“ชอบไอ้เชษฐ์มันเหรอ เราน่ะ”
ขยันมากมาย มีอีกป่าวเนี่ย
ตอนนี้เด็กอายุต่ำกว่า 40 ปีควรพิจารณานะครับ ไม่รู้ว่าจะติดเรทป่าวเนี่ย อิอิ
ขอบคุณครับ ตอนนี้ก็มาถึงเกือบค่อนเรื่องแล้วล่ะครับ อุตส่าห์จนได้ แต่ต้องขอแค่นี้ก่อนครับ เดี๋ยวกลับบ้านจะอัพต่อให้จนหมด เพราะที่ทำงานวันนี้เน็ตไม่ไหวจริงๆ หลุดบ่อยไม่พอ ต่อไม่ติดอีกตะหาก ก็มองดูไฟล์ที่พิมพ์ไว้ ก็มาถึงหน้า 49 แล้วล่ะ
อีกสามตอนก็จะจบแล้ว ตอนนี้ก็เปิดไดของพี่เชษฐ์แล้วเอามาเรียบเรียงอยู่น่ะครับ อีกไม่นานคงได้เอามาให้ท่านๆได้อ่านกัน ก็จะพยายามพัฒนางานเขียนของตัวเองให้ดีครับ เพราะรู้สึกว่าภาษาของผมยังไม่ลื่นไหลพอ อ่านแล้วยังสะดุดๆอยู่ ก็ขออภัยด้วยนะครับ มีความสุขกับเย็นๆวันอังคารทุกท่านครับ :เฮ้อ:
ต้องขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังและคำติชมของท่านผู้อ่าน ดีใจจริงๆ ครับ ที่ได้การต้อนรับอย่างอบอุ่นขนาดนี้ ตอนนี้ทำใจได้แล้วครับ แต่ยังคิดถึงพี่เชษฐ์อยู่เสมอ ความทรงจำดีๆก็อยู่ติดจนตัวตายนั่นแหล่ะครับ สำหรับพี่น้ำตาลถามว่า เชษฐ์น้อยเกิดวันเดียวกันกับพี่เชษฐ์หรือเปล่า จริงครับ ผมก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกัน ตอนแรกพี่ศักดิ์พี่กวาเล่าให้ฟังว่า หมอกำหนดวันคลอดไว้ประมาณวันที่ 13-14 มีนาคมนี่แหล่ะครับ แต่ก็คลอดก่อนกำหนดอาทิตย์เดียว ก็สมบูรณ์แข็งแรงครับ อีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ขอขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณจริงๆ
ป.ล. สำหรับไดอารี่ผมลงแน่นอนครับ แต่ขอให้รออีกนิดหน่อย ตอนนี้ก็เรียบเรียงอยู่ เพราะพยายามนึกถึงวันที่พี่เชษฐ์บันทึกลงในได แล้วต้องนึกให้ออกน่ะครับ ว่าวันนั้นเราทำอะไรกันอยู่ คือในใจผมอยากจะเขียนข้อความในได อยากจะอธิบายเหตุการณ์ด้วยน่ะครับ ว่าทำไมถึงเกิดแบบนั้นขึ้น หวังว่าคงได้รับการต้องรับอย่างอบอุ่นเหมือนเดิมนะครับ ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งครับ
โมครับ
ขอบขอบคุณกับทุก reply เลยนะครับ ดีใจมากๆ ที่ได้รับการตอบรับขนาดนี้ อ่านคอมเม้นต์แล้วน้ำตาซึมจริงๆ ที่มีคนรักพี่เชษฐ์เยอะขนาดนี้ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลงัใจครับ ได้มาเยอะเลย ทำให้มีพลังในการเขียนเรื่องต่อไป ที่จริงก็ไม่อยากให้มันเศร้าขนาดนี้หรอกครับ ก็ต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้ต้องเสียน้ำตา และก็ขอบคุณสำหรับคำอวยพรให้เชษฐ์น้อยด้วยนะครับ ไปดูหน้าหลานมาเมื่อตอนเย็นๆนี่เอง น่ารักมาก ยังไงก็ท่านไหนอยากเห็นน้า เดี๋ยวผมก็จะได้ถ่ายรูปมาโพสท์ให้ได้ชมกันขอบคุณอีกครั้งครับ
โมครับ
“คนบางคนเฝ้ารอที่จะอยู่เพื่อคอยในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามันจะมาถึงเมื่อไหร่ แต่เค้าก็ยังมีความหวังที่จะคอย”
มีอยู่ข้อความหนึ่งนะคะ ใช้ชื่อว่า ผู้กอง ขอเพลง กุมภาพันธ์มา
“พี่ต้องไปแล้วนะ อยู่กับพี่ศักดิ์เค้าดีๆ อย่าดื้อ จำไว้นะครับ เป็นแฟนตำรวจต้องเข้มแข็ง”
พี่เชษฐ์บอกลาพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอด
ผมกอดพี่เขาแน่นเหมือนกับว่าอยากจะจดจำทุกอย่างไว้กับตัวเองให้ได้มากที่สุด
พอผมผละออกมาจากพี่เขาแล้ว ผมก็ถอดพระที่ผมใส่ตั้งแต่เด็กสวมคอพี่เชษฐ์ไป
โอย น้ำตาไหลครับ พยายามอัพ ตอนเขียนก็ร้องให้เหมือนกัน คิดถึงพี่เค้ามากๆเลย
“พี่เชษฐ์ครับ ทะเลสวยมาก ในที่สุดเราก็ได้มาด้วยกันแล้วนะ ขอให้พี่หลับให้สบายนะครับ”
ผมโปรยเถ้าไปจนหมด พักนึงผมก็รู้สึกว่า เรี่ยวแรงรวมทั้งความเข้มแข็งทั้งหมดของผมได้หายไปแล้ว
ความอ่อนแอที่เก็บอยู่ตั้งแต่วันแรกๆที่พี่เชษฐ์จากผมไปได้ทะลักออกมา
สองขาของผมก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้
ผมจึงทรุดลงแล้ว......................ร้องให้ออกมา
“อ๋อ ไม่เป็นรัยหรอกครับภาษาไทยวิบัติมาก จะเป็นนักเขียนก็ต้องคำนึงถึงภาษาด้วย