: :mc3: :mc3:
ครูแพ้พนันแล้ววววววววววววว
หมดเนื้อหมดตัวเลยที่เดียว พนันครั้งนี้ โฮะ โฮะ โฮะ :haun4:
-
:hao6:
-
ฮิ้วววววววววววว :haun4: :haun4: :haun4:
-
แพ้พนันเร็วไปนะครูบอล
รักษาตัวฟรี ฮันนีมูนเชียงใหม่ และกำไลหรือแหวนคู่ออกแบบฟรี
จัดไปชุดใหญ่ :-[ :-[
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ มากๆ
ขอบคุณครับ จัดมายาวๆเลยครับ
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ในที่สุดครูบอลก็แพ้พนันสามสาว 555+
แต่ตอนนี้ยาวได้ใจจริง อิอิ
-
:m3: จัดเต็มไปเยยจ้าเฮียวุฒิจ๋า
ขอแบบ3วัน3คืนไปเบย กรี๊ดดดดด :haun4:
-
ว่าแล้ว ยังไงครูบอลก็ไม่มีทางชนะพนันครั้งนี้ไปได้
วะฮะฮ่า
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: ครูบอลจะเข็ดไม๊เนี่ย
-
พึ่งมาอ่านจร้า~~~~~!!!
สนุกมากๆเรยอ่ะ >//////< ทั้งพี่วุฒิ ครูบอล และน้องน้ำฟ้า
สุดยอดไปเรย (แน่นอนรวมถึงฉาก...ด้วยยยยยย)
ปล. ดีใจที่ครูบอลแพ้พนัน ตอนหน้าจะได้สวีทมากๆๆ เพราะต้องไปฮันนี่มูน 555+
-
ตอนที่ 17 (ชีวิตที่เปลี่ยนไป)
ศาสตรา
สวัสดีครับ ผมนายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ผมเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อรวยไฟแรง มีทรัพย์สิน
มากมายหลายกิจการ และตอนนี้มีตำแหน่งเพิ่มขึ้นคือ สามีครูบอล ตั้งแต่ผมจัดการรวบหัวรวบหางบวกเข้ากับ
การมัดมือชกแล้ว ก็ดูเหมือนว่าบอลจะพอที่จะยอมรับผมเข้ามาได้บ้าง วันนั้นผมได้ยินบอลคุยกับลูกสาวว่า
วันหยุดจะไปรับซึ่งผมวางแผนการเป็นที่เรียบร้อยว่าจะไปแนะนำตัวกับแม่ยายและลูกสาวของบอลว่าผมนะ
เป็นลูกเขยและเป็นพ่อ ซึ่งกว่าจะสำเร็จได้ก็หมดพลังงานสู้รบกับบอลไปมากอยู่
ในวันเดินทางไปบ้านเกิดของเมียผมนั้น ไม่อยากจะบอกเลยครับว่าผมนะอารมณ์ดีมาก รีบสะสางงานทุกอย่าง
ให้เรียบร้อย ให้เลขาจัดการตารางงานผมให้เรียบร้อย บอกต้นจัดกระเป๋าเสื้อผ้าผมรวมทั้งของต้นและทศ
เองเอาไว้เพื่อค้างคืน ระหว่างเดินทางผมก็คอยแทะเล็มบอลไปเรื่อย ๆ อย่างไม่นึกอายลูกน้องตัวเอง
ก็ทำได้ครับเมียออกจะน่ารักขนาดนี้ ผมแสดงการจีบและเกี้ยวบอลกลางห้างสรรพสินค้าด้วยสาวบางคน
และผู้ชายจำนวนไม่น้อยจ้องบอลไม่วางตาจนบอลอายเดินหนีไป แต่ยังไงผมก็ยังคงเห็นรอยแต้มแดง
บริเวณแก้มทั้งสองข้างก่อนที่บอลจะเดินหนี ผมเลยต้องรีบตามไปง้อซะหน่อย เลยให้ต้นจัดการเรื่อง
ของที่จะต้องจ่ายเงิน ขึ้นรถมาบอลก็เอาแต่ยั่วผมด้วยการนั่งเงียบแล้วหันหน้าหนี ถ้าจะพูดให้ถูกกันละก็
สำหรับบอลไม่ว่าจะทำอะไรยังไงมันก็คือการยั่วไปหมดละครับ ไอ้นพมันเคยว่าผมนะบ้า บ้าเมียหลงเมีย
มันไม่รู้หรอกครับว่าบอลเมียรักของผมนะน่ารัก น่าฟัด น่าฟันขนาดไหน ผมปล่อยให้บอลคิดอะไรไปซักพัก
ก็กะจะแกล้งบอลเล่น ๆ แต่ก็มีสายเรียกเข้ามือถือผมดังขึ้น พอมองก็เห็นเป็นเลขาหน้าห้องของผมเอง
“ฮัลโหลว่าไง”ผมรับแล้วถามทันทีผมไม่อยากเสียเวลาในการหาเศษหาเลยกับบอลหรอกครับ
‘คุณวุฒิค่ะ คือทางอเมริกาต้องการให้เราส่งของให้เร็วกว่าที่กำหนดค่ะ และมิสเอเรนน่าต้องการ
จะเจรจากับคุณวุฒิด้วยตัวเองเย็นนี้ค่ะ บอกว่าถ้าคุณวุฒิยังปฏิเสธอีกเธอคงต้องยกเลิกสินค้าทั้งหมด’
เปรี้ยวเลขาสาวรายงานผม
มิสเอเรนน่าเป็นลูกสาวเจ้าของบริษัทประกอบเครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์สื่อสารต่าง ๆ
โดยที่บริษัทเธอได้เป็นลูกค้ารายใหม่โดยที่ผมตอบตกลงเซ็นสัญญาร่วมธุรกิจนี้เพราะมิสเตอร์จอร์นซึ่งเป็น
บิดาของเธอที่เป็นคนซื่อสัตย์ใจนักเลง เป็นคนตรง ผมถูกใจนิสัยและคุยกันถูกคอเป็นอย่างดี แต่เมื่อไม่นานมานี้
มิสเอเรนน่าลูกสาวคนเล็กของจอร์นได้ขันอาสารับงานไปทำเอง ซึ่งมันเป็นการทำงานที่ไม่บริสุทธิ์ใจ
เพราะเธอต้องการจะสานต่อความสัมพันธ์ทางร่างกายต่อจากธุรกิจ และผมไม่คิดที่จะหิ้วรึถูกหิ้วโดยคู่ค้าของตนเอง
ดังนั้นการที่เธอนำเอาธุรกิจมาขู่อย่างนี้จึงเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบ
“เปรี้ยว เดี๋ยวติดต่อกับมิสเอเรนน่าว่าทางบริษัทเราไม่สามารถส่งสินค้าตามเวลาที่เธอต้องการได้
แต่ถ้ายังยืนยังคงต้องทำตามหนังสือสัญญาคือเพิ่มราคาสินค้าเป็นเท่าตัว และผมไม่มีสามารถพบเธอได้
ถ้าต้องการจะยกเลิกสินค้าก็ต้องจ่ายตามสัญญาอีกเช่นกัน ให้เธอคิดดูแต่ถ้าเธอยังไม่ยอมละก็คุณช่วยติดต่อจอร์น
ให้ผมทีนะผมต้องการเจรจากับจอร์น”ผมบอกเสียงเรียบ เริ่มรู้สึกว่าเธอต้องการจะบีบผมด้วยการยกเลิกสินค้า
แต่เธอคงไม่รู้ว่าการที่เธอทำอย่างนี้ฝ่ายที่จะลำบากและเสียผลประโยชน์นะมันเป็นเธอต่างหาก
เพราะคุณภาพสินค้าในราคาที่ผมเสนอให้กับจอร์นนะเป็นราคาที่หาไม่ได้แล้ว แต่เป็นเพราะผมถูกใจจอร์น
มาก ผมจึงเสนอราคาที่ผมได้กำไรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และเพราะบริษัทของจอร์นพึ่งจะก่อตั้งได้ไม่นาน
จึงยังคงสถานภาพการเงินที่ยังไม่มั่นคงเหมือนบริษัทใหญ่ๆ ผมจึงทำสัญญาให้จอร์นสามารถผ่อนจ่ายผมได้
เพราะฉะนั้นหากผมยกเลิกสัญญา รึปรับบริษัทจอร์นไม่ว่าจะกรณีใด ๆ ก็ตาม รึแม้แต่เอเรนน่าจะยกเลิกสินค้า
ก็ไม่ทำให้ผมเสียประโยชน์แต่อย่างใด แต่เป็นบริษัทของจอร์นกับเอเรนน่าต่างหากที่อาจจะเสียเสถียรภาพ
ผมวางสายไปเพียงไม่นานเปรี้ยวก็ติดต่อผมกลับมาว่าจอร์นพร้อมที่จะคุยกับผมแล้ว ผมจึงกดมือถือ
ไปยังปลายสายที่อยู่ยังฝั่งอเมริกา
‘ฮะโหลว่าไงครับคุณศาสตรา’เสียงชายชาวต่างชาติ
“สวัสดีครับจอร์น คือผมมีเรื่องที่ต้องเจรจาและต้องบอกคุณ”ผมเริ่มอธิบายการกระทำของลูกสาว
ของจอร์นนั้นก็คือเอเรนน่าจนจบ ซึ่งจอร์นรับฟังด้วยความสงบจนจบ
‘ผมต้องขอโทษแทนเอเรนน่า เป็นเพราะเธอถูกตามใจมากไปหน่อย ศาสตราคุณอย่าได้เป็นห่วง
ผมจะจัดการทุกอย่าง ยัยเอเรนน่าจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับคุณอีก’เสียงจอร์นที่เอ่ยด้วยถ้อยคำหนักแน่น
เพื่อเป็นการซื่อว่าทุกถ้อยคำที่เอ่ยสัญญากับผม จอร์นจะทำให้สำเร็จอย่างแน่นอน
“ครับ ผมคงต้องยืนยัน ถ้ามิสเอเรนน่ายังไม่ล้มเลิกความตั้งใจผมคงต้องจัดการบ้าง ผมไม่ต้องการ
ให้คนรักของผมเข้าใจผิด ผมหวังว่าคุณคงเข้าใจ”ผมเอ่ยออกไปอย่างไม่ต้องการอ้อมค้อม และยังพูดถึงคนรัก
ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย แต่เป็นคนที่นั่งอยู่ด้านข้างผม ณ ตอนนี้
‘ไม่ต้องห่วงนะศาสตราผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ผมคงจะตามใจเธอมาจนเกินไป’
จอร์นรับปากผมด้วยเสียงที่หนักแน่น
“ครับ ผมคงต้องวางสายก่อนนะครับจอร์น”ผมตัดบทเมื่อเห็นบอลมองออกไปด้านนอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
จนอดที่จะขอแทรกตัวเข้าไปเป็นส่วนร่วมเหตุผลที่ทำให้บอลยิ้มได้เหลือเกิน
‘ครับศาสตรา คุณคงจะอยู่กับคนรักในสุดสัปดาห์ใช่ไหม ขอให้มีความสุขกับคนที่รักนะ’
จอร์นตอบกลับ ก่อนจะถามที่ผมไม่ทันได้ตอบ จอร์นก็ชิงอวยพรให้ผม
“ครับจอร์นและขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ”ผมยิ้มก่อนจะวางสายและหันไปมองยังคนรัก
ของผมที่ยังคงไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังตกเป็นเป้าสายตาของผมแล้ว ผมต้องการจะเก็บเกี่ยวรอยยิ้มของบอลเอาไว้
รอยยิ้มดูมีความสุขมากขึ้นกว่าครั้งที่ไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสผม
ทศขับรถโดยได้ศึกษาเส้นทางเป็นอย่างดี ใช้เวลาขับไม่นานก็ถึงบ้านสองชั้น ที่ล้อมด้วยต้นไม้ดูร่มรื่น
ขับเข้าไปก็เจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กวิ่งออกมาตามมาด้วยผู้หญิงอีกคนที่มองก็รู้ว่าเป็นน้องน้ำฟ้าลูกสาวของบอล
และผู้หญิงอีกคนคือคุณแม่ของบอล ผมชิงแนะนำตัวเมื่อถูกถาม แม่ต้อนรับผมกับทศและต้นอย่างดี
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากครับไม่ยากเลยสำหรับการที่จะรักเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ฉลาดพูด ผมอยากจะบอกว่าน้ำฟ้าคือ
บอลภาคเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น้ำฟ้าได้โครงหน้าของพ่อมาทั้งหมด สีผิวสีน้ำผึ้งที่ต่างจากเด็กสมัยนี้ที่ขาวจนซีดเซียว
ผมทำความคุ้นเคยกับน้ำฟ้าไม่ยาก พร้อมสถาปนาตนเองเป็นป๊าวุฒิเป็นที่เรียบร้อย ตกลงเจรจากับน้ำฟ้า
ให้ยกพ่อบอลให้ผมดูแล ผมพยายามหาโอกาสลอบเข้าหาบอลพร้อมกับหากำไรจากบอลเล็ก ๆ น้อย ๆ
ยังอดขำไม่ได้เมื่อบอลพยายามพูดให้ผมปล่อยตัวเองที่ถูกผมกอดรัดเอาไว้ แถมยังเอาน้ำฟ้ามาเป็นข้ออ้าง
ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตอนนี้นะน้ำฟ้าเป็นพวกผมเรียบร้อยโรงเรียนศาสตราเทพไปแล้ว จนอ้างยันการผิดผีบ้านผีเรือน
ผมเลยต้องบอกไปว่าไอ้ที่เอามาอ้างนะมันไม่ทันแล้ว เพราะอะไรทุกคนก็คงจะรู้ละนะ ก่อนจะออกมา
ผมก็บอกไปว่าพรุ่งนี้ผมจะไปแล เพนียดด้วย ที่ผมรู้เพราะน้ำฟ้าชวนผมให้ไปเที่ยวด้วยกัน
ตื่นมาก็จัดการธุระส่วนตัวและลงมาทานข้าว ล่ำลาแม่ยายก็ออกเดินทาง ระหว่างทางน้ำฟ้า
เรียกรอยยิ้มได้จากทุกคน ด้วยคำพูดที่น่ารักฉลาดแบบเด็ก ๆ และยังมีการเต้นประกอบเพลงของสาวญี่ปุ่น
ที่แต่งตัวเหมือนตัวเองเป็นลูกอมสีสด จึงสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนได้
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ไปถึงจุดหมายปลายทาง น้ำฟ้าตื่นเต้นดีใจเมื่อเธอจะได้เจอคุณช้างตัวโต
บอลบอกกับน้ำฟ้าว่าจะมีคนมาเที่ยวกับเราอีกสามคน คือหมออ้อ ตุ้ย และเจย์ สายตาบอลเวลามองผม
เมื่อพูดถึงทั้งสามคนนั้นมันดูสะใจยังไงก็ไม่รู้นะ แต่ถ้าให้ผมเดาก็คงคิดจะหาคนมาจัดการผมเป็นแน่
แต่ที่บอลไม่รู้ก็คือผมได้นับเจอทั้งสามคนมาแล้วและประกาศว่าผมจะจีบบอลให้ผมเป็นคนรักและเดินเคียงข้างผม
เมื่อทั้งสามสาวมาถึงการเที่ยวที่ผมสนุกและมีความสุขมากก็เกิดขึ้น การเที่ยวแบบนี้ผมไม่ได้สัมผัสมานาน
เป็นสิบ ๆ ปีแล้ว ผมหาโอกาสกระแซะบอลและเป็นการประกาศให้พวกแมลงวันแมลงหวี่ที่ดูจะสนใจคนของผม
รู้ว่าบอลนะมีเจ้าของแล้ว และเจ้าของหวงมากอย่าได้คิดจะเข้าหาบอลเป็นอันขาด ตั้งแต่ผมจัดการรวบหัวรวบหางบอล
ก็ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของบอลจะกระจายไปเตะสายตาทั้งชายและหญิง แถมยังได้สามสาวคอยช่วยผมตลอด
แต่ผมก็รู้ว่าพวกเธอคอยจับตาดูการกระทำของผมต่อบอลอยู่ตลอดเวลา ผมไม่ตำหนิพวกเธอเลยกับการกระทำนี้
มันเป็นเพราะพวกเธอเป็นห่วงบอลมากนั้นเอง บางครั้งเวลาคุยกันหมออ้อจะคอยส่งสายตามาหาผมเพื่อแสดง
ให้เห็นว่าพวกเธอจะยังคงติดตามดูผมและบอลอยู่ ซึ่งผมก็สบตากับเธอโดยไม่หลบตา เพื่อเป็นการแสดงให้
พวกเธอเห็นว่าทุกการกระทำนะผมทำด้วยความตั้งใจจริง ๆ เมื่อแยกย้าย ผมก็พอสองพ่อลูกที่ดูเหมือน
จะเหนื่อยจากการเที่ยวครั้งนี้เพื่อเติมพลัง เมื่อเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับคอนโด
เมื่อเข้ามาถึงบอลก็ถามถึงห้องนอนสำหรับตัวเองและน้ำฟ้า ผมจึงตัดบทว่าคืนนี้จะนอนกันทั้งสามคน
ผมเตรียมไว้แล้วครับ ให้ต้นหาสถาปนิคเพื่อตกแต่งห้องว่างหนึ่งห้องเพื่อให้เป็นห้องนอนน้ำฟ้า
กว่าจะจัดการบอลให้ยอมได้ก็เหนื่อยน่าดู ดีที่น้ำฟ้าเข้าใจเหตุผลที่ผมอ้างเธอ ผมให้บอลและน้ำฟ้ายึดห้องน้ำส่วนตัวเอง
ก็เข้าไปอาบน้ำที่ห้องทำงานแทน เมื่อเข้าไปในห้องนอนก็เห็นว่าสองพ่อลูกได้หลับแล้วบนที่นอนกว้างมีที่เหลือเอาไว้ให้ผม
บอลนอนกลางเตียงด้านซ้ายมีน้ำฟ้าหลับอยู่ในอ้อมกอดของบอลที่สื่อให้เห็นว่าบอลต้องการจะปกป้องน้ำฟ้า
จากทุกสิ่งที่อันตราย ผมเดินไปยังด้านน้ำฟ้าเพื่อประทับจูบบนหน้าผากน้อย ๆ ของน้ำฟ้า ผมสามารถพูดได้เติมปากว่า
ผมหลงรักเด็กสาวตัวน้อย ๆ นี้ซะแล้ว ผมอยากจะเป็นป๊าวุฒิของน้ำฟ้าให้ดีที่สุด ผมขึ้นเตียงฝั่งขวามือของบอล
เมื่อแทรกตัวแล้วจึงตะแคงข้างเพื่อรวบเอาบอลและน้ำฟ้าเข้ามา ผมก็ต้องการจะปกป้องสองพ่อลูกจาก
อันตรายทุกอย่างเช่นกัน ผมกดจมูกและปากประทับแก้มนิ่มสีแทนสวยก่อนจะกล่าวดังเช่นทุกคืน
“ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ จุ๊บ”
“อืม...ม...”เสียงคนในอ้อมกอดผมครางรับการกระทำของผมพร้อมกับการขยับตัวเข้าหาผมมากขึ้น
ผมตื่นนอนก็มองเห็นว่าน้ำฟ้าตื่นก่อนผมแล้ว จ้องมองผมและบอลก่อนจะส่งรอยยิ้มสดใสมาให้ผม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิกอดพ่อบอลแล้วก็น้ำฟ้าด้วย”พูดไปก็ยิ้มไป
“ครับ น้องน้ำฟ้าอยากเข้าห้องน้ำไหมค่ะ”ผมเอ่ยถามด้วยไม่รู้จะจัดการยังไงดี
“น้องน้ำฟ้าเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วค่ะป๊าวุฒิ”ผมรู้สึกทึ่งกับความสามารถของเด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้
เธอไม่งอแงไม่โวยวายแต่สามารถที่จะจัดการเรื่องห้องน้ำธุระส่วนตัวเบื้องต้นด้วยตัวเองได้แล้ว
“เก่งมากค่ะน้องน้ำฟ้า ดูสิพ่อบอลของน้องน้ำฟ้ายังไม่ตื่นเลยนะไม่เก่งเหมือนน้องน้ำฟ้าเลย”ผมเอ่ยปากชม
กับความสามารถของน้ำฟ้า
“ขอบคุณค่ะ พ่อบอลที่ยังไม่ตื่นคงเป็นเพราะพ่อบอลเหนื่อยมากแน่เลยค่ะป๊าวุฒิ พ่อบอลทำงาน
สอนหนังสือพี่นักเรียนแล้วยังพาน้องน้ำฟ้าเที่ยวอีก”ผมยิ้มออกมาเมื่อเธอเข้าใจระดับนึงถึงเหตุผลรองรับ
การตื่นสายของพ่อตัวเอง ซึ่งมันก็คงจะเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้บอลยังคงหลับอยู่
“พ่อบอลของน้องน้ำฟ้าน่ารักจังเลยนะค่ะ ทำงานสอนหนังสือพี่นักเรียนแล้วยังพาน้องน้ำฟ้าเที่ยว
หาคุณช้างตัวโต”ผมเอ่ยชมคนที่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของผม
“ค่ะ น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลที่สุดในโลกเลยค่ะ”น้ำฟ้ารับคำ และบอกรักพ่อเธอด้วยรอยยิ้มที่กว้างสดใส
“นั้นนะสินะ ดูพ่อบอลของน้องน้ำฟ้านอนสิค่ะน่ารักจังเลย”ผมทอดสายตายังคนที่ยังคงไม่ตื่นเสียที
“น่ารักจังเลยค่ะ”น้ำฟ้ารับคำเสียงใส
“ใช่ค่ะ พ่อบอลน่ารักที่สุดเลย”จนผมต้องสนับสนุนคำพูดของน้ำฟ้าซึ่งมันไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย
“แล้วป๊าวุฒิรักพ่อบอลไหมค่ะ”คำถามที่ไม่คิดว่าน้ำฟ้าจะถามถูกส่งตรงมายังผม
“รักค่ะ น้องน้ำฟ้าไม่ว่านะค่ะถ้าป๊าวุฒิจะรักพ่อบอลของหนูนะ”ผมตอบกลับไปด้วยว่าซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเอง
และเด็กน้อยตรงหน้าที่อยากได้คำตอบจากผม
“ไม่ว่าค่ะ แต่ถ้าป๊าวุฒิแกล้งพ่อบอลน้องน้ำฟ้าจะจัดการป๊าวุฒิแน่ๆ”น้ำฟ้าตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
ก่อนจะหุบยิ้มฉับและขู่ผมหากผมแกล้งพ่อของเธอ
“ไม่หรอกค่ะ ป๊าวุฒิออกจะรักพ่อบอลขนาดนี้”ผมตอบน้ำฟ้า ก่อนจะหยอดคนที่อยู่ในอ้อมกอดผม
ที่คงจะตื่นแล้ว
“คุยกันเรื่องอะไร ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาสิพี่วุฒิ น้องน้ำฟ้าเราไปล้างหน้าแปรงฟันกันดีกว่า”
บอลลุกขึ้นบ่นพร้อมใบหน้าที่ซัดสีแดง หันมาบอกให้ผมปล่อยตัวเพื่อไปล้างหน้าทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย
ผมและน้ำฟ้าต่างส่งยิ้มตาหยีกลับไปให้บอลแทน บอลเลยลงจากเตียงนอนแล้วยังอุ้มน้ำฟ้าเข้าห้องน้ำไป
น้ำฟ้าก็ไม่มีขัดพ่อตัวเองว่าตัวเองนะจัดการแล้วแต่ปล่อยให้พ่ออุ้มหายเข้าไปภายในห้องน้ำแทน และหยิบ
ชุดลำลองแล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่อจัดการตัวเองที่ห้องทำงานแทน
ผมออกมานั่งรอสองพ่อลูก โดยมีต้นและทศดูแลเรื่องอาหารทุกอย่าง เพียงไม่นานบอลก็ออกมา
จากห้องนอน น้ำฟ้าวิ่งตรงมายังโต๊ะทานอาหาร
“อรุณสวัสดิ์ค่ะอาต้นอาทศ”น้ำฟ้าทักทายทั้งสองคนสนิทของผมด้วยเสียงสดใส ดูเหมือนว่าน้ำฟ้า
จะกลายเป็นขวัญใจสองคนสนิทของผมไปแล้วครับ
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องน้ำฟ้า หลับสบายดีไหมเอ่ย”ต้นและทศตอบกลับและถามน้องน้ำฟ้าบ้าง
“หลับสบายดีค่ะ มีพ่อบอลที่กอดน้องน้ำฟ้า แล้วป๊าวุฒิยังกอดพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้า เลยทำให้
น้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลหลับฝันดีค่ะ”ผมถึงกับต้องกลั้นขำเมื่อบอลสะดุ้งตัวด้วยประโยคคำตอบของน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าทานข้าวดีกว่านะค่ะ ป๊าวุฒิมาแล้ว”บอลรีบเปลี่ยนประเด็นซึ่งผมก็ไม่คิดจะขัดขวางแต่อย่างใด
“ค่ะ อาต้นค่ะวันมีอะไรให้น้องน้ำฟ้า พ่อบอล แล้วก็ป๊าวุฒิทานบ้างค่ะ”น้ำฟ้าถามออกไป
“วันนี้มีข้าวต้นกุ้งตัวโตค่ะ”ต้นตอบกลับ
“ว้าว...กุ้งตัวโต น้องน้ำฟ้าขอหลาย ๆ ตัวนะค่ะอาต้นคนหล่อ”ผมถึงกับอมยิ้มเมื่อน้ำฟ้าทำตาโต
พอได้ยินว่ามีกุ้งตัวโต แถมยังมีการยอต้นเพื่อให้ต้นตักกุ้งให้ตัวเองเยอะ ๆ
“ฮ่ะฮ่ะ...ครับอาต้นคนหล่อจะตักกุ้งให้น้องน้ำฟ้าคนเดียวเลยดีไหมครับ”ต้นถึงกับหัวเราะออกมา
เมื่อได้ยินคำยอของน้ำฟ้า จนถึงกับเอ่ยปากว่าจะตักกุ้งให้น้ำฟ้าคนเดียว ดูเอาเถอะครับไม่ค่อยหลงกันเลยนะ
แต่ผมก็เข้าใจ ในเมื่อผมก็หลงรัก เอ็นดู และสงสารเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้ เมื่อนึกถึงแม่บังเกิดเกล้าของเธอ
การทานข้าวเติมไปด้วยรอยยิ้มด้วยเด็กหญิงตัวเล็กที่ชื่อน้ำฟ้า ที่คอยประจบคนโน้นคนนี้ จนทุกคนต้องอมยิ้มมองดู
“บอลครับเดี๋ยวเราไปห้างของไอ้นพกันนะครับ”ผมบอกบอลหลังจากทานมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว
“แล้วพี่วุฒิจะไปทำไม”บอลเอ่ยถามด้วยสายตาสงสัย
“ก็พี่ว่าจะไปซื้อของใช้กับตกแต่งห้องให้น้ำฟ้านะ”พอบอกสาเหตุที่ชวนบอลไปห้างไอ้นพก็ขมวดคิ้วสงสัยทันที
“อ้าว...แล้วไม่ให้น้ำฟ้านอนด้วยเหรอ”พอเอ่ยถามและเห็นสีหน้าผมก็รู้ทันทีว่าบอลนะคิดอะไร
หึหึ ยังไงก็ไม่รอดหรอก
“ก็พี่อยากให้น้ำฟ้าได้มีห้องเป็นของตัวเอง ห้องนอนน่ารักๆ แล้วพี่จะได้ใช้เวลาของคนรักกับบอล
ได้อย่างไม่ต้องระวัง”ผมบอกเหตุผลออกไปทั้งหมด ก็เห็นว่าบอลอ้าปากหวอเมื่อเจอคำตอบช่วงท้ายเข้าไป
“ก็แล้วแต่พี่ละกัน”บอลตอบเสียงเบาออกมา คงจะรู้ว่าถึงห้ามผมไปมันก็ไม่สำเร็จหรอกครับ
“น้องน้ำฟ้าอยากได้ห้องนอนสีอะไรดีครับลูก เดี๋ยวป๊าวุฒิจัดให้”ผมหันไปถามความต้องการของน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าอยากได้ห้องสีชมพูกับสีขาวค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าตอบเสียงใส
“ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าต้องไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆนะค่ะ เดี๋ยวป๊าวุฒิจะพาหนูไปเลือกเตียงน่ารัก ๆ”
พอผมเอ่ยออกไปน้ำฟ้าก็ยิ่งส่งยิ้มกลับมาให้ผม
“ค่ะป๊าวุฒิ”บอลมองรอยยิ้มน้ำฟ้าและยิ้มตามหลังรับคำผม
“พ่อบอลค่ะไปอาบน้ำกันนะค่ะ น้ำฟ้าอยากไปเลือกเตียงน่ารักๆ กับคุณตุ๊กตาแล้ว”น้ำฟ้าลุกขึ้นเดินไปดึงมือชวนบอล
“ค่ะลูก ถ้างั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่า”บอลตอบรับคำน้ำฟ้าแล้วเดินตามไป แต่ก่อนที่จะไป
บอลก็หันกลับมาส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม จนผมอยากกระชากแล้วจูบซะให้ปากนั้นฉ่ำน้ำลายผมจริง ๆ
อ่านต่อด้านล่างได้เลยนะค่ะ
-
มาอ่านกันต่อนะค่ะ
ผมนั่งดูข่าวเช้ารอสองพ่อลูก บอลออกมาด้วยชุดที่ผมซื้อคราวที่แล้ว ผมกะไม่ผิดเลยสำหรับเสื้อผ้า
เพราะมันพอดีเหมือนมันตัดมาเพื่อบอลของผมเลย อยากจับบอลเข้าห้องแล้วถอดเสื้อผ้าที่ผมซื้อให้แล้ว
จัดการซักสองสามสี่ห้า...รอบจริง ๆ เดินทางมาถึงห้างไอ้นพผมก็เดินเข้าไปยังจุดจำหน่ายฟอนิเจอร์ ผมซื้อของ
ที่ดูจะจำเป็นโดยถามความต้องการของน้ำฟ้าทุกอย่างด้วยเพราะมันเป็นห้องของน้ำฟ้าเอง เธอจึงมีสิทธิที่จะเลือก
ของชิ้นนั้น ๆ บอลก็พยายามจะปรามน้ำฟ้าด้วยเหตุผลที่ผมฟังแล้วหงุดหงิด ผมไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นสามีบอล
ก็ต้องถือว่าน้ำฟ้าเป็นลูกสาวของผมเช่นกัน จนผมต้องอธิบายและอ้างสิทธิของตัวเองบอลจึงยินยอม
เราซื้อของกันไปซักพักใหญ่ ๆ ไอ้นพก็เข้ามาหา ไอ้นี้นิจมูกดีจริงนะนึกว่างานมันจะท่วมหัวตายไปแล้วซะอีก
เห็นมันหายเงียบไปพักนึกแล้ว
“เฮ้ย...ไอ้วุฒิ สวัสดีครับบอล แล้วนี่ลูกใครอ่ะ”ดูมันทักซะดังเชียวแค่นี้ผมก็เป็นเป้าสายตาแล้ว
มันถามออกมาเมื่อเห็นผมอุ้มน้ำฟ้าอยู่
“ลูกกูเองเว้ย...น้องน้ำฟ้าค่ะสวัสดีคุณลุงนพก่อนนะค่ะ”ผมรีบสมอ้างทันทีครับ
“เฮ้ย...ยังไม่ถึงเดือนโตเร็วขนาดนี้เลยเหรอว่ะ”ไอ้นพถึงกับร้องออกมา แถมยังมีการพูดออกมา
ทำเป็นตกอกตกใจ มันรู้เรื่องบอลส่วนนึงครับเลยรู้ว่าน้ำฟ้านะลูกของบอล
“สุดยอดไหมล่ะ อย่างนี้แหละเชื้อกูกับบอลมันแรงเลยได้แบบนี้ไง”ผมยักคิ้วให้บอลแทนที่จะเป็นไอ้นพ
“เฮ้ย...พี่วุฒิพูดอะไรออกมา เดี๋ยวพี่นพก็เข้าใจผิดหรอก”การแกล้งบอลระหว่างผมกับไอ้นพก็สำเร็จ
เมื่อบอลที่เงียบมานานร้อยออกมา
“ไม่ใช่นะครับพี่นพ น้องน้ำฟ้าเป็นลูกของบอลกับ...”บอลรีบอธิบายว่าน้ำฟ้าเป็นลูกของบอลเอง
แต่เมื่อถึงชื่อแม่น้ำฟ้าบอลก็ไม่มีเสียงรึคำพูดอะไรออกมา
“น้องน้ำฟ้าเป็นลูกของพ่อบอล กับแม่อ้อมที่ตอนนี้แม่อ้อมต้องไปทำงาน และตอนนี้
เป็นลูกของป๊าวุฒิค่ะลุงนพ น้องน้ำฟ้าเป็นนักเรียนชั้นอนุบาลสามขวบค่ะ”น้ำฟ้าแนะนำตัวเองกับไอ้นพเองเสร็จสับ
“สวัสดีครับน้องน้ำฟ้า น่ารักจังเลยลุงอยากมีลูกสาวแบบน้องน้ำฟ้าบ้างจัง”ไอ้นพถูกใจน้ำฟ้า
เมื่อเห็นถึงความกล้าแสดงออกและความน่ารักของลูกสาวผมและบอล
“น้ำฟ้าขอโทษด้วยนะค่ะลุงนพ”น้ำฟ้าพูดและยังทำหน้าเสียดายออกไป
“ขอโทษลุงนพทำไมค่ะ”ไอ้นพทำหน้าสงสัยกับคำพูดของน้ำฟ้าทันที
“ก็น้องน้ำฟ้าคงจะไปเป็นลูกของลุงนพไม่ได้หรอกค่ะ เพราะน้องน้ำฟ้ายกพ่อบอลให้แค่ป๊าวุฒิเท่านั้น
น้องน้ำฟ้าเลยไปเป็นลูกสาวให้ลุงนพไม่ได้ไงค่ะ”ผมถูกใจทำตอบของน้ำฟ้าซะจริง ๆ
“ฮะฮะฮะ ลุงเข้าใจแล้วค่ะ”ไอ้นพยิ่งถูกใจน้ำฟ้าเข้าไปใหญ่เมื่อน้ำฟ้าพูดออกมาด้วยใบหน้าที่มันเป็นเรื่องใหญ่โตมาก
กว่าจะคุยกันเสร็จก็ดูเหมือนไอ้นพจะยิ่งหลงน้ำฟ้ามากกว่าเดิม จนเอ่ยปากจะเลี้ยงไอศกรีมน้ำฟ้า
แต่ก็ติดงานที่ยังคงค้างอยู่บนหอคอยงาช้างของมัน และผมที่ยังคงเลือกของต่าง ๆ ให้น้ำฟ้าไม่เสร็จ จึงตกลงกันว่า
ผมซื้อของเรียบร้อยรึว่ามันจัดงานเสร็จแล้วค่อยโทรหากันอีกครั้งนึง
ผมเลือกทุกอย่างทั้งห้องนอนและห้องน้ำน้ำฟ้าเรียบร้อยแล้วก็ให้ทศและต้นจัดการให้เรียบร้อย
น้ำฟ้าจะต้องได้พักภายในห้องนอนของตัวเองในคืนนี้ ทุกอย่างต้องเรียบร้อยและมีคุณภาพปลอดภัย
ผมสั่งงานเสร็จก็มีเสียงโทรศัพท์ของดังขึ้นมาระหว่างที่กำลังเลือกตุ๊กตาให้น้ำฟ้า
“อืม...กูกำลังเลือกตุ๊กตาให้ลูกกับเมียอยู่ ก็ลูกกับเมียกูจริง ๆ นิหว่า อืมๆอยู่ร้าน....ชั้น...โซน...อืม”
เป็นไอ้นพนั้นเองเลยตอบคำถามของมันไป
น้ำฟ้าที่กำลังเลือกตุ๊กตาสารพัดสัตว์เพื่อเอาไปเป็นเพื่อนคุณช้างตัวโตที่ได้จากแลเพนียด กว่าจะตกลงกันได้
ระหว่างน้ำฟ้ากับบอลก็นานอยู่ จนไอ้นพตัดปัญหาด้วยการเสนอตัวเป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการในการซื้อตุ๊กตาสารพัดสัตว์ให้
เมื่อได้ตุ๊กตาน้ำฟ้าและไอ้นพก็เดินกลับมาหาผมและบอลที่นั่งรออยู่ พร้อมกับอ้อนผมกับบอลว่าหิวแล้ว
เราจึงตกลงเข้าร้านอาหารอิตาเลียนด้วยเหตุผลของน้ำฟ้าว่าอยากกินสลัดผักกับสปาเก็ตตี้ น้ำฟ้ายิ้มร่าเริง
เมื่อจะได้ทานอาหารที่ตนเองต้องการ บอลมองลูกด้วยสายตาสงสัย
“เหมือนใครหว่า เห็นของกินกับของฟรีเป็นไม่ได้เลย”ผมได้ยินเสียงบอลบ่นเสียงเบา
“เหมือนพ่อบอลไง หึหึ...”ผมเลยก้มลงพูดใกล้หู
“ชิชิ...”บอลสะดุ้งเมื่อผมพูด ก่อนจะทำหน้างอและสะบัดหน้าหนี หึหึ น่ารักจริง ๆ ครับเมียผมเนี้ย
เรามาถึงร้านอาหารเป้าหมาย ต่างก็เริ่มสั่งอาหาร เครื่องดื่ม ผมนั่งฝั่งเดียวกันกับบอลและน้ำฟ้า
ปล่อยให้ไอ้นพมันนั่งคนเดียวไป ส่วนทศและต้นนั่งแยกอีกโต๊ะนึง เมื่อเริ่มทานอาหารผมก็คอยบริการเมีย
และลูกทั้งตักนั้นนี้ให้ตลอด แต่แล้วก็มีเสียงผมผู้หญิงดังขึ้นมา
“อ้าว...วุฒินิค่ะ ปล่อยฉันสิ...วุฒิค่ะบอกคนของคุณสิคะว่าอย่ามาขวางมิว”ผมไม่คิดจะเงยหน้าขึ้น
มองด้วยผมไม่คิดจะจำว่าเธอคือใคร และอีกอย่างคือตั้งแต่ผมมีบอลผมก็เลิกที่จะยุ่งกับใครแล้ว
“ขอโทษนะครับห้ามรบกวนนายผม”ต้นจัดการจัดเธอไม่ให้เข้ามารบกวนผม
“บอกให้หลีกไปไง อุ้ยคุณนพก็อยู่ด้วย ยัยลูกปลาบ่นหาคุณนพตั้งนานแล้วนะค่ะทำไมถึงว่าไม่ไปหาลูกปลาเธอบ้าง”
ผมเริ่มที่จะหมดความอดทด ผมเคยบอกผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนแล้วว่าถ้าจบความสัมพันธ์บนเตียงนั้นก็คือผมเบื่อแล้ว
ทุกคนจะต้องไม่มาวุ่นวายกับผมเพราะไม่อย่างนั้นพวกเธอจะต้องเสียใจ
“ต้นปล่อยเธอมาเถอะ”ไอ้นพเอ่ยบอกคนของผม
“แต่ว่า...นาย...”ต้นยังคงลังเลเมื่อเห็นว่าผมยังทำหน้าตาไม่สบอารมณ์
“ไม่เป็นไรชั้นรับผิดชอบเอง อยากเห็นอะไรสนุกๆนินา”พอได้ยินและเห็นหน้าตาของมันแล้วผม
ก็เริ่มหงุดหงิดด้วยรำคาญและเป็นห่วงความรู้สึกของบอล แต่เมื่อคิดดูอีกทีผมก็อยากที่จะเห็นถึงปฏิกิริยาว่า
บอลจะรู้สึกยังบ้าง
แล้วผมก็ได้เห็นสมใจ ในตอนแรกบอลยังคงดูนิ่งเฉยแต่แล้วเมื่อยายผู้หญิงพูดมากเริ่มที่จะรุกรานมากขึ้น
ก็เริ่มที่จะแสดงออกทางสีหน้า มีหงุดหงิด และยิ่งยายมิวแสดงออกถึงความสัมพันธ์แต่ครั้งก่อน ก็ดูจะโมโห
แต่แล้วน้ำฟ้าก็ออกมาปกป้องพ่อของตัวเอง ผมรู้สึกว่าน้ำฟ้าไม่ต้องการให้พ่อของตัวเองต้องเสียใจ มิวยังคงแสดงฤทธิ์เดช
จนผมทนฟังไม่ได้เลยต้องออกปากสั่งห้ามเธอแทนที่เธอจะมาตะโกนปาวๆ มิวหน้าเสียเมื่อผมเอ่ยห้ามแต่ก็ยังคงไม่ไปไหน
ตัวแปลที่สำคัญก็คงจะเป็นไอ้นพเมื่อมันยังสนุกที่เห็นมิวแสดงตัว ผมที่หงุดหงิด และบอลที่เริ่มจะหมดความอดทน
เพียงไม่นานบอลก็เลิกที่จะทนจนเอ่ยปากว่าจะพาน้ำฟ้าออกจากตรงนี้ โดยที่ไม่มองหน้าผมเลยแม้แต่น้อย
และสรรพนามที่เปลี่ยนไปทั้งของผมและบอลเองด้วย จนผมก็ไม่อยากจะทนแล้วเหมือนกัน เลยต้องเอ่ยปาก
สั่งให้บอลนั่งลงที่เดิม แต่มิวก็ยังคงสอดแทรกจนผมเริ่มโมโหแทนเมื่อบอลยังคงย้ำกับผมจาก ‘พี่วุฒิ’ เป็น ‘คุณวุฒิ’
“รบกวนหลบหน่อยครับคุณวุฒิ”ผมได้ยินแล้วยิ่งโมโห ในเมื่อผมบอกบอลตลอดรวมทั้งการกระทำ
มันไม่ได้ทำให้บอลรับรู้เลยรึไงว่าผมนะรักเค้า ทำไมต้องไปฟังผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้กัน
“ไม่ และนั่งลงได้แล้ว ส่วนคุณนะมิว ผมว่าคุณต่างหากที่ต้องไป ที่ผมให้ลูกน้องเอาต่างหูเพชรไปให้
ลูกน้องผมไม่ได้อธิบายเหรอว่าผมให้เพราะอะไร ผมรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เพราะตอนนี้คุณทำให้คนรักของผมโกรธผม”
ผมลุกขึ้นยืนเพื่อกดให้บอลกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนจะหันไปพูดกับมิวด้วยเสียงที่ดังไม่เกร็งใจใครมันแล้ว
“วุฒิคุณมีคนรักได้ยังไง แล้วเธออยู่ไหน มิวไม่เชื่อหรอกค่ะ”ผมไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เธอพูด
เพราะการแสดงออกตลอดว่านะมันบอกได้ว่าบอลเป็นคนพิเศษของผม
“ก็คนนี้ไงครับ บอลเป็นคนรักของผมและน้องน้ำฟ้าเป็นลูกผมและบอล”ผมเลยตัดปัญหา
ด้วยการบอกให้เธอรับรู้และเลิกเสแสร้งแกล้งแสดง
“ไม่จริงอ่ะ”เธอคงจะตกใจด้วยผมนะควงได้ทั้งหญิงและชาย แต่ไม่เคยที่จะเรียกใครว่าคนรักมาก่อนเหมือนกับบอล
“จริงค่ะ น้องน้ำฟ้าไม่เรียกว่าพี่แล้ว ป้าไปเถอะค่ะจะให้พ่อบอลกับป๊าวุฒิทะเลาะกันทำไม
เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าจะโทรตามแม่ๆมาจัดการเลยนิ”แล้วลูกสาวผมก็จัดการปิดตายป้าแก่ของเธออีกที ได้ใจจริง ๆ เลยลูกสาวผม
แต่รู้สึกว่านิสัยแบบนี้มันจะถูกอบรมสั่งสอนจากสามสาวมาเป็นแน่
“แต่...”เธอยังคงพยายามจะส่งเสียง
“ไม่ต้องคิดมากครับ ผมเป็นพยานได้ว่าบอลนะเค้าเป็นคนรักของไอ้วุฒิมัน”เป็นไอ้นพที่ตัดจบ
พร้อมเป็นพยานให้ เมื่อเห็นว่าผมเริ่มที่จะหมดความอดทน ส่วนบอลก็ก้มหน้าไม่ขัด คงจะเพราะเริ่มรับรู้
ภาวะอารมณ์ของผม
ไอ้นพรับน้ำฟ้าไปอุ้มเมื่อเห็นว่ามิวเริ่มจะพยายามเข้าใกล้บอล ผมจึงเข้าขวางหน้าแทน ทศและต้น
เข้ารวบตัวเธอโดยพยายามไม่ทำรุนแรงกับเธอ
“ผมเตือนคุณนะมิวว่าเรื่องของเราไม่เคยเกิดขึ้นและถ้าคุณยังไม่เลิกวุ่นวายผมและบอล
คุณคงจะต้องเตรียมใจรับผลที่จะตามมา”ผมออกปากเตือนเธอ
มิวรีบออกจากร้านไปด้วยความอาย ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปงอนง้อบอล กว่าจะทำให้บอลยอมพูดได้
ก็ใช้เวลาพอควรเลย จนไอ้นพมันอิจฉาผมกับบอล จนมันหมั่นไส้ผมว่าล้อผมว่า
“แน่นอน พ่อศาสตราเทพแพ้ให้กับพ่อพิมพ์เรือพ่วงอย่างหมดรูป หึหึ..”ไอ้นพทำหน้าตาสะใจมากมาย
เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มของหวานที่ไอ้นพมันหลอกล้อน้ำฟ้าไว้นั้นก็คือไอศกรีม
ทานเสร็จเรียบร้อยก็เดินทางกลับบ้าน แต่กว่าจะได้กลับไอ้นพก็ยังคงล่ำลาและสัญญาว่าจะทานข้าวกันอีก
มาถึงก็ตรงไปยังหน้าห้องที่ผมให้ลูกน้องจัดการให้เป็นห้องนอนน้ำฟ้า ที่ตกแต่งเรียบร้อยดีแล้ว น้ำฟ้าวิ่งรอบๆห้องนอน
ดูจะถูกใจห้องนอนของเธอ ที่ได้รับการตกแต่งจากมืออาชีพ น้ำฟ้าวิ่งกลับมายืนต่อหน้าผม
และยกมือไหว้ผมย่อตัวลง บอกว่าชอบห้องนอน จะเข้านอนเลย จนเดือดร้อนบอลต้องอธิบายให้อาบน้ำ
ทานข้าวแล้วถึงจะนอนได้ ผมเลยถามเมนูอาหารของน้ำฟ้าและบอลเพื่อสั่งให้ต้นจัดการ เมื่อสั่งต้นเรียบร้อยแล้ว
ผมก็ดักรอบอลอยู่ภายในห้องนอน เข้ามาผมก็จัดการหอมแก้มพร้อมกล่าวหยอกล้อบอลเพื่อจะได้เห็นสีหน้า
เวลาที่บอลเขินอาย ซึ่งมันก็สำเร็จด้วยใบหน้าที่ก้มลงแต่ใบหูของบอลแดงขึ้นมา
“ไปอาบน้ำได้แล้วเหม็น เดี๋ยวบอลจะไปดูน้ำฟ้าสักหน่อย”บอลไล่ผมเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมคลายอ้อมกอด
“แต่พี่อยากให้บอลไปถูหลังให้พี่นินา รึจะไปทำกิจกรรมหัตถ์สะท้านปฐพีดี”ผมขออ้อนเมียตัวเองซะหน่อย
“ไม่เอาถูหลังไม่เป็น เป็นแต่ถลกหนังคน แล้วไอ้กิจกรรมบ้านั้นนะไม่เอา”ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อบอลบอกจะถลกหนังคน
“หึหึ ก็จริงนะไอ้เรื่องถลกหนังนะ ครั้งที่แล้วบอลเล่นซะหลังพี่เลือดออกซิปๆเลย”ผมเห็นว่าบอลยังคงหน้าแดง
คงจะนึกถึงเรื่องในห้องน้ำที่ผ่านมาก็ได้เลยจัดการทดสอบดูว่าผมเข้าใจผิดรึเปล่า
“ปล่อยได้แล้ว แล้วรีบไปอาบน้ำจะได้ทานข้าวเย็นกัน บอลจะได้พาน้ำฟ้าเข้านอน งานยังไม่ได้ทำเลยนะ
พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก”บอลรีบบอก ซึ่งผมสรุปได้ว่าผมสงสัยไม่ผิดเลย
“ก็ได้ครับ ฟอด...ฟอด...”เมื่อพอได้หากำไรบ้างแล้วจึงยอมปล่อยบอล
ผมเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวออกมานั่งประจำที่ตรงโต๊ะทานข้าว ทานผลไม้ และออกไปดูข่าวสารบ้านเมือง
หันมาอีกทีน้ำฟ้าก็นอนหลับคาตักพ่อ บอลจัดการอุ้มน้ำฟ้าเข้านอนในห้องของเธอ ผมเลยลุกขึ้นปิดโทรทัศน์
แล้วเข้าห้องทำงานเพื่อสะสางงานต่อ เพียงไม่นานบอลก็เข้ามาที่ห้องทำงานเหมือนกันคงจะเข้ามาเขียนแผนการสอน
เราต่างคนต่างทำงานแต่ผมก็ยังคงแอบมองบอลอยู่ตลอดเวลาจนถูกบอลทัก บอลขอบคุณผมในเรื่องของน้ำฟ้า
จนผมต้องบอกว่าผมเห็นน้ำฟ้าเป็นลูกของผมเช่นกัน มันไม่ได้เกินจริงไปเลยสำหรับความรู้สึกของผม
จนบอลเข้ามาขอบคุณผมด้วยจากจูบปากผมเร็ว ๆ หนึ่งครั้ง ซึ่งมันเป็นการกระทำที่บอลเป็นคนเริ่มเอง
จนผมหยุดตัวเองไม่ได้จึงสานต่อกิจกรรมบนโต๊ะทำงานตัวเอง แต่เพียงบอลพูดว่าไม่พร้อมผมก็ยังคงจะไม่ฝืนใจ
ใช้ร่างกายของผมแตะต้องบอล ให้เราถึงจุดหมายปลายทางด้วยกันทั้งคู่ โดยปราศจากการสอดใส่ เมื่อถึงจุดแล้ว
ผมก็จัดการอุ้มบอลขึ้นเพื่อเดินออกจากห้องทำงานไปห้องนอนตัวเอง แต่ก็ถูกบอลโวยวายด้วยตอนนี้
ร่างกายของผมและบอลไม่มีเสื้อผ้าเลยแม้แต่ชิ้นเดียว จนผมต้องบอกว่าไม่มีใครอยู่แล้ว เพราะเมื่อผมเข้าห้องทำงาน
ทั้งต้นและทศจะออกจากห้องเพื่อลงไปพักยังห้องตัวเองที่ชั้นล่าง จนกว่าผมจะเรียกใช้จึงจะขึ้นมา ผมไม่ต้องการ
ให้ใครมาเห็นร่างกายของเมียผมหรอกครับ ผมหวง บอลก็เลยกอดคอก้มหน้าแนบอกผมแทน ผมพาบอล
เข้าไปล้างเนื้อล้างตัว แต่ด้วยร่างกายของบอลมันมีเสน่ห์ต่อผมอย่างรุนแรง ผมก็เลยจัดการบอลในห้องน้ำอีกรอบ
โดยที่บอลก็ยังคงโวยวายว่าผมมันหื่น เลยแก้ความเข้าใจผิดไปว่า ‘ก็บอลน่ารักน่ากิน’ ด้วยคำพูดและการเล้าโลม
แบบมีอาชีพและรู้ใจบอลเป็นอย่างดี เลยทำให้ผมจัดการบอลได้แต่ก็ยังคงไม่มีการสอดใส่เช่นเดิม สำหรับผมนั้น
ผมรอได้ครับ เมื่อเสร็จสมอารมณ์หมายผมก็จัดการอาบน้ำชำระล้างคราบไคลจากร่างกายของตนเองและบอล
จัดการทาแป้งแต่งตัวพร้อมอุ้มบอลเข้านอน สำหรับผมแล้วผมมีความสุขเมื่อมีบอลอยู่ข้างกายหรือในอ้อมกอด
ผมกอดบอลพร้อมด้วยการจูบและเอ่ยคำพูดก่อนนอนเหมือนทุก ๆ คืน เพื่อเป็นการส่งความรู้สึกไปหาบอล
“ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ ฟอด.....”บอลเหมือนตอบรับคำผมด้วยการขยับตัวเบียดเข้าหาผมมากขึ้น
ผมหลับตาด้วยรอยยิ้มมีความสุขอีกคืน
สวัสดีคนอ่านทุกคนนะค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่มาลงช้า :o12: ด้วยเหตุฉุกเฉินเพราะท่านตา
เกิดป่วยกะทันหันเกิดฉี่ไม่ออกเลยต้องหามกันส่งโรงพยาบาลต้องรอผลตรวจเลือดตรวจฉี่อีก :katai1:
แถมพอมาถึงโรงพยาบาลท่านตากลับฉี่ออกซะงั้น แต่ก็ต้องรอผลเลือดกับฉี่อยู่ดี หมอบอกกลับบ้านได้
ปรกติทั้งเลือดและฉี่ มาถึงก็จัดการเอาเข้านอน แล้วตุ๊กตาก็รีบมาลงนิยายเลยนี่แหละค่ะ
คิดถึงกันบ้างรึเปล่า วันนี้เป็นพี่วุฒิมาเล่าเรื่องเองเลยอิอิ.... :hao7:
สำหรับตอนที่แล้วดูจะได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม คงจะสมอยากคนอ่านทุกคนเนอะ :hao6:
มีคนบอกว่าให้พี่วุฒิทำโทษครูบอลอีก ตุ๊กตาต้องขอแก้ความเข้าใจผิดก่อนนะค่ะ พี่วุฒินะทำโทษบอลรอบแรกค่ะ
ไอ้ที่ใช้เข็มขัดนะแหละ ไอ้ที่เหลือนะเป็นรางวัลที่พี่วุฒิแกตั้งใจมอบให้บอล ส่วนใครที่อยากจะรู้คงต้องรอตอนหน้าแล้วนะค่ะ
ขอขอบคุณทุกคนสำหรับทุกบวกและทุกเม้น และขอต้อนรับคนอ่านรายใหม่ ค่ะ
:กอด1: คนอ่าน และแทนคำขอบคุณตุ๊กตาเลยขอ +1 ให้ทุกคนไปเลยค่ะ
แล้วพบกันตอนหน้านะค่ะ วันอาทิตย์ที่ 22 ธันวาคม 2556 ค่ะ แล้วพบกันนะค่ะ :pig4:
-
คุณวุฒิหลงบอลสุดๆ
แต่น้ำฟ้ายังไม่รุ้เรื่องครูบอลกะอ้อมว่าหย่าแล้ว
อ้อมจะกลับมาวุ่นวายมั้ยเนี่ย :hao4:
-
ขอตอนต่อไปด่วนค่ะ!!!
-
ไม่เป้นไรครับ :impress2: :impress2:
ช้าก็จะรอ o22 o22
-
ป๋าวุฒหลงทั้งลูกทั้งเมียออกนอกหน้าอ่ะ
-
วุฒิคนหลงเมีย :hao7:
น้ำฟ้าน่ารักจริงๆ :กอด1: อยากฟัดเลย อิๆ
บวกเป็ด
ให้คุณตาสุขภาพแข็งแรงเร็วๆนะคะ ตุ๊กตาก็ดูแลตัวเองดีๆน้า
:L1:
-
และแล้วก็ได้รู้มุมมองของพี่วุฒิซะที อิอิ
พี่วุฒิรักครูบอลมากจริงๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
บวกหนึ่งบวกเป็ดให้ ป๊าวุฒิ คิิคิ
นับวันยิ่งรักยิ่งหลงเมียนะเนี่ย
ปล.เรื่องของคุณตาลองตรวจดดีๆนะเพื่อเป็นต่อมลูกหมาก
ปล.2 รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักเหมือนคุณพ่อเลย คุณป๋าหลงทั้งคุณลูกคุณพ่อจนไปไหนไม่ได้แล้วค่าแบบนี้ :-[
-
พะงาบๆ
สัปดาห์ละตอนเหรอคะ โอ้วโน่วววว :ling1: :ling1:
**********
วุฒิน่ารักมากๆเลยค่ะ อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่วุฒิน่ารักที่สุด
:L2: :L2:
-
สนุกมากๆค่ะ ช่วงแรกพิมพ์ผิดเยอะ แต่หลังๆไม่ค่อยมีเลย (ยกเว้นคำว่าเต็มใจ มักเขียนผิดเป็นเติมใจ) รอตอนต่อไปค่ะ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ๊ายยยย น่ารักอ่ะ
ไม่ว่าจะอ่านพาร์ทของครูบอล หรือพี่วุฒิ ก้อน่ารักทั้งนั้นเรย >////<
แต่ว่าอยากอ่านตอนต่อไปแร้ว
อยากเห็นตอนครูบอลตื่นมาบนเตียงกับพี่วุฒิ 5555+
-
ลงช้าหรือเร็วก็ไม่เป็นไรค่ะ ขออย่าเดียวอย่าดองก็พอ อิ อิ
สนุกมากค่ะ :mew1: :mew1:
-
อ่านพาร์ทวุฒิแล้วยิ่งรู้ลึกเข้าไปอีกว่าพี่วุฒิคนนี้หลงเมียขนาดไหน รอตอนต่อไปคัฟคนแต่ง ขอบคุณคนแต่งที่เสียสละเวลามาต่อนะคัฟ ^^
-
พี่วุฒิหลงครูบอลขั้นสุดท้ายแล้ว คึคึคึ
รอพาสพี่วุฒิตอนที่จับได้ว่าครูบอลไปกินข้าวกับ นายคนนั้นค่าาาา
-
พี่วุฒิรักครูบอลที่สุด
ขี้หึงสุดๆอ่ะพี่วุฒิ
-
อย่าว่าแต่ป๊าวุฒิหลงลูกเลย ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องหลงน้องน้ำฟ้า
เพราะทั้งน่ารักและสดใสขนาดนั้น
-
ขอให้ท่านตาสุขภาพแข็งแรงก็แล้วกัน
ต๊าย! พี่วุฒิ หลงครูบอลหัวปักหัวปำ เลยทีเดียว 555+
-
รักเมียที่สุดในโลก ต้องยกให้พี่วุฒิเขา
-
:impress2: มาต่อเร็วๆนะ
-
น่ารักกันจุงงง :impress2: :impress2:
-
ขอหยั่งเสียงคนอ่านหน่อยนะค่ะ
แบบว่าไม่มีไรจะทำก็เลยอยากจะรู้ว่ามีคนสนใจกันบ้างไหม
คือถ้าคืนนี้มีคนตอบเม้นมากกว่า 9 เม้น ตุ๊กตาจะเอานิยายมาลงให้ก่อนเที่ยง :hao7: และจะเป็นตอนยาวกว่าทุกตอนด้วย(จัดเต็ม)
แต่ถ้าน้อยกว่าก็เจอกันตอนสี่ทุ่มเลยแล้วกัน แต่ก็ตอนยาวเท่ากันนะค่ะ อิอิ :katai2-1: จะเอายังไงดีเอ่ย
บายค่ะ รักคนอ่านนะค่ะ :mew1: :mew1:
-
อยากอ่านสิจ้ะ อยากอ่านก่อนเที่ยงอ่า :hao3:
-
:hao7: มาขอออกเสียงด้วยคนค่ะ
รออ่านตอนจัดเต็มอยู่นะคะ
-
ขอตอนเที่ยงแล้วกัน 4 ทุ่มมันหนาว
-
อยากอ่านแล้ววววววววววววววววววววววววววว :hao5:
-
อยากอ่านนะ. ก่อนเที่ยงคืนนี้อะจ๊ะ
-
จัดมาด่วนคะคุณน้อง ^^
-
อยากอ่านมากคร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:
-
อ่านค่ะ
-
มานั่งรอด้วยคน :mew3:
-
:impress2: ก่อนเที่ยงเถอะ ตื่นมาจาได้อ่านปุ๊บเลย อิอิ บอลแพ้พนันไปแล้วนี่นาทำไงนร้า :oo1: :laugh:
-
อ่านๆๆอยากอ่านไวๆแล้ว
-
รอค่ะ รอค่ะ รอค่ะ รอค่ะ รอค่ะ!!!!
-
รอเหมือนกันครับ ขอออกเสียงด้วยคนครับ
-
คิดถึงครูบอลพี่วุฒิ อยากอ่านอาทิตย์ล่ะ2วันแต่ไม่เป็นไรคะเข้าใจคนแต่งและเป็นกำลังให้คะ :mew1:
-
รอ รอ รอ รออ่านต่อไป
-
:m4: :m3: หวานกันดีจุงเบย น่าร๊ากอ๊า
-
อยากอ่านแบบสุดๆเลยค้า อิอิ
-
จัดมาด่วนครับ
-
รออ่านนะค่ะ
เข้ามาดูทุกวันเลย :mew1:
-
ความจริงแล้วเวลาไหนก็ได้ค่ะแล้วแต่สะดวกเลย
แต่อยากให้รู้เฉยๆ ว่ามีคนรออ่านอยู่น่ะ เป็นกำลังใจให้ :L2: :3123:
เนื้อเรื่องแต่งสนุก แล้วก็ อบอุ่น มากจริงๆชอบค่ะ รออยู่น่ะค่ะ :กอด1:
-
:o8:มาตอนไหนได้หมดเลย รออ่านอยู่อ่ะ เที่ยงก็ดี..สี่ทุ่มก็รอ
-
ไหนบอกก่อนสี่ทุ่มไง นีเที่ยงคืนครึงแล้วนะ ยังไม่มาเลย
-
สวัสดีค่ะคนอ่านทุกท่าน :hao3: :hao3: :hao3:
เช้านี้ตุ๊กตาเข้ามาดูก็แบบว่า o13 มีเกินจำนวนที่ตั้งเป้าไว้ (กลัวคนอ่านเลิกอ่านนิยายตัวเอง :ling2:)
ตามสัญญานะค่ะ ตุ๊กตาจะเอาตอนใหม่มาลงให้ก่อนเที่ยงวันนี้ และขอบอกว่ามันเป็นตอนที่โคตรยาวเลย
และสำหรับ คุณ hunnanoii ตุ๊กตาไม่ได้ลงวันที่กำกับเลยทำให้สับสน อันนี้ก็เป็นความผิดของตุ๊กตาเอง ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ :m15:
รอหน่อยนะจะมาตามสัญญาที่ให้ไว้ :mew1: :mew1:
-
ก่อนเที่ยง ก่อนเที่ยง ก่อนเที่ยง
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ก่อนเที่ยง ๆ
-
ตอนที่ 18 (ความพยาม)
ศาสตรา
ตื่นเช้ามาก็ทานมื้อเช้าพร้อมบอลและน้ำฟ้า ผมให้ต้นทำหน้าที่ไปรับและส่งน้ำฟ้าไปและกลับ
ระหว่างโรงเรียนและคอนโด และหน้าที่ของผมที่ทำทุกวันก็คือเป็นคนไปรับและส่งบอลที่โรงเรียน
และนอกจากจะมีงานที่สำคัญรึจำเป็นจริง ๆ ผมถึงจะให้ทศรึอาจจะเป็นต้นทำหน้าที่แทน ผมยังขำไม่หาย
เมื่อนึกถึงสีหน้าตกใจของบอลเมื่อรู้ว่าลานจอดรถชั้นนั้นทั้งชั้นเป็นของผมเอง จะมีบางคันที่น้องชายทั้งสองคน
ของผมเอามาฝาก เมื่อไปส่งบอลที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ผมก็ตรงเข้าไปยังบริษัท เข้าไปก็พบว่าคนสนิท
ของผมทั้งสองคนได้เข้ามารอผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เปรี้ยวก็นำเอาแฟ้มงานต่าง ๆ เข้ามาวางให้ผม
นั่งทำงานไปได้ซักพักก็เรียกสองคนสนิทเข้ามาเพื่อแจกแจงงาน
“ทศนายไปจัดการเรื่องที่ดินที่นครนายกหน่อยนะ จัดการให้เรียบร้อยฉันต้องการขยายรีสอร์ทของฉัน”
ผมเอ่ยออกไป
“ต้นนายจัดการเรื่องรายได้ของคลับให้เรียบร้อยนะ แล้วก็อย่าลืมไปรับน้ำฟ้าด้วยละ”ผมสั่งต้นเสร็จ
ทั้งสองก็เดินออกไปจากห้องทำงาน เพื่อแยกย้ายทำงานของตัวเองให้เรียบร้อย
นั่งทำงานต่ออีกเล็กน้อยก็มีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ภายในดังขึ้น ก่อนผมจะกดรับ
“ว่าไงเปรี้ยว”ผมเอ่ยถาม
‘คุณวุฒิค่ะ คุณจอร์นต้องการเรียนสาย หมายเลขสองค่ะ’เปรี้ยวรีบรายงานทันที
“อืม ขอบใจนะ”เอ่ยเสร็จก็กดหมายเลขสองทันที
“สวัสดีครับจอร์น”ผมเอ่ยทักปลายสาย
‘สวัสดีศาสตรา คือผมจะโทรมานัดเพื่อเลี้ยงขอโทษคุณหน่อยนะ’จอร์นเอ่ยถึงสาเหตุที่ติดต่อผม
ทันทีไม่มีการอ้อมค้อม
“ไม่เป็นไรหรอกจอร์น แค่คุณจัดการทุกอย่างให้ผมก็พอแล้ว”ผมก็ไม่ต้องการอ้อมค้อมเช่นกัน
‘ไม่ได้หรอกศาสตรา ผมต้องการที่จะเลี้ยงขอโทษคุณจริง ๆ’จอร์นยังคงยืนยันเจตนารมณ์เดิม
“งั้นก็ได้จอร์น แล้วจะเป็นสัปดาห์ไหนดี”ผมเลยต้องยินยอมให้จอร์นได้ทำตามความต้องการ
‘ผมจะเดินทางถึงประเทศไทยเที่ยงนี้ ผมเลยอยากจะเลี้ยงมื้อค่ำที่ร้าน........’ได้ยินแล้วก็คงต้องเป็นไปตามนั้น
ผมคงต้องโทรบอกบอลแล้วให้ทศไปรับแทนผม
“ก็ได้ครับ แล้วพบกันนะครับ”ผมตอบกลับไปก่อนจะวางสาย แล้วหยิบโทรศัพท์กดหมายเก้า
ซึ่งถูกบันทึกว่า ‘บอลเมียรัก’
‘ครับ พี่วุฒิมีอะไรรึเปล่า’เพียงไม่นานปลายสายก็กดรับและกรอกน้ำเสียงที่ผมอยากฟังดังมา
“บอลเย็นนี้พี่คงจะไปรับไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้ทศไปรับนะครับ ขอโทษด้วยพี่ต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า
ชาวต่างชาตินะครับ”ผมบอกจุดประสงค์ให้บอลรู้พร้อมทั้งอธิบายพร้อม
‘แล้วพี่จะไปร้านไหนกลับกี่โมงบอลจะได้รอทานข้าว’บอลถามผมออกมา
“....แปลกๆนะเราวันนี้ รึว่าหึงพี่กันนะ”ผมรู้สึกว่ามันจะมีอะไรแอบแฝงในคำถาม ก่อนจะลองหยั่งเชิงออกไป
‘ขอโทษถ้าบอลก้าวก่ายมากไป’ผมรู้สึกว่าบอลต้องมีอะไรปิดบังผมแน่ ๆ เพราะบอลไม่เคยออดอ้อนผม
นอกจากเวลาที่ใกล้จะถูกผมรุกล้ำ
“เปล่าครับมันไม่ใช่อย่างนั้น พี่จะพาลูกค้าไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ชื่อ...........คงจะกลับดึกหน่อย
บอลไม่ต้องรอทานข้าวหรอก”แต่ด้วยต้องการจะจับผิดเลยบอกออกไปว่าผมจะไปทานอาหารที่ร้านไหน
พร้อมทั้งบอกไปด้วยว่าจะกลับดึก
‘เหรอครับ....’ฟังน้ำเสียงแล้ว บอลต้องวางแผนอะไรซักอย่างเป็นแน่ หึหึ รู้จักสามีตัวเองน้อยไปแล้วนะครับบอล
“อย่าทำเสียงอย่างนั้นสิครับ เดี๋ยวพี่เสร็จธุระแล้วจะรีบกลับครับ”ผมทำน้ำเสียงว่ารู้สึกผิด
ที่ไม่สามารถไปรับบอลได้
‘ไม่ต้องรีบหรอกครับเดี๋ยวงานจะออกมาไม่ดีลูกค้าไม่พอใจ’ผมว่าสิ่งที่ผมสงสัยคงจะจริง เมื่อบอล
รีบพูดไม่ให้ผมรีบไปรับตัวเอง
“ครับบอล คิดถึงนะครับ”ผมเลยต้องทำเสียงว่าเข้าใจ ก่อนจะบอกว่าคิดถึง ซึ่งมันไม่ต้องเสแสร้ง
ทำเพราะมันเป็นความรู้สึกจริง ๆ ของผมเอง
‘บ้า...’และผมก็รู้ว่าคำนี้ของบอลก็ไม่ได้เสแสร้ง ผมคิดถึงหน้าแดง ๆ แล้วยังทำปากยื่นใส่ แค่คิด
ก็อยากไปหาแล้วจูบปากนั้นซะทีจริง ๆ
เมื่อวางสายจากบอลแล้ว ผมก็มานั่งคิดว่าบอลจะทำอะไรกันแน่ ผมต้องรู้ให้ได้รู้จักนายศาสตราน้อยไปซะแล้ว
ผมไม่ใช่ขี้ ๆ นะครับ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ได้ฉายาว่า ‘ศาสตราเทพ’ เพียงไม่นานทศก็เดินเข้าเพื่อรายงานผล
“นายครับ ผมคงต้องลงไปเจรจาด้วยตัวเอง เพราะมีนักการเมืองท้องถิ่นมาแทรกแซง และผมคงจะ
ไม่สามารถไปรับคุณบอลหลังจากประชุมได้ เดี๋ยวผมจะให้ธรรมไปรับแทนนะครับ”ทศรายงาน พร้อมทั้ง
เอ่ยถึงบอล ผมเริ่มสงสัยจึงเอ่ยถาม
“บอลโทรหานายเหรอทศ”ผมเอ่ยถาม
“ครับนาย คุณบอลบอกว่านายมีเลี้ยงรับรองกับลูกค้าไปรับไม่ได้ แล้วพอดีคุณบอลมีประชุมครู
จะเลิกตอนสองทุ่มเลยให้ผมไปรับตอนสองทุ่มสิบห้า”ทศตอบรับก่อนจะเล่ารายละเอียดให้ผมฟังอย่างระเอียด
“ทศนายลงไปจัดการที่นครนายกให้เรียบร้อย ส่วนเรื่องของบอลนายไม่ต้องให้ลูกน้องไปรับหรอก
เดี๋ยวชั้นจัดการเอง หึหึ...”ผมสั่งทศเสร็จก็รู้สึกว่าบอลต้องทำอะไรที่ผมรู้ไม่ได้แน่ ๆ
“ครับนาย”ทศตอบรับ โดยไม่ถามอะไรผมทั้งสิ้นแล้วออกจากห้องทำงานผม
ผมจัดการให้เปรี้ยวโทรศัพท์ไปที่โรงเรียนของบอลแล้วให้หลอกถามผอ.โรงเรียนให้ได้ว่าวันนี้
มีการประชุมโรงเรียนหรือไม่โดยไม่ให้มีพิรุธใด ๆ ซึ่งเปรี้ยวก็ทำงานได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพ
เมื่อจัดการทุกอย่าง พร้อมคำตอบที่ว่าโรงเรียนของบอลไม่มีประชุมใด ๆ ไม่ว่าจะโรงเรียน ฝ่ายงาน
ระดับชั้น กลุ่มสาระวิชาก็ตาม
ผมนั่งคิดว่าบอลจะทำอะไร ต้องการอะไรถึงทำอย่างนั้น นั่งคิดไปคิดมาก็มีสายเรียกเข้า
ทำไมวันนี้ผมได้รับความนิยมขนาดนี้นะ เมื่อหยิบออกมาก็ปรากฏรูปผู้หญิงที่ผมรักที่สุด ‘แม่’
ผมอมยิ้มพร้อมกดเพื่อรับสาย
“สวัสดีครับแม่”ผมเอ่ย
‘จ้าตาวุฒิ ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่กลับบ้านบ้างเลย คอนโดมันน่านักรึไงกัน’มาถึงก็ตัดพ้อผมทันที
“ไม่ใช่ครับแม่ ตอนนี้ธุรกิจตัวใหม่ผมเลยต้องเอาใจใส่มันนิดนึงครับแม่ พอธุรกิจนี้อยู่ตัวแล้ว
ผมรีบเข้าไปหาเลยครับ ผมคิดถึงแม่จะแย่แล้ว”ผมทำเสียงออดอ้อน
‘หึ...ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่มัวแต่ทำบุญให้การศึกษาทั้งทุนการศึกษา ทั้งอุปกรณ์ต่าง ๆ แล้วยัง
อุตสาห์รับอุปการะครูพร้อมด้วยลูกอีกคน’ดูสิครับ ผมไม่แปลกใจว่าแม่ของผมจะรู้ข่าวได้รวดเร็วและ
ละเอียดขนาดนี้
“โถ่...แม่ก็.........ได้ลูกสะใภ้เป็นครูไม่ดีเหรอครับ”ผมเลยเอ่ยแซวแม่ตัวเองถึงลูกสะใภ้
“จ้าตาวุฒิ แต่ลูกสะใภ้ครูนะทำไมมันถึงกลายเป็นผู้ชายแล้วยังมีลูกติดอีกคนไปได้ยะ”ข้อมูลแน่นมาก
“แม่ครับบอลเป็นคนดีนะครับ แล้วน้องน้ำฟ้าน่ารักมากด้วยนะ ถ้าแม่เจอจะต้องหลงรักแน่ๆ”ผมเอ่ยออกไป
‘ให้มันจริงเถอะไอ้น่ารักนะ ถ้างั้นแม่จะขอดูเด็กก่อนเพราะเด็กจะแสดงนิสัยจริง ๆ ของตัวเอง
ออกมาเสแสร้งไม่เป็น จะดูสิว่าคนเลี้ยงนะจะเลี้ยงได้ดีแค่ไหน’แม่ผมล้ำลึกมากครับ ใช้น้ำฟ้าเป็นตัวตัดสิน
บอลส่วนนึง เพราะเด็กจะซึมซับพฤติกรรม การกระทำ คำพูดคำจา จากพ่อแม่และคนเลี้ยงดู
“ได้ครับ แล้วแม่อยากเจอน้องน้ำฟ้าตอนไหนดีครับ”ผมเลยตอบตกลงไม่ เมื่อผมแน่ใจว่าแม่ผม
ต้องหลงรักน้ำฟ้าแน่นอน ลูกสาวผมน่ารักออกขนาดนั้น
‘วันนี้แล้วกัน เลิกเรียนแล้วตาวุฒิก็ไปรับมาหาแม่หน่อยแล้วกัน’แม่ผมบัญชาออกมาแล้วจะทำยังได้ละครับ
“ได้ครับแม่”ผมตอบรับคำสั่งแม่โดยไม่ต้องคิด เพราะยังไงก็ต้องตามบัญชาของแม่
‘ดี แล้วแม่จะคอย’พูดเสร็จแม่ก็วางสายทันที
อย่างแรกที่ผมต้องทำคือ โทรไปยกเลิกนัดพร้อมขอโทษจอร์น แต่จอร์นก็เข้าใจผม พร้อมกำชับ
ว่าคราวหน้าห้ามยกเลิกนัดเป็นอันขาด ซึ่งผมก็ตอบตกลงไปทันที เมื่อจัดการเรื่องจอร์นเรียบร้อยแล้ว
ก็โทรหาต้นเพื่อบอกว่าผมจะไปรับน้ำฟ้าเอง แล้วผมก็เริ่มจัดการงานที่เปรี้ยวยกมาเพิ่มให้ผมบนโต๊ะ
ผมนั่งทำงานไปจนเวลาล่วงเลยไปพอสมควร เมื่อยกข้อมือขวาที่มีนาฬิกาเรือนสวยหรูขึ้นดูก็เห็นว่า
ใกล้ได้เวลาเลิกเรียนของน้ำฟ้าจึงเดินออกจากห้องทำงานที่มีต้นรออยู่ด้านนอก ใช้เวลาไม่นานรถเบนซ์ของผม
ก็เดินทางมาถึงศูนย์เด็กเล็กที่น้ำฟ้าเรียนอยู่ ผมลงไปรับและบอกว่ามารับน้องน้ำฟ้า คุณครูของน้องน้ำฟ้า
ก็ส่งยิ้มให้ผมจนผมรู้เลยว่าเธอคงหลงเสน่ห์ผมแล้วแน่ๆ ทำยังได้ครับก็คนมันหล่อ รวย เท่ ก็ต้องมีแต่คนมองคนหลงเสน่ห์
แต่เธอคงต้องผิดหวังเมื่อผมคงจะทำให้ความปรารถนาของเธอเหรอใครต้องดับไป คงไม่ต้องพูดมั้งครับ รู้ๆกันอยู่
ครูน้ำฟ้ารีบเรียกน้ำฟ้าด้วยเสียงที่อ่อนหวาน
“น้องน้ำฟ้าค่ะ คุณลุงมารับแล้วค่ะพ่อบอลคงมารับไม่ได้”เธอรีบสรุปความสัมพันธ์ของผมกับน้องน้ำฟ้าทันที
“ครูแมวค่ะ คนนี้ไม่ใช่ลุงของน้องน้ำฟ้าค่ะ แต่เป็นป๊าวุฒิของน้องน้ำฟ้าต่างหาก”น้องน้ำฟ้าเดินออกมา
ก่อนจะเห็นผมแล้ววิ่งมาหา และหันหน้าหาครูของตัวเองแล้วแก้ไขความเข้าใจให้ถูกต้อง
“เหรอค่ะ...”เธอตอบกลับเด็กหญิงตัวน้อย
“สวัสดีค่ะป๊าวุฒิ สวัสดีค่ะอาต้น น้องน้ำฟ้าดีใจจังเลยที่ป๊าวุฒิมารับน้องน้ำฟ้า”น้ำฟ้าวางกระเป๋าสะพายหลัง
สีชมพูใบเล็กลงข้างตัว แล้วยกมือไหว้และย่อตัวลง พร้อมกล่าวคำทักทายผมและต้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้ม
และเจื้อยแจ้วคุยกับผม ต้นก้าวออกไปเพื่อหยิบกระเป๋าขึ้นถือแทน
“ครูแมวค่ะ น้องน้ำฟ้ากลับบ้านก่อนนะค่ะ พ่อบอลกับอาทศรอน้องน้ำฟ้าอยู่ ไปก่อนนะค่ะ
สวัสดีคะ”น้องน้ำฟ้าบอกครูของตนแล้วยกมือและย่อตัวเพื่อกล่าวลา
“ค่ะน้องน้ำฟ้า”ครูน้ำฟ้าตอบรับคำลาของน้ำฟ้า แต่สายตากลับยังคงจ้องมองพร้อมทั้งส่งรอยยิ้มให้ผมไม่ขาด
เมื่อขึ้นมาบนรถน้องน้ำฟ้าต้นก็ส่งน้ำผลไม้ร้อยเปอร์เซ็นให้พร้อมกับแซนวิทไส้ทูน่า น้ำฟ้ายกมือไหว้ขอบคุณต้น
และจึงเริ่มลงมือกิน ผมเลยใช้โอกาสนี้บอกถึงจุดหมายปลายทางให้น้ำฟ้ารู้ก่อน
“น้องน้ำฟ้าค่ะ เดี๋ยวป๊าวุฒิจะพาหนูไปพบคุณย่าภัทรแม่ของป๊าวุฒินะค่ะ”ผมบอกลูกสาวตัวน้อย
ที่ยังคงเคี้ยวแซนวิทตุ้ย ๆ สลับกับการดูดน้ำผลไม้
“คุณแม่ป๊าวุฒิเหรอค่ะ แล้วคุณแม่ป๊าวุฒิดุไหมค่ะ จะใจดีเหมือนป๊าวุฒิ รักน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอล
เหมือนป๊าวุฒิรักน้องฟ้ากับพ่อบอลรึเปล่าค่ะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้ายิงคำถามผมไม่ได้ขาด
“คุณแม่ป๊าวุฒิใจดีค่ะ ต้องรักน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลเหมือนป๊าวุฒิแน่ ๆ ค่ะ”ผมบอกเพื่อให้น้องน้ำฟ้า
ไม่ให้เกรงเกินไป สำหรับเด็กแล้วการเจอผู้ใหญ่ที่ไม่เคยเห็นรึว่าคุ้นเคย มันจะเป็นการสร้างภาวะกดดันได้มากกว่า
ผู้ใหญ่เราซะอีก ผมต้องการให้น้ำฟ้าแสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอออกมา เพราะผมมั่นใจว่าแม่ผมต้องเอ็นดู
น้ำฟ้าไม่มาก็น้อย
“จริงนะค่ะป๊าวุฒิ น้องน้ำฟ้าอยากเจอแม่ป๊าวุฒิแล้วค่ะ”น้ำฟ้าดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันตา
“ค่ะ น้องน้ำฟ้าเรียกว่าย่าก็ได้นะลูก”ผมบอกออกไป
“ค่ะ ป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าตอบรับเสียงใส
ต้นขับรถประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงย่านที่อยู่ที่มีราคาหลายล้านบาทเรียงราย ต้นขับผ่านป้อมรปภ.ด้านหน้า
ซึ่งรปภ.ออกมายืนทำความเคารพพ้อมกดปุ่มรีโมทเพื่อให้ประตูรั้วไม้ที่แกะลวดลายสวยงามเปิดให้รถยนต์ผ่านเข้าไป
น้ำฟ้าดูจะตื่นเต้นมากเมื่อผ่านประตูรั้วเข้ามาก็พบเข้ากับน้ำพุที่กำลังส่งแรงผลักดันสายน้ำหลายสายตัดกัน
ต้นไม้ทั้งไม้ดอกไม้ประดับที่ถูกนักจัดสวนมือหนึ่งของไทยออกแบบและจัดเองอีกทั้งยังได้รับการดูแลบำรุง
อยู่อย่างสม่ำเสมอไม่มีขาด น้ำฟ้าดูจะสนใจสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอแต่ก็ยังคงมีความกลัวอยู่บ้างจึงขึ้นมานั่งบันตักผม
และกอดคอไม่ปล่อยเช่นกัน
“น้องน้ำฟ้าไม่ต้องกลัวนะค่ะ ป๊าวุฒิอยู่กับน้องน้ำฟ้านะค่ะ ที่นี่คือบ้านของย่าภัทรแม่ป๊าวุฒิไงค่ะ
แล้วก็เป็นบ้านของปู่ยุทธ อาภามแล้วก็อาพลัชด้วย เดี๋ยวป๊าวุฒิจะพาน้องน้ำฟ้าไปหาย่าภัทรก่อนนะค่ะ
ย่าภัทรทำขนมอร่อยๆเก่งด้วยนะค่ะ น้องน้ำฟ้าอยากทานไหมค่ะ”ผมพยายามจะทำให้น้ำฟ้าไม่กลัวบ้านหลังใหญ่ของผม
น้ำฟ้าฟังผมด้วยความตั้งใจ และเมื่อผมพูดถึงขนมอร่อย ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะได้ผมเมื่อน้ำฟ้าตอบกลับมาด้วยการพยักหน้ารัว ๆ
ต้นจอดรถแล้วเดินมาเปิดประตูให้ผม โดยที่ผมมีน้ำฟ้าอยู่ในอ้อมกอด เดินเข้าไปภายในบ้านหรูแสนสวย
ของเจ้าพ่อธุรกิจหมื่นล้าน นายยุทธิภูมิ รัตนไพบูรณ์สาร ปัจจุบันอายุ 60 ปี ซึ่งก็คือพ่อแท้ของผมเอง
แต่วันนี้ผมพาลูกสาวของผมมาพบกับคุณหญิงภัทรภร รัตนไพบูรณ์สาร ปัจจุบัน อายุ 56 ปี
ผมยังมีน้องชายอีกสองคนคือ ไอ้ภาม และไอ้พลัช ผมเดินไปยังส่วนของห้องส่วนตัวที่ใช้ในการพักผ่อน
สำหรับคนในครอบครัวเท่านั้น ก็เห็นแม่ของผมกำลังถังผ้าพันคอสีน้ำเงินเข้มสลับขาวอยู่ ผมจึงส่งเสียงเพื่อให้แม่รู้การมาถึงของผม
“อ่ะแฮ่ม....สวัสดีครับแม่”ผมกระแอมไอ ก่อนจะวางน้ำฟ้าลงแล้วยกมือไหว้แม่
“สวัสดีค่ะคุณย่าภัทร หนูชื่อเด็กหญิงน้ำฟ้า สุดฤทัย ชื่อเล่นชื่อน้องน้ำฟ้าก็ได้นะค่ะ คุณย่าภัทรทำอะไรเหรอค่ะ”
น้ำฟ้ารู้หน้าที่จึงแนะนำตัวเองบ้าง และส่งคำถามในสิ่งที่น้ำฟ้าเห็นแม่ผมกำลังทำอยู่
“ตาวุฒินี่นะเหรอที่แกรับเลี้ยง อืม....หน้าตาก็พอดูได้นะ อยากรู้เหรอเรานะ อยากจะมาดูใกล้ ๆ ไหม”
แม่ผมมองน้ำฟ้าซักพักก็หันมาถามผม แต่ก็ไม่ได้ต้องการคำตอบ กลับส่งคำถามไปยังเด็กตัวเล็ก ๆ ที่ยังคงจ้องมอง
ของในมือของแม่ผมแทน
“ค่ะคุณย่าภัทร น้องน้ำฟ้าอยากดูใกล้จังเลยค่ะ คุณย่าภัทรทำได้ยังไงค่ะเก่งจังเลยน้องน้ำฟ้าอยากทำได้
แบบคุณย่าภัทรบ้างจังเลยค่ะ คุณย่าภัทรสอนน้องน้ำฟ้าได้ไหมค่ะ”น้ำฟ้าเริ่มปล่อยหมัดเด็ดเข้าใส่แม่ของผมแล้วครับ
แม่ผมนะชอบเด็กผู้หญิงมาก อาจจะเพราะผมและน้อง ๆ เป็นผู้ชายแถมยังโตกันจนหมดแล้วแม่จึงค่อนข้าง
ที่จะเอ็นดูเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แล้วยิ่งมาเจอน้ำฟ้า ที่มีหน้าตาน่ารักน่าชังตัวเล็ก ๆ อีกทั้งอายุเพียงสามขวบ
แต่ความคิดที่ฉลาดกว่าเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันเข้าไป สายตาของแม่ผมจึงดูจะอ่อนโยนขึ้น
น้ำฟ้าเดินเข้าไปใกล้ ๆ แม่ผมแล้วเริ่มมองการถักผ้าพันคอและอธิบายว่ามันคืออะไร น้ำฟ้าดูจะสนใจมาก
แต่ก็ยังคงยากเกินไปสำหรับน้ำฟ้าถึงแม้ว่าจะฉลาดกว่าเด็กรุ่นเดียวกันก็ตาม แม่บ้านยกน้ำส้มและคุกกี้ที่แม่ผมทำ
มาวางไว้ให้ แม่ ผม และน้ำฟ้า
“นี่ค่ะน้ำส้มกับคุกกี้ค่ะ”แม่บ้านมองน้ำฟ้าด้วยสายตาเอ็นดูเมื่อน้ำฟ้านั่งติดกับแม่ผมซะขนาดนั้น
“ขอบคุณคุณป้ามากนะค่ะ น้ำฟ้าจะทานให้หมดเลยค่ะ”น้ำฟ้ายกมือไหว้ขอบคุณแม่บ้านและส่งยิ้มให้
บวกด้วยคำสัญญาว่าจะกินให้หมดอีกต่างหาก จนแม่บ้านถึงกับฉีกยิ้มส่งกลับไปให้ลูกสาวของผม
“ทำไมหนูถึงยกมือไหว้แม่บ้านค่ะ”แม่ผมถามด้วยความสงสัย เพราะไม่มีใครบอกให้เธอยกมือไหว้
ขอบคุณแม่บ้านแต่น้ำฟ้าทำเอง
“คุณย่าแล้วก็พ่อบอลด้วย อาบาสก็เคยบอก”น้ำฟ้าตอบด้วยรอยยิ้ม
“เหรอ แล้วพ่อบอลของหนูสอนว่ายังไงค่ะ”แม่ผมวางมือจากการถักผ้าพันคอ หันมาสนใจน้ำฟ้าแทน
“พ่อบอลสอนว่า คนที่อายุมากกว่าเราเราต้องทำความเคารพค่ะ และถ้ามีใครเอาอะไรมาให้
ก็ต้องขอบคุณค่ะเพราะเค้ารักน้องน้ำฟ้าค่ะ”น้ำฟ้าตอบคำถามแม่ผมด้วยเสียงที่ชัดถ้อยชัดคำน้ำเสียงฉะฉาน
“เหรอ...”แม่เอ่ยออกมา และก้มมองน้ำฟ้าด้วยที่กำลังกินคุกกี้ด้วยความอร่อย
“คุณย่าภัทรค่ะ คุกกี้คุณย่าภัทรทำเองใช่ไหมค่ะ”น้ำฟ้าเงยหน้าถามแม่ผมด้วยสีหน้าสงสัย
“ทำไมน้องน้ำฟ้าถึงคิดว่าคุกกี้ที่น้องน้ำฟ้าทานอยู่ย่าภัทรเป็นคนทำค่ะ”มีพัฒนาการที่ดีสำหรับแม่ผมแล้วครับ
เริ่มจากเรียกชื่อน้องน้ำฟ้า และยังคงแทนตัวเองว่าย่าภัทรด้วย
“ก็ป๊าวุฒิบอกว่าย่าภัทรทำขนมอร่อย ๆ เยอะแยะเลย แล้วคุกกี้ที่น้องน้ำฟ้าทานอยู่ก็อร่อยมาก ๆ
เพราะฉะนั้นย่าภัทรต้องเป็นคนทำแน่ ๆ เลยค่ะ ใช่ไหมค่ะย่าภัทร”ลูกสาวผมฉลาดมากเลยครับ
เพราะหลังจากคำพูดของน้ำฟ้าแล้ว แม่ผมก็ส่งยิ้มให้น้ำฟ้าเลยจนมาถึงผม
“ดูเข้าท่าดีนินา แม่อยากเจอพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าแล้วสิ”ดูเหมือนว่าแม่ผมจะหลงเสน่ห์ของน้ำฟ้าอีกคนแล้วครับ
“ย่าภัทรอยากเจอพ่อบอลเหรอค่ะ ตอนนี้คงไม่ได้หรอกนะค่ะพ่อบอลสอนหนังสือพี่ๆนักเรียนอยู่ค่ะ”
น้ำฟ้าจัดการตอบคำถามของแม่ผมแทนผมเรียบร้อยเลยครับ
“เหรอลูก น้องน้ำฟ้าอยากทานคุกกี้อีกไหมลูกย่าภัทรมีอีกเยอะเลยนะค่ะ”แม่ผมหลงน้ำฟ้าแบบเต็มร้อยแล้ว
“ขอบคุณค่ะย่าภัทร น้องน้ำฟ้าไม่ทานแล้วค่ะ พ่อบอลกับย่าบอกว่าอย่าทานเยอะเดี๋ยวจะทานข้าวเย็นไม่ได้
แล้วน้องน้ำฟ้าจะไม่โต”
“จ้า แล้วน้องน้ำฟ้าอยากทานอะไรดีค่ะเย็นนี้เดี๋ยวย่าภัทรจะทำให้น้องน้ำฟ้าทาน”ดูท่าผมจะตกกระป๋อง
เมื่อแม่ผมได้หลานสาวน่ารักมาแทน
“น้องน้ำฟ้าอยากทานปลาทอดกับผัดผักค่ะย่าภัทร”น้ำฟ้าทำท่าคิดก่อนจะบอกเมนูอาหารที่ตัวอยากทาน
“มื้อเย็นทานข้าวเย็นกับย่าภัทรแล้วก็ปู่ยุทธนะลูก ปู่ยุทธจะต้องดีใจแน่ ๆ เลย”แม่ถามน้ำฟ้า
“ค่ะย่าภัทร เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าจะช่วยย่าภัทรทำกับข้าวนะค่ะ น้องน้ำฟ้าแกะกระเทียมแกะหัวหอม
เด็ดใบกระเพราเก่งนะค่ะ”ลูกสาวผมเริ่มโฆษณาตัวเอง และดูท่าจะขายได้ดีครับแม่ผมฟังไปก็ยิ้มเอ็นดูไป
“จ้าเก่งจังเลยลูก”ดูเถอะครับคุยกันย่าหลาน ลืมป๊าวุฒิกับลูกชายแล้วรึไงกัน
“แต่น้องน้ำฟ้าต้องเปลี่ยนชุดนักเรียนก่อนนะค่ะ ย่ากับพ่อบอลบอกว่ากลับจากโรงเรียนแล้วต้องเปลี่ยนชุด
ไม่อย่างนั้นชุดจะสกปรกสงสารคนซักค่ะ”นอกจากจะโฆษณาตัวเองแล้วยังโฆษณาย่ากับพ่อบอลของตัวเองอีกต่างหาก
“จ๊ะ เดี๋ยวย่าภัทรให้คนไปซื้อชุดให้น้องน้ำฟ้าดีไหมลูก น้องน้ำฟ้าชอบสีอะไรบ้างเอ่ย”
“น้องน้ำฟ้าชอบสีชมพูกับสีฟ้าค่ะย่าภัทร”น้ำฟ้าตอบพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ค่ะ น้องน้ำฟ้าอยากไปด้วยค่ะย่าภัทรน้องน้ำฟ้าไปกับอาต้นได้ไหมค่ะอาต้นใจดี”น้ำฟ้าอ้อนแม่ผม
ที่ยังคงส่งรอยยิ้มเอ็นดูให้น้ำฟ้า
“จ๊ะลูก น้องน้ำฟ้าห้ามดื้อกับอาต้นเค้านะลูก ต้นดูหลานชั้นด้วยแล้วก็นี้บัตรจัดการหาซื้อชุดให้หลานชั้น
ซักหลาย ๆ ชุดหน่อยนะ แล้วก็ของใช้ส่วนตัวน้ำฟ้าด้วย”แม่ผมพูดกับน้ำฟ้า ก่อนจะหันมาหาคนสนิทของผมแทน
พร้อมยื่นบัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัดให้
“ครับ นายแม่”ต้นก้มหัวพร้อมรับบัตรจากแม่ผมเก็บใส่กระเป๋า แล้วจูงมือน้ำฟ้าออกไป
มีเหตุจำเป็นนะค่ะ ลงได้เท่านี้ก่อน แต่ขอสัญญา(สัญญาอีกแล้ว) จะลงให้ครบก่อนบ่ายสองโมงครึ่งแน่นอนค่ะ
วิ่งหลบรองเท้าคนอ่าน
ขอโทษคนอ่านทุกคนนะค่ะ :mew6: :mew6:
-
น้องน้ำฟ้าน่ารัก จนย่าภัทรหลงแล้ว
เจอคุณปู่คงไม่ต่างกัน
รอตอนบ่าย
-
จะรออ่านนะคะ
-
น้ำฟ้าน่าร้ากกกกก เด็กไรเนี่ยอายุแค่นี้รู้จักพูดจาฉอเลาะผุ้ใหญ่แล้ว ><
รออ่านต่อค่า
-
นายแม่? เอ่อ นายหญิงดีกว่าไหม?
รอครึ่งหลัง (ว่าแต่ครึ้งหลังเปล่านิ)
-
มารอครึ่งหลังตามสัญญาคราฟ :mew1:
-
:call: :call: :call: :call:
-
รอ รอ รอ สี่โมงแล่วก๊ายบบบ
น้องน้ำฟ้าน่ารัก ใครๆก็หลงเน้อออ
-
จะน่ารักไปถึงไหนน้องน้ำฟ้า
แค่นี่คนก็หลงกันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักจัง
รอครึ่งหลัง
-
อ่านแล้วอิจฉาครูบอล
อยากมีลูกสาวอย่างงี้บ้างอ่ะ!!! :impress2:
-
:call:5โมงเย็นแล้วเน้อ อิอิ
-
กลับมาต่อให้แล้วจ้า โปรดอ่านได้ตามความต้องการค่ะ
แม่ผมมองส่งน้ำฟ้าจนพ้นห้อง แล้วถึงหันมาหาผมแทน รอยยิ้มยังคงหลงเหลือบนใบหน้าผู้หญิงที่แสนสวยและใจดีของผม
“น่ารักดีนะ ดูเหมือนจะอบรมสั่งสอนมาใช้ได้เชียว”แม่ผมพูดลอย ๆ ออกมา
“ครับ ย่ากับพ่อเค้าสอนมาทุกอย่าง แล้วน้ำฟ้าเป็นเด็กฉลาดด้วยครับ หลงเสน่ห์น้ำฟ้าแล้วใช่ไหมครับแม่”
ผมรับคำพร้อมยกความดีความชอบให้ย่ากับพ่อของน้ำฟ้า แล้วกระเซ้าแม่ตัวเอง
“ยะ แต่ก่อนนั้นแม่ต้องขอโทรหาพ่อแก่ก่อน จะอวดซะหน่อยมีหลานสาวน่ารักกับเค้าแล้ว”
แม่ผมหันมาส่งค้อนก่อนจะหยิบเครื่องมือสื่อสารแล้วกดหาพ่อผม
“ฮะโหลคุณค่ะ ภัทรเจอเด็กที่เจ้าวุฒิรับเลี้ยงแล้วนะค่ะ ก็ลูกของครูคนนั้นนะแหละค่ะ น่ารักมากเลยค่ะคุณ
น้องน้าฟ้าช่างพูดช่างจา ฉลาด น่ารักมาก ๆ คุณต้องหลงรักน้ำฟ้าแน่ค่ะ ไม่รู้แหละภัทรเป็นย่าภัทรแล้ว
คุณก็ต้องเป็นปู่ยุทธเหมือนกัน เย็นนี้คุณรีบกลับมานะค่ะจะได้ทานข้าวเย็น น้ำฟ้าจะช่วยภัทรทำกับข้าว
แล้วก็ทานมื้อค่ำด้วยกัน ค่ะ ค่ะ ตาวุฒิอยู่นี้ค่ะ เดี๋ยวคุณกลับมาคุยกับตาวุฒิแล้วกันนะค่ะ ค่ะรักคุณเหมือนกันค่ะ”
ผมนั่งฟังแม่ผมที่โต้ตอบกับฝั่งตรงข้ามนั้นก็คือพ่อของผมเอง
“ตาวุฒิแม่ถามจริง ๆ เถอะ กับพ่อน้ำฟ้าแกต้องการฆ่าเวลา ของแปลก รึว่าแกรักจริง”แม่ผมมองผม
ด้วยสายตาค้นหา แล้วถามข้อสงสัยสำหรับแม่ออกมา
“แม่ครับสำหรับบอลผมตอบได้เติมปากว่าผมรักเค้า บอลไม่ใช่ของแปลก การฆ่าเวลา รึของเล่นของผม
แม่อาจจะผิดหวังแต่ผมยืนยันว่าบอลสำคัญกับผมมาก ผมจะไม่ยอมปล่อยมือจากบอลเป็นอันขาด”
ผมตอบแม่ตัวเองด้วยความรู้สึกล้วน ๆ
“หึหึ...แม่อยากเจอบอลของแกดูสิว่าจะทำให้แม่กับพ่อแกยอมรับได้ไหม เค้าคงไม่หวังเกาะแก
เหมือนคู่ควงคนอื่น ๆ ของแก ไม่หวังชื่อเสียง อำนาจ และเงินทองของแก”แม่ผมพูดพร้อมสบตาผมตรง ๆ
“สำหรับบอลผมพูดได้เติมปากว่า บอลไม่ได้หวังที่จะมาเกาะผม ไม่หวังชื่อเสียง อำนาจ เงินทอง
บารมีของผมรึนามสกุลผม”ผมตอบและไม่หลบสายตาของแม่
“ทำไมแกถึงมั่นใจนัก ทำเหมือนกับเค้าไม่ต้องการอย่างงั้นละ”แม่ถามด้วยสายตาสงสัยและเคลือบแคลง
“ก็คงจะอย่างนั้นครับ ผมเป็นคนเข้าหาบอลเอง ทั้งสืบเรื่องติดตามบอล จนวันนึงที่ผมได้บอลมา
เป็นของตัวเอง แต่บอลกลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นใครกว่าจะปราบพยศได้ขนาดนี้ก็เหนื่อยเหมือนกันนะครับแม่”
ผมพูดไปอมยิ้มไปเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมได้เจอบอล จนมาถึงทุกวันนี้ทั้ง ๆ มันไม่ได้นานอะไรเลย
“ดูจะมีความสุขนะ แม่ไม่เคยเห็นแกยิ้มออกเวลาพูดถึงคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวรึคนสนิทแบบนี้”
แม่ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ครับแม่ บอลสำคัญกับผมมากและตอนนี้ก็มีน้ำฟ้าอีกคน ผมเห็นน้ำฟ้าเป็นลูกของผมที่ต้องดูแล
ปกป้องและเลี้ยงดู”ผมยอมรับกับแม่
“ไหนลองเล่าให้แม่ฟังสิว่าแกไปเจอกับพ่อน้ำฟ้าแล้วทำยังไงถึงได้ไปรับเค้ากับลูกเค้าเอามาเป็นครอบครับตัวเองได้”
แม่ผมเอ่ยถาม
ผมเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ยกเว้นฉากบางฉากที่ไม่กล้าเล่า ผมจดจำได้ทุกอย่างไม่มีตกหล่นเลย แม่ผมพยักหน้าเข้าใจ
และยังมีสีหน้าตื่นเต้นเมื่อเล่าถึงฉากไอ้ฝรั่งขี้นกนั้น และหัวเราะเมื่อถึงตอนที่ผมเล่าถึงตอนที่ผมไปบริจาคสิ่งของ
ที่โรงเรียนของบอล
“ถือว่าแม่รับรู้ความรู้สึกของแกนะตาวุฒิ ทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังบ้างอย่าเอาแต่ใจตัวเองมากนัก
ส่วนเรื่องพ่อเราก็บอกก็เล่าเอา แม่กับพ่อรักเรานะตาวุฒิ และที่สำคัญแม่หลงยายน้ำฟ้าซะแล้ว ต้องยอมรับว่า
ย่าและพ่อของน้ำฟ้าอบรมสั่งสอนมาดีเชียว”ผมรู้สึกสบายใจส่วนนึงเมื่อแม่ผมเข้าใจ
“ขอบคุณครับแม่ที่เข้าใจผม”ผมยกมือไหว้ขอบคุณ
“แม่อยากเจอเมียเราจังเลย”แม่ผมพูดออกมา
“เดี๋ยวเอาไว้ก่อนนะครับแม่ ผมยังปราบพยศเค้าไม่สำเร็จเลย”ผมเอ่ยออกมา
“พยศขนาดนั้นเลย”แม่ทำสีหน้าไม่เชื่อออกมา
“ครับแม่ ดื้อที่สุดน้ำฟ้ายังเรียบร้อยกว่าซะอีก”ผมตอบแม่แล้วก็หัวเราะออกมา
“เอาเถอะ เย็นนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะ วันนี้แม่จะทำให้สุดฝีมือเลย แล้วต้องไปรับเมียแกใช่
ไหม
รู้สึกจะไปรับส่งกันทุกวันนินา”แม่ผมเอ่ยออกมา
“ไม่ต้องครับแม่ บอลบอกมีประชุมแต่จากที่สืบมาไม่มี ผมคงต้องส่งน้ำฟ้าแล้วให้ต้นดูแลน้ำฟ้าให้ก่อน
ผมจะไปตามจับผิดเมียครับแม่”ผมเอ่ยออกมาตรง
“เหรอ หึหึ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเราต้องคอยมาตามจับผิดเมียตัวเองด้วย รึว่าเมียเรามันเจ้าชู้กัน”
แม่ผมหัวเราะถูกใจก่อนจะเอ่ยถามผมออกมา
“เรื่องเจ้าชู้คงไม่ใช่บอลหรอกครับแม่ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็น แต่ที่ปิดบังผมคงต้องไปตามล่าหาความจริง”
ผมตอบแม่ เรื่องเจ้าชู้ตัดออกได้ทันที เพราะบอลมีปมเรื่องเจ้าชู้ทั้งจากพ่อตัวเองและยังอดีตแม่น้ำฟ้า
เพราะฉะนั้นเหตุผลนี้จึงตัดออกได้ทันที
ผมคุยกับแม่อีกเล็กน้อย น้ำฟ้าก็วิ่งเข้ามาโดยมีต้นถือถึงกระดาษอีกหลายใบเดินตามเข้ามา
“ย่าภัทรขาน้องน้ำฟ้ามาแล้วค่ะ”น้ำฟ้ารายงานตัวทีเมื่อมาถึง
“มาแล้วเหรอลูก ได้อะไรมาบ้างต้น”แม่ผมรับน้ำฟ้าเข้าหาพร้อมกอดรัดน้ำฟ้าที่กำลังหัวเราะคิกคัก
แล้วเงยหน้าถามต้น
“มีเสื้อผ้า รองเท้า ของใช้ส่วนตัวครับ และนี่บัตรครับนายแม่”ต้นรายงานพร้อมวางบัตรเครดิตคืนแม่ผม
“ไม่ต้อง ต้นนายเอาไว้ซื้อของเวลาหลานฉันอยากได้ก็แล้วกัน”แม่ผมบอก
“ไม่เอาค่ะย่าภัทร พ่อบอลเคยบอกว่าไม่ให้เอาของคนอื่นนอกจากเวลาที่จำเป็นจริง ๆ เพราะกว่าเค้าจะหาเงินมาได้
ต้องทำงานหนัก แล้วถ้าน้องน้ำฟ้าเอาบัตรเงินย่าภัทรมาใช้ ย่าภัทรก็ต้องหาเงินเหนื่อย อย่าภัทรแก่แล้วน้องน้ำฟ้า
ไม่อยากให้ย่าภัทรเหนื่อยค่ะ”น้ำฟ้าปฏิเสธแม่ผม พร้อมเหตุผลที่พ่อบอลเคยสั่งสอนเอาไว้
“ตายแล้วลูก ทำไมถึงเป็นเด็กน่ารักแบบนี้ละลูก”แม่ผมยิ่งถูกใจน้ำฟ้าเข้าไปใหญ่
“ค่ะน้องน้ำฟ้าน่ารัก ย่าภัทรไม่ต้องก็ได้นะค่ะ น้องน้ำฟ้ามีป๊าวุฒิกับลุงนพ ป๊าวุฒิกับลุงนพบอกว่า
รวยแล้วมีเงินเยอะแยะแล้วเลี้ยงแล้วก็ซื้อของให้น้องน้ำฟ้าได้ค่ะ”แม่ผมถึงกับหัวเราะ
“เจอกับตานพแล้วเหรอตาวุฒิ”แม่ผมเอ่ยถาม
“ครับแม่ ไอ้นพหลงน้ำฟ้ามากเลย ก็ดูพูดจาสิครับแม่”ผมตอบแม่ออกไป
“นั้นสินะ น่ารักซะจริง น้ำฟ้าไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่านะลูกจะได้ทำมื้อค่ำทานกัน”แม่ผมบอกน้ำฟ้า
“ค่ะย่าภัทร”น้ำฟ้ารับคำแม่ผมเสียงใส
คนรับใช้รับของจากมือต้นและเดินตามแม่ผมออกจากห้องนั่งเล่นขึ้นไปยังส่วนชั้นสอง ผมกดหมายเลข
เพื่อโทรหาธรรมลูกน้องต้นเด็กหนุ่มเชื้อสายชาวจีน ผมให้ต้นคอยจำตาดูบอลเอาไว้
‘สวัสดีครับนาย’ธรรมรับสายด้วยความเร็ว
“ธรรม ความเคลื่อนไหวบอลเป็นยังไงบ้าง และอย่าลืมห้ามให้บอลจับได้เด็ดขาด”ผมถามธรรม และกำชับ
‘ครับนาย คุณบอลยังทำงานอยู่ครับไม่มีความเคลื่อนไหวอื่น ๆ’ธรรมรายงานสถานการณ์
“อืม ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลให้รายงานชั้นทันที”ผมตอบรับ และสั่งธรรมอีกที
‘ครับนาย’เมื่อธรรมตอบกลับรับคำสั่งผมแล้วจึงกดตัดสายทันที
ผมเอนตัวลงนอนกับโซฟาตัวใหญ่หนานุ่มก่อนจะหลับตาลงเพื่อจมดิ่งเข้าสู่การพักผ่อน ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้
แต่ผมก็ต้องลืมตาขึ้นและรีบหลับตาลง เมื่อมีสัมผัสจากมือเล็กปลูกให้ผมตื่นขึ้น
“ป๊าวุฒิค่ะตื่นเถอะค่ะ นอนมากระวังผีหมอนข้างจะเอาไปอยู่ด้วยนะค่ะ ย่าภัทรให้ลงไปทานข้าวได้แล้วค่ะ”
ผมถึงกลับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินว่านอนมากระวังผีหมอนข้างจะเอาไปอยู่ด้วยของน้ำฟ้า เพราะบอล
คงจะหมายถึงผมแน่ๆไอ้ผีหมอนข้างนะ
“ป๊าวุฒิตื่นไม่ได้ค่ะถ้าน้องน้ำฟ้าไม่หอมแก้มป๊าวุฒิก่อนหนึ่งที”ผมพูดออกไปโดยไม่ลืมตา และหันหน้า
เพื่อน้ำฟ้าหอมแก้มผมได้ถนัด
“ฟอด.....น้องน้ำฟ้าหอมแก้มป๊าวุฒิแล้วนะค่ะ”สัมผัสจากแรงยุบจากการหอมแก้มของน้ำฟ้าก่อนจะตามมาด้วย
ถ้อยคำของน้ำฟ้าเอง
“ป๊าวุฒิตื่นแล้วค่ะ ว้าวชุดน่ารักจังเลยค่ะ เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าลงไปคอยที่ห้องอาหารก่อนนะค่ะ ป๊าวุฒิขอล้างหน้าล้างตาก่อนค่ะ”
ผมบอกน้ำฟ้าพร้อมกลับเปิดตามอง ก็เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กแต่งชุดสีฟ้าน่ารักส่งยิ้มสดใสมาให้ผม ผมเลยบอกให้
น้ำฟ้าลงไปคอยที่ห้องอาหารของผมล้างหน้าก่อน
ผมเดินเข้าไปยังส่วนจนถึงบริเวณหน้าของห้องอาหารก็ได้ยินเสียงหัวเราะเสียงดังออกมา เมื่อเข้าไปภายใน
ก็เห็นน้ำฟ้ากำลังวาดลวดลายการทานมื้อค้ำด้วยการเต้นเพลงประกอบเพลงโปรด พ่อของผมหัวเราะเสียงดัง
แถมยังปรบไม้ปรบมือส่งเสียงเชียร์ให้น้ำฟ้าเต้นอีก สรุปน้ำฟ้าใช้เสน่ห์มัดใจพ่อผมก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรซะอีก
“ป๊าวุฒิมาแล้วค่ะปู่ยุทธย่าภัทร ป๊าวุฒินั่งข้างๆน้องน้ำฟ้านะค่ะ”น้ำฟ้าร้องขึ้นเมื่อหันมาเห็นผม
แถมยังวิ่งขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้แล้วใช้มือตบตรงเก้าอี้ข้างตัวเอง ที่นั่งของน้ำฟ้าอยู่ตรงข้ามกับแม่ผม ส่วนพ่อผม
นั่งอยู่หัวโต๊ะมองน้ำฟ้าด้วยสายตาเอ็นดูรักใคร่
“สวัสดีครับพ่อ”ผมยกมือไหว้พ่อที่ยังคงไม่ละสายตาจากน้ำฟ้า
“อืมเป็นไงมาไงถึงไปเอาลูกเค้ามาเป็นลูกตัวเองได้ แต่พ่อชอบน้องน้ำฟ้านะ”เป็นไงครับเสน่ห์น้ำฟ้านะชนะขาด
“ก็ตามนั้นแหละครับ พ่อน้องน้ำฟ้าเค้าน่ารักจริงไหมค่ะน้องน้ำฟ้า”ผมตอบพ่อด้วยรอยยิ้มก่อนจะรีบหากำลังเสริมที่แข็งแกร่ง
“จริงค่ะป๊าวุฒิ พ่อบอลน่ารักที่สุดน่ารักเหมือนน้องน้ำฟ้าเลย ปู่ยุทธว่าน้องน้ำฟ้าน่ารักไหมค่ะ”
น้ำฟ้ารีบตอบคำถามของผมพร้อมพยักหน้าขึ้นลง ก่อนจะชมพ่อตัวเองและตัวเอง แล้วหันไปถามพ่อผม
ด้วยสายตาที่ต้องการคำตอบที่สุด
“ค่ะน้องน้ำฟ้าน่ารัก”พ่อผมตอบกับแล้วส่งรอยยิ้มเอ็นดูให้
“ค่ะน้องน้ำฟ้าน่ารัก เพราะฉะนั้นพ่อบอลก็ต้องน่ารักเหมือนกันสิค่ะ”น้ำฟ้ายิ้มและออกปากเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจตัวเอง
“ฮะฮะฮะ แสบนักนะเรา มาทานข้าวกันดีกว่านะลูก”พ่อผมถึงกับหลุดหัวเราะเมื่อพลาดท่าเสียทีให้น้ำฟ้า
เพราะตอบไปว่าน้ำฟ้าน่ารัก ทั้ง ๆ ที่น้ำฟ้าบอกแล้วว่าน้ำฟ้าน่ารักเหมือนพ่อบอล เมื่อพ่อผมตอบไปว่าน้ำฟ้าน่ารัก
ก็เท่ากับพ่อผมยอมรับว่าพ่อบอลของเธอเป็นคนน่ารักเช่นกัน
“ค่ะปู่ยุทธ”น้ำฟ้ายิ้มรับ
แม่บ้านเริ่มตักข้าว บนโต๊ะอาหารมีอาหารหลากหลายอย่าง และที่ขาดไม่ได้นั้นก็คือปลาทอดตัวโต
ที่มีสีเหลืองทองและน่าจะกรอบ อีกทั้งผัดผักที่มีกุ้งตัวโตอยู่ด้วย และยังมีอาหารอีกมากมาย เราเริ่มทานอาหารกัน
แม่และพ่อของผมต่างผลัดกันตักกับข้าวให้หลานสาวคนโปรดกันไม่ได้ขาดเลยแม้แต่น้อย
โทรศัพท์ในกางเกงของผมสั่งเตือนว่าได้มีคนโทรเข้ามาผมจึงหยิบขึ้นมาดูเพราะเบอร์นี้จะมีแค่คนพิเศษ
กับลูกน้องคนสนิทของผมเท่านั้นที่จะรู้ เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นธรรมนั้นเอง ผมขอโทษพ่อและแม่
ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะอาหารไปยังด้านนอกเพื่อกดรับสาย
“ว่าไงธรรม”ผมไม่อ้อมค้อมถามคำถามทันที
‘นายครับ คุณบอลขึ้นรถเบนซ์สีดำหมายเลขทะเบียน.....ครับ ตอนนี้ผมกำลังขับตามห่าง ๆ ครับนาย’
ธรรมรายงานให้ผมรู้ทันที
“แล้วเห็นหน้าคนขับไหม เป็นชายรึว่าหญิง”ผมรีบยิงคำถามทันที
‘เป็นผู้ชายครับนาย เป็นเจ้าของร้านคอมพิวเตอร์ที่คุณบอลสั่งชิ้นส่วนครับนาย’ผมรู้สึกไม่พอใจทันที
และมีคำถามที่เกิดขึ้นภายในสมองว่า ทำไมบอลต้องโกหกว่าวันนี้จะต้องประชุมครูแต่ที่จริงแล้วบอลกับขึ้นรถผู้ชาย
เจ้าของร้านชิ้นส่วนอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ผมรู้สึกว่าความโมโหของผมจะเพิ่มขึ้น คงต้องมีการจับผิดเมียเองซะแล้ว
พ่อจะทำโทษให้เข็ดหลาบ กล้าโกหกสามีตัวเองแล้วขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่น
“นายตามไปเมื่อถึงจุดหมายแล้วโทรบอกฉันด่วน จับตาอยู่ห่าง ๆ ถ้าหากไม่น่าไว้วางใจจัดการได้เลย
ช่วยคุณบอลให้ปลอดภัยไว้ก่อน”ผมสั่งธรรมเสร็จก็ตัดสาย ยืนปรับอารมณ์ตัวเองให้สงบก่อนที่จะเข้าไปภายในห้องอาหาร
“มาแล้วเหรอตาวุฒิ ดูสิน้องน้ำฟ้าทานผักแล้วก็ผลไม้เก่งจัง”แม่ผมกำลังชมน้ำฟ้าที่ทานลองกองด้วยความอร่อย
“ครับแม่ พอดีมีธุระที่ต้องไปสะสางด่วนครับแม่ พ่อครับเรื่องที่เราจะคุยกันคงต้องคราวหน้าแล้ว”
ผมบอกพ่อและแม่ผมที่ดูท่านจะสงสัยก่อนจะอมยิ้มออกมา
“คงจะสำคัญจริง ๆ นะ ดูร้อนรนเหลือเกิน ขนาดรีสอร์ทโดนเผาแกยังนั่งกินบัวลอยเผือกจนหมดชามก่อน
แล้วถึงไปดูได้ แต่คราวนี้มันคงสำคัญมาก
“ครับพ่อ ผมจะไปตามเมียผม รู้แล้วก็ยังจะแกล้งผมอีก”ผมขี้เกียจเล่นส่งครามกับพ่อตัวเองเลยยอมรับซะเลย
“แล้วน้ำฟ้าจะทำยังไงละ”แม่ผมเอ่ยถึงน้ำฟ้าที่ยังคงเคี้ยวลองกองตุ้ยตุ้ย
“ผมคงต้องให้ต้นดูก่อนครับ น้ำฟ้าเลี้ยงง่ายไม่งอแง”ผมคงต้องให้ต้นดูแลน้ำฟ้าให้ผมก่อน
“ถ้าอย่างนั้น น้องน้ำฟ้าหนูจะนอนกับปู่ยุทธแล้วก็ย่าภัทรไหมค่ะลูก”แม่ผมหันกลับไปถามน้ำฟ้า
“นั้นสิ ปูยุทธยังอยากดูน้องน้ำฟ้าเต้นอยู่เลยนะลูก”พ่อผมรีบเสริมทันที ดูสิครับไม่ค่อยจะหลงกันเลย
“ก็ได้ค่ะ ป๊าวุฒิค่ะคืนนี้น้องน้ำฟ้าจะนอนเป็นเพื่อนปู่ยุทธกับย่าภัทรก่อนนะค่ะ พวกท่านคงจะเหงา”
ดูเอาเถอะครับลูกสาวผม
“ค่ะ น้องน้ำฟ้าอย่าดื้อนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ”ผมลูบหัวเล็กที่ส่งยิ้มมาให้แทนคำตอบ
“แม่ครับวุฒิฝากน้ำฟ้าด้วยนะครับ”ผมเอ่ยฝากฝังลูกสาวตัวเองกับแม่
“จ้า หลานพ่อกับแม่ทั้งคน”
ผมเดินออกมาจากห้องอาหารตรงไปยังรถที่ต้นกำลังติดเครื่องยนต์คอยผมอยู่ เมื่อเข้าไปนั่งภายใน
ก็มีสายเรียกเข้าซึ่งปรากฏชื่อของทศ
“อืม”ผมรับคำสั้น ๆ
“นายครับ ที่นครนายกผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ นายจะให้ผมดำเนินการยังไงต่อดีครับเพราะดูเหมือน
ฝั่งตรงข้ามมันจะแอบซุ่มโจมตีคอยตอดเล็กตอดน้อยเราตลอดเวลา”ทศเอ่ยรายงาน
“มันคงจะอยากลองดีกลับเรา เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะเข้าไปที่รีสอร์ทนครนายก ให้แม่บ้านจัดการบ้านพักของฉันด้วย”
ผมสั่งงานทศ
“ครับนาย”สมแล้วที่เป็นลูกน้องคนสนิท ไม่มีคำถามออกมาอีกมีเพียงแต่รับคำสั่งของผม
เมื่อวางสายทศแล้วผมก็เริ่มวางแผนจัดการปัญหาทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่ดิน และเมียตัวแสบของผม
คงจะต้องจัดการทั้งประกาศตัวและกำหลาบเอาให้อยู่หมัดกันไปข้างนึง
“ต้นไปที่คอนโดก่อน จัดเสื้อผ้าของฉันกับบอลแบบค้างคืนได้ซักสองคืนนะ”ผมสั่งต้น
“ครับนาย”ต้นรับคำ
“ต้นนายไปเอากระเป๋าแล้วไปที่รีสอร์ทนครนายกเลย เดี๋ยวฉันจะเอารถฉันไปตามบอลเอง
จัดลูกน้องไว้สองชุดก็พอ เอาชุดนักเรียนของฟ้าใส่ไปให้ที่บ้านแม่ฉันด้วยนะ”ผมเอ่ยปากสั่งงานเพิ่ม
“ครับนาย”
ใช้เวลาไม่นานก็ถึงคอนโดของผม เมื่อต้นจอดรถ รปภ.ก็ถือกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นรถ ผมลงจากรถ
และขึ้นลิฟท์ส่วนตัวเพื่อขึ้นไปชั้นที่เป็นลานจอดรถของผมเอง เมื่อเลือกได้แล้วก็เริ่มออกตัวเพื่อตามล่าเมียตัวเอง
ใครจะมาคิดบ้างว่า นายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สารจะต้องมาไล่ตามเมียด้วย
“ว่าไงธรรม อยู่ที่ไหน อืม...คอยจับตาดูไว้ฉันกำลังจะไป”ผมรับโทรศัพท์ของธรรมที่มารายงานว่า
บอลไปที่ร้านอาหาร.......... ผมติดเครื่องยนต์แล้วทะยานตัวออกทันที เพียงไม่นานผมก็มาถึงร้านเป้าหมาย
ธรรมเดินออกมารับผมเข้าไปในร้าน ไปยังโต๊ะใกล้ที่สุดเพื่อจัดตาดูว่าบอลมากับผู้ชายคนอื่นด้วยจุดประสงค์อะไร
และอีกฝ่ายหวังอะไรจากบอล
ธรรมรายงานว่าไอ้ผู้ชายที่อยู่กับบอลตอนนี้มันชื่อพายุ ผมจับใจความได้ว่าไอ้ลมบ้ามันต้องการจะจีบเมียผม
และยังมีการสมอ้างประกาศให้พนักงานรู้ว่าบอลกับมันเป็นคนรักกัน และที่น่าเจ็บใจที่สุดก็คงจะเป็นเมียผมเอง
ที่แสดงท่าทีไม่พอใจแต่ก็ไม่มีการปฏิเสธอะไรออกมา ผมอยากจะเดินไปกระชากตัวบอลออกมาแล้วจัดการ
ให้บอลรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนรัก เป็นสามีของบอลกันแน่ รึอยากจะไปกระชากตัวไอ้ลมบ้านั้นมายิงทิ้ง
ที่บังอาจมายุ่งกับเมียของผม แต่ผมจะไม่ทำอย่างนั้น ผมไม่อยากจะตัดสินทุกอย่างด้วยเวลาอันน้อยนิด
รึคำพูดเล็กน้อยนั้น แต่ถ้าผลสรุปออกมาว่าบอลต้องการจะเป็นคนรักกับไอ้ลมบ้านั้นละก็ ผมจะยิงไอ้นั้นทิ้ง
แล้วเอาบอลไปขังไว้แทน
ไอ้ลมบ้านั้นพยายามจะจีบบอลแต่ก็ไม่ทำให้บอลเขินอายเหมือนเวลาที่อยู่กับผมได้ มันจึงทำให้ผม
จิตใจสงบลงไปได้บ้าง เมื่อทานเสร็จก็คิดเงินแต่แล้วบทสนทนาระหว่างบอลกับพนักงานก็เกิดขึ้น
“มีอะไรรึเปล่าครับ”เสียงบอลเอ่ยถามพนักงานสาว
“คือหนูอิจฉาพี่เรื่องแฟนพี่นะค่ะ ทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเอาใจพี่นะค่ะ”พอผมได้ยินผมแทบอยากจะตะโกนใส่หน้าพนักงาน
ว่ามันไม่ใช่คนรักกันเว้ย แต่เป็นผมต่างหากที่เป็นสามีบอลไม่ใช่ไอ้นั้น
“ครับ”เสียงไอ้บ้าจอมมั่วมันรับคำ มันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดและโมโหยิ่งขึ้น
“คือน้องครับ คนนี้ไม่ใช่แฟนพี่นะครับ แฟนพี่หล่อกว่านี้ รวยกว่านี้ แล้วก็เอาใจพี่กว่านี้ด้วย”
เสียงบอลตอบกลับมาแล้วมันทำให้ผมรู้ตัวทันทีว่าปากผมฉีกเป็นรอยยิ้มออกมา ผมจะคิดเข้าข้างตัวเองได้
ไหมว่าคนที่บอลพูดออกมาจะเป็นตัวผมเอง
“ค...คะ...”เสียงพนักงานที่สะดุดคงด้วยเพราะตกใจกับคำตอบของบอล ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เพื่อกดโทรหาบอล
“ครูบอลหมายความว่า..”เสียงไอ้ลมบ้าที่ติดจะตกใจแต่ก็ต้องเงียบลงเมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของบอลดังขึ้น
ซึ่งก็ไม่ต้องสงสัยว่าใครโทรก็ในเมื่อมันเป็นผมเอง
‘ครับพี่วุฒิมีอะไรรึเปล่าครับ’ผมรอสายเพียงครู สีเสียงบอลที่ติดจะตกใจก็ตอบกลับผมมา
“บอลจะกลับบ้านแล้วใช่ไหมครับ เดี๋ยวกลับกับพี่นะ”ผมถามคำถามเพื่อที่จะแกล้งบอลเพื่อดูสิว่า
บอลจะตอบผมอย่างไร
‘บอลยังประชุมอยู่เลยครับพี่วุฒิ’ผมละอยากจะหัวเราะจริงเชียว คงยังไม่รู้ว่าผมอยู่ใกล้ ๆ แน่ ๆ
“ประชุมยังไงมีเสียงเพลงด้วย”ผมถามออกไปทันที ถ้าบอลไม่ตกใจและสังเกตดีๆก็จะได้ยินเสียงเพลงเดียวกัน
จากสายของผม แต่เพราะบอลมีชนักติดหลังเลยทำให้พลาดในการจัดสังเกต
‘คือพักครึ่งครับ’ผมแทบจะหลุดเสียงหัวเราะกับความพยายามของบอล
“เหรอครับ....................บอล”ผมเลยลากเสียงเพื่อแฝงให้บอลรู้ตัวว่าผมไม่ค่อยที่จะเชื่อเท่าไหร่
‘จริงๆนะครับ...แล้วพี่ไม่ต้อนรับลูกค้าแล้วเหรอ’ดูสิครับยังอุตสาห์ถามถึงงานของผมอีกด้วย
“ยกเลิกแล้วนะครับบอล แล้วอยู่กับใครเหรอ”ผมเลยบอกไปว่ายกเลิกงานแล้ว และส่งคำถามกลับไปให้บอลแทน
‘ก็อยู่กับครูทั้งโรงเรียนนะแหละน่าพี่นิพูดไม่รู้เรื่องเลย’ผมไม่รู้ว่าจะชื่นชมรึว่าต้องปลงกับ
ความพยายามของบอลกันแน่
“แน่ใจ”ผมเลยส่งคำถามย้อนกลับไปแทน
“ก็....”บอลกำลังจะตอบคำถามแต่คงยังคิดไม่ออก จนถึงไอ้ลมบ้ามันแย่งโทรศัพท์ไปแทน
“ฮาโล บอลอยู่กับผมซึ่งผมเป็นแฟนของบอล ผมขอสั่งให้คุณเลิกยุ่งกับแฟนของผม”เมื่อผมได้ยินเสียง
ของไอ้ลมบ้ามันตอบกลับมาแล้วผมอยากเอาปืนไปยิงหัวมันทิ้งเหลือเกิน
“คุณพายุทำไมคุณถึงพูดอย่างนี้ โอ้ย.......”เสียงบอลที่โวยวายใส่คนอีกคนที่สร้างเรื่องให้กับตัวเอง
คงจะพอเริ่มรู้ชะตาชีวิตของตัวเองแน่ ๆ เมื่อบอลร้องด้วยโมโหพร้อมกับใช้มือยีผมของตัวเองเพื่อเป็นการระบายอารมณ์
ผมอยากจะบอกว่ายังไงก็ต้องโดนทำโทษ หึหึ ยังไงก็ไม่รอดแน่ ๆ
“ก็ช่วยคุณไง ผมเห็นคุณรำคาญก็เลยตัดบทจบปัญหาแทน แล้วอีกอย่างนึงตอนนี้คุณทานข้าว
ในฐานะแฟนของผม”ไอ้บ้านี้ก็ยังคงไม่รู้ว่าการกระทำของมันนะทำให้บอลโมโหมาก เพราะตอนนี้ผมเดินเข้ามาหาบอลจากด้านข้าง
มองดูก็รู้ว่าบอลโมโหมาก
“คุณ....”มันมองผมเมื่อผมเดินเข้ามาโอบไหล่บอล
“หึ...แฟนเหรอ...คุณนะเป็นแค่คนอื่น ส่วนผมนะสามีบอล ผมหวังว่าคุณจะไม่ยุ่งกับคนของผม
และบอลครับเราคงต้องมีเรื่องคุยและชำระความกันอีกมาก ผมขอพาเมียผมกับบ้านก่อนนะครับหวังว่า
ผม
และเมียผมจะไม่เห็นคุณอีก”ผมพูดด้วยเสียงที่นิ่งเรียบซึ่งมันสื่อได้ทันทีว่าผมโมโห ผมพูดเสร็จก็จัดการ
ลากแขนบอลออกจากร้านอาหารขึ้นรถขับออกจากร้านด้วยความเร็วทันที
อ่านต่อด้านล่างค่ะ
-
มาต่อเพิ่มแล้วค่ะ
ผมขับรถด้วยความเร็วสูงออกมายังต่างจังหวัดนั้นก็คือนครนายก ตลอดเส้นทางบอลไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา
ด้วยคิดว่าผมกำลังโมโหตนเอง ซึ่งมันก็จริงผมกำลังโมโหบอลที่โกหกผม แต่แล้วผมก็เริ่มสังเกตสีหน้า
ของอีกคนว่าดูจะออกทางสีหน้าหลากหลาย ทั้งสีหน้าอึดอัด ขมวดคิ้ว แล้วก็ดูจะขยับตัวเองไปติดกับประตู
ซะจนจะหลอมรวมกับประตูรถผมอยู่แล้ว จากที่ผมสังเกตบอลคงกำลังสร้างจินตนาการให้ตัวเองเป็นแน่
ผมเลยส่งเสียงออกไป
“ไม่ต้องทำหน้าตากลัวตายขนาดนั้นหรอกครับ พี่ไม่ใจร้ายกับบอลขนาดนั้นหรอก พี่แค่จะชำระความผิดของเราเท่านั้น
ถ้าทำหน้าตากลัวขนาดนั้นคงจะทำความผิดเอาไว้เยอะและร้ายแรงมากเลยใช่ไหมครับ”ผมส่งสายตาฆ่าโทษ
“.................จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ จะฆ่าจะแกงจะแล่เนื้อเถือหนังยังไงก็ตามสบาย”บอลพูดด้วยสีหน้า
และนำเสียงที่ยอมรับชะตากรรมตัวเองแล้ว
“ไม่ต้องมาท้าทายพี่ เราผิดก็ต้องยอมรับผิด ยอมรับโทษ บอลโกหกพี่ว่าจะไปประชุม
ถ้าพี่ไม่ยกเลิกนัดกับลูกค้าแล้วพี่ไปรับที่โรงเรียนบอล พี่ก็คงจะโง่ให้เมียสวมเขาแบบมากับผู้ชายคนอื่น”
ผมเริ่มจะโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
“ใครสวมเขาพี่ บอลไม่ได้สวมเขาให้พี่นะ”บอลยังคงตอบกลับผมด้วยอารมณ์ที่บ่งบอกว่าโมโหกับข้อหาของตัวเอง
“ทำไมจะไม่ใช่ ก็ในเมื่อบอลโกหกพี่เพื่อที่จะได้มากินข้าวกับชู้”ผมเลยต้องชี้แจง ถึงแม้ว่าจะพอมั่นใจว่า
ไอ้ลมบ้านั้นจะไม่ใช่ชู้แล้วก็ตาม
“ไม่ใช่ชู้ซะหน่อย.....”บอลตอบเสียงเบาแต่ผมก็ยังคงได้ยินทุกคำพูด
“จะใช่หรือไม่เดี๋ยวต้องได้สอบปากคำแน่นอน”ผมหันไปฆ่าโทษเมียตัวเองแล้วเยียบคันเร่งเพื่อทะยาน
ไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง ผมขับผ่านรั่วรีสอร์ทเข้ามายังส่วนในที่เป็นบ้านพักของครอบครัวผม ดูบอล
จะชื่นชอบกับบรรยากาศและการตกแต่งที่มองไม่ค่อยจะเห็นแล้วก็ตาม เมื่อจอดรถแล้วผมก็สมบทสามี
ที่ต้องการจะทำโทษเมีย กระชากแขนบอลเข้าบ้าน
“วันนี้เราจะนอนรึอาจไม่ได้นอนที่บ้านหลังนี้ก็แล้วแต่คำตอบของบอลเอง”ผมบอกบอลและส่งสายตา
ที่ดูยังไงก็อันตรายให้บอล
“บอลไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่วุฒินะ บอลต้องการจัดการปัญหาเอง”บอลคงรู้ถึงอารมณ์ละสายตา
จึงใช้คำพูดที่ติดอ้อน ๆ
“จัดการปัญหา.........ปัญหาอะไรรึเรื่องที่มีแมลงวันมาตอมบอลนะเหรอ ถ้าใช่ละก็บอลไม่ต้องทำอะไร
พี่จัดการตบมันตายได้”ผมเห็นช่องทางที่จะทำให้บอลยอมบอกเหตุผล พร้อมทั้งประกาศไปในตัวว่า
ผมสามารถจัดการปัญหาให้บอลได้ไม่ยากเลย
“พี่วุฒิบอลไม่ใช่ขี้นะจะได้มีแมลงวันมาตอม ถึงถ้าใช่นะพี่นะยิ่งกว่าตอมซะอีก”เป็นไงครับเมียผม
จากเมื่อกี้ยังกลัวผมกลับเป็นเอาเรื่องตอมไม่ตอมกับผมซะอย่างนั้น มีการเท้าสะเอวอีกต่างหาก
“พี่ไม่ได้ว่าบอลว่าเป็นขี้ซะหน่อย ขี้ที่ไหนจะน่ากินจนมีคนอื่นจะแย่งกิน”ผมรู้สึกสนุกกับการได้ยั่วยุอารมณ์เมียตัวเอง
“พี่วุฒิ...”อยากจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อบอลตะโกนเรียกชื่อผมด้วยเสียงที่ดังพร้อมด้วยกับอาการที่หน้าดำหน้าแดง
ไม่รู้ว่าเพราะโมโหรึว่าอายผมกันแน่
“ทำไมครับจะยอมรับผิดและยอมรับบทลงโทษโดยไม่มีรอลงอาญาใช่ไหม”ผมมองบอลด้วยสายตา
ที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ใช้กับใคร ที่แสดงออกว่าผมอยากจะกระโจนเพื่อจับบอลมากดซะเดียวนี้ถ้ายังไม่ยอมบอกเหตุผลให้ผมฟัง
“บอลยอมรับว่าบอลผิดจริง ๆ พายุรับปากว่าถ้าบอลไปทานมื้อค่ำกับเค้าแค่มื้อเดียวเค้าจะเลิกสนใจ
ในตัวบอลเป็นพิเศษ
แต่ถ้าบอลขอพี่วุฒิเพื่อที่จะจัดการปัญหาพี่วุฒิก็คงไม่ให้บอลไปใช่ไหมล่ะ”บอลบอกเหตุผลในการไปกินข้าว
กับไอ้ลมบ้านั้น และยังส่งคำถามที่ดูเหมือนบอลจะรู้คำตอบอยู่แล้วมาให้ผม
“ให้ไปสิ ทำไมจะไม่ให้ไป”ผมตอบกลับไปซึ่งบอลดูจะทึ่งกับคำตอบของผม
“จริงเหรอ รู้งี้ขอก็ดีหรอกจะได้ไม่โดนลากไปลากมาจนเจ็บตัวขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่จะมีเหตุผล
ขนาดนี้ที่ยอมให้บอลไปจัดปัญหาเอง”บอลรีบเงยหน้าขึ้นมองผม แล้วเอ่ยออกมาพร้อมจับแขนข้างที่โดนผมลากด้วยหน้าบู้บี้
ก่อนจะส่งยิ้มตามมาให้
“ได้สิแต่พี่จะไปด้วยแล้วบอกไอ้เห็บหมาหน้าปลาร้าค้างปีว่าพี่นะผัวบอลให้มันเลิกคิดจะตีท้ายบอล
เพราะพี่ตีท้ายบอลได้คนเดียว”ผมอยากจะหลุดขำเมื่อเห็นบอลที่ทำตาโตอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำพูดของผม
“พี่วุฒิ.............”ผมละมีความสุขซะจริง ๆ เมียผมแข็งแรงดีมีแรงตะโกนเรียกชื่อผมบ่อย ๆ ด้วย
“ครับ ไปดูห้องพักดีกว่า”ผมรับคำบอล แล้วดันหลังบอลเข้าห้องพักซึ่งผมกำลังวางแผนการ
ทำโทษเมียตัวเองอยู่ในใจ
“แล้วน้ำฟ้าละ บอลเป็นห่วงน้ำฟ้า”บอลถามถึงลูกสาวด้วยความเป็นห่วงซึ่งผมสัมผัสได้จากน้ำเสียง
“ไม่ต้องห่วงวันนี้น้ำฟ้าอยู่กับผู้ชำนาญการเลี้ยงเด็ก”ผมตอบบอลไปเมื่อนึกถึงพ่อกับแม่ผมที่ถูกมอบตำแหน่ง
ผู้ชำนาญการเลี้ยงเด็ก ผมรับรองได้เลยว่าจะต้องไม่มีปัญหาแน่ เพราะน้ำฟ้าเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายขนาดผมกับน้องชาย
อีกสองคนพ่อกับแม่ยังเลี้ยงได้เลย
“แต่...”บอลพยายามจะเอ่ยถามผม
“ไม่ต้องเป็นห่วงน้องน้ำฟ้าหรอก ห่วงตัวเองดีกว่า เรายังต้องสะสางและชำระความกัน”ผมเอ่ยเพื่อเตือนสติ
ของบอลแล้วดันบอลเข้าห้อง ล็อคห้องเสร็จสรรพและเปิดไฟในห้องจนสว่างเห็นบรรยากาศและสีหน้าเมีย
แล้วอยากจะจัดการซะตรงนี้เลย ไม่ต้องไปที่เตียงดีไหมแต่คิดไปคิดมาไปจัดการที่เตียงดีกว่า เพราะตอนนี้
ผมนึกบทลงโทษสำหรับบอลได้แล้ว
ผมเดินเข้าไปหาพร้อมส่งยิ้มและแสดงที่หน้าที่ผมรู้ตัวดีว่าเหมือนฆาตกรโรคจิตที่ต้องการจะข่มขืน
ข่มขืน ข่มขืน และข่มขืน สำหรับบอลผมไม่ฆ่าแล้วข่มขืนหรอกครับ เมียที่รักทั้งคนจะฆ่าให้ตายทำไม
เก็บเอาไว้ข่มขืนเรื่อยไปจนแก่ตายไปข้างนึงดีกว่า และเพราะบอลคงจะกลัวสีหน้าและการลุกคืบของผม
จึงถอยหลังโดยไม่ได้มอง เลยทำให้สะดุดเตียงจนล้มลงไปนอนเหมือนให้ท่าผม
“พี่วุฒิอย่าเล่นแบบนี้นะบอลกลัว”บอลแสดงอาการหวาดกลัวผมพร้อมส่งเสียง
“บอลไม่ต้องกลัวหรอกครับ พี่ไม่ได้เล่นแต่เอาจริง เดี๋ยวก็สนุกเองแหละ”ผมเริ่มสนุกในการกลั่นแกล้งบอล
ผมพูดเสร็จก็เลียริมฝีปากแล้วกระโจนลงหาบอลที่นอนอยู่บนเตียง แต่บอลกลับพลิกตัวหนีผม
พยายามจะลงจากเตียงนอนให้ได้ แต่ผมไม่คิดจะปล่อยบอลลงจากเตียงหรอกครับ เลยจัดการคว้าขาข้างซ้าย
แล้วออกแรงอีกนิดหน่อยลากบอลเข้าหาตัวผมเอง
“พี่วุฒิไอ้บ้าปล่อยนะเว้ย”สงสัยผมจะแสดงอาการเหมือนมากไปเลยทำให้บอลยิ่งตื่นตกใจ
“ท่าจะยากนะจ๊ะ ถ้าไม่ได้ชำระความบอลก็ลงจากเตียงไม่ได้ถ้าพี่ไม่อนุญาต”ผมกดบอลให้แนบกับเตียงนอน
เอาละนะจะเริ่มการลงโทษเมียตัวเองแล้วนะครับ
“พี่วุฒิบอลขอโทษบอลจะไม่โกหกพี่วุฒิอีกแล้ว อย่าทำอะไรบอลเลยนะ”ผมรู้สึกสงสารกับสายตา
และน้ำเสียงที่ส่งตรงมาให้ผม
“ฟอด......ไม่ได้ครับเด็กที่ทำผิดต้องถูกลงโทษใช่ไหมครับ เช่นเดียวกันครูที่ทำผิดก็ต้องถูกลงโทษเหมือนกัน”
ผมเลยหอมแก้มและปฏิเสธด้วยการยกเหตุผมให้บอลฟัง
“พี่..อืม...ม...ม...”ผมปิดกันการโต้เถียงด้วยจูบที่อ่อนหวานและรุนแรงแทน
“อืม..หวานจริงๆจะกี่ทีก็หวานไม่เปลี่ยนเลย”ผมพึงพอใจกับรสชาติที่ได้ชิมจึงอดที่จะเอ่ยชมไม่ได้
“ฮ่า...ฮะ...ฮา...พี่วุฒิ..อืม...”บอลที่นอนอยู่ด้านล้างผมกำลังกอบโกยเอาอากาศด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน
ดวงตาหวานฉ่ำ ริมฝีปากแดงเปียกชื้นจากการกระทำของผม จนผมอดที่จะก้มลงไปลิ้มลองริมฝีปากอีกครั้ง
“บอลครับบอลน่ารักน่ากินที่สุดเลย”ผมปล่อยริมฝีปากอีกครั้งและเอ่ยปากด้วยเสียงที่ยอมรับว่าผมต้องการบอลเหลือเกิน
“พี่วุฒิอ่ะ..”บอลหลุดเสียงเมื่อรู้สึกว่ามันก้มลงเพื่อสูดดมกลิ่น ขบเม้น และมีบางครั้งที่ผมหมั่นเคี้ยวจนกัดลำคอ
หน้าอกบอลจนถึงกับสะดุ้ง แต่ปฏิกิริยาของบอลกลับเร่งเร้าให้ผมทำอีก ด้วยบอลบิดตัวไปมาและส่งเสียง
ด้วยความเสียวซ่านจากการกระทำของผม
“ครับนักโทษของพี่ ดูสิเริ่มมีอารมณ์แล้วใช่ไหมละยอดอกแข็งสู้นิ้วพี่ซะขนาดนี้ จะใช้แต่นิ้วมือ
คงจะสู้ยอดอกของบอลไม่ได้คงต้องหาตัวช่วยซะแล้วสินะ หึหึ..จุ๊บ...จุ๊บ...จ๊วบ......”ผมพูดออกไปถึงปฏิกิริยา
ให้บอลได้รับรู้ว่ามันช่างเป็นภาพที่ทำให้ส่วนกลางลำตัวของผมแข็งตัวและปวดหนึบอยากจะกระโจนจ้วง
เข้าหาสัมผัสจากบอลที่อ่อนนุ่มคับแน่น ร้อนแรง
ผมจัดการดึงชายเสื้อให้ไปกองเหนือหน้าอกแล้วใช้ปลายนิ้วมือสัมผัสแตะและบีบคั้นจนบิดตัวไปมา
เพราะความเสียวซ่านที่ผมตั้งใจมอบให้ ผมยังคงไม่เงยหน้าออกมาจากบริเวณลำคอและหน้าอกของคนด้านล่าง
บอลยิ่งตอบสนองการปลูกเร่าของผมด้วยการบิดกายยิ่งขึ้น ส่งเสียงดังขึ้นถี่ขึ้น เมื่อเห็นอย่างนั้น ผมก็เริ่มดำเนินการ
แผนการลงโทษขั้นต่อไป ด้วยการถอดเข็มขัดทั้งจากของผมและบอลเพื่อเอามามัดมือทั้งสองของบอลให้ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
“มีความสุขและรู้สึกดีใช่ไหมครับ ถ้าใช่มันก็ไม่ใช่การลงโทษเพราะฉะนั้นพี่จะเริ่มลงโทษบอลแล้วนะครับ”
เมื่อผมพูดยั่วยุ เมื่อบอลเริ่มมีสติกลับมาบ้างก็รู้ตัวแล้วว่าผมจัดการใช้เข็มขัดรัดข้อมือตัวเองเข้ากับเตียงนอน
“พี่วุฒิพี่จะทำอะไรนะ รึว่าพี่เป็นพวกวิปริตชอบใช้ความรุนแรงเหรอ พี่ปล่อยผมเลยนะ”ผมต้องเกร็งหน้าไว้
เมื่อได้ยินคำพูดของบอลที่สั่งกลัว
“หึหึ...มันสนุกดีนะถ้าบอลได้ลองแล้วละก็จะต้องติดใจแน่ ๆ”ผมประสบความสำเร็จเลยยิ่งพูด
เพิ่มความกลัวของบอลให้มากยิ่งขึ้น
“พี่วุฒิ อย่าทำบอลเลยนะ บอลยอมแล้วแต่ไม่เอา SM นะ”ผมกลั้นยิ้มเอาไว้เมื่อบอลตกปากรับคำผมแล้ว
เอาละนะครับผมจะเริ่มรับประทานเมียผมให้อร่อย
“หึหึ...”มันต้องมีการเพิ่มรสชาติเลยหัวเราะด้วยเสียงที่ไม่น่าไว้ใจสำหรับบอลส่งให้ตบท้ายการเลียริมฝีปากตัวเองซะที
“อ่ะ..พี่วุฒิ อะ”บอลหลุดเสียงและชื่อผมเมื่อผมใช้ฝ่ามือลูบตั้งแต่หน้าอกที่นุ่มลื่นที่เปิดโล่ง
ไปจนถึงบริเวณท้องน้อยยิ่งลูบยิ่งสนุกมือ
“ครับว่ายังไงครับ”ผมเสียงแหบห้าวส่งให้คนที่นอนบิดตัวอยู่ใต้ร่างผม
“อย่าแกล้งบอลนะครับ...”ผมเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดที่หลุดจากปากของบอล
ด้วยความทรมานอันแสนหวาน
“หึหึ...มันเป็นการทำโทษครับบอล บอลไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องใด ๆ ทั้งสิ้น”ผมการลงโทษบอล
ไม่ให้บอลกล้าที่จะโกหกผมอีก
“อืม....อ่ะ อืม”ผมก้มลงจูบบอลด้วยอารมณ์ทางเพศที่สูงขึ้น ใช้ลิ้นกวาดต้อนลิ้นอีกอันไปมาตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น
“จุ๊บ จุ๊บ ถ้าบอลยังทำแบบวันนี้อีกไม่แน่พี่จะหาปลอกคอแล้วพิมพ์ลงไปในปลอกคอว่า
‘มีผัวแล้วอย่ายุ่ง’ ดีไหมครับเดี๋ยวพี่ให้ดีไซเนอร์แบรนด์ดังออกแบบให้ อ่ะให้ตุ้ยออกแบบให้ก็ได้เนอะ
ตุ้ยคงเต็มใจออกแบบให้แน่เลย หึหึ..”ผมเตือนบอล และใช้ตุ้ยหนึ่งในสามสาวที่ดูจะได้ผลดี
พูดเสร็จผมก็เดินหน้าจัดการกับส่วนล่าง สัมผัสสิ่งที่แข็งตัวของบอลโดยมีกางเกงครบชิ้นขวางกั้นเอาไว้
“หึหึ...รู้สึกจนเป็นถึงขนาดนี้แล้วเหรอครับ อดทนหน่อยสิครับบอลเดี๋ยวก็หมดสนุกกันพอดี
อะไรที่สามารถทำร่วมกันได้อีกเยอะอย่าพึ่งหนีพี่ไปคนเดียวซะก่อนนะครับ”พูดไปก็สัมผัสตัวตนของบอลที่ยิ่งแข็งตัวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
“อ่ะ...พี่วุฒิ อืมมมมม”เสียงหวานหลุดออกมาให้ผมได้ยินเมื่อผมใช้แรงบีบไม่เบานักและรูดซิปกางเกงออก
แต่ก็ยังคงไม่เอากางเกงทำงานออก แล้วเริ่มต้นลูบท่อนลำที่พยายามดันกางเกงในตัวเล็กสีขาวของผม
“เซ็กซี่จัง ที่ทำอยู่นี่คือการยั่วพี่รึเปล่าครับ หึหึ”ผมยิ่งอยากปลดปล่อยตัวเองจากการปวดคับแน่น
ออกมาเช่นกันเมื่อเห็นท่าทาง สีหน้า น้ำเสียงของบอล
“อ่ะ พะ..อ่ะ..พี่...วุฒิ...อย่า..อืม...แกล้งบอล อ้า..............”ผมจัดการนวดเคล้นตัวตนของบอล
โดยไม่ได้นำออกจากสิ่งกีดขวาง
“หึหึ กางเกงในเปียกหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นพี่จะช่วยนะครับ จุ๊บ...”ผมพูดให้เมื่อเห็นว่ามี
ของเหลวซึมออกมาเปียกกางเกงในจนเป็นวงกว้าง
ผมจัดการก้มลงประกบปากจูบอีกครั้ง จากอ่อนหวานเป็นร้อนแรงตามอารมณ์ทั้งของผมและอีกคน
มือข้างนึงที่กำลังขยับขึ้นลงสอดประสานกันระหว่างริมฝีปากและมืออีกข้างที่กำลังสะกิดบีบและอาจจะบี้ยอดอก
บอลทั้งสองข้างสลับกันไปมา ใบหน้าของบอลแสดงให้เห็นความทรมานที่ผมหยิบยื่นให้
“พี่ ฮ่า...วะอืมมมมมม”ผมปิดกั้นเสียงเมื่อบอลพยายามจะเรียกชื่อผม ผมเร่งขยับมือตรงจุดกึ่งกลาง
จนบอลใช้มือทั้งสองข้างตวัดจับเข็มขัด และปลายสองเท้าจิกลงยังที่นอนแอ่นโค้งตัวเมื่ออารมณ์ใกล้จะถึงปลายความต้องการ
แต่ผมยังไม่ต้องการให้บอลถึงจุดหมายปลายทางตามความต้องการจึงหยุดการกระทำทุกอย่างไว้
“ฮ่า...ฮ่า....ทำไม...”บอลเอ่ยโดยยังคงมีอาการเหนื่อยหอบเพื่อถามผมด้วยสายตาที่สงสัย
“ฟอด อย่าพึ่งถึงสิครับ รอพี่ก่อนนะครับ”ผมกดปากเพื่อหอมแก้มเป็นการปลอบใจบอล แล้วยืนเข่าปลดกระดุมกางเกง
รูดซิปกางเกงของตัวเอง อาวุธที่ผมภาคภูมิใจทั้งขนาดและความยาวที่เกินมาตรฐานที่แข็งพร้อมรบโพล่พ้น
ขอบกางเกงในออกมาอวดโฉมให้บอลได้ทำหน้าตกใจและเขินอาย
“............”บอลไม่สามารถที่จะหลุดเสียงใด ๆ ออกมาเพียงแต่ยังคงจ้องมองรูปร่างของผม
ผมเอื้อมมือมายกสะโพกนุ่มแน่นตึงแล้วถอดกางเกงในและกางเกงทำงานออกพร้อมกัน ผมมองรูปร่างของบอล
ด้วยสองแขนยังคงถูกมัดด้วยเข็มขัดของผมและของบอลเองติดกับหัวเตียงทั้งซ้ายขวา กระดุมเสื้อถูกปลดออกทุกเม็ด
กางเกงในและกางเกงทำงานที่พึ่งจะดึงออกโชว์ส่วนที่แข็งขันของเหลวที่ไหลซึมตลอดเวลา บอลยังคงมองผม
ไม่ละสายตาไปไหน
“หึหึ...มองตาค้างเลยเหรอครับ ดูสิมันพร้อมจะชำระความและลงโทษบอลแล้วนะครับ”ผมพูดออกไป
“เปล่านะ...อืม”บอลเปิดปากเพื่อจะปฏิเสธแต่ผมก็ปิดกั้นคำนั้นโดยการจูบที่ผมมั่นใจในฝีมือของตัวเอง
ผมเริ่มปลูกอารมณ์บอลอีกครั้ง พร้อมทั้งการเตรียมความพร้อมสำหรับช่องทางเพื่อที่บอลจะได้รับเอา
ตัวตนของผมเข้าไปไม่ทรมานนัก ผมใช้นิ้วมือสอดแทรกประสานกับการปลูกอารมณ์ส่วนอื่น ๆ
“อ่ะ โอ้ย....อืม อ่ะ”ผมเริ่มที่จะขยับปลายนิ้วในระดับสั้น ๆ ช้า ๆ เพื่อให้บอลปรับความเคยชิน
กับสิ่งแปลกปลอมที่สอดเข้ามาภายในร่างกายของบอล
“อืม..จุ๊บ...จุ๊บ...จ๊วบ...บอลครับผ่อนคลายหน่อยอย่ารัดพี่แน่นนักสิครับ หายใจเข้าลึกยอมให้พี่เข้าไปยอมรับพี่นะครับ”
ผมจูบทั่วทั้งตัวก่อนจะแนะนำเมื่อผมยังคงขยับนิ้วมือได้ลำบากเป็นเพราะบอลยังคงเกร็งช่องทาง
“พี่วุฒิ อ่ะ อ่ะ อ้า........................”บอลหลุดชื่อผมออกมาพร้อมด้วยเสียงที่เป็นสัญญาว่าผมค้นพบ
จุดกระตุ้นอารมณ์ของบอลแล้วเมื่อผมถอนนิ้วจนเกือบหลุดแต่กลับสวนกลับเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรง
ผมก้มลงจูบจนทั่วใบหน้าก่อนการขยับจะเริ่มขึ้นทั้งเร็วและช้า รุนแรงและแผ่วเบาสลับกันไป
ผมยังคงใช้มือที่ยังคงกำรอบๆจุดกึ่งกลางเพื่อชักนำอารมณ์ ซึ่งบอลก็เริ่มแสดงออกว่าความต้องการเพิ่มมากขึ้น
“อ่ะ....อะ...อ่ะ”เสียงของบอลที่หลุดออกมาอย่างต่อเนื่องกระตุ้นอาวุธคู่กายของผมให้ยิ่งขยายตัว
และเพิ่มความแข็งแรงของตัวมันเอง
“อ่ะ..............ไม่นะ...ฮ่า..ปล่อยบอลนะ...”ผมเริ่มรู้สึกว่าบอลใกล้จะถึงจุดหมายที่ต้องการด้วยการหนีบขา
การเกร็งต้นขาและแขน อีกทั้งเสียงที่หลุดออกมากระถี่ชั้นและสูงขึ้น ผมจึงใช้หัวนิ้วมือข้างที่ขยับท่อนลำ
ให้บอลกดปิดช่องทางการปลดปล่อยบอล
“หึหึ....พี่บอกแล้วไงว่ามันเป็นการลงโทษบอลยังเสร็จก่อนพี่ไม่ได้หรอกนะครับ”ผมหัวเราะ
ออกมาแล้วย้ำเรื่องการลงโทษบอล ตามใจมากไปมันก็ไม่ใช่การลงโทษนะสิ
“ไม่ปล่อยบอลเถอะ...อย่าทำอย่างนี้เลยนะครับพี่วุฒิ”บอลเริ่มส่งเสียงอ้อนวอนให้ผมปลดปล่อย
“ไม่เป็นไรนะครับ พี่ยังไม่ปล่อยบอลหรอกต้องสั่งสอนเพื่อเป็นบทเรียนว่าอย่าทำอย่างนี้อีก
ถ้าทำจะต้องถูกลงโทษอย่างนี้”
เมื่อพูดจบผมก็จัดการขยับปลายนิ้วมือที่ยังคงอยู่ในช่องทางรักอีกครั้งจนอารมณ์ของบอลถูกกระพือขึ้น
แต่ด้วยการปิดกลั้นส่วนหน้าจึงทำให้บอลมีสีหน้าที่บิดเบี้ยวอาจจะด้วยความเสียวซ่านจากช่องทางด้านหลัง
และความทรมานจากด้านหน้าที่ถูกปิดกั้น ผมเริ่มสอดนิ้วเพิ่มจำนวนจากหนึ่งนิ้วเป็นสอง จ้วงแทง และ
กวาดควานเพื่อให้ช่องทางของบอลขยายตัวมากกว่าเดิม บอลยิ่งกรีดร้อง บิดตัว น้ำตาไหลออกมาจากหางตาเป็นทาง
“เอาละนะพี่ทนไม่ไหวแล้วนะครับ”ผมสุดจะทานทนกับภาพเบื้องหน้าจึงบอกให้บอลได้รู้ตัว
ก่อนจะดึงนิ้วมืออยู่ภายในช่องทางออก แล้วแทนที่ด้วยตัวตนของผมที่แข็งตัวจนเริ่มปวด โดยเริ่มจากใช้ส่วนปลายแตะ
และวนรอบก่อนจะดันเข้าไปเล็กน้อย ความรู้สึกที่สัมผัสจากส่วนปลายที่กดเข้าไปคือความคับแน่นและรุ่มร้อน
จนผมแทบจะขยับเข้าไปไม่ได้อีก
“โอ้ย...พี่วุฒิบอลเจ็บ เอาออกเถอะนะสงสารบอลเถอะนะ”บอลหลุดเสียงร้องเมื่อส่วนหัวของผมเข้าไปด้านในได้สำเร็จ
“ซี้ดดดดดดดดดดด บอลอย่างรัดพี่สิครับพี่เข้าไปได้นิดเดียวเองนะ จุ๊บ”มันคับแน่นร้อนแรงจนผม
ถึงกับหลุดเสียงออกมา และพยายามเตือนบอลเพื่อที่ผมจะได้เข้าไปด้านในได้
“พี่วุฒิ พอเถอะนะ อะ อ่า อืม อืม”บอลพยายามอ้อนวอนเมื่อรู้สึกเจ็บ จนผมต้องจูบและปลุกอารมณ์
ให้บอลได้คลายตัวเอง และเป็นการเบี่ยงความสนใจเข้าไปยังจุดอื่น
“โอ้ย.....อ่า........................”บอลร้องสุดเสียงเมื่อผมเห็นว่าช่องทางของบอลคลายตัวลงจึงดันส่วนที่ค้างคา
ให้เข้าไปอยู่ภายในตัวของบอลจนหมดด้วยความเร็วและแรงพร้อมกับปล่อยนิ้วโป้งที่ปิดกลั้นเส้นทางปลดปล่อยของบอลออก
ทำให้บอลได้ปลดปล่อยน้ำแห่งอารมณ์ที่สั่งสมมานานออกมา จนบอลกรีดร้องน้ำตายิ่งไหลออกมาให้ผมได้เห็น
“ซี้ดดดดดดดดดดดด พี่เข้ามาหมดแล้วนะครับบอล ข้างในบอลมันทั้งร้อนทั้งรัดพี่จนพี่เกือบจะถึงอยู่แล้วนะครับ”
ผมหลุดเสียงเมื่อบอลได้ปลดปล่อยมันส่งผลมาถึงด้านหลัง เมื่อช่องทางบีบรัดตัวกระตุกตามการปลดปล่อยด้านหน้า
“อ่ะ อย่าพึ่งพี่วุฒิ อย่าพึ่งขยับ อ่ะ”ผมไม่สามารถที่จะนิ่งเฉยได้อีกต่อไป จึงต้องเดินหน้าเพื่อให้ตัวเอง
ได้ปลดปล่อยความทรมานที่แสนหวานนี้บ้าง ผมเริ่มตามอารมณ์ของตัวเองทั้งรวดเร็วแผ่วเบา หนักแน่น หยอกล้อ
ภาพที่เห็นคือบอลที่ถูกผูกติดกับหัวเตียงยังคงมีเสื้อที่ถูกปลดกระดุมจนหมดเผยให้เห็นถึงยอดอก แผ่นอกที่มีร่องรอยจากฝีมือของผม
ส่วนล่างที่เปิดโล่งกำลังเชื่อมโยงกับผมที่ยังคงมีเครื่องแต่งกายครบทุกชิ้น ผมอยากจะกลืนกินบอลให้หมดเหลือเกิน
“อ่ะ อ้า........พี่วุฒิ......ไม่ไหวแล้ว.....ถึงแล้ว.....อ้า........”บอลร้องเป็นสัญญาว่ากำลังจะถึงจุดหมายอีกครั้งในไม่ช้า
ซึ่งผมก็สุดจะทานทนกับแรงตอดรัดของช่องทางที่ผมกำลังสวนกระแทก
“อืม ซี้ดดดดดดดดดดดดด บอล พี่ก็ถึงแล้ว อ้ากกกกกก”ผมถึงกับร้องออกมาและกระแทกเบื้องล่างเข้ามาแรง ๆ
อีกสี่ถึงห้าครั้งก่อนจะหยุดนิ่ง ภาพเบื้องหน้ากลายเป็นสีขาวโพลนเมื่ออารมณ์เพศผมได้รับการปลดปล่อยภายในตัวบอล
อย่างมากมายจนล้น ลำตัวของบอลตั้งแต่หน้าท้องจนถึงหน้าอกถูกน้ำสีขาวของตัวเองกระเซ็นกระจายตัวจนทั่ว
“จุ๊บ...มันสุดยอดจริง ๆ บอลมีความสุขไหมครับ สำหรับพี่มันสุดยอดมาก ๆ”ผมเอ่ยชมบอล ซึ่งก็ทำได้แค่หันหน้าแดง ๆ
และยังคงหอบหายใจหนีเท่านั้น
“เสร็จแล้วก็เอาออกไปสิจะคาไว้ทำไมเหล่า อ่ะ”บอลเอ่ยถึงส่วนที่เชื่อมโยงกันอยู่ แต่แล้วก็ต้องหลุดเสียง
เมื่ออาวุธของผมพร้อมรบอีกครั้งแล้ว
“หึหึ ที่ผ่านมาเป็นการชำระความและทำโทษ แต่ต่อจากนี้เป็นต้นไปเป็นการให้รางวัลบอลแล้วนะครับ”
ผมบอกบอลไป ซึ่งที่ผ่านมาผมต้องการลงโทษบอลที่โกหกผม แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เป็นการให้รางวัลที่ชมว่าผมหล่อกว่า
รวยกว่าไอ้ลมบ้านั้น เมื่อพูดแล้วก็จัดการต่อเลยแล้วกัน
“อ่ะ อะ พี่วุฒิ อืม......”บอลส่งเสียงเมื่อผมเริ่มขยับส่วนล่างอีกครั้ง แล้วจัดการจัดบอลให้หันหลัง
และขยับอีกจนผมและบอลปลดปล่อยตามกันติด ๆ
“ฮ่า............ฮ่า.....”เสียงหอบหายใจของบอลเมื่อกิจกรรมได้จบลงไป
“บอลครับไปอาบน้ำนะครับ”ผมนึกสนุกจึงเอ่ยบอก ซึ่งบอลก็คงต้องการจะล้างเนื้อล้างตัวถึงพยักหน้าตกลง
ผมจัดการจัดท่าทางโดยจับมือบอลคล้องคอแล้วกอดแล้วจึงยกตัวเองขึ้น โดยที่ส่วนที่เชื่อมโยงกัน
ไม่ได้ถูกผมเอาออกแต่อย่างใด ผมเริ่มลงจากเตียงซึ่งมันก็ต้องขยับและสั่นสะเทือน เกร็งตัว
“อะ อืมมมมมม อ่ะ อ่ะ”บอลหลุดเสียงเมื่อผมขยับตัวเองและยกตัวบอลให้สอดรับกับจังหวะที่ผมต้องการ
เมื่อถึงห้องน้ำก็จัดการปล่อยลงบริเวณหน้ากระจกที่ทำจากหินอ่อน และเริ่มทำกิจกรรมแสนสนุกของผมจนเสร็จสมอารมณ์หมาย
แล้วจึงถอดถอนตัวตนออกมาน้ำขาวข้นไหลออกมาจากช่องทางลงตามขาของบอลลงมาที่มีปริมาณที่ไม่น้อยเลย
เมื่อมองดูแล้วก็รู้ว่าผมสูบพลังงานชีวิตของบอลไปไม่น้อย ด้วยขาที่สั่นเทาโงนเงนจนผมต้องพยุงตัวเอาไว้
พร้อมทั้งคลอเคลียเมียรักไม่ได้ห่าง บอลก้มหน้าก้มตาอย่างเดียวด้วยคงจะอายกับสิ่งที่ทำมาจึงเลือกจะก้มหน้าหลบสายตาของผม
ลงเบื้องแต่มันคงเป็นการกระทำที่ผิด เพราะทุกอย่างที่บอลทำมามันเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์จนอาวุธผมแข็งตัว
บอลเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ
“ทำไงได้วัยกำลังจะเจริญพันธุ์ ของพี่มันดีจริงๆก็อย่างนี้แหละ แถมบอลยังน่ากินตลอดเวลาอีก”
ผมเอ่ยโดยที่บอลทำได้แต่อ้าปากค้าง
“พี่วุฒิ บอลไม่ไหวแล้วนะ”เสียงบอลโวยวายออกมา
ผมส่งยิ้มกลับแล้วก็จัดการเริ่มกิจกรรมอีกครั้งโดยที่ไม่สนใจเสียงเรียกร้องของบอล จากเสียงโวยวายอ้อนวอน
กลายเป็นเสียงครางกระเซ่าแทน เมื่อถึงจุดหมายอีกครั้งบอลก็สติที่ดับวูบตอนที่ผมฝั่งตัวและปลดปล่อย
น้ำอุ่นร้อนข้าสู่ร่างกาย ผมจัดการอาบน้ำทั้งตัวเองและบอล สำหรับบอลนั้นผมจัดการชำระล้างทุกส่วนจนสะอาด
หอมฟุ้งจับใส่ชุดนอนที่เป็นเสื้อเชิ้ตทำงานสีขาวของผมตัวเดียว แล้วจึงอุ้มบอลวางด้านซ้ายของเตียงที่ได้รับการเปลี่ยนใหม่
ด้วยตัวผมเอง ผมทิ้งตัวลงด้านขวา คงจะเป็นเพราะการทิ้งน้ำหนักตัวเองแรงไปจึงรบกวนอีกคนด้วยเสียงอืออา
ผมถึงกลับหลุดอมยิ้มก่อนจะก้มตัวลงทำกิจจวัตรประจำวันก่อนนอน
“ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ ฟอด.....” ผมอยากจะเห็นสีหน้าของบอลพรุ่งนี้จัง ผมโอบกอดและรั้งบอล
ให้เข้าหาอ้อมกอดของผมซึ่งก็ได้รับการร่วมมือด้วยดีจากอีกคน คืนนี้ผมจึงหลับได้อย่างเป็นสุขเช่นทุกคืนที่ผ่านมาเมื่อผมมีบอล
ขอโทษนะค่ะตุ๊กตาไร้ซึ่งข้อแก้ตัวใด ๆ ทั้งสิ้นค่ะ แต่ตุ๊กตาก็มาต่อให้แล้วนะค่ะ ตอนยาวพิเศษเลย
หวังว่าคงจะพอทำให้ทุกคนยกโทษให้ตุ๊กตาได้นะค่ะ มุมมองของพี่วุฒิเค้าเป็นไงบ้างค่ะ
พบกันวันอาทิตย์ที่ 29 ธันวาคม 2556 คงจะไม่กล้านัดเวลาแล้ว(เข็ดแล้วจ้า)
และมีข้อท้วงติงมาเรื่องที่ต้นเรียกแม่วุฒิว่า
นายแม่นะถูกแล้วค่ะ เพราะต้นเรียกวุฒิว่านาย เพราะฉะนั้นนายหญิงต้องใช้เรียกบอลไงค่ะ
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ :กอด1: คนอ่าน
-
5555 พ้อลูกคู่นี้ มีแต่คนรักคนหลงเนอะ
-
:z3: ง่ะ...ตัดฉับเบยย ยังไม่สุดๆๆ
-
น้องน้ำฟาน่ารักกกกกกกมากก
คุณวุฒินี่มีเหตุผลมากเลยอ่ะ
ถ้าเปนคนอื่นระเบิดอาจลงแต่แรก :laugh:
-
รอตอนต่อไปๆๆๆ
-
สั้นเหลือเกิน
-
อ่า อ่อ ค่ะ ลืมไปว่านายหญิงนั้นสำหรับครูบอล 55555555
อ๊าย ครึ้งหลังยาวบับเลือดลมสูบฉีดหนักกันเลยทีเดียว
แหม๋ ต่อไปครูบอลก็ต้องไปรับแพคเก็ตพิเศษจากสามสาวเพราะครูบอลแพ้พนันนะคะ อิอิ
-
คุณวุฒินี่แอบเจ้าเล่ห์นะเนี่ย
-
โอ๊ยๆๆๆๆ อิ่มๆๆๆๆ อิ่มเต็มท้องเลยจ้าาาา
ยาวได้ใจมว้ากกกก o13 o13
น้องน้ำฟ้าน่ารักอ่าาาาา ใครเห็นใครก็รัก
ได้ใจปู่กับย่าไปเต็มๆ ครูบอลผ่านฉลุยค่าาา
ได้หลง ได้รักลูกสะใภ้เหมือนพี่วุฒิแน่นอนชัวร์!! ><
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตอนนี้นี่ นางเอก คือน้องน้ำฟ้าเต็มๆเรยนะเนี่ย
:m1: :m1: :m1: :m1:
น่ารัก น่าชัง อารายอย่างนี้เนี่ย?? ><
ส่วนครูบอลก้อโดนจัดการไป (โดนกินเรียบ 555+)
ปล. แต่อยากอ่านตอนครูบอลตื่นมาบนเตียงง่าาาาา
-
พ่อแม่เปิดทางขนาดนี้ วุฒิจับบอลแต่งมาเป็นนายหญิงเลย
ขอบอกน้ำฟ้าน่ารักได้ใจมากเลย :impress2:
บวกเป็ด
:กอด1: กันๆ
-
โอยยย...สุโก้ยเดส!!!! :jul1:
-
:haun4:แวะเข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนที่บ้านด้วยนะคะ
-
รอรับแพ็กเกต จากสามสาวได้เลยค่ะ ครูบอล 55+
-
รอครูบอลตื่นจะเป็นอย่างไรน้า :hao3:
-
ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเหมือนอ่านซ้ำ นี่มันภาคพี่วุฒินี่นะ
:pig4:
-
โอย.....หลงน้ำฟ้าหัวปักหัวปำ จะน่ารักไปไหนลูก สงสัยงานนี้บอลคงเข็ดไปอีกนาน รอรับรางวัลจากสามสาวได้เลย รอตอนต่อไปจ้า\^^/
-
:pighaun: :pighaun:
ลงโทษกันได้หวานจริงๆ
ครูบอลคงเลิกโกหกพี่วุฒิแล้ว
-
:m25:
:L1:
-
รักทั้งคู่ซะแล้่ว(พี่วุฒิ-ครูบอล)
:katai2-1: :katai2-1:
-
:hao6: เลือดพุ่งเหมือนเดิมเลยค่ะ :pighaun:
-
หลงเสน่ห์น้องน้ำฟ้า กับ ครูบอล กันหมดเลย
:mew1: :mew1:
-
สนุกมากเลย เริ่มจะเป็นครอบครัวสุขสันต์ได้แล้ว
รอตอนต่อไป
-
ThankS
-
พระเอก า สุดยอดเลย พี่วุฒิผู้หลงเมีย โดนใจฝุดๆ
-
:hao6: ยาวแบบสะใจฝุดๆเลยคร๊าคนแต่งจ๋า
ครูบอลโดนเฮียวุฒิจิมหื่นทำโทษ :m3:
-
พี่วุฒิสุดยอดดดดดดดดด :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 19 (ประสาทจะกิน)
ครูบอล
ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเบื้องหน้ามีผู้คนมากมายสุดลูกหูลูกตา ด้านหน้ามองเห็นคนคุ้นตามากมายหลายคน
ทั้งสามแสบ แม่ ครูที่โรงเรียนที่ยกคณะกันมาหมด พี่นพ คนรู้จักอีกมากมาย ทุกคนต่างแต่งตัวด้วยชุดขาวทั้งหมด
เอ....รึว่าทุกคนจะมารักษาศีลกันนะถึงได้แต่งชุดขาวกันไปซะหมด แล้วทำไมทุกคนต้องคุกเข่าแล้วหันหน้ามาหาผม
แล้วที่นี่มันที่ไหนหว่า? ทำไมมันเป็นที่โล่ง ๆ มีการจุดคบเพลิงเป็นทางให้แสงสว่าง ผมเริ่มสับสน
เลยตัดสินใจจะเดินออกไปหาคนที่คุ้นเคย แต่ผมกลับไม่สามารถที่จะเดินไปได้เมื่อข้อมือทั้งสองข้างของผม
ถูกพันธนาการให้ติดกับไม้ที่ทำให้ผมเหมือนพระเยซูแต่ไม่ได้ถูกตอกตะปูเท่านั้นเอง ผมเริ่มสับสนไปหมด
“แม่ หมออ้อ ตุ้ย เจย์ ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่แล้วที่นี่มันที่ไหน? แล้วทำไมถึงมัดพี่แบบนี้”ผมร้องถาม
ออกไปด้วยความตื่นกลัวและสับสน
“อู้...............................”เสียงร้องจากรอบทิศทาง แต่กลับไร้ซึ่งคำตอบของผม มันยิ่งทำให้ผมหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น
“โอ้ว......................”คนนับพันจากคุกเข่าก็เหยียดแขนแนบพื้นและก้มตัวลงจนหน้าผากติดกับพื้น
พร้อมส่งเสียงที่ดังกึกก้อง
“ปล่อยผมนะจะมัดทำไม แม่ น้ำฟ้า ตุ้ย เจย์” ผมเรียกไม่ได้หยุด
เพียงไม่นานก็มีคนที่สวมชุดคุมสีดำทั้งชุดที่มีหมวกปิดใบหน้าเดินเข้าหยุดอยู่ตรงหน้าผม หันหน้าเข้าหา
หมู่มวลประชาชนที่ยังคงพร้อมใจกันก้มหน้า
“เอาละเหล่าสาวกทั้งหลาย วันนี้เราจะนำของสังเวยมาบูชายัญให้แก่เทพเจ้าเวอร์จิ้นที่ทรงอานุภาพ”
เสียงที่ดังออกมาเป็นเสียงของหญิงสาวที่ผมคุ้นเคย คงจะไม่ใช่หรอกนะ แล้วไอ้เทพเจ้าเวอร์จิ้นที่ทรงอานุภาพ
มันคืออะไร แต่ที่น่าตกใจคือไอ้ของสังเวยที่จะเอาบูชายัญให้เทพเจ้าเวอร์จิ้นนะมันคงไม่ใช่ผมนะ
“โอ้ว..............ขออัญเชิญเทพเจ้าเวอร์จิ้นทรงมารับของสังเวยจากพวกเราเหล่าสาวกด้วยเทอญ..โอ้ว.................................”
เสียงหญิงสาวร้องดังขึ้นท่ามกลางความเงียบก่อนจะกล่าวคำอัญเชิญเทพเจ้าพิสดาร พร้อมด้วยเสียงร้องรับจากผู้คนมากมาย
ผมมองซ้ายมองขวาและพยายามที่จะกระชากเชือกเส้นใหญ่ที่ยึดเอาผมให้ติดไว้กับไม้ และยังรัดขาผมอีกด้วย
แสงพระจันทร์เติมดวงสาดแสงมายังผมเสมือนสปอร์ตไลท์ ผมรู้สึกว่ามันแสบตาของผมเหลือเกินมีพลัง
มากกว่าแสงจากพระอาทิตย์เสียอีก
“โอ้ว.............อ้า...................”แต่แล้วเสียงร้องของพวกชีพราหมณ์ก็ยิ่งดังขึ้นจนผมต้องตกใจ
“แซ่ก....แซ่ก...........”เสียงที่ดังออกมาจากด้านหลังของผมที่เป็นเสียงลากพื้นที่เต็มไปด้วยใบไม้แห้งจำนวนมากดังขึ้น
ผมรู้สึกว่าขนในร่างกายของผมพร้อมใจกันตั้งชัน ความกลัวเข้ามาเกาะกุมหัวใจของผม
“เทพเจ้าเวอร์จิ้นทรงเมตตา ท่านเทพจงมารับเอาชายหนุ่มเวอร์จิ้นที่เราเตรียมเอาไว้ให้ท่านด้วยเทอญ
แล้วจงดลบันดาลให้พวกเรามีแต่ความสุขร่ำรวย”ผู้หญิงที่เป็นหัวหน้านำเหล่าคนทั้งหลายหันหน้าเข้าหาผม
พร้อมกับจับหมวกคลุมออกจากหัวตัวเอง เมื่อเงยหน้ามาผมก็ต้องตกใจเมื่อคนนั้นเป็นคนที่ผมรู้จัก
“หมออ้อ..............มันคืออะไร แล้วทำไม อะไรยังไง”ผมถึงกับหลุดครางชื่อของคนในชุดคลุมสีดำคือหมออ้อ
จิตแพทย์หญิง ผมรู้สึกสับสนจนหลุดคำถามต่าง ๆออกมา
“หึหึ พี่บอลไม่ต้องรู้หรอก พี่เป็นผู้เสียสละให้คนส่วนมากเถอะพี่ คนนับหมื่นจะจารึกว่าพี่เป็นผู้เสียสละ
เพื่อความสุขและร่ำรวยของพวกเค้าทุกคน”หมออ้อมองหน้าผมแล้วหัวเราะในลำคอออกมา และบอกให้ผมยอมเสียสละ
เพื่อคนนับหมื่น
“ไม่นะหมออ้อ ปล่อยพี่เถอะ”ผมถึงกับตะโกนก้องเรียกหมออ้อพร้อมทั้งขอร้องให้เธอปล่อยผมไป
“เอาล่ะท่านเทพเจ้าเวอร์จิ้นท่านได้คอยของสังเวยนานแล้ว จนหมุนกงล้อโชคชะตาของพวกเราเทอญ”
หมออ้อไม่ได้สนใจคำขอร้องของผมเลยแม้แต่น้อยกลับสั่งให้ชายร่างสูงใหญ่จำนวนนับสิบหมุนแท่นหินที่มีผม
และไม้กางเขนไปในทิศทางตรงกันข้าม
สิ่งที่ผมเห็นนั้นก็คืองูยักษ์ขนาดมหึมาสีดำเงาทั้งตัว ดวงตาที่แดงฉานเหมือนจ้องมองแต่เพียงผม
มันอ้าปากอวดเขี้ยวแหลมคมและลิ้นสองแฉกอวดผม
“ท่านเทพเจ้าเวอร์จิ้นได้มารับหนุ่มบริสุทธิ์ผุดผ่องแล้ว พี่บอลพี่ต้องเป็นเครื่องบูชายัญเพราะพี่เป็นหนุ่มพรหมจรรย์
เป็นเครื่องสังเวยที่ถูกต้องตามหลักของลัทธิเทพเจ้าเวอร์จิ้น” หมออ้อพูดกลับงูตัวยักษ์ด้วยเสียงกึกก้องแต่แฝงไปด้วยความเคารพ
ก่อนจะหันมาอธิบายถึงสาเหตุที่ผมถูกจับมามัดกับไม้ให้งูกิน
“ไม่ใช่นะหมออ้อ หมออ้อและทุกคนก็รู้ว่าพี่มีลูกแล้ว น้องน้ำฟ้าไงลูกพี่เพราะฉะนั้นพี่จะเป็นหนุ่มพรหมจรรย์ได้ยังไง”
ผมรีบเอ่ยถึงลูกสาวคนเดียวของผม ซึ่งผมไม่เห็นเลย
“หึหึ ที่บอกว่าพรหมจรรย์นะ หมายถึง ข้างหลังไม่ได้เกี่ยวกับข้างหน้า แค่ข้างหลังไม่ผ่านอะไรมาก็พอ
ประกอบกับท่านเทพเจ้าเวอร์จิ้นได้เข้าฝันแม่เฒ่าว่าท่านต้องการพี่ด้วยแล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่บอล
ท่านเทพกำลังจะรับพี่ไปยังดินแดนของท่าน” ฟังแล้วผมอยากกลั้นใจตายซะให้รู้แล้วรู้รอด เหตุผลบ้าบอมาก
“กรีกกกกกกกกกกกกก” ไอ้งูนรกชูหัวขึ้นสูงก่อนจะส่งเสียงร้องที่แสบหูเหลือเกิน
เมื่อมันหยุดร้องก็เรื่อยเข้ามาใกล้ผมก่อนจะลดส่วนหัวให้พอดีกับหน้าของผม ระยะห่างที่ไม่ถึงสามเมตร
ผมกำลังจะตาย แต่เดี๋ยวก่อนนะผมมีไม้ตายนินา รับรองผมไม่โดนงูนรกนี้กระเดือกลงคอแน่ ๆ
“หยุดนะ พี่ไม่ได้บริสุทธิ์นะ พี่โดนเปิดซิงไปแล้ว” ผมตะโกนก้องออกไป จนงูชะงักตัวของมัน
รวมทั้งเสียงฮือฮารอบทิศทาง
“ไม่จริงหรอกพี่จะโดนเปิดซิงที่ด้านหลังได้ยังไง ถึงจะโดนก็คงแค่ครั้งสองครั้งท่านเทพต้องการตัวพี่บอล
เพราะฉะนั้นท่านเทพเจ้าคงจะไม่ว่าอะไร” หมออ้อตะโกนใส่หน้าผม แล้วก็พูดประโยคที่ทำให้ผมหนาวสันหลัง
ทำยังดีแล้วไอ้พี่วุฒิมันไปไหนว่ะ เมียจะโดนงูแดกแล้วนะ
“ไม่ใช่ครั้งสองครั้งนะ เป็นสิบแล้วต่างหากเหล่า”ผมกลั้นใจตอบไปด้วยเสียงดังเผื่อไอ้งูนรกมันจะได้ยินแล้วเลิกความคิดของมัน
ถึงแม้ว่าจำนวนที่ผมจำได้จะไม่ถึงสิบแต่มันก็ใกล้เคียงละนะถ้ารวมกับตอบตอนที่ผมเมาแล้วโดนมันจัดการครั้งแรกคงจะถึงสิบ
รึอาจจะเผลอ ๆ จะเกินสิบด้วยซ้ำ
“จะพูดก็พูดได้ ไหนละคนที่ช่วงชิงเอาพรหมจรรย์ด้านหลังของพี่ไปนะ มันเป็นใครแสดงตัวสิ”
หมออ้อทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ยถาม
“คือ............คือ...................เค้า................”ผมไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
“หึหึ เห็นไหมตอบไม่ได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่พี่อ้างมันจึงไม่ใช่ความจริง”หมออ้อสรุปเสร็จสรรพ
“หมออ้อ ปล่อยพี่ไปเถอะนะ”ผมไม่รู้จะทำยังไงก็เลยลองอ้อนวอนหมอสาวอีกครั้ง
“คงจะไม่ได้แล้วละพี่บอล ท่านเทพเจ้าเวอร์จิ้นต้องการตัวของพี่มาก ทำใจซะเถอะพี่ รึไม่อย่างนั้น
ก็เรียกหาปาฏิหาริย์ที่มันไม่มีจริงสิ”ผมสิ้นหวังเหลือเกิน แต่ผมก็ยังหวังว่าไอ้พี่วุฒิปีศาจหมอนข้างจอมหื่น
มันจะมาช่วยผมนะ
งูยังยืดตัวขึ้นสูงอ้าปากกว้างเตรียมจับงับผมเข้าไป แต่แล้วก็มีหอกสีเงินสวยพุ่งสวนเข้ามาจากด้านข้าง
โดนตาข้างซ้ายของไอ้งูนรกจนมันร้องเสียงดัง
“กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”มันสะบัดส่วนหัวไปมาด้วยความเจ็บปวด
“ไอ้งูกิ๊กก๊อก บังอาจจับเมียของเรามาได้ยังไง”เสียงเข้มนะโกนก้องดัง ที่เต็มไปด้วยความโมโห
แทบจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้ตายได้อย่างง่ายดายด้วยเสียง
“แกเป็นใครกัน น้องน้ำฟ้าทำไมไปอยู่กับไอ้ผู้ชายคนนั้นได้ยังไง”เสียงหมออ้อเอ่ยด้วยความตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“น้องน้ำฟ้าไปตามป๊าวุฒิมาช่วยพ่อบอลค่ะ”น้องน้ำฟ้าทำสีหน้าหนักแน่นดุดันตามคนที่อุ้มตัวเอง
“นี่ไงคนนี้เลย ใช่เลย”ผมพยามที่จะบอกว่าไอ้คนนี้แหละที่เป็นคนเอาพรหมจรรย์ของผมไป
“ทำไมคนนี้มันทำไม ยังไงพี่บอลก็ต้องเป็นของสังเวยบูชาท่านเทพเจ้าเวอร์จิ้น”หมออ้อพูดด้วยเสียงอันดัง
ด้วยความไม่พอใจ
“โว้ย........ก็ไอ้คนนี้แหละผัวพี่ ปี้กันไม่ต่ำกว่าสิบทีเข้าใจป่าว”ด้วยความหงุดหงิดผมเลยตะโกนออกไปสุดเสียง
เกิดความเงียบและการเคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น รวมทั้งงูยักษ์ที่อ้าปากโชว์เขี้ยวค้าง จะมีก็ผมที่บิดตัวไปมา
เพราะตระหนักได้ว่าพูดอะไรออกไป น้องน้ำฟ้าที่ลงจากอ้อมกอดไอ้พี่วุฒิลงมากระโดดไปมาพร้อมกับปรบมือ
และไอ้พี่วุฒิที่ยิ้มมุมปากและมือแตะปากส่งจูบมาให้ผม
“ท่านเทพเวอร์จิ้นไม่พอใจแล้ว”หมออ้อร้องด้วยเสียงตกใจก่อนจะถอยลงไปจากแท่นไปรวมตัวอยู่กับคนด้านล่าง
เมื่อผมมองไอ้งูนรกก็เห็นว่าลำตัวอันใหญ่โตของมันเรืองแสงสว่างจ้าออกมา และยิ่งสว่างมากขึ้น
เรื่อยจนผมไม่สามารถที่จะจ้องมองได้ ผมหลับตาจนรู้สึกว่าแสงจ้านั้นเริ่มอ่อนแสงลงเรื่อย ๆ เมื่อผมลืมตามองอีกครั้ง
ก็เห็นว่างูยักษ์ตัวนั้นตัวหดเล็กลงเรื่อย ๆ และสิ่งที่หน้าตลึงก็คืองูตัวนั้นกลายรูปร่างคน เมื่อแสงนั้นดับลง
ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมเป็นคนที่ผมรู้จัก ผมไม่น่าเชื่อเลยว่าไอ้งูนรกนั้นรึที่พวกเหล่าสาวกเรียกว่าเทพเจ้าเวอร์จิ้น
ก็คือ พายุ โอ้วไม่จริงอ่ะ
“หึหึ นึกว่าใครที่แท้ก็เทพปีศาจศาสตราเทพปีศาจแห่งอาวุธสงครามนี่เอง เจ้าจงออกห่างจากว่าที่คู่ครองของเราซะเถิด”
เทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุพูดขึ้นเมื่อไอ้พี่วุฒิมายืนบังผมไว้
“หึ เป็นแค่เทพเจ้าหื่นกามอย่าได้พูดมากถ้าหากไม่อยากจะชื่นชมมนุษย์ชาย อ่ะแต่ยกเว้นคนนี้ เพราะคนนี้เป็นของข้าแล้ว”
น้ำเสียงที่ออกมาจากลำคอของไอ้พี่วุฒิแสดงให้เห็นว่าเทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุไม่อยู่ในสายตาของตนแต่อย่างใด
กลับพูดตอบโต้ด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ และหันกลับมาหาผมก่อนจะหยิบมีดสั้นสีเงินที่ด้ามจับสลักเสลาอย่างสวยงามวิจิตร
ประดับด้วยเพชรพลอยสวยงามขึ้นมาจากข้างเอว แล้วใช้ตัดเชือกที่รัดตัวผมเอาไว้
“เป็นยังไงดื้อนัก แล้วก็ดาบศาสตราไพศาลเอาไว้ป้องกันตัวเองก่อน เดี๋ยวข้าจะไปจัดการพวกเห็บหมัดก่อน
กลับมาแล้วเตรียมของรางวัลไว้ให้ข้าด้วยนะ” เมื่อถามเสร็จก็ส่งดาบที่ตัดเชือกผมแล้วให้ผมถือเอาไว้
แถมยังมีการขอรางวัลจากผมเมื่อจัดการฝ่ายตรงข้ามเรียบร้อยแล้วด้วยน้ำเสียงที่ดูจะไม่ตื่นกลัวหรือเกรงกลัว
ฝ่ายตรงข้ามแต่อย่างใด
“น้องน้ำฟ้าหนูดูพ่อบอลแทนป๊าวุฒิก่อนนะลูกอย่างให้พ่อบอลไปดื้อที่ไหนได้นะค่ะลูก” ไอ้พี่วุฒิ
ก้มหน้าสั่งความกับลูกสาวของผม
“พี่วุฒิระวังตัวด้วยนะ” ผมเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“ระดับข้าแล้ว ข้าเป็นถึงเทพปีศาจศาสตราเทพปีศาจแห่งอาวุธสงครามเชียวนะแถมยังเป็นสามีของเจ้ายังต้องกลัวอะไรอีก”
ผมอยากจะถอนขนจมูกมันซะจริง แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปนะ
“ก็กลัวจะเป็นม่ายไงเล่า” ผมเลยถลึงตาตอบมันไป
“ไม่ต้องกลัวหรอกข้าเก่ง ไม่มีใครจะทำอะไรข้าได้นอกจากเจ้าจะปันใจให้ชายอื่น แต่ไม่ต้องกลัว
ถึงจะจริงข้าก็จะไปฆ่ามันให้ตายเจ้าก็จะกลับมาพึงใจข้าเช่นเดิม” อุบ๊ะ ช่างคิดนะ
“โอ๊ยไม่เอาแล้วชายอื่นนะ แค่คนเดียวก็ปวดหัวแล้ว”ผมเลยตอบกลับไป แล้วทำไมผมต้องรู้สึกร้อนที่ใบหน้า
ลามไปยังใบหูขึ้นเรื่อย ๆ กันนะ
“พวกเจ้าจะเกี้ยวกันอีกนานไหม ข้าพึงใจชายผู้นั้นต่อให้ต้องสิ้นพรหมจรรย์เพราะเจ้าเทพปีศาจก็ตาม
แต่ข้าก็ยังคงต้องการมาเป็นของข้า เจ้าจงหลีกทางให้ข้าเสียดีกว่า” ไอ้เทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุเอ่ยออกมา
ผมไม่รู้ว่าจะดีใจรึเสียใจดี เมื่อมีชายหนุ่มหล่อถึงสองคนต่างพยายามที่จะแย่งผมไปเป็นเมีย ฝ่ายหนึ่ง
เป็นเทพเจ้าเวอร์จิ้นจำแลงกลายเป็นงูยักษ์สีดำเงา อีกฝ่ายเป็นเทพปีศาจศาสตราเทพปีศาจแห่งอาวุธสงคราม
มีตำแหน่งพิเศษคือเป็นสามีของผม ผมมองน้องน้ำฟ้าที่ยังคงจดจ้องไปยังเบื้องหน้าที่ทั้งสองต่างเผชิญหน้ากัน
ด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งอารมณ์เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามเดาได้ถูก
ทั้งสองคนต่างสะบัดมือข้างขวาและปรากฏอาวุธที่สวยงามน่าเกรงขามต่างก็มาอยู่บนมือของทั้งสอง
อาวุธของเทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุคือดาบสีเงินที่ประดับอัญมณีสีแดงเอาไว้ ส่วนไอ้พี่วุฒิสามีสุดสวาทขาดใจของผม
ถือดาบสีเงินยวงและเปล่งประกายสีขาวออกมาอีกทั้งด้ามจับยังมีเพชรประดับสวยงาม
เมื่อมีอาวุธอยู่ในมือแล้วทั้งสองต่างวิ่งเข้าหากันและใช้ดาบฟาดฟันกันอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อจะปลิดชีพของฝ่ายตรงข้ามให้ได้
การต่อสู้ที่ยิ่งกว่าดาบเจ็ดสีมณีเจ็ดแสงหนังไทยตอนเช้าเสาร์อาทิตย์เสียอีก ผมต้องคอยลุ้นระทึกกลัวว่าตัวเองจะต้องเป็นม่ายก่อนแต่ง
แต่ที่ดูก็รู้สึกว่าไอ้พี่วุฒิจะไม่ได้เอาจริง ทำเหมือนเป็นการเล่นขายของกับเด็กเล็กเท่านั้นเพราะใช้เพียงมือข้างซ้ายที่ไม่ถนัดต่อสู้
จนทำให้เทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุโมโหเพราะมันถือเป็นการหยามกันเห็น ๆ
“เทพปีศาจศาสตราเจ้าจงอย่าได้หยามเกียรติเรา เจ้าจงอย่าได้ออมกำลังและพลังเอาไว้ จงสู้กับเราให้เต็มกำลัง
เราจะสู้และจะปลิดชีพของเจ้าเพื่อเอาชายหนุ่มผู้นั้นมาเป็นเมียของเราให้ได้”เสียงเทพเจ้าเวอร์จิ้นตะโกนก้อง
“เจ้าช่างมั่นใจเสียเหลือเกิน เมื่อเจ้าต้องการให้เราสู้กับเจ้าเต็มกำลังแล้วย่อมได้ เราจะกู้ชื่อเสียงของเมียเราให้กลับคืนมา”
สีหน้าของไอ้พี่วุฒิดุดันยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินช่วงท้ายประโยคของเทพเจ้าเวอร์จิ้น
เทพเจ้าเวอร์จิ้นพุ่งตัวเข้ามาพร้อมดาบที่เงื้อขึ้นสูง แต่ไอ้พี่วุฒิใช้ดาบของตัวเองปัดดาบของเทพเจ้าเวอร์จิ้นออก
และสะบัดดาบใส่อากาศข้างตัวหนึ่งครั้งเบา ๆ จากดาบเงินสวยกลายเป็นหอกคมวาวแทงสวนเข้าหาเทพเจ้าเวอร์จิ้น
และเปลี่ยนอาวุธไปมา จากหอก เป็นกระบี่ ดาบคาตานะ มีดสั้นที่ใช้ซัดเข้าหาคู่ต่อสู้ จนผมกับน้ำฟ้า
รวมทั้งสาวกของเทพเจ้าเวอร์จิ้นได้ตื่นตาตื่นใจไม่หยุดหย่อน จนในที่สุดเทพเจ้าเวอร์จิ้นก็ต้องสิ้นท่า
เมื่อไม่สามารถตอบโต้การโจมตีของไอ้พี่วุฒิที่มีอาวุธมากมายหลายชนิด อีกทั้งการโจมตีมีทั้งพลังที่ดุดัน
อาวุธที่แข็งแกร่ง การพลิกแพลงของกระบวนท่า จนถึงกับทรุดลงกับพื้นถูกดาบผลึกแก้วขาวใสวางพลาดลำคอ
“เอาสิเจ้าจะฆ่าเราก็ฆ่าเลย เพราะถ้าเจ้าไม่ฆ่าเราละก็ เราขอให้คำสัตย์เราจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ตัวชายหนุ่มผู้นั้นเอามาเป็นของเรา”
เทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุพูดพร้อมทั้งประกาศให้ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นี้รับรู้
“หึ ถ้างั้นโอกาสของเจ้าก็หมดแล้ว”ไอ้พี่วุฒิพ่นลมหายใจออกแรง ๆ ออกมาหนึ่งทีก่อนจะพูดด้วยสายตาเหยียดหยาม
แล้วเงื้อดาบตัวหัวเทพเจ้าเวอร์จิ้นพายุอย่างง่ายดายเหมือนกับช้อนตัดพุดดิ้งก็ไม่ปาน
“พวกเจ้าจงจำเอาไว้ว่าชายผู้นี้เป็นเมียของเราเทพปีศาจศาสตราเทพปีศาจแห่งอาวุธสงคราม”เมื่อฆ่าเทพเจ้าเวอร์จิ้นแล้ว
ไอ้พี่วุฒิก็กวาดสายตาของเหล่าสาวกเทพเจ้าที่หวาดกลัว แล้วยกดาบแก้วใสที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนสีเป็นสีแดงด้วยเลือด
แล้วประกาศกร้าว
“ข้าจัดการไอ้งูหื่นเรียบร้อยแล้ว ไหนละรางวัลของข้านะ”ไอ้พี่วุฒิสะบัดดาบหนึ่งทีดาบก็หายไปจากมือ
แล้วหันมารายงานผลกับผม อยากจะถามเหรอเกินกล้าว่าคนอื่นว่าหื่นเหรอทั้ง ๆ ที่ตัวเองนะหื่นตัวพ่อเลย
แถมยังมีการทวงรางวัลจากผมอีกด้วย
“ไม่เอาแบบประเจิดประเจ้อนะอายคนอื่นเค้า”ผมกระซิบข้างหูของเทพปีศาจสุดหื่น
“หึหึ เอาแค่กอดข้าแล้วบอกรักข้าดัง ๆ ก็พอแล้ว อ่ะอ่ะถ้าไม่ทำข้าจะร่วมรักกับเจ้าตรงนี้เลย
ข้าไม่สนใจใครหรอกนะ”ผมหมดสิ้นหนทางที่จะต่อกรด้วยเสียจริง
ผมเลยเดินเข้าไปหาได้พี่วุฒิแล้วสวมกอด จริง ๆ แล้วผมรู้สึกดีใจที่มันมาช่วยผมจากอันตราย
เป็นห่วงผม รวมทั้งหวงผมด้วย เมื่อคิดไปผมก็รู้สึกว่ามุมปากของผมยกตัวสูงขึ้น บริเวณใบหน้าและใบหู
มีอุณหภูมิที่สูงขึ้นเลยยิ่งรัดแขนแน่นขึ้น และก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึหึมันมาพร้อม ๆ กับสองแขนของไอ้พี่วุฒิ
ที่ยกขึ้นมารัดลำตัวของผมเช่นกัน หัวใจของผมเต้นโครมครามจนผมคิดว่าไอ้พี่วุฒิมันต้องรู้สึกได้แน่
“บอลรักพี่วุฒินะ”ผมเอ่ยออกไป
“ไม่เห็นจะได้ยินเลย พูดอะไรนะ”เสียงตอบกลับของมันแฝงไปด้วยความแปลกใจอาจจะเป็นเพราะ
ผมยอมที่จะบอกรักมันง่ายก็ได้
“บอลรักพี่วุฒินะ”ผมเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นไปอีกนะ
“ขอดังกว่านี้อีกได้ไหม”มันตอบผมกลับมา ผมชักจะโมโหแล้วนะพูดสองแล้วนะ ชิชิ
“บอกว่าบอลรักพี่วุฒิไง”ผมตะโกนสุดเสียงบอกรักมัน ถ้ามันยังจะไม่ได้ยินอีกนะมันจะไม่ได้ยินอีกต่อไปเลยคอยดู
“พี่ก็รักบอลนะครับ”เสียงกระซิบตอบกลับมา ทำให้ผมยิ่งมุดตัวเข้าไปในแฝงอกของอีกฝ่ายมายิ่งขึ้น
มีต่อด้านล่างนะค่ะ
-
อ่านต่อกันได้เลยค่ะ
ผมรู้สึกว่าไอ้พี่วุฒิมันจะยังไม่ปล่อยตัวผมซักที แถมยังมีสัมผัสบริเวณคอกับแผ่นอกของผม จนได้ยินเสียงนึงดังขึ้น
“ตื่นได้แล้วครับบอล ถ้ายังไม่ตื่นพี่จะจัดการบอลจริง ๆ นะ มาทำให้พี่อยากแล้วหลับไปได้ไง”
เท่านั้นละครับผมลืมตาพรึบทันที
“เฮ้ยพี่วุฒิ แล้วพวกสาวกเทพเจ้าไปไหนกันหมดแล้ว แล้วทำไมปวดเมื่อยขนาดนี้เนี้ย”ผมตกใจเมื่อลืมตาขึ้นมา
ก็เห็นหน้าไอ้พี่วุฒิในระยะประชิด มองซ้ายขวาก็เห็นเป็นห้องนอนแล้วไอ้ทุ่งโล่ง ๆ แล้วคนอีกตั้งเยอะไปไหนกัน
พอขยับตัวมาก ๆ ก็รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมดเหมือนผมไปแข่งไตรกีฬาระดับโลกมาอย่างงั้น
“ฮืม....สาวกเทพเจ้าอะไรไม่มีหรอก ฝันรึเปล่านะเรา ส่วนไอ้ที่ปวดเมื่อยก็เพราะบอลถูกพี่ลงโทษ
แล้วที่เหลือก็เป็นรางวัลให้บอลไงครับ”มันยกคิ้วขึ้นสงสัยก่อนจะบอกผม ทั้งไอ้เรื่องสาวก แล้วก็ไอ้อาการ
ของร่างกายผมที่ปวดเมื่อยเป็นเพราะอะไร
“.........................เฮ้ยพี่วุฒิปล่อยบอลเลยนะ”ผมนิ่งเพื่อทบทวนสิ่งต่าง ๆ และคำพูดของไอ้พี่วุฒิ
แต่ว่าอีกคนนึงไม่ได้นิ่งเหมือนกับผม แต่กลับซุกไซ้ซอกคอและแผ่นอกของผมไปมา จนผมต้องร้องให้ไอ้พี่วุฒิ
หยุดการกระทำอันเป็นอันตรายต่อร่างกายของผม
“ก็บอลบอกรักพี่ซะขนาดนั้นพี่ก็ต้องแสดงความรักตอบบอลไงครับ”ผมรู้สึกว่าใบหน้าของผมร้อน
จนจะระเบิดซะให้ได้ ผมไม่คิดที่จะปริปากด้วยสมองผมหยุดทำงานไปซะดื้อ ๆ เมื่อรู้ว่าไอ้ที่ผมเข้าใจทั้ง
เทพเวอร์จิ้นและเทพปีศาจเป็นความฝันและผมก็ดันระเมอบอกรักไอ้พี่วุฒิจนไอ้พี่วุฒิตัวจริงมันได้ยิน
“หึหึ บอลหิวข้าวรึยังครับ ฟอด......”มันถามผมเสร็จก็จัดการหอมแก้มซ้ายผมซะเติมแรง ผมยังคงไม่ปริปาก
นอนนิ่ง ๆ ให้ไอ้พี่วุฒิมันได้กอดผมไป ดีที่มันจัดการใส่เสื้อให้ผมแล้วถึงจะไม่ใช่เสื้อของผมแต่ก็ยังดีกว่าแก้ผ้าละนะ
“เดี๋ยวพี่พาบอลไปเที่ยวบนเขื่อนขุนด่านปราการชลดีไหมครับ ฟอด........”เริ่มเอาสถานที่ท่องเที่ยว
มาล่อผมพร้อมกับหอมแก้มข้างขวา แต่ผมก็ยังคงไม่กล้าที่จะตอบกลับไป
“เมื่อกี้หมออ้อโทรมาหาบอลด้วยนะ แต่พี่บอกว่าบอลยังไม่ตื่น ถ้าบอลตื้นแล้วจะติดต่อกลับไปอีกที จุ๊บ......”
ไอ้พี่วุฒิรายงานผมเสร็จก็จัดการจุ๊บปากผมแรง ๆ หนึ่งที
“บอลหิวข้าวแล้ว พี่วุฒิไม่หิวรึไง”ผมต้องอ้างเรื่องปากท้องซึ่งจริง ๆ แล้วผมหิวมากซะจนไส้จะขาด
ด้วยกิจกรรมที่ต้องใช้แรงตลอดทั้งคืนมันได้สูบเอาพลังชีวิตของผมไปซะเกือบหมด
“บอลหิวแล้วเหรอครับ ไปสิแต่บอลไม่ต้องห่วงพี่หรอกนะครับ พี่ทานเมื่อคืนซะอิ่มเลย
ไม่ทานข้าวเจ็ดวันก็ยังอยู่ได้เลย”มันพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใช่สิสูบวิญญาณคนอื่นไปหมดแล้วนะ
ดูดิหน้าใสเป็นประกายเชียวนะพ่อคุณ ชิชิ
มันคงเห็นผมเงียบไปนานและอาการที่ไม่ต้องถามใครผมก็รู้ว่าตอนนี้หน้าผมคงงอง้ำแล้วแน่ ๆ มันเลยหอมหัวผมแรง
“เดี๋ยวพี่เอามื้อเช้ารวมมื้อเที่ยงมาให้ทานบนเตียงดีกว่าเนอะ”ไอ้พี่วุฒิมันขอความคิดเห็นกับผม
“ไม่ต้องเดี๋ยวบอลออกไปทานข้างนอกเอง”ผมบอกออกไป
“แต่ว่าบอล...”มันพยายามจะแย้งผม
“บอลบอกว่าจะออกไปทานข้างนอกก็ข้างนอกดิ”ผมเริ่มจะอารมณ์เสีย ทำอย่างกับผมพิการจนต้องเอาข้าวเช้า
มาให้ผมถึงเตียง
“ครับครับ”มันตอบรับพร้อมทำหน้ามีเลศนัย
พอผมตวัดสายตามองหน้าไอ้พี่วุฒิด้วยความไม่พอใจพร้อมกับตวัดขาลงจากเตียงพอขาแตะพื้นเท่านั้น
ก็รู้สึกได้ทันทีว่าไม่มีกำลังขา อีกทั้งขายังสั่นเทาพร้อมทั้งความเจ็บเสียดที่แล่นจากบั้นท้ายไปยังปลายนิ้วเท้าทั้งสิบ
จนผมต้องล้มตัวลงนั่งยังที่นอน แต่อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมพูดไม่ออกก็คือเสื้อที่ไอ้พี่วุฒิมันใส่ให้ผมที่มันใส่ให้
แต่เสื้อเชิ้ตทำงานของมันสีขาวส่วนชิ้นอื่น ๆ นั้นมันไม่มีเลย ถึงตัวมันจะใหญ่ก็ตามแต่ไอ้ชายเสื้อที่แทบจะปิดทั้งหน้า
ทั้งหลังผมแทบจะไม่มิดมันคืออะไร
“บอลเป็นไงบ้างครับ พี่บอกแล้วว่าพี่จะไปยกอาหารเข้ามาให้ก็ไม่ฟัง”น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเป็นห่วง
แต่ไอ้รอยยิ้มกับแววตานะมันสวนทางกันนะเว้ยเฮ้ย
“พี่วุฒิทำไมเสื้อผ้าบอลถึงมีแค่นี้”ผมถามมันออกไปพร้อมกับดึงผ้านวมเอามาคลุมเบื้องล่าง
“โถ่บอลครับ จะรีบปิดทำไมเซ็กซี่ดีออกนะ”มันทำสีหน้าว่าเสียดายประกอบกับคำพูดของมัน
“เซ็กซี่บ้าอะไรเล่า เซ็กเสื่อมละสิไม่ว่า”ผมอดที่จะค่อนขอดมันไม่ได้
“เซ็กซี่สิครับ จะเซ็กเสื่อมได้ไง เมื่อคืนตั้งกี่รอบกี่น้ำจะเป็นเซ็กเสื่อมได้ไง ถ้าไม่เชื่อพิสูจน์อีกทีก็ได้นะครับพี่พร้อมเสมอ”
ผมละอยากจะแก้ผ้าแล้วเอาไอ้เสื้อเชิ้ตทำงานของมันรัดคอมันให้ตายไปเลย ไม่คิดเลยว่ามันจะหื่นกามได้ขนาดนี้
“เสื้อผ้าบอลอ่ะ”ผมเอ่ยถาม ถ้าจะให้ผมไปทานข้าวข้างนอกด้วยสภาพนี้ละก็ผมขออดตายดีกว่า
“ก็ไม่ได้เอามาครับ เดี๋ยวพี่ให้ต้นเอามาให้จากคอนโด ส่วนเรื่องงานไม่ต้องห่วงพี่จัดการโทรลางานให้บอลแล้วสองวัน
ท่านผอ.ของบอลก็ใจดีไม่มีปัญหาเลยด้วย”เฮ้อชีวิตผม
“เดี๋ยวพี่ยกอาหารมาให้ดีกว่านะครับบอลจะได้มีแรงแล้วจะได้ทานยาด้วย เห็นไหมต้องทำรักกันบ่อย ๆ
บอลจะได้ไม่เจ็บแบบนี้”ผมขี้เกียจที่จะเถียงรึว่ามันก็เลยเงียบไว้
“เดี๋ยวพี่มานะครับ บอลอยากทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก่อนไหม”มันถามผม
“อืม บอลอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ”ผมเอ่ยตอบ ด้วยต้องการที่จะทำธุระเบา
“อึบ...เกาะดี ๆ นะครับ”พอมันได้คำตอบมันก็จัดการรวบตัวผมขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวแล้วยังมีการสั่งให้ผมที่ตกใจ
จนยกมือรอบคอของมันให้เกาะดี ๆ อีกต่างหาก
“เฮ้ย...พี่วุฒิไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้ง แค่พยุงบอลเข้าห้องน้ำก็พอ”ผมตกใจ และทักท้วงมันออกไป
“ด้านหลังบอลยังเจ็บ ๆ อยู่ พี่อุ้มนะแหละดีแล้วครับ”มันบอกพร้อมกับสีหน้าจริงจัง
มันอุ้มผมเข้าไปภายในห้องน้ำแล้วปล่อยให้ผมทำธุระข้างในแล้วถึงเรียกมันเพื่อให้มาอุ้มผมกลับไปยังเตียงนอนตามเดิม
โดยที่เสื้อผ้าที่ผมสวมใส่ก็ยังคงเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวของมันตัวเดียวอยู่ดี เมื่อมันวางผมให้นั่งพึงหัวเตียงที่มีความหลัง
ระหว่างมันกับผมเสร็จก็ดึงผ้านวมมาคลุมช่วงสะโพกก่อนจะเดินออกไปเพื่อสั่งอาหาร มันก็เดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารบนเตียง
ให้ผมตามที่พูดไว้ทั้งหมด แล้วยังป้อนยาให้ผม และก็เกิดศึกจนได้เมื่อมันถือหลอดยาทาเพื่อจะทายายังประตูหลังของผม
ผมต้องการจะทาเองแต่มันไม่ยอมโดยอ้างเหตุผลว่าผมจะไปมองเห็นได้ยังไง และก็เป็นไปตามนิสัยคือผมแพ้
ต้องนอนคว่ำหน้าให้มันทายาจุดน่าอายของผมจนได้
“บอลครับอย่าลืมโทรหาหมออ้อด้วยนะ”มันทักเมื่อเห็นผมเอาแต่เงียบและปากยื่น
“โทรศัพท์บอลละครับพี่วุฒิ”ผมเอ่ยถามถึงเครื่องมือสื่อสารของตัวเอง
“อยู่นี่ครับ เดี๋ยวบอลคุยกับหมออ้อไปก่อนนะพี่ขอไปคุยเรื่องงานกับทศแป๊บเดียว ตรงห้องข้างนอกนี้นะครับ”
มันส่งโทรศัพท์ของผม แล้วบอกว่ามันจะอยู่ห้องด้านนอกเพื่อคุยงานกับทศ
“ครับ”ผมตอบรับ
เมื่อมันออกจากห้องและปิดประตูให้ผมแล้ว ผมก็กดหมายเลขของหมอจิตแพทย์ที่เมื่อคืนในความฝันเธอ
เป็นผู้นำสาวกของเทพเจ้าเวอร์จิ้น เพียงไม่นานปลายสายก็กดรับสายของผม
“สวัสดีหมออ้อ โทรมาหาพี่มีอะไรรึป่าว”ผมถามทันที
“สวัสดีค่ะพี่บอล พอดีอ้ออยากจะคุยกับพี่บอลหน่อยนะ เรื่องที่จะจัดงานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรเครื่องประดับ
การกุศลเพื่อเครื่องมือแพทย์ในภาคใต้นะค่ะ”
“คือตอนนี้พี่ไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพนะครับ พี่มาทำงานที่นครนายกนะ”ผมรีบบอกพร้อมทั้งอ้างว่ามาทำงาน
“เหรอค่ะ แล้วไปกับคุณวุฒิด้วยเหรอ อ่ะอ่ะ มีอะไรที่ยังไม่ได้บอกอ้อรึป่าวเอ่ย”หมออ้อทำเสียงเหมือนกับรู้อะไรบางอย่าง
“ไม่มี้...”ผมรู้สึกว่าจะตอบหมออ้อด้วยเสียงจะติดโทนสูง
“เดี๋ยวพวกเราจะไปหานะ”หมออ้อบอก
“จะมาทำไมละ”ผมถามออกไป
“ไม่รู้ละ เจอกันตอนเย็นนะค่ะพี่บอล”พูดจบหมออ้อก็ตัดสายผมทันที
ผมรู้สึกถึงลางร้าย สามแสบจะมาหาผมที่นครนายกเหรอ แล้วจะมากันถูกรึไงกัน คิดไปก็ปวดหัว
แต่ที่ปวดมากกว่าหัวคือตูด สงสัยยาที่ไอ้พี่วุฒิให้กินจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ผมปิดเปลือกตาลงเพื่อพักผ่อน
หวังว่าจะไม่ฝันประหลาด ๆ อีกนะ
ผมตื่นอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่ามีอ้อมกอดแข็งแรงมากอดรัดผมพร้อมรอยอุ่น ๆ ที่แตะลงหน้าผากผม
“อืม........พี่วุฒิ”
“ฟอด...ฟอด....ตื่นได้แล้วนะครับ อีกชั่วโมงนึงสามสาวจะมาแล้วนะ”ไอ้พี่วุฒิหอมแก้มของผมทั้งสองข้าง
แล้วบอกว่าสามแสบกำลังจะมา
“มาได้ไงอ่ะ พี่วุฒิบอกสามแสบเหรอ”ผมถามออกไป
“ครับ ก็หมออ้อโทรมาถามทางแล้วก็ชื่อรีสอร์ท”
“พี่วุฒิพาบอลเข้าห้องน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวไอ้พวกสามแสบจะมาซะก่อน”ผมไม่เล่นตัวแล้วครับ
เพราะไอ้สามแสบมหาการกำลังจะมาถึง
“ครับ มากอดคอพี่แน่น ๆ นะครับ ฟอด...”มันส่งยิ้มเหมือนเห็นผมเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ ก่อนจะจับแขนผม
ให้รัดรอบคอของตัวเอง แถมยังตอบท้ายหลังจากคำสั่งของมันด้วยการหอมแก้มผมอีกหนึ่งที
“ครับพี่วุฒิ อย่าทำบอลหล่นนะก้นยังไม่หายเจ็บเลย รับผิดชอบด้วย”ผมรีบบอกเมื่อมันยกตัวผมขึ้น
“ถึงแล้วก็ออกไปได้แล้ว แล้วเมื่อไหร่ต้นจะมาถึง บอลอยากได้เสื้อผ้าแล้วนะ”ผมรีบไล่ไอ้พี่วุฒิ
เมื่อมันส่งผมจนถึงห้องน้ำแล้ว ก่อนจะรีบถามถึงต้น เพราะผมอยากได้เสื้อผ้าที่มันใส่ครบทุกชิ้น
ไม่ใช่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวแบบนี้
“ต้นมาถึงประมาณชั่วโมงได้แล้วครับ กระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ข้างนอก”มันบอกกลับมาสบาย ๆ
“แล้วทำไมไม่รีบบอกบอลเล่า ชอบเห็นบอลใส่ชุดนี้นักรึไง”ผมรีบโวยวายมัน
“ชอบ”จบครับ คำเดียวจบเลย ผมไม่น่าถามเลยจริง ๆ
“ชิชิ พี่วุฒิไปเอาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผมมาให้บอลเลยนะ เร็ว ๆ ด้วยเดี๋ยวสามแสบจะมาซะก่อน”ผมสั่งไอ้พี่วุฒิ
“ได้ครับ ตามคำบัญชาคุณภรรยาเลย”มันขานรับ พร้อมประโยคชวนปวดหัว
“พี่วุฒิ ใครเป็นภรรยาพี่กัน ชิชิ”ผมรีบแย้งมัน
“ก็บอลไงครับ ใช่แน่นอน ได้รับการรับรองอย่างถูกต้องเมื่อคืนนี้”
“ไปเลยนะ ออกไปเอาเสื้อผ้าให้บอลเลย”ผมขี้เกียจจะเถียง เลยไล่ไอ้พี่วุฒิไปเอาเสื้อผ้ามาให้
ไอ้พี่วุฒิเดินออกไปจากห้องน้ำพร้อมรอยยิ้มแถมยังมีการผิวปากเป็นเพลงเดินออกจากห้องน้ำออกไป
ผมรีบล็อคประตูห้องน้ำแล้วทำความสะอาดร่างกายตัวเอง โฮ...รอยอะไรจะเยอะแยะขนาดนี้วะ เป็นปลิงผสมผีดิบรึไงกัน
ทั้งรอยดูดรอยกัด อาบน้ำเสร็จผมก็พยายามเดินไปที่ประตูและโผล่หน้าออกไปก็เห็นไอ้พี่วุฒิยืนยิ้มอยู่หน้าห้องน้ำ
มือถือชุดและผ้าเช็ดตัว ผมยื่นมือออกไปเพื่อจะหยิบของ แต่ไอ้พี่วุฒิกลับเอาของหลบมือผม
“พี่วุฒิ เอามาบอลจะแต่งตัว”ผมบอกด้วย
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวแล้วก็แต่งตัวให้ดีกว่านะครับ”พูดพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้
“ไม่ต้องเลย เร็วดิ”ผมโวยวายออกไป
“หึหึ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะและส่งสายตาเจ้าชู้ให้ผม
“เอามาแล้วออกไปดิ วู้...”
มันยอมส่งเสื้อผ้าให้ผมแล้วเดินออกไป แต่ก็ยังหันกลับมาเอามือแตะริมฝีปากส่งจูบมาให้ผม
โอ้ยอยากจะบ้าตาย ผมรีบใส่เสื้อใส่กางเกง และไอ้ใส่กางเกงกับกางเกงในนี้แหละมีปัญหามาก เพราะส่วนด้านหลัง
ผมยังคงมีความรู้สึกว่าไอ้แท่งอาวุธของไอ้พี่วุฒิมันยังอยู่ภายในทั้ง ๆ ที่มันไม่มีอะไร รึว่ามันจะถอดวิญญาณเฉพาะส่วนไว้
พอผมจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำ ไอ้พี่วุฒิมันนั่งรอผมอยู่บนเตียง ส่งรอยยิ้มพราวมาให้
ผมได้รู้สึกร้อน ๆ และหัวใจเต้นผิดจังหวะจากสม่ำเสมอเป็นเต้นระรัวแทน
“อาบน้ำสะอาดไหมเนี้ย”มันทำน้ำเสียงสงสัยแต่ตามันนะเจ้าเล่ห์ก่อนลุกขึ้นเดินเข้ามาหาผม
“ทำไมจะอาบไม่สะอาดเหล่า อายุปูนนี้แล้ว”ผมตอบกลับมันไป
“จริงเหรอ ต้องพิสูจน์ซะหน่อย ฟอด ฟอด สะอาดจริง ๆ ด้วย แถมหอมอีกต่างหาก”มันทำเสียงไม่เชื่อ
ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวา
“แต๊ะอั๋งเก่งจริง ๆ นะ นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ยังจะอีก”
“ก๊อก...ก๊อก...ขออนุญาตครับนาย ตอนนี้หมออ้อ คุณตุ้ย และคุณเจย์มารออยู่ที่ห้องรับรองครับนาย”
เสียงเคาะประตูก่อนจะมีเสียงต้นรายงานว่าสามแสบมาคอยแล้ว
“ไปกันเถอะครับสามสาวมากันแล้ว”ไอ้พี่วุฒิแตะหลังเพื่อให้ผมเดินออกจากห้องนอน
เดินเข้าไปภายในห้องรับรองที่ต้นเดินนำและมีไอ้พี่วุฒิเดินตามหลังผมไม่ห่างโดยที่ผมพยายามควบคุมจังหวะการเดิน
ให้ดีที่สุด ในห้องมีสามแสบนั่งคุยกันหน้าเครียดก่อนจะเงยหน้ามายังผมกับสองหนุ่ม
“มาแล้ว สวัสดีพี่บอล สวัสดีค่ะคุณวุฒิ”เสียงยินดีก่อนสามแสบจะทักผมและไอ้พี่วุฒิ
“สวัสดีครับ มีอะไรรึป่าวครับถึงมากันถึงที่นครนายกนะ”ไอ้พี่วุฒิถามทันทีที่นั่งลง แต่ผมมีอันต้องสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
เมื่อก้นที่ผ่านศึกมาอย่างดุเดือดแตะโซฟา
“พี่บอลเป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายเหรอถึงต้องใส่เสื้อคอเต่าซะหนาแน่นขนาดนั้น”ตุ้ยเอ่ยถามเมื่อเห็นการแต่งตัวที่ผิดปกติ
“นั้นสิ ดูเหมือนจะเจ็บขานะ แต่ถ้าจากการสันนิฐานน่าจะเป็นที่ก้นมากกว่า มีอะไรจะบอกพวกเราไหม
จะนัดตรวจร่างกายเมื่อไหร่ดีพรุ่งนี้เลยรึป่าว”ผมได้ยินคำพูดของหมออ้อก็ต้องตาโต
“ไม่เอา พี่กินยาทายาแล้วอุ๊บ...”ด้วยที่ผมร้อนตัวไม่ต้องการไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลของหมออ้อ
เลยรีบบอกว่ากินยาและทายาแล้ว ซึ่งมันเป็นการสารภาพว่าผมโดนไอ้พี่วุฒิมัน................นั้นแหละไปแล้ว
“ดีใจด้วยนะค่ะคุณวุฒิ หวังว่าจะจริงใจกับพี่ชายของเราไม่คิดจะหลอกกันเล่น ๆ นะค่ะ”เป็นตุ้ยที่แสดงอาการดีใจออกนอกหน้า
จับมือไอ้วุฒิขึ้นมาเขย่าขึ้นลง ส่วนอีกสองสาวทำสีหน้าว่าไม่ผิดจากที่คิดแม้แต่น้อย
“ขอบคุณครับ ผมไม่ทิ้งบอลแน่นอนครับ”ผมอยากจะทึ้งหัวตัวเองตายซะให้รู้แล้วรู้รอด
“พอเลย แล้วสรุปที่ว่าจะมาคุยนะจะคุยไหม”ผมเริ่มรับไม่ได้เลยเปลี่ยนเรื่องเป็นเรื่องที่ทั้งสามแสบมาถึงที่นี้
“นั้นสิ คือคุณวุฒิค่ะเราจะจัดงานการกุศลเพื่อช่วยเหลือเครื่องมือทางการแพทย์สามจังหวัดชายแดนภาคใต้นะค่ะ
โดยเราจะขอรับบริจาคชุดเครื่องเพชรเครื่องประดับแล้วนำเอามาให้นางแบบและนายแบบเดินแบบ
และทำการประมูลโดยไม่หักค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น เราเลยอยากจะขอรับการบริจาคเครื่องเพชรหรือ
เครื่องประดับจากคุณวุฒินะค่ะ”เจย์เอ่ยออกมา
“ได้ครับไม่มีปัญหา แล้วผมจะให้ทศจัดการให้นะครับ”ไอ้พี่วุฒิตอบตกลงโดยไม่เสียเวลาคิดเลยแม้แต่น้อย
“ทางเราต้องขอขอบคุณคุณวุฒิมากเลยนะค่ะ เราจะส่งบัตรเชิญให้อีกครั้งนะค่ะ”หมออ้อบอกกับไอ้พี่วุฒิ
“ครับ แล้วผมจะขอที่นั่งเพิ่มให้คนพิเศษของผมด้วยจะได้ไหมครับ”มันเอ่ยถามสามแสบ ทำให้ผมนึกถึง
นางเอกนางแบบสาวสวย มันคงจะควงสาวๆ ไปอวดใครต่อใคร เมื่อคิดอย่างนั้นผมก็รู้สึกแน่นอกจนหายใจไม่ออก
เลยตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนี
“บอลจะไปไหนครับ นั่งลงก่อนเร็วยังคุยไม่จบเลยนะ”มันดึงมือผมเพื่อให้ผมนั่งลงตามเดิม
ได้อยากให้ฟังมันพูดถึงผู้หญิงคนอื่นก็ได้ ผมนั่งลงแต่ก็ยังคงระวังตอนแตะพื้นอยู่ดี
“คือคนนี้เค้าน่ารัก สดใส ปากกับใจไม่ค่อยจะตรงกัน รักเพื่อนพี่น้อง เป็นลูกกตัญญู รักครอบครัว
แต่ชอบคิดไปเองคนเดียว ปากหนัก”มันพูดไปมองผมไปยิ้มไป จะชื่นชมกันอีกนานไหม ผมรู้สึกเจ็บบริเวณฝ่ามือ
ด้วยเพราะผมใช้เล็บจิกบนฝ่ามือเพื่อสระกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังประทุ
“ใครเหรอค่ะคุณวุฒิ ตุ้ยอยากรู้ซะแล้วสิ”ตุ้ยทำสายตาวิบวับ
“ก็คนนี้ไง พี่ชายของสามสาวนี้แหละ”มันบอกพร้อมกับผายมือมาที่ผม
“......................................”ผมอึ้งกับการกระทำของมันจนไม่รู้จะทำยังไงพูดยังไงดีแล้ว
“ไม่มีปัญหาค่ะ”หมออ้อตอบไอ้วุฒิ
“แล้วคุณวุฒิจะหยุดงานเดือนนึงได้ช่วงไหนได้ค่ะ”เจย์เอ่ยถามมัน
“ทำไมครับคุณเจย์”ไอ้พี่วุฒิถามด้วยความสงสัย ผมพยายามทำไม้ทำมือไม่ให้ไอ้พวกตัวแสบทั้งสาม
พูดอะไรออกมา
“ก็พวกเราพนันกันว่าถ้าคุณวุฒิกับพี่บอลแบบว่าไม่ได้เสียกันภายในหนึ่งเดือนเราจะ.........”หมดกันครับ
ไอ้สามแสบสลับกันเล่าซะหมดเลย
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องลางานหนึ่งเดือนแล้วสิเนี้ย แล้วเครื่องประดับคู่ขอเป็นแหวนกับปลอกคอได้ไหมครับ
ส่วนตรวจสุขภาพเอาไว้กลับกรุงเทพก่อนแล้วกันนะครับ”ผมขอไปลาตายก่อนนะครับทุกคน หมดกันละครับงานนี้
สวัสดีค่ะทุกคน หวังว่าทุกคนจะสนุกกับเทพเจ้าเวอร์จิ้นและเทพปีศาจศาสตรา :hao7: อย่าคิดมากกันนักนะค่ะ
เรื่องนี้เน้นฮาเอาไว้ก่อน :hao6: ขอบคุณทุกกำลังแรงใจ :pig4: แต่เหมือนจะน้อยลงเลย :mew6:
ตอนหน้าพบกันอีกทีวันอาทิตย์ที่ 5 มกราคม 2557 กันนะค่ะ
ปล. สวัสดีปีใหม่นะค่ะ ขอให้ทุกท่านมีความสุขมาก ๆ ร่ำรวยเงินทอง สุขภาพแข็งแรง สมหวังในความรัก การงานมั่นคง
:mew1: :mew1: :mew1:
:กอด1: คนอ่านทุกคน รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
-
พี่วุฒิโคตรหื่น :hao6: :hao6: :hao6:
แหวนกับปลอกคอ :a5:
-
ครูบอลฝันได้ล้ำจิงๆ
Happy New Yearมีความสุขมากๆๆๆนะค่ะ
-
เปิดมายังกะหนังกำลังภายในนึกว่าเข้าเรื่องผิด
แต่ชื่อตัวละครถูกนี่หว่า ที่แท้ครูบอลฝันนั้นเอง
ชอบตรงเผลอบอกรักนี้แหละ
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555555555555555555555555 :m20: :laugh: :pigha2: :m20:
เทพเวอร์จิ้น เทพปิศาจศาสตรา กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก555
ฝันได้ใจจริงๆเลยครูบอลลล :pandalaugh:
ว๊ายยยๆๆๆๆ พี่วุฒิยอเมียซ้าาาาาา หลงเข้า หลงหนักๆเลยนะ
โอ๊ะ!!!!!!! ปลอกคอ พี่วุฒิจะเอามาให้ครูบอลใส่เหรอค่าาาา คึคึ
ชอบๆๆๆๆ ตอนนี้ฮามว้ากกกก เกือบตกเก้าอี้แล้วว
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สร้อยคอก็พอมั้งพี่ บอกคนนี้มีเมียแล้ว คิๆๆ
-
เทพเวอร์จิ้น ที่จะมาแย่งเวอร์จิ้นที่ไม่เหลือแล้ว เพราะโดนปีศาจอาวุธทำไปแล้ว
โอ๊ย ครูบอล ฝันได้ล้ำลึกมากๆๆ
-
เหอๆๆ จินตนาการล้ำเลิศฝุดๆ :m20:
-
ตอนแรกเปิดมาอ่านบับ นี่คือเรื่องครูบอลใช่ไหม? ไม่ผิดแน่นะ 55555555
happy new year ค่ะ นักเขียนและนักอ่าน
-
ฝันเหมือนลางบอกเหตุได้น้าครูบอล
ดูท่าจะไม่รอดมือวุฒิแล้วล่ะ
หวงขนาดนั้น :laugh:
รอหนุ่มไปเที่ยว :กอด1:
Happy New Year ล่วงหน้าเลยนะคะ
:L1:
-
กร๊ากกกกกกกกๆ~~~~!!!!!!! 5555555555+ :pigha2:
:m20: :m20: :m20: :laugh:
ถ้าจะฝันได้เปนเรื่อเปนราวขนาดนี้เนี่ย ฮามากอ่ะ ไม่ไหวแระ
เทพเจ้าเวอร์จิ้น ก๊ะ เทพมารศาตราวุฒ เจ๋งโคตร!!!!
แต่ชอบที่สุดก็เสื้อเชิ้ตสีขาวนี่แหล่ะ เซ็กซี่เว่อร์ กับ ตอนหึง น่าร๊ากอ่ะ
-
บอลนายแพ้แล้ว555555
-
5555 มันฮาตั้งแต่เรื่องฝันละ แต่สามสาวนี่มาเพื่อย้ำเฉยๆ
ยังไงก็รอตอนหน้านะจ๊ะ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าจ้า :mew1:
-
พี่บอลคิดไปได้อะ สนุกสนานเหมือนเดิม ครอบครัวใญ่ครอบครัวนี้
แต่ขาดความน่ารักของน้ำฟ้านะเนี่ย :pig4:
-
:m20:น่ารักเวอร์ๆ รอตอนต่อไปอ่ะ
-
ได้ใจอ่ะ คริๆๆๆ
-
ครูบอลฝันได้แฟนตาซีมากอ่ะ ฮ่าาาาาาา
เตรียมลางานหนึ่งเดือนด้วยเช่นกัน เราจะไปเกาะติดสถานการณ์ คริคริ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่าาาาาา
:mew1:
-
:m20: บอลเตรียมบอกลาโลกล่วงหน้าได้เลย
เอ๊ย ลางานล่วงหน้าจิ :m4:
เจอเฮียวุฒิจัดหนักจัดเต็มชัวร์ๆ o13
-
:hao6:
-
:hao3: :hao3: :hao3: 5555
เตรียมใจไว้เลย
-
กริ๊ดดดดด ชอบบบบบบ
-
เทพพระเจ้าเวอร์จิ้น 555 คิดได้ แบบว่าสุดยอดไปเลย :hao6:
ความลับถูกเปิดเผย ได้ใจเลยนะจ้าพ่อวุฒ อย่าลืมน้ำฟ้าละเด็กนี้เป็นที่น่ารักของครอบครัวไปซะละ :impress2:
-
5555 เทพเจ้า เวอร์จิ้น 555 ช่างคิดนะ
:ling1: :ling1: :ling1: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ในที่สุดสามสาวแม่หมอที่ชนะพนันได้รู้จนได้ 55555
ว่าแต่แหวนก็พอมั้ง ปลอกคอดูซาดิสจริงๆ หรือพี่วุฒิซาดิส
-
ครูบอล ฝันได้บรรเจิดมากเลยค่ะ
o13 o13
-
น่ารักกกกกกกกกกกก
อ่านไปเขินไป :impress2: :impress2: :impress2:
พี่วุฒิ กับครูบอล ไปเดทและฮันนีมูนกัน
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตอนที่ 20 (หวานกันให้โลกอิจฉา)
ครูบอล
“เฮ้อ...”ผมถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นสี่ชีวิตกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ผมคงจะรู้สึกดีกว่านี้
ถ้าทั้งสี่ชีวิตนั้นไม่คุยกันเรื่องของผม โดยที่ผมไม่ได้ต้องการให้เอาเรื่องของผมไปเป็นหัวข้อ
“ง่วงรึยังครับบอล เดี๋ยวพี่พาไปนอนไหม”ไอ้พี่วุฒิมันหันมาพร้อมถามเมื่อได้ยินเสียงหายใจ
แต่ผมทำหน้าเซ็ง ๆ ส่งให้โดยไม่พูดตอบกลับ
“เจ็บก้นเหรอพี่บอล เดี๋ยวอ้อตรวจให้ไหม”หมออ้อเอ่ยต่อจากไอ้พี่วุฒิ
“หมออ้อ ชิชิ”ผมลากเสียงสูงเพราะตกใจ ก่อนจะสะบัดหน้าหนีเมื่อสองสาวที่เหลือพยายามกลั้นขำ
แต่มันไม่ได้แนบเนียนเลย
“บอลเจ็บแผลเหรอ เดี๋ยวพี่อุ้มไปที่ห้องแล้วให้หมออ้อดูผลงานพี่เอ๊ย...ดูแผลดีไหม หึหึ”
ผมอยากจะกระโดนถีบขาคู่ไอ้พี่วุฒิมันซะที แต่ติดที่ผมเจ็บตูดครับโดดถีบมันไม่ไหวอ่ะ เศร้าใจจัง
“ถ้ายังไม่หยุดพูดเรื่องก้นบอลอีกนะ จะไม่มีครั้งต่อไปอีกเลย”ด้วยความหงุดหงิดเลยหันไปคาดโทษเอากลับไอ้พี่วุฒิ
“หมออ้อ ตุ้ย เจย์ หยุดพูดเรื่องก้นบอลนะ เดี๋ยวผมจะอดครั้งต่อไป”พอมันได้ยินเท่านั้นก็หันไปขอร้องสามแสบ
สรรพนามที่เปลี่ยนไปด้วยความสนิทสนมที่มากขึ้น โอ๊ย อยากจะบ้าตายไม่หน้าพูดเลยให้ตายเถอะ
“ก็ได้เราจะหยุดพูดเรื่องก้นพี่บอลกัน แต่ว่าตุ้ยอยากไปเที่ยวจังเลยค่ะ”เสียงตุ้ยรับคำด้วยเสียงดัง
พร้อมหน้าระบายรอยยิ้ม
“แต่ว่ามันร้อนนะ”ผมท้วงขึ้น
“นั้นสิ พักกันก่อนดีกว่าไหม”ดีมากไอ้พี่วุฒิ
“แต่ว่า..”ตุ้ยพยายามที่จะพูดแต่ก็ถูกหมออ้อส่ายหน้าแล้วกระซิบกระซาบ โดยที่มีเจย์มองและหัวเราะน้อย ๆ เท่านั้น
เมื่อหมออ้อกระซิบเสร็จตุ้ยก็ยิ้มพร้อมพยักหน้า ผมละอยากรู้ซะจริงว่าคุยอะไรกันนะ หวังว่าคงจะไม่มีผมเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนะ
ผมคิดเพียงไม่นานหมออ้อก็ลุกขึ้นมานั่งข้างผมด้านขวาซึ่งด้านซ้ายถูกไอ้พี่วุฒิมันครอบครองไปแล้ว
หมออ้อกวักมือให้ผมเข้าใกล้ก่อนจะพูดเสียงเบาให้ผมได้ยิน
“พี่บอลจะไม่ไปเที่ยวจริงเหรอ”หมออ้อถามผม
“อืม พี่ยังไม่อยากออกไปไหนนะ”ผมตอบกลับ ที่ผมไม่อยากไปเพราะสภาพร่างกายของผม
ยังไม่พร้อมเท่าที่ควร
“หึหึ พี่อยากจะอยู่ให้คุณวุฒิจับกดพี่อีกใช่ไหมล่ะ ตอนนี้นะพี่บอลไม่รู้ตัวหรอกว่าที่พี่ผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อน
มันทำให้พี่ปล่อยฟีโรโมนออกมาแล้วพี่คิดว่าพี่จะรอดจากคุณวุฒิเหรอถ้ายังคิดจะพักนะ”หมออ้อเอ่ยขึ้น
มันทำให้ผมได้คิดตาม เมื่อมองไปที่ไอ้พี่วุฒิ ก็ได้พบกับสายตาที่ส่งออกมาที่หวานเยิ้มและร้อนแรงไปพร้อม ๆ กัน
ไม่เอานะเมื่อคืนโดนกดหลายรอบแล้วไม่ไหวแล้ว
“พี่วุฒิบอลอยากพาสามแสบไปเที่ยวน้ำตกอ่ะ”ผมรีบหันไปอ้อนก่อน ไอ้พี่วุฒิส่งรอยยิ้มและ
สายตาว่ารู้ทันความคิดของผม
“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นสามสาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เตรียมไปเปลี่ยนชุดด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะพาไปน้ำตกวังตะไคร้”
ไอ้พี่วุฒิตอบรับก่อนจะหันไปบอกสามสาว
สามสาวหัวเราะคิกคักมีการแตะมือไฮไฟว์กัน เหมือนผมจะตกหลุมของสามแสบซะแล้ว ผมมองสามแสบ
ที่เดินกลับไปยังที่พักที่ไอ้พี่วุฒิมันจัดให้ ผมเข้าห้องเพื่อเตรียมตัวไปเล่นน้ำด้วยคิดถึงน้ำฟ้าจัง ถ้าน้ำฟ้ามาด้วยก็ดีนะสิ
น้ำฟ้าต้องชอบแน่ ๆ เลย
“คิดอะไรอยู่ครับบอล”เสียงของไอ้พี่วุฒิถามเมื่อเห็นผมเงียบไป
“คิดถึงน้ำฟ้าครับ ถ้าได้มาน้ำฟ้าต้องชอบมากแน่ ๆ เลย ยิ่งมีน้ำตกให้เล่นด้วย”ผมบอกไป
“เอาไว้คราวหน้านะ ยังมีรีสอร์ทอีกหลายที่หลายจังหวัดที่มีที่เที่ยวเยอะแยะเดี๋ยวเราค่อยไปด้วยกันนะครับ ฟอด”
มันบอกก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มผม
“แล้วพี่จะลงเล่นน้ำด้วยเหรอ”ผมถามขึ้นเมื่อเห็นมันเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงสีดำสามส่วนและเสื้อยืดสีขาว
“ครับ ต้องไปดูและเมีย เดี๋ยวโดนคนอื่นจีบเอา ไม่ได้หรอกพี่หวง”มันตอบผม
“ใครจะมาจีบเหล่า”ผมเอ่ยด้วยเสียงเบา
“เยอะแยะไป อย่างน้อยก็ไอ้ลมบ้านั้น”มันยังจะได้ยินอีกนะ พอพูดถึงผมก็นึกได้ว่าผมลืมต้นเหตุที่ทำให้ผมโดนจัดเต็ม
ทั้งการลงโทษและรางวัลของไอ้พี่วุฒิมัน
“พี่วุฒิไปดูสามแสบก่อนนะขอบอลทำธุระในห้องน้ำก่อนนะๆ”ผมเอ่ยออกไป
“ให้พี่ช่วยไหม”มันถามด้วยความเป็นห่วงพ่วงด้วยสายตาหื่น ๆ
“ไม่ต้องเลย”ผมรีบบอก
“ครับ แล้วรีบตามมานะครับ”มันสั่ง
“คราบบบบบบบบบบ”ผมรับเสียงยาว
พอไอ้พี่วุฒิมันเดินออกจากห้องน้ำไป ผมก็รีบหยิบโทรศัพท์กดหาพายุด้วยอยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
‘ฮาโหล ครับ’รอเพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย
“สวัสดีครับพายุ คุณเป็นยังไงบ้าง”ผมเอ่ยถามทันทีโดยไม่อ้อมค้อม
‘ครูบอลครับ ทำไมคุณไม่บอกผมว่ามีแฟนแล้ว แถมแฟนดุยิ่งกว่าหมาแม่ลูกอ่อนซะอีก’
“ใครจะกล้าบอกเหล่า แล้วสรุปว่าคุณเป็นยังไงบ้างรึว่าโดนหมาแม่ลูกอ่อนฟัดใกล้ตายแล้ว”ผมอดที่จะว่าไม่ได้
‘เกือบเอาชีวิตไม่รอด ผมคงต้องเตรียมตั้งรับแต่ดูท่าแล้วผมคงสู้แฟนคุณไม่ได้หรอก น่ากลัวเป็นบ้าเลย’
เสียงของพายุที่แฝงได้ด้วยความกลัว
“เดี๋ยวผมจะพูดให้แล้วกัน แต่ก็ไม่รับรองว่าจะช่วยคุณได้เท่าไหร่”ผมเอ่ยออกไป
‘ได้อย่างนั้นก็ดีครับ ดูจากอาการของคุณศาสตราแล้ว ผมกลัวว่าผมจะล้มละลายเพราะดันไปจีบแฟนเค้าเอา’
ผมละอยากจะหัวเราะให้ฟันหักซะจริง ๆ คืนนั้นยังปากดีอยู่เลยแท้ ๆ
“ครับ ผมคงต้องวางแล้วนะครับ ไม่อย่างนั้นหมาแม่ลูกอ่อนจะมาตาม”
‘ครับ คิดถึงนะครับ’ยังไม่วายอีก ให้ไอ้พี่วุฒิมันจัดการซะเลยดีไหมนะ
เมื่อผมวางสายแล้วก็เดินด้วยความระมัดระวังเข้าห้องน้ำเพื่อทำกิจธุระ ก่อนจะเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นสามส่วนทั้ง ๆ ที่
อยากจะใส่กางเกงขาสั้นธรรมดาแต่ก็ทำไม่ได้ด้วยร่องรอยที่ไอ้พี่วุฒิมันทิ้งไว้มันต่ำมาก เสื้อคอเต่าสีขาว
เพื่อปิดร่องรอยขบกัดและดูด เดินออกไปก็พบว่าทั้งสี่คนนั่งรอผมแล้ว แต่ไอ้พี่วุฒิดูจะไม่สบอารมณ์ยังไงชอบกล
เดินตรงเข้ามาหาผม
“บอลครับทำไมใส่เสื้อแบบนี้ละครับ”มันขมวดคิ้วถาม
“อ้าว ก็ใส่มาปิดคอไงใครก็ไม่รู้ทำไว้ซะ”ผมเอ่ยตอบไปด้วยความงงและหงุดหงิด จะถามทำไม
รึอยากจะให้โชว์รอยวะ ไม่เอาด้วยหรอกนะผมไม่ใช่พวกชอบโชว์
“ไม่ใช่เรื่องเสื้อแบบนั้นพี่หมายถึงสีเสื้อ ทำไมต้องสีขาวเดี๋ยวโดนน้ำมันก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนนะสิ”
ไอ้พี่วุฒิพูดพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจ
ผมเงียบไม่ตอบด้วยกำลังคิดว่าแค่เรื่องสีเสื้อจะอะไรกันมากมาย ผมเป็นผู้ชายนะครับจะกลัวอะไรมากมายขนาดนั้น
“ยังจะมาทำหน้าสงสัยใส่อีก อยากโชว์ยอดอก แล้วก็รอยที่พี่ทำให้คนอื่นดูนักรึไง”มันยิ่งทำสีหน้าหงุดหงิดใส่ผมเข้าไปใหญ่
“เปลี่ยนก็ได้แค่นี้ต้องดุด้วย ทีตัวเองละยังใส่เสื้อสีขาวได้เลย รึว่าคิดจะใส่ไปล่อชะนีเก้งกระซู่กูปรีฮะ”
ผมก็เอาบ้าง ไม่ได้ครับเราต้องแสดงอำนาจบ้าง
“ก็ลองใส่ดูเฉย ๆ เผื่อเมียจะหึงจะหวงกันบ้าง ที่ไหนได้เมียดันใส่ตามซะงั้น บอลไปเปลี่ยนเสื้อกับพี่ดีกว่า
เดี๋ยวพี่เลือกให้เอง”ดูมันพูดครับ
“สามสาวรอแป๊ปนะครับขอพาคนสำคัญไปเปลี่ยนเสื้อก่อน”มันหันไปบอกสามแสบ ซึ่งทั้งสามคนก็ส่งยิ้มพร้อมพยักหน้าให้
พอได้สัญญาณจากทั้งสามคนแล้วมันก็จูงมือผมกลับห้องนอนอีกครั้ง มันเริ่มคุ้นตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง
ผมละข้องใจจริง ๆ ว่าใครกันที่ขนเสื้อผ้ามาให้ เล่นซะเต็มตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่เลยเชียว ทำปานว่าจะย้ายรกราก
มาอยู่ที่นครนายกถาวรอย่างนั้นแหละ ผมปล่อยให้ไอ้พี่วุฒิรื้อค้นเสื้อผ้ามาให้ผม ประมาณห้านาทีผ่านไป
ไอ้พี่วุฒิก็เอาหน้าออกจากตู้เสื้อผ้าได้ซะที ในมือมีเสื้อคอเต่าหนาสีดำแขนยาวติดมาด้วย
“นี้ครับเสื้อ”ไอ้พี่วุฒิส่งเสื้อมาให้ผม
“................”ผมไม่ตอบอะไรแต่รับเสื้อในมือแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ
“ไปกันได้แล้วครับ”ไอ้พี่วุฒิมันพูดพร้อมกับเดินมาจูงมือผม
“ยังครับ ยังไม่เรียบร้อยเลย”ผมยื้อไว้
“มีอะไรอีกเหรอครับ”มันหันมาถามผมด้วยความสงสัย
ผมไม่ตอบแต่ปลดมือของอีกฝ่ายออกก่อนจะเดินเข้าไปยังตู้เสื้อผ้าแทน ก่อนจะจับๆแหวกๆเสื้อผ้า
และก็ได้เสื้อคอเต่าสีดำแบบเดียวกับผมแต่ต่างกันที่ขนาดที่มันใหญ่กว่าตัวที่ผมใส่ ผมถือเสื้อติดมือแล้ว
เดินเข้าไปหาไอ้พี่วุฒิที่อมยิ้มรับคอยท่า
“ของพี่เอาไปเปลี่ยนเลย ห้ามพูดห้ามถามห้ามแซว”ผมบอกพร้อมกลับรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนขึ้น
ต่างกับไอ้พี่วุฒิที่ทำตาเยิ้มส่งให้ผมแทน จนต้องถลึงตา
“ครับ เดี๋ยวพี่เปลี่ยนเลยแล้วกันเมียยิ่งหวงพี่อยู่ด้วย โบราณว่าถ้าอยากจะเจริญต้องเชื่อฟังเมีย”
มันรับคำ แล้วถอดเสื้อออกจากตัวตรงนั้นโดยไม่เข้าห้องน้ำ
“มาถอดอะไรตรงนี้”ผมต้องโวยวาย
“ทำไมครับ อย่าบอกนะว่าบอลเขิน ไม่ต้องเขินครับเราต่างเห็นมากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ อย่าว่าแต่เห็นเลย
สัมผัสก็เคยมาแล้ว ดูสิเมื่อคืนมีคนทิ้งหลักฐานบนหลังของพี่ซะเป็นแนวยาวเลย”ไอ้พี่วุฒิมันพูด
แล้วยังมีการหันหลังมาให้ผมดู
สิ่งที่ปรากฏให้ผมเห็นคือรอยขีดยาวเป็นเส้นตั้งแต่ไหล่จนกลางหลังด้านละห้าเส้น ไม่บอกก็รู้ว่า
มันเป็นฝีมือผมเอง ก็จะให้ทำยังไงเหล่าเวลานั้นมันเสียวซาบซ่านถึงใจซะไม่รู้ว่าจะทำอะไรเพื่อระบายอารมณ์เวลานั้นบ้าง
“แต่พี่ไม่ว่านะ ต่างคนต่างทิ้งหลักฐานซึ่งกันและกัน”ผมยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่ด้วยเข้าใจถึงความหมายที่ว่า
ทิ้งหลักฐานซึ่งกันและกัน
“รีบใส่ได้แล้วสามแสบคอยตายแล้วมั้ง”ผมเลยอ้างเอาสามแสบเพื่อเปลี่ยนประเด็น
“ครับ”รับคำผมเสร็จก็จัดการสวมเสื้อทันที
เดินออกมาก็เห็นสามแสบกำลังสุมหัวกันก่อนจะหัวเราะคิกคักไม่สนใจรอบข้าง จนผมกับไอ้พี่วุฒิต้องหันมามองหน้ากัน
“ทำอะไรกันนะ”ผมร้องถามออกไปด้วยเสียงที่ดัง
“โถ่เอ้ยพี่บอลอ่ะ พวกเราตกใจหมดเลย”ตุ้ยโวยวายพร้อมทั้งใช้ฝ่ามือลูบหน้าอก
“แล้วทำไมรีบออกมาละ ถ้ามีธุระสำคัญรึกิจกรรมอะไรที่ต้องทำกันสองคนในห้องนอนละก็
เอาไว้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยไปเที่ยวก็ได้นะค่ะ”หมออ้อพูดออกมาด้วยหน้าตาน่ารักซึ่งขัดกับคำพูด
ที่ออกมาจากปากซะเหลือเกิน
“หมออ้อ หมออ้อเป็นผู้หญิงนะพูดอะไรออกมาเนี้ย”ผมถึงกับต้องโวยหมอจิตแพทย์สาวหน้าตาน่ารัก
เหมือนตุ๊กตา
“ไม่ต้องห่วงครับ ธุระสำคัญรึกิจกรรมที่หมออ้อสงสัยนะ ผมเอาไว้ทำคืนนี้ครับไม่ต้องห่วง”
ผมอยากจะฉีกปากไอ้ผู้ชายข้างตัวที่พูดออกมาไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับทำให้ผมกลัว
เวลาพระอาทิตย์ตกซะเหลือเกิน
“คิกคิก....”สามสาวหัวเราะกันยกใหญ่เมื่อฟังคำพูดของไอ้พี่วุฒิและหน้าตาที่ผมส่งไปให้ว่าจะงับหัวอยู่แล้ว
“จะไปไหมเนี้ยน้ำตกนะ”ผมเริ่มไม่พอใจแล้วครับ
“ไปสิค่ะ แต่ว่าน่ารักจังเลยนะค่ะ ขนาดไปเล่นน้ำตกคุณวุฒิกับพี่บอลยังใส่เสื้อแบบเดียวกันเลย”ตุ้ยเอ่ยถึง
“เค้าเรียกว่าเสื้อคู่รัก”เจย์สาวผู้ไม่ค่อยที่จะพูดเอ่ยออกมา
ผมตัดปัญหาจึงพยายามที่จะเดินให้ปรกติเพื่อไปยังรถตู้ที่จอดคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว โดยมีทศและต้น
รอเปิดประตูให้ ผมส่งยิ้มกลับไปและขึ้นไปนั่งประจำที่โดยผมให้ที่นั่งช่วงแรกเอาไว้ให้สามแสบ เพราะผมคิดว่า
ไอ้พี่วุฒิจะต้องมานั่งติดกับผมไม่ห่างและถ้าผมนั่งช่วงแรกและให้สามแสบนั่งช่วงสองมันคงจะกลายเป็นเรื่องสนุก
เพราะพวกเธอจะเห็นทุกการกระทำของผมกับไอ้พี่วุฒิ เพราะฉะนั้นที่นั่งช่วงแรกจึงเป็นของสามแสบ
และช่วงสองเป็นของผมกับไอ้พี่วุฒิ เสียงหัวเราะเสียงดังไม่ได้อายใครของสามสาวสุดป่วนดังขึ้นก่อนจะนั่งประจำที่
ซึ่งก็ไม่ผิดจากการคาดเดาเมื่อไอ้พี่วุฒิขึ้นมานั่งช่วงเดียวกับผม และจับมือผมไว้ไม่ปล่อยเลยจนถึงจุดหมายซึ่งไม่ไกลเลย
ทศซึ่งเป็นพนักงานขับและต้นผู้ช่วยพนักงานขับต่างช่วยกันสอดส่องหาที่จอดรถ
“เชิญครับ”ต้นลงจากรถก่อนจะเปิดประตูเพื่อให้ผู้โดยสารลง
“ขอบคุณค่ะ คุณวุฒิค่ะพนักงานขับรถและผู้ช่วยพนักงานขับรถหล่อจังเลยค่ะ ว่าง ๆ จะขอเอาไปจิ้นบ้างนะค่ะ”
ตุ้ยเอ่ยออกมาพร้อมส่งประกายตาปิ้ง ๆ ให้คนสนิทของไอ้พี่วุฒิทั้งสองที่คงทำหน้างงเมื่อเจอศัพท์เฉพาะ
“ครับ ตามสะดวกเลย”ไอ้พี่วุฒิรับคำตุ้ยโดยยังทำหน้างง
“ขอบคุณค่ะ”ตุ้ยส่งยิ้มพร้อมคำขอบคุณ
“เชิญด้านนี้ครับ”ทศเดินนำไปยังโต๊ะหินที่ร้านค้าได้จัดเตรียมเอาไว้ให้นักท่องเที่ยวเอาไว้สั่งอาหารและนั่งรับทาน
โต๊ะเป็นโต๊ะม้าหินธรรมดา มีม้าหินรอบโต๊ะจำนวนสี่ตัว มีหลังคาที่ทำจากหญ้าคากันแดดกันฝน
ติดกันเป็นน้ำตกที่ทอดยาวลงมา มีนักท่องเที่ยวไม่มากอาจจะด้วยวันนี้ไม่ใช่วันหยุดจึงมีนักท่องเที่ยวบางตา
เมื่อนั่งประจำที่แล้ว โดยที่หมออ้อและตุ้ยนั่งม้าหินตัวเดียวกันส่วนคนที่เหลือก็นั่งม้าหินคนละตัว ทศและ
ต้นยังคงยืนอยู่เบื้องหลังไอ้พี่วุฒิผู้เป็นเจ้านายไม่ห่าง เพียงครู่ก็มีคุณยายเดินถือเมนูอาหารมาให้พวกเรา
สามสามคึกคักเมื่อเห็นอาหารที่มีรสจัดจ้านเขียนเอาไว้พร้อมรูปภาพประกอบ
“สั่งเต็มที่เลยนะครับ ผมเลี้ยงเอง”ไอ้พี่วุฒิมันแสดงความเป็นป๋าครับ
“ค่ะ ไม่เกรงใจนะค่ะ”สามสาวรับคำเสียงใส
“บอลอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม”ไอ้พี่วุฒิโน้มตัวมาถามผม
“บอลอยากกินส้มตำแซ่บแซ่บอ่ะ”ผมบอกเมนูที่อยากทานให้ไอ้พี่วุฒิฟัง
“ไม่ได้นะค่ะพี่บอล”เสียงร้องห้ามจากคุณหมออ้อที่ทำหน้าเคร่งเครียด
“ทำไมละ ก็พี่อยากกินนินา”ผมเอ่ยถามออกไป จะห้ามกันทำไม
“ไม่ได้ค่ะพี่บอล ทานรสจัดไม่ได้แผลยังไม่หายเดี๋ยวก็ทรมานตายเลยนะ”พอหมออ้อบอกผมก็ต้องตาโต
ด้วยลืมบาดแผลที่ไอ้พี่วุฒิมันได้สร้างไว้
“.................ถ้างั้นเอาปลาทับทิมเผาเกลือ ไก่หมุน หมูแดดเดียว คอหมูย่าง ข้าวเหนียว”ผมหันไปมองค้อน
พร้อมคาดโทษคนทำให้เกิดแผล ก่อนจะมองเมนูและสั่งอาหารที่ดูจะไม่ทำร้ายผมมากนัก
“ตุ้ยเอาส้มตำปูปลาร้าไม่ใส่น้ำตาล ตับหวานรสแซ่บ”ตุ้ยบอกเมนูอาหารที่ต้องการ
“เจย์ขอส้มตำปูม้ารสจัด น้ำตกเผ็ดเปรี้ยว ลาบหมูเผ็ดเปรี้ยว”เจย์บอกบ้าง
“อ้อขอเป็นส้มตำไทยปูแล้วโรยด้วยถั่วลิสงคั่วรสจัด ต้มแซ่บกระดูกหมูอ่อนรสแซ่บ ยำไส้ตันรสจัดค่ะ
เพิ่มข้าวเหนียวด้วยนะค่ะ”หมออ้อผู้หน้าตาน่ารักเอ่ยเมนูยาวกว่าเพื่อนออกมา
“เครื่องดื่มขอเป็นน้ำเปล่า เป็ปซี่ เบียร์ไฮเนเก้ มีใครอยากได้อะไรเพิ่มรึเปล่า”ตบท้ายด้วยเครื่องดื่ม
ที่ไอ้พี่วุฒิเป็นคนสั่งเอง ก่อนจะถามคนที่เหลือซึ่งก็ต่างสายหน้า
“ต้นทศพวกนายก็เพิ่มโต๊ะเอานะต้องการอะไรก็สั่ง ไม่ต้องระวังมากนักหรอก”ไอ้พี่วุฒิหันไปบอกสองคนสนิทของตัวเอง
“ครับนาย”ทั้งสองรับคำทันที
ระหว่างรออาหารเราก็ต่างมองซ้ายขวาด้วยความร่มรื่นของธรรมชาติที่มีอยู่ ณ ที่นี้ มันต่างจากเมืองหลวง
ที่แสนจะวุ่นวายมีแต่ตึกรามบ้านช่อง และรถยนต์ที่วิ่งกันขวักไขว่มากมาย เพียงไม่นานอาหารก็เริ่มทยอยมา
ในคราวนี้คุณยายมีผู้ช่วยเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดแต่งตัวด้วยชุดสั้นและคว้านลึกสีเสื้อผ้า
ของเธอถ้าจะให้พูดก็ประมาณว่าแม่สีดี ๆ นี้เอง เดินถือเครื่องดื่มมา
“เครื่องดื่มค่ะ”เธอวางลังแก้วถังน้ำแข็งและน้ำเปล่า ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้กับไอ้พี่วุฒิตาเยิ้ม
แต่ไอ้พี่วุฒิกลับไม่ได้สนใจแต่อย่างใด มองแต่ผมอย่างเดียว
“ขอบคุณค่ะ”เป็นตุ้ยที่ตอบเด็กสาวแทน
“พี่มีอะไรที่ต้องการไหมค่ะเรียกน้องวันเพ็ญได้เลยนะค่ะ”แต่เด็กสาวกลับไม่สนใจตุ้ยกลับถามไอ้พี่วุฒิแทน
“อีอึ่งมาช่วยยายซักทีสิวะ”เสียงคุยยายเรียกเด็กสาว
“ยายอ่ะบอกว่าให้เรียกวันเพ็ญอย่าเรียกอึ่งไง”เด็กสาวเดินออกไปพร้อมกับบ่นเสียงดัง
เมื่อเด็กสาวออกไปแล้วต้นก็เดินมาประจำที่ทำหน้าที่บริกรน้ำดื่มให้ทุกคน
“น้องวันเพ็ญเป็นอีอึ่ง คิคิ ระวังนะค่ะคุณวุฒิจะโดนอึ่งจับไปกิน”ตุ้ยทำเสียงเล็กเสียงน้อย
คงจะรู้สึกไม่พอใจน้องวันเพ็ญแน่ ๆ
“ไม่ต้องห่วงหรอกตุ้ย คุณวุฒิไม่โดนจับกินหรอก แต่ถ้าจ้องจะจับคนบางคนกินนะไม่แน่”เป็นเจย์เอ่ยปาก
“หึหึ ก็ทำยังไงได้ครับ ก็อร่อยขนาดนั้นใครจะไม่อยากกินอีกละครับ”ไอ้พี่วุฒิตอบพร้อมรอยยิ้มส่งให้
สามแสบแต่งกรี๊ดกร๊าดถูกอกถูกใจซะเหลือเกิน
สามแสบคุยกันงุ้งงิ้งเรื่องงานการกุศลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ส่วนไอ้พี่วุฒิมันก็โทรศัพท์คุยงานกับเลขา
พร้อมกลับจับมือผมไปบีบ ๆ คลึง ๆ เล่นไปด้วย ไอ้ผมก็พยายามที่จะดึงมือออกแต่ก็ถูกดุด้วยสีหน้าไม่พอใจ
จนต้องยอมให้อีกฝ่ายจับต่อไป
“อาหารมาแล้วค่ะ แหมเป็นพี่น้องที่รักกันจังเลยนะค่ะ วันเพ็ญก็อยากจะมีพี่ชายที่หล่อและใจดีแบบนี้บ้างจัง”
เสียงร้องของเด็กสาวดังขึ้น พร้อมกับเดินตรงมามีถาดใบใหญ่ที่ใส่อาหารที่สั่งมาวาง ก่อนจะมองไอ้พี่วุฒิ
ที่ยังคงไม่ปล่อยมือผมแต่อย่างใด ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเลยส่งยิ้มไปให้เพียงเท่านั้น
“จะได้ทานไหมค่ะน้องอึ่ง พวกพี่หิวแล้วนะค่ะอย่ามัวแต่จ้องผู้ชายเพราะตัวเองหิวเลยค่ะ”
ตุ้ยเอาแล้วครับจากที่ไม่พอใจจากคราวก่อนมาแล้วคราวนี้น้องอึ่งที่เธอไม่ยอมวางอาหารแต่กลับแทะโลมไอ้พี่วุฒิอย่างเดียว
เลยจัดไปพร้อมด้วยรอยยิ้มหวาน
“ขอโทษค่ะ”น้องวันเพ็ญคงเห็นสายตาไม่พอใจเลยขอโทษแบบไม่เต็มเสียงติดจะห้วน
“ขอบคุณครับ”ไอ้พี่วุฒิกล่าวขอบคุณ
“ไม่เป็นไรค่ะวันเพ็ญเติมใจบริการทั้งตัวและหัวใจ อาหารยังไม่หมดนะค่ะรอน้องวันเพ็ญอีกแป๊ปนึง”
จากหน้าตาบึงตึงพอโดนผู้ชายหน้าตาดีที่หมายตาไว้ขอบคุณก็สลัดหน้าบึ้งเป็นยิ้มแฉ่งส่งให้ แถมยังมีการหยอด
ไอ้พี่วุฒิมันอีกต่างหาก
“อีนังอึ่งเมื่อไหร่จะมาวะ รอนานแล้วนะรีบ ๆ มายกอาหารไปให้ลูกค้าเข้าสิวะ”เสียงของยาย
เรียกน้องวันเพ็ญดังขึ้น
“เดี๋ยวน้องวันเพ็ญมานะค่ะไปช่วยคุณยายท่านก่อน”เธอหันมาสั่งลาไอ้พี่วุฒิที่ต้อนนี้กลับมาจ้องมือผมอีกครั้ง
“คุณวุฒินี้น่ากลัวนะค่ะ ทั้งนางเอก นางแบบ นักร้องสาว สาวไฮโซ ต่างมาติดพัน นี้ยังมีน้องอึ่งแสนสวยอีกคน
ดูท่าพี่ชายของพวกเราจะต้องเหนื่อยแน่ ๆ”เจย์สาวสวยเท่เงียบพูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงครับ อันนั้นเค้าเรียกว่าอดีตหมดแล้ว ตอนนี้ตรงนี้คือคนปัจจุบันและอนาคต”
ผมอยากจะสิงเข้าไปในปลาทับทิมเผาเกลือซะเดียวนี้เลย
“คริคริ...พี่บอลแล้วถ้าคุณวุฒิเกิดวอกแวกจะทำยังไงดีล่ะ”เป็นหมออ้อที่ดูจะสนุกถามขึ้น
“ไม่ยากหรอก ก็หาใหม่บ้างเท่านั้นเอง”ผมต้องไม่ยอมน้อยหน้าสิครับ
“หึหึ คงยากถ้ามีจริงนะพี่จะฆ่าชายชู้หมกป่าแล้วขังบอลเอาไว้ในห้องนอนเลย”ไอ้พี่วุฒิมันตาวาวขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดของผม มีการหัวเราะข่มขวัญตามมาติด ๆ ด้วยคำขู่ซึ่งผมคิดว่าไอ้พี่วุฒิมันต้องทำแน่ ๆ
“วู้...ชายชู้จะมีได้ไง สาว ๆ ก็พอว่าเฮอะ”ผมเลยโวยวายไว้ก่อน
“ไม่ว่าชายชู้หญิงชู้ พี่ก็ไม่เอามันไว้แน่”มันบอกผมพร้อมร้อยยิ้มที่ทำให้ผมขนลุก
มีต่อด้านล่างค่ะ
-
อ่านต่อกันได้เลยค่ะ
“คุยอะไรกันค่ะทำหน้าตาหน้ากลัวเชียว น้องวันเพ็ญกลัวนะค่ะ”เสียงเด็กสาวดังขึ้น
“อีกนานไหมกว่าจะวางได้นะ ขอเวลาส่วนตัวให้เราด้วย”เป็นเสียงเจย์ดังขึ้น ซึ่งเด็กสาวเห็นสายตาของเจย์
ที่นิ่งกับน้ำเสียงที่ราบเรียบเข้าไป ทำให้เธอรีบจัดวางอาหารด้วยความไว
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกน้องวันเพ็ญได้เลยนะค่ะ น้องวันเพ็ญคอยอยู่”
เธอพูดเสียงอ่อนหวานส่งให้ไอ้พี่วุฒิที่ปรับสีหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ก่อนจะรีบเดินออกไป
เมื่อเห็นเจย์ขมวดคิ้วรำคาญ
เราเริ่มลงมือทานอาหารกัน ต้องยอมรับว่าคุณยายทำอาหารได้อร่อยมาก ปลาเผาไม่มีกลิ่นคาวเลย
เนื้อหวานอร่อยมาก พวกสามแสบต่างตักนั้นนี้พร้อมกับซี๊ดปากบอกว่าแซ่บมาก พี่วุฒิก็ตักอาหารให้ผม
แล้วจึงตักให้สามแสบบ้าง
“นี้ครับคอหมูย่าง”ไอ้พี่วุฒิกลับมาตักอาหารให้ผมก่อนจะส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ผม
“พี่บอลกับคุณวุฒิค่ะเรายังไม่อิ่มอาหารคาวเลยนะอย่าพึ่งส่งอาหารหวานให้พวกเราสิค่ะ”
เป็นตุ้ยกระเส้าแหย่ผม ซึ่งอีกคนที่โดนด้วยกลับส่งยิ้มให้แทน
“กินเข้าไปเถอะน่า พี่อยากเล่นน้ำแล้วคงจะเย็นน่าดู น้ำก็ใสดีด้วยสิ”ผมเอ่ยออกไป
“รับทราบค่ะ”เสียงตุ้ยตอบรับเสียงดังฟังชัด
เราเริ่มทานอาหารอีกครั้ง อร่อยมากเลยครับไอ้พี่วุฒิสั่งแกงจืดให้ผมไว้ซดน้ำด้วยแก้ติดคอ
เราทานไปคุยไป มีแต่เสียงหัวเราะพูดคุยและรอยยิ้ม ผมอยากให้น้ำฟ้ามาอยู่ด้วยจัง เราทานอาหารอิ่มแล้ว
ก็เริ่มลงเล่นน้ำ น้ำเย็นมากไม่ต่างจากความคิดเลย น้ำใสที่ไหลผ่านโขดหินลงมา เสียงสามแสบกรี๊ดกร๊าด
เมื่อกระโดดลงน้ำที่เย็นเฉียบ
“พี่บอลน้ำเย็นเจี๊ยบเลยอ่ะ แถมยังใสมาก ๆ อีกด้วย”เสียงหมออ้อดังขึ้น อาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยได้เที่ยว
แบบชาวบ้านก็เป็นได้ ใบหน้าทั้งสามคนดูเด็กลงไปอีก
“อย่าไปจุดที่มันลึกเกินไปนะน้ำมันเย็นระวังจะเป็นตะคริวด้วยนะครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิดังขึ้นจากด้านบน
เพราะยังไม่ยอมลงเล่นน้ำ
ผมเล่นน้ำอยู่ไม่ไกลจากสามแสบเท่าไหร่นัก การเล่นน้ำของผมคือการนั่งบนก้อนหินที่จมน้ำทำให้น้ำไหลผ่านตัวผมครึ่งตัว
ผมดื่มด่ำกับธรรมชาติที่สวยงามนี้ เพียงไม่นานก็มีเงาพาดผม เงยหน้าก็เห็นเป็นชายชาวต่างชาติส่งยิ้มมาให้
ด้วยที่ผมเป็นคนไทยที่หน้าตาดีและจิตใจยังดีจึงส่งรอยยิ้มส่งกลับไป
“สวัสดีครับ ผมขอนั่งเล่นน้ำด้วยคนได้ไหมครับ”ชายชาวต่างชาติของอนุญาตผม
“เชิญครับ”ผมตอบตกลง
“ที่นี้สวยนะครับ ประเทศผมไม่มีแบบนี้หรอกนะครับ แล้วที่นี้มีแหล่งท่องเที่ยวอื่นที่หน้าสนใจบ้างไหมครับ”
“อืมก็คงจะเป็นวัดคีรีวัน โรงเรียนนายร้อยจปร. ศูนย์ภูมิรักษ์ละมั่งครับ”ผมนึกถึงชื่อสถานที่ท่องเที่ยว
ที่สามแสบพูดถึงให้ชายชาวต่างชาติฟัง
“ขอบคุณมากครับ ผมฟาร์นมาท่องเที่ยวประเทศไทยครั้งแรกครับ”ชายชาวต่างชาติขอบคุณผม
และแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือเพื่อจับมือทักทาย
“ครับ ผมกฤษณะเทพครับ”ผมแนะนำตัวกลับพร้อมกลับจับมืออีกฝ่ายและเขย่าเบา ๆ ก่อนจะปล่อยมือ
“ผมอยากท่องเที่ยวตามที่ต่าง ๆ ภายในประเทศไทย เพราะเพื่อนผมมาท่องเที่ยวแล้วชมว่า
ประเทศไทยสวยงามไม่ขาดปาก ผมก็เลยตัดสินใจมาท่องเที่ยวบ้าง ซึ่งก็คงจะจริงตามที่เพื่อนผมบอกว่า
เมืองไทยสวยงาม แถมคนไทยยังใจดีจนอยากจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ถาวรเลย”ฟาร์นพูดไปอมยิ้มมองหน้าผมไป
ผมเริ่มรู้สึกว่าไอ้ที่พูดเริ่มไม่เข้าท่าซะแล้ว
“คงต้องเลือกที่เลือกคนดี ๆ หน่อยนะครับ ว่ามีเจ้าของรึยัง เพราะถ้ามีเจ้าของแล้วเค้าอาจจะไม่พอใจก็ได้”
เสียงไอ้พี่วุฒิดังมาจากด้านหลังของผม พอหันไปมองก็ต้องรีบหันกลับเมื่อไอ้พี่วุฒิทำสายตาตำหนิผม
“คุณศาสตรา ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณเลยนะครับ เคยอ่านแต่หนังสือทางธุรกิจที่คุณให้สัมภาษณ์”
ฟาร์นพูดสายตาเป็นประกาย
“ครับ บอลครับไปเล่นน้ำทางโน้นดีกว่านะครับ ตรงนี้มันแดดแรงไป เล่นใต้ร่มต้นไม้ที่ยื่นออกมาดีกว่า
ขอตัวนะครับคุณฟาร์น”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับฟาร์นโดยไม่มีแม้แต่การแล หันมาหาผมแล้วประคองผมออกเดินไป
“เดี๋ยวครับคุณกฤษณะเทพ คือผมอยากจะขอให้คุณนำผมท่องเที่ยวได้ไหมครับ”ฟาร์นเอ่ยรั้งผม
พร้อมกับส่งคำขอร้องที่ทำให้ผมต้องแปลกใจแทน
“คงจะไม่ดีหรอกครับ ผมเป็นครูสอนหนังสือ ผมคงไม่สะดวกที่จะพาคุณท่องเที่ยว คุณควรติดต่อ
พวกทัวร์จะดีกว่า”ผมเอ่ยออกไป
“แต่ว่าผมอยากจะขอให้คุณนำท่องเที่ยวนิครับ แค่ครั้งเดียวก็ได้ครับ”ฟาร์นยังคงพยายามที่จะให้ผมตอบตกลงนำเที่ยว
“คงจะไม่ดีหรอกครับ ผมไม่ต้องการให้คนรักของผมต้องพาชายอื่นท่องเที่ยว”เป็นไอ้พี่วุฒิเอ่ยยุติบทสนทนา
“ครับ ตามนั้นเลย”ผมรีบเอ่ยสนับสนุนด้วยเริ่มรำคาญการเซ่าซี้ของชายหนุ่มชาวต่างชาติ
เดินขึ้นไปตามน้ำตกจนถึงจุดเล่นน้ำตามที่ไอ้พี่วุฒิมันต้องการ มันร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ทอดกิ่งก้านสาขา
จนทำให้บริเวณนั้นรอดพ้นจากแสงแดดจ้า ผมทอดตามองออกไปยังสามแสบ ก็เห็นทั้งสามกำลังสาดน้ำใส่กันสนุกสนาน
มีสายตาหนุ่ม ๆ มองและยิ้มให้ความสดใสทั้งสามขนาดเจย์สาวเงียบยังร้องวี๊ดว้ายตามอีกสองสาวแค่มองสายตาหนุ่ม ๆ
ก็รู้แล้วว่าต้องการทำความรู้จักกับน้องสาวผมทั้งสามคนแน่ แต่ก็คงไม่รู้จักฤทธิ์เดชของทั้งสามซะแล้ว
มีครั้งนึงที่มีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์หมออ้อ แต่ถูกหมออ้อปฏิเสธด้วยเหตุผลว่า ‘ขอโทษนะค่ะดิฉันไม่นิยมค่ะ
ดิฉันนิยมให้ผู้ชายหน้าตาดีเค้าทานกันเอง’ ผมอย่างขำเลยครับ สงสารผู้ชายคนนั้นที่อ้าปากกว้างด้วยไม่คิดว่า
ผู้หญิงหน้าตาน่ารักจะพูดอย่างนั้นออกมา และผมก็ไม่ค่อยห่วงด้วยตุ้ย เพราะเธอเป็นแชมป์เทควันโด้สายดำ
ศิลปะการป้องกันตัวทุกอย่างเธอเป็นหมด และเจย์สาวเงียบที่ใช้อาวุธได้คล่องแคล่ว
“บอลครับ สนใจพี่ดีกว่าน่า มีความผิดยังไม่รู้ตัวอีกนะเรานะ”เสียงมาพร้อมน้ำเสียงเมื่อไอ้พี่วุฒิ
ใช้มือจับหน้าผมให้หันไปมองตัวเอง
“ครับ....เอานั่งเฉย ๆ สิ บอลจะได้มองได้ถนัด”ผมรับคำก่อนจะบอกอีกคน
“พี่ไม่อยากให้บอลคุยกับผู้ชายรึผู้หญิงที่เข้ามาจีบบอลเลย”ไอ้พี่วุฒิออกปาก
“แล้วบอลจะรู้ไหมว่าคนไหนจะมาจีบนะ แล้วมันไม่มีหรอกพี่วุฒิคิดมาก”ผมบอก
“ทำไมจะไม่มี ทั้งไอ้เจส ไอ้ลมบ้า แล้วก็ไอ้ฝรั่งเมื่อกี้อีกคน แล้วยังไอ้พวกที่อยากจีบแต่ยังไม่กล้าโผล่หางอีก”
ฟังแล้วเริ่มเครียดเลยครับ เพราะไอ้ที่เอ่ยมามันตัวผู้หมดเลย
“พี่วุฒิเรื่องคุณพายุ พี่วุฒิอย่าไปเอาเรื่องเค้าได้ไหม บอลก็จัดการปัญหาแล้วก็ให้จบกันไปเถอะนะ
คุณพายุคงไม่กล้าอีกแล้ว”พอผมพูดแล้วก็เห็นเพลิงในแววตาของอีกคนทันที
“เป็นห่วงมันรึไง”ไอ้พี่วุฒิพูดด้วยน้ำเสียงติดจะไม่พอใจ
“บอลบอกเค้าไปแล้วว่าบอลมีคนรักแล้ว แถมยังหล่อกว่ารวยกว่าด้วย”ผมพูดไปก็ต้องก้มหน้าไป
ด้วยผมเขินครับ
“บอลอย่าทำแบบนั้นอีกนะครับพี่ไม่ชอบเลย”ไอ้พี่วุฒิเข้ามานั่งซ้อนหลังใช้แขนกอดเอวผม
ยังดีทีระดับน้ำอยู่เหนือหน้าอกผม
“ครับ พี่วุฒิเล่นน้ำกับบอลดีกว่าเนอะ”ผมรีบพูดเอาใจอีกคน
เราเล่นน้ำกันประมาณชั่วโมงกว่าก็ขึ้นเพื่อหาอาหารเพื่อเติมพลังและกลับไปเล่นน้ำใหม่
แต่เพียงไม่นานก็มีสาวสวยใส่กางเกงยีนส์สั้นแสนสั้น เสื้อยืดสีขาวตัวบาง เดินลุยน้ำเข้ามาหาผมและไอ้พี่วุฒิ
“ขอโทษนะค่ะ คุณใช่คุณศาสตรารึเปล่าค่ะแอมรู้สึกคุ้นหน้าคุณเหลือเกิน”เธอเข้ามาทักไอ้พี่วุฒิ
แต่สำหรับผมกำลังตะลึงกลับสภาพของเธอ แบบว่าช่วงล่างที่มีกางเกงยีนส์ตัวจิ๋วโชว์เรียวขา ด้านบน
เป็นเสื้อยืดสีขาวตัวบางไม่ถูกน้ำก็ยังเห็น แต่ตอนนี้เธอเปียกน้ำครับจนเห็นเสื้อตัวจิ๋วสีดำ
“ครับ”ไอ้พี่วุฒิมันตอบเธอกลับไปแค่คำเดียว
“แอมอยากทำความรู้จักคุณศาสตราได้ไหมค่ะ”โอ้วแรงครับสาว ๆ สมัยนี้ เปิดเผยความต้องการกันตรง ๆ เลย
“คงจะไม่สะดวกเท่าไหร่ครับ”ไอ้พี่วุฒิมันก็ตรง ๆ เหมือนกัน
“คุณวุฒิค่ะ พี่บอล”เสียงสามแสบตรงมาแล้วครับ
“สามสาวอยากกลับกันรึยังครับ”ไอ้พี่วุฒิหันไปถามสามแสบที่เล่นน้ำมากจนปากซีดมือซีดไปหมดแล้ว
“กลับค่ะ”เสียงตุ้ยตอบ แล้วหันไปมองผู้หญิงแปลกหน้าที่แต่งตัวน้อยชิ้นตรงหน้า
“แหมคุณศาสตรามีสาว ๆ มาเที่ยวหลายคนนี้เองถึงได้ไม่อยากจะทำความรู้จักกับแอม”เธอมองยังสามแสบ
ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหันมาพูดกับไอ้พี่วุฒิ ซึ่งคำพูดของเธอสร้างความไม่พอใจให้กับผม ไอ้พี่วุฒิ และ
สามแสบที่เตรียมจะขย้ำให้ตายคามือ
“ขอโทษด้วยครับ สามคนนั้นเป็นน้องผม ส่วนคนที่คุณอยากทำความรู้จักด้วยนะเป็นแฟนผม
ผมขอร้องว่าอยากมายุ่ง”ผมชิงพูดออกไปก่อนจะสอดมือเข้าไปเพื่อควงแขนไอ้พี่วุฒิ ซึ่งก็ได้รับการร่วมมือเป็นอย่างดี
มีการหันมายิ้มให้ผมได้หน้าแดงอีกต่างหาก
“ช่าย เพราะผู้หญิงแย่ ๆ แบบนี้มันเยอะ ผู้ชายเลยหันไปกินกันเองไงค่ะ”ตุ้ยตอกหน้า ผมก็คิดว่า
เธอเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายรึเปล่านะ
“ไปกันเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำก่อนดีกว่านะครับสาว ๆ ไปครับบอลเราไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่า
แล้วค่อยไปอาบน้ำที่บ้านพักอีกที”ไอ้พี่วุฒิพูดเสร็จก็มีการโอบไหล่พาผมเดินขึ้นฝั่ง ปล่อยให้ผู้หญิงแปลกหน้าทิ้งไว้
เราต่างเข้าห้องน้ำที่มีจัดให้เข้าไปไม่ว่าจะอาบน้ำ ทำธุระหนักและเบา รวมไปถึงการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า
โดยแลกกับเงินจำนวนห้าบาท กว่าผมจะรบรากับไอ้พี่วุฒิที่ต้องการจะเข้ามาเปลี่ยนชุดห้องเดียวกับผมได้
ก็เสียเหงื่อไปเยอะเลยครับ ออกมาต้นกับทศก็จัดการจ่ายค่าอาหารให้ยายเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อเรากำลังจะเดินไปยังจุดที่ทศ
ได้ถอยรถตู้มารอรับแล้วนั้นเอง
“เดี๋ยวค่ะ พี่ค่ะนี้เบอร์ของน้องวันเพ็ญเอง ถ้าพี่มาเที่ยวที่นครนายกอีกโทรมาได้เลยนะค่ะ น้องวันเพ็ญรู้จักที่พัก
รีสอร์ทสวย ๆ เยอะแยะเลยค่ะ”น้องวันเพ็ญเธอยื่นกระดาษที่ถูกฉีกและเขียนตัวเลขสิบหลักมายื่นให้ตรงหน้าของไอ้พี่วุฒิ
“ไม่เป็นไรครับน้องวันเพ็ญพี่เกร็งใจ”ผมปฏิเสธแทนด้วยไอ้พี่วุฒิไม่ได้ใส่ใจเธอเลยแม้แต่น้อย
“น้องวันเพ็ญไม่ได้ให้พี่ค่ะ น้องวันเพ็ญให้พี่สุดหล่อคนนี้ต่างหาก”เธอหันมาต่อว่าผมก่อนจะชี้ไปที่ไอ้พี่วุฒิ
“น้องอึ่งจ๊ะ หนูควรจะเอาเวลาไปช่วยยายของหนูแล้วก็เอาไว้เรียนหาความรู้นะจ๊ะ และผู้ชายคนนี้
ก็เป็นแฟนของพี่คนนี้ เพราะฉะนั้นจบ”เป็นหมออ้อที่พูด แล้วมีการชี้นิ้วมาประกอบคำว่า ‘ผู้ชายคนนี้’มาที่ผม
และชี้นิ้วไปหาประกอบคำว่า ‘พี่คนนี้’ไปที่ไอ้พี่วุฒิ แล้วเธอก็ขึ้นรถตู้ทันดี พวกเราต่างทยอยขึ้นรถตู้กันจนครบ
ต้นก็ปิดประตูรถตู้ก่อนจะขึ้นไปนั่งประจำที่ข้างคนขับ
เราเดินทางกลับที่พักกันก่อนจะนัดแนะเวลาเพื่อทานอาหารค่ำกันเรียบร้อยก็ต่างแยกย้ายเพื่ออาบน้ำ
ผมให้ไอ้พี่วุฒิมันอาบก่อนโดยอ้างว่าจะขอคุยกับสามแสบก่อน ซึ่งอีกฝ่ายก็ตกลงแต่ก็ยังคงไม่ลืมกำชับ
ว่าให้ผมรีบไปอาบน้ำอย่าช้า ผมเว้นเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงจึงกลับเข้าห้องก็เห็นอีกคนอาบน้ำเสร็จแล้ว
กำลังเช็ดผมตัวเอง ผมก็จัดการหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดเข้าไปอาบน้ำบ้าง พอจัดการเสร็จผมก็เดินออกมา
มองเห็นไอ้พี่วุฒิมันเปิดโน๊ตบุ๊คอยู่ พอเดินมาก็ถึงกับต้องอ้าปากค้างด้วยหน้าจอโน๊ตบุ๊คมันปรากฏภาพของ
ผมกับไอ้พี่วุฒิ และมีสามแสบบ้าง
“พี่วุฒิ รูปพวกนี้คืออะไร”ผมอายหน้าแดงเมื่อรูปที่กำลังแสดงอยู่ตอนนี้เป็นรูปที่ไอ้พี่วุฒิมันนั่งซ้อนหลังผม
แถมผมยังเอนตัวพิงหน้าอกของอีกคน โดยเจ้าของอ้อมกอดดังกล่าวส่งรอยยิ้มให้ผม โอ๊ย...อะไรมันจะหน้าอายขนาดนี้
“ก็รูปที่น้ำตกไง”ไอ้พี่วุฒิมันก็ตอบได้หน้าตายเหลือเกิน
“ลบเลยนะน่าอาย แล้วใครถ่ายเนี้ย”ผมถึงกับโวยวายสั่งให้ไอ้พี่วุฒิมันลบรูปพร้อมทั้งถามหามือกล้อง
“พี่เป็นคนให้ต้นถ่าย และพี่ไม่ลบ ถ้าจะให้พี่ลบรูปพวกนี้ละก็พี่จะเปลี่ยนเป็นถ่ายคลิปวีดีโอคืนนี้แทน”
ผมถึงกับปิดปากเงียบ ถ่ายคลิปวีดีโอคืนนี้เหรอ
“พี่วุฒิใครเค้าจะให้ถ่ายเหล่า แล้วไอ้คำว่าคืนนี้มันหมายความว่าไง”ผมถึงกับบ่นอุบอิบ
“จะเอาไงจะให้พี่ลบไหม”มันถามผมครับ
“ไม่ต้องลบหรอกต้นถ่ายรูปสวยดี”ผมเฉไฉไว้ก่อนละครับ
“ไม่ลบนะ เพราะฉะนั้นคืนนี้ไม่มีการถ่ายคลิปวีดีโอ”ไอ้พี่วุฒิมันสรุป แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปบางอย่างนะ
“ไปกันเถอะสาว ๆ คงรอเรากันนานแล้วมั้ง”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยเตือนผม
ผมเดินออกไปยังห้องอาหารที่อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวไม่ใช้ต้อนรับแขกแต่มีไว้ให้คนในครอบครัวเท่านั้น
ไอ้พี่วุฒิมันบอกผมมารู้สึกทราบซึ้งเหลือเกิน โต๊ะทรงกลมมีเก้าอี้เตรียมไว้หลายตัว ผมนั่งลงพร้อม ๆ กับที่ไอ้พี่วุฒิ
บริกรเสิร์ฟน้ำผลไม้ให้รอเพียงไม่นานสามสาวก็เดินตามพนักงานเข้ามา ทั้งสามแต่งชุดที่บ่งบอกความเป็นตัวของตัวเอง
หมออ้อเป็นชุดผ้าซีฟองสีส้มสดใสน่ารักด้วยแขนตุ๊กตากระโปรงเป็นชั้น ๆ ตุ้ยเป็นชุดเดรสลายการ์ตูนกวน ๆ สีเขียว
และเจย์ใส่เสื้อซีฟองสีน้ำเงินสดและกางเกงยีนส์สีดำทรงเอวสูง ทั้งสามส่งยิ้มมาให้ และนั่งประจำที่
บริกรเริ่มด้วยการเสิร์ฟน้ำให้สามสาว อาหารเริ่มทยอยวาง มีมากมายหลากหลาย ทุกอย่างดูจะได้รับการคัดสรรมาเป็นอย่างดี
มีไอร้อนออกมาแสดงว่าพึ่งปรุงเสร็จใหม่ ๆ เมื่อเริ่มตักปลากะพงนึ่งมะนาวก็รู้สึกว่าอาหารได้รับการใส่ใจ
ตั้งแต่วัตถุดิบที่สดใหม่และคนปรุงที่ดูจะมีประสบการณ์
“อาหารอร่อยมากเลยค่ะคุณวุฒิ”หมออ้อที่ดูจะพอใจปลากะพงนึ่งมะนาวเหมือนผมเอ่ยขึ้น
“ช่าย ๆ ปูพัดพงกะหรี่อร่อยมาก”ตุ้ยเงยหน้าจากขาปูได้ก็รีบเสริมทันที
“รสชาติดีและสดใหม่ดีมากเลยค่ะ”เจย์เอ่ยขึ้นเมื่อไล่ตักชิมอาหารทุกอย่าง
“ขอบคุณครับ ทานกันให้เต็มที่เลยนะเดี๋ยวแพ้บอลเค้า ดูสิยังไม่เงยหน้ามาคุยกับคนอื่นเค้าเลย”
“ก็มันอร่อยนินายิ่งทานกับข้าวหอมมะลิร้อน ๆ มันสุดยอดมาก”ผมเอ่ยออกไป
“คุณวุฒิเลี้ยงพี่บอลดีมากเกินนะระวังจะอ้วนจนกลิ้งได้นะค่ะ”เป็นตุ้ยที่เอ่ยเตือนไอ้พี่วุฒิ
“หึหึ ไม่เป็นไรครับอ้วนแล้วกอดเต็มไม้เต็มมือดีอุ่นดีด้วย”มันก็หน้าด้านตอบนะครับ
“วู้...คุยเรื่องไรก็ไม่รู้ ชักช้าพี่ทานหมดนะสามแสบ พี่วุฒิก็เหมือนกันทานได้แล้วไม่ต้องหยอด”
ผมเอ่ยออกไปเพื่อแก้เขิน
“เสียใจด้วยนะพี่บอลอ้อจัดการปลากะพงหมดไปแล้ว”หมออ้อเอ่ยขึ้น ถึงว่าพอชมปลากะพงนึ่งมะนาวแล้ว
เสียงหมออ้อก็เงียบไปเลย ที่ไหนได้จัดการซะเหลือแต่ก้าง
“หมออ้ออยากได้ปลานึ่งเพิ่มอีกไหมครับ”ไอ้พี่วุฒิก็ดูจะทึ่งกับความสามารถก่อนจะถามหมออ้อ
รู้จักสามแสบน้อยไปซะแล้ว เห็นตัวแค่นี้สามแสบถ้าถูกใจแล้วไม่มีเหลือขอบอก
“ก็ดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะ”และหมออ้อก็ตอบตกลงตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด
“ใครต้องการจะเพิ่มอะไรบอกพนักงานได้เลยนะ”ไอ้พี่วุฒิหลังจากหันไปสั่งพนักงานให้จัดปลานึ่งมาอีกที่
ก็หันกลับมาบอกพวกสามแสบ
“ขอบคุณคุณวุฒิมากเลยนะค่ะ แต่แค่นี้ขนคุณวุฒิไม่ร่วงหรอกเนอะ”ตุ้ยเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
กว่าสามแสบจะกินกันอิ่มก็เล่นซะผมกับไอ้พี่วุฒิอิ่มกันไปสามรอบครึ่งแล้ว พลังในการทำลายล้างของพวกเธอ
สูงจริง ๆ พวกเธอบอกว่าถ้าไม่สนิทกันไม่กล้าทำนะเนี้ย รู้สึกภูมิใจอีกแล้วสิเรา เมื่อทานของหวานเสร็จ
ก็ต่อด้วยขนมหวานที่ทางร้านเตรียมมาให้ พวกเราทานกันคนละชิ้น เพราะตอนนี้กำลังถูกอกถูกใจกับผลไม้
ที่จัดวางสวยงาม ส้มโอจากสวนอุรัยสวนส้มโอที่อร่อยที่สุดของนครนายก จัดมาแล้วสามจานและหมดลงไปแล้ว
จนไอ้พี่วุฒิต้องเอ่ยปรามด้วยกลัวพวกสาว ๆ จะปวดท้องกันซะก่อน จึงรับปากว่าจะจัดเป็นของฝากกลับบ้านสามแสบจึงยอม
นั่งคุยกันอีกเล็กน้อยเพื่อเป็นการพักท้องที่ผ่านสงครามอันดุเดือดแทบจะเป็นสงครามโลกครั้งที่สามเลยก็ว่าได้
เราคุยกันถึงเรื่องการเดินทางกลับที่ตกลงว่าจะกลับในเวลาเดียวกันคือช่วงเย็น ๆ ของวันพรุ่งนี้
เพราะสามแสบอยากจะไปโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้าซะก่อน พวกเธอบอกว่าอยากไปดูผู้ชายในเครื่องแบบ
“จะไปทำไม ถ้าอยากดูผู้ชายในเครื่องแบบก็สถานีตำรวจไง ได้เหมือนกัน”ผมถามกับไปด้วยความงุนงง
“พี่บอลนี้ไม่รู้อะไรเลย ตำรวจเดี๋ยวนี้หุ่นดี ๆ นะหายากแล้ว ส่วนใหญ่มีแต่แบบตั้งท้องแทนเมียตัวเอง
ต้องโรงเรียนนายร้อยสิพี่ หุนดี เป็นระเบียบ แถมยังรักกันดีอีกต่างหาก”ฟังช่วงแรกแล้วปวดหัว
ผมต้องขอโทษแทนตุ้ยน้องสาวผมด้วยนะครับคุณตำรวจ
“แล้วจะไปดูผู้ชายอย่างเดียวเลยเหรอ”ผมถามอีก
“รู้สึกเค้าจะมีสนามยิ่งปืนและเปิดให้คนนอกเข้าไปยิงได้ด้วย เจย์อยากจะซ้อมมือซะหน่อย”สาวเงียบเอ่ยขึ้น
“ก็ดีนะ อ้ออยากเห็นทหารกับทหารเวลาเค้าจีบกันมันจะฟินขนาดไหน คริคริ”หมออ้อบอก
ไอ้ที่ว่าทหารเค้าจีบกันนะมันจะได้เห็นกันง่าย ๆ รึไง ถึงจะมีแต่เค้าคงไม่ทำอะไรให้โจ่งแจ้งหรอกมั้ง
“เอาตามนี้แล้วกัน”เป็นตุ้ยสรุปเองเสร็จสรรพ”เฮ้อ...ชีวิตผม
เมื่อตกลงกันเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันเพื่อไปพักผ่อน ผมเดินเข้าห้องผมก็หันไปหาไอ้พี่วุฒิที่เดินตามมาติด ๆ เรื่องน้ำฟ้า
“พี่วุฒิ น้ำฟ้าอยู่กับใครเหรอที่ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญนะ”ผมเอ่ยด้วยความสงสัย
“ก็พี่เลี้ยงเด็กที่ไว้ใจได้ บอลไม่ต้องกังวลไปหรอก”ไอ้พี่วุฒิมันตอบผมมา
“แต่ว่าบอลเป็นห่วงน้ำฟ้าแล้วสิ”ผมเอ่ยออกไป
“เอาอย่างนี้เดี๋ยวพี่โทรหาให้แล้วบอลค่อยคุยกับน้ำฟ้าดีไหม”มันเอ่ยเสนอผม
“อืม”ผมตอบในลำคอ
“รอแป๊ปนึงนะครับ”ไอ้พี่วุฒิหยิบโทรศัพท์ขึ้นและกดหมายเลขแล้วแนบหูฟัง
“ครับผมเอง ผมขอสายน้องน้ำฟ้าหน่อยครับ ครับ ครับ ผมจัดการตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วครับ ไม่ต้องห่วง”
เสียงไอ้พี่วุฒิมันคุยกับปลายสาย
“ครับ น้องน้ำฟ้าเป็นไงบ้างลูก ป๊าวุฒิก็คิดถึงหนูค่ะ คุยกับพ่อบอลนะค่ะ”ไอ้พี่วุฒิมันคุยเหมือนจะเปลี่ยนเป็นน้ำฟ้าแล้ว
เพียงไม่นานไอ้พี่วุฒิมันก็ส่งโทรศัพท์มาให้ผม
“น้องน้ำฟ้า พ่อบอลนะค่ะ คิดถึงพ่อบอลรึเปล่าเอ่ย”ผมรีบคุยกับลูกทันที
‘ค่ะพ่อบอล น้องน้ำฟ้าคิดถึงพ่อบอลมากเลยค่ะ’เสียงน้ำฟ้าเจื้อยแจ้วดังมาตามสายเรียกรอยยิ้ม
ของผมได้อย่างง่ายดาย
“น้องน้ำฟ้าอยู่กับใครค่ะลูก ได้ทานข้าวรึยังค่ะ”ผมเอ่ยถามทันที
‘ย่าภัทรกับปู่ยุทธค่ะ ย่าภัทรทำกับข้าวให้น้องน้ำฟ้าทานแล้วค่ะ น้องน้ำฟ้าทานข้าวหมดจานด้วยนะค่ะพ่อบอล’
ผมอมยิ้ม ย่าภัทรกับปู่ยุทธคงจะเป็นพี่เลี้ยงที่ไอ้พี่วุฒิเอาน้ำฟ้าไปฝากแน่ ๆ และดูท่าน้ำฟ้าจะมีความสุขดี ผมก็สบายใจ
“น้องน้ำฟ้าอย่าดื้อกับย่าภัทรและปู่ยุทธนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้อาต้นจะไปรับหนูนะค่ะ”ผมบอกลูกสาว
‘ค่ะพ่อบอล น้องน้ำฟ้าเป็นเด็กน่ารักเชื่อฟังผู้ใหญ่และเป็นเด็กดีด้วยค่ะ’ลูกสาวผมเหมือนใครก็ไม่รู้นะครับ
ชมตัวเองก็ได้ด้วย
“ค่ะดีมากลูก นอนหลับฝันดีนะค่ะ จุ๊บ...”ผมชมลูกสาว ก่อนจะกล่าวอวยพรก่อนนอนและตบท้าย
ด้วยเสียงจูบจากผม
‘ค่ะพ่อบอล นอนหลับฝันดีเหมือนกันนะค่ะ จุ๊บ จุ๊บ อันนี้น้องน้ำฟ้าฝากพ่อบอลเอาไปให้ป๊าวุฒิด้วยนะค่ะ’
ดูลูกผมนะครับ ยังอุตสาห์ฝากให้ผมจูบป๊าวุฒิอีกต่างหาก พอสั่งความผมเสร็จก็วางสายผมทันที
หันกลับมาก็ไม่เห็นไอ้พี่วุฒิแล้วคงจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว ผมรอไม่นานไอ้พี่วุฒิก็ออกมาด้วย
ชุดนอนสีน้ำเงินส่งยิ้มสว่างมาให้ผม
“คุยกับน้ำฟ้าเรียบร้อยแล้วเหรอ”มันเอ่ยถาม
“ครับ เดี๋ยวบอลขอไปอาบน้ำบ้างนะมีแต่กลิ่นอาหารติดตัวทั้งนั้นเลย”ผมเลี่ยงเมื่อเห็นสายตาที่หวานเยิ้มส่งมาให้
ผมอาบน้ำไปประมาณสามสิบนาที เรียบร้อยก็จัดการใส่ชุดนอนสีฟ้าเนื้อผ้าอย่างดีที่ไอ้พี่วุฒิมันจัดหามาให้
เดินออกไปเจอว่าไอ้พี่วุฒิมันขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วแต่มันยังคงไม่หลับครับมันกำลังดูข่าวกีฬา มันหันมาสบตากับผมเต็ม ๆ
จนอดที่จะประหม่าไม่ได้
“จะยืนอีกนานไหมครับบอลเดี๋ยวขาก็แข็งพอดี”มันเอ่ยและยังทำหน้ากวน ๆ ใส่ผมอีกต่างหาก
ผมเลยต้องเดินไปนั่งอีกฟากของเตียง
“ทำไมพี่วุฒิยังไม่นอนอีกครับ บอลนะเหนื่อยมากเลยแล้วก็ง่วงมาก ๆ เลย บอลขอนอนก่อนนะครับ”
ผมรีบชิ่งหนีมันก่อน
“จะรีบไปไหนครับบอล เรายังไม่ได้ทำกิจกรรมก่อนนอนเลยนะ ฟอด จุ๊บ”มันรีบถามและโถมตัวเข้าหาผม
ทั้งหอมแก้มและจูบปากผมเร็ว ๆ หนึ่งที
“คืนที่แล้วก็ทำไปแล้วไง ตั้งหลายรอบแล้วด้วย”ผมเริ่มเห็นลางร้าย บั้นท้ายผมจะพังไหมเนี้ย
“อันนั้นมันส่วนคืนนั้น แต่คืนนี้ก็ต้องเป็นของคืนนี้สิครับ พี่ขอรอบเดียวก็พอ ตกลงไหมครับ”
มันมีการต่อรองด้วยครับ
“แต่ อืม...............”พอผมจะขัดไอ้พี่วุฒิปิศาจหมอนข้างจอมหื่นมันก็จูบปิดปากผม
“อืม รอบเดียวตกลงไหม ไม่อย่างนั้นก็สามรอบไปเลย”ดูมันนะครับ พอปล่อยริมฝีปากของผม
ก็ต่อรองกันอีก
“ตกลงรอบเดียว ห้ามมากกว่านั้น”ผมต้องรีบตอบไปครับ กลัวสามรอบเหลือเกิน
แล้วมันก็จัดการให้ผมคล้อยตาม หลงใหล มัวเมาไปกับสัมผัสและคำหวานของมัน ชักจูงจนผมเหมือนคนเสียสติ
พอแตะจุดหมายสูงสุดผมก็ต้องกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด แต่แล้วไอ้ที่ค้าง ๆ คา ๆ อยู่ช่องทางด้านหลังของผม
ก็เริ่มขยับตัวอีกครั้งนึง จนผมหลุดเสียงกรีดร้อง
“ไหนอ่ะ ว่าครั้ง อ้า เดียวไง พี่วุฒิ อืม อ่ะ คน ไม่ อ่ะ รักษา ซี๊ด สัญญา อืม”กว่าจะเป็นประโยคได้ผม
“ก็ครั้งเดียวไง ซี๊ด แต่ครั้งเดียวของพี่นะไม่ใช่ครั้งเดียวของบอล อืม แล้วพี่ก็ยังไม่ได้ปลดปล่อยเลยสักครั้ง
บอลอย่า ซี๊ด รัดพี่แน่นมากสิครับ”มันก็หลุดเสียงครางมาเป็นระยะเหมือนกัน แต่พอฟังไอ้พี่วุฒิมันพูดแล้ว
ผมก็ต้องปลงและยอมไอ้พี่วุฒิมันจนได้
กว่าจะได้นอนก็เลยเที่ยงคืนเข้าไปแล้วครับ รอบนึงจริง ๆ สำหรับไอ้พี่วุฒิหื่นกามโรคจิต แต่ผมจะสามรอบครับทุกคน
อยากจะบ้าตาย ไอ้ที่เดินขัด ๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าไอ้นั้นมันยังค้างคาอยู่ใช่ช่องทางของผม ไอ้พี่วุฒิจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวผม
จนสะอาดหมดจด ใส่ชุดนอนให้ ก่อนที่ผมจะหลับตาไปด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็รับรู้ได้ว่าไอ้พี่วุฒิมันทำอะไร
มันดึงผมเข้าหาตัวของมันกอดรัดให้ความอบอุ่นแก่ผม และรอยแตะอุ่นร้อนบริเวณสามที่ ทั้งแก้มซ้ายขวาและกลางหน้าผาก
จบด้วยประโยคที่ทำให้ผมปิดตาลงด้วยรอยยิ้ม
“ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ” ฝันดีกันนะครับทุกคน
จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วนะค่ะ ยังมีคนรออ่านกันอยู่บ้างไหมเอ่ย
วันนี้ตุ๊กตาเอาบุญมาฝากค่ะ ทำบุญตักบาตรตั้งแต่เช้า ถวายสังฆทาน เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษ :hao7:
แต่ก่อนที่จะตักบาตรเช้าพระเก้ารูป ก็ได้ขอพรจากพ่อและแม่เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ :call:
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้กันมาตลอด ขอ :กอด1: คนอ่านทุกคนค่ะ
พบกันอีกครั้งก็วันที่ 12 มกราคม 2557 นะค่ะ อย่าหายไปไหนกันนะไม่งั้นตุ๊กตาจะหายไปบ้าง :mew1: :mew1:
-
ไม่อิจฉาป๋าวุฒกะพ่อบอลหรอกจะบอกให้
แต่เค้าอิจฉาสามแสบม๊ากมาก ตาร้อนผ่าวๆ
อยากฟินตลอดงานแบบนี้บ้าง T^T
รอตอนต่อไปค่า
-
เข้ามาเช็คเรื่องนี้ทุกวัน
ตอนนี้ยาวสมใจอยาก
-
เดี๋ยวนี้ครูบอลประกาศออกสื่อเลยเรอะว่าเป็นแฟนคุณวุฒิ อิอิ :mew3:
-
น่ารักง่าาาาาา :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด >///////< // บิดไปบิดมา
หว๊านนนนนนหวานนน ชอบๆๆๆๆๆ หวานต่อไป น่ารักอย่างงี้ต่อไปเรื่อยๆนะ ><
พี่วุฒิครูบอลหวานอย่าได้เกรงใจใครนะคะ 555
ม๊ายยยยยยยย คนอ่านไม่หายแน่นอน รับรองเลย!!! :a9: :a2:
-
ถ้าสามรอบพี่วุฒินี่อาจฟ้าเหลืองนะ
อิอิ
-
ฝันดีเช่นกันครูบอล :m25:
-
แทบไม่มีคำบรรยายเลย เพราะยิ่งอ่านก็ยิ่งรักเรื่องนี้ น่ารักกันทุกคนเลย น้องน้ำฟ้าก็น่ารักมาก ฝันดีคัฟคุณวุฒิ ครูบอล^^
-
หวานไม่เกรงใจสามแสบเลย 555
ฝากคนเขียนดูคำว่า นะคะ / ค่ะ ด้วยนะคะเห็นเขียน นะค่ะ ตลอดเลย
-
:impress2:สงสัยจะฝันดีตลอดทั้งคืน :-[
-
หวานจนมดขึ้นจอล่ะอิจฉาๆๆๆๆฝุดๆ
"ครูบอลของพี่วุฒิ"อ่านประโยคนี้ทีไรเขินตลอดๆๆ>////<
-
ตอนนี้รู้สึกมดเต็มจอ 555+
หวานเกิน อิจฉาน่ะ
-
หวานซะ
-
:hao6:
-
โอ๊ยยย หวานกันเว่อร์ๆ อะไรจะหวานกันขนาดน้านนนนน
:mew1:
-
หวานๆ น่ารักๆ ดีนะเนี่ย >/////<
แต่ละคนหึงยอมกันที่ไหน ชอบอ่าาาาาาา
ปล.อยากกินนู่นนี่ แบบมีเจ้ามือเลี้ยงบ้างอ่า 555+
-
น่ารักจิงๆบอล
-
พี่วุฒิหึงไม่เท่าไหร่ เพราะหึงประจำ
แต่ครูบอลหึง แถมประกาศตัวสิ น่ารักกกกกกกกกกก
:o8:
-
หวานจริงๆ น่ารักมากๆ
ทุกอย่างรอบตัวดูจะเป็นสีชมพูอมม่วงไปหมด
ฟินนนนนนนน
:impress2: :-[ :impress2: :-[
-
:impress2: :impress2: หว๊านหวาน หวานจริ๊ง จริง :hao6: :hao6:
-
อูย.........หวานข้ามปีกันเลยทีเดียว มันอิจฉารู้ไหม อิจฉาสามแสบนะ อิอิ ปีใหม่แล้วขอให้มีแต่ความสุขนะ รอตอนต่อไปด้วยจ้า ^^
-
จมกองน้ำเชื่อมไปแล้ว :hao7:
วุฒิหลงเมีย :laugh:
บวกเป็ด
:กอด1: รอตอนต่อไปนะคะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หวานจริงๆ หื่นด้วย :กอด1:
พี่วุฒิขี้หวงสุดๆ
ไม่อยากจะนึกถึงคนที่มาจีบครูบอล
ว่าต้องเจอไรบ้าง
-
หวานๆๆๆ
-
บอกได้คำเดียวว่าฟินเลย
-
อยากให้ครูบอลได้เจอปู่ยุทธกะย่าภัทรแล้วค่ะ :mew1:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:มดจะขึ้นคอมแล้ว :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักจริงๆคู่นี้ แต่สาวๆหนุ่มๆก็เข้ามาหาทั้งคู่เลย
-
รออ่านซิครับ ผู้เขียนทำไมถามแบบนั้ยน :L3: :L3:
คิดถึงครูบอลใจจะขาด :haun4: :haun4:
-
:mew1: หวานน่ารักมากๆค่ะ
สวัสดีปีใหม่นักเขียนด้วยนะคะ
สู้ๆค่ะ แล้วเจอกันอาทิตย์หน้า ^^ :กอด1:
-
หวานจริงๆ :mew6:
-
สวีทกันจริงๆคู่นี้ อร๊าย
-
้มาเขียนต่อเร๋วๆๆๆนะครับอยากอ่านสนุกมากเลย
-
:-[ เฮียวุฒิจะน่ารัก(ปนหื่นกาม)ไปหนายเนี่ย :กอด1:
-
น่ารักๆๆ 555 :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
-
คุณวุฒิน่ารักมากอะ o13
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
-
ตอนที่ 21 (เตรียมตั้งรับ)
ครูบอล
การตื่นนอนในเช้านี้ของผมเป็นเพราะคนข้าง ๆ มันพยายามจะสูดเอาแก้มผมให้ได้
จนผมทนรำคาญไม่ไหวจึงจำใจต้องเปิดเปลือกตาขึ้น อีกทั้งยังสามแสบอีก
“ตื่นได้ซะทีนะคนขี้เซา อรุณสวัสดิ์ครับบอล ฟอด”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยปาก พร้อมหอมแก้มผมแรง ๆ อีกทีนึง
“กี่โมงแล้วครับพี่วุฒิ”ผมเอ่ยถาม เพราะนัดทานข้าวเช้ากับสามแสบตอนแปดโมงเช้า
“เจ็ดโมงครึ่งแล้วครับ ไปอาบน้ำจะได้ไปทานมื้อเช้ากับสาว ๆ กัน รึว่าลุกไม่ไหวให้พี่อุ้มเอาไหมครับ”
ตอบแล้วยังมีการถามถึงอาการของผมอีกนะครับ จะไม่ว่าเลยถ้าไม่พ่วงด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“ประคองไปก็พอแล้ว จะเสียศูนย์หมดแล้ว ถนอมกันบ้างก็ได้มั้ง รึว่าเห็นเป็นผู้ชายเลยไม่ต้องคิดมาก”
ผมบอกก่อนและอดที่จะเอ่ยปากตัดพ้อมันไม่ได้
“ก็ทำไงได้ละครับ พี่อยู่ใกล้ ๆ คนที่พี่รักจะให้พี่ห้ามใจไม่สัมผัสคนที่พี่รักได้ยังไงกันละครับ”
มันทำให้ผมรู้สึกเห่อร้อนไปทั้งหน้า จนอดจะกลับไปมุดตัวในผ้าห่มไม่ได้
“...............”ผมไม่กล้าจะต่อปากต่อคำกับไอ้พี่วุฒิ มันเปลี่ยนไปนะครับจากปีศาจหมอนข้างจอมหื่น
เป็นยอดนักหยอดขยันทำให้ผมต้องเขินอาย
“หึหึ จะกลับไปนอนอีกเหรอ เดี๋ยวไปตามนัดของสาว ๆ ช้าเอานะครับบอล”ชิชิ ก็คนมันเขินนินา
“............................”ผมโผล่หน้าออกจากผ้าห่มผืนใหญ่ก็ถูกอ้อมกอดที่เข้ามาพยุงตัวผมแล้วออกเดิน
ผมได้แต่ก้มหน้า บางทีผมก็พยายามที่จะบอกตัวเองนะว่า ผมกับไอ้พี่วุฒิมันก็ไม่ใช่ว่าเริ่มจีบกันซะเมื่อไหร่
ผมกับพี่มันก้าวมาไกลกันตั้งแต่ที่ผมลืมตาแล้วรู้ตัวว่าตัวได้ตกเป็น...นั้นแหละของคนแปลกหน้า
“นี้สรุปจะไม่ยอมพูดกับพี่แล้วเหรอ หืม......ฟอด”ผมกลัวจะเป็นเบาหวานตายแล้ว ขยันหยอดเหลือเกิน
จริง ๆ นะครับ ไม่เป็นเบาหวานก็ความดันโลหิตสูง เพราะหัวใจผมต้องเต้นแรงทุกครั้งกับการกระทำ
และคำพูดของไอ้พี่วุฒิมัน
“พูดได้ แต่แค่ไม่อยากพูด พยุงบอลดี ๆ หน่อยสิเดี๋ยวไปช้าแล้วจะโดนไอ้พวกสามแสบมันแซวเอา”
ผมบอกไอ้พี่วุฒิออกไปโดยที่ผมยังคงไม่กล้าที่จะสบตามัน
“ได้ครับเจ้าชายของผม”โอ๊ย.....ผมจะทนความหวานของไอ้พี่วุฒิมันไม่ไหวแล้วนะครับทุกคน
“ชิชิ...”ผมส่งเสียงออกมาได้เท่านี้จริง ๆ นะครับ
เมื่อไอ้พี่วุฒิมันพาผมเข้าห้องน้ำได้แล้ว ผมก็จัดการไล่มันออกไปโดยที่ไอ้พี่วุฒิบอกว่าห้ามล็อคประตู
เพราะหากมีอะไรเกิดขึ้นไอ้พี่วุฒิมันจะได้เข้ามาช่วยได้ทัน ผมจัดการธุระส่วนตัวจนเรียบร้อยก็เรียกไอ้พี่วุฒิ
มันมาช่วยพยุงผมออกจากห้องน้ำ ผมต้องถนอมร่างกายโดยเฉพาะส่วนล่างเอาไว้ก่อนครับ เพราะถ้าผม
ออกไปเดินนอกบ้านพักผมจะต้องจัดท่าทาง การลงน้ำหนักบนปลายเท้า การหย่อนตัวลงนั่ง ให้พอเหมาะ
ไม่เป็นที่สงสัยกับผู้พบเห็น แต่พอไอ้พี่วุฒิมันดูแลผมดีทุกอย่างรวมทั้งการคอยประคบประหงมคอยพยุง
รึแทบจะอุ้มผมอยู่แล้วความรู้สึกแล้วเหมือนตัวเองเป็นคุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอดยังไงยังงั้นเลย
เดินออกมาจากบ้านพักก็มีรถกอล์ฟที่มาคอยรับผมกับไอ้พี่วุฒิไปยังห้องอาหาร ผมกับไอ้พี่วุฒิมายังห้องอาหาร
ที่ทานกันเมื่อคืน แต่ตอนนี้เป็นตอนเช้าแล้วครับ มีหลังคายื่นออกมากันแสงแดดและสายฝน ด้านหน้าของผม
เป็นส่วนที่ถูกจัดได้สวยงามผสมผสานไม้ดอกและไม้ประดับได้อย่างลงตัว
“ชอบไหมครับบอล หลังบ้านพักของเรานะห่างไปซักห้าร้อยเมตรเป็นสวนผลไม้ด้วยนะครับ
มีมังคุด เงาะ ลองกอง มะยงชิดด้วยนะ”ไอ้พี่วุฒิถามเมื่อเห็นผมมองไปรอบ ๆ พร้อมกับสูดอากาศที่บริสุทธิ์เข้าปอด
และยังบอกอีกว่ามีสวนผลไม้หลายหลากชนิดปลูกเอาไว้หลังบ้านพัก
“จริงเหรอครับ แล้วมันมีลูกไหมครับ บอลอยากเก็บผลไม้จังเลย”ผมตื่นเต้นด้วยอยากจะเก็บผลไม้ในสวน
ขอบอกนะครับว่ามังคุดนะเป็นของโปรดของน้ำฟ้าลูกสาวของผมและแม่อ้อของน้ำฟ้าด้วย มีเท่าไหร่นะ
สองคนนี้ฟาดเรียบตลอด
“ได้สิครับ เดี๋ยวชวนสาว ๆ ไปด้วยกัน”ไอ้พี่วุฒิมันพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาที่อบอุ่น
จนส่งผลให้หัวใจของผมอุ่นวาบตามรอยยิ้มไปด้วย
“อ่ะ สวีตหวานอะไรกันคะเนี้ย ขอพวกเราเข้าไปร่วมกับความหวานได้ไหมคะคุณวุฒิพี่บอล”เสียงตุ้ยดังขึ้น
“ตามสบายเลยครับ”ไอ้พี่วุฒิตอบรับสามแสบ ไม่รู้ว่าจะเชิญทั้งสามนั่งตามสบายรึว่าให้เข้ามาร่วมหวาน
ระหว่างผมกับไอ้พี่วุฒิตามสบายกันแน่
“ไม่เกรงใจนะค่ะ อ้อพร้อมฟินเต็มที่แล้วค่ะ”เป็นหมออ้อที่พูดไปก็มองผมกับไอ้พี่วุฒิด้วยสายตาเพ้อ ๆ
พร้อมดูจะตั้งความหวังเอาไว้ซะด้วย
“พูดมากน่า พี่วุฒิบอกว่าจะพาไปเก็บผลไม้ จะไปกันไหม มีมังคุดด้วยนะหมออ้อ”ผมเอ่ยห้าม
ก่อนที่จะไปไกลกันกว่านี้ อีกทั้งบอกเรื่องผลไม้ และพูดยั่วหมออ้อ พอได้ยินว่ามีมังคุดเท่านั้นละครับ
ตาวาวเชียว
“ไปค่ะ อ้อเหมามังคุดทั้งหมดค่ะ”หมออ้อยกไม้ยกมือรวมทั้งบอกว่าต้องการจะเหมาผลไม้ที่เธอชอบทั้งหมด
“ฮะฮะ ตามสบายเลยครับ มันเยอะมากเลยนะครับหมออ้อจะทานคนเดียวหมดเหรอครับ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะ
กับการแสดงออกของหมอสาวที่ชักจะถอยอายุตัวเองจนจะเหลือเท่ากับน้ำฟ้าอยู่แล้ว
“ไม่ต้องห่วงหรอกคะคุณวุฒิ ยัยหมออ้อนะมีผู้ช่วย”เจย์เอ่ยบอกไอ้พี่วุฒิ
“ผู้ช่วยเหรอครับ รึว่าจะเป็นหมอกับพยาบาลที่โรงพยาบาลครับ”ไอ้พี่วุฒิถาม
“อันนั้นนิดหน่อยค่ะ แต่ผู้ช่วยยัยหมออ้อตัวจริงก็น้องน้ำฟ้าไงคะ ชอบเหมือนหมออ้อเลย
ดูสองคนแม่อ้อกับน้องน้ำฟ้าทานนะคะสงครามลงดี ๆ นี้เอง”คำตอบที่ได้มาจากตุ้ยที่มองหน้าหมออ้อ
ที่กำลังจ้องเมนูอาหารเช้าไม่ได้สนใจใครแล้ว
“ตุ้ย ที่สวนพี่วุฒิมีเงาะด้วยนะ”ผมเห็นสายตาตุ้ยและคำพูดที่ว่ากระทบเพื่อนตัวเองที่ดูจะไม่ค่อยได้ผล
กับหมออ้อเลยแม้แต่น้อยแล้ว ผมก็เลยบอกผลไม้ที่เป็นหนึ่งในจำนวนที่ตุ้ยชอบออกไป
“จริงเหรอคะคุณวุฒิ ตุ้ยขอเหมาหมดนะคะ”ผมว่าประโยคมันคุ้น ๆ นะ ตอนนี้ไอ้พี่วุฒิมันหัวเราะยกใหญ่แล้วครับ
เมื่อตุ้ยดันเป็นไปเหมือนกับหมออ้อเมื่อได้ยินว่ามีเงาะ
“แล้วเจย์ละชอบผลไม้อะไรไหม อยากจะเหมาอะไรรึเปล่าครับ”ไอ้วุฒิหันไปถามเจย์ที่หัวเราะเพื่อนทั้งสองคน
ของตัวเอง
“ไม่หรอกคะ เจย์ไม่ค่อยทานผลไม้เท่าไหร่”เจย์ส่ายหน้าน้อย ๆ เพื่อปฏิเสธคำถามของไอ้พี่วุฒิ
“เจย์ขากลับจากโรงเรียนนายร้อยจปร.พี่วุฒิจะพาแวะซื้อขนมของฝากด้วยนะ มีขนมเยอะแยะเลย”
ผมเลยจัดของโปรดของเจย์ซะหน่อย
“หึหึ ก็รู้ว่าของโปรดเจย์ เจย์จะพลาดได้ยังไง รบกวนคุณวุฒิด้วยนะคะ”เฮ้อเซงครับ ไม่ได้ผลเลย
“เดี๋ยวค่อยคุยต่อนะครับ สั่งอาหารกันดีกว่านะครับ”พี่วุฒิตัดบทเพื่อให้ทุกคนสั่งอาหารเช้าของตัวเอง
“บอลครับ เอาไข่ลวกซักสามฟองไหม”ไอ้พี่วุฒิมันเข้ามากระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“จะบ้าเหรอ ไม่เอาแล้วถ้าจะเอาทำไมต้องสามฟองด้วย”ผมกระซิบกลับไปทันที คนบ้าอะไร
ถึงต้องกินไข่ลวกทีเดียวตั้งสามฟองกัน
“ก็บอลเมื่อคืนบอลเสร็จไปสามรอบไง ต้องกินไข่ลวกตามจำนวนกำลังวังชาจะได้กลับมา”
ผมละอยากจะกระโดดถีบขาคู่ไอ้พี่วุฒิมันเหลือเกินครับ
“บ้า สั่งอาหารไปเลยนะ แล้วไม่ต้องสั่งไข่ลวกให้บอล แล้วพี่วุฒิก็ไม่ต้องสั่งไข่ลวกมาเลย เดี๋ยวไอ้สามแสบจะมาล้อเอา”
ผมเหวี่ยงตามองค้อน แล้วสั่งการอีกคนเรียบร้อย
“หึหึ ครับ แล้วพี่ก็ไม่สั่งไข่ลวกกินหรอกครับ เมื่อคืนนะจิ๊บจิ๊บ”ผมละหมั่นไส้ไอ้พี่วุฒิมันซะจริง ๆ
“........................”พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับสายตาทั้งสามคู่ที่จ้องมายังผมและไอ้พี่วุฒิด้วยสายตาที่เป็นสุขซะเหรอเกิน
“มองไรกันเหล่า สั่งอาหารเช้าสิ”ผมเลยพาลซะเลย
“แหม ไม่ต้องสนใจพวกเราหรอกพี่บอลตามสบายพวกเรากำลังฟินเชียว จะคิดว่าพวกเราเป็นอากาศธาตุก็ได้นะ
คุณวุฒิตามสบายเลยนะคะ”ตุ้ยเอ่ยบอกผมและไอ้พี่วุฒิพร้อมกับทำหน้าฟินประกอบเพื่อยืนยันว่าฟินจริง ๆ
ผมตัดปัญหาเลยเป็นคนแรกที่สั่ง ผมสั่งทั้งข้าวต้มหมูไม่ใส่ผักชีต้นหอม แล้วก็อเมริกัน เบรคฟัส
นม น้ำส้ม ข้าวผัดปูด้วย พอผมสั่งเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาล้อเลียนจากสามแสบ
“แหม...สั่งซะเยอะขนาดนี้เมื่อคืนไปทำอะไรมาเหรอค่ะพี่บอล”ผมละอยากได้ขนมปังเอามาอุดปากตุ้ยซะเหลือเกิน
“ไม่ใช่แล้ว พี่ต้องสะสมพลังงานเพราะเราจะต้องไปเก็บผลไม้อีก”ผมเริ่มหาเหตุผลมารองรับ
“เหรอ...”อะไรจะพร้อมเพียงเสียงประสานกันปานนั้นจ๊ะสามแสบ
“หึหึ”จะหัวเราะในคออีกนานไหมอีตัวต้นเหตุ
ผมเงียบแล้วทำเป็นนั่งรอคนที่เหลือสั่งอาหาร ซึ่งผมละอยากจะหัวเราะสามแสบซะเหลือเกิน
ก็ในเมื่อปริมาณอาหารของพวกเธอที่สั่งมาก็ใช่น้อยซะเมื่อไหร่ เผลอ ๆ จะมากกว่าผมเสียอีก กว่าจะจบมื้อเช้าได้
ผมก็รู้สึกว่าตัวเองมีแผลจากการจิกกัดของพวกสามแสบสะท้านทรวงซะทั่วทั้งตัว เสร็จมื้อเช้าพวกเราก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพื่อที่จะได้เข้าไปที่สวนเพื่อเก็บผลไม้ที่ต้องการ ผมยอมรับเลยนะว่าก็ตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะที่บ้านผมก็มี
ต้นผลไม้นะแต่ไม่เยอะขนาดนี้ ผมมารู้ว่าผลไม้ของที่นี้ที่ถูกคัดอย่างดีจะถูกส่งไปขายที่ศูนย์การค้าของพี่นพด้วย
พอผมเห็นสามแสบผมถึงกับหลุดหัวเราะสามแสบที่ดูเหมือนเด็กเข้าไปทุกที ด้วยแต่ละคนมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกัน
หมออ้อลงไปนั่งบริเวณใต้ต้นมังคุดพร้อมไม้สอยในมือเธอบอกว่าต้องการแต่มังคุดเท่านั้น
ตุ้ยตอนนี้เธอปีนขึ้นไปบนต้นเงาะโรงเรียนต้นใหญ่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนเจย์สาวเงียบดูจะเตรียมพร้อมมาดีที่สุด
ด้วยหมวกปีกกว้างที่มีผ้ามาปิดใบหน้า ถุงมือหนาที่ถูกสวมใส่ รองเท้าบูท เสื้อแขนยาวและกางเกงขายาว ในมือมีไม้สอยผลไม้
รอบข้างมีตะกล้าหลายใบ เธอบอกว่าจะได้ไม่ปนกันแยกเป็นประเภทไป อีตาพี่วุฒิก็ได้แต่หัวเราะสามสาวอยู่หลังต้นกระท้อน
การเก็บผลไม้ในวันนี้ของผมทั้งเหนื่อย ร้อน แต่ก็สนุกดีครับ หมออ้อทำตามที่ลั่นปากไว้ด้วยการจัดการมังคุดทั้งหมด
แต่เธอเก็บเองแค่ถุงเดียวที่เหลือจ้างพนักงานของทางรีสอร์ทให้เก็บให้ ตุ้ยก็ปีนไปปีนมาได้เงาะมาสามลังใหญ่
และจ้างให้พนักงานชุดเดียวกับหมออ้อให้เก็บให้อีกเป็นสิบลัง ส่วนเจย์ดูจะขะมักเขม้นเก็บที่สุดได้ผลไม้
มาอย่างละลังและจ้างอีกเหมือนกันให้พนักงานเก็บเพิ่มอีกอย่างละสองลัง(มังคุดหมออ้อให้แค่ลังเดียวลังแรกเท่านั้น)
กว่าจะออกจากสวนได้ก็เกือบบ่ายแล้ว โชคดีที่ได้พี่วุฒิมันเตรียมพร้อม เพราะให้เชฟทำแซนวิชแสนอร่อยให้เรา
พร้อมน้ำดื่มที่ถูกเสิร์ฟให้ถึงภายในสวนผลไม้เลย จึงทำให้เราอิ่มท้อง เมื่อการเก็บผลไม้สิ้นสุดลงจึงแยกย้ายกัน
อาบน้ำเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางกลับโดยจะแวะกันที่จปร.เพื่อเข้าสนามยิงปืนก่อน
ผมเดินออกมาเพื่อคอยสามแสบ เพราะกระเป๋าเสื้อผ้าสัมภาระทุกอย่างต้นจัดการให้แล้ว ผมและไอ้พี่วุฒิ
จัดการอาบน้ำและแต่งตัวด้วยชุดที่ทะมัดทะแมงเหมาะกับการยิงปืน ด้วยกางเกงขายาวเสื้อยืดสีดำพอดีตัวสีดำ
รองเท้าผ้าใบ รอเพียงไม่นานสามแสบก็เดินออกมา พวกเธอใส่เสื้อผ้าลายทหารออกมา อะไรจะขนาดนั้น
โดยฉะเพราะเจย์ที่ดูจะอารมณ์ดี ด้วยการใส่สายรัดปืนติดตัวพร้อมมีปืนที่ถูกบรรจุในซองเรียบร้อย
“เจย์อะไรจะขนาดนี้ นี้เล่นเตรียมพร้อมมาเลยเหรอ”ผมอดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้
“นิดนึงสิพี่บอล เราเป็นผู้หญิงก็ต้องมีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้องกันตัวบ้าง พวกเราออกจะอ่อนแอนะ”เจย์ตอบ
ผมละอยากจะขำช่างกล้าพูดว่าพวกตัวเองอ่อนแอ แต่ก็ดีแล้วละเพื่อความปลอดภัยถึงยังไงพวกเธอก็เป็นผู้หญิง
“จะไปกันรึยังคะคุณวุฒิ เจย์มันคันไม้คันมือสุด ๆ แล้ว”ตุ้ยเอ่ยออกมา
“ครับ เดี๋ยวขับรถตามผมมาเลยแล้วกันจะได้ไม่หลงทาง”ไอ้พี่วุฒิเอ่ย
“แล้วอ้อจะตามแรมโบกีนี่คุณวุฒิทันไหมละคะ”หมออ้อถาม
“ผมขับไม่เร็วหรอกครับ รถหมออ้อทำไมจะตามไม่ทันครับ”ไอ้พี่วุฒิบอกก่อนจะหันไปเหล่ตามองรถของหมออ้อ
ที่เป็นเบนซ์สปอร์ตเปิดประทุนสีแดงสด ผมอยากจะบอกว่าหมออ้อนะขาซิ่งเชียวครับ ในสามสาวนะ
หมออ้อนะตีนผีที่สุดแต่ก็ขับดีที่สุดเหมือนกัน
ระหว่างนั้นเองโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นพร้อมเสียงเพลงฉะเพราะที่ผมตั้งไว้สำหรับครอบครัวผมเท่านั้น
พอหยิบมาก็ปรากฏชื่อเป็นไอ้น้องชายจอมแสบ
‘พี่บอลลลลลลลลลลลลลล’ผมต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูเนื่องด้วยกลัวจะเป็นโรคหูหนวก
เพราะปลายสาย
“ไอ้บาส แกจะตะโกนหาอะไร”ผมเอ่ยถามเมื่อคิดว่ามันหยุดเสียงนรกแล้ว
‘พี่บอลอยู่ไหนเหรอ บาสอยากขอความช่วยเหลือพี่บอลหน่อยนึงอ่ะ’มันพยายามทำเสียงอ้อน
“ตอนนี้พี่อยู่ต่างจังหวัด มีอะไรรึเปล่า”ผมถามทันที
‘บาสแค่อยากจะขอไปพักกับพี่บอลซักอาทิตย์นึงได้ป่าว นะนะ’ผมต้องคิดหนักด้วยคำขอของไอ้น้องชาย
“ทำไม แล้วหอพักแกละ”ผมสงสัย
“ก็ ก็ กะเกิดเหตุนิดหน่อยอ่ะแบบว่าแมลงสาปมันบุกห้องบาสนะพี่บอล บาสเลยขอพักกับพี่
แค่อาทิตย์เดียวแล้วเดี๋ยวบาสจะกลับหอเองแหละ รึว่าบาสพักกับพี่บอลไม่ได้”ผมรู้สึกว่าคำตอบของไอ้น้องชายผม
มันจะไม่จริงซะแล้ว
“คือ คือ พี่ไม่ได้พักที่บ้านพักครูแล้ว ตอนนี้พี่อยู่ทำงานกับผู้บริจาคเงินให้โรงเรียนนะเพราะต้องประสานงานกันตลอด”
อย่าว่าแต่น้องเลยครับ ผมเป็นพี่ยังมีอะไรปิดบังน้องตัวเองเหมือนกัน ใครมันจะไปกล้าบอกครับว่า
‘บาสพี่ย้ายมาอยู่กับผู้ชายที่ตอนนี้มีตำแหน่งพิเศษเป็นคนรักของพี่ได้เหล่า’ จริงไหมครับ
‘แล้วพี่บอลจะไม่ช่วยน้องชายคนนี้เลยเหรอ น้องชายพี่กำลังลำบากนะ แม่เคยสอนให้พวกเรารักกันสามัคคีกัน
สอนให้’มันเริ่มร่ายคำสอนของแม่ที่สอนพวกผมสองคนพี่น้องตั้งแต่ยังเล็ก
“ตกลง พอไม่ต้องอัญเชิญคัมภีร์ของหม่อมแม่ออกมาหรอก”ผมด้วยความรำคาญจึงเผลอตอบรับคำขอร้อง
ของไอ้น้องบ้าออกไป
‘ขอบคุณครับพี่บอล เจอกันวันเสาร์นะครับ จุ๊บ...โคตรรักพี่เลย...ตุ๊ด...ตุ๊ด...’มันรีบขอบคุณผม
พร้อมทั้งนัดวันเสร็จสรรพ ก่อนจะมีทิ้งท้ายได้เจ็บแสบจนผมยังงง
“มีอะไรรึเปล่าครับบอล”ไอ้พี่วุฒิมันถามผมเมื่อผมถือโทรศัพท์แนบหูค้างไว้พร้อมกับการอ้าปากไม่ยอมหุบ
“มะ มะไม่มีอะไรครับพี่วุฒิ”กว่าผมจะตอบไอ้พี่วุฒิมันไปได้
“เหรอ”มาพร้อมสายตาที่ไม่ค่อยจะเชื่อคำพูดของผม
“แล้วสามแสบละ”ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นแต่เพียงสัมภาระและรถยนต์สีเจ็บแต่ไร้ซึ่งสามสาว
“ไปสั่งการพวกพนักงานของพี่นะ ทั้งเรื่องผลไม้ของที่สวนแล้วก็ส้มโอเจ้าดังของนครนายกที่พี่เอามาให้ทานเมื่อคืนไง
เดี๋ยวพี่จะส่งไปให้แม่บอลด้วยนะ แล้วก็เอากลับคอนโดซักสี่ห้าลูก”ไอ้พี่วุฒิมันชี้แจงผมมาเสร็จสรรพ
“อ้อครับ”ผมพยักประกอบคำพูดว่าเข้าใจแล้ว
“มีอะไรรึเปล่า ทำไมทำคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างนั้น”ถามผมพร้อมกับเอานิ้วมือคลึงระหว่างคิ้วทั้งสองข้างของผม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วพี่จะไม่เอาไปฝากที่บ้านพี่บ้างเหรอครับ”ผมปฏิเสธพร้อมเอ่ยถามเรื่องอื่นแทน
“ก็คงจะเอาไปแต่ส้มโอนะครับ เพราะคนที่บ้านพี่ชอบ”
“ครับ”
“บอลครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องไปเคลียร์งานกับพี่บ้านตอนเย็นพี่คงจะไปรับบอลไม่ทันและคงจะกลับดึกหน่อยนะ”
ไอ้พี่วุฒิบอกพร้อมกับทำสีหน้าสำนึกผิด
“ครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ”ผมเอ่ยเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจขึ้น มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ซักหน่อยนินา
“แล้วห้ามบอกว่าประชุมแล้วหนีไปทานข้าวกับคนอื่นอีกนะ ไม่อย่างนั้น...หึหึ..”พอฟังไอ้พี่วุฒิมันทำเสียงแล้ว
ขนในกายผมลุกขึ้นตั้งชันทันที
“ไม่มีหรอกหน่า”ผมรีบปฏิเสธทันที
“หึหึ ลองมีดูสิ ไอ้เรื่องเมื่อคืนก่อนจะเป็นแค่การละเล่นทันที บอลจะได้รู้ว่าไม่ควรที่จะทำอีก”
โอ๊ยถ้าไอ้เมื่อคืนก่อนเรียกว่าการละเล่นสำหรับมัน ผมก็ไม่อยากจะคิดว่าถ้ามันเอาจริงจะขนาดไหน
แล้วเราก็ต่างเงียบไปด้วยต่างก็มีสิ่งที่ต้องคำนึงถึงมากมาย ผมไม่รู้ว่าไอ้พี่วุฒิมันมีเรื่องอะไรรึเปล่า
เพราะผมก็มีเรื่องที่ต้องคิด ผมจะทำยังไงกับไอ้บาสน้องชายผมดี จะขอไอ้พี่วุฒิเพื่อกลับไปนอนที่บ้านพักครูซักอาทิตย์
ซึ่งผมก็รู้คำตอบว่าคงจะไม่ได้แน่ ๆ แล้วถ้าผมจะให้บาสมานอนด้วยที่คอนโดของไอ้พี่วุฒิ ผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกบาสว่ายังไงดี
จะบอกว่า
‘บาสคอนโดสามีพี่เองสวยป่าว’ไม่ไหว
‘คนนี้พี่วุฒิ เป็นเจ้าของคอนโดนี้และชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นห้องส่วนตัวของพี่เค้า พี่มาพักกับเค้าเพราะเราเป็นแฟนกัน’
ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันจริง ๆ เลย
‘บาสพี่มาขออาศัยห้องนอนของพี่วุฒินอน บาสพักอีกห้องนึงได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ’อันนี้ก็ไม่ไหว
เลิกคิดดีกว่ายังมีเวลาอีกหลายวันกว่าไอ้บาสมันจะมา กว่าจะถึงเวลานั้นคงหาเหตุผลและคำอธิบายดี ๆ
สำหรับเจ้าของห้องและไอ้คนที่มาขออาศัยได้ซักข้อบ้างละน่า
“สามสาวมากันแล้วครับบอล เราไปขึ้นรถกันดีกว่านะ ขับตามผมมาเลยนะครับ”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ย
เมื่อสามแสบเดินมาหาแล้ว พร้อมกับใช้แขนกอดรัดเอวผมแล้วพาผมไปยังรถสุดหรูของมัน แล้วหันหน้า
ไปตะโกนบอกสามแสบ
“ได้ค่ะ คุณวุฒิขับนำเลยคะ”หมออ้อตะโกนตอบกลับ
โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ตั้งอยู่ ณ บริเวณเขาชะโงก อำเภอเมือง จังหวัดนครนายก
บรรยากาศรายรอบด้วยธรรมชาติ ป่าเขา ต้นไม้สูงใหญ่ ขับเข้ามาด้านในก็มีการแลกบัตร พร้อมกับสอบถามข้อมูลต่าง
ไอ้พี่วุฒิขับไปตามทางตามที่เจ้าหน้าที่ทหารได้บอก เมื่อติดต่อสนามยิงปืนได้แล้ว เราก็เริ่มวอร์มร่างกาย
เพราะการยิงปืนถือเป็นกีฬาชนิดนึงหากเราไม่ยืดหยุ่นร่างกายให้ดีเวลาเหนี่ยวไกจะมีแรงถีบของปืนได้
คนที่ดูจะคึกคักอย่างเห็นได้ชัดคงจะเป็นเจย์สาวห้าวของเรา ส่วนคนที่เหลือก็ต่างเช่าปืนกันคนละกระบอก
โดยผมไม่ขอร่วมวงด้วย
“พี่บอลไม่ลองยิงปืนดูบ้างเหรอ”หมออ้อถามเมื่อผมปฏิเสธ
“นั้นนะสิคะพี่บอล ลองดูสิพี่เผื่อจะติดใจ”เจย์เอ่ยขึ้นขณะที่กำลังเช็ดปืนของตัวเอง
“ลองดูสิครับบอล”ไอ้พี่วุฒิก็พยักหน้าเห็นด้วยกับสามแสบ
“ไม่เอา ก็บอลยิงปืนไม่เป็นเหมือนพวกสามแสบนินา”ผมส่ายหน้าไม่เอาท่าเดียว ขอบอกนะครับ
ว่าสามแสบนะยิ่งปืนกันเป็นทุกคน แต่ว่าหมออ้อกับตุ้ยบอกว่าชอบใช้ร่างกายของตัวเองเป็นอาวุธมากกว่า
ก็เท่านั้น ส่วนเจย์นะชอบการยิงปืนมาก
“ไม่เป็นไรนะครับ ผมร้อยเอกก้องภพ เป็นหัวหน้าครูฝึกยิงปืนที่จปร.นี้ครับ ผมยินดีสอนการยิงปืนที่ถูกต้อง
ให้คุณได้นะครับ”เสียงจากชายหนุ่มสูงใหญ่ผิวเข้มดังขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ผมสอนคนของผมเองได้”แต่ก็มีเสียงที่คุณและคุณก็รู้ว่าใครเอ่ยขัด
“ขอบคุณมากแต่ไม่เป็นไรครับ”ผมก้มหัวขอบคุณผู้กองเล็กน้อยแล้วกล่าวปฏิเสธ
“เหรอครับ มีอะไรเรียกผมได้เลยนะครับผมยินดีให้บริการทุก ๆ อย่างเลยครับ”ผมทำได้เพียงการส่งยิ้มแหย ๆ
กลับไปให้เท่านั้น เมื่อได้ประโยคที่ว่ายินดีให้บริการทุก ๆ อย่างเลยครับนะ อีตาผู้กองก้องภพเล่นจ้องหน้าผม
พร้อมส่งยิ้มหวานให้ผมคนเดียวเลย”
ผู้กองก้องภพทำหน้าเสียดายออกมาอย่างไม่ปิดบังก่อนจะเดินกลับไปยังห้องเจ้าหน้าที่
แต่ไอ้พี่วุฒิมันดูหงุดหงิดยังไงชอบกล
“เสน่ห์แรงจริงนะเรา ต่อไปนี้จะไม่ต้องจับขังให้อยู่แต่ในห้องแล้วรึไงกัน”ดูมันพูดดิครับ
“อะไรเหล่า บอลยังไม่ทำอะไรเลยนะ”ผมก็โต้กลับทันที ไอ้เรายังไม่ได้ทำอะไรซักกะอย่างเลยนะ
“ก็บอลชอบทำตัวน่ารักส่งยิ้มเรี่ยราดไปทั่ว”ดูมันทำหน้าเข้า เด็กทำนะน่ารักผู้ใหญ่ทำนะมันตลก
“ใช่ย่อยเลยนะเนี้ยพี่ชายเรา คริคริมีทหารมาเสนอตัวช่วยเหลือทุกอย่าง”เสียงตุ้ยที่ดูจะสนุกสนาน
กับเรื่องน่าปวดหัวของผม ทำมาเป็นพูดไปไม่ได้ตัวเองกับเพื่อน ๆ ตัวเองเลย ตอนนี้นะทั้งทหารและ
คนที่ใช้สนามยิงปืนต่างก็มองพวกเธอทั้งสามด้วยความสนใจ คงอยากจะทำความรู้จักเป็นแน่ ก็แน่ละครับ
น้องสาวผมทั้งสามคนนะน่าตาดีน้อยซะเมื่อไหร่กัน
มีต่อด้านล่าง
-
มาอ่านต่อกันได้แล้วจ้า
เปิดสนามด้วยไอ้พี่วุฒิ ผมเห็นการยิงแล้วอยากจะถามเหลือเกินว่าเมื่อก่อนเคยเป็นนักกีฬาทีมชาติรึเปล่า
ทำไมมันถึงยิงได้แม่นขนาดนั้น ทุกนัดที่ยิงไปขอบอกเลยครับว่าอยู่ตรงเป้าทั้งหมด และอยู่ตรงกลางทั้งนั้น
ดูสามแสบจากชื่นชมซะเหลือเกิน
“คุณวุฒิเก่งจังเลยนะคะ ไม่ธรรมดาเลย”เป็นเจย์ที่เอ่ยชมออกมา
“ก็ต้องมีนิดหน่อยนะครับ ไว้ป้องกันตัวเองและคนสำคัญ ๆ” มันบอกเจย์แต่อีท่อนหลังนะมองผม
เหมือนจะซื่อความหมายทางสายตาบอกกับคำพูดว่าคนสำคัญนะคือใครจนผมอดที่จะก้มหลบสายตาไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นเจย์ก็อยากจะให้คุณวุฒิแนะนำเจย์บ้างนะคะ”เจย์เอ่ยออกไป ก่อนจะออกไปยืนทำสมาธิ
วางเท้าให้มั่น ยกปืนขึ้นเล็งแล้วเหนี่ยวไก ผลออกมาไม่ธรรมดาครับ ผมบอกแล้วว่าเจย์นะยิงปืนเก่งมาก
ดูพี่วุฒิจะทั้งทึ้งและประทับใจ เมื่อกระสุนสี่ในหกนัดเจาะเข้าตรงกลางและอีกสองนัดพลาดจากตรงกลาง
เพียงเล็กน้อย
“คงไม่ต้องแนะนำแล้วมั้งครับแม่นขนาดนี้ ดูเจย์จะชอบการยิงปืนจริง ๆ นะครับ”ไอ้พี่วุฒิอดที่จะเอ่ยคำชม
ออกมาไม่ได้ พร้อมทั้งส่งคำถามไปพร้อม
“ค่ะ เจย์ชอบนะ มันเหมือนได้อัดความรู้สึก อารมณ์ ความนึกคิดลงไปและระเบิดมันออกมา”
เจย์บอกหน้ายิ้มเล็กน้อย
“อืม นั้นสินะ”ไอ้พี่วุฒิมันพยักหน้าเข้าใจ
มหกรรมการยิงปืนจึงกำเนิดเกิดขึ้น ด้วยสามแสบที่ดูว่าคงเป็นที่พึงใจของหนุ่ม ๆ จัดหนักด้วยการยิงปืน
ที่แม่นยำให้ทุกคนได้เห็น ผมละขำเมื่อหนุ่ม ๆ เหล่านั้นต่างหน้าซีดเมื่อเห็นถึงฝีมือของทั้งสามสาว
“สาว ๆ เก่งกันทุกคนเลยนะ ขนาดหมออ้อยังฝีมือใช้ได้เลย”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยปาก
“ใช่ครับ พวกสาว ๆ เค้าชอบกันนะครับ”ผมตอบออกไป
“แล้วบอลละ ไม่อยากลองหัดยิงปืนรึไง”ไอ้พี่วุฒิมันถามผม
“ไม่เอาหรอก บอลคงไม่จำเป็นหรอกมั้งไอ้เรื่องปืนนะ”ผมส่ายหน้าและตอบกลับไป
“เอาไว้ป้องกันตัวเองไง ถึงพี่จะคอยดูแลก็เถอะ”ยังจะมีการหยอดแถมท้ายอีกนะ
“พี่วุฒิ บอลถามจริง ๆ เถอะว่าเวลาที่พี่จีบสาว ๆ รึอาจจะหนุ่ม ๆ ของพี่ พี่พูดอย่างนี้กับทุกคนรึเปล่า”
มันเกิดคำถามขึ้นในใจของผมจนอดที่จะถามไม่ได้
“หึหึ ไม่เคยครับ พี่ไม่เคยจีบสาวรึว่าหนุ่มไหน ยกเว้นบอลคนเดียวเลย”ผมละอยากเอาหน้ามุดพื้นสนามยิงปืน
ซะให้รู้แล้วรู้รอดเหลือเกินครับ
“จะเชื่อได้รึเปล่าก็ไม่รู้”ผมอดเอ่ยกับตัวเองเบา ๆ ไม่ได้
“ไม่ต้องเชื่อคำพูดของพี่ก็ได้ครับ บอลคอยดูการกระทำของพี่ก็ได้”ยังจะได้ยินอีกนะ
“จะสอนบอลยิงปืนไม่ใช่เหรอ เร็วสิบอลอยากลองยิงปืนบ้างแล้ว”ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับเร่งอีกคนให้ลุกตาม
“หมออ้อพี่ขอใช้สนามหน่อยนะ”ผมบอกหมออ้อเมื่อหมออ้อเหนี่ยวไกเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ได้เลยคะพี่บอล แล้วจะให้ใครสอนให้พี่บอลคะคุณวุฒิ คุณวุฒิจะสอนเองรึว่าจะให้อ้อไปเรียกผู้กองก้องภพ”
หมออ้อส่งยิ้ม ก่อนจะหันไปถามจากไอ้พี่วุฒิมันถึงคนสอนยิงปืนของผม
“หมออ้อนี้ชอบแกล้งคนอื่นจริง ๆ นะครับ ถ้าหมออ้อไปเรียกไอ้ผู้กองมาผมจะได้มีโอกาสยิงปืน
เป้าเคลื่อนที่โชว์ทุกคนก็งานนี้ละครับ”ผมละเชื่อคำพูดของมันนะครับ ว่ามันนะทำจริง
“คริคริ”เป็นเสียงหมออ้อที่หัวเราะถูกอกถูกใจ
พอไปยืนตรงจุดยิงปืน ได้พี่วุฒิก็อธิบายส่วนของปืน ไม่ว่าจะไก แม็กกาซีน การปลดเซฟ การเล็งปืน
พอถึงจุดการเล็งปืนไอ้พี่วุฒิมันก็เข้ามาซ้อนหลังผม เอามือวางทับมือของผมเพื่อจับปืนขึ้นมาเล็ง
มันจะแนบชิดติดประตูกันเกินไปแล้วนะ แล้วไอ้ที่นาบอยู่กับส่วนหลังของผมอีก
“พี่วุฒิ ไม่ต้องแนบชิดติดกันขนาดนี้ก็ได้มั้งพี่”ผมต้องเอ่ยปากเตือน
“ก็ต้องแบบนี้แหละครับบอล มันสอนไม่ถนัด”มันก้มลงเพื่อกระซิบผมตรงหูเบา ๆ ผมรู้สึกใจเต้นแรงตึกตัก
ทั้งสัมผัสที่แนบหลัง ลมหายใจที่เป่าลดต้นคอของผม แล้วไอ้ตรงก้นผมอีกแนบเกินไปแล้วเว้ยเฮ้ย
“พี่วุฒิปืนประจำตัวของพี่นะจะกดให้แนบเป็นเนื้อเดียวกันกับก้นบอลเลยไหม”ผมต้องเอ่ยปากครับ
“ก็ทำยังไงได้ละครับ ก็ในเมื่อปืนประจำตัวพี่มันเจอกับเป้าของมัน มันก็ต้องอยากที่จะยิงกระสุนเข้าใส่เป้าของมันสิครับ”
วู้...แค่คำพูดก็ว่าน่ากลัวแล้วนะครับ ไอ้นี้ยังมีการเอาปืนของมันที่แนบถูไปมากับก้นผมอีก
“พอได้แล้วพี่บอลอายคนอื่นเค้าบ้างดิ แล้วทำแบบนี้บอลจะมีสมาธิเล็งปืนได้ไงกัน”ผมต้องเอ่ยปรามไม่ได้
“ว้า...กำลังได้อารมณ์เลย”มันอุตสาห์ทำเสียงเสียดายใส่ผมก่อนจะยอมออกห่าง
“วู้ เอาอีกคะ กำลังฟินได้ที่เลย”เสียงตุ้ยเอ่ยแซวดังมา
“ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวจะมีมาให้เห็นเรื่อย ๆ”มันยังหน้าด้านตอบกลับตุ้ยไปอีก
พอไอ้พี่วุฒิมันยอมปล่อย ผมก็เริ่มเล็งปืนขึ้น มองเป้าเป็นหน้าไอ้พี่วุฒิมัน นี้สำหรับความอายของผมที่มันทำไว้
ผมลั่นไกออกไปเพียงนัดเดียวเพื่อดูก่อนว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
“ว้าว...พี่บอลสุดยอดเลย นัดเดียวนัดแรกก็เข้ากลางเป้าแล้ว”เสียงตุ้ยที่เอ่ยชมด้วยความตื่นเต้น
“มีพรสวรรค์นะเนี้ยพี่บอล”เจย์เอ่ยออกมาบ้าง พร้อมทั้งส่งยิ้มมาให้
“อิอิ ระวังเอาไว้นะค่ะคุณวุฒิ นอกใจพี่ชายของเรานะโดนยิงตายแน่ ๆ”หมออ้อเป็นคนปิดท้าย
“ต้องระวังแล้วสิเนี้ย”มันยังเอ่ยหยอกล้อรับมุกหมออ้อ
“ระวังไว้เหอะ พ่อจะยิงไส้ไหลเลย”ผมเลยขู่สำทับซะหน่อย
“ครับ ครับ รับรองบอลจับผิดไม่ได้แน่นอน”มันยังไม่จบอีกนะครับ
“เจย์ถ้าวันหยุดหน้าเจย์ว่างมารับพี่ไปยิงปืนบ้างนะ”ผมหันไปหาสาวเงียบ
“ได้เลยพี่บอลไม่มีปัญหา เจย์จะช่วยถ่ายทอดความรู้เอาให้พี่บอลเป็นศิษย์เอกเจย์เลยดีไหม”
ดูท่าเจย์จะอยากให้ผมยิงปืนด้วยนะครับ เล่นพูดซะยาวเลย
พอจบการถกเถียงก็ต่างยิงปืนกันอีกประมาณชั่วโมงนึง ผมได้ยิงไปอีกหลายนัดซึ่งก็น่าเป็นที่พอใจสำหรับมือใหม่มาก ๆ
จบแล้วเราก็เอาปืนไปคืนยังเจ้าหน้าที่ และอีตาผู้กองก้องภพก็ออกมาบริการพวกเราด้วยตัวเอง
“พอกันแล้วเหรอครับ เป็นยังไงบ้างครับ ถ้าติดใจก็เชิญมาอีกได้เลยนะครับผมยินดีให้บริการเสมอ”
มาอีกแล้วนะครับสายตาสื่อความหมายของผู้กองแก
“ครับ บริการดีจริง ๆ แต่คงไม่รบกวนแล้วละครับ”นั้นแล้วไอ้พี่วุฒิก็ตัดจบการพูดคุย
เดินออกมาเราตกลงกันว่าจะทานอาหารกันที่คอนโดของไอ้พี่วุฒิเวลาหกโมงครึ่งวันนี้ โดยขากลับ
ต่างแยกย้ายกันแล้วจะมาเจอกันอีกทีที่คอนโดของไอ้พี่วุฒิมันในเวลาหกโมงครึ่ง
“มากันถูกนะสามแสบ”ผมเอ่ยถาม
“ไม่ถูกได้ยังไงกัน ชื่อดังไฮโซซะขนาดนั้น”หมออ้อเอ่ยปากบอกผม
“อย่าช้านะ มีส้มโอนครนายกด้วย”ผมเอ่ยยั่วสามแสบ
“แน่นอน แล้วเจอกันมื้อเย็นนะค่ะคุณวุฒิ”
เราแยกย้ายกันออกเดินทางกลับ ตลอดทางไอ้พี่วุฒิมันก็ชวนคุยตลอดแต่ถ้าจะให้พูดจริง ๆ
ไอ้พี่วุฒิมันหาเรื่องผมสลับกับการหยอดผมเป็นระยะ มาถึงคอนโดไอ้พี่วุฒิตอนนี้ก็ห้าโมงกว่า ๆ แล้วเหลือเวลาอีกชั่วโมงนิด ๆ
พอเปิดประตูเข้ามาก็มีแรงประทะเข้าที่ขาของผม
“พ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าคิดถึงจังเลย”เป็นลูกสาวผมเองครับ กอดหมับเข้าให้ที่ขาผมแล้วยังออดอ้อนผมอีกต่างหาก
“พ่อก็คิดถึงน้องน้ำฟ้านะคะ มีมังคุดมาฝากน้องน้ำฟ้าด้วยนา”ผมอุ้มน้ำฟ้ามากอดแล้วฟัดซะให้หายคิดถึง
“จริงเหรอคะพ่อบอล รักพ่อบอลที่สุดเลยคะ”น้ำฟ้ากอดตอบผม
“แล้วน้องน้ำฟ้าไม่คิดถึงป๊าวุฒิบ้างเลยเหรอคะ น้อยใจจังเลย”มันทำเสียงเล็กเสียงน้อยอ้อนน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าก็คิดถึงป๊าวุฒิค่า อย่าน้อยใจนะคะปู่ยุทธบอกว่าคนที่ชอบน้อยใจจะหัวล้านตูดบานแล้วก็ตัวดำด้วยคะ”
น้ำฟ้าผละจากผมเข้าหาไอ้พี่วุฒิ ก่อนจะเอ่ยถึงปู่ยุทธคงจะเป็นคนที่ดูแลน้องน้ำฟ้าที่น้ำฟ้าเอ่ยถึงแน่ ๆ
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะน้องน้ำฟ้า ถ้าอย่างนั้นป๊าวุฒิไม่น้อยใจแล้วคะ”ผมถึงกลับต้องหลุดหัวเราะ
เมื่อเห็นไอ้พี่วุฒิมันคุยกับน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าคะ เดี๋ยววันนี้แม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์จะมาทานมื้อเย็นกับเรานะคะ”ผมบอกน้ำฟ้าว่าพวกแม่ ๆ สุดป่วนทั้งสาม
จะมาทานข้าวด้วย
“จริงเหรอคะพ่อบอล”น้ำฟ้าตื่นเต้นดีใจยกใหญ่
“ใช่ค่ะ น้องน้ำฟ้าได้อาบน้ำมารึยังคะ”ผมถามน้ำฟ้า
“อาบแล้วค่ะย่าภัทรอาบน้ำให้น้องน้ำฟ้าแล้ว”น้ำฟ้าตอบผม
“ดีค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรามาดูของฝากที่พ่อบอลเอามาฝากน้องน้ำฟ้ากันดีกว่านะคะ ปล่อยให้ป๊าวุฒิเค้าจัดการเรื่องมื้อค่ำคนเดียว”
ผมเอ่ยชวนลูกสาว เพื่อที่ไอ้พี่วุฒิจะได้จัดกรเรื่องอาหารเครื่องดื่มได้สะดวกไม่มีน้ำฟ้าเข้าไปยุ่ง เพราะเราคุยกันมาแล้ว
สรุปว่าไอ้พี่วุฒิให้ต้นจัดการสั่งอาหารร้านอร่อย ๆ มาสำหรับมื้อนี้ และมีผลไม้ที่พวกสาว ๆ ลงมือเก็บเอง
เป็นของล้างปากต่อจากของหวานจากร้านขนมชื่อดัง
ผมจัดการพาน้ำฟ้าดูของฝากที่ผมและไอ้พี่วุฒิตั้งใจซื้อมาให้ น้ำฟ้าก็ไม่ไปไหนเลยนั่งจมของฝากอยู่ตรงนั้น
ผมจึงวานให้ทศดูแลน้ำฟ้าให้ผมก่อน ผมต้องการจะอาบน้ำบ้างเพราะนี้ก็ใกล้เวลานัดกับสามแสบเข้าไปทุกทีแล้ว
พอเข้าไปภายในห้องนอนก็เห็นไอ้พี่วุฒิกำลังเซ็ตผมอยู่หน้ากระจก
“จะหล่อไปไหนนักครับ”ผมเอ่ยถาม
“ไม่ได้หรอกครับ ต้องหล่อตลอดเวลาเดี๋ยวคนแถวนี้จะไม่ติดใจเอา”ผมถึงกับเหวอด้วยคำพูดของอีกคน
“หล่อเท่านี้ก็พอแล้วครับ”ผมต้องบอกออกไป
“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าแฟนครูบอลไม่หล่อเอาได้นะ ฟอด”ดูครับพูดอย่างเดียวไม่พอต้องเข้ามาหอมแก้มผมอีก
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลย แล้วก็ไม่ใช่แฟนครูบอลซะหน่อย ไม่เคยขอเค้าแล้วยังจะมั่วนิ่มอีก ชิชิ”ผมเอ่ย
ก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
“ไม่อาบก็หอมครับ ส่วนเรื่องแฟนนะเตรียมตัวให้ดีนะ”ยังจะตามมาตะโกนหน้าห้องน้ำอีกนะครับ
ผมอาบน้ำชำระล้างร่างกาย วันนี้ทำกิจกรรมเยอะเหลือเกิน ปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกายเสร็จแล้วก้มดูร่องรอยแล้ว
ยังกะตุ๊กแกเลย ลายพร้อยเชียว ทั้งจากคืนแรกที่นครนายกยังคืนที่สอง ยังดีที่อยู่ใต้เสื้อผ้าจะมียกเว้นก็แต่อีตรงลำคอละครับ
เลยยังต้องใส่เสื้อคอเต่าไปก่อน พรุ่งนี้จะทำยังไงไม่รู้เลยเพราะต้องสอนหนังสือด้วยสิคิดแล้วก็กลุ้ม อาบน้ำเสร็จออกมา
ไอ้พี่วุฒิมันก็ไม่อยู่แล้วครับ ผมเลยแต่งตัวโดยไม่ต้องระวังอะไร ออกจากห้องก็เหลือเวลาอีกประมาณสิบนาที
อาหารมาพร้อมแล้วและถูกจัดอย่างสวยงาม น้ำฟ้าวิ่งวนไปมาไม่ได้หยุด
“น้องน้ำฟ้าหนูจะวิ่งทำไมละคะ เดี๋ยวล้มนะลูกแล้วถ้าเกิดไปชนป๊าวุฒิขึ้นมา ป๋าวุฒิเค้าจะเจ็บจนร้องไห้เลยนะคะ”
ผมเอ่ยบอกลูกสาว
“จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าไม่วิ่งแล้วคะ น้องน้ำฟ้าจะไปนั่งเฝ้าประตูดีกว่า”พอพูดจบก็ลุกขึ้นไปนั่งตรงหน้าประตูห้อง
สงสัยตอนที่ผมเข้าห้องมาน้ำฟ้าต้องมานั่งรออย่างนี้แน่เลย
“ก๊อก...ก๊อก ว้าย....โถ น้องน้ำฟ้าแม่อ้อตกใจหมดเลยลูก”เสียงเคาะประตู และตามมาด้วยเสียงตกใจของหมออ้อ
“แม่อ้อขา แม่ตุ้ย แม่เจย์ น้องน้ำฟ้ายินดีต้อนรับคะ”มีการออกมายืนแล้วพูดตบท้ายด้วยการวาดมือเข้ามาภายใน
“ฮะฮะ เก่งจริงนะเรานะ ไปนำพวกแม่ไปหาพ่อบอลหน่อยเร็ว ทำอะไรอยู่”เสียหมออ้อที่หัวเราะน้ำฟ้า
“พ่อบอลกำลังถูกป๊าวุฒิจีบอยู่คะแม่อ้อ”คำตอบของน้ำฟ้าทำให้ผมต้องตกใจ ใครสั่งใครสอนวะ
“จริงเหรอ อิอิ ไม่เสียแรงที่สั่งสอนมา”รู้แล้วครับว่าใครเป็นใครสั่งใครสอน
“เชิญเลย ตามสบายเลยนะ”ไอ้พี่วุฒิบอกสามแสบ
“สวยหรูจริง ๆ เลยนะค่ะ ชักอิจฉาพี่บอลซะแล้วสิ”ตุ้ยเอ่ย
“น้องน้ำฟ้า แม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์ซื้อของมาฝากหนูด้วยนะคะ”หมออ้อชูของในมือให้น้ำฟ้าดู
“ขอบคุณนะคะแม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์”น้ำฟ้ายกมือขอบคุณ
“แล้วก็นี้คะคุณวุฒิของฝาก”เจย์ยกของในมือโชว์ให้ไอ้พี่วุฒิดู
“ขอบใจมากเลยนะ เราไปห้องอาหารกันดีกว่านะเดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน”ไอ้พี่วุฒิบอกพร้อมรอยยิ้ม
“คะ เริ่มหิวซะแล้วสิคะ รบกวนด้วยสิคะ”ตุ้ยเอ่ย
เดินเข้าไปถึงโต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างดี ไอ้พี่วุฒินั่งหัวโต๊ะ ผมนั่งถัดมาและข้างกันคือน้ำฟ้า
ตรงข้ามเป็นสามแสบ
“น่าทานจังเลยคะ”หมออ้อมองตาวาว
“กำลังหิวเลย”ตุ้ยเอ่ยเสริม
“เชิญทานได้เลยครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู
การทานอาหารจึงเริ่มขึ้น โดยให้ไอ้พี่วุฒิตักก่อน สามแสบจึงลงมือ น้ำฟ้าก็เจริญอาหาร คุยตลอดเวลา
สร้างเสียงหัวเราะให้บนโต๊ะอาหารได้ ยิ่งเมื่อถึงเวลาของผลไม้น้ำฟ้าย้ายตัวเองไปนั่งข้างหมออ้อเพื่อทานมังคุด
ของโปรดของทั้งสอง อาหารมื้อนี้ขอบอกว่าราบคาบมาก ก่อนที่จะแยกย้ายกันไอ้พี่วุฒิได้เชิญสามแสบมาครั้งหน้าอีก
ซึ่งทั้งสามก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
ผมจัดการพาน้ำฟ้าเข้านอนก่อนจะเดินเข้าห้องนอนซึ่งเห็นไอ้พี่วุฒิกำลังคุยโทรศัพท์สีหน้าเคร่งเครียด
แต่พอเห็นผมก็หยุดการสนทนา ผมเลยหยิบเอาผ้าขนหนูเพื่อแปรงฟันล้างหน้าเมื่อจัดการธุระเสร็จก็เปิดประตู
เพื่อจะเดินเข้าไปแต่ก็ต้องหยุดการเคลื่อนไหวนั้นไว้เมื่อได้ยินการสนทนา
“พ่อครับ ได้ครับ ครับ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมบอกบอลว่าจะไปเคลียร์ที่ครอบครัว”ผมถึงกับยืนนิ่งเมื่อได้ยิน
“ครับ ครับ”มันเอ่ยตอบกลับปลายสายก่อนเงียบเสียงลง
ผมตกอยู่ในห้วงความคิดว่ามันคือเรื่องอะไรกันนะ แล้วทำไมต้องมีชื่อเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยนะ
“บอลครับ เสร็จรึยังทำไมนานจัง เป็นอะไรรึเปล่าครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ดังออกมาทำให้ผมออกจากห้วงความคิดได้
“ครับ เรียบร้อยแล้ว จะเรียกทำไม”ผมพยายามปัดความคิดต่าง ๆ ออกจากหัวไป
“ก็พี่เป็นห่วงนินา เข้านอนกันดีกว่านะ”
“ก็นอนก่อนก็ได้นิครับ”ผมเอ่ยออกไป ก่อนจะขึ้นนอน และก็ถูกรวบกอดเอาไว้
“ฟอด ฟอด ฟอด ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”ผมไม่ขัดขืนการหอมแก้มซ้ายขวากลางหน้าผาก
และคำพูดที่ชัดเจนยิ่งกว่าทุก ๆ คืนที่ผ่านมา ผมกระชับกอดไอ้พี่วุฒิแน่นขึ้น ผมวนเวียนคิดเรื่องไอ้บาส
แต่ที่ยังติดในใจคงจะเป็นบทสนทนาของไอ้พี่วุฒิกับปลายสายที่คงจะเป็นพ่อ เพราะมันมีชื่อของผมร่วมด้วย
คิดไปคิดมาความเหนื่อยล่าที่สะสมก็ชนะพาเอาสติสัมปชัญญะของผมเข้าสู่ห้วงนิทราจนได้
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามผลงานของตุ๊กตานะคะ :pig4: ขอบคุณทุกบวกที่ให้มา :pig4: :pig4:
ตอนหน้าจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างครูบอลและพี่วุฒิเค้า ไม่รู้จะเป็นน้ำตาลรึว่าอะไร o18
ยังไงก็มาอ่านกันเยอะ เม้นกันเยอะเพื่อเป็นกำลังใจให้กัน เพราะทุกข้อความคือแรงใจของตุ๊กตาจริง ๆ :mew2:
ยิ่งตอนนี้ต้องดูแลคนป่วยถึงสองคน ทำงานของตัวเอง และที่แย่คือตัวเองตอนนี้เป็นหวัดเข้าไปอีก :mew6:
อย่าพึ่งเบื่อกันเลยนะค่ะ และขอขอบคุณสำหรับขอแนะนำนะคะ และขอ :กอด1: คนอ่านทุกคนแรง ๆ
พบกันใหม่วันอาทิตย์ที่ 19 มกราคม 2557 นะคะ อิอิ รักคนอ่านทุกคนเลย แต่รักเป็นพิเศษสำหรับคนที่เม้นให้กัน
-
มาแล้ว
-
คัดค้านดราม่าเจ้าค่ะ :m31:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
o13 o13 o13
-
:call: ลุ้นค่ะ ไม่เอาความขมนะ
-
ตั้งตารออ่านเรื่องนี้ที่สุดเลย ชอบมากคร้าาา :katai2-1: :L2: คิดถึงครูบอลที่สุด
-
ตอนต่อไปบอลจะเป็นยังไงน้า
-
จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ หรือว่ารีสร์อตมีปัญหาอีก
และอีกประเด็นพ่อตาอยากเห็นหน้าลูกสะใภ้หรือเปล่า :mew1:
-
แววว่าจะมาม่ารึเปล่า :mew2:
ไม่เอาเยอะนะ มันต๊อแต๊ :laugh:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
บวกเป็ด :3123:
-
ไม่เอาดราม่านะะะะะะ
-
มีแนวว่าจะมีเรื่องดราม่าแหะ
-
รอตอนต่อไปจ๊ะ ว่าแต่พี่วุฒิมีเรื่องไหรหว่า น่าจะไม่มาม่านะ ดูพี่วุฒิน่าจะเคลียร์ได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว อิอิ
-
พึ่งกินมาม่ามา ไม่อยากได้เพิ่งอ่ะ
ว่าแต่พ่อพี่วุฒิ ให้พี่วุฒิไปเคลียร์อะไรอ่ะ
ปล. โอเคค่ะ จะรออิอิ
-
:o8: :o8:
หวาน น่ารักอ่าาาาา //บิดไปบิดมา
แง่มมมม :mew2:
คงไม่มีอะไรหรอกเนอะๆๆๆ ไม่มีดราม่าหรอกเนอะๆๆๆ // สะกดจิตตัวเอง และคนแต่ง
-
หวานๆกันก็ดีแล้วน้า
อย่ามีเรื่องเลย สาธุ/ๆๆๆ :mew6:
-
:z2:
-
คือขอชี้แจงนิดนึงนะค่ะ ด้วยมีผู้อ่านชี้แนะเรื่องตัวละครเข้ามา
อาจจะเพราะตุ๊กตาคงจะเขียนไม่เคลียร์ จริงแล้วที่พวกสามแสบรับผลไม้มา พวกเธอก็บอกแล้วว่าเหมาหมด
มันคือการซื้อขายแบบเหมาหมด คงไม่มีใครรับของฟรี ๆ เป็นสิบ ๆ ลังหรอกมั้งคะ คนเราก็คงจะมีความละอายแก่ใจกันบ้าง อีกอย่างพวกเธอก็มีฐานนะในระดับดีจึงไม่จำเป็นที่จะต้องรับของพี่วุฒิเค้าฟรี ๆ
ส่วนน้องน้ำฟ้านั้น ทุกคนอย่าได้ลืมนะคะว่าน้ำฟ้าอายุแค่สามขวบกว่า ถ้าคนที่หยิบเอาของที่น้ำฟ้าสนใจรึชอบด้วยแล้วก็ต้องตกลงอยู่แล้ว ก็เหมือนกับเด็กห้าหกขวบ แถมเด็กบางคนอยากได้ของที่ต้องการถึงขั้นชักดิ้นชักงอก็มีให้เห็นถมไป
แต่น้ำฟ้าทั้งในเรื่องและตัวจริง ไม่ใช่เด็กแบบนั้น ถ้ามีเหตุผลน้ำฟ้าจะรับฟังคะ
ตุ๊กตายังขอยืนยันตัวละครขอตุ๊กตาทุกตัว หากไม่พอใจก็คงต้องขอโทษด้วยนะคะ ทุกครั้งที่ได้รับการคำแนะนำจะเป็นเรื่องคำผิดซึ่งตุ๊กตาก็ยอมรับผิดจริง ๆ แต่เรื่องนี้ตุ๊กตาคงต้องบอกว่าตุ๊กตารับไม่ได้ทุกตัวละครตุ๊กตาตั้งใจสร้างขึ้นมา อีกอย่างเรื่องที่ว่าเป็นเพื่อนแฟนเก่าแต่มาทำแบบนี้ ขอบอกเลยนะคะว่าตอนนี้ตุ๊กตากับเพื่อนก็มีสถานะที่สนิทสนมกับพี่บอลในเนื้อเรื่องมากกว่าแฟนเก่าที่เป็นเพื่อนจริง ๆ ถ้าผลงานเรื่องนี้ยังไม่ดีพอตุ๊กตาก็จะขอหยุดการเดินเรื่องแต่เท่านี้จะดีกว่า
-
เงิบบ ดราม่านอกเรื่องกันแทน
:katai4:
ยังไงคุณตุ๊กตาก็อย่าท้อนะคะ ถ้าคนอ่านเค้าแย้ง อาจเป็นเพราะเข้าใจไม่ตรงกัน หรือเห็นจุดบอดของเรื่องก็ได้
หลายคนหลากความคิด
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ xoxo
-
แต่งต่อเถอะ เราชอบนะ ^^ รอทุกวันเลย
-
สำหรับตอนล่าสุดเรื่องเหมาผลไม้ ตอนอ่านครั้งแรกเราก็เข้าใจว่าเหมาแบบฟรีนะ เพราะแค่คำว่าเหมาหมด ไม่ได้บ่งบอกว่าซื้อเหมาหรือยังไง
จึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดความเข้าใจผิดพลาดคลาดเคลื่อนกันได้ อีกอย่างบริบทต่างๆมันไม่ชัดเจนไม่เอื้อให้คิดไปในทางเดียวกันได้ด้วย
ถามว่าคิดถึงเรื่องความเกรงใจไหม เราก็คิดว่าเป็นลักษณะที่ดีที่คนเราควรจะมีอยู่แล้วล่ะ สามสาวฐานะดีอยู่แล้วก็พอจำได้
แต่ด้วยบริบทต่างๆและเหตุการณ์ต่างๆที่วุฒิมีฐานะดี ชอบเลี้ยงข้าวบ้าง ซื้อนู่นซื้อนี่ให้โน่นให้นั่นกับบอล ลูก และเพื่อนบอลอยู่เสมอๆ
มันก็ทำให้คิดได้ว่าน่าจะเป็นการยกให้โดยไม่ติดสตางค์มากกว่า ถ้าเขียนว่าสามสาวซื้อแล้ววุฒิลดให้สุดๆอะไรก็ว่าไป ซึ่งมันจะชัดเจนกว่า
เราคิดว่าคนอ่านก็คอมเม้นต์ แนะนำ หรืออาจจะแค่บ่นๆไปตามเรื่องราวที่คิดที่เห็นด้วยเจตนาที่ดีนะ
อย่างการคอมเม้นต์เรื่องลักษณะนิสัยตัวละครก็เป็นสิ่งที่พบเห็นได้บ่อยและธรรมดามาก
การที่มาพูดบ่นเรื่องนิสัยตัวละครก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบหรือต้องการต่อว่าต่อขานอะไร
ไม่มีใครไม่พอใจหรอก แล้วก็ไม่มีใครบอกว่าไม่ดีด้วยนะคะ อย่าเพิ่งด่วนสรุปตีความไปทางนั้นเลยค่ะ
จากที่คนเขียนมาชี้แจง เราก็โอเคนะ เพราะบางเรื่องที่คนเขียนกำหนดมาแล้ว ก็อยากให้เป็นไปตามที่ได้ตั้งใจไว้
แต่ก็มีบางเรื่องที่แค่แนะเฉยๆ ไม่ได้ต้องการผลการเปลี่ยนแปลงอะไร ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคนเขียนเอง
เสมือนเป็นการมาแลกเปลี่ยนความคิดระหว่างคนเขียนและคนอ่านเท่านั้นแหละ
เพราะแต่ละคนย่อมมีทัศนคติต่อเรื่องๆหนึ่งแตกต่างกันอยู่แล้ว ทั้งยังมีลิมิตที่ไม่เท่ากันอีกต่างหาก
จะหาที่แบบให้คิดเห็นไปในทางเดียวกัน 100% ค่อนข้างจะยากอยู่เหมือนกัน
การกระทำลักษณะเดียวกัน ในมุมมองของคนหนึ่งอาจคิดว่ามาก อีกคนอาจคิดว่าน้อย ในขณะที่อีกคนอาจบอกว่าพอดี
ดังนั้นการที่คนเขียนรับไม่ได้เรื่องนี้ เราก็ทั้งแปลกใจและไม่แปลกใจไปในเวลาเดียวกัน (ฮ่าาา รู้สึกเราเขียนเองก็งงตัวเอง)
-
อย่าไปสนใจเลยค่ะ ตัวละครและบทแบบนี้คนก็ตามอ่านเยอะแยะไป คนบางจำพวกมีปากก็พูดไปเรื่อย
-
ตอนแรกก็ดีใจนะที่เห็นน้องมาต่อ แต่ก็เริ่มใจเสียอิตรงที่เปิดเข้ามาเจอคำชี้แจงน้องนี่แหละ
เราเลยรีบไปอ่านหน้าที่น้องลงเนื้อเรื่องต่อ แต่็ก็ปรากฎว่า เอ๊...ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย
แต่พออ่านคอมเม้นท์นั้นแล้วเราก็ อ๋อ..บางที่เขาอาจจะตีความหมายไปคนละอย่างกับเราก็ได้อ่ะนะ
อย่างตอนนี้เราเองก็เข้าใจว่าสาวๆอาจจะพูดประมาณว่าเจอของชอบจะเหมาให้หมดเลย แบบนี้รึเปล่า
อีกอย่างก็ไม่มีประโยคไหนที่บอกว่าวุฒิเอาให้ฟรีๆนิ(รึมีแต่เราไม่เห็น) เพราะแต่ละคนก็จ้างคนเก็บทั้งนั้น
เพียแต่วุฒิเป็นธรจัดการส่งให้รึเปล่า เรื่องนั้นเอาไว้แค่นี้แหละชักปวดหมอง :mew5: (ต่างคนก็ต่างความคิดล่ะนะ)
เอาเรื่องพี่วุฒิดีกว่า เราคิดว่าคุณพ่อคงนัดไปเคลียร์กับใครแน่ๆเลย หวังว่าคงไม่เอาเรื่องเศร้าๆเข้ามาหรอกนะ
ไม่งั้นคงสงสารบอลแย่
เอาล่ะยังไงหนูก็สู้ๆนะ รออ่านอยู่ 19 ก็มาต่อตามสัญญาด้วยล่ะ
ปล.เราเคืองนิดๆที่น้องน้ำฟ้าโดนว่า เหอๆ
-
อย่าหยุดแต่งเลยนะ
เราชอบตัวละครทุกตัวเลยอ่ะ
คนแต่งสู้ๆจ้า
-
เหมาหมดคำนี้เราพูดบ่อยมากก
ถ้ามีคนบอกว่าแถวนี้มีชอบที่ชอบเยอะ เราก็ชอบพูดแบบ เฮยยจริงเปล่าาาเหมาๆๆๆ ตลอดอ่ะ
เพื่อน: เฮ้ยแกก มีสตอเบอร์รี่เยอะมากอ่ะ
เรา:จริงปะเนี่ยย เหมาาา จอเงเลยย ไม่ให้ใคร
มันเหมือนเป็นการแสดงออกให้รู้ว่าชอบมากกไรงี้ พูดให้เวอร์กว่าความเป็นจริงอ่ะ แบบถ้าไม่กินนี่ฉันตายละ
สำหรับ เหมาหมด วลีสั้น แสดงความชอบมากแบบเวอร์ๆเท่านั้นเอง สำหรับเรา ~
มันเป็นความคิดของเรา ไม่เห็นด้วยหรือคิดว่าพูดไม่ดีก็ขอโทษด้วย เรารู้สึกทีสามสาวพุดมันปกติมากกสำหรับเรา
-
มาให้กำลังใจคนแต่งค่ะ เราชอบเรื่องนี้นะ
นิยายก็คือนิยาย คนอ่านควรอ่านแบบสบาย ๆ
อย่าไปจริงจังกับเนื้อเรื่องมากมาย
กลับมาแต่งต่อเถอะ พี่ชอบนะ รออ่านทุกวันเลย
-
เงิบ.... คุณคนแต่ง เราแนะให้มันดีขึ้น... ไม่ใช่ให้คุณหยุดแต่งน้าาาา เรายังตามอ่านอยู่...ถ้าไม่ยากให้ติก็ไม่เป็นไร อาจเป็นสไตล์ของคุณคนแต่ง... อย่าดราม่าน้าาาา โอ๋ๆ แต่งเถอะ เราหลงมาอ่านแล้วเราอยากอ่านต่อ *0* ถ้าไม่พอใจ เดี๋ยวลบโพสให้ อย่าคิดมากนะๆๆๆๆ
-
:mew1: สนุกมากค่ะ :mew1: :mew1:
แต่งต่อเถอะนะค่ะ :katai4: เป็นกำลังใจให้ :mew1:
-
บวกและเป็ด
เป็นกำลังใจ
รออ่านอยู่
:mew3:
-
เห็นด้วยกะพี่รีบนๆนะค่ะต่างคนก็ต่างความคิดอะค่ะ
พี่ตุ๊กตาแต่งต่อเถอะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
บวก บวก ขอเป็นกำลังใจให้นะ :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขอโทษนะค่ะที่บอกว่าเหนด้วยนิดนึง ตรงที่บอกว่าสามสาวไม่เกรงใจ
ลบโพสเราไปแร้วเพื่อความสบายใจ ^^ แต่งต่อเหอะคร้าาาา
-
หลานคน...หลายความคิด..หลายความรู้สึก...มีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน อย่าเก็บเอามาเป็นปัญหาเลยครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ..สู้ๆๆ :L2:
-
เป้นกำลังใจให้นะครับ ถึงใครจะว่าอย่างไร แต่ผมชอบนิยายเรื่องนี้สุดๆ สนุก อ่านแล้วเห็นภาพ
รีบมาต่อไวๆ นะครับ
-
อ๋าาาาาาาาาาาาาาา
อย่าหยุดเลยน้าาาาา เค้าชอบเรื่องนี้
เค้ารักพี่วุฒิ ชอบครูบอล หลงน้องน้ำฟ้า จับมือกับ 3 สาว :mew6:
อยากสนับสนุนคู่นี้ไปนานๆ แต่งต่อน้าาาา กระซิกๆ//กอดขาคนแต่ง
-
อย่าไปสนใจไอ้พวกวิจารณ์มันมากเลยครับ
ดีแต่วิจารณ์ มันเขียนออกมาได้ดีเท่านี้ป่าว
ขึ้นชื่อว่านิยายมันก็มีทั้งจริงและเท็จปะปนกันไป
อย่าไปคิดมากกับม้นเลยครับ
-
อั้ยย่ะ^////^ เปิดตัวมาก็น่าหลงใหลเลยจ้า อิอิ
ขอบคุณค่ะ:) :-[
-
แต่่งต่อเถอะครับ
ตอนนี้ผมอยากอ่านน้องบาสล่ะ ฮ่าๆๆๆ
-
อย่าเพิ่งเลิกเลยนะชอบน้องน้ำฟ้าน่า และพ่อบอลอะ
-
:o12: แต่งต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ><
-
แต่งต่อเถอะน่ะคนอื่นๆอีกเยอะแยะรอให้กำลังใจอยู่
อย่าเพราะคนๆเดียวเลยครับ
-
พี่บอลได้แฟนหล่อ นิสัยดี เอาใจเก่ง อยากได้บ้าง หาที่ไหน 55555
มีเรื่องอะไรกันอีกหรือเปล่าเนี่ย
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักจริงๆ มีรู้ด้วยว่าเค้าจีบ 55555 สามแซ่บสอนหลานแบบนี้ ถ้าหลานเอาไปแซวพ่อนี่ไม่เขินบ่อยกว่าเดิมเหรอ 55555 คุณวุฒิก็เล่นหนักจริงๆ เบาๆน้าาา เดี๋ยวพี่บอลเค้าช้ำ >_<
-
เราคนหนึ่งแหละที่ชอบอ่านเรื่องนี้มากๆ
เพราะตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์ประจำตัว เก๋ๆอ่ะ เป็นตัวของตัวเอง
และขอคัดค้านดรามา ทั้งในเรื่องและนอกเรื่อง 5555 นี่จริงจังนะ
และเราก็จะรอตอนต่อไปนะคนเขียน เป็นกำลังใจให้เสมอ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ปล. เรื่องนี้เราเหมา 5555 แซวๆนะ จุ้บๆๆ :mew1: :mew1:
-
ไม่เอา มาม่านะ
-
คิดถึงน้องน้ำฟ้า พี่วุฒิ ครูบอลจัง
ยังรออยู่น้าาาา :mew2:
-
เมื่อไรจะมาต่อสักทีรอนานแล้วอยากอ่านชอบ
-
ตอนที่ 22 (ความจริงที่ยอมรับ)
ครูบอล
วันนี้ผมคงก็ยังลืมตาตื่นภายใต้อ้อมแขนของผู้ชายคนนี้ ผมโยนทิ้งความไม่สบายใจที่รบกวนจิตใจของผมทิ้งไป
ในเมื่ออ้อมกอดนี้ยังคงต้องการที่จะโอบกอดรัดแน่นให้ความอบอุ่นและปลอดภัยแก่ผม
“พี่วุฒิตื่นได้แล้วครับ”ผมตัดสินใจปลุกเจ้าของแขนแข็งแรง เมื่อถูกผมปลุกแทนที่จะปล่อยแขนออกจากตัวผม
กลับยิ่งรัดผมแน่นขึ้น
“ยังไม่อยากตื่นเลย นอนต่ออีกครึ่งวันได้ไหมครับ”ไอ้พี่วุฒิพูดออกมา ผมอยากจะเห็นสีหน้าของอีกคนจัง
แต่เพราะตอนนี้หน้าผมซุกอยู่กับแผ่นอกหนาแน่น โอ๊ย...ชักจะรู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นสาวน้อยแรกรักไปซะแล้วสิครับ
ผมหวั่นไหวกับการกระทำ สายตา คำพูด แววตา และสัมผัส ทุกสิ่งทุกอย่างของไอ้พี่วุฒิมัน
“ไม่ได้ครับ บอลต้องไปสอนหนังสือ หมดวันลาแล้วก็ต้องไปทำงานสิครับ”ผมอธิบาย
“เอาแบบนี้ไหม เดี๋ยวพี่ลงทุนสร้างโรงเรียนให้บอลเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนเลยดีไหม จะได้ไปสายได้หยุดได้”
พอได้ยินผมก็รู้สึกว่าลมออกหู ยอมรับเลยครับว่าตอนแรกนะเขินแต่พอได้ยินประโยคคำพูดของไอ้พี่วุฒิแล้ว
ผมรู้สึกว่าควันออกหู ผมผลักไอ้พี่วุฒิออกไปสุดแรง จากที่คาดว่าจะได้เจอสายตาโมโหของอีกคนเพราะผมทำรุนแรง
แต่กลับเป็นสายตาล้อเลียนส่งมาให้แทน ผมก็เลยรู้ตัวว่าตกหลุมพรางของอีกคนแทน
“พี่วุฒิแกล้งบอลเหรอ”ผมต้องโวยวายเมื่อพบกับสายตาที่สนุกเมื่อยั่วอารมณ์ของผมได้
“ก็บอลแกล้งแล้วสนุกดีนินา แต่ถ้าอยากให้พี่ปล่อยจะต้องหอมแก้มพี่ก่อน”ผมทำหน้าเซ็ง ๆ ใส่ไอ้พี่วุฒิ
“ทำไมบอลต้องหอมแก้มพี่ด้วย”ผมถามออกไป
“ก็ถ้าบอลอยากให้พี่ปล่อยก็ต้องหอมแก้มพี่ก่อน แต่ถ้าบอลไม่ยอมหอมแก้มพี่ก็แสดงว่าอยากให้พี่กอดอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ”
ดูไอ้พี่วุฒิมันพูดสิครับ
“ก็ได้ อย่ารัดแน่นดิบอลก็หอมแก้มพี่ไม่ได้นะสิครับ”ผมก็ยอม ๆ ไป พร้อมกับบอกให้คลายอ้อมกอดบ้าง
“อ่ะ”ไอ้พี่วุฒิมันยอมคลายแรงกอดลงแล้วครับ พร้อมทำแก้มพองยื่น ๆ ผมเลยเลื่อนหน้าตัวเอง
ให้เข้าใกล้แก้มของไอ้พี่วุฒิมัน แต่ว่าก็ต้องหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเองลง เมื่อสายตาผมไปสบเข้ากับแก้ม
ที่เป็นเป้าหมายของผม
“หลับตาด้วย”ผลเลยอดสั่งไม่ได้
“อ่ะก็ได้ครับ”ไอ้พี่วุฒิมันยอมตามที่ผมบอกด้วยการหลับตาของผมลง แต่ริมฝีปากของมันกลับอมยิ้มชอบใจ
“ฝันไปเถอะ ไอ้พี่วุฒิปีศาจหมอนข้างจอมหื่น...”ผมสลับตัวเองออกจากสองแขนที่รัดผมเพียงเล็กน้อย
ก่อนจะตะโกนว่าอีกคนแล้วหลบหนีปีศาจจอมหื่นที่แสนจะทรงพลังเข้าห้องน้ำไป
“บอลออกมาเลยนะ เดี๋ยวนี้เล่ห์เหลี่ยมเยอะนักนะ”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ดังหน้าห้องน้ำ
“คริคริ”ผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อไอ้พี่วุฒิมันเสียรู้ให้กับผม
“ออกมานะจะโดนไม่ใช่น้อย หึหึ”เสียงไอ้พี่วุฒิมันคาดโทษผม ก่อนเสียงฝีเท้าจะเดินออกห่างจากหน้าประตูห้องน้ำออกไป
คงจะไปใช้ห้องน้ำในห้องทำงานแล้ว
เดินออกมาผมรีบไปจัดการน้ำฟ้าพี่ตื่นรอท่าผมแล้ว นั่งส่งยิ้มน่ารักให้จนผมอดที่จะหอมแก้มยื่น ๆ ใส ๆ
ทั้งซ้ายขวา จัดการอาบน้ำแต่งตัวให้น้ำฟ้าเสร็จก็พาออกมาจากห้องเพื่อทานข้าวเช้าที่ยังคงถูกจัดเตรียมให้อย่างดี
“สวัสดีคะป๊าวุฒิ”น้ำฟ้ายกมือไหว้ไอ้พี่วุฒิที่นั่งประจำที่แล้ว
“คะ อรุณสวัสดิ์คะน้องน้ำฟ้า”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม และแอบชี้นิ้วอาฆาตผม
“สวัสดีคะอาทศอาต้น”น้ำฟ้าทำการยกมือไหว้คนสนิทของไอ้พี่วุฒิทั้งสองคน
“สวัสดีคะน้องน้ำฟ้า วันนี้มีข้าวต้มหมูด้วยนะคะ”ต้นเอ่ยบอกเมนูเช้าให้น้ำฟ้าฟัง
“น่าทานจังเลยคะอาต้น”น้ำฟ้าสูดกลิ่นหอมพร้อมหันไปบอกต้น
“คะ ทานให้หมดนะคะ”ไอ้พี่วุฒิบอกและมีการมอบลอยยิ้มให้กับน้ำฟ้า
เราเริ่มทานมื้อเช้าที่ถูกจัดเตรียมมาอย่างดี ไม่ต้องพูดถึงรสชาติที่ต้องอร่อยถูกปาก เมื่อจัดการมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว
ต้นก็เป็นคนไปส่งน้ำฟ้ายังโรงเรียน และผมก็ขึ้นมานั่งประจำที่โดยมีคนขับรถกิตติมศักดิ์เป็นถึงนักธุรกิจหนุ่ม
รูปหล่อไฟแรงที่เป็นที่หมายปองของสาว ๆ และไม่สาวเกือบค่อนประเทศ
“ขอบคุณครับพี่วุฒิ”ผมบอกขอบคุณออกไป
“วันนี้ห้ามดื้อนะครับ พี่มารับบอลไม่ได้ แล้วก็ไม่ต้องรอทานมื้อค่ำนะครับทานไปก่อนได้เลย
บอลไม่ต้องเป็นห่วงอะไรทั้งนั้น”ไอ้พี่วุฒิมันสั่งผมใหญ่เลยครับ
“ครับ สั่งยิ่งกว่าแม่บอลอีกนะ”ผมรับปากพร้อมกับอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ครับ ก็พี่เป็นสามีบอลนินา ห้ามแอบไปมีกิ๊กด้วยนะ”ยังไม่จบอีกครับ
“ครับ พี่ก็ห้ามไปมีกิ๊กเหมือนกันไม่งั้นนะ..............”ผมพยายามที่จะข่มขู่อีกฝ่ายซึ่งดูจะได้ผลตรงกันข้ามซะมากกว่า
“หึหึ ไม่หรอกครับ เมียพี่ออกจะน่ารักซะขนาดนี้ ฟอด ฟอด”พูดเสร็จยังมีการจับหน้าผมไปหอมแก้มทั้งซ้ายขวา
“ชิชิ”ผมรู้เลยครับว่าตอนนี้หน้าผมคงจะแดงแทนผิวสีแทนของผมแล้วแน่ ๆ
“เดี๋ยวช่วงสาย ๆ พี่จะให้คนเอาผลไม้มาให้นะ แบ่งพวกครูทุกคนด้วยนะครับ”
“รับทราบครับผม”ผมตอบรับทันที
“เฮ้อ...ไม่อยากไปทำงานแล้วก็ไม่อยากให้บอลทำงานแล้วสิ กลับไปกกกันบนเตียงที่คอนโดดีกว่า”
มันมีการจะโดดงานและให้ผมโดดงานด้วย เพื่อที่จะกลับไปกกที่คอนโดเนี้ยนะ
“หื่นจริง ไปทำงานได้แล้ว”ผมเลยว่าไปซะที ก่อนจะลงรถแล้วมองส่งไอ้พี่วุฒิจนรถยนต์คนหรู
หายออกไปจากโรงเรียน
ผมเดินเข้าไปเพื่อวางงานที่โต๊ะทำงานของผม ไม่นานก็มีคนเดินเข้ามาหาผมด้วยสายตาสงสัย
มันไม่ใช่ใครครับ ไอ้เต้ลูกน้องในฝ่ายงานของผมนั้นเอง
“พี่บอลอารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะ มีเรื่องอะไรดี ๆ ป่ะพี่ รึว่าเกี่ยวกับที่หยุดงานไปสองวันกันนะ”
ไอ้เต้เริ่มคำถามและพยายามหาคำตอบของคำถามตัวเอง
“เปล่าเว้ย พี่ขอโทษทีนะพอดีมีงานด่วนเลยต้องลำบากเต้ เดี๋ยวพี่เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวลุงอ้วนแทนแล้วกัน”
ผมเลยปฏิเสธพร้อมกับติดสินบนด้วยก๋วยเตี๋ยวหมูเจ้าอร่อยที่ขายในโรงอาหารโรงเรียน เพราะชั่วโมงสอนของผม
เต้คงรับไปหลายชั่วโมงอยู่
“โห...จะเลี้ยงกันทั้งทีเลี้ยงแค่ก๋วยเตี๋ยวลุงอ้วนเนี้ยนะ วู้...คนเรา”มันยังจะโวยวายอีกนะครับ
“สรุปไม่กินใช่ป่ะ”ผมเลยถามออกไป
“กิน ขอสองด้วยนะ”เพลียกับมันจริงๆครับ
“เออ ไปสอนได้แล้ว”ผมไล่มันไปสอนหนังสือ
ชั่วโมงแรกผมยังคงนั่งชิว ๆ ด้วยอานิสงส์จากไอ้พี่วุฒิทำให้ผมไม่มีสอนในชั่วโมงแรก เพียงไม่นาน
ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเข้ามาอีก
“ขอโทษครับคุณบอล ผมชื่อธรรมครับ ผมเอาผลไม้มาให้ครับ”เมื่อผมเงยหน้าจากโน๊ตบุ๊คก็พบกับลูกน้อง
อีกคนของไอ้พี่วุฒิที่เอาผลไม้มาให้ รูปร่างสูงโปร่งตัวขาว หน้าที่บ่งบอกว่ามีเชื้อสายคนจีนแน่ ๆ ใส่ชุดสูทสีดำ
“สวัสดีครับ เอามาวางไว้ตรงนี้เลย”ผมบอกพร้อมกับบอกที่ว่างให้อีกคนได้เอาลังผลไม้วางไว้ได้
“คุณไม่รอผมเลยนะคุณ”เสียงอีกคนที่ตามเข้ามา
“อ้าว...มิกกี้”ผมต้องแปลกใจที่มีอีกคนตามธรรม โดยมีลังผลไม้แบบเดียวกับธรรมเข้ามาด้วยเช่นกัน
“ขอบคุณ คือคุณบอลครับผมคงต้องขอตัวแล้วนะครับ”ธรรมหันไปขอบคุณครูวิชาพละหนุ่ม
แล้วหันมาบอกผมพร้อมก้มหัวลงแล้วหมุนตัวออกจากห้องก่อนที่ผมจะทันได้ขอบคุณออกไป
“ไปก่อนนะพี่บอล ผมต้องรีบไปสอนเด็กแล้ว”มิกกี้หันมาพูดกับผมเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องผมไป
ผมเริ่มสงสัยพฤติกรรมของทั้งสองคนนี้ซะแล้วสิครับ แต่ก็เท่านั้นในเมื่อเรื่องผมยังแก้ไม่ตกเลย
ผมยอมรับเลยว่าผมคงจะเริ่มชอบไอ้พี่วุฒิมันซะแล้ว คงจะเป็นด้วยการกระทำ คำพูด สายตา และอีกมากมาย
แต่มันมีปัญหาอยู่ข้างหน้า ทั้งครอบครัวของผม ครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ พวกเค้าจะรับได้ไหมกับสิ่งที่ผมและไอ้พี่วุฒิเป็น
และยิ่งครอบครัวของไอ้พี่วุฒิด้วยแล้วพวกเค้าเป็นคนดัง ร่ำรวย อยู่ในวงสังคม เค้าจะรับได้รึเปล่า
ผมวางเดิมพันกับไอ้พี่วุฒิด้วยใจของผมไปแล้วครึ่งนึง
ผมมองนาฬิกาก็พบว่าอีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงชั่วโมงที่สองที่ผมมีสอน เลยจัดการเปิดลังผลไม้
จัดแบ่งเป็นส่วนๆเพื่อนำไปให้พวกครูและเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนได้ทานกัน เริ่มเอาไปวางที่ห้องพักครูของแต่ละฝ่าย
ทั้งฝ่ายวิชาการ ฝ่ายงบประมาณ ฝ่ายบุคคล ฝ่ายบริหารทั่วไป และจัดชุดพิเศษให้กับท่านผอ.
“สวัสดีครับผอ. คุณวุฒิฝากผลไม้มาให้ผอ.ด้วยครับ”ผมบอกออกไป เพราะทุกที่ที่ผมเอาผลไม้ไปให้
ผมจะบอกว่าไอ้พี่วุฒิมันฝากมาให้ ซึ่งทุกคนก็ชื่นชมไอ้พี่วุฒิไม่ขาดปากกันทีเดียว
“อ้าว ครูบอล ขอบใจมากเลยนะ”ผอ.เงยหน้าจากแฟ้มเสนอเซ็น
“ครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณวุฒิให้ครับ”ผมตอบกลับไป
“ขอบใจมาก แล้วเป็นยังบ้างครูบอล ได้ยินข่าวว่าทำเรื่องเสนอฝ่ายงบประมาณแล้วใช่ไหม”ผอ.ถามผม
“ครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อที่ร้านชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ แล้วเรื่องอาคารคุณวุฒิจัดการให้บริษัทรับเหมามาจัดการครับ
เห็นว่าจะส่งแบบกันอีกสองสามวันนี้ครับ”ผมรายงานความคืบหน้าให้ผอ.ฟัง
“ดีมาก ผมต้องขอบใจครูบอลจริง ๆ ที่ทุ่มเทในเรื่องงานนี้”ผอ.เอ่ยชมผม
“ครับ เดี๋ยวผมต้องขอตัวไปเตรียมตัวสอนชั่วโมงที่สองก่อนนะครับ”ผมเอ่ยบอกผอ.
“เชิญเลย”ผอ.บอกพร้อมรอยยิ้ม
ผมเดินออกมาเพื่อไปที่โต๊ะทำงานเพื่อหยิบสื่อการสอนและใบงานที่จะสอนนักเรียนขึ้น
ก่อนจะตรงไปยังห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ เริ่มต้นการสอนที่เหนื่อยเหลือเกิน แต่ก็สนุกเมื่อมีคำถาม
ของนักเรียนอยู่ตลอดเวลา นั้นแสดงให้เห็นว่านักเรียนของผมสนใจและต้องการจะเรียนรู้ กว่าจะจบ
ชั่วโมงที่สองและสามก็เหนื่อยเอาการ เดินกลับห้องพักก็เจอเข้ากับไอ้เต้ที่ดูเหมือนจะมานั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว
“ช้าวะพี่บอล เลยมาตั้งสิบนาทีแล้ว”มันบ่นผมครับ
“ก็ยังติดพันก็ต้องให้จบก่อนสิวะ ไป ๆ โมโหหิวป่าวเนี้ย วันนี้มีผลไม้ด้วยนะคุณวุฒิฝากมาให้ครูที่โรงเรียนด้วย”
ผมเอ่ยออกไป
“ไม่กินหรอกผลไม้ เต้จะกินก๋วยเตี๋ยวลุงอ้วน”มันบอกด้วยความไม่สบอารมณ์
“เป็นไรป่าวเนี้ย เมนมาเหรอวะอารมณ์แปรปรวนนะเรา”ผมเอ่ยออกไป
“ไม่ได้เป็นเมนเว้ยพี่บอล เค้าท้องสองเดือนแล้วต่างหาก”ผมเริ่มเพลียกับมันอีกแล้วครับ
“รีบไปบอกพ่อของลูกมึงนะเว้ย จะได้รีบตั้งชื่อ”ผมเลยสวนกลับไปซักหน่อยอยากกวนผมนัก
“เค้าท้องไม่มีพ่อ พี่บอลรับเป็นพ่อหน่อยได้ป่าว”มันยังไม่จบครับ
“ไม่เอา ไม่อยากมีเมียตัวโตกว่า ขนลุกวุ้ย ไปเลยรีบไปเลย ก๋วยเตี๋ยวหมดห้ามมาบ่นพี่นะ”
ผมละขนลุกเลยครับ
“คนใจดำ โถ่...ลูกเราคงจะต้องอยู่กันสองคนแล้ว เค้าไม่ยอมรับหนูเป็นลูกนะ”มันบ้าไปแล้วครับ
“เต้มึงไม่ไปพี่ไปเองก็ได้ หายบ้าแล้วค่อยตามมานะ”ผมเลยบอกมันแล้วเดินออกไปด้วยความเพลียจิตกับมัน
“เฮ้ย...พี่บอลรอเต้ด้วยดิ”มันร้องออกมาแล้ววิ่งตามผมทันที
มื้อเที่ยงของผมก็จบลงด้วยก๋วยเตี๋ยวของลุงอ้วน พ่วงด้วยไอ้เต้ที่บอกว่าจะเลี้ยงมันสองชามแต่ปรากฏว่า
มันซัดซะสามครับ จบมื้อเที่ยงผมก็เริ่มการสอนนักเรียนผู้เป็นอนาคตของชาติต่อไป กว่าจะจบหนึ่งวันใช่ง่ายนะครับ
เอาพลังกายของผมไปซะเยอะเลย แต่กำลังใจของผมยังคงเต็มเปี่ยม
จบชั่วโมงสอนผมก็ขอให้ทศมารับตอนสี่โมงเย็นเพราะขอจัดการเคลียร์งานต่าง ๆ ก่อน เพราะไม่ค่อยได้มีเวลา
ถึงเวลาผมก็หอบหิ้วเอาโน๊ตบุ๊คและเอกสารเดินไปบริเวณจอดรถ
“เป็นยังไงบ้างครับคุณบอลเหนื่อยไหมครับ”ทศจะเข้ามารับของในมือผมไปถือ แต่ผมส่ายหน้าว่าไม่ต้อง
“ก็เหนื่อยดีครับแต่ก็สนุกดี”ผมบอกออกไป
“น้องน้ำฟ้าถึงคอนโดแล้วนะครับ คุณบอลจะกลับคอนโดเลยรึว่าจะแวะที่ไหนรึเปล่าครับ”ทศรายงาน
“อืม...ผมอยากจะซื้อพวกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ร้าน....แถว...ครับ”ผมนึกดูแล้วก็เลยอยากจะได้
ชิ้นส่วนอุปกรณ์คอมพิวเตอร์บางตัวเลยบอกชื่อร้านและที่ตั้งออกไป ซึ่งไม่ใช่ร้านของไอ้คุณพายุแน่ ๆ
“คือ คือ...”ดูเหมือนทศจะไม่สะดวกนะครับ
“มีอะไรรึเปล่า”ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
“ไม่มีครับ ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณบอลเลยครับ”ทศรีบปฏิเสธพร้อมเปิดประตูด้านหลังเพื่อให้ผมเข้าไปนั่ง
ก่อนจะเคลื่อนตัวออกจากโรงเรียนของผมตรงไปยังร้านที่ผมบอก
มาถึงผมก็บอกทศว่าไม่ต้องตามเพราะผมต้องการเลือกอุปกรณ์คนเดียวถ้าเสร็จแล้วผมจะไปที่รถเอง
เดินเข้าไปผมก็ไปจมอยู่กับการเปรียบเทียบประสิทธิภาพและราคาของที่ต้องการ เดินไปมาได้ของมาเยอะเลยครับ
เดินออกไปวางสินค้าที่เค้าเตอร์ก่อนเพราะของเต็มมือพอเงยหน้ามาก็เห็นคนที่ไม่น่าจะเจอ ไอ้พี่วุฒิที่ใส่สูทสีกรมท่าสีเข้มดูดี
ด้านข้างเป็นหญิงสาวสวยแนบข้าง โดยมือของผู้หญิงสาววางอยู่บนมือของไอ้พี่วุฒิ พร้อมต่างส่งรอยยิ้มให้กัน
ภาพตรงหน้ามันทำให้สติของผมเหมือนโดนทุบด้วยค้อน ภาพที่ดูเหมือนพระนางกำลังเข้าคู่กัน มันช่างเหมาะสมซะเหลือเกิน
ผมเจ็บบริเวณหน้าอกอย่างแรง มันปวดหนึบบิดเป็นเกรียว แต่ก็พยายามตั้งสติให้ได้เมื่อไอ้พี่วุฒิมันบอกแล้ว
ว่าจะต้องไปจัดการปัญหาภายในครอบครัว ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นคนในครอบครัวของไอ้พี่วุฒิก็เป็นได้
ผมเดินมาถึงรถที่จอดอยู่ได้ยังไงผมก็ยังไม่รู้ตัว จนทศเข้ามารับของจากมือผมออกไป ผมพยายามตั้งสติอันน้อยนิด
“คุณบอลครับเป็นอะไรรึเปล่าครับ หน้าคุณดูซีด ๆ ไม่สบายรึเปล่าครับ”เสียงทศที่เอ่ยถาม
“เปล่า ผมคงจะเหนื่อยมากไปหน่อยเท่านั้น”ผมบอกออกไปเพื่อที่ทศจะได้คลายความกังวลลงไป
“ถ้าอย่างนั้นกลับคอนโดเลยดีกว่านะครับ”ทศบอกพร้อมกับเปิดประตูให้ผมแล้วเคลื่อนรถออกไป
ตลอดเส้นทางนั้นผมหลับตาลงด้วยความเหนื่อยใจ ผมยอมรับว่าผมระแวง ไม่ไว้ใจ ผมไม่อยากจะมีประสบการณ์
แบบนั้นอีกแล้ว ผมคงจะไม่ต้องพบกับการหักหลังจากคนที่ผมมอบหัวใจให้ไปอีกเป็นครั้งที่สอง
แต่ภาพนั้นผมก็ยังคงติดตาของผมเหลือเกินสลัดอย่างไรก็ไม่สามารถจะเอาไปจากหัวสมองของผมได้
“คุณบอลครับถึงแล้วครับ”ทศบอกเมื่อจอดรถสนิทแล้ว
“อ้าว ขอบใจนะทศ”ผมเอ่ยออกไป
“ครับ ให้ผมช่วยนะครับ”ทศพยายามที่จะเข้ามาประคองผม
“ไม่ต้องหรอก ขอบใจ ช่วยถือของขึ้นไปให้จะดีกว่า”
“ครับ”ทศรับคำแต่สายตาห่วงใยยังคงส่งมาให้ผม
ผมเดินเข้ามาก็พบว่าน้ำฟ้าอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้ว จริง ๆ ผมก็ถามไอ้พี่วุฒิว่าใครเป็นคนทำให้
เพราะผมไม่ต้องการให้ผู้ชายดูแลเรื่องนี้ให้กับน้ำฟ้า จนไอ้พี่วุฒิบอกว่าแม่บ้านเป็นคนดูแลให้ เมื่อจัดการแล้ว
ก็จะออกไปจากห้อง ผมเลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่
“พ่อบอลขา”น้ำฟ้าวิ่งเข้ามาให้ผมอุ้ม
“ฟอด...ฟอด..”ผมเลยจัดการหอมเอาแก้มใสทั้งซ้ายขวา
“คุณบอลครับ ไม่สบายรึเปล่าครับหน้าดูซีด ๆ”เสียงต้นเอ่ยถาม
“ผมเหนื่อยนิดหน่อยนะ”ผมบอกออกไปเพื่อไม่ให้ทุกคนกังวล
“พ่อบอลไม่สบายแล้วก็เหนื่อยเหรอคะ พ่อบอลอาบน้ำแล้วนอนพักนะคะ”น้ำฟ้าบอกพร้อมกับจับหน้าของผม
“จ้า น้องน้ำฟ้าอยู่กับอาต้นก่อนนะลูก ถ้าจะทานมื้อเย็นแล้วมาเรียกพ่อบอลด้วยนะคะ”ผมบอกออกไป
“ค่ะ พ่อบอล”น้ำฟ้ารับคำเสียงใส
“ต้นผมรบกวนช่วยดูน้ำฟ้าหน่อยนะครับ”ผมบอกต้น
“ได้ครับคุณบอล”ต้นตอบรับคำขอผม
“น้องน้ำฟ้าห้ามดื้อนะลูก”ผมหันกลับมาบอกกับอีกคนที่ยังถูกผมอุ้มอยู่
“คะพ่อบอล”น้ำฟ้ารับคำ
ผมเดินเข้าห้องนอนก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อและกางเกงเพื่อเปลี่ยนชุดด้วยความเหนื่อยล้าและสับสน
กับภาพที่ได้เห็น แต่ก็ต้องตกใจเมื่อโทรศัพท์ของผมร้องออกมาเป็นเพลง ชื่อที่ปรากฏก็เป็น ‘สามีครูบอล’
“ครับ”ผมกดรับ
‘ทศกับต้นบอกว่าบอลไม่สบายเหรอครับ’เสียงที่แสดงความเป็นห่วงออกมา มันทำให้หัวใจของผมอุ่นขึ้นมา
“ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่เหนื่อย ๆ”ผมยังคงยืนยันเหมือนกับกันคนอื่น ๆ
‘อยากไปหาหมอไหม เดี๋ยวพี่ให้ทศพาไป’
“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวบอลนอนซักพักก็คงหาย แล้วเป็นยังไงบ้างครับจัดการเรื่องที่บ้านเรียบร้อยรึเปล่า”
ผมบอก แล้วส่งคำถามออกไป
‘ก็ยังไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ แต่พี่จะต้องจัดการให้เรียบร้อยครับ’มันบอก
“ครับ เดี๋ยวบอลขอนอนพักก่อนนะครับ”ผมบอกอีกฝั่งหนึ่งไป
‘ครับ นอนพักผ่อนมาก ๆ นะครับ ถ้าอาการไม่ดีขึ้นบอกให้ทศพาไปหาหมอนะครับ เดี๋ยวพี่จะรีบจัดการธุระทางนี้ให้เรียบร้อยแล้ว
จะรีบกลับไปหานะครับ’เสียงมันส่งมาบอกว่าทุกคำพูดนั้นมันเป็นห่วงผมจริง ๆ
“ครับ”ผมตอบกลับก่อนจะกดตัดสาย
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ล้มตัวลงนอนคิดไปต่าง ๆ นา ๆ สติผมก็ดับวูบลง ก่อนจะลืมตาเมื่อมีสัมผัสจากมือนุ่มพร้อมเสียงน่ารัก
“พ่อบอลขาตื่นเถอะคะ ไปทานมื้อค่ำกันเถอะคะ”น้ำฟ้าเรียกผม
“คะ พ่อบอลขอล้างหน้าก่อนนะลูก”ผมตอบลูก
มื้ออาหารค่ำวันนี้มีผมกับน้ำฟ้าเท่านั้นที่ร่วมโต๊ะกัน ผมถามกิจกรรมของน้ำฟ้าในวันนี้ว่าเรียนอะไรบ้าง
ได้ทำอะไรบ้าง ทานข้าวมื้อเที่ยงกับอะไร ขนมอะไร เมื่อทานเสร็จก็ไปดูข่าวค่ำเพื่อให้อาหารเรียงเม็ดดี
แล้วก็พาน้ำฟ้าเข้านอน ออกมาก็ตรงเข้าห้องทำงานแทนที่จะเข้าห้องนอน เริ่มทำแผนการสอนจนเวลาล่วงเลยไป
เกือบสี่ทุ่มแต่ไอ้พี่วุฒิมันก็ยังมา ผมอยากจะโทรถามแต่ผมเคารพสิทธิของแต่ละคน ความง่วงและเหนื่อยล้าที่สะสม
เริ่มแสดงอีกครั้ง จึงตัดสินใจปิดคอมพิวเตอร์ ปิดไฟห้องทำงาน เดินออกมา ก็มีเสียงความเคลื่อนไหวด้านนอก
ก่อนประตูห้องจะเปิดออก
“อ้าว บอลยังไม่นอนอีกเหรอครับ รึว่ารอพี่กันนะ”เสียงไอ้พี่วุฒิที่แปลกใจ แล้วถามผม
“พึ่งทำงานเสร็จครับ”ผมเอ่ยตอบ
“อืม บอลครับพี่ขอน้ำเย็น ๆ ซักแก้วสิครับ”ไอ้พี่วุฒิทำสีหน้าเหนื่อย ๆ ก่อนจะขอน้ำจากผม
ผมเดินเข้าไปโซนห้องครัวเพื่อหยิบแก้วแล้วรินน้ำเย็น เอามาให้ไอ้พี่วุฒิที่นั่งรอยู่ในห้องนั่งเล่น
ผมส่งแก้วน้ำไปให้ไอ้พี่วุฒิ
“ขอบคุณครับ ฟอด...เมียใครน่ารักจัง”มันบอกก่อนจะดึงแขนผมลงเพื่อหอมแก้มผม แต่มีสิ่งหนึ่ง
ที่ทำให้ผมต้องหยุดการกระทำก็คือ กลิ่นน้ำหอมหวานที่ติดตัวไอ้พี่วุฒิมา ซึ่งไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมของไอ้พี่วุฒิเป็นแน่
เพราะกลิ่นนี้เป็นกลิ่นสำหรับผู้หญิง ๆ แน่
“.................”ไม่มีคำพูดหลุดออกจากปากผมแม้แต่คำเดียว
“เป็นอะไรครับบอล หน้าซีดจังไปนอนดีกว่านะครับ ไปพี่พาไป”มันถามด้วยเสียงเป็นห่วงก่อน
จะเสนอตัวช่วยพาผมไปห้องนอน
“...........................”ผมปิดตาเงียบไม่พูดอะไรออกมาทั้งนั้น
เมื่อไอ้พี่วุฒิคิดว่าผมหลับแล้วจึงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย ออกมาก็ขึ้นมานอนอีกฝั่งหนึ่งของเตียงนอน
และก็กิจวัตรประจำวันก่อนนอนเหมือนทุก ๆ คืน
“ฟอด ฟอด ฟอด ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”ไอ้พี่วุฒิหอมแก้มผมทั้งซ้าย ขวา และหน้าผาก
ก่อนจะพูดประโยคนึงออกมา ผมปิดเปลือกตาลง พยายามบอกตัวเองว่าผู้หญิงที่เจอว่าอยู่กับไอ้พี่วุฒิ
อาจจะเป็นน้องสาวของไอ้พี่วุฒิก็เป็นได้ และน้ำหอมผู้หญิงที่ติดตัวมาอาจจะเป็นของแม่หรือน้องสาว
มีต่อด้านล่างนะคะ
-
อ่านต่อได้เลยคะ
ผมตื่นมาก็พบหน้าไอ้พี่วุฒิที่กำลังจ้องหน้าผมอยู่เช่นกันในระยะประชิด พร้อมส่งรอยยิ้มสดใสมาให้ผม
จนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้ ผมจะโยนทิ้งความกังวลและสงสัยทิ้งไป เมื่อการกระทำของคนตรงหน้ายังแสดงให้ผมเห็นว่า
ผมยังสำคัญอยู่
“จ้องอยู่ได้ บอลบอกเลขสองตัวสามตัวให้พี่ไม่ได้หรอกนะ”ผมรู้สึกเขินกับสายตาที่ถูกส่งตรงมาให้ผม
“บอลบอกพี่ไม่ได้ แต่พี่บอกบอลได้นะ”ไอ้พี่วุฒิมันบอกผมด้วยสีหน้าจริงจัง เฮ้ยอย่าบอกนะ
ว่าไอ้พี่วุฒิมันมีองค์จนบอกเลขได้ รึว่ามันอยู่เบื้องหลังการล็อกเลขนะไอ้พี่วุฒิมันเลยรวยขนาดนี้
“คิดอะไรนะเรา ที่พี่บอกว่าพี่บอกบอลได้นะมันเรื่องจริง พี่จะบอกว่า พี่รักบอลนะครับ”ไอ้พี่วุฒิมันพูด
พร้อมกับอมยิ้ม
“วู้...น้ำเน่าแต่เช้าเลย รีบไปแปรงฟันเลยกลิ่นเหม็นเน่ามาแล้ว”ผมเขินเลยไล่ไอ้พี่วุฒิไปแปรงฟัน
“จริงเหรอ แล้วบอลละเหม็นไหม ต้องพิสูจน์”พอพูดจบก็จัดการปิดปากผมด้วยปากของไอ้พี่วุฒิ
ลิ้นร้อนชื้นเข้ามากวาดต้อนลิ้นผมจนต้องยอมตามเกม ก่อนจะยอมปล่อยผมให้หายใจ
“ฮ่า..........ฮา”ผมรีบกอบโกยเอาอากาศเข้าปอด
“อืม ไม่เหม็นนะแถมหวานด้วย”ยังจะพูดอีก
“หื่น”ผมว่าจบก็รีบลงจากเตียงทันที
“หื่นกับเมียคนเดียวครับ”ยังจะต่ออีกนะคนเรา
“ไปอาบน้ำได้แล้ว บอลรีบนะวันนี้มีกิจกรรมแต่เช้าเลย รึจะให้ทศไปส่งบอลก็ได้”ผมรีบเร่งอีกคน
“อืม..........ก็ได้ครับ”มันคิดก่อนจะตอบตกลงให้ทศไปส่งผมแทน
เดินออกมาก็จัดการหอมแก้มน้ำฟ้าพร้อมบอกเหตุผลว่าทำไมวันนี้ผมทานมื้อเช้ากับน้ำฟ้าไม่ได้ ซึ่
งน้ำฟ้าพยักหน้าเข้าใจ พร้อมบอกว่าให้ผมตั้งใจทำงานอีกด้วย ลูกสาวใครเนี้ยน่ารักจริง ๆ
ผมลงจากรถเดินเข้ามาก็เจอเข้ากับพี่สุน้อง พี่ปลา น้องนุกก็ตามเข้ามาที่ห้องฝ่ายผม ผมเดินไปเปิดทีวี
เพื่อรับรู้ข่าวสารยามเช้า และเพื่อให้ไม่เงียบจนเกินไป
“บอลลลลลลลลลลลลล”เสียงพี่ปลาดังมาก่อนเพื่อน
“ว่าไงครับพี่ปลา แล้วนี้มากันทำไมเยอะแยะเลยครับเนี้ย”ผมเอ่ยถามออกไป
“ก็พี่อยากจะถามบอลหน่อยนะสิ บอลสนิทกับคุณวุฒิใช่ไหมละ”พี่ปลาถามขึ้น ถ้าผมบอกว่าไม่สนิท
ก็คงจะไม่ได้เพราะไอ้พี่วุฒิเล่นมารับส่งผมบ่อยซะเหลือเกิน
“ทำไมครับ”ผมเลยไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเป็นส่งคำถามกลับไปแทน
“บอลได้อ่านหนังสือนิตยสารรึยังมีข่าวคุณวุฒิด้วยนะ”พี่สุบอก แต่เรื่องนิตยสารที่มีข่าวไอ้พี่วุฒิ
ก็เป็นเรื่องปรกติอยู่แล้ว ด้วยไอ้พี่วุฒิเป็นที่สนใจของสังคม
“ก็ไม่เห็นแปลกเลยนิครับ”ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
“จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไง ก็ดูสิข่าวกับยัยสุชาดาลูกสาวรัฐมนตรีกำพลกับยัยคุณนายปราณี”
น้องนุกพูดพร้อมกับส่งหนังสือนิตยสารให้ผมดู
หน้าปกแปดสิบเปอร์เซ็นเป็นรูปของหนุ่มสาวที่เอนซบกันตรงหน้าร้านอาหาร พร้อมข้อความว่า
‘ศาสตราเทพมีเทพธิดาครอบครองซะแล้ว’ผมแทบจะหัวใจหยุดเต้น เพราะรูปของผู้ชายคนนั้นคือไอ้พี่วุฒิ
ส่วนผู้หญิงที่อิงแอบกันก็คือผู้หญิงที่ผมเจอเมื่อวานตอนเย็นคนนั้นไม่ผิดแน่ ๆ
“บอล บอล เป็นไรรึเปล่า บอล”เสียงพี่สุที่พยายามจะเรียกผม
“อ้าวอยู่นี้กันนิเอง พวกคุณอยู่จุดต้อนรับและลงทะเบียนไม่ใช่รึไง”เสียงผอ.ดังขึ้นมา
“ค่าท่านผอ. ไปเร็ว ๆ บอลไหวไหมถ้าไม่ไหวก็พักที่นี้ก่อนนะไม่ต้องออกไปหรอก”เสียงพี่สุตอบผอ.ดังขึ้น
ก่อนจะหันมาพูดกับผม
“..............”ผมยังคงหาเสียงของตัวเองไม่เจอ
“บอล คุณไม่สบายเหรอดูหน้าตาซีดเซียวเชียว คงจะเหนื่อยจากงานแล้วก็การเดินทางในแต่ละวันสินะ
คุณพักที่นี้แล้วกันกิจกรรมช่วงเช้าไม่ต้องลงไปหรอก”เสียงผอ.เอ่ยถามผมด้วยเสียงเป็นห่วง ก่อนจะบอกให้ผมพัก
“ผมขอพักซักครู่แล้วจะรีบลงไปช่วยครับ”ผมพยายามเอ่ยออกไป
“อืม”ผอ.เดินออกไปแล้ว
ผมหยิบนิตยสารเล่มนั้นมาอ่านก่อนจะเปิดอ่าน รูปที่ถ่ายเป็นลักษณะการแอบถ่าย และยังคงมีอีกหลายรูป
ข้างในมีเนื้อหาว่า ‘คุณศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร ดูเหมือนจะมีข่าวดีเร็วนี้ ระหว่างคุณสุชาดา เก้ากิตจา
เพราะด้วยสองตระกูล นั้นคือระหว่าง ตระกูลรัตนไพบูรณ์สาร ผู้มีอิทธิพลด้านธุรกิจ และตระกูลเก้ากิตจา
ของท่านรัฐมนตรีกำพล รัฐมนตรีกระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา ได้นัดทานข้าวกัน รึว่าจะมีการตกลงกัน
ระหว่างสองตระกูลเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กันนะ น่าสงสารสาว ๆ ค่อนประเทศที่ตอนนี้ เหมือนว่า
ศาสตราเทพจะมีเจ้าของเสียแล้ว ’ผมถึงกับนิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้อ่าน แล้วก็มีเสียงแว่วออกมาเรียกสติของผม
ออกจากหนังสือ ด้วยเสียงผู้หญิงดังขึ้น
“ค่ะ ก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่คะ พี่ศาสตราก็น่ารักมาก ๆ คิดว่าถ้าถึงตอนนั้นทุกคนก็คงต้องอิจฉา”
เสียงที่ดังออกมาจากทีวีที่เปิดทิ้งไว้ตอบกลับด้วยด้านหน้ามีไมโครโฟนไม่ต่ำกว่าสิบอันรอฟังคำของเธอ
“แล้วเมื่อไหร่คุณศาสตราจะมาขอซะทีละคะ ขนาดทานข้าวพร้อมกันทั้งสองครอบครัวแล้ว”
เสียงนักข่าวที่ยิงคำถามส่งกลับไป
“ก็ ไม่รู้สิคะ คืออุ๊ก็รออยู่ค่ะ เรื่องนี้ต้องไปถามกับพี่ศาสตราเค้าแล้วคะ อุ๊เป็นผู้หญิงนะ”เธอทำหน้าเขินอาย
ผมเดินไปปิดทีวีเพราะผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้วทั้งสิ้น ทำไม ทำไม ในหัวของผมมีแต่คำว่าทำไมเต็มไปหมด
“ทำไมถึงโกหกกันว่าไปจัดการปัญหาของครอบครัว รึว่านี้คือปัญหาของครอบครัวจริง ๆ ไม่ได้โกหกผมกันนะ”
“ทำไมต้องปิดบังกัน”
“ทำไมต้องทำเหมือนว่าผมเป็นคนสำคัญ”
“ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผม”
“ทำไมต้องมาทำให้ผมหวั่นไหว”
“ทำไมถึงดึงผมออกจากความทุกข์แล้วโยนผมไปหาความทุกข์ใหม่ที่ทรมาน”
“ทำไมต้องผิดคำสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างผม ทั้ง ๆ ที่ ที่ข้าง ๆ มีเจ้าของอยู่แล้ว”
“ทำไมต้องบอกรักผม”
และ “ทำไมต้องบอกรักผม”
เสียงดังของโทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อมองแล้วก็เห็นว่าเป็นใคร ผมไม่พร้อมที่รับสาย ได้แต่ปล่อยให้เสียงดับไป
ก่อนจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง และดับไปผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อปิดเสียงและสั่นแทน ผมเดินออกไปจากห้อง
เพื่อไปเข้าร่วมกิจกรรม และเลือกที่จะเอาโทรศัพท์ใส่ลิ้นชักโต๊ะแทน
ผมเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ สนุกกับมันให้เต็มที่ จนจบกิจกรรม ผมไม่รู้ว่าสายเรียกเข้าจะมีกี่สาย
ผมเดินไปหาผอ.เพื่อขอเสนออะไรกับผอ.
“อ้าวครูบอลดีขึ้นแล้วเหรอ หน้ายังซีด ๆ อยู่เลยนะ”ผอ.เอ่ยขึ้น
“ดีขึ้นแล้วครับ ผมคงจะเหนื่อยไปนะครับ ผอ.ครับผมจะกลับมาพักที่หอพักครูนะครับ ผมต้องการดูแล
และควบคุมเรื่องการสร้างอาคารนะครับ”ผมเอ่ยออกไป
“อืม....นั้นนะสินะ ถ้าให้ดูแลแล้วยังต้องไปพักที่ไกล ๆ ก็จะทำให้ครูบอลเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก
ได้....พักที่หอพักครูได้เลย”ผอ.ตอบตกลงทันที
ผมเดินเข้ามาในห้องพักฝ่ายพยายามทำงานทุกอย่าง เดินไปสอนหนังสือ แต่แล้วผอ.ก็เดินเข้ามาหาผม
ที่กำลังสอนนักเรียนอยู่
“คือครูบอลขอโทษทีนะ พอดีคุณวุฒิติดต่อผมมาว่าติดต่อครูบอลไม่ได้ มีเรื่องที่ต้องการปรึกษาด่วน
ช่วยรับโทรศัพท์คุณวุฒิหน่อยนะ”ผอ.พูดขึ้นมา ไอ้พี่วุฒิมันกล้าใช้ผอ.มาบอกผมเลยเหรอ
“ครับ พอดีผมวางไว้ที่ห้องทำงานฝ่ายนะครับ เลิกเรียนแล้วผมจะโทรกลับแล้วกันครับ ผมยังติดสอนอยู่”
ผมบอกไป
“ไม่ต้องรอหรอกครูบอล โทรหาคุณวุฒิเลยแล้วกัน ส่วนนักเรียนก็ให้เรียนกันเองในชั่วโมงนี้แล้วกัน”
ผอ.สั่งผม ซึ่งดูเด็ก ๆ จะอยากเรียนเองกันเหลือเกิน พอผอ.บอกให้เรียนกันเองก็ดีใจกันยกใหญ่
“ครับ นักเรียนทุกคนอย่าเสียงดังนะ หมดชั่วโมงแล้วจัดการปิดเครื่องให้เรียบร้อยนะครับ”ผมตอบรับคำผอ.
ก่อนจะสั่งเด็กนักเรียน
“ครับ ครูบอล”เสียงเด็กตอบเสียงดัง
ผมเดินลงมายังห้องฝ่ายผมหยิบเอาโทรศัพท์ที่โชว์สายที่ไม่ได้รับนับร้อยสาย และข้อความอีกเป็นร้อย
ผมถอนหายใจเพื่อเตรียมพร้อมที่จะติดต่อไปหาไอ้พี่วุฒิมัน แต่ไอ้พี่วุฒิก็โทรเข้ามาก่อนที่ผมจะทันได้กดโทรออกไป
“ครับ”ผมสูดลมหายใจเข้าก่อนจะกดรับ
“บอลครับ ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ละพี่เป็นห่วงนะ”ผมรู้สึกตื้อกับถ้อยคำของอีกคน
“ไม่ทราบว่าคุณวุฒิมีอะไรรึเปล่าครับ เดี๋ยวผมจะได้รายงานให้ท่านผอ.ทราบ”ผมตอบโต้อีกคน
โดยพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เรียบนิ่งให้ถึงที่สุด
“บอล...............ทำไมพูดกับพี่อย่างนี้ เรื่องข่าว”เสียงไอ้พี่วุฒิดังออกมา
“ถ้าไม่มีอะไรผมจะวางสายแล้วนะครับ”ผมตัดบทเมื่ออีกฝ่ายพูดเรื่องข่าวออกมา
“บอล เราต้องคุยกัน พี่อยากจะอธิบายเรื่องข่าวมันไม่จริง”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ร้อนรนพยายามที่จะอธิบาย
“ไม่ต้องพึ่งข่าวหรอกครับ เพราะว่าผมเห็นกับตามาแล้ว เหมาะสมกันดีนะครับ ผมขอให้คุณวุฒิมีความสุข
และขอให้เรื่องระหว่างผมและคุณมันจบลง”ผมพยายามพี่จะควบคุมเสียงให้นิ่งแต่ช่วงท้ายก็ยังคงสั่นไหวอยู่ดี
“บอลพูดอะไร พี่ไม่เคยรักเคยชอบกับคุณสุชาดาอะไรนั้น พี่มีเหตุผล พี่รักบอลนะ”
“หึหึ ผมจะเชื่อคุณดีไหมครับ คุณวุฒิ”ผมหัวเราะพร้อมใช้น้ำเสียงสมเพชตัวเอง
“อย่าทำน้ำเสียงอย่างนั้นบอล และเลิกพูดคุณผมได้แล้ว”เสียงอ้อนวอนปลายสายดังขึ้น
“หึหึ ผมจะบอกคุณอีกอย่างว่าผมจะกลับมาอยู่หอพักครูและผมจะรับส่งน้ำฟ้าเองเหมือนเดิม”
ผมบอกปลายสายออกไป
“ไม่”เสียงตะโกนสวนออกมา
“คุณไม่มีสิทธิอะไรทั้งนั้น”ผมบอกอีกฝ่ายออกไป
“ทำไมจะไม่มี พี่เป็นผัวบอลนะ พี่รักบอล”
“ผมอยากจะหัวเราะ ถ้าคุณรักผมจริง คุณคงไม่ทำกับผมแบบนี้หรอกครับ”ผมพูดออกไปช้า ๆ
“บอลเชื่อพี่เถอะ พี่ยอมทำทุกอย่างกลับมาเถอะนะ”เสียงอีกคนยังคงอ้อนวอนผม
“ถ้าอยากให้เชื่อ คุณก็ไปจัดการกับปัญหาของคุณให้เรียบร้อย ผมไม่ต้องการคนที่มีเจ้าของ
คุณก็รู้ว่าผมไม่ต้องการเลย ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ ไม่ต้องติดต่อผมถ้าคุณยังไม่ตัดสินใจและจัดการให้เรียบร้อย”
ผมเอ่ยออกไปแล้วตัดสายไป
ผมบอกออกไปทั้ง ๆ ที่ผมมีคำตอบอยู่แล้วว่าไอ้พี่วุฒิจะเลือกใคร ระหว่างครอบครัว หน้าที่การงาน สังคม
กับผู้ชายที่มีลูกติด เป็นข้าราชครูไม่มีหน้าตาในสังคมไฮโซ ผมคงต้องยอมรับความจริง ที่ไอ้พี่วุฒิจะไม่เลือกผม
สวัสดีคะ ตุ๊กตากลับมาแล้ว มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย จนรู้สึก ๆ เหนื่อย ๆ กับชีวิต :เฮ้อ:
ขอขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามครูบอลกับพี่วุฒินะคะ หวังว่าตอนนี้ทุกคนจะยังชอบกันอยู่นะ :sad4:
ห้ามหนีหายเป็นอันขาดไม่งั้นเค้าจะหนีไปบ้างนะ :o12:
สำหรับเรื่องมาม่าส่วนตัวของตุ๊กตาเองก็ต้องบอกว่าปรับอารมณ์ตัวเองได้แล้ว อาจจะเพราะเป็นช่วงแดงเดือด 555+ :hao5:
เลยทำให้อารมณ์พุ่งพล่าน ขอบคุณทุกคนที่เข้าใจนะคะ ตุ๊กตารักตัวละครทุกตัวนะ ยังไงเรื่องนี้ก็จบกันไปแล้วเนอะ
พบกันอีกทีก็วันอาทิตย์ที่ 26 มกราคม 2557 คะ :กอด1: คนอ่านและคนเม้นทุกคนนะคะ
-
พี่วุฒิต้องเคลียร์ให้เรียบร้อย ไอ้ที่ไปนั่งยิ้มระรื่นนั่นคืออะไร
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ไม่อยากินมาม่าแล้ว
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
ม่ายยยยยยยยย
โหมดดราม่ามาจนได้ :hao5:
แบบนี้ต้องให้สามสาวออกโรงซะแล้วนะนี่
ปอลอ อิพี่วุฒิ ไปออกทีวีแล้วบอกว่าไม่แต่งๆๆๆๆๆๆๆๆเด๋ยวนี้นะ :angry2:
-
เฮ้ออออออออ โว๊ยยยยยยยย พี่วุฒิ พูดแบบแมนๆเลยน่ะ
เราเข้าใจว่ามันคือแผน เราเข้าใจว่านายคงพยายามล้วงความลับหรืออะไรซักอย่างจากผู้หญิงคนนี้
แต่มีอย่างนึงที่เราไม่เข้าใจนายอ่ะ คือ ทำไมไม่พูด ทำไมไม่บอกกัน คือแบบทำไปโดยไม่บอกแล้วมีความสุขมากหรอไง???
ไม่เข้าใจแกอย่างแรง มีอะไร จะทำอะไร ทำไมไม่บอกกันก่อน ลืมเอาปากมาหรอ :m31:
ไม่รู้หรอไงว่านี้ก็เป็นอีกเหตุผลยอดฮิตที่ทำให้คนเค้าเลิกกันมาหลายคู่แล้ว จริงอยู่แกทำงาน แกไม่ได้ชอบเค้า :angry2:
แต่ถ้าแกบอก แกก็ไม่ต้องทะเลาะป่ะ แล้วบอลก็ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับสิ่งที่จริงๆแล้วมันไม่สมควรที่ควรจะทะเลาะกันป่ะ :serius2:
ทำอะไรทำไมไม่คิดให้มันดีซะก่อนแล้วเป็นไง ชั้นล่ะสมน้ำหน้าแกจริง :z6: :beat: แล้วถ้ายังขืนชักช้าน่ะ จะแช่งให้บอลมีชู้ :z13:
-
จัดการเคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อย
แล้วรีบมาง้อครูบอลด่วน
-
อย่างน้อยพี่วุฒิก็น่าจะบอกครูบอลบ้างนะ ทำไมถึงไม่บอกกัน
-
ขอบคุณมากคับสนุกมากๆๆๆๆๆๆจนจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว
-
มาม่ามันกินไม่อร่อยอ่ะ
ไม่เอาได้ไหมอ่ะ
:o12:
-
:ling2: ฮรึ่ยยยยย นังอุ๊! :beat:
รีบมาเคลียร์ให้ไวเลยนะ :katai1:
-
คนหนึ่งอยากให้เข้าใจ
แต่อีกคนก็ไม่เข้าใจอ่ะ
เพราะคนที่รู้ กับ ไม่รู้
..มันต่างกัน..
:hao4:
-
กำลังหวานๆซึ้งๆอยู่ดีๆมาม่าเล่นซะใจหายอ่ะน้ำตาซึมนิดๆบอกเลย!!สงสารครูบอลอ่ะมีอะไรทำไมไม่ช่วยกันปรึกษาล่ะเป็นไงครูบอลรู้เองเป็นเรื่องเลย
รีบๆเคลียร์ตัวเองให้ไวไวนะคุณวุฒิเดี๋ยวใครจะมาสอยครูบอลไปไม่รู้ด้วยนะจะหาว่าเหมียวไม่เตือน
-
:z3: :z3:
-
หนอยยย เคลียร์ตัวเองให้ดี เคลียร์ให้ไว ธุระทางบ้านจริงๆนั่นแหละ โดนที่บ้านบังคับสินะ
-
กลับมาทั้งทีเอามาม่ามาฝากเฉยยังไม่ทันได้เตรียมตัวเลย :katai1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ฮรืออออออออออออออ
นี่มันดราม่าาาชามโต แต่คิดว่าคงกินได้อีกไม่นาน
พี่วุฒิต้องรีบจัดการปัญหาแน่นอน ครูบอลกำลังเข้าใจผิดดดดดด
-
o22 o22
เงิบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เอิ้กกกกกกกกกก อิ่มมาม่าขนานใหญ่เลย :oak:
รีบเคลียร์ซะพี่วุฒิ รีบเลยนะ หึ
อยากให้ถึง วันที่ 26 ไวๆจังอ่าาา :ling1:
-
กำลังอินเลิฟ หวานซึ้งอยู่เลย
กลับมาต่อดรามาอีกซะงั้น
อ่านแล้วรู้สึกเจ็บแทนครูบอลเลยอ่ะ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่วุฒิกลับมาเคลียร์เด๋วนี้น่ะ
ทำครูบอลสับสน ปวดใจ ใช้ไม่ได้
-
:ling1:
-
ชะนีอุ๊สะตอมากกกกก บอลสู้ๆนะอย่าไปยอมง่าย :ling1:
-
แล้วน้องชายของบอลที่จะมาอยู่ด้วยอ่ะยังไม่ได้ขึ้นมาหรอ อยากเห็นจังจะน่ารักเหมือนพี่มั้ย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :mew1:
-
:katai1: ซะงั้น
-
เคลียร์ให้ไวเลยน่ะค่าคุณวุฒ
-
อ่านไปตอนแรกๆยังไม่เท่าไหร่
แต่พออ่านตอนท้ายเท่านั้นแหละ
ฮึก...มันบีบ.....................หัวใจ................
น้ำตาร่วงเผาะๆ
อย่าดรานานนะเค้าปวดใจ :hao5:
รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
เคลียร์ค่ะ คุณวุฒิ กรุณาเคลียร์ด่วนนะคะ
:katai1:
-
ถึงจะชอยมาม่า แต่ไม่ชอบดราม่านะ
แงๆๆๆๆๆๆ
-
:katai5:
กลิ่นมาม่ามาแล้ว เชื่อนะว่าวุฒิรักบอล ขอแค่บอกและคุยกันก็จะเข้าใจกันเองเนอะ
เอาใจช่วยทั้งคู่ :mew1:
เอาใจช่วยน้องตุ๊กตาด้วย :กอด1: บวกเป็ด
:L1:
-
จัดหนักๆเลยพี่บอลเอาให้เข็ดไปทั้งชาติเลยพี่ :katai1:
-
เคลียร์ด่วนเลยวู๊ดดี้
-
มาม่า รสชาติของชีวิต(คู่)
-
อ๊ากกกกกก อิพี่วุฒ แก้ตัวด่วนนนน
-
:mew2:อ่านแล้ว น้ำตาซึมเลยอ่ะ สงสารครูบอล คุณวุฒิรีบเคลียร์ตัวเองด่วน
-
:o12: เค้าไม่อยากกินมาม่านะ :katai1: ทำไมอีพีุ่วุฒิมันทำอย่างนี้กัน
คนเขียนรีบมาต่อเลยนะ แล้วก็ไม่เอามาม่าแล้วด้วย :ling1: :ling1:
-
เข้าใจความรู้สึกครูบอลดีน่ะคับ
สงสารมากๆ ด้วย
-
ไปจัดการเก็บผู้หญิงคนนั้นซะพี่วุฒิ
ดูสิพูดออกสื้่อซะขนาดนั้น
ครูบอลอย่างเพิ่งตัดใจนะ
พี่วุฒิรักครูบอลขนาดนี้ ไม่งั้นไม่พยายามทำเพื่อครูบอลขนาดนี้หรอก
-
o22 o22
-
มารอตามนัดหมาย :t3: :t3:
-
ตอนที่ 23 (รึต้องทำใจ)
ครูบอล
หลังจากที่ผมวางสายไอ้พี่วุฒิไปแล้ว ก็ต้องนั่งปรับอารมณ์ก่อนที่จะเดินเข้าไปห้องพักครูรวม
เดินเข้าไปก็เจอพี่สุ พี่ปลา น้องนุก และพี่ ๆ อีกหลายคน ที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์ข่าวของไอ้พี่วุฒิกับ
ลูกสาวรัฐมนตรีคนนั้น
“มาพอดีเลยบอล สรุปบอลรู้เรื่องนี้รึเปล่า”พี่ปลาโผงออกมา พร้อมใบหน้าของครูสาว ๆ
ที่อยากจะรู้เสียเหรอเกิน
“บอลไม่รู้หรอกครับ เรื่องส่วนตัวของคุณวุฒิเค้า”ผมก้มหน้าบอกออกไปไม่กล้าที่จะเงยหน้าตอบ
ด้วยกลัวใบหน้าและแววตาของผมจะบอกอะไรที่ไม่สมควรให้คนอื่นได้รู้
“เหรอ ถ้าใช่นะนุกคงจะขาดใจตายแน่ ๆ เสียดายอ่ะ แล้วยิ่งยัยอุ๊นั้นนะ ชอบสร้างเรื่องให้ตัวเองดังตลอด
มั่วผู้ชายอีกต่างหาก”น้องนุกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาไม่พอใจ
“ยัยนุกเธอรู้ได้ยังไงว่ายัยลูกสาวรัฐมนตรีนั้นมั่วผู้ชาย ถึงจะมีข่าวออกมาบ้างนิดหน่อยก็เถอะ”
พี่ปลาถามน้องนุกที่ยังดูไม่สบอารมณ์
“โถ่พี่ปลาก็ พี่ชายนุกอ่ะเป็นเจ้าของสถานบันเทิงเหมือนกันนะคะ”น้องนุกค้อนพี่ปลาหนึ่งทีก่อนจะบอกออกมา
จริง ๆ พวกผมก็เคยไปเที่ยวที่นั้นเหมือนกันตอนเลี้ยงวันเกิดน้องนุก ที่ร้านของพี่ชายน้องนุกเป็นร้านที่มีระดับครับ
“จริงดิ แล้วเรื่องที่ว่าเป็นคนรักของคุณวุฒิอีกแม่งจะจริงป่ะเนี้ย”เป็นเสียงของครูพละหนุ่มหล่อ
รูปร่างสูงใหญ่ผิวเข้ม ครูมิกกี้เอ่ยออกมา
“แต่คงจะจริงมั้ง ก็ไม่เห็นเหรอที่นักข่าวเค้าสัมภาษณ์นะ ยังตอบนักข่าวกับไปเลยว่ารอคุณวุฒิมาขออยู่”
เป็นพี่สุที่เอ่ยออกมา
“โถ่พี่สุก็ นุกก็บอกอยู่ว่ายัยนี้อ่ะ มันชอบมั่ว มั่วทั้งคำพูด และมั่วผู้ชาย”น้องนุกยังคงขัดคำพูดของพี่สุ
“เอาแบบนี้แล้วกันรอให้คุณวุฒิมารับบอลแล้วค่อยถามเลยดีไหมนุก”พี่สุเสนอ
“อย่ามาท้านะ”น้องนุกตอบกลับ
“ไม่ต้องหรอกครับ บอลกลับมานอนที่หอพักครูแล้ว เพราะต้องควบคุมเวลาเค้าสร้างอาคาร”ผมเอ่ยออกไป
“จริงดิพี่บอล เสียดายจังเลย”เสียงน้องนุกเอ่ยด้วยเสียงที่แสดงออกว่าเสียดาย
“อืม เดี๋ยวพี่ไปรับน้ำฟ้าก่อนนะ”ผมเอ่ยออกไป
“จ้า”เสียงตอบกลับ
ผมเดินออกจากห้องพักครูรวมออกมายังลานจอดรถเพื่อไปยังรถยนต์สีขาวของผมที่แทบจะไม่ได้ขับเลย
แต่แล้วก็พบกับบุคคลที่ผมไม่ต้องการจะเจอ
“บอล....”ไอ้พี่วุฒิทอดเสียงเรียกผม
“.......................”ผมเลือกที่จะไม่มองคนตรงหน้า แต่เลือกที่จะเดินไปยังฝั่งคนขับแทน
“บอล พี่อยากอธิบาย”ไอ้พี่วุฒิเข้าขวางทางผมไม่ให้ผมเดินต่อไปได้
“คุณวุฒิต้องการติดต่อท่านผอ.ใช่ไหมครับ เชิญด้านอาคารผู้บริหารดีกว่าครับ อย่ามาอยู่แถวนี้เลย
มันไม่เหมาะสมกับคุณวุฒิหรอกครับ”ผมเอ่ยออกไปพร้อมกับควบคุมสีหน้าของตัวเองให้เรียบเฉยที่สุด
“บอล”เสียงที่กดลงต่ำแสดงว่ากำลังโมโหดังออกมาจากคนที่ขวางทางของผม
“ครับ เชิญครับ ผมต้องการจะไปออกจากตรงนี้เพื่อไปที่รถของผม”ผมตอบรับชื่อตัวเอง
ก่อนจะบอกออกไปด้วยแฝงความหมายอื่นลงไปด้วย
“บอล อย่าได้คิดจะออกไปจากชีวิตของพี่ และพี่จะไม่ยอมออกไปจากชีวิตของบอลเหมือนกัน”
เสียงเรียกชื่อผมด้วยการทอดเสียงอ่อน ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงที่เด็ดขาดออกมา
“หึหึ จะให้ผมอยู่ในชีวิตของคุณทำไม เช่นเดียวกันคุณก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาอยู่ในชีวิตของผม”
ผมเงยหน้ามองอย่างท้าทาย
“.............................”สายตาที่ตกใจก่อนจะวาวขึ้นด้วยอารมณ์แต่ก็ยังคงไร้ซึ่งคำพูด
“กรุณาหลบด้วยครับ ผมจะไปรับลูกสาวของผม”ผมเอ่ยออกไป
“เดี๋ยวพี่พาบอลไปรับน้องน้ำฟ้าดีไหม”ไอ้พี่วุฒิรีบเอ่ยออกมา
“ขอบคุณครับ แต่คงจะไม่เหมาะครับ ผมไปรับลูกสาวของผมเองได้ไม่จำเป็นต้องให้คนนอก
มาช่วยเหลืออะไรผม”ผมเอ่ยออกไป
“บอล พี่เป็นผัวบอล บอลเป็นเมียพี่นะ”เสียงที่เอ่ยรอดไรฟันออกมาแสดงว่าไอ้พี่วุฒิมันกำลังสกัดกลั้นอารมณ์
ของตัวเองอยู่
“ไม่ใช่ครับ ก่อนหน้านี้ผมอาจจะยอมรับได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมบอกคุณวุฒิไปแล้วว่า
อย่าติดต่อผมหากคุณยังไม่ตัดสินใจ เพราะตอนนี้ผมคงจะเชื่ออะไรคุณไม่ได้แล้ว อ้อ....รบกวนให้คนของคุณ
เอาของ ๆ ผมกับลูกที่คอนโดของคุณมาให้ผมด้วย ขอบคุณ”ผมเอ่ยออกมาอย่างอัดอั้น พร้อมบอกให้
ลูกน้องของไอ้พี่วุฒิขนของ ๆ ผมกับน้ำฟ้ากลับมาให้ผมที่หอพักครู ผมจะไม่ไปเหยียบที่นั้นหากมันไม่ใช่ที่ ๆ
ของผมเป็นอันขาด
“บอล....”ผมใช้แรงดันอีกคนให้พ้นทางก่อนจะเข้าไปในรถ สตาร์ทรถออกจากลานจอดรถโรงเรียน
เพื่อตรงไปรับน้ำฟ้า
ผมขับรถออกไปด้วยความไวพร้อมความคิดมากมายในหัว มีภาพต่าง ๆ ระหว่างผมกับไอ้พี่วุฒิ
สลับกับภาพข่าว และสีหน้าคำพูดที่ดูมีความสุขของผู้หญิงสาวสวยคนนั้นเมื่อให้สัมภาษณ์นักข่าว
มองกระจกหลังก็พบว่าไอ้พี่วุฒิขับรถยนต์คนหรูตามผมมาไม่ห่าง ผมไม่ได้เพิ่มความเร็วรถเพื่อหนีจากอีกคน
อาจจะด้วยสภาพการจราจรที่เริ่มหนาแน่นขึ้น แต่อารมณ์ผมตอนนี้รู้สึกว่ามันตีกันมั่วไปหมด ผมพยายามดึงสติกลับมา
ยังการจราจรเบื้องหน้าแทน ขับอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงโรงเรียนน้ำฟ้าแล้ว ผมจอดรถอยู่ด้านนอกมองกระจกหลัง
ก็เห็นว่ารถยนต์หรูราคาหลายสิบล้านจอดห่างจากผมเพียงเล็กน้อย ผมลงจากรถก่อนจะกดรีโมทสัญญาณ
แล้วเดินเข้าไปยังภายในโรงเรียนโดยไม่ได้มองว่าไอ้พี่วุฒิมันได้ลงมาเหรอเปล่า
“สวัสดีคะคุณพ่อน้องน้ำฟ้า วันนี้คุณพ่อมารับเองเลยเหรอคะ”คุณครูน้ำฟ้าเอ่ยปากถาม
“ครับ”ผมตอบกลับไป
“อ้าวนั้นคุณป๊าน้องน้ำฟ้านิคะ”เสียงบอกออกมาของครูสาวที่มองเลยผมไปด้านหลัง ผมจึงหันไปมอง
ก็เห็นว่าไอ้พี่วุฒิมันยืนมองอยู่ตรงประตูโรงเรียน
“คุณครูครับช่วยเรียกน้องน้ำฟ้าด้วยครับ”ผมเอ่ยบอกครูน้องน้ำฟ้า
“ค่ะ รอซักครู่นะคะ น้องน้ำฟ้าคุณพ่อกับคุณป๊ามารับแล้วคะ”ครูสาวรีบรับคำก่อนจะเรียกลูกสาวผม
“ค่ะ พ่อบอลขาแล้วอาต้นกับป๊าวุฒิอยู่ไหนละคะ”เสียงน้ำฟ้ารับคำเรียกของครู ก่อนจะสะพายกระเป๋า
สีฟ้าสดใสออกมา มาถึงก็ถามถึงป๊าวุฒิทันที
“อยู่ข้างนอกคะน้องน้ำฟ้า วันนี้เราจะไปนอนที่หอพักครูโรงเรียนพ่อกัน ป้าสุ ป้าปลา อานุก อามิกกี้
แล้วก็อาเต้บ่นคิดถึงน้ำฟ้ากันใหญ่เลยลูก”ผมบอกว่าป๊าวุฒิของน้ำฟ้าอยู่ไหน ก็จัดการบอกน้ำฟ้าทันทีว่าเรา
จะไปนอนกันที่หอพักครู พร้อมอ้างป้า ๆ อา ๆ ที่สนิทกับน้ำฟ้า
“จริงเหรอคะพ่อบอล น้องน้ำฟ้าก็คิดถึง ป้าสุ ป้าปลา อานุก อามิกกี้ แล้วก็อาเต้เหมือนกันคะ”น้ำฟ้าพูดเสียงใส
“คะ เราไปโรงเรียนพ่อกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวไปเดินตลาดนัดซื้อขนมไปทานที่หอพักกันดีกว่านะคะ”
ผมเอ่ยชวนน้ำฟ้าทันที
“คะ ไปกันคะ พ่อบอลคะทำไมไม่ขึ้นรถป๊าวุฒิละคะ”น้ำฟ้ารับคำ ก่อนจะออกเดินแต่แล้วน้ำฟ้าก็ถามผม
เมื่อผมไม่เดินไปที่รถสุดหรู
“ป๊าวุฒิเค้าไม่ว่างคะน้องน้ำฟ้า ป๊าวุฒิเค้าต้องไปจัดการเรื่องงานเยอะแยะ เราไปรถพ่อบอลดีกว่านะคะ
รึว่าน้องน้ำฟ้าไม่อยากไปกับพ่อบอลแล้วนะ”ผมบอกออกไป ก่อนจะทำเสียงเล็กถามน้ำฟ้าแทน
“ไม่ใช่คะ แต่น้องน้ำฟ้าอยากให้ป๊าวุฒิไปกับเรา แต่ถ้าป๊าวุฒิไม่ว่างก็ไม่เป็นไรคะ”น้ำฟ้าบอกออกมา
“ผมหวังว่าของที่ผมขอร้องจะไปอยู่ที่หน้าห้องของผมนะครับ”ผมพาน้ำฟ้าเข้าไปนั่งประจำที่
ก่อนจะเดินมายังฝั่งของตัวเอง แล้วหันไปเพื่อพูดกับอีกคนที่ยังคงจ้องมองมายังผมไม่วางตา เมื่อเอ่ยเสร็จ
ผมก็เข้านั่งประจำที่แล้วออกรถเพื่อเดินทางกลับไปที่โรงเรียนของผม
ตลอดการเดินทางมีเสียงน้ำฟ้าเจื้อยแจ้วเล่าเรื่องราวต่าง ๆ และกิจกรรมที่ได้ทำ สลับกับเสียงของผมบ้าง
ที่คอยส่งคำถามให้ลูก มองกระจกหลังก็ยังคงเห็นรถหรูตามผมเหมือนเดิม ผมเลิกสนใจตั้งใจขับรถแทน
เข้าไปถึงโรงเรียนก็เห็นว่าไอ้พี่วุฒิมันไม่ได้ขับตามเข้ามาที่โรงเรียน ลงจากรถได้ก็จูงมือน้ำฟ้าเข้าห้องพักครูรวมแทน
“สวัสดีคะป้าสุ ป้าปลา อานุก คิดถึงน้ำฟ้ากันไหมคะ แล้วอามิกกี้ กับอาเต้ไม่อยู่เหรอคะ”
น้ำฟ้ารีบวิ่งเข้าไปด้านในก่อนยกมือไหว้คนที่อยู่ภายในห้อง และถามหาคนที่ไม่อยู่ด้วย
“สวัสดีจ้าน้องน้ำฟ้ามาให้ป้าสุฟัดแก้มหน่อยลูก”พี่สุรีบอ้าแขนพร้อมกับฟัดแก้มน้ำฟ้าทั้งซ้ายและขวา
จนน้ำฟ้าหลุดหัวเราะออกมา
“มาให้ป้าปลาหอมแก้มก่อน ฟอด ฟอด อามิกกี้กับอาเต้ไม่อยู่หรอกลูกยังสอนหนังสือพี่ ๆ นักเรียนกันอยู่เลยคะ”
พี่ปลาพอหอมแก้มซ้ายขวาเรียบร้อยแล้วก็ตอบคำถามน้ำฟ้าที่ได้ถามถึงอาอีกสองคนไว้
“เดี๋ยวบอลจะไปเดินตลาดนัดกับน้ำฟ้ามีใครจะไปด้วยไหมครับ”ผมเอ่ยถาม
“พี่ไปด้วย แต่แป๊ปนึงก่อนได้ไหมอ่ะ พี่รอดูสัมภาษณ์พ่อกับแม่คุณวุฒิอยู่อ่ะ”พี่ปลาบอก
“....ครับ”ผมกำลังจะอยากจะก้าวออกจากห้อง แต่ผมก็อยากจะรู้ว่าพ่อกับแม่ของไอ้พี่วุฒิมันจะมีปฏิกิริยายังไง
กับข่าวที่ออกมาตอนนี้
“เดี๋ยวพี่มานะ ขอเข้าห้องน้ำก่อน”พี่สุเอ่ยขึ้น
“ป้าสุขา น้องน้ำฟ้าขอไปด้วยได้ไหมคะ น้องน้ำฟ้าปวดปี๋ปี้คะ”น้ำฟ้ารีบบอกทันที
“ไปคะ เดี๋ยวป้าสุพาไปปี๋ปี้นะคะ”พี่สุส่งยิ้มให้น้ำฟ้าก่อนจะจูงมือกันไปที่ห้องน้ำครู
เสียงคุยวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมหยุดที่จะคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ได้ จนเสียงนุกที่ร้องดังออกมา
“มาแล้ว ดูดิพี่ปลาทั้งพ่อทั้งแม่คุณวุฒิเนี้ยดูผู้ดีจังเลยเนอะ”น้องนุกบอก ซึ่งผมไม่เถียงเลย ด้วยท่านทั้งคู่
ทั้ง ๆ ที่มีอายุพอสมควร แต่กลับยังดูดีและมีสง่าราศีเหลือเกิน
“จริงด้วยยัยนุก ไม่แปลกใจเลยที่คุณวุฒิจะหน้าตาดีขนาดนี้ ดูแม่พิมพ์พ่อพิมพ์ซะก่อนเถอะแกเอ้ย...”
เสียงพี่ปลาสนับสนุน
“ขอสอบถามคุณยุทธกับคุณหญิงภัทรนิดนึงนะคะ”นักข่าวเอ่ยเพื่อขออนุญาตกับทั้งสองท่าน
“ครับ”พ่อไอ้พี่วุฒิตอบรับนักข่าวพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ
“คือที่มีข่าวว่าตระกูลรัตนไพบูรณ์สารกับตระกูลเก้ากิตจาของท่านรัฐมนตรีกำพลจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน
จริงรึเปล่าค่ะ ถ้าจริงสาว ๆ เกือบทั้งประเทศคงต้องอกหักเป็นแถวแน่ ๆ เลยคะ”นักข่าวสาวยิงคำถามทันที
“อันนี้คงต้องไปถามลูกชายผมแล้วละครับว่าจริงรึเปล่า สำหรับผมคนที่เป็นพ่อและแม่ขอแค่ให้เค้าได้มีความสุข
ผมยอมรับการตัดสินใจของลูกชายผมว่าสิ่งที่เค้าเลือกเป็นสิ่งที่ดีแล้วสำหรับตัวเค้า ขอให้คนนั้นดีรักลูกชายผม
ผมและภรรยาก็พร้อมจะอ้าแขนรับเช่นเดียวกัน”ชายหนุ่มสูงวัยเอ่ยออกมา
“แล้วคุณหญิงละคะ คิดเห็นว่ายังไง”นักข่าวต่างย้ายไมโครโฟนไปหาผู้หญิงสูงวัยที่กาลเวลา
ไม่อาจจะทำลายความสวยของเธอลงไปได้แม้แต่น้อย
“ก็มันเป็นความสุขของเค้า ถ้าลูกคิดว่าดีก็คงต้องดีด้วย จะมีก็แค่การเตือนสติกันบ้างเล็กน้อยเท่านั้นละคะ”
เธอตอบพร้อมร้อยยิ้มสวย
“ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นคนแบบไหนก็ตามนะเหรอคะ”นักข่าวยังคงไม่ปล่อย
“เราเป็นพ่อแม่ก็จริง แต่เราคงจะอยู่กับเค้าไปตลอดไม่ได้หรอกคะ เค้าจะต้องหาคน ๆ นั้น
เพื่อที่จะมาร่วมแบ่งปันความสุขความทุกข์ของกันและกัน ดิฉันมั่นใจว่าคนที่ลูกชายของฉันเลือกมาต้องเป็นคนดี”
เธอยังคงตอบคำถามด้วยรอยยิ้มต่อไป
“แสดงว่าที่ไปทานข้าวกันระหว่างสองครอบครัวก็เรื่องจริงสิคะ แล้วเมื่อไหร่จะมีข่าวดีแต่เป็นข่าวร้ายของสาว ๆ
กันละคะ”นักข่าวส่งคำถามตรงทันที
“ก็มีการทานข้าวพูดคุยกันเฉย ๆ ครับ ส่วนความสัมพันธ์นั้นต้องไปถามลูกชายผมแล้วละครับ
ผมคงต้องขอตัวละครับ”พ่อของไอ้พี่วุฒิยอมรับเรื่องทานข้าว แต่ปัดคำถามหลังเรื่องข่าวดีที่นักข่าวถามแทน
“พ่อผัวแม่ผัวแบบนี้นุกอยากได้จัง รักคนที่ลูกรัก อย่างนี้ก็เหมือนยอมรับกลาย ๆ แล้วรึเปล่านะ
เรื่องข่าวคาว ๆ ของยัยอุ๊นั้น”เสียงนุกดังขึ้น
“อย่าเสียงดังดิยะยัยนุก อีตารัฐมนตรีมาแล้ว”เสียงพี่ปลาดังขึ้นเพื่อห้ามน้องนุก
“สวัสดีคะท่านรัฐมนตรีกำพล ดิฉันขอถามแทนประชาชนที่กำลังสงสัยนะคะ ไม่ทราบว่าเรื่องที่ลูกสาว
ของท่านกับนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่ได้ฉายาว่า ศาสตราเทพ มีความสัมพันธ์พิเศษกันรึเปล่า”นักข่าวยิงคำถามทันที
“หึหึ คุณศาสตราเป็นคนหนุ่มไฟแรงที่ใคร ๆ ก็อยากจะได้เป็นลูกเขยทั้งนั้นละครับ”พอรัฐมันตรี
ที่มีรูปร่างอ้วนเตี้ยเอ่ยออกมาก็ได้รับเสียงเซ็งแซ่จากนักข่าวที่ไปทำข่าวกันไปจนทั่ว
“ถ้าอย่างนั้นก็จริงสิคะ ที่ว่ากำลังจะมีข่าวดีเร็ว ๆ นี้”นักข่าวยังคงพยายามที่จะยิงคำถามต่อไป
“หึหึ ผมก็คงจะตอบไม่ได้ต้องถามคุณศาสตราว่าเมื่อไหร่จะพร้อม”
“ท่านพูดมาขนาดนี้แล้วเราก็คงจะอวยพรกันล่วงหน้าได้เลยละมั้งคะ และขอแสดงความเสียใจ
ให้กับสาว ๆ ค่อนประเทศด้วยนะคะ”นักข่าวเอ่ยขึ้น
ผมจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ด้วยตอนนี้สมองของผมมันตีบตันไปหมดแล้ว หัวใจที่ดูจะเหนื่อยหน่าย
มันเจ็บหน่วงไปทุกครั้งที่บีบตัว แต่แล้วก็ได้สติเมื่อมีมือเล็ก ๆ มาแตะหน้าผม
“พ่อบอลขา พ่อบอลยังไม่หายป่วยดีใช่ไหมคะ น้องน้ำฟ้าไม่ไปตลาดนัดแล้วคะพ่อบอลไปพักที่หอพักดีกว่านะคะ”
น้ำฟ้าพูดพร้อมกับลูบใบหน้าของผมจนทั่ว
“ก็ดีคะ”ผมตอบตกลงลูกสาวทันที เดี๋ยวซักหกโมงเย็นค่อยไปหาข้าวทานที่ร้านอาหารใกล้โรงเรียนอีกทีแล้วกัน
“มาคะพ่อบอล เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าพาไปพักนะคะ ป้าสุ ป้าปลา อานุกขาน้องน้ำฟ้าขอพาพ่อบอลไปพักก่อนนะคะ”
น้ำฟ้าจับมือผม ก่อนจะเรียกพี่สุพี่ปลาและน้องนุกว่าจะพาผมไปพักก่อน
“จ้า ดูแลพ่อบอลดี ๆ นะลูก”พี่สุรับคำก่อนจะบอกน้ำฟ้าให้ดูแลผม
“บอลไปก่อนนะครับพี่สุพี่ปลาน้องนุก”ผมเอ่ยปากลา
“จ้าพักผ่อนมาก ๆ นะเรา เหมือนจะไม่ค่อยสบายแถมยังดูเครียด ๆ อีกต่างหาก”เสียงพี่สุกำชับผม
“ครับ”ผมรับคำก่อนจะเดินไปตามแรงจูงของลูกสาว
ผมเดินไปได้ซักพักก็พบกันมิกกี้ที่พึ่งสอนฟุตบอลให้นักเรียนม.6 ห้อง 1 เสร็จแล้ว
“อ้าวน้องน้ำฟ้านินา ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะคะ”มิกกี้ทักลูกสาวผม
“สวัสดีค่ะอามิกกี้”น้ำฟ้ายกมือไหว้พร้อมย่อตัวลงอย่างสวยงาม
“พี่บอลเมื้อกี้ผมเห็นคนของคุณวุฒิยกกระเป๋าไปใบนึงขึ้นไปหอพักห้องพี่บอกว่าเอาชุดกับของใช้มาให้
พี่บอลช่วงที่จะคุมการก่อสร้างอาคารเรียนนะครับ แล้วก็ขอให้เปิดห้องให้เพราะต้องการจะทำความสะอาด
มิกกี้เห็นพี่ยังไม่มาเลยให้พี่แขกเปิดห้องช่วยเค้าทำความสะอาดห้องแล้วก็คอยดูเอาไว้ด้วยอ่ะพี่”มิกกี้รายงานผม
“ขอบใจมากนะมิกกี้เดี๋ยวพี่จะรีบขึ้นไปดูเอง”ผมพยักหน้าขอบใจมิกกี้ ก่อนจะออกเดินไปหอพักตัวเอง
ขึ้นไปก็พบว่าประตูห้องถูกเปิดไว้ เมื่อเดินเข้าไปก็พบคนสองคนที่อยู่ภายในห้อง คือพี่แขกนักการภารโรง
ของโรงเรียนและต้นที่กำลังจัดของจำพวกเสื้อผ้าของผมและน้ำฟ้าเข้าตู้
“อ้าวครูบอลกับน้องน้ำฟ้ามาแล้ว”เสียงพี่แขกเมื่อหันมาพบกับผมและน้ำฟ้า
“อาต้น...........”น้ำฟ้าเรียกต้นเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้าหาต้น
“น้องน้ำฟ้าอย่าเข้ามาใกล้อาต้นคะ อาต้นตัวเปื้อนฝุ่นแล้วก็เหม็นเหงื่อคะ”ต้นเอ่ยห้ามน้ำฟ้า
เพื่อไม่ให้น้ำฟ้าเข้าไปใกล้ตนเอง
“อาต้นตัวเปื้อนเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อนสิคะตัวจะได้หอม ๆ เวลาน้องน้ำฟ้า
หรือว่าอาทศกอดจะได้หอม ๆไงคะ”พอฟังแล้วก็ต้องแปลกใจกับคำพูดของลูกสาว เมื่อบอกให้ต้นอาบน้ำ
เมื่ออาบแล้วคนกอดจะได้หอม ๆ ซึ่งน้ำฟ้าหมายถึงตัวเองซึ่งก็ไม่แปลกเท่ากับคำว่า ‘อาทศ’ นี้ละครับ
“คือ... เดี๋ยวอาต้นไปอาบที่ห้องตัวเองดีกว่านะคะ ถ้าอาบที่นี้อาบต้นก็ไม่มีเสื้อเปลี่ยนสิคะ”
ต้นตกใจจนถึงกับพูดติดขัด ก่อนจะแก้ตัวกับลูกสาวผมและอาจจะรวมถึงตัวผมเองด้วยก็เป็นไปได้
“คะ อาต้นเอาเสื้อผ้าของพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้ามาหมดเลยเหรอคะ ป๊าวุฒิไม่อยากให้น้องน้ำฟ้า
กับพ่อบอลอยู่ด้วยแล้วใช่ไหมคะ”ผมฟังแล้วก็ได้แต่หันไปมองของที่ต้นขนมา ซึ่งผมก็เห็นไม่กี่อย่าง
อีกทั้งชุดที่ต้นจัดเข้าตู้ที่ยังไม่ได้ปิดประตูก็มีไม่กี่ชุดเท่านั้น
“เปล่าคะ ป๊าวุฒิของน้องน้ำฟ้ากำลังจัดการธุระสำคัญ คุณบอลครับอย่าคิดมากนะครับ นายท่านให้ความสำคัญ
กับคุณมากกว่าใครนะครับ”ต้นบอกน้ำฟ้าก่อนจะหันมาหาผมแทน บอกว่าผมสำคัญมากสำหรับไอ้พี่วุฒิ
“.....................................”ผมไม่ตอบรับด้วยตอนนี้ผมไม่พร้อมจริง ๆ ที่จะเชื่ออะไร ทั้ง ๆ ที่ผมเคยเชื่อ
การกระทำของไอ้พี่วุฒิ แต่ตอนนี้การกระทำของเค้าทำให้ผมเริ่มที่จะคิดได้ว่าผมก็แค่เป็นของแปลกสำหรับเค้า
เมื่อเค้าเบื่อแล้วหรือเจอสิ่งที่ดีกว่าหรืออาจจะเจอสิ่งที่เหมาะที่ควรแล้วเค้าก็คงจะมองไม่เห็นถึงความสำคัญ
ของผมรู้สึกของผมก็เท่านั้นเอง
“ต้นกลับไปเถอะผมอยากพัก”ผมบอกต้นเพราะผมไม่พร้อมที่จะรับรู้อะไรตอนนี้ โดยที่ดูเหมือนคนต้นเหตุ
ดูจะไม่ได้เดือดร้อนอะไรเท่าไหร่ ผมอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เหลือเกิน เพราะผมเผลอตัวสำคัญตัวเองเกินไป
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ อาต้นไปก่อนนะคะน้องน้ำฟ้า”ต้นบอกผมพร้อมก้มหัว
ก่อนจะหันไปบอกน้ำฟ้า
“คะอาต้น ขับรถกลับดี ๆ นะคะ แล้วบอกป๊าวุฒิให้ทำธุระให้เสร็จเร็ว ๆ แล้วมารับพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าด้วยนะคะ”
น้ำฟ้ารับคำ ก่อนจะฝากคำพูดถึงป๊าวุฒิของเธอ
“คะน้องน้ำฟ้า”ต้นรับคำก่อนจะเดินออกจากห้องของผมพร้อมกับพี่แขก
“พ่อบอลไปอาบน้ำแล้วมานอนพักนะคะจะได้หายเหนื่อย”น้ำฟ้าบอกผม
“คะ....แต่เดี๋ยวพ่อบอลอาบน้ำให้น้องน้ำฟ้าก่อนนะคะ”ผมรับคำก่อนจะอาบน้ำให้น้ำฟ้าแล้วถึงได้จัดการกับตัวเอง
อาบน้ำเสร็จผมก็กางโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กให้น้ำฟ้า เพราะมีการบ้านที่เป็นแบบฝึกเขียนพยัญชนะและ
ตัวเลข หยิบเอาขนมและน้ำผลไม้ที่ต้นวางไว้บริเวณโต๊ะทานข้าวเอามาให้น้ำฟ้า ก่อนจะจัดการปิดและล็อค
ประตูห้องให้เรียบร้อยแล้วจึงล้มตัวลงนอน ความเหนื่อยล้าจากงานและเรื่องที่ต้องรับรู้ทำให้ผมไม่สามารถ
ที่จะหลับได้ ทำได้เพียงการปิดตาลงเท่านั้น ไม่รู้ว่าผมจะต้องรู้สึกอย่างนี้ไปได้นานเท่าไหร่ ผมจะทำยังไง
หากคำสัญญาที่ไอ้พี่วุฒิบอกว่าจะไม่มีวันปล่อยมือผมจะอยู่เคียงข้างผมมันไม่มีวันเป็นจริง
“ก๊อก...ก๊อก....พี่บอล”เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนจะเป็นเรียกชื่อผม
“..แกร๊ก...มีไรเต้”ผมลุกขึ้นเปิดประตูก็พบกับตัวการคือเต้ที่ยืนส่งยิ้มให้หน้าประตูห้องของผม
“ผมจะชวนพี่บอลกับน้ำฟ้าไปกินข้าวอ่ะ”เต้บอกถึงสาเหตุที่มายืนหน้าห้องผม
“น้องน้ำฟ้าไปทานข้าวกับอาเต้กันดีกว่านะลูก อยากทานอะไรเอ่ย”ผมหันไปเพื่อชวนน้ำฟ้าทานข้าว
ทั้ง ๆ ที่ผมนั้นไม่ได้อยากทานเลย แต่ลูกผมสำคัญที่สุดผมต้องห่วงลูกสาวของผม
“น้ำฟ้าอยากทานบะหมี่เกี้ยวคะพ่อบอล อาเต้สวัสดีคะ”น้ำฟ้าบอกเมนูผมก่อนจะสวัสดีเต้
“สวัสดีคะน้องน้ำฟ้า”เต้เอ่ยรับพร้อมรอยยิ้ม
“ไปกันดีกว่าเต้ ไปคะน้องน้ำฟ้า”ผมเอ่ยขึ้น
เราเดินลงมาจากหอพักก่อนจะเดินออกจากประตูโรงเรียนเพื่อเดินไปยังร้านบะหมี่เกี้ยวที่น้ำฟ้าอยากทาน
ผมมองเห็นรถยนต์คันหรูที่คุ้นตาที่จอดห่างพอสมควร ผมอดที่จะหันหนีไม่ได้
“พี่....บอล.... พี่บอล ไม่สบายรึเปล่าพี่”เสียงร้องเรียกและคำถามมาพร้อมฝ่ามือของเต้ที่แนบเข้ากับหน้าผากของผม
“ไม่ได้เป็นไรแค่คิดอะไรเพลิน ๆ เท่านั้นเอง แล้วมีอะไรอ่ะ”ผมบอกปัดไปก่อนจะถามถึงสาเหตุที่มันต้องเรียกผม
“มานั่งก็ต้องสั่งดิพี่ ผมเรียกพี่ตั้งหลายทีแล้ว น้ำฟ้าก็สั่งของตัวเองแล้วด้วย”มันทำสีหน้าสงสัย
“อ้าวเหรอ อืมพี่ขอเป็นบะหมี่เกี้ยวหมูแดงไม่เอาผักชีแล้วกัน”ผมเลยเลือกมาซักเมนู
“เคพี่รอแปปนึงนะ”เต้พยักหน้าแล้วเดินไปหาแม่ค้าที่ส่งยิ้มมาให้
ผมสะดุ้งเมื่อโทรศัพท์ของผมที่ตั้งปิดเสียงเปิดเพียงระบบสั่นไว้ในกระเป๋ากางเกงเกิดสั่นเตือนว่า
อาจจะมีสายเรียกเข้าหรือข้อความเข้า เมื่อหยิบขึ้นมาก็พบว่ามีสายเรียกเข้าของไอ้พี่วุฒิตั้งแต่ตอนเย็นร้อยกว่าสายได้
และมีข้อความอีกเป็นหลายสิบข้อความ ผมเลือกที่จะไม่สนใจแทน
“ครูบอลครับมีคนฝากจดหมายมาให้ครับ”เด็กชายซึ่งคงจะเป็นนักเรียนในโรงเรียนผมบอกพร้อมกับ
ยื่นกระดาษสีขาวที่ถูกพับส่งมาให้ผม
“ขอบใจมากนะ”ผมตอบรับก่อนที่จะถามว่ามาจากใคร เด็กชายก็วิ่งออกไปเสียแล้ว
ผมเปิดออกก็พบกับลายมือที่ตวัดไปมาที่บอกได้ว่าเจ้าของลายมือคงเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงและ
คงจะเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองเหมือนกัน พอก้มอ่านเนื้อหาก็ต้องขมวดคิ้วทันทีด้วยข้อความนั้นถูกส่งมาจาก
เจ้าของรถคันหรูที่จอดอยู่ห่างออกไปนั้นเอง
‘บอลครับพี่ขอสั่งให้ออกห่างจากไอ้เด็กนั้น มันคิดไม่ซื่อกับบอลนะ พี่หวงบอลนะครับ
อย่าให้ผู้ชายรึคนอื่นแตะต้องตัวได้ง่าย ๆ แบบนั้น พี่ไม่ชอบ’ผมอ่านจบก็พอดีกลับที่เต้เดินกลับมา
“เต้เดี๋ยวพี่มานะแปปนึง น้องน้ำฟ้าอยู่กับอาเต้แปปนึงนะคะพ่อบอลขอไปทิ้งขยะหน่อยนะลูก”ผมบอกเต้
“คะพ่อบอล”น้ำฟ้าพยักหน้า
มีต่อด้านล่างนะค่ะ
-
อ่านต่อได้เลยค่ะ
ผมเดินออกจากร้านบะหมี่ประมาณร้อยเมตร ผมหยุดเดินแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นส่งข้อความหา
เจ้าของจดหมายในมือของผม
‘คุณไม่มีสิทธิอะไรทั้งนั้นในตัวผม ไม่สิทธิที่จะมาสั่ง มาหวง คุณก็เป็นคนอื่นเหมือนกัน
และน้องผมก็ไม่ใช่แบบที่คุณกล่าวหาด้วย ถึงน้องผมจะคิดไม่ซื่อกับผมจริง แล้วคุณละสิ่งที่มันปรากฏอยู่ตอนนี้
มันไม่เลวร้ายมากกว่าคำว่าคิดไม่ซื่อรึไง หากคุณยังไม่ทำตามที่ผมบอกก็ไม่ต้องมาอ้างสิทธิอะไรตัวผมทั้งนั้น
คุณทำร้ายผมยังไม่พอเหรอ’ผมส่งกดข้อความเสร็จก็หยิบจดหมายนั้นยกขึ้นสูงก่อนจะฉีกเป็นชิ้น ๆ ทิ้งลงถังขยะ
แล้วเดินกลับไปหาเต้และน้ำฟ้า
ในระหว่างที่ผมกำลังจะเดินถึงน้ำฟ้าและเต้โทรศัพท์ในมือที่ผมยังไม่เก็บลงกระเป๋าก็เกิดอาการสั่น
หยิบขึ้นมาดูก็พบว่าไอ้พี่วุฒิมันส่งข้อความมาให้ อาจจะเพราะรู้ว่าถ้าโทรเข้ามาผมจะไม่รับสายเป็นแน่
เลยเลือกที่จะส่งข้อความแทน ผมเลยเปิดดูข้อความล่าสุด
‘บอลสำหรับพี่แล้วบอลไม่ใช่คนอื่นและไม่มีวันใช่ พี่จะรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วพี่จะกลับมา
ทวงสิทธิของพี่ทุกอย่างจากบอล แล้วพี่จะบอกทุกอย่าง พี่วุฒิรักครูบอลนะครับ’ผมอ่านแล้วอดที่จะกำโทรศัพท์จนแน่น
แล้วปรับอารมณ์ของตัวเองก่อนจะเดินต่อไปจนถึงโต๊ะที่น้ำฟ้ากับเต้นั่งรออยู่
ผมนั่งลงข้างน้ำฟ้าฝั่งตรงข้ามเป็นเต้ที่ส่งรอยยิ้มมาให้ จนผมต้องส่งรอยยิ้มกลับไปเช่นกัน
“ครูบอล ครูเต้ น้องน้ำฟ้า บะหมี่มาแล้วคะ”เสียงแม่ค้าที่พวกผมมาฝากท้องอยู่บ่อย ๆ จะดังขึ้น
“ขอบคุณคะ หอมจังเลยคะ”น้ำฟ้าขอบคุณแม่ค้า พร้อมทำท่าสูดดมกลิ่นหอมของบะหมี่ประกอบคำพูด
“กินเยอะ ๆ นะจ๊ะน้องน้ำฟ้า”แม่ค้าอมยิ้มบอก
“น้ำคะน้องน้ำฟ้า อ่ะพี่บอลน้ำ”เต้ลุกออกไป เพียงครู่ก็กลับมาพร้อมกับน้ำที่ส่งให้ผมและน้ำฟ้า
“ขอบคุณคะอาเต้”น้ำฟ้าเอ่ยขอบคุณเต้
“ขอบใจนะน้อง”ผมเอ่ยตามลูกสาว
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอล คนมันหล่อแล้วยังเป็นคนดีอีก”มันปฏิเสธพร้อมกับอวยตัวเองเสียอย่างนั้น
เราเริ่มลงมือทาน น้ำฟ้าตั้งใจทานไม่ให้หกและตักผักจนหมด ตอนนี้เต้ต่อชามสองแล้ว แต่ผม
ชามแรกยังไม่ไปถึงไหนเลย ผมตักกินแต่น้ำซุปร้อน ๆ จนตอนนี้เหลือทุกอย่างยกเว้นน้ำซุปที่ตอนนี้
ลงไปนอนในท้องผมหมดแล้ว
“พี่บอลจะกินแต่น้ำซุปไง ดูสิทั้งบะหมี่ หมูแดง เกี้ยว เหลือเติมเลย”เต้พูดเมื่อมองดูในชามของผม
“พ่อบอลทานเยอะ ๆ สิคะ”น้ำฟ้าเอ่ยขึ้น
“พ่ออิ่มแล้วคะน้องน้ำฟ้า”ผมเอ่ยออกไป
“พี่บอลเป็นไรป่าวเนี้ย”เต้อดที่จะเอ่ยออกมาไม่ได้
“พี่เหนื่อย ๆ นะ ไม่เป็นไรมากหรอก”ผมบอกปัดไป
“ถ้างั้นเรากลับกันเถอะพี่บอลจะได้พักมาก ๆ”เต้เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน
“อ่ะของพี่กับน้ำฟ้า”ผมเอ่ยพร้อมหยิบแบ๊งค์ร้อยยื่นให้
“ไม่เป็นไรพี่ผมเลี้ยง”เต้ไม่รับเงินจากผม
“เฮ้ยไม่เอา เอาไปเหอะ”ผมก็ยังคงยื่นให้เหมือนเดิม
“ไม่ต้อง เอาไว้พี่เลี้ยงผมมื้อหน้าดีกว่า”เต้เอ่ยบอก
“อืม ก็ได้”ผมเก็บเงิน ก่อนจะก้มลงอุ้มน้ำฟ้าออกเดินเพื่อเข้าโรงเรียนแล้วตรงไปที่หอพักของผมทันที
“เจอกันพรุ่งนี้นะพี่บอล พักมาก ๆ น้องน้ำฟ้าดูแลพ่อบอลด้วยนะคะ”มันบอกผม แล้วหันไปบอกน้ำฟ้าด้วย
“ไม่ต้องห่วงคะอาเต้ พ่อบอลน้ำฟ้าจะดูแลเอง”น้ำฟ้าตอบเสียงดังฟังชัด
“ไปนอนเหอะเต้ เจอกันพรุ่งนี้”ผมบอกก่อนจะเดินเข้าห้อง
ผมปิดไฟห้องแล้วล้มตัวลงนอนข้างน้ำฟ้าบนที่นอนที่ถูกจัดเตรียมและทำความสะอาดเอาไว้แล้ว
น้ำฟ้านางฟ้าตัวน้อย ๆ ของผมหลับไปซะแล้ว แต่ผมยังคงไม่อาจจะหลับพักผ่อนลงได้ มันว้าวุ้นใจเหลือเกิน
จนโทรศัพท์ของผมเกิดสั่นขึ้นมาอีกครับ เมื่อหยิบมาก็พบว่าสาเหตุที่ทำให้ผมนอนไม่หลับได้ส่งข้อความมาให้ผม
ผมคิดซักพักว่าจะเปิดดูดีไหม แล้วผมก็เลือกที่จะเปิดดู ข้อความที่ปรากฏขึ้นให้เห็นคือ
‘หลับฝันดีนะครับ พี่วุฒิรักครูบอลนะครับ พรุ่งนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อยพี่สัญญา’ ผมอ่านข้อความจบ
ก็รู้สึกว่าข้อความนี้ทำให้หนังตาของผมปิดลง พรุ่งนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อยพี่สัญญา หลับฝันดีนะครับ
ทุกคำทำให้ผมอมยิ้มได้ โดยเฉพาะ พี่วุฒิรักครูบอลนะครับ
ผมตื่นมาก็จัดการจับน้ำฟ้าอาบน้ำ แล้วจัดการตัวเองบ้าง พาน้ำฟ้าทานมื้อเช้าด้วยโจ๊กร้านประจำ
แล้วพาน้ำฟ้าไปส่งที่โรงเรียนจึงได้กลับมาโรงเรียนตัวเอง วันนี้ผมมีนัดพบกับช่างและบริษัทที่จะเข้ามาสร้างอาคาร
ผมร่วมทำกิจกรรมหน้าเสาธง จนนักเรียนแยกย้ายผมก็เดินเข้าไปที่ห้องประชุม พร้อมผอ.ที่จะเข้าฟังและ
ดูแบบที่ทางบริษัทได้ออกแบบ เมื่อถึงเวลาก็พบกับหัวหน้าช่างและตัวแทนของผู้ว่าจ้าง คือไอ้พี่วุฒิและ
ลูกน้องคนสนิทที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาทั้งสองและลูกน้องคนที่เคยเอาผลไม้มาให้ผม ไอ้พี่วุฒิมันจ้องแต่หน้าผม
อย่างไม่ปิดบังจนผมรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน การประชุมกว่าจะจบก็เล่นสูบเอาพลังงานของผมจนแทบจะหมด
การประชุมใช้เวลาทั้งช่วงเช้า แล้วไอ้พี่วุฒิบอกว่าจะมีคนมาคอยช่วยงานผมคือลูกน้องที่ชื่อธรรม
และก่อนที่จะออกจากห้องประชุมผอ.ก็บอกว่างานผมมันหนักมากเลยจะจัดผู้ช่วยผมให้หนึ่งคนคือ มิกกี้
ซึ่งผมก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด พอมิกกี้เข้ามาและได้รับฟังคำสั่งพร้อมการแนะนำตัวของฝ่ายที่ต้องประสานงานกัน
ดูเหมือนธรรมจะไม่พอใจจนเก็บอารมณ์ไม่ได้ซึ่งต่างกับมิกกี้ที่ดูกระดี๊กระด๊าจนกระเทยยังอาย
เมื่อจบประชุมท่านผอ.เดินออกไปจากห้องประชุม ผมกำลังจะออกตามพวกช่างแต่ก็ต้องหยุดเมื่อถูกมือคนด้านหลังดึงเอาไว้
“ผมขอคุยกับครูบอลตามลำพัง”เจ้าของมือแข็งแรงเอ่ยบอกคนที่เหลือ
“ขอโทษครับคุณวุฒิ ผมกำลังรีบ”ผมเอ่ยขึ้นพร้อมพยายามจะสะบัดมือที่แข็งเหมือนคีมเหล็กออก
“บอลพี่ต้องการจะบอกบอลว่า เก็บเสื้อผ้าคืนนี้พี่จะมารับบอลกับน้ำฟ้ากลับคอนโด”เจ้าของมือแข็ง
เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังจนผมหยุดการเคลื่อนไหว
“คุณไม่มีสิทธิมาสั่ง”ผมเอ่ยออกมาและเริ่มดิ้นรนเอาตัวรอดอีกครั้ง
“หยุดดิ้นครับบอล”จากการจับแขนเปลี่ยนเป็นการใช้แขนรัดตัวผมแทนเมื่อผมดิ้นรนหนักยิ่งขึ้น
“คุณต่างหากที่ต้องหยุด ยะ อืม...อืม...จ๊วบ...”ผมพยายามพี่จะตะโกนแต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็น
ริมฝีปากที่คุ้นเคยแทน
“ฟอด...ฟอด...นี้เป็นค่ามัดจำแล้วพี่จะมาเอาที่เหลือคืนคืนนี้เตรียมตัวด้วยนะครับ”มันตบท้ายด้วยการหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวา ก่อนจะเอ่ยออกมา
“หึหึ....คุณเห็นผมเป็นอะไร ทำไมต้องทำกับผมอย่างนี้ คุณอยากจะเห็นผมตายทั้งเป็นนักใช่ไหม”
ผมหัวเราะออกมาด้วยความสมเพสตัวเอง ก่อนคำตัดพ้อที่ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดมันจะพรั่งพรูออกมา
พร้อมกับน้ำตาที่มันหลั่งครั้งสุดท้ายเพราะความเสียใจคือตอนเรื่องของแม่น้ำฟ้า
“บอล...พี่...”เสียงที่ดูตกใจออกมา ผมใช้พลังที่เหลือดันคนที่รัดตัวผมออก ไม่ไหวแล้วที่จะยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายคนนี้
ผมรีบเดินเปิดประตูห้องประชุมออกไปก็พบว่าสองคนสนิทยืนอยู่
ผมรีบเข้าห้องน้ำเพื่อไม่ต้องการให้ใครเห็นน้ำตาที่ตอนนี้มันนองหน้าของผมไปหมด ผมไม่รู้จะทำยังไง
จนต้องหาที่พึ่งอีกหนึ่งคน คือ หมออ้อ ผมกดหมายเลขตรงไปเพียงไม่นานหมออ้อก็รับสายของผม
“สวัสดีคะพี่บอล พี่บอล”เสียงใสรับโทรศัพท์ก่อนจะเรียกชื่อของผมอีกครั้งนึงเมื่อผมไม่ตอบอะไรกลับไป
“...อึก...อึก...”ผมพยายามที่จะกลั่นน้ำตาเอาไว้ จริง ๆ แล้วสามแสบเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังส่วนหนึ่ง
ที่ทำให้ผมทำใจเรื่องแม่น้ำฟ้า
“พี่บอลอย่ากลั้นเอาไว้ เพราะมันจะทำร้ายเราหากมีอะไรก็ให้มันออกมา แต่ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป”
เสียงหมออ้อค่อย ๆ ดังเบาและเย็นเหมือนสายน้ำที่ไหลผ่านตัวผมเพื่อให้เย็นลง
“ฮือ...ฮือ....หมออ้อ.....พี่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง.....”ผมปล่อยเสียงและน้ำตาออกมาก่อนจะเริ่มเอ่ยออกมา
ผมไม่รู้จะปรึกษาใคร คุยกับใคร
“พี่บอลจากที่พี่เล่ามา พี่บอลรักคุณวุฒิแล้วใช่ไหม พี่อยากจะเชื่อคำสัญญาของคุณวุฒิใช่ไหม
หากพี่พร้อมที่จะเชื่อก็เชื่อดูสิคะพี่บอล ดูกันว่าคุณวุฒิจะทำได้ไหม หากมันไม่ใช่ก็เพียงค่อย ๆ ถอยออกมา
แล้วพัก อ้อเชื่อว่าคุณวุฒิพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อพี่ อย่าได้คิดเองแล้วทำร้ายตัวเองนะคะ”หมออ้อค่อย ๆ พูดให้ผมฟัง
“พี่ขอบใจหมออ้อมากนะ”ผมเริ่มสงบอารมณ์ตัวเองที่มันปั่นป่วนได้แล้ว
“ไม่เป็นไรคะพี่บอล อ้อ ตุ้ย และเจย์พร้อมจะช่วยพี่นะ”หมออ้อตอบกลับมาให้ผมได้อุ่นใจบ้าง
“ขอบคุณจริง ๆ”ผมเอ่ยเสร็จจึงเดินออกไปจากห้องน้ำก็พบว่าตัวการยืนอยู่หน้าห้องน้ำด้วยสายตาที่เป็นห่วง
“ผมจะรอดูว่าคุณจะทำได้ไหม หากคุณทำไม่ได้ก็ขอให้เรื่องทุกอย่างจบลง แล้วผมจะขอความรู้สึกขอผมคืนจากคุณ”
ผมเอ่ยโดยไม่หลบสายตาของอีกคน
“พี่สัญญา”เสียงคนตรงหน้าตอบด้วยความหนักแน่น
ผมเดินผละออกมาก็เพื่อเดินไปดูยังพื้นที่ ๆ จะใช้สำหรับก่อสร้างก็พบกับหัวหน้าคนงานที่กำลังคุย
กับธรรมอยู่โดยข้างกายธรรมมีครูพละหนุ่มยืนยิ้มระรื่นอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่าง ซึ่งแตกต่างกับอีกคนที่ทำหน้ารำคาญ
ไม่อยากที่จะเข้าใกล้
“คุณบอลครับ ผมสั่งของสำหรับก่อสร้างกับทางหัวหน้าช่างแล้ว พรุ่งนี้จะมีคนงานมาปรับหน้าดิน
แล้วก็เริ่มขึ้นโครง”ธรรมหันมารายงานกับผมทันทีเมื่อผมเข้ามายืนข้าง ๆ
“ถ้ายังไงธรรมมีอะไรก็บอกผมได้นะ”ผมหันไปบอก
“ครับไม่มีปัญหา”ธรรมก้มหัวลงพร้อมรับคำ
“ดูธรรมธรรมจะให้ความเคารพกับพี่บอลเหลือเกินนะ”มิกกี้เอ่ยถามด้วยความสงสัยทันที
“ผมชื่อธรรมไม่ใช่ธรรมธรรม แล้วสำหรับคุณบอลนั้นเป็นธรรมดาที่ผมต้องให้ความเคารพเพราะ
คุณบอลมีความสำคัญ”ธรรมหันไปต่อว่ากับมิกกี้ ก่อนจะบอกถึงข้อสงสัยให้มิกกี้ฟัง
“พอเถอะ”ผมเอ่ยห้าม เมื่อเห็นว่ามิกกี้กำลังจะเอ่ยถามเพราะธรรมไม่ได้อธิบายจนมิกกี้เข้าใจ
“ถามนิดถามหน่อยก็ไม่ได้ เอาแบบนี้ดีกว่าผมเห็นพี่บอลช่วงนี้เหนื่อย ๆ ผมจะเป็นคนประสานงาน
แทนพี่บอลกับธรรมธรรมก็แล้วกัน”มิกกี้ตัดจบพร้อมตัดสินใจเองเสร็จสรรพ
“แต่...”ธรรมพยายามที่จะเอ่ยห้าม
“ไหนว่าเคารพพี่บอล เห็นไหมว่าพี่บอลไม่ค่อยสบายต้องการการพักผ่อน แล้วยังจะให้พี่บอล
เหนื่อยอีกทำไม”มิกกี้เริ่มเอ่ยดักคอธรรมที่เตรียมจะโต้แย้ง
“........ก็ได้ คุณบอลครับผมจะติดต่อประสานงานกับครูพละกล้ามโตตรงนี้ แต่หากมีอะไรที่สำคัญ
ผมจะแจ้งคุณบอลนะครับ”ธรรมนิ่งคิด ก่อนจะเอ่ยปากออกมา พอมิกกี้ได้ยินคำว่าก็ได้ก็ยิ้มปากกว้าง
ก่อนจะปิดปากฉับเมื่อได้ยินฉายาที่ธรรมตั้งให้
“อืม มีอะไรก็บอกผมก็แล้วกัน เดี๋ยวผมขอไปเตรียมตัวสอนช่วงบ่ายก่อนนะ”ผมตอบ
“ครับ แล้วคุณบอลไม่ทานมื้อเที่ยงเหรอครับ เชิญทานมื้อเที่ยงกับผมดีกว่านะครับ”ธรรมเอ่ยถามผม
“ขอบใจนะผมมีเตรียมไว้ที่โต๊ะแล้วนะ”ผมปฏิเสธไป
ผมเดินออกมาแล้วสาวเท้าเดินไปยังห้องพักครู นั่งลงด้วยความเหนื่อยล้า อาการหิวข้าวไม่มีแม้แต่น้อย
นั่งคิดวนไปวนมาจนเสียงกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้น ลุกออกจากโต๊ะหยิบเอาหนังสือและคู่มือเดินไปยังห้องปฏิบัติการ
นักเรียนต่างนั่งที่ประจำของตนเองเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์รอท่าอยู่ก่อนแล้ว การเรียนการสอนจึงเริ่มขึ้น
กว่าจะหมดชั่วโมงก็เล่นซะผมหมดแรงกันเลยทีเดียว
เดินออกจากห้องปฏิบัติการก็ตรงกลับไปยังห้องพักครูเพื่อเก็บหนังสือหยิบกุญแจรถเพื่อไปรับน้ำฟ้า
วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่ผมทำหน้าที่ไปรับลูกสาวทั้ง ๆ ที่แต่ก่อนก่อนที่จะเจอกับคนๆนั้น ผมเป็นคนดูแล
ไปรับและส่งลูกสาวของผมเองแท้ ๆ ขับออกไปรับน้ำฟ้าก็เจอคำถามเดิมจากครูแมวครูประจำชั้นของน้ำฟ้า
ซึ่งถามหาอาต้นและป๊าวุฒิผมก็ได้แต่อ้างเรื่องงานไปเท่านั้น
กลับมาก็จัดการซื้ออาหารสำเร็จกลับมาด้วยเพื่อที่จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกอีก ผมอยากจะรู้ว่า
ไอ้พี่วุฒิที่ได้ให้สัญญากับผมนั้นจะทำได้ไหม เดินขึ้นมาก็พบว่ามีตะกร้าวางไว้หน้าห้องของผม หยิบขึ้นมา
ก็พบว่าภายในมีกล่องอาหารอยู่สี่กล่องและกล่องขนมจำพวกคุกกี้พร้อมทั้งกระดาษที่เขียนบอกว่า
‘ทานอาหารบ้างนะครับ พี่ให้ธรรมเอาไปให้ ทานให้หมดนะครับ แล้วคืนนี้พี่จะไปรับบอลกับน้ำฟ้านะครับ พี่วุฒิ....’
ผมอ่านแล้วก็ได้แต่พับเก็บ จะมารับผมคืนนี้เหรอ ผมยังไม่เห็นว่าเค้าจะแก้ปัญญาตรงไหนได้เลย
“กับข้าวนิคะพ่อบอล”น้ำฟ้าเอ่ยขึ้น
“คะ เราเข้าไปในห้องกันดีกว่าลูก อาบน้ำทำการบ้านก่อนนะคะ กับนี้เดี๋ยวเราทานกันตอนมื้อค่ำนะลูก”
ผมบอกน้ำฟ้า
“ค่ะพ่อบอล”น้ำฟ้าตอบรับ
ผมเปิดห้องจัดการอาบน้ำให้น้ำฟ้า กางโต๊ะญี่ปุ่นแล้วหยิบขนมที่มีอยู่ในตระกล้าเพื่อให้น้ำฟ้าได้ทาน
แล้วถึงได้ไปจัดการกับตัวเองบ้าง ออกมาน้ำฟ้าก็นั่งทำการบ้าน จานขนมว่างเปล่าไปแล้ว ผมเลยหยิบเอา
งานตัวเองขึ้นมาบ้าง ด้วยการตรวจรายงานของนักเรียนไปเรื่อย ๆ
“พ่อบอลขาน้องน้ำฟ้าทำการบ้านเสร็จแล้วคะ น้องน้ำฟ้าอยากจะระบายสีเจ้าหญิงคะพ่อบอล”
น้ำฟ้าเข้ามาสะกิดถามผม
“ได้สิคะ”ผมตอบตกลง น้ำฟ้าดีใจวิ่งกลับไปหยิบสมุดระบายสีพร้อมสีไม้กลับไปนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่น
แล้วเริ่มลงมือระบายสี
ผมนั่งตรวจงานไปได้ซักพักก็เงยหน้าขึ้นมามองที่นาฬิกาก็พบว่าตอนนี้หกโมงครึ่งแล้วจึงลุกออกจากโต๊ะทำงาน
เพื่อเตรียมมื้อค่ำโดยมีกับข้าวของตัวเอง และที่อยู่ในกล่อง เอามาใส่จาน เทข้าว รินน้ำใส่แก้ว จนเสร็จเรียบร้อย
“น้องน้ำฟ้าล้างมือแล้วมาทานข้าวได้แล้วลูก”ผมเรียกลูกสาว
“คะพ่อบอล”น้ำฟ้าตอบรับก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือ
ระหว่างที่รอน้ำฟ้าอยู่ผมก็ไปเปิดโทรศัพท์เพื่อไม่ให้ภายในห้องมันเงียบเกินไป และรับรู้ข่าวสารบ้าง
“มาแล้วคะพ่อบอล ว้าว...กับข้าวเต็มไปหมดเลย”น้ำฟ้าขึ้นนั่งยังเก้าอี้ตัวเองก่อนจะส่งเสียงร้อง
เมื่อเห็นปริมาณกับข้าวบนโต๊ะ
“ทานเลยคะน้ำฟ้า”ผมเอ่ยบอก ก่อนจะเริ่มกินพร้อมกับฟังข่าวสารของวันไปพร้อม
“คะวันนี้เราจะมาสัมภาษณ์นักธุรกิจหนุ่มหล่อที่กำลังเป็นที่สนใจในขณะนี้นะคะ”เสียงนักข่าวสาวเอ่ยขึ้น
“คุณศาสตราคะ เรื่องที่ว่ากำลังคบหาดูใจจนถึงขั้นที่จะลั่นระฆังวิวาห์กับคุณสุชาดาลูกสาว
ท่านรัฐมนตรีกำพลนี้จริงรึเปล่าคะ”ผมต้องเงยหน้าขึ้นมองจอ ภาพตรงหน้าเป็นไอ้พี่วุฒิที่ส่งยิ้มน้อย ๆ
ให้กับกล้อง
“คือผมกับคุณสุชาดาเพิ่งรู้จักกันครับ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากผู้ชายส่วนใหญ่คงจะต้องการคบหากับเธอเป็นแน่”
สิ่งที่ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยออกมานั้น มันทำให้ผมกำช้อนซ้อมในมือจนแน่น
“แสดงว่าข่าวที่ออกมาก็เป็นจริงสิคะเนี้ย สาว ๆ ทั้งประเทศต้องอกหักซะแล้วสิคะ”นักข่าวสาวยังคงซักต่อไป
“ไม่ใช่หรอกครับ ผมกับคุณสุชาดาเราเป็นเพียงแค่คนรู้จักกันเท่านั้น อีกอย่างตอนนี้ผมก็มีเจ้าของหัวใจแล้วด้วย
ซึ่งข่าวนี้ทำให้คน ๆ นั้นเสียใจ และไม่เข้าใจจนถึงผิดหวังในตัวของผม”ผมต้องตกใจกับคำตอบนี้
เพราะไม่คิดว่าไอ้พี่วุฒิมันจะกล้าบอกกับนักข่าวไปอย่างนั้น
“จริงเหรอคะ ใครกันนะที่เป็นคนโชคดีคนนั้น พอจะบอกพวกเราได้ไหมคะ”นักข่าวสาวเอ่ยถามขึ้น
ด้วยความตกใจกับข่าวใหม่ ช่างภาพต่างรัวแฟลชกันถี่ยิบจนแทบจะตาลายแทน
“คงยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกครับ แต่ไม่ต้องกังวลหรอกครับเพราะถ้าหากพร้อมและเค้าพร้อมเราจะบอกทุกคน
อย่างแน่นอน สิ่งที่ผมพูดครั้งนี้ผมต้องการจะบอกถึงสถานะที่ชัดเจนของผมและคุณสุชาดาว่าเราไม่ได้คบหากันแต่อย่างใด
ต้องการบอกให้อีกคนที่เข้าใจผิดให้รับรู้ เดี๋ยวเจอกันนะครับ ขอบคุณทุกคนนะครับ”ไอ้พี่วุฒิมันพูดไปก็มองกล้องไป
จนผมรู้สึกว่าสายตาของผมได้สบเข้ากับไอ้พี่วุฒิมันโดยตรง
“พ่อบอลคะนั้นป๊าวุฒินินา”น้ำฟ้าเอ่ยด้วยเสียงตื่นเต้น
“ก๊อก...ก๊อก...”เสียงเคาะประตู สงสัยไอ้เต้มันต้องมาชวนผมลงไปกินข้าวเย็นแน่ ๆ เพราะผมไม่ได้บอกมัน
ว่าผมซื้อกับข้าวมาแล้ว ผมเดินตรงไปยังประตูก่อนจะปลดล็อคเตรียมตัวบอกปัดไอ้เต้
“พี่.....”ผมต้องหยุดคำพูดเอาไว้เมื่อตรงหน้าผมมันไม่ใช่ไอ้เต้ แต่เป็นคนในข่าวเมื่อครู่นี้ที่กำลังยืนส่งยิ้มมาให้ผม
คนตรงหน้าดันตัวของผมที่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เข้ามาภายในห้องแล้วล็อคห้องเสร็จสรรพ
“พี่มารับบอลกับน้ำฟ้ากลับครับ”มันเอ่ยออกมา
“...................”ตอนนี้คำพูดรึอะไรต่าง ๆ หยุดนิ่งเมื่อเห็นว่าเป็นคน ๆ นี้
“พี่เคลียร์แล้วนะ พี่คิดถึงบอลนะครับ กลับคอนโดเราดีกว่านะ”ไอ้พี่วุฒิมันก้มตัวเพื่อพูดใกล้ ๆ ใบหูของผม
“.................ฮือ......ฮือ...........”แล้วผมก็รู้สึกว่าดวงตาของผมร้อนพร้อมก่อนจะสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้น
ผมหลุดเสียงร้องออกมา
“บอล...........ไม่มีอะไรแล้วนะครับ พี่วุฒิรักบอลนะ ฟอด ฟอด กลับคอนโดเรากันนะครับ”แรงดึงรั้น
เพื่อให้ผมเข้าหาอ้อมกอด ก่อนเสียงนุ่มจะเอ่ยบอกผม ก้มลงมาหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวา แล้วเอ่ยชวนผมกลับไปด้วย
ซึ่งผมไม่อาจจะที่ตอบคำถามได้ ทำได้แต่เพียงการพยักหน้าตอบรับเท่านั้น
“หึหึ...ร้องไห้เป็นเด็กขี้แยเลย เดี๋ยวน้ำฟ้ามาเห็นนะ”เสียงนุ่มของไอ้พี่วุฒิยังคงดังขึ้น
“ป๊าวุฒิ...........น้องน้ำฟ้าคิดถึงป๊าวุฒิจังเลยคะ”เสียงดังของน้ำฟ้าดังขึ้น ก่อนไอ้พี่วุฒิจะยอมปล่อยตัวผมออก
แล้วอ้าแขนรับน้ำฟ้าเข้าสู่อ้อมกอดแทน
“ป๊าวุฒิก็คิดถึงน้องน้ำฟ้าคะ ป๊าวุฒิมารับพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้ากลับแล้วนะคะ”มันเอ่ยขึ้น
แล้วทำการฟัดแก้มน้ำฟ้าเสียหนึ่งยก
“คะ”น้ำฟ้าตอบกลับพร้อมกอดรัดคอของไอ้พี่วุฒิเสียแน่นพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ไปกันเลยดีกว่าเนอะ”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยขึ้น
“ยังทานข้าวอยู่เลยคะป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิมาทานข้าวกับน้องน้ำฟ้าแล้วก็พ่อบอลดีกว่านะคะ”น้ำฟ้า
เอ่ยชวนไอ้พี่วุฒิร่วมทานข้าวด้วย
“ถ้างั้นป๊าวุฒิทานด้วยคนนะคะ”แล้วไอ้พี่วุฒิมันก็รีบตอบตกลงทันที
เราเข้านั่งประจำที่โดยผมจัดจานข้าวสำหรับไอ้พี่วุฒิ เรานั่งทานข้าวกันสามคน โดยมีไอ้พี่วุฒิคอยตักโน้นนี้นั้น
ให้ทั้งผมและน้ำฟ้า เมื่ออิ่มเรียบร้อยผมก็เป็นคนจัดการล้างจานชามทั้งหมด ออกมาก็พบว่าไอ้พี่วุฒิอุ้มน้ำฟ้าไว้รอท่าแล้ว
“ไปกันเถอะครับบอล”มันเอ่ยปากขึ้น
“แต่ของ..”ผมทักเรื่องของต่าง ๆ ภายในห้อง
“เอาไว้แบบนี้รึจะให้คนมาจัดการทีหลังก็ได้ครับ”ไอ้พี่วุฒิมันเสนอขึ้นมา
“เอาไว้แบบนี้ก็ได้เผื่อมีคนบางคนไม่อยากให้อยู่ด้วยจะได้กลับมาเลย”ผมเอ่ยขึ้น
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พี่จะให้ต้นมาจัดการห้องเลยแล้วกัน ส่วนเรื่องที่จะมาอยู่ที่นี้ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ
ก็เลิกคิดไปได้เลย กลับไปถึงคอนโดจะโดนลงโทษข้อหาไม่เชื่อใจกันและหนีพี่มา”ผมฟังแล้วกลุ้มครับ
ยิ่งอีประโยคหลังเนี้ยเล่นซะเสียวสันหลังกันเลย
สรุปผมก็ต้องจัดการปิดและล็อคห้องแล้วเดินตามไอ้พี่วุฒิที่อุ้มน้ำฟ้าลงไปขึ้นรถยนต์คันหรูกลับไปยัง
คอนโดสุดหรูของไอ้พี่วุฒิมันจนได้ครับ ระหว่างทางน้ำฟ้าก็หลับไอ้พี่วุฒิก็เริ่มเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ว่าที่ไปทานข้าววันนั้น
เพราะคุณพ่อของไอ้พี่วุฒิรับปากรัฐมนตรีกำพลเอาไว้ ว่าหากทั้งสองพบกันแล้วมีแนวว่าจะสามารถจะพัฒนา
ความสัมผัสก็จะให้จัดการหมั้นเอาไว้ก่อน โดยที่คุณพ่อพี่วุฒิร่วมทั้งคุณแม่ไม่รู้ว่าไอ้พี่วุฒิมันมีผมแล้ว
จะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วย เลยต้องตกลงไปทานข้าว แล้วข่าวมันก็ออกมาทำให้ผมเข้าใจไอ้พี่วุฒิมันผิด
ผมต้องยอมรับแล้วว่าผมคงจะหนีไปไหนไม่ได้ แล้วที่สำคัญพรุ่งนี้ตอนเย็นคุณพ่อกับคุณแม่รวมถึงน้อง ๆ
ของไอ้พี่วุฒิต้องการจะพบผมพร้อมด้วยน้ำฟ้า ผมเริ่มกังวลอีกแล้วครับ ว่าครอบครัวของไอ้พี่วุฒิมันจะยอมรับได้เหรอ
ที่ลูกชายและพี่ชายมีคนรักที่เป็นผู้ชาย ไม่มีฐานะที่ทัดเทียม ไม่มีหน้ามีตาในสังคม และแถมยังมีลูกติดอีกต่างหาก
สวัสดีคะ :hao7: หายมาม่ากันยังคะ แหม...........ชีวิตนี้มีต้องมีหลากหลายรสชาติกันบ้าง จริงไหมคะ :mew2:
คงมีคนเห็นแล้วนะคะว่ามีคู่ใหม่เกิดขึ้นอีกคู่แล้ว อิอิ............... :hao6:
ตอนหน้ามาดูกันว่าจะเป็นยังไงนะคะ :mew1:
ขอขอบคุณทุกคนสำหรับกำลังใจและบวก เม้นทุกเม้นที่ตอบเข้ามา หวังว่าคงจะไม่หายกันนะคะ :pig4:
พบกันวันอาทิตย์ที่ 2 กุมภาพันธ์ 2557 รักคนอ่านทุกคนค่า............... :กอด1: หน่อยนะ และขอบวกเป็ดให้กับทุกเม้นคะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :mc3: :mc3: :mc3: :mc2: :mc2: :mc2:
ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เข้าใจกันแล้ววววววววววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านชื่อตอน ก็นึกว่าพี่วุฒิยังไม่ยอมเคลียร์กะครูบอล
ฟู่!!!!!!!! โล่งงง
สู้ๆนะครูบอล พ่อแม่พี่วุฒิ ไม่โหดแน่นอน...น่าจะนะ // อ้าว
-
มาม่าชามน้อยๆ พอเรียกน้ำย่อยกำลังดี
-
o13
โล่งอกอ่ะ ปลื้มปริ่มไปกับครูบอล
เป็นประสบการณ์สำหรับทั้งคู่เนอะ
วุฒิต้องรู้จักบอกรู้จักเล่าจะได้ไม่เกิดเรื่องอีก
บอลเองก็อย่าหุนหันด่วนตัดสินใจอีกล่ะ :mew1:
รอตอนหน้าครอบครัวพี่วุฒิจะมีปฏิกิริยายังไงกับครูบอล
แต่เชื่อว่าน้องน้ำฟ้าจะทำเรื่องยากเป็นเรื่องง่ายได้ :hao7:
บวกเป็ด
:กอด1: กันๆ ช่วงนี้อากาศหนาวดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
:L1:
-
เคลียร์กันแล้ว ดีใจจัง
ครูบอลอย่างคดมากน่าา พี่วุฒิออกจะรักขนาดนี้ แถมมีน้ำฟ้าคอยช่วยอีก
ไม่รวมสามสาวนะ สู้ๆคะ เชื่อว่าครอบครัวพี่วุฒิต้องเข้าใจ :กอด1:
-
o13 o13
-
โอ้ยยยโล่งงงงงง
หมดเวลากินมาม่า 5555555555555
พี่วุฒิทำดีมากค่ะ
มิกกี้ ธรรม
ทศ ต้น คู่ไหนจะมาวิน 5555555555555555555
-
สงสารพี่บอรมากคงอึดอัดน่าดู
-
ดีกันแร้ว โดนจัดหนักแน่บอล อิอิ
-
5555555555ดีใจกับบอลด้วยนะน่ารักจริงๆๆๆๆเลยคุณวุฒิ สนุกมากขอขอบคุณผู้เขียนนะคับ :katai3: :katai2-1: :mew1: :mew6: :katai1:
-
เคลียร์กันแล้ว กว่าจะเคลียร์กันได้ครูบอลเสียน้ำไปเยอะ
กลับคอนโดครูบอลคงโดนพี่วุฒิเรียกร้องคุ้มแน่
จะได้ไปพบครอบครัวพี่วุฒิแล้ว น้องน้ำฟ้าน่าจะช่วยได้เยอะ
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว
รอตอนหน้าพร้อมหน้ากับครอบครัวสามีนะพี่วุฒิ :กอด1:
-
โล่งงงงงงงงงงงงมาก. ชอบที่บอลไม่ได้ยอมพี่วุฒิง่ายๆแบบนี้ น่ารักอ่ะมีหึงกันอ่ะ น้องน้ำฟ้าก็น่ารักมีแอบหลุดทำเอาต้นไปไม่ถูกเลย อิอิ
เย้กลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ (ปอลิง ถ้าลูกบอลเปนผู้ชายคงหลงกันมากกว่านี้แน่ๆเลย) :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทีหลังก็มีอะไรก็บอกครูบอลบ้างนะคะพี่วุฒิ รอฉากโดนลงโทษค่ะ อ๊าย
-
ในที่สุดก็กลับมาเป็นครอบครัวสุขสันต์เหมือนเดิมล่ะ^^
-
ที่จริงบอลก็ทำถูกอยู่นะ ก็วุฒิไม่เคลียร์เองนี่นา จะให้เชื่อใจ..ยากส์ ทำแบบนี้ก็เร่งปฏกิริยาให้รีบแก้ปัญหาดี555
แต่ขำฝ่ายหญฺิงพูดเป้นเรื่องเป้นราวมากว่ารอฝ่ายชายมาขอเนี่ย555
-
โอ๊ย โล่งใจแทนครูบอลเลยอิอิ
พี่วุฒิสบายใจ เตรียมต้อนรับบทลงโทษให้ครูบอล อิอิ
-
:-[ :-[
-
คืนดีกันแล้ว เย้ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เคลีร์ยสักทีนะ :hao5:
บอลเด็ดขาดดีอ่ะ ชอบจัง :mew1:
วุฒิก็แน่มากๆที่กล้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้บอลกลับคืนมา :mew4:
-
พี่วุฒิเคลียร์เรื่องได้เร็วทันใจดีจริงๆ >_<
-
ฮู่วววววววววววววววววววว บอกได้คำเดียวว่าโล่ง................
ครั้งหน้าคงต้องให้สองคนนี้เขาคุยกันก่อนดีไหม จะได้ไม่เป็นแบบนี้
ตอนหน้าพี่วุฒิจะพาไปเปิดตัวสินะ อย่าเครียดเลยบอลยังไงหนู(น้ำฟ้า)ก็เอาอยู่ อิอิ
เราก็ตะหงิดๆตั้งแต่ตอนก่อนนู้นที่ธรรมเอาผลไม้มาละ ว่ามิกกี้ทะแม่งๆนะ
แต่ไม่คิดว่าจะจับคู่จริงๆ หุหุ รอลุ้นนะ
รอตอนต่อไปนะ :mew1:
-
อ่าวว งงตัวเอง นึกว่าอิพี่วุฒิพาครูบอลไปเปิดตัวแล้วซะอีก :mew2:
-
เฮ้อออ ครูบอลร้องไปเยอะเลยกว่าจะเคลียร์
รอดูวันเปิดตัวกับครอบครัวคุณวุฒิ อิอิ
คู่ใหม่มิกกี้กับธรรมธรรม น่าลุ้น คิคิ
-
ชอบจุง ออิอิอิอิอิ
-
ว๊าว ในที่สุดก็คืนดี :mew1: :mew1: :mew1:
ลุ้นครูบอลพบ พ่อแม่สามี :hao3: :hao3:
-
ฉลองคู่ใหม่อีกคู่ มิกกี้ ธรรม :o8: :-[
-
มีคู่มาใหม่ 2 คู่
แต่ว่าเดาว่า ผู้หญิงมั่วซั่วกับพ่อรมต.นั่นคงไม่ยอมจบง่ายๆหรอก ใช่ป่าว
-
o13
-
5555555555ดีใจกับบอลด้วยนะน่ารักจริงๆๆๆๆเลยคุณวุฒิ สนุกมากขอขอบคุณผู้เขียนนะคับ :katai3: :katai2-1: :mew1: :mew6: :katai1:
-
มีดราม่าพอให้หัวใจคนอ่านได้สูบฉีดได้บ้าง หลังจากหวานกันมาหลายตอน ชอบอ่ะ
-
มันต้องอย่างนี้ครูบอล
พี่วุฒิเลยจัดการไวเลย
ดีใจที่กลับมาอยู่ด้วยกันอีก :mew1:
พ่อแม่พี่วุฒิก็ดูเป็นคนดีมากอ่ะ เข้ากะครูบอลได้แน่ๆ o13
-
ขอใหัผ่านฉลุย :call:
-
ป๊าวุฒิแมนสุดๆไปเลยค่าาาา o13 o13
รอตอนหน้านะ กิกิ :hao6: :hao6:
ปล. ธรรมธรรม vs มิกกี้ อยากอ่านคู่นี้จังค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นึกว่าจะได้กินมาม่าถ้วยใหญ่ซะแล้ว :katai1: o22 :o12:
-
เอ๊ะ ระหว่างที่พี่วุฒิกับครูบอลเขาสวีทกัน คนสนิททั้งสองก็แอบมีซัมธิงกันอยู่รึเปล่า (แอบตกใจเล็กๆ)
ดีที่เรื่องเข้าใจผิดจบได้อย่างรวดเร็ว พี่วุฒิเคลียร์ตัวเองออกสื่อกันเลยที่เดียว
ครูบอลคงต้องการความมั่นใจในตัวพี่วุฒินะ เพราะก็เพิ่งรู้จักกันได้ไม่เท่าไหร่ จะให้เชื่อใจเต็มร้อยคงไม่ใช่
-
ไม่รู้เป็นอะไร น้ำตาไหล ไปกับ ครูบอล เฉยเลย
:mew2: :mew2: :mew2:
-
ดีกันแล้วเข้าใจกันแล้ว
รออ่านตอนหน้า
-
เล่นเอาใจหายใจคว่ำหมด
-
ประกาศสำคัญค่ะ
ต้องขอโทษคนอ่านทุกคนด้วยนะคะด้วยตุ๊กตาไม่สามารถที่จะลงนิยายตอนต่อไปได้ ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ทั้งเรื่องงาน :mew2:
ครอบครัว และสุขภาพ เลยจะขอเลื่อนการลงนิยายเป็นวันอาทิตย์ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2557
ตุ๊กตาขอสัญญาว่าวันอาทิตย์หน้าทุกคนจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน เดี๋ยวจัดเต็มให้เลยคะ :hao7:
-
รับทราบค่ะ^^
-
ถึงว่าทำไมไม่เห็นขึ้นเปลี่ยนตอน เพรสะอ่านในมือถือเลยไม่เห็นประกาศ แต่ดีนะที่เอะใจเปิดเข้ามาดู เป็นอันว่าเรารับทราบจ้า
-
:mew2:
-
:sad4: :ling1: :katai1: :hao5: :seng2ped: :monkeysad:
-
2 ตอนเลยนะคุณตุ๊กตา
-
โอเค รับทราบค่ะ!!!!!
รอจัดเต็มค่าาาาาา >< :hao7:
-
รับทราบรอแบบจัดเต็ม นักเขียนสู้ๆนะ :mew1:
-
รับทราบ
:L1:
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:เค้าจะรอออออออออออออออจ้า :mew4: :mew4: :mew4:
-
มาต่อสักทีสิ รอจนเบื่อแล้วนะ
-
เมื่อไหร่จะมาอ่ะ เค้ารอนานแล้วนะ ฮือๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ตอนที่ 24 (เผชิญหน้า)
ครูบอล
ผมกลับมาถึงคอนโดสุดหรูของไอ้พี่วุฒิก็ดึกพอสมควรแล้ว จัดการอุ้มน้ำฟ้าที่หลับแล้วขึ้นแนบอก
เพื่อพาขึ้นไปชั้นที่เป็นที่พักทั้งชั้นของอีกคนที่เดินตามผมมาติด ๆ ไม่ได้ห่าง พยายามจะขออุ้มน้ำฟ้าเองให้ได้
“บอลครับให้พี่อุ้มน้ำฟ้าดีกว่านะบอลจะได้ไม่เหนื่อยไง”ยังพยายามอยู่ครับ
“ไม่ต้องหรอกบอลอุ้มลูกได้ บอลเป็นผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอ่อนแอจนอุ้มลูกไม่ไหว
แล้วจากลานจอดรถของพี่กับห้องของพี่มันก็ไม่ไกลกันซะหน่อย”ผมเองก็ยังคงพยายามจะบอกอีกคน
“แต่พี่ไม่อยากให้บอลเหนื่อยนินา”ยังจะทำปากยื่นใส่อีก
“ไม่ต้องหรอกครับเห็นไหมถึงห้องแล้ว”ผมบอกเมื่อประตูลิฟท์เปิดมายังชั้นที่เป็นเป้าหมาย
“เฮ้อ....ได้เมียเก่งแล้วก็แข็งแรงก็ยังงี้นะแหละ”ยังไม่หยุดพูด
“ถ้าไม่พอใจก็ไปหาเมียที่บอบบาง ช่างพูดเอาใจ แบบคุณสุชาดาซะสิ”ผมอดที่จะพูดไม่ได้
“งอนอีกแล้ว ไม่เอาไม่ไปหาใครทั้งนั้นแหละคนนี้ดีที่สุด พี่ขอร้องว่าบอลอย่าผลักไสพี่ไปให้คนอื่นอีกนะครับ”
มันทำเสียงและสีหน้าหมอง ๆ ส่งมาให้
“ครับ....เปิดประตูห้องซักทีสิครับพี่วุฒิ ถึงน้ำฟ้าจะตัวไม่หนักแต่ยกนาน ๆ บอลก็ล้าเหมือนกันนะครับ”ผมเอ่ยบอก
“พี่ถึงบอกไงว่าให้พี่อุ้มน้ำฟ้าดีกว่าบอลก็ไม่เชื่อพี่ พี่ไม่อยากให้เหนื่อยเพราะต่อไปต้องเหนื่อย
จากกิจกรรมยามดึกอยู่แล้ว”นั้นไงครับถึงว่าทำไมถึงขันอาสาจัง
“กิจกรรมบ้าอะไร วู้....เข้าห้องได้แล้ว บอลจะพาน้ำฟ้าเข้านอน”ผมเลยโวยวายไปเล็กน้อยก่อนจะอุ้ม
เอาน้ำฟ้าเข้าห้องที่ถูกไอ้พี่วุฒิเปิดประตูห้องนอนของน้ำฟ้าให้
เดินออกมาก็ตรงเข้าห้องนอนของไอ้พี่วุฒิที่มันกลายเป็นห้องนอนของผมไปด้วยแล้ว
ภายในห้องถูกเปิดเครื่องปรับอากาศไว้ให้เย็นอย่างพอเหมาะ เจ้าของห้องที่แท้จริงไม่อยู่คงจะเข้าห้องน้ำ
ไปอาบน้ำแล้ว ผมที่อาบน้ำชำระร่างกายมาตั้งแต่ที่ห้องในหอพักครูเลยขึ้นนอนยังฝั่งประจำบนเตียงนอน
นุ่มแสนสบาย คิดถึงเรื่องที่ไอ้พี่วุฒิมันเล่าให้ฟังแล้วก็ได้แต่ทำใจ แล้วยังวันพรุ่งนี้ที่ผมจะต้องไปบ้านใหญ่
ของไอ้พี่วุฒิ เพราะครอบครัวของมันอยากที่จะเจอกับผม คิดไปคิดมาจนรู้สึกถึงสัมผัสจากอ้อมแขนแข็งแรง
ที่เข้ามารัดตัวผมจากทางด้านหลัง ผมคงจะจมกับความคิดมากเกินไปจนทำให้ไม่ได้ยินเสียงปิดเปิดประตูห้องน้ำ
และแรงยุบตัวของเตียงนอนเมื่ออีกคนได้ขึ้นมานอนอีกด้านของเตียงนอนแล้ว
“คิดอะไรครับบอล ไม่ต้องห่วงนะครับทุกเรื่องพี่จะจัดการเอง”มันเอ่ยขึ้น
“พรุ่งนี้บอลไม่กล้าไปพบครอบครัวของพี่วุฒินิครับ”ผมเอ่ยออกไปจนได้
“ทำไมครับ ฟอด”ไอ้พี่วุฒิถามพร้อมกับหอมหลังต้นคอของผมจนขนลุกเกรียว
“พี่วุฒิแล้วครอบครัวของพี่จะรับเรื่องของเราได้เหรอ เราต่างก็เป็นผู้ชายแล้วบอลก็ไม่ได้มีฐานะ
ที่พอจะเท่าเทียมพี่”ผมค่อย ๆ ระบายความในใจออกมา
“บอล ทุกอย่างจะเรียบร้อย พี่จะทำให้ทุกอย่างไม่มีปัญหาขอให้บอลเชื่อใจ ส่วนเรื่องฐานะพี่
รึครอบครัว พี่ไม่เคยสนใจขอให้คน ๆ นั้นเป็นคนที่พี่รักก็พอ ซึ่งคน ๆ นั้นก็คือบอลไงครับ”ผมฟังคำพูด
ของไอ้พี่วุฒิแล้วมันก็ทำให้ผมรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ
“อะ พี่วุฒิ วู้... พอเลยนะ อะ บอกให้หยุดไง”ผมต้องร้องออกมาเมื่อแขนที่รัดตัวผมอยู่เริ่มไม่นิ่ง
มันเริ่มลูบไปมาจนมาถึงหน้าอกผมก็เริ่มการสะกิดผ่านเสื้อนอนของผม ปากก็ไล่ไปตามใบหู หลังคอ
ไหล่ที่โพล่พ้นคอเสื้อ
“พี่ก็กำลังจะทำโทษบอลไงครับ”พูดไปดมไป พูดไปดูดไป ได้ไงกัน
“อ่ะ ทำโทษ บอล ซี้ด...เรื่องไรเหล่า”ผมอดถามไม่ได้
“ก็ที่บอลไม่เชื่อใจพี่ หอบผ้าหอบผ่อนหิ้วลูกหนีพี่ไปไงครับ”มันหยุดการลวนลามแล้วบอกผม
“ถ้าพี่วุฒิจะทำโทษบอลเรื่องไม่เชื่อใจ บอลก็จะทำโทษพี่วุฒิเหมือนกันที่โกหกบอล”ผมบอกออกไปบ้าง
“ก็พี่ไม่อยากให้บอลคิดมาก เรื่องไม่เป็นเรื่อง”ไอ้พี่วุฒิมันบอกพร้อมกับเอามือมาจับมือผมแล้วนวดไปมา
“แน่ใจนะว่าไม่เป็นเรื่อง แต่บอลว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียวละ”ผมเอ่ยออกไป
“ก็พี่ไม่คิดว่า..”ไอ้พี่วุฒิพยายามจะหาทางพูด
“นักข่าวจะถ่ายรูปได้”ผมเลยต่อให้
“ก็พี่คิดว่าทานข้าวครั้งเดียวให้มันจบ ๆ ไป แล้วก็จะปฏิเสธทันทีนิ”มันยังพยายามที่จะแก้ตัว
พร้อมทำหน้าหงอย ๆ ส่งให้ผม ซึ่งคงจะไม่มีใครได้เห็นสีหน้าท่าทางแบบนี้ของมันเป็นแน่
“ยังจะเถียงอีกนะ”ผมทำหน้าดุพร้อมพูดออกไป
“ก็มันจริงนิ ไม่รู้แหละวันนี้บอลต้องโดนพี่ลงโทษ”มันทำหน้ามุ่งมั่นประกอบคำพูดของมัน
พอมันพูดจบมันจัดการจับกดผมแนบกับเตียงนอน โรมรันปลายลิ้นเข้ามาภายในช่องปากที่ถูกประกบ
ปลายลิ้นของไอ้พี่วุฒิพันเกี่ยวปลายลิ้นกวาดปัดผ่านไปทั่วภายในปาก ดูดเม้มปากล่างของผมแรงจนรู้สึกว่า
ปากที่มีแต่คนว่าห้อยจะหลุดติดปากไอ้พี่วุฒิมันไป กูยอมแพ้มึงแล้วเหอะ กูเป็นเมืองขึ้นของมึงมาตั้งนานแล้ว
ไม่ต้องแสดงศักดิ์ดามากนักก็ได้ กูจะขาดใจตายคาอกคาปากมึงแล้ว
“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับบอล คืนนี้จัดหนักกันไปเลย”พอฟังแล้วอยากจะกลั้นใจตายแม้งเลย
คืนนี้จัดหนักกันไปเลยเหรอ ก็เห็นแทบทุกคืนที่จัดนะมันก็หนักอยู่แล้วนะ
“พะ พี่ พี่วุฒิ อืม”ผมถึงกับปากคอสั่นเมื่อมันพูดจบ เลยพยายามจะทัดทานมันแต่ก็ถูกจัดการ
ปิดปากด้วยปากซะอย่างนั้น
“อืม นักโทษห้ามมีปากเสียงครับบอล”เฮ้ย มันไม่ให้ผมทักท้วงเลยครับ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน
“โอ๊ย....จะกัดทำไมเป็นหมารึไง”ผมถึงกับร้องลั่นออกมาเมื่อมันใช้ฟันงับคอผมอย่างแรง
จนผมต้องด่ามันออกไป
“หึ ไม่ใช่หมาแต่เป็นผัวบอล”อยากจะสลบซะให้รู้แล้วรู้รอด
“อ่ะ อ่ะ อืมมมมมมมมมม”ผมถึงกับหลุดเสียงคลางออกมาเมื่อมันจัดการกับหน้าอกที่มีแต่หัว
ไม่ได้มีอะไรอย่างอื่นงอกออกมา มันทั้งจับ บีบ บี้ ขยี้ งับ แล้วจบด้วยเลีย จะไม่ให้ผมหลุดเสียงได้ไง
ผมไม่ได้ตายด้านนะครับ
“ยิ่งสัมผัสยิ่งติดใจ”มันเงยหน้ามองหน้าผมก่อนจะส่งยิ้มพร้อมคำพูดออกมาให้ผมได้อาย
“ติดใจก็ห้ามไปไหน ไม่งั้นจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสอีกตลอดไป พี่วุฒิบอลไม่ได้ขู่นะแต่บอลจะทำจริง ๆ”
ผมต้องเอ่ยเพื่อเตือนสติ
“ครับ ไม่ไปไหน จะสัมผัสแต่คนนี้คนเดียว”มันส่งยิ้มอบอุ่นป่นหื่นกลับมาให้ผม ก่อนเอ่ยประโยคเสี่ยว ๆ
ส่งมาให้ แต่ไม่รู้ทำไมมันทำให้ผมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้
“ให้มันจริงเหอะ”ผมเลยเอ่ยแก้เขินออกไป
“จริงสิครับ เดี๋ยวพี่พิสูจน์เลยดีกว่า”มันพูดจบก็กลับมาคลุกวงในทันที โจมตียอดอกของผมซะ
ผมคงต้องยอมนอนรอรับกรรมซะแล้วละครับ ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากส่งเสียงสำเนียงสื่อความรู้สึกออกไปเท่านั้น
เพียงไม่นานไอ้พี่วุฒิมันก็จัดการถอดกางเกงในและนอกของผมออกพร้อมกัน อากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศ
กระทบผิวผมจนต้องหดขาเข้าหากันบวกความอายที่ต้องเปิดเผยส่วนที่หน้าอายให้คนด้านบนที่คร่อมมองอยู่
“จะอายอะไรครับ เห็นจนจำได้หมดแล้ว”มันเอ่ยออกมาเมื่อเห็นอาการของผม
“ไม่ได้หน้าด้านเหมือนพี่นินา”ผมเอ่ยพร้อมกับมองค้อนซะทีนึง
“ครับไม่ได้หน้าด้าน แต่น่ารักน่ากิน”มันบอกแถมยังทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ พร้อมทั้งใช้มือปลุกเร่าอารมณ์เบื้องล่าง
ที่ถูกมือของได้พี่วุฒิมันแหวกแยกออกจากกัน ขยับฝ่ามือขึ้นลงจนสติผมหลุดลอย
“อ่ะ อืม พะ พี่วุฒิ”ผมต้องร้องออกมาเมื่อมันทำให้อาวุธผมพร้อมรบแล้ว แต่มันไม่ทำให้จนเสร็จสิ้นกระบวนความ
มันกลับปล่อยมือออกจากบอลน้อยที่ขยายตัวเต็มที่
“พี่ทำให้บอลบ่อยแล้ว พี่อยากเห็นบอลช่วยตัวเองบ้าง”มันก้มหน้าลงมาพูดกับผม
“บ้า.....”ผมเอ่ยออกมา แต่เมื่อเห็นสีหน้าพร้อมกับมือที่วนเวียนอยู่แต่จุดอื่น ไม่ยอมแตะต้องจุดกึ่งกลางของผมอีก
จึงมั่นใจว่ามันต้องการตามที่พูดแน่ ๆ
“จุ๊บ จุ๊บ”เสียงดูดเม้นเนื้อตัวของผม และมือที่ข้างนึงบีบหน้ายอดอดของผมทั้งซ้ายขวา
ส่วนอีกข้างก็ลูบคลำฟอนเฟ้นเนื้อตัวผมจนทั่ว ทั้งปลีน่องโดยไม่ยอมแตะจุดสำคัญของผม
“พี่วุฒิ อ่ะ อืม ช่วย บะ บอลด้วย”การกระทำของไอ้พี่วุฒิมันทำให้ผมต้องเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ
“มันยังไม่ถึงเวลาที่พี่ต้องช่วยบอล บอลต้องช่วยตัวเองแล้วละครับ”คำพูดของมันยังคงยืนยันว่า
มันต้องการให้ผมช่วยตัวเอง ปลดปล่อยตัวเองโดยที่มันจะเป็นผู้ชม
“อืม อืม อ่า..........................”และแล้วอารมณ์และความต้องการปลดปล่อยของผมก็ชนะ
เมื่อผมเอื้อมมือไปสัมผัสเพื่อปลอบโยนและปลดปล่อยตัวเองจากความทรมานและเสียวซ่านนี้
ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยช่วยตัวเอง แต่ไอ้ที่ต้องช่วยตัวเองแล้วมีผู้ชมคอยติดตามติดขอบสนามปานว่า
เข้าประกวด AF แบบนี้มันไม่เคยนะสิครับ
“จุ๊บ อืม เมียพี่เซ็กซี่ที่สุด”มันจุ๊บปากผมเร็ว โดยที่มือทั้งสองข้างไม่ได้หยุดพักจากการสัมผัสผมเลย
ก่อนจะเงยหน้าแล้วพูดคำพูดที่น่าอายสำหรับผมออกมา
“ซี้ดดดดดด อ้า............................”และแล้วผมก็ถึงฝั่งฝันด้วยฝีมือของผมและได้รับการช่วยเหลือ
จากการลูบคล่ำจุดต่าง ๆ จากไอ้พี่วุฒิ พอผมลืมตาจากความเสียวซ่านก็พบกับสายตาที่มองลงมาหาผม
มันทำให้ผมแทบอยากจะเอาตัวมุดลงเตียงซะให้รู้แล้วรู้รอด เพราะมันใช้สายตาที่แทบจากกลืนกินผม
“จุ๊บ เอาละนะเรามาทำให้กิจกรรมนี้มันเป็นไปอย่างถูกต้องตามหลักกฎหมายกันดีกว่า”มันจูบหน้าผากผมเร็ว ๆ
ก่อนจะเอ่ยอะไรที่ทำให้ผมงงออกมา
ผมต้องมองตาค้างเมื่อไอ้พี่วุฒิมันคุกเข่าแล้วถอดเสื้อโชว์กล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยเป็นก้อน ๆ อวดสายตาของผม
ผมรู้สึกว่ารูปร่างของคนตรงหน้าถูกเทพเจ้ารังสรรค์ให้เป็นผลงานชิ้นเอกจนผมอดที่จะลุ่มหลงไม่ได้
“หึหึ ตะลึงมองเลยเหรอครับ”มันคงจะเห็นว่าผมจ้องมองมันตาค้างอยู่แน่ ๆ
“อะไรเหล่า”ผมเลยแสร้งถามออกไป
“หึหึ ไม่ต้องหันหนีครับบอล ต่อไปนี้จะเป็นการลงโทษนิดหน่อย”ผมละเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที
คราวนี้มันจะเอาอะไรมาลงโทษผมกัน
ซึ่งตอนนี้บนเตียงนอนกำลังเป็นสังเวียนระหว่างผมกับไอ้พี่วุฒิ มันเริ่มกดจูบดูดวิญญาณของผมขึ้นอีกครั้ง
แล้วลากริมฝีปากลงมาหาลำคอ ต่ำลงยังแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่ถูกก่อกวนขึ้นอีกครั้ง
อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จากนั้นก็จัดการต้อนยอดอกของผมเข้าไปไว้ภายในปากที่อุ่นร้อนและเปียกชื้น
ตวัดลิ้นไปมาพร้อมการขบกัดยอดอกของผมทั้งสองข้าง แล้วเลื่อนตัวลงต่ำไปยังหน้าท้อง มีการแวะ
ทักทายสะดือของผมด้วยการห่อลิ้นแล้วแหย่ลงไป ขอบอกทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ว่า ไอ้พี่วุฒิมันทิ้งร่องรอย
เอาไว้โดยที่ผมกล้าที่จะฟันธงโดยไม่ต้องดูเลยครับ คงจะเป็นรอยกระจายไปทั่ว ๆ แน่ ๆ มันกลัว
จะหาทางกลับไม่เจอรึยังไงกัน
“หายใจเข้าลึก ๆ นะครับ อย่าเกร็ง”มันเอ่ยออกมาเมื่อมือด้านที่ถนัดของมันพบเป้าหมายนั้นคือช่องทาง
ที่ในเวลาต่อไปมันจะเป็นเส้นทางที่ไอ้พี่วุฒิมันต้องเข้ามา บอกเสร็จก็จัดการใช้ปลายนิ้วมือที่ชุ่มไปด้วย
เจลหล่อลื่นที่ไม่รู้ว่าไปหยิบมาป้ายตอนไหน เมื่อเจอเป้าหมายก็จัดการกดปลายนิ้วถึงสองนิ้วเข้ามา
“โอ๊ย บะ เบา ๆ หน่อย บอลเจ็บ”ผมต้องเอ่ยออกมาเมื่อผมรู้สึกเจ็บ
“หายใจเข้าลึก ๆ ครับ”มันยังคงกระซิบข้างหูของผม
“ฮ่า............ฮ่า....”ผมพยายามที่จะผ่อนคลายให้ได้มากที่สุด นี้แค่สองนิ้วนะครับถ้าเจอของจริงเข้าไปนี้
แบบว่ามันต่างกันมาก
“อย่างนั้นครับ บอลรัดแน่นจังเลย”มันส่งเสียงเมื่อเห็นผมผ่อนคลายตามที่มันบอก
แล้วยังมีการบอกอีกว่าผมนะรัดนิ้วมันแน่น ผมอยากจะบอกมันเหลือเกินครับว่ากูควบคุมร่างกายไม่ได้โว้ย
“อะ อะ อืม”ผมถึงกับหลุดเสียงเมื่อไอ้พี่วุฒิมันเริ่มขยับนิ้วทั้งสองเข้าออก เริ่มจากเนิบสั้น เพียงครู่
ก็เริ่มปรับเปลี่ยนจังหวะ ทั้งเชื่องช้าแต่หนักแน่น รวดเร็วถี่กระชั้น และยังก้มหน้าลงเพื่อไล่เลียขบเม้ม
ตามร่างกายของผม และมันคงจะสร้างร่องรอยเพิ่มขึ้นแน่
“หึหึ พี่จะเอาจริงแล้วนะ”มันหัวเราะในลำคอด้วยความถูกอกถูกใจ แล้วพูดประโยคที่น่าขนลุก
ออกมาว่าจะเอาจริง ตั้งแต่ต้นนี่มึงยังไม่เอาจริงอีกเหรอวะ
“อะ อ่ะ”ผมถึงกับหลุดเสียงสูงออกมาเมื่อปลายนิ้วทั้งสองมันไปกดจุดนึงเข้า ซึ่งมันเป็นจุดที่ทำให้ผมรู้สึกทรมาน
การปลุกเร้าทุกอย่างมันทำให้ส่วนกลางที่สลบไปเพราะได้รับการปลดปล่อยแล้วกลับมาตั้งตรงอีกครั้ง
“จุ๊บ จุ๊บ เจ๊าะแจ๊ะ เจ๊าะแจ๊ะ”เสียงจูบกับเสียงช่องทางด้านหลังของผมที่ถูกไอ้พี่วุฒิมันรุกราน
ด้วยนิ้วมือทั้งสองดังอย่างไม่ขาดสาย
“โอ๊ะ อืมมมมมมมมมมมม”ผมหลุดเสียงเมื่อไอ้พี่วุฒิมันส่งปลายนิ้วที่สามเข้ามา พรุ่งนี้ผมคงถ่ายคล่อง
ด้วยไม่ต้องการการสนับสนุนจากกำลังภายในของผมเป็นแน่
ทั้งการเล้าโลมที่มีชั้นเชิงและลีลาที่ยอดเยี่ยมจากคนด้านบนมันทำให้ผมเกือบจะพบปลายทางอีกครั้ง
แต่แล้วไอ้พี่วุฒิมันก็หยุดการเคลื่อนไหวทุกส่วน พร้อมทั้งถอดถอนนิ้วมือออกจากช่องทางด้านหลังของผมไป
“ต่อไปนี้บอลจะต้องทำต่อเอง”มันพูดจบก็จัดการกอดผมแล้วสลับตำแหน่งโดยที่มันลงไปนอนอยู่ด้านล่าง
แล้วผมคร่อมหน้าขามันอยู่ด้านบน ซึ่งไอ้ส่วนที่ผมนั่งทับมันโป่งนูนดันกางเกงที่ไอ้พี่วุฒิมันสวมใส่จนเห็นได้ชัด
อีกทั้งยังความร้อนที่ผ่านเนื้อผ้าออกมาสัมผัสกับก้นกลมของผม
“แต่”ผมกำลังจะทักท้วง
“บอลต้องทำ เพราะมันเป็นการลงโทษ”มันรีบขัดผมทันที แถมยังมีการสัมผัสเพื่อปลุกอารมณ์ผมไม่ได้ขาด
ทั้งหน้าอก ซอกคอ แล้วยังบอลน้อยของผมอีก
เมื่อมาถึงจุดนี้ด้วยอารมณ์ที่ถูกกระพือผมจึงต้องก้มหน้าลงเพื่อรูดซิปเพื่อนำอาวุธร้ายของคนด้านล่างออกมา
ผมต้องอิจฉาทุกครั้งเมื่อเห็นเครื่องเคราที่เป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจของชายทุกคน อะไรมันจะขนมาได้ขนาดนี้
“หึหึ จะตะลึงอะไรขนาดนั้นครับ”มันคงจะขำหน้าตาของผมตอนที่มองอาวุธประตัวของมันแน่ ๆ
ผมไม่อยากที่จะต่อล้อต่อเถียงเลยจัดการเอาไอ้อาวุธร้ายออกมาสูดอากาศข้างนอก ก่อนจะหยิบเจลหล่อลื่น
ที่ไอ้พี่วุฒิส่งมาให้เพื่อเตรียมความพร้อม ซึ่งมันช่วยให้ผมลดความทรมานเมื่อต้องรับเอาไอ้พี่วุฒิเข้ามาได้มาก
ผมจัดการบีบหลอดเจลแล้วนำลงไปลูบไล้กับไอ้แท่งอาวุธใหญ่ของอีกคน
“ซี้ดดดดดดดดดดดด อืม”มันหลุดเสียงออกมาเมื่อเจลแตะถูกส่วนนั้น
“อ่ะ”ผมต้องหลุดเสียงเช่นกันเมื่อไอ้พี่วุฒิมันเข้าประชิดแล้วอ้าปากรับเอายอดอกของผมเข้าปากไป
เมื่อคิดว่าทุกส่วนของแท่งร้อนถูกเจลห่อหุ้มเอาไว้แล้ว ก็กลั้นใจยกตัวขึ้นสูงใช้มือจับไอ้อาวุธร้ายตั้งตรง
แล้วกดตัวลงไปด้วยความระมัดระวังที่สุด โดยมีไอ้พี่วุฒิคอยเฝ้ามองและยื่นมือเข้าช่วยหากผมทำไม่ถูก
จนในที่สุดผมก็สามารถรับเอาทั้งหมดของไอ้พี่วุฒิมันเข้ามาจนได้ เมื่อเข้ามาจนหมดแล้วผมต้องหยุดการเคลื่อนไหว
ทุกอย่างเพื่อพยายามปรับตัวให้ได้ และไอ้พี่วุฒิมันก็ให้ความร่วมมือดีมาก ด้วยการโอบกอดผมเพื่อไม่ให้ล้มตัวลง
รึขยับตัวเพื่อให้ตัวของมันเองได้ปลดปล่อย แต่ใช้การสัมผัสลูบคลำและการขบจูบเพื่อกระตุ้นให้
อารมณ์กระพืออีกครั้ง ซึ่งผมรู้สึกดีนะที่ไอ้พี่วุฒิมันให้ความสำคัญกับผม
“ไหวไหมครับบอล”น้ำเสียงที่ออกมามันแหบพร่า อีกทั้งเสียงกัดฟันสกัดกั้นอารมณ์ของไอ้พี่วุฒิดังขึ้น
“วะ ไหวครับพี่วุฒิ อืม”ผมก็พยายามตอบ ด้วยความรู้สึกที่เจ็บ ๆ จุก ๆ และมันรู้สึกแน่นท้องเหลือเกิน
“อืม รัดแน่นจัง บอลอย่าตอดรัดพี่มากสิครับ”มันบอกผม ผมก็อยากจะบอกว่าเหลือเกินว่า
ผมควบคุมมันไม่ได้ มันเป็นเองเว้ย
นั่งปรับลมหายใจกันซักพักนึงผมก็ต้องตาโตด้วยขนาดที่ผมรับเข้าไปก็ว่ามันเกินคำว่าใหญ่เข้าไปแล้ว
แต่เมื่อครู่ผมรู้สึกว่ามันขยายภายในตัวผมอีก
“บอลครับขยับเลยครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยบอก พร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างเข้ารวบเอวผม แล้วค่อย ๆ
ยกตัวผมขึ้นเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยตัวผมให้กลืนกินอาวุธร้ายของตัวเองอีกครั้ง
“อ่ะ อืม พะ พี่วุฒิ”ผมถึงกับต้องหลุดเสียงร้องออกมา
“ซี้ดดดดดดดดดด อืม เยี่ยมมาก ขยับเลยครับบอล ตามอารมณ์ของบอลเลย ซี้ดดดด”มันเอ่ยบอก
เหมือนกับว่าไอ้ที่มันยกตัวผมแล้วปล่อยกลับจะเป็นการบอกว่าต้องการให้ผมทำอย่างไรบ้าง
“อ่ะ พี่ วุฒิ”ผมเลยจัดการยกตัวเองขึ้นก่อนจะค่อย ๆ กดตัวเองลงมาอีกครั้ง
“ครับ ซี้ดดดดด อย่างนั้นครับ ซี้ดดดดดด รัดแน่นดีจริง”เสียงไอ้พี่วุฒิที่เอ่ยออกมาเมื่อผมเริ่มขยับตัว
ผมรับรู้แต่ว่าต้องขยับโยกเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น มีแต่เสียงแว่วของไอ้พี่วุฒิที่ส่งเสียงร้อง
ดังประสานไปกับเสียงที่หลุดรอดออกมาจากปากผม โดยมีเสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงเตียงที่โยกคลอนตามแรงขยับ
และแรงเกี่ยวกระหวัดของอ้อมแขนแข็งแรงรอบตัวของผม
“อ้า...............................”ผมหลุดเสียงร้องดังยาวออกมาเมื่อผมไขว่คว้าปลายทางด้วยตัวเองแล้ว
“ตาพี่บ้างนะครับ”ไอ้พี่วุฒิก้มบอกผมที่สติสัมปชัญญะยังไม่กลับเข้ามาเต็มที่ แล้วจับตัวผมพลิกลงล่าง
โดยที่ส่วนกลางลำตัวยังคงเชื่อมกันอยู่ไม่ได้หลุดออกจากกันแต่อย่างใด
“อ่ะ อ่ะ อะ”ผมเริ่มกลับมารับรู้อีกครั้งเมื่อไอ้พี่วุฒิมันเริ่มเดินเครื่องเองด้วยจังหวะที่หนักแน่น
กระแทกกระทั้นเข้าหาผมไม่ได้ขาด จะมีก็แต่การเพิ่มความเร็วและความแรงเท่านั้น เสียงเนื้อกระทบกัน
เสียงเตียงนอน เสียงร้องของผมกับไอ้พี่วุฒิที่ยิ่งดังขึ้น ๆ
“อ้ากกกกกกกกกกก”เสียงร้องของคนด้านบนพร้อมความร้อนที่ถูกฉีดพ่นเข้าสู่เบื้องหลัง และยังอาการกระตุกเกร็ง
ของไอ้พี่วุฒิ ทุกอย่างมันทำให้ผมถึงจุดหมายครั้งที่สามจนได้
“ฮ่า ฮ่า จุ๊บ”เสียงลมหายใจของผมที่ดังประสานร่วมกับอีกคนที่ก้มลงมากดจูบหน้าผากของผมแรง ๆ หนึ่งที
โดยที่ส่วนล่างเรายังคงเชื่อมโยงกันอยู่
“บอลครับ..........”เมื่อไอ้พี่วุฒิมันปรับลมหายใจได้แล้วก็เรียกผมด้วยเสียงหวานฉ่ำ
“ฮ่า...ฮ่า...พอเลยนะ พรุ่งนี้บอลต้องไปทำงานแล้วตอนเย็นยังต้องไปบ้านพี่อีก”ผมที่ยังคงปรับลมหายใจ
ได้บ้างเล็กน้อยรีบดักคอไอ้ปีศาจจอมหื่นเสียก่อน
“ชิชิ ดันรู้ทันแล้วซะอีก”ยังจะทำท่าทางน้ำเสียงใส่ผมอีก
“ชิชิของบอลนะ แล้วก็เอาหนอนไม้ไผ่ออกไปได้แล้ว”ผมร้องบอก
“หนอนไม้ไผ่ตรงไหน เดี๋ยวก็แสดงฤทธิ์เดชให้ดูซะหรอก”ดูเหมือนไอ้พี่วุฒิมันจะทำเป็นโกรธเคือง
ที่ผมว่าหนอนไม้ไผ่
“ไม่เอานะ พอแล้ว ไม่ใช่ก็ไม่ใช่”ผมรีบเอ่ยบอก
“ของพี่ไม่ใช่หนอนไม้ไผ่ แต่เป็นบ้องไม้ไผ่เลย”ฟังมันพูดแล้วเพลียครับ ถึงขนาดมันจะใช่ก็เถอะ
“อ่ะ”ผมถึงกลับหลุดเสียงเมื่อไอ้พี่วุฒิมันถอนตัวออกจากช่องทางด้านหลังของผม ก่อนจะยื่นมือไปหยิบเอา
กระดาษชำระเอามาซับน้ำที่มันปล่อยเข้าไปในตัวผม
มันซับบางส่วนที่หลุดรอดออกมาจากช่องทาง ก่อนจะอุ้ม ใช่ครับทุกท่าน มันอุ้มผมพาเข้าห้องน้ำ
ทำสงครามเล็กน้อยเพราะผมต้องการให้มันออกจากห้องน้ำเพื่อที่ผมจะได้จัดการกับตัวเองได้ ถ้ามันยังอยู่
ผมไม่รู้ว่าผมจะได้จัดการตัวผมให้สะอาด รึว่ามันจะจัดการให้ผมตัวเปื้อนมากกว่าเดิม
กว่าจะจัดการกับไอ้ที่มันปล่อยเข้ามาในตัวผมก็นานอยู่ แล้วยิ่งเห็นรอยที่ไอ้พี่วุฒิมันทำไว้แล้วแทบอยากจะเป็นลม
อะไรมันจะมากมายขนาดนี้ จากที่โดนใคร ๆ แซวว่าผิวคล่ำกลายจะเป็นผิวสีแดงอยู่แล้ว เดินออกมาก็พบว่า
ไอ้พี่วุฒินอนรออยู่บนเตียงนอนที่ถูกเปลี่ยนชุดทั้งหมด
“มานอนเร็ว ๆ ครับ”ไอ้พี่วุฒิตบเตียงพร้อมเร่งให้ผมรีบเข้านอน
“เพราะใครทำให้บอลต้องนอนดึก”ผมเลยบ่นออกไปบ้าง
“ไม่รู้สิ เห็นแต่ว่ามีคน ๆ นึงสนุกแบบสุดเหวี่ยง”ไม่น่าไปว่ามันเลยครับ
“ชิชิ”ผมทำได้เท่านี้จริง ๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ อีกคนที่ยิ้มสดใสมาให้
“ฝันดีครับครูบอลของพี่วุฒิ จุ๊บ”ไอ้พี่วุฒิกระซิบชิดใบหูผมก่อนจะก้มหน้าเพื่อใช้ปากของตัวเองแตะกับปากผม
“............................ฝันดีเหมือนกันครับ”ผมได้แต่อมยิ้มให้กลับตัวเองเท่านั้น
“หึหึ...”เสียงหัวเราะถูกอกถูกใจของไอ้พี่วุฒิถูกส่งตรงถึงผม
ผมปิดเปลือกตาลงเพื่อที่จะพักผ่อนร่างกาย สมอง และจิตใจ ที่วันนี้ต้องพบเจออะไรมากมาย
แล้วยังจะวันพรุ่งนี้อีก แต่แล้วอ้อมแขนแข็งแรงของคนที่นอนข้างกันก็รัดเอาตัวผมไปแนบชิด ความอบอุ่น
ที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเจ้าของอ้อมแขนนี้ ทำให้ผมนอนหลับลงได้ ด้วยรู้ว่าคน ๆ นี้
จะอยู่เคียงข้างผมไม่ไปไหน
อ่ะอ่ะ..............................ยังไม่จบนะคะ มีให้อ่านต่อนะตัวเอง
-
มาอ่านต่อกันเลยจ้า
ตื่นขึ้นมาก็ไปจัดการกับน้ำฟ้าที่ตื่นนอนรอผมอยู่ก่อนแล้ว ลูกสาวผมส่งยิ้มสดใสให้แต่เช้า
เหมือนเป็นกำลังใจให้ผมสู้ต่อไป
“พ่อบอลขา อรุณสวัสดิ์คะ”เสียงใสทักทายผมยามเช้า
“อรุณสวัสดิ์คะน้องน้ำฟ้า ไปอาบน้ำแปรงฟันกันดีกว่าลูก”ผมเอ่ยออกไป
“คะ”ลูกสาวผมตอบรับเสียงใส
ผมจัดการน้ำฟ้าเสร็จก็ไปจัดการตัวเองบ้าง ก่อนจะไปทานข้าวเช้าที่มีต้นและทศดูแลไม่ห่าง
ทานมื้อเช้าเสร็จต้นก็พาน้ำฟ้าไปส่งที่โรงเรียน ส่วนผมก็กลับเข้าสู่สภาวะปรกติ ซึ่งก็คือนักธุรกิจใหญ่
ที่กำลังเป็นที่จับตามองของวงการธุรกิจทั้งไทยและเทศ อีกทั้งยังเป็นที่หมายปองของสาว ๆ และหนุ่ม ๆ น่ารัก
ค่อนประเทศเป็นคนขับรถไปส่งที่โรงเรียน
“ตามมาทำไมครับ ไม่ไปทำงานรึไง”ผมเอ่ยถามเพราะเห็นไอ้พี่วุฒิแทนที่จะออกรถไป แต่กลับ
ลงจากรถยนต์คนหรูเดินตามผมมาแทน
“พี่จะเข้าไปหาผอ.บอลซะหน่อยนะ”ไอ้พี่วุฒิมันบอกถึงสาเหตุที่ยังคงเดินตามผม
“มีเรื่องงานอะไรรึเปล่าครับ”ผมเอ่ยถามขึ้นทันที
“ไม่ใช่หรอกครับ พี่จะไปฝากฝังเมียพี่ไว้กับผอ.นะครับ”ผมละอยากจะกระโดดเตะปลายคางคนหล่อจริง ๆ ครับ
“หึหึ พี่ล้อเล่นครับ เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับผอ.เรื่องงานนิดหน่อยบอลไปด้วยกันเลยดีกว่านะครับ นำพี่ไปเลย”
พอฟังประโยคนี้แล้วค่อยยังชั่วหน่อย
“ถ้างั้นก็ตามบอลมาเลยแล้วกัน”ผมเอ่ยบอกไอ้พี่วุฒิมันออกไป
“ไม่เอา พี่ไม่อยากเดินตาม แต่ขอเดินข้าง ๆ บอลไปอย่างนี้ได้ไหมครับ”พอไอ้พี่วุฒิมันพูดจบก็เดินตีคู่ผมขึ้นมาทันที
“..................................”ผมไม่มีอะไรจะพูดเลยครับ เลยได้แต่เดินก้มหน้าอมยิ้มไป
ผมพาไอ้พี่วุฒิเข้ามายังห้องที่มีป้ายติดว่าห้องผู้อำนวยการโรงเรียน ก่อนจะเคาะสามครั้งแล้วเปิดเข้าไป
พร้อมขออนุญาตเพื่อเข้าห้อง
“อ้าวครูบอลเองเหรอ”ผอ.เงยหน้าจากเอกสารราชการ
“ครับ พอดีดว่าคุณวุฒิต้องการพบผอ.นะครับ”ผมเลยบอกถึงสาเหตุที่ผมต้องถ่อมาถึงห้องนี้
“อ้าวเหรอ เชิญคุณวุฒิเข้ามาได้เลยครูบอล ”ผอ.สั่งงานผมทันที
“สวัสดีครับท่านผอ.”ไอ้พี่วุฒิมันยกมือไหว้ผอ.ที่รีบลุกออกมาจากโต๊ะทำงานเพื่อมาต้อนรับผู้บริจาครายใหญ่
“สวัสดีครับคุณวุฒิ เชิญนั่งก่อนครับมีอะไรรึเปล่า”ผอ.ยกมือรับไหว้ก่อนจะเอ่ยปากถาม
“คือผมต้องการให้ครูบอลรับผิดชอบงานส่วนเดิม ส่วนเรื่องการก่อสร้างอาคารทางโรงเรียนก็มีผู้ช่วย
อยู่แล้วและยังมีคนจากทางผมเข้ามาช่วยอีก แล้วงานด้านคอมพิวเตอร์อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ได้กำหนดไว้ครูบอลจะทราบดีกว่าใคร ๆ
ผมเลยเห็นสมควรให้ครูบอลกลับไปดำเนินการเรื่องคอมพิวเตอร์ ส่วนเรื่องอาคารก็ให้ครูที่เป็นผู้ช่วยกับคนของผม
ทำงานประสานกัน ท่านผอ.คิดเห็นยังไงบ้างครับ”ที่แท้ก็เรื่องนี้นิเอง
“นั้นนะสินะครับ”ผอ.พยักหน้าเห็นด้วยทันที
“ผมยังต้องการให้ครูบอลพักยังที่พักที่ผมจัดเตรียมเอาไว้ให้”นี้ต่างหากละครับเหตุผลที่แท้จริงของไอ้พี่วุฒิมัน
ไอ้ผมจะอ้าปากพูดก็ไม่กล้าครับ
“ผมก็เกรงใจคุณวุฒิด้วยสิ ต้องคอยให้คนคอยรับคอยส่ง”ผอ.เอ่ยออกมาพร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจ
“ไม่เลยครับ ผมเต็มใจทำทุกอย่าง”มันพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผอ.เลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองหน้าผม
พร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ ดีที่ผอ.ท่านมัวแต่กดโทรศัพท์ภายในเพื่อต่อสายหาครูสวัสดิการเพื่อเอาน้ำมาต้อนรับไอ้พี่วุฒิ
“คนใจบุญอย่างคุณวุฒินิหายากแล้วนะครับ โดยเฉพาะคนหนุ่มสมัยนี้”ผอ.มองไอ้พี่วุฒิพร้อมเอ่ยคำชมออกมา
“ผมคงไม่ใช่คนดีแบบนั้นหรอกครับ ที่ทำทุกวันนี้ก็เพื่อคนสำคัญ”ไอ้ประโยคแรกนะพูดกับผอ.
แต่ประโยคหลังมันเล่นหันมาพูดพร้อมรอยยิ้มให้ผมแทน
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามแต่คุณวุฒิเลยแล้วกัน”ผอ.ยิ้มบอก ก่อนที่นักเรียนฝ่ายสวัสดิ์การจะยกกาแฟ
ขนม น้ำเปล่ามาให้สามชุด ซึ่งมันมีของผมด้วย
ผมเดินออกมาจากห้องของผอ.เพื่อพาไอ้พี่วุฒิไปตรงจุดที่มีกองหิน ทราย และอุปกรณ์ก่อสร้างวางไว้
ตามคำสั่งของผอ.ที่ต้องรีบเข้าประชุมกับส่วนกลางด่วน เลยต้องให้ผมนำทางตามคำขอร้องของไอ้ผู้บริจาคใหญ่ใจบุญ
แทนผอ.
“ทีนี้ก็กลับไปนอนที่คอนโดของเราได้แล้วนะครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นสุข
“เดี๋ยวดูก่อน ไม่แน่ถ้าบอลไปพบครอบครัวพี่แล้วอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกก็ได้”ผมเอ่ยออกมา
ถึงมันจะดีขึ้นบ้างแต่ว่าความกังวลใจต่าง ๆ มันก็ยังคงไม่ได้หายไป
“ไม่ต้องกังวล มีผู้ช่วยมือหนึ่งอยู่กับตัวยังไม่รู้ตัวอีก”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยออกมา
“หมายความว่าไงผู้ช่วยมือหนึ่ง”ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“หึหึ เดี๋ยวบอลก็จะรู้เองครับ”มันหัวเราะในคอแถมยังไม่บอกอะไรผมอีกต่างหาก
พอจะเอ่ยปากถามก็เดินมาถึงบริเวณที่ก่อสร้างแล้วเลยต้องเก็บข้อสงสัยเอาไว้
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณบอล”ลูกน้องของไอ้พี่วุฒิที่ถูกส่งตัวให้มาช่วยเรื่องการก่อสร้างอาคาร
เอ่ยทักไอ้พี่วุฒิพร้อมกับทักผมเช่นกัน
“สวัสดีครับธรรม”ผมทักกลับพร้อมรอยยิ้มส่งให้
“ไม่ต้องยิ้มไปทั่วเลยพี่หวง”มันก้มลงมากระซิบกับผมให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น
“สวัสดีครับคุณวุฒิ หวัดดีพี่บอล”เสียงทุ้มร่าเริงเอ่ยออกมา
“หวัดดีมิกกี้ ตั้งใจทำงานจังเลยนะ”ผมทักมิกกี้ หลังจากที่ไอ้พี่วุฒิพยักพร้อมยิ้มน้อย ๆ ส่งให้
“นิดนึงพี่ แบบว่าเค้าเรียกว่าผลพลอยได้ แบบว่าเผื่อได้สองขั้น และความก้าวหน้าทางราชการ”มันตอบกลับมา
“หืม....แล้วไอ้เหตุผลหลักที่ขยันทำงานอ่ะมันคือไร”ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อสงสัยก็ต้องถามไงครับ
“คริคริ เดี๋ยวเอาไว้ให้จัดการเอามาไว้ในมือได้ก่อนแล้วผมจะบอกนะพี่บอล”มันหัวเราะ
ก่อนจะทำท่าเอามาไว้ในมือประกอบ
“นายครับคือผมต้องการแจ้งเรื่องที่พักนะครับ”ธรรมเอ่ยออกมา
“อืม จัดการแล้วส่งเอกสารให้ต้นเลยนะแล้วก็มาเบิกเอา”ไอ้พี่วุฒิมันพยักหน้าเข้าใจ
“ครับนาย”ธรรมตอบรับคำเจ้านายของตัวเองทันที
“ธรรมต้องมาควบคุมการก่อสร้างแล้วมันไกลจากที่พักเดิมเยอะ เลยจะให้มาเช่าห้องพักนะครับ”
ไอ้พี่วุฒิมันตอบผมมาคงจะเห็นสีหน้าสงสัยของผม
“ทำไมไม่ให้ธรรมมาพักที่ห้องของบอลละในเมื่อบอลก็ไม่ได้พัก ไม่ต้องเดินทางไกลเพราะอยู่ในโรงเรียน
ไม่ต้องเสียเงินค่าห้องเพิ่มด้วย”ผมเอ่ยเสนอความคิดออกมา
“นั้นสิ ถ้าอย่างนั้นธรรม นายก็จัดการเรื่องข้าวของเครื่องใช้แล้วเข้าพักห้องของบอลเลยแล้วกัน”
ไอ้พี่วุฒิเลยปากสั่งลูกน้องตัวเองทันที
“แต่ว่านายครับ ผมเกรงใจคุณบอล แล้วก็เกรงว่าจะไม่เหมาะสมด้วย”ต้นเอ่ยพร้อมกับทำหน้าลำบากใจ
“ไม่เป็นไรหรอกธรรม เดี๋ยวผมจะไปบอกผอ.แล้วขออนุญาตเอง”ผมเอ่ยบอกธรรมเพื่อให้สบายใจ
แต่ผมยังรู้สึกว่าสีหน้าของธรรมนั้นดูจะยุ่งยากใจอยู่พอสมควร
“ครับ”ธรรมรับคำ
ผมหันไปหามิกกี้ที่เลี่ยงหลบออกไปเล็กน้อยเมื่อเห็นธรรมคุยกับเจ้านายตัวเอง แต่เท่าที่ผมสังเกต
มิกกี้จ้องธรรมอย่างไม่ปิดบังเลย
“มิกกี้เดี๋ยวพี่ฝากธรรมด้วยนะ ธรรมจะเข้าพักห้องพักของพี่จนกว่าการก่อสร้างอาคาร
รวมทั้งการตกแต่งภายในจะเสร็จ”ผมเอ่ยปากบอก
“ครับ คริคริ”มิกกี้รับปากแทบจะทันที แถมยังหูตาที่ดูจะแพรวพราว ระริกระรี้จนน่าหมั่นไส้
หันกลับมาก็เห็นธรรมที่กำลังกัดปากถลึงตาใส่มิกกี้ที่ยิ้มปากแทบจะถึงรูหู ผมว่ามันจะต้องมีอะไรแน่ ๆ
เดี๋ยวผมต้องจัดการจับมิกกี้มาบี้เอาความจริงให้ได้ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็ต้องเดินมาส่งคุณชายเค้า
ถึงประตูรถด้วยเหตุผลกวนประสาทว่า กลัวหลง เชื่อก็บ้าแล้ว แต่ก็ทำอะไรไอ้พี่วุฒิมันไม่ได้ ก่อนที่จะเกิดเรื่อง
กับลูกสาวรัฐมนตรีคนนั้น ไอ้พี่วุฒิมันก็แทบจะไม่ได้ห่างจากผมอยู่แล้ว พอเกิดเรื่องจากที่แทบจะไม่ได้ออกห่าง
กลายเป็นตัวแทบจะติดกัน อีกเหตุผลนึงก็คือเมื่อช่วงเช้าหลังจากที่จัดการอาบน้ำเรียบร้อย ผมก็ได้พูดออกไปตรง ๆ ว่า
เมื่อคืนบอลยอมถูกทำโทษ แต่ไอ้พี่วุฒิก็ผิดเหมือนกันที่โกหกและปิดบัง ดังนั้นไอ้พี่วุฒิก็ต้องยอมรับโทษด้วย
โดยที่ผมกำหนดบทลงโทษของมันด้วยการห้ามมีอะไรกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน พอไอ้พี่วุฒิมันได้ยินมันก็โวยวาย
ว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล ทรมานร่างกายและจิตใจของมัน ผมเลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นสามเดือน มันปิดปากเงียบ
ก่อนจะเปิดปากว่า ‘เดือนนึงก็ได้ รอให้ครบกำหนดก่อนเถอะ’ ผมละอยากจะหัวเราะออกมาให้ดัง ๆ เชียว
ผมเดินกลับเข้าห้องพักครูรวมก็ต้องตกใจเมื่อพี่ปลาวิ่งตรงเข้าหาผมจนผมผงะถอยหลัง
“ยัยปลาอย่าวิ่งเข้าไปหาน้องมันแบบนั้นดิ เดี๋ยวคืนนี้บอลก็ได้ฝันร้ายกันพอดี”พี่สุว่าพี่ปลาที่ตอนนี้
เกาะแขนข้างขวาผมหนึบ
“ก็อยากจะรู้นินา”พี่ปลาโต้กลับพี่สุไป
“มีอะไรกันเหรอครับ”ผมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“แบบว่าพี่อยากจะรู้นะบอล เรื่องคนรักของคุณวุฒิว่าเป็นใคร พี่นะสะใจเป็นบ้าเลยตอนที่ได้ดูข่าวช่วงเย็น
ที่นักข่าวถามนะ แล้วคุณวุฒิบอกไม่ได้เป็นอะไรกับยัยอุ๊จอมกรุเรื่อง ไอ้เราก็ว่าแล้วว่าต้องไม่ใช่แน่ ๆ
คุณวุฒิไม่ได้บอกบอลบ้างเหรอว่าเป็นใคร พี่ละอยากจะเจอจัง แบบว่าพี่อิจฉามากเลย กล้าพูดเพราะ
กลัวว่าคนรักจะเข้าใจผิด”พูดจบพี่ปลาก็มีการบิดตัวไปมา
“ก็ไม่รู้สิครับ”ผมตอบไป แต่ก็เหมือนจะรู้สึกว่าเลือดไหลเวียนบนหน้าด้วยความเร็วสูงจนส่งผลให้รู้สึกหน้าร้อน ๆ
“จริงเหรอ เสียดายจัง พี่นะอยากเห็นซักครั้งว่าคนที่เป็นคนรักเป็นเจ้าของหัวใจของศาสตราเทพ
จะเป็นคนหน้าตายังไง นิสัยยังไง”
“ผมขอตัวไปเตรียมตัวสอนก่อนนะครับ”ผมรีบเอ่ยขอตัวแล้วรีบออกจากห้องพักครูรวมทันที
วันนี้ผมสอนนักเรียนได้ไม่เต็มที่เท่าที่ควร ด้วยความกังวลที่จะต้องไปพบกับครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ
ไม่ใช่ในฐานะ เพื่อน น้อง ลูกน้อง แต่เป็นฐานคนรัก จบหมดชั่วโมงสอนของผมก็เดินลงไปเก็บเอกสาร
หยิบงานติดมือกลับไปทำด้วย เดินออกไปรอไอ้พี่วุฒิเพื่อที่จะได้กลับไปชำระล้างกายให้สะอาดแล้วค่อย
เข้าไปบ้านใหญ่ของไอ้พี่วุฒิอีกที
มาถึงคอนโดก็พบว่าน้ำฟ้าอาบน้ำแต่งตัวรอเรียบร้อยดีแล้ว โดยมีต้นนั่งอยู่ด้านข้างคอยดูน้ำฟ้าทำการบ้าน
“พ่อบอล ป๊าวุฒิมาแล้วเหรอคะ เหนื่อยไหมคะพ่อบอลป๊าวุฒิ”น้ำฟ้าวิ่งเข้ามาหาอ้อมแขนผม ที่ผมนั่งลงแล้วอ้าแขนรอรับ
“ฟอด ฟอด หายเหนื่อยแล้วคะแค่ได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้าลูกสาวของพ่อบอล”ผมเอ่ยหลังจากหอมแก้มน้ำฟ้าทั้งสองข้าง
“ป๊าวุฒิเหนื่อยจังเลยคะ ขอป๊าวุฒิหอมแก้มน้องน้ำฟ้าหน่อยสิคะจะได้หายเหนื่อยขึ้นมาบ้าง
ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด”ไอ้พี่วุฒิพูดขึ้นมาบ้างหลังจากผมพูดจบ แล้วก็จัดการหอมแก้มน้ำฟ้าทั้งซ้ายขวา
แล้วมันลามมาถึงแก้มผมทั้งสองข้างเหมือนกัน
“อะ พี่วุฒิ”ผมเรียกชื่อคนที่ส่งยิ้มกว้างมาให้ด้วยความตกใจ
“เป็นยังไงบ้างคะป๊าวุฒิหายเหนื่อยไหม”น้ำฟ้ายิงคำถามไอ้พี่วุฒิทันที
“หายเหนื่อยเลยคะพอป๊าวุฒิได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้า แล้วพอป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลนะป๊าวุฒิก็มีพลังขึ้นมาทันทีเลยค่ะ”
ไอ้พี่วุฒิบอกน้ำฟ้าแล้วมองผมยิ้ม ๆ อีกต่างหาก
“จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าหอมแก้มพ่อบอลบ้างดีกว่าจะได้มีพลังเพิ่มขึ้น ฟอดด ฟอดด”
น้ำฟ้าถามด้วยความตื่นเต้น แล้วรีบจับหน้าผมก่อนจะหอมแก้มผมแรง ๆ ทั้งซ้ายขวาตามที่ตัวเองพูดเอาไว้
“เป็นไงคะน้องน้ำฟ้า”ไอ้พี่วุฒิถาม
“โห.....จริงด้วยคะ”น้ำฟ้าร้องดีใจ
“น้ำครับนาย น้ำครับคุณบอล”ต้นเอ่ยบอกพร้อมนำน้ำเย็น ๆ มาบริการผมและเจ้านายของตัวเอง
“ขอบใจนะต้น”ผมเอ่ยบอกต้นไปหลังจากไอ้พี่วุฒิพยักหน้ารับ
“อาต้นคะ น้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลแล้วมีพลังเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ”ผมละอยากจะแทรกตัวหนี
เมื่อน้ำฟ้าบอกต้นออกไป
“ครับ”ต้นรับด้วยสายตาเอ็นดูลูกสาวของผม
“ถ้าอาต้นอยากมีพลังเพิ่มขึ้นต้องไปหอมแก้มอาทศเอานะคะ เพราะพ่อบอลให้แค่น้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิเท่านั้นที่หอมได้”
พอน้ำฟ้าพูดจบ ทั้งผมและต้นก็ทำสีหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เราเริ่มออกเดินทางจากคอนโดของไอ้พี่วุฒิเพื่อไปบ้านใหญ่ที่ตอนนี้คนในครอบครัวของมันทุกคนรอพบผมกับน้ำฟ้า
ผมรู้สึกตื่นเต้นกังวลต่าง ๆ นา ๆ ว่าถ้าผมได้พบกับพ่อแม่ของไอ้พี่วุฒิแล้ว พวกท่านจะรับได้รึเปล่า
แล้วยังน้อง ๆ ของไอ้พี่วุฒิอีก จะคิดยังไงที่พี่ชายของตัวเองมีคนรักเป็นผู้ชาย
“พ่อบอลขา อย่าทำคิ้วย่นสิคะ”น้ำฟ้าร้องขึ้นก่อนจะใช้นิ้วมือน้อย ๆ กด ๆ นวด ๆ บริเวณคิ้วที่ย่นของผม
“ไม่ต้องคิดมากครับบอลทุกอย่างต้องดีแน่ รับรอง”ไอ้พี่วุฒิปล่อยมือด้านที่ติดกับผมออกจากพวงมะลัย
เพื่อที่จะวางทับแล้วส่งแรงบีบเบา ๆ มาให้เหมือนให้กำลังใจกับผม ผมจึงส่งยิ้มกลับไปให้เจ้าของมืออุ่นคืนกลับไป
เราใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ด้วยการจราจรที่หนาแน่น ไอ้พี่วุฒิมันขับเข้ามาถึงแหล่งที่อยู่อาศัย
ของคนที่มีฐานะ แล้วเลี้ยวเข้าบ้านที่ผมคิดว่าหลังใหญ่ที่สุดมีพื้นที่รอบ ๆ กว้างขวางกว่าทุกหลัง
โห....อะไรมันจะใหญ่โตหรูหราขนาดนี้ เฮ้ย...ผมนี้เหมือนหนูตกยุ้งข้าวสารเลยครับ
“ลงมาได้แล้วครับบอล”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ลงมาเปิดประตูให้ผม
“.....”ผมยังคงหาน้ำเสียงของผมไม่เจอ จริง ๆ แล้วผมก็ทำใจนะครับว่าบ้านของมันนะต้องหลังใหญ่สวยหรูมาก
แต่ไอ้ที่อยู่ตรงหน้าผมนะมันเกินจากที่ผมคิดไว้ไปไกลมาก
“ตามพี่มาเลยครับบอลพวกท่านรอบอลอยู่แล้ว”พอมันพูดว่าพ่อและแม่ของมันรอผมอยู่แล้ว
ขาผมแทบจะไม่มีแรงก้าวตามออกไป
“....................”ผมเดินตามแรงจูงของไอ้พี่วุฒิ โดยที่คนที่จูงผมอยู่นั้นอุ้มน้ำฟ้าเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว
เห็นกระซิบกระซาบหัวเราะคิกคักกันสองคน
“น้องน้ำฟ้าขา พ่อบอลเค้าพูดไม่ได้แล้วลูก”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยขึ้น เพราะตั้งแต่รถมันจอดจนถึงตอนนี้
เสียงของผมยังไม่ดังออกมาเลยแม้แต่น้อย
“พะ พูดได้หรอก”ผมเลยแหวไอ้พี่วุฒิมันไปซะทีนึง
มันนำทางผมเข้าไปยังห้องนั่งเล่นที่มีบุคคลที่อยู่ภายในถึงสามคน สองคนแรกผมคุ้นหน้าตาของท่านเป็นอย่างดี
เพราะผมได้ดูสัมภาษณ์ของท่านทั้งสอง ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่ดูจะอายุน้อยกว่าไอ้พี่วุฒิแต่น่าจะแก่กว่าผม
ทั้งสามคนจ้องมองมายังผมด้วยความสนใจ ก่อนจะเบนสายตาลงมาจากหน้าของผม พอผมลองก้มลงดูยังจุดสนใจ
ก็พบว่ามันคือมือผมที่อยู่ในอุ้งมือของไอ้พี่วุฒิมัน ผมรีบบิดมือออกแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาของคนทั้งสอง
“ขนาดจับมือกันให้พ่อแม่และน้องแกได้เห็นเลยนะตาวุฒิ”เสียงทรงพลังเอ่ยถาม จนทำให้ผมรู้สึกตัวสั่น
ด้วยความเกรงกลัว
“คุณพ่อครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“ไม่ต้องมาพูด”เสียงเดิมดังขัดขึ้น
“ปู่ยุทธอย่าเสียงดังสิคะน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลตกใจนะคะ”เสียงลูกสาวของผมดังขึ้น ผมตกใจเป็นอย่างมาก
ด้วยน้องน้ำฟ้าเอ่ยออกมา
“ฮาฮ่าฮ่ะฮ่า ปู่แกล้งเล่นหรอกลูก มาให้ปู่ยุทธกับย่าภัทรหอมหน่อยเร็วลูก”เสียงหัวเราะเดิม
แต่ลดน้ำเสียงกดดันลงจนเห็นได้ชัด
“คราวที่แล้วพี่เอาน้ำฟ้ามาฝากพ่อกับแม่พี่เลี้ยงนะ หลงน้ำฟ้ากันหมดทั้งบ้านเลย”ไอ้พี่วุฒิกระซิบอธิบาย
หลังจากปล่อยน้ำฟ้าลงไปหาพ่อกับแม่ของมัน
น้ำฟ้าเข้าไปหาทั้งสามคนก่อนจะแสดงมารยาทที่ดีออกไปด้วยการยกมือและย่อตัวลงสวัสดีอย่างสวยงาม
“พ่อครับ แม่ครับ นี้บอลเป็นคนรักของผมครับ”ผมตกใจมองหน้าไอ้พี่วุฒิที่แนะนำผมอย่างนั้น
แต่สายตาที่ส่งมาให้ผมเป็นสายตาที่หนักแน่นแฝงไปด้วยความอ่อนโยน
“สะ สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”พอผมค่อย ๆ หันมาด้วยกลัวสายตารังเกียจรึอาจจะสายตาชิงชัง
แต่เมื่อมองเห็นแววตาของท่านทั้งสอง ก็พบได้แต่ความปราณีความเข้าใจ
“ไม่ต้องเรียกลุงกลับป้าหรอกลูก เรียกพ่อกับแม่ดีกว่า เพราะเรานะเป็นคนรักของตาวุฒิไม่ใช่เหรอ”
ท่านเอ่ยแก้ทันที
“ครับ”ผมตอบรับพร้อมกับก้มหน้าลงด้วยความอาย
“บอลครับ แล้วก็นี้ไอ้ภามน้องชายพี่มันแก่กว่าบอลสามปีนะ อีกคนยังมาไม่ถึง”ไอ้พี่วุฒิบอก
พร้อมกับชี้นิ้วไปหาเป้าหมาย
“สวัสดีครับพี่ภาม”ผมยกมือไหว้ผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อคมคล้ายไอ้พี่วุฒิที่ส่งรอยยิ้มและสายตาล้อเลียนมาให้
“ครับ”พี่ภามตอบรับแต่ก็ยังคงส่งสายตาล้อเลียนไม่เลิกซะที
“น้องน้ำฟ้าหิวรึยังลูก”เสียงแม่ของไอ้พี่วุฒิถามลูกสาวตัวน้อยของผมที่ตอนนี้ไปนั่งอยู่บนตักของพ่อไอ้พี่วุฒิ
“ยังเลยคะย่าภัทร”น้ำฟ้าตอบเสียงใส
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นเล่นเป็นเพื่อนปู่ยุทธไปก่อนนะลูก เดี๋ยวค่อยทานข้าวกัน”แม่ไอ้พี่วุฒิมองน้ำฟ้า
ด้วยสายตาเอ็นดู
“ค่า ปู่ยุทธขาวันนี้คุณครูแมวสอนน้ำฟ้าเต้นด้วยละคะ”น้ำฟ้าชวนพ่อไอ้พี่วุฒิคุย
“เหรอลูก น้องน้ำฟ้าปู่ยุทธซื้อของเล่นมาให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะลูก เดี๋ยวตามอาภามไปดูก่อนนะคะ”
เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“ตาภามพาหลานไปดูแล้วก็พาเล่นหน่อยนะ”พ่อไอ้พี่วุฒิหันไปบอกพี่ภาม
“ครับพ่อ”พี่ภามตอบรับก่อนจะเดินจูงมือน้ำฟ้าไปยังอีกห้องนึง
เมื่อน้ำฟ้ากับพี่ภามเดินหายไปแล้ว ภายในห้องก็เกิดความเงียบขึ้น ผมก็ก้มหน้าลงเมื่อทั้งพ่อและแม่
ของไอ้พี่วุฒิจ้องมองผมโดยไม่พูดอะไร
“คิดดีแล้วใช่ไหม”เสียงทรงพลังเอ่ยถาม มันไม่ได้ดังมากมายนักแต่มันตรงกับความกังวลของผม
“คิดดีแล้วครับพ่อ ผมรักบอลและไม่คิดจะรักใครอีก”เสียงหนักแน่นของไอ้พี่วุฒิที่มาพร้อม ๆ กับ
มือที่จับกุมเอามือผมเอาไว้ มันทำให้ผมกล้าที่จะเงยหน้ามองท่านทั้งสอง
“แล้วเราละ”แม่ของไอ้พี่วุฒิหันมาถามผม
“ครับ ผมก็รักพี่วุฒิ”ผมตอบได้หนักแน่นขึ้น ก็ในเมื่อไอ้พี่วุฒิมันกล้าที่จะบอกถึงความรู้สึกที่มีต่อผม
ให้พ่อและแม่ของมันได้รับรู้ แล้วผมยังต้องกลัวอะไร ผมมั่นใจว่าไอ้พี่วุฒิมันจะอยู่เคียงข้างผมตามคำสัญญา
สวัสดีคะ กลับมาพบกันอีกครั้งจนได้นะคะ ตุ๊กตาหวังว่าคนอ่านจะไม่หนีหายกันไปไหน
จัดให้คนอ่านทุกคนหวังว่าจะถูกใจกันบ้างนะคะกับสนามที่เร่าร้อน
ขอบคุณทุกกำลังใจทุกบวก ทุกเม้นที่ให้มา :hao7:
ตอนหน้าพบกันอีกทีวันไหนดีนะ ........................................................... :katai3:
เดี๋ยวเอาไว้ดูความพร้อมของตัวเองแล้วจะมาบอกอีกทีแล้วกันนะคะ :mew2:
:กอด1: คนอ่านที่น่ารักทุกคนค่า แล้วพบกันใหม่นะคะ :mew1: :mew1:
-
มาต่อแล้ววววววววววววว o13 o13 o13 o13
น้ำฟ้าน่ารักเนอะๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้เร่าร้อนเรียกว่าเลือดหมดตัวกัน :jul1:
น้องน้ำฟ้าช่วยพ่อบอลได้เยอะเลย น่ารักขนาดนั้นใครก็รักก็หลง
พ่อแม่บ้านนี้คงไม่ขัดขวางความรักลูกชายอยู่เเล้วเนอะ
บวกเป็ด
:กอด1: คิดถึงจัง :mew1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:จะรอออออออออออ่านนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เสียวอย่างแรง ดีนะมีน้ำฟ้าเป็นตัวช่วย :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดด !!! คิดถึงพ่อบอลกับป๊าวุฒิมากมายยย #แต่คิดถึงน้องน้ำฟ้ามากที่สุด~~ มาต่ออีกไวๆนะคะ~ คริคริ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: ทำโทษกันบ่อยๆ นะ
-
พี่วุฒิกับครูบอลร้อนแรงมากกกก แต่ก็โดนงดหนึ่งเดือนะจ๊า
อยากเล่นกับน้องน้ำฟ้าอะ เด็กน่ารัก ชอบๆ
ใครๆก็ต้องหลง้องน้ำฟ้ากับครบอลจริงๆ น่ารักมากพ่อลูกคู่นี้
ดูแลให้ดีนะพี่วุฒิ o13
-
เหมือนจะค้าง เอ๊ะ หรือเข้าใจผิด
-
มีน้องน้ำฟ้าคอยช่วยพ่อบอลไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว :mew1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปรม ปลื้มมมมมที่สุด :heaven
ทั้งหวาน หอม และเลือดพุ่ง :haun4:
อยากเห็นตอนที่พี่วุฒิประกาศกับทุกคนว่าครูบอลเป็นแฟนจังเลยยย // เพ้อ
รออยู่ตลอดเวลา ไม่หนีหายไปไหนน้าาาา ><
-
อ๊ะ พี่วุฒิหวานๆๆๆ
-
ประโยคสุดท้ายแทบจะดิ้นตาย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
:o8:
-
:o8: :o8:
-
เหลือแต่ฝั่งแม่ครูบอลแล้ว ใช่หรือเปล่า
ชอบๆ ครอบครัวสุขสันต์
-
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[
-
โอ๊ะโอ...มายาวๆเลย
ครูบอลยังน่ารักเหมือนเดิมนะ ส่วนวุฒิก็ยังหื่นเหมือนเดิม
เลยโดนไปซะหนึ่งเดือน คึคึ
ได้มาเจอฝ่ายสามีแล้วหวังว่าทุกคนจะชอบบอลนะ
รอตอนต่อไปจ๊ะ
ปล.บวกเป็ดเรียบร้อย
-
เรียกว่าผ่านฉลุย ไม่เป็นแบบที่กลัว ใช่ม่ะ?
-
เปิดตัวแว้วววว >_<
ทศกับต้นนี่ยังไงนะ อั่ยย่ะ
:hao7:
-
:กอด1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
:pig4: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :hao7:
ดีใจด้วยนะครูบอล สมหวังแว้ว
-
อิจฉาครูบอล 5555
-
อ่านแล้วมีความสุขมากๆ...อยากอ่านคู่ต้นกับทศบ้างแล้วซิ :mew4: มาต่อเร็วๆนะ รออ่านอยู่ไม่หนีหายไปไหนแน่นอนคร้าบ
-
คุณวุฒิเนี่ยน่ารักจริงถ้าชีวิตจริงมันง่ายเหมือนนิยายก็ดีเนอะ :mew1:
-
น้ำฟ้าเป็นตัวช่วยที่ดีจริงๆ เอาอยู่
พี่วุฒิจัดเต็มให้ครูบอล แต่โดนงดไปเป็นเดือน
จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีนะ
-
สู้ๆนะคะครูบอล มีพี่วุฒิอยู่ทั้งคน
และกำลังหลักคือน้องน้ำฟ้า
ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ
o13 o13
-
ตายละ ออนท๊อป
-
:hao7: :hao7: ชอบๆๆ รอลุ้นต่อค่ะ :hao7:
สนุกมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขาดๆๆๆๆๆๆๆ
ตัดฉับ ทุกทีเลย
-
ThankS
-
กรี๊ดตัดฉับ ค้างเบย :ling1:
เม้นเป็นกำลังใจให้คะ รอน้องครูบอลมาอยากรู้จักนัองบาสแล้ว
ชอบคู่ทศต้นอ่ะเบาๆ :mew1:
-
ผ่านด่านพ่อผัว แม่ผัวละ
-
มาแย้วววววววววววววววววว
-
พี่วุฒิกับครูบอลร้อนแรงน่ารักทั้งคู่เลยอ่านแล้วสนุกมาก
-
:z3: อยากอ่านต่อไวไวจังเลยอ่ะครับ
ว่าจะไม่ติดแล้วนะครับเนี๊ยะ
อ่านรวดเลยอ่ะ ๕๕๕๕๕
-
แจ้งกำหนดลงนิยายตอนต่อไปค่ะ
ตุ๊กตาขอแจ้งกำหนดลงนิยายตอนต่อไปนะคะ :katai4:
ตอนต่อไปจะลงให้ในวันอาทิตย์ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2557 :hao7:
สำหรับนิยายตอนนี้จะเพิ่มความพิเศษให้ด้วยการเล่าเรื่องของนางฟ้าตัวน้อย น้องน้ำฟ้า :mew3:
หวังว่าทุกคนจะรออ่านกันนะคะ :กอด1: คนอ่านทุกคน
-
จะรอคัฟ :กอด1: พี่ตุ๊กตา2ที
-
:L2:
-
จะรอนะคะ :katai2-1:
-
:sad4: :sad4: :sad4:รอๆๆๆๆ แทบจะขาดใจ :ling1: :ling1: :hao7: :hao7:
-
:z3: :z3:
พรุ่งนี้แล้วๆ เย๊เย ๕๕๕๕๕๕
-
รอคร้าบบบบบ
แอร๊ยๆๆๆ :m3: :m3: :m3:
พรุ่งนี้แล้วสินะๆๆๆ
-
ขอทดสอบความพร้อมของคนอ่านกันหน่อยนะ อิอิ... :hao7:
พร้อมอ่านมุมมองของน้องน้ำฟ้ากันรึยังเอ่ย ถ้าคนแสดงตัวน้อยนะ ตุ๊กตาจะพา ครูบอล พี่วุฒิ แล้วก็น้องน้ำฟ้าหนีนะ :hao3:
กรุณาแสดงตัวนะ อิอิ.... ยังไงก็มาวันนี้แน่ ๆ คะ แต่ตอนไหนนะไม่รู้ :beat: โอ้ยโดนคนอ่านตบเอา
ชิชิไม่รู้แหละคนอ่านแสดงตัวน้อยละก็โป้งจริง ๆ ด้วย
-
อยากอ่านต่ออ่ะ มาต่อเร็วๆน่ะค้าาาาาา :hao7: :hao7: :hao7:
-
ปูเสื่อรอน้องน้ำฟ้าจ้าาา
:mew3:
-
นั่งรอนอนรออยู่ค่ะ^^'
-
นอนตีพุงรอ อิอิ
-
อ่านหนังสือสอบรอนะคะ รออ่านน้ำฟ้า
-
มาต่อเถอะคะ พรุ่งนี้มีสอบเดี๋ยวไม่ได้นอน :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
:a5:
-
:katai5: รออยู่นะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: จะมารึจะมา
-
รออยู่นะ มาเถอะๆ
-
มารอคัฟ ต้องทำการบ้านอ่านหนังสือนะคัฟรีบมานะคัฟ กระซิกๆ~~ [ฮ่าฮ่าฮ่ารีบมานะคัฟ]
-
แวะมารอค่ะ พน.สอบ แต่รอได้ 555
-
รออยู่นะ มาเถอะ เค้าอยากอ่านแล้ว :mew2:
-
555 มาแสดงตัวด้วยคน. แต่จะลงกี่โมงก็แล้วแต่คนเขียนนะ
-
(ตอนพิเศษ)
น้องน้ำฟ้า
สวัสดีคะน้องน้ำฟ้าชื่อเด็กหญิงน้ำฟ้า สุดฤทัย ชื่อเล่นชื่อน้องน้ำฟ้า อายุสามขวบกว่าคะ
น้องน้ำฟ้ามีคุณแม่ชื่อแม่อ้อมคะ แม่อ้อมเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ น้องน้ำฟ้าจำได้ว่าแม่อ้อมน่ารักชอบกอดน้ำฟ้า
ตัวแม่อ้อมกลม ๆ ตัวนิ่ม ๆ แต่เมื่อตอนฉลองวันเกิดครบสองขวบของน้องน้ำฟ้าแม่อ้อมก็บอกกับน้องน้ำฟ้า
ว่าแม่อ้อมจะกลับมาสวยให้ได้ จะไม่ยอมอยู่ในสภาพแบบนี้ น้องน้ำฟ้าก็เลยงงๆว่าทำไมแม่อ้อม
ถึงต้องบอกว่าจะกลับมาสวยอีก ก็ในเมื่อแม่อ้อมของน้องน้ำฟ้านะสวยอยู่แล้ว แล้วแม่อ้อมก็ไม่ได้กลับมานอน
กับน้องน้ำฟ้าตั้งหลายคืนน้องน้ำฟ้าต้องนอนกับยาย พอถามคุณยายถึงแม่ก็ไม่ได้คำตอบแต่กับเป็นรอยยิ้ม
ที่ไม่สดใสของคุณยายที่ส่งมาให้น้องน้ำฟ้าแทน คุณยายต้องปั่นจักรยานพาน้องน้ำฟ้าไปโรงเรียนพร้อมทั้งไปรับ
น้องน้ำฟ้าอยากจะให้แม่อ้อมเป็นคนไปรับส่งน้องน้ำฟ้าเหมือนเดิม น้องน้ำฟ้าไม่อยากให้คุณยายต้องไปส่ง
เพราะคุณยายไม่สบายปวดขามาก แต่แม่อ้อมก็ไม่มาจนวันศุกร์ที่น้องน้ำฟ้าต้องขนเอาที่นอนจากโรงเรียน
เอากลับบ้านเพื่อเอาไปทำความสะอาด เย็นวันนั้นแม่อ้อมมารับน้องน้ำฟ้าเอง น้องน้ำฟ้าดีใจมาก ๆ เลยคะ
เพราะแม่อ้อมมารับแถมเย็นวันนี้พ่อบอลจะกลับมาหาน้ำฟ้า พ่อบอลเป็นพ่อของน้ำฟ้า พ่อบอลเป็นคุณครู
สอนหนังสือพี่นักเรียนที่กรุงเทพฯ พ่อบอลจะนั่งรถตู้เพื่อกลับมาหาน้องน้ำฟ้าและแม่อ้อม แล้วเราก็จะไปเยี่ยม
คุณย่าและอาบาส ตกเย็นมาพ่อบอลก็นั่งรถมอร์ไซค์รับจ้าง พอถึงเย็นวันอาทิตย์แม่อ้อมก็จะไปส่งพ่อบอลที่ท่ารถตู้
แล้วแม่อ้อมก็จะไม่กลับบ้านอีกจนถึงเย็นวันศุกร์ จนน้องน้ำฟ้ารู้สึกเหงา มีบ้างบางครั้งที่พวกแม่อ้อ
แม่ตุ้ย และแม่เจย์จะมาเยี่ยมซื้อขนมและของเล่นมาให้น้องน้ำฟ้าบ้าง คุณยายก็เหนื่อยทั้ง ๆ ที่คุณยายบ่นตลอด
ว่าปวดขาจะเดินไม่ได้แต่คุณยายก็ยังคงต้องทำงาน แม่อ้อก็ออกตัวว่าจะรับคุณยายเข้ารักษาที่โรงพยาบาล
ของแม่อ้อโดยไม่ต้องเสียเงินแต่คุณยายก็ไม่ยอม แม่ทั้งสามคนคุยกับคุณยายนานมากจนพวกแม่ ๆ ต้องล่าถอยกลับไป
แม่อ้อมทำแบบนี้นานมากจากแต่ก่อนแม่อ้อมตัวกลมนุ่มนิ่มเวลาน้องน้ำฟ้าได้กอด แต่ตอนนี้แม่ตัวเล็กลง
แต่งตัวสวยขึ้นมาก พ่อบอลก็เงียบกว่าแต่ก่อนเหมือนคนคิดอะไรตลอดแบบที่ครูน้องน้ำฟ้าบอกว่าคนเครียด
จนน้องน้ำฟ้าอดเป็นห่วงพ่อบอลไม่ได้
“พ่อบอลขาอย่าเครียดนะคะ เดี๋ยวหน้าแก่เหมือนครูน้องนะ”น้องน้ำฟ้าพยายามที่จะใช้มือของน้องน้ำฟ้า
จับตามใบหน้าของพ่อบอล
“พ่อไม่ได้เครียดคะน้องน้ำฟ้า พ่อบอลแค่คิดว่าจะซื้อรถใหม่เอาไว้เวลามาหาน้องน้ำฟ้าจะได้ไม่
ลำบากแล้วยังพาน้องน้ำฟ้าไปเที่ยวได้อีกนะคะลูก”พ่อบอลตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มแปลก ๆ ที่น้องน้ำฟ้า
เห็นบ่อย ๆ ในตอนนี้
หลังจากวันนั้นพ่อบอลก็ซื้อรถยนต์สีขาวมาใช้ขับไปทำงานที่กรุงเทพฯและขับกลับมาหาน้องน้ำฟ้าทุกอาทิตย์
แล้วไม่นานจากนั้นแม่อ้อมก็เอารถพ่อบอลไปใช้เอง แล้วพ่อบอลก็ต้องนั่งรถมอร์ไซค์รับจ้างเพื่อขึ้นรถตู้
กลับไปทำงานเหมือนเดิม
“พี่บอลรถนะอ้อมขอใช้ก่อนนะ เวลาที่ต้องไปถ่ายแบบแล้วยังจะเอาไว้ไปรับไปส่งน้ำฟ้าที่โรงเรียนอีก”
แม่อ้อมเข้าไปกอดแขนพ่อบอล
“เอาสิ อ้อมจะได้ทำงานได้สะดวก แล้วน้ำฟ้าจะได้ไม่ลำบากด้วย”พ่อบอลบอกกับแม่อ้อมด้วยรอยยิ้ม
“น่ารักที่สุดเลย เนอะน้องน้ำฟ้าพ่อบอลน่ารักที่สุดเลย”แม่อ้อมเข้าไปกอดพ่อบอลก่อนจะถามน้องน้ำฟ้า
“ใช่คะแม่อ้อม พ่อบอลน่ารักที่สุด”น้องน้ำฟ้ารีบตอบก่อนจะเข้าไปกอดพ่อบอลบ้าง
แม่อ้อมขับรถใหม่ของพ่อบอลด้วยรอยยิ้ม แม่อ้อมแต่งตัวสวย ขับรถป้ายแดงของพ่อบอล
แม่อ้อมยังคงไม่กลับมานอนกับน้องน้ำฟ้า ไม่ได้ไปรับไปส่งน้องน้ำฟ้าที่โรงเรียนเหมือนเดิม
น้องน้ำฟ้าก็ได้แต่คิดว่างานแม่อ้อมคงจะยุ่ง จนวันนึงที่พวกแม่ ๆ มาหาแม่อ้อมที่บ้าน
“นี้อ้อม ถ้าพวกเราไม่โทรนัดนี้คงจะไม่ได้เจอใช่ไหม”แม่ตุ้ยออกปากถาม
“ก็งานมันเยอะนินา”แม่อ้อมบอกกับพวกแม่ ๆ
“อย่าคิดว่าพวกเราไม่รู้นะ”แม่เจย์ออกปาก
“เราไปคุยกันในห้องดีกว่า น้องน้ำฟ้าคะแม่อ้อซื้อของเล่นมาให้คะอยู่กับคุณยายน้องน้ำฟ้าลองไปดูนะคะ
พวกแม่ ๆ ขอคุยงานกันก่อนนะลูก”แม่อ้อเอ่ย ก่อนจะหันมาหาน้องน้ำฟ้า
“คะ”น้องน้ำฟ้ารับคำแม่อ้อแล้วถึงเดินไปหาคุณยาย ที่ด้านข้างคุณยายมีขนมและของเล่นที่พวกแม่ ๆ ซื้อมาฝาก
น้องน้ำฟ้าเล่นของเล่นที่พวกแม่ ๆ ซื้อมาฝากอยู่นานก่อนที่ประตูห้องนอนจะถูกเปิดออก
พร้อม ๆ กับแม่ตุ้ยที่เดินออกมาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ แล้วตามติดด้วยแม่อ้อและแม่เจย์ที่ท่าทางดูจะอารมณ์เดียวกัน
“แม่คะพวกเราคงต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ”แม่เจย์เอ่ยปากบอกก่อนจะยกมือไหว้ลาคุณยาย
“แม่คะไปรักษาขาเถอะนะคะ อ้อจะจัดการเรื่องให้เอง เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกคะ”
แม่อ้อเอ่ยบอกกับคุณยาย
“ไม่เป็นไรหรอกหมออ้อ แม่ยังไม่เป็นไรยังทนได้”คุณยายบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้
“โถ่”พวกแม่ ๆ ออกเสียงร้องเมื่อได้ฟังคำตอบของคุณยาย
“น้องน้ำฟ้าพวกแม่ไปก่อนนะลูก แล้วแม่จะมาหาใหม่นะคะ”แม่อ้อหันมาพูดกับน้องน้ำฟ้า
พร้อมกับลูบหัวน้องน้ำฟ้าเบา ๆ
“คะแม่อ้อ แม่เจย์ แม่ตุ้ย”น้องน้ำฟ้ารับคำพวกแม่ ๆ พร้อมกับยกมือไหว้ลา
พอพวกแม่ ๆ ไปแล้ว แม่อ้อมก็ออกมาจากห้องก่อนจะเดินปึงปังออกไปขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้าน
ไม่กลับมามานอนที่บ้าน จนวันที่พ่อบอลมาแม่อ้อมก็ไม่กลับบอกพ่อบอลแต่เพียงว่ามีถ่ายละครที่ต่าง จังหวัด
ไม่กลับบ้าน บางครั้งน้องน้ำฟ้าก็เห็นพ่อบอลทำหน้าเศร้า น้องน้ำฟ้าไม่รู้จะทำยังไงดีทำได้แค่เพียงเป็นเด็กดี
ไม่ดื้อไม่ซนเท่านั้น จนวันนึงที่พ่อบอลพาน้องน้ำฟ้านอนกลางวัน ในช่วงที่น้องน้ำฟ้าใกล้จะหลับก็ได้ยินเสียงพ่อบอล
“น้องน้ำฟ้าพ่อจะทำยังไงดี พ่อคงต้องปล่อยแม่เค้าไปแล้ว พ่อรับไม่ไหวแล้วลูก”เสียงพ่อบอล
ทำไมมันถึงสั่งได้ขนาดนั้นกัน
“พ่อจะไม่เป็นคนโง่อีกต่อไป พ่อจะทำทุกอย่างเพื่อลูกนะ”พ่อบอลพูดจบก็ลดตัวลงนอนกอดน้องน้ำฟ้า
“พ่อบอลรักลูกนะน้องน้ำฟ้า”น้องน้ำฟ้าอยากจะตอบกลับแต่น้องน้ำฟ้าง่วงนอนเหลือเกิน
พ่อบอลรับน้องน้ำฟ้าไปอยู่ที่กรุงเทพด้วย พ่อบอลคอยไปรับและส่งน้องน้ำฟ้า สอนการบ้าน
เล่นเกม เล่านิทาน เปิดเพลงทั้งร้องและเต้น และที่สำคัญพ่อบอลจะนอนกอดน้องน้ำฟ้าทุกคืน จนเมื่อไม่นานมานี้
พ่อบอลพาน้องน้ำฟ้าไปหาคุณย่า โดยให้เหตุผลกับน้องน้ำฟ้าว่ามีงานด่วนต้องไปต่างจังหวัด
“น้องน้ำฟ้า หนูต้องเป็นเด็กดีนะลูก อย่าดื้ออย่าซนกับคุณย่านะคะแล้วพ่อจะมารับหนูกลับนะลูก”
พ่อบอลบอกพร้อมกับลูบหัวน้องน้ำฟ้า
พ่อบอลไม่ได้กลับมาหาน้องน้ำฟ้ามีแต่โทรมาหาน้องน้ำฟ้า ถามว่าทานข้าวรึยัง อาบน้ำแปรงฟันรึยัง
วันนี้น้องน้ำฟ้าดื้อกับคุณย่ารึเปล่า
“น้องน้ำฟ้าวันนี้ดื้อกับคุณย่ารึเปล่าลูก”เสียงพ่อบอลดังออกมาจากโทรศัพท์บ้าน
“ไม่ดื้อค่า น้องน้ำฟ้าเป็นเด็กเรียบร้อยน่ารัก ไม่ดื้อไม่ซน เชื่อฟังคุณย่าคะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าตอบกลับพ่อบอล
“จริงรึเปล่าลูก คอยพ่อบอลอีกนิดเดียวนะลูกพ่อจะไปรับหนู”เสียงพ่อบอลดังตอบกลับมา
“พ่อบอลขาพ่อบอลยังมีน้องน้ำฟ้า น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลนะคะ”น้องน้ำฟ้าพูดออกไป เพราะคิดว่า
พ่อบอลต้องไม่มีความสุขแน่ ๆ
“น้องน้ำฟ้า................”เสียงพ่อบอลลากยาวออกมา
“รอน้องน้ำฟ้าโตก่อนนะคะพ่อบอล น้องน้ำฟ้าจะปกป้องพ่อบอลเอง จะไม่ให้ใครมาทำร้ายพ่อบอลแน่ ๆ”
น้องน้ำฟ้ารู้สึกอย่างนั้นจริง
“พ่อรักหนูนะลูกน้องน้ำฟ้า”เสียงพ่อบอลมันสั่นไหวจังเลย
“น้องน้ำฟ้าก็รักพ่อบอลเหมือนกันค่า”
พ่อบอลวางสายไปแล้ว คุณย่าคอยเอาใจใส่น้องน้ำฟ้าดีทุกอย่าง บางครั้งสายตาของคุณย่าก็ดูมีความทุกข์
ไม่มีความสุขเลย จนน้องน้ำฟ้าต้องคอยอยู่ใกล้ ๆ ให้คุณย่าไม่เหงา แล้ววันนึงคุณย่าก็บอกกับน้องน้ำฟ้าว่า
พ่อบอลจะมารับน้องน้ำฟ้ากลับแล้ว น้องน้ำฟ้ามีความสุขรอให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ น้องน้ำฟ้าอยากจะไปอยู่ข้าง ๆ พ่อบอล
ไม่ให้พ่อบอลเหงา และจะได้มีความสุข ถ้าจะให้พูดตรง ๆ น้องน้ำฟ้าก็พอจะรู้แล้วว่าพ่อบอลกับแม่อ้อม
อยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุขอีกต่อไปแล้ว แม่อ้อมเปลี่ยนไปเคยพาคุณลุงคนนึงไปรับน้องน้ำฟ้าไปทานข้าวทานไอติม
คุณลุงคนนั้นชอบจับตัวแม่อ้อมและแม่อ้อมก็ชอบที่จะจับตัวคุณลุงเหมือนกัน น้องน้ำฟ้าไม่ชอบเลยที่แม่อ้อม
เป็นอย่างนั้น แต่ก็คงเป็นความสุขของแม่อ้อมเค้าเห็นยิ้มหัวเราะอยู่ตลอด ต่างกับตอนที่อยู่กับพ่อบอล
เพราะแม่อ้อมจะชอบตวาดตะโกนใส่พ่อบอลประจำ ถ้าแม่อ้อมอยู่กับคุณลุงคนนี้แล้วมีความสุขน้องน้ำฟ้าก็ดีใจด้วย
ส่วนพ่อบอลน้องน้ำฟ้าจะอยู่ข้าง ๆ เอง จะหาคนมาอยู่กับพ่อบอลแล้วพ่อบอลมีความสุขให้ได้คอยดู
และแล้วน้องน้ำฟ้าก็เจอกับคน ๆ นั้น ป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิเป็นผู้ชายที่หล่อเหมือนพระเอกหนังที่คุณยาย
ชอบดูตอนกลางคืน ใจดี ตลก และที่สำคัญเลยป๊าวุฒิแอบมาบอกกับน้องน้ำฟ้าด้วยละว่าป๊าวุฒิรักพ่อบอล
ของน้องน้ำฟ้า มีการขอดูแลปกป้องพ่อบอลด้วย น้องน้ำฟ้ารู้สึกว่าพ่อบอลยิ้มได้มากขึ้น แถมยังแก้มแดง ๆ
เป็นลูกสตอเบอร์รี่เวลาที่พ่อบอลมีป๊าวุฒิอยู่ใกล้ ๆ และอีกวันพ่อบอลกับป๊าวุฒิก็พาน้องน้ำฟ้ามาหาคุณช้างตัวโต
พร้อมกับนัดแม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์ มาเที่ยวด้วยป๊าวุฒิให้พวกเรามาอยู่ที่คอนโดสู้งสูง มีอาต้นกับอาทศคอยดูแล
พ่อบอลบอกว่าอาทั้งสองเป็นคนสนิทของป๊าวุฒิน้องน้ำฟ้าต้องเชื่อฟังอาทั้งสองคนด้วย คืนแรกน้องน้ำฟ้า
ได้นอนในห้องของป๊าวุฒิโดยมีพ่อบอลนอนด้วย ตื่นเช้ามาป๊าวุฒิก็พาน้องน้ำฟ้าไปซื้อเตียงนอนของน้องน้ำฟ้าเอง
ป๊าวุฒิถามตลอดว่าน้องน้ำฟ้าชอบแบบไหนสีอะไร ป๊าวุฒิคอยมองพ่อบอลอยู่ตลอดเวลาคอยส่งยิ้มให้
ทั้งพ่อบอลและน้องน้ำฟ้า พอป๊าวุฒิทำอย่างนั้นก็ทำให้พ่อบอลถลึงตาใส่แต่ก็อมยิ้มไปด้วย วันนั้น
น้องน้ำฟ้าได้เจอกับลุงนพ น้องน้ำฟ้ามีห้องนอนเป็นของตัวเองที่ได้ป๊าวุฒิจัดการให้ทุกอย่างเลย
มันเป็นห้องนอนที่สวยที่สุดของน้องน้ำฟ้าเลย พ่อบอลก็นอนห้องป๊าวุฒิเหมือนเดิมโดยมีเหตุผลของป๊าวุฒิ
ที่บอกน้องน้ำฟ้ามาซึ่งน้องน้ำฟ้าว่ามันดีที่สุดที่ป๊าวุฒิจะได้ดูแลพ่อบอล น้องน้ำฟ้าไปโรงเรียนโดยมีอาต้น
ไปรับและส่งนอกจากบางวันที่พ่อบอลกับป๊าวุฒิจะไปรับเอง ในช่วงตอนเย็นจะมีป้าแม่บ้านที่ป๊าวุฒิจ้างมา
ดูแลน้องน้ำฟ้าสำหรับการอาบน้ำเปลี่ยนชุดและเตรียมขนมให้น้องน้ำฟ้า มีวันนึงที่น้องน้ำฟ้าได้รู้ว่าอาต้น
กับอาทศทำเลียนแบบพ่อบอลกับป๊าวุฒิ ด้วยน้องน้ำฟ้าออกมาจากห้องนอนเร็วกว่าปกติเดินออกมาก็เห็น
อาทศกำลังกอดอาต้นแน่นมาก ๆ แน่ ๆ เพราะอาต้นหน้าแดงและหายใจหอบ ๆ แถมอาทศยังมีการหอมแก้ม
อาต้นทั้งซ้ายขวาเหมือนที่ป๊าวุฒิชอบทำกับพ่อบอล น้องน้ำฟ้าเลยกลับเข้าห้องเพราะอยากให้อาทศกับอาต้น
เค้ารักกันก่อน น้องน้ำฟ้ามีความสุขจังเลยแม่อ้อมก็มีความสุขกับคุณลุงคนนั้นไปแล้ว พ่อบอลจากที่เศร้า
และเหงาตอนนี้ก็มีป๊าวุฒิกับน้องน้ำฟ้าคอยอยู่ใกล้ ๆ แล้ว อาทศกับอาต้นก็ยังรักกันอีก อิอิ
หลังจากนั้นไม่กี่วันป๊าวุฒิก็ไปรับน้องน้ำฟ้าเองแล้วบอกว่าจะพาน้องน้ำฟ้าไปหาพ่อและแม่ของป๊าวุฒิ
พอไปถึงก็เจอกับบ้านที่เหมือนวัง มันใหญ่มากสวยมาก ๆ มีสนามหญ้าสีเขียวกว้างขวาง มีน้ำผุอันใหญ่
คอยพ่นน้ำออกมา พอเข้าไปก็พบกับคนแก่เป็นผู้หญิง ป๊าวุฒิบอกว่าเป็นแม่ของป๊าวุฒิเอง ย่าภัทรใจดีและน่ารัก
เหมือนที่ป๊าวุฒิบอกไม่ผิด และในมื้อเย็นของวันนั้นน้องน้ำฟ้าก็ได้เจอกับปู่ยุทธ ตอนแรกน้องน้ำฟ้ากลัวปู่ยุทธมาก
เพราะปู่ยุทธไม่ยิ้มให้น้องน้ำฟ้าเลย พอน้องน้ำฟ้าเข้าไปหาไปนวดให้เพราะปู่ยุทธบอกว่าปวดเมื่อย ปู่ยุทธก็ส่งยิ้ม
ที่เหมือนย่า ยาย แล้วก็ย่าภัทรมาให้น้องน้ำฟ้า น้องน้ำฟ้าเลยกล้าที่จะเข้าใกล้และอ้อนปู่ยุทธ ทานมื้อค่ำ
วันนั้นแล้วน้องน้ำฟ้าก็ได้นอนกับปู่ยุทธและย่าภัทรเพราะพ่อบอลติดธุระด่วนมาก น้องน้ำฟ้าอยู่กับปู่ยุทธ
และย่าภัทรที่บ้านหลังใหญ่โดยทุกคนเอาใจใส่น้องน้ำฟ้ามาก แล้วอาต้นก็มารับน้องน้ำฟ้ากลับไปหาพ่อบอล
และป๊าวุฒิ ก่อนกลับปู่ยุทธและย่าภัทรบอกให้น้องน้ำฟ้ามาหาอีก
“น้ำฟ้าหนูมาหาปู่ยุทธกับย่าภัทรอีกนะลูก ฟอด ฟอด”ย่าภัทรบอกพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาของน้องน้ำฟ้า
“คะย่าภัทร น้องน้ำฟ้าจะพาพ่อบอลมาหาด้วย พ่อบอลของน้องน้ำฟ้าน่ารักที่สุดเลยนะคะ ปู่ยุทธ
กับย่าภัทรต้องรักพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าแน่คะ”น้องน้ำฟ้ารีบตอบรับทันที
“มาให้ปู่ยุทธหอมแก้มบ้างลูก ฟอด ฟอด”ปู่ยุทธก้มตัวลงแล้วอ้าแขนเพื่อให้น้องน้ำฟ้าเข้าไปหา
ซึ่งน้องน้ำฟ้าไม่ปฏิเสธคำขอ
“น้องน้ำฟ้ากลับก่อนนะคะปู่ยุทธย่าภัทร แล้วน้องน้ำฟ้าจะมาหาใหม่นะคะ สวัสดีค่า”น้องน้ำฟ้า
บอกจบก็ยกมือไหว้พร้อมย่อตัวตามที่ย่าและพ่อบอลเคยสอนมา แล้วโบกมือบายบายลา
น้องน้ำกลับมาเจอกับพ่อบอลและป๊าวุฒิที่เอาขนมและที่สำคัญคือมังคุดแสนอร่อยที่ชอบมาก ๆ
เย็นนั้นเราทานมื้อค่ำกันหลายคนด้วยแม่อ้อ แม่ตุ้ย และแม่เจย์มาทานด้วย น้องน้ำฟ้าทานข้าวได้มากกว่าทุก ๆ วัน
จนพ่อบอลชมว่าน้องน้ำฟ้าเก่งมาก น้องน้ำฟ้ายิ้มไม่หุบเลย
มีต่อด้านล่างค่ะ
-
เชิญอ่านต่อได้เลยคะ
แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อบอลต้องเศร้าขึ้นมาอีกด้วยเย็นวันนั้นพ่อบอลมารับน้องน้ำฟ้าเองซึ่งวันนั้น
ป๊าวุฒิไม่ได้มารับด้วย พ่อบอลขมวดคิ้วจนยับไปหมด น้องน้ำฟ้าเลยถามถึงป๊าวุฒิกับอาต้น
“อยู่ข้างนอกคะน้องน้ำฟ้า วันนี้เราจะไปนอนที่หอพักครูโรงเรียนพ่อกัน ป้าสุ ป้าปลา อานุก
อามิกกี้ แล้วก็อาเต้บ่นคิดถึงน้ำฟ้ากันใหญ่เลยลูก”พ่อบอลพูดไปก็ทำหน้าเศร้าไป ก่อนจะส่งยิ้มอ่อน ๆ มาให้
“จริงเหรอคะพ่อบอล น้องน้ำฟ้าก็คิดถึง ป้าสุ ป้าปลา อานุก อามิกกี้ แล้วก็อาเต้เหมือนกันคะ”
น้องน้ำฟ้าคิดถึงพวกป้ากับอาทุกคนเลย
“คะ เราไปโรงเรียนพ่อกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวไปเดินตลาดนัดซื้อขนมไปทานที่หอพักกันดีกว่านะคะ”พ่อบอลบอก
“คะ ไปกันคะ พ่อบอลคะทำไมไม่ขึ้นรถป๊าวุฒิละคะ” น้องน้ำฟ้าถามพ่อบอลทันทีเมื่อพ่อบอล
ไม่ได้เดินไปขึ้นรถของป๊าวุฒิที่จอดอยู่อีกจุดนึง
“ป๊าวุฒิเค้าไม่ว่างคะน้องน้ำฟ้า ป๊าวุฒิเค้าต้องไปจัดการเรื่องงานเยอะแยะ เราไปรถพ่อบอลดีกว่านะคะ
รึว่าน้องน้ำฟ้าไม่อยากไปกับพ่อบอลแล้วนะ”พ่อบอลถามน้องน้ำฟ้า
“ไม่ใช่คะ แต่น้องน้ำฟ้าอยากให้ป๊าวุฒิไปกับเรา แต่ถ้าป๊าวุฒิไม่ว่างก็ไม่เป็นไรคะ”น้องน้ำฟ้ารีบส่ายหน้าทันที
ใครจะไม่อยากนั่งรถกับพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าได้ น้องน้ำฟ้าก็แค่สงสัยเฉย ๆ ก็เท่านั้นเอง แล้วพ่อบอล
ก็เปิดประตูข้างคนขับให้น้องน้ำฟ้านั่งแล้วเดินอ้อมไปทางคนขับแต่ก็เจอกับป๊าวุฒิรออยู่ น้องน้ำฟ้าเห็นพ่อบอล
พูดกับป๊าวุฒิ แต่พูดว่าอะไรน้องน้ำฟ้าไม่รู้หรอกนะคะ คุยเรียบร้อยแล้วพ่อบอลก็เปิดประตูเข้ามานั่งประที่คนขับ
แล้วขับรถไปที่โรงเรียนของพ่อบอลทันที ระหว่างทางกลับน้องน้ำฟ้าเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่วันนี้น้องน้ำฟ้าได้ทำ กิจกรรม
และเพื่อน ๆ ให้พ่อบอลฟัง มาถึงก็เจอกับป้า ๆ อา ๆ ที่ยิ้มเมื่อเห็นน้องน้ำฟ้า อิอิ ก็แน่นอนอยู่แล้วละคะ
น้องน้ำฟ้าน่ารักออกขนาดนี้ทุกคนก็ต้องรักน้องน้ำฟ้าสิคะ จริงไหม
“สวัสดีคะป้าสุ ป้าปลา อานุก คิดถึงน้ำฟ้ากันไหมคะ แล้วอามิกกี้ กับอาเต้ไม่อยู่เหรอคะ”
น้องน้ำฟ้ามาถึงก็ต้องสวัสดีผู้ใหญ่ทุกคนให้เรียบร้อย และถามหาคนที่ไม่อยู่ด้วย
“สวัสดีจ้าน้องน้ำฟ้ามาให้ป้าสุฟัดแก้มหน่อยลูก”ป้าอ้าแขนเพื่อให้น้องน้ำฟ้าเข้าไปหา คริคริจะรออะไรละคะ
ก็ต้องรีบเข้าไปหาป้าสุคนน่ารัก แล้วก็โดนป้าสุฟัดแก้มน้องน้ำฟ้าทั้งซ้ายและขวาจนน้องน้ำฟ้าหลุดหัวเราะ
ก็ทำไงได้อ่ะมันจั๊กจี้นินา
“มาให้ป้าปลาหอมแก้มก่อน ฟอด ฟอด อามิกกี้กับอาเต้ไม่อยู่หรอกลูกยังสอนหนังสือพี่ ๆ นักเรียน
กันอยู่เลยคะ”พอหลุดจากป้าสุได้ ก็เจอกับป้าปลาหอมแก้มน้องน้ำฟ้าทั้งซ้ายขวาอีก แล้วตอบคำถาม
ของน้องน้ำฟ้าถึงคนที่ไม่อยู่
“เดี๋ยวบอลจะไปเดินตลาดนัดกับน้ำฟ้ามีใครจะไปด้วยไหมครับ”พ่อบอลเอ่ยถามทุกคน
“พี่ไปด้วย แต่แป๊ปนึงก่อนได้ไหมอ่ะ พี่รอดูสัมภาษณ์พ่อกับแม่คุณวุฒิอยู่อ่ะ”ป้าปลาตอบกลับพ่อบอล
ดูเหมือนว่าจะสำคัญเพราะทุกคนจ้องรอภาพจากหน้าจอโทรทัศน์กันทุกคนเลยแล้วยังมีชื่อของป๊าวุฒิอีกต่างหาก
“....ครับ”พ่อบอลตอบรับกับไปเสียงเบาแถมยังก้มหน้าอีกต่างหาก น้องน้ำฟ้าเริ่มเป็นห่วงพ่อบอลแล้วนะ
“เดี๋ยวพี่มานะ ขอเข้าห้องน้ำก่อน”ป้าสุเอ่ยปากบอก
“ป้าสุขา น้องน้ำฟ้าขอไปด้วยได้ไหมคะ น้องน้ำฟ้าปวดปี๋ปี้คะ”น้องน้ำฟ้าร้องบอกป้าสุเสียงดัง
ด้วยตอนนี้น้องน้ำฟ้าก็ปวดปี๋ปี้ขึ้นมาเหมือนกัน
“ไปคะ เดี๋ยวป้าสุพาไปปี๋ปี้นะคะ”ป้าสุตอบตกลงแล้วเดินเข้ามาจูงมือน้องน้ำฟ้าไปห้องน้ำด้วย
ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำน้องน้ำฟ้าเริ่มเป็นห่วงพ่อบอล มันเริ่มจะเหมือนตอนนั้นเลย ตอนที่พ่อบอล
พูดกับน้องน้ำฟ้าตอนที่จะหลับ รึอาจจะแย่กว่าตอนนั้นด้วยซ้ำ แล้วยังชื่อป๊าวุฒิที่พวกป้า ๆ และอา ๆ ที่พูดถึงอีก
หวังว่าป๊าวุฒิจะไม่ได้ทำให้พ่อบอลเศร้านะ ไม่งั้นน้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน ไม่ให้ป๊าวุฒิดูแลพ่อบอลแล้ว
ถ้าดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าไม่ดี น้องน้ำฟ้าไม่ได้ขู่นะ
“เป็นอะไรคะน้องน้ำฟ้าทำไมเงียบจังเลย”ป้าสุก้มหน้าถามน้องน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงพ่อบอลคะป้าสุ”น้องน้ำฟ้าตอบกลับป้าสุออกไป
“เป็นห่วงอะไรลูก”ป้าสุยังถามน้องน้ำฟ้า
“ตอนนี้พ่อบอลเศร้า ไม่มีความสุขคะป้าสุ”น้องน้ำฟ้าตอบไปตามความคิดของตัวเอง
“อืม นั้นสินะ แล้วน้องน้ำฟ้าจะทำยังไงให้พ่อหายเศร้าดีละลูก”ป้าสุพยักหน้าเห็นด้วย แล้วถามน้องน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าจะอยู่ใกล้ ๆ พ่อบอล จะตั้งใจเรียน จะไม่ดื้อ ไม่ซน แล้วก็จะจัดการกับคนที่ทำให้พ่อบอล
เศร้ารึเสียใจให้เจ็บหนักเลยคะ”น้องน้ำฟ้าพูดแล้วก็จัดหาท่าที่เหมาะกับอารมณ์ตอนนี้ด้วยการกำปั้นแล้วชูขึ้นฟ้า
“จ้าเก่งจริงนะ เรื่องพ่อบอลนิเราไม่ยอมใครเลยนะน้องน้ำฟ้า”ป้าสุพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้
“ค่ะ”น้องน้ำยิ้มรับคำของป้าสุทันที ก็มันจริงนิค่ะ
“ไปลูกเข้าห้องน้ำได้แล้วคะ”ป้าสุบอกเมื่อน้องน้ำฟ้ากับป้าสุเดินมาจนถึงห้องน้ำของครูที่อีกตึกหนึ่ง
จัดการทำธุระกับป้าสุเสร็จก็เดินกลับไปที่ห้องพักครู มาถึงก็เห็นพ่อบอลหน้าตาไม่ดีแล้ว
รอยยิ้มที่ว่าหายากจากตอนแรกนั้น ตอนนี้มันหาแทบไม่เจอเลย น้องน้ำฟ้าต้องทำอะไรซะอย่างแล้ว
“พ่อบอลขา พ่อบอลยังไม่หายป่วยดีใช่ไหมคะ น้องน้ำฟ้าไม่ไปตลาดนัดแล้วคะพ่อบอลไปพัก
ที่หอพักดีกว่านะคะ”น้องน้ำฟ้าเลยต้องบอกออกไป ก็น้องน้ำฟ้าอยากให้พ่อบอลได้พักบ้าง
“ก็ดีคะ”พ่อบอลส่งยิ้มกลับมาให้น้องน้ำฟ้าที่ยังจ้องพ่อบอลตลอด
“มาคะพ่อบอล เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าพาไปพักนะคะ ป้าสุ ป้าปลา อานุกขาน้องน้ำฟ้าขอพาพ่อบอล
ไปพักก่อนนะคะ”น้องน้ำฟ้าจัดการจับมือพ่อบอล แล้วบอกป้าสุป้าปลาและอานุกเพื่อจะพาพ่อบอลกลับไปพัก
“จ้า ดูแลพ่อบอลดี ๆ นะลูก”ป้าสุรับคำของน้องน้ำฟ้าและยังบอกให้ดูแลพ่อบอลให้ดี และมันเป็นความตั้งใจ
ของน้องน้ำฟ้าอยู่แล้ว
“บอลไปก่อนนะครับพี่สุพี่ปลาน้องนุก”พ่อบอลเอ่ยปากลาพวกป้าและอา
“จ้าพักผ่อนมาก ๆ นะเรา เหมือนจะไม่ค่อยสบายแถมยังดูเครียด ๆ อีกต่างหาก”เสียงป้าสุบอกพ่อบอล
“ครับ”น้องน้ำฟ้าจัดการจูงมือพ่อบอลเมื่อพ่อบอลรับคำป้าสุแล้ว
น้องน้ำฟ้าเดินมากับพ่อบอลไปได้ซักพักก็พบกับอามิกกี้ที่พึ่งสอนฟุตบอลให้พี่นักเรียนเสร็จแล้ว
“อ้าวน้องน้ำฟ้านินา ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะคะ”อามิกกี้ทักน้องน้ำฟ้าที่ยังจับมือพ่อบอลไม่ปล่อย
“สวัสดีค่ะอามิกกี้”แล้วเพื่อมารยาทที่ดีน้องน้ำฟ้าเลยจัดการยกมือไหว้พร้อมย่อตัวลงอย่างสวยงามให้สมกับที่ถูกสอนมา
“พี่บอลเมื้อกี้ผมเห็นคนของคุณวุฒิยกกระเป๋าไปใบนึงขึ้นไปหอพักห้องพี่บอกว่าเอาชุดกับของใช้
มาให้พี่บอลช่วงที่จะคุมการก่อสร้างอาคารเรียนนะครับ แล้วก็ขอให้เปิดห้องให้เพราะต้องการจะทำความสะอาด
มิกกี้เห็นพี่ยังไม่มาเลยให้พี่แขกเปิดห้องช่วยเค้าทำความสะอาดห้องแล้วก็คอยดูเอาไว้ด้วยอ่ะพี่”อามิกกี้
บอกพ่อบอล คนของป๊าวุฒิเหรอใครนะ อาต้น รึอาทศกัน
“ขอบใจมากนะมิกกี้เดี๋ยวพี่จะรีบขึ้นไปดูเอง”พ่อบอลพยักหน้าแล้วออกเดินไปหอพักของพ่อบอล
น้องน้ำฟ้าเริ่มคิดแล้วว่าอะไรที่ทำให้พ่อบอลเป็นอย่างนี้ รึว่าป๊าวุฒิไม่ต้องการให้พ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าอยู่ด้วย
น้องน้ำฟ้าดื้อ แล้วทำให้ป๊าวุฒิไม่รักพ่อบอลไปด้วย ถึงต้องให้คนเอาของมาให้พ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าที่หอพักกันนะ
พอขึ้นไปก็พบว่าประตูห้องถูกเปิดไว้ เดินเข้าไปก็เห็นคนสองคนกำลังทำความสะอาดห้องของพ่อบอลอยู่
คือป้าแขกและอาต้นที่กำลังจัดเสื้อผ้าของพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าเข้าตู้
“อ้าวครูบอลกับน้องน้ำฟ้ามาแล้ว”ป้าแขกร้องเสียงดังเมื่อหันมาเจอน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลที่ยืนมอง
การกระทำของทั้งสองคน
“อาต้น...........”พอเห็นว่าอาต้นหันมาน้องน้ำฟ้าก็จะวิ่งเข้าไปหาอาต้น
“น้องน้ำฟ้าอย่าเข้ามาใกล้อาต้นคะ อาต้นตัวเปื้อนฝุ่นแล้วก็เหม็นเหงื่อคะ”แต่อาต้นไม่ให้เข้าใกล้เลย
ได้แต่ยืนมองอยู่ห่าง ๆ
“อาต้นตัวเปื้อนเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อนสิคะตัวจะได้หอม ๆ เวลาน้องน้ำฟ้า
หรือว่าอาทศกอดจะได้หอม ๆไงคะ”พอรู้ว่าอาต้นตัวเปื้อนเลยเป็นห่วงจนต้องบอกให้อาต้นเข้าไปอาบน้ำ
ก็น้องน้ำฟ้าอยากจะเข้าไปกอดอาต้น แล้วยังอาทศอีกที่ชอบกอดอาต้นเหมือนน้องน้ำฟ้า เอ๊ะรึอาจจะชอบ
กอดอาต้นมากกว่าน้องน้ำฟ้ากันนะ แต่ยังไงอาต้นก็ต้องตัวสะอาดและหอมถึงจะดีที่สุด
“คือ... เดี๋ยวอาต้นไปอาบที่ห้องตัวเองดีกว่านะคะ ถ้าอาบที่นี้อาบต้นก็ไม่มีเสื้อเปลี่ยนสิคะ”
อาต้นตกใจแล้วยังพูดติด ๆ ขัด ๆ อีก แล้วถึงได้บอกว่าอาต้นนะจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องเอง
“คะ อาต้นเอาเสื้อผ้าของพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้ามาหมดเลยเหรอคะ ป๊าวุฒิไม่อยากให้น้องน้ำฟ้า
กับพ่อบอลอยู่ด้วยแล้วใช่ไหมคะ”น้องน้ำฟ้าเลยรับคำว่าเข้าใจแล้ว คงจะไปให้อาทศดูอาต้นแน่ ๆ เลยว่า
อาบน้ำสะอาดรึเปล่า น้องน้ำฟ้าอดไม่ได้ที่จะถามคำถามที่คิดมาตลอดกับอาต้นไม่ได้
“เปล่าคะ ป๊าวุฒิของน้องน้ำฟ้ากำลังจัดการธุระสำคัญ คุณบอลครับอย่าคิดมากนะครับ นายท่าน
ให้ความสำคัญกับคุณมากกว่าใครนะครับ”อาต้นรีบบอกไม่ใช่ ซึ่งน้องน้ำฟ้าก็ยังไม่แน่ใจว่ามันจะจริงรึเปล่า
“ต้นกลับไปเถอะผมอยากพัก”พ่อบอลเงียบไปซักพักก่อนจะบอกอาต้น
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ อาต้นไปก่อนนะคะน้องน้ำฟ้า”อาต้นตอบรับพ่อบอลแล้วก้มหัวให้พ่อบอล
ซึ่งอาต้นกับอาทศชอบทำกับป๊าวุฒิ แล้วหันไปบอกน้องน้ำฟ้า
“คะอาต้น ขับรถกลับดี ๆ นะคะ แล้วบอกป๊าวุฒิให้ทำธุระให้เสร็จเร็ว ๆ แล้วมารับพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าด้วยนะคะ”
น้องน้ำฟ้าเลยพยักหน้า แล้วบอกให้อาต้นขับรถให้ดี และส่งข้อความไปบอกป๊าวุฒิกับอาต้นซะเลย
“คะน้องน้ำฟ้า”อาต้นรับคำแล้วก็ออกจากห้องไป
“พ่อบอลไปอาบน้ำแล้วมานอนพักนะคะจะได้หายเหนื่อย”น้องน้ำฟ้าหันมาก็เห็นว่าพ่อบอลนิ่งไปอีกแล้ว
เลยต้องบอกให้พ่อบอลไปอาบน้ำแล้วมานอนพัก
“คะ....แต่เดี๋ยวพ่อบอลอาบน้ำให้น้องน้ำฟ้าก่อนนะคะ”พ่อบอลรับคำพร้อมลูบหัวน้องน้ำฟ้า
แล้วบอกจะอาบน้ำให้น้องน้ำฟ้าก่อน
ออกมาพ่อบอลก็จัดการเอาโต๊ะญี่ปุ่นลายการ์ตูนน่ารักที่น้องน้ำฟ้าเลือกเองออกมากางให้ หยิบเอาขนม
กับน้ำส้มออกมาวางให้น้องน้ำฟ้า แล้วพ่อบอลก็ล้มตัวลงนอน น้องน้ำฟ้าไม่อยากรบกวนพ่อบอลเลยหยิบเอาการบ้าน
ที่ครูแมวให้เอามาทำ น้องน้ำฟ้าตั้งใจทำการบ้าน ตั้งใจเรียน เพราะถ้าโตมาแล้วน้องน้ำฟ้าเรียนเก่ง ๆ
จบมาจะได้มีงานดี ๆ ทำ แล้วจะได้เลี้ยงพ่อบอลกับย่าเอง พ่อบอลกับย่าจะได้พักไม่ต้องทำงานหนักอีก
ทำการบ้านเสร็จน้องน้ำฟ้าก็หันไปมองพ่อบอลที่หลับไปแล้ว เลยตัดสินใจไปหยิบเอาสมุดระบายสีและ
สีไม้ที่ป้าสุซื้อมาฝากเอามาระบายสี
“ก๊อก...ก๊อก....พี่บอล”เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแล้วก็เรียกพ่อบอล
“..แกร๊ก...มีไรเต้”พ่อบอลเดินไปเพื่อเปิดประตู เป็นอาเต้นิเองที่มาเคาะประตูห้องจนน้องน้ำฟ้าสะดุ้งตกใจ
และทำให้พ่อบอลตื่น
“ผมจะชวนพี่บอลกับน้ำฟ้าไปกินข้าวอ่ะ”อาเต้บอกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้น้องน้ำฟ้าที่กำลังเก็บสีไม้เข้ากล่อง
“น้องน้ำฟ้าไปทานข้าวกับอาเต้กันดีกว่านะลูก อยากทานอะไรเอ่ย”พ่อบอลถามน้องน้ำฟ้า
“น้ำฟ้าอยากทานบะหมี่เกี้ยวคะพ่อบอล อาเต้สวัสดีคะ”น้องน้ำฟ้าบอกทันทีเพราะน้องน้ำฟ้าเคยได้ยินมาว่า
คนไม่สบายถ้าได้กินอะไรร้อน ๆ แล้วจะดีขึ้นพอบอกพ่อบอลเสร็จแล้ว ก็ต้องหันมาสวัสดีอาเต้
“สวัสดีคะน้องน้ำฟ้า”อาเต้ส่งยิ้มมาให้
“ไปกันดีกว่าเต้ ไปคะน้องน้ำฟ้า”พ่อบอลบอกพร้อมกับอุ้มน้องน้ำฟ้าเพื่อไปที่ร้านบะหมี่เกี้ยว
พ่อบอลอุ้มน้องน้ำฟ้าโดยมีอาเต้เดินมาข้าง ๆ พูดคุยไม่ได้ขาดปาก จนมีช่วงนึงที่พ่อบอลสะดุ้ง
แล้วพ่อบอลก็เดินตรงไปที่ร้าน เรานั่งประจำที่ แล้วพ่อบอลก็นิ่งไปอีกครั้ง
“น้องน้ำฟ้าจะทานอะไรดีคะ”อาเต้ถาม
“น้องน้ำฟ้าอยากทานบะหมี่เกี้ยวหมูแดงเยอะ ๆ คะอาเต้”น้องน้ำฟ้าบอกอาเต้ที่รอฟังอยู่
“คะ พี่บอลอ่ะเอาไร”อาเต้รับคำก่อนจะกันไปถามพ่อบอล ซึ่งพ่อบอลก็ยังคงนิ่งอีกเมื่ออาเต้ถามว่าจะกินอะไร
“พี่....บอล.... พี่บอล ไม่สบายรึเปล่าพี่”อาเต้เรียกพ่อบอลหลายครั้งแต่พ่อบอลก็เหมือนจะไม่ได้ยิน อาเต้เลยเรียกดังขึ้น
พอพ่อบอลรู้ตัวอาเต้เลยถามด้วยความเป็นห่วงแล้วใช้มือแตะหน้าผากพ่อบอล เหมือนเวลาที่น้องน้ำฟ้าไม่สบาย
แล้วพ่อบอลบอกว่าเอาไว้วัดไข้
“ไม่ได้เป็นไรแค่คิดอะไรเพลิน ๆ เท่านั้นเอง แล้วมีอะไรอ่ะ”พ่อบอลส่ายหน้าปฏิเสธอาเต้
แล้วถามอาเต้ว่ามีอะไรถึงเรียก
“มานั่งก็ต้องสั่งดิพี่ ผมเรียกพี่ตั้งหลายทีแล้ว น้ำฟ้าก็สั่งของตัวเองแล้วด้วย”อาเต้บอกพ่อบอล
“อ้าวเหรอ อืมพี่ขอเป็นบะหมี่เกี้ยวหมูแดงไม่เอาผักชีแล้วกัน”พ่อบอลมองป้ายหน้าร้านที่บอกชื่อพร้อมรูปประกอบ
“เคพี่รอแปปนึงนะ”อาเต้พยักหน้าแล้วเดินไปหาป้าแม่ค้าที่ส่งยิ้มมาให้
พ่อบอลสะดุ้ง แล้วพ่อบอลก็หยิบโทรศัพท์ดู แต่ก็ไม่ได้กดอะไรทั้งนั้น แล้วยังทำหน้าเศร้าออกมากอีก
“ครูบอลครับมีคนฝากจดหมายมาให้ครับ”มีพี่เด็กชายเรียกพ่อบอลแล้วยื่นกระดาษสีขาวที่พับไว้ให้พ่อบอล
“ขอบใจมากนะ”พ่อบอลทำหน้าสงสัยก่อนจะบอลพี่เด็กชาย พอพ่อบอลบอกจบพี่เค้าก็วิ่งออกไปเลย
พ่อบอลเปิดกระดาษออกอ่านเพียงไม่นานพ่อบอลก็คิ้วขมวดเป็นเส้น หน้าตาที่บ่งบอกว่าโมโห
แล้วพ่อบอลก็หันไปมองจนทั่ว
“เต้เดี๋ยวพี่มานะแปปนึง น้องน้ำฟ้าอยู่กับอาเต้แปปนึงนะคะพ่อบอลขอไปทิ้งขยะหน่อยนะลูก”
พ่อบอลบอก ก่อนจะกำกระดาษแผ่นนั้นจนยับ
“คะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าพยักหน้าว่าเข้าใจแล้ว
พ่อบอลออกเดินไปที่ถึงขยะที่อยู่ห่างออกไปแล้วฉีกกระดาษแผ่นนั้นเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วทิ้งลงไป
พ่อบอลทิ้งขยะเรียบร้อยแต่ยังไม่กลับมา แต่หยิบอะไรซักอย่างขึ้นมา แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะที่น้องน้ำฟ้า
และอาเต้นั่งรออยู่
“ครูบอล ครูเต้ น้องน้ำฟ้า บะหมี่มาแล้วคะ”เสียงป้าแม่ค้า จะดังขึ้น พร้อมยกชามก๋วยเตี๋ยวกลิ่นหอมวางให้
“ขอบคุณคะ หอมจังเลยคะ”น้องน้ำฟ้าบอกพร้อมกับสูดเอากลิ่นหอมเข้าจมูกประกอบคำพูด น่ากินจังเลย
“กินเยอะ ๆ นะจ๊ะน้องน้ำฟ้า”ป้าแม่ค้าอมยิ้มบอก น้องน้ำฟ้าอยากจะบอกว่าไม่หมดก็ห่อกับห้องได้คะ
“น้ำคะน้องน้ำฟ้า อ่ะพี่บอลน้ำ”อาเต้วางแก้วน้ำให้น้องน้ำฟ้ากับพ่อบอล
“ขอบคุณคะอาเต้”น้องน้ำฟ้าขอบคุณอาเต้ที่ตักน้ำมาให้
“ขอบใจนะน้อง”แล้วพ่อบอลก็พูดขึ้นมาบ้าง
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอล คนมันหล่อแล้วยังเป็นคนดีอีก”อาเต้พูดแล้วส่งรอยยิ้มมาให้น้องน้ำฟ้า
แต่ดูจะนานตอนหันไปหาพ่อบอล
เราเริ่มลงมือทาน น้องน้ำฟ้าตั้งใจทานไม่ให้หกและตักผักจนหมด อาเต้ต้องหิวมาก ๆ แน่ ๆ
แป๊บเดียวก็หมดชามแรก แล้วรีบสั่งชามสองเลย แต่พ่อบอลกลับทานได้นิดเดียวเองตักกินแต่น้ำซุปร้อน ๆ
จนในชามพ่อบอลน้ำหายไปหมดแล้ว
“พี่บอลจะกินแต่น้ำซุปไง ดูสิทั้งบะหมี่ หมูแดง เกี้ยว เหลือเติมเลย”อาเต้พูดขึ้น
“พ่อบอลทานเยอะ ๆ สิคะ”น้องน้ำฟ้าอยากให้พ่อบอลทานเยอะ ๆ จะได้แข็งแรง
“พ่ออิ่มแล้วคะน้องน้ำฟ้า”แล้วพ่อบอลไม่ยอมทานอีก
“พี่บอลเป็นไรป่าวเนี้ย”อาเต้อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
“พี่เหนื่อย ๆ นะ ไม่เป็นไรมากหรอก”พ่อบอลบอกอาเต้
“ถ้างั้นเรากลับกันเถอะพี่บอลจะได้พักมาก ๆ”อาเต้เลยตัดปัญหาเลยชวนกลับหอพักเพื่อให้พ่อบอลได้พักผ่อน
“อ่ะของพี่กับน้ำฟ้า”พ่อบอลยื่นเงินให้อาเต้เอาไปจ่าย
“ไม่เป็นไรพี่ผมเลี้ยง”แต่อาเต้กลับโบกไม้โบกมือว่าไม่เอา
“เฮ้ยไม่เอา เอาไปเหอะ”พ่อบอลก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“ไม่ต้อง เอาไว้พี่เลี้ยงผมมื้อหน้าดีกว่า”อาเต้ก็ยังคงไม่ยอมเหมือนกัน
“อืม ก็ได้”พ่อบอลเลยยอม เราเดินเข้าโรงเรียนเพื่อขึ้นห้องพักของใครของมัน
“เจอกันพรุ่งนี้นะพี่บอล พักมาก ๆ น้องน้ำฟ้าดูแลพ่อบอลด้วยนะคะ”อาเต้บอกพ่อบอลด้วยความเป็นห่วง
และยังสั่งน้องน้ำฟ้าอีกต่างหาก
“ไม่ต้องห่วงคะอาเต้ พ่อบอลน้ำฟ้าจะดูแลเอง”น้องน้ำฟ้ารับคำทันที เพราะมันเป็นสิ่งที่น้องน้ำฟ้าต้องการอยู่แล้ว
“ไปนอนเหอะเต้ เจอกันพรุ่งนี้”พ่อบอลบอกบ้าง
ตื่นเช้ามาพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าก็กลายเป็นหมีแพนด้าไปซะแล้ว
“พ่อบอลขาทำไมตาพ่อบอลดำเหมือนหมีแพนด้าแบบนั้นกันคะ”น้องน้ำฟ้าถามขึ้น
“พอดีพ่อนอนไม่คอยหลับนะลูก เดี๋ยวมันก็หายลูก เราไปโรงเรียนกันดีกว่านะคะน้องน้ำฟ้า”
พ่อบอลบอกด้วยท่าทางเหนื่อย ๆ เหมือนไปวิ่งรอบสนามเด็กเล่นหลาย ๆ รอบเหมือนน้องน้ำฟ้าแล้วเหนื่อยเลย
พอถึงช่วงเย็นพ่อบอลก็มารับน้องน้ำฟ้าคนเดียวเหมือนเมื่อวาน วันนี้พ่อบอลแวะตลาดนัดเพื่อซื้อข้าวและขนมเลย
พอเดินขึ้นห้องก็เจอตะกร้าใบใหญ่วางไว้ที่หน้าห้อง พ่อบอหยิบขึ้นมาเปิดดูข้างในมีกล่องแล้วหยิบกระดาษ
ที่อยู่ข้างในตะกร้านั้นขึ้นมาอ่าน อ่านจบพ่อบอลก็วางตะกร้าลงเพื่อไขกุญแจเข้าห้อง
“กับข้าวนิคะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้ามองเห็นภายในเป็นกล่องพลาสติกหลายอันที่ข้างในมีกับข้าวอยู่
“คะ เราเข้าไปในห้องกันดีกว่าลูก อาบน้ำทำการบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวเราทานกันตอนมื้อค่ำนะลูก”
พ่อบอลเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องแล้ว
“ค่ะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าเลยรับคำของพ่อบอล
มีต่อด้านล่างนะคะ มันยังไม่จบตอนเลยนะ :katai3:
-
เชิญอ่านต่อได้เลยนะคะ
เดินเข้ามาภายในห้องได้ก็วางของที่ซื้อจากตลาดนัดและตะกร้าใบนั้นลงที่โต๊ะทานข้าว แล้วพาน้องน้ำฟ้าอาบน้ำ
กางโต๊ะญี่ปุ่นแล้วหยิบขนมที่มีอยู่ในตระกล้าเอามาใส่จานให้น้องน้ำฟ้าได้ทาน แล้วพ่อบอลก็เข้าไปอาบน้ำบ้าง
น้ำฟ้าเลยหยิบเอาการบ้านขึ้นมาทำพร้อมกับขนมอร่อยที่พ่อบอลจัดใส่จานมาวางไว้ให้จนหมด พ่อบอลออกมา
ก็จัดการหยิบเอางานของพี่ ๆ นักเรียนขึ้นมาตรวจ น้องน้ำฟ้าจัดการการบ้านของตัวเองแล้วเดินตรงไปหาพ่อบอลที่นั่งทำงานอยู่
“พ่อบอลขาน้องน้ำฟ้าทำการบ้านเสร็จแล้วคะ น้องน้ำฟ้าอยากจะระบายสีเจ้าหญิงคะพ่อบอล”
น้องน้ำฟ้าเข้าไปสะกิดที่แขนพ่อบอล พร้อมขออนุญาตพ่อบอล
“ได้สิคะ”พ่อบอลบอกอนุญาต น้องน้ำฟ้าเลยวิ่งกลับไปหยิบสมุดระบายสีพร้อมสีไม้กลับไปนั่ง
ที่โต๊ะญี่ปุ่นแล้วเริ่มลงมือระบายสี
น้องน้ำฟ้าตั้งใจระบายสีจนไม่รู้ว่าพ่อบอลรุกจากโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมมื้อค่ำจนเสร็จเรียบร้อย
“น้องน้ำฟ้าล้างมือแล้วมาทานข้าวได้แล้วลูก”เสียงพ่อบอลบอกน้องน้ำฟ้า
“คะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าตอบกลับแล้วเดินเข้าไปภายในห้องน้ำเพื่อล้างมือตามที่พ่อบอลบอก
เสร็จเรียบร้อยแล้วน้องน้ำฟ้าก็จัดการเช็ดมือบนผ้าเช็ดมือที่พ่อบอลเอามาแขวนไว้ให้
“มาแล้วคะพ่อบอล ว้าว...กับข้าวเต็มไปหมดเลย”พอเห็นกับข้าวที่พ่อบอลเอาใส่จานที่มีเต็มโต๊ะเลย
อดที่จะร้องออกมาไม่ได้
“ทานเลยคะน้ำฟ้า”พ่อบอลบอก
“คะวันนี้เราจะมาสัมภาษณ์นักธุรกิจหนุ่มหล่อที่กำลังเป็นที่สนใจในขณะนี้นะคะ”เสียงคนพูดจากโทรทัศน์ดังขึ้น
“คุณศาสตราคะ เรื่องที่ว่ากำลังคบหาดูใจจนถึงขั้นที่จะลั่นระฆังวิวาห์กับคุณสุชาดา
ลูกสาวท่านรัฐมนตรีกำพลนี้จริงรึเปล่าคะ”พ่อบอลไม่ได้ทานข้าวแต่เงยหน้ามองจอที่แสดงภาพของป๊าวุฒิที่ส่งยิ้มมาให้
“คือผมกับคุณสุชาดาเพิ่งรู้จักกันครับ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากผู้ชายส่วนใหญ่คงจะต้องการคบหา
กับเธอเป็นแน่”พอป๊าวุฒิพูดออกมา มือพ่อบอลที่กำลังกำช้อนซ้อมก็ถูกกำแน่นขึ้น แถมพ่อบอลยังทำหน้า
เหมือนจะเจ็บตรงไหนซักที่
“แสดงว่าข่าวที่ออกมาก็เป็นจริงสิคะเนี้ย สาว ๆ ทั้งประเทศต้องอกหักซะแล้วสิคะ”เสียงคนถามป๊าวุฒิยังคงดังอยู่
“ไม่ใช่หรอกครับ ผมกับคุณสุชาดาเราเป็นเพียงแค่คนรู้จักกันเท่านั้น อีกอย่างตอนนี้ผมก็มีเจ้าของหัวใจแล้วด้วย
ซึ่งข่าวนี้ทำให้คน ๆ นั้นเสียใจ และไม่เข้าใจจนถึงผิดหวังในตัวของผม”พ่อบอลทำหน้าตกใจแทนหน้าเจ็บปวด
แล้วยังปล่อยให้ช้อนซ้อมหลุดออกจากมือเหมือนหมดแรงเสียอย่างนั้น
“จริงเหรอคะ ใครกันนะที่เป็นคนโชคดีคนนั้น พอจะบอกพวกเราได้ไหมคะ”คำถามป๊าวุฒิยังไม่หมด
อีกต่างหากแถมยังมีแสงจากกล้องหลายตัวจนสว่างไปหมด
“คงยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกครับ แต่ไม่ต้องกังวลหรอกครับเพราะถ้าหากพร้อมและเค้าพร้อมเราจะบอกทุกคนอย่างแน่นอน
สิ่งที่ผมพูดครั้งนี้ผมต้องการจะบอกถึงสถานะที่ชัดเจนของผมและคุณสุชาดาว่าเราไม่ได้คบหากันแต่อย่างใด
ต้องการบอกให้อีกคนที่เข้าใจผิดให้รับรู้ เดี๋ยวเจอกันนะครับ ขอบคุณทุกคนนะครับ”ดูเหมือนพ่อบอลจะจ้องหน้าจอ
โทรทัศน์ไม่หันไปมองอะไรพร้อมกับรอยยิ้มที่มันค่อย ๆ กว้างขึ้น จนน้องน้ำฟ้ารู้สึกดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้ม
แบบนี้ของพ่อบอลอีกครั้ง
“พ่อบอลคะนั้นป๊าวุฒินินา”น้องน้ำฟ้าเห็นพ่อบอลมองไม่วางตาเลยลองถามพ่อบอลออกไป
“ก๊อก...ก๊อก...”พ่อบอลยังไม่ทันได้ตอบคำถามของน้องน้ำฟ้าก็มีคนมาเคาะหน้าประตูห้อง
“พี่.....”พอพ่อบอลเปิดประตูก็เจอกับป๊าวุฒิที่ส่งยิ้มให้พ่อบอล ป๊าวุฒิดันพ่อบอลที่ตอนนี้ตัวแข็งค้างไปแล้ว
ให้เข้ามาภายในห้องแล้วจัดการล็อคห้องแทนพ่อบอล
“พี่มารับบอลกับน้ำฟ้ากลับครับ”ป๊าวุฒิเอ่ยกับพ่อบอลที่ยังอ้าปากค้าง
“...................”พ่อบอลยังคงไม่กระดุกกระดิกตัว
“พี่เคลียร์แล้วนะ พี่คิดถึงบอลนะครับ กลับคอนโดเราดีกว่านะ”ป๊าวุฒิเอ่ยกับพ่อบอล
“.................ฮือ......ฮือ...........”แล้วน้องน้ำฟ้าก็ตกใจเมื่ออยู่ ๆ พ่อบอลก็ร้องไห้ออกมา น้องน้ำฟ้าพยายาม
ที่จะลงจากเก้าอี้เพื่อไปปลอบพ่อบอลให้หยุดร้องไห้
“บอล...........ไม่มีอะไรแล้วนะครับ พี่วุฒิรักบอลนะ ฟอด ฟอด กลับคอนโดเรากันนะครับ”
แต่แล้วน้องน้ำฟ้าก็ไม่เข้าไปหา เพราะพ่อบอลมีคนปลอบแทนน้องน้ำฟ้าแล้ว ป๊าวุฒิกอดพ่อบอลและ
หอมแก้มพ่อบอลทั้งซ้ายขวา
“หึหึ...ร้องไห้เป็นเด็กขี้แยเลย เดี๋ยวน้ำฟ้ามาเห็นนะ”ป๊าวุฒิยังคงไม่ปล่อยพ่อบอลจากอ้อมกอดแถมยังแหย่พ่อบอล
ป๊าวุฒิมองหาน้องน้ำฟ้าก่อนจะส่งรอยยิ้มกว้างมาให้น้องน้ำฟ้า
“ป๊าวุฒิ...........น้องน้ำฟ้าคิดถึงป๊าวุฒิจังเลยคะ”น้องน้ำฟ้าดีใจจนอดเรียกป๊าวุฒิไม่ได้ และป๊าวุฒิ
ก็ยอมปล่อยพ่อบอลเพราะตอนนี้น้องน้ำฟ้าวิ่งเข้าไปหาป๊าวุฒิที่รอรับน้องน้ำฟ้าอยู่แล้ว
“ป๊าวุฒิก็คิดถึงน้องน้ำฟ้าคะ ป๊าวุฒิมารับพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้ากลับแล้วนะคะ”ป๊าวุฒิเอ่ยขึ้น
“คะ”น้องน้ำฟ้ารับคำเสียงดัง ดีใจที่ป๊าวุฒิเป็นคนปลอบพ่อบอล และป๊าวุฒิยังรักพ่อบอลกับน้องน้ำฟ้าอยู่
“ไปกันเลยดีกว่าเนอะ”ป๊าวุฒิเอ่ยปากบอก
“ยังทานข้าวอยู่เลยคะป๊าวุฒิ ป๊าวุฒิมาทานข้าวกับน้องน้ำฟ้าแล้วก็พ่อบอลดีกว่านะคะ”น้องน้ำฟ้า
ต้องท้วงก่อนที่ป๊าวุฒิจะเปิดประตูห้อง และเอ่ยชวนป๊าวุฒิให้ทานข้าวด้วยกันเลย มีความสุขจัง พ่อบอลก็ยิ้มได้แล้วด้วย
ป๊าวุฒิก็มารับกลับ
“ถ้างั้นป๊าวุฒิทานด้วยคนนะคะ”ป๊าวุฒิตอบตกลง
เราทั้งสามคนจัดการอาหารกันตรงหน้าจนหมด พ่อบอลก็เข้าไปล้างจานชาม ป๊าวุฒิก็อุ้มน้องน้ำฟ้าไปนั่งตรงเตียงนอน
“ป๊าวุฒิอย่าทำพ่อบอลเศร้าอีกนะคะ รักพ่อบอลของน้องน้ำฟ้ามาก ๆ น้องน้ำฟ้าจะไม่ดื้อไม่ซน
กับป๊าวุฒิเลยคะ”น้องฟ้าตัดสินใจพูดออกไป
“ป๊าวุฒิไม่มีทางหมดรักพ่อบอล และน้องน้ำฟ้าหรอกลูก ฟอด ฟอด”ป๊าวุฒิเอ่ยบอก พร้อมกับหอมแก้มน้องน้ำฟ้า
“ดีคะ เพราะถ้าป๊าวุฒิทำอีกน้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืนจริง ๆ ด้วย”น้องน้ำฟ้าเลยบอกออกไป
“แน่นอนคะ กลับบ้านกันนะครับน้องน้ำฟ้า”ป๊าวุฒิยิ้มกว้างแล้วบอกน้องน้ำฟ้า แล้วอุ้มน้องน้ำฟ้ารอพ่อบอล
“ไปกันเถอะครับบอล”พอพ่อบอลล้างจานชามแล้วป๊าวุฒิก็บอกพ่อบอลทันที
“แต่ของ..”พ่อบอลหันไปมองรอบ ๆ ห้อง ที่มีข้าวของวางอยู่
“เอาไว้แบบนี้รึจะให้คนมาจัดการทีหลังก็ได้ครับ”ป๊าวุฒิเอ่ยขึ้นทันที
“เอาไว้แบบนี้ก็ได้เผื่อมีคนบางคนไม่อยากให้อยู่ด้วยจะได้กลับมาเลย”พ่อบอลพูดพร้อมกับมองป๊าวุฒิตรง ๆ
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้พี่จะให้ต้นมาจัดการห้องเลยแล้วกัน ส่วนเรื่องที่จะมาอยู่ที่นี้ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ
ก็เลิกคิดไปได้เลย กลับไปถึงคอนโดจะโดนลงโทษข้อหาไม่เชื่อใจกันและหนีพี่มา”ป๊าวุฒิรีบพูดทันที
พ่อบอลจัดการปิดและล็อคห้องโดยมีป๊าวุฒิที่อุ้มน้องน้ำฟ้าลงไปขึ้นรถยนต์คันหรูพอรถป๊าวุฒิออกตัว
ด้วยเพราะความอิ่มจากอาหารเมื่อกี้ ประกอบกับแอร์เย็นเพลงที่เปิดเบา ๆ แต่ที่เหนือกว่าทุกอย่างคือรอยยิ้ม
ของพ่อบอลที่มันกลับมาแล้ว ทำให้น้องน้ำฟ้าหลับบนตักและอ้อมกอดของพ่อบอลอย่างไม่อยากเย็นเลย
ตื่นเช้ามาก็นั่งรอพ่อบอลที่จะต้องเข้ามาอาบน้ำให้น้องน้ำฟ้าทุกเช้า และเช้านี้ก็อีกเหมือนเดิม
พ่อบอลเปิดประตูเข้ามาพร้อมรอยยิ้มสดใส อีกทั้งหน้าตาของพ่อบอลที่ดูมันมีประกาย
“พ่อบอลขา อรุณสวัสดิ์คะ”น้ำฟ้าเลยทักทายพ่อบอลตอนเช้าซะหน่อย
“อรุณสวัสดิ์คะน้องน้ำฟ้า ไปอาบน้ำแปรงฟันกันดีกว่าลูก”พ่อบอลตอบกลับพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“คะ”พ่อบอลสดใสแล้วลูกสาวอย่างน้องน้ำฟ้าจะไม่สดใสได้ยังไง
จัดการทานมื้อเช้าที่มีป๊าวุฒิ พ่อบอลนั่งร่วมโต๊ะ มีอาต้นและอาทศดูแลไม่ห่วงแบบนี้ก็มีแต่
ความสุขสิคะ วันนี้น้องน้ำฟ้าเรียนด้วยความสุข สนุกสนานกับทุกกิจกรรมที่ครูแมวเตรียมมาให้ทำ
ตกเย็นมาอาต้นก็กลับมาทำหน้าที่รับน้องน้ำฟ้าเหมือนเดิม ครูแมวก็ยิ้มส่งให้อาต้นไม่ขาด กลับมาน้องน้ำฟ้า
ก็รีบมาจัดการอาบน้ำแต่งตัวโดยมีป้าแม่บ้านช่วย วันนี้ป๊าวุฒิบอกว่าจะไปหาปู่ยุทธกับย่าภัทรกัน และครั้งนี้
พ่อบอลจะไปด้วย
“พ่อบอล ป๊าวุฒิมาแล้วเหรอคะ เหนื่อยไหมคะพ่อบอลป๊าวุฒิ”น้องน้ำฟ้าวิ่งเข้ามาหาอ้อมกอดของพ่อบอล
“ฟอด ฟอด หายเหนื่อยแล้วคะแค่ได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้าลูกสาวของพ่อบอล”พ่อบอลหอมแก้มซ้ายขวาของน้องน้ำฟ้า
“ป๊าวุฒิเหนื่อยจังเลยคะ ขอป๊าวุฒิหอมแก้มน้องน้ำฟ้าหน่อยสิคะจะได้หายเหนื่อยขึ้นมาบ้าง
ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด”ป๊าวุฒิพูดจบก็เดินมาหาน้องน้ำฟ้าที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของพ่อบอลแล้วหอมแก้ม
น้องน้ำฟ้าทั้งซ้ายขวา แถมยังหอมแก้มพ่อบอลทั้งซ้ายขวาเหมือนกัน
“อะ พี่วุฒิ”เสียงพ่อบอลที่ตกใจเพราะถูกป๊าวุฒิหอมแก้ม
“เป็นยังไงบ้างคะป๊าวุฒิหายเหนื่อยไหม”น้องน้ำฟ้าเลยถามป๊าวุฒิบ้างว่าหายเหนื่อยรึยัง
“หายเหนื่อยเลยคะพอป๊าวุฒิได้หอมแก้มน้องน้ำฟ้า แล้วพอป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลนะป๊าวุฒิก็มีพลังขึ้นมาทันทีเลยค่ะ”
ป๊าวุฒิตอบมา
“จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำฟ้าหอมแก้มพ่อบอลบ้างดีกว่าจะได้มีพลังเพิ่มขึ้น ฟอดด ฟอดด”
น้องน้ำฟ้ารู้สึกมีความสุขเลยจัดการจับหน้าพ่อบอลแล้วหอมแก้มซ้ายขวาดูบ้าง
“เป็นไงคะน้องน้ำฟ้า”ป๊าพี่วุฒิถาม
“โห.....จริงด้วยคะ”น้องน้ำฟ้ายิ่งมีความสุขเลยตอบป๊าวุฒิออกไป
“น้ำครับนาย น้ำครับคุณบอล”น้องน้ำฟ้ามองมาเห็นอาต้นยกน้ำมาให้ป๊าวุฒิกับพ่อบอล
“ขอบใจนะต้น”พ่อบอลบอกอาต้นกลับไป
“อาต้นคะ น้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิหอมแก้มพ่อบอลแล้วมีพลังเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ”น้องน้ำฟ้าอยากอวดอาต้นบ้างเลยพูดออกไป
“ครับ”อาต้นส่งยิ้มมาให้ น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงอาต้นกับอาทศเพราะทำงานกันเยอะเหลือเกิน
“ถ้าอาต้นอยากมีพลังเพิ่มขึ้นต้องไปหอมแก้มอาทศเอานะคะ เพราะพ่อบอลให้แค่น้องน้ำฟ้ากับป๊า
วุฒิเท่านั้นที่หอมได้”
พอน้องน้ำฟ้าพูดแล้วอาต้นก็ทำตาโตหน้าแดงเหมือนที่พ่อบอลชอบทำ
ป๊าวุฒิขึ้นนั่งประจำที่โดยมีอาต้นและอาทศอยู่ข้างหน้า ซึ่งอาทศเป็นคนขับ เพื่อจะไปบ้านปู่ยุทธกับย่าภัทร
“พ่อบอลขา อย่าทำคิ้วย่นสิคะ”พอน้องน้ำฟ้าหันไปมองหน้าพ่อบอลก็ร้องขึ้นแล้วใช้นิ้วมือน้อย ๆ กด ๆ นวด ๆ
บริเวณคิ้วที่ย่นของพ่อบอล
“ไม่ต้องคิดมากครับบอลทุกอย่างต้องดีแน่ รับรอง”ป๊าวุฒิบอกพร้อมกับจับมือพ่อบอลแล้วส่งยิ้มให้
อาทศขับเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่ที่น้องน้ำฟ้าเคยมา พ่อบอลหันมองซ้ายขวาเหมือนน้องน้ำฟ้าตอนที่มาครั้งแรกเลย
“ลงมาได้แล้วครับบอล”เสียงป๊าวุฒิดังขึ้นเมื่อป๊าวุฒิเปิดประตูรถให้พ่อบอลแล้ว
“.....”พ่อบอลลงจากรถแต่ก็คงยังไม่พูดอะไรออกมา
“ตามพี่มาเลยครับบอลพวกท่านรอบอลอยู่แล้ว”ป๊าวุฒิบอกพ่อบอล
“....................”พ่อบอลเดินตามแรงจูงมือของป๊าวุฒิโดยที่ป๊าวุฒิอุ้มน้องน้ำฟ้าด้วย
“น้องน้ำฟ้าขา พ่อบอลเค้าพูดไม่ได้แล้วลูก”ป๊าวุฒิพูดพร้อมกับหันไปมองพ่อบอลที่ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย
“พะ พูดได้หรอก”พ่อบอลโวยวายป๊าวุฒิ ซึ่งทำให้ป๊าวุฒิยิ้มได้ไม่ยากเลย
ป๊าวุฒิอุ้มน้องน้ำฟ้าและจูงมือให้พ่อบอลเดินตาม ซึ่งห้องที่ป๊าวุฒิพาเข้ามาเป็นห้องนั่งเล่นที่น้องน้ำฟ้ามาครั้งแรก
มีปู่ยุทธ ย่าภัทร และอาภามที่นั่งคอยอยู่
“ขนาดจับมือกันให้พ่อแม่และน้องแกได้เห็นเลยนะตาวุฒิ”เสียงดังของปู่ยุทธดังขึ้น
“คุณพ่อครับ”ป๊าวุฒิตอบ
“ไม่ต้องมาพูด”ปู่ยุทธทำหน้าตาดุแล้วพูดขึ้น น้องน้ำฟ้าเริ่มไม่พอใจแล้วนะ ปู่ยุทธแกล้งให้พ่อบอล
ของน้องน้ำฟ้ากลัวแล้วนะ น้องน้ำฟ้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย
“ปู่ยุทธอย่าเสียงดังสิคะน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลตกใจนะคะ”น้องน้ำฟ้าเลยทำเสียงดุ ๆ ปู่ยุทธบ้าง
“ฮาฮ่าฮ่ะฮ่า ปู่แกล้งเล่นหรอกลูก มาให้ปู่ยุทธกับย่าภัทรหอมหน่อยเร็วลูก”ปู่ยุทธหัวเราะก่อนจะบอกว่าแกล้งพ่อบอล
แล้วก็จัดการหอมแก้มน้องน้ำฟ้าทั้งปู่ยุทธและย่าภัทร
“คราวที่แล้วพี่เอาน้ำฟ้ามาฝากพ่อกับแม่พี่เลี้ยงนะ หลงน้ำฟ้ากันหมดทั้งบ้านเลย”ป๊าวุฒิบอกพ่อบอล
ทำให้พ่อบอลพอที่จะยิ้มออกได้บ้าง
พอเห็นว่าพ่อบอลยิ้มได้น้องน้ำฟ้าเลยยกมือไหว้ทุกคนอย่างสุดฝีมือไม่ให้เสียชื่อของพ่อบอลเด็ดขาด
ซึ่งทั้งปู่ยุทธ ย่าภัทร และอาภามยิ้มรับไหว้มา
“พ่อครับ แม่ครับ นี้บอลเป็นคนรักของผมครับ”ป๊าวุฒิแนะนำพ่อบอลให้ทุกคนรู้จัก
“สะ สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”พ่อบอลยกมือไหว้ทุกคนเช่นกัน
“ไม่ต้องเรียกลุงกลับป้าหรอกลูก เรียกพ่อกับแม่ดีกว่า เพราะเรานะเป็นคนรักของตาวุฒิไม่ใช่เหรอ”
ย่าภัทรบอกพ่อบอลด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”พ่อบอลบอกแล้วก็ก้มหน้าก้มตา
“บอลครับ แล้วก็นี้ไอ้ภามน้องชายพี่มันแก่กว่าบอลสามปีนะ อีกคนยังมาไม่ถึง”ป๊าวุฒิชี้นิ้วแนะนำอาภาม
ให้พ่อบอลได้รู้จัก
“สวัสดีครับพี่ภาม”พ่อบอลรีบยกมือไหว้ทันที
“ครับ”อาภามรับพร้อมกับยิ้มแปลก ๆ สายตาเหมือนพวกแม่ ๆ เวลาจะแกล้งพ่อบอลเลย
“น้องน้ำฟ้าหิวรึยังลูก”ย่าภัทรถามน้องน้ำฟ้าที่นั่งมองคนนั้นคนนี้บนตักของย่าภัทรอยู่แล้ว
“ยังเลยคะย่าภัทร”น้องน้ำฟ้าตอบกลับไปเป็นเพราะขนมที่คุณป้าแม่บ้านเตรียมให้ยังนอนอยู่ในท้อง
ของน้องน้ำฟ้าอยู่เลย
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นเล่นเป็นเพื่อนปู่ยุทธไปก่อนนะลูก เดี๋ยวค่อยทานข้าวกัน”ย่าภัทรพูดขึ้น
“ค่า ปู่ยุทธขาวันนี้คุณครูแมวสอนน้ำฟ้าเต้นด้วยละคะ”น้องน้ำฟ้าเลยเสนอท่าเต้นให้ปู่ยุทธทันที
“เหรอลูก น้องน้ำฟ้าปู่ยุทธซื้อของเล่นมาให้น้องน้ำฟ้าด้วยนะลูก เดี๋ยวตามอาภามไปดูก่อนนะคะ”
ปู่ยุทธบอก แล้วยังพูดถึงของเล่นที่ปู่ยุทธกับย่าภัทรบอกว่าจะซื้อให้น้องน้ำฟ้าเมื่อคราวที่แล้ว เลยให้น้องน้ำฟ้า
ไปดูของเล่นกับอาภาม
“ตาภามพาหลานไปดูแล้วก็พาเล่นหน่อยนะ”ปู่ยุทธบอกอาภาม
“ครับพ่อ”อาภามรับคำ ก่อนจะเดินจูงมือน้องน้ำฟ้าออกจากห้องไป
อาภามพาน้องน้ำฟ้าเข้ามาห้อง ๆ นึง มีกองของเล่นที่ยังไม่ถูกแกะจัดระเบียบอยู่หลายสิบชิ้น น้องน้ำฟ้าเลยเดินเข้าไปดู
“ของน้องน้ำฟ้าทั้งนั้นเลยลูก เล่นสิคะ”อาภามบอก
“ขอบคุณคะอาภาม”น้องน้ำฟ้ายิ้มมือไหว้ขอบคุณอาภาม
“ของปู่ยุทธกับย่าภัทรทั้งนั้นแหละคะน้องน้ำฟ้า”อาภามบอกอีกครั้ง
“เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าจะไปขอบคุณปู่ยุทธกับย่าภัทรนะคะ”น้องน้ำฟ้าบอกอาภาม ซึ่งได้รอยยิ้มจากอาภามส่งมาให้
น้องน้ำฟ้าหยิบจับซักพักก็รู้สึกไม่อยากที่จะเล่นแล้ว พ่อบอลจะเป็นยังไงบ้างนะ น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงจัง
“อาภามขาพาน้องน้ำฟ้าไปหาพ่อบอลหน่อยนะคะ อาภาม”น้องน้ำฟ้าตัดสินใจที่จะบอกอาภามพร้อมกับเขย่าแขน
“ไม่เล่นแล้วเหรอคะ รึว่าไม่ชอบ”อาภามถาม
“ชอบคะ แต่น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงพ่อบอลคะ พาน้องน้ำฟ้าไปหาพ่อบอลทีนะคะ”น้องน้ำฟ้าบอกอาภามไปตรง ๆ
“ก็ได้คะ”อาภามยิ้มพร้อมกับจูงมือน้องน้ำฟ้าเพื่อไปหาพ่อบอล
เดินมาซักพักนึงก็ได้ยินเสียงคุ้น ๆ ดังขึ้น น้องน้ำฟ้าเลยสลัดมือของอาภามออกเพื่อเข้าไปในห้องนั้น
“พ่อบอลร้องไห้ทำไมคะ ใครแกล้งพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า”น้องน้ำฟ้าร้องถามทันที พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาพ่อบอล
ด้วยพ่อบอลนั้นน้ำตาเต็มหน้าไปหมดแล้ว โดยที่ด้านข้างมีป๊าวุฒิมองอยู่
“นะ น้องน้ำฟ้า”เสียงป๊าวุฒิดังขึ้น
“ปู่ยุทธกับย่าภัทรแกล้งพ่อบอลใช่ไหม น้องน้ำฟ้าไม่รักปู่ยุทธกับย่าภัทรแล้ว ส่วนป๊าวุฒิไม่ต้องดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า
น้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน”น้องน้ำฟ้าโมโหมาก ๆ ทำไมต้องทำให้คนที่น้องน้ำฟ้ารักต้องร้องไห้ด้วย
สวัสดีคะ :call: รอกันนานไหมเอ่ย อ่านกันจุใจกันไหมคะ
ตุ๊กตาขอโทษนะ พอดีกำลังจัดการกับครูบอลตัวเป็น ๆ อยู่ เลยทำให้ล่าช้า :mew5:
เป็นยังไงกันบ้างคะมุมมองของน้องน้ำฟ้า น้องน้ำฟ้าตัวจริงก็คล้าย ๆ แบบนี้เลยคะ รักพ่อบอลเวอร์มาก ๆ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาโดยตลอด หวังว่าจะติดตามกันอย่างนี้เรื่อย ๆ ไป :pig4:
ตอนหน้าเป็นตอนปรกติ จะมีพิเศษตรงอาบาสของน้องน้ำฟ้าจะมาแล้วนั้นเอง :hao7:
ยังไงก็ขอ :กอด1: คนอ่านแน่น ๆ สำหรับคนที่จะสอบขอให้ผ่านทุกคนได้คะแนนเยอะ ๆ กันนะคะ
กำหนดลงตอนต่อไปจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ รักนะตัวเอง..... :mew1: :mew1: :mew1:
-
:z13:
-
ฉลาดช่างพูดที่สุดเลยน้ำฟ้า
ปู่ย่าป๊าเจอประโยคสุดท้ายไปได้หงายเงิบ
รับพ่อบอลของน้ำฟ้าซะดีๆ :laugh:
บวกเป็ด
:pig4: :กอด1:
-
น่ารักมากๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew3: :mew3: :mew3:
-
เงิบทั้งบ้าน
-
ต๊าย น้องน้ำฟ้าขา
สู้เพื่อพ่อน่ะค่ะ
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:ค่อยหายคิดถึงหน่อย :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๋อยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องน้ำฟ้าน่ารักอ่าาาาา
ฉลาด น่ารัก ชาตินี้เค้าจะมีลูกน่ารักๆแบบนี้บ้างมั๊ยอ่าาา :hao5: // หาสามีให้ได้ก่อนเถอะ
ว่าแต่ครูบอลร้องไห้ทำไมอ่าาาา คงไม่มีอะไรหรอกเนอะๆๆๆ ใช่มั๊ยง่ะ
แอร๊ยยยยยยยยยยยย ฟิน ทศต้น มากกก มาน้อยๆแต่ต่อมสอดรู้สอดเห็นทำงานหนักมาก หุหุ
+1 ค่าาาา
-
น้องน้ำฟ้าชนะเลิศ o13
-
น้องน้ำฟ้า :mew1:
-
น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลมากเลย
แต่พ่อบอลร้องไห้ทำไมนะ
รอตอนต่อไป
-
เอาอีกเอาอีก สนุกๆ
ตั้งหน้าตั้งตารอ ตอนต่อไป เอิ๊กๆ
-
บอลร้องไห้ทำไมนะ #ขอให้คะแนนสอบได้เยอะๆแบบที่พี่ตุ๊กตาอวยนะคัฟ
-
น้องน้ำฟ้า น่ารักที่สุด
:L2: :L2:
-
:L1: อ่านแล้วรักเรื่องนี้ขึ้นเป ้น100เท่าเพราะความน่ารักของน้องน้ำฟ้าเลย น่ารักรออ่านเรื่องนี้เสมอคะ :katai2-1:
-
:sad2: :sad2: ค้างอีกก
-
หะอะไร เกิดไรข้น
-
น้องน้ำฟ้าสุดยอดน่ารักเลยอะ
ชอบมาก เด็กเรียบร้อยน่ารัก และมีความคิด
ปลื้มน้องน้ำฟ้า (โบกธงแฟนคลับบ)
-
ตอนแรกออกมาด้วยความสดใส ไร้ความเศร้า
แต่ตอนท้ายไฉนทำเอาเราเงิบไปพร้อมๆกับพวกคุณวุฒิล่ะ
ที่ร้องไห้เนี่ยเพราะดีใจรึเปล่าคะน้องน้ำฟ้า
รอป๊าวุฒิบอกก่อนนะค่อยเอาพ่อบอลคืนก็ยงไม่สาย
รอตอนต่อไปจ้า ในที่สุดอาบาสก็จะได้เข้าฉากละ อิอิ
-
ค้างเลยยยยยยยยย
-
เอ้า ทำไมครูบอลร้องไห้ :a5:
-
น้องน้ำฟ้า หนูน่ารัก น่าเอ็นดูมากลูกกกกกกกกก
:กอด1:
-
น้ำฟ้าน่ารักมาก เลี้ยงลูกได้ดีจริงๆเลยพี่บอล
ว่าแต่พี่บอลร้องไห้เรื่องอะไรนิ
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากอ๊าาาา
คนเขียนปล่อยค้างอีกละ
งืออออออ
:o12:
-
:sad4: น้องน้ำฟ้าน่ารักมากเลยลูก แต่ว่า :z3: มันค้างนะ
-
น้องน้ำฟ้างน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:serius2:
-
:z3: :z3: :z3:มาต่อเร็วๆนะครับ
-
เค้ารออ่านอยู่นะตะเอง ๕๕๕
มาลงเร็วๆน๊า
-
:mew2:แอบแว๊บมาดูก็ยังไม่มาต่อ รอรอรอรอรอนะครับ :z2:
-
อ่านทันล่ะค่ะ เย้ๆๆ ชอบเรื่องนี้มากกก น่ารักเบยยย มาต่อไวไวนะค่ะ :haun4: :haun4:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ไม่มาต่ออีกหร๋อครับ รอหลายวันแล้วนา ฮือ
-
:mew2: :mew2:น้องน้ำฟ้าน่ารักมากมาย...
-
คืนนี้จะมามั้ยนะเค้ารออยู่คิดถึงครูบอล :hao7:
-
:m15:ยังไม่อีกอ่ะ...รออยู่นะรีบมาเร็วๆนะ คิดถึงครูบอลกับพี่วุฒิและคนสำคัญที่สุดน้องน้ำฟ้า :monkeysad:
-
ร้องไห้เพราะอะไรอะ :katai1:
-
:z10:มาต่อทีสิครับ คิดถึง รอรอรอรอ :mew2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
ครูบอลหายไปไหน
ทำไมไม่มาซักทีอ่ะ
เค้าจะร้องไห้แล้วนะ
-
มานั่งรอ นอนรอ
ครอบครัวอบอุ่นจ้าาาาา // นั่งกินหนม :hao7: :hao7:
-
แอบย่อง.....เข้ามาดูครูบอล ยังไม่มาอีกอ่ะ :m15: มาต่อได้แล้วนะ รออยู่
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ค้างอ่าาาาาาา พ่อบอลร้องไห้ทำไม
โกรธๆๆๆๆๆๆ :m16: :m16: :m16: น้องน้ำฟ้าโกรธทุกคนเลย ที่ทำพ่อบอลร้องไห้
-
:monkeysad: สองอาทิตย์แล้วนะ คุณตุ๊กตาหายไปไหน ได้โปรดกลับมา :m15:
-
คิดถึงน้องน้ำฟ้าจังเลย หายไปไหนลูก ป้ารออยู่ คริคริ
:katai5:
-
หายเงียบเลยนะรออยู่นะครับเมื่อไหล่จะมาต่อสักทีครับ
-
คนเขียนหายไปไหน ได้โปรดกลับมา :mew4:
รอ..รอ..รอ..รอ
-
นัดการลงนิยายตอนต่อไป
:call: สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายหน้าหายตาไปนานนะคะ
เนื่องจากช่วงนี้ตุ๊กตายุ่งเรื่องงานมาก ๆ เลยไม่มีเวลาที่จะพิมพ์ตอนต่อไปซะที :katai4:
หวังว่าทุกคนยังจะรอติดตาม ครูบอล กับพี่วุฒิ รวมถึงน้องน้ำฟ้ากันอยู่นะคะ :mew2:
ตอนต่อไปตุ๊กตาขอนัดวันอาทิตย์ที่ 23 มีนาคม 2557 แล้วพบกันนะคะ
-
นับถอยหลังรอวันอัพเลยค่ะ^^
-
รับทราบ
-
:mew1:
-
:mew1:เย้ เย้!!...ดีใจจังคนแต่งกลับมาแล้ว รออ่านอยู่นะ คิดถึงทุกคนเลย :L2:
-
รับทราบคัฟผม
-
หายไปนานแบบนี้
มาต่อทั้งที ขอยาวๆนะครับ
รออ่านอยู่น่ะคร๊าบ
-
นัดการลงนิยายตอนต่อไป
:call: สวัสดีค่ะ ขอโทษที่หายหน้าหายตาไปนานนะคะ
เนื่องจากช่วงนี้ตุ๊กตายุ่งเรื่องงานมาก ๆ เลยไม่มีเวลาที่จะพิมพ์ตอนต่อไปซะที :katai4:
หวังว่าทุกคนยังจะรอติดตาม ครูบอล กับพี่วุฒิ รวมถึงน้องน้ำฟ้ากันอยู่นะคะ :mew2:
ตอนต่อไปตุ๊กตาขอนัดวันอาทิตย์ที่ 23 มีนาคม 2557 แล้วพบกันนะคะ
โอเคถือเป็นอันรับทราบ ก็ว่าอยู่ทำไมผ่านไปสองอาทิตย์ไม่มีการต่อ
ยังไงก็รอเหมือนเดิมค่ะ
ให้เป็ดตัวนึงสำหรับข่าว อิอิ :katai5:
-
โอเค รับทราบ
:mew1:
-
:กอด1: :กอด1:
-
จะรออ่านนะค่ะ :mew1:
-
รับทราบค่าาาาา
เย้ๆๆๆๆ พรุ่งนี้แล้ววววว เฮ้!!!!!!
-
รออยู่นะคร้าบบบบ :impress2:
-
ตอนที่ 25 (จุดเริ่มต้นสงคราม)
ครูบอล
หลังจากที่แม่ของไอ้พี่วุฒิถามออกมาและผมได้ตอบตาม ที่ ตัวเองคิดพร้อมกับมองสบตาของท่าน
เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกที่ผมไม่สามารถที่จะพูดหรือถ่ายทอดเป็นคำพูดไม่ได้ออกไป
“หึ...”เสียงขึ้นจมูกจากคนที่อยู่ติดกับแม่ไอ้พี่วุฒิดังขึ้น
“พูดได้เต็มปากเต็มคำเชียวนะ ทำไมถึงกล้าพูดอย่างนั้น เธอเป็นผู้ชาย ไม่มีฐานะทางสังคม
ไม่ใช่ผู้ดีเก่า เป็นแค่ข้าราชการระดับล่าง ไอ้ที่พูดออกมานะต้องการอะไรรึว่าหวังอะไรจากลูกชายของฉัน”
เสียงนิ่งติดเย็นชาพูดพร้อมกับสายตาที่มองเหยียด ๆ มายังผม
“พ่อ...”เสียงไอ้พี่วุฒิที่เรียกพ่อของมัน
“ทำไม ฉันก็แค่ต้องการให้ลูก ๆ ของฉันประสบความสำเร็จ เจริญรุ่งเรืองก็เท่านั้น ในเมื่อก็เห็นอยู่ว่าตอนนี้
ลูกชายของฉันมันหลงทางรึอาจจะเพียงแค่เห็นอะไรแปลก ๆ ที่มันสร้างความตื่นเต้นเลยทำให้ลูกชายของฉัน
เลี้ยวไปผิดทาง ฉันก็ต้องเอาสิ่งผิด ๆ ที่ลูกของฉันถือไว้โยนทิ้งไปให้ไกล ๆ แล้วจูงมือเพื่อให้กลับมาในทางที่ถูกต้อง”
พ่อของไอ้พี่วุฒิพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งพร้อมทั้งจ้องมองมายังผม ซึ่งคำพูดของท่านมันกระทบความกังวลภายในใจของผม
มันเหมือนตะกอนที่นอนก้นอยู่ในสระ พอถูกกวนถูกกระตุ้นจากที่มันนอนนิ่ง ๆ ก็กลายเป็นลอยปะปน
จนกลายเป็นเนื้อเดียวกันกับน้ำใส ๆ
“พ่อ.......”เสียงร้องของไอ้พี่วุฒิดังขึ้นเมื่อมันได้ฟังคำพูด
“แกหยุด”เสียงมีอำนาจดังกระชากขึ้นเมื่อไอ้พี่วุฒิพยายามจะพูดโต้ตอบ
“อยากจะได้เงินเท่าไหร่”พอได้ยินคำถามของท่านผมก็ถึงกับอ้าปากค้าง
“ผมไม่ต้องการเงินของท่านหรอกครับ”ผมพูดออกไป
“บอล”ไอ้พี่วุฒิหลุดชื่อผมออกมา ก่อนที่มันจะใช้มือของมันกุมมือของผมที่ตอนนี้กำลังสั่น
“หึ รึว่าเกาะลูกชายของฉันแล้วมันคงจะได้มากกว่าละสินะ”ท่านพูดออกมาด้วยเสียงเหยียดหยาม
“ผมคงจะไม่กล้าเถียงท่านหรอกนะครับ ผมเป็นผู้ชาย ผมไม่ได้มีฐานะทางสังคม ต้นตระกูลของผม
ก็ไม่ใช่ผู้ดีเก่า ผมมันเป็นแค่ข้าราชการครูเงินเดือนน้อย และผมพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าผมนะหวังจากลูกชายของท่านจริง ๆ
ผมหวังและต้องการความรักของเค้า หวังความเอื้ออาทรจากเค้า ต้องการให้เค้าอยู่เคียงข้างผมเหมือนกับที่เค้าหวังไว้
ต้องการให้เค้าเข้าใจผม และเช่นเดียวกัน ผมก็หวังว่าจะเป็นคนที่ให้ความหวังกับเค้าเหมือนที่ผมหวังไว้ครับ”
ผมพูดออกไป ไอ้พี่วุฒิมองผมตาโต คงจะด้วยไม่คาดคิดถึงคำพูดที่ผมกล่าวออกไปกับพ่อแม่ของตนเอง
“ฉันให้เงินสดกับเธอยี่สิบล้านมันพอที่จะทำให้เธอเดินออกไปจากชีวิตของลูกชายฉันไหม”
พ่อของไอ้พี่วุฒิยังคงมองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
“ผมไม่ต้องการเงินสดรึอะไร ผมต้องการพี่วุฒิ ต้องการโอกาสจากท่าน มันก็เท่านั้นครับ”
ผมยังพยายามที่จะกลั้นน้ำตาที่มันพร้อมจะไหลออกมาจากกระบอกตาได้ทุกเมื่อเหมือนกับความเครียด
ที่มันพร้อมทะลักทะลายออกมา
“โอกาสเหรอ ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องให้กับเธอหรอก ยังไงฉันก็ไม่ต้องการให้เธอเข้ามาในชีวิตของลูกชายของฉัน
จากนี้ต่อไปฉันขอให้เธอจงอย่าได้ยุ่งเกี่ยวกับเจ้าวุฒิ ไม่ว่าจะทางใดก็ตาม ตาวุฒิแกก็เหมือนกัน
เลิกติดต่อไม่ว่าจะทางไหน เลิกคบกับผู้ชายคนนี้ไม่อย่างนั้นฉันคงจะต้องดัดนิสัยของแก อย่าให้ฉันต้องจับแก
แต่งงานกับหนูสุชาดาในเร็ววัน”พ่อของไอ้พี่วุฒิยังคงพูดด้วยเสียงนิ่งและเย็นชา ก่อนจะหันไปบอกไอ้พี่วุฒิ
ด้วยเสียงเด็ดขาด
“บอลครับ............”ไอ้พี่วุฒิเรียกชื่อผมด้วยเสียงดัง เมื่อน้ำตาที่กักเก็บไว้ได้ไหลออกมาอยากห้ามไม่ได้แล้ว
“หึ...”เสียงขึ้นจมูกจากคนที่ตัดสินทุกอย่างดังขึ้น
“พอเถอะค่ะคุณ ดูสิคะร้องไห้แล้วนั้น บอลอย่าร้องลูกพ่อกับแม่แค่แกล้งแซวเล่นเท่านั้นเอง”
แต่แล้วเสียงหญิงสาวคนเดียวภายในห้องก็ดังขึ้น
“บอลอย่าร้องลูก พ่อแค่อยากจะดูว่าบอลกล้าที่จะยอมรับความรู้สึก กล้าที่จะพูดกับพ่อและแม่ไหมก็เท่านั้นเอง”
เสียงคุณพ่อของไอ้พี่วุฒิเปลี่ยนไปจากที่นิ่งและเย็นชารึอาจจะดูถูก ก็กลายเป็นน้ำเสียงที่นุ่มนวลขึ้นอ่อนโยนขึ้น
“ไม่ต้องคิดมากนะลูก”เสียงและสัมผัสจากอ้อมแขนของหญิงสาวสูงวัยที่เข้ามากอดผม
“โอกาสของบอลกับเจ้าวุฒินะพ่อให้แล้วนะลูก ไม่จำเป็นที่คนรักของลูกพ่อจะต้องเป็นหญิงเพียงอย่างเดียว
ไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นที่นับหน้าถือตาจากสังคม ต้นตระกูลไม่ต้องเป็นผู้ดีเก่าหากคน ๆ นั้นไม่ใช่คนดี
ไม่จำเป็นจะต้องมีหน้าที่การงานที่เลิศหรูอลังการขอแค่หน้าที่การงานของคนนั้นสุจริต พ่อและแม่ไม่สนใจ
กับสังคมภายนอกว่าจะมองลูกของพ่อยังไง ขอแค่คนที่ลูกของพ่อได้เลือกแล้วพ่อกับแม่จะพร้อมที่จะรักด้วย
ความสุขของลูกคือความสุขสูงสุดของคนเป็นพ่อและแม่ ต่อไปนี้บอลคือคู่ชีวิตของเจ้าวุฒิลูกชายของพ่อกับแม่แล้ว
พ่อเชื่อว่าเจ้าวุฒิมันตัดสินใจไม่ผิดแน่ เพราะคนที่เลี้ยงน้ำฟ้าให้ฉลาด สดใส บริสุทธิ์ รู้จักคิด จะต้องมีความอดทน
และจะต้องเป็นต้นแบบสิ่งเหล่านั้นให้น้ำฟ้าได้แน่ ๆ พ่อกับแม่ยอมรับความสัมพันธ์ของบอลกับเจ้าวุฒิ
เราก็คงจะเป็นตัวจริงของเจ้าวุฒิมันแน่ เพราะสามารถจัดการคนเจ้าชู้ให้อยู่หมัดได้”พ่อของไอ้พี่วุฒิเริ่มเอ่ยออกมา
จากปากของท่าน โดยที่ท่านและคู่ชีวิตของท่านมองลงมายังผมด้วยความปราณี และเอ็นดู
“......................................... ครับ...ฮะ...ฮะ...........ฮือ...................โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ...”
ผมนิ่งอึ้งก่อนจะรับคำไป จากความกดดันและความเครียดเมื่อท่านพูดอย่างนั้นมันเลยทำให้ผมปล่อยโฮออกมา
ด้วยความโล่งใจและดีใจตีกันจนยุ่งไปหมด
“พ่อบอลร้องไห้ทำไมคะ ใครแกล้งพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า”ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงร้องถาม
ของลูกสาวผมที่กลับมาภายในห้องเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้ววิ่งตรงมาหาผมทันที
“นะ น้องน้ำฟ้า”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ดังขึ้นด้วยความตกใจ
“ปู่ยุทธกับย่าภัทรแกล้งพ่อบอลใช่ไหม น้องน้ำฟ้าไม่รักปู่ยุทธกับย่าภัทรแล้ว ส่วนป๊าวุฒิไม่ต้องดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า
น้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน”น้ำฟ้าบอกด้วยเสียงดังที่แสดงถึงความไม่พอใจที่สุด
“น้องน้ำฟ้าลูก ปู่ยุทธกับย่าภัทรไม่ได้ทำไรลูก”เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิที่เอ่ยออกไปด้วยความร้อนรนดังขึ้น
“น้องน้ำฟ้าไม่เชื่อ ทุกคนไม่มีสิทธิ์มาทำให้พ่อบอลของน้องน้ำฟ้าต้องร้องไห้ เพราะถ้าพ่อบอลร้องไห้
แสดงว่าพ่อบอลต้องเสียใจมาก เพราะงั้นน้องน้ำฟ้าจะพาพ่อบอลกลับบ้าน จะไม่ให้ปู่ยุทธกับย่าภัทร
มาทำให้พ่อบอลเสียใจ และป๊าวุฒิก็เคยรับปากน้องน้ำฟ้าว่าจะดูแลพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า แต่ป๊าวุฒิ
ก็ไม่ได้โอ๋พ่อบอลแสดงว่าป๊าวุฒิผิดสัญญาที่เคยให้กับน้องน้ำฟ้า น้องน้ำฟ้าจะเอาพ่อบอลคืน..ฮือ...ฮือ..”
เสียงน้องน้ำฟ้าที่ดังอย่างต่อเนื่องแต่ก็ยังคงติดเสียงสั่น ที่พูดกับปู่ยุทธและย่าภัทรของเธอโดยที่ปู่กับย่า
มองด้วยความเศร้าและเอ็นดูพร้อมกัน ก่อนจะหันไปหาไอ้พี่วุฒิที่ยังคงนั่งชิดตัวผมพร้อมกับบอกไอ้พี่วุฒิ
พอพูดเสร็จก็เข้ามากอดผมแล้วร้องไห้แทนผมที่เริ่มตั้งสติตัวเองบ้างได้แล้วแทน
“น้องน้ำฟ้า...”ผมอดที่จะทอดเสียงอ่อนกับความรักที่ลูกตัวเองต้องการจะปกป้องผม พร้อมกับรัดอ้อมแขนตัวเอง
ที่ภายในเป็นลูกสาวคนเดียวของผมเอาไว้แน่นยิ่งขึ้น
“พะ พ่อบอล น้องน้ำฟ้าจะดูแล อะ อึก พ่อบอลเองนะ พ่อบอลหยุดร้องไห้นะคะ”น้ำฟ้าพยายามพูด
พร้อมกับใช้มือเช็ดน้ำตาที่คงจะยังติดอยู่บนใบหน้าของผมออกเบา ๆ
“พ่อบอลไม่ได้เสียใจแล้วคะลูก เมื่อกี้พ่อบอลไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียใจหรอกลูก แต่พ่อบอลดีใจมากๆ
ก็เลยร้องไห้ออกไปนะลูก”ผมพยายามที่จะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ
“อะ จริง อึก รึคะ”น้ำฟ้ายังคงพยายามจะเช็ดน้ำตาของผมอย่างไม่ลดละ
“จริงคะ ปู่ยุทธกับย่าภัทรไม่ได้แกล้งพ่อบอลหรอกคะ”ผมเลยตอบออกไปเพื่อให้ลูกสาวคลายอาการไม่พอใจ
ที่มีคนมาทำให้ผมร้องไห้ลงไป และบอกว่าพ่อกับแม่ของป๊าวุฒิของน้ำฟ้าไม่ได้แกล้งผมจนผมร้องไห้
ถึงแม้ว่าข้อสันนิฐานของลูกสาวผมจะถูกต้องก็ตาม
“จริงคะน้องน้ำฟ้า ถ้าอย่างนั้นน้องน้ำต้องทำยังไงลูก”ผมเลยยืนยันอีกครั้ง
“น้องน้ำฟ้าขอโทษคะปู่ยุทธ ย่าภัทร แล้วก็ป๊าวุฒิ ที่น้องน้ำฟ้าว่าแล้วก็เสียงดังคะ”น้องน้ำฟ้ายกมือไหว้ทั้งสามคน
“รู้จักเลี้ยงลูกดีนิเรา น้องน้ำฟ้ามาหาย่าภัทรหน่อยลูก”แม่ไอ้พี่วุฒิพูดออกมาเมื่อน้ำฟ้าขอโทษเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก่อนจะอ้าแขนเพื่อให้น้ำฟ้าไปหา
“เอาละ บอลไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะลูก ตาวุฒิพาเมียเราไปล้างหน้าล้างตาบนห้องไป”พ่อไอ้พี่วุฒิบอกผมด้วยรอยยิ้ม
แล้วหันไปสั่งลูกชายของตัวเอง แต่ผมก็ต้องสะดุ้งกับคำว่าเมีย แต่ผมก็ไม่กล้าต่อว่าท่านเรื่องนี้ไม่ได้
“ครับพ่อ ไปครับบอล ดูสิตาแดงตาบวมหมดแล้ว”ไอ้พี่วุฒิรีบรับคำสั่งของพ่อมันทันที แล้วยังมีการโอบประคองผม
พร้อมมองหน้าตาผม จนผมต้องก้มหน้ายิ่งขึ้น เพราะภายในห้องนี้ไม่ได้มีแต่ผมกับมันซะเมื่อไหร่กันละครับ
“พี่วุฒิพอเลย รีบพาบอลไปเลย”ผมต้องพูดให้มันได้ยินคนเดียวครับ อายจะบ้าตายอยู่แล้ว
“หึหึ ครับ”มันหัวเราะด้วยความถูกใจ ก่อนจะเดินนำผมไปโดยที่มีข้อมือของผมอยู่ในการเกาะกุมของไอ้พี่วุฒิมัน
ซึ่งผมก็พยายามที่จะดึงมือตัวเองออก แต่ก็ไม่เป็นผลครับ
มันพาผมออกจากห้องนั้นแล้วเดินตรงไปยังบันไดชั้นสองที่ปูด้วยหินอ่อนลวดลายที่ธรรมชาติได้รังสรรค์ขึ้นอย่างสวยงาม
เพื่อขึ้นไปยังชั้นสอง แล้วมันก็จับจูงไปยังห้อง ๆ นึง
“ถึงแล้วครับ ห้องของพี่เอง”มันเอ่ยบอก
“ก็พาไปดิบอลจะได้ล้างหน้าล้างตาบ้าง เพราะพ่อกับแม่พี่วุฒิอ่ะ”ผมเลยบอกไอ้พี่วุฒิให้นำเข้าไปภายในห้อง
แต่ผมก็อดที่จะบ่นออกไปไม่ได้
“พี่ก็แค่ไม่คิดว่าพ่อกับแม่พี่จะเล่นงานบอลหนักขนาดนี้นิครับ แต่ทุกอย่างจบไปด้วยดีแล้วนะครับ
ครอบครัวของพี่รับรู้แล้วนะครับในเรื่องของพี่กับบอล”ไอ้พี่วุฒิพูดออกมาพร้อมกับพาผมไปนั่งบนเตียงหลังใหญ่
ภายในห้องที่ถูกตกแต่งจัดวางอย่างดี แล้วนั่งลงคุกเข่ากับพื้น จึงทำให้ใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน
“อืม....”ผมรับคำเมื่อเห็นถึงสายตาที่ส่งมาให้รู้ว่ามันนะมีความสุขมาก
“ขอบคุณนะครับสำหรับความรู้สึกของบอล พี่จะอยู่เคียงข้างบอลตลอดไป เช่นเดียวกันพี่ก็ต้องการ
ให้บอลอยู่เคียงข้างพี่ตลอดไป จุ๊บ....พี่รักบอลนะครับ”มันพูดไปก็ยิ้มไปเหมือนกับว่าบนโลกนี้ไม่มีใคร
ที่มีความสุขเท่ามันอีกแล้ว แถมยังมีการเอาปากของมันแตะกับปากผมเบา ๆ แล้วยังจะมาบอกรักผมอีก
ผมว่ามันคงจะไม่ใช่คนที่มีความสุขที่สุดในโลกหรอกครับ แต่เป็นผมนี้แหละที่ตอนนี้มีความสุขกว่าไอ้พี่วุฒิอีกครับ
“อืม บอลไปล้างหน้าก่อนนะ”ผมบอกออกไปก่อนจะเดินไปที่ประตูที่คิดว่าน่าจะเป็นห้องน้ำภายในห้องของไอ้พี่วุฒิมันครับ
ผมต้องขอล่าถอยออกมาก่อนครับ ไม่ไหว....เขิน
“หึหึ...”ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ตามหลังมา เดินเข้ามาก็พบว่าเป็นห้องน้ำที่ทันสมัยมาก เบื่อจริงพวกร่ำรวยเนี้ย
ผมจัดการล้างหน้าล้างตาตัวเองเพื่อชำระเอาคราบน้ำตาออก เรียกความสุดชื่นให้กับตัวเอง
“แก๊ก...ผ้าเช็ดหน้าครับ”เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ก่อนที่ไอ้พี่วุฒิเดินเข้ามาภายในห้องน้ำ
คงเป็นเพราะผมรีบร้อนเข้ามาหลบในห้องน้ำเลยทำให้ผมลืมล๊อกประตู ไอ้พี่วุฒิมันเดินเข้ามาภายในห้องน้ำ
โดยภายในมือข้างนึงมีผ้าขนหนูขาวสะอาดติดมาด้วย
“ขอบคุณครับ”ผมขี้เกียจจะว่าเรื่องการเปิดประตูแล้วครับ ถึงว่าไปไอ้พี่วุฒิมันก็ไม่สะท้านหรอกครับ
“เดี๋ยวไปทานข้าวกันนะครับ คุณแม่ให้ตั้งโต๊ะแล้ว”เสียงไอ้พี่วุฒิที่เข้ามายืนซ้อนหลังแบบแนบชิดหลังผมดังขึ้นข้างหู
“ครับ ไปกันเถอะคะอืมมมม”ผมรีบรับคำก่อนจะหันกลับมาเพื่อจะเดินออกไปพร้อมทั้งเอ่ยชวนมันครับ
แต่ก็ไม่จบประโยค เมื่อมันจับผมล็อกใบหน้าผมแล้วจัดการใช้ริมฝีปากประกบตามมาติด ๆ ด้วยปลายลิ้นร้อน
ที่แทรกตัวเข้ามาตวัดภายในช่องปากผมจนทั่ว เหมือนกับจะสูบวิญญาณของผมออกจากร่างให้ได้
เพราะจูบกระชากวิญญาณของไอ้พี่วุฒิมันเร้าร้อนรุนแรง พาเอาเรี่ยวแรงของผมหายไปจนต้องใช้สองมือ
เกาะจับเอาชายเสื้อของต้นเหตุเอาไว้ และยังได้แขนแข็งแรงที่กอดรัดผมเอาไว้ไม่ให้ต้องทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
“หึหึ....ไปกันครับ ทานข้าวกันดีกว่า แล้วคืนนี้นอนที่บ้านพี่นะครับ พ่อกับแม่พี่ต้องอยากจะนอนกอดน้ำฟ้าแน่ ๆ
หลงกันหมดแล้ว”พอมันปล่อยให้ผมได้หายใจแล้ว มันก็จับจูงมือผมลงมาเพื่อเข้าห้องรับประทานอาหาร
ที่ทุกคนนั่งรอกันแล้ว ทุกคนต่างส่งรอยยิ้มมาให้ผมกันอย่างทั่วหน้า
“พ่อบอลขา.....”น้ำฟ้าร้องดังขึ้นก่อนจะวิ่งตรงเข้ามาหาผม
“ว่าไงคะลูก”ผมก้มตัวลงไปเพื่อรับเอาตัวลูกสาวตัวน้อยของผมที่กางแขนคอยท่าขึ้นมา
“คืนนี้น้องน้ำฟ้าจะนอนกับพ่อบอลนะคะ”น้องน้ำฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินคำถามของผม
“อ้าว...คืนนี้น้องน้ำฟ้าไม่นอนกับปู่ยุทธกับย่าภัทรเหรอลูก”เสียงแม่ของไอ้พี่วุฒิดังขึ้น เมื่อท่านได้ยินคำพูดของน้ำฟ้า
ที่ต้องการจะนอนกับผม
“ไม่คะย่าภัทร น้องน้ำฟ้าอยากนอนกับพ่อบอล”น้ำฟ้าตอบเสียงดังฟังชัดก่อนจะใช้แขนน้อย ๆ ทั้งสองข้างรัดรอบ ๆ คอ
พร้อมซบหน้าลงกับบ่าของผม
“น้องน้ำฟ้าคงยังห่วงพ่อบอลของแกนะครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ยังคงยืนซ้อนหลังผมพูดออกไป ซึ่งผมก็คิดว่ามันคงจะจริง
เพราะน้ำฟ้าไม่เคยเห็นผมร้องไห้ แล้วยิ่งวันนี้ผมปล่อยโฮซะเต็มที่อีกด้วย เลยไม่อยากที่จะออกห่างจากผม
“เป็นห่วงพ่อบอลเราเหรอลูก ไม่มีใครทำอะไรพ่อบอลหรอกลูกเดี๋ยวปู่ยุทธจะจัดการให้เองลูก
เอ้ามากินข้าวกันดีกว่า นั่งเลยบอลลูก”ผมละอยากจะหัวเราะจังเลยครับทุกคน ก็ในเมื่อตัวการที่ทำให้ผมร้องไห้อย่างหนัก
จนน้ำฟ้าเป็นห่วงผมจนเกาะติดผมจะบอกว่าจะจัดการให้เอง
“มานั่งข้างย่าภัทรไหมลูก”เสียงแม่ไอ้พี่วุฒิถามน้ำฟ้า
“ไม่คะย่าภัทร น้องน้ำฟ้าจะนั่งกับพ่อบอลคอยดูแลพ่อบอลค่ะ”เสียงน้องน้ำฟ้าดังขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังไม่ยอมลงจากตักผม
ที่นั่งประจำที่ข้างไอ้พี่วุฒิที่มันจัดให้ โดยตรงข้ามไอ้พี่วุฒิคือแม่ และตรงข้ามผมคือพี่ภามที่มองส่งยิ้มล้อเลียน
มาให้ผมกับไอ้พี่วุฒิมันตลอดเวลา ส่วนคุณพ่อของมันนั่งอยู่บริเวณหัวโต๊ะ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมดูแลน้องน้ำฟ้าเอง คุณลุงคุณป้าไม่ต้องเป็นห่วง”ผมเอ่ยบอกไปเมื่อเห็นแล้วว่า
ยังไงน้ำฟ้าก็คงจะไม่ยอมห่างจากผมแน่ ๆ
“ยังอีก ยังจะเรียกแทนตัวเองว่าผมได้ยังไงกันเรา เรียกแทนตัวว่าบอลเถอะลูก แล้วก็เรียกพ่อกับแม่เถอะลูก
อย่าเรียกลุงกับป้าเลย ตอนนี้บอลเป็นคนในครอบครัวเราแล้วนะ”แม่ของไอ้พี่วุฒิทำสีหน้าดุใส่ผม
ก่อนจะแก้ไขทั้งคำแทนตัวของผม และของพวกท่านใหม่ พร้อมส่งรอยยิ้มเอ็นดูมาให้กับผม
“ครับ คุณพ่อคุณแม่ น้องน้ำฟ้านั่งข้าง ๆ พ่อบอลนะคะ ถ้าน้องน้ำฟ้านั่งตักพ่อบอลแบบนี้
น้องน้ำฟ้าจะทานข้าวลำบากนะคะ”ผมรับคำท่าน ก่อนจะหันมาหาลูกสาวตัวน้อยน่ารักของผมที่ยังเกาะผมเป็นลูกลิง
“น้องน้ำฟ้าไม่หิวคะ น้องน้ำฟ้าเป็นห่วงพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าเงยหน้าพูดกับผม
“โถ....ลูก”เสียงพ่อไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของน้ำฟ้า
“น้องน้ำฟ้าขา ถ้าน้องน้ำฟ้านั่งแบบนี้น้องน้ำฟ้าจะทานข้าวลำบาก พ่อบอลก็จะเป็นห่วงน้องน้ำฟ้านะคะ
แล้วพ่อบอลเองก็จะทานข้าวลำบากด้วยเหมือนกัน”เสียงนุ่มของไอ้พี่วุฒิพูดขึ้น
ซึ่งพอน้ำฟ้าได้ยินว่าผมจะเป็นห่วงก็เริ่มทำหน้าลังเล แต่พอได้ยินว่าผมจะทานข้าวลำบากไปด้วยเท่านั้นละครับ
ผละออกทันทีเลย
“คะ น้องน้ำฟ้าจะนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ พ่อบอล พ่อบอลทานข้าวให้หมดนะคะน้องน้ำฟ้าเป็นห่วง”
น้ำฟ้ารีบรับคำ พร้อมกับหันมาสั่งให้ผมทานข้าวให้หมดเพราะตัวเองเป็นห่วงผม ผมเริ่มสับสนแล้วสิครับ
ว่าใครเป็นพ่อใครเป็นลูกกันแน่ จนทุกคนที่อยู่รอบโต๊ะอาหารและแม่บ้านที่คอยดูแลความเรียบร้อยอดยิ้มเอ็นดู
ให้กับลูกสาวของผมที่ยังคงทำหน้าจริงจังใส่ผมอยู่
“ค่ะ น้องน้ำฟ้าเองก็ต้องทานข้าวในจานให้หมดนะคะ”ผมเลยต้องกำชับว่าน้ำฟ้าเองก็ต้องทานข้าวของตัวเองให้หมดเช่นกัน
“ค่ะพ่อบอล ปู่ยุทธ ย่าภัทร แล้วก็อาภามต้องทานให้หมดเหมือนกันนะคะ จะได้โตไว ๆ ร่างกายแข็งแรง”
ลูกสาวผมยังมีการหันไปบอกคนอื่นอีกครับ
“ร้ายนักนะเรา เอ้าทานข้าวกันได้แล้วลูก ทานเยอะ ๆ นะบอล”เสียงแม่ไอ้พี่วุฒิดังขึ้น
“ครับ”ผมรับคำท่าน แล้วทุกคนก็เริ่มลงมือทานข้าวกันโดยมีบทสนทนากันบ้างเล็กน้อย
หลังจากทานมื้อค่ำกันเรียบร้อย เราก็ต่างแยกย้ายกลับห้องนอนใครห้องนอนมัน โดยที่พ่อกับแม่ไอ้พี่วุฒิ
พยายามจะหลอกล่อให้น้ำฟ้าไปนอนกับพวกท่านให้ได้ แต่น้องน้ำฟ้าก็ไม่ยอม ยังคงยืนยันว่าต้องการจะนอนกับผมเท่านั้น
“เอาไว้กับไปคอนโดก่อนเถอะจะโดนไม่ใช่น้อย คืนนี้รอดตัวไปนะ”ไอ้พี่วุฒิมันเข้ามาพูดข้าง ๆ หู
เมื่อผมอาบน้ำกับน้ำฟ้าออกมาแล้ว และพามาขึ้นเตียงหลังใหญ่โดยที่ผมนอนกลางกันไอ้พี่วุฒิมันจะทับน้ำฟ้าขี้แตก
“อะไรไม่รู้เรื่อง”ผมก็ตอบกลับไป จริง ๆ มันก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ เพราะติดทัณฑ์บน
เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม ๆ
“หึ ไม่ต้องมาทำไม่รู้เรื่องเลย ฟอด นอนกันดีกว่านะดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก”มันหัวเราะก่อนจะว่าผมแกล้งไม่เข้าใจ
ซึ่งผมก็รู้ละครับแต่ขอทำเป็นเด็กน้อยอ่อนต่อโลกซะหน่อยก็แล้วกันนะครับ มันก็เลยจัดการหอมแก้มผมแรง ๆ หนึ่งที
แล้วบอกให้ผมนอนได้แล้ว
“ครับ ฝันดีนะครับพี่วุฒิ”ผมตอบรับคำก่อนจะเอ่ยกับไอ้พี่วุฒิที่ยังก้มตัวลงมา
“ฟอด ฟอด ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”มันจัดการล็อกหน้าผมเพื่อหอมแก้มทั้งสองข้างแล้วพูดประโยค
ที่ต้องพูดทุกคืนก่อนนอน แล้ววาดแขนเพื่อรั้งผมที่ตอนนี้ตะแคงข้างกอดน้ำฟ้าที่หลับไปแล้วเข้าหาตัว
คืนนี้ผมรู้สึกว่าได้ปลดโซ่เส้นใหญ่ที่รัดหัวใจของผมได้เส้นนึงแล้ว ผมได้รับการยอมรับจากครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ
เพื่อให้ผมได้ยืนอยู่ข้าง ๆ และเดินไปพร้อม ๆ กัน ผมปิดตาลงพร้อมรอยยิ้มที่ไม่สามารถจะหุบได้
มีต่อด้านล่างนะคะ
-
อ่านต่อกันได้เลยคะ
ผมลืมตาตื่นขึ้นก็พบกับใบหน้าทั้งสองใบหน้าที่ก้มลงมองผมด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าแรกที่ยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่ น้องน้ำฟ้าลูกสาวผม
และไอ้พี่วุฒิที่ส่งสายตาและรอยยิ้มมาให้จนผมอยากจะนอนหลับเพื่อจะหนีสายตาที่หวานหยุดย้อยมาให้
“พ่อบอลขา พ่อบอลไม่สบายเหรอคะ หน้าแดง ๆ อีกแล้ว”เสียงน้ำฟ้าที่มาพร้อมแรงโถมเข้าใส่ผมอย่างเต็มที่
“หึหึ น้องน้ำฟ้าพ่อบอลไม่ได้เป็นอะไรหรอกคะ บอลครับไปอาบน้ำนะครับจะได้ลงไปทานข้าวแล้วไปทำงานกัน”
ไอ้พี่วุฒิมันพูดกับน้ำฟ้าที่ส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ผม แล้วหันมามองผมอย่างรู้ทันก่อนจะดึงมือผมให้ลุกขึ้นจากเตียง
แล้วดันหลังผมเข้าห้องน้ำพร้อมกับน้ำฟ้า
ผมจัดการอาบน้ำให้ตัวเองเรียบร้อยโดยในอ้อมแขนมีลูกสาวที่มีผ้าขนหนูสีขาวห่อเอาไว้ เมื่อออกมา
ก็พบว่ามีชุดทำงานผมและชุดนักเรียนของน้ำฟ้าที่ถูกรีดจนเรียบวางไว้คอยแล้ว ไอ้พี่วุฒิเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายของตัวเองบ้าง
เมื่อเราจัดการตัวเองเสร็จสิ้นดีแล้วก็ต่างลงจากชั้นบนเพื่อไปยังห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้า ซึ่งภายในห้องอาหาร
ก็พบว่าพี่ภามได้นั่งประจำที่ตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราทั้งสามคนนั่งประจำที่เหมือนมื้อค่ำ
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่วุฒิ พี่สะใภ้ และน้องน้ำฟ้า”เสียงทักดังจากพี่ภาม เล่นทำให้ผมต้องส่งค้อนโต ๆ ไปให้
ใครพี่สะใภ้กัน
“อรุณสวัสดิ์คะอาภาม”เสียงน้ำฟ้าโต้ตอบกับพี่ภามเสียงใส เพียงไม่นานพ่อแม่ไอ้พี่วุฒิก็เข้ามา
“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณพ่อคุณแม่”ไอ้พี่วุฒิ พี่ภามและผมเอ่ยทักพวกท่านพร้อม ๆ กัน
“อรุณสวัสดิ์คะปู่ยุทธย่าภัทร”น้ำฟ้าร้องทักพวกท่านทั้งสอง
“อรุณสวัสดิ์ทุกคน อรุณสวัสดิ์จ๊ะน้ำฟ้า นอนหลับสบายไหมลูก”คุณพ่อหันมาทักทุกคน รวมทั้งน้ำฟ้า
ซึ่งมีคำถามต่อท้ายกลับมาด้วย
“หลับสบายมากเลยคะ”น้ำฟ้าตอบพร้อมส่งรอยยิ้มสดใสไปให้
“ดีลูก เอาละทานมื้อเช้ากันดีกว่านะ”ท่านยิ้มแล้วก็เริ่มลงมือทานกัน
หลังจากทานมื้อเช้าแล้ว ต้นก็เป็นคนไปส่งน้ำฟ้า ซึ่งกว่าจะไปได้ก็นานเลยครับ ปัญหาไม่ได้เกิดจากลูกสาวผมแต่อย่างใด
แต่มันเกิดจากปู่และย่าที่หลงหลานนะละครับ เมื่อจัดการให้น้ำฟ้าขึ้นรถไปโรงเรียนได้ก็ถึงคราวผมที่ต้องลาท่าน
และไปทำงานของตัวเองบ้างแล้ว
“คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมคงต้องขอตัวนะครับ”ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองที่ตอนนี้ได้มายืนส่งบริเวณหน้าบ้าน
“พระคุ้มครองนะลูก ว่าง ๆ ก็มาหาเยี่ยมพ่อกับแม่บ้าง พาน้ำฟ้ามาด้วยนะลูก”แม่ไอ้พี่วุฒิมันพูด
“มีอะไรก็บอกพ่อนะลูก ถ้าไอ้แสบมันก่อเรื่องก็มาฟ้องได้เลย เราเป็นลูกชายอีกคนของพ่อกับแม่แล้วไม่เกรงใจกันนะลูก
ขอให้บอกพ่อกับแม่บ้าง”คุณพ่อที่ยืนมองมาพร้อมรอยยิ้มปราณีมาให้พูดขึ้น
“บอลต้องขอบคุณคุณพ่อกับคุณแม่นะครับ ที่ยอมรับบอลเป็นลูกอีกหนึ่งคน”ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง
ท่านไม่ได้กล่าวอะไรแต่ยกมือลูบหัวผมด้วยความเมตตาปราณีที่ผู้ใหญ่พึงมีให้แก่ผู้น้อยอย่างผม
โดยมีไอ้พี่วุฒิมองพร้อมรอยยิ้มกว้างขวาง เมื่อล่ำลาท่านทั้งสองพร้อมกับคำสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมท่าน
โดยมีน้ำฟ้ามาด้วยในเวลาไม่นาน ผมก็ได้ขึ้นมานั่งข้างคนขับสุดหล่อที่ตอนนี้ยังหยุดยิ้มไม่ได้ซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากผมนัก
พี่วุฒิขับออกมาก็เปิดเพลงเบาพร้อมด้วยแอร์เย็น ๆ ผ่านไปทางไหนก็มีแต่คนมองด้วยรถสุดหรูของเจ้าพ่อคุณนะละครับ
เพียงไม่นานก็รู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็เกิดการสั่นอย่างบ้าคลั่ง เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฏชื่อ
น้องชายนายบาสครับ
‘หวาดดีพี่บอล บาสจะโทรมาถามว่ายังจำได้ไหมครับที่บาสจะขอมาพักด้วยซักพักนะ’พอกดรับ
มันก็จัดการพูด พูด และพูด โดยที่ผมยังไม่ได้ส่งเสียงออกไปเลยแม้แต่น้อย หันไปมองคนขับก็เห็นว่าไอ้พี่วุฒิกำลังมองอยู่
คงจะได้ยินเสียงรอดออกจากโทรศัพท์ของผมด้วย
“อืม พี่ไม่ลืมหรอก แล้วจะมากี่โมงละ”ผมถามกลับไป
‘คงซักสองทุ่มอ่ะพี่บอล บาสคิดถึงตัวเปี้ยกมากเลย อยู่ไหมขอคุยหน่อยสิพี่บอล’บาสตอบกลับมา
ก่อนจะถามหาน้ำฟ้า อาหลานคู่นี้ปล่อยให้อยู่ด้วยกันแล้วป่วนครับ
“ไปโรงเรียนแล้ว”ผมเลยบอกไป
‘เหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็ได้เจอกันคืนนี้แล้ว ถ้างั้นบอลไปหาพี่ที่โรงเรียนนะ’บาสทำเสียงเสียดาย
ก่อนจะกับมาสดใสเหมือนเดิม แล้วถามผม
“ไม่ต้องหรอก ตอนนี้พี่ไม่ได้พักที่โรงเรียนแล้วนะ เดี๋ยวพี่ส่งที่อยู่ให้ทางไลน์แล้วกันนะ”ผมบอกบาสไป
ซึ่งตอนนี้รถไอ้พี่วุฒิได้จอดติดไฟแดงเลยหันกลับมามองด้วยความสงสัย
‘เคครับพี่ แล้วเจอกันนะ’มันตอบมา แล้วกดตัดสายผมทันที เฮ้อ......ปัญหามาใหม่แล้วครับ
กับไอ้พี่วุฒินะไม่มีปัญหา แต่จะบอกบาสมันยังไงดีหว่า
“มีอะไรรึเปล่า”เสียงไอ้พี่วุฒิถามมาเมื่อเห็นว่าผมกดวางสายแล้วนิ่งเงียบไป
“พี่วุฒิ คือว่าบาสจะมาขอพักกับบอล บาสเป็นน้องชายแท้ ๆ ของบอลเอง ถ้ายังไงบอลจะขอให้บาสมาพักกับเราได้ไหมครับ”
ผมเอ่ยออกไป
“ได้สิครับ น้องของบอลก็เหมือนน้องของพี่นะแหละ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะออกมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของผม
“ขอบคุณครับ ว่าแต่พี่วุฒิแล้วบอลจะบอกบาสเรื่องพี่ยังไงดี”ผมส่งยิ้มพร้อมคำขอบคุณกลับไป
ก่อนจะยิงคำถามที่ตัวเองก็ยังคงคิดไม่ตกไปให้อีกฝ่าย
“ก็บอกไปตามตรงนะแหละ”ไอ้พี่วุฒิมันก็ตอบกลับมาง่าย ๆ
“จะบ้าเหรอ”ผมรีบว่าไอ้พี่วุฒิ ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทันที
“ก็บอกน้องไปตามตรงนะดีแล้ว บอลจะได้ไม่ต้องคิดมาก คอยระแวง แล้วพี่จะได้โชว์ให้น้องเมียเห็นว่าพี่เขยนะ
รักพี่ชายเค้าขนาดไหน ดูแลดีขนาดไหน”ตอนแรกก็ดูดีนะครับ แต่หลัง ๆ มานะผมว่าเหตุผลของเค้าร้อยเปอร์เซ็นเลยละ
“เดี๋ยวขอบอลดูอาการของบาสมันก่อนก็แล้วกัน”ผมเลยบอกตัดปัญหาไป
“ครับ ตามใจบอลเลย”ไอ้พี่วุฒิมันก็ยังอีกครับ ชิชิ
รถยนต์นำเข้าราคาสูงเข้ามาจอดยังบริเวณลานจอดรถของโรงเรียน ปิดประตูลงมาก็เห็นลูกน้องของไอ้พี่วุฒิ
ที่ชื่อธรรมเดินตรงเข้ามาหา ซึ่งมีอีกหนึ่งคนที่เดินตามมาไม่ได้ห่างและคงจะเป็นคนทำให้หนุ่มที่ดูเหมือน
จะมีเชื้อสายชาวจีนบูดบู้บี้มาแต่ไกล คือ มิกกี้นั้นเอง ไอ้พี่วุฒิลงมาจากรถแล้ว เมื่อธรรมเห็นผมและเจ้านายตัวเอง
ก็ปรับสีหน้าให้นิ่งลงแล้วมายืนต่อหน้าผม ที่ตอนนี้ไอ้พี่วุฒิมันอ้อมมายืนอยู่ข้าง ๆ แล้ว
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณบอล”เสียงธรรมทักเจ้านายตัวเองและผมดังขึ้นพร้อมกับค้อมตัวลง
“อืม”เสียงเจ้านายที่ตอบกลับลูกน้องตัวเอง
“สวัสดีครับธรรม เป็นยังไงบ้างห้องพออยู่ได้ไหม”ผมตอบกลับ แล้วถามถึงห้องพักในหอพักครู
ที่ให้ธรรมเข้าพักแทน
“ดีมากครับ ไม่มีปัญหา จะมีก็แต่พวกแมลงรบกวน”ธรรมตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้ม ก่อนได้ยินเสียงบ่นงึมงัม
“สวัสดีครับคุณวุฒิ หวัดดีพี่บอล”มิกกี้ทักไอ้พี่วุฒิและผมและส่งรอยยิ้มกว้างขวางมาให้
“สวัสดีครับ”ไอ้พี่วุฒิมองครูมิกกี้เพียงเล็กน้อยพร้อมตอบกลับอีกนิดนึงเหมือนไม่ใส่ใจ
“หวัดดี ไม่มีสอนเหรอไง”ผมถามมิกกี้ที่ยังยิ้มจนปากกว้างเหมือนตัวเองมีความสุขและสนุกมากกว่าใคร ๆ
“ไม่มีอ่ะพี่ ผมว่าจะมาประสานงานเรื่องอาคารซะหน่อย”มิกกี้ตอบจบก็หันไปมองลูกน้องผู้บริจาครายใหญ่
ที่กำลังทำสีหน้าหงุดหงิดส่งให้แทน
“ฮืม....เหรอ”ผมถึงกับหลุดคำเมื่อเห็นอาการทั้งสองคนที่ดูเหมือนอารมณ์จะต่างกันเหมือนขั้วโลกเหนือกับขั้วโลกใต้
“ไปทำงานได้”ไอ้พี่วุฒิสั่งลูกน้องของตัวเองทันที
“ครับนาย ผมไปก่อนนะครับคุณบอล”ธรรมก้มหัวรับคำสั่งเจ้านายของตัวเองทันที ก่อนจะหันมาบอกลาผม
พร้อมก้มหัวให้เช่นเดียวกับที่ตัวเองทำกับเจ้านาย
“ผมไปก่อนนะครับ ไปก่อนนะพี่บอลแล้วเดี๋ยวเจอกัน”พอธรรมออกเดินไป มิกกี้ก็รีบลาไอ้พี่วุฒิ และผมทันที
“จะตามเป็นเห็บหมาทำไม”เสียงแว่วดังขึ้น แต่ว่านะทำไมต้องเป็นเห็บหมาด้วย เพราะถ้าธรรมว่างั้น
ธรรมจะไม่กลายเป็นหมาไปด้วยรึไงกัน
“บอลครับอย่าไปมองผู้ชายคนอื่นนาน ๆ สิครับ สนใจพี่ดีกว่า ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมรักเมียมากกว่าใคร”
ฟังแล้วอยากจะวิ่งเข้าไปขาคู่ ไม่ใช่อะไรนะครับ ก็มันเขินนินาพูดมาได้
“ครับ ๆ ไปทำงานเถอะครับพี่วุฒิ เดี๋ยวบริษัทขาดทุนกันพอดี”ผมเลยพูดไล่ให้อีกคนไปทำงาน
“หึหึ แล้วเย็นนี้พี่จะมารับนะครับ คิดถึงพี่ให้มาก ๆ นะครับ”ไอ้พี่วุฒิหัวเราะก่อนจะพูดประโยคน้ำเน่า
แล้วขึ้นรถขับออกไป ปล่อยให้ผมยังยืนเขินคนเดียวไปพักใหญ่ ๆ เลย
มีคนบอกว่าหากเรามีความสุข อารมณ์ดี จะทำอะไรก็ดีไปหมด มันคงจะจริงครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกสบายใจ
และมีความสุขในเรื่องครอบครัวของไอ้พี่วุฒิที่ยอมรับ ถึงแม้ตอนแรกจะทำให้ผมจิตตกจนถึงสติแตกก่อนก็เถอะ
วันนี้ผมสอนหนังสืออย่างสนุกสนานมีความสุข จนพี่ ๆ และน้อง ๆ ที่โรงเรียนถึงกับทักกันเลยว่า
ยิ้มจนเห็นเหงือกทั้งวันเลยนะ ซึ่งผมก็ไม่ได้ตอบโต้กลับไป ทำได้แต่เพียงส่งยิ้มจนเห็นเหงือกเหมือนที่ใครต่อใครว่ากลับไปเท่านั้น
ถึงตอนบ่ายสองก็ได้เวลาที่ไอ้พี่วุฒิมารับผมครับ พอผมขึ้นรถก็ออกตัวอย่างนุ่มนวลทันทีบอกว่าจะไปหาซื้อชุดให้น้ำฟ้า
เพราะเป็นคำสั่งคุณย่าภัทร ซึ่งผมก็พยายามที่จะบอกแล้วว่าเสื้อผ้าของน้ำฟ้านะมีเยอะแล้ว ทั้งของผม
ย่า พวกแม่ ๆ สุดแสบ ลุงนพ ป๊าวุฒิก็เยอะมากแล้วครับ แต่ไอ้พี่วุฒิบอกไม่ได้เป็นคำสั่งเด็จขาดจากย่าภัทร
เลยมาจบที่ศูนย์การค้าของพี่นพ และก็เป็นไปตามความคลาดหมายของผม ด้วยผู้บริหารของศูนย์การค้า
ลงจากหอคอยลงมาร่วมเลือกชุดลูกสาวของผม
“พอแล้วครับพี่วุฒิ พี่นพ นะเหมากันรึไงกันเนี้ย”ผมอดที่จะโวยวายไม่ได้ครับเมื่อป๊ากับลุงของน้ำฟ้า
หยิบชุดทั้ง กระโปรง กางเกง เสื้อ ชุดนอน รองเท้า และอีกสารพัด
“โถบอลครับ ก็พี่ทำตามคำสั่งของแม่พี่เลยนะครับ คุณแม่ท่านบอกว่าให้พี่เลือกชุดที่เหมาะกับน้ำฟ้า
และที่พี่หยิบมานะเหมาะกับฟ้าใสมาก ๆ ด้วย”ผมละอยากจะบ้าตายซะให้ได้
“นั้นสิยังเหลืออีกตั้งหลายร้าน เดี๋ยวพี่ให้ส่วนลดสุด ๆ เพื่อหลานสาวเลย”คนนี้ก็อีกคนครับ ตอนที่ลงมานะหน้ายังกับยักษ์
พอไอ้พี่วุฒิถามเท่านั้นละครับ ก็บอกว่าพึ่งไปตีกับลูกหมามา แต่ตอนนี้กำลังหยิบเอาไม้แขวนชุดเด็กผู้หญิงฟูฟ่องสีชมพู
พลิกซ้ายพลิกขวาไม่ได้สนใจพนักงานที่กำลังมองอยู่แต่อย่างใด
“ถ้ายังไม่หยุดกันนะบอลจะคืนทุกชุดไม่เอามันแล้ว”ผมมองตาขวางและพูดออกไปตรง ๆ เลยครับ
แค่ที่อยู่บนโต๊ะกับในถุงที่จ่ายไปแล้วผมแทบจะไม่อยากคำนวณเงินเลยครับ เสียดายเงินครับแค่สี่ห้าชุดก็พอแล้ว
แต่ตอนนี้ก็เกินสามสิบชุดแล้วมั้งครับ เดือนนึงนี้ใส่ไม่ซ้ำเลย
“ฮู้.....ไอ้วุฒิเมียมึงดุวะ”เสียงพี่นพพูดเบา ๆ กับไอ้พี่วุฒิที่ยืนส่งยิ้มมาให้ผมไม่ได้ขาด ไม่ผมกล้าตอบโต้เลยครับ
ยิ่งตำแหน่งที่พี่นพใช้เรียกผมเนี้ย
“ครับ ทีนี้เรามาดูชุดบอลบ้างดีกว่าเนอะ พี่ก็อยากได้ชุดสูทใหม่ด้วย ไปกันเถอะครับ”พอไอ้พี่วุฒิมันตอบครับจบ
ก็จัดการลากแขนผมเดินเข้าร้านชุดสูทท่านชายสุดหรูทันที ผมห้ามไม่ทันเลยครับ พี่นพก็เดินหัวเราะเบา ๆ ตามมา
โดยมีลูกน้องของพี่นพที่เดินถือถึงเสื้อผ้าของน้ำฟ้าตามมาห่าง ๆ
“สวัสดีครับคุณวุฒิ คุณนพ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”ดูก็รู้แล้วครับว่าเป็นผู้จัดการ
และด้านหลังก็มีพนักงานสาว ๆ อยู่ด้านหลังที่กำลังจ้องไอ้พี่วุฒิกับพี่นพไม่วางตา ต่างส่งสายตามาให้อย่างเปิดเผย
“ผมต้องการชุดสูทแบบเป็นทางการซักสองสามชุด และจัดให้คนนี้ซักสองชุด ชุดสูทแบบไม่เป็นทางการอีกสอง”
ไอ้พี่วุฒิไม่ได้สนใจพนักงานสาวแต่กลับบอกความต้องการของตัวเองทันที แต่ทำไมต้องมีชุดสูทแบบทางการ
กับไม่ทางการของผมด้วยละ
“พี่วุฒิบอลไม่เอา บอลไม่ได้ใช้ซะหน่อย”ผมร้องห้ามทันที
“เผื่อเอาไว้ก่อนไงครับ เผื่อต้องออกงานคู่กับพี่”ดูมันพูดซิครับ ถึงจะไม่ดังแต่ผมว่าพี่นพต้องได้ยินแน่ ๆ
เห็นหัวเราะออกมาทันทีเลย
“พี่วุฒิ เอาไว้จะใช้ค่อยซื้อนะครับ”ผมพยายามพูดอ้อน
“ไม่ได้ครับ เอาแบบนี้แล้วกัน ชุดสูทแบบทางการหนึ่งชุด แบบไม่เป็นทางการสองชุดนะ ห้ามโต้แย้ง
ไม่อย่างนั้นพี่จะลงโทษเด็กดื้อ”ฟังแล้วอยากจะลงไปนอนชักดิ้นชักงอให้เหมือนที่ไอ้พี่วุฒิมันกล่าวหาผมเหลือเกิน
กว่าจะเลือกชุดได้ของมันนะไม่เท่าไหร่ครับ แต่ชุดของผมเนี้ยสิครับ อันนั้นก็ไม่ได้อันนี้ก็ไม่ดี
จนผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อหน่ายเหลือเกิน
“เป็นอะไรครับบอล ปากแหลมเชียว”เสียงพี่นพดังขึ้น
“ก็บอลไม่ได้อยากได้สูทนิครับพี่นพ พี่นพช่วยพูดกับไอ้พี่วุฒิบ้าอำนาจให้บอลหน่อยสิครับ”
ผมหันไปบอกพี่นพให้ช่วยพูดกับเพื่อน ซึ่งตอนนี้มันเดินไปดูเสื้อสูทอีกด้านนึงอย่างตั้งใจ
“คงยากครับ ดูสิมันมีความสุขซะขนาดนั้น”พี่นพส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม ก่อนมองไปที่ไอ้พี่วุฒิ
ที่กำลังมองชุดสูทที่ผู้จัดการหยิบมานำเสนอให้ด้วยรอยยิ้ม
“นั้นนะสิครับ”ผมเลยรับคำไป เพราะพี่แกยิ้มไปเลือกไป เดี๋ยวก็หน้าตาจริงจัง
“พี่ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”เสียงพี่นพเอ่ยขึ้น
“....”ผมใช้ความเงียบแทนเพราะไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไปเลย
“บอลครับพี่ได้แล้วนะ เป็นไงสีเดียวกับสูทพี่เลย”มันยกให้ดู ซึ่งด้านหลังของมันเป็นผู้จัดการที่ส่งยิ้มการค้าให้ตลอดเวลา
“สวยดีนิหว่า”พี่นพเอ่ยชม
“แน่นอน ก็ของกูเป็นแบบทางการ ของบอลแบบไม่เป็นทางการ เอาไว้ใช้งานของการกุศลของสามแสบดีไหมครับ”
ไอ้พี่วุฒิรีบรับคำชมจากพี่นพทันที แถมยังอธิบายแบบชุดของผมกับของตัวเองอีก ก่อนจะพูดถึงงานการกุศลที่จะขึ้นช่วงสิ้นเดือนนี้
“อืม จริงด้วยบอลลืมไปเลยนะเนี้ย”ผมนึกออกทันที
“แล้วนพ มึงจะไปป่าววะ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยถามเพื่อนตัวเอง
“ก็คงจะไปละ ว่าจะไปประมูลเครื่องเพชรให้คุณหญิงแม่ซักชุดนึง”พี่นพตอบเพื่อนไป
“อืม เดี๋ยวกูกลับก่อนนะวันนี้น้องบอลจะมาวะ”ไอ้พี่วุฒิบอก
“น้องบอลเหรอ ผู้หญิงรึว่าผู้ชายอ่ะ”พี่นพยกคิ้วขึ้น แล้วหันมาถามผม
“น้องชายครับ จะมาพักกับผมซักสามสี่วันนะครับ”ผมเลยตอบกลับไป
“หว้า....นึกว่าน้องสาว พี่จะได้ฝากเนื้อฝากตัวซะหน่อย”พี่นพทำสีหน้าผิดหวัง ก่อนจะทำหน้าล้อเลียนผม
“หึหึ ถึงน้องบอลจะเป็นผู้ชายก็ฝากเนื้อฝากตัวได้เหมือนกันนะเว้ย”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“หึหึ ไม่อ่ะวะ ถ้าไงเจอกันใหม่นะเว้ย เจอกันใหม่นะครับบอล”พี่นพทำสีหน้าเอือมๆไอ้พี่วุฒิ
ก่อนจะลาทั้งไอ้พี่วุฒิและผม
“เออแล้วเจอกัน”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับไป
“ไปก่อนนะครับพี่นพ ขอบคุณสำหรับส่วนลดสุดพิเศษนะครับ”ผมบอกพี่นพที่ยังคงยิ้มให้
“ครับ”เสียงพี่นพตอบกลับ
ผมเดินทางกลับคอนโดโดยที่ของอภิมหาเยอะจะถูกจัดส่งมาที่คอนโดเอง พอขึ้นถึงห้องก็เจอกับน้ำฟ้า
ที่กำลังทำการบ้านอยู่
“พ่อบอล ป๊าวุฒิ”เมื่อน้ำฟ้าเห็นผมกับไอ้พี่วุฒิ ก็วางการบ้านและตรงเข้ามาหาผมกับไอ้พี่วุฒิทันที
“ทำการบ้านเหรอคะลูก หิวไหมเอ่ย”ผมถามลูกสาวของผมที่ตอนนี้กำลังกอดอยู่กับป๊าวุฒิของแกเอง
“คะพ่อบอล น้องน้ำฟ้ากำลังคัดชื่ออยู่คะ น้องน้ำฟ้ายังไม่หิวเลยอาต้นเอาเค้กนมสดกับน้ำสตอเบอรี่ปั่น
ให้น้องน้ำฟ้าท่านแล้วคะ
“ขอบใจนะต้น”ผมเอ่ยขอบคุณต้นที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“ไม่เป็นไรครับคุณบอลมันเป็นหน้าที่ของผม และผมก็เต็มใจที่จะทำครับ”ต้นตอบผมกลับมา
“น้องน้ำฟ้าคะ วันนี้อาบาสจะมาและจะพักอยู่กับเราหลายวันด้วย”พอผมเรียกน้ำฟ้าก็หันมามองหน้า
แล้วผมจึงบอกเรื่องของอาบาสให้เธอฟัง
“จริงเหรอคะ เย้....น้องน้ำฟ้าจะได้มีเพื่อนเล่นแล้ว”นั้นไงครับ พอบอกไปเท่านั้นละลูกสาวผมก็กระโดดโลดเต้นทันที
“เอาละคะ ทำการบ้านให้เสร็จก่อนนะคะเดี๋ยวอาบาสมาแล้วการบ้านหนูไม่เสร็จจะไม่ได้เล่นนะลูก ตั้งใจคัดให้สวย ๆ นะคะ”
ผมบอกลูกสาวเพื่อเธอจะได้ทำการบ้านต่อ
“ค่ะ พ่อบอล”น้ำฟ้ารีบรับเสียงใสทันที
ผมเข้าไปในห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุดเป็นชุดสบายเพื่อจะได้เข้าไปทำงานในห้องทำงานได้สบายขึ้น
แต่ก่อนจะเริ่มทำงานผมก็จัดการส่งชื่อคอนโดละที่ตั้งให้กับน้องชายไปโดยบอกว่าถ้าถึงแล้วให้โทรมาก่อน
แล้วเดี๋ยวจะมีคนไปรับครับ เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้วก็เข้าห้องทำงานเพื่อเขียนแผนการสอนและเตรียมสื่อการสอน
จนเวลาผ่านไปซักพักก็เดินไปหาต้นเพื่อให้ต้นดูแลน้ำฟ้าให้ในเรื่องอาหารเบา ๆ รองท้องให้น้ำฟ้าเพื่อรอทานข้าว
กับอาบาสของเธอ แล้วจึงเข้ามาในห้องที่ทำงานค้างไว้ โดยที่โต๊ะทำงานข้าง ๆ ก็ไม่ได้ว่างเปล่าเพราะตอนนี้
ไอ้พี่วุฒิก็เข้ามานั่งประจำที่เพื่อทำงานของตัวเองเหมือนกัน
“บอลครับใครโทรมาก็ไม่รู้ครับ รับหน่อย”เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ที่ได้จากการไอ้พี่วุฒิมันอัดเสียงตัวเองก็ดังขึ้น
ชื่อที่ขึ้นเป็นชื่อบาสนั้นเอง
“อืม ว่าไง”ผมกดรับแล้วถามทันที
‘พี่บอล บาสถึงแล้ว แต่ว่าบาสมาถูกป่าวเนี้ย ทำไมมันใหญ่แล้วก็หรูขนาดนี้อ่ะพี่บอล’มาถึงมันใส่ผมทันทีเลยครับ
“รอแป๊ปนึงนะเดี๋ยวจะมีคนไปรับนะ รอตรงประชาสัมพันธ์นั้นแหละ”ผมบอกออกไปครับ
‘เร็ว ๆ นะพี่บอล’เสียงเร่งของไอ้น้องชายตัวแสบดังขึ้น
มีต่อด้านล่างอีกนะคะ
-
มาอ่านต่อกันนะจ๊ะ
ผมเดินออกไปด้านนอกเพื่อให้ทศลงไปรับน้องชายของผมที่ด้านล่าง ซึ่งได้รับการเสนอตัวของน้ำฟ้า
ขอลงไปรับอาบาสของเธอเอง ผ่านไปซักพักทุกคนก็ขึ้นมา โดยที่ไอ้บาสที่กำลังอุ้มน้ำฟ้าอยู่เข้ามาก่อน
และตามมาด้วยทศที่ยกกระเป๋าเสื้อผ้าใบหย่อมเดินตามเข้ามา
“พ่อบอลคะน้องน้ำฟ้าพาอาบาสมาแล้วคะ”น้ำฟ้ารายงานผมทันที
“เก่งมากคะน้องน้ำฟ้า”ผมเอ่ยชมลูกสาวผมทันที
“หวัดดีครับพี่”ไอ้บาสยกมือไหว้ผมทั้ง ๆ ที่ยังอุ้มน้ำฟ้า
“อืม เดี๋ยวพี่จะแนะนำให้รู้จักกับเจ้าของห้องก่อนนะบาส”ผมเอ่ยบอกออกไป
“ครับ ต้องรวยมากแน่ ๆ โคตรหรูเลยชั้นบนสุดแล้วแถมยังเป็นห้องเดียวอีกต่างหาก”ไอ้บาสมันบ่นเบา ๆ
แต่ผมก็ยังคงได้ยิน
“ทำตัวดี ๆ แล้วกัน อ้าวออกมาพอดีเลย พี่วุฒิครับนี้บาสน้องชายบอลเอง”พอผมบอกให้ไอ้บาสทำตัวดี ๆ
เจ้าของห้องตัวจริงก็ออกมาจากห้องทำงานพอดีครับ ผมเลยแนะนำเลย
“สวัสดีครับ หล่อกว่าในหนังสือรึตามข่าวอีกนะครับ”ไอ้บาสยกมือไหว้ไอ้พี่วุฒิอย่างสวยงาม
สมกับที่รับการอบรมมาอย่างดีจากแม่และครูบาอาจารย์
“บาสคนนี้คือพี่วุฒิ เป็น เป็น แฟนพี่เอง”ผมตัดสินใจพูดออกไป
“.....สวัสดีครับ ตามสบายเลยนะ”ดูพี่วุฒิจะตกใจเล็กน้อยเมื่อผมพูดถึงสถานะระหว่างผมกับตัวเอง
ก่อนจะยิ้มปากกว้าง หันไปตอบรับบาส
“จริงดิ พวกเจ้สามปิศาจแอบบอกบาสไว้แล้วนะ แต่บาสก็ไม่คิดว่าพี่บอลจะกล้าแนะนำแบบตรง ๆ แบบนี้เลย”
บาสทำหน้าตกใจ ก่อนจะเอ่ยถึงเจ้สามปีศาจซึ่งปรกติผมจะเรียกสามแสบนั้นเองละครับ
“แล้วบาสไม่ว่าอะไรพี่ใช่ไหม ไม่รังเกียจพี่ใช่ป่าว”ผมกลั้นใจถามออกไป
“จะรังเกียจพี่ชายตัวเองทำไม ผมวัยรุ่นพอหรอก ขอแค่พี่มีความสุขก็พอแล้ว”บาสตอบกลับมา
“ขอบใจนะบาส”ผมเอ่ยออกไป ผมอยากจะขอบใจบาสที่เข้าใจผม
“บาส พี่ให้คนเตรียมห้องพักไว้ให้แล้วนะ อยู่ข้าง ๆ ห้องน้องน้ำฟ้า พักตามสบายเลยนะ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยบอก
“ขอบคุณครับพี่เขย ผมแค่ขอมาพักไม่นานหรอกครับแค่หนีแมลงสาปซักพักก็คงพอครับ รอให้มันไปที่อื่นก่อนก็เท่านั้นเอง”
ไอ้บาสมันตอบกลับไอ้พี่วุฒิออกไป
“ไอ้บาส....”ผมต้องตะโกนออกไปได้ยินสรรพนามที่ไอ้บาสมันใช้เรียกไอ้พี่วุฒิที่ตอนนี้หุบยิ้มไม่ลงไปแล้วครับ
“จะเรียกทำไมเหล่าพี่บอล”เสียงไอ้บาสที่ผมได้ยินก็รู้ครับว่ามันแกล้งแหย่ผม
“ขอให้แมลงสาปมันตามแกมาเจอแล้วเกาะแกไม่ปล่อยด้วยเถอะ สาธุ”ผมไม่รู้จะว่ามันยังไงดี
เลยแช่งให้มันได้ใช้ชีวิตกับแมลงสาปซะเลย
“เฮ้ย...พี่บอลทำไมแช่งกันยังงี้เหล่า”ไอ้บาสโวยวายทันที
“พอเถอะครับสองคนพี่น้อง บาสเอาของไปเก็บเถอะแล้วเดี๋ยวจะได้ทานมื้อค่ำกัน”เป็นไอ้พี่วุฒิครับ
ที่เป็นคนห้ามศึกสองพี่น้องลงได้
“อาบาสขา น้องน้ำฟ้าหิวข้าวแล้วคะ”น้ำฟ้าที่อยู่ด้านล่างจะกระตุกขากางเกงบอกไอ้บาส
“ครับ ๆ พาอาบาสไปห้องหน่อยสิตัวเปี๊ยก”ไอ้บาสรับคำหลานสาว
“คะ อาบาส ป๊าวุฒิพ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าพาอาบาสเข้าห้องก่อนนะคะ”น้ำฟ้ารับคำก็หันมาบอกผมกับไอ้พี่วุฒิทันที
“ผมขอตัวก่อนนะครับพี่เขย พี่บอล.....”มันหันไปบอกไอ้พี่วุฒิที่พยักหน้าหัวเราะอยู่ใกล้ ๆ ผม
แล้วมันยังลากเสียงชื่อผมอีกต่างหาก กวนประสาทจริงเว้ย
“บอลครับ เดี๋ยวไอ้นพมันจะขอมาทานมื้อค่ำกับเราด้วยนะ ดูเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดียังไงไม่รู้”
ไอ้พี่วุฒิบอกผมหลังจากที่ไอ้บาสกับน้ำฟ้าหายเข้าห้องไปแล้ว
“ครับ แล้วเป็นอะไรทำไมพี่นพแกอารมณ์ไม่ดีอ่ะ”ผมตอบรับก่อนจะถาม เป็นเพราะก่อนที่ผมจะกลับจากการจับจ่ายใช้สอย
ของไอ้พี่วุฒิที่ละลายทรัพย์ของมันเองเท่ากับเงินเดือนของผมทั้งปีภายในวันเดียวนั้น พี่นพก็อารมณ์ดีนินา
“เห็นว่าเพราะลูกหมามันหายไปนะ พี่ก็งง ๆ นะ รึว่าที่บ้านมันจะเลี้ยงลูกหมาตัวใหม่กัน จริง ๆ ที่บ้านมัน
ก็มีโกลเด้นตัวนึงแล้ว”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยขึ้น
“เหรอครับ”ผมนึกตาม
“เราไปรอที่โต๊ะอาหารกันดีกว่าเนอะ”ไอ้พี่วุฒิชวนผมไปนั่ง
พอนั่งลงประจำที่แล้ว บนโต๊ะอาหารมีกับข้าวหลายอย่างอาจจะเป็นเพราะมีสมาชิกเพิ่มอีกสองคนแน่ ๆ
“นายครับคุณนพมาถึงแล้วครับ”เสียงทศรายงานไอ้วุฒิ
“อืม”ไอ้พี่วุฒิรับคำ นั้นแสดงว่าให้เปิดทางให้พี่นพขึ้นมานั้นเอง
“เฮ้ย.....”เสียงร้องของพี่นพเมื่อเห็นไอ้พี่วุฒิที่ไม่คิดจะลุกออกไปต้อนรับแต่อย่างใด
“ว่าไง.....นั่งก่อนเลยมึง”เสียงไอ้พี่วุฒิทักพี่นพกลับ
“เซงเป็นบ้าเลยวะ แม่งลูกหมากูหาย คอยดูนะกูต้องตามให้เจอให้ได้เลย เจอนะจะจับขังแล้วดัดสันดานให้เข็ดเลย”
มาถึงพี่นพก็บ่นใหญ่เลยครับ
“พี่นพรักหมามากเลยเหรอครับเนี้ย”ผมเอ่ยถามออกไป
“อืม แต่ลูกหมาตัวนี้ไม่ใช่หรอกแค่ต้องการอบรมสั่งสอนมันนิดหน่อย ไม่ให้มันเที่ยวไปเห่าคนอื่นเค้าไปทั่วนะครับ”
พี่นพอธิบาย
“แสดงว่าต้องเป็นลูกหมาที่ดื้อมาก ๆ เลยสินะครับ”ผมถามต่อ
“ใช่เลย ฤทธิ์เดชเยอะมาก ปากดีที่สุด”พี่นพยังคงเมามันกับการเล่าถึงลูกหมาแสนซนต่อไปไม่หยุด
“ลุงนพขา”เสียงน้ำฟ้าดังขึ้นเมื่อออกมาเจอกับพี่นพที่นั่งอยู่
“น้องน้ำฟ้า มาให้ลุงนพหอมหน่อยลูก”จากที่หงุดหงิดพอเห็นน้ำฟ้าก็เปลี่ยนอารมณ์ทันที นี้อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่ง
ที่พี่นพต้องการมาทานข้าวกับเราก็ได้
“คริ คริ ลุงนพขาน้องน้ำฟ้าจั๊กจี้คะ”น้ำฟ้าหัวเราะคิกคักเมื่อพี่นพแกฟัดแก้มซ้ายขวาของแกไม่หยุด
“น้องน้ำฟ้า”เสียงเรียกน้องชายผมดังออกมาแต่ไกลเลยครับ
“ขาอาบาส”ลูกสาวผมก็ขานรับเสียงดังเช่นกัน
“ไอ้ลูกหมา”เสียงพี่นพดังขึ้นเมื่อเงยหน้าเห็นหน้าน้องชายผม
“ไอ้แมลงสาป”เสียงบาสเมื่อเห็นคนที่อุ้มหลานสาวตัวเองอยู่
เอาแล้วสิครับเหมือนผมจะสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่มีพลังงานที่สูงมาก เพราะสายตาที่จ้องกัน
ระหว่างพี่นพกับไอ้บาสมันไม่ธรรมดาเลยครับ
กลับมาตามคำสัญญาแล้วคะ :mew3: ยังมีคนคอยตุ๊กตา ครูบอล พี่วุฒิ และน้องน้ำฟ้าอยู่ไหมเอ่ย
ขอเสียงหน่อยคะ เพื่อเป็นกำลังให้ตุ๊กตา :katai2-1:
ตุ๊กตาขอขอบคุณที่ยังมีผู้อ่านหลายท่านยังคงเฝ้าติดตามทวงถามกันอยู่แทบจะทุกวัน ไม่ได้ทิ้งหายกันไปไหน :pig4:
หวังว่าตอนใหม่นี้จะช่วยให้ผู้อ่านพึงพอใจกันได้บ้างนะคะ :mew1:
ขอ :กอด1: ผู้อ่านทุกคนให้หายคิดถึงและหายเหนื่อย หวังว่าจะไม่หนีหายกันนะคะ
-
อั๊ยยะ!! เปิดตัวคู่ใหม่ ฝีปากสูสีกันเลยนะ ทั้งบาสทั้งพี่นพ :laugh:
นึกว่าจะดราม่าถ้วยใหญ่ โล่งใจ ได้กินแค่มินิคัพ :hao5:
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากๆ ยาวคุ้มค่ากับที่รอค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ อยากอ่านคู่บาส คึคึ :katai3:
-
วู้ๆๆๆ ตอนนี้มาได้ยาวสะใจเลยน้า :katai2-1:
ดีใจกับบอลและวุฒิด้วยที่พ่อแม่วุฒิยอมรับทั้งคู่แล้ว
คู่พี่แฮปปี้ คงต้องตามลุ้นคู่น้อง ที่น่าจะวุ่นวายน่าดู
"แมลงสาป" กับ "ลูกหมา" จะไปกันรอดม้ายยยย :laugh:
บวกเป็ด
:กอด1: หายไปนานคิดถึงจัง :mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6:มาแล้วคู่ของนพ :hao6: :hao6: :hao6:
-
คุณพี่แมลงสาปกับคุณน้องลูกหมา อุว๊าวววววว :-[
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ในที่สุด น้องชายบอลก็จะมีแฟนโดยไม่รู้ตัว
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ว้าว มาอีกคู่แล้ว :katai2-1:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
คุณพ่อ!!!!! เล่นแรงอ่าาา
โอ๊ยๆๆๆ หัวใจเกือบวายตาย ฮื่อออออ
แต่ไม่เป็นไร มีความหวานเข้ามารักษาทัน เลยรอดตายไป คึคึ
แมงสาปกะลูกหมา ไฝว์กันมันส์แน่งานนี้ 5555
รอค่าาา ไม่หายแน่นอน หลงน้องน้ำฟ้า รักครูบอล คิดถึงพี่วุฒิขนาดนี้ ><
-
โหยๆ อยากอ่านต่ออีกอ่ะ ๕๕๕๕๕
แต่ก็จุใจดีน่ะครับ ขอบคุณคร๊าบ
มาต่อไวไวน๊า ^^
-
ลูกหมากับแมลงสาปมีซัมติงรองกันชัวร์ค่ะ อิอิ
-
ที่แท้ ไอ้ลูกหมา กับ ไอ้แมลงสาป
อยู่ใกล้ๆ ตัวกันแท้ 555+
ถ้าจะได้เป็นเขยสมใจแล้วล่ะคุณนพ
-
เปิดตัวลูกหมากับป๋าแมลงสาบ
ท่าทางจะแซ่บอีกคู่
-
งามไส้แล้วไง เมื่อแมลงสาปกับหมามาพบกัน
-
:L2: :L2: พ่อบอล จะได้พี่นพมาเป็นน้องเขยละนี้ o13
สนุกมากๆค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
แล่วๆๆๆๆ
สงครามคู่ใหม่ คริคริ
:mew3:
มาคราวนี้ ยาวได้ใจจริงๆเลย ^^
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆ
ดีใจกับบอลด้วยที่พ่อ แม่ของวุฒิยอมรับแล้ว
ต่อไปนี้คงจะมีแต่ความสุขเนาะ
แต่ตอนนี้เหมือนมองเห็นคู่ใหม่อยู่รำไร
สงสัยจากที่บาสจะขอมาอยู่สั้นๆคงจะไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ฮา
แหมพี่นพ ไหนบอกไม่อยากฝากตัวไง ไหงไปยุ่งกับน้องเขาก่อนแล้วล่ะ
อยากอ่านพาร์ทของคู่นี้จังเลย
รอตอนต่อไปจ้า
ปล.ยาวมาก อ่านจนหายคิดถึงเลย ยังรออยู่เสมอนะจ๊ะ :mew1:
-
ชื่อตอนซะน่ากลัวเลย"จุดเริ่มต้นของสงคราม"นึกว่าดราม่าเต็มที่เลยที่แท้ก็เป็นสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์แมลงสาบนพVSลูกหมาบาสนี่เองทีนี้ละมันส์แน่ๆสงครามครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะต้องโปรดติดตามตอนต่อไปปปปป(เสียงแอคโค่)555
-
พี่นพกับบาส
555555555555555 แค่คิดก็สนุกละ
-
ท่าทางบาสกะพี่นพจะมันแฮะ :katai2-1:
-
:mew1: ยาวสะใจ
-
o13ว้าว!...ว้าว!มาแล้ว รีบเข้ามาอ่านทันทีเลยอ่ะ น้องน้ำฟ้ายังน่ารักเหมือนเดิมเลย มีคู่ใหม่เพิ่มมาอีกคู่แล้ว..อิอิอิ
-
มีคู่ใหม่มาให้อ่านอีกหนึ่ง
นพบาสคงจะสนุกแน่ๆๆๆๆ
-
อยากอ่านต่อแว๊ว...... จะเข้ามาดูทุ๊กวัน
อิอิ เผื่อเจ้าของเข้ามาต่อ
-
หายไปนานเลยนะคับแต่ก็น่าให้อภัยตรงคุณนพกับบาสจะกิ๊กกันปะ5555
-
คู่ของพี่นพคือน้องชายครูบอลนี่เอง อิอิ
-
ลุ้นคู่ลูกหมากับแมลงสาป
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ThankS
-
:-[ :-[ :-[
เห็นพลังงานลึกลับแผ่ออกมาอีกหนึ่ง
เจ้าแม่อุลตร้าปล่อยรังสีวาย มาอีกหนึ่ง
อิอิ
-
555 คู่บาสกับพี่นพท่าทางน่าสนุก อิอิ
-
จิ้มๆๆ อยากอ่านคู่แมลงสาบกับลูกหมา จัง :laugh: :laugh: :laugh:
-
จะมาต่อเมื่อไหร่หร๋อครับ ..??
อิอิ
-
คู่ใหม่ช่างไฉไล
-
เรื่องราวสนุกดีค่ะ อ่านได้เรื่อยๆ อ่านเพลินดีค่ะ
แต่คนแต่งยังใช้คำ คะ ค่ะ ผิดค่อนข้างเยอะอยู่นะ อ่านแล้วสะดุดพอสมควรค่ะ ^^
ส่วนภามน้องของวุฒิ น้ำฟ้าน่าจะเรียกว่าลุงมากกว่านะ เพราะภามอายุมากกว่าบอล
-
จะรอดไหม
-
ตอนนี้ยาวได้ใจ
ว่าแต่อยากรู้เรื่องลูกหมา กับแมลงสาปแล้วซิ
-
จะมาต่อเมื่อไหร่หว่า อยากอ่านแว๊วอ่ะคร๊าบ
อิอิ
มาต่อเมื่อไหร่บอกด้วยน๊า เข้ามาดูทุกวันเลย
-
อยากอ่านก่อนสงกรานต์นะรออยู่
-
:impress2: น่ารักอ่ะ :impress2:
สนุกมากเลยค่า รออ่านอยู่นะค่า มาต่อไวๆๆนาา
:mew1: :mew1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หายไปนานแล๊วน๊า
ฮิอๆ น้ำตาจะไหล อยากอ่านอ่ะ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
เงียบไปไหนเลยคะ
:ling1: :ling1: :ling1:
ค้างอย่างแรง อยากรู้ว่าหมาน้อย(บาส)ไปรู้จักกับนายแมลงสาป(พี่นพ)ได้ไงอะ
-
:m15:สองอาทิตย์แล้วนะ....ได้โปรดพลีส ส่งข่าวมาบ้าง เค้ารออ่านอยู่นะ
-
นัดลงตอนต่อไปค่า
สวัสดีทุกคนค่า ยังรอครูบอลกันบ้างป่าวเอ่ย :hao5:
สำหรับคนที่คิดว่าครูบอลจบแล้วนั้น ขอบอกว่ายังค่า หม้อต้มมาม่าเบอร์ 40 กำลังต้มน้ำรอเดือดแล้วโยนเส้นกับเครื่องปรุง :hao7:
ตอนหน้าพบกันวันเสาร์ที่ 12 เมษายน 2557 ก็แล้วกันเนอะ
แต่ขอสอบถามหน่อยนะคะว่าตอนหน้าจะให้เป็นตอนพิเศษช่วงเทศกาลสงกรานต์ รึว่าจะเป็นตอนปรกติเลยดี
ตุ๊กตาจะดูคำตอบของคนอ่านจนถึงวันอังคารช่วงสองทุ่มแล้วกันนะ :mew1: :mew1: :heaven
:กอด1: คนอ่านทุกคนที่ยังคงติดตามกันอยู่ตลอดไม่หายไปไหน
และการเอาใจใส่กันตลอดมาคอยเข้ามาแวะเวียนดูและถามกันอยู่ตลอด และสำหรับพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ตุ๊กตาหายไป
โดยเฉพาะพี่มาศ ขอสัญญาว่าจะเข้าไปติดตามของทุกคนเหมือนเดิมนะคะ :mew1:
-
:call: :call: :call: :call:
-
ขอเป็นตอนปกติได้ป่าว กำลังติดเลย จะได้ต่อเนื่องไม่ขาดตอน
ส่วนมาม่านั้นคนแต่งใบ้ได้ป่าวว่าเรื่องอะไร ไม่เอามือที่สามสี่ห้านะ
ไม่ชอบมาม่าแนวนี้เลย ครูบอลยิ่งสุภาพบุรุษอยู่จะไปสู้รบปรบมือกับใครได้
แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นๆเราพอรับได้หมด ว่าแต่มาม่าชามใหญ่ขนาดไหนอ่ะครับจะได้ทำใจ
งือออออ :mew6:
-
เอาทั้งสองอันเลยได้ไหมอ่ะ คิดถึงครูบอลสุดๆๆ :call: :call: :call:
-
งื้ออออออ เลือกยากจุง
อืมมมมม ขอเป็นตอนพิเศษค่าาาา อยากอ่านพี่วุฒิกะครูบอลเล่นน้ำ คึคึ
ว่าแต่มาม่าขอเป็นแค่กลิ่นได้มั๊ยอ่าาา งุ้งงิ้งๆ :ling3:
มาม่าเรื่องแม่ของครูบอลหรือป่าวอ่าาา :mew2: :mew2:
-
อันไหนก่่อนก็ได้ ขอแค่ได้อ่านเป็นพอ
-
o13 เอาทั้ง2ตอนเลยค่ะ
-
ก่อนจะตอบขอนิดนึง
>หม้อต้มมาม่าเบอร์ 40 กำลังต้มน้ำรอเดือดแล้วโยนเส้นกับเครื่องปรุง :a5:
ถ้าจะขอตอนพิเศษจะได้มั้ยนะ เพื่อให้เข้าบรรยากาศ แบบว่ายืดมาม่าออกไปก่อน ฮ่าาา
-
ขอตอนปกติค่ะ
:L2: :L2:
-
ปกติ
-
ทุกอย่างขอสองยกเว้นมาม่าค่ะ
-
มาม่าถ้วยหน้านี่ท่าจะเยอะะะ 555
คู่พี่นพน้องบาสนี่น่าตามสุดๆเลยค่ะ น้องบาสดูเซี้ยวสุดๆ ><
รอวันที่ 12 ค่าาาา
:mew1:
-
สงสัยบ้านครูบอลจะมีหลานแค่คนเดียวคือน้ำฟ้าแล้วแหละ
ดูเหมือนว่าลูกชายจะได้เขยหมด 5555
-
ม่ายเห็นยากเลยครับ ก็เขียนมาทั้งสองตอนนั่นเลยสิคับ
คนอ่านรอนานแว๊วนา ๕๕๕๕๕
โลภมากไปป่าวเนี๊ย !!!! อิอิ
-
เอาทั้งสองอันได้ไหมอะ แบบว่าคิดถึงครูบอลกับน้องน้ำฟ้าอะ
ว่าแต่โหวตตอนนี้ยังทันอยู่ไหมเนี้ยะ
-
:z2: :z2: :m7: :m7:
-
ขอตอนปกติจ้า
-
แจ้งเลื่อนการลงนิยาย
ขอโทษด้วยนะคะที่ตุ๊กตาไม่สามารถที่จะลงนิยายตอนใหม่ตามที่สัญญาเอาไว้ได้ :hao5: :hao5:
ด้วยตอนนี้ตุ๊กตาต้องดูแลตาตลอด 24 ชั่วโมง ทำให้ไม่สามารถแต่งนิยายได้ทันเสร็จตามกำหนด
เลยจะขอเลื่อนจากวันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 14 เมษายน 2557 แทน และวันอังคารที่ 15 เมษายน 2557
จะลงตอนพิเศษให้เพื่อเป็นการขอขมาทุกคนที่รอนะคะ หวังว่าไม่ว่ากันนะคะ ขอโทษทุกคนจริง ๆ
-
โอเคค่ะ รับทราบ
ไม่เป็นไรจ้า
:mew1:
-
ทราบๆ
-
ทราบ ทราบ
:mew1:
-
ดีใจที่ยังไม่ลืมกันนะคับ
จะรอตอนต่อไป
-
:monkeysad: ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ สู้ๆๆนะค่ะ :z1:
-
:call:
-
โอเคคร้าบบบบบบ
:m18: :m18:
คนแต่งอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยน้าาาา ^^
-
ตอนที่ 25 (เตรียมตัวเผชิญหน้า)
ครูบอล
เสียงร้องดังจากคนสองคนด้วยกันดังลั่นห้อง
“ไอ้ลูกหมา”เสียงของพี่นพ
“ไอ้แมลงสาป”เสียงไอ้บาส
“คือ.......รู้จักกันเหรอ”เสียงของผมเอง
“หึหึ”และเสียงของไอ้พี่วุฒิที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ผม
“รู้จัก” “ไม่รู้จัก”และเป็นสองเสียงเดิมที่ตอบพร้อมกัน แต่คำตอบไม่ได้เหมือนกันแต่อย่างใด
“หึหึ”ไอ้พี่วุฒิมันยังไม่เลิกหัวเราะโรคจิตเลยครับ
“มึงจะหัวเราะอีกนานไหม”พี่นพหันมาว่าไอ้พี่วุฒิ
“หึหึ”ยังครับ ไอ้พี่วุฒิมันยังไม่หยุดหัวเราะ
“ชิ”เสียงแสดงความไม่พอใจของพี่นพดังขึ้น
“น้องน้ำฟ้า บอล บาส ไอ้แมลงสาป...เอ้ย...นพเพื่อนรัก ไปทานข้าวกันดีกว่านะ”ดูเหมือนวันนี้ไอ้พี่วุฒิ
จะเห็นเพื่อนตัวเองเป็นของเล่นซะแล้ว
“ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ น้องน้ำฟ้าหิวข้าวแล้ว”เสียงน้ำฟ้าดังขึ้น
“ไปคะน้องน้ำฟ้าไปนั่งข้างลุงนพดีกว่านะ”พี่นพพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือน้ำฟ้าตรงไปยังโต๊ะอาหาร
ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้หลายอย่าง
“น้องน้ำฟ้าอย่าลืมล้างมือนะไปจับแมลงสกปรกเดี๋ยวเชื้อโรคจะเกาะติด”เสียงไอ้บาสที่บอกกับหลานสาวตัวเอง
แต่สายตากลับจ้องตรงไปยังพี่นพที่จ้องไอ้บาสไม่ละสายตาเช่นกัน
“อาบาสคะน้องน้ำฟ้าไม่ได้ไปจับแมลงอะไรซะหน่อย”น้ำฟ้าถามด้วยความไม่เข้าใจ
“ถึงยังไงก็ต้องไปล้างมือก่อนทานข้าวอยู่ดีไม่ใช่เหรอคะ”บาสถามหลานสาว
“คะ น้องน้ำฟ้าต้องล้างมือก่อนทานข้าวทุกครั้ง แต่น้องน้ำฟ้าไม่เข้าใจว่าน้องน้ำฟ้าไปจับแมลงตอนไหน
ก็ทำนั้นเองคะอาบาส”น้ำฟ้าถามออกไป
“ไอ้ลูกหมาเอ้ย”เสียงรอดไรฟันของพี่นพดังขึ้น
“น้องน้ำฟ้าคะช่วงนี้เป็นหน้าร้อน เพราะฉะนั้นระวังลูกหมาแถวนี้นะลูก อาจจะเป็นโรคหมาบ้าก็ได้”พี่นพเอ่ยกับน้ำฟ้า
แต่ก็ยังคงมองตรงไปที่ไอ้บาสที่จ้องเหมือนพุ่งเข้าไปกัดพี่นพให้ได้
“คะ”น้ำฟ้ารับคำเสียงใส
“ทานข้าวกันดีกว่านะ”ผมเลยตัดปัญหา ด้วยไม่เห็นไอ้พี่วุฒิมันจะช่วยคลี่คลายสถานการณ์แต่อย่างใด
มันเอาแต่หัวเราะโรคจิตไม่เลิก
กว่าจะจัดที่นั่งได้ก็แทบจะโต๊ะแตก ด้วยคนเป็นลุงและอาต่างก็แย่งกันเพื่อจะนั่งกับน้ำฟ้า
“ผมเป็นอาแท้ๆของน้ำฟ้านะ ต้องให้หลานผมนั่งกับผมสิคุณ เป็นคนแก่แล้วฟังไม่เข้าใจรึไง”บาสเริ่มก่อน
“ผมพึ่งได้เป็นลุง ต้องให้ผมได้สร้างสัมพันธ์ภาพกับน้ำฟ้าบ้างสิ รู้จักบ้างไหมการสร้างสัมพันธ์ภาพนะ
รึว่ารู้จักแต่การจิกกัดเห่าหอน แล้วอย่างนี้จะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคตได้ยังไงกัน”แล้วก็เป็นพี่นพที่โต้กลับมา
“เฮ้ย ไอ้แมลงสาปพูดงี้ไปต่อยกันข้างนอกเลยดีกว่า”ไอ้บาสถลกแขนเสื้อทั้งสองข้างของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เอาซี้ไอ้ลูกหมา”พี่นพก็พลอยเป็นไปกับเค้าด้วย
“คือ อะไรอ่ะพี่วุฒิ”พอผมจะห้ามทัพก็ถูกไอ้พี่วุฒิมันดึงออกมา
“ไม่ต้องห้ามหรอก สนุกดีออก”ดูคำตอบของมันสิครับ
“นึกว่ากลัวตายละ แก่ขนาดนี้จะมีแรงเท่าไหร่กันเชียว”ไอ้บาสเริ่มสงครามทันที
“จะลองดูไหมละลูกหมา”พี่นพก็บ้าจี้ตามไป
“หยุดได้แล้วคะอาบาสลุงนพ อย่าทะเลาะกันเลยคะ เดี๋ยวอาบาสนั่งตรงนี้ ลุงนพนั่งตรงนี้ แล้วน้องน้ำฟ้า
จะนั่งตรงกลางเองคะ”น้ำฟ้าร้องห้าม และจัดที่นั่งของที่สองคนโดยที่ตัวเองนั่งตรงกลาง
“ชิ”เสียงไม่สบอารมณ์ของไอ้บาสดังขึ้น
“เหอะ”และตามมาติด ๆ ด้วยเสียงของพี่นพ
กว่าจะได้เริ่มทานข้าวได้ก็เกือบจะมีการหลั่งเลือดเอาซะหลายรอบ ซึ่งแทบจะทุกครั้งจะได้น้ำฟ้าเป็นคนห้ามทัพทั้งสอง
แต่ที่น่าหมั่นไส้กว่าใครคงจะเป็นไอ้พี่วุฒิที่มันทำแค่เพียงมอง อมยิ้มเจ้าเล่ห์ เท่านั้น พอทานข้าวเรียบร้อย
ก็ออกมานั่งพักท้องดูข่าวสารเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะพาน้ำฟ้าเข้านอน พอออกมาจากห้องนอนของน้ำฟ้า
ก็ต้องตกใจ
“จะเอาไง ก็บอกว่าไม่กลับไปไงพูดไม่รู้เรื่องเหรอลุง รึว่าแก่แล้วระบบการได้ยินมันเลยไม่ทำงาน”เสียงบาสดังขึ้นมา
“จะกลับไปดี ๆ รึว่าจะให้ส่งหนังสือกลับมหาลัย”เสียงนิ่ง ๆ ดังขึ้น
“อะไร ก็ผู้จัดการเค้าให้กลับไปประจำที่ออฟฟิต คุณไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อยจะส่งหนังสือกลับมหาลัยได้ไง”
ไอ้บาสเท้าสะเอวท่าทางกวนเบื้องล่างเป็นที่สุด
“จะเอาแบบนั้นใช่ไหม ได้.....”พอมองสีหน้าของพี่นพก็พบว่าสายตามมาดมั่น พร้อมกับแสยะยิ้มส่งให้ไอ้บาส
ที่เริ่มมีสีหน้าหวาดระแวงคนตรงหน้ามากขึ้นเรื่อย ๆ
“กลับรังได้แล้ว แมลงสาปนะเค้าไม่อยู่ในที่สะอาด ๆ หรอกนะ แค่นี้ห้องพี่วุฒิเค้าก็เติมไปด้วยเชื้อโรคแล้ว ยี้............”
พอฟังน้องชายตัวเองแล้วอยากจะเข้าไปกระโดดถีบมันจริง ๆ เดี๋ยวเค้าก็หาว่าแม่กับพี่ไม่สั่งสอนหรอก
“บาสพูดกับพี่นพเค้าอย่างนั้นทำไม ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้เลยนะ”ผมต้องดุน้องตัวเองบ้างเมื่อรู้สึกว่าบาสจะพูดจาไม่ดีแล้ว
“โหพี่บอล แค่นี้มันยังน้อยนะ”ไอ้บาสหันมาโวยวายกับผมเสียงดัง
“ไอ้บาส”ผมขึ้นเสียงเข้มขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกบอล ลูกหมามันยังไม่มีความคิดหรอก วัน ๆ ก็ได้แต่เห่าหอนเท่านั้นละ พี่ไม่ถือ”
น้ำเสียงของพี่นพเนี้ยบอกได้ถึงอารมณ์ที่ต้องการจะยั่วโมโหคู่ต่อสู้ที่เริ่มมีสายตาที่แทบจะลุกเป็นไฟ
“เห็นไหมพี่บอล ลุงแกไม่ถือหรอก เพื่อเป็นการขอโทษลุงแกนะ ผมจะเอาเศษอาหารไปวางตามทางเดินให้
จะได้ออกมากินได้ แล้วลุงอ่ะอยากกินอะไรเป็นพิเศษ เฮ้อ...ทำไมเราถึงเป็นคนดีทั้งหน้าตาและนิสัยเนี้ย”
พอฟังแล้วก็ต้องหันไปด้านข้าง เพราะไอ้คนด้านข้างตัวคงจะฟังการต่อปากต่อคำของคนทั้งสองมานานแล้ว
“โอ๊ย...บอลตีแขนพี่ทำไมพี่เจ็บนะครับ ถ้าแขนพี่หักขึ้นมาจะทำยังไง เดี๋ยวพี่กอดบอลไม่ได้แล้วบอลจะเสียใจนะ”
ไอ้พี่วุฒิมันถูกผมตีแขนทีนึงมันก็เริ่มอวดครวญทำท่าทางเหมือนจะบาดเจ็บสาหัส แถมยังมีการต่อว่าผมอีกต่างหาก
“ชิ ไม่เป็นไรเดี๋ยวบอลหาคนอื่นช่วยได้”ผมเลยต่อปากต่อคำแทน
“ลองดูดิ ฆ่ามันหมกศพแน่ ๆ บังอาจมายุ่งกับเมียรักพี่ได้ไง”สายตาถมึงทึงเป็นประกายกร้าวทันที
“วู้....ใครจะไปกล้ากัน ดุยิ่งกว่าเสืออีก”ผมเลยโวยกลับบ้าง ใครจะไปกล้าทำจริงไหมครับ
“ฟอด ฟอด พี่ไม่ยอมให้ใครมาแยกพี่กับบอลจากกันได้หรอกนะ”มันจัดการรวบเอาผมเข้าไปไว้ในอ้อมแขน
ก่อนจะหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวา แล้วคำพูดจะว่าหวานก็หวานจะว่าเป็นการสัญญาก็น่าจะใช่
“เฮ้ย....เกรงใจกันบ้าง อิจฉานะเว้ย จะหวานกันไปถึงไหน”ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงนิ่ง ๆ เอ่ยแซวผมกับไอ้พี่วุฒิของพี่นพเข้า
“จะไปยุ่งอะไรกับเค้า เค้ารักกันก็ดีแล้ว น่าสงสารเนอะ ที่อิจฉาคนอื่นเค้า คงเพราะตัวเองไม่มีให้หวานละสิ
ทำไงได้เป็นแมลงจอมปากเสีย บ้าอำนาจ ก็คงจะไม่มีแฟนเหมือนคนอื่นเค้า”แล้วเป็นไอ้บาสที่จัดการกับพี่นพ
ที่แซวผมกับไอ้พี่วุฒิ
“หึ ทำเหมือนมีกับเค้าอย่างนั้นละ ไอ้ลูกหมาเอ้ย”เสียงขึ้นจมูกที่เป็นใครก็ฟังออกว่ามันเป็นคำสบประมาท
“อะ ทะ ทำไมจะไม่มี เป็นถึงนักศึกษาแพทย์ แถมน่ารักสุด ๆ มีแต่ลุงนะแหละที่เหี่ยวแห้ง”พอโดนถาม
ไอ้บาสก็ทำสีหน้าตกใจก่อนจะพูดถึงแฟนสาวของตัวเอง แต่ทำไมผมถึงไม่รู้นะว่าไอ้บาสมีแฟนแล้ว
แถมยังเป็นนักศึกษาแพทย์ด้วย
“ไอ้วุฒิกูกลับก่อนนะ บอลครับพี่ขอตัวก่อนนะครับมีธุระด่วนพอดี”พอจบประโยคของไอ้บาส พี่นพก็หันมาหาไอ้พี่วุฒิ
ที่ยังไม่ยอมปล่อยผมออกจากอ้อมแขน
“อืม หึหึใจเย็นนะมึง”ไอ้พี่วุฒิตอบรับก่อนจะหัวเราะแล้วบอกให้พี่นพใจเย็น ไอ้พี่วุฒิมันคงกลัวว่าพี่นพ
จะหมั่นไส้ไอ้บาสแล้วจะเข้าไปกระทืบมันจนตายซะก่อน
“มึงไม่ต้องมองกูด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ”พอพี่นพพูดขึ้นผมจึงเงยหน้ามองด้วยความสงสัยว่าสายตาที่พี่นพมันบอก
ไม่ให้ไอ้พี่วุฒิมันทำนะจะเป็นยังไง สรุปเป็นสายตาที่แพรวพราวสนุกปนสะใจยังไงก็ไม่รู้
“ไปได้แล้ว เจ้าของบ้านเค้าจะได้พักผ่อนบ้าง แบร่.....ไอ้แมลงสาป”ไอ้บาสทำการไล่พี่นพพร้อมกับทำไม้มือ
ในการไล่ประกอบด้วย
“บาส เดี๋ยวเหอะ”ผมอดที่จะดุไม่ได้
“อย่าคิดว่าจะจบนะไอ้ลูกหมา พรุ่งนี้เตรียมตัวกลับไปฝึกงานที่ใหม่ได้เลย หึหึ อย่าคิดว่าจะหนีพ้นนะ”
พี่นพหันไปพูดกับไอ้บาสที่ยังทำท่าทางยักคิ้วหลิ่วตาใส่ได้กวนตีนเป็นที่สุด
“รีบกลับไปเลยไอ้แมลงสาป ไปถึงก็รีบเข้านอนนะจะได้ฝันนะ”ดูมันพูดนะครับ
“น้องบอลนี้แสบใช่ย่อยนะ แต่ว่าเพื่อนพี่นะแสบกว่านี้อีก”เสียงไอ้พี่วุฒิดังขึ้นข้างหู
“ไปละ”พี่นพพูดจบก็เดินตามทศที่ทำหน้าที่ส่ง แต่ก่อนที่จะผ่านไอ้น้องตัวแสบผมนั้นเอง
“บินกลับบ้านดี ๆ นะ ไม่ใช่เห็นถังขยะตามข้างทางแล้วแวะกินละ”ทำไมน้องชายผมมันถึงปากดีอย่างนี้ครับทุกคน
“ไอ้ลูกหมารีบเข้านอนนะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงทำงาน”พี่นพพูดจบการเดินออกไป
“กลัวตายละไอ้แมลงสาปเอ้ย”ไอ้บาสพูดไปก็ทำท่าทางล้อเลียนไป
“บาสไปพูดแบบนั้นกับพี่นพเค้าได้ยังไง เดี๋ยวเค้าจะหาว่าแม่กับพี่ไม่สั่งไม่สอนนะ”ผมพูดด้วยท่าทางที่จริงจัง
เพื่อให้มันรู้ว่าผมไม่ได้ล้อเล่น
“โหพี่บอลก็ มันว่าแม่ไม่ได้หรอก แต่ถ้าพี่บอลไม่สั่งไม่สอนคงจริง เพราะมัวแต่เอาเวลาไปสวีตหวานกับแฟน
ไม่เกรงใจคนอื่นเลย ปล่อยให้พี่วุฒิกอดไม่อายใครเลยนะ มีความสุขอะดิ”พอมันพูดจบก็วิ่งเข้าห้องพักที่จัดไว้ให้
ส่วนผมก็สะดุ้งด้วยลืมตัวปล่อยให้ไอ้พี่วุฒิมันกอดไม่ปล่อย
“เมื่อไหร่จะปล่อยเนี้ย กอดเพลินเลยนะ”ผมถามไอ้พี่วุฒิที่ก็ยังคงไม่ปล่อยแขนออก
“อ่ะรู้สึกตัวแล้วเหรอ บอลถูกกอดซะเพลินเลยอะดิ”ผมถึงกับต้องทำตาโตเมื่อได้ยินคำพูดของไอ้พี่วุฒิมัน
“ปล่อยได้แล้วอายคนอื่นบ้างเหอะ ยังมีทศกับต้นอยู่ด้วยนะ”ผมบอกออกไปเพื่อให้ไอ้พี่วุฒิปล่อยตัวซะที
“ไม่เอาหรอกยังอยากกอดอยู่เลย ส่วนทศกับต้นไม่ต้องสนใจหรอก ทศกับต้นเค้าไม่แซวหรอก”
ไอ้พี่วุฒิตอบกลับมาพร้อมทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ตา
“ไม่เอาแล้วปล่อยบอลนะครับพี่วุฒิ บอลอยากนอนแล้ววันนี้รู้สึกเหนื่อยจัง”ผมเลยต้องใช้ลูกอ้อนที่ไม่เคยใช้กับใคร
นอกจากแม่ของผมกับแม่ของน้ำฟ้า
“หึหึ เอาสิครับวันนี้พี่ก็เหนื่อยเหมือนกันเลย”ไอ้พี่วุฒิก้มหน้าลงพูดกับผมพร้อมส่งสายตาที่ทำให้มีผล
ให้ผมรู้สึกร้อนหน้าไปหมด
ผมและไอ้พี่วุฒิเดินเข้าห้องนอน ชำระล้างร่างกายแล้วเข้านอนเพื่อพักผ่อนร่างกาย โดยที่ผมมีอ้อมแขนแข็งแรง
โอบกอดเอาไว้ และที่ลืมไม่ได้ก็คงจะเป็นการกระทำของไอ้พี่วุฒิที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
“ฟอด ฟอด ฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”แรงหอมแก้มทั้งซ้ายขวาที่และตามมาติด ๆ กับคำอวยพรก่อนนอน
จนผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“จุ๊บ...ฝันดีเหมือนกันครับพี่วุฒิ”ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อจุ๊บปลายคางเจ้าของอ้อมแขนที่รัดรอบ ๆ ตัวผมหนึ่งที
พร้อมกับกล่าวอวยพรก่อนนอน
“หึหึหึ”เสียงหัวเราะที่ดังอยู่เหนือหัวผมดังขึ้น จนทำให้ผมอดจะมุดแนบกับแผงอกไม่ได้
ตื่นเช้ามาก็พบว่าไอ้น้องชายตัวดีจัดการดูแลน้ำฟ้าเรียบร้อยแล้ว พร้อมด้วยตัวเองที่แต่งชุดนักศึกษาพร้อมเข้าฝึกงาน
เราทุกคนต่างจัดการมื้อเช้ากันเรียบร้อยพร้อมที่จะทำกิจกรรมของวันนี้กันแล้ว
“บาสจะไปฝึกงานยังไงเหรอ”ผมถามน้องออกไป
“เดี๋ยวผมนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินเอาพี่”ไอ้บาสตอบกลับมา
“ให้ต้นไปส่งก็ได้นะบาส ยังไงต้นก็ต้องไปส่งน้องน้ำฟ้าอยู่แล้ว”ไอ้พี่วุฒิเอ่ย
“ไม่เป็นไรครับพี่ ไปเองดีกว่าครับเผื่อผมอยากจะแวะไหนพี่ต้นจะได้ไม่ต้องรำบาก”บาสบอก
พร้อมส่งยิ้มขอบคุณไอ้พี่วุฒิมัน
“ตามใจก็แล้วกัน แต่ถ้าเกิดมีอะไรที่ต้องการให้ช่วยเหลือ รึว่าต้องการอะไรให้บอกพี่ได้เลยนะ”
ไอ้พี่วุฒิบอกกับไอ้บาสที่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เป็นประกาย
“ขอบคุณครับพี่เขย สุดยอดอ่ะพี่บอลพี่เขยผมโคตรเจ๋งเลยอ่ะ”มันยกมือไหว้ขอบคุณไอ้พี่วุฒิ
แล้วหันกลับมาพูดกับผม
“ไม่ต้องพูดเลยไอ้บาส รีบไปได้แล้วเดี๋ยวโดนพวกพี่ ๆ เค้าดุเอาหรอก”ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ครับผม ไปแล้วนะพี่บอล ไปก่อนนะครับพี่เขย”ผมละอยากกระโดดเตะปลายคางมันจริง ๆ
“ไปได้แล้ว”ผมเลยไล่มันให้ไปให้พ้น ๆ
“หึหึ”รู้สึกว่าช่วงนี้ไอ้พี่วุฒิมันจะชอบหัวเราะโรคจิตเหลือเกิน
“หัวเราะอะไรไปส่งบอลได้แล้ว ตัวเองจะได้ทำงานซะที”พอผมพูดจบก็จัดการเดินนำไอ้พี่วุฒิทันที
“ครับนายหญิง”ไอ้พี่วุฒิมันยังทำท่าทางล้อเลียนผมเหมือนตัวเองเป็นลูกน้องของผมเวลาจะขึ้นรถ
“ดีมาก เดี๋ยวจะให้รางวัล”ผมก็เลยรับมุกเค้าซะหน่อยนึงครับ
“รางวัลผมขอไม่รับได้ไหมครับ ขอแค่ลดโทษลงจากหนึ่งเดือนเป็นสองวันได้ไหมครับนายหญิง”
ตอนแรกไอ้พี่วุฒิมันปฏิเสธผมด้วยใบหน้าใสซื่อ แต่พอฟังคำขอมันแล้วประกอบด้วยสายตาที่เหมือนกับ
เอาดาวนับล้านดวงมาบรรจุไว้แล้วยิ่งเป็นการเร่งให้ผมเดินหนีไป
มีต่อด้านล่างนะคะ
-
มาอ่านต่อกันเร็ว
ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว ไอ้พี่วุฒิได้จอดรถยนต์คันหรูบริเวณที่จอดสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา
ด้วยอภิสิทธิ์ของผู้บริหารรายใหญ่ที่สุดของประวัติโรงเรียน
“สวัสดีครับนาย สวัสดีครับคุณบอล”พอลงจากรถก็ถูกต้อนรับจากลูกน้องของไอ้พี่วุฒิที่ถูกส่งตัว
มาประจำการที่โรงเรียนของผม
“อืม”เสียงไอ้พี่วุฒิมันตอบกลับลูกน้องตัวเองเพียงเสียงจากในลำคอ
“สวัสดีธรรม เป็นยังไงมีปัญหาอะไรไหม”ผมถามลูกน้องไอ้พี่วุฒิ
“มีครับ คือผมอยากจะเปลี่ยนผู้ประสานงานนะครับ”พอผมถามธรรมก็ตอบทันทีเหมือนเตรียมคำตอบเอาไว้อยู่แล้ว
“ธรรมธรรมครับ อยู่ที่นี่เองตามหาตั้งนาน”เสียงเรียกคนตรงหน้าผมกับไอ้พี่วุฒิพร้อมกับการปรากฏร่างของครูพละหนุ่ม
“อ้าว สวัสดีครับคุณวุฒิ หวัดดีพี่บอล ผมของรับตัวผู้ประสานงานผมไปก่อนนะครับ”มิกกี้ยกมือไหว้ผม
กับไอ้พี่วุฒิ ก่อนจะขอเอาตัวผู้ประสานงานของตัวเองแล้วจับมือแน่โดยธรรมที่ดูไม่ค่อยจะเติมใจไปด้วย
เลยแม้แต่น้อย
“ปล่อยผมได้แล้วนะ คุณนี้ทำไมหูหนวกผิดมนุษย์มนาเค้าแบบนี้”เสียงธรรมดังขึ้นไม่ห่างนัก
“ทำไม ด้านได้อายอด”เสียงกวนประสาทสวนกลับแบบสบาย ๆ ทันที
พอธรรมกับมิกกี้พ้นไป ผมก็จัดการหันมาไล่ให้ไอ้พี่วุฒิมันไปทำงานของตัวเองซักที
“ไปทำงานได้แล้วครับพี่วุฒิ”ผมพูดออกไป
“ไม่เห็นต้องรีบเลย พี่เป็นเจ้าของไม่ต้องคิดมากครับ”ไอ้พี่วุฒิกลับตอบมาแบบนี้
“เดี๋ยวก็ขาดทุนกันพอดีและยังเป็นตัวอย่างให้แก่ลูกน้องด้วย”ผมเลยลองเอาผลประโยชน์มาอ้าง
“หึหึ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าบอลเป็นใครครับ คนนี้คือ นายศาสตรา รัตนไพบูรณ์สาร
เป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรง มีความสามารถ ขนาดสรรพคุณยังบอกไม่หมดนะครับยังขนาดนี้
บอลไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ ยังไงพี่ก็เลี้ยงบอลได้สบาย ๆ อยู่แล้ว”พอผมพูดเรื่องขาดทุน
ไอ้พี่วุฒิมันก็ทำสายตาเอ็นดูเหมือนเวลาผู้ใหญ่มองเด็ก ๆ แล้วเริ่มต้นการชมตัวเองออกมาให้ฟัง
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นจริงก็เถอะแต่มันก็น่าหมั่นไส้ซะจริง
“บอลแค่อยากให้พี่วุฒิรีบไปทำงานแล้วจะได้มารับบอลกลับเร็วๆ ไงครับ”ผมเลยลองใช้วิธีการนี้ดู
ว่าจะใช้ได้ผลรึเปล่า
“หึหึ ครับพี่เชื่อแล้ว ถ้างั้นพี่ไปทำงานก่อนนะครับ”ผมว่าไอ้พี่วุฒิมันต้องรู้แน่ ๆ ก็ทุกคนฟังเสียงหัวเราะมันสิครับ
แต่ถ้าจะให้พูดตามจริงแล้วละก็ คงจะหาคนที่โกหกไอ้พี่วุฒิได้นะมันหาได้ยากจริง ๆ
วันนี้ผมมีชั่วโมงสอนแค่เพียงช่วงเช้าเท่านั้น ช่วงบ่ายเลยจัดการทำแผนการสอนเสียหน่อย หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว
จึงติดต่อกับพายุเรื่องชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ กว่าผมจะสามารถติดต่อกับพายุได้ก็ต้องทะเลาะ อ้อน ใช่แทบทุกแผน
กว่าที่ไอ้พี่วุฒิมันจะยอม แค่คิดถึงตอนนั้นก็เหนื่อยและเปลืองตัว
“ว่ายังไงครับคุณนายรัตนไพบูรณ์สาร”เสียงจากปลายสาย
“ใคร พูดอะไรเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”ผมอดที่จะทำเสียงไม่พอใจได้ ตั้งแต่วันนั้นที่ผมโดนไอ้พี่วุฒิ
ลากร้านอาหารวันนั้น
“ผมขอโทษครับคุณนาย อย่าบอกสามีคุณเลยนะครับ แค่คราวนั้นธุรกิจของผมก็แทบจะเก็บเสื่ออยู่แล้ว”
ฟังแล้วอยากจะเป็นลมใส่ซะจริง แต่ก็อีกนะแหละครับก็ไอ้พี่วุฒิมันทำเค้าจริง ๆ พอถามแล้วไอ้พี่วุฒิ
มันก็บอกว่าเป็นการสั่งสอนที่มายุ่งกับเมียตัวเอง
“มันน่าจะฟ้องก็เพราะคำพูดของคุณนั้นแหละ”ผมเลยอดที่จะต่อว่าไม่ได้
“ครับผมยอมแพ้แล้วครับ”พายุตอบกลับมาพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็ก ๆ
“พายุครับผมอยากจะถามเรื่องชิ้นส่วนที่สั่งเอาไว้ว่ามาถึงรึยังครับ”ผมถามออกไปซึ่งมันเป็นสาเหตุหลัก
ที่ทำให้ผมต้องโทรหาเค้า
“มาถึงแล้วครับ ผมว่ากำลังจะติดต่อครูบอลอยู่ทีเดียว”เสียงพายุตอบกลับมา
“ครับ ถ้าอย่างนั้นรบกวนส่งของที่โรงเรียนให้ผมด้วยนะครับ ขอซักวันศุกร์จะได้ไหมครับ”ผมบอกอีกฝ่าย
“ได้ครับไม่มีปัญหา”พายุตอบกลับ
“หึหึ เห็นตอบว่าไม่มีปัญหาก็เห็นมีปัญหามาตลอดเลย”ผมอดที่จะบ่นไม่ได้
“คงจะจริงอย่างที่ครูบอลพูด”พายุรับคำของผมทันที
“ฮะฮะ ถ้ายังไงรบกวนพายุด้วยนะครับ”ผมบอกอีกฝ่าย
“ได้เลยครับ เพื่อครูบอลของคุณวุฒิผมเต็มที่”มันน่าเข้าไปในโทรศัพท์แล้วจัดการกระโดดตบให้ปลิ้นซะจริง ๆ
“หึ แค่นี้แล้วกันนะครับพายุ ว่าง ๆ จะให้พี่วุฒิไปเยี่ยมคุณก็แล้วกัน”ผมรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์กับคำพูดเย้าแหย่
เลยอดที่จะขู่อีกฝ่ายบ้าง แล้วจัดการกดตัดสายทันที
นั่งทำงานเพียงไม่นานก็มีเสียงเรียกเข้าที่มีเสียงไอ้พี่วุฒิประกอบเพื่อให้รู้ พอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่า
เป็นแพทย์หญิงด้านจิตเวชที่ติดต่อมา ผมจึงอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ว่าไงครับหมออ้อ”ผมส่งคำถามถึงหมอสาวปลายสาย
“พี่บอลคือ อ้ออยากจะคุยกับพี่บอลหน่อยนะพี่บอลว่างไหม อ้อจะเข้าไปหาที่โรงเรียน”หมออ้อถามผม
ด้วยเสียงที่ดูนิ่งกว่าปรกติ
“ได้สิ พี่ไม่มีสอนแล้ว แล้วหมออ้อจะเข้ามาตอนไหน”ผมถามถึงเวลา เผื่อว่าหมออ้อจะเข้ามาหลังจากช่วงบ่ายสาม
ผมจะได้โทรไปบอกไอ้พี่วุฒิมัน
“อีกสิบนาทีคะพี่บอล”หมออ้อบอก
“ได้เลยครับ พี่อยู่ที่ห้องพักครูฝ่ายนะ”ผมตอบกลับพร้อมบอกถึงจุดที่ผมอยู่
“ค่ะ แค่นี้นะคะพี่บอลเดี๋ยวอ้อไป”หมออ้อบอก
“ครับ”ผมตอบกลับหมออ้อก็กดตัดสาย ผมเริ่มคิดแล้วว่าอะไรทำให้หมออ้อทำเสียงนิ่งกว่าทุก ๆ ครั้ง
ผมนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตเพียงไม่นาน หมอสาวก็เดินเข้ามาหาผมโดยมีถุงขนมยี่ห้อดังติดมือมาด้วย
“สวัสดีคะพี่บอล อ้อเอาขนมมาให้พี่แล้วก็ฝากให้น้ำฟ้าด้วย”หมออ้อยกมือไหว้ผม ยื่นถุงในมือส่งมาให้
พร้อมกับอธิบาย
“สวัสดีครับหมออ้อ ขอบใจมากเลยนะ”ผมตอบกลับคุณหมอน่ารัก
“พี่บอล อ้ออยากจะมาคุยเรื่องการเดินแบบแฟชั่นการกุศล”หมออ้อบอกถึงวัตถุประสงค์ทันที
“ครับ ถ้าเรื่องนั้นไม่เห็นต้องมาหากันถึงที่นี้เลยนินา โทรมาก็ได้นิ”ผมอดที่จะถามไม่ได้
“ก็นิดนึงนะพี่บอล คือ อ้อจัดที่นั่งวีไอพีให้พี่กับพี่วุฒิ แล้วก็บาสด้วยนะ”หมออ้อบอกซึ่งผมก็พยักหน้าเข้าใจ
“มีอะไรอีกรึเปล่าหมออ้อ”ผมเห็นสีหน้าที่หมออ้อที่ดูจะลำบากใจ
“คือ การเดินแฟชั่นครั้งนี้เราได้นางแบบชื่อดังที่ต้องการจะร่วมทำบุญขึ้นเดินแบบครั้งนี้ และเราก็ได้รับ
การบริจาคเครื่องประดับจากผู้มีชื่อเสียงต่าง ๆ รวมทั้งพี่วุฒิด้วย ซึ่งชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิเป็นชิ้นเอก”
หมออ้อเริ่มพูด ซึ่งผมก็พอเข้าใจบ้างแล้ว
“อืม แล้วมันมีอะไรอีกรึเปล่าครับหมออ้อ”ผมเลยถามต่อ
“คือ คนที่จะเดินชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิคือ.........................อ้อม”หมออ้อพูดจบก็จับจ้องใบหน้าผม
“……………..”ผมรู้สึกว่าหัวสมองโล่งทันที
“จริง ๆ แล้ว อ้อมเข้ามาขอร้อง ว่าต้องการจะเดินแฟชั่นโชว์การกุศลครั้งนี้ พวกเราเลยลองปรึกษากัน
พร้อมกับพี่วุฒิ เลยได้ข้อสรุปว่าจะให้อ้อมเดินแฟชั่นโชว์ชุดฟิเนเล่คือชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิ”หมออ้ออธิบาย
“.........”ผมยังรู้สึกว่าสมองไม่สามารถที่ประมวลผลได้
“พี่บอล พี่บอล พี่บอลโอเครึเปล่า”ผมตกใจเมื่อได้ยินเสียงเรียกของหมออ้อ
“ฮะ ฮะ ผมโอเคหมออ้อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”ผมตกใจรู้สึกตัว สายตาก็สบเข้ากับสายตาที่จ้องผม
ไม่วางตาของหมออ้อ
“อ้อต้องการให้พี่บอลรู้ก่อน หากถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากัน พี่จะได้ตั้งรับทัน”หมออ้อกล่าว
“...อืม ขอบใจนะที่เป็นห่วงพี่ พี่คิดว่าพี่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอ้อม พวกเราไม่ต้องกังวลหรอก”
ผมตอบกลับไป เพราะผมคิดอย่างนั้นจริง ๆ ตอนนี้ผมมีไอ้พี่วุฒิแล้วนินา
“อะฮะ อ้อหวังพี่บอลจะพูดความจริง ทุกสิ่งต้องมีการเผชิญหน้ากับปัญหา ขอให้พี่รู้ว่าพี่ไม่ได้ยืนอยู่เพียงลำพัง
ยังคงมีคนอยู่เคียงข้าง แค่พี่บอลมองดูข้างๆ หรืออาจจะมองข้างหลัง พี่บอลจะพบพวกเค้าเหล่านั้น”
หมออ้อพูดช้า ๆ มันทำให้ทุกถ้อยคำมันซึมซับเข้ามาภายในใจ จนมันทำให้ผมอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ขอบใจนะหมออ้อ”ผมเอ่ยขอบคุณมากจากใจให้กับน้องสาวของผม
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอลก็ เดี๋ยวอ้อขอตัวกลับก่อนนะ ว่าจะเข้าไปดูที่คลินิกซะหน่อย ไม่ต้องไปส่งหรอกพี่บอลอ้อกลับได้”
พอพูดจบหมออ้อก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
ผมทำงานไปโดยปัดสิ่งรบกวนจิตใจออกไปจนถึงเวลาเลิกงานของตัวเองซึ่งเลิกงานก่อนคนอื่นหนึ่งชั่วโมง
โดยที่คนมารับก็เป็นคนๆเดียวกับคนมาส่ง
“บอลครับพี่มาถึงแล้วนะครับ”ไอ้พี่วุฒิโทรศัพท์มาบอก ด้วยผมเคยขอให้เค้ารออยู่ที่รถไม่ต้องลงมารับ
เพราะมันเด่นเกินไป
“ครับ เดี๋ยวบอลไป”ผมตอบกลับผมกับอมยิ้ม
ผมเดินไปยังลานจอดรถแล้วขึ้นนั่งด้านข้างคนขับ โดยได้คนขับรถรับอุปกรณ์ข้าวของ ๆ ผมเอาไปเก็บไว้
ไอ้พี่วุฒิพาขับรถยนต์คันหรูฝ่าการจราจรที่ติดขัดและอากาศที่ร้อนจัดมายังคอนโดหรู เมื่อเข้ามาที่ห้องก็
เจอเข้ากับไอ้บาสที่กำลังนั่งกินมาม่าต้มดูท่าแล้วจะสองห่อและที่สำคัญมันอืด จริง ๆ จะเรียกว่ากิน
ก็คงไม่ได้น่าจะเรียกว่ากระซวกบวกกับยัดน่าจะถูกกว่า หน้าตาเครียดแค้น
“ไอ้บาส เป็นอะไร”ผมอดที่จะถามไม่ได้ โชคดีมากที่น้ำฟ้ายังกลับมาไม่ถึง ถ้าได้มาเห็นอาบาสของตัวเอง
กำลังยัดมาม่าเข้าปากมีน้ำมาม่าสาดกระเซ็นรอบปากและรอบชามมาม่าแกคงจะขวัญเสียไม่ใช่น้อย
“เครียด”คำเดียวจบเลยครับ
“เครียดเรื่องอะไร ทำไมต้องทำหน้าตาเหมือนอยากจะฆ่าคนจริง”ผมเลยถามออกไป
“ไม่ได้จะฆ่าคน แต่จะฆ่าแมลงสาปมัน หึยยยย”พูดไปยิ่งทำหน้าตาหน้ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ
“แมลงสาป อย่าบอกนะว่าอยากฆ่าพี่นพนะ”ผมรู้ทันที
“ก็ไอ้แมลงสาปโรคจิตนั้นแหละ ทำไมพี่ไม่บอกว่ามันเป็นเจ้าของศูนย์การค้าโคตรหรูนั้น แม่งเอ้ยยยยย
ขอโทษนะครับพี่วุฒิ แบบว่า....หึยยยย”ไอ้บาสเริ่มโวยวาย ก่อนจะสบถคำ แล้วจึงกันมาขอโทษไอ้พี่วุฒิ
คงจะนึกได้ว่าเป็นกิริยาที่ไม่เหมาะและเหตุผลที่สำคัญคือไอ้พี่วุฒิกับพี่นพเค้าเป็นเพื่อนรักกัน
และเหมือนจะมีอะไรพูดอีกแต่ก็คงพูดไม่ออกจึงออกอาการโวยวายอย่างนี้ขึ้น
“อ้าวพี่ก็นึกว่าบาสจะรู้แล้วซะอีกว่าพี่นพ เค้าเป็นเจ้าของศูนย์การค้าใหญ่อันดับต้น ๆ ของประเทศไทย
มีอะไรรึเปล่าบาส”ผมเลยพูดออกไป
“ก็มันโรคจิตบ้าอำนาจ มันจัดการติดต่อบริษัทที่บาสไปฝึกงานให้ส่งตัวบาสกลับไปทำงานที่ศูนย์การค้าของมัน
ตอนแรกบริษัทบาสแค่ให้ไปฝึกงานที่นั้นแค่อาทิตย์เดียว แล้วแบบว่าบาสไปมีเรื่องกับไอ้แมลงสาปมันนิดหน่อย
เลยต้องกลับไปที่บริษัทก่อนกำหนด แต่นี้มันทำให้บริษัทของบาสส่งตัวบาสมาฝึกงานจนกว่าจะหมดเวลาฝึกงาน
ของบาสอ่ะพี่บอล ถ้าบาสไม่ด่ามันว่าบ้าอำนาจแล้วก็โรคจิตแล้วจะเรียกว่าอะไร”พอผมถามบาสก็เล่ามาซะยาว
ผมว่าแล้วสองคนนี้ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ ๆ แล้วก็จริงด้วย
“แล้วไปมีเรื่องอะไรกับพี่เค้าละ เค้าถึงทำอย่างนั้น”ผมอดที่จะถามไม่ได้
“มะ ไม่มีอะไรหรอกน่าพี่บอล”มีพิรุจมาก แต่ก็เท่านั้นละครับ ดูท่าว่าจะไม่ยอมเล่าแน่ ๆ ช่างมันเถอะครับ
ผมยังมีเรื่องที่ต้องให้คิดและเตรียมตัวเพื่อตั้งรับอยู่อีกมาก
สวัสดีคะทุกคน ยังรอกันอยู่ไหมเอ่ย ขอบอกว่าช่วงนี้เหนื่อยอย่างรุนแรงมาก ๆ
ดูแลคนป่วยแล้วยังเป็นผู้สูงอายุด้วย
พรุ่งนี้ถ้าลงตอนพิเศษทันก็จะลงให้นะคะ แต่ถ้าลงให้ไม่ทันก็คงจะเป็นอีกวัน
บวกเป็ดทุกคนเลยคะ และขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ยังคงไม่ทอดทิ้งกันไปไหน
:กอด1: คนอ่าน ทุกบวกทุกเม้นมันเป็นกำลังที่ดีของตุ๊กตาเลยนะคะ
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ ขอให้เดินทางปลอดภัยทุกคนคะ
สวัสดีปีใหม่ไทยคะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
วิ่งมาแปะ คึคึ
....................................
5555 มันส์จริงๆ ลุงแมลงสาปกะเจ้าลูกหมา
แต่ดูเหมือนลูกหมาจะแพ้ทางแมลงสาปหน่อยๆนะ
พี่วุฒิกะครูบอลก็หวานมุ้งมิ้งน่ารักเหมือนนเดิม(และตลอดไปนะ ไม่อยากซดมาม่า งื้อออ)
อึก!!!!!!!!!!!
มาทำไมอ่าาา จะมาทำมั๊ยยยยยย :katai1:
อ้อมไปแล้วไปลับเลยได้มั๊ย
แต่คงไม่มีอะไรหรอก ไม่มีเรื่องอะไรหรอกใช่มั๊ยค่ะ :mew2: :mew2:
พี่วุฒิ~~~ ปกป้องครูบอลอย่าให้อะไรมาทำร้ายจิตใจได้นะ
-
:really2: :really2: :really2:
-
ว่าแล้วว่าอ้อมต้องกลับมาเป็นมารหัวใจบอลวุฒิ :katai5:
ลุ้นแมลงสาบกะลูกหมาอ่ะ อยากรู้ว่าทั้งคู่เจอกันยังไง
แต่ที่รู้ๆบอลบาสมีสามีแทนภรรเมียแน่ :laugh:
บวกเป็ด
รอตอนพิเศษจ้า เป็นกำลังใจให้น้าคะ ไฟท์ติ้ง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แบบว่าแมลงสาบกับเจ้าลูกหมาปะทะกันได้มันส์ดุเดือดมาก ฮ่าาาาา
สูสีๆ คู่นี้ บอกเลย
อ้อมจะมาเป็นนางแบบ ขอร้องมาเองด้วย มีจุดประสงค์อะไรกันแน่
หึ่ยยยยย :katai1:
-
เมียเก่าอยากคืนดีหรือเปล่า
-
มารกำลังจะมา :ling1:
-
:mew1:
-
ขอบคุณหลายๆๆๆๆนะจ้ะผู้แต่งสนุกสนานมากมายที่ได้อ่าน
-
ชักไม่ค่อยไว้ใจกับอ้อมเท่าไหร่นะเนี่ย ทำให้รอยยิ้มของบอลให้ไปอีกหรือป่าวเนี่ย
แต่ไม่เป็นไร กองหนุนพร้อมขนาดนี้ สบายมากอยู่แล้ว
ส่วนบาส แปลก ๆ กับไอ้แมลงสาบนะเนี่ย ยังไงต่อไปอีกหละทีเนี่ย รอติดตามต่อไป
-
ยัยอ้อมชั้นรู้สึกไม่ชอบเธอเลยอ่ะเธอกลับมาทำไมไปแล้วก็ไปลับสิจะกลับมาให้สะกิดแผลใจครูบอลอีกทำไมครูบอลอย่าไปหวั่นไหวกะยัยอ้อมนะพี่วุฒิจัดการยัยอ้อมเลยชิ่วๆๆ
-
เรื่องของแมลงสาปกับลูกหมาก็น่าสนใจ :mew3:
-
:serius2: อ้อมกลับมาทำไม
-
อ้อมจะกลับมาสร้างเรื่องอะไรให้ครูบอลลำบากใจอีกนะเนี่ย
คู่พี่นพกับบาสก็กัดกันได้แสบๆคันๆดีจริง
-
อ้อมกำลังมา
กัวมาม่า
-
คู่พี่นพกับพี่บาสท่าจะแสบน่าดู
-
ดราม่าเมียเก่ากำลังจะ
คงไม่ได้คิดที่จะมาแย่งป๋าวุฒิใช่มั๊ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาต่อแบบ ยาวๆสิ แห่ๆ
-
ลุ้นจริง
ว่าแต่บาสกับพี่นพ มีเรื่องไรกันนิ อยากรู้ 5555+
-
อยากรู้ต้นเรื่องของ บาส-นพ แล้วสิ
แต่ตอนนี้ต้องการเคลียร์เรื่องพี่บอลมากกว่า
จะเป็นไปได้ไหมที่วุฒิต้องการแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของบอล
เลยยอมให้ยัยอ้อมมาเดินแบบครั้งนี้ด้วย
ยังไงก็รอตอนต่อไปจ้า :mew1:
-
หึๆๆ ไม่น่าจะรอดจากแมลงสาป
-
คู่น้องท่าจะมันส์
-
ศึกลูกหมา ปะทะ แมลงสาป
ดุเดือดน่าดู อยากรู้ไปมีเรื่องอะไรกันนะเนี่ย
ครูบอลสู้ๆ ยังไงเจอกับอ้อมคราวนี้จะได้เคลียร์ความรู็สึกกันไป
ตอนนี้มีพี่วุฒิที่รักจรงขนาดนี้แล้ว เรื่องในอดีตก็ปล่อยยมันไป o13
-
ThankS
-
ขออย่าให้คุณอดีตภรรยาของครูบอลมาอ่อยพี่วุฒิเลยค่ะ
-
ปอยเปต:เลื่อเวลาเปิด-ปิด ด่าน คนมาเที่ยวปอยเปตเยอะมาก
ตั้งแต่13มกราคม 2557 ที่ผ่านมา ตม.ด่านอรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว
ได้เพิ่มเวลาเข้าออก ด่านอรัญมากขึ้นและเปิดหลากหลายช่อง ให้บริการ
นับเป็นเรื่องที่ดีมากครับ เพราะเราไม่ต้องเสียเวลาต่อคิวเยอะๆให้เสียอารมณ์
เสียเวลา และด่านก็ได้เพิ่มเวลาในการเข้าออกให้มากขึ้นจากปกติ ปิด20.00
เลื่อนเป็น 22.00 นับเป็นการท่องเที่ยว เที่ยวเล่นในปอยเปต ได้มากขึ้นครับ
ไม่ต้องรับกันอีกแล้ว และได้เพิ่มช่องพาสปอร์ตมีหลายช่อง และทุกวันนี้
คนมาเที่ยวตามสถานที่ต่างๆในประเทศ นี้นับว่าเพิ่มขึ้นมาก
ไม่ว่าจะเป็นคนไทยและต่างประเทศ นับเป็นอีกวิธีการหาเงินของชาวปอยเปตอย่างหนึ่ง
คนเยอะได้เงินเยอะครับ ลองมาเที่ยวปอยเปตกันบ้างนะครับ มีครบทุกอย่างในการใช้ชีวิตประจำวัน
ครบถ้วนเหมือนอยู่บ้านเราเลยครับ ไม่มีขาดตกบกพร่องแน่นอน เปลี่ยนบรรยากาศนอกบ้านบ้างกับครอบครัว
http://www.teeneepoipet.com/
https://www.facebook.com/teeneepoipet
-
ตอนพิเศษ (สงกรานต์หวานฉ่ำ)
ครูบอล
สวัสดีปีใหม่ไทยครับทุกคน ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง สมหวังกับความรัก
ทุกคนคงเดากันถูกใช่ไหมครับ วันนี้เป็นวันสงกรานต์ของไทย เราทุกคนเลยสืบสานประเพณีอันดีงามของไทย
ด้วยวันแรกพวกเราต่างรวมตัวกันเพื่อรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ที่เคารพรัก เริ่มด้วย คุณพ่อคุณแม่ของไอ้พี่วุฒิ
คุณแม่ของผมเอง คุณพ่อคุณแม่ของพี่นพ คุณพ่อคุณแม่ของสามแสบ และคุณแม่ของอ้อม
พวกเราต่างผ่านสิ่งที่พิสูจน์ความรักและความเข้าใจกันมา และได้ความรัก เอ็นดู และคอยช่วยเหลือในวันที่
ผมเจ็บเจียนตายมาได้ จนตอนนี้ผมก็ใช้ชีวิตคู่กับไอ้พี่วุฒิมันได้สามปีแล้ว อีกทั้งตอนนี้เจ้าบาสก็ได้
กลายเป็นคนรักของพี่นพได้ซักประมาณหนึ่งปี ชีวิตของคู่นี้ขอบอกเลยนะครับว่าโลดโผนโจนทะยานเหลือเกิน
ส่วนสามแสบบอกว่ายังไม่อยากจะมีใคร อยู่คนเดียวสบายดีไม่ต้องปวดหัวด้วย และตอนนี้ผมรับดูแล
แม่ของอ้อมหลังจากที่เกิดเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย เรานัดรวมตัวกันที่บ้านของไอ้พี่วุฒิ ด้วยเราจะรดน้ำดำหัวพวกท่าน
พร้อมทั้งขอพรเพื่อเป็นมงคลในชีวิต แล้วเราจะร่วมรับประทานอาหารค่ำกัน ตอนนี้บ้านหลังใหญ่ของพ่อยุทธ
กับแม่ภัทรจึงถูกจัดอย่างสวยงาน โดยเฉพาะสวนสวยที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม มีโต๊ะพร้อมกับพานดอกไม้
ที่ถูกจัดสวยงามด้วยดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์เพื่อแทนความรักอันบริสุทธิ์ของพวกท่านที่มีต่อพวกเรา
“บอลครับสามแสบมาโน้นแล้วครับ”แรงสะกิดที่มาพร้อมกับการชี้ไม้มือของไอ้พี่วุฒิ
“สวัสดีค่าพี่บอลพี่วุฒิ”สามเสียงประสานกันดังใส วันนี้สามแสบแต่งตัวกันได้หวานสวย ขนาดเจย์
วันนี้ยังแต่งได้หวานไม่ได้ทำให้ขัดสายตาผู้พบเห็นแต่อย่างใด ทั้งสามแต่งตัวกันมาด้วยชุดลายดอกไม้สดใส
โทนสีชมพูสวยหวาน ทำให้ผมนึกถึงช่วงที่พี่ภามตามจีบตุ้ย และพี่พักตร์ตามจีบหมออ้อ ตอนนั้นอย่างฮา
เพราะน้องชายไอ้พี่วุฒิทั้งสองเจอฤทธิ์เดชของทั้งสองเข้าไป ที่พยายามจะจำคู่ให้พี่น้องเค้าได้กันเอง
เป็นความรักที่ผิดศรีธรรมระหว่างพี่น้อง รู้จักฤทธิ์สาววายน้อยไปซะแล้ว
พอรู้ตัวว่าสาวทั้งสองไม่สนใจตัวเองและกลัวว่าจะเอาความคิดที่ทั้งสามสาวขอย้ำนะครับว่าทั้งสาม
เพราะเจย์ก็ไม่ยอมให้หนุ่ม ๆ มาพรากเพื่อนตัวเองไป เอามาใส่หัวพี่ภามกับพี่พักตร์แล้วจะกลายเป็นจริง
แล้วมากินกันเอง เลยต้องยอมยกธงขาว บางทีเจอกันจะ ๆ พี่ภามกับพี่พักตร์ยังต้องผงะ
ด้วยไม่คิดว่าผู้หญิงคนนึงสวยสดใสยิ้มง่าย และอีกคนนึงน่ารักร่าเริง จะน่ากลัวขนาดนี้
“สวัสดีครับ หิวกันรึยังมีอาหารหวานคาวผลไม้อยู่ด้านนู้นแล้วก็เครื่องดื่มด้วยแต่ไม่มีแอลกอฮอล์นะ”
ผมพร้อมกับไอ้พี่วุฒิรับไหว้ทั้งสามแสบด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับชี้มือบอกทิศทางรวมทั้งแซวเล็ก ๆ
“พี่วุฒิ พวกเราไม่ได้ขี้เมาขนาดนั้นซะหน่อย”หมออ้อพูดพร้อมส่งค้อนที่ดูน่ารักมาให้ จริง ๆ ก็คงไม่ได้โกรธอะไรหรอกครับ
สามแสบเค้าก็ทานเครื่องดื่มพวกนี้เฉพาะเข้าสังคมเท่านั้น ไอ้พี่วุฒิมันอยากหยอกสามแสบก็เท่านั้นเอง
“แล้วคุณพ่อกับคุณแม่พวกเราละ”ผมอดถามถึงไม่ได้
“อยู่ตรงโน้นนู้นอ่ะพี่บอล กำลังเม้าส์กับแม่พี่มันส์ไปเลย”เป็นตุ้ยที่ตอบคำถาม
“ถ้างั้นพี่ขอตัวไปไหว้พวกท่านก่อนนะ”ผมบอก
“ค่า พวกเราคงต้องขอตัวไปหาอะไรรองท้องกันก่อนเหมือนกัน ข้าวเช้ายังไม่ได้ทานเลยจนตอนนี้ก็บ่ายสองแล้ว”
หมออ้อพูดพร้อมกับทำหน้าระโหยโรยแรง
“จ้า อย่าทานหมดจนคนอื่นไม่มีทานนะ”ผมก็เลยหยอกน้อง ๆ กลับไปเล็กน้อย
“หึ เดี๋ยวก็ให้พี่วุฒิอบรมซะเลยพี่บอล”เจย์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่ก็ทำให้ผมสะดุ้งตัว พอมองก็เห็นสายตาสดใส
ที่บอกก็รู้ว่าเป็นเพียงแค่การหยอกกลับของคนมาดนิ่งนั้นเอง
“พี่บอลน้ำฟ้าอยู่ไหนอ่ะ”หมออ้อถามถึงลูกสาวของผม
“โน้นอยู่กับปู่ยุทธ ย่าภัทรโน้น”ผมบอกไป ด้วยปู่ยุทธและย่าภัทรต่างติดหลานซะจนจะกลายเป็นคลั่งไคล้อยู่แล้ว
“พี่บอลแล้วบาสอ่ะ”ตุ้ยถามถึงน้องชายตัวป่วนของผม
“อยู่โน้นกับแก๊งค์เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด แล้วไม่คิดจะถามหาพี่นพบ้างเหรอ”ผมชี้มือประกอบคำพูด
ก่อนจะส่งคำถามกลับไป
“ไม่อะพี่บอล พี่นพกับพี่วุฒิเหมือนกัน เมียตัวเองอยู่ไหนตัวเอก็อยู่ตรงนั้นด้วย”หมออ้อทำสีหน้าเหมือนกับว่า
มันเป็นคำถามที่ไร้สาระมาก ๆ ก่อนจะเฉลยคำตอบให้ฟัง
“หึหึ รู้ดีจังนะพวกเรานะ พี่ต้องขอพาเมียพี่ไปหาพวกคุณพ่อคุณแม่ของพวกเราซะหน่อยแล้ว”
เสียงหัวเราะในลำคอของไอ้พี่วุฒิดังขึ้น ก่อนจะเอ่ยชมทั้งสามแสบด้วยความถูกใจ แต่พอเห็นผมส่งค้อนไปให้
ก็รีบพาผมออกจากสามแสบทันที
ผมเดินออกมาเพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ทั้งสามแสบชี้บอกเพื่อไปทำความเคารพคุณพ่อคุณแม่ของทั้งสามสาว
ที่กำลังคุยกับคุณแม่ของผม
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ เหนื่อยกันไหมครับเนี้ย”ผมและไอ้พี่วุฒิยกมือไหว้พวกท่านทีละคน ก่อนที่ผมจะถามขึ้น
“สวัสดีจ้าตาบอล ตาวุฒิ ไม่เหนื่อยหรอกมีเพื่อนคุยเยอะแยะขนาดนี้”เป็นคุณแม่หมออ้อตอบ
“เป็นยังไงบ้างละตาวุฒิ โรงแรมที่ใหม่ที่ไปเปิดดูท่าว่าจะดีมากเลยนินา”และเป็นคำถามของคุณพ่อเจย์ที่เอ่ยถาม
“ครับ ผลตอบรับดีมากครับ”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม
“แล้วนี้น้องน้ำฟ้าอยู่ไหนละเนี้ย แม่คิดถึงแล้วสิ”คุณแม่ตุ้ยถามถึง และทุก ๆ คนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำถาม
“ก็คงจะอยู่กับปู่ยุทธย่าภัทรละมั้ง หลงยัยน้ำฟ้าจะตาย”และเป็นแม่ของผมเองที่คาดเดาคำตอบ รึอาจจะไม่ต้องคาดเดาก็ได้
“ก็ทำไงได้ครับลูกสาวของผมออกจะน่ารัก พูดจาฉะฉานน่าเอ็นดู”ไอ้พี่วุฒิมันรีบรับสมอ้างทันที
“ลูกบอลหรอก”ผมเลยเถียง
“ลูกบอลก็ลูกพี่เหมือนกัน”ไอ้พี่วุฒิมันก็ยังคงเถียงผม
“ฮะฮะฮะ เรานี้นะจะเถียงกันทำไมเนี้ยลูก พาพวกพ่อกับแม่ไปหาคุณยุทธคุณภัทรแล้วก็น้องน้ำฟ้าทีลูก”
พวกคุณพ่อคุณแม่ต่างหัวเราะผมกับไอ้พี่วุฒิ เลยเป็นการยุติการทุ่มเถียงของเราทั้งคู่ ด้วยการให้พาไปหา
คุณพ่อและคุณแม่ของไอ้พี่วุฒิ
“เถียงกันนิดหน่อยพอให้กระชุ่มกระชวยครับ ความรักจะได้มีรดชาด”ผมตอบพวกท่านกลับไป
“ครับตามที่บอลบอกนะละครับ ถ้ายังไงเชิญด้านนี้ดีกว่านะครับ”ไอ้พี่วุฒิเสริมคำตอบของผม
แล้วจึงเชิญพวกท่านเดินตามมาเพื่อมาไปหาพ่อแม่ของตัวเอง
เมื่อเดินมาส่งพวกคุณพ่อคุณแม่ของสามแสบรวมทั้งคุณแม่ของผมไปหาพ่อยุทธแม่ภัทรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมก็เดินออกมาเพื่อตรงไปยังส่วนที่จัดสำหรับอาหาร เพราะตอนนี้น้ำฟ้าได้มาอยู่กับผมและไอ้พี่วุฒิแล้ว
โดยผมอ้างที่ต้องการพาน้ำฟ้ามาทานอาหารรองท้องก่อน ซึ่งก็ได้รับการยินยอมจากปู่ยุทธกับย่าภัทร
เมื่อถึงฤทธิ์งามยามดีเราก็เริ่มพิธีการรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ที่เราเคารพรักเพื่อเป็นศิริมงคลแก่ชีวิต ซึ่งทุกคน
ต่างมีรอยยิ้มที่สดใส พรของผมที่ผู้ใหญ่ท่านให้ผมถือเป็นมงคลชีวิตของผม
“แม่ขอให้บอลจงเข้มแข็ง สุขภาพร่างกายและใจแข็งแรง มีความสุข อายุมั่นขวัญยืน เป็นลูกที่น่ารักของแม่
อย่างนี้ตลอดไปนะลูก แม่ภูมิใจนะที่มีบอลเป็นลูกของแม่”แม่ของผมผู้หญิงที่สวยที่สุดของผมได้ให้พร
อันดีงามแก่ผม
“พ่อกับแม่ขอให้บอลมีความสุข โรคภัยต่าง ๆ จงอย่าได้เบียดเบียน ขอให้บอลหนักแน่นเหมือนหินผา
ขอให้จิตใจฉ่ำเย็นดังสายน้ำ ขอให้บอลเป็นดังกองไฟที่พร้อมจะลุกโชติช่วงหากหมดกำลังใจ
และตอนนี้บอลเป็นดังอากาศของลูกชายพ่อกับแม่แล้วนะ พ่อกับแม่ดีใจที่ได้บอลมาเป็นหนึ่งในครอบครัวของเรานะลูก”
คำอวยพรจากคุณพ่อและคุณแม่ของไอ้พี่วุฒิ ที่ท่านตั้งใจจะอวยพร สั่งสอน อีกทั้งท่านคอยย้ำว่าผมนะมีความสำคัญ
กับไอ้พี่วุฒิและดีใจที่มีผมเป็นสมาชิกของครอบครัวพวกท่าน
พวกท่านทุกคนต่างให้พรด้วยรอยยิ้มที่เอื้อเอ็นดูผม และสายตาล้อเลียน เพราะไอ้พี่วุฒิมันเดินประกบผมไม่ได้ห่าง
ทุกคนต่างมีรอยยิ้มทั่วใบหน้าแววตาสดใส เมื่อจบพิธีรดน้ำขอพรจากผู้ใหญ่แล้ว เราจึงเริ่มทานอาหารด้วยกัน
เสียงพูดคุยของผู้ใหญ่ เสียงหยอดหยอกล้อจากพี่นพและไอ้บาส เสียงหัวเราะโห่แซวจากสามแสบและ
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด และคำบอกรักจากคนข้าง ๆ ที่กุมมือผมเอาไว้ทั้งสองข้าง
“ไอ้แมลงสาปจะสิงให้ได้เลยใช่ป่าว อายคนอื่นเค้าบ้าง”เสียงไอ้บาสมันว่าพี่นพครับ เพราะพี่นพกอดมันเอาไว้
แบบแนบแน่นซะจนน่าอึดอัดแทน แต่เวลาที่ไอ้บาสมันว่าพี่นพนะครับ ผมเห็นนะว่ามันนะยิ้มกว้าง
ส่งไปให้เพื่อนมันแถมยังมีการยักคิ้วใส่เพื่อน ๆ อีกต่างหาก
“โทษนะคะพี่นพ ไอ้บาสถ้ามึงจะทำหน้าตาแบบนี้นะ มึงจูงมือพี่นพแล้วเข้าห้องไปเลยไป๋”เสียงเจี๊ยบเพื่อนรัก
ของไอ้บาสอดที่จะแซวด้วยความมั่นไส้ไอ้ตัวป่วนไม่ได้
“ไม่เอาหรอกครับมันเป็นการไม่ให้เกียรติกับแขก เอาไว้คืนนี้ค่อยจัดก็แล้วกันเนอะ”พี่นพเริ่มกวนกลับ
คู่นี้นี่มันเกินคำว่าเหมาะสมซะอีกนะครับ
“หึหึ ลุงพูดอะไร ลุงแก่แล้วไม่ไหวหรอก เดี๋ยวก็หัวใจวายตายคาอกขึ้นมาจะทำยังไง”ผมฟังแล้วอดที่จะจับขมับ
พร้อมกับนวดขมับแรงๆไม่ได้
“คอยดูก็แล้วกัน”พี่นพทำสีหน้าหมายมาดเป็นที่สุด
“ถ้าจะขาดนี้ก็บนโต๊ะอาหารตรงนี้เลยก็ได้นะคะ ทุกคนจะได้ร่วมเป็นพยานว่าใครกันที่จะไม่ไหว”
เสียงสาวเข้มมาดนิ่งที่วันนี้ขอหวานนิดนึงดังขึ้น
“โห พี่เจย์พูดงี้ได้ไง เค้าอายนะ”ไอ้บาสทำเป็นตัดพ้อต่อว่า แล้วยังมีการทำท่าทางสะดีดสะดิ้งประกอบได้น่าเตะเป็นที่สุด
“ฮะฮะฮะ”เสียงหัวเราะดังในความเกรียนของไอ้น้องตัวแสบ
และที่สำคัญ เสียงคนด้านข้างที่บอกรัก
“น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลนะคะ”เสียงลูกสาวตัวน้อย
“บอลครับ พี่มีความสุขมาก ๆ เลย พี่วุฒิรักครูบอลนะ”
“พ่อบอลก็รักน้องน้ำฟ้านะคะลูก ผมก็รักพี่วุฒินะ”ผมบอกรักลูกสาว ก่อนจะกระซิบบอกไอ้พี่วุฒิข้าง ๆ หู
ให้ได้ยินแค่คนเดียว
“อ่ะคู่นี้ก็จะหวานโชว์รึไงกัน คิคิ...ครอบครัวสุขสันต์”เสียงหมออ้อเอ่ยแซว
“เรามาคุยกันเรื่องเล่นน้ำพรุ่งนี้กันดีกว่าไหม”ผมเลยเปลี่ยนเรื่องซึ่งเหมือนว่ามันจะได้ผล เพราะทุกคนต่างดูกระตือรือร้นกันมาก
“อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ จัง”เสียงโบว์เอ่ยลอย ๆ ออกมา
“โบว์แล้วแกเตรียมพร้อมหมดแล้วไง”เสียงเจี๊ยบเอ่ยถาม
“เรียบร้อยแล้วสิ ให้รู้ซะบ้างว่าใคร ขอบอกว่าได้พี่อ้อ พี่ตุ้ย และพี่เจย์ช่วยเตรียมนะยะ”โบว์ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้อง
ของหมออ้อเอ่ยข่มเพื่อนเล็ก ๆ
“โห สามเจ้ปีศาจช่วยเลยเหรอ”ไอ้บาสเอ่ยลากเสียง แต่ไอ้ประโยคหลังนะจะพูดทำไม ไม่กลัวตายรึไงกัน
“สาม เจ้ ปีศาจ เหรอ”สามแสบกดเสียงทวนคำได้หน้ากลัวเป็นที่สุด
“คือ คือ บาสไปหาแม่ก่อนจะ”ไอ้บาสเหมือนจะรู้สึกตัวว่าตัวเองพลาดเสียแล้ว เลยจัดการชิ่งหนีโดยไว
และตามติดไม่ห่างก็คือพี่นพ
“หึหึหึ”เสียงหัวเราะที่น่าขนลุกของทั้งสามแสบดังขึ้น พาให้ทุกคนอดที่จะกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ ไอ้บาสมึงตายแน่ ๆ
มีให้อ่านต่อด้านล่างนะคะ
-
มาอ่านกันต่อเลยนะจ๊ะ
ตื่นเช้ามาเราก็เริ่มเตรียมตัวเล่นน้ำกัน วันนี้นัดรวมตัวกันที่ด้านล่างคอนโดหรูของไอ้พี่วุฒิ เราต่างเตรียมปืนฉีดน้ำหลากสีสัน
แค่คิดก็สนุกแล้วครับ น้ำฟ้าดูจะตื่นเต้นกว่าเพื่อน ๆ เพราะสงกรานต์ปีนี้มีคนสนิทที่นัดรวมตัวกันอย่างพร้อมเพียง
ไม่ได้แยกย้ายไปเที่ยวกันที่ไหน
“พ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าพร้อมแล้วคะ ป๊าวุฒิขาแต่งตัวเสร็จรึยังคะ”น้องน้ำฟ้าตอนนี้เธออายุเจ็ดขวบแล้ว
ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ น้องน้ำฟ้าลูกสาวของผมก็น่ารักไม่เปลี่ยนมีแต่จะยิ่งน่ารักยิ่งขึ้นทุกวัน ๆ
“จ้า น้องน้ำฟ้าลูกมาทานข้าวก่อนนะเดี๋ยวจะหิวแล้วไม่มีแรงเล่นน้ำนะคะ”ผมเอ่ยบอกลูกสาว ที่วันนี้ใส่เสื้อลายดอกสีชมพูน่ารัก
กางเกงสี่ส่วนสีดำ รวบผมหางม้า ทาแป้งหน้าขาว
“ค่า พ่อบอล”น้ำฟ้ารับเสียงใสและรีบนั่งประจำที่แล้วเริ่มลงมือทานมื้อเช้า
“น้องน้ำฟ้าป๊าวุฒิมาแล้ว วันนี้ป๊าวุฒิหล่อไหมลูก”เสียงดังทุ้มเอ่ยถามเด็กสาวคนเดียว
“โฮ วันนี้ป๊าวุฒิหล่อมากมายเลยคะ”น้ำฟ้าหันไปมองไอ้พี่วุฒิที่ยืนทำท่าทางเหมือนนายแบบเพื่อให้น้ำฟ้าได้ดู
พอได้ยินคำชมพร้อมกับเสียงปรบมือจากลูกสาวก็ยิ้มถูกใจขึ้นมาทันที วันนี้พวกเราทุกคนนัดกันใส่เสื้อลายดอก
เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ โดยที่น้ำฟ้าใส่สีชมพู ผมสีฟ้า ไอ้พี่วุฒิใส่สีเขียว และมีแว่นกันการสาดน้ำเข้าตา
ตามสีเสื้อของแต่ละคนไม่อยากจะบอกนะครับ ผมสั่งให้ลูกน้องของไอ้พี่วุฒิที่จะติดตามพวกเราไปเล่นน้ำ
จะต้องใส่เสื้อลายดอก หากไม่ยอมก็ไม่ต้องไป ต้นกับทศก็ไม่มีเว้นครับ หึหึ จากสูทสีดำแว่นตาดำ
กลายเป็นเสื้อลายดอกกับแว่นตามสีเสื้อ สดใสดีออก
“น้องน้ำฟ้าของป๊าวุฒิก็น่ารักมากเลยคะ พ่อบอลก็น่าฟัดเอ้ยน่ารักเหมือนกัน”ไอ้พี่วุฒิมันชมน้ำฟ้า แล้วหันมาทางผม
ก่อนจะหลุดคำแปลก ๆ และรีบแก้ตัวทันที
“มาทานข้าวได้แล้วครับพี่วุฒิ แล้วทศเตรียมรถเล่นน้ำแล้วเหรอ”ผมเรียกไอ้พี่วุฒิมันมาทานข้าว ก่อนจะหันไปหาทศ
ที่กำลังแอบจับมือต้นแบบเนียนๆ คงไม่คิดว่าจะมีคนเห็น
“คะ ครับเรียบร้อยแล้วครับ มีทั้งหมดสองคันครับ แต่ละคันจะมีถังน้ำจำนวนสองถังและอุปกรณ์การเล่นน้ำครบครับ”
ทศสะดุ้งเมื่อผมเอ่ยปากถาม ก่อนจะรายงาน
“อืม ดีมาก แล้วฝ่ายคุ้มกันละ”ไอ้พี่วุฒิมันเอ่ยถาม ถึงแม้จะเป็นการเล่นน้ำสงกรานต์แต่เราจะประมาทไม่ได้
“ครับนาย จะมีรถยนต์หนึ่งคันและมีรถมอเตอร์ไซด์คอยคุ้มครองจำนวนสองคัน และจะมีรถยนต์ตามห่าง ๆ อีกหนึ่งคัน
โดยที่รถยนต์คันนั้นจะมีหมอและเครื่องมือแพทย์หากเกิดกรณีฉุกเฉินขึ้นครับ”ทศรายงานเพิ่มเติม
หากก่อนที่จะเกิดเรื่องนั้นขึ้น ผมจะคิดว่ามันเกินไปไหมสำหรับการเตรียมพร้อมในเรื่องนี้
“ดีมาก ระบบสื่อสารจัดการให้ดี”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยเพิ่มเติม
“ครับนาย”ทศและต้นรับคำ
“ป๊าวุฒิขา วันนี้เราจะเล่นน้ำที่ไหนยังไงคะ”น้ำฟ้าร้องถามจากป๊าวุฒิของเธอ
“วันนี้เราจะนั่งรถเพื่อเล่นน้ำไปจนถึงถนนข้าวสาร แล้วเราจะเดินเท้าเล่นน้ำกันคะน้องน้ำฟ้า”
ไอ้พี่วุฒิอธิบายพร้อมกับลูบหัวน้ำฟ้าด้วยความเอ็นดู
“มันต้องสนุกมากแน่ ๆ เลย ใช่ไหมคะพ่อบอล”น้องน้ำฟ้าพอได้ยินคำพูดของไอ้พี่วุฒิก็ยิ่งยิ้มตาเป็นประกายสดใสยิ่งขึ้น
แล้วหันมาถามผม
“ถูกต้องคะลูก เพราะฉะนั้นน้องน้ำฟ้าจะต้องทานข้าวให้หมดนะคะจะได้มีแรงเล่นน้ำยังไงละคะ”ผมบอกน้ำฟ้า
“คะพ่อบอล พ่อบอลกับป๊าวุฒิก็ทานข้าวเยอะ ๆ นะคะจะได้มีแรงช่วยน้องน้ำฟ้ายิงปืนฉีดน้ำ”น้ำฟ้ารับคำ
ก่อนจะบอกให้ผมกับไอ้พี่วุฒิทานข้าวด้วย
หลังจากทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วก็ลงจากคอนโดหรูเพื่อรอสมาชิกผู้ร่วมอุดมการณ์เพื่อความชุ่มฉ่ำที่ด้านล่าง
รอเพียงไม่นานสมาชิกก็เริ่มทยอยมากันจนครบ เมื่อครบองค์ประชุมแล้ว เราจะรออะไรละครับ ก็ต้องขึ้นรถ
ที่บรรจุถังน้ำที่มีน้ำเต็ม ๆ อยู่สองถัง ขันน้ำไม่ต่ำกว่าเจ็ดใบ ถังที่ผสมดินสอพองสีขาวที่ถูกละลายน้ำไว้คอยแล้ว
สองถังเล็ก แต่ก่อนจะออกตัวก็ต้องป้องกันตัวเองกันก่อนครับ ด้วยแว่นกันน้ำสีสดใส หมวกกันแดด
ซึ่งผมเตรียมไว้ให้กับน้ำฟ้า ไอ้พี่วุฒิ และตนเอง ส่วนไอ้บาสกับพี่นพก็ตีกันแทบตาย เพราะไอ้บาส
มันไม่ยอมใส่ มันบอกว่าจะบดบังความหล่อใสของมัน แต่พอพี่นพกระซิบอะไรซักอย่างข้างหูเท่านั้นละครับ
ไอ้บาสแทบจะคว้าหมวกมาใส่แทบไม่ทัน รถคันแรกคือรถของเพื่อน ๆ ไอ้บาสที่มีเยอะเกินไปจนทำให้
ไอ้บาสต้องกระเด็นมาขึ้นคันผมโดยที่ไม่ได้เต็มใจเลย เพราะคันที่ผมขึ้นนั้นมี น้ำฟ้า ไอ้พี่วุฒิ ผม ทศ ต้น
และที่สำคัญคือสามแสบครับ พอรถเริ่มเคลื่อนที่ก็เริ่มกันเลยครับเพื่อความสดชื่น เห็นสาว ๆ ก็สาดซะหน่อยครับ
กระชุ่มกระชวยดีจริง พร้อม ๆ กับประคองน้ำฟ้าไม่ให้หล่นจากรถลงไปด้วย แต่แปลกนะครับ ผมกับน้ำฟ้าสาดน้ำสาว ๆ
แต่ทำไมพวกเธอมองยิ้มหวานส่งมาให้ แต่ว่ามันเลยไปข้างหลัง พอลองหันไปก็พบว่าไอ้พี่วุฒิมันถูกสาดน้ำ
ทำให้ผมลู่มาตามใบหน้าที่หล่อคมน้ำที่เกาะตามใบหน้าถูกแสงส่องจนเกิดมิติที่หล่อทะลุทะลวง
จนน่าหมั่นไส้ แต่ช่างครับยังไง ๆ ก็จับไอ้หมอนข้างของผมไม่ได้หรอกครับ เล่นกันไปเล่นกันมา
ไอ้บาสก็เกิดอยากเล่นให้สนุกขึ้นมาอีก
“พี่บอล บาสอยากได้น้ำแข็งมาใส่ถังน้ำอ่ะ จะได้เย็น ๆ เวลาสาดแล้วสะดุ้งดี”ดูความคิดมันสิครับ
“อืม ก็เอาดิ ทศช่วยหน่อยนะ”ผมรับคำทันที ก่อนจะวานให้ทศจัดการหาน้ำแข็งมาใส่ถังน้ำรถทั้งสองคัน
“เอาแบบนั้นเลยเหรอ”เสียงไอ้พี่วุฒิถามขึ้น
“อืม ทำไมเหรอ”ผมเอ่ยถาม
“เปล่า ก็แค่จะบอกว่าน่าสนุกดี”คิดว่ามันจะห้ามผมกับไอ้บาสซะอีก
พอได้น้ำแข็งมาใส่ก็จัดการสาดน้ำเย็นกันสนุกเลยครับ ยิ่งได้ยินเสียงตกใจก็ยิ่งสนุกครับ แต่อย่าว่าเราจะทำเค้าฝ่ายเดียวนะครับ
ไอ้เราก็โดนเหมือนกัน ผมก็พยายามใช้ตัวกันน้ำให้น้ำฟ้าด้วยเหมือนกัน และไอ้พี่วุฒิมันก็ใช้ตัวเองบังน้ำ
ที่ถูกสาดใส่ผมกับน้ำฟ้า จนตอนนี้มันเปียกหนักครับแถมยังหล่อเซ็กซี่หนักเหมือนกัน เราเล่นกันมาจนถึง
จุดเดินเท้าเล่นน้ำของถนนข้าวสาร เราจึงลงจากรถและเตรียมพร้อมอาวุธครบมือ ปืนฉีดน้ำบรรจุน้ำเย็นให้เต็ม
ดินสอพองละลายน้ำ เมื่อพร้อมแล้วเราก็เดินเข้าสู่สนามรบแห่งสายน้ำ และระเบิดแป้งดินสอพอง
“บาสจะรีบไปไหน”พี่นพร้องเรียกไอ้บาส ที่ตอนนี้เดินนำหน้าไม่ได้มองแฟนเลยแม้แต่น้อย พอผมลองมองตามสายตามัน
ก็ไปเจอเข้ากับกลุ่มสาวเซ็กซี่นุ่งสั้นที่กำลังเต้นรำยั่วยวนอยู่
“เดี๋ยวมานะ ขอไปจัดการก่อน”พอพี่นพรู้ถึงจุดมุ่งหมายของไอ้บาสแล้วก็หันมาบอกพวกผมที่ยืนมองอยู่
“หึหึ ง่ายดีจริง หึหึหึ”เสียงหมออ้อดังขึ้น
“อะไรง่ายเหรอหมออ้อ”ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ก็จัดการสั่งสอนบาสมันไงพี่บอล”เสียงเจย์ดังขึ้น พร้อมกับสาดปืนฉีดน้ำเข้าใส่ผู้ชายที่เหมือนจะเข้ามาปะแป้ง
จนสะดุ้งด้วยความเย็นของน้ำ
“พี่วุฒิ บอลจะไม่เป็นศัตรูหรือทำอะไรให้พวกสามแสบไม่พอใจเด็จขาด น่ากลัวที่สุด”ผมเอ่ยกับพี่วุฒิได้ยินเพียงคนเดียว
“พี่เห็นด้วย”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับมา
“เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยนะ”เสียงเข้มดุของพี่นพดังขึ้น
“ชิ ก็อยากหาอะไรที่มีเจริญหูเจริญตาบ้าง อยู่แต่กับแมลงสาปแก่ ๆ แล้วมันห่อเหี่ยว”ดูปากมันสิครับ
“หึ เดี๋ยวคืนนี้จัดให้ จะเอาให้กระชุ่มกระชวยให้ชุดใหญ่เลย
“วู้ หื่นวะ”เสียงไอ้บาสโวยพี่นพพร้อมกับใบหน้าที่แดงขึ้น
“พ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าอยากไปเล่นน้ำแล้วคะ”แรงกระตุกขากางเกงพร้อมกับเสียงลูกสาวผมดังขึ้น
“คะ ไปกันเลยลูก”ผมตอบกลับก่อนจะเดินตามน้ำฟ้าไป ขบวนของเราได้เคลื่อนตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ราว ๆ
ยี่สิบคนและบอดี้การ์ดไอ้พี่วุฒิกับพี่นพอีกประมาณสิบกว่าคน ยังดีที่ไม่มีบอดี้การ์ดของสามแสบด้วย
เพราะพวกสามแสบบอกว่าแค่ของพี่วุฒิกับพี่นพก็เยอะเกินพอแล้ว
“เฮ้ย เล่นงี้เลยเหรอ”เสียงเจี๊ยบดังขึ้นก็ปรากฏว่ามีหญิงสาวทำการพอกแป้งให้เจี๊ยบซะทั่วหน้า
“ไม่เป็นไรเนอะมันสงกรานต์นี้ เจี๊ยบอย่าคิดมาก คิคิ”ดูท่าว่าจะรู้จักกับเจี๊ยบแน่ ๆ และคงไม่ค่อยที่จะกินเส้นเท่าไหร่
เพราะพอพูดจบก็มีการหัวเราะสะใจร่วมกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มเดียวกันประมาณห้าคนได้
“นั้นดิเนอะ สงกรานต์ โบว์ขอหน่อยจะได้เข้ากันกับเทศกาล”เจี๊ยบที่ตอนนี้หน้ายังขาวจากแป้งของฝั่งตรงข้าม
หันมาขอของจากโบว์ลูกพี่ลูกน้องหมออ้อ
“ได้ไม่มีปัญหาเพื่อน”โบว์รีบส่งถังดินสอพองให้เจี๊ยบทันที
“นี้ไง เข้ากับเทศกาลที่สุดอ่ะ”พอเจี๊ยบได้ถังก็จัดการเทลงหัวฝ่ายตรงข้ามแล้วละเลงตั้งแต่หัวจนมาถึงหน้าจนทั่ว
“กรี๊ด แกทำอะไรยะ”ฝ่ายตรงข้ามระเบิดเสียงกรี๊ดดัง ก่อนจะชี้หน้าถามเจี๊ยบ พร้อมกันนั้นเพื่อนของคู่กรณีทั้งห้าคน
ก็เดินเข้ามาหาเจี๊ยบเหมือนจะมีเรื่อง แต่ก็ต้องชะงักไป ด้วยเพื่อนทั้งหมดร่วมสิบคนเข้าไปยืนข้าง ๆ เจี๊ยบ
ที่ตอนนี้ทำหน้าสะใจกว่า
“ไปเล่นน้ำไกล ๆ เหอะ แต่ถามจริง ๆ นะ เล่นน้ำรึว่าจะมาขายหอยลายกับนมหมดอายุกันแน่ ใส่สีขาวโนบราดูดิยานหมดแล้วนะ
กางเกงยีนส์ขาสั้นขนาดที่ใบเตยอาร์สยามยังอายออกมา”ไอ้บาสเดินหน้าออกไปแล้วจัดการฝ่ายตรงข้าม
ด้วยคำพูดที่เจ็บแสบบวกสายตาเอือมระอา
“ตายแล้วคิดว่าใคร ที่แท้ก็.............นี้เอง เป็นไงบ้างสามีไม่อยู่เหรอจ๊ะถึงต้องออกมาหาผู้ชายข้างนอกนะ”
ฝ่ายตรงข้ามก็โต้กลับมาด้วยวาจาที่เผ็ดร้อน
“เคยเห็นแล้วรึไงสามีชั้นนะ”ไอ้บาสไม่โกรธแต่อย่างใดกลับดูสนุกสนานแทน ซึ่งฝ่ายเราทุกคนก็มองเพียงยิ้ม ๆ เท่านั้น
จะยกเว้นก็แต่พี่นพที่ตอนนี้เดินประกบหลังไอ้บาสแล้ว
“ก็ได้ยินข่าวลือว่าเป็นผู้ชายที่แก่มาก สกปรกซกมก”ฝ่ายตรงข้ามทำท่าทางรังเกียจแต่พอเห็นพี่นพ
ที่อยู่ด้านหลังก็ทำตาโตใส่
“หึ แหมเข้าใจทำนะ หนีตาแก่ที่บ้านแล้วออกมาหาผู้ชายหล่อ ๆ กิน คุณคะคนนี้เค้ามีผัวแล้วใกล้ตายด้วย
ท่าคุณอยากจะหาเรื่องท้าทายมากับพวกเราดีกว่านะคะ”ผมได้ยินแล้วขึ้นเลยครับ แต่ดูไอ้บาสจะยังสนุกอยู่ครับ
เห็นส่งยิ้มยั่วฝ่ายตรงข้ามใหญ่
“หึหึ คงจะไม่ละครับ แล้วก็ผมคงยังไม่แก่แล้วก็ยังคงไม่ใกล้ตาย และที่สำคัญผมอาบน้ำเช้าเย็นและก่อนนอน
คงไม่สกปรกหรอกครับ และอีกอย่างนึ่งคือ ผมคนนี้ละครับสามีบาส จุ๊บ”ผมละสะใจจริง ๆ ครับ
ไอ้บาสกับพี่นพเนี้ยเหมาะสมกันดีนะครับ ดูปากสิ แถมยังมีจุ๊บปากกันอีกด้วย
“หะ ไม่จริงหรอก”ฝ่ายตรงข้ามตกใจ
“จริง คนนี้ละสามีชั้นเอง รึที่ใคร ๆ เรียกผัวนะแหละ ไปดีกว่า อย่าเอานมไปใกล้น้ำมากนะหอยลายก็เหมือนกัน
เดี๋ยวมันโดนน้ำโดนแดดสลับกันไปแล้วมันจะมีกลิ่นเหม็นเอา”พูดจบก็เดินหัวเราะออกไปพร้อมกับกอดแขนพี่นพไปด้วย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”เสียงกรีดร้องโหยหวนดังตามมา
“โอ้ยโดนใจมากเลยอีบาส พี่นพก็สุดยอดมากคะ”เจี๊ยบที่ตอนนี้หน้ากลับมาสดใสเพราะพวกการ์ดหาน้ำมาให้ล้างหน้า
จนสะอาดแล้วพูดขึ้น
“ก็มันน่าไหมละ”บาสบ่นไม่ขาดปาก
“หวัดดีครับ ขอปะแป้งได้ไหมครับ”เสียงผู้ชายเอ่ยขึ้นก็เห็นว่าเดินตรงมาหาบาสทันที
“อะ ได้ครับ”ดูไอ้บาสมันจะตกใจไม่ใช่น้อย ๆ ครับ แต่ก็ตอบตรงลงให้อีกฝ่ายได้ปะแป้ง
“ครับ น่ารักจังเลยนะครับ ชื่ออะไรเหรอครับ ขอเบอร์ได้ไหมครับ”พอปะแป้งเสร็จ ก็มีประโยคแปลก ๆ ตามมา
“ไม่มีจะมีก็มีแต่ของผัวนี้ละ”พี่นพพูดเสียงนิ่ง ๆ ทันที
“เสียดายจังมีแฟนซะแล้ว ถ้าเลิกกันเมื่อไหร่บอกพี่ได้เลยนะ”อีกฝ่ายทำหน้าเสียใจ ก่อนจะพูดประโยควอนตายออกมา
แล้วรีบเดินไปเมื่อเห็นการ์ดพี่นพเดินมาด้านหลัง
“สามแสบไปไหนแล้วเนี้ย”ผมเอ่ยถามเมื่อมองไปแล้วไม่เห็นทั้งสามสาว
“พวกสามแสบบอกว่าจะไปเล่นกับเพื่อนนะขอแยกตัวเลยแล้วกัน”ไอ้พี่วุฒิบอก
“ถ้างั้นพวกเราแยกไปบ้างดีกว่า”กลุ่มเพื่อน ๆ ไอ้บาสเอ่ยบอก
“เอาแบบนั้นเหรอ”ไอ้บาสเอ่ยถาม
“อืม ตามนั้นแหละ”ทุกคนพยักหน้ารับรู้
เราแยกตัวเดินกันออกมา น้ำฟ้าสนุกสนานหัวเราะไม่ขาดเสียง และผมกับไอ้บาสก็ไม่ขาดน้ำและแป้งเหมือนกัน
พี่นพกับไอ้พี่วุฒิก็ไม่น้อยหน้า แต่ที่น่าเจ็บใจคือสองคนนั้นจะเป็นผู้หญิงซะส่วนใหญ่ที่มาขอสาดน้ำบ้างปะแป้งบ้าง
ส่วนผมกับไอ้บาสทำไมมันมีแต่ตัวผู้เข้ามา แถมทุกคนยังพูดแบบว่าเกี้ยวพาราสีอีกต่างหาก จนตอนนี้
ผมกับไอ้บาสทำหน้าเซงแล้ว ด้วยไม่มีผู้หญิงเลยครับคู่กรณีสาดน้ำ และไอ้พี่วุฒิกับพี่นพก็ทำหน้าเป็นยักษ์ไปแล้ว
“พี่บอลเดี๋ยวพวกอ้อจะพาน้ำฟ้าไปเล่นน้ำทางโน้นนะแล้วเดี๋ยวเอาไปส่งให้ปู่ยุทธ ย่าภัทร ยายแป๊ด แล้วก็แม่พี่
ที่บ้านใหญ่พี่วุฒิให้ เห็นบอกว่าอยากเจอมากแต่ติดต่อไม่ได้”ผมกำลังยิงปืนฉีดน้ำใส่ผู้ชายที่จะเข้ามาหาผมแน่ ๆ
เพราะเห็นส่งยิ้มให้ผมหลายทีแล้ว
“เหรอ น้องน้ำฟ้าจะไปกับแม่อ้อ แม่ตุ้ย แล้วก็แม่เจย์ไหมคะ”ผมตอบกลับหมออ้อ ก่อนจะก้มลงไปถามลูกสาวผม
“ไปคะพ่อบอล”น้ำฟ้าตอบเสียงใสทันที
“อย่าดื้อนะคะน้องน้ำฟ้า ห้ามไปไหนคนเดียวต้องอยู่กับพวกแม่ ๆ เค้านะคะ”ผมสั่งความน้ำฟ้า
“คะพ่อบอล”ลูกสาวผมก็รับเสียงใสเลยครับ
“พี่ฝากน้องน้ำฟ้าด้วยนะหมออ้อ”ผมเอ่ยฝากลูกสาว
“ไม่มีปัญหา แล้วอ้อขอให้พี่บอลกับบาสสนุก ๆ นะ”หมออ้อตอบรับทันที แล้วอวยพรแปลกและส่งรอยยิ้มมาให้ผมและบาส
จนผมอดขนลุกไม่ได้เมื่อเห็นรอยยิ้มของสามแสบ
พอสั่งความและอวยพรกันเสร็จ สามแสบก็จูงมือน้ำฟ้าเล่นน้ำเรื่อยไป ผมเลยตั้งต้นจะเล่นบ้าง
“ขนลุกเลยอ่ะพี่บอล สามเจ้ปีศาจแกยิ้มได้น่ากลัวมาก”เสียงบาสดังขึ้น
“พี่เห็นด้วยกับแกเลยบาส”ผมสนับสนุนความคิดของน้องชายปากกล้า
เราเริ่มเล่นน้ำและแป้งกันอีกครั้ง และครั้งนี้ผมจัดเต็มที่มาก เพราะตอนนี้น้ำฟ้าไม่ได้อยู่ด้วยผมเลยไม่ต้องเป็นห่วงความปลอดภัย
เลยจัดการยิงปืนฉีดน้ำใส่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติซะชุดใหญ่ ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ยิงสวนกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะ
“สวัสดีครับผมราฟ”นักท่องเที่ยวชายเดินเข้ามาแนะนำตัวกับผม
“คะ ครับผมบอล”ผมตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามกลับไป
“ผมกับเพื่อนมาท่องเที่ยวเมืองไทยโดยระบุเทศกาลนี้เลยนะครับ สนุกมากจริง ๆ คนไทยที่นี้ก็น่ารัก”
ผมมองตามนิ้วที่ชี้ไปก็เห็นชายชาวต่างชาติอีกคนกำลังชวนไอ้บาสคุยเหมือนกัน แถมคำพูดช่วงท้ายบวกกับ
รอยยิ้มหวานแล้ว มันชักจะไม่ดีซะแล้วสิครับ
“ครับ”ผมตอบกลับแค่นั้น
“คือผม......”ราฟกำลังจะพูดแต่ก็ถูกขัดจังหวะเสียก่อน
“ผมวุฒิเป็นสามีของบอล ผมยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมกับคนรักต้องขอตัวไปเล่นสงกรานต์กันสองต่อสอง ขอตัวนะครับ”
ไอ้พี่วุฒิมันจัดการลากแขนผมออกห่างจากราฟทันที
“เฮ้ย ไอ้แมลงสาปปล่อย อายเค้า ปล่อยดิวะ”เสียงบาสร้องดังขึ้น พอหันไปก็เจอเข้ากับสภาพน้องชายผม
ที่ถูกจับพาดบ่าพี่นพ และมีบอดี้การ์ดล้อมเอาไว้เพื่อกันพื้นที่เพื่อให้เดินได้สะดวก เช่นเดียวกับบอการ์ด
ของไอ้พี่วุฒิที่กำลังอำนวยความสะดวกให้ผู้เป็นเจ้านาย
กลับมาถึงบ้านไอ้พี่วุฒิที่หน้ายักษ์ก็จัดการลากผมเข้าไปภายในห้องน้ำ
“เอาละเรามาเล่นสงกรานต์กันสองคนดีกว่า”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“อะไรเนี้ยพี่วุฒิ”ผมเอ่ยถาม
“ก็ถ้าออกไปเล่นข้างนอกก็จะมีผู้ชายเข้ามาลวนลามเมียพี่ จีบเมียพี่ พี่ไม่ชอบ”ฟังเหตุผลเค้าเถอะครับ
“เล่นสองคนมันไม่สนุกหรอกพี่วุฒิ”ผมเลยเอ่ยออกไป
“ทำไมจะไม่สนุกละ สนุกและเร้าใจดีออก”พอฟังไปฟังมามันชักจะยังไงๆ อยู่นะครับ
“พี่วุฒิ”ผมเดินถอยหลังจะชิดกับผนังห้องน้ำแล้วครับ
“เอาละ กี่รอบดีครับบอล เรามาสาดน้ำใส่กันดีกว่านะ”ฟังแล้วรู้เลยครับ
สรุปวันนั้นโดนจัดหนักในห้องน้ำซะสามรอบ บนเตียงอีกสาม จะทำอะไรได้ละครับนอกจากให้ความร่วมมือ
และส่งเสียงร้องประกอบ ก็นะ แบบว่ามันก็สนุกเร้าใจจริง ๆ นะแหละ เล่นสาดน้ำกันสองคน
แต่กว่าจะตื่นได้ก็เล่นซะเที่ยง ช่วงเย็นวันสุดท้ายของเทศกาลสงกรานต์เรานัดกันกินเลี้ยงกันเล็กน้อย
ครับ
“เป็นไงบ้างพี่บอล ดูสภาพการเดินไม่ค่อยต่างกับน้องชายเลยนะ”เสียงตุ้ยถามผม
“ก็นิดหน่อย”ปฏิเสธไปก็เท่านั้นครับ
“พี่บอล อ้อขอสารภาพนะว่าผู้ชายที่มานัวเนียพี่บอลกับบาสช่วงแรก ๆ นะ ฝีมือพวกเราเอง ก็กะจะว่าจะจัดการสั่งสอนบาสคนเดียว
แต่พี่บอลก็ดูจะเหงาเลยแบ่ง ๆ กันไป ส่วนฝรั่งสองหน่อนั้นของจริงพวกเราไม่ได้ทำไรเลยนะ เสน่ห์ของพี่บอลกับบาสล้วน ๆ เลย”
สาเหตุมันมาจากสามแสบจริง ๆ ครับ แต่ว่าโกรธไอ้บาสแล้วจะลากผมไปด้วยทำไมกัน
สวัสดีคะ ขอโทษนะคะที่ล่าช้ากว่ากำหนดและสัญญาเอาไว้ คงไม่โกรธกันนะคะ :mew6:
ตอนนี้ตุ๊กตาแพ้อากาศร้อนมาก ๆ ขนาดเวลาอาบน้ำต้องผสมน้ำแข็งเพื่อให้น้ำที่อาบมันเย็น
แถมอดนอนเฝ้าคุณตาเลยยิ่งทำให้อาการไม่ค่อยจะดี ปวดหัวร่วมด้วยมีการคลื่นไส้ด้วย
ตอนต่อไปตุ๊กตาจะนัดอีกที แต่ไม่รู้จะนานเท่าไหร่เหมือนกัน
ยังไงก็ขอ :กอด1: คนอ่านทุกคนที่น่ารักของตุ๊กตานะคะ ตอนหน้าเตรียมซดน้ำมาม่ากันดีกว่าเนอะ
-
พี่บอลกับาสถึงกับเดินลำบากกันเชียว สามสามละก็
-
ฮุฮุ :hao6: จัดเต็มเลย :hao7:
-
สนุกกันเลย 555555555
-
ตอนหน้าถ้าเป็นมาม่าเรื่องยัยอ้อมจะมาเป็นมือที่สามของป๊าวุฒิเนี่ย
เค้าไม่กลัวเท่าไหร่เพราะป๊าวุฒิเอาอยู่และจัดการเสี้ยนหนามได้อยู่แล้ว
เพราะไม่งั้นพี่วุฒิคงไม่ยอมให้หล่อนมาเดินแบบให้หรอก
และอีกอย่างบอลก็มั่นคงและรักวุฒิดีไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ
จะห่วงก็แต่ความรู้สึกที่ยัยอ้อมทำไว้กับบอลเนี่ยสิ คงสะเทือนใจและเสียความรู้สึกน่าดู
บอลคงต้องต่อสู้กับความเจ็บปวดที่ยัยนั่นสร้างตราบาปไว้ให้อย่างมากทีเดียว
น่าสงสารอ่ะ ไปต้มน้ำรอซดมาม่าดีกว่า.............
-
สามสาวเนี่ย ขี้แกล้งเกินไปแล้ว
-
:m1: :m1: :m3: :m3:
ครอบครัวใหญ่ อบอุ่นอ่าาาาาาาาาาาาาาา
อยากให้บรรยากาศเป็นอย่างงี้ตลอดไปเลยยย (มาม่าปล่อยผ่านไปได้มั๊ยอ่ะ กระซิกๆ)
เป็นขบวนเล่นน้ำที่ใหญ่มาก ท่าจะมันส์ถ้าปเล่นกะแก๊งค์นี้ คึคึ
พี่นพน้องบาส คู่สร้างคู่สมกันจริงๆ โดยเฉพาะ...ปาก กร้ากกก // อย่ากระทืบหนู!!! ><
ช่วงล่างยังอยู่ดีกันใช่มั๊ยค่ะสองพี่น้อง หุหุ
งื้อออออออออออ แงงงงงงงงงงงง ทำไมมาม่ามาถึงไวเยี่ยงนี้ // ดิ้นๆๆ
ยังไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจเลยยย
:กอด1: หายไวๆนะค่าาา รักษาสุขภาพด้วยน้าาาา
รอค่าาารออออ ><
-
หวานตลอดศก
-
หวานจิงจังตลอดนะค่ะครูบอลกะพี่วุฒิคู่รักข้ามเผ่าพันธุ์ก็น่ารักซะจิงๆสามแสบน่ากลัวแฮะo.Oคู่พี่น้องโดนจัดหนักกันเลยทีเดียวอิอิ^.,^
แล้วก็ต้องเตรียมต้มน้ำรอมาม่าจนได้แต่ไม่เป็นไรยังไงครูบอลกะพี่วุฒิก็ต้องผ่านอุปสรรคที่กำลังจะเริ่มขึ้นของยัยอ้อมไปได้อยู่แล้ว
-
สามป้าปีศาจจิงๆ
-
ร้ายนะเนี่ย3แซ่บ :really2:
-
:hao7:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษดีๆ ที่ทำให้เรารู้ว่าสามสาวช่างน่ากลัวดีแท้ กร๊ากกกกกกกกก :hao7:
-
:z1: :z1: :z1:
เป็นสงกรานตร์ที่หวานมาก
-
:pighaun: เจ๋งไปเลย ค่ะ สู้ๆต่อไปนะค่ะ เอาใจช่วยนะ :mew1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
3แสบน่ากลัวมาก
-
เสน่ห์แรงจริงๆทั้งพี่ทั้งน้องเลย
แต่คำด่าบาสแสบถึงทรวงมากเลย
-
:z2:
สนุกกับการเล่นน้ำสงกรานต์กันใหญ่เชียวน้า สองคู่ชู้ชื่น กับสามสาวแสบ :laugh:
จบด้วยการหมดแรงเพราะสาดน้ำกันเอง :jul1:
ตอนหน้ามาม่าจากอ้อมรึ แหมะจับนางมาถ่วงน้ำไม่ให้ออกไปป่วนคู่หื่น เอ๊ย คู่หวานได้มั้ย o18
มาม่าพอคลุกคลิกน้า ไม่อยากอืดอ่ะ :ling1:
บวกเป็ด
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ :กอด1:
-
ในที่สุดก็อ่านทัน :hao5:
สนุกมากๆเลยค่ะ o13 o13
จะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :bye2: :bye2:
-
หายไปเลยนะครับ ไม่ส่งข่าวคราวกันบ้างเลย
จะมาต่อเมื่อไหร่เอ่ย......???
แล้วเป็นไงบ้างครับ ดูแล ผู้เฒ่าผู้แก่
-
:m15:อยากบอกให้รู้ฉัน...รอเธออยู่นะ เมื่อไหร่จะมาซักที
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
รักษาสุขภาพมากๆน่ะครับ ถ้างั้น
ยังไงๆ ก๊อรอได้ครับ
-
:-[
-
สนุกมากเลย รออยู่ค่ะ จะอะไรขึ้นกับบอลน้าถ้าเจออดีตเมียเข้าไป แล้วอดีตเมียจะมาทำให้ครอบครัวสุขสันต์แตกหรือเปล่าเนี่ย รางไม่ดีสุดๆ :katai1: :katai1: :katai1:
-
ปูเสื่อรอตอนต่อไป
ปล.เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก สนุกมากๆๆๆ อ่านรวดเดียวจบ
-
รอตอนต่อไปจ้า. :mc4:
-
:katai5: :katai5:
-
หายไปนานจังเลยอ่ะ รออ่านอยู่น่ะคร๊าบผม
-
หายไปนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาสักที เขารอนานแล้วนะ :mew2: :mew2: :mew2: :mew6:
-
ThankS
-
ต้มน้ำรอมาม่าจนหม้อไหม้ไปหลายใบแล้วนะค่ะยังไม่มาอีกหรอT^TT
-
หายเงียบไปนานเลยนะ
-
เมื่อไหล่จะอัพเขาคิดถึงนะะ
-
:pig4:
-
กระดึ๊บๆๆๆๆ
พี่วุฒิพาครอบครัวมาเฮฮายังอ่าาา :z10:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:น่ารักมากๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะคับ
-
หายไปนานแล้วนะคะ
-
หายไปนานมากแล้วนะครับผม มาต่อได้แล้วน๊า ...
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
หายนานเกินไปแล้วนะ...กลับมาอัพต่อเถอะได้โปรดพลีส
:mew2: :mew2: :mew2:
-
ขอแจ้งข่าวคราวหน่อยนะคะ
สวัสดีทุกคนคะ :call: เนื่องด้วยตอนนี้มีมรสุมเกิดขึ้น นอกจากตา แม่แล้ว ตอนนี้พ่อของตุ๊กตาก็เกิดไม่สบายขึ้นอีกคน
เลยยิ่งทำให้ไม่มีเวลาที่เต็มที่ในการลงนิยาย แล้วถ้าแต่งทีละนิดก็รู้สึกว่าอารมณ์มันไม่ต่อเนื่องนะคะ
ยังไงก็ขอบอกไว้เลยนะคะว่าจะไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ยังไงตุ๊กตาก็จะแต่งให้จบแน่นอน(แต่จะตอนไหนก็ไม่รู้นะ :hao7: )
ส่วนตอนหน้าตุ๊กตาขอลงวันอาทิตย์ที่ 12 กรกฎาคม 2557
หวังว่าทุกคนจะยังรอ ครูบอล ป๊าวุฒิ และน้องน้ำฟ้ากันนะคะ :mew1:
-
น่าสงสารคนแต่งจังสู้ๆๆๆนะทุกปัญหาของชีวิตมันมีทางออกเสมอนะเป็นกำลังใจให้นะ...และรออ่านเสมอนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
จะรออ่านจ้า
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
หายเร็ว ๆ ๆ นะ
-
รอจ๊ะ สู้ๆ
-
ไม่เป็นไร จะหยุดดูแลครอบครัวก่อนก็ได้
เพราะครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เป็นกำลังใจให้นะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้ายังงัยก็จะรออออออจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จะรอจนกว่าจะมา
-
ขอบคุณครับที่แจ้งให้ทราบ
รอ รอ รอ ครับ
-
สู้ๆนะคะคนเขียน
เป็นกำลังใจให้
จะรอน้องน้ำฟ้าเสมอ
:กอด1:
-
จะรอค่า
-
ขอแจ้งข่าวคราวหน่อยนะคะ
สวัสดีทุกคนคะ :call: เนื่องด้วยตอนนี้มีมรสุมเกิดขึ้น นอกจากตา แม่แล้ว ตอนนี้พ่อของตุ๊กตาก็เกิดไม่สบายขึ้นอีกคน
เลยยิ่งทำให้ไม่มีเวลาที่เต็มที่ในการลงนิยาย แล้วถ้าแต่งทีละนิดก็รู้สึกว่าอารมณ์มันไม่ต่อเนื่องนะคะ
ยังไงก็ขอบอกไว้เลยนะคะว่าจะไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ยังไงตุ๊กตาก็จะแต่งให้จบแน่นอน(แต่จะตอนไหนก็ไม่รู้นะ :hao7: )
ส่วนตอนหน้าตุ๊กตาขอลงวันอาทิตย์ที่ 12 กรกฎาคม 2557
หวังว่าทุกคนจะยังรอ ครูบอล ป๊าวุฒิ และน้องน้ำฟ้ากันนะคะ :mew1:
รับทราบ ยังไงพี่ก็รอน้องได้เสมอ สู้ๆจ้า :กอด1:
-
สู้ๆนะค่ะ
ขอให้ทุกคนกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะคะ เป็นกำลังใจให้ ^^
รอแน่นอนค่าาาา รอพี่วุฒิครูบอลน้องน้ำฟ้า ทุกลมหายใจ ฮิ้วววววววว ><
:hao7: :hao7:
-
เก๊ารออ่านยุ๊วน๊า...!!
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ตอนที่ 26 (จุดเริ่มต้น)
ครูบอล
“เฮ้ย.....ครูบอลไปเที่ยวกันเหอะวะนาน ๆ เจอกันทีนึง มัวแต่ทำแต่งานกับเรียนป.โท ไปเปิดหูเปิดตาบ้างเหอะ
พวกเพื่อน ๆ ทั้งไอ้ปอ ไอ้เต๋า ยายฝน ยายน้ำก็ไปนะมึง”เสียงไอ้ติ๊กนักธุรกิจส่วนตัวที่กำลังไปด้วยดีดังขึ้น
“อืม ขอคิดดูก่อนแล้วกัน แล้วจะไปกันแถวไหนอ่ะ”ผมถามไอ้ติ๊กออกไป
“ร้านไอ้คิงมัน ไปเหอะวะนาน ๆ จะครบทั้งกลุ่มที อย่าเล่นตัวเลยไอ้ครูบอล”เสียงไอ้ติ๊กดังขึ้น
เพื่อให้ผมตัดสินใจไป
“ได้ แล้วจะไปยังไงละ”ผมตัดสินใจไปเพราะอยากจะเจอเพื่อนสมัยเรียนปริญญาตรี
“เยี่ยม เดี๋ยวให้ยายฝนทหารหญิงไปรับก็แล้วกันนะเว้ยครูบอล”เสียงที่แสดงให้เห็นว่าไอ้ติ๊กมันถูกใจ
ในคำตอบของผมดังขึ้น พร้อมทั้งบอกถึงคนที่จะมารับผมคือทหารสาวสวยแต่รั่วจะทำหน้าที่มารับผม
จริง ๆ แล้วผมเป็นข้าราชการครูที่พึ่งผ่านครูผู้ช่วยเป็นข้าราชการครูเต็มตัวได้ไม่นานนัก ผมยังไม่มีรถยนต์
เป็นของตัวเองทั้ง ๆ ที่ผมสามารถที่จะกู้ซื้อรถยนต์ได้ซักคัน แต่ผมก็ไม่เห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องเป็นหนี้
เป็นสินให้ต้องลำบากในอนาคต รึถ้าผมขอแม่ผมท่านก็คงจะให้ได้ แต่ผมก็ไม่เลือกที่จะขอ เพราะแม่
ยังต้องส่งน้องชายนายบาสเรียนและผมไม่อยากจะไปเบียดเบียนเงินเก็บของท่าน ถ้าผมต้องการจะไปไหน
มาไหนก็มีรถไฟฟ้าใต้ดิน รถเมล์ก็ยังได้ หากผมต้องการจะกลับบ้านก็แค่ขึ้นรถตู้เอาก็ไม่มีปัญหา
“โอเค แล้วเจอกันเว้ย”ผมตอบกลับไป
“เออ เจอกันตอนสามทุ่มนะเว้ย”เสียงไอ้ติ๊กตอบกลับมา
“อืม แล้วเจอกัน”ผมตอบกลับไป
หลังจากวางสายผมก็ต้องไปทำหน้าที่ครูที่ต้องสั่งสอนและให้ความรู้แก่นักเรียนของผม
เลิกงานก็จัดการตรวจเอกสารสมุดรายงานนักเรียน ตรวจสอบเว็บไซด์โรงเรียนซะหน่อย อัปโหลด
รูปกิจกรรมต่าง ๆ เสร็จ ก็เก็บของเพื่อขึ้นห้องพักของตัวเองและโทรศัพท์เพื่อรายงานตัวกับแม่ซะหน่อยครับ
“สวัสดีครับแม่”เมื่อสายตรงข้ามรับสายแล้ว ผมก็รีบกรอกเสียงลงไป
‘จ้า เป็นยังไงบ้างตาบอล ไม่โทรหาแม่ตั้งหลายวันแล้วนะเรา’ เสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดดังขึ้น
“แม่ครับสบายดีไหมครับ บอลคิดถึงแม่จังเลย”ผมรีบอ้อนแม่ของตัวเองทันที
‘ให้มันจริงเถอะพ่อคุณ พอเจอสาว ๆ ก็คงจะลืมแม่แล้วมั้งเรา’เสียงหัวเราะปลายสายดังขึ้น
ก่อนที่แม่จะพูดเย้าผม
“ไม่มีใครจะสำคัญกว่าผู้หญิงคนที่ผมกำลังคุยด้วยหรอกครับแม่”ผมรีบพูดออกไปเพื่อเอาใจแม่
ซึ่งทุกคำพูดไม่ใช่แต่เป็นการเอาใจแม่ตัวเองเท่านั้นแต่มันเป็นความจริงที่สุด
‘จ้า ปากหวานจริงนะเรา’เสียงแม่ที่ดังตอบกลับมาเมื่อได้ยินคำอ้อนจากผม
“มันเรื่องจริงนิครับแม่”ผมตอบกลับไป
‘จ้า อย่ามัวแต่ทำงานมากจนลืมทานข้าวเย็นนะลูก ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย’แม่พูดกลับมา
ด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นจนผมรู้สึกได้ไม่ยาก
“ครับ แม่ก็เหมือนกันอย่าโหมงานหนักจนลืมทานข้าวแล้วก็พักผ่อนนะครับแม่”ผมส่งความห่วงใย
ผ่านน้ำเสียงออกไป
‘จ้า แค่นี้ก่อนนะลูก ไอ้กระต่ายมันร้องจะกินข้าวใหญ่แล้ว’แม่ตอบกลับก่อนจะพูดถึงไอ้กระต่าย
ว่ามันร้องหิวข้าว ไอ้กระต่ายเป็นชื่อของหมาพันธุ์ราบราดอร์สีน้ำตาลของไอ้บาสน้องชายผม ผมก็งงๆช่วงแรก
ที่มันตั้งชื่อนะมันบอกว่าชอบกระต่ายกับหมา ถ้าเลี้ยงสองอย่างพร้อมกันก็กลัวว่าจะดูแลไม่ไหวแล้วจะยิ่งลำบากแม่อีก
ก็เลยเลือกที่จะเลี้ยงหมาแล้วตั้งชื่อว่ากระต่ายซะ ทรูอินวัน ดูความคิดน้องชายผมเอานะครับ
“ครับแม่ บอลรักแม่นะครับ”ผมตอบรับแล้วบอกรักแม่ออกไป ครอบครัวเราไม่อายหรอกครับ
ที่จะแสดงความรักรึอายที่จะบอกรักกัน
‘จ๊ะ แม่ก็รักบอลนะลูก’แม่ตอบกลับมาแล้วจึงวางสายไปโดยยังคงมีเสียงไอ้กระต่ายดังไม่หยุด
หลังจากวางสายจากแม่แล้ว ผมก็เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอทหารหญิงมารับ เสร็จเรียบร้อย
ก็เดินลงไปยังป้อมยามที่มีลุงชัยประจำการพร้อมกับดูรายการมวยปล้ำและวิจารณ์ไปด้วย เพียงไม่นาน
รถยนต์โตโยต้า คัมรี่สีขาวก็เข้ามาจอดด้านข้างป้อมยาม
“ครูบอลไปยัง”กระจกด้านข้างลดลงก่อนผู้หญิงหน้าคมผิวแทนจะชะโงกหน้าออกมาเรียก
“อืม ใจร้อนจริงนะหมวดฝน ผมไปก่อนนะครับลุงชัย”ผมตะโกนกลับไปก่อนจะเอ่ยถึงยศของฝ่ายตรงข้าม แล้วหันกลับมาลาลุงชัย
“ครับครูบอล ขอให้สนุกนะครับครู”ลุงชัยตอบกลับผมมาด้วยรอยยิ้ม
ผมเดินตรงไปยังฝั่งด้านข้างคนขับพร้อมกับเปิดประตูขึ้นนั่ง แต่รถก็ยังคงไม่ยอมออกตัว
จนผมต้องหันไปมองคนขับว่าทำไมหมวดฝนยังไม่ยอมออกรถซักที
“นี้ไอ้ครูบอลแกไม่คิดจะมาขับให้ผู้หญิงที่สวยและบอบบางนั่งบ้างรึไง อย่าบอกนะว่าแกขับรถไม่เป็นนะไอ้ตีนผี”
นั้นไง พอผมหันกลับไปมองแล้วเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย ไอ้ทหารหญิงก็ใส่ผมทันทีแถมยังแอบชมตัวเอง
อีกต่างหาก
“โหไอ้หมวดฝน แกก็ช่างกล้าที่จะชมตัวเองจริงนะว่าสวยแล้วบอบบางนะ ที่ผมไม่อยากไปขับก็เพราะ
กลัวว่าจะเอารถแกไปชนแล้วไม่มีเงินซ่อมให้ต่างหากละ”ผมก็เลยโต้กลับไปซะหน่อย
“หึ เหรอยะ ไม่ใช่ว่าสอนเด็กจนเหนื่อยเลยไม่อยากขับหรอกเหรอ ส่วนที่ชั้นชมตัวเองนะถูกแล้ว
ก็ในเมื่อไม่มีใครชมชั้น ชั้นก็ต้องชมตัวชั้นเองดิวู้.....”ไอ้หมวดฝนทหารหญิงพูดไปก็ทำหน้าตาได้หน้าตบไป
“หึหึ ก็เมื่อรู้อยู่แล้ว แล้วจะถามจะสงสัยทำไม รีบ ๆ เลย เดี๋ยวไอ้ติ๊กมันก็โทรมาจิกหรอก”
ผมเลยสวนกลับจนทหารหญิงเพื่อนของผมต้องถลึงตาใส่ แต่ก็ยอมที่จะเคลื่อนรถออกจากบริเวณโรงเรียน
มุ่งหน้าสู่ร้านของไอ้คิงเพื่อนภายในกลุ่ม
ระหว่างทางผมกับฝนก็ต่างซักถามสารทุกข์สุขดิบก็อีกฝ่าย ทั้งเรื่องการงาน ครอบครัว สุขภาพ
และคำถามยอดฮิตที่ถูกถามบ่อยเหลือเกินนั้นคือ คนรู้ใจ ซึ่งทั้งผมและหมวดฝนก็มีคำตอบที่เหมือนกัน
นั้นก็คือ ไม่มี ใช้เวลาขับไม่นานก็มาถึงเป้าหมาย ร้านของไอ้คิงเป็นผับที่ได้รับความนิยมมาก
จนเป็นสาเหตุให้ไอ้คิงเป็นเพื่อนอันดับต้น ๆ ที่มีรายได้สูงของกลุ่มพวกเรา ผมเดินตามหมวดฝน
ที่วันนี้แต่งตัวได้เปรี้ยวจนเข็ดฟันด้วยชุดสีขาวที่เป็นกระโปรงสั้นโชว์ขาอ่อนช่วงตัวเสื้อแขนกุดโชว์ท่อนแขนกลมกลึง
บวกกับผิวสีแทนน้ำผึ้งชุดนี้เลยช่วยขับรูปร่างและหน้าตาของหมวดฝนได้ไม่ยาก จนชายหนุ่มที่แท้
และหญิงสาวที่อยากจะเป็นชายหนุ่มต่างหันมองผู้หมวดกันมาก
“เฮ้อ มากับครูบอลทีไร ผู้ชายหล่อ ๆ ก็ไม่มองเรา มีแต่พวกหน้าปลวกกับพวกทอมที่มอง
เซงจริง”ดูนะครับ คำพูดเหมือนดูจะไม่พอใจ แต่หน้าตานิดูจะติดล้อเลียนผมเสียมากกว่า
“พอเหอะหมวดฝน บอลขนลุกแล้ว ขอเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยน่ารักแทนได้ป่าว”ผมทำหน้าเหนื่อยใจไปให้
“ในนี้ไม่มีหรอกนะครูบอลถ้ามีก็คงเป็นของหายากอ่ะ มีแต่แรง ๆ แรด ๆ แล้วก็เปรี้ยว ๆ”ฝนพูดออกไป
จริง ๆ แล้วเพื่อนผมก็คนนึงละครับที่ว่าน่ารักนะ แต่พวกผมถือคติว่าถ้าไม่รักกันจริง ๆ จะไม่กินกันเองไงครับ
อีกอย่างคบเป็นเพื่อนนะดีที่สุดแล้ว
“ก็ฝนไงน่ารักบวกเปรี้ยว ๆ”พอผมเอ่ยไปฝนก็ทำท่าขนลุกซะผมอดหัวเราะไม่ได้
“พอเหอะขนลุก รีบไปที่โต๊ะดีกว่านะครูบอล เดี๋ยวครูบอลจะโดนฉุดไปซะก่อน ตาแต่ละคนนี้
แทบจะเป็นเสืออยากจะจับลูกกวางไปกินกันอยู่แล้ว”หมวดฝนเอ่ยปากบอก เมื่อเห็นว่ามีผู้ชายบางคน
ที่ดูเหมือนจะสนใจผมเดินเข้ามาหา
“ไปดิ ให้ไวเลยหมวด”ผมรีบบอกเมื่อรู้สึกว่าจะไม่ปลอดภัย
ผมรีบเดินตามทหารสาวไปยังโต๊ะเป้าหมายที่มีกลุ่มเพื่อน ๆ ผมอยู่กันครบองค์ประชุม
“เฮ้ยทหารสาวกับครูหนุ่มมาแล้วเว้ยเฮ้ย”เสียงไอ้เต๋าดังขึ้นเมื่อเงยหน้าจากแก้วเหล้าขึ้นมาเห็นผมกับหมวดฝน
“รีบจ้ำมาขนาดนี้อย่าบอกนะเว้ยไอ้ครูบอลว่าหนีผู้ชายมาอีกแล้วนะ”ไอ้ปอรีบแซวผมพร้อมกับมองไปด้านหลังของผม
ซึ่งไม่ต้องเดามากว่ามันคงจะมองไอ้ตัวผู้ที่ทำท่าทำทางอยากจะรู้จักกับผม
“นั้นดิ เฮ้อ ทำไมไม่มีมาตามเราบ้างนะน้ำ”เสียงหมวดฝนเอ่ยเพื่อถามเพื่อนสาวอีกคน
“อย่าเอาชั้นไปรวมกับแกนะยัยฝน ชั้นพึ่งเปลี่ยนสถานะจากโสดเป็นอย่างอื่นแล้ว”น้ำสาวมั่นเอ่ยปฏิเสธเพื่อนตัวเอง
“เฮ้ย....แกเปลี่ยนจากโสดเป็นมีผัวแล้วเหรอว่ะ”เสียงหมวดฝนดังตกใจทันที
“ยัยทหารบ้า ยังไม่มีผัวเว้ย แค่เริ่มดู ๆ กันเท่านั้น”เสียงของน้ำดังขึ้นลั่นโต๊ะทั้งๆ ที่เพลงในร้าน
ก็ดังเหลือเกินแต่ทุกคนก็ยังได้ยินเสียงของน้ำได้ชัดเจน
“แล้วนี้แกจะกลับไปที่โรงเรียนรึว่าไปหอวะไอ้ครูบอล”คิงหนุ่มเท่เจ้าของผับถามขึ้น ว่าหลังจากนี้
ผมจะกลับไปที่โรงเรียนรึหอพักที่ผมใช้สำหรับใช้ค้างคืนเวลาจำเป็นในวันเสาร์อาทิตย์เพราะผม
เรียนปริญญาโทด้วย เวลาจะทำงานดึก ๆ ก็จะใช้ห้องนี้ลดเวลาอีกด้วย
“คงจะเป็นหอพักวะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย”ผมเอ่ยบอก
“อืม เดี๋ยวกูไปส่งมึงเองเว้ย ถ้ามึงไม่โดนผู้ชายลากไปก่อนนะ”เสียงไอ้ติ๊กดังขึ้น ตอนแรกก็เหมือนมันจะเป็นห่วงผม
แต่อีช่วงท้าย ๆ ฟังดูแล้วมันแปลก ๆ นะครับ
หลังจากการทักท้ายกันแล้วเราก็เริ่มดื่มกันจริงแล้วมันเริ่มบริหารตับกัน โดยที่ผมไม่ดื่มพวกของมึนเมาแต่อย่างใด
ด้วยผมได้ให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่แตะต้องเรื่องพวกนี้เป็นเด็จขาด ซึ่งเพื่อน ๆ ผมก็รู้ถึงเรื่องนี้ดีทุกคน
และทุกคนก็เข้าใจ ตอนนี้ผมเลยถือน้ำอัดลมสีดำขึ้นดื่มแทน ฟังเพลงเร้าใจกับแสงไฟที่กระพริบซะจะทำให้
ผมตาบอดบวกกับหูติงเอาได้ง่าย ๆ เพื่อน ๆ ผมเริ่มวาดลวดลายเกี้ยวสาวออกไปดิ้นแล้ว ส่วนยัยน้ำ
กับหมวดฝนก็ออกไปโยกย้ายสายสะโพกให้หนุ่มน้ำลายหกกันแล้วด้วย ดีที่ไอ้คิงมันให้ลูกน้องบางส่วน
ดูแลและคอยระวังสองสาว ส่วนตัวมันก็ขอไปดูความเรียบร้อยของร้านนิดหน่อย จนตอนนี้ผมนั่งคนเดียว
หันซ้ายก็มีผู้ชายมองผมแล้วยกแก้วเหล้าชูเหมือนชวนผมดื่ม แต่ผมรีบหันหน้าหนีออกมาซะก่อน ยังไง
ก็ขอตั้งหลักหน่อยก็แล้วกันนะ เลยตัดสินใจลุกออกจากโต๊ะเพื่อเดินเข้าห้องน้ำแทน ระหว่างเดินไปนั้นเอง
ด้วยความรีบร้อนของผมเลยทำให้ชนเข้ากับคนที่เดินสวนมาจนต่างฝ่ายต่างถอยหลัง
“ขอโทษครับ คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ ผมขอโทษจริง ๆ”ผมรีบเอ่ยขึ้น ยิ่งเห็นเป็นผู้หญิง
ผมยิ่งรีบเอ่ยปากขอโทษอีกครั้ง
“ดิชั้นก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกันที่ดิชั้นเดินไม่ดูทาง”เสียงเธอดังขึ้น พอผมสำรวจผู้หญิงตรงหน้า
ของผม เธอดูเหมือนจะมีเชื้อสายแขก ด้วยดวงตาที่กลมโตในแบบสาวแขก คิ้วเข้มที่ถูกแต่งจนดูสวย
เธอเป็นผู้หญิงที่ต้องบอกว่าดูตัวเล็กอาจจะด้วยความสูงที่คงจะไม่เกิน 160 แต่ที่ทำให้ผมต้องแปลกใจก็คงจะเป็น
สายตาคมเฉี่ยวของเธอที่จ้องผมพร้อมรอยยิ้มมุมปาก
“ไม่หรอกครับผมเองที่ผิด”ผมปฏิเสธคำขอโทษของเธอ พร้อมกับยอมรับผิดเอง
“คริคริ คุณจะผิดคนเดียวใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะต้องเลี้ยงเครื่องดื่มและต้องดื่มเป็นเพื่อนดิชั้นนะคะ
ไม่งั้นดิชั้นไม่ยกโทษให้คุณแน่ ๆ”เธอหัวเราะหลังจากฟังผมจบ แล้วเสนอให้ผมเลี้ยงเครื่องดื่มเธอและ
นั่งดื่มเป็นเพื่อนเธอ
“ก็คงจะได้นะครับถ้าคุณไม่มีปัญหาว่าผมไม่ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์”ผมเอ่ยออกไป
“คะ ? อืม ก็ได้คะ”เธอทำเสียงและสีหน้าที่ดูจะแปลกใจกับคำพูดของผม ก่อนที่เธอจะตอบรับ
“ถ้าอย่างนั้นเชิญที่บาร์ดีกว่านะครับ”ผมเลยเชิญเธอไปยังบริเวณบาร์เครื่องดื่ม
“คะ”เธอตอบรับก่อนจะเดินนำผมไปยังบาร์ที่เป็นจุดหมาย
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าจะดื่มอะไรครับ คุณคิงบอกว่าเชิญตามสบายคุณคิงขอรับผิดชอบเอง”เสียงบาร์เทนเดอร์เอ่ยกับผม
“อ้อ ขอบคุณครับ แต่ส่วนนี้ผมขอจ่ายเองดีกว่าครับ”ผมเอ่ยปฏิเสธเพราะผมต้องการจะเป็นคนจ่ายเอง
เพื่อเป็นการขอโทษผู้หญิงคนนี้
“ครับ”บาร์เทนเดอร์รับคำผม
“อืม ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ ดิชั้นชื่ออ้อมนะคะ”หญิงสาวตรงหน้าหลังจากสั่งเครื่องดื่ม
แล้วก็หันมาถามชื่อผมพร้อมกับแนะนำชื่อของเธอ
“ครับยินดีที่รู้จักนะครับ ผมบอลครับ”ผมแนะนำตัวบ้างเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“คุณบอลมาเที่ยวบ่อยเหรอคะถึงรู้จักกับคุณคิงเจ้าของผับนี้”คุณอ้อมชวนผมคุย
“ก็ไม่หรอกครับ พอดีว่าเจ้าของผับเป็นเพื่อนกับผมนะครับ”ผมอธิบาย
“เหรอคะ แสดงว่าก็ต้องเป็นนักธุรกิจเหมือน ๆ สินะคะ”เธอถามผมพร้อยรอยยิ้ม
“เปล่าครับ พอดีเราเรียนด้วยกันมาตอนเรียนปริญญานะครับ ผมเป็นแค่ข้าราชการครูเท่านั้นละครับ”ผมเอ่ยบอก
“เหรอคะ อย่างนี้อ้อมต้องเรียกคุณว่าครูบอลแล้วสินะคะ ครูบอลต้องเก่งมาก ๆ แน่ ๆ เลย
เพราะการสอบบรรจุมันยากไม่ใช่เหรอคะ”เธอทำหน้าแปลกใจหลังจากได้ยินว่าผมเป็นข้าราชการครู
“ไม่หรอกครับ ถ้าเตรียมตัวดี ๆ อ่านหนังสือก็ช่วยได้มากแล้วละครับ”ผมเอ่ยบอก จริง ๆ ผมไม่ได้เรียนคุรุศาสตร์มาโดยตรง
แต่ผมเรียนคอมพิวเตอร์แล้วเรียนใบประกอบวิชาชีพครูเพิ่ม แล้วถึงสอบบรรจุอีกครั้งหนึ่ง
ในระหว่างนั้นคุณอ้อมเธอได้แนะนำตัวว่าเธอทำงานวงการบันเทิงแต่ก็ยังไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร
ความฝันของเธอคือต้องนักแสดงแถวหน้าให้ได้ ซึ่งก็ดูเธอจะมุ่งมั่นเหรอเกิน เธอคุยสนุก และรู้สึกว่าเธอ
จะอมยิ้มตลอดเวลา เราคุยกันจนผมตกลงที่จะทำเว็บเพจและเป็นที่ปรึกษาให้เธอสำหรับเว็บเพจของตัวเธอเอง
เพราะเธออยากจะมีเอาไว้แสดงความคืบหน้าผลงานและเป็นการโปรโมทตัวเองไปด้วย เธอเลยขอพบผมอีกครั้ง
เพื่อพูดคุยและปรึกษากัน โดยที่นัดพบเป็นร้านอาหารเพราะเธออ้างว่าจะเลี้ยงอาหารเป็นการตอบแทน
สำหรับการทำเว็บเพจ ทั้ง ๆ ที่ผมก็ปฏิเสธเพราะผมต้องการจะช่วยเธอเท่าที่ผมจะช่วยได้ เมื่อตกลงเวลา
และสถานที่ได้แล้วเธอจึงขอตัวกลับไปหาเพื่อน ๆ ของเธอ ซึ่งมาอยู่หลายคน แต่ละคนแต่งตัวกันได้ยั่วเสือสิงห์กระทิงแรด
“แหม พอไม่ใช่ผู้ชายตามก็กลายเป็นนักแสดงไม่ค่อยดังตามแทนนะยะครูบอล”เสียงน้ำดังขึ้น
หลังจากที่ผมเดินกลับมายังโต๊ะตัวเอง และพวกเพื่อน ๆ ของผม ก็กลับมานั่งพักกันที่โต๊ะแล้วเหมือนกัน
“ไม่ใช่ พอดีกูเดินชนเค้าล้มนะก็เลยเลี้ยงเครื่องดื่มเพื่อขอโทษเค้าเท่านั้นเอง”ผมบอกพวกเพื่อน
ที่ทำหน้าทำตาว่าอยากรู้ซะเหลือเกิน
“อย่าไปยุ่งเชียวนะครูบอล ยัยคนนี้อยากเป็นดาราดังแต่ก็ไม่ดังเพราะความสูงไม่ถึง แล้วดูดิหน้าอกกับส่วนสูงนะ
ไม่เห็นจะสมดุลกันเลย ตัวเตี้ยแต่นมนะจะเอามาทำไมนักหนา แล้วที่สำคัญนะยัยนี้มีข่าวว่าเป็นเด็กนายทหาร
แต่ก็โดนเขี่ยทิ้งเมื่อไม่นานมานี้เอง”ยัยน้ำร่ายยาว
“หึหึ ที่แกไม่ชอบเค้าเพราะเค้านมใหญ่กว่าใช่เปล่า”ไอ้ปอเอ่ยถามสวนไป
“ใช่”อันนี้ก็ตอบสั้นได้ใจตอบโดยไม่ต้องคิดเพราะมันออกมาจากใจจริง จนทำให้ทุกคนถึงกับหัวเราะ
ในความตรงไปตรงมาของยัยน้ำไม่ได้
หลังจากแยกย้ายกันโดยที่ผมอาศัยคิงมาส่งที่หอพักที่ผมเช่าแยกเอาไว้ ผมก็ขึ้นนอนพร้อมกับทำความสะอาดร่างกายแล้วเข้านอน
ตื่นเช้าผมก็รีบแต่งตัวด้วยชุดสุภาพเพื่อเข้าเรียนเช้า กว่าจะจบวันนี้ผมก็ใช้เวลาไปจนเลยบ่ายสองเข้าไปแล้ว
เดินกลับหอเพื่อเปลี่ยนชุดให้สบาย ๆ ระหว่างนั้นเสียงเรียกเข้ามือถือผมก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมาเป็นเบอร์ที่พึ่งบันทึกเมื่อคืนนี้
“สวัสดีครับคุณอ้อม”ผมเอ่ยทัก
“สวัสดีคะครูบอล อ้อมโทรมารบกวนรึเปล่าคะ”ปลายสายถามผมเสียงใส
“อ้อ เปล่าครับ คุณอ้อมมีอะไรรึเปล่า”ผมเอ่ยถามด้วยเวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่ผมกับเธอนัดหมายไว้
“คืออ้อมจะโทรมาเช็คดูนะคะ กลัวว่าครูบอลจะยังติดเรียน”เธอเอ่ยออกมา
“ครับไม่มีปัญหาตามที่คุณอ้อมตกลงไว้เลยครับ”ผมตอบกลับไป
ในวันนั้นผมได้พบกับเธอตามที่นัดไว้ ได้คุย ให้คำแนะนำ ดูเหมือนเธอจะมีหลักการความคิดที่เป็นผู้ใหญ่เกินวัยของเธอ
เธอเล่าว่าเธอเป็นลูกที่พ่อแม่หย่าร้างกัน มีพี่ชายหนึ่งคน พี่สาวหนึ่งคน ที่เธอมาเอาดีด้านวงการแสดง
เพราะเธอต้องการหาเงินมาให้แม่ เพื่อให้แม่สบายไม่ต้องทำงานหนักเหมือนทุกวันนี้ ผมรู้สึกประทับใจ
กับแนวคิดของเธอ อีกทั้งเรายังเหมือนกันตรงที่ครอบครัวหย่าร้าง เลยทำให้ผมตัดสินใจจะช่วยทำเว็บเพจให้กับเธอ
และเธอก็จะโทรมาพูดคุยกับผมอยู่บ่อย ๆ จนเหมือนจะกลายเป็นเพื่อน จนเราเปลี่ยนคำนำหน้าในเวลาเพียงแค่อาทิตย์แรกที่รู้จักกัน
ซึ่งวันนึงเธอมาหาผมที่หอพักในวันที่ผมมาพักเพื่อเรียนโดยที่เธอไม่ได้บอกกว่า
“พี่บอล อ้อมอยู่ข้างล่างหอพักพี่นะคะ อ้อมโดนฝนมา ขอยืมเสื้อผ้าพี่บอลเปลี่ยนได้ไหมคะอ้อมหนาว”
เสียงสั่นดังขึ้น พอฟังแล้วผมก็ตกใจด้วยตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้วประกอบกับฝนฟ้าตกหนัก ทำไมอ้อมถึงมาอยู่ที่นี้ได้
มีต่อด้านล่างนะคะ
-
มาอ่านต่อกันเลยค่า
“เดี๋ยวพี่รีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”ผมเอ่ยบอกพร้อมกับรีบหยิบผ้าขนหนูที่ยังไม่ได้ใช้ติดมือลงไปหาเธอด้วย
ผมเดินลงบันไดเพื่อลงไปหาเธอ ภาพที่เห็นคือผู้หญิงที่แต่งตัวตามสมัยนิยม แบบไม่ค่อยจะปิดบังเท่าไหร่
แต่ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจหรอกครับ เพราะผมเป็นห่วงเธอ ทั้งตัวเธอเปียกปอนจนผมสงสาร อีกทั้งเธอยังใช้สองแขน
โอบกอดรอบตัวเองซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอหนาว ผมรีบตรงเข้าไปหาเธอเพื่อส่งผ้าขนหนูที่ติดมือมาส่งให้เธอ
ได้ใช้ห่มตัวเองบ้าง
“ผ้าขนหนูครับอ้อม”ผมยื่นผ้าขนหนูให้เธอ
“ขอบคุณพี่บอลมากคะ”เธอยื่นมือมารับผ้าจากผมแล้วจึงใช้ผ้าผืนนั้นห่มรอบตัวเอง ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงบน
แต่มันก็คงจะทำให้เธอคลายหนาวได้บ้าง
“ขึ้นไปที่ห้องพี่ก่อนแล้วกัน พี่รีบลงมารับอ้อมเพราะกลัวหนาวเลยยังไม่ทันได้เตรียมชุดให้นะ”ผมเอ่ยบอกเธอ
“คะ”เธอช้อนตามองผมพร้อมอมยิ้ม
ผมนำทางเธอขึ้นไปจนถึงห้องของตัวเองที่ชั้นสี่ เมื่อเข้ามาภายในห้องผมก็นำเธอไปยังโต๊ะทานข้าว
เพื่อให้นั่งรอผมหาเสื้อผ้าให้เธอเปลี่ยน เมื่อหาชุดที่เธอพอจะใส่ได้ผมก็รีบส่งให้เธอเพื่อให้เธอเข้าห้องน้ำ
อาบน้ำนั้นเอง ระหว่างนั้นผมก็กลับมานั่งทำเว็บเพจให้กับเธอ
“ว้าวสวยจังเลยคะพี่บอล”เสียงดังขึ้นด้านหลังผม เมื่อหันไปก็เห็นเธอใส่ชุดฟุตบอลของผม
ที่ดูจะใหญ่กว่าเธอพอควรกำลังยื่นหน้าเข้ามา
“อ่ะ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ”ผมตกใจก่อนจะตั้งสติได้แล้วตอบกลับเธอไป
“แต่พี่บอลเก่งจังเลยนะคะ แถมยังทำให้อ้อมฟรี ๆ อีกด้วย หน้าตาดีแล้วยังใจดีอีก ใครได้ไปเป็นสามีนี้โชคดีเลยนะคะ”
เธอพูดพร้อมกับส่งสายตาที่ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกกลับมาให้
“ฮะฮะ”ผมทำได้เพียงแต่หัวเราะกลบเกลื่อนไปเท่านั้น
“พี่บอลพอที่จะมียาพาราไหมคะอ้อมรู้สึกมึนหัวนิดหน่อยนะคะ”เธอพูดพร้อมกับใช้นิ้วมือนวดขมับตัวเองไปด้วย
“มีครับรอแปปนะครับ”ผมเอ่ยออกไปก็จะลุกขึ้นไปยังหัวเตียงนอนที่มีกล่องยาสามัญประจำบ้านวางไว้
“ขอบคุณคะพี่บอล พี่บอลทำงานต่อไปเถอะคะอ้อมขอนั่งรอให้ฝนซาแล้วจะกลับคะ คงไม่รบกวนพี่บอลนะคะ”
เธอเอ่ยขอบคุณหลังจากผมส่งยาพร้อมแก้วน้ำเปล่าให้เธอ แล้วจึงเอ่ยคำขอพร้อมคำถามส่งมาหาผม
“ครับ ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกพี่ได้เลยนะครับ”ผมตอบกลับก่อนจะหันกลับมาหาหน้าจอเพื่อเขียนเว็บเพจต่อ
ผมใช้เวลาไปไม่รู้นานเท่าไหร่กว่าจะได้ในส่วนที่ผมพอใจ พอหันมาก็เห็นอ้อมเธอขึ้นไปนอนบนเตียงของผม
พร้อมห่มผ้าหลับไปแล้ว อีกทั้งฝนก็หยุดตกไปเมื่อไหร่ไม่ทราบได้
“อ้อมครับ อ้อม”ผมเอ่ยเรียกเพื่อปลุกเธอ
“............”ไม่มีเสียงตอบรับรึปฏิกิริยาใดตอบกลับ มีเพียงแต่ลมหายใจที่ดูจะสม่ำเสมอ
ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเธอเพลียจากการทำงาน แล้วยังต้องมาเปียกฝนรวมทั้งฤทธิ์ยาก็ได้เลยทำให้
เธอนอนหลับไม่รู้สึกตัว ผมเลยตัดสินใจหาหมอนอีกใบและที่นอนปิกนิกมาปูใกล้ ๆ กับโต๊ะญี่ปุ่นที่ผมใช้ทำงาน
ถึงผมจะเป็นผู้ชายผมก็ให้เกียรติผู้หญิงเสมอ อีกทั้งเธอยังไม่ใช่คนรักของผมด้วยแล้วผมจะไม่ฉวยโอกาสโดยเด็จขาด
เพื่อน ๆ ผมมันว่าผมนะไม่สมชายเพราะผมยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับใครเลยแม้แต่คนเดียว ถ้าเป็นผู้หญิง
ก็คงจะเป็นสาวพรหมจรรย์ ผมมีความคิดว่าผมไม่ต้องการมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงไปทั่ว คนที่ผมจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง
จะต้องเป็นคู่ชีวิตของผมเป็นแม่ของลูกผมคนเดียวเท่านั้น
หลังจากวันนั้นผมรู้สึกว่าอ้อมแสดงออกให้ผมเห็นว่าเธอสนใจในตัวผม และเริ่มที่จะเข้ามาพบเพื่อน ๆ ของผม
ซึ่งทุกคนลงความเห็นว่าอ้อมกำลังต้องการจะสานสัมพันธ์กับผมในเชิงชู้สาว ซึ่งหลังจากนั้น
เพื่อนสาวของผมทั้งสองก็เริ่มเล่าข่าวแง่ลบของอ้อมให้ผมได้ฟัง ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
เพราะผมไม่อยากฟังความเพียงข้างเดียว
จนในที่สุดอ้อมก็เดินเข้ามาขอคบกับผมในฐานะของคนพิเศษในคืนหนึ่ง ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
อาจจะเพราะเธอมีลักษณะครอบครัวหย่าร้างเหมือนผม รักแม่ของตัวเองมาก และแนวคิดของเธอมีหลักการและเหตุผลรองรับทุกอย่าง
“พี่บอล คือ อ้อมชอบพี่บอล พี่บอลจะว่าอะไรไหมถ้าอ้อมจะขอคบกับพี่ในฐานะแฟน”อ้อมถามผม
พร้อมกับทำสายตาคาดหวังส่งตรงมาให้
“อืม ลองดูๆ กันไปก่อนแล้วกันเนอะ”ผมเลยตอบกลับออกไป
“เย้ พี่บอลตอบตกลงคบกับอ้อมแล้ว ฟอด ฟอด”อ้อมทำท่าทางดีใจแล้วพุ่งตรงเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่
แล้วหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวาฟอดใหญ่ ๆ
หลังจากนั้นอ้อมก็มาค้างคืนที่ห้องผมแทบจะทุกศุกร์และวันเสาร์ แต่ไม่เคยไปค้างที่ห้องพักครูของผมเลยแม่แต่ครั้งเดียว
ด้วยเพราะผมปฏิเสธกลัวจะทำให้คนอื่นมองอ้อมในแง่ไม่ดี จนครบหนึ่งเดือน เหตุการณ์นั้นก็เกิดขึ้น
“พี่บอลจะหันหน้าหนีอ้อมทำไมละ”เสียงอ้อมที่ทำน้ำเสียงไม่พอใจหลังจากที่ผมหันหน้าหนีเธอ
เพื่อไม่ให้เธอหอมแก้มได้
“ก็อ้อมเอาแต่หอมแก้มพี่ตั้งแต่เช้าจนเย็นแล้วนะครับ มันไม่ดีหรอก”ผมเอ่ยออกไป อันที่จริงการหอมแก้มของอ้อมกับผมก็มีบ้าง
แต่สำหรับวันนี้ดูอ้อมจะต้องการที่จะสัมผัสตัวผมเหลือเกินจนมันอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไม
“มันไม่ดียังไงในเมื่ออ้อมกับพี่บอลเป็นแฟนกัน อันที่จริงอ้อมกับพี่บอลจะทำมากกว่านี้ก็ได้ ไม่เห็นจะแปลกเลย”
เธอเอ่ยออกมา
“แต่พี่ต้องการจะให้เกียรติอ้อม ไม่ต้องการให้อ้อมดูไม่ดีในสายตาของคนอื่น”ผมพยายามที่จะอธิบาย
“พี่บอลน่ารักที่สุดเลย”พออ้อมได้ยินเหตุผลของผมก็ส่งยิ้มก่อนจะวิ่งเข้ามากอดผมจนตัวเราแนบกัน
จริง ๆ แล้วการแต่งตัวของอ้อมมันเป็นอะไรที่ผมขัดใจมาก ด้วยผมไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งตัวจัดจ้าน
และทาเครื่องสำอางค์จนหนา แต่สำหรับอ้อมนั้นผมเข้าใจเพราะว่าเธออยู่ในวงการบันเทิงเรื่องพวกนี้จึงเป็นเรื่องธรรมดา
ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกายที่ค่อนข้างจะเปิดเผยมากเกินไป เครื่องสำอางค์ที่ถูกแต่งจนมองไม่สามารถเห็นเนื้อแท้ได้
“ถ้าเข้าใจแล้วเราออกจากห้องไปหามื้อเย็นทานกันดีกว่านะ”ผมพยายามหาทางออก ด้วยตอนนี้เธอเอาหน้าอกที่คนอื่น ๆ
บอกว่ามันมากเหลือเกินเอามาถูไถกับแขนของผม
“ไม่เอา พี่บอลเราก็เป็นแฟนกันแล้วพี่บอลจะกลัวอะไรถ้าเราจะก้าวไปอีกขั้นนึง”อ้อมพูด
พร้อมกับพยายามดันผมไปที่เตียง
“มันไม่ดีหรอกอ้อม”ผมยังพยายามจะยื้อตัวเองเอาไว้
“พี่บอล จุ๊บ จุ๊บ”อ้อมเรียกชื่อผมด้วยเสียงอันหวานหูก่อนจะโน้มคอผมเพื่อจูบกัน ผมตกใจด้วยตั้งแต่เริ่มคบกันมา
มากที่สุดคือหอมแก้ม โดยที่อ้อมจะเป็นคนหอมแก้มของผมเอง อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับ ด้วยผมนั้น
ไม่เคยมีประสบการณ์นอกจากแฟนคนแรกที่อย่างมากที่สุดคือการจูบปากกัน แต่เราก็เคยแค่สองสามครั้ง
ก่อนที่เธอจะขอเลิกกับผมเพื่อไปต่างประเทศ ตอนนั้นผมเจ็บแทบตายเลยครับ ถ้าจะให้ยอมรับกันตรง ๆ
ก็คงต้องบอกว่าประสบการณ์ด้านนี้ผมแทบจะติดลบเมื่อเทียบกับผู้ชายวัยเดียวกัน รึอาจจะสู้เด็กผู้ชายสมัยนี้ไม่ได้เลยก็ว่าได้
พอเจอลีลาของอ้อมเข้า ผมก็กลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟ อ้อมจับลูบครำตรงไหนก็ทำให้เคลิบเคลิ้มได้ไม่ยากเลย
“อ้อม หยุดเถอะ”ผมต้องเอ่ยถามอ้อม ด้วยตอนนี้ผมลงมานอนบนเตียงโดยที่เสื้อผ้าของผม
ที่ถูกอ้อมถอดหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ และด้านบนที่มีอ้อมนั่งคร่อมบนหน้าท้องของผม ซึ่งเธอก็ไม่มีเสื้อผ้า
ปกปิดร่างกายเหมือนกัน ซึ่งผมสาบานได้เลยว่านี้คือการเห็นผู้หญิงเปลือยต่อหน้าผมครั้งแรก
หน้าอกที่ใหญ่โตและคล้อยเล็กน้อย ยอดอกที่มีสีออกคล้ำ ผิวเนียนขาว ส่วนด้านล่างผมไม่กล้าที่จะดู
แต่อย่างใด อ้อมใช้บั้นท้ายของเธอถูไถกับบอลน้อยที่ตอนนี้กำลังต้องการจะเปิดประสบการณ์ครั้งแรกกับสิ่งเร้าใจตรงหน้าเหลือเกิน
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอล อ้อมจัดการเองน่า อืมมมม”อ้อมออกปาก ก่อนจะใช้มือซ้ายยื่นไปด้านหลัง
เพื่อจับเอาบอลน้อยของผมให้ตั้งตรง หลังจากคำที่อ้อมบอกจะจัดการเองเธอก็ยกตัวขึ้นก่อนจะนั่งกลับลงมายังบอลน้อย
จนทำให้ตอนนี้อ้อมได้รับเอาผมเข้าไปในตัวเธอ
“โอ้ย เดี๋ยวก่อนอ้อม พี่เจ็บอ่ะ เดี๋ยวนะ”ต้องต้องสะดุ้งด้วยความเจ็บและแสบบริเวณที่ถูกใช้งานครั้งแรก
จนต้องเอ่ยปากหยุดการกระทำของอ้อมเอาไว้ก่อน
“อืม ไม่เป็นไรนะพี่บอล อืม เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเองเชื่ออ้อมเถอะ”เสียงอ้อมกระท่อนกระแท่นดังขึ้น
เพียงไม่นานความรู้สึกเจ็บ ๆ แสบ ๆ ก็ทุเลาลง จนผมหลุดเสียงออกมา เมื่ออ้อมรับรู้แล้วว่า
ผมไม่ได้รู้สึกทรมานเธอก็เริ่มโยกตัวขึ้นลงจากช้า ๆ เป็นรวดเร็วและรุนแรง จนผมรู้สึกถึงจุด
กับการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกว่ามันเป็นยังไง เมื่อจบครั้งแรกแล้ว อ้อมก็ลงจากตัวของผม ลงมานอนด้านล่าง
พออะไรมันเลยเถิดแล้ว ซึ่งพอโดนเนื้อตัวกันมันก็ทำให้ผมเกิดความต้องการที่พึ่งได้พานพบ มันเลยทำให้
มีครั้งสองครั้งสามและอีกหลายครั้งจากช่วงเย็นจนเกือบถึงเช้า โดยช่วงแรก ๆ อ้อมจะคอยให้คำแนะนำผมเอง
หลังจากวันนั้นผมก็ได้เลือกเธอให้เป็นคนพิเศษและพร้อมจะให้เธอเป็นภรรยาของผม เป็นแม่ของลูกผม
เรามีความสัมพันธ์จากนั้นอีกสองถึงสามครั้งโดยทุกครั้งผมไม่ได้คิดถึงสิ่งนี้เลยแม้แต่น้อย นั้นคือการป้องกัน
“พี่บอล อ้อมท้องอ่ะ ทำยังไงดี”เสียงอ้อมดังขึ้นผ่านเครื่องมือสื่อสารไร้สาย
“ฮะ จริงเหรอ อ้อมไม่ต้องกลัวนะพี่จะหาทางแก้ไขเอง”ผมยอมรับว่าผมตกใจมาก ก่อนที่จะตั้งสติแล้วบอกอ้อมไป
“อ้อมกลัวพี่บอล งานอ้อมอีกละจะทำยังไงดี”เสียงอ้อมยังคงสั่นเครือ
“พี่จะรับผิดชอบเอง อ้อมแต่งงานกับพี่นะ”ผมเอ่ยออกไปด้วยเสียงอันมั่งคงเพื่อให้อ้อมได้วางใจ
ทั้งที่จริงผมนะก็กลัวเหลือเกิน ว่าถ้าผมบอกแม่ไปแม่ผมจะผิดหวังกับตัวของผมรึเปล่า แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว
ผมก็พร้อมที่จะยอมรับความจริง และพร้อมที่จะยอมรับความผิด
“ค่ะ อ้อมต้องไปทำงานก่อนนะ”ผมตอบกลับผม
“จ้า แล้วเลิกงานโทรมาหาพี่นะพี่จะนั่งรถไปหา”ผมเอ่ยบอก
“อืม”เสียงอ้อมตอบมาแล้วตัดสายผมไปทันที
จบไปแล้วนะคะ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย ความหลังของครูบอลจะเริ่มเปิดเผยสู่สายตาชาวโลกแล้ว o18
และนิสัยแย่ ๆ ของอ้อมรึบางคนก็ว่าชั่วเลย ก็จะเปิดเผยมา
ตุ๊กตาหวังว่าจะยังมีคนติดตามกันบ้างนะคะ และขอให้แสดงตัวด้วยนะเพราะทุกคนคือกำลังใจของตุ๊กตาเลยละ :pig4:
ยิ่งตอนนี้ต้องรบรากับพ่อตัวเอง ที่ไม่ยอมกินข้าวและยา ซึ่งยาจะต้องไม่ขาดโดยเด็จขาดเลย :ling2:
แล้วยังข้าวก็ไม่เอา จากแต่ก่อนพ่อของตุ๊กตาหนัก 50 กว่ากิโล ตอนนี้น่าจะเหลือไม่ถึง 35 กิโลแล้วคะ
เพราะชั่งน้ำหนักเมื่อสองอาทิตย์ก่อนพ่อหนัก 35 ตอนนี้เลยน่าจะน้อยกว่านั้น พอพ่อไม่สบาย
แม่เลยต้องมาดูแลพ่อในช่วงตอนกลางวันซึ่งปกติแม่ก็ต้องดูแลตาอยู่แล้ว เลยทำให้แม่ดูเหมือนจะเหนื่อยขึ้น
แล้วทำให้อาการของแม่ไม่ค่อยดี คงต้องดูวันพุธนี้อีกทีละคะว่าจะกลับมาดีขึ้นบ้างอีกไหม :serius2:
ส่วนสำหรับตอนหน้าบอกไม่ได้แต่จะมาแจ้งให้ทราบถึงกำหนดการณ์กันก่อนนะคะ รักทุกคนเลยค่า :mew1:
-
ต้องบังคับให้คุณพ่อกินแล้วล่ะค่ะ ไม่งั้นไม่หาย(กินตรงเวลาด้วยนะคะ) สู้ๆน้า (บ้านเรายังดีที่ป๊าเป็นเบาหวานแต่กินข้าว+ยา แล้ว..กินทุเรียนเยอะมากเลย เวงกำ)
คิดถึงพ่อบอลนะคะ มากอดๆทีนึง :กอด1:
นังชะนีนี่ก้นะ มาวางยาแล้วจากไป ชิส์ ต้องโดน :beat: :beat: :beat: :beat:
-
เป็นตอนรำลึกความหลังครูบอลกับอ้อมนี่เอง
-
สู้ๆ จ๊ะ. รออ่านอยู่นะ :mew1:
-
แรด! #คำจำกัดความสั้นๆแด่คุณอ้อม จากไปได้ก็ดี อย่าหวนคืนมานะ
-
หึหึหึหึ :fire: :m31:
โว้ยยยยยยยยยยยยย
สันดารนะ เสียชาติเกิดจริงๆ
ไม่น่าเกิดมาเป็นเพศแม่เลยนะ
ขอ :beat: :beat: :z6: :z6: รัวๆเลย
พี่วุฒิต้องจัดการนะ อย่าให้มันมาทำให้ครูบอลเสียใจเด็ดขาดนะๆๆ
สู้ๆนะคะ ขอให้อาการดีขึ้น และหายดีในเร็ววันนะคะ ^^ :กอด1: :กอด1:
-
สู้ๆนะครับ
-
นี่คือจุดเริ่มที่ครูบอลโดนทิ้งนีเอง
-
น้องตุ๊กตาสู้ๆ
-
สู้ๆๆๆจะรอต่อค่าาาา
-
อย่าให้เป็นแบบที่คิดเลย คือ ไม่ใช่ลูกของบอลอ่ะ ฮือๆๆ ทำไมข้าถึงสงสัยนะ
-
สู้ๆนะค่ะพี่ตุ๊กตา^^
นิยายอัพเมื่อไรก็รอได้เสมอค่ะ
-
เพิ่งมาตามอ่านสนุกมาก :mew1:
-
แววมาม่าลอยหึ่งงงงงงงงงง
-
นี่สินะจุดเปลี่ยนของบอล จะรอตามต่อไป คาดว่ายัยอ้อมอาจจะท้องกับคนอื่นแล้วเขาไม่รับนะ ส่วนเรื่องคุณพ่ออย่าไปบังคับแกนะต้องค่อยๆล่อหลอกให้แกยอมกินยาเอง เชื่อพี่สิ พี่ผ่านมาแล้ว สู้ๆนะหนู
-
นางแรงจริง
แต่ว่าคนที่เจ็บเป็นครูบอลซะงั้น 5555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:เฮ้อ: เพราะผู้หญิงแบบอ้อมนี่แหละ ที่ทำให้ผู้ชายหันมารักกันเอง
ซึ่งเข้าทางเรา :laugh: ยัยอ้อมเธอก็มีดีตรงนี้เอง
อดีตผ่านไปแล้ว มองแค่ปัจจุบันกับคนที่รักดีกว่านะครูบอล
ตุ๊กตาสู้ๆนะคะ ถือว่าโชคดีที่ได้มีโอกาสดูแลพ่อแม่และคุณตา
เพราะถือว่าเป็นการทดแทนคุณท่านที่ดีที่สุดอย่างหนึ่งเลยค่ะ
เอาใจช่วยนะคะ
บวกเป็ด
:กอด1: :L1:
-
:pig4:
-
การที่อ้อมเข้าหาครูบอลเพราะต้องการหลอกใช้แน่เลย
พอตัวเองท้องก็ต้องหาพ่อของลูกใช่ไหมเลยมาตกที่ครูบอล
ส่วนเรื่องพ่อ ต้องใช้ความอดทนสูงซักนิด เพราะถ้าบังคับมาก ๆ ท่านอาจจะไม่กินก็ได้
ลองหาเหตผลมาให้ท่าน หรือพูดรักท่านบ้างก็ดีนะ เผื่อท่านจะยอมทาน
-
ไม่ใช่ว่าท้องก่อนอยู่แล้ว เห็นบอลดูซื่อๆ เลยจะให้เป็นพ่อเด็กนะ
-
ป๋าวุติ รอคอยปลอบโยนครูบอลอยู่แล้วสินะ :hao3:
-
สู้ๆค่ะเป็นกำลังใจให้นะคร้าาา
ยังรออ่านเหมือนเดิมคร่าาาา
:L2: :im :press2: :L2:
-
หายไปนานเลยครับ จะมาต่อเมื่อหร่ายหว่า
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ผ่านไปอีกอาทิตย์
เมื่อไหร่ครูบอลจะมานะ :katai5:
-
ไม่น่าจะใช่ผู้หญิงดีเท่าไหร่นะอ้อมเนี่ย
ถึงขนาดมาหาผู้ชายถึงห้อง
รอมาม่าชุดใหญ่
-
ปูเสื่อนอนรอ :katai3:
-
ส่งข่าวมาบ้างนะครับ
-
แจ้งข่าว
ตอนนี้พ่อตุ๊กตาที่ป่วยได้เสียแล้วในวันที่ 15 สิงหาคม ที่ผ่านมา
ตุ๊กตาจึงขอแจ้งการลงนิยายแบบไม่มีกำหนดนะคะ
เนื่องจากยังจัดการธุระไม่เรียบร้อยอีกทั้งยังไม่สามารถปรับอารมณ์ของตัวเองได้ดี
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของทุกคน
ตุ๊กตาสัญญาว่าจะเขียนให้จบอย่างแน่นอนคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ จะรอคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆนะค่ะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
เข้มแข็งนะคะพี่ หนูเป็นกำลังใจให้
หนูรอได้เสมอค่ะ ไม่หนีไปไหนแน่นอน ^^
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สู้ๆ
ผมเข้าใจครับ การสูญเสียมันเป็นยังไง
ขอให้ทำใจได้ในเร็ววันน่ะครับ ^^
เป็นกำลังใจให้น่ะคร๊าบผม
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :L2:
-
ขอบคุณครับที่ยังมีน้ำใจมาบอกกล่าวกันสู้ๆๆนะท่านไปสบายแล้ว...จะรอเสมอนะ
-
เสียใจด้วยนะคะ และเป็นกำลังให้น้องตุ๊กตาเสมอค่ะ
คุณพ่อไปสบายแล้ว เราต้องเดินต่อไปเพื่อให้ท่านหมดห่วงเนอะ
:กอด1: :L1:
-
เสียใจด้วยนะคะ
รอได้ค่ะ อย่าห่วงเลย
ไว้พร้อมแล้วค่อยกลับมานะคะ
:L2:
-
ขอแสดงความเสียใจค่ะ :mew2: :mew2: :mew2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคับ
-
แจ้งข่าว
ตอนนี้พ่อตุ๊กตาที่ป่วยได้เสียแล้วในวันที่ 15 สิงหาคม ที่ผ่านมา
ตุ๊กตาจึงขอแจ้งการลงนิยายแบบไม่มีกำหนดนะคะ
เนื่องจากยังจัดการธุระไม่เรียบร้อยอีกทั้งยังไม่สามารถปรับอารมณ์ของตัวเองได้ดี
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของทุกคน
ตุ๊กตาสัญญาว่าจะเขียนให้จบอย่างแน่นอนคะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
ยังไงถ้าพร้อมก็ค่อยมาต่อก็ได้ ไม่ต้องรีบจ๊ะ
-
แสดงความเสียใจด้วยจ้า
พร้อมเมื่อไหร่ก็มาต่อได้
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ไม่ต้องรีบ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาต่อนะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ไม่เป็นไรค่ะ จัดการธุระและอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ เข้าทางก่อนก็ได้ค่ะ
เข้าใจนะ...
เสียใจเรื่องคุณพ่อด้วยนะคะ..แต่ตุ๊กตาต้องรีบกลับมาเข้มแข็งให้ได้นะ
คุณแม่ยังรอให้ตุ๊กตาเข้มแข็งอยู่นะคะ
เอาใจช่วยค่ะ
ส่วนเรื่องนิยาย ก็...รอได้ค่ะ..
-
รอๆ
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ
ยังไงก็สู้ๆต่อไปนะค่ะ
จะขอติดตามต่อไปค่ะ
-
:katai5: :katai5: :m7: :m7:
-
เพิ่งสมัครค่ะ สนุกมากๆ อยากอ่านต่อแล้วอ่าา :katai4: :katai4:
-
รอๆๆๆอยู่นะค่ะ กลับมาเร็วนะค่ะ คิดถึงป๋าวุติกะพ่อบอลแล้วค่ะ :mew6:
-
รอครับ :mew6: :mew6: :mew6:
-
กำหนดลงนิยายตอนใหม่
ก่อนอื่นเลยนะคะ ขอบคุณทุกคนมากนะคะสำหรับกำลังใจ :pig4: ตอนนี้ก็เหลือแค่การทำบุญครบ 100 วันของพ่อ
ตอนนี้ตุ๊กตาและพี่ ๆ ของตุ๊กตาก็เริ่มเตรียมงานกันบ้างกันบางส่วน ตอนนี้ก็ต้องคอยดูแม่ไม่ห่าง เพราะพ่อกับแม่ตุ๊กตานะ
เป็นคู่ชีวิตในฝันของทุกคนที่แทบจะไม่มีในยุคนี้แล้ว ท่านใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปี ไม่มีปัญหาเรื่องนอกใจ ปากเสียง
ไม่เคยขึ้นมึงกูเลยแม้แต่คำเดียว อีกทั้งชอบปล่อยมุกจีบแม่ต่อหน้าลูก ๆ และเพื่อนของตุ๊กตา โดยเฉพาะตุ้ยเนี้ยโดนมุกพ่อประจำเลย
พ่อเป็นคนขยันมาก ๆ ได้เงินมาก็จะยกให้แม่ทั้งหมดโดยที่แม่ไม่เคยร้องขอ หลังจากพ่อเสียแม่เลยซึมเศร้า แต่แม่ก็เข้มแข็งมาก ๆ
แม่ไม่ยอมร้องไห้ โดยให้เหตุผลว่าจะร้องทำไม ลูก ๆ ร้องกันไปหมดแล้ว แล้วถ้าแม่ร้องพ่อเค้าจะไม่สบายใจหลับไปอย่างไม่สงบ
ยังไงก็แล้วแต่พวกเราพี่น้องเลยต้องดูแลท่านมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ส่วนกำหนดที่ตุ๊กตาจะลงคือวันพรุ่งนี้นะคะ หวังว่าจะยังรอและติดตามกันบ้างนะคะ
รักทุกคนเสมอคะ ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่ยังคงไม่ทอดทิ้งกันยังเป็นกำลังใจให้กันมาตลอดเลย :mew6:
-
กำหนดลงนิยายตอนใหม่
ก่อนอื่นเลยนะคะ ขอบคุณทุกคนมากนะคะสำหรับกำลังใจ :pig4: ตอนนี้ก็เหลือแค่การทำบุญครบ 100 วันของพ่อ
ตอนนี้ตุ๊กตาและพี่ ๆ ของตุ๊กตาก็เริ่มเตรียมงานกันบ้างกันบางส่วน ตอนนี้ก็ต้องคอยดูแม่ไม่ห่าง เพราะพ่อกับแม่ตุ๊กตานะ
เป็นคู่ชีวิตในฝันของทุกคนที่แทบจะไม่มีในยุคนี้แล้ว ท่านใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาสี่สิบกว่าปี ไม่มีปัญหาเรื่องนอกใจ ปากเสียง
ไม่เคยขึ้นมึงกูเลยแม้แต่คำเดียว อีกทั้งชอบปล่อยมุกจีบแม่ต่อหน้าลูก ๆ และเพื่อนของตุ๊กตา โดยเฉพาะตุ้ยเนี้ยโดนมุกพ่อประจำเลย
พ่อเป็นคนขยันมาก ๆ ได้เงินมาก็จะยกให้แม่ทั้งหมดโดยที่แม่ไม่เคยร้องขอ หลังจากพ่อเสียแม่เลยซึมเศร้า แต่แม่ก็เข้มแข็งมาก ๆ
แม่ไม่ยอมร้องไห้ โดยให้เหตุผลว่าจะร้องทำไม ลูก ๆ ร้องกันไปหมดแล้ว แล้วถ้าแม่ร้องพ่อเค้าจะไม่สบายใจหลับไปอย่างไม่สงบ
ยังไงก็แล้วแต่พวกเราพี่น้องเลยต้องดูแลท่านมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ส่วนกำหนดที่ตุ๊กตาจะลงคือวันพรุ่งนี้นะคะ หวังว่าจะยังรอและติดตามกันบ้างนะคะ
รักทุกคนเสมอคะ ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่ยังคงไม่ทอดทิ้งกันยังเป็นกำลังใจให้กันมาตลอดเลย :mew6:
ขอบคุณที่เข้ามาแจ้งข่าวนะจ๊ะ
และพี่รอหนูเสมอ นานแค่ไหนก็รอ
ขอแค่ไม่ทิ้งกันก็พอ :กอด1: :L2:
-
เข้ามารอและเป็นกำลังใจให้จร้า สู้ๆนะ
อ่านข้อความนี้แล้วเค้าน้ำตาซึมเลย
น่าอิจฉาคุณแม่มากๆ ที่มีรักดีๆกับคนที่ซื่อสัตย์ เพราะเราอ่านนิยายในเล้า
เจอแต่พระเอกเลวๆจนกลัวความรัก ไปทำบุญไหว้พระที่ไหน
เราก็จะขอให้ตัวเองอย่าได้มีความรักแบบแฟนกับคนอื่นเค้าเลย
คือเป็นโสดแบบนี้ก็สุขกายสบายใจไม่เดือดร้อนอะไรไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจ
ว่ากลัวเค้าจะแอบมีกิ๊ก คุณแม่เป็นคนโชคดีมากๆที่เจอรักแท้แบบนี้
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังรอเสมอ :กอด1: :กอด1:
-
นึกว่าจะไม่มาต่อแล้วซ่ะอีก ยังรออยุ่น่ะครับ ^^
สู้ๆน๊า :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาแจ้งข่าวนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ และจะรอเสมอ
-
เป็นกำลังใจให้นะ
สนุกมากๆ
พร้อมที่จะรอเสมอ
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:ขอให้คุณแม่หายเศร้าไวๆนะจ๊ะเป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆเข้าไว้นะค่ะ ส่วนนิยายรออยู่เสมอค่ะ o13
-
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ :L2:
-
โฮ...พ่อบอลโดนหญิงอ้อมเปิดซิง (เศร้าแป๊บนะ)
รอคู่ทศกับต้นอย่างใจจดจ่อค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้แม่ของพี่ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ยังคงอัพนิยายให้หนูอ่าน ฟินกันต่อนะ
รอพี่วุฒิครูบอลน้องน้ำฟ้าทุกคืนวัน หุหุ
-
มาปูเสื่อรอตอนใหม่
อิอิ
-
สู้ๆนะค่ะพี่ตุ๊กตา :L2: เหมียวเป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
รอ :mew2: :mew2: :mew2:
-
มารอพ่อบอลคะ
-
รอนะถึงจะหลอกก็รอ5555
-
ปูเสื่อรอแล้วจร้า .... :ling1: :ling1:
-
:L2:
-
ตอนที่ 27 (ความโง่และจุดจบที่มาถึง)
ผมตัดสินใจโทรศัพท์กลับไปหาแม่เพื่อที่จะบอกความจริงแก่แม่ของผม
‘ว่าไงลูก’เสียงแม่ดังขึ้น
“คือ แม่ครับ บอลขอโทษนะครับ บอลคงทำให้แม่ผิดหวัง”ผมเอ่ยออกไป
“หือ เรื่องอะไร ทำไมพูดอย่างนั้นละลูก สำหรับลูกแล้วแม่ไม่เคยผิดหวังเลย ลูกเป็นคนดีสำหรับแม่เสมอมา
ไหนลองบอกแม่สิว่ามีเรื่องอะไร”พอได้ยินประโยคนี้น้ำตาผมก็คลอทันที
“...........แม่ครับ บอลทำผู้หญิงท้อง บอลขอโทษครับ”ผมทำใจก่อนจะตัดสินใจพูดออกไปพร้อมกับขอโทษแม่
“..................เรื่องจริงใช่ไหมบอล”เสียงแม่เงียบไปก่อนจะถามผมกลับมา
“ครับ”ผมตอบกลับเสียงแผ่ว
“แล้วบอลจะทำยังไงต่อ”แม่เอ่ยถาม
“บอลต้องการจะรับผิดชอบเธอและลูกของบอลครับแม่”ผมบอกออกไป
“อืม ถ้าอย่างนั้นอาทิตย์หน้าบอลก็พาผู้หญิงคนนั้นมาหาแม่ก็แล้วกัน ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”แม่บอกพร้อมกับถามถึงอ้อม
ผมเลยบอกออกไปว่าคือใคร พอแม่รู้ก็รู้สึกว่าจะเงียบๆไป คงจะเป็นเพราะข่าวที่สื่อถ่ายทอดออกไปมันทำให้อ้อมดูไม่ดีก็ได้
ผมพยายามอธิบายถึงนิสัยที่ผมได้สัมผัสจากตัวเธอเองในระยะเวลาสองเดือน มันอาจจะดูเร็วเกินไปแต่มันก็ไม่ใช่เหตุผล
ที่ผมจะปฏิเสธเธอและลูกได้
“อืม เรื่องข่าวพวกนั้นจะจริงรึว่าไม่จริงแม่ไม่รู้ แต่คนที่จะเป็นแม่คนคงจะไม่ทำแบบนั้นแล้วละ”แม่ผมพูดออกมา
“ครับแม่ อาทิตย์หน้าผมจะพาอ้อมไปหานะครับแม่”ผมเอ่ยบอก
“จ้า”แม่ตอบกลับก่อนจะตัดสายไป
หลังจากนั้นผมก็พาอ้อมเข้าไปหาแม่เพื่อให้ทั้งคู่ทำความรู้จักกัน ซึ่งแม่ก็ค่อนข้างพอใจอ้อมที่วางตัวต่อท่านได้ดี
แม่ผมนัดวันกับอ้อมเพื่อที่จะได้เข้าไปหาครอบครัวของอ้อมเพื่อทำการสู่ขอและกำหนดวันแต่งงานของผมกับอ้อม
ในระหว่างนั้นผมก็ได้รู้จักเพื่อนสนิทของอ้อมทั้งสาม สามสาวเป็นคนที่คุยสนุก น่ารัก สวยสดใส มั่นใจ พวกเธอ
มีฐานะทางสังคมที่ถือว่าดีต่างจากอ้อมที่ทางบ้านฐานะปานกลางเท่านั้น พี่ชายก็ไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่ง
พี่สาวก็เป็นสาวโรงงานที่ยังขยันขันแข็ง แม่ของอ้อมเป็นผู้หญิงที่มีแววตาติดจะเศร้า ๆ ทุกคนต่างต้อนรับครอบครัวของผมดีมาก
ทางแม่ผมและแม่อ้อมต่างตกลงวันแต่งงานในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเพราะตอนนี้อ้อมก็ท้องได้เดือนนิด ๆ เมื่อถึงกำหนดแต่งงานท้องจะยังไม่แสดงออก และสินสอดแม่อ้อมไม่ได้เรียกร้องอะไรแล้วแต่ทางผมจะให้ ผมเริ่มจัดการเรื่องต่างๆ
โดยมีเพื่อนอ้อมทั้งสามคนช่วยเหลือ ดูสามคนจะชอบผมนะรึชอบแกล้งผมก็ไม่รู้แถมยังเลยไปถึงไอ้บาสน้องชายผม
“พี่บอลดีจังที่เป็นพี่บอล ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปนะ”เสียงตุ้ยดังขึ้น ซึ่งผมก็อดสงสัยไม่ได้
“ทำไมเหรอครับตุ้ย”ผมถามออกไป
“ไม่มีอะไรหรอกพี่บอล มันเป็นอดีตไปแล้ว”เสียงเจย์พูดนิ่ง ๆ พร้อมรอยยิ้มออกมา
“ใช่ สนใจอนาคตดีกว่า อยากเจอหลานแล้วสิ ดีใจจังอยากจะเป็นน้ามานานแล้ว ได้เป็นแต่อา เฮ้อ”เสียงหมออ้อที่ส่งยิ้มดีใจมาให้
“อ้อ แกจะบ้ารึไงกัน ถึงแม้ว่าไอ้อ้อมจะเป็นพี่แกไม่ถึงเดือนแต่ถ้านับตามศักดิ์แกนะป้าเลยนะ”เสียงตุ้ยดังขึ้น
ซึ่งทำให้หมออ้อถึงกับหุบยิ้มทันที
“ม่ายนะ”หมออ้อถึงกลับจับหน้าตัวเองแล้วส่ายไปมาพร้อมกับเสียงร้องดังขึ้น
“หมออ้อ เป็นแม่ไง เป็นแม่กันทุกคนเลย เพราะทุกคนเป็นเพื่อนสนิทของอ้อมนิ”ผมเอ่ยบอก อยู่กับสามสาวก็สนุกดีครับ
ที่ตอนนี้อ้อมไม่อยู่เพราะต้องไปถ่ายละครต่างจังหวัดเพื่อสะสางงานให้หมดก่อนจะแต่งครับ หน้าที่เลยตกเป็นของสามสาวแทน
“ดีเลยคะพี่บอล ถึงไงเป็นแม่ก็ต้องดีกว่าเป็นป้าอยู่แล้ว”หมออ้อตอบกลับมาและยิ้มได้อีกครั้งหนึ่ง
งานแต่งของผมกับอ้อมถูกจัดขึ้นตามกำหนดการ โดยได้เชิญญาติผู้ใหญ่ทั้งฝ่ายผมและอ้อม เพื่อน พี่ น้องคนสนิท
เพื่อให้เข้ามาร่วมงานเป็นสักขีพยาน แขกมาร่วมงานก็ประมาณห้าร้อยคนได้ งานแต่งผ่านพ้นไปด้วยดี อาจจะมีสะดุดบ้างเล็กน้อย
แต่ก็มีผู้ช่วยทั้งสามสาวช่วยได้ครับ และมีข่าวเกี่ยวกับงานแต่งของผมกับอ้อมสู่สายตาประชาชน ด้วยงานในวงการบันเทิงของอ้อม
แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก เนื่องด้วยอ้อมยังไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรกับอาชีพนี้เท่าไหร่นัก
หลังจากนั้นอ้อมก็ย้ายของเพื่อไปอยู่กับแม่ของผม พร้อมพักงานบันเทิงเนื่องด้วยร่างกายที่แสดงออกถึงการตั้งครรภ์
ผมก็ต้องกลับไปทำงานและรีบกลับมาบ้านที่ปราจีนในเย็นวันศุกร์และกลับไปทำงานในเช้าวันจันทร์ตั้งแต่ตีสี่ มันก็เหนื่อยนะครับ
แต่ยิ่งผมเห็นอ้อมและท้องที่ค่อย ๆ ขยายขึ้นทุกครั้งที่ผมกลับไปแล้ว มันทำให้ผมหายเหนื่อยอย่างปลิดทิ้ง สามสาวก็พลัดกันมาเยี่ยม
พร้อมของบำรุงสำหรับคุณแม่กันอย่างไม่ขาด หากมาไม่ได้ก็จะส่งคนนำมาให้แทน จนตอนนี้อ้อมตั้งครรภ์ครบเก้าเดือนแล้ว
แต่ก็ยังไม่มีอาการที่จะส่งสัญญาณถึงการออกมาลืมตาดูโลกของลูกผมเลยครับ จนเราต้องปรึกษาแพทย์เจ้าของไข้
จึงได้กำหนดผ่าตัดทำคลอดนั้นเอง ตอนนี้อ้อมเปลี่ยนไปมากครับ จากผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กลายเป็นตุ่มตามที่ตุ้ยล้อ
สาเหตุเป็นเพราะการตั้งครรภ์และถูกทุกคนบำรุงอย่างหนัก
วันนี้เป็นที่ 22 สิงหาคม 2553 เวลา 12.12 น. เป็นวันที่ทำให้ผมทั้งยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
เนื่องจากเป็นวันที่ลูกสาวของผมได้ลืมตาออกมาดูโลก
“โห...พี่บอล น้องน้ำฟ้า เกิดปีเสือ ราศีสิงห์ ตอนเที่ยง โคตรดุเลยอ่ะ พี่ต้องเลี้ยงและอบรมให้ดี ๆ นะ”หมออ้อเอ่ยขึ้น
“หือ หมออ้อ ตกลงหมออ้อเป็นจิตแพทย์ รึหมอดูกันแน่”ผมถามอย่างสงสัยไม่ได้
“เรื่องอย่างนี้อย่าลบหลู่นะพี่บอล แค่ปีเสือ รึราศีสิงห์ก็เลี้ยงลำบากอยู่แล้ว แต่นี้ควบสองแถมเวลาเที่ยงตอนแดดเปรี้ยง ๆ อีก”
ตุ้ยเสริมอีกต่างหาก
“อืม พี่จะเลี้ยงดูและอบรมน้องน้ำฟ้าอย่างดีเลย”ผมรับคำ โดยได้รับสายตายินดีทั้งสามคู่มองพร้อมอมยิ้มอยู่ด้วย
ตอนนี้อ้อมเป็นคนเลี้ยงดูลูกสาวของเรา โดยจะมีคุณแม่ของผมช่วยดูก่อนไปโรงเรียนและหลังจากกลับมาจากโรงเรียน
และผมจะกลับมาช่วยวันหยุด จนตอนนี้น้องน้ำฟ้าอายุครบ 3 เดือนแล้ว น้องน้ำฟ้าเป็นเด็กผู้หญิงที่เปรียบเหมือนนางฟ้าน้อย ๆ ของผม
แต่ที่ดูจะเห่อที่สุดคงจะเป็นคุณย่าและแม่ ๆ อีก 3 คน ทั้งของเล่น ชุด อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ถูกเลือกสรรมาเป็นอย่างดี
ผ่านไปได้ 5 เดือน คุณแม่ผมก็ตัดสินใจที่จะซื้อรถยนต์ให้ ท่านบอกว่าสงสารผม ต้องรีบนั่งรถตู้กลับมา
แล้วต้องรีบตื่นนอนตั้งแต่ตีสามเพื่อเตรียมตัวขึ้นรถตู้ตอนตีสี่ในวันจันทร์เพื่อรีบไปทำงาน แต่ผมก็ยังแย้งท่าน
แม่ผมเลยตัดสินใจว่าจะดาวน์รถ และให้ผมผ่อนส่งเอง ผมเลยต้องยอมท่าน
วันนี้ผมเดินศูนย์การค้าเพื่อเลือกของขวัญสำหรับวันเกิดครบ 1 ขวบน้องน้ำฟ้านางฟ้าตัวน้อย ๆ ของผม
ผมได้ตุ๊กตาคุณกระต่าย ชุดสมุดระบายสี และหนังสือเตรียมความพร้อมสำหรับเด็ก เพราะตอนนี้อ้อมเริ่มเตรียมความพร้อมให้น้ำฟ้าแล้ว
ตอนนี้หนึ่งขวบของน้ำฟ้าสามารถท่อง หนึ่งถึงสิบ ก.ไก่ถึงฮ.นกฮูกได้แล้ว สำหรับอ้อมผมยอมรับเลยครับอ้อมเป็นแม่ที่ดีมาก เอาใจใส่ลูก
และฝึกให้น้ำฟ้าช่วยเหลือตัวเอง ไม่ได้ตามใจอะไรจนมากมาย แต่ตอนนี้อ้อมก็เริ่มจะมีปัญหากับผมบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ
อาจจะเป็นเพราะผมกลับมาแล้วจะเหนื่อยมากเลยอยากพักผ่อน แต่อ้อมก็จะให้ผมเลี้ยงลูกและเธอออกไปข้างนอกบ้าง
อ้อมเริ่มใช้เงินเยอะขึ้นแต่ผมก็ไม่ว่าอะไร ผมเข้าใจอ้อมนะเพราะอ้อมเหนื่อยที่ต้องดูแลน้ำฟ้าที่กำลังซน จากเคยเป็นคนสวย
ก็กลายเป็นคนเจ้าเนื้อเพราะการตั้งท้อง จากที่เคยแต่งตัวสวย ๆ แต่งหน้าสวย ๆ ก็กลายเป็นใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น
จากได้ไปเที่ยวตามที่ต่างๆ ก็กลายเป็นต้องเลี้ยงลูกทุกๆวัน
หลังจากผ่านวันเกิดน้องน้ำฟ้าได้ 6 เดือน อ้อมก็ขอย้ายกลับบ้านตัวเอง เพราะต้องการให้แม่และป้าของอ้อมช่วยอ้อมเลี้ยงน้ำฟ้า
ซึ่งผมก็ยอมรับ โดยที่แม่ผมก็ไม่ได้คัดค้าน ผมก็เลยใช้ช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ไปหาอ้อมและน้ำฟ้าที่บ้านแม่ของอ้อม
และบางอาทิตย์ก็จะรับทั้งคู่ไปนอนที่บ้านของผม เพื่อให้ย่ากับหลานได้อยู่ด้วยกัน
“พี่บอล คือ....”เสียงตุ้ยที่นัดผมมาทานข้าวเย็นดังขึ้น
“หึ มีอะไรรึเปล่าตุ้ย”ผมเอ่ยถาม ผมสังเกตสีหน้าของสามสาวที่ดูเหมือนจะอึดอัดใจอะไรซักอย่าง
“อาทิตย์ ที่แล้วพี่บอลได้กลับบ้านรึเปล่าอ่ะ”ตุ้ยยังคงถามต่อ
“ไม่ได้กลับนะ พี่รีบเตรียมข้อสอบนะ”ผมตอบกลับไป
“แล้วไอ้อ้อมมันไม่ว่าอะไรรึไง”เสียงหมออ้อที่มองมาทางผมนิ่ง ๆ
“พี่โทรไปบอกอ้อมแล้วละ อ้อมก็งอน ๆ นะ แต่ก็เข้าใจแล้วก็บอกว่าให้พี่ทำงานให้เติมที่”ผมตอบไปตามความจริง
“เฮ้อ....หวังว่าสิ่งที่พวกตุ้ยคิดไว้มันจะไม่เป็นจริงนะ”เสียงตุ้ยพูดเบา ๆ พร้อมกับมองหน้ากัน
“มีอะไรรึป่าว”ผมอดที่จะถามไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอก ทานข้าวกันดีกว่านะ”เสียงเจย์ที่เงียบมานานดังขึ้น
ผมอดเก็บความสงสัยต่าง ๆ เอาไว้ เพราะผมสนิทกับหมออ้อมากพอสมควร เราต่างจะถามข่าวคราวกันอยู่เสมอ
และคำถามที่หมออ้อมักจะถามก็จะเป็นเรื่องน้ำฟ้าและอ้อมเสียส่วนใหญ่
อีกหนึ่งปีต่อมา อ้อมได้ขอซื้อชุดเพื่อสุขภาพใส่ ซึ่งราคามันไม่ใช่พันสองพัน แต่ขาดอีกไม่กี่หมื่นก็จะแสน
ซึ่งมันเป็นเงินที่มากสำหรับอาชีพข้าราชการครูอย่างผม
“ทำไม แค่นี้พี่บอลให้อ้อมไม่ได้รึไง อ้อมเลี้ยงลูกเหนื่อยนะ ไม่ได้ไปไหนเลย แล้วดูดิอ้อมอ้วนจนจะกลายเป็นโอ่งมังกรเดินได้อยู่แล้ว
อ้อมไม่มีหน้าไปให้เพื่อน ๆ เห็นหรอกนะ แล้วถ้าพี่บอลไปเจอผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ พี่บอลจะไม่ไปชอบเค้าเหรอ”อ้อมพูดพร้อมกับงอน
“โถอ้อม เราอยู่ด้วยกันสามปีแล้วนะ อ้อมก็รู้ว่าพี่ไม่เคยมองผู้หญิงอื่นเลย อ้อมคือผู้หญิงคนเดียวของพี่ อ้อมเป็นเมียพี่
เป็นแม่ของลูกพี่นะ อย่าคิดมาสิ พี่รักอ้อมนะครับ”ผมพูดไปพร้อมกับเดินเข้าไปกอดอ้อมเอาไว้
“ไม่รู้ละ อ้อมจะเอา แล้วถ้าอ้อมผอมสวยเหมือนเดิมอ้อมว่าจะเป็นตัวแทนละพี่บอล แล้วอ้อมจะได้เอาเงินส่วนนึงมาให้แม่ด้วย”
อ้อมพูดขึ้น
“แต่พี่ไม่ได้มีเงินเก็บเยอะขนาดนั้นนะ”ผมเอ่ยท้วงขึ้น
“พี่บอลก็กู้สิ นะนะ”อ้อมหันมากอดผมพร้อมอ้อน
“แล้วถ้ามันดีขึ้นเราจะได้หาบ้านเช่าด้วยไง เนี้ยพี่ตัวแทนนะได้เงินจากส่วนแบ่งเดือนเป็นแสน ๆ นะพี่บอล
พี่บอลอยากให้อ้อมกับน้ำฟ้าอยู่ใกล้ไอ้เต้เหรอ”อ้อมเอ่ยถึงเหตุผลนึงที่ผมเถียงกับอ้อม เพราะอยากให้อ้อมย้ายออกมา
เต้คือลูกพี่ลูกน้องของอ้อม เรียนหนังสือไม่จบ ไม่มีงานทำ และที่สำคัญคือเต้ติดยาเสพติด ทั้งดมกาว และยาบ้า
ผมเป็นห่วงอ้อมกับน้ำฟ้านะครับ แต่อ้อมก็ยังคงอ้างว่าอยู่ที่บ้านนี้ยังมีคนช่วยเลี้ยงน้ำฟ้า
“แต่...”ผมกำลังจะพูด เพราะเงินนั้นมันมากจริง ๆ นะครับ
“นะพี่บอล กู้เงินสวัสดิการไงนะ นะพี่บอล”อ้อมพยายามขอผม
“อืม ก็ได้”ผมเอ่ยตกลง
“ฟอด ฟอด รักพี่บอลที่สุดเลย สามีใครนะใจดีที่สุดเลย”อ้อมหอมแก้มผมทั้งซ้ายขวาด้วยความดีใจ หลังจากที่ผมตอบตกลงเธอ
หลังจากนั้นผมจึงยื่นเรื่องขอกู้เงินจากกองทุนสวัสดิ์การครูเป็นเงินจำนวนหนึ่งแสนบาท ส่วนต่างนี้อ้อมขอเอาไปทำทุนต่อในธุรกิจ
ผมก็ต้องใช้เงินให้ประหยัดยิ่งขึ้น เพราะต้องผ่อนรถยนต์และยังต้องส่งเงินที่กู้มาทุก ๆ เดือน
‘สะหวาดดีคะ บ้านน้องน้ำฟ้าคะ’เสียงใส ๆ ที่ผมคิดถึงดังขึ้น
“สวัสดีคะ ขอสายเจ้าของบ้านน้องน้ำฟ้าหน่อยคะ”ผมเอ่ยออกไป
‘พ่อบอลเหรอคะ คิคิ น้องน้ำฟ้าพูดอยู่คะ”เสียงตื่นเต้นของน้ำฟ้าและตามมาติด ๆ ด้วยเสียงหัวเราะใส
“น้องน้ำฟ้าทานข้าวรึยังคะ”ผมเอ่ยถามออกมาพร้อมรอยยิ้ม
‘ไม่เอาคะพ่อบอล อย่าพึ่งถามเรื่องทานข้าวสิคะ ต้องบอกว่ารักน้องน้ำฟ้าแล้วก็คิดถึงน้องน้ำฟ้าก่อน แล้วถึงจะถามเรื่องทานข้าวสิคะ”
เสียงร้องดังขึ้นมา
“หึหึ คะ พ่อบอลรักกกกกกกกกกน้องน้ำฟ้า คิดถึงงงงงงงน้องน้ำฟ้าที่สุดเลยคะ”ผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้
เมื่อได้ยินเสียงร้องดังขึ้นประกอบภาพน้ำฟ้าทำปากจู๋พองแก้มด้วยความไม่พอใจ
‘คริคริคะ น้องน้ำฟ้าก็รักกกกกกกกกกกกกพ่อบอล คิดถึงงงงงงงงงงพ่อบอลเหมือนกัน ทีนี้พ่อบอลถามเรื่องทานข้าวได้แล้วคะ’
ผมอดยิ้มด้วยความรักและเอ็นดูของลูกสาวตัวน้อยของผมไม่ได้ ทุกคนลงความเห็นว่าน้องน้ำฟ้าหน้าเคาะแบบจากผมทั้งหมด
ทั้งปาก ตา จมูก และสีผิวที่ไม่ได้ขาวใสเหมือนอ้อมผู้เป็นแม่เลย
“คะ น้องน้ำฟ้าทานข้าวรึยังคะ”ผมรับคำก่อนจะถามเรื่องทานข้าวอีกครั้ง
‘ทานแล้วคะ คุณยายทำพะโล้ให้น้องน้ำฟ้าทานแล้วคะ น้องน้ำฟ้าทานกับพี่พลอยแข่งกันด้วย’น้ำฟ้ารับคำเสียงดังฟังชัด
พร้อมทั้งบอกถึงคู่แข่งคือพี่พลอย ซึ่งเป็นลูกสาวของพี่สาวอ้อมที่อายุมากกว่าสองปี
“แล้วใครชนะละคะ”ผมถามขึ้น ทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบของคำถามตัวเองอยู่แล้ว
‘น้องน้ำฟ้าสู้พี่พลอยไม่ไหวคะ พี่พลอยทานสองชาม น้องน้ำฟ้าทานหมดครึ่งชามเอง’เสียงฟ้าใสเบาลง
“ไม่เป็นไรคะลูก หนูทานนมเยอะ ๆ นะคะ”ผมปลอบใจน้ำฟ้า
ผมเคยปรึกษาแพทย์ด้านกุมารแพทย์ที่หมออ้อพาไปแนะนำ ซึ่งเป็นแพทย์ในโรงพยาบาลของหมออ้อเอง เรื่องการเจริญเติบโตของน้ำฟ้า
ด้วยวัยเด็กเดียวกัน น้ำฟ้าน้ำหนักค่อนข้างเล็ก ทั้ง ๆ ที่ตอนคลอดน้ำหนักตั้งสี่โลกว่า ๆ ด้วยซ้ำ
‘จากการตรวจสอบร่างกายแล้วนะคะ ไม่มีสิ่งผิดปกติ ทั้งด้านร่างกาย โฮโมน แต่จากที่หมอสังเกต
ที่น้องน้ำฟ้าการเจริญเติบโตช้ากว่าในเด็กเดียวกันก็เป็นเพราะพ่อกับแม่นะคะ ด้วยรูปร่างของพ่อแม่ที่ไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่
จึงทำให้น้องน้ำฟ้าตัวเท่านี้ ไม่ต้องคิดมากนะคะ แค่คุณพ่อคุณแม่ใส่ใจในด้านโภชนาการทางด้านอาหาร นม และการออกกำลังกาย
การเจริญเติบโตของน้องน้ำฟ้าจะดีขึ้นคะ อาจจะเน้นด้านขนมปัง นม เนย ชีส จะช่วยให้มีเนื้อเพิ่มขึ้นได้ แต่ก็อย่ามากไปนะคะเดี๋ยวจะอ้วน
และห้ามลืมทานผักและผลไม้ด้วย’คุณหมอพูดขึ้นเพื่อคลายความกังวลของผมและอ้อมลง พร้อมทั้งมองน้ำฟ้าที่นั่งเล่นของเล่นด้านล่าง
ที่มีไว้เตรียมให้คนไข้ตัวเล็ก ๆ ได้เล่น
‘ได้ฟังคุณหมอพูดอย่างนี้แล้วดิชั้นก็รู้สึกเบาใจขึ้น’เสียงอ้อมดังขึ้นหลังจากได้ยินคำของคุณหมอสาวที่ส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้
‘ไม่ต้องห่วงหรอกคะ และอีกอย่างที่หมอได้สังเกตน้องน้ำฟ้า น้องน้ำฟ้ามีพัฒนาการด้านสมองที่ดี ความจำดีนะคะ
ขอให้ส่งเสริมและกระตุ้นต่อไปนะคะ ในเด็กอายุเพียงแค่สองขวบถึงสามขวบเหมือนน้องน้ำฟ้า แล้วมีความสามารถด้านสมองแบบนี้
น้อยมากนะคะ’คำพูดของคุณหมอทำให้ผมและอ้อมอดยิ้มด้วยความยินดีไม่ได้
‘พ่อบอลคะ พ่อบอล’เสียงเล็กใสดังขึ้น ฉุดความคิดของผมให้กลับมายังปัจจุบัน
“ว่ายังไงคะลูก”ผมเอ่ยถามลูกสาวตัวน้อย
‘พ่อบอลเป็นอะไรคะ น้องน้ำฟ้าคุยกับพ่อบอลแล้วพ่อบอลไม่ตอบน้องน้ำฟ้าเลย’น้ำฟ้าทำเสียงเล็กเสียงน้อยเหมือนจะไม่พอใจ
ที่ผมไม่ได้สนใจคำพูดของตัวเอง
“พ่อขอโทษคะลูก พ่อบอลมัวแต่คิดถึงน้องน้ำฟ้าไงลูก”ผมรีบพูดเอาใจลูกสาวตัวน้อยทันที
‘คริ คริ จริงเหรอคะ น้องน้ำฟ้าก็คิดถึงพ่อบอลเหมือนกันคะ’เสียงน้ำฟ้ากลับมาสดใสร่าเริงเหมือนเดิม
“น้องน้ำฟ้าขา แม่อ้อมอยู่ไหมคะ”ผมเอ่ยถามลูกสาว
‘ไม่อยู่คะ แม่อ้อมบอกว่าจะไปพบลูกค้า หาเงินให้น้องน้ำฟ้า’น้ำฟ้าตอบกลับมาด้วยเสียงเศร้า ๆ
“เหรอคะ แล้วน้องน้ำฟ้านอนกับใครละลูก”ผมถามน้ำฟ้า
‘นอนกับคุณยายคะ’ลูกสาวผมตอบกลับมา จริง ๆ แล้วผมก็พอคาดเดาคำตอบของน้ำฟ้าได้ เพราะช่วงสองสามเดือนนี้
อ้อมดูทุ่มเทให้กับธุรกิจใหม่นั้นก็คือชุดเพื่อสุขภาพ ทั้งประชุมสัมมนา ออกผมลูกค้า อบรมอีกมากมาย จนตอนนี้
อ้อมแทบจะไม่ได้ดูแลน้ำฟ้าเลย
“ถ้ายังนั้นหนูนอนได้แล้วนะคะน้องน้ำฟ้า ฝันถึงพ่อบอลด้วยนะคะลูก”ผมเอ่ยกับลูกสาวตัวน้อย
‘คะ ฝันดีนะคะพ่อบอล พรุ่งนี้โทรมาหาน้องน้ำฟ้าอีกนะคะ รักพ่อบอลที่สุดเลยคะ’เสียงเล็ก ๆ ดังมาก
“ครับ พ่อบอลก็รักน้องน้ำฟ้ามากที่สุดในโลกเลยลูก”ผมเอ่ยความในใจออกไป แล้วจึงกดวางสายลูกสาว
“พี่บอล รถนะอ้อมยืมก่อนได้ไหม”วันนึงอ้อมเอ่ยปากบอกผม หลังจากที่ผมกลับมาหาอ้อมและน้ำฟ้าในวันหยุด
“มีอะไรรึเปล่า”ผมเอ่ยถามออกไป
“ก็ธุรกิจของอ้อมนะมันกำลังไปได้ดีมาก แต่อ้อมไม่มีรถยนต์ของตัวเองมันดูไม่น่าเชื่อถือนินา”อ้อมอธิบาย
จะว่าไปธุรกิจของอ้อมเป็นอย่างไรผมไม่รู้หรอกครับ จริง ๆ ผมก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะอ้อมไม่มีเวลาให้น้ำฟ้าเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว
อีกทั้งเรื่องผลประโยชน์ของธุรกิจจะดีรึเปล่าเพราะผมไม่เคยถามเลยในแต่ละเดือน เพราะถึงสิ้นเดือนผมจะหักเงินเพื่อจ่ายค่าผ่อนรถ
และในส่วนของเงินที่กู้จากสวัสดิการครูนั้นทางราชการจะหักบัญชีอัตโนมัติอยู่แล้ว ส่วนที่เหลือผมจะให้อ้อมทั้งหมด
และจะขอจากอ้อมเป็นสัปดาห์สำหรับค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ของผม
“วันไหนละ”ผมถามอ้อม
“อ้อมไม่ได้จะยืมแค่วันเดียว อ้อมหมายถึงอ้อมจะยืมช่วงนี้ก่อน”อ้อมเอ่ยขึ้น
“............................”ผมนิ่งคิด
“นะพี่บอล ถ้าอ้อมอาศัยคนอื่นไปพบลูกค้า แล้วเค้าจะเชื่อถือและอยากร่วมธุรกิจกับอ้อมเหรอ”อ้อมพูดพร้อมกับเขย่าแขน
“ก็ได้”ผมเอ่ยตอบตกลง
มีต่อด้านล่างนะคะ
-
มาอ่านกันต่อได้เลยคะ
หลังจากวันนั้นผมก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตเหมือนก่อนจะมีรถยนต์ ด้วยการรีบเก็บข้าวของในเย็นวันศุกร์เพื่อกลับมาหาน้ำฟ้า
และรีบตื่นตอนตีสามเพื่ออาบน้ำแต่งตัวขึ้นรถตู้ตอนตีสี่ และจะกลับไปหาแม่ไม่ได้เพราะไม่รถยนต์
ผมเคยบอกแม่ว่าจะเอารถให้อ้อมทำธุรกิจ ซึ่งคุณแม่ไม่พอใจ ท่านอธิบายว่า ที่แม่ดาวน์รถให้บอลเพราะแม่ต้องการให้บอลได้พักมากขึ้น
ไม่ต้องรีบร้อนไปกลับ สะดวกในการเดินทาง และธุรกิจของอ้อมนะจะทำไปทำไม คนที่จะซื้อชุดใส่นะมันจะมีเยอะรึยังไง
ไม่ใช่พันสองพันนะ ชุดนึงเกือบแสน แล้วถ้าเค้าซื้อจริงไม่ใช่ว่าเค้าใส่อาทิตย์เดียวแล้วจะต้องซื้อใหม่เลย เหตุผลของแม่ผมก็เห็นด้วย
ซึ่งอ้อมก็แอบได้ยินคำพูดของคุณแม่ แล้วอ้อมก็แสดงออกกับผมว่าอ้อมไม่พอใจคำพูดของแม่ อ้อมหาว่าผมเห็นแก่ตัว
จะให้เธอจมอยู่แต่กับบ้านเป็นยายแก่รึไง แล้วที่ทำเนี้ยก็เพราะอนาคตของครอบครัวของเราทั้งนั้น
เพราะอย่างนี้มันเลยทำให้หากผมจะกลับไปหาแม่ผมต้องรออ้อมเอารถมาคืน แต่ถ้าอ้อมออกไปติดต่อธุรกิจ
ผมก็จะเป็นคนอยู่ดูแลน้ำฟ้าที่บ้านของอ้อมเอง เพราะผมสงสารแม่ของอ้อมมาก ๆ ท่านอายุมากแล้ว และยังต้องเลี้ยงหลานถึงสองคน
“พี่บอลอ้อมอยากได้โทรศัพท์ใหม่”อ้อมเอ่ยขึ้นวันนึงหลังจากที่อ้อมกลับมาจากการติดต่อธุรกิจชุดสุภาพ
ซึ่งอ้อมแต่งตัวด้วยชุดที่ผมไม่ชอบมาก ๆ ผมเคยทะเลาะกับอ้อมด้วยเรื่องการแต่งตัวของอ้อม เพราะเดี๋ยวนี้อ้อมกลับไปแต่งตัวเหมือนเดิม
รึอาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ซึ่งอ้อมก็ให้เหตุผลว่าต้องการโชว์สินค้าและคุณภาพของชุด
“แล้วเครื่องนั้นละ”ผมเอ่ยขึ้น
“มันดูไม่ดีไม่เหมาะ เราต้องแต่งตัวดีใช้ของที่ดี ๆ ด้วยสิ”อ้อมบอก
“ก็เอาสิ”ผมเอ่ยบอก
“เย้ พี่บอลโหลดแอปกับตั้งค่าให้อ้อมด้วยนะ”อ้อมเอ่ยขึ้น
“จ้า”ผมรับคำ เพราะอ้อมยิ้มสดใสร่าเริงขึ้นมาก ด้วยช่วงนี้อ้อมมักจะมาระบายอารมณ์กับผมตลอด หงุดหงิดผม
ผมเลือกโทรศัพท์ให้อ้อมด้วยราคาที่สูง โดยที่ใช้บัตรเครดิตของผมที่ทำไว้เผื่อฉุกเฉิน ผมนำเครื่องของอ้อมมาสมัครแอปต่าง ๆ
และตั้งค่าการถ่ายรูปและแกลลอลี่รูปให้อัปขึ้นเมล์ส่วนตัวของผม
หลังจากนั้นอ้อมก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ รวมถึงคนใกล้ตัวของอ้อมเอง
“พี่บอล ได้ไปหาน้ำฟ้าบ้างไหม”หมออ้อถามขึ้นหลังจากการทานอาหารค่ำ
“ก็ไปนะ”ผมตอบพร้อมกับยกแก้วน้ำดื่มขึ้นดื่มหลังจากทานอาหารอิ่มแล้ว
“พี่มีปัญหากับไอ้อ้อมไหม”เจย์เอ่ยขึ้น
“พี่ก็....ไม่รู้สิ อ้อมเปลี่ยนไปมาก ๆ เลย จนเหมือนคนละคนเลย”ผมพูดออกไปตามความรู้สึก
“พี่บอลอ้ออยากจะเตือนนะว่าคนเรานะไม่รู้หรอกว่าเค้าเปลี่ยนไป รึกลับไปเป็นเหมือนเดิม”หมออ้อพูดขึ้นด้วยหน้าตาจริงจัง
“หมออ้อหมายความว่าไงอ่ะ”ผมอดที่จะถามออกไปไม่ได้
“อ้ออยากให้พี่บอลลองมองดู และสังเกต โดยที่อย่ามองทุกอย่างสวยหรู”หมออ้อพูดออกมาโดยที่จ้องตาผมไม่ได้หลบ
“ทุกคนอยากจะบอกอะไรพี่ บอกพี่มาตรง ๆ เถอะ”ผมก็พอที่จะมองออกได้ว่าเรื่องนี้คงเกี่ยวกับอ้อมเป็นแน่ แต่ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
จะเป็นเรื่องงาน รึเรื่องที่ผมไม่อยากคิดรึอะไรกันแน่
“ตอนนี้อ้อมมันไม่ได้มีพี่บอลเพียงคนเดียว อ้อว่าพี่บอลก็เริ่มที่จะสงสัยในตัวเพื่อนของพวกเรา”หมออ้อว่า
“..........”ใช่ ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่าอ้อมมีผู้ชายมาผูกสัมพันธ์ด้วย เพราะเริ่มมีรูปภาพของผู้ชายที่ดูจะมีอายุถูกอัปโหลดเข้าเมลล์ของผม
“พวกอ้อได้เตือนอ้อมแล้ว แต่อ้อมก็ยังไม่ยอมรับ พวกเราคบกันมานาน นานจนรู้ความคิด และนิสัยของกันและกัน”หมออ้อพูดขึ้น
“จริง ๆ พวกแม่กับพี่สาวของอ้อมก็กลุ้มใจ รวมทั้งพวกเราด้วย”เจย์เอ่ยขึ้น หลังจากให้หมออ้อพูดมาซักพัก
“เผื่อใจเอาไว้บ้าง”ตุ้ยพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจังต่างจากเวลาปกติเพื่อเป็นการยืนยันว่าเรื่องนี้มันสำคัญมาก
“แต่อ้อมเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากนะตอนนั้น”ผมเอ่ยออกมา เพราะตั้งแต่ผมกับอ้อมเริ่มคบหาจนมีน้ำฟ้ามาไว้เป็นแก้วตาดวงใจ
“พวกเราก็ต้องยอมรับละนะ ช่วงสามปีตั้งแต่ไอ้อ้อมมันคบกับพี่นะมันดีมาก แต่มันไม่ใช่อ้อมเพื่อนของเราเลย”ตุ้ยโต้กลับผมมา
“พี่บอลจะคิดยังไงก็แล้วแต่ พวกอ้ออยากให้พี่บอลเตรียมตัวเตรียมใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็แล้วแต่ สำหรับไอ้อ้อมเพื่อนของพวกเรานะ
การกระทำที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของมันอย่างแน่นอน แต่มันจะความผิดของพี่คนเดียว พวกเราอยากจะเตือนพี่เท่านั้น
เพราะพวกเรารักพี่บอลและน้ำฟ้านะ”อ้อพูดขึ้น
“พี่ขอบใจหมออ้อ ตุ้ย แล้วก็เจย์มากนะ”ผมเอ่ย
+
“มีอะไรพี่บอลคุยกับเราได้นะ”หมออ้อพูดขึ้น ผมทำได้เพียงแต่พยักหน้า
ผมได้เปิดเมลล์เพื่อดูรูปภาพที่อ้อมถ่ายรูปแล้วถูกส่งเค้าแกลลอลี่ มีรูปที่อ้อมไปเที่ยวในสถานบันเทิงกับกลุ่มคนที่ผมไม่รู้จัก
โดยที่อ้อมแต่งตัวเปิดเผยเนื้อหนังมากเหลือเกิน และมีอยู่หลายรูปที่อ้อมถ่ายรูปคู่กับผู้ชายคนนั้นแบบสนิทสนม
เมื่อเห็นอย่างนี้ผมทำใจก่อนจะเปิดโปรแกรมเพื่อตรวจสอบที่อยู่ของอ้อมในตอนนี้ โดยตรวจสอบจากโทรศัพท์มือถือที่ผมซื้อ
และโหลดแอปต่าง ๆ ให้ ซึ่งคำตอบที่ผมเห็นตอนนี้หน้าโน๊ตบุ๊กคือจุดนึงที่ห่างจากบ้านของอ้อมไปประมาณสามสิบกิโลเมตร
ผมเปิดตรวจสอบอีกครั้งตอนตีหนึ่งผลก็ยังคงอยู่ยังจุดเดิม
ผมใช้เวลาตรวจสอบเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ซึ่งผลก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ในระหว่างนั้นผมต้องหาทางระบายความเครียดของตัวเอง
ด้วยการออกกำลังกายทุกเย็นอย่างหนัก และในวันหยุดที่อ้อมบอกผมว่าจะต้องไปสัมมนาที่ชลบุรี ผมใช้เวลาที่น้ำฟ้านอนกลางวัน
ตรวจสอบที่อยู่ของอ้อมอีกครั้ง ผลก็ยังคงเป็นที่เดิม ผมจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรหาอ้อมทันที
“........................................”อ้อมกดรับสายหลังจากที่ผมกดโทรออกไปจนสายตัดไปสองสาย
“อ้อมคุยได้ไหม เป็นยังไงบ้างสัมมนาสนุกไหม”ผมเอ่ยถามออกไป
“มันจะสนุกได้ไง มาสัมมนานะไม่ได้ไปเที่ยวสวนสนุก”อ้อมตอบกลับผมมาด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด
“เหรอ เครียดขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วอ้อมจะกลับมาตอนไหนเหรอ”ผมถามขึ้น
“ยังต้องสัมมนาถึงพรุ่งนี้แล้ววันจันทร์อ้อมจะไปพบลูกค้าอีก”น้ำเสียงที่ไม่คิดมากว่าเจ้าของน้ำเสียงนะหงุดหงิดเต็มที่แล้ว
“คิดถึงอ้อมนะ”ผมเอ่ยออกไป
“อืม แค่นี้นะ”น้ำเสียงติดสะบัดก่อนกดตัดสายผมทันที
ผมยังคงมองหน้าจอที่ยังคงแสดงผลว่าเบอร์ที่พึ่งกดตัดสายผมไปเมื่อกี้ยังคงอยู่ ณ จุดเดิมไม่ได้ไปจังหวัดชลบุรีตามที่เจ้าของบอกแต่อย่างใด
“อ้อม ตอนนี้อ้อมพักที่ไหนกับใครเหรอ พี่ถามน้องน้ำฟ้าบอกว่าอ้อมไม่ได้กลับมานอนกับน้ำฟ้าเลย”ผมถามหลังจากอ้อมกลับมาที่บ้าน
“อะไร อ้อมไปนอนบ้านเพื่อนหรอก เวลาอ้อมไปเจอลูกค้ามันกลับดึก อ้อมกลับไอ้เต้มันยิ่งเมากาวอยู่ด้วย”อ้อมพูดออกมา
“แล้วอ้อมไม่ห่วงน้ำฟ้าบ้างเหรอ”ผมถามขึ้น
“ถ้าอ้อมเอาน้ำฟ้าไปด้วย แล้วอ้อมจะทำงานได้ไง”อ้อมถามด้วยท่าทางไม่พอใจ
“แล้วใครเหรอ พี่รู้จักไหม”ผมขึ้น
“พี่ไม่รู้จักเค้าหรอก”อ้อมพูดขึ้นก่อนจะเดินหนีเข้าห้องน้ำไป
“อ้อม พี่อยากไปทำความรู้จักเค้านะ พี่จะไปขอบคุณเค้าที่ดูแลอ้อม”ผมพูดขึ้นเมื่ออ้อมเดินออกมาจากห้องน้ำ
“เป็นไรขึ้นมาอีก ไม่ต้องเลย ไปทำอะไรที่มีประโยชน์นู้นไป ลูกเมียจะไม่มีเงินกินอยู่แล้ว”อ้อมหันมาตะคอกทันที
เมื่อได้ยินว่าผมอยากจะทำความรู้จักกับคนนั้น
“อ้อม ไม่มีประโยชน์ตรงไหน แล้วเค้าดูแลอ้อมที่เป็นเมียพี่นะพี่ก็ต้องอยากทำความรู้จักเค้าสิ”ผมอดที่จะแย้งออกไปไม่ได้
“ไม่ต้อง ไปหางานพิเศษทำเถอะไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้หรอก”อ้อมหันมาตะคอกพร้อมถลึงตาใส่ผม ซึ่งเป็นอาการที่อ้อมชอบทำใส่ผมตลอด
ในช่วงสองสามเดือนมานี้
“เงินเดือนพี่ก็ให้อ้อมหมดแล้วนะ แล้วพี่ก็ขอคืนจากอ้อมแค่อาทิตย์ละพันเท่านั้น พี่ต้องการอยู่กับน้ำฟ้าใช้เวลากับลูกให้เต็มที่”
ผมเอ่ยปากออกไป
“พูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ แม่งเข้าใจอะไรยากจริง เงินแค่นั้นจะไปทำอะไรได้ ทั้งธุรกิจ ทั้งประกันชีวิตอีกตั้งเท่าไหร่
กูตายลูกกับมึงก็ได้รับผลประโยชน์ไง กูทำเพื่อครอบครัวขนาดนี้ แล้วมึงทำอะไรบ้าง แม่งไม่อยู่แม่งแล้ว”พอผมได้ฟังสิ่งที่อ้อมพูด
ผมถึงกับยอมรับไม่ได้เลย แต่ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรอ้อมก็คว้าเอากุญแจรถและขับออกไป
ผมเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับอ้อม อ้อมโกหกผม ปิดบังผม จนผมเริ่มไม่มีสมาธิทำงาน เริ่มนอนไม่หลับ
เริ่มเบื่ออาหาร แต่ผมก็ยังคงไปออกกำลังกายเพื่อระบายความเครียดของตัวเองไม่ไม่ได้ขาด ให้มันเหนื่อยมาก ๆ จะได้นอนหลับ
มันก็ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง
“พี่บอล มีอะไรปรึกษาอ้อได้นะ”หมออ้อมองผมด้วยสายตาเคร่งเครียดเมื่อเห็นสภาพผมหลังจากไม่ได้เจอกันสักพักนอกจากโทรคุยกัน
“พี่คิดว่าอ้อมไม่ได้มีพี่คนเดียวแล้วละ”ผมตัดสินใจพูดขึ้นมา
“อืม”เจย์รับ
“ไม่ใช่แค่การกระทำของอ้อมที่พี่จับได้ คำพูดของอ้อมก็มักโกหกพี่ แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้พี่ได้รับซองใส่เอกสารที่ระบุว่าส่งมาให้พี่
แต่ไม่ระบุว่ามาจากใครถูกวางบนโต๊ะทำงานของพี่”ผมขมวดคิ้วระหว่างพูดให้ทั้งสามสาวฟัง
“แล้วข้างในมันคืออะไร”เจย์ถามขึ้นด้วยความสงสัย
“เป็นรูปที่อ้อมอยู่กับผู้ชายคนนึง ทั้งไปเที่ยว ทานข้าว ซื้อของ”ผมพูดขึ้น จริงผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่อ้อมอัปโหลด
แล้วมันเข้าเมลล์ผมนะแหละครับ
“แล้วพี่บอลคิดว่าไง”ตุ้ยพูดขึ้น
“จริง ๆ พี่ก็สงสัยคนนี้ แต่พี่ยังไม่เข้าใจการกระทำของอ้อมเค้า พี่อยากได้ยินจากปากของอ้อมว่าทำไม แล้วยังรักพี่อยู่บ้างไหม”
ผมพูดขึ้น
“เฮ้อ จะทำตัวเป็นพระเอกหนังไทยรึไงพี่บอล แต่ก็เอาเถอะมันเป็นการตัดสินใจของพี่เอง แต่อย่าให้มากนะพี่
พวกเราเป็นห่วงทั้งพี่และน้ำฟ้า ส่วนไอ้อ้อมนะปกติ”ตุ้ยพูดขึ้น
“................”ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา เพราะถึงสามสาวจะพูดอย่างนั้นแต่สายตาของพวกเธอมันแสดงถึงความเป็นห่วงผมจริง ๆ
ระหว่างผมกับอ้อมเริ่มมีปากเสียงกันมาขึ้น อ้อมยังไม่ยอมกลับมาพักที่บ้านเหมือนเดิม ไม่กลับมาดูแลน้ำฟ้า
ปล่อยให้ยายและป้าของน้ำฟ้าเป็นคนดูแล โดยอ้างว่าจะต้องสัมมนา พาลูกทีมออกหาสมาชิกใหม่ แต่ที่จริงแล้ว เธอยังคงพักอยู่จุดเดิม
ไม่เปลี่ยนไปไหน อ้อมถ่ายรูปอัปภาพตัวเองตลอด ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าอ้อมออกท่องราตรีทุก ๆ คืนไม่ได้เว้น
และผู้ชายที่ต้องไปด้วยก็คนเดิมตลอด จนผมตัดสินใจที่ถามอ้อมออกจากปากของเธอเอง
“อ้อมพี่อยากจะถามนะ ว่าอ้อมพักที่ไหน พี่เป็นห่วง”ผมถามขึ้นหลังจากอ้อมมาเอาเงินเดือนของผม ซึ่งผมอ้างว่าไม่ได้โอนเข้าบัญชีให้เธอ
เพราะไม่ว่าง
“จะอะไรอีกพี่บอล อ้อมเหนื่อยนะรู้ไหม”เธอพูดโดยพยายามเก็บความหงุดหงิดของตัวเองไว้
“เหนื่อยอ้อมก็พักสิ พี่ก็ทำงานหาเงินมาให้อยู่แล้ว อ้อมก็อยู่ดูแลน้ำฟ้ากับแม่แป๊ดสิ พี่ไม่เข้าใจเลย อ้อมทำไปเพื่ออะไร”
ผมพูดขึ้น
“เงินพี่บอลแค่นิดเดียวเนี้ยนะ แล้วที่อ้อมต้องทำงานหนักไม่ได้กลับมาอยู่บ้านมาอยู่กับแม่แล้วก็น้ำฟ้าอย่างนี้รู้ไหมว่าเพราะอะไร
ก็เพราะอนาคตของเราไง อ้อมทำทุกอย่างเพราะอนาคต”อ้อมพูดตอบกลับมาพร้อมทำสีหน้าเหนื่อยล้า
“.......................................”ผมยังสงสัยว่าอ้อมต้องการจะสื่ออะไรกันแน่
“ก่อนที่อ้อมจะไปขออาศัยบ้านเพื่อนนะ อ้อมกลับดึกมากจะกลับมานอนที่บ้านก็กลัวไอ้เต้ อ้อมต้องไปนอนโรงแรมเล็ก ๆ
คืนละห้าร้อย พี่บอลไม่เป็นห่วงความปลอดภัยของอ้อมรึไงกัน”อ้อมพูดพร้อมสีหน้าเศร้าและเหนื่อย
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องทำหรอกอ้อมงานนะ แล้วที่ไหนจะปลอดภัยมากกว่าบ้านของตัวเอง ที่มีครอบครัวของเรา”ผมพูดขึ้น
“ทำไมพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ ประกันชีวิตตั้งกี่ที่ ที่อ้อมทำก็บอกแล้วว่าถ้าอ้อมตายเงินก็จะเป็นของลูกกับพี่”อ้อมเริ่มหงุดหงิดใส่ผม
“แล้วอ้อมคิดว่าพี่ดีใจเหรอถ้าพี่ได้เงินแล้วอ้อมต้องตาย แล้วพี่กับลูกจะมีความสุขรึไงกัน”ผมเอ่ยขึ้นอย่างพยายามควบคุมตัวเอง
“อย่างน้อยอ้อมตายอ้อมก็มีเงินให้พี่กับลูก แล้วพี่ละจะมีอะไร จะเหลืออะไรกัน”อ้อมพูดพร้อมทั้งสะบัดเสียงใส่
“ถ้าอย่างนั้นอ้อมทำงานที่มันดูมั่นคงเป็นเวลาดีกว่าไหม พอเลิกงานแล้วอ้อมจะได้ดูแลแม่กับน้ำฟ้าด้วยไง แล้วอ้อมจะได้ไม่เหนื่อยมาก”
ผมพยายามเสนอทางเลือกให้กับอ้อม
“มันจะได้เงินเท่าไหร่กันเชียว พูดบอลพูดไม่รู้เรื่องเลย”อ้อมโวยวายพร้อมกับเดินออกไปเพื่อขับรถออกไป
ผมไม่เข้าใจเค้าจริง ๆ คำพูด การกระทำ อ้อมมักจะหาเรื่องทะเลาะกับผม แต่ถ้ามีบุคคลที่สามที่ไม่ได้สนิทมาก
อ้อมจะคุยกับผมดีมากเอาใจผม แต่ถ้าเป็นคนสนิทอ้อมจะตะคอกผม รึที่ตุ้ยเรียกว่าการข่มผม ส่วนรูปที่ส่งมาจากใครก็ไม่รู้นั้น
ก็ยังคงถูกส่งมาอย่างต่อเนื่องสองวันบ้างสามวันบ้าง ที่โต๊ะทำงานรึไม่ก็ถูกสอดเข้ามาในห้องพักครู หอพักที่ผมใช้เรียนต่อป.โท
“พี่บอล อาทิตย์นี้พี่บอลจะกลับมาไหม แม่กับพี่หมี่ไม่อยู่ อ้อมก็ต้องไปประชุมสัมมนาที่ชลบุรีอีก ไม่มีใครดูแลน้ำฟ้านะ”
อ้อมโทรมาหาผม
“พี่มีอบรมเสาร์ถึงวันจันทร์เลยนะที่โคราช”ผมพูดไป เพราะทางสถานที่อบรมระบุมาว่าต้องการให้ผมเข้าอบรม
“แล้วจะทำยังไงละ น้ำฟ้านะ”อ้อมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เดี๋ยววันศุกร์พี่จะรีบกลับนะ แล้วพี่จะรับน้ำฟ้าไปนอนบ้านย่าแล้วเช้าวันเสาร์พี่จะเดินทางไปที่อบรม
แล้วเย็นวันจันทร์พี่จะไปส่งน้ำฟ้า”ผมตอบไป
“อืม ถ้ากลับไปบ้านแม่พี่ พี่ก็ต้องเอารถไปนะสิ”อ้อมเอ่ยขึ้น
“อืม พี่ก็ว่าจะโทรบอกอ้อมนะแหละว่าอาทิตย์นี้พี่ต้องใช้รถ เพราะต้องเอาไปที่อบรมด้วย”ผมเอ่ยขึ้น
“.......ก็ได้”อ้อมเงียบไปซะพักก่อนจะตัดสายไป
วันศุกร์นั้น ผอ.ให้ผมกลับไปเตรียมตัวก่อนเวลาเลิกเรียนสองชั่วโมง ผมจึงรีบขึ้นรถตู้เพื่อไปรับลูกสาว โดยที่อ้อมจอดรถยนต์ทิ้งไว้ให้ผม
ผมจัดการเอาของฝากสำหรับแม่แป๊ด และพี่หมี่ไปให้ ก่อนจะจัดของบางส่วนสำหรับน้ำฟ้าเพื่อค้างคืนที่ย่า
ผมออกเดินทางไปยังสถานที่อบรม การจัดอบรมเป็นไปอย่างรวดเร็ว มีผู้เข้าอบรมร่วมหนึ่งร้อยคน มีวิทยากรผู้มีความรู้
เรื่องระบบของพิวเตอร์ และโปรแกรมเฉพาะมาให้ความรู้ จากสื่อ เอกสารประกอบ ความชำนาญความรู้ของวิทยากร
จึงทำให้การอบรมเป็นไปด้วยดี ทำให้การอบรมเสร็จสิ้นก่อนกำหนด ตั้งแต่เที่ยงวันอาทิตย์แล้ว ทางเจ้าของการอบรม
จึงเชิญผู้ที่ต้องการพักผ่อนยังโรงแรมตามอัตถยาศัย รึหากต้องการจะกลับก็ไม่มีปัญหา ผมจึงตัดสินใจกลับไปที่บ้านอ้อมก่อน
เพื่อจะเอาของที่ลืมไว้ตอนไปรับน้ำฟ้า
“อืมมมม...........คริคริ....พี่อี๊ด อะ อะ อย่าแกล้ง อืม อ้อมสิ”ผมมายืนหน้าห้องนอนของน้ำฟ้าซึ่งเป็น
ห้องหอของผมกับอ้อมนั้นเอง
“ฮ้า....อ้อม จ๋า....เมียพี่ อืม เก่งที่สุดเลย”เสียงผู้ชายที่ดังโต้ตอบออกมาจากภายในห้องที่ไม่ว่าใครฟังก็รู้ว่าคนภายในห้อง
คงกำลังเริงสวาทกันอย่างแน่นอน
“พี่อี๊ดก็ อะ อะ อืม เก่ง จัง”เสียงที่ผมคุ้นหู พูดด้วยน้ำเสียงแหบกระท่อนกระแท่นเอ่ยขึ้น
“มัน อืม ฮ่า แน่อยู่แล้ว พี่เก่งอยู่แล้ว เก่งกว่า อะ ไอ้หน้าโง่ผัว ซี๊ด อ้อมอีก”ถ้อยคำที่ผมต้องกัดฟันกรอด ๆด้วยความโมโห
“อืม ไม่ต้องคิด อะ ไรมากหรอก อะ มันไม่มีความ อืม สำคัญกับ ฮ้า อ้อมหรอก อ้อมมีพี่อี๊ด อ่ะ คนเดียวก็พอแล้ว”
“อ้อม เกือบแล้ว อะ อ้อมมมมมมมมมม”เสียงที่แสดงว่าถึงจุดกิจกามของทั้งสองดังขึ้น
“ฮ่า ฮ่า แล้วมันจะรู้ตัวรึยังก็ไม่รู้นะ”เสียงชายชั่วดังขึ้น
“โง่แบบนั้นมันไม่รู้หรอก เงินเดือนก็นิดเดียว ให้อยู่แต่กับลูก เรื่องบนเตียงก็ห่วยแตกอ้อมต้องบอกต้องทำเองตลอด
แล้วที่สำคัญนะพี่อี๊ด ลูกแหง่ที่สุดอะไรก็แม่”เสียงผู้หญิงที่ผมคิดว่าเป็นคู่ชีวิตของผมดังขึ้น
กริ๊ก
“เหนื่อยกันมากไหม อ้อมเราคงจะต้องมีเรื่องคุยกันอีกยาว”ผมเปิดประตูเข้าไปได้อย่างง่ายดาย อาจจะเป็นความประมาทของคนทั้งคู่
คงไม่ได้คิดว่าจะมีใครเข้ามาขัดจังหวะหรือรับรู้ความเลวทรามของคนทั้งคู่ เลยทำให้ไม่ได้ล็อกประตู
“พี่ พี่บอล เดี๋ยวพี่บอล มันไม่ใช่อย่างที่พี่บอลเห็นนะ”อ้อมรีบผลักชายคนนั้นออกจากตัวก่อนจะรีบหยิบผ้าห่มคลุมกายเปลือย
ของตนเองไว้ พร้อมรีบเอ่ยปากแก้ตัวกับผม
“แค่คุณหลอกผม โกหกผม ผมมันก็ควายเกินพอแล้ว แต่นี้เอาไอ้นี้มันมานอนมาทำบัดสีในห้องหอของผมกับคุณ
ขอบอกว่าผมแม่งโคตรควายเลยถ้ายังจะเชื่อคุณ ละที่สำคัญนะ ผมไม่ได้เชื่อสิ่งที่เห็นอย่างเดียว แต่ผมเชื่อสิ่งที่ได้ยินด้วย”ผมพูดขึ้น พร้อมทั้งเปลี่ยนคำเรียกของผมกับอ้อม
“มันไม่ใช่อย่างนั้น พี่บอลไม่มีเวลาให้อ้อมเลย แล้ว แล้วพี่อี๊ดเค้า”อ้อมยังคงพยายาม
“ทำไม”ผมเอ่ยด้วยเสียงแห่งความเจ็บช้ำ
“อ้อมไม่ได้รักพี่บอล”อ้อมพูดออกมา
“ถ้างั้นคุณจะแต่งงานกับผมทำไม”ผมเอ่ยปากถาม
“เพราะน้ำฟ้าไง อ้อมพลาดมีน้ำฟ้ากับพี่ไง”เธอตะโกนออกมา
“ฮะฮะ ถ้าที่อบรมไม่จบการอบรมเร็วและพี่ไม่ได้กลับมา พี่คงจะเป็นควายต่อใช่ไหม”ผมอดหัวเราะสมเพชตัวเองไม่ได้
“........................................”อ้อมไม่พูดอะไรออกมา รวมทั้งไอ้ผู้ชายคนนั้นที่นั่งพิงหัวเตียงไม่ได้พูดอะไร มีแต่แววตา
และรอยยิ้มเท่านั้นที่ถูกส่งมา มันเป็นแววตาและรอยยิ้มที่เหมือนเยาะเย้ย
ผมเดินออกจากบ้านหลังนั้นเพื่อหาที่พักพิงหรืออาจจะเรียกว่าตั้งหลักของตัวเองก่อน ซึ่งก็เป็นศาลาริมข้างทาง
ที่มีแต่ผู้สันจรผ่านมันไปเท่านั้น น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายยิ่งสิ่งที่ได้เห็นคำพูดที่ได้ยิน มันยิ่งตอกย้ำคำว่าโง่ของผม
“พ่อบอลขา”เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น บนหน้าจอปรากฏรูปนางฟ้าตัวน้อยของผมที่กำลังส่งยิ้มให้
“ขะ...ขาลูก”เสียงที่ยังคงสั่นเทาของผมตอบกลับไป
“พ่อบอลเป็นอะไรคะ”น้ำฟ้ารีบถามขึ้นทันที
“พ่อบอลไม่สบายนะลูก”ผมพยายามกลั้นเสียงของตัวเองถึงที่สุด
“พ่อบอลไม่สบายเหรอคะ ทานยารึยังน้องน้ำฟ้าเป็นห่วงพ่อบอล หะหะ”เสียงร้อนรนของน้ำฟ้าพร้อมความห่วงใย
ที่ลูกสาวตัวน้อยของผมมีให้ มันทำให้ผมพอที่จะทุเลาลงได้
“คะ เดี๋ยวคืนนี้พ่อบอลจะไปนอนด้วยนะลูก”ผมบอกลูก ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมขอทำใจอีกนิด แล้วขอไปกลับไปเติมพลัง
ที่มันจวนจะหมดลงทุกขณะ
“จริงเหรอคะ น้องน้ำฟ้าจะรอพ่อบอลนะคะ น้องน้ำฟ้ารักพ่อบอลที่สุดในโลกเลย”ขณะที่ดวงตาของผมมันมีม่านน้ำผ่านออกมา
แต่เมื่อฟังถ้อยคำของลูกสาวแล้วมันกลับทำให้ริมฝีปากขยับยกยิ้มขึ้นมาได้
“คะ พ่อบอลก็รักน้องน้ำฟ้ามากที่สุดในโลกเลยลูก”ผมตอบกลับไปจากก้นบึ้งของความรู้สึกตัวเอง
หลังจากที่วางสายของน้ำฟ้าแล้ว ผมก็คิดถึงสิ่งต่าง ๆ น้ำฟ้าเป็นสิ่งที่ผิดพลาดของอ้อม แต่สำหรับผมเธอคือสิ่งสำคัญของผม
ผมจะไม่ตรวจเลือดเพื่อพิสูจน์ว่าน้ำฟ้าคือลูกของผมรึไม่ เพราะถึงแม้ว่าผมจะตรวจและผลมันจะออกมาว่าใช่รึไม่ใช่ตามหลักพันธุกรรมก็ตาม
ผมก็ยังคงที่จะรักและดูแลน้ำฟ้าตลอดไป น้ำฟ้าเธอคือนางฟ้า เธอคือเจ้าหญิง เธอคือหัวใจ เธอคือลมหายใจ เธอคือทุกสิ่ง
เธอคือลูกของผม
หลังจากนั้นผมก็ติดต่ออ้อมเพื่อทำการจดทะเบียนหย่ากัน โดยที่อ้อมต้องการจะดูแลน้ำฟ้า ซึ่งผมก็ไม่ยินยอม
ด้วยอ้อมไม่มีเวลาให้กับน้ำฟ้า อีกทั้งตอนนี้ฐานะการเงินของอ้อมก็ย้ำแย่มีการกู้เงินนอกระบบเป็นจำนวนหลักล้าน ทองสินสอดและ
ทองของน้ำฟ้าถูกอ้อมนำไปขายจนหมด รวมทั้งเงินฝากของน้ำฟ้าตั้งแต่คลอดก็ถูกอ้อมถอนไปใช้จนหมด และยังเดือดร้อน
ถึงแม่ของอ้อมที่ท่านชราและยังสุขภาพไม่ดี พี่สาวที่ทำงานโรงงานมีลูกอีกหนึ่งคน ต้องนำทองที่ซื้อเก็บไว้ด้วยนำพักน้ำแรง
นำมาให้อ้อมเอาไปใช้ดอกเบี้ยเค้า ซึ่งอ้อมก็เหมือนจะรู้ตัวเลยต่อรองให้ผมร่วมรับชดใช้หนี้สินครึ่งหนึ่งกับเธอ
และจะต้องพาน้ำฟ้ามาหายายและแม่ของน้ำฟ้าในวันหยุด ซึ่งผมก็ตกลง หลังจากที่อ้อมได้จดเบียนหย่ากับผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เธอก็ได้ทำสิ่งที่ผมไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำ ด้วยการจดทะเบียนสมรสกับผู้ชายคนนั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
ส่วนเรื่องเงินที่แม่ของผมท่านได้กู้เงินจำนวนเจ็ดแสนบาท ให้ผมนำไปชดใช้หนี้สินนั้น ผมรับปากท่านว่าจะส่งคืนเงินนี้เป็นงวดโดยที่แม่ไม่ต้องลำบาก ผมรู้สึกเสียใจเหรอเกินที่เป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงที่ผมรัก
และท่านก็รักผมต้องมาทุกข์ใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้ ผมขนของเครื่องใช้ของน้ำฟ้ามายังบ้านแม่ของผม แล้วผมจึงรีบกลับไปสะสางงาน
ที่ผมลาหยุดเพื่อเดินเรื่องนี้ให้จบสิ้นกันเสียที หลังจากจัดการงานเรียบร้อยผมก็ตัดสินใจเข้าผับแทนที่จะเข้าฟิตเน็ตเพื่อทำในสิ่งที่ผมไม่เคยทำ
ขอซักวันเถอะ ขอเมาเอาหนัก ๆ กันไปข้างนึง พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ขอเมากับชีวิตโง่ ๆ นี้
แล้วพรุ่งนี้จะตั้งรับทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ขอโทษทุก ๆ นะคะ ที่ตุ๊กตาไม่ได้ลงนิยายตามกำหนดที่ให้เอาไว้กับทุกคน :mew6:
ด้วยเน็ตที่บ้านเดี้ยงแบบทำอะไรไม่ได้เลย :hao5: นี้ก็มาใช้ที่ทำงานเอา แบบเค้าใช้ด้วย
ยังไงก็ตาม ตุ๊กตารักและขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะคะสำหรับกำลังใจที่มีให้กัน
พบกันตอนหน้าคะ (ตอนไหนหว่า.....)
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
อ่านแล้วจี้ด นังอ้อมนี่มันเลวทรามบัดซบระดับน้องๆลำยองเลย
ต่อให้น้องน้ำฟ้าเป็นลูกใคร พ่อบอลก็รักที่สุดอยู่แล้วเนอะ
-
เห็นใจพ่อบอลของน้องน้ำฟ้าจัง
ชีวิตมีอ้อมเหมือนต้องผ่านความลำบากมาทั้งชีวิตเลยจริงๆ
เอาน่า ถือเสียว่าเป็นบทเรียน ให้รู้จักความทุกข์ ก่อนจะรู้จักคำว่าความสุข
แล้วกันเนอะ
เป็นกำลังใจให้ตุ๊กตานะคะ
:กอด1:
-
เหมียวละไม่ชอบอ้อมเลยถ้าจะขนาดนี้คงไม่ได้เป็นที่นิสัยแล้วละคงจะเป็นโดยสันดานมากกว่าผู้หญิงอะไรต_แห_แบบอินฟินิตี้
-
:mew1:
-
สงสารบอล
พี่วุฒิจัดการเลย
-
สงสารบอล น้องน้ำฟ้าเป็นเด็กที่เข้มแข็งตั้งแต่เด็ก
เป็นกำลังใจของพ่อบอล
อ้อมก่อนหน้าเจอบอลคงไม่ธรรมดา สวบได้ไม่นาน ดีแตก
อิป๊าเลยมาสอยพ่อบอลของน้องน้ำฟ้า
-
:mew1:
-
ค่อนข้างแปลกใจ ปกติเพื่อนกันจะมีไรเหมือนกันแล้วทำไมพวกหมออ้อ เจ คบกะอ้อมได้ล่ะเนี่ย
ปล.รอตอนต่อไปค่า^^
-
แม่งเลวได้อีกครับ
-
ผญ.แบบนี้ทิ้งไปก็ดีแล้วพี่บอล วุฒิยังดีกว่าซะอีก
-
พ่อบอลผู้แสนดี และการตัดสินใจของพ่อบอล ก็นำพาคนที่รักพ่อบอลจริง ๆ มาอยู่ด้วยกัน :กอด1:
-
มันยิ่งกว่าลำยองอีกนะ ผู้หญิงแบบนี้เนี้ย น่าสมเพ_เป็นที่สุดเลย เป็นผู้หญิงที่จัดอยู่ในประเภทเ_ษขย_ไร้ประโยชน์นั้นเอง อ่านแล้วขึ้นเลย
-
สงสารครูบอลจริงๆ
อ้อมเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าเป็นแม่คนได้
ดีที่น้องน้ำฟ้ามี ย่า มียาย มีป้าและพอ่ที่ดีเลยเติบโตเป็ฯเด็กน่ารักขนาดนี้
-
อ่านตอนนี้แล้วยัยอ้อมนี่น่าตบจริงๆ
ไม่มีสำนึกอย่ากะเค้าปุปไปแต่งกะ
คนใหม่ปัปมีหน้าไปขอให้เค้าช่วยใช้
หนี้อีก บอลก็ไม่น่าไปยอมเลย :m31:
-
ถึงจะได้คบกับคนดีๆแต่สันดานเลวๆก็แก้ไม่หายสินะ
ดีแล้วล่ะที่บอลรอดพ้นบ่วงกรรมนั้นมาได้
ตอนหน้าเราจะหลับสู่ปัจจุบันสินะ
คิดถึงทุกคนจะแย่
ว่างๆก็มาต่อบ้างนะ :hao7:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ดีแล้วที่นางเลวได้แบบนี้ไม่งั้นพี่บอลคงไม่ได้สามี :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนไหนก็รอนะ
-
ครูบอลขาาาาาา
ก้แค่อดีตที่ไม่น่าจดจำ
ปล่อยมันไปเถอะเนอะๆๆๆ
ตอนเจอกันครั้งหน้า พี่วุฒิต้องดูแลทั้ง 2 คนอย่างใกล้ชิดเลยนะ
อย่าให้นางคนนั้นมาทำร้ายครูบอลอีกนะ
ถ้าดูแลไม่ดีหนูจะยึดครูบอลคืน หุหุหุ // เผ่น
รอค่าาาาาาา
-
อบากจะตบอินั่งอ้อมอะไรนี่จัง...
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ผู้เขียน ขอให้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงนะค่ะ สมหวังสิ่งใดก็ให้ได้สมปรารถนา ผู้เขียนค่าคิดถึงป๊าวุฒิกะพ่อบอลแล้วก็น้องน้ำฟ้าแล้วคร้า รีบมาต่อไวๆน่าคร้า ผู้เขียนอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะค่า ช่างนี้อากาศหนาวมากอย่าลืมใส่เสื้อหนาๆนะค่ะ ปล.อย่าลืมนิยายเรื่องนี้น้าค่า :mew1:
-
ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
-
สวัสดีปีใหม่ 2558 ค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
มารออ่านต่อค่ะ :mew2:
-
:katai5: :katai5: :katai5: คลานตามชื่อเรื่องมา..อิอิ :hao7: :hao7: :hao7:
-
รอตอนต่อไป
-
:z3: :z3:
มาต่อได้แล้วมั๊ง .... นานแล้วง่ะ
-
รอตอนต่อไป
-
ไม่เขียนต่อแล้วเหรอคะ
-
ไรเตอร์อย่าหายน๊าาาาา :sad4: :sad4: :sad4:
-
หายไปนานมากเข้ามารอครับ
-
ไม่มีคำอะไรจะด่าอ้อมหรอก
มีให้เห็นดาษดื่นจนเพลียใจ
แต่เราว่าอ้อมพอเห็นวุฒิกับบอลแล้วก็จะเกิดอาการอิจฉาบอลขึ้นมา
เพราะว่านางน่าจะอยากได้วุฒิ
อีกอย่างไม่ว่านางจะว่าบอลโง่ยังไงนางก็ต้องรู้แหละว่าครั้งหนึ่งไอ้คนห่วยไม่มีอะไรคนนี้รักนางยิ่งกว่าอะไร
กลัวแต่ว่านางจะพยายามหาทางเอาลูกสาวกลับไปเพื่อแค่ทำให้บอลทุรนทุราย
คิดถึงค่ะ
-
สวัสดีคะ ไม่ได้พบกันนานมาก ๆ เลย
ตุ๊กตาหวังว่าจะยังมีคนรออยู่บ้านนะ :hao5:
ช่วงนี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย
และที่สำคัญคุณแม่พึ่งเข้าโรงพยาบาลเพราะแพ้ยา เลยยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่
ยังไง ตุ๊กตาขอสัญญาว่าอาทิตย์ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2558 นี้ จะพาครูบอล ป๊าวุฒิ และน้องน้ำฟ้ากลับมาหาทุกคน
ขอเมาส์นิดนะคะ ครูบอลได้ส่งวีดีโอน้ำฟ้าในวันเด็กมาให้ตุ๊กตาดู นางน่ารักมาก ๆ เต้นสะบัดมาก ย่าปลื้มมาก
ด้วยน้ำฟ้าเป็นเด็กฉลาดและเก่ง แค่ 4 ขวบ น้ำฟ้าแต่งตัวเองได้แล้วคะ ตั้งแต่ชั้นในจนถึงถุงเท้าเลย เก่งเนอะลูกสาวใครหว่า
รักทุกคนนะคะ คิดถึงมาก ๆ ด้วย :กอด1: หน่อยนะคะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1: เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปอย่างสวยงาม
รอค่ะ
-
ยังคิดถึง ยังเป็นห่วง ยังรออยู่เสมอค่ะ
-
ในที่สุด วันที่รออคอยก็มาถึง
มาเกาะขอบจอ
เชียร์ป๊า
-
รออ่านอยู่น๊า
นึกว่าจะไม่มาต่อให้อ่านแล้วซ่ะอีก
-
คนเขียนจะกลับมาต่อแล้ว :L2:
-
ตอนที่ 28 (คลื่นยักษ์) 40%
การเตรียมการงานการกุศลเป็นไปด้วยความเรียบร้อย เพราะเป็นการระดมทุนทางด้านการแพทย์
สำหรับสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ การช่วยเหลือจึงมาจากทุก ๆ ทิศทาง และยังเป็นการแสดงอำนาจความร่ำรวย
ของชนชั้นสูงที่ต้องการจะให้ผู้อื่นได้เห็น อีกทั้งงานนี้สาว ๆ โฮโซ ต่างก็ต้องการจะพบกับนักธุรกิจหนุ่ม
ที่ทั้งหล่อและรวยอย่างสองหนุ่มที่เข้าร่วมช่วยงานอย่างเต็มที่เป็นครั้งแรก อย่างเจ้าของศูนย์การค้าชั้นนำ
พี่นพ และโดยเฉพาะ นักธุรกิจอย่าง พี่วุฒิ ที่ได้บอกกับสื่อต่าง ๆ ว่าตนเองได้มีคนรู้ใจแล้ว เลยยิ่งทำให้
งานการกุศลครั้งนี้ยิ่งได้รับความสนใจยิ่งกว่าทุก ๆ ครั้ง
สามสาวก็เตรียมงานกันยุ่ง แต่ก็ยังมีเวลาโทรมาหาน้องน้ำฟ้ากันไม่ได้ขาด บอกว่าขอกำลังใจหน่อย
“พี่บอล อ้อขอสายน้องน้ำฟ้าหน่อยพี่บอล ด่วนเลย หมดแรงแล้วไม่ไหว ๆ”เสียงหมออ้อดูอ่อนล้าและขอสายลูกสาวตัวน้อยของผม
“อะไรกันหมออ้อ ไม่หาลูกสาวเป็นของตัวเองบ้างรึไงกัน ทำเหมือนไม่มีหนุ่ม ๆ มาจีบไปได้”ผมอดที่จะหยอกหมออ้อเล่น ๆ ไม่ได้
ทั้ง ๆ ที่ตัวเองนะมีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบไม่ได้ขาดสาย จริง ๆ ก็ทั้งสามสาวละนะ”
“โอ้ยไม่เอาหรอกพี่บอล อ้อยังหาพ่อพันธ์ดี ๆ ไม่ได้ด้วย ถ้าอยากเล่นก็ยืมน้ำฟ้าจากพี่บอลมาเล่นก็ได้ คริคริ”เสียงร้องดังยาว
ก่อนจะตามมาด้วยประโยคแปลก ๆ ของหมอสาวโรคจิต และตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะถูกอกถูกใจ
“เอาเถอะ ยังไงอยากจะเป็นแม่ ๆ ของน้ำฟ้าแล้วก็ช่วยกันเลี้ยงช่วยกันส่งเรียน และแบ่งสมบัติให้น้องน้ำฟ้าด้วยละ หึหึ”
ผมอดจะต่อความกับหมอสาวไม่ได้
“เหอะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่าพี่บอล แต่รู้สึกว่าจะมีคนช่วยเลี้ยงแล้วก็ยังสมบัติมหาศาลที่พวกเราสามคนเทียบไม่ติดแล้วนิคะหึหึ”
เจอประโยคนี้เข้าไปทำเอาเลือดลมของผมวิ่งมารวมตัวกันที่หน้าไม่ได้
“ชิ รอแปปนะเดี๋ยวพี่เรียกน้องน้ำฟ้าให้”ผมต้องรีบเปลี่ยนประเด็นทันทีเพราะรู้สึกจะเข้าตัวมากไปแล้ว
“คริคริ ค่า”เสียงหัวเราะถูกอกถูกใจของฝ่ายตรงข้ามดังขึ้น
ผมเดินออกไปยังห้องนั่งเล่นที่น้ำฟ้ากำลังวาดรูปกับต้นอย่างตั้งอกตั้งใจทั้งคู่ จนอดหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่ได้
เพราะเหมือนต้นจะตั้งใจระบายสีเสียกว่าน้ำฟ้าเสียอีก
“น้องน้ำฟ้าลูก แม่อ้อโทรมาหาหนูนะ”ผมเรียกลูกสาวพร้อมส่งโทรศัพท์ให้
“ขอบคุณค่าพ่อบอล”น้ำฟ้าบอกก่อนจะรับโทรศัพท์แนบหูตัวเอง
“สวัสดีคะน้องน้ำฟ้าคนน่ารักพูดคะ”โอ้โฮ ลูกสาวผม
“สวัสดีคะแม่อ้อ คะ น้องน้ำฟ้าก็คิดถึงแม่อ้อคะ หมดแรงเหรอคะ ถ้างั้นแม่อ้อต้องมาหาน้องน้ำฟ้าแล้วคะ ค่ะ ค่ะ อ้าว
ก็เวลาน้องน้ำฟ้ากับป๊าวุฒิหมดแรงก็ต้องมาหอมแก้มพ่อบอลทั้งซ้ายขวาเลย ค่ะ ป๊าวุฒินะหมดแรงกว่าน้องน้ำฟ้าอีกเพราะทำงานหนัก
เลยต้องเติมพลังกับแก้มพ่อบอลเยอะหน่อย คะ คะ พรุ่งนี้เจอกันคะ ป๊าวุฒิบอกว่าจะให้น้องน้ำฟ้ากับพ่อบอลไปด้วย คะ คะ”
ผมอมยิ้มกับหน้าตาเวลาน้ำฟ้าคุยกับอีกฝ่าย เพราะมีการพยักหน้า ส่งยิ้ม ส่ายหน้า ทำตาโตใส่ ทำยังกับอีกฝ่ายอยู่ต่อหน้าตัวเอง
ก่อนจะต้องสะดุ้งสุดตัวกับประโยคของการเติมพลัง โอ้ยยยย น้ำฟ้าจะไปบอกแม่อ้อทำไมละลูกว่าป๊าวุฒิของหนูเติมพลังด้วยอะไร
แถมชอบเติมบ่อย ๆ อีก
“พ่อบอลขา แม่อ้ออยากจะคุยกับพ่อบอลคะ”พอจบประโยคน้ำฟ้าก็ยื่นโทรศัพท์กับมาให้ผม
“ขะ ขอบคุณคะ”ผมไม่อยากจะยื่นมือไปรับโทรศัพท์มาคุยต่อเลย ด้วยรู้แล้วว่าต้องโดนหมออ้อแกล้งแน่ ๆ”
“พี่บอลขา............”ขนหัวผมลุกเลยครับเล่นลากขาซะยาวเชียว
“วะ ว่าไงเหรอหมออ้อ”ผมอดจะเสียงสั่น ๆ ไม่ได้
“จริงรึป่าวอ่ะ มันใช้ได้ผลจริงเหรอ”อยู่ ๆ ก็ขึ้นต้นด้วยประโยคคำถาม
“เรื่องอะไรเหรอหมออ้อ”ผมจึงเอ่ยถามขึ้น
“การเติมพลังนะสิ ถ้าใช้ได้ผลนะอ้อจะได้ไปบอก ตุ้ยกับเจย์ แต่อ้อคงจะถามพี่ก็คงไม่ได้คำตอบหรอกเนอะ
ก็พี่บอลไม่ได้เป็นคนหมดพลังจนต้องเติมพลังนินา ถ้างั้นอ้อคงต้องไปถามพี่วุฒิสินะ”ผมฟังแล้วผมอยากจะเอาหัวโขกโทรศัพท์ตายซะจริง ๆ
“บ้า....”ผมลากเสียงได้คำเดียวจริง ๆ ครับ
“คริคริ เจอกันพรุ่งนี้นะคะพี่บอล น้ำฟ้าบอกว่าพี่วุฒิจะพาพี่กับน้ำฟ้าไปด้วย”หมออ้อเอ่ยขึ้น
“อืม”ผมอดที่จะเอ่ยเสียงขรึมไม่ได้ ด้วยพรุ่งนี้พี่วุฒิจะพาผมกับน้ำฟ้าไปที่จัดงานการกุศล
เพราะพรุ่งนี้เป็นการซ้อมใหญ่ครั้งสุดท้ายแล้ว ก่อนที่งานจะเริ่มเย็นวันเสาร์ที่จะถึง
“ไม่เป็นไรหรอกพี่บอล มีคนเคียงข้างพี่แล้วนินา”หมออ้อเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่นุ่มนวล
“ขอบใจนะหมออ้อ”ผมเอ่ยออกไปด้วยใจจริง นั้นสิ ผมมีคนเคียงข้างผมแล้วผมพร้อมจะเจอกับเธอแล้ว ‘อ้อม’
วันนี้พี่วุฒิได้พาผมมาที่ศูนย์การค้าของพี่นพ และตรงไปยังจุดงานการกุศล จริง ๆ แล้วพี่วุฒิได้เสนอให้ใช้โรงแรมของพี่วุฒิเอง
แต่พี่นพขัดขึ้นบอกว่าพี่วุฒิบริจาคชุดเครื่องเพชรแล้ว พี่นพเลยขอจัดการเรื่องสถานที่จัดงานให้
“พ่อบอลขา น้องน้ำฟ้าจะได้เจอแม่อ้อมเหรอคะ”น้ำฟ้าเอ่ยถามผมขึ้น
“จ๊ะ”ผมตอบได้เพียงแต่เท่านั้น
“น้องน้ำฟ้าดีใจจังเลยคะ ไม่ได้เจอแม่อ้อมตั้งนานแล้ว แม่อ้อมจะคิดถึงน้องน้ำฟ้าที่คิดถึงแม่อ้อมไหมนะ”น้ำฟ้าเอ่ยขึ้น
“ต้องคิดถึงอยู่แล้วละคะ”ผมเอ่ยขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำฟ้าต้องคิดมากไป
พี่วุฒิเดินเคียงข้างผมที่จูงมือน้ำฟ้าเข้าไปยังด้านใน พอเราเดินเข้าไปก็ได้รับความสนใจจากทีมงานทุกคน
ด้วยหนึ่งในผู้สนับสนุนได้มาถึงแล้วนั้นเอง นางแบบมืออาชีพและนางแบบกิตติมศักดิ์ต่างหยุดกิจกรรมของตัวเองทั้งหมด
เพื่อมองคนที่เดินมาข้าง ๆ ผม หนึ่งในนั้นคือ อดีตภรรยาของผม ‘อ้อม’
“สวัสดีคะ พี่วุฒิ พี่บอล แล้วก็ลูกสาว”เสียงสามสาวที่ดังมาพร้อมกับการเดินมาต้อนรับ
“สวัสดีครับสามสาว”เสียงพี่วุฒิตอบกลับสาว ๆ
“สวัสดีคะแม่อ้อ แม่ตุ้ย แม่เจย์ แล้วแม่อ้อมอยู่ไหนคะน้องน้ำฟ้าอยากจะไปหาจังเลย”น้ำฟ้ายกมือไหว้สามสาวอย่างสวยงาม
ก่อนที่จะถามแม่ของตัวเอง
“เดี๋ยวแม่ตุ้ยพาไปลูก”ตุ้ยเสนอตัวที่จะพาน้ำฟ้าไปหาแม่ของเธอ
“คะ”น้ำฟ้าตอบกลับก่อนจะเดินไปหาตุ้ย แล้วต่างเดินจูงมือกันไปยังส่วนของการเดินแบบ
เมื่อตุ้ยพาน้ำฟ้าไปแล้ว หมออ้อและเจย์ก็นำเราไปยังห้องรับรองที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ และได้ใช้เป็นห้องจัดเก็บชุดเครื่องเพชร
และเครื่องประดับที่ถูกนำมาบริจาคเพื่อนำเข้าการประมูล โดยจะมีเจ้าหน้าที่ดูแลความปลอดภัยอย่างดี
“พี่บอลโอเคไหม”เจย์เอ่ยถามพร้อมทั้งมีหมออ้อมองมายังผมอย่างจับสังเกต
“ก็นิดหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก”ผมหยุดคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป
“ดีแล้ว อย่าคิดมาก ต่างคนก็ต่างอยู่แล้ว”เสียงเจย์เอ่ยนิ่ง ๆ ขึ้น
“ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่วุฒิอยู่ด้วยทั้งคน”หมออ้อเอ่ยขึ้น
“................”ผมอดที่จะหันไปมองคนที่ถูกพาดพิงไม่ได้เพราะไม่เสียงตอบรับอะไร แต่ก็ต้องรีบก้มหน้าหลบ
เพราะไม่มีเสียงแต่กลับมีสายตาที่ทอดมองมาด้วยความอบอุ่นมาให้ผมแทน
“อืม”ผมรับเสียงเบา แต่ในใจนั้นมันรู้สึกอบอุ่นอัดแน่น
แล้วสองสาวที่เหลือก็เริ่มอธิบายพร้อมทั้งคุยเรื่องอื่นไปด้วย ซึ่งมันพอจะทำให้ผมผ่อนคลายไปได้บ้าง
“พ่อบอลขา ป๊าวุฒิขา น้องน้ำฟ้ามาแล้วคะ”เสียงใสของน้ำฟ้าดังขึ้น
“คะ”ผมรับคำลูกสาวพร้อมรับตัวลูกสาวเข้าสู่อ้อมกอด
“แม่อ้อมไม่ยอมคุยกับน้องน้ำฟ้าเลยคะ แม่ตุ้ยบอกว่าแม่อ้อมกำลังทำงานแล้วก็เหนื่อย เลยคุยกับน้องน้ำฟ้าไม่ได้”
เสียงน้ำฟ้าที่ดังอ่อยออกมาแสดงถึงความผิดหวังออกมา
“คะ แม่อ้อมเค้าเหนื่อย เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วแม่อ้อมก็จะมาหาน้องน้ำฟ้าไงลูก”ผมพูดออกไป
“แต่ทำไมเวลาพ่อบอลเหนื่อยพ่อบอลยังมาหาน้องน้ำฟ้า”น้ำฟ้ายังคงพูดความสงสัยปะปนกับอาการเสียใจ
“ก็แม่อ้อมเค้าเหนื่อยกว่าพ่อบอลไงคะ คนเก่งของพ่อบอลไม่งอแงนะลูก”ผมพูดออกไปพร้อมกับลูบหัวทุยของลูกสาวตัวน้อย
“คะพ่อบอล”น้ำฟ้าคงจะรู้สึกผิดหวังจากแม่ของตัวเองเป็นแน่
“น้องน้ำฟ้าไปหาอาบาสกับลุงนพไหมคะ ไปดูกันว่าอาบาสอู้งานรึเปล่า”พี่นพพูดขึ้น
“อาบาสอยู่ที่นี้เหรอคะ ไปคะ น้องน้ำฟ้าอยากจะเห็นอาบาสทำงาน อาบาสบอกว่างานอาบาสยิ่งใหญ่
เพราะต้องพิทักษ์โลกจากจอมปีศาจแมลงสาปหมื่นปี”เสียงน้ำฟ้าดังขึ้นอย่างกระตือรือร้น
“หึหึ พิทักษ์โลกจากจอมปีศาจแมลงสาปหมื่นปีเหรอ ได้ไอ้ลูกหมา”เสียงหัวเราะสยองขวัญของพี่นพดังขึ้น
“ค่าลุงนพ อาบาสเก่งเนอะ”น้ำฟ้ายังจะไปยั่วอารมณ์ลุงนพเค้าอีกเหรอลูก
“ไปกันคะน้องน้ำฟ้า”พูดจบพี่นพก็อุ้มน้ำฟ้าออกไปทันที ดูจากอาการของพี่นพแล้ว ขอให้มึงโชคดีนะบาสน้องรัก
“คือตุ้ย แม่น้องน้ำฟ้าเค้ายุ่งขนาดทำให้ไม่มีเวลามาหาลูกเลยเหรอ”ผมอดที่จะถามกลับไปไม่ได้
“เอาตรง ๆ เลยนะพี่บอล อ้อมมันไม่ได้สนใจน้ำฟ้าเลยด้วยซ้ำ น้ำฟ้าเรียกก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ตุ้ยกลัวว่าน้ำฟ้าจะรู้สึกแย่กว่านี้
เลยแก้ปัญหาด้วยการพาน้ำฟ้ากลับมาเนี้ยละ แล้วบอกไปว่าแม่น้ำฟ้ายุ่งมาก ๆ”ตุ้ยเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“อืม”ผมถึงกับนิ่งอึ้งไป ด้วยไม่คิดว่าอ้อมจะไม่คิดถึงน้ำฟ้าซึ่งเป็นลูกของตัวเองแท้ ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน
แต่ความห่วงใยที่เธอมีต่อน้ำฟ้ามันกลับไม่มีเลยรึยังไงกัน
“อย่าไปใส่ใจเลย คนเราต่างก็คิดไม่เหมือนกัน ถ้าเราจะต้องทำความเข้าใจและใส่ใจใครละก็ อ้ออยากให้พี่ใส่ใจและทำความเข้าใจคนที่รัก
และหวังดีต่อพี่จะดีกว่า”หมออ้อพูดด้วยเสียงอบอุ่นพร้อมสายตาทอดอ่อนส่งมาให้
ผมต้องหันกลับมามองคนที่อยู่ด้านข้าง ด้วยรู้สึกถึงสัมผัสจากมืออุ่นร้อนที่สอดประสานมายังฝ่ามือของผมพร้อมแรงกระชับแน่น
เปรียบเสมือนว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
“ขอบคุณนะพี่วุฒิ”ความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดนั้นทำให้ผมอดที่จะเอ่ยปากออกมาไม่ได้
“โอ้ย...อิจฉาอ่ะ เค้าอยากได้แบบนั้นบ้างอ่ะเจย์”เสียงร้องดังขึ้นจากสาวป่วนจิตอย่างตุ้ยพร้อมกับชี้มือตรงมายังไอ้พี่วุฒิที่กำลังหัวเราะขำสาว ๆ
แต่มืออุ่นก็ยังคงกระชับไม่หนีหายไปไหน
“หึหึ อยู่บ้านข้าง ๆ ก็ดีแล้ว คานทองนะ”เจอสาวเงียบตอบกลับไปถึงกับค้อนทันที
“พี่ยังมีน้องชายอีกสองคนนะ สนใจไหม”พี่วุฒิเริ่มโปรโมทน้องชายทั้งสองให้แก่สามแสบ
“ไม่เอาหรอกคะ น้องพี่สองคนแต่พวกเรามีสามคน เดี๋ยวตีกันตายเลย”ตุ้ยพูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย
“หึหึ เราสองคนเสียงสละให้ตุ้ยเลยทั้งสองหนุ่มนะ ดีป่ะ”มันเริ่มแล้วครับสงครามระหว่างสาวช่างพูดกับสาวช่างเงียบที่นานทีปีหนถึงจะเกิดขึ้น
เพราะปกติเจย์จะไม่ค่อยเล่นต่อปากต่อคำกับตุ้ยด้วยเท่าไหร่นั้นเอง
“ตามนั้นเลยเจย์ ไปทางโน้นกันดีกว่าคะพี่วุฒิพี่บอล จะได้คุยรายละเอียดกัน”หมออ้อคงจะหมั่นไส้ตุ้ยเลยตามน้ำเจย์
ก่อนจะผายมือและเดินนำเราไปทางโซฟาที่มีเครื่องประดับต่าง ๆ วางอยู่พร้อมด้วยการ์ดคุ้มกัน
“เห้ย เดี๋ยวดิหมออ้อ เจย์”เสียงตุ้ยที่ร้องดังตามมา
สามสาวเริ่มแจงกำหนดการ เวลาต่าง ๆ พร้อมด้วยรายชื่อไฮโซที่จะเข้าร่วมงานบริจาคการกุศลครั้งนี้ ซึ่งมีจำนวนเพิ่มขึ้น
คงจะด้วยสองหนุ่มนักธุรกิจที่ออกหน้าทั้งเจ้าของสถานที่และเครื่องเพชรมูลค่าสูง
“พี่วุฒิเดี๋ยวบอลขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ”ผมเอ่ยกระซิบให้พี่วุฒิได้ยิน
“ครับ รีบกลับมานะพี่คิดถึง”ผมรู้สึกว่าความร้อนมันกระจายไปทั่วหน้าลามไปจนถึงใบหู
“อ่ะ”ผมตกใจเมื่อหันไปเจอกับสายตาสามคู่ที่มองมาด้วยรอยยิ้มล้อเลียน จนผมต้องรีบลุกออกไปอย่างด่วน
“คริคริ” เสียงหัวเราะดังตามหลังผมมาจนผมรู้สึกว่าความร้อนที่ถูกส่งตรงออกมามันมากขึ้น
ผมใช้เวลาในห้องน้ำพอสมควรพร้อมทั้งปรับสภาพอารมณ์ของตัวเองให้อยู่กับล่องกับรอย เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าสามแสบจะต้องตั้งสติตัวเองให้ดี
แถมยังมีไอ้พี่วุฒิป่วนหัวใจของผมแล้วยิ่งแล้วใหญ่ เพราะขยันทำให้หัวใจของผมต้องทำงานหนักขึ้น เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
ผมก็เดินกลับไปยังห้องรับรอง
“หมออ้อ ตุ้ย เจย์ รู้จักคุณวุฒินักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรง ก็ไม่บอกอ้อมบ้างเลยนะ”เสียงหญิงสาวที่เป็นอดีตคู่ชีวิตของผมดังขึ้น
“ก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าเค้าเป็นใครนะ”เสียงตุ้ยดังขึ้น
“แหม ก็อ้อมอยากรู้จักแบบสนิทบ้างนินา สวัสดีค่ะคุณวุฒิ ดิฉันชื่ออ้อมนะคะ เป็นเพื่อนสนิทของหมออ้อ ตุ้ย แล้วก็เจย์คะ”
เสียงที่แสดงความกระตือรือร้นของอ้อมดังขึ้น
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิตอบกลับ
“อ้อมจะเป็นนางแบบชุดเครื่องเพชรของคุณวุฒิด้วยคะ อ้อมรู้สึกเป็นเกียรติมาก ๆ ที่จะได้มีส่วนร่วม”เสียงเล็กเสียงน้อยดังขึ้น
“อ้อม อ้อว่าอ้อมน่าจะไปซ้อมคิวกับพวกพี่ ๆ เค้าได้แล้วนะ”เสียงหมออ้อดังขึ้น
“อะไรกันหมออ้อ ระดับอ้อมแล้ว ไม่งั้นอ้อมจะได้เดินชุดเครื่องเพชรของคุณวุฒิ นักธุรกิจหนุ่มหล่อ รวยได้ยังไงกัน”
เสียงของอ้อมยังดังไม่หยุด
“อ้อมก็รู้นะว่าเพราะอะไร”เสียงหมออ้อฟังแล้วรู้สึกจะจริงจังขึ้นมาทันที
“รู้แล้วน่า เดี๋ยวอ้อมขอตัวก่อนนะคะ หวังว่าพรุ่งนี้คุณวุฒิจะมาดูนะคะ อ้อมจะรอ”จากเสียงสะบัดของอ้อมที่ดังใส่เพื่อนของตัวเอง
แล้วตามด้วยเสียงออดอ้อนพี่วุฒิดังขึ้น
“..................”หลังจากเสียงออดอ้อนของอ้อมแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเป้าหมายแต่ยังใด
“พี่วุฒิพวกเราต้องขอโทษด้วยนะคะ เราจะตัดเพื่อนเลยก็ทำไม่ได้ เราก็หวังว่าอ้อมจะดีขึ้น แต่คงจะยาก”เสียงตุ้ยดังขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกพี่เข้าใจ”เสียงพี่วุฒิตอบ
“คุยอะไรกันเหรอ”ผมตัดสินใจที่จะเข้าห้องไป พร้อมกับคำถามที่ทำให้เหมือนผมจะไม่ได้ยินบทสนทนานั้น
“ก็คุยไปเรื่อยแหละ พี่โทรตามนพแล้วนะว่าให้พาน้ำฟ้ากลับมา เดี๋ยวเราไปดูชุดกันหน่อยดีกว่านะ”พี่วุฒิหันมาพูดกับผมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
“ครับ ยังไงก็ได้ยังไงพี่วุฒิก็ต้องเป็นป๋าจ่ายให้อยู่แล้ว”ผมตอบไป
“ครับ ไม่ต้องห่วงครับป๋าวุฒิจะเลี้ยงกันตายไปข้างนึงเลย”พี่วุฒิเย้าผม
“ให้มันจริงเหอะ”ผมเลยสวนออกไป
“ลองดูป่าวละ เดี๋ยวคืนนี้พิสูจน์เลยดีไหม
“อะแหม่ คือกรุณาลดความหวานบ้าง พวกเราจะเป็นเบาหวานตายเอาได้นะคะ”เสียงตุ้ยดังขึ้น
“อิจฉากันตลอดอ่ะ”ผมเลยหันไปเล่นงานตุ้ยแทน
“หึหึ ถ้าพี่บอลมีสามีแล้วมีความสุขแบบนี้น่าจะเจอพี่วุฒินานแล้วนะ”เสียงเจย์ดังขึ้น
“คือ มันก็...วู้ กลับกันเถอะครับพี่วุฒิ พี่นพมาพอดีเลย”ผมไม่รู้จะโต้ตอบกลับไปอย่างไร และพอดีที่พี่นพอุ้มน้ำฟ้ามาพอดี
เลยถือโอกาสหนีซะเลย
ผมรับน้ำฟ้ามาจากพี่นพที่ดูจะอารมณ์ดีเป็นที่สุด ทั้งรอยยิ้มและแววตาที่ดูจะสนุกสนานกับอะไรมาอย่างนั้น
ผม พี่วุฒิ และน้ำฟ้าเรากล่าวลาพี่นพ สามแสบ
ก่อนที่จะกลับไอ้พี่วุฒิมันก็พาผมไปยังร้านชุดออกงานที่ราคาสะท้านทรวงผม จนผมต้องรบราเพราะราคาอันน่ากลัว
แต่ผลสุดท้ายผมก็พ่ายแพ้ครับ ผมกับไอ้พี่วุฒิเลยได้ชุดมาคนละสองชุด ชุดนึงก็เกือบเงินเดือนผมประมาณเกือบแปดเดือนได้
ผมต้องเอามันพับใส่พานแล้วถวายน้ำแดงทุกวันพระไหมเนี้ย อะไรจะแพงได้ขนาดนั้น
พอเดินออกมาจากร้านโดยถุงสินค้าราคาแสนแพงก็ถูกรับช่วงต่อไปโดยทศที่คอยตามเราอยู่ห่าง ๆ
แต่ไม่เคยที่จะพ้นสายตาของคนสนิทแบบต้นและทศไปได้เลย พอเดินออกมาได้ซะพักก็มีอ้อมแขนพี่วุฒิ
โอบกอดประคองมาตลอดเส้นทางจนถึงรถที่ถูกจอดเอาไว้ในช่องระดับ VVIP และด้วยเราเลือกเส้นทาง
ที่ใช้สำหรับออกไปยังด้านหลัง จึงไม่มีใครมาวุ่นวายหรือคอยจับตามอง ผมเลยปล่อยให้คนตัวโตได้โอบกอด
ไปจนสุดทาง
“มีอะไรรึเปล่าครับบอลหน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว”เสียงไอ้พี่วุฒิดังขึ้นหลังจากเราต่างนั่งประจำที่ในรถกันแล้ว
“เปล่าครับ”ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า หือ”ไอ้พี่วุฒิคว้าเอามือของผมไปกุมเอาไว้
“ไม่มีอะไรจริง ๆ ครับ เรากลับบ้านกันดีกว่านะครับ”ผมส่งรอยยิ้มกลับไปเพื่อให้อีกฝ่ายได้สบายใจ
เช้าวันนี้ผมต้องตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจที่ขุ่นมัว อาจจะเพราะการรับรู้เรื่องของอ้อม ที่ดูจะต้องการทำความรู้จักกับไอ้พี่วุฒิ
คนที่ตอนนี้กำลังกอดรัดผมเอาไว้ไม่ยอมปล่อยไปไหน
“อืม ตื่นแล้วเหรอครับบอล ฟอด อรุณสวัสดิ์ครับ”พอลืมตาก็เอาเปรียบผมเลย
“หื่นแต่เช้าเลยนะ”ผมอดที่จะบ่นกระปอดประแปดออกมาไปได้
“หื่น หื่นที่ไหนกัน ถ้าหื่นต้องแอบนี้ต่างหาก”มีการทำสีหน้าเหลอหลาก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้
“อืม อื้อ แฮกแฮก บ้าที่สุดเลยอีพี่วุฒิ ไอ้หมอนข้างหื่น”ผมต้องหายใจสะดุดเมื่อไอ้พี่วุฒิมันก้มหน้าลงมาจูบริมฝีปากของผม
“ยังจะมาว่าพี่อีก เดี๋ยวก็จัดชุดใหญ่ให้เลยนิ”มีการเอานิ้วมาบีบจมูกผม พร้อมกับคำพูดที่ชวนให้ผมขนลุกกันให้พรึบ
“ฮะฮะ ไปอาบน้ำกันดีกว่า เดี๋ยวพ่อกับแม่พี่ท่านจะรอนาน ยิ่งคิดถึงหลานสาวอยู่ด้วย”ไอ้พี่วุฒิขยับออกไป
ก่อนจะยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อลุกไปทำธุระส่วนตัว วันนี้เราจะเข้าไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ของไอ้พี่วุฒิ
ท่านทั้งสองรับจะเลี้ยงน้ำฟ้าให้ในวันนี้ เพราะผมกับไอ้พี่วุฒิจะไปร่วมงานการกุศลในคืนนี้กัน
หลังจากฝากท่านเสร็จแล้วผมกับไอ้พี่วุฒิก็ต่างเสริมหล่อกัน ซึ่งผมคงจะสู้เค้าไม่ได้จริง ๆ ด้วยรูปร่างที่สูงกำยำ ผิวขาวสุขภาพดี
อีกทั้งเครื่องหน้าที่จัดได้ว่าเป็นพระเอกหนังหรือละครได้สบาย ๆ ถึงแม้ว่าชุดของผมกับไอ้พี่วุฒิที่เป็นแบบเดียวกันที่มีสีเทาเงาสวย
จะต่างกันก็ตรงเสื้อเชิ้ตข้างในที่ของผมเป็นสีขาว และพี่วุฒิที่เป็นสีดำที่ทำให้ไอ้พี่วุฒิมันเปล่งประกายออกมาให้ได้อิจฉากันเล่น ๆ
ผมที่ถูกเซตอย่างดี มีการฉีดน้ำหอมยี่ห้อดังซึ่งสรรพคุณสมกับราคาอันแพง
“มานี้ครับจะยืนมองพี่อีกนานไหม พี่รู้ตัวอยู่แล้วครับว่าตัวเองนะหล่อ”พูดแล้วยังมีการยักคิ้วใส่ผมอีก
“หลงตัวเอง”ผมอดจะบ่นพร้อมรอยยิ้มออกมาไม่ได้
“หึหึ แต่พี่ว่านอกจากพี่จะหลงตัวเองแล้ว ยังมีคนมาช่วยพี่หลงอีกด้วยนะ”ยังจะทำสายตากรุ้มกริ่มใส่อีก ผมเลยตัดปัญหา
ด้วยการเดินเข้าไปหาตามที่ไอ้พี่วุฒิมันเรียกผม
“มีอะไรครับพ่อคนหลงตัวเอง”ผมอดที่จะแซวออกไปไม่ได้
“มาพี่จะฉีดน้ำหอมให้ไง จะได้เป็นกลิ่นเดียวกัน”อยากจะจิ่มตาเสียจริง ๆ จะขยันทำตาเจ้าชู้ใส่ทำไมนักก็ไม่รู้
“ก็เร็วๆ สิ เดี๋ยวก็ไปงานสายหรอก”ผมเลยพยายามเบี่ยงประเด็นเสีย
“หึหึ ครับรับทราบครับครูบอล ฟอด หอมแล้ว”ยังจะมีการหอมแก้มอีก
“ไม่ได้ฉีดที่แก้มแล้วยังจะมามั่วว่าหอมอีก”ผมอดจะโวยวายเสียไม่ได้เมื่อเผลอก็เสียแก้มให้ไอ้พี่วุฒิมันหอมเอาแรง ๆ
“ถ้างั้นพี่หอมตรงที่พี่ฉีดน้ำหอมก็ได้นะ ข้อมือ ซอกคอ หลังหู แต่ถ้าหอมแล้วพี่ว่าพี่คงจะหยุดที่แค่หอมไม่ได้แล้วละ
และคงจะไปงานการกุศลไม่ได้แล้วมั้ง”พูดไปพร้อมพยายามจะซุกซอกคอของผมให้ได้
“โอ้ยพี่วุฒิพอได้แล้ว ปีศาจหื่นเข้าสิงรึไงกัน”รู้สึกจะเปลืองเนื้อเปลืองตัวเหลือเกิน
กว่าจะออกจากห้องได้แทบจะต้องถอดชุดออกมารีดใหม่ และต้องจัดทรงผมใหม่ รู้สึกเพลียเหรอเกินครับ
“ว้าว พ่อบอลของน้องน้ำฟ้าหล่อที่สูดดดดดดดดดดเลยคะ”ลูกสาวตัวน้อยชมผมเปาะ
“แล้วป๊าวุฒิไม่หล่อเหรอคะ”ไอ้พี่วุฒิที่กำลังดูผมกับน้ำฟ้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงก็พูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย
“ก็หล่อคะป๊าวุฒิ แต่น้อยกว่าพ่อบอลของน้องน้ำฟ้านิดนึงคะ”น้ำฟ้าพูดขึ้น ซึ่งก็สร้างเสียงหัวเราะให้แก่ทุกคนที่รวมตัวกันอยู่ภายในห้องรับรองนี้
“คืนนี้จะกลับมาค้างที่บ้านรึจะไปคอนโดแล้วให้พ่อไปส่งน้องน้ำฟ้าที่โรงเรียนละลูก”พ่อไอ้พี่วุฒิเอ่ยถามขึ้น
“กลับมาครับพ่อ เดี๋ยวผมกับบอลไปก่อนนะครับ”ตอบกลับพร้อมกับลุกขึ้น
จัดส่งได้เท่านี้ก่อนนะคะ :hao5: แล้ววันอาทิตย์หน้าจะมาต่อให้ครบร้อยเปอร์เซ็นเลยจ้า
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของทุกคนนะคะ ตุ๊กตาขอขอบคุณจากใจจริง ๆ :pig4: :pig4: :pig4:
สำหรับผู้ที่เอานิยายเรื่อง “เมื่อเมียมันชั่ว...เลยได้ผัวมาแทน”ไปลงที่อื่น ขอให้หยุดพฤติกรรมนี้เถอะคะ
จริง ๆ ไม่ว่าจะเรื่องไหน ๆ คุณก็ไม่ควรที่จะทำมัน เพราะกว่าจะกลั่นสมอง ความรู้สึก จิตนาการออกมาได้นั้นมันยากและลำบากมาก
คุณทำอย่างนี้มันเป็นการเอาเปรียบกันนะคะ ขอบคุณผู้ที่เข้ามาบอกข่าวเรื่องนี้ ณ จุดนี้ตุ๊กตาขอบอกเลยนะคะ
นิยายเรื่องนี้ตุ๊กตาจะลงที่เล้าเป็ดที่เดียว หากเจอที่เว็บอื่นขอบอกเลยว่าไม่ใช่ตุ๊กตาแน่นอนคะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
แล้วเจอกันวันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคม 2558 คะ รักทุกคนที่สูดดดดดดดดดดด :กอด1: หน่อยจ้า
-
โถ ชะนีอ้อม
ใครก็ได้สะกิดให้พี่วุฒิรับมืออินี่ทีค่ะ ขอแสบๆเลย หมั่นไส้ชี
-
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
อยากให้อ้อมมันรู้ว่าวุฒิคนที่มันเล็งอยู่เขามีเมียแล้ว
พอรู้ว่าเมียเป็นใครจะได้ดิ้นพลาดๆ
เอาใจช่วยเรื่องนิยายนะคะ ขออย่าให้เกิดขึ้นอีกเลย
-
สู้ค่ะ รอตามอ่านในเล้าเสมอ...
-
อ้อมนี่รู้อยู่แล้วหรือเปล่า แบบเหฌนว่ารวยแล้วอยากได้
-
แล้วจะกลับมาอ่านอีกน่ะครับ !!!
-
:mew1:
-
เย้ๆๆ กลับมาแล้ว
ครูบอลไม่ต้องคิดมากยังไงไอ้พี่วุฒิก็ไม่เขว้แน่นอน++ :impress2:
-
มาให้กำลังใจนะค้าาาาา
-
พี่ขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เป็นตอนที่อ่านแล้วใจตุ้มๆต่อมๆมากกกก เพราะชื่อตอน กลัวจะเจอคลื่นซัดแบบจังๆ
เลยอ่านแบบกล้าๆกลัวๆมากกกก :ling3:
ที่เหลือคงไม่มีอะไรมากใช่มั๊ย :hao5:
อ่านตอนนี้แล้วอยาก :z6: :beat: :pigangry2: นางคนนั้นจริงๆ
เหอะ เน่าไปถึงไหนล่ะ คิดว่าคนอื่นเขาจะเอาเหรอ
แค่มองเขาก็ไม่อยากมองล่ะ :fire:
รอนะคะ ไม่หนีไปไหนแน่นอน ><
-
เอาไปไม่ขอนี่น่าขึ้นนะคะ
โอ๊ย ยัยอ้อมนี่คงต้องการพี่วุฒิจนตัวสั่นสินะ
-
น่าหมั่นไส้อ้อมจริงๆ เดี๋ยวเราประกาศตัวไปดีกว่าพี่บอล
เอาให้ยัยนี่หน้าหงายไปเลย
ไม่รู้ซะแล้วว่าคุณวุฒิน่ะของใคร!!!!
รอตอนต่อไปปปปป
-
เกลียดอีอ้อมมาก
-
:กอด1: ขอต้อนรับกลับมาค่ะ
พออ่านเม้นท์แล้วรออัพครบ100เปอเซนแล้วค่อยมาอ่านดีกว่าค่ะ แหะๆ :z10:
-
:mew1:
-
ยัยอ้อมนี่นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
เคยเลวยังไงก็ยังเลวอย่างนั้นนาง
รักษาความเลวได้เสมอต้นเสมอปลาย
ได้จริงๆเลยนี่เห็นคุณวุฒิเค้าหล่อ
เค้ารวยเลยอยากจะได้ละสิจะรอ
สมน้ำหน้านางถ้ารู้ความจริงเรื่อง
ที่คุณวุฒิกะบอลเค้าคบกันสะใจรอค่ะ :laugh:
-
กลับมาได้สมใจกับที่รอคอยเลยคุณตุ๊กตา...อ้อมนางแสดงความชั่วอีกแล้ว
-
พี่วุฒิตอกหน้านังนั่นไปเลยค่ะะะ อย่าไปสนนนนนนนนนนนนนนน :ling1:
-
นะโมจะให้อภัยโทรไหมนะ
-
ยัยอ้อมต้องคิดทำอะไรอีกแน่เลย :ling1:
-
โอย อดใจรอไม่ไหวแล้วอยากรู้จริงๆว่าอดีตเมียบอลจะทำอะไรกะสามีของครูบอลเนี่ย ครูบอลสู้ๆนะ ผู้เขียนก็สู้นะค่ะ เอาใจช่วยทุกตอนเลยคร้า...... :katai2-1:
-
รอครับรอครบแล้วมาต่อที :katai4:
-
อ้อมนี่ก็ยังคงเส้นคงวาความเลวร้ายได้คตลอดไม่เปลี่ยนแปลง
-
"แจ้งข่าว"
ตุ๊กตาอยากจะแจ้งกับผู้อ่านทุกท่านว่า ขณะนี้ได้เกิดเหตุร้ายขึ้นกับโน๊ตบุ๊กของตุ๊กตา
เพราะถูกไวรัสที่หลานชายเอามาปล่อยอย่างไม่ตั้งใจ ทำให้ใช้งานไม่ได้ (สัมผัสด้วยตัวเอง)
ข้อมูล รูปภาพ ไฟล์งานทุกอย่างหาย (ครูบอลตัวจริงชี้แจง) ตุ๊กตาเลยยกโน๊ตบุ๊กให้ครูบอลเอาไปรักษา
ซึ่งนอกจากงานแล้วยังมีนิยายทั้งดุ้นอยู่ด้วย จึงต้องขอเลื่อนการลงนิยายไปก่อนนะคะ
หวังว่าทุพอย่างจะไม่ร้ายแรง และงานพร้อมนิยายของตัวเดงจะยังอยู่
ขอโทษผู้อ่านทุกอ่านนะคะที่ทำตามสัญญาไม่ได้
แต่ตุ๊กตาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจริง หวังว่าทุกท่านจะเข้าใจ
กราบขอโทษทุกๆท่านด้วยใจจริง
-
รอได้จ้าาาาาา~
-
รอได้ค่า เสียดายจังกำลังสนุกเลย
-
ตั้งแต่อ่านมาเนี่ยรู้สึกว่าตุ๊กตาจะมีปัญหาชีวิตมากมายเลยนะครับตั้งพ่อเสียแม่ป่วยคอมพิวเตอร์พังเเล้วก็อีกน่าสงสารจังตุ๊กตาควรจะไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ต่อชะตาทำบุญสังฆทานสักหน่อยชีวิตจะได้ดีขึ้นมีอะไรดีดีเข้ามาบ้าง
-
ไม่เป็นไรค่ะ มารอหลายวันแล้ว รอต่ออีกหน่อยคงไม่เป็นไร
-
:z3: :z3:
เห้อ.... เซง
-
รอๆคร้าาาา
-
รอได้เสมอจร้า
-
เศร้าจัง แต่รอนะ (ครูบอลตัวจริงรักษาเร็วๆนะ)
-
ไม่เป็นไรค่าาาาาาาาา
หนูรอด้ายยยยยยยย
แต่.....อีไวรัส หนูจะฆ่ามันนนนนนนนนนนนนน
-
:mew1:
-
:sad2: รอต่อไป
-
หมั่นไส้ยัยอ้อม :z6:
รออยู่นะคะ
//นอนรอ :t3:
-
:call: หายป่วยไวไวนะคอม อิอิ
-
:call: :call: ขอให้คอมหายไวไว นะค่ะ คิดถึงครูบอล พี่วุฒิ น้องน้ำฟ้าแล้ว :z3: :z10:
-
:call: :call: :call:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
แจ้งข่าวด้วยค่ะ
-
รอนะค่ะ
-
:mew2: รอคร้า
-
ยังรอพี่ตุ๊กตาอยู่นะค่ะ :mew6: :mew6:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
เป็นกำลังใจให้ รอนะค้าาา :impress2:
-
รอยุเน้อ :impress: :impress: :impress: :impress:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
มารอค่ะ
-
:call: :call: :call:
-
:call: เดือน 5 ละนะ นานจัง
-
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง และบ่อยครั้งก็ทำให้เหงา
คิดถึงเธอ....คิดถึงเธอ~~~~~
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอแจ้งข่าวอีกครั้งคะ
ตุ๊กตาต้องขอโทษด้วยนะคะที่เงียบหายไป ด้วยปัญหาต่าง ๆ มากมาย
เริ่มด้วยคอมนั้นเป็นหนักจนพี่บอลต้องจัดการครั้งยิ่งใหญ่ แต่ก็ช่วยได้เฉพาะงานที่ถูกจัดเก็บในไดรฟ์ D เท่านั้น
ที่เหลือหายเรียบร้อยร่วมทั้งนิยายที่หลังขดหลังแข็งพิมพ์ไว้
แต่นั้นก็ยังไม่ใช่ปัญหาจริง ๆ หรอกคะ
ด้วยคุณตาที่อายุมากเฉียดร้อยปี อาการแย่มาก จนเมื่อวันที่ 22 เมษายน 2558 ท่านได้จากครอบครัวไป
เลยยิ่งทำให้ทุกคนเสียใจ และยุ่งกับการจัดเตรียมงานต่างๆ ด้วย แต่พวกเราก็ทำกันอย่างเต็มที่
ตุ๊กตาได้อยู่ดูแลท่านจนหมดลมหายใจเลยคะ
ขอเวลาอีกซักพักนะคะ แล้วตุ๊กตาจะกลับมาคะ ตอนนี้ก็เหลือแต่แม่ให้ดูแลแล้ว เลยยิ่งทุ่มเทความสนใจและการดูแล
จากที่มากอยู่แล้วเป็นมากยิ่งขึ้น เพราะพ่อจากไปไม่ถึงปีคุณตาท่านก็มาจากไปอีก
ยังไงก็หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ ตุ๊กตารักนิยายเรื่องนี้จริง ๆ เป็นเรื่องแรก และตุ๊กตายังจับผู้คนที่รักให้มาโลดแล่นในเรื่องนี้
อีกทั้งที่คนที่ไม่ชอบเอามายำในนี้ให้เละเพื่อเป็นการระบายอารมณ์อีกทางหนึ่ง
ตุ๊กตาขอให้ทุกคนรอตุ๊กตานะคะ รักทุกคนที่สุด พวกคุณเป็นอีกหนึ่งกำลังใจของตุ๊กตาในวันที่หนักและเหนื่อยให้ยืนได้และมีรอยยิ้ม นอกจากครอบครัวและเพื่อน ๆ ที่รักของตุ๊กตาแล้ว ขอบคุณจริง ๆ คะ จากใจ :กอด1:
-
:hao5:
ขอแสดงความเสียใจทั้งคุณพ่อและคุณตาด้วยนะคะ เป็นเรา เราก็เศร้ามากเช่นเดียวกัน
ิแฟนๆคิดถึงคุณตุ๊กตานะคะ :)
-
:กอด1: ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณจะต้องผ่านมันไปได้แน่นอนค่ะ สู้ๆค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วย เสียใจได้แต่ต้องมีเวลาจำกัด ชีวิตของคนที่ยังอยู่ต้องเดินหน้าต่อไป
-
ไม่เป็นไรคับ เป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอ ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคับ
-
สู้ๆนะค่ะขอให้เข้มแข็งทั้งกายและใจค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ ๆ :mew1:
-
สู้ๆ
-
ไม่เป็นไรจ้า เราจะรอต่อไป :o11:
-
รอได้จ้าาาา~
-
สู้ๆนะคะพี่ หนูเป็นกำลังใจให้ :กอด1: :กอด1:
หนูรอได้เสมอค่ะ
ยังรักพี่วุฒิครูบอลน้องน้ำฟ้าเสมอค่าาาา
สู้ๆนะ ไฟว์โตะ!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ชีวิตมีแต่ปัญหานะ. สงสารนะรอเสมอ
-
รอจร้า
-
รอได้เสมอค่าาา
สู้ๆนะค่ะ ^ ^
-
:monkeysad: ขอแสดงความเสียใจ
-
"ส่งข่าวค่ะ"
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่ทุกคนส่งกำลังใจมาให้ และยังคงรอคอยป๊าวุฒิ ครูบอล และน้องน้ำฟ้ากันอยู่ :pig4: :pig4: :pig4:
อยากขอแจ้งว่า ตอนนี้ตุ๊กตามีงานระดับชาติ ต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้
ด้วยคำสั่งของกระทรวงส่งตรงมา ทำให้ต้องอาศัยอยู่รีสอร์ทเป็นเวลา 34 วันถ้วน :mew5:
เริ่มงานตั้งแต่เช้ามืด เลิกงานเกือบเข้าวันใหม่ :mew6:
จนต้องวางแผนสำหรับแม่ที่ป่วยตอนนี้ด้วย ทั้งหาคนมาอยู่แทน และหาคนพาท่านไปหาหมอตามที่นัดอีก :z3:
หวังว่าทุกคนจะเค้าใจตุ๊กตานะคะ :mew2: แล้วตุ๊กตาสัญญาว่าจะนำตอนใหม่มาลง วันที่ 12 สิงหาคม 2558
วันแม่แห่งชาติ รอนะคะ แล้วตุ๊กตาจะจัดให้เต็มอิ่ม รอตุ๊กตานะคะ ขอบคุณมากคะ
-
รับทราบเจ้าค่ะ :)
-
พยายามเข้านะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1:
-
:call:
-
รอได้
-
รับทราบ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
-
โอเคจร้า
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ
-
รับทราบจร้าขอให้คุณแม่หายเร็วๆนะค่ะ
-
รอได้ครับ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้าแล้วจะรอออออ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ และจะรออ่านต่อไปค่ะ สู้ๆ นะ
-
รอได้ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :mew1: :mew1:
-
รับทราบ จะรอต่อไปค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอได้ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :mew3:
-
สู้ๆนะคะ หนูเป็นกำลังใจให้คุณตุ๊กตาค่ะ o13
-
รอๆๆๆๆๆๆ
-
มาปูเสื่อรอตอนใหม่เจ้าค่าาาาา :mew1:
-
ตอนที่ 28 คลื่นยักษ์ (100%)
พี่วุฒิเอารถเข้ามาจอดยังที่จอดสำหรับผู้บริหารที่พี่นพจัดเตรียมเอาไว้ให้ ซึ่งเป็นผลดีต่อผม
เพราะด้านหน้ามีนักข่าวเป็นโขยงที่มีอาวุธประจำกายอันได้แก่กล้องคุณภาพสูงและวิดีโอที่เตรียมเอามาทำข่าว
งานการกุศลไฮโซครั้งนี้ เพราะถ้าพี่วุฒิจอดเทียบบริเวณนั้น นักข่าวต้องสงสัยผมเป็นแน่ว่าผมเป็นใคร
ทำไมนักธุรกิจหนุ่มหล่อรวยที่สาว ๆ ต่างอยากได้เป็นเจ้าของ ทำไมต้องมาขับรถให้ผู้ชายตัวดำ ๆ ใส่แว่นเชย ๆ
“เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย บอลนึกว่าพี่วุฒิจะขับไปยังส่วนต้อนรับของงานจริง ๆ ซะอีก”ผมอดที่จะพูดออกมาไม่ได้
“พี่จะไม่ทำอะไรที่บอลไม่สบายใจหรอกครับ แต่ถ้าพี่ทำ นั้นจะหมายถึงสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับบอล”พี่วุฒิพูดไป
พร้อมกับลูบผมของผมเหมือนลูบหัวเด็ก ๆ ให้คลายจากอาการตื่นกลัว
“บอลขอบคุณพี่วุฒินะครับที่เข้าใจบอล”ผมส่งรอยยิ้มหวาน ๆ กลับยังผู้ชายตรงหน้าผม
“จุ๊บ ไม่ต้องคิดมากนะครับบอล เราไปกันดีกว่าเนอะ เดี๋ยวไอ้นพมันจะรอนาน”พี่วุฒิส่งยิ้มที่หยาดเยิ้มกลับมาให้ผม
ก่อนก้มลงกดริมฝีปากเข้ากับหน้าผากของผม แล้วเอ่ยชวนผมออกจากรถเพื่อเข้าไปยังส่วนที่เตรียมไว้สำหรับเป็นห้องพัก
ให้แก่พี่วุฒิโดยเฉพาะ
“ครับ”ผมก้มหน้าแล้วตอบรับพี่บอล เราต่างเดินเคียงข้างกันไปพร้อมกัน ผมอดที่จะเงยหน้ามองผู้ชายพี่เดินข้างๆ
แต่แล้วก็ต้องรีบก้มหน้าเดินต่อเพราะ คนที่ผมแอบมองกำลังมองผมด้วยสายตาล้อเลียนอยู่นั้นเอง
“หึหึ บอลครับจะก้มหน้าเดินทำไมละครับ เดี๋ยวก็เดินชนอะไรจนเจ็บเนื้อเจ็บตัวเอาหรอกครับ”
เสียงคนข้างตัวผมดังขึ้นด้วยใช้น้ำเสียงล้อเลียนปนเอ็นดูดังขึ้น
“ไม่ต้องเงยหน้าก็ได้ครับ บอลไม่กลัวหรอกว่าจะเดินชนอะไร เพราะไม่ว่ายังไงพี่วุฒิก็จะไม่ยอมให้บอลต้องเจ็บตัวหรอก
จริงรึเปล่าครับพี่วุฒิ”พอได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นของอิตาพี่วุฒิ ผมก็อดที่จะตอบกลับไปแบบนี้ไม่ได้
“หึหึ จริงครับ เมียที่รักทั้งคน ก็ต้องดูแลกันสุดชีวิตละ”พอฟังแล้วผมอดที่จะเงยหน้าตาโตมองคนพูดไม่ได้
“เพี๊ยะ พี่วุฒิพูดอะไร ถ้าใครมาได้ยินจะว่าไง”ตีแขนแข็งแรงซะหนึ่งที พร้อมกับมองรอบตัวว่ามีใครไหม
ที่จะได้ยินประโยคเมื่อกี้ แต่ก็ไม่มีใครที่ผมมองเห็น เลยโล่งใจไปเปราะหนึ่ง
“ก็ไม่ว่าไงครับ พี่ก็จะตั้งโต๊ะแถลงข่าวซะเลย พร้อมประกาศงานแต่งงานของเราไง”ดูคนเรานะครับ
ไอ้ผมก็จริงจัง ยังจะพูดพร้อมกับทำสายตาเจ้าชู้ใส่ผมอีก
“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เดินไปได้แล้วครับพี่นพเค้ารออยู่นะครับอย่าให้พี่นพเค้าคอยนานเลย”ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้วครับ
ทั้งคำพูดทั้งสายตาและรอยยิ้มที่ถูกส่งตรงมาให้ผม เลยต้องเปลี่ยนเรื่องพร้อมเร่งให้พี่วุฒิรีบเดินซะที
“จะรีบไปไหนครับบอล ยังไงไอ้นพก็ไม่หนีไปไหนหรอกครับ พี่ก็แค่อยากจะใช้เวลากับคนรักของพี่
ให้มากขึ้นให้มีความสุขทุก ๆ นาทีก็เท่านั้นเอง”โอ้ยผมอยากจะมุดดินหนีเหลือเกิน จะหวานไปไหนครับไอ้หมอนข้างของผม
“......”ผมได้แต่กลั้นยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว แถมยังรู้สึกว่าเลือดมันวิ่งขึ้นมาจนทั่วใบหน้าของผมไปหมดแล้ว
“โถ กว่าจะมาได้นะมึงไอ้วุฒิ”เสียงพี่นพดังขึ้นหลังจากผมและพี่วุฒิเดินเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ทำไม คนเค้ามีธุระสำคัญ ช้านิดช้าหน่อยไม่ได้รึไง”พี่วุฒิโต้กลับทันที
“ไม่ใช่มัวแต่จีบบอลอยู่ละถึงมาช้าขนาดนี้ จนว่าจวนจะได้เวลาแล้วนะ”พี่นพพูดตอบพี่วุฒิแต่ทำไมต้องส่งสายตาล้อเลียนมาถึงผมแทนละครับ
“หึหึ มึงอิจฉาใช่ไหมละ ทำไม ลูกหมามึงยังไม่ยอมเชื่องกับมึงละสิ”ไอ้พี่วุฒิเดินมาโอบผมก่อนจะพูดถึงลูกหมา
รึว่าพี่นพเอาลูกหมามาเลี้ยงเหรอ
“พี่นพเลี้ยงลูกหมาด้วยเหรอครับ น่ารักไหมอ่ะครับถ้าบอลจะขอพาน้ำฟ้าไปเล่นด้วยจะได้ไหมครับ”ผมเอ่ยขอ
น้ำฟ้าต้องชอบแน่ ๆ เลย
“ยังหรอกครับ เดี๋ยวเอาไว้พี่จับมาเลี้ยงให้ได้จริง ๆ ก่อนแล้วกัน ส่วนเรื่องน่ารักไหมเนี้ย ต้องบอกว่า ดื้อ ซน แสบ
กวนและเกรียนที่หนึ่ง ถ้าจับได้แล้วพี่จะพาไปหาน้องน้ำฟ้ากับบอลเองครับ”เอ คำตอบของพี่นพยังไงอยู่นะครับ
ก็พอจะเข้าใจที่บอกว่าดื้อ ซน แสบ แต่ทำไมมีกวนกับเกรียนด้วยหว่า
“ก๊อก ก๊อก”เสียงเคาะประตูห้องรับรองดังขึ้น
“เชิญ” ผมผละตัวเองออกจากการโอบของไอ้พี่วุฒิเดินมานั่งตรงโซฟารับรองแล้ว พี่นพจึงอนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามาได้
“ขออนุญาตคะ คุณนพคะได้เวลาแล้วคะ”เลขาส่วนตัวของพี่นพเปิดประตูก่อนที่จะรายงาน
“อืม ขอบใจมาก ไปไอ้วุฒิออกไปพบสื่อพร้อมไปสู้รบกับพวกคุณหญิงคุณนาย แล้วก็ที่สำคัญคุณหนูทั้งหลาย”
พี่นพพูดกับพี่วุฒิ
“หึหึ อย่าพูดให้ครอบครัวคนอื่นเค้าร้าวฉานได้ไหม เบื่อพวกขี้อิจฉาจริง บอลครับเดี๋ยวให้คุณแจงพาไปที่นั่งก่อนนะ
แล้วพี่กับไอ้นพจะตามไปนะครับ แล้วถ้ามีหนุ่ม ๆ มาคุยด้วยก็ห้ามคุยนะครับ พี่หวง”ผมเริ่มเพลียกับไอ้พี่วุฒิแล้วสิครับ
“พอได้แล้วมึง จะจีบเมียอีกนานไหมวะ ก็รู้อยู่ว่ากูอิจฉา”ที่จริงผมต้องบอกว่าผมเพลียกับทั้งสองคนต่างหาก
ผมเดินตามคุณแจงเลขาของพี่นพที่รอผมอยู่นอกห้องรับรองเพื่อไปนั่งยังเก้าอี้ที่ถูกจัดเอาไว้ ซึ่งอยู่แถวหน้าติดกับแคทวอล์คเดินแบบ
ส่วนสองหนุ่มโน้นเลยครับ เดินเฉิดฉายให้สาวน้อยสาวใหญ่ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต้องมองกันเหลียวหลัง แถมยังมีแสงแฟลชสาดกระทบให้แสบตา
สองหนุ่มนักธุรกิจไฟแรงเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมองตามนักข่าวเดินตามยังกับขี้ปลาทองติดตูดปลาทองก็ไม่ปาน
กว่าจะได้กลับมานั่งประจำที่ข้างผมได้ก็หมดเวลาไปร่วม ๆ ชั่วโมงได้
“อ้าวแล้วพี่นพไปไหนแล้วครับ”ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นแต่ไอ้พี่วุฒิแค่คนเดียว
“ไปรับผู้ติดตามคนใหม่นะ”พี่วุฒิตอบผมมาด้วยร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์
“อ้อ ครับ”ผมก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่านอกจากเลขาแล้วพี่นพยังต้องมีผู้ติดตามอีกรึไงกัน แต่ก็ต้องคลายสงสัย
คงจะเหมือนไอ้พี่วุฒิ ที่มีเลขา แล้วยังมีต้นเป็นมือขวา ซึ่งถ้าผมจะคิดให้ดีก็จะรู้ได้ทันทีว่าต้นนั้นแท้จริงแล้ว
เป็นเลขาตัวจริงของไอ้พี่วุฒินั้นเอง
ผมมองรอบด้านก็พบว่าที่นั่งที่เคยว่างเปล่า ขณะนี้มีเจ้าของที่เข้ามานั่งประจำที่จวนจะครบหมดแล้ว
“เข้าไปด้านนู้นสิ”เสียงดังขึ้นจากด้านข้างของผม
“จะให้มาทำไมก็ไม่รู้ แมลงสาปฮิตเลอร์เอ้ย”เสียงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นจนผมต้องหันไปดูว่าใช่เสียงของคน ๆ นั้นรึไม่
“เฮ้ยบาส มาได้ไง แล้วมากับใครเนี้ย”ผมต้องตกใจด้วยน้องชายเพียงคนเดียวของผมจริง ๆ
“มากับไอ้...คุณนพอ่ะพี่บอล”น้องชายผมตอบคำถามพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปหาเป้าหมาย
“แล้วยังไงอะไรกันอ่ะ”ผมถามด้วยความงงงวยสงสัย
“ไม่ต้องทำหน้าน่าแกล้งแบบนั้นหรอกครับบอล คือพี่ให้บาสมาช่วยพี่ พอดีพี่ต้องการผู้มีความชำนาญด้านเทคโนโลยีนะ
พี่ก็เลยขอความร่วมมือจากบริษัทที่บาสฝึกงานให้มาเป็นผู้ช่วยพี่”พี่นพเอ่ยตอบข้อสงสัยของผม
“อ้อครับ”ผมรับคำทั้ง ๆ ที่ก็ยังคงไม่กระจ่างในคำตอบของพี่นพและสีหน้าของไอ้น้องชายตัวดี แต่ก็ต้องปล่อยผ่านไป
ด้วยขณะนี้แสงไฟได้ถูกปรับให้สลัว ๆ และเน้นแสงบริเวณเวที นั้นแสดงว่าการเดินแฟชั่นโชว์เครื่องประดับ
การกุศลกำลังจะเกิดขึ้น
“สวัสดีท่านสุภาพสตรีและท่านสุภาพบุรุษที่ใจบุญทุกท่าน งานการกุศลครั้งนี้เราจัดขึ้นเพื่อระดมทุนจัดหาเครื่องมือทางการแพทย์
และเงินสมทบทุนการแพทย์ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยเราจะจัดการประมูลเครื่องเพชรเครื่องประดับใจผู้สนับสนุน
ดิฉันหวังว่าทุกท่านจะหยิบยื่นโอกาสสำหรับประชาชน เจ้าหน้าจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ให้ได้มีโอกาสกลับไปหาคนที่เค้ารัก
กลับไปทำหน้าที่อันสำคัญของพวกเค้าเหล่านั้น และดิฉันรวมทั้งทีมงานทุกคน ประชาชนและเจ้าหน้าทุกคนจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
คงมีแค่คำขอบคุณ เพราะฉะนั้นอย่าได้เสียเวลาเลยคะ เรามาพบกับแฟชั่นโชว์เครื่องประดับเลอค่ากันได้แล้ว
โดยเฉพาะชุดสุดท้ายที่ดิฉันมั่นใจว่าสาว ๆ คงอยากจะได้มาไว้ในครอบครอง”หมออ้อออกมาด้วยชุดราตรีสวยสง่า
พร้อมกลับกล่าวต้อนรับแขกทุกท่านอย่างมืออาชีพ ก่อนจะกว่าถึงวัตถุประสงค์ของงานที่ถูกจัดขึ้น และถอยกลับไปเมื่อกล่าวจบ
การเดินแฟชั่นโชว์ครั้งนี้เราได้นางแบบมืออาชีพสวมใส่เครื่องประดับที่ได้รับมาเพื่องานการกุศล ทุกชุดได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก
เพราะเป็นเครื่องประดับที่มีราคาและเป็นของคนมีชื่อเสียงที่มีใจต้องการจะช่วยเหลืองานครั้งนี้ จึงไม่แปลกใจเมื่อนางแบบเดินออกมา
จะได้รับเสียงปรบมือจากแขกภายในงาน และเสียงดังอื้ออึง เมื่อมาถึงชุดสุดท้าย ที่มีนางแบบที่พอจะมีชื่อเสียงบางนิดหน่อย
ใส่เดินออกมา เธอมีคิ้วเข้มสวย ดวงตากลมโตเหมือนมีเชื้อสายของชาวแขก ชุดที่เปิดเนินเนื้อหน้าอกอิ่มเกินตัว ผิวขาว
นั้นคืออ้อมแม่ของน้ำฟ้านั้นเอง เธอสวมใส่ชุดราตรีน้ำเงินปักคลิสตัลสวย กระโปรงด้านหน้าแหวกสูงเหนือเข่าเกินคืบ
ด้านหลังทอดยาว บนลำคอถูกประดับด้วยสร้อยเพชรที่ถูกออกแบบมาสวยเก๋ ต่างหู แหวน และกำไลเข้าชุดกัน
จนเสียงชื่นชมของผู้เข้าร่วมงานดังขึ้น ด้วยเพียงมองก็รู้ว่าชุดเครื่องเพชรนี้สูงค่ามาก
“โห ไอ้วุฒิมึงเอาชุดนี้มาเลยเหรอวะ”เสียงพี่นพดังขึ้น เมื่ออ้อมยืนอวดโฉมบริเวณด้านหน้าพร้อมโปรยยิ้ม
แต่เหมือนอ้อมจะมองคนข้างตัวผมพร้อมส่งรอยยิ้มหวานหยดย้อยเป็นพิเศษ
“ทำไม ถ้ากูจะเอาชุดนี้มา”พี่วุฒิหันหน้ามาถามเพื่อนของตนเอง
“ก็ไม่ไงหรอก”พี่นพตอบกลับพี่วุฒิ
เมื่อพี่วุฒิหันกลับมา อ้อมก็ได้เดินเข้าด้านหลังเวทีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยที่ไม่มีหวี่แหวว่าพี่วุฒิจะสนใจฝ่ายตรงข้าม
“เป็นอย่างไรบ้างคะ ชุดเครื่องประดับที่เราได้มอบจากผู้ใจบุญของเรา จากชุดแรก เริ่มต้นที่......”หมออ้อเริ่มการประมูลขึ้น
เมื่อนางแบบคนแรกเดินมายืนบริเวณกลางเวทีข้างตัวเธอ การประมูลดุเดือดก็เริ่มขึ้นจนผมอดที่จะรู้สึกกลัวไม่ได้
เพราะสาว ๆ รึอาจจะไม่สาวต่างแย่งชิงชุดเครื่องประดับที่ตนหมายตา พอใครได้ชุดเครื่องประดับที่ตนหมายตาแล้ว
ก็ดีใจพร้อมกับเดินขึ้นไปเพื่อขึ้นไปโชว์ตัว ก่อนจะเดินไปชำระเงินไม่ว่าจะเป็นการ์ด รึเช็ค
“โห พี่บอลเค้าประมูลกันหลักล้านเลยอ่ะ ถ้าไม่เห็นว่าเอาไปทำบุญเนี้ยนะผมคงว่าต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เลย”
บาสพูดออกไม่อย่างไม่กลัวพวกคุณหญิงคุณนาย
“นั้นสิ แต่ก็อย่างว่าละของเค้ามีราคาด้วยไง แล้วแบบว่าคงชอบด้วยละมั้ง”ผมก็พูดไปด้วยไม่ค่อยที่จะเข้าใจความรู้สึกซักเท่าไหร่
“แล้วแบบนี้ชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิจะได้เท่าไหร่กันเชี่ยวเนี้ย แบบนี้สาว ๆ คงดีใจแน่ ๆ ถ้าได้ไป รึมีใครประมูลเอามาให้ตัวเอง”
เสียงบาสยังดังไม่หยุด จนผมที่จะอดคิดตามไปด้วยไม่ได้ ว่าหากผมเป็นผู้หญิงและคนรักมอบให้คงจะดีใจมาก
“นั้นสิถ้าคนรักซื้อให้คงจะมีความสุขไม่น้อยเลยละ”ผมอดที่จะพูดออกมาเบา ๆ ไม่ได้
“หึหึ”เสียงหัวเราะในลำคอของคนข้างกายผมดังขึ้นจนผมอดที่จะหันไปมองไม่ได้ ก็เห็นพี่วุฒิกำลังมองผม
ด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกิน จนต้องก้มหน้ามองมือตัวเองที่วางอยู่บนตักไม่ได้
“เอาละคะ มาถึงชุดสุดท้ายที่ได้หนุ่มหล่อเจ้าของธุรกิจพันล้านมอบมาให้คะ”หมออ้อพูดจบก็ทำการผายมือมายังพี่วุฒิ
ซึ่งลุกขึ้นเพื่อรับเสียงปรบมือจากผู้ร่วมงาน ก่อนที่อ้อมจะเดินกลับมายืนบริเวณกลางเวทีที่ถูกจัดแสงเพื่อให้ส่งยังอ้อม
ที่สวมใส่ชุดเครื่องเพชรของพี่วุฒิพร้อมแจกรอยยิ้มทั่วงาน และจบที่พี่วุฒิ
“เอาละคะเราจะเริ่มประมูลที่ 1,000,000 บาท ท่านนั้น 1,100,000........ท่านนั้นเป็น 3,000,000 บาทแล้วคะ”
เสียงประมูลพร้อมการยกมือเพื่อประมูลได้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนตอนนี้หยุดอยู่ที่ 10,000,000 บาทแล้ว ซึ่งเป็นราคาที่สูงที่สุด
ตั้งแต่เริ่มการประมูลมา
“โห พี่บอล 10,000,000 บาทแล้วพี่บอล”เสียงเจ้าบาสดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“นั้นสิ เราคงจะได้เงินเข้าสมทบทุนสำหรับเครื่องมือการแพทย์สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เยอะขึ้นละนะ”ผมอดพูดพร้อมรอยยิ้มไม่ได้
“10,000,000 ครั้งที่ 1 คะ 10,000,000 ครั้งที่ 2 และ 10,000,000 คะ ครั้ง เดี๋ยวคะ คุณศาตราเข้าร่วมการประมูลคะ”
หมออ้อเริ่มนับเมื่อไม่มีใครประมูลต่อ จนเมื่อจะนับครั้งสุดท้ายก็เอ่ยถึงคนข้างกายผม เมื่อหันไปก็ยังคงเห็นมือพี่วุฒิยกขึ้น
เพื่อให้รู้ว่าตนเองขอเข้าประมูลเครื่องเพชรชิ้นนี้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองนะเป็นคนบริจาคเพื่อประมูลแท้ ๆ
“อย่าเสียเวลาเลยครับ ผมให้ 20,000,000 บาท สำหรับชุดเครื่องเพชรชุดนั้น”พี่วุฒิพูดราคาที่ตนเองต้องการประมูลออกมา
สร้างเสียงฮือฮาแก่ผู้ร่วมงานทุกคน รวมทั้งผมและเจ้าบาสที่ตาโตค้างมองคนข้างตัวผม
“หึหึ เอางั้นเลยเหรอมึง”พี่นพหัวเราะก่อนจะถามขึ้น
“ทำไงได้วะ ก็กูอยากจะได้”พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“คะ 20,000,000 นะคะ 20,000,000 ครั้งที่ 1 20,000,000 ครั้งที่ 2 20,000,000 ครั้งที่ 3 ค่า ยินดีกับคุณศาสตราด้วยนะคะ
ที่ได้รับบริจาคคุณศาสตราเอง ขอเชิญคุณศาสตราขึ้นมาบนเวทีเพื่อรับมอบชุดเครื่องเพชรชุดนี้เลยคะ”หมออ้อกล่าวจบเสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง
ทุกสายตามต่างจับจ้องมายังคนข้างกายของผมด้วยสายตาชื่นชม และหลงใหล
อ่ะ ๆ ยังไม่หมดนะจ๊ะ มีต่อด้านล่างจ้า
-
มาอ่านกันต่อเร็ว ๆ คะ
พี่วุฒิเดินขึ้นไปยังจุดที่หมออ้อและอ้อมที่เป็นนางแบบชุดเครื่องเพชรยืนอยู่ ก่อนจะส่งยิ้มเพียงเล็กน้อย
ซึ่งทำให้มีเสน่ห์ไม่หยอกจนผมได้ยินเสียงสาว ๆ ต่างดังกรี๊ดกร๊าดขึ้น
“เชิญคุณศาสตรากล่าวความรู้สึกสักเล็กน้อยนะคะ”หมออ้อส่งไมค์ให้กับไอ้พี่วุฒิที่ส่งรอยยิ้มมาให้ผม
จนผมอดที่จะต้องก้มหน้าหลบด้วยรู้สึกถึงความร้อนที่แล่นขึ้นมารวมที่ใบหน้าของตัวเองไม่ได้
“กรี๊ด....แกคุณศาสตราส่งยิ้มให้ชั้นด้วยละ คนอะไรก็ไม่รู้หล่อ รวย ดีซะทุกอย่างเลย เดี๋ยวชั้นต้องเข้าห้องน้ำเพื่อเติมหน้าซะหน่อยแล้ว
เดี๋ยวคุณศาสตราต้องมาหาชั้นแน่เลยแก”เสียงหญิงสาวที่นั่งด้านหลังผมดังขึ้น
“ไม่ใช่แล้ว ชั้นต่างหากหรอกที่คุณศาสตราส่งยิ้มละลายใจมาให้นะ แกนะกลับไปหาผัวแกที่บ้านเหอะ”
เสียงเพื่อนของหญิงสาวดังค้านขึ้น
“โห ถ้าคุณศาสตราจีบชั้นนะ ชั้นจะเลิกกับไอ้ที่บ้านทันทีเลย”ผมอดที่จะขำกับบทสนทนาที่ดังขึ้นด้านหลังไม่ได้
“ใช่ย่อยนะเนี้ยพี่เขยผมเนี้ย เสน่ห์แรงจนผู้หญิงแย่งกันเลย ผมของต้องไปขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์พี่วุฒิมั้งแล้วจะได้มีสาว ๆ แย่งผมบ้าง”
เจ้าบาสพูดขึ้นพร้อมกับสายตามที่มองพี่วุฒิตาเป็นประกายจ้า
“ตลกละ”ผมได้ยินพี่นพที่พูดเท่านี้ก่อนที่ตาของเจ้าบาสจะเบิกกว้างอย่างตกใจ แล้วสีหน้าของเจ้าบาสก็เปลี่ยนไป
จากขาวใสกลายเป็นสีชมพูขึ้นทันใด
“ไอ้ ไอ้ แมลงสาปหื่นกาม”ผมละงงจริง ๆ ทำไมต้องแมลงสาปตลอดเลยน้องผมเนี้ย
“หึหึ”เสียงหัวเราะที่ผมรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ แทนน้องผมซะแล้วสิครับ
“ครับ ผมขอขอบคุณคุณหมออ้อที่คิดโครงการดี ๆ นี้ขึ้นมา เพราะเจ้าหน้าที่จากสามจังหวัดเป็นผู้เสียสละตน ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ
ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน รวมประชาชนในพื้นที่ที่ต้องเสี่ยงชีวิตในแต่ละวันของตนเอง แม้แต่การจะทำงานยังเสี่ยงชีวิต
เพราะฉะนั้นโครงการนี้จึงมีความสำคัญยิ่ง ที่จะสามารถต่อชีวิต รึอาจจะช่วยยื้อชีวิต เพื่อให้พวกเค้าเหล่านั้น
ได้กลับไปหาคนที่รักเค้าและเค้ารักครับ”โห แฟนครับครับนี้ พูดไปพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ ซึ่งสะกดแขกผู้ร่วมงานทุกท่านได้อย่างชะงัด
เมื่อจบแล้วพี่วุฒิกลับมานั่งที่ของตัวเอง
“คะ ดิฉันขอขอบคุณทุกท่าน ไม่ว่าจะเป็นชุดเครื่องประดับที่ท่านได้มอบมา หรือท่านที่เข้าประมูล
ทีมงานทุกท่านที่ทำให้เกิดงานในวันนี้ได้ ดิฉันซึ่งเป็นเจ้าของโครงการนี้ ดิฉันขอสัญญาว่าเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ท่านได้มอบให้นี้
ดิฉันจะใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด จะจัดหาอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ขาดแคลนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ให้คะ
ขอบคุณจากใจจริงของพวกเราทีมงานคะ”หมออ้อกล่าวจบในงานได้อย่างดี และผมเชื่อว่าเธอจะทำได้อย่างที่พูดแน่นอน
และในการนี้หมออ้อได้สร้างเว็บไซด์เพื่อแสดงความคืบหน้า รวมทั้งแจ้งการใช้จ่ายเงิน รวมทั้งหลักฐานการซื้อต่าง ๆ
เตรียมเอาไว้เพื่อความโปร่งใสนั้นเอง
ผมยังคงนั่งรอพี่วุฒิ ด้วยกำลังให้สัมภาษณ์เรื่องที่ตนเองประมูลชุดเครื่องเพชรของตัวเองด้วยราคาที่สูงถึง 20,000,000 บาท
โดยที่เจ้าบาสนั่งรอหน้าบึ้ง เพราะตอนนี้พี่นพก็ยืนอยู่ด้านข้างพี่วุฒิเพื่อให้สัมภาษณ์เช่นกัน แต่ไอ้ที่หน้างอนะเพราะพี่นพบอกให้บาสรอนั้นเอง
พี่นพบอกว่าไปรับมาก็จะไปส่งเอง กว่าจะจบได้ก็จนพี่นพกระซิบบอกอะไรบาสซักอย่างนี้ละครับ ก่อนจะว่าพี่นพว่า
‘ไอ้แมลงสาปฮิตเลอร์’ผมก็ดุไปนะครับ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาอย่างนั้นได้ไง แต่ก็ได้คำตอบมาว่า ‘พี่บอลไม่ต้องคิดมากหรอก
มันเป็นแค่ฉายาก็เท่านั้น ไอ้ เอ้ย คุณนพเค้ายังไม่ได้ว่าอะไรเลย’ ซึ่งพี่นพก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดว่า ‘ไม่เป็นไรหรอกครับบอล
มันเป็นฉายานะ เนอะไอ้ลูกหมากลิ่นน้ำนม’ พอพี่นพพูดจบไอ้บาสก็อ้าปากพะงาบ ๆ หน้าแดงอีกแล้ว
“เมื่อไหร่จะจบนะ ง่วงแล้วนะ”เสียงบาสดังขึ้น
“เอาน่าบาส เค้าเป็นคนดังก็งี้แหละ”ผมเลยเอ่ยขึ้น
“พี่บอล บาสหนีกลับก่อนได้ป่าวอ่ะ”บาสมองทางผมด้วยตาปรือ ๆ
“ไม่ดีมั้ง เดี๋ยวพี่นพเค้าจะว่าเอานะ เราเป็นผู้ติดตามเค้าไม่ใช้เหรอ”ผมเอ่ยค้านน้องตัวเอง
“ไม่กลับก็ได้ ชิชิ”บาสตอบผมพร้อมกับส่งค้อนมาให้ผมเต็ม ๆ เฮ้อ เหนื่อยจริง ๆ ใครได้มันเป็นแฟน
คงต้องเตรียมยาไมเกรนเอาไว้ได้เลยครับ
หลังจากนั้นประมาณ 10 นาที สองหนุ่มก็จบการให้สัมภาษณ์ได้ซะที พอทั้งสองเดินมาถึงที่พวกผมอยู่ก็ส่งยิ้มมาให้
โดยที่ผมไม่ต้องห่วงเรื่องนักข่าวด้วยลูกน้องของทั้งสองหนุ่มได้จัดการเชิญออกจากงานเหลือแต่ทีมงานเท่านั้น
ซึ่งกำลังจะไปเลี้ยงขอบคุณ โดยมีพี่นพเป็นเจ้ามือนั้นเองทั้ง ๆ ที่หมออ้อขอเลี้ยงเอง แต่พี่นพก็ปฏิเสธทันที
โดยที่เจ้าบาสดูตาสว่างขึ้นมาทันที เราต่างเคลื่อนย้ายกันไปยังผับหรูของพี่วุฒิที่ถูกเหมาโดยพี่นพเพื่อนรัก
“ไอ้วุฒิลดให้กูด้วยนะ”พี่นพพูดขึ้น
“ไม่อ่ะ สำหรับมึงนะมีแต่เพิ่มขึ้นเท่านั้นละ”ไอ้พี่วุฒิก็ตอบทันที
“ชิ งก”สั้น ๆ จากพี่นพส่งตรงถึงไอ้พี่วุฒิเลยครับ
“หึหึ”มีแต่เสียงหัวเราะของไอ้พี่วุฒิเท่านั้นครับที่ตอบกลับไปให้เพื่อนสนิทของตัวเอง
การสังสรรค์เป็นไปอย่างสนุกสนาน สาว ๆ ก็ต่างอย่างจะเข้าร่วมโต๊ะเนื่องจากมีหนุ่มรูปหล่อ นักธุรกิจพันล้าน
ร่วมโต๊ะถึงสองคน แต่อย่าว่าแต่สาว ๆ เลย เพราะหนุ่ม ๆ ก็อยากจะร่วมโต๊ะเช่นกัน ด้วยมีสาวสวย ทั้งคุณหมอ นักธุรกิจ
เจ้าของบริษัทจิวเวอร์รี่ แต่ก็เข้ามาไม่ได้ ด้วยมีต้นกับทศคอยกันเพื่อความเป็นส่วนตัวนั้นเอง
“อ้อขอเป็นตัวแทนขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือครั้งนี้ ทั้งคุณนพ และพี่วุฒิด้วย”หมออ้อพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ถือว่าเป็นการช่วยสังคมด้วยนะ ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกพี่ก็แล้วกันนะ”ไอ้พี่วุฒิพูดขึ้น
“ใช่ แล้วก็สำหรับสามสาวนะไม่ต้องเรียกคุณหรอก เรียกพี่ว่าพี่เถอะจะได้ดูสนิทกัน”พี่นพบอกกับสามสาว
“หัวงู”เสียงเจ้าบาสดังขึ้น
“ว่าไรนะไอ้ลูกหมา”พี่นพคงจะได้ยินไม่ชัดเลยถาม
“ไม่มีอะไร”เจ้าบาสรีบตอบกลับทันที
หลังจากนั้นเราก็ต่างดื่มกินกันเล็กน้อย พร้อมทั้งพูดคุยถึงโครงการ ในระหว่างนั้นผมรู้สึกว่าอ้อมซึ่งใช้สิทธิ
ของความเป็นเพื่อนทั้งสามสาวมานั่งที่โต๊ะ VIP ได้ พอผมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าอ้อมกำลังอมยิ้มพร้อมจ้องมองไอ้พี่วุฒิอย่างไม่ละสายตา
จนผมรู้สึกไม่ดีเลย ด้วยรู้ถึงสายตาที่มองด้วยความพอใจในตัวผู้ชายข้างตัวของผม และพยายามที่จะชวนไอ้พี่วุฒิคุยกับตัวเองเหรอเกิน
“หมออ้อ ตุ้ย เจย์เรียกคุณวุฒิว่าพี่แล้ว อ้อมขอเรียกพี่วุฒิบ้างนะคะ”
“ธุรกิจของคุณวุฒิเนี้ยเยอะแยะเลยนะคะ พอจะมีตำแหน่งว่างๆ ให้อ้อมทำบ้างไหมคะ”
“รีสอร์ทคุณวุฒิเนี้ยได้ข่าวว่าสวยมากเลย อ้อมไม่ทราบว่าคุณวุฒิจะพอมีเวลาว่างนำเที่ยวบ้างไหมคะ”
ซึ่งคำถามแรกพี่วุฒิก็ตอบกลับไปว่า “คงไม่ดีหรอกครับ เดี๋ยวใครเค้าจะว่าเอาได้นะครับ” ส่วนคำถามต่อ ๆ มา
ของอ้อมก็ได้รับเพียงรอยยิ้มเล็กจากไอ้พี่วุฒิเท่านั้น ซึ่งสามสาวก็ทำสีหน้าลำบากใจมาก จนผมอดทนไม่ไหว
เลยต้องขอตัวเดินออกมาด้านนอก
“ผมขอตัวเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ”ผมพูดโดยไม่รอคำตอบจากใคร ๆ
“เดี๋ยวครับบอล”เสียงที่ดังมาด้านหลังดังขึ้น
ผมไม่ได้เข้าห้องน้ำตามที่บอกหรอกครับ แต่เดินออกมาด้านนอกที่ทางร้านจัดเอาไว้เพื่อให้ลูกค้าที่รู้สึกไม่ดีให้ออกมาพักผ่อนได้
ซึ่งตอนนี้ก็ไม่มีใครหรอกครับ ก็พี่นพเค้าเหมาร้านแล้วนิครับ
“เฮ้อ....”ผมอดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ เมื่อนึกถึงแม่ของน้ำฟ้า ด้วยเธอไม่ได้สนใจที่จะถามถึงลูกสาวเลยว่าเป็นยังไง
สบายดีไหม เรียนหนังสือเป็นอย่างไรบ้าง แต่คำถามของเธอกลับมีแต่เรื่องของผู้ชาย ซึ่งเป็นคนรักของผม
“ถอนหายใจทำไมครับบอล มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ”มีสองแขนยื่นเข้ามาโอบกอดผมจากด้านหลัง พร้อมกลับปลายคาง
ที่วางไว้บนศีรษะของผม ก่อนจะส่งคำถามถึงผม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแต่บอลไม่ค่อยชอบเที่ยวที่แบบนี้นะครับ”ผมพยายามที่จะปฏิเสธ
“หึหึ อย่าคิดว่าพี่จะไม่รู้นะ บอลไม่ชอบใช่ไหมที่แม่ของน้ำฟ้าสนใจพี่”พี่วุฒิเอ่ยออกมา
“มันก็ส่วนนึงครับ แต่ว่าเค้าเป็นแม่ของน้ำฟ้าแต่เค้าไม่คิดที่จะถามถึงลูกของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
บอลก็เลยรู้สึกแย่นะครับ”ผมอธิบายให้เจ้าของอ้อมกอดอุ่นได้รู้ เพราะสำหรับคนนี้คงจะไม่มีอะไรปิดบังได้แน่ ๆ
“ครับ พี่เข้าใจ คนเราก็ต่างความคิด ต่างจิตสำนึก ส่วนที่เค้าสนใจพี่บอลก็รู้นิว่าพี่ไม่ได้สนใจเค้าซะหน่อย
พี่มีคู่ชีวิตของพี่แล้ว เค้าเป็นคนดี รักครอบครัว พี่รักเค้าจะตาย พี่รักบอลนะครับ จุ๊บ”ผมอุ่นวาบหลังจากที่ได้ยินคำพูดของคนรัก
ก่อนที่จะจบด้วยการที่ไอ้พี่วุฒิหอมแก้มของผม
“ครับ บอลรู้แล้วครับ”ผมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ แฟนใครเนี้ยน่ารักจริง ๆ
“ถ้างั้นก็กลับเข้าไปด้านในเถอะ สงสารสามสาวจะแย่แล้ว หน้านี้แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว”พี่วุฒิเอ่ยขึ้น
“บอลขออยู่ตรงนี้ซักสองสามนาทีแล้วจะตามเข้าไปนะครับ”ผมหันกลับไปเพื่อที่จะได้มองคนที่กอดผมอยู่
จนเห็นสายตาเอื้ออาทร อ่อนหวานที่ส่งมาให้ผม
“ก็ได้ครับ บอลรีบตามเข้าไปนะ ถ้าช้าคืนนี้โดนทำโทษแน่”ยังอดที่จะหื่นไม่ได้อีกนะครับคนเรา
“ครับ”ผมส่งยิ้มพร้อมตอบรับ
หลังจากที่พี่วุฒิกลับเข้าไปด้านในแล้ว ผมก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ด้วยผมมีคนที่เข้าใจพร้อม ใส่ใจในความรู้สึกของผมเป็นอย่างดีนั้นเอง
“อมยิ้มอะไรคะพี่บอล ชีวิตคงจะมีความสุขดีนะคะหลังจากที่เลิกกลับอ้อมแล้ว”เสียงเล็กแหลมดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ผมตกใจสะดุ้ง
“.....”ผมหันกลับไปสบตา แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“ก็คงจะดีนะ ดูเหมือนว่าจะมีหนุ่มหล่อ ธุรกิจพันล้าน มาเป็นคู่”ผมอดที่จะตกใจไม่ได้ว่าเธอรู้ได้ยังไง
“ถึงขนาดที่หอมแก้มกันกลางผับ ถ้านักข่าวรู้จะว่ายังไงกัน แล้วถ้าสังคมรู้ละ พี่บอลพี่ก็เป็นแค่ผู้ชาย ใครเค้าจะเอาออกหน้าออกตา
ถ้าจะให้อ้อมพูดตรง ๆ นะ ผู้ชายคนนี้อ้อมชอบ อ้อมอยากได้ อ้อมขอผู้ชายคนนี้เถอะนะพี่บอล”ผมถึงกลับพูดไม่ออก
ด้วยประโยคที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของผู้หญิงคนนึงได้
“ขอโทษนะครับที่ผมต้องปฏิเสธคำขอของคุณแทนบอลคนรักของผม”เสียงที่ดังออกมาจากอีกด้าน ซึ่งไอ้พี่วุฒิคงจะออกมาตามผมแล้วได้ยิน
“พี่วุฒิ”เสียงของผม
“คะ คุณวุฒิ”เสียงอ้อม
“ครับ ผมมีสมองมากพอที่จะคิดว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนมันไม่ดีได้”ดูเหมือนไอ้พี่วุฒิจะไม่พอใจอ้อมมากเสียแล้ว
ด้วยสายตาที่ดุดันไม่เป็นมิตรถูกส่งให้กลับคู่สนทนานั้นเอง
“ทำไมคะ อ้อมนะเป็นผู้หญิงสามารถมีทายาทให้คุณได้ ออกหน้าออกตาในสังคมธุรกิจได้ ไม่เหมือนพี่บอล
ที่เป็นผู้ชายหรอกนะคะคุณวุฒิ แล้วอีกอย่างนึงพี่บอลนะเหมือนจะใสซื่อแต่ข้างในนะอ้อมไม่อยากที่จะพูดหรอกนะคะ
อ้อมกลัวว่าคุณวุฒิจะถูกหลอก”ผมตกใจจริงๆ ครับที่เธอกล้าที่จะพูดออกมาอย่างนี้
“คุณอ้อมครับ”พี่วุฒิเรียก
“คะ คุณวุฒิ คุณคงจะเข้าใจแล้วใช่ไหมคะ”เสียงแหลมเล็กเอ่ยด้วยเสียงที่ดีใจ
“ผมไม่ได้โง่นะครับ แล้วก็เรื่องที่บอลหลุดมาจากคุณได้นะเพราะผมเอง ส่วนเรื่องสังคมนะผมไม่สนใจ
ผมคงจะต้องเอ่ยเตือนคุณแล้วว่าอย่ามาทำให้ชีวิตของเราทั้งสองคนต้องสั่นคลอน ไม่อย่างนั้นชีวิตคุณนะจะสั่นคลอนยิ่งกว่า”
พี่วุฒิพูดพร้อมกลับเดินมาหาผมแล้วโอบเอวของผมเพื่อให้กระชับขึ้นแล้วพูดต่อไป สัมผัสที่โอบผมเอาไว้นั้นมันนุ่มนวลอบอุ่น
ต่างกับน้ำเสียงและสายตาที่ถูกส่งให้ผู้หญิงคนเดียวที่กำลังสนทนานี้ เมื่อจบประโยค พี่วุฒิก็โอบผมเข้าไปยังด้านในของงาน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด มันไม่จบแค่นี้หรอก มึงกล้าพูดอย่างนี้กับกู แล้วมึงจะได้รู้ว่าความทุกข์มันเป็นยังไง กูนี้แหละจะหยิบยื่นให้มึงเอง”
:sad4: สวัสดีทุกคนคะ ไม่ได้เจอกันนานคิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยย ไปได้เรื่อยเลยเนอะ ป๊าวุฒิ ครูบอล กลับมาแล้วคะ แถมด้วยอ้อม หึหึ ใครมีวิธีอะไรจะจัดการกับอ้อมกันบ้างคะเนี้ย ส่วนตอนต่อไปคนอีกซักพักนะคะ ด้วยเสาร์-อาทิตย์นี้ ตุ๊กตาและครอบครัวจะจัดงานบุญครบรอบ 100 วันของคุณตา และครบรอบปีของพ่อคะ ยังไงก็ขอเวลาหน่อยนะคะ แล้วจะเอามาม่ามาเสริฟกันอย่างทั่วหน้าคะไม่ต้องห่วงค่า
รักทุกคนที่สุดเลยคะ :กอด1: และขอบคุณสำหรับกำลังใจและแรงใจที่ทุกคนมอบให้คะ ขอบคุณจริง ๆ นะคะ :pig4:
-
:mc4: แอร๊ยจุดประทัดต้อนรับกลับเล้าจ้าาาาาา :pig2:
-
แม่ของน้ำฟ้าช่างกล้าเนอะ
-
คิดถึงจังค่ะ นึกว่าจะไม่ต่อซะแล้ว
จังหวะชีวิตเริ่มลงตัวแล้วใช่ไหมคะ
ดูแลตัวเองด้วยนะ
-
ดีใจที่คนแต่งกลับมาค่ะะะะะะ
เดี๋ยวนังชะนีนี่ต้องเอารูป(ที่ชีมี(รึเปล่า))ตอนที่หอมแก้มไปแฉแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอเถอะ นรกมีจริงสำหรับหล่อนแน่นอนย่ะ!!!!!
รอตอนต่อไปน้าาาาา
-
ยัยป้าอ้อมนั่นคิดดีแล้วหรอที่จะยุ่งกับพี่วุธอ่ะ :hao3:
ว่าแต่หน้าหนาชะมัด พูดมาได้ อ้อมชอบ อ้อมขอ ทุเรศสุดๆ :m16:
-
เป็นผู้หญิงที่ส้นตีนมาก
-
:mew1: :mew2:
-
เอิ่มมม พี่วุฒิช่วยฝังกลบนังนี่ด่วนเลย ท่าทางจะเกินเยียวยาแล้ว
-
บอลน่าสงสารแต่น่าสงสารสุดคงเป็นน้องน้ำฟ้า :sad4:
เดี๋ยวเถอะๆ เดี๋ยวได้เจอพี่วุฒแล้วจะรู้ว่าของจริงมันเป็นไง :m31:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจที่พี่วุฒิ ครูบอลมาแล้ว
แต่................................... เห็นชื่อตอนกับที่พี่ทอร์คแล้ว
ไม่เอามาม่าได้มั๊ยอ่าาาาาาา แงงงงงงงงงงงงงงง
จะรอให้มาม่าผ่านไปก่อนดีมั๊ยนะ
ปล. พี่วุฒิค่ะ!!!!!!!!!!! จัดการให้อีนั่น อยู่ในสังคมไม่ได้ไปเลยค่ะ
อ่านประโยคสุดท้าย แล้วของขึ้นหนักมาก :m31: :m16:
-
นี่มันชะนีชัดๆ #แบะปากเป็นรูปวงเล็ปเปิดให้
เค้ารักของเค้า จะยังหน้าหนามาขอด้านๆอีก
-
โหย...ป้าจิอยากปีนเข้าไปกระทึบคน แค่ไม่ถามหาลูกก็เลวพอแล้วยังจะมาเป็นนางร้ายละครหลังข่าวอีก
-
พี่วุฒรบกวนช่วยจัดอ้อมเลยจร้า เอาแบบจัดเต็ม
-
มาแล้วๆดีใจสุดๆ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง รู้แต่ว่าคิดถึงมากๆๆ หนูตะรอตอนต่อไปนะค่ะ ขอบคุณค่ะ คิดถึงจริงไรจริงถึงที่สุด :hao7:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
:L1: :pig2: รอตอนต่อไปนะคะ ดีใจที่กลับมาต่อค่ะ
-
อิผู้หญิงใจมารรร ไปตายซะ :angry2: :angry2: :katai1: :katai1:
-
ยัยอ้อมนี่ไม่ได้สลดเลยนะเดี๋ยวได้เจอ
ของจริงเข้าให้จะรู้สึกละทีนี้ :katai1: :z6:
-
ดีใจมากๆเลยที่คนเขียนไม่ทิ้ง
อีกอย่างนะนังผู้หญิงนิสัยไม่ดี ชิพี่วุฒิจัดให้นางหายไปจากโลกเลยนะ. :z6: :z6:
ครูบอลน่าสงสาร พี่วุฒิจงหนักแน่นนะ :mew2:
ปล.คนแต่งสู้ๆนะครับ o13
-
:mc4: :mc4: ครอบครัวนี้กลับมาแล้ว คิดถึง ๆ :mew1: :mew1:
-
ชะนีอ้อมนิสัยเสีย
-
อยากดูจุดจบของ
ยัยอ้อมจริง ๆ :z6:
-
อ้อมเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายมากเลวร้ายโครต
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง
ยินดีที่กลับมานะคะ
รออ่านเรื่องนี้ตลอดเลย
คิดถึงครูบอลด้วย ><
-
เอารูปครูมิกกี้มาฝาก
อย่ากลัวครูมิกกี้นะ ช่วงนี้แกบ้าออกกำลังกายจ้า
[attachment deleted by admin]
-
กล้ามมมมมมมม น่ำลายหก :hao7:
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ล้ำมากกกกกกกกกกกกกก
-
เปิดเข้าเจอ
กล้ามคุณครูมิกกี้ปะทะเข้าหน้าเต็มๆเลยค่ะ
อือหือออออออ กล้ามน่ากัดมว้ากกกกกก
-
คิดถึงครูบอลกับพี่วุฒิแล้ว น้องน้ำฟ้ากับบาสกะพี่นพด้วย :m15: :ling1: :ling2:
-
แจ้งกำหนดการ
ตุ๊กตาจะนำครูบอล ป๊าวุฒิ และน้องน้ำฟ้ามาพบทุกคนในวันอาทิตย์ที่ 1 พฤศจิกายน 2558 นะคะ
หวังว่าทุกคนจะยังคิดถึงกันบ้างนะคะ แล้วพบกันคะ
รักทุกคนและคิดถึงมาก ๆ นะคะ :กอด1: แสดงตัวให้กำลังใจกันบ้างนะว่ายังมีใครคอยกันบ้าง
(หวังว่าแฟนๆที่เห็นรูปครูมิกกี้แล้วจะไม่ขวัญหนีจนหนีกันไปจริง ๆ ก่อนนะคะ)
-
ยังรออยู่ครับ
:mew3: :mew3:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ครูบอล พี่วุฒิ น้องน้ำฟ้าาาาาาาา
น้องๆๆๆๆๆๆๆ น้องรออยู่น้าาาาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จะรออย่างใจจดใจจ่อเลย :hao7:
-
รับทราบ รอจร้า
-
รอคร้าาาาาา....... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai3: :katai3:
-
ในที่สุด รอบอลพี่วุฒกับน้องน้ำฟ้า :m15:
-
อ่ะอ่ะ ขอเช็คเรตตี้กันหน่อยนะ
มีใครรอครูบอลอยู่ ยกมือขึ้น
มีใครรอป๊าวุฒิอยู่ ยกมือขึ้น
มีใครรอน้องน้ำฟ้า ยกมือขึ้น
มีใครรอตุ๊กตาอยู่ ยกมือขึ้น
กำลังใจมาเยอะ ตอนใหม่ก็ลงเร็วนะคะ อิอิ :hao7: :hao7: :hao7:
-
มารอทุกวันค่ะ
-
รออยู่ค่ะ :กอด1:
-
รออยู่ค่าาาาาา :L2:
-
:call: รออยู่ จงมาเถอะ
-
น้องๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องรอครูบอล น้องน้ำฟ้าอยูน้าาาาาาาาา /โดนพี่วุฒิมองแรง
-
:mew2: รออออค๊าาาาา
-
:call: :call: :call:
-
ยาวไปๆ
-
รออยู่ๆ คิดถึงมากมาย :impress2: :กอด1:
-
เห็นชื่อตอนแล้ว
แล้วกลัวมากค่ะ แงงงงงงง
กลัวใจเลยยยย
รอคร้าบบ :katai1:
-
:ling1: :ling1:
จะมาเมื่อไหร่หว่า ตั้งแต่วันแม่แย๊วน๊า
-
ตอนที่ 29 (พายุร้าย)
(ครูบอล)
เช้านี้สดใสซะจริงครับ เพราะเมื่อคืนถึงจะนอนดึก มีเรื่องแย่ ๆ แต่ก็ได้คนที่นอนข้างกายของผมช่วยทำให้จิตใจของผมสงบลง
ด้วยการกระทำของเค้า ที่กล้ายอมรับกับอ้อมถึงความสัมพันธ์ของตัวเองกับผม ถ้าใครรู้ก็คงจะอิจฉาผมแน่ ๆ ต้องทำใจนะครับทุกคน
แบบว่าผมได้สามีที่ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง อ่ะๆอย่านินทาผมนะที่กล้ายอมรับผู้ชายคนนี้เป็นสามีอย่างเต็มปากเต็มคำ ถ้าเป็นคุณละจะยอมรับไหม
ถ้าโกหกขอให้เดินตกท่อระบายน้ำเสีย
“เป็นอะไรครับบอลฮือ เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะ อารมณ์ดีแต่เช้าเลย”เสียงดังจากเหนือหัวดังขึ้น พร้อมแรงกอดกระชับที่แน่นขึ้น
“เปล่าซะหน่อย แค่คิดถึงน้ำฟ้าต่างหาก ไม่รู้ว่าจะกวนคุณพ่อคุณแม่ของคุณรึเปล่า”ผมอ้างลูกสาวของตัวเองทันที
“เหรอครับ จุ๊บ อรุณสวัสดิ์ครับครูบอลของพี่วุฒิ”พอเอ่ยปากเสร็จก็ทำการจุ๊บปากผมทันที ดูเอาเถอะครับ น่าอิจฉาผมไหมละ
“มีอารมณ์หวานแต่เช้าเลยนะ ไม่กลัวบอลจะเป็นเบาหวานตายเหรอไงครับ”ผมขอซะหน่อยเหอะครับ
“ไม่กลัวครับที่บอลจะเป็นเบาหวานตาย พี่นะต้องตายก่อนบอลแน่ ๆ เพราะตอนนี้พี่เป็นโรคหัวใจไม่อยู่กับพี่แต่ไปอยู่กับบอลหมดแล้วทั้งดวง”
โห สามีผมหวานไม่เกรงใจใครเลยครับ
“เบื่ออารมณ์หวานของพี่วุฒิจริง ๆ เลย”ผมอดที่จะฟาดมือไปที่ต้นแขนของคนที่กอดผมแน่นไม่ได้
“โอ้ย ไม่ได้มีแต่อารมณ์หวานอย่างเดียวนะครับ”ผมตาโตเมื่อจบประโยคเพราะไอ้พี่วุฒิมันเอาน้องชายมันที่แข็งและร้อน
ด้วยการต้อนรับอรุณรุ่งมาสีผมแบบเน้นๆกันเลย
“ไอ้พี่วุฒิบ้า ไอ้หื่นไม่เลือกเวลา ไอ้ ไอ้หมอนข้างบ้ากาม”ผมโวยวายทันที พยายามดิ้นหนีไอ้คนหื่นกามตั้งแต่เช้ามืด
“หึหึ พี่ยอมรับครับว่าพี่นะหื่นไม่เลือกเวลา แต่พี่เลือกหื่นกับบอลคนเดียวไม่หื่นกับใคร”คนเรานิจากหื่นกลับมาหวานใส่
หยอดใส่กันซะอย่างนั้น
“จะหื่น จะหวาน เลือกเอาซักอย่างเหอะ”ผมอดที่จะทักไม่ได้
“หึหึ เลือกเราบอลครับ”ผมละจะบ้าตายกับคำตอบของไอ้พี่วุฒิมันจริง ๆ
กว่าจะจบและไล่ไอ้พี่วุฒิมันไปอาบน้ำได้ก็นานจริงครับ เสียพลังงานมากครับ แต่ดีที่ไม่โดนไอ้พี่วุฒิมันสูบพลัง ออกมาจากบ้านพ่อแม่ไอ้วุฒิแต่เช้า
เพราะพี่วุฒิมันบอกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ท่านอยากไปส่งหลานไปโรงเรียนซักครั้ง พวกผมเลยออกกันตั้งแต่เช้า
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะบอล แล้วพ่อกับแม่พี่จะไปรับน้ำฟ้าเองนะ ตั้งใจทำงานนะครับ”พี่วุฒิพูดยาวเลยครับ
“รับทราบแล้วครับ”ผมรับด้วยเสียงอ่อนอกอ่อนใจไม่ได้
ผมลงจากรถยนต์คันหรูราคาแสนแพงก็ต้องเสียจูบให้ไอ้หมอนข้างที่หื่นไม่เลือกเวลาแต่เลือกหื่นกับผมซะทีนึง
ผมเดินยิ้มไปจนถึงห้องพักครูรวมก็เจอเข้ากับมิกกี้ที่จ้องดูโทรศัพท์ของตัวเองซะเหมือนจะเข้าไปสิงอยู่แล้ว
“ทำอะไรนะมิกกี้ จะหาที่สิงใหม่รึไง”ผมเอ่ยถามไม่ได้
“เฮ้ย โฮพี่บอลผมตกใจหมดเลย ผมแค่รอว่าจะมีใครโทรมาหาผมบ้างรึเปล่าก็เท่านั้นละครับ”เสียงตกใจของมิกกี้ดังลั่นห้อง
จนผมพลอยตกใจไปด้วยไม่ได้
“แล้วทำไมต้องจ้องซะขนาดนั้น รอแค่มีเสียงโทรศัพท์ก็รู้แล้วไม่ใช่รึไงว่ามีคนโทรหานะ”ผมถามมิกกี้ที่ทำตัวแปลก ๆ ไม่ได้
“อ่ะ นั้นสินะ คือพี่บอลช่วงนี้คุณวุฒิเข้ามีงานเยอะมากไมพี่”มิกกี้ถามผมขึ้น
“ฮะ พี่ พี่จะรู้ได้ไงเล่าว่าเค้าจะยุ่งไม่ยุ่งนะ”ผมตกใจกับคำถามของมิกกี้ที่ถามถึงไอ้พี่วุฒิ
“ก็พี่เป็นคนประสานงานไงพี่ แล้วแบบ แบบว่าคุณธรรมธรรมก็หายไปเลย ไม่ได้แจ้งผมด้วยทั้ง ๆ ที่ผมจะต้องคอยทำงานกับเค้าซักกะคำนะ”
ผมมองมิกกี้ที่ทำท่าทางปานว่าสามีหนีออกจากบ้านก็ไม่ปาน
“ไม่รู้สิไม่เห็นคุณวุฒิเค้าแจ้งอะไรพี่เลยนะ คงจะมีงานเยอะมั้ง แล้วธรรมไม่อยู่กี่วันแล้วละ”ผมตอบไปแล้วถามมิกกี้กลับบ้าง
“ไม่มีความรับผิดชอบเลยจริง ๆ สองวันแล้วนะพี่บอลที่หายไป ” ไอ้เราก็คิดว่าจะหายไปเป็นอาทิตย์แล้วซะอีก แค่สองวันเนี้ยนะ
“พี่บอลจะไปไหนมาฟังผมก่อนดิพี่”เสียงของมิกกี้ดังขึ้นหลังจากที่ผมเดินหนีมาที่โต๊ะตัวเอง
พอผมไม่ตอบอะไรไปมิกกี้ก็เลิกโวยวายเปลี่ยนมาจ้องสะกดจิตโทรศัพท์ตัวเองแทน ผมรู้สึกว่าผมเริ่มกลัวมิกกี้ซะแล้วสิครับ
ผมเลิกสนใจมิกกี้แล้วทำการเตรียมแผนการสอนสำหรับวันนี้ให้พร้อม
“พี่บอลลลลลลลลลลจ๋า”เสียงน้องนุกดังขึ้นมาก่อนตัวอีกครับ
“นี้ยัยนุกเบา ๆ หน่อยสิยะ ทำตัวให้เป็นกุลสตรีหน่อย”เสียงพี่สาวของผมดังตามมาติดๆ
“สวัสดีครับพี่สุ หวัดดีนุก เสียงดังแต่เช้าเชียวนะ จะไม่เก็บเสียงไว้สอนเด็กบ้างรึไง”ผมยกขึ้นสวัสดีพี่สุ แล้วทักทายพร้อมหยอกครูสาวรุ่นน้องไม่ได้
“ไม่ได้สิพี่บอล แบบเมื่อเช้านุกเห็นข่าวที่น้อง ๆ พี่บอลที่จัดงานการกุศลทางการแพทย์ไปช่วยสามจังหวัดชายแดนภาคใต้แล้วได้คุณวุฒิสุดหล่อ
พ่อรวย นิสัยดี การศึกษาเด่น แล้วมีพี่บอลติดมาด้วยน้องอิจฉา”นุกพูดด้วยความกระตือรือร้นก่อนจะทำหน้าเพ้อฝันช่วงชมไอ้พี่วุฒิ
แล้วถึงกลับหันมามองผมด้วยความยินดี
“อืม แล้วไงเหรอ พี่ก็ไปช่วยพวกหมออ้อทุกครั้งนินา ไม่เห็นจะตื่นเต้นเท่าครั้งนี้เลยนินุก”ผมถามออกไป
“ก็พี่บอลได้นั่งใกล้ ๆ คุณวุฒิด้วยนิพี่ แบบถ้านุกรู้นะนุกจะขอติดตามพี่บอลไปนั่งพัดวีด้านล่างกับพื้นก็ยอม ถ้าได้นั่งมองคุณวุฒินะพี่บอล”
ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้เมื่อน้องนุกถึงกับพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งบอกได้ว่าเธอยอมนั่งกับพื้นจริง ๆ ถ้าได้นั่งมองหน้าไอ้พี่วุฒิมัน ซึ่งไม่ต่างกับคนอื่น ๆ ที่ได้ยิน
“พูดไปทั่วนุก แล้วพี่สุครับเต้ไปไหนอ่ะพี่ ผมไม่เห็นมาด้วยกันเลย”ผมถามพี่สุที่ยังคงยิ้มกับอาการบ้า ๆ บอ ๆ ของนุกอยู่
“ไม่รู้สิ ตอนเดินมาก็เจอนะแต่คงหนวกหูยัยนุกมั้ง เห็นทำหน้าเครียดไม่ค่อยพอใจเดินแยกออกไป”พี่สุตอบผมมาพร้อมทำหน้าครุ่นคิด
“เหรอครับ”ผมพึมพำไม่ได้ เมื่อคิดว่าเต้ ที่ผมรักเหมือนน้องชายจะมีปัญหาอะไรรึเปล่า แล้วยิ่งช่วงนี้นอกจากเวลาสอนแล้ว
ผมก็จะถูกไอ้พี่วุฒิฉุดไปอยู่กับมันตลอด เลยไม่ได้คุยกับเต้เหมือนแต่ก่อน
ผมเข้าสอนหนังสือตามตารางการสอนของผม ซึ่งก็ผ่านไปด้วยดีไม่มีปัญหา จนพักเที่ยงเต้ก็เดินมาหาที่หน้าห้องที่หมดชั่วโมงการเรียนการสอน
เรียบร้อยแล้วเดินไปยังห้องพักครูเพื่อทานมื้อเที่ยงเนื่องด้วยพี่สุเลี้ยงพิซซ่า
“มาเร็วบอล เต้ ทุกคนกำลังรออยู่เลย”พี่สุกวักมือเรียกเมื่อผมกับเต้เดินเข้ามาถึงหน้าประตูแล้ว
“อ่ะนี้จานของเต้กับบอล หยิบตักเอาได้เลยนะตามสบายเลย”พี่สุยื่นจากและช้อนส้อมมาให้
“ขอบคุณครับพี่สุ แล้วนึกยังไงถึงเลี้ยงพวกเราครับ”เต้เอ่ยถาม
“ก็พี่สุเค้าถูกลอตเตอร์รี่ได้เงินตั้งหลายหมื่นแค่นี้ขนไม่ล่วงหรอกพี่เต้”น้องนุกตอบแทน
“จริงเหรอพี่ ไปได้เลขเด็ดจากไหนอ่ะ”ผมเอ่ยถามไม่ได้ เพราะพี่สาวคนนี้ไม่ค่อยที่จะชอบอะไรพวกนี้เท่าไหร่
“ก็ตอนที่น้องน้ำฟ้าครั้งล่าสุดนะพี่พาน้ำฟ้าไปซื้อขนมแล้วเจอคนพิการมาขายนะก็เลยให้น้ำฟ้าหยิบให้พี่ใบนึง แล้วมันก็ถูกได้รางวัลมานะ
พี่ว่าจะแบ่งเงินส่วนนึงให้น้ำฟ้าด้วย”พี่สุอธิบายให้ผมฟัง
“ไม่ต้องหรอกครับพี่สุ เอาไว้เป็นเลี้ยงไอศกรีมน้ำฟ้าซักมื้อก็พอแล้วครับ”ผมพูดออกไป
“แต่ว่าพี่อยากให้นะ แต่ถ้าบอลว่างั้นก็ได้จ้า”ตอนแรกพี่สุพยายามจะโต้แย้งแต่พอผมส่ายหน้าอย่างจริงจังเลยต้องยอมผมครับ
ข้าราชการมีหน้ามีตาแต่ไม่มีกินนะครับ แล้วส่วนใหญ่ก็จะมีหนี้สินกันทั้งนั้น พี่สุก็เป็นอีกคนครับเพราะกู้เงินจากออมทรัพย์ครูเพื่อซื้อบ้านของตัวเอง
ผมอยากให้เอาเงินส่วนนี้ไปจ่ายจะได้ลดหนี้สินของพี่สุได้บ้าง
“ครับ”ผมตอบรับพร้อมกับส่งยิ้มไปให้พี่สุ
“แบบนี้พี่สุต้องซื้อผ้าสามสีมาผูกที่เอวน้ำฟ้าไหมอ่ะ หยิบใบเดียวถูกตั้งหลายหมื่น”มิกกี้พูดขึ้นเมื่อเคี้ยวพิซซ่าครึ่งชิ้นในคำเดียวแล้ว
“มิกกี้น้ำฟ้าเป็นลูกพี่ไม่ใช่เจ้าแม่ตะเคียนนะ”ผมอดท้วงไม่ได้
“แซวเล่นน่าพี่บอล”มิกกี้พูกก่อนจะหยิบไก่นิวออลินขึ้นกินต่อ
ระหว่างที่เรากำลังกำลังจัดการกับอาหารนั้นก็เปิดโทรศัพท์ไว้ด้วยเพื่อให้มีเสียงอื่นนอกจากเสียงทะเลาะกันระหว่างเต้ มิกกี้
และน้องนิกไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม
‘สวัสดีคะ ดิฉันแอร์ สวัสดีครับผมว่านครับ พบกับเรา รายการอยากเม้าส์อยากคุยครับ”เสียงผู้ดำเนินรายการดังขึ้น
“รายการนี้มาละ รอตั้งนาน ไม่รู้จะมีเรื่องอะไรมาเม้าส์นะ”เสียงนุกให้ความสนใจ
‘เรามาเริ่มที่ข่าวเด่นวันนี้แน่นอนครับ ถึงจะไม่ใช่ดารา นักร้อง นายแบบ แต่ก็เป็นที่จับตามองสาว ๆ ทั้งประเทศเลย’ผู้ดำเนินรายการชายเกรินนำ
‘คะ ดิฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นแน่นอน ก็เป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อ รวย ชาติตระกูลดี การศึกษาก็ดีนิคะ คุณวุฒิ รึคุณศาสตรา รัตนไพบูลณ์’
ฝ่ายหญิงโต้ตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใส เมื่อขึ้นชื่อไอ้พี่วุฒิก็ทำให้ทุกคนภายในห้องสนใจขึ้นมาทันที
‘ครับ แต่ถ้าผมจะพูดเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าสาว ๆ ทั้งประเทศจะรู้สึกอย่างไรนะครับ ผมได้หลักฐานมาชิ้นนึง ว่าขวัญใจสาว ๆ เค้าชอบผู้ชายด้วยกัน’
น้ำเสียงและสีหน้าของผู้ดำเนินรายการชายทำท่ามีลับลมคมนัย ก่อนที่ประโยคดังกล่าวจะทำให้ผมสะดุ้งขึ้นมา พร้อมกับหัวใจที่เต้นยิ่งกว่ากองออกรบ
‘ ผมได้หลักบานมาชิ้นนึง , เค้าชอบผู้ชาย’มือผมรู้สึกถึงเหงื่อที่ออกมาอย่างรวดเร็ว ทั้ง ๆ ที่มือผมเย็นชืดซะขนาดนี้
‘ว่านอย่าพูดมั่ว ๆ นะคะ เดี๋ยวได้เป็นศพกันยกรายการหรอก’ฝ่ายหญิงทำสีหน้าตกใจ
‘มีผมหลักฐานครับ คือเมื่อคืนนี้นะครับงานการกุศลที่ถูกจัดเมื่อคืนอย่างยิ่งใหญ่เพื่อระดมทุนสำหรับการแพทย์สามจังหวัดชายแดนภาคใต้
ซึ่งมีเหล่าไฮโซมากมายต่างตบเท้ากับเข้าร่วม ด้วยมีสองนักธุรกิจสาวและคุณหมอสาวเป็นแม่งาน และในปีนี้พิเศษด้วยมีนักธุรกิจหนุ่มสองท่านร่วมเป็นแม่งานด้วย
ยิ่งทำให้ในปีนี้ถูกจัดยิ่งใหญ่ และหนึ่งในสองหนุ่มก็คือคุณศาสตา รัตนไพบูลณ์ บริจาคชุดเครื่องเพชรพร้อมทั้งประมูลชุดเครื่องเพชร
ของตัวเองกลับไปด้วยมูลค่า ยี่สิบล้านบาท หลังจากนั้นก็มีการจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณทีมงาน งานนี้ละครับคุณวุฒิได้พาคู่ขาเพื่อนชายไปด้วย
พร้อมกับมีการแสดงความรักกันอย่างดูดดื่มครับ’ฝ่ายชายพูดไปกับมีรูปภายในงานของพี่วุฒิประกอบ ก่อนจะมีสองรูปสุดท้ายที่ทำให้ผมตกใจสุดขีด
ด้วยรูปแรกเป็นรูปที่ไอ้พี่วุฒิกำลังจูบผู้ชายคนนึงอย่างดูดดื่มซึ่งเห็นหน้าไอ้พี่วุฒิอย่างชัดเจน และรูปสุดท้ายที่ไอ้พี่วุฒิกำลังตะกองกอดอีกฝ่ายเอาไว้ในอ้อมแขน
พร้อมรอยยิ้ม ซึ่งอีกฝ่ายก็ซบหน้าอกอันแข็งแรงพร้อมอมยิ้มอย่างมีความสุข
“พี่บอล บอล”ทุกเสียงหันมาหาผมพร้อมตะโกนเมื่อรูปใบหน้าที่มีความสุขในอ้อมแขนคือผมอย่างชัดเจน
“คะ คือ”ผมกลับหาคำพูดไม่ออกเมื่อเห็นถึงสีหน้าของทุกคน เต้มองด้วยสายตาเสียใจ ผิดหวัง พี่สุและมิกกี้มองผมด้วยสายตาสงสัยงุนงง
น้องนุกกับพี่ปลามองผมด้วยสายตาเจ็บแค้น ทุกสายตาถูกส่งตรงมาหาผมแต่เพียงคนเดียว
“มันหมายความว่ายังไงพี่บอล บอกเต้มาสิ ทำไมไอ้วุฒินั้นมันถึงทำกับพี่อย่างนั้น”เต้ตรงเข้ามาจำต้นแขนทั้งสองข้างพร้อมส่งคำถามถึงผม
“พะ พี่ คือ คือ”ผมไม่รู้ว่าจะตอบได้อย่างไร เพราะถึงแม้ว่าไอ้พี่วุฒิมันจะพาผมเข้าบ้านเพื่อแนะนำผมในฐานะคนรัก
แต่ว่าสังคมภายนอกละพี่วุฒิมันพร้อมรึเปล่า แล้วมันจะเป็นปัญหากับครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ แล้วแม่ผมละครับท่านจะเห็นข่าวนี้เหรอไม่
แล้วท่านจะมีความรู้สึกอย่างไร ท่านจะรับได้รึไม่ที่ลูกชายคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว
“ครูบอลคะมีคนมาหาคะ”นักเรียนหญิงส่งเสียงเรียกผม
“ขอบคุณครับเดี๋ยวครูออกไป เต้ปล่อยพี่ก่อน”ผมส่งเสียงให้นักเรียนหญิง แล้วจึงบอกเต้พร้อมดึงมือของเต้ที่ยังคงยึดต้นแขนผมไว้
แล้วเดินออกไปนอกห้องพักครู
“สวัสดีคะ คุณครูบอลใช่ไหมคะ ดิฉันมาจากรายการอยากเม้าส์อยากคุยคะ ครูบอลใช่ผู้ชายที่เป็นข่าวกับคุณวุฒิ ฉายาศาสตราเทพใช่ไหมคะ”
พอผมเดินออกมาจากด้านในก็พบกับชายหญิง โดยผู้หญิงเดินนำมาพร้อมยื่นไมโครโฟนก่อนจะแนะนำตัวเอง และชายที่เดินตามมาติดนั้นถือกล้องวิโดบันทึกภาพ
“คือ คือ”ผมตกใจสุดขีดเมื่อเจอนักข่าวของรายการที่พึ่งเอารูปผมกับพี่วุฒิออกเผยแพร่
“คงจริงสินะคะ ครูบอลคือเพื่อนชายที่สนิทมากของคุณวุฒิ แล้วที่สายข่าวบอกว่าครูบอลคืออดีตสามีดาราสาวนางร้ายละคะ จริงรึเปล่า
แล้วที่เลิกกับดาราสาวคนดังกล่าวเพราะคุณครูหันมาคบกับคุณวุฒิ เลยทำให้เธอขอหย่า แล้วที่คบหากับผู้ชายด้วยกันทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ชายเหมือนกันนี้
ไม่กลัวว่าจะทำให้คุณวุฒิและครอบครัวจะมีปัญหาเหรอคะ”เธอไม่ได้รอคำตอบจากผมแต่อย่างใด แต่กลับยิงคำถามเชิงลึกในเรื่องของผม อ้อม
และพี่วุฒิแทน
“ผม ผม คือ”ผมยังคงหาคำตอบไม่ได้
“ขอโทษนะครับกรุณาหยุดการสัมภาษณ์ด้วยครับ คุณบอลครับนายให้พวกผมมารับครับ”เสียงคุ้นหูดังขึ้น พอผมเห็นว่าเป็นใครก็ทำให้เบาใจไปได้บ้าง
เพราะพี่วุฒิส่งต้นและทศมารับผม
“เดี๋ยวสิคะพวกคุณเป็นใครกัน อ่ะเหมือนผู้ติดตามของคุณวุฒิเลย ถ่ายไว้เร็วสันได้ข่าวใหญ่แน่ ๆ”หญิงสาวถามต้นและทศด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
ซึ่งต้นและทศก็ไม่ได้สนใจต่างเดินด้านหน้าและหลังโดยมีผมอยู่ตรงกลาง เสียงของหญิงสาวยังดังให้ได้ยินอยู่
“เชิญครับคุณบอล”ต้นเปิดประตูรถยนต์คันหรูให้ผมนั่งด้านหลัง แล้วตัวเองขึ้นนั่งประจำตำแหน่งคู่คนขับ ทศกวาดสายตามองรอบก่อนจะประจำที่
และสตาร์ทรถ ผมมองไปยังหน้าห้องพักครูที่ตอนนี้มีกลุ่มครูกำลังยืนมองรถผมอยู่
“คุณบอลไม่ต้องกังวลนะครับสำหรับข่าวที่ออกไป นายท่านจะจัดแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้ตอนห้าโมงเย็นครับ”ต้นบอกผม
“อืม”ผมตอบรับได้แค่คำเดียวจริง ๆ ครับ เพราะตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ
ทศขับรถมุ่งหน้าไปยังเส้นทางคอนโดหรูของไอ้พี่วุฒิ ตลอดทางผมได้แต่คิดสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า สิ่งที่จะตามมา
“คุณบอลครับถึงแล้วครับ”ต้นเปิดประตูเพื่อให้ผมลงจากรถ
“ขอบคุณนะต้นทศที่ไปรับผมมาไม่อย่างนั้นผมคงไม่รู้จะทำยังไง”ผมกล่าวหลังจากลงมายืนเรียบร้อยแล้ว อารมณ์ตอนนี้สับสน
ละจะพูดให้ถูกคือผมกลัวครับ
“ไม่เป็นไรครับ นายเห็นข่าวก็ให้เราไปรับคุณบอลทันที ดีที่พวกเรามาจัดการธุระให้นายใกล้ ๆ คุณบอลพอดีก็เลยไปถึงคุณบอลได้เร็ว”ทศแจงให้ผมรู้
ผมรีบขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นของไอ้พี่วุฒิทั้งหมด เมื่อเปิดเข้าไปก็เจอกับพี่วุฒิที่กำลังนั่งรอผมอยู่บนโซฟาแล้ว
“บอลครับเป็นยังไงบ้าง”พอไอ้พี่วุฒิเห็นผมก็รีบลุกขึ้นเดินมารับผมด้วยความเป็นห่วง
“บอล บอลกลัว กลัวว่าจะทำให้พี่วุฒิครอบครัวพี่วุฒิจะเสียหาย กลัวว่าแม่จะเสียใจ กลัว กลัว”ผมพูดออกมาเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของไอ้พี่วุฒิ
“ไม่ต้องกลัว พี่จะปกป้องบอลเอง ส่วนเรื่องแม่ของบอล บอลลองโทรหาท่านสิครับ”ไอ้พี่วุฒิพูดออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่ผมพูดออกไป
“อืม”ผมรับคำก่อนผละออกจากอ้อมแขนที่อบอุ่นแข็งแรงเพื่อจะโทรหาผู้หญิงที่ให้กำเนิด เลี้ยงดู ส่งสอนผมมา
‘...............................’หลังจากเสียงสัญญาณดังอยู่หลายครั้งแม่ผมก็กดรับสาย แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาแต่อย่างใด มันทำให้ผมใจหายได้เหลือเกิน
“แม่ครับ บอลเอง แม่ แม่โกรธบอลเหรอครับเรื่องพี่วุฒิ แม่อย่าโกรธบอลเลยนะครับ บอลขอโทษ”ผมตัดสินใจพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่น
ที่พร้อมจะหลุดสะอื้นออกมา
“..............................”ฝ่ายตรงข้ามก็ยังคงไร้เสียงไร้การตอบรับของผม
“แม่ครับ พูดอะไรกับบอลหน่อยเถอะครับ จะดุจะว่าจะด่าบอลยังไงก็ได้ นะครับแม่”ผมต้องกลั้นใจพูดเพื่อที่จะได้ยินเสียงของแม่ตัวเอง
“เฮ้อ.....บอล แม่เป็นแม่บอลรึเปล่า ทำไมถึงทำแบบนี้ แม่ไม่เคยเลี้ยงลูกของแม่ให้เป็นแบบนี้ แม่ผิดหวังมากในตัวบอล ติ๊ดดดดด”
เสียงถอนลมหายใจดังขึ้นเฮือกใหญ่ ก่อนคำพูดของแม่ที่กีดใจผมได้อย่างรุนแรงจะเกิดขึ้น ผมทำให้แม่บังเกิดเกล้าต้องเสียใจผิดหวัง
ยังไม่จบตอนนะจ๊ะ
-
มาอ่านต่อกันได้เลยจ้า
“บอล บอลเป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม มีอะไร ไหนบอกพี่สิครับบอล”แรงกอดกระชับพร้อมกับคำถามและน้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใยดังขึ้น
“พี่วุฒิ แม่เสียใจ แม่ผิดหวังเพราะบอล บอล บอลทำให้แม่เสียใจ ฮือ ฮือ”ผมพูดก่อนจะปล่อยเสียงแห่งความเสียใจออกมาอย่างเต็มที่
“บอล บอลครับ ถ้าเสียใจก็ร้องออกมาให้เต็มที่อย่าเก็บไว้พี่จะอยู่ตรงนี้ จะอยู่กับบอลนะ”แรงกระชับ น้ำเสียงที่ทอดอ่อนแฝงความห่วงใย
ยิ่งทำให้ผมปลดปล่อยเสียงร้องและน้ำตาออกมามากกว่าเดิม
ผมลืมตามาก็พบว่าตอนนี้ตัวเองกำลังนอนอยู่ภายในห้องนอนของไอ้พี่วุฒิและผมแล้ว ผ้าห่มถูกคลุมจนถึงหน้าอก แอร์กำลังทำงาน
ให้ภายในห้องเย็นสบาย แต่ใจของผมมันไม่สบายด้วยนะสิครับ
“บอลครับ ตื่นแล้วนินา ไปทานข้าวเย็นกันเถอะนะ”พี่วุฒิเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้ามาหา
“บอลไม่หิวข้าว พี่วุฒิกินเถอะไม่ต้องรอบอลหรอก”ผมก้มหน้าพูด
“จะให้พี่กินคนเดียวได้ยังไงกัน แล้วดูหน้าตาสิตาปูดซะตาแทบปิด ไปเถอะ ล้างหน้าล้างตาแล้วก็ออกไปหาพวกสามสาว กับบาสซะหน่อยนะ
พวกเค้าเป็นห่วงกัน”ไอ้พี่วุฒิลูบหัวผมแล้วพยายามกล่อมผม นั้นสินาสามสาวกับน้องชายผมเค้าคงจะเห็นข่าวแล้วเป็นห่วงผมกันแน่ ๆ
ผมและไอ้พี่วุฒิเดินออกมาจากภายในห้องหลังจากผมทำการล้างหน้าล้างตาแล้ว ออกมาก็พบกลับสามสาว เจ้าบาส และพี่นพ กำลังนั่งรออยู่บนโต๊ะอาหาร
ส่วนต้นและทศกำลังตั้งโต๊ะอาหาร ไอ้พี่วุฒิจูงมือผมมายังที่นั่งประจำ ผมมองผู้ร่วมโต๊ะที่เหลือซึ่งก็เห็นถึงความห่วงใยที่ส่งตรงมาถึงผม
“พี่บอลโอเคไหม พี่บอลเราเป็นห่วงพี่บอลนะ”ตุ้ยพูดขึ้น โดยที่สองสาวที่เหลือต่างพยักหน้ามาให้
“อืม”ผมรับได้แค่คำนี้จริง ๆ ครับ ได้แต่ก้มหน้าดูข้าวในจานเพียงอย่างเดียว
“ไม่ต้องคิดมากครับบอล พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะปกป้องบอลเอง พรุ่งนี้พี่จะจัดงานแฉลงข่าวของเราขึ้นมา พี่จะบอกให้ทุกคนรู้ว่าคนคือคนรักของพี่
เป็นคู่ชีวิตของพี่”ไอ้พี่วุฒิกุมมือพร้อมกระชับมือผมและพูดในสิ่งหนึ่ง
“อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนส่งรูปพ่อจะจัดหนักจัดเต็มให้เลย”เสียงบาสบ่นด้วยความไม่พอใจอย่างที่สุด
“บาสไม่ต้องหรอก พี่จะจัดการเอง หึหึ”ผมว่าเสียงบาสน่ากลัวแล้วแต่เทียบไม่ได้กับน้ำเสียงของเจ้าของมือที่กุมมือผมอยู่
‘สวัสดีคะท่านผู้ชม เราติดตามกับข่าวที่กำลังมาแรงแซงทุกข่าว คือคุณวุฒิ หรือคุณศาสตรา รัตนไพบูรณ์ ฉายาศาสตราเทพคะ
เจ้าของรางวัลหนุ่มหล่อแห่งปี นักธุรกิจหลายพันล้าน ที่เป็นที่หมายปองของสาวแทบจะทั้งประเทศ ที่ตอนนี้มีข่าวกับครูหนุ่มหน้ามนจนไม่สนใจสาว ๆ
ที่ต่างทอดสะพานให้ แล้วเราก็ได้ข้อมูลสำหรับคุณครูหนุ่มท่านนั้นแล้วนะคะ เป็นครูที่โรงเรียน..... สอนวิชาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์
และที่สำคัญคือเคยเป็นสามีของดารานางร้ายสาว ก่อนที่จะต้องแยกทางกันเพราะครูหนุ่มนั้นไม่ได้ชอบผู้หญิงตั้งแต่แรก’เสียงรายการข่าวดังขึ้น
ระหว่างที่พวกเราต่างก็พึ่งทานข้าวอิ่ม จึงมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่น
“ต้นปิดโทรทัศน์หน่อย”เสียงไอ้พี่วุฒิสั่งลูกน้อง
“ไม่ต้องต้นผมจะฟัง”ผมเอ่ยห้ามก่อนที่ต้นจะขานรับเจ้านายตัวเอง
“แต่บอลจะยิ่งคิดมากนะ”ไอ้พี่เอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก บอลอยากรู้ว่าเนื้อข่าวมันจะเป็นไปในทิศทางไหน”ผมอธิบาย ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่ามันเป็นข่าวไม่ดีเป็นแน่ มันจะต้องส่งผลไปถึงครอบครัวทั้งของผม
และครอบครัวของไอ้พี่วุฒิ
‘เราได้ทำการสัมภาษณ์คุณอ้อม จิตตรา ดารานางร้ายของเราคะ สวัสดีคะคุณอ้อมเราขอทราบข้อมูลหน่อยคะ ที่มีข่าวว่าคุณกับคุณครูบอล
อดีตสามีต้องเลิกรากันเพราะคุณครูบอลไม่ได้ชอบเพศตรงข้ามตั้งแต่ต้นแล้ว และคนที่เป็นมือที่สามคือหนุ่มนักธุรกิจแห่งยุคอย่างคุณวุฒินี้มันจริงรึเปล่าคะ’
ผมอดที่จะตาโตกับคำถามที่มันไม่มีมูลความจริงเลยแม้แต่น้อย
‘คือ จริง ๆ แล้วอ้อมก็ไม่อยากที่จะพูดไปหรอกนะคะ อย่างแรกก็ต้องยอมรับว่าช่วงก่อนที่จะเลิกกันบอลเค้าไม่มีเวลาให้อ้อมเลยแม้แต่น้อย
แบบเรื่องของสองคนเราก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบคู่ชีวิตเหมือนคนอื่น ๆ อ้อมก็ทุ่มเทให้กับการเลี้ยงลูก ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหน แล้วยังต้องหาเงินใช้เอง
เพราะว่าบอลเค้าต้องใช้จ่าย ยังเรื่องเรียนต่อปริญญาโท แถมยังต้องจ่ายให้แม่และน้องเค้า อ้อมเลยต้องหาเลี้ยงตัวเองและลูก แล้วบางทีพออ้อมจะเข้าใกล้บอล
เค้าก็จะหงุดหงิดต่างกับเวลาอยู่กับเพื่อนหนุ่ม ๆ ของเค้า จนอ้อมทนไม่ได้เลยขอให้เราเลิกกัน ซึ่งบอลก็ไม่ได้เอ่ยรั้งอ้อมไว้เลยซักคำ’สีหน้าที่ถูกถ่ายทอดผ่านหน้าจอใหญ่
ยักษ์มันคือหน้าตาหมองเศร้าของคนพูด
‘จริงเหรอคะเนี้ย แล้วเรื่องลูกละคะน้องยังอยู่ในความดูแลของอ้อมใช่ไหมคะ’คำถามถึงน้ำฟ้าดังขึ้น ผมก็ต้องกันใจกำมือของตัวเองด้วยแรงที่มี
เพื่อที่จะอดทนที่จะฟังคำพูดของเธอต่อไป
‘น้องไม่ได้อยู่ในความดูแลของอ้อม คืออ้อมคิดถึงลูกมาก บอลเค้าไม่เปิดโอกาสให้อ้อมได้ใช้เวลาอยู่กับลูกเลย ตอนที่เราหย่ากันอ้อมคิดที่จะเลี้ยงลูกเอง
แต่บอลเค้าแย้งว่าอ้อมต้องทำงานไม่มีเวลาที่จะดูแลลูก พอตอนนี้อ้อมไม่มีโอกาสที่จะได้กอดได้หอมแก้มลูกเลย พออ้อมมาเห็นรูปที่ปรากฏในข่าวแล้วอ้อมก็เข้าใจ
ว่าทำไมบอลถึงไม่รักไม่ดูแลอ้อมเลยก็คุณวุฒิหล่อ ฐานะก็ดี คงดีกว่าอยู่กับดารานางร้ายที่ไม่โด่งดัง’ผมรู้สึกถึงความโกรธเมื่อผมได้ยินในสิ่งที่คนเป็นแม่พูดอย่างนี้
“ทำไมไอ้อ้อมพูดออกไปอย่างนั้น ไม่อายใจตัวเองบ้างรึไง เมื่อตัวเองนะทำให้ชีวิตครอบครัวพัง ลูกตัวเองก็ไม่ยอมดูแล”เสียงตุ้ยดังด้วยความโกรธจัด
“ถ้าการเตะผู้หญิงเรียกว่าหน้าตัวเมียก็ยอม ขอเตะผู้หญิงซะทีเหอะ”บาสถึงกับลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่อ้อมพูดบวกน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
‘ขณะนี้ทางคุณวุฒิได้ออกมาแจ้งกำหนดการจะจัดงานแถลงข่าวในเรื่องนี้ พรุ่งนี้ในเวลา 17 นาฬิกา เราคงต้องดูท่าทางและคำตอบของคุณวุฒิว่าจะเป็นไปในทิศทางใด
แต่จากภาพที่หลุดออกไปคงมีผลในทางธุรกิจบ้างละนะคะ’ผู้ดำเนินการพูดขึ้น
“ทศ”เสียงไอ้พี่วุฒิดังขึ้น
“ครับนาย”ทศขานรับพร้อมกับกดปิดภาพหน้าจอทันที
หลังจากทศปิดโทรทัศน์แล้วผมก็เหมือนจะปิดการรับรู้ ดีที่ตอนนี้น้ำฟ้าอยู่กับพ่อแม่ของไอ้พี่วุฒิมัน ไม่อย่างนั้นผมคงจะทำให้ลูกไม่สบายใจอีกแน่
ผมต้องผ่านปัญหานี้ไปให้ได้ ผมคงจะไม่ยอมเลิกกับไอ้พี่วุฒิมันแน่ ๆ เพราะไอ้พี่วุฒิยังไม่ยอมแพ้แล้วผมละจะยอมแพ้ได้ยังไง ส่วนเรื่องของแม่ผมต้องอธิบายให้ท่านเข้าใจให้ได้
ตื่นเช้ามาผมก็ไม่ได้ไปทำงานด้วยเรื่องของไอ้พี่วุฒิมันยังสดใหม่ และเป็นที่สนใจของสังคมอย่างมาก ผมเลยนั่งนอนเล่น ๆ ไป ทำไงได้ละครับ
ผมยังไม่กล้าที่จะไปเผชิญหน้ากับกลุ่มครู นักเรียน เพราะตอนนี้ทุกคนก็คงจะพอรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้พี่วุฒิ ยังขาดแต่ผมกับไอ้พี่วุฒิจะเอ่ยยอมรับก็เท่านั้นเอง
“คุณบอลครับ ธรรมติดต่อมาว่าตอนนี้เกิดเรื่องที่โรงเรียนครับ”ต้นบอกผมหลังจากที่ผมออกมาจากห้องนอนแล้ว
“เรื่องอะไรกัน”ผมเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
“คือ ผู้ปกครองและนักเรียนประท้วงให้ไล่คุณบอลออกครับ”ผมได้ยินแล้วถึงกับช็อคเพราะความตกใจ
สวัสดีคะ :call: เป็นยังไงบ้างคะสำหรับตอนนี้ หวังว่าทุกคนจะมีความสุขในการอ่านนะคะ
ตุ๊กตาเอาครูบอล ป๊าวุฒิ และน้องน้ำฟ้ากลับมาทุกคนแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คิดถึงทุกคนเป็นอย่างมาก รักทุกคนนะจ๊ะ :กอด1: หน่อยนะ
และอยากจะถาามนิดนึงคะ ว่าถ้าตุ๊กตาจะถามว่าจะรวมเล่มครูบอลจะมีคนสนใจบ้างไหมเอ่ย ถามหน่อยจ้า
คำตอบของทุกคนมีผลมากนะคะว่าจะเป็นเล่มไม่เป็นเล่มนะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
กลับมาก็งานเข้าพ่อบอลเลยทีเดียว
พี่วุฒิช่วยทำให้ยัยอ้อมได้รับบทเรียนหน่อยเถอะ. เลวเสมอต้นเสมอปลาย. ใจนึงก็ไม่อยากให้น้องโตมารับรู้แล้วเกลียดความเลวของแม่
แหม ีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ. คุณแม่บอลก็คงช็อคแหละ. รอพี่วุฒิคนเดียวเลย
เอาใจช่วยคนเขียนนะคะ
-
อา..
พวกพ่อแม่หัวสมัยเก่าสินะ
นั่งรอดูพี่วุฒิล้างแค้น ขอแบบสะใจโจ๋เลย 555555
-
จะรอซื้อเลยค่ะ ขอให้บอก :mew1:
-
เรื่องอินังอ้อมนี่เราไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะคิดอยู่แล้วว่าอินี่มันร้ายและคงไม่หยุดง่ายๆ
แต่ที่ผิดคาดแล้วเสียความรู้สึกมากๆก็คือแม่ของครูบอล เราคิดว่าคงจะพอเข้าใจลูกมากกว่านี้
อาจจะยังรับไม่ได้อันนั้นเราไม่แปลกใจนะ แต่คือแบบนอกจากจะไม่ให้กำลังใจลูกแล้วยังทำให้ลูกไม่สบายใจเพิ่ม
คือถ้าสมมติว่าครูบอลทนแรงกดดันไม่ไหวแล้วฆ่าตัวตายนี่เราจะสมน้ำหน้านางมากๆ จะไม่สงสารนางเลยด้วยซ้ำ
พร้อมจะเดินเข้าไปบอกนางด้วยว่านางก็คือหนึ่งในฆาตรกรที่ฆ่าลูกตัวเองกับมือ คือเป็นแม่ที่แย่มากอ่ะ
อยู่กับลูกเลี้ยงลูกมานี่ไม่รู้จักลูกตัวเองเลยใช่มั๊ย ไม่รู้ว่าลูกตัวเองเป็นคนยังไงเลยเหรอ หรือคิดว่าลูกตัวเองมีชู้
อินังอ้อมถึงหย่า คือประเด็นนี้เราว่ามันต่างจากประเด็นพ่อแม่รับไม่ได้ที่ลูกเป็นเกย์จากเรื่องอื่นๆนะ
ที่จะโกรธเกลียดลูกตัวเองหรือขอทำใจแล้วจะด่าจะว่าหรือทำร้ายจิตใจลูกยังไงก็ได้ ซึ่งถ้าเป็นประเด็นนี้
เรายังพอเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่อยู่ไง แบบคงจะขอเวลาทำใจซักพักอะไรแบบนี้ แล้วถ้าเป็นในกรณีนั้น อย่างมากลูกก็แค่เครียด
แล้วค่อยหาทางพิสูจน์รักแท้อีกที เพราะยังไงมันก็แค่อุปสรรคด้านเดียว ซึ่งมันต่างกับกรณีนี้ที่มีปัญหารอบด้านและมันเป็นข่าวใหญ่โต
ทั้งลูกตัวเองก็ถูกใส่ร้ายไง มันเลยทำให้เรารู้สึกแย่มากๆกับแม่ของครูบอล แบบคนอะไรเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้จัง
คงอยากให้ลูกเข้าใจตัวเองแต่ตัวเองกลับไม่นึกถึงความเป็นจริง ณ ตอนนี้ ไม่นึกไม่ห่วงว่าลูกว่าจะเป็นยังไงบ้าง
ไม่ถามลูกซักคำว่าตอนนี้ลูกไหวไหม แบบนางคงคิดถึงแต่ตัวเอง แบบฉันรับไม่ได้ แต่ตอนี้ลูกมันจะเป็นยังไงชั้นไม่สนสินะ
คือแบบเสียความรู้สึกกับนางมากจริงๆ
ปล.ส่วนอินังอ้อมเราไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่เพราะคิดว่ายังไงพี่วุฒิไม่ปล่อยมันลอยนวลแน่ๆ แต่ขอแบบจัดหนักหน่อยนะ
แบบอยากให้ทั้งครูบอล บาส และสามสาวออกมาบอกความจริงให้คนทั้งประเทศได้รู้ว่ามันเลวแค่ไหน มีชู้ ทิ้งลูกทิ้งผัวไม่พอ
ยังมาทิ้งหนี้สินให้บอลต้องชดใช้อีก แล้วยังมีหน้ามาสร้างข่าวให้บอลเสียหาย คือแค่ไม่อยากปล่อยให้เรื่องมันจบแบบเงียบๆ
แบบแค่พี่วุฒิสั่งอุ้มมันไปถ่วงน้ำเฉยๆ เราว่ามันยังไม่สาแก่ใจเท่าให้มันยังมีชีวิตอยู่แบบตายทั้งเป็นและให้คนทั้งประเทศได้รับรู้ความเลวของมัน
-
เตรียมมาม่า
-
อ้อมหน้าไม่อายเอาซะเลย ฮึ้ย โมโหแทน นางไม่คิดเลยหรือไงว่าลูกจะเป็นยังไง ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จได้น่าสงสารสุดๆ
-
หมั่นไส้ยัยเมียเก่าจริงๆสามสาวและวุฒิ
จัดให้นางหน่อยสิค่ะให้เค้ารู้ตัวตนอัน
แสนชั่วร้ายของยัยนี่หน่อยสิค่ะ
ส่วนยัยนักข่าวนิก็น่าหมั่นไส้ :katai1: :katai1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สัมผัสได้ถึงดราม่าาาาาา :katai1:
สู้เขาน้าาาา ครูบอล o13 o13
รอตอนต่อไปค่าาาาาา ขอแบบด่วนๆๆๆๆๆๆ มันค้างมากกกก :z3: :z3: :z3: :z3:
-
รอคุณวุฒิจัดหนักจัดเต็ม อยากจะเข้าไปปลอบครูบอล :katai1: แล้วก็เข้าไปตบๆๆๆๆ ยัยสกปรกโสโคตรที่มาทำให้คนอื่นเขาวุ่นวาย ชิชิ :katai4:
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง น้องกลัวววว
น้องไม่กล้าอ่านนนน
น้องขอแปะโป้งไว้ก่อนนะคะ
อินังอ้อมหายไปจากชีวิตครูบอลพี่วุฒิน้องน้ำฟ้าเมื่อไร
น้องจะอ่านรวบยอดเลยค่าาาา
แต่ตอนนี้น้องขอทำใจกะดราม่าแปบบบบบ :m5: :m5:
ปล. น้องสนๆๆๆ น้องอยากสัมผัสครูบอลแบบรูปเล่ม ><
สนับสนุนรูปเล่ม 1 เสียงตะ
-
รอพี่วุฒิจัดหนักค่ะ.......เอาให้นางไม่มีที่ยืนในสังคมเลยยย
แหม.....ทำหน้าซื่อเล่าความเท็จนะเธอ......อยากจะ :beat:
ปล.สนับสนุนการรวมเล่มคร้าาาา
-
:hao4: กลายเป็นเรื่องใหญ่ทุกอย่างเข้ามาพร้อม ๆ กัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มาพร้อมมาม่าชามใหญ่อย่างที่คาด :z3:
เอาใจช่วยทั้งคู่เลยนะคะ
รอตอนต่อไปเนาะ
-
มาพร้อมมาม่าชามโตเลย
ลุ้นงานแถลงข่าว ผิดหวังกับแม่บอล อยากโดดถีบขาคู่ชะนีอ้อม
อยากอ่านตอนต่อไป
-
เรื่องที่เกิดขึ้นนี่ไม่แปลกใจ เพราะยังไงมันก็ต้องแดงออกมาเพราะวุฒิไม่ใช่คนที่ไม่มีใครรู้จัก
แต่ที่ผิดหวังมากๆก็คือแม่ของบอล คำพูดที่ว่าแม่ผิดหวัง แม่ไม่ได้เลี้ยงมาให้เป็นแบบนี้ แม่บอลนึกถึงแค่ตัวเอง ไม่ได้นึกถึงบอล ถ้าเราเป็นแม่บอลเราจะห่วงว่าลูกจะเป็นยังไงจะโดนสังคมประนามว่าไง ขอเถอะใครที่มีลูกต่อให้โลกทั้งโลกหันหลังให้ลูกคุณ คุณกับที่บ้านจะต้องเป็นแหล่งที่พึ่งทางใจให้ลูกคุณ ต่อให้ลูกคุณฆ่าคนตายคุณที่เป็นแม่ก็สมควรจูงมือลูกคุณไปหาตำรวจ เมื่อคนเป็นพ่อแม่เลือกที่จะมีลูกนั่นคือการรับผิดชอบชั่วชีวิต การเลิกกับผัวก็เลิกเป็นเมียได้ แต่เลิกเป็นพ่อแม่เป็นลูกไมไ่ด้หรอกค่ะ ไม่ใช่เลือกรับแต่ชื่อเสียงความดีงามที่ลูกสร้างแต่ต้องรับส่วนอื่นๆด้วย บอกตรงๆว่าผิดหวังกับแม่บอลมากที่สุดในตอนนี้ เข้าใจว่าแม่บอลเป็นชาวบ้านธรรมดาแต่ก็นะ...
น้องนุกกับพี่ปลามองผมด้วยสายตาเจ็บแค้น
นังสองคนนี้ พวกแกเป็นใคร? มีสิทธิอะไรมามองบอลแบบเจ็บแค้น?
แน่ใจหรือว่าถ้าไม่มีบอลแล้ววุฒิจะหันมาหาแกสองคน? การที่บอลเป็นเกย์ นอนกับผู้ชายจะบอกหรือไม่บอกใครมันเป็นสิทธิของบอลนะ
รอดูการพลิกคดีของฝ่ายวุฒิค่ะ อ้อมน่าจะรู้นะว่าถ้าเปิดโปงขึ้นมาจริงๆแล้วใครจะหมดอนาคต เสียใจแทนบอลกับคนรอบกายค่ะ เต้งี้
-
เป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว
ชอบฟังความข้างเดียวนะคนเราสมัยนี้
-
คนปล่อยข่าวคงเป็นนังงูพิษนี่แหล่ะ หวังเกาะให้ตัวเองดังสิน่ะ สตอจริงไรจริง
-
:fire: หือนังอ้อม พี่วุฒิจัดการอ้อมด่วน มีอารมณ์แทนเลย อยากอ่านต่อแล้วค๊าาาา
-
:hao3:ร
-
ไม่ชอบเมียเก่าบอลเลย
โอ้ยยยย มาอะไรนักหนา
สงสาร
วุฒิจัดหนักๆให้หน่อยยยยย
-
เรารู้สึกอ่ะว่าคนที่ปล่อยรูปติองเป็นอ้อมแน่เลย เป็นพายุที่ร้ายแรงมากเลย บอลสู้ๆนะ พี่วุฒิจัดการคนทำด้วย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
อยากให้ 3 สาวออกมาเปิดฌปงจริงๆ ว่าอ้อมเป็นคนยังไง
ส่วนพี่วุฒิเองก็มีหลักฐานที่อ้อมมีชู้ไม่ใช้เหรอค่ะ
เอามาใช้ประโยชน์อีกรอบสิ
เอาให้ไม่ต้องได้ผุดได้เกิดกันอีกเลยเลย
ส่วนแม่พี่บอลนี่ บอกคำเดียวว่าเพลียค่ะ
-
อยากเห็นอีอ้อมโดนเอาคืน เเละนังคุณเเม่ตอกกับเเล้วเศร้าเสียใจที่ทำเเบบนี้กับลูกตัวเอง
-
แจ้งกำหนดการตอนใหม่จ้า
สวัสดีทุกคนจ้า คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ยยยยยย :hao7:
ตุ๊กตาคิดถึงทุกคนจังเลยละ :hao5:
ตุ๊กตาขอแจ้งว่า ตอนใหม่ในวันจันทร์ที่ 30 พฤศจิกายน 2558 จ้า
หวังว่าจะมีใครรอครูบอลกับป๊าวุฒิบ้างนะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกเม้นเลย เม้นของทุกคนคือแรงใจของตุ๊กตานะ
แล้วก็สำหรับคนที่สนใจที่จะรับครูบอลและป๊าวุฒิไปดูแลก็ขอให้รอกันอีกนิด เริ่มหยอดกระปุกกันได้แล้วนะคะ
แบบคงจะเป็น 2 เล่มขึ้นไปแน่ ๆ เลยคะ
ยังไงก็พบกันวันจันทร์ที่ 31 พฤศจิกายน 2558 กันเลยนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
รักทุกคนนะคะ :mew1: :mew1: :mew1: :กอด1: :กอด1:
-
จะรออ่านนะค่ะ
-
รอค่าาาาาาาา
รอทั้งตอนต่อ รอทั้งหนังสือเลยค่ะ คึคึ
ขอให้พายุร้ายผ่านไปไวๆ / อำนาจมืดพี่วุฒิขาาาาาาา แสดงอำนาจด่วนค่ะ
-
จะตั้งตารอค่อย และตั้งหน้าเก็บตังเลยค่ะ สู้ๆนะค่ะ :mew1:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะ ตั้งใจรอ คิดถึงครูบอล
-
นานน่ะครับระหว่างรอแต่ล่ะตอน
-
มาทดสอบก่อนการลงตอนใหม่คะ
อิอิ เอาละนะคะ อยากอ่านตอนใหม่กันเร็ว ๆ ไหมเอ่ย :hao7: ถ้าอยากยกมือขึ้นสูงงงงง :laugh:
ถ้าอยากจนเม้นมาให้เห็นตัวตนกันนะ เราจะนับเม้นกันตอน 07.30 น. หากมีมากกว่า 15 เม้น
จะลงใ้ห้ตอน 07.30 น. กันเลย แต่ถ้าไม่ถึงก็ต้องรอตอน 21.00 น. นะคะ :call: จงเม้นกันเยอะ ๆ เถอะ
แล้วเจอกันนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:
เอาละนะ เริ่มกันเลยดีกว่า :pig4:
-
ปูเสื่อรอเลย
-
นอนรอจ้า :katai3: ฝันดีนะค่ะ
-
ตั้งหน้าตั้งตารอเลยค่ะ :pig4:
-
กลิ้งไปกลิ้งมา
จนอยากจะกลิ้งไปซบครูบอลแล้วคร้าบบบบ >< / โดนพี่วุฒิฆ่าตาย
-
รอด้วนคน :mew2:
-
รอมาตลอดเลยครับ
:m31: :fire:
-
รอนานเกิ๊น ลืมเนื้อเรื่องไปละ :ling2: :ling2:
-
:mew3: รอคะ
-
ปูเสื่อรอ ตอน 3 ทุ่ม :katai5:
-
มาเร็วๆนะค่ะ รออยู่ :monkeysad: :monkeysad: :mew1:
-
รออ่านคะ
-
ตอนที่ 30 (แรงใจ)
ครูบอล
“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”เมื่อผมหาเสียงเจอก็รีบถามทันที
“ตอนนี้ท่านผอ.กำลังเจรจาอยู่ครับ”ต้นตอบด้วยความสงบ
“แล้วตอนนี้พี่วุฒิไปไหนเหรอ”ผมเอ่ยถามถึงคนรัก
“ตอนนี้นายกำลังจัดการธุระเล็กน้อยครับ”ต้นตอบคำถามผมทันที
เมื่อผมได้ยินคำตอบของต้นแล้ว จึงอดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเป็นเพราะข่าวระหว่างผมกับไอ้พี่วุฒิก็ได้
ที่ทำให้เกิดธุระเล็กน้อยที่ต้นบอกรึไม่ แล้วที่ว่าเล็กน้อยนะมันจะจริงรึเปล่ากัน แต่มีเรื่องที่ต้องทำเสียก่อน นั้นคือเรื่องที่โรงเรียน
ที่เกิดขึ้น ณ ขณะนี้ จะเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อตัดสินใจได้แล้วจึงหยิบเอาเครื่องมือสื่อสารของตัวเองก่อนจะกดหมายเลขบุคคล
ที่ผมไว้ใจและเคารพรัก
“ฮะโหล บอล บอลเหรอ”หลังจากรอสัญญาณไม่นานปลายทางกดรับสายพร้อมกับเสียงดีใจดังขึ้น
“ครับพี่สุ บอลเอง”ผมรับคำ
“พี่ติดต่อบอลไม่ได้เลย บอลเป็นยังไงบ้าง แล้วเรื่องมันเป็นมายังไง ทำไมมันมีรูปของบอลกับคุณวุฒิแบบนั้นได้”
เสียงถอนหายใจดังขึ้น ก่อนจะส่งคำถามมากมายมายังผม
“พี่สุครับ ตอนนี้มีใครอยู่กับพี่สุไหมครับ คือบอลอยากคุยกับพี่สุคนเดียวครับ”ผมพูดออกไปเพราะเรื่องนี้มันพูดยาก
“พี่อยู่คนเดียวจ๊ะบอล คนอื่นเข้าสอนหมดแล้ว ชั่วโมงนี้เป็นชั่วโมงว่างของพี่นะ”พี่สุตอบกลับผมมา
“คือพี่สุครับเรื่องผู้ปกครองที่มาขับไล่ผมนะครับ เป็นยังไงบ้างครับ แล้วผอ.ท่านว่ายังไงบ้าง”ผมรีบถามพี่สุทันที
“ตอนนี้ก็ยอมสลายตัวกันไปแล้วนะ ท่านผอ.เกลี่ยกล่อมว่าขอสอบถามและหาข้อเท็จจริงก่อน”พี่สุตอบ
“แล้วท่านผอ.ได้คุยอะไรบ้างไหมครับ”ผมยังคงสงสัย เพราะดูเหมือนว่าการชุมนุมคงจะสร้างปัญหาให้กับผม ท่านผอ.
และชื่อเสียงของโรงเรียน
“ท่านบอกว่าบอลนะเป็นข้าราชการครูที่ทำงานดี ตั้งใจทำงาน ท่านบอกคงจะต้องขอคุยกับบอลก่อนนะ”พี่สุ
“เหรอครับ”ผมได้แต่ครางรับคำของพี่สุเท่านั้น
“บอล พี่ขอโทษนะถ้าพี่จะถามว่ามันเป็นไงมาไง แล้วไอ้รูปที่กำลังเป็นข่าวนะมันจริงไหม แต่ถ้าบอลไม่สะดวกใจ
รึลำบากใจที่จะตอบก็ไม่ต้องตอบหรอกนะ พี่อยู่ข้างบอลนะ”พี่สุเอ่ยปากถาม
“คือ เรื่องบอลกับคุณวุฒิมันก็จริง และที่ว่าบอลคบกับคุณวุฒิในฐานะคนรักก็จริง แต่ที่อ้อมบอกว่าบอลเลิกกับอ้อม
เป็นเพราะมีคุณวุฒิเป็นสาเหตุมันไม่จริง บอลพบกับคุณวุฒิหลังจากเลิกกับอ้อมไปแล้ว ส่วนรูปมันมาได้ยังไงบอลก็ไม่รู้ครับ
พี่สุรังเกียจบอลไหมที่บอลเป็นอย่างนี้ไหม”ผมพูดออกไป
“บอลพี่รักบอลเหมือนน้องชายของพี่นะ พี่รู้นิสัยของบอลดีว่าบอลเป็นคนยังไง แล้วอีกอย่างนึงพี่ก็ไม่โง่พอที่จะเชื่อข่าวจากคนภายนอก
แทนที่จะเชื่อใจคนที่พี่รักเหมือนน้องชายพี่หรอกนะบอล”พอฟังถึงตรงนี้แล้วผมรู้สึกดีจังเลยครับ
“ขอบคุณครับพี่สุ”ผมกล่าวขอบคุณพี่สาวของผม
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะบอล ทางนี้มีอะไรแล้วพี่จะติดต่อไปนะ ยังไงก็สู้ ๆ”พี่สุพูดด้วยเสียงอ่อนโยน อบอุ่น
“ครับ ขอบคุณพี่สุจริงนะครับ”ผมพูดคำขอบคุณก่อนจะกดวางสาย
“บอลครับ”แรงโอบที่สร้างความอบอุ่นปลอดภัยให้ทั้งร่างกายและจิตใจผมมาพร้อมกับน้ำเสียงทอดอ่อนเรียกชื่อผม
“ครับ”ผมตอบกลับคนที่กำลังโอบกอดผมจากด้านหลังเบา ๆ
“อย่าคิดมากสิครับบอล พี่จะอยู่ข้างบอลไม่ไปไหน จะคอยช่วย ดูแลทั้งบอลและน้ำฟ้า ส่วนเรื่องของคุณแม่ของบอล
ท่านเลี้ยงบอลมาเองนิครับ บอลต้องรู้นิสัยของท่านดีกว่าใคร ๆ อย่าคิดมากเลยนะครับ”แรกกระชับที่แน่นขึ้นพร้อมกับถ้อยคำ
ที่ให้กำลังใจกับผมดังขึ้นชิดริมหูของผม
“ขอบคุณครับ แต่บอลเป็นห่วงแม่ ข่าวที่ออกมาคงจะมีผลกระทบกับตัวท่านพอดูแน่ ๆ ครับ”ผมเอ่ยออกมา
“บอลครับ แม่ท่านเป็นคนเข้มแข็งนะครับ สามารถเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนบอลกับบาสให้โตขึ้นมาเป็นคนดีได้”
เสียงทอดอ่อนอบอุ่นกล่าวขึ้นมา
“นั้นนะสิครับ แม่ของบอลเข้มแข็งมากกว่าใคร เลี้ยงบอลกับบาสมาเองแท้ ๆ แต่ที่แม่ท่านว่าบอลก็คงจะจริง บอลคงทำให้ท่านผิดหวัง”
ผมพูดด้วยเสียงที่แสดงให้เห็นว่าผมท้อแท้เหลือเกินในเรื่องของแม่
“บอลอย่าคิดมากไปเลยครับ ท่านนะรักบอลกับบาสมากที่สุดนะ อย่าคิดอะไรที่ทำร้ายตัวเองเลยนะครับ”ไอ้พี่วุฒิยังคงพูดต่อไป
“แล้วพี่วุฒิละนึกเสียใจไหมในเรื่องของเราที่เกิดขึ้น ต้องมีผู้ชายเป็นคนรัก แล้วบอลก็ไม่ได้มีอะไรที่จะเทียบเท่ากับพี่ได้เลย”
ผมเอ่ยอีกหนึ่งความกังวลของผมออกมา
“ทำไมถึงถามพี่อย่างนั้น บอลมีทุกสิ่งที่คู่ควรกับพี่ พี่ต้องการคนรักคนเคียงข้างนะครับบอล พี่ไม่ได้ต้องการคู่ค้าทางธุรกิจซักหน่อย
บอลเป็นคนดี คนน่ารัก เป็นคนรักครอบครัว และที่สำคัญเป็นคนที่พี่รัก”พอได้ยินคำถามของผม ไอ้พี่วุฒิก็พลิกให้ผมหันมาเผชิญหน้า
แล้วส่งน้ำเสียงที่ถ่ายทอดความอบอุ่นไม่ได้ขาดสายส่งตรงมายังผม
“ขอบคุณครับพี่วุฒิ”ผมพูดขอบคุณคนตรงหน้าจากหัวใจของผม เพราะอย่างไอ้พี่วุฒิคงจะมีคนรอเข้าคิวอยากจะเป็นคนรักเป็นหมื่นเป็นแสน
ผมรู้สึกโชคดีจริง ๆ ที่ผมได้มายืนตรงนี้ได้มีคนตรงหน้าคนนี้เป็นคนรักของผม
“ทุกอย่างมันจะต้องผ่านไปด้วยดีครับบอล พี่มีความสุขที่พี่มีบอลและน้ำฟ้าเข้ามาในชีวิตของพี่ พี่จะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายคนที่พี่รัก
ขอให้บอลมั่นใจในตัวของพี่วุฒิคนนี้ ว่าพี่พร้อมจะดูแลทั้งบอลและน้ำฟ้า”คำพูดของไอ้พี่วุฒิทำให้หัวใจของผมพองโตคับหน้าอกจนแน่นไม่ได้
จนต้องรัดแขนรอบเอวของคนตรงหน้า
ผมไม่ได้เอ่ยอะไรต่อเพียงแต่กอดกระชับคนตรงหน้าเอาไว้ ฟังเสียงหัวใจที่เต้นอย่างสม่ำเสมอหนักแน่น ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงกอดผม
เอาไว้ไม่เปลี่ยนแปลง ผมได้แต่หวังว่าอ้อมกอดนี้จะไม่ไปไหน จะอยู่กับผมจนวันสุดท้ายของชีวิต
ผมกับไอ้พี่วุฒิยืนกอดกันอีกพักใหญ่ ๆ ผมก็ปล่อยไอ้พี่วุฒิไปเพราะต้นเคาะประตูแล้วรายงานว่างานที่ให้ดำเนินการเรียบร้อยแล้ว
ขอรายงานผลกับไอ้พี่วุฒิมัน
“เดี๋ยวพี่ขอไปคุยงานกับต้นแล้วก็ทศก่อนนะ บอลนั่งเล่นไปเรื่อย ๆ ก่อนนะครับ”ไอ้พี่วุฒิบอกก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องนอน
ผมนั่งนึกไปเรื่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมคิดว่ารูปที่หลุดออกไปอ้อมน่าจะมีส่วนที่เกี่ยวข้องไม่มากก็น้อย ทั้งตอนที่ให้สัมภาษณ์กับนักข่าว
ที่ดูเหมือนจะเตรียมคำตอบมาเป็นอย่างดีไม่มีอาการตกใจในคำถามแต่อย่างใด ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่
ไม่ใช่เพราะตัวของอ้อมเองรึไงกันที่ทำให้ชีวิตคู่ของผมก็เธอเองต้องล้มลง รึเป็นประโยคที่เธอขอไอ้พี่วุฒิกับผมกันแน่
“ฮะโหลครับพี่สุ มีอะไรรึเปล่าครับ”ผมกดรับหลังจากมีเสียงเรียกสายจากพี่สุที่ผมให้เบอร์ใหม่ไป
‘บอลได้เปิดดูโทรศัพท์รึเปล่า’พี่สุยิงคำถามผมทันทีหลังจากเสียงทักของผม
“ยังเลยครับ มีอะไรรึเปล่าครับพี่สุ”ผมอดกังวลไม่ได้
‘นักข่าวนะสิ บอกว่ามีสัมภาษณ์จากแม่บอลละ รีบเปิดดูนะบอล’พี่สุบอกทันที นั้นทำให้ผมตกใจด้วยนักข่าวไปรบกวนแม่ของผม
ทั้ง ๆ ที่แม่ของผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ทำไมถึงต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย
“ครับ ขอบคุณมากนะครับพี่สุ”ผมกล่าวขอบคุณพี่สุแล้วรีบวางสาย แล้วกดเปิดโทรศัพท์ทันที
‘สวัสดีคะท่านผู้ชม อย่างที่เราได้เกรินนำไปแล้วว่าทางรายการของเราได้สัมภาษณ์คุณแม่ของคุณครูบอลที่กำลังเป็นข่าว
กับคุณศาสตรา นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง อย่าให้เสียเวลาเลยนะคะเรามาชมกันเลยดีกว่าว่าท่านจะรู้สึกอย่างไรกับข่าวนี้’ผู้ดำเนินรายการหญิงกล่าว
‘นั้นนะสิครับ’ผู้ดำเนินรายการชายตอบ ภาพตัดไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมเห็นและรักมากที่สุด เป็นคนที่เลี้ยงดูสั่งสอนผมมา
‘สวัสดีคะคุณครู คุณครูเป็นคุณแม่ของคุณครูบอล รึครูกฤษณะเทพ สุดฤทัยใช่ไหมคะ’มีนักข่าวมากมายล้อมรอบแม่ผม
พร้อมทั้งยื่นไมค์และเครื่องบันทึกเสียง ก่อนจะมีนักข่าวคนนึงยิงคำถามแม่ของผม
‘คะ ดิฉันเป็นแม่ของครูบอลเอง’แม่ผมส่งยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะตอบคำถาม
‘แล้วคุณครูทราบไหมคะว่าลูกชายของคุณครูกำลังเป็นข่าวใหญ่ว่ามีความสัมพันธ์กับนักธุรกิจหนุ่มอย่างคุณศาสตรา’นักข่าวอีกคนรีบส่งคำถามให้แม่ของผม
“ก็พอจะรู้ละคะ ก็เล่นออกทุกช่องเลยนิคะ”แม่ของผมยังคงยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะตอบ
“แล้วคุณครูไม่มีความเห็นอะไรบ้างเลยรึคะ ในเมื่อลูกชายของคุณครูคบกับผู้ชาย แล้วยังมีภาพถึงความสัมพันธ์แบบนี้ รึว่าเป็นเพราะ
ฐานะของอีกฝ่ายคะเลยทำให้มองผ่านเรื่องของผู้ชายที่รักกับผู้ชายได้”นักข่าวคนเดิมถามต่อ โดยที่คำถามของเธอรุนแรงเพราะคำถามนี้
มันสื่อได้ว่าผมเกาะไอ้พี่วุฒินั้นเอง
“นั้นสิคะ แล้วคุณครูไม่รู้สึกว่าสังคมจะมีกระแสตอบรับลูกชายของคุณครูในแง่ลบ แล้วยังข่าวของคุณอ้อมที่ออกมาพูดอีกว่า
ที่เธอต้องหย่ากับคุณครูบอลเป็นเพราะเรื่องที่คุณครูบอลชอบผู้ชาย แถมยังกีดกันไม่ให้เธอได้ใช้เวลาอยู่กับลูกของเธอเลย”นักข่าวอีกคนรีบถามเพิ่ม
ซึ่งคำถามของเธอคนนี้ทำให้ผมโมโหนักข่าว และหวาดกลัวคำตอบของแม่
“ดิฉันยังไม่ทราบรายละเอียดที่แน่ชัด แต่ถึงแม้ว่าความจริงจะเป็นว่าลูกชายของดิฉันจะชอบพอ คบหาดูใจ
รึจะใช้ชีวิตร่วมกับอีกฝ่ายที่เป็นผู้ชาย ดิฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน ลูกชายดิฉันไม่ได้ไปแย่งชิงใคร ไม่ได้ไปขโมยใคร
รึไปฆ่าใครให้ได้ผู้ชายคนนั้นมา ดิฉันเลี้ยงลูกด้วยความรักและเหตุผล กล้าที่จะยอมรับผมจริง มันไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายขายหน้า
ไม่จำเป็นที่จะต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ส่วนเรื่องของอ้อมนั้นดิฉันขอบอกว่าในระหว่างที่ลูกชายของดิฉันยังอยู่ในสถานะสามีของเธอ
ลูกชายของดิฉันไม่เคยมีคำว่านอกใจ คำตอบมันมีอยู่แล้วถ้าใครจะหลับหูหลับตาเชื่อก็แล้วแต่เพราะดิฉันไม่สามารถที่จะบังคับใคร
ให้เชื่อคำพูดของดิฉันได้ สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ และเรื่องหลานของดิฉันนั้น ดิฉันรึแม้แต่ลูกชายของดิฉันไม่เคยที่จะกีดกันแต่อย่างใด
มันไม่ใช่ละครหลังข่าวที่จะต้องทำอย่างนั้น เพราะดิฉันเข้าใจว่าเด็ก ๆ ต้องการความรักจากทั้งพ่อและแม่ด้วยกันทุกคน
แต่หากขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปดิฉันซึ่งเป็นย่าและลูกชายฉันที่มีฐานะของพ่อก็ต่างทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อตัวของแก”ผมร้องไห้ออกมาเงียบ ๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่ออกมาจากปากของแม่ผมเอง ท่านพูดพร้อมด้วยมอบรอยยิ้มน้อย ๆ และสายตาอบอุ่น
“ถ้าอย่างนั้นคุณครูก็ยอมรับสิคะว่าลูกชายของคุณครูมีคนรักเป็นผู้ชาย แล้วสังคมละคะ อาจจะมองว่าคุณครูและคุณครูบอลในทางที่ไม่ดี
อาจจะมองว่าคุณครูบอลต้องการที่จะอาศัยคุณศาสตราที่มีเงินทองทรัพย์สิน ฐานะทางการเงินที่มีมากมายล้นเหลือก็ได้นะคะ
แล้วคุณครูจะไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอคะ”นักข่าวด้านซ้ายยังไม่จบ ซึ่งคำถามก็ยังคงมาในแง่ร้าย
“ไม่หรอกคะ ลูกชายของฉันเป็นคนดี มีความคิด และอีกอย่างคุณศาสตราคงจะไม่ถูกใครหลอกได้ง่าย ๆ หากคุณศาสตราคบกับลูกชาย
ของดิฉันในฐานะคนรักแล้วละก็แสดงว่าคุณศาสตราจะต้องมั่นใจว่าลูกชายของดิฉันเป็นคนดี พร้อมที่เดินเคียงข้างกันไป
ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน เค้าจะต้องต่างรักซึ่งกันและกัน หากคุณศาสตราจะถูกหลอกได้ง่าย ๆ คุณศาสตราคงจะไม่ได้คบ
กับลูกชายของดิฉันแล้ว คงโดนคนหลอกไปตั้งนานแล้วเพราะมีแต่คนที่อยากจะหลอกเพื่อให้ได้คุณวุฒิมา”แม่ผมยังคงใจเย็นที่จะตอบ
“แล้วคุณครูไม่คิดว่าคุณศาสตราหรือคุณครูบอลเหมาะที่จะคบหากับผู้หญิงมากกว่าเหรอคะ ธรรมชาติสร้างให้ผู้หญิงเกิดมาคู่กับผู้ชาย”
นักข่าวคนแรกยังคงถามต่อ
“ไม่หรอกคะ ใครกันที่กำหนดว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงเท่านั้น จริง ๆ แล้วมันคือการสืบพันธุ์ของเผ่าพันธุ์เพียงเท่านั้น เพื่อให้ได้มีรุ่นต่อไป
ดูอย่างดิฉันสิคะที่เป็นผู้หญิงได้แต่งงานกับผู้ชายแต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด อยู่ด้วยกันก็ไม่มีความสุขเลย แต่ถ้าเป็นชายกับชาย หรือหญิงกับหญิง
แล้วพวกเค้าทั้งคู่ต่างมีความสุข เคียงข้างกันทั้งในตอนสุขหรือร่วมกันฝ่าฟันในช่วงที่มีความทุกข์กันไปได้มันก็ดีนิคะ ดิฉันจะไปอับอายทำไมกัน
ดิฉันกลับดีใจที่ลูกชายดิฉันพบคนที่รักเค้าและเค้าก็รักไม่ดีกว่าเหรอ ดิฉันมีหน้าที่เลี้ยงดู สั่งสอน ให้ความรู้ และในตอนนี้ดิฉันมีหน้าที่
มองดูความสำเร็จ ความสุข และเป็นกำลังใจในยามที่เค้าทุกข์ คอยสนับสนุนเค้าในเรื่องที่ดีและเหมาะสมคนที่เป็นแม่หากจะอับอาย
คงจะต้องอับอายละก็ น่าจะเพราะลูกที่เป็นฆาตกร เป็นนักการเมืองข้าราชการที่ทุจริตโกงกินบ้านเมือง เป็นพวกขบวนการค้ายาเสพติดต่างหาก”
ผมรู้สึกดีใจจริง ๆ ครับที่ผมได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ ถึงจะยังสงสัยว่า แล้วทำไมตอนที่ผมโทรกลับไปหาท่านตอนนั้น ท่านถึงพูดคนละอย่าง
กับตอนนี้ที่ท่านกำลังให้สัมภาษณ์อยู่ก็เถอะ สายตาของท่านที่มองส่งตรงมายังผมที่มีสื่อเป็นโทรทัศน์
“คะ เราคงได้ยินคำสัมภาษณ์ของคุณแม่ของครูบอลแล้วนะคะ ช่างเป็นคุณแม่ที่เข้าใจลูกจริง ๆ”ภาพตัดกลับมายังห้องส่งรายการ
แล้วผู้ดำเนินรายการผู้หญิงพูดผู้ขึ้น
“นั้นสิครับ ตอนนี้ก็หมดเวลาแล้วนะครับ เราจะบันทึกภาพการแถลงข่าวของคุณศาสตราในวันนี้เวลา 17 นาฬิกา ให้รับชมกัน
ช่วงนี้ผมน้ำและคุณแหวนขอจบรายการ แล้วพบกันในช่วงเวลา 18 นาฬิกา ครับ”ผู้ดำเนินรายการชายบอกเวลาที่จะไอ้พี่วุฒิจะแถลงข่าว
พร้อมเวลาที่จะนำเอาภาพบันทึกการแถลงข่าว
“บอลครับเป็นอะไรครับทำไมร้องไห้อีกแล้วละ”ไอ้พี่วุฒิเปิดประตูห้องเข้ามาเห็นผมที่น้ำตายังนองหน้าจนตกใจรีบปิดประตู
แล้วเดินเข้ามาโอบกอดผมเอาไว้อีก
“บอลพึ่งดูสัมภาษณ์ของแม่นะ บอลดีใจที่ท่านรับได้เรื่องของบอล แต่ก็ยังสงสัยว่าวันที่เกิดเรื่องทำไมแม่ถึงพูดว่าผิดหวัง
แม่ไม่ได้เลี้ยงบอลมาอย่างนี้ มันหมายว่ายังไงกัน”ผมพูดถึงข้อสงสัย
“แล้วที่ว่าไม่ได้เลี้ยงบอลมาอย่างนี้นะ แล้วแม่ท่านเลี้ยงบอลมายังไงบ้างละครับ หือลองคิดดูดี ๆ สิครับ”พี่วุฒิบอกให้ผมลองคิด
“แม่บอลท่านสอนให้บอลเป็นคนดี มีเหตุผล ใจเย็น รู้จักให้อภัย กล้ายอมรับผิด กล้าที่จะยอมรับความจริง เสียสละ อีกเยอะแยะไปหมดเลย”
ผมพูดออกมา
“แล้วบอลคิดว่ามันมีซักข้อไหมละที่แม่บอลสอนบอลเลี้ยงบอลมาแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นบอลไม่ได้ทำตามที่แม่สอน”
ไอ้พี่วุฒิพยายามที่จะกระตุ้นให้ผมได้คิดตาม
“อืมมมมมมมมม รึว่าจะเป็นเรื่องกล้าที่ตะยอมรับความจริง อาจจะเป็นเพราะบอลไม่กล้ายอมรับความจริงเรื่องของพี่วุฒิก็ได้”
ผมพยายามคิด ก่อนที่สมองจะสว่างวาบขึ้นมา
“ใช่แล้วครับบอล จริง ๆ แล้วพี่ได้หาโอกาสคุยกับแม่ท่านแล้วละเรื่องของเราสองคน แต่พี่ก็บอกท่านละนะว่าบอลยังไม่กล้า
ที่จะบอกท่านกลัวว่าท่านจะผิดหวัง”ไอ้พี่วุฒิบอกผม นั้นทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก
“หะ พี่วุฒิไปเจอแม่บอลตอนไหน แล้วท่านว่ายังไงบ้าง แล้วทำไมพี่วุฒิต้องทำอย่างนั้นด้วยละ”ผมรีบถามไอ้พี่วุฒิต่อทันที
ผมกลัวนิครับ ลูกชายคนโตคบกับผู้ชายในฐานะคนรักด้วย
“ท่านก็ตกใจนะ ท่านบอกว่าท่านตกใจที่พี่มายอมรับความจริง จริงๆแล้วท่านก็พอจะเดาความรู้สึกของพี่ได้ตั้งแต่บอลพาพี่ไปบ้านครั้งแรกแล้ว
แล้วยิ่งท่านได้คุยกับน้ำฟ้าด้วยท่านเลยยิ่งมั่นใจว่าพี่เป็นคนรักของลูกชายท่าน แถมยังถามพี่กลับอีกว่าทำไมถึงมายอมรับความจริงด้วย”พี่
วุฒิยังถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ ออกมา
“แล้วพี่วุฒิบอกแม่ไปว่าไงอ่ะ”ผมอดที่จะถามต่อไม่ได้
“พี่ก็ตอบท่านไปว่า พี่รักลูกชายของท่านอย่างจริงใจ บริสุทธิ์ใจ พร้อมที่จะเดินเคียงข้างบอลไปจนกว่าที่จะหมดลมหายใจ
พี่ต้องการให้ท่านเห็นว่าพี่คบกับบอลโดยไม่ข้ามหน้าข้ามตาท่าน ให้เกียติท่าน ลูกชายของท่านเป็นสมบัติอันล้ำค่าที่พี่ได้มาด้วยความตั้งใจ
และจะถนอมด้วยความรักของพี่เอง จุ๊บ”วันนี้ผมหัวใจพองโตเพราะผู้ชายคนนี้กี่ครั้งกันแล้วนะครับ ทำให้หัวใจของผมต้องทำงานหนักจนจะวาย
แถมยังมีการจุ๊บแก้มผมเป็นการปิดท้ายอีกต่างหาก
“แล้วทำไมที่บอลโทรไปแม่ถึงพูดอย่างนั้นกับบอลละ”ผมอดที่จะสงสัยไม่ได้
“อ้าว ก็พี่เป็นคนที่ยอมรับผมและพูดความจริง แต่ไม่ใช่บอลนิครับ บอลยังไม่ได้บอกความจริงกับแม่ท่านด้วยตัวเองเลย ท่านก็ต้องโกรธสิครับ
บอลรู้ไหมว่าหลังจากนั้นแม่ท่านก็โทรว่ากำชับให้พี่คอยดูแลบอลให้ดี แล้วที่ท่านพูดอย่างนั้นเพราะท่านต้องการจะแกล้งบอลต่างหากละ
ท่านบอกเป็นลูกชายตัวเองแท้ ๆ แต่ไม่ยอมพูดกับท่านตรง ๆ มันน่าตีก้นนัก”สิ่งที่ไอ้พี่วุฒิพูดนั้นมันทำให้ดวงตาของผมเบิกโพรง
“โถแม่อ่ะ แล้วท่านจะมั่นใจได้ยังไงว่าพี่จะดูแลบอลได้”ผมละหมั่นไส้คนตรงหน้าที่ส่งยิ้มหวานเยิ้มที่ดูไม่ค่อยจะเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้เท่าไหร่
“ท่านบอกว่าท่านไว้ใจพี่ว่าจะดูแลบอลได้ดี เพราะถ้าเรื่องแค่นี้ยังดูแลไม่ได้แล้วต่อไป ยังไงก็ต้องมีปัญหามาหาแก้อีกแน่ ๆ
ท่านยังขู่อีกว่าถ้าเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้ท่านจะยึดลูกชายคืนนะสิครับ ใครจะไปยอมละ เมียพี่ทั้งคนเชียวนะ”ขยันหยอดจริง ๆ เลย
“ถ้าจะพูดไปมันก็จริง บอลยังไม่ได้บอกแม่ บอลยังไม่กล้าที่จะยอมรับความจริง พี่วุฒิครับเย็นนี้ตอนที่พี่แถลงข่าว
บอลจะแถลงข่าวพร้อมพี่วุฒินะ”ผมเอ่ยออกไป
“จะเอาอย่างนั้นเลยเหรอครับ”พี่วุฒิมันถามผมทั้ง ๆ ที่ยังกอดกันกลม
“ครับ บอลพร้อมที่จะยอมรับความจริง แต่บอลไม่ได้จะยอมรับความผิดนะเพราะบอลรักพี่วุฒิมันไม่ใช่ความผิดเลย
รึว่าพี่วุฒิจะแถลงข่าวว่าไม่ได้มีอะไรกับบอลก็ได้นะ บอลไม่ได้ว่าอะไรบอลเข้าใจถ้าพี่วุฒิจะพูดอย่างนั้น”ผมพูด และพอถึงช่วงท้าย ๆ
ผมรู้สึกว่าเสียงมันออกมาไม่พ้นลำคอ
“หึหึ ทำไมพี่จะไม่ยอมรับว่าบอลเป็นคนรักของพี่ได้ละ ทุกวันนี้ยิ่งมีแต่คนจะคอยมาแย่งพี่อยู่เรื่อย”ดูคำพูดคำจาของเค้าซะก่อนเถอะครับ
“ใครกันแน่ที่มีแต่คนจะแย่งนะ ไม่ใช่บอลหรอกแต่เป็นพี่มากกว่า”ผมอดที่จะพูดออกไปไม่ได้ ก็ดูเอาเถอะครับ
ตัวเองนะมีทุกเพศทุกวัยเลยทำมาเป็นว่าผม
“หึหึ บอลก็ต้องทำใจหน่อยละ ทำไงได้ละครับก็พี่นะออกจะแสนดี หล่อ รวย ดูดีไปซะทุกอย่าง”ผมละเชื่อเค้าเลยครับ
ถึงมันจะจริงแต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ เลยต้องได้หยิกเอาช่วงเอวซะทีนึง
ยังมีต่อด้านล่างนะจ๊ะ
-
มาอ่านต่อกันเถอะคะ
“โอ้ยบอลครับ การทำร้ายร่างกายสามีเป็นบาปนะครับ”เสียงที่ร้องปานว่าโดนเชือดจนบาดเจ็บสาหัส แต่สายตาเจ้าชู้กลับถูกส่งมาให้ผม
“จะเอาอีกใช่ไหม”ผมเตรียมยกมือเพื่อทำงานลงโทษอีกซักที
“ยอมแล้วครับ พี่ยอมแพ้บอลมาตั้งนานแล้วครับ”คำพูดของไอ้พี่วุฒิสิครับ ใครได้ฟังแล้วไม่เขินผมให้เอาเท้าถีบผมได้เลย
แล้วยิ่งบอกพร้อมกับสายตาที่หวานเยิ้มหยดย้อยด้วยแล้วละก็
“พอเถอะครับคุณชาย บอลขอโทรหาแม่ก่อนครับ บอลอยากคุยกับแม่ซักครั้ง”ผมพูดขึ้น
“ได้สิครับบอล”ไอ้พี่วุฒิมันยอมปล่อยผมออกจากอ้อมแขน
‘..........’แม่กดรับสายของผมแล้ว แต่ก็คงยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
“แม่ครับ บอลขอโทษที่ปิดบังเรื่องของพี่วุฒิ บอลไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกกับแม่ แต่ว่าตอนนี้บอลเข้าใจแล้วที่แม่บอกว่าผิดหวังในตัวบอล
เพราะแม่ไม่ได้เลี้ยงบอลมาแบบนี้ แม่ครับบอลรักพี่วุฒิครับ ตอนนี้บอลกับพี่วุฒิคบกันในฐานะคนรักครับ บอลขอโทษที่ไม่บอกแม่”ผมเอ่ยออกไป
‘เฮ้อ บอลแม่เป็นแม่ของลูก เลี้ยงลูกมาด้วยสองมือของแม่ แม่ตั้งใจอบรมสั่งสอนให้ลูกเป็นคนดี ให้มีความรับผิดชอบ
ให้ลูกกล้าที่จะยอมรับความจริงไม่ว่าจะกับแม่รึใครก็แล้วแต่ ถ้าแม่จะให้อภัยบอลชั่วคราวนะลูก’ฟังคำพูดของแม่แล้วยิ่งทำให้ผมรักท่านมากยิ่งขึ้น
ผมมีแม่ที่รักและเข้าใจผม แต่พอประโยคสุดท้ายแล้วความงงงวยก็มาเยือนผม
“แม่ครับทำไมถึงให้อภัยผมแค่ชั่วคราวละครับ”ผมถามผู้เป็นแม่
‘5555 ถ้าอยากให้แม่อภัยให้บอล บอลต้องพาวุฒิมาบอกกล่าวแม่ให้ถูกต้อง อย่างที่วุฒิเคยมาพูดกับแม่ แต่แม่ก็ห้ามไว้ก่อน
เพราะลูกชายแท้ ๆ ของแม่ไม่พูดออกมาซะที’สิ้นคำพูดของแม่ผมก็รู้สึกเลือดลมต่างหมุนวนมายังใบหน้าจนรู้สึกร้อน
ก็ใครจะไม่เขินอายละครับที่แม่พูดนะผมเข้าใจนะสิครับ ว่าถ้าผมต้องการได้รับการให้อภัยจากแม่ ผมต้องพาไอ้พี่วุฒิไปกราบท่านในฐานะคนรักนั้นเอง
“แม่ครับรออีกนิดนะครับเมื่อจัดการเรื่องยุ่ง ๆ เรียบร้อยแล้วผมจะให้พี่วุฒิหอบค่าสินสอดไปหาเลยครับแม่”ผมตัดสินใจแล้วครับ
แต่ก็อดเย้าแม่ตัวเองไม่ได้
‘แหมเต็มปากเต็มคำเลยนะค่าสินสอดเนี้ย แต่ก็ดีนะนึกว่าจะมีแต่สะใภ้ ไป ๆ มา ๆ ได้ลูกเขยซะงั้น’แม่ผมย้อนผมกลับจนเป็นผมเองที่สะอึก
“แม่อ่ะ”ผมเลยต้องโวยวายเล็กน้อย
‘แล้วจะเอายังไงหะลูก เรื่องนี้นะ’แม่ถาม
“บอลจะร่วมแถลงข่าวครับแม่ บอลจะพูดความจริงอย่างที่แม่สอนบอลว่าให้กล้าที่จะยอมรับความจริง บอลไม่ได้ไปฆ่าใครเพื่อแย่งพี่วุฒิ
และพี่วุฒิก็ไม่ได้แย่งบอลจากอ้อมเลย บอลจะพูดความจริง”ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด
‘บอลไม่ต้องกลัวนะ แม่จะเป็นคนสุดท้ายที่จะทอดทิ้งบอล’น้ำตาของผมไหลออกมา ซึ่งเหตุผลมันต่างจากครั้งแรก ที่ร้องด้วยความเสียใจและหวาดกลัว
แต่ครั้งนี้มันออกมาจากความสุขของผมเอง
“ครับ บอลรักแม่นะครับ”ผมรับคำพร้อมบอกรักแม่
‘จ้า แล้วแม่จะรอดูนะลูก แม่เป็นกำลังใจให้บอลเสมอ แล้วก็ฝากบอกวุฒิด้วยนะว่าจัดการให้เรียบร้อย ไม่งั้นแม่ยึดบอลคืนจริง ๆ ด้วย’
ผมหัวเราะตามคำพูดของแม่
“ครับ แล้วบอลจะบอกพี่วุฒิให้ครับแม่”ผมรับคำก่อนจะกดวางสาย
“ยิ้มออกแล้วเหรอเรานะ”ไอ้พี่วุฒิทักขึ้นเมื่อเห็นว่าผมวางสายของแม่แล้ว
“ครับ บอลรู้สึกดีขึ้นมาก มีพลังที่จะสู้ต่อแล้วละครับ”ผมตอบไอ้พี่วุฒิไป
“หึหึ ดีแล้วครับบอล”ไอ้พี่วุฒิส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ผม
“ก๊อก ก๊อก นายครับ”เสียงเคาะประตูตามมาด้วยเสียงของต้นดังขึ้น
“ว่าไงต้น”เป็นไอ้พี่วุฒิถามออกไป
“ธรรมติดต่อมาครับ ว่าตอนนี้ที่โรงเรียนมีการประท้วงอีกครั้งแล้วครับ”ต้นรายงาน
“ครับ ขอบคุณต้นนะเดี๋ยวผมจะขอติดต่อพี่ที่โรงเรียนก่อน”ผมเป็นตอบกับแทนไป
“ไม่เป็นไรนะครับบอล บอลไม่ได้อยู่คนเดียวนะ”พี่วุฒิพูดขึ้น
“ครับ”ผมตอบรับคำด้วยรอยยิ้มส่งไปให้กำลังใจตรงหน้าของผม
‘ฮะโหลบอลพี่กำลังจะโทรหาพอดีเลย’เสียงพี่สุดังมาด้วยความร้อนใจ
“พี่สุครับสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ”ผมถามพี่สุทันที
‘ตอนนี้มีกลุ่มประท้วงต้องการให้บอลลาออก และกลุ่มต่อต้านกลุ่มประท้วง ตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากัน’พี่สุพูดด้วยเสียงตื่น ๆ
“แล้วยังไงอีกครับ”ผมถามต่อ
‘ตอนนี้ผอ.ท่านกำลังคลี่คลายสถานการณ์ ท่านก็ลำบากใจเพราะผู้ปกครองและนักเรียนที่ประท้วงเป็นพวกที่ไม่ได้เรียนกับบอล
แล้วกลุ่มตรงข้ามคือนักเรียนและผู้ปกครองที่บอลสอนนะ’พอฟังถึงตรงนี้แล้วผมก็คิดหนัก ด้วยตอนนี้ปัญหาของผมขยายวงกว้าง
ทำให้นักเรียนและผู้ปกครองด้วยกันเองมีปากเสียงกัน
“เดี๋ยวผมจะติดต่อท่านผอ.เองแล้วกันนะครับพี่สุ แล้วพวกเราเป็นยังไงบ้าง”ผมบอก พร้อมกับถามถึงกลุ่มพี่ ๆ น้อง ๆ ครูในกลุ่มของผม
‘ก็นะ ยัยปลา ยัยนุกนะแค่ตกใจปนอิจฉาเล็กน้อยนะบอล มิกกี้ก็ไม่มีอะไรนะ แต่คนที่ดูจะแย่คงจะเต้’ผมฟังสิ่งที่พี่สุบอก
“เหรอครับ เดี๋ยวบอลจะไปคุยด้วยอีกทีนะครับพี่สุ”ผมตอบก่อนจะกดตัดสัญญาโทรศัพท์
เมื่อถึงเวลาก่อนการแถลงข่าว ผมที่อยู่ในชุดที่เป็นทางการก็เตรียมตัวยังห้องรับรองเพื่อแถลงข่าวร่วมกับไอ้พี่วุฒิที่นั่งอยู่ด้านข้างของผม
ใบหน้าของไอ้พี่วุฒิไม่มีซึ่งความลังเล ความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย มีแต่สายตาที่ดูมุ่งมั่นเสียเหลือเกิน อีกทั้งยังมีผู้ร่วมมาให้กำลังใจผมและไอ้พี่วุฒิ
ภายในห้องอีกหลายชีวิต ทั้ง สามแสบ เจ้าบาส พี่นพ พี่สุ และน้องชายไอ้พี่วุฒิทั้งสองคน ส่วนคุณพ่อคุณแม่ของไอ้พี่วุฒิก็รอดูถ่ายทอดการแถลงข่าว
อยู่ที่บ้านเพราะท่านไม่ต้องการให้น้ำฟ้ามาเห็นพวกสื่อมวลชนรุมทึ้งผมเป็นแน่
“นายครับถึงเวลาแล้วครับ”เป็นทศที่เข้ามาบอก
“อืม บอลพร้อมแล้วตามออกไปนะครับ จุ๊บ”ไอ้พี่วุฒิพูดแล้วตามด้วยการจูบหน้าผากซะฟอดใหญ่ ๆ ก่อนจะเดินออกไป
เอาละนะครับ ใกล้เวลาที่ผมจะออกไปเพื่อประกาศว่าตัวเองมีฐานะอะไรกับไอ้พี่วุฒิมันแล้ว ผมจะออกไปเพื่อทำการแก้ปัญหาทุกอย่างเอง
ไม่ว่าจะเรื่องไอ้พี่วุฒิ เรื่องที่โรงเรียน และเรื่องอ้อมกับน้ำฟ้า ไม่ไม่กลัวอะไรแล้ว เพราะผมได้รับแรงใจจากแม่ น้องชาย น้องสาวทั้งสาม
และอีกมากมาย รวมทั้งไอ้พี่วุฒิที่ตอนนี้ได้ไปรอผมอยู่หน้าสื่อมวลชนทั้งหลายแล้ว และยังน้ำฟ้าลูกสาวสุดที่รักของผมที่กำลังรอผมกลับไปหาอีก
ผมจะสู้ เพราะตอนนี้แรงใจผมเต็มเปี่ยมแล้ว
ครูบอลสู้เว้ย..............
:-[ สวัสดีคะทุกคน อิอิ คิดถึงกันมั้งไหมเอ่ย ตอนที่แล้วนี้ทุกคนดูอารมณ์น่ากลัวเหรอเกินคะ แบบจัดเต็มกันจังเลยเนอะ ยังไงก็ได้รู้กันแล้วนะคะ
ว่าทำไมคุณแม่ของครูบอลถึงพูดกับครูบอลไปอย่างนั้น สรุปคือแม่ยายเค้าสั่งลูกเขยให้ดูแลแล้วนั้นเอง หายโกรธแม่ครูบอลกันดีกว่าเนอะ ๆ
ตอนหน้าตุ๊กตาว่าทุกคนคงอยากจะอ่านกันแน่ ๆ เลย เพราะจะเป็นการแถลงข่าวดังระดับประเทศ และผลกรรมที่อ้อมจะได้รับนั้นเอง
เหลืออีก 2 ตอน ก็จะถึงตอนจบกันแล้วนะคะ จะมีลงตอนพิเศษให้อีก 1 ตอน และคิดว่าจะมีตอนพิเศษสำหรับหนังสือ 3 ตอนด้วย ของป๊าวุฒิ&ครูบอล 1 ตอน , ทศ&ต้น 1 ตอน , ครูมิกกี้&ธรรม 1 ตอน จ้า....
แต่ก็อีกละนะคะ ถ้ายอดสั่งไม่ถึง 50 ชุด ตุ๊กตาก็คงจะยังไม่รวมเล่มอ่ะคะ
รักทุกคนนะคะ ขอ :กอด1: หน่อยนะ ตอนนี้เริ่มอากาศเปลี่ยนแปลงแล้วระวังสุขภาพของคุณและคนที่คุณรักด้วยนะคะ เพราะตุ๊กตารักพวกคุณคะ ฮิ้ววววววววววววว :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๊าาาาาาาาาาาา ค้างอ่ะ ค้างๆๆๆๆๆ อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยอ่ะ ไรท์ขาาาาาาาาาาาาาาาา///มองสายตาออดอ้อน :impress2: :impress2:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
อำนาจมืดเริ่มทำงานแล้วสิน้าาาาาา กรี๊ดดดด /พุ่งไปอ่านอย่างเร็ว
............................
งื้ออออออ ความหวาน ความอบอุ่น ฟ้าที่สว่างสดใส เริ่มกลับมาแล้วววว :hao5: :hao5:
ดีใจจัง ... แต่อยากอ่านตอนแถลงข่าวแย้วอ่าาาาา งุงิๆๆ
ขอให้อินั่นโดนหนักๆเลยนะคะ อย่าให้มันมีที่ยืนในสังคม
สำหรับคนแบบนี้ อย่าได้รับความสงสาร ความเห็นใจจากใครเลย
มีแต่ความสมเพชเท่านั้นแหล่ะที่จะให้ได้ หึ
"คนล้มอย่าข้าม" แต่สำหรับผู้หญิงคนนั้น 'ล้มแล้วต้องกระทืบซ้ำ' / อินจริงอะไรจริง
เกลียดคนสันดานอย่างอ้อมที่สุด หึ
ปล. จองที่1 ที่ค่ะ จะเตรียมสินสอดไปขอครอบครัวพี่วุฒิให้เรียบร้อยเลยค่ะ ><
-
:call: ตอนต่อไปมาเร็วๆ นะคะ :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
งานนี้ไม่ใช่แค่แถลงข่าวธรรมดาแล้ว แต่ต้องเรียกงานรวมตัวคนรู้จริงเลยอ่ะ มากันครบเชียว
แต่ที่สำคัญกว่าคือค้างง่ะ :hao5: :hao5:
-
ว้า จะจบซะแล้ว แอบเสียดายนิดหน่อย
ยัยอ้อมตอนหน้าเละแน่ 55555
พี่วุฒิกับบอลหวานออกสื่อเลย ดีที่สุด อิอิ
-
ค้างเกิ๊น นึกว่าตอนนี้จะได้ซ้ำอ้อมซะหน่อย ต้องรอนานอีกแล้ว :mew2: :mew2:
-
รอลุ้นงานแถลงข่าวน่ะครับ
เอาใจช่วยครูบอลให้ผ่านช่วงด้วยดีครับ
-
มากอดครูบอลด้วยยยยยย สู้ๆนะคะ :กอด1:
คุณแม่น่ารักมาาาาาาา
-
ครูบอล พี่วุฒิ มาเเล้ววววว.....ฮุๆๆ
คิดถึงจังเลยยยย :katai2-1: :katai2-1:
ปล.รวมเล่มเลยคร้าาาาา....สนับสนุนเลยย :mc4: :mc4: :mc4:
-
ขอแจ้งข่าวคะ
มีเรื่องที่จะแจ้งข่าว 2 เรื่องอะ
เรื่องแรกคือตอนต่อไปตุ๊กตาจะลงให้ในวันที่ 10 ธันวาคม 2558 คะ คงไม่นานกันหรอกนะคะ
เรื่องที่ 2 คือตุ๊กตาจะแจ้งว่าจะนำเรื่องครูบอลและป๊าวุฒิลงเว็บอื่นคะ ด้วยมีผู้แจ้งความต้องการให้นำไปลงที่เว็บอื่น
ตุ๊กตาเลยเห็นว่าก็น่าจะลองดู ตุ๊กตาขอโทษนะคะทั้งๆที่เคยบอกว่าจะไม่นำไปลงที่อื่น แต่ก็มีคนบอกว่าอย่าปิดกัน
ซึ่งตุ๊กตาก็เห็นด้วย เลยอยากจะแจ้งทุกคนก่อน หวังว่าทุกคนจะเข้าใจนะคะ
แล้วเจอกันวันที่ 10 ธันวาคม 2558 นะคั
:กอด1: ทุกๆคนเลยจ้า
-
รออย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ
อยากจิ Skip ไปวันที่ 10 จัง :hao5: :hao5:
-
รอจ้าาาาา
-
รอตอนต่อไปคับบบ
-
สนุกกก ชอบบบบบ
-
:katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: ว้าวๆๆๆ ปูเสื่อรอเลย
-
วันนี้แล้วสินะ นั่งรอที่จะอ่านเลย
-
ทดสอบความพร้อมจ้า
เอ้า....................ใครพร้อมแล้วยกมือขึ้นสูง ๆ จ้า :hao7: ขอบอกตอนนี้ต้องมีบ้างละน่าที่จะจิกหมอนกัดหมอนกัน
แหม ไม่อยากจะชมตัวเองว่าเขียนเก่งเลยนะเนี้ยขอบอก :-[ (หลบรองเท้าที่ถูกคว้างมาด้วยความว่องไว)
ถ้าพร้อมก็ปรากฎตัวกันหน่อยนะจ๊ะ ตุ๊กตาจะมีแรงหน่อยนะ แต่ว่าตอนนี้ตุ๊กตายังไม่พร้อมลงนะ :laugh:
แรงใจน้องตอนก็สั้นนะขอบอก คริคริ แล้วจะลงให้นะคะ(ภายในวันนี้อย่างแน่นอนแต่ยังบอกเวลาไม่ได้นะคะ รอกันหน่อยนะ)
รักกกกกกกกกกกกทุกกกกกกกกกกกคนนนนนนนนนนนนนนนเลยยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1:
-
:impress: :impress: :impress:
-
:katai4: :katai5: :hao5: รอๆๆๆๆๆ
-
:hao3:
-
ฮิ้วววววววววววว
น้องพร้อมทั้งตัวและหัวจายยยยยยยยย
บวกกับความสะใจที่จะได้เห็นคนไม่มีที่ยืนในสังคม หึหึหึหึ
รอหัวเราะเยาะนังคนนั้นอยู่นะคะ ^^
-
:katai4: พร้อมแล้ว เย้ๆๆๆๆรอๆๆๆๆๆ
-
พร้อมแล้ว รออ่านอยู่ค่ะ
-
รอๆๆๆๆๆๆ :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฉันรอเธออยู่จ้า
-
พร้อมมาหลายวันล่ะค่ะ ตอนนี้กำลังปูเสื่อรอแล้ว :katai2-1: :katai2-1:
-
:m32: :m7: ด้อมๆ มองๆ มาหรือยังเอ่ย?
-
:katai3: ปูเสื่อรอ
-
จะให้รอนานแค่ไหนล่ะครับ
-
ชูมือขึ้นสุดๆเลย :ling1: :ling1:
-
:a5: :a5: :a5: ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :mew5: :mew5: :mew5:
-
มาเถอะ
-
ตอนที่ 31 (ประกาศให้โลกรู้)
(ครูบอล)
ตอนนี้ไอ้พี่วุฒิออกไปห้องจัดแถลงข่าวแล้ว เพียงแค่ก้าวแรกที่ไอ้พี่วุฒิก้าวออกไปก็ถูกแสงแฟลชสาดไม่ยั้ง พร้อมคำถามมากมาย
จนบรรดาบอดี้การ์ดทั้งหลายที่ไม่ต่ำกว่าสิบคนต้องจัดระเบียบให้เข้าที่เข้าทาง เมื่อไอ้พี่วุฒินั่งประจำที่ซึ่งมีทศและต้นยืนอยู่ด้านหลัง
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกถ่ายทอดผ่านมายังหน้าจอที่ติดตั้งภายในห้องรับรองนี้
“สวัสดีครับทุกท่าน ผมขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ให้ความสนใจในการจัดงานแถลงข่าวครั้งนี้ ที่วันนี้ผมจัดการแถลงข่าวขึ้นมา
ในวันนี้เป็นเพราะผมต้องการจะชี้แจงให้ทุกคนทราบถึงข้อเท็จจริง เรื่องแรกคือเรื่องรูปของผมที่กำลังแสดงความสัมพันธ์กับผู้ชายอีกคนหนึ่งนั้น”
ไอ้พี่วุฒิพูดด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ออกมาแต่อย่างใด
“แล้วจริงรึเปล่าคะที่ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นข้าราชาการครู โรงเรียน...... และมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับคุณศาสตรา”นักข่าวคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“ผมต้องบอกว่าจริง ผมและบอลคบหากันในฐานะคนรัก ซึ่งเราคบกันหลังจากที่บอลได้หย่าร้างกับอดีตภรรยาของบอลแล้ว”
ไอ้พี่วุฒิตอบด้วยสายตาแน่วแน่ ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย
“แล้วคุณศาสตรายอมรับแล้วใช่ไหมคะว่าคุณมีรสนิยมแบบนี้ คุณไม่กลัวว่าครอบครัวจะยอมรับไม่ได้ สังคมจะไม่ยอมรับ
แล้วยังด้านธุรกิจของคุณอีกละคะ แล้วอย่างนี้คุณยังกล้าที่ยอมรับ ทั้ง ๆ ที่พวกกลุ่มที่มีรสนิยมอย่างนี้ส่วนใหญ่เลือกที่จะปิดบัง”
หลังจากคำของไอ้พี่วุฒิก็ตามมาติด ๆ กับเสียงเซ็งแซ่อื้ออึง และเสียงรัวชัตเตอร์ไม่ได้หยุดหย่อน ก่อนจะตามมาด้วยคำถามจากนักข่าว
“ผมคงจะเป็นส่วนน้อย ผมเลือกที่จะซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ต่อหัวใจของตัวเอง สำหรับครอบครัวของผมทุกคนรับรู้ในเรื่องของบอล
ครอบครัวของผมทุกคนพร้อมที่จะยอมรับตัวตนของผม พวกเค้ารักผมและพร้อมที่จะมองเห็นความสุขของผม ส่วนในเรื่องของสังคมนั้น
ใครจะมองว่าผมเป็นยังไงก็เป็นสิทธิของพวกเค้าที่จะมองกัน และเรื่องของธุรกิจผมเป็นคนเปิดกว้าง การที่จะบริหารงานให้ประสบความสำเร็จ
มันไม่ได้ขึ้นอยู่ที่รสนิยมของผู้บริหาร แต่เป็นความสามารถของผู้บริหารและบุคลากรทุกคนต่างหาก ถ้ามีความสามารถต่อให้ชอบผู้หญิงรึว่าผู้ชาย
ก็ประสบความสำเร็จได้ทั้งนั้น สำหรับคู่ค้าของผมแล้ว ผมคิดว่าพวกเค้าทุกคนเป็นคนที่มองการไกลมองคนที่ความสามารถ รึถ้าหากใครที่รับไม่ได้
ว่าผมจะมีคนรักเป็นผู้ชายแล้วต้องการที่จะถอนตัวออกไปผมก็ไม่ว่า เพราะถึงยังไงคงมีผู้ที่สนใจต้องการจะจับมือทำธุรกิจกับผมอีกมากมาย”
สายตาและคำพูดที่หนักแน่นของไอ้พี่วุฒิมันทำให้ผมรู้สึกมั่นคงกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า
“แล้วที่คุณศาสตราบอกไว้ว่าคุณคบกับครูบอลหลังจากหย่าร้างไปแล้วนั้นจริงเหรอคะ ในเมื่อคุณอ้อมเธอได้ออกมาพูดในทำนองว่าคุณศาสตรา
อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ชีวิตคู่ของเธอมีอันต้องแยกทางกันไป”นักข่าวที่เป็นคนนำรูปของผมและไอ้พี่วุฒิออกสู่สาธารณะชนพูดพร้อมด้วยส่งยิ้มเยาะเย้ย
“ไม่จริงแน่นอน ผมมีความเป็นลูกผู้ชายพอผมจะไม่ทำถึงแม้ว่าคนที่ผมถูกใจรึรักจะมีคนรักอยู่แล้ว มีจิตสำนึกมากพอ รู้จักผิดชอบชั่วดี
เวลาจะเป็นตัวตัดสินความจริงใจและเวลาจะเป็นผู้พิพากษาว่าใครกันแน่ที่นอกใจ ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนโกหก และใครกันแน่ที่เป็นคนทรยศ
เป็นคนที่นอกใจ มันอาจจะไม่ช้านี้”พี่วุฒิพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ยังคงเด็ดเดี่ยว
“แล้วคุณศาสตรามีหลักฐานรึเปล่าละคะถึงพูดเหมือนกับว่าฝ่ายตรงข้ามกับคุณศาสตราและคนรักของคุณพูดโกหก”นักข่าวคนเดิมยังคงไม่ยอม
“ผมบอกแล้วยังไงครับว่าเวลาจะเป็นผู้พิพากษาเอง และคนที่ผิดก็ไม่มีสิทธิที่จะเรียกร้องอะไร ไม่ว่าจะเป็นความสงสาร หรือแล้วแต่ความเห็นใจ”
น้ำเสียงของไอ้พี่วุฒิเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“คุณศาสตราพูดเหมือนว่าจะมีหลักฐาน ถ้ามีอะไรคุณศาสตราจะไม่นำมันออกมาเปิดเผยเหรอคะ คนอื่นจะได้ไม่เห็นว่าคุณศาสตรา
เอาเปรียบผู้หญิงตัวเล็กอย่างคุณอ้อม”นักข่าวเจ้าปัญหายังคงไม่ลดละ
“คุณไม่ต้องกลัวหรอกครับ ความลับมันไม่มีในโลก ไม่ว่าจะตัวต้นเหตุและพวกผู้ช่วยจอมจุ้นจ้าน มันหนีความจริงและความผิดของมันไม่พ้นแน่
อีกอย่างที่ผมอยากจะพูดนะครับถ้าความจริงปรากฏค่าเสียหายมันมีมูลค่าสูงมากนะครับ”สายตาของไอ้พี่วุฒิจ้องนักข่าวคนนั้นด้วยสายตาของนักล่าก็ไม่ปาน
จนผมอดที่จะหวาดกลัวแทนไม่ได้ถ้าผมต้องมองสบสายตาของไอ้พี่วุฒิแบบนี้ นักข่าวคนนั้นเงียบเสียงทันที
“แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่คุณศาสตราจะเปิดตัวคนรักอย่างเป็นทางการบ้างคะ”นักข่าวอีกคนนึงถามขึ้น
“สำหรับผมพร้อมตลอดเวลาครับ แต่มันขึ้นอยู่ที่บอล ว่าเค้าพร้อมที่ก้าวเดินไปพร้อมผมรึเปล่า เอาไว้ให้เค้าพร้อมแล้วผมจะแนะนำอย่างเป็นทางการ”
สายตาของไอ้พี่วุฒิที่ผ่านการถ่ายทอดสู่จอภาพขนาดใหญ่เป็นสายตาอบอุ่นมีแววของการอ้อนวอนแตกต่างก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
“เราอยากจะเห็นแล้วสิคะ ว่าครูบอลจะเป็นคนยังไงถึงทำให้คุณศาสตราหรือเจ้าของฉายาศาสตราเทพมีสายตาแบบนี้ได้ ดิฉันอิจฉาจริง ๆ เลยคะ”
นักข่าวสาวเจ้าของคำถามเอ่ยพร้อมแก้มที่แดงปลั่ง
“ครับ ผมจะรอเค้าออกมา ผมก็อยากจะอวดคนรักของผมให้ทุกคนให้ได้เห็นเหมือนกัน”ไอ้พี่วุฒิพูดพร้อมหัวเราะเล็กๆส่งให้
“พี่บอลออกไปสิพี่วุฒิรออยู่นะ”เสียงน้องชายของผมพูดขึ้น
“อืม พี่พร้อมแล้ว พี่ขอบใจนะทุกคน แล้วก็ขอบคุณพี่นพ พี่ภาม และพี่พลัสด้วยนะครับ”ผมพูดพร้อมรอยยิ้มขอบคุณ ซึ่งทุกคนต่างก็ส่งรอยยิ้มมาให้ผม
“พวกเราต้องขอโทษด้วยนะคะพี่บอล เรารู้ว่าอ้อมผิดแต่อ้อมก็เป็นเพื่อนเรา พวกเราเลยไม่สามารถที่จะออกไปชี้แจงช่วยพี่บอลได้
แต่ขอให้พี่บอลรู้ไว้ว่าเราอยู่ข้างพี่บอลนะ ส่วนเรื่องของอ้อมเราก็พยายามที่จะพูดให้อ้อมออกมาพูดความจริงแล้ว แต่อ้อมตอนนี้มีภาวะเรื่องอารมณ์
และความคิดที่ผิดปกติ ตอนนี้เลยต้องตะล่อมให้เข้ามารักษาตัว”หมออ้อพูดขึ้นพร้อมสายตาลำบากใจ
“ไม่เป็นไรหรอก อย่างที่พี่วุฒิพูดนั้นแหละ อีกไม่นานทุกคนก็คงจะได้รู้จริงเอง แค่เราบอกในสิ่งที่เราเป็นเราพร้อมที่จะก้าวไปพร้อม ๆ กับคนที่รักเรา
ผมพร้อมแล้ว”ผมพูดออกไป และประโยคสุดท้ายผมพูดกับธรรมที่ทำหน้าที่ดูแลผมเพื่อพาผมไปยังเวทีที่จัดแถลงข่าว ที่ตอนนี้มีไอ้พี่วุฒิรอผมอยู่
“ครับคุณบอล เชิญทางนี้เลยครับ”ธรรมบอกและทันทีที่ผมออกเดินโดยมีธรรมเดินนำหน้า ก็มีบอดี้การ์ดอีกสามคนประกบด้านข้างและด้านหลังผม
“สู้ ๆ นะพี่บอลพวกเราจะเอาใจช่วย”เสียงตุ้ยตระโกนดังตามหลังผมมา
“..................”ผมหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เพราะตอนนี้ผมกำลังโดนบันทึกภาพทั้งกล้องและกล้องวิดีโอคุณภาพสูง จนตาลายเพราะประสิทธิภาพ
จากแฟลชจนตาผมลาย ผมถูกให้นั่งด้านข้างกับไอ้พี่วุฒิที่มองผมมาอย่างเป็นห่วง และเพียงไม่นานมือผมเย็นเฉียบที่วางอยู่บนตักของผมก็ถูกกอบกุม
จากคนที่นั่งส่งยิ้มให้กำลังใจกันอยู่ข้าง ๆ เพื่อไม่ทำให้อีกคนต้องเป็นห่วงผมจึงส่งยิ้มกลับไปให้ และเพราะทำอย่างนั้นแสงแฟลชยิ่งทวีมากยิ่งขึ้น
“ขอให้ทุกคนใจเย็น ๆ นะครับ สำหรับผู้ชายคนนี้คือคนรักของผม”ไอ้พี่วุฒิพูดพร้อมกับมองมายังผม
“สวัสดีครับทุกคน ผมครูบอลครับ”ผมยกมือสวัสดีทุกคนแล้วแนะนำตัวเองเล็กน้อย
“แฟนผมน่ารักไหมครับ”ไอ้พี่วุฒิถามสื่อมวลชนทันที
“ค่า น่ารักจัง”มีเสียงตอบรับมาพอสมควรพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยจนทำให้ผมต้องก้มหน้าลงต่ำไม่ได้ ก็แบบว่าผมผู้ชายนะมาถูกชมด้วยคำว่าน่ารัก
มันก็เขินแปลก ๆ ละครับ
“คะน่ารัก แต่ถ้าน่ารักแล้วเป็นผู้ชายคุณวุฒิไม่อายบ้างเหรอคะ แล้วสังคมจะพูดว่ายังไงเมื่อทายาทนักธุรกิจหมื่นล้านเอาแฟนหนุ่มผู้แสนน่ารักมาโชว์ตัวกัน
แถมข่าวก็ยังไม่ค่อยดีเพราะทอดทิ้งอดีตภรรยาแถมยังกีดกันแม่ลูกไม่ให้เค้าได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอีก”นักข่าวเจ้าปัญหาพูดขึ้น
สงสัยเธอคงจะต้องการต้อนให้ผมพูดอะไรออกมา
“ผมว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะครับเรื่องคนรักของผม และการใช้ชีวิตของผม หากสังคมไม่ยอมรับผมก็ไม่เป็นไร ผมจะอยู่ในสังคมที่ยอมรับเรื่องของผมและคนรัก
ผมไม่แคร์ถ้าผมมัวแต่แคร์คนที่ไม่พอใจไม่ถูกใจผมแล้วความสุขของผมและคนรักของผมมันจะมีได้ยังไง คนที่ผมควรจะแคร์คือคนที่รักผมแล้วผมรักเค้าสิครับ
รึว่าพวกคนคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมามันไม่จริง”ไอ้พี่วุฒิพูดยาวเลยครับ
“แล้วคุณครูบอลไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไงคะ”นักข่าวคนเดิมยังคงพยายามที่จะให้ผมพูดอะไรออกมา
“ครับ ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณที่พวกคุณทุกคนที่ยังอยากจะฟังคำพูดของผมบ้าง”ผมเอ่ยขึ้น ทุกคนนิ่งเพื่อรอฟังคำพูดของผม
“คุณครูบอลอยากจะอธิบายรึต้องการจะพูดอะไรเชิญเลยคะ พวกเราสื่อมวลชนก็มีบ้างที่นำเสนอข่าวโดยไม่มีจรรยาบรรณของสื่อมวลชน
แต่ดิฉันขอยืนยันว่า ณ ที่ตรงนี้ยังคงมีสื่อมวลชนที่มีจรรยาบรรณและมันสมองที่จะวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ ได้คะ เราเคารพความเป็นมนุษย์ของคนทุกคน
ทุกรสนิยมคะ”นักข่าวที่เป็นแกนนำพูดขึ้น ซึ่งเธอก็เป็นหนึ่งในสื่อที่พูดว่าผมน่ารักนั้นเอง
“ครับ อย่างที่พี่วุฒิบอกไปแล้วถึงสถานะทางความสัมพันธ์ของผมกับพี่วุฒินั้นก็ตามนั้นละครับ ส่วนในเรื่องของอ้อมอดีตภรรยาของผมนั้น
ผมคงจะพูดอะไรมากไปไม่ได้เนื่องด้วยผมเป็นผู้ชายและเธอเป็นผู้หญิง แต่สิ่งที่ผมพูดได้คือ ผมได้หย่าร้างกับเธอแล้วผมถึงได้พบกับพี่วุฒิ
แล้วพัฒนาความสัมพันธ์จนเป็นแบบนี้ และในเรื่องของลูกสาวนั้นผมไม่เคยที่จะปิดกันให้แม่และลูกต้องห่างกัน ผมเข้าใจว่าถึงแม้ว่าผม
จะพยายามที่จะชดเชยให้เป็นทั้งพ่อและแม่ผมทำไม่ได้ มันไม่เหมือนกันเลย ผมให้เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญเพราะลูกสาวผมไม่ได้มีความผิดอะไรเลย
เธอเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับผม”ผมพูดตามที่ใจคิดออกไป
“แล้วสาเหตุที่ทำให้คุณครูกับคุณอ้อมเลิกกันละคะ คุณครูจะไม่พูดรึชี้แจงรึคะ”นักข่าวเจ้าปัญหายังคงไม่ยอมที่จะตั้งคำถามผม
“ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคน ผมเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่พูดในเรื่องนี้”ผมพูดโต้กลับไป
“แล้วคุณครูมั่นใจในความรักแบบนี้ของคุณครูกับคุณศาสตราว่ามันจะไปรอดหรือยืนยาว ในเมื่อขนาดคุณครูเคยใช่ชีวิตคู่กับอีกฝ่ายที่เป็นผู้หญิงก็ยังไปไม่รอดเลย
แล้วยังเรื่องหน้าที่การงานของคุณครูอีก ขึ้นชื่อว่าคุณครู คุณครูมีหน้าที่ต้องสั่งสอนเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่นักเรียน แต่คุณครูก็มาเป็นแบบนี้แล้ว
แล้วมันจะดีเหรอคะ ทางเราได้รับการรายงานว่ามีกลุ่มผู้ปกครองและนักเรียนต่อต้านเพื่อขับไล่คุณครูออกจากโรงเรียนเพราะความประพฤติของคุณครู
ไม่เหมาะสม”เธอเป็นอะไรกับผมมากรึเปล่าครับกัดผมไม่ปล่อยเลย
“ผมยืนยันได้ว่าผมไม่ผิด รึทุกท่านตัดสินใจว่าที่ผมผิดเพราะว่าผมมีคนรักเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมไม่เคยโกง ไม่เคยละเลยหน้าที่ผมสอนลูกศิษย์ทุกคน
อย่างเติมความสามารถ รักพวกเค้าทุกคน ผมรู้สึกขอบคุณสำหรับกลุ่มที่เข้าใจและแสดงออกว่าเข้าใจผม แต่ผมไม่ต้องการให้ทุกคนต้องมาบาดหมางต้องผิดใจกัน
และผมก็เกรงใจท่านผอ.ท่านให้ความปราณีผมตั้งแต่วันที่ผมบรรจุเข้าทำงาน อีกทั้งพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ร่วมงานกันมา ผมเลยจะขอประกาศว่าผมจะขอลาออก
เหตุที่ผมลาออกเพราะผมต้องการให้ทั้งสองกลุ่มยุติความบาดหมางกัน ผมภูมิใจที่ได้เป็นข้ารับใช้แผ่นดิน ผมภูมิใจที่ได้เป็นครูผู้สอนสั่งให้เด็ก ๆ ทุกคน
ที่ผมสอนได้มีความรู้ ที่ผมลาออกไม่ใช่เพราะหนีความผิด เพราะผมไม่ได้ทำผิดอะไร”ผมเอ่ยออกมา ในเรื่องของงานนั้นผมต้องบอกว่าผมคิดมาพักใหญ่ ๆ แล้ว
หากผมยังคงยืนยันที่จะทำงานต่อผมกลัวว่าจะเกิดการกระทบกระทั้งกัน จะผลต่อโรงเรียน ท่านผอ. ผมหมั่นใจว่าเด็กที่ได้เรียนกับผมจะรู้ว่าผมเป็นคนอย่างไร
ผมไม่อาจที่จะเปลี่ยนความคิดของคนได้ทุกคนหรอกครับ ยังไงคนเราเมื่อมีอคติกับใครแล้วก็จะคอยจับผิดมองการกระทำของฝ่ายตรงข้ามว่าไม่ดีอยู่ตลอดเวลา
ดังนั้นเพื่อความสบายใจของทุกฝ่ายผมจึงขอลาออกครับ”ผมพูดด้วยเสียงอันหนักแน่นเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมนั้นได้ตัดสินใจแล้ว
“ครับก็ตามนั้น จริง ๆ แล้วบอลเค้ามีความสามารถมากและคุณพ่อคุณแม่ของผมท่านเห็นสมควรว่าบอลควรจะมาร่วมบริหารงานในธุรกิจของเรา
เพราะบอลคือคนในครอบครัวของเรา ซึ่งนั้นหมายความว่าท่านทั้งสองรับรู้กับความสัมพันธ์ของเราทั้งสอง และเพื่อเป็นการให้เกียรติครอบครัวของบอลเอง
ทางตระกูลรัตนไพบูลณ์จะทำพิธีสู่ขอเพื่อรับบอลเข้ามาเป็นสะใภ้อย่างถูกต้อง และจัดงานแต่งงานของเราทั้งสองคน
ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วผมก็ขอให้ทุกท่านที่อยู่ในที่นี้เป็นสักขีพยานด้วยนะครับ”ผมฟังคำพูดแล้วอดตกใจไม่ได้ทั้งเรื่องที่จะต้องไปบริหารงานช่วยไอ้พี่วุฒิมัน
เรื่องการสู่ขอผมอีก
“พี่วุฒิ ทำอะไรนะ ลุกขึ้นเลยนะ พี่วุฒิ”ผมตกใจเมื่อมีเจ้าหน้าที่มายกโต๊ะออกไปแล้วไอ้พี่วุฒิลุกขึ้นก่อนจะคุกเข่าลงด้านหน้าของผม
ทำให้นักข่าวเห็นโดยทั่วถึงกัน
มีต่อด้านล่างคะ
-
มาฟินกันต่อเลยจ้า
“บอลครับ พี่ต้องการที่จะใช้ชีวิตคู่อยู่เคียงข้างบอลไปทุก ๆ วัน ต้องการที่ตื่นขึ้นมาแล้วมีบอลอยู่ในอ้อมกอดของพี่ ต้องการให้เราทั้งสองคน
ช่วยกันแชร์ความทุกข์และความสุขกันไปจนอีกคนจะหมดลมหายใจ พี่ต้องการจะเห็นรอยยิ้มของบอลไปทุก ๆ วัน ต้องการที่จะเป็นคน
ที่คอยซับน้ำตาของบอล พี่ต้องการที่จะดูแลคนสำคัญของบอลไม่ว่าจะเป็นคุณแม่ น้ำฟ้า รึว่าบาส เพราะคนสำคัญของบอลก็คือคนสำคัญของพี่
และอยากให้บอลดูแลคนสำคัญของพี่เหมือนกัน บอลเป็นลมหายใจของพี่ พี่รู้สึกหายใจไม่ออกเวลาที่บอลส่งยิ้มให้กับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ พี่รู้สึกสดชื่นหัวใจพองโต
เมื่อพี่มีบอลอยู่ใกล้ ๆ คอยส่งยิ้มให้พี่ ถึงบางทีบอลจะชอบที่จะทำหน้าประหลาด ๆ ใส่พี่ แต่พี่ก็ว่าบอลน่ารัก พี่รู้สึกว่าอากาศในปอดของพี่
มันไม่มีเหลือเวลาที่บอลทำหน้าเศร้าเสียใจและร้องไห้ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าพี่จะต้องขาดบอลไป พี่รักบอลนะครับ ครูบอลครับแต่งงานกับพี่วุฒินะครับ”
ผมรู้สึกว่าน้ำตามันไหลตั้งแต่ไอ้พี่วุฒิเริ่มพูด และยิ่งประโยคสุดท้ายแล้วยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักขึ้น มันเป็นน้ำตาที่มาพร้อมกับรอยยิ้มจากความตื้นตันใจ
นักข่าวต่างเงียบเสียงแต่การทำงานของพวกเค้าก็ยังคงมีประสิทธิภาพเพราะแสงแฟลชไม่ได้ขาดสายยิ่งหลังจากประโยคสุดท้ายด้วยแล้วยิ่งแล้วใหญ่
ด้วยไอ้พี่วุฒิหยิบเอาแหวนเพชรที่ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าเพชรกี่กะรัตกันแน่ แต่มันเป็นแบบของผู้ชายใส่ดูก็รู้ว่าราคาแพงมากออกมา
“ฮือออ พะ พี่วุฒิ ที่ พี่พูดมา แน่ใจ ฮืออ แล้วใช่ไหม”ผมถามไอ้พี่วุฒิทั้ง ๆ ที่ผมยังร้องไห้ไม่หยุด
“ครับบอลพี่ไม่เคยแน่ใจในเรื่องความรักเท่าครั้งนี้ บอลครับแต่งงานกับพี่นะครับนะคนดีของพี่”สายตาที่ทอดอ่อนพร้อมน้ำเสียงที่หนักแน่นในตอนต้น
ก่อนจะเป็นเสียงอ้อนวอนในตอนท้าย
“ครับ แต่งครับ”ผมตอบ
“พี่จองแล้วนะถ้ามีตัวผู้เข้ามาจีบจะโดนทำโทษนะครับ”พอสวมแหวนยังนิ้วนางข้างซ้ายแล้วไอ้พี่วุฒิมันก็ยังไม่หยุดที่จะขู่ผมอีกครับ
“พี่วุฒิก็เหมือนกัน ห้ามนอกใจนะ ตอนนี้เราประกาศให้โลกรู้กันแล้วนะ”ผมเอ่ยชิดริมใบหูของไอ้พี่วุฒิหลังจากผมก้มลงสวมกอดคนตรงหน้า
“ครับใครจะไปนอกใจกัน หลงจนหัวปักหัวปำขนาดนี้แล้ว”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยตอบ
“นี้คือคุณศาสตราขอคุณครูบอลแต่งงานใช่ไหมคะเนี้ย โอ้ย......ตายแล้วดิฉันอิจฉาจริง ๆ แล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่คะ แล้วเรื่องของสินสอดละคะ”
นักข่าวต่างรุมถามเมื่อผมและไอ้พี่วุฒิยืนขึ้นแล้วโดยมีอ้อมแขนที่รัดรอบเอวของผมไว้แน่น
“แต่งแน่ครับ แต่ขอให้ทางผู้ใหญ่ท่านตกลงกันก่อนนะครับ ส่วนเรื่องสินสอดผมสู้แค่หมดตัวละครับ”ดูคนเราเถอะครับไม่คิดบ้างรึไงว่าผมจะอายนะ
“สู้แค่หมดตัวเนี้ยก็เป็นหลักหมื่นล้านกันเลยนะคะ”นักข่าวส่งยิ้มก่อนถาม
“ครับก็แค่นั้นละครับ ถ้าได้บอลมาเป็นคู่ชีวิตของผม”ผมอดที่จะก้มหน้าลงไม่ได้ ผมอายจริง ๆ นะครับ แต่คำพูดของไอ้พี่วุฒิก็สร้างรอยยิ้มให้กับผมได้ละ
“นายครับ”เสียงทศดังขึ้น
“มีอะไร”ไอ้พี่วุฒิตอบไปเบา ๆ โดยไม่ได้หันไปมองฝ่ายตรงข้าม
“คือตอนนี้กำลังมีเหตุครับ คุณอ้อมกับสามีของเธอครับ อีกไม่นานนักข่าวจะรู้ครับ”ผมตกใจในสิ่งที่ได้ยิน
“อืม เดี๋ยวเข้าไปห้องรับรองแล้วกันนะ ก่อนที่จะวุ่นวาย”ไอ้พี่วุฒิพูดขึ้น ผมยังตกใจและหวาดกลัว
“ผมต้องขอจบการแถลงข่าวเอาไว้เพียงเท่านี้ ขอบคุณสื่อมวลชนทุกท่านครับ”พอไอ้พี่วุฒิพูดจบก็จูงมือผมเข้าด้านในโดยมีบอดี้การ์ดของไอ้พี่วุฒิเดินประกบไม่ห่าง
“ทศรายงานมาสิ”เสียงไอ้พี่วุฒิสั่งคนสนิทหลังจากเดินเข้ามานั่งยังโซฟาแล้ว
“คือมีการเผยแพร่คลิปวิดีโอของเธอ ทำให้สามีของเธอทราบ แล้วสายของเราบอกว่าสามีของเธอตรวจเลือดแล้วผลออกมาเป็นบวก
ประกอบกับเธอกลับไปหาสามีของเธอทำให้สามีของเธอทำร้ายเธออย่างรุนแรง”ทศเอ่ยขึ้น
“อะไรวะไอ้วุฒิ ใครเป็นอะไร”เสียงพี่นพเอ่ยถามขึ้น
“อ้อมโดนสามีทำร้ายนะ”ไอ้พี่วุฒิตอบคำถามของเพื่อนสนิทตัวเอง
“ฮะอะไรนะคะพี่วุฒิ แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”เสียงสามสาวร้องดังขึ้นด้วยความตกใจ
“พี่ก็ยังไม่รู้ ทศ”ไอ้พี่วุฒิตอบ ก่อนจะเรียกคนสนิท
“ตอนนี้เธอถูกช่วยออกมาแล้วครับ แต่ว่าอาการสาหัสอยู่โรงพยาบาลที่....เพราะว่าใกล้จุดเกิดเหตุที่สุดครับ”ทศตอบด้วยหน้านิ่ง ๆ
“ถ้างั้นพวกเราคงต้องขอตัวนะคะ”ทั้งสามสาวรีบขอตัว
“เดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องพี่ไปส่งดีกว่านะพวกเรากำลังตกใจจะไม่ปลอดภัยเวลาขับรถ”พี่นพพูดขึ้นแล้วส่งสายตาให้คนสนิทของตัวเอง
“ขอบคุณมาคะ”สามสาวกล่าวขอบคุณแล้ววิ่งออกไปด้วยความร้อนใจ
“บอลเป็นยังไงบ้างครับ”เสียงไอ้พี่วุฒิดังขึ้น
“เรื่องมันเป็นไงมาไงครับบอลงง”ผมหาเสียงตัวเองเจอแล้วจึงถามออกไป
“คือพี่ให้ลูกน้องของพี่คอยติดตามอ้อมเพราะพี่ไม่ไว้ใจเธอ แล้วสามีของเธอได้ดูคลิปที่เธอมีความสัมพันธ์กับผู้ชายมากหน้าหลายตา
ซึ่งเป็นช่วงที่เธอเลิกกับบอลไปซักพักแล้ว เธอพยายามที่จะกลับเข้าวงการด้วยการใช้ร่างกายของเธอ แล้วหนึ่งในนั้นคงจะมีเลือดบวกประกอบกับที่เธอ
ไม่ป้องกันตัวเองจึงทำให้เธอติดเชื้อแล้วเอาไปแพร่ให้สามีของเธอ เมื่อเค้าตรวจเลือดแล้วผลออกมาว่าเค้าติดเชื้อเลยเกิดความแค้น แล้วตอนที่เค้ารู้ผลตรวจ
ที่ถูกส่งมายังที่ทำงานแล้วอ้อมเข้ามาพอดีเค้าเลยทำการทุบตี และใช้ปืนยิงเธอสองนัด คนที่ทำงานอยู่ที่สำนักงานนั้นช่วยกันนำส่งนะครับ”ไอ้พี่วุฒิตอบ
รายละเอียดที่มากขึ้นอาจจะเป็นเพราะทศได้ชี้แจงเพิ่มช่วงที่สามสาวกำลังคุยกับพี่นพนั้นเอง
“บอลอยากจะไปดูเธอครับ ไม่ใช่ว่าบอลยังมีเยื้อใย แต่อ้อมเป็นแม่ของน้ำฟ้าเธอเป็นได้แค่นั้นจริง ๆ ครับ พี่วุฒิเข้าใจนะบอลนะครับ”
ผมบอกความต้องการออกไป แต่แล้วก็ต้องอธิบายสาเหตุออกไปด้วยคิ้วที่กำลังขมวดอยู่
“ครับ เดี๋ยวพี่ไปด้วย”ไอ้พี่วุฒิตอบพร้อมกับโอบรอบเอวพาผมออกไปยังที่จอดรถ ซึ่งมีทศและต้นเตรียมพร้อมไว้รอแล้ว
“พี่บอลอ้อมแย่แล้ว”เสียงตุ้ยที่ดังขึ้นด้วยเสียงอันสั่นเทา ด้านหลังมีหมออ้อและเจย์ที่ร้องไห้เงียบ ๆ ยืนอยู่
“ทศ ต้น เคลียร์พื้นที่ให้หน่อย”เสียงไอ้พี่วุฒิสั่งคนของตัวเอง
“ครับนาย”ทั้งสองรับคำก่อนจะสั่งลูกน้องคนอื่น ๆ ให้เคลียร์นักข่าวที่อยู่เต็มบริเวณด้านหน้า แล้วยิ่งมีผมและไอ้พี่วุฒิมาอยู่ด้วยกัน
แล้วยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็เรียบร้อย ยิ่งได้ลูกน้องของพี่นพที่ตามมาทีหลังที่มาพร้อมกับไอ้บาสแล้วเลยทำให้ประหยัดเวลาและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
“หมออ้ออาการของอ้อมเป็นยังไงบ้าง”ผมเอ่ยถาม
“อาการสาเหตุมากพี่บอลเพราะโดนจุดสำคัญและเสียเลือดมากด้วย”หมออ้อพูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ
“แล้วอีกฝ่ายละ”ผมเอ่ยถาม
“เค้ายิงตัวตายแล้วครับคุณบอล เพราะยอมรับความจริงไม่ได้ว่าตัวเองเป็นผู้ติดเชื้อ H.I.V. ตอนนี้ตำรวจกำลังตรวจสอบและเก็บหลักฐานที่เกิดเหตุอยู่ครับ”
ทศเป็นคนรายงาน
“บอลครับไม่เป็นอะไรนะครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยถาม
“บอลแค่รู้สึกใจหายนะครับ อ้อมไม่น่าจะทำตัวอย่างนั้นเลย”ผมเอ่ยขึ้น
“ตั้งสตินะครับบอล คนเราเมื่อทำอะไรลงไปแล้วก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้ยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นให้ได้”ไอ้พี่วุฒิพูดพร้อมกับมองหน้าผม
“ครับ บอลเข้าใจถ้าอ้อมไม่ทำตัวแบบนั้นเรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น”ผมพูดหลังจากคิดตามคำพูดของไอ้พี่วุฒิมัน
“ขอโทษนะครับคุณเป็นเพื่อนของคนไข้ใช้ไหมครับ เธอต้องการพบพวกคุณครับ”หมอที่เดินออกมาจากห้องผ่าตัดถามสามแสบ
“ใช่คะ”พวกเธอรีบตอบก่อนจะเดินเข้าห้องที่ภายในมีอ้อมนอนอยู่ด้านใน
“หมอครับ เธออาการเป็นยังไงบ้างครับ”ผมเอ่ยถามคุณหมอหลังจากสามแสบเข้าไปด้านในแล้ว
“อาการหนังมากครับ โอกาสคือ50:50 ครับ เธอโดนจุดที่ช่วยเหลือได้ยากและประกอบกับการเสียเลือดเป็นจำนวนมาก ร่างกายอ่อนแอ
เธอเป็นมีผลเป็นเลือดบวกทำให้ภูมิคุ้มกันของเธอไม่มีประสิทธิภาพ หมอต้องขอตัวนะครับ”หมออธิบายถึงอาการของอ้อมอย่างละเอียด
“พี่บอล ฮือ ฮือ อ้อมอยากจะพบกับพี่บอลแล้วก็พี่วุฒิ”ตุ้ยร้องไห้พร้อมกับบอกผมกับไอ้พี่วุฒิ
“พี่บอลพี่วุฒิคะ อ้อมมีสภาวะทางจิตไม่ปกติถ้าอ้อมพูดอะไรออกไปก็ขอให้พี่บอลกับพี่วุฒิให้อภัยกับเธอนะคะ”หมออ้อพูดไปพร้อมกับการร้องไห้
อย่างเงียบ ๆ
“อืม พี่เข้าใจแล้ว”ผมตอบกลับไป
ผมและไอ้พี่วุฒิเดินเข้าไปหลังจากสวมใส่เสื้อผ้าปลอดเชื้อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ด้านในมีเครื่องมือทางการแพทย์มากมาย สายอะไรต่อมิอะไรระโยงระยาง
เสียงเครื่องมือทำงานดังไม่ได้หยุดหย่อน บนเตียงนั้นมีร่างของผู้หญิงครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ผมรักและต้องการจะใช้ชีวิตคู่ด้วย นอนหายใจรวยริน
กำลังมองผมด้วยสายตาที่เครียดแค้น
“หึ สะใจมึงไหมที่ทำให้กูเป็นแบบนี้ กูต้องเสียอนาคตเพราะมึง สิ่งที่กูหวังต้องพังเพราะมึง ผู้ชายที่กูคิดว่าสูงเกินไปมึงก็คว้าไปได้
หึหึ มึงได้เป็นผัวกูเพราะมารหัวขนนั้นเพราะกูพลาดกับมึงแล้วท้อง กูตัดสินใจแต่งงานกับมึงชีวิตกูก็ยิ่งแย่ลง คุณวุฒิคะทำไม
ทำไมถึงไม่ชอบอ้อมบ้างทำไมต้องไปชอบมันที่เป็นผู้ชาย อ้อมมีอะไรสู้มันไม่ได้”สายตาและคำพูดที่ชิงชังแค้นเคืองเมื่ออ้อมพูดกับผม
เมื่ออ้อมมองไปยังไอ้พี่วุฒิเป็นสายตาเศร้าเสียใจ
“เอาเถอะไม่ว่าอ้อมจะพูดยังไง ในตอนนั้นพี่ก็รักอ้อมมาก พี่ขออโหสิกรรมต่อกัน เกิดชาติหน้าขอให้เราอย่าได้ต้องพบเจอกันอีกเลย”
ผมพูดออกมา ผมเข้าใจด้วยหมออ้อได้บอกอยู่แล้วว่าเธอมีอาการทางโรคจิต
“กูไม่ให้”อ้อมตอบทั้ง ๆ ที่น้ำเสียงแผ่วเบาแล้วก็ตาม
“บอลครับพี่ขอคุยอะไรกับอ้อมหน่อยนะครับ บอลออกไปพักก่อนนะครับ”ไอ้พี่วุฒิพูดขึ้นพร้อมกับก้มลงหอมหน้าผากของผมต่อหน้าต่อตาอ้อม
“ครับ”ผมรีบตอบเมื่อเห็นสายตาชิงชังของอ้อมที่ยังคงจ้องมองผม
(ศาสตรา)
หลังจากที่บอลออกไปแล้ว ผมก็หัสมาเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ทำให้คนรักของผมต้องทุกข์ใจจนนาทีสุดท้าย
“ที่คุณวุฒิไล่มันออกไปเพราะอยากจะอยู่กับอ้อมแค่สองคนใช่ไหมคะ”เสียงแผ่วเบาดังขึ้น ผมไม่ได้มีความสงสารให้เธอเลยแม้แต่น้อย
“หึหึ เธอสำคัญตัวเองผิดไปแล้ว ต่อให้เธอเจอกับฉันก่อนที่ฉันจะเจอกับบอล ฉันก็ไม่มีความคิดที่จะเอาเธอหรอก เธอมันก็แค่ผู้หญิงโง่ ๆ คนนึง
เธอถามฉันใช่ไหมว่าบอลดีกว่าเธอตรงไหน ฉันจะบอกให้ว่าเธอนะมันเลว ร่าน ทรยศคนที่เค้ารักเธอ บอลรักครอบครัวมีความรับผิดชอบ
ซึ่งมันต่างกับเธอ บอลจริงใจ บริสุทธิ์ทั้งความคิดและจิตใจ ที่สำคัญที่สุดคือเธอนะมันโง่เอง เธอได้คนที่ดีมาไว้ในมือแล้วแต่เธอเองที่ทำให้ทุกอย่างมันแย่
เพราะความร่าน ความทะเยอทะยาน”ผมพูดด้วยเสียงนิ่ง ๆ และส่งสายตารังเกียจ
“ไม่จริง คุณวุฒิรักอ้อมแต่ไม่กล้ายอมรับความจริง คุณวุฒิอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับอ้อม ที่คบกับมันก็แค่แปลกใหม่เท่านั้น ต้องการประชด
ต้องการทำให้อ้อมหึงคุณ”อ้อมยังคงส่งเสียงต่อ
“ฮ่า ฮ่า เธอคิดได้ยังไงกัน เอาอย่างนี้นะฉันจะบอกอะไรให้ไอ้คลิปวิดีโอที่หลุดไปนะเพราะฝีมือของฉันเอง เป็นเพราะเธอทำให้คนที่ฉันรักต้องทุกข์ใจ
แต่จริง ๆ แล้วถ้าเธอไม่ทำนิสัยอย่างนั้นฉันก็คงจะหาคลิปไปทำลายเธอไม่ได้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ตัวเธอ”ผมพูดช้า ๆ เพื่อที่เธอจะได้ยินทุกถ้อยคำของผม
“ไม่ ไม่จริง”เสียงที่อ่อนแรงแผ่วเบา
“ไม่หรอกมันจริงทุกคำพูดเลย เธอทำตัวของเธอทั้งเรื่องคลิปวิดีโอของเธอที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง เรื่องที่เธอมั่วจนติดโรค
และเรื่องสำคัญคือเธอทำร้ายบอล”ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ ใครจะว่าผมชั่วก็ได้นะครับ ผมไม่สนใจผมแค่ให้คนของผมเข้าไปปล่อยคลิปของเธอที่มีมากมาย
ไม่ว่าจะคนเดียว รึแบบหลายคน แม้แต่แบบวิตถาร ทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เธอแสดง คำพูดของเธอที่พยายามจะทำตัวให้ถูกเป็นกระทำนั้นอีก
ผมขยะแขยงเธอสิ้นดี ผมไม่ได้มีความรู้สึกเห็นใจ หรือแม้แต่ความรู้สึกสงสารให้กับเธอแต่อย่างใด
“ไม่ ไม่”เธอยังคงพูดพร่ำต่อไป
“ก็แล้วแต่เธอจะคิด”ผมพูดเสร็จแล้วก็เดินออกมา
ผมสบายใจเพราะผมจัดการปัญหาเรื้อรังของบอลแล้ว ถึงผมจะแค่ลงมือเล็กน้อยก็เถอะที่เหลือนั้นเป็นผลจากการกระทำของตัวผู้หญิงคนนั้นเอง
สำหรับรายการนั้นผมจัดการแล้วแค่รอผลเท่านั้น เพราะไอ้คนที่บริหารรายการก็เป็นหนึ่งในคู่ขาของอ้อม เธอจึงใช้รายการนี้โจมตีผมและบอล
หึหึ ผมเลยจัดการเทคโอเวอร์รายการเส็งเคร็งนั้นเรียบร้อยแล้ว สั่งต้นให้จัดการปลดพนักงานทั้งหมดออก ส่วนไอ้ผู้บริหารผมไม่ต้องทำอะไรมากหรอกครับ
แค่หนึ่งในวิดีโอคลิปของอ้อมก็มีมันเป็นหนึ่งในนั้น และคงจะได้ของขวัญจากอ้อมไปแล้วแน่ ๆ ส่วนรายการนั้นผมจะทำเป็นรายการธรรมะแทนซะเลย
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือผมได้ประกาศให้โลกรู้แล้วว่าบอลเป็นคนรักของผมใครหน้าไหนเข้ามารับรองมันไม่ตายดีแน่ ๆ
สำหรับแฟนคลับของผมถ้าจะลดลงผมก็ไม่แคร์ครับ ผมแคร์แค่ “บอล”คนเดียว
สวัสดีคะทุกคน เป็นไงกันบ้างเอ่ยกับตอนนี้ :hao7: เอ้า........ขอเสียงแฟนคลับป๊าวุฒิแกหน่อยเร็วยังอยู่กันไหมเอ่ย รึว่าหนีหายกันไปหมดแล้วจ๊ะ
รักทุกคนนะคะ :กอด1: :กอด1: และขอแจ้งข่าวการรวมเล่มนินึงนะคะ
หมายเลข ID ซื้อขาย : TBL-557-744
ขอแจ้งนะคะว่าจะจัดทำจำนวน 3 เล่มต่อ 1 ชุด มีจำนวนหน้า 1200 – 1500 หน้าคะ
มีตอนพิเศษให้ภายในเล่มเพิ่ม 3 ตอน 3 ตอนนี้ขอสงวนสิทธิให้สำหรับหนังสือนะคะ
ตอนแรกคือ : ป๊าวุฒิและครูบอล
ตอนที่สองคือ : ทศและต้น
ตอนที่สามคือ : ครูมิกกี้และธรรมธรรม
(อีกสองตอนจะลงให้นะคะ ซึ่งได้ลงไปให้แล้วตอนแรกคือตอนสงกรานต์นั้นเอง)
มีตอนปกติ 32 ตอน
ราคาคือ 1,375 บาท
เริ่มจองกันได้เลยนะคะตั้งแต่วันนี้จนถึง 14 กุมภาพันธ์ 2559 สำหรับการโอนเงินตุ๊กตาจะแจ้งอีกครั้งนะคะ เริ่มโอนได้ทันที
สั่งจองได้ที่ jiriya_narutoแอดHotmail.คอม
หัวข้อคือ สั่งจองป๊าวุฒิและครูบอล
ชื่อ :
จำนวนชุดที่สั่งคะ :
แล้วตุ๊กตาจะตอบเมลกลับไปนะคะ
และขอแจ้งอีกอย่างคือถ้าจนหมดเวลาแล้วยอดคนสั่งจองไม่ถึงก็คงต้องขอยกเลิกและสำหรับผู้ที่โอนมาแล้วเกิดการยกเลิกด้วยยอดจำนวนสั่งไม่ถึง ตุ๊กตาจะโอนเงินกลับทุกบาททุกสตางค์คะ
และสำหรับผู้ที่โอนเงิน 5 คนแรกตุ๊กตามีของขวัญเป็นแก้วป๊าวุฒิครูบอลและน้องน้ำฟ้าให้หนึ่งใบจ้า รีบจองกันนะคะ อยากมีหนังสือเป็นตัวเองกับเค้าบ้าง
-
โลกรู้แล้วววววว
/วิ่งไปอ่านอย่างเร็ว
............................................
แต่งกันที่ไหนร่อนการ์ดบอกน้องด้วยนะพี่วุฒิขาาาาาาา
อีนักข่าวนั่น ฮึ่มๆๆๆๆ อ่านแล้วอยากเอารองเท้ายัดปากมาก บอกเลย
ถามได้ไร้จรรยาบรรณ
ออกจากอาชีพนี้ไปเถอะ อาชีพนักข่าวจะได้สูงขึ้น / สาวนิเทศอินหนักค่ะ คึคึ
แต่พี่นักข่าวคนนั้นเป็นสาววายแฝงตัวเข้าไปใช่มั๊ยคะ 55555
โอ๊ยยยยยยยย เป็นการขอแต่งงานที่อยากระเบิดตัวแตกมากอ่ะ
พี่วุฒิอ่าาาาาาาาา พี่วุฒิ!!!!!! ตายๆๆๆ ถ้าน้องเป็นครูบอลนะ น้องลงไปกองกะพื้นแน่นอน :m3: :m3:
ฮืออออ เขินตัวแตกแทนครูบอลเลย
มีความสุขกันแล้ว เคราะห์อุกาบาตเสนียดผ่านไปซะที :hao5: :hao5:
อ่านจุดจบของนังคนนั้นแล้ว.......
มีแต่ความสมเพชเท่านั้นที่จะให้ได้
จะหาว่าน้องเป็นคนใจแคบ ใจดำก็ได้
แต่สันดานอย่างอ้อมไม่สมควรที่จะได้รับการให้อภัย ถึงแม้ว่านางจะเป็นคนป่วยก็ตาม
รอหวานๆแบบจัดหนักๆอยู่นะค่าาาาาาาา ><
ปล. วิ่งไปลงชื่อจองแล้วเรียบร้อยแล้วววว
ของให้ยอดจองยอดโอนเกินที่กำหนดไว้เป็น 2-3 เท่าเลยนะคะ #อินี่อย่างลูบไล้(หนังสือ)ครูบอลมากกกก
-
ตอนที่สองคือ : ทศและต้น
กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:hao7:
โอยฟิน
-
พี่วุฒิบอล
อิจฉาบอลจัง
-
HIV ไม่มีจุดค่ะ
เรางงนิดๆค่ะ อ่านมานานจนลืมเรื่องไปหลายๆส่วนแล้ว
อ้อมไปสนิทกับศาตราขนาดที่คิดว่าอีกฝ่ายรักชอบตัวเองได้ยังไงนี่?
เป็นจุดจบเหมาะสมสำหรับคนที่สำส่อน
ขอติงนิดค่ะเรื่องสามสาวนะคะ เข้าใจว่าอ้อมเป็นเพื่อนแต่อ้อมเป็นเพื่อนที่ไม่ดีนะคะ หลายๆอย่างที่อ้อมทำไปเป็นเรื่องที่ไม่ดี สามสาวก็รู้จักและสนิทกับบอลเป็นแม่ทูลหัวให้ลูกสาวบอลกับอ้อม แต่พอมีเรื่องราวเกิดขึ้น บอลที่ไม่ใช่ผู้ผิดแต่เป็นผู้ถูกกระทำโดยคนที่สามสาวเรียกว่าเพื่อน อย่างน้อยที่สุดสามสาวก็ควรจะแสดงจุดยืนด้วยการแสดง Moral and public support ให้แก่บอลและลูกสาวกับวุฒิค่ะ การเป็นเพื่อนของอ้อมก็คือคุณไม่ทิ้งเขาในยามที่เขาตกยากและต้องการซัพพอร์ท แต่ส่วนที่เขาทำไม่ถูกก็ควรแสดงให้เห็นด้วยว่าไม่เห็นด้วย เราติดว่าสามสาวเป็นคนที่กล้าทำไม่แคร์สื่อ ผิดหวังตรงนี้ค่ะ
-
คิดถึงครูบอล พี่วุฒิ ไม่ได้เข้่ามาอ่านนานแล้ว เปิดมาเจอที่เดียว 3 ตอนรวด :mew1:
สะใจนางอ้อม5555ตายซะ กล้ามาทำร้ายบอลเรอะโดนจัดหนักเลย :katai2-1:
จะจบแล้วเหรอคะเนี่ยขออีกสัก 5 ตอนไม่ได้เหรอจ้ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ต้องอย่างนี้สิพี่วุฒิ ได้ใจมากค่ะ o13
เขินแทนครูบอล โดนขอแต่งงาน :o8: :o8:
-
ยินดีกับพี่วุฒิและครูบอลด้วยนะคะ :กอด1:
เราว่าเนื้อเรื่องตอนนี้ยัวมีบางอย่างที่ดูไม่ค่อยลื่นไหลนิดนึงค่ะ
ลองตรวจดูนิดนะคะ
รอตอนต่อไปน้าาา
-
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
พี่วุฒิสุดยอดว่าแล้วต้องจัดการได้ 5555
-
:mew1: :mew1:
-
เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะครูบอล ดีนะที่เลิกกันก่อนที่นางจะเป็นโรคอ่ะ ไม่งั้นคงแย่แน่
นี่ไม่ได้มีความสงสารอ้อมเลยสักนิด มีแต่สมน้ำหน้าด้วยซ้ำ ถึงจะรู้ว่านางบกพร่องทางจิตแต่ทุกอย่างก็ทำตัวเองทั้งนั้น
-
ทศและต้น :o8: เรื่องนี้ต้องขยาย :katai2-1:
-
จุดจบของอ้อมอย่างสะใจมากกกก
พึ่วุฒิแกก็ยังคงหวานจนมดกัดเหมือนเดิมล่ะ
ปล.แลทุกคนจะโฟกัสตอนพิเศษ คู่ที่2กันมากนะ เราก็ด้วย หุๆๆๆ :haun5: :haun5: :haun5:
-
เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลาสวีทซักที 55555
-
สะใจอ่ะ พี่วุฒิจัดสะเต็มเหนี่ยวไปเลย
ปล.รบกวนตรวจคำผิดด้วยนะคะ
-
จะตายแล้วยังไม่สำนึก
อีกนะคนเรา สมควรตาย
จริง ๆ :katai2-1:
-
ในที่สุดก็มาเจอจนได้สำหรับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณนะค่ะที่มาต่อ เขียนเนื้อเรื่องได้ดีมากเลยคะ ดีใจที่เรื่องดำเนินมาจนถึงตอนท้ายๆแล้ว เราติดตามมานานแล้วค่ะ มาต่อเร็วๆนะค่ะ :katai4: :mew1:
-
:katai2-1: :o8: :-[ :impress2: :man1:
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมาเลย
ศาสตรา กับ บอล น่ารักมากเลย
คงเป็นเวรกับของแม่ชะนีนัง แรดไปทั่วสมน้ำหน้า กิเลสนี้แหละ อยากได้อยากมี เป็นไงละ
-
สมกับชื่อตอนจริงๆประกาศให้โลกรู้
:กอด1:
:hao3:
-
พี่วุฒิเนี่ยไม่เบาเลยแฮะสะใจอ่ะ
อิอิ อยากอ่านหนังสือ แล้วแหะๆ
เก็บตังค์ๆๆๆๆๆ
-
ประกาศกันขนาดนี้ คงไม่มีใครกล้ามาจีบครูบอลแล้วแหละ
-
แค่งเมือไหร่ ล่อนการ์ดมาหาทางนี้ด้วยนะคะ
-
หะ หายไปไหน :o7:
-
ตอนนี้บอกเลย #ทีมพี่วุฒิ ค่ะ :hao3:
-
:call: :call: คิดถึง
-
สมัครได้ปุ๊บ ก็ขอโพสเรื่องนี้เรื่องแรกเลย รักมากๆๆ ตามมาตลอดตั้งแต่แรกๆ รอคอยอยู่ตลอดเลยคะ รักครูบอลที่สุด อีพี่วุฒิหื่นตลอด ๕๕๕ รอคอยนะคะ :mew1: :mew1:
-
แจ้งกำหนดลงตอนจบจ้า
สวัสดีทุกคนคะ คิดถึงกันบ้างไหมเอ้ยยยยยยยยยยย ตุ๊กตาคิดถึงมากมายหลายแสน งานก็เยอะ
แถมช่วงนี้ก็ไม่ค่อยสบายเลย แต่วันนี้ตุ๊กตาเอากำหนดตอนจบมาแจ้งให้ทุกคนทราบนะคะ
ตุ๊กตาจะลงตอนจบในวันอาทิตย์ที่ 31 มกราคม 2559 จ้า
ส่วนตอนพิเศษอีก 1 ตอน ตุ๊กตาจะแจ้งภายหลังนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจของทุก ๆ คนที่ให้กันมาตลอดเลย
ส่วนนิยายป๊าวุฒิและครูบอลยังจองกันได้อยู่นะคะ รีบจองกันนะ ตุ๊กตาอยากรวมเล่มมากมายหลายแสนเลย
แบบเป็นเรื่องแรกในชีวิตนะคะ
แล้วเจอกันวันอาทิตย์ที่ 31 มกราคมนะคะ ตุ๊กตาจะเอาป๊าวุฒิและครูบอลหวาน ๆ มาให้ทุกคนได้อิจฉากันเลยละค่าาาาาาา
-
รับทราบจ้า
-
รอก่อนนะเดี๋ยวสิ้นเดือนจะโอน
ค่าหนังสือให้นะ
-
นั่งนับวันรอเลยค่าาาาาาา :m3: :m3: :m3:
คิดถึงพี่วุฒิครูบอลน้องน้ำฟ้ามากกกกกกก
-
ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองรึเปล่า 5555 :hao4: :hao3:เเต่นายบอลมีเมียมีลูกเเล้ว มาเเทนตัวเอง เค้านู้นเค้านี้ แล้วรู้สึกแปลกๆขัดๆไง :katai2-1: :katai2-1:ไม่รู้ 5555 แต่รวมๆเเล้วสนุกีครับ :katai2-1:
-
:m4: :m4: :m4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: รอรอรอรอเลยคร้าาาาาาาาา
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: รอนะ
-
รออ่านค่าาาาาา :mew1:
-
นับวันรอ :katai2-1:
-
นอนรอเวลามาต่อเลย
-
ขอทำสารบัญให้นะ
ตอนที่ 1 (หมอนข้าง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2502262#msg2502262)
ตอนที่ 2 (คำสั่งรึว่าคำสั่ง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2503233#msg2503233)
ตอนที่ 3 (ขัดใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2505310#msg2505310)
ตอนที่ 4 (เหตุเกิด) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2508565#msg2508565)
ตอนที่ 5 (ความตั้งใจบนความตั้งใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2513130#msg2513130)
ตอนที่ 6 (ข้อตกลงรึว่าบังคับกันแน่...ห๋า...) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2516495#msg2516495)
ตอนที่ 7 (คุณชายหมอมาเอง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2520266#msg2520266)
ตอนที่ 8 (ร่วมเรียงเคียงหมอน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2523452#msg2523452)
ตอนที่ 9 (ชี้แจงและหาแนวร่วม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2527769#msg2527769)
ตอนที่ 10 (นักพนันตัวยง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2530967#msg2530967)
ตอนที่ 11 (หลากหลายอารมณ์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2534617#msg2534617)
ตอนที่ 12 (ฝากตัว) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2536794#msg2536794)
ตอนที่ 13 (แพ้น็อคราบคาบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2540887#msg2540887)
ตอนที่ 14 (แล เพนียด) ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2544264#msg2544264)
ตอนที่ 14 (แล เพนียด) ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2552310#msg2552310)
ตอนที่ 15 (หึงรึว่าไม่หึง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2552321#msg2552321)
ตอนที่ 16 (ชำระความ) 30% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2557656#msg2557656)
ตอนที่ 16 (ชำระความ) 100% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2564517#msg2564517)
ตอนที่ 17 (ชีวิตที่เปลี่ยนไป) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2570354#msg2570354)
ตอนที่ 18 (ความพยาม) ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2574716#msg2574716)
ตอนที่ 18 (ความพยาม) ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2574969#msg2574969)
ตอนที่ 19 (ประสาทจะกิน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2580027#msg2580027)
ตอนที่ 20 (หวานกันให้โลกอิจฉา) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2585795#msg2585795)
ตอนที่ 21 (เตรียมตั้งรับ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2592913#msg2592913)
ตอนที่ 22 (ความจริงที่ยอมรับ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2599251#msg2599251)
ตอนที่ 23 (รึต้องทำใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2605655#msg2605655)
ตอนที่ 24 (เผชิญหน้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2619183#msg2619183)
ตอนพิเศษ (น้องน้ำฟ้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2631083#msg2631083)
ตอนที่ 25 (จุดเริ่มต้นสงคราม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2656601#msg2656601)
ตอนที่ 25 (เตรียมตัวเผชิญหน้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2675575#msg2675575)
ตอนพิเศษ (สงกรานต์หวานฉ่ำ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2678521#msg2678521)
ตอนที่ 26 (จุดเริ่มต้น) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2760220#msg2760220)
ตอนที่ 27 (ความโง่และจุดจบที่มาถึง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2859716#msg2859716)
ตอนที่ 28 (คลื่นยักษ์) 40% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2972275#msg2972275)
ตอนที่ 28 (คลื่นยักษ์) 100% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3152429#msg3152429)
ตอนที่ 29 (พายุร้าย) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3218617#msg3218617)
ตอนที่ 30 (แรงใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3244143#msg3244143)
ตอนที่ 31 (ประกาศให้โลกรู้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3253903#msg3253903)
-
ตอนที่ 32 (ฟ้าหลังฝน ผจญภัยปิศาจหมอนข้าง 30% )
ครูบอล
หลังจากที่อ้อมได้สิ้นใจแล้ว ผมก็ติดต่อแม่และพี่สาวของอ้อม ผมขอไอ้พี่วุฒิเพื่อร่วมรับผิดชอบในการจัดงานศพของเธอ
เพราะผมต้องการจะเป็นตัวแทนของน้ำฟ้าเพื่อทำสิ่งสุดท้ายในฐานะของลูก ศพของอ้อมผมได้ปรึกษากับแม่และพี่สาวของอ้อมว่าจะตั้งบำเพ็ญกุศล
เป็นเวลา 3 คืนแล้วจะทำการณาปนกิจศพ ส่วนในเรื่องของคดีความผมคงจะช่วยได้เท่าที่ช่วยได้เท่านั้น ซึ่งมีแต่ญาติมิตรพี่น้องไม่กี่คนเท่านั้นที่มาร่วมงาน งานนี้มีสามสาวแสบช่วยตั้งแต่ต้นจนจบ หมออ้อบอกว่าอ้อมเป็นโรคทางจิต
คือนำความคิดของตัวเองมาปะปนกับชีวิตประจำวัน ดังนั้นคำถามในวันที่เธอจะสิ้นใจคือเธอคิดว่าเธอรู้จักและเป็นคนรักของไอ้พี่วุฒินั้นเอง
“บอลครับ มันไม่ใช่ความผิดของบอล อย่าคิดมากเลยนะ ทุกคนต้องรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง หากเราเอาความผิดของคนอื่นมาใส่ใจ
คงจะไม่มีความสุข สิ่งที่เราทำได้คือนำเอาข้อผิดพลาดของคนอื่นเป็นบทเรียนสอนใจตัวเอง ที่บอลทำให้กับผู้หญิงคนนั้นมันก็มากพอแล้วครับ”
ผมกำลังมองกลุ่มควันที่ลอยออกมาจากปากปล่อง ในตอนนั้นมือของผมก็ถูกมืออุ่นร้อนกุมเอาไว้ซึ่งมันมาจากเจ้าของคำพูดปลอบใจจะดังขึ้น
“บอลรู้นะพี่วุฒิ แต่บอลก็อดที่จะสงสารเธอไม่ได้ อย่างน้อยอ้อมก็เคยเป็นคนที่บอลเคยรัก และยังเป็นแม่ของน้ำฟ้าด้วยแล้ว”ผมพูดออกมา
“เรากลับไปแก้ไขเรื่องในอดีตไม่ได้ แต่เราสามารถทำให้วันนี้แต่วันต่อ ๆ ไปดีได้นะ”พี่วุฒิพูดขึ้น
“อืม พี่วุฒิจะอยู่ข้าง ๆ บอลใช่ไหม จะไม่ไปไหน จะอยู่กับบอลและน้ำฟ้าใช่ไหมครับ”ผมรับคำไอ้พี่วุฒิในลำคอ แต่ผมก็รู้ว่ายังไงไอ้พี่วุฒิมันก็ต้องได้ยิน
ผมกลับตัวเพื่อมองหน้าเจ้าของมืออบอุ่นที่กำลังจับอยู่นี้แล้วถามคำถามที่มันยังคงค้างคาใจผมออกมา
“สิ่งที่พี่ทำไปมันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นพี่จะใช้ทั้งชีวิตของพี่ พี่จะพูดและทำมันเพื่อให้บอลเชื่อใจ”ผมรู้สึกเขินอายเกินจะมองหน้าไอ้พี่วุฒิตรง ๆ ได้
เลยได้แต่ก้มหน้ามองหน้าอกไอ้พี่วุฒิแทน ทุกคนอย่าคิดว่าพวกผมมาแสดงความรักกันโจ่งแจ้งนะครับ ผมรู้ว่าไอ้พี่วุฒิต้องการที่จะปลอบใจผม และอีกอย่างคือ
มีคนสนิทของไอ้พี่วุฒิมันล้อมรอบเพื่อกันคนไม่ให้เดินมาส่วนที่ผมกับไอ้พี่วุฒิกำลังยืนกอดกันอยู่
“ครับ แล้วเรื่องของแม่อ้อมบอลจะทำยังไง”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยถาม
“บอลว่าจะให้แม่ของอ้อมมาอยู่กับแม่บอล ท่านทั้งสองก็อายุมากแล้วบอลอยากให้ท่านอยู่เป็นเพื่อนกันและว่าจะจ้างให้คนดูแลเรื่องงานบ้าน
ถ้าจะให้แม่อ้อมอยู่กับพี่หมี้พี่เค้าก็ทำงานโรงงานคงจะไม่สะดวกดูแล แล้วยังเรื่องที่ท่านมีปัญหาด้านสุขภาพร่างกาย กว่าหมออ้อกับสองแสบจะบังคับ
ไปผ่าตัดได้ก็เหนื่อยกันมากเลย”ผมอธิบายครับ วันนั้นทั้งผมและสามแสบต้องคุยกันเกือบทั้งวันเรื่องการผ่าตัด การกายภาพ การพักฟื้น
ในเรื่องค่าใช้จ่ายสามแสบขอรับผิดชอบเอง จนในที่สุดแม่ของอ้อมก็ต้องยอม
“ครับ มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกแล้วกันนะ”ไอ้พี่วุฒิพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“บอลคงจะรบกวนให้พี่วุฒิช่วยหาคนให้บอลหน่อยครับ บอลต้องการให้ทำงานบ้านเป็น แล้วก็ใจเย็นเพราะต้องอยู่กับคนมีอายุตั้งสองคน หาที่ไว้ใจได้นะครับ
ส่วนเรื่องค่าจ้างบอลจะจ่ายเอง”ผมบอกไป
“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่ว่าเรื่องค่าจ้างพี่จ่ายเองดีกว่านะ”ไอ้พี่วุฒิค้านผมเรื่องค่าจ้างซะแล้วครับ
“ไม่เอาครับ บอลจ่ายเองได้ แค่เรื่องงานที่บอลต้องไปทำมันก็มากพอแล้ว ถ้าอยากจะช่วยจริง ๆ ก็จ่ายเงินเดือนบอลให้มาก ๆ ก็พอ”ผมปฏิเสธไอ้พี่วุฒิ
“อะไรกันที่ให้ไปนะระดับผู้บริหารเลยนะ เป็นถึงท่านรองประธานบริษัทเชี่ยวนะ แต่ถ้าไม่พอพี่จะให้เงินเดือนของท่านประธานบริษัทด้วยเลยดีไหม”
ไอ้พี่วุฒิมันก็คงจะเข้าใจผมละครับ ผมต้องการที่จะจ่ายเงินส่วนนี้ เพราะคนที่เค้าจะต้องไปดูแลนะแม่ผมนะครับรวมทั้งยายของน้ำฟ้าด้วย
ในส่วนเรื่องของงานผมได้ลาออกจากข้าราชการครูแล้ว ถึงแม้ว่าท่านผอ.จะทักท้วง รวมถึง พี่ ๆ น้อง ๆ และนักเรียนผู้ปกครองบางส่วน
ยังต้องการให้ผมทำงานอยู่ก็ตาม แต่ผมเล็งเห็นแล้วว่าถ้าผมยังคงยืนยันที่จะเป็นครูอยู่ ปัญหาจะตามมาทั้ง ชื่อเสียงของโรงเรียน ท่านผอ. เพื่อนร่วมงาน
นักเรียนเอง อีกอย่างไอ้พี่วุฒิก็ประกาศกับสื่อมวลชนไปแล้วว่าผมจะทำงานในบริษัทของไอ้พี่วุฒิมัน ผมอดที่จะขำไม่ได้เพราะไอ้พี่วุฒิสารภาพว่า
ที่ประกาศไปอย่างนั้นเพราะต้องการจะยึดเวลาของผมให้อยู่กับตัวเอง จะได้ไม่มีใครมาเกาะแกะผมได้ อันที่จริงผมต้องเป็นคนกลัวไม่ใช่เหรอครับ
หลังจากเสร็จพิธีการต่าง ๆ รวมทำการทำบุญครบ 7 วัน แม่ของอ้อมก็ขอกลับไปพักตัวเองประมาณ 2 สัปดาห์ เพราะท่านยังเป็นห่วงลูกสาวคนโต
ก่อนจะย้ายของไปพักกับแม่ของผม เพื่อให้ท่านคลายจากความเศร้าที่ต้องศูนย์เสียลูกสาวไป เพราะอีก 3 เดือนข้างหน้าท่านก็จะเข้ารับการผ่าตัด
พร้อมทั้งการทำกายภาพบำบัดจากโรงพยาบาลของหมออ้อ และแม่ผมตอนนี้ท่านกำลังมีความสุขกับการทำงานมาก หลังจากที่ท่านให้สัมภาษณ์กับนักข่าว
เรื่องของผมในวันนั้นไป กระแสของแม่ผมก็ดีมาก ๆ ครับ ได้รับคำชื่นชมกับแนวความคิดที่ไม่โบราณ เป็นแม่ผู้เข้าใจลูก
วันนี้ผมจะพาไอ้พี่วุฒิไปหาแม่ผมและแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับแม่ของผมครับ โดยที่ผมจะไปกับไอ้พี่วุฒิ แล้วพ่อยุทธกับแม่ภัทร
จะตามไปในภายหลังครับพร้อมน้ำฟ้า ผมละหมั่นไส้ไอ้พี่วุฒิที่วันนี้ลุกขึ้นมาแต่งหล่อไม่เกรงใจใครเลย
“พี่วุฒิ พี่จะไปพบแม่บอลนะไม่ได้ไปออกรายการ รึประชุมระดับโลกซะหน่อย”ผมอดที่จะพูดออกไปไม่ได้ เพราะตอนนี้ไอ้พี่วุฒิ
มันกำลังเอาเสื้อสูทออกมาเลือกเต็มไปหมดละครับ
“ไม่ได้สิบอล พี่จะไปพบแม่ยายของพี่นะ ความประทับใจแรกเป็นสิ่งสำคัญ ท่านจะได้ยอมมอบลูกชายของท่านให้พี่ดูแลตลอดไป”
ฟังคำพูดแล้วผมอยากจะเอาหัวโขกกับผนังห้องซักที
“พี่วุฒิลืมไปรึเปล่าว่าพี่นะไปเจอแม่บอลมาแล้วนะ”ผมอดถามไม่ได้
“มันไม่เหมือนกันนิครับ ตอนนั้นเพื่อนร่วมงาน แต่วันนี้พี่ไปในฐานะลูกเขยคนสำคัญ”ดูคำพูดคำจาเค้านะครับ แล้วไอ้ฐานะลูกเขยผมก็เถียงไม่ได้หรอกครับ
ก็มันจริง แต่ไอ้ที่ต่อด้วยคนสำคัญนะมันคืออะไรกัน
“เฮ้อ..... เอาที่พี่สบายใจแล้วกัน”ผมอดที่จะถอนหายใจออกมาดัง ๆ ไม่ได้
“เอาที่สบายจริงป่าว ถ้างั้นเรามาสานสัมพันธ์ของกันและกันให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นก่อน แล้วพี่ค่อยเลือกชุดดีกว่าเนอะ”ได้ยินคำพูดของไอ้ปีศาจหื่นกาม
แล้วผมต้องกันไปถลึงตาใส่
“อย่าเข้ามานะไอ้พี่วุฒิ ไม่งั้นบอลจะไม่พาไปแนะนำกับแม่จริง ๆ ด้วย”ผมต้องขู่ครับ เพราะไอ้ปีศาจหื่นกามมันวางสูทแล้วทำหน้าหื่นแล้ว
ก้าวเข้ามาหาผมแทน
“ก็ได้ ถ้าไม่กลัวจะไม่ได้ไปพบแม่ท่านนะ เดี๋ยวจะโดนจัดชุดใหญ่”ไอ้พี่วุฒิยกมือสองข้างทำท่ายอมแพ้แล้วพูดงึมงำจนผมจับความหมายของรูปประโยคไม่ได้
“พี่วุฒิเลือกได้แล้วค่อยตามไปแล้วกันนะบอลจะไปดูน้ำฟ้าก่อนนะครับ”ผมบอกคนตรงหน้าแล้วเดินออกมาทันทีไม่รอฟังคำตอบเค้าละครับ
หลังจากที่ผมไปหาน้ำฟ้าที่ตอนนี้ได้พี่เลี้ยงกิตติมศักดิ์ 2 ท่าน คือ พ่อยุทธ์และแม่ภัทรนั้นเอง ตอนนี้ผมไม่อยากจะบอกเลยครับว่าน้ำฟ้ากลายเป็นขวัญใจ
และนางฟ้าตัวน้อย ๆ ของครอบครัวรัตนไพบูลณ์สารเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ ทั้งรักทั้งหลงกันเลย ทั้งคุณปู่ คุณย่า และคุณอา แถมป้า ๆ พี่ ๆ ที่ทำงานอยู่ภายในบ้าน
ผมรบกวนคุณพ่อคุณแม่ท่านดูแลพร้อมบอกให้น้ำฟ้าทำตัวดี ๆ เป็นเด็กดีและได้คำตอบจากนางฟ้าตัวน้อยของผมด้วยเสียงหนักแน่นแล้วผมก็เดินออกมาจากห้องนั่งเล่น
ก็พบว่าไอ้พี่วุฒิลงมาชั้นล่างแล้วพอดี
“เรียบร้อยแล้วครับพี่วุฒิ”ผมส่งยิ้มไปด้วยวันนี้ไอ้พี่วุฒิหล่อจนผมอิจฉาเลย
“ครับ เดี๋ยวพี่ไปบอกพ่อกับแม่ท่านก่อนนะครับ รอพี่แป๊บนึงนะครับ”พอผมพยักหน้าไอ้พี่วุฒิก็ยิ้มแล้วเข้าไปห้องที่ผมพึ่งจะออกมา
หลังจากนั้นเราก็เริ่มออกเดินทางไปยังบ้านของผมที่ตอนนี้แม่ผมกำลังรออยู่ ตลอดทางไอ้พี่วุฒิคอยมองหน้าผมแล้วก็ส่งยิ้ม บางทีก็จับมือผมไปหอมบ้างจูบบ้าง
บางทีผมก็คิดนะครับว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงนี้ผมคงท้องได้ลูกคนที่สามแล้ว เราใช้เวลาเดินทางกันประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าก็ถึงบ้านที่ผมเติบโตมา
“บอลครับ พี่หล่อรึยัง”พอลงจากรถได้ไอ้พี่วุฒิก็ขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางแล้วถามผม
“หล่อแล้วครับ ไม่มีใครหล่อกว่าพี่วุฒิอีกแล้วละ”ผมก็ตอบไปตามความเป็นจริงละครับ ขนาดต้นกับทศยังต้องแอบยิ้มเลยครับ
“เดี๋ยวกลับไปแล้วพี่จะให้รางวัลกับคำตอบที่ถูกใจเลย”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
“ไปเถอะครับ แม่ท่านรอแล้วละ”ผมเอ่ย
“ครับไปกันเถอะ”ไอ้พี่วุฒิตอบผมแล้วหันไปหาคนสนิททั้งสอง ที่ตอนนี้ต่างก็ถือของฝากที่ไอ้พี่วุฒิคัดสรรมาอย่างดี
“อ้าวมากันแล้ว เข้ามาในบ้านก่อนลูกแดดมันแรง”พอเดินไปจวนจะถึงประตูบ้าน ประตูบ้านก็ถูกเปิดออกปรากฏเป็นผู้หญิงสวยและใจดีตลอดกาล
แม่ผมเองละครับ
“สวัสดีครับแม่”ผมยกมือสวัสดีแม่ตัวเอง
“สวัสดีครับคุณแม่”เสียงไอ้พี่วุฒิที่ทักทายแม่ผมพร้อมมารยาทงามยิ่งกว่านางสาวไทยด้วยการยกมือไหว้พร้อมกับการก้มหัวลงต่ำ
รวมทั้งสองคนสนิทที่ติดตามก็ทำความเคารพแม่ผมอย่างพร้อมเพียง
“จ้า เข้ามาข้างในกันดีกว่าลูก”แม่ผมรับไหว้แล้วก็เดินนำพร้อมกับชวนพวกเราเข้าไปด้านใน
แม่ผมนั่งบนโซฟาแล้วมองดูพวกผมที่เดินเข้าหา แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าท่าน ต้นส่งของสิ่งหนึ่งให้ไอ้พี่ทศนั้นคือพานที่มีธูปเทียนแพ
ผมส่งยิ้มให้กับไอ้พี่วุฒิที่เตรียของสิ่งนี้มาด้วย เราทั้งสองน้ำพานนั้นวางด้านข้างแล้วก้มลงกราบแทบเท้าของแม่ผม
“คุณแม่ครับ ผมขอกราบขอขมาคุณแม่ในสิ่งที่ได้ทำลงไป ผมรักลูกชายของคุณแม่ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแล
ลูกชายของคุณแม่ด้วยชีวิตและลมหายใจของผม ผมอยากจะขอลูกชายคุณแม่ให้มาอยู่เคียงข้างผมในฐานะคู่ชีวิตของผม ไม่ว่าจะสุขรึทุกข์ของผม
บอลจะเป็นลมหายใจของผม และเช่นกันผมจะอยู่เคียงข้างบอลไม่ว่าจะสุขรึทุกข์ ผมหวังว่าคุณแม่จะรับการขอขมาจากผมและรับผมเป็นลูกชายอีกคนด้วยนะครับ”
พอก้มกราบแล้ว ไอ้พี่วุฒิก็มองสบตากับแม่ผมพร้อมพูดออกมาด้วยเสียงที่หนักแน่นมั่นคง คำพูดทุกอย่างมันทำให้ความสุขของผมอัดแน่นอยู่ในใจจนอึดอัดไปหมด
“แม่ครับ บอลก็ต้องกราบขอโทษแม่กับเรื่องต่างๆ ทั้งการปิดบังฐานะของพี่วุฒิ แม่ครับคนนี้พี่วุฒิครับ คนรักของบอล บอลขอโทษนะครับแม่ที่บอลเป็นแบบนี้
แต่บอลพูดได้เต็มปากว่าพี่วุฒิคือคนที่บอลรัก และพี่วุฒิคือคนสุดท้ายที่บอลจะพูดแบบนี้ หากในภายภาคหน้าจะไม่เป็นดังที่บอลวาดหวังไว้บอลก็จะไม่เสียใจ
ถึงแม้ว่าการเริ่มต้นของบอลกับพี่วุฒิจะไม่ใช่ความตั้งใจของเราก็ตามที แต่ ณ เวลานี้มันคือความตั้งใจของเราทั้งสองคนแล้วครับแม่ ความตั้งใจ และความรัก
บอลขอโทษนะครับที่ทำให้แม่ต้องเหนื่อยและเสียใจกับเรื่องที่ผ่าน ๆ มา และบอลขอขอบคุณแม่ที่แม่เข้าใจบอลมากกว่าใคร”ผมพูดหลังจากไอ้พี่วุฒิมันพูดจบแล้ว
สิ่งที่อยู่ในใจมันกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดเพื่อคนตรงหน้าผม พี่ส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้ผมและยังแบ่งปันให้คนที่นั่งอยู่ข้างผมด้วย
“แม่ไม่ว่าหรอกลูก บอลเป็นลูกที่แม่เลี้ยง สั่งสอนมาเอง แม่รู้ดีว่าลูกเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ แม่ดีใจที่ลูกหาคู่ชีวิตพบนะบอล แม่ให้อภัยลูกของแม่ทุกอย่าง
แม่ก็เข้าใจนะว่าบอลคงไม่กล้าบอกแม่หรอกว่าป๊าวุฒิของน้ำฟ้านะเป็นลูกเขยแม่”แม่ผมรับพานที่ผมกับไอ้พี่วุฒิช่วยกันส่งให้กับท่านก่อนจะก้มลงกราบท่านกันอีกหนึ่งครั้ง
เมื่อรับพานธูปเทียนแพแล้วแม่ผมก็พูดออกมา แต่ช่วงท้าย ๆ เหมือนจะแปลก ๆ นะครับผมว่า
“แม่ไม่ใช่ลูกเขยซะหน่อย”ผมตอบกลับแม่ไป
“อ้าวนี้แม่เข้าใจผิดมาตลอดเลยเหรอว่าแม่ได้ลูกเขย ที่แท้แม่ได้สะใภ้เหรอเนี้ย”แม่ผมพูดไปก็หัวเราะไป
“ไม่ใช่ครับคุณแม่ ลูกเขยนะถูกต้องแล้วครับ”ไอ้พี่วุฒิรีบพูดแก้ทันที
“ฮะฮะ แม่รู้แล้วละลูกว่าได้ลูกเขยนะ แม่ยินดีที่จะรับวุฒิเป็นลูกของแม่อีกคนนะลูก ดูแลซึ่งกันและกันให้ดี จำเอาไว้ว่าอย่าเป็นแต่เพียงผู้รับเพียงอย่างเดียว
หรือผู้ให้เพียงอย่างเดียว แต่เราต้องเป็นทั้งผู้รับและผู้ให้ แม่ฝากบอลด้วยนะลูก เอาละลุกขึ้นมานั่งกันดี ๆ เถอะลูก”แม่พูดไปยิ้มไป
“ขอบคุณครับคุณแม่ แล้วก็นี้ครับแม่”ไอ้พี่วุฒิรีบยกมือขึ้นไหว้แม่ผมบนตักทันที พร้อมรับกระเช้าของฝากมากมายหลายกระเช้าที่ต้นกับทศยื่นส่งให้
“อะไรมากมายเนี้ยลูก”แม่ผมตกใจด้วยประมาณของฝากไอ้พี่วุฒิมันครับ
“ของบำรุงครับแม่ดีต่อสุขภาพทุกอย่างเลย”ไอ้พี่วุฒิเริ่มนำเสนอทันทีเลยครับ
“แม่ขอบใจวุฒิมากนะลูก แต่คราวหน้าไม่ต้องมากมายขนาดนี้หรอกนะลูก แค่พาบอลกับน้ำฟ้ามาเยี่ยมแม่บ้างก็พอแล้ว”แม่ผมพูดไปยิ้มเอ็นดูไอ้พี่วุฒิไปครับ
“ครับแม่”ไอ้พี่วุฒิส่งยิ้มให้แม่ผมพร้อมรับคำอย่างแข็งขัน แต่เชื่อเถอะครับครั้งหน้าของฝากแม่ผมต้องเยอะกว่าครั้งนี้แน่นอน ผมหมอบอลฟันธง
“แม่มีอะไรให้บอลกินบ้างครับแม่”ผมเอ่ยถามเพราะเริ่มที่จะหิวบ้างแล้ว
“แล้วไม่รอพ่อกับแม่ของพี่วุฒิเค้ารึไงเรา”แม่ผมส่ายหน้ายิ้ม ๆ ถามกลับผมมา
“ท่านจะมาถึงช่วงบ่าย ๆ ครับแม่ นะนะบอลหิวแล้วละ”ผมตอบคำถามของแม่ครับ ที่พ่อยุทธ์กับแม่ภัทรตามมาทีหลังด้วยเพราะความต้องการของแม่ผมเองครับ
แม่บอกว่าเรื่องเกิดเพราะผมและไอ้พี่วุฒิดังนั้นผมกับไอ้พี่วุฒิเลยต้องมาหาแม่ก่อน กว่าจะยอมกันได้นะครับเพราะพ่อยุทธ์และแม่ภัทรท่านก็อยากจะมาพร้อมเลย
เพื่อแสดงความจริงใจให้แม่ของผมไว้ใจ
“มีในตู้แนะพาวุฒิ ต้น แล้วก็ทศเข้าไปดูสิลูก”แม่ผมพูด แม่ผมความจำดีครับเพราะเคยเจอคนสนิทอย่างต้นและทศครั้งแรกที่มา และอาจจะมีน้ำฟ้าพูดถึงบ้างด้วย
ขอโทษนะคะแบบมาให้อ่านกันก่อน 30% ก่อนที่เหลือจะมาเสริฟให้ทีหลังคะ ช่วงนี้กำลังวุ่นวายเพราะพี่ชายจะสละโสดเลยต้องยุ่ง ๆ กันหน่อยนะคะ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจจากทุกคนเสมอมา และต้องขอบคุณ basanti สำหรับสารบัญ ป๊าวุฒิและครูบอล ขอบคุณจริง ๆ คะ
คิดถึงทุกคนนะคะอย่าลืมกันนะไม่งั้นโป้งด้วย จริงจริ้งงงงงงง
-
:pig4:
-
งื้ออออออออออออออออออออออออออ
ยิ้มแก้มแตก
โอ๊ยยยยยย อยากให้พี่ ผช มาพูดแบบนี้กับแม่บ้างงง
พี่วุฒิขาาาาา ถีบใครมาให้น้องที แอร๊ยยยย / โดนพี่วุฒิมองเหยียด
ครูบอลหนีหมอนข้างจอมหื่นให้ได้นะคะ 555 /โดนปืนเป่าหัว
รออีก 70 ที่เหลือค่าาาาาาาา :m1: :m1: :m1:
-
อิจฉาพี่บอลเลยที่พี่วุฒิมาพูดแบบนี้กับแม่
ในชีวิตจริงถ้าใครมีแบบนี้น้ำตาท่วมแน่ๆ
-
รอร๊อรอ
-
ขอขมาแบบนี้ ดีมากๆ เอาครูบอลไปเลยค่ะ!!!
-
โหยยยยย น่ารักอ่ะ พี่วุฒิอย่างเท่อ่ะ :-[ :-[
-
ขอชี้แจง
สวัสดีทุกคนนะคะ :call: วันนี้ครบกำหนดการสั่งจองและการโอนป๋าวุฒิและครูบอลแล้วนะคะ
ต้องขอบอกกันตามตรงเลยว่ายอดสั่งจองไม่ถึงกำหนดที่ตุ๊กตาได้บอกเอาไว้ :mew6:
แต่ด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของตุ๊กตาคะ เลยจะแจ้งว่าถึงแม้ว่ายอดจองจะไม่ถึงตามที่กำหนด ตุ๊กตาก็จะรวมเล่มค่าาาา :hao7:
เลยจะขอเลื่อนการสั่งจองและการโอนเป็นสิ้นเดือนกุมภาพันธ์นะคะ แล้วจะเริ่มทยอยจัดส่งช่วงสิ้นเดือนมีนาคมคะ
และในวันอังคารที่ 16 กุมภาพันธ์ 2559 ตุ๊กตาจะเอาอีก 70% ที่เหลือมาส่งจ้า
รักทุกคนนะคะ :กอด1:
-
ขอชี้แจง
สวัสดีทุกคนนะคะ :call: วันนี้ครบกำหนดการสั่งจองและการโอนป๋าวุฒิและครูบอลแล้วนะคะ
ต้องขอบอกกันตามตรงเลยว่ายอดสั่งจองไม่ถึงกำหนดที่ตุ๊กตาได้บอกเอาไว้ :mew6:
แต่ด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของตุ๊กตาคะ เลยจะแจ้งว่าถึงแม้ว่ายอดจองจะไม่ถึงตามที่กำหนด ตุ๊กตาก็จะรวมเล่มค่าาาา :hao7:
เลยจะขอเลื่อนการสั่งจองและการโอนเป็นสิ้นเดือนกุมภาพันธ์นะคะ แล้วจะเริ่มทยอยจัดส่งช่วงสิ้นเดือนมีนาคมคะ
และในวันอังคารที่ 16 กุมภาพันธ์ 2559 ตุ๊กตาจะเอาอีก 70% ที่เหลือมาส่งจ้า
รักทุกคนนะคะ :กอด1:
กรี๊ดดดดด ข่าวดีรับวันวาเลนไทน์ที่สุดเลยค่ะ ฮือออออ
หนูยังกลัวอยู่เลยว่า หนูจะไม่ได้พาน้องน้ำฟ้ากลับบ้าน
รอได้ค่ะ นานแค่ไหนหนูก็รอได้~~~~~~ #อยากจิกร๊ดให้ลั่นโลก
-
ตอนที่ 32 (ฟ้าหลังฝน ผจญภัยปิศาจหมอนข้าง 70% )
(ครูบอล)
ผมกับไอ้พี่วุฒิรวมทั้งทศและต้นจัดการมื้อนั้นเพียงเล็กน้อยพอให้อยู่ท้อง แล้วก็เข้ามาคุยกันตรงใต้ต้นมะม่วงต้นใหญ่
ด้านข้างตัวบ้านที่ให้ร่มเงา มีแคร่ไม้ที่ทำจากไม้มะขามตัวใหญ่วางไว้ ด้านบนปูด้วยเสื่อที่ทำจากกก ไอ้พี่วุฒิมันก็เร่งทำคะแนน
กับแม่ของผมไม่ได้ขาด ไอ้ประโยคที่ตอบกลับแม่ผมแต่สายตาแพรวพราวมันถูกส่งตรงมาหาผมไม่ได้ขาดสาย
“แล้วที่ว่าจะแต่งงานนะจริงรึเปล่าวุฒิ”แม่ผมถามขึ้น
“จริงสิครับ ผมทำอะไรย่อมคิดแล้วว่ามันเป็นสิ่งที่ดีครับ ผมจะไม่ให้ใครว่าคุณแม่กับบอลได้เลยครับ ผมรักบอลจริง ๆ
ผมพร้อมที่จะแสดงความจริงใจครับ”ตอบคำถามแม่แต่สายตาหวานเยิ้มส่งมาหาผมไม่ได้หยุดหย่อนกันเลย
“เอาเถอะลูก แม่เชื่อใจลูกทั้งสองคน”แม่ผมส่งยิ้มเอ็นดูให้ไอ้พี่วุฒิก่อนจะหันมาส่งยิ้มล้อผมเป็นรายต่อมา
“คุณย่าขา..................... พ่อบอล ป๊าวุฒิ น้องน้ำฟ้ามาแล้วคะ ปู่ยุทธ์กับย่าภัทรก็มากับน้องน้ำฟ้าด้วยคะ”เสียงเล็กใส
ตะโกนดังมาจากทางหน้าบ้าน
“อย่าวิ่งลูกเดี๋ยวจะหกล้มเอา”เสียงแม่ผมตระโกนดังเมื่อเห็นหลานสาวของตัวเองวิ่งเข้ามาหา
“ระวังลูก ค่อย ๆ เดินก็ได้”เสียงแม่ภัทรดังตามมา
“ค่า...........คุณย่า ย่าภัทร”น้ำฟ้ารับคำเสียงใสก่อนจะหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดินนำหน้าผู้สูงวัยทั้งสอง และมีทศและต้นเดินตามหลังมา
สองคนนี้คงจะเป็นคนเปิดประตูรั่วให้พวกท่านเข้ามา
“พ่อยุทธ์ แม่ภัทรครับ แม่กัลยาแม่บอลครับ แม่ครับพ่อยุทธ์กับแม่ภัทรเป็นคุณพ่อและคุณแม่ของพี่วุฒิครับ”ผมแนะนำทั้งสองฝ่าย
“สวัสดีคะ”แม่ผมยกมือไหว้ทักทายดูจากลักษณะแล้วแม่ผมน่าจะอายุน้อยกว่าท่านทั้งสองไม่เท่าไหร่
“สวัสดีครับ คุณกัลยาเป็นแม่ของบอลนี้เอง ผมถึงว่าบอลได้หน้าตาน่าเอ็นดูมาจากคุณแม่นี้เอง”พ่อยุทธ์ทักทายกลับ
แถมยังมีการพูดพาดพิงถึงผมให้ได้อาย
“ค่า ตาบอลหน้าเค้าเหมือนแม่มากกว่าตาบาสนะคะ”แม่ผมก็ยังจะไปรับอีกนะ ไม่ได้ดูลูกชายแม่เลยว่าตอนนี้
อายจนอยากจะมุดหนีเข้าต้นมะม่วงต้นใหญ่ตรงนี้อยู่แล้ว
“เข้าไปในบ้านกันดีกว่านะคะ เชิญคะคุณยุทธ์คุณภัทร”แม่ผมรีบเชิญท่านทั้งสองเข้าไปภายในบ้าน
“ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ”พ่อยุทธ์ส่งยิ้มพร้อมพูดกับแม่ผม
“บ้านสวยมากเลยคะ ร่มรื่นจริง ๆ เลยคะ ว่าง ๆ พี่คงต้องขอมาพักบ้างนะคะ”แม่ภัทรพูดพร้อมมองรอบ ๆ บ้านของผม
จริง ๆ แล้วบ้านพักตากอากาศและรีสอร์ทของท่านก็มีนะครับ แต่ท่านคงต้องการที่จะอยู่กับพ่อยุทธ์มากกว่าเลยทำให้ท่าน
พักอยู่ในกรุงเทพซะส่วนใหญ่
“ได้สิคะคุณภัทร มาได้ทุกเมื่อเลยนะคะ”แม่ผมส่งยิ้มรับไป
ผมปลีกตัวออกมาพร้อมมีอีกสองชีวิตที่เดินตามผมมาไม่ได้ห่างเลย นั้นคือน้ำฟ้าลูกสาวนางฟ้าของผม และไอ้พี่วุฒิ
“น้องน้ำฟ้าคะเดี๋ยวหนูช่วยพ่อบอลถือจานขนมแล้วเอาไปให้ปู่ยุทธ์กับย่าภัทรได้ไหมคะลูก”ผมถามน้ำฟ้า
“ได้คะพ่อบอล เชื่อมือน้องน้ำฟ้าได้เลยคะ หายห่วงแน่นอนคะ”น้ำฟ้ารับคำพร้อมส่งยิ้มยิงฟันน่ารักมาให้ผม
“เก่งมากเลยคะลูก”ผมเอ่ยชมลูกสาว
“แล้วป๊าวุฒิละครับพ่อบอล ป๊าวุฒิก็อยากช่วยพ่อบอลเหมือนกันนะครับ”เสียงอีกหนึ่งคนที่ส่งยิ้มมาให้พร้อมยกมือถามเหมือนเด็กนักเรียน
“อืม ถ้าอย่างนั้นป๊าวุฒิก็ยกจานผลไม้ไปก็แล้วกันนะครับ”เมื่อไอ้พี่วุฒิมันอยากเล่นผมก็เล่นด้วยละครับ
“เก่งมากเลยคะป๊าวุฒิ เดี๋ยวน้องน้ำฟ้าหอมแก้มเป็นรางวัลให้คะ”น้ำฟ้าปรบมือให้ไอ้พี่วุฒิใหญ่เลยครับ แถมยังเสนอรางวัล
เป็นการหอมแก้มกันอีกต่างหาก
“จริงเหรอคะ แต่ว่าแถมให้พ่อบอลหอมแก้มป๊าวุฒิอีกทีนึงได้ไหมคะน้องน้ำฟ้า”นั้นไงครับ ไอ้พี่วุฒิมันเล่นงานผมแล้วครับ
ปากขอน้ำฟ้าแต่ตาที่ฉายแววเจ้าเล่ห์นะส่งตรงให้ผม
“ได้สิคะป๊าวุฒิ พ่อบอลเคยสอนน้องน้ำฟ้าว่าถ้าทำดีเป็นเด็กดีก็สมควรที่จะได้รางวัลคะป๊าวุฒิ จริงไหมคะพ่อบอล”ผมควรที่จะดีใจ
กันดีไหมละครับนี้ ที่ลูกสาวกับคนรักเข้ากันได้ดีซะเหลือเกิน
“นั้นสิคะ ดูสิพ่อบอลไม่เห็นจะชมป๊าวุฒิบ้างเลย”ผมอดที่จะหมั่นไส้ไอ้พี่วุฒิมันไม่ได้ พูดแล้วยังการส่งค้อนมาให้ผมอีกต่างหาก
“เร็วสิคะพ่อบอล”น้ำฟ้าเร่งผมด้วยคำพูดแล้วยังมีการกระตุกขากางเกงของผมอีกด้วย
“ชิ ฟอด”ผมอดที่จะส่งเสียงด้วยความหมั่นไส้คนไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมหอมแก้มคนเจ้าเล่ห์หนึ่งที ด้วยด้วยเร็วเหนือแสง
“ป๊าวุฒิมีความสุขจังเลยคะ ได้รางวัลจากน้องน้ำฟ้ากับพ่อบอล”สายตาที่ส่งมาให้ผมมันทำให้ผมต้องแสร้งหันหาแก้วน้ำเพื่อรินน้ำเย็น ๆ
เอาไปให้พ่อยุทธ์และแม่ภัทรแทน
“ไปได้แล้วครับพี่วุฒิ น้องน้ำฟ้านำไปเลยคะลูก”ผมบอกคนทั้งสองที่ถือจานทั้งขนมและผลไม้รอผมแล้ว เมื่อผมจัดการน้ำเย็นใส่แก้วเรียบร้อยแล้ว
“ขนมคะปู่ยุทธ์ย่าภัทร อร่อยมากเลยนะคะ”น้ำฟ้าส่งเสียงออกไปทันที
“โอ้โห้ น่าอร่อยจริง ๆ ด้วยลูก”แม่ภัทรพูดพร้อมกับลูบหัวเล็ก ๆ ที่เจ้าตัวกำลังส่งยิ้มไปให้
“ผลไม้ครับ”ไอ้พี่วุฒิก็ไม่ได้น้อยหน้าเลยทีเดียวเชียว
“รู้จักเอาใจพ่อกับแม่เป็นแล้วเหรอเรา แสดงว่าบอลอบรมสั่งสอนมาดี”พ่อยุทธ์พูดไปก็หัวเราะถูกใจไป ส่วนผมก็ได้แต่ก้มหน้า
ที่รู้สึกมันร้อนขึ้นมากะทันหัน แต่ไอ้พี่วุฒิเนี้ยยิ้มระรื่นไม่มีการขัดใด ๆ
“น้ำครับ”ผมเอ่ยออกไป
“ขอบใจมากลูก นั่งลงสิลูก”พ่อยุทธ์พูด ผมกับไอ้พี่วุฒิเลยนั่งโซฟาเดี่ยวตัวที่ติดกัน
“น้องน้ำฟ้าหนูไปเล่นพ่อแม่ลูกกับอาต้นและอาทศก่อนนะคะลูก”แม่ผมเอ่ยขึ้น
“คะคุณย่า อาทศเป็นพ่อ อาต้นเป็นแม่ น้องน้ำฟ้าจะเล่นเป็นลูกเองนะคะ”หลังจากคำพูดของน้ำฟ้าหลุดไปก็เรียกเสียงหัวเราะได้ทั่วหน้า
จะมีก็แต่คนที่เล่นแม่คืออาต้นของน้ำฟ้าที่หน้าแดงเมื่อได้ยิน ส่วนคนที่เล่นเป็นพ่อก็มีแต่รอยยิ้มถูกใจเล็ก ๆ เท่านั้น
“ผมกับคุณภัทรต้องขอโทษจริง ๆ นะครับสำหรับการกระทำของลูกชายของเรา แต่ผมและคุณภัทรยืนยันได้ว่าลูกชายของเรา
รักลูกชายของคุณจริง ๆ และเราทั้งสองก็เต็มใจและดีใจที่ได้บอลและน้ำฟ้าเข้ามาเป็นสมาชิกของครอบครัวเรา”หลังจากที่น้ำฟ้า
ทศและต้นออกไปแล้วพ่อยุทธ์ก็เริ่มต้นพูดขึ้น
“พี่ดีใจจริง ๆ บอลเป็นคนดี น่ารัก มีความรับผิดชอบ พี่มั่นใจว่าบอลจะเป็นคู่ชีวิตที่ดีของตาวุฒิ ส่วนตาวุฒิไม่ต้องพูดถึงเลยคะ
ทั้งรักทั้งหลงบอลซะขนาดนี้ ตาวุฒิเป็นลูกชายที่ดีของเราทั้งสองคน แต่หลังจากที่มีบอลมายืนอยู่เคียงข้างแล้ว ตาวุฒิของเรามีการเปลี่ยนแปลง
จากที่ดีก็ดีขึ้นมากเลยคะ และพี่มั่นใจนะคะว่าตาวุฒินอกจากจะเป็นลูกที่ดีแล้ว ยังเป็นสามีและพ่อที่ดีให้บอลและน้ำฟ้าได้แน่นอนคะ”
ผมอดที่จะมองท่านทั้งสองที่พูดออกมาสลับกับอีกคนที่จ้องมองผมไม่ได้คลาดสายตา
“คะ ดิฉันก็มั่นใจจากสายตาของตัวเองที่ตาวุฒิแกกล้าที่จะออกมายอมรับกับสังคมภายนอกว่ารักและให้เกียรติลูกชายของดิฉัน
น้ำฟ้าเองก็พูดถึงป๊าวุฒิของแกไม่ได้ขาดเลย ลูกดิฉันรักใครดิฉันก็รักด้วยคะ ดิฉันเป็นแม่ของแกก็จริงแต่ดิฉันไม่สามารถ
ที่จะอยู่กับแกได้ตลอดไป แค่มีใครที่ดีและรักลูกของดิฉันจริง ๆ แม่ก็พอใจสุขใจแล้วลูก”แม่ผมส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ผมพร้อมน้ำคลอหน่วยตา
และคำสุดท้ายท่านมองตรงมายังผม
“บอลขอบคุณครับแม่ พ่อยุทธ์ แม่ภัทร”ผมรีบก้มลงกราบเท้าของผู้หญิงที่รักผมที่สุด และรวมผู้ใหญ่ที่ผมรักและเคารพอีกสองท่าน
“ผมขอบคุณครับคุณแม่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวัง”ไอ้พี่วุฒิรีบตามผมมาเพื่อกราบท่านทั้งสามคน
“ดีแล้วลูก จดจำเรื่องราวที่ผ่านมา เมื่อยามที่ผิดใจกัน ไม่พอใจกัน ไม่เข้าใจกัน ก็ให้คิดว่ากว่าจะมีวันนี้ได้มันไม่ได้ง่ายดายเลย
จงถนอมรักของตัวเองและอีกคนให้ดี มีอะไรก็ให้พูดให้ปรึกษากัน อย่าโกหกกันเพราะการโกหกมันไม่ใช่เรื่องดีเลยมันมีแต่จะสร้างรอยร้าวให้กัน”
คำสอนที่ออกมาจากปากแม่ของผมดังขึ้น มันเป็นเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยน
“เป็นคำสอนที่ดีจริง ๆ เลยคะ จำกันให้ดีนะทั้งสองคน ความซื่อสัตย์ก็เป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะถ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อกันแล้วนั้น
ก็แสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้เห็นอีกฝ่ายสำคัญถึงได้ทำให้เค้าเสียใจ”แม่ภัทรเอ่ยคำสอนเพิ่ม
“ครับ”ทั้งผมและไอ้พี่วุฒิเอ่ยรับคำสอนของท่านด้วยรอยยิ้ม
“ขึ้นมานั่งให้มันดี ๆ ได้แล้วลูก ปวดขากันพอดี”พ่อยุทธ์เอ่ยบอก
“เอาละครับ วันนี้ที่ผมมานอกจากจะมาขอโทษแล้ว ผมอยากจะมาสู่ขอบอลให้ถูกต้องตามประเพณี”ผมตกใจ
สะดุ้งหลังจากได้ยินคำพูดของพ่อยุทธ์
“ฮะฮะฮะ จะดีเหรอคะ ดิฉันให้ลูกชายของดิฉันฟรี ๆ เลยคะ ขอแค่ดูแลให้ดีก็พอ”แม่ผมหัวเราะเสร็จก็ตอบคำของพ่อยุทธ์
“เรื่องดูแลไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะกำกับตาวุฒิให้ดีเลย แต่ถึงไม่กำกับตาวุฒิก็ดูแลบอลเค้าดีแน่ ๆ ครับ จากที่ผ่านมา
ก็ไม่น่าจะสงสัยอะไร แต่ผมต้องการจะให้ทุกคนในสังคมรู้ชัดเจนว่าบอลคือคนในครอบครัวรัตนไพบูรณ์สาร”พ่อยุทธ์ตอบ
“จริงคะพี่ยืนยันได้ว่าตาวุฒิรักบอลจริง ๆ ห่วงยิ่งกว่าจงอางห่วงไข่เสียอีก”แม่ภัทรพูดเสริม โดยมีไอ้พี่วุฒิที่ส่งยิ้มไม่ได้ขาด
เอ่ยขัดแต่อย่างใด
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่เถอะคะ ดิฉันไม่เรียกร้องอะไรหรอกคะ”แม่ผมตอบ
“ครับ ผมจะจัดเตรียมสินสอดทองหมั้นให้เหมาะสมกับที่เป็นคนสำคัญของลูกชายของเรา”คำพูดของพ่อยุทธ์ทำให้ตาของผมเบิกกว้าง
“พ่อยุทธ์ครับคือว่า”ผมพยายามที่จะคัดค้าน
“บอลอย่าขัดผู้ใหญ่สิลูก”เป็นแม่ภัทรที่ดุผม
“แต่ว่า”ผมพยายามที่จะพูด
“บอลครับ”ไอ้พี่วุฒิเอ่ยพร้อมกับส่ายหน้าอมยิ้ม ผมจึงได้ยอมเงียบเสียงลง
“คะ แล้วแต่คุณยุทธ์และคุณภัทรเถอะคะ”แม่ผมอมยิ้มตอบกลับมา
“ดีคะพรุ่งนี้เราไปดูฤกษ์กันคุณกัลยา พี่มีพระอาจารย์ที่นับถืออยู่องค์นึง ท่านเป็นผู้ทรงศีลที่น่าเคารพปฏิบัติอยู่ในศีลในธรรม”
แม่ภัทรพูดกับแม่ผมด้วยสายตาตื่นเต้น
“พรุ่งนี้เลยเหรอคะ”แม่ผมถามด้วยความตกใจ
“คะ ไม่ได้หรอกคะพ่อลูกชายดิฉันเค้าใจร้อนคะ”แม่ภัทรพร้อมพยักพเยิดหน้ามาทางคนข้างตัวของผม
“ก็ได้คะ”แม่ผมดูท่าจะชอบพ่อยุทธ์และแม่ภัทร ซึ่งก็คงจะไม่ต่างกับท่านทั้งสองที่คุยกันถูกคอกับแม่ของผมเสียเหลือเกิน
“ดิฉันเชิญคุณยุทธ์และคุณภัทรอยู่ทานมื้อค่ำด้วยกันก่อนนะคะ”แม่ผมพูดเชิญพ่อยุทธ์และแม่ภัทรร่วมโต๊ะมื้อค่ำ
“คุณกัลยาจะทำเองใช่ไหมคะ พี่ขอเป็นลูกมือช่วยด้วยดีกว่านะคะ”แม่ภัทรท่านเสนอตัวช่วยแม่ผมทำมื้อค่ำ
“ได้เลยคะ คุณยุทธ์เชิญพักผ่อนตามสบายนะคะ”แม่ผมยิ้มรับผู้ช่วย ก่อนหันมาพูดกับพ่อยุทธ์ซึ่งท่านก็ยิ้มรับคำแม่ผมทันที
อาหารเย็นมื้อนี้เป็นไปด้วยความสุข ซึ่งอาหารมื้อนี้มีแม่ครัวใหญ่คือแม่ผม มีผู้ช่วยได้แก่แม่ภัทร ผม และน้ำฟ้า
ที่จริงแล้วไอ้พี่วุฒิก็เสนอตัวแต่ก็ถูกแม่ภัทรไล่ออกไปด้วยเหตุผลว่าเกะกะ จึงต้องระเห็จตัวเองออกไปคุยเป็นเพื่อนพ่อยุทธ์แทน
เสียงหัวเราะเกิดขึ้นตลอดเวลาจนถึงขนมอร่อยของแม่ผมเอง คือข้าวเหนียวมะม่วง ซึ่งเป็นมะม่วงน้ำดอกไม้จากสวนของแม่ผมเอง
ข้าวเหนียวรสชาติมันส่งกลิ่นหอมกะทิสด ๆ
“อร่อยมากเลยนะคะ ผักก็สดมาก ๆ พี่เติมข้าวอีกตั้งจานนึง คุณพี่ก็เติมข้าวอีกสองจาน เจริญอาหารมาก ๆ เลยคะ
ข้าวเหนียวมะม่วงก็อร่อยจนพี่ไม่กลัวที่จะน้ำหนักขึ้นเลย”แม่ภัทรเอ่ยชมไม่ได้ขาดปาก ผัก ผลไม้ก็ของที่แม่ผมปลูกเอง ดูแลเองทั้งนั้น
ท่านว่าว่าง ๆ หาอะไรทำยามว่าง แถมไม่ต้องซื้อและปลอดสารพิษอีกต่างหาก
“ดิฉันดีใจนะคะที่ถูกปาก แต่ที่จริงก็ได้ผู้ช่วยดีละคะถึงอร่อยขนาดนี้”แม่ผมพูดขึ้น
“ใช่คะ เป็นเพราะน้องน้ำฟ้าเป็นผู้ช่วยไงคะวันนี้เลยอร่อย”ดูเอาเถอะครับลูกสาวผม คำพูดของน้ำฟ้าเรียกเสียงหัวเราะ
และรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคน
“จ้า น้องน้ำฟ้าเก่งลูก”แม่ผมเอ่ยชมจนลูกสาวผมยิ้มไม่ได้หุบกันเลยทีเดียว
คืนนั้นพ่อยุทธ์และแม่ภัทรพักที่รีสอร์ทของรัตนไพบูรณ์สารที่อยู่จังหวัดปราจีนบุรี และไอ้พี่วุฒิก็ยืนยันที่จะนอนกับผมและ
น้ำฟ้าที่บ้านนี้ ซึ่งแม่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วยเหตุผลว่าท่านได้รับไอ้พี่วุฒิเป็นลูกเขยแล้วนั้นเอง ตอนนี้บนเตียงผมเลยบรรจุด้วยผู้ชายสองคน
และเด็กอีกหนึ่งคน ซึ่งผมนอนตรงกลางน้ำฟ้านอนติดกับผนังป้องกันการนอนดิ้นตกเตียงนั้นเอง คืนนี้ผมล้มตัวลงนอนด้วยรอยยิ้ม
ในอ้อมกอดของผมมีลูกสาวที่ผมรักเหมือนชีวิตของผม และมีอ้อมกอดแข็งแรงและอบอุ่นโอบรัดผมจากผู้ชายที่ผมรักเช่นกัน
ฝันของผมคืนนี้ต้องดีด้วยแน่นอน เพราะคำอวยพรก่อนนอนจากเจ้าของแขนแข็งแรงนั้นเอง
“ฟอด ฟอด ฟอด หลับฝันดีนะครับครูบอลของพี่วุฒิ”ไอ้พี่วุฒิหอมแก้มทั้งสองข้าง และหน้าผากของผม
พร้อมกับคำพูดก่อนนอนที่ไอ้พี่วุฒิจะต้องพูดทุก ๆ คืน
ตื่นเช้ามาด้วยเสียงเคาะประตูจากแม่ของผมที่วันนี้เรียกให้ผมปลูกอีกสองชีวิตที่ยังคงหลับอยู่ให้ตื่นขึ้นเพื่อทำบุญตักบาตรกัน
ซึ่งทั้งสองก็ไม่ได้อิดออดแต่อย่างใด ทำบุญตักบาตรพระสงฆ์เรียบร้อยแล้วผมก็มาช่วยแม่ทำอาหารเช้าด้วยข้าวต้มหมูมีกระดูกหมูอ่อนตุ๋น
โรยกระเทียมเจียวหอม ๆ หลังอาหารเสร็จไม่นาน พ่อยุทธ์และแม่ภัทรก็มาถึง ท่านบอกว่าจะมาขอฝากท้องด้วยเพราะติดใจ
รสชาติอาหารและบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ซึ่งแม่ผมไม่มีปฏิเสธแต่อย่างใด เพราะดูท่านจะดีใจด้วยซ้ำที่บนโต๊ะมีเพื่อนร่วมโต๊ะ
จำนวนหลายคน คงจะเพราะผมและบาสไม่ค่อยได้กลับมาหาท่านเลยทำให้ท่านเหงา มื้อนี้ทุกคนก็ยังคงเจริญอาหารกันดีมาก ๆ
เพราะทุกคนเติมข้าวต้มกันทั่วหน้าไม่เว้นแม้แต่น้ำฟ้า
เรียบร้อยมื้อเช้าแล้วเราก็ยกขบวนกันไปยังวัดป่าที่มีพระอาจารย์ที่แม่ภัทรท่านนับถือเพื่อดูฤกษ์งานแต่งของผมกับไอ้พี่วุฒิ
พูดแล้วอยากจะม้วนตัวเป็นเกลียวซักสามรอบครึ่งจริง ๆ เลยครับ พอคิดถึงตรงนี้แล้วผมคงจะไม่ต้องแต่ชุดเจ้าสาวใช่ไหมครับ
ไอ้กระโปรงฟูฟ่องสีหวานแหว ถึงผมจะเป็นรับแต่ผมไม่ได้นิยมที่จะเป็นหญิงนะครับผมรับไม่ได้
“พระอาจารย์เจ้าขา ดิฉันอยากจะมาขอฤกษ์ยามแต่งงานลูกชายของดิฉันกับสะใภ้เจ้าคะ”แม่ภัทรกล่าวหลังจากที่เราทุกคน
ก้มลงกราบท่านแล้ว
“เจอกันแล้วสินะโยม ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันถึงแม้จะไม่ใช่เพศปกติตามธรรมชาติก็ตาม แต่ก็มีใจรักมีใจผูกผันต่อกัน
แต่ด้วยมีกรรมร่วมกันจึงทำให้เกิดมาในเพศเดียวกัน อาตมาอยากจะขอให้โยมหมั่นทำความดี รักษาศีล กี่ชาติกี่ภพก็มั่นคงต่อกัน
โยมทั้งสองก็จะพบกันไม่คลาดต่อกัน”พระอาจารย์พูดหลังจากดูวันเดือนปีเกิดของผมและไอ้พี่วุฒิแล้ว
“แสดงว่าเค้าเป็นเนื้อคู่กันสินะคะ”แม่ภัทรพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
“มันก็ใช่นั้นละโยม แต่หากอีกฝ่ายไม่ซื่อสัตย์ ไม่ถนอมน้ำใจกันและกัน ต่อให้เป็นเนื้อคู่ก็คงจะอยู่กันไม่รอดหรอกโยม”
พระอาจารย์ท่านกล่าวด้วยความปราณี
“ครับพระอาจารย์พวกเราทั้งสองจะจำไว้ครับ”เป็นไอ้พี่วุฒิที่ตอบรับคำของท่านพระอาจารย์
“ดีแล้วโยม หากโยมทำได้อย่างนั้นแล้วละก็ จะวันไหนก็ได้โยมต่างก็เป็นฤกษ์ดีทั้งนั้น”พระอาจารย์ท่านกล่าว
“พระอาจารย์คะ ช่วยเลือกซักหนึ่งวันที่ดีและเหมาะสมเถอะนะเจ้าคะ ดิฉันอยากให้เป็นการเริ่มต้นที่ดีของทั้งลูกชายและ
ลูกสะใภ้เจ้าคะ”แม่ภัทรยังคงขอให้พระอาจารย์ท่านเลือกวันให้
“เอาเถอะโยมภัทร ถ้าอย่างนั้นเป็นวัน......เดือน............ก็แล้วกันนะโยม อีกสามเดือนข้างหน้านี้ละ”พระอาจารย์ท่านเลือกวัน
ซึ่งอีกประมาณสามเดือนข้างจะเป็นวันมงคลของผมกับไอ้พี่วุฒินั้นเอง
“ขอบคุณพระอาจารย์ครับ”พ่อยุทธ์ก้มลงกราบ
“ไม่เป็นไรหรอกโยม”พระอาจารย์ท่านตอบพร้อมรอยยิ้มปราณีถูกส่งมาให้พวกเราทุกคน
พวกเราทุกคนกล่าวลาท่านพระอาจารย์แล้วก็เดินไปทำบุญพร้อมนั่งสมาธิกันอีกคนประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ซึ่งคนที่มีปัญหา
อาจจะเป็นน้ำฟ้าที่นั่งได้ประมาณสิบนาทีก็ไม่ไหว ผมกับไอ้พี่วุฒิเลยขอตัวออกมาเพื่อพาน้ำฟ้าไปให้อาหารปลาแทน
แล้วเราก็ยกขบวนกันกลับบ้านและเป็นแม่ผมและแม่ภัทรที่ขอแสดงฝีมือมื้อค่ำกันอีกครั้ง เรานอนที่บ้านกันอีกหนึ่งคืน
ก่อนจะเดินทางกลับมายังกรุงเทพฯ
“แม่ครับบอลกลับก่อนนะครับแล้วบอลจะพาน้ำฟ้ามาเยี่ยมนะครับ”ผมพูดพร้อมกับกอดแม่ผมไว้แน่น ๆ
“จ้า แม่วางใจแล้วละลูกว่าลูกของแม่จะมีคนดูแลที่ดีและรักลูกของแม่ ดูแลกันและกันให้ดีนะ ดูแลน้ำฟ้าให้ดีอบรมสั่งสอน
ให้เติบโตมาเป็นคนดี แม่รู้ว่าลูกของแม่ทำได้”แม่ผมพูดทั้ง ๆ ที่เรายังคงกอดกัน
“ครับแม่”ผมตอบกลับ การสนทนาของเรามีแค่เราเท่านั้นที่รู้เนื้อหา
“แม่ครับ แล้วผมจะพาบอลกับน้ำฟ้ามาเยี่ยมนะครับ ไม่ต้องห่วงอะไรเพราะลูกชายของแม่เป็นดวงใจ เป็นลมหายใจของผม
น้ำฟ้าเป็นเหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของผม”ไอ้พี่วุฒิพูดหลังจากผมกับแม่ผละออกจากกัน
“แม่ฝากด้วยนะวุฒิ แม่ไม่รับคืนนะ”แม่ผมพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ผมไม่มีวันที่จะคืนหรอกครับแม่”ไอ้พี่วุฒิตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“จ้า เดินทางกันดี ๆ นะ ขับรถดี ๆ นะ ทศ ต้น”แม่ผมอวยพร รวมทั้งทศคนขับและต้นที่นั่งด้านข้าง
“ครับ คุณแม่กัลยา”สองเสียงตอบกลับ กว่าทั้งสองจะยอมเรียกแบบนี้แม่ผมต้องทั้งขู่และต่อรองถึงยอมเรียก
ตอนแรกแม่ผมให้เรียกว่าแม่ด้วยซ้ำ แต่ทั้งสองคัดค้านกันสุดเสียงแม่ผมเลยต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้แทน
ระหว่างนี้ก็เริ่มเตรียมการเรื่องงานแต่งแล้ว เพราะแม่ภัทรบอกว่าทุกอย่างต้องออกมาดีทุกอย่าง ลูกชายคนโตจะสละโสดทั้งที
จะรับขวัญลูกสะใภ้ ต้องเอาให้ชาวบ้านชาวช่องเค้าอิจฉาตาร้อนกันให้ทั่วหน้า ดูเอาเถอะครับ นอกจากการเตรียมตัวเรื่องงานแต่งแล้ว
ผมก็เริ่มที่จะการศึกษางานและทำงานเป็นเลขาให้ไอ้พี่วุฒิไปด้วยเพื่อเป็นการเรียนรู้งานไปในตัว โดยที่เลขาประจำตัวหน้าห้องก็ยังคงอยู่
มีการสอนงานให้ผมบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็น ทศ ต้น และตัวไอ้พี่วุฒิเองที่สอนงาน โต๊ะทำงานของผมก็อยู่ภายในห้องของไอ้พี่วุฒิ
ด้วยข้ออ้างว่าถ้าผมมีข้อสงสัยผมจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมาให้เหนื่อยแถมยังรวดเร็วด้วย มีครั้งนึงที่ผมพยายามจะแยกห้องทำงานให้ได้
จนไอ้พี่วุฒิไม่ยอมคุยกับผมด้วยน้อยใจหาว่าผมไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ จนผมปวดหัวกันเลย เลขาประตัวของไอ้พี่วุฒิเข้ามาคุยว่าขอเป็นตัวแทน
พนักงานทั้งบริษัทขอให้ผมทำงานห้องเดียวกับไอ้พี่วุฒิ ด้วยเหตุผลว่า ‘ตอนที่บอสยังไม่ได้คบกับคุณบอลบอสเป็นคนที่เข้มงวดมาก
ห้ามมีข้อผิดพลาด ไม่เคยจะยิ้มให้ใครได้เห็นเลย แต่ตอนที่เริ่มคบกับคุณบอลบอสอารมณ์ดีขึ้นยิ้มให้ลูกน้องได้ชื่นใจ
ว่าเจ้านายของตัวเองเป็นมนุษย์กับเค้าไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ถูกโปรแกรมให้ทำงานกับควงสาวๆ พอบอสเปิดเผยเรื่องคุณบอลและ
คุณบอลมาทำงานด้วยแล้ว บอสนอกจากยิ้มยังมีเสียงหัวเราะ เวลาบอสมองคุณบอลก็ทำให้พวกเราอดเขินแทนไม่ได้
แบบอยากจะเป็นคุณบอลซะเอง แล้วตอนนี้คุณบอลยืนยันจะแยกห้องทำงาน มันยิ่งกว่าตอนแรกอีกนะคะคุณบอล
พายุลงกลางบริษัทหลายลูกแล้วนะคะ คุณบอลขาเห็นแก่ชีวิต จิตใจของพวกเราเถอะนะคะ’วันนั้นผมเลยต้องยกเลิก
การแยกห้องทำงานทันที
“จะยิ้มอีกนานไหมครับท่านประธาน”ผมอดที่จะพูดออกไปไม่ได้ ด้วยตอนนี้ไอ้พี่วุฒิมันยิ้มไม่หุบเลย
“ก็พี่มีความสุขนิครับ บอลกลับมาทำงานใกล้ ๆ พี่แล้ว”ดูคำพูดของเค้าเถอะครับ
“ครับ ครับ พี่วุฒิอยู่กับบอลตลอดเวลาพี่วุฒิจะไม่เบื่อบอลเหรอ จะไม่รำคาญบอลเหรอ”ผมอดยิ้มตามไปไม่ได้
แล้วผมก็ถามข้อสงสัยออกไป
“ไม่หรอกครับบอล ทุกนาทีของสายตาพี่มันมีไว้มองบอลว่าบอลจะมีความสุขดีไหม จะทุกข์รึเปล่าจะมีใครรังแกบอลไหม
หูของพี่มีเอาไว้ฟังเสียงหัวเราะของบอลคอยฟังเสียงว่าใครจะว่าจะกล่าวหาบอลของพี่ จมูกของมีเอาไว้หายใจร่วมกับบอลของพี่
ปากของพี่มีเอาไว้บอกคำว่ารักกับบอลทุก ๆ วัน มีเอาด่าพวกที่บังอาจรังแกบอล มือและอ้อมแขนของพี่มีไว้โอบประคองปกป้องบอล
ขาของพี่มีเอาไว้ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กับบอลไม่ว่ามันจะรำบากแค่ไหนก็ตาม หัวใจของพี่มีไว้ให้บอลแต่เพียงคนเดียวครับ
ฟอด ฟอด ฟอด พี่วุฒิรักบอลนะครับ”พอฟังคำถามของผมแล้วไอ้พี่วุฒิก็ก้าวเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับพูดในจุดต่างๆ ก็ชี้ไปด้วย
พอถึงอ้อมแขนก็มีการโอบกอดประคองผมซึ่งผมก็ไม่อาจที่จะปฏิเสธได้เลย และมีการหอมแก้มผมทั้งสองข้างและหน้าผากของผมแรง ๆ
ผมนั้นรู้สึกว่าเรื่องของอ้อมนั้นมันคือโชคร้ายของผม มันช่างหนักหนาเสียเหลือเกิน แต่มันก็ทำให้ผมได้เจอผู้ชายที่แสนวิเศษคนนี้
ได้รักและเดินเคียงข้างผม ทั้งยามสุขและทุกข์ กล้าที่จะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าผมคือคนรัก รักผมที่เป็นผมและยังเผื่อแผ่มายังครอบครัว
ของผมอีกด้วย ผมโชคดีจริง ๆ นะครับ ‘เมื่อเมียมันชั่วเลยได้ไอ้พี่วุฒิมาแทน”มันก็ไม่เลวเลยครับ ยิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่งสิบใบซะอีกครับ
“บอลก็รักพี่วุฒิครับ ไอ้หมอนข้างของบอล จุ๊บ”ผมพูดก่อนจะจุ๊บคางเจ้าของอ้อมกอดนี้ ผมจะอยู่เคียงข้างไอ้หมอนข้างของผม
จนลมสุดท้ายของผม
จบบริบูรณ์จ้า...
.
จบแล้วนะคะ เป็นไงบ้างเอ่ย ไม่อยากจะบอกว่าเขียนไปตุ๊กตาก็เขินอีตาพี่วุฒิไป :-[ ปานว่าตัวเองเองเป็นครูบอลกันเลยจ้า เหลือตอนพิเศษอีกตอนนึงนะคะ รอกันหน่อยนะคะ จุ๊บจุ๊บ... :mew1: ขอกอดหน่อยนะจ๊ะ :กอด1:
-
เสี่ยวมากค่ะคุณวุฒิ โรงงานน้ำตาลถล่มแล้วค่ะ :o8:
-
:pig4: :pig4: :L2: :L2: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
เอือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นอนฟินตาย ตายอย่างสงบแล้วจ้าาาาา
อ๊ากกกกก พี่วุฒิคะ พี่ไม่กลัวครูบอล หรือ พวกน้องๆ หนูๆ
ที่นั่งดูนั่งฟังตาปริบๆ นี่จะหัวใจวาย ใจละลาย ตายกันไปก่อนเหรออออออ :m3: :m3: :m3:
ฮือออออออออออออออออออออออ เขินวัวหายควายล้ม แทบจะวิ่งไล่ขวิดกระทิง แงงงงงง5555
รอตอนพิเศษนะคะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
ถึงป๊าวุฒิจะเสี่ยว แต่เราก็เขิน :-[ :-[ :-[
-
เสี่ยวจนบทสุดท้ายจริงๆ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย หวานขนาดนี้ มดจะขึ้นคอมมั้ยเนี่ยยยยยยย :-[ :-[
-
ชื่อเรื่องมันโดนเลยต้องเข้ามาอ่านสักหน่อย :impress2:
-
:o8:ท :-[ :impress2:
-
:-[ หวานส่งท้ายกันจริง ๆ รอตอนพิเศษจ้า
-
พี่วุฒิพูดได้เลี่ยนชวนอ้วกมาก
รอตอนพิเศษ
-
โรงงานน้ำตาลทั่วประเทศไทย ยังสู้พี่วุฒิไม่ได้ 55555+
-
บอกได้เลยว่า ฟิน :ling1: รักกันนานๆน้าจ้าาาาาาา!!!
-
:z1:
-
ค่าาแล้วคู่ของนพบาสล่ะ อยากให้มีด้วยอ่าาา
-
o13
-
:heaven. ฟินอย่างสงบ ในที่สุดครูบอลก็มีวันนี้
ขอบคุณเพื่อนสาววายด้วยนะที่ชักพาให้ได้พบรักแท้
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะที่มาต่อจนจบ
-
:pig4:
-
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย
พี่วุฒิน่ารัก น้องน้ำฟ้าก็น่ารัก
อิจฉาน้องบอลเบาๆ มีสามีดี มีลูกน่ารัก
คนรอบข้างก็น่ารัก ดีเข้าใจในตัวน้องบอล
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ น่ารักๆแบบนี้นะจ๊ะ
ปล. อยากอ่านเรื่องพี่แมลงสาบกับน้องหมาจอมเกรียนจังเลย
-
น่ารักอ่ะ อ่านไปด้วยได้บรรยากาศอุ่นไอรักฟรุ้งฟริ้งเลย อิอิ
-
:-[ :pig4: :3123: :hao5: แอบเสียน้ำตาให้เรื่องนี้ หวานน่ารักดีครับ ชอบประโยคที่คุณแม่บอกมากๆ ชีวิตจริงถ้ามีคนที่รักเราและเรารักเค้าต่างคนพร้อมจะดูแลกันและกันก็คงจะดีนะครับ อยากอ่านอีก ช่วยลงตอนพิเศษด้วยนะครับ
-
อัพเดทสารบัญ (เพิ่มตอนที่ 32)
ตอนที่ 1 (หมอนข้าง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2502262#msg2502262)
ตอนที่ 2 (คำสั่งรึว่าคำสั่ง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2503233#msg2503233)
ตอนที่ 3 (ขัดใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2505310#msg2505310)
ตอนที่ 4 (เหตุเกิด) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2508565#msg2508565)
ตอนที่ 5 (ความตั้งใจบนความตั้งใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2513130#msg2513130)
ตอนที่ 6 (ข้อตกลงรึว่าบังคับกันแน่...ห๋า...) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2516495#msg2516495)
ตอนที่ 7 (คุณชายหมอมาเอง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2520266#msg2520266)
ตอนที่ 8 (ร่วมเรียงเคียงหมอน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2523452#msg2523452)
ตอนที่ 9 (ชี้แจงและหาแนวร่วม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2527769#msg2527769)
ตอนที่ 10 (นักพนันตัวยง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2530967#msg2530967)
ตอนที่ 11 (หลากหลายอารมณ์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2534617#msg2534617)
ตอนที่ 12 (ฝากตัว) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2536794#msg2536794)
ตอนที่ 13 (แพ้น็อคราบคาบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2540887#msg2540887)
ตอนที่ 14 (แล เพนียด) ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2544264#msg2544264)
ตอนที่ 14 (แล เพนียด) ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2552310#msg2552310)
ตอนที่ 15 (หึงรึว่าไม่หึง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2552321#msg2552321)
ตอนที่ 16 (ชำระความ) 30% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2557656#msg2557656)
ตอนที่ 16 (ชำระความ) 100% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2564517#msg2564517)
ตอนที่ 17 (ชีวิตที่เปลี่ยนไป) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2570354#msg2570354)
ตอนที่ 18 (ความพยาม) ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2574716#msg2574716)
ตอนที่ 18 (ความพยาม) ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2574969#msg2574969)
ตอนที่ 19 (ประสาทจะกิน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2580027#msg2580027)
ตอนที่ 20 (หวานกันให้โลกอิจฉา) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2585795#msg2585795)
ตอนที่ 21 (เตรียมตั้งรับ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2592913#msg2592913)
ตอนที่ 22 (ความจริงที่ยอมรับ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2599251#msg2599251)
ตอนที่ 23 (รึต้องทำใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2605655#msg2605655)
ตอนที่ 24 (เผชิญหน้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2619183#msg2619183)
ตอนพิเศษ (น้องน้ำฟ้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2631083#msg2631083)
ตอนที่ 25 (จุดเริ่มต้นสงคราม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2656601#msg2656601)
ตอนที่ 25 (เตรียมตัวเผชิญหน้า) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2675575#msg2675575)
ตอนพิเศษ (สงกรานต์หวานฉ่ำ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2678521#msg2678521)
ตอนที่ 26 (จุดเริ่มต้น) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2760220#msg2760220)
ตอนที่ 27 (ความโง่และจุดจบที่มาถึง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2859716#msg2859716)
ตอนที่ 28 (คลื่นยักษ์) 40% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg2972275#msg2972275)
ตอนที่ 28 (คลื่นยักษ์) 100% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3152429#msg3152429)
ตอนที่ 29 (พายุร้าย) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3218617#msg3218617)
ตอนที่ 30 (แรงใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3244143#msg3244143)
ตอนที่ 31 (ประกาศให้โลกรู้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3253903#msg3253903)
ตอนที่ 32 (ฟ้าหลังฝน ผจญภัยปิศาจหมอนข้าง 30% ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3296855#msg3296855)
ตอนที่ 32 (ฟ้าหลังฝน ผจญภัยปิศาจหมอนข้าง 70% ) จบบริบูรณ์จ้า... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39487.msg3309723#msg3309723)
o13 ยกนิ้วโป้งให้คนแต่ง took-ta_naka
-
เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยค่ะ แอบผิดคาดนิดนึง คิดว่าจะเป็นเรื่องแรงๆ ที่ไหนได้หวานละมุนน่ารักก อ่านเพลินมาม่าน้อยดีค่ะ แต่งดีมากๆ รักคุณวุฒิมากรักเมียแบบถวายหัวเลยจริงๆ อิอิ :-[ :-[
-
:katai2-1: ขอบคุณสำหรับนิยายนะครับ
-
o13
-
อยากได้สามีแบบพี่วุฒ รักเมียสุดๆ
-
พี่วุฒิเป็นผู้ชายที่เหนือฝันจริงๆ
-
อ่านจบแล้วสนุกมากกกกก ขอบคุณคับ o13 o13 o13
-
สนุกดีครับ แต่บอกตามตรง อ่านตอนแรกไปจนครึ่งเรื่องนี่ เกลียดวุฒิมากเลยอ่ะ คือเกลียดคนนิสัยอย่างเงี้ย ข่มขู่ บังคับ ตลอดเลยอ่ะ ก็เข้าใจนะว่าจะเอาผู้ชายทำเมียเนี่ย ด้านได้อายอด แต่มันดูมากเกินไป จนกลายเป็นน่ารำคาญเลยอ่ะ :angry2: :angry2: :angry2:
แต่ตอนหลังนายเอกก็รักพระเอก มันก็น่ารักดี น้องน้ำฟ้น่ารักมากเลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อาจจะดูเยอะไปหน่อยแต่เป็นความเห็นส่วนตัวเราเอง ไม่ว่ากันเนอะแบบว่าอินไง 555 เจอหลายเรื่องและพระเอกนิสัยงี้ เกลียดทุกเรื่องที่เจอแหละ แต่ก็อ่าน 5555 :laugh: :laugh: :laugh:
-
ขอบคุณค่ะ
นิยายสนุกๆ
-
:mew3: เขิลแปป ...... ขอบคุณมากค่ะ
-
โอยยยยยยยยยยย นี่เราไปอยู่หลุมไหนมา ทำไมหาเรื่องนี้ไม่เจอ ชอบมาเลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกก อ่านรวดเดียวจบเลย แอบอยากรู้ น้องชายคุณหมอนข้าง อย่างภาม จะมีคู่ไหม ทางที่ดี ส่งไปดามใจครูเต้เลยค่ะ 555 เรื่องต้นกับทศ แล้วก็คู่กัดอย่างนพกับบาสอีก จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆเลยค่ะ
-
เอาตรงๆนะ เราว่าพล็อตเรื่องน่ะดี แต่วิธีการการเล่าเรื่องกับการดำเนินเรื่องมันออกจะงงๆไปหน่อย บทสนทนาของตัวละครก็ดูแปลกไปจากปกติ คือคนเราไม่น่าจะพูดกันแบบนี้ ด้านสำนวนก็ติดๆขัดๆไม่ค่อยไหลลื่น และที่สำคัญ นะคะ ไม่ใช่ นะค่ะ แต่ถ้าจะใช้คำว่า ค่ะ มันต้องเป็น น่ะค่ะ ถึงจะถูก ดูเหมือนคุณใช้ ค่ะ หมดทุกอย่างเลย ในส่วนนี้อ่านแล้วมันทำให้หงุดหงิดลูกตาเบาๆ แต่ก็อ่านจบแล้วหละ
o18 o18 o18
-
:oo1:
-
ใครได้หนังสือเรื่องนี้แล้ว
มั่งคะ คนเขียนเงียบไปเลย
-
o13
-
ขอบคุณค่าาาา สนุกมากค่าาาาา รอตอนพิเศษน้าาา
-
อ่า...ขอบคุณตุ๊กตาที่มาต่อจนจบ...และขอบคุณตัวเองที่กลับมาอ่านจนจบเช่นกันหลังจากหายไปนาน (ติดเกมส์) ..... เราจะรอบอลในตอนพิเศษนะ...ถ้ามี
:กอด1:
-
o13 ขอบคุณครับ รถอ้อยคว่ำหลายตอนเลย o13
-
เราได้ข่าวมานะคะว่าคุณตุ๊กตาคนเขียนเรื่องนี้ เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อ 2 เดือนก่อน
คนที่สั่งซื้อเรื่องนี้ไปกรุณาติดต่อกลับไปที่อีเมล์เพื่อติดต่อขอรับเงินคืนนะคะ
คนที่ดูแลอยู่คือคุณติ๊กซึ่งเป็นลุกพี่ลุกน้องของคุณตุ๊กตา
ข่าวนี้ผิดถูกยังไงก็รบกวนเช็คกันด้วยค่ะ
-
:hao5: เราชอบเรื่องนี้มากๆเลย ไม่เคยรู้ว่ามีการเปิดจอง นิยายเรื่องนี้ ตอนนี้มายินข่าวว่าคนแต่งเสียชีวิตแล้ว รู้สึกตกใจมาก
ขอให้คนแต่งเรื่องนี้ไปสู่สุขคติ ได้ไปในภพภูมิที่ดี :call: เราจะเก็บเรื่องนี้ไว้ในความทรงจำว่าเป็นนิยายที่เราอ่านแล้วมีความสุขมากแค่ไหน
-
ได้ข่าวคนเขียนเรื่องนี้ สุขคตินะครับ
-
น้องน้ำฟ้าน่ารักมากเลยยยยยค่ะ :mew1: :กอด1:
-
ไม่ได้อ่านมานาน กลับมาอีกทีจบแล้ว
-
ได้ฤกษ์ มาอ่านตอนจบสักที ดองไว้นานละ
:pig4: :pig4:
-
รวมเล่มเถอะครับ อยากได้หนังสือมากๆๆเลยครับบ อยากได้จริงๆๆ
-
อ้าวขอโทษจริงๆครับ ขอให้นักเขียน สู่สุขคติ นะครับ แต่ถ้าใครมีนิยายเรื่องนี้อยู่ในมือ อยากขายบอกด้วยนะครับ
-
:pig2: :pig2:เราพึ่งมามีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่สนุกมากจริงๆทุกๆตัวละครในนิยายไม่ว่าจะเป็นพระเอกอย่างพี่วุฒิและนายเอกแบบครูบอลหรือตัวละครอื่นๆเช่นน้องน้ำฟ้า อนุบาลสามขวบ...อิอิน่ารักนะ :impress3: หรือจะเป็นพี่ทศกับพี่ต้นบอดี้การ์ดคนสนิทจองพี่วุฒิ o13
และสามแม่ของน้องนำ้ฟ้า แม่อ้อ แม่เจย์ แม่ตุ้ยก็เป็นตัวละครที่น่ารักมากๆอีกตัวหนึ่งเลยที่สร้างสีสรรค์ให้เรื่องนี้น่ารักและมีเสน่ห์ o13 o13
และอีกสองตัวที่น่ารักในนิยายเรื่อนี้คืออาบาลของน้องน้ำฟ้าและพี่นพเจ้าของห้างเพื่อนคุณวุฒิ
:mew1: :mew1:และอีตัวละครที่สำคัญเลยก็ว่าได้คือแม่ของบอลและพ่อแม่ของคุณวุฒิ ที่เราคนอ่านอ่านแล้วต้องหลงรักเลยเพราะความน่ารักที่ท่านรักลูกมากๆๆทำให้นิยายเรื่องนี้ไม่น่าปวดใจเพราะประเด็นว่าครอบครัวรับไม่ได้
สุดท้ายอีตัวละครแม่อ้อมนางร้ยที่มาไม่กี่ตอนแต่กระแสแรงมากนางร้ายตัวจริงซินะอิอิ :mc4: :mc4:
และสุดท้ายเห็นบอกว่าผู้แต่งคุณตุ๊กตาเสียชีวิตแล้ว ช่างเป็นข่าวที่น่าเสียใจมากจริงๆที่เราๆคนอ่านจะเสียผู้แต่งนิยายน่ารักๆไป
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรผลงานของคุณตุ๊กตาก็จะยังเป็นตัวแทนให้เราๆชาวเล้าเป็ดได้อ่านกันและระลึกถึงต่อไป :L2: :L2:
:L1: :L1:ขอให้นอนหลับฝันดีตื่นมาในภพภูมิที่ดีนะคับ...ขอบคุณจากใจในฐานะผู้อ่านคนนึงที่ชื่นชอบผลงานของคุณ :L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณนะคะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะกับครอบครัว
-
o13 o13
ชอบมากกกกค่า
อยากได้ความรักอย่างนี้บ้างงงงงง
:กอด1: :กอด1: :ling1:
-
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ นะคะ
-
ชอบสนุมากครูบอลตลกดีแต่นางก็น่าสงสารเช่นกัน ดีนะที่อิพี่วุฒิรักครูบอลจริงหวังแต่ง อ่านแล้วสนุก
-
สนุกมากเลยครับ ชอบๆ :pighaun:
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังหลงรักเหมือนเดิม :L1: :pig4: o13
-
:o8: :-[ :-[ :impress2:
-
อ่านกี่รอบก็สนุก..รักนิยายเรื่องนี้
และเสียใจกับครอบครัวคนเขียนด้วยนะคะ
-
:mew1: รักเมีย หลงเมียมากเลยค่ะพี่วุฒิ
น่าอิจฉาครูบอล :mew3: