พิมพ์หน้านี้ - [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Chiffon_cake ที่ 26-09-2017 21:20:07

หัวข้อ: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-09-2017 21:20:07
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม








เล่นของเตี้ย
โดย Chiffon_cake



สารบัญ
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3710557;topicseen#msg3710557)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3711463%3Btopicseen#msg3711463)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3713184;topicseen#msg3713184)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3715557;topicseen#msg3715557)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3728454;topicseen#msg3728454)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3730105;topicseen#msg3730105)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3732087;topicseen#msg3732087)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3734550;topicseen#msg3734550)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3737866;topicseen#msg3737866)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3742541;topicseen#msg3742541)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3745103;topicseen#msg3745103)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3745485;topicseen#msg3745485)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3749590;topicseen#msg3749590)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3752567;topicseen#msg3752567)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3755503;topicseen#msg3755503)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3760935;topicseen#msg3760935)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3771337;topicseen#msg3771337)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3774716;topicseen#msg3774716)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3776613;topicseen#msg3776613)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3780097;topicseen#msg3780097)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3782327;topicseen#msg3782327)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3785354;topicseen#msg3785354)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3787837;topicseen#msg3787837)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3794135;topicseen#msg3794135)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3798701;topicseen#msg3798701)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3799904;topicseen#msg3799904)
ตอนที่ 26 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3801385;topicseen#msg3801385)
ตอนที่ 27 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3802735;topicseen#msg3802735)
ตอนที่ 28 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3803465;topicseen#msg3803465)
ตอนที่ 29 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3806811;topicseen#msg3806811)
ตอนที่ 30 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3807122;topicseen#msg3807122)
ตอนที่ 31 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3809968;topicseen#msg3809968)
ตอนที่ 32 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3812959;topicseen#msg3812959)
ตอนที่ 33 (http://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3814573;topicseen#msg3814573)
ตอนที่ 34 (http://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3815070;topicseen#msg3815070)
ตอนที่ 35 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3815758;topicseen#msg3815758)
ตอนที่ 36 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3815761;topicseen#msg3815761)
ตอนที่ 37 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3815765;topicseen#msg3815765)
ตอนที่ 38 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3815766;topicseen#msg3815766)
ตอนที่ 39 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3819737;topicseen#msg3819737)
บทส่งท้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62299.msg3819739;topicseen#msg3819739)









ถึงแม้ว่ามันจะขาสั้น ดูเหมือนของเตี้ยๆ น่าเล่น น่าจับโยนไปมา
แต่เชื่อป่ะ...มันแม่งเหมือนของสูงมากสำหรับผม
กว่าจะได้ใจมันมา ผมบอกเลยว่าผมเหนื่อยฉิบหาย
ผ่านมาหมดทุกอารมณ์ ทั้งลุ้น เสียใจ และก็ฟิน
เล่นของเตี้ยนี่มันไม่สนุกจริงๆ แต่สิ่งที่ได้มาก็ถือว่าเกินคุ้ม
จนทำให้ผมคิดว่าชาติหน้า ผมจะขอเล่นของเตี้ยอีกครั้ง
แต่ต้องเป็นของเตี้ย 'คนนี้' เท่านั้นนะ











หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 26-09-2017 21:20:56



บทนำ
กล้าหาญ




   ผมคือฝ่ายสวัสดิการของงานรับน้องคณะเศรษฐศาสตร์ในปีนี้

   บอกเลยว่าผมโคตรจะภาคภูมิใจในหน้าที่นี้อ่ะ จริงๆ นะ

   จริงจริ๊งงงงงงงง เชื่อผมดิ

   “หัวหน้าสวัสฯ มึงไปเอาข้าวหรือยัง”

   “ยัง”

   “ทำไมยังไม่ไปอีก น้องแม่งจะแดกตอนเที่ยงครึ่งนะ ไม่ใช่บ่ายสามครึ่ง!”

   “กูขับรถที่ไหนเล่า”

   “แล้วเพื่อนมึงไปไหนอ่ะ”

   “เชี่ยเซียนไปซื้อน้ำให้พวกมึงแดกไง”

   “แล้วเพื่อนคนอื่นล่ะ”

   “ไม่รู้ อยู่ดีๆ พวกแม่งก็หายหัว”

   วุ่นสัดรัสเซียโคตร...นี่แค่วันแรกที่ผมได้รับหน้าที่ผมยังหัวหมุนขนาดนี้ แล้วอีกเป็นอาทิตย์ที่เหลือล่ะ ผมจะไม่ตายห่าเลยหรืออย่างไร

   “เอากุญแจไปแล้วหาคนมาขับให้” เพื่อนร่วมคณะโยนกุญแจให้ผมอย่างไม่ใยดีเพราะมันเองก็วุ่นอยู่กับการหาหยูกหายาให้น้องอยู่ “ขนไหวใช่มั้ยกล้า”

   “กูใครวะ ไหนพูดซิ”

   “ไม่รู้ดิ กูไม่รู้จักมึงเลย” กวนตีนฉิบหาย...

   “กูคือกล้าหาญ คนที่แมนที่สุดในโลกใบนี้”

   คนฟังมันสนใจสิ่งที่ผมพูดที่ไหนกัน “มึงไปเอาข้าวไปไอ้เหี้ย ของมึงคือข้าวปีสองนะ ไม่ใช่ข้าวปีหนึ่ง ข้าวปีหนึ่งไอ้ตงกับไอ้หมูหันเพื่อนมึงไปขนแล้ว”

   “โอเคๆ รู้แล้วครับเอ้คนงาม”

   เชี่ยเอ้คือประธานชั้นปีที่สองซึ่งเป็นหัวหน้าในการรับน้องครั้งนี้ มันเป็นตุ๊ดที่โคตรวีนโคตรเหวี่ยง และยังเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในชั้นปี บอกเลยว่าแม้กระทั่งกลุ่มเพลย์บอยแห่งเศรษฐศาสตร์อย่างผม ไอ้เซียน ไอ้ตงและก็ไอ้หมูหันยังต้องยอมสิโรราบ
 
   เอาจริงๆ ปีสองคณะเรามีผู้ชายแบบนับคนได้ จะไม่ให้ผมสี่คนลงมือช่วยได้อย่างไรไหว แม้หนังหน้าและการกระทำแม่งบอกยี่ห้อว่าโคตรจะไม่ทำกิจกรรมก็เถอะ แต่สำหรับงานรับน้องปีนี้พวกเรานึกอยากกลับตัวกลับใจและก็ช่วยเพื่อนขึ้นมา

   อ้อ...ไอ้เชี่ยเอ้บังคับด้วยก็ส่วนหนึ่ง

   แล้วจะพูดยืดยาวให้ตัวเองดูดีทำไมกันล่ะเนี่ย

   ผมชื่อกล้าหาญครับ ผมคือมนุษย์แมนๆ ที่ใช้ชีวิตเป็นนักศึกษาเจ้าสำราญธรรมดาๆ คนหนึ่ง การเรียนก็ปานกลาง หน้าตาก็ถือว่าใช้ได้ ไม่มีอะไรโดดเด่นมากจนสามารถนำมาเล่าเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวได้

   ครับ...ข้อมูลของผมมีเท่านั้นจริงๆ เชื่อโผมมมม

   ไม่เชื่อเหรอ ให้ตายเถอะ โอเคผมบอกก็ได้ (น้ำตาจะไหล)

   ผมเป็นคนขาสั้น ผมสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร บางคนคงร้องถามว่าร้อยเจ็ดสิบนี่เตี้ยตรงไหน แต่ผมขอถามชายไทยกลับหน่อยเถอะครับว่าเกิดมาทั้งทีพวกคุณคิดอยากจะสูงแค่ร้อยเจ็ดสิบจริงๆ น่ะเหรอ

   ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

   ผมได้ยินเสียงคนเป็นล้านตอบกลับมาว่าอย่างงี้นะ

   ถึงแม้ผมจะเตี้ย แต่ก็แมนมากนะเออ...ผมมีนิสัยสุภาพบุรุษ ให้ความสำคัญกับเพื่อน ไม่ทำร้ายของรู้สึกของผู้หญิง โดยภาพรวมแล้วเป็นอะไรที่เรียกได้ว่าชีวิตของผมแม่งโคตรดีเลยแหละ

   จริงๆ นะ เชื่อผมสักเรื่องเถอะ

   ในที่สุดผมกับเพื่อนคณะอีกคนซึ่งเป็นคนขับรถให้อีกคนก็มาถึงร้านอาหารป้าปอย ร้านที่ผมจะมาเอาข้าวให้เด็กปีหนึ่งในวันนี้ พวกปีสองที่เข้ากิจกรรมรับน้องมาทั้งหมดทั้งสิ้นเจ็ดสิบชีวิต ฟังดูเหมือนเยอะใช่มั้ยครับ แต่ถ้าเทียบกับน้องที่มีจำนวนทั้งสิ้นเกือบสามร้อยห้าสิบคน บอกเลยว่ามันมีแค่หยิบมือเดียวจริงๆ

   ปีสอง...พวกมึงจะนอนตายอยู่ที่หอจริงๆ ใช่มั้ยวะ!

   ลำบากกลุ่มเพลย์บอยอย่างพวกผมจริงๆ แทนที่จะได้ลอยไปลอยมาเหมือนสัมภเวสี แต่กลับต้องทำตัวมีสาระทั้งๆ ที่ไม่ใช่ปรัชญาในการดำรงชีวิต ผมกับเพื่อนรู้สึกคันยุบยิบจริงๆ นะเว้ย

   จะให้ผมเป็นที่รู้จักในนามพี่กล้าหาญ หัวหน้าฝ่ายสวัสดิการเนี่ยนะ...แม่งคูลตรงไหนไม่ทราบ แต่ถึงจะไม่คูล ผมก็กลายเป็นหัวหน้าฝ่ายสวัสฯ ของงานรับน้องเศรษฐศาสตร์ปีนี้ไปซะแล้วล่ะครับ

   ผมคิดเล่นๆ ระหว่างนั่งรอข้าวกล่องเจ็ดสิบกล่อง ระหว่างนั้นสายตาของผมหันไปเห็นนมเปรี้ยวที่วางเรียงเป็นตับอยู่ในตู้แช่ร้านข้างๆ ซึ่งเป็นร้านของอาม่าคนหนึ่ง สิ่งนั้นพานให้ผมนึกไปถึงความทรงจำที่มีอยู่อย่างมากมาย

   ‘รสผลไม้รวมอร่อยดี’
   ‘ถ้าทำอะไรให้มึง มึงถึงจะให้นมเปรี้ยวใช่ป่ะ ถ้างั้นมึงก็อย่าเอาไปให้คนอื่นนะ ให้แต่กูคนเดียวเท่านั้น’
   ‘มึงสังเกตป่ะ เวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันอ่ะ นมเปรี้ยวจะเป็นสองกล่องตลอด’
   ‘ฉิบหายละ มึงทำให้กูเสพติดการแดกนมเปรี้ยว’
   ‘ตอนนี้กูเห็นนมเปรี้ยวแล้วนึกถึงมึงตลอดมึงเลย เพราะเห็นแล้วอยากแดก’

   เฮ้อ...นมเปรี้ยวแค่นี้มีความหมายนับล้านเลยนะ

   ผมห่างหายจากวงการการดื่มนมเปรี้ยวไปนานเพราะดื่มแล้วนึกถึงใครบางคน คนๆ นั้นคือคนที่เป็นเจ้าของคำพูดหลายบรรทัดข้างบนนั่นแหละ

   ว่าแล้วก็ไปซื้อแดกสักหน่อยดีกว่า

   มือของผมเปิดตู้แช่ออกมา ก่อนจะเอื้อมไปหยิบนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมสีเขียว ใครเล่าจะรู้ว่าจู่ๆ ก็มีมือจากไหนก็มิอาจทราบได้เอื้อมมาหยิบด้วย

   ไอ้สัด...กูหยิบก่อน

   แต่ทำไมแหวนที่นิ้วกลางของมันแม่งคุ้นฉิบหายเลยวะ

   ผมหันไปหาตัวต้นเหตุ...เมื่อได้เห็นแล้วผมก็แทบจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้น

   ไม่รู้ดีหรือไม่ดีที่คนคนนั้นแม่งพยุงตัวผมเอาไว้ได้ทัน

   คนที่อยู่ตรงนี้แม่งอย่างกับคนในความฝัน ผมไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่ามันจะมาอยู่ที่นี่และก็ตรงนี้ โอกาสแม่งเรียกได้ว่าแทบจะเป็นหนึ่งในล้าน แต่มันก็มา...มายืนอยู่ตรงนี้จริงๆ ขอขยี้ตาสักล้านที แต่ถ้าทำไปมันก็คงไม่เท่ เอาเป็นว่ายืนอึ้งเฉยๆ ดีกว่า

   เพราะไอ้เหี้ยนี่มันคือคนที่อยู่ในความทรงจำเกี่ยวกับนมเปรี้ยวของผมคนนั้นนั่นแหละ!

   “พี่เป็นไรมั้ยครับ”

   ถ้อยคำห่างเหินทำเอาผมกลับมีสติอีกครั้ง ผมรีบปิดตู้แช่อาม่าก่อนจะกระแอมไอ เงยหน้าขึ้นมองมันพลางทำสีหน้าให้มันคูลที่สุดในชีวิต

   “มึงจำกูไม่ได้เหรอ” ใจผมสั่นอย่างเจ็บปวดรวดร้าวไปหมดระหว่างที่ถามคำถามนั้น

   นัยน์ตาคมมองมาที่ผมด้วยแววตาไร้อารมณ์

   “กู...กล้าหาญไง” ผมลองย้ำดู เผื่อที่ผ่านมาแม่งจะสะดุดก้อนหินล้มหัวฟาดพื้นจนความจำเสื่อม

   ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้มีความยินดียินร้ายอะไรทั้งสิ้น

   “ส่วนมึงก็คือ...นายท่าน” แสดงออกให้เห็นอย่างเต็มที่ว่าผมจำแม่งได้

   “พี่จะเอาอะไรมั้ยครับ ถ้าไม่เอาผมขอหยิบนะ”

   ไอ้นี่มันชื่อนายท่านจริงๆ นะ ยังไงมันก็ชื่อนายท่าน ผมถูกมันตามตื๊อตามจีบอยู่นานเป็นปี ทำไมผมจะจำมันไม่ได้

   มันต่างหากที่แกล้งทำเป็นจำผมไม่ได้

   “เดี๋ยวหยิบให้” ผมรีบบอกมัน “รสผลไม้รวมใช่มั้ย”

   ตอนมันจีบผมมันแดกรสนี้เป็นร้อยๆ กล่องเลยมั้ง

   “เปล่าครับ รสส้ม”

   ไอ้เหี้ย...ว่าไงนะ

   “ผมชอบรสส้ม ผมไม่เคยชอบรสผลไม้รวมเลย”

   ฟ้าผ่ากลางกบาลผม...

   ไม่จริงใช่มั้ย

   “แต่ทำไมตอนนั้นถึงได้...” ถึงได้บอกว่าชอบวะสาด!

   นายท่านทำเสียงรำคาญใส่ผม มันเดินไปที่หลังร้านเพื่อที่จะจ่ายตังค์ค่านมเปรี้ยวรสส้มกับอาม่าเจ้าของร้าน ทิ้งให้ผมยืนงง อีกทั้งยังเสียใจอย่าสุดซึ้งที่เข้าใจผิดมาตลอดคิดว่ามันชอบรสผลไม้รวม

   แล้วความทรงจำที่ผ่านมาระหว่างเรา มันคือยังไงกันแน่วะ

   ผมไม่ได้เจอมันมาสองปีกว่าแล้ว การกลับมาของมันทำเอาผมเจ็บปวดตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน

   มันคือไอ้นายท่าน...ผู้ที่บล็อกผมทุกช่องทางมาตลอดกว่าหกร้อยวัน

   “น้องกล้า เอาข้าวมั้ย ข้าวน่ะ!” ป้าปอยถึงขนาดใช้ตะหลิวเคาะไปที่กระทะเพื่อเรียกผมเลยทีเดียว

   “เอาครับป้า”

   ให้ตายเถอะ...กลับมาเจอผู้ชายในอดีตทีถึงกับไม่มีสติเลยกู








TBC*






มาเปิดเรื่องใหม่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
ฝากนายท่านกับกล้าหาญด้วยนะคะ : )

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 26-09-2017 21:27:36
เรื่องใหม่ เยยย้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 26-09-2017 21:30:37
 o13 น่าสนุกมากๆเลย รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-09-2017 21:31:00
แล้วทำไมเหมือนไม่รู้จักได้น่ะ
รออ่านจ้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Apinnoolek ที่ 26-09-2017 21:37:13
โอ๊ะโอ่ ไปเสียบกระติกน้ำร้อนแปป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 26-09-2017 21:42:35
เซอร์ไพรส์กับการเปิดเรื่องใหม่ของคุณเค้ก แต่ยังไงก็พร้อมอ่าน ฮ่าๆๆ

แค่บทนำก็หืม?แล้วอะ อะไรคือสาเหตุที่ทำให้เลิกกันแล้วถ้าคนในอดีตเป็นคนเดียวกับนายท่านจริงแล้วทำไมตอนนี้ถึงทำเป็นไม่รู้จัก เริ่มต้นเหมือนจะดราม่านะเนี่ยน่าติดตามจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 26-09-2017 21:47:46
ตามมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 26-09-2017 21:49:00
แหม๋ แววมาม่ามาตั้งแต่บทนำกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Am.FerfaHara ที่ 26-09-2017 21:51:11
น้องกล้า ป้าเรียกได้น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 26-09-2017 21:58:36
อะ อ้าวว ทำไมนายท่านทำเย็นชาใส่กล้าหาญจังล่ะ เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 26-09-2017 22:00:52
 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-09-2017 22:02:51
 :pig2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 26-09-2017 22:10:55
ตามมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 26-09-2017 22:16:34
หลานกล้าไปหักอกเขาหรือเปล่า เขาถึงทำเป็นจำไม่ได้อะ  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 26-09-2017 22:26:16
นี่คือเรื่องราวของผู้กล้าหาญที่ถูกเทสินะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 26-09-2017 22:30:51
เอ้าาาา

ไหงงัั้นละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-09-2017 22:36:12
มันยังไงกันล่ะเนี่ย
เคยรู้จัก เคยจีบเขา
เคยชอบนมเปรี้ยวรสผลไม้รวม

แต่ตอนนี้แวตาท่าทางว่างเปล่า เหมือนไม่เคยรู้จัก
แม้แตนมเปรี้ยว ก็ไม่ชอบรสนั้น ชอบรสส้มไปและ

เอ...........หรือจะเป็นวิธีการเข้าหา จีบใหม่
ที่มันตรงกันข้ามกับแบบเดิม  o22
แต่ดูได้ผลนะ  :katai2-1:
เพราะมันไปกระตุกต่อมสท้านสะเทือนของกล้าสุดๆเลย  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:     
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 26-09-2017 23:15:46
โอ๊ยยยย ชอบบบบบ รอติดตามมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-09-2017 23:37:35
โหหห. ชื่อแต่ละคน ยอมใจ  :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 27-09-2017 00:01:00
อ้าว กลายเป็นจำไม่ได้ซะงั้น แล้วที่บอกโดนบล็อกนี่ไปทำอะไรเค้าไว้ล่ะนั่น กรรมตามสนองรึเปล่า :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: JadeButterflyεїз ที่ 27-09-2017 00:02:01
กินนมเปรี้ยวย้อมใจไปก่อนเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-09-2017 00:45:20
อ้าว ทำไมถึงทำเป็นจำกันไม่ได้ล่ะเนี่ย  :ling3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: misaki takahashi ที่ 27-09-2017 01:19:57
ชายไทยที่สูง 170 ยังเตี้ย แล้วชายไทยที่สูง 161 อย่างผมเรียกว่าอะไร  :a5: :z3: :z3:
คงเป็นได้แค่ฮอบบิทดีๆนี้เองสินะเรา   :mew4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 27-09-2017 02:25:38
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เย้ เย้ เย้  ไรท์มาเปิดเรื่องใหม่ เราก็มาปูเสื่อรอซิคะ ^^  ตอนแรกนึกว่าต้องรอปีหน้าซะอีก  ว่าแต่อีตานายท่าน เจ้าเป็นอารายฮะ อย่ามาทำให้นายเอกชั้นเสียน้ำตานะยะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 27-09-2017 04:00:45
อ้าวไหงงั้น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-09-2017 05:53:15
งี้เวลานายท่านตามจีบก็อย่าใจอ่อนง่ายๆน้าา 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: GOBBLIN ที่ 27-09-2017 07:58:41
เย้ๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 27-09-2017 11:31:39
หมั่นไส้นายท่านทำเป็นหงุดหงิด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ไพลิน ที่ 27-09-2017 12:15:35
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 27-09-2017 12:34:38
งื้อออ  :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 27-09-2017 17:25:06
โอ๊ะ!!!   ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 27-09-2017 19:02:22
เปิดมาก้ดราม่าเลยหรอคุณเค้กกก
ตอนจีบแล้วได้เป็นแฟนรึป่าว?
ทำไมถึงจบกันได้ไม่ดีแบบนี้ละ?
นายท่านตั้งใจพูดประชดให้กล้าเจ็บหรือพูดจริงๆอะ?
เราว่าท่านจำได้ไม่งั้นไม่เมินขนาดนี้อะ แต่เรื่องนมเปรี้ยวนั้น...เดาไม่ได้เลย
อินโทรก้ดูท่านออกจะรักจะหลงกล้าอยู่หนิ ทำไมเปนงี้
รอค่าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 28-09-2017 01:28:29
เอ้าา รอติดตามสิครับผมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 28-09-2017 08:01:58
ตามมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 28-09-2017 08:38:56
ทำไมต้องทำเป็นจำไม่ได้ด้วยละ ใจร้ายยย

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 28-09-2017 12:42:47
รอๆๆ ........ (เพิ่งอ่านไปเมื่อคืน ใจร้อนจริงๆ ) :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 28-09-2017 17:00:48




ตอนที่ 1
กล้าหาญ



‘พี่ เอ๊ย มึงชื่อไร’
‘พี่อ่ะถูกแล้ว’
‘ไม่เอา จะเรียกมึง’
‘ไอ้เหี้ย กวนตีนกูแล้วมั้ยล่ะ’
‘ก็มึงตัวเล็กกว่ากูเยอะอ่ะ เรียกพี่ก็กระดากปากแย่เลยดิ’
‘ไอ้สัดนี่ มึงตาย!’
‘โอ๊ะๆ จะเตะอ่ะ ขาถึงเหรอ’
‘-วยเอ๊ยยยยยยยยย’
‘ตลกชื่ออะไรเนี่ย’
‘กูไม่บอก’
‘เดี๋ยวกูไปหาถามคนแถวนี้เอาก็ได้’
‘...’
‘กูจะบอกด้วยว่าคนที่เป็นนักเลงประจำโรงเรียนหมดฝีมือ ต้องให้เด็กมอห้าหน้าใหม่มาช่วยจากการเกือบโดนเป็นศูนย์รวมตีน’
‘ชื่อกล้าหาญ!’
‘น่ารัก’
‘ชื่อกูน่ารักตรงไหนวะ ออกจะโคตรแมน พูดใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะ’
‘ชื่ออ่ะไม่น่ารักหรอก มึงอ่ะน่ารัก’
‘กูไม่คุยกับมึงแล้ว’
‘...’
‘แล้วอย่าไปบอกใครนะว่ากูพลาดท่าให้โรงเรียนคู่อริอ่ะ’
‘ไม่บอกหรอก แต่ขออะไรมาแลกเปลี่ยนหน่อย’
‘นมเปรี้ยวได้มั้ย’
‘ทำไมต้องนมเปรี้ยว’
‘เพราะกูชอบ’
‘ได้เหรอแบบนี้’
‘ได้สิวะ’
‘กูชื่อนายท่านนะ’
‘ไม่ได้ถามมึงเลยเหอะ’
‘กูบอกเพราะอยากให้มึงรู้จัก’







   ลานอเนกประสงค์ คณะเศรษฐศาสตร์

   “มันเป็นไรวะ”

   “ไม่รู้ดิ”

   “หรือแม่งเดินผ่านวิศวฯ แล้วโดนรุมโทรมมา”

   “จริงดิ”

   “...”

   “แล้วทำไมพวกนั้นไม่เรียกกูไปดูวะ”

   ผมแจกนิ้วกลางใส่ไอ้เซียนกับไอ้สัดตงด้วยความรัก (ประชด) เห็นว่ากูสติหลุดแบบนี้กูก็ได้ยินสิ่งที่พวกมึงพูดนะเว้ย
   
   หลังจากกลับมาจากร้านอาหารป้าปอย ผมก็นำข้าวไปให้ไอ้เชี่ยเอ้จัดการต่อ จากนั้นก็มานั่งหมดอาลัยตายอยากเหมือนคนที่แบกความทุกข์เอาไว้บนบ่า ใบหน้าของนายท่านยังคงวนๆ เวียนๆ ในหัวผมทั้งๆ ที่มันไม่ได้ทำสีหน้าแบบเดิมกับผม แต่มันก็ไม่ยอมหายไปจากหัวผมสักที

   แต่ก่อนมันมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าชู้และก็เอ่อ...ความรัก...มั้งนะ แต่เมื่อตะกี้แม่งมองผมเหมือนผมเป็นแมลงที่สมควรฆ่าแล้วเหยียบซ้ำ มันมีเหตุผลครับที่จะมองผมแบบนั้น เพราะผมเคยทำผิดกับมันมา เป็นความผิดที่เรียกได้ว่าสร้างแผลใจที่ใหญ่มากให้กับมันเลยทีเดียว

   มันเคยขอผมคบเป็นแฟน แล้วผมปฏิเสธมัน...

   เหตุผลในตอนนั้นมีอยู่อย่างมากมาย ทั้งบอกมันได้และก็บอกไม่ได้ เหตุผลที่มันรู้ก็คือผมคบกับมันไม่ได้ เพราะตอนนั้นผมไม่อยากเป็นเกย์ ผมมีเพื่อนรุมล้อมมากมายแถมยังคิดว่าผมเป็นมนุษย์ที่สมควรเอาเป็นแบบอย่าง ด้วยการที่ผมเป็นไอดอลของเด็กวัยรุ่นหลายๆ คน จะให้ผมเปิดตัวมาคบกับผู้ชายได้ยังไง

   อีกเหตุผลหนึ่งก็คือผมเป็นเกย์ไม่ได้ บ้านผมมีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่เป็นผู้ชาย นอกนั้นเป็นผู้หญิงกันหมด ผมมีพี่สาวสามคน ก่อนจากไปพ่อได้ฝากฝังกับผมตอนที่ยังเด็กว่าผมต้องดูแลพวกพี่ๆ กับแม่ให้ดีเพราะผมเป็นผู้ชายคนเดียวของบ้าน คำๆ นั้นของพ่อทำให้ผมยึดเป็นคติในการใช้ชีวิตเรื่อยมา

   การที่ผมจะปกป้องพี่สาวของตัวเองได้ ผมจะให้คนอื่นรู้ว่าผมเป็นเกย์ไม่ได้

   และพี่สาวผมแม่งก็เสือกสวยทุกคนอีก รู้สึกอยากจะตายให้หนอนแดกจริงๆ

   มันรู้เหตุผลของผมแค่นี้...พอลองอธิบายให้ไอ้นายท่านฟังมันก็อาละวาดหนักมากก่อนจะนอนซมและก็เศร้าอยู่นานหลายเดือน ผมรู้เรื่องนี้ก่อนที่จะโดนมันกับเพื่อนของมันซึ่งก็คือทิมกับนุกบล็อกผม...หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ข่าวคราวอะไรจากมันอีก ไปตามรุ่นน้องรุ่นเดียวกับมันที่โรงเรียนก็ไม่มีใครยอมบอก

   ทุกคนพากันโกรธผมที่ผมเทสุดหล่อของรุ่น...เนื่องจากที่ผ่านมาทุกคนรู้ดีว่านายท่านมันชอบรุ่นพี่อย่างผมมากมายเพียงใด

   ความรู้สึกของผมมีเพียงผมกับเพื่อนเท่านั้นที่รู้ ผมไม่เคยบอกนายท่านว่าผมคิดยังไงกับมัน มันคงรู้ได้ด้วยตัวเองจากสายตาและการกระทำของผม แต่พอมันมาขอคบกับผม...ผมกลับตัดขาดมันอย่างไร้เยื่อใย นั่นย่อมทำให้มันคิดได้ว่าผมให้ความหวังมันจากนั้นก็เทมันซะงั้น

   จริงๆ แล้วผมชอบมันจะตาย

   ยิ่งได้กลับมาเห็นหน้าอีกครั้ง...ผมก็ยิ่งรู้สึกโหยหา

   ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงมาอยู่มหา’ลัยนี่ในช่วงเวลาใกล้เปิดเทอมนี้ หรือว่า...มันจะสอบเข้าที่นี่!

   “แม่งคงโดนเอาจนฟ้าเหลืองอ่ะ ดูดิ ถึงกับตาลอย”

   งานจัญไรแบบนี้มีแต่ไอ้ห่าเซียนเท่านั้น “ไปไกลๆ กู” ผมผลักใบหน้าขาวจั๊วะของมันออกไปให้พ้นสายตา

   “พวกวิศวฯ เอาก็ไม่เรียกกูไปดู” ตงพึมพำ แม่งยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้อีกเหรอ

   “ไอ้สัดตง...อย่ามาหยาบคายสวนทางกับใบหน้าผู้ดีๆ ของมึง” หรือเพราะมันมาคบผมกับไอ้เซียนวะ มันถึงเถื่อนดิบสวนทางกับใบหน้าหล่อหรูดูแพงของมัน

   “กูขอไปดูด้วยคนได้มั้ย” หมูหันเอ่ยลอยๆ ด้วยใบหน้าเอ๋อๆ ถ้าความหวังสุดท้ายของกลุ่มยังเป็นซะขนาดนี้ ผมคิดว่ากลุ่มเราคงกลายเป็นกลุ่มกเฬวรากไปแล้วล่ะ    

   “ทำไมพวกมึงชอบพูดจาแบบนี้กับกูจัง ก็บอกแล้วไงว่ากูน่ะแมน แมนมาก!”

   “แมนที่สุดในบ้านไม่สมควรเอามาอวดอ้างนะเว้ย”

   “ไอ้เหี้ยเซียน”

   “คนแมนอะไรคิดถึงผู้ชายด้วยกัน”

   ผมชะงักกึก ปกติแล้วไอ้เซียนมันจะล้อผมเรื่องนายท่านซึ่งเป็นผู้ชายในอดีตของผมอย่างเป็นกิจวัตร แต่สำหรับวันนี้มันแปลกออกไป แทนที่ผมจะตอบโต้แล้วก็ด่า ผมกลับเงียบเพราะรู้สึกสะเทือนใจ   

   กูเพิ่งไปเจอมันมาเนี่ยสาด

   “นั่นไง กูว่าแล้วว่ามันผิดปกติจริงๆ” เซียนถึงกับเดินไปรอบๆ ผม “ถ้าไม่ใช่วิศวฯ รุมเอาแล้วตกลงมึงเป็นอะไรวะกล้า”

   ผมมองหน้าเซียนกับตงผู้ที่รู้เรื่องไอ้นายท่านเป็นอย่างดี ส่วนหมูหันที่เพิ่งมารู้จักตอนเรียนมหา’ลัยนี้มันรู้เรื่องนายท่านนิดหน่อย แต่มันก็พอรู้ว่าผมมีความรู้สึกยังไงกับนายท่าน

   สรุปก็คือพวกแม่งรู้กันหมดครับว่าใจผมเป็นยังไง

   “กูว่ากูรู้นะ” หมูหันพูดด้วยสีหน้าเอ๋อตามเคย “กูเพิ่งไปเช็กทวิตเตอร์มา ตอนนี้กำลังเป็นที่ฮือฮา”

   “อะไรวะ”

   “ทายาทสามค่ายยักษ์ใหญ่ของวงการบันเทิงไทยมาเรียนคณะนิเทศฯ ที่มอเรา”

   “หา!”

   “จริงดิ”

   เซียนกับตงหันขวับมาที่ผม ไอ้พวกนี้ไม่สนใจหรอกครับว่าจะมีลูกค่ายไหนมาเรียนที่นี่ แต่มันสนใจก็เพราะหนึ่งในนั้นต้องมีนายท่านแน่นอนไม่ต้องสืบ

   แม่มันเป็นเจ้าของค่ายทำละครครับ

   เฮ้ยยย ถ้าเป็นอย่างงั้นผมก็ดีใจดิ หมูหัน มึงอย่าให้กูตั้งความหวังลมๆ แล้งๆ นะ

   “ไหน” ผมร้องขอดูหลักฐานทันที หมูหันส่งโทรศัพท์ของมันมาให้ผมดู เซียนกับตงรีบยื่นหน้าเข้ามาดูกันใหญ่



   แกกกกกก ทำไมยิ่งโตยิ่งงานดี หน่องนายท่าน หน่องทิม และก็หน่องนุกนิกที่คณะนิเทศฯ มอเราเองจ้า



   ใต้ทวิตเป็นรูปสี่รูปซึ่งเป็นเซ็ตเดียวกันหมด เด็กสามคนกำลังนั่งอยู่ในแถวของปีหนึ่งเพื่อฟังรุ่นพี่พูด ชุดที่นายท่านมันใส่ก็คือชุดที่ผมเห็นมันที่หน้าตู้แช่อาม่าวันนี้นี่แหละ

   เหี้ยยย มันมาเรียนที่นี่จริงๆ ด้วย!

   “เหยดเข้ หนึ่งหมื่นสี่พันรีทวิต บ้าไปแล้ว” ตงพึมพำ

   “เจ้าชายแห่งวงการบันเทิงคนต่อไป” เซียนยิ้มกริ่ม มองมาที่ผมอย่างมีความหมาย “มันมาเรียนที่นี่แปลว่าอะไรแปลว่ามึงมีโอกาสที่จะได้ง้อมันหรือเปล่านะ เอ๊ะๆๆ”

   คนบ้าอะไรถามเองตอบเอง

   “ไม่รู้” ผมยังไม่คืนโทรศัพท์ให้หมูหัน เพราะผมอยากส่องรูปอื่นๆ ของนายท่านต่อ



   นายท่านเจ้าขา ไพร่อยู่นี่เจ้าค่ะ
   แบบนี้ไม่อยากดูละครแล้วค่ะ อยากดูลูกคนทำละครค่ะ
   หน้าแบบนี้ทำไมไม่ยอมไปเป็นพระเอกให้แม่นะ งงใจ




   “โอ้โห ลูกชายเจ้าของค่าย แม่งดังกว่าดาราที่มาเรียนอีกนะ” ตงมองเด็กสามคนนั้นตาวาว “ไม่อยากเชื่อว่าหนึ่งในนั้นจะเคยมาตามจีบมึงตื๊อมึง เหลือเชื่อเลย”

   รู้สึกเหมือนโดนกัดยังไงไม่รู้...กูมันไม่ดีตรงไหน แค่กูเตี้ยไปหน่อยเฉยๆ!

   “แล้วตกลงมึงจะเอาไงเรื่องนายท่าน” เซียนที่ปลื้มนายท่านมาตั้งแต่สมัยมัธยมเอ่ยปากถาม “จะง้อหรือจะปล่อยมันไป”

   “น้องมันอุตส่าห์มาเรียนที่นี่ทั้งทีนะ” หมูหันทำสีหน้ากระตือรือร้น

   “ไอ้สัด มันผ่านมาสองปีแล้วนะ ตอนนี้อาจจะมีเมียมีลูกไปแล้วมั้ง”

   โป๊ก

   ไอ้ตงเขกกะโหลกคนที่เป้านิ่งของอย่างผม “คิดได้ยังไง”

   “ไม่รู้โว้ย” ผมถอนหายใจ “กูเจอมันมาแล้ว สายตาที่มันมองกูอย่างกับกูไปฆ่าแม่มันมา”

   สิ้นเสียงบ่นอุบของผม พวกเพื่อนนี่แทบจะรุมทึ้งผมเลยทีเดียว   

   “เมื่อไหร่ ไหนเล่า!” ตงร้อง

   “มึงเพ้อถึงไอ้นายท่านให้พวกกูฟังมาสองปี พอเจอตัวจริงกลับไม่เล่าให้พวกกูฟังเลยเนี่ยนะ” ไอ้เซียนเองก็เสียงดังไม่แพ้กัน

   “มึงหักหลังพวกกู มึงหักหลังพวกกู” แม้กระทั่งไอ้หมูหันก็ยังเป็นไปกับเขาด้วย

   ต่อมความเสือกของพวกมันเริ่มทำงาน แต่ผมนั้นไม่อยากแม้แต่ที่จะเล่า ยิ่งเมื่อนึกถึงสายตาเย็นชารวมไปถึงคำพูดที่โคตรจะห่างเหิน ผมก็เจ็บจี๊ดในใจแล้ว

   แต่ในเมื่อเพื่อนมันรู้เรื่องราวของผมมากมาย ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปิดบังพวกมัน

   ทันทีที่เล่าจบ พวกมันก็...

   “สวัสฯ มีน้องหิวน้ำ!”

   ยังไม่ทันที่เราจะได้ถกประเด็นอะไรกัน เสียงไอ้เชี่ยเอ้ ควีนออฟอีโคโนมิกก็ร้องสั่งแทรกขึ้นมาเสียก่อน จากที่ชุมนุมกันอย่างกับเป็นสมัชชาคนจน ตอนนี้ต้องแตกฮือแล้วรีบไปแจกน้ำน้องก่อนที่น้องจะคอแห้งตายไปซะก่อน

   ระหว่างที่แจกน้ำน้องอยู่นั้น ไอ้เชี่ยเซียนแม่งก็ยังวนมาพูดถึงเรื่องของผมจนได้

   “น้องมันคงโกรธมึงมากอ่ะ” ก่อนจะพูดอะไรมึงช่วยดูหน้าเด็กปีหนึ่งตาดำๆ ที่มองมึงกับกูอย่างสงสัยหน่อยได้มั้ย “แต่จะไม่ให้โกรธได้ไงไหว คนบ้าอะไรบอกว่าอยากแมน ทั้งๆ ที่ทำตัวอ่อนแอให้เขาตามจีบอยู่ตั้งเกือบปี”

   “กูไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย” เชี่ยเซียนแม่งชอบสะกิดต่อมความ (อยาก) แมนของผมเหลือเกิน

   “สมัยนั้นเชี่ยนายท่านตามมึงอย่างกับเป็นบอดี้การ์ด ไม่มีใครคิดว่ามึงเป็นนักเลงหัวโจกแล้วตั้งแต่ที่นายท่านมาจีบ”

   “จะอะไรก็ช่างเถอะ” ผมรู้สึกเซ็งมาก “มันเปลี่ยนไปแล้ว”

   “ใจเย็นดิ เรายังไม่รู้ความจริง”

   “ดูการกระทำกับสีหน้าเมื่อตะกี้ก็รู้แล้วมั้ยวะ”

   “มึงเพิ่งเจอแค่ครั้งเดียวเองไอ้เหี้ย แค่นี้ก็ยอมแพ้แล้วเหรอวะ” เซียนร้องลั่นจนน้องผู้หญิงแถวนั้นสะดุ้ง นี่ถ้าน้องมันตั้งใจฟังดีๆ คงเอาเรื่องราวของผมไปทำอัตชีวประวัติขายได้เลย เชี่ยเซียนแม่งพูดเรื่องผมแบบที่ไม่สนใจคนอื่นจริงๆ “นึกถึงตอนที่มันตามตื๊อมึงดิ กูจำได้เลยนะว่ากว่ามึงจะให้เบอร์มันก็เล่นเอามันเหนื่อยแทบตายเลยนี่”

   “...”

   “สงสัยคงคิดว่าตัวเองสวยมากสิท่า”

   “ไอ้ห่าเซียน” เท้างามๆ ของผมเตรียมยันตูดไอ้เซียนให้ล้มหัวทิ่ม คำพูดคำจาของมันแม่งทำเอาผมเสียความเป็นชายหมด
 
   “เชื่อกู มึงอย่าเพิ่งยอมแพ้” เซียนเรียกหมูหันให้เอาน้ำแพ็คต่อไปส่งมาให้มัน “ถ้ามึงอยากยอมแพ้ ให้มึงนึกถึงตอนที่ไอ้เชี่ยท่านมันมาจีบมึง”

   ผมชะงักเมื่อได้ยินคำพูดนั้นของเซียน

   “ตอนนั้นแม้แต่คำว่าเหนื่อยก็ยังไม่เคยออกมาจากปากของมันเลย”










   ฝ่ายสวัสดิการจัดการอาหารตอนกลางวันเรียบร้อย ทีนี้ก็เหลือจัดหาอาหารตอนเย็น

   แทนที่ผมจะมุ่งตรงไปที่ร้านอาหารป้าปอย ร้านประจำของนักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ (แม่งอยู่ไกลคณะมากนะครับ แต่ก็ชอบทานร้านนี้กันหมด ใครงงก็มายืนรวมกับผมได้) ผมกับเดอะแก๊งกลับมาที่คณะนิเทศศาสตร์แทน บอกเลยว่าคณะนี้เป็นหน้าเป็นตาให้มหา’ลัยอย่างมาก เพราะมีรุ่นพี่จบไปเป็นคนในวงการบันเทิงอย่างมากมายทั้งเบื้องหน้าและก็เบื้องหลัง เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นสูงของมอกันเลยทีเดียวเชียว

   ไม่แปลกใจที่จะยังมีคนคึกคักอยู่ใต้ตึก เพราะนอกจากจะมีการรับน้องปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาใหม่แล้ว ยังมีแขกที่เป็นแฟนคลับเข้ามาดูหน้าและก็ถ่ายรูปน้องๆ เหล่านั้นอีกด้วย ผมได้ข่าวว่ามีดาราวัยรุ่นหลายคนมาเรียนเยอะแยะ อีกทั้งยังเยอะกว่าทุกปี ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะลูกชายประธานค่ายยักษ์ใหญ่สามค่ายพร้อมใจจูงมือกันมาเรียนที่นี่หรือเปล่า ถึงได้เกิดปรากฎการณ์ที่ว่ามีดารามาเรียนมอผมเยอะมากมายขนาดนี้

   การสร้างคอนเนกชั่นเอาไว้ก็เป็นเรื่องดี ถ้าได้รู้จักมักจี่กับไอ้สามคนนี้เอาไว้บอกเลยว่าอนาคตในวงการรุ่งแน่

   จะว่าไปกูก็อยากมีคอนเนกชั่นบ้าง...เพราะกูไม่มีคนรู้จักอยู่ที่คณะนิเทศศาสตร์นี้เลย

   ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยยย ยืนงงกันเป็นไก่ตาแตกกันหมดทั้งเพื่อนและก็ผม

   “นี่เรามายืนกันพร้อมป้ายชื่อปีสองคณะเสดสาดเนี่ยนะ” ไอ้เซียนรีบถอดป้ายชื่อออก “ไม่โอเคว่ะ เราแม่งต้องเนียนให้มากกว่านี้หน่อย”

   “ถามจริง นี่มึงมาสืบเรื่องนายท่าน หรือมึงมาส่องสาว”

   “อย่างหลังดิวะ มึงมันสำคัญตรงไหน”

   นี่แหละครับเพื่อนแท้...ผมสนิทกับไอ้เซียนที่สุด แต่ก็เกลียดขี้หน้ามันที่สุดเหมือนกัน เราสี่คนจัดการซ่อนป้ายชื่อเรียบร้อย ตอนนี้ก็เลยเนียนทำเป็นคนในคณะนิเทศฯ โดยที่ไม่สนใจว่าแต้มบุญกับหนังหน้าจะเข้าข่ายใกล้ความเป็นนิเทศฯ หรือเปล่า

   “แก นายท่านหล่อมากเลยอ่ะ”
   “น้องนายท่านคนดีของของพี่”
   “ฉันไม่ได้มองคนอื่นเลยอ่ะแก นายท่านวิ้งมาก ออร่าจับมากกกก”

   เสียงแฟนคลับพร้อมกล้องอันเบ้อเร่อสองสามคนเดินผ่านหน้าพวกผมไป ผมมองตามไปยังจุดที่พวกเธอเพิ่งจากมา พบว่ากำลังมีเด็กปีหนึ่งคณะนิเทศฯ โขยงใหญ่กำลังแตกกระสานซ่านเซ็นมาจากการชุมนุมเมื่อสักครู่ บอกเลยว่าผมไม่สามารถมองเห็นตัวไอ้นายท่านได้เลยเพราะออร่าของสาวๆ ที่นี่แยงตาของผมไปหมด

   “ขาว”
   “คาวาอี้สัดๆ”
   “แม่ของลูกอาจจะอยู่แถวนี้นี่แหละ”

   ตอนนี้ผมตรัสรู้แล้วว่าพวกเพื่อนแม่งไม่ได้มาที่นี่เพราะเรื่องของผมหรอก แม่งมาเพราะงูบนหัวของพวกมันนี่แหละ ผมคิดอย่างหน่ายในใจก่อนที่สายตาของผมจะไปหันไปเจอคนที่ผมกำลังตามหา

   อยู่ดีๆ ความป๊อดก็พุ่งทะยานถึงขีดสุด ผมรีบหลบหลังไอ้เซียนคนที่สูงที่สุดในกลุ่มด้วยความไวแสง เมื่อกี้แม้แต่หน้ามันก็ยังเห็นไม่ชัด เพราะผม...ป๊อดดดดดด

   “เชี่ยกล้า เป็นเหี้ยไรเนี่ย”

   “นายท่านมา”

   “มึงมาหามันไม่ใช่เหรอ”

   “ไม่ได้มาหา” ผมกระซิบ “แค่มาดูหน้า”

   “มาดูหน้าแต่มาหลบหลังเซียนทำไม” หมูหันไม่เข้าใจผม

   “กล้ามึงจะบ้าหรือไง แค่มาดูหน้าเฉยๆ ชาติหน้ามั้งคงจะได้เรื่องได้ราว” เซียนยืดตัวขึ้น ทำท่าเหมือนจะเดินเข้าไปประจันหน้า

   “ไอ้เหี้ยเซียน!”

   “ทำไม กูจะไปทักรุ่นน้องกูมันผิดเหรอ”

   “กูไม่ให้ทัก”

   “มึงเป็นพ่อกูเหรอถึงได้มาสั่ง”

   “กูเป็นผัวมึง”

   “ฟายยยยเอ๊ย เตี้ยขนาดนี้ยังมาทำเป็นพูด”

   “กูไม่ได้เตี้ยโว้ยยย” เจอคำนี้ทีไรรู้สึกเหมือนโดนด่าพ่อทุกที มีแต่กูที่ด่าตัวเองด้วยคำนี้ได้เท่านั้น มึงจำเอาไว้เลยนะ

   “อย่าไปพูดแบบนี้กับใครนะเว้ย กูอายแทน”

   “ไม่”

   “สัดกล้า”

   “-วยไรล่ะเหี้ยเซียน”

   การที่ผมบอกว่าผมเป็นผัวมันทำให้ไอ้เซียนล้มเลิกความคิดที่จะไปหานายท่าน เพราะมันหันมาจัดการไล่เตะต่อยผมแทน

   ไอ้สัด...มึงคือบังเกอร์ของกูนะ มึงต้องยืนนิ่งๆ ดิ

   “พี่กล้า กล้าหาญบอยนี่” เสียงคุ้นหูทำเอาผมกับเพื่อนหยุดทุกการกระทำ คนที่พูดชื่อไอจีต่อท้ายชื่อปกตินี้จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้กัน “สวัสดีครับพี่ ผมทิมไง ทิมอันเดอร์สกอร์จีวาย จำได้มั้ย”

   ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อกตอนที่ค่อยๆ หันไปมองช้าๆ ไอ้ทิมลูกเจ้าของค่ายละครจีวายกำลังยืนยิ่มแฉ่งส่งออร่ามาให้ผม ข้างๆ ของมันคือนุก ลูกเจ้าของค่ายละครพีวายเจ มันกำลังยิ้มตาหยีส่งมาให้ผมเช่นเดียวกัน

   ห่างๆ ออกไปนั่นคือไอ้นายท่าน ลูกเจ้าค่ายละครเอสเอ็น แม่งกำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับเหมือนอยากหายไปจากโลกใบนี้

   “จำได้ดิ” ผมยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป ผมรู้จักกับทิมและนุกเพราะนายท่านเป็นคนแนะนำให้รู้จัก สองคนนี้ไม่ใช่รุ่นน้องโรงเรียนของผมครับ แต่เป็นเพื่อนสนิทของนายท่านสมัยที่มันเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติ ผมยังไม่เคยถามนายท่านว่ามันย้ายมาโรงเรียนชายล้วนที่มีขนาดเล็กเท่าขี้ตาแมวของผมทำไม

   เพราะงั้นทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เหตุผล...

   “พี่เรียนอยู่คณะนี้เหรอครับ”

   ผมส่ายหน้าดิก ตอนนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้เซียนกระทุ้งสีข้างผม

   ฉิบหาย...กูไม่เนียนเหรอ

   “พอดีมาหาเพื่อนที่นี่น่ะ มันบอกให้มาช่วยงานมันหน่อย”

   “คณะพี่ไม่ได้มีงานอยู่เหมือนกันเหรอครับ” คราวนี้เป็นทีของทิมที่จะต้องโดนกระทุ้งสีข้างจากนุกบ้าง

   “ตกลงมาเรียนที่นี่เหรอ”

   “ครับ” ทิมตอบ “โดนบังคับมา”

   นุกกระทุ้งสีข้างของทิมอีกรอบ ให้ตายเถอะ มึงจะกระทุ้งทำไมกันนักกันหนา...

   “หวังว่าผมจะได้เจอพี่บ่อยๆ นะครับ”

   “เอาเบอร์มาดิ เผื่อจะได้ติดต่อ” ขอเบอร์ไอ้ตัวข้างหลังยังไม่ได้ ผมก็ขอเอาเบอร์เพื่อนมันก่อนก็แล้วกัน

   “ไปได้แล้ว หิวข้าวสัด” นายท่านเดินมาลากตัวไอ้ทิมกับไอ้นุกเพื่อนมันออกไปให้ห่างผม ก่อนจากมันไม่ลืมที่จะยกมือไหว้รุ่นพี่ของมันอย่างไอ้เซียนกับไอ้ตงด้วย “พี่ หวัดดีครับ”

   แล้วกูล่ะ...

   มึงไม่ต้องไหว้กูก็ได้ แต่อย่างน้อยก็ช่วยมองหน้ากูนิดนึง

   “เอ่อ...หวัดดีนายท่าน” ตงถึงกับยืนตัวแข็งทื่อ มองดูสารร่างสูงๆ ของไอ้นายท่านเดินออกไปกับเพื่อนด้วยความอึ้งกิมกี่

   ผมถอนหายใจรัวๆ ใส่ใบหน้าของเพื่อนทีละคน

   “กูบอกแล้วว่ากับกูมันเย็นชาระดับสิบ”

   “หล่ออ่ะ” หมูหันที่เพิ่งเคยเห็นหน้าของนายท่านถึงกับเอ่ยปากชม “หล่อฉิบหาย หล่อเหี้ยๆ”

   “นี่มึงเป็นเกย์ป่ะเนี่ยหมูหัน” เซียนถาม

   “กูจะเป็นเพราะหน้าไอ้ท่านเนี่ยแหละ”

   “เงียบไปเลยมึงอ่ะ” ทำไมกูรู้สึกไม่พอใจนิดๆ นะ เชี่ยหมูหันมันเป็นผู้ชายซื่อๆ พูดตรงๆ ตามความรู้สึก ที่ผ่านมาเห็นมันสนใจผู้หญิงนมใหญ่ๆ มาโดยตลอด แต่ทำไมพอเจอหน้าไอ้นายท่าน มันถึงได้พูดออกมาแบบนี้วะ

   ตัดประเด็นเรื่องนี้ออกไปก่อนเถอะ...(บอกตัวเอง)

   “น้องมันสูงห่างจากมึงมากนะกล้า มันมาชอบมึงได้ไงเนี่ย”

   “ไม่ด่ากูว่าเตี้ยเลยล่ะ”

   “ด่าได้เหรอ ปกติเห็นด่าคำนี้แล้วของขึ้นตลอด”

   “...”

   “เงียบแบบนี้แสดงว่าด่าได้ใช่ป่ะ”

   “ไอ้...” หมูตอนเอ๊ยยยยยย

   “เอาล่ะๆ” เซียนห้ามปรามผมกับหมูหัน “กูลองวิเคราะห์เรื่องไอ้นายท่านดูแล้ว...”

   “เป็นไงวะ” ขอสาระตรงๆ เน้นๆ ทีเถอะ

   “กูว่ามึงไม่มีโอกาสเหลือแล้วล่ะกล้า ทำใจซะนะ”

   ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางกบาลผมเป็นครั้งที่สองของวัน...

   “จริงดิ”

   “เออ”

   “กูดูสายตามันแล้วนะ แม่งเปลี่ยนไปมาก ไม่เหลือเค้าของคนที่ชอบมึงฉิบหายแบบเมื่อก่อนเลย” ตงเสริม

   ให้ตายเถอะ...ผมยอมให้พวกมันรุมล้อรุมแกล้งดีกว่าให้พวกมันมาพร้อมใจกันพูดตรงๆ ใส่ผมแบบนี้นะ

   “มันก็ไม่แปลกอ่ะ มึงทำมันเจ็บฉิบหาย แล้วเรื่องมันก็ผ่านมาสองปีแล้ว ยังไงความรู้สึกมันก็ไม่มีวันเหมือนเดิม”

   ใจกูรู้สึกสะดุ้งสะเทือนจนแทบยืนไม่อยู่...แต่แล้วความแมนที่อยู่ในสายเลือดก็พุ่งทะยานแทนที่ความป๊อดเพราะคำพูดของเพื่อนไม่กี่ประโยค

   “หน็อย เดี๋ยวกูจะไปถามแม่งตรงๆ พวกมึงคอยดู!” พูดจบผมก็รีบเดินไปให้ทันร่างสูงๆ ทั้งสาม แต่ยังไม่ทันที่ผมจะถึงตัวทายาทเจ้าของค่ายพวกนั้น ผมก็โดนสาวๆ จากไหนไม่รู้มาแทรกกลางแล้วก็เบียดผมให้ไปพ้นทางก่อน

   หมดกัน...ฉากแมนๆ ที่กูกำลังจะทำให้มันเกิด

   “ขอถ่ายรูปหน่อยนะคะนายท่าน”
   “นายท่านขา มีไพร่อยากได้รูปนายท่านค่ะ”
   “น้องนายท่าน กรี๊ดๆๆๆ”
   “น้องนายพลสบายดีอยู่ใช่มั้ยคะ”

   ได้แต่ยืนมองหงอยๆ เพราะตอนนี้ความดังของไอ้นายท่านคงดังมากพอๆ กับน้องเจ้านายลูกชายเจ เจตรินไปแล้วมั้ง (ว่าไปนั่น) มันถูกถามถึงน้องของมันที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาในตอนนี้ด้วย ผมไม่เคยเห็นเด็กคนนี้เพราะเรียนอยู่คนละโรงเรียนกัน แต่ที่แน่ๆ ผมจำได้ว่านายท่านเคยบอกผมว่าเป็นเด็กที่แสบมาก จริงๆ มันก็ว่าน้องมันแสบทุกคนนั่นแหละไม่ใช่เฉพาะนายพลหรอก

   นี่ผมต้องรู้เรื่องของมันผ่านทางปากของคนอื่นๆ จริงๆ น่ะเหรอ

   “ไปตรงนู้นได้มั้ยครับ” นายท่านพูด เสียงของมันดูเหมือนติดจะรำคาญ ผมรู้สึกได้ “ผมให้ถ่ายแค่ห้านาทีนะ”

   “ได้เลยค่า”

   มันเดินนำกลุ่มแฟนคลับของมันออกไปจากใต้ถุนตึก แทนที่ผมจะได้ถาม ผมกลับได้แต่ยืนมองมันโดนรุมถ่ายรูปอยู่แบบนั้น

   เจอมันอีกทีแม่งกลายเป็นดาราไปซะแล้ว แต่ก่อนมันยังเป็นเด็กหน้าตาดีธรรมดาๆ อยู่เลย

   “จะได้กินมั้ยเนี่ยข้าวอ่ะ ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช”

   ชื่อไอจีนายท่านมันนี่หว่า...ผมเหลือบไปมองคนพูดซึ่งก็คือทิม แม้ผมจะรู้ชื่อไอจีนายท่าน แต่ผมก็ส่องมันไม่ได้เพราะผมโดนบล็อก

   เดี๋ยวก่อน...เมื่อก่อนชื่อไอจีมันไม่มีตัวแอลนี่

   “มีอะไรกันเหรอ” ผมถาม

   “รุ่นพี่ให้พักไปหาอะไรกินยี่สิบนาทีน่ะครับ” ทิมเล่า “ท่านมันมีคุยงานต่อ แต่ดูสิ...มันยังติดถ่ายรูปกับแฟนคลับอยู่เลย”

   “งานอะไร” เผือกได้ก็เผือก โอกาสมีต้องรีบคว้าเอาไว้

   “รุ่นพี่อยากให้มันเป็นเดือนครับ แต่มันไม่อยากเป็น”

   ผมหันขวับไปมองว่าที่เดือนคณะนิเทศฯ ...ไม่มีตรงส่วนไหนเลยที่มันไม่เหมาะ สูงแบบนี้ ขาวแบบนี้ ออร่าแบบนี้ ถ้าได้มันไปเป็นเดือนปีนี้นิเทศฯ ชนะเห็นๆ (จริงๆ แม่งก็ชนะมาหลายปีแล้ว)

   ถ้ามันยอมเป็นเดือนนะ...ผมขออนุญาตย้ายจากทีมเสดสาดไปทีมนิเทศฯ ชั่วคราว

   “พี่กล้าหาญบอยอยากให้ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชเป็นเดือนมั้ยครับ”

   เหนื่อยมั้ยเนี่ยที่พูดอ่ะ กูถามหน่อย

   “ถามกูทำไมล่ะ”

   “ผมอยากรู้” มันหันไปหาเพื่อนมันอีกคน “ไอ้นุกนิกอันเดอร์สกอร์พีวายเจมันก็อยากรู้”

   ไม่มีอารมณ์ตอบเพราะการพล่ามชื่อไอจีของมึงเนี่ยยยยย

   “ไม่รู้ เรื่องของมันดิ”

   “อ้าว” ทิมถึงกับเซ็งไปเลย “ถามความเห็นแค่นี้ก็หวงคำตอบเนอะ”

   “นี่มึงแซะกูเหรอ ไอ้เด็กหัวกล้วย”

   “เปล่าสักหน่อย” ทิมหัวเราะ “ฮ่าๆๆ พี่กล้าหาญบอยยังเหมือนเดิมเลยนะครับเนี่ย ด่าแบบไม่เกรงใจใครจริงๆ”

   สมัยก่อนทิมกับนุกมันโดนผมด่าไปเยอะ แม้ว่ามันจะเป็นทายาทผู้มีอิทธิพลในวงการบันเทิงผมก็ไม่สน ใครกวนตีนผม ผมด่ากลับหมดอ่ะ

   โทรศัพท์ผมแผดเสียงลั่น หน้าจอคือควีนออฟอีโคโนมิก ผู้น่าจะเป็นเจ้าชีวิตผมในตอนนี้ เพิ่งนึกได้ในตอนนั้นนั่นเองว่าตัวผมต้องไปเอาข้าวให้เด็กๆ คณะตัวเอง

   “มึงกับเพื่อนอยากแดกอะไรอ่ะ” ผมถาม เริ่มแสดงอาการเร่งรีบให้ทิมกับนุกเห็น

   “หา”

   “พอดีกูกับเพื่อนกำลังจะไปร้านข้าว...เดี๋ยวแวะเอามาให้”

   “ได้เหรอครับ” นุกถึงกับเบิกตาโพลง “เอาอะไรก็ได้ครับ พวกผมกินหมด”

   “โอเค” แม่งง่ายดีว่ะ “งั้นรอแป๊บ”

   “พี่กล้าหาญบอยใจดีจัง”

   “แบบนี้พวกผมมีกำลังใจเรียนจนจบเลยแหละ พูดเลย”

   “เว่อร์” ทำไมใครบางคนมันถึงไม่น่ารักเหมือนเพื่อนมันบ้างนะ “เดี๋ยวกูมา”

   ผมมองไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชเป็นครั้งสุดท้าย (เผลอติดเชื้อไอ้เชี่ยทิมซะงั้น) มันยังคงยืนนิ่งๆ ให้แฟนๆ ของมันถ่ายรูปราวกับมันเป็นหุ่นขี้ผึ้ง แม่งไม่หือไม่อืออะไรกับใครทั้งสิ้น เอาแต่ยืนให้ถ่ายรูปอย่างเดียว

   สงสัยแม่สอนมาดีว่าต้องเอาอกเอาใจแฟนคลับ...แต่มันคงทำตามที่แม่สอนแค่ครึ่งหนึ่ง เพราะหน้ามันไม่รับแขกเลยแม้แต่นิดเดียว

   “ไปเอาข้าวกัน” ผมบอกเพื่อน “เชี่ยเอ้ตามฉิบหายแล้วเนี่ย”

   “เออ” เซียนกับเพื่อนไม่ถามเลยว่าผลเป็นยังไง เพราะมันเห็นทุกอย่างอยู่แล้ว

   “เดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงข้าว”

   “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนขี้งกอย่างมึงถึงได้มาเลี้ยงข้าวพวกกู” ตงถึงกับกระพริบตาใส่ผม

   “เพราะว่าข้าวปีสองจะหายไปสามกล่องน่ะสิ”

   “หา”

   “กูจะเอามาให้เด็กพวกนั้นอ่ะ” ผมอ้อมแอ้มบอก

   “โหยยยยย เชี่ยกล้า” โอย หูผม บอกเลยว่าไอ้เซียนกริ้วมากกกก มันให้ความสำคัญกับเรื่องแดกมาเป็นอันดับสอง รองจากเรื่องเสือก “เห็นผู้ชายดีกว่าปากท้องเพื่อน!”

   “พวกมึงจะแดกแพงเท่าไหร่กูก็จ่ายหมดอ่ะ กูขอโทษ” ผมยกมือไหว้ประหลกๆ “ไอ้พวกนั้นแม่งต้องแดกข้าวจริงๆ มันมีงานต่อ”

   “มีเป็นเดือดเป็นร้อนแทนด้วย น้องคณะตัวเองก็ไม่ใช่” แม้เซียนมันจะโหยหวน แต่มันก็ทำหน้าเข้าใจอยู่ดี “กูคงไม่ต้องถามเซ้าซี้แล้วล่ะมั้งว่ามึงอยากง้อไอ้นายท่านมั้ย ในเมื่อมึงแสดงออกซะขนาดนี้...”

   “อีกไม่นานเพื่อนก็คงจะมีผัว” หมูหันรำพึงเหมือนพูดกับตัวเอง “แถมผัวยังหล่อด้วย”

   “มันจะยอมดีกันกับกูมั้ยล่ะ...” ตอนอยู่บนรถ ผมเผลอไปมองไอ้นายท่านอีกครั้ง มันยังคงยืนนิ่งๆ อยู่ที่เดิม ไม่มีการมองมาที่ผมทั้งสิ้น

   ถ้าอดีตกูเคยทำผิด และตอนนี้กูอยากแก้ตัวฉิบหาย มึงจะให้โอกาสนั้นกับกูสักหน่อยได้มั้ยวะ ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช

   “ขอให้มันยังไม่มีลูกไม่มีเมียทีเถอะ สาธุๆๆๆ”

   เพื่อนทั้งสามคนของผมพร้อมใจกลอกตามองขึ้นไปบนฟ้า






[มีต่อนะคะ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : บทนำ หน้า 1 26/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 28-09-2017 17:01:13
   



   หลังจากที่รับข้าวมาจากร้านอาหารป้าปอย ผมบอกให้เพื่อนเอาข้าวไปส่งให้คนในคณะก่อน ส่วนผมนั้นจะวิ่งเอาข้าวสามกล่องไปส่งให้ทายาทค่ายละครทั้งสามที่คณะนิเทศ เมื่อได้พูดอะไรไปแล้วผมต้องทำให้ได้ครับ มันเป็นคติประจำใจหนึ่งในชีวิตของผมเลยแหละเรื่องรักษาคำพูดเนี่ย

   ตอนที่ผมกลับมานั้นใต้ตึกของคณะนิเทศก็เริ่มบางตา ไม่มีผู้คนมากมายเหมือนเดิม ผมมองซ้ายมองขวา ไม่แน่ใจว่าจะติดต่อไอ้ทิมลูกค่ายจีวายยังไง เบอร์มันก็ไม่มี

   นี่อย่าบอกนะว่าข้าวสามกล่องนี้จะเป็นหมัน
 
   โอ้โห เจ็บเลยแบบนี้...กูอุตส่าห์วิ่งสี่คูณร้อยเอามาให้

   ผมคอตกก่อนจะหันหลังกลับไป ระหว่างนั้นมีคนมายืนขวางทางผมเอาไว้ ตัวสูงๆ แบบนี้ เสื้อแพงๆ แบบนี้ และก็กลิ่นน้ำหอมสดชื่นๆ แบบนี้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

   นายท่านลูกค่ายเอสเอ็น!

   ยิ่งใหญ่กว่าลูกค่ายไหนๆ ผมบอกเลย มันกำลังมองมาหาผมด้วยสีหน้าโคตรรำคาญ

   ไอ้ฉิบหายเอ๋ย นี่ขนาดกูยังไม่ได้ง้อมึงมาก มึงยังรำคาญกูซะขนาดนี้ แล้วตอนที่กูง้อมึงล่ะมึงจะขนาดไหน

   “ทิมบอกว่าให้มาเอาข้าวกับพี่” น้ำเสียงเย็นชาห่างเหินถูกจัดมาใส่หูผมอีกระลอก เอาเว้ย ผมจะพยายามทำใจให้ชิน

   “นี่” ผมส่งถุงไปให้ “ในนี้มีเครื่องดื่มร้านตู้แช่อาม่าด้วย จำไม่ได้ว่าทิมกับนุกชอบแบบไหนก็เลย...” หยิบมั่วๆ มาใส่เสียเลย

   “อืม”

   คำขอบคุณล่ะเฮ้ย...มารยาทน่ะรู้จักมั้ย ไอ้เด็กนี่

   “นมเปรี้ยวรสส้มของมึงนะ”

   ผมจะซื้อให้มันจนกว่าจะหายรู้สึกผิดที่คิดว่ามันชอบรสผลไม้รวมมาโดยตลอด ไอ้นายท่านไม่แสดงสีหน้าอะไรใดๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย

   กวนตีนโดยใช้ความเงียบแบบนี้เรียกว่าการกวนตีนขั้นสุดยอด...เพราะรับมือไม่ถูกจริงๆ จะด่าก็ด่าไม่ได้ จะเงียบตอบก็ทำไม่ได้อีก โอยยยย ไอ้บ้าเอ๊ย

   “กู...ไปนะ” ผมตัดสินใจถอยออกมาตั้งหลัก ก่อนจะเดินไปผมเพิ่งนึกอะไรได้ “ตกลงเป็นเดือนนิเทศฯ มั้ยเนี่ย”

   มันมองหน้าผม แต่ไม่ยอมตอบผม

   “อ๋อ สงสัยจะไม่” อายฉิบ อย่างน้อยมึงก็ช่วยมีปฏิกิริยาโต้ตอบหน่อยเถอะ

   “เป็น”

   เฮ้ย มันตอบผมแล้ว ที่สำคัญมันตกลงที่จะเป็นเดือนคณะนิเทศฯ เหยดดดดดดเข้!

   หลังจากนั้นมันก็เดินหนีผมไปเลย มือหนึ่งถือถุงกล่องข้าว ส่วนอีกมือของมันเหมือนจะโทรออกหาใครบางคน

   ผมได้แต่มองตามมันอย่างหงอยๆ







   [ฮัลโหล ว่าไงคะน้องนายท่าน]

   “เปลี่ยนใจแล้วพี่”

   [หา]

   “ผมจะเป็นเดือน”








TBC*




จะรอดูว่านายท่านจะใจแข็งกับกล้าได้สักกี่น้ำ 555
อยากให้โฟกัสที่ความคอนทราสต์ระหว่างอดีตกับปัจจุบันของคู่นี้ด้วยนะคะ
อดีตของคู่นี้ก็น่าติดตาม ไม่แพ้ปัจจุบันเลย : )
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 28-09-2017 17:26:33
อย่าใจแข็งกับพี่เขานักเลยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 28-09-2017 17:31:23
ใจอ่อนเร็วๆสิ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-09-2017 17:48:04
 :man1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 28-09-2017 18:01:21
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 28-09-2017 18:10:30
ง้อให้สำเร็จน้าาาา เป็นกำลังใจให้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-09-2017 18:47:45
พี่กล้าคนเตี้ยง้อน้องให้สำเร็จนะ สู้สู้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 28-09-2017 19:02:15
อื้ออ ฮากับชื่อเรียกจริงๆ 5555 :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 28-09-2017 19:46:25
ติดใจชื่อไอจีนายท่านสุดๆ _LKH แบบนี้้ใช่มั้ยคะ นายท่าน  :hao7: ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 28-09-2017 19:54:52
นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช << ไอจีนายท่านชื่อเสี่ยวได้อีกกกกก 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: BaNoFfEe ที่ 28-09-2017 20:04:46
_LKH ย่อมาจาก Love Kla Han ใช่ป่าวจ๊ะนายท่านคนซึน อย่าใจแข็งนักเลยน้า สงสารหนูกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 28-09-2017 20:14:02
พี่กล้าหาญบอย #นี่ก็ติดปากไปกะเขาด้วย 555  พี่จะกลับไปง้อน้องนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเอสเอช นี่ พี่เคลียร์กับดราม่าที่บ้านของพี่แล้วยัง? เดี๋ยวพอง้อกันจนใกล้จะสำเร็จแล้วเกิดพี่ฮีทขึ้นมาอีกรอบนี่ หนูจะไม่ปล่อยคุณน้องนายท่านให้คุณพี่ไปง้อเป็นรอบที่สามหรอกน้าาา 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 28-09-2017 20:28:21
ถ้าดูจากชื่อไอจีแล้วมีสิทธิ์ว่านายท่านยังรักกล้าหาญบอยอยู่ แต่เหมือนอยากให้พี่เค้าพยายามง้อเหมือนตอนที่ตัวเองพยายามจีบรึเปล่า  :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 28-09-2017 20:47:52
โอ้ยยย

กอดน้องกล้าก่อน

สู้เค้านะลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-09-2017 20:48:13
_LKH ย่อมาจาก Love Kla Han ใช่ป่าวจ๊ะนายท่านคนซึน อย่าใจแข็งนักเลยน้า สงสารหนูกล้า

ถ้าดูจากชื่อไอจีแล้วมีสิทธิ์ว่านายท่านยังรักกล้าหาญบอยอยู่ แต่เหมือนอยากให้พี่เค้าพยายามง้อเหมือนตอนที่ตัวเองพยายามจีบรึเปล่า  :katai5:

ติดใจชื่อไอจีนายท่านสุดๆ _LKH แบบนี้้ใช่มั้ยคะ นายท่าน  :hao7: ขอบคุณค่ะ

คิดเหมือน
นายท่าน งอนนาน เก็กท่าด้วย
แถมทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับกล้าคิดอีก  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
            “ตกลงเป็นเดือนนิเทศฯ มั้ยเนี่ย”
            “อ๋อ สงสัยจะไม่”
            “เป็น”

แต่เพื่อนๆนายท่าน ดูรู้ใจเพื่อนนะว่ายังรักกล้าอยู่
บอกอีกว่าที่มาเรียนที่นี่เพราะถูกนายท่านบังคับมา
แถมคุยดีกับกล้า บอกไอจีกล้า ว่าแต่กล้าจะฉลาดทันมั้ยนะ

คืนดีกันเร็วๆเท้อ อยากเห็นกล้าอ่อนโยน มุ้งมิ้ง กับนายท่าน  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 28-09-2017 21:07:20
 :z13:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 28-09-2017 21:16:34
ช้านว่า E-นายท่าน มันไม่ได้งอนแล้วแหละ  แต่ที่ทำอยู่เนี่ย  นางเรียกร้องความสนใจคร่าาาาาาาา  5555 ชั้นจะดูว่าแกจะใจแข็ง กับ LKH ได้นานแค่ไหน  เชอะ ^^  ว่าแต่น้องเค้กคะ  มันง่ายไปมั้ยอ่ะ LKH = รักกล้าหาญ  ช่ายยยยยยยยยปะ หุ หุ   o18  o18  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 28-09-2017 21:23:13
โอ๊ยๆหัวใจจจจจจ ชอบเรื่องนี้มากกกกกก
ฮาน้องทิม พูดชื่อไอจีตลอด 555 คิดได้ไง
ส่วนนายท่านก็ชัดเจนนะคะ ดูชื่อไอจีสิคะ LKH เลิฟกล้าหาญ สินะ กรี๊ดดดด
รอติดตามนะคะ
ตอนนี้ยาวมาก แต่ก็อยากอ่านต่อเรื่อยๆเลยอ่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 28-09-2017 21:47:07
ชอบ ๆ รักหลานกล้าหาญจังเลย  :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 28-09-2017 22:01:18
นายท่านนอย่าถือคนบ้าแบบกล้าหาญเลยย
ใจอ่อนเร็วๆนะะ สงสารพี่มันน
หงอยหูลู่หางตกไปหมดแล้วเนี่ยยย ดูสิ
น้องมันยังรักอยู่อะนะดูก้รู้ แต่คงเคืองๆเรื่องเก่า แถมกลัวจบแบบเดิมอีก
ให้เวลาน้องเล้นตัวค่ะ
ยังรักแน่ๆดูขื่อไอจีก้รู้แล้วว _LKH = love kla han ไงงง
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 28-09-2017 22:11:32
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 28-09-2017 23:08:48
รอตอนที่สองน้าาาาาาาาาาาา  :katai4: :z3: :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-09-2017 23:12:42
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 29-09-2017 00:08:38
ชอบพล็อตอะไรแบบนี้  :hao7:
สงสัยจะเป็นซาดิสม์ ชอบเห็นนายเอกโดนทรมาน(แบบน่ารักๆ)  :laugh:
รอดูคนใจแข็งว่าจะไปได้ซักกี่น้ำ  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Am.FerfaHara ที่ 29-09-2017 01:25:38
นายท่านอันเดอร์สะกอเลิฟกล้าหาญ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 29-09-2017 02:31:06
หนูนายท่านทำไมเก๊กกับพี่กล้าหาญแบบนั้นล่ะลูกก ให้อภัยพี่เขาเถ้ออ กลับมารักกันๆดีกว่าน้าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommama ที่ 29-09-2017 06:18:36
เเปลว่า นายท่านรักกล้าหาญ 55555
ติดใจชื่อไอจีนายท่านสุดๆ _LKH แบบนี้้ใช่มั้ยคะ นายท่าน  :hao7: ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-09-2017 10:20:38
น้องนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชจะใจแข็งกับพี่กล้าหาญบอยได้สักกี่ตอนกันคะ 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 29-09-2017 11:22:55
ชื่อไอจีนายท่าน ใช่ๆมั้ยคะ555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 29-09-2017 17:15:25
ทำไมต้องพูดชื่อเพื่อนยาวๆกันด้วย มันชีวิตนิเทศคนคูลใช่ไหม 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-09-2017 18:53:31
เค้าขอเป็นไพร่อีกสักคนนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 29-09-2017 19:24:13
ชอบบบบบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 29-09-2017 20:12:26
โอ้ยยย นายท่านนนนน ขอใบสมัครเป็นไพร่1ใบค่ะ!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 29-09-2017 21:45:51
พี่กล้าคนแมนตื้อน้องนายท่านเยอะๆ หน่อย เดี๋ยวก็ใจอ่อน อ้อนๆ น้องหน่อย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 29-09-2017 22:44:16
อีน้องนายท่านเก๊กอยู่ใช่มั้ย ชั้นรู้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 29-09-2017 23:40:17
เอาจริงๆกับการโดนปฏิเสธไม่ยอมคบเป็นแฟนด้วยเนี่ยมันก็ไม่น่าจะผูกใจเจ็บหรือฝังใจอะไรเลยนะ นายท่านควรจะยอมรับการตัดสินใจสิ เราอาจจะมองต่างกับคนอื่นๆนะ แต่เป็นเราเราอาจจะเคลียร์เรื่องอดีตกับนายท่านอะแต่ถ้านายท่านยังเย็นชาใส่แบบนี้ก็คงไม่ต่อแล้วละทางใครทางมันมั้ยละ หืม? ตอนนี้เห็นใจกล้านะเพราะกล้าก็ไม่ได้ผิดอะไรซะหน่อย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 30-09-2017 11:18:07
คนเคยเจ็บก็ต้องมีกำแพงสูงเป็นธรรมดา
อย่าพึ่งใจอ่อนนะนายท่าน
ขอหน่วงๆเลยค่ะ อิอิ  :hao7:

ว่าแต่จะไหวมั้ยเนี่ย ดูจะใจอ่อนตั้งแต่กล้าหาญยังไม่เริ่มง้อ  :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Am.FerfaHara ที่ 30-09-2017 14:20:05
มาต่อเร็วๆน๊าาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 30-09-2017 19:08:08
รออ่านๆๆๆๆ :katai4:  :a5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-09-2017 22:30:04
ดึงหน้าไปให้สุดนะจ๊ะ พอเขาง้ออย่ามาหลงกันนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: มามานะ362 ที่ 01-10-2017 06:22:29
สนุกรอรอคร้า :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: มามานะ362 ที่ 01-10-2017 06:25:18
สนุกรอรอคร้า :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-10-2017 10:35:12
กล้าหาญคนแมนนนกับนายท่านคนปากแข็ง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 01-10-2017 10:42:58
แววดราม่ามาเต็มม :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 01-10-2017 17:09:44
170 ก็ไม่เตี้ยนะ กำลังน่ารัก  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 01-10-2017 18:13:19
ชอบๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 1 หน้า 2 28/09/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 02-10-2017 01:29:56



ตอนที่ 2
กล้าหาญ





   ‘ไง’
   ‘ไงพ่อง อย่ามาเดินใกล้กู’
   ‘ทำไมอ่ะ’
   ‘มึงหล่อเกินไป’
   ‘เฮ้ย ดีใจนะเนี่ย’
   ‘รู้แล้วก็ไปไกลๆ’
   ‘ไล่จังเลย’
   ‘...’
   ‘เลี้ยงนมเปรี้ยวหน่อยดิ’
   ‘ไม่’
   ‘รสผลไม้รวมอร่อยดี’
   ‘ไปซื้อเอง’
   ‘ไม่เอา กูอยากให้มึงซื้อให้ นะๆๆ’
   ‘เป็นเหี้ยไรของมึงเนี่ย เป็นบ้าเหรอ’
   ‘ถ้าทำอะไรให้มึง มึงถึงจะให้นมเปรี้ยวใช่ป่ะ’   
   ‘งั้นมั้ง’
   ‘ถ้างั้นมึงก็อย่าเอาไปให้คนอื่นนะ ให้แต่กูคนเดียวเท่านั้น’
   ‘มึงจะทำอะไรให้กูบ้างไม่ทราบ’
   ‘ก็แค่บอกมาอ่ะ’
   ‘กูจะเอารถ’
   ‘เอาคันไหนล่ะ กูเกิ้ลมาให้ดูดิ๊’
   ‘มึงบ้าหรือเปล่าเนี่ย คิดว่ารวยแล้วจะหว่านเงินไปทั่วได้หรือไงวะ’
   ‘รู้ได้ไงว่ากูรวย’
   ‘...’
   ‘ฮั่นแน่ ไปกูเกิ้ลนามสกุลกูมาใช่ป่ะ’
   ‘...’
   ‘วันหลังอยากรู้ก็มาถามเลย ไม่ต้องกูเกิ้ลหรอก’
   ‘หุบปากไปเลย’
   ‘ตกลงกูจะได้แดกนมเปรี้ยวจากมึงมั้ยเนี่ย’
   ‘ก็ตามมาดิ!’
   ‘...’
   ‘อย่าให้ใครเห็นนะ’
   ‘ดีแฮะ เหมือนกูเป็นชู้มึงเลย’
   ‘สัดเอ๊ย ชู้พ่องดิ’
   ‘แต่ไม่อยากเป็นชู้อ่ะ อยากเป็นผัว’
   ‘มึงตายยยยยยยยย!’
   ‘โอ๊ย! ขาก็สั้นๆ ทำไมเตะเจ็บนักวะ!’





   กว่าจะได้กลับมานั่งๆ นอนๆ โง่ๆ อยู่บนห้องก็เรียกได้ว่าเกือบห้าทุ่มเข้าให้แล้ว

   วันนี้ผมเหนื่อยมากเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะผมกลับมาเจอคนที่ผมฝังใจหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน

   “เฮ้อออออออ” เสียงถอนหายใจของผมทำเอาใครบางคนถึงกับใครสะดุ้ง

   เดี๋ยวก่อนนะ...ทำไมห้องกูถึงมีคนอื่นอยู่ด้วย หรือว่า...

   “ประชุมด่วน” ไอ้เหี้ยเซียนผู้นำทีม แม่งเดินเข้ามานั่งบนเตียงผมก่อนเพื่อน ที่ตามหลังมันมานั่นก็คือตงกับหมูหัน

   “เดี๋ยวดิ พวกมึงไม่รีบไปนอนเหรอ พรุ่งนี้ต้องตื่นตีสี่นะ” พรุ่งนี้มีกิจกรรมทำบุญไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของคณะครับ คณะอื่นก็แล้วแต่จะจัดกิจกรรมไป อาทิตย์นี้เป็นการรับน้องคณะ ส่วนอาทิตย์หน้าเป็นการรับน้องมหา’ลัย

   “เรื่องเสือกสำคัญกว่า” ตงตอบแทนทุกคน แม้มันจะหาวหวอดๆ แต่มันก็นั่งบนเตียงผมพร้อมทำหน้าจริงจังอยู่ดี
 
   “ประชุมเรื่องเหี้ยอะไรกัน”

   “โอ้โห ยังจะถามอีกนะ” หมูหันส่ายหน้าอย่างระอา

   “ตกลงมันเรื่องอะไร”

   “เรื่องผัวเด็กมึงไงเล่า” เซียนทำท่าจะเคาะหัวผม แต่ผมเอาหมอนข้างมาตีมันซะก่อน

   “ผัวเด็กอะไรของมึง” แทนที่จะพากันไปอาบน้ำนอน ทำไมพวกมึงถึงได้แห่กันมาหากูแบบนี้หา “ตกลงจะทำยังไงกันดี”

   เอ่อ...แท้จริงแล้วผมก็อยากให้เพื่อนช่วยผมอยู่ดีนั่นแหละ ลำพังผมคงเอาตัวเองไม่รอด

   “หมูหัน ลองเสิร์ชชื่อไอจีของ...”

   “ทำเรียบร้อย” หมูหันตอบผมทันควัน “โดนนายท่านบล็อก เสียดายเลย อดส่องคนหล่อ”

   “เนี่ย มันน่าสงสัยตรงนี้” เซียนแตะคางครุ่นคิด “มันบล็อกเพื่อนมึงทุกช่องทางใช่ป่ะ กู ไอ้ตง และก็เพื่อนสมัยมัธยมคนอื่นๆ ของมึงก็โดนบล็อก แต่ถ้ามันไม่สนใจมึงเลย ทำไมมันถึงได้รู้ว่าหมูหันเป็นเพื่อนใหม่มึงวะ”

   “นั่นดิ มันจะบล็อกไอจีเชี่ยหมูหันทำไม” ตงเสริม   

   ไอ้เหี้ย...ประเด็นนี้น่าสนใจว่ะ

   “การบล็อกอะไรนี่เป็นวิธีที่ดูเด็กฉิบหาย แต่กูว่ามันแยบยล” เซียนยังคงใช้ความคิดต่อไป “มันไม่ยอมให้มึงรู้ความเคลื่อนไหวอะไรของมันเลย แต่กลับรู้ทุกความเคลื่อนไหวของมึง...”

   “โรคจิตป่ะวะ” หมูหันร้อง

   ทุกคนส่งสายตาปรามไปที่หมูหัน

   “นายท่านอ่ะมันเป็นคนฉลาด กูว่ามันต้องมีแผน”

   ผมเองก็อยากจะเชื่อไอ้เหี้ยเซียนอยู่นะ แต่การที่มันแสดงออกฉิบหายว่าเกลียดผม มันจะไปมีแผนห่าอะไรได้    แม่งคงมีแต่แผนมีลูกมีเมียหนีผมน่ะสิ

   “กูง่วงแล้ว ไว้ค่อยคุยกันได้ป่ะ” ตอนแรกอยากรู้ ตอนนี้ไม่อยากรู้แล้วครับ...ผมกลัวคุยไปคุยมาแม่งจะกลายเป็นผมที่ปวดใจซะเอง ที่ผ่านมาผมพยายามเก็บความเจ็บปวดของผมเอาไว้ลึกที่สุดแล้ว แต่วันนี้ทุกอย่างกลับระเบิดแล้วก็ต้องเริ่มใหม่หมด เพียงเพราะเห็นหน้านายท่านอีกครั้ง

   ชีวิตผมแม่งดีเหลือเกินนนนน

   “กูนึกออกแล้ว” หมูหันร้อง มันรีบลุกจากนั้นก็วิ่งไปที่หน้าประตูห้อง

   “ไอ้หมูหัน มึงจะทำอะไร!” กับไอ้เหี้ยนี่ต้องคุมเยอะๆ ครับ มันเป็นคนที่ไม่ค่อยเหมือนใครเลย

   “ขอความช่วยเหลือไง”

   “จากใคร”

   “คนที่อยู่ตรงข้ามห้องมึงอ่ะ ชื่ออะไรนะ”

   “เชน” ผมพูดชื่อไอ้เชน วิศวฯ ปีสองให้เพื่อนเป็นคำตอบ

   “อ๋อ ไอ้นั่นนั่นแหละ”

   หมูหันไปยืนเคาะประตูอยู่นานสองนาน ในที่สุดไอ้เชนก็โผล่หัวเข้ามาในห้องผมแบบงงๆ มึงก็เสือกตามเชี่ยหมูหันมาเนอะไอ้ห่า

   “มีอะไรกัน” มันเป็นเพื่อนห่างๆ ของผมที่เจอกันตามร้านเหล้าและก็ตามสนามบอลครับ

   “ยืมโทรศัพท์หน่อย” หมูหันแบมือ

   แม้ว่าเชนมันจะงง แต่มันก็ยอมเชี่ยหมูหันโดยดีด้วยการส่งโทรศัพท์มาให้

   “รหัสอะไร”

   “หนึ่งสองสามสามสองหนึ่ง” แม่งก็เสือกบอกไปอีก มึงเป็นคนยังไงเนี่ยเชน

   “ขอเข้าไอจีนะ” มันจิ้มอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทำหน้าผิดหวัง “นายท่านตั้งไพรเวตว่ะ”

   มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นป่ะวะ

   “คนฟอลโลว์สามแสนห้า มันจะตั้งไพรเวตทำซากม้งอะไรของมันวะเนี่ย”

   นี่มึงอินกว่ากูอีกนะหมูหัน

   “เอาคืนไป ขอบใจมากนะเว้ย เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้า” หมูหันตบบ่าของเชนแปะๆ

   ไม่มีใครงงมากกว่าไอ้เชนอีกแล้วในตอนนี้...

   “พวกมึงตลกดี” มันหัวเราะเบาๆ อย่างไม่ถือสา ทำท่าจะกลับห้องของตัวเอง

   “เดี๋ยว!” เซียนร้องห้าม

   “มีไรเหรอ”

   “จะว่าไรมั้ยถ้ากูอยากให้มึงเซลฟี่กับไอ้กล้าสักหน่อย”

   อ้าว...ทำไมต้องเป็นกู ไม่เข้าใจ

   “ทำไมอ่ะ”

   “มันอยากมีรูปคู่กับมึง”

   เชนมันฉลาดมากพอที่จะไม่เชื่อ “คนดังอย่างมันจะอยากมีรูปคู่กับกูทำไม”

   เดี๋ยวก่อน...กูดังเหรอ กูเนี่ยนะ สมัยก่อนอาจจะดังในทางลบๆ แต่สมัยนี้ให้ตายยังไงก็ไม่ใช่

   “แต่กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ” เชี่ยเชนมึงพ่อพระเกินไปแล้ว เขาว่าอะไรก็เล่นไปตามเขาหมด มันใช่ป่ะเนี่ยยย

   “เยี่ยม” เซียนดึงตัวไอ้ตงให้ลุกขึ้นจากเตียง “เอาเลย กูยกเพื่อนกูให้มึงจัดการได้ตามสบาย”

   นี่กูเพื่อนมึงไงเซียน! ผมอ้าปากพะงาบๆ แต่เชนมันก็ทิ้งตัวลงบนเตียงผมแล้ว

   “มึงเอาจริงดิ” ผมถามเพื่อนวิศวะ

   “มึงจะถ่ายป่ะล่ะ” มันส่งยิ้มให้ผม

   “กูต้องถ่ายทำไมวะ” ก่อนถ่ายผมขอถามไอ้เซียนสักนิดหน่อยเถอะ

   “กูอยากโพสต์ลงไอจี” แทนที่เซียนมันจะตอบ แต่เชนกลับตอบแทนมัน

   “มึงน่ะเหรอ”

   “เออ เรียกไลค์สักหน่อย”

   รูปกูจะไปเรียกไลค์อะไรให้มึงได้...แต่ถ้ามึงต้องการแบบนั้นก็แล้วแต่ละกัน ผมเอียงใบหน้าไปใกล้ไอ้เชน รอจนกว่ามันจะกดแชะ

   เห็นมันไม่กดสักทีผมก็เลยหันไปมองหน้ามัน ตอนนั้นมันหันหน้ามามองพอดี จากนั้นมันก็กดแชะทันที

   “ไอ้เหี้ย เอาใหม่!” มันต้องได้รูปมองตากันแหงๆ

   “เอารูปนี้แหละ” เชนยิ้มก่อนจะลุกขึ้น

   “เชี่ยเซียน ช่วยด้วย”  ผมพยายามวิงวอน

   “กูทำอะไรไม่ได้” เพื่อนแม่งก็รักผมเหลือเกิน

   “เฮ้ยยยยย”

   “เข้าไอจีกูรอเลยไอ้กล้า ฮ่าๆๆ” หนุ่มจากวิศวฯ หัวเราะชอบใจ

   “บ้าป่ะวะ!” ผมโวยวายเสียงดังลั่น ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ในห้องทุกคน

   สรุปคือพวกมันแกล้งผม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ให้ตายเถอะ ไม่น่าหลวมตัวเชื่อไอ้เซียนเลยจริงๆ

   “มันจะลงไอจีจริงๆ ป่ะ” ผมถามไอ้หมูหัน “ถ้าคนอื่นเข้าใจผิดคิดว่ากูกับมันเป็นเกย์ล่ะ...”

   “มึงกลับลำเรือไม่ทันแล้วล่ะ” หมูหันตบบ่าผม “ในเมื่อมึงชอบนายท่าน ยังไงมึงก็เป็นเกย์”

   ผมถอนหายใจหลังจากที่ได้ยิน ณ วินาทีนี้ผมคงไม่กล้าใช้คำว่า ‘ไม่ได้’ กับความรักของผมอีกแล้วล่ะ

   ว่าแต่ตอนนี้ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชมันจะทำอะไรอยู่นะ...








   04.42 น. ณ โรงอาหารกลาง

   ง่วงสัดๆ ง่วงเหี้ยๆ ง่วงแบบไม่รู้จะใช้คำไหนมาบรรยาย

   ผมถึงกับนอนลงบนเก้าอี้ยาวติดโต๊ะอาหารทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่ค่อยสะอาด มันง่วงมากจริงๆ แต่ก็ต้องตื่นเพราะต้องมาทำหน้าที่ของพี่ปีสอง อีกประมาณสิบกว่านาทีก็จะถึงเวลาที่ควีนออฟอีโคโนมิกนัด แม้ว่าจะเหลือเวลาเท่านั้นผมกลับใช้มันมานอน แทนที่จะเอาเวลาไปกินข้าว

   เพื่อนผมคนอื่นไม่มีใครง่วงจัดแบบผมสักคน พวกมันทำหน้าง่วงเหงาหาวนอนแต่ก็ยังนั่งกินข้าวอยู่ใกล้ๆ ผม

   “ได้อะไรบ้างมั้ย” ผมได้ยินเสียงตงกระซิบ

   “กูจะไปรู้ได้ไงเล่า” เซียนเอ่ย “แต่อย่างน้อยก็น่าจะสร้างคลื่นเล็กๆ ใต้น้ำได้”

   “...”

   “แต่ก่อนเชี่ยนายท่านชอบไอ้กล้าจะตาย มันต้องรู้สึกอะไรบ้างดิ”

   กูได้ยินชื่อกูกับคู่กรณีกูนะเว้ย...ผมสะลึมสะลือเกินกว่าจะลุกขึ้นมาถามโน่นถามนี่ถามนั่นได้ จึงได้แต่นอนหลับตาต่อไป จนกระทั่งได้ยินเสียงคนขยับอยู่เหนือศีรษะของผม

   ผมเอาแขนตัวเองที่ปิดตาออก พอเห็นว่าเป็นไอ้เชนผมก็เอาแขนกลับมาไว้ที่เดิม

   “มันไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา” เชนหัวเราะกับเพื่อนๆ ของผม
   
   “สงสัยตื่นเต้นเพราะได้ลงไอจีมึง” เซียนกล่าว

   เฮ้ย ผมคิดว่าผมนอนต่อไม่ได้แล้วล่ะ ตัวของผมเด้งขึ้นมาจากเก้าอี้ยาวพร้อมมองจ้องเขม็งไปที่ไอ้เชน

   “มึงลงรูปนั้นจริงดิ”

   “ฮ่าๆๆ ใช่”

   “ไอ้สาดดดด เดี๋ยวแฟนคลับมึงก็เข้าใจผิดหมด” ไอ้เหี้ยนี่เป็นคิวต์บอยติดอันดับต้นๆ ของมหา’ลัยครับ จะไม่ให้ผมกังวลเรื่องสวัสดิภาพของมันได้ยังไง “ถ้ามีคนหาว่ามึงเป็นเกย์ เรตติ้งมึงตกแย่เลย”

   “ก็ไม่นะ” เชนตักข้าวเข้าปากอย่างง่ายๆ “ยอดฟอลเพิ่มตั้งเยอะ เพราะมีคนแคปไปลงทวิตเตอร์อ่ะ”

   “หา”

   “มันจะกลายเป็นรูปในตำนานของกูกับมึง” เด็กวิศวะเพียงหนึ่งเดียวบนโต๊ะส่งยิ้มมาให้ผม “อีกไม่นานมึงกับกูคงมีแฟนคลับอ่ะ”

   “มึงบ้าป่ะเนี่ย!” ผมร้องจนลืมง่วง

   “สาด จริงจังทำไม กูล้อเล่น”

   ผมอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่มันเนี่ยดิจะเสียหาย ผมไม่ใช่คนที่น่าจับจิ้นด้วยเท่าไหร่หรอกนะ สมัยก่อนเรื่องแย่ๆ ผมมีเยอะจะตาย ที่แน่ๆ ก็คือเรื่องเคยยกพวกไปตีคนอื่นนั่นแหละ

   มือของผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็ก รูปในไอจีของไอ้เชนคือรูปคู่มันกับผมจริงๆ ด้วย บรรยากาศและองค์ประกอบในรูปที่ผมกับมันมองหน้ากันเรียกได้ว่าชวนคิดไปไกลถึงโลกหน้า งงฉิบหายว่ามันจะเอาลงให้กลายเป็นกระแสทำไมก็ไม่รู้

   ผมเหนื่อยใจกับเพื่อนแต่ละคนจริงๆ

   จัดการแก้แค้นด้วยการอัดไอจีสตอรี่โดยหันกล้องไปที่หน้าของไอ้เชนจากนั้นก็ชูนิ้วกลางใส่แม่ง ในคลิปมันเอาแต่หัวเราะร่วน ผมก็เลยพิมพ์แคปชั่นเพิ่มเติมลงไปว่า ‘ควายยยยย’

   หลังจากนั้นประมาณสิบนาที เสียนของไอ้เซียนกับไอ้ตงก็ดังขึ้น

   “เฮ้ยๆ นิเทศฯ มาว่ะ”

   “ไหน”

   ผมหันขวับไปตามเสียงตื่นเต้นของนั้น สาวๆ คณะนิเทศกำลังเดินเรียงรายเข้ามาทานอาหารด้วยใบหน้าง่วงๆ แต่โคตรน่ามองผมพูดเลย เราสี่คนมองสาวๆ กลุ่มนั้นตาละห้อย จนกระทั่งมีคนกลุ่มใหม่เดินเข้ามา ทีนี้ไม่ใช่แค่กลุ่มผมที่สนใจแล้วครับ

   คนทั้งโรงอาหารเลยที่ให้ความสนใจ

   คุณชายทายาทค่ายละครทั้งสามกำลังจะแดกข้าวในโรงอาหารครับพี่น้อง

   วันนี้ไอ้นายท่านใส่กางเกงยีนกับเสื้อยืดสีขาวเหมือนเด็กปีหนึ่งในคณะมันทั้งหมด สงสัยนิเทศฯ ก็คงมีกิจกรรมเหมือนที่เสดสาดมีนี่แหละ   

   รู้สึกอยากไปดู...แต่ความเป็นสวัสฯ ของเสดสาดมันค้ำคอ

   แค่เสื้อยืดโง่ๆ กับกางเกงยีนสีดำโง่ๆ ทำให้คนๆ หนึ่งดูดีได้ขนาดนี้เชียวเหรอวะ

   ไอ้ทิมอันเดอร์สกอร์จีวายใช้ศอกกระทุ้งสีข้างให้นายท่านหันมาหาผม ผมรีบก้มหน้างุดตามประสาคนป๊อดและคนมีความผิด ไม่รู้อีกแล้วว่าตอนนี้ทายาทค่ายละครทั้งหลายมันจะขยับตัวแบบไหนหรือพูดคุยอะไรกัน

   “ไม่มีเหี้ยไรเปลี่ยนเลย” เซียนถึงกับทุบโต๊ะ “ทำใจเหอะกล้า นายท่านคงลืมมึงแล้วจริงๆ นั่นแหละ”

   “หา”

   “ขนาดสร้างคู่จิ้นให้มึงมันยังนิ่งและก็ไม่สนใจขนาดนี้ กูไม่รู้จะช่วยมึงยังไงแล้ว”

   พูดอีกกูก็ปวดใจอีก...เชนที่นั่งอยู่ข้างๆ ดูดน้ำในแก้ว จากนั้นก็เลิกคิ้วถามผม

    “ไอ้นายท่านนี่คือใครวะ”

   “ลูกเจ้าของค่ายเอสเอ็นไง”

   “ไม่ใช่ ที่กูถามก็คือมันเป็นใครสำหรับมึง”

   “ก็...”

   “พี่กล้าหาญบอย!” ไอ้ทิมร้องเรียกผมก่อนที่ผมจะตอบ ผมหันกลับไปมองก่อนจะสะดุ้งโหยง คนที่นั่งมองผมอยู่อีกฝั่งก็คือไอ้นายท่านกับไอ้ทิม ส่วนคนที่นั่งหลังติดกับผมก็คือนุก

   พวกมึงซื้อข้าวกันไวจังวะ...

   “มาครับ ผมจะเลี้ยงข้าวเพื่อตอบแทนข้าวของพี่เมื่อวาน” ทิมกวักมือเรียกผมยิกๆ

   สายตาของผมเหลือบไปมองไอ้นายท่าน เจ้าที่มองแรงขนาดนั้นกูจะไปกล้านั่งกับมึงได้ไงวะ

   “ไม่เป็นไรๆ กูแดกแล้ว” ถอยอีกแล้วผม ไอ้เหี้ยเอ๊ย กลัวสายตาพิฆาตของแม่งมากอ่ะ ผมมีความเกรงใจมันเพราะผมเคยทำมัน Sad หนักมาก่อน    

   “มันยังไม่ได้แดก” หมูหันเคี้ยวไปด้วยพูดไปด้วย ผมถลึงตามองเพื่อนคนซื่ออย่างเอาเรื่อง แต่คิดว่ามันจะสนใจผมมั้ยล่ะครับ มันก็แดกข้าวของมันต่อไปน่ะสิ

   “จะเอาอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้” นุกอาสา

   “คือ...”

   “กูไปซื้อมาให้เอง”

   ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบ ไอ้นายท่านก็พูดแล้วก็ลุกขึ้นไปแล้ว ผมมองตามมันอย่างงงๆ เพื่อนผมกับเพื่อนมันเองก็เหมือนกัน มีคนมายืนงงในที่เดียวกันกับผมเยอะเลย

   “ไปนะ” เชนเอ่ย “คณะกูก็เริ่มแต่เช้าเหมือนกัน”

   “โอเค” ผมบอก “ถ้าทำเรตติ้งมึงตกกูก็ขอโทษนะ”

   “หึ กูยอมว่ะ” มันลูบหัวผมก่อนจาก ไอ้เหี้ย ผมกูเสียทรงหมด

   “พวกูไปก่อนนะ” ไอ้เซียนพูดบ้าง “ถ้าจะทำอะไรก็ให้รีบทำ โอกาสมีเยอะที่ไหนกัน”

   แม่งลูบหัวผมซ้ำกันกับไอ้เชนเฉย จากนั้นผมก็ต้องรองรับมือของไอ้ตงกับไอ้หมูหันแบบเรียงตามลำดับ สรุปก็คือผมของผมเสียทรงอย่างช่วยไม่ได้

   “ฝากเพื่อนกูด้วย” เซียนบอกทิมกับนุก

   “ครับ พี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์” ทิมโบกมือ

   เพื่อนผมทำหน้าเหวอ ส่วนผมได้แต่ทำสีหน้าบอกมันว่าเดี๋ยวมึงก็คงชินกับไอ้สัดทิม...

   ผมไม่ค่อยแน่ใจกับสิ่งที่ผมทำในตอนนี้ เพื่อนผมทุกคนเริ่มไปยังจุดรวมตัวของคณะเสดสาดกันแล้วยกเว้นผมซึ่งกำลังถูกห้อมล้อมไปด้วยอนาคตของวงการบันเทิง

   คนพวกนี้แม่งเป็นจุดสนใจฉิบหาย นี่ผมคิดถูกคิดผิดเนี่ยที่มานั่งตรงนี้

   “เออนี่พี่กล้าหาญบอย” ทิมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม ขนาดมันนั่งอยู่อีกฝั่งมันยังยื่นมาถึงฝั่งของผมกับนุกได้ “คนเมื่อกี้คือแฟนของพี่เหรอครับ”

   “คนไหน”

   นุกหัวเราะ ขณะที่ไอ้ทิมยิ้ม “คนที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่ ลูบหัวพี่คนแรก”

   “อ๋อ ไอ้เชนน่ะเหรอ เปล่าหรอก มันอยู่ห้องฝั่งตรงข้ามกูอ่ะ”

   “ห้อง ฝั่ง ตรง ข้าม” ทิมสบตากับนุก คำที่มันพูดแต่ละคำดูชัดเจนจนบาดจิต “เอาแล้วไง”

   “เอาแล้ววววววว” นุกเอ่ยเสริม

   “เอาอะไรวะ”

   “ตอนนี้พี่โสดป่ะ” ลูกค่ายพีวายเจถามต่อ

   “โสด”

   “ชัวร์นะ”

   “ชัวร์”

   “อืมมมม” ทิมกับนุกสบตากันอีกรอบ เดี๋ยว มึงรู้อะไรก็ให้กูรู้ด้วยดิ

   เคร้ง

   จานข้าวถูกวางลงตรงหน้าผม คนที่นำมาวางก็คือไอ้นายท่านที่เพิ่งอาสาไปซื้อข้าวมาให้ผมเมื่อตะกี้ ข้าวในจานทำเอาผมอึ้ง มันคือข้าวราดเมนูสารพัดไข่ที่ผมเคยชอบทานเป็นอาหารเช้าเมื่อสมัยมัธยม ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่...

   มันยังจำได้ว่ะเฮ้ยยยยย

   แบบนี้แปลว่าความหวังยังมีเสมอถูกต้องมั้ยครับ...

   “ไอริโทรตามแล้ว รีบแดกกันเถอะ”

   มันทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม จากนั้นก็จ้วงข้าวมันไก่ของมันเข้าปากโดยไม่ยอมมองหรือพูดอะไรกับผมอีก

   “พี่กล้าไม่แดก เอ๊ย ไม่กินไข่ขาวเหรอ” นุกท้วง

   ผมพยักหน้า ผมชอบไข่ก็จริงแต่ผมชอบแค่ไข่แดง

   “เดี๋ยวผม...” นุกทำท่าจะจิ้มไข่ขาวในจานผม แต่มือของไอ้นายท่านดันเร็วกว่า มันจิ้มไข่ขาวในจานผมไปใส่จานมันจนหมด

   มันทำเหมือนตอนอยู่มัธยมเลยว่ะ...







   ‘ไม่กินไข่ขาวเหรอ’
   ‘อืม’
   ‘ทำไมอ่ะ’
   ‘ถ้ากูแดกไข่ขาวจะมีเรื่องให้มึงถามป่ะ’
   ‘เฮ้ย ตอบแบบนี้แปลว่าอยากคุยกับกูงั้นสิ’
   ‘...’
   ‘อย่าน่ารักให้มันมากได้ป่ะ’
   ‘ (กระแอม) พี่สาวกูไม่มีใครกินไข่แดงเลยสักคน กูเลยต้องกินไข่แดงคนเดียว กินจนชิน ชินจนไม่กินไข่ขาวอ่ะ’   
   ‘อืม’
   ‘...’
   ‘แล้วตอนที่ไม่ได้อยู่กับพี่สาว ใครกินไข่ขาวให้มึงล่ะ’
   ‘บางครั้งไอ้เซียนก็เอาไปแดก บางครั้งก็ไอ้ตง’
   ‘ต่อไปให้กูเป็นคนแดกไข่ขาวให้มึงทุกครั้งได้ป่ะ’
   ‘มึงมีปัญญาตามมากินข้าวกับกูทุกมื้อหรือไง’
   ‘ปัญญาอ่ะมี แต่สิ่งแวดล้อมแม่งไม่เอื้อสักอย่าง’
   ‘...’
   ‘มึงอยู่มอหก กูอยู่มอห้า’
   ‘...’
   ‘มึงชอบอยู่กับเพื่อน กูเข้าถึงมึงไม่ค่อยได้’
   ‘...’
   ‘ตอนเย็นมึงกับกูก็ต้องแยกกันไปเรียนพิเศษอีก’
   ‘พอแล้ว ไอ้เหี้ย’
   ‘กูรุกหนักไปเหรอ นี่ถือว่าน้อยมากเลยนะ ไม่เห็นจะก้าวหน้าเลย’
   ‘แดกไปเงียบๆ เถอะน่า’
   ‘เฮ้ย ขอบคุณนะ ตักมาให้ซะเยอะเลย’
   ‘บอกแล้วว่าไม่ชอบไข่ขาว’
   ‘มึงยอมให้กูกินไข่ขาวให้แล้วใช่ป่ะ’
   ‘กูยังไม่พูดแบบนั้นเลย!’





   “เชี่ยท่าน มึงไม่ขอพี่เขาก่อนล่ะ” นุกโวยวาย ไม่รู้เสียดายหรือต้องการให้เพื่อนมีมารยาทกันแน่

   “ระดับนี้ไม่ต้องขออนุญาตแล้ว” นายท่านกินไข่ขาวของผมอย่างรวดเร็ว มือที่จับช้อนส้อมของผมสั่น ยิ่งนึกถึงความทรงจำในอดีตผมก็ยิ่งสั่น สายตาของผมเผลออดมองไปที่ใบหน้าของคนที่มีความทรงจำร่วมกันไม่ได้

   มันจำอะไรได้หลายๆ อย่างเลยทีเดียว

   จำจนผมปรารถนาในใจว่าไม่อยากให้มันลืมเลยสักอย่างเดียว

   “สรุปก็คือคนนั้นไม่ใช่แฟนพี่เขานะสัดท่าน” นุกพูด ก่อนจะอ้าปากค้าง ทำท่าเหมือนเพิ่งหลุดปากอะไรออกมา “Loving can hurt loving can hurt sometimes...”

   แม่งเปลี่ยนโหมดมาร้องเพลงเฉย

   ผมทันเห็นสายตาของนายท่านที่ถลึงตามองเพื่อน สมัยก่อนเวลาเพื่อนมันพูดจาหลุดๆ ต่อหน้าผมมันก็จะทำสีหน้าประมาณนี้แหละ

   “หึ” ผมหลุดขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

   “แม่งเอ๊ย” นายท่านลุกขึ้นเดินหนีอย่างอารมณ์เสีย

   “ตายห่า ไอ้เหี้ยนุกนิกอันเดอร์สกอร์พีวายเจ!” ทิมใกล้จะโบกหัวนุกอยู่รอมร่อ “แบบนี้กูกับมึงก็ต้องรองรับอารมณ์ของมันไปทั้งวัน”

   “ฮือออ กูยั้งปากตัวเองไม่ทัน” เห็นนุกทีไรแล้วผมนึกถึงไอ้หมูหันฉิบหาย แม่งเป็นผู้ชายที่น่ารักตะมุตะมิอีกทั้งยังเด็กน้อยมาก “พี่กล้าช่วยลืมสิ่งที่ผมพูดไปเมื่อตะกี้ได้มั้ยครับ”

   ผมยิ้มเบาๆ แหม่...จริงๆ อยากยิ้มหนักมากกว่านี้แต่ก็เกรงใจไอ้นุกมัน กลัวมันเครียดตายห่าไปซะก่อน

   “โอเค กูจะลืมให้ก็ได้”

   “ขอบคุณครับ”

   ผมกำลังจะหันไปมองตามหลังไอ้นายท่าน แต่มันดันเดินกลับมาให้ผมเห็นเอง มันทำหน้าหงุดหงิดในตัวเองเหมือนคนใกล้จะบ้า

   ปึง

   กล่องนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมถูกวางไว้ตรงหน้าผมอย่างแรงจนผมตกใจ

   แท้จริงแล้วมันไม่ได้ลืมผมอย่างที่ผมกำลังกลัว...

   ตอนที่ผมแยกกับไอ้เด็กสามคนนั้นผมต้องเดินไปที่จุดนัดพบคณะเสดสาดคนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวหัวใจ







   “มึงจะเดินอ้อมกลับหลังมาทำไมเนี่ยไอ้ท่าน”

   “เชี่ยนุก มึงทำผิดมา มึงไม่ต้องมาพูด”

   “ขอโทษได้มั้ยอ่ะ พี่เขาดูซื่อๆ พี่เขาไม่ค่อยรู้อะไรหรอกน่า”

   “ก็จริงของมึง”

   “กูเข้าใจแล้วว่ามึงอ้อมทำไม”

   “...”

   “มึงอยากเดินมองพี่กล้าอยู่ข้างหลังใช่มะ”







TBC*





รักมากมันยากแยก...
มีใครชอบทานไข่แดงเหมือนคนเขียนมั้ยเอ่ย?
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 02-10-2017 01:57:28
ให้กล้าหาญบอยเล่นกับเชนเยอะๆเลย หมันไส้คนเก๊กกก    :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 02-10-2017 02:20:56
นายท่านคนซึน2017 แต่ซึนได้น่ารักมากกกค่าาา
นุกหลุดแบบนี้กล้าหาญคนป๊อด2017ของเราก้หัวใจพองโตสิ
เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังอะไรงี้ 5555555
รอค่าาาา
รอว่าคนป๊อด2017จะทำอะไรได้อีก แล้วคนซึน2017จะเก๊กำด้แีกนานแค่ไหน
โดยเฉพาะเมื่อมีตัวกระตุ้นที่ให้ความร่วมมือดีเหลือเกิน
แถมยังอยู่ ห้อง ตรง ข้าม ซะด้วยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 02-10-2017 03:16:35
งือออออ นายท่านอย่าท่าเยอะนะ เดี๋ยวไปเชียร์เชนแทนนะม555555555555
ชอบแก๊งเพื่อนของนายท่านกะของกล้าอะ ดูล้นๆดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-10-2017 04:06:49
แหม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 02-10-2017 04:08:00
นายท่านนะ นายท่าน เล่นอะไรอยู่หรือ เด่วก็ตามหลานกล้าไม่ทันหรอก  :mew4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 02-10-2017 06:19:27
นายท่านเล่นอะไรอ่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 02-10-2017 06:40:53
นิยายส่งท้ายปี พระเอกซึน 5555 เขาทำอะไรรู้หมด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 02-10-2017 06:50:52
งงใจกับเขาทั้งสองคนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 02-10-2017 07:11:06
รอดูต่อไปว่านายท่านจะทำไง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 02-10-2017 07:45:52
อะไรของเค้า2คนเนี้ย เพื่อนๆก็นะ o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 02-10-2017 07:46:04
นายท่านทำแบบนี้มองจากนอกโลกยังรู้เลยว่ายังชอบพี่เค้าอยู่  :hao7: :hao7: :hao7:
ทำไมเชนดูเหมือนจะชอบกล้าหาญ?  หรือเราคิดมากไป กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 02-10-2017 08:45:52
ฉันจะรอดูว่านายท่านจะเก๊กซึนไปได้นานแค่ไหน แกหลุดหลายอย่างแล้วเฮ้ยยยยยย 55555555
อย่าทำพี่กล้าเลาเสียใจก็พออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 02-10-2017 08:47:35
โอ๊ยๆ หัวใจจจจจจ ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ ติดตามมากๆ อยากอ่านต่อเรื่อยๆเลย 55
นายท่านชัดเจนมากกกกก ส่วนกล้ากับเรื่องนายท่านก็ดูซื่อๆจริงๆ อิอิ
ชอบทั้งเพื่อนของกล้าและนายท่าน ช่วยเพื่อนกันทั้งนั้น
ว่าแต่เชนคิดอะไรกับกล้าหาญบอยไหม ต้องรอลุ้นต่อไป

มีเขียยผิดอยู่นิดนึงนะคะ ->    “มึงรูปลงนั้นจริงดิ”
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 02-10-2017 08:48:59
สนุกมาก ชอบทั้งพี่กล้าทั้งนายท่านเลย น่ารัก
เข้าใจที่นายท่านจะฝังใจเรื่องที่ถูกปฏิเสธนะ ถ้าตอนนั้นพี่กล้าแสดงออกว่าชอบนายท่านด้วย
แต่ก็เข้าใจเหตุผลของพี่กล้าแหล่ะ เพียงแต่ว่า แล้วตอนนี้ เคลียร์เรื่องครอบครัวได้แล้วเหรอ
ยังไงนายท่าน ก็ยังรักพี่กล้าอยู่แล้ว แต่ท่ามากไปแค่นั้นเอง อยากให้พี่กล้าง้อสินะ
ถึงขนาดตามมาเรียนที่นี่ ลากเพื่อนมาด้วย ตอนมัธยมก็คงเหมือนกัน ตามมาเรียนกับพี่กล้า
บล็อกพี่กล้าและผองเพื่อน แต่ก็ยังตามส่องพี่กล้าอยู่สินะ ชื่อไอจีเนี่ย นายท่านรักกล้าหาญ ใช่ไหม > <
นี่อยากรู้มาก ว่าก่อนนายท่านตามจีบพี่กล้าเนี่ย ไปประทับใจพี่กล้าตอนไหน เพราะอะไร
ถ้าให้เดา ก็น่าจะเพราะความกล้าหาญเรื่องอะไรสักอย่าง สมชื่อพี่กล้าแน่เลย
รอตอนต่อไปค่า ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Midorima ที่ 02-10-2017 08:53:44
เค้าชอบกินไข่แดงเหมือนกันนะ แต่จะเป็นไข่แดงแบบสุกหรือไม่จะเปลี่ยนแปลงไปตามอารมณ์ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: idoloveyou555 ที่ 02-10-2017 09:33:05
#เชนกล้าหาญบอย สร้างเรือให้ทีมนี้แกล้งนายท่าน  :hao3: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 02-10-2017 09:42:09
หืมมมมมมมมมม  นายท่านแกอย่าแก๊กให้มากนักนะ  เดี๋ยวปัดเชียร์เชนแทนแล้วจะหนาว  555 ได้ข่าวว่าอากาศเย็นเริ่มมา ^^  :z1: :z1: 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 02-10-2017 10:17:58
 :z1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-10-2017 10:36:10
เหมือนเชน ชอบกล้านะ   ยอมถ่ายรูปคู่ มีลูบหัวกล้าอีก
คงไม่ใช่แค่เอ็นดูสินะ

ป่านนี้กล้าหาญบอย ยังไม่คิดไปถึงนายท่าน_LKH  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วยัง นุกนิก_PYJ

ที่แท้นายท่าน ยังคิดถึง ยังรักกล้าอยู่
แถมเดินกลับยังเดินอ้อมเพื่อมองเห็นกล้าด้านหลังได้อีก  :impress2:
รอตอนใหม่
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-10-2017 12:06:23
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MeWeaw ที่ 02-10-2017 12:18:03
เชนแกแอบชอบน้องกล้าหาญรึป่าว :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 02-10-2017 12:49:27
ติดหนึบหนับ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 02-10-2017 13:17:44
งือออออ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7: :hao7:
น่ารักมากกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
ติดซะแล้วอ่าาาาา รีบมาต่อน้าาาาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TM_DuckCe ที่ 02-10-2017 13:32:54
อ่านตัวละคร กล้าหาญ นี่นึกถึงหน้า คอปเปอร์เลย
ส่วนนายท่านนี่ก็ คิมมอน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-10-2017 15:10:06
แพ้ทางนายท่านนน เป็นผู้ชายที่โคตรชิคโคตรคูล o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-10-2017 16:06:03
มันจำเป็นไหม ที่ต้องเรียกชื่อ ตามไอจี แบบทิมด้วย


5555


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-10-2017 17:34:12
โอ๊ย ตรูเขิน ตรูฟินน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-10-2017 17:37:49
ถ้ามัวแต่เก๊กมีวี่แววว่านายท่านจะมีคู่แข่งนะคะ ดูๆแล้วเชนเหมือนชอบกล้าเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 02-10-2017 17:49:36
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 02-10-2017 18:01:28
แต่ละคนในเรื่องนี้ เด๋อหมด น่ารักดี ขอบคุณค่า รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 02-10-2017 18:27:11
 :katai5: เราชอบทิมอะ จี้ดี เรียกชื่อด้วย ig  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 02-10-2017 18:34:35
งอลก็งอล ยังมีใจก็ยังมีใจ แบบนั้นใช่ไหมนายท่าน???? งุยยยยย สนุกอ่ะชอบ หน่วงๆ แอบหวาน แอบให้จิ้นแบบนี้ ชอบจัง  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 02-10-2017 18:44:41
เชนเดินหน้าจีบเลย อยากเห็นตนขี้หึงออกฤทธิ์
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 02-10-2017 18:48:20
พี้กล้าสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-10-2017 19:22:40
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 02-10-2017 19:56:31
นายท่าน กรี๊ดดดดดด   :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 02-10-2017 20:21:04
นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชทำมาตีนิ่งใส่พี่กล้าหาญบอยนะ เดี๋ยวมีคนแย่งไปแล้วจะหนาวววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-10-2017 21:31:21
นายท่านกล้าหาญ
กล้าหาญสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 02-10-2017 22:19:36
แหนะ ใจก็ตรงกัน เล่นอะไรกันก็ไม่รุ   :hao4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-10-2017 22:23:03
ชอบอะ แงงงง  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ImPunz ที่ 02-10-2017 22:29:31
LKH นี่คือ เลิฟกล้าหาญ หรอ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 02-10-2017 22:43:37
นายท่านน่ารักนะเราน่ะ เด็กน้อย~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 02-10-2017 23:48:18
ชอบคนห้องตรงข้ามค่าา  :hao7:
ดูอบอุ่นมากก เป็นคาแร็คเตอร์ที่เราชอบบ  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 03-10-2017 00:45:19
คือเนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 03-10-2017 01:26:42
แง่มมนายท่านคนเก๊กกกก :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-10-2017 01:39:42
เหมือนนายท่านจะมีคู่แข่ง เชนเหมือนจะชอบกล้านะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 03-10-2017 06:49:32
แงงงงง อ่านไม่ได้เล้าขึ้นโหลดแค่ครึ่งหน้าเพจ :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 03-10-2017 09:42:29
แค่สองตอนก็ติดเรื่องงอมแงม อยากอ่านอีก
 :hao5:
_LKH ได้ใจค่อด
ซึนงี้ต้องเจอพี่เชน ดิ้นแน่นายท่าน 555
fc เหล่าเพื่อนของนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 03-10-2017 11:04:37
ทำไมน่ารัก  :-[
อยากให้มีกระแสกับเชนเยอะๆ อยากเห็นคน(ทำเป็น)ใจแข็งตะบะแตก   :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 03-10-2017 13:16:52
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: pancakesexy ที่ 03-10-2017 14:57:56
นายท่าน_LKH = นายท่าน_LoveKlaHarn รึเปล่าน้อออออออออ อุ๊!!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-10-2017 16:11:36
โอ้ยยยย อิจฉาได้มั้ยละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 03-10-2017 16:52:43
เปิดเรื่องใหม่มา น่าสนุกครับ :)
ออกจะมึนๆนะครับกล้าหาญ

ลุ้นว่าแผนตามง้อของนายท่านจะเป็นอย่างไร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 04-10-2017 08:51:53
นายท่านเอ้ยยย อยากจะใจแข็งแกล่งเขาแต่ตัวเองดันคุมไม้ไหว ไหนจะเพื่อนหลุดอีก งานนี้แพ้พี่เขาอีกครั้งเร็วๆนี้แน่นอนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-10-2017 10:12:08
มาติดตามๆ อ่านชื่อเรื่องแล้วสะดุ้ง อิๆ เราจะติดตามกล้าหาญคนแมนต่อไป~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: thepopper ที่ 04-10-2017 10:16:26
ค้างเวอรรรร์ :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: somisorange ที่ 04-10-2017 20:39:56
มาอัพ เร็วๆ นะคะ รอ ร๊อ รอ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Vivii_VIP ที่ 05-10-2017 18:41:30
มาเร็วๆน่าาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Am.FerfaHara ที่ 05-10-2017 21:40:35
นายท่านจะมาไม้ไหน ท่าทางยะงรักอยู่แน่ๆเลย 
เจอกันอีกครั้งอาจจะต่างคนต่างจีบกันใหม่ก็ได้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 05-10-2017 21:53:47
 :ling3:เ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 06-10-2017 11:14:22
รอออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ  :z13: :z13: :z13:  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 2 หน้า 3 02/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 06-10-2017 14:55:01







ตอนที่ 3
กล้าหาญ





   ‘กล้า’

   ‘นี่มึงอีกแล้วเหรอ!’

   ‘ก็กูน่ะสิ จะเป็นใครไปได้ล่ะ’

   ‘นี่ซอยเข้าบ้านกูนะ’

   ‘เพราะกูรู้ไง กูถึงมารอเนี่ย’

   ‘มึง...มาตั้งแต่กี่โมง’

   ‘ก็หกโมงเย็นอ่ะ’

   ‘นี่สี่ทุ่มแล้วนะ’

   ‘ไปไหนมา ทำไมกลับดึก’

   ‘ไม่เกี่ยวกับมึง’

   ‘ทำไมหน้าเป็นแผล’

   ‘...’

   ‘เฮ้ย ถ้าจะมีเรื่องทำไมไม่เรียก’

   ‘กูจัดการได้!’

   ‘มึงจัดการไม่ได้ มึงเตี้ย’

   ‘เหี้ยท่าน!’

   ‘เอาเบอร์มา’

   ‘เอาไปทำไม’

   ‘เอาไว้โทรตาม ส่งข้อความหาสิวะ’

   ‘ไม่ให้โว้ย’

   ‘เอามา’

   ‘ไม่ให้’

   ‘กูจะตื๊อจนกว่ามึงจะให้เบอร์’

   ‘ชาติหน้าก็แล้วกัน’

   ‘กูรอถึงชาติหน้าได้’

   ‘เฮ้ย’

   ‘เร็ว ขอร้อง อย่าให้กูเป็นห่วง’

   ‘ไม่โว้ยยยยย’









   “สวัสฯ น้ำอ่ะน้ำ”

   “เออ กำลังยกไป”

   “มีน้องคนหนึ่งกินมังสวิรัติ”

   “แยกไว้ให้แล้ว”

   “สวัสฯ ทำไมน้ำหมดไวจังวะ”

   “ก็น้องมันแดกเยอะ มึงอย่ามาโทษกูดิ!”

   บอกเลยว่าเป็นสวัสฯ แล้วเหนื่อยเหี้ยๆ ความสุขในตอนเช้าของผมถูกลบเลือนไปด้วยเสียงบ้าอำนาจของไอ้เชี่ยเอ้ ผมวุ่นจนปวดหัวเพราะเป็นฝ่ายดูแลปากท้องของคนในคณะตอนกิจกรรมรับน้องทั้งหมด เพื่อนผมที่แต่ก่อนไม่ค่อยเอาอ่าวกันเท่าไหร่ทว่าตอนนี้กลายเป็นคนที่มีสาระกันทุกคน ไม่มีใครว่างแม้แต่จะถามผมว่าเมื่อเช้ามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

   มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกเว้ย ไอ้นายท่านมันยังไม่ลืมว่าผมชอบกินไข่แดงแถมยังซื้อนมเปรี้ยวมาให้ผมอีกต่างหาก (เล่าด้วยสีหน้าหลั่นล้าสุดฤทธิ์)

   ลองทายดูซิครับว่ากล่องนมเปรี้ยวนั้นตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน

   ผมฝากไว้กับอมร ตุ๊ดที่มีพี่อั้ม พัชราภาเป็นไอดอล

   ปล. ทุกคนจงจำไว้ว่าคนคูลๆ เขาไม่พกกระเป๋ากันหรอกครับ

   “กล้าขา สุดหล่อของอมร” ไม่ทันขาดคำ มันก็เดินมาเรียกผมด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก

   “ไร” ผมมือไม่ว่างจนเผลอเอ่ยคำห้วนสั้น

   “กูนั่งทับนมเปรี้ยวมึงจนบี้แบนไปแล้วทำไงดี”

   “ว่าไงนะ” ผมร้องอย่างไม่สนใจว่าจะมีใครหน้าไหนสะดุ้งหรือเปล่า “ไอ้อมร! มันสำคัญกับกูนะเว้ยยยย”

   “เหี้ยกล้า กูรู้อยู่หรอกน่า” มันจีบปากจีบคอ “แค่อยากเดินมาแกล้งมึงอ่ะ เห็นมึงวุ่นๆ แล้วมีเสน่ห์ดี”

   “มึงไม่วุ่นหรือไง”

   “พยาบาลอย่างกูจะได้ทำอะไรมากล่ะ”

   “พยาบาลลลล มีน้องเป็นลม!” ไอ้เอ้ร้องตะโกนมาจากหลังแถว

   “กรี๊ดดดดดดด” มันรีบพาร่างอ้วนๆ ของตัวเองวิ่งไปหาน้องทันที ผมได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ตามหลังมันไป ฝากนมเปรี้ยวดวงใจของผมไว้กับไอ้อมรมันจะรอดถึงเย็นนี้มั้ยหนอ อยากจะรู้จริงๆ

   คณะเศรษฐศาสตร์ของเราทำกิจกรรมตั้งแต่รุ่งสางจนตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองกว่าแล้ว ไอ้เชี่ยเอ้ได้ให้คำสัญญากับน้องๆ ตั้งแต่เช้าว่าจะปล่อยให้กลับไปพักผ่อนเร็วๆ เพื่อที่จะได้มีเวลาไปเที่ยวมหา’ลัยให้ทั่วด้วยตัวเองเพื่อการปรับตัว แต่ว่า...ทุกคนต้องให้ความร่วมมือกิจกรรมหลังจากนี้เป็นอย่างดี

   กิจกรรมที่ว่าก็คือการคัดเลือกดาวเดือนคณะเศรษฐศาสตร์

   “ตำแหน่งนี้น้องอิ๋มนอนมาเลยว่ะ” เซียนกระซิบกับตง สองคนนี้แม่งบ้าผู้หญิงฉิบหาย “น้องแม่งขายาวอย่างกับนางงาม”

   “ขึ้นอยู่กับพวกไอ้เชี่ยเอ้ว่าจะส่งแบบไหนเข้า” ตงวิเคราะห์จริงจังยิ่งกว่าเลือกหุ้น “ปีที่แล้วส่งสายคิกขุไป แพ้นิเทศฯ ยับเพราะเขาทั้งสูง ยาว เข่าดี แถมยังร้องเพลงเพราะ”

   “กูเชียร์น้องอิ๋ม” มันหันขวับมามองผม “มึงเชียร์ใครกล้า”

   “ไม่รู้เลยว่ะ” ผมกวาดตามองน้องๆ ผู้หญิงปีหนึ่ง “ผู้ชายมึงว่าใครจะได้เป็นวะ”

   “มึงสนใจทำไม เปลี่ยนสายมาชอบผู้ชายแบบไอ้หมูหันแล้วเหรอ” เพราะหมูหันชมนายท่านเมื่อวาน เซียนกับตงจึงล้อว่ามันเริ่มมีใจฝักใฝ่ในเพศเดียวกัน “ลืมไป...มึงมันชอบผู้ชายก่อนหน้าไอ้หมูหันอีก”

   ถ้ากูแช่งให้มึงสองคนมาชอบผู้ชายบ้างจะเป็นไรมั้ยเนี่ย ชอบผู้ชายผิดตรงไหนวะ คนที่กูชอบแม่งก็ออกจะดีขนาดนั้น

   แม้ว่าตอนนี้ผมกับคนที่ผมชอบนั้นจะยังไม่ดีกันก็เถอะ

   “นี่มึงไม่รู้เหรอว่านายท่านเป็นเดือนนิเทศฯ” ขออวดสักหน่อย

   สิ้นเสียงของผม...เพื่อนผมทั้งสามคนก็หันมามองผมกันหมด

   “พวกกูจะไปรู้ได้ยังไง!” เซียนร้อง

   “มันต้องคุยกันเมื่อเช้านี้แน่เลยว่ะ” ตงร้องตาม

   “เล่าเว้ย เล่า” หมูหันเขย่าตัวผม

   ผมเล่าให้พวกมันฟังทุกอย่างแม้กระทั่งเรื่องกล่องนมเปรี้ยว พวกมันทำหน้าดีใจมากโดยเฉพาะไอ้เซียน มันถึงกับตบเข่าฉาดเลยทีเดียว

   “กูเดินเกมถูก แต่ใจร้อนเรื่องผลลัพธ์ไปนิด”

   จนทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันพูดเรื่องอะไรของมัน เชี่ยเซียนแม่งชอบคิดไปก่อนคนอื่น คนที่ตามมันทันเห็นจะมีแต่ไอ้ตง ผมตามมันทันบ้าง ส่วนไอ้หมูหัน...มันไม่เคยทันเหี้ยไรเลย

   “อย่างน้อยกูก็รู้แล้วว่านายท่านส่องมึงอยู่เสมอ ไอ้เชี่ยกล้า”

   “มันจะส่องยังไงของมันวะ” ผมสงสัยจริงๆ นะ

   “มึงอย่าโง่ ไอจีลับใครๆ ก็สมัครได้”

   “มึงพูดแบบนี้กูไปนั่งหาฟอลโลเวอร์ที่น่าสงสัยจริงๆ นะเนี่ย”

   “มึงจะบ้าเหรอ คนฟอลมึงก็หลายหมื่น” เซียนทำหน้าเหมือนผมโง่ “เอาจริงๆ นะ กูว่ามึงทำไม่ต้องทำห่าอะไรเลยก็ได้ ดีไม่ดีนายท่านมันอาจจะคิดกับมึงเหมือนเดิม”

   “ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี...”

   “...”

   “แต่กูคงไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกแล้วว่ะ สองปีที่ผ่านมามันนานมากเลยนะ”

   “อื้อหือ ไอดอลเลย” หมูหันพยักหน้าขึงขัง พร้อมชูนิ้วโป้งให้ผม

   “เยี่ยม เพราะพวกกูก็เหนื่อยจะฟังคำเพ้อของมึงแล้ว” ตงยิ้มแฉ่ง   

   “ยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองไม่แมนอ่ะ” เซียนแหย่

   “คนจะแมน แมนที่ใจ ไม่ใช่ความรักเว้ย”

   “ทำไมตอนนายท่านมาขอคบไม่คิดได้แบบนี้”

   “ก็ตอนนั้นยังเด็กป่ะ” พูดแบบนี้อย่างกับเอาไฟมาจี้แผลสดที่กลางใจผมอ่ะ

   “มึงคิดได้ก็ดีแล้ว” เซียนถอนหายใจ “กูกับเพื่อนเคยกังวลกลัวมึงใช้คำว่าแมนไม่ก็เป็นเกย์ไม่ได้มาค้ำคอจนจะเสียไอ้นายท่านไปอีกครั้ง”

   “กูเสียมันไปไม่ได้อีกแล้วว่ะ”

   “...”

   “อย่างที่บอก...กูไม่อยากเสียเวลาอีก”







   หลังจากที่คัดเลือกดาวเดือนกันเสร็จ (น้องอิ๋มกับไอ้พฤกษ์ เด็กปีหนึ่งหน้าตากวนตีนๆ เป็นผู้ได้ตำแหน่งไปครอง) พวกปีสองก็ประชุมกันนิดหน่อยแล้วก็แยกย้าย แทนที่ผมจะฟรี โบยบินไปที่ไหนก็ได้ แต่ผมกลับต้องตามหาตุ๊ดอมรสุดฤทธิ์

   มันหายไปพร้อมกับกล่องดวงใจในนมเปรี้ยว เอ๊ย กล่องนมเปรี้ยวในดวงใจของผม!

   มึงไปแรดที่ไหนเนี่ยอมร!

   “มึงตามหานมเปรี้ยวที่หายไปจริงจังเกินไปป่ะเนี่ย” เซียนคนขับรถดูเหนื่อยกับผมมาก ตอนนี้ตงกับหมูหันสลายโต๋ไปพักผ่อนตามอัธยาศัยเรียบร้อย ส่วนไอ้เซียนมันต้องตามหากล่องนมเปรี้ยวเป็นเพื่อนผมเพราะความซวยล้วนๆ ไม่ใช่เรื่องอื่นเลย “เมื่อไหร่จะขับรถวะมึงอ่ะ ขับเป็นไม่ใช่เหรอ”

   “เอาน่า” ผมพยายามปลอบ “เจออมรเมื่อไหร่มึงก็กลับได้เลย”

   “ถามจริง เรื่องนี้เกี่ยวกับไอ้ท่านด้วยป่ะเนี่ย”

   ผมชะงักกึก ”เออ”

   “กูว่าแล้ว...เรื่องขับรถแม่งจำเป็นฉิบหายต่อมหา’ลัยที่ใหญ่เท่าโลก แต่มึงเสือกไม่ขับ” เซียนหันมามองผม “เล่ามาดิ๊ เอาแบบคร่าวๆ”

   “ก่อนเรียนจบกูเคยขับรถไปรับมัน” ผมนึกถึงความหลัง “ตอนนั้นกูเพิ่งครบสิบแปด แถมยังเพิ่งได้ใบขับขี่”

   “แล้วยังไงวะ”

   “มันบอกไม่เท่”

   “หมายถึงมึงเหรอที่ไม่เท่”

   “ไม่ มันหมายถึงตัวเอง”

   “...”

   “มันอยากขับรถให้กูนั่งมากกว่าให้กูขับให้”      

   “โอ้โห” เซียนร้องอย่างตกตะลึง

   “แถมยังให้กูสัญญาอีกว่าห้ามขับรถอีก ถ้าอยากไปไหนมันจะมารับ”

   “ตอนนั้นมันมารับเลยป่ะ” เซียนสนใจเรื่องนี้มาก “บ้านมันรวยฉิบหายเลยนี่ คงได้สลับรถแบบคูลๆ มารับมึงอ่ะ”

   “มันไม่เคยมารับเลย”

   “ทำไมวะ”

   “กูกับมันเลิกคุยกันก่อน”

   “จบข่าว”

   เรื่องนั้นมันเกิดก่อนหน้าที่นายท่านจะขอคบผมเป็นแฟนแค่อาทิตย์เดียว จะว่าไปผมก็ตลกตัวเองเหมือนกันนะที่ยึดถือคำสัญญาที่ว่าจนมาถึงวันนี้ ทั้งๆ ที่ผมไม่จำเป็นต้องทำก็ได้เพราะผมกับมันก็จบไปแล้ว แต่ผมก็ทำ...

   แม้จะลำบากเพื่อนตัวเองเวลาอยากไปไหนมาไหนบ้างก็ตามทีเถอะ เพื่อนบ่นเราก็ทนเอา นี่คือสัจธรรมในการดำรงชีวิตของผมครับ

   “นั่นไง กูเจอแล้ว” เซียนร้องเมื่อรถของมันเข้าสู่หน้าตึกคณะนิเทศฯ “อมรมันเดินแรดไปทั่วเลยโว้ยยยย”

   ที่แท้แม่งก็มาเยี่ยมคณะที่มีงานดีรวมตัวกันอยู่มากที่สุดนี่เอง ทำไมไอ้อมรแม่งไม่ไปแรดที่วิศวะหรือพละอะไรอย่างงี้วะ

   “โอ้โห แม่งกำลังต้อยเด็กมึงเลยเนี่ย”

   “ไหน”

   “โน่นไง”

   “...”

   “กูว่าเดี๋ยวอีกนิดอมรคงบีบไข่เชี่ยนายท่านชัวร์ ฮ่าๆๆ”   

   มือของผมไปไวกว่าความคิด ตอนแรกผมคิดว่าตัวเองควรนั่งทำใจอย่างสงบๆ ก่อนเดินลงไป แต่พอได้ยินแบบนั้นผมก็ไม่อยากสงบแล้วครับ

   จุดอ่อนของนายท่านคือตุ๊ด

   มันกลัวตุ๊ดมากผมพูดเลย

   ตาของผมมองเห็นอมรมันกำลังพยายามขยับตัวเข้าไปหานายท่านชนิดที่ว่าอีกนิดคงสิงไปทั้งร่าง ทิมกับนุกไม่สามารถทำอะไรอมรได้เนื่องจากมันคือตุ๊ดร่างควายที่มีไรหนวดเขียวรำไร สองคนนั้นได้แต่มองปลงๆ ไปที่นายท่าน ผู้ที่ถูกตุ๊ดเสดสาดลวนลามและก็กำลังจะโดนตุ๊ดนิเทศลวนลามด้วย เรียกได้ว่าล้อมหน้าล้อมหลังกันเลยทีเดียว

   แบบนี้เรียกว่าผนึกกำลังกันชัดๆ อยู่ดีๆ ก็เป็นพันธมิตรกันอย่างนั้นเหรอวะ

   “อมร!” ผมร้องเรียกเพื่อนอย่างกับผัวเรียกเมีย คนที่อยู่แถวนั้นหันมากันหมด โดยเฉพาะคนที่กำลังโดนตุ๊ดรุม “กลับคณะ!”

   “อุ๊ย ผัวไพร่มาตามแล้วค่ะนายท่าน” มันทำท่าจะแตะตัวนายท่านอย่างอาลัยอาวรณ์ นายท่านแม่งทำหน้ารังเกียจแบบออกนอกหน้าเลยครับ เพราะมันกลัวตุ๊ดมากจริงๆ

   ผมรู้เพราะว่าผมเคยใช้เพื่อนตุ๊ดมากันไม่ให้มันมาตื๊อขอเบอร์ผมเมื่อสมัยโน้น ผลลัพธ์ก็คือตลอดทั้งวันที่ผมอยู่กับเพื่อนตุ๊ด ไอ้ท่านไม่กล้าเข้าใกล้ผมเลย...

   สาเหตุเป็นเพราะมันเคยไปเล่นน้ำสงกรานต์ตอนอายุสิบสี่ จากนั้นก็โดนกลุ่มตุ๊ดและกระเทยลากเข้าไปกลางวง ตอนนั้นมันโดนบีบไข่โดนจับนั่นจับนี่จนเรียกได้ว่าแทบจะเอาชีวิตไม่รอด เหตุการณ์ตอนนั้นทำให้มันฝังใจมากชนิดที่ว่าพอเห็นตุ๊ดทีไรแล้วมันเสียวไข่ทุกที
 
   สงสัยตอนนั้นคงเจ็บจริงไรจริงนั่นแหละ นายท่านเคยเล่าว่านึกว่าตัวเองจะเป็นหมันไปแล้ว...

   “เอาไงดี คนนั้นก็เตี้ยๆ ล่ำๆ ส่วนคนนี้ก็ดูเด็กน่ากิ๊นน่ากิน”   

   มึงเลือกได้ด้วยเหรออมร!

   นายท่านผลักอมรส่งมาให้ผม มันเอาตัวรอดจากรุ่นพี่ตุ๊ดนิเทศฯ ได้เพราะทิมกับนุกมาช่วยไว้ได้ทัน หน้ามันซีดเผือดไปหมดจนผมเกือบลืมไปแล้วว่ามันเคยเย็นชากับผมแค่ไหน

   ตอนนี้มันกลายเป็นคนหล่อที่น่าขำฉิบหายไปแล้ว

   “กล้ามันไม่ได้ล่ำสักหน่อย”

   คนดึงดูดตุ๊ดบ่นอุบกับเพื่อนเหมือนเด็กฟ้องผู้ใหญ่ อีกนิดแม่งคงโวยวายอาละวาดแล้วมั้งผมว่านะ
 
   ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่านายท่านมันบ่นเรื่องผมด้วย

   “กล้า ทำไงดีมึง กูอยากได้น้องอ่ะ ใช่มั้ยคะอิเจ่เจ๊ อยากได้เนอะอยากได้” มันหันไปส่ายนมใส่ เจ่เจ๊ที่ว่านั่นก็คือตุ๊ดคณะนิเทศที่เป็นผู้ต้องหาในคดีรุมไอ้นายท่านเมื่อตะกี้นั่นแหละ

   แล้วใครเป็นตำรวจเหรอ...ก็ผมนี่ไง

   สายตาของนายท่านวิงวอนขอร้องมาที่ผม...เฮ้ย มันส่งสายตามาให้ผมแบบนั้นจริงดิ ขอขยี้ตาตอนนี้ได้ป่ะ

   “อมร กลับคณะกับกูเร็ว เอ้มันเรียก” แม้จะตกใจแต่ผมก็พยายามช่วย

   “เอ้เรียกเหรอ อิบ้ากล้า เราเพิ่งจะประชุมเสร็จกัน” ความบ้าผู้ชายกำลังแดกสมองของไอ้เหี้ยอมรจนหน้ามืดตามัวไปหมด

   “มีน้องแดกแอมโมเนียเข้าไปในท้องว่ะ”

   “หา!” ไม่ใช่แค่มันที่ช็อก คนอื่นๆ แถวนั้นก็ช็อกด้วย

   “กรี๊ดดด อิเด็กบ้าที่ไหนทำแบบนั้น!”

   “น้องมันคงอยากฆ่าตัวตายมั้ง สงสัยรับไม่ได้ มีพี่ฝ่ายพยาบาลปีสองบ้าผู้ชาย”

   “จะบ้าเหรอกล้า กูขอเรื่องจริง”

   “เรื่องจริงคือน้องมันแดกแอมโมเนียเข้าไปจริงๆ เว้ย”

   “ตายแล้ว น้องรักของพี่” มันหันรีหันขวางเหมือนทำอะไรไม่ถูก ถามจริง...นี่มันเชื่อผมจริงๆ เหรอ ผมมองตามมันไปจนเห็นว่ามันเดินเข้าไปหานายท่านจนไม่แคร์เหี้ยอะไรทั้งนั้น

   ไอ้สัดเอ๊ย...ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ

   “ไปก่อนนะจ๊ะ” มือของมันหมายจะจับแก้มของนายท่าน แต่โชคดีที่ผมยื่นมือไปกันไว้ได้ทัน ก่อนจะปัดมือมันทิ้งไปเบาๆ “ไรของมึงเนี่ยกล้า หวงเมียอย่างกูเหรอ”

   “เมียห่าอะไรล่ะ กลับคณะ!” เสียงของผมดังขึ้นซะงั้น

   “น่ากลัวอ่ะ”

   “กูน่ากลัวกว่านี้ ตอนนี้แค่เบาๆ”

   “จริงดิ”

   “น้องแดกแอมโมเนียลงท้อง...”

   “แต่ว่า...” อมรมองไปที่นายท่านอย่างเสียดาย ตอนนี้มันแทบจะหลบหลังเพื่อนของมันแล้วครับ จะว่าขำก็ขำ จะว่าน่าสงสารก็น่าสงสาร

   “น้องแดกแอมโมเนีย...”

   “น้องนายท่าน...”

   “น้องแดก...”

   “โอเค กูไปก็ได้” มันกระฟัดกระเฟียดในแบบที่มันคิดว่ามันสวยซะเต็มประดา ไม่ลืมที่จะยื่นมือไปใกล้ไอ้นายท่านอีกครั้ง ผมก็ไม่ลืมที่จะไปปัดออกอีกครั้งเหมือนกัน

   ไม่ต้องมีฟงมีฟอร์มอะไรทั้งนั้น...หน้าไอ้ท่านซีดฉิบหายจนผมสงสาร ไม่สนใจแล้วว่าใครจะคิดอะไรยังไง

   “โอ๊ย ไรเนี่ย” ตุ๊ดอมรทำท่าจะงับหัวผม

   “ไปได้แล้ว” ผมต้องผลักร่างควายๆ ของมันให้เดินไปข้างหน้า

   “ไปนะคะเจ่เจ๊...เดี๋ยวจะมาเดินเล่นคณะเจ่เจ๊ใหม่”

   “ได้เลย”

   “อยู่ดีๆ ผัวก็มาตามค่ะ งงมาก สงสัยสวยเว่อร์”

   ไอ้บ้าเอ๊ย...ไม่รู้จะด่าแม่งยังไงจริงๆ กว่าจะพาตัวมันมาถึงรถของไอ้เซียนก็เล่นเอาผมเหงื่อตก

   “มึงนี่สู้ฟัดเพื่อผัวมึงจริงๆ กูยอม” เซียนหัวเราะผมตอนที่ผมขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว

   “หุบปากไปเลย” ผมหันไปหาเพื่อนตุ๊ด “อมร มึงเอานมเปรี้ยวกูมาเลย”

   “อยู่นี่” มันส่งมาให้พร้อมๆ กับทำหน้ารำคาญผม “กูกำลังจะได้น้องนายท่านแล้วเชียว”

   “ได้อะไรไม่ทราบ”

   “ได้จับ”

   “จับไร”   

   “ไข่ไง”

   “มึงจะจับทำไมวะ!”

   “แล้วมึงจะเสียงดังเพื่อออออ” เซียนบีบพวงมาลัยแน่นอย่างตกใจ “ไอ้เชี่ยนี่”

   “นั่นดิ โวยวายทำไม หึงเหรอ” อมรเบะปาก สงสารพี่อั้มจริงๆ ที่เป็นไอดอลคนอย่างมึงอ่ะ

   “ไม่ใช่มึงก็แล้วกัน” อดหน้าบึ้งไม่ได้จริงๆ ว่ะ

   “นี่มึงเป็นไรเนี่ยเหี้ยกล้า”

   “คนหึง 2018 2019 2020 2021 ไง” เซียนตอบแทนผม มึงจะพูดทุกปีเลยมั้ย...

   “บ้า นั่นผัวนอกคณะไง ส่วนมึงคือผัวในคณะของกูนะ” อมรงคงมั่นหน้าต่อไป

   “ไม่เกี่ยวกับมึงเลยโว้ย อมร!”

   ให้ตายเถอะ...ผมคุมอารมณ์หงุดหงิดของผมไม่ได้จริงๆ








   ห้องผม

   อา...เหนื่อยสัดๆ เหนื่อยแบบไม่มีแรงจะไปเป็นสวัสฯ ได้อีกแล้ว ลาออกจากการเป็นสวัสฯ แป๊บได้มั้ยเนี่ย

   ครืด ครืด

   กรุ๊ปชายโฉดโหดเยี่ยงหมาส่งเสียงเตือน ไม่ต้องตกใจกับชื่อกลุ่มกันครับ เดี๋ยวพวกแม่งเบื่อพวกแม่งก็เปลี่ยน เราทุกคนตั้งชื่อไลน์ให้เหมือนกับชื่อไอจีเพื่อกันคนอ่านสับสนครับ

   บอกกันตรงๆ เลยนี่แหละ

  Tepsianxx : กล้า พวกกูขาดขา RoV ว่ะ

   Tongmongmiawkue : ถึงจะเล่นอ่อน แต่ก็ช่วยออนด่วน

   
   ด่ากูแบบนี้ใครจะไปเล่นให้พวกมึงวะ

   Mr. Moohan : มันอ่านแต่มันไม่ตอบว่ะ

   Tepsianxx : ใครอ่านไม่ตอบขอให้เป็นหมัน

   Tongmongmiawkue : ตอบ

   Mr.Moohan : ตอบ


   ไอ้พวก...แม่งเอ๊ย กูไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว

   Klahanboy : ตอบ

   กวนมากวนกลับเว้ย ไม่โกงงงงงงง

   Tepsianxx : รำคาญมันว่ะ

   Mr.Moohan : เทมัน เทมานนนนน


   Klahanboy : วันนี้กูเหนื่อย ง่วงนอนแล้วด้วย วันหลังนะ

   Klahanboy : มึงเล่นเก่งสามคน ส่วนอีกสองคนในทีมไม่เก่งเกมก็น่าจะไปรอดป่ะวะ

   Tepsianxx : มึงไม่เข้าใจคนที่แพ้ล้วนๆ สิบห้าตาติดกันแบบพวกกูหรอก


   Tongmongmiawkue : พวกกูใกล้จะไปทำบุญแล้วเนี่ย

   ผมยิ้มก่อนจะพิมพ์ตอบมันแล้ววางโทรศัพท์ทิ้งบนเตียง

   Klahanboy : ขอให้พวกมึงโชคดี

   วันนี้ผมเบื่อเกินกว่าจะดวลเกมอะไรทั้งสิ้น คิดว่าหลังจากอาบน้ำปุ๊บก็จะนอนปั๊บอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น สายตาของผมมองไปเห็นกล่องนมเปรี้ยวที่เสียเวลาไปตามล่าถึงคณะนิเทศเพราะไอ้อมร

   ไม่กล้าแม้แต่ที่จะแดก นี่เป็นนมเปรี้ยวกล่องแรกในรอบสองปีที่นายท่านซื้อให้เลยนะ ขอเก็บไว้ในตู้เย็นเพื่อเป็นสัญลักษณ์เอาไว้เตือนใจหน่อยเถอะ

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   ผมคิดว่าน่าจะเป็นไอ้เชนที่เคาะประตู เพราะเพื่อนผมตอนนี้มันกำลังรวมตัวกันเพื่อเล่น RoV อยู่ที่ไหนสักแห่ง เท้าของผมก้าวไปที่หน้าประตูเพื่อทำการเปิด และเมื่อเปิดออก...สิ่งที่ผมเห็นก็คือเชนจริงๆ

   “มีไรวะ” ผมถาม

   “อ้าว อยู่คนเดียวเหรอ” มันมองผ่านหลังผมไป “เพื่อนๆ ไปไหน ปกติจะเฮฮากันตลอดนี่”

   “มันหนีไปเล่น RoV อยู่ที่ไหนสักที่อ่ะ แล้วมึงมีอะไรหรือเปล่า”

   “ขอน้ำร้อนต้มมาม่าหน่อยดิ กาที่ห้องกูเสียอ่ะ”

   ผมเลิกคิ้วสูง “ข้างล่างตึกก็มีกาต้มน้ำร้อนป่ะวะ” มันทำหน้าคาดไม่ถึง ผมส่ายหน้าใส่มันเบาๆ ก่อนจะขยับตัวรับมันเข้ามาในห้อง “ไหนๆ ก็มาแล้ว มาจัดการเองเลย”

   ไอ้เชนทำหน้าดีใจ ผมคิดอยู่ในหัวเล่นๆ ว่าคนหน้าตาดีหุ่นเฟิร์มอย่างมันก็หิวมาม่าตอนดึกๆ เป็นด้วยเหรอ หรือนี่จะเป็นเคล็ดลับความหล่อของมัน...แต่ก็ช่างเถอะ ผมสนิทกับเชนเพราะว่าผมกับมันเคาะประตูเพื่อให้การช่วยเหลือกันเล็กๆ น้อยๆ บ่อยๆ
 
   มันเคยซ่อมท่อประปาให้ผมด้วยนะครับ อย่าหาว่าผมง่อยเลย บางอย่างที่คนมันไม่รู้มันก็ไม่รู้จริงๆ

   “ยังมีคนทักมาถามกูเรื่องรูปนั้นอยู่เลย” เชนเล่าระหว่างที่รอน้ำในกาเดือด

   “ไม่ถามก็แปลกอ่ะ มึงก็ลงไปได้เนอะ รูปมันชวนคิดจะตาย”

   “...”

   “มึงลบก็ได้นะ”

   “บ้า ลบทำไมวะ” มันหัวเราะในลำคอก่อนจะมองสำรวจไปทั่วห้องผม “ห้องมึงแม่งเป็นระเบียบกว่าห้องกูประมาณแสนเท่า”

   “เว่อร์ไป”

   “จริงๆ นะ นี่กูนึกอยากจ้างให้มึงไปเป็นแม่บ้านทำความสะอาดห้องให้กูเลย”

   “ค่าตัวกูแพงนะ” ผมพูดติดตลกก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ “ใช้คำว่าพ่อบ้านไม่ได้เหรอ”

   “ก็ได้ๆ พ่อบ้านก็ได้” เชนยิ้ม “เท่าไหร่ล่ะ”

   “โหยสาด จริงจังไปอีก กูทำให้ฟรีๆ ก็ได้ แค่เก็บห้องเอง” ผมกับมันช่วยเหลือกันตลอดอยู่แล้ว แค่นี้ทำไมผมจะทำให้มันไม่ได้ “แต่ช่วงนี้กูอาจจะยุ่งหน่อยนะ มึงก็รู้”

   “ก็ยุ่งกันหมดอ่ะ”

   กุกกักๆ

   เสียงประหลาดดังขึ้นที่หน้าห้อง

   ผมมองหน้าเชน “ได้ยินเสียงป่ะ”

   “ได้ยิน” มันหันไปมอง “พวกเพื่อนมึงหรือเปล่า”

   “ถ้าเป็นเพื่อนกู...ป่านนี้พวกแม่งตะโกนเรียกให้ไปเปิดแล้ว”

   คิ้วของผมขมวดเป็นปม ค่อนข้างเชื่อว่าเสียงนั้นอยู่ที่หน้าประตูห้องผม ปกตินี้แล้วตึกนี้มีความปลอดภัยสูงมากเพราะมียามเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงตามระดับราคาค่าเช่า เพราะงั้นคงไม่ใช่ขโมยขโจรที่ไหนหรอกมั้ง

   หรือเพื่อนมันแกล้งผมวะ

   กุกกักๆ

   “เดี๋ยวกูไปดูให้” เชนออกไปดูให้อย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาตอบสนองของมันไวมากจนผมอึ้ง เมื่อมันไปเปิดดู...มันก็ต้องพบกับความว่างเปล่า “แปลกแฮะ เราสองคนก็ได้ยินเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

   “ช่างเหอะ” ผมพูด “น้ำร้อนเดือดแล้วมึง”

   เชนกลับห้องมันในอีกห้านาทีหลังจากนั้น ก่อนกลับมันไม่ลืมที่จะย้ำเรื่องให้ผมไปช่วยมันทำความสะอาดห้องมันหน่อย ผมเลยขอมันไปห้าพัน แทนที่มันจะด่าผมว่าหน้าเลือด มันกลับบอกว่าเดี๋ยวจะจ่ายเงินสดให้

   บ้า ไป แล้ว

   ผมปิดประตูห้อง เตรียมจะนอนหลับพักผ่อนให้เต็มที่ แต่แล้วเสียงประตูก็ดังขึ้นอีกระลอก คราวนี้ผมชักหมดความอดทน เตรียมด่ากราดให้ยับเพราะแม่งกวนประสาทคนที่กำลังจะจะหลับจะนอนฉิบหาย

   ที่หน้าห้องไม่มีคนยืนอยู่ แต่เป็นนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมอีกกล่องหนึ่ง

   รู้เลยว่าใครให้...ทันทีที่รู้ผมก็ยิ้มออกมานิดๆ ความโกรธความหัวร้อนเริ่มมลายสลายไปหมด (ถ้าเซียนรู้แม่งคงแซวตายห่า) ผมรีบมองซ้ายมองขวาหาคนที่เอามาให้ผมทันที

   แม่งซ่อนตัวได้ไวฉิบหาย คิดว่าตัวเองเป็นนินจาฮาโตริหรือไงวะ

   “ชอบแดกรสส้ม แต่ก็ชอบซื้อรสผลไม้รวมมาให้เนอะ” ผมพูดกับคนที่จะอยู่ในเงาที่ไหนสักแห่ง ก่อนจะเอ่ย “ขอบใจนะ”
 
   ผมเอานมเปรี้ยวกล่องนั้นมาวางคู่กันกับนมเปรี้ยวในตู้เย็น คำพูดในอดีตของใครบางคนก็ลอยเข้ามาในหัวผม






   ‘มึงสังเกตป่ะ เวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันอ่ะ นมเปรี้ยวจะเป็นสองกล่องตลอดเลย’

   ‘...’

   ‘ต้องเป็นรสผลไม้รวมด้วยนะ’

   ‘ก็มีสองคนก็ต้องซื้อแดกกันสองคนดิวะ’

   ‘ถ้าอยู่คนเดียวก็ต้องซื้อแดกคนเดียวงี้ใช่ป่ะ’

   ‘ก็ใช่น่ะสิ’

   ‘มันจะทำให้นึกถึงใครอีกคนมั้ยวะ’

   ‘...’

   ‘ตอนนี้กูเห็นนมเปรี้ยวแล้วนึกถึงมึงตลอดมึงเลย’

   ‘ทำไม’

   ‘เพราะเห็นแล้วอยากแดก’

   ‘โอ้โห ไอ้เหี้ยนี่!’

   ‘เอะอะก็เตะๆๆ ขาก็สั้นแค่นี้ทำมาเป็นเก่ง โอ้ย!’

   ‘เห็นมั้ย กูทำมึงเจ็บได้ก็แล้วกัน’

   ‘แล้วเมื่อไหร่มึงจะให้เบอร์กู’

   ‘ชาติหน้า’

   ‘นี่ก็ชาติหน้าแล้ว’

   ‘จะบ้าเหรอ มึงตายแล้วหรือไง’

   ‘ตายแล้ว ตายตั้งแต่มึงเตะหน้าแข้งกูเมื่อตะกี้นี่แหละ’

   ‘บ้าบอจริงๆ’

   ‘ยอมตายเพื่อเธอเลยรู้ป่ะ’

   ‘เธอไหน แม่มึงเหรอ’

   ‘กล้า มึงนี่ก็...’

   ‘กูแมนมาก มึงอย่ามาพูดกับกูแบบนั้นอีกนะ’

   ‘จ้ะเธอ’

   ‘ไอ้...’

   ‘ฮ่าๆๆ’









   ตอนไหนวะที่เหตุการณ์แบบนั้นจะกลับมาหาพวกเราอีกครั้ง หรือซื้อนมเปรี้ยวให้แม่งทีละสองกล่องดีเผื่อมันเป็นเคล็ด

   โว้ยยยย...มันชอบรสส้ม ลืมไปแล้วเหรอ

   เคล็ดเหี้ยอะไรนี่ยังไงก็ใช้กับเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

   ว่าแต่ตัวต้นเหตุของเสียงเหี้ยๆ ที่หน้าห้องของผมพวกนั้นจะใช่ไอ้นายท่านหรือเปล่านะ

   แล้วมันทำไปทำไมวะ...








   [สัดนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช มึงอยู่ไหนเนี่ย]

   “...”

   [ยังช็อกเรื่องตุ๊ดเสดสาดไม่หายเหรอ ฮ่าๆๆ]

   “ทิม”

   [ว่า]

   “ไอ้เหี้ยเชนแม่งเข้าไปในห้องกล้าเลยโว้ยยยยย”

   [หา ว่าไงนะ]

   "..."

   [ไอ้พี่เชน ชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสองนั่นอ่ะนะ]

   "..."

   [โอเค กูขอโทษ กูไม่ควรเล่นเวลานี้]

   “พังหมดแล้วไอ้สัด แผนเผินที่กูวางไว้ไม่ต้องใช้แม่งแล้ว เทให้หมด!”

   [ท่านมึงใจเย็นๆ]

   “กูลืมไปเลยว่ากูเคยเจ็บเพราะมันมามากแค่ไหน”

   [...]

   “เพียงเพราะมันอยู่กับผู้ชาย”

   [เชี่ยท่าน]

   “น่าโมโหจริงๆ”

  [แล้วได้ให้นมเปรี้ยวพี่เขาไปป่ะ]

   “ก็...ให้”

   [สัด]

   “...”

   [กูว่าที่มึงตั้งแง่มาทั้งหมด มันอ่อนลงตั้งแต่มึงเห็นหน้าเขาแล้วล่ะ]

   “เฮ้อ”

   [...]

   “ตึกของกล้ามีห้องว่างว่ะ”

   [นี่อย่าบอกนะว่า...]

   “กูเพิ่งไปถามคนดูแลข้างล่าง เดี๋ยวมาช่วยกูย้ายเข้าหน่อยนะ กูทำสัญญาแล้ว”

   [ไอ้เหี้ยนายท่านอันเดอร์สกอร์...ช่างแม่งก่อน นี่มึงจะไวไปไหนวะ!]

   “ไม่รู้”

   [...]

   “ไอ้พี่เชนอะไรนั่นอยู่ห้องตรงข้ามกล้าไม่ใช่เหรอ”

   [...]

   “ไม่ชอบขี้หน้าแม่ง เห็นแล้วรู้สึกอยากฆ่า”








TBC*




รู้สึกจะมีทีมชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสองเยอะเลยนะคะ
นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชต้องสู้หน่อยละ ถ้าแอลเคเอชจริงๆ อ่ะ
(จริงๆ คนเขียนก็เหนื่อยกับน้องทิม)

ปล. หวีดเรื่องนี้ได้ที่แฮชแท็ก #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ เลยนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 06-10-2017 15:20:33
เชนดูเริ่มรุกแล้วนะ มีการจ้างเป็นแม่บงแม่บ้าน นายท่านรีบหน่อยลูก ฟอร์มเยอะระวังโดนคาบไปกิน :hao7:
แต่ท่าทางจะเลิกฟอร์มแล้วมั้งเล่นย้ายมาหอเค้าเลยเนี่ย หึงแรงเว่อ5555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 06-10-2017 15:31:49
ว๋ายยยยยย พี่นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช พี่เผยไต๋ออกมาแล้ว แค่งอนแล้วกำลังจะกลับมาตามตื้อพี่กล้าหาญบอย ใช่ไหมล่าาาา????  แหม๋ๆๆๆๆๆ ทำเอากองเชียร์ใจเสียนึกว่าโกรธจนเลิกรักพี่กล้าหาญบอยไปแล้วซะอีก  งานนี้ต้องขอบคุณ พี่ชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสอง มากนะคะ ที่ช่วยเร่งเคมีพี่นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช ให้หายงอนเร็วขึ้น โอ๊ยยยย เหนื่อย  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-10-2017 15:31:57
ท่ามากกันอยู่นั่้นแหละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 06-10-2017 15:32:47
เอ้านายท่านรีบหน่อยลูก เดี๋ยวเชนไรนั่นแย่งไปก่อนนะลูกนะ รีบเลยให้ไวๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 06-10-2017 15:43:37
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  น่ารักมากค่ะไรท์  555 ว่าแล้วนายท่านมัวแต่เล่นองค์  เป็นไงล่ะ เจอ เชนมาแรง เห็นมั้ยบอกแล้วว่าเดี๋ยวก็หนาวววววววววววววว ^^  :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 06-10-2017 15:45:19
ขอเหมาทุกคนได้มั้ยคะ5555555   

   ‘เฮ้ย ถ้าจะมีเรื่องทำไมไม่เรียก’

   ‘กูจัดการได้!’

   ‘มึงจัดการไม่ได้ มึงเตี้ย’

 นายท่านแม่ง 5555555555555 #ทำไมต้องมาขำกับอะไรแบบนี้ #อ่ออีนี่เส้นตื้นค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 06-10-2017 16:09:48
5555555 สู้ๆนะลูก อย่าท่าเยอะ เดี๋ยวย้ายทีมไปหาพิเชนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-10-2017 16:32:19
5555  ชอบความรุกเร็วทั้งในอดีตและปัจจุบันของนายท่านมาก    จริงๆไม่ต้องเช่าห้องก็ได้นะบอกกล้าเลยว่าจะย้ายมารับรองนางเปิดห้องรับเลย เอิ๊กกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 06-10-2017 16:36:46
ขอขำนะคะซิสส55555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 06-10-2017 17:04:34
นายท่าน รุกเข้าไป อย่าลีลา ช้าอดนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 06-10-2017 17:22:15
รู้ว่านายท่านเป็นพระเอก แต่พี่เชนนี่แบบโหยยยย ผู้ชายในไทป์ฉันเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 06-10-2017 17:26:35
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 06-10-2017 17:51:34
นายท่าน... ไม่เก็บอาการแล้วเหรอ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-10-2017 17:52:12
มัวแต่ลีลา ศัตรูบุกเข้าห้องน้องเตี้ยแล้วเน้อ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: blue colour ที่ 06-10-2017 17:53:25
โถ่วววนายท่านเห็นพี่กล้าอยู่ใกล้กับชายอื่นหน่อยไม่ได้ ถึงกับต้องย้ายมาอยู่ใกล้ๆ
แผนเผินที่วางมานี่ยังจำเป็นต้องใช้อยู่มั้ย คนื่นเค้ารู้กันหมดแล้ว55555เอ็นดู :hao3:
ปล. เชนนี่ชอบกล้าจริงมั้ยนิยังไม่กล้าฟันธง แต่นี่ชอบพี่เชนไปแล้วฟันธงได้เลย555555 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-10-2017 18:26:54
เอ่อมม ถ้าจะเรียกชื่อยาวขนาดนั้นนะ เหนื่อยแทน 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 06-10-2017 18:34:17
งานนี้แค่พี่นายท่านไม่ท่ามาก วางตัวก็ชนะคุณพี่เชนเอนจีเนียร์แล้วล่ะค่ะ เมื่อไหร่ใจจะตรงกันน้อนนนน เพื่อนๆจะได้หมดห่วง ฮาๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 06-10-2017 19:06:37
เชนทำดีมาก หาคู่ให้เชนด้วยนะคะ คู่กับทิมละกัน555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 06-10-2017 19:33:42
วงวารนายท่านจริงๆ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-10-2017 19:37:10
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Midorima ที่ 06-10-2017 19:53:49
แหม~ นายท่าน ไม่เรียกพี่กล้าเลยนะ :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-10-2017 20:29:32
นายท่าน รุกและ  :3123: :3123: :3123:
ปฏิบัติการส่งนมเปรี้ยว เริ่มแล้ว
แถมรู้เรื่องเชนเข้าห้องกล้าด้วย
ตามต่อด้วยย้ายไปอยู่คอนโดเดียวกับกล้า ยอดไปเลย
น่าสนุกเนาะ เพราะทิมกับนุก ต้องตามไปป่วน ไปเชียร์ด้วยแน่ๆ

ต่อด้วยนายท่าน อยากจะฆ่าเชน  o22 :a5:
เพราะ “ไม่ชอบขี้หน้าแม่ง เห็นแล้วรู้สึกอยากฆ่า”
แสดงว่าเหลือจะอดทนแล้ว มายุ่งกับกล้าของนายท่านได้ยังไง  :z6: :z6: :z6:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 06-10-2017 20:56:44
 :z13: โถๆน่าสงสารนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 06-10-2017 21:13:43
ทีมพี่นายค่ะท่านนนนน :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 06-10-2017 21:20:05
เราทีมนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชนะ
แต่รีบหน่อยยยก้ดีนะทั้งคู่เลยยย
ลุ้นนว่าเมื่อไหร่จะรู้ว่ายังรักกันอยู่
รอค่าา
ปล.แทกยาวมากค่ะ ไม่เคยเห็นแทกเป็นชื่อสกุลขนาดนี้555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-10-2017 21:30:35
กรี๊ดดดด นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชทำดีมากค่ะ
เราจะยอมพวกริ้นไรเอนจีเนียร์สี่สิบสองไรนั่นมาแหยมมิได้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-10-2017 22:17:26
ฮ่าๆๆๆรู้สึกสะใจยังไงก็ไม่รู้ ก็ถ้าขืนนายท่านยังจะไม่ทำอะไรที่มันชัดเจนพี่กล้าก็อาจจะโดนพี่เชนจีบก็ได้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 06-10-2017 22:20:39
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 06-10-2017 23:28:15
ไหงตอนนี้เชนจะมารุกกล้าหาญบอยล่ะ 555
หรือตะหงิดๆเรื่องกล้าชอบนายท่าน

นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชนี่คนจริง 2017 จริงๆ 555
ขึ้นขั้นมาจองหอเดียวกับกล้าหาญบอยแล้ว ไวโคตรรรร
อย่างว่าคนที่เคยรักและจริงๆก็ยังรักมากอยู่ขนาดนี้
จะทำใจแข็งได้นานแค่ไหน

รักเรื่องนี้ อยากอ่านต่อเรื่อยๆเลยอ่ะ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-10-2017 00:12:42
คนแก่อยากร้จัง นายท่านจะได้อยู่ห้องไหนนะ จะสู้ห้องตรงกันข้ามกับเขาได้ไหม  o8
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 07-10-2017 02:14:48
อ่านตอนท้ายถึงรู้เลยว่าใครคือคนขี้หึงถึงปี2021ตัวจริง  :laugh:
ถ้ามัวแต่วางแผนอยู่ รับรองสติแตกก่อนแน่ท่านเอ๊ยยย  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 07-10-2017 03:15:35
นายท่าน หวงเวาอร์
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-10-2017 03:36:16
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-10-2017 05:31:42
มาดหลุดแล้ว :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: oumoum21 ที่ 07-10-2017 08:54:24
 :m20:  ชอบชื่อไอจี ของแต่ละคน ฮาไปอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-10-2017 10:24:03
เก่งไม่จิงนี่หว่า 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-10-2017 10:53:28
5555 จะนายท่าน หรือข้าทาส ขึ้นอยู่กับกล้าหาญโลด
แอบส่องเค้ามานาน นึกว่าจะว่างล่ะสิ แหมมม เป็นไงล่ะ ต้องให้กระตุ้น

กล้าหาญคนแมนก็ต้องแมนต่อไป ต้องลุยต่อไปนะ

ทีมเพื่อนกล้าจะฮาไปไหน คือจะช่วยเพื่อน หรือจะส่องหญิง

ทีมเพื่อนนายท่าน คือ เด็กน้อยดี ทิมก็ตลก นุกก็ซื่อไปอีก

นายท่านแอลเอชเคนะ กล้าหาญ ไม่ต้องห่วงแล้ว ตามมาเฝ้าถึงถิ่น

เชนจะเล่น หรือจริงจัง แต่ดูจะจริงจังนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-10-2017 12:17:52
ทีมชนัทดีกว่า หมันไส้นายท่าน  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 07-10-2017 12:50:23
แผนท่ามากให้พี่กล้าง้อ โดนเทอย่างรวดเร็วเพราะพี่เชนเลย 555
ตัวกระตุ้นชั้นดีจริง ๆ แต่พี่เชนนี่ แอบคิดอะไร ๆ กับพี่กล้าแล้วใช่ไหม
นายท่าน ถึงกับต้องย้ายตามมาเฝ้าเชียว ตกลงใครตามง้อใครคะ ฮาาา
ชอบเพื่อน ๆ พี่กล้ากับนายท่านมาก แต่ละคนฮาจริง โดยเฉพาะหมูหันกับทิม
แต่ตอนนี้ถูกใจอมรมาก ชอบความมั่นหน้าของเธอเหลือเกิน 555
สนุกมากกก รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 07-10-2017 13:50:51
 :katai2-1:
พี่เค๊ก มาต่อไวๆ.. นะค่ะ..
อยากอ่านต่อแย้วววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 07-10-2017 13:57:14
ร้อนรนทนไม่ไหว แล้วละสิ นายท่าน_LKH
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: changemoo ที่ 07-10-2017 14:06:56
 อ่านซ้ำสองรอบแล้ววว ชอบบบบบบ กล้าหาญคิดว่าตัวเองกำลังสู้อยู่ แต่คนสู้ที่แท้จริงคือนายท่าน ทั้งอดีตและปจบ ตั้งใจมาอยู่ใกล้  ชอบทั้งกล้าหาญและนายท่าน เชียร์ให้เข้าใจกับเร็วๆ เอ็นดูนายท่าน รอมาตั้งนาน ตอนคบกันต้องน่ารักมากแน่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 07-10-2017 16:53:51
โอยย ชื่อแต่ละคนน้ออ  55

นายท่านน่ารักกก  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: yewlyz ที่ 07-10-2017 17:13:17
ฮื้ออเลาชอบบ  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-10-2017 01:10:29
นายท่านนี่แอลเคเอชหนักมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 08-10-2017 01:32:51
งุ้ยยยยย นายท่านน อิเด็กเอาแต่ใจ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 08-10-2017 06:08:19
เอฟซีชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสอง 55555555
พี่แกดูหล่อแบบมึนๆดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-10-2017 06:24:10
นายท่านอย่าฟอร์มเยอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-10-2017 07:09:16
เทแผนให้หมดกลัวกล้าโดนคาบไปกิน :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 08-10-2017 21:30:06
ชอบกล้าน่ารักดี ส่วนนายท่าน อย่าท่ามากนักเลย 2 ปีที่ผ่านมาไม่ใช่เวลาน้อยๆ ต้องเอากล้ากลับมาเป็นของตัวเองได้แล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-10-2017 00:09:19
 :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 09-10-2017 10:15:30
#ทีมชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสอง ละกัน

มั่นไส้ นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช หนักมาก ถึงจะเคยเจ็บปวดมาก่อนก็เถอะ แต่มาทำแบบนี้ กับ กล้าหาญบอยไม่ได้นะ


5555555 รู้สึกเหนื่อยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 09-10-2017 12:12:00
นายท่านทำไมร้ายยยย o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-10-2017 05:30:59
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 12-10-2017 20:40:17
ติดตามด้วยคนค่าาา
แอลเคเอชนี่ย่อมาจาก Love KlaHan อะไรแบบนี้ป่ะจ๊ะ  :hao7:
พี่เชนนี่ท่าจะชอบกล้าจริงๆ นะเนี่ย 555
ขำความสามค่าย รู้เลยค่ายไหนบ้าง 5555
รอตอนหน้านะคะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 15-10-2017 10:39:38
นายท่านคะ จะรุกก็รีบรุกค่ะ เดี๋ยวโดนคาบไปก่อนนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: BaGgYsOdA ที่ 16-10-2017 01:57:58
รออออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 16-10-2017 05:02:42
อ่าว นายท่านเผยไต๋ออกมาแล้ว 55555
ฝั่งเชนก็ใช่ย่อย รุกหนักแบบเนียนๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: BloodyBlue ที่ 16-10-2017 19:45:24
 :hao5: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 16-10-2017 23:32:14
นายท่านสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-10-2017 23:12:59
นายท่านต้องเร่งสปีดให้เร็วกว่าเชนแล้วนะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 17-10-2017 23:44:28
หายไปหลายวันละนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 19-10-2017 00:48:48
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 20-10-2017 22:43:43
อยากจะบ้าตาย...ปกติจะชอบอ่านนิยายที่โพสต์จบแล้วเท่านั้น...ส่วนนิยายที่กำลังออนแอร์อยู่จะไม่แตะเลย...เพราะอะไรหลายคน ๆ คงรู้ดี...แหะ ๆ มันทรมานนะกับการรอคอย...แต่เรื่องนี้ข้าพเจ้าพลาดเองที่หลงเข้ามาอ่านก่อน...จบเลยชีวิต...กระสับกระส่ายเลยที่นี่...เมื่อไหร่เค้กจะมาต่อให้จบเร็ว ๆ แบบ ชุดสิบสองเศร้า น่าาาาาา!!! ตอนนี้ยอมรับว่าฟุ้งซ่านนนนมากกกกกกกกก  :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Lovesehunnie ที่ 21-10-2017 20:35:36
ทิม ชอบการเรียกชื่อด้วยชื่อไอจี55555555555
นายท่านจะมีแผนอะไรกันนะะะะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 22-10-2017 06:44:13
รอๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 22-10-2017 22:47:30
โอ้ยยย น้องนายท่านอันเดอร์สกอร์... ! ทำซึนนน
จริงๆก็ใจอ่อนไปหมดแล้ววว
ชอบค่ะสนุกค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 23-10-2017 09:13:52
นายท่านไม่คูล้ลยคีพลุคหน่อย รอกล้าหาญมาง้อบ้างยอมง่ายๆงี้ได้ไง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: HeIsMine ที่ 23-10-2017 10:27:26
นายท่านจักสิ่งใดต้องรีบๆนะเจ้าค่ะ พี่เชนแกรุกหนักแล้วเจ้าค่ะ บ่าวเกรงว่าจักไม่ทันการเจ้าค่ะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: BloodyBlue ที่ 23-10-2017 16:53:55
รอๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 25-10-2017 16:37:39
ทาสคนนี้รอนายท่านอยู่นะเจ้าคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 30-10-2017 04:02:10
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Khanomni ที่ 30-10-2017 07:00:38
รออออ พี่เค้กหายไปไหนนน :mew6: :mew6:
เจ้านายจะรุกกล้าหาญคนแทนยังไงน๊าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 31-10-2017 11:14:18





ตอนที่ 4
กล้าหาญ






   [ฮัล...ฮัลโหล]

   ‘...’

   [ใครวะ ทิมหรือนุก]

   ‘...’

   [สาด ใครวะเนี่ย]

   ‘กู’

   [กูไหน]

   ‘กูเนี่ย กู’

   [กูไหนล่ะ]

   ‘อย่ากวนตีนได้ป่ะไอ้ท่าน’

   [ขอกวนหน่อยเหอะ เพราะอยู่ดีๆ กูก็มีเบอร์มึงเฉยเลย ฮ่าๆๆ มีความสุขว่ะ]

   ‘ไม่สบายเหรอวะ’

   [เป็นห่วงถึงขนาดที่ว่าตามหาเบอร์กูแล้วก็โทรเข้าเบอร์กูเลยเหรอ]

   ‘พูดแบบนี้แปลว่ามึงป่วยการเมืองชัวร์ๆ’

   [กูป่วยจริงๆ]

   ‘เสียงมึงก็บอกอยู่...’

   [ขอลาพักจากการจีบมึงวันหนึ่งได้ป่ะ]

   ‘เรื่องแบบนี้มีขอกันด้วยเหรอ’

   [ก็ถ้ามึงไม่คิดถึง เอ๊ย นึกถึงกู...มึงคงไม่ตามหาเบอร์กูหรอกใช่ป่ะ]

   ‘...’

   [ได้มาจากใครวะ]

   ‘ทักไปหาทิมอ่ะ แป๊บเดียว แม่งก็ให้มาเลย โคตรง่าย’

   [เพราะเป็นมึงไงมันถึงให้]

   ‘...’

   [มันรู้ว่ากูชอบ]

   ‘อะแฮ่ม หายไวๆ นะ’

   [งั้นกูเม็มนะ]

   ‘มึงเม็มอยู่แล้วล่ะ’

   [ไม่เม็มดีกว่า กูจำเอา]

   ‘อ้าว’

   [ไว้เจอกัน]

   ‘ให้หนึ่งวัน’

   [หา]

   ‘กูให้มึงพักแค่หนึ่งวัน’

   [กล้า เดี๋ยว...]

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด







   ใต้ถุนคณะเศรษฐศาสตร์

   ผมจ้องนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมสองกล่องที่ผมซื้อมาคู่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย

   ถ้าหากมันมีนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมสองกล่องอยู่คู่กันแล้วผมจะได้อยู่กับไอ้นายท่าน ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ หรือเวลายาวๆ ผมก็ยอมทั้งนั้น

   แต่ทว่าตอนนี้...ขอทำหน้าที่สวัสฯ ก่อน

   ไอ้เชี่ยตงเล่นใหญ่ ทำการซื้อน้ำเป็นแพ็คชนิดที่ว่าเหมาแทบจะหมดโรงงาน ผมกับเพื่อนสวัสฯ คนอื่นๆ ต้องพากันไปขนจากหลังรถกระบะเพื่อมาเก็บไว้ที่ห้องเก็บของของคณะ บอกเลยว่าเอ้นั้นบ่นแล้วบ่นอีกหาว่าไอ้ตงมันเอางบสวัสฯ ไปผลาญ ตงผู้เก็บกดกับการไปซื้อน้ำบ่อยๆ มานานก็ได้สวนควีนออฟอีโคโนมิกกลับไปว่า

   ‘มึงไปด่าปีหนึ่งก่อนว่าจะแดกน้ำอะไรนักหนา แม่งแดกเหมือนคิดว่าตัวเองเป็นต้นไม้อ่ะ’

   ส่วนคดีของไอ้อมรก็ได้ตกไปเป็นที่เรียบร้อย เนื่องจากเมื่อวานมันกลับมาถึงปุ๊บ มันก็โดนเชี่ยเอ้เรียกใช้งานปั๊บ แถมยังเป็นงานหนักแบบกรรมกรแบกหาม จนทำให้มันลืมไปเลยว่าผมโกหกมันเรื่องมีน้องแดกแอมโมเนียลงท้อง

   ใครมันจะไปทำแบบนั้น...นี่ปีหนึ่ง ไม่ใช่อนุบาลสอง

   “ห้ามใครแตะนมเปรี้ยวกูนะเว้ย” ผมที่ขนน้ำอยู่บอกกับเพื่อนที่ทั้งมาใหม่และก็เพื่อนที่อยู่มาก่อนแล้ว “ห้ามเด็ดขาด”

   “มึงย้ำเป็นรอบที่ล้านแล้ว” เอ้ทำสีหน้าเบื่อ “ใครให้มาวะ นางงามจักรวาลหรือไง”

   “ไม่ใช่จ้า ถ้านางงามจักรวาลให้ก็คือกูเองจ้า กูนี่แหละนางงามจักรวาลเอง กิ๊วๆ” เชี่ยอมรแหกปากร้องมาแต่ไกลโพ้น
 
   “กูซื้อมาเอง” ผมงอนมันนิดหน่อยเรื่องที่มันหวังบีบไข่นายท่านก็เลยพูดจาขัดมัน

   “แล้วจะหวงทำไมวะ” อมรกระทืบเท้าไปมา “กูไม่เข้าใจอ่ะ เมื่อวานมันก็ลงทุนไปตามกูถึงนิเทศฯ เพราะนมเปรี้ยวกล่องเดียว งงเว่อร์ มีใครงงเหมือนกูป่ะ!”

   ไม่มีใครเข้าใจผมสักคนเดียว ไม่เป็นไร ผมเข้าใจตัวเองก็ได้ อยากจะขอลองดูสักหน่อยว่ามันจะใช่อย่างที่ผมคิดมั้ย การที่นมเปรี้ยวรสผลไม้รวมมาอยู่ด้วยกันสองกล่องนี่ผมจะได้มีโมเมนต์ร่วมกันกับไอ้นายท่านหรือเปล่า

   ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนสายของวันนี้...ผมยังไม่เห็นแม้แต่เงาของไอ้นายท่าน

   สัดเอ๊ย...นี่ผมคงคิดมากและก็งมงายไปเอง

   ตั้งสติหน่อยกล้าหาญเอ๋ย นี่นมเปรี้ยวนะเว้ยไม่ใช่ยันต์เรียกไอ้เหี้ยท่าน

   ตอนนี้น้องๆ ปีหนึ่งกำลังไปเดินเที่ยวมหา’ลัยกับพี่ๆ ปีสามกับปีสี่อยู่ครับ เป็นการเดินเที่ยวแบบไม่ไฟต์บังคับ ใครอยากมาก็มา ใครอยากนอนอยู่หอก็อยู่ไป แต่ตอนเที่ยงต้องมารวมตัวกันที่นี่เพราะว่าสวัสดิการได้ทำการซื้ออาหารกลางวันให้สำหรับวันนี้เป็นที่เรียบร้อย คณะผมก็ชิลๆ แบบนี้แหละครับ ส่วนใหญ่ก็เน้นให้น้องๆ ปรับตัวเข้ากับเมืองมหา’ลัยของพวกเราให้ได้ ได้รู้จักรุ่นพี่บ้าง และก็ให้ความสำคัญกับเพื่อนฝูงแบบไปไหนก็ไปด้วยกัน

   วันนี้ย่างเข้าสู่วันที่สี่ของการจัดกิจกรรมรับน้องแล้ว แทนที่น้องจะเบื่อ พากันเทกิจกรรมนี้กันหมด แต่แปลกที่น้องมากันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง เรียกได้ว่าแทบจะเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์

   เครดิตนี้ต้องยกให้ฝ่ายสวัสดิการครับ ถ้าหน้าไม่หล่อน้องคงไม่มาหรอก...

   “ถุย” ไอ้เซียนพูดขึ้นมาตอนที่ผมคิดอยู่พอดี อะไรจะพอเหมาะพอเจาะมากมายขนาดนั้น “มึงมาช่วยเพราะอยากจีบไอ้เหี้ยกล้าใช่ป่ะ กูรู้หรอกน่า”

   พอมีชื่อตัวเองอยู่ในบทสนทนาผมก็ต้องหันไปมองโดยอัตโนมัติ ตอนนี้เซียนกำลังพูดอยู่กับเชน คนที่ห้อยป้ายชื่อเป็นพี่ปีสองของคณะวิศวะแต่เสือกมาเดินเล่นอยู่ใต้ถุนเสดสาด

   อะไรของมึงนี่

   “มันอยู่โน่น” เซียนชี้มาหาผมพอดี

   ผมที่กำลังขนน้ำลงรถเข็นถึงกับสะดุ้ง ไอ้เชนเดินยิ้มมาแต่ไกล จากนั้นมันก็เริ่มลงมือที่จะช่วยผมโดยที่ไม่ยอมถามสุขภาพใครก่อน

   ไอ้เพื่อนร่วมหอนี่มันมาไม้ไหนวะ

   “มีอะไรวะ” ผมถามอย่างหวาดระแวง ล่าสุดยอดไลค์รูปคู่ของมันกับผมที่มันเคยอัพลงไอจีตอนนี้ฟาดไปหมื่นสี่เป็นที่เรียบร้อย ผมขอให้เชนมันลบแล้วครับ แต่มันไม่ลบเองอ่ะ เพราะงั้นผมก็เลยปล่อยผ่าน

   “ว่าจะมาขอเซลฟี่ลงไอจีอีก”

   “ไอ้เหี้ย ไม่เข็ดเหรอ” มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

   “นี่พูดจริงนะเนี่ย”

   “มึงกำลังสร้างกระแสอะไรหรือเปล่าวะ” ผมแหย่เล่นๆ

   “ไม่ได้สร้างเว้ย” มันเอาแต่ยิ้ม คนบ้าอะไรยิ้มอยู่ได้ “คือกูไม่รู้จะตอบมึงยังไงว่ากูมาเสดสาดทำไม”

   “แล้วจริงๆ มึงมาทำไมอ่ะ”

   “มึงจะรับความจริงได้เหรอ”

   “ได้ดิวะ แมนๆ คุยกัน”

   “กูคิดถึง อยากเจอหน้ามึงเนี่ย”   

   เหยดดดดดดด ทำไมความจริงของมึงมันถึงได้ทำเอาผมอึ้งแดกแบบนี้

   “พูดจริงเหรอเนี่ย โกหกหรือเปล่า”

   “อ้าว พูดความจริงก็หาว่าโกหก” เชนแบกน้ำเป็นแพ็คได้ไวกว่าผมเยอะ แป๊บเดียวรถเข็นก็เต็มแล้ว “ยุ่งมั้ยตอนนี้”

   “ยุ่งดิ มึงก็เห็นงานกูเนี่ย” ผมตบน้ำซึ่งวางเป็นแพ็คตั้งสูงให้มันดู “เป็นสวัสฯ อย่าคิดว่างานจะสบายนะเว้ย”

   “กูไม่เคยคิดงั้น”

   “แล้วนี่มึงเป็นฝ่ายอะไรอ่ะ” ในป้ายชื่อคณะวิศวะไม่เห็นจะบอกตำแหน่งห่าไรเลย

   เชนหมุนป้ายชื่อให้ผมอ่านตรงด้านหลัง แม่งมีตัวอักษรที่เรียงกันอย่างเบ้อเริ่มว่า ‘SECURITY’

   “ไอ้สาด คณะมึงมีตำแหน่งนี้ด้วยเหรอ” ผมเริ่มออกแรงเข็นรถโดยมีไอ้เชนช่วยด้วย

   “จำเป็นต้องมีอ่ะ ผู้ชายเยอะ ผู้หญิงน้อย แถมยังรับน้องแบบนอนเต็นท์อีก”

   “เออ ลืมไปว่าวิศวะมึงมันฮาร์ดคอร์”

   “ใช่มั้ยล่ะ เสดสาดน่าอยู่กว่าเยอะ”

   “ย้ายมาสิครับ”

   “ย้ายได้จริงเหรอ”

   “ย้ายได้ก็แย่แล้วไอ้เหี้ย” ผมร้องด่า “เรียนวิศวะไปอ่ะดีแล้ว เป็นนายช่างได้ออกไซด์งานดีกว่านั่งทำงานอยู่โต๊ะแบบพวกกูเยอะ”

   “กูอยากนั่งทำงานที่โต๊ะข้างๆ มึงมากกว่านะ”

    เหี้ยนี่แม่งต้องผีเข้าแน่ อยู่ดีไม่ว่าดีก็มาพูดจาจีบกูเฉย ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเดินผ่านก็แค่ทักกันเท่านั้น

   “ช่วยแค่นี้พอแล้วล่ะ” ผมบอกมันเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ของมันดัง “ท่าทางคุณซีเคียวริตี้จะโดนโทรตามนะครับนะ”

   “คนสำคัญก็งี้”

   โว้ยยย มีคนหลงตัวเองอยู่ตรงนี้หนึ่งคนครับ!

    ...แล้วทำไมทุกคนต้องมาที่ผมล่ะ มองไอ้เชนนู่นสิ

   “โทษทีนะ ช่วยได้ไม่สุดเลย”

   “โอ้ย อย่าไปเครียด”

   “วันหลังกูจะช่วยสุดๆ จนมึงเสร็จ”

   “หา” ทำไมประโยคแม่งแปลกๆ วะ

   “ฮ่าๆๆ ไปนะ” ไอ้เชนลูบหัวผม ปล่อยให้คนอย่างผมยืนงงท่ามกลางน้ำหลายๆ แพ็คคนเดียว มันมาแค่นี้จริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย รู้สึกยอมใจในความพยายามของมันอยู่นะครับ ระยะห่างระหว่างคณะมันกับคณะผมบอกเลยว่าไม่ใช่ขี้ๆ

   ผมขนน้ำลงไปเก็บจนเหงื่อออก พอเข็นรถเปล่าๆ ออกมาอีกที ผมก็ถึงกับต้องจับรถเข็นเอาไว้เพื่อกันการทรุดลงไปนั่งของตัวเองเมื่อเห็นขบวนของคนหลายสิบคนที่เพิ่งเดินเข้ามา

    ดาวเดือนปีนี้ของทุกคณะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน!

    “เจ่เจ๊ มึงมาทำไมวะ” แม้เอ้จะแสดงอาการว่าเป็นเจ้าของตึกอย่างออกนอกหน้า (จริงๆ มันก็แค่เป็นนักศึกษาในคณะ) แต่สีหน้าของมันนี่บ่งบอกได้เลยว่าตื่นเต้นกับการเห็นดาว ไม่สิ เดือนปีนี้มากๆ แบบปิดไม่มิด

    ผมเอาแต่มองไอ้นายท่าน แถมยังบีบที่จับรถเข็นแน่น สภาพของผมตอนนี้เหมือนหมากำลังมองเครื่องบินที่สูงยาวเข่าดีและก็หล่อฉิบหาย ทั้งๆ ที่มันก็แต่งตัวเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา

    จะมาทั้งทีก็มาตอนที่สภาพกูแย่มากเนี่ยนะ ให้ตายเถอะ

    ขอมองแรงไปที่ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวสองกล่อง ท่านทั้งสองช่วยผมได้เยอะมากเลยครับ...ช่วยแกล้งผมเนี่ย

    ไอ้อมรนี่วิ่งสี่คูณร้อยมาแต่ไกลเพื่อวิ่งเข้าไปชาร์ตไอ้เหี้ยนายท่านเลยครับ ผมนี่แทบจะเข้าไปดึงเอาไว้ไม่ทัน

   “เหี้ยนี่ มาขวางกูอีกแล้ว”

   “เขามาทำงานทำการกัน”

    แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่ผมก็นึกสงสัยเหมือนเอ้ว่าทำไมกองประกวดดาวเดือนผู้สูงส่งถึงได้มาเยือนคณะเสดสาดอันสุดแสนจะต่ำต้อยและก็ไกลปืนเที่ยงแบบนี้

   “สปอนเซอร์ของมอขอห้องซ้อมที่เสดสาดเหรอ!”

    “ใช่ มึงดูนี่สิอิเอ้” เขารู้จักกันหมดเลยเว้ย เจ่เจ๊แปะกระดาษเอสี่ซึ่งดูเป็นทางการมากลงบนอกของเอ้ “เขาระบุมาว่าต้องเสดสาดว่ะ ผู้ใหญ่สั่งมากูจะทำอะไรได้”

   “ใครวะเป็นสปอนเซอร์”

    “ปีนี้แน่นเลยจ้ามึง กูไม่รู้ว่าเพราะใคร กูไม่รู้เลยยยย” หางตาของเจ่เจ๊มองไปที่ไอ้นายท่าน

   “ก็ดี เชิญ” เอ้ผายมือ ตาของมันยังมองไปที่พวกเดือนอยู่เนืองๆ

   “เชี่ยกล้า ปล่อยกูน้า” อมรแทบจะแด้ดิ้น อยากวิ่งเข้าไปหาผู้ชายมากๆ

   “เย็นไว้” ผมบอก “มึงเห็นคนสูงๆ นั่นป่ะ”

   “พวกเดือนแม่งก็สูงกันหมดอ่ะ” มันกระทืบเท้า ตอนนี้มันคงคิดแหละว่าการอยู่กับผมเป็นอะไรที่เสียเวลากับการวิ่งเข้าใส่ผู้ชายของมันมาก

   “ไม่ กูหมายถึงคนข้างหน้า”

   “นายท่านของกูน่ะเหรอ”

   ของมึงที่ไหนกัน... “กูจะบอกว่ากูขอ...”

   “มึงขอ?!”

   “ขอให้มึงอย่าไปยุ่งกับมันให้มาก”

   “ว้ายตายแล้วววววววววววววววววว” อมรกรี๊ดลั่นอย่างไม่แคร์ว่าจะมีใครมองมาหามันมั้ย ตอนนี้สายตาทุกคู่ ณ ที่แห่งนี้หันมามองมันกันหมดแล้วครับ “เซียน ผัวขา...กูมีอะไรอยากจะถามเพื่อความแน่ใจ”

   มีลางสังหรณ์แปลกๆ ว่ามันต้องเกี่ยวกับกู

  “เชี่ยกล้าแม่งอยากกินน้องนายท่านใช่ป่ะ”

   มันไม่ใช้คำว่าชอบ มันไม่ใช้คำว่ารัก แต่มันใช้คำว่าอยากกิน

   อยากกินหัวมึงน่ะสิอมร!

   “สัด!” ผมรีบเอามือไปตะครุบปากตุ๊ดปากสว่าง มันพยายามดิ้นไปมาจนผมเองก็สู้แรงมันไม่ไหว เมื่อพวกกองดาวเดือนก็เดินเข้าหอประชุมแอร์เย็นฉ่ำไปแล้ว ผมจึงได้ปล่อยปากอมร

   “กูว่าแล้วแม่งต้องมีซัมธิง กูว่าแล้ว ไม่งั้นแม่งไม่ตามไปดึงกูออกมาจากนายท่านของกูหรอก”

   “ของมึงเหรอถามจริง”

   “เนี่ย เห็นมั้ย” มันไปกอดแขนกอดขาไอ้เซียนที่กำลังขนข้าวกลางวันเข้ามา ตอนนี้ไอ้ตงกับไอ้หมูหันที่ขับรถไปเอาจากร้านอาหารป้าปอยคงมาถึงแล้ว “เซียนดูดิ...กล้านอกใจกูอ่ะ”

   “ตกลงผัวมึงคือคนไหนวะอมร” เซียนเท้าสะเอว

   “ใครหล่อก็เป็นผัวกูหมดอ่ะ”

   “ไปไกลๆ เลย เตรียมตัวรับน้องเข้ามา น้องจะเดินเข้ามาแล้ว”

   “ฮือออ กูอยากไปดูน้องนายท่านอ่ะ”

   “ขอแม่มึงโน่น” เซียนพยักเพยิดไปหาเอ้ที่ยืนเตรียมบัญชาการอยู่

   “ได้ กูเป็นลูกสาวที่น่ารัก กูเชื่อว่าแม่จะให้”

    เหนื่อยใจกับอมร ตอนนี้ผมได้แต่สวดมนต์ในใจขอให้ไข่ไอ้นายท่านอยู่รอดปลอดภัยจากมือตุ๊ดทุกคนบนโลกใบนี้ ผมหันไปมองห้องประชุมที่เป็นห้องซึ่งม่านปิดทึบ ไม่มีทางรู้เลยว่าข้างในเขากำลังทำอะไรกันอยู่

   ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวคงให้ผมได้อยู่ใกล้ไอ้นายท่านได้แค่นี้แหละ








 [ มีต่อนะคะ ]




หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 3 หน้า 5 06/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 31-10-2017 11:14:50





   




   “ไหนใครเอาหมูทอดกระเทียม ยกมือๆ” กูรู้สึกเหมือนกูกำลังพูดกับเด็กประถมเลย “ยกมือครับน้องยกมือ ไม่ใช่มองหน้าพี่เฉยๆ พี่รู้ว่าพี่หล่อ”

   “โห่” น้องที่กำลังนั่งเป็นวงกลมเพื่อทานข้าวเที่ยงถึงกับส่งเสียงเห็นด้วย (?) กันใหญ่

   “ใครเอากระเพราหมูกรอบบ้าง”

   “หนูค่ะพี่กล้า หนูค่า”

   “ทำไมมีแค่น้องที่เอากระเพราหมูกรอบคนเดียวอ่ะ” ฉิบหาย...ปัญหาของสวัสฯ มาถึงแล้ว กับข้าวอย่างหนึ่งหมด แต่อีกอย่างหนึ่งเหลือบาน “ไอ้พวกที่เหลือนี่ไม่ชอบทานเผ็ดเลยนะ พี่จำได้” ต้องใส่ในใจการเป็นสวัสฯ แค่ไหนถึงได้รู้ลึกขนาดนี้ ผมเองก็ได้เรื่องอยู่เหมือนกันนะ

    คนเราเมื่อไม่มีใครชมก็ต้องชมตัวเองนี่แหละครับ

   “เอาตรงๆ เลยนะพี่ กระเพราร้านป้าปอยทำเผ็ดมากอ่ะ”

   “จริงดิ”

   “...”

   “งั้นต่อไปพี่ตัดเมนูนี้ออกเลยนะ” ผมหันไปสบตากับไอ้เซียน เราทั้งคู่ได้ทำการบันทึกลงไปในหัวแล้วว่าจะตัดเมนูกระเพรา เมนูสามัญประจำอาหารกล่องออกไป

   “แกกกก ดูนั่น!”
   “กรี๊ดดดดดด นายท่าน”
   “นายท่านจริงๆ ด้วย”

   ผมที่แจกข้าวน้องอยู่หันไปมองมือของน้องๆ ที่ชี้ชวนกันดู ไอ้นายท่านกับเพื่อนๆ เดือนของมันกำลังเดินออกมาจากหอประชุม ท่าทางของพวกมันแปลกๆ เหมือนไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี

    “เอ้ ข้าวกองประกวดหมดว่ะ ชะนีเด็กกินไปหมดเลย” เสียงของเจ่เจ๊ดังก่อนที่ตัวจะเดินออกมา “มีข้าวเหลือให้น้องเดือนบ้างป่ะ”

    โอ้โหเรียกชะนีเด็กกับน้องเดือน...ความสองมาตรฐานของเจ่เจ๊นี้เป็นที่ประจักษ์

    เอ้ไม่ใช่พวกแล้งน้ำใจ มันหันมาหาหัวหน้าสวัสฯ อย่างผมทันที ให้ตายเถอะ ทำไมช่วงนี้ผมถึงได้ตกเป็นเป้าสายตาของไอ้นายท่านในเหตุการณ์แปลกๆ บ่อยจังเลย อย่างน้อยก็ช่วยให้มันมองผมตอนที่สภาพผมดีกว่านี้ที

   ไอ้ข้าวน่ะมันเหลืออยู่หรอก แต่ถ้าจะให้หมดเลยแล้วพวกปีสองจะแดกอะไร

   ผมรีบคิดคำนวณในใจทันทีว่าถ้าให้พวกเดือนข้าวมันจะเหลือกี่กล่อง (งานหนักของสวัสฯ) สักพักผมก็ตัดสินใจแบ่งข้าวที่ส่วนใหญ่เป็นกระเพราหมูกรอบไปให้พวกเดือน ไม่ลืมที่จะแจกข้าวให้กับน้องปีหนึ่งที่เหลือด้วย

   สรุปก็คือข้าวหมด...และปีสองบางส่วนก็ไม่มีจะแดก

   ผมมองไอ้นายท่านที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ใต้ถุนก่อนจะแบมือขอกุญแจรถจากเซียน

   “มีห่าไร” มันถาม

   “ขอรถ กูจะไปซื้อข้าวให้พวกมึง”

   “ไอ้สัด ให้ผู้ชายจนต้องควักเนื้อตัวเอง”

   “เอาน่า” ทำไมเวลาล้อมึงไม่ไว้หน้าแมนๆ ของกูเลยวะไอ้เหี้ยเทพเซียนเอ็กซ์เอกซ์

   “แล้วไหนบอกจะไม่ขับรถ” เซียนลุกขึ้นยืน “มานี่เดี๋ยวกูขับให้”

   “ขอโทษนะครับพี่เซียน” เสียงทุ้มๆ ของไอ้นายท่านดังขึ้นข้างหลังพวกเรา ผมหันมองด้วยใจสั่นๆ ขณะที่ไอ้เซียนยิ้มกริ่ม นายท่านคนนี้มันชอบมาตั้งแต่สมัยมอปลาย เห็นว่าเด็กคนนี้แม่งเท่เกินคำบรรยายอะไรทำนองนั้น

   ติดอยู่อย่างเดียวคือเคยมาจีบคนอย่างผมนี่แหละ

   ขอย้ำ... ‘เคย’ มาจีบ

   “ว่าไงไอ้ท่าน”

   “พี่จะไปไหนเหรอ ผมขอติดรถไปด้วยได้มั้ย”

   เซียนเหลือบมองผมสลับกับมองไอ้นายท่าน สายตามันดูเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล

   “ไอ้กล้าจะไปซื้อข้าว ข้าวปีสองไม่พออ่ะ”

   นั่นยังไงล่ะ...พูดแบบนี้มีหรือที่ไอ้นายท่านมันจะไม่รู้สึกผิด ผมทำไม้ทำมือบอกไอ้เซียนว่าไม่ต้องบอกขนาดนั้น แต่ไม่ทันแล้ว เรื่องแบบนี้ไอ้นายท่านมันมักจะคิดปะติดปะต่อได้ไวเสมอ

   อาจจะยกเว้นแต่เรื่องของผมนี่แหละมั้ง

   “แล้วจะเอาข้าวมาให้พวกผมทำไม โง่เหรอ”

   คำว่าโง่มันกระแทกเข้าเบ้าหน้าของผมเต็มๆ

   “เป็นปีหนึ่งก็แดกๆ ไปเถอะ”

   “ไม่ใช่ปีหนึ่งคณะพี่ ไม่จำเป็นต้องมาดูแล”

   “แล้วใครกันที่มาขอข้าวคณะกูแดก”

   “พี่เจ่เจ๊ ไม่ใช่ผม”

   แม้จะวอร์กันเหมือนที่เคยวอร์ตั้งแต่สมัยมัธยม แต่คำสรรพนามก็ดูห่างเหินราวกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมโกรธที่มันต่อล้อต่อเถียงกับผม แต่กลับไม่มีแม้แต่ความสนิทสนมหลงเหลือ   

    มันทำเหมือนผมไม่ใช่คนที่มันให้เคยให้ความสนใจมาก่อน นั่นแหละที่ผมเสียใจและ...น้อยใจ

   ถึงจะเป็นอย่างนั้นผมก็ทำเหี้ยอะไรไม่ได้ ผมคือคนผิดเพราะเคยไปทำร้ายจิตใจมันจนชีวิตมันเกือบดิ่งลงเหว ไม่ว่ามันจะใจร้ายกับผมขนาดไหน ผมก็ต้องยินดีรับเวรรับกรรมต่อไป

   “ตกลงจะติดรถกูไปป่ะเนี่ย” เซียนถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

   “เซียนมึงตามมาก็แล้วกัน” ผมเดินนำไปที่รถไอ้เซียนเพื่อให้มันสองคนคุยกันเอง

   รู้สึกหงุดหงิด สะเทือนใจ อึดอัด และก็ทำอะไรไม่ได้ สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดพานให้ผมมีสีหน้าที่พร้อมจะระเบิด เหมือนเมื่อตะกี้ผมทำดีให้นายท่านแต่มันกลับไม่เห็นค่า มิหนำซ้ำยังถูกด่าว่าโง่อีก

   สมัยก่อนตอนที่มันตามตื๊อจีบผมมันรู้สึกแบบนี้เองน่ะเหรอ...แม้ผมจะไม่เคยด่าว่ามันโง่ แต่ผมก็เคยแสดงออกอย่างเต็มที่ว่าสิ่งที่มันทำน่ะโง่มาก โง่ที่มาตามจีบคนที่ไม่น่าจะชอบมันตอบอย่างเช่นผม

   กล้า มึงโดนเข้าให้แล้วมั้ยล่ะหนึ่งดอก ไม่สิ หลายดอกแล้วมั้งตั้งแต่ที่กลับมาเจอมันอีกรอบน่ะ

   “ขึ้นรถ”

   ผมหันไปมองคนที่กดเปิดรถด้วยกุญแจ คนคนนั้นคือไอ้นายท่านแน่นอน ไม่ใช่ใครคนอื่น

   “ไอ้เซียนล่ะ”

   “พี่เขาฝากผมมาขับรถให้พี่แทนแล้ว”

   เมื่อขึ้นไปนั่งบนรถ ผมก็ได้แต่จ้องมองไอ้นายท่านซึ่งเป็นคนขับด้วยสายตาจริงจัง

   “เลิกสักทีได้มั้ยเรื่องเรียกกูว่าพี่อ่ะ”

   “ไม่อยากโดนเรียกว่าพี่เหรอ”

   “ก็...เออ”

   “เมื่อก่อนเคยซีเรียสเรื่องนี้นี่”

   ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อได้ยินคำว่าเมื่อก่อนออกมาจากปากของมัน...แปลว่ามันก็คงจะยังไม่ได้ลืมทุกอย่างไปหรอก

   “ตอนนี้ไม่แล้ว” ผมพูดอุบอิบ “แค่อยากให้เป็นแบบเดิมมากกว่า”

   ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำสีหน้ายังไงเพราะผมไม่กล้าแม้แต่ที่จะมอง สักพักหนึ่งไอ้นายท่านมันก็ออกรถ

   “ขับรถเป็นแล้วเหรอ”

   “...”

   “ไปหัดตั้งแต่เมื่อไหร่”

   มันไม่ยอมตอบผม...พูดกับมันเหมือนพูดกับสากกะเบือ แม่งไม่หือไม่อืออะไรเลย

   หยิ่งจริ๊ง สงสัยคิดว่าตัวเองหล่อ

   เออ มันหล่อจริงๆ นั่นแหละ

   “ร้านข้าวนี่คือร้านไหน” แทนที่มันจะตอบ มันกลับถามผมกลับมาแทน

   “ร้านอาหารป้าปอย ที่ข้างๆ เป็นร้านตู้แช่อาม่าอ่ะ” ผมอธิบาย “ร้านที่มึงบอกกูว่ามึงชอบนมเปรี้ยวรสส้ม”

   “จะอธิบายยาวทำไม”

   “ก็กลัวมึงจำไม่ได้”

   “พูดแค่ประโยคเดียวก็พอแล้ว เปลืองน้ำลาย”

   “น้ำลายกู ไม่ใช่น้ำลายมึง อย่ามาทำเป็นเดือดร้อน”

   “มันเดือดร้อนหู...ผม”

   “เรื่องของหูมึงดิ”

   มึงวอร์มา กูก็ขอวอร์กลับละกัน

   “โทรสั่งก่อนสิจะได้เร็ว”

   “เออว่ะ” ผมรีบหยิบโทรศัพท์โทรมาสั่งอาหารที่ร้านประจำ ระหว่างนั้นผมแอบเห็นว่านายท่านมันเลี้ยวรถมุ่งตรงไปยังคณะนิเทศฯ ของมัน สงสัยคงจะมีธุระให้ติดรถมาจริงๆ นั่นแหละ ผมกดวางสายก่อนจะถาม “ไปนิเทศฯ ทำไมอ่ะ”

   “ไปเอาของให้ไอริ”

   ไอรินี่ใครวะ...ฮีโร่ใน RoV เหรอ

   “เพื่อนคณะผม เป็นดาว มาประกวดเหมือนกัน” ไอ้นายท่านมันใจดีอธิบายให้ผมฟังด้วย แต่ช้าแต่...ทำไมมันถึงต้องไปเอาของให้ผู้หญิงเขาถึงขนาดนั้นด้วย

   รู้สึกหัวเริ่มจะร้อนรุ่ม...แต่ก็ทำเหี้ยอะไรไม่ได้...

   นอกจากถามครับ ผ่าง! “กิ๊กมึงเหรอ”

   “ไม่รู้สิ”

   แบบนี้เรียกว่ากวนประสาท มันไม่ช่วยให้หัวผมกระจ่าง แต่กลับทำให้ไฟลุกขึ้นมาบนหัวผมแทน

   สองปีที่ผ่านมามันอาจจะมีลูกมีเมียไปแล้ว ผมเคยทำใจเรื่องนี้มาก่อนครับ แต่พอได้มานั่งฟังนั่งเห็นจริงๆ ทำไมรู้สึกเดือดปุดๆ วะ

   มันเอารถไปจอดที่หน้าคณะมัน จากนั้นก็เดินลงจากรถไปโดยที่ไม่บอกอะไรผมสักคำ

   ผมเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหว รีบพิมพ์ข้อความส่งไลน์ไปหาเพื่อนกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมาเพื่อต้องการปรึกษา

   Klahanboy : น้องไอริ นิเทศฯ ปีหนึ่งนี่น่าจะกิ๊กไอ้ท่านว่ะ
   
   พวกเพื่อนที่นั่งนิ่งๆ รอข้าวอยู่ใต้ถุนคงว่างจัดเพราะอ่านแล้วตอบอย่างรวดเร็ว

   Tepsianxx : เห็นแล้ว เด็ดสัด
   Tongmongmiawkue : น้องอิ๋มอึ๋มแบบชิดซ้ายตกขอบ
   Mr. Moohan : มึงสู้ได้ยากอยู่นะกล้า
   Mr. Moohan : /แนบรูป ‘ไอริที่ถูกแอบถ่าย’


   ไอ้เหี้ยยย ทั้งน่ารักทั้งขาว น้องมีเชื้อญี่ปุ่นแน่ๆ ผมเชื่ออย่างนั้น ผมถอนหายใจก่อนจะพิมพ์ลงไปในกลุ่ม

   Klahanboy : เหยดดดดดด
   Klahanboy : รู้สึกแพ้ว่ะ
   Tepsianxx : มึงชนะไม่ได้อยู่แล้ว
   Tongmongmiawkue : ทีมน้องอึ๋มริ นิเทศฯ
   Mr. Moohan : ย้ายจากทีมน้องอิ๋ม เสดสาด


   ไอ้พวกบ้านมเอ๊ย...มีการไปเปลี่ยนชื่อเขาอีก ผมโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้เบาะหลังของไอ้เซียน ในตอนนั้นไอ้นายท่านกลับมาขึ้นรถพร้อมๆ กับถุงผ้าที่น่าจะเป็นของไอริ

   ใจผมร้อนรุ่มอย่างกับไฟ แต่ผมก็ทำเหี้ยอะไรไม่ได้อีกตามเคย มันจะมีเมียสามลูกสี่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

   ผมเทมันเองนี่หว่า

   คนเคยเทคนอื่นกำลังรู้สึกเหมือนโดนเทเสียเอง เฮ้ออออ

   โทรศัพท์ที่ผมวางไว้เบาะหลังได้แผดเสียงดังลั่น คนที่โทรเข้ามาก็คือไอ้เชน ซีเคียวริตี้ของวิศวฯ นั่นเอง มันโทรมาทำไมหว่า

   “ฮัลโหลเชน” ผมรับสายขณะมองดูไอ้นายท่านมันออกรถไปด้วย

   [กล้า กูเห็นข้าวคณะมึงอยู่ร้านป้าปอยว่ะ]

   “อ้าว มึงก็ซื้อข้าวอยู่ร้านนั้นเหรอ”

   [เปล่า กูมานั่งแดกเลย อยู่กับเพื่อนเนี่ย]

   “อ๋อ เหรอวะ” มันโทรมาเพราะเห็นแค่กล่องข้าวของคณะผมเนี่ยนะ เหลือเชื่อจริงๆ 

   [มึงกำลังจะมาป่ะ] ได้ยินเสียงคนตื่นเต้นดังอยู่ปลายสายเต็มไปหมด

   “ใช่ กำลังนั่งรถไป”

   [ไม่ใช่สวัสฯ คนอื่นมาเอาแน่นะ]

   “มึงจะถามเอาไปสอบมิดเทอมหรือไงไอ้บ้า”

   [ฮ่าๆๆ ก็แค่ถามดู อยากเจอมึง ไม่ได้อยากเจอคนอื่น]

   “แดกข้าวไปเถอะไอ้เหี้ย”

   [นี่กู...]

   “ท่าน ระวังซ้าย มีมอ’ไซค์”

   [มึงอยู่กับใครนะ]

   “ระวังซ้าย”

   [...]

   “ไอ้เหี้ย ซ้าย!”

   เอี๊ยดดดดดดดดดดด

   หัวผมแทบทิ่มไปโดนเก๊ะหน้ารถ ไอ้ตัวต้นเหตุที่ขับรถไม่ระวังได้แต่ทำหน้าเฉยเมย ไม่มีใครเจ็บอะไรทั้งนั้น ยกเว้นผมนี่แหละที่ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม

   เกือบตายห่าพร้อมกันทั้งสองคนแล้ว...คุ้มมั้ยกับการตายพร้อมไอ้นายท่านเนี่ย

   [มึงเป็นอะไรเปล่าวะ]

   “แค่นี้ก่อนนะ” ผมกดวางสายแล้วหันไปด่าคนขับที่นั่งอยู่ข้างๆ “กูบอกว่าให้ระวังซ้ายยยยย ฟังเป็นระวังขวาเหรอ” มันเอาแต่นิ่งและก็มีสีหน้าหงุดหงิด “ถ้าจะขับรถให้ก็ต้องขับดีๆ ดิ”

   “ไม่มาขับเองล่ะ”

   “กูไม่ขับ ไม่ได้ขับนานแล้ว”

   “ขับรถให้ก็ยังคุยโทรศัพท์กับคนอื่นอีก เป็นบ้าเหรอ” มันออกรถไวมากจนผมหาที่เกาะแทบไม่ทัน

   “มึงจะฆ่ากูเหรอ”

   “ไม่”

   “...”

   “จะฆ่าคนที่คุยกับมึงอ่ะ”

   เหยดเข้...คำว่ามึงอิสคัมแบ็ค ไอ้นายท่านดูหลุดๆ ยังไงชอบกล ยิ่งมันหลุดมันก็ยิ่งอารมณ์เสีย ผมได้แต่เลิกคิ้วมองมัน อารมณ์คุกรุ่นของผมเริ่มถูกน้ำเย็นมาสาด...

   เชื่อว่าตอนนี้ไอ้ท่านมันกลับมาเป็นคนเดิมอย่างสมบูรณ์แบบชนิดที่ว่าไร้ซึ่งการเก๊กใดๆ

   “มึงไม่พอใจ?”

   “อย่ามามั่ว”

   “ร้านอยู่ข้างหน้าเนี่ย” ผมบอกเมื่อมันขับใกล้จะถึง

   “มึงไม่ต้องลงไป เดี๋ยวกูไปเอาให้เอง” คำว่ากูก็คัมแบ็คว่ะ โอ้โหหหหหหห

   “บ้า นี่ข้าวคณะกู”

   “กูกับพวกเดือนไปแย่งข้าวคณะมึงมา กูต้องทำอะไรสักอย่างอยู่แล้ว”

   “จ่ายด้วยได้มั้ยล่ะ”

   “ก็ไม่คิดจะให้มึงจ่ายอยู่แล้วล่ะ”

   “เฮ้ย” ผมแค่พูดเล่น “เอาเงินกูไปจ่าย”

   “นั่งอยู่เฉยๆ ไป”

   ผมถึงกับนิ่ง...เวลาผ่านไปทำให้ไอ้นายท่านแม่งดุขึ้นเยอะ แต่ก่อนมีแต่ผมที่ดุมัน ตอนนี้กลายเป็นมันที่มันดุผมแล้ว

   ไอ้เหี้ย...ทำไมกูรู้สึกกลัววะเนี่ย

   ผมมองดูไอ้นายท่านเดินเข้าไปร้านอาหาร แต่มันก็หยุดชะงักเมื่อเห็นไอ้เชนมันมาเคาะกระจกรถฝั่งที่นั่งผมพร้อมๆ กับถุงข้าวกล่องในมือ ไอ้เชี่ยนี่ก็แสตนบายมากอะไรมาก กูยอมใจแม่งจริงๆ

   มือของผมกดเปิดกระจก ไอ้เชนยิ้มแฉ่งพร้อมๆ กับส่งถุงข้าวมาให้ ข้าวมีอยู่สิบกล่องถุงจึงไม่ได้ใหญ่เทอะทะอะไร

   “กูเปลี่ยนใจ ไม่ให้พวกเพื่อนกูเห็นหน้ามึงดีกว่า” มันบอก “เดี๋ยวแม่งพากันแห่แย่งกูจีบมึงหมด”

   ตรงสัดรัสเซีย ไม่มีคด ไม่มีงอ ไม่มีเบี้ยว...

   “เอ่อ ขอบใจ” ผมรับมาก่อนจะวางมันไว้ที่ด้านหลัง

   “มึงติดเงินกูนะ”

   “เหรอ เท่าไหร่”

   “อย่าเพิ่ง” มันรีบบอก “ไว้ค่อยคุยกันที่หอ”

   “อืมๆๆ” ผมเห็นมันเดินถอยหลัง จากนั้นมันก็สบตากันกับไอ้นายท่าน

   ทั้งคู่ยืนจ้องกันอยู่นานประมาณเจ็ดวินาทีได้...ก่อนที่จะนายท่านมันจะกลับเข้ามาในรถอีกรอบ บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความหงุดหงิดของมัน ผมรู้สึกหงอจนตัวเล็กเท่าขี้ตาแมว

   อีกนิดแม่งก็คงแดกหัวผมแล้วอ่ะ

   “มึง” มันหันหน้ามาพร้อมๆ กับส่งเสียงคล้ายกับจะด่า แต่แล้วก็ตัดสินใจออกรถไปซะดื้อๆ “นั่นผัวมึงเหรอ”

   “บ้า!” ผมร้องลั่น

   “เห็นแม่งวอแวกับมึงเหลือเกิน”

   “ไอ้เชนมันวอแวกูแบบไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวกับมึงเมื่อก่อนเลย”

   “กู...” นายท่านถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก คล้ายกับมีอะไรอยากพูดมากมายแต่มันพูดไม่ได้ “ไม่มีอะไร”

   “หา”

   “กูบอกว่าไม่มีอะไรไง” ผมคิดไปเองว่าคำพูดที่ย้ำชัดของผมอาจจะช่วยให้มันเย็นลงได้บ้าง...มันหันมามองหน้าไอ้นายท่าน มันสงบลงจริงๆ แม้จะนิดหน่อยก็ตาม

   ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพูดแบบไหนไอ้นายท่านมันถึงจะสงบได้...

   มันเงียบก็จริง แต่มันก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีกเลยแม้แต่คำเดียว






   ใต้ถุนคณะเศรษศาสตร์

   ผมยังไม่ทันจะเอาข้าวไปให้เพื่อน ไอ้นายท่านก็เดินเข้าไปหยิบนมเปรี้ยวของผมเฉย
 
   “กล่องนี้กูขอ”

   ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวของผมโดนทำลาย...เหลือเพียงครึ่งหนึ่ง

   “คู่รักนมเปรี้ยวกลับมาแล้วเหรอ” ไอ้เซียนที่มองตามได้แต่ทำหน้าทะเล้นล้อเลียนผม

   “ไม่รู้” ผมให้คำตอบเพื่อนไม่ได้ เพราะตอนนี้สายตาของผมกำลังมองไอ้นายท่านกับไอริยืนคู่กัน มันส่งถุงผ้าให้ผู้หญิงพร้อมๆ กับการแกะหลอดเพื่อเตรียมดื่มนมเปรี้ยว

   “กูอุตส่าห์เปิดโอกาสให้ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยเหรอวะ” เซียนหยิบข้าวออกมาแกะเตรียมแดกอย่างคนหิว

   “ไม่รู้” ผมไม่รู้จริงๆ ไอ้นายท่านในตอนนี้เป็นอะไรที่ผมคาดเดาไม่ได้เลย “แต่มันกลับมาพูดมึงกูกับกูแล้วล่ะ”

   “ถ้างั้นก็ดี” ตงเอ่ยเสริม “นมไอรินี่ใหญ่จังเลย”

   “โอ้โหไอ้เหี้ย เพื่อนมึงก็ยืนอยู่นี่” หมูหันเอ็ด

   “กูจะอิจฉานมผู้หญิงทำไมกันล่ะ” ผมสวน

   “มึงไม่ได้อิจฉานมน้องไอริหรอก มึงอิจฉาเขาที่ไอ้นายท่านมันยิ้มให้ต่างหาก”

   อีกก็ถูกอีก...เป็นอีกครั้งที่ผมอยากจะบอกทุกคนว่าถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ผมก็ทำอะไรได้ที่ไหน

   ได้แต่รอคอยอยู่ในมุมเงียบๆ เผื่อทุกอย่างจะดีขึ้นในไม่ช้า...







   “ถึงกับอาสาไปเอาให้เลย ขอบคุณนะท่าน”

   “เราคิดที่จะออกไปอยู่แล้วอ่ะ”

   “นึกว่าจะชอบดื่มแต่รสส้มนะเนี่ย”

   “รสส้มก็ชอบ”

   “...”

   “แต่รสนี้มีเอลฟ์แคระตัวหนึ่งมันชอบ เราก็เลยต้องชอบด้วย”

   “เอลฟ์แคระเหรอ”

   “ใช่”

   “ท่านนี่พูดจาตลกเนอะ”

   “เอลฟ์แคระตัวนี้หลายใจด้วยนะ”

   “...”

   “ขาก็สั้นๆ หน้าก็งั้นๆ แม่งเอ๊ยยยย”










TBC*




กลับมาอัพแล้วน้า
มาร่วมเป็นกำลังใจให้นายท่านกับกล้าหาญกันค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 31-10-2017 11:41:15
กล้าหาญบอยกายเป็นเอลฟ์แคระไปแล้วค่ะพี่ตา
พี่กล้าของน้องฮอตมากเว่อร์ มีผู้งานดีตั้ง2คนนน
ชอบพี่เชนค่ะอยากได้55555


ปลาลิง.นายท่านฟอร์มเยอะมาก
นี่ถ้าไม่มีสกิลพระเอกอดกินพี่กล้าแน่นอน5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 31-10-2017 12:02:54
กล้าหาญบอย สวยเลือกได้นะย้ะ 555 หึงกันไปหึงกันมา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 31-10-2017 12:16:54
อย่ามัวแต่เก๊กนะท่านเดี๋ยวกล้าถอดใจและมันจะยุ่ง555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 31-10-2017 12:38:51
 เย่ เย่ กล้าหาญบอยอัพแล้ว ดีใจ   :katai2-1:  :katai2-1:  รอเรื่องนี้มานาน โฮ นายท่านฟอร์มเยอะจังเลยเจ้าค่ะ   o18 o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Khanomni ที่ 31-10-2017 13:01:36
ใกล้แล้วววว นายท่านหลุดไปเยอะเลยยย55555.
รีบๆเด้อเชนแสตนบายด์พร้อมรอ555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 31-10-2017 13:42:32
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  5555 ชอบอ่ะ  นายท่าน & กล้าหาญ  น้องเค้ก มาต่อเร็วๆ นะ ^^  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 31-10-2017 14:05:22
แหมๆๆๆ หึงใหญ่เลยน้านายท่าน
พี่กล้าคนฮอตก็แบบนี้แหละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: hipo361 ที่ 31-10-2017 14:43:20
กราบบบบ รอคอยเธอมาแสนนาน และคุ้มกับการรอคอย อ่านเรื่องนี้แล้วคันหัวใจยิบๆเลย มาต่อไวๆน้าาาาาา :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: cupscake ที่ 31-10-2017 14:52:17
 o13    ขอบคุณนะคะ ที่มีเรื่องสนุกๆให้อ่านมากมาย  สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ๆๆๆๆ   :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-10-2017 15:16:29
อย่าเล่นตัวนักเลยนายท่านระวังจะชวดนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 31-10-2017 15:16:52
จริงๆการที่พี่กล้าหาญบอยไม่รับรักนายท่านก็ไม่ควรจะรู้สึกผิดขนาดที่จะยอมนายท่านขนาดนี้นะคะ มันมากไปค่ะพี่ พี่ง้อนายท่านได้แต่ไม่ใช่ว่าจะยอมให้นายท่านวีนเหวี่ยงหรือประชดอะไรยังไงก็ได้นะคะ พี่ควรยืนหยัดค่ะปรับใหม่นะคะพี่ง้อไม่ใช่หงอค่ะ ก็ถ้านายท่านเล่นตัวมากก็ขอเสนอพี่เชนค่ะ พี่เชนงานดีมาก ตรงมากเว่อด้วย และหวังว่าพี่เชนจะดีจริงๆนะคะอย่าดีแตกเชียวนะ กลัวใจ งืออ  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 31-10-2017 15:31:32
ท่านคนซึน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-10-2017 15:33:17
ก่อนนี้นายท่าน วอแวกล้ามากสุดๆ
ตอนนี้ก็วอแว แบบเก็กท่า วางท่ามาก

มาที่คณะกล้า ขับรถให้กล้า
หึงกล้าที่คุยกับเชน
ลงไปเอาข้าวแทนกล้าเพื่อไม่ให้กล้าเจอเชน
แต่เชนก็ไม่อยากให้เพื่อนๆตัวเองเจอกล้า เดี๋ยวมาจีบกล้า  :เฮ้อ:

นายท่านหลุดปากถามกล้าได้และ “นั่นผัวมึงเหรอ”
แอ๊ะ......หยิบนมเปรี้ยวรสส้มของกล้ามากินด้วย
ว่าชอบนมเปรี้ยวรสส้ม
เพราะชอบตามเอลฟ์แคระหลายใจ ขาก็สั้นๆ หน้าก็งั้นๆ ชอบ 
มีสบถ “....แม่งเอ๊ยยยย” ด้วย ขัดใจมากๆเลยสินายท่าน  :z3: :z3: :z3:
อ้าวๆ......กล้าเป็นเอลฟ์แคระเหรอ
งั้นแสดงว่ากล้าต้องหน้าตาดีโคตรๆสินะ
ไม่งั้น นายท่านเอย เชนเอย จะมาหลงเสน่ห์กันซ้าาาาา  :o8: :-[ :impress2:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 31-10-2017 16:03:27
 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: idoloveyou555 ที่ 31-10-2017 16:05:10
 :z1: :z1: :z1:
เกือบหลุดแล้วท่าน 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 31-10-2017 16:11:45
ปากแข็งจังงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 31-10-2017 16:14:27
หลุดอีกก ยั่วให้หึงจนหลุดมาดไปเลยย
นายท่านเก๊กมากๆระวังงนะ
กล้าหาญบอยของเราเดี๋ยวนี้โตเป็นสาวแล้ว
สเน่ห์แรงมากด้วยยว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 31-10-2017 16:23:40
นายท่านต้องสู้หน่อยละนะ คนมาวอแวเอล์แคระเค้าอยู่หอเดียวกันด้วย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-10-2017 16:48:24
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 31-10-2017 16:51:15
ว่าเค้าเป็นเอลฟ์แคระ แต่ตัวเองก็หึงแทบแย่พอมีคนมาวอแวเค้า ว้ายยยย เชนรุกหนักขึ้นทุกวัน ทำเป็นเก๊กชักช้าเดี๋ยวก็โดนแย่งไปหรอก :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 31-10-2017 17:05:26
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 31-10-2017 18:01:02
เอาใจช่วยกล้าหาญ วันนี้ถือว่าคืบหน้ามาก เจ้าพ่อนมเปรี้ยว ของเขาดีจริง แรงจริง 55555 รอบนี้ได้กูมึงกลับมา ได้มีโมเม้นท์ท้าวความหลัง อู้ววววว หวานนนนนนนน (?)  /. เชียร์เชนให้รุกหนักๆ เอาให้บางคนหลุดหนักกว่านี้เลยนะ / นี่เชนเอง~~~~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 31-10-2017 18:23:27
โอ้ยยย นายท่าน เกรี้ยวกราดอีกค่ะเกรี้ยวกราดอีก นายท่านโหมดนี้นี่ช่างกร้าวใจ :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 31-10-2017 19:14:31
กล้าหาญบอยเป็นเอลฟ์แคระไปซะแล้ว 5555555
นายท่านขี้หึงชะมัด ชอบๆ โดนใจจจจ อิอิ
จะทนทำเป็นไม่คิดอะไรได้ไปถึงไหน จากผมกลายเป็นกูเหมือนเดิมแล้ว ฮี่ๆๆ

เชนเร่งจีบจริงอะไรจริง ง่อววว

ชอบเรื่องนี้มากๆ รออ่านตอนต่อไปฮะ เยิฟฟฟ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 31-10-2017 19:24:08
เอฟล์แคระ 555 ได้ใจจิมๆ
เชนสู้ๆ เชนสู้ตาย เชนไว้ลายสู้ตายสู้ๆ
เอาให้นายท่านกระอักเลือดไปเลยครับ
fc พี่เชน
 :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-10-2017 19:43:50
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 31-10-2017 20:03:42
นายท่านหลุดมาดแล้ว 5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 31-10-2017 20:26:36
หึๆ นายท่านคับ.. อย่าเก๊กให้มาก.. เด่วมีสุดหล่อคณะอื่นจะแย่งนะฮ่ะ.. :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 31-10-2017 20:31:57
นายท่าน...ถึงกับหลุดมาด... เมื่อเจอคนมาวอแว.. กล้า... 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 31-10-2017 20:59:44
นายท่านหึงโหดเกินไปแล้ว พี่กล้าหาญของเราตัวหดเป็นเอลฟ์แคระเลย 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-10-2017 21:54:18
น้องท่านมัวแต่เกรี้ยวกราด เชนเข้าถึงมากกว่าจ้ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 31-10-2017 22:10:55
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 31-10-2017 22:16:58
ขำชื่อแอคแต่ละคน
นึกถึงเรียลอันเดอซะกรอพีซีวายทันที55555
แหมมม ทำเป็นเข้มนะนายท่าน
หึงเขาออกนอกหน้านอกตา
แต่ว่าเราชอบอะ เชนจีบอีกๆ55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 31-10-2017 22:22:46
ชอบเชนมาก ขอเราเถอะคนนี้ :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: PPu009 ที่ 31-10-2017 22:40:43
ท่านแกกำลังปั่นเตี้ยอยู่ใช่ไหม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 31-10-2017 22:42:04
แน่ใจนะว่าำพยายามจีบกันใหม่ จีบกันฮาร์ดคอมาก
ความหวานอยู่ที่ไหน เดวยกให้เชนซะเลยนี่  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 31-10-2017 22:52:20
เอลฟ์แคระไม่ได้หลายใจนะยะ นังท่านนนน! :katai4:
คนอื่นมาวอแวเองเถอะะะ หวงนักก็ควรจะทำอะไรซักอย่างเสะะ :angry2: :angry2:
ซึนนนนตลอดดด มหาซึนนนนนนน :katai4: :katai4:
ปล กลับมาแล้ววว คิดถึงมากอ่าาาาาา รีบมาต่อนะจ๊าาาาา :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 31-10-2017 22:54:47
กล้าหาญ คราวที่แล้วหนูทำกับนายท่านหนักเท่าที่เขาทำกับหนูตอนนี้ปะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 31-10-2017 23:06:22
กล้าหาญบอยนี่ต้องน่ารักสุดๆแน่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: tudtwokawaii ที่ 31-10-2017 23:07:14
 :katai2-1: นายท่านหลุดหึงล้าววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 31-10-2017 23:24:28
มาต่ออีกน๊าาาาาาา :impress2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 31-10-2017 23:33:52
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 01-11-2017 01:24:17
ปากแข็ง :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 01-11-2017 01:35:32
โอ้ยยย

อย่าชักช้าสินายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-11-2017 06:11:41
เกลียดการเปรียบเทียบของนายท่าน 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 01-11-2017 09:59:32
พี่เชนดี๊ดี เชียร์พี่เชนแทนได้ไหม5555555 เทน้องท่านคนขี้เก๊กไปเลยค่ะพี่กล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: noppnopp ที่ 01-11-2017 12:22:27
ถ้ายังฟอร์มเยอะ ถ้ายังไม่รีบย้ายมาอยู่หอ ระวังห้องตรงข้ามจะขโมยเอลฟ์ไปก่อนจะหาว่าบ่าวไม่เตือนไม่ได้ดน่อ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-11-2017 12:54:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 01-11-2017 13:03:42
หมั่นไส้นายท่าน จะขี้เก๊กไปไหนน้อ สงสารพี่กล้าอ่ะโดนด่าโง่เฉยเลย
พี่เชนคนจริง จีบก็บอกว่าจีบ เหมือนนายท่านสมัยโน้นเลยเนอะ
แต่สงสัยเหมือนกัน ก่อนนายท่านจะเข้ามา พี่เชนก็ไม่ได้สนใจพี่กล้านิ
แล้วตอนนี้ทำไรรุกหนักจัง  แต่ยังไงก็ขอสงสารพี่เชนกับการอกหักล่วงหน้าเน้อ
แต่มีพี่เชนก็ดี ตรงที่นายท่านจะหลุดจนเก็บอาการไม่อยู่แล้วเนี่ย
ขี้หึงขี้หวงกันทั้งคู่อ่ะนะคู่นี้ รอตอนต่อไปค่า ขอบคุณนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-11-2017 19:32:46
คนฟอร์มจัดขอให้นก #ทีมเชน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 01-11-2017 19:59:54
ขอมาตามกรี๊ดน้องนายท่านอีกคน
ความหล่อนี่ถ้ายืนกับพี่ป่าคงสูสี
รักทั้งสอง และจะควบทั้งสอง 55555
กล้าหาญบอย คนคลู คนแมน  และคนน่ารัก

มาต่อไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 01-11-2017 20:40:09
55555 ตลกนายท่าน คือจะหวงก็ไม่สุด จะทำไรก็ไม่ได้ อัดอั้น เก็บกดไปนะ

กล้าก็ใจกล้าแค่ตอนไม่เจออะ พอเจอแล้วเข้มไม่ออก แมนไม่พอเลยจ้า
แล้วจะฮอตอะไรตอนนี้ล่ะ เชนต้องการอะไร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-11-2017 23:30:54
ฟอร์มหนักมาก!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: kung ที่ 02-11-2017 00:33:10
#ทีมนายท่าน ใครจะเชียร์เชนก็เชิญ (ผายมือ)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 02-11-2017 03:03:34
นึกว่าคนแต่งลืมเราแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 02-11-2017 09:53:05
มัวแต่ท่ามาก ระวังเอลฟ์แคระถอดใจไปหาซิเคียวริตี้นะนายท่านนนน  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: BloodyBlue ที่ 02-11-2017 19:32:12
แงงงง55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 02-11-2017 21:53:43
พี่กล้าหาญ กล้าหาญตามชื่อหน่อยค่ะ ไม่เอาไม่ป๊อดดิ สู้ๆ
ส่วนหลัวท่านถูกเสมอ แม้จะหมั่นไส้หน่อยๆก็ตาม <3
ปล. พี่เชน อกหักมารักกับเรานะคะ 55555555 อยากดามใจ กล้าไม่เอา เราเอาเอง อิ_อิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 02-11-2017 22:30:21
พี่เชนทำคะแนนแล้วนาท่าน
อย่ามัวฟอร์มๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 4 หน้า 8 31/10/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-11-2017 00:37:20






ตอนที่ 5
กล้าหาญ






   ‘นายท่าน เมื่อเช้ากูเจอเด็กผู้หญิงโรงเรียนข้างๆ’

   ‘อ่าฮะ’

   ‘เพื่อนกูไปถามว่าเขามาทำไม’

   ‘แล้วยังไงอีก’

   'เขาบอกว่าเขามาหามึง’

   ‘กูเนี่ยนะ’

   ‘เออ’

   ‘มาหามึงรึเปล่ากล้า’

  ‘บ้าบอ เขาจะมาหากูทำไม’

   ‘ก็มึงบอกว่ามึงดัง มึงฮอต’

   ‘ตอนนี้ไม่แล้ว มีคนมาแย่งตำแหน่งกูไป’

   ‘คนนั้นคงจะหล่อและก็ขายาวน่าดู’

   ‘-วย’

   ‘ถามจริง ที่โมโหเนี่ยเพราะโดนแย่งตำแหน่ง หรือเพราะมีผู้หญิงมาหากู’

   ‘กูจะโมโหทำไม!’

   ‘แต่หน้ามึงนี่โกรธตั้งแต่ยังเดินมายังไม่ถึงตัวกูอ่ะ เห็นแล้วกลัวเลย’

   ‘อย่างมึงอ่ะนะจะกลัวกู’

   ‘จริงๆ ก็ไม่กลัวหรอก แต่เกรงใจ’

   ‘สรุปคือเขามาหามึงทำไม’

   ‘อยากรู้เรื่องนี้หรอกเหรอ’

   ‘หรือมึงไปทำเขาท้อง’

   ‘จะบ้าเหรอ ช่วงนี้ไม่ได้คุยกับผู้หญิงสักคนเลยเหอะ’

   ‘งั้นก็ดี’

   ‘ตอนนี้มึงอย่างกับเป็นเมียกูเลยนะตอนนี้ รู้ตัวป่ะเนี่ย’

   ‘กูถามเฉยๆ อยากเสือกเรื่องของคนอื่น’

   ‘เหรอ จะพยายามเชื่อก็ได้ ฮ่าๆๆ’

   ‘...’

   ‘เจ้าเอลฟ์แคระเอ๋ย’

   ‘เอลฟ์แคระอะไรวะ!’

   ‘มึงไง ดูดี ขาว หน้าสวย แต่เสียอย่างเดียว...ขาสั้น’

   ‘เหี้ยท่าน มึง ไอ้ห่าเอ๊ยยยย!!!!’

   ‘ฮ่าๆๆ มึงมันคือเอลฟ์แคระ’










   คณะผมทำกิจกรรมวันนี้เสร็จก่อนพวกดาวเดือนซ้อมซะอีก

   ผมกับเพื่อนกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมากำลังเก็บข้าวเก็บของ ระหว่างนั้นเอ้ก็เดินมาหาผมพร้อมๆ กับกระดาษเอสี่ที่มีตารางว่างๆ คล้ายกับรอคอยจะมีชื่อใครหลายๆ คนไปเติมเต็ม

   กูรู้สึกเหมือนงานกำลังจะเข้า

   “อะไรวะเอ้” ถามก่อนที่เอ้มันจะพูดซะอีก

   “ใบลงชื่อสมัครเป็นสตาฟฟ์งานรับน้องมหา’ลัยว่ะ” มันเล่า “สนใจป่ะ”

   แค่เป็นสวัสฯ ของคณะตัวเองก็เหนื่อยฉิบหายวายป่วงแล้ว (น้องแม่งแดกน้ำเหมือนคอสเพลย์เป็นต้นไม้ จริงอย่างที่ไอ้ตงมันพูดเด๊ะ) ถ้าจะให้เป็นสตาฟฟ์ของงานรับน้องมหา’ลัยอีก ผมคิดว่าผมลาไปบวชน่าจะดีกว่า

   “ไม่” ผมตอบทันควัน

   “เขาบังคับมาอ่ะ ว่าต้องส่งไปคณะละยี่สิบคน”

   “เขาอ่ะใคร”

   “กูก็ไม่รู้เหมือนกัน”

   “มึงไม่รู้มึงก็ไม่ต้องทำตามก็ได้ป่ะ” ฟังพี่ไว้หนูเอ้...กฎมันมีไว้แหก คำสั่งมันมีไว้สำหรับให้พวกอ่อนแอทำตามเว้ย (แต่เด็กดีไม่ต้องทำตามคำพูดผมก็ได้)

   “เขาบังคับมาว่าต้องมีปีสองลงชื่อคณะละยี่สิบคน”

   “ไปถามคนอื่น”

   “มึงทำงานดีอ่ะ น่าจะเป็นหน้าเป็นตาให้คณะได้” แบบนี้แม่งไม่ได้เรียกว่ามาถามแล้ว...เรียกว่ามาบังคับชัดๆ “ลงชื่อซะ ถ้ามึงลงแก๊งชายโฉดของมึงก็จะลงด้วย แบบนี้ก็ได้แล้วตั้งสี่คนแน่ะ”

   ผมเมียงมองไปที่แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาที่กำลังทำตัวเป็นแมวเหมียว เพราะแม่งจับกลุ่มเล่น RoV กับเพื่อนในคณะกันโดยที่ไม่คิดจะช่วยงานคนอื่นเลย เล่นกันเป็นล่ำเป็นสัน อีกนิดแม่งก็คงจะลงแข่ง E-Sport แล้วล่ะ

   เรื่องเกมแม่งสำคัญกว่าเรื่องงานไปอีกกกกกก

   แกล้งพวกแม่งดีกว่า

   “โอเค กูกับเพื่อนกูลงหมด” ผมพูด หาสาระใส่พวกมันบ้าง เดี๋ยวพวกมันจะตายห่าไปกับการเล่นเกม

   “อย่างงี้สิถึงจะน่ารัก” เอ้เอื้อมมือหมายจะบีบแก้มผม แต่ผมหลบทัน...ระหว่างนั้นพวกดาวเดือนก็แห่กันออกมาจากห้องประชุม สงสัยคงจะซ้อมเสร็จแล้ว ผมแอบเห็นว่าไอ้นายท่านเหงื่อซึม สงสัยคงจะออกแรงแดนซ์เยอะไปหน่อย

   “ท่านขา มามะ อมรจะเช็ดหน้าให้” ตุ๊ดอมรตาไวกว่าผมอีก มันถึงตัวไอ้นายท่านเร็วมากชนิดที่ว่าแค่พริบตาเดียว!

   นายท่านทำหน้ากลัวอย่างปิดไม่มิด รีบหลบหลังไอริอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังผลักไอริมาใส่ไอ้อมรอีก แม่งโคตรตลก

   “ไม่เอาชะนีค่ะท่าน อมรไม่เอาชะนี!”

   มันรีบเดินหนีอมรมายังโต๊ะของไอ้พวกที่เล่น RoV กันอยู่ ผมเห็นมันเอียงคอเข้าไปมองดูไอ้เซียนกับคนอื่นๆ เล่นอย่างสนใจ
มันคงมองเห็นผมอยู่ครับ...แต่มันไม่ได้สนใจเหมือนพวกที่เล่น RoV อ่ะ

   กูเล่นมั่งดีมั้ยเนี่ย

   “อ้าวไอ้น้องท่าน สนใจมาจอยมั้ย” ไอ้ตงเอ่ยปากชวน เซียนกับหมูหันก็รีบกวักมือยิกๆ เรียกให้ไปเล่นใหญ่ สงสัยอยากได้ขาเพิ่ม

   นายท่านมองหน้าผมเพียงแวบเดียวก่อนจะส่ายหน้า

   “ไม่ได้ครับ เอ๊ย ไม่เล่นครับ” ดูมันจะงงๆ กับคำพูดของตัวเองหน่อยๆ

   “เล่นไม่ได้หรือไม่ได้เล่น” ไอ้เซียนขยี้ บอกแล้วเรื่องเกมแม่งจริงจังฉิบหาย

   “เล่นไม่ได้ครับ”

   “แปลว่าก็เล่นนี่”

   “แล้วทำไมถึงไม่เล่นอ่ะ” ไอ้ตงถามต่อ ไม่รู้จะถามเอาสิบแต้มมาให้บ้านกริฟฟินดอร์หรือเปล่า

   “ถ้ามีไอ้นี่อยู่...ผมเล่นไม่ได้” มันชี้มือมาที่ผมเฉยเลย เจอแบบนี้ก็งงกันหมดสิครับ

   “เหี้ยกล้า มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป!” เซียนเอ่ยปากไล่

   อ้าว...กูผิดตรงไหนเนี่ย

   “มึงอยากเล่นมึงก็เล่นดิ” ผมร้อง

   “ถ้ามีมึงอยู่กูไม่เล่น” เชี่ยนายท่านย้ำคำเดิม

   “มึงไปไกลๆ ไป๊” ไอ้ตงเองก็รักเพื่อนอย่างผมเสียเหลือเกิน ทำไมมึงไม่ถามล่ะวะว่าทำไมกูอยู่มันถึงเล่นไม่ได้ เล่นแล้วมันจะแพ้เหรอ

   “กูไม่ไปเว้ย ยังเก็บของอยู่เลยเนี่ย” กูอยู่ของกูดีๆ มาไล่กูทำไม

   “งั้นผมคงไม่ได้เล่นกับพวกพี่ๆ อ่ะ” นายท่านยักไหล่

   “เชี่ยเอ๊ย” เซียนทำปากขมุบขมิบด่าผม “อดเลยกู...กูสัมผัสได้ว่านายท่านมันจะต้องเล่นเทพ แต่กูก็ไม่ได้เห็นเพราะมึงเนี่ย ไอ้เตี้ย!”

   เหมือนยืนอยู่เฉยๆ ก็มีขี้มาปาใส่หน้าอ่ะ ผมผิดตรงหนายยยยยย

   “มึงเล่นไรวะท่าน” เซียนถามต่อ

   “ส่วนใหญ่ก็แอสซาซินครับ”

   “เนี่ย!” หมูหันตบโต๊ะเสียงดัง ทีมชายโฉดโหดเยี่ยงหมาขาดตำแหน่งนักฆ่าหรือแอสซาซินครับ พวกมันเล่นตำแหน่งนี้ไม่เทพสักคนรวมถึงผมด้วย...จริงๆ แล้วผมก็เล่นไม่เก่งทุกตำแหน่งนั่นแหละ “ห่ากล้า มึงออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”

   “ก็ได้”

   “ไม่ต้อง เพื่อนมารับแล้ว” นายท่านพูด ใต้ถุนคณะผมมีทายาทค่ายละครมาเยือนอีกสอง...ไอ้ทิมกับไอ้นุกมองไอ้นายท่านสลับกับมองผมยิ้มๆ

   คุณชายฉิบหาย มีเพื่อนมารับถึงที่เลยเว้ย

   ผมรับไหว้ทิมกับนุก พวกมันมือไม้อ่อนมากเพราะนอกจากไหว้ผมแล้วมันยังไหว้รุ่นพี่แถวนั้นทุกคนอีกต่างหาก บอกเลยว่าได้คะแนนเอ็นดูไปจากพวกเสดสาดไปอย่างเต็มๆ

   ก่อนจะไปไอ้นายท่านชี้มือมาที่นมเปรี้ยวรสผลไม้รวมอีกกล่องที่ยังวางอยู่ที่เดิม แลดูเป็นศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวแค่ครึ่งหนึ่ง

   “ทำไมมึงไม่แดก” มันถาม แล้วมันก็หายไปกับเพื่อนของมัน

   อยากจะบอกว่า...ผมยุ่งจนไม่มีเวลาแดก แต่มันก็ไปไกลซะแล้ว

   “กล้า ประชุมสตาฟฟ์รับน้องมหา’ลัยเย็นนี้ตอนสองทุ่มนะ”

   ยังไม่ทันขาดคำเชี่ยเอ้ก็บอกงานผมเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะหยิบนมเปรี้ยวกล่องนั้นขึ้นมาดูด

   นมเปรี้ยวสองกล่องวางคู่กัน เกือบลืมไปว่าแม่งทำให้ผมมีโมเมนต์กับไอ้เหี้ยนายท่านจริงๆ ว่ะ

   แบบนี้กูจะไปเหมาแม่งสิบลังเลยไอ้ห่า!








   ตึกอเนกประสงค์ 4

   เหนื่อยจนอยากละลายไปเป็นน้ำขังแถวนี้...การประชุมสตาฟฟ์ในวันนี้เป็นการประชุมสำหรับการรับน้องของมหา’ลัยซึ่งยิ่งใหญ่กว่าการรับน้องคณะเยอะ ใช้เวลาประมาณเกือบอาทิตย์หนึ่ง จุดประสงค์ก็เพื่อให้นักศึกษาจากทุกๆ วิทยาเขตได้รู้จักมักจี่กัน ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์และก็ทำพิธีเป็นสมาชิกในรั้วมหา’ลัยนี้อย่างเป็นทางการ
 
   เป็นกิจกรรมบังคับที่ปีหนึ่งทุกคนห้ามขาดโดยเด็ดขาด แต่ตอนนี้ปีสองอย่างผมรู้สึกอยากขาดประชุมมาก เพราะเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากเว่อร์ พวกฝ่ายสำคัญๆ ก็วางแผนถกประเด็นกันไป ส่วนฝ่ายที่ไม่ต้องพูดถึงก็ได้อย่างฝ่ายผมก็ไม่รู้ว่าจะมานั่งทำเท่ตรงนี้ทำไม

   ผมยังคงเป็นฝ่ายสวัสฯ ตามเดิม เพิ่มเติมคือไม่ได้เป็นหัวหน้าแล้ว...เป็นลูกกระจ๊อกเขา

   เช่นเดียวกันกับไอ้เชี่ยเอ้ มันยิ่งใหญ่ครองอำนาจมากที่คณะ แต่กลับต้องมาเป็นขี้ข้าเมื่อลงชื่อเป็นสตาฟฟ์ของงานรับน้องมหา’ลัย มันหาวหวอดๆ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากผม แถมยังซบกันกับไอ้อมร (ไอ้เหี้ย คู่จิ้นนี่หว่า) ส่วนแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาน่ะเหรอ...แม่งก็ยังเล่น RoV อย่างติดลมมาจากเมื่อตอนเย็นนั่นแหละ

   เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมยุ่งจนไม่มีเวลาแม้แต่จะไปง้อไอ้เหี้ยนายท่าน หวังว่าหลังจากงานรับน้องนี้ผมจะมีเวลามากขึ้นนะ สาธุดังๆ แปดล้านครั้ง

   “ไง” ไอ้เชนเจ้าเก่าเดินมาหาผม มันกับเพื่อนยกขบวนกันมาเป็นฝ่ายซีเคียวริตี้ของงานรับน้องมหา’ลัยด้วย รู้สึกว่าจำเป็นจะต้องมีเพราะปีนี้ดารามาเรียนเยอะ อีกทั้งยังต้องคอยกันไม่ให้พวกคณะที่ไม่ถูกกันชกต่อยกันอีก “เป็นสวัสฯ อีกแล้วเหรอ”

   “เออ รักฝ่ายนี้มาก อยากตายไปกับฝ่ายนี้” ผมประชดอย่างง่วงๆ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ววันนี้ เมื่อตอนบ่ายพักได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องไปดูแลน้องอีกแล้ว...โถ ชีวิตผม “นี่เงินค่าข้าวคณะกู” ผมล้วงเงินจ่ายให้มัน

   “จ่ายคืนจนได้สินะ” เชนยิ้ม

   “เชน มึงเล่น RoV สักหน่อยป่ะ” เสียงหมูหันลอยมาตามลม

   “ไม่เป็นไร เล่นเลยๆ” คนถูกถามได้แต่ขำ “พวกแม่งก็กล้ามาเล่นในห้องประชุมเนอะ”

   “ก็มึงดูดิ เขาคุยกันอยู่ข้างหน้า พวกกูจะไปสำคัญอะไร”

   “นี่น้อยใจเหรอเนี่ย”

   “เปล่า ดีแล้วที่ไม่มีใครสนใจ อยากนอน”

   “ก่อนนอนกูมีเรื่องจะถามอ่ะ”

   “ว่ามา” ผมหาวโชว์มันไปหนึ่งครั้ง

   “มึงสนิทกับลูกเจ้าของค่ายเอสเอ็นเหรอ”

   “อ๋อ” คำถามมันก็จี้ใจดำไป๊ “รุ่นน้องโรงเรียนเก่า ก็สนิทกันนะ...มั้ง”

   “งั้นแปลว่ามึงยังไม่มีแฟน”

   “ก็...”

   “กูอยากรู้แค่นี้แหละ”

   “เอ๋า”

   “นอนได้แล้ว”

   เชนเอื้อมมือมาลูบหัวผมแรงๆ ก่อนจาก ไอ้เหี้ยนี่เป็นไรกับหัวกูมากมั้ยนี่ ผมมองตามมันที่ตีมือกับเพื่อนกับฝูงแก๊งซีเคียวริตี้ ท่าทางมันคงดีใจมากที่ผมยังโสด

   กูโสด...แต่กูก็มีเจ้าของหัวใจนะเว้ย

   มันแม่งไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดเลยว่ะ









   ห้องผม

   ผมเหลืองานรับน้องคณะอีกหนึ่งวัน จากนั้นก็เป็นงานรับน้องมหา’ลัย บอกเลยว่าตารางผมแน่นยิ่งกว่าญาญ่า คิวทองยิ่งกว่าณเดชน์ เสียอยู่อย่างเดียวคือผมรวยไม่เท่าสองคนนั้นเท่านั้นแหละ

   คืนนี้แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาแม่งเงียบผิดปกติ เงียบจนผมต้องทำให้กรุ๊ปไลน์ของกลุ่มมีความเคลื่อนไหวซะบ้าง

   Klahanboy : ไปแดกหน่อยมั้ย
   Klahanboy : กูเครียด


   เงียบกริบ...ทั้งๆ ที่ปกติแม่งต้องตอบมาแล้ว ยิ่งเป็นตอนที่ผมชวนไปแดกเหล้านะ พวกมันจะตอบรับไวยิ่งกว่าหมาเจอเจ้านายอีก

   Klahanboy : สนใจกูหน่อยไอ้พวกบ้า
   Klahanboy : โหลๆๆ


   ไม่นานนักก็มีคนตอบผม

   Tepsianxx : เลนเกทอยุ่ หุบปากไปเลน

   พิมพ์ผิดขนาดนี้แสดงว่ากำลังเล่น RoV อย่างรีบจัดและก็หัวร้อน...ให้ตายเถอะ เศร้า เหงา เซ็ง มีเพื่อนติด RoV

   Mr.Moohan : อยู่ดับนายท่าต

   เดี๋ยว...ผมมองข้อความนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

   Tongmongmiawkue : ชนะแล้วไอ้สัด
   Tongmongmiawkue : พวกมึงแม่งมัวแต่ออกไปตอบเชี่ยกล้าอ่ะ
   Tongmongmiawkue : นี่ถ้าไม่มีไอ้ท่านบอกเลยว่าเราฉิบหาย


   กูไม่ได้เล่นด้วย แต่ทำไมกูก็หัวร้อนแล้ววะเนี่ย

   Klahanboy : ตกลงพวกมึงอยู่กับไอ้ท่าน แต่พวกมึงไม่บอกกูเนี่ยนะ
   Tepsianxx : กูออฟไลน์ กูไม่อยู่
   Tongmongmiawkue : กูออฟไลน์ด้วย
   Mr. Moohan : หมูหันไม่อยู่จ้า...อยู่แต่แอดมินหมูตุ๋น มีอะไรติดต่อผ่านแอดมินหมูตุ๋นได้เลย


   แม่ง กวนประสาทฉิบหายยยย ผมไม่รู้ว่าพวกมันแกล้งหรือพวกมันอยู่กับนายท่านจริงๆ หัวของผมครุ่นคิดว่าเวลาแบบนี้พวกมันควรไปอยู่ที่ไหน แต่แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน

   ผมเดินไปเปิดด้วยสีหน้าที่เซ็งสุดกู่ ก่อนที่จะผงะเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาคนแรกก็คือไอ้นายท่าน

   “ถอย ขวางทางสัด”

   มันถือโทรศัพท์แนวนอนอยู่ แสดงว่ามันกำลังเล่น RoV ไม่ผิดชัวร์ ระหว่างที่ผมกำลังเอ๋อ พวกเพื่อนผมแม่งก็พากันจับตัวผมแล้วก็ลากผมโยนเข้าห้องนอน ก่อนจะปิดประตู

   อะไรของพวกมึง!

   “อย่าออกมาจนกว่าพวกกูจะเล่นจบตานี้” เซียนร้อง

   “ไอ้บ้า ตลกแล้ว” งงมาก ผมงงไปหมด เพื่อนแม่งจับผมขังไว้ในห้องนอนจริงๆ แม้แต่หมูหันก็เอากับเขาด้วย
 
   “อยู่ในนั้นไป อีกยี่สิบนาทีค่อยออกมา” ตงบอก

   “เกมเริ่มแล้ว” และนี่ก็คือเสียงของไอ้นายท่าน...

   กูหัวร้อน หัวร้อนของจริงแล้ว...แบบนี้เหมือนพวกมันเตะผมออกมาจากเรื่องที่พวกมันรู้กัน ซึ่งบอกได้เลยว่าผมรับไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องไอ้นายท่าน

   พวกมึงไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่!

   “ดันเลนบนเลยครับ เลนบนว่าง” ผมได้ยินเสียงนายท่านพูดถึงเกม

   “ไปเดี๋ยวนี้” หมูหันรับคำอย่างรวดเร็ว

   ผมลองหมุนลูกบิดดูจากนั้นก็แง้มเปิด พวกมันไม่ได้ล็อกประตูเอาไว้นี่หว่า เพราะงั้นผมจึงค่อยๆ ออกไปดู

   “เฮ้ย” นายท่านร้องอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นผม

   มึงเป็นบ้าเหรอ

   “กลับเข้าไป!” เซียนร้องด่า

   “ไม่” ทำไมกูต้องกลับเข้าไปด้วย ผมแอบเห็นสีหน้าของไอ้ท่านเครียดจนเหงื่อตก สงสัยเกมแม่งคงยากจริงนั่นแหละ ผมยังไม่กล้าเข้าไปใกล้มัน จึงยื่นหัวไปมองจอของไอ้หมูหันแทน

   หมูหันเอียงโทรศัพท์หนี พร้อมกับยกเท้ามาเขี่ยตัวผมให้ไปไกลๆ ด้วยท่าทางรังเกียจ

   นี่กูเพื่อนมึงนะ!

   “ไม่มีสมาธิ” นายท่านบ่น มองผมอย่างไม่ชอบใจ

   หน็อย...เดี๋ยวมึงเจอกู

   ผมขยับตัวเข้าไปนั่งข้างๆ มัน มันเอียงตัวหนีพร้อมๆ กับขยับจอโทรศัพท์เพื่อหนีผมด้วย

   “เล่นเก่งนักหรือไง ดูหน่อยไม่ได้เหรอ” ดูมันกลัวๆ ว่าผมจะเห็นจอมาก เพื่อนผมเองก็ชักจะกังวล ทำไมวะ กูดูแล้วพวกมึงจะแพ้เหรอ

   “ไปไกลๆ”

   “ไม่”

   มันมีจุดอ่อนก็คือสองมือของมันออกจากหน้าจอไม่ได้ เพราะงั้นผมก็เลยเข้าใกล้มันได้ตามอำเภอใจ ใจเย็นๆ นะครับ ผมไม่ได้ลวนลามมัน แต่ผมแค่เอียงตัวเข้าไปใกล้มันเพื่อที่จะแกล้งดูจอเฉยๆ ก็ในเมื่อมันอยากปิดบังผมนัก ผมก็ต้องแกล้งมันน่ะสิ

   “โอย ตายเลย” นายท่านมองหน้าผมอย่างฉุนๆ “เพราะมึง”

   “กูทำไยเหยอ”

   อีกนิดแม่งก็คงจะเอาศอกมายัดปากผมแล้วล่ะ ผมหัวเราะเบาๆ ที่แกล้งมันได้สำเร็จ ระหว่างที่มันรอฮีโร่ของมันเกิดใหม่ มันก็ยกเท้าขึ้นมากันไม่ให้ผมได้เข้าใกล้

   “ไอ้เหี้ยท่าน”

   “เรียกร้องความสนใจอยู่ได้”

   “กูเปล่าสักหน่อย”

   ผมที่โดนกันไม่ให้เข้าใกล้มันได้แต่มองมันจ้องจอ ดูมันตั้งใจในการเล่นเกมมากและมันก็ตั้งใจที่จะกันผมออกจากจอมากด้วย

   กูดูจอเชี่ยตงก็ได้

   “อย่ามายุ่ง” ตงดันหน้าผมออกเบาๆ

   โว้ยยยยย อะไรนักหนาเนี่ย!

   ผมลุกจากอีกฝั่งโซฟาซึ่งมีไอ้นายท่านนั่งอยู่ จากนั้นก็เดินอ้อมไปที่ด้านหลังมัน พยายามอย่างยิ่งที่จะมองจอ

   “เหี้ย” มันดูเหนื่อยกับการซ่อนจอกับผมมาก แต่ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ ก็ผมอยากรู้นี่ว่ามันจะซ่อนทำไมนักหนา ไม่เห็นจะมีเหตุผลที่น่าซ่อนเลยสักนิด

   ผมแกล้งเอื้อมมือไปจับแขนไอ้นายท่านเอาไว้ทั้งสองข้าง มันตัวแข็งไปแล้ว พร้อมๆ กับหันมามองหน้าผมที่แทบจะอยู่ติดกับหน้ามัน

   มันอึ้งแล้ว...แต่ผมอึ้งกว่า



   .



   .



   .



   เห็นแล้วก็วิ่งหนีสิครับรออะไร! 

   ผมสมัครใจเข้าไปในห้องนอนเองด้วยอาการหน้าร้อนๆ ใกล้ระเบิด ไอ้ห่าเอ๊ย ความรู้สึกแบบนี้แม่งกลับมาอีกครั้งแล้ว ความรู้สึกเขินไอ้เหี้ยนายท่านจนแทบบ้าแบบนี้

   เจอเข้าแบบนี้ผมจะไปไหนรอด...

   “กูไม่เกี่ยวนะท่าน” ผมได้ยินเซียนพูด “มึงก็เห็นว่าพวกกูพยายามกันไม่ให้กล้ามันเห็นแล้ว”

   “ไม่เป็นไรครับ” นายท่านตอบ   

   สาเหตุที่มันปิดบังผมฉิบหายก็เพราะชื่อตัวละครมันนั่นแหละ

   มีอย่างที่ไหนถึงได้ตังชื่อแบบนั้นอ่ะ...

   มันตั้งว่า ‘รักกล้า’ ครับ
   








   “กูกะจะเปลี่ยนนานแล้ว แต่กูลืม”

   “อ่าฮะ”

   “จริงๆ นะ”   

   “อืม เข้าใจแล้ว”

   ก่อนกลับไอ้นายท่านมันก็ยังพยายามแก้ตัวในสิ่งที่ผมเห็น...ผมพยายามไม่ขยี้เพราะสำหรับเรื่องนี้ผมมีความสุขมาก เมื่อเห็นว่าผมเหมือนจะไม่ได้อะไรมากมายนายท่านมันก็เลยออกจากห้องผมไปอย่างเงียบๆ

   “เกมมันเพิ่งมาตอนปลายปีที่แล้วนี่เองนะ” ไอ้เซียนกอดคอผม

   “มึงกับมันห่างกันมาสองปี” ตงเสริม

   “แปลว่าชื่อนี้ไอ้น้องท่านมันเพิ่งตั้ง” หมูหันพูดต่อ “ตั้งระหว่างที่มึงกับมันห่างกันนี่แหละ”

   “โอ้โห ไอ้สัด ยิ้มเลยสิ ยิ้มเลยสิ” เซียนล้อ “ฉลองเลยมั้ย งานพวกกูง่ายฉิบหาย ไม่ต้องช่วยห่าไร พวกแม่งก็ดีกันแล้วมั้งนี่”

   “กูว่าไม่ง่ายแบบนั้นหรอก” ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ “มันยังโกรธกูอยู่เลย”

   “ก็ทำให้มันหายโกรธสิวะ” ตงทำหน้าเหมือนผมโง่

   “กูมีเวลามั้ยล่ะ งานสวัสฯ ทับหัวตายห่า”

   “พอเป็นสวัสฯ ให้งานมหา’ลัยแล้ว งานอาจจะน้อยลงก็ได้” เซียนพูดปลอบใจ

   “ตลกดีนะ” หมูหันรำพึง

   “อะไรวะหมูหัน” ผมถาม

   “ไอ้กล้าเป็นสวัสฯ แต่กำลังคิดจะไปไล่ตามตื๊อเดือนนิเทศฯ คงเป็นภาพที่ตลกดี”

   โอ้โหหมูหัน...เป็นคำพูดให้กำลังใจที่ดีมากที่สุดในรอบสองปีที่กูคบกับมึงเลย

   ถุย! แบบนั้นกูยิ่งเสียกำลังใจสิวะ โอ้ยยยย

   “แต่ก่อนมันวิ่งตามไอ้เหี้ยกล้าอย่างกับหมาตามเจ้านาย”

   “ตอนนี้เป็นทีของไอ้เหี้ยกล้าที่จะต้องวิ่งตามมันแล้ว” เซียนพูดต่อประโยคของไอ้ตง “เชื่อกูป่ะ กูว่ามันยังรักมึงอ่ะ มันแค่อยากเห็นว่ามึงรักมันมากพอหรือเปล่า”

   “อืม รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน” ตงแตะคาง

   “ไม่งั้นคงไม่ให้พวกกูปิดหรอกว่ามันอยู่ตึกเดียวกันกับมึง” หมูหันพูด ก่อนที่จะยกมือปิดปากตัวเอง

   ไม่ทันแล้วหมูหัน ไม่ทันแล้ววววววววววว

   “มึงจะทำกูขาดขา RoV เนี่ยไอ้เหี้ยหมูหัน!”

   “หมดกัน ท่านมันยิ่งบอกว่าให้ปิดไอ้กล้าเอาไว้ โอ้ยยยย” ตงกับเซียนเขย่าตัวหมูหันอย่างบ้าคลั่ง

   “ก่อนที่พวกมึงจะด่าไอ้หมูหัน...” ผมกระแอม “พวกมึงต้องฟังกูด่าก่อน ไอ้พวกเหี้ย! ตกลงพวกมึงเป็นเพื่อนใครกันแน่วะ!”

   “เอ่อ...”

   เซียนยิ้มแหย “ก็ไอ้ท่านมันเล่นเก่ง สองนาทีแม่งคิลทีมตรงข้ามไปสองตัวเลยนะเว้ย”

   “มันบอกว่าถ้าอยากเล่นกับมันบ่อยๆ ก็ช่วยปิดเรื่องที่อยู่มัน และก็ช่วยปิดชื่อตัวละครของมันอ่ะ”

   “แต่ตอนนี้มึงก็...รู้แล้ว” หมูหันยิ้มแห้งไม่แพ้เซียนกับตง

   ไอ้พวกบ้าเกมมมมมมมม เห็นเกมสำคัญกว่าเพื่อนนนนนนนนนน

   ...แต่ไม่เป็นไร กูให้อภัย

   อย่างน้อยสิ่งที่ผมรับรู้ในตอนนี้ มันก็ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะตามง้อนายท่านต่อไป...

   โชคดีที่ผมยังมีคูปองในเกมเหลือ ผมจึงเปลี่ยนชื่อ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้เล่นก็ตาม

   ผมเปลี่ยนจาก ‘กล้าหาญบอย’ เป็น ‘รักท่าน’ ครับ








   “พัง พังหมดทุกสิ่งอย่าง”

   “...”

   “กล้ามันรู้หมดแล้วมั้ง แม่งเอ๊ย”

   “จริงๆ มึงพังตั้งแต่มึงหึงพี่เขากับไอ้พี่เชนนั่นแล้วมั้ยวะ ฮ่าๆๆ”

   “ไม่หึงไม่ได้ คนนั้นเหมือนแม่งเอาจริง”

   “แล้วมึงจะเอายังไง มึงจะทำเป็นมีฟอร์มต่อไป หรือมึงจะเททุกสิ่งทุกอย่างแล้วกลับไปหาพี่เขา”

   “...”

   “อ้าว เงียบๆๆ ตอบกูไม่ได้เหรอจ๊ะ ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช”

   “ก็ถ้าเป็นแบบนี้อีกไม่นานใจกูคงอ่อน”

   “มึงใจแข็งกับพี่กล้าได้นานขนาดนี้ก็เก่งแล้วเพื่อน”

   “ไม่ได้สิวะ มันทำกูแดกข้าวแทบจะไม่ได้มาหกเดือนเต็มๆ นะมึงอย่าลืม”

   “...”

   “แต่ก็ชอบตอนนั้นนะ”

   “ตอนไหน”

   “ตอนที่มันเห็นชื่อตัวละครกูแล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้อง”

   “หึหึ”

   “น่ารักสัด”

   “เททุกอย่างแล้วกลับไปหาพี่เขาเถอะว่ะ”   

   “ไม่ กูรอมันมาง้อก่อน”

   “พี่เขาคงจะมีเวลามาง้ออยู่หรอก งานพี่เขาหนักอย่างกับอะไร”

   “กูก็พยายามโผล่ไปทุกที่ที่มันอยู่แล้วนี่ไง”

   “จ้ะ พ่อเดือนนิเทศฯ”

   “สัดทิม...นี่กูหลุดมากเลยใช่ป่ะ”

   “อย่าเรียกว่าหลุดเลยเพื่อน”

   “...”

   “เรียกว่าฟอร์มมึงไม่เหลือเลยดีกว่า”









TBC*





ยกให้ตอนนี้เป็นตอนโปรดที่สุดระหว่างที่เขียนเรื่องนี้เลยค่ะ ><
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 03-11-2017 01:06:05
ชอบจังเลยยย ชอบความแบบนี้อะ โอ้ยยยยย พี่กล้าคนน่ายั้กเขินเลยยย นายท่านก็อ้อยซึนนี่ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-11-2017 01:18:55
 :katai2-1: :laugh: :katai2-1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 03-11-2017 01:19:33
เดี๋ยววิ่งไปเปลี่ยนชื่อบ้าง รักชิฟฟ่อนเค้ก  :hao3: ขอบคุณมากค่ะ เป็นตอนที่น่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 03-11-2017 01:27:57
คุณชายท่านคะ ฟอร์มน่ะลดๆลงหน่อย เพราะตอนนี้ก็แทบไม่เหลือละ ที่คีพคูลไว้ก่อนหน้านี้อะ5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 03-11-2017 01:40:05
 :-[ ชอบเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-11-2017 01:51:36
 :hao6: :hao6: :hao6: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-11-2017 03:29:09
นี่ขนาดหลุดฟอร์มไม่เยอะนะเนี่ย ถ้าเยอะจะขนาดไหน  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 03-11-2017 03:35:46
เขิน :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-11-2017 03:59:13
จะทนไหวอีกกี่ตอนอ่ะท่าน  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 03-11-2017 04:18:46
ไม่ไหวกับตอนนี้อ่ะ ตอนนี้มันน่ารักเกินไป ใจละลายหมดแล้วววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-11-2017 04:38:11
 :L1: :L1: ความรักเบ่งบาน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 03-11-2017 04:40:54
ชอบตอนนี้จริงๆนั่นแหละะ
นายท่านคือฟอร์มอะไรไม่เหลือแล้วจ้าา
หลุดหมดทุกสิ่งอย่างอะ
เชนก้จะรุกแล้วแน่ๆดุท่าละ
นายท้านจะทนไหวจริงๆหรออออ
รอค่าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 03-11-2017 04:52:21
อย่าให้หลุดฟอร์มนะนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 03-11-2017 06:20:24
รักกล้า จะมีโอกาสได้เห็น รักท่านใน ROV มั้ย  > <   
 
เขิลลลลล ชอบเรื่องชื่อตัวละครในเกมส์มากเลย
ขำที่หลบๆ เล่น 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 03-11-2017 06:48:04
พอเถอะลูกเอ๊ยยย ฟอร์มไม่เหลือก็ไม่ต้องไปเก็บมันละลูก ยอมๆไปเถอะนู๋ท่าน :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 03-11-2017 07:09:58
แบบนี้ต้องไปบอกเชนให้รุกเข้าหากล้าทุกวัน นายท่านจะได้ หึง... อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 03-11-2017 07:48:58
เชนท่าจะรุกหนักละนะ น้องท่านวางฟอร์มลงก่อนเหอะ จะหึงโหดมั้ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 03-11-2017 08:26:40
อร๊ายยยยยย ชอบบบบบบ ชอบตอนกล้าหาญวิ่งหนีเข้าห้องนอน น่ารักอ่ะ เหมือนเป็นสาวน้อยอ่อนต่อโลกมาก บั่บทนดูไม่ด๊ายยยย 5555555 // นายท่านคะ มาขนาดนี้แล้ว ต้องไปให้สุดค่ะ ถึงแม้ฟอร์มจะไม่ค่อยเหลือแล้ว ไม่ใช่อะไรนะแต่คนอ่านชอบค่ะมันดูเก็กๆ หลุดๆ น่าเอ็นดูจริง  555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 03-11-2017 08:31:34
โอ๊ยๆหัวใจจจจจจจ
น่ารักกันเกินไปแล้วนะ
ทั้งความหึง ความฟอร์มหลุดของนายท่าน
ตั้งชื่อตัวใน ROV ขนาดนี้ โคตรจะชัด!!!
ความเขินของกล้าหาญบอยก็น่ารัก วิ่งหนีเข้าห้องเลย 555
อย่าฟอร์มนานนะนายท่าน กลัวใจพี่เชนจังเลย จริงจังเบอร์นี้อ่ะ
นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟน ยังน่ารักกันขนาดนี้ ยังหึงกันหนักขนาดนี้ โอ๊ยๆ ดีดดิ้น
 :-[ :o8: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-11-2017 08:49:27
นายท่านต้องรีบนะ คู่แข่งมีเยอะ  กล้าเขินแล้วน่ารักอ่ะ วิ่งหนีเข้าห้องเฉย 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 03-11-2017 09:05:01
แผนเยอะนะจ๊ะแหมมม ระหว่างรอเค้าง้อนี่ก็ระวังเชนคาบไปนะลูก แต่คิดว่าเชนคงเอาไปยากหน่อย กล้าหาญบอย 'รักท่าน' ซะขนาดนี้ :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 03-11-2017 09:10:22
โอ้ยยยยยยยยยยยย  ตายยยยยยยยยยย   ชั้นยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ววววววววววววว  ^^ 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 03-11-2017 09:14:57
โง้ยยยยยยยยยยยย  :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 03-11-2017 10:25:27
ฮ่าๆๆเห็นด้วยกับเพื่อนทิม นายท่านหมดฟอร์มแล้วละแต่ถ้ามัวยังลีลาระวังพี่เชนไว้นะเอ้อ นี่ก็แอบเชียร์พี่เชนอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 03-11-2017 10:38:16
นายท่านนนน

ก็ว่าละทำไมแปลกๆ 555+
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 03-11-2017 12:23:36
โอ้ยยย เขินนน ชื่อไอจีLKHนี่ใช่รักกล้าหาญด้วยป่าวอ่ะท่าน กิ้วๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MacaroonCookie ที่ 03-11-2017 13:21:57
บ้าบอออ ยิ้มม ละมุนนน ยิ้มไม่หุบ อรั๊ยยย :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 03-11-2017 13:32:04
อื้อหือออ เจอตอนนี้ไป ฟินม้วนนเลยย 5555 :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-11-2017 13:39:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 03-11-2017 13:49:16
นี่ขนาดหลุดฟอร์มนะนายท่าน คงไม่รู้ตัวสินะว่าฟอร์มโคตรเยอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 03-11-2017 13:54:32
555555555555 เขิลเว้ยยยย
นายท่านแม่ง ฟอร์มไม่เหลือแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 03-11-2017 15:10:22
 นายท่านอัลเดอร์สกอลแอลเคเอช สุดท้ายนายต้องใจอ่อนแน่ๆ อิอิ 

อ๊ากก ดีจัยพี่เค้กมาอัพบ่อยๆนะ  :katai2-1:  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 03-11-2017 15:21:41
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 03-11-2017 15:48:15
 :m12: :m12: :m12: :z7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: อันดาอาดัน ที่ 03-11-2017 16:17:50
ฟอร์มไม่น่าเหลือแล้วนะนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-11-2017 16:57:48
อะไรมันจะน่ารักขนาดนี้
ถ้าไม่มีฟอร์มนี่คงฟินสุดกู่แค่นี้ก็ฟินลืมตายและ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 03-11-2017 17:53:58
อยากถวายร่างให้นายท่านแทนกล้าหาญบอยเลยนะ 55555
นายท่านแค่อยากให้ง้อ รอมาง้ออยู่นะ กล้า

ตอนนี้เชนเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี ได้มีหลุดกันบ้างล่ะ งานนี้ไม่รู้ต้องง้อก่อนไหม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 03-11-2017 17:58:05
จริงๆ ท่านเป็นคนตลกใช่ป่ะ5555555
อ่านตอนท่านคุยกะเพื่อนแล้วขำทุกที
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 03-11-2017 18:59:11
ตอนนี้มันน่ารัก จริมมมๆๆๆ..  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 03-11-2017 21:14:17
นายท่านกล้าน่ารักมาเลยยยยยยยยยย :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 03-11-2017 23:28:02
น่ารักจังเลยยยยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 03-11-2017 23:56:39
อ้ากๆๆ นายท่านยังคงสนใจกล้าหาญอยู่,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 04-11-2017 00:04:59
น่ารักกกกกกกกกกก
ใจจะวายยยยยยยย
โอียยยย มาต่อทุกวันเลยได่ไหม 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 04-11-2017 02:41:47
อย่างไงซะ...นายท่านก้อปิดบังความรู้สึกที่มีต่อกล้าหาญไม่มิดหรอก...แม้จะพยายามเท่าไหร่ก้อตาม...เพราะใจโหยหาซะขนาดนั้นน่ะ...555 ปากแข็งใจอ่อนจริง ๆ พระเอกของเรา...  :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Carrot_t ที่ 04-11-2017 03:33:05
โคตรเขินเลยเด้อ :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-11-2017 07:47:29
รักจ้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: popeyez ที่ 04-11-2017 11:48:43
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ฮืออออ เขินตัวระเบิดไปเล้ยยยยยยย โอ๊ยยยยยเขินมากกกกกกกก ไม่ไหวล้าววววววว

ปล.ชอบความพระเอกที่เป็นรุ่นน้องมากกกกก

สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 04-11-2017 14:26:15
ไหนๆก็ไม่เหลือฟอร์มแล้ว นายท่านขาาาา ลุยเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 04-11-2017 15:02:04
เข้าข้างนายท่านนะ อยากเห็นกล้ามาตามง้อมากกกกกกก
คิดว่ามันคงจะฮาสุดๆ :pigha2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PNatsita ที่ 04-11-2017 15:16:32
น่ารักกก :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 04-11-2017 17:49:00
ไม่ต้องมีฟงมีฟอร์มมันแล้วนายท่าน โอยยยยย หัวใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 04-11-2017 18:17:58
นายท่านไม่เนียนเลยอ่ะ ถถถ o16
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-11-2017 19:31:16
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-11-2017 23:21:06
อ่อยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-11-2017 07:59:30
โห น่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-11-2017 10:16:40
น้องท่านนน โอ้ยยย :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 05-11-2017 10:37:22
โอ้ยยย ทำไมอายไปเขินไป  :o8:
แต่ขอบอกตรงๆว่ารําคาญเชนมาก เอานางไปเก็บไกลๆได้ไหมล่ะ  :z6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 05-11-2017 13:16:47
กราบเรียน พี่นุ่น Chiffon_cake ได้โปรด มาต่อเถอะคร้าบบ  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 05-11-2017 13:17:31
น่ารักสัด เป็นคำชมที่โคตรโดน :กอด1: กล้าง้อน้องถี่ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 05-11-2017 20:15:55
 :m1: :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 06-11-2017 09:54:51
โอ๊ยยน่ารัก ดีดดิ้นมากก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 06-11-2017 14:50:44
น่ารักมากกกก  รักกล้า  รักท่าน   :-[
คนง้อไม่มีเวลาง้อ คนอยากถูกง้อเลยต้องตามไปให้ง้อถึงที่ โถ
อย่างที่ทิมว่า ฟอร์มไม่มีเหลือแล้วนายท่านเอ๊ย มัวแต่รอพี่เขามาง้อ
ก็ต้องทนหึงตอนพี่เชนตามจีบพี่กล้าต่อไปนะจ้ะ 555
ขอบคุณคนเขียนมากค่า  :กอด1:
 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 06-11-2017 19:00:54






ตอนที่ 6
กล้าหาญ






   ‘ไอ้พี่เซียนนี่ยังไงวะ’

   ‘เพื่อนกูไง’

   ‘พี่ตงล่ะ’

   ‘เพื่อน’

   ‘พี่วัฒน์’

   ‘ก็เพื่อนนั่นแหละ’

   ‘พี่ยิม’

   ‘นั่นก็เพื่อน...เดี๋ยวไอ้ท่าน นี่มึงถามเอาโล่หรือไง’

   ‘ก็เห็นสนิทกัน ไปไหนก็ไปกัน’

   ‘...’

   ‘ถึงเนื้อถึงตัวกัน’

   ‘ก็เพื่อนกันป่ะวะ มันไม่มีอะไรหรอก’

   ‘แน่ใจเหรอ’

   ‘แน่ใจสิ’

   ‘...’

   ‘แล้วทำไมกูต้องมาแก้ตัวกับมึงด้วยเนี่ย มึงเป็นพ่อกูเหรอ’

   ‘มึงถามตัวเองดีกว่า อย่ามาถามกู ฮ่าๆๆ’

   ‘ไปซื้อนมเปรี้ยวแป๊บ’

   ‘ทำมาเป็นเปลี่ยนเรื่อง’

   ‘ไม่ใช่!’

   ‘แต่จะซื้อมาให้กูด้วยใช่ป่ะ’

   ‘ก็ใช่อีก’

   ‘อยากง้อกูล่ะซี่’

   ‘กูไม่ได้ทำผิด’

   ‘ตกลงพี่ยิมนี่ใช่เพื่อนมึงแน่หรือเปล่า กูเห็น...’

   ‘มึงจะเอากี่กล่อง!’








   ผมเอาศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวสองกล่องมาวางคู่กันที่ใต้ถุนคณะผมอีกแล้ว

   “ห้ามใครแตะ!” และผมก็ร้องลั่นบอกเพื่อนร่วมคณะแบบเดิมๆ เช่นเดียวกับเมื่อวาน เพื่อนผมแม่งก็น่ารัก เห็นผมทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้ก็คิดว่าผมบ้า จึงไม่มีใครยุ่งอะไรเลย

   ระหว่างที่กำลังทำกิจกรรมไป ผมก็ยืดคอส่องไปยังพวกดาวเดือนที่น่าจะซ้อมกันอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่เห็นแม้แต่เงาของไอ้นายท่านเลยตั้งแต่เช้า

   แม่งโดดซ้อมหรือเปล่าวะ

   “เซ็งอ่ะ นายท่านไม่อยู่ ไม่รู้จะแทะโลมใคร” เสียงอมรบ่น แม่งทำเอาผมอยากรู้เรื่องนี้มากกว่าเดิม

   “มันไม่มาเหรอ”

   “มึงไปไกลๆ เลยนะ มึงคิดจะแย่งนายท่านกับกู กูรู้ กูเรียนมา!”

   “บ้า กูเป็นผัวมึงนี่ อย่าลืมสิ” พูดเอาใจแม่งไปก่อน

   “จริงเหรอ ห้องน้ำเลยมั้ย ตอนนี้เลย” มันทำท่าจะลากผมไปจริงๆ ผมรีบหลบแขนมันที่เตรียมจะโอบรอบผมอย่างรวดเร็ว “ไอ้ผัวเฮงซวย”

   “ตกลงมันไม่อยู่จริงๆ เหรอ”

   “ก็ใช่น่ะสิ” อมรกระฟัดกระเฟียด “เจ่เจ๊บอกว่ามีอีเวนต์ เพื่อนๆ ของนายท่านก็พากันเข้ากรุงเทพฯ กันหมด สงสัยคงมีงานใหญ่อ่ะนะ” 

   เซ็ง...ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวแม่งโคตรไม่ศักดิ์สิทธิ์อ่ะ ผมนี่นึกอยากทำลายศาลซะตั้งแต่ตอนนั้นด้วยอารมณ์ชั่ววูบ แต่พอนึกถึงความฟินของเมื่อวาน ผมก็เลยคิดว่าน่าจะปล่อยทิ้งเอาไว้ก่อน

   คิดว่าอีกนิดผมคงจะหาเชือกมาล้อมศาลของผมเอาไว้แล้วล่ะ

   “คิกคิก” สวัสฯ สามตัวมันกำลังหัวเราะผม ผมรู้สึกได้เพราะว่าพวกมันมองผมกับมองจอสลับกัน

   “มีเหี้ยไรอีก” เมื่อคืนกูยังไม่หายโกรธพวกมึงนะ พูดเลย

   “ไม่มีอาไร้” วิบัติขนาดนี้ ยังไงพวกแม่งก็ต้องมีอะไร ผมรีบเขย่าคอไอ้เซียนอย่างไร้ซึ่งความปราณี “โอ้ย ก็ได้ๆ” เซียนส่งโทรศัพท์มันให้ผมดู

   หน้าจอของมันคือกรุ๊ปไลน์ที่มันเพิ่งตั้ง มีไอ้เซียน ไอ้ตง ไอ้หมูหัน และก็...

   เหยดดดดดดดดดดด นี่มันไลน์ของไอ้นายท่านนี่ รูปโพรไฟล์แม่งหล่อสัดรัสเซียขนาดนี้ นอกจากนี้ยังมีไลน์ไอ้ทิมกับไอ้นุกอีก ไอ้เหี้ย ผมจำทุกคนได้เพราะรูปโพรไฟล์!

   มีไลน์ไอ้ท่านว่าเด็ดแล้ว ชื่อกลุ่มแม่งเด็ดกว่า...

   ‘กล้าหัวจวย’

   เด็ดในความกากอ่ะ โธ่เอ๊ยยยยย ชื่อกลุ่มโคตรเหี้ยยยยย

   “ไอ้พวก...” ไม่รู้จะด่าแม่งยังไงแล้ว ชื่อกลุ่มแม่งเป็นชื่อผม แต่ผมดันไม่ได้เข้า มันใช้ได้มั้ยเนี่ย

   “อ่านดูๆ” เซียนขยับให้ผมอ่านข้อความในจอสนทนา

   Tepsianxx : /แนบรูป ‘ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยว’
   Tepsianxx : กล้ามันคิดถึงมึงมากเลยไอ้ท่าน ฮ่าๆๆ
   Tongmongmiawkue : มันเป็นบ้า
   Mr.Moohan : เมื่อวานก็ทำ แถมขู่ด้วยว่าอย่าให้ทุกคนเข้าใกล้
   Nooknick_Pyj : นมเปรี้ยวสองกล่องนี่แปลว่าอะไรนะ เอ๊ะๆ 
   Tim_Gy : นับจากวันนี้ไอ้ท่านคงไม่แดกรสส้มแล้วล่ะ
   Naaytan_Lkh : อืม
   Naaytan_Lkh : ตลก


   มันเห็นแล้ว และมันก็น่าจะรู้แล้วด้วยว่าผมทำไปทำไม เชี่ยเซียนแม่งไม่น่าถ่ายรูปส่งไปให้ไอ้ท่านมันดูเลย

   ไอ้เพื่อนทรยศเอ๊ยยยยยย

   “-วย” ผมโยนโทรศัพท์ไปคืนไอ้เซียน “-วยทั้งหมด -วยแม่งทุกคน ย้ายไปเป็นเพื่อนไอ้พวกลูกค่ายละครไปให้หมดทุกคนเลยไป”

   “มันงอนว่ะ” เซียนหัวเราะก่อนจะเข้ามาโอบผม ผมถีบมันให้มันออกไปไกลๆ

   “สาดดดด กลุ่มนี้ไอ้ท่านมันดึงพวกกูเข้าไปเอง” ตงอธิบาย

   ผมชะงักกึก “มันตั้งชื่อกลุ่มเองเหรอ”

   “เปล่า ตอนแรกมันตั้งว่า ‘กลุ่มคนหล่อแห่ง RoV’ แต่กูไปเปลี่ยน”

   สรุปก็คือไอ้เซียนนี่เองที่เป็นคนเหี้ยยยยย เมิงนะเมิง แต่ไอ้เหี้ยท่านเองก็ไม่เบา หลงตัวเองกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ยอมใจในความครีเอทชื่อกลุ่มของพวกแม่งแต่ละคนจริงๆ

   “มันไม่ดึงกูเข้าอ่ะ” ผมโวยวาย

   “ไปโวยวายกับมันโน่น มาโวยวายกับกูทำไม”

   “อย่างกับกูจะโวยวายได้” มันบล็อกไลน์ผมนะอย่าลืม

   “มานี่” เซียนลากผมไปเซลฟี่ แม่งถ่ายไวมากจนผมผงะ ไม่ทันได้เก๊กหน้าเหี้ยไรทั้งนั้น นอกจากจะถ่ายไวแล้ว มันยังส่งรูปลงกรุ๊ปได้ไวปานวอกอีก

   เรื่องแจกข้าวน้องมึงเอาจริงเอาจังขนาดนี้มั้ยวะสาดดดด

   “รอดูฟีดแบ็ก” เซียนเขย่าโทรศัพท์อย่างกับเซียมซี

   “มึงคิดว่าทายาทค่ายละครที่ไปออกอีเวนต์จะว่างมาคุยเรื่องไร้สาระกับมึงมั้ย”

   มันโชว์ข้อความใหม่ที่เด้งในกลุ่มไลน์ให้ผมดู “กูว่าพวกมันว่างนะ”

   Nooknick_Pyj : มีคนเหวอหนึ่งอัตรา ฮ่าๆๆ 
   Tim_Gy : น่าร๊ากกกกกกก
   Naaytan_Lkh : จมูกบาน


   เรือกำลังแล่นดีอยู่แล้ว แต่เสือกมาคว่ำตอนไอ้นายท่านมันพิมพ์นี่แหละ

   “พอเลยสาด” ผมผลักเพื่อนเซียนออกไปเบาๆ “ไม่เห็นสนุกเลย”

   “แต่กูสนุกนะ”

   “สนุกไปคนเดียวเลยมึงอ่ะ”

   “กูก็หนุกนะ”

   “เงียบปากไป ไอ้หมูหัน”

   รู้สึกเหมือนโดนทรยศยังไงไม่รุ้ แค่เล่นเกมอ่อนบวกกับเคยมีปัญหากับนายท่าน ทำไมผมถึงได้รู้สึกเหมือนโดนเตะออกมาจากกลุ่มแบบนี้ พวกแม่งได้เข้ากลุ่มแต่ผมไม่ได้เข้า มันน่าน้อยใจป่ะล่ะ

   คิดไปคิดมาก็ช่างแม่งเหอะ คนแมนๆ มันไม่ควรมาคิดเล็กคิดน้อย เอาเวลาไปทำหน้าที่สวัสฯ ดูแลน้องๆ ดีกว่า หึ

   เมื่อไปถึงพวกน้องๆ ที่แดกน้ำอย่างกับเป็นต้นไม้ แทนที่ผมจะหนีคำว่าไอ้นายท่านพ้น กลับกลายเป็นว่าคำว่านายท่านแม่งลอยเข้ามากระแทกหน้าผมเต็มๆ

   ยังไงน่ะเหรอครับ

   “น้องคะ ฟังพี่อยู่หรือเปล่า สิ่งที่ต้องเตรียมตัวก่อนไปงานรับน้องมหา’ลัย...” เอ้ที่พยายามเรียกร้องความสนใจสุดฤทธิ์เริ่มสังเกตอะไรบางอย่างได้ “นี่ฟังฉันกันอยู่มั้ยยะ พวกชะนีหอยน้อยนี่!”

   ไอ้พวกน้องผู้ชายได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่ในแถวแถมยังเงยหน้ามามองดูไอ้เอ้กันหน้าสลอน ส่วนพวกผู้หญิงน่ะเหรอ...แม่งจับกลุ่มเม้าท์มอยบางสิ่งบางอย่างในโทรศัพท์

   ผมทำสีหน้างงงัน จนกระทั่งไอ้หมูหัน ผู้ที่เล่นทวิตเตอร์เพียงคนเดียวในกลุ่มขยับหน้าจอโทรศัพท์มาให้ผมดู

   “นายท่านค่ะพี่เอ้”
   “วันนี้นายท่านหล่อมากกก”
   “ทิมก็หล่อ แต่นายท่าน...ฮือออออ หล่อจนมดลูกสั่น”

   ไอ้นายท่าน...มันกำลังติดเทรนด์ไทยในทวิตเตอร์

   สาเหตุที่มันติดเทรนด์ก็เพราะ...แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

   ไม่ใช่เพราะแม่เจ้าโว้ยครับ (เจ้าโว้ยมันคือใครผมยังไม่รู้จักเลย) แต่เป็นเพราะความหล่อของมันต่างหากที่ทำให้มันติดเทรนด์ไทย เมื่อเช้าค่ายละครยักษ์ใหญ่ทั้งสามค่ายจับมือทำละครร่วมทุนสร้างบลาๆๆ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น...มันอยู่ที่เด็กหนุ่มสามคนที่แย่งซีนดารานักแสดงนำกันใหญ่นี่แหละ

   แม้หน้าไอ้นายท่านจะบึ้งแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ความหล่อของมันลดลงเลย การใส่สูทง่ายๆ สบายๆ สีน้ำเงินเข้มไร้เนกไทยิ่งปรับลุคให้มันดูพอดีๆ ระหว่างความเนี้ยบกับความเป็นตัวมัน

   ไอ้เหี้ย...หล่อแบบนี้ไม่ติดเทรนด์ไทยได้อย่างไรไหว แถมยังติดคนเดียวโดดๆ ไม่เกรงใจไอ้ทิมกับไอ้นุกเลยสักนิด

   ไม่เชื่อก็ไปส่องในทวิตเตอร์ในตอนนี้ได้เลยครับที่ #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ บอกเลยว่าท่านจะต้องอ้าปากค้างกับความยาวของแท็กและความหล่อหน้าขาวใสของมัน!

   “ถึงกับยืนนิ่ง” หมูหันยิ้มแฉ่ง

   “ขอยืมส่องได้ป่ะ”

   “มึงสมัครแอคทวิตเตอร์เลยง่ายกว่า”

   “สมัครเพราะอยากส่องแฮชแท็กไอ้ท่านเนี่ยนะ”

   “...”

   “กูสมัครก็ได้” ผมรีบหลบไปด้านหลังเพื่อจัดการเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว ไอ้เอ้ที่ตอนแรกทำตัวจริงจัง ตอนนี้ก็เริ่มใจสั่น อยากรีบนัดหมายให้เสร็จและก็รีบจรลีไปส่องนายท่าน ทุกคนให้ความสนใจไอ้นี่กันใหญ่ในวันนี้เพราะวันนี้มันหล่อฉิบหายวายป่วง เป็นหน้าเป็นตาให้มอ ให้ครอบครัว และก็ให้ตัวมันเอง

   ความคิดของผมตอนนั้นไม่มีเหี้ยอะไรครับ นอกจากส่องและก็กดเซฟ...กดยิกๆ จนเครื่องจะเม็มเต็มก็หาได้แคร์ไม่ วันนี้ไอ้นายท่านมันหล่อแบบกร๊าวใจมากกกกกกก มากจนผมยอมไม่เป็นการเป็นงาน นั่งส่องทวิตเตอร์อย่างเดียวเกือบสองชั่วโมง

   งานเพิ่งจัดตอนสายของวันนี้นี่เอง (ว่าแต่งานอีเวนต์ตอนสายเนี่ยนะ...ถ้าไม่มีค่ายติสต์อย่างค่าย Gy ทำไม่ได้นะเออ) มีแฟนๆ ในทวิตฯ บางคนเดาว่าจัดเพื่อที่จะเอื้อให้กับลูกชายทั้งสามคนของเจ้าของค่ายที่มาร่วมงานในวันนี้สามารถกลับมาร่วมงานรับน้องของมหา’ลัยได้ทันแบบไม่เหนื่อยมาก เพราะมันเป็นกิจกรรมบังคับครับ ถ้าขาดก็คือจบเห่...ไม่สามารถเรียนจบได้

   ถ้าเป็นงั้นจริงผมก็นับถือใจพ่อๆ แม่ๆ ของไอ้เด็กสามคนนี้นะครับ ลูกมาก่อน งานมาทีหลัง...

   ในที่สุดก็มีคนมาดึงผมให้ออกมาจากโลกทวิตฯ นั่นก็คือไอ้อมร มันบอกว่าเลิกส่องนายท่านได้แล้ว มันหวง!

   “ไปแจกข้าวกลางวันน้องค่ะสวัสฯ น้องทานเสร็จก็ได้แยกไปพักผ่อนกันก่อนประชุมอีกทีตอนเย็นนี้”

   “ประชุมอีกแล้วเหรอ” กูจะเป็นลม...ประชุมเหี้ยไรนักหนา แค่เป็นฝ่ายขนข้าวขนน้ำของงานรับน้องมอนี่ต้องวางแผนกันขนาดนั้นเลยเหรอ

   “เขาสั่งมาก็ต้องไป”

   “อยากรู้จริงๆ ว่าเขานี่ใคร ให้ตายสิ”

   “พ่อมึงมั้งกล้า”

   “หลังๆ นี่ด่ากูจังเลย ไม่รักกูแล้วเหรออมร”

   “ไม่รักแล้ว กูจะไปรักหมารักปลาแทน หมายังดีกว่ามึงอ่ะคิดดู”

   “ไอ้เหี้ย”

   “ฮือออออ ไม่รู้ทำไมกูคิดว่ากูต้องแพ้มึงแน่ๆ” มันจีบปากจีบคอร้องไห้จนผมตกใจ นี่มึงดราม่าจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย

   “แพ้เรื่องไหนวะ”

   “เรื่องนายท่าน”

   “...”

   “มึงต้องได้แดกน้องแน่ๆ เลย”

   “เดี๋ยวก่อน” รู้สึกอยากจะสำลัก แต่ไม่มีอะไรอยู่ในคอ “อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้น”

   “ไม่รู้ดิวะ” อมรกอดอก “มึงน่ารักแถมยังเตี้ย รูปร่างมึงมันกะทัดรัด เหมาะที่จะหิ้วไปนอนด้วยที่ไหนก็ได้”

   “บ้านมึง” นั่นตัวกูหรือหมาชิวาว่า...

   “ตุ๊ดหมีๆ อย่างกูก็อดไปสิ” มันสะบัดตูดหนีผม “กูไปหาเทพเซียนดีกว่า...ว่าแต่นมเปรี้ยวนั่นกูแดกได้มั้ยน่ะ”

   “ไม่ได้!”

   “บ้าบอ”

   “กูไม่ได้บ้า”

   “ไปแจกข้าวไป๊”

   “ไปหาแอมโมเนียมาให้น้องไปมึงอ่ะ”

   มีคู่อริเป็นตุ๊ดนี่ถือว่าผมแมนมั้ยครับ ไอ้เหี้ยอมรนี่แม่งทำพี่อั้ม พัชราภาของผมเสียหมดเลย มึงต้องให้พี่เขาลาออกจากการเป็นไอดอลของมึงซะ

   ศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวยังคงต้องการความศักดิ์สิทธิ์...แต่วันนี้แม่งทดสอบให้ตายยังไงผมก็ไม่มีทางมีโมเมนต์ร่วมกับไอ้นายท่าน มันอยู่กรุงเทพฯ ถ้ามันขับรถกลับมาที่นี่อย่างเร็วก็ตอนเย็นๆ นู่น

   ผมหยิบนมเปรี้ยวหนึ่งกล่องในนั้นขึ้นมาดื่มอย่างเศร้าๆ หลังจากนั้นผมก็ทำหน้าที่ของผมต่อไป โดยที่ไม่ลืมขู่เพื่อนว่าห้ามแตะนมเปรี้ยวอีกหนึ่งกล่องที่เหลือโดยเด็ดขาด!

   ยอมรับว่าบ้า แต่ไอ้นมเปรี้ยวพวกนี้แม่งคือที่ยึดเหนี่ยวทางใจเรื่องของผมกับนายท่านมันจริงๆ

   ที่ยึดเหนี่ยวของผมคนเดียวนี่แหละครับ ไอ้นายท่านน่ะมันสนใจเรื่องนี้ซะที่ไหนกัน








   ตอนบ่ายของวันนี้ให้ทายว่าผมทำอะไรระหว่างรอประชุมสตาฟฟ์งานรับน้องมหา’ลัย

   ผมก็ประชุมรอน่ะสิครับ

   รู้สึกอยากร้องไห้...ชีวิตทำไมมีแต่การประชุม ไหน ใครคือผู้ใหญ่ลี ทำไมตีกลองประชุมบ่อยจังเลย

   สถานที่ประชุมของผมก็คือใต้ถุนคณะเหมือนเดิม เอ้เป็นคนเรียกประชุมเพื่อวางแผนแบ่งหน้าที่ดูแลน้องๆ คณะหลังจากที่จะมีรุ่นพี่บางส่วนกลายเป็นสตาฟฟ์ของมหา’ลัย คนเหล่านั้นอาจจะไม่ได้มีเวลามาดูแลน้องคณะตัวเองมากนัก เนื่องจากต้องดูแลน้องปีหนึ่งทุกๆ คณะ

   ผมไม่มีความเห็นใดๆ ทั้งสิ้น...ได้แต่นั่งมองเหม่อ ดูพวกดาวเดือนเดินเข้าๆ ออกๆ ห้องประชุมโดยไร้ซึ่งเงาของนายท่าน คนที่เขาว่ากันว่าเป็นตัวเต็งตำแหน่งเดือนมหา’ลัยในปีนี้

   อย่าเรียกมันว่าตัวเต็งเลย เรียกว่าตำแหน่งนอนมาให้มันเลยจะดีกว่า เอ้มันเล่าว่าเจ่เจ๊แทบจะยกถ้วยรางวัลกับสายสะพายให้มันเลยโดยไม่ต้องประกวด เพราะขณะนี้พวกเดือนที่ประกวดด้วยกันก็เกือบจะสละสิทธิ์กันหมดแล้ว

   นี่คืออิทธิฤทธิ์ของเทรนด์ไทย...อิทธิฤทธิ์ของแฮชแท็กอันแสนจะยาวเหยียดว่า #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์

   ฟังไอ้เอ้วางแผนงานนานก็ชักจะง่วง มันใช้หลังไอ้ตงกับไอ้เซียนเป็นที่บังไม่ให้ประธานชั้นปีอย่างเอ้มันเห็นผม ก่อนที่จะฟุบลงไปกับโต๊ะ จากนั้นก็หลับไปเลย...

   ตื่นขึ้นมาอีกทีเขาก็เลิกประชุมกันแล้ว และที่สำคัญ...ไอ้นายท่าน อรุณกิตตินิวัฒน์ตัวจริงเสียงจริงก็กำลังนั่งมองดูผมอยู่ฝั่งตรงข้ามโดยใช้แขนซ้ายค้ำไปที่ขมับ

   “ไอ้เหี้ยยยยย!” ตกใจฉิบหาย ไม่รู้จะตกใจเรื่องไหนก่อนดี เรื่องที่ไอ้นายท่านมันนั่งอยู่นี่ เรื่องที่มันถอดเสื้อนอกออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ตตัวที่ใส่ออกงาน หรือเรื่องที่มันจ้องผมตะกี้

   กูตกใจทุกเรื่องเลยก็แล้วกัน!

   “เหี้ยเต็มหน้ากูเลย” มันยืดตัวขึ้น ข้างหน้ามันคือเศษซากศาลเจ้าพ่อนมเปรี้ยวอีกกล่องหนึ่งที่โดนมันจัดการจนหมดแล้ว

   “เมื่อเช้าออกงานไม่ใช่เหรอ”

   “ก็เสร็จแล้วนี่ไง”

   “...”

   “ถามไรหน่อยดิ”

   ผมกลืนน้ำลายก่อนพูด “ถามว่า?”

   “ที่แบบนี้มึงก็นอนได้เหรอ”

   “นอนได้ดิวะ เย็นสบาย เพื่อนก็เยอะแยะ”

   “ไหนเพื่อนมึง”

   ผมเพิ่งมีโอกาสได้มองซ้ายมองขวา สิ่งที่ผมเห็นมีเพียงแต่ไอ้ทิมกับไอ้นุกที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่มุมไกลๆ ทั้งคู่ก็ยังอยู่ในชุดออกงานแบบไม่มีเสื้อนอก บริเวณนี้ไม่มีแม้แต่เงาของเด็กคณะเศรษฐศาสตร์คนไหนแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะเป็นปีสองหรือปีหนึ่งก็ตาม

   ไอ้ฉิบหายเอ๊ย กูโดนทิ้งแล้ววววววววววววววววว

   “นี่ถ้ากูไม่อยู่มึงทำไงเนี่ย” น้ำเสียงของมันยานคาง คล้ายกับคนขี้เกียจพูด สีหน้าของมันดูเหนื่อยอย่างปิดไม่มิด

   “ก็แย่น่ะสิ” เคยตื่นขึ้นมาแล้วมองไม่เห็นใครทั้งๆ ที่คิดว่าจะมีคนเต็มไปหมดมั้ยครับ...มันคงเป็นความรู้สึกที่เหี้ยน่าดูเลย

   “ง่วงก็ไปนอนไป”

   “ไม่ได้ ต้องไปประชุม” รีบตบแก้มตัวเองเพื่อให้หายง่วง

   “ประชุมกี่โมง”

   “สี่โมงเย็น”

   “ตอนนี้สี่โมงสิบห้า”

   “เหี้ยยยยย” ผมรีบลุกขึ้น ในใจนึกคำด่าไอ้แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาเตรียมไว้แล้ว

   พวกมึงตายยยย พวกมึงตายชัวร์ๆ ตายด้วยน้ำมือน้ำตีนกูนี่แหละ!

   “ไปนะ” ผมบอกลาไอ้นายท่าน เอาไว้ไปฟินกับการที่โดนมันจ้องผมตอนนอนทีหลัง

   “ประชุมอยู่ไหน”

   “ตึกอเนกประสงค์ 4 อ่ะ”

   “มันอยู่ตรงไหน”

   เกือบลืมไปว่าคนฟังมันอยู่ปีหนึ่ง “ใกล้ๆ กับตึกอเนกประสงค์ 3”

   “นี่มึงกวนตีนกูเหรอ ไม่เห็นจะรู้จักสักที่”

   “กลับมาพูดเหมือนเดิมแล้วด่ากูใหญ่เลยนะ”

   “ไม่เกรงใจหรอก”

   “...”

   “ตกลงมันอยู่ที่ไหน”

   “ถามไปทำไม ไปซ้อมดาวเดือนของมึงโน่น” กว่าจะประกวดก็วันสุดท้ายของงานรับน้อง แต่ถึงอย่างนั้นซ้อมให้มันแม่นๆ ไว้ไม่ดีกว่าเหรอวะ

   “กูจะไปส่ง”

   “ให้ทิมกับนุกไปส่งก็ได้”

   “กูไม่ให้พวกมันไป”

   “อ้าว มึงนี่”

   “เร็ว” มันไม่ลืมที่จะเก็บซากกล่องนมเปรี้ยว จากนั้นก็เดินนำผมไปโดยที่ พยักหน้าให้ไอ้ทิมกับไอ้นุกด้วย เดี๋ยวนะ แค่พยักเหรอ ไม่พูดอะไรกันหน่อยเหรอวะ นี่แก๊งคุณชายจากนิเทศศาสตร์ของมึงสื่อสารกันด้วยพลังจิตหรือไง

   “โอ้โห” ผมอ้าปากค้างเติ่งเมื่อเห็นรถไอ้นายท่าน “กลัวไม่เด่นเหรอ”

   “แล้วไง บ้านกูมีตังค์”

   จ้า กูยอมแล้วจ้า

   ผมนึกไปถึงตอนที่ผมสัญญาไว้กับมันว่าจะไม่ขับรถอีก เพราะมันต้องการที่จะขับรถให้ ตอนนี้คำพูดนั้นได้เป็นจริงหลังจากเวลาผ่านไปทั้งสิ้นสองปีเต็มๆ

   แม่งอดอึ้งไม่ได้จริงๆ ว่ะ

   “สายแล้วนะ” มันเอ่ย

   “อื้มๆๆ” ผมรีบขึ้นรถก่อนที่คุณชายมันจะเปลี่ยนใจ หรือไม่ก็กลัวมันจะเทผมลงกลางทาง








[ มีต่อนะคะ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 5 หน้า 10 03/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 06-11-2017 19:01:30








   “ไหนตึกอเนกประสงค์ 4”

   “ข้างหน้าเนี่ย”

   “มอกว้างสัดๆ”

   “ตอนเลือกเรียนนี่ไม่ได้ศึกษาเหรอว่ามอเป็นยังไง”

   “ไม่ได้สนใจอ่ะ” มันขับรถไปพูดไป แม้ว่าน้ำเสียงมันจะไม่ได้กลับมาเป็นเหมือนแต่เก่า แต่ผมก็รู้สึกดีนะที่มันพูดกับผมเยอะขึ้น

   “ไม่ชอบที่นี่ แต่มาเรียนที่นี่เนี่ยนะ” ขอท้วงหน่อยเถอะ “มึงบ้าป่ะวะ”

   “ก็ถ้าไม่ดี พี่เซียนกับพี่ตงคงไม่มาเรียนหรอก”

   “คือมึงตามไอ้เซียนกับไอ้ตงมาเรียนว่างั้น”

   “อืม"

   ตรรกะไหนของแม่งผมก็ไม่รู้หรอกนะ...

   “เพื่อนมึงที่ชื่อพี่หมูหันอ่ะ”

   “ทำไม”

   “น่ารักดีนะ”

   อยู่ดีๆ ผมก็นึกไปถึงตอนที่หมูหันมันเอ่ยปากชมไอ้นายท่านว่าหล่ออย่างงั้นอย่างงี้ พอเอาคำชมของไอ้นายท่านเมื่อกี้มาบรรจบกันกับที่ไอ้หมูหันมันชม ผมบอกเลยว่า...หัวผมก็เริ่มที่จะร้อนรุ่ม

   “ชอบเหรอ” พยายามอย่างยิ่งไม่ให้น้ำเสียงของตัวเองดูเหวี่ยง ผมพยายามที่สุดแล้ว

   “ก็ชอบนะ คุยสนุกดี”

   “เฮ้ย”

   “หึ” นายท่านส่งเสียงในลำคอ มุมปากของมันเริ่มจะยักยิ้มนิดๆ

   “แกล้งกูใช่มั้ยเนี่ย”

   “แกล้งอะไรไม่ทราบ”

   “บอกชอบเพื่อนกูต่อหน้ากูเนี่ย”

   “มึงรู้สึกอะไรด้วยเหรอ”

   “รู้สึกดิ”

   “รู้สึกอะไร”

   “รู้สึกห...หวงเพื่อน”

   “อืม ก็น่าหวงอ่ะ น่ารักดี เหมือนเด็กๆ”

   “กูลงตรงนี้แหละ” ผมรีบพูด หลังจากที่มันจอดรถผมก็รีบเปิดประตูลงจากรถไปในทันที รู้สึกโกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่ไม่ทำห่าอะไรหรอก เดี๋ยวจะตามเกมไอ้นายท่านไปซะเปล่าๆ

   แม้จะไม่อยากเล่นเกมนี้ แต่ผมบอกได้เลยว่าผมโคตรจะเป็นผู้แพ้ในตอนนี้

   ท่านมันทำให้ผมเขิน ทำให้ผมหึง ทำให้ผมไม่พอใจได้ตลอด...แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังชอบที่จะอยู่กับมันอยู่ดี

   ...ผมก็ยังชอบมันอยู่ดี

   “อ้าวกล้า มาประชุมสายนะ” ไอ้เชนที่เพิ่งเปิดประตูออกมากวักมือเรียกผมยิกๆ “โดนเพื่อนแกล้งใช่ป่ะ พวกเสดสาดหัวเราะกันใหญ่เลย”

   “พวกมันแกล้งทิ้งกู” ผมโวยวาย

   “แล้วใครมาส่งอ่ะ รถแพงซะด้วย”

   “ไม่รู้...ฮิปโปมั้ง”

   “หา”

   “เข้าไปกันเถอะ”

   ผมมองไปที่รถของนายท่านซึ่งยังจอดนิ่งอยู่ หลังจากนั้นผมก็หายจ๋อมเข้าไปในห้องประชุม

   ลืมบอกขอบคุณคนที่มาส่งไปเลยแฮะ...
   







   ห้องประชุม ตึกอเนกประสงค์ 4

   “ตลกไอ้กล้าฉิบ มึงคิดว่าป่านนี้มึงจะเป็นไงวะ”

   “ก็จะเป็นไงล่ะ คงสวีตอยู่กับไอ้นายท่านนั่นแหละ”

   “นายท่านมันบอกเองนี่ว่าให้ไปกันก่อน มันจะดูแลไอ้กล้าให้”

   “อีกไม่นานคงได้ยินข่าวดีกันแล้วล่ะ”

   “กล้าจะมีท้องงงงงงงง”

   “ท้องกับพ่อมึงมั้ง พวกเหี้ย!” ผมขัดจังหวะไอ้แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมา พวกมันสะดุ้งก่อนที่จะหันมาแล้วส่งเสียงหัวเราะลั่น

   “ยังอยู่ดีเหรอ”

   “ไม่ดีมั้ง” อยากจะทุบเรียงคน ให้แม่งหน้ามีแผล จะได้ไม่มีสาวๆ ที่ไหนมาหลงอีกทั้งชีวิต “เพื่อนคนอื่นๆ แม่งก็เล่นด้วยเหรอ”

   “เล่นกันหมดอ่ะ ปีหนึ่งก็เล่น” เซียนตอบ

   “หา”

   “น้องมันเล่นเพราะนายท่านมันเดินไปขอ โคตรตลก ฮ่าๆๆๆ”

   “ตลกพ่องดิ โอ้ยยยยย”

   เหี้ยกันหมด เหี้ยออล เหี้ยตั้งแต่น้องยันพี่...นี่กูเองไง คนที่หาข้าวหาน้ำให้พวกมึงอ่ะ โธ่เอ๊ยยยยยย เห็นคนหล่อเป็นไม่ได้ รวมหัวกันแกล้งกูใหญ่

   ผมไม่มีอารมณ์จะฟังประชุมต่อทั้งนั้น ได้แต่นั่งอยู่ด้านหลังพวกสวัสฯ ของมหา’ลัยอย่างเซ็งๆ โดยมีไอ้เชนซึ่งนั่งอยู่กับพวกซีเคียวฯ พยายามส่งยิ้มมาให้ผมรู้สึกดีขึ้น ผมเอาแต่ส่ายหน้าส่งให้มัน ยังไงตอนนี้ผมก็ยังอารมณ์ไม่ดี อีกทั้งยังง่วงอยู่มากด้วย

   จนกระทั่ง...

   “เหยดแม่”

   “คุณพระคุณเจ้า”

   “ปีหนึ่งเข้ามาในนี้ไม่ได้นะคะ!”

   “ถึงน้องจะหล่อมาก แต่น้องเข้ามาไม่ได้น้า”

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดด”

   อะไรวะ...เกิดอะไรขึ้น ผมยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น รู้ตัวอีกทีก็ถูกฉุดให้ลุกแล้ว

   ไอ้นายท่านนี่เอง นี่มึงยังอยู่อีกเหรอเนี่ย แถมมันยังเข้ามาสร้างความแตกตื่นให้กับมนุษย์ปีสองอย่างพวกผมด้วย

   “โทษทีครับ มารับพี่กล้ากลับห้อง พี่กล้าไม่ค่อยสบาย”

   เหยดดดดด วิญญาณอะไรเข้าสิงมึงเนี่ยไอ้เหี้ยท่าน

   ทุกคนงงกันไปหมด พวกสตาฟฟ์ปีสองงง พวกสวัสฯ เพื่อนผมก็งง ผมเองก็งง ไอ้เด็กปีหนึ่งหน้าหล่อตัวเต็งเดือนมหา’ลัยปีนี้จู่ๆ ก็มาลากตัวพี่ปีสองออกไปจากห้องประชุมดื้อๆ ซะงั้น

   “อะไรของมึงเนี่ย” ขอโวยวายหน่อย ที่โวยวายไม่ใช่เพราะไม่พอใจ แต่เพราะอยากรู้...มันแม่งทำไปทำไม

   “ง่วงไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวไปส่งที่ห้อง”

   “เฮ้ย แต่กูมีงาน”

   “มีก็ลาออกซะ คนเยอะแยะ ไม่มีมึงคนเดียวเขาก็ทำกันได้”

   “ไอ้บ้า ชื่อกูก็ลงไปแล้ว”

   “มึงจะจริงจังกับการเป็นสวัสฯ ทำไมนักหนา”

   “แล้วมึงจะมาจริงจังกับเรื่องของกูทำไม กูเคยเหี้ยมาก่อน กูก็แค่อยากทำตัวให้ดีขึ้นบ้างก็เท่านั้น” ปกติแล้วสมัยมัธยมผมไม่ได้ใส่ใจคนอื่นแบบนี้หรอกครับ ชีวิตผมเละเป็นโจ๊ก เรียนมัธยมก็แบบจะจบแหล่ไม่จบแหล่ ดีที่มีไอ้เหี้ยตงกับไอ้เหี้ยเซียนมาช่วยดึงเอาไว้

   และก็มีไอ้เหี้ยนายท่านนี่อีกคน...

   “ดีแต่กับคนอื่น ไม่เห็นดีกับกูเลย”

   “ฮะ”

   “เร็ว จะไปส่ง”

   “ก็ได้ๆ ยอมก็ได้” ขี้เกียจเถียงแม่งแล้ว ลืมไปว่าผมยังเป็นฝ่ายที่ต้องง้อมันอยู่ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยก็แล้วกัน “ถ้าเพื่อนสตาฟฟ์ด้วยกันด่ากู มึงรับผิดชอบนะท่าน”

   “กูรับผิดชอบมึงอยู่แล้วล่ะ”

   “วันนี้มึงเข้าใกล้กูดีจัง”

   มันไม่พูดอะไร เอาแต่หน้าบึ้ง แล้วเดินนำผมไปที่รถ

   “ไม่ชอบให้พูดอะไรทำนองนี้เหรอ กูไม่พูดก็ได้นะ”

   “อยากพูดอะไรก็พูด อยากทำอะไรก็ทำ เหมือนกูตอนนี้เนี่ย”

   “...”

   “แม่งลืมหมดแล้วมั้งว่าเคยโกรธ เคยเสียใจขนาดไหน” นายท่านทำท่าจะเขย่าตัวผม แต่ก็ไม่ “เอลฟ์แคระเตี้ยๆ แบบนี้เสน่ห์แรงได้ไงวะ ไม่เข้าใจ”

   “กูว่ากูได้ยินนะ”

   “พูดให้ได้ยิน”

   “...”

   “ขึ้นรถดิ”

   ตกลงกูควรฟินดีมั้ยสำหรับวันนี้...แม่งดูวุ่นวาย ดูงงๆ ยังไงก็ไม่รู้

   ระหว่างทางกลับหอ ผมหันไปถามคนข้างๆ ที่ยังหน้าบึ้งตึงอยู่ “มีเพื่อนกูบอกมึงยังว่ากูเปลี่ยนชื่อตัวละคร RoV แล้วอ่ะ”

   “...”

   “ไม่มีสินะ”

   “ไม่มีใครบอก” มันตอบ “แต่แคปมาให้ดูเลย”

   “เฮ้ยยยย” กูไม่น่าแถมแม่งเลยยย นัยน์ตาของไอ้ท่านติดจะนึกสนุกขึ้นมา

   “มึงมันคนขี้เลียนแบบ”

   “ไม่ได้เลียนแบบเว้ย ก็มึงบอกมึงจะเปลี่ยนอยู่แล้วนี่”

   สาบานได้ว่านายท่านทำสีหน้าครุ่นคิด... “อืม คงเปลี่ยนอ่ะ”

   “เปลี่ยนเป็นไร” กูรวยอยู่แล้ว เดี๋ยวกูจ่ายเพื่อจะได้เปลี่ยนตามเป็นชื่อคู่กับมึง ทั้งๆ ที่กูไม่ค่อยได้เล่นนี่แหละ

   “ชื่อเดิม”

   “...”

   “เติมคำว่ามากเข้าไปข้างหลัง”

   เฮ้ย...อึ้งผสมเขิน เขินมาก เขินแล้วววว เขินอีกแล้ววววววววว



   .


   .


   .


   จาก ‘รักกล้า’ จะกลายเป็น ‘รักกล้ามาก’ อย่างงี้เหรอวะ

   โอ้ยยยยยยยย ใจกู

   “ง้อกูหน่อยดิวะกล้า” ใจผมเต้นตึกๆ ตอนที่นายท่านทำเสียงออดอ้อน

   “...”

   “ง้อกูให้สมกับความรักที่กูมีให้มึงหน่อย”

   ความเจ็บปวดที่นายท่านมันเคยได้รับจากผม มันทำให้ผมระลึกไว้อยู่เสมอว่ายังไงมันก็คงไม่ยอมกลับมาดีกับผมง่ายๆ ผมทำมันเจ็บช้ำน้ำใจชนิดที่ว่าให้ความหวังแล้วจากไป เหตุผลก็ฟังไม่ขึ้น อีกทั้งยังเทแบบที่ไม่แคร์ว่านายท่านมันจะเสียใจแค่ไหน

   มันไม่รู้ว่าผมเอาเวลานั้นไปเสียใจกับตัวเองเหมือนกัน

   ถึงอย่างนั้น...ผมก็ไม่คู่ควรที่จะได้นายท่ายกลับคืนมาได้อย่างง่ายดายจริงๆ

   ตอนที่รถจอดเตรียมจะเลี้ยว ผมเอื้อมมือไปดึงใบหน้าของไอ้นายท่านเข้ามาใกล้ จากนั้นก็บรรจงแตะริมฝีปากผมไปที่ริมฝีปากของมันเบาๆ

   ความรู้สึกเหมือนสมัยก่อนได้กลับมาอีกครั้ง...ผมกับมันเคยจูบกันบ้าง เป็นจูบที่เอาปากมาแตะกันเฉยๆ แบบครั้งนี้

   “ฝากมึงไว้ก่อนนะ กูจะทำทุกอย่างให้เราสองคนมีจูบครั้งต่อไป”

   มันเงียบ...อีกทั้งยังหูแดงก่ำ

   “นายท่าน เลี้ยวได้แล้ว รถว่างแล้ว”

   “...”

   “ไอ้ท่าน!”

   ปี๊นนนนนนนน

   เพราะรถคันหลังบีบแตรด่ามันจึงรู้ตัว

   “ให้ตายเถอะ รู้แล้วว่าไม่ควรทำห่าอะไรกับมึงทั้งสิ้นบนรถอ่ะ”

   “ยังไง”

   “สติมึงหลุดง่าย”

   “ก็เพราะมึงทั้งนั้นสัด”










   “นุก มึงว่ามันโอเคมั้ยวะ”

   “กูว่าไม่...สงสัยพี่กล้ากระชากวิญญาณของมันไปด้วย”

   “...”

   “...”

   “...”

   “เชี่ยทิม เชี่ยนุก”

   “หืม”

   “ว่าไง”

   “บุกไปปล้ำไอ้กล้าคืนนี้มันจะเกินไปมั้ยวะ”

   “โหยสาดดดด ใจเย้นนนนนน”

   “รุ่นพี่นัดตีห้าหน้าคณะพรุ่งนี้ ใจเย็นเย้นนนนนนนนนน”

   “ไม่ไหวแล้ว คิดถึงมาก อยากฟัดโคตรๆ”

   “แต่ก่อนก็ไม่เคยได้ฟัดนี่”

   “ช่ายๆๆ”

  “ก็ไปทำให้มันเคยไงวะ ใจร้อนว่ะ”

   “มันลืมที่มันเคยโกรธพี่เขาแล้วจริงๆ”

   “รักมากก็งี้ ต้องยอมใจเขา”








TBC*





เชิญได้ที่ #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ นะคะ
รออ่านอยู่น้า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 06-11-2017 19:17:48
สุดท้ายนายท่านก็แพ้ทางให้เอลฟ์แคระอยู่ดี :-[
อ่านไปเขินไป ถ้าจะเลิกงอนกันแล้วดีต่อใจขนาดนี้นะ ตอนต่อไปมดคงท่วมจอแน่ๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 06-11-2017 19:23:28
วิธีง้อของกล้านี่แซ่บเกินนน :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 06-11-2017 19:38:08
นายท่านเป็นคนแบบนี้หรอคะ555555555555
ชื่อติดเทรนด์เพราะความหล่อนี่หน้าควานลินลอยเข้ามาในหัวเลย #หวีดน้องหลินแปบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: peung25 ที่ 06-11-2017 19:42:38
 :m25:   นายท่านสติหลุด 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 06-11-2017 19:44:32
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: pancakesexy ที่ 06-11-2017 19:47:40
รุ่นพี่จะนัดตีห้าไม่ใช่ปัญหาค่ะน้องนายท่าน เจ้เชื่อว่าน้องไหว จัดการอิกล้าหาญบอยให้สาแก่ใจอิช้อยไปเลยค่ะเชื่อเจ้ ลุยค่ะลูกกกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-11-2017 19:51:37
น้องท่านใจเย็น ๆ ลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2017 19:56:43
 o13 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 06-11-2017 20:03:33
น่าจะง้อกันในห้องนะคะ  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 06-11-2017 20:16:49
ท่านใจเย็นๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 06-11-2017 20:17:28
โอ๊ยๆหัวใจจจจจ ฟินมากกกกกกก กรีดร้อง  :impress2: :impress2:
ดีต่อใจจริงๆ
   “ง้อกูหน่อยดิวะกล้า” <- เจอประโยคนี้เข้าไป ตายๆๆ
วิธีการง้อของกล้าก็โคตรๆ กรี๊ดๆ
อ่านไป ยิ้มไป ชอบมากค่าาาาา ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-11-2017 20:28:02
หืมมมม...ดีกันจริงจังเถอะคะคุณ  คือแบบดีต่อใจมาก  ดีกันแล้วจะได้หวงกันได้เต็มที่แสดงออกได้เต็มที่และฟัดกันให้เต็มที่ไง 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: popeyez ที่ 06-11-2017 20:28:55
เขินนนนนนนนนนน โอ๊ยยยยยย ทำไมต้องมาเขินอะไรแบบนี้ด้วยยยยยยยย เขินนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 06-11-2017 20:29:59
เอามาไว้ที่ห้องเลย นายท่าน จะได้ปล้ำสมใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 06-11-2017 20:39:19
ใจเย็นๆทั้งคู่เลยนะลูกนะ แต่นี่ลงไปดิ้นที่พื้นแล้ว ดีนะอยู่บ้าน ฮืออออ น่ารักเกินไปแล้ว ขอบคุณมากค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: tudtwokawaii ที่ 06-11-2017 20:50:27
 :hao7: นายท่านใจเย็นเย้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 06-11-2017 20:53:08
นายท่านนนนนนนน ฮืออออออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 06-11-2017 21:08:56
ตัวเล็กกะทัดรัด หิ้วง่าย หิ้วไปเลยค่ะนายท่าน อย่าช้ากล้ารออยู่  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 06-11-2017 21:27:46
เขินมากกกกกกกก  ท่านกับกล้า น่ารักกกก รอตอนต่อไปน๊าาาา :ling1: :really2: :z10:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-11-2017 21:29:32
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 06-11-2017 21:30:11
หลานนายท่านรุกเร็วไปไหม หลานกล้าตามไม่ทันนะ ยิ่งเอ๋อ ๆ อยู่  :mew4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 06-11-2017 21:37:08
555555 ท่าน หยวนๆนะ หายงอน จะได้ฟัดแรงๆทีนึง อิอิๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-11-2017 21:40:25
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-11-2017 22:14:22
หมดสิ้นแล้วทุกอย่างจริงๆฟอร์มที่สร้างมาเพราะความหึงหวงล้วนๆ ฮ่าๆๆ กล้าต้องไปขอบคุณพี่เชนแล้วละ แต่ก็นะสงสารพี่เชนเหมือนกันเพราะงั้นมาค่ะพี่เชนเราจะปลอบพี่เอง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 06-11-2017 22:25:09
ไปที่ห้องกล้าได้เลยจ้ะนายท่าน เดี๋ยวเจ๊จะแอบไปปลดล็อกประตูห้องไว้ให้นะ555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 06-11-2017 22:27:24
แพ้ทางไปอีกเน้อออ กล้านี่โชคดีระดับล้าน ฮืออ น่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 06-11-2017 22:27:42
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-11-2017 22:30:21
ยอมใจจิงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 06-11-2017 22:36:31
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 06-11-2017 22:37:53
ชาบูให้กับศาลนมเปรี้ยว

เย้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 06-11-2017 22:58:24
กรี้ดดดด เขินนนน น่ารักกกก
ไปค่ะ ไปง้อกันต่อในห้องง
เราสามารถง้อกันได้ทุกที่นะคะ
ตั้งแต่รถ ลิฟท์ เตียง ระเบียง และครัวค่ะ//เอ๊ะๆ555
ระดับน้ำตาลเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สวีทได้โดยไม่แคร์มือที่3 4 5 ใดๆทั้งสิ้นนน
ปล. ชื่อแทกยาวจนต้องร้องขอชีวิตต555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 06-11-2017 23:01:53
เขิน กล้ารุกได้น่ากลัวมาก งื้อ :jul1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 06-11-2017 23:14:57
โอยยยย!!! ทำไมทิ้งท้ายให้ฟินเฟร่ออย่างงี้เนี่ยะ....ค้างสิคร้าบบบบบงานนี้...มาต่อเร็ว ๆ นะ...อารมณ์มันค้างเติ่งบอกเลย...  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-11-2017 23:15:42
ไอ้น้องท่าน ใจเย็นลูก จะไปฟัดเค้าเด๋วนี้เลยหรแ :pigha2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Carrot_t ที่ 06-11-2017 23:35:16
โอ้ยยยยย โคตรเขินเลยยยยยยย :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: viewier ที่ 06-11-2017 23:54:05
โอ้ยยยยยย อยากเกิดเป็นกล้าาา นายท่านดีมากแบบไม่ไหวแล้วอะ
ชีวิตนี้อยากมีแบบนี้บ้าง คนเรามันจะรักเดียวใจเดียวมานานขนาดนี้ได้ยังไงงง
ขนาดที่ว่าโดนทำให้เจ็บเกือบตายตั้งหกเดือนยังตัดใจไม่ได้เลย
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร นอกจากคำว่านายท่านดีมากๆเลย ดีที่สุดเลย ฮือออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-11-2017 23:54:48
โอ๊ย............ดีต่อใจจริงๆ   :hao5:

นายท่านมานั่งเฝ้ากล้านอน  :katai2-1:

ร้องขอให้กล้าง้ออีกด้วย
กล้า ง้อแค่จุ๊บปากเบาๆ
สติสตังของนายท่านหายหมด
ทั้งที่ขับรถอยู่นะเนี่ย

แถมยังอยากปล้ำกล้าซะด้วย
รอนะฉากนั้น  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 06-11-2017 23:55:20
 o13

 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 06-11-2017 23:58:01
โอ๊ยยย น่าร้ากกกกกกกกก :hao7:
กล้าเอ๊ยยย ใกล้จะได้เสียตัวในเร็ววันละสิเนี่ยย :laugh: :laugh:
รอจ้าาาาาาา :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Trystan ที่ 07-11-2017 00:16:45
น่ารักก เขิน ดีต่อใจ รักกล้า  :hao7: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-11-2017 01:27:29
ไปจุ๊บจนเด็กมันได้ใจใหญ่และ
รอวันกล้าหาญโดนฟัดด =.,=
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: noppnopp ที่ 07-11-2017 01:28:28
เจอท่าไม้ตายผู้คุมวิญญาญ เข้าไปนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชถึงกะบจิตหลุดไปเลยทีเดียว ไปฝึกคาถาผู้พิทักษ์มาบ้างนะลูก ระวังจะแพ้ทางเอลฟ์แคระเอาง่ายๆ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 07-11-2017 02:17:12
โอ้ยยยยยยยย  :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-11-2017 03:05:52
 :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 07-11-2017 05:46:40
กล้าหาญบอยยยย เธออย่าแพ้ให้นายท่านขนาดนี้สิ ช่วยเล่นตัวหน่อย55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-11-2017 07:39:53
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-11-2017 07:45:12
คนมันรักมากนิเน๊อะ เชนแนะนำไปหาเมียใหม่นะ55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 07-11-2017 10:13:04
กรี๊ดดดด หวานสุดดด
งื้ออ อ่านแล้วเขิน :-[
กล้ารุกจูบก่อนเลยนะเนี่ย นายท่านฟินไปดิ 55555
รอตอนหน้านะคะ มาต่อไวๆ น้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 07-11-2017 12:51:18
รักมากกกกกกก็งี้แหละ  เคยรักเขา  พอเขามาง้อแหมมมมมม  น่ารักกกเชียวววววววว :mew2: :mew2: :mew2: :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 07-11-2017 13:16:52
ในเมื่อน้องเชนไม่มีคู่แล้ว งั้นเบนขอนะคะ


55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-11-2017 16:28:51
อีกนิดนึงก็จะได้ดีกันนนนนน  :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 07-11-2017 16:30:11
วิธีการง้อคือยอมเลย :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 07-11-2017 18:53:03
หายงอนแล้วได้กินแน่นายท่าน 55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 07-11-2017 19:02:58
บุกไปบุกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-11-2017 19:13:40
 :pig4:  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 07-11-2017 19:34:26
นายท่่านไม่ไหวแล้ว  555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 07-11-2017 19:50:51
อยากเป็นกล้าขึ้้นมา :mew1: :mew1:ทีเดียว.
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-11-2017 21:38:16
หลงรักในความบ้าของนายท่านนนนนน
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก :z2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 07-11-2017 22:31:22
บุกไปเลย บุกไปโลด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 07-11-2017 22:32:48
โอ้โหหหหหหห ง้องี้ ตายไปเลยยยยย  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Lalaleega ที่ 07-11-2017 22:41:43
เขินจนจะบ้าแล้วว  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-11-2017 22:56:13
นายท่านต้องใจเย็นๆนะ อย่าเพิ่งใจร้อนไป  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MacaroonCookie ที่ 07-11-2017 23:08:27
ฮาตรง มันลืมแล้วว่ามันเคยโกรธพี่เค้า 55555 น่าร้ากกกกก :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-11-2017 23:45:34
5555 น่ารักดี ทำไมนายท่านยอมขนาดนี้ ใจละลาย
กล้า นายท่านร้องขอแล้วนะ ออดอ้อนแล้วนะ ทำให้สมกับที่รักหน่อยสิ

แล้วดูทำไมเพื่อนกล้าร้าย ดูทำเพื่อนได้ ดีนะมีนายท่านอยู่

แล้วเป็นอะไร อาการหนักมากนะ ใจร้อนไปหมดแล้ว 55555
แล้วรออยู่ข้างนอกแบบนั้น ใจมันหวั่นหรอ ถึงต้องบุกมาลักพาตัวไป

น่ารักกกกก ก สิบสองล้านตัว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 08-11-2017 00:46:41
แ่แตะปากท่านก็ยอมแล้ววววว
โอียยยย น้องท่านนนนน
หยิ่งหน่อยก็ได้นะ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: nut_ml ที่ 08-11-2017 02:00:49
อ่านไปยิ้มไป ชอบอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Bommiiz_bb ที่ 08-11-2017 07:17:56
แอร๊ยยยยยย ชอบจังคนฟอร์มหลุดด น่าย้ากกกกกกกกก :impress2: :impress2: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-11-2017 12:26:24
บุกเลย บุกเลย ปล้ำเลย ปล้ำเลย :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: มุมิมิ ที่ 08-11-2017 20:13:53
ต้องเกิดอีกกี่ชาติถึงจะได้เเบบกล้า55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: 01-ST ที่ 09-11-2017 00:46:29
โอ้ยย จะหมันไส้นายท่านก็หมันไส้ จะเอ็นดูก็เอ็นดู 5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: 01-ST ที่ 09-11-2017 00:49:08
โอ้ยยย จะหมันไส้ก็หมันไส้นายท่าน จะเอ็นดูก็เอ็นดู 5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-11-2017 06:54:49
คู่นี้น่ารัก ท่านพยายามหาทางช่วยให้เตี้ยง้อตัวเอง 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 09-11-2017 17:51:43
นายท่านใจร้อนน่าดูเลย,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 10-11-2017 02:03:14
น่ารักโครต อยากอ่านตอนเอ็นซีจริงๆ เขินนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 10-11-2017 09:54:40
ใจเย็นๆคะ ง้อแบบนี้สติหลุดสิคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-11-2017 12:49:10
โคตรน่ารักกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกก
ระเบิดตัวเองไปแล้ววว นายท่านน่ารักชิบเป๋งงงง
อีกนิดเท่านั้นกล้าเอ้ยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 10-11-2017 16:12:50
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Y-Darkness ที่ 10-11-2017 16:20:04
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kaikaaa ที่ 10-11-2017 21:00:53
ฟอร์มมาก ฟอร์มจัด ขอให้ฟอร์มต่อไป อยากให้เอลฟ์แคระง้อแล้วเห็นน้องหลุดแบบนี้ เอ็นดูคนฟอร์มจัด เราไม่อยากให้พี่เชนร้ายเลย คนแต่งอย่าแต่งให้พี่เชนร้ายเลยนะคะ อยากให้พี่เขาแหย่นายท่านเฉยๆ #ทีมกลั่นแกล้งพระเอก  :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 10-11-2017 21:17:58
ท่านสู้ๆเนเน่เชียร์อยู่ค้าาาาาาเรื่องนี้น่ารักมากติดตามๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Vivii_VIP ที่ 10-11-2017 22:04:59
เมื่อไรนายท่านจะมาน้อออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-11-2017 00:16:27





ตอนที่ 7
กล้าหาญ




   ‘มึงคิดว่าเราสองคนจูบกันจะเป็นไง’

   ‘เหี้ยท่าน นี่คือคำถามเหรอ!’

   ‘ตอบมา’

   ‘คนเยอะแยะ สัดเอ๊ย...’

   ‘ไม่มีนักเรียนโรงเรียนเราหรอก ที่นี่พารากอนนะ คนเป็นล้านเลย เขาไม่สนใจเราหรอก’

   ‘กูไม่น่าหลวมตัวมากับมึงเลย ทำไมต้องขอเปลี่ยนจากนมเปรี้ยวเป็นการมาเที่ยวสยามวะ’

   ‘ใจมึงก็อยากมา กูรู้’

   ‘มั่นมากไอ้สัด’

   ‘...’

   ‘สงสัยเบื่อนมเปรี้ยว’

   ‘มึงให้อ่ะกูไม่เบื่อหรอก แต่กูอยากมาเที่ยวกับมึงสองคนบ้างมากกว่า’

    ‘ปกติเที่ยวหลายคนหรือไงวะ’

   ‘ไม่ได้เที่ยวด้วยเลยต่างหาก คนบ้าอะไรเพื่อนเยอะฉิบหาย’

   ‘มึงช่วยกูจากไอ้พวกโรงเรียนช่างเพราะอยากมาเที่ยวกับกูว่างั้น’

   ‘ก็ส่วนหนึ่ง’

  ‘(มองอย่างไม่เชื่อ)’

   ‘แต่เหตุผลส่วนใหญ่คือกูไม่อยากเห็นมึงเจ็บต่างหาก’

   ‘(เริ่มทำสีหน้าไม่ถูก)’

   ‘ตกลงเราจูบกันจะเป็นยังไงวะ’

   ‘ยังไม่ลืมคำถามนี้อีกเหรอ!’

   ‘ก็อยากรู้’

   ‘ไปไกลๆ ตีนกูเลย’

   ‘ขอแค่ปากชนกัน’

  ‘ชาติหน้าเถอะ’

   ‘นี่ชาติหน้าแล้วไง’

   ‘โอยยย กูกลับตอนนี้เลยดีมั้ยเนี่ย’

   ‘มีค่าแท็กซี่เหรอ ได้ข่าวว่าแม่กับพี่สาวลงโทษ ให้มาแค่สามร้อยเอง’

   ‘พวกคนรวยจะไปรู้อะไร’

   ‘มึงขาดควิซเองทำไม’

   ‘...’

   ‘อยู่กับกูเถอะ วันนี้กูเลี้ยงมึงทุกอย่างเอง’

   ‘จะเป็นเสี่ยท่านเหรอ’

   ‘เรียกป๋าท่านกูก็ไม่ว่านะ’

   ‘...’

   ‘เรียกผัวด้วยก็ได้นะเออ’

   ‘พอ!’
   







   ห้องของผม เวลา 03.24 น.

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   ผมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนตีสามครึ่ง ทว่าตอนนี้เสียงเคาะประตูดังแทนนาฬิกาปลุกของผมซะแล้ว ใครวะช่างกล้ามาเคาะประตูห้องผมตอนนี้

   ลองไปเปิดดูสักหน่อย

   คนที่อยู่อีกฝั่งของประตูไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเพื่อนที่ผมทำหน้าเหม็นเบื่อทันทีที่เห็น ไอ้เซียนอยู่ในชุดเสื้อสตาฟฟ์มหา’ลัยพร้อมกางเกงยีนส์เรียบร้อย หน้าตามันง่วงงุน ใกล้จะยืนหลับอยู่รอมร่อ

   “มีเหี้ยอะไร” ผมถาม

   “กูก็มารับดิวะ ไปด้วยกัน”

   “ทำไมไม่เข้ามา” ปกติมันจะเดินชนไหล่ผมเข้าห้องไปแล้ว แต่ตอนนี้มันกลับยืนนิ่งๆ มองดูสิ่งที่วางอยู่หน้าห้องของผมอย่างสงสัย “มีอะไร”

   “เชี่ยท่านเปย์นมเปรี้ยวให้มึงเหรอ”

   “หืมมม” อยู่ดีๆ กูก็ตื่นเต็มตาเฉยยยย “ไหน”

   ผมยื่นหน้าออกไปดู เห็นลังนมเปรี้ยวห้าลังวางซ้อนกันอยู่ข้างประตูห้องผม ทุกลังเป็นรสผลไม้รวม...ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก ทั้งอยากดื่มทั้งดีใจผสมประหลาดใจปนๆ กันไป

   “ดีกันแล้วเหรอ” ไอ้เซียนได้ฤกษ์ที่จะเข้ามาในห้องผมแล้ว

   “ไม่เชิงว่ะ” คนตอบอย่างผมถอนหายใจ มีอย่างที่ไหนที่คนงอนจะดูแลคนง้อได้ดีกว่าคนง้อแบบนี้ รู้สึกผิดไปที่ขั้วหัวใจเลย “แต่ก็ถือว่าสถานการณ์ดีขึ้นกว่าที่ผ่านๆ มา”

   “มึงไปทำไร ไปถอดเสื้อให้มันดูเหรอ”

   “บ้า”

   “งั้นก็ถอดกางเกง”

   “ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย” ตีสามกว่าๆ แบบนี้มันยังมีอารมณ์มาต่อปากต่อคำกับผมอีกเนอะ

   “เอาเป็นว่าพวกกูสงสัยตั้งแต่มันมาลากมึงออกไปจากห้องประชุมเมื่อวานแล้ว แม่งคนจริงฉิบหาย มึงไปทำอะไรเอาไว้ล่ะ”

   “อืมมมม” ผมทำท่านึก ระหว่างที่เดินออกไปหน้าห้องเพื่อขนลังของโปรดเข้ามาเก็บ “มันจะมีอะไรนอกจากโดนพวกมึงทิ้ง”

   คิดว่ามันจะรู้สึกผิดมั้ยครับ...ไม่มีทาง มันทำหน้าอยากเสือกต่อ ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของผมเลย

   “กูรู้แล้ว” เซียนเริ่มตื่นตัวมากขึ้น สงสัยเพราะเรื่องของผมอย่างแท้ทรู “เพราะไอ้เชนมันเป็นคนออกไปรับมึง”

   “เอ่อ...”

   “เพื่อนกูแม่งร้ายว่ะ” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์

   “กูร้ายยังไง”

   “ใช้ผู้ชายคนอื่นมาทำให้ผู้ชายอีกคนหึง มึงนี่แม่งสุดยอดดดด”

   โอ้โห...ความแมนที่สั่งสมมานานของผมหายไปกับประโยคเดียวของไอ้เหี้ยเซียน

   “กูเปล่าสักหน่อย!”

   “เสน่ห์แรงเอง ช่วยไม่ได้ว่างั้น”

   “ไปนั่งรอเลย กูจะอาบน้ำแล้ว”

   “เหลืออีกกี่ลังเนี่ย” มันเดินอ้อมตัวผมเพื่อมาขนช่วย สรุปแม่งก็ยังมีความดีอยู่ ถึงแม้จะปากเสียไปหน่อยก็ตาม

   กว่าผมจะออกมาจากห้องได้ก็กินเวลาไปอีกหลายสิบนาทีเพราะต้องอาบน้ำแต่งตัว ในที่สุดผมกับไอ้เซียนก็มาปรากฎตัวอยู่ที่จุดนัดพบของคณะเศรษฐศาสตร์ พวกปีสองทุกคนที่เป็นสตาฟฟ์ของมอต่างก็พากันคิดเหมือนกันนั่นก็คือดูแลน้องคณะตัวเองก่อน พอไปถึงงานใหญ่แล้วค่อยแยกตัวไปอีกที สตาฟฟ์มอคนค่อนข้างเยอะอยู่แล้ว ไม่ช้าก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมาก ยังไงทุกคนก็ต้องเอาน้องคณะตัวเองมาก่อนอยู่แล้ว

   แต่ถ้าสวัสฯ พวกนั้นดันคิดเหมือนกันหมดล่ะ...ช่างมันก่อนก็แล้วกัน

   วันนี้เอ้เสียงแหบครับ ไม่รู้เพราะแม่งแอบไปกรี๊ดพวกเดือนปีนี้ที่ซ้อมจนดึกดื่นหรือเปล่า เพราะงั้นคนที่รับหน้าที่ถือโทรโข่งจะเป็นใครไม่ได้ นอกจากคนที่เป็นที่รักของน้องๆ ทุกคนซึ่งนั่นก็คือผมนั่นแหละ

   “เหนื่อยมั้ยเนี่ย” ผมที่นั่งม้านั่งอยู่ข้างหน้าพูดผ่านโทรโข่งโดยที่ข้างหน้ามีน้องๆ คณะตัวเองนั่งหลับนั่งหงอยกันหมด “เป็นปีหนึ่งก็งี้แหละนะ แต่พี่บอกเลยว่าขึ้นปีสองเหนื่อยกว่าอีก”

   “ทำไมครับพี่” หนึ่งในเด็กไม่กี่คนที่ตื่นยกมือขึ้นถาม ดีใจฉิบหาย นึกว่าจะไม่มีเล่นกับผมแล้ว
   “เพราะต้องดูแลพวกหนูเหรอ” มีน้องผู้หญิงอีกคนร้องคุยกับผมด้วย

   “เปล่า” ผมตอบ “ต้องขยันอ่านหนังสือเพราะตอนเรียนปีหนึ่งทำเกรดแย่ไง”

   “โห่” น้องๆ ส่งเสียง

   “เรียนยากเหรอคะ”
   “ซิ่วทันมั้ย”
   “ตอนสอบเข้าก็ยากแล้ว ฮือออ”

   พวกมึงถอดใจกันง่ายจังวะ ต้องลองดูด้วยตัวเองดิเฮ้ยยยยย

   “หันไปมองหน้าสวัสฯ คนนั้นดูซิ” ผมพูดพร้อมผายมือไปทางไอ้เซียนที่ยืนกอดอกมองดูน้องอยู่ “หน้าอย่างนั้นเกือบติดเอฟตั้งหลายตัวยังรอดมาได้”

   -วย

   ไอ้เซียนมองหน้าผมพร้อมพูดคำนี้แบบไม่มีเสียง

   “มึงอยากกินกล้วยเหรอ เช้าๆ แบบนี้หายากหน่อยนะ”

   “รำคาญมันมั้ย พี่โคตรรำคาญ เชี่ยเอ้มึงก็ไม่น่าเสียงแหบวันนี้เลย” เซียนร้องถามน้องๆ

   “ไว้หน้ากูหน่อยไอ้สาด”

   “ไม่ไว้แม่งแล้ว พูดแต่ละอย่างชวนง่วงเป็นบ้า”

   “ใครยังไม่ได้กินข้าวเช้ายกมือเลยนะ ตงมึงดูมือน้องด้วย” ผมเปลี่ยนเรื่องไปเลย เพราะผมก็รำคาญไอ้เซียนเหมือนกัน
 
   ไม่มีน้องๆ คนไหนยกมือ ทุกคนเอาแต่นอนแบบก้มหน้าซบหลังคนข้างหน้า ท่าทางน่าสงสารซะจนผมนึกถึงผมเมื่อปีที่แล้วไม่ได้ กิจกรรมรับน้องมันยาวนานติดกันอีกทั้งยังต้องตื่นเช้า บอกเลยว่าเป็นซุปเปอร์แมนก็ยังต้องหอบอ่ะ

   ระหว่างที่ชวนน้องคุยโน่นนี่นั่นไร้สาระไปเรื่อยๆ สายตาของผมก็หันไปเห็นขบวนมนุษย์เสื้อยืดสีน้ำเงินซึ่งแต่ละคนออร่าจับมาก วันนี้น้องปีหนึ่งถูกกำหนดให้ใส่เสื้อยืดประจำคณะซึ่งสั่งทำมาตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้ว ของน้องๆ คณะผมจะเป็นเสื้อยืดสีขาว (มอผมใช้สีขาวเป็นสีประจำคณะเสดสาดครับ) เพราะงั้นไอ้พวกกองทัพสีน้ำเงินที่เดินต่อแถวกันหน้าง่วงๆ เหมือนซอมบี้นี่ก็คือ...พวกคณะนิเทศฯ

   สาบานได้ว่าพวกน้องๆ ผู้หญิงเริ่มตาสว่าง ใครหลายคนเริ่มสะกิดชี้ชวนกันดูแก๊งคุณชายลูกค่ายละครกันยกใหญ่ ผมมองตามจนเห็นว่านายท่านมันเดินอยู่หน้าแถวเลยครับ (พวกเป็นหน้าเป็นตาก็งี้)

   ผมหยิบโทรโข่งขึ้นมาพูดเพื่อทำการสอนน้องๆ

   “เอาล่ะ เรามีเพื่อนคณะอื่นเดินผ่านอยู่ข้างหลัง ทุกคนหันไปส่งเสียงทักทายนายท่านหน่อย”

   น้องดูงงๆ เพื่อนและก็รุ่นพี่ผมดูงงๆ พวกนิเทศฯ ที่เดินผ่านก็ดูงง ส่วนผม...ก็งงตัวเองเหมือนกัน

   เผลอหลุดปากเหี้ยไรเนี่ยกู

   ฉิบหายแล้ววววววววววววววววววว

   สติโว้ยกล้า สติ!

   “คือเอ่อ...” พยายามแก้ไขสถานการณ์ที่น่ามุดแผ่นดินหนีนี้ แต่จะทำยังไงดี ตอนนี้ทุกคนเริ่มมองมาที่ผมกันใหญ่แล้ว

   “สามสี่”

   “นิเทศศาสตร์ สวัสดีครับ/ค่ะ”

   มีคนไหวพริบปฏิภาณดีกว่าผม คนๆ นั้นคือคนที่ผมเอ่ยปากพูดชื่อผ่านโทรโข่งให้คนหลายร้อยคนได้ยินนี่แหละ ไอ้นายท่านเป็นคนให้สัญญาณเพื่อนๆ ของมันเองว่าให้ทักทายชาวเสดสาดก่อนที่ผมจะอายไปมากกว่านี้

   มันหันมามองพร้อมทำสีหน้ากลั้นขำผมด้วย

   อยากวิ่งหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด ผมยกโทรโข่งขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง ดีนะที่แม่งใหญ่จนปิดหน้าผมไว้เกือบหมด

   “สามสี่” ได้ยินเสียงไอ้เซียนให้สัญญาณน้องๆ แว่วๆ

   “เศรษฐศาสตร์ สวัสดีครับ/ค่ะ”

   น้องแม่งตื่นขึ้นมาจากอาการงัวเงียเพราะเหตุการณ์ต๊องๆ นี้ บางคนก็ขำ บางคนก็หันมามองผมอย่างสงสัย ระหว่างนั้นพวกนิเทศฯ ก็เดินผ่านไปหมดแล้ว เหลือเพียงแต่ยางอายของผมที่ละลายลอยอยู่ในอากาศรอบๆ บริเวณนี้

   แม่ครับ ผมอยากร้องห้ายยยยย

   “พี่กล้ารู้จักนายท่านเหรอ”
   “เหมือนรู้จักกันเลย”
   “มองหน้าสบตากันปิ๊งๆ ด้วยอ่ะ”

   ขอตัวขึ้นไปแก้ตอนที่ผมบรรยายว่าน้องมันง่วงได้มั้ยครับ เห็นขนาดนี้นี่แม่งไม่น่าเรียกว่าง่วงแล้วล่ะ

   “ก็...เคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน” ไม่พูดก็ไม่ได้แล้วสินะกู

   “จริงง่ะ!”
   “ตอนมอปลายนายท่านหล่อมากเลยยยย เคยเห็นรูปแล้ว”
   “ตอนนี้ก็หล่อเนอะ”

   “นี่ๆๆ ไปหลงปีหนึ่งด้วยกันทำไม มาหลงปีสองอย่างพี่นี่” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง

   “โห่” น้องแม่งส่งเสียงไม่เห็นด้วยใหญ่เลย
   “นาทีไม่มีใครสู้นายท่านอีกแล้วค่ะ”
   “อยากเป็นไพร่กันหมดแล้วเนี่ย”
   “หล่อมากอ่ะวันนี้ ฮือออ”

   ต้องขอบคุณนายท่านที่ทำให้น้องคณะผมตื่นตัวขนาดนี้ ผมไม่ต้องชวนน้องคุยให้เหนื่อยแล้วล่ะ ระหว่างนั้นผมพยายามหลบสายตาพวกแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาที่มองมา พวกมันดูฮาผมเอามากๆ คิดว่าผมน่าจะโดนล้อเรื่องนี้ไปจนถึงงานรับปริญญาผมเลยล่ะมั้ง
   








   พอพาน้องๆ คณะเดินเข้าโรงยิมใหญ่เสร็จ ผมกับเพื่อนในกลุ่มก็แยกตัวจากชาวคณะตัวเองเพื่อไปเป็นกรรมกรแบกหามให้กับน้องๆ ทั้งมหา’ลัย โชคดีที่งานสวัสฯ ของมอเพิ่งเริ่มพอดี พอไปถึงปุ๊บ ผมกับเพื่อนก็เริ่มขนแพ็คน้ำและก็ขนมเบรกปั๊บ ภารกิจในวันนี้คือต้องรีบตรวจนับของกินเหล่านี้ให้พอเหมาะพอเจาะกับน้องคณะต่างๆ ซึ่งทุกคนก็น่าจะทราบกันดีว่ารวมกันแล้วก็เรือนหมื่น

   งานช้างเลยมั้ยล่ะ

   แค่นั่งนับนั่งจัดของเข้าถุงก็กินเวลาไปเยอะแล้ว แม้จะมีคนจากคณะอื่นมาช่วยกันหลายสิบก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะทันหรือเปล่า ระหว่างนั้นผมนั่งทำงานมือเป็นระวิง ได้ยินเสียงกิจกรรมภายในหอประชุมเป็นระยะๆ มั่นใจว่าปีที่แล้วผมหลับในกิจกรรมนี้ แถมยังหลับคาอัฒจรรย์ในโรงยิมใหญ่นี่แหละ

   หมูหันมันสงสัยว่าทำไมไม่แยกคณะใครคณะมัน ผมก็เพิ่งรู้จากปากของปีสองคณะอื่นนี่แหละว่างานรับน้องมหา’ลัยจะใช้งบของมหา’ลัยทั้งหมด พวกขนมเบรก ข้าวกลางวัน และข้าวเย็นในบางวันทางมหา’ลัยจะเป็นคนรับผิดชอบ เพราะฉะนั้นก็เลยต้องมีสตาฟฟ์ของมอเป็นฝ่ายๆ แบบนี้เพื่อช่วยกันดูแลน้องทุกคนในมอ

   “แพทยฯ ทันตฯ เอาไปแล้วใช่มั้ย” หัวเรือใหญ่ของสวัสดิการปีนี้นามว่ามูมู่กำลังตรวจเช็ก เธอเป็นสาวสวยปีสองคณะนิเทศฯ ซึ่งไอ้ตงกับไอ้เซียนยอมรับว่าเป็นสาวน่ามองที่สุดของฝ่ายสวัสดิการ “เหลือของนิเทศฯ อ่ะ มีใครว่างช่วยเอาไปส่งให้นิเทศฯ น้องเรามั้ยคะ”

   ไอ้เซียนไวมาก มันคว้ามือผมแล้วยกขึ้นจนสุดแขน

   “พวกเราว่างครับ!”

   “ขอบคุณมากค่ะ” มูมู่รีบจัดแจง “มีทั้งหมดสามร้อยห้าสิบชุดนะคะ”

   “รับทราบ” เซียนขยิบตาให้ผม ไม่รู้ว่ามันยินดีที่ได้ช่วยมูมู่หรือยินดีที่จะได้สร้างโอกาสให้ผมกันแน่ “ลุกสิวะไอ้กล้า รอให้ใครมาตัดริบบิ้นเหรอครับ”

   มึนไปเลยผม...เพราะนั่งแพ็คของอยู่นานผมก็เลยคิดอะไรไม่ค่อยออก ไอ้ตงกับไอ้หมูหันช่วยกันนับของในรถเข็นทั้งหมดอยู่นาน จนในที่สุดก็ครบตามที่จำนวนนิเทศฯ ต้องการ

   “ไปเลยค่ะ อีกห้านาทีจะเบรกแล้ว”

   “ฉิบหาย” ผมร้อง ระยะทางจากนี่ไปยังจุดที่นิเทศฯ นั่งแม้จะใกล้แต่ก็ยังน่าหวั่นใจอยู่ดี “วิ่งเลยพวกมึง วิ่งเลย”

   ตุ๊ดอมรเพื่อนรักเห็นท่าไม่ดีก็วิ่งแยกจากแก๊งตุ๊ดสวัสฯ มาช่วยด้วย ผมกับเพื่อนช่วยกันเข็นรถ พยายามวิ่งไปให้ทันเวลาที่เขาจะเบรกพอดี

   ตอนที่เข้าไปข้างในโรงยิม ผมสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่หาดูได้ยากนั่นก็คือนักศึกษาใหม่ปีหนึ่งนั่งแยกกันเป็นคณะจนเต็มโรงยิมไปหมด ทุกอย่างดูแน่นและยิ่งใหญ่มากจนอดอ้าปากค้างไม่ได้

   ขนลุกขนพองไปหม๊ดดดดดดด

   “นิเทศฯ อยู่ขวา ขวามือเว้ยไอ้กล้า” ไอ้ตงส่งเสียง

   ผมหันไปทางขวา เห็นอัฒจรรย์ของคณะนิเทศฯ ที่มีพวกเด็กๆ ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงินหันไปมองข้างหน้ากันหน้าสลอน มีไม่กี่คนที่มองมาทางผม หนึ่งในนั้นคือไอ้นายท่าน คุณชายแห่งค่ายเอสเอ็นนี่แหละครับ

   แม่งนั่งแถวหน้าล่างสุดเลย มันนั่งกับเพื่อนมันอีกสองคนที่ขนาบมันคนละข้าง โคตรยืนยันความเป็นหน้าตาเป็นตาให้นิเทศฯ อ่ะ

   “มาทางนี้เลยค่ะสวัสฯ” พวกปีสองกวักมือเรียกยิกๆ “เริ่มแจกได้เลยค่ะ เด็กๆ คะ ส่งต่อให้เพื่อนด้านหลังก่อนนะโอเคมั้ย”

   ผมมาถึงตอนเบรกพอดี ทันทีที่ได้งานผมก็เริ่มตั้งใจทำงานอีกครั้งหนึ่งโดยมีพวกปีสองของนิเทศฯ มาช่วยด้วย น้องๆ ดูหิวและดูโหยมาก ไอ้งานที่ต้องนั่งนิ่งๆ มองดูพวกพิธีกรของมอคุยกันในตอนเช้าก็น่าเบื่ออย่างงี้แหละ

   มันจะเริ่มสนุกตอนบ่ายเพราะพิธีกรจะให้แต่ละคณะไฟต์กัน บอกเลยว่าโคตรมันส์ ทุกคณะแม่งจะงัดเอาทุกอย่างออกมาเพื่อเรียกเสียงฮือฮาแบบโคตรมีสีสัน ปีที่แล้วสนุกมาก ผมกับพวกเพื่อนแม่งตะโกนแหกปากกันจนคอแหบ พอมานึกถึงปีนี้ก็อยากมาเกาะกำแพงดูเหมือนกันนะ

   หวังว่าตอนบ่ายงานสวัสฯ จะไม่หนัก เพราะผมก็ยังอยากดูกิจกรรมนี้อยู่

   ตัดภาพมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน...ผมกำลังช่วยส่งต่อขนมเบรกให้น้องๆ คณะนิเทศฯ ไม่รู้ว่ามีใครตั้งใจหรือผลักไสไล่ส่งผมมั้ย ทำไมผมถึงได้มายืนอยู่ข้างหน้าไอ้นายท่านอย่างไม่ได้ตั้งใจ เพราะงั้นมือของผมจึงต้องถือส่งขนมเบรกผ่านไอ้ท่านโดยที่มันต้องส่งไปให้เพื่อนอีกที

   กูจะไม่เขินอะไรเลย ถ้ามันไม่เอาแต่จ้องหน้ากูอยู่ตลอดแบบนี้

   มองอย่างอื่นบ้างก็ได้ครับ...โธ่

   น้องคณะนี้นั่งจนเต็มอัฒจรรย์ซึ่งย่อมหมายความว่ามีคนอยู่ในแถวสิบกว่าคน ไอ้นายท่านมันก็เลยต้องอยู่ใกล้ๆ ผมนานหน่อย

   “เหนื่อยมั้ย” มันถาม ตาของมันก็ยังจ้องหน้าผมอยู่เหมือนเดิม “หน้ามึงดูเหนื่อยมาก”

   “สบ๊าย” ผมตอบ “มึงเอาสองชุดมั้ย เดี๋ยวกูกั๊กไว้”

   “มึงจะบ้าเหรอ” ถ้าไม่เก๊กอยู่ ผมคิดว่ามันคงหลุดขำผมอ่ะ

   “จะได้รู้ว่าพิเศษไง” เสียงของผมฟังดูธรรมดาๆ แต่ก็ทำให้ดวงตาของคนที่จ้องมองผมอยู่นั้นมีแววลึกซึ้งมากขึ้น

   “ไม่เอาดีกว่า แม่งไม่ใช่นมเปรี้ยว”

   ทำไมมันฟังดูมีอะไรทั้งๆ ที่มันก็เป็นประโยคที่ไม่พิเศษ ผมพยายามห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้ม แต่เพราะมีไอ้นายท่านจ้องผมอยู่แบบนี้มันก็เลยห้ามยากนิดนึง

   กูยิ้มก็ได้

   “เมื่อเช้าอ่ะ”

   “...”   

   “ถ้ามึงอยากทักกู มึงไม่ต้องใช้น้องคณะมึงก็ได้นะ”

   ผมหุบยิ้มฉับ สีหน้าของคนข้างหน้าดูมีความสุขขึ้นมากจนน่าหมั่นไส้

   “กูหลุดไปเฉยๆ!”

   “หลุดได้ตลกดี”

   “...”

   “น่ารัก”

   “เดี๋ยว” ผมกระแอมแก้เขิน “อะไรเข้าสิงมึง อยู่ดีๆ มาชม ไม่โกรธกูแล้วหรือไง”

   “ไรวะ ชมก็ไม่ชอบ มึงชอบให้โกรธ ชอบให้ด่าเหรอ”

   “ก็...” อะไรก็ได้อ่ะ ขอแค่มึงพูดกับกูเนี่ย “โทษทีนะ โคตรไม่ว่างเลย”

   “ถ้าว่างแล้วมึงจะทำอะไร” เหมือนแม่งถามเพื่อเอาสิบแต้มให้เรเวนคลอ (กริฟฟินเดอร์เล่นไปแล้ว)

   “ก็คงซื้อนมเปรี้ยวให้”

   “แค่นั้นอ่ะนะ”

   “มาหาบ่อยๆ ด้วยมั้ง”

   “...”

   “ทำเหมือนที่มึงเคยทำเมื่อสมัยก่อน”

   พวกปีสองรอบข้างผมเริ่มขยับเพราะแจกขนมเบรกให้น้องครบแล้ว นายท่านรับขนมชุดสุดท้ายจากมือผม ก่อนจะใช้นิ้วก้อยยาวๆ ของมันเกี่ยวนิ้วของผมเอาไว้ด้วย

   “แค่บอกว่าอยากมาหา กูก็ดีใจแล้ว”

   เซียนดันหลังผมให้เดินกลับ ผมไม่ทันได้ตอบอะไรไอ้นายท่านก็โดนดันให้ออกไปจากด้านหน้าของน้องๆ คณะนิเทศฯ แล้ว
 
   เมื่อกี้นายท่านแม่งเสียงโคตรหวาน นี่ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย

   “น่ารัก”

   “...”

   “แค่บอกว่าอยากมาหา กูก็ดีใจแล้ว” คนพูดก็คือตง มันไม่ได้ด้วยน้ำเสียงล้อเลียน แต่มันพูดอย่างสงสัย “ถามจริง...นี่คือคำพูดของคนที่โกรธมึงอยู่เหรอกล้า”

   “นี่มึงได้ยินเหรอ”

   “ได้ยินทุกอย่างแหละ” ตงเอ่ย “มึงเองก็น้ำเน่าไม่แพ้กันเลยนะกล้า”

   “ไอ้บ้าเอ๊ย” อายไม่ทันแล้วล่ะครับ ก็ในเมื่อมันได้ยินทุกอย่างขนาดนั้น

   “หลังงานรับน้องนี่ไอ้กล้ากับไอ้ท่านคงได้จัดงานแต่งงานอ่ะ” เซียนเดินมาโอบรอบหลังของผมกับตง มีไอ้หมูหันยื่นคอมาฟังอยู่ข้างๆ “ดีใจโว้ยยยยยย ในที่สุดทีม RoV ของเราก็จะเทพสักที”

   ตงกับหมูหันไฮไฟฟ์ไอ้เซียนกันใหญ่

   พวกแม่งไม่ได้ดีใจเรื่องที่ผมกับนายท่านคืนดีกันเลย...

   แต่เอาไว้คืนดีกันจริงๆ ก่อนเถอะค่อยว่ากัน










[มีต่อนะคะ]






หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 6 หน้า 12 06/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-11-2017 00:16:47
 








   ใจผมก็อยากจะไปหานายท่านให้มันบ่อยกว่านี้อยู่นะครับ แต่มันยุ่งฉิบหาย ยุ่งจนผมไม่มีเวลาแม้กระทั่งไปฉี่อ่ะ

   กว่างานจะเสร็จและเข้าสู่โหมดได้พักผ่อนก็เรียกได้ว่าแรงผมแทบหมด ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว กิจกรรมข้างในหอประชุมก็เป็นอย่างที่ผมบอกนั่นก็คือทุกคณะแม่งประชันกันทั้งเต้น ทั้งบูม ทั้งอะไรก็แล้วแต่สุดแต่พวกปีสองจะสั่ง ตอนนี้เชี่ยเอ้ผู้เสียงแหบก็จรลีไปสั่งการน้องคณะที่อัฒจรรย์คณะผมแล้ว ผมกับพวกสวัสฯ คนอื่นๆ ก็ได้แต่ฟังเสียงความสนุกสนานภายใน

   เราทุกคนหมดแรง อีกทั้งบริเวณที่จะใช้ส่องดูกิจกรรมก็คนเยอะจนเบียดเสียด ไอ้ตงกับไอ้เซียนซึ่งอยากส่องเด็กสาวๆ ก็ยังพากันถอดใจ นับประสาอะไรกับผมที่อยากดูไอ้นายท่านคนเดียว

   ตอนแรกก็อยากจะไฟต์เข้าไปดูอยู่นะครับ แต่กิจกรรมนี้ไม่ได้มีแค่พวกปีสองที่อยากดูอย่างเดียว มันมีพวกปีอื่นที่เข้ามาดูด้วยไม่นับพวกที่เป็นสตาฟฟ์แต่ละฝ่ายอยู่แล้ว เป็นการประชันที่บ่งบอกศักยภาพรวมไปถึงเป็นกิจกรรมที่ประกาศศักดา แต่ท้ายที่สุดทุกคนก็แค่อยากไปดูเพื่อความบันเทิงเท่านั้นแหละ

   บรรยากาศแม่งโคตรยิ่งใหญ่ นานๆ ทีจะมีสักหนในชีวิต ผมได้แต่ฟังเสียง แอบยิ้มเวลาที่ได้ยินเสียงฮาเสียงหัวเราะต่างๆ จนกระทั่งกิจกรรมก็เริ่มเงียบไป กลายเป็นช่วงท้ายของวันนั่นก็คือการนัดหมายกิจกรรมซึ่งเป็นทางการที่สุดในวันพรุ่งนี้

   พิธีมอบตัวเป็นนักศึกษาของมหา’ลัยแห่งนี้

   มันเป็นช่วงน่าเบื่อเล็กน้อย สวัสฯ ที่นั่งนิ่งๆ อยู่ข้างนอกอย่างผมยังฟังแล้วจะหลับ ประสาอะไรกับน้องๆ ที่นั่งอยู่ข้างใน

   “เหนื่อยอ่ะ” อมรกลับมาทำหน้าที่สวัสฯ แล้ว ข้างๆ มันยังมีแก๊งตุ๊ดสวัสฯ มาด้วยกลุ่มใหญ่
   “น้องท่านเด็ดสัด แค่ยืนนิ่งๆ ยังหล่ออ่ะ”
   “เจ่เจ๊แม่งรู้งานนะ ขายน้องท่านเต็มที่”
   “ชะนีเด็กปีหนึ่งได้กรี๊ดกันใหญ่”
   “กูก็กรี๊ด”

   ไอ้นายท่านมันเป็นสำแดงฤทธิ์เดชอะไรอีกแล้ววะ แค่มันนั่งนิ่งๆ อยู่แถวแรกของนิเทศฯ ก็ดึงดูดเป็นบ้าแล้วนะ แล้วนี่มันไปทำอะไรอีกอ่ะ

   พลาดสัดๆ ไปเลยผม...แต่ก็นี่แหละนะ บทคนมันจะนก ยังไงมันก็ต้องนกว่ะ เสียใจนิดๆ แต่ก็ไม่เป็นไร ได้ฟังฟีดแบ็กก็พอใจแล้ว (แม้ลึกๆ ข้างในใจจะอยากเห็นมากก็ตาม)

   ระหว่างนั้นผมดันเหลือบไปเห็นไอ้นายท่านที่กำลังจะเดินลงมาพอดี มันเดินมาคนเดียวท่าทางเหมือนอยากเข้าห้องน้ำ เมื่อเห็นตุ๊ดกลุ่มใหญ่ขวางทางอยู่ก็เป็นอันสะดุด ไม่กล้าเดินลงมาอีกทั้งยังทำสีหน้าหวาดระแวง

   โคตรฮา

   “อุ๊ย พูดถึงนายท่าน นายท่านก็มา”
   “ได้ยินเสียงไพร่เรียกเหรอเจ้าคะ”
   “ลงมาเร้ว สุดหล่อ รออะไรอยู่จ๊ะ”

ขามันสั่นเล็กน้อยจนผมนึกสงสาร แม้ใจจะฮามากแต่ก็พอรู้อยู่ว่าแม่งไม่ถูกกับตุ๊ดจริงๆ ไม่รู้จะฝังใจอะไรขนาดนั้น

   “ปีหนึ่งครับ ห้องน้ำอยู่ทางโน้น”
   ผมร้องบอกให้คนอื่นๆ ฟังเหมือนว่าทำตามหน้าที่แต่จริงๆ คือช่วยชีวิตไอ้นายท่าน มันทำหน้าเอ๋อ ผมก็เลยต้องย้ำพร้อมพยักเพยิดให้มันไปเข้าทางอื่น

   “ห้องน้ำตรงนี้ใช้ไม่ได้ครับน้อง”

   “กล้ามึงอย่าตอแหล น้องท่านลงมาตรงนี้ได้เลยค่ะ!”
   “นายท่านลงมาเลยลูก ไม่ต้องกลัว”

   “ไปใช้ห้องน้ำอื่นครับ!” แม่งต้องให้ตะโกนเสียงดังๆ หรือไงมันถึงจะเข้าใจ ในที่สุดนายท่านแม่งก็เข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการสื่อ แทนที่มันจะลงมายังห้องน้ำที่มีฝูงตุ๊ดยืนเฝ้าอยู่ มันกลับเลี่ยงเดินไปทางอื่นแทน

   คนที่หันมาจิกผมคนแรกคืออมร จากนั้นก็ตามมาด้วยเพื่อนๆ ของมันแต่มองแรงใส่ผมจนผมรู้สึกอยากหลบหลังไอ้เหี้ยเซียนเป็นบ้า แต่พอหันไปหาไอ้เหี้ยเซียน ผมกลับเห็นซีเคียวริตี้หน้าหล่อยืนยิ้มแฉ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลผมเท่าไหร่

   เพื่อนกูไปไหนอีกแล้วเนี่ย

   “มีเรื่องกับพวกนั้นเหรอ” เชนถามขำๆ เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนตุ๊ดปีสองที่มองผมเหมือนผมไม่ใช่เพื่อน

   “ไม่มีไรหรอก มึงเห็นเพื่อนกูป่ะ เมื่อกี้ยังยืนด้วยกันอยู่เลย” ไอ้พวกบ้านี่ควรลาออกจากการเป็นเพื่อนผมนะ ไปไหนแม่งก็ไม่เคยลากผมไปด้วยสักทีอ่ะ

   “เห็นไปนั่งเล่นเกมอยู่ใต้โรงยิม”

   “เฮ้อ” ผมขยับตัวจะเดินไปหาพวกนั้น “กูไปนะ”

   “เฮ้ย ไปไหน กูอุตส่าห์โดดงานมาหา”

   “มาหากูเพื่อ? ไปทำหน้าที่มึงโน่น”

   “ก็กูอยากเห็นหน้าไงวะ”

   “เป็นอะไรของมึงเนี่ยเชน มึงจีบกูเนี่ย มึงเอาจริงหรือมึงอยากแกล้งกูเล่นๆ หา” ผมถามอย่างไม่คิดจริงจัง

   “กูเคยทำอะไรเล่นๆ ด้วยเหรอ”

   แม่งรู้สึกแปลกๆ จนผมต้องรีบเดินหนีแทนที่จะเสวนากับมันต่อ ผมรู้จักกับไอ้เชนแบบคนที่เจอกันตามร้านเหล้าจะรู้จักกันแค่นั้น  ไม่รู้ทำไมตั้งแต่พวกเพื่อนผมลากมันมาถ่ายเซลฟี่ลงไอจีมันกับผม มันถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้

   อย่าชอบกูเลย...กูมันไม่ค่อยมีอะไรดีเท่าไหร่หรอก







   “เป็นไง เหนื่อยกันป่ะ”

   “เหนื่อยยยยยยยยยยย”

   “เป็นปีหนึ่งว่าเหนื่อยแล้ว เป็นสวัสฯ เหนื่อยกว่าครับผม”

   ไอ้เซียนเป็นผู้ถือโทรโข่งในเย็นวันนี้ มันรับหน้าที่สร้างสีสันให้กับน้องๆ คณะเสดสาดที่สภาพยับเยินสุดๆ แต่ทว่าสีหน้าน้องๆ ส่วนใหญ่กลับมีความสุขมาก

   ผมบอกแล้วครับว่ากิจกรรมตอนบ่ายมันหนุกจริง...แม้ว่าผมจะพลาด แต่ก็ไม่เป็นไร แค่ผมทำหน้าที่สวัสฯ ของมหา’ลัยได้โอเคก็ถือว่าเป็นบุญมากแล้ว

    ผมแม่งตั้งใจทำหน้าที่จนแทบไม่มีเวลาไปหาไอ้นายท่านเลย แต่ถึงจะมีเวลาไปหาก็คงไปไม่ได้ อย่างที่บอกนิเทศฯ แม่งไม่ใช่ถิ่นผม นอกจากมูมู่ หัวหน้าสวัสฯ ของมหา’ลัยกับแก๊งคุณชายลูกค่ายละครแล้ว ผมก็ไม่รู้จักใครอีก

   “วันนี้พี่ได้ข่าวว่าน้องๆ ทำได้ดีกันมากๆ ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆ คนเลย”

   “ครับ/ค่ะ”

   น้องเดินกันเป็นสี่แถวยาวเหยียด ยึดพื้นที่ถนนเลนซ้ายไปเกือบทั้งเลน ระหว่างที่เดินกลับเราทั้งหมดสวนกับคณะอื่นตลอดทาง ไอ้เซียนไม่ลืมที่จะเตือนน้องๆ ให้เอ่ยทักทายคณะอื่นในนามคณะเราทั้งหมดด้วย

   สีสันของมอผมมันก็เป็นแบบนี้แหละ

   ไอ้พวกรุ่นพี่นี่รีบแย่งสั่งน้องกันใหญ่ ไม่รู้เพราะอยากให้น้องมีมารยาทหรือพวกมันอยากแซวเด็กคณะอื่นมากกว่า

   “วิศวฯ มานี่ขอดังๆ เลยนะคะ” อมรเป็นคนรีเควสต์แน่นอนไม่ต้องสืบ

   “พยาบาลมาโว้ย ทักทายพยาบาลหน่อย” ไอ้ตงร้องบอกน้องๆ

   “บอกน้องหมอผู้หญิงให้พี่หน่อยว่าหัวใจพี่กำลังเจ็บเพราะความสวยของน้อง” ไอ้หมูหันเองก็ไม่ยอม

   ที่เด็ดที่สุดไม่ใช่เพื่อนผมเหล่านั้นครับ แต่เป็นไอ้เหี้ยเซียน เพราะแม่งเป็นคนที่ถือโทรโข่งอยู่ แล้วตามันก็เริ่มมองเห็นอยู่ไกลๆ แล้วว่าข้างหน้านั่นมีกองทัพเสื้อยืดสีน้ำเงินกำลังจะเดินสวนมา

   “อุ๊ย กล้าว่าไงวะ นิเทศฯ กำลังเดินมา”

   สิ้นเสียงของมันปุ๊บ ชาวคณะเสดสาดก็พากันหัวเราะปั๊บ ทุกคนย่อมจำวีรกรรมของผมได้ดีเมื่อเช้า ผมบอกให้น้องๆ ทักทายนายท่าน แทนที่จะบอกว่าทักทายชาวคณะนิเทศฯ หน่อย

   ต้องให้ลูกกูบวชก่อนใช่มั้ย พวกมึงถึงจะเลิกล้อเนี่ยยยยย

   ภาพลักษณ์ของคณะซึ่งนั่นก็คือลูกค่ายละครยักษ์ใหญ่ทั้งสามเดินนำหน้าชาวคณะนิเทศฯ ทั้งสามกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส ออร่าความหล่อและความรวยทำเอาสาวๆ แถวนั้นตาเป็นรูปหัวใจกันเป็นแถบๆ

   “ทักทายนายท่าน เอ๊ย ชาวคณะนิเทศศาสตร์หน่อย”

   น้องทำตามคำบอกของไอ้เซียนโดยไม่ลืมที่จะมองผมแล้วหัวเราะ เสียงที่ดังมากของรุ่นน้องผมทำเอาพวกไอ้นายท่านที่คุยกันอยู่หันมามอง ไม่นานนักพวกนิเทศฯ ก็ทักทายตอบกลับมาเหมือนเมื่อเช้าเด๊ะๆ

   ผมหันไปมองนายท่าน ตอนที่กำลังจะส่งยิ้มให้ แม่งกลับมองผมด้วยสีหน้าเฉยๆ แล้วหันไปคุยกับเพื่อนต่อ

   เดี๋ยวนะ แปลกๆ แฮะ

   ผมมองมันไปจนมันเดินสวนไปไกลผมก็ยังมองอยู่ นึกว่าบรรยากาศระหว่างผมกับมันจะดีขึ้นซะแล้ว แต่เปล่าเลย...เหมือนแม่งกลับมาสู่จุดเริ่มต้นยังไงยังงั้น

   งงฉิบหาย นี่ผมทำอะไรผิดอีกแล้วหรือเปล่าวะ

   “งานเข้า” ตงยังรู้สึกได้

   “มึงไปทำเหี้ยไรไอ้กล้า” ไอ้เซียนเอาปากหลบจากโทรโข่งแล้วถามผม

   “ไม่เห็นต้องคิดให้ยากเลย” หมูหันช่วยให้คำตอบ “ก็ตอนที่เชนขอคุยกับกล้าสองคนนั่นไง จำได้ป่ะ ที่มันไล่เราไปเล่นเกมให้หมด มันจะได้ยืนอยู่กับไอ้กล้าสองต่อสอง”

   “แล้วไงต่อวะ” ตงถามต่อ

   “ท่านมันคงมาเห็นอ่ะ”

   “เอ่อ...ความผิดเราหรือเปล่าวะที่หนีไปเล่นเกม ไม่อยู่เป็นเพื่อนไอ้กล้าอ่ะ” ตงเริ่มรู้สึกแปลกๆ แต่ผมหน้าบึ้งตึงนำไปแล้ว
 
   “เป็นไงล่ะ เพราะพวกมึงแม่งชอบทิ้งกู กูงานเข้าเลยเนี่ย”

   “ไม่ดีเหรอ ไอ้ท่านหึงแบบนี้” เซียนยักคิ้ว

   “ดีห่าอะไรล่ะ” ผมเกาหัวอย่างแรง “กูยิ่งไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วย แทนที่มันจะดีขึ้น แม่งกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกละ”

   “เด็กมึงนี่ขี้งอนเหมือนกันนะ”

   “มันงอนก็คงไม่ผิดหรอก กูทำกับมันไว้เยอะ” ในหัวผมตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวว่าจะทำให้ไอ้นายท่านกลับมาเป็นเหมือนตอนกลางวันยังไง อย่างน้อยมันก็พูดกับผมดีขึ้น ไม่ได้เมินผมแบบนี้

   “เพื่อนเครียดแบบนี้ต้องยังไงวะ” ไอ้เซียนหันไปยิ้มกับเพื่อนอีกสองคน

   “แดกเหล้าสิครับ รออะไร!” คำพูดหมูหันบังเอิญไปติดโทรโข่งบนมือของไอ้เซียนที่มันกำลังกดปุ่มเปิด ทำให้น้องๆ คณะเสดสาดได้ยินกันหมดว่าหมูหันพูดว่าอะไร ทุกคนหัวเราะพลางหันมาถามใหญ่ว่าแก๊งชายโฉดของเราจะไปดื่มกันที่ไหน

   ผมปล่อยให้เพื่อนมันเคลียร์ปัญหาไป เพราะในหัวของผมตอนนี้กำลังคิดถึงปัญหาของตัวเองอยู่

   หรือผมแม่งยังพยายามเรื่องนายท่านไม่พอวะ...










   “ไงสุดหล่อ ได้เห็นหน้าป่ะ”

   “...”

   “ทิม มันเงียบว่ะ”

   “...”

   “สัดท่าน ได้ยินกูมั้ยเนี่ย”

   “บอกจะง้อกูๆ แต่ก็ยืนอยู่กับคนอื่น”

   “พี่กล้าอ่ะนะ พี่เขายืนอยู่กับใครอ่ะ”

   “ก็จะใครซะอีกล่ะ ไอ้วิศวฯ ปีสองนั่นแหละ”

   “...”

   “หรือกูต้องฆ่ามันจริงๆ วะ”

   “ฆ่าใคร พี่กล้าเหรอ”

   “มึงจะบ้าเหรอนุก กูฆ่ากล้าก็เหมือนฆ่าตัวเอง”

   “โถๆๆ”







TBC*





ตอนหน้าห้ามพลาดเชียว...
ขอบคุณ มศว มออันเป็นที่รักสำหรับแรงบันดาลใจในการทักทายแบบน่ารักๆ ของน้องๆ ปีหนึ่งนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-11-2017 00:38:15
อ้าววว กำลังจะดีขึ้น แต่งานเข้าจนได้
สู้นะกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 11-11-2017 00:43:58
สนุกมากครับ. มาต่ออีกนะครับ. จะง้อนายท่านได้สำเร็จรึป่าวนะ???
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 11-11-2017 00:59:20
กล้าซวยซ้ำซ้อน แต่เราว่าเชนก็งานดี๕๕๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 11-11-2017 01:15:03
อูยยยย อยากอ่านตอนหน้าแล้วค่ะ แก๊งชายโฉดจะไปกินที่ไหน จะมีใครเมามั้ยน้อ ขอบคุณมากค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-11-2017 01:30:21
อ้าว ลงเหวต่อเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 11-11-2017 01:31:35
งานเข้ากล้าหาญบอยแล้วครับผมมม เชนไปชอบคนอื่นเถอะ ไปไป๊ อย่ามาขัดขวางการง้องอนของสองคนนี้เลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 11-11-2017 01:43:19
นายท่านโหมดสติหลุด หึงกล้าสุดๆเลยสินะ
ค่อยๆคุยกันนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-11-2017 04:25:17
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 11-11-2017 04:48:11
บาวทีก็รู้สึกเหมือนพี่เชนมีนัยยะแอบแฝงแต่ขออย่างเดียวอย่าให้พี่แกร้ายเลย ส่วนนายท่านนี่ก็ขี้งอนจังวะคือแค่กล้ายืนกับคนอื่นก็หึงแล้วงอนแล้ว เรายังยืนยันความคิดเดิมนะว่ากล้าไม่ได้ทำอะไรผิดกับท่านขนาดนั้นเรื่องที่ปฏิเสธเมื่อตอนโน้นอะ เพราะงั้นกล้าก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรแล้วมั้ง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: yanaanay ที่ 11-11-2017 05:12:20
โถๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 11-11-2017 05:30:39
นายท่านชักจะเยอะละนะ เดี๋ยวเชียร์พี่เชนซะเลย นิดๆหน่อยทำมาเป็นเหมือนกล้าผิดอะ เรื่องที่กล้าปฏิเสธตอนนั้รก็สิทธของกล้ามั้ยยย โถวววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-11-2017 06:14:30
แหมม อยู่ต่อหน้านี่เท่ห์มากนายท่าน
ตอนท้ายนี่เสี่ยวมาเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-11-2017 06:24:24
ถถถถ   เพื่อนไม่รักก้แบบนี้ละกล้า  แทนที่จะดีกลับทำเรางานเข้า  คราวหลังเทงานแล้วตามดูนายท่านเลย 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: popeyez ที่ 11-11-2017 07:02:49
ทั้งงอนทั้งหึง

ฮี้วววววววววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 11-11-2017 07:45:22
นายท่านโกรธง่ายหายเร็ว ง้อนิดเดียวก็น่ารักแล้ว :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 11-11-2017 07:53:13
นายท่านหึงแรงจังลูก พี่กล้าต้องสู้นะคะ มีลูกง้อเท่าไหร่ใส่ไปให้หมด :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 11-11-2017 07:59:45
โอ๊ยๆ หัวใจ  :-[ :-[ :-[
น่ารัก
ตอนคุยกันสองคน หวานชะมัด เขินนนนนน
นายท่านอ่ะ พูดแบบนี้เหมือนเมื่อก่อนอยู่แล้ว แต่กล้าก็พูดหวานด้วย โอ๊ยยย ชอบบบบ
ชอบความหึงของนายท่าน แต่ทำให้กล้าคิดมากอีกแล้ว ต้องง้อหนักๆ 555
ชอบเรื่องนี้มาก รออ่านตอนต่อไปครัช
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 11-11-2017 08:09:42
โธ่ๆๆๆ... จะดีแล้วเชียว.. ความหึง.. บังตาน้องท่านจนได้... รุกหนักสิคะน้องท่านรออะไร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mazaaki ที่ 11-11-2017 08:10:23
ชอบอ่ะ " กูฆ่ากล้าก็เหมือนฆ่าตัวเอง" น่ารักจิงเลยนายท่าน :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 11-11-2017 08:29:09
วงวาร 55555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 11-11-2017 08:32:07
เอาใจช่วยนะ!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 11-11-2017 08:38:59
กล้านี่ก็รุกไม่เบาาา 555555
พี่เชนนี่ก็ร้าย มีไล่เพื่อนไปเล่นเกมจะได้อยู่กะกล้าสองคนด้วย
 เขินตอนท่านพูดหวานๆ  :-[
เอฟซีนายท่านค่ะ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: padloms ที่ 11-11-2017 08:41:54
รอตอนต่อไปไม่ไปแล้ว  :ling1: ท่านน่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 11-11-2017 08:45:03
โอ้ยยยยยยยย  คือ  ดีงามอ่ะ ^^  :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-11-2017 09:46:52
กล้าต้องเคลียกะเชนให้ชัดเจน ไม่งั้นายท่านงอนเป็นบ้าแน่ๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-11-2017 09:51:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 11-11-2017 10:23:54
55555 นายท่านเอ้ยย ยอมตั้งแต่เห็นหน้าแล้ว แต่ทำหงุดหงิดแค่เพราะไปคุยกับคนมีประเด็น

นายท่านชอบแหย่กล้าน่ะ แหย่แบบรู้ว่ากล้าขึ้นง่าย แล้วนั่นก็ยั่วง่ายด้วยไง
กล้าง้อยังไม่พอนะ รีบไปเคลียร์ด่วน 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 11-11-2017 10:39:22
 :pig4: :-[ :impress2: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kutelittlepoly ที่ 11-11-2017 10:41:14
นายท่าน ทำไมขี้งอนขนาดนี้อ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 11-11-2017 11:20:04
งานเข้า555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 11-11-2017 11:36:56
รอตอนหน้าไม่ไหวแล้วววว  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 11-11-2017 12:19:53
พี่เชนร้ายไม่เบา

รอตอนหน้า อิอิ :katai5:  :hao6:

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 11-11-2017 13:11:08
โถถท่านเจ้าคุณนายท่านสุดหล่อของกระหม่อม ถ้าได้สองทีนี้จะตั่งใจทำงาน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 11-11-2017 13:30:26
โธ่นายท่าน คือหึงก็หึงนะ แต่ทำไมชอบงอน กล้ามันชอบใครอีกไม่ได้แล้ว ไม่ต้องฆ่าใครหรอก ว่าแต่กล้าเสน่ห์แรงเป็นบ้าไม่น่าเชื่อ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 11-11-2017 14:14:21
เชนไปไกลๆ ไป๊ /อินจัด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 11-11-2017 15:01:07
วงวาร555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Somporn ที่ 11-11-2017 15:06:48
ดีงามมม  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-11-2017 15:45:02
งอนมาก ๆ จะได้รักกันนาน ๆ ฮิ้วววว

ปล.อัฒจรรย์ ผิดนะคะ
ที่ถูกคือ อัฒจันทร์
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 11-11-2017 16:44:36
งือออออ ติดเรื่องนี้งอมแงมรอๆๆๆๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 11-11-2017 16:52:30
งานเข้ากล้าซะแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-11-2017 17:44:12
งานเข้าเฉยเลย 5555555
สู้ๆนะพี่กลัา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-11-2017 18:13:45
ไอหยา ... นายท่่านมีหึง  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 11-11-2017 19:57:06
งุ้ย

นายท่านไม่ค่อยเปย์เลยนะลูกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 11-11-2017 20:28:53
พี่กล้าอยู่ดีๆก็งานเข้า วงวาร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 11-11-2017 20:40:26
อดทนไว้คะนายท่าน เดี๋ยวพี่กล้ามาง้อนาย  สงสารอ่ะ ทั้งหึงทั้งงอน  ยังไงพี่เขาไม่ไปไหนหรอก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-11-2017 20:56:23
นายท่านขี้หึงไม่เบาเลย555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 11-11-2017 22:28:31
หึงนะเราน่ะ หึงก็บอกไปเล้ยยยย อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-11-2017 23:04:06
เหมือนจะดี
พอเชนมาหากล้า
นายท่านก็หึง งอนใส่เลย

  “หรือกูต้องฆ่ามันจริงๆ วะ”
  “ฆ่าใคร พี่กล้าเหรอ”
  “มึงจะบ้าเหรอนุก กูฆ่ากล้าก็เหมือนฆ่าตัวเอง”
ชอบบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-11-2017 23:10:29
นายท่านหึงรุนแรงมาก ขี้งอนสุด  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-11-2017 01:30:09
น้องท่านใจเย็นนะ โคตรขี้หึงเลย เรื่องนี้ต้องคุยกันชัดๆ ไม่งั้นพระเอกนี่แปรปรวนยิ่งกว่าสามฤดู
อาการคล้ายคนเป็นไบโพล่า ยิ่วระแวงแบบนี้ต้องรีบเป็นเจ้าของเขาเลย ไม่ต้องมีขั้นตอนไรกันแล้ว 555
สงสารกล้าเบาๆ อยากน่ารักเอง ก็เลยมีคนมาจีบ ว่าที่แฟนเด็กหงุดหงิด ง้อแฟน วนลูปไปอีก

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก ติดหนึบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-11-2017 08:38:55
พี่ท่านเขาหึงรุนแรงจริงๆ.. 5555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 12-11-2017 10:15:10
น้องท่านขี้งอนมาก 5555555
จริงๆเพราะพี่กล้าเป็นคนน่ารัก เลยมีคนมาติดเยอะ
ตอนนี้อ่านแบบเรื่อยๆมาก นี่รอลุ่นตอนหน้าสา
ชูป้ายทีมนายท่านรอไว้ก่อนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-11-2017 12:55:37
อ่อยยย หน้าดูเอ็น เอ้ยย!! เอ็นดูนะนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-11-2017 13:20:41
นายท่านง๊องแง๊งมาก เด็กน้อยขี้งอน :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 12-11-2017 19:41:53
กล้าโดนนายท่านงอนใส่อีกแล้ววว :amen:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 12-11-2017 20:55:48
แหม หยอดกันให้เขินๆอยู่ดีๆ อิเชนมาทำเสียเรื่องอีกแระ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-11-2017 21:01:14
งานเข้ากล้าซะงั้น 55555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 13-11-2017 11:10:09
ขี้งอนจริงเชียว

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tumz ที่ 13-11-2017 20:39:15
นายท่าน ชักจะไร้สาระในความคิด
 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-11-2017 14:54:04
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 14-11-2017 21:49:07
โถๆๆๆสุดหล่อ พี่วงวารหนูมากเลยลูก อยากจะโกรธเขาก็โกรธไม่สุด  :m20:
ปล.สมควรเอาเชนไปเก็บสักทีนะ  :ruready
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-11-2017 00:26:42
ง้อต่อไปนะกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 16-11-2017 14:50:20







ตอนที่ 8
กล้าหาญ






   ‘กล้า’

   ‘...’

   ‘เดินหนีกูทำไม’

   ‘...’

   ‘นี่มึงเห็นกูมั้ยเนี่ย’

   ‘ถอยไป’

   ‘โกรธอะไรกูวะ’

   ‘...’

   ‘แค่กูจูบมึงเนี่ยนะ!’

   ‘เชี่ย! มึงอย่าเสียงดังดิ’

   ‘แล้วทำไมอ่ะ ก็มึงเดินหนีกูอ่ะ’

   ‘...’

   ‘ไม่ดีเหรอที่กูจูบมึง’

   ‘...’

   ‘อยู่ในในโรงหนัง ไม่มีใครเห็นสักหน่อย’

   ‘แม่ง’

   ‘นี่มึง...เขิน?’

   ‘ไม่ใช่!’

   ‘ฮ่าๆๆ ยังไม่หายเขินอีกเหรอ เมื่อวานก็แทบดูหนังไม่รู้เรื่องแล้วนะ’

   ‘ไอ้ท่าน ไอ้ฟายยย’

   ‘เขินจริงแฮะ’

   ‘...’

   ‘หน้าแดง หูแดงใหญ่เลย’

   ‘ไปไกลๆ ไป’

   ‘ตั้งใจเรียนนะเว้ย อยู่ม. หกแล้วอ่ะ’

   ‘รู้แล้ว!’

   ‘เดี๋ยวถ้าว่างจะเดินผ่านไปเช็ก’

   ‘ได้ข่าวว่าคนละตึก’

   ‘แล้วไงขากูยาว’

   ‘(ชักสีหน้า)’

   ‘เดี๋ยว กูไม่ได้ว่าอะไรมึงเลยนะ ไม่ได้พูดเลยว่ามึงขาสั้น’

   ‘ไอ้เหี้ยท่าน!’












   ร้านคลับแอล

   เซียนบอกว่าเป็นเด็กมหา’ลัยด้วยต้องเป็นสายแข็งด้วย ไม่ว่ามึงจะเหนื่อยจากงานตอนกลางวันแค่ไหนตอนกลางคืนมึงก็ยังต้องแดกเหล้าไหว

   ถามหน่อย มึงไปเอาความคิดนี้มาจากไหนวะเซียนนนนนน

   เรียกได้ว่ากว่าผมจะยอมมาพวกมันก็เสียทั้งเวลาเสียทั้งแรงไปเยอะ เนื่องจากผมเหนื่อย โคตรอยากนอนฉิบหาย อีกทั้งยังก็นึกอยากสืบอีกว่าห้องไอ้นายท่านมันอยู่ตรงส่วนไหนของตึก แต่เพื่อนผมแม่งก็น่ารักเหลือเกิน นึกอยากแดกวันนี้ก็ต้องวันนี้ ผมเลยจนใจ คิดว่าเรื่องนายท่านก็คงต้องปล่อยไปอีกตามเคย

   ยิ่งคิดอารมณ์อยากดื่มก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ผมแม่งเหี้ยที่ทำอะไรมากไม่ได้เลย เก่งนักเรื่องที่ชอบทำไอ้นายท่านไม่พอใจ พอเป็นแบบนี้ใครเล่าจะอยากมาคืนดีกับผม

   วันนี้แขกรับเชิญของโต๊ะชายโฉดโหดเยี่ยงหมาของเราก็คือมูมู่กับเพื่อนสวัสฯ มหา’ลัยผู้หญิงอีกสองสามคน เธอกำลังคุยเรื่องนายท่านกับเดอะแก๊งอย่างออกรส ระหว่างนั้นพวกไอ้เหี้ยเซียนก็ฝอยเรื่อง RoV ไป คิดดูสิครับว่าผู้หญิงสวยๆ มานั่งใกล้ๆ พวกมันยังสนใจเกมมากกว่าที่จะสนใจพวกเธอ

   ส่วนผมน่ะเหรอ...ผมก็สนใจเรื่องคนที่มูมู่กำลังพูดถึงมากกว่าสิ่งอื่นใดน่ะสิ

   “เจ่เจ๊มันบอกว่าน้องซ้อมอยู่อ่ะ” มูมู่พูด “นี่ก็ชวนทั้งไอริทั้งน้องมาด้วยเลยนะ ไม่รู้จะมาหรือเปล่า”

   เหยดเข้ มูมู่ชวนนายท่านมาที่นี่ว่ะ ผมรีบยกเครื่องดื่มขึ้นมากรอกลงปากตัวเองอย่างรวดเร็วเพื่อระงับอาการลุ้น

   “มู่ชวนนายท่านมาเหรอ” หมูหันถาม

   “ใช่ น้องเป็นน้องรหัสเราเอง”

   นายท่านแม่งได้สายรหัสสวยไปอีก...

   “มันจะมาป่ะ” เซียนถามบ้าง

   “ไม่รู้สิ ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว ทั้งทำกิจกรรมทั้งซ้อม คงอยากจะพักผ่อนแล้วมั้ง”

   ไอ้นายท่านมันถึกจะตาย ผมจำสมัยที่มันมาจีบผมได้ ช่วงที่มันต้องติวสอบทั้งวี่ทั้งวันรวมไปถึงเรียนพิเศษจนถึงสี่ทุ่ม มันก็ยังตามมาหาผมที่บ้านได้ มานั่งคุยเล่นๆ นี่แหละ กว่าจะกลับก็เที่ยงคืนตีหนึ่ง

   สมัยนั้นผมต้องกันไม่ให้มันมองหน้าพวกพี่สาวผมแทบตาย พอมันเห็นมันก็ได้แต่ยิ้ม แต่ผมอ่ะโมโห...โมโหอะไรก็ไม่รู้

   เจ้านางพี่คนโตบอกว่าเพราะผมหวงไอ้ท่าน ไม่ได้หวงพวกพี่ๆ หรอก เป็นคำพูดที่โคตรมั่วจริงๆ

   “แต่ก็อยากให้มาเนอะ” มูมู่ส่งยิ้มให้เพื่อนๆ ของเธอ

   พอได้นึกถึงความเก่าความหลังมันก็ทำให้ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

   นายท่านมันไม่ดื่มนี่หว่า

   สมัยก่อนเวลาผมไปดื่ม มันก็ยอมไปนั่งเสียเวลาเพื่อที่จะเฝ้า ยกน้ำเปล่ากรอกลงคอนิ่งๆ โดยที่ไม่สนใจว่าผมจะดื่มกับเพื่อนนานแค่ไหน เพราะไม่ว่าจะหลายนาที หลายชั่วโมง ไอ้เหี้ยท่านมันก็นั่งรอผมอยู่

   แต่ ณ เวลานี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แม้ว่ามันจะยังรอให้ผมไปง้อมัน แต่ก็ใช่ว่ามันจะสะดวกมานั่งดื่มนั่งกินด้วย 
จะว่าไปแล้วก็คิดถึงสมัยนั้นเหมือนกันนะ...ทำไมผมแม่งเลว เทไอ้นายท่านทั้งๆ ที่มันก็ออกจะทุ่มเทเพื่อผมขนาดนั้น

   เพ้อขนาดนี้คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ชัวร์ ผมปลอบใจตัวเองก่อนจะยกเครื่องดื่มในแก้วขึ้นมาดื่มอีกครั้งหนึ่ง

   ยิ่งดึกเท่าไหร่พวกเพื่อนผมก็สนิทกับแก๊งมูมู่มากขึ้นเท่านั้น สนิทจนผมอดสบตากับหมูหันไม่ได้ว่าเชี่ยตงกับเชี่ยเซียนแม่งจะดีลสาวไปนอนกกด้วยคืนนี้หรือเปล่า ไอ้สองคนนี้มันสายแดกหญิงอยู่แล้วครับ

   ฟังไปฟังมา ดูเหมือนมูมู่เธอเองก็แอบมองไอ้นายท่านเอาไว้เหมือนกัน

   ผมได้แต่ยิ้มขื่น มันเป็นคนหล่อมากแถมยังรวยมหาศาลอีก จะไม่ให้คนอื่นเขาสนใจมันได้ยังไง สิ่งที่ผมอิจฉามูมู่มีเพียงเรื่องเดียวนั่นก็คือเธอสามารถติดต่อกับนายท่านได้โดยตรง ไม่โดนบล็อกทุกช่องทางไม่เหมือนกับผม แม้แต่ไอจีของไอ้นายท่านผมก็ไม่ได้เห็นมานานสองปีแล้ว รูปล่าสุดเป็นรูปหมาหรือแมวผมก็ยังไม่รู้เลย

   เรื่องมันเศร้า ขอเหล้าเพิ่มอีกสักขวดได้หรือเปล่า...

   “ชะนีพวกนี้นี่!” เสียงเจ่เจ๊ดังขึ้นที่หัวโต๊ะ “ไม่งามเลยนะยะ ทำงานมาทั้งวันก็ยังจะมาต่ออีก เสี้ยนหรือเงี่ย...”

   “โอ้โห คำพูดคำจา” มูมู่หัวเราะ ดวงตาของเธอเป็นประกายมากขึ้นเมื่อเห็นคนที่มากับเจ่เจ๊

   นายท่านเองไงจะใครล่ะ

   มันมากับเพื่อนเดือนของมันอีกสองสามคน ไม่มีเงาของพวกแก๊งคุณชายลูกค่ายละคร

   “นั่งก่อนๆ” เซียนเรียกคนเหล่านั้นมานั่งด้วยกัน “เจ่เจ๊ มึงพาพวกเด็กหน้าหล่อมาด้วย แล้วพวกกูจะเหลืออะไรวะเนี่ย”

   “โถ เซียนขา เซียนก็หล่อน่า แหม” เจ่เจ๊ตบที่นั่งข้างๆ “ท่านนั่งนี่เลยลูก อยู่ใกล้ๆ แม่เข้าไว้ จะได้ปลอดภัยจากชะนี”

   “เจ๊ ถามน้องท่านหรือยัง” มูมู่หัวเราะ กุลีกุจอชงเครื่องดื่มให้พวกเดือนปีหนึ่งอย่างคล่องแคล่ว

   ผมนั่งฝั่งตรงข้ามกับนายท่านพอดิบพอดี มันมองหน้าผมด้วยสายตาเซ็งๆ ส่วนผมเองก็มองหน้ามันด้วยสายตาหวั่นๆ พอจะรู้อยู่ว่ามันโกรธอะไรสักอย่าง แต่ปัญหาก็คือผมไม่รู้จะง้อแม่งยังไง

   รอบตัวผมเต็มไปด้วยคนที่ไม่รู้เรื่องของผมกับมัน ยกเว้นแต่พวกไอ้เหี้ยเซียนที่เลิกคุยเรื่อง RoV นานแล้ว เพราะต้องคอยมองว่าผมกับนายท่านจะอะไรยังไงกัน

   เดี๋ยวพวกแม่งเสือกไม่ทัน...

   ก่อนที่ผมจะรู้ตัว ผมห้ามมือของมูมู่ที่กำลังจะเทเหล้าลงไปในแก้วที่สาม

   “มีอะไรเหรอกล้า”

   “ท่านไม่ดื่มน่ะ” ผมบอกเธอ

   “ตายแล้ว น้องท่านไม่ดื่มเหรอ” เจ่เจ๊หันไปคุยกับเด็กเดือนคณะตัวเองอย่างมีจริตจก้าน นายท่านเริ่มขยับหนี ท่าทางของมันดูเกร็งๆ

   มันกลัวตุ๊ด...ทุกคนจำได้ใช่มั้ยครับ

   “แล้วหนูมาทำไมเนี่ยลูก มานั่งให้พวกชะนีผีมองเล่นๆ เหรอ”

   “ก็พี่ชวนผมมาอ่ะ” นายท่านรับแก้วน้ำเปล่ามาจากมูมู่พร้อมเอ่ยขอบคุณ ไม่ลืมที่จะขยับตัวไปอีกเพื่อให้อยู่ห่างจากเจ่เจ๊มากที่สุด

   จะเอาฮาไปไหนเนี่ย มาก็มาด้วยกัน

   “รู้จักกับกล้ามาก่อนเหรอ ทำไมกล้าถึงรู้ว่าหนูไม่ดื่ม”

   มันคงรู้สึกแปลกๆ ที่โดนเรียกว่าหนู แต่แปลกกว่าถ้าจะตอบคำถามเรื่องที่ว่ารู้จักกับผมมาก่อนหรือเปล่า

   ผมขอตอบในใจเลยว่ารู้จักดี...รู้จักดีมากด้วย

   “เคยเรียนโรงเรียนเดียวกัน” ผมตอบ

   หลังจากนั้นบทสนทนาก็เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยๆ โดยที่ผมเอาแต่นั่งเงียบ พอมีไอ้นายท่านนั่งอยู่ตรงข้ามแบบนี้รู้สึกว่าต้องทำตัวหงิมๆ ยังไงไม่รู้ ถ้ามันยังยิ้มให้ผมมันก็จะดีกว่านี้อยู่ แต่นี่มันเอาแต่มองผมพร้อมคิ้วที่ขมวดเป็นปม ผมจะกล้าดื่มกล้านั่งฮามุกของเพื่อนได้ยังไง

   เงียบต่อไปน่าจะดีที่สุด

   ยิ่งดึกโต๊ะของเราก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น พวกแก๊งคุณชายตามมาสบทบกับหัวหน้าแก๊งเป็นที่เรียบร้อย แต่ที่เด็ดและน่าขนหัวลุกไปกว่านั้นก็คือ...อมรและชาวตุ๊ดปีสองที่มากันอีกสี่คน

   มีแค่เจ่เจ๊คนเดียวนายท่านพอจะรับมือไหว แต่ถ้ามากันเป็นเกิร์ลกรุ๊ปขนาดนี้ ผมสังเกตเห็นเลยเต็มๆ ว่ามันเริ่มอยู่ไม่สุข ทำท่าจะขยับหนีเจ่เจ๊และผองตุ๊ดอยู่หลายต่อหลายรอบ แต่แม่งโดนดึงให้อยู่ อีกทั้งยังให้อยู่กลางวงอีก

   ไม่รู้จะสงสารหรือจะหัวเราะก่อนดี

   “ท่าน” ผมที่มึนๆ นิดหน่อยกล้าที่จะเรียกนายท่านเสียงดัง ทั้งโต๊ะหันมามองผมกันหมด

   มันชะงักค้างพร้อมกับมองอย่างสงสัย

   “ไปห้องน้ำป่ะ”

   คนถูกถามพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะลุกหนี มือไม้ของชาวตุ๊ดทั้งหลายยังพยายามจับนั่นจับนี่ของมันอยู่เลย ผมลุกเดินตามไปโดยที่ทำเป็นเมินสายตาล้อเลียนของไอ้เซียน ไอ้ตง และก็ไอ้หมูหัน

   “มึงไม่เหนื่อยเหรอ” ระหว่างทางไปห้องน้ำผมก็ได้เอ่ยถามไอ้นายท่าน “ไปนอนมั้ย พรุ่งนี้มีพิธีนะเว้ย”

   “มึงน่าจะถามตัวเองก่อน” มันหันมามองผมอย่างอารมณ์เสีย “ทำงานหนักไม่ใช่เหรอ แล้วเสือกมาแดกอีกทำไม”

   “เพื่อนชวน” เสียงของผมอ่อยลง

   “ชวนแต่มึงก็ปฏิเสธพวกนั้นได้”

   “กูมาอ่ะเรื่องปกติอยู่แล้วเพราะเพื่อนกูมันสายดื่ม แต่มึงอ่ะมาทำไม มานั่งแดกน้ำเปล่าเฉยๆ เนี่ยนะ”

   “...”

   “หรือมาเพราะผู้หญิงชวน”

   นายท่านชักสีหน้าใส่ผม ส่วนผมที่กึ่มๆ อยู่แล้วก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มองมันด้วยสีหน้าไม่ชอบใจตอบกลับไป

   “เก่งจังเลยนะ” มันมองไปข้างหน้า

   “เก่งอะไร”

   “เก่งเรื่องที่ทำให้กูปวดหัว”

   “กูทำอะไร”

   “กลางวันก็ผู้ชาย กลางคืนก็เหล้า”

   “...”

   “กูจะปล่อยให้มึงนั่งแดกแบบนั้นได้ยังไง ยิ่งมึงเหนื่อยๆ มา ดื่มแล้วยังไงมึงก็เมาง่าย”

   “มึงปล่อยมาสองปีแล้วนะ”

   “แล้วมันเป็นเพราะใครกันล่ะวะ!”

   มันเป็นเพราะผมเอง...ผมนี่แม่งก็ชั่วดันพูดออกไปแบบนั้น ตอนพูดนี่ผมควรจะคิดให้ดีๆ ก่อนว่าใครเป็นฝ่ายเทใครก่อน

   ไม่รู้คำพูดของนายท่านตอกผมจนหน้าหงายหรือเปล่า ผมเซไปโดนโต๊ะของวิศวฯ ปีสูงจนต้องยกมือไหว้ขอโทษขอโพย พวกนั้นมองผมอย่างงงๆ โชคดีที่ผมไม่ได้เจอพวกหัวรุนแรง

   “แม่งเอ๊ย” นายท่านตัดสินใจดึงแขนผม “กลับกัน”

   “หา แล้วไอ้พวกนั้น...” ผมหมายถึงพวกที่ยังนั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะเรา

   “มีกันตั้งหลายสิบ มึงกับกูหายไปคงไม่เป็นไรหรอก”

   “แต่...”

   “ถ้าจะง้อกูก็ต้องทำตัวดีๆ อย่างเช่นฟังคำพูดกูเป็นต้น”

   ผมโดนดึงไปตามแรงจนผมขัดขืนไม่ได้ สายตาของผมมองกลับไปยังโต๊ะ มีแต่พวกไอ้เซียนที่มองตามมาไม่มีคนอื่นเลย พวกมันโบกมือให้ผมพร้อมอวยพรให้ผมโชคดี

   โคตรเหี้ย...แทนที่จะเป็นห่วงเพื่อนบ้าง

   แต่ถ้าคนดึงผมไม่ใช่ไอ้นายท่าน ผมเชื่อว่าไอ้พวกนั้นก็คงไม่อยู่เฉยๆ แบบนี้หรอก









   บนรถของไอ้นายท่าน

   “กล้า”

   “...”

   “นี่มึงง้อคนไม่เป็นใช่ป่ะ”

   ตอนนี้หัวผมหมุนมากจนมึนไปหมด เริ่มเมาจริงๆ ก็คราวนี้แหละ

   “แม่งเอ๊ย ผิดที่กูเองนี่แหละ”

   “...”

   “สงสัยจะงอนมึงได้นานสุดแค่นี้” มันทำท่าจะออกรถ แต่ก็ลังเลเมื่อเห็นสภาพผม “ไหวมั้ยเนี่ย”

   “กูอ่ะนะไม่ไหว” ผมเป็นคนที่เมาแล้วช่างจ้อครับ “สองปีที่มึงไม่อยู่ กูเมากับเพื่อนตลอด ทำไมกูจะไม่ไหว กูคือคนแมนพลังช้างนะ”

   “แล้วมันเป็นความผิดกูหรือไงวะ” เราคงกลับมาตีกันอีกครั้งหนึ่ง ความโกรธของมันทำให้มันไม่สนใจคำพูดที่ดูปัญญาอ่อนของผม “กูจะขับรถกลับแล้วนะ”

   “ไม่เอา”

   “ทำไมล่ะ”

   “ก็เพราะถ้ากลับนะ กูกับมึงก็ต้องแยกกันอีก”

   นายท่านหันมามองผมด้วยสายตาตกตะลึง

   เป็นไงล่ะ...คำพูดกูปัญญาอ่อนสมใจมึงรึเปล่า

   “พรุ่งนี้เดี๋ยวเราก็ต้องห่างกันอีก” สิ่งที่ผมพูดมันคือความจริงจากใจล้วนๆ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ก็คงไม่มีตอนไหนที่ผมกับนายท่านจะมาอยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้ได้ นายท่านเป็นเด็กปีหนึ่ง คณะนิเทศฯ อีกทั้งยังพ่วงตำแหน่งเดือนคณะ ผิดกับผมที่เป็นเพียงแค่สวัสฯ ปีสองที่เอาแต่ยุ่งหัวหมุนตลอดทั้งวัน

   อย่างที่บอกแม้แต่เวลาไปฉี่ยังแทบจะไม่มีเลย

   “มึงก็อย่าทำให้ห่างดิ”

   “ไม่ได้ไง งานกูก็มี มึงเองก็น่าจะรู้อยู่ กูคือฝ่ายสวัสดิการของมหา’ลัยนี้นะเว้ย”

   ผมรู้สึกว่าหน้าขาวๆ ของนายท่านมันขยับเข้ามาใกล้ แถมแขนยาวๆ ของมันยังพาดมาที่เบาะที่นั่งข้างคนขับอีกต่างหาก แล้วผมจะขยับไปไหนได้

   “นี่แสดงว่าถ้าไม่มีงาน มึงคงจะตามกูไปทุกที่เหมือนที่กูเคยตามมึงสมัยก่อนใช่ป่ะ”

   ความปรารถนาของผมมันคืออย่างนั้นนั่นแหละ สมัยก่อนนายท่านแม่งตื๊อผมชนิดที่ว่าไม่สนภาพลักษณ์ตัวเองเลยว่าจะหล่อน้อยลงหรือเปล่าถ้ามาเดินตามตูดเด็กผู้ชายขาไม่ค่อยยาวอย่างผม เพราะงั้นถ้าผมคิดจะง้อมัน ผมก็ต้องทำในสิ่งที่มันเคยทำ ทำในสิ่งที่มันกล้าทำต่อหน้าคนอื่นๆ

   ผมพยักหน้าเบาๆ พยายามเลี่ยงใบหน้าที่มันยื่นมาใกล้ อีกนิดแม่งก็จะดมหน้าผมละ

   กลิ่นนายท่านหอมสดชื่นเหมาะกับตัวของมันมาก และนั่นก็ทำให้ผมชักเริ่มไม่มีสติ

   “มึงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้” นายท่านผละออกไป ก่อนจ้องพวงมาลัยเหมือนมันจะให้หวย “แค่อยู่ห่างๆ ผู้ชายก็พอ”

   “หืม เพื่อนกูก็เป็นผู้ชายทั้งนั้นนะ”

   “กูหมายถึงคนที่ไม่ใช่เพื่อนดิ”

   “มึงกำลังพูดถึงไอ้เชนป่ะเนี่ย?”

   “เออ” มันตอบรับทันควันจนผมสะดุ้ง “อย่าอยู่ใกล้มันมาก ไม่ชอบ”

   “มึงไม่ชอบมัน?”

   “ไม่ชอบที่มันมาอยู่ใกล้มึงเนี่ย ถามทำไมเยอะแยะ” นายท่านหน้าบึ้งตึง “รัดเข็มขัดด้วย กูจะออกรถแล้ว”

   ผมส่ายหน้าพรืด

   “เป็นไร”

   “ไม่เอา”

   “ไม่เอาอะไร”

   “ยังไม่กลับ”

   ท่าทางของผมทำเอาสีหน้านายท่านดีขึ้นทันตา หัวใจผมเต้นตุบๆ ด้วยความลุ้นว่าเราสองคนจะเป็นยังไงต่อไป นานๆ ทีเราทั้งคู่จะได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้

   “เราอยู่ตึกเดียวกันนะ” มันพูด

   “แล้วไง กูไม่รู้ห้องมึง”

   “ก็สืบดิ”

   “โห พูดเหมือนง่ายเลยเนอะไอ้สาดดดดด” มือของผมทำท่าประกอบคำพูด “ตึกเราสูงตั้งขนาดนี้ ห้องก็มีเป็นร้อยๆ อีกอย่างกูไม่สนิทกับคนดูแลตึกด้วย แม่งชอบมองกูแปลกๆ”

   “...”

   “มึงอยากให้กูง้อ แต่มึงก็ไม่ให้ความร่วมมือกูเลย”

   “พูดแบบนี้อยากเข้าห้องกูหรือไง”

   “ก็...” เออว่ะ กูจะตอบแม่งยังไงดีวะ ที่อยากรู้ไม่ใช่เพราะอยากเข้าห้อง แต่รู้ไว้ก็ไม่มีอะไรเสียหายไม่ใช่เหรอ

   แต่ผมก็...อยากเข้าห้องมันอยู่นะ ไม่รู้สิ ก็ผมชอบมันนี่ ผมอยากอยู่ใกล้ๆ มันตลอดเวลา

   “กูให้เข้าไม่ได้หรอก” มันออกรถด้วยการถอยหลัง “ยังไม่ใช่ตอนนี้”

   ให้ตายเถอะ ผมต้องเอาทองมากองเท่าหัวผมก่อนใช่มั้ยมันถึงจะยอมช่วยให้ผมคืนดีกับมันดีๆ สายตาของผมมองไอ้คนขับอย่างมีโมโหโทโส แต่มองไปก็เท่านั้น ผมรู้ดีว่าที่มันไม่ยอมผมง่ายๆ ก็เป็นเพราะผมนี่แหละ ความผิดของผมเองคนเดียว ไม่ใช่ความผิดของมันเลย

   จะว่าไปมันก็ดีแค่ไหนแล้วที่มันยอมให้ผมมาอยู่ใกล้มันแบบนี้ มันสามารถเทผม โยนผมทิ้งไว้ที่ข้างถนนก็ได้ เพราะเท่าที่ผมจำได้ มันแทบเสียผู้เสียคนไปเลยตอนที่ผมหักอกมัน

   เพราะงั้นมันต้องการอะไรผมก็คงต้องแล้วแต่มันทุกอย่าง การที่มันยังมีความรู้สึกกับผมอยู่แม่งก็ถือได้ว่าเป็นของขวัญจากสวรรค์แล้วล่ะ

   สองปีที่ผ่านมานายท่านมันสามารถมีลูกมีเมียได้เลยนะครับ!

   “มึงบล็อกกูทุกทางแบบนี้ แล้วกูจะติดต่อมึงยังไง”

   คนถูกถามอย่างนายท่านเหลือบมามองผม “พยายามสิ”

   “พยายามอะไร ให้กูซื้อโทรศัพท์ใหม่ ใช้เบอร์ใหม่โทรไปหามึงเลยมั้ย”

   “แล้วทำไมมึงไม่ทำอย่างนั้นล่ะ”

   ไอ้...ผมไม่รู้จะด่าแม่งยังไงดี แบบนี้ไม่เรียกว่างอนแล้วมั้ง น่าจะเรียกว่าเอาคืนอย่างสาสมมากกว่า

   “ใช่เซ้” เพราะความเมาของผมทำให้ผมกล้าพูดอะไรหลายๆ อย่าง “สมัยก่อนกูทำกับมึงไว้เยอะนี่ มึงก็เลยจะเอาคืนกู”

   “ก็รู้อยู่แล้วนี่”

   “เหี้ยท่าน”

   “อะไร”

   “มึงแค้นอะไรกูขนาดนั้น”

   มันเลี้ยวซ้ายเพื่อเข้าสู่ซอยหอพักของเรา “ไม่ได้แค้น แค่อยากรู้ว่ามึงชอบกูมากพอที่จะทุ่มเทให้กูหรือเปล่า”

   “...”

   “กูยังไม่เห็นความพยายามของมึงเลย มีแต่กูวิ่งเข้าหามึง กูมีงานที่กรุงเทพฯ แต่ก็ต้องรีบกลับมาเพราะอยากเห็นหน้ามึง มึงแดกเหล้าอยู่ร้านคลับแอล กูก็ต้องเกาะพี่เจ่เจ๊เพื่อไปนั่งเฝ้าทั้งๆ ที่กูแดกแต่น้ำเปล่า”

   “...”

   “กูหึงแทบตายตอนที่มึงยืนอยู่ใกล้ไอ้ห่าเชนอะไรนั่น ที่ผ่านมามีแต่กูทั้งนั้น มึงแค่อยู่เฉยๆ มึงก็ได้ความรักจากกูไปหมดแล้ว แล้วกูล่ะ กูได้อะไรบ้างนอกจากจูบของมึงเมื่อวาน นี่ถ้า...”

   หมับ

   ผมคว้ามือของนายท่านมากุมเอาไว้แน่น คนขับรถถึงกับพูดต่อไม่ได้เลยทีเดียว มือของนายท่านเย็นมากและก็ใหญ่กว่ามือผมมาก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รู้สึกว่ามันมีความอบอุ่นอะไรบางอย่างส่งผ่านจากตัวของนายท่านมายังตัวของผม

   รู้สึกดี เขิน และก็อยากจับมือนี้ไปนานๆ

   “กูจะไม่พูดอะไรแล้ว เพราะมึงขับรถอยู่ เดี๋ยวแม่งพากูชนฟุตบาท” ผมจำได้ดีเลยทีเดียวว่านายท่านมันชอบหลุดตอนขับรถขนาดไหน เพราะงั้นผมขอกุมมือมันไปเรื่อยๆ แบบนี้ดีกว่า

   อย่างน้อยผมก็อยากแสดงออกอะไรบ้าง

   นายท่านกระแอมเบาๆ ก่อนจะขับรถ มันขับรถด้วยมือข้างขวาของมันซึ่งเป็นอะไรที่เท่มาก มืออีกข้างของมันที่โดนผมจับอยู่ขยับนิดๆ ราวกับต้องการตอบสนองต่อสัมผัสของผม

   ไม่นานนักมันก็สอดนิ้วมือของมันเข้ามาประสานกับนิ้วมือของผม ผมทำตาตื่นจ้องมองอย่างตกตะลึงงัน ก่อนจะยิ้มมุมปากด้วยความรู้สึกดีจนล้นออกมาจากหัวใจ

   ผมคิดไม่ผิดจริงๆ ด้วย...ว่ามันรอเห็นความพยายามของผมอยู่










[ มีต่อนะคะ ]






หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 7 หน้า 15 11/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 16-11-2017 14:50:45






   ตึก X

   “เข้าไปแล้วก็อาบน้ำนอนซะ” นายท่านผลักผมเข้าไปในห้อง มีอย่างที่ไหนที่ปีหนึ่งจะมาส่งปีสองที่ห้องแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น

   “เอานมเปรี้ยวก่อนหรือเปล่า” ผมพยายามยื้อมันเอาไว้

   “ไม่เป็นไร” มันโบกมือก่อนจะเดินหนีไป ผมเห็นมันหาวด้วย ท่าทางคงจะเหนื่อยมากๆ

   มือของผมแกล้งปิดประตู รอให้มันกดลิฟต์ พอลิฟต์มารับมัน ผมก็วิ่งจู๊ดออกไปดูว่ามันลงไปชั้นที่เท่าไหร่

   ผมอยู่ชั้นเจ็ด มันอยู่ชั้นสี่...

   ทีนี้ก็ต้องวิ่งลงบันไดสิจ๊ะ รออะไร

   คิดว่าผมจะทันรู้มั้ยครับว่าห้องไอ้นายท่านมันอยู่ที่ไหน เพราะทันทีที่ผมไปถึงชั้นสี่ ผมก็พบกับความเงียบสงบเต็มๆ ไม่ได้ยินเสียงประตูของห้องไหนที่เพิ่งปิดเลย   

   เอาวะ อย่างน้อยก็รู้แล้วว่ามันอยู่ชั้นสี่

   แต่ผมยังรู้สึกไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ ชั้นสี่มีห้องเยอะก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่สามารถเจอห้องไอ้นายท่านได้เลย ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่ทำท่าเริ่มเคาะประตูห้องที่ติดกับบันได

   จากนั้นผมก็ชะงักกึกเพราะเพิ่งสำเหนียกได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้ว

   เอาไว้วันหลังก็ได้วะ

   ทันทีที่ผมหันหลัง ผมก็ชนเข้ากับร่างสูงของไอ้นายท่านเต็มๆ จนผมเซ โชคดีที่มันจับตัวผมเอาไว้ได้ทัน ไม่งั้นคงมีการล้มก้นจ้ำเบ้าเกิดขึ้น

   “อ่อนหัดเอ๊ย” มันพึมพำ ก่อนจะจับข้อมือผมให้เดินตามมันไป ผมกลืนน้ำลายลงคอ ทั้งเขินทั้งตื่นเต้นปนๆ กันไป มือของนายท่านเริ่มอุ่นขึ้นอาจเป็นเพราะเมื่อสักครู่มันได้จับมือผมบนรถอย่างเป็นเวลานาน พอถึงตอนนี้ผมก็ยังคงได้จับมือกับมันอยู่ นี่ชาติที่แล้วผมทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ย

   ผมกลืนน้ำลาย ไล่สายตามองนายท่านตั้งแต่ปลายเล็บลามไปจนถึงใบหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้เส้นผมสีดำปรกหน้าผาก หัวใจของผมเต้นตุบๆ ไม่หยุด กระแสไฟฟ้าเหี้ยอะไรไม่รู้แล่นผ่านทั้วร่างผมไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นที่มือ ที่หัวใจ และก็ที่...แก่นตรงกลางของร่างกาย

   สาบานได้ว่าไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน

   ถ้าจะให้สารภาพจริงๆ ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อผมได้อยู่ใกล้ๆ นายท่าน แค่ได้รับรู้ถึงกลิ่นของมันแม้มันจะไม่ได้สัมผัสผม ส่วนนั้นของผมก็เริ่มมีความรู้สึกแล้ว เพราะฉะนั้นครั้งนี้มันจับมือผม มิหนำซ้ำยังจับแน่นมาก ถ้าจะไม่ให้ผมรู้สึกอะไรล่ะก็...นั่นก็แปลว่าผมไม่ได้ให้หัวใจกับคนคนนี้มาตั้งแต่แรก

   รู้สึก...อยากทำอะไรบางอย่างมากกว่าแค่สัมผัสมือ

   ผมโทษแอลกอฮอล์ก่อนเลยครับตอนนี้...ผมไม่โทษตัวเองหรอก

   ห้องของมันคือห้อง 409

   มันยืนอยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเปิดประตูเข้าไปข้างใน

   “ยังไม่กลับไปอีก” นายท่านเลิกคิ้ว ก้มหน้ามองดูผม สีหน้าของมันดูเย็นชากว่าที่ผมคิด แต่ริมฝีปากของมันก็แอบสั่นระริกอยู่บ้างนิดๆ

   “หิวน้ำ อยากดื่มน้ำ” ผมแถ

   “ห้องมึงก็มีนี่”

   “มึงอยากเห็นกูพยายามเองนะ เพราะงั้นถ้ากูไม่ได้เข้าห้องมึงคืนนี้ กูจะไม่ไปไหน” ใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้ๆ คนที่ตัวเองชอบป่ะวะ
นายท่านหรี่ตามองผม “นี่ถ้ากูหื่นหน่อย...มึงเสร็จกูแน่ๆ ไอ้กล้า”

   แสดงว่าตอนนี้มันไม่หื่นเหรอ...ทำไมไม่เหมือนผมในตอนนี้ล่ะ

  “จะเข้ามาให้ได้เลยใช่ป่ะ”

   ผมพยักหน้าหงึกๆ นายท่านถอนหายใจก่อนจะกระซิบบอกผมว่า “อย่าตกใจละกัน”

   หรือมันจะซุกเมียเอาไว้วะ เฮ้ย นี่อย่าบอกนะว่าที่ผมมโนมันจะจริง ไอ้เหี้ยท่านแอบไปมีลูกมีเมียในช่วงเวลาที่มันหายไป...
ผมมโนไปอย่างนั้นเอง ตอนที่ผมเข้าไปมันก็เป็นห้องธรรมดาๆ ห้องหนึ่งที่สะอาด และก็กว้าง

   ...แต่เชี่ยแม่งไม่ยอมเปิดไฟ

   “ทำไมไม่เปิดไฟวะ” จะทำให้ลึกลับไปไหน อีกอย่างหนึ่งนะ ยิ่งมืดกูยิ่งมีความรู้สึกนะเว้ย ผมเริ่มยืนนิ่งๆ ไม่ได้ เมื่อรู้ว่าเจ้าของไออุ่นที่ผมโหยหามาโดยตลอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

   “แค่นี้ก็มากพอแล้ว” นายท่านตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ ผมกลืนน้ำลายช้าๆ ก่อนจะสั่นหัวเรียกสติตัวเอง

   “มึงมีความลับอะไรซ่อนอยู่” ตามหาลูกเมียของมันให้เจอ...จะได้ลืมความรู้สึกบางอย่างของตัวเอง “ไหนดูดิ๊”

   ผมเดินเหินไปทั่ว ห้องที่มืดๆ นี้ถือว่าเดินง่ายเพราะแม่งเป็นระเบียบ ไอ้นายท่านรีบมาจับผมเอาไว้เหมือนจับเด็กที่เพิ่งหัดเดิน

   “อย่าซน”

   อย่าจับกูสิวะไอ้กร๊วกเอ๊ย...นี่กูเดินหนีมึงอยู่นะ

   “กูต้องรู้ความลับของมึงให้ได้” ผมแกล้งพูดเรื่องอื่น

   “เห็นความพยายามของมึงแล้วกูกลัวเลย”

   “มึงปิดอะไรกูไว้”

   “อย่ารู้เลย เดี๋ยวตกใจ”

   “ไหนลูกไหนเมียมึง”

   “จะบ้าเหรอ” คำถามนี้ทำเอามันเผลอปล่อยตัวผม ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก กลัวฉิบหายว่ามันจะแตะไปโดนอะไรบางอย่างที่เริ่มจะแข็งขืนของผมเข้า “จะได้นอนกันมั้ยเนี่ยคืนนี้”

   ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูด “จงเผยความลับของมึงออกมาซะ”

   แสงไฟสว่างวาบเพราะไอ้นายท่านเป็นคนเดินไปเปิด ผมกระพริบตาปริบๆ เพื่อปรับสภาพดวงตา ก่อนจะลืมความรู้สึกทางกายของตัวเองเพราะตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า

   ผนังห้องของนายท่านผนังหนึ่งเต็มไปด้วยรูปของผมและข้อมูลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ชีวิตประจำวัน ตารางเรียน หรือแม้กระทั่งภาพแคปจากสตอรี่ไอจีที่ผมอัพแบบโง่ๆ (พื้นถนน แก้วกาแฟ และก็ตอนที่แกล้งหมูหัน) นายท่านมันมีหมุดรวมไปถึงเส้นด้ายเชื่อมโยงคนนั้นคนนี้เข้าสู่ตัวผมที่อยู่ตรงกลาง เรียกได้ว่าอย่างกับแม่งสืบคดี

   มันเป็นข้อมูลชีวิตของผมที่ผ่านมาทั้งหมด เริ่มจากตอนที่ผมแยกกับมันได้ประมาณ 4-5 เดือน นายท่านรู้เรื่องของผมทุกอย่างผ่านการใช้แอคเคาท์ลับในการติดตามโซเชียลของผม รวมไปถึงจ้างนักสืบมาแอบถ่ายรูปผม!

   “บอกแล้วว่าจะตกใจ” มันกอดอก นั่งที่พนักหลังโซฟา สีหน้ามันดูกังวลเล็กน้อย ขณะที่ข้างๆ มันเป็นผมที่ยืนเอ๋อ “กูไม่ได้ทำอะไรที่น่ากลัวใช่มั้ย”

   “มึงรู้เรื่องกูทุกเรื่องเลยเหรอ” ผมจำคำพูดของไอ้เซียนได้ครับว่านายท่านมันคงรู้เกี่ยวกับตัวผมทุกอย่าง แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเก็บทุกรายละเอียดขนาดนี้ ปกติเห็นอะไรแบบนี้แต่ข้างในซีรี่ส์สืบสวนสอบสวนของฝรั่ง แต่เพิ่งจะได้เห็นของจริงก็วันนี้

   แม่งต้องเอาใจใส่ ต้องใจรักขนาดไหนวะ ถึงจะทำแบบนี้ได้...

   ให้ตายเถอะ...ไอ้นั่นของผมปวดตุบๆ อีกแล้ว

   มันปวดเพราะสิ่งที่นายท่านมันเพิ่งแสดงให้ผมดู เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่ามันชอบผมมากแค่ไหน

   ผมมีความสุขกับมัน ผมรู้สึกดีกับมัน ทำให้ไอ้นั่นของผมมีความรู้สึกกับมัน...เพียงแค่คนเดียว

   “ก็...อืม” มันเอื้อมมือไปหยิบภาพแคปจากไอจีสตอรี่ที่ผมเพิ่งอัพเมื่อเช้า (ถ่ายตอนอยู่ใต้ถุนโรงยิมระหว่างทำหน้าที่) มาแปะไว้บนผนัง “ถ้าไม่แปะไว้ก็กลัวจะลืม มึงแม่งอัพเยอะฉิบหาย”

   ผมจะทำเป็นไม่ได้ยินประโยคหลังก็แล้วกัน

   การที่มันจะปิดบังไม่ให้ผมรู้ความเป็นไปของมัน ทำให้ผมรู้ว่ามันต้องรู้เรื่องผมทุกอย่าง รู้ว่าควรบล็อกคนที่ยังติดต่อกับผมคนไหน หรือบล็อกเพื่อนใหม่ของผมคนไหน

   มันรู้เรื่องของผมตลอดสองปี ไม่ขาดตกบกพร่องสักเรื่อง

   ไอ้ห่าเอ๊ย...มึงทำให้กูชอบมึงมากขึ้นอีกล้านระดับ

   น้องชายกูยังตั้งโด่เป็นพยานให้มึงเลยเนี่ย

   “มึงรู้ขนาดนี้ แต่ทำไมมึงไม่ยอมให้กูรู้เรื่องของมึงเลยวะ”

   “ไม่รู้สิ” นายท่านยักไหล่ เคอะเขินเล็กน้อยกับสิ่งที่มันแสดงให้ผมเห็น “เป็นแผนกูมั้ง”

   “แผนอะไร”

   “กูคงอยากให้มึงคิดถึงกูบ้าง”

   ผมกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ ยังคงอึ้งไปกับทุกสิ่งที่เห็น สิ่งที่นายท่านทำสำหรับผมมันไม่ได้น่ากลัวหรือน่าประหวั่นพรั่นพรึงอะไรใดๆ เลย ถ้ามันไม่ทำแบบนี้ ผมก็คงจะไม่รู้ใจตัวเองว่าผมนั้นชอบมันมาก ชอบจนไม่สนเหตุผลร้อยแปดพันเก้าเรื่องที่ผมกับมันไม่ควรมาคบกัน

   สองปีที่ผ่านมามันใช้เวลาในการตามติดชีวิตผม

   ส่วนสองปีที่ผ่านมาของผม ผมใช้เวลาหมดไปกับการคิดถึงมัน...

   “คิดจะเล่นของเตี้ยยังไงก็ต้องทำการบ้านหนักหน่อย” นายท่านพูดต่อ “แค่ตื๊อไม่พอ แค่ขอเป็นแฟนก็ยังไม่พอ...คงต้องทำให้มันนึกถึงบ้าง คิดถึงบ้างมั้งมันถึงจะพอ”

   ผมหน้ามุ่ย แม่งต้องมั่นหน้าแค่ไหนนะถึงกล้าหายไปจากชีวิตผมอย่างสิ้นเชิงตลอดสองปีเพื่อให้ผมรู้สึกคิดถึงมันขึ้นมา

   เออ มึงคิดถูกแล้วล่ะ

   “ให้ดูแค่นี้แหละ” มันดึงตัวผมไปยังหน้าตู้เย็นก่อนจะส่งน้ำดื่มมาให้ ผมตื่นตัวแค่การกระทำเบาๆ แค่นั้นของมัน “ดื่มแล้วก็กลับไปนอนซะ ไม่ง่วงหรือไง”

   ศีรษะของผมเอียงไปซบกับไหล่ของมันอย่างอ่อนระโหยโรยแรงจนมันยืนตัวแข็ง ใจผมเต้นแรงไปหมดรวมไปถึงรู้สึกว่ามีกระแสไฟฟ้าจากไหนไม่รู้มาทำให้ร่างทั้งร่างของผมตื่นเต้น...

   ถึงจะเป็นอย่างนั้น...ผมก็ยังมีเรื่องที่ต้องพูดกับมัน

   “มึงเล่นกูซะจนกูปวดหัวไปหมด”

   “...”

   “ทำไมต้องทำให้เรื่องยุ่งยากวะท่าน ทำไมไม่มาหากูตรงๆ มาคุยกันตรงๆ”

   มือใหญ่ของมันเอื้อมมาลูบผมของผมเบาๆ

   “ใครจะไปรู้ว่ามึงจะคิดเหมือนกู”

   “...”

   “ตอนนั้นมึงปฏิเสธกูหนักมากแค่ไหน ยังไงกูก็ไม่ลืม”

   ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป...

   มือของผมทั้งสองข้างโอบรอบศีรษะของมันให้ก้มลงมาประทับริมฝีปากกับริมฝีปากของผม อีกฝ่ายดูตกใจกับการจู่โจมกะทันหันของผมเอามากๆ แต่ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรอีกแล้ว

   ผมแค่ชอบผู้ชายคนนี้มาก...มากจริงๆ

   ริมฝีปากของนายท่านบางเฉียบแต่ทว่ากลับให้ความรู้สึกดีมากเวลาที่ได้สัมผัส ยิ่งลิ้นของมันขยับมาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผม ผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองนั้นยืนแทบไม่อยู่ ราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่ผมรอคอยมานาน ไม่ใช่แค่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ แต่เป็นช่วงเวลามากกว่าสองปี

   มันดูดเอาพลังงานของผมผ่านทางปากไปจนหมด ผมจำเป็นต้องร้องออกมาเพราะผมไม่มีแรงให้มันดูดพลังงานต่ออีกแล้ว มันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะอุ้มผมให้นั่งตรงใกล้ๆ บริเวณซิงก์ล้างจานที่ไร้ความเปียก จากนั้นก็ใช้สองมือวางลงข้างๆ ผมเพื่อกักไม่ให้ผมไปไหน ก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบผมอีก

   ไม่มีความเมตตาอะไรใดๆ กันเลย

   ...แต่ผมชอบว่ะ

   ผมยังใช้มือโอบรอบศีรษะของนายท่านแน่น เราทั้งคู่แสดงออกว่าต่างฝ่ายต่างโหยหากันมากแค่ไหนด้วยกันใช้ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัด นับว่าเป็นจูบลึกซึ้งและดูดดื่มครั้งแรกระหว่างเรา ซึ่งบอกได้เลยว่านายท่านมันทำผมสั่นไปหมดแล้ว ความรู้สึกทางเพศก่อนหน้านี้รวมไปจนถึงตอนนี้มันกำลังจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

   ไอ้นั่นของผมทั้งตื่นเต้น ตื่นตัว และตั้งตัวตรง...

  “อ่อยกันง่ายๆ แบบนี้ ไม่แมนเลยนะ” นายท่านกระซิบอีกทั้งยังดึงคำพูดที่ผมเคยใช้ปฏิเสธมันมาล้อเลียน

   มันยังไม่เห็นน้องชายของผม...ถ้ามันเห็นหรือรู้สึกอะไรบางอย่างได้ล่ะก็...จะเป็นยังไงนะ

   “แมนหรือไม่แมน กูก็ไม่สนแล้วตอนนี้”

   มันยิ้มกับคำพูดเสียงอ่อนๆ ของผม ก่อนจะพรมจูบผมอีกรอบจนผมอ่อนระทวยไปหมด สัมผัสของมัน กลิ่นหอมๆ ของมัน อีกทั้งไหล่แกร่งๆ ของมันทำเอาสติผมขาดกระเจิง

   การพรมจูบของมันทำอย่างเนิบนาบ เชื่องช้า และอ้อยอิ่ง การที่มันทำอย่างนั้นทำให้ผมรู้ว่ามันอ่อนโยนต่อผมมาก แล้วนั่นก็ทำให้ผมทั้งเขินทั้งรู้สึกดีไปหมด

   ให้ตายเถอะ...ความต้องการของผมเริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยมีอะไรกับใครที่ไหนเลย นายท่านคนที่กำลังจูบผมอยู่ตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกต้องการเป็นบ้า มันคือผู้ชายที่ผมโคตรชอบ และผมก็อยากจะทำกับมันคนเดียวเท่านั้น

   เสียงหัวใจของผมร่ำร้องตะโกนบอก สัญชาตญาณตามธรรมชาติก็เริ่มทำให้ผมแสดงอาการโต้ตอบด้วยการโอบกอดไปทั่วร่างของนายท่าน ร่างที่แข็งแรงสมกับความเป็นชายของมัน

   ถึงพรุ่งนี้ต้องตื่นตีสี่ก็จริงแต่ผมไม่สนแล้ว

   ถ้ามันจะเกินเลยไป บอกเลยว่าผมยอม...

   ผมอยากใกล้ชิดกับชายที่รักผมมากกว่านี้ มากกว่าการกอด การจูบ และการสัมผัสไปทั่วทั้งตัวแบบนี้ อีกอย่างผมคงไม่ได้รู้สึกมากมายขนาดนี้หากนายท่านไม่ได้ทำการกระตุ้นเร้าผม

   ริมฝีปากของมัน มือของมัน รวมไปถึงเสียงครางต่ำที่ส่งออกมาจากปากทุกครั้ง นายท่านได้แสดงว่ามันเองก็ต้องการผม ไม่ต่างอะไรจากผมที่ต้องการมันเหมือนกัน

   ขาของผมเกี่ยวตัวนายท่านให้เข้ามาชิดใกล้

   “น้องมึง...” นายท่านทำสีหน้าตกตะลึง พลางมองไปที่กลางหว่างขาของผมด้วยดวงตาเป็นประกาย

ผมได้แต่มองมันนิ่งๆ ตอนนี้หน้าผมคงจะแดงก่ำอย่างน่าอาย แต่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้...ผมยอมแบกรับความน่าอายนั้นเอาไว้

   “เอาแล้วไง” นายท่านกลืนน้ำลาย ใบหน้ายังคงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าผมไม่ยอมห่างไปไหน สีหน้าคงมันแสดงออกถึงความสับสนออกมาอย่างชัดเจน

   “แปลว่าอะไรเหรอ” ผมถาม

   มือของนายท่านจับมือผมให้ไปจับตรงส่วนนั้น...ของมัน


   .



   .



   .


   แม้ว่ามันจะการสัมผัสผ่านกางเกง แต่ผมก็พอรู้ว่าข้างในนั้นบวมเป่งพร้อมระบายออกทุกเมื่อ ระหว่างที่ให้มือผมจับตรงนั้น นายท่านก็เริ่มเข้ามาจูบผมอีกครั้ง คราวนี้เป็นการจูบที่เร่าร้อนและร้อนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

   “อย่าปล่อยน้องกูนะ”

   หลังจากที่มันกระซิบ มือของผมก็เริ่มขยุ้มตรงกางเกงส่วนนั้นของมัน นายท่านส่งเสียงร้องเบาๆ ขณะที่ยังจูบปากกับผมอยู่ ยิ่งผมขยุ้มแรง นายท่านก็ยิ่งร้อนแรงและก็ยิ่งจูบผมหนักมากขึ้นไปกว่าเดิม

    น้องผมมันก็เริ่มบวมเป่งและก็เริ่มร่ำร้องต้องการทุกอย่างจากตัวนายท่าน ผมรู้ตัวเองดีว่ามันมาจากธรรมชาติรวมไปถึงความรู้สึกรักนายท่านของผมเองด้วย

   ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองจะเสีย...แต่รู้สึกว่าตัวเองจะได้...ได้มีความสุขกับคนที่ผมรัก

   นายท่านสมควรได้รับในสิ่งที่มันควรจะได้รับ...

   ยิ่งคิดได้อย่างนั้นผมก็ยิ่งต้องการมันมากขึ้นกว่าเดิม ต้องการมากจนผมผลักนายท่านออกไปเพื่อที่จะยืนตรงหน้ามัน สะโพกของผมพิงอยู่กับซิงก์ ขณะที่นายท่านเริ่มรุกเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

   “เอาตรงซิงก์ได้เหรอ” นายท่านกระซิบพร้อมมองผมด้วยสายตาที่...โอ้โห...มันพร้อมแดกผมแล้วจริงๆ นะ “ไปที่เตียงดีมั้ย”

   “ตรงนี้ก็ได้” ผมกระซิบตอบ ก่อนจะเริ่มปลดกางเกงตัวเอง

   “เฮ้ยยย” นายท่านแตะมือผมเป็นเชิงห้าม

   “ทำไมอ่ะ” ผมผิดหวังหน่อยๆ

   “ต้องเป็นมือกูสิ” นายท่านขยับมาพูดใกล้ๆ ปากผมก่อนจะจูบ มือของมันเริ่มปลดกางเกงของผมด้วยความไวจนผมขนลุกชูชัน

   “อื้ม” ผมร้องออกมา

   “ได้เหรอกล้า” เสียงของมันหื่นเต็มที่มากแล้ว

   “...”

   “วันนี้เลย...ได้เหรอ”

   มือของนายท่านสัมผัสตรงนั้นของผมผ่านกกน. ผมสะท้านไปทั่วทั้งร่างทั้งๆ ที่นี่ไม่ใช่การสัมผัสตรงๆ แต่ผมก็...สะท้าน

   เพราะนี่เป็นมือของนายท่าน...มือของคนที่ผมรัก

   ปากของมันยังคงทำงานต่อไปด้วยการแลกน้ำลายกับผม ส่วนนิ้วชี้ของนายท่านก็เริ่มค่อยๆ ล้วงเข้ามาในส่วนนั้นของผมแล้ว
อีกไม่กี่วินาที...มือมันจะได้สัมผัสตรงนั้นของผมโดยตรง

   เป็นสิ่งที่ผมไม่เคยคิดฝัน แม้ว่าผมจะมีนึกถึงเรื่องนี้บ้างแวบๆ ในตอนเช้าทุกครั้งที่ช่วยตัวเองก็ตาม

   ผมรู้สึกผิดจนไม่กล้าจินตนาการ แต่ทว่าตอนนี้มันกำลังจะเกิดขึ้น ผมหลับตาปี๋ลุ้นๆ รู้สึกใจร้อนอย่างให้นายท่านล้วงเข้าไปเต็มแก่ ตื่นเต้นฉิบหาย ตื่นเต้นจนไม่รู้จะอธิบายยังไง

   นายท่านเข้าไปในอันเดอร์แวร์ของผมได้แค่นิ้วชี้นิ้วเดียว อีกทั้งมันยังกระตุกให้อาภรณ์ห่อหุ้มส่วนนั้นของผมตกลงมา...

   ตอนนั้นเป็นตอนเดียวกันกับที่เสียงของทิมดังขึ้น

   “นายท่านทำไมมึงไม่ล็อกห้อง...เฮ้ยยยยยยยย!”

   “เหยดเข้!”


   ทิมกับนุกยืนชะงักค้างอยู่กลางห้องขณะที่นายท่านนั้นตกใจมาก มันรีบเอาตัวเข้ามาบังผมไว้ทั้งตัวทันที เพราะผมกำลังโป๊ ผมรีบจัดการปิดส่วนนั้นของตัวเองแม้ว่ามันพร้อมจะใช้งานอย่างเต็มที่ก็ตาม

   ทิม...มึงนี่แม่งงงงงงงงงงงงงงงงง

   แต่ก็เอาเถอะ ถ้ามันเห็นว่าจู๋ผมโผล่หน้ามาทักทาย ผมคงอายมากกว่าที่จะเสียดาย...

   “นั่นใครวะ ไอ้นายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช!”

   “กูจะฟ้องพี่กล้า!”

   หน้าผมแดงก่ำอยู่ตรงหน้านายท่าน ผมรีบซบอกนายท่านทันทีเพราะไม่อยากให้สองคนนั้นเห็นว่าผมกำลังเขินอายอยู่

   “ไม่มีอะไร พวกมึงออกไปก่อนได้มั้ย” นายท่านโบกมือไล่เพื่อน โชคดีที่มันตัวใหญ่ สองคนนั้นก็เลยมองไม่เห็นผม

   อกของมันนี่ทั้งแกร่งทั้งอบอุ่นว่ะ

   “มึงนอกใจพี่กล้าเหรอ”

   “ไม่เกรงใจรูปพี่เขาที่อยู่ผนังมึงเลยหรือไง”

   ผมกับนายท่านตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ถ้าผมเปิดเผยตัวออกไปคงน่าอาย แต่ถ้าผมไม่เปิดเผยตัว ไอ้เด็กสองคนนี้คงจะเข้าใจผิดไปไกลต่างๆ นานา

   นายท่านหันกลับมามองหน้าผม ก่อนจะขยับตัวนิดๆ ให้เพื่อนมันได้เห็นว่าคนที่มันเพิ่งจะนัวเนียเมื่อกี้คือใคร

   เชื่อว่าไอ้สองคนนั้นมันช็อกยิ่งกว่าตอนที่มันแอบมาเห็นโดยบังเอิญอีก

   ผมกระชากตัวนายท่านให้มายืนที่เดิม ตอนนี้ผมขอซบอกนายท่านต่ออย่างเดียว ผมไม่อยากมองหน้าใครทั้งนั้น

   “กลับห้องกันเหอะนุกนิกอันเดอร์สกอร์จีวาย” ทิมดันหลังนุกให้เดินออกไปนอกห้อง สีหน้าของมันดูเก้อๆ พร้อมกับมีสีชมพู “พี่กล้าหาญบอย คราวหลังผมจะเคาะประตูก่อน”

   ทิมกับนุกรีบวิ่งจู๊ดออกไปเหมือนมีค่าตัวน้อยและมีซีนแค่นี้

   ว่าแต่ทำไมต้องเป็นซีนขัดจังหวะด้วยวะ ใครแม่งเป็นคนคิด...อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย

   นายท่านมองผมก่อนจะยิ้มเบาๆ “เอาไงต่อดี”

   “ก็...” ผมยักไหล่ ความอับอายที่เพิ่งได้รับเมื่อสักครู่ทำให้อารมณ์ผมหนีหายหมด “ดึกแล้ว คงต้องกลับห้อง”

   “เสียดายจัง”

   “เหมือนกัน”

   นายท่านยิ้มถูกใจก่อนจะกอดผมอย่างหลวมๆ อีกครั้ง มือของมันลูบศีรษะของผมเบาๆ

   “เมื่อกี้รู้สึกดีมาก มากจนอยากต่อ แต่ก็...”

   “คืนนี้มันด่วนไป”

   “...”

   “ยังไงกูกับมึงต้องนอน” ผมพูดทั้งๆ ที่รู้ดีว่าสิ่งที่ชนหน้าท้องน้อยของผมมันกำลังแข็งขืน รู้สึกแย่นิดๆ ที่ต้องขัดใจตัวเองแต่ก็จำเป็น

   “งั้นสินะ”

   “กูไปก่อนนะ”

   “เดี๋ยวดิ” นายท่านรั้ง

   “อย่ารั้ง...กูต้องรีบไปห้องน้ำ” ผมกระแอมเบาๆ แก้เขิน “มึงก็รู้”

   “เออว่ะ” มันก้มมองดูตัวเอง “กูจะครางชื่อมึงในห้องน้ำ กูสัญญา”

   “ไม่ได้ให้มึงครางชื่อคนอื่นอยู่แล้ว”

   “แล้วมึงล่ะ” นายท่านจูบปากผมเบาๆ อีกรอบ “จะครางชื่อกูหรือเปล่า”

   ยังจะถามอีก

   “ก็ต้อง...มึงอยู่แล้ว” ผมพยักหน้าให้มันเชื่อใจ “มึงคนเดียว”

   “แล้วเจอกัน” มันจูบขมับผมพร้อมเดินไปส่งที่ประตูหน้าห้อง

   “โอเค”

   “แล้วเจอกัน”

   ผมขำนิดๆ “พูดสองรอบทำไม”

   “อันหลังพูดแทนน้องชาย”

   “...” โหยยย เข้าใจพูดให้กูเขิน เข้าใจพูดให้กูรู้สึกตื่นตัวไปหมด

   “แล้วมันก็ยังบอกอีกว่า...อยากเจอ ‘ตัวมึง’ เร็วๆ ไม่ใช่แค่น้องมึง”

   “หมายความว่าไง” ผมทั้งเขินทั้งไม่เข้าใจ

   นายท่านแค่เอียงหน้าก้มลงไปมองบั้นท้ายผมพร้อมยิ้มกริ่ม

   “ไอ้สาดดด” ผมเขินจนต้องรีบผลักนายท่านให้เข้าไปในห้อง

   “ว่าไง” มันเอียงหน้ามารอฟังคำตอบ

   “มั่นใจเนอะว่าตัวเองจะได้รุก” ขอแซะหน่อยเหอะ

   “มึงก็มาลองไฟต์กับกูดูสิ” มันเลียริมฝีปาก ก่อนที่จะเริ่มเข้ามาเลียซอกคอของผมช้าๆ

   โอย ตาย กูแพ้ กูแพ้ราบคาบ

   “แล้วเจอกัน” ผมผลักมันออกเบาๆ ขณะก้มหน้างุด “กูพูดแทนทั้งกู น้องกู และก็...ตัวกู”

   นายท่านถูกใจคำพูดผมมาก ร่างของผมทำท่าจะหันหลัง และก่อนที่มันจะทันได้ตั้งตัวผมก็หันมาจูบมัน

   ใช่ ผมเงยหน้าจนเกือบจะสุดคอ

   มันตกใจจนทำหน้าไม่ถูก เพราะผมจูบมันแบบดูดดื่มมากในชั่วพริบตาเดียว

   ไม่ลืมพูดออกมาก่อนจากด้วยน้ำเสียงเบาว่า “เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่รักอีก”

   คืนนั้นผมได้แต่ภาวนาในใจไม่ให้ห้องข้างๆ ได้ยินผมครางชื่อนายท่านในห้องน้ำ








   Nooknick_Pyj : ได้มั้ย!
   Tim_Gy : ตกลงได้หรือเปล่า
   Nooknick_Pyj : มันไม่ตอบว่ะ
   Tim_Gy : แบบนี้ได้ชัวร์ๆ
   Naaytan_Lkh : ไม่หลับไม่นอนเหรอพวกมึง
   Tim_Gy : หลับไม่ได้ ถ้าไม่รู้เรื่อง
   Naaytan_Lkh : ไม่มีอะไร มีแค่ที่พวกมึงเห็นนั่นแหละ
   Nooknick_Pyj : มึงถึงกับเซ็งเลยใช่มั้ย
   Naaytan_Lkh : นิดหน่อย
   Naaytan_Lkh : ไม่สิ กูเซ็งมากกกกกกกเลยล่ะ
   Naaytan_Lkh : พวกมึงเข้ามาขัดจังหวะทำไม
   Naaytan_Lkh : ไอ้พวกเหี้ยยยยย!
   Naaytan_Lkh : ไอ้พวกห่า ไอ้พวกเหวววววว
   Nooknick_Pyj : กูออฟไลน์แป๊บ
   Tim_Gy : กูก็ไม่อยู่นะ บายยยย






TBC*






ทิมกับนุกกลัวไม่มีค่าตัวเหรอลูกกกก
หนูมาทำไมมมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 16-11-2017 15:49:03
อีน้องทิมบร้าาาาาาา :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-11-2017 16:06:59
พวกพวกนั้นอยู่ไหนจะไปเขวี้ยงขวดใส่ ขัดจังหวะดีแท้!!!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 16-11-2017 16:12:22
โอ้ยยยยยยขำ สงสารนายท่านหนักมาก  :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-11-2017 16:14:09
กรี๊ดดด เขานัวเนียกันแล้วค่าาา
ฉากนี้อยากเป็นจานแถวซิงค์น้ำกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 16-11-2017 16:24:43
ถึงแม้จะเสียดายที่โดนขัดแต่ใจจริงก็คิดว่ามันก็จะดูเร็วไปนะ อยากให้ใช้เวลากันมากกว่านี้ก่อนตอนนี้เหมือนเขาเริ่มคบกันแล้วประมาณนั้น ก็เป็นแฟนกันไปก่อนก็ได้เน้อ คบกันแบบประกาศๆไปเล้ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 16-11-2017 16:25:57
ฮือออออออ !!! ไม่ได้แดรกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 16-11-2017 16:37:15
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555555555555555555555555555555555 
โอยยยยย อยากจะหัวเราะให้ลั่นโลก
โถน้องนายท่าน รอไปก่อนนะลูก ^^   :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 16-11-2017 16:57:01
ดีใจแทนกล้านายท่านรักกล้ามากจริงๆติดตามชีวิตทุกอย่างนยังคงเอาใจใส่สนใจแม้กล้าจะทิ้งไปตั้งสองปี ทีมนายท่านค่ะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 16-11-2017 16:57:34
 :laugh: :z1:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 16-11-2017 18:03:02
ไม่เคยรู้สึกอยากกระชากหัวทิมและนิกเลยจนกระทั่งตอนนี้...  :z3: :z3: สวรรค์ล่ม โฮฮฮฮฮ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-11-2017 18:15:14
  :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 16-11-2017 18:35:44
เขินมากกกก กล้าน่ารักก ขนาดนี้แล้วกลับมาคบกันได้แล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 16-11-2017 18:38:29
เกือบแล้ว​อีกแค่นิดเดียวววววว
วงวารนายท่านบุญมีแต่เพื่อนบัง :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 16-11-2017 18:49:16
เค้าเกือบได้กันแล้ว... น้องทิม น้องนุกเข้ามาทำมั้ยยยยยยยยย... บอกสิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 16-11-2017 18:50:31
เขินๆๆๆๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-11-2017 18:53:39
 :katai1: อีกนิดเดียวเอง  :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 16-11-2017 19:12:38
รอบนี้ครางชื่อในห้องน้ำของแต่ละคน  รอบหน้าครางชื่อต่อหน้าเลย อร๊ายยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 16-11-2017 19:34:44
มันใช่เวลามั้ยทิม โอ้ แทบปาโทรศัพท์ทิ้ง ฮา  :ruready  :ruready
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 16-11-2017 19:38:11
คนค่าตัวน้อยใช้สอยซีนอย่างคุ้มค่าจริงๆอะ
ออกมาฉากเด็ดเลยยยย
มาขัดฉากสำคัญทำไมมมมมมมมม
ฮือออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 16-11-2017 20:17:32
กล้าหาญบอยน่ารักน่ากดมากกก นายท่านอย่าทน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 16-11-2017 20:36:11
โอ้ยยยย...ทำไมไม่ล็อคห้อง!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: amisezmin ที่ 16-11-2017 20:52:04
ว่าแล้วว่าต้องมีคนขัดจังหวะ :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-11-2017 20:58:57
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 16-11-2017 21:05:17
สงสารนายท่าน5555555
อยากหยิบไม้เรียวมาฟาดนุ้งทิมกับนุกมาก กรีสสสส พี่กล้าหาญบอยเลยรอดตัวเลย นานๆทีพี่กล้าจะรุก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 16-11-2017 21:06:24
เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่ชอบมากอ่ะ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นอ่ะ แบบโครตชอบเลยอ่านวนไปวนมาหลายรอบแล้ววว โอ้ยยยยย มันเป็นนิยายฟิลกู้ดเลย อ่านไปแล้วคือดีต่อใจ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ เราย้อนอ่านไปอ่านมาแล้วไม่เบื่อ ก่อนไปทำงานก็อ่าน กลับมาจากทำงานก็อ่านอีก ดีใจที่วันนี้อัพ มีความสุข ชอบอ่ะเรื่องงงงง เป็นกำลังใจให้นะ โอ้ยยยขอไปอ่านวนอีกสักหลายรอบเลยแล้วกันนน อ่านจนกว่าตอนใหม่จะมา อยากไปสิงร่างพี่กล้า อยากใกล้ชิดกับนายท่าน แก๊งเพื่อนกล้าคือดี แก๊งลูกเจ้าของค่ายก็แบบโอ้ยยยยยย  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MacaroonCookie ที่ 16-11-2017 21:10:32
โอ๊ยย ทิมนุ๊กขัดจังหวะ ผมนี่ถึงกับกรี๊ดดด :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 16-11-2017 21:21:55
ขัดจังหวะได้ตรงมากกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 16-11-2017 21:24:55
โอ๊ยๆหัวใจ ปาหัวใจรัวๆ เขาเกือบ...กันแล้วค่ะ 55555
ได้บอกความในใจกันซะที กรี๊ดดดดดดด
แต่!!! ทิมกะนุกลูก เข้ามาขัดจังหวะทำไมคะ ขัดใจเจ่ 555
รักเรื่องนี้มากกกกกกกกก ดีใจที่มาต่อ รออ่านตอนต่อไปครัช
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 16-11-2017 21:38:36
กำลังฟิน ทิมกับนุกนิก มาทำฮาซะงั้น มาทำไมก๊านนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 16-11-2017 21:44:41
 :katai4:
 :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-11-2017 22:05:31
ทั้งขำ ทั้งเขิน กล้าเอ๊ย.......
ห้องไม่ล็อกนี่โทษทิม นุก ไม่ได้
ต้องโทษนายท่านแหล่ะ  มัวแต่ตื่นเต้นที่กล้าขอกินน้ำ  :ling1: :ling1: :ling1:

มีน้องนายท่านอยากเจอตัวกล้าด้วย อะจ๊ากกกก
แถมกล้าก็รับปากซะด้วย
   “แล้วมันก็ยังบอกอีกว่า...อยากเจอ ‘ตัวมึง’ เร็วๆ ไม่ใช่แค่น้องมึง”
   “แล้วเจอกัน”  “กูพูดแทนทั้งกู น้องกู และก็...ตัวกู”  :z3: :z3: :z3:
   “เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่รักอีก”       โอ๊ย..........ชอบบบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-11-2017 22:08:08
อ่อยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: smilepengy ที่ 16-11-2017 22:17:13
ไม่รู้จะสงสารใครดี 55
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-11-2017 22:45:41
โหวตทิมนุ๊กอันเดอะสกอร์ไรก็แล้วแต่ออกไป วุ้วววว ขัดจังหวะทำไม ขำความหงุดหงิดของนายท่าน
เพื่อนขอออฟไลน์หนีแป้บ โอ้ย ห้องนายท่านมีแต่เรื่องราวของกล้า รักเขามากจริงๆ
ไม่ต้องรอไรแล้วววว กล้านี่ก็อ้อนเก่งนะ วันหลังจะมาเขินไหมเนี่ย วันนี้กึ่มๆ นิดๆ
อ้อนงี้ตลอดไป แฟนเด็กก็ไปไหนไม่รอด หลงตาย หึงตายกันไปข้าง
ตอนนายท่านบอกว่ากล้าขยันทำให้ปวดหัวนี่น่ารักดี ต้องมาหาเพราะคิดถึง มาเฝ้าที่ร้านเหล้า มาหึงหึ่งๆๆ

ขอบคุณค่า ติ่งเรื่องนี้มากกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-11-2017 22:47:00
ทีหลังห้ามลืมล็อคห้องอีกนะ. 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 16-11-2017 22:54:53
ทีมกับนุกเข้ามาทำมายยยยยยย
 :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 16-11-2017 23:06:12
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao7::hao7:
รีบๆได้กันเถอะะะ คนอ่านทรมานแทนมว้ากกกกกกกก :hao6: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: popeyez ที่ 16-11-2017 23:51:21
ปาโทรศัพท์ใส่กระจกแรงมากเด้อ!!! โอ๊ยยยยยยยขักใจจจจจจจจจ เมื่อไหร่จะได้กันนนนนนนน ฮืออออออ 2คนนั้นมาทำไมมมมมมมมมมมม มา ทำ ไม คะ !!!

อดเลยนะลูก สงสาร5555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 16-11-2017 23:55:16
ทำไมตอนที่ 8 อ่านแล้ว...เขินแบบแปลก ๆ ก้อไม่รู้...กล้าหาญบอยหนูอ่อย หนูให้ท่านายท่านเบอร์แรงมากกกกกกลูก....  :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 17-11-2017 00:07:15
คนเค้ารักกันเด้อ

แป๊ปเดียวไฟก็ลุกละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 17-11-2017 00:23:54
โอ้ยยยยย บรรยายฉากที่ซิงค์ได้อารมณ์เคลิ้มมาก 
มากจน อยากจะจับทิมกดลงชักโครก   

ปล. สังเกตมาหลายตอนแล้ว
ท้ายเรื่องคนเขียนจะปิดตอนด้วยแชทลับของสามหนุ่ม   
เหมือน End credit ตอนท้ายเรื่อง
 ซึ่งบอกเลยว่าชอบมาก ฮาส่งท้ายตลอด5555555555


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 17-11-2017 00:25:09
เกือบได้. แต่ก็ไมไ่ด้. 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 17-11-2017 01:00:08
ลุ้นนนนนยนย แบบบใจก็คิดเขาจะตัดตบไหม
ถ้าตัดจบนั่มันจะแบบบค้าง. ค้างแบบต่อไม่อินแน้ๆ
แต่พอใาแบบนี้กลับชอบ แบบมันยังไม่ถึงเวลา ไม่ลงจังหวะ
พอสองคนนั้นมาเลยแบบ โอ๊ยยยย ดีชอบ
555555 อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะน้องท่านนนน
ปล.สรุปทิมกับ นุกอยู่หอนี้หรอออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-11-2017 01:11:20
ถ้าเป็นตลก หนูทีมกับหนูนิกเป็นตัวตบมุก  ส่วนที่เหลือเป็นตัวชง  คนแก่เป็นคนกิน  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 17-11-2017 01:42:28
เวรกรรม ทำไมผองเพื่อนต้องโผล่มาด้วยย
กล้าหาญบอยของเราก็ร้ายใช่ย่อยนะ 555555
วงวารนายท่าน 555555
 :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 17-11-2017 03:27:46
ทิมนุกเข้ามาทำม้ายยยยยยยยยยยยยตอนนี้ อย่าว่าแต่นายท่านเสียดายเลยนี่ก็เสียดายเหมือนกัน5555555555 กล้านี่รู้สึกยิ่งกล้าสมชื่อขึ้นไปเรื่อยๆเลยน้า ตอนที่นึกภาพกำลังจูบกันตรงซิงค์ล้างจานเรานี่กำเดาไหลพรวดๆ ก็นายท่านเขาทนมานานแล้วอ่ะเนอะ ตามติดชีวิตกล้ายิ่งกว่าช่องแพนด้าชาแนลเสียอีก
ปล.นายท่านหื่นมากจริงๆค่ะถูกใจแม่ยก *ชูป้ายไฟLED
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 17-11-2017 07:55:50
 :m1: ทิมๆ โพล่มาทำไมตอนนี่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-11-2017 08:57:31
อะโหววว เสียดายย ขาดตอนเลย :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 17-11-2017 09:01:17
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-11-2017 09:05:37
อ๊ากกกกกกกก  ไอ่เพื่อนบ้าาาาา  บ้าที่สุดดดดดดด
ฮือออออออ  เค้ากำลังจะได้กันนนนนนน  ค้างเติ่งเลยลู้กกกกกกกก 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 17-11-2017 10:21:30
เสียใจด้วยนะนายท่าน 5555


แต่เป็นเพื่อนที่ดีมาก มีห่วงกล้าหาญบอยด้วย


อภัยให้   อุวะๆๆๆๆๆๆๆ  หัวเราะแบบสะใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 17-11-2017 12:25:28
อีกนิดนนดดดเท่านัั้น 555555 เพื่อนท่านนี้นะ :hao7: :katai4: :ling1: :z3: :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 17-11-2017 15:01:57
อ่อยเบอร์แรง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-11-2017 15:39:23
55555555555 เกือบไปแล้ววว
นุกกับทิมหนูรีบหรอลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 17-11-2017 16:29:13
สนุกกกกก   เพื่อนนายเอกนี้ก็ตลกไปสิ  55555  #ทีมเพื่อนกล้าหาญบอย 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 17-11-2017 18:10:40
ไอ้น้องงง ขัดจังหวะไปอี้กกก55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 17-11-2017 19:40:49
เขินนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-11-2017 19:49:26
เกือบแล้ววววววววว :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 17-11-2017 21:00:36
ทิมกับนุกต้องการอะไรลูกก หนูอยากได้ซีนมากเหรอออออออออออ  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 17-11-2017 23:09:55
เกือบไปแล้ววววน่ารักกกกกนายท่านก็น่ารักกล้าหาญก็นะ :mew1: :mew1:
   รออ่านตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 17-11-2017 23:29:12
สงสารนายท่าน อดเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 17-11-2017 23:54:20
กำลังจะแล้วเชียว ทำไมนุกนิกทิมถึงทำแบบนี้ได้ ไม่ไหวจะเพลีย มาได้พอดีมาก

กล้าหาญบอยกำลังฟิน กำลังจิ้น อยู่เลย อีกนิดเดียวเอง แถมน้ำแอลก็ส่งผลอีก
กล้าสมชื่อกล้าหาญเลย ทั้งบุก ทั้งรุก และหลอกล่อ เนียนมากด้วย แต่อ่อยแรงกว่า 5555

สมใจนายท่านเลยทีเดียว ไม่ต้องง้ออะไรแล้ว หายตั้งแต่เจอหน้าแล้ว

ลุ้นนนนมากค่ะ ลุ้นตอนฝันถึงกัน และรอวันส่งตัว  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 18-11-2017 06:55:33
ถึงจะเสียดายแต่ก็ดีใจที่เลิกงอนง้อกันซะที คราวนี้มีแต่ความหวานนะ เปิดตัวกันเลยลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-11-2017 12:34:57
 :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 19-11-2017 11:22:10
กรี๊ดมาขัดจังหวะได้นะ เกือบแล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 19-11-2017 13:59:10
เกือบแล้วไม่น่ามาขัดเลยอะ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 19-11-2017 21:48:06
เกือบละ นายท่าน ไม่เป็นไร เอาใหม่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-11-2017 07:58:56
ไม่รู้จะขำหรือสงสารดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 20-11-2017 16:32:48
ม่ายยยยย ฝันของข้า   :serius2:
แบบนี้ต้องมีการดักตบนุกกะทิมซะแล้ว   :angry2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kaamnutt ที่ 20-11-2017 18:56:51
โอ๊ยๆๆๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 20-11-2017 23:25:54
555+
 :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 21-11-2017 11:21:29
โอ๊ยยยย ทิม นุก จะมาขัดทำไมลูกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 21-11-2017 22:38:50
ทำไมไม่ล็อกประตูห้องกันก่อนนนนนนนนนนนน :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 24-11-2017 19:30:51
จบยังอะ อ่านรวดเดียวจบเลย ง่ายไปไหมพ่อนักสืบนายท่าน บทจะง่ายก็ลากเค้าไปเลย บทจะเฉยก็เฉยจริงๆ  :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 24-11-2017 20:34:44





ตอนที่ 9
กล้าหาญ






   ‘สอบเป็นไงบ้าง’

   ‘...’

   ‘กล้า ได้ยินกูมั้ยเนี่ย’

   ‘...’

   ‘เป็นไรไป’

   ‘กูจะเรียนจบมั้ยวะ’

   ‘หืม?’

   ‘กูทำข้อสอบไม่ได้เลย’

   ‘...’

   ‘กูรู้ว่ากูไม่ได้อ่านนะเว้ย แต่พอรู้ว่ามันไม่ค่อยยาก กูก็เลยเซ็งนิดๆ ที่ไม่ได้อ่านมาสอบ’

   ‘...’

    ‘กูไม่จบม. 6 แน่เลยว่ะ’

   ‘บ้า ทำไมจะไม่จบ’

   ‘ไม่รู้สิ’

   ‘ตอนสอบไฟนอลก็เอาใหม่สิวะ ยังมีเวลาอยู่ นี่ก็แค่เทอมหนึ่งเอง’

   ‘เหรอวะ’

   ‘เลิกตีกันกับคนอื่น หันมาสนใจหนังสือหนังหาได้แล้ว มึงสอบเข้ามหา’ลัยปีนี้นะ ไม่ใช่อีกสิบปีข้างหน้า’

   ‘เหมือนมึงซีเรียสกว่ากูเลยนะท่าน’

   ‘กูต้องซีเรียสดิ นี่อนาคตมึงเลยนะ’

   ‘...’

   ‘แต่จะเรียนจบหรือไม่จบก็แล้วแต่อ่ะ กูก็ชอบมึงอยู่ดี’

   ‘เฮ้ย’

   ‘ตกใจอะไร คิดว่ารู้แล้วซะอีก’

   ‘ก็มัน...’

   ‘...’

   ‘เดี๋ยวไฟนอลกูจะเอาใหม่ มึงคอยดูกูเลยนะ’

   ‘กูมองมึงตลอดเวลาอยู่แล้ว’










   “เชี่ยกล้า ตื่นได้แล้ว”

   “โอเค!”

   ไอ้เซียนแม่งมีกุญแจห้องผมครับ ไม่ใช่เพราะผมอนุญาตให้มันมี แต่มันแอบเอากุญแจของผมไปปั๊ม ที่เด็ดไปกว่านั้นก็คือมันสามารถเดินเข้ามาในห้องนอนของผมเลยโดยไม่ต้องรอผมอนุญาต

   “ทำไมมึงฟิตจังวะ”

   “ฟิตอะไร ทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องทำ กูคือสวัสฯ กูก็ต้องไปทำหน้าที่สวัสฯ” ลุกไวไปหน่อย รู้สึกหัวหมุนติ้วๆ

   “เหรอ” เซียนเลิกคิ้วมองผม “มึงอยากเจอนายท่านชัวร์ๆ มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี”

   ทำไมมันรู้วะ...ผมทำปากขมุบขมิบด่ามันอย่างไม่ออกเสียงก่อนจะพูด

   “ว่าแต่ทำไมมึงชอบมาหากูจังเลยช่วงนี้”

   “ก็เรามีหน้าที่เดียวกันไง” มันหลบสายตาผมตอนที่ผมหรี่ตามอง “โธ่ ไอ้สัด ไปคนเดียวมันคูลที่ไหน คนหล่อๆ อย่างกูต้องมีเพื่อนเดินไปด้วยดิ จะได้มีออร่าเพิ่มขึ้นไปอีก”

   ตรรกะเหี้ยอะไรของมันวะ เคยจำกันได้มั้ยครับว่าผมบอกว่าผมสนิทกับไอ้เซียนที่สุด แต่ก็เกลียดขี้หน้ามันที่สุดเหมือนกัน ทุกคนคงเริ่มเข้าใจผมแล้วใช่มั้ยครับ

   “ว่าแต่ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ ในกลุ่มกล้าหัวจวยนี่ไอ้ทิมกับไอ้นุกล้อไอ้ท่านอย่างสนุกสนานมาก มึงไปทำอะไรกับเหี้ยท่านมา”
   ใครจะไปเล่าวะ...

   “กูไปอาบน้ำก่อน” ชิ่งดีกว่า

   “เฮ้ย อย่าหนีกูดิ”

   “ต้องรีบแล้วไอ้สัด เดี๋ยวสาย”

   “จำไว้เลยเชี่ยกล้า”

   “จำอะไรว้า กูไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”

   “มึงไม่ต้องบอก เดี๋ยวกูจะรู้เอง มึงคอยดู”

   ผมชูนิ้วกลางใส่มันก่อนจะเข้าไปอาบน้ำด้วยสีหน้าที่แดงก่ำนิดหน่อย จะว่าไปแล้วตอนนี้ผมคิดว่าบรรยากาศระหว่างผมกับนายท่านมันดีขึ้นมากแล้วล่ะ เพราะงั้นผมจึงมีความสุขมากเป็นพิเศษ นอนน้อยก็จริงแต่ตื่นโคตรไว อาจเป็นเพราะผมอยากเจอนายท่านมากก็เป็นได้ แม้จะหัวหมุนติ้วนิดๆ แต่ผมก็พยายามสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไป

   วันนี้มีงานพิธีกรรมตอนเช้าครับ ส่วนตอนบ่ายจะเป็นกิจกรรมแรลลี่ แม้ว่าฝ่ายสวัสดิการอย่างผมดูจะไม่มีอะไรพิเศษ แต่ใต้คำว่าปากท้องของน้องๆ นี่ก็ถือได้ว่าเป็นเรื่องใหญ่เอาการอยู่เหมือนกัน เพราะงั้นผมกับเชี่ยเซียนจึงต้องไปแสตนบายตั้งแต่ตีสี่ตีห้าเหมือนเดิม อีกทั้งวันนี้เราก็แต่งตัวแตกต่างจากหลายวันก่อนมากด้วย นั่นก็คือเราแต่งชุดนักศึกษา

   ฝ่ายสวัสดิการจะมีสายคาดที่แขนเพื่อความชัดเจนเช่นเดียวกับฝ่ายอื่นๆ แต่เป็นฝ่ายละสี สวัสดิการของผมจะเป็นสีฟ้า ฝ่ายพิธีการจะเป็นสีน้ำเงิน ฝ่ายพยาบาลจะเป็นสีขาว ซีเคียวริตี้จะเป็นสีดำ ส่วนฝ่ายอื่นๆ...ผมจำไม่ได้แล้วอ่ะ

   ผมกับเซียนเชื่อว่าแต่งหล่อไปยังไงก็กลับมาเละเทะเหมือนเดิมเพราะยังไงเหงื่อก็ต้องไหลอย่างกับอาบน้ำแน่ๆ แต่ก็ขอต้องเนี้ยบไว้ก่อน เราเป็นรุ่นพี่ปีสองต้องทำให้น้องๆ รู้สึกว่าเรากำลังจริงจังกับพิธีนี้เหลือเกิน

   กว่าผมกับเพื่อนจะลงมาจากห้องก็ตีห้าครึ่งแล้วครับ เพราะผมเพิ่งจะจัดการกับตัวเองเสร็จ บอกได้เลยว่าเราสองคนนั้นสายมากในวันนี้...

   “หูยย พี่เซียนวันนี้โคตรหล่อเลยอ่ะ”

   “พี่กล้าหล่อจังเลยยยย”

   “พี่กล้าไม่ได้แต่งมาอวดสาวที่ไหนเนอะ”

   “ทำไมพี่กล้าเหมือนหมากระเป๋า”

   เดี๋ยว ประโยคสุดท้ายนี่มันอะไรวะ ผมตีหน้ายักษ์ใส่น้องปีหนึ่งผู้หญิงที่หลังๆ ชอบแกล้งผมเป็นพิเศษ ความน่าแกล้งของผมมันลามมาจากเพื่อนๆ ถึงน้องๆ แล้วเหรอเนี่ย วันนี้น้องๆ อยู่ในชุดพิธีการเรียบร้อยเตรียมเข้าร่วมพิธีฝากตัวไปเป็นศิษย์ ตอนที่ผมกับเซียนไปถึง พวกปีสองก็มายืนล้อมน้องๆ ที่เข้าแถวเป็นระเบียบ ไม่มีใครประณามว่าผมกับเซียนมาสาย...ยกเว้นเชี่ยตงกับเชี่ยหมูหัน

   “กล้าแม่งหน้าตาอิ่มเอิบว่ะวันนี้” หลังจากด่าไปหนึ่งยก ตงก็มองผมอย่างจับผิด

   “ก็เมื่อวานมันกลับไปกับใครล่ะ” หมูหันยิ้มให้ผม

   “มันไม่ยอมบอกกู” เซียนเอ่ยกับเพื่อน “สงสัยโดนเอาก็เลยปิดปากเงียบ”

   งานจัญไรกลับมาอีกแล้ว แบบนี้จะไม่ให้ผมด่ามันได้ยังไงไหว “จะบ้าเหรอ”

   “เดี๋ยวกูจะไปถามเหี้ยท่านวันนี้”

   “มีโอกาสก็เชิญเลย กูไม่กลัว” ผมยืดตัวขึ้นพร้อมกับยักคิ้วท้าทายไอ้เซียน งานพิธีการแบบนี้แม้แต่น้องคณะตัวเองยังไม่ค่อยจะมีเวลาคุยเลย ประสาอะไรกับน้องคณะอื่น เพราะงั้นผมสบายตัวแน่นอน ไม่มีอะไรให้เครียดว่าต้องโดนล้อทั้งวัน

   ไอ้เซียนมองผมอย่างหมายมั่น การที่มันมองแบบนี้แสดงว่าวันนี้มันมีมิชชั่นในใจแล้ว เรื่องของผมล่ะเร็วฉิบ เรื่องของตัวเองทำไมไม่สนใจบ้างก็ไม่รู้

   RoV มึงอ่ะไต่แรงค์ไปถึงไหนแล้วว้า

   พวกเราปีสองต้องคีพคูลกันนิดหน่อยเพื่อให้น้องๆ อยู่ในช่วงเวลาก่อนเข้าพิธีการอย่างสงบ ปกติแล้วผมกับเพื่อนเฮฮากับน้องจะตาย แต่เช้านี้อาจจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย เราทุกคนคุยเล่นกับน้องน้อยลงครับ เพราะถ้าคุยเล่นบ่อยเข้าล่ะก็เชี่ยเอ้มันจะกินหัวเอา

   ลองคิดกันเล่นๆ ดูว่าชาวเสดสาดอย่างเราๆ จะจริงจังกันได้นานมั้ยครับ

   ผมขอตอบเลยว่าไม่นาน...ถ้าคณะคุณมีคนอย่างอมร

   “วันนี้พี่สวยมั้ยจ๊ะเด็กๆ” อมรแย่งโทรโข่งแม่เอ้ของมันมาถือแทน “ถ้าตอบว่าสวย...พี่ขอให้พวกหนูไม่นกจากผู้คณะอื่น”

   “สวยค่ะ!”

   “สวยมากกกก”

   “ผู้ชายล่ะพี่...ผู้ชาย เราไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนพวกผู้หญิงนะพี่อย่าลืม” น้องผู้ชายโอดครวญกันใหญ่

   “อ้อ ถ้าน้องผู้ชายตอบว่าพี่สวย น้องก็จะไม่นกถ้าน้องจีบพี่จ้ะ”

   “โห่”

   “ยุติธรรมค่ะยุติธรรม” น้องผู้หญิงถูกใจกันใหญ่ที่ทำพวกน้องผู้ชายแสดงความเซ็งออกมาได้

   “อุ้ยนั่น ตายแล้ว! กูใช้แต้มบุญหมดแต่เช้าเลยเหรอวะวันนี้” งานบ่นกับตัวเองก็มา แต่ทำไมมึงต้องบ่นออกโทรโข่งด้วยวะอมร “ของดีนิเทศฯ มาเยือนถึงถิ่นจ้าทุกคน!”

   หืม คำว่านิเทศฯ ทำเอาผมรู้สึกใจเต้นแรงอย่างตื่นเต้นยังไงพิกล แม่งเหมือนมีความสำคัญกับผมเป็นพิเศษอ่ะ

   ตอนที่ผมหันหลังกลับไปมองต้นเหตุของเสียงที่แตกตื่นของอมร ผมก็ต้องตกใจกับออร่าของแก๊งคุณชายลูกค่ายละครที่ลอยมาเตะตา จู่ๆ ไอ้เด็กสามคนนั้นมันก็มาที่เสดสาด โดยที่ทุกคนนั้นอยู่ในชุดนักศึกษาพิธีการที่หล่อลากจนน่ากระชาก

   ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นตาค้าง...แม้กระทั่งผู้ชายปกติมันก็ยังตาค้าง

   พวกมึงจะหล่ออะไรกันขนาดน้านนนนนนนนน

   ขอซาวน์เพลงแบบบอยแบนด์มาประกอบตอนนี้ก็คงไม่น่าเกลียด ท่วงท่าในการเดินของแต่ละคนนั้นเหมือนรู้ว่าตัวเองเกิดมาหล่อ ผมอ้าปากค้างเติ่งเหมือนตาที่ไม่กล้ากระพริบ

   หนึ่งเพราะตกใจในความหล่อ

   สองเพราะตกใจว่าพวกแม่งมาเดินอยู่แถวจุดนัดพบของเสดสาดทำไม

   นายท่านผงะเมื่อเห็นคนหลายร้อยจับจ้อง

   “คิดถูกคิดผิดเนี่ย” มันบ่นงึมงำกับเพื่อน ก่อนจะหยุดเดินเข้ามาแล้วทำท่าลังเลว่าจะเอายังไงต่อดี แต่ก็ยังยืนอวดความหล่อกันอยู่ตรงนั้น

   “หล่อกันมากอ่ะวันนี้”

   “หล่อเหี้ยๆ”

   “โอยยย หล่อ”

   “นายท่านโคตรหล่อ”

   เสียงน้องๆ พึมพำกันดังระงมไปหมด คนที่แก้สถานการณ์ในตอนนี้ได้คงมีแต่ผมใช่มั้ยครับ...ผมค่อยๆ เดินไปหานิเทศฯ ปีหนึ่งสามคนนั้นอย่างเก้ๆ กังๆ ตอนที่ผมเดินไปถึง ทิมกับนุกก็เฟดตัวหายออกไปจากคลองสายตาของผม

   แม่งทำงานกันเป็นทีมเว้ย...

   “มาให้คนในคณะกูแตกตื่นกันทำไมเนี่ย” ผมถามอย่างเขินๆ เพราะรู้ว่าคนหลายร้อยข้างหลังต้องมองมาที่ผมกับนายท่านกันหมดแน่ๆ

   นายท่านมองผมพลางเลิกคิ้ว “ก็มันเป็นทางผ่าน”

   จริงซะยิ่งกว่าจริง แต่ทำไมมันต้องพูดอย่างน่าหมั่นไส้ด้วยวะ

   “หรือมึงคิดว่ากูมาหามึง”

   “ก็...”

   “คิดถูกแล้วล่ะ” มันยิ้ม

   สุดท้ายผมแม่งเขินว่ะ น้ำเสียง สายตา ท่าทาง และการแต่งกาย ทุกอย่างส่งเสริมให้ผมเขินไอ้นายท่านแม่งไปหมด

   “พี่สวัสฯ อย่างมึงมาดูแลน้องอย่างกูแค่คนเดียวได้ป่ะ” เสียงอ้อนนิดๆ ของมันทำเอาผมอยากจะผลักมันออกไปเบาๆ เป็นบ้า แต่ทำไม่ได้...เดี๋ยวเพื่อนหาว่าสาวไป

   ผมรู้ผมเรียนมา...เชี่ยเซียนแม่งล้อเรื่องผมไม่แมนบ่อยจะตาย

   “จะบ้าหรือไง” ผมทำได้แค่โวยวายเล่นๆ แค่นั้นแหละ

   “วันนี้มึงดูดีนะ” นายท่านยังคงยิ้ม มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาปลื้มปริ่ม

   “นี่มึงเดินมาเพื่อทำให้กูเขินโดยเฉพาะเหรอวะ” ขอถามตรงๆ หน่อยเหอะ

   “แล้วมึงเขินป่ะ”

   โอ้โห อีกนิดกูก็จะยืนบิดเป็นสาหร่ายสไปรูลิน่าแล้ว แบบนี้แม่งไม่เรียกว่าเขินม้างงงงง

   “รีบไปได้แล้วไป”

   นายท่านเหลือบมองคนของคณะผมที่อยู่ทางด้านหลัง “เขามองอะไรกัน”

   “มึงยังกล้าถามอีก” โง่หรือแกล้งโง่วะไอ้นี่ ตอนเดินมาก็รู้ตัวไม่ใช่เหรอว่าตัวเองหล่อถึงเดินแบบนั้น

   “ไปนะ” มันเอื้อมมือมาแตะไหล่ผมก่อนจะหันหน้าไปเรียกเพื่อนของมันอีกสองคน

   “แล้วเจอกันนะเว้ย”

   “อืม”

   มันมาแค่นี้จริงๆ ด้วยว่ะ ผมมองมันเดินไปกับเพื่อนจนลับสายตา ร่างสูงๆ ของไอ้เด็กสามคนนี้สร้างความปวดร้าวในใจของผมแทบบ้า แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็ชอบมองนะ

   โดยเฉพาะไอ้คนที่อยู่ตรงกลางนั่น

   ตอนที่หันกลับมาหาคนในคณะอีกที ผมก็ต้องพบพานกับสายตาล้อเลียนนับล้านคู่ (?)

   “ฮั่นแน่ะ” นำทีมโดยไอ้เชี่ยเอ้ ประธานชั้นปีสอง

   “นี่ต้องนกใช่มะ” ตามมาด้วยตุ๊ดอมรที่ชอบให้คนอื่นเรียกว่าอั้ม พัชราภาในบางเวลา

   “เพื่อนมีผัว” ไอ้ตงพูดกับไอ้เซียน

   “ไอ้กล้าถึงกับดูสาวแตกไปเลย” หมูหันเสริม

   “เดี๋ยวนะไอ้นี่” เห็นไอ้หมูหันมันซื่อๆ แบบนี้ แท้จริงแล้วมันก็แสบใช่ย่อย

   “แฮปปี้สินะตอนนี้ ไม่เฮิร์ตอีกแล้วสินะ” เซียนทำเป็นเหน็บผม

   ผมหลบสายตาน้องๆ พร้อมกับเสียงซุบซิบที่ดังระงม ก่อนจะหันไปพูดกับเซียน “กูก็ยังงงๆ อยู่”

   “ไม่ต้องงงหรอก” มันตอบ“นายท่านมันก็แค่รักมึงมากเกินไป”

   ผมเหลือบตามองดูเซียนอย่างอึ้งๆ แม้มันจะกวนประสาทบ้างในบางที แต่เรื่องของผม...บางครั้งมันก็พูดอะไรที่น่าฟัง

   “รักจนลืมไปเลยว่าการใจแข็งมันเป็นยังไง”









    หลังจากนั้นผมก็ทำหน้าที่ตามปกติ

   ช่วงพิธีการเป็นช่วงที่จริงจังและไม่มีการเล่น ผมกับพวกสวัสฯ ของมอจึงได้แต่แกร่วอยู่ข้างนอก รอส่งข้าวส่งน้ำให้น้องช่วงพักเบรก ระหว่างนั้นผมก็ไม่มีโมเมนต์อะไรกับนายท่านอีก เพราะมันคงทำพิธีอยู่ข้างใน อาจจะหลับแหล่มิหลับแหล่ผมเองก็ไม่อาจรู้ได้

   เมื่อเช้ามันทำผมรู้สึกดีมาก ดีเหมือนตอนที่มันตามตื๊อตามตามจีบผมสมัยมัธยมเด๊ะๆ ยังไงยังงั้น

   แต่แล้วผมนั่งใจลอยตลอดจนรู้สึกได้ว่าตัวเองอ่อนแอลงแปลกๆ ทั้งๆ ที่เมื่อเช้าผมกระปรี้กระเปร่าดีแท้ๆ พอให้ไอ้หมูหันลองแตะที่หน้าผากของผมดู หมูหันก็บอกว่าตัวผมรุมๆ เหมือนไข้กำลังจะขึ้น

   “มึงกลับห้องไปนอน เดี๋ยวกูไปดูแลเอง” ตงอาสา “สังเกตมาทั้งเช้าแล้วว่ะ มึงหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆ”

   “กล้าแม่งอยากโดดงาน กูรู้” เซียนดักคอ “มึงไปพักผ่อนก็ได้นะกล้า ตอนบ่ายมีแค่แรลลี่ งานมันก็เดิมๆ ฝ่ายสวัสฯ มีคนเยอะอยู่แล้ว”

   แปลกแต่จริงที่เซียนไม่พูดจาแกล้งผมต่อ ปกติแล้วมันจะเหน็บผมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ทำไมตอนนี้มันถึงเป็นห่วงสวัสดิภาพของผมได้

   “ต้องการอะไรป่ะเนี่ย” ลองถามเซียนอย่างหวาดระแวง

   “ตอนเย็นกูกับทีมกล้าหัวจวยจะไปเล่น RoV ห้องมึง” เห็นมั้ย...นั่นไง มันทำดีหวังผล แต่เดี๋ยว...เมื่อกี้มันพูดชื่อทีมอะไรของมันนะ

   “ทีมเหี้ยไรวะนั่น”

   “ก็ตั้งชื่อทีมตามชื่อกลุ่มอ่ะ”

   “พ่อง โคตรบ้า” แรงจะด่ายังไม่ค่อยมี ผมหันซ้ายหันขวามองหามูมู่หัวหน้าสวัสฯ แต่ก็ไม่เห็น การที่ผมหายไปสักคนมันคงไม่เป็นไรใช่มั้ย ทีมสวัสฯ มหา’ลัยแม่งมีกันเกือบร้อยอยู่แล้ว

   แต่ผมก็รู้สึกลังเลว่ะ...ผมทำงานมาตลอดหลายอาทิตย์ จู่ๆ จะให้ผมหนีคนอื่นไปพักผ่อนมันก็กระไรอยู่ เพราะงั้นผมจึงนั่งต่อ และแล้วผมก็เผลอฟุบหน้าลงกับเข่าของตัวเองพร้อมกับหลับไปในที่สุด โดยที่ไม่สนใจเพื่อนที่มันพยายามจะปลุกให้ผมกลับไปนอนที่ห้องอยู่หลายครั้ง

   พอผมตื่นขึ้นมาอีกที หัวของผมก็หนักอึ้งชนิดที่ว่านั่งอยู่เฉยๆ ก็ทำท่าจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ หรือว่าร่างกายของผมแม่งได้รับเชื้อโรคอย่างฉับพลันวะ ตอนเช้ามืดยังดีอยู่เลย

   ตายห่าแล้วคนแมน รู้ถึงไหนอายถึงนั่น...ทำไมอยู่ดีๆ ถึงอยากล้มตึงเฉย

   ใคร ใครมาแพร่เชื้อให้กู ไอ้เหี้ยเซียนหรือเปล่า...มึงนะมึง (ผมก็ยังเป็นคนรักเพื่อน)

   “บอกแล้วว่าให้กลับ” ไอ้เซียนที่นั่งใกล้ๆ ใช้เท้าเขี่ยขาผม “ไป ลุก เดี๋ยวกูไปส่ง”

   “งาน...”

   “งานพ่อง ทำไปก็ไม่ได้ตังค์”

   สาบานดิ๊ว่านี่คือคำพูดของพี่ปีสองสุดหล่อของคณะเสดสาด

   “เดี๋ยวกูบอกมูมู่ให้” ตงเอ่ยเสริม มันก็เป็นอีกคนที่พยายามให้ผมไปนอนอยู่เป็นสิบๆ ครั้ง

   ในเมื่อเพื่อนมันสนับสนุนขนาดนี้ ผมเองก็ไม่คิดจะขัด รู้สึกเซ็งมากที่เมื่อเช้าผมทำตัวเหมือนร่างกายของผมเต็มร้อย แต่ช่วงสายผมกลับต้องมาป่วยอ้อแอ้อย่างน่าสมเพช

   นี่มันวิถีคนแมนตรงไหนกันว้า








   ตึก X

   ผมหลับเหมือนทดลองเป็นคนตาย ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าร่างกายตัวเองจะน็อกได้ถึงปานนี้ ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับอย่างยาวนานก็เป็นเวลาบ่ายสามกว่าแล้ว บอกเลยว่ารอบตัวผมโคตรจะเงียบ อาจเป็นเพราะคนทั้งตึกไปเข้าร่วมกิจกรรมแรลลี่บ่ายนี้กันหมดก็เป็นได้

   รู้สึกผิดขึ้นมาเลยไอ้ฉิบหายเอ๊ยยยยย

   ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นการแจ้งเตือนใหม่เด้งขึ้นมาเต็มไปหมด ส่วนใหญ่จะเป็นข้อความจากเพื่อนๆ ผม แม่งตื่นเต้นอย่างกับทีมบอลไทยได้ไปบอลโลก

   เกิดอะไรขึ้นวะ พวกแม่งกำลังก่นด่าหรือแกล้งอะไรผมอยู่หรือเปล่าเนี่ย

   จำไว้ครับว่าในกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมา (เคยเปลี่ยนชื่อกลุ่มบ่อยแต่ทำไมหลังๆ ถึงใช้ชื่อนี้ตลอดก็ไม่รู้) จะชอบแกล้งคนที่หายเงียบไปจากกลุ่มไลน์ และคนๆ นั้นก็มักจะเป็นผมเสมอ

   แต่พวกมันเองก็แกล้งผมบ่อยอยู่แล้วนี่หว่า
   
   Tepsianxx : เหี้ยกล้าตื่นนนนนนนน!
   Tongmongmiawkue : เกิดเรื่องใหญ่แล้ววววววว
   Mr. Moohan : เปิดไอจี เปิดไอจี
   Tepsianxx : นายท่านอันบล็อกไอจีเราทุกคนแล้วโว้ยยย


   เหี้ย

   .

   .

   .

   เรื่องใหญ่จริงด้วย เรื่องใหญ่จริงๆ ด้วยโว้ยยยยยยยย!

   ผมรีบสปริงตัวเองขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างลืมไปเลยว่าตัวเองเคยปวดหัวหนักขนาดไหน จากนั้นก็กดเข้าไอจีพร้อมกับเสิร์ชชื่อนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชทันที

   มันอันบล็อกผมแล้วจริงๆ สังเกตดูยอดฟอลของมันพุ่งขึ้นจากวันก่อนๆ ที่ผมเคยได้ยิน โดยเพิ่มจากสามแสนห้าเป็นสามแสนแปด อีกทั้งยังมีรูปใหม่ๆ จากสองปีก่อนที่ผมไม่เคยเห็นอีกหลายสิบรูป

   ตื่นเต้นมือสั่นจนโทรศัพท์ที่ถืออยู่แทบจะหล่น ผมกดฟอลโลว์มันทันทีอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด

   ...จากนั้นผมก็ส่องสิครับรออะไร

   แต่ละรูปนั้นสามารถบอกเล่าได้ถึงพัฒนาการความหล่อของไอ้นายท่านเป็นอย่างดี เท่าที่สังเกตมันมักจะไม่ลงรูปที่ถ่ายจากโทรศัพท์ เพราะงั้นจึงมีแต่รูปชัดระดับ HQ พร้อมความหน้าชัดหลังเบลอเต็มเปี่ยม ผมใช้วิธีเลื่อนลงไปดูรูปล่าสุดที่ผมเคยเห็นเมื่อสองปีก่อน จากนั้นก็ไล่ดูเรื่อยๆ จนมาถึงรูปปัจจุบัน

   มันไม่ค่อยอัพรูปถี่เท่าไหร่ แถมความหล่อของมันพุ่งทะยานมากขึ้นตามกาลเวลา ที่มีเหมือนกันแทบจะทุกๆ รูปนั่นก็คือคอมเมนต์ครับ มันมีแต่ผู้หญิงสวยๆ มาเมนต์ให้ ไม่ค่อยมีแฟนคลับของมันมาเมนต์ให้เท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะมันตอบแต่สาวๆ สวยๆ พวกนั้น ไม่ยอมตอบใครก็ตามที่มันไม่รู้จัก

   ผมอึ้งไปเล็กน้อย เพราะสมัยที่นายท่านมันตามจีบผม มันตื๊อผมมากจนผมไม่ได้นึกเลยว่ามันเองก็เป็นเด็กฮอตคนหนึ่ง พอมาเห็นคนคอมเมนต์ให้มันซึ่งมีแต่คนสวยๆ อีกทั้งมีแต่คนที่อยู่ในระดับเดียวกันกับมัน ทำให้ผมได้เตือนความจำกับตัวเองว่านายท่านมันทั้งหล่อและก็ดังมากมายขนาดไหน

   สองปีที่ผ่านมา...ความฮอตของมันคงจะพุ่งขึ้นถึงขีดสุดกันเลยทีเดียว

   พุ่งจนผมนึกไม่ถึง...

   ผมส่องจนลืมไปเลยว่าตัวเองต้องนอนพัก ส่องอยู่นั่นไปเรื่อยๆ จนสังเกตเห็นได้ว่านายท่านมันมีผู้หญิงคนหนึ่งเมนต์ให้มันเกือบจะทุกรูป เป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่แต่งตัวทะมัดทะแมงแต่แบรนด์ที่ใส่ก็แพงฉิบหาย เธอแตกต่างจากเหมือนผู้หญิงที่มาเมนต์ไอจีของนายท่านซึ่งแต่งตัวหรูหราฟู่ฟ่า

   คนคนนี้ชื่อพราวฝัน จากที่ใครหลายๆ คนเรียกเธอ ชื่อเล่นของเธอน่าจะชื่อฝัน

   Who is she? วะ

   ผมจะไม่เกิดคำถามนี้ในใจหากเธอคนนี้ไม่ได้เมนต์ให้นายท่านบ่อย และก็ที่สำคัญ...นายท่านตอบเธอแทบทุกคอมเมนต์ แม้กระทั่งตอบแค่จุดสามจุด มันก็ยังตอบ!

   เพื่อนผมมันตื่นเต้นเรื่องนายท่านอันบล็อกเราทุกคนจนไม่ได้สังเกตผู้หญิงในไอจีนายท่านอย่างเช่นผม (แต่ใครจะบ้าสังเกตเล่า) ผมยักไหล่ให้กับตัวเอง พยายามคิดคอมเมนต์เหล่านี้ไม่มีอะไรมากมายในกอไผ่

   Proudfunn : คิดว่าหล่อนักเหรอออ

   Proudfunn : โทรไปไม่รับอ่ะ

   Proudfunn : บอกเขาไปว่าใครเป็นคนถ่าย

   Proudfunn : ไปไม่ชวน ใจร้ายยย

   Proudfunn : ใครจะเชื่อว่าคนขี้เก๊กแบบนี้จะหลับคาโทรศัพท์

   Proudfunn : อาทิตย์หน้าเจอกันนะ


    อย่างที่ผมเคยคิดเอาไว้นั่นก็คือสองปีนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างก็ได้ นายท่านอาจจะมีลูกมีเมียเลยก็ได้ การที่มันจะมีคนเข้ามาหาบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ในเมื่อมันหล่อ รวย นิสัยดี แถมยังดังขนาดนั้น ยังไงก็ต้องมีแต่คนอยากได้ตัว 

   อีกอย่างหนึ่งที่ทำผมอึ้งก็อาจเป็นเพราะผมเพิ่งได้สัมผัสถึงความเป็นไปของนายท่านหลังจากที่โดนปิดหูปิดตาจากการบล็อกมานานนี่แหละ

   ผู้หญิงที่ชอบมันแม่งเยอะขนาดนี้เชียว...โดยเฉพาะคนที่ชื่อพราวฝันนั่น คงจะสนิทกับมันมากเลยสินะ

   มีการคุยโทรศัพท์จนหลับคาโทรศัพท์ด้วยโว้ยยยยยยยย

   ผมดับหัวที่เริ่มร้อนรุ่มของตัวเองก่อนจะทักเพื่อนเพราะพบเห็นอะไรบางอย่างในเวลาต่อมา
   
   Klahanboy : เฟซบุ๊กมันไม่อันบล็อกกูว่ะ

   อย่าว่าแต่ตอนนี้เลย สมัยนั้นเฟซบุ๊กของนายท่านเป็นอะไรที่แรร์มาก แม้แต่ตอนที่มันตามตื๊อตามจีบมันยังไม่ให้ เพราะงั้นการที่มันยังบล็อกเฟซบุ๊กของผมอยู่ในตอนนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่สุดแสนจะปกติ

   ...แต่ผมก็อดเซ็งไม่ได้อยู่ดี

   ลูกเมียมันอาจจะอยู่ในเฟซบุ๊กของมันก็ได้นะเว้ยเฮ้ยยย (ยังคงพูดถึงเรื่องนี้เรื่อยๆ)

   ผมนึกไปถึงข้อมูลเรื่องราวของผมทุกอย่างที่แปะอยู่ข้างฝาผนังของไอ้นายท่าน มันคงมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่เปิดเผยนั่นแหละ เอาเป็นว่ามันจะทำอะไรก็เรื่องของมันก็แล้วกัน แค่มันเปิดไอจีให้ผมเห็นก็เป็นเรื่องที่ผมอยากขอบคุณมากแล้ว

   ชื่อของฟราวฝันยังติดอยู่ในใจผม...แต่ผมพยายามไม่นึกถึงให้มันมากนัก
   
   Mr. Moohan : หมูหันเรียกกล้าหาญ หมูหันเรียกกล้าหาญ

   Klahanboy : อะไรของมึง

   Mr. Moohan : ถ้ามึงอยากรู้ว่านายท่านกำลังทำอะไร
   Mr. Moohan : มึงต้องให้พวกกูไปเล่น RoV ที่ห้องวันนี้


   ไอ้หมูเหี้ยนี่ ห้องมึงเล่นเกมไม่ได้หรือไง

   Klahanboy : กูเคยไม่ให้มาเล่นเหรอ
   Klahanboy : แล้วมันทำอะไรอยู่

   Mr. Moohan : ซ้อมดาวเดือนว่ะ แรลลี่ไม่เข้า


   พรุ่งนี้ไอ้นายท่านมันประกวดจริงแล้วครับ หลังจากประกวดเสร็จปุ๊บก็จะมีคอนเสิร์ตเฟรชชี่ไนท์โดยที่ช่วงกลางวันก็มีกิจกรรมยาวไปทั้งวัน นับว่าน่าจะเป็นกิจกรรมท้ายๆ ของงานรับน้องมหา’ลัยแล้ว

   อาทิตย์หน้า...ก็ถึงเวลาเปิดเทอม

   อาทิตย์หน้าเจอกัน

   คอมเมนต์ของน้องที่ชื่อฝันก็ยังตามมาหลอกหลอน

   แทนที่ผมจะคิดมาก ผมควรไปให้กำลังใจไอ้นายท่านดีกว่า

   อย่าลืมสิครับว่าผมต้องเป็นฝ่ายเข้าหามันบ้าง ไม่ใช่ให้มันเข้ามาหาตลอดแบบนี้

   ก็ได้...ผมยอมรับก็ได้ว่าน้องพราวฝันอะไรนั่นก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผลักดันให้ผมต้องไปหานายท่าน

   ให้ตายสิวะ

   แม่งสาวเยอะขนาดนี้...กูควรต้องรีบรวบหัวรวบหางใช่มั้ย







[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 8 หน้า 17 16/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 24-11-2017 20:35:06








   ไม่กี่นาทีถัดมา

   ผมมายังสถานที่ซ้อมดาวเดือนในสภาพที่เรียกว่าโคตรบ้านๆ

   การมาหาไอ้นายท่านในครั้งนี้บอกเลยว่าไม่มีการวางแผนว่าจะทำอะไรใดๆ ทั้งสิ้น ผมรู้ดีว่าอะไรดลใจให้ผมกล้าเผชิญหน้ากับพวกกองประกวดดาวเดือนที่สูงส่งล้ำค่า ไอ้ไฟลูกเล็กๆ ที่มันอยู่ในร่างกายของผมนี่แหละเป็นส่วนหนึ่งของแรงผลักดัน

   แต่จะบอกว่า...ไม่ใช่แค่น้องฝันแล้วล่ะครับที่เป็นปัญหา

   ปัญหามีอีกเป็นล้าน! ยิ่งส่องก็ยิ่งเห็นว่านายท่านแม่งโซแดมฮอตขนาดไหน โดยเฉพาะกับสาวๆ สวยๆ ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้ามันนิ่งๆ ไม่เล่นไปกับเขา คอยส่องดูชีวิตของผมไปเรื่อยๆ แล้วก็ปริ๊นท์สิ่งที่เกี่ยวกับชีวิตผมมาติดผนังเหมือนอย่างที่มันทำอยู่ตลอด แต่ทว่า...นายท่านมันกลับไม่ได้ทำแค่สิ่งนั้น

   มันตอบเมนต์สาวๆ ไปทั่ว

   อาจจะตอบพราวฝันบ่อยสุดก็จริง แต่มันก็ตอบของสาวๆ อีกหลายคน แม่งเอ๊ยยย

   ตอนแรกผมหัวร้อนแค่เรื่องพราวฝัน ตอนนี้ผมหัวร้อนลามไปทุกเรื่องแล้ว อาจเป็นเพราะยิ่งส่องก็ยิ่งหงุดหงิดเหมือนไฟลูกเล็กๆ กลายเป็นไฟลูกใหญ่ๆ ซะอย่างนั้น

   กลับกลายเป็นว่าเรื่องที่นายท่านอันบล็อกไอจีผมมันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่รู้ดิ ผมรู้สึกเหมือนมันแกล้งผมอ่ะ จู่ๆ แม่งก็มาอันบล็อกไอจีให้ผมได้ไปส่องดูเฉยเลย โดยที่ในไอจีของมันมีแต่สาว สาว และก็สาว (รักไม่ใช่ดวงดาวเมื่อพราว...โอเค ผมควรไปเล่นที่อื่น)

   ผมไม่รู้ว่านี่จะเป็นส่วนหนึ่งเรื่องในแผน ‘เล่น’ งานผมให้ผมหัวร้อนเล่นๆ เหมือนที่มันเคยคิดจะทำหรือเปล่า แต่ถ้าใช่ล่ะก็...

   ...แม่งโคตรได้ผล

   “ศัตรูหัวใจกูมาแล้วเหรอ” อมรที่วันนี้ผันตัวมาเป็นลูกกระจ๊อกของเจ่เจ๊ในกองประกวดมองผมอย่างไม่ชอบใจ “กะจะแดกนายท่านให้ได้เลยใช่ป่ะ เมื่อเช้าน้องก็มาหาทีหนึ่งแล้วนะ”

   ถ้าไม่ได้มันผมก็คงไม่รู้ว่ากองประกวดเขาซ้อมกันที่ไหน เพราะงั้นผมก็ต้องทนกับการค่อนขอดของอมรคนนี้ต่อไป

   “มึงไม่คิดจับกูทำผัวแล้วเหรออมร”

   “ไม่แล้ว!” มันสะบัดสะบิ้งเหมือนสวยเลือกได้ “ตอนนี้หัวใจกูขอยกให้น้องนายท่านแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น”

   “อ่าฮะ” ผมรับรู้

   “แต่ถ้าไม่ได้นายท่านก็จะเอานายพล”

   “เด็กม. 5 อ่ะนะ” มันช่างไม่แคร์คุกเลยจริงๆ

   “ไม่ได้นายพลก็จะเอานายกอง”

   “ไอ้สัด นั่นม. 3” ยัง...ยังไม่หยุด

   “ไม่ได้นายกองก็จะเอานายน้อย”

   “นั่นเด็กม. 1” แม่งใจฝักใฝ่แต่เรื่องพรากผู้เยาว์ฉิบหาย ไอ้สาดดดด

   “เด็กแล้วไงวะ แต่เดี๋ยวก่อน...” อมรละสายตาจากนายท่านที่นั่งพักท่ามกลางเดือนปีหนึ่งก่อนจะหันมาหาผม “ทำไมมึงรู้ลึกรู้จริงแบบนี้วะกล้า มึงไปอยู่ใต้เตียงน้องนายท่านมาเหรอ”

   “...”

   “แล้วทำไมมึงไม่เรียกกู!”

   หนักไปใหญ่แล้ว...นี่เป็นข้อมูลสามัญประจำบ้านของไอ้นายท่านเลยนะ แม่มันมีลูกชายสี่คน แถมยังหน้าตาดีกันหมด ถ้าลองกูเกิ้ลนามสกุลนายท่านดีๆ ก็จะเห็นข้อมูลพวกนี้อย่างครบถ้วน

   แต่ผมไม่มีอารมณ์ที่จะคุยเรื่องนี้กับอมร ผู้ที่เทิดทูนแม่อั้ม พัชราภาอย่างกับแม่บังเกิดเกล้า    

   “นายท่านนี่ฮอตประมาณไหนวะ” ผมถามเพราะผมกำลังมีเรื่องอยู่ในใจ

   “กล้า มึงก็ถามออกมาได้ นี่ตามึงบอด หูมึงหนวกหรือไง” โดนด่าเฉยเลย “น้องมาแรงที่สุดในปีนี้แล้ว”

   “ไม่ใช่อย่างงั้นดิ” ผมค่อยๆ กระซิบกับอมร เราสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะที่สามารถมองเห็นพวกดาวเดือนซ้อมประกวดกันอย่างชัดเจน แต่ผมคิดว่านายท่านยังไม่เห็นผม “ก่อนหน้านี้...สักปีสองปีที่แล้ว”

   อมรสนใจผู้ชายเกินกว่าจะสงสัยว่าทำไมผมถึงถามซอกแซก

   “จริงๆ แล้วกูก็แอบเห็นนายท่านในโซเชียลบ่อยๆ ก่อนหน้านี้นะ เป็นเด็กประเภทที่ยิ่งโตยิ่งหล่ออ่ะ” มันตอบ “ถ้าจะให้ตอบก็คงจะเรียกว่าฮอตระดับประเทศ เพียงแต่น้องไม่ค่อยออกสื่อก็เลยไม่ดังมากเท่าไหร่ แต่พอมีรูปหลุดว่ามาเรียนมอเราเท่านั้นแหละ อื้อหือ...อย่าให้กูต้องบรรยาย ใครๆ ก็อยากได้น้องโดยเฉพาะมึง...ใช่มั้ยกล้า”

   ผมไม่ได้ด่าสวนกลับไป เพราะใจผมนึกไปถึงช่วงเวลาที่ผมหายไปจากชีวิตไอ้นายท่าน ทำไมรู้สึกเสียดายยังไงก็ไม่รู้

   กรรมของคนที่เทคนอื่นมันมักจะเป็นแบบนี้ใช่มั้ยครับ

   ผมกำลังจะหันไปคุยกับอมรเพื่อนรักต่อ แต่เมื่อเห็นตาของมันค้างอีกทั้งยังอ้าปากหวอ ผมก็เลยต้องหันมามองสาเหตุที่ทำให้มันเป็นแบบนั้น

   นายท่านมันเดินมานั่งข้างๆ ผมดื้อๆ ทั้งๆ ที่เมื่อตะกี้แม่งอยู่ไกลตั้งโน่น ตอนนี้กลายเป็นว่าผมนั่งคั่นกลางระหว่างมันกับตุ๊ดอมรผมมองมันพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ แต่อมรเพื่อนผมมันไม่ได้แค่มองอย่างเดียว มันยื่นแขนมาหมายจะจับแขนนายท่านด้วย

   มือของผมคว้ามือมันได้ทันไวกว่าความคิดอีก

   “นี่!” อมรสะบัดมือของผมออก “มันจะเกินไปแล้วนะกล้า”

   ไหล่ของผมขยับไปมาอย่างน่าหมั่นไส้ นายท่านได้แต่มองอมรอย่างหวาดหวั่นแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา 

   “ถามเลยนะคะน้องท่าน ระหว่างพี่กับไอ้คนที่พยายามทำตัวหล่อคนนี้...ตกลงน้องท่านจะเลือกใคร”

   เจ็บปวดมากกับคำว่าคนที่พยายามทำตัวหล่อ นี่แม่งเจ็บกว่าการที่ถูกไอ้เซียนเหน็บว่าพยายามแมนอีกนะ

   เหี้ยอมรมึง!

   ผมขยับตัวไปมาหมายจะประทุษร้ายอมร โชคดีของมันที่นายท่านจับตัวผมเอาไว้ก่อน

   “ไว้ผมบอกนะครับพี่”

   ปากของผมอ้าค้าง ไม่คิดว่าไอ้นายท่านมันจะพูดจาให้ความหวังเพื่อนผมขนาดนั้น คำตอบนี้ถูกใจอมรมากเสียจนมันวิ่งหนีไปกรี๊ดกับเจ่เจ๊ที่ยืนอยู่ไกลลิบนั่นแล้ว

   “อะไรของมึงวะ” ผมโวยวาย “เก่งนักนะ เรื่องหว่านเสน่ห์อ่ะ”

   “หืม กูทำงั้นเหรอ” มันยกน้ำขึ้นมาดื่ม ใบหน้าของมันมีเหงื่อไหลเล็กน้อย “หรือมึงอยากให้กูบอกว่ากูชอบมึง มึงเองไม่ใช่เหรอที่อยากให้คนอื่นคิดว่าตัวเองแมนนักแมนหนา”

   “นั่นมัน...” จะบอกว่ามันเป็นอดีตไปแล้ว ไอ้คนตรงหน้าก็คงจะไม่เข้าใจ “ช่างมันเหอะ”

   “หัวร้อนอะไรมาเนี่ย” มันดูผมออกง่ายมาก

   “ไม่รู้”

   “เห็นมึงมาฟอลไอจีกูด้วยนะ”

   “แล้วยังไง”

   “มึงไม่ตื่นเต้นดีใจหน่อยเหรอ” นายท่านเอียงหน้ามากระเซ้าเย้าแหย่ “กูอุตส่าห์เปิดให้มึงเห็นชีวิตที่ผ่านมาของกูทั้งทีนะ”

   “มึงต้องการอะไรนายท่าน มึงเล่นกูปั่นหัวกูอีกแล้วใช่มั้ย” ผมคิดคำว่าเล่นของเตี้ยของมันใช้ได้สองความหมาย หนึ่งคือเล่นของเตี้ยเพราะคิดอยากจะจีบของเตี้ย สองคือเล่นของเตี้ยเพราะอยากให้ของเตี้ยหัวร้อนจนหัวหมุนเนื่องจากถูกปั่นหัว

   ไอ้นายท่านแม่ง...

   “ว่าไงนะ”

   “มึงแกล้งให้กูไปเห็นความฮอตของมึง ทุกอย่างมันเป็นแผนของมึงเหมือนผนังนั่นเพื่อให้กูรู้ใจตัวเองใช่มั้ย กูรู้หมดอ่ะ”
เฮ้อออ กูก็ยอมเป็นของเตี้ยให้มันเล่นไปอีกกกกก

   “เหรอวะ” มันแสร้งทำเป็นตื่นตกใจ “เฮ้ย กูต้องตกใจใช่มั้ยเนี่ย”

   “ไอ้เหี้ยท่าน” ผมชักมีน้ำโหมากขึ้น

   “เดี๋ยวดิ อย่าเพิ่งเสียงดัง” มันดูงงมาก “มึงเป็นไรเนี่ยกล้า ไอจีกูทำให้มึงหัวร้อนหรือไง”

   “เออ” ก่อนที่ผมจะทันรู้ตัวว่าผมปากไวเกินไป นายท่านมันก็รับรู้เสียแล้ว ผมหลับตาปี๋อย่างเซ็งๆ ปกติแล้วเมื่อก่อนผมไม่ได้ยอมรับเรื่องแบบนี้กับมันง่ายๆ

   “ไอจีกูมีอะไรวะ” มันหยิบมือถือของมันขึ้นมาเปิดดู “ก็มีแต่รูปกู มีแต่ชีวิตปกติของกู”

   คิ้วที่ขมวดเป็นปมของผมทำเอานายท่านต้องค้นหาคำตอบเองต่อไปอีก

   “มันมีอะไรกันแน่” นายท่านโวยวาย ในที่สุดมันก็ยอมแพ้ “บอกกูมา มึงเป็นไรเนี่ย”

   “...”

   “นี่ถ้ากูยังแอคติ้งทำเป็นยังโกรธมึงเหมือนเดิมมึงจะยังเป็นงี้อยู่มั้ย”

   ผมรู้แล้วว่าผมเป็นอะไร

   ผมกำลังอิจฉา...อิจฉาอย่างบ้าคลั่ง

   ใช่ ผมกำลังอิจฉาคนสามแสนกว่าคนที่ได้เห็นความเป็นไปของนายท่านที่ผมไม่ได้เห็นมันมาตลอดสองปี นอกจากบางคนจะได้เห็นแล้ว ยังมีการได้เมนต์โดยที่ไอ้นายท่านมันตอบอีก

   จำได้เลยว่าผมพยายามในการสืบเสาะหาช่องทางโซเชียลของนายท่านจนหัวของผมหมุน นี่มันคงเป็นกรรมของคนที่เทคนอื่นจริงๆ

   สรุปก็คือผมทำได้แค่เงียบ...ปล่อยให้นายท่านมันคิดไปเรื่อยๆ ต่อไป

   “มึงหึงนี่เอง”

   “เฮ้ย”

   “ชัวร์ เพราะกูฮอตใช่ป่ะ” มันยิ้มมุมปาก ยัดมือถือเข้าไปไว้ในกระเป๋ากางเกงตามเดิม “จริงๆ แล้วนี่ก็ไม่ได้อยู่ในแผนเล่นมึงของกูนะ แต่ผลพลอยได้มันก็ถือว่าโอเค”

   “แผนมึงมีอะไรบ้าง มึงบอกมา” อีกนิดผมก็จะเขย่าตัวมันแล้ว

   “ไม่มีแล้ว” นายท่านร้องโวย “ก็มึงไปเห็นทุกอย่างซะขนาดนั้น จะให้กูทำไรได้อีกล่ะ”

   “มึงตั้งใจจะทำอะไรกันแน่วะท่าน”

   “นี่มึงยังไม่เข้าใจอีกเหรอ” มันเอาขวดน้ำเย็นๆ มาแตะแก้มผมอย่างแกล้งๆ หรือมันอยากให้ผมเย็นลง... “ที่กูเคยคิดเอาไว้แม่งพังไปหมดแล้ว ตอนแรกกูกะโฉบไปโฉบมาผ่านหน้ามึง ทำเป็นไม่รู้จักมึงให้มึงโมโหเล่นๆ ทำให้มึงรู้ว่ากูดีพอสำหรับมึงทั้งๆ ที่มึงเคยบอกกูว่ามึงคบกับกูไม่ได้ แต่มันพังไปหมดแล้วกล้า พังตั้งแต่ตอนที่มึงอยู่ใกล้ผู้ชายคนใหม่ต่อหน้ากูนั่นแหละ”

   “...”

   “น่าอายฉิบแต่ก็ช่างมันเหอะ กูไม่มีแผนเหี้ยไรแล้ว”

   “กะจะเล่นกูให้ได้เลยใช่ป่ะ”

   “จริงๆ แผนกูมันเหี้ยกว่านี้อีกนะ ควงหญิงต่อหน้ามึง พาผู้หญิงขึ้นห้องต่อหน้ามึง...”

   “ไอ้เวรเอ๊ย” ถ้ามันทำถึงขนาดนั้นผมคงไปกระชากมันมาคุยแล้วล่ะ...นี่ผมกำลังคิดแบบหัวร้อนๆ นะ!

   “ถ้าทำแบบนั้นมึงจะเป็นงี้ป่ะ”

   “เป็นยังไง”

   “ก็หึงหน้าดำหน้าแดงนี่ไง”

   “กูไม่ได้...” หึงหน้าดำหน้าแดงนี่มันหึงขั้นเทพเลยไม่ใช่เหรอวะ

   “มึงอย่ามาปฏิเสธ” นายท่านยิ้ม “แค่คอมเมนต์ของสาวๆ พวกนั้นก็ทำมึงโมโหขนาดนี้ นับประสาอะไรกับเรื่องใหญ่ๆ พวกนั้น”

   ให้ตายสิวะ

   “ยอมแล้ว” ผมพูดเสียงอ่อยในที่สุด นายท่านแม่งฉลาดพูด ฉลาดคิด ฉลาดทำ มันคืออนาคตของประเทศชาติที่แท้จริง

   “...”

   “กูยอมทุกอย่างแล้วเนี่ย”

   “หา”

   “อย่าแกล้งกู” ผมโอดครวญ ไม่อยากให้มันทำในสิ่งที่มันเพิ่งจะพูด ถึงแม้ว่ามันจะบอกว่าเป็นการแกล้งทำก็ตาม แค่นึกภาพแม่งก็เจ็บแล้ว ประสาอะไรกับการที่เห็นตำตา

   “ไม่ได้แกล้งนานแล้ว มึงก็รู้” แค่วันสองวันที่ผ่านมาไม่นับว่านานนะเว้ย... “กลัวอะไรหรือเปล่าเนี่ยกล้า”

   “กลัวดิ กลัวมึงทำอย่างที่มึงพูดอ่ะ”

   “โอยยย ใจมึงตรงกันกับกู กูจะไปทำอย่างนั้นทำไม”

   “...”

  “ลืมแล้วเหรอว่าน้องชายเราสองคน...”

   “เปลี่ยนเรื่องก่อน” แถวนี้คนมันพลุกพล่านเกินไป แต่นายท่านมันก็ทำให้ผมเขินได้เหมือนเดิม

   “หึ กูดีใจนะที่มึงมาหากู ทั้งๆ ที่มึงไม่ค่อยสบาย”

   “ใครบอกมึงว่ากูไม่สบาย”

   “พี่ๆ ในกลุ่มกล้าหัว...”

   “นี่มึงอย่าพูดคำนั้นนะ”

   “ฮ่าๆๆ กะจะหลอกด่าสักหน่อย” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม “แล้วเป็นไง อาการดีขึ้นบ้างมั้ย”

   “คงเพลียเฉยๆ นั่นแหละ กูแมนจะตาย แค่นี้สิวๆ”

   “มึงหายทันทีหลังจากที่เห็นไอจีกูแน่เลย”

   “มั่นใจเนอะ ว่าแต่...”

   “ครับ?”

   “ทำไมตอนมึงดูไอจีกูไม่ได้ยิ่งใหญ่เหมือนตอนที่กูได้ดูไอจีมึงวะ”

   “มึงจะไปรู้อะไร” นายท่านเอื้อมมือมาขยี้หัวผมแรงๆ “กูแคปทุกอย่างแล้วปริ๊นท์แปะฝาผนังขนาดนั้นยังเรียกว่าไม่ยิ่งใหญ่อีกเหรอวะ กูว่ายิ่งใหญ่มากๆ เลยนะ”

   ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะพยายามถามนายท่านด้วยคำถามอะไรบางอย่าง

   “มึงเห็นทุกๆ คอมเมนต์ของกูหรือเปล่า”

   “เห็นทุกอย่าง ทุกรูป ทุกสตอรี่ ทุกคอมเมนต์”

   “แล้วมึงได้หึงอย่างที่กูกำลังหึงมึงอยู่หรือเปล่า”

   “หืมมม” มันเลิกคิ้ว ทำเสียงเจ้าเล่ห์ “อยากเอาชนะหรือไง”

   “เปล่าสักหน่อย กูแค่อยากรู้ความรู้สึกของมึง”

   นัยน์ตาของนายท่านดูสดใสมากขึ้นหลังจากที่ผมพูดคำนั้น...

   “ส่วนใหญ่ก็มีแต่เพื่อนมึงมาเมนต์เหน็บมึง กูจะหึงอะไร”

   ขอบคุณมาก

   ...ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย กูอุตส่าห์รวบรวมความกล้าถาม

   “แต่ถ้าเป็นคอมเมนต์ที่ไม่ใช่เพื่อน กูเข้าไปส่องหมดว่ามันเป็นใคร”

   “...”

   “จะได้หมายหัวถูกคน”

   นายท่านทำให้ผมผิดหวังน้อยลง...ที่แท้มันก็เป็นเหมือนผมนี่หว่า “โหดขนาดนั้นเลย”

   “กูเป็นบอดี้การ์ดขาใหญ่ของโรงเรียนเก่านะมึงอย่าลืม” ขาใหญ่ที่ว่านั่นมันหมายถึงผมนั่นแหละครับ ทุกคนไม่ต้องสงสัย มันโหดจริงถ้ามันได้ใช้กำลัง...ไม่งั้นมันคงไม่ช่วยผมได้ทุกครั้งเวลาที่ผมมีเรื่องแน่ๆ

   “น้องฝันเขาบอกว่ามึงเขาจะมาเจอมึงอ่ะ” ผมเอ่ย

   “อืม เหรอ”

   “เขาเป็นใครวะ”

   “มึงนี่ก็ส่องเก่งเหมือนกันนะ”

   ลองเข้าไอจีของใครสักคนที่มึงอยากส่องมากๆ ไม่ได้เป็นเวลาสองปีสิ แล้วมึงจะเข้าใจ กูส่องหลังจากที่เข้าได้อยู่หลายชั่วโมงจนจำได้อ่ะ

   “เพื่อน” มันตอบ

   “สนิทมั้ย”

   “ก็สนิทนะ”

   “แล้วทำไมมึงไม่เคยบอกกูว่ามึงรู้จักน้องผู้หญิงคนนี้”   

   “ตอนนั้นมึงสนใจเรื่องของกูด้วยเหรอ รู้สึกว่ามีแต่กูนะที่สนใจมึง”

   เอาอีกแล้ว...แม่งเจ็บจี๊ดทุกครั้งที่มันแซะ

   “อืม”

   “เฮ้ย”

   “...”

   “มันไม่มีอะไรน่า อย่าทำหน้างั้นดิ” มันใช้เข่าของมันขยับมาแตะเข่าของผมเบาๆ “ให้ตายเถอะ กูนี่แม่งโคตรจะแคร์มึงอ่ะ เพราะงี้ไงกูถึงได้บอกว่าอะไรที่กูคิดเอาไว้ว่าจะเล่นมึง ปั่นหัวมึง แต่กูก็ทำไม่ได้ซักอย่าง”

   “เหมือนมึงมั่นใจนะว่ากูชอบมึงอยู่ ทั้งๆ ที่กูไม่เคยบอกแท้ๆ”

   “แรกๆ ก็ไม่มั่นใจไง ถึงได้ทำเป็นปั้นปึ่งใส่”

   “ตอนนี้ล่ะ”

   “น่าจะมั่นใจแล้วมั้ง” มันยิ้ม “แต่ก็ยังไม่หายเคือง”

   ผมได้ยินเต็มสองหู “ซ้อมเสร็จยัง”

   มันดูอึ้งๆ ที่ผมเปลี่ยนเรื่องพูดไวมาก “ยัง น่าจะดึกอ่ะคืนนี้”

   “ไปกินข้าวกัน” มือของผมฉุดตัวมันให้ลุกขึ้นยืน

   “เฮ้ย ต้องบอกเขาก่อน” มันชี้ไปที่กองประกวด

   “ไม่ต้องบอก เส้นกูใหญ่”

   “กล้า”

   “อยากแดกไร กูเลี้ยงเอง”

   “แปลกๆ นะเนี่ย”

   “ไม่รู้ล่ะ” ผมจ้องมันเขม็ง คำพูดต่อไปนี้คือคำพูดจริงจังมากที่ผมจะยึดถือเป็นคติในการใช้ชีวิตต่อหลังจากนี้

   “...”

   “กูจะเอาสองปีของมึงที่ควรเป็นของกูคืนมา”





   
   “เห็นนะว่าไปกินข้าวกับใครอ่ะ”

   “ตามึงไวจังวะนุก”

   “ขอพี่เขาคบเลยดิวะท่าน”

   “มันต้องขอกูสิ”

   “ทำไมอ่ะ”

   “สำหรับกู มันเป็นแฟนกูนานแล้วนะ”

   “...”

   “เหลือแค่กูจะได้เป็นแฟนมันหรือเปล่า”







TBC*






มีคนหัวร้อน 555
ตอนหน้าเป็นพาร์ตนายท่านนะคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-11-2017 20:42:34
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 24-11-2017 20:52:49
ง่อวววววว มีความหัวร้ิอนจนหายไข้อ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 24-11-2017 21:07:17
กล้าหาญ หัวร้อนบอยยย
น่ารักจังงง คู่นี้
รอพาร์ทนายท่านค่าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rainy_bl ที่ 24-11-2017 21:15:38
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ความหัวร้อนของกล้าหาญ 55/
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 24-11-2017 21:25:46
แหน่ะๆๆๆ ไปกินข้าวด้วยกันมาเหรออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-11-2017 21:37:46
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 24-11-2017 21:41:00
เอื้ออ เอาแร้ววววววววว :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 24-11-2017 21:45:03
อื้อหือ กล้าหาญบอยคะ ไม่เบานะคะไม่เบา มีความหึงหวงมากกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 24-11-2017 21:51:13
โอ๊ยยยยย ชอบบบบบบ รอตอนต่อไปน๊าาาาา :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 24-11-2017 22:14:23
รอพาร์ทนายท่านเลยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 24-11-2017 22:16:16
กล้าหาญ พ่อคนแมน 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-11-2017 22:38:12
โอ้โหห พี่กล้าหึงหนักมากอะแต่คิดว่านายท่านมันคงชอบ แต่ดีนะที่ท่านไม่ทำอะไรๆแบบที่บอกกล้าไว้ว่าจะปั่นหัวอะไม่งั้นเราคงเทท่านจริงๆ เข้าใจกันแล้วก็คบๆกันไปเถอะค่ะแม่ยกจะได้สบายใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 24-11-2017 22:48:23
รอตอนหน้า อยากเห็นความหึงของนายท่าน ว่าจะมีเยอะและบ่อยแค่ไหน  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 24-11-2017 23:01:43
แรกๆกลัวจะมีมาม่า แต่เห็นกล้าพยายามทวงช่วงเวลาคืนแล้วก็ขอเอาใจช่วยแล้วกัน
 :z2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 24-11-2017 23:02:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 24-11-2017 23:02:45
กล้าหาญบอยหึงแรงจังค่ะลูก :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 24-11-2017 23:06:56
กล้าหาญบอยหึงแรงมากค่ะ ไม่สนใจไข้หวัดใดๆทั้งสิ้น :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 24-11-2017 23:20:05
สาวของน้องท่านเยอะเกินแล้วค่ะกล้าหาญบอย แนะนำให้รวบหัวรวบหางภายในเร็ววันค่ะะ :hao6: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-11-2017 23:20:49
นายท่านขี้ตู่อ่ะ มีการมาบอกว่าเป็นแฟนตัวเองแล้ว 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 24-11-2017 23:32:24
กล้า... นี่หึงลืมป่วยเลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 24-11-2017 23:42:15
รออ่านตอนน้องท่าน เชื่อว่าจะต้องมีความหมันไส้กล้าหาญบอยเพิ่มขึ้นแน่
หล่อแค่ไหนกันย่ะ ถึงมาพิชิตน้องท่านได้ หมันไส้ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 25-11-2017 00:05:01
เราเขิน นายท่านสู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: AerngAoei ที่ 25-11-2017 00:05:45
“สำหรับกู มันเป็นแฟนกูนานแล้วนะ”
“เหลือแค่กูจะได้เป็นแฟนมันหรือเปล่า”

 :hao7: :hao7: :hao7:
กล้าหาญคะ ให้ไวเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 25-11-2017 00:08:03
วุ้ย เขินจบท้ายนี่ละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-11-2017 00:09:38
อุ๊ยๆๆ มีคนหัวร้อน
ตอนท้ายฟินกันไปเบาๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 25-11-2017 05:41:29
สนุกมาก รอตอนต่อไปจ้า :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 25-11-2017 06:05:08
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 25-11-2017 06:45:57
"นายท่านคบกันเถอะ"
555555 นี่ไงเราขอนายท่านคบแล้วน
ตอบตกลงสิ ตอบบบบบบ  #จริงจัง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 25-11-2017 06:47:12
กล้าคนจริง น่ารักได้อีก ..เอาสองปีที่ห่างกกันคืนมาแล้วทุกนาทีต่อจากนี้เป็นของกล้า  อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 25-11-2017 08:15:22
กล้ารุก กล้ารุก กล้ารุก กล้ารุก น่ารักไปอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 25-11-2017 09:20:01
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-11-2017 09:38:30
นายท่านต้องเลิกตอบเมนต์สาวได้แล้วน้าาา
อยากอ่านพาร์ทนายท่านไวๆ จัง ตอนหน้าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-11-2017 10:11:37
อ่อยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 25-11-2017 10:15:24
กล้าสู้ๆ นายท่านไปไหนไม่รอดหรอก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 25-11-2017 10:24:42
ชอบกล้าหาญ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 25-11-2017 11:22:04
รอพาร์ทนายท่าน โอ้ยน่ารักอะชอบนายท่านมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-11-2017 12:01:17
ประโยคท้ายน่ารักมากกกก มันเป็นแฟนกูนานแล้ว รักเขาจริงๆ
อย่างที่เพื่อนกล้าบอก รักจนยอมหมด ลืมที่เคยโกรธเคยไรมา
กล้าเป็นคนพูดตรงดีเหมือนกัน คิดแล้วต้องทำเลย ขนาดป่วยยังพุ่งมาหา น่ารักดี
รักท่านมากๆ นะพี่กล้า ฝันนี่ดูหลอนๆ เปิดเทอมน่าจะมาให้จี๊ดใจ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-11-2017 12:56:02
ตลกกล้าหาญบอยมาก ถึงกับต้องไปหาถึงที่ค่ะ
กล้าน่ารักนะ น่ารักมาก สมควรที่นายท่านจะรักมาก

นายท่านร้าย ล่อลวงตลอดเวลา ทำเอากล้าหัวปั่นเลย

แหย่กันน่ารักดี อยากเห็นความกล้าของกล้า จะรุกขนาดไหนนะ

เธอเป็นแฟนฉันแล้ววววว รู้ตัวบ้างไหมมม แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นแฟนของเธออออ
นายท่านรอเป็นแฟนกล้าหาญอยู่นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 25-11-2017 13:00:03
รอวันที่เขาเป็นแฟนกันและกัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 25-11-2017 13:22:33
  “ลืมแล้วเหรอว่าน้องชายเราสองคน...”

เด๋วๆ ไอ้ประโยคหมายความว่าเยี่ยงไร
นี้คือระเบิดเวลาผูกขาไว้อีกลูกอ่ะดิ
เพราะเหตุนี้รึเปล่าที่ทำให้กล้าหาญบอยจำต้องเซย์โนนายท่านตั้งกะครั้งกะโน้น
ชิมิๆๆๆๆ
อยากรู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-11-2017 13:38:57
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 25-11-2017 14:23:37
โหยอมใจอ่ะ นายท่านรักเดียวมาตลอด หึงหน้าดำหน้าแดงเนอะกล้า  :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: noppnopp ที่ 25-11-2017 15:29:01
เคยไปฟอลคนที่ชอบ แล้วก็ส่องทุกอย่างทุกคอมเม้น ส่องคนมาเม้น คนที่เค้าตอบ แล้วก็หึง หงุดหงิด หัวร้อน แล้วก็โมโหแล้วก็อันฟอล อีกสองวันกลับมาฟอลใหม่ 55555 เป็นแบบนี้บ่อยมาก
ซึ่ง....เค้าไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับการหัวร้อนของเราเลย รู้จักเราเค้าก็ไม่รู้ แต่้ราหรอ รู้จักยันบ้านอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 25-11-2017 16:17:55
กล้าหัวร้อน...เพราะหึง...เราหัวร้อนเพราะต้องรอตอนต่อไป 555 หวังว่าคงไม่มีมาม่าชามใหญ่รออยู่ข้างหน้านะ   :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 25-11-2017 18:56:45
คนแมนๆเขาหึงกันแบบนี้หรอคะ :confuse:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 25-11-2017 19:33:50
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-11-2017 20:06:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 25-11-2017 20:39:21
หัวร้อนเบอร์แรง 5555555555 รออ่านพาร์ทนายท่านค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 25-11-2017 21:59:48
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 25-11-2017 23:13:10
หึง หัวร้อน แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะใจของท่านเป็นของกล้าอยู่แล้วไม่ต้องกลัว o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 25-11-2017 23:33:08
อิจฉาเค้าไปทั่วนะกล้าหาญบอย,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 26-11-2017 01:10:48
พราวฝันคือครายยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 26-11-2017 04:59:15
ถ่อววว พี่กล้า หัวร้อนเลยขรั่บ
ช่วงนี้เชนหายหน้าเลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 26-11-2017 08:28:48
โถๆๆๆ กล้าคนแมน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 26-11-2017 08:49:02
ความขี้หึงรุนแรงนี้55555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 26-11-2017 10:00:50
กล้า กล้าสมชื่อหน่อยสิ  #ทีมเพื่อนตัวเอก 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 26-11-2017 10:24:36
กรีดดดดชอบนายท่านกับกล้าจังเลยคือแบบอ่านไปแล้วเขินอะรู้สึกอิจฉาคู่นี้ยังไงไม่รู555555...มาต่ออีนะคะ :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 26-11-2017 10:26:49
น่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 26-11-2017 11:47:06
 :pig4: :pig4: น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kaikaaa ที่ 26-11-2017 12:47:11
นี่ก็หัวร้อนตามกล้าหาญบอยนะ แต่เด็กมันรู้งาน มันอ้อนเก่ง อย่ามีดราม่าเลย 555555
  เชนเอาจริงหรอ ไม่นะ เราไม่อยากให้เชนเป็นตัวร้ายนะ อยากให้เป็นพระรองที่แสนดี เดี๋ยวเราจะเข้าไปดามใจเอง  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 26-11-2017 14:25:28
 เขินนนนน :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-11-2017 08:12:37
ขอเป็นแฟนเร็วๆกล้า เดี๋ยวชะนีคาบไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-11-2017 09:47:08
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 27-11-2017 13:09:07
นายท่านก็อ่อยจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 27-11-2017 15:25:14
กล้ารีบขอนายท่านเป็นแฟนด่วนๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 28-11-2017 05:02:46
แอร๊ยยย ชอบๆ ดีจัด 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 28-11-2017 18:09:15
รออออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 9 หน้า 19 24/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 29-11-2017 14:35:45






ตอนที่ 10
นายท่าน
ตอนพิเศษ : เฟซบุ๊กลับ






   ‘ท่าน มึงเล่นเฟซบุ๊กป่ะ’

   ‘ไม่ได้เล่นเลย!’

   ‘หา ทำไมถึงไม่เล่นล่ะ’

   ‘แค่ไม่ใช่แนวอ่ะ’

   ‘แล้วทำไมต้องเสียงดังวะ’

   ‘ขอโทษๆ’

   ‘...’

   ‘ขอโทษจริงๆ ที่เสียงดัง’

   ‘ไม่ได้โกรธอะไร’

   ‘แต่งอนใช่ป่ะ’

   ‘งอนห่าไรเล่า’

   ‘งอนเลย เดี๋ยวกูง้อเอง’

   ‘ไม่ได้งอน งอนมันไม่แมน’

    ‘จ้า แมนมากเลยมึงอ่ะ’

   ‘...’

   ‘แมนจนให้ผู้ชายเดินมาส่งที่บ้านทุกวัน’

   ‘ไอ้...’










   จริงๆ แล้วผมไม่คิดจะเล่นเฟซบุ๊กหรอก แต่เพราะผมชอบคนขาสั้นที่ชื่อว่ากล้า ทำให้ผมต้องเปลี่ยนปณิธานในใจผมเสียใหม่

   ผมเล่นก็ได้

   ...แต่ต้องเป็นเฟซบุ๊กลับ ไม่ให้กล้ามันเข้ามาเห็นนะ

   หากจะถามว่าทำไมต้องเป็นเฟซบุ๊กลับน่ะเหรอ...มาครับ มารวมกันเยอะๆ ผมจะเล่าให้ฟัง

   จุดเริ่มต้นในการเล่นเฟซบุ๊กของผมคือคนที่ผมไม่ยอมให้มันเห็นเฟซบุ๊กของผมนี่แหละ ตอนนั้นผมอยู่ม. 5 ถูกจับแยกไม่ให้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับเพื่อนสนิทเพราะปัญหาเรื่องค่ายละครหยุมหยิม เวลานั้นคุณแม่ของผมกับพ่อๆ แม่ๆ ของไอ้ทิมกับไอ้นุกเหมือนจะทะเลาะกันเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่อะไรเพราะเป็นมิตรที่ดีต่อกันเสมอมา แต่คุณแม่ผมท่านเป็นคนที่โดนผลกระทบมากที่สุดในเรื่องนี้ เพราะงั้นท่านถึงจับผมแยกกับไอ้ทิมและก็ไอ้นุกเพื่อไปเรียนโรงเรียนชายล้วนเล็กๆ โรงเรียนหนึ่งที่ผมเลือกเอง...

   และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมได้เจอกับกล้า เจ้าเอลฟ์แคระเตี้ยม่อต้อที่คิดว่าตัวเองแมนที่สุดในโลก

   มันเหมาะกับคำว่าเอลฟ์แคระมากๆ เพราะหน้าตามันดี สง่า ผิวสวยเหมือนพวกเอลฟ์ แต่กลับเตี้ยเหมือนคนแคระ (ใครรู้จักเดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์คงจะเข้าใจเป็นอย่างดี) นอกจากจะมีหน้าตาที่ดึงดูดแล้ว การกระทำของมันก็ยังน่าดึงดูดมากอีกด้วย

   ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายหน้าตาน่ารักๆ อย่างงี้จะทำตัวเป็นนักเลงโต วางก้าม และก็ชอบคิดว่าตัวเองมีอำนาจเหนือคนอื่นแล้วเท่

   ผมสนใจกล้าตั้งแต่แรกเห็น คอยแอบมองและลอบสังเกตว่าคนอย่างนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ จนกระทั่งมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกอยากจะรู้จักไอ้เอลฟ์แคระคนนี้ขึ้นมาอย่างจริงๆ นั่นก็คือ...เหตุการณ์ตอนที่มันเป็นตัวล่อโรงเรียนคู่อริไว้เพื่อที่จะให้เพื่อนของมันหนีไปทั้งหมด

   มันทำทั้งๆ ที่ตัวมันจะกลายเป็นศูนย์รวมบาทา...แต่มันก็ยังทำ

   บอกเลยว่าแม่งโดนใจผมมาก ตอนแรกก็มีแค่หน้าตานั่นแหละที่ผมให้ความสนใจ หลังๆ ผมแม่งสนใจมันทุกอย่าง กลายเป็นว่าผมตามตื๊อตามจีบมันเรื่อยๆ เพราะผมรู้สึกชอบมันจริงๆ แล้วผมก็มีความสุขที่ได้ทำแบบนั้นด้วย

   ผมชอบที่จะเห็นหน้ามันทุกวัน ชอบที่จะได้คุยกับมันทุกวัน ชอบที่มันคอยซื้อนมเปรี้ยวรสที่มันชอบให้ ชอบเห็นเวลามันยิ้ม ชอบเห็นเวลามันโมโห ชอบไปหมดทุกอย่าง

   ชอบจนทิมกับนุกหาว่าผมใกล้จะเป็นบ้า

   จะใช้คำว่าหลงใหลก็ได้ครับ ผมขอยอมรับ

   ระหว่างนั้นผมมีโซเชียลของไอ้กล้าทุกอย่าง ตั้งแต่ไลน์ ไอจี ลามไปจนถึงเฟซบุ๊ก ไลน์กับไอจีเป็นสิ่งที่ผมเล่นอยู่แล้ว แต่ผมไม่เล่นเฟซบุ๊ก เพราะเฟซบุ๊กนั้นมีญาติผู้ใหญ่ของผมเล่นเต็มไปหมด แถมพวกท่านก็ยังชอบบ่นเวลาที่เห็นหลานๆ ในตระกูลทำตัวไม่ดี ยกตัวอย่างเช่นไอ้นายพล น้องชายคนรองของผมมันเผลอกดแชร์นมผู้หญิง แค่กดครั้งเดียวแม่งโดนบ่นฉิบหายวายวอด ผมก็เลยจำฝังใจว่าเฟซบุ๊กจะเป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันเล่น เพราะผมไม่ชอบให้ญาติๆ มาบ่นผมโน่นนี่นั่น

   จนกระทั่งวันหนึ่ง...

   ‘ท่าน แฟนมึงลงเพจเด็กไทยคิวต์บอยว่ะ’ ไอ้นุกร้องระหว่างที่เรากำลังรอเรียนพิเศษกัน

   จำได้ว่าตอนนั้นกล้าเองมันก็คงจะมีใจให้ผมแล้วล่ะ เพียงแต่มันไม่ยอมรับเท่านั้น

   ‘ไหน’ ผมกระชากมือถือไอ้นุกมาดูอย่างสนใจ

   น้องกล้าหาญ ม. 6 โรงเรียน XYZ ขาวๆ แบบนี้ หนูกินโอโม่เป็นอาหารเช้าทุกวันใช่มั้ยลูก?
   
   ‘ทำไมกูไม่เคยเห็นรูปนี้วะ’ ผมโวย มันเป็นรูปไอ้กล้านั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ ขาสั้นๆ ขาวๆ ของมันโผล่พ้นกางเกงนักเรียนที่สั้นฉิบหายจนเห็นเป็นรอยโป่งนูนของอวัยวะที่อยู่ภายใต้กางเกงชัดเจน

   มันไม่ได้ใหญ่บิ๊กเบิ้มอะไรขนาดนั้น แต่มันก็...

   พ่องตายยย

   กูอยากจะฆ่าทุกคนที่มองรูปนี้ ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยย

   ‘แจ้งลบตรงไหนเนี่ย’ ผมร้องถามนุก

   ‘แจ้งทำไม ดูดีออก ใช่มั้ยไอ้ทิม’

   ‘เห็นด้วยกับนุกนิกอันเดอร์สกอร์พีวายเจสุดๆ ครับผม’ ไอ้ทิมยักคิ้วหลิ่วตา

   มีแต่คอมเมนต์เหี้ยๆ ทั้งนั้น คอมเมนต์ดีๆ ก็มี แต่คอมเมนต์เหี้ยมีมากกว่า ทุกคนวิจารณ์เป้าเด็กมอปลายอย่างกล้าสนุกปากเพราะมันเด่นมาก ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังเดือดจัด ยิ่งอ่านก็ยิ่งบีบโทรศัพท์ไอ้นุกแน่นจนใกล้จะแตก

   คนอื่นเมนต์เหี้ยแม่งไม่เหี้ยเท่าไหร่หรอกครับ แต่เพื่อนเก่าผมที่โรงเรียนไอ้ทิมกับไอ้นุกมาเมนต์เนี่ยสิ...

   แม่งโคตรเหี้ยยยยย

   ใครจะไปอยากให้เพื่อนพูดจาจาบจ้วงลามกกับคนที่เราชอบวะครับ?!
   
   เพื่อนคนที่หนึ่ง : เด็กโรงเรียนไอ้ท่านว่ะ
   เพื่อนคนที่สอง : เฮ้ยยยย น่ารัก
   เพื่อนคนที่สาม : เด็กโรงเรียนนี้แม่งงานดีอยู่นะ
   เพื่อนคนที่สี่ : เปิดวาร์ปหน่อยสิวะ เผื่อแผ่แต้มบุญแต้มกุศล
   เพื่อนคนที่ห้า : ขาววววววววว


   ไอ้สัดเอ๊ย คนนี้กูหวง!

   ผมใช้เฟซไอ้นุกทักไปหาเพื่อนคนที่สี่อย่างรวดเร็ว อย่าแปลกใจว่าทำไมผมถึงเล่นเฟซบุ๊กเป็น ผมชอบใช้เฟซบุ๊กเพื่อนไปส่องไอ้กล้าบ่อยๆ ว่ามันอัพอะไรบ้าง ส่วนใหญ่มันจะอัพสเตตัสเสี่ยวๆ เรียกไลค์จากสาวๆ ต่างโรงเรียน และก็อัพรูปที่นานๆ ทีมันถึงจะถ่ายครั้งหนึ่ง

   มือของผมพิมพ์ข้อความอย่างกระแทกกระทั้น
   
   Nooknick Pyj : ควาย อย่ามายุ่ง
   Nooknick Pyj : วาร์ปพ่อมึงน่ะสิวะ
   เพื่อนคนที่สี่ : เป็นบ้าไรสัดนุก
   เพื่อนคนที่สี่ : F*** you man
   Nooknick Pyj : I’m Naaytaan and I’m holding Nook’s phone in my hand.
   Nooknick Pyj : /แนบรูป ‘กล้าหาญที่ถูกแคปจากเพจ’
   Nooknick Pyj : He is mine.
   Nooknick Pyj : Back off
   Nooknick Pyj : Motherf***ker!

   
   ผมเกรี้ยวกราดสัดๆ ผมรู้ตัวดี คนอื่นมาเมนต์ใต้รูปแม่งให้ความรู้สึกเฉยมากเมื่อเทียบกับเพื่อนไปเมนต์ พวกมันไปเมนต์ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าผมตามตื๊อตามจีบไอ้กล้าอย่างยากเย็นฉิบหายอ่ะ

   รู้สึกหัวลุกเป็นไฟเลยกู

   เพื่อนคนที่สี่ : มึงจีบเขาอยู่เหรอท่าน
   เพื่อนคนที่สี่ : Wow, I’m so impressed.


   ไอ้เพื่อนคนที่สี่เหี้ยนี่ก็ไปลากเอาเพื่อนที่ไปเมนต์ใต้รูปกล้ามาอยู่ในแชตจนหมด

   เพื่อนคนที่สี่ : ท่านแม่งจีบคนที่เราเพิ่งไปเมนต์ว่ะ ฮ่าๆๆ
   เพื่อนคนที่ห้า : แม่งเล่นของเตี้ย 55555
   เพื่อนคนที่หนึ่ง : แล้วจีบติดยังอ่ะ
   เพื่อนคนที่สอง : ถ้ายัง...แปลว่ากูก็มีโอกาส


   ไอ้ทิมกับไอ้นุกชักสนุกกับอารมณ์หัวเสียของผม เพื่อนโรงเรียนเก่าจัญไรทั้งนั้นผมขอบอก ส่วนใหญ่แล้วมันจะไม่ค่อยล้อเท่าไหร่หากคนที่เพื่อนจีบอยู่เป็นผู้หญิง แต่ถ้าคนที่เพื่อนจีบอยู่เป็นผู้ชายล่ะก็...แม่ง โคตร เสือก

   Nooknick Pyj : F*** you all
   Nooknick Pyj : ข้ามศพกูไปก่อน
   เพื่อนคนที่หนึ่ง : He’s so serious. LOL   
   เพื่อนคนที่สาม : I think he loves Kla so much na.
   เพื่อนคนที่สี่ : วาร์ปเว้ยสัด!
   เพื่อนคนที่สี่ : I’ve found it already.
   เพื่อนคนที่สี่ : /แนบรูป ‘เฟซบุ๊กของกล้าที่ถูกแคป’


   ‘แม่งเอ๊ยยยยยยยยยย’ ผมร้องลั่น

   Nooknick Pyj : LEAVE HIM ALONE
   Nooknick Pyj : F***!!!!
   Nooknick Pyj : I WILL KILL YOU ALL
   Nooknick Pyj : I PROMISE


   ผมโยนมือถือไอ้นุกลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด ใจนึกอยากทักไปคุยกับกล้าเพื่อความสบายใจอะไรก็ไม่รู้ของผม แต่ก็พลันนึกได้ว่ามีอะไรที่ควรทำก่อน

   สิ่งนั้นก็คือโหลดแอปเฟซบุ๊กแล้วก็สมัครเพื่อที่จะเล่นซะ เล่นเพราะต้องการไปด่าไอ้พวกเพื่อนเหี้ยพวกนี้โดยเฉพาะ ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นสิ่งใดเลย

   เฟซบุ๊กของผมจึงได้ถือกำเนิดขึ้นภายใต้ชื่อ ‘Naaytan Aroonkittiniwat’

   ทันทีที่มีเฟซบุ๊กผมก็แอดไปหาเพื่อนทีละคน อีกทั้งยังตั้งสเตตัสอีกเพื่อเป็นการขู่

   Naaytan Aroonkittiniwat
   กล้าหาญของกู ไอ้สัด

   
   หลังจากนั้นไม่ถึงสองสามนาทีเพื่อนแม่งก็เข้ามาถล่มกันใหญ่ ตอนนั้นผมมีเพื่อนในเฟซบุ๊กไม่กี่คน แต่เล่นอย่างเมามันเหมือนมีเพื่อนสี่พันกว่าคน

   เพื่อนคนที่สี่ : I don’t believe you.
   Naaytan Aroonkittiniwat : go to the hell


   เพื่อนคนที่สาม : Does he like you?
   Naaytan Aroonkittiniwat : เสือก


   เพื่อนคนที่หนึ่ง : ยังไม่เป็นแฟน มึงอย่ามาเยอะ
   Naaytan Aroonkittiniwat : เหี้ยไรล่ะสัด!


   ไม่นานนักเพื่อนของผมในเฟซบุ๊กก็เพิ่มขึ้น ไอ้พวกบ้านี่มันไปกระจายข่าวว่าผมกำลังตามจีบคนนี้อยู่ แถมยังชอบแท็กคนอื่นๆ ไปดูกล้าในเพจเด็กไทยคิวต์บอยซึ่งยิ่งผมไปเห็นผมก็ยิ่งหัวร้อน พวกมันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคือเพื่อนไปแซวคนที่ผมชอบแบบเสียๆ หายๆ

   ยิ่งรู้ว่าผมไม่ชอบ พวกมันก็ยิ่งทำ

   ผมแอดเฟซบุ๊กไปหาพวกมันทุกคนแถมยังไล่ด่าทีละคน นอกจากนี้ผมยังต้องคอยแสดงความเป็นเจ้าของกล้าหาญ (ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมันก็ยังเล่นตัวอยู่) ด้วยการอัพรูปแบบเอ็กซ์คลูซีฟ เป็นรูปที่ผมไปกินไอติมกับกล้าสองคน รูปแอบถ่ายข้างหลังกล้าที่เดินนำผมในห้าง รูปที่ผมช่วยกล่าถือของ รูปที่กล้าอยู่หน้าบ้าน รูปที่ไม่มีใครเคยเห็นที่ไหนผมโพสต์ลงในนี้ทั้งนั้น

   พอแกล้งผมไปได้สักพักพวกมันก็เริ่มเบื่อกับการแกล้ง แต่มาเบื่อกับการที่ผมโพสต์รูปกล้าแทน

   กลายเป็นว่าพวกมันอิจฉาตาร้อนที่ผมกับกล้าดูหวานกันซะทั้งๆ ที่ยังไม่ได้คบกัน หลังๆ พวกแม่งก็เริ่มให้กำลังใจผมให้ผมจีบคนนี้ติดไวๆ เพราะเห็นผมโพสต์รูปกล้าในเฟซบุ๊กที่มีแต่เพื่อนหลายสิบรูปแล้ว แต่ทำไมสถานะผมก็ยังไม่คืบหน้าสักที

   เฟซบุ๊กลับนี้จึงกลายเป็นที่ระบาย ปรึกษา วางแผน และก็สอบถามความเป็นไปของกล้าไปในที่สุด

   นี่แหละครับคือเหตุผลที่ว่ากล้าเห็นเฟซบุ๊กลับของผมอันนี้ไม่ได้ เพราะทุกอย่างในนี้คือเรื่องของกล้าล้วนๆ

   ผมชินกับการใช้เฟซบุ๊กนี้ตั้งแต่มัธยมจนถึงปัจจุบัน เพื่อนในเฟซบุ๊กอันนี้ของผมมีสองร้อยห้าสิบนิดๆ แม้จะเป็นตัวเลขนิดเดียวแต่ก็ล้วนแล้วแต่มีคุณภาพ ส่วนใหญ่จะมีแต่คนที่ผมไว้ใจและก็รู้จักกล้าทั้งนั้น แรกๆ ก็มีแต่เพื่อนโรงเรียนเก่ากับโรงเรียนใหม่ หลังๆ มีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกัน ทุกคนรู้ว่าผมชอบกล้ามากผ่านสเตตัสและอะไรหลายๆ อย่างที่ผมอัพลงเฟซบุ๊กอันนี้

   มันกลายเป็นโซเชียลเน็ตเวิร์กลับที่บันทึกความรู้สึกผมทุกอย่างระหว่างที่ผมชอบกล้า

   ตอนที่ผมโดนกล้าปฏิเสธ คนในเฟซบุ๊กนี้ก็ช่วยกันปลอบประโลมผม ปล่อยให้ผมโพสต์เพลงบ้าๆ บอๆ นับร้อยหรือไม่ก็ดูผมทำนั่นทำนี่ไร้สาระ ไม่มีมาว่าอะไรสักคำ ทุกคนช่วยผมเก็บเป็นความลับ ไม่มีการแคปออกไปเผยแพร่ อีกทั้งยังให้กำลังใจ ขอให้ผมผ่านมันไปได้ด้วยดีอีกต่างหาก

   สิ่งที่ผมแสดงออกให้คนเหล่านี้เห็นแสดงออกถึงความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม ถ้าผมไม่ชอบกล้ามากจริงๆ ผมคงไม่เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองอีกทั้งยังทำตัวหวงจนออกนอกหน้าอย่างไม่รู้สึกเหนื่อยแบบนี้

   ทุกคนรู้...ทุกคนเข้าใจกันหมด

   ณ ช่วงเวลานั้นนั่นเองที่ผมขอให้ทุกคนช่วย...ช่วยให้กล้าเลิกรับรู้ความเป็นไปของผมซะ เพราะจู่ๆ ผมก็เริ่มมีแผนอยู่ในหัว

   กล้าแม่งมีใจให้ผม แต่กลับเลือกปฏิเสธตอนที่ผมไปขอคบ บอกปัดอย่างหัวชนฝาอีกทั้งยังใช้คำที่แทงใจผมซะจนผมยอมแพ้ ตื๊อเท่าไหร่ก็ไม่สนใจ ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะขอเทผมอย่างเดียว ถึงจะเป็นอย่างนั้นเซนส์ผมก็บอกว่ากล้าแม่งมีอะไรบางอย่างที่ปิดบังผมอยู่

   ผมให้เวลาตัวเองเศร้าสุดๆ อยู่นานหลายเดือน แล้วกลับมามีสติใหม่อีกครั้งด้วยการบอกผองเพื่อนในเฟซบุ๊กให้ช่วยกันปิดเรื่องของผมเอาไว้ ถ่ายรูปติดผมก็อย่าแท็ก ไอ้พวกเพื่อนสนิทของผมอย่างทิมกับนุกนี่ผมก็บังคับให้บล็อกทุกอย่างของกล้าเพื่อไม่ให้กล้ามันมาส่อง

   มันชอบผม มันจะต้องคิดถึงผมหากผมหายไป...ตอนนั้นผมคิดแค่นั้นจริงๆ

   คนเราเวลามีความรักก็ขาดสติกันทั้งนั้น

   แล้วผมก็ดันเป็นคนที่มีความรักให้กับใครบางคน...มากจนเกินไป






   Naaytan Aroonkittiniwat
   แค่คิดที่จะลืมยังทำไม่ไหว จะหยุดรักเธอได้อย่างไร ตอบไม่ได้เลย*
   ( * เพลง ไม่รู้ทำไม – Zeal )


   เพื่อนคนที่สี่ : Cheer up for you man (56 Likes)
   เพื่อนคนที่หนึ่ง : สู้ๆ (19 Likes)
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : Don’t give up (7 Likes)
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ผมว่าพี่กล้าเองก็หนักนะครับ วันนี้แทบเดินตกคลอง ผมเดินตามพี่เขาอยู่เมื่อตอนกลางวัน (74 Likes)







   Naaytan Aroonkittiniwat
   กูอยากตื่นขึ้นมาแล้วหายเจ็บเลย ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยย

   Tim Gy : มึงไม่ใช่ยอดมนุษย์ (3 Likes)
   เพื่อนคนที่สอง : Come on man
   เพื่อนคนที่สาม : Just live and move on
   Nooknick Pyj : กลับมาเป็นคนเดิมได้แล้วสัด กูเป็นห่วง (12 Likes)







   Naaytan Aroonkittiniwat
   วันนี้มีใครเห็นกล้าบ้าง

   รุ่นน้องคนที่สอง : น่าจะไปดื่มมั้งพี่
   รุ่นพี่คนที่สอง : ร้านบนดาดฟ้าอ่ะ
   Naaytan Aroonkittiniwat : ฝากดูได้มั้ยครับ อย่าให้ใกล้ใครคนไหน (10 Likes)
   รุ่นพี่คนที่สอง : ค่าฝากห้าร้อย (4 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : ผมให้ห้าพัน (18 Likes)
   รุ่นพี่คนที่สอง : เหยดเป็ด กูล้อเล่น!






   Naaytan Aroonkittiniwat
   ขอหายไปสักพัก

   เพื่อนคนที่ห้า : กลับมาต้องเข้มแข็งนะไอ้สัด อย่ามาอ่อน (9 Likes)
   Tim Gy : เที่ยวประเทศไหนดี?
   Nooknick Pyj : ไปด้วยดิ
   เพื่อนคนที่สี่ : บังเอิญเจอกล้าที่สยาม เดินคนเดียวด้วย
   Naaytan Aroonkittiniwat : คนเดียวแน่นะ?
   เพื่อนคนที่สี่ : เออสิวะ
   เพื่อนคนที่สี่ : สีหน้าดูไม่ดีเลย
   Naaytan Aroonkittiniwat : Are you sure?
   เพื่อนคนที่สี่ : Definitely.







   Naaytan Aroonkittiniwat
   เศรษฐศาสตร์ มอ S

   รุ่นน้องคนที่สอง : ตามไปสิจ๊ะรออะไร
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ยินดีกับพี่กล้าด้วยครับผม...แต่ผมจะมาเมนต์อะไรในนี้หว่า
   รุ่นพี่คนที่สอง : มันโกงความตายสัดๆ ชื่อเหี้ยกล้าแม่งเกือบหลุดอันดับอ่ะ 5555 โว้ย โชคดีที่มันติด
   Tim Gy : @Nooknick Pyj มึงกับกูซวยแน่เลย...
   Nooknick Pyj : @Tim Gy เราไม่น่าจะหนีพ้นมอ S ใช่มั้ย







   Naaytan Aroonkittiniwat
   กูมีแผน แผนที่จะทำให้กล้าคิดถึงกูแล้วก็รู้ใจตัวเอง แต่พวกมึงต้องช่วยกูนะ

   Tim Gy : ตอนโพสต์นี่มีสติเต็มร้อยช้ะ? (32 Likes)
   Nooknick Pyj : ได้กลิ่นทะแม่งๆ อ่ะ (5 Likes)
   เพื่อนคนที่สี่ : ทิม นุก มันยังโอเคอยู่ใช่ป่ะวะ (16 Likes)






   
   Naaytan Aroonkittiniwat
   ถ้ากล้าถามว่ากูเป็นไงให้บอกว่าไม่รู้
   ถ้ามันอยากส่องก็อย่าให้มันเห็น
   ใครเป็นเพื่อนสนิทกู...บล็อกมันเลย กูขอ

   Tim Gy : เหนื่อยมั้ยวะ ทำไมต้องทำอะไรซับซ้อน (18 Likes)
   เพื่อนคนที่สอง : แผนเหี้ยไรของมึง (3 Likes)
   เพื่อนคนที่สาม : Are you crazy?
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : โดนไปหนึ่งดอกวันนี้ พี่กล้ามาถามว่าพี่ท่านเป็นไง แต่ผมตอบว่าไม่รู้
   เพื่อนคนที่สี่ : I don’t like your plan.
   Naaypon Aroonkiitiniwat : นี่กูมีพี่ปัญญาอ่อน? (47 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkiitiniwat กูรับแอดแล้วก็อย่าพูดมาก หุบปากไป
   Naaypon Aroonkiitiniwat : ยังรักอยู่ก็ไปง้อดิ ทำไมต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก (25 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : กูรักมันอยู่แล้วมันรักกูมั้ยล่ะ กูจะไปรู้เหรอ
   Nooknick Pyj : พี่น้องคู่นี้ใจเย็นๆ นะครับ








   Naaytan Aroonkittiniwat
   คิดว่าได้ผลป่ะ?

   รุ่นพี่คนที่สอง : กูไม่แน่ใจ
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : พี่กล้าก็เศร้าอยู่แล้วป่ะวะ (4 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : จะทำงี้สองปีแล้วกลับไปหาพี่เขาใหม่จริงดิ (4 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : มึงอ่ะจะไหวเหรอท่าน (4 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : ไหวดิ
   Naaytan Aroonkittiniwat : มันไม่เห็นกู แต่กูเห็นมันตลอด
   Naaypon Aroonkittiniwat : ที่แท้ก็เป็นวิถีของคนป๊อด ไม่กล้าไปตื๊อไปง้อ (22 Likes)
   Naaypon Aroonkittiniwat : กลัวเขาจะไม่รัก กลัวเขาไม่ได้เหมือนที่ตัวเองคิดแต่แรก (18 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat แก่แดดสัด
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat ไปรับนายกองหรือยังมึงอ่ะ
   Naaypon Aroonkittiniwat : คนที่เพิ่งขับรถเป็นก็ไปรับสิวะ!








   Naaytan Aroonkittiniwat
   คิดถึง

   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : โดนถามเรื่องมึงจากพี่กล้าครั้งที่ล้าน (8 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : มึงใจแข็งเอาโล่เหรอ สงสารพี่กล้า (17 Likes)
   เพื่อนคนที่สี่ : คิดถึงหรือเงี่** ?







   Naaytan Aroonkittiniwat
   คนที่เจ็บกว่า

   Tim Gy : อยากเข้ามอ S ก็มาติวบ้างสิวะสัด กูกับนุกเหงามากเลยนะไอ้เหี้ย
   Nooknick Pyj : หลายเดือนแล้ว เลิกตรอมใจได้แล้ว (13 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : สงสารพี่กล้าว่ะ ป.ล.กูโดนถามอีกแล้ว ไอ้เหี้ยยยย เลิกให้กูโกหกสักที (5 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : พี่เขาทำมึงเจ็บอ่ะกูเข้าใจนะเว้ย แต่มึงจะตัดเขาทิ้งไปดื้อๆ อย่างงี้เลยเหรอวะ (5 Likes)
   Naaypon Aroonkittiniwat : เลิกเพ้อแล้วไปรับนายน้อยด้วย ไอ้พี่เวร








   Naaytan Aroonkittiniwat
   ไม่มีพวกมึง กูคงแย่ ขอบคุณนะ
   ปล. ติดนิเทศฯ มอ S

   เพื่อนคนที่สี่ : ความเงี่**ชนะทุกสิ่ง
   เพื่อนคนที่สาม : Congrats!
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : ไปเอาพี่เขากลับคืนมาให้ได้ เพราะกูจะไม่โกหกให้มึงอีกแล้ว ไอ้เหี้ย!
   Tim Gy : กูโดนแม่ด่าเรื่องที่ไปเรียนที่เดียวกับมึงนี่ มึงจะรับผิดชอบยังไง
   Nooknick Pyj : กูก็เช่นกัน...
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : ชีวิตมันสั้นนะเว้ย ถ้ารักก็ไปบอกว่ารัก อย่ามาเล่นแง่ เท่าที่กูดู เหี้ยกล้าเองก็คงชอบมึงมากเหมือนกัน ไม่งั้นป่านนี้มันมีแฟนไปแล้ว (56 Likes)
   รุ่นพี่คนที่สอง : ถ้ากลับไปคุยกับกล้าแล้วมันเวิร์ก กูแนะนำให้มึงยกเลิกแผนการทั้งหมดซะ (37 Likes)
   Naaypon Aroonkittiniwat : ใครคิดว่าที่ผ่านมาพี่ผมแก้ปัญหาแบบปัญญาอ่อนบ้างครับ (84 Likes)










   Naaytan Aroonkittiniwat
    เจอกล้าแล้ว
   โอยยยยยยยย กูร้ายกับกล้ามากเลยว่ะ

   เพื่อนคนที่สี่ : ไอ้เหี้ย ทำพี่กล้ากู You’re gonna die!
   Naaypon Aroonkittiniwat : โง่ (8 Likes)
   Naaytaan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat กูจะฟ้องคุณแม่ว่ามึงโดดเรียน
   Naaypon Aroonkittiniwat : นายน้อยไม่สบายเว้ย กูเลยต้องดูแล
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaypon Aroonkittiniwat เหรอออออออออ
   รุ่นพี่คนที่สอง : กูให้ไม่เกินสามวัน
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : ดูทรงแล้วแผนสองปีของมันคือพังภายในไม่กี่วันชัวร์ๆ (92 Likes)









   
   Naaytan Aroonkittiniwat
   พัง...จบกัน   
   ป.ล. ชื่อ RoV กล้าคือ ‘รักท่าน’
   ป.ล.2 กูบอกเฉยๆ คนที่เล่นพวกมึงก็ไม่ต้องไปชวนกล้าเล่น!

   เพื่อนคนที่หนึ่ง : 5555555555555555555555555555555
   เพื่อนคนที่สาม : 555555555555555 ไอ้กากกกกกกกกกก
   Tim Gy : ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : กูว่าแล้วววววววววววววว
   เพื่อนคนที่สี่ : You’re such an idiot!!!!!!!! LOL
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : เหมือนเอาเวลาสองปีมาเททิ้ง 55555555555555 (38 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : #เอาหกร้อยกว่าวันคืนมา (14 Likes)
   รุ่นพี่คนที่สอง : ไม่แน่นะ กูว่าเวิร์ก
   รุ่นพี่คนที่สอง : ตอนที่มึงหายไป...กล้ามันก็ได้ทบทวนตัวเองด้วย (4 Likes)
   รุ่นพี่คนที่สอง : ตอนก่อนเลิกคุยกันพวกมึงทะเลาะกันหนักนี่หว่า
   รุ่นพี่คนที่สอง : แต่กูก็ขำ 55555555555555555555555555555555555
   เพื่อนคนที่ห้า : ท่านคนหวงกล้าคนเดิมอิสคัมแบ็คคคคคคค
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สาม : ไอ้ฉิบหาย ลุ้นโคตรเหนื่อย ชีวิตพวกกูมาถึงจุดที่ต้องมาลุ้นกับอะไรแบบนี้ได้ยังไง ปล. ถ้าแต่งงานกันพวกกูจะไม่ใส่ซอง (95 Likes)







   Naaytan Aroonkittiniwat
   โพสต์รูป ‘กล้าที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามในร้านอาหาร’


   “นายท่าน”

   “หืม”

   “ตกลงมึงมีเฟซบุ๊กป่ะ”

   “ไม่มีเลย!”

   “ถามเรื่องนี้ทีไรเสียงดังตลอด”

   “จริงๆ ก็มี...แต่บอกมึงไม่ได้อ่ะ”

   “กูรู้ว่ามึงมี เพราะกูเคยเสิร์ชเจอ แล้วมึงก็บล็อกกูไป”

   “ให้กูบล็อกเถอะ”

   “แม้กระทั่งตอนนี้เหรอ”

   “เออ”

   “ทำไมอ่ะ”

   “เอาไว้เดี๋ยวอธิบายให้ฟังทีหลัง”

   “อะไรวะ”

   “เอาน่า”

   “มีผู้หญิงเยอะเหมือนในไอจีเหรอ”

   “บ้า คิดได้ไง”

   “...”

   “แทบไม่มีผู้หญิงเลย”

   “แล้วจะปิดกูทำไม”

   “ปิดนั่นแหละดีแล้ว”

   “ไม่เข้าใจว่ะ”

   “เดี๋ยวก็จะเข้าใจเอง”

   “...”

   “นะ ขอร้อง”

   “...”

   “นะครับ”

   “ก็ได้”

   “...”

   “เพราะมึงอ้อนหรอกนะ”

   “ดีมาก”






   เพื่อนคนที่สาม : เหยดดดดดดดดดดดดดดดดด
   เพื่อนคนที่สอง : เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
   Tim Gy : พี่กล้าน่าร้ากกกกกกกกกกกก
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : เหยดดดดดดดดดดด เรียลไทม์ไปอีกกกก
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สาม : #พวกกูไม่ใส่ซองงานแต่ง
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : ขาวจุง
   Naaytan Aroonkittiniwat : @รุ่นน้องคนที่หนึ่ง ขาวแม่มึงดิ
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : หวงตามเคย
   เพื่อนคนที่สี่ : ถ้าอยากเห็นมันหัวร้อนเล่นๆ ก็เมนต์แนวๆ แทะโลมกล้าอ่ะ รับรองสนุก หึหึ
   Naaytan Aroonkittiniwat : @เพื่อนคนที่สี่ F*** you
   Nooknick Pyj : กำลังใจดีขนาดนี้ พรุ่งนี้คงประกวดได้ที่หนึ่ง
   รุ่นพี่คนที่สอง : ถ้ามึงไม่ได้ตำแหน่ง มึงไม่ใช่น้องกู   
   รุ่นน้องคนที่สอง : ทำไมพี่กล้าน่ามองขึ้นวะ แบบนี้อยากมองทุกวันเลยยยย
   Naaytan Aroonkittiniwat : @รุ่นน้องคนที่สอง กู ไม่ ให้ มอง
   Naaypon Aroonkittiniwat : พรุ่งนี้คุณแม่กับพี่ฝันไปดูนะเว้ย (8 Likes)
   Naaypon Aroonkittiniwat : แต่กูไม่ไป
   Naaypon Aroonkittiniwat : อย่าให้มึงกับพี่กล้ามีปัญหากันเพราะเรื่องนี้ล่ะ
   Naaypon Aroonkittiniwat : กูขี้เกียจดูมึงเพ้อว่ะ
   เพื่อนคนที่สี่ : ฉิบ
   เพื่อนคนที่สาม : หาย
   เพื่อนคนที่สอง : แล้ว










TBC*




ง่อวววว
อยากได้เฟซนายท่าน
คงมีอะไรฟินๆ ให้ส่องเยอะเลยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 29-11-2017 14:49:06
นายท่านเพ้อเบอร์แรงงฃง 55556 สงสารนาง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 29-11-2017 15:00:51
ไม่นึกว่านายท่านจะเป็นมากขนาดนี้55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 29-11-2017 15:17:06
พ่อหนุ่มความลับเย้อออ
ถ้ากล้ารู้ต้องเขินตัวจะแตกแน่ 555555
รอตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 29-11-2017 15:29:31
 หืมมมมมมมมมมมมมมม  คืออะไรอ่ะน้องนายพล  ยัยฝันคือใคร  บอกมานะ  :z6:  :a5: เอ๋! รึชั้นต้องไปบีบคอยัยคนเขียนเนี่ย  อย่ามาจบอย่างนี้  รออ่านอยู่มาเร็วๆ เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   :katai1: :katai1: :katai1:   :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 29-11-2017 16:00:41
นายท่านเพ้อมากกกก 5555555555
ปล. พี่ฝันคือใคร!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 29-11-2017 16:05:31
หืมมมมมมมมมมมมมมม  คืออะไรอ่ะน้องนายพล  ยัยฝันคือใคร  บอกมานะ  :z6:  :a5: เอ๋! รึชั้นต้องไปบีบคอยัยคนเขียนเนี่ย  อย่ามาจบอย่างนี้  รออ่านอยู่มาเร็วๆ เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   :katai1: :katai1: :katai1:   :katai4: :katai4: :katai4:
ช่ายๆๆๆๆ
ฝันคือใคร
น้องนายพลก็ดูเชียร์พี่นายท่านสุดลิ่ม
เพราะเวิ่นเว้อเยอะอย่างนี้นี่เอง นายท่านถึงบล็อกไม่ให้เอลฟ์แคระเข้าเฟสตังเอง
น่าฉงฉารจิมๆ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-11-2017 16:08:01
อยากอ่านอีกแล้ว  :ling1: :ling1: :ling1:
อ่านเท่าไรไม่พอ งื้ออออออ  :z3: :z3: :z3:

นายท่านจอมหวง
ที่เงียบไป คือ  ทำใจ กบดาน วางแผน :laugh: :laugh: :laugh:
กล้า น่ารัก ตามถามเรื่องนายท่านที่หายไปตลอด คือรักแล้วแหละ  :hao5:

นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์  :heaven
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-11-2017 16:10:38
พีฝันปัญหาคืออะไร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 29-11-2017 16:17:35
เฟสลับ ที่ประหนึ่งเป็นแดนสนธยาของนายท่าน ถ้ากล้าเห็น คงฟินตายเลย อิจกล้ามาก หมั่นใส่แรง! 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 29-11-2017 16:20:13
แม่นายท่านหวง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 29-11-2017 16:48:27
จะมีดราม่าเรื่องคุณแม่กับพี่ฝันที่เป็นตัวละครลับมั้ยเนี่ย :katai5:
นายท่านดูเครซี่กล้ามากอะ​ ตั้งแต่ที่ติดรัปไว้ละ​ ถ้าไม่ใช่คนที่ชอบแบบกล้าก็แอบนาากลัวนะ​ อารมณ์​สต็อเกอร์มาก55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 29-11-2017 16:52:34
ง่อววว นายท่านนี่ก็เวิ่นเว้อเหมือนกันนะเนี่ย ฮาา หมดกันความคูลที่มีมาแล้วนี่เพิ่งจะดีกันไม่มันไรจะมีงานเข้าอีกแล้วเหรอเนี่ย นายท่านจะทำไงละคะทีนี้ ก็หวังว่าทั้งคู่จะไม่หนีปัญหากันนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 29-11-2017 17:08:05
ส่อดราม่า555555
หวังว่าพี่ท่านจะเคลียร์ได้
เกลียดความขี้เพ้อมาก55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 29-11-2017 17:33:09
คุณแม่นายท่านมา จะเป็นยังไงนะ
แล้วฝันคือคนที่มาเม้นต์ในไอจีท่านบ่อยๆใช่ปะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 29-11-2017 18:05:08
นางฝันคือครายยยย ! !
 :katai1:  :katai1:

ปล. ปวดตาชื่อพี่น้องคู่นี้มาก 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 29-11-2017 18:08:08
ผนังห้องว่า...ฟิน.. แล้ว., FB ฟินยิ่งกว่า 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 29-11-2017 18:11:45
 :laugh:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 29-11-2017 18:18:03
นายท่านเป็นขนาดนี้ คงไปจากกล้าไม่ได้แล้วแน่ๆ รักกล้าขนาดนั้น
 :impress2: :impress2: :impress2:
ว่าแต่ “พี่ฝัน” คือใคร มาปล่อยระเบิดไว้ขนาดนี้ โอ๊ยๆหัวใจ
ตอนหน้า อาจได้เห็นกล้าหัวร้อน ส่วนนายท่านก็...... โอ๊ยๆ รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-11-2017 18:49:53
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 29-11-2017 19:02:33
อาการหนักกว่าที่คิด 5555555 ทำไมนายท่านที่ตอนแรกเท่ๆ กลายเป็นคนแบบนี้ไปได้55555 พี่กล้าทำอะไรน้อง น้องอาการหนักมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-11-2017 19:10:00
แต่ละคนร่วมมือกันดีมาก555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 29-11-2017 19:31:06
เกลียดความเฟสบุ๊คลับ 555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-11-2017 19:46:36
แผนเยอะมากกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-11-2017 19:52:10
อะโห นึกว่า FB นายท่านจะมีอะไรเป็นความลับนักหนา ที่แท้เรื่องพี่กล้าล้วนๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JahNuna ที่ 29-11-2017 19:56:50
้ราอยากมีเพื่อนแบบนายท่านจังอ่ะ ดูรักท่านทุกคน บอกบล็อคกล้า กะบล็อคกันทุกคน
ปล. ฝัน คือ ผู้หญิงที่ไปเม้นไอจี นายท่ายบ่อยๆ ใช่มั้ยย รึเรามโนไปเองหว่า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-11-2017 20:21:19
นายท่าน นายพล นายกอง นายน้อย
เข้าใจตั้งชื่อนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 29-11-2017 20:33:59
ยอมใจในความเพ้อ 5555

ว่าแต่ ฝัน นี่ใคร ...งานเข้าแน่เลยครานี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 29-11-2017 21:17:21
ฉิบ
หาย
แล้วววว


 :laugh:
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-11-2017 21:18:20
ความรักของท่านนั้นช่างมั่นคงนักแต่อย่าให้มาสั่นคลอนเพราะผู้หญิงนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 29-11-2017 21:32:14
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-11-2017 22:20:50
เด๋วววว!!  จะมาวางระเบิดแบบเน่ไม่ได้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 29-11-2017 22:26:46
กลิ่นดราม่ากำลังมา ขอให้ผ่านไปเร็วๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MYYAOI ที่ 29-11-2017 22:37:20
ท่านนนน ความเพ้อนี้ พังหมดแล้วใช่มั้ยแผนที่คิดมา2ปี โอ๊ยฮาาา :z1: :z1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 29-11-2017 22:47:47
เอาแลเววววว. เป็นไงละทีนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-11-2017 22:49:06
ความลับนางเยอะจริงๆ
ถ้ากล้ามาอ่านนี่คง....
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 29-11-2017 23:03:39
ฮานายท่านสุดอ่ะ สองปีที่ทำมาเททิ้งตั้งกะสองวันแรกที่เจอกัน  :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 29-11-2017 23:07:50
ท่านนี่แผน 2 ปี 2 วันผัง  ฮาเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-11-2017 23:10:08
นายท่านรักกล้าหาญบอยมากจริงๆ เกลียดเพื่อนคนที่สี่ 55555 นางมาสายดาร์คตลอด โคตรฮา
อีนุ่นน้องคนที่สองก็นะ เดี๋นสจะโดน ฮา ทีมกูไม่ใส่ซองงานแต่ง ด้วย เอาเวลาสองปีมาเททิ้ง
ได้เดือนแน่ๆ น้องท่าน

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 29-11-2017 23:15:26
เห็นความพยามยามและความรักที่มีให้กล้านี่ปลาบปลื้มแทนกล้าจริงๆหนูต้องรักษาผู้ชายคนนี้ไว้ดีๆนะคะคุณแม่ปลื้มมากกกกกลูกเขยสู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 29-11-2017 23:23:12
ตลกก
กล้าส่องเฟซนี้เมื่อไรงานนี้มีแก้มระเบิดแน่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 29-11-2017 23:30:58
นายพล มาทิ้้งระเบิดไว้แล้วก็จากไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-11-2017 23:52:48
เฟสลับของท่านนี่บันเทิงจริง ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 30-11-2017 00:42:11
 :-[ งื้ออออ รักกกกก นายท่านควรเป็นของเรา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 30-11-2017 00:43:56
เฟซนายท่านคือแบบ ถ้ากล้าเห็นมีตัวระเบิดอะ
เขินนนนนน แทนนนนน
เหมือนฝันจะมาพร้อมคุณแม่ แม่เชียร์หรือนางหวังมากกว่าเพื่อน
พี่กล้าต้องสตรองงงง!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-11-2017 02:31:27
หวังว่าฝันคงเป็นแค่เพื่อนนายท่านเท่านั้นนะ เพื่อนที่คอยเชียร์นายท่านกับกล้าหาญนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 30-11-2017 03:50:57
เสียดาย ในเฟซไม่มีโพสตหัวร้อนเรื่องหนุ่มวิศวะ
นายพลเอ่ย แต่เจ๊ว่ามีปัญหาแน่  ตราบใดที่พราวฝันไปดูนายท่านอ่ะนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-11-2017 04:11:45
ฝันนี่ใครคะ//จ่อไมค์ถาม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 30-11-2017 04:52:35





ตอนที่ 11
กล้าหาญ






   ‘หายไปไหนมา’

   ‘...’

   ‘กล้า ตอบกูเดี๋ยวนี้’

   ‘ใครวะเนี่ย นายท่านเหรอ กูอ่ะ...ไม่ได้เมานะ’

   ‘ฮะ’

   ‘แท็กซี่ขับรถมาส่งกูแบบบรื๊นๆ อย่างงี้เลย’

    ‘ไอ้เหี้ย แม่มึงอยู่ในบ้านนะ มึงจะเข้าบ้านแบบนี้จริงดิ’

   ‘เรื่องของกูคือเรื่องของมึงรึเปล่า ก็ไม่ป่ะ’

   ‘กวนตีน’

   ‘กูกวนแบบนี้มึงก็รักกูไม่ใช่เหรอ’

   ‘โอ้โห เมาแล้วพูดงี้เลยเหรอ’

   ‘แน่นอน กูคือที่สุดในใจมึง’   

   ‘มั่นเนอะ’

   ‘...’

   ‘แล้วกูล่ะ ใช่ที่สุดในใจมึงป่ะ’

   ‘...’

   ‘ตอบดีๆ นะคนเมา ถ้าตอบดีกูพามึงกลับบ้านกู ตอบไม่ดีกูจะให้มึงเข้าไปโดนแม่มึงด่า’

   ‘ให้กูตอบอะไร’

   ‘กูใช่ที่สุดในใจมึงมั้ยกล้า’

   ‘กูนี่ใคร’

   ‘นายท่าน’

   ‘ไม่ กูคือกล้า’

   ‘เฮ้อ วันนี้กูคงไม่รู้คำตอบหรอก’

   ‘เฮ้ยยย จะยกกูไปไหน!’

   ‘ไม่ตอบคือโดนยก’

   ‘ใช่ๆๆๆๆๆๆ ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้!’

   ‘ (ไม่ได้ยิน) ดิ้นทำไมเล่า’

   ‘ปล่อย กูตอบแล้วไง!’

   ‘ (ยุ่งกับการจัดการคนดิ้น) โอ๊ย! อย่าดิ้น’

   ‘ปล่อยโว้ยยยย’

   ‘จะถึงรถแล้ว ขอโทษทีนะ’







   ผมเชื่อว่าถ้าคุณมีคนที่คุณแคร์อยู่ในโซเชียลสักหนึ่งอัน คุณจะอัพโซเชียลนั้นมากกว่าโซเชียลอื่นๆ ทั้งหมด

   เพราะตอนนี้ผมแม่งอัพไอจีรัวๆ ตั้งแต่หกโมงเช้าจนเพื่อนหาว่าบ้า
   
   Tepsianxx กล้าแม่งดีดสัด
   Tongmongmiawkue เรียกใครมาไลค์เหรอ
   Mr. Moohan เอาอีก เอาอีก


   คอมเมนต์ในไอจีเหล่านี้สืบเนื่องมาจากผมอัพรูปสามรูปติดพร้อมกับตั้งแคปชันเรียกทีละรูปว่า สู้ สู้ นะ แค่อัพสามรูปติดตั้งแต่เช้าตรู่มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง

   นายท่านมันไม่ได้ประกวดเดือนทุกวันนะเว้ย

   อาจเป็นเพราะผมไม่เคยลงรูปเซลฟี่เซ็ตเดียวกันด้วยล่ะมั้งถึงทำให้พวกเพื่อนตั้งใจเหน็บขนาดนี้ แต่อย่าเพิ่งคิดว่าจะมีแค่แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาครับ แก๊งคุณชายค่ายละครมันก็เข้ามาเมนต์แซวผมด้วย

   เมื่อนายท่านอันบล็อกผม เพื่อนมันก็ไม่จำเป็นต้องบล็อกผมอีกต่อไป

   Tim_Gy เพื่อนผมชนะแน่นอน
   Nooknick_Pyj มันดูแล้วคงหน้าบานเป็นจานดาวเทียม


   แม้จะถูกแซวแต่ผมก็สุขใจที่ได้ทำนะเว้ย ตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่ ผมกำลังจะเตรียมตัวออกไปทำหน้าที่สวัสดิการของมหา’ลัยตามเคย หลังจากที่อัพรูปเสร็จนายท่านก็ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไรใดๆ ผมเชื่อว่าอาจเป็นเพราะมันกำลังยุ่งอยู่ พวกดาวเดือนคงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมวันนี้เพราะต้องไปซ้อม และผมก็เชื่อว่ามันก็คงจะไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรไปอีกทั้งวัน

   ส่วนตัวผมผมหวังแค่ว่าจะมีเวลาไปดูนายท่านประกวดบ้าง วันนี้เป็นวันพีคของงานรับน้องมหา’ลัยที่มีทั้งประกวดดาวเดือนและก็เฟรชชี่ไนต์ซึ่งวงที่จะมาเล่นก็เป็นวงที่นักศึกษาทุกคนรู้จักกันดี แต่ผมเชื่อว่าผมไม่ได้มีเวลากระโดดไปกับเสียงเพลงที่น่าจะมันส์ฉิบหายหรอก

   ผมคงต้องคอยส่งน้ำส่งข้าวให้น้องๆ ที่คงต้องโดดกันจนใกล้หมดแรงนั่นแหละ

   ตอนเช้ามีกิจกรรมคือแยกย้ายกันไปทำอุปกรณ์เชียร์ดาวเดือนจากคณะตัวเองโดยที่ทางฝ่ายกิจการนักศึกษาจะมีรางวัลให้ด้วย งานในเช้านี้ของผมจึงมีแต่ช่วยน้องๆ ทำป้ายเชียร์น้องอิ๋มกับไอ้น้องพฤกษ์ ซึ่งตอนนี้น่าจะไปเตรียมตัวอยู่ที่กองประกวดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

   บอกเลยว่างานนี้ต้องร่วมกันทำครับไม่ว่าจะอยู่ปีไหนก็ตาม มันสนุกตรงที่ได้โชว์ศักยภาพคณะตัวเองว่ามีความสามัคคีกันแค่ไหน ท้ายที่สุดแล้วใครจะได้ตำแหน่งไปทุกคนก็ยอมรับได้อยู่แล้ว

   แต่ตอนนี้ใจผมรู้สึกอยากให้นายท่านมันได้ตำแหน่งแฮะ...

   ในเมื่อมีโอกาสได้เข้าประกวดทั้งที ก็ต้องชนะสิวะ

   “ยังจะมาทำหน้าระรื่น” ไอ้เซียนที่นั่งอยู่กับผมแกล้งมองผมอย่างขุ่นๆ “รู้สึกย้อนแย้งในตัวเองมั้ยที่มาทำป้ายเชียร์เดือนเสดสาด แต่ในใจกลับเชียร์เดือนนิเทศฯ”

   “มึงอย่าพูดดัง” มึงรักเพื่อนมั้ยเนี่ยเซียน ตีนเด็กเสดสาดรวมกันตอนนี้น่าจะหลายร้อยคู่เลยมั้ง “เดี๋ยวกูก็ได้ตายก่อนไปเชียร์นายท่านหรอก”

   “อย่างกับจะมีเวลาไปเชียร์” ตงพูด “วันนี้เด็กคงเข้าร่วมกิจกรรมกันเต็มโรงยิม เพราะกูได้ยินข่าวลือแว่วๆ ว่ะ”

   “อะไรวะ”

   “แม่นายท่านจะมา”

   เหมือนมีคนมาสกัดจุดให้ผมหยุดนิ่ง...แต่ก็ไม่ใช่เพราะนี่มันชีวิตจริงไม่ใช่หนังจีน คำว่า ‘แม่นายท่าน’ หลอนอยู่ในหัวของผมไปมาจนผมถึงกับมึน

   คนดังของวงการบันเทิง...คงทำเอาเด็กๆ ในมอให้ความสนใจ

   “เฮ้ย มันจะแกล้งป่วยอีกแล้วว่ะ” ตงหันไปพูดกับเซียน

   “แกล้งป่วยพ่องดิ” ขอด่าหน่อยเหอะ

   “มีไรหรือเปล่า แม่นายท่านเขาทำอะไรมึง” หมูหันเป็นคนเดียวที่สังเกตความผิดปกติของผมได้

   จริงๆ ท่านก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก...

   ภาพตัดไปที่ความเก่าความหลังที่น่าเจ็บปวด






   ‘ตอนนี้ยังเด็กกันทั้งคู่ กล้าปล่อยลูกแม่ไปก่อนได้มั้ย’

   ‘ธุรกิจทำละครกำลังบูมมาก แล้วค่ายของแม่ก็กำลังมาแรง ถ้ามีข่าวเสียๆ หายๆ เกี่ยวกับตัวลูกชายคนโตของแม่หลุดออกไป ค่ายของแม่จะเป็นยังไง’

   ‘นายท่านอาจจะหลงผิดไปชั่วครู่นั่นแหละ กล้าก็อย่าจริงจังนักเลย’

   ‘รู้มั้ยว่าท่านผลการเรียนตกหลังจากที่รู้จักกับกล้า’

   ‘เดี๋ยวนี้ท่านกลับดึกมาก’

   ‘ลองคิดเรื่องของตัวเองให้น้อยลงหน่อยดีมั้ย แล้วคิดถึงเรื่องของคนอื่น’

   ‘ปล่อยท่านไปเถอะนะ ถือซะว่าแม่ขอ’






   ผมขอเปิดตัวอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผมเทนายท่านเมื่อสองปีก่อนครับ...และนี่ก็คือสาเหตุที่ใหญ่ที่สุด ใหญ่กว่าเรื่องที่ว่าผมเป็นเกย์ไม่ได้ที่ผมเอามาอ้างซะอีก

   แม่นายท่านไม่ชอบผม ท่านไม่เคยชอบผมเลย

   ผมเคยคุยกับท่านไม่กี่ครั้ง แต่ละครั้งสร้างความเจ็บปวดให้ผมจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก ท่านเป็นผู้หญิงสมัยใหม่ที่รักธุรกิจตัวเอง แต่ดันไม่เปิดกว้างเรื่องที่ลูกชายของตัวเองมาชอบผู้ชายด้วยกัน

   ตอนที่ผมปฏิเสธนายท่าน แม่ของมันก็เป็นส่วนหนึ่งในเหตุผลด้วย ที่จริง...ท่านคือเหตุผลใหญ่และเป็นเหตุผลหลักๆ เลยล่ะ ในใจผมไม่อยากจะยอมแพ้เท่าไหร่หรอก แต่แม่นายท่านเก่งเรื่องหว่านล้อมและเรื่องพูดจาโน้มน้าว ท่านชี้ให้เห็นถึงข้อเสียหากผมเริ่มคบกับลูกชายคนโตของท่าน มันไม่ได้เสียหายแค่ตัวผมกับไอ้นายท่าน แต่มันเสียไปถึงธุรกิจ ดีไม่ดีอาจจะโดนกันหมดทั้งค่ายอะไรทำนองนั้น

   ตอนนั้นผมยังเด็ก...ผมไม่สามารถต่อสู้เหตุและผลของผู้ใหญ่ที่แก่กว่าผมไม่รู้กี่สิบปี อีกทั้งผมยังมีเรื่องมหา’ลัยที่ต้องจัดการ ชีวิตผมกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายเนื่องจากขาดส่งงานหลายชิ้นจนเกือบเรียนไม่จบมัธยม เรื่องเพื่อนไปมีปัญหากับคู่อริ เรื่องพี่สาวที่มีนักเลงตามมาตื๊อตอแย และก็เรื่องเพื่อนเก่าของพ่อซึ่งจู่ๆ ก็มาขอยืมเงินของแม่

   นอกจากปัญหาจะประเดประดังเข้ามาหาผมอย่างกับห่าฝนแล้ว แม่นายท่านยังชี้แจงเรื่องที่ผมให้ความสำคัญมากที่สุด

   นั่นก็คือเรื่องของนายท่าน

   ภาพของนายท่านจะเป็นยังไงหากข่าวหลุดออกไป นายท่านจะต้องถูกชาวเน็ตบุลลี่ โดนล้อเลียนและด่ากราดไปตลอดเพราะมีบางส่วนของคนไทยที่ยังไม่เปิดกว้างในเรื่องนี้ แม่นายท่านเป็นคนมีชื่อเสียง แต่ท่านบอกว่าท่านรู้ว่าผมแคร์อะไรมากกว่า ต้องเป็นนายท่านไม่ใช่ชื่อเสียงของค่ายเอสเอ็นอย่างแน่นอน

   ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้น...ก็ให้ใครสักคนเอามีดมาแทงผมเลยเถอะ

   เมื่อมีหลายเหตุผลมารวมกันจนผมเครียดชนิดที่ว่าหัวใกล้ระเบิด ในที่สุดผมจึงได้ตัดสินใจเทไอ้นายท่านไปตอนที่มันขอคบ บอกได้เลยว่าเป็นการตัดสินใจที่เหมือนผมกลั้นลมหายใจของตัวเอง ทรมานทุกขณะจิตระหว่างพูดและหลังจากที่พูด

   ผมจำเป็นต้องทำ...ไม่ใช่เพื่อตัวผมแต่เพื่อตัวมัน

   มันเสียใจ แต่ผมเองก็แย่เหมือนกัน ผมกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ รู้ตัวแทบจะในทันทีว่าตัวเองตัดสินใจผิดภายในวันเดียวกัน แต่ผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่านายท่านเสียใจจนแอดมิทโรงพยาบาล ไม่เป็นผู้เป็นคนไปเลยตลอดหลายเดือนจนในที่สุดข่าวมันก็เงียบไป

   ความคิดของมันก็คือผมให้ความหวังมันฉิบหาย ทำตัวเหมือนชอบมันแต่พอมันขอคบกลับเทมันซะงั้น ทำไมมาบอกว่าเป็นเกย์ไม่ได้เพราะมีพี่สาวเยอะโน่นนี่นั่น มึงบ้าหรือเปล่า! (อันนี้ใส่อินเนอร์เข้าไปเอง) ส่วนความคิดของผมก็คือผมแม่งไม่มีความพร้อมอะไรสักอย่าง เป็นเด็กม.6 กากๆ คนหนึ่งที่ดูแลชีวิตตัวเองยังไม่ได้ด้วยซ้ำ การได้คบกับนายท่านผู้ที่มีแม่เป็นที่รู้จักของคนไปทั่วมันไม่ได้จบแค่ผมคบกับนายท่านแค่นั้น

   มันจะซวย ซวยตลอดกาล และผมก็จะทำให้คนอื่นเขาซวยไปด้วยหากลองมองกว้างๆ

   เรื่องราวเหล่านั้นเป็นแค่อดีตไปแล้วล่ะ แต่ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองจะสู้หน้าแม่นายท่านยังไง ท่านจะรู้สึกยังไงว่าผมกลับมาคุยกับลูกชายของท่านแล้ว แถมทุกอย่างยังเหมือนเดิม ดีไม่ดีอาจจะดีมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

   ถึงกับเครียดไปเลยกู...

   “กรี๊ดดดด”
   “โอย อยากเปลี่ยนป้ายเชียร์เสดสาดเป็นป้ายเชียร์นิเทศฯ เลยอ่ะ”
   “หล่อมากเลย”
   “ใจช้านนนนนนนนน”

   เสียงน้องผู้หญิงดังขึ้นอย่างงุ้งๆ งิ้งๆ อยู่ไม่ไกลทำให้ผมตื่นจากภวังค์ ผมกับเพื่อนคนอื่นๆ หันไปมองอย่างสนใจ ตอนนี้น้องๆ เหล่านั้นเลิกทำป้ายเชียร์แล้วเพราะสนใจรูปในโทรศัพท์แทน

   ได้ยินคำว่านิเทศฯ แล้วรู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมายังไงก็ไม่รู้สิ

   ผมลุกขึ้นยืน แกล้งไปเดินด้อมๆ มองๆ ทำเป็นเหมือนไม่สนใจ แต่จริงๆ อยากรู้อยากเห็นฉิบหาย...

   “มีอะไรเหรอ”

   น้องๆ เงยหน้าขึ้นมามองจากนั้นก็ยิ้มเผล่

   “เปล๊า”
   “ไม่มีอารายยยยย”

   ใคร ใครสอนรุ่นน้องให้ตอแหลวะ ไอ้เหี้ยเซียนหรือเปล่า เอ๊ะ หรือว่าไอ้อมร

   “เอาดีๆ มีอะไร” ผมนั่งยองๆ ลง ไม่มีใครมองว่าผมกำลังเต๊าะเด็กปีหนึ่งถึงแม้ว่าภาพมันจะดูเป็นอย่างนั้นก็ตาม ไอ้เด็กพวกนี้มีอะไรให้น่าเต๊าะ แต่ละคนแสบกันฉิบหาย แดกน้ำอย่างกับเป็นต้นไม้ แถมยังไม่ชอบผัดกระเพราเผ็ดๆ อีกด้วย (บ่นไปเรื่อยเพราะไม่คิดว่างานสวัสฯ จะต้องจำรายละเอียดขนาดนี้)

   “นายท่านหล่อมากเลยพี่กล้า ดูสิ” น้องคนหนึ่งยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู เป็นรูปแอบถ่ายตอนที่มันกำลังโดนช่างเซ็ตผมให้อยู่หน้ากระจก มันจ้องมองตัวเองด้วยใบหน้าเซ็งๆ คล้ายกับนอนไม่พอ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็...หล่อมากอยู่ดี

   รู้สึกแข้งขาอ่อน จากที่นั่งยองๆ ก็เหมือนอยากจะล้มลงไปกอง

   หน้าขาวผ่อง จมูกโด่งคมกริบรับกับริมฝีปากบางเฉียบ คิ้วเข้มอย่างน่ามอง แถมผมก็ยังเซ็ตได้อย่างมีสไตล์

   ไอ้เหี้ยยยยยย...มึงเอาตำแหน่งไปเลยเถอะ ถ้ามึงจะหล่อขนาดนี้!

   “ถึงกับตาค้างเลยเหรอ”
   “ตกลงเป็นรุ่นน้องที่เคยรู้จักกันหรือเคยกิ๊กกันเนี่ย”

   “บ้า!!!!” ผมร้องอย่างมีพิรุธ “ก็นึกว่าจะมีอะไร ตั้งใจทำป้ายไป หิวน้ำหิวอะไรก็ไปบอกพวกพี่เซียนนะ”

   “จะรีบไปไหนอ่ะพี่กล้า มานั่งดูด้วยกันก่อน”

   “ไม่เป็นไร” ผมรีบเฟดตัวออกมากลับมานั่งกับกลุ่มเพื่อน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาส่องทวิตเตอร์ เสิร์ช #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์

   บอกเลยเจอรูปนั้นเป็นสิบๆ หน เพราะแฟนคลับนายท่านกำลังกรี๊ดรูปนี้กันมาก

   ผมเลือกรูปที่ชัดที่สุดแล้วก็เซฟรูปนั้นลงเครื่องทันที

   กูจะตั้งรูปนี้เป็นวอลเปเปอร์!

   ทันที่คิดผมก็จัดการทำแบบนั้นทันที แต่แล้วเมื่อผมเอารูปนี้ขึ้นจอ ฉากหลังในรูปของนายท่านมันก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น เป็นรูปผมของผู้หญิงที่ดัดลอนสวยในชุดไพรเวต ไม่ใช่ดาวปีนี้ ไม่ใช่พวกดาวปีก่อนๆ ด้วย

   แต่เป็นน้องพราวฝัน...

   มีคนมาสกัดจุดผมเอาไว้อีกแล้ว คราวนี้ผมตัวแข็งยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินคำว่าแม่นายท่านซะอีก

   “มีอะไรวะ” เซียนยื่นหน้ามาดูจอผม “อื้อหือ ผัวเด็กมึงหล่อนี่หว่า”

   “ผู้หญิงคนนั้นใครอ่ะ สวยดี” หมูหันชี้

   ตามันก็ไวเหมือนผมแฮะ

   “เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน” เซียนหรี่ตามอง “ใช่คนที่มาเม้นต์ไอจีไอ้ท่านบ่อยๆ ป่ะ น้องปาวฟันอะไรนั่นน่ะ”

   “สัด พราวฝันเว้ย” ผมหันไปมองเพื่อน “มึงก็ไปส่องน้องคนนี้มาเหมือนกันเหรอ”

   “ไม่ส่องยังไงไหว น้องแม่งมาเม้นต์ทุกรูปจะให้กูคิดไง” เซียนยักไหล่ ไอ้นี่แม่งเก่งเรื่องคนอื่นจริงๆ ว่ะ แต่มันมีประโยชน์กับผม ผมไม่แซะมันดีกว่า “กูต้องส่องดูอ่ะว่าน้องมีอะไรกับนายท่านในช่วงเวลาที่มันหายไปสองปีหรือเปล่า”

   “ใช่มั้ยล่ะ! แม่งดูมีซัมธิง”

   “...”

   “สนิทกันเกินไป น้องเขาก็สวยด้วย”

   “...”

   “หรือจะเคยคบกันวะ”

   ผมเพิ่งรู้ตัวว่าผมโดนเพื่อนผมมองมาที่ตัวผมอย่างนิ่งๆ

   “มีอะไรเหรอ”

   “หึงอย่างกับเป็นเมียแล้ว ไอ้เหี้ยเอ๊ย” ไอ้ตงหัวเราะหึๆ

   “ปล่อยให้แม่งหึงไปเหอะ ยังไงก็ดีกว่ามันหนีใจตัวเองเยอะ ขืนเป็นแบบนั้นคนเป็นเพื่อนแม่งโคตรเหนื่อยเลยนะ ต้องมาคอยฟังมันพูดสิ่งที่ไม่ตรงกับใจเนี่ย” ไอ้เซียนได้แต่มองผมแล้วส่ายหน้า โชคดีที่เรื่องนี้ผมไม่ค่อยได้ตีกันกับเพื่อนเท่าไหร่ ปากบอกว่ายังชอบอยู่ก็คือยังชอบ ผมไม่สามารถหนีใจตัวเองได้เลยตลอดสองปี เพราะงั้นยอมรับกับเพื่อนไปตรงๆ นี่แหละง่ายกว่า
 
   คนที่จะทำให้มันไม่ง่ายก็คือนายท่านนี่แหละมั้ง มันแม่งอยู่ในจุดที่เหนือกว่าผมทุกสิ่งอย่าง (ตัดประเด็นเรื่องหน้าตากับฐานะไปก่อนนะ...อันนั้นแม่งเหนือกว่าผมอยู่แล้ว) ผมทำผิดกับมันมา มันกำลังรอให้ผมแสดงออกเรื่องมันมากกว่านี้ แต่ว่ามันกลับมีคนสวยจากไหนไม่รู้มาอยู่ข้างตัว มิหนำซ้ำผมยังไม่รู้ข้อมูลอีกด้วยว่าเธอเป็นใครมาจากไหนนอกจากคำบรรยายใต้โปรไฟล์ของเธอในไอจี

   ผมลองกดเข้าไปส่องดูอย่างละเอียดมากกว่าที่เคยส่อง

   เธอเคยเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันกับนายท่านก่อนที่มันจะย้ายมาอยู่โรงเรียนผม และตอนนี้เธอก็เป็นนิสิตของมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ นามสกุลเธอยาวเป็นหางว่าว แถมไลฟ์สไตล์ก็แสนจะเก๋เหมือนมีเครื่องบินส่วนตัวเป็นของตัวเอง วันนี้อยู่อังกฤษ พรุ่งนี้อยู่ปารีส มะรืนอยู่อิตาลี 

   ถ้าไม่นับเรื่องการแต่งตัวทะมัดทะแมง เธอก็เหมือนผู้หญิงในไอจีนายท่านคนอื่นๆ ที่ต้องใช้นิยามคำว่าหรูหราฟู่ฟ่าเหมือนกันหมด

   “กล้าแม่งไฟลุกแล้วว่ะ” หมูหันเริ่มขยับตัวออกห่างจากผม

   “ถ้าแรงมันเยอะกว่านี้โทรศัพท์มันคงพังไปแล้ว แต่นี่แม่งง่อยไง อ่อนปวกเปียก”

   “ควาย” ผมด่าเซียน

   หัวหน้าแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาอย่างเซียนหันซ้ายหันขวา ผมเชื่อว่ามันกำลังมองหาควีนออฟอีโคโนมิก แต่มันก็เจอะเข้ากับตุ๊ดอมรที่ส่งจูบให้มันพอดี

   “เอ้ไปไหน” มันร้องถาม

   “ปวดขี้อ่ะ วิ่งไปเข้าห้องน้ำตะกี้”

   “...”

   “มึงอยากเข้าห้องน้ำกับกูบ้างมั้ยล่ะเซียน”   

   “เข้าไปดมขี้ไอ้เอ้กับมึงหรือไง กูไม่ไป” มันหันกลับมาหากลุ่มของเราอีกรอบ “ถ้าอยากรู้นักก็ไปส่องให้เห็นกับตาตัวเอง”

   “ใครอยากรู้วะ” ผมทำหน้างง

   เพื่อนผมพร้อมใจกันประทุษร้ายหัวผม ไอ้พวกเหี้ยเอ๊ย

   “ค่อยๆ หลบกันไปทีละคน”

   “เดี๋ยว ถ้าเราไปกันหมด แล้วใครจะเป็นสวัสฯ อ่ะ” ผมถาม

   ตงพยักเพยิดไปทางพวกปีสองที่เพิ่งมาใหม่ “ปล่อยให้พวกแม่งทำในสิ่งที่พวกมันไม่ได้ทำก่อนหน้านี้สิวะ”

   “ส่วนเรา...หนีไปกันเถอะ!”

   อยู่ไปใยล่ะครับพี่น้อง...แม้ผมจะถามออกไปว่าใครอยากรู้ แต่ผมเองนี่แหละที่อยากรู้

   เผื่อปาวฟันจะเป็นเมียที่ซุกซ่อนไว้ของไอ้นายท่าน ผมก็จะได้จับได้อย่างคาหนังคาเขา

   ให้ตายเถอะ แค่มโนเล่นๆ ก็เจ็บฉิบหายวายป่วงแล้วไอ้เหี้ยเอ๊ยยย





[ มีต่อนะคะ ]










หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 30-11-2017 04:53:42







   เซียนใช้ความหล่อของมันในการสืบหาตึกของพวกดาวเดือนที่ใช้เตรียมตัว

   นาทีนี้ต้องยอมพี่เซียนจริงๆ ฮะ มันเสิร์ชหารายชื่อในไลน์ว่าควรจะถามคนไหน โชคดีที่มันมีดาวคณะอยู่หลายคนที่มีใจให้มันอยู่เยอะ แค่มันถามไปแป๊บเดียว ผู้หญิงพวกนั้นก็ตอบมันกลับมาอย่างโคตรง่าย

   “วันหลังมึงกิ๊กกับดาวคณะบ้างนะหมูหัน” ตงกระซิบ

   “ไม่คูลเว้ย กูไม่อยากเหมือนใคร”

   “แล้วมึงจะกิ๊กกับใครวะ ถ้าไม่กิ๊กกับดาวคณะ”

   “กูจะกิ๊กกับ...” หมูหันทำท่านึก จากนั้นมันก็เงียบไป สงสัยมันนึกไม่ออก

   เราทั้งสี่อยู่ในรถของไอ้เซียน ทุกคนกำลังมองไปที่ตึกอเนกประสงค์ 5 ซึ่งเป็นตึกเล็กๆ และกำลังมีคนเดินเข้าเดินออกกันอย่างขวักไขว่ (อย่าถามผมว่าตึกอเนกประสงค์ในมอมีกี่ตึก เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ) ผมที่นั่งอยู่ข้างๆ เซียนตื่นเต้นจนขยับขาไปมา ยิ่งเห็นรถตู้สีดำที่จอดเรียงกันเป็นตับผมยิ่งตื่นเต้นหนักขึ้นไปใหญ่

   ภาพแบบนี้แม่งคุ้นมาก...ตอนที่ผมเจอกับแม่นายท่าน รถตู้สีดำแม่งก็เยอะแบบนี้แหละ

   แปลว่าตอนนี้แม่นายท่านอยู่ในตึกนี้ด้วย

   “มึงจะเข้าไปมั้ยเนี่ย” เซียนถาม “นายท่านมันอยู่ในนั้นนะ น้องปาวฟันก็ด้วย”

   ตกลงจะให้น้องเขาชื่อปาวฟันจริงๆ ใช่ป่ะ

   โอเค กูเรียกด้วย

   “มีอะไรหรือเปล่า”

   “แม่มัน” ผมตอบ

   “แม่มันแล้วทำไมวะ”

   “ท่านไม่เคยชอบกูเลย” เพื่อนๆ ผมเริ่มเงียบแล้วตั้งใจฟังผม “จริงๆ แล้วเพราะแม่ไอ้นายท่านนี่แหละทำให้กูต้องเทมัน ตอนนั้นกูกลัวฉิบหาย”

   “อ๋อ” เซียนทำหน้านึกออก “จำได้ละ มึงเจอแม่ไอ้ท่านเสร็จทีไร สภาพมึงก็ดูไม่จืดทุกทีไป”

   “นั่นแหละ”

   “กูเข้าใจแล้ว” ตงเอื้อมมือจากเบาะหลังมาตบไหล่ผม “กูเข้าใจทุกอย่าง”

   “เข้าใจอะไรวะ” หมูหันทำหน้างง

   “มึงลองคิดซิหมูหัน ลูกชายคนโตค่ายเอสเอ็นหล่อมาก และค่ายก็กำลังบูมมากๆ เพราะมีละครที่ทำร่วมกับค่ายต่างประเทศเยอะ จู่ๆ ก็มีข่าวหลุดว่าลูกชายเป็นเกย์ ตามตื๊อตามจีบไอ้เด็กขาสั้นๆ ที่ทำตัวโคตรเหี้ยโคตรน่าถีบอย่างน่าเวทนา...”

   “เดี๋ยว สัดตง มึงใจเย็นๆ” ผมต้องปรามไม่ให้มันหลอกด่าผมไปมากกว่านี้

   “ถ้ามองแบบผู้ใหญ่มันก็เป็นเรื่องที่ยากหน่อยที่จะคบกันอ่ะ สื่อแม่งกระพือข่าวเรื่องนายท่านเป็นทายาทค่ายเอสเอ็นหนักมาก ถ้าเปิดตัวยังไงก็โดนว่ะ” ตงเอ่ย “มึงเข้าใจใช่ป่ะหมูหัน”

   “อืมๆๆ” แทบจะไชโยกันทั้งรถตอนที่หมูหันมันทำหน้าเข้าใจ

   “เอาเถอะ ยังไงสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือตอนนี้เพื่อนเราไม่เทนายท่านแล้วนี่” เซียนพูด “แถมไอ้นายท่านมันก็ยังรักมันด้วย เพราะงั้นคงไม่มีอะไรยากแล้วล่ะ”

   “ไม่ยากเหรอวะเซียน” ผมยังหลอนกับรถตู้พวกนั้นอยู่เลย

   มันขยิบตาให้ผม “ถ้ามึงรักมึงต้องสู้ดิ”

   มือของเซียนเปิดประตูรถพร้อมๆ กับเดินออกไปภายใต้ชุดที่บ่งบอกยี่ห้อความเป็นสวัสฯ ของมหา’ลัยเต็มเปี่ยม
    
   “มึงไม่ลงมาเหรอ” มันถามผม

   ผมหลับตาพริ้มอย่างเตรียมตัวเตรียมใจ จากนั้นก็เดินลงไปพร้อมๆ กับชุดที่แสดงความเป็นสวัสฯ เหมือนกัน

   แน่นอนว่าพวกกองประกวดคงงงว่ากองทัพสวัสฯ มาทำด๋อยอะไรในที่ที่มีแต่คนสวยๆ หล่อๆ ตรงนั้นมีใครหลายคนหันมามองเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะวันนี้เป็นวันที่ฝ่ายนี้ยุ่งกันสัดๆ ผมกับเพื่อนยืนงงกันเป็นไก่ตาแตก จนกระทั่งไอ้เซียนลากตัวไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งในมุมเพื่อตั้งหลักกันใหม่

   ผมกลืนน้ำลายเมื่อเห็นภาพซ้ำเหมือนเดจาวู มองเห็นแม่นายท่านกับผู้ช่วยประมาณแปดแสนชีวิต (ประชด) ยืนอยู่ไม่ไกล ท่านกำลังคุยกับใครก็ไม่รู้ที่น่าจะเป็นคนใหญ่คนโตของมหา’ลัย (ผมจำได้แค่หน้าอธิการบดีแค่คนเดียวอ่ะ)

   “หาเจอป่ะ” เซียนถาม

   “ไม่เจอว่ะ” ตงตอบ “เหี้ยกล้า...ทำไมเงียบ”

   รู้สึกเหมือนมนุษย์หมาป่าที่เจอแสงจากดวงจันทร์ ก่อนกลายร่างแม่งต้องอ่อนแอก่อน

   ...ใช่ ผมกำลังอ่อนแอประมาณนั้นเลย

   นายท่านมันไม่รู้ว่าผมเคยเจอแม่มัน...ไม่เคยรู้ว่าผมต้องโดนสบประมาทสามสิบแปดล้านอย่าง (ประชดอีกครั้ง) ทั้งๆ ที่ลูกชายของท่านเป็นคนที่มาจีบผมแท้ๆ

   แค่ได้เห็น...คำพูดที่เคยดูถูกผมสารพัดก็ประเดประดังเข้ามาจนผมรู้สึกย่ำแย่ มันไม่ใช่แค่ที่ผมยกตัวอย่างให้คุณคนอ่านดูครับ มันมีมากกว่านั้น ผมแค่ไม่อยากจำมัน และก็ไม่อยากทำให้พวกคุณมองว่าแม่ของนายท่านไม่ดี

   ท่านก็อาจจะมีเหตุผลของท่าน

   เพียงแต่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมกับลูกชายท่านไม่มีความสุข

   “ลองเรียกให้นายท่านออกมาหาดูดิ”

   “ไม่ได้เว้ยหมูหัน เรามาสืบเรื่องปาวฟัน” เซียนเอ่ย “ต้องจับให้ได้ว่าอยู่ด้วยกัน แล้วให้ไอ้เหี้ยกล้ากรีดร้องดังๆ เลย”

   “ควาย” ผมด่า

   “แล้วไหนล่ะน้องปาวฟันของมึง” หมูหันถาม

   “นั่นน่ะสิ” เซียนหันไปรอบๆ ก่อนจะชี้นิ้ว “นั่นไง ยืนอยู่กับ...แม่นายท่านใช่ป่ะวะ” ท้ายประโยคมันแผ่วลงเพราะรู้ว่าตัวเองต้องคิดถูกแน่ๆ มันหันมามองสภาพผม ตอนนี้ผมหลบหลังเพื่อนอย่างหมาจนตรอก “ไหนบอกว่าตัวเองแมนไงวะสาด แค่นี้ทำไมต้องกลัว”

   “มึงไม่เข้าใจกูหรอก”

   “ไปให้ท่านเห็นดิว่ามึงดูดีขึ้นกว่าสมัยก่อนมากแล้ว”

   “แต่ก็ยังเป็นแค่เด็กปีสองป่ะวะ” ผมขยับเสื้อยืดของตัวเองให้เพื่อนดู “แถมยังเป็นแค่สวัสฯ ด้วย”

   “เป็นสวัสฯ แล้วไง” เป็นอีกครั้งที่เพื่อนของผมพร้อมใจกันรุมตีผมเบาๆ “ไม่มีสวัสฯ แล้วน้องจะได้แดกข้าวแดกน้ำมั้ย คิดสิวะคิด” หมูหันเขย่าตัวผม

   “เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้ก่อน” เซียนมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ย “น้องปาวฟันนี่คงจะสนิทกับแม่นายท่านมากใช่ป่ะ”

   ขอบคุณมากเซียน กูรู้สึกดีขึ้นมาเยอะ

   “แบบนี้โดนจับทำสะใภ้แน่ๆ ไม่ต้องสืบให้ยากเลย”

   ทำไมมึงไม่ฆ่ากูเลยล่ะวะจะได้ง่ายกว่า ไอ้เหี้ยยยยยย

   “เฮ้ กล้า โทรศัพท์มึงสั่นนะ” หมูหันสะกิด

   ผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดู พอเห็นชื่อคนโทรมาแล้วก็รู้สึกมือไม้อ่อนขึ้นมาทันที
   
   -NT-

   เอ็นทีไม่ได้ย่อมาจากน้าต๋อยหรือน้าติ๋มแต่อย่างใด แต่มันคือนายท่านครับ มันคือนายท่านคนนั้นจริงๆ

   มึงไม่บล็อกกูแล้วเหรอวะ...น้ำตาจะไหลโว้ยยยย นี่ผมแม่งไม่ได้เห็นเบอร์นี้โทรเข้าเครื่องผมมาสองปีเลยนะ!

   “ยังจะอึ้งอยู่อีก รับสายสิ”

   ผมรีบตั้งสติก่อนจะกดรับสาย ถึงแม้ว่ามือจะสั่นเสียงจะสั่นอยู่มากก็ตามที

   “ฮัลโหล”

   [มาหากูเหรอ กูเห็นมึงนะ]

   พอได้ยินแบบนี้ผมก็ต้องรีบมองหาไอ้นายท่านสิครับ จากที่ผมนั่งตรงจุดนี้แม่งมองยังไงก็ไม่เห็น เพราะงั้นผมจึงเงยหน้าขึ้นไปดู ผมเห็นมันกำลังยืนเกาะระเบียงชั้นสองมองลงมาอยู่

   โอ้โหใจกู...มึงจะหล่อทำลายล้างไปไหนเนี่ย ตัวจริงหล่อกว่าในรูปล้านเท่า

   ใจผมเต้นตึกตักดังมาก แต่ขอตัดประเด็นเรื่องนี้ออกไปก่อน

   [มึงหลบแม่กูอยู่ใช่มั้ย ตลกดีว่ะ เพื่อนมึงแต่ละคนนี่ก็นั่งนิ่งบังให้มึงด้วย]

   มันจะรู้เรื่องหรือไม่รู้ก็ช่างเถอะ “มึงไม่ลงมาหาแม่มึงล่ะ”

   [ไม่เอา ขี้เกียจวุ่นวาย]

   “ผู้หญิงที่อยู่กับแม่มึงนี่ยังไง”

   [ก็ฝันไง มึงเคยถามกูเกี่ยวกับเขานี่]

   ผมเงยหน้าขึ้นมองมันพร้อมนัยน์ตาแข็งกร้าว “ที่กูถามนี่เขาเป็นใครสำหรับมึง”   

   [อุ้ย] มันสะดุ้งเพราะสายตาผม [เพื่อนไง]

   “เพื่อนแน่นะ” ผมรู้ดีครับว่าเพื่อนผมแม่งนั่งนิ่งเงียบเพราะเงี่ยหูฟังกันอย่างเต็มที่ “เพื่อนที่มาเฝ้าถึงกองประกวดเลยเนี่ยนะ”

   [ก็เพื่อนไง!]

   “เหี้ย” ผมเคืองเล็กน้อยกับเสียงที่ดังขึ้นของนายท่าน 

   [ขอโทษ...] เสียงมันอ่อยลง [พอดีเจอเรื่องหงุดหงิดมาอ่ะ]

   “เรื่องอะไรวะ”

   [คุณแม่...เจ้ากี้เจ้าการกับกูอีกแล้ว]

   “...”

   [จะจับคู่กูกับฝัน]

   “...”

   [กูก็เลยบอกคุณแม่ว่าฝันไปเถอะ แต่ให้กล้าอยู่]

   นายท่านจงใจเล่นคำ...ผมมือสั่นมากขึ้นกว่าเดิม “มึงพูดประโยคหลังจริงเหรอ”

   [เปล่า...แต่ก็พูดในความคิดอ่ะ]

   “...”

   [แม่งโคตรเซ็งเลย บ้าบอฉิบ]

   มันดูเซ็งจริงๆ อย่างที่มันพูด จากที่ผมเงยหน้ามองดูมันอยู่ตรงนี้ ผมเห็นมันทำหน้าหงุดหงิดอย่างชัดเจน อีกนิดแม่งก็คงใช้กำปั้นทุบระเบียงแข็งๆ นั่นแล้วมั้ง

   [เดี๋ยวกูต้องไปแล้วนะ] นายท่านมองด้านหลังของตัวเอง

   “อืม” ผมยังคงมองมันอยู่ พร้อมทั้งถอนหายใจออกมา

   [มึงโอเคป่ะวะ]

   “จริงๆ ก็ไม่ค่อย”

   [เป็นอะไร]

   จะให้ผมพูดให้ร้ายแม่ไอ้นายท่านว่าผมโดนอะไรมาบ้างผมก็พูดไม่ได้ว่ะ ชอบลูกชายเขาก็ต้องดีกับเขาสิ...อันนี้คือตรรกะของผมเองนะ ตรรกะของคนอื่นผมไม่รู้หรอกว่าเป็นยังไง

   สองปีที่ผ่านมาผมก็พยายามคิดๆ อยู่เหมือนกันว่าจะเอาชนะใจเจ้าของค่ายเอสเอ็นยังไงดี จนกระทั่งถึงตอนนี้ผมก็ยังนึกอะไรไม่ออกเลย

   “เปล่า”

   [ไม่สบายก็กลับไปนอนนะ]

   “กูจะรอดูมึง”

   [น่าเบื่อออก ไม่มีอะไรให้ดูหรอก]

   ตกลงมันอยากประกวดเดือนมั้ยเนี่ย

   [รู้ป่ะว่าที่กูมาเป็นเดือนเพราะมึงเนี่ย กูอยากให้มึงสนใจ]

   เฮ้ยยยยยยย...นี่มันพูดจริงเหรอ

   [แต่ตอนนี้มึงสนใจกูแล้ว กูก็เลยอยากเท ไม่อยากประกวดแล้ว]

   “ใจเย็นๆ” ผมคิดว่ามันเริ่มมีอะไรแปลกๆ แล้ว

   [แม่ง...หงุดหงิดไปหมดเลยโว้ย]

   “...”

   [จริงๆ กูไปรู้อะไรบางอย่างมา]

   “...”

   [มึงขึ้นมาหากูได้ป่ะ]
   






[มีต่อนะคะ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 10 หน้า 22 29/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 30-11-2017 04:54:04





   ผมขึ้นไปชั้นสองของตึกนี้แบบแอบๆ เอา

   ทันทีที่ขึ้นไปถึงผมก็โดนดึงให้เข้าไปในห้องน้ำ ไอ้คนที่ดึงมันก็ไม่ลืมปิดประตูลงกลอนอย่างรวดเร็วด้วย ผมมองหน้านายท่านที่หล่อเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่าทางของมันพร้อมมากแล้วสำหรับการประกวดเย็นนี้

   เฮ้อ คนที่หล่ออย่างไม่เกรงใจสายตาคนมองคือคนอย่างนายท่านนี่เอง

   แต่สีหน้าของมันแม่งเหมือนจะไปต่อยกรรมการมากกว่าที่จะไปประกวดนะผมว่า   

   “คือว่า...” ผมเริ่มพูด

   จู่ๆ มันก็โถมตัวเข้ามากอดผม...ผมอ้าปากค้างเติ่งไปพร้อมๆ กับตัวที่ชะงักค้าง แรงที่มันโถมตัวเข้ามาทำเอาผมถึงกับเซไปเลย
 
   “กูรู้แล้ว”

   หืมมมม รู้อะไรวะ

   “ก่อนที่มึงจะปฏิเสธกู คุณแม่กูเรียกมึงไปคุยด้วยหลายรอบเลยใช่ป่ะ”

   “คือ...” เชี่ยแล้วววววว มันรู้แล้วเหรอ

   “เรื่องเป็นเกย์ไม่ได้นี่แค่ส่วนเล็กๆ ใช่มั้ยกล้า” เสียงของนายท่านสั่นมาก สั่นเหมือนกันกับตัวผม

   “ก็...” ผมลองนึกทบทวนดูดีๆ เหตุผลที่ทำให้ผมเทมันครั้งนั้นที่แท้จริงคืออะไร

   จริงๆ แล้วผมกลัวครับ กลัวเพราะคำพูดของแม่นายท่านมีอิทธิพลกับผมมากในตอนนั้น ผมที่ยังเด็กอยู่โคตรไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กผู้ชายสองคนชอบกันแต่คบกันไม่ได้มันเป็นเพราะอะไร แต่แม่นายท่านก็จี้ได้ถูกจุดผม ถ้าผมคบกับนายท่าน ชีวิตมันก็จะมีแต่ดิ่งลงเหวเรื่อยๆ เพราะตั้งแต่มันรู้จักกับผม ทุกอย่างในชีวิตมันก็แย่ลงไปหมด ทั้งผลการเรียน สุขภาพ และก็เรื่องอนาคต

   ผมรู้...และผมอยากทำให้มันดี แต่ตอนนั้นผมไม่ได้รับโอกาสให้ทำ ไม่สิ ที่จริง...ผมแม่งไม่ยอมสร้างโอกาสให้ตัวเอง ยอมหัวอ่อนทำตามที่แม่นายท่านหว่านล้อมและก็บีบบังคับนิดๆ ในที่สุดผมก็ยอม

   ผมก็แค่เด็กอ่อนแอที่กลัวว่าอนาคตนายท่านจะดับถ้าคบกับผมต่อ เรื่องเป็นเกย์ได้หรือไม่ได้นี่ตอนนั้นผมแค่คิดหาเหตุใส่หัวตัวเองเพื่อลบเรื่องที่โคตรใหญ่กว่าเรื่องนี้ออกไปก็เท่านั้น แต่แท้จริงแล้วนี่ต่างหากที่คือสาเหตุหลัก ผมไม่สามารถคบกับนายท่านได้เพราะผมไม่มีแรงพอที่จะสู้กับอะไรต่างๆ ที่รอผมอยู่ถ้าผมได้คบกับทายาทคนโตของค่ายเอสเอ็น

   เพราะงั้นผมถึงไม่โกรธนายท่านเลยแม้แต่นิดเดียวตอนที่มันทำตัวเย็นชาห่างเหินและบล็อกผมทุกช่องทาง ผมมันป๊อด แมนแค่ลมปาก อะไรที่ดูจะใหญ่เกินตัวก็ถอยออกมาแล้วยอมแพ้ ทั้งๆ ที่ใจผมน่ะทั้งรักทั้งชอบไอ้นายท่านมากมายขนาดไหน

   ตอนที่มันลงโทษผม ผมสมควรได้รับแล้ว...

   “ถ้าไม่ได้ไปคุยกับคุณแม่กูนี่ ตอนนั้นมึงจะคบกับกูมั้ยกูถามหน่อย”

   “...”

   “ถ้าเหตุผลมึงมีแค่เรื่องเป็นเกย์ไม่ได้อยู่ในหัว ไม่มีเรื่องนี้เลย มึงจะคบกับกูมั้ย มึงจะสลัดความคิดเรื่องเป็นเกย์ไม่ได้ออกไปแล้วมาคบกับกูมั้ยในตอนนั้น”

   มือที่แตะหลังนายท่านของผมสั่น มันฝังใจมากกับคำพูดที่ว่าผมเป็นเกย์ไม่ได้ มันจี้ในจุดที่ผมรู้ดีว่าตัวเองจะเป็นยังไงถ้าไม่มีเรื่องแม่นายท่านเลย

   “คบดิ” ผมตอบเสียงสั่นระรัว มันคือความจริงที่ผมรู้ตัวทันทีในวันเดียวกันหลังจากปฏิเสธนายท่าน “ก็อาจจะบ่นนิดหน่อยว่ามันไม่คูล เป็นหัวโจกแต่ก็มีแฟนเป็นผู้ชายโน่นนี่ แล้วก็อาจจะให้มึงช่วยปิดหน่อยเพราะว่ามีพวกเหี้ยเล็งพี่สาวกูไว้เยอะ กูต้องปกป้อง” มันหรี่ตามองผมเล็กน้อย ผมคงพูดมากเกินไปแล้ว “...แต่กูไม่ปฏิเสธมึงแน่ๆ ท่าน”

   หน้าของผมซุกกับไหล่ของมันก่อนพูด

   “เพราะตอนนั้นกูรักมึงไปแล้วว่ะ ยังไงกูก็คงต้องพร้อมสู้กับทุกอย่าง”

   มันจับศีรษะของผมออกมา จากนั้นมันก็ประทับจูบลงมาชนิดที่ว่าผมตั้งตัวไม่ทัน ลิ้นของมันสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของผมจนผมหายใจไม่ออก

   จูบดูดดื่ม...ครั้งที่สองของเรา

   อีกฝ่ายร้อนแรงมากจนผมรู้สึกได้ นายท่านดีใจมากกับสิ่งที่ผมเพิ่งพูดให้มันได้ยิน ใช่ มันคือสิ่งที่ติดอยู่ในใจผมมาโดยตลอด ถ้าไม่มีผู้ใหญ่ชี้นำหาเหตุและผล...ผมคงคบกับนายท่านไปนายแล้ว

   มันถอนริมฝีปากออกไปก่อนจะกอดผมอีกรอบ

   “คนที่ทำทุกอย่างพังไม่ใช่มึง แต่เป็นคุณแม่ของกูนี่เอง”

   “มึงอย่าพูดอย่างนั้นเลย”

   “นี่กูโมโหมากเลยนะ”

   “มึงไปรู้ได้ยังไง”

   “กูไปได้ยินคุณแม่คุยกับฝันมา” มันเล่า “คุณแม่บอกให้ฝันทำทุกอย่างให้กูลืมมึง แต่ถ้ากูยังไม่ลืมมึง คุณแม่ก็คงจะเข้ามาคุยกับมึงอีกรอบ”

   “โห” ใจร้ายจังวะ ผมไม่อยากว่าผู้หญิง แต่เธอใจร้ายจริงๆ

   มันอุ้มผมไปนั่งตรงที่ล้างมือ จากนั้นก็ใช้สองมือคร่อมไม่ให้ผมขยับไปไหน ท่าทางของมันอารมณ์ดีขึ้นมาก

   ...มากจนผมรู้สึกแปลกๆ

   ที่จริง...ผมเองนั่นแหละที่รู้สึกไปเอง การที่นายท่านมองจ้องเขม็งผมด้วยหน้าตาหล่อเหลารวมไปถึงรูปร่างที่เพอร์เฟ็กต์ภายใต้ชุดนักศึกษาแบบนี้...น้องชายของผมมันชอบ

   ชอบมากเลยแหละ

   แต่ผมจำเป็นต้องอธิบายให้มันเข้าใจก่อน

   “กูขอโทษ ตอนนั้นกูมันป๊อด อีกอย่างปัญหากูก็เยอะมากด้วย กูยังเด็กกูจะแก้ปัญหาทั้งหมดนั่นได้ยังไง”

   “กูก็พอรู้มาบ้าง” นายท่านยิ้มเบาๆ  “คุณแม่กูเก่งเรื่องเอาจุดที่คนอื่นกลัวมาโน้มน้าวให้คนคนนั้นทำตามสิ่งที่คุณแม่ต้องการ” มันทำท่านึก “แล้วตอนนั้นมึงกลัวอะไรมากที่สุดวะ”

   ผมถอนหายใจ “มึงจะฟังจริงเหรอ”

   “รู้ใช่มั้ยว่าถ้าไม่พูดมึงจะโดนอะไร” มันขยับใบหน้าเข้ามาใกล้จนผมกลืนน้ำลาย นอกจากใบหน้าของมันที่ขยับแล้ว มือของมันก็เริ่มจับตามต้นขาของผมด้วย

   แค่มันหลุบสายตาลงต่ำมันก็เห็นน้องชายที่เริ่มนูนขึ้นมาของผมแล้วมั้ง

   “เดี๋ยวก่อนดิ” ผมปัดมือมันออกเบาๆ

   “หึๆ”

   “กูกลัวเรื่องอนาคตมึง”

   “...”

   “ทุกอย่างของมึงเหี้ยลงไปหมดเลยตั้งแต่รู้จักกับกูอ่ะ”

   นายท่านไม่ได้ทำท่าโมโห แต่มันทำหน้าเซ็งแทน “นั่นแหละที่เป็นกู กูที่ไม่ต้องพยายามทำให้คนอื่นโอเค ทั้งๆ ที่ตัวกูไม่โอเค”

   “แปลว่าอะไรวะ”

   “แปลว่าความเพอร์เฟ็กต์ทุกอย่างที่กูสร้างขึ้นมาก่อนที่จะมาเจอมึงคือกูเฟคไง กูทำให้คุณแม่กับคุณพ่อพอใจ กูเป็นลูกชายคนโตที่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง แต่กูไม่มีความสุขเลย”

   “สรุปก็คือ...”

   “อยู่กับมึงกูมีความสุขมาก ผลการเรียนจะเหี้ยลงหรือกูจะกลับบ้านดึกขึ้น กูก็ไม่สนอ่ะ ใจกูมีความสุขจริงๆ”

   “เฮ้อ” ผมเอียงศีรษะไปซบกับศีรษะของนายท่าน “นี่ถ้าตอนนั้นเราได้คุยกัน สองปีที่ผ่านมาแม่งก็จะไม่เละตุ้มเป๊ะแบบนี้”

   “มึงอ่ะไม่คุยกับกูเอง”

   “ก็กูกลัวมั้ยล่ะ ไหนจะเรื่องอนาคตมึง ไหนจะเรื่องวงการบันเทิงห่าเหวที่กูไม่ค่อยรู้อีก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น มึงต้องโดนหนักกว่ากูหลายแสนเท่า มึงมันคนที่ถูกจับตามอง ไม่ใช่กูสักหน่อย”

   “ช่างเหอะ” นายท่านจูบปากของผมเบาๆ “มันผ่านมาแล้ว”

   สิ่งที่มันบดเบียดเข้ามาแนบชิดกับผมไม่ได้มีแค่ปากแต่คือร่างใหญ่โตของมันด้วย ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองตัวเล็กมากก็วันนี้ การที่มันพาผมมานั่งนี่เหมือนผมเป็นเป้านิ่งขนาดเล็กให้มันทำการกอดจูบลูบคลำได้ตามอำเภอใจ

   แต่ผมก็ยอม...เพราะผมรู้ว่าใจผมมันเรียกร้องให้นายท่านสัมผัสผมมานานมากแล้ว

   ไม่เชื่อก็ถามน้องชายของผมดูได้

   มันต้องการนายท่าน...อีกแล้ว

   ผมสัมผัสได้ถึงร่างแกร่งของฝ่ายตรงข้าม ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจากสมัยที่มันเรียนอยู่มัธยมมาก มันสูงขึ้นเล็กน้อยจากเมื่อก่อน แต่นั่นคือส่วนเล็กๆ ที่เปลี่ยนไปเท่านั้น เพราะส่วนใหญ่ๆ ที่เปลี่ยนไปอย่างแท้จริงก็คือไอ้นายท่านมันมีกล้ามไปหมดแทบจะทุกส่วน มือของผมที่วาดไปทั่วหลังของมันระหว่างที่มันจูบผมนั้นรู้สึกได้ว่าทุกมันแข็งแกร่งไปหมด

   มันไปฟิตหุ่นมาด้วยแฮะ

   แล้วผมจะหลับตาพริ้มเพราะความเคลิ้มทำไมกัน

   “จับแบบไม่เกรงใจเลยเนอะ” นายท่านหัวเราะเบาๆ ริมฝีปากของมันยังคงอ้อยอิ่งบริเวณรอบใบหน้าของผม กลิ่นเครื่องสำอางบนใบหน้าของมันทำเอาผมมึนหัวไปหมด แต่ที่จริง...ผมก็มึนหัวเพราะทุกอย่างที่เป็นนายท่านนั่นแหละ

   มันดูดีขึ้นกว่าเดิมมาก จากที่เคยดูดีอยู่แล้ว

   หัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำระหว่างที่มันตระกองกอด มันยกตัวผมให้ขยับไปนั่งในที่ที่ไม่มีอ่างล้างมือ เพื่อที่ผมจะได้นั่งสบาย และมันก็จะได้บดเบียดแนบชิดร่างกายของผมได้อย่างสะดวกยิ่งขึ้น

   น้องชายของผมเริ่มตระหง่านในคลองสายตาของมัน

   “มึงสั่น...” คิ้วเข้มๆ ของมันเลิกขึ้นอย่างนึกสงสัย “สั่นทั้งๆ ที่ ‘อยาก’ เหรอวะ”

   “ก็...” มือของผมทั้งคู่จับต้นคอของนายท่าน “ไม่รู้ดิ”

   “...”

   “ถ้ามีคนอยากเข้าห้องน้ำล่ะวะ”

   “ฮ่าๆๆ” นายท่านหัวเราะ มือใหญ่ๆ ของมันเริ่มสัมผัสหยอกเย้าไปทั่วบริเวณเป้ากางเกงของผมที่ตุงอยู่ ตัวของผมอ่อนไปหมด ต้องเกาะตัวของนายท่านเอาไว้เป็นที่พึ่ง

   “ทำไมตกใจขนาดนั้น กลัวกูไม่ให้จับเหรอ”

   “...” เปล่าสักหน่อย กูระทวยกับมือของมึงที่เล่นกับเจี๊ยวกูอยู่เนี่ย

   “จับเลย อยากจับตรงไหนก็จับ กูให้จับหมดนั่นแหละ”

   ผมอ่อนปวกเปียกไปหมดเพราะคำพูดของไอ้นายท่าน สิ่งที่มันพูดทำเอาผมทั้งตัวชาทั้งตื่นเต้นแต่ก็ทำตามคำพูดของมัน
รู้สึกดีกับลำตัวแข็งๆ ของนายท่าน มันดูแลรูปร่างเป็นอย่างดีจนผมนึกอาย ผมรับกับการพรมจูบของมันอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้รู้สึกว่ามันจะเพิ่มดีกรีความร้อนแรงมากขึ้นกว่าครั้งเดิมๆ อีกด้วย มือใหญ่ๆ ของมันเริ่มกวาดไปทั่วร่างของผม จนในที่สุดมันก็สอดเข้ามาใต้เสื้อยืดที่สกรีนคำว่าสวัสดิการมอ S ของผม โดยที่มืออีกข้างของมันก็ยังคงหยอกเย้ากับเป้ากางเกงที่แสนตุงของผมอยู่

   ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมันแตะโดนยอดอก...

   จากนั้นผมก็ไม่รู้ตัวว่าผมเองก็ปลดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาเนี้ยบๆ ของมันออกจากกางเกงเหมือนกัน อีกทั้งมือของผมอีกข้างก็อยู่ที่หลังเอวใต้ร่มผ้าของมันอีกด้วย

   อย่างที่บอก...ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกอยากได้คนตรงหน้า เมื่อเราทั้งคู่เคลียร์ปัญหาหัวใจได้ตรงกัน เราก็อยากจะสัมผัสกันและกันมากขึ้นไปกว่าเดิม

   เป้าของนายท่าน...จะคิดถึงมือของผมมั้ยนะ

   มือที่ใช้ปลดเสื้อนักศึกษาของนายท่านจนกระดุมหลุดหมด เริ่มเล่นซุกซนกับเป้าของนายท่านแล้ว

   “อืม” มันรำพึง ทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิดนั่นก็คือจับมือผมให้ไปจับที่เป้าของมัน อีกทั้งยังออกแรงให้ผมนวดคลึง

   ผมรู้สึกเหมือนผมจะตาย...ตายเพราะขนาดนายท่านน้อยที่ผมกำลังกุมและขยุ้มอยู่

   ที่ทำให้ผมอยากตายมากไปกว่านั้นก็คือ...หน้าฟินเหมือนขึ้นสวรรค์ของนายท่าน

   ใจผมละลายด้วยความร้อนรุ่ม หน้าแบบนั้นของนายท่านกำลังปลุกเพลิงปรารถนาในตัวผมให้คุกรุ่น

   ต้องมากกว่านี้...ต้องสัมผัสมากกว่านี้

   ตัวของนายท่านบดเบียดร่างของผมแต่ก็ยังใช้มือควบคุมมือของผมอยู่ ผมใช้มืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วลำตัวท่อนบนที่สมบูรณ์แบบ ส่วนริมฝีปากก็ยังคอยตอบสนองต่อริมฝีปากของนายท่านที่จูบดูดดื่มกับผมอยู่เรื่อยๆ

   ผมผลักนายท่านออกไปเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้

   “มึงต้องไปประกวดต่อนี่”

   มันปล่อยมือออกจากตัวผมพร้อมยกขึ้นให้ดูสภาพตัวมัน “กูหล่ออยู่แล้ว มึงก็น่าจะเห็นๆ อยู่”

   “แต่ว่า...” เหงื่อที่เริ่มซึมของมันทำผมเป็นกังวล

   “ไม่เอาดิวะ” คราวนี้มันเริ่มบดเบียดผมที่นั่งตรงอ่างล้างมือ “มาทำกันก่อน อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่น”

   ให้ตายเถอะ...สาบานได้ว่าน้องชายผมมันเต้นตุบๆ

   “ทำ...ยังไง” สภาพของพวกเราตอนนี้พร้อมที่ไหน ทั้งสถานที่และก็ทั้งเวลาที่จำกัดจำเขี่ย

   ผมมองนายท่านด้วยตาเยิ้มๆ เพราะอารมณ์ปรารถนาของผมยังโลดแล่น สายตาของผมมองเห็นรูปร่างท่อนบ่นภายใต้ชุดนักศึกษาที่ถูกปลดกระดุมออกจนหมดตลอดเวลา

   ...นั่นจะไม่ทำให้ผมตาเยิ้มได้ยังไง

   สายตาของนายท่านลากยาวจากหัวเข่าของผมขึ้นไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของผม

   มันเลียริมฝีปากของตัวเองช้าๆ แทนคำตอบ

   เชี่ย...ผมใช้ปากไม่เป็นนะเว้ย

   แต่ก็...เคยดูคลิปมาบ้าง

   ผมมองไปที่นายท่าน มองไปทั่วทุกส่วนเท่าที่ผมจะมองได้ ไฟปรารถนาของผมทำให้ผมรู้ดีว่าผมควรจะทำอะไรต่อไปให้คนตรงหน้ามีความสุข ยิ่งเห็นส่วนที่ตูมเต่งออกมาระหว่างกึ่งกลางของร่างกายด้วยแล้ว...ผมก็เพิ่งรู้ตัวเองว่าผมกำลังกลืนน้ำลายอยู่
 
   รสของนายท่าน...มันจะเป็นยังไง

   นายท่านเข้ามาใกล้เพื่อจับเข่าผม ทำท่าจะค้ำราวกับกำลังก้มหน้าลงมาช้าๆ...

   เฮ้ย เดี๋ยว มันกำลังจะใช้ปากให้ผมนี่หว่า

   ผมรีบผลักมันออกไปพร้อมลุกขึ้นยืน นายท่านตกใจมาก หน้ามันถึงกับเสียไปเลยเพราะคิดว่าผมจะปฏิเสธ ผมรีบลูบไล้ไปทั่วร่างท่อนบนของมันช้าๆ ด้วยท่าทางที่ผมไม่เคยคาดคิดว่าตัวผมเองจะมีมารยาซ่อนอยู่ในตัวขนาดนี้

   จะโทษธรรมชาติดีมั้ย

   หรือควรโทษความรักของผมดี

   ผมทำได้ทุกอย่าง...ถ้าคนตรงหน้ามันจะมีความสุข

   เพราะผมอยากเห็นหน้าฟินเหมือนขึ้นสวรรค์ของมันอีกครั้ง

   “กล้า” มันพึมพำอย่างไม่อยากจะเชื่อ ซ้ำยังถูกอกถูกใจนักหนาที่ผมอ่อย ร่างของมันโอนอ่อนตามแรงผลักของผมง่ายมาก จนในที่สุดมันก็เข้าไปในห้องน้ำที่มีชักโครก

   ผมหันหลังให้มัน พร้อมปิดประตูลงกลอน ตื่นเต้นฉิบหายแต่ก็รู้สึกวูบวาบ...

   “ต้องการความเป็นส่วนตัวเหรอ” มันกระซิบขำๆ แตะตัวผมเหมือนเป็นของรักล้ำค่า

   “ก็แค่...อยากอยู่ที่แคบๆ กับมึงสองคน”

   มือของผมสั่นตอนที่เริ่มแตะเป้าของนายท่านพร้อมทั้งเลียริมฝีปากของตัวเอง เป็นอย่างนั้นอยู่ครู่หนึ่งจนนายท่านจับมือผมเอาไว้

   “เฮ้”

   ผมชะงัก เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาว่ามันต้องการอะไร

   “ให้กูได้อ่อยมึงบ้าง”

   ท่านผลักผมออกไปให้หลังผมชิดติดขอบผนังห้องน้ำ จากนั้นก็เริ่มใช้สายตาของมัน...ฆ่าผมให้ตายช้าๆ

   สิ่งที่มันแสดงออกมาคือใบหน้าต้องการสุดฤทธิ์พร้อมๆ กับทั้งปลดกางเกงตัวเองอย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาแลดูทั้งหวานทั้งเคลิ้มหนัก สลับกับการกัดริมฝีปากตัวเองช้าๆ พร้อมลมหายใจที่ส่งเสียงดังหอบถี่

   “แม่ง...” ผมร้องโอดครวญ รู้สึกอยากพุ่งเข้าใส่ตัวมันตั้งแต่ตอนนั้น

   หล่อมาก เซ็กซี่มาก...จนผมทั้งอยากได้และก็อยากตายไปพร้อมๆ กัน

   ถ้าไม่ได้มันในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้...ผมต้องระเบิดตัวเองตายชัวร์ๆ

   การทรมานผมยังไม่สาแก่ใจพอสำหรับอีกฝ่าย ตอนนี้นายท่านน้อยโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ในมือเจ้าของมันที่เริ่มจับมันโบกไปมา ขนาดใหญ่เป็นลำยาวของมันทำเอาผมอึ้งจนถึงกับอ้าปากค้าง

   ...อีกทั้งยังน้ำลายสอจนถึงกับต้องกลืนน้ำลายซ้ำๆ

   สีหน้าของนายท่านยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มันยังมองผมตาหวานเยิ้มพร้อมกับกัดริมฝีปากเหมือนเดิม ผมได้แต่ครางอย่างอ่อนระทวย ก่อนจะหมดความอดทน ผลักนายท่านพลิกชิดติดกำแพงจากนั้นก็เริ่มจูบไล่ตั้งแต่ริมฝีปาก ซอกคอ หัวไหล่ และยอดอก

   “อื้ม” นายท่านร้อง

   “ฝากไว้ก่อนนะ” ผมเคลื่อนย้ายริมฝีปากตัวเองมายังหน้าท้องฟิตแน่น “ตอนนี้มีเวลาแค่นี้”

   จากหน้าท้องมาถึงท้องน้อย และหลังจากนั้นก็มาถึง...ส่วนที่โดดเด่นซึ่งกำลังชี้หน้าชี้ตาผมอยู่

   มือของนายท่านเริ่มปล่อยให้นายท่านน้อยเป็นอิสระ ผมกลืนน้ำลายพลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่กำลังก้มต่ำลงมา มีใครบางคนเริ่มหมดความอดทนเหมือนกันกับผมแล้ว

   ตานายท่านดูเคลิ้มซะจนไม่เหลือมาดคุณชายอีกต่อไป

   ผมชอบแบบนี้ ชอบที่จะเห็นแบบนี้เพียงคนเดียว

   มือใหญ่ของอีกฝ่ายเริ่มจับมาที่ศีรษะของผม เป็นมือที่อบอุ่น พร้อมจะส่งสัญญาณบอกผมว่าเจ้าของมือกำลังมีความสุขในสิ่งที่ผมกำลังจะทำ

   ผมพร้อมแล้ว

   “ที่รัก...บอกกูมาก่อน”   

   กำลังจะอ้าปากรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอยู่แล้ว แต่ก็มันถามพร้อมกับใช้คำเรียกที่ผมไม่คุ้น แม่งเอ๊ย ผมชอบแฮะ

   “กูคือคนแรกของมึงใช่มั้ย”

   ถ้ารู้แล้วจะฟินใช่มั้ย...งั้นตอบให้ก็ได้

   แต่แทนที่ผมจะตอบด้วยคำตอบ ผมกลับตอบด้วยการใช้ริมฝีปากจูบไปที่ปลายยอดของนายท่านแทนอย่างเชื่องช้าและเนิบนาบ

   มือทั้งสองข้างของนายท่านจิกผมของผม ให้ตาย ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงใช้ปากให้กันและกัน

   เพราะการที่เห็นคนรักรู้สึกดี...เราก็รู้สึกดี มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

   “ท่าน” ผมกระซิบเรียก

   นายท่านลืมตาก้มหน้าเพื่อมองหน้าผม

   “ที่รัก...มึงมองกู”

   ผมอ้าปากช้าๆ ก่อนที่จะรับส่วนนั้นของนายท่านเข้ามาไว้ในปาก ใช้ดวงตาของตัวเองสื่อสารกับคนที่กำลังจับศีรษะของผมอยู่ตอนนี้

   ตาของผมอยากเห็นว่าคนคนนี้กำลังจะถูกแผดเผาเพราะสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่

   “แม่งเอ๊ย” อีกฝ่ายคราง “มึงดีว่ะ”

   นายท่านใหญ่คับปากผม ผมรู้สึกแปลกๆ และหายใจไม่ค่อยจะออก ไอ้สิ่งนี้ของมันใหญ่เกินกว่าปากเล็กๆ ของผมมาก แต่ไม่น่าเชื่อว่านายท่านมันจะรู้สึกดีกับการใช้ปากแบบเด็กอนุบาลของผม

   เพราะมันเอาแต่จิกผมของผม พร้อมๆ กับเริ่มชักนำผมว่าผมควรขยับปากและศีรษะของตัวเองยังไง

   ยิ่งผมใช้สายตา นายท่านก็ยิ่งเหมือนใกล้ละลายไปทั่วทุกขณะ มันเอาแต่ร้องเรียกชื่อผม สลับกับคำว่ามึงและก็ที่รัก ลิ้นของผมเริ่มขยับได้เก่งมากขึ้นเมื่อรู้ว่ามีตรงไหนที่นายท่านชอบ มีตรงไหนที่นายท่านรู้สึกเสียวซ่าน

   ทั้งสายตาและก็ลิ้นที่ทำงานไม่หยุด...ตั้งใจดูดดุนทั้งส่วนปลายและก็แทบทุกส่วนจนเกิดเสียงแผล่บ ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะยอมทำให้ใครมากขนาดนี้

   ใบหน้าที่ฟินเหมือนขึ้นสวรรค์ของนายท่านคือคำตอบ

   “แม่ง” มันพูด “ดีมาก...ดีเหี้ยๆ โอยยย”

   นายท่านชอบให้ผมสัมผัสส่วนปลาย

   “กล้า”   

   มันชอบให้ผมใช้ลิ้นกับตรงนั้น

   “โอ๊ย...กล้า”

   ผมตั้งใจมองหน้ามันรวมไปถึงตั้งใจดูดดุนตรงส่วนปลายมากเป็นพิเศษ

   “รักมึงนะ รักมึง...”

   มือของนายท่านเริ่มควบคุมให้ผมเร่งจังหวะ ผมอ้าปากให้กว้างที่สุดเท่าที่จะมากได้ อีกฝ่ายช่วยผมขณะที่ผมก็ช่วยอีกฝ่ายเหมือนกัน

   มันรู้สึกดีจนผมอธิบายไม่ได้ นี่เป็นสิ่งที่ผมทำกับคนที่ผมรักและมันดีมากๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะรู้สึกแบบนี้

   ถ้าไม่ใช่นายท่านคนนี้...ผมคงไม่มีความสุขแบบนี้กับใครอีกแล้ว

   “ใกล้แล้ว ทนหน่อยนะ”

   ผมของผมคงยุ่งไปหมดแล้วตอนนี้

   “ทนเพื่อท่านหน่อยนะ”

   ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าควรทำยังไงตอนนายท่านจะเสร็จ จังหวะมันเริ่มถี่มากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ผมควรจะ...

   “ใกล้แล้ว ใกล้จริงๆ”

   ท่านตั้งใจจะถอน แต่มือของผมรั้งสะโพกมันเอาไว้ทำให้มันแตกคาปากของผมเต็มๆ

   แม่งเปื้อนแฮะ...เยอะอะไรขนาดนี้วะ

   “ขอโทษ” นายท่านหอบหายใจแรงหลังจากพักหลังเสร็จ มันช่วยลูบส่วนที่เปื้อน ผมลองชิมรสนายท่านดู...รู้สึกว่ามันหวานปะแล่มๆ “ทิชชู แม่งเอ๊ย อยู่ไหนวะ”

   “ใจเย็นๆ” ผมยิ้ม พยายามจัดการตัวเองเท่าที่จะจัดการได้ “กูโอเคหรือเปล่า”

   “ยิ่งกว่าโอเคอีก” มันโผเข้ากอดผมพร้อมๆ กับจูบ จูบทั้งๆ ที่ผมยังมีรสของมันอยู่ในปากนั่นแหละ ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดของมันทำให้ผมรู้ว่ามันอยากเป็นหนึ่งเดียวกับผมมากแค่ไหน “กูจะตอบแทนยังไงดีล่ะเนี่ยเมียจ๋า”

   “เมียห่าไรล่ะ”

   ผมเอื้อมมือไปจับมือของนายท่านให้จับส่วนนั้นของผม มันยังคงตั้งชี้โด่ชี้เด่อยู่ตลอดเวลาที่อยู่กับนายท่านในนี้

   “แค่นี้พอ” ผมร้องขอ

   “จริงเหรอ”

   “กับจูบ”

   “...”

   “ไม่มากไปใช่มั้ย”

   “น้อยไปด้วยซ้ำ” นายท่านเริ่มจูบผม “แต่กูจะทำให้ดีที่สุด”

   ผมเสร็จไวมากเพราะผมอดกลั้นมานาน รสของนายท่านยังติดอยู่ในปาก อีกทั้งใบหน้าเซ็กซี่ของนายท่านก็ยังคงตาตรึงอยู่ในใจผมไม่มีวันหายไปง่ายๆ

   หล่อแบบนั้นแถมยังเซ็กซี่เหี้ยๆ แบบนั้น

   กูเริ่มหวงแล้วนะ...

   แค่ใช้ปากอย่างเดียวคงทำให้มันรักให้มันหลงไม่ได้หรอกมั้ง

   ในหัวของผมเริ่มคิดอะไรหลายอย่างปนๆ กัน

   ผมอยากให้มันหลงผม...เพราะผมหลงมันครับ

   รู้สึกได้ผมเริ่มหลงมันมากขึ้นกว่าเดิม...เป็นแสนเท่าล้านเท่า







   “ยืนยิ้มมาเลยนะมึง”

   “เบาเสียงหน่อยทิม ฝันอยู่ข้างหลัง”

   “เกิดอะไรขึ้น ทำไมข้างล่างเห็นแต่พวกพี่ๆ คนอื่นๆ ไม่เห็นพี่กล้า”

   “...”

   “แล้วมึงหายไปไหนตั้งหลายนาที”

   “..”

   “ทำไมหน้าตาดูอิ่มเอิบ เฮ้ย นี่อย่าบอกนะ...”

   “หึหึ”

   “โว้ยยยยยยยยยยยย แบบนี้ก็เรียกว่าได้ยาเพิ่มความหล่อมาจากพี่กล้าแล้วสิ”

   “ยาเหี้ยไรล่ะ”

   “ก็มึงไปเสียบเขาอ่ะ”

   “ยัง!”

   “...”

   “แม้จะอยากมากก็เหอะ แต่ยัง...มันรีบไปหน่อย”

   “ดูมีความสุขเนอะ”

   “มึงก็ลองมีอะไรกับคนที่มึงรักดูสิวะ”

   “แบบนี้เรียกว่ามีอะไรแล้วเหรอ”

   “มีดิ...สำหรับกูเรียกว่ามีนะ”

   “...”

   “ออรัลเซ็กส์มันก็เซ็กส์ป่ะ”

   “สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

   “ทิมน้อยหน้าแดงว่ะ ฮ่าๆๆ”

   “...”

   “กล้าแม่ง...”

   “ทำไม พี่กล้าทำไม”

   “ไม่รู้”

   “...”

   “เซ็กซี่เหี้ยๆ ร้อนแรงเหี้ยๆ”

   “...”

   “โอยยยยย สีหน้าของมันตอนทำ...”

   “พอ! มึงไม่จำเป็นต้องเปิดเผยกับกูหมดทุกเรื่องก็ได้!”

   “เฮ้อ”   

   “...”

   “กูหวงแน่ๆ กูต้องหวงมันอย่างหนักหน่วงแน่ๆ”

   “...”

   “โซ่ล่ามคนนี่มันราคากี่ตังค์วะทิม”








TBC*







เอามือปิดหน้าปิดหน้าพร้อมกับวิ่งหนี
ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนนนนนนนนน



   
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-11-2017 05:30:40
หลานทั้งสองคน ทำไรอยู่จ้า    :m22:   :mew3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 30-11-2017 05:38:44
แดดิ้นนนน แงงงง ทำไมเขาร้อนแรงกันจัง ปิดตาด่วนๆ555
ความรู้สึกของทั้งสองคงไม่ต้องพูดอีก แต่จะผ่านด่านคุณแม่ไปยังไง พราวฝันอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: koko0540 ที่ 30-11-2017 06:28:49
สารภาพว่าชอบพาร์ทที่ตัดมาแก๊งค์ลูกค่ายละครในส่วนท้ายของหลายๆตอนมาก รู้สึกได้รู้ความรู้สึกของนายท่านและความก๊องๆของแก๊งค์นี้ ดูน่าเอ็นดูแปลกๆ5554
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 30-11-2017 07:16:54
โฮ้ยยยยยยยยยยยยย ท่านโว้ยยยยยยยยยยยย
เกินไป เกินไปจริงๆ แงงงงงงงงงง ชอบบบบบบบ :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 30-11-2017 07:25:53
ต่างคนต่างหลงอีกฝ่าย ชอบค่ะ ชอบ 55555 :katai2-1:
ทั้งคู่ดูเซ็กซี่โพดๆ  :hao6:
กรี๊ดด  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-11-2017 07:45:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 30-11-2017 09:55:11
ชอบๆทั้งสองคน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 30-11-2017 10:09:56
กล้าทำดี ต้องสู้กะชะนีด้วยวิธีนี้แหละ  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 30-11-2017 10:42:36
ทำดีทั้งคู่ค่ะลูกกกก  :กอด1: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 30-11-2017 10:55:02
อ๋อยยยย เจอฉากเร่าร้อนแบบไม่ทันตั้งตัว นี่เปิดอ่านมาแบบเตรียมใจรับดราม่านะเนี่ย นึกว่ากล้าจะโดนแม่นายท่านเล่นงานอีก ที่ไหนได้กลายเป็นความเซ็กซี่ร้อนแรงของพี่กล้าซะงั้น ทีนี้ก็ทั้งหลงทั้งหวงกันทั้งคู่อะ แต่นายท่านนี่หนักหน่อยถึงกับจะซื้อโซ่เลย คือนายท่านควรใจเย็นๆนะคะ ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 30-11-2017 10:56:06
โอยยยยย กล้าหาญบอยเผ็ชชชชชชมาก!!!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 30-11-2017 11:24:49
เผ็ดมากเลยพี่กล้า  :-[ :-[ สงสัยต้องหาวิธีทำให้รักให้หลงอีกเยอะๆ  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 30-11-2017 11:42:10
กล้าแซ่บมากลูก​ อ่านไปจะเป็นลมไป :impress2:
พาร์ทห้องน้ำคือทำให้ลืมดราม่าทั้งหมดทั้งมวลในช่วง​แรกไปเลย555555​ หวังว่ากล้าจะพิชิตใจคุณแม่ได้น​ะ​ ปัญหา​มีอยู่แค่นี้แหละเพราะตัวนายท่านเองก็หนีกล้าไปไหนไม่พ้นละ :katai3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 30-11-2017 11:59:05
โอ้ยยยยย น่ารักกก นับถือใจของนายท่านมากเลยอ่ะ รักกล้ามาคนเดียวตลอด กล้าต้องสู้พยายามเอาชนะใจแม่ของนายท่านให้ได้นะ ชอบเพื่อน ๆ ของท่านมากอ่ะ 5555 เอ็นดู :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-11-2017 12:06:50
สายหื่นมาเจอกัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 30-11-2017 12:11:42
กล้าหาญบอยร้อนแรงจังเลยจ่ะพี่จ๋าาา :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 30-11-2017 13:00:19
ฟินนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-11-2017 14:00:50
 :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 30-11-2017 14:04:18
กรี๊ดดดดดดดดดดดด แงงงงงงง น่ารักกก กล้าน่ารักขึ้นเยอะเลยหลังจากได้อ่านพาร์ทนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 30-11-2017 14:48:16
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน   :z1: :z1: ณ จุดจุดนี้ คือ  :m25: :m25: :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4:  5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-11-2017 14:53:14
โอ้ยยยยย คือแบบบบบบบบบบบ เผ็ชมากกกก
 :hao7: :hao7: :pighaun: :pighaun: :m10: :m10:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: somisorange ที่ 30-11-2017 15:03:04
 :hao7: :hao7: :hao7: :m25: :m25: :m25: o13 o13 o13 กล้าสมชื่อ หุๆๆ จัดมาค่ะคนเขียน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-11-2017 16:27:23
ถถถถถถ แม่นายท่านนี่เอง  :fire: :fire: :fire:
ทำให้กล้า ต้องเทนายท่าน
ตอนนี้จะจับคู่ปาวฝันให้กล้าอีก
ช่างเป็นแม่ที่เอาแต่ใจตัวเอง
ไม่คิดถึงความสุขของลูกซะเล้ยยยยยย  :z3: :z3: :z3:

นายท่าน จะทำยังไงต่อไปนะ ในเมื่อรู้ความจริง  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
“โซ่ล่ามคนนี่มันราคากี่ตังค์วะทิม”  ฟินนนนนน
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 30-11-2017 17:11:35
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 30-11-2017 17:13:37
ฟินจ้าาาา
เบื่อความหลงกันและกันของคู่นี้ อิจฉาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MYYAOI ที่ 30-11-2017 17:35:11
ตอนแรกนึกว่าจะดราม่าหนัก ที่ไหนได้ตอนท้ายเลือดออกหนักมาก :o8: :-[ :mew3: :z1: :m25: :pighaun: :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 30-11-2017 17:48:51
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-11-2017 18:14:01
 :-[ :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kaamnutt ที่ 30-11-2017 18:16:33
 :jul1:โอ๊ยยยย กล้าหาญคนแมน ทำแบบนี้ระวังนายท่านจับกินนะ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-11-2017 19:50:33
คะ กล้าคนแมน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 30-11-2017 20:11:41
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
 
:o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 30-11-2017 20:41:23
ท่าน.... ถึงกับกับล่ามกันเลยหรา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 30-11-2017 20:55:23
มือไม้สั่นไปหมดดดดดดด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 30-11-2017 21:11:49
 :hao7 กล้าากินนายท่านเข้าไปแล้วว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JahNuna ที่ 30-11-2017 21:21:05
5555555 ถึงกะจะซืีอโซ่มาล่ามพี่ไว้เลยหรอ นายท่านนนนนนนนน.....โอ้ยยยยยย ดิ้นกระแด่วๆ บนเตียง หมอน ผ้าห่ม กระจายย ฟินล้านตลบ จบสีจมปู....ช้านนนจิครายยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 30-11-2017 21:32:22
ปิดหน้าวิ่งหนีด้วยคน / หาทิชชู่เช็ดน้ำลาย   :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 30-11-2017 21:38:48
ใจจะวาย แงง เค้าเข้าใจกันแร้ววว :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 30-11-2017 22:40:22
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 30-11-2017 22:43:15
โอยยยย...ตอนที่ 11 ทำเราระทวยไปไม่เป็นเลยนายท่านกับกล้าหาญ...  :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 30-11-2017 22:45:19
เบาๆ แต่เร้าร้อนมากๆ ตอนนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-11-2017 22:58:14
กรี๊ดดดด แฟนรักแฟนหลงแน่น้องกล้า เซ็กซี่ขนาดนี้ ท่านก็ปกติรักมากอยู่แล้ว ใจคอจะล่ามโซ่แล้ว
มีความลุ่มหลงในกันและกัน แม่น่ากลัวมาก เป็รปัญหาแน่นอนต่อไป  :katai1:

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 30-11-2017 23:52:41
อ้ากๆๆ ร้อนแรงมาก,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 30-11-2017 23:59:43
แม่นายท่านใจร้ายยย :z3:
กรีด กรีด กรีด มากเลยตอนนี้อ่านไปเขินไปเขิมมากๆชอบมากๆ
มาต่ออีกนะค่ะ :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 01-12-2017 04:21:57
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 01-12-2017 05:37:29
โอ้ยยยย.....คือแบบเธอสองคนอดทนกันมาสองปีพอปรับความเข้าใจกันได้ปั๊ปเธอก็จัดหนักเชียวนะ นี่ไม่อยากคิดหลังงานประกวดมันจะเป็นพิธีเข้าหอใช่ม่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: HeIsMine ที่ 01-12-2017 09:58:25
นายท่านถึงกับต้องล้ามพี่กล้าเลยรึ คริคริ  :katai3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 01-12-2017 11:00:47
โหยยยยย นายแม่ อยากตบชะนี สรุปแล้วมันจะทอมไหมฝัน ถ้ามาแย่งตายยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 01-12-2017 11:09:13
เค้าร้อนแรงกันอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 01-12-2017 17:00:32
กล้าหาญบอยแซ่บมาก เด็ดมาก
ทำดีมากลูก เอาให้นายท่านหลงหนูยิ่งกว่าตอนนี้เลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 01-12-2017 17:05:08
 :mc4: :z1: :mc4:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: อ๊วนอ้วน ที่ 01-12-2017 17:44:50
ฮือทำไมพี่กล้าไม่ให้นายท่านทำเหมือนที่พี่ทำละ เสียเปรียบอ่ะ :ling2: :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-12-2017 19:42:53
นายท่านจะเอาฮาไปไหน โซ่อ่ะนะ เอ๊ะ! หรือคิดจะทำจริง  :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 01-12-2017 22:23:01
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด  กล้าหาญบอยแซ่บเด้ออออออออ
ตายๆๆๆ แบบนี้นายท่านจะหนีไปไหนพ้นนนน  โอ่ยๆๆๆๆ ลืมเรื่องแม่ไปเล้ยยยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 01-12-2017 22:30:02
กล้าถ้าจะร้อนแรงขนาดนี้ คราวหลังบอกพี่เตรียมทิชชูด้วยยยย :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-12-2017 23:50:34
ร้อนแรงน่าดู ผ่านด่านแม่ไปให้ได้นะกล้า สู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-12-2017 00:27:07
ฟะ...ฟินแบบจมกองเลือด~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 02-12-2017 01:09:08
โอยอยากเสียสาวเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 02-12-2017 09:46:18
โว้ๆๆๆๆ ที่จิงกล้าเป็นคนร้อนแรงกว่าที่คิดอีกนะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 02-12-2017 14:58:25
นัวไปอีกค่าาา ทำไมกล้าหาญช่างกล้า ไปให้ขย่ำถึงที่ 55555

น่ารักดี ทุกอย่างเพราะนายท่านนะ กล้าหาญเลยมีความกล้า
แถมเจอสายตาเผ็ดเข้า น้องชายก็เรียกร้องมากมาย

นายท่านสยบแล้ว สยบอีก คือไม่เหลือร่างกลับมาเป็นนายท่านได้อีก

ความหวงต้องมาก งานห้ามต้องมาก ถึงขั้นจะล่ามโซ่ อีกนิดจะขังละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: hereg407 ที่ 02-12-2017 17:38:59
ถึงขนาดถามหาโซ่  นายท่านเป็นเอามากกก.....เป็นคนตลก  55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 03-12-2017 00:33:31
ท่านลูกก จะซื้อโซ่เลยหรอ 55555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 03-12-2017 01:53:45
โอ้ยยยตอนนี้ สุดดดอะ
พอร์นนนมากค่าาาา
ทั้งๆที่ยังไม่ถึงที่สุดแต่ทำไมพอร์นกันขนาดนี้อะ
แต่ละคนนยั่วกันไปมาสุดๆๆอะ
เซ็กส์แอพเพียลฟุ้งกระจายไปหมดเลยค่าาา
รออออ ยังคาใจเรื่องพราวฝันคนนั้นอยู่นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 03-12-2017 06:12:36
กรี๊ดดดดดดดดดด
เขิลลลลลล แงงงง
ตอนนี้เอ็กซ์มากๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: bigcat1889 ที่ 03-12-2017 11:32:09
คนอ่านจะละลายแล้วววววววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 03-12-2017 11:38:46
ตายๆ ต่างคนต่างหวงกันหนักเลยทีนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 03-12-2017 14:25:54
ท่านหลงหนักเข้าไปอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 03-12-2017 20:39:23
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 03-12-2017 23:06:51
 :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-12-2017 23:11:13
จาเปงลมมมมมม ทำไมร้อนแรแบบไม่ทันตั้งตัวขนาดนี้คะ ฮือออออ กล้าหาญบอยวางแผนร้ายให้เขารักเขาหลงไปอีกฮืออ นายท่านดีมากโซแดมฮอต ฉันรักเขา  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 04-12-2017 12:17:59
ติดตามจ้า  :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: BloodyBlue ที่ 05-12-2017 11:24:05
 :pighaun: :pighaun: :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Dreameekitanai ที่ 06-12-2017 14:52:17
เหมือนกับเราไปแอบดูเค้ามาอ่ะ
แต่หลังจากดูแล้ว ประตูห้องน้ำออกทางไหนฮ่ะ
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 06-12-2017 21:20:09
หลงอีนายท่าน หลงอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Khanomni ที่ 06-12-2017 21:54:11
รออ่านต่อค่าาา :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 07-12-2017 07:10:18
เอามือทาบอก ขุ่นพระะะะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 07-12-2017 14:37:21






ตอนที่ 12
กล้าหาญ






‘คบกับกูนะกล้า’

‘...’

‘เดี๋ยวกูดูแลมึงเอง’

‘ไม่ได้ว่ะ’

‘หา ทำไมอ่ะ'

‘ไม่ได้จริงๆ’

‘ที่ผ่านมามึงก็เหมือนชอบกูนี่’

‘...’

‘เกิดอะไรขึ้นวะ’

‘กูไม่ได้อยากเป็นเกย์ กลัวโดนล้อ’

‘มึงบ้าหรือเปล่า ทำไมต้องกลัว ใครล้อเดี๋ยวกูเอาตีนยัดปากพวกมันเอง’

‘กูมีพี่สาวต้องดูแล’

‘คบกับกูแล้วดูแลพี่สาวตัวเองไม่ได้หรือไง’

‘ท่าน’

‘กูไม่เข้าใจ’

 ‘มึงทำใจเหอะ ยังไงก็ไม่ได้จริงๆ’

‘กล้า ตอนมึงพูดเนี่ย มึงได้คิดถึงตัวเองตอนที่อยู่กับกูป่ะ’

‘...’

‘กูได้ยินแบบนี้กูเสียใจนะ’

‘ขอโทษ’

‘เดี๋ยว มึงจะไปไหน’

‘...’

‘กล้า กูชอบมึงมากนะ ทำไมมึงทำแบบนี้กับกูวะ’

‘...’

‘ไอ้กล้า!’










   นายท่านบอกให้ผมออกมาก่อน เพราะมันขอเวลาจัดการตัวเองนิดหนึ่ง อีกทั้งมันยังขอโทษด้วยที่มันออกมาส่งไม่ได้ คนของแม่มันอยู่ในตึกนี้มากเกินไป

   ผมเข้าใจทุกอย่าง ไม่มีน้อยอกน้อยใจอะไรทั้งสิ้น สิ่งที่เราเพิ่งให้กันละกัน ผมรู้สึกได้ว่าผมฟินมากที่สุดกว่าทุกวันตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ใครจะไปนึกไปฝันมาก่อนว่าผมจะมีวันนี้กับคนที่ผมชอบทั้งๆ ที่ผมเทมันแท้ๆ

   หลังจากนี้ไปผมคงไม่กล้าเทมันอีกแล้ว...ถ้าทำงั้นผมเองนี่แหละที่จะเจ็บปวด เป็นการฆ่าตัวเองตายชัดๆ

   ตอนที่เดินออกมาผมยังลบภาพใบหน้านายท่านที่กัดริมฝีปากกับเสียงครางกระเส่าๆ ของมันออกจากหัวไม่ได้เลย   

   โอยยยยยยย ตอนนี้ผมทั้งยิ้มทั้งเขินนนนนนนนน

   ปากของผมหุบยิ้มฉับเมื่อผมเห็นใครคนหนึ่งกำลังจะเดินสวนผม เธอคือพราวฝัน และเธอก็กำลังมองหน้าผมอย่างโคตรไม่ชอบใจเหมือนผมไปฆ่าหมาเธอตาย

   ผมสบตาเธอ จากนั้นก็ตัดสินใจเดินกลับไปหาเพื่อนดีกว่า ขอผมโฟกัสเรื่องความสุขก่อนเรื่องปวดหัวที่กำลังจะตามมาละกัน

   ผมคิดอยู่แล้วล่ะว่าถ้าหากคิดจะรักนายท่าน มันคงไม่ง่ายแน่ๆ แต่ตอนที่ผมเริ่มรักผมไม่ได้คิดครับ ผมรู้สึกเลย เพราะงั้นไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอก

   ให้ผมกับมันเสียเวลากันไปแค่สองปีก็พอ สองปีที่ว่านั่น...เราทั้งคู่ทรมานกันมาก

   ผมไม่อยากให้ระหว่างเรามันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว...ผมพอแล้ว











   “แม่งยังทำหน้าฟินไม่หาย”

   “นี่มันลืมเรื่องแม่นายท่านไปแล้วเหรอ”

   “โดนเอาจนตาลอยแม่งเป็นงี้นี่เอง”

   ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกมันรู้ ถึงแม้ว่ามันจะคิดลึกเกินไปหน่อยก็เถอะ แต่การที่ผมหายไปหานายท่านไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เพื่อนกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมาของผมมันสามารถคิดเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้เชียว

   หรือผมกับนายท่านมันเดาง่ายวะ

   ผมยังเคลิ้มไม่หายกับสัมผัสของนายท่านเมื่อไม่กี่สิบนาทีก่อน รู้สึกว่าเราสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้น ยิ่งผมนึกถึงใบหน้าที่หลับตาพริ้มของนายท่านพร้อมกับเสียงที่เรียกผมว่า ‘ที่รัก’ ผมก็ยิ่งรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว เหมือนโลกใบนี้มันสวยงามทั้งๆ ที่ไม่มีม้าโพนี่หรือทุ่งดอกลาเวนเดอร์อยู่แถวนี้

   นี่สินะอาการของคนอินเลิฟ

   สมัยก่อนนายท่านก็ทำผมรู้สึกอย่างงี้ได้นั่นแหละ เพียงแต่ว่าตอนนั้นมันไม่สุดๆ เหมือนอย่างตอนนี้ ทุกอย่างเป็นใจ ผมกับมันใจตรงกัน...เพียงแต่เราทั้งคู่แค่มีอุปสรรคขวางกั้น

   อุปสรรค...ที่ชิ้นใหญ่เท่าบ้านนายท่านสิบหลังรวมกัน

   ผมเล่าให้ฟังหรือยังว่าบ้านมันใหญ่ฉิบหาย

   ...เฮ้อ คงยังสินะครับ งั้นก็แปลว่าอุปสรรคที่ว่านั่นใหญ่มากมายนั่นแหละ

   ตอนนี้ผมกับเพื่อนมาอยู่ที่ใต้โรงยิมแล้วเพื่อเตรียมส่งข้าวส่งน้ำให้น้อง ไอ้เอ้ทำหน้าหงิกใส่ผมกับเพื่อนเล็กน้อยที่โดดงาน แต่จริงๆ แล้วผมคิดว่ามันหงุดหงิดที่พวกผมไปดูดาวเดือนแบบไม่เรียกมันไปด้วยมากกว่าโดดงานอีกนะ
 
   “เฟรชชี่ไนต์คืนนี้แม่งต้องมันส์สัดแน่ๆ”

   “จะได้เต้นมั้ย มึงดูงานมึงดิ กองท่วมหัว”

   เซียนกับตงกำลังเถียงกัน พวกมันชอบวงดนตรีวงนี้มากแต่ติดอยู่ตรงที่ว่าพวกเรามีงานที่ต้องทำ วันนี้ของทุกปีจะมีสถิติเรื่องการดื่มน้ำเปล่าของน้องปีหนึ่งมากที่สุดเพราะแม่งต้องใช้ร่างกายมากที่สุด เป็นวันที่จะได้ปลดปล่อยความเหนื่อยล้าทุกอย่างจากการรับน้องที่ต้องตื่นเช้าตลอดหลายๆ วัน

   “ขอโทษนะ เซียนกับกล้าว่างคุยมั้ยจ๊ะ” มูมู่เดินเข้ามาหาผมกับเพื่อนโดยตรง

   “ว่าไง”

   “เราอาจจะขอแรงทั้งสองคนไปเสิร์ฟน้ำให้แขกกิตติมศักดิ์หน่อยน่ะ”

   ผมกับเซียนมองหน้ากัน “ทำไมต้องเราสองคนอ่ะ”

   “ก็เซียนกับกล้าหล่อสุดในฝ่ายสวัสฯ นี่”

   ฟังแล้วรู้สึกหน้าชื่นตาบาน แต่หน้าตาของมูมู่จริงจังเกินกว่าที่จะคุยเล่นกับผม ผมกับเชี่ยเซียนพยักหน้าเป็นเชิงตกลง เพราะเราทั้งคู่ก็ไม่ใช่สวัสฯ ที่ดีเด่อะไรมากมาย อย่างน้อยก็ขอแค่รับงานที่มูมู่มอบหมายมาให้นี่ได้ก็พอ

   แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาเริ่มเล่น RoV รอน้องๆ ทยอยเข้าโรงยิมเพื่อดูการประกวด น้องๆ จะได้เชียร์การประกวดดาวเดือน โชว์สปิริตของคณะ หลังจากนั้นก็จะเข้าสู่พิธีการรับเด็กปีหนึ่งมาเป็นรุ่นน้องจากรุ่นพี่ ท้ายที่สุดก็คือเฟรชชี่ไนต์ คอนเสิร์ตสุดมันส์ที่มหา’ลัยของผมไม่เคยจ้างวงเล็กๆ ฉิ่งฉับมาเล่น

   เขาจ้างวงระนาดเอกมาเลยทีเดียว

   โอเค ผมไม่เล่นมุกนี้ก็ได้

   ก็ตอนนี้ผมว่างนี่...หลังจากที่ไอ้พวกนี้มันมีแอสซาซินมือดีอย่างนายท่านมาอยู่ในทีม พวกมันก็ไม่สนใจจะเรียกผมไปเล่น RoV ร่วมกันกับพวกมันอีกเลย ตอนนี้เพื่อนๆ ของผมกำลังหัวร้อนกันใหญ่เนื่องจากทีมที่กำลังเจออยู่นั้นค่อนข้างโหดหิน เรียกได้ว่าฆ่าได้คือฆ่า ไร้ซึ่งการปราณีใดๆ ทั้งสิ้น

   “นายท่านให้ใครมาเล่นตัว ’รักกล้ามาก’ ของมันวะเนี่ย” เซียนบ่นอุบอิบ “ตายไปห้าครั้งแล้ว ปกติท่านมันตายไม่เกินสามครั้งต่อเกมนะ”

   “แป๊บ กูพิมพ์ถามให้”

   “อาจจะเป็นทิมหรือไม่ก็นุกหรือเปล่า” ผมเอ่ยลอยๆ หลังจากที่ไม่มีส่วนร่วมกับเพื่อนมานานหลายนาที

   “จำได้ว่านุกเล่นดี แต่ไอ้ทิม...ชักไม่แน่ใจ” เซียนหน้านิ่วคิ้วขมวด แบบนี้แสดงว่าพวกมันลงแบบจัดอันดับหรือลงแรงค์ ไม่ได้เล่นแบบปกติชัวร์ๆ ถ้าแพ้คืออันดับจะลดครับ คนถึงได้หัวร้อนกันนี่ไงเวลาที่คนในทีมเล่นได้ไม่น่าพอใจ

   เรื่องหลักๆ ในชีวิตของไอ้เซียนมีเรื่องเสือก เรื่องกิน เรื่องหน้าม่อ และก็เรื่องเกมนี่แหละครับ นอกนั้นเป็นเรื่องรองหมดเลย

   “นั่นไง ไอ้น้องทิมมันเล่น” หมูหันร้อง

   “กูพิมพ์ด่ามันแป๊บ” เซียนเอ่ย

   “สัด จริงจังไปทำไมวะ”

   “กูจะตกไดมอนด์แล้วโว้ยสัดกล้า บรอนซ์อย่างมึงจะไปเข้าใจอะไร”

   ไอ้เหี้ยเอ๊ย...ผมจะขออธิบายคร่าวๆ ให้ฟังว่าไดมอนด์อยู่สูงกว่าบรอนซ์อยู่ค่อนข้างมากครับ เพราะบรอนซ์ถือว่าเป็นอันดับที่ล่างที่สุด แต่ไดมอนด์ก็ยังไม่เด็ดที่สุดอยู่ดี การลงจัดอันดับมันยากเพราะต้องเล่นดีและสามัคคีกันทั้งทีม ที่ไอ้เซียนหัวร้อนก็เพราะมันกำลังจะตกจากระดับไดมอนด์มาเป็นระดับแพลตินัม

   จะเหี้ยอะไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้มันเริ่มพิมพ์ด่าไอ้ทิมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมขยับคอไปมองจอของไอ้เซียน

   Mortos ถ้าจะเล่นตัวไอ้ท่านก็เล่นให้มันดี
  Mortos เล่นแบบนี้บอกเลยว่าถ่วงเพื่อนมาก
   Mortos แรงค์มันตกขึ้นมาเมิงรับผิดชอบยังไง


   Mortos ในที่นี้คือชื่อฮีโร่ RoV ตัวที่เซียนมันกำลังเล่นนะครับ เวลาแชตในเกมจะขึ้นชื่อฮีโร่ แทนที่จะขึ้นชื่อตัวละคร อีกอย่างมันตั้งใจเปลี่ยนคำว่ามึงเป็นเมิงด้วย

   ผมแอบเห็นไอ้หมูหันกับไอ้ตงมองสบตากัน พวกมันคงไม่ได้จริงจังกับเกมตอนนี้เท่าไอ้เซียน ผมค่อยๆ ตบบ่าไอ้เซียนให้มันใจเย็นๆ แต่มันก็พิมพ์ด่าไอ้ทิมลงไปอีกรอบ

   Mortos เล่นให้เก่งเหมือนที่มึงจำชื่อไอจีคนอื่นหน่อย

   โอ้โห...แรงว่ะ นั่นเอกลักษณ์ประจำตัวเพื่อนรักของนายท่านเลยนะ

   ผมเพิ่งเห็นตัว Murad ฮีโร่ที่ทิมกำลังเล่นภายใต้ไอดีของนายท่านตายไป หลังจากนั้นทิมก็พิมพ์ตอบกลับมาโดยนิ่งไปอยู่หลายสิบวินาทีเลยทีเดียว

   Murad ขอโทษครับพี่เซียน

   ลองเหลือบไปมองหน้าเพื่อนดู...สีหน้ามันก็ไม่ได้ผ่อนปรนลงแต่อย่างใด ไอ้สัดนี่ก็นะ จะจริงจังอะไรขนาดนั้น อันดับมันลงได้มันก็ขึ้นได้

   “ไม่ใช้คำว่าเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ว่ะ” หมูหันกระซิบกับตง

   “มาคุสัดๆ” ตงเอ่ยตอบ

   ผมโนคอมเมนต์ใดๆ กับเรื่องนี้ ได้แต่เกาหัวแกรกๆ พยายามไม่ไปกวนไอ้เซียน ผู้ซึ่งตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่ม แม้จะเกลียดขี้หน้ามันแต่เวลามันโกรธมันก็น่ากลัวเหมือนกัน เพราะงั้นผมไม่ไปกวนมันจะดีที่สุด

   ตอนที่ผมแยกกับนายท่าน ผมก็รู้มาว่ามันต้องติดอยู่กับแม่และก็น้องปาวฟันนั่นแน่ๆ ในทีแรกก็รู้สึกตะหงิดๆ อยู่ในใจอยู่หรอก แต่พอรู้ว่าโทรศัพท์นายท่านอยู่ในมือทิมเท่านั้นแหละ ผมก็ได้เบาใจ อย่างน้อยทิมกับนุกก็อยู่กับนายท่านตอนนี้ ไม่ได้อยู่กับน้องพราวฝันตามลำพัง

   ยังจำตอนที่อมรมันพยายามจับไข่นายท่านได้หรือเปล่า ผมก็เพิ่งเข้าใจในตอนนี้นี่เองนี่แหละว่าทำไมผมถึงได้หงุดหงิดขนาดนั้น

   ใช่ครับ บางทีผมก็เป็นคนขี้หวง จำได้เลยว่าหน้านายท่านมันไม่ไหวขนาดไหน นั่นยิ่งก็ทำให้ผมรู้สึกขุ่นเคืองมากขึ้น แต่ไอ้อมรก็คือไอ้อมร มันก็เล่นๆ ไปงั้น ที่ได้จับมานิดๆ หน่อยๆ ก็คือกำไรชีวิตนั่นแหละ

   เซียนกับคนอื่นๆ เลิกเล่น RoV อีกหลังจากที่จบเกมนั้น พวกเรานั่งรอเวลาไปเรื่อยๆ ฟังไอ้หมูหันกับไอ้ตงวิเคราะห์ขาอ่อนสาวๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมา จนในที่สุดก็ถึงเวลาที่น้องๆ คณะต่างๆ เดินเข้าโรงยิม

   ผมกับเพื่อนไปประจำอยู่จุดทางเข้า คอยแจกน้ำแจกท่าเผื่อเด็กๆ จะหิว น้องๆ ดูพร้อมสำหรับคืนนี้จึงไม่ได้หยิบน้ำติดไม้ติดมือกันไปเท่าไหร่ แต่สำหรับพี่ๆ อย่างพวกผมแบตใกล้จะหมดเต็มที สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเราทำงานกันหนักมาก แม้จะอยากให้งานนี้ผ่านไปไวแค่ไหน แต่ก็ยังไม่อยากเปิดเทอมอยู่ดี ทุกคนสัมผัสได้ถึงความย้อนแย้งนี้มั้ยครับ...

   ตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมาอีกที ผมก็เห็นแก๊งซีเคียวริตี้มาหยุดยืนตรงหน้าผมกันเยอะมาก พวกนี้แม่งมีแต่วิศวฯ ทั้งนั้น

   “น้ำขายไม่ค่อยดีเหรอวะกล้า” เชนเป็นคนทักผม การที่มีพวกวิศวฯ มายืนรวมอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ทำเอาผมรู้สึกกระอักกระอ่วนใจแปลกๆ สิ่งที่มันพูดก็เหมือนเปรียบเปรยว่าไม่ค่อยมีน้องมาหยิบน้ำของผมเท่าไหร่ครับ

   “ก็...อย่างที่เห็นอ่ะ” ผมหยีตาสู้แดดยามบ่ายเพื่อมองหน้าเชน

   “พวกกูขอได้ป่ะ”

   ผมหันไปมองมูมู่ เธอไม่ได้สนใจอะไรผมเลยเพราะเธอเดินผ่านหน้าผมไปต้อนรับน้องๆ คณะนิเทศฯ ของเธอ เมื่อเห็นอย่างนั้นผมจึงพยักหน้าส่งให้เชน

   ทันทีที่ผมอนุญาต พวกนั้นก็หยิบกันใหญ่ ไม่รู้ไปกระหายมาจากไหน

   “เห็นมั้ย ทีนี้ก็ขายดีแล้ว” เชนยิ้ม ก่อนจะเดินนำเพื่อนไปทางอื่น

   กว่าจะรู้ตัวว่าผมโดนเพื่อนกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมาอีกสามคนจ้อง เชนมันก็เดินไปไกลแล้ว

   “ตั้งแต่กูดึงตัวมันมาจากห้องวันนั้น...มันก็พาตัวเองมาถึงจุดๆ นี้แล้วเหรอวะ” หมูหันพึมพำ

   “อะไรวะ” ผมถามเพื่อน

   “จีบมึงไง”

   “เฮ้ยนุก หวัดดี” ตงเอ่ยทักคนที่นำหน้าขบวนของพวกเด็กนิเทศฯ หลังคำพูดของหมูหันพอดี ผมกับเพื่อนคนอื่นหันไปรับไหว้นุกที่ยิ้มส่งมาให้ จนกระทั่งสายตาของผมไปเจอะเข้ากับทิม

   มันยิ้มแห้งทักผม ตง และก็หมูหัน แต่ไม่ทักไอ้เซียน...

   “น้องมันโกรธมึงอ่ะ” ตงหัวเราะหึๆ หันไปตีมือกับหมูหันที่เห็นด้วยกับมันใหญ่

   “อ่อน” เซียนพูด “แค่โดนกูด่าในเกมเฉยๆ ทำมาเป็นเคือง”

   “มึงก็พูดแรงไง” ผมเอ่ย “การพูดชื่อไอจีคงจะสำคัญกับมันแบบที่ไม่มีใครเข้าใจ”

   เซียนขมวดคิ้วมองหน้าผม ก่อนจะสบถออกมาอย่างเซ็งๆ จากการที่ผมคบกับมันมานาน ผมรู้ว่าเรื่องนี้ทำเอาคนอย่างมันเซ็งมากเลยทีเดียว

    ที่แน่ๆ คงไม่ใช่เรื่องไอ้ทิมพาทีมแพ้แล้วครับ

   ...แต่เป็นเรื่องที่โดนไอ้ทิมเมิน












   “เอ้”

   “...”

   “นี่น้ำ มีน้องอยากได้น้ำ” ผมป้องปากบอกเอ้ที่ยืนอยู่หน้าสแตนของคณะเศรษฐศาสตร์ ก่อนที่ส่งน้ำขวดเย็นๆ ไปให้เอ้ที่หันมารับ มันกลับไปทำหน้าที่ผู้นำของคณะอีกครั้งเนื่องจากการเชียร์ดาวเดือนมีการโชว์สปิริตคณะ ตอนนี้ในโรงยิมกำลังคึกคักไปด้วยเสียงเชียร์และก็เสียงเพลงสันทนาการสำหรับโชว์ความสามัคคี แน่นอนว่ากิจกรรมแบบนี้ต้องมีน้องจำนวนไม่น้อยที่หิวและกระหาย

   ฝ่ายสวัสฯ อย่างผมกับเพื่อนจึงมีงานไม่ขาดมือ

   ไม่รู้อะไรดลใจให้คณะเศรษศาสตร์กับคณะนิเทศศาสตร์ได้นั่งสแตนติดกัน มีหลายครั้งที่ผมแอบแจกน้ำให้เด็กๆ ที่ถือป้ายเชียร์ของนายท่านเหมือนกัน บอกเลยว่าคนที่เชียร์นายท่านนั้นไม่ได้มีเฉพาะคณะนิเทศฯ ครับ แต่มีคณะอื่นด้วยที่แอบทำป้ายเชียร์ให้นายท่าน

   ตำแหน่งเดือนมหา’ลัยแม่งนอนมาให้มันอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

   “กล้า เซียน มานี่” มูมู่เดินเข้ามาดึงแขนผมกับเซียน “ตามหาตัวตั้งนาน”

   “หา”

   “มีอะไรเหรอ”

   “เสิร์ฟน้ำให้แขกกิตติมศักดิ์ไง”

   ผมกับเซียนลืมไปเสียสนิท จำเป็นต้องทิ้งหน้าที่ที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานระหว่างนี้ทิ้งไป ทันทีที่ผมหันไปมองเวที ผมก็ถึงกับช็อกทันทีเมื่อรู้ว่าแขกกิตติมศักดิ์นั้นเป็นใคร

   นี่ผมลืมแม่นายท่านไปได้ยังไง

   เท้าของผมอยากจะหยุดเดินกลางคันแต่สถานการณ์มันกลับไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เซียนเริ่มมองหน้าผมราวกับมันรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่

   มันถึงเวลาที่จะเลิกหนีแล้วมั้ง

   ถ้าอยากแมนให้สมกับคำที่เคยพูด ผมก็ต้องเลิกวิ่งหนีได้แล้ว และครั้งนี้ก็ไม่ใช่เพื่อตัวผม

   ...แต่เป็นเพื่อนายท่าน

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”

   เสียงกรี๊ดที่ดังกระหน่ำลั่นโรงยิมช่วยทำให้ผมกลับมามีสติอีกครั้ง

   ต้นเหตุของเสียงกรี๊ดไม่ใช่ผมกับเซียนที่เดินอยู่กลางลานข้างล่างในโรงยิม (มันจะใช่ได้ยังไง) แต่เป็นไอ้นายท่านที่โผล่หัวจากหลังเวทีมาคุยกับแม่ของมันครับ แค่มันโผล่มานิดๆ คนก็กรี๊ดกันแล้ว

   มันหล่อกว่าตอนที่ผมเจอมันอีก ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อนะครับว่าผมกับมันทำ ‘อย่างนั้น’ กันก่อนที่มันจะขึ้นเวทีประกวด

   ใบหน้าของผมแดงขึ้นมาอีกระลอก ลืมไปชั่วขณะว่าผมกำลังจะเผชิญหน้ากับความน่ากลัวยิ่งกว่าบ้านนายท่านสิบหลังรวมกัน
นั่นก็คือผู้บริหารค่ายเอสเอ็น

   คุณนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์
   
   มูมู่กำลังจัดแจงถาดให้ผมกับเซียนถือในบริเวณหลังเวที ระหว่างที่ผมกำลังรออยู่นั่นเอง ผมก็โดนมือใหญ่มือหนึ่งมาสะกิดที่ด้านหลัง

   ตอนที่หันไปดู ผมนี่แทบจะหงายหลังลมตึง

   นายท่านในชุดนักศึกษาแบบโคตรอภิมหาหล่อกำลังมองผมอยู่

   “เอ่อ...”

   “นี่มึงกำลังทำอะไรเนี่ย”

   ผมไม่สามารถปั้นหน้าปกติต่อหน้ามันได้ เพราะเราเพิ่งผ่านเหตุการณ์น่าเขินอายแบบนั้นมาด้วยกัน ว่าที่เดือนมหา’ลัยจ้องมองผม ก่อนจะเริ่มอมยิ้ม

   “คิดอะไรอยู่”

   “เปล๊า” คำตอบของผมเป็นเสียงสูง มันคงฉลาดพอที่จะรู้ว่าผมโกหก

   “ร่างกายมึงโอเคใช่มั้ย”

   “ทำไมกูจะไม่โอเค” นี่มึงจะคุยเรื่องแบบนี้กับกูตรงนี้จริงๆ เหรอวะ

   “ก็เพิ่งจะเอาน้ำออก นึกว่าจะไม่มีเรี่ยวมีแรง”

   โอ้โห แม่งพูดจาทะลึ่งตึงตังแบบนี้เลยเหรอ ว่าแต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนมันกำลังดูถูกว่าผมอ่อนแอวะ หรือผมคิดมากไป

   “ใจเย็น” มันหัวเราะเล็กน้อย คงรู้อยู่ลึกๆ แหละว่าผมแอบเคือง แต่ก็นิดหน่อยเท่านั้นแหละ

   “นี่มึงไม่เครียดเลยเหรอวะ”

   “เครียดเรื่องอะไร”

   “เรื่องที่มึงกำลังจะประกวดไง”

   “ต้องเครียดเหรอวะ” มันเลิกคิ้ว ผมลืมไปว่าไอ้นายท่านมันเหมาะสมกับตำแหน่งนี้ขนาดไหน มันไม่จำเป็นต้องเครียดเลยสักนิด “มึงช่วยกูผ่อนคลายไปแล้ว...ทำไมกูจะต้องเครียดอีก”

   แม่งวกกลับมาเรื่องนี้อีกแล้ว ผมพยายามเลี่ยงไปพูดเรื่องอื่นเพราะกลัวตัวเองจะเขินจนบิดเป็นสาหร่ายสไปรูลิน่า แต่นายท่านก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเลย ดูมันชอบที่จะเห็นผมปั้นสีหน้าไม่ถูก ท่าทางมันมีความสุขมากเมื่อนึกถึง ‘เรื่องนั้น’ ของเรา

   โว้ยยยย กูเขินนะไอ้สัด

   ...และในระหว่างที่ผมกับมันกำลังยืนเขินๆ กันอยู่นั่นเอง นายท่านก็โดนใครคนหนึ่งเรียกตัวไป

   “มาเตรียมตัวได้แล้วท่าน”

   น้องปาวฟัน...

   ต้องวีไอพีขนาดไหนนะถึงได้เดินเหินไปทั่วได้ขนาดนี้ เธอมองหน้าผมอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับทำท่าจะมาดึงแขนนายท่านไปด้วย

   โอ้โห กล้ากว่าอมรไปอีก นี่น้องปาวฟัน (สรุปผมจะเรียกเธอด้วยชื่อนี้จริงๆ ใช่มั้ย) เธอไม่ได้เกรงใจสายตาของคนที่อยู่หลังเวทีตรงนี้เลยหรือไง แต่จะโทษเธอคนเดียวก็ไม่ได้ ผมกับไอ้นายท่านเองก็เพิ่งจะคุยเรื่องอย่างว่ากันอย่างไม่สนอกสนใจใครเมื่อสักครู่เหมือนกัน

   “แป๊บ ยังคุยกับกล้าไม่จบ”

   นายท่านสะบัดแขนของปาวฟันออก แม้จะไม่ได้สะบัดแรงแต่ก็ทำให้ปาวฟันหน้าเสียได้เหมือนกัน เธอมองผมอย่างไม่ชอบใจเอามากๆ

   ผมเชื่อว่า...เธอเกลียดผมเลยแหละ

   แมนมั้ยเนี่ย...ทำผู้หญิงเกลียดเข้าจนได้

   “มึงกำลังจะทำอะไรกล้า ออกไปเสิร์ฟน้ำให้แม่กูใช่มั้ย”

   ผมพยักหน้าหงึกๆ “สถานการณ์พาไป”

   “ไหวเหรอ จริงๆ แล้วกูอยากจะคุยกับมึงให้มากกว่านี้ก่อน นี่พวกเราเพิ่ง...”

   “จริงๆ กูควรไหวตั้งนานแล้ว” ผมตบไหล่มันเบาๆ คนภายนอกที่มองมาอาจจะนึกว่าผมกำลังให้กำลังใจ ‘น้องโรงเรียน’ อยู่ “สมัยก่อนกูพร่ำบอกคนนั้นคนนี้ว่ากูแมนนักแมนหนา ภาคภูมิใจกับคำสรรเสริญเยินยอที่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มอบให้ สิ่งเหล่านั้นแม่งเหี้ยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่กูควรทำ”

   “ทำอะไรวะ” มันเลิกคิ้ว

   “สู้เพื่อมึงไง” ผมยิ้ม ก่อนจะรับถาดมาจากมือไอ้เซียนแล้วค่อยๆ เดินตามหลังมันไป

   นายท่านมองผมอย่างทึ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ บรรจงส่งรอยยิ้มมาให้

   “ขอให้โชคดีกับการประกวดนะ” ผมไม่ลืมที่จะอวยพรมัน

   “คอยมองกูให้ดีล่ะ”

   นึกไปถึงคำพูดที่มันเคยพูดกับผมเมื่อสมัยก่อน เป็นคำพูดที่ติดตาตรึงใจผมมากมายเลยทีเดียว ตอนนั้นผมเขินมากหลังจากที่ได้ยิน แต่ท่านก็ไม่ได้รับรู้

   ครั้งนี้ผมขอให้มันรับรู้ความรู้สึกของผม โดยที่มันเป็นฝ่ายรู้สึกเขินเสียเอง

   “กูมองมึงตลอดอยู่แล้วท่าน”










[ มีต่อนะคะ ]






หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 07-12-2017 14:37:43








   ลองทายสิครับว่านายท่านได้ตำแหน่งเดือนมหา’ลัยไปครอบครองหรือเปล่า

   มันได้ตำแหน่งสมกับที่ผมคิดเอาไว้ โดยมีเสียงกรี๊ดถล่มโรงยิมและสายสะพายมากมายเป็นสักขีพยาน ผมที่ทำหน้าที่สวัสฯ อยู่ได้แต่ยืนมองมันอยู่ในตรอกซอกของโรงยิมซึ่งค่อนข้างมืดเมื่อเทียบกับแสงสว่างบนเวที

   ผมยิ้มยินดีกับนายท่าน แต่ในใจกลับรู้สึกหน่วงแปลกๆ

   คุณนายหญิงจำผมได้ ตอนที่ผมเสิร์ฟน้ำให้ท่าน ท่านมองหน้าผมเหมือนผมเป็นมารมาขัดขวางความสุขที่จู่ๆ ก็โผล่เข้ามาในชีวิตกะทันหัน จะว่ายังไงดี ตั้งแต่ที่ผมกับท่านคุยกันเรื่องที่ให้ผมอยู่ห่างๆ นายท่าน ท่านก็คงจะคิดว่าผมคงแมนพอที่จะไม่ยุ่งกับลูกชายของท่านอีก แต่ทว่าตอนนี้...ผมกลับกล้าที่จะโผล่หน้าไปให้ท่านเอง อีกทั้งยังมองจ้องเขม็งอย่างไม่เกรงกลัวไม่เหมือนสมัยก่อนอีก

   ผมเปลี่ยนไป...คุณนายหญิงน่าจะรู้สึกได้

   บรรยากาศระหว่างผมกับแม่นายท่านไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว

   เพราะงั้นผมจึงได้มองนายท่านด้วยสายตาหน่วงจิต แม้เราสองคนจะใกล้ชิดกันมากขึ้นแต่ไม่รู้ทำไมผมยังรู้สึกเหมือนผมยังต้องสู้อะไรอีกมากเพื่อที่จะได้นายท่านมา ทั้งแม่มัน น้องปาวฟัน แล้วไหนจะต้องมารับมือกับความโด่งดังมากมายมหาศาลที่กำลังจะตามมันมาในไม่ช้านี่อีก

   เราใกล้กันมากขึ้น หรือเราไกลกันมากกว่าเดิม

   “กล้า ออกไปขนน้ำข้างนอก” อมรเดินมาเรียก ผมจึงได้สติก่อนจะรีบไปเอาน้ำเข้ามาในโรงยิม หลังจากประกวดเสร็จคงเป็นกิจกรรมเฟรชชี่ไนต์ที่น้องๆ หลายคนรอคอย ไอ้เซียนกับไอ้ตงนี่แทบจะไปเกาะขอบเวที ส่วนผมน่ะเหรอ...ไม่อินตั้งแต่เสิร์ฟน้ำให้แม่นายท่านเสร็จแล้วล่ะ

   ผมหน่วงก็จริงครับ...แต่ผมไม่ได้คิดจะยอมแพ้นะ ขอเวลาผมเป็นพระเอกเอ็มวีเพลง ‘เพื่อท่าน แพ้บ่ได้’ สักหน่อยเถอะ

   แสงสว่างในโรงยิมเริ่มจะมืด พิธีกรของมหา’ลัยก็เริ่มพูดจาบิลด์อารมณ์เด็กๆ  ผมยืนอยู่นิ่งๆ กับเฝ้าน้ำหลายขวดที่ถูกแช่เย็นในกล่องโฟม พยายามมองซ้ายมองขวาว่าจะมีเด็กคนไหนกระหายน้ำหรือเปล่า จุดที่ผมยืนอยู่คือข้างล่างทางซ้ายของเวที แต่ผมไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเวทีนะครับ ผมยืนห่างออกมาหน่อยซึ่งก็คือแถวทางออกนั่นแหละ สวัสฯ อย่างผมไม่ควรไปยืนทะเล่อทะล่าอยู่กลางฟลอร์ที่น้องๆ กำลังจะแดนซ์กระจายถูกมั้ยครับ

   วงที่มอจ้างมาเริ่มทำการแสดง ขณะที่ผมนั้นมองดูบรรยากาศที่โคตรมันส์โดยรอบอย่างใจลอย

   นายท่านได้ตำแหน่งไปแล้ว...ตอนนี้อาจจะกำลังขอบคุณผู้ใหญ่กับแม่ของมันอยู่ข้างหลังเวที ผมจำรอยยิ้มที่มันฉีกยิ้มร่ากลางเวทีได้ เป็นรอยยิ้มจากใจของคนที่ดีใจจริงๆ มันแจกยิ้มให้คนทั่วโรงยิมเลย...ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นทำให้ผมกับมันอยู่คนละชั้นกันมากขึ้นกว่าเดิม

   หรือผมหวงอีกแล้ว

   ทีนี้ผมไม่ได้หวงไข่ไอ้นายท่าน แต่ผมหวงรอยยิ้มมัน...อย่างนั้นใช่มั้ย

   จะบ้าตาย หวงบ้าหวงบอ หวงไปทั่วทวีปทั่วเขตแดน มึงตั้งสติหน่อยเว้ยกล้า...มึงยังไม่ได้คบกับมันสักหน่อย มันอาจจะชอบมึงก็จริงแต่ก็ยังไม่เคยคุยกันถึงเรื่องนี้เลยนี่

   ว่าแต่ทำไมผมกับมันต้องทำ ‘เรื่องนั้น’ กันก่อนที่จะคบกัน

   ตายห่านนนนน ทีนี้ไอ้นายท่านมันคงคิดในใจไปแล้วมั้งว่ามันจะเฉดหัวผมทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ มัน (แทบจะเรียกได้ว่า) ได้ผมแล้วนี่!
คนหน่วงจะคิดอะไรก็ได้ครับ จะไม่มีอารมณ์ร่วมกับคอนเสิร์ตตรงหน้าก็ได้ จะปฏิเสธน้องๆ ที่มาขอน้ำก็ได้...

   เดี๋ยว ต้องไม่ใช่อย่างนั้นสิ

   “พี่ น้ำ ขอน้ำ!”
   “ไปหยิบเองดีกว่า พี่เขาคงฟังเพลงอยู่อ่ะ!”
   “โอ๊ยยย มันส์สัดๆ ไปเลย ขอน้ำมาสาดเพื่อนหน่อยค่ะ!”

   มึงจะเล่นสงกรานต์ในโรงยิมหรือไง...ผมถลึงตามองน้องคณะไหนไม่รู้อย่างไม่ชอบใจ ระหว่างนั้นไฟในโรงยิมก็ผลัดกันมืดผลัดกันสว่างตามจังหวะของดนตรี

   นายท่านจะไม่ออกมาแดนซ์หน่อยเหรอวะ ผมอยากให้มันมาอยู่ใกล้ๆ ผมตรงนี้ จะได้ใช้สายตามองให้เต็มที่สักหน่อย ปกติแล้วมันไม่ได้แต่งตัวหล่อเนี้ยบขนาดนี้นะครับ เพราะงั้นขอผมได้มองนานๆ หน่อยเถอะ

   ...แต่มันไม่ออกมาให้ผมมองเนี่ยสิ

   คงจะอยู่กับปาวฟัน ชวนน้องเขาเต้นอยู่ที่ไหนสักที่ข้างหลังเวทีล่ะมั้ง

   “งืออออออ”
   “แอร๊ยยยยยยย”
   “โอ๊ยยย หล่ออ่ะ”

    สาบานดิ๊ว่ากลุ่มน้องผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ผมส่งเสียงอย่างนี้จริงๆ ผมคิดว่าคนที่เพิ่งมาอยู่ใกล้ๆ ผมคือไอ้เซียน แม้ว่าผมจะเกลียดขี้หน้ามัน แต่ก็ต้องยอมรับอยู่ดีว่ามันเองก็เป็นคนหล่ออยู่พอตัวเหมือนกัน

   ฉายาของมันคือ ‘พญาเสือแห่งอีคอน’

   ถ้าถามว่าใครตั้งให้มันเหรอครับ...ก็มันนั่นแหละ ไม่มีคนอื่นหรอก แถมยังตั้งเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ อีกด้วย

   ผมกำลังจะหันไปหาไอ้เซียน แต่แล้วไฟก็ดับมืดสนิท เพราะวงนี้กำลังจะเปลี่ยนเป็นเล่นเพลงอะคูสสติก

   ไอ้สัดเอ๊ย กูมองไม่เห็น!

   ผมเกือบจะฟาดงวงฟาดงา มืดแบบนี้ดูแลตัวเองยังไม่ได้แล้วจะดูแลใครได้ นี่ผมเป็นสวัสดิการปีสองนะ ถ้าน้องไม่มีน้ำแดกผมคงนอนไม่หลับในคืนนี้ แล้วนี่...

   จู่ๆ ผมก็ถูกใครไม่รู้รวบตัวผมไปกอดกะทันหัน อีกทั้งยังฟัดผมชนิดที่ว่าผมเป็นตุ๊กตาตัวเท่าข้อศอกหมา ไอ้ฉิบหายเอ๊ย แบบนี้ไม่น่าจะใช่ไอ้เหี้ยเซียนแล้ว มันรังเกียจผมจะตายห่า เพราะงั้นคนที่ทำให้น้องๆ ผู้หญิงพวกนั้นส่งเสียง ‘งือ’ ที่ว่านั่นก็คือคนที่กำลังลักลอบแต๊ะอั๋งผมอยู่ตอนนี้อ่ะดิ

   ไอ้บ้านั่นมันทั้งฟัดทั้งหอมทั้งจูบจนผมรู้สึก...เคลิ้ม เฮ้ย ไม่ดิ ผมต้องจัดการมัน

   ตอนที่ปากผมอิสระ ผมพร้อมจะร้องเสียงดัง อีกทั้งยังพร้อมที่จะทำการต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเองด้วย นายท่านรู้นี่มันคงเอาผมตาย คนอย่างมันเวลาโมโหแล้วชอบวีนเหวี่ยงโวยวาย รับมือก็ยาก ง้อก็ยาก...

   ผมไม่ชอบให้ใครมาทำกับผมแบบนี้ถ้าไม่ใช่นายท่าน

   “สัด ปล่อย!” ไอ้ตอนที่เล่นเพลงอะคูสติกนี่ทำไมต้องดับไฟทั้งโรงยิมวะไม่เข้าใจ

   “เรื่องอะไร” เสียงนี้นี่มัน... “จำกูไม่ได้เหรอ”

   เฮ้อ ไม่ต้องเสียเวลาง้อแล้วล่ะครับ ก็ในเมื่อคนที่กำลังกอดผมจากด้านหลังพร้อมเอียงใบหน้าเข้ามากระซิบข้างหูผมในตอนนี้ก็คือนายท่าน เดือนมหา’ลัยสดๆ ร้อนๆ นั่นแหละ

   “เพราะรู้ว่าเป็นกูก็เลยยอมใช่ป่ะ ไม่เห็นจะขัดขืนเลย”

   สงสัยร่างกายแม่งจำได้...ผมไม่มีอะไรจะเถียงมันสักคำ ยอมรับว่าผมเองก็เคลิ้มกับการลอบสัมผัสในที่มืดของคนคนนี้อยู่มากมายเหมือนกัน

   “ถ้าเป็นคนอื่นมึงจะทำไง”

   “เหี้ยท่าน มีคนอยู่เยอะแยะ” เกลียดขาสั้นๆ ของตัวเองก็วันนี้ (หรือเกลียดทุกวันวะ) แม่งทำผมตัวเล็กไปซะฉิบ คนตัวใหญ่อย่างนายท่านมาโอบรอบตัวผมนิดเดียวผมก็ดิ้นไม่หลุดแล้ว

   “ใครจะมาเห็น”

   “ตอบมา ถ้าเป็นคนอื่นจะทำไง”

   “มึงมีกี่คำถามเนี่ย ปล่อย”

   “สอง ตอบอันแรกก่อน”

   มันดื้อแฮะ...เสียงแบบนี้คือรู้เลยว่าต้องตามใจคุณชายเขา ไม่งั้นสามวันก็ไม่จบ

   “เตะกับต่อยมั้ง”

   “น้อยไป” มันรัดตัวผมแน่นขึ้น “เหยียบหน้ามัน เหยียบตัวมัน เอาให้เละจนติดรองเท้า”

   โหดไปป่ะสาด...ถ้าชาติหน้ากูเป็นหมันเพราะชาตินี้เหยียบไข่คนอื่น มึงจะตามมารับผิดชอบมั้ยเนี่ย

   “มึงไม่ต้องทำ แค่มาฟ้องกู เดี๋ยวกูตามไปทำเอง”

   กูกลัวแล้วจ้า...แต่ผมจะไม่บอกให้มันรู้หรอกนะว่าผมกลัว

   “ปล่อยได้แล้ว” ผมยังพยายามดิ้นอยู่เพราะกลัวคนเห็น

   “เหลืออีกคำถาม”

   เสียงหัวใจนายท่านเต้นดังแข่งกับเสียงดนตรีที่ไม่มีความหมายอะไรอีกต่อไปแล้วระหว่างผมกับมัน...ผมชะงักค้าง รู้สึกว่าตัวเองนั้นรู้ดีว่านายท่านมันกำลังจะถามอะไรผม

   ผมใจสั่นไปพร้อมๆ กับมัน

   น้ำตา ความรู้สึกยินดีปรีดา...มาจดจ่อรอผมอยู่ทุกชั่วขณะ

   “กูขอเป็นแฟนมึงได้มั้ย”

   มันกระซิบเสียงพร่า เต็มไปด้วยอาการลุ้นอย่างปิดไม่มิดจนผมเองก็ตื่นเต้นตามมันไปด้วย

   “ทำไมคำถามมันแปลกๆ” เสียงผมเองก็สั่นไม่แพ้กัน ตอนนี้มันคงรู้แล้วล่ะมั้งว่าผมเองก็ไม่ได้ต่างอะไรจากมันเลยสักนิด
   ...ก็มันกอดผมไว้ทั้งตัวเลยนี่หว่า นี่ถ้ามันไม่รู้ มันก็ควรจะลาออกจากการเป็นพระเอกนิยายเรื่องนี้นะผมว่า

   “ก็สำหรับกู...มึงเป็นแฟนกูตั้งนานแล้ว”

   “...”

   “แต่กู...ไม่เคยเป็นแฟนของมึงเลย”

   .

   .

   .

   น้ำตาของผมเอ่อล้น จนในที่สุด...ผมก็ร้องไห้

   ภาพที่มันเคยตื๊อผมต่างๆ นานาเริ่มกลับเข้ามาสู่หัวของผมอีกครั้ง ที่ผ่านมาผมใจร้ายกับมันมาก ไม่เคยตอบแทนความดีของมันเลยแม้แต่นิดเดียว วันที่มันขอผมคบเป็นแฟนเมื่อสองปีก่อน ผมยืนกรานที่จะปฏิเสธ ปิดการติดต่อทุกช่องทางเพื่อแสดงออกให้รู้ว่าผมเท...แต่มันไม่เคยเทผมเลย

   มันไม่เคยเทผมออกจากใจของมันเลยจริงๆ

   ถ้าผมทำร้ายมันอีกครั้งล่ะก็...ผมคงจะเกลียดตัวเองไปจนตาย

   “โอเค มึงเป็นแฟนกู” ใครจะด่าว่าผมไม่แมนผมก็ไม่แคร์แล้ว ผู้ชายที่รักผมมากมันกำลังขอความรักจากผม ตอนนี้ผมแคร์มันแค่คนเดียวเท่านั้น

   “ใครแฟนมึง” มาอีกแล้ว...ประโยคคำถามอันแสนจะกวนส้น

   น้องๆ ที่อยู่รอบๆ ไม่มีใครได้ยินหรือสนใจกันสักหน่อยเรอะ

   “มึง”

   “มึงนี่ใคร”

   “นายท่าน”

   “นายท่านเป็นแฟนใครครับ” ระหว่างที่ถามอยู่จมูกของมันก็เริ่มดอมดมซอกคอของผมตามอำเภอใจ

   ...แล้วแต่เลย มึงเป็นเจ้าของแล้วนี่

   “นายท่าน...แฟนกล้าหาญ”

   “เยี่ยม” มันจับใบหน้าของมันให้หันไปหาก่อนที่จะประทับจูบดูดดื่มลงมา จูบครั้งนี้ของมันเหมือนสูบเอาพลังงานของผมไปจนหมด รู้สึกได้เลยว่าครั้งนี้นายท่านแม่งไม่ได้กั๊กอะไรเอาไว้อีกแล้วทั้งนั้น ไม่มีความหวาดหวั่น ไม่มีความเกรงอกเกรงใจใดๆ

   สัดเอ๊ย...มันเป็นผู้ชายร้อนแรงนี่หว่า

   “ไปกันเถอะ” มันฉุดมือผมให้วิ่งหนีออกจากโรงยิม

   “หา ไม่ดีมั้ง” เกินไปหน่อยมั้ยวะ...เดือนมหา’ลัยหมาดๆ กำลังจะหนีไปจากที่นี่เนี่ยนะ

   “ไม่ไหวแล้วกล้า” แสงสว่างตรงทางเดินทำให้ผมเห็นหน้ามันชัดเจน สีหน้าของมันแสดงอารมณ์ประกอบคำพูดตะกี้อย่างเต็มที่จนผมถึงกับทำตาโต

   โดนแน่ๆ กู

   ...ไม่น่าจะรอด

   “กูแข็งตั้งแต่ก่อนบุกไปกอดมึงอีก”

   เรียบร้อย...โรงเรียนอรุณกิตตินิวัฒน์

   เป็นอีกครั้งที่ผมต้องขอย้ำว่า...

   แล้วแต่เลย มึงเป็นเจ้าของแล้วนี่









   [เชี่ยท่าน มึงอยู่ไหนเนี่ย]

   “นุก กันคุณแม่กับฝันให้กูที”

   [เฮ้ย มีอะไรวะ]

   “อยู่กับเพื่อนสะใภ้มึง...กำลังจะไปทำหลานให้มึง”

   [อะไรนะ!]

   “...”

   [Oh my gosh! ทิม come hear! ไอ้ท่านมัน...]

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด








TBC*




ตอนต่อไปเรือจะแล่นหรือเรือจะล่มน้า  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 07-12-2017 15:11:22
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  คืออะไร  เค้ากำลังจะได้กันแล้วววววววววววววววววววววววววว  ^^   :oo1: :oo1: :oo1:   :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 07-12-2017 15:13:54
นายท่านนนนน โอ๊ยยยยยย อย่าล่มเลยนะคะตอนหน้า คนอ่านตายแน่ๆ :sad4: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 07-12-2017 15:33:00
นายท่านแบบ so damn hot ฮือออ อยากให้เขาได้กัน5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 07-12-2017 15:33:53
ทำไมแข็งกันบ่อยจัง

สุขภาพดีมากๆเลย

อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 07-12-2017 15:46:58
กรี๊ดดด​ จะได้อุ้มหลานกันแล้วนะคะทุกคน :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: viewier ที่ 07-12-2017 15:47:32
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 07-12-2017 16:07:26
55555555 โอ้ยยย คุณท่านนนน หื่นไปแร้วววว!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JahNuna ที่ 07-12-2017 16:41:24
เราดิ้นนนนนแกรรรร เราดิ้นนนนน กะแด่วๆๆๆๆ ห้องน้ำข้างๆว่างมั้ยยย เราอยากไปติดขอบเตียง อย่าล่มนะ ถ้าพายไม่ไหว เดี๋ยวแม่ช่วยพายคะลูกก โอ้ยยยฟินนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 07-12-2017 17:18:26
อ๊ากกกกกกกก :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-12-2017 17:49:38
จุดธูปภาวนาอย่าให้มีอะไรมาขัด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-12-2017 17:54:18
ตอนต่อไปขอให้เรือแล่นฉิวววววววววว  :call:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 07-12-2017 18:09:53
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู้เลยนะ...และก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยสู้ๆๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 07-12-2017 18:18:50
เรือแล่นเลยเถอะะ  :hao6: :hao7:
คู่รองสินะ เซียนทิม 55555555
อยากอ่านตอนหน้าไวๆ แล้วว
รอค่า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 07-12-2017 18:23:09
มโนเผื่อว่าต้อง..  :m25:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: เนเน่ ที่ 07-12-2017 18:30:19
อย่าเรือล่มน๊าาาาาเค้าขอร้อง ติดเรื่องนี้งอมแงมแล้วคร้าาาาา :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 07-12-2017 18:52:08
อมก. นายท่านลูกกกกกกกก หื่นใช่เล่นนะ

เซียนทิม นี่ยังไง ยังไง เอ้ะ เอ้ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-12-2017 19:02:38
ปล่อยเรือมันแล่นไปเถอะ อย่าไปจมมันเล้ยยย สงสารกล้า :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 07-12-2017 19:06:01
  :-[ :-[ :-[


อยากไปตามติดวิถีการทำหลาน


หน้าทงหน้าที่เทให้หมดแล้วเข้าห้องเข้าหอกันจ้างานนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-12-2017 19:08:55
 :z1:


 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Imaijai ที่ 07-12-2017 19:11:44
 :oo1: :ling2: :ling2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 07-12-2017 20:13:41
กรี้ดดดดเรือจะแล่นนนแล้วว
ทไไมเรายังไม่วาร์ปคะ วาร์ปไปตอนหน้าเลยค่ะ
ตอนนี้ก้ชัดเจนแล้วค่าาว่ายัยปาวฟันร้ายยย
หลบไปชะนี ท่านจะไปหาที่รักของเค้าแล้วว
รอค่าาาา รออย่างจดจ่ออ อย่าล่มนะ!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-12-2017 20:14:26
ดูจากจำนวนตอนแล้วคิดว่าอาจจะล่มนะคะคุณหญิงแม่น่าจะไม่ยอมง่ายๆ เฮ้ออ สู้ๆนะพี่กล้า

ปล.จับออร่าบางอย่างจากเซียนทิมได้ค่ะ เอ๊ะ!?ยังไง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-12-2017 20:43:11
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 07-12-2017 20:43:35
ฮื่อออ เซียนทิม ชอบ ๆ ๆ   :-[
พี่เซียนอย่าใจร้ายกับน้องทิมนักสิ
ต่อไปน้องทิมเรียกแค่ชื่อพี่เฉย ๆ แล้วจะรู้สึก
น้องทิมน่ารักน่าเอ็นดู  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-12-2017 20:57:27
เรือต้องแล่นค่า จะล่มไม่ได้เด็ดขาด
ต้องแล่นพุ่งฉิวดั่งสายน้ำไหล กรี๊ดดด หื่นโว้ยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-12-2017 20:57:50
จุดธูปให้เรือแล่นซักที ล่มมาหลายรอบแล้ว  :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-12-2017 20:58:38
มีแววๆ เพื่อนกล้ากับเพื่อนนายท่านปิ๊งกันและ  :mew1: :mew1: :mew1:
เซียน ทิม  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ปาวฝัน รู้สึกแค่ฟังเรื่องนายท่านรักกล้า จากแม่นายท่าน
ก็อิน ถึงขั้นทำท่าเป็นนางร้ายแบบละครหลายสีแล้ว
ถถถถถถ นางชอบนายท่านที่ชอบชาย
สมงสมองงฝ่อละม้าง คิดไม่เป็น
ถ้าเขาชอบนาง ก็ชอบไปแล้ว ไม่ต้องถึงเนื้อถึงตัวผู้ชายเขาก่อนหรอก
ทำตัวแ-ด เกินกว่าเป็นเพื่อนแล้ว

นายท่าน กล้า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
นายท่านมีแข็งก่อนไปเจอกล้าอีก อะจ๊ากกกกกก เพิ่งปล่อยน้ำไปนะเนี่ย  o22 o22 o22
มีบอกนุก ให้กันแม่กับนังปาวด้วย
นายท่านไม่ว่าง กำลังไปทำหลานให้นุก ชอบบบบบ  :hao5: :sad4: :heaven
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 07-12-2017 21:08:00
เซียนทิม! เซียนทิม! เซียนทิม!  / ชูป้ายไฟ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 07-12-2017 21:08:20
โหหหห ท่านนนน หื่นจัง 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 07-12-2017 21:30:49
ทำไมรู้สึกมีแววนก แต่ต้องไม่นกนะคะ! รอด้วยตาลุกวาวจ้า55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 07-12-2017 21:39:42
เซียนทิมก็มาเด้อจ้าาาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แงงง เอาปาวฝันออกไป๊ :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 07-12-2017 21:44:53
 กล้ากับท่านต้องผ่านกำแพงสูงนี้ให้ได้ๆๆ.
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-12-2017 21:55:28
55555 ทำไมนายท่านร้าย พาหนีไปแล้วนั่น

เค้าเป็นแฟนกันแล้วนะ นายท่านไม่ใช่เป็นแฟนฝ่ายเดียวละนะ
กล้าหาญบอยใจกล้าสมชื่อแล้วจ้า พร้อมลุยมากค่ะ

แล้วคุณหญิงแม่คะ ยังไม่เลิกพยายามอีกหรอ

เซียนทิม เป็นอะไรมากไหม ไม่มีพิรุธอะไรเนาะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MYYAOI ที่ 07-12-2017 21:59:08
อร๊ายยยยยย อยากไปอยู่ใต้เตียง ว่ากล้าจะเสร็จท่ายจริงอ่ะเปล่า  :hao7: :hao7:  สงสัยพฤติกรรมกับเซียนทิม :hao3: :hao3: ตอนนี้ก็เลยเครียดอยากอ่านตอนต่อไป :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 07-12-2017 22:26:07
ไวไฟ ร้อนแรงกันเหลือเกิน จะล่มรึจะรุ่งละครั้งนี้
อุปสรรคอย่างเยอะ แม่ตามมาเจอจะทำไง :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-12-2017 22:27:09
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 07-12-2017 22:33:29
เรือมันต้องแล่นค่ะ
ซูมดูวิธีผลิตลูกของนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-12-2017 22:42:12
นายท่านขึ้นไวอะไรขนาดนั้นลูกกกก  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-12-2017 22:43:22
ตายๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 07-12-2017 22:50:26
 :laugh: ไม่ไหวเหมือนกัน รอฉากนั้นไม่ไหวแล้ว 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Carrot_t ที่ 07-12-2017 22:59:41
ไม่ไหวอย่าฝืน ใช่มั้ยนายท่าน  :hao3: :o8: :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 07-12-2017 23:24:15
อย่าล่มเล๊ยยยย ขอร้อง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: tomokoka ที่ 07-12-2017 23:49:20
กรี๊ดดดดดด

คนอ่านเป็นลมแล้วค่ะ นายท่านขาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 07-12-2017 23:57:54
ทำไมอ่านตอนที่ 12 แล้วหน้ามันร้อนวูบวาบแปลก ๆ เนี่ยะ....หือ นายท่านและกล้าหาญ...ตอนต่อ ิๆ ไปแม่ของนายท่านมีการแผลงฤทธิ์อะไรอีกเนี่ยะ...  :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 08-12-2017 00:08:57
นายท่านร้อนแรง  พี่กล้าหึงน่าดูแน่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 08-12-2017 00:11:01
โอ๊ยๆๆๆๆ... เรือจะล่มไม่ได้นะ... เค้าไปทำหลานกันแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 08-12-2017 00:21:06
เขาจะได้กันแล้ว!

รอ!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Dreameekitanai ที่ 08-12-2017 00:25:39
สะใจข้าซะเหลือเกิ๊นนนนนนนนนนนนน!!!
ไม่ต้องกั๊กอะไรทั้งนั้นสำหรับเรื่องนี้
ให้มันรู้ว่าพระเอกเรื่องนี้ คนจริง!!
แสดงให้มันรู้ไปเล๊ย ว่าหื่นจริง!!
#ตายอย่างสงบศพสีชมพู  :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-12-2017 00:50:26
อยากรู้ อยากเห็น ตามไปดูดีกว่า  :m22: :m24: :m11:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 08-12-2017 02:36:38
ลุ้นแทนเลยอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-12-2017 07:03:33
โอ้ยยยยยยแม่เจ้าาาาาาาา :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 08-12-2017 07:25:07
ท่านนนนน5555 :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: in_blu ที่ 08-12-2017 10:13:23
กรี๊ดดดดด กรีดร้องงงงง คือเหมือนไม่ได้อ่านอะไรฟินๆ แบบนี้มานานมากกกกกกกกกก
ก็นะ ไม่ได้เข้าเล้ามาซะนาน เปิดมาปุ๊บ ก็เจอชื่อนักเขียนที่คุ้นเคยปั๊บ
รีบกดเข้ามาอ่านทันที เพราะเชื่อว่า เราจะไม่ต้องลุ้นว่าเรื่องมันจะดีรึเปล่า
และมันก็ดีจริง ฟินจริง โอ๊ยยยยยยยยย

พี่กล้า คือ อ่อยหนักมา ส่วนนายท่านก็อ่อนมากกก ฮ่าาาาา
ชอบอะ ต่อจากนี้เรามีเหตุต้องเข้ามาให้เล้าบ่อยๆ แล้ววววว

รอติดตามตอนต่อไปอย่างจดจ่อค่ะ
แต่หวังว่าเรือจะไม่ล่มนะ ฮ่าาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Januarysky ที่ 08-12-2017 11:31:10
โง้ยยยยย หวานๆๆๆ
รักกล้าหาญ กล้าหาญสู้ๆ
จะได้เข้าหอจริงๆ ซักที คราวนี้ต้องจิงๆ นะนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-12-2017 12:19:14
นายท่านแซ่บบบบหลาย เพื่อท่านแพ้บ่ได้ หลัวข้าใครอย่าแตะ5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 08-12-2017 12:28:53
กรี๊ดดดดดดดดดด  อย่าภาพตัดแบบเน๊ๆๆๆๆๆ อ๊ากกกกก
อยากดูเค้าทำหลานให้เพื่อนเค้าาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 08-12-2017 16:41:37
กรี้ดดดดดดด ได้กันๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: HeIsMine ที่ 08-12-2017 17:08:16
ป้าๆเตรียมของรับขวัญหลานอยู่นะคะ  :mc4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-12-2017 18:49:18
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 08-12-2017 22:37:45
จะได้หลานชายหรือหญิงละเนี๊ยะ???
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 08-12-2017 22:51:55
หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-12-2017 23:01:10
ไม่น่าเชื่อว่าพระเอกเรื่องนี้จะหื่นจน...ขนาดนี้!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Basberry ที่ 08-12-2017 23:10:43
 :pighaun: จากตอนที่ 11 ร้อนแรง ร้อนแรง ร้อนแรง ร้อนแรง ..... โอ๊ย!!! ห้องน้ำไฟจะลุก ไฟจะไหม้ ชอบๆๆ ขอบคุณมากครับ ....  :pighaun:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 08-12-2017 23:37:18
ทำหลานกันยังไงน้าาาาาา :hao6: :hao6: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-12-2017 23:41:52
ตอนขอเป็นแฟนน่ารักมาก โอ้ย นายท่าน เจอตัวก็ฟัดเอาๆ หลงแฟนน่าดู
จะไปทำหลานกันละเฮ้ย แพลนไปที่โคมไฟหัวเตียง

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 09-12-2017 02:31:30
อะไรคือปิดท้ายด้วยคำว่า เรือจะแล่นหรือเรือจะล่ม

ม่ายยยยยยยยยย สักทีเถอะะะะะะ รอมานานนมมมมมมม

เรียบร้อยโรงเรียนนายท่านสักที

รอเวลา.....
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Seeetnott ที่ 09-12-2017 20:59:39
รอมุดใต้เตียงตอนเค้าได้กัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 09-12-2017 22:17:54
ไหนว่าแต่ง NC ไม่เก่ง  5555 เลือดกระฉูดตั้งแต่ตอนที่แล้ว :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-12-2017 01:46:38
ทำไมนายท่านเป็นคนหื่นแบบนี้ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Somporn ที่ 10-12-2017 03:28:03
หื่นจริง อิอิ  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-12-2017 09:54:32
พ้อมจะลงเรือแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: BloodyBlue ที่ 10-12-2017 20:34:49
สงสัยจะร่ม :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 11-12-2017 01:41:06
หายไปสองตอน น้องกล้ามันแรดมากกกกกกก
เป็นเด็กที่หื่นกามที่สุด
หื่นกว่านายท่ายก็กล้าหาญนี่แหละ. แต่นางน่ารักกกกก
นางทำอะไรใจๆ เลย น่ารัก นี่เป็นนายท่านก็ต้องรัก และหวงมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 12-12-2017 19:46:16





ตอนที่ 13
นายท่าน







   ‘พี่กล้าคนที่มึงตามจีบอ่ะ กูว่าเขาน่ารักนะ’

   ‘อะไรของมึงวะนุก’

   ‘ดูตัวเล็กๆ ผอมๆ’

   ‘...’

   ‘นี่กูสงสัยเลยว่าถ้าถอดชุดนักเรียนหุ่นจะเป็นยังไง’

   ‘ไอ้สัด มึงตาย!’

   ‘โว้ย กูล้อเล่น ฮ่าๆๆ’

   ‘...’

   ‘เคยแอบจินตนาการถึงป่ะ’

   ‘...’

   ‘ตอนพี่กล้าแก้ผ้าอ่ะ’

   ‘ก็...เคย’

   ‘บ่อยป่ะ’

   ‘บ่อย’

   ‘บ่อยยังไง’

   ‘ทุกเช้าเลย’












   แม่โทรตาม...ผมไม่สน

   ฝันโทรตาม...ผมก็ไม่สน

   พี่เจ่เจ๊ เพื่อน รุ่นพี่โทรตาม...ผมถึงขั้นปิดโทรศัพท์ใส่เลยทีเดียว

   ตอนนี้ผมกับกล้าอยู่ในตึก X ของเราหลังจากที่แวะร้านซื้ออุปกรณ์ เราทั้งคู่ยืนรอลิฟต์ข้างหลังหญิงสาวคู่หนึ่งที่กำลังคุยกันอยู่

   “น้องนายท่านหล่อมากเลย”
    “สมตำแหน่งเดือนจริงๆ”
   “รูปนี้หล่อมากเลย...แกดูสิ”

   ผมคุ้นชินกับการที่มีคนชมว่าผมดูดีครับ แต่ไม่คุ้นเวลาที่ผมแอบได้ยินคนที่กำลังพูดถึงผมโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมมองหน้ากล้า มันกำลังอมยิ้ม ท่าทางเหมือนอยากล้อเลียนผม

   อะไรวะ...กูกำลังถูกพูดถึงในแง่ดีนะเว้ย มันน่าล้อตรงไหนเนี่ย

   “อยากเจอตัวจริงสักครั้ง”

   “เนอะ เราไปโรงยิมตอนนี้จะทันได้เจอน้องมั้ยนะ”

   เพราะประโยคเหล่านั้นทำให้กล้าหลุดขำพรวด พี่ผู้หญิงสองคนนั้นหันมาก่อนจะทำหน้าอึ้งกันยกใหญ่ ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปจึงได้แต่ทำหน้านิ่งๆ

   เค้าคงจะงงกันนั่นแหละว่าเดือนที่เพิ่งได้รับตำแหน่งทำไมกลับเข้าหอเร็วจัง

   คำตอบของผมคือก็เพราะคนที่มากับผมนั่นแหละ

   “พวกพี่ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะน้องนายท่าน”

   ผมหันไปหากล้าเป็นเชิงถาม มันทำหน้างงๆ เป็นเชิงว่าผมหันไปมองมันทำไม...นี่มันเคยหวงอะไรผมบ้างมั้ยเนี่ย

   “ได้ครับ”

   เธอสองคนถ่ายรูปผมแล้วไปยืนฟินรูปกันสองคน จนลิฟต์มาแล้วพวกเธอก็ยังไม่ยอมกลับมา ผมกับกล้าก็เลยขึ้นกันไปก่อน

   “หล่ออะไรขนาดนั้น” กล้าแซวก่อนจะกดชั้นสี่

   “เฮ้ย ไม่เอาชั้นสี่ดิ”

   “ทำไมอ่ะ...นั่นห้องมึง”

   “เผื่อแม่กับฝันมา”

   กล้าชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะกดชั้นเจ็ด จริงๆ แล้วผมเคยไปชั้นนี้บ่อยๆ ไม่ใช่แค่การไปแกล้งวางนมเปรี้ยวหน้าห้องหรือซื้อนมเปรี้ยวหลายลังไปให้ แต่เป็นการเดินผ่านไปผ่านมาเฉยๆ เพราะผมไม่ชอบคนที่อยู่ห้องตรงข้ามกับกล้าครับ ผมไม่เคยชอบเลย
 
   ไอ้พี่เชนคนนั้นเป็นผู้ชายในแบบที่ผมเป็นไม่ได้ในตอนแรก พี่มันเข้าถึงตัวกล้าได้ง่ายมาก แต่ผมต้องเก๊กว่าไม่แคร์กล้าแบบสุดๆ ตลอดสองปีที่ผ่านมาผมก็มีรู้สึกหวั่นคนที่เข้ามาหากล้าอยู่บ้าง แต่จากที่ตามๆ ดู กล้าไม่ได้มีคนเข้ามาหาวอแวเท่าไหร่ ผมเคยคิดเล่นๆ นะว่าผู้ชายประเภทไหนจะทำให้กล้าใจสั่นเหมือนที่ผมทำได้ พอเห็นรูปไอ้พี่เชนกับกล้าในไอจี ผมก็รู้ได้ในทันทีว่าคนอย่างพี่เชนนี่แหละที่น่ากลัว

   หน้าตาดี ฐานะกลางๆ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น 

   จำได้ว่ามีวันหนึ่งที่ผมแอบเห็นว่ากล้าเปิดประตูรับไอ้พี่เชนเข้าไปในห้องเฉย ผมก็เลยแกล้งเขย่าลูกบิดแรงๆ แม่งซะเลย จะได้เลิกอยู่ด้วยกันสองต่อสองสักที โชคดีที่ไอ้พี่เชนมันออกมาไว ไม่งั้นล่ะก็ผมเชื่อว่าตัวเองต้องพังประตูแน่ๆ

   ฟอร์มเฟิมห่าอะไรตอนนั้นก็ช่างหัวมันไปก่อนครับ

   กล้าเปิดประตูช้าๆ ปล่อยให้ผมเข้าไปในห้อง ทันทีที่ประตูปิดลงกลอน ผมก็สวมกอดกล้าจากทางด้านหลังก่อนจะทำตามสูดกลิ่นของกล้าอย่างที่ผมทำในโรงยิมทันที

   อีกฝ่ายงอตัว แถมยังเอียงใบหน้าหลบ ดูเหมือนกำลังมีเรื่องในใจที่ต้องคิด

   เดี๋ยวก่อนนะ เราสองคนกลับมาที่นี่กันทันทีเพราะอารมณ์บางอย่างที่กำลังคุกรุ่น แต่ปฏิกิริยาของกล้าในตอนนี้กลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

   “เป็นอะไร” ผมถามคนรักหมาดๆ ของผม

   กล้าหันหน้ามาพร้อมทำหน้าแบบที่ผมรู้ทันทีว่ามันกำลังเคืองอะไรบางอย่าง คนมันเคยคุมคนทั้งโรงเรียนมาก่อนคงไม่ค่อยกลัวอะไรหรอกผมว่า

   “ทำไมน้องปาวฟันถึงเข้าห้องมึงได้”

   “ปาว...อะไรนะ”

   “พราวฝันน่ะ”

   “...”

   “เซียนพาเรียกว่าปาวฟันก็เลยเรียกตาม”

   ขออนุญาตขำแป๊บ...นี่ถ้าผมเอาไปพูดกับฝันบ้าง ฝันคงหน้าหงิกหน้างอไปสามวันแปดวัน

   “ถามได้มั้ยว่าจริงๆ แล้วไปรู้จักกันตอนไหนกันแน่”

   “ยาวนะ” ผมเดินไปนั่งตรงโซฟา ก่อนจะตบที่นั่งข้างๆ “มานั่งข้างๆ สิ”

   “ไม่ จะไปหาน้ำแดก” กล้าเดินไปที่ตู้เย็นแล้วทำตามที่มันพูดจริงๆ

   ผมมองตามก่อนจะถอนหายใจ “งอนแน่เลยแบบนี้”

   มันหรี่ตามองผมแทนการตอบระหว่างที่มันยกน้ำดื่ม

   “รู้จักกับฝันตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่โคตรไม่ชอบขี้หน้ากัน เพิ่งมาคุยกันตอนที่กูเริ่มห่างกับมึงอ่ะ”

   กล้าเริ่มให้ความสนใจขึ้นมา มันเดินมานั่งข้างๆ ผมพร้อมกับยื่นน้ำขวดเย็นให้

   “ทำไมถึงไม่ชอบขี้หน้ากันล่ะ”

   “ก็ผู้ใหญ่จับคู่ให้ กูกับฝันไม่ชอบ แรกๆ ก็เลยไม่คุยกันเลย”

   กล้าขมวดคิ้ว ถอนหายใจ พร้อมกับทำไหล่ตก “แล้วทำไมเขาเริ่มมาคุยกับมึง”

   “ไปเจอกันที่งานหนึ่ง ฝันเดินมาพูดจากัดกู กูก็เลยด่าสวนนิ่งๆ ไปคำหนึ่ง จากนั้นก็เลยคุยกันมาเรื่อยๆ”

   ผมเอื้อมมือไปจับมือกล้า แต่มันกลับใช้มือนั้นไปหยิบรีโมตขึ้นมาเพื่อเปิดทีวี ให้ตาย...ผมโคตรแห้ว

   “คุยในฐานะอะไร”

   “เพื่อน” ผมตอบ

   “น้องฝันเขาคิดว่ามึงเป็นแค่เพื่อนมั้ย”   

   “กูว่า...ไม่” นี่คือความสัตย์จริงของผม ผมว่าเรื่องแบบนี้ใครๆ ก็ต้องมีเซ้นส์นั่นแหละ “ฝันชอบพูดให้กูเลิกจมอยู่กับมึง ให้กูตัดใจจากมึง อย่าทำตัวเป็นคนโง่”

   “แล้วมึงฟังป่ะ”

   “ถ้ากูฟัง...กูจะมานั่งกับมึงในตอนนี้ได้ยังไงวะกล้า” เสียงของผมไม่ได้กวนประสาท แต่เป็นเสียงที่แสดงความรัก ถ้ากล้าหันมาดูหน้าผมตอนนี้...มันก็จะรับรู้ได้ทั้งหมด แต่มันกลับสนใจนักร้องเกาหลีที่กำลังเต้นอยู่ในทีวี

   “สองปี...มันจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้เนอะ” กล้ารำพึง “กูเหี้ยเองอ่ะที่ปล่อยมึงไป ไม่แปลกที่น้องฝันเขาจะชอบมึง ถ้ามึงไม่มีผู้หญิงเข้ามาหานี่สิแปลกของจริง”

   “เพราะกูหล่อเหรอ”

   “ลุกขึ้นไปส่องกระจกไป๊” กล้ากดเปลี่ยนช่อง เป็นรายการเพลงเกาหลีเหมือนเดิมแต่เป็นคนละช่อง

   “สนใจกูหน่อยดิ” เสียงของผมลากยาวอย่างออดอ้อน

   มันใจดีหันมามองแป๊บนึง จากนั้นมันก็หันไปดูทีวีต่อ

   จบกัน...ความฝันที่ผมคิดว่าผมจะมีอะไรกับกล้าในวันนี้เป็นอันจบกันจริงๆ

   “แล้วทำไมน้องฝันถึงเข้าห้องมึงได้”

   “...”

   “จะสนิทอะไรกันขนาดนั้น”

   หรือผมควรเปลี่ยนความคิดที่ว่ากล้าไม่ใช่คนที่หวงผม...

   คราวนี้ผมไม่เกรงใจกล้าแล้วครับ ผมดึงตัวกล้ามานั่งอยู่ตรงกลางหว่างขาของผม จากนั้นผมก็เอาศีรษะตัวเองไปซุกไว้บนไหล่ของคนที่ผมรักมาโดยตลอด

   “ชอบที่มึงหวงกูนะ”

   กล้าเอียงใบหน้าหนี แต่ก็ไม่ยอมขยับตัวหนีผมไปไหน ท่าทางของกล้าอ่อนลงไปมาก แล้วผมก็เชื่อว่าผมคงทำได้มากกว่าแค่การเอาหัวไปซุกไว้บนไหล่ของคนตรงหน้านี้ชัวร์ๆ

   แค่ต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ก่อน...แม้มันจะทำได้ยากมากแค่ไหนก็ตาม

   “มึงยังไม่ตอบคำถามกูเลย”

   “สำหรับกู...ฝันคือเพื่อนที่สนิทมากคนหนึ่ง เวลาที่กูเครียดหรือเศร้าจากเรื่องของมึง ฝันก็ชอบพากูไปทำอะไรที่กูสบายใจขึ้น กูกับเค้าก็เลยสนิทกัน เพราะงั้นฝันจะเดินเข้าออกห้องกูเมื่อไหร่ที่ไหนยังไงก็ได้” ผมยังคงสูดดมกล้าที่ซอกคอฟุดฟิด “ว่าแต่มึงจะสนใจทำไม กูกำลังนั่งกอดมึงอยู่นี่”

   “ไม่รู้ดิวะ”

   “...”

   “เหมือนกูมาทีหลัง เค้าทำดีกับมึงสารพัด แต่กูไม่ทำห่าอะไรแถมมาแย่งเค้าไปเฉย”

   มันพูดอะไรของมันวะนั่น “มึงมาก่อนฝันนะ”

   “กูก็แค่...โว้ยยยย ช่างหัวแม่งแล้ว” กล้ากดปิดทีวี ทำปากจู๋นิดๆ พร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากผม

   ผมยิ้ม แกล้งให้กล้ารอนิดนึง ก่อนจะค่อยๆ บรรจงแตะริมฝีปากไปที่ปากของกล้า

   “เชื่อว่าการที่จะได้มึงมา แค่เรื่องฝันยังไงก็คงไม่พอ” มันขยับตัวมานั่งตักผม จากนั้นก็โอบกอดรอบคอผม การกระทำของคนที่อยู่ตรงหน้าทำเอาผมทั้งอึ้งทั้งชอบใจ

   มันคงอยากที่จะแสดงความรักบ้าง...

   “เอาดิ...ตอนนี้” ผมกระซิบพร้อมกับเอาหน้าผากไปชนหน้าผากอีกฝ่าย “ให้มึงได้กูเลย...ไม่ต้องแคร์ห่าอะไรแล้วเนี่ย”

   “ไม่ใช่ได้อย่างนั้นดิ” มันพูดอุบอิบ แต่ก็มีความเขินอายเจือปนอยู่มาก

   “ไม่ใช่อย่างนั้นเลยเนอะ” ผมแซวเล่นๆ อุ้มร่างของมันขึ้นมาทั้งตัวก่อนจะย้ายเข้าไปในห้องนอนของกล้า ตัวผมนั้นรู้ที่ทางดีเพราะตึกของเรามีห้องเหมือนกันหมด “ตอนกลางวันเราใช้ปากกัน ตอนนี้เราจะใช้อย่างอื่นแล้ว”

   ผมบรรจงวางกล้าลงที่เตียง หลังจากนั้นผมก็ยืนมองกล้าที่นอนอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าแปลกๆ ของกล้าทำเอาผมต้องถามว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร

   “มีอะไรเหรอ”

   “เดือนมหา’ลัยกำลังจ้องกู”

   แววตาของกล้ามองผมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตื่นเต้นระคนกับหลงใหล ความภาคภูมิใจของกล้าถูกส่งผ่านออกมาจนทำให้ผมรู้สึกดีที่ว่าผมไปประกวดเดือนเพื่อมันแถมยังได้รับตำแหน่ง

   “จะเดือนหรือไม่ใช่เดือนก็คือคนที่รักมึงอยู่ดีป่ะ” ผมยิ้มก่อนจะค่อยๆ นั่งลงไปบนเตียง

   เชื่อว่าถ้าไม่ได้อยู่กันสองคนกล้าคงกั๊กเรื่องการแสดงออกมากกว่านี้ พอมาอยู่กับผมสองคนในบรรยากาศที่เป็นใจ กล้าก็เลยโอนอ่อนตามสัมผัสของผมง่ายขึ้น เปิดเผยแต่ก็ยังมีความเก้ๆ กังๆ อย่างเขินอาย ดูจากอาการตัวสั่นพร้อมๆ กับตื่นตกใจเวลาที่ผมจับเอวในตอนนี้

   “ใจเย็น” ผมปลอบอีกฝ่ายเพราะกลัวไก่จะตื่นเสียก่อน

   จริงๆ แล้วเป็นผมเองต่างหากที่ตื่น...สายตาที่มันมองมาเมื่อตะกี้ เหมือนมันกำลังหลงใหลผมอย่างหัวปักหัวปำ

   ผมดีใจฉิบหาย ดีใจมากจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้

   มือของผมถลกเสื้อของกล้าขึ้นพร้อมกับเริ่มลูบไล้ไปทั่วเนื้อส่วนใต้ร่มผ้า ตอนกลางวันทำให้ผมพอจะรู้มาบ้างว่ากล้านั้นนวลเนียนน่าสัมผัสมากกว่าคำว่า ‘แมน’ ที่เจ้าตัวชอบพูดเป็นอย่างยิ่ง

   หุ่นกล้ามีกล้ามเนื้ออยู่บ้างตามประสาคนที่ป่าวประกาศไปทั่วว่าตัวเองแมนนักแมนหนา ไม่ได้นุ่มนิ่มแต่ทว่ากลับมีเอวคอดอย่างน่าอัศจรรย์ มิหนำซ้ำยังขาวส่องสว่างสะท้อนกับแสงสว่างที่โคมไฟหัวเตียง

   โอ้โห...นี่ผมเป็นแฟนกับคนมีดีแต่ซ่อนรูปนี่หว่า

   ใจผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก

   ตอนกลางวันผมยังไม่รู้เลยว่ากล้าเอวคอดขนาดนี้

   “มึงทำเป็นเหรอ” กล้าถาม หดตัวหนีผมจนกลายเป็นกึ่งนอนกึ่งนั่ง ขณะที่ผมนั้นเริ่มรุกล้ำเข้าไปใกล้ๆ อีกฝ่าย เมื่อได้เห็นตัวเล็กๆ ของกล้าตรงหน้า ผมก็เริ่มมีความรู้สึกผิดเล็กๆ ในใจว่าคนตัวใหญ่อย่างผมกำลังจะรังแกคนที่ตัวเล็กกว่า

   ผมจะเก็บความรู้สึกผิดนั่นเอาไว้ลึกๆ ก่อน...

   “ก็พอได้นะ” มือของผมดึงเสื้อนักศึกษาสุดเนี้ยบของตัวเองให้ออกมาจากกางเกงสแลค ผมแต่งตัวเต็มยศเพราะต้องขึ้นเวทีประกวดเดือน ทว่าตอนนี้เสื้อผ้าพวกนั้นมันไม่ได้มีประโยชน์ต่อไปอีกแล้ว

   ระหว่างที่ผมกำลังปลดเข็มขัด...กล้าก็ยิงคำถามมาใส่ผมต่อ

   “มึงไปหัดกับใครมา”

   ผมชะงักมือตัวเอง ก่อนที่จะเลือกจับขาของกล้าให้ถ่างออกแทนอย่างแกล้งๆ มันตกใจจนขยับตัวแนบชิดไปกับหัวเตียง ถึงตอนนี้กล้าจะถ่างขาอยู่แต่ผมก็ขายาวกว่ามันมากอยู่ดี ไม่ว่ามันจะดิ้นไปไหนก็ไม่มีทางหนีผมได้พ้น

   ว่าแต่...มันถามทำไมตอนนี้ว้า

   “หัดกับมึงไง”

   “ตลกแล้ว”

   “ก็บอกแล้วว่ากูนึกถึงมึงทุกเช้า” ผมจัดการปิดปากคนขี้สงสัยด้วยริมฝีปากของผม “ให้บรรยายป่ะว่าจินตนาการถึงมึงตอนทำอะไรบ้าง

   “เฮ้ย” มันกระพริบตาปริบๆ มองผม ปากของมันสีแดงอมชมพูจนผมรู้สึกอยากจะจูบอีกรอบ

   “ตอนล่อนจ้อน” ผมจูบไปพูดไป

   “...”

   “ตอนครางเสียงเบาข้างหูกู”

   “...”

   “ตอนที่มึง...ใช้ปากให้กู”

   “จริง...เหรอวะ” กล้ากลืนน้ำลายเบาๆ

   “ก็จริงน่ะสิ”

   “จะจินตนาการเก่งอะไรขนาดนั้น” นี่มันพูดไปเรื่อยแก้อาการเขินของตัวเองใช่มั้ยครับนี่

   “ช่วยไม่ได้นี่ ก็มึงเทกูเอง” ผมกลับมาปลดเข็มขัดตัวเองอีกรอบ คราวนี้ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น “คนรักเดียวใจเดียวจะให้ทำอะไรตอนอยากวะ จะไปมีอะไรกับคนอื่นก็ไม่ได้อีก”

   “โห” กล้าดึงใบหน้าของผมไปจูบให้รางวัล แถมมันยังสอดลิ้นเข้ามาให้ผมรู้สึกวูบวาบเล่นๆ อีกต่างหาก “มึงน่ารักจังวะ”

   “ถ้ากูน่ารัก...มึงก็รักกูให้มากๆ นะ”

   ได้โปรดเถอะ...

   “งั้นต่อจากนี้...มึงก็ไม่ต้องเหนื่อยจินตนาการแล้ว”

   พูดดีว่ะ...ผมจูบกล้าเป็นการให้รางวัลก่อนที่จะเริ่มปลดกระดุมชุดนักศึกษาของตัวเอง คราวนี้กล้าไม่ถามอะไรออกมาอีก เพราะมัวแต่มองผมด้วยสายตาตกตะลึงแทน

   แค่ทำกันตอนกลางวันผมก็รู้สึกดีเป็นบ้าเป็นบอแล้ว พอได้มาทำกัน ‘จริงๆ’ อย่างตอนนี้ ผมเริ่มรู้สึกได้ว่าผมควบคุมตัวเองแทบไม่ค่อยจะอยู่

   หุ่นที่ผมเฝ้าดูแลรักษามานานได้ใช้งานจริงๆ ก็คราวนี้ จำได้ดีว่าตอนที่ผมเริ่มเข้ายิมนั้นใหม่ๆ ผมรู้สึกอะไรบ้าง นอกจากจะพยายามทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากวงเวียนแห่งความเศร้าแล้ว ผมก็ยังอยากให้กล้าได้มาเห็นผมตอนที่ผมดูดีขึ้นอีกด้วย

   อยากให้กล้ารู้สึกใจเต้นเวลาที่ได้เห็น ชื่นใจที่ผมดูแลตัวเองได้ดี...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าตัวจะรู้สึกยังไงบ้าง แต่ที่แน่ๆ มันเอาแต่มองหุ่นผมแล้วก็กลืนน้ำลายลงคอ

   น่าจะถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆ นั่นแหละ

   ผมขยับร่างเข้าไปใกล้คนตรงหน้าพร้อมๆ กับพรมจูบอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องด้วยรู้ดีว่าเราทั้งคู่กำลังอยู่ในบรรยากาศที่โรแมนติก ผมอยากให้ครั้งแรกของเราเต็มไปด้วยสัมผัสที่น่าจดจำ แต่ก่อนที่ผมจะทำอะไรกล้า ผมขอสารภาพอะไรบางอย่างกับคุณคนอ่านซะก่อนครับ

   นี่ก็เป็นครั้งแรกของผม...เช่นเดียวกันกับกล้า

   ผมชอบกล้ามาตั้งแต่มัธยม อีกทั้งยังรักฝังใจมานานหลายปีจนไม่กล้าไปมีอะไรกับคนอื่น จริงๆ แล้วผมก็กลัวตัวเองจะเงอะๆ งะๆ เหมือนกัน แต่ความปรารถนาในร่างกายของผมรวมไปถึงอารมณ์คุกรุ่นตามประสาฮอร์โมนเพศชายที่พร้อมสืบพันธุ์ตามธรรมชาติ ยังไงผมก็ทำเป็น

   ถ้าผมไม่นำ...แล้วใครจะนำ 

   เชื่อใจพระเอกของเรื่องนี้สิครับ

   ความต้องการของผมที่ล้นปรี่อยู่ในอกคงจะสอนผมเองว่าผมควรทำยังไงต่อไป

   “อื้ออ”

   กล้าครางเพราะผมจูบกล้าชนิดที่ว่าไม่ยอมให้ริมฝีปากของกล้าเป็นอิสระ ลิ้นของพยายามฉกฉวยเอาความหวานของอีกฝ่ายที่มีอยู่อย่างมากมายรอให้ผมได้ไปลิ้มลอง มันไม่ดันตัวผมออกไปแม้ว่าจะเริ่มหายใจไม่ไหว ร่างกายโอนอ่อนไปตามสัมผัสของผมจนผมนึกหวั่นใจ กลัวจะทำอะไรที่ไม่ทะนุถนอมอีกฝ่ายเข้าแล้วกลายเป็นเรื่องขึ้นมา

   “ไม่พร้อมก็บอกนะ” ผมกระซิบเสียงพร่า ใช้ฝ่ามือลูบไปตามแผ่นหลังของกล้าจนอีกฝ่ายสยิวเล่นๆ แม้ว่าตอนนี้ใจผมนึกอยากจะรวมเป็นหนึ่งกับกล้าเต็มแก่แต่ผมก็ขอเคารพการตัดสินใจอีกฝ่ายดีกว่า 

   ไอ้หนูของผมเริ่มกระซิบบอกพ่ออย่างผมว่าอยากได้คนใต้ร่างคนนี้เต็มแก่ ที่จริงแล้วมันกระซิบบอกผมตั้งแต่มัธยมแล้วครับ เพียงแต่ตอนนั้นผมไม่กล้า

   แค่ตามตื๊อให้มันรับรักก็เสียเวลาไปยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันแล้วเหอะ

   กล้าไม่ตอบผม แต่เอื้อมมือมาจับกางเกงที่อยู่เหนือเป้าของผมแทน

   ผมถลึงตามองอย่างตกตะลึงงัน นัยน์ตาหวานหยาดเยิ้มแสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจนนั้นทำเอาผมถึงกับเพ้อ ครางออกมาเบาๆ อย่างห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ได้

   “อย่าทำหน้างั้นดิ” ผมโอดครวญ

   “ทำไมอ่ะ” อีกฝ่ายร้องถามทั้งๆ ที่มือยังซุกซนกับเป้ากางเกงของผมอยู่

   “มัน...” ทำให้รู้สึกอยากเอามากขึ้นกว่าเดิมเป็นล้านเท่า

   สายตาของผมมองมือของกล้าสลับกับมองใบหน้ากล้า ตอนนี้มันเซ็กซี่เรียกร้องให้ผมลงไปฟัดทุกอณูทุกรูขุมขนของมัน

   แม่ เจ้า โว้ย

   ผมชอบที่กล้าชัดเจน...เราอยู่กันสองคนในห้องที่มีแสงสลัว ไม่จำเป็นต้องอายใคร แค่เราทำในสิ่งที่เราอยากทำกับอีกฝ่ายก็พอ

   ตัวของผมเริ่มแข็งขืนไปหมดตามสิ่งที่อยู่กึ่งกลางของร่างกาย มือของกล้าดูเล็กลงไปถนัดตาเมื่อเทียบกับส่วนที่นูนออกมากลางลำตัวผม

   ดูเหมือนอีกฝ่ายจะชอบแฮะ เพราะทั้งจับทั้งบีบทั้งคลึง

   ผมกลืนน้ำลาย ความทะยานอยากพุ่งขึ้นถึงขีดสุดอย่างไม่สามารถบรรยายได้ ลองเหลือบมองดูว่ากล้าจะรู้สึกยังไง อีกฝ่ายก็กำลังกลืนน้ำลายอยู่เช่นเดียวกัน

   เอาเลย...อยากทำอะไรก็ทำเลยเถอะ

   การกระทำของกล้าทำเอาผมใกล้บ้า ความเงอะงะขาดความเชี่ยวชาญนั่นเป็นส่วนหนึ่งของเสน่ห์ล้นเหลือไร้ที่ติ

   ชอบที่จะได้เห็นมันกล้าๆ กลัวๆ เพราะอยากให้ผมมีความสุข

   ชอบที่จะได้มีครั้งแรกร่วมกันกับกล้า

   ก่อนที่ผมจะตัดสินใจทำอะไรกล้า มือของกล้าก็เริ่มจัดการปลดกางเกงของผมอย่างอยู่ดีๆ ก็ใจร้อนซะอย่างนั้น ผมยิ้มมุมปาก แล้วค่อยๆ จับมือของกล้าเอาไว้ เพื่อที่ผมจะได้โน้มตัวไปหากล้าได้สะดวก

   “เดี๋ยวกูทำเอง” ผมกระซิบก่อนจะจูบปิดปากกล้าอีกครั้ง คราวนี้ดูดดื่มกว่าครั้งไหนๆ เพราะผมไม่ยอมให้ทุกอย่างมันช้ามากไปกว่านี้อีกแล้ว ผมกลัวน้องชายของผมจะระเบิดตัวเองออกมาเพราะแรงปรารถนาที่อัดแน่นเกินคำบรรยายใดๆ




[ มีต่อนะคะ ]












หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 12-12-2017 19:47:37





   มือของผมเริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ของคนที่อยู่ตรงหน้าโดยเริ่มจากเสื้อที่แสดงสถานะสวัสดิการมหา’ลัยก่อน เสื้อยืดของกล้านั้นถอดง่ายมากแต่ผมก็พยายามถอดอย่างอ้อยอิ่ง ผมไม่อยากให้ทุกอย่างมันรวดเร็วเกินไปเพราะกลัวคนตรงหน้าจะตื่นตกใจ

   ระหว่างนั้นผมมือสั่นเล็กน้อยโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ ผมรู้สึกตื่นเต้นเพราะผมไม่เคยเห็นเนื้อตัวร่มผ้าของกล้าอย่างชัดเจนมาก่อน ภาพเนื้อนวลละเอียดที่ผมเคยสัมผัสลูบไล้หรือเห็นแวบๆ บ้างก่อนหน้านี้จะเป็นอย่างไรบ้างนะ

   ไม่มีครั้งไหนเหมือนครั้งนี้

   เมื่อเสื้อของกล้าได้ถูกถอดออกไป ผมก็ทำการจ้องมองเรือนร่างของอีกฝ่ายอย่างสำรวจตรวจตรา

   กล้าไม่ได้ล่ำจัด แต่ก็ไม่ได้นุ่มนิ่ม หุ่นของกล้าดูดีสมกับคนที่ไม่ได้ปล่อยปละละเลยตัวเอง ผมนับจำนวนครั้งที่ตัวเองกลืนน้ำลายไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งผมเริ่มแตะกางเกงยีนส์ของกล้า ผมก็ยิ่งกลืนน้ำลายหนักเข้าไปใหญ่

   คนตรงหน้านี้...กำลังจะกลายเป็นของผมจริงๆ ใช่มั้ย

   ยิ่งตั้งคำถามให้ตัวเองผมก็ยิ่งตื่นเต้นจัด...แก้มของคนที่อยู่เบื้องหน้าผมเป็นสีแดงระเรื่อ ใบหน้าเขินอายอย่างเป็นธรรมชาติไม่ปรุงแต่งทำเอาผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยในหัวใจไปหมด

    อีกไม่นาน...ตัวผมคงรู้สึกหายอยาก

   และเมื่อได้ทำแล้ว...ผมเชื่อว่าความต้องการของผมคงไม่มีวันเพียงพอ

   กางเกงยีนส์ถูกหย่อนลงไปกองกับพื้นข้างๆ เตียง กล้าเหลืออาภรณ์ชิ้นน้อยนิดสำหรับห่อหุ้มร่างกาย ตรงกลางระหว่างลำตัวของกล้าเริ่มแสดงอาการแข็งขืนจนเจ้าของมันต้องงอตัวเพราะเขินอายและต้องการปกปิด ผมยิ้มกริ่มระหว่างที่จัดการปลดกางเกงสแลคของตัวเองออกไป

   “โป๊เหมือนกันแล้วนะทีนี้” ผมแกล้งแหย่อีกฝ่าย กล้าหันหน้ามามองผมที่นั่งคุกเข่าคร่อมขาทั้งสองข้างของกล้าเพียงครู่เดียวก็หลับตาปี๋แล้วหันกลับไป “มีอะไรเหรอ”

   “เปล่า”

   “หืม” ผมโน้มกายเข้าไปใกล้กล้าอีกครั้งพร้อมจุมพิตไปทั่วใบหน้าและลำคอของกล้าอย่างแผ่วเบาอีกทั้งยังเจือปนไปด้วยความอ่อนโยน “ไม่มีอะไรจริงๆ เหรอ”

   “คือ...” กล้าจับไหล่ของผมพร้อมเอียงหน้าหลบสัมผัสผมอย่างเคอะเขิน

   “อะไรครับ” อีกฝ่ายจิกไหล่ผมมากขึ้นเมื่อผมลองพูดเพราะๆ ใส่

   ไม่ใช่แค่ใจผมหรอกมั้งที่ระทวย กล้าเองก็ระทวยเหมือนกัน

   “วันนี้มึงหล่ออ่ะ”

   ริมฝีปากของผมยักยิ้มระหว่างที่สัมผัสไปทั่วซอกคอของกล้าอย่างนุ่มละมุนต่อไป

   โดนชมแบบนี้รู้สึกเสียววาบไปหมด...น้องชายผมก็ยังเห็นดีเห็นงามไปกับผมด้วย

   “วันอื่นไม่หล่อเหรอ” ผมซักไซ้โดยไม่ลืมที่จะคลอเคลีย

   “ก็หล่อ...” คนโดนถามยังคงเขินอายอย่างต่อเนื่อง แปลกแฮะ สงสัยวันนี้ผมคงดูดีผิดปกติแตกต่างจากวันอื่น

   หรือไม่ก็เป็นเพราะเราสองคนกำลังอยู่ในสถานการณ์อื่นที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ถึงทำให้คนที่อยู่ใต้ร่างผมกล้าที่จะเอ่ยปากชมผมแบบนี้

   “วันนี้หล่อกว่าทุกวัน”

   ผมจูบให้รางวัลคนชม “มึงโชคดีนะที่มีแฟนหล่อแบบนี้”

   “...”

   “หุ่นดีแบบนี้”

   “...”

   “แถมยังหลงมึงมากขนาดนี้”

   มือของผมเริ่มปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของกล้าอย่างรวดเร็ว ส่วนนั้นของกล้าโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางคลองสายตาของผม ขนาดมันพอเหมาะพอเจาะกับลำตัวของกล้าจนผมอดที่จะมองอย่างตื่นตาตื่นใจไม่ได้ ผมเคยจินตนาการถึงมัน แต่ไม่คิดว่ามันจะน่ามองแบบนี้มาก่อน

   กล้าขยับขาไม่ถูก อาจเป็นเพราะจัดระเบียบตัวเองไม่ได้หรือไม่ก็เขินผมอย่างมากมาย ผมแก้อาการนั้นของกล้าด้วยการจับมือกล้าให้มาจับอันเดอร์แวร์อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของผมบ้าง

   “พร้อมเปล่า” ผมถามลองเชิง เสียงของผมตอนนี้ไม่เหลือเค้าของความปกติอีกแล้ว มันเหมือนไอ้หื่นกามที่พร้อมจะขย้ำคนใต้ร่างทุกเมื่อ

   กล้าดึงสิ่งที่อยู่ในมือของกล้าลงอย่างรวดเร็วแทนคำตอบ ดวงตาของกล้าจ้องมองน้องชายผม ดวงตาหวานเบิกกว้างก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

   “กูคงไม่ช็อกตายคาเตียงใช่มั้ย”

   “หึ ทำไมล่ะ”

   “ก็มึงดูของมึงดิ”

   “ไม่ดูหรอก เห็นอยู่ทุกวัน”

   “...”

   “ให้มึงดูนั่นแหละ ถูกแล้ว”

   ผมจับน้องชายตัวเองพร้อมกับทำหน้าไปตามอารมณ์ของผม แต่แล้วจู่ๆ กล้าก็หลับตาปี๋

   “มาอีกแล้ว...หน้าแบบนี้” มันครวญคราง

   “อะไรเหรอ” การหลับตาของกล้าแบบนั้นทำให้ผมรู้สึกพุ่งพล่าน

   “มึงเอากูเลยเถอะ”

   เหยด

   “เข้ามาเลย เร็วๆ เข้า”

   ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องรออีกแล้ว...

   แต่ก่อนที่เราทั้งคู่จะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ผมกลับโน้มใบหน้าลงไปตรงกึ่งกลางหว่างขาของกล้า ที่รักของผมอ้าปากค้างเติ่ง ทำสีหน้าตกใจอย่างไม่คิดว่าผมจะทำอะไรแบบนี้ให้

   “เฮ้ยยย” ขาที่ไม่ค่อยยาวของกล้าขยับไปมา “อย่า...อย่า...”

   ผมขยิบตาให้กล้าที่หนึ่งก่อนจะเริ่มสัมผัสส่วนนั้นของกล้าด้วยมือ จากนั้นก็จูบสัมผัสไปทั่วราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของอีกทั้งยังหวงแหน

   “อือออ”

   เสียงครางแบบนี้แหละที่ผมต้องการ กล้าทำให้ผมรู้แล้วว่าการที่สิ่งนั้นอยู่ในปากคนรักมันเป็นยังไง มันรู้สึกดีจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้

   เสียวซ่านจนรู้สึกอยากหลอมละลาย แถมยังรักคนที่ทำให้อย่างบ้าคลั่ง

   แค่ผมยังไม่ได้เริ่มน้ำตาของกล้าก็พร้อมจะไหลอีกทั้งยังหน้าแดงก่ำมากจนผมใจเต้นรัวแรง ผมมองกล้าอีกครั้ง มองด้วยสายตาที่กล้ามองผมเหมือนในห้องน้ำตอนกลางวัน

   ตอนนั้นกล้าเผ็ดมาก ทั้งหยอกเย้ายั่วยวนจนผมใกล้จะตาย ทั้งสายตาทั้งจังหวะการดูดดุนของลิ้น...สิ่งเหล่านั้นมันสามารถฆ่าผมได้เลย

   ผมอาจจะแซ่บไม่เท่ากล้า...แต่ผมเชื่อว่าผมทำให้กล้ารู้สึกดีได้

   ปากของผมอ้ารับสิ่งนั้นของคนรัก ขนาดของกล้าไม่ทำให้ผมรู้สึกแปลกประหลาดทั้งๆ ที่เป็นการสัมผัสทางปากครั้งแรก ลิ้นของผมตวัดสัมผัสปลายยอดที่อยู่ในปากจนทำให้กล้าต้องร้องครวญคราง

   “ฮือออ พอ”

   ผมชะงัก เงยหน้ามองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ

   หรือผมทำไม่ดีวะ...

   “ทำไมเหรอ”

   “มันเสียวเกินไปอ่ะ”

   “...”

   “ไม่ถึงนาทีกูแตกแน่ๆ” กล้าเอามือปิดหน้า

   “ขนาดนั้น” ผมใช้ปากเก่งขนาดนั้นเลยเหรอวะ แต่การที่ผมใช้ปากสัมผัสกล้าภายในเวลาสิบวินาทีนี่มันไม่สามารถการันตีอะไรอย่างนั้นได้นี่

   “ลองนึกภาพตามนะ”

   “...”

   “คนที่หล่อมากๆ หุ่นดีมากๆ อีกทั้งยังตัวขาวจั๊วะกำลังก้มๆ เงยๆ ทำอย่างนั้นให้มึง”

   “...”

   “เป็นมึง...มึงจะไม่แตกง่ายเรอะ”

   ผมหลุดขำออกมานิดหน่อย ก่อนจะตอบคำถามที่คำตอบอาจจะทำให้กล้าผิดหวัง

   “ขอโทษทีนะ”

   “...”

   “ไม่เคยคิดว่าจะทำกับคนหล่อแบบนั้นมาก่อน”

   “...”

   “เคยคิดแค่จะทำกับมึง”

   กล้าครางฮือในลำคอก่อนจะดึงผมให้เข้าไปใกล้ การกอดจูบของกล้าพร้อมกับการบิดตัวเป็นการยั่วเย้าชั้นดีที่ทำให้ผมจวนเจียนคลั่ง

   เริ่มอยากได้มากกว่านี้แล้วว่ะ

   “เอากูได้แล้ว” กล้ากระซิบข้างหูผม

   ใบหน้าของผมเลื่อนไปลากลิ้นไล่สัมผัสทั่วลำตัวส่วนบนของกล้า

   “นะ”

   ลำตัวของกล้าบิดเร้าประกอบกับดวงตาที่หลับพริ้มอีกทั้งริมฝีปากที่เผยออย่างเซ็กซี่ ใกล้จะทำให้ผมเริ่มหมดความอดทน

   “เร็วเลย”

   ไอ้หนูของผมมันอัดแน่นไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นภายในส่วนนั้นของกล้ามานานมากแล้ว

   ผมยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบอุปกรณ์ที่แวะซื้อมาให้มาอยู่ใกล้ๆ ตัว แล้วค่อยๆ โน้มกายลงเพื่อให้ร่างกายที่ไร้เครื่องแต่งกายของเราทั้งคู่ได้ลองสัมผัสเสียดสีกันดู ความร้อนความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากลำตัวของกล้าทำให้ผมรู้สึกใกล้ชิดกับกล้ามากขึ้นกว่าแต่ก่อน

   กล้าครางเหมือนใจจะขาด ไม่ต่างอะไรจากผม ความสุขเปี่ยมล้นที่เราทั้งคู่มีเหมือนเป็นคำตอบที่เราทั้งคู่เคยตามหาระหว่างที่ห่างเหินกัน

   เรายังใกล้กันได้มากกว่านี้...

   ผมชักจะรอไม่ไหวแล้วจริงๆ นะ น้องชายของผมที่สัมผัสทักทายน้องชายของกล้าเต้นตุบๆ อย่างทุกข์ทรมาน มันต้องการที่จะปลดปล่อยในเวลาอันใกล้นี้แล้ว

   มือของคนตัวเล็กเริ่มสัมผัสลูบไส้ไปทั่วร่างกายของผม มีอยู่หลายครั้งที่กล้าลืมตัวเผลอจิกปลายเล็บที่หลังของผมตามแรงสัมผัสที่ริมฝีปากของผมทำให้ทั่วร่าง ผมจูบไล่ไปตั้งแต่ต้นขา หน้าท้อง ลำคอ ไหปลาร้า แล้วหยุดอยู่ที่ยอดอกสีชมพูเข้ม

   “อุ๊ย ขอโทษ” กล้าพูดออกมา แอบลูบบริเวณหลงของผมที่เผลอออกแรงจิก บริเวณยอดอกคงทำให้กล้ารู้สึกสะท้านจนอดกลั้นไม่ไหว

   “ไม่เป็นไร” เสียงกระเส่าของผมทำเอากล้าจิกหลังผมอีกรอ “แบบนี้แปลว่ามึงเสียวไม่ใช่เหรอ”

   จิกมาเลย...จิกมาเหอะ มึงกำลังจะเจ็บกว่าสิ่งที่มึงกำลังทำกับกูอีกนะ

   กล้าโอบไปรอบคอของผมแทนคำตอบ เราสองคนอยู่ใกล้กันมากจนไม่มีอะไรมาแทรกระหว่างกลางได้ เนื้อตัวไร้ร่มผ้าที่สัมผัสกันเกือบทั่วทั้งตัวของเราทำให้อดกลั้นเสียงครางได้อย่างยากลำบาก มันเป็นเสียงครางแห่งความสุขสมที่ผมกับกล้ารอคอยกันมาอย่างเนิ่นนาน ริมฝีปากเผยอน้อยๆ รวมไปถึงเม็ดเหงื่อเล็กๆ ที่เกาะพราวไปทั่วตัวของเราทั้งคู่ทำเอาสติสัมปชัญญะเริ่มขาดสะบั้น
 
   ความต้องการกันและกันพุ่งทะยานมากขึ้นจนแทบทนรอไม่ไหว

   แค่ตอนกลางวันที่ผ่านมา...มันยังไม่พอจริงๆ ครับ

   เราทั้งคู่แสดงออกด้วยกันผลัดกันสัมผัสอีกฝ่ายอย่างโหยหา กล้าเริ่มสะบัดความเขินอายทิ้งไปเมื่อผมจุดไฟปรารถนาของกล้าสำเร็จ คนที่ตัวเล็กกว่าผมเริ่มขยับใบหน้าขึ้นมาจูบไล้ไปทั่วซอกคอผมบ้าง สัมผัสของกล้าทำเอาผมหลับตาพริ้ม โอบกอดกล้าเอาไว้เหมือนไม่อยากให้อีกฝ่ายแยกจากผมไปไหน

   ส่วนนั้นของผมมันแข็งขืนจนใกล้อดรนทนไม่ไหว รู้สึกอยากที่จะเข้าไปข้างในตัวของกล้ามากจนแทบจะล้นออกมาจากอกอยู่แล้ว

   ให้ตาย

   ช่างแม่งทุกอย่าง แล้วเป็นของกูเถอะ...ที่รัก

   ผมจับไหล่ของกล้าให้พิงไปที่พนักของเตียงเพื่อให้สัญญาณ จากนั้นก็หยิบเจลหล่อลื่นขึ้นมาเพื่อเตรียมส่วนนั้นของกล้ากับของผมให้พร้อมอย่างรวดเร็ว

   กล้าเลียริมฝีปากตัวเอง สีหน้าดูหวาดหวั่นแต่ก็ไม่ได้ตกใจกลัวเท่าไหร่นัก นั่นเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เป็นบ้า อารมณ์ของกล้าก็คงพร้อมที่จะให้ผมเอาอย่างเต็มแก่ ผมขยับตัวกล้าให้อยู่ในท่าที่สะดวก ส่วนนั้นของกล้าโดดเด่นอยู่เหนือบริเวณที่ผมเริ่มใช้เจลเย็นๆ ทาโดยรอบ

   คนถูกสัมผัสกัดริมฝีปากทุกครั้งที่ถูกนิ้วมือของผมรุกล้ำ

   ผมจูบไปที่ขมับของอีกฝ่ายระหว่างที่ทา ไล้ริมฝีปากไปทั่วใบหน้าของกล้า นัยน์ตาของกล้าหวานเยิ้มคล้ายคนมีความต้องการเต็มที่ ต้องการจนแทบบ้า

   นั่นก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกคอยไม่ไหวอีกแล้ว   

   ผมเองก็ต้องการ ต้องการอีกฝ่ายมาก...

   มันต้องได้เข้าไป...อะไรสักอย่างในตัวผมต้องได้เข้าไป

   อย่างที่บอกเราทั้งคู่สามารถอยู่ใกล้กันมากกว่านี้ได้...

   กล้ามองหน้าผมด้วยสายตาที่ทำผมใจเต้นแรง ผมเชื่อว่าดวงตาของผมในตอนนี้ก็คงหวานเยิ้มไม่แพ้กันกับอีกฝ่ายเหมือนกัน

   มือข้างหนึ่งของผมจับไหล่ของกล้า ส่วนมืออีกข้าง...ผมค่อยๆ แหย่นิ้วเข้าไปในส่วนนั้น

   “อึก”

   นิ้วของผมสัมผัสได้ว่ากล้าเกร็งมากจนผมต้องกระซิบบอก “ผ่อนคลายสิครับ”

   ผมต้องจูบปลอบอีกหลายครั้งกว่ากล้าจะยอมผ่อนปรนส่วนนั้น นิ้วของผมเริ่มขยับไปมาขณะที่ตัวของกล้าเริ่มบิดตามแรงสัมผัสของผม

   ให้ตาย...การบิดตัวของกล้าแบบนี้มันเรียกว่าอ่อยแน่ๆ

   เซ็กซี่ฉิบหาย เซ็กซี่เกินบรรยาย รูปร่างของมัน หน้าตาที่แสดงออกว่าต้องการอย่างทุกข์ทรมานนี่มันทำเอาผมแทบคลั่ง
สาบานได้ว่าภาพนี้ผมไม่อยากให้ใครเห็นเลย นอกจากผมคนเดียว

   ผมเริ่มจูบกล้าไปทั่วทุกส่วน ให้นิ้วมือและปากของผมได้ทำงานสัมพันธ์กัน กล้าขยับตัวเป็นจังหวะเดียวกันกับนิ้วที่ผมจาบจ้วง เมื่อเห็นกล้าเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับผมมากขึ้นแล้ว ผมก็แหย่อีกนิ้วเข้าไป

   กล้าก็ยังเหมือนเดิม บิดร่างกายตัวเองไปมาพร้อมส่งเสียงครางว่ากำลังรู้สึกดีเป็นบ้า

   หลังจากนั้นไม่นาน...ผมก็แหย่อีกนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว

   นิ้วของผมอยู่ในตัวของกล้าสามนิ้วแล้ว

   “เป็นไง”

   “...”

   “ดีเปล่า”

   ผมขยับนิ้วไปมาขณะที่กล้าเริ่มเคยชินและไม่ทำตัวเกร็งแข็งขืนอีก

   “ดี”

   เสียงกระเส่าของกล้าทำให้ไอ้หนูผมเริ่มเรียกร้องอีกครั้ง คราวนี้มันเหิมเกริม อยากเข้าไปในตัวของกล้า ซึ่งผมเองก็ห้ามตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

   “ดีฉิบหาย”

   ผมอยากเป็นหนึ่งเดียวกันกันกับกล้า อยากให้เราเป็นของกันและกัน

   “เข้ามาเร็วๆ ท่าน...ให้ไว”

   ช่วงเวลากว่าสามปีที่ผมรอตั้งแต่ที่ผมเริ่มจีบกล้า...ผมอยากให้มันสิ้นสุดสักที

   “ที่รัก มึงช้าไปแล้ว”

   “พร้อมเปล่า” ผมกระซิบถาม ยิ้มอย่างคนหื่นที่มีความสุข พร้อมถอนนิ้วมือออกพร้อมกับกุมตรงนั้นของตัวเอง

   มันมองหน้าผมอีกทั้งยังใช้มือลูบไล้ไปทั่วแก้มของผม

   “พร้อมจะเป็นของมึงตั้งนานแล้ว”

   ผมจะใกล้ตายทั้งเป็นแล้วครับ ตายเพราะความสุขมันล้นออกมาจากอก

   กล้าขยับตัวพร้อมกับกางขา ทำท่าที่คิดว่าผมจะสะดวกที่สุด ใจของผมอ่อนยวบยาบ อยากลงไปฟัดกล้าตั้งแต่ปลายเท้าลามไปจนถึงปลายเส้นผม

   แบบนี้รอบเดียวมันไม่น่าจะพอนะ

   ความต้องการของผมมันมากกว่ารอบเดียว...ดูกล้าสิ เซ็กซี่ขนาดนี้ อีกทั้งยังน่าฟัดน่าเอาขนาดนี้

   “กูต้องจับขาตัวเองไว้มั้ย”

   ผมเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่เห็นได้ชัดว่ากล้าอยากให้ผมมีความสุขในทุกๆ วินาทีต่อจากนี้ไป ผมจึงได้แต่ยิ้มเอ็นดูปนยิ้มหื่น

   “อย่าเกร็งก็พอ”

   “...”

   “กูอยากให้มึงรู้สึกดีเหมือนกัน”

   กล้ากัดริมฝีปากก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “อืม”

   ผมค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปหาใกล้ ใช้มืออีกข้างจับไหล่ของกล้าเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างนั้นผมจับส่วนนั้นของผมเอง

   “มึงรักกูเปล่า” ผมถามเสียงแหบพร่า หน้าของผมตอนนี้ไม่เหลือเค้าของคนปกติอีกต่อไป

   หื่นจนไม่รู้จะหื่นยังไง...

   แต่ผมรู้นะ...กล้าชอบสีหน้าของผมในตอนนี้มาก เพราะยิ่งผมทำ กล้าก็ยิ่งส่งเสียงต้องการออกมาพร้อมๆ กับรั้งให้ผมเข้าไปใกล้ๆ

   “รักดิ”

   “...”

   “ไม่รักไม่กางขารอหรอก” แม้จะเป็นคำพูดเล่นๆ แต่ผมรู้ดีว่ากล้าเองก็หื่นไม่แพ้กันกับผม

   “ไหนลอง...ขอร้องกูดิ๊” ผมยังคงอยากให้ตัวเองรู้สึกขึ้นสวรรค์ถึงที่สุด จำเป็นต้องถามอีกฝ่ายเพื่อความสุขของตัวเอง “กูอยากรู้ความรู้สึกของมึง”

   “ใส่เข้ามาได้แล้ว” กล้าโอดครวญ

   “...”

   “เร็วๆ เข้า”

   “...”

   “กูไม่ไหวตั้งแต่นิ้วแรกแล้วมั้งสาด”

   ให้ตายสิวะ ใครทนต่อไปก็โง่ดักดานแล้ว

   ผมจับส่วนนั้นของผมใส่ในตัวของกล้าช้าๆ

   จินตนาการของผมเรื่องที่ทำกับกล้าทุกเช้า...สิ้นสุดลงวันนี้

   “กูรักมึงมากนะกล้า” ใบหน้าของผมขยับมาอยู่ใกล้ชิดใบหน้าของกล้าพร้อมกระซิบข้างหู ส่วนนั้นของผมค่อยๆ ขยับเข้าไปในตัวของกล้าอย่างค่อยๆ และละเมียดละไม

   กล้าสะท้านไปทั้งตัว พร้อมกับส่งเสียงที่ทำให้ผมรู้สึกอยากครางออกมาเช่นนั้นเหมือนกัน

   “โอยยยยยย...ท่าน”

   คับแน่นฉิบ...ผมเสียวจนเผลอกัดฟัน...

   “เหี้ยเอ๊ย”

   “...”

   “แม่ง”

   ผมร้องเบาๆ เพราะฟินจนไม่รู้จะบรรยายยังไง ข้างในตัวกล้ามันเป็นแบบนี้นี่เอง บีบรัดน้องชายผมราวกับต้องการเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว

   “กล้า” ผมกระซิบเรียก ยังไม่กล้าขยับตัวแม้แต่นิดเดียว

   “อืม”

   “ชอบเปล่า”

   “ชอบดิ” มันหอมแก้มผมด้วย อีกทั้งยังไม่ลืมที่จะจิกแผ่นหลังของผมด้วย

   ผมหลับตาพริ้มพร้อมกับฟังเสียงครางของกล้าไปด้วย ในช่วงเวลาที่แก่นกายของผมเข้าไปในตัวของกล้าจนมิดพร้อมๆ กับเสียงของกล้าที่ร้องออกมาอย่างแผ่วเบานั้น...

   “โอ๊ย”

   ...ผมคิดว่าผมต้องเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก

   แน่นสัด แน่นฉิบหาย แน่นจนน้องชายใกล้จะถึงแล้ว

   ผมคือคนแรกของกล้าจริงๆ ด้วย

   “เป็น...ไง” เสียงถามของผมกระเส่า ยิ่งเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายผมก็ยิ่งรู้สึกสุขจนกลั้นไม่อยู่

   กล้าหลับตาแน่นพร้อมกับกัดริมฝีปาก บอกเลยว่าเซ็กซี่ขยี้ใจผมมาก...คนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าไม่ตอบ แต่ให้ใบหน้าและเสียงร้องคือคำตอบของคำถามผม

   มือของผมย้ายจากไหล่ของกล้ามาจับที่ขาของกล้าแทน ผมลองขยับเบาๆ ดูหนึ่งครั้ง กล้าเริ่มจิกแผ่นหลังของผมอีกรอบ...

   แบบนี้แปลว่ากล้ากำลังฟินอย่างแน่นอน

   ผมก็เช่นกัน

   “อย่างงี้ไหวป่ะ...” เสียงของผมหื่นมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะมีเสียงอย่างนั้น

   ผมลองขยับอีกรอบ กล้าพยักหน้าเบาๆ พร้อมๆ กับจิกหลังผม 

   “งั้น...ช้าๆ ก่อนเนอะ”

   เอวของผมเริ่มขยับช้าๆ ตามคำกล่าวของตัวเอง รู้สึกเป็นสุขจนต้องหลับตาแล้วก็ครางออกมาเช่นเดียวกัน การครางของผมคือครางในลำคอโดยเอียงใบหน้าให้กล้าได้ยินใกล้ๆ

   สังเกตได้ว่าตอนที่ผมครางทุกครั้งที่ผมเข้าไปในตัวของกล้าลึกขึ้นและเนิบช้า  กล้าก็จะยิ่งจิกหลังผมมากยิ่งขึ้น

   เสียงของผมก็มีผลกับกล้าเหมือนกันแฮะ...

   “ท่าน...”

   “หืม” ผมจูบปากของกล้าพร้อมส่งเสียงหวาน

   “กู...รักมึง”

   “หา” ผมอึ้ง...ก่อนจะเริ่มขยับเอวให้เร็วมากขึ้นกว่าเดิม

   ที่รักของผมกำลังปลุกอารมณ์ผมให้ลุกโชติช่วงอย่างแรงกล้า

   อย่าทำอย่างนั้น...ไม่งั้นจะเจ็บตัวเอานะ

   “อะไรนะ...ไม่ได้ยินเลย”

   “กู...ฮึก” มือของกล้าเริ่มปัดป่ายไปทั่วหลังผมตามจังหวะขยับตัวที่ผมเร่ง ก่อนจะตัดสินใจยึดไหล่ของผมเป็นที่มั่น “รัก...รัก...โอ๊ย”

   ใจผมก็ไม่อยากให้มันหยุดปลุกอารมณ์ผมเท่าไหร่หรอก ผมขยับเอวอย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้นจนกล้าถึงกับต้องร้อง

   “กู...ขอฟังอีกที”

   มันสุดยอดจริงๆ นะ...กล้าของผม

   “รัก...”

   “พูดอีกที”

   อา ทั้งแน่นทั้งตอดรัดจนน้องชายของผมอยากปลดปล่อยจนใกล้จะบ้าตายอยู่แล้ว

   “รักไง”

   ใกล้แล้วแฮะ...กล้าทำให้ผมมีความสุขจนเกินไป

   “ขอฟังอีก”

   “รัก”

   “...”

   “กูรัก...มึง”

   ผมเร่งจังหวะมากขึ้นจนถือได้ว่าเร็วและรัวแรง จังหวะที่ผมเร่งนั้นผมได้แอบทำให้แรงมากขึ้นเพราะรู้สึกได้ว่าเสียงที่กล้าร้องกับแรงของปลายเล็บที่จิกไหล่ผมนั้นมากขึ้นตามแรงที่ผมขยับเข้าออก เมื่อกล้าไม่ได้บอกให้ผมหยุด ผมก็ปล่อยให้ธรรมชาตินำพาเราสองคนไป...

   มืออีกข้างของผมไม่ลืมที่จะสัมผัสและขยับส่วนนั้นของกล้าด้วย ยิ่งผมทำแบบนั้นกล้ายิ่งกลั้นเสียงตัวเองเอาไว้ไม่ได้ ผมเองก็เช่นกัน...ความรุนแรงในการขยับตัวเป็นจังหวะของผมเริ่มมากขึ้น กล้าเองก็ครางเสียงดังมากขึ้น...เสียงบดเบียดของร่างกายเราทั้งคู่แข่งกับเสียงครางแห่งความสุขซะจนแยกกันไม่ออกว่าเสียงอะไรเป็นเสียงอะไร

   ท่ามกลางแสงที่มืดสลัวของห้องในตึก X และเสียงที่ค่อนข้างเงียบเนื่องจากคนทั้งตึกไปที่โรงยิมมหา’ลัยกันหมด
ในที่สุด...ผมกับกล้าก็กลายเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์




[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 12 หน้า 26 07/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 12-12-2017 19:48:06
   





   มีความสุขจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้

   ผมตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก กล้ายังคงนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ ดวงตาของผมจ้องมองไปที่กล้าสลับกับมองความมืดที่อยู่ตรงหน้า หากเทียบเป็นสัดส่วนดูแล้ว...ผมมองหน้าคนข้างๆ มากกว่าที่ผมมองความมืดซึ่งไม่มีอะไรให้น่ามองเลย

   นึกไปถึงเรื่องของเราทั้งคู่ที่กว่าจะมาถึงตอนนี้ก็เรียกได้ว่าผ่านช่วงวิบากกรรมกันมาเยอะ กล้าเคยปฏิเสธผม ผมเคยเก๊กทำเป็นไม่สนใจกล้า แต่แล้วเราก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ราวกับตัวเราทั้งคู่มีอะไรที่ผูกพันและดึงกันไว้

   ผมรู้ว่านับจากนี้มันจะไม่ง่าย...ชีวิตของผมได้ถูกกำหนดมาให้อยู่ในโลกแห่งความวุ่นวายและก็ยุ่งยาก (นายกอง น้องชายคนที่สองของผมมักพูดแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง) ผมเกิดมาในโลกที่มีแต่คนรู้จักผม มีคุณพ่อคุณแม่ที่กว้างขวาง เป็นที่นับหน้าถือตา และมีผู้คนในสังคมคอยจับตามอง

   นอกจากสิ่งเหล่านั้นที่นับว่าน่าคงทำให้เรื่องของผมกับกล้าวุ่นวายมากขึ้นแล้ว ผมดันเกิดมาเป็นลูกชายคนโตอีกต่างหาก ต้องแบกรับหน้าที่การเป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่น้องๆ ซึ่งผมยังไม่แน่ใจเลยว่านายกองกับนายน้อย (น้องชายคนที่สามและคนสุดท้อง) จะรู้สึกยังไงที่มีพี่ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน

   เรื่องนี้มีแต่นายพล (น้องชายคนรอง) ที่รู้...เราทั้งคู่ยังไม่มีใครกล้าบอกน้องชายอีกสองคนเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

   ถ้าจะถามผม ผมคงกังวลเรื่องน้องชายมากกว่า...สำหรับคนอื่นๆ ในสังคมที่มองมาที่ผม คงจะวิจารณ์กันไปต่างๆ นานา ซึ่งผมไม่คิดจะนำมาใส่ใจอยู่แล้ว คนเหล่านั้นไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับผม ไม่ได้อยู่เคียงข้างผม และก็ไม่ได้รู้สึกรักผม...เหมือนที่คนที่หลับอยู่ข้างๆ ผมในตอนนี้

   แม้คำว่า ‘รัก’ จะออกมาจากปากของเราทั้งคู่ แต่ผมก็รู้ดีว่าผมคงรักกล้ามากกว่าที่รักผมแน่นอน ก็ดูสิครับ แค่กล้าขยับตัวไม่เท่าไหร่ ผมก็พร้อมจะทิ้งฟอร์มทั้งหมดกลับไปหามันแล้วโดยที่ไม่แคร์ว่าผมจะเคยเสียใจเพราะกล้า หรือเคยแอดมิทโรงพยาบาลเพราะกล้า...สำหรับผมแล้วการที่ได้อยู่ข้างๆ มันผมมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่ห่างกับมัน

   เพราะฉะนั้นสองปีที่ผ่านมา...ผมพอแล้ว...ผมไม่อยากอยู่ห่างกับกล้าอีกต่อไปแล้ว

   ราวกับว่าคนข้างๆ จะได้ยินความคิดของผม มือของกล้าขยับมาจับมือของผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง หลังจากนั้นก็ใช้ใบหน้ามาซบอุ้งมือของผมต่างหมอน บอกได้เลยว่ามือของผมแทบจะแตะใบหน้าของกล้าได้ทั้งหมด เพราะอีกฝ่ายหน้าเล็กมาก

   ก็เป็นซะอย่างงี้...จะไม่ให้ผมรักผมหลงได้ยังไง

   ผมคงเกิดมาเพื่อเป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้รับ และผมก็เชื่อมั่นว่าอนาคตข้างหน้ากล้าคงให้ผมได้มากกว่าที่เคยให้ แม้ว่าเรื่องระหว่างเราทั้งคู่จะมีอุปสรรคมากแค่ไหนก็ตาม เราทั้งคู่จะต้องผ่านมันไปให้ได้

   ใบหน้าของกล้าขยับไปทั่วฝ่ามือของผมอย่างออดอ้อน ผมเห็นนัยน์ตากลมๆ ของกล้าสะท้อนกับแสงไฟที่สาดส่องมาจากริมระเบียง

   “ตื่นอยู่เหรอ” ผมเอนตัวลงไปนอนข้างๆ กล้า ก่อนจะใช้ศอกค้ำยันร่างตัวเองให้อยู่เหนือร่างของกล้าแล้วบรรจงจูบอีกฝ่ายอย่างอ่อนหวาน

   มืออีกข้างของผมสัมผัสไปทั่วเรือนร่างของกล้าที่อยู่ภายใต้ผ้าห่ม...หลังจากเสร็จกิจเราทั้งคู่ยังไม่มีใครใส่เสื้อผ้าเลยครับ ซึ่งผมชอบนะ...หลังจากรอบแรกผ่านไปซึ่งน่าจะเรียกได้ว่าเสร็จสิ้นไปทั้งหมดสองครั้ง กล้ากับผมก็หลับๆ ตื่นๆ กันมาตลอดทั้งคืน

   มือของกล้าโอบรอบคอของผมก่อนจะดึงใบหน้าของผมให้เข้าไปใกล้เพื่อให้หน้าผากแนบชิดติดกัน ร่างที่ขยับไปมาของกล้าบดเบียดกับร่างของผมทำให้ผมรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังมีความต้องการ

   โดนอ่อยอีกแล้วว่ะ

   ดีมาก...หลงกูให้มากๆ นะคนดี

   กล้าได้ ‘ให้’ ผมโดยที่มันไม่รู้ตัว แบบนี้แล้วผมจะยังต้องการอะไรมากอีก

   “มึงชอบกูแบบนี้ป่ะ” กล้ากระซิบถาม ยังคงบดเบียดตัวผมเหมือนเดิม

   น้องชายผมเริ่มตื่นแล้ว...

   “หืม” ผมแทรกตัวเข้าไปทาบทับ พร้อมกับดึงผ้าห่มมาปิดบังร่างกายของเราทั้งคู่เอาไว้

   “มึงชอบกูในตอนนี้หรือเปล่า”

   “ถามอะไรอย่างนั้น”

   “...”

   “กูชอบมึงตลอดเวลาอยู่แล้ว”

   ดวงตากลมๆ ของคนตัวเล็กที่อยู่ภายใต้ผมค่อยๆ เหลือบขึ้นมาสบตา...

   “แล้วมึงมีความสุขป่ะที่ได้ทำ” ริมฝีปากเล็กๆ นั่นยังคงยิงคำถามต่อไป

   “ทำไมจะไม่มี” ผมจูบปิดปากของคนขี้สงสัย

   “มากแค่ไหน”

   “ต้องให้บรรยายอีกเหรอ”

   “กูดีใจ...ที่กูทำให้มึงมีความสุขนะ” มือของกล้าโอบรอบคอของผมอีกรอบ ดูเหมือนว่ากล้าจะชอบโอบรอบคอของผมมาก
 
   “งั้นก็ทำต่อไปนะ” ผมเริ่มแตะไปทั่วลำตัวของกล้า โดยเฉพาะส่วนที่จะทำให้เราทั้งคู่อยู่ใกล้ชิดกันมากถึงมากที่สุด ก่อนจะหยิบเจลขึ้นมาบีบสำหรับเตรียมเราทั้งคู่เพื่อทำกิจกรรมครั้งต่อไป

   “...”

   “ทำต่อไปเรื่อยๆ”

   “...”

   “ทำแค่กับกู”

   ริมฝีปากของผมจูบริมฝีปากของกล้าอย่างดูดดื่ม จากนั้นผมก็ใช้มือของตัวเองจับส่วนนั้นของผมแล้วค่อยๆ ให้มันแทรกเข้าไปในลำตัวของกล้าอย่างเชื่องช้าและเนิบนาบ

   กล้ากัดฟันพร้อมหลับตาปี๋...ผมเลียริมฝีปากของตัวเองเมื่อเห็นภาพนั้น

   ฟินเหี้ยๆ อีกแล้วครับ กล้าแม่งดีมากจริงๆ

   “อา หล่ออีกแล้วว่ะ” กล้าโอดครวญ ยังคงบิดไปมาอย่างต่อเนื่องเพราะสัมผัสตรงส่วนนั้นที่ผมได้เข้าไปในตัวกล้า

   “ชอบให้กัดปากเหรอ” เสียงของผมยังคงหื่นเช่นเดิม

   “อย่าทำบ่อยเลย”

   “ทำไมล่ะ”

   “มันทำให้กูอยากมากๆ ”

   โห แบบนี้ทำเช้าส่ายบ่ายเย็นเลยดีกว่า ผมกระแทกกล้าเบาๆ หนึ่งครั้ง

   “สัญญาก่อนว่าจะทำแค่กับกู”

   ไม่ตอบแฮะ ผมเลยลองกระแทกอีกสักครั้งดู

   “สัญญาสิครับ”

   “ฮึก”

   ผมกระแทกอีก

   “สัญญา...ครับ” คนตัวเล็กให้คำมั่น ก่อนจะเริ่มรับการขยับตัวเป็นจังหวะของผมภายใต้ผ้าห่ม

   อย่างที่บอก...ไม่ใช่ผมที่ ‘ให้’ กล้ามาโดยตลอด วันนี้กล้าได้ ‘ให้’ ในที่สิ่งที่ผมเรียกมันว่าความสุขด้วย

   น่ารักน่าหลงขนาดนี้ คนอย่างผมจะไปไหนรอด








   [นายท่านหัวจวยเอ๊ย! หายหน้าหายตาเลยนะมึง คนตามหามึงกันทั่วแผ่นดินสยามแล้วมั้ง ทั้งแม่มึง ทั้งพราวฝัน ทั้งพวกสภานักศึกษา ฝ่ายพิธีการ อีกนิดก็อธิการบดีแล้ว มึงเป็นเดือนมหา’ลัยแต่มึงหายหลังได้ตำแหน่ง มึงบ้าป่ะเนี่ย นี่กูต้องโกหกเป็นแสนครั้งในวันเดียวก็เพราะมึง ไอ้เพื่อนเลว ไอ้เหี้ย ไอ้ห่าราก ไอ้...]

   “โทษทีว่ะทิม กูอยู่กับกล้า”

   [ก็ เอ่อ...นุกมันเล่าให้ฟังแล้วล่ะ]

   “เป็นแฟนกันแล้วนะ”

   [กูไม่สงสัยเลย ควรจะลงเอยกันตั้งนานแล้ว]

   “...”

   [ดีใจด้วยนะเว้ย!]

   “ว่าแต่มึงอยู่ไหนเนี่ย”

   [ร้านเหล้า...พี่มูมู่พามาเลี้ยงเนี่ย นี่พี่เขาถามหามึงหนักมากเลยนะ กูว่าพี่เขาคงชอบมึงอ่ะ]

   “...”

   [มึงทำไรกันกับพี่กล้า]

   “ยังจะสงสัยอีกเหรอ”

   [ฟายยยยยยยยยยยยย ที่แท้กูกับไอ้นุกต้องโกหกคนอื่นเพื่อความสุขของเพื่อน]

   “ทิมเพื่อนรักกูไง”

   [ไอ้เลว มึงมันเลว]

   “ฮ่าๆๆๆ”

   [แล้วเป็นไง]

   “เด็ดสัดสมการรอคอย กูบอกได้แค่นี้”

   [นั่นไง กูว่าแล้ว!]

   “หึ”

   [ขาวมั้ย]

   “ถามเกินไปแล้วไอ้เหี้ย”

   [ก็แค่อยากรู้]

   “กูไม่บอก แล้วไม่ต้องนึกภาพเลยนะ”

   [ไอ้นี่...มโนภาพมึงยังหวง]

   “...”

   [ตอนกลางวันยังเล่าให้กูฟังเลย]

   “ไม่เล่าแล้ว หวงมาก หวงสัดๆ แค่นี้นะ”







TBC*




ไม่รู้กายหยาบหรือกายละเอียดที่เขียนตอนนี้ ฮืออออ
ปกติแล้วไม่เคยเขียน NC เจาะลึกขนาดนี้เลยยยยยยยยย
ลองคุยปรึกษาบ.ก. แล้วนะคะ
หากได้ทำเป็นหนังสือแล้วฉากมันค่อนข้างแรง
อาจจะเปลี่ยนเรทหนังสือเป็น 20+ ค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 12-12-2017 20:07:00
 :z13:
Omg นุ้งกล้าาา อ้อยมาก 55555  :hao7: :hao6: :hao6:
ชอบค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-12-2017 20:13:07
 :o8: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 12-12-2017 20:15:03
รอหนังสือเลยค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 12-12-2017 20:25:45
 :jul1: :jul1: :jul1:
ตายกันมันตรงนี้เลยค่ะ เป็นncที่ยาวมาก สมการรอคอยมาก 555555 น้องกล้าเค้าเผ็ชมากเลยค่ะ นายท่านนี่เบๆไปเลย เมียแซ่บเบอร์นี้หวังว่าจะรักกันไปนานๆไร้มาม่านะคะ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 12-12-2017 20:31:23
โอยยยยย อ่านตอนนี้ไปใจก้สั่นไปหมดเลยค่ะ
ทำไมมันทั้งอีโรติด ละมุน และหวานจนาดนี้อะ
บรรยากาศคือฟุ้งกระจายมากๆๆ
เป็นซีนภาพอีโรติกที่แบบถ่ายให้เห็นเป็นส่วนๆของบรรยากาศห้องสลัวๆ
เห็นตรงนู้นนิด ตรงนี้หน่อย ฮอลลลล มันดีย์มากกก
ความรู้สึกแบบชัด อัดแน่นจนเหมือนจะล้นออกมาอะ
ว่ามีความสุขมากแต่ไหน คุ้มค่ามากแค่ไหนกับทุกอย่างที่ผ่านมา
รับรู้ได้เลยว่าเค้ารักกันขนาดไหน มากมายจนจะล้นออกมาอยู่แล้ว
และดีใจที่นายท่านฉลาดรู้ว่าฝันเข้าหาแบบไหน
จะดราม่ายังไงก้ได้ แค่พระนายเรารักกัน ผ่านไปด้วยกันก้พออ
รอค่าาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 12-12-2017 20:36:42
เรียกรถพยาบาลให้ทีค่ะ เลือดหมดตัวแล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 12-12-2017 20:37:40
ฟินกว่านายท่านก็คนอ่านนี่แหละค่ะ​ ฮือ​ เค้าได้กันแล้ว ดราม่าในอนาคตช่างมันก่อน​ รู้แค่ตอนนี้เค้าได้กัน​ กรี๊ดๆๆ :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 12-12-2017 20:43:49
จริงๆบทรักในเรื่องนี้เข้มข้นที่สุดเท่าที่อ่านของคนเขียน แต่เรารับได้ เราผ่านจุดที่เรียกกว่า 20 มานานละ 5555

ชอบความเปิดเผยของคู่นี้  คือแบบจัดเต็มไม่มีกั๊กสมกับที่เก็บกดกันมานานกว่าสองปีที่ห่างกัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 12-12-2017 20:45:37
 :mew3: สมใจท่านเค้าล่ะค่ะ พี่กล้าเผ็ดจริงๆ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-12-2017 21:10:56
เผ็ชมากค่ะ  :m10: :m10:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 12-12-2017 21:18:29
สมการรอคอยค่ะ ยาวมาก เป็นพาร์ทนายท่านด้วย สุดยอดมากค่ะ  ฟินสุดๆ ที่เหลือก็แม่นายท่าย จะรับมือกันยังไงนะ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-12-2017 21:23:16
ม่ายหวายล้าววววววว  :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 12-12-2017 21:39:05
ฟินเว่อร์ๆๆเลย ในที่สุดก็ลงเอยกันซักที ต่อไปอย่าได้มีมาม่าเลยนะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 12-12-2017 21:42:43
ตอนนี้ยาวดีมากค่า  :ling1: ในที่สุดสมการรอคอยของท่านน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 12-12-2017 21:55:36
โอ้ยยย เช็ดน้ำหมากแทบไม่ไหวเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 12-12-2017 21:59:49
ขอบความแซ่บลืมพริกนี้มากเลยเด้อออ โอ้ยย เผ็ช
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 12-12-2017 22:02:04
จะกายละเอียดหรือหยาบ เราไม่รู้ แต่ที่รู้ คือ ช้าน
ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ^^  :z1: :z1: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 12-12-2017 22:06:54
อื้อออ ดีต่อใจ ใจนี่บางเลยค่ะ เลือดไหลหมดตัวแล้วตอนนีั
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-12-2017 22:10:21
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 12-12-2017 22:35:52
 :pighaun: :haun4: :jul1:
อยากจิตายไปกับความร้อนแรงของกล้าหาญบอย แซ่บมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-12-2017 22:39:11
 :z1: :pighaun: :haun4:
หื่นทั้งคู่ ฟินนนนนน  :hao5: :sad4:

นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบบบบบ ที่ต่างฝ่ายต่างบอกให้ทำแค่กัน ไม่ให้ไปทำกับใคร  :-[
อะไรจะตามมา ก็สู้กันไป :hao3:

เซ็งนังเพ้อฝัน ที่ทำเป็นไม่ชอบการจับคู่
ก็เพื่อเนียนๆให้เข้ากับนายท่านได้
นายท่านจะได้ไม่ปฏิเสธ เพราะว่าคิดเหมือนกัน เชอะส์.......
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 12-12-2017 22:42:05
มันจะฟินไปไหนนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 12-12-2017 22:51:28
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เกินไป มันเกินไป!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 12-12-2017 23:08:27
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 12-12-2017 23:09:04
 :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Duangjai ที่ 12-12-2017 23:15:23
 .

 :m25:  :pighaun:  :m25:   :pighaun:   :m25:  :pighaun:

 :jul1:  :jul1:  :jul1:  :jul1:  :jul1:  :jul1:

เป็นตอนNC ที่กำเดาพุ่งกระฉูด เลือดไหลหมดตัว. 

เนิบเนิบนาบนาบค่อยๆไปค่อยๆทำ.....

ฟินสุดกันไป

 :hao7:  :hao7:  :hao7:  :hao7:  :hao7:  :hao7:

.....





.


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-12-2017 23:35:06
ทำไมกล้ายั่วเยขนาดนี้ นายท่านจะไปไหนรอดเนี่ย โอยๆ ตกอยู่ในความลุ่มหลง
ผูกพันกันไปอีกระดับ ต่อไปทุกความรู้สึกก็จะลึกล้ำและอ่อนไหวมากขึ้น เอาใจช่วยน้องกล้านะ #ทีมเมีย
เขื่อไหมลุ้นตลอดกลัวคนเคาะประตู กลัวเขาไม่ได้กันอ่ะค่ะ ใจคอคนเรา 5555

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 12-12-2017 23:38:09
ใครนะที่อยู่ข้าง ๆ ห้องกล้า ฟินไปเลย อิจฉาอ่ะ  :m7: :m22: :m24:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-12-2017 23:43:08
คร้าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 12-12-2017 23:48:19
โอ๊ยยย ปลื้มมาก ทั้งยาวทั้งดี ครบไปหมด บรรยายซะคุ้มเลยค่ะ

คือทั้งสองคนหลงกันหนักมาก รักกันมาก พลาดมาสองปี อย่ายอมแพ้นะ
นายท่านพร้อมสู้มากล่ะ แถมรู้ด้วยว่าแม่ไม่ปลื้ม แต่เชื่อว่านายท่านเอาอยู่

กล้ายั่วมาก กล้าหาญบอยสมชื่อมาก คือออกอาการพร้อมยอมพลีกาย 5555
แต่กล้าก็ไม่ทิ้งความเป็นกล้าหาญบอยจ้า ยังฮาแม้ยามถึงพริก

ตอนนี้น่ารักมากเลยค่ะ จัดว่าเด็ด กล้าหาญหึงมาก หวงด้วย
ที่ไม่แสดงออกตอนมีคนมาขอถ่ายรูป เพราะรู้ว่าเค้าแค่ปลื้ม ไม่เหมือนปาวฝัน ที่หวังจริง

5555 ต้องขอบคุณคนแต่งมากนะคะ ขนาดไม่ถนัดนะ อื้อหืออออ จินตนาการยังไม่สู้จ้า

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-12-2017 23:49:19
แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮื่อออออออออ อ่านไปหื่นไป :oo1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-12-2017 00:08:55
ฮ่อลลลล เป็นเรทที่เกินกว่าคุณเค้กเคยเขียนมาจริงๆ แต่ก็นะคู่นี้เขาร้อนแรงกันแบบนี้จะให้เบาๆก็คงไม่ได้ หวานๆกันมาแล้วต้องเตรียมรับงานเข้าของทั้งคู่ด้วยมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-12-2017 00:14:10
ฟินมิรู้ลืมมม :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 13-12-2017 00:18:14
ฟินอ่ะ ฟินไปแล้วว สมกับที่ห่างกันไปเลยใช่ไมนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 13-12-2017 00:31:09
กล้าไม่รอดแล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 13-12-2017 00:39:20
ฮืออ เค้าดั้ยกันแร้วววววว เป็นncที่แอบขำบางช่วง คงคาแรคเตอร์กันทั้งคู่แม้ยามมีอะไรกัน ขำ 55555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 13-12-2017 01:31:02
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 13-12-2017 02:13:57
 :mc4: o13 :mc4:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 13-12-2017 05:43:31
ฟินสุดๆ ชอบทั้งสองคนที่ต่างคนต่างหลงกันสุดๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 13-12-2017 05:53:19
พี่กล้า... มีสามีแล้วนะ555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 13-12-2017 06:15:31
วัยรุ่นนี่ร้อนแรงจังเลยนะ นายท่านโคตรหื่นอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-12-2017 08:55:10
เขาฟินเราก็ฟินนะ ^///^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 13-12-2017 09:19:16
 :impress2: กล้าหาญบอย จริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 13-12-2017 10:53:34
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

เลือดหมดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-12-2017 11:08:20
       เราว่านิแหละเมคเลิฟที่ทำกับคนที่รักมันดูโรแมนติกมากกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 13-12-2017 12:46:58
กล้าเด็ด มาเหมือนที่นายท่านบอกเลยอะ

มีความอ่อยแรง


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 13-12-2017 12:51:01
อร๊ายยยย เข้าได้เสียกันแล้ววววว


ศึกต่อไปก็คุณแม่(มหาภัย)ของนายท่านซินะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 13-12-2017 13:13:35
 o13 o13 :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 13-12-2017 13:14:08
ถ้าจะสมแก่การรอคอยแบบนี้นะะะ ตายแป๊บบบบบบบ :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 13-12-2017 16:28:41
อุปสรรคคู่นี้คือคุณนายแม่สินะ ...ดูท่าจะยากซะด้วยสิ เอาใจช่วย ดราม่าเรื่องครอบครัวนี้สุดๆละ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-12-2017 16:38:36
ฟินหนักมาก :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 13-12-2017 18:18:38
เค้าได้กันแล้วววววววววส :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 13-12-2017 21:10:58
อ่านจนตาเยิ้มและจิกหมอนแทบขาด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 14-12-2017 13:12:24
นายท่านนนนนน 555555555
ร้อนแรงไม่ไหวแล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 14-12-2017 18:51:50
อมกกกก. ฟกฟก่ดาดสเว้รดยดส nc แซ่บเวอร์ โอ้ยยยยยฟดกก่แา ท่านจะด่ามั้ย เรามโนตั้งแต่แรกจนจบเลย 55555555
 :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 14-12-2017 23:42:24
สมกับระยะเวลาที่รอคอย,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 15-12-2017 00:22:38
อ่อยกว่านี้ไม่มีใครแล้วจริงๆ
นังกล้า!!!!!  จะมากไปแล้วนะ 55555
ชอบเวลาน้องท่านเรียกว่าที่รัก ที่ไม่ได้เรียกบ่อยๆ
แต่เรียกเพราะรักมากๆ หรือกวนๆ มันน่ารักอ่ะ
ทั้งคู่น่ารัก ขอให้จับมือฝ่าฟันกันมานะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 15-12-2017 21:49:44
และแล้วน้องเตี้ยเราก็เรียบร้อยโรงเรียนนายท่าน
ดีใจกับทั้งคู่ด้วยได้เป็นแฟนกันซะที
หลังจากนี้ก็จับมือฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกันเนอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 15-12-2017 22:03:36
 :jul1: เด็ดสาดสมการรอคอย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 16-12-2017 13:10:06
ดีใจกะนายท่านและกล้าหาญมากๆ //เวรี่กู้ดด  o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 16-12-2017 21:22:54
โอ้ยย ทะเลเลือดเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 17-12-2017 14:19:26





ตอนที่ 14
เซียน





   ‘ไงเหี้ยกล้า’

   ‘บายเซียน กูไม่อยากเห็นหน้ามึง’

   ‘พ่อมึงตาย สาบานดิ๊ว่านี่คือคำทักทาย’

   ‘พ่อมึงนั่นแหละตาย ไอ้ห่า’

   ‘มีเรื่องสงสัยว่ะ’

   ‘ถ้าเป็นเรื่องของกู กูจะเรียกว่ามึงเสือก’

   ‘ก็ยอมรับ’

   ‘ไอ้เหี้ยนี่’

   ‘น้องนายท่านเด็กม. 5 ที่ตามจีบมึงต้อยๆ นี่กูเข้าใจนะ’

   ‘...’

   ‘แล้วไอ้เด็กโรงเรียนนานาชาติสองคนนี่ตามจีบมึงด้วยป่ะ เห็นชอบมาหามึงพร้อมไอ้นายท่านบ่อยจังเลย’

   ‘เพื่อนท่าน ท่านมันลากมาอ่ะ’

   ‘กูก็ว่า...คนอย่างมึงมีเสน่ห์กับแค่ไอ้นายท่านก็ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ของโลกใบนี้แล้ว’

   ‘ไอ้เซียน ไอ้ห่า!’









   เหี้ยกล้าแม่งหายจ๋อม

   จะโทษมันคนเดียวก็ไม่ได้เพราะผมเห็นตอนที่มันโดนไอ้นายท่านฟัดท่ามกลางความมืดในโรงยิม ทุกคนลองคิดกันดูสิครับว่าในสถานการณ์ปกติแล้วพวกมันจะสามารถสวีตกันได้อย่างไหลลื่นหรือเปล่า สถานที่ตรงนั้นมีคนอยู่เยอะแยะมากมายมหาศาลเนื่องจากมันเป็นคอนเสิร์ตเฟรชชี่ไนต์

   แน่นอนว่าไม่ได้

   ถ้าไม่มีผม ไอ้ตง และก็ไอ้หมูหันคนบื้อคอยกันไม่ให้พวกเด็กปีหนึ่งเข้าไปใกล้ ไอ้สองคนนั้นก็คงไม่ได้สวีตกัน และก็คงไม่ได้ลากกันไปต่อแล้วล่ะ

   กล้าแม่งต้องขอบคุณผม เพราะผมเป็นคนเห็นทุกอย่างก่อน นี่ถ้าผมไม่เห็น ป่านนี้ไอ้คู่รักบ้านมเปรี้ยวนี่คงกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ในชั่วพริบตา เนื่องจากสถานที่ที่มันนัวเนียกันอยู่นั้นมีคนอยู่จำนวนมาก พวกมันต้องดังมากขึ้นแน่ๆ ไม่ใช่เฉพาะไอ้นายท่าน แต่เป็นไอ้กล้าด้วย

  ผมรู้ดีว่าเพื่อนผมมันเป็นยังไง เมื่อก่อนมันอาจจะชอบที่มันค่อนข้างป๊อบพอตัว แต่ตอนนั้นไม่ใช่เพราะหน้าตานะครับ เป็นเรื่องของการทำตัวเหี้ยล้วนๆ พอมันโตขึ้น ผมรู้สึกว่าไอ้กล้ามันไม่ชอบที่จะเป็นคนดังเท่าไหร่ มันเคยบอกผมว่าดังแล้วบางทีก็เป็นตัวของตัวเองไม่ค่อยได้เนื่องจากมีคนคอยจับตามอง เชื่อว่าเรื่องนี้แม่งต้องเกี่ยวกับไอ้นายท่านแน่ๆ ถ้าเมื่อก่อนมันไม่ได้ล่ะก็...มันคงกล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองต่อหน้านายท่านมากกว่านี้

   ผมลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อเซียนครับ เป็นเพื่อนรักเพื่อนชังของไอ้กล้า สถานะตอนนี้โคตรจะโสด และก็กำลังรู้สึกเหงานิดๆ เนื่องจากเห็นเพื่อนสนิทมันกำลังมีคู่

   แต่เรื่องนั้นยังไม่ใช่ปัญหาของผมตอนนี้...

   ปัญหาของผมในตอนนี้คือไอ้คนรวยที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ มันเป็นเพื่อนนายท่าน ซึ่งไม่ต้องอธิบายอะไรมากมายถึงเรื่อง ‘ความรวย’ ที่แสดงออกมาให้เห็นผ่านทางเสื้อผ้าหลากหลายแบรนด์บนร่างกายของมัน

   มันชื่อว่าทิม และมันก็มีปัญหากับผมอยู่

   ตั้งแต่เจอหน้ากันในเวลาเช้าจรดเย็น...มันยังไม่มองหน้าผมเลยแม้กระทั่งตอนนี้ มันกำลังนั่งดื่มกับพวกคณะนิเทศฯ ซึ่งผมรู้จักแค่มูมู่กับเพื่อนของเธอไม่กี่คน ส่วนโต๊ะของผมมีแก๊งชายโฉดเจ้าเก่าเจ้าเดิม (ยกเว้นไอ้กล้า) กับชาวตุ๊ดแห่งอีคอนที่มีทั้งไอ้เอ้และก็ไอ้อมร จะว่าไปโต๊ะมันกับโต๊ะผมนี่แบ่งแยกเป็นคณะได้ชัดเจนมากเลยนะนี่

   ผมกับเพื่อนคนอื่น (ยกเว้นชาวตุ๊ด) ย่อมรู้ดีว่าไอ้กล้ามันหายไปไหนและหายไปกับใคร พวกเราถกเรื่องนี้กันจนเลิกพูดถึงไปนานแล้ว คราวนี้เรื่องที่เราพูดถึงจึงมีแต่เรื่องประสบการณ์การรับน้องที่ผ่านมา รวมไปจนถึงวันเปิดเทอมใหม่ซึ่งจะเริ่มทำการเรียนการสอนกันในอีกสองวันข้างหน้า

   สายตาของผมเผลอเหลือบมองไปทางไอ้ทิมบ่อยเพราะผมรู้ว่าผมทำให้มันเคือง แต่หลังๆ ชักจะบ่อยไปจนรำคาญตัวเอง ปกติแล้วผมเป็นคนแคร์คนอื่นที่ไหน ขนาดไอ้เหี้ยกล้าที่ว่าเป็นเพื่อนรักแล้ว ผมยังชอบแกล้งเล่นหัวมันเป็นประจำ

   “ไอ้น้องทิมลูกค่ายจีวายนี่คงงอนมึงจริงจังว่ะ” ตงตั้งข้อสังเกต “มันไหว้ทุกคน มันยิ้มให้ทุกคน ยกเว้นมึงคนเดียวเลยไอ้เหี้ยเซียน”

   “อย่างกับกูจะแคร์” ผมยักไหล่ทำเหมือนไม่ยี่หระ

   “ไม่แคร์จริงอ่ะ” หมูหันยื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับจับคางผม “ดูจากองศาการนั่งและการตั้งของใบหน้า มึงมองไปทางนั้นบ่อยมากนะเว้ย”

   “มันคงไม่อยากผิดใจกับใครล่ะมั้ง...เนอะ หมูหัน” ตงยิ้มเล็กๆ

   “อะไรอีกอ่ะ” อมรโวยวาย “เหี้ยกล้าผัวกูก็ไปวอแวกับน้องนายท่าน แล้วนี่เซียนผัวกูก็ยังจะไปวอแวกับคนอื่นอีกเหรอ” มันเชิดหน้าก่อนจะทำหน้าอยากรู้อยากเห็น...ตกลงมึงซีเรียสกับเรื่องนี้มั้ยเนี่ย “เรื่องเป็นยังไง ไหนเล่ามาซิจ๊ะน้องหมูยอ”

   “หมูหันเหอะ” เพื่อนผมภูมิใจกับชื่อตัวเองมาก “ไอ้เซียนไปด่าน้องในเกม น้องมันก็เลยไม่พอใจ”

   “ปัญญาอ่อนป่ะ” ผมถามความเห็นอมรเพื่อหาพรรคพวก แต่มันไม่ได้ใส่ใจผมเลย

   “น้องคนไหน คนตัวเล็กๆ ตาตี่ๆ หน้าขาวๆ หรือว่าคนตัวผอมๆ แต่งตัวฮิปฮอปหน่อย”

   “กูให้มึงเดา”

   “กูว่าคนตาตี่”

   “ผิดฮะ” หมูหันตบโต๊ะอย่างออกรสชาติ “คนตัวผอมๆ ผิวเหลืองๆ แต่งตัวแพงๆ”

   “อืมมมม” อมรจับคางตัวเองอย่างครุ่นคิด “ก็สมน้ำสมเนื้อกับเซียนมันดี ถ้ามันไปมีเรื่องกับน้องตาตี่นี่ กูว่ามันออกจะรังแกเด็กไปหน่อย”

   ให้ตายเถอะ...นี่พวกมันคุยเรื่องเหี้ยอะไรกันอยู่เนี่ย ไม่เห็นจะต้องจับเอามาเป็นประเด็นเลย แค่ผมด่าเด็กคนหนึ่งในเกม แล้วมันก็ดันไม่พอใจผมในชีวิตจริง มันก็แค่นั้นเอง

   ฟังดูมันก็ออกแนวปัญญาอ่อนนิดๆ ตามคำที่ผมพูด แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้เริ่มหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเพราะผมผิดใจกับคนที่ไม่เคยผิดใจ หรือเพราะมันทำเหมือนผมไม่มีตัวตนในโลกใบนี้

   กูหล่อที่สุดในอีคอนปีสองนะเว้ย...มึงเมินกูได้เหรอ

   “เดี๋ยวกูมา” ผมหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเป็นเชิงบอกเพื่อนว่าผมหายไปทำอะไร “มีใครจะไปด้วยป่ะ”

   ทั้งโต๊ะไม่มีใครสูบบุหรี่ยกเว้นผมกับไอ้ตง แต่ไอ้ตงมันเพิ่งจะสูบไปมันก็เลยโบกมือปฏิเสธ ผมเดินผ่านโต๊ะของพวกนิเทศฯ อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปทางไอ้ทิมเผื่อมันจะมองหน้าผมบ้าง แต่มันกลับมองไปอีกทางตอนที่ผมเดินผ่านพอดี

   รู้สึกแห้วว่ะ

   เฮ้ย เดี๋ยวดิ ทำไมต้องผิดหวังด้วย มึงบ้าป่ะเนี่ยเซียน

   บุหรี่คงจะให้คำตอบผมได้ดีที่สุดในตอนนี้ ผมเดินออกมาข้างหน้าร้าน เห็นสิงรมควันเหมือนกันกับผมยืนออกันอยู่เต็ม ผมเลือกที่จะเลี่ยงมาสูบในมุมมืดๆ ของตัวเอง จากนั้นก็ปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปพร้อมกันกับควัน

   ผมกับตงไม่ใช่พวกสูบบุหรี่จัด เพราะเราทั้งคู่มีความเชื่อว่าถ้าสูบมากเดี๋ยวจะไม่หล่อแล้วก็แก่เร็ว แต่วันนี้ผมขออนุญาตตัวเองให้ได้สูบ เพราะผมรู้สึกเหนื่อยล้าสะสมมาอย่างยาวนานรวมไปจนถึงเรื่องราวระหว่างผมกับทิมที่ผมคิดว่าปัญญาอ่อนนี่อีก

   จริงๆ แล้วมันมีอะไรที่ปัญญาอ่อนกว่าเรื่องที่ทิมโกรธผมเพราะผมด่ามันในเกม นั่นก็คือผมดันหงุดหงิดที่โดนมันเมินนี่แหละ  สาบานได้ว่าโดนดาวคณะปฏิเสธไม่ยอมให้เบอร์ ผมยังไม่หงุดหงิดหรือเก็บมาคิดทั้งวันแบบนี้

   ไอ้เด็กที่แต่งตัวฮิปฮอปนั่นมันมีดีอะไรให้แคร์วะ

    กลุ่มคนที่เดินผ่านผมไปทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมาทักทาย ตอนนี้ผมเรียกพวกมันติดปากว่าพวกวิศวฯ ฝ่ายซีเคียวริตี้ ผู้นำกลุ่มที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีก็คือไอ้เชน มันคนนี้สนใจเพื่อนผมอย่างไอ้กล้าอยู่ แต่เชื่อเถอะว่ายังไงก็แห้ว ไอ้กล้ากับนายท่านมันรักกันมากเกินกว่าที่จะยอมให้ใครไปแทรกกลาง แต่คนคู่นี้ต้องขอบคุณไอ้เชนมันนะ ถ้าไม่มีเชน...พวกมันคงไม่กลับมาคืนดีกันได้ไวขนาดนี้

   ผมกับไอ้ตงเคยแอบเขม่นคนกลุ่มนี้กันเล่นๆ สาวๆ ส่วนใหญ่มักจะสนใจผู้ชายวิศวฯ ก่อนผู้ชายอีคอนอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะภาพลักษณ์ของเราคุณหนูกว่า อีกทั้งยังไม่แมนเท่าวิศวฯ อีกด้วย ผมล่ะอยากจะให้พวกคุณเธอทั้งหลายที่มองผู้ชายวิศวฯ ก่อนมองผู้ชายอีคอนมาลองกับผมดู

   ...รับรองแซ่บจนเปลี่ยนความคิดไปเลย

   “ไง...เซียน” วิศวฯ ที่ว่าแน่ยังแพ้ผู้ชายคณะนี้ครับ...แพทยศาสตร์ ยิ่งผู้ชายที่เป็นหมอแต่ดูเหมือนไม่ใช่หมอนี่สาวๆ ยิ่งชอบใหญ่ ไอ้นี่ชื่อไอ้ไตเติ้ลหรือที่สาวๆ เรียกหมอไตเติ้ล มันดังมากในโซเชียลและหมู่นักเที่ยวกลางคืน ผมกับมันรู้จักกันก็เพราะเจอกันในที่เที่ยวนี่แหละ

   ควันบุหรี่จากปากมันลอยมากระทบใบหน้าของผมเต็มๆ

   “ไงไตเติ้ล”

   “กูเห็นมึงจากเต็นท์พยาบาล เป็นสวัสฯ นี่คงเหนื่อยเนอะ”

   ไอ้เวรนี่กะจะมาข่มอะไรผมหรือเปล่า “มึงก็คงเหนื่อยเหมือนกัน ต้องปฐมพยาบาลดูแลน้องๆ”

   “ก็ไม่ค่อยเหนื่อยหรอก ส่วนใหญ่พวกรุ่นพี่จะให้ยืนดูมากกว่า เพิ่งจะขึ้นปีสองเอง ยังไม่ได้เรียนตรวจเหี้ยอะไรเลย” มันยิ้ม ไอ้เติ้ลเป็นหมอที่ขี้โม้ แต่ถ้าตัดเรื่องขี้โม้ออกไป ไอ้นี่ก็เป็นคนที่คบได้คนหนึ่ง “กูว่าจะถามอะไรมึงสักหน่อย”

   “ถามว่า...”

   “มึงรู้จักกับพวกเด็กนิเทศฯ โต๊ะข้างๆ มึงป่ะ”

   “สนใจมูมู่เหรอ กูมีเบอร์นะ” ใครๆ ก็สนใจมูมู่ พี่รหัสของไอ้นายท่าน แต่อาจจะยกเว้นตัวไอ้นายท่านเอง...

   “ไม่ใช่ผู้หญิงดิ”

   คำพูดของมันทำเอาผมต้องถลึงตามอง เดี๋ยว...ไอ้ไตเติ้ลมันสนใจผู้ชายด้วยเหรอ

   “ลูกค่ายละครมั้ง” มันพูดสลับกับดูดบุหรี่

   “มีสองค่าย” เสียงของผมเย็นชามากขึ้นแบบที่ผมไม่รู้ตัว

   “ค่ายไหนไม่รู้...จำไม่ได้ว่ะ”

   “...”

   “แต่คนที่กูชอบคือคนที่แต่งตัวเท่ๆ หน่อย” แบบนี้แปลว่าเป็นทิมแน่นอน... ผมรู้สึกปวดมวนในท้องแบบแปลกๆ “มึงรู้จักป่ะ”

   “รู้” ผมตอบเสียงแข็ง

   “มีไลน์หรือเบอร์ของน้องมั้ย”

   “ทำไมมึงสนใจคนนี้”

   “เขายิ้มให้กูตอนเดินผ่านเต็นท์พยาบาลอ่ะ ยิ้มโดนใจกูดี กูติดใจเขามาตั้งแต่ตอนนั้นเลย”

   ที่แท้ไอ้ลูกค่ายจีวายนี่มันก็เป็นเด็กขี้อ่อยดีๆ นี่เอง...

    ผมมีไลน์ของมันอยู่ในไลน์กลุ่มกล้าหัวจวยครับแต่ผมไม่ได้แอดไป แต่ถึงผมจะมีไอ้ทิมอยู่ในรายชื่อหรือไม่ก็ตาม ผมคิดว่าผมไม่มีสิทธิ์ที่จะให้ไลน์หรือเบอร์มันกับใครคนไหนถ้าเจ้าตัวไม่อนุญาต

   “กูคิดถึงหน้าเขาทั้งวันเลย มึงคิดว่ากูบ้าป่ะ”

   “เออ บ้า” ผมโยนบุหรี่ลงพื้นแล้วเหยียบให้มันบี้ รู้สึกว่าตัวเองเหยียบแรงไปนิดเพราะไอ้หมอไตเติ้ลมันสะดุ้ง

   “ตกลงจะช่วยกูมั้ยวะ”

   “ไปขอเองดิ กูไม่อยากเสือกเรื่องนี้”

   “น้องยังไม่มีแฟนใช่มั้ย”

   “ไม่รู้”

   “นี่มึงรู้จักกับน้องจริงๆ มั้ยเนี่ย”

   ผมไม่ได้ตอบอะไรไอ้ไตเติ้ลอีก...เท้าของผมรีบก้าวเข้าไปในร้านพลางรู้สึกว่าตัวเองคอแห้ง นึกอยากซดแอลกอฮอล์ลงคอไปอีกหลายๆ ขวด

   โกรธตัวเองฉิบหาย...ที่หงุดหงิดห่าอะไรก็ไม่รู้

   แปลกแต่จริงที่ต้นเหตุมาจากไอ้ทิมอันเดอร์สกอร์จีวายล้วนๆ









   ตอนที่ผมเดินกลับมา ผมมองไปที่โต๊ะของพวกนิเทศฯ ก่อนอย่างอื่น แต่แล้วก็ช็อกแดกเมื่อเห็นว่าทั้งโต๊ะนั้นโดนพนักงานเก็บเป็นที่เรียบร้อย

   แม่งหายกันไปหมดเลย...

   เคยเล็งคนโต๊ะข้างๆ หรือเล็งอะไรสักอย่างมั้ยครับ พอกลับมาแล้วไม่เจอนี่มันโคตรเซ็งเลย ยิ่งผมเพิ่งจะคุยกับคนที่สนใจอะไรเหมือนกันกับผมมา ผมก็ยิ่งเพิ่มดีกรีความเซ็งขึ้นไปอีกแปดสิบระดับ

   “หน้าหงอยเป็นหมาเหงาเลย” หมูหันพึมพำเมื่อเห็นหน้าผม “ใจเย็นน่า เดี๋ยวน้องก็หายโกรธ”

   “มันอยู่ให้กูขอโทษมันมั้ยล่ะ” ผมพูดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เพื่อนผมหัวเราะร่วนขณะที่เอ้กับอมรก็พากันหัวเราะคิกคัก

   “ปีนี้นิเทศฯ เขามาแรงจริงๆ เด็กอีคอนอย่างเราหลงเสน่ห์เด็กนิเทศฯ ไปกี่คนแล้ว” เอ้เอ่ย

   “นับกูด้วยสิคะชีแม่เอ้”

   “กูก็ต้องนับตัวเองเหมือนกันอ่ะอมร”

   “พูดอย่างกับว่าถ้าน้องมันยังอยู่มึงจะไปคุยกับน้องอย่างงั้นแหละ” ตงกล่าวต่อ

   “ก็...”

   “ไอ้ขี้โม้เอ๊ย” ใครจะด่าผมก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ไอ้หมูหันครับ สำหรับผมไอ้นี่คือเด็กที่โตแต่ร่างกาย อย่างอื่นไม่ได้โตไปด้วย

   “โทษนะครับ” เสียงที่ดังขึ้นหัวโต๊ะทำเอาพวกเราเงียบกริบ คนที่พูดก็คือไอ้คนที่ผมคิดว่ามันกลับไปนอนที่หอแล้วนั่นแหละ

   เชี่ยยยย...ไอ้ทิมมันยังไม่กลับว่ะ

   แล้วก็เป็นเหมือนอย่างเคยครับ...มันมองหน้าทุกคนยกเว้นผม

   “มีใครเป็นเจ้าของรถป้ายทะเบียน มห 11XX มั้ยครับ พอดีจอดขวางรถผมแล้วไม่ปลดเกียร์ว่าง”

    สายตาทุกคนจับจ้องไปที่หมูหัน ผมหัวเราะมันเบาๆ ขณะที่มันทำหน้าเลิ่กลั่ก

   “ขอโทษทีน้องทิม”

   ผมยื่นมือขอกุญแจรถเพื่อน “เดี๋ยวกูไปเลื่อนให้”

   หมูหันสบตากับตงอย่างทึ่งๆ ก่อนจะส่งกุญแจรถมันมาให้ผมอย่างว่าง่าย ทิมมองตามอย่างไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็คงไม่อยากเรื่องมาก สงสัยอยากกลับห้องไปนอนเต็มแก่แล้ว

   ผมเดินตามหลังไอ้ทิมไป ไม่ลืมที่จะหันมาพูดกับเพื่อนว่า... “เห็นมั้ยว่ากูไม่ได้โม้”

   “ขอให้โชคดีครับเพื่อน”

   “เสร็จเด็กนิเทศฯ ไปอีกหนึ่งแล้ว ผัวกู!”













   ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่ระยะทางก่อนไปถึงรถของทิมและรถของหมูหันจะไกลลิบขนาดนี้ ร้านนี้เป็นร้านดังของมอครับ ใครๆ ก็พากันบอกต่อกันไปว่าอยากเจองานดีให้มาดื่มร้านนี้ เพราะงั้นจึงไม่แปลกที่ลานจอดรถจะเต็มไปด้วยรถ บางคันก็ต้องจอดซ้อนคันอื่นแบบปลดเกียร์ว่าง ไม่อย่างนั้นล่ะก็คงไม่มีที่จอดแน่ๆ

   เราเดินมาถึงลานจอดรถแล้ว ทิมก็เอาแต่จ้ำอ้าว ไม่ยอมคุยกับผมเหมือนเดิม

   “เฮ้” ผมเรียกลูกค่ายจีวาย “เฮ้ มึงได้ยินกูมั้ยเนี่ย”

   มันหันขวับกลับมา จากนั้นก็ทำหน้าเซ็งๆ “มีอะไรครับ”

   ไปต่อไม่ถูกเลย... “คือ...กูขอโทษ ตอนเล่นเกมกูอาจจะพูดแรงไปหน่อย”

   “รู้สึกผิดจริงหรือเปล่า” ทิมขยี้ต่อ “หรือแค่ขอโทษไปงั้นๆ”

   “หา”

   “ถึงพี่จะขอโทษ แต่พี่ก็คิดว่าการพูดชื่อไอจีคนอื่นของผมมันปัญญาอ่อนอยู่ดี ผมพูดถูกมั้ยครับ”

   เฮ้ยยยยยยยยยยย

   “งั้นพี่ก็ไม่ต้องขอโทษหรอก”

   มันกลายเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตได้ไงวะเนี่ย กูยังงงมาจนถึงตอนนี้

   “ถ้าอย่างนั้นก็อธิบายมา” ผมยอมแพ้ ในเมื่อมันคิดถูกผมก็ไม่มีอะไรจะเอ่ยนอกจากถามเอาเหตุผล “ทำไมต้องชอบเรียกชื่อไอจีคนอื่นแทนที่จะเรียกชื่อเจ้าตัวไปเลย”

   “ไม่เคยแคร์ใครสักคนแล้วตั้งฉายาให้คนคนนั้นเหรอ”

   ผมนิ่งคิดตาม...

   “ไม่เคยตั้งชื่อให้รถ ไม่เคยตั้งชื่อให้แมวเหรอ”

   “...”

   “พี่ไม่เคยเรียกเพื่อนคนอื่นด้วยฉายาหรือไง”

   หน้าไอ้กล้าลอยมาเต็มๆ ผมแซะมันบ่อยจะตาย ส่วนใหญ่ก็เป็นฉายาที่มันไม่ชอบทั้งนั้น เตี้ยบ้าง ขาสั้นบ้าง...แต่เพราะผมสนิทกับมันและก็ชอบที่จะแกล้งมัน ผมก็เลยเรียกมันอย่างนั้น

   “ผมแคร์ใครผมก็เรียกชื่อไอจีคนนั้น ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ผมผิดตรงไหน” ทิมโวยวาย “ไอ้ท่านมันยังเรียกพี่กล้าของมันว่าเอลฟ์แคระเลย แทนที่จะเรียกคนอื่นแบบนั้นแต่ผมกลับเรียกชื่อไอจีแทน มันปัญญาอ่อนเหรอครับ”

   “เอาล่ะๆ” เจ้าเด็กนี่มันกำลังหัวร้อน ผมต้องทำอะไรสักอย่างให้มันใจเย็นลงก่อน “กูเข้าใจแล้ว กูไม่ว่ามึงเรื่องเรียกคนอื่นด้วยชื่อไอจีอีกแล้ว”

   “ไม่ทันแล้วมั้ง พี่ทำผมเสียเซลฟ์”

   เป็นอีกครั้งที่ผมงงว่ามันกลายมาเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ได้ยังไง...

   “กูให้มึงเรียกกูว่าเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ก็ได้” ให้ตายเถอะ เปลี่ยนชื่อไอจีตอนนี้ทันมั้ย

   “ผมไม่เรียกแล้ว จะไม่เรียกใครด้วยชื่อไอจีอีกแล้ว ผมเซ็ง”

   “ความผิดกูเหรอ”

   “เออ”

   ยอม...นี่ผมผิดใช่มั้ยที่ไปก้าวก่ายการใช้คำพูดของคนอื่น จะว่าไปการเรียกชื่อด้วยชื่อไอจีมันก็ดูเป็นเอกลักษณ์ของไอ้ทิมดี ถ้ามันไม่เรียกอีกชาวเราก็คงจะเหงาหู ไม่มีอีกแล้วนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอช กล้าหาญบอย หรือแม้กระทั่งเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์

   แบบนั้นมันดีแล้วเหรอวะ

   “กูไม่ด่ามึงแล้ว อยากเรียกใครยังไงก็แล้วแต่มึงเลย” ผมเริ่มรู้สึกผิดจริงจัง

   “บอกมาก่อนว่าเข้าใจผมหรือเปล่า”

   “เข้าใจแล้ว”

   “แน่นะ”

   “เออ”

   “ถ้างั้นก็...”

   “ขอโทษนะครับ” ไอ้หมอไตเติ้ลลลลลลล! มึงจะโผล่มาทำไมตอนนี้ “น้องทิมใช่ป่ะ”

   ไอ้ทิมทำหน้าเหวอแดก ส่วนผมก็ได้แต่ตีอกชกหัวในใจเบาๆ

   “ครับ” เชี่ยทิมแม่งก็เสือกเป็นเด็กที่ไม่หยิ่งด้วย 

   “น้องโสดอยู่หรือเปล่า พอดีพี่สนใจน้องอยู่น่ะ”

   ทิมอ้าปากค้างเติ่ง ส่วนผมก็ได้แต่เดินเตะฝุ่นเตะดินเตะหินไปเรื่อย อีกนิดคงเตะไอ้หมอคนนี้แล้ว อีกนิดนึง...

   “ตกใจเหรอ โทษทีนะ”

   ไม่ตกใจบ้านเตี่ยมึงอ่ะดิ มึงก็ตรงเกิ๊น

   “แต่พี่ก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละ”

   “คือ...” ทิมเริ่มลังเล หันมามองผมราวกับต้องการความช่วยเหลือ เมื่อเห็นสายตาอย่างนั้นของไอ้ทิมผมก็เลยมีความกล้าขึ้นมา จึงกอดคอไอ้หมอไตเติ้ลแล้วลากมันไปไกลๆ

   “มึงไม่เห็นเหรอว่าน้องมันเมา วันหลังค่อยมาขอก็แล้วกันนะ” ผมบอกปัดแทนไปก่อน

   “กูไม่เห็นว่าน้องเขาจะเมาตรงไหน”

  “มันเมาจริงๆ ไม่เชื่อมึงดูดิ แค่ยืนยังเซเลย”

   โชคดีที่ทิมได้ยิน มันแกล้งยืนเซไปเซมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ สมกับที่เป็นเด็กนิเทศฯ ที่กล้าแสดงออกจริงๆ

   “พี่ชื่อไตเติ้ลนะ” มันยังคงไม่ละความพยายาม “ไว้วันหลังมาคุยกัน พี่ไปกดฟอลไอจีน้องเอาไว้แล้วล่ะ”

   “มันฟังมึงไม่รู้เรื่องหรอก กลับไปได้แล้วไป”

   “อะไรกัน”

   “เถอะน่า”

   ในที่สุดไอ้หมอไตเติ้ลก็เดินจากไป ผมยืนถอนหายใจแล้วหันกลับมามองไอ้ทิม มันทำหน้ากลั้นขำก่อนจะเอ่ยขอบคุณ

   “ขอบคุณครับพี่”

   “เรียกเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ดิ”

   “ไม่เรียกแล้ว ไว้มีอารมณ์ก่อนเดี๋ยวค่อยเรียก”

   จะต้องอับอายขายขี้หน้าไปอีกนานแน่ๆ ถ้าเพื่อนแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมามันรู้ว่าผมอยากให้ไอ้ทิมเรียกชื่อไอจีผมแทนที่จะเรียกชื่อผม

   “รถมึงอยู่ไหนล่ะ เดินนำไปสิ”

   มันบอกมันจะเรียกแบบนั้นเฉพาะคนที่มันแคร์

   ...ตอนนี้ผมเริ่มอยากเป็นคนที่มันแคร์ซะแล้วสิ

   ความรู้สึกนี้มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมันมาได้ยังไง

   งง ผมงงฉิบหายยยยย









[ มีต่อนะคะ ]






หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 13 หน้า 28 12/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 17-12-2017 14:20:07





   วันต่อมาผมขอเรียกวันนี้ว่าเป็นวันซ้อมตายอย่างแท้จริง

   เนื่องจากเหนื่อยสะสมมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน ผมก็เลยนอนยาวตั้งแต่กลับจากการดื่มเมื่อคืน จากเวลาตีสองจนมาถึงเวลาเที่ยงกว่าๆ รู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นมาอีกเป็นกอง พร้อมจะไปทำหน้าที่เป็นกองหน้าเพื่อที่จะแซวไอ้กล้ากับนายท่านซึ่งผมพอรู้มาว่ามันเพิ่งจะเป็นแฟนกันเมื่อวันวาน

   แต่ที่แล้วผมก็ยังขี้เกียจอยู่ดี...ผมปล่อยให้พวกมันสองคนนอนกกกันต่อไปดีกว่า วันนี้แม้กระทั่งเรื่องเสือกผมก็ขี้เกียจครับ ขอนอนโง่ๆ อยู่ในห้องตัวเองแบบนี้ต่อไปดีกว่า

   นอนพลิกตัวไปมาก็ชักจะหิว ผมคุ้ยมาม่าออกมาจากตู้ก่อนจะเริ่มทำการต้มแล้วมานั่งกิน ระหว่างนั้นผมก็เล่นโทรศัพท์ไปด้วย หน้าฟีดข่าววันนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากนายท่าน นายท่าน และก็นายท่าน ผัวเพื่อนผมนี่มันดังจริงๆ ไม่มีข่าวเรื่องมันกับไอ้กล้าหลุดไปเลยแม้แต่นิดเดียว เรื่องนี้พวกมันต้องขอบคุณผมนะเนี่ย

   เช็กเฟซบุ๊กนานๆ ไปก็ชักจะเบื่อ ผมจึงกดเข้าแอปอินสตาแกรมซึ่งน่าจะเป็นแอปโปรดของไอ้ทิม คนที่เพิ่งทะเลาะกันและก็ดีกันกับผมเมื่อคืน

   ไหนดูซิ...มันอัพอะไรบ้าง

   รูปล่าสุดที่มันอัพคือรูปคู่กับนายท่านที่หล่อฉิบหายเมื่อวาน ผมตัดสินใจว่าจะกดไลค์ เพียงแต่ว่าสายตาของผมไปสะดุดกับชื่อไอจีของใครบางคนเสียก่อน

   Mor_Title

   หมออันเดอร์สกอร์ไตเติ้ล...แม่งมากดไลค์รูปไอ้ทิมอันเดอร์สกอร์จีวายทุกรูปเลยโว้ยยยยยยย

   บางรูปแม่งก็ไปเมนต์แบบที่ไม่เกรงใจสายตาชาวบ้านชาวช่องว่ามันกับไอ้ทิมเป็นคนดังอีกต่างหาก

   Mor_Title ร้านนี้กาแฟอร่อยมาก พี่รู้จักเจ้าของร้าน
   Tim_Gy @Mor_Title จริงดิ อร่อยมากจริงๆ ครับพี่ ฝากบอกเจ้าของร้านด้วยนะ

   ไอ้เด็กทิมนี่มันคงไม่หยิ่งจริงอะไรจริง...แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องไปตอบไอ้หมอไตเติ้ลก็ได้มั้งผมว่า

   Mor_Title @Tim_Gy วันนี้พี่ว่าง ไปด้วยกันเปล่า

   หมอไตเติ้ลเพิ่งจะเมนต์ไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ผมมองดูนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงนิดๆ แล้ว พยายามภาวนาให้ไอ้ทิมไม่เห็นเมนต์นั้นเพราะผมกำลังตัดสินใจแอดไลน์มันแล้วทักเข้าไปหามันเลยทีเดียว

   Tepsianxx : มึงอยู่ไหน

   ผมเริ่มบทสนทนาได้เหี้ยมาก แต่ก็ช่างมันก่อนเถอะ

   Tim_Gy : ผมอยู่ห้อง มีอะไรหรือเปล่า
   Tepsianxx : ไอ้ร้านกาแฟที่มึงชอบอ่ะ พากูไปหน่อยดิ๊


   ไม่อยากเชื่อว่าต้องเชื่อว่าผมภาวนาในใจไม่ให้ไอ้ทิมมันตอบตกลงไปกับไอ้หมอคนนั้นแล้ว

   Tim_Gy : ยังไงดี
   Tim_Gy : วันนี้ไม่ว่างแล้ว


   ใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

   Tepsianxx : ทำไม มึงมีธุระอะไร
   Tim_Gy : ละลาบละล้วงไปเปล่า
   Tepsianxx : บอกมาเหอะน่า


   คนอื่นเรียกผมเทพเซียน แต่เหี้ยกล้าเรียกผมว่าเทพเสือกครับ...โดนมันด่าจนใครด่าว่าเสือกผมก็ไม่เจ็บแล้ว

   Tim_Gy : ยอมใจ
   Tim_Gy : ก็ไปร้านกาแฟไง


   ผมมาช้าไป...ที่แท้ไอ้ทิมมันก็ตอบตกลงไปกับไอ้หมอก่อนที่จะมาคุยกับผม

   แม่งโคตรเซ็งเลย ผมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว แต่แทนที่จะไปหาไอ้กล้าเหมือนอย่างที่ผมชอบ ผมกลับเลือกที่จะไปร้านกาแฟร้านโปรดของไอ้ทิมแทน รู้ครับว่าพอไปถึงแล้วจะเจอกับอะไร ก็เพราะรู้ไงผมถึงได้ไป

   ถึงไม่ได้ไปด้วย แต่กูก็จะตามไปเป็นก้าง









   ร้าน Beat up

   แทนที่ผมจะเห็นภาพไอ้ทิมนั่งคู่กับไอ้หมอไตเติ้ล ผมกลับมันนั่งคนเดียว แถมมันยังทำงานอะไรอยู่ของมันก็ไม่รู้ ผมได้แต่ยืนลังเลอยู่หน้าร้าน ไม่กล้าเข้าไปนั่งด้วย เพราะเดี๋ยวมันจะรู้ว่าผมตามมันมา ถ้ามันอยู่กับไอ้หมอคนนั้นเรื่องมันคงง่ายกว่านี้

   มันมาร้านกาแฟจริงๆ มานั่งทำงานและก็มานั่งคนเดียว ไม่คิดจะมานั่งกับใครหรือชวนใครมาด้วย

   งานตรงหน้ามันสำคัญอะไรนักหนา

   เทพเสือกอย่างผมตัดสินใจเร่งรุดเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามไอ้ทิม มันคุยโทรศัพท์ค้างที่หู ดวงตาของมันดูประหลาดใจที่มองเห็นผม

   “ครับพี่แก้ว ผมงงตัวเลขนิดหน่อยว่ายอดสองหมื่นมันหายไปไหน” แม้ผมจะนั่งอยู่ แต่ไอ้ทิมก็คุยงานของมันต่อไป “ค่าช่างไฟหรือว่าค่าอะไร”

   กาแฟที่ของมันจะหมดแล้ว ผมเลยทำไม้ทำมือถามว่ามันจะเอาเพิ่มหรือเปล่า มันไม่ตอบผม แต่จ้องหน้าผมแทน เหมือนมันกำลังจมอยู่กับบทสนทนาในโทรศัพท์แทนที่จะสนใจผม

   แต่การจ้องมองของมัน ทำเอาผมกลืนน้ำลายลงกับคอตัวเองเบาๆ แปลกใจที่ใจผมเต้นแรงนิดๆ เพราะสายตานั้น

   วันสองวันมานี่ผมเป็นเอามากกับไอ้ทิม...ยิ่งคิดผมก็ยิ่งแค้นใจตัวเอง ไอ้กล้ารู้มันคงล้อผมตาย

   “แม่ให้ผมฝึกอะไรก็ไม่รู้ ผมควรจะไปนั่งอยู่ในกองด้วยมั้ย ทำไมต้องให้ผมมาทำบัญชีของกองถ่ายที่ผมไม่ได้ไปออกกองด้วยก็ไม่รู้” สายตาของมันตกใจมากเมื่อเห็นกาแฟแก้วใหม่ “แค่นี้ก่อนนะครับพี่แก้ว ไว้ค่อยคุยกัน ไม่ลำบากครับ ครับ ครับ สวัสดีครับ”

   ผมเหลือบมองดูงานตรงหน้าไอ้ทิมแล้วทำหน้าสงสัย นี่ผมแอบเห็นค่าตัวดาราที่มีชื่อเสียงแวบๆ ด้วย พอรู้ว่าผมส่องอยู่ ทิมก็เก็บกระดาษเหล่านั้นให้ห่างจากสายตาของผม

   “ละลาบละล้วง” เป็นการด่าว่าเสือกแบบสุภาพหรือเปล่าวะ

   “มาคนเดียวเหรอ”

   “พี่เห็นผมนั่งกับเพื่อนหรือไง” ทิมมองผมอย่างประเมิน “ตามมาจนได้สินะ”

   “ถ้ารู้ว่าทำงานก็คงไม่มากวนหรอก”

   “แล้วตอนแรกคิดว่าผมทำอะไรถึงได้มา”

   จะบอกว่ากลัวมันมีเดตกับไอ้หมอไตเติ้ลนี่มันจะตรงเกินมั้ย

   “จริงๆ ก็อยากลองกาแฟร้านนี้มานานแล้ว” ผมลองดูดเครื่องดื่มในมือของผมดู “อร่อยจริงอย่างที่มึงบอก”

   “ผมไปบอกพี่ตอนไหน” มันเลิกคิ้วก่อนจะทำหน้าถึงบางอ้อ “พี่ส่องไอจีผมเหรอ”

   “มันเห็นเอง กูฟอลไอ้หมอไตเติ้ล มันก็เลยเด้ง”

   “อือฮึ” ทิมหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มบ้าง “นี่เลี้ยงหรือเปล่า”

   “เลี้ยงสิ”

   “ไถ่โทษเมื่อวานเหรอ”

   “จะพูดอย่างนั้นก็ได้”

   “งั้นผมรับไว้นะ”

   “ไม่ต้องเกรงใจ”

   “ทำไมวันนี้ดูใจดีผิดปกติ”

   “มึงคิดว่ากูเป็นคนยังไง”

   “ก็...ร้ายๆ หน่อย” ทิมตอบตรงๆ

   “กูร้ายตรงไหน เพื่อนทุกคนออกจะรักกู”

   “เคยถามเพื่อนพวกนั้นหรือยังครับ”

   “ไอ้...”

   ทิมหัวเราะร่วนที่ทำให้ผมหัวร้อนนิดๆ ได้ ผมมองรอยยิ้มของมันก่อนจะหลบสายตาไปมองอย่างอื่น

   “หมออันเดอร์สกอร์ไตเติ้ลนี่ก็มาเมนต์บ่อยจังเลย” มันบ่นขณะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

   ผมชะงักกึก “ใครนะ”

   “พี่หมอไตเติ้ลไง”
   
   “มึงก็อย่าไปเรียกชื่อไอจีมันดิ”

   “คือผม...”

   “ไหนบอกจะเรียกเฉพาะคนที่แคร์ นี่มึงแคร์คนทั้งโลกแล้วเนี่ย มึงบ้าหรือเปล่า”

   “ก็...”

   “ไม่ต้องไปเรียกมันแบบนั้น” ผมเสียงดังขึ้นจนทิมตกใจ

   “ตายล่ะ กลายเป็นปัญหาจนได้” ทิมพึมพำ “ผมแค่อ่าน ผมไม่ได้เรียกชื่อพี่เขาแบบนั้นซะหน่อย”

   “ไม่รู้ล่ะ”

   “...”

   “มึงบอกเหตุผลกูเอง กูก็เลยเชื่ออย่างนั้นไปแล้ว”

   “แล้วแต่พี่เลย” ทิมเริ่มหยิบงานขึ้นมาทำต่อ “วันนี้พี่ไม่มีอะไรอย่างอื่นทำเหรอ”

    “วันนี้วันพักผ่อน”

   “...”

   “นี่มึงไล่กูอยู่หรือไง”

   “อ้าว ก็ผมไม่รู้ว่าพี่จะอยู่”

   “กูจะอยู่!”

   “โอเค งั้นตามใจ” ทิมก้มหน้าก้มตาทำงาน ส่วนผมก็เล่นโทรศัพท์มือถือบ้างหรือไม่ก็คอยแอบมองมันบ้าง

    มันเป็นเด็กที่ดูแพงตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าแพง เสื้อผ้าแพง ของใช้ก็แพง แปลกแต่จริงที่มันไม่ได้หยิ่งอะไรเลย ชอบยิ้มให้คนนั้นคนนี้ไปทั่ว จนคนรักค่ายจีวายของมันมากกว่าค่ายพีวายเจกับค่ายเอสเอ็นของเพื่อนๆ มันแล้ว จะว่าไปครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกนะครับที่ผมได้อยู่กับมันตามลำพัง

   ทิมเป็นเด็กหน้าตาดีตัวสูงโย่งธรรมดาที่ดูไม่ธรรมดายังไงก็ไม่รู้

    “พี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์จ้องผมทำไมครับ”

   ชื่อไอจีกูกลับมาแล้วโว้ยยยยยยยยยยย รู้สึกอยากจะเลี้ยงกาแฟไอ้คนเรียกอีกสักสิบแก้ว!

   “คนอื่นเข้าใจเหตุผลที่มึงเรียกชื่อไอจีเขาป่ะ”

   “นายท่านกับนุกไม่เคยถาม อาจเป็นเพราะชิน ส่วนคนอื่นๆ ผมก็ไม่เคยอธิบายอะไรให้เขาฟัง”

   “ดี”

   “...”

   “งั้นเรียกแบบนี้กับกูคนเดียว”

   “พี่จะบ้าเหรอ”

   “กูเข้าใจ แต่คนอื่นไม่เข้าใจไง” ผมเลิกคิ้ว “มึงมีปัญหาอะไรป่ะทิม”

   “คนอื่นเขารำคาญที่ผมเรียกเขาแบบนั้นใช่ป่ะ” มันทำหน้าสลด

   “ก็...เอ่อ” จะบอกว่าไงดีวะ “นิดหน่อยมั้ง ไม่รู้สิ”

   “ก็ได้ ไม่เรียกก็ไม่เรียก”

   “ดี เรียกกูคนเดียว กูอนุญาต”

   “พี่บ้าไปแล้ว”

   “กูก็ว่ากูบ้า บ้าตั้งแต่ที่มึงงอนกูนั่นแหละ”

   ทิมพูดไม่ออก มันคอหดก่อนจะรีบทำเป็นทำงานต่อ ส่วนผมเริ่มยิ้มหน้าระรื่น เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมชอบที่จะอยู่กับไอ้ทิม
ชอบฟังเสียงมันเรียกพี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์!

   นี่ถ้ามันเผลอเรียกไอจีคนอื่นอีกผมจะตามไปจัดการ...








   [ว่าไงทิม]

   “พี่เซียนแม่งบ้าว่ะ”

   [ยังไง]

   “เขาอยากให้กูเรียกชื่อไอจีเขาคนเดียว ไม่อยากให้เรียกคนอื่น”

   [ฮ่าๆๆ เอาแล้วไง กล้า! พี่เซียนจีบไอ้ทิม (หา...จริงดิ!)]

   “มึงอย่าเพิ่งพูดแบบนั้นดิ”

   [กูกับนุกรู้นะว่ามึงเป็นคนที่ชอบตั้งฉายาให้กับคนที่มึงแคร์ แล้วพี่เซียนรู้เรื่องนี้มั้ยล่ะ]

   “รู้ กูเพิ่งบอกไป”

   [นั่นไง แปลว่าเขาอยากเป็นคนที่มึงแคร์ไงไอ้บ้า]

   “ไม่ตลกไปหน่อยเหรอวะ”

   [เออ ตลกดี (อย่าไปรับรักมันง่ายๆ นะทิม เล่นตัวเยอะๆ) ได้ยินเสียงกล้าป่ะ]

   “ได้ยิน”

   [มึงจะเอาไง มึงชอบพี่เขามั้ยล่ะ]

   “กูไม่ชอบที่เขาชอบวางอำนาจเหนือคนอื่นอ่ะ”

   [แล้วอย่างอื่นล่ะ]

   “ก็...”

   [หึ]

   “หึไร เชี่ยท่าน”

   [แป๊บ โทรไปอัปเดตกับไอ้เชี่ยนุกก่อน รายนั้นอัปเดตช้าทีไรมีแต่จะงอน มึงไม่รู้เหรอ]

   “แต่นี่มันยังไม่มีอะไรเลยนะเว้ย!”

   [มีแล้ว เชื่อสิ]






TBC*




ท่านบอกว่ามีมันก็ต้องมีสิทิมอันเดอร์สกอร์จีวายยยยยย
แม่ยกใจเย็น ตอนหน้าน้องกับแฟนของน้องมาแน่ค่ะ ><  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-12-2017 14:43:18
แต่ละคน 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 17-12-2017 14:44:17
กี้ดดดดด เขินๆๆๆ พี่เทพเซียนเอ็กเอ็กซ์! 5555555555555
เด็กคณะนิเทศน์เสน่ห์แรงจริงจ้าาา ยอมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-12-2017 14:44:33
จ้าา ยังไม่มีเรื่องไรเลยจ้าทิมมี่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 17-12-2017 15:07:48
พี่เซียน สู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-12-2017 15:13:19
 :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 17-12-2017 15:26:54
แงงงงงงงงงง พี่เซียนง้อเถื่อนมากกก
5555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 17-12-2017 15:51:52
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 17-12-2017 16:02:04
ง่อลลลล พี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ค่ะพี่จะมารุกจีบภายในวันเดียวไม่ได้นะคะ โอ้ยยย อย่าว่าแต่เด็กนิเทศเสน่ห์แรงเลย เด็กอีคอนก็รุกแรงเหมือนกัน เขินว้อยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 17-12-2017 16:07:06
ตายแร้ววววว อยากถูกเรียกด้วยชื่อไอจีบ้างค่ะะะะะะะะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-12-2017 16:15:47
พี่เซียนอาการหนักล๊าวววววววว ฮี๊วววววววว :hao6: :katai4: :ling1: :z2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 17-12-2017 16:17:21
หวีดไปอีกกกก น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 17-12-2017 16:31:34
หลงรักลุกเจ้าของค่าย  ทำไมน่ารักมากมายเยี่ยงนี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 17-12-2017 16:42:10
เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์...ออกตัวแรงนะคะเนียเป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 17-12-2017 17:12:12
 โอ้ยไม่มีอะไรจะบอก นอกจาก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 555555555555555  :jul3: :jul3: :jul3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-12-2017 17:20:00
พี่เซียนนี่หมดท่าเลยเจอน้องงอนเข้าไป จัดว่าเด็ด แต่โดนว่าในสิ่งที่ชอบนี่เป็นใครก็เคืองนะ
หมอไตเติ้ลก็เข้ามาพอดีอีก ใครปล่อยคิว 5555 ทำดี มีคนขี้หึง 1 หน่วย
ขำกล้ากับท่านอ่ะ มันมีอะไรแล้วเชื่อดิ ให้ใจแข็งอีก โคตรแสบ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 17-12-2017 17:31:18
แล้วๆๆๆๆๆๆๆ พี่เซียนยังไงๆกับทิมแล้ว เรื่องนี้ต้องขยาย o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 17-12-2017 17:39:56
 :o8:คู่นี้น่ารักกกกกกดกกกกกกกกกกก ตลกดดด และงงงงงงมึนดี5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 17-12-2017 17:44:17
พี่เซียนน้องทิม   :-[
น้องทิมน่ารักจังเลย พี่เซียนนี่จีบแบบเถื่อน ๆ เลยนะ
แต่เชื่อพี่กล้านะน้องทิม อย่าเพิ่งยอมรับรักง่าย ๆ นะ
อยากรู้วิธีตามจีบของเทพเซียนเขา

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 17-12-2017 17:58:21
คู่นี้น่ารักอ๊าาาาาา เปลี่ยนเมนดีไหมม :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 17-12-2017 18:03:05
อยากจะกรี๊ดคู่นี้ ชอบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-12-2017 18:16:27
หึหึ แล่ว แล่ว แล้ววววว พี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์อะไรยังไง  :z1:
จะจีบก็รีบจีบน้องมีคนรอต่อคิวอยู่น้าาา  :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 17-12-2017 18:25:50
พี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์อาการออกแรงมากก
อาการออกขนาดนี้ รู้ใจตัวเองรึยังคะ
รู้เถอะะะ คนเค้ารู้กันจะหมดแล้วค่าา
น้องทิมอีนเดอร์สกอร์จีวายน่ารักมากกกก
น้องคิดอะไรคะ คิดอะไรกัยพี่เค้ารุป่าวคะ
ทำไมอึกอักตอบปฏิเสธไม่ได้คะ55555
รอค่าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Drive ที่ 17-12-2017 18:28:23
ฟินทั้งคู่หลักทั้งคู่ลองเลย :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-12-2017 18:31:07
เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์   ทิม  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

แล้วคู่ของนุกละใครนะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 17-12-2017 18:52:56
แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง พบคนขี้หวง1ea
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 17-12-2017 18:54:09
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: baibuabuaz ที่ 17-12-2017 19:03:04
ว่าแล้วต้องคู่นี้ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 17-12-2017 19:32:07
หนักแล้ว เป็นหนักแล้ว ทั้งคู่เลย..แต่ถึงอย่างนั้นกฌยังเทียบนายท่านไม่ได้อยู่ดี ความเพ้อของท่านเป็นที่หนึ่งแบบไม่มีอะไรเทียบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-12-2017 20:04:02
เปิดตัวคู่ใหม่แล้ว  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-12-2017 20:25:42
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 17-12-2017 20:32:50
ติดตาม พี่เทพเซียน น้องทิม  เป็นFC นายท่านเราเชื่อนายท่าน ว่ามีเรื่องให้ติดตามแน่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 17-12-2017 20:38:22
พี่เซียนไม่ค่อยจะออกตัวเลยนะคะ​ แหมๆๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 17-12-2017 20:40:54
ปลื้มปริ่มใจเขาชอบกัน ฮิๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kankanin ที่ 17-12-2017 21:10:07
น้องทิม เติมไปอีกนิด เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ ซี้ดดดดดด อ๊าาาาาา รับรองอิเซียนหลงหัวปักหัวปำ ฮาาาา
อินี่ก็หื่น :pighaun:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 17-12-2017 21:22:20
เอาละซีีี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 17-12-2017 21:48:56
ท่านเทพเซียนรุกน้องหนักมากกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 17-12-2017 22:03:15
ชอบๆ การเรียกไอจีของทิม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 17-12-2017 22:04:22
มาอีกคู่ น่าติดตาม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 17-12-2017 22:53:02
สู้เขาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 17-12-2017 23:24:44
 :impress2: :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 17-12-2017 23:48:12
คู่นี้น่ารัก เพื่อนน้องนายท่านน่าเอ็นดูหมดหรอเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 17-12-2017 23:54:29
 :-[ :o8: เขินนนนนนนน 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: crazydoii ที่ 18-12-2017 00:11:38
เอาล่ะสิ เทพเซียน XX
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 18-12-2017 07:01:30
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 18-12-2017 07:35:13
น่าร๊ากกก  น้องทิมน่ารักที่สุด  :กอด1:
พี่เซียน ยังไม่ทันไรก็ขี้หึง ขี้หวง ขนาดนี้แล้ว
จะได้คนหลงแฟนมาแล้วอีกหนึ่ง
คู่ต่อไปจะเป็นใครน้อ นี่แอบเชียร์พี่เชนกับหมูหันนะเนี่ย > <
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 18-12-2017 08:11:45
แหมมมม เซียนทิมนี่ใช่ย่อยย 555
รอนายท่านกะกล้าอยู่วว :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 18-12-2017 08:44:53
น้องทิมอันเดอร์สกอร์จีวาย เสร็จพี่เทพเซียนแน่  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 18-12-2017 09:02:11
โอ๊ยๆหัวใจ ชอบมากกกกกกกก
ชอบความหวงของเซียนและความน่ารักของทิม
 :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 18-12-2017 10:02:03
ทิมคงหนีไม่พ้นเทพเซียน 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 18-12-2017 10:12:30
ได้ ทิมต้องได้แน่ๆ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-12-2017 10:37:09
ทิมก็มีคู่แล้ว ทีนี้ก็เหลือแต่นุกล่ะนะว่าจะมีคู่กับเค้าไหม :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 18-12-2017 12:46:17
เหบืออีกคนสินะที่ยังขาดคู่ รีบหาซะล่ะเพื่อน ๆ นำหน้าหมดแล้ววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Rainy_bl ที่ 18-12-2017 17:50:25
 :jul1:   หืมมมม อย่าใจง่ายสิทิมมม ให้ง้อนานๆหน่อยยยย  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Dreameekitanai ที่ 18-12-2017 18:10:54
ใช่ทิม เล่นตัวให้มากๆนะ ดูซิจากเทพจะเป็นอะไร
 :laugh: :laugh:  :laugh: :laugh:  :laugh: :laugh:  :laugh: :laugh:  :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 18-12-2017 18:28:59
ไอ้พี่หมอโม้  อย่ามมายุ่งกะน้องทิมมมมมม :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 18-12-2017 19:39:53
มีแล้วววว เชื่อท่านสิ55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 20-12-2017 21:06:56
เทพเซียนxx.... รุกหนักเลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 20-12-2017 22:44:11
ง่อววววว5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-12-2017 09:01:29
มาอีกคู่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: แพรพลอย ที่ 21-12-2017 16:36:55
มาอีกคู่วแล้วว อ๋อยย คือดีต่อใจอะ อยากกรีดร้องมากกกก  :-[

คู่แรกก็ว่างานดีแล้ว คู่นี้ก็งานดีไปอีก โคตรน่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 21-12-2017 19:35:27
รอคอยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-12-2017 20:50:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 21-12-2017 22:34:28
ผัวเมียคู่นั้นช่างเข้าขากันดีเหลือเกินนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: krouy ที่ 22-12-2017 10:43:14
พึ่งมาตามค่าาาา หลงนายท่านมากกกกกทำไมเป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียวยังงี้นะอยากได้มั้งงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: momaynadsini ที่ 26-12-2017 18:21:57
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 27-12-2017 06:10:12






ตอนที่ 15
กล้าหาญ





   Naaytan Aroonkittiniwat
   จากฝัน...ก็กลายเป็นมากกว่าฝัน (101 Likes)

   Naaypon Aroonkittiniwat : ฝันห่าฝันบ้าฝันบอ คุณแม่ตามหาให้ควั่ก มึงรู้มั้ยไอ้พี่บ้า (56 Likes)
   Nooknick Pyj : กูชอบคอมเมนต์นายพล ฮ่าๆๆ (5 Likes)











   หลังจากคืนนั้นนายท่านก็ขลุกอยู่กับผมในห้องทั้งวัน

   ดูเหมือนมันจะสนุกอยู่กับการล้อเลียนทิมกับไอ้เซียนเพื่อนผมมาก ผมเองก็สนุกเหมือนกัน ปกติแล้วเซียนมันจะเป็นตัวตั้งตัวตีในการล้อเลียนผม แต่ดูเหมือนครั้งนี้มันเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายโดนล้อจากผม

   เห็นทีว่าผมต้องรีบบอกเรื่องนี้กับแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาซะแล้ว

   Klahanboy : กล้าหาญเรียกหมูหัน กล้าหาญเรียกตง
   Mr. Moohan : ว่าไง
   Tongmongmiawkue : มีอะไร กูกำลังจะซักผ้า
   Klahanboy : ไอ้เซียนจีบน้องทิม ไอ้เซียนจีบน้องทิม
   Mr. Moohan : ไอ้สาดดดดดดดดด มันเอาแล้ว มันเอาแล้ววววววว
   Tongmongmiawkue : ปีนี้นิเทศฯ เขามาจริงๆ ว่ะ หมูหัน หาสักคนกันเหอะพวกเรา
   Tepsianxx : พวกหัวกล้วยเอ๊ย
   Tepsianx : กูยังไม่คอนเฟิร์ม
   Tongmongmiawkue : แล้วถ้าหมอไตเติ้ลคอนเฟิร์มเรื่องทิมล่ะ
   Tepsianxx : ไอ้ห่ารากกกกกกกกกกกกกกกก
   Tongmongmiawkue : ด่าหมอหรือด่ากู?
   Tepsianxx : ทั้งคู่!


   ผมหัวเราะสะใจอยู่หลังโทรศัพท์ เชื่อว่าไอ้หมูหันกับไอ้ตงก็คงหัวเราะสะใจเหมือนกัน ไอ้ผู้นำกลุ่มอย่างไอ้เซียนชอบล้อชอบว่าคนอื่นดีนัก...ทีนี้แหละมันจะเป็นทีของพวกผมบ้าง

   “ถูกใจใหญ่เชียวนะ” นายท่านหอมขมับผม เราทั้งคู่อยู่บนโซฟาหน้าทีวี และผมก็ใช้ตัวนายท่านต่างหมอนอิง วันนี้ทั้งวันเราสองคนไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั่งๆ นอนๆ

   “ถูกใจสิ นานๆ ทีเทพเซียนมันจะมีจุดอ่อน” ผมยังคงล้อไอ้เซียนในไลน์กลุ่มต่อไป

   อัปเดตสภาพเดือนมหา’ลัยปีนี้ในตอนนี้ มันอยู่ในชุดเสื้อยืดและก็กางเกงขาสั้นของมันเองเพราะมันลงไปอาบน้ำในห้องของตัวเอง หน้าตาดูแจ่มใสมากแม้ไม่มีเครื่องสำอางอะไรใดๆ เหมือนเมื่อคืน

   คนมันเกิดมาหล่อ ยังไงมันก็หล่อจริงๆ ว่ะ

   “คุณแม่กำลังจะกลับแล้ว” มันเล่า ดวงตาของมันยังจ้องจอโทรศัพท์อยู่ “แต่ฝันยังไม่กลับ นี่กูต้องพาฝันไปกินข้าวตอนที่ฝันตื่น”

   “เหรอ”

   “มึงยอมให้ไปป่ะ”

   ผมจะตอบว่าไงดี ผมไม่โกหกคุณคนอ่านก็ได้ว่าผมแอบหึงนิดหน่อย แต่ผมไม่กล้าที่จะบอกนายท่านไปจริงๆ เพราะกลัวว่าตัวเองขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนที่งี่เง่าตั้งแต่คบกันได้วันแรก

   “ฝันไม่รู้จักใครที่นี่เลย แม้แต่ทิมกับนุก ฝันก็ไม่สนิท”

   “งั้นมึงก็ไปเถอะ” พูดมาซะขนาดนี้แล้วผมจะว่าอะไรได้อีก

   “ไม่โกรธแน่นะ”

   โกรธกับหึงนี่มันอารมณ์เดียวกันหรือเปล่าวะ งั้นผมปฏิเสธไปก่อนแล้วกัน

   “ไม่”

   “ขอบคุณ” นายท่านขยับตัวนิดหน่อยเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง “นี่ไง โทรมาแล้ว”

   ผมมองมันเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าอึนๆ มึนๆ นึกอยากจะไปก็ไปในทันทีโดยไม่มีการหันหลังกลับมามอง แบบนี้มันน่าเคืองนิดๆ ไม่ใช่หรือไง แม้ผมจะมาก่อน แต่สองปีที่นายท่านอ่อนแอนั้นคงเกิดอะไรขึ้นมากมายพอดู ไม่อย่างนั้นมันคงไม่แคร์น้องปาวฟันมากขนาดนี้หรอก

   แคร์ทั้งๆ ที่รู้ว่าน้องเขารู้สึกยังไงกับมันเนี่ยนะ...

   รู้สึกเสียใจที่ผมไม่ได้ตามติดชีวิตนายท่านบ้างเหมือนที่มันตามติดชีวิตผม ผมไม่รู้ห่ารู้เหวอะไรเลย ในขณะที่นายท่านรู้เรื่องผมทุกอย่าง แม้กระทั่งรูปไอจีสตอรี่ที่ผมถ่ายเท้าตัวเองแบบโง่ๆ

   เราเป็นแฟนกันวันแรก แต่มันกลับไปกินข้าวกับคนอื่นซะแล้ว...

   ผมอยากใจกว้าง อยากจะแมนไปถึงดาวอังคาร แต่นายท่านมันเป็นคนของผมแล้ว มันควรเอาใจใส่ความรู้สึกผมสักนิดนึงดิ

   หรือเพราะผมบอกมันไปแล้วว่าผมไม่โกรธ มันก็เลยคิดเอาเองว่าผมไม่น่าจะคิดมาก

   สรุปก็คือ...ผมนี่แหละผิดเอง

   Klahanboy : กล้าหาญขอเปลี่ยนประเด็น กล้าหาญขอเปลี่ยนประเด็น

   นี่ผมพิมพ์ประโยคนี้สองรอบลงไปในกรุ๊ปชายโฉดทำไม...จะขยันพิมพ์ไปไหนเนี่ย

   Mr. Moohan : มึงท้อง?
   Tongmongmiawkue : สรุปว่าชาตินี้กูจะได้ไปซักผ้ามั้ย
   Tepsianxx : เออ ล้อเชี่ยกล้าสนุกกว่าล้อกูเยอะ เชื่อดิ


   เพื่อนผมแต่ละคนแม่งก็น่ารักเหลือเกิน

   Klahanboy : นายท่านจะไปกินข้าวกับปาวฟันวันนี้
   Klahanboy : กูควรทำไง
   Klahanboy : นี่กูกับมันเพิ่งคบกันได้วันแรกเองนะ
   Klahanboy : วันแรกมันยังทำกับกูขนาดนี้ แล้ววันอื่นล่ะ
   Mr. Moohan : พ่อง เป็นชุด
   Tongmongmiawkue : หึงกว่านี้มีอีกมั้ย
   Tepsianxx : แล้วมึงปล่อยให้มันไปกับคนอื่นทำไมล่ะ
   Tepsianxx : นั่นแฟนมึงนะ...
   Tepsianxx : ไม่ชอบก็บอกไปดิว่าไม่ชอบ มึงจะเกรงใจทำไม

   
   ผมกลืนน้ำลาย...ไอ้เทพเซียนนี่มันเป็นเพื่อนที่รู้ใจผมดีจริงๆ

   Klahanboy : กูไม่อยากงี่เง่า
   Tepsianxx : มึงงี่เง่าอยู่แล้วไอ้กล้า


   สัด...นั่นมันหลอกด่าผมนี่

   Mr. Moohan : มึงจะเป็นยังไง นายท่านมันก็รักอยู่ดีนั่นแหละน่า
   Tongmongmiawkue : ไม่อยากให้ไปก็ไปบอกน้องมันตรงๆ สิวะ กลัวเชี่ยไรเนี่ย

   
   ผมกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป แต่จู่ๆ คนที่ผมคิดว่าไปไกลแล้วก็กลับมานั่งข้างๆ ผมที่นั่งอยู่บนโซฟา ผมอ้าปากค้างเติ่ง นึกว่ามันจะไปไกลไปถึงโลกหน้ากับน้องปาวฟันแล้ว

   “มึงไม่หึงเลย” นายท่านหน้าบึ้งตึง มองทีวีที่อยู่ตรงข้ามเราราวกับว่ามันเป็นศัตรูอันดับหนึ่ง

   “หา”

   “เป็นแฟนกันวันแรก แต่มึงดันให้กูไปกินข้าวกับสาวคนอื่นเนี่ยนะ”

   เหยดเป็ด...นี่ผมกับมันคิดตรงกันเหรอเนี่ย

   “กูกำลังคิดๆ อยู่ว่าจะตามไปพังโต๊ะมึงยังไงดี” ผมเขย่าโทรศัพท์ให้มันดู เพราะผมกำลังจะทำแบบนั้นจริงๆ “นี่กูกำลังจะปรึกษาเพื่อนเพื่อเรียกพวกไปเลยนะ”

   “...” นายท่านมันคงรู้แหละว่าผมโม้...ดูมันทำหน้าสิ

   “อย่าคิดว่ากูไม่หึง” ผมพูดเสียงอ่อยลง

   อีกฝ่ายดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่น ก่อนจะมันใช้ขายาวๆ ของมันมารัดตัวผมเอาไว้ด้วย

   “ต้องอย่างงี้สิ”

   “แล้วสรุปคือยังไง มึงต้องไปกับน้องปาวฟันเปล่า”

   “เขาก็ชวนมาแหละ แต่กูปฏิเสธไป” นายท่านเอียงหน้ามาซบไหล่ผม “กูใจร้ายไปหน่อย แต่จะให้ทำไงได้ กูไม่อยากให้ความหวังเขา”

   ผมพยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงรับรู้ แม้ผมจะรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ แต่จะให้ทำไงได้ เรื่องความรักบางทีคนเราก็ต้องเห็นแก่ตัวบ้าง อีกอย่างหนึ่งผมกับนายท่านก็เสียเวลากันไปก็มาก เราทั้งคู่ไม่อยากเสียเวลากันอีกแล้ว

   “วันนี้เราจะทำอะไรกันดี” ผมถาม

   “นอนนิ่งๆ ไม่ต้องไปคิดห่าคิดเหวอะไรกันดีกว่ามั้ย” นายท่านเสนอ

   “ก่อนเปิดเทอมมึงไม่อยากได้อะไรเป็นพิเศษเหรอ จะได้พาไปซื้อ”

   “อยากได้มึงง่ะ” ซอกคอผมเป็นสิ่งที่นายท่านชอบใช้จมูกมาดอมดมเสมอ ตอนนี้มันก็ทำอย่างนั้นเช่นเดียวกัน

   “มึงก็ได้ไปแล้ว” ผมเอียงคอหลบพร้อมทำหน้ายิ้ม “หลายรอบด้วย”

   “มันยังไม่พอหรอก ไม่เคยพอ” นายท่านเหลือบมองบั้นท้ายผม “ว่าแต่ทำไมมึงถึกจัง ไม่เจ็บเหรอ”

   “ก็เจ็บนิดหน่อยอ่ะ แต่พอทนไหว”

   “...”

   “มันเป็นความเจ็บที่นึกถึงทีไรแล้วมีความสุขอ่ะ”

   “เพราะนึกไปถึงกูสินะ”

   “ก็เพราะมึงนั่นแหละ”

   นึกว่าเราจะดราม่ากันซะแล้ว ที่แท้ไอ้นายท่านมันก็ไม่ยอมไปไหน นั่งๆ นอนๆ ไร้สาระกับผมจนกระทั่งถึงช่วงเวลาบ่ายแก่ๆ ที่ผองเพื่อนของผมพากันมาที่ห้องเพื่อหาขนมฟรีแดกและก็หาที่เล่น RoV เหมือนอย่างเคย รวมไปถึงไอ้เซียนด้วย

   ไม่มีใครแปลกใจที่เห็นนายท่านอยู่ในห้องของผม หมูหันดีใจจนแทบจะกระโดดกอดคอนายท่านเพียงเพราะมันจะได้มีคนเล่นตำแหน่งนักฆ่าใน RoV ตอนนี้ เพื่อนผมทุกคนนั่งจับกลุ่มกันเล่นเกมนี้โดยมีนายท่านเล่นด้วย พวกมันไม่ยอมให้ผมเล่นด้วย เพราะกลัวจะโดนทีมตรงข้ามเขาคิลฟรีๆ

   กูเล่นอ่อนขนาดนั้นเลยเหรอวะ...

   “พวกพี่ๆ เขาแค่อยากให้มึงเป็นคนหาน้ำหาท่ามาให้” นายท่านดึงมือผมเอาไว้ระหว่างที่ผมกำลังจะไปหาน้ำให้พวกเพื่อนมันดื่ม สีหน้าและแววตาของนายท่านทำเอาใจผมอ่อนระทวย

   สายตาแม่งหวานเกินไปแล้ว

   “ใช่ เป็นแม่บ้านก็ทำหน้าที่ไป” ไอ้เซียนเอ่ย ผมหันไปทำหน้าหงิกใส่มัน ก่อนจะขยับมือให้นายท่านมันปล่อยผม “แม่งสวีตกันจริ๊ง”

   “ผมชวนทิมเล่นด้วยได้มั้ยครับ” นายท่านเจาะจงถามคำถามนี้ใส่ไอ้เซียน พวกมันมีสี่คน ยังไงในทีมก็ขาดคนรู้จักไปอีกหนึ่ง...ยังคงงงจนถึงตอนนี้ว่าทำไมมันถึงไม่ให้ผมเล่นด้วย

   “มันไม่ว่าง กูเพิ่งแยกจากมันมา มันเอางานกลับไปนั่งทำต่อที่ห้อง”

   ผมกับนายท่านมองหน้ากันพลางยิ้ม “งั้นผมชวนไอ้นุกก็ได้”

   “พอดี...ครบ”

   เนื่องจากพวกเพื่อนมันไม่ให้ผมเล่นด้วย ผมก็เลยเดินเหินไปทั่วห้อง ปล่อยให้พวกมันนั่งกันอยู่ที่โซฟาไปขณะที่ตัวผมเองก็เริ่มทำความสะอาดห้องเพื่อเตรียมสำหรับเปิดเทอมที่กำลังจะมาถึง ระหว่างนั้นผมได้ยินเสียงเพื่อนบ่นเป็นระยะๆ

   “วันนี้ทีมเราไม่ค่อยมาว่ะ”

   “นัดเมื่อกี้ก็เกือบแย่”

   “กูผิดเองทุกคน ฮีโร่ตัวนี้กูไม่ค่อยถนัด”

   “ผมขอโทษครับพี่ๆ” ประโยคนี้เป็นของนายท่าน “สงสัยต้องให้กล้ามาอยู่ใกล้ๆ แล้ว กล้าน่าจะเป็นตุ๊กตานำโชคของผม”

   เดี๋ยว...กูเนี่ยนะ ผมชี้นิ้วมาที่ตัวเอง ก่อนที่เพื่อนผมมันจะลากตัวผมให้ไปนั่งข้างๆ ไอ้นายท่าน ไอ้พวกเหี้ยนี่แม่งก็บ้า ทำได้ทุกอย่างถ้ามันจะพาให้พวกมันเล่นเกมชนะ

   “กูจะไปกวาดห้อง” ผมโวยวาย แต่นายท่านไม่ยอมให้ผมไปไหน ตาของผมเหลือบดูจอ ตอนนี้มันกำลังรอที่จะเข้าสู่เกม

   “กูเป็นคนรักเพื่อน ถ้ามึงคิลได้ทีหนึ่ง กูให้มึงหอมแก้มไอ้กล้าได้ครั้งหนึ่ง” เซียนประกาศกร้าว

   นั่นเรียกว่ารักเพื่อนเรอะ!

   “จริงดิ” นายท่านเอามือโอบรอบไหล่ผม “งั้นตกลง” มันหันมาหาผม “เพื่อนมึงอนุญาตแล้ว มึงต้องนั่งนิ่งๆ เป็นตุ๊กตานำโชคให้กู”

   “นายท่าน กูจะไปกวาดห้องเว้ย” รู้สึกประสาทจะรับประทาน

   “ผมจะได้หอมแก้มกล้าหนึ่งทีต่อหนึ่งคิล ทุกคนเป็นพยานนะครับ” นายท่านถึงกับนวดนิ้วมือเพื่อเตรียมตัวเล่นนัดนี้เลยทีเดียว

   “จริงจังไปป่ะเนี่ย” ผมมองอย่างหวาดๆ

   “เอาละเว้ยเชี่ยกล้า มึงไปล้างหน้าถูแก้มรอเลย” หมูหันเริ่มบังคับเกมในจอโทรศัพท์ของมัน

   “ทำไม”

   “ปกตินายท่านไม่เคยคิลน้อยกว่าสิบในหนึ่งเกมอ่ะ” ตงอธิบาย มันก็เริ่มเล่นเกมในมือเหมือนกัน

   “ขี้โม้แล้ว” ผมส่องไปที่จอไอ้ท่าน มันเล่นตัวแอสซาซินหน้าหล่อนามว่า Murad ตัวโปรดของมัน ผมจ้องสักพักนายท่านมันก็ทำ First blood ฆ่าทีมตรงข้ามได้หนึ่งคิลถ้วน

   นี่ถึงสองนาทีหรือยังเนี่ย

   ฟอด

   เคยโดนใครหอมแก้มแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยมั้ยครับ ผมกำลังโดนแบบนั้นเลย มันเป็นการหอมที่เรียกว่าแทบจะเอารูจมูกมาฝังรากลึกกับแก้มของผมอ่ะ

   “มึงเป็นตุ๊กตานำโชคของกูจริงๆ” นายท่านยิ้มก่อนจะหันไปสนใจเกมต่อไป

   ผมยื่นคอไปดูจอนายท่านต่อ ไม่ทันไรมันก็ฆ่าทีมตรงข้ามได้อีกหนึ่ง...

   พ่องตาย...มึงจะโหดไปไหนเนี่ย!

   ฟอด

   มันหอมแก้มผมอีกแล้ว ใบหน้ายิ้มๆ บวกกับสีหน้ามีความสุขของมันทำเอาผมด่าไม่ลง โดนมันหอมสองครั้งติดๆ ก็ชักจะเขินปนเคลิ้ม

   “ล่างๆ” เซียนพูด ผมเห็นนายท่านบังคับให้ฮีโร่ของมันลงไปข้างล่าง จากนั้นก็...เหมือนเดิม มันฆ่าทีมตรงข้ามได้อีกแล้ว

   ฟอ...

   ผมเอามือดันหน้ามันไว้ก่อนที่มันจะหอมแก้มผม

   “เชี่ยกล้า อย่ามาลีลา ทีมกูกำลังมาเลย มึงเห็นมั้ยเนี่ย” ไอ้เซียนจริงจังมาก

   ผมปล่อยให้นายท่านได้หอมก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนทุกคน “ถ้ามันคิลยี่สิบกว่าครั้ง กูจะไม่โดนหอมยี่สิบกว่าครั้งเหรอ”

   “น้องมันคิลสี่สิบก็ให้มันหอมสี่สิบ มึงอย่ามากเรื่อง”

   “ท่านมันเล่นโหดอ่ะ”

   ฟอด

   ผมโอดครวญไม่ทันไร คิลที่สี่ของมันก็มาอีกแล้ว...นายท่านขยี้ผมของผมเบาๆ ก่อนจะหันไปเล่นต่อ

   “ฮ่าๆๆ กูขำทีมตรงข้าม” หมูหันร้อง

   “อะไรวะ” ผมยื่นหน้าไปอ่านข้อความที่ทีมตรงข้ามส่งมา

   Preyta มูราดครับ ใจเย็นๆ ก็ได้นะครับ
   Taara มูราดใจร้าย เราเป็นผู้หญิงนะ ฮือๆ
   Zuka มูราดโดนตัวไหนมาเหรอ คึกมากกกกกกกก


   “ศักยภาพในการเล่น RoV ของนายท่านเป็นที่ประจักษ์” เซียนยิ้มภูมิใจ ก่อนจะพิมพ์ตอบทีมตรงข้ามกลับไป

   Mortos มูราดมีเมียมาคุม
  Mortos ถ้าคิลได้หนึ่งที จะได้หอมหนึ่งที
   Fennik ขอ R.I.P. ทีมคุณล่วงหน้าเลยครับ!


   หมูหันผู้เล่น Fennik เป็นคนพิมพ์เสริม ผมได้แต่เกาหัวแกรกๆ ระหว่างนั้นไอ้เหี้ยท่านก็คิลทีมตรงข้ามได้อีก

   มันยังไม่เอียงหน้ามาหอม ผมก็เลยหันไปหา ตอนนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มันโน้มหน้าเข้ามาพอดี...เราสองคนจึงได้จุ๊บกันต่อหน้าแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมา

   ท่านฉีกยิ้มหวานมาให้ผม...ส่วนผมนั้นรู้สึกเขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

   “เฮ้ยๆ นั่นเรียกจุ๊บ ไม่ใช่หอม ไอ้สัดท่าน อย่าทำผิดกติกาดิวะ” เซียนมันก็ช่างหวงผมได้อย่างดีเลย์เหลือเกิน

   “อ้าวเหรอ ขอโทษทีครับ” มันยกมือขอโทษกลายๆ จากนั้นก็เล่นเกมต่อไป

   ผมเริ่มอยากรู้ว่าเกมนี้จะเป็นยังไงต่อไป จึงขยับใบหน้าเข้าไปดูอยู่เรื่อยๆ

   Taara คนที่ชื่อกล้าใช่มั้ยเป็นเมียมูราด
   Taara เราขอแช่งให้กล้าอึไม่ออกไปสองเดือน


   หลังจากนั้นไม่ถึงหนึ่งนาที...สิ่งนี้ได้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

   Murad Kill Taara

   นายท่านเพิ่งจะฆ่าคนที่พิมพ์สาปแช่งผม ก่อนที่มันจะพิมพ์ยุกยิกตอบกลับไป

   Murad แช่งเราได้ แต่อย่าแช่งแฟนเราครับ

   ก่อนที่ผมจะรู้ตัว นายท่านก็วาดแขนมาโอบล้อมรอบไหล่ของผม จากนั้นก็หอมแก้มผมเบาๆ ทีนี้มันไม่ยอมปล่อยแขนไปไหนแล้ว มันเล่นเกมต่อด้วยมือทั้งสองข้างทั้งๆ ที่มันยังโอบกอดผมอยู่นั่นแหละ

   ไอ้เซียน ไอ้ตง ไอ้หมูหัน และก็ไอ้น้องนุก...ทุกคนพร้อมใจกันพิมพ์ไปหาฝ่ายตรงข้ามว่า

   Mortos R.I.P.
   Gildur R.I.P.
   Fennik R.I.P.
   Zanis R.I.P.

   
   ลองทายกันดูสิครับว่าการแข่งขันเกมนั้น นายท่านมันจัดการทีมตรงข้ามไปกี่คิล

   เกือบยี่สิบคิลกันเลยทีเดียว

   Taara นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ไม่ควรแช่งแฟนมูราด
   Alice รักกับแฟนนานๆ นะจ๊ะ
   Zuka จู่ๆ ก็อยากชื่อกล้าขึ้นมา
   Preyta กราบท่านเทพมูราด


   ส่วนผมนั้นคือคนแก้มช้ำแห่งศตวรรษที่ยี่สิบ







[ มีต่อนะคะ ]














   
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 14 หน้า 31 17/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 27-12-2017 06:10:40



   ในตอนเย็นผมกับคนอื่นๆ ไปหาอะไรกินกันที่ตลาดแถวหน้ามอ

   แน่นอนว่าเดือนมหา’ลัยหมาดๆ อย่างไอ้นายท่านต้องเป็นที่จับตามอง ถึงแม้ว่ามันจะอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นก็ตาม มันได้ทำการโทรชวนไอ้น้องนุกกับไอ้น้องทิมโดยที่ไม่ปรึกษาไอ้เซียนด้วย ไอ้เซียนมันถึงกับหุบปากนิ่งสนิท ไม่สมกับเป็นมันเลยสักนิด บอกเลยว่าเป็นอะไรที่โคตรตลก

   “ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะน้องนายท่าน”

   คนถูกขอถ่ายรูปหันมามองหน้าผม ผมขมวดคิ้วงงๆ จากนั้นก็พยักหน้าให้มันถ่ายรูปกับสาวๆ พวกนั้น พวกเธอมีกันอยู่สองสามคน

   “ยืนกันอยู่เกือบสิบ แต่ขอนายท่านถ่ายรูปแค่คนเดียว” เซียนส่ายหน้าน้อมรับชะตากรรมตัวเองเบาๆ

   “พี่อยากโดนขอถ่ายบ้างเหรอ” ทิมเอ่ยลอยๆ

   “จริงๆ ก็ไม่”

   “...”

   “แต่ถ้ามึงมาขอ กูอาจจะลองคิดดูอีกทีก็ได้”

   ผม ไอ้ตง กับไอ้หมูหันสบตากัน จากนั้นก็พร้อมใจกันมองบนราวกับต้องการมองดาวอังคาร...แบบนี้อ่ะนะที่ไอ้เซียนเรียกว่าจีบน้อง แม่งบ้าไปแล้ว

   “ผมไม่ขอหรอกครับ” ทิมเดินหนีไปทางอื่น ผมกับเพื่อนรู้สึกสะใจจึงได้แอบแตะมือกันอย่างเงียบๆ สร้างความไม่สบอารมณ์ให้ไอ้เซียนเป็นอย่างยิ่ง

   เราเดินกันต่ออีกห้าก้าว นายท่านก็โดนคนมาขอถ่ายรูปอีกแล้ว คราวนี้มีคนโดนเป็นเพื่อนอีกคน คนนั้นก็คือน้องนุก

   “อีคอนอย่างเราไปหาหมูกระทะแดกกันเถอะว่ะ ปีนี้ต้องยอมนิเทศฯ เขาจริงๆ” เซียนพูดขำๆ

   “มึงก็ดูแต่ละคนที่เรามาด้วยสิวะ ตัวท็อปทั้งนั้นเลยนะ” ตงถอนหายใจ “ตกลงจะกินหมูกระทะกันจริงง่ะ รอถามนายท่านก่อนมั้ย”

   “มันแดกได้หมดนั่นแหละ แค่ไม่แดกเหล้ากับเบียร์” ผมตอบแทนคนที่โดนคนอื่นมะรุมมะตุ้มเพื่อถ่ายรูป

   “เคล็ดลับความหล่อสินะ” หมูหันเตรียมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำการบันทึกเอาไว้

   ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อน...

   “มึงไม่แดกเหล้าเบียร์ไม่ได้หรอกหมูหัน ไม่งั้นมึงจะถูกเตะออกจากกลุ่มชายโฉดของพวกกูนะ” เซียนกอดคอเพื่อน ก่อนจะหันไปหาทิม “อยากกินอะไร”

   “ถามผมได้ไง ถามพี่กล้าสิ”

   อ้าว...กูต้องเป็นคนตัดสินใจเหรอ เซียนชักสีหน้าเมื่อได้ยินคำตอบของทิม

   “ทำไมต้องเป็นไอ้กล้า”

   ทำไมวะเซียน กูมันทำไมเหรออออ...

   “ปกติเราสองคนตามใจนายท่าน ซึ่งตอนนี้นายท่านก็คงจะตามใจพี่กล้า เพราะฉะนั้นถามพี่กล้าเลยดีกว่า จะได้เร็วที่สุด”

   ผมจะขอเล่าความสัมพันธ์เรื่อง ‘กินอะไรดี’ สำหรับวันนี้ให้ฟัง ปกติแล้วผมจะตามใจไอ้เซียน ผู้เป็นผู้นำแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมา แต่ตอนนี้เซียนมันตามใจไอ้ทิม ซึ่งไอ้ทิมมันตามใจนายท่าน ผู้ที่เป็นแฟนผม เพราะฉะนั้น...ผมจึงมีอำนาจสูงสุดในการตัดสินใจว่าจะแดกอะไรในคืนนี้

   ตลกดีครับ...นานๆ ทีจะมีอำนาจ ยิ่งเห็นหน้าคนหมดอำนาจอย่างไอ้เซียนด้วยแล้ว ผมยิ่งรู้สึกสะใจ

   “เอางี้” ผมหัวเราะเบาๆ “ทิมบอกพี่ได้ว่าอยากกินอะไร”

   “ผมอยากกินบะหมี่เจ้าอร่อยครับ” นุกยกมือขึ้น

   “กูก็อยากกิน” หมูหันยกมือออกอีกเสียง

   สรุปก็คือ...วันนี้ทุกคนตามใจผู้ชายที่น่ารักที่สุดทั้งสองคนครับ

   โชคร้ายที่ร้านบะหมี่ซึ่งเป็นเป้าหมายของเรานั้นเป็นที่ต้องการสูงมาก มีคนต่อคิวรอกินมากกว่าสิบ ผมกับคนอื่นๆ มีเวลาเหลือเฟือจึงยืนรอคิวไปเรื่อยๆ  แน่นอนว่าช่วงเวลาแบบนี้ก็ยังมีคนแวะเวียนมาขอนายท่านถ่ายรูปเสมือนว่าถ่ายกับมันแล้วจะได้กินบะหมี่ฟรี

   จะว่าไป...การที่มันมายืนอยู่หน้าร้านเขาแบบนี้ก็ทำให้คนนึกอยากเข้าร้านบะหมี่มากขึ้นเหมือนกันนะเนี่ย

   พวกอีคอนที่โดนเด็กนิเทศฯ หน้าใหม่มาแรงแย่งซีนก็ได้แต่ยืนคุยกันอยู่แบบนั้น มีแต่ไอ้เซียนที่บ่นว่ามันตกกระป๋องแล้วอย่างงั้นอย่างงี้ แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่ได้มีความอิจฉาพวกคุณชายลูกค่ายละครเหล่านี้สักนิด...

   มันชื่นชม

   โดยเฉพาะไอ้น้องทิมคนนั้น

   เสน่ห์ของทิมไม่ได้อยู่ที่ภาพลักษณ์ลูกคนรวยหรือเสื้อยืดที่ดูธรรมดาๆ แต่ราคาครึ่งหมื่นของมัน แต่เป็นเพราะความเข้าถึงง่ายทั้งๆ ที่ภายนอกเหมือนพวกเด็กรวยที่เข้าถึงยาก รวมไปถึงการแจกรอยยิ้มสดใสให้คนอื่นๆ แบบไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย ถึงแม้ปากไอ้เซียนเพื่อนผมมันจะบอกว่าไม่ได้ชอบน้องมันเลยสักนิด แต่ผมก็แอบเห็นว่าคอยมองไปที่ทิมเรื่อยๆ อยู่ทุกสิบวินาที

   พ่อง...ไม่ได้ชอบเลยเนอะ ไม่ได้ชอบเล้ยยยยยยยยย

   “ไอ้กล้า” ผมได้ยินเสียงคนร้องเรียก คอของผมหันไปมองต้นเสียง เห็นกองทัพซีเคียวริตี้ของไอ้เชนกลุ่มใหญ่กำลังยืนอยู่ใกล้ๆ เท้าของผมสาวเท้าเข้าไปใกล้เพื่อนห้องตรงข้ามโดยอัตโนมัติ

   “ไงวะ มากินบะหมี่เหรอ” ผมทัก

   “เปล่า จริงๆ พวกกูมากินหมูกระทะตรงโน้น แต่เห็นว่าตรงนี้คนเยอะดีก็เลยมาดูว่ามีอะไร” เชนหันไปมองนายท่านกับผองเพื่อนที่มีคนรุมล้อมหนักอย่างกับเป็นซุป’ตาร์ “ที่แท้ก็มีงานมีทแอนด์กรีทนี่เอง”

   “มึงว่างเลยอ่ะดิ ไม่มีงานรับน้องแล้วอ่ะ”

   “ใช่ ว่างมาก” เชนถูกเพื่อนกระทุ้งสีข้างไปมาหลายรอบ มันทำสีหน้าไม่ถูกเหมือนลังเลว่าจะพูดประโยคถัดไปดีหรือไม่ “มึงเคยบอกว่าจะไปเป็นแม่บ้านให้กู”

   “สัด พ่อบ้านดิ”

   “...”

   “วันไหนดีล่ะ ช่วงก่อนเปิดเทอมสองสามวันคงมีเวลามั้ง”

   ไม่รู้ทำไมคนชวนอย่างเชนถึงได้มีท่าทีกระอักกระอ่วนมากกว่าคนถูกชวนอย่างผมได้ เพื่อนๆ ของผมดูลุ้นมากกว่าตัวมันเองซะอีก

   “เอาไว้ค่อยคุยกันนะ” มันยิ้มให้ผม จากนั้นมันก็เดินจากไปเพื่อไปยังร้านหมูกระทะซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

   “ได้คิวแล้ว” เสียงเย็นๆ ดังขึ้นใกล้ๆ หูผม

   นายท่านมันวาร์ปจากตรงนั้นมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง...แม่งโคตรไว

   “พวกไอ้เซียนมันยังยืนรอกันอยู่เลย”

   “กูหมายถึงอีกห้าคิวจะได้คิวแล้ว”

   ผมมองไปที่ด้านหลังของมัน มีกลุ่มผู้หญิงอีกหลายคนที่ยังรอคอยการได้เซลฟี่กับมันอยู่

   “แฟนคลับรออ่ะ”

   “ให้ไปถ่ายมั้ย” มันถามเสียงเบา

   “ก็ไปถ่ายสิ ถามกูทำไมเนี่ย”   

   “ถ้ามึงไม่ให้ถ่าย...กูก็จะไม่ไปถ่าย”

   “ไอ้บ้า เซอร์วิสเขาหน่อยสิวะ เขาชอบมึงอ่ะ” ถึงแม้ว่าผมจะมีอารมณ์ขี้หึงขี้หวงบ้าง แต่ความหล่อของนายท่านมันก็มีมากมายซะจนจะไม่ให้คนอื่นมาร่วมชื่นชมก็ไม่ได้ อีกอย่างบ้านมันก็ทำธุรกิจที่ต้องเป็นคนของประชาชน ถ้าขืนผมงี่เง่าในเรื่องนี้ล่ะก็...ผมคงจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย

   “กูไม่อยากไปเพราะมึงจะหนีกูไปคุยกับไอ้พี่เชนเนี่ย” มันเลิกคิ้วพร้อมๆ กับบ่นอุบอิบให้ผมได้ยินคนเดียว

   “หนีอะไรว้า เมื่อกี้มันเรียก”

   “พี่มันเรียกก็เลยเดินมาคุยไกลถึงนี่ว่างั้น”

   “มันก็ไม่ไกลเท่าไหร่”

   “ห่างจากเพื่อนสิบเก้าก็ถือว่าไกล”

   “นายท่าน”

   “อะไรวะ”

   “เขารอมึงอยู่อ่ะ” ผมเริ่มเกรงใจแฟนๆ ของมันแล้ว

   “ปล่อยเขารอไป กูไม่ว่าง”

   “มึงทำอะไร”

   “กูหึงอยู่”

   ผมทำท่าจะเถียง แต่คำพูดของนายท่านทำเอาผมหุบปากตัวเองฉับ มันทำหน้าบึ้งตึงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะขุ่นเคืองในเรื่องนี้มากมายอะไร

   “มึงจะให้กูทำยังไง” ผมถาม...เสียงของผมอ่อนโยนมากจนผมยังตะลึงกับตัวเองที่ทำเสียงแบบนั้นได้ “จะให้กูหอมแก้มมึงเหมือนที่มึงหอมแก้มกูตอนเล่นเกมก็ไม่ได้”

   นายท่านมองมา จากนั้นสีหน้าของมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นดีขึ้น

   “คราวหลังอย่าคุยกับไอ้พี่เชนตามลำพังอีก ตกลงมั้ย”

   “ต้องขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

   “เออสิ”

   “ก็ได้”

   “ดี” มือของนายท่านแตะมือผมอย่างรวดเร็ว ความอบอุ่นของมือนั้นถูกส่งผ่านมาให้ผมอย่างรวดเร็วถึงแม้ว่ามันจะเอื้อมมือมาสัมผัสผมเพียงแค่เสี้ยววินาทีก็ตาม

   มันกลับไปยืนเป็นเป้านิ่งให้คนมาขอถ่ายรูปแล้ว ผมยิ้มให้แผ่นหลังของมัน...รู้สึกดีที่มันฝ่าฝูงชนมาคุยกับผมเรื่องที่มันหึงทั้งๆ ที่มันกำลังโดนรุมล้อมอยู่

   คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าผมกับนายท่านเป็นอะไรกัน แต่การแสดงออกของนายท่านแค่นี้ มันก็ทำให้ผมดีใจมากแล้ล่ะ ผมไม่ได้อยากป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าผมเป็นแฟนของคนคนนี้ ฉะนั้นผมจึงมีความสุขมากที่นายท่านให้ความสำคัญกับผม

   ท่ามกลางคนหลายคนในพื้นที่สาธารณะ สัมผัสเสี้ยววินาทีของนายท่านทำเอาผมรู้สึกอุ่นใจ

   ราวกับว่าโลกนี้มีแค่เราสองคน...

   ระหว่างที่กินบะหมี่อยู่ ผมลองเข้าไปเช็กดูรูปของนายท่านด้วยการเข้าแฮชแท็ก #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ แต่แล้ว...กลับไม่ค่อยมีคนที่มาขอถ่ายรูปกับนายท่านเมื่อตะกี้อัพรูปคู่ของตัวเองนายท่านลงไปเลย บางคนก็อัพครับแต่เอาสติกเกอร์มาปิดหน้าตัวเองเอาไว้

   แม่ง...หล่อฉิบหาย

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมกำลังเช็กรูปของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ มันไม่รู้ตัวว่าผมกำลังแอบส่องแท็กประจำตัวของมันอยู่ นายท่านกับเพื่อนๆ ของผมกำลังคุยเรื่อง RoV กันอย่างออกรสท่ามกลางสายตาของคนที่มองมาอยู่ตลอดเวลา

   มันคุ้นชินกับการเป็นเป้าสายตาทุกลมหายใจ และล่าสุด...ในแฮชแท็กมีรูปของมันเพิ่งถูกแอบถ่ายตอนที่กำลังนั่งกินบะหมี่อยู่ ซึ่งก็คือ ณ ตอนนี้

   โคตรเรียลไทม์!

   แบบนี้แปลว่ามันกำลังดังฉิบหาย ดังจนไม่รู้จะอธิบายยังไง มีคนจับตามองอยู่ทุกๆ วินาทีแบบนี้ ผมไม่รู้จะนิยามความโด่งดังนี้ยังไงดี

   “นี่ไข่แดง” นายท่านตักไข่แดงให้ผม เราทั้งคู่สั่งข้าวหมูแดงเหมือนกันแทนที่จะสั่งบะหมี่หมูแดงเหมือนคนอื่นๆ “ขอไข่ขาวหน่อย”

   ผมตักไข่ขาวส่งให้นายท่าน “วันนี้ถ่ายรูปคู่กับคนอื่นไปแล้วกี่คน”

   “ถามแบบนี้โกรธป่ะเนี่ย” มันตกใจเล็กน้อย

   “กูแค่สงสัยเฉยๆ”

   “ไม่รู้สิ เมื่อตะกี้ก็สิบกว่าคนมั้ง” นายท่านมองผมก่อนจะแกล้งแหย่ “อิจฉาเหรอ”

   “อิจฉาก็บ้า ชีวิตแลดูวุ่นวาย”

   “แต่ก่อนมึงชอบเป็นที่ยอมรับนี่”

   “ก็นั่นมันเป็นวิถีแห่งลูกผู้ชาย มีแต่ผู้ชายทั้งนั้นที่ยอมรับว่ากูต่อยเก่งที่สุด” สมัยมอปลายใครๆ ก็อยากมีตัวตนป่ะวะ...เอ๊ะ หรือมีแค่ผมคนเดียว

   ถึงแม้ว่าตอนนั้นผมจะเหนื่อยกับการทำตัวให้เป็นที่ยอมรับ แต่การที่ผมมีนายท่านอยู่ มันก็ช่วยทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ขาดตกบกพร่องอะไรเลย...

   ผมถูกเติมเต็มจากมัน...จากคนที่หล่อฉิบหายอย่างมัน

   “แล้วตอนนี้มึงทำอะไรเก่งที่สุดอ่ะ”

   ผมตอบแม่งไม่ได้ หลังจากที่ไม่ได้ทำหน้าที่สวัสฯ แล้ว ผมก็ไม่ได้ทำห่าอะไรที่เป็นประโยชน์อีก

   เกิดมาทำไมเนี่ยกู...

   “ให้กูตอบให้เอามั้ย” นายท่านยิ้มเผล่

   “ถ้าเป็นเรื่องใต้เข็มขัด กูเตะไข่มึงเขียวแน่” ผมมองเพื่อนคนอื่นอย่างหวาดระแวง โชคดีที่ไม่มีใครใส่ใจผมกับนายท่านเลย

   “ฮ่าๆๆ เรื่องนั้นกูว่ากูเก่งกว่ามึงนะ”

   พูดอีกก็ถูกอีกอ่ะ...ผมไม่มีอะไรจะเถียงมันเลยสักคำ

   “ตกลงกูเก่งเรื่องอะไร”

   “จริงๆ กูไม่รู้ว่ามึงเก่งหรือเปล่า แต่กูอยากให้มึงเก่งเรื่องนี้นะ”

   ผมพยายามตามคำพูดของนายท่านให้ทัน หรือเพราะผมนอนน้อยผมถึงได้งงนิดๆ กับคำพูดแฝงความนัยของมัน

   “เรื่องอะไรเหรอ”

   นายท่านมองซ้ายมองขวา...ก่อนจะค่อยๆ กระซิบข้างหูผม

  “รักกู”

   หน้าผมบริเวณใกล้ๆ กับใบหูที่นายท่านกระซิบร้อนฉ่าไปหมด...เสียงของนายท่านไม่ได้ล้อเล่นแต่อ้อนวอน ดูจากสายตาที่มันกำลังมองผมตอนนี้ก็รู้

   ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าผมมีอะไรที่ทำให้มันหลงใหลผมขนาดนี้ หน้าผมก็จืด ขาผมก็สั้น...ชีวิตแทบไม่มีดีอะไรสักอย่างเว้นเสียแต่เคยเป็นสวัสดิการตอนงานรับน้องที่เพิ่งผ่านพ้นไปนี่แหละ

   ผมมีดีอยู่แค่นั้นจริงๆ...แต่นายท่านมันก็ยังรักผม

   “กูจะเก่งเรื่องนั้น”

   ผมกระซิบใส่หูของมัน คราวนี้เป็นทีของมันที่จะต้องหน้าแดงบ้าง

   “อยู่ต่อหน้าคนเป็นล้านพวกมึงก็ยังจีบกันได้เนอะ” ไอ้เซียนร้องแซวมาจากหัวโต๊ะ

   “ก็ดีแล้วนี่” หมูหันพูดเรียบๆ “สมมติว่ามีคนบางคนอยู่กับคนที่ตัวเองชอบสองต่อสอง กูยังไม่รู้เลยว่ามันจะกล้าจีบเขาหรือเปล่า”

   เพื่อนผมแซวไอ้เซียนโดยตรง...ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง

   “คอ วอ ยอ” เซียนด่าหมูหัน








   “พี่เซียนแอบมองมึงอ่ะ”

   “ตลกแล้ว”

   “กูพูดจริงๆ”

   “มึงหันไปพูดกับพี่กล้าของมึงโน่น”

   “ให้กูทำอะไรหรือเปล่า”

   “ยังไง”

   “อยู่ดีๆ จะให้กูยอมให้เพื่อนเป็นแฟนกับเพลย์บอยนี่ กูก็ต้องขอคิดนิดนึงนะ”

   “เป็นแฟนอะไรของมึง บอกแล้วว่ามันยังไม่มีอะไร”

   “เหรอ”

   “...”

   “สายตาพี่เซียนนี่มีโคตรจะไม่มีอะไรเลยเนอะ”

   “มึงไปสนใจพี่กล้าของมึงโน่นไป”

   “กล้าเอาไข่แดงเพิ่มเปล่า”






TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 27-12-2017 06:35:50
เขินไปสิ เขินวนไปปป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: IamLonelygirl ที่ 27-12-2017 06:54:49
ละมุนมากค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 27-12-2017 07:17:32
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 27-12-2017 07:49:28
น่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 27-12-2017 08:07:28
โอ้ยยยยยยยยยยย หมั่นไส้55555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-12-2017 09:04:26
งื้อ~ฟินนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 27-12-2017 09:49:51
ย้าาาาาาาาาาาาา  คืออะไรเค้าฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 27-12-2017 10:16:42
นายท่าน เป็นคนชัดเจน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 27-12-2017 10:47:36
นายท่านๆๆๆๆ ดูคิดจะทำอะไรพี่เซียนแน่ๆ 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 27-12-2017 11:02:35
นายท่านนนนนนน
ทำไมละมุนขนาดนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-12-2017 11:02:46
ตัวจะแตกอยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 27-12-2017 11:05:08
เก่งเรื่องรักท่าน งู้ยยยย :-[
เซียนกะทิมอย่าซึนไปหน่อยเลย มีอะไรก็บอกว่ามีอะไรดิ 555555 :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 27-12-2017 11:08:57
น่ารักกกกกกกกกก  พี่เซียนค่ะอย่าลืมจีบน้องทิมนะ 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 27-12-2017 11:09:47
ชอบพวกคุณชายลูกเจ้าของค่าย  น่ารักทุกคนเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-12-2017 11:29:13
น่ารักๆ ชอบๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-12-2017 11:44:01
โอ๊ยยเรามั่นไส้ ท่านกับกล้ามากกก

ออร่าฟรุ้งฟริ้งทิ่มลูกกะตา


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 27-12-2017 11:52:38
ไปฟินแลนด์ด้วยกันนนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-12-2017 13:06:46
นายท่าน น่ารัก รักกล้า รักยึดมั่นแต่กล้า
บอกปฏิเสธปาวฝันที่ชวนไปกินข้าว เยี่ยมมากกกกก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

กล้า สงสัยว่าตัวเองมีอะไรที่ทำให้นายท่านหลงใหลตัวเองขนาดนี้
ทั้งที่หน้าก็จืด ขาก็สั้น
ก็นั่นกล้ามองตัวเองแบบไม่ชื่นชมตัวเอง
แบบไม่หลงตัวเอง แต่มองตามแบบที่ตัวเองคิด
ถ้ากล้า ไม่น่ารัก นายท่าน จะไม่เรียกกล้าว่าเอลฟ์หรอ
เชน ก็เข้าหากล้า จนนายท่านหึงแบบสุดๆ

โอ๊ย.......หวานกันสุดๆ
นายท่านไม่หอม กล้าก็ยื่นหน้าไปให้หอม โอ๊ย.....น่าอิจมากกกกก
     
"แต่กูอยากให้มึงเก่งเรื่องนี้นะ”
  “เรื่องอะไรเหรอ”
  “รักกู”
  “กูจะเก่งเรื่องนั้น”
นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-12-2017 13:44:48
ฟินมากกกกก :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 27-12-2017 14:29:13
นี่เรียกง้อเหรอเซียน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 27-12-2017 15:48:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-12-2017 15:50:32
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 27-12-2017 16:52:53
กล้าหาญบอยเขินเลยจิ เก่งเรื่องรักกู หึหึ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 27-12-2017 17:07:08
ฮ่าๆๆๆ  แก้มช้ำมั้ยลูก  โดนหอมขนาดนี้
ส่วนเทพเซียน  ระวังหน่อยเดี๋ยวโดนแย่งไปไม่รู้ด้วย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 27-12-2017 17:28:15
นายท่านกับกล้าหาญบอยน่ารักเขินๆทิมกับเซียนก็ด้วยชอบๆ :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 27-12-2017 17:37:16
เซ๊ยนนี่ชอบเค้ายังไงวะ งง  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 27-12-2017 18:53:42
เทพเซียนคนกากกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 27-12-2017 19:00:07
น่ารักก /อากาศหนาวรักษาสุขภาพด้วยนะค้าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 27-12-2017 19:24:59
กำลังลุ้นคู่รองงง :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 27-12-2017 19:35:59
      ฟินจิกหมอยขาดค่าาา   :katai2-1:    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-12-2017 19:56:45
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 27-12-2017 20:17:01
อยากรู้ว่าเทพเซียนจะแพ้ทางทิมอย่างไงบ้าง...เก่งมาเยอะ...สุดท้ายก้อไม่พ้นกลัวเมีย  :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 27-12-2017 20:29:41
คู่หลักเค้าหวานนำหน้าไปไกลแล้วนะ​ เซียนรีบๆตามมาได้แล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-12-2017 21:03:27
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 27-12-2017 21:46:02
พี่เซียนกล้า ๆ หน่อย ชอบน้องก็จีบน้องดี ๆ หน่อยสิจ้ะ

แต่ก็เชียร์ให้น้องทิมเล่นตัวเยอะ ๆ เลย หมั่นไส้ความขี้เต้ะของพี่เซียน 555

ชอบน้องทิมจังเลย  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 27-12-2017 22:18:32
นายท่านผู้โด่งดัง
กล้าหาญก็ยังคงเป็นกล้าหาญที่หึงแฟนแต่ต้องไม่หึง
และผู้ที่ไม่รู้ว่าแฟนหึง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 27-12-2017 22:56:26
ขอบคุณน๊าาาาาา พี่เค้กกก นึกว่าลืมไปแล้วววววว    ชอบบบนายท่าน กับกล้าาาาา :3123: :3123: :กอด1: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 27-12-2017 23:06:36
นายท่านน่ารักมากกกกกกกกก นางรักของนางงงงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 27-12-2017 23:11:24
ท่านกล้า หวานมากนัก ตอนหน้าขอเซียนทิมเยอะ ๆ พิเศษเพิ่มหมูแดงหน่อยนะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-12-2017 23:17:58
โอ้ยยยยหวานเว่อดีมากกก นายท่านก็จะมีความหลงอยู่มากๆหน่อย ตัวติดกันทั้งวันงี้ ส่วนพี่เซียนเมื่อไหร่จะจีบแบบจริงจังคะนี่รอดูสกิลจีบพี่อยู่นะ ว่าแต่พี่เชนนี่ยังไงทำไมตอนมาชวนกล้าไปทำงานบ้านถึงดูแปลกๆแต่นายท่านจะยอมมั้ยละเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 28-12-2017 04:18:15
55555 เซียนเอาแล้ววว อาการมาแล้ว

ทิมไม่มีคำตอบอื่น มีแต่ไม่ชอบคนทำเหนือ นอกนั้นรับได้ใช่ไหม
ทิมน่ารักนะ จะว่าตลกก็ตลก จะว่าตรงก็ตรง แต่ที่แน่ๆ ทันเซียน

เซียนเป็นบ้า แบบทิมว่าจริงๆ น่ะแหละ

เอิ่มมม กล้าคะ ต้องเชียร์เพื่อนสิ นายท่านเป็นคนตลก
เค้ายังอยู่ด้วยกันค่ะ อยากเจอกล้าด้วยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 28-12-2017 06:57:37
ขำท่าน5555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 28-12-2017 06:58:37
เชียร์เทพเซียนนะคะ  :katai2-1: กล้าๆหน่อยเด้อ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-12-2017 07:17:22
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 28-12-2017 09:40:09
โอ้ยยย จีบกันๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 28-12-2017 11:53:02
คู่เซียนทิมน่ารักกกก :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D ที่ 28-12-2017 17:28:47
นายท่านโคตรโรแมนติกเลยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 28-12-2017 20:05:30
ชอบคำพูดหมูหัน5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 28-12-2017 20:22:02
ซูฮกในความรักเดียวรักนานของนายท่านเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-12-2017 14:50:27
พีคตั้งแต่เริ่มตอนกล้าโมโหหึง ส่วนท่านโมโหที่กล้าไม่หึง น่ารักวุ้ย
ท่านดังมากจริงๆ แต่พร้อมจะปลีกตัวเมื่อมีคนอื่นมาคุยกับกล้า
สองคนนี้นี่บ้าๆๆ มาจีบกันบนโต๊ะ คนเยอะแยะะะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-12-2017 19:29:35
หูยดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 30-12-2017 16:07:03
555555555555 น่ารักว่อยยยย
ตลกเซียนชิบหาย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: babeauy ที่ 31-12-2017 12:58:39
น่ารักมาก กกกกก นาย ท่าน ตรงๆ ดี รอ เทพ เซียน ต่อไป
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 31-12-2017 19:00:39
เหม็นฟามรักไปหมดดดด  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: yanggi ที่ 01-01-2018 16:54:22
อ่านตอนแรก อารมณ์เหมือนจะมาแก้แค้นอะไรแบบนั้น แต่สรุป แค่งอนและหาทางคืนดี อ่านสบายๆดี ชอบมากค่ะ o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 05-01-2018 16:49:08
รอคนเขียนคร้าาาาาาาาา :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodite ที่ 05-01-2018 19:39:23
ตามมาอ่านจากกระทู้แนะนำ  ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ   :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodite ที่ 06-01-2018 00:44:06
ชอบน้องเซียนแระ   ขอตอนพิเศษ เซียนมั่งนะคะ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: maplub_oyaya ที่ 08-01-2018 15:52:12
รอเทพเซียน ค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 08-01-2018 22:01:08
รอค่าาาาาา    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 11-01-2018 11:11:56
คิดถึงที่สุดเลยนะรู้ไหมมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: __puppy ที่ 12-01-2018 02:05:14
 :laugh: อันเดอร์สกอร์อันเดอร์สกอร์ปั๊บปี้ขอมาร่วมลุ้นรักครั้งนี้ด้วยคนน น้องทิมน่ารักจังเลยย55
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 12-01-2018 15:25:40
คุณน้องไรท์เตอร์ขาาาาาาาาาาาาาา คุณพี่รออ่านนานแล้วเน้อ  คุณพี่ใจจิขาดแล้วอ่ะ  ฮือ ฮือ ฮือ  มาต่อเร็วๆ น้า   :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: r4211361 ที่ 14-01-2018 15:00:39
เหม็นฟามรักกกก 5555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 14-01-2018 15:26:15







ตอนที่ 16
กล้าหาญ






   Naaytan Aroonkittiniwat
   รูป : แก๊งคุณชายลูกค่ายละครกินอาหารกับแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาที่ตลาดหน้ามอ
   แคปชั่น : Family #NTKH1stday
   จำนวนไลค์ : 212

   Naaypon Aroonkittiniwat : แฟมิลี่? ไหนกู (12 Likes)
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : โหยยยย กล้าดูดีขึ้นมากเลยว่ะ
   เพื่อนคนที่สี่ : You look so happy
   เพื่อนคนที่สอง : Gu envy laew wa!
   Naaykong Aroonkittiniwat : คนไหนแฟนนายท่าน?
   Naaytan Aroonkittiniwat : ทุกคนเงียบไว้ ห้ามตอบน้องกู
   Naaykong Aroonkittiniwat : กูส่องแป๊บเดียว เดี๋ยวกูก็เจอ กูไม่ได้โง่
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat ไม่น่ารับแอดมึงเลย...
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : โอ้โห นายกอง โอ้โห...
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : น้องคนนี้ของมึงได้ใจจริงๆ (34 Likes)







   “เชี่ยนายกอง”

   “หืม” ผมหันขวับไปเพราะจู่ๆ นายท่านมันก็บ่นพึมพำเป็นชื่อน้องชายตัวเองตอนที่เราเดินกลับจากกินข้าวที่ตลาดหน้ามอ ท่าทางต้นสายปลายเหตุมันน่าจะมาจากสิ่งที่อยู่ในจอโทรศัพท์ของนายท่าน ผมจึงได้ทำการยื่นหน้าเข้าไปดู...

   ...แน่นอนว่าแฟนผมมันจับหัวของผมให้หันไปทางอื่นแทบจะในทันที

   ผมสามารถแตะต้องทุกอย่างของนายท่านได้หมดแม้กระทั่งร่างกายของมันทุกซอกทุกมุม แต่สิ่งเดียวที่ผมแตะต้องไม่ได้นั่นก็คือเฟซบุ๊กลับของมัน

   ไม่รู้จะมีเหี้ยอะไรเป็นความลับนักหนา

   “น้องมึงมีอะไรเหรอ”

   “มันกวนตีนน่ะ” นายท่านหันมามองหน้าผม “มึงยังไม่เคยเห็นน้องชายกูเลยสักคนนี่”

   “ไม่เหมือนมึง...เห็นพี่สาวกูบ่อยมากจนกูจะจับมึงแต่งงานกับพี่กูคนใดคนหนึ่งอยู่แล้ว”

   อีกฝ่ายเหล่มองผมพร้อมยิ้มมุมปาก “ได้เหรอ”

   “ได้ก็บ้า กูพูดเป็นเชิงเปรียบเทียบว่ามึงมาบ่อย!”

   “โห เสียงดังขึ้นเลยว่ะ”

   “...”

   “ถามจริง...ที่มึงเสียงดังเนี่ย มึงหวงใครกันแน่”   

   “หืม” ฆ่าตัวตายชัดๆ เลยกู...เปลี่ยนเรื่องพูดตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย

   “หวงพี่สาวหรือว่าหวงกู”

   “หวงพี่กูดิ กูจะหวงมึงทำเตี่ยอะไรล่ะ”

   สิ้นเสียงของผม นายท่านก็ทำการแกล้งผมด้วยการโอบรอบตัวผมไปทั้งตัว ผมดิ้นพล่านเพราะกลัวว่ามีคนเห็น โชคดีที่ทางเดินตรงนี้มันมืด แม้กระทั่งกลุ่มเพื่อนของเราที่เดินนำอยู่ข้างหน้าก็ยังไม่เห็นสิ่งที่เราทั้งสองคนกำลังทำอยู่เลย

   เอ๊ะ...หรือพวกมันไม่สนใจวะ

   “แกล้งกูเก่งนัก” นายท่านปล่อยผมจากนั้นก็บิดแก้มผมแรงๆ

   “ไม่ได้แกล้ง หวงพี่จริงๆ” ผมพูดเสียงอ่อย ลองหันไปเช็กหน้านายท่านดู มันไม่ได้มีสีหน้าที่สลดลงแต่อย่างใด ถึงจะเป็นอย่างนั้น...ผมก็ไม่อยากให้มันคิดในแง่ลบอยู่ดี “มึงกูก็หวง”

   “หา” นายท่านยิ้มร่า

   “มึงจำไม่ได้เหรอตอนที่มึงมาบ้านกูบ่อยๆ เมื่อตอนมอปลายอ่ะ กูไม่ยอมปล่อยให้มึงอยู่บ้านตามลำพังกับพี่สาวกูเวลาที่มึงรอกูเลยนะ”

   “ก็มึงหวงพี่มึงป่ะวะ”

   ไม่ผิดที่มันจะคิดอย่างนั้น แต่จริงๆ แล้วผมมีความลับอย่างหนึ่งที่ผมไม่เคยแชร์ให้มันรับรู้อยู่

   “จริงๆ แล้ว...กูหวงมึงอยู่นิดหน่อย”

   นายท่านทำสีหน้าได้ใจ

   “แค่นิดหน่อย!” ผมร้อง “พี่เจ้าหญิงชอบชมมึงให้กูฟัง กูกลัวพี่กูจะชอบมึง...” ผมอ้างไปถึงพี่สาวคนที่สามที่มีวัยใกล้เคียงกับผมมากที่สุด ตอนนี้เธอเรียนอยู่ปีสามแล้วครับ พี่คนโตอย่างพี่เจ้านางนั้นทำงานแล้ว มีแฟนแล้วด้วย ส่วนพี่คนรองอย่างพี่เจ้างามนั้นกำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ห้า (เธอเรียนทันตแพทย์น่ะ)

   “จริงเหรอ พี่เจ้าหญิงชมกูเหรอ” นายท่านแม่งหลงประเด็นใหญ่แล้ว “กูปลื้มคนนี้ที่สุดในบรรดาพี่สาวของมึงทุกคนเลย”

   ผมเตะหน้าแข้งของมันอย่างไม่ยั้งแรงจนมันต้องกระโดดจับขาตัวเอง

   “โอ๊ย!”

   “...”

   “แบบนี้นี่ไม่ใช่หวงกูแล้วมั้ง กูพูดถึงพี่สาวมึงปุ๊บมึงเตะกูปั๊บ”

   “กูไม่รู้แล้วว่ากูรู้สึกอะไรบ้าง ทั้งหวงพี่ทั้งหึงมึงปนๆ กันไปแล้ว ช่างแม่งเหอะ”

   “เออ ฟังดูเป็นมึงดี ชอบคิดว่าตัวเองสับสนแต่การกระทำดูออกโคตรง่าย”

   “เหี้ยท่าน”

   “ไม่ได้ว่าอะไรครับ แค่ตั้งข้อสังเกตเฉยๆ” มันยิ้ม จากนั้นก็มองซ้ายมองขวาแล้วก็ทำการหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว “ดีใจนะที่รู้ว่าตอนนั้นมึงก็หวงกู”

   ผมหน้าแดง “ก็มันจริงอ่ะ”

   นายท่านมีสีหน้ามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด จนกระทั่งไอ้เซียนมันส่งเสียงเรียกให้เราสองคนเดินตามไปไวๆ นั่นแหละ พวกเราถึงได้เร่งฝีเท้า

   “คนนี้ชื่อนายพล” นายท่านเปิดรูปน้องชายของมันให้ดู...นายพลคนนี้คือคนที่สนิทกับนายท่านที่สุด น้องเรียนอยู่ชั้นม.5 หน้าตามีแววคล้ายนายท่านแต่ตาโตกว่าและก็มีใบหน้าที่ใหญ่กว่านิดหน่อย

   “คนที่รู้เรื่องของมึงทุกเรื่องอ่ะนะ”

   “ใช่ มันรู้จักมึงด้วย”

   “...”

   “รู้หมดว่ามึงทำให้กูเจ็บยังไงบ้าง”

   “เฮ้ย” ผมเริ่มหน้าเสีย “แล้วน้องมันจะเกลียดกูมั้ยเนี่ย”

   “ไม่หรอก” นายท่านยิ้มน้อยๆ “ก็มีบ่นบ้างว่าทำไมต้องทำให้พี่ชายเข้าโรง’บาลด้วย...แต่ไม่เกลียดหรอก”

   นั่นคือไม่เกลียดเหรอวะ...ผมเริ่มใจคอไม่ดี แต่นั่นก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น

   “ส่วนไอ้นี่...ตัวแสบ ชื่อนายกอง” นายท่านชูรูปน้องชายคนต่อมาของมันให้ดู คนนี้หน้าเหมือนนายท่านมากจนผมถึงกับต้องกดขยายรูปดูใกล้ๆ เด็กม. 3 คนนี้คล้ายนายท่านแทบจะเรียกได้ว่าเหมือนนายท่านสมัยยังเป็นเด็กมัธยม แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเจ้าเด็กคนนี้นั้นต่างจากแฟนผมอย่างสุดขั้วยังไงก็ไม่รู้

   นายท่านมันช่วยชี้แจงแถลงไขได้ทันเวลาพอดี

   “แสบที่สุด ดื้อที่สุด เข้าใจยากที่สุด” มันถอนหายใจ “กูเป็นห่วงไอ้นี่ที่สุดๆ เลย”

   ดูจากการดึงหน้าตอนถ่ายรูปแล้ว...ผมคิดว่านายกองนั้นดูแลตัวเองได้นะ

   “ส่วนนี่คนสุดท้าย...นายน้อย” แววตาของนายท่านฉายแววเอ็นดูออกมาอย่างเห็นได้ชัด คนสุดท้องของบ้านอรุณกิตตินิวัฒน์นี่น่ารักสุดๆ ไปเลยครับ เป็นเด็กม. 1 ที่เหมือนอยู่ประถมอยู่เลย หน้าโคตรเด็กทั้งๆ ที่เป็นเด็กอยู่แล้ว ทุกคนไม่งงกันใช่มั้ยครับ...

   “คนนี้น่าเป็นห่วงที่สุดไม่ใช่เหรอ” ผมพูดตามความรู้สึก

   “น่าหวงที่สุด แต่ไม่น่าห่วงที่สุด” นายท่านถอนหายใจ “ในบรรดาสามคนนี้...ถ้ามึงจะคิดหนักล่ะก็ มึงคิดแค่เรื่องของนายกองก็พอ”

   “น้องมันสร้างวีรกรรมเอาไว้หนักมากเลยเหรอ” จำได้ว่านอกจากนายท่านมันจะเหนื่อยกับการวิ่งไล่ตามจีบผมเมื่อสมัยมัธยมแล้ว มันยังต้องเหนื่อยกับการจัดการน้องที่ชื่อว่านายกองนี่แหละ นี่ถ้าตอนนั้นผมใส่ใจมันสักนิด...ผมคงได้ช่วยมันแก้ปัญหาแล้ว
 
   “ก็ไม่หนักขนาดนั้น มันไม่เคยทำร้ายใคร ไม่ได้ก่อเรื่องเหมือนที่มึงชอบทำเมื่อสมัยก่อน”

   ไอ้เหี้ยนี่มีพาดพิง...

   “มันแค่เป็นเด็กเข้าใจยาก ชอบคิดไม่เหมือนชาวบ้านน่ะ”

   แม้ว่าผมจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ในตอนนั้น...แต่ผมก็รับรู้ได้ว่านายท่านมันห่วงน้องชายคนนี้ของมันมากมายจริงๆ ไม่เหมือนกับผม...ในบรรดาพี่สาวคนสวยทั้งสามคนของผม ผมไม่เคยรู้สึกห่วงใครมากกว่าใครมาก่อน ผมเป็นห่วงเท่าๆ กันหมด

   นี่อาจจะเป็นความแตกต่างระหว่างการเป็นพี่ชายกับการเป็นน้องชายก็ได้มั้ง









   วันต่อมา

   ตัวละครที่ชื่อ ‘รักกล้ามาก’ ใน RoV เล่นโหดฉิบหาย แต่ตัวละครที่ชื่อ ‘รักท่านมาก’ (ไปเปลี่ยนอีกรอบเรียบร้อย) ของผมกลับเล่นไก่กาซะจนโดนคนในทีมสาปแช่งให้ไปเกิดใหม่หรือไม่ก็ด่าว่าใช้หัวแม่โป้งเท้าเล่นเหรอ

   กูเลิกเล่นก็ได้วะ

   คืนนี้ผมหลับคนเดียวครับ เนื่องจากนายท่านมันต้องไปเจอแม่ของมัน เราตัดสินใจยังไม่ทำให้เรื่องของเราเป็นเรื่องใหญ่ด้วยกันบากหน้าไปหาแม่ของนายท่านกันทั้งคู่ เราเพิ่งจะคบกันแค่วันแรกๆ ยังไม่อยากให้เกิดดราม่าอะไรทั้งสิ้น

   เพราะคืนนี้เราแยกกันนอน ผมก็เลยมีเวลาเล่น RoV ซึ่งเล่นได้ไม่กี่เกมก็เลิกเล่นแล้ว  ผมมันเล่นห่วยจริงๆ สมกับคำที่ไอ้เซียนกับไอ้หมูหันมันชอบเหน็บแนม ในเมื่อเล่นไปก็เปลืองแบตเปล่าๆ ผมจึงได้ใจลอยนอนมองเพดานพลางคิดไปถึงนายท่าน

   ไม่รู้ป่านนี้นายท่านมันจะนอนหรือยัง...มันจะดื่มนมเปรี้ยวก่อนนอนมั้ย

   ใช่...ผมคิดถึงแฟนตัวเองครับทุกคน ผมขอยอมรับอย่างลูกผู้ชาย!

   ผมกะจะส่งข้อความไปถาม แต่แล้วก็มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมาให้ผมอ่านซะก่อน




   084-4444XXX
   หน้าด้าน





   เกิดมาก็เพิ่งเคยโดนด่าว่าหน้าด้านว่ะ ผมเกาหัวแกรกๆ ไม่แน่ใจว่าคนที่ส่งข้อความมาหาผมคือใคร จากนั้นผมเริ่มคิดทบทวนในใจว่าช่วงนี้ผมไปสร้างศัตรูที่ไหนเอาไว้หรือเปล่า

   ยังไม่ผมจะได้ทันคิดหน้าคิดหลัง ผมก็ส่งข้อความตอบกลับไปหาเบอร์ปริศนานี้แล้ว



  Klahanboy
   พราวฝันเหรอ?




   เงียบแฮะ...สงสัยจะใช่ เอ๊ะ หรือไม่ใช่

   ผมไม่กะต่อความยาวสาวความยืดอยู่แล้ว สำหรับผู้หญิงผมไม่เคยเถียงชนะเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าคุณสงสัยว่าเป็นอย่างนั้นได้ยังไงก็จงอย่าลืมนะครับว่าผมมีพี่สาวทั้งหมดสามคน แต่ละคนก็เผ็ดเด็ดดวงไปคนละแบบ แต่ที่แน่ๆ ในช่วง PMS หรือก่อนมีประจำเดือน ผมถูกกระทำเสมอโดยเฉพาะเรื่องโดนด่าเนี่ย

   นั่งอยู่เฉยๆ ยังโดนด่าว่าหายใจทำไมเลยครับ คิดดูสิ...

   เพราะฉะนั้นที่มาของข้อความนี้จะเป็นพราวฝันหรือไม่ ผมก็ไม่ขอตอบกลับอะไรอีก ผมรู้ว่าเธอโกรธ ที่ผ่านมาผมทำให้นายท่านเจ็บมาเยอะ เธอคงเห็นทุกความเสียใจและเห็นทุกช่วงเวลาที่อ่อนแอของมัน แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง ผมกลับได้ใจมันมาอย่างง่ายดายโดยที่แทบไม่ได้เปลืองแรงอะไรเลย

   เธอไม่ผิดที่จะโกรธหรือน้อยใจ

   ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากน้อมรับคำด่าและรับความชิงชังของเธอต่อไป

    ตอนนี้สิ่งที่ผมทำได้มีเพียงแค่เป็นแฟนที่ดีที่สุดของนายท่าน ไม่ทำให้มันเจ็บหรือเสียใจอีก ผมจะทำทุกวันให้ดีที่สุด เพื่อให้นายท่านมีความสุข...

   หวังว่าสิ่งที่ผมจะทำต่อไปนี้จะช่วยไถ่โทษที่ผมเคยทำนายท่านเสียใจเอาไว้ได้

   Klahanboy : นอนยัง

   ผมถอนหายใจขณะที่พิมพ์ทักไปหานายท่าน

   Naaytan_Lkh : คิดถึงจัง

   ผมหน้าแดงกับสามพยางค์สั้นๆ นั้นของมัน

   Klahanboy : สาดดดด ตอบไม่ตรงคำถาม
   Klahanboy : แต่กูชอบคำตอบนี้นะ

   Naaytan_Lkh : เป็นอะไรหรือเปล่าวะ ทำไมเสียงดูเหนื่อยๆ


   รู้สึกแปลกใจที่มันรับรู้ความรู้สึกของผม...ไม่ใช่เพราะผมโกรธพราวฝันที่ส่งข้อความเหล่านี้มา แต่ผมรู้สึกผิด...มันเป็นความรู้สึกผิดที่ผมเอาออกจากใจผมไม่ได้

   บางทีผมก็คิดว่าผมนี่แม่งเหี้ยมาก...เหี้ยที่ทำร้ายความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง

   แต่บางครั้ง...คนเราก็เต็มใจเหี้ยเพราะความรักครับ

   Klahanboy : กูพิมพ์เอา มึงรู้ได้ไงว่าเสียงกูเป็นยังไง

   Naaytan_Lkh : กูเดา
   Naaytan_Lkh : ว่าไง มีเรื่องเครียดหรือเปล่า
   Naaytan_Lkh : ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร ถ้าใช่จะได้ปลอบไง


   โอ้โห...ผมขอยกโล่รางวัลแฟนดีเด่นให้ไปเลย

   Klahanboy : ไม่ใช่
   Klahanboy : ถามหน่อยดิ ไอ้แอลเคเอชของมึงนี่คืออะไร


   อยากรู้มานานแล้ว

   Naaytan_Lkh : ให้กูตอบจริงดิ
   Naaytan_Lkh : คนรู้กันทั้งประเทศแล้วมั้ง ยกเว้นแต่มึงเนี่ย

   Klahanboy : เคเอชนี่น่าจะเกี่ยวกับกูแน่ๆ

   Naaytan_Lkh : ขอบคุณที่เข้าใจสักที...
   Klahanboy : แล้วแอลนี่มันอะไร

   Naaytan_Lkh : กูว่ามึงแกล้งถามเพราะอยากอ่านคำบอกรักของกูแน่เลย


   หา หรือว่า...

   Klahanboy : เลิฟเหรอวะ
   Klahanboy : ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย
   Klahanboy : เฮ้ยยย จริงดิ!

   Naaytan_Lkh : ...
   Naaytan_Lkh : นี่กูต้องพิมพ์จริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย
   Naaytan_Lkh : เลิฟเคเอช
   Naaytan_Lkh : แปลว่านายท่านรักกล้าหาญครับ

   
   มันไม่รู้หรอกว่าผมกำลังน้ำตาปริ่ม...แม้ในใจผมจะเคยเดาเป็นคำว่า Love แต่พอได้ถามมันตรงๆ พร้อมกับได้เห็นคำตอบที่ยอมรับอย่างง่ายดายของมัน ผมรู้สึกปลื้มมากมายอยู่เหมือนกัน

   Klahanboy : คนฟอลไอจีมึงตั้งเท่าไหร่
   Klahanboy : แต่มึงใช้ชื่อไอจีนี้เนี่ยนะ

   Naaytan_Lkh : กูใช้ตั้งแต่สมัครแล้ว
   Naaytan_Lkh : มาเติมแอลทีหลังตอนที่ห่างกับมึงเนี่ย

   Klahanboy : โคตรเท่...

   Naaytan_Lkh : กูผัวมึงไงกล้า ฮ่าๆๆ

   Klahanboy : ไม่เท่แล้ว

   Naaytan_Lkh : ขอโทษครับ...

   
   ผมยิ้มให้กับหน้าจอแล้วค่อยๆ พิมพ์ข้อความตอบด้วยมืออันสั่นเทา

   Naaytan_Lkh : มึงเหนื่อยจริงๆ แน่ กูสัมผัสได้
   Naaytan_Lkh : เกี่ยวกับกูหรือเปล่า
   Naaytan_Lkh : ถ้าเกี่ยว...มึงอย่าเพิ่งท้อนะ
   Naaytan_Lkh : กูเสียใจแน่ๆ
   Naaytan_Lkh : นี่เพิ่งคบกันวันที่สองเองนะเว้ย

   Klahanboy : ไอ้บ้า คิดได้ไง ยังไม่ได้พูดอะไรเลย

   Naaytan_Lkh : ใจแป้วหมด
   Naaytan_Lkh : ออกมาเปิดประตูห้องหน่อยดิ๊

   Klahanboy : เฮ้ยยย จะนอนแล้ว

   Naaytan_Lkh : น่า...แป๊บเดียว


   ผมรีบลุกพรวดพราดไปเปิดประตูห้องของตัวเอง นายท่านยืนอยู่หน้าห้องของผมจริงๆ ด้วย มันอยู่ในชุดนอนลายทางสีน้ำเงิน ท่าทางเหมือนกำลังจะนอนเหมือนกัน

   ปากของผมกำลังจะเอ่ยคำพูด แต่นายท่านก็พิมพ์ข้อความส่งมาให้ผมทั้งๆ ที่ผมยืนประจันหน้ากับมันอยู่

   Naaytan_Lkh : หายคิดถึงละ
   
   “ไอ้...” จะด่าแก้เขินก็ด่าไม่ออก เพราะลิ้นมันพันกันไปหมดแล้ว นายท่านยิ้มแฉ่งก่อนจะพิมพ์ข้อความใหม่ส่งมาให้ผมอีกรอบ
   
   Naaytan_Lkh : มึงเหนื่อยได้ทุกเรื่อง
   Naaytan_Lkh : แต่ห้ามเหนื่อยเรื่องเป็นแฟนกันกับกูนะ
   Naaytan_Lkh : ตกลงมั้ย    


   ราวกับมันเพิ่งผ่านอะไรบางอย่างมา แล้วก็ทำให้มันกำลังเครียด...เพราะถ้าไม่เครียดล่ะก็ มันคงไม่เอ่ยเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้หรอก

   Klahanboy : ตกลง
   Klahanboy : ไปนอนได้แล้ว

   Naaytan_Lkh : จริงๆ นะเว้ย
   Naaytan_Lkh : สัญญาแล้วนะ


   “เฮ้อ” ผมโผเข้าไปกอดคนขี้กังวลให้หายกังวล มือที่กอดผมตอบกำลังสั่นอยู่ และนั่นก็แปลว่าผมเดาถูกเรื่องที่มันมีเรื่องให้เครียด เชื่อว่าเรื่องที่มันเครียดคงหนีไม่พ้นเรื่องของผมหรือไม่ก็เรื่องที่คบกันกับผม

   อย่าลืมนะครับว่ามันเพิ่งไปเจอแม่ของมันมา...

   “กูรักมึงนะนายท่าน” ผมพูด “แต่กูคงไม่เปลี่ยนชื่อไอจีเป็นแอลเอ็นทีหรอก”

   “ยังไม่ได้ขอสักคำเลย โธ่”

   “...”

   “แค่ชื่อ RoV ของมึงก็ถูกใจกูมากแล้วล่ะ”

   มือของนายท่านเปลี่ยนมากุมมือผมเอาไว้ทั้งสองข้าง

   ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...ผมจะไม่มีวันปล่อยมือคู่นี้อย่างเด็ดขาด







   [มีต่อนะคะ]



หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 15 หน้า 33 27/12/60
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 14-01-2018 15:26:40








   วันเปิดเทอม ณ ตึกเศรษฐศาสตร์

   คุณคนอ่านคงจะงง อ่านมาตั้งนานเพิ่งจะเปิดเทอมเองเหรอ...มอผมก็เป็นอย่างงี้แหละครับ กิจกรรมรับน้องกินเวลาไปตั้งเกือบสามอาทิตย์รวมช่วงเวลาเตรียมงานก่อนที่จะเปิดเทอม ช่วงนั้นมีโมเมนต์มากมายที่น่าสนใจ และผมก็ได้แฟนได้ช่วงเวลานั้นด้วย จะว่าไปช่วงเกือบสามอาทิตย์ที่ว่านั่นเหมือนยาวนานเป็นปีสำหรับผมเลย

  “พี่กล้ามาแล้ว”

   "พี่กล้าสวัสดีค่ะ”

   “พี่กล้าเหมือนหมากระเป๋าอีกแล้ว”

   เสียงทักทายของน้องๆ ปีหนึ่งเป็นอะไรที่รื่นหูดีจริงๆ (อาจจะยกเว้นประโยคสุดท้าย...น้องจะย้ำทำไมหลายรอบครับ!) ผมมาเรียนด้วยใบหน้าที่สดชื่น ทักทายน้องๆ ตามประสารุ่นพี่ที่สนิทกับน้องมาตั้งแต่กิจกรรมรับน้องที่ผ่านมา พวกที่ไม่เข้ากิจกรรมก็แห้วแดก ไม่มีน้องคนไหนมาทักมาทาย...ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี

    เป็นการเปิดเทอมวันแรกที่สุขีสุขังกะละมังไหมาก เพราะผมกับแก๊งชายโฉดมีเรียนตอนบ่ายครับ เมื่อเช้าเราทุกคนจึงนอนยาว มาเจอกันอีกทีก็ตอนทานข้าวในเวลาเกือบสิบเอ็ดโมง ส่วนนายท่านมันมีเรียนตั้งแต่เช้า แต่พวกเราก็คุยกันก่อนที่นายท่านจะไปเรียนนะครับ

    ที่แน่ๆ นายท่านหายเครียดไปเป็นที่เรียบร้อย ผมยอมรับว่าใจของผมนั้นหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มตอนที่เห็นมันแบกรับความเครียดทั้งหมดเอาไว้ นี่ถ้าผมยังสร้างปัญหาเพิ่มให้มัน ผมคงจะเป็นแฟนที่แย่เอามากๆ เพราะแค่นี้นายท่านมันก็ดูเหนื่อยมากพอดูอยู่แล้ว ฉะนั้นผมควรจะทำตัวดีๆ ให้สมกับที่มันมอบความรักให้ ทุกคนคอยดูผมไว้ได้เลย

   วิชาที่เรียนบ่ายนี้คือวิชาประวัติลัทธิเศรษฐกิจ หรือ History of Economic Thought อย่าถามผมครับว่ามันคืออะไร เพราะผมก็เพิ่งเคยได้ยินเมื่อตะกี้นี่เอง (อนาคตสดใสเหลือเกิน) มันเป็นวิชาที่ค่อนข้างใหญ่ เนื่องจากมีน้ำหนักทั้งหมดสามหน่วยกิตถ้วน ตลอดบ่ายนี้จึงเรียนแค่วิชานี้แค่วิชาเดียว

    ผมพร้อมมากครับ...

    ...พร้อมที่จะหลับน่ะ

   นายท่านไม่ได้ทักอะไรผมเลยตั้งแต่ตอนที่มันเข้าเรียน อาจเป็นเพราะมันกำลังยุ่งมากก็ได้ ผมไม่ได้คิดมากอะไรแต่ก็พยายามเช็กโทรศัพท์อยู่เรื่อยๆ จนไม่ได้สนใจว่าคนรอบข้างกำลังฮือฮากับอะไรบางอย่างอยู่

   “เหยด”

   “ไอ้เด็กนั่นใคร”

   “นายท่านย่อส่วนเหรอวะ”

   คำว่านายท่านทำเอาผมหันขวับ สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ...นายท่านตอนมัธยม

   เฮ้ย ไม่สิ ผมขยี้ตาตัวเองก่อนจะมองดูอีกครั้ง...ไม่ใช่นายท่านครับ แต่เป็นน้องชายของมันที่อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมตั้งแต่หัวจรดเท้า

    ฉิบหายแล้ววววววววววววววววววววววววววว

   นี่มันนายกอง อรุณกิตตินิวัฒน์!

   ตัวจริงเสียงจริง ตัวเป็นๆ แบบหายใจได้ ไม่ได้เป็นแค่รูปเล็กๆ ที่อยู่ในกูเกิ้ลตอนเสิร์ชหาชื่ออีกแล้ว

   เฮ้ยยยย...ผมตกใจมากเพราะผมกับนายท่านเพิ่งคุยกันถึงมันเมื่อคืนวานนี้เอง พอมาถึงวันนี้ไอ้น้องนายกองก็มาปรากฎตัวให้ผมเห็นเนี่ยนะ!

   “คนไหนชื่อพี่กล้าหาญครับ”

   ผมกับเพื่อนอึ้งจนพูดไม่ออก นายกองเป็นเป้าสายตาให้กับเด็กคณะผมที่ใต้ถุนตึกนี่มากแต่มันไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด

   น้องมาหาผมเหรอ...

   “พี่ใช่มั้ย” นายกองหันมาหาผม “ตัวจริงดูดีนี่”

   เพราะที่ผ่านมาผมโดนแม่นายท่านข่มขู่เอาไว้เยอะ ผมจึงไม่กล้าวางใจคนในครอบครัวอรุณกิตตินิวัฒน์สักเท่าไหร่ ยกเว้นนายท่านแต่เพียงผู้เดียว

   “ทำไมมาอยู่ที่นี่” ผมลุกขึ้น มองซ้ายมองขวาก่อนจะดึงแขนนายกองไปคุยที่อื่น เชื่อมั้ยครับว่านายกองอยู่ม. 3 แต่ตอนนี่ตัวสูงกว่าผมไปประมาณห้าเซนติเมตรแล้ว

   จะว่าไปผมก็เกลียดพันธุกรรมที่โคตรสูงของคนตระกูลนี้ ให้ตายเถอะ...

   “นายท่านรู้หรือเปล่า”

   “ไม่รู้ พี่ก็ต้องห้ามบอกนายท่านมันด้วยว่าผมอยู่กับพี่”

    ผมอยากจะร้องคำว่า What? ใส่หูน้องมันด้วยน้ำเสียงอันดังจริงๆ สายตาของผมมองดูนายกองตั้งแต่หัวจรดเท้า น้องมันใส่ชุดนักเรียนเต็มยศพร้อมกระเป๋าเป้ประจำโรงเรียน แบบนี้ก็แสดงว่าแทนที่จะเข้าไปเรียนในโรงเรียน นายกองกลับเลือกที่จะหนีมาหา...ผม

   เดี๋ยว มาหาผมเนี่ยนะ เคยเจอกันหรือเปล่าก็ไม่...

   อะไรวะ ผมงงฉิบหาย

   “เกิดอะไรขึ้น” ผมถามตรงๆ

   “ผมเบื่อบ้าน”

   เอาแล้วไง...

   “เบื่อคุณพ่อ เบื่อคุณแม่” เด็กบ้านนี้เรียกพ่อแม่ได้เพราะดีจริงๆ “แต่ไม่เบื่อนายพลกับนายน้อยนะ”

   What the f**k วะครับน้อง! ตอนนี้ผมกำลังงงไปหมดแล้ว จากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้นั่นก็คือนายกองหนีโรงเรียนมาเพื่อเจอผม แถมยังบอกผมอีกว่ามันเบื่อบ้าน

   เรื่องใหญ่นะเนี่ย...เรื่องใหญ่ฉิบหาย

   รู้มั้ยว่าคุณพ่อกับคุณแม่ของมันนั้นดังขนาดไหน นี่ถ้านักข่าวอยู่แถวนี้ล่ะก็...บอกเลยว่าเป็นข่าวใหญ่ได้เลยนะ

   ผมเริ่มได้กลิ่นความไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องของเด็กคนนี้อย่างที่นายท่านมันเคยเล่าให้ฟังแล้วล่ะ

   “รู้มั้ยว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่มันเป็นเรื่องใหญ่อ่ะ” ท่าจะไม่ดี ผมรีบเตือนสติเด็กคนนี้ก่อนที่เรื่องจะบานปลาย

   หรือว่าแม่งช้าไปแล้ววะ

   “ขอร้องล่ะ อย่าสั่งสอนผม ผมรู้ดีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่”

    ผมเริ่มกลัวเด็กคนนี้แล้วล่ะ...ทำไมคำพูดมันดูโตกว่าอายุขนาดนี้วะ

   “ถ้าอย่างนั้นจะให้พี่ทำยังไง”

   “ซ่อนตัวผมเอาไว้ อย่าให้คุณพ่อ คุณแม่ และก็นายท่านรู้”

   บ้าไปแล้วไอ้น้อง...ใครมันจะไปทำอย่างนั้นกันเล่า!

   “พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ”

   “พี่เป็นแฟนนายท่านมันหรือเปล่า”

   น้องชายคนที่สองของนายท่านเป็นคนแปลกๆ แต่ผมไม่คิดว่าจะแปลกถึงขั้นนี้!

   นายกองถามผมด้วยเสียงแข็งๆ สีหน้าและแววตาของน้องมันไม่ได้ต่างอะไรกับนายท่านตอนเป็นเด็ก นึกอยากรู้อะไรก็ต้องได้รู้ และนึกอยากได้อะไรก็ต้องได้

   ผมควรจะตอบว่าไงดี หรือผมควรปรึกษานายท่านก่อนว่าควรบอกน้องชายของมันดีหรือไม่ คู่ของเราไม่ใช่คู่ชายหญิงที่จะสามารถบอกคนในครอบครัวได้อย่างหน้าระรื่นว่ากำลังคบกันอยู่ สังคมไทยยังไม่ใช่สังคมที่คนส่วนใหญ่เห็นด้วยกับคนรักเพศเดียวกัน

   นายกองจะเป็นหนึ่งในคนส่วนใหญ่นั้นหรือเปล่า

   ผมต้องถามนายท่านก่อน...เพราะผมไม่อยากสร้างปัญหาอะไรให้มันอีก

   “ถ้าไม่ใช่ ผมจะได้ไปหาคนที่เป็นแฟนไอ้นายท่านตัวจริงเสียงจริง”

   แฟนนายท่านไม่ได้มีแค่คนเดียวงั้นเหรอไอ้น้อง พูดแบบนี้ผมแอบเคืองนิดๆ แฮะ แต่ไม่ได้เคืองนายกองครับ...คนที่ผมเคืองก็คือนายท่าน มันแม่งทำให้ผมหวงอีกแล้ว

   นายกองรู้จักพูดแฮะ มันพูดแบบนี้บอกเลยว่าจี้ใจดำของผมเต็มๆ!

   ให้ตายสิ กูไม่ถงไม่ถามนายท่านแม่งแล้ววววววววว

   “พี่นี่แหละแฟนนายท่าน” ผมแสดงความเป็นเจ้าของ

   นายกองยิ้มมุมปาก ก่อนจะพยักหน้า “รู้อยู่แล้วล่ะ ผมก็แกล้งถามไปอย่างนั้น”

   “ทำไมต้องมาหาพี่วะ” ขอถามหน่อยเถอะ

   “เพราะพี่เป็นแฟนพี่ชายผม แฟนพี่ชายก็เหมือนคนในครอบครัวผมคนหนึ่ง” เอ๊ะ...ผมชักจะถูกใจเด็กคนนี้ขึ้นมาซะแล้ว (เปลี่ยนความรู้สึกไวมาก) “ผมไม่สามารถหนีออกจากบ้านเพื่อมาหาพี่ชายของผมได้ เพราะมันคงจับผมส่งกลับบ้านทันทีที่มันเห็นหน้าผมแน่ ฉะนั้นแฟนพี่ชายผมนี่แหละเหมาะที่สุด”

   เรื่องนี้มันเป็นเรื่องครอบครัวของนายท่าน ถึงแม้ว่าผมจะเป็นแฟนมัน แต่ผมก็ไม่ควรมีส่วนเกี่ยวข้องขนาดนี้

   มันมองผมอย่างหวาดระแวง ส่วนผมนั้นเริ่มรู้สึกว่าตัวเองงานเข้าอย่างใหญ่หลวง

   “พี่จะไม่จับผมส่งกลับบ้านใช่มั้ย”

   ผมมองนายกองแล้วทอดถอนใจ ไม่รู้จะรับมือกับเด็กคนนี้ยังไง

   “จะให้พี่ทำยังไง แล้วทำไมต้องมาในวันที่พี่เปิดเทอมแถมยังมีเรียนด้วย”

   “คนเรามันเลือกวันหนีออกจากบ้านได้ด้วยเหรอ”

    มันเลือกที่จะไม่หนีได้โว้ยยยยยยยยยยย ไอ้เด็กบ้า

   “รู้ได้ไงว่าพี่ไว้ใจได้” ผมลองถามเผื่อน้องมันจะเปลี่ยนใจ อยากกลับบ้านขึ้นมา กรุงเทพฯ อยู่ไม่ห่างจากนี่เท่าไหร่ ผมขอยืมรถเพื่อนขับไปส่งมันก็ได้

   “ถ้าพี่ไว้ใจไม่ได้ นายท่านคงไม่ชอบพี่ยาวนานหลายปีขนาดนี้หรอก”

   “...”

   “พี่ผมมันเป็นคนฉลาด มันต้องเลือกรักคนที่สมควรได้รับความรักจากมันอยู่แล้ว”

   สาบานดิ๊ว่านี่คือคำพูดของเด็กมอสามจริงๆ

    “รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ”

   “ไปฟังนายพลพูดมา” นายกองเอ่ยต่อไป “นายท่านเป็นคนรักน้อง คนที่นายท่านรักก็คงจะรักน้องนายท่านด้วยเหมือนกัน”

   “ใครพาคิดแบบนี้”

   “ผมนี่แหละคิดเอง!”

   “เฮ้อ” ผมถอนหายใจ “อีกนิดพี่ก็ต้องไปเรียนแล้ว พี่จะทำยังไงกับเราดี”

   นายกองในชุดนักเรียนบิดขี้เกียจอย่างสบายๆ ก่อนที่จะแบมือขออะไรบางอย่าง

   “อะไร”

   “กุญแจห้อง”

   “ห้องพี่?”

   “ห้องนายท่านมั้ง”

   “ถ้าเป็นห้องนายท่านพี่ก็มีกุญแจ...”

   “ไม่เอาห้องนายท่าน เอาห้องพี่ เรื่องนี้นายท่านต้องไม่รู้!”

   กูรู้สึกปวดหัวเหลือเกิน...ปวดหัวอย่างมากมายเหลือเกิน

   อีกไม่กี่นาทีผมก็ต้องเข้าเรียนแล้ว ไม่มีเวลาที่จะมาคิดแก้ปัญหาว่าควรเอายังไงกับเด็กคนนี้ดี มันไม่ยอมให้ผมบอกนายท่าน ทั้งๆ ที่นั่นมันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำเป็นอย่างแรก

   นายกองมาหาผมเพราะไว้ใจผม...ผมรู้สึกถูกชะตากับมันตั้งแต่แรกพบ เพียงแต่ว่า...เรื่องนี้มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทีหลังหรือเปล่าวะ

   เอาไว้ค่อยคิดเถอะ

   “สัญญามาก่อนว่าถ้าเอาไปจะอยู่แต่ในห้องพี่ ไม่ออกไปไหน” ตอนนี้ผมทำได้แค่นี้จริงๆ

   “ห้องพี่มีของกินหรือเปล่าล่ะ”

   “มี เยอะแยะเลย”

   “งั้นก็ไม่ออกไปไหนหรอก”

   ผมมองนายกองอย่างไม่ไว้วางใจ ส่วนนายกองก็เชิดหน้ามองผมเหมือนมันไม่ได้สร้างเรื่องวุ่นวายอะไรใดๆ

   คนนี้นี่แหละที่แสบที่สุดในบรรดาน้องชายของนายท่าน...ในที่สุดผมก็ได้รับรู้ฤทธิ์เดชแล้ว 
 
   “สัญญาลูกผู้ชายนะเว้ย” ผมพูดเสียงแข็งระหว่างที่กำลังจะส่งกุญแจห้องของตัวเองให้

   “ผมกำลังจะพูดเรื่องนี้เหมือนกัน”

   “...”

   “พี่เองก็ห้ามบอกนายท่าน สัญญาลูกผู้ชาย”

    ไอ้เด็กนี่มันดักทางผมว่ะ...ฉิบหายแล้ว...ผมควรทำไงดี

    “เพราะถ้าพี่บอกนายท่าน ผมจะไม่เชียร์พี่กับนายท่านให้ได้กัน” นายกองกอดอกแน่น “ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ไม่มีใครในครอบครัวของเราที่สนับสนุนนายท่านกับพี่เลย...พี่อยากเสียเสียงสนับสนุนอย่างผมไปมั้ยล่ะ ถ้าอยาก...พี่ก็ลองบอกนายท่านเรื่องผมดูสิ”

   ไอ้...ไอ้เด็กแสบเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

   แสบโคตรพ่อ แสบโคตรแม่!

   เรื่องได้คบกับนายท่านโดยผ่านการเห็นชอบของสมาชิกในครอบครัวเป็นเรื่องใหญ่ของผมจริงๆ นายกองฉลาดมาก ถือว่ารู้จักพูดโคตรๆ

   มันเป็นอุปสรรคเรื่องใหญ่ที่ผมกับนายท่านจำเป็นต้องผ่านไปให้ได้ แต่ถ้าไม่มีใครในครอบครัวนายท่านสนับสนุนเลย...ยังไงก็ไม่มีวันผ่านไปไม่ได้อยู่ดี

   “ได้” ผมตอบรับคำในที่สุด ยอมรับในชะตากรรมของตัวเองที่ต้องกลายเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาครอบครัวแฟน

   “สัญญาลูกผู้ชาย”

   “สัญญาลูกผู้ชาย”

   “ห้ามบอกนายท่าน”

   “ห้ามออกนอกห้อง”










   บอกเลยว่าตลอดระยะเวลาที่เรียน...ผมอยู่ไม่สุขเอาเสียเลย

   เพราะผมรีบขึ้นมาเรียน ผมก็เลยลืมขอเบอร์นายกองไปซะสนิท จะลองโทรเข้าห้องของตัวเอง ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองถอดเครื่องโทรศัพท์ออกไปแล้วเพราะไม่เคยใช้ อีกอย่างผมเองก็ไม่สนิทกับคนดูแลตึก X ของผมด้วย (อาจเป็นเพราะผมดึงสายโทรศัพท์ออกก็เป็นได้) ฉะนั้นผมไม่มีทางติดต่อนายกองได้ยกเว้นเสียแต่ว่าผมต้องขอเบอร์น้องผ่านนายท่าน ซึ่งผมก็ทำอย่างนั้นไม่ได้...

   สรุปก็คือถ้าผมไม่ออกจากห้องเรียนแล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง ผมก็ไม่สามารถที่จะพูดคุยหรือสื่อสารอะไรกับนายกองได้เลย

   ตอนนี้ผมกำลังลังเลมากเรื่องที่จะบอกนายท่านดีหรือไม่ สิ่งที่นายกองขู่ผมไว้บอกเลยว่าเป็นจุดอ่อนของผมอย่างหนัก หากผมไม่ทำตาม ‘สัญญาลูกผู้ชาย’ ที่ให้นายกองไว้ เด็กคนนี้ก็จะไม่มีวันเปิดรับผมเรื่องที่ว่าผมเป็นแฟนพี่ชายของมันอีกต่อไป

   ฆ่าผมเถอะ...ถ้าจะให้เป็นแบบนั้น

   รักพี่ชายเขา...ก็ต้องรักเขาด้วย มันเป็นสัจธรรมครับ (?)

   “สรุปคือยังไง น้องนายกองอยู่ห้องมึงเหรอ” เซียนกระซิบถาม ระหว่างที่อาจารย์กำลังพล่ามถึงบทเรียนไปเรื่อยๆ อาจารย์สอนตั้งแต่วันแรกครับ ไม่รู้ไฟแรงไปไหน (ส่วนใหญ่อาจารย์ในมหา’ลัยผมก็สอนตั้งแต่วันแรกอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ)

   “เออดิ กูทั้งเครียดทั้งงง” ผมตอบ “แต่มึงห้ามบอกนายท่านนะ ขอกูเคลียร์กับนายกองให้ได้ก่อน”

   “กูไปอ่านเจอมา” หมูหันกระซิบ “น้องชายนายท่านคนนี้เป็นคนแปลกๆ เหมือนไม่ค่อยชอบออกข่าว ไม่ค่อยชอบให้สัมภาษณ์ สัมภาษณ์ทีไรเป็นอันต้องด่านักข่าวหรือไม่ก็ทีมงาน เรื่องนี่คุณนายหญิงต้องปิดข่าวใหญ่เลยเพราะกลัวเสียชื่อเสียง”

   “มึงนี่รู้ดีจัง” ตงพึมพำ

   “กูอ่านพันทิป”   

   “แปลว่าน้องมันไม่มีความสุขกับชีวิตในตอนนี้ อย่างงั้นใช่มั้ยวะ” ผมลองปรึกษาเพื่อนดู

   ไอ้เซียนพยักหน้าน้อยๆ หมูหันยักไหล่ ส่วนไอ้ตงไม่มีความเห็น

   “มึงจะปิดนายท่านเรื่องนายกองได้สักกี่น้ำ ในเมื่อนายท่านเข้าออกห้องมึงอย่างกับเข้าห้องตัวเองในตอนนี้”

   “ไม่รู้สิ” ผมตอบไอ้เซียน “เอาเป็นว่าตอนนี้กูขอตามน้ำนายกองไปก่อน ทำยังไงก็ได้ให้น้องมันยอมรับกู”

   “น้องคงไม่ยอมรับหรอกมั้ง มาไกลเพื่อที่จะมาหามึงขนาดนี้” ตงเอ่ย

   “หรือนี่จะเป็นบททดสอบของนายกองวะ” หมูหันแตะคางครุ่นคิด
 
   บอกเลยว่าเด็กมอสามคนนี้สร้างความปวดหัวให้กับเด็กอีคอนปีสองทั้งสี่คนอย่างพวกผมจริงๆ










   เย็นวันนั้น

   Naaytan_Lkh : มีเรื่องด่วนมากเกี่ยวกับที่บ้าน
   Naaytan_Lkh : เดี๋ยวโทรหานะ


   เรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับนายกองชัวร์ๆ ล้านเปอร์เซ็นต์

   ผมกำลังนั่งจ้องมองเด็กที่ทำให้นายท่านต้องวิ่งหัวหมุนอยู่ ณ ขณะนี้ มันกำลังนั่งกินอาหารที่ผมซื้อมาให้อย่างสบายใจเฉิบในชุดนักเรียนที่เอาเสื้อออกนอกกางเกง อย่างน้อยมันก็ทำตามคำพูดของผมที่ว่าจะไม่ออกไปข้างนอก เพราะทันทีที่ผมมาถึงห้อง ผมก็เห็นมันนั่งดูทีวีอย่างไม่มีความทุกข์ร้อนอะไรใดๆ

   รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทรยศแฟนยังไงยังงั้น นายท่านอาจจะกำลังเครียดจนประสาทจะแดก แต่ผมไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งๆ ที่ช่วยแก้ปัญหาได้

   ถ้ามันรู้...มันคงงอนผมแย่

   “ผมหล่อกว่าท่านนะ ถ้าพี่สงสัย”

   เหรอ กูสงสัยเรื่องนั้นเหรอ... “ขอเหตุผลหน่อยสักสิบข้อเรื่องที่พี่ไม่ควรบอกนายท่านว่านายกองอยู่ที่นี่”

   “ก็บอกแล้วไงว่ามันจะส่งผมกลับบ้าน ผมไม่อยากกลับ”

   “ทำไมถึงไม่อยากกลับ”

   “ก็บ้านนั้นมันเลวร้าย พี่ก็น่าจะเคยโดนคุณแม่ของผมด่าพี่ต่อว่าพี่นี่”

   “ทำไม...รู้”

   “นายพลมันพูดมากจะตาย”

   นายพลคนนี้ผมไม่เคยเจอหรอก...แต่คิดว่าน่าจะรู้เรื่องผมกับนายท่านดีที่สุดเพราะเป็นน้องคนรอง

   “ถ้าเลวร้ายจริงๆ ทำไมนายท่านถึงได้เติบโตมาได้ดีขนาดนี้” ขอถามหน่อยเหอะ เรื่องนี้ผมสงสัยจริงๆ

   “ผม...ไม่รู้หรอกนะ”

   ถ้าจำไม่ผิด...นายท่านไม่เคยบ่นเรื่องชีวิตการเป็นอยู่ในครอบครัวนี้เลยสักนิด เหมือนสวรรค์บันดาลส่งมันให้มาเกิดในครอบครัวเซเลบ มันก็เลยอยู่ไปอย่างนั้น แต่เรื่องที่ขัดใจมันมากที่สุดก็เห็นจะเป็นเรื่องที่คบกับผมแล้วแม่มันไม่เห็นด้วยนี่แหละ นอกนั้นก็ไม่เห็นมันจะบ่นอะไร

   คนที่แปลกน่าจะเป็นนายกองแล้วล่ะผมว่า...

   “อะไรทำให้ตัดสินใจหนีออกจากบ้าน”

   “เบื่อคุณแม่”

   “...”

   “คุณแม่ชอบดูถูกคนอื่น”

   หา...

   “คุณแม่บอกว่าไม่อยากให้นายท่านคบกับคนที่ไม่น่าจะส่งเสริมธุรกิจของท่าน คนที่ทำให้ท่านเสื่อมเสียชื่อเสียง”

   นั่นมันผมเต็มๆ เลยนี่

    ใจผมร่วงไปกองกับพื้น นายกองทำหน้าไม่ค่อยถูกราวกับไม่รู้ว่าควรพูดเรื่องนี้หรือไม่ควรพูด แต่มันก็พูดออกมาแล้ว

    ผมน่ะเหรอที่เป็นสาเหตุทำให้น้องมันฉุนขาดแล้วหนีออกจากบ้าน...ผมที่นายกองไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเนี่ยนะ

   “เพราะพี่...งั้นเหรอ”

   “จริงๆ คุณแม่มีวีรกรรมเยอะกว่านี้อีก นี่แค่เบาะๆ พี่อย่ากังวลไป” เด็กม. 3 คนนี้ไม่ยอมสบตาผม

   ไม่ทันแล้วล่ะ ไอ้สิ่งที่ผมต้องสู้เนี่ยคงเป็นเรื่องที่ต้องใช้กำลังใจสูงมาก...และผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะดึงนายกองมาเป็นพรรคพวกให้ได้ ผมถูกชะตากับมันอีกทั้งผมยังต้องการกำลังใจจากมันด้วย

   เพราะงั้น...เรื่องนี้ผมจำใจต้องปิดนายท่านเอาไว้ก่อน

   “อยู่ห้องพี่มันไม่ค่อยสบายหรอกนะ” ผมก็ยังคงพยายามหว่านล้อมเด็กแสบอยู่

   “ห้องกว้างออก จ่ายเดือนละเกือบหมื่นใช่มั้ย”

   “ถือว่าเดาถูก” ผมถอนหายใจ “แล้วนี่เราจะอยู่กันยังไง ถ้านายท่านกลับมา นายกองต้องยินดีที่จะซ่อนตัวนะ”

   “อย่าทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงก็แล้วกัน...บอกตามตรง คลิปโป๊ผมยังไม่เคยดูเลย”

   “ใครจะไปทำอย่างนั้น!”

   ทั้งแสบทั้งกวนเกิบได้โล่จริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นนี่ก็คือน้องของนายท่าน น้องชายของคนที่ผมรัก...







   
   [เจอตัวมั้ย]

   “ไม่เจอว่ะทิม...กูควรทำไงดี”

   [...]

   “นายกองมันจะมาหากูหรือเปล่าวะ โว้ย กูคิดอะไรไม่ออกเลย”

   [มึงใจเย็นๆ ก่อน]

   “ไอ้เด็กแสบ ไอ้เด็กหัวดื้อเอ๊ย”

   [...]

   “หรือที่ผ่านมากูใส่ใจแต่เรื่องตัวเอง ไม่ใส่ใจน้องวะ”

   [ไอ้เหี้ย อย่าเพิ่งโทษตัวเองดิ]

   “ไม่ได้โทรหากล้าเลย”

   [...]

   “มึงว่าเขาจะงอนกูมั้ย”









TBC*




อะหูววว นายกอง 5555 เด็กแสบแห่งปี
น้องจะเป็นพระเอกเรื่อง 'วิตามินยู' นะคะ
ช่วงกลางปีได้อ่านแน่นอน ฝากน้องด้วยน้า
(เซ็ตตระกูลลูกค่ายเอสเอ็นมีแค่เรื่อง เล่นของเตี้ย กับ วิตามินยู สองเรื่องนะคะ)

   
   
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 14-01-2018 15:54:37
what is วิตามินยู? นายเอกชื่อยูหรอหรืออะไร5555555 กดskipไปกลางปีแปบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Bffubbru ที่ 14-01-2018 16:05:21
น่ารักก55555ไอ้ตัวเเสบบบบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 14-01-2018 16:30:17
มึนๆ ดี ชอบ5555 แต่ถ้าที่บ้านรู้ว่านายกองอยู่กับกล้าจะไม่ยิ่งแย่หรอ แบบ ไม่เป็นที่ยอมรับไรงี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 14-01-2018 16:55:03
เราชอบความมีเอกลักษณ์ของนายกองนะ5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 14-01-2018 17:03:43
ปวดหัวกับครอบครัวนายท่านเนาะ 555.
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 14-01-2018 17:15:19
น้องงงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: JanLec ที่ 14-01-2018 17:16:30
ไม่มีน้องนายน้อยหรอ น่ารักกกออก น้องงงงงง :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-01-2018 17:50:19
นายกองเด็กดื้อ ทำพี่ปวดหัว
งานนี้ท่าจะมันส์
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 14-01-2018 17:55:01
กล้า ถ้าน้องไม่ให้บอก นายท่าน ก็ลากท่านมาห้องไปเลยดิ ให้มาเห็นเอง เท่านี้ก็ไม่ผิด ก็ตรูไม่ได้บอก แค่ลากมาเอง ^^   :katai3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 14-01-2018 17:57:31
ชอบน้องนายกอง แต่กลัวใจคุณแม่ของนายท่านถ้ารู้ว่านายกองอยู่กับกล้าจะไม่พิโรธบ้านพังเลยหรออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 14-01-2018 18:45:57
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-01-2018 18:57:44
นายกอง โตกว่าอายุนะ
แล้ววัยรุ่นนี่ อารมณ์ ความคิดรุนแรงสุดๆ
แม่ของนายท่านก็ดูถูกคน ขี้บ่น ขนาดลูกๆยังเบื่อ ผัวก็น่าจะเบื่อนะ  :m16: :m16: :m16:
นี่ขนาดลูกหนีออกจากบ้านเพราะแม่ OMG
แล้วว่าอยู่กับกล้าสบายใจกว่า อะจ๊ากกกกก
ตบหน้านายแม่ดังฉาดใหญ่ๆเลย  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ปาวฝัน ไม่รู้ตัวของตัวเองหรอ
มาว่ากล้า หน้าด้าน  ใครหน้าด้านกันแน่
ไม่รู้จริงๆอ่ะว่านายท่านรักใคร สตอมาก
แล้วรู้ทั้งรู้ยังเสนอตัวอิงแอบเบียดเนื้อตัว ควงแขนผู้ชาย  :fire: :fire: :fire:
ตกลงใครหน้าด้านล่ะ เอาความจริงนะ  :laugh:
อย่ามโนเพ้อพกตามแม่นายท่าน  :hao3:

นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
อยากอ่านวิตามินยูแล้ว  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-01-2018 19:28:13
วิตามินยู  น่าสนใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-01-2018 19:40:53
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 14-01-2018 19:52:20
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-01-2018 20:05:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 14-01-2018 20:13:32
นายกองมาอยู่กับกล้าแบบนี้เหมือนตบหน้าคนที่บ้านเลยอะ
คิดดูดิว่าน้องซึ่งเป็นเด็กม.3 สบายใจที่จะอยู่กับกล้ามากกว่าครอบครัวอะ
แปลว่าครอบครัวในสายตาน้องคือมันแย่มากๆ อีดอัดจนไม่อยากจะอยู่แล้ว
และนายกองก้เบื่อใจพี่น้องตัวเองมากๆ ถึงได้เชื่อและไว้ใจกล้า
เชื่อว่าพี่ชายตัวเองฉลาดพอที่จะหลงรักคนที่ดีพออะ
การที่นายกองมาหากล้าก้แปลว่าเลือกข้างแล้วแหละ มาทำเปงขู่พี่เค้าา
แอนตี้แม่ตัวเองซะขนาดนั้นน คงไม่อยู่ข้างแม่หรอกก
ถ้าไม่เป็นกลางเพราะกล้าไม่ยอมช่วย ก้ต้องมาเป็นฝ่ายสนับสนุนเท่านั้น
นายท่านเครียดเลย อย่าพึ่งโทษตัวเอง เด็กแสบมันไม่ได้รู้เรื่องเลยย
ถ้าจะโทษตัวเองมาพูดในห้องกล้าให้เด็กมันได้ยินด้วยย
กล้านี่ปวดหัวสุดแล้ว สงสาร จะช่วยใครก้โดนหมดดอะ
รอค่าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 14-01-2018 20:17:52
เป็นเด็กมีปัญหาที่เป็นตัวของตัวเองมากค่ะลูก 555
บอกพี่ชายหน่อยก็ได้นะ สงสารรรอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-01-2018 20:18:05
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 14-01-2018 20:49:53
 :pig4: :pig4: :pig4:
นายกองหาเรื่องให้กล้าหาญบอยเเล้วววว :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 14-01-2018 21:19:06
ชอบๆ น้องนายกอง สู้ๆ นเเ พาพี่กล้าหาญบอยสู้ๆ ไปด้วย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 14-01-2018 21:32:26
นายกอง.. นู๋เกินเด็กนะ... แต่น่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-01-2018 21:38:00
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Lemonlife ที่ 14-01-2018 22:20:29
 :impress2: :impress2:นายกองตัวร้าย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 14-01-2018 22:37:24
รู้สึกถูกชะตากะนายกองมาเลยอะ  นางน่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 14-01-2018 22:43:15
น้องนายกองงงงง โอ๊ยยยยยสงสารนายเอกเรื่องของน้องนายกอง สู้ๆล่วงหน้านะลูกกกก

เอาแล้ววววว จะทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้มั้ยยยย

ป่วนจริงๆเลยนะนายกอง ทั้งพี่ชายทั้งแฟนพี่ชาย

ขอบคุณนะคะ สู้ๆๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 14-01-2018 23:09:33
เปิดตัวนายกองได้น่าสนใจมาก อยากอ่านวิตามินยูซะแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-01-2018 23:59:09
อ่อยยย ดีงาม จะรอตามอีกเรื่อง เด้กม.ปลายกะพี่มหาลัยมั้ยน้า คิกๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 15-01-2018 02:16:03
นายกอง 5555555 :hao7:
เป็นเด็กที่แสบจริงๆ ไม่แปลกใจที่นายท่านปวดหัว 5555
รอตอนหน้าค่า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-01-2018 04:00:23
หลงรักนายกองเข้าให้แล้วววววว  :จุ๊บๆ:
แต่ดูแล้วจะปิดพี่ท่านได้นานแค่ไหนนะ รู้ ๆ อยู่ว่าพี่กล้าเราโกหกไม่เนียนเลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 15-01-2018 07:44:13
นายกองมาอยู่บ้านพี่ไหม ใส่ชุดนัดเรียรมาหาพี่ก็พอ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 15-01-2018 07:58:41
ให้นายท่านเจอ นายกองเองเลย :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-01-2018 08:39:00
นายกองแสบมากกกก~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 15-01-2018 08:59:44
รออ่านนายกองเลยย5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-01-2018 14:34:24
ก็รู้ว่าสัญญาต้องเป็นสัญญาอะนะ แต่ปิดกันแบบนี้ถ้าท่านมารู้ทีหลังมันจะไม่ผิดใจทะเลาะกันใหญ่โตเหรอ ก็เข้าใจว่ากล้าอยากให้มีคนในครอบครัวท่านคอยซัพพอร์ตตัวเองแต่ทำแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะ ทำไมกล้าไม่ลองคุยเหตุคุยผลกับน้องมันดีๆแล้วค่อยเรียกท่านมาเคลียร์กับน้องอีกทีก็ได้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 15-01-2018 17:38:29
น่าสงสารนะ รักกันแต่ก็ยังมีเรื่องกดดัน

ชอบนายท่านอารมณ์อยากให้แฟนหวง
และชอบโมเมนท์กล้าหาญหวงแฟน 55555

เอิ่มมมม นายกองคะ จะช่วยพี่หรือจะมาถล่มพี่ไม่รู้

อย่างเดียวเลย ถ้านายท่านรู้แล้ว ขออย่าโกรธหรือน้อยใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: imymild ที่ 15-01-2018 18:04:56
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-01-2018 23:17:25
แสบจริงด้วย ขู่จนพี่กล้าไปไม่เป็น ต้องจอมเลย
ท่านรักน้องมาก น่ารักอ่ะ อบอุ่น

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 15-01-2018 23:48:11
นายท่านรุ้จะเป็นไงละเนี๊ยะ??
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 15-01-2018 23:55:47
แววดราม่ามาแน่นอนเลย
ถ้าแม่นายท่านรู้สามารถแจ้งจับกล้าหาญได้เลยนพนั่น พรากผู้เยาว์งี้
โอ่ยยยยย  กลัวอ่าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 16-01-2018 00:20:12
นายกองงงงงงว :ling1: หาเรื่องมาให้กล้าแล้วไงล่ะ ถ้านายท่านรู้จะเป็นไงเนี่ย ดราม่าต้องมาแน่

รอวิตามินยู เด้กน้อยแสนฉลาดอย่างนายกองมีแววได้ผู้ใหญ่ใจดีอายุมากกว่ามาครอบครองแน่ๆคริคริ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 16-01-2018 14:06:52
นายกองแสบจนนายท่านปวดหัวเลย55555 รออ่านเรื่องของน้องค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 17-01-2018 00:16:25
เห็นแววความยุ่งยากวุ่นวาย...งานช้างงานใหญ่งานยุ่งอิรุงตุงนัง...ลอยมาแต่ไกลแล้วกล้าเอ้ยยยย!!!   :serius2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 17-01-2018 23:49:15
กลับมาแล้วววววววว :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 18-01-2018 15:11:06
มาเร็วๆนะคะ..
อยากอ่านต่อแร้วววว..  :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 19-01-2018 21:51:49
แม้กะทั้งลูกยังรับอิแม่ไม่กรรมแท้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 20-01-2018 08:02:46
แสบจริง ดักทุกทาง
ถ้านายท่านมาต้องเจอชัวร์ แล้วจะทะเลาะกันมั้ยอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 16 หน้า 35 14/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 20-01-2018 18:39:20





ตอนที่ 17
กล้าหาญ






   Naaytan Aroonkittiniwat
   นายกอง อยู่ไหน ออกมา อย่ากวนตีน (104 Likes)







   “พี่มีเรียนทั้งวันนะ”

   “อ่าฮะ”

   “แน่ใจนะว่าอยู่ในห้องทั้งวันได้”

   “ห้องพี่อยู่ง่ายสบายมาก”

   “แต่พี่ไม่สบายใจเลยว่ะ”

   “พี่จะแวะมาดูผมก็ได้ ผมอยู่ตลอดอยู่แล้ว”

   “เปล่า ที่ไม่สบายใจคือสิ่งที่พี่กำลังทำอยู่เนี่ย”

   “...”

   “แน่ใจนะว่าจะไม่ให้บอกนายท่าน”

   “ยังไงผมก็ยังไม่ยอมกลับบ้านในตอนนี้หรอก”

   “แปลว่าอีกไม่นานก็จะกลับใช่มั้ย”

   “มีเรียนไม่ใช่หรือไง รีบไปสิ”

   เข้าใจแล้วว่าทำไมนายกองถึงเป็นน้องชายคนที่พีคที่สุดของนายท่าน

   เพราะไอ้เด็กนี่มันแสบมากกกกกกกกกกก (ก.ไก่สองพันล้านตัว) จริงๆ

   มันไม่ใช่เด็กนิสัยแย่หรือเลวร้าย แต่เป็นเด็กที่ไม่ยอมฟังผู้ใหญ่อย่างผมเลย ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมาผมนอนไม่หลับ กลัวฉิบหายว่านายท่านจะเข้าห้องมาแล้วเห็นว่านายกองอยู่กับผม หากเป็นอย่างนั้นผมคงจะงงว่าผมควรขอโทษใครก่อน นายท่านหรือว่านายกองดี

   บททดสอบของไอ้เด็กนายกองนี่ถือว่าเป็นอะไรที่ผมโคตรจะปวดหัว นับว่ามันเก่งเอาเรื่องที่ทำให้คนอย่างผมเครียดได้

   ผมออกจากห้องหลังจากที่คุยกับนายกอง ตอนที่ผมลงลิฟต์ ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นสี่ คนที่เข้ามาในลิฟต์ก็คือนายท่าน

   ตกใจยิ่งกว่าเห็นผีก็คือเห็นแฟนตัวเองนี่แหละ!

   “ไง” นายท่านโผเข้ามากอดผมเมื่อเห็นว่าผมอยู่ในลิฟต์แค่คนเดียว “กูเหนื่อยจัง”

   สภาพนายท่านดูไม่จืดเสียจริงๆ มันคงจะขับรถตามหาน้องมาเกือบตลอดทั้งคืน ผมสงสารมันจับใจ ได้แต่กอดปลอบมันอย่างหลวมๆ รู้สึกผิดฉิบหายแต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง    

   “กูก็เหนื่อยเหมือนกัน”

   เราผละออกจากกันเมื่อลิฟต์ถึงชั้นหนึ่ง

   “วันนี้ไปเรียนยังไง”

   “เดี๋ยวเหี้ยเซียนมารับ” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “แต่บอกยกเลิกมันได้”

   “เยี่ยม” นายท่านจับข้อมือผม “เดี๋ยวกูไปส่งเอง”

   เพราะเวลานี้เป็นเวลาเช้าตรู่จึงไม่ค่อยมีใครอยู่ นายท่านจูงมือผมมายังรถของมัน ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าใบหน้าของนายท่านอิดโรยเพียงใด

   “มีอะไรหรือเปล่า” เซ้นส์แม่งไวอีกแล้ว

   “เปล่า”

   “โกหก” นายท่านเลิกคิ้ว “แต่ถ้ามึงโกหกกู...มึงก็น่าจะมีเหตุผล”

   “...”

   “ถ้าไม่ใช่เรื่องร้ายแรงมาก...พร้อมเมื่อไหร่ค่อยบอกกูก็ได้”

   ผมยังคงยืนยันคำเดิมว่านายท่านสมควรได้รับโล่รางวัลแฟนดีเด่น ตอนนี้มันคงเหนื่อยมากเกินกว่าจะแบกเรื่องเครียดอะไรอีกแล้ว

   ระหว่างทางผมนึกขึ้นมาได้ว่านายท่านมักสติหลุดง่ายเวลาที่ขับรถ หลังจากส่งนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมที่ผมพกมาให้มันดื่ม ผมก็เอาแต่จ้องใบหน้าด้านข้างของมันโดยที่ไม่ยอมพูดอะไร

   ถ้าแฟนคนนี้คือสาเหตุที่ทำให้มึงเหนื่อยขนาดนี้...มึงจะโกรธเขามากมั้ยวะ

   “ยังรักกูอยู่ใช่มั้ยกล้า” นายท่านรำพึง

   “เฮ้ย ถามอะไรอย่างนั้น”

   “ไม่รู้สิ กูกลัวเป็นเรื่องโกหกของมึงร้ายแรง”

   “ทำไมขี้กังวลจังวะ”

   “มึงก็รู้ว่ากูเคยเจออะไรมา”

   “...”

   “คนเราเจ็บได้มากที่สุดแค่ไม่กี่ครั้งในชีวิตนะ”

   เอาปืนมายิงกูเลยเถอะ...ผมรีบคว้ามือนายท่านที่จับเกียร์เอาไว้พร้อมกับบีบแน่น

   “มึงอย่าพูดแบบนี้กับกูได้มั้ย”

   “...”

   “กูรักมึง กูโคตรรักมึงเลย ให้กูย้ำเป็นหมื่นเป็นแสนรอบก็ได้ แต่อย่าพูดอะไรนี้กับกู”

   นายท่านหันมามองหน้าผม ผมเริ่มทำหน้าเบ้...คล้ายกับจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เมื่อเห็นว่าเรื่องนี้คงต้องคุยกันอย่างจริงจังนายท่านจึงตัดสินใจจอดรถข้างถนน

   “ขอโทษ” นายท่านจับแก้มผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจมากที่สุด “กูจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว”

   “มึงคงคิดว่ากูรักมึงน้อยกว่าที่มึงรักกูแน่ๆ แต่กูก็พยายามอยู่ พยายามให้มึงเชื่อใจ”

   “กูเชื่อใจมึง”

   “เรื่องที่กูต้องโกหก ไม่ใช่เรื่องที่กูเลิกรักมึงแน่ๆ มึงจำคำพูดของกูไว้เลยนะ”

   นายท่านยิ้มก่อนจะจูบที่ริมฝีปากของผม เราจูบกันนานหลายนาทีกว่าจะถอนริมฝีปากออก

   น้ำลายของผมยืดติดปากของนายท่าน...น่าอายฉิบหาย แต่แทนที่มันจะใช้กระดาษทิชชูเช็ด มันกลับใช้ลิ้นของมันเช็ดแทน
 
   น้องชายของผมเริ่มมีความรู้สึก...แต่ผมรู้ว่ามันจะไม่มีอะไรมากกว่านี้ ผมจึงกล่อมให้มันสงบในใจ

   “พร้อมเมื่อไหร่ก็รีบเล่าให้ฟังนะ”

   “...”

   “ปล่อยไว้นานกูร้อนใจ”

   “เชื่อเถอะ อีกไม่กี่วันนี้มึงได้รู้แน่ๆ” ผมทำสีหน้าปวดหัว นายท่านได้แต่ลูบหัวผม จากนั้นเราก็รีบพากันไปเรียน








   ระหว่างเรียน

   Klahanboy : จะอยู่อีกกี่วัน
   Klahanboy : พี่กลัวพี่ทะเลาะกับนายท่าน

   Naaykong : อย่าป๊อดหน่อยเลยน่า
   Naaykong : ผมจัดการได้

   Klahanboy : เชื่อพี่ ไปบอกท่านเรื่องนี้เถอะ
   Klahanboy : มันเป็นห่วงนายกองมากนะ

   Naaykong : ผม ไม่ บอก
   


   ไอ้เด็กกวนตีนเอ๊ยยยยยยยยยย

   ผมพยายามหว่านล้อมแด็กคนนี้ต่างๆ นานาเรื่องให้มันเปลี่ยนความคิด แต่มันเป็นเด็กที่แปลกอย่างที่หมูหันเคยบอก มันไม่ยอมฟังคนอื่นเลยนอกจากตัวของมันเอง

   ใจผมเริ่มอยู่ไม่สุข ยิ่งปล่อยไว้นานๆ ผมก็กลัวว่าจะเป็นอย่างที่ผมได้บอกนายกองไป...ผมกลัวฉิบหายว่านายท่านมันจะโกรธถือผมปิดบังเรื่องนายกองเอาไว้ แต่ผมก็ทำเชี่ยไรไม่ได้

   นายท่านผมก็แคร์แต่นายกองผมก็อยากทำให้มันไว้ใจ

   แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม... (เพลงมา #เสียงวงซาซ่า)

   เมื่อผมไม่สามารถเปลี่ยนใจนายกองได้ ผมจึงเริ่มศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวมันว่ามันใช้ชีวิตแบบไหนหรือชอบอะไร เผื่อผมจะได้ซื้อไปล่อ...ล่อให้มันยอมกลับบ้าน

   บทสัมภาษณ์ของนายกองมีจำนวนกระจึ๋งเดียวเมื่อเทียบกับนายท่านที่มีจำนวนมากกว่าบรรดาพี่น้องทั้งหมด (สมัยที่มันกับผมห่างกันไอ้นายท่านมันก็ไม่ยอมออกสื่อที่ไหนเหมือนกัน...จะว่าไปคนพี่มันก็แสบพอๆ กับคนน้องนะ) แม้นายท่านจะมีจำนวนบทสัมภาษณ์มากที่สุดแต่ก็ถือว่าน้อยอยู่ดี เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงนายกองครับ อีกนิดนึงมันก็แทบจะกลายเป็นมนุษย์ล่องหนอยู่แล้ว ทั้งๆ ที่มันเป็นลูกชายคนที่สามของเจ้าของค่ายละครเอสเอ็น

   หรือไอ้เด็กคนนี้มันจะไม่เอาครอบครัวของมันจริงๆ

   ลองชั่งน้ำหนักในใจดูแล้ว...ผมคิดว่าผมควรจะบอกนายท่านว่ะ ขณะที่ผมกำลังพิมพ์ข้อความไปบอกแฟนของผมที่กำลังเรียนอยู่เหมือนกันนั่นเอง...ข้อความจากนายกองก็เด้งขึ้นมาราวกับรู้จังหวะอยู่ก่อนแล้ว

   Naaykong : ห้ามบอกนายท่าน!
   Naaykong : สัญญาลูกผู้ชายไง ลืมแล้วเหรอ


   ผมถึงกับชะงักไปเลย...

   หลังจากที่ลังเลอยู่นาน ผมก็เลิกลังเลอีกต่อไป ตอนนี้ผมคงทำได้แค่เพียงดูแลน้องชายของนายท่านให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เผื่อว่ามีดราม่าอะไรเกิดขึ้นนายท่านมันจะได้ไม่โกรธผมอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

   ถ้ามันจะโกรธ...ก็ขอให้โกรธน้อยๆ ก็พอ

   ผมหวังฉิบหายว่ามันจะเข้าใจผม...








   ตอนที่เพิ่งเรียนเสร็จ ผมต้องหลบพลังกอดจากไอ้อมรที่แม่งรวบรวมพลังตัวเองเพื่อมากอดผมตั้งแต่อยู่ตั้งไกลโน่น

   “ขอดมกลิ่นนายท่านหน่อย!”

   เหี้ยอะไรนะ...

   ผมหลบเพื่อนตุ๊ดไม่ทันจึงได้ไปอยู่ในอ้อมแขนของมันเต็มๆ มันทำจมูกฟุดฟิดๆ อยู่แถวๆ บริเวณซอกคอผม

   “กูชื่อกล้า ไม่ใช่นายท่าน”

   “มึงสนิทกับน้องและอาจจะคบกับน้อง กูเชื่อว่ามึงต้องได้นอนกกน้องมาแล้ว” อมรยังคงพยายามตามหากลิ่นของนายท่านอย่างเต็มที่

   “เมื่อคืนไม่ได้นอนด้วยกัน!” ผมหลุดปากเพราะผมกำลังพยายามเอาชีวิตรอด

   สิ้นเสียงของผม...อมรก็กรี๊ดดังลั่น ทำท่าเหมือนจะดิ้นแด่วๆ ลงไปกับพื้น

   “ทั้งอิจฉาทั้งฟิน...เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้จริงๆ” มันกวักมือเรียกประธานชั้นปีอย่างไอ้เอ้เข้ามาใกล้ “กล้าหาญมันนอนกับนายท่านแล้วโว้ย เด็กอีคอนเราไม่ธรรมดาเด้อคุณแม่”

   “แม่สอนมาดีไงลูก...” เอ้ทำหน้าภูมิใจ “เป็นไง...นายท่านเผ็ดสะเด็ดสะแด่วไปเลยมั้ย”

    กูต้องมาตอบคำถามนี้ของพวกมึงจริงๆ เหรอ...

   ผมหันไปมองพวกชายโฉดอย่างขอความช่วยเหลือ พวกมันทำเป็นเนียนอย่างไม่เนียน ไอ้เซียนทำเป็นคุยโทรศัพท์ ไอ้ตงทำเป็นพูดกับคนที่หันหลังให้มัน ส่วนไอ้หมูหัน...มันกระโดดตบ

   นี่เพื่อนหรือผีวะ...

   “กูไม่ตอบหรอก” ผมทำเป็นเนียนเก็บของในกระเป๋าบ้าง

   “เชอะ” อมรเบ้ปาก “นึกว่าจะได้เคล็ดลับอะไรจากอิกล้าซะอีก”

   “ใช่มะ” เอ้รับคำ

   “ก็เห็นน้องท่านทั้งรักทั้งหลงมันขนาดนั้น...ลีลาแม่งต้องเด็ดสิวะ”

   “เฮ้” ผมอดไม่ได้ที่จะประท้วง “มันไม่ได้หลงกูเพราะเรื่องนั้นสักหน่อย”

   “น้องหลงมึงเพราะเรื่องอะไรพวกกูยังไม่รู้เลย” เอ้กอดอก

   “มึงได้แฟนดีมากอย่างกับถูกล็อตเตอรี่แจ็กพ็อต” อมรเสริม

   “โชคดีแบบหนึ่งในพันล้าน”

   “ชู่วว” ผมทำการปิดปากเพื่อนทั้งสองของผมอย่างรวดเร็ว “อย่าเพิ่งพูดเสียงดังให้ใครรู้สิ”

   อมรกับเอ้มองตากัน...จากนั้นก็พร้อมใจกันเลียมือของผมอย่างแกล้งๆ แบบรวดเร็ว ผมต้องรีบเอามือตัวเองออกทันที

   “พวกกูรู้ว่ามึงต้องคบกับน้องแน่ๆ” เอ้เอ่ย

   “น้องแม่งดูง่ายจะตาย” อมรเสริมอีก “พวกกูไม่บอกใครหรอก อย่าเพิ่งกังวลไป”

   ผมกับนายท่านยังไม่ได้คิดวิธีรับมือกับสาธารณะชนเรื่องที่เราทั้งคู่คบกันเลยครับ ถ้าผมกับมันเป็นคนธรรมดา ผมคงไม่ต้องมาคิดเยอะแบบนี้หรอก แต่นายท่านมันเป็นคนที่มีตัวตนอยู่ในสังคม อีกทั้งยังมีชื่อเสียงหนักมากทั้งที่มาจากที่บ้านและก็ตัวเอง ผมยังไม่อยากให้มันโดนจับตามองในเรื่องนี้ตอนนี้

   ผมเอ่ยขอบคุณเพื่อนทั้งสอง มันทั้งคู่กอดคอกันแล้วเดินไปจัดการแต๊ะอั๋งไอ้เหี้ยเซียน ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกห้อง บริเวณที่มีคนยืนอยู่กันเต็มไปหมด

   ผมมองไปที่หน้าประตูห้องเรียนอย่างงงๆ เพราะเพื่อนผมยืนออกันอยู่ ไม่ยอมขยับไปไหนสักที

   ควีนออฟอีโคโนมิกอย่างเชี่ยเอ้และก็ควีนออฟอะไรก็ไม่รู้อย่างไอ้อมรที่เพิ่งเดินไปสมทบก็ยังไม่ยอมขยับไปไหนเลยเหมือนกัน
 
   “มีห่าไรกัน” เซียนเอ่ยถามอย่างสงสัยตอนที่พวกเราจะออกไปจากนอกห้อง แต่ออกไปไม่ได้ “เกะกะนะเนี่ย”

   แทนที่เพื่อนร่วมคณะของเราจะหันมาด่าสวนเหมือนอย่างเคย แต่พวกมันกลับเงียบ ดวงตาของพวกมันทุกคนแทบจะเป็นรูปหัวใจอยู่แล้ว

   “เกิดอะไรขึ้น” ผมถามบ้าง   

   เมื่อมองไปยังสิ่งที่คนเหล่านั้นมอง ผมก็ถึงกับบางอ้อ นายท่านกำลังนั่งรอผมอยู่ระเบียงฝั่งตรงข้ามประตูห้องเรียนของผม มันปลดกระดุมชุดนักศึกษาออกพร้อมกับดึงเสื้อออกนอกกางเกงด้วย เป็นการออกนอกระเบียบของปีหนึ่งขั้นสุด

   ดูดีจนถึงกับต้องตะลึง

   ภาพที่มันหันกลับมาหาผมนั้นเนิบนาบเชื่องช้าเพราะผมกดสโลว์โมชั่นเองในใจ คิ้วเข้มๆ ของมันจากที่วางตัวเรียงกันนิ่งๆ เริ่มขมวดเป็นปมมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

   ผมสะบัดใบหน้าตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติ

   “มานี่สิ” นายท่านกวักมือเรียกผม

   ลองเหลือบมองเพื่อนๆ ที่จ้องมองนายท่านเหมือนมองลิงในสวนสัตว์...รู้สึกแปลกๆ ถ้าผมจะเดินเข้าไปตอนนี้ ผมกลัวจะเป็นลิงอีกตัวให้พวกมันได้ส่องดู หรือไม่ก็เป็นอะไรที่พวกมันเรียกว่าของขวางหูขวางตา

   “เร็วๆ” นายท่านเร่ง มันยังคงตื่นกลัวตุ๊ดเหมือนอย่างที่เคยเป็น

   “เอ่อ...”

   “เขาเรียกแล้วทำไมไม่ไปอีกล่ะ ลีลาไปอีก สวยไปอีกกกก” อมรเริ่มแซะพร้อมเบ้ปากมองบนใส่ผม “หรือจะให้กูเข้าไปแทน”

   “กูเอง” ผมรีบเข้าไปหานายท่านเพราะกลัวอมรมันจะเข้าไปหาเด็กนิเทศฯ เพียงหนึ่งเดียวในนี้จริงๆ

   “ฮือออ เขาได้กันแล้วค่ะชีแม่เอ้” เสียงแกล้งร้องไห้ของอมรดังไปทั่วบริเวณ

   “ถึงเขาไม่ได้กัน หนูก็ไม่ได้เขาหรอกลูก...ทำใจซะ”

   “ฮือออ อิแม่เอ้ อิดอกกกกก”    

   ผมนั่งลงข้างๆ นายท่าน สบตากับเพื่อนอีกนับสิบที่มองมาอย่างสนใจ ไอ้เซียนเห็นสถานการณ์มันแปลกๆ จึงรีบต้อนเพื่อนๆ ให้ออกไปจากหน้าประตูเพื่อที่ผมกับนายท่านจะได้เป็นส่วนตัว

   ที่จริงผมดึงนายท่านไปจากตรงนี้ก็ได้...แต่ดูจากเหงื่อและอาการเหนื่อยหอบ มันสมควรได้นั่งพักอยู่ตรงนี้จริงๆ

   เซียนใช้เวลาไม่นานมันก็ทำให้เพื่อนเสดสาดปีสองทุกคนหายไปจนหมด ก่อนจะเดินไปมันยังมีการหันมาถามผมว่าคาบบ่ายจะเข้าหรือเปล่าหรือว่าจะไปเอากันที่อื่น

   ฟายจริงๆ ดีนะที่นายท่านไม่ได้ยิน

   เมื่ออยู่กันตามลำพัง...ผมจึงได้มีโอกาสส่งกระดาษทิชชูที่จิ๊กมาจากกระเป๋าไอ้อมรส่งให้นายท่าน

   “ตึกมึงนี่ร้อนจริงๆ” มันปลดกระดุมลงอีกเม็ด...อีกนิดแม่งก็จะถอดเสื้อแล้วล่ะผมว่า

   ความขาวของลำตัวนายท่านที่โผล่ออกมาทำเอาผมถึงกับสติหลุดไปอีกรอบ

   “ใคร...ใครจะเหมือนตึกมึงวะ นิเทศฯ มันคณะไฮโซ ต้นไม้ก็เยอะ ตึกก็ทันสมัย” ผมพูดเพื่อกลบเรื่องการแอบส่องที่น่าอายของตัวเอง

   “นี่น้อยใจอะไรป่ะเนี่ย” นายท่านกลั้นขำ มันยังคงขยับเสื้อไปมาเพื่อระบายความร้อน

   “ไปทำอะไรมา ดูมึงเหนื่อยมากเลยนะ”

   “น้องชายกูหายไป”

   ความรู้สึกผิดระลอกใหญ่เริ่มสาดสู่หัวใจของผม...ดวงตาของผมหลุบลงต่ำเพราะผมลืมที่จะควบคุมมัน

   “ไม่ใช่น้องชายอันนี้” นายท่านขยับเป้าของมันไปทางอื่น “นายกองอ่ะ”

   ผมถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

   “ทำไมมึงดูไม่ตกใจเลย”

   “เฮ้ยยยย จริงดิ หายไปได้ยังไง” ผมควรลงวิชาเลือกเป็นอย่างวิชาเกี่ยวกับการแสดงบ้างอะไรบ้าง

   “ช้าไปแล้วกล้า” นายท่านส่ายหน้าเบาๆ ใส่ผม “กูบอกให้คุณแม่แจ้งตำรวจ แต่ท่านไม่อยากให้เป็นข่าวใหญ่ ให้ตายเถอะ นั่นลูกชายทั้งคนนะ”

   มันเอนตัวลงไปพิงกับระเบียง ท่าทางของมันเหนื่อยมากจนเหมือนอยากละลายหายไปจากตรงนี้

   “นายพลมันคิดว่านายกองคงหนีมาหากู แต่จะมาหากูได้ยังไง ในเมื่อกูยังไม่เจอตัวมันเลย”

   “...”

   “มึงคิดว่าตอนนี้มันจะปลอดภัยมั้ย”

   “...”

   “กูร้อนใจเป็นบ้าเลย เมื่อคืนก็นอนไม่หลับ”

   “...”

   “นี่มึงไม่มีความเห็นอะไรเลยเหรอ”

   นายท่านทั้งเครียดและก็ซีเรียสมาก ผมรู้ว่ามันคงโดดเรียนตลอดทั้งเช้าเพื่อตามหาน้อง ในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ว่าผมควรทำยังไง

   บอกความจริงไปให้พี่น้องเขาได้เจอกันนั่นแหละถูกต้องแล้ว

   “คือว่า...”

   เสียงโทรศัพท์นายท่านดังขึ้นกลบเสียงของผม

   “แป๊บนะ” มันกดรับสาย “ฮัลโหลฝัน”

   “...”

   “เจอตัวแล้วเหรอ!”

   ผมไม่รู้จะอึ้งเรื่องไหนก่อนดี เรื่องที่มีคนเจอตัวนายกองแล้วหรือว่าเรื่องที่ใครเป็นคนโทรมารายงานนายท่าน

   แฟนของผมลุกขึ้นยืน สายตาที่มองมาที่ผมนั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มันจ้องเขม็งมาขณะที่ตัวผมนั้นเริ่มแสดงสีหน้ารู้สึกผิด

   ดราม่าแน่ๆ ดราม่าแน่นอน...

   “ดึงตัวไว้นะอย่าให้ไปไหน”

   “...”

   “รออยู่ตรงนั้นนั่นแหละ”

   นายท่านหันมาหาผม ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด ผมได้แต่อ้าปากค้างเติ่ง มองดูนายท่านที่เริ่มหงุดหงิดหัวเสียมากขึ้นทุกชั่วขณะ

   “คือ...” ผมพยายามพูด

   สุดท้ายแล้วนายท่านก็ไม่พูดอะไร มันมองผมเป็นแวบสุดท้ายก่อนจะเดินจากไป

   ผมได้แต่มองตามมันอย่างตาละห้อย นึกภาวนาในใจขอให้มันโกรธผมน้อยๆ เหมือนที่ผมหวัง 

   สายตาของมันทำเอาผมเจ็บปวดมาก ยิ่งรู้ว่ามันมองผมอย่างนั้นก่อนที่มันจะไปหาใครผมก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม

   จะห้ามไม่ให้มันโกรธผมเลย...มันก็คงเป็นไปไม่ได้









   “มันเป็นไรของมัน”

   “ผัวคลอดลูก”

   “ไอ้บ้า ผัวคลอดลูกได้ที่ไหน”

   “อ้าว ไม่ใช่เหรอ”

   “ไม่ใช่เว้ย”

   “...”

   “มันเป็นเมียมันต้องคลอดสิ”

   “มันก็คลอดไม่ได้ ไอ้บ้า”

   ไอ้เซียนกับไอ้ตงกำลังถกกันเรื่องที่ผมซึมกะทือไปเลยหลังจากที่เจอนายท่าน ผมไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ แต่เชื่อว่าเพื่อนๆ มันน่าจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะถ้าพวกมันไม่รู้ พวกมันคงไม่เล่นมุขบทสนทนาไร้สาระอย่างนี้ให้ผมได้ยินหรอก

   “นี่” หมูหันส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ผม ผมจำได้ว่ามันเขียนยุกยิกตลอดทั้งคาบเรียนโดยที่ไม่สนใจสิ่งที่อาจารย์สอนเลย
 
   “อะไรวะ”

   “ห้าเหตุผลที่นายท่านสมควรโกรธมึง”

   ผมมองหมูหันด้วยสายตาว่างเปล่า บางทีเวลามันทำอะไรสักอย่างผมก็ไม่ค่อยจะเก็ตเท่าไหร่นัก

   “แล้วข้างล่างนี่อะไร”

   “ห้าเหตุผลที่นายท่านไม่ควรโกรธมึง”

   “มึงเว้นไว้ทำไม”

   “ให้มึงเติมเอง”

   “...”

   “แล้วเอาสิ่งที่มึงเขียนไปอธิบายให้นายท่านฟัง”

   ป๊าดดดดดดดด...อย่างน้อยหมูหันก็มีสาระกว่าไอ้เซียนกับไอ้ตงเยอะ

   “ขอบคุณมากนะ” ผมตบไหล่เพื่อนก่อนจะตั้งใจอ่าน เชื่อว่าสิ่งนี้จะทำให้ผมได้คิดอย่างมีสติก่อนจะได้ไปชี้แจงทั้งเหตุและผลให้นายท่านได้รับรู้






   ห้าเหตุผลที่นายท่านสมควรโกรธไอ้เหี้ยกล้า
1.   มันเป็นห่วงน้องมาก
2.   เหี้ยกล้าปิดบังความจริง
3.   เป็นเรื่องภายในครอบครัวที่กล้าต้องพูด ไม่ใช่อุบเงียบ
4.   กูไม่รู้
5.   เหี้ยกล้าเซ็กซี่ไม่พอ




   หมูหันยิ้มแฉ่งราวกับเพิ่งรังสรรค์ผลงานชิ้นโบว์แดงให้คนทั่วโลกได้ตกตะลึง   

   “ถ้าจะเขียนแบบนี้มึงเขียนมาแค่สามข้อก็ได้” ผมเหน็บเพื่อน

   “ก็มึงเซ็กซี่ไม่พอ...นายท่านก็เลยเบื่อเร็ว”

   “พ่อง” มึงแช่งให้กูตายกูยังเจ็บน้อยกว่า

   ผมมองอาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้อง ก่อนจะเริ่มบรรจงเขียนในสิ่งที่หมูหันว่างเอาไว้เพื่อให้ผมเติมเอง





ห้าเหตุผลที่นายท่านไม่ควรโกรธไอ้เหี้ยกล้า
1.   กล้าอยากซื้อใจนายกอง
2.   หากได้ใจนายกอง กล้าจะได้คบกับนายท่านได้อย่างสะดวกโดยมีคนในครอบครัวนายท่านสนับสนุน (บ้าง)
3.   กล้าพยายามเปลี่ยนความคิดนายกองแล้ว แต่ไม่สำเร็จ
4.   กล้ารู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองผิด แต่ก็ยังพยายามดูแลนายกองอย่างดีที่สุด
5.   กล้ารักท่านมาก...ได้โปรดอย่าโกรธนาน กล้าใจคอไม่ดีเลย





   “ข้อห้านี่มึงควรไปกระซิบข้างหูนายท่านนะกูว่า” หมูหันยื่นหน้ามาอ่าน

   “ไอ้นี่!” ผมร้อง ไม่คิดว่าเพื่อนมันจะยังสนใจกระดาษใบนี้อยู่

   “ลิเกดี กูชอบ”

   “กูนึกว่ามึงชอบหมอลำ”

   “อันนั้นกูก็ชอบ”

   “...”

   “กูชอบศิลปะหลายแขนง มึงมีปัญหากับกูหรือไงกล้า”

   “ไม่มีจ้า ไม่มีปัญหาเลยครับน้องหมูฝอย”

   “หมูหันโว้ย หมูหัน!”








   “รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป”

   “ยัยนี่ใคร”

   “...”

   “มึงควงสองแบบนี้ก็ได้เหรอ”

   “มึงตอบคำถามกูก่อน ไอ้น้องบ้า”

   “พี่กล้าล่ะ”

   “ไม่รู้ เรียนอยู่มั้ง”

   “ถ้ามึงจะโกรธเขา ก็ขอให้โกรธกูก่อน เขาแคร์มึงมากกว่าที่มึงคิด กูพูดแค่นี้”

   “เลิกพูดเรื่องคนอื่นแล้วก็พูดแต่เรื่องของตัวเองซะ”

   “...”

   “มองหน้ากูทำไม”

   “ยัง”

   “...”

   “ยังไม่โทรเรียกพี่กล้ามาอีก ไอ้พี่เหี้ยนี่”








TBC*





นายกองคงเปิดใจให้กล้าแล้วล่ะ ถ้าจะขนาดนี้ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-01-2018 18:57:23
กำลังสำคัญของกล้าน่าจะเป็นนายกองนี่ละ  เรียกฝันว่ายัยนี้ ส่วนกล้าเรียกพี่กล้า  แถมยังให้พี่ชายรีบโทรหาพี่สะใภ้ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-01-2018 19:01:04
ได้สมาชิกเพิ่มมาอีกคนแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 20-01-2018 19:15:36
นายกองโคตรมีเสน่ห์อะะ แงง อยากได้ 5555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 20-01-2018 19:17:29
กร๊ากกกกก นายท่านโดนน้องด่า กรั่กๆๆๆ
ชอบนายกองอ่ะ ฮือออออยากอ่านเรื่องของน้องแล้ว เมื่อไหร่จะกลางปี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-01-2018 19:42:36
พูดดีมากกกกก นายกอง  :ling1:
 “ยัยนี่ใคร”

   “...”

   “มึงควงสองแบบนี้ก็ได้เหรอ”
ไม่เห็นหัวปาวฝันเล้ยยยย ชอบบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 20-01-2018 19:54:21
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Drive ที่ 20-01-2018 20:15:17
รอกลางปีเลย รอที่จะได้ซื้อในแบบรูปเล่มเลย  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 20-01-2018 20:19:35
 :impress2: :impress2: :impress2:

กอดนายกองแรงๆ  :: ยัยนี่ใคร!!!!!!!!!!!!!

เออให้มันได้อย่างนี้สิลูกกก พี่กล้ามีพวกแล้วโว้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 20-01-2018 20:22:01
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mmlc09 ที่ 20-01-2018 20:24:26
เอานายท่านให้พี่กล้าไป เเต่เราขอน้องนายกองได้มั้ย ฮื้อออออออออ ยกให้เราเถอะ หลง :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 20-01-2018 20:54:01
 :o8: :-[ :o8: :-[ :L3: :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 20-01-2018 20:57:22
นายท่าน อย่าโกรธพี่กล้าเลย T^T
น้องนายกอง ได้ใจพี่มาก ชอบจัง  :กอด1:
อยากอ่านเรื่องของนายกองแล้ว  > <
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-01-2018 21:09:55
คิดว่ากล้าคงได้นายกองมาเป็นกำลังเสริมแล้วล่ะ ส่วนนางปาวฝันเธอรู้ได้ยังไงยะ โผล่มาทำไมฉันเบื่อเธอ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TK323 ที่ 20-01-2018 21:13:19
ค้างมากกกกก ฮืออออออออออ อยากรู้แล้วว่าจะเป็นยังไงต่อ อย่าโกรธกล้าเลยนายท่าน สงสารนุ้งกล้าาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 20-01-2018 21:21:08
ชอบๆๆนายกอง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 20-01-2018 21:30:01
มาต่อเร็วๆน๊าาาาาค้างงงงง :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 20-01-2018 21:35:12
กล้าทำตามที่กองต้องการแล้ว มันถึงเวลาที่กองต้องปกป้องกล้าแล้วนะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 20-01-2018 21:41:46
กองหนุน... ชั้้นหนึ่งของพี่กล้า.. มาแหล้ววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 20-01-2018 21:48:16
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 20-01-2018 22:05:42
นายกองบอกพี่ชายตัวเองให้หมดเลยนะว้อยย
พูดให้นายท่านเข้าใจแล้วไม่โกรธกล้าเลยยยยย
 :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-01-2018 22:48:51
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-01-2018 23:59:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 21-01-2018 00:08:15
อย่าโกรธกล้าน้านายท่านนนน :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-01-2018 00:13:46
นายกองก็ดื้อจริงๆล่ะ กล้าเองก็ทำไม่ถูกอย่างที่หมูหันบอกมันเป็นเรื่องภายในครอบครัวควรให้เขาเคลียร์กันเองกล้าไม่ควรจะปิดเงียบไว้ นี่ก็ไม่รู้ว่านายท่านจะโกรธมากน้อยแค่ไหนแล้วนายกองจะช่วยกล้าได้ขนาดไหนนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 21-01-2018 00:55:30
ไอ้พี่เหี้ยนี่ ชอบจัง  :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: a.amyw ที่ 21-01-2018 01:33:16
อยากให้จัดการอีปาวฝันนี่ไปไกลๆซะที รำคาน แค่ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดละ อินจัด555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 21-01-2018 01:39:58
นายกองนี่อินดี้สุดจริง  :m19: :m19:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 21-01-2018 03:11:55
ทีมนายกองจ้าาา ช่วยจัดการยัยนี่ไปไกลๆสักที รำค๊าญ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tiwtadz ที่ 21-01-2018 03:17:43
555555555555555 นายกองคนจริง เรียกปาวฝันว่ายัยนี่ไม่พอ ด่าพี่ตัวเองเหี้ยไปอี๊กกกกก ชอบจังลูกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-01-2018 07:07:58
ทำไมคนที่เจอนายกองจะต้องเป็นปาวฟันด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 21-01-2018 07:37:04
โอ้ย นายกองเรียกนายท่านว่าพี่เหี้ยนี่ 5555 น้องชายสายดาร์ค
กล้าได้ทีมแล้วหนึ่งคน น้องออกตัวปกป้องแรงมาก
แต่ผัวจะโกรธไหมนี่สิ โกรธก็อย่าโกรธมากนะ สำนึกแล้ว

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-01-2018 07:43:39
นังฝันนี่คือสาระแนจริงๆ หวังว่านายท่านจะเข้าใจกล้านะ นายกองช่วยกล้าด้วยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 21-01-2018 08:16:36
ท่านรักกล้ามากแต่ท่านก็ยังไม่กำจัดชะนีให้พ้น พันแข้งพันขาน่ารำคาญ คิดว่านายกองจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวของกล้าจัดการชะนีกับคุณแม่ ให้แทนนายท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-01-2018 08:34:00
กล้ามีแบ็คดีแล้วๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 21-01-2018 09:42:24
พีคสุดของตอนนี้คือ ไอ้พี่เหี้ยนี่  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 21-01-2018 09:45:06
พี่รักน้องนะนายกอง
ทำดีมาก 555 ยัยนี่ใคร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-01-2018 09:55:59
อ่อย  นายกองน่ารัก มาอยู่กะพี่มั้ย 55555

เด้กแก่แดดแบบนี้ ต้องให้ปีนเกรียวเท่าน้านนน 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 21-01-2018 10:07:07
นายกอง ทีมพี่กล้าแน่แท้แล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 21-01-2018 12:01:48
อย่าโกรธกล้าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 21-01-2018 12:24:51
ด่ามันเยอะๆค่ะนายกอง โมโหชะนีแต่อยากลงกับพระเอก 55555
นายกองต้องเคลียร์ให้เรียบร้อยนะเพราะเป็นคนลากกล้าเข้ามาในเรื่องนี้เอง ดีไม่ดีถ้าแม่รู้ก็สร้างคดีเพิ่มอีก แต่ก็ไม่ได้แคร์หรอกเพราะแม่ก็ไม่ได้ชอบกล้าอยู่แล้ว แต่ต้องรับผิดชอบกล้าให้ถึงที่สุดนะนายกอง เข้าใจมะ!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 21-01-2018 12:59:00
กล้าได้ใจน้องนายกองแล้วล่ะะะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 21-01-2018 15:23:11
ไม่ได้นายท่านของนายกองก็ได้ค่ะ  คาดว่าดี55555 ชอบบบน้าาาาาาาชอบบบจังงงอยากได้555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-01-2018 15:38:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-01-2018 15:57:44
ใจเย็นนะนายกองคนคูลล
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-01-2018 16:44:01
FC. นายกอง 555. กล้าเลือกฝั่งถูกแล้วละ น่าจะได้พวกมาแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 21-01-2018 18:42:46
ทำไมเจอไว

ตลกนายกอง ขู่พี่ทำไม 5555
แต่ดูแล้ว กล้าได้แต้ม และมาไกลมากค่ะ

สงสารนายท่าน แต่ต้องเข้าใจกล้าด้วยนะ รับปากแล้ว

กล้าหาญเป็นคนตลก ดูออกง่ายไปอีก
โดนน้องดักทางไม่พอ เจอพี่พูดดักไว้อีก จ้าาา กล้าหาญต้องสตรองนะ

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 21-01-2018 19:31:03
นายกองไม่ดุพี่สิลูกกกกกก
55555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 21-01-2018 20:22:58
FCนายกอง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Aphrodite ที่ 21-01-2018 21:30:15
ชอบชื่อตัวละครจัง 
นายท่าน  นายกอง   
น่ารักเก๋ไก๋ไม่ซ้ำใคร ครีเอทสุดๆคร้า :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: nantarat ที่ 21-01-2018 21:32:49
FC นายกอง ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 21-01-2018 23:12:00
สุดยอดไปเลยนายกอง,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 21-01-2018 23:50:09
นายกองคือแซ่บบบบบ มีคู่ให้น้องบ้างมั้ยคะ o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 22-01-2018 02:47:50
ชอบคำว่า ยัยนี่ใคร 55555555
น้องโคตรรรรไม่เห็นหัวอะ
แล้วให้โทรตาม’พี่กล้า’มาเดี๋ยวนี้ด้วย
ขนาดกับพี่ชายยังไม่ยอมคุยแถมด่าซะ
รู้เลยนะคะว่าน้องทีมใคร #ทีมกล้าหาญบอยonlyค่าา
ปกป้องพี่กล้าจากทุกคนไม่เว้นพี่ชายตัวเอง
ปกป้องสิทธิประโยชน์ให้ด้วยย จะโดนโกรธยังไม่ยอทให้โกรธเลย55
รักกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 22-01-2018 07:47:11
อยากอ่านดราม่าเรื่องนี้รู้สึกว่าต้องหน่วงและหวานไปพร้อมกันนนน :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 22-01-2018 08:00:00
ยกตำแหน่งพี่สะใภ้ให้เลย :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: มาดามพีพี ที่ 22-01-2018 11:23:42
เห็นชือคุณเค้กแล้วต้องรีบเข้ามา เป็นไงล่ะ เค้าออกไม่ได้เลยยยย...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-01-2018 21:34:32
ที่สงสัยคือฝันไปเจอนายกองที่ไหน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-01-2018 23:40:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 23-01-2018 04:21:33
โอ๊ยรุสึกเกลียดอิฝัน นายท่านก็ขยันทำให้กล้าหึง
ยุให้เลิกกันเลยกีมะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 17 หน้า 37 20/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 23-01-2018 18:39:10





ตอนที่ 18
กล้าหาญ







   Naaykong Aroonkittiniwat
   นี่กูกำลังสร้างปัญหาให้คนอื่นใช่มั้ย

   Naaypon Aroonkittiniwat : Absolutely ashole!
   Naaytan Aroonkittiniwat : ไอ้แสบเอ๊ย
   Naaytan Aroonkittiniwat : มันอยู่ข้างหน้ากูแท้ๆ มันยังไม่คุยกับกู นายพลมึงดูน้องมึง...
   Naaykong Aroonkittiniwat : @Naaytan Aroonkittiniwat กูจะไม่คุยกับมึง จนกว่ามึงจะลากพี่กล้ามานั่งตรงนี้
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat มึงเงยหน้าขึ้นมาพูดกับกูก็ได้มั้ง
   Naaykong Aroonkittiniwat : @Naaytan Aroonkittiniwat แบร่...









   ผมประหลาดใจที่ผมมีโทรศัพท์เข้ามาทันทีที่ผมเลิกคลาสในวันนั้น

   “ฮัลโหล”

   [นายกองบอกให้โทรหา]

   เสียงปลายสายของนายท่านฟังดูขุ่นๆ ยังไงชอบกล...ให้ตายเถอะ ผมไม่ชอบเวลาที่มันทำเสียงแบบนี้เลย โดยเฉพาะเวลาที่ต้นเหตุมันมาจากผม

   “มีอะไรหรือเปล่า”

   [รีบกลับมา]

   “...”

   [ถ้ามึงไม่มา น้องมันจะไม่พูดกับกู]

   “...”

   [นี่มันเป็นน้องกูหรือน้องมึงกันแน่]

   ผมถือโทรศัพท์ค้างทั้งๆ ที่นายท่านวางสายแล้วเพราะยังอึ้งอยู่

   “ดูเหมือนนายท่านมันอยากเคลียร์นะ” หมูหันกล่าวลอยๆ

   “กูว่าคนที่อยากเคลียร์คือนายกองมากกว่า ไม่ใช่นายท่าน” สีหน้าของผมแสดงอาการเซ็งอย่างเห็นได้ชัด “กูไปก่อนนะ” ผมโบกมือลาเพื่อนซึ่งรวมไปถึงไอ้เซียนกับไอ้ตงด้วย

   “ไปด้วยกันดิ กูผ่านหอมึงพอดี” เซียนอาสา

   “ขอบใจ”

   ทันทีที่มาถึงตึก X ของผม ผมก็ได้แต่ยืนงงว่าผมควรไปห้องนายท่านหรือว่าห้องของผมกันแน่ แต่เซ้นส์ของผมมันบอกว่าสองพี่น้องจะต้องปักหลักอยู่ที่ห้องคนเป็นพี่ชายชัวร์ๆ ไม่น่าจะใช่ห้องผมหรอก ฉะนั้นผมจึงกดลิฟต์ไปที่ชั้นสี่ด้วยหัวใจที่เต้นเร็วรี่
 
   กระดาษที่เขียนเอาไว้กับหมูหันได้กลายมาเป็นสคริปต์ที่อยู่ในมือ จะมีซักกี่คนบนโลกใบนี้ที่เขียนสคริปต์ง้อแฟนอย่างผมกัน...

   ผมเคาะห้องนายท่านสองสามทีมันก็เปิดประตูออก คนที่อยู่ในห้องมีนายท่าน นายกอง และก็พราวฝัน ทุกคนเหมือนกำลังรอผมอยู่

   พราวฝันทำตัวตามสบายเหมือนอยู่ห้องนี้มาหลายปี ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าหงอย รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินแปลกๆ ณ ที่แห่งนี้

   “พี่กล้า” ไอ้ตัวแสบกระตือรือร้นทันทีที่เห็นผม “เลิกกับพี่ผมซะ”

   บรรยากาศในห้องเงียบฉี่... เสียงแอร์ในห้องกลายเป็นเสียงที่ดังที่สุดในบัดดล

   “อย่าไร้สาระ” นายท่านปรามน้อง

   “ควงสองแบบนี้สมควรไปตาย”

   “กูไม่ได้ควงสอง ไอ้น้องเหี้ย”

   พราวฝันแสดงสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดราวกับอดทนอดกลั้นมานาน เธอไม่พูดอะไรทั้งสิ้น เอาแต่กอดอกและก็นั่งนิ่งๆ
 
   “กล้ามาแล้ว” นายท่านเอ่ย “ทีนี้มึงก็พูดออกมาได้แล้ว”

   “ผมยังไม่พูดหรอก” นายกองก็ยังคงเป็นนายกองต่อไป

   “อะไรอีกล่ะ” พี่ชายคนโตของตระกูลดูเหมือนจะเริ่มหมดความอดทน

   “ถ้าพี่ฝันอยู่...ยังไงผมไม่พูด”

   “น้อยๆ หน่อยได้มั้ยนายกอง” พราวฝันส่งเสียงไม่พอใจ “นี่ถ้าไม่ได้พี่ ป่านนี้ตัวเองจะเป็นยังไงบ้าง ลองคิดดูสิ”

   “ผมจะเป็นยังไงน่ะเหรอ ผมก็ซื้อมาม่าขึ้นไปกินห้องพี่กล้าอย่างสบายใจน่ะสิถามได้”

   “ลงไปซื้อมาม่าเหรอ” ผมถามแทรก

   “ใช่ มาม่าห้องพี่หมดอ่ะ” นายกองตอบผม

   “ยังจะมานอกเรื่องกันอีก” นายท่านพยายามสะกดอารมณ์โมโหของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะหันไปหาพราวฝัน “ฝัน เราขอคุยกับน้องเราก่อนได้มั้ย”

   “ทำไมต้องยอมด้วย”

   เอาแล้วไง...ผมค่อยๆ เขยิบมาอยู่ข้างๆ นายกอง

   “ท่านยอมน้องมาหลายเรื่องแล้วนะ”

   “ก็มันเป็นน้อง”

   “ถูกตามใจจนเหลิงแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน”

   “เฮ้ ผมยังยืนอยู่ตรงนี้นะ” นายกองหน้าบึ้งตึง

   “ฝัน ขอร้องล่ะ”

   “ท่านตอบมาก่อนว่าจะไปส่งเราคืนนี้หรือเปล่า”

   “ได้ เดี๋ยวเราไปส่ง”

   “ดี งั้นเราลงไปรอข้างล่างนะ”

   พราวฝันมองมาที่ผมอย่างไม่พอใจเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเธอก็เดินกระทืบเท้าออกไปจากห้อง นายท่านหันมาหาน้องชายตัวเองเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่นายกองต้องการแล้ว

   “ทีนี้มึงจะพูดออกมาได้หรือยัง เรื่องมากฉิบหาย”

   “เรื่องนี้มึงอย่าโทษพี่กล้า กูผิดเอง กูขอร้องพี่เขาเอง”

   “แต่กล้าก็ควรจะบอกกู” ชื่อของผมได้ถูกเมนชั่นถึงทั้งๆ ที่ผมยืนอยู่ตรงนี้...

   รู้สึกได้กลิ่นดราม่าลอยมาแต่ไกลลิบ คอผมตกทันทีที่ได้ยินคำพูดของนายท่าน

   เฮ้ออออออออ

   ผมแม่งทำผิดกับมันเอาไว้จริงๆ

   “ก็บอกแล้วไงว่ากูขอร้องพี่เขา”

   “ยังไงกูก็ยังคิดว่ากล้าสมควรบอกกูอยู่ดี”

   สีหน้าด้านข้างของนายท่านทำให้ผมรู้ว่ามันจริงจังกับเรื่องนี้มาก ผมได้แต่ยืนหงอยเป็นหมาเหงา มองดูสองพี่น้องเถียงกัน แม้เสียงจะไม่ดังมากแต่ก็ทำให้บรรยากาศโดยรอบกระอักกระอ่วนอย่างน่าขนลุก

   “บอกแล้วว่าให้เลิกกับมัน” นายกองหันมาหาผม

   “ช่วยจริงจังสักทีเถอะ” นายท่านร้องอย่างหมดความอดทน “ทำไมทำอย่างนี้ รู้มั้ยว่าที่บ้านเป็นห่วง”

   “มึงรู้ไม่ใช่เหรอว่ากูเป็นยังไง มึงถามไปมึงก็ได้คำตอบเดิม”

   “เมื่อไหร่จะเลิกมีความคิดแปลกๆ”

   “กูไม่ได้มีความคิดแปลก กูก็แค่ไม่ชอบ”

   “มึงชอบมองโลกในแง่ร้ายไง”

   “แล้วโลกมันมีอะไรดีๆ ให้มองวะ!”

   นายท่านสบตาผมอย่างอ่อนใจ เป็นครั้งแรกที่มันส่งสัญญาณมาบอกให้ผมพูดอะไรบ้าง จากที่ฟังดู...นายกองคงจะเป็นมนุษย์ที่แปลกของจริง

   “อยู่กับพี่กล้าแค่วันสองวัน กูยังสบายใจกว่าอยู่ที่บ้านมาสิบกว่าปี”

   ปวดหัวแทนนายท่านเลย...

   “นายกอง พี่ไม่มีเงินเลี้ยงดูเราหรอกนะ” ผมค่อยๆ เอ่ยดูเพื่อช่วยนายท่านอีกแรง “แค่พี่เลี้ยงตัวเองพี่ยังต้องลำบากอดออมเลย พี่ไม่มีแม้กระทั่งเงินซื้อมาม่า มาม่าห้องพี่หมดแต่พี่ก็ไม่ซื้อเติม นายกองก็รู้นี่”

   ผมพูดเว่อร์ไปอย่างนั้นเพราะผมอยากให้นายกองกลับบ้าน

   “ผมจ่ายให้พี่ได้”

   “ด้วยเงินพ่อแม่” นายท่านเอ่ยเสริม “จะหนีออกจากบ้านเขา แต่ก็ยังจะใช้เงินเขา”

   “มึงหุบปากได้มั้ยวะ”

   “กูรู้ว่ามึงเป็นคนแปลกนะ” นายท่านจับไหล่ทั้งสองข้างของน้องชายตัวเอง “แต่มึงยังเด็ก มึงยังต้องเรียนหนังสือ ต้องมีคนคอยดูแล มึงคิดว่าถ้ามึงอยู่ด้วยตัวเองแบบนี้มึงจะอยู่ได้สักกี่วัน เงินทองมันไม่ได้หาได้ง่ายๆ นะเว้ย”

   นี่เป็นคำพูดที่ใช้กับเด็กที่บ้านรวยฉิบหายจริงๆ เหรอวะเนี่ย

   เอาวะ ในเมื่อนายกองมันแปลกขนาดนี้...ถ้าจะแปลกกันก็แปลกกันให้สุดแบบนี้นั่นแหละ

   “มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบที่บ้าน วงการบันเทิงบ้าๆ บอๆ ห่าไรไม่รู้”

   “...”

   “มีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากัน คุณพ่อคุณแม่ก็ขยันสร้างภาพ มึงไม่เบื่อเหรอวะท่าน”

   “...”

   “มึงได้รับผลกระทบเต็มๆ เลยนี่” สายตาของนายกองตวัดมามองผม “ที่บ้านเราตอนนี้มีแค่กูกับนายพลที่ยอมรับพี่กล้า”

   “กลับบ้านซะ” ดูเหมือนนายท่านจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ผมเองก็ยังไม่อยากให้ตัวเองจมดิ่งไปกับเรื่องนี้ เพราะตอนนี้เราต้องเคลียร์ปัญหาเรื่องนายกอง

   “กูกลับก็ได้”

   “ดี”

   “มึงเข้าใจกูหรือเปล่า” เสียงของนายกองอ่อนลงจนทำให้สีหน้าของนายท่านเปลี่ยนไป ราวกับว่าคำตอบของนายท่านจะทำให้ทุกอย่างจบลง “มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูเป็นคนยังไง”

   “รู้...แต่มึงไม่ควรทำอย่างงี้”

   “ตอนที่กูจบมอหกแล้ว กูจะทำอะไรก็ได้สินะ”

   “...”

   “ถ้าอย่างนั้นกูจะอดทนรอ พอถึงตอนนั้นกูค่อยหนีออกจากบ้านใหม่อีกรอบ”

   นายท่านหลับตาลงอย่างเจ็บปวดกับโชคชะตา

   “ส่วนเรื่องที่มึงโกรธพี่กล้า ถ้ามึงไม่เข้าใจพี่เขามึงก็เลิกกับพี่เขาซะ”

   ไอ้นายกอง...ไอ้เด็กแสบ มึงนี่ก็ยุให้กูเลิกกับแฟนบ่อยจังเลย ใจกูแป้วไปหมดแล้วเว้ย

   “ไว้กูจะเคลียร์กันเอง”

   “ไม่ได้ กูต้องช่วยเคลียร์”

   “มึงนี่มัน...”

   “มึงลองด่ากูมา แล้วกูจะบอกว่ากูเป็นเหมือนพี่ชายคนโตของกู”

   ผมที่ไม่ได้พูดอะไรมากทำได้แค่ยืนมองสองพี่น้องคุยกัน

   “เอ๊ะ กระดาษอะไรน่ะ” นายกองแย่งกระดาษของผมไปถือ ผมแย่งไม่ทันเพราะมือของมันไวมาก สายตาของนายกองกวาดตาอ่านอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ยิ้มออกมา

   ไอ้ห่า...โตขึ้นมันมีสาวมาเกาะเยอะแน่ๆ ผมมั่นใจเลย

   เดี๋ยว มันใช่ประเด็นในตอนนี้มั้ย

   “ผมคงไม่ต้องอยู่ช่วยเคลียร์แล้วใช่มั้ยพี่กล้า”

   นายกองพูดกับผมก่อนที่จะแปะกระดาษไปที่อกนายท่านอย่างแรง

   “อ่านซะ ไอ้พี่โง่”

   “มึงจะไปไหน”

   “ขึ้นไปเก็บของน่ะสิ” ผมทำท่าจะกลับห้องพร้อมนายกอง แต่มันกลับให้ผมยืนอยู่ต่อ “อยู่เคลียร์กันเถอะพี่ ผมมีของไม่เท่าไหร่เอง”

   “ไม่ใช่อะไร พี่กลัวนายกองขโมยของพี่”

   “ตลกแล้ว” เด็กมอสามยิ้ม

   “...”

   “ที่ผมบอกว่านายพลกับผมยอมรับพี่น่ะ ผมพูดจริงนะ”

   “...”

   “สู้ๆ พี่ต้องเอาชนะนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์ให้ได้”

   “เรียกคุณแม่ดีๆ หน่อย”

   นายกองชนไหล่นายท่านอย่างไม่สนใจคำพูดของพี่ชายตัวเอง นายท่านอ่านกระดาษในมือ จากสีหน้าเคร่งเครียดกลายเป็นสีหน้าดูดีขึ้นมาเรื่อยๆ ตามลำดับ

   มันจะหายโกรธผมหรือยังนะ

   “เพื่อนมึงคนที่น่ารักๆ นั่นต้องเป็นคนช่วยคิดวิธีนี้แน่ๆ” นายท่านพูด

   หน้าผมเริ่มบึ้งตึง “ชมหมูหันให้กูฟังอีกแล้ว”

   “ชอบประโยคสุดท้ายว่ะ” มันจะอ่านให้ผมเขินเล่นหรือไง “กล้ารักท่านมาก ได้โปรดอย่าโกรธนาน...กล้าใจคอไม่ดีเลย ฮ่าๆๆ”

   “ขำไรนักหนาเล่า” อีกนิดนึงผมก็จะไปชกหน้าหล่อๆ ด้วยความหมั่นไส้แล้ว

   “กล้ารักท่านมาก”

   “พอ”

   “กล้าใจคอไม่ดีเลย”

   “พอเดี๋ยวนี้เลยนะ” ผมพูดเสียงแข็งกร้าวพร้อมแก้มแดงๆ

   จบข่าว นายท่านเลิกล้อผมแทบจะในทันที “กูขอโทษที่กูเคือง”

   “...”

   “อาจเพราะห่วงน้องมากไป”

   “...”

   “กูใจร้ายกับมึงเกินไปมั้ยวะ”

   “อืมมม” ผมลองคิดดู “ถ้ามึงเอาพี่สาวกูไปซ่อน กูคงไม่เคืองเฉยๆ...”

   “...”

   “...แต่กูจะฆ่ามึงเลย”

   “แปลว่าเข้าใจกันเนอะ” นายท่านหัวเราะ “มึงดูแลพี่สาวสามคน กูดูแลน้องชายสามคน เออ...ก็เข้ากันดี”

   “นายกองไม่ได้มีปัญหาอะไรใช่มั้ย” ผมถามอย่างเป็นห่วง

   “คุณพ่อคุณแม่ทำมาสารพัดวิธีแล้ว ยังไงก็เปลี่ยนความคิดลูกชายแปลกๆ คนนี้ไม่ได้” แฟนผมถอนหายใจ “กูกับพี่น้องคนอื่นๆ ก็เลยได้แต่คอยดูแลมัน คนอย่างมันต้องทำความเข้าใจเยอะๆ หน่อย”   

   “น้องมันรักมึงนะ”

   “กูก็รักน้อง...”

   นายท่านค่อยๆ ขยับตัวเข้ามาสวมกอดผมพร้อมกับดึงศีรษะของผมไปซบที่อก

   “ขอโทษ” มันเอ่ย “ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”

   “อย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้นอีกนะ” เสียงของผมสั่นเครือ ที่ผมไม่โวยวายอาจเป็นเพราะผมกลัวสายตานั้นของมัน สายตาที่โทษผมเต็มๆ จากนั้นก็หันไปสนใจพราวฝันที่เปรียบเสมือนนางฟ้าผู้ช่วยชีวิต

   ยิ่งคิดผมก็ยิ่งปวดใจ...เหมือนผมทำร้ายนายท่านอีกครั้ง แล้วพราวฝันก็เป็นคนที่เซฟชีวิตนายท่านเอาไว้ได้อีกครั้ง

   แม่งเอ๊ยยยย ผมแม่งทั้งเจ็บทั้งมีไฟสุมอยู่ในอวัยภายในไปพร้อมๆ กัน

   “แบบไหนวะ” นายท่านจับใบหน้าผมให้มองหน้ามัน ดูมันเริ่มเป็นกังวลกับความคิดของผม

   “แบบที่มึงมองก่อนมึงจะมาหาน้อง”

   “...”

   “แบบที่มึงมองก่อนมึงจะแยกกับกู”

   “...”

   “กูเจ็บฉิบหาย” ผมคอตก

   “ทำไมอ่ะ” นายท่านร้องเสียงหลง ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มันไม่คาดฝันมาก่อน

   “เหมือนมึงเลือกฝัน ไม่ได้เลือกกู”

   “เฮ้ยยยย ทำไมคิดงั้น” นายท่านกอดผมอีกรอบ คราวนี้มันกอดผมแน่น ไม่ให้ผมดิ้นหลุดไปไหนได้

   “มึงมันใจร้ายไง ไอ้ห่า!” ผมเริ่มโวยวาย

   “ก็บอกแล้วไงว่าตอนนั้นห่วงน้องเกินไป”

   “ไม่รู้ล่ะ”

   “...”   

   “กูเครียดแล้ว”

   “อย่าเครียดเลย”

   “...”

   “ขอโทษ” มันพูดย้ำอีก “ต้องให้ทำยังไงถึงจะรู้สึกดีขึ้นได้”

   จู่ๆ ผมก็เป็นฝ่ายถือไพ่เหนือมันซะงั้น ทั้งๆ ที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมกำลังยืนเหงาเป็นหมาหงอยอยู่แท้ๆ

   “เหี้ย กูมันเหี้ยมาก” ราวกับว่านายท่านเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป “กูไม่ได้ตั้งใจให้มึงคิดอย่างนั้นจริงๆ นะ”

   “ฝันเข้าห้องมึงได้สบายใจเฉิบเลยนะ” ขออนุญาตประชดสักครั้ง

   “ก็เป็นเพื่อนกันไง” นายท่านเริ่มอ้อนวอน “กูต้องทำยังไงมึงถึงจะโอเคกับเรื่องนี้สักที”

   “ก็ไม่ต้องทำไง” ผมจับมือนายท่านขึ้นมาบีบ มันมองผมอย่างอึ้งๆ เพราะสายตาของผมแข็งกร้าวมากขึ้น

   ยอมมานานแล้วเรื่องนี้...ผมขออนุญาตทำเป็นเข้มหน่อยเถอะ

   “รีบไปส่งฝันซะ”

   “...”

   “แล้วอย่าให้กูต้องเห็นหน้าฝันอีก”

   นายท่านอ้าปากค้าง คงไม่เคยคิดฝันมาก่อนล่ะมั้งว่าผมจะโหดแบบนี้ นี่มันลืมไปหรือเปล่าว่าผมเป็นนักเลงคุมโรงเรียนมาก่อน
ช่วงหลังๆ ผมอ่อนหวานมากขึ้นก็เพราะมัน...มันคนเดียวนั่นแหละ

   “ส่งเสร็จก็มารับกูไปห้าง”

   อีกฝ่ายเลิกคิ้วงงๆ “อยากให้พาไปห้างเหรอ”

   “ใช่”

   “ไปทำอะไร ดูหนังเหรอ”

   “ไปซื้อของเข้าห้องเว้ย”

   “อ้อ” นายท่านยิ้ม “นี่แสดงว่ากูไม่ต้องกลับไปอยู่ห้องตัวเองแล้วใช่มั้ย”

   “กูจะไปซื้อของกินมาติดห้อง ไม่ได้ซื้อข้าวของเครื่องใช้”

   “ว้า ผิดหวังจัง” มันแกล้งพูด “เดี๋ยวจะรีบกลับมารับนะ”

   “อย่าลืม” ผมย้ำอีกครั้ง “อย่าให้กูได้เห็นหน้าฝันอีก”

   นายท่านจ้องมองผมอย่างเนิ่นนานก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

   “ครับ”










   ผมเดินไปเดินมาในห้องอย่างว้าวุ่นใจ

   นายท่านออกไปกับพราวฝันมากกว่าสามชั่วโมงแล้ว

   ให้ตายสิวะ...ไปส่งกันหรือว่าพากันไปสู่ประตูสวรรค์กันแน่ ผมที่หัวร้อนรุ่มมาตั้งแต่ช่วงบ่ายเริ่มอยู่ไม่สุข คิดไปต่างนานาว่าทั้งสองคนนั่นจะสานสัมพันธ์กันยังไงตลอดระยะเวลาที่หายไปจากสายตาผม ผมรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีของนายท่าน และผมก็รู้อีกด้วยว่าเธอคิดอะไรกับนายท่านด้วย

   ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าเจ้าของข้อความจากบุคคลปริศนาที่ด่าผมว่า ‘หน้าด้าน’ นั้นต้องมาจากปาวฟันชัวร์ๆ

   สไตล์ของผมคือผมไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นทางใดทางหนึ่งทั้งนั้น ผมไม่สามารถควบคุมเธอได้ว่าเธอจะทำอะไรหรือส่งข้อความไปหาใคร ผมทำได้แค่อย่างเดียวคือควบคุมคนของผม ไม่สิ...ผมต้องคอยดูว่าคนของผมนั้นจะมีแววทำอะไรก็ตามที่มีส่วนใกล้เคียงกับคำว่า ‘นอกใจ’ หรือเปล่า

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ ผมเพิ่งรู้สึกเดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมกับนายท่านเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงจากสมัยมัธยม เราซีเรียสและก็จริงจังกันมากขึ้น ทว่าเราไม่สามารถปล่อยผ่านบางเรื่องไปได้ ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องจริงจังเพื่อรักษาความสัมพันธ์ของเราเอาไว้ให้ดีที่สุด

   แม้ปากผมจะบอกนายท่านไปว่าทำยังไงก็ได้ไม่เห็นผมเห็นหน้าเพื่อนมันคนนี้อีก แต่ผมก็ชักจะไม่แน่ใจว่าคนของผมจะให้ความร่วมมือมั้ย นายท่านหายไปนานมาก นานจนผมหวั่นใจ...กลัวว่าระหว่างที่มันไม่ได้อยู่กับผม มันจะทำอะไรกับปาวฟันหรือเปล่า
ตอนนี้ผมเหมือนไอ้บ้า โรคจิต หวาดระแวง และขี้หึง

   ความรู้สึกของผมมันมากกว่าวันไหนๆ ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับนายท่าน

   เราเป็นคู่รักกันแถมยังผ่านคืนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน...ผมไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดจินตนาการในแง่ลบได้จริงๆ

   โธ่เอ๊ย...มึงรีบกลับมาเล่นของเตี้ยของมึงได้แล้วไอ้ท่าน!

   เสียงลูกบิดประตูห้องของผมถูกหมุนทำเอาผมตกใจ คอผมหันไปมองคนที่เดินเข้ามาเหมือนเจ้าเข้าเจ้าของห้องผม คนคนนั้นก็คือนายท่าน เราทั้งคู่แลกกุญแจสำรองกันเอาไว้ตั้งแต่วันที่คบกันวันแรกแล้วครับ

   “เคาะก่อนก็ได้มั้ง” ผมแกล้งโวย

   “ทำไมต้องเคาะ หรือมึงมีชู้” นายท่านเดินเข้ามาหาผมพร้อมๆ กับก้มหน้าซุกที่ไหล่ของผม “เหนื่อยโคตร ขับรถไปมาโคตรไกล”

   “เดี๋ยว ที่ช้านี่แปลว่า...”

   “ไปส่งฝันแล้วก็ไปส่งนายกอง ขากลับรถโคตรติด”

   แปลว่าที่ผมมโนในแง่ลบไปต่างๆ นานานี่ผมเสียเวลาเปล่าอย่างนั้นเหรอ

   “ถามจริง ไม่ได้ไปแวะที่อื่นมาก่อนเหรอ”

   “แวะอะไรล่ะ” นายท่านร้อง “มึงไม่ได้ดูสตอรี่กูหรือไง กูอัพอยู่นะว่ารถติดฉิบหาย”

   ผมยิ้มแห้งๆ ใส่ให้มัน ตลอดเวลาหลายชั่วโมงที่ผ่านมาผมเอาแต่เดินไปเดินมาอย่างกับหนูติดจั่น ไม่ได้จับมือถงมือถืออะไรหรอก

   “ไปกันได้หรือยัง” จู่ๆ นายท่านก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง

   “ไปไหนวะ”

   “อ้าว ซื้อของเข้าหอไงกล้า”

   “อ๋อ เออว่ะ ลืม”

   “ยังไงวะมึงนี่ ดูไม่ค่อยมีสตินะ”

   มึงลองหัวร้อนเรื่องผู้ชายของมึงไปส่งผู้หญิงที่มีใจให้ผู้ชายของมึงดูมั้ยล่ะ ให้ตายเถอะ แม้ผมจะคิดอย่างอารมณ์บูดๆ แต่ก็ถือได้ว่าผมอารมณ์ดีขึ้นมากกว่าห้านาทีก่อน

   “ตกลงเป็นไง” ระหว่างที่เดินไปยังลิฟต์ ผมได้ลองเอ่ยถามนายท่านดู

   “อะไรเป็นไง”

   “ปาวฟันไงเล่า” รู้ว่าผมรอมันก็ยังจะลีลาอีกเนอะ

   “ก็ไม่ได้เป็นไง” นายท่านยิ้มน้อยๆ ส่งให้ผม “กูบอกไปว่าตอนนี้มึงกับกูคบกันแล้ว...หลังจากนั้นเขาก็วีน เหวี่ยง โมโห โวยวาย ด่ากูสารพัด แต่กูก็ชินแล้วล่ะ”

   “อืม”

   “กูยังบอกอีกนะว่าห้ามมายุ่งกับมึง”

   ผมไม่ได้ต้องการให้นายท่านไปพูดกับผู้หญิงแบบนั้น แต่มันก็เป็นอะไรที่ชัดเจนที่สุดแล้ว ผมคิดว่าผมไม่มีวันที่จะโต้ตอบข้อความที่ด่าผมเสียๆ หายๆ นั่น เพราะฉะนั้นเธอต้องโดนพูดอะไรสักอย่างบ้าง ไม่อย่างนั้นล่ะก็...เธอก็คงจะยังส่งข้อความมาด่าผมอยู่

   การที่ผมไม่ตอบโต้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่โกรธหรือขุ่นเคืองนะครับ

   ผมไม่รู้ว่าต่อไปปาวฟันคนนี้จะแผลงฤทธิ์อะไรอีกมั้ย ลองเหลือบมองไปที่นายท่านคนที่เพิ่งโดนด่าสารพัด มันก็ไม่เห็นจะทุกข์ใจอะไร ซ้ำยังไม่มีทีท่าว่ากังวลห่าเหวอะไรเลย เพราะงั้นผมควรจะเบาใจใช่มั้ยครับว่าระหว่างเราจะไม่มีผู้หญิงเข้ามาแทรกกลาง
ขอให้มันเป็นแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆ เถอะ...

   มือของนายท่านเอื้อมมือมาแตะมือผม มันจับมือผมเพียงแค่นิ้วสองนิ้วของผมเท่านั้นพร้อมทั้งบีบแน่น ตอนที่ลิฟต์ลงมาจากชั้นบนแล้วเห็นว่ามีคนอยู่ข้างในลิฟต์ประมาณสองสามคน เราทั้งคู่ถึงได้เอามือออกจากกัน

   นายท่านลอบส่งยิ้มให้ตอนที่อยู่ในลิฟต์ ผมเองก็ลอบส่งยิ้มให้มันเหมือนกัน

   ยังมีอีกตั้งหลายต่อหลายอย่างที่เราต้องฟันฝ่าไปด้วยกัน ไม่ใช่แค่เรื่องผู้หญิงที่ชอบนายท่านเพียงคนเดียว...








   Proudfunn : ท่าน...บอกทีว่ามันไม่จริง
   Proudfunn : ช่วยบอกเราอีกทีว่าท่านโกหก
   Proudfunn : เราเสียใจมากเลยนะรู้มั้ย
   Naaytan_Lkh : ขอโทษ
   Naaytan_Lkh :  ขอโทษจริงๆ
   Proudfunn : ถ้าท่านเจ็บเพราะคนคนนี้อีกล่ะ
   Proudfunn : ตอนนั้นเราอาจจะไม่อยู่ที่เดิมแล้วนะ
   Proudfunn : เราอาจจะลืมท่านไปแล้วก็ได้
   Naaytan_Lkh : ไม่เป็นไร
   Naaytan_Lkh : จริงๆ แล้วที่ของเรามันคือตรงนี้
   Naaytan_Lkh : ที่ที่มีกล้าอยู่
   Naaytan_Lkh : ถ้ากล้าทำเราเจ็บแบบใกล้จะขาดใจ...เราก็จะยังอยู่ที่เดิม






TBC*






ช่วงนี้เป็นช่วงหนุ่มๆ ปรับตัวเข้าหากันนะคะ
เป็นกำลังใจให้หนุ่มๆ ด้วยน้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 23-01-2018 19:07:07
 :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Tiwtadz ที่ 23-01-2018 19:10:43
บทสนทนาสุดท้ายคือตายยย รักก็คือรักจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 23-01-2018 19:28:56
นายกองงงงงงงงงง #มาหวีดน้องแล้วจากไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-01-2018 19:29:46
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2018 19:30:31
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 23-01-2018 19:31:56
อ่านแล้วคนที่ทำให่ท่านเจ็บคงไม่ใช่กล้า แต่เป็นแม่มากกว่า :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 23-01-2018 19:44:12
ถ้าสองคนมั้นคงต่อกัน แม้นอุปสรรคยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็จะผ่านไปได้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: muttatae ที่ 23-01-2018 20:05:57
นายท่านนนนนนนนนนน  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 23-01-2018 20:08:35
ปาวฟันอาจจะจบ แต่อุปสรรคใหญ่คือคุณแม่นี่สิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 23-01-2018 20:10:05
กล้า.. มีพวกแล้วนะ อย่างน้อย น้องนายกอง กะ น้องนายพลก้ออยู่ข้างพี่สะใภ้ใหญ่นะจ้า.. 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 23-01-2018 20:11:22
มันก็ยังตะขิดตะขวงอยู่ในใจลึก :hao4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-01-2018 20:16:17
มันยังเหลือมาม่าอยู่ในชามอีกใช่ไหม  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2018 20:32:29
รอคุณแม่จะแผลงฤทธิ์อะไรอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 23-01-2018 20:36:15
ท่านมันต้องเด็ดขาดนะ ปล่ยให้แฟนตัวเองสู้กับพ่อแม่ตัวเอง ก็ต้องตัดขาดกับคนอื่นที่คิดลึกซึ้งกับเราให้ขาดด้วย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 23-01-2018 20:36:41
ปาวฟัน เธอจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 23-01-2018 20:54:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-01-2018 21:01:51
ท่าน มันต้องเด็ดขาดนะ ปล่อยให้แฟนตัวเองสู้กับพ่อแม่ตัวเอง ก็ต้องตัดขาดกับคนอื่นที่คิดลึกซึ้งกับเราให้ขาดด้วย

ใช่ เลย   :z3:
รำคาญฝันร้ายมากๆ ตื๊อผู้ชาย หน้ามึนมากๆ
ที่นาง ว่ากล้าหน้าด้าน
นางนะแหล่ะหน้าด้าน สมควรด่าตัวเองที่สุด
รู้ทั้งรู้ว่านายท่านรักกล้า
ยังมาตามตื๊อ ถูกเนื้อต้องตัวนายท่านไม่รู้แล้ว
   
ชอบบบบบ ที่กล้าบอกนายท่าน
ว่าอย่าให้เจอชะนีฝันร้ายอีก ยอดมากกล้า  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 23-01-2018 21:05:18
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 23-01-2018 21:08:20
ดีมากพี่กล้า ควรเด็ดขาดกับนายท่านเรื่องยัยฝันตั้งนานแล้ว
นายท่านก็เหมือนกัน เรื่องยอมให้ยัยฝันเข้าออกห้องได้ตามใจชอบเนี่ย
ถ้าเพื่อนกันจริง ๆ มันก็ไม่ใช่ปัญหา แต่นี่รู้อยู่ว่ายัยฝันคิดอะไรกับตัวไง
จะให้คนเป็นแฟนสบายใจได้ไง ชอบพี่กล้าขาโหด อย่าเอายัยฝันมาให้เห็นหน้าอีก สะใจมาก
นี่ชอบน้องนายกองมาก  ชอบความคิดนายกอง ไม่เห็นจะแปลกประหลาดตรงไหนเลย
อดใจรออ่านเรื่องของน้องไม่ไหวแล้วเนี่ย คู่ของนายกองจะเป็นคนแบบไหนนะ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 23-01-2018 21:17:36
นายกองป่วนได้อีก แสดงว่าท่านไม่เคยรุเลยว่าแม่เป็นคนยังไง #สู้ต่อไปคับ กล้าหาญ :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-01-2018 21:32:00
อ่ทนๆไปทำไมเริ่มชอบนายกองนะ ถ้าน้องโตกว่านี้อีกหน่อยจะจับจิ้นกับกล้าละ ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-01-2018 21:42:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 23-01-2018 21:58:22
ตกลงท่านเคลียเรื่องปาวฟันแล้วใช่ป่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 23-01-2018 22:17:24
ลาสบอสคือแม่นายท่านที่ต้องเผชิญ สู้ๆนะกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 23-01-2018 22:23:50
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 23-01-2018 22:37:52
เหลือแต่ด่านนายหญิงแล้วใช่ป่ะ :fire:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-01-2018 22:41:34
นายกองทีมพี่กล้าเต็มตัว ท่านระชักน้องมากจนเกือบโกรธกล้าแล้ว
กระดาษสารภาพบาปน่ารักเกินนน ปาวฟันตัดใจดีไหมล่ะ หืมๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 23-01-2018 22:50:49
มั่นใจแบบแปลก ๆ ว่าต้องมีการต้มมาม่าโดยแม่ปาวฟันแน่ ๆ  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 23-01-2018 22:59:20
เบื่อทั้งนายท่านและปาวฟัน ทำไมเหมือนว่านางจะไม่จบแค่นี้นะ? เฮ้อ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 23-01-2018 23:04:20
ตอนท้ายนี่เป็นช้อตคิลยัยปาวฟันไปเลยย
ขาดใจตายมั้ยละะะะะ ผู้ไม่สนเนี่ย
เหลือแค่ลาสบอสแล้วค่าา
คุณนายแม่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 23-01-2018 23:23:27
นางปาวฝันแกกกกกกกกกกก อย่างนี้ต้อง  :beat: :beat: :beat: แล้ว :z6: :z6: :z6: น้องนายกอง  o13  :กอด1: ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 23-01-2018 23:54:04
ทำไมหลับคิดว่านายกองไม่ได้แปลกตรงไหนเลย
กลับดูโตกว่าอายุด้วยซ้ำ. และอีกอย่างนะสมัยนี้เทคโน,ยีก้าวมา คนก็มีอิสระทางความคิดมากขึ้น
ที่สำคัญช่วงมอสอง มอสามเป็นวัยคึกคะนอง เป็นช่วงกล้าได้กล้าเสีย
ไม่แน่ใจว่าเป็นช่วงที่คิดถึงแต่ความสนุก หรือคิดถงแต่ตัวเองไหมนะ. แต่เราในช่วงนั้น
เป็นช่วงติดเพื่อน คิดถึงตัวเอง และยึดความคิดตัวเองเป็นหลัก
อาจจะอยุ่ในวัยก่ำกึ่ง หัวเลี้ยวหัวต่อว่าตัวเองกำลังโตแล้ว และชั้นโตแล้วก็ได้
เลยไม่ได้รุ้นึกว่าแปลกตรงไหน ถ้าจะบอกที่หนีออกจากบ้านมาแปลกก้คงไม่ใช่
แต่ที่แปลกอาจจะแบบทำไมต้องเป็นกล้าละ. เพราะกล้าเป้นแฟนพี่ชาย
หรือเพราะกล้าอยู่ด้วยแล้วสบายใจ. ใดๆก็แล้วแต่
แต่คิดว่านายกองโตมาต้องเป้นคนมีอิสระทางความคิดแน่ๆ

ส่วนพราวฝันนี่น่ารำคาญหน้อยๆ
เป้นอะไรกันเบอร์ไหนหรอถึงมาวีนเขาได้น่ะ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 24-01-2018 00:27:18
เดาว่ายัยฝันต้องรีบไปเสนอหน้าฟ้องนายแม่เรื่องกล้าแน่ ๆ นายท่านต้องปกป้องกล้าให้ได้นะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 24-01-2018 00:34:09
นึกว่าจะดราม่าซะแล้ว นายกองเป็นกองหนุนอย่างแท้จริง ปรบมืออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-01-2018 00:39:49
นายท่านรักเมียมากกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 24-01-2018 04:24:29
โอ้ยยยยนายท่านร้ากกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: padloms ที่ 24-01-2018 05:21:19
อยากได้คนแบบนายท่าน1ea ตอนประโยคสุดท้ายทำใจกระตุก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 24-01-2018 06:40:06
         หลังจากอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วทำให้เรารู้ว่า
ผู้ชายดีๆๆคงมีแต่ในนิยาย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 24-01-2018 06:46:46
อยากตบปาวฟันมาก โว้ยยย
ชอบที่กล้าเขียนมาก ดูอ้อนๆ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-01-2018 07:19:44
ยังยืนยันมาชอบนายกอง^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 24-01-2018 09:26:43
อุสรรคทั้งหลายต้องผ่านมันไปให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 24-01-2018 11:43:10
นายท่านเป็นคนตลก ทำแบบนั้นกับกล้าหาญยังไม่รู้ตัวอีก
กล้าหาญบอยก็ได้แต้มไปอีก 5555

นายกองเป็นคนติส แต่ไม่โลกแตก แต่ไม่ชอบความอาร์ตของพ่อแม่
และดีใจกับกล้าหาญที่สุดคือ น้องบอกว่าชอบพี่กล้านะ

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 24-01-2018 18:16:03
นายท่านชัดเจนมากเหลือแต่ฝ่าคุณแม่มหาภัย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 24-01-2018 22:53:38
ท่านไม่วอกแวกเลยจริงๆ ดีใจแทนกล้ามากๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 24-01-2018 23:26:13
ชอบนายกองงงงงง :ling1:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-01-2018 00:57:09
จ้าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 26-01-2018 23:37:15
ประโยคสุดท้าย. โคตรพีค,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 18 หน้า 39 23/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 29-01-2018 17:38:09






ตอนที่ 19
นายท่าน





   Klahanboy

   Story Ig : ข้อความสีขาวเล็กๆ บนแบล็คกราวน์สีดำว่า ‘หายไปนานเกิ๊น กลับมาได้แล้ว’

   ยอดวิวหลังจากอัพได้ห้านาที : 322 views

   คอมเมนต์ผ่านทาง Direct message :

   Tepsianxx : มึงเงี่xxเหรอ

   





   นี่คือเหตุการณ์หลังจากที่ผมตอบข้อความของฝันเสร็จ...ผมนั่งอยู่บนรถสองคนกับนายกองเพราะผมต้องขับรถไปส่งน้องที่บ้าน

   แน่นอนว่าตอนที่ผมพูดตรงๆ กับฝันนั้นผมลงมาพูดข้างนอก ผมไม่อยากให้เรื่องของผมไปกวนชายไอ้น้องชายตัวแสบอีก
 
   น้ำตากับความผิดหวังของฝันยังติดอยู่ในหัวของผม ผมรู้สึกแย่ที่ทำให้คนคนหนึ่งต้องมาร้องไห้และก็เศร้าโศก แต่จะให้ผมทำยังไง...ถ้าผมยังอยู่ใกล้ๆ ฝันต่อไป การคบกันระหว่างผมกับกล้ามันคงต้องมีอุปสรรคแน่ๆ

   ‘เสียดายพี่เขาหรือไง’ น้องชายของผมมันไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ง่ายๆ

   ‘ยุ่งไร นั่งเงียบๆ ไป’

   ‘ดีแล้วที่พูดกับผู้หญิงแบบนั้นตรงๆ’

   ผมหันไปมองน้อง นายกองทำหน้าเหมือนเบื่อโลกใบนี้ซึ่งก็เป็นใบหน้าที่มันทำอยู่เป็นประจำ

   ‘ฝันเป็นผู้หญิงยังไง’ ผมลองถามความเห็นนายกองดู

   ‘พี่กล้าดีกว่าเยอะ’

   ‘เดี๋ยวดิ...’

   ‘มึงนี่ชอบทำอะไรที่ส่อแววนอกใจพี่กล้าตลอด’   

   ‘มึงอยู่กับกูตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรือไงกอง’

   ‘...’

   ‘และนี่ไม่ใช่สิ่งที่เด็กมอสามควรพูด’

   ‘คนเราเวลาที่โตพอจะพูดอะไรได้ คนคนนั้นก็ควรได้พูดอะไรก็ได้ที่อยากพูด’

   ยอม...ตอนนั้นผมไม่มีแม้แต่อารมณ์ที่จะมาโต้เถียงกับน้องชายสุดติสต์ของผม

   ‘อยากรู้จริงๆ เหรอว่าพี่ฝันเป็นคนยังไงในสายตากู’

   ‘อืม...กูเพิ่งถามไปกูคงไม่อยากรู้มั้ง’

   ‘พี่ฝันเป็นคนร้ายลึก’ นายกองตอบ ‘อย่าปล่อยให้อยู่ใกล้พี่กล้า พี่กล้าไม่ทันคนแบบนี้แน่ๆ’

   ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองจับพวงมาลัยแน่นขึ้น ผมคุยกับฝันมาได้เกือบสองปีก็จริง แต่บางทีผมก็รู้สึกว่าผมรู้จักเธอแบบผิวเผิน ไม่ได้รู้นิสัยลึกๆ จริงๆ ของเธอว่าเป็นยังไง

   ‘ร้ายลึกเหรอ’

   ‘ใช่’

   ‘...’

   ‘มึงก็อย่าเป็นพวกหล่อใสแต่ไร้สมองล่ะ ไม่งั้นกูด่าจริงๆ ด้วย’

   ผมไม่เคยรู้ว่าเวลานายกองมันอยู่คนเดียวมันทำอะไรบ้าง มันเด็กกว่าผมหลายปีแต่กลับรู้เรื่องเหล่านี้เป็นอย่างดี...ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแฮะ

   ‘เพราะถ้าเป็นงั้น...กูจะแย่งพี่กล้ามาจากมึงนะ’

   คอของผมหันขวับไปมองน้องชายทันที

   ‘ระวังมอ’ไซค์’

   ‘...’

   ‘ท่าน มอ’ไซค์โว้ย!’

   ผมกลับมามีสติอีกครั้งก็พอเสียงร้องอย่างตกใจของนายกอง

   ‘สติหลุดง่ายขนาดนี้ไม่ควรขับรถนะ’

   ‘หุบปากไปเลย’ ผมหงุดหงิดขึ้นซะงั้น

   ‘กูพูดเล่นหรอก’ น้องผมโวย ‘กูไม่แย่ง...แย่งไปก็เสียเวล่ำเวลา พี่กล้าเขารักมึงจะตาย’

   ‘อย่าพูดแบบนี้อีกนะเว้ย’

   ‘รู้แล้ว’

   เชื่อว่าถ้านายกองมันคิดจริงจังเรื่องกล้าล่ะก็...ผมคงต้องปวดหัวตายแน่ๆ มันต้องเป็นอะไรที่หนักหนากว่าไอ้หนุ่มวิศวฯ คนนั้นแน่นอน ผมรู้สึกได้

   วันนั้นเหตุการณ์มันไม่ได้จบลงแค่ว่าผมบอกปัดฝันหรือต้องมาตีความคำพูดของนายกอง มันมีสิ่งที่สาหัสกว่าสิ่งเหล่านั้นรอผมอยู่ ตอนที่นั่งอยู่บนรถกับน้อง...ผมไม่ได้มีการเตรียมตัวล่วงหน้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณแม่กำลังจะพูดในสิ่งที่ผมกลัว ผมไม่รู้เลยจริงๆ

   ระหว่างนั้นผมรู้สึกเพียงอย่างเดียวว่ากล้ารักผม และผมก็ได้รักกล้า...มันจะมีอะไรที่ดีมากไปกว่านี้อีก

   อย่างน้อยผมก็ได้แก้ปัญหาในเรื่องที่กล้ากำลังหวาดวิตก กล้าไม่ชอบให้ผมอยู่กับฝัน ซึ่งผมก็เข้าใจมัน...ผมเองก็ไม่ชอบเวลาที่มันอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนของมันจริงๆ

   แม้ผมจะรู้สึกแย่ที่ผมได้ทำร้ายความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ตามที...แต่ผมก็จะพยายามทำใจและก็อยู่กับความรู้สึกนี้ต่อไป

   ถ้าผมรักกล้า...ผมก็ต้องแคร์ความรู้สึกของมันด้วย

   ‘เฮ้อ’ นายกองถอนหายใจเมื่อผมเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านของเรา ‘คุณแม่อยู่ด้วย...ยาวแน่ๆ’

   ‘มึงตายแน่’ ผมพูดแบบแกล้งๆ

   ‘อยู่กับกูก่อนสิ’

   ‘รู้แล้วน่า’ ผมมองนาฬิกา จำได้ว่ากล้าอยากให้ผมรีบกลับเพราะมันอยากซื้อของเข้าห้อง แต่ผมจำเป็นต้องอยู่กับน้องก่อน
 
   บรรยากาศในบ้านค่อนข้างเย็นยะเยือกเนื่องจากผมโทรมาบอกคุณแม่แล้วว่าผมเจอตัวน้องชายเป็นที่เรียบร้อย ผมรู้สึกแปลกๆ กับคุณแม่ที่ไม่ยอมตามหาน้องให้ดีอย่างเป็นเรื่องเป็นราวมากกว่านี้ แต่ลึกๆ ในใจผมนั้นก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า...บางทีคุณแม่อาจจะรู้ใจนายกองมากพอเกินกว่าที่จะพลิกแผ่นดินตามหา

   น้องผมเป็นตัวของตัวเองและเข้ากับคุณแม่ไม่ค่อยได้ ส่วนผม...ผมต้องใช้วิธีปรับตัว ไม่อย่างนั้นล่ะก็...ผมคงเตลิดหนีไปไกลมากกว่านายกอง

   บางครั้งผมก็อยากทำอย่างนั้นแต่ผมไม่สามารถทำได้...แค่จินตนาการใบหน้าของนายพลกับนายน้อยตอนที่รู้ว่าผมหนีออกจากบ้าน ผมก็หนีไปไหนไม่รอดแล้ว

   นายกองปฏิเสธไม่ให้เด็กในบ้านรับของจากมันไปถือ มันเดินหน้าบึ้งๆ เข้าไปหาคุณแม่ที่นั่งรอมันอยู่ก่อนแล้ว ผมคุ้นเคยกับใบหน้าคุณแม่ที่โหดแบบนี้ เพราะผมโดนเทศนาเรื่องของกล้ามากกว่าสิบยี่สิบรอบจนผมเคยชิน

   ...และผมก็ไม่เคยทำตามที่คุณแม่บอกเลย

   ‘มาแล้วเหรอ เจ้าตัวดี’ ทันทีที่เราทั้งคู่ไหว้ทักทายคุณพ่อกับคุณแม่ คุณแม่ของผมก็เริ่มส่งเสียงไม่พอใจออกมาทันที

   ‘สวัสดีครับคุณแม่ สบายดีนะครับ’ น้องผมตอบ

   ไอ้กวนประสาทเอ๊ย...

    ‘แม่ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มตรงไหนก่อนดี’

   คุณพ่อของผมท่านเป็นคนเงียบๆ ท่านได้แต่มองน้องชายของผมด้วยสายตาผิดหวัง ก่อนจะทอดถอนใจ ปล่อยให้คุณแม่เป็นฝ่ายพูดกับน้องผม 

   ‘คุณแม่ก็ควรเริ่มจากการลืมเรื่องในวันนี้ซะ แล้วก็ปล่อยให้ผมไปพักผ่อน’

   ‘มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก’

   ‘แล้วคุณแม่จะทำอะไรครับ จะตีผมหรือจะหวดก้นผม’

   ‘แม่คิดว่าจะ...’

   ‘จะอะไรก็ช่างเถอะครับ ผมพร้อมยอมรับผิดทั้งหมดนั่นแหละ ยังไงผมก็ทำผิดอยู่แล้วนี่ ผิดสำหรับคุณมานะ แต่ไม่ได้ผิดสำหรับผม’

   ‘มาแล้วเหรอ’ นายพลเดินมาหานายกองโดยที่มันยังอยู่ในชุดนักเรียน มันทำท่าจะเข้ามาโบกกบาลน้องแต่เมื่อเห็นสีหน้าคุณแม่มันก็รีบเก็บมือ แต่ก็ไม่วายพูดเสียงเบาออกมาอย่างเหลืออด ‘มึงทำเชี่ยอะไรลงไป’

   ‘อะแฮ่ม...ภาษา’ คุณพ่อแกล้งกระแอม

   ‘นายน้อยล่ะ’ นายกองถามนายพล

   ‘ยังไม่กลับจากเรียนพิเศษ’

   ‘อืม’

   ‘น้องไม่รู้นะว่ามึงหนีออกจากบ้าน น้องคิดว่ามึงไปออกค่ายกับโรงเรียน’

   ‘คุณแม่ไม่ยอมให้บอกความจริงน้องหรือไง’ นายกองไม่ได้พูดกับนายพล...แต่มันหันไปพูดกับคุณแม่กันเลยทีเดียว ‘ทำไม กลัวน้องทำตัวเลียนแบบผมเหรอ’

   ‘หรือมึงชอบให้นายน้อยกังวลฮะ?’ นายพลค้ำสะเอว ทำท่าจะจิ้มหน้าอกนายกองเพื่อต้องการสั่งสอน

   ‘ขึ้นไปข้างหมดให้หมด แม่หมดความอดทนแล้ว’ คุณแม่ส่งเสียง ‘เอาไว้คุยกันทีหลังว่าแม่จะทำโทษกองยังไง’

   ‘อย่าให้ผมออกจากบ้าน ผมจะรู้สึกดีมาก’

   คุณแม่เม้มปาก ไม่ยอมนายกองง่ายๆ

   ‘บางทีอาจจะให้ออกงานสังคมสักสิบงาน’

   ‘คุณแม่!’ มันร้องเมื่อได้ยินจุดอ่อนของมัน ‘ไม่เอา ผมไม่เอา!’

   ‘ขัดแม่ได้เหรอ’

   น้องผมทำหน้าโกรธสุดชีวิตแต่ก็ได้แต่กลั้นเอาไว้ ผมมองตามหลังนายกองที่มีนายพลเดินตามขึ้นไปอย่างอ่อนใจ ตั้งท่าจะไหว้ลาคุณพ่อกับคุณแม่เพื่อขับรถกลับมหา’ลัยแล้ว เพียงแต่ว่า...

   ‘อยู่คุยกันก่อนสิ’ ...คุณแม่ท่านไม่ยอมให้ผมกลับง่ายๆ

   ‘คุณแม่จะคุยเรื่องเดิมทำไม ทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงมันก็ลงท้ายแบบเดิม’

   ‘เป็นลูกแม่จะไม่คุยกับแม่สักหน่อยเหรอ’

   ผมกำหมัดแน่น รู้สึกอยากชกอะไรสักอย่าง

   ‘ก็ได้ แต่ผมมีเวลานิดเดียวนะ’

   คุณแม่พยักเพยิดให้ผมเดินตามไปที่ห้องทำงาน ผมเหลือบมองไปที่คุณพ่อ ท่านเอาแต่เงียบและก็มองผมด้วยสายตาว่างเปล่า จริงๆ แล้วคุณพ่อของผมเป็นคนคุยด้วยง่าย แต่ท่านเองก็มีข้อเสียอยู่ข้อหนึ่งที่ไม่ว่าจะยังไงก็แก้ไม่หาย...

   ...ท่านรักคุณแม่ของผมมากเกินไป

   อะไรที่คุณแม่ของผมบอกว่าถูก คุณพ่อก็จะบอกว่าถูก ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่ทำให้ลูกๆ ไม่มีความสุขก็ตาม

   ไม่ว่าจะยังไงคุณแม่ของผมก็ถูกเสมอ...เพราะฉะนั้นคนในครอบครัวที่ผมสามารถไว้วางใจที่สุดได้จึงหนีไม่พ้นบรรดาน้องชายของผมทั้งสามคน












   ห้องทำงาน

   ผมรู้สึกเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่ได้คุยกับคุณแม่ ผมรู้ว่าเราทั้งคู่ต้องโต้เถียงกันในเรื่องเดิมๆ แต่ผมก็ไม่สามารถเลี่ยงได้จริงๆ

   ‘ช่วงนี้ดังนี่’ คุณแม่กำลังเปิดไอแพด ดูสิ่งที่คนภายนอกกำลังพูดถึงผมด้วยสายตาชื่นบาน

   นั่นไม่ใช่ใบหน้าที่น่าไว้วางใจ...ทุกคนเชื่อผมได้เลย

   ‘คุณแม่เข้าประเด็นได้แล้ว ผมรีบ’

   ‘แม่ดีใจนะที่ท่านถ่ายรูปขึ้นขนาดนี้ หุ้นของบ้านเราราคาพุ่งขึ้นมากก็เพราะท่าน’

   ‘คุณแม่ ผมรู้ว่าคุณแม่เรียกผมมาเพราะเรื่องอื่น ไม่ใช่เรื่องนี้’

   ‘อนาคตค่ายเราต้องสดใสแน่ๆ’

    ‘...’

   ‘...’

   ‘...’

   ‘อย่ามองแม่ด้วยสายตาแบบนั้น’

   ‘กองหนีออกจากบ้าน’ ผมค่อยๆ เอ่ยเสียงแข็ง

   ผู้มีพระคุณของผมเริ่มกลืนน้ำลาย

   ‘เด็กอายุสิบห้าหนีออกจากบ้าน แต่คุณแม่กลับปิดข่าว ปล่อยให้ผมตามหาน้องอยู่คนเดียว’

   ‘เพราะแม่รู้ไงว่ากองไปได้ไม่ไกล’

   ผมกัดฟันกรอด ‘ถ้ามันมีครั้งต่อไปล่ะครับ ถ้าน้องมันกล้ามากกว่านี้แล้วไปไกลมากกว่านี้ล่ะ’

   ‘แม่ควบคุมกองได้’

   ‘คุณแม่พูดแบบนี้หลายครั้งแล้ว’

   ‘...’

   ‘บางทีคุณแม่อาจจะลองเปลี่ยนที่ตัวเองดู...ไม่ใช่น้อง’

   คุณแม่ของผมวางไอแพดลง ‘นายกองแค่ไม่เหมาะกับวงการ แต่นี่มันคืองานของบ้านเรา มันคือเรา มันทำให้เรามีกินมีใช้จนถึงทุกวันนี้นะ’

   ‘ผมรู้ครับ ต่อไปคุณแม่ก็อย่าลากน้องเข้ามาเอี่ยวเยอะละกัน’

   ‘ที่จริงแล้วแม่ก็ไม่ได้ทำอะไรก่อนหน้านี้เลย’ คุณแม่เอ่ย ‘แม่ไม่ได้ให้กองออกสื่อด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าทำไมน้องถึงได้...’

   ‘มันอาจจะเกี่ยวกับผมก็ได้ครับ’ ผมเอ่ยบ้าง ‘กองคงเห็นว่าผมทะเลาะกับคุณแม่บ่อย’

   ‘ฉะนั้นเราสองคนควรเลิกทะเลาะกันต่อหน้ากอง’

   ‘วันไหนที่เราเลิกทะเลาะกันแปลว่าวันนั้นผมเลิกกับกล้าตามความปรารถนาของคุณแม่...ฉะนั้น...ผมกับคุณแม่จะไม่เลิกทะเลาะกันครับ’

   ผมเชื่อว่ามันคงถึงเวลาที่จะพูดเรื่องของผมแล้ว

   ‘เมื่อก่อนคุณแม่ทำได้ยังไง...เรียกเด็กมอห้ามาขู่แบบนั้นเนี่ยนะ’ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งปวดใจ...ตอนนั้นกล้ามีเรื่องปวดหัวมากมายทั้งเรียนต่อและก็ปัญหาเพื่อนเก่าของพ่อตัวเองที่มาตามตื๊อขอยืมเงินแม่ แต่คุณแม่ของผมกลับเรียกกล้ามาคุยเรื่องผมหลายต่อหลายรอบ คุยเหมือนที่คุยกับผม...พูดจาหว่านล้อมและโน้มน้าวให้ยอมแพ้เรื่องความรักวัยรุ่นที่ยังไงก็ดูเหมือนจะไปไม่รอด

   ผมเข้าใจที่กล้ากลัวลนลานและสติแตก...เข้าใจที่มันตัดสินใจเทผม...

   ต้นเหตุมันก็เป็นเพราะคุณแม่ของผม...

   ‘แม่ไม่ได้ขู่ แม่แค่พูดความจริงให้กล้าฟังดู’

   ‘...’

   ‘แต่เห็นได้ชัดว่ากล้าไม่ฟังแม่แล้ว’ คุณแม่ผมกลอกตา

   ‘ถ้ากล้าฟังคุณแม่อยู่ ลูกคุณแม่ก็คงไม่มีวันมีความสุขหรอก’

   ผมมองนาฬิกาข้อมือ ทำท่าลุกลี้ลุกลนอยากจะออกไปอย่างเห็นได้ชัด

   ‘คบกันแล้วสินะ’ คุณแม่พูดเสียงเย็น กดไอแพดให้ขึ้นรูปผมกับกล้าที่ไปกินบะหมี่เจ้าอร่อยด้วยกัน เราทั้งคู่นั่งอยู่ใกล้กันแถมยังมองกันด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำ บางทีคนนอกอาจจะรู้ไปแล้วว่าเราเป็นแฟนกัน ‘เปิดตัวกันโจ๋งครึ่ม...ไม่อายฟ้าดิน’

   ‘ยังไม่มีใครรู้อะไรขนาดนั้น’ ผมสวน

   ‘คิดว่าแม่จะรู้สึกดีที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้จากปากท่านเหรอ’

   ‘ครับ คุณแม่ต้องรู้สึกดี’

   ‘ไม่ได้’

   คุณแม่พูดคำนี้เป็นครั้งที่ล้านแล้วมั้ง หากเริ่มนับตั้งแต่ที่ผมเริ่มจีบกล้าใหม่ๆ

   ‘ยังไงก็ไม่ได้’

   ‘เสียใจ...เราได้กันไปแล้วด้วย’

   ถ้าผมไม่มีเชื้อนายกองอยู่บ้าง...ผมคงไม่ได้เป็นพี่ชายมันหรอก

   ‘แม่ไม่อยากได้ยิน’ คุณแม่ทำท่าปิดหู

   ‘ผมแค่อยากให้คุณแม่รู้ว่าคำพูดของคุณแม่ไม่มีความหมายกับผม’

   อีกฝ่ายเริ่มนิ่ง...จากนั้นก็จ้องมองมาที่ผมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหมาย ใบหน้าของคุณแม่ผมเริ่มยกระดับจากเสียขวัญกลายเป็นมีแผนการเล็กๆ ในใจ

   ‘คุณแม่จะพูดอะไร’ ผมชิงโพล่งออกไปก่อนเพราะชักกังวล...รู้ดีว่าหน้าแบบนั้นของคุณแม่ย่อมมีเรื่องไม่ดีตามมาอย่างแน่นอน
 
   ‘ท่านเป็นคนคนนึงในวงการ ไม่ใช่ลูกตาสีตาสา’

   ‘...’

   ‘กล้ารู้สึกยังไงบ้างล่ะ ที่ได้คบกับคนในวงการ’

   ผมกระพริบตาปริบๆ...เราทั้งคู่เพิ่งคบกันและยังไม่ได้ควงกันไปไหนมาไหนในที่สาธารณะบ่อยๆ...และก็...

   ‘มีใครมองกล้ามั้ย มีใครพูดถึงกล้าบ้างหรือเปล่า’

   ‘...’

   ‘เริ่มมีคนส่อง เริ่มมีคนขุดหรือยัง’

   นี่แหละครับคือสิ่งที่ผมพูดถึง...สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงและก็ไม่เคยคิดถึงมันมาก่อน

   ความเป็นส่วนตัวของกล้า

   ‘ลูกแม่ดังขึ้นเรื่อยๆ เลยนะเนี่ย...เอ๊ะ กล้าจะทนไหวหรือเปล่านะที่จะต้องตกเป็นเป้าสายตาของชาวบ้านชาวช่อง ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนธรรมดา’

   ‘ผมกับกล้าจะผ่านมันไปได้อยู่แล้ว’   

   ‘แม่ไม่ห่วงท่าน แต่แม่เป็นห่วงกล้า’   

   ‘ความเป็นห่วงของคุณแม่เป็นอะไรที่โคตรจริงใจสุดๆ’

   ‘ภาษา...’ คุณแม่เตือนเสียงเข้ม

   ‘คราวนี้คุณแม่จะหยิบเรื่องนี้มาสู้กับผมใช่มั้ย’

   คุณแม่ผมยักไหล่...ผมรู้สึกโกรธ โมโห และฉุนเฉียวจนหน้าของผมแดงไปหมด คุณแม่ของผมอยู่ในวงการมานานย่อมรู้ดีว่าวงการบันเทิงจะขับเคลื่อนไปในทิศทางไหนหากข่าวเรื่องผมกับกล้าหลุดออกไป

   ท่านทำเหมือนไม่แคร์ชื่อเสียงบริษัท...แต่แคร์ความรู้สึกของกล้าแทน

   ท่านรู้ว่านั่นคือจุดอ่อนของผม

   ‘แม่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ’

   ‘คุณแม่จะคิดยังไงกับช่าง...แต่ผมกับกล้า...เราผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างแน่นอน’

    ‘กล้าเขาไม่ได้อยู่ในวงการมาตั้งแต่เกิดอย่างท่านนะ’

   ‘ก็เพราะอย่างนั้นไงมันถึงต้องมีผมอยู่ข้างๆ’

   ‘แล้วแต่ละกันนะ’ คุณแม่ของผมยิ้มมุมปาก ‘ก็อย่าให้มันประเจิดประเจ้อมากนักก็แล้วกัน ประเทศเราเปิดกว้างเรื่องเพศทางเลือกก็จริง...แต่ก็ยังกว้างไม่พอ’

   ผมกัดริมฝีปากอย่างพยายามเก็บอารมณ์ ‘ดูแลสุขภาพนะครับคุณแม่’








   ตอนที่เดินออกมาจากห้อง ความโมโหของผมก็ยังไม่มลายหายไป...นอกจากความโกรธที่มีอยู่อย่างมากล้นแล้ว ยังมีความกังวลที่เริ่มไหลบ่าเข้าสู่ห้วงความคิดของผมอย่างหยุดไม่ได้อีกต่างหาก

   ผมคิดแค่ความสุขระหว่างผมกับกล้า...ความสุขที่เราทั้งคู่ได้รักกันและใจตรงกัน แต่ความสุขที่ควรตามมาหลังจากนั้น...ผมยังไม่ได้คิดถึงมันเลย

   มันไม่ใช่แค่เรื่องของคุณแม่ที่ผมกับกล้าต้องจับมือกันผ่านไป...แต่เป็นเรื่องของสังคม เรื่องที่ผมไม่ควรได้รับผิดชอบ แต่ก็ได้รับผิดชอบ เพราะเกิดมาเป็นลูกของคนที่มีอิทธิพลในสื่อ

   ถ้าผมเลือกได้...ผมก็คงเลือกเกิดเป็นลูกตาสีตาสาหรือไม่ก็ลูกของยายมียายมาดีกว่า

   ผมสามารถเทได้ทุกอย่างเพื่อกล้า ปล่อยให้คนทั้งประเทศด่าผมได้ เพราะผมรู้ดีว่าข่าวในวงการบันเทิงเดี๋ยวมาเดี๋ยวไปอยู่แล้ว...แต่ผมไม่สามารถปล่อยให้คนทั้งประเทศมาด่ากล้าได้จริงๆ กล้าไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น และผมก็ไม่อยากให้มันมาเป็นจุดสนใจของสังคมที่มีแต่คนคิดแบบนานาจิตตังอีกด้วย

   กลัวแฮะ...ผมยอมรับจริงๆ ว่าผมกลัว...

   ถ้ากล้ามันโดนแบบนั้น...ผมกลัวว่ามันจะอดทนคบกับผมไม่ได้ แล้วผมก็ไม่สามารถเห็นแก่ตัวในสถานการณ์แบบนั้นได้จริงๆ

   มันเป็นเรื่องใหญ่มากเกินกว่าที่คนตัวเล็กๆ อย่างกล้าจะมาแบกรับ...

   ‘กลับบ้านมาได้สิบนาที...คุณแม่ทำให้กูอยากหนีออกจากบ้านอีกแล้ว’

   ผมตกใจที่เห็นนายกองยืนพิงอยู่ผนังข้างประตู น้องมันคงได้ยินสิ่งที่ผมพูดกับแม่ไปจนหมดสิ้น

   ‘คือว่า...’ ผมกลัวว่าน้องจะเตลิดหนีไปอีกรอบ จึงพยายามพูดจาแก้ต่าง แต่นายกองก็ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูด

   ‘ถ้ามึงทำได้...มึงก็คงหนีไปแบบกูใช่มั้ย’

   ผมยิ้มแห้ง ‘แล้วให้น้องอยู่ในบ้านแบบนี้กันเองสามคนเนี่ยนะ?’

   ‘ลองตัดพวกกูออกไปดูดิ’

   ‘กูหนีชัวร์ๆ...จะอยู่ไปทำไมล่ะ’

   นายกองยิ้มที่ผมพูดความจริงกับมัน... ‘วงการงี่เง่า’

   ‘ตั้งใจเรียนนะ’

   ‘ท่าน’

   ‘หืม’

   ‘กูเป็นเกย์มั่งดีมั้ย เอาให้คุณแม่ปวดหัวหนักกว่านี้ไปเลย สะใจดี’

   ผมอ้าปากค้างน้อยๆ จากนั้นก็ยิ้มให้น้อง ‘มึงยังเด็ก ลองอยู่ๆ ไปก่อน เดี๋ยวมึงก็รู้ตัวเอง’

   ‘ตอนไหนวะที่มึงรู้ตัวว่ามึงเป็นเกย์’

   นานๆ ทีผมจะได้ทำหน้าที่พี่ชายให้นายกอง...ฉะนั้นผมจึงไม่รังเกียจที่จะได้แชร์เรื่องราวของตัวเอง   

   ‘ตอนที่ชอบพี่กล้าของมึงนั่นแหละ’

   ‘ทำไมถึงชอบล่ะ’

   ‘มึงก็ได้ไปสัมผัสด้วยตาของมึงเองแล้วนี่’

   นายกองทำท่านึก จากนั้นก็ยิ้มเพ้อๆ

   ‘กวนตีนละ อย่าทำหน้าแบบนั้นตอนคิดถึงแฟนพี่มึง’

   ‘ฮ่าๆๆ ล้อเล่น’

   ‘...’

   ‘สำหรับกู...พี่น้องมาก่อนความรักเว้ย’

   ‘แก่แดด ให้บ้านเรามีแต่พลที่แก่แดดคนเดียวจะได้มั้ย กูปวดหัว’

   ‘สรุป...ทำไมมึงถึงชอบพี่กล้า’

   ‘ยังอยากรู้อยู่อีกเหรอ’ ผมขยี้ผมนายกอง

   ‘ตอบมา’

   ‘เพราะมัน...รักกูเหมือนกันมั้ง’

   ‘หา’

   ‘ถ้ามันไม่แสดงออกว่าชอบกูเหมือนกัน กูก็คงยอมแพ้ไปนานแล้ว’

   ‘มันก็จริงว่ะ’

   ‘...’

   ‘กูคิดไว้แล้วว่ากูจะเป็นเกย์!’

   เงาแค้นนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์ก็คือนายกอง อรุณกิตตินิวัฒน์นี่ไง...จะใครซะอีก ผมอดขำออกมาไม่ได้ ถึงมันจะเป็นเด็กที่ทำตัวโตกว่าอายุ แต่ก็มีบางมุมของมันที่ยังเป็นเด็ก

   ‘อย่าใช้นี่รู้สึกสิ’ ผมจิ้มเบาๆ ไปที่ศีรษะของมัน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นจิ้มเบาๆ ที่หน้าอก...ตรงหัวใจของมัน ‘ใช้นี่’

   มันก้มหน้าดูหัวใจของมันเองอย่างไม่เข้าใจคำพูดของผม...ผมส่งยิ้มให้น้องก่อนจะลูบผมมันเป็นครั้งสุดท้าย แล้วออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง









   นี่คือเหตุการณ์ทั้งหมดก่อนที่ผมจะกลับมาเจอกล้า ก่อนที่ผมจะพรวดพราดเข้ามาในห้องของกล้า ก่อนที่กล้าจะทักมาว่าเคาะประตูบ้างก็ได้ และก็ก่อนที่กล้าจะพูดว่า ‘ตกลงเป็นไง’

   ผมเลือกที่จะเล่าให้กล้าฟังเฉพาะเรื่องของฝัน แน่นอนว่ากล้าแสดงสีหน้าโล่งใจอย่างเห็นได้ชัดว่าผมนั้นพูดกับฝันไปตรงๆ แล้ว ผมยังเล่าอีกว่าเราทะเลาะกันนิดหน่อย แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่มันควรจะเกิดขึ้นอยู่แล้ว

   ผมดีใจที่ได้เห็นว่าแฟนผมทำสีหน้าสบายใจ...อย่างน้อยก็สบายใจไปหนึ่งเรื่อง

   ระหว่างที่กำลังขับรถไปที่ห้าง ผมแอบชำเลืองมองกล้าที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างเป็นกังวล กล้ากำลังเล่นโทรศัพท์อยู่บนรถ แถมกำลังเช็กเรตติ้งของผมอย่างเมามันว่าใครพูดถึงผมว่าอะไรบ้าง

   “หุ่นนายท่านดีมาก...อืม อันนี้เห็นด้วย” กล้าอ่านออกเสียง เหมือนมันพูดอยู่คนเดียวมากกว่าที่จะพูดอยู่กับผม “อยากให้นายท่านถอดเสื้อให้ดู...ท่าน มึงจะถอดเสื้อให้เขาดูป่ะ”

   ผมสะดุ้ง...เพราะจู่ๆ กล้าก็หันมาถามผม

   “คงต้องถามมึงก่อน”

   “อืม กูไม่ให้ถอด”

   “หึ” ผมหัวเราะเบาๆ ในลำคอ

   “สเปกของนายท่านจะเป็นยังไงบ้างน้า...” มันอ่านคอมเมนต์ชาวบ้านแล้วก็ตอบกับตัวเองไปเรื่อยๆ ครับ ท่าทางจะว่างจัด หรือไม่ก็พยายามแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้กังวลอะไรเรื่องฝัน

   โธ่เอ๊ย...มึงกับกูยังมีเรื่องให้ต้องกังวลอีกเยอะเลย ที่รักเอ๋ย

   “กูตอบได้อันนี้ ต้องขาวมาก สวยมาก และก็หุ่นดีมาก” มันหันมาผม “อันนี้กูพูดถูกป่ะ”

   “ก็ถูกนะ” ผมตอบ

   มันทำหน้าบึ้งตึง

   “อ้าว ก็มึงถามกู” ผมขอแกล้งกล้าเพื่อเป็นยาใจให้ตัวเองสักหน่อย

   “ทำไมต่างจากกูจังวะ”

   “...”

   “เสียใจด้วยนะที่มึงได้แฟนต่างจากที่มึงตั้งสเปกเอาไว้เยอะเลย” มันแกล้งประชด

   “ก็ไม่ได้เสียใจนะครับ” ผมหัวเราะเบาๆ

   คำพูดของผมทำสีหน้าของกล้าดีขึ้น...ผมแอบมองเพราะการที่กล้าทำหน้าแบบนั้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีได้ด้วยเหมือนกัน
อืม...

   แม่งน่าหอมน่าจูบจังวะ

   ผมจะพยายามมีสติให้มากที่สุด และถ้าผมไม่มีสติ...ผมจะแวะจอดข้างทางเพื่อทำในสิ่งที่ผมปรารถนา จากที่คุณคนอ่านรู้จักผมมา คุณคนอ่านคงจะรู้ใช่มั้ยครับว่าผมมักจะสติหลุดเวลาที่ขับรถ...

   ...แต่เฉพาะเรื่องของกล้าคนเดียวจริงๆ คนอื่นไม่สามารถทำให้ผมสติหลุดตอนขับรถได้เลยแม้แต่นิดเดียว

   “อยากให้นายท่านมีสักสิบคนในประเทศไทย” กล้ามองผม ก่อนจะถอนหายใจ “ไม่ได้หรอก...กูคงเหนื่อยหึงตาย”

   มันทำให้ผมยิ้มระหว่างที่ผมกำลังเครียดได้...

   “อยากให้นายท่านเป็นดาราจริงๆ อ่ะ เป็นนักแสดงหรือนักร้องก็ได้ เราอยากติ่ง”

   “...”

   “มึงคิดว่าไง”

   ผมยักไหล่...เรื่องทำงานในวงการของผมมีเพียงอย่างเดียวคือบริหารบริษัทของที่บ้าน ไม่ใช่ไปทำอะไรแบบนั้น ผมคิดว่ามันไม่เหมาะกับผมน่ะ

   “มึงดังฉิบหายเลยท่าน นี่มันไม่ใช่แค่ในหมู่วัยรุ่นแล้วนะ คนรุ่นอื่นๆ ก็เริ่มรู้จักมึง เริ่มจับตามองมึง”

   กล้าตอกย้ำในความจริงที่ผมต้องการหลีกหนี...

   “อืม” ผมยิ้มเบาๆ ส่งให้อีกฝ่าย...ทำได้แค่ไม่แสดงสีหน้ากังวลเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสบายใจ

   “กูต้องทำตัวยังไงเนี่ย” กล้ารำพึง...เหมือนมันพูดกับตัวเองและไม่ได้พูดกับผม

   ผมบีบพวงมาลัยแน่นขึ้น

   ...รู้สึกได้ว่าคุณนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์ได้ทำคะแนนนำผมทั้งๆ ที่ไม่ต้องลงทุนลงแรงมากมายอะไรเลย









   [ท่าน เคลียร์ยัง]

   “เหนื่อยมากเลยวันนี้ มีเรื่องให้เครียดประมาณสี่สิบแปดเรื่อง”

   [เล่ามา ไอ้สัด]

   “อยู่ Tops กับกล้า เดี๋ยวคงต้องวางสายแล้ว”

   [อืมๆ มึงพาพี่กล้าไปซื้อของเลย]   

   “เดี๋ยว...สัดทิม”

   [ว่า?]

   “ถ้ามึงเป็นแฟนกู มึงจะรู้สึกไงวะ”

   [รู้สึกอยากอ้วกน่ะสิถามได้]

   “ไม่ใช่อย่างงั้นสิ สมมติน่ะสมมติ”

   [ก็คง...เหนื่อยมั้ง]

   “...ยังไง”

   [ไม่รู้สิวะท่าน...มึงต่างจากกูกับนุกมากเลยนะ มึงดังมาก]

   “...”

   [ตอนนี้ใครๆ ก็สนใจมึง จับตามองมึง มึงจะขี้จะเยี่ยวก็คงมีคนตามไปถ่ายรูปมึงอ่ะ]

   “...”

   [จะคบกับมึงก็คงต้องอดทนหน่อย อดทนกับความดัง ความกดดันของสังคม...]

   “...”

   [เชี่ย นี่มึงกำลังกังวลเรื่องความรู้สึกพี่กล้าอยู่ใช่ป่ะ]

   “แค่นี้ก่อนนะ”

   [สัดท่าน เดี๋ยว!]

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด








TBC*






 โถลูก...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 29-01-2018 18:01:36
นั่นสิ พีากล้าจะอดทนได้รึป่าว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-01-2018 18:22:18
 :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-01-2018 18:24:37
คิดหนักเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: BaNoFfEe ที่ 29-01-2018 18:32:25
เกลียดแม่นายท่านมาก คิดถึงแต่หน้าตาชื่อเสียงตัวเอง ไม่คิดถึงความสุขของลูก พ่อก็พึ่งไม่ได้ สรุปพ่อแม่บ้านนี้โคตรแย่ :angry2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 29-01-2018 18:40:46
งุ๊ยยยยย   ทำไมปัญหาถึงดาหน้าเข้ามาไม่หยุด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 29-01-2018 18:45:33
โถ นายท่านลูก ก็เข้าใจที่ท่านกังวลนะแต่การที่ท่านเก็บไว้คนเดียวไม่พูดไม่คุยให้กล้าเตรียมรับมือนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกนะ ถ้าพูดถ้าบอกกล้าๆจะได้เริ่มปรับตัว เริ่มรู้ตัวแต่เนิ่นๆ ดีกว่ามาเจอโบ้มเดียวแล้วกลายเป็นอึดอัดกันไป สู้ๆนะลูกนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-01-2018 18:52:38
สงสารลูกๆบ้านนี้
ฐานะบ้านดี ลูกๆหน้าตาดี
มีพ่อ ที่รักแต่แม่ ไม่ใส่ใจลูก ไม่สนใจลูก
มีแม่ ที่เอาแต่ความต้องการ เอาแต่ใจของตัวเอง
ไม่แปลกใจที่นายกอง จะหนีออกจากบ้าน
นายท่านก็อยากหนึไปให้ไกลยิ่งกว่านายกอง

นายท่านพูดถูกเลยที่ว่า
คนที่ควรปรับเปลี่ยนตัวเองไม่ใช่นายกอง แต่เป็นแม่

นายท่าน กล้าหาญ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ท่านควรพูดเรื่องที่ตามมาของความดัง ให้กล้ารู้ตัว ปรับตัวก่อนนะ
ไม่งั้นเข้าทางนายแม่ตัวร้ายจริงๆ
      :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-01-2018 19:11:45
เด็กๆสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 29-01-2018 19:48:03
สู้ๆท่านไม่ต้องเครียดน้า 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 29-01-2018 19:49:32
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะ ยังไงก็สายตาคนนอกปะ ชีวิตเรา แคร์อะไร หรือหุ้นคุณแม่อ่อนด๋อยมากจนชีวิตคู่ต้องเต้นไปตามปากประชาชนเท่านั้นถึงจะตั้งอยู่ได้ งั้นก็ปล่อยเจ๊งละไปทำอย่างอื่นเหอะ มันตลกแระ 555555  เรื่องอยู่ที่คุณแม่ทำตัวไม่สมเป็นแม่อะ ทำทุกอย่างให้ได้ตามใจ  สังคมภายนอกมันโหดร้ายพอแล้วนะที่จะหล่อหลอมคนให้เข้มแข็งได้ แต่ครอบครัวก็ยังทำให้ท่านไม่รู้สึกว่าเป็นเบาะได้อีก เค้าก็คงต้องหาความมั่นคงทางจิตใจจากที่อื่น แทนที่จะเป็นกำลังใจให้ ใช้ประสบการณ์สอนว่าจะเจอกับอะไร ละควรทำตัวยังไง กลับทำตัวเป็นหอกแทงใจลูกอันแรกเอง ไม่โอเคอะ หงายการ์ดชั้นเป็นแม่แกอยู่ไง คำว่ากตัญญูมันคงอุดปากไงเลยคิดว่าจะทำไรก็ได้ ฮุ้ยยย หงุดหงิด แบนค่ะ แบนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 29-01-2018 19:52:24
ปล. แอบพายเรือผี นายกองกะพี่กล้า นายท่านอย่าว่าเรานะ เด็กมันขบถได้ถูกใจกองเชียร์ >.<
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 29-01-2018 19:57:32
อึมคึมสุดๆ..กล้าหาญบอยสู้ๆ..
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 29-01-2018 20:08:37
นายท่านอย่ากดดันตัวเองแบบนั้นนนนน :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 29-01-2018 20:20:59
สู้นะ อย่าเพิ่งกังวลไปก่อนเลย ทั้งสองคนต้องผ่านมันไปได้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-01-2018 20:22:14
มีนะคนแบบพ่อนายท่าน
บางคนไม่อยากมีลูก
เพราะกลัวจะต้องแบ่งความรักไป

สงสาร 4 นายเลยเจอพ่อแบบนี้
คือแม่แบบนี้เจอได้ทั่วๆไป
ไม่ใช่เฉพาะคนรวย คนจนๆก็เป็น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-01-2018 20:22:21
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-01-2018 20:32:04
แบนนายหญิง แม่ประสาอะไร พ่อก็อีกคนรู้ว่าไม่ดีแทนที่จะปรามกลับเฉย  :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 29-01-2018 20:35:51
คุณแม่ร้ายแรงจัง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-01-2018 20:38:50
ท่าทางคุณแม่ท่านเนี่ย ข่มทุกคนในบ้านหมดเลย แต่มันต้องมีซักคนนะที่จะโน้มน้าวความคิดแม่ได้ คิดว่ามีนะคน ๆ นั้น แต่มันคงยังไม่ถึงเวลา รอก่อน รอคนที่จะมาปรากคุณแม่  o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jpjiraporn ที่ 29-01-2018 21:00:23
พี่กล้าสู้ๆนะ :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 29-01-2018 21:19:41
นายท่านสู้สู้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 29-01-2018 21:24:39
พ่อแม่อะไรกันเนี่ย  :เฮ้อ: ไม่แปลกใจเลยที่นายกองอยากหนีออกจากบ้าน
นายท่านใจเย็น ๆ อย่าไปเดินตามเกมส์คุณแม่เชียว
แฟนท่านคือพี่กล้านะ กล้าหาญบอย ซะอย่าง
ตัดสินใจมาคบกับนายท่านแล้ว พี่กล้าก็ต้องรับมือไหวแน่ ๆ มั่นใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-01-2018 22:03:42
สู้ๆนะนายท่าน กล้าด้วย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 29-01-2018 22:06:20
สู้ๆท่าน  แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี :man1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 29-01-2018 22:22:23
อุปสรรคมาอีกแล้ว ให้ผ่านไปให้ได้นะทั้งคู่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-01-2018 22:27:22
เห้อออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 29-01-2018 22:32:19
 :hao7: :ling1: รีบมาต่อน๊าาาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 29-01-2018 22:41:44
ถ้พี่กล้าไม่ทน หันมาหาเรานะนายท่าน ศรีทนด้ายยย...คริคริคริ :mew4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 29-01-2018 22:52:12
สู้ๆนะทั้งท่านทั้งกล้า ครอบครัวท่านนี่น่าสงสารมากเลย...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 29-01-2018 23:04:56
กอดทั้งนายท่าน กอดทั้งกล้า สู้ๆ ต้องผ่านไปด้วยกัน ผ่านไปได้แน่ๆ
ทั้งคู่ต่างใส่ใจความรู้สึกของกันและกัน พยายามเข้าใจกัน เป็นกำลังใจให้นะ

ขำนายกองชะมัด ตั้งมั่นว่าจะเป็นเกย์ (รออ่านเรื่องของนายกองเลยล่ะ ติสมาก 555)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 29-01-2018 23:28:44
 :เฮ้อ:

 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 29-01-2018 23:35:31
 :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 29-01-2018 23:55:55
อดทนให้มากๆนะครับ,,,,
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: jakkee ที่ 29-01-2018 23:58:37
 :angry2: อยากจะลากอิคุณนายแม่มาตบล้างน้ำสักฉาดใหญ่ๆจัง พูดละคันมือ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-01-2018 00:01:02
คุณแม่น่ากลัวเกินไป แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว
และด้วยนิสัยของกล้า คิดมาก ปัญหานี้มาแน่นอน เร็วๆนี้ อาจมีกรณีรักมากจนยอมห่าง
ท่านนี่กังวลไปล่วงหน้าแล้ว คุยกันดีไหม

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 30-01-2018 00:31:19
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 30-01-2018 01:05:40
ท่านอย่าคิดไปเอง อย่าเครียดคนเดียว
นี่ใคร นี่อะ’กล้าหาญ’นะ ไม่รู้หรอว่าแฟนตัวเองเข้มแข็งขนาดไหน
นี่ว่าถ้าท่านยังอยู่ด้วย ยังไงกล้าก้ผ่านไปได้
ขอแค่คุยกันอะ เพราะต่างฝ่ายต่างก้ห่วงแต่อีกคนแค่นั้นแหละ
ยังไม่เห็นทีตอนไหนเลยที่เค้าจะห่วงตัวเองมากกว่า
นี่เริ่มเข้าใจความน่าสงสารบองลูกบ้านนี้แล้วอะ
พ่อก้รักแต่แม่ ไม่สนใจลูกเลย แม่ก้แย่เอาแต่ใจ สนแต่ชือเสียง
สงสารลูกทุกคนอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 30-01-2018 01:06:37
เฮ่อ! อึน พูดไม่ออกอ่ะสงสารนายท่าน ขอลาออกจากการเป็นลูกได้มั้ยอ่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 30-01-2018 02:07:17
ผ่านไปให้น้านายท่าย กล้าหาญ :angry2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 30-01-2018 12:04:27
ทำไมท่านน่าเอ็นดูงี้ 5555
ลองถามกล้าดูก๊อนนน นี่ว่ากล้าพร้อมอยู่ข้างๆ นายท่านมากเลยนะ
เซ็งแม่นายท่านมาก พ่อด้วย โอ้ยย :katai1:
ปล. Fc น้องนายกองค่ะ รอเรื่องที่หนูเป็นพระเอกอยู่นะลูกเอ๊ย อุดมการณ์ชัดเจนมากตอนนี้ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 30-01-2018 12:15:23
ลูกจะหนีออกจากบ้านหมดไหมเนี่ย

นายกองเป็นคู่แค้น กับแม่มากจริงๆ   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 30-01-2018 13:42:41
ต้องให้นายท่านหนีออกจากบ้าน เรื่องถึงแดงและแม่ถึงจะสำนึกว่าทำอะไรลงไป กล้าสู้ๆนะลูก  :call: :call:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 30-01-2018 15:25:35
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-01-2018 16:53:49
แววดราม่าก็มา...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Drive ที่ 30-01-2018 16:55:28
 :fire: เดือดมากับคำพูดหวาดล้อมของคุณนายแม่ ไม่ไหวๆ ยังไงก็ต้งผ่านไปให้ได้นะนายท่านกล้าหาญ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Phornth26 ที่ 30-01-2018 16:58:58
 :sad4: :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 30-01-2018 18:56:10
น่ออออ กลัวนายท่านกล้าหาญรักกันดีเกินไปหรอคะ
อุปสรรคก็คนใกล้ตัวนี่แหละนะ แถมเพิ่มเติมคนไม่รู้จักไปอีก

กล้าหาญอย่าเสียสตินะ ต้องกล้าให้สมชื่อ
นายท่านก็ต้องให้คนอื่นสยบให้ได้นะ สมกับที่ได้กลับมาให้กล้ารัก

ชอบนายกองมาก 55555 คือทำดี คือกวนประสาท
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 30-01-2018 19:53:49
โอยยย อ่านตอนนี้แล้วเหนื่อยแทนนายท่าน
สู้เค้านะะะ อย่ายอมแพ้
กล้าหาญบอยก็สู้ๆนะะะ
เหมือนจะเหนื่อยอีกหลายตอนเลย

รออ่านนายกองนะคะ  :mew3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 30-01-2018 21:52:19
ผ่านมันไปให้ได้ทั้งสองคน กล้าเข้มแข็งอดทนนะลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 30-01-2018 22:43:47
ได้กลิ่นมาม่าหมูโดนสับ...ลอยฟุ้ง ๆ มากับกับลมปากแม่ของนายท่านแหะ!!! :ling3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 31-01-2018 19:42:15
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 31-01-2018 20:50:07
 :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:

สู้ไปด้วยกันนะ แค่ไม่ปล่อยมือกัน เราต้องมั่นคงซึ่งกันและกัน

พี่กล้าของเราสู้ๆๆนะคนเก่ง นายท่านต้องดูแลแฟนให้ดีๆนะห่วงความรู้สึกของกันและกันให้มากๆ เราเชื่อว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: cocoaharry ที่ 31-01-2018 21:03:59
เจ็บมาสองปี อย่ายอมให้คนอื่นมาแยกจากกันอีกนะ สู้ๆทั้งสองคนเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: babeauy ที่ 01-02-2018 09:09:05
ขอให้สู้ๆๆๆๆ กล้าน่าจะมีดีกว่าที่นายท่านกังวล อฝแต่ชอบนายกองมากกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 19 หน้า 40 29/01/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 02-02-2018 16:02:16





ตอนที่ 20
กล้า






   Klahan Boy
   รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง (223 Likes)

   Tepsian XX : สวมถุงด้วยสิวะ (25 Likes)
   Klahan Boy : @Tepsian XX พ่องตาย







   เรากำลังอยู่ Tops ที่ชั้น G ของห้าง ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มกว่าๆ ซึ่งห้างใกล้ปิดแล้ว ผมกับนายท่านผลัดกันเข็นรถเข็นเพื่อเลือกซื้อของ บางครั้งนายท่านก็ช่วยเลือก บางครั้งมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ผมเห็นมันทำหน้าเครียดนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่ถามว่ามันคุยอะไรกับใคร

   มันอาจจะเครียดเรื่องฝันอยู่ เพราะมันบอกว่าฝันคือเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของมัน แต่จะให้ผมทำยังไง หากมันมีผม มันก็ต้องไม่มีเพื่อนที่มีใจให้มันหรือส่งข้อความมาด่าผมแบบนั้น

   อย่าหาว่าผมใจร้ายเลย...หัวใจผมผมก็ต้องปกป้องมันเหมือนกัน

   "โห จะเหมาหมดชั้นเลยมั้ย" นายท่านท้วงก่อนจะรีบเข้ามาช่วย นมเปรี้ยวรสผลไม้รวมจำนวนหลายแพ็กกำลังถูกผมจับใส่รถเข็นอย่างรวดเร็ว

   "จะเอารสส้มเปล่า" ผมลองถามลองเชิง

   "บ้า กูชอบรสผลไม้รวม...ตลอดกาลแล้ว" มันยิ้ม ช่างเป็นคำตอบที่ถูกใจผม แต่ผมก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น

   "เอารสส้มบ้างดีกว่า"

   "มึงไม่แดกรสนี้นี่"

   "ก็มึงบอกว่ามึงชอบ"

   "ไม่ชอบแล้ว...เอาแต่ผลไม้รวมเถอะครับ" มันจับแพ็กนมเปรี้ยวรสส้มเก็บเข้าที่เดิม ก่อนจะช่วยผมเข็นรถต่อ ผมเหลือบมองคนข้างๆ สีหน้าของนายท่านกังวลมากขึ้นกว่าตอนที่อยู่ในตึก X ของเรา ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่ถาม แต่มันก็ติดอยู่ในใจของผมเกินไป

   "มึงโอเคมั้ย"

   "กูต้องโอเค" มันหันมายิ้ม

   "หมายความว่าไง"   

   "ถ้ากูไม่โอเค มึงก็จะยิ่งไม่โอเค...ซึ่งนั่นมันคือโคตรแห่งความไม่โอเค"

   "..."

   "กูแอบชอบมึงมานานนะ เป็นแฟนมึงทั้งทีกูต้องแคร์มึงเป็นอันดับแรก กูไม่แคร์คนอื่นมากไปกว่ามึงหรอก เพราะงั้นมึงสบายใจได้เลย" นายท่านบีบที่จับรถเข็นแน่น "กูแค่สะเทือนใจที่ทำร้ายความรู้สึกเพื่อน และก็..."

   ผมเอื้อมมือไปบีบมือของนายท่านก่อนที่มันจะพูดอะไรออกมาอีก มองกลายๆ เหมือนผมกับมันช่วยกันเข็นรถเข็น จนกระทั่งเราเห็นนักศึกษาหญิงมอเรากลุ่มหนึ่งเดินผ่านมาเจอเราที่ช่องนี้พอดี

   จริงๆ ก็มีใครหลายคนในร้านนี้ชี้ชวนกันดูเราสองคนมานานมากแล้วตั้งแต่เข้ามาในร้าน

   เราทั้งคู่ผละมือออกจากกันราวกับต่างฝ่ายต่างมีไฟฟ้าช็อต แม่งโคตรกระอักกระอ่วน แต่ผมกับนายท่านเข้าใจกันดีในเรื่องนี้
 
   ...หรือเปล่าวะ

   ผมชักไม่แน่ใจแล้ว เพราะนายท่านมีสีหน้ากังวลมากกว่าเดิม แทนที่จะทำหน้าเฉยๆ เหมือนที่ผมทำ

   ผู้หญิงกลุ่มนั้นหัวเราะคิกคัก แสดงออกอย่างยิ่งว่าปลาบปลื้มนายท่านจนออกนอกหน้า แฟนของผมแก้อาการเก้อกระดากนี้ด้วยการหยิบนั่นหยิบนี่ลงรถเข็น ของที่มันหยิบใส่มีแต่ของที่ผม มัน และก็เพื่อนของผมไม่กินทั้งนั้น ตอนนี้มันกำลังสติหลุดเหมือนกับตอนที่มันขับรถแล้วผมทำอะไรบางอย่างให้มันเขิน

   นี่มันต้องมีอะไรต้องคุยกันมากกว่าที่ผมคิดแฮะ

   วันนี้คงเป็นอีกวันที่มันเหนื่อยมากแน่ๆ ผมรู้สึกได้เลย...
   







   วันต่อมาผมตื่นด้วยสภาพที่เรียกได้ว่าโคตรแห่งความไม่ได้นอน

   เย็นก่อน...ท่านทั้งหลาย ผมกับนายท่านไม่ได้มีอะไรกันมาราธอนยันสว่าง...แต่มันเป็นสิ่งตรงกันข้ามต่างหาก

   ผมนอนไม่หลับ เพราะมันไม่มานอนกับผมครับ

  Naaytan_Lkh : กูคงอาบน้ำแล้วนอนเลย
   Naaytan_Lkh : ไม่ได้ไปนอนกับมึงนะ
   Naaytan_Lkh : ฝันดีครับที่รัก


   นั่นแหละครับท่านผู้ชม

   อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย ผมกับนายท่านเพิ่งคบกันได้ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ แต่พวกเรากลับมีดราม่าไม่เว้นแต่ละวัน เริ่มจากเรื่องนายกอง ต่อมาคือเรื่องของปาวฟัน และหลังจากนั้นก็เป็นเรื่อง...เรื่อง...เรื่องอะไรวะ ผมกับมันยังไม่ได้คุยกันให้แน่ชัดว่ามันคือเรื่องอะไร แต่ผมรู้ว่ามันน่าจะเกี่ยวกับเรื่องการแสดงออกในที่สาธารณะของเราแน่นอน

   ผมไม่ปล่อยให้ทุกอย่างมันเงียบหายไปเฉยๆ แน่ ทันทีที่ผมแต่งตัวเสร็จผมก็ไปรอนายท่านที่หน้าห้องของมัน ผมยืนเคาะประตูแล้วรออยู่นานสองนานก็ไม่เห็นว่าจะมีเงาของมันมาเปิดประตูให้

   เร็วๆ หน่อยสิวะ...คนไม่ได้นอนมันใจร้อนนะเว้ย

   ผมเคาะอีกสองสามทีก็ยังลงเอยอีหรอบเดิมนั่นคือไม่มีใครมาเปิดประตูให้ ผมจึงตัดสินใจกดโทรออกหานายท่านทั้งๆ ที่รู้ว่ามันแปลกๆ ไป มันกดรับสายอย่างรวดเร็วจนผมตกใจ

   [ตื่นแล้วเหรอ]

   "มึงอยู่ไหนเนี่ย" ผมเอาหูไปแนบกับประตูห้องนายท่าน...เสียงมันไม่ได้ดังมาจากข้างในห้องนี้อย่างแน่นอน

   [โรงอาหารนิเทศฯ อ่ะ]

   มันไปถึงมอแล้วเหรอวะ แถมยังถึงคณะตัวเองอีกด้วย แม่งไปตั้งแต่ไก่โห่เลยเนี่ยนะ ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงเช้าแท้ๆ

   "อยู่กับใคร"

   [คนเดียว แต่เดี๋ยวทิมกับนุกก็มา]

   "รออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวไปหา"

   [หืม]

   ผมกดวางสายก่อนจะเริ่มหงุดหงิดที่มีอะไรหลายอย่างไม่ได้ดั่งใจ (โปรดเข้าใจคนนอนน้อยอย่างผมด้วย) กว่าผมจะลากสังขารตัวเองไปถึงคณะนิเทศฯ ได้ก็เรียกได้ว่าใช้เวลาเกือบยี่สิบนาที เช้าๆ แบบนี้แทนที่รถของมอจะรีบมา คนขับกลับเอื่อยเฉื่อยราวกับรู้ว่าช่วงเวลาหกโมงเช้าไม่ใช่ช่วงเวลาที่นักศึกษาส่วนใหญ่ตื่น

   ให้มันได้อย่างงี้

   เมื่อถึงคณะนิเทศฯ ผมก็รีบจ้ำอ้าวไปที่โรงอาหารอย่างรวดเร็วจนเหงื่อเริ่มผุด เห็นแผ่นหลังของนายท่านอยู่ที่มุมในสุดของโรงอาหาร มันกำลังเปิดชีทเรียนอ่านอยู่ ทันทีที่ผมไปถึง มันก็เงยหน้าขึ้นมามอง

   ว่าไง...ไอ้ตัวปัญหาเอ๋ย

   "ไง หลับดีเปล่า"

   มันยังมีหน้ามาถามอีก

   "มึงเป็นไร" ผมเปิดประเด็นทันที "เครียดเรื่องปาวฟันหรือเครียดเรื่องอื่นด้วย ว่ามาตรงๆ"

   ผมยังจำท่าทีกระอักกระอ่วนเมื่อคืนได้ แต่นายท่านไม่เปิดโอกาสให้เราได้พูดคุยกันเลย

   "ทำไมรู้ว่ากูเครียด"

   "มึง...ไม่มานอนกับกู" เสียงของผมอ่อยลง เราเพิ่งคบกันก็จริง แต่นายท่านก็ควรพยายามที่จะมานอนกับผมไม่ใช่เหรอ เราอยู่ตึกเดียวกัน มันเป็นอะไรที่คนเป็นแฟนกันควรทำ

   หากจะถามว่าทำไมผมไม่ไปเคาะห้องมันแล้วเข้าไปนอนกับมันด้วยล่ะก็...ผมจะตอบให้ก็ได้ว่าเมื่อคืนผมช็อกกับข้อความของมันน่ะ มันพิมพ์มาแบบนั้นผมก็ไม่กล้าจะไปรบกวนมันจริงๆ

   "เพราะกูจับมึงแยกกับเพื่อนสนิทคนสวยของมึงใช่มั้ย"

   "บ้า" นายท่านเลิกคิ้วยิ้มๆ

   "แล้วตกลงมันเรื่องอะไร" ผมใกล้จะกระทืบเท้าอยู่รอมร่ออยู่แล้ว "กูอยากให้เรารักกันดีๆ นะ ช่วงนี้มึงกับกูมีแต่เรื่อง ไม่เห็นหวานจะเหมือนคู่อื่นเลย"

   "นั่นน่ะสิ มีคนแกล้งเราหรือเปล่าวะ"

   "เพิ่งคบกันแรกๆ ต้องหวานกันหน่อยสิ ไม่ใช่มีแต่เรื่องแบบนี้"

   "ใช่มั้ยล่ะ"

   "มึงบอกมาได้แล้ว"   

   มือของนายท่านที่วางอยู่บนโต๊ะค่อยๆ เอื้อมมือจับมือของผมเอาไว้ ตอนแรกมันขยับมาแค่หนึ่งสองนิ้วจากนั้นมันก็เปลี่ยนมาเป็นกุมมือ

   "คิดถึงมึงว่ะ" มันเอ่ย "คิดถึงตัวมึง"

   เดี๋ยว...มันใช่ประเด็นที่จะต้องพูดตอนนี้มั้ย

   "อะแฮ่ม" ผมกระแอม "นี่โรงอาหารนะ"

   "เรามีอะไรกันในวันแรกที่เป็นแฟนกัน หลังจากนั้นก็...ไม่ได้มีอะไรกันเลย"

   "เชี่ยท่าน" หน้าผมแม่งร้อนขึ้นเพราะอากาศหรือเปล่าวะ "ทำไงได้...เมื่อคืนมึงไม่มานอนกับกูเองนี่"

   นิ้วของนายท่านเริ่มขยับเหนือนิ้วของผมไปมาคล้ายกับต้องการลูบไล้...ผมกลืนน้ำลายหน่อยๆ เพราะปั้นสีหน้าไม่ถูก การกระทำแค่นี้ของมันก็ทำให้ไอ้นั่นของผมมีปฏิกิริยาแล้ว...คิดดูก็แล้วกัน

   แต่มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมเลยโว้ยยยยยยย

   "กูคิดว่ามึงรู้นะว่ากูแปลกๆ ไปเพราะอะไร" มันพูดเสียงเรียบ

   ผมนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เป็นจุดเริ่มต้น ไม่ใช่เรื่องนายกอง ไม่ใช่เรื่องปาวฟัน แต่เป็นเรื่องที่เราถูกใครหลายคนจับจ้องในที่สาธารณะ

   "กูเข้าใจมึงทุกอย่าง"

   เดี๋ยวสิ...ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย

   "มันคงวางตัวลำบากมากเลยสินะ"

   "ท่านจ๊ะ" มูมู่โผล่มาอยู่ที่หัวโต๊ะ นายท่านปล่อยมือจากผมไวมาก พักนี้เราทั้งคู่ปล่อยมือกันเพราะคนอื่นหลายต่อหลายครั้งแล้ว "อ้าว กล้า มาอยู่ด้วยกันได้ไงเนี่ย"

   "บังเอิญมาพร้อมกันน่ะ" ผมตอบเสียงแห้ง เหลือบมองดูนายท่านที่สายตายังคงฉายแววกระอักกระอ่วนใจ

   "ทานอะไรหรือยัง ลองทานอาหารโรงอาหารนิเทศฯ ดูสิ รับรองว่าอร่อยพอๆ กับร้านป้าปอยของเด็กเสดสาดเลย"

   "รู้อีกว่าเด็กเสดสาดชอบร้านป้าปอย"

   "ใครๆ ก็รู้ ท่านเป็นเด็กใหม่ท่านยังรู้เลย เนอะ" มูมู่นั่งลงข้างๆ นายท่าน ก่อนจะใช้ไหล่กระเซ้าน้องรหัสอย่างสนิทสนม "ชีทที่ให้ไปเป็นไงบ้าง อ่านเข้าใจใช่มั้ย"

   "ครับ"

   ผมมองนายท่านกับมูมู่สลับกัน...ความคิดของผมตอนนี้ไม่ใช่ความหึงหวงแต่เป็นความกังวล ผมเข้าใจปัญหาระหว่างเราที่กำลังเกิดขึ้น แต่ผมยังไม่สามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ในตอนนี้ได้

   สายตาของผมมองนายท่านอย่างละห้อย ก่อนจะตัดสินใจบอกลาแล้วไปยังคณะตัวเอง

   การคุยของผมกับนายท่านในตอนเช้าวันนี้จบลงแค่นั้น









   ไอ้เหี้ย ผมเครียดว่ะ นี่ผมเครียดจริงๆ นะ

   เพจเฟซบุ๊กของมอกำลังแชร์รูปเดือนมหา'ลัยปีนี้ซึ่งนั่นก็คือรูปของนายท่าน ตอนนี้รูปของมันกำลังเป็นที่กล่าวถึงในโซเชียลเน็ตเวิร์กชนิดที่ว่าเป็นท็อปปิคที่คนทั้งประเทศจะต้องคุยกัน

   สามีแห่งชาติ
   หลัวฉันเองงงงงงงงงงงงงงง
   @แท็กเพื่อน มึงงงงง มึงมาดูผัวกูเร็วววววววว
   @แท็กเพื่อน @แท็กเพื่อน @แท็กเพื่อน เป้าใหญ่ฉิบหาย งือออออ
   วาร์ปค่ะทุกคน IG : Naaytan_Lkh หล่อมากค่ะ เชิญตามไปดู
   รอนายพลโตไม่ไหว...ขอนายท่านก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะ
   ลูกขาลูกกกก ลูกไม่ควรมีแฟน ลูกควรอยู่เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจให้ป้าแก่ๆ โสดๆ คนนี้ต่อไป
   น้องยังโสดใช่มั้ย ตอบฉันที ตอบฉันที!
   โสดเถอะนะ โสดเถอะ กราบบบบบบบบบบบบบบบ
   น้องไม่โสดย่ะ น้องเป็นผัวฉันเอง
   ตัวจริงหล่อมากค่ะ เรียนคลาสเดียวกันเมื่อเช้า...ฮือออ
   เดินสวนก่อนไปเรียนเมื่อเช้าค่ะ ตัวจริงหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกก
   พวกเรียนมอ S นี่ไม่ต้องมาอวดเลยนะยะ!
   @แท็กคนคอมเมนต์บน คำว่าบุญวาสนานะคะนะ 55555555
   เกลียดดดดดดดดดดดดด


   นี่คือตัวอย่างที่ผมยกเอามาให้อ่านเล่นๆ นะ ถ้าผมยกเอามาให้อ่านอย่างจริงจังล่ะก็...นิยายเรื่องนี้คงเต็มไปด้วยคำสรรเสริญเยินยอนายท่าน

   ที่ผมเครียดนั้นไม่ใช่ความหล่อความดังของมันครับ ไม่ใช่เลยจริงๆ แฟนผมมันหล่อฉิบหายวายป่วงจนไม่แปลกที่จะมีใครหลายคนมาชื่นชม

   สิ่งที่ผมเครียดจริงๆ แล้วเป็นสิ่งที่จะตามมาหลังจากนั้น...

   คำตอบของคำถามที่ผมสงสัยเริ่มชัดเจนมากขึ้นทุกขณะ

   "วันนี้วันนายท่านแห่งชาติเหรอ กูเห็นเต็มไทม์ไลน์เลย" เซียนมองหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก่อนที่จะหันมาช้อนสายตามองผม "ไม่อวยผัวมึงให้กูฟังสักหน่อยเหรอเพื่อน ทำไมวันนี้เงียบจัง"

   "สงสัยหวง" หมูหันเอ่ย

   "มีแฟนเป็นนายท่านก็คงจะเหนื่อยหวงหน่อยอ่ะแหละ" ตงตบบ่าผม

   "ไม่ใช่อย่างนั้น" ผมพูดกับเพื่อน

   เซียนเลิกคิ้วก่อนจะเอ่ยปากถาม "มีห่าอะไร"

   "เปล่า" มันเป็นปัญหาเล็กๆ ที่ผมไม่อยากให้เพื่อนมาเดือดร้อนด้วย เพราะผมคิดว่าตัวผมคนเดียวน่าจะแก้ปัญหานี้ได้...ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ

   "ไม่เล่าก็ไม่เซ้าซี้นะ"

   เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์มองดูปฏิกิริยาผม เห็นผมไม่อือไม่หืออะไรก็เลยได้แต่ปลง หันไปพูดคุยเรื่องอื่นกับตงและก็หมูหันแทน

   โทรศัพท์ของผมสั่น คนที่ทักมาหาผมก็คือนายท่าน ผู้ซึ่งผมมีโซเชียลเน็ตเวิร์กให้ติดต่อได้หมดทุกช่องทางแล้ว

   ...อาจจะยกเว้นเฟซบุ๊กไปอย่างหนึ่ง

   จนถึงขณะนี้มันก็ยังไม่ยอมให้ผมย่างกรายเฉียดเข้าไปใกล้เฟซบุ๊กของมันแม้แต่นิดเดียว

   Naaytan_Lkh : อยู่เสดสาดมีโรงอาหารเปล่า

   เอ๊ะ...เด็กรวยจากคณะนิเทศฯ มันกำลังดูถูกคณะผมอยู่หรือเปล่าวะ

   Klahanboy : มีสิวะ
   Klahanboy : ตึกไม่หรูแต่ก็มีโรงอาหารนะเว้ย


   ผมสัมผัสได้ว่านายท่านมันต้องแอบหัวเราะอยู่หลังหน้าจอโทรศัพท์ของมันแน่ๆ

   Naaytan_Lkh : วันนี้จะไปกินข้าวโรงอาหารคณะมึงนะ
   Naaytan_Lkh : เจอกัน

      
   รู้สึกแปลกใจนิดหน่อยแฮะ แต่ก็ยินดีที่จะได้เห็นมันอีกครั้งในวันนี้

   Klahanboy : โอเค
   Klahanboy : เช้านี้เรียนเสร็จกี่โมง

   Naaytan_Lkh : สิบโมงครึ่ง มึงล่ะ

   Klahanboy : เที่ยงอ่ะ มึงต้องรอหน่อยนะ

   Naaytan_Lkh : รอได้อยู่แล้ว

   "เที่ยงนี้นายท่านมากินข้าวด้วยนะ" ผมบอกเพื่อนๆ ทุกคนไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ราวกับเคยชินเรื่องที่นายท่านกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเรา ยกเว้น...ไอ้เหี้ยเซียน

   "ทิมมาด้วยมั้ย"

   "ไม่ได้ถามว่ะ" ผมเกาหัว "ให้ชวนให้มั้ย"

   "เฮ้ย ไม่ต้อง"

   "..."

   "เดี๋ยว นายท่านมันอยากกินข้าวกับมึงแค่สองคนเปล่าวะ"

   "โว้ย แดกๆ ไปเถอะ มันไม่ซีเรียสเรื่องนี้หรอก"

   ผมต่างหากที่ซีเรียส...แต่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องที่จะได้กินข้าวกับนายท่านกับผมแค่สองคนหรือไม่ สิ่งที่ผมซีเรียสคือบรรยากาศระหว่างเรา...

   ผมรู้ดีว่ามันมีอะไรผิดปกติอย่างแน่นอน แต่ใจผมนั้นยังไม่กล้าพอที่จะเอ่ยกับนายท่านตรงๆ

   เพราะผมกลัวว่าเราจะคิดไม่เหมือนกัน จากนั้นมันก็จะกลายเป็นดราม่าอีกระลอกที่อาจจะใหญ่กว่าเรื่องของนายกองก็เป็นได้

   เฮ้อ...ชาติที่แล้วผมคงไปขี้ใส่ห้องน้ำของเทพแห่งความรักมั้ง ผมถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนหลังจากที่ได้แฟนมา

   ว่าแต่...เทพแห่งความรักนี่เขาปวดขี้เป็นอยู่ใช่ป่ะ ผมไม่รู้อ่ะ









   พักกลางวัน

   จากที่เคยชอบไปร้านอาหารป้าปอย วันนี้ผมกับเพื่อนๆ นัดการทานอาหารที่โรงอาหารคณะเราเพียงเพราะแขกคนสำคัญของผมจะมา ไม่ต้องห่วงครับ พวกไอ้เซียนมันชิลและไม่เลือกแดก อะไรที่ทำให้ท้องพวกมันอิ่มได้ พวกมันโอเคทั้งนั้น...

   ระหว่างที่นายท่านกำลังเดินทางมา ผมกับเพื่อนก็แอบฟังสาวๆ โต๊ะข้างๆ ที่กำลังคุยกัน ท็อปปิคของพวกเธอก็คือนายท่าน รูปที่พวกเธอดูในโทรศัพท์ก็คือรูปของนายท่าน และทุกๆ คนในกลุ่มนั้นก็เอาแต่พูดถึง...นายท่าน

   "โอย หล่อ"
   "ปะล่ำปะเหลือ"
   "กูบ่ไหว"

   เซียนกับคนอื่นๆ มองผมยิ้มๆ ขณะตักข้าวเข้าปาก

   "มึงว่าน้องเขาจะมีแฟนหรือยังวะ"
   "มีข่าวลือมาว่าน้องมาจีบเด็กคณะเรานี่แหละ"
   "เฮ้ย จริงดิ ชะนีนางไหนวะถึงได้มีแต้มบุญสูงส่งขนาดนี้"
   "โอยยย ดาวคณะสักชั้นปีมั้ย ลองไล่ชื่อดู"

   พวกเธอไม่ผิดที่จะคิดว่านายท่านมันคงกิ๊กกั๊กอยู่กับคนสวยสักคนในคณะของเรา ผมทำหน้าสลดลง ความจริงในเรื่องนี้ตอกย้ำเรื่องที่ว่าผมไม่สามารถควงนายท่านไปไหนต่อไหนได้อย่างหน้าระรื่น ถึงแม้จะทำเช่นนั้นได้แต่เราสองคนก็ไม่ควรประเจิดประเจ้อ

   มันเป็นที่จับตามองเกินไป...

   ผมไม่อยากทำมันเสียหายหรือตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน การมีแฟนมันแย่มากพออยู่แล้วสำหรับคนที่กำลังบูมอย่างนายท่าน แล้วหากมีคนรู้ว่ามันมีแฟนเป็นผู้ชายอีก ผมว่ามีแต่เสียกับเสียนะ...

   ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเราทั้งคู่ถึงได้กระอักกระอ่วนใส่กัน มันเป็นความอึดอัดเรื่องการวางตัวที่สุดแสนจะลำบาก   ใจเย็นๆ นะครับ ผมรักมันสุดใจและผมก็เชื่ออย่างสุดใจด้วยว่ามันรักผม...เพียงแต่ว่าตอนนี้เราทั้งคู่ไม่มีใครกล้าที่จะเริ่มบทสนทนา ไม่มีใครกล้าฟันธงว่าเราควรวางตัวต่อหน้าธารกำนัลแบบไหน...

   เพราะเราสองคนคงกลัว...   

   กลัวว่าใครคนหนึ่งจะยอมแพ้...ไว้เกินไป

   นายท่านเดินเข้ามาในคณะผมด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ ผมคิดว่าสิ่งที่ผมคิดคงตรงกับสิ่งที่มันคิดในตอนนี้ มันถึงได้ทำหน้าอมทุกข์แบบนั้น ดวงตาของแฟนผมมองผมอย่างฝืนๆ พร้อมกับริมฝีปากที่ทำเป็นยิ้ม จากนั้นก็กล่าวคำทักทายเพื่อนของผมพร้อมกับยกมือไหว้อย่างสุภาพ

   แน่นอนว่าการปรากฎตัวของมันเป็นการตอกย้ำว่าวันนี้เป็น 'วันนายท่านแห่งชาติ' ที่แท้จริง เพราะมันเป็นเป้าสายตาชนิดที่ว่าแม้กระทั่งกลุ่มผู้ชายที่ไม่สนใจเรื่องของคนอื่นในคณะยังต้องหันมามอง

   "จะกินอะไร" ผมถามแฟนตัวเองทันที

   "ไม่รู้สิ แนะนำหน่อย" มันตอบ

   "กูก็มั่วเอาอ่ะ ปกติกินแต่ร้านป้าปอย"

   "แล้วทำไมวันนี้ไม่ไปกินล่ะ"

   "ก็มึงบอกว่าอยากมาโรงอาหารคณะกู...พวกกูก็เลยตัดสินใจกินกันที่นี่แหละ"

   นายท่านมองเพื่อนของผม จากนั้นก็แจกรอยยิ้มเล็กๆ ไปทั่ว มันดูดีจนผมใจสั่นขึ้นมา

   "เดี๋ยวพาไปซื้อร้านอร่อย"

   "โอเค" มันเดินตามผมไปแบบรักษาระยะห่าง ผมหันกลับมามองมัน มันกลับมาทำหน้าสลดอีกครั้ง ภายในของผมรู้สึกกระตุกวูบ มันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ อย่างที่ผมไม่ชอบ

   เราเป็นแฟน เป็นคนรักกัน แต่เราทั้งคู่เดินห่างกันอย่างที่รู้กันอยู่แล้วว่าต้องทำแบบนั้น

   "ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ" รุ่นน้องปีหนึ่งคณะผมบุกเข้ามาหานายท่านประมาณสี่ห้าคน

   นายท่านชะงัก สายตามองผมก่อนที่จะพยักหน้า "ได้ครับ"

   พอมีคนกล้าขอมันถ่ายรูป คนที่อยากถ่ายรูปกับมันก็เริ่มทะยอยมาขอมันถ่ายรูปอย่างต่อเนื่อง ผมยืนมองอยู่ห่างๆ มองดูความโด่งดังและความเป็นที่สนใจของมัน

   ผมไม่ได้หึง ผมไม่ได้หวง แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้คือส่วนหนึ่งของความเจ็บปวดในใจผม

   ความเจ็บปวดที่ว่าเราเดินเคียงคู่กันต่อหน้าคนอื่นๆ ไม่ได้...

   "โกรธเหรอ" นายท่านถามหลังจากที่มันได้ข้าว และเราทั้งคู่ก็กลับมานั่งที่โต๊ะ

   "เปล่า"

   "ไม่พอใจอะไรหรือเปล่า"

   "ไม่อ่ะ"

   นายท่านถามผมแต่คนที่รอฟังคำตอบไม่ได้มีแต่มันเพียงคนเดียว มีเพื่อนๆ ของผมด้วย...ผมไม่กล้าแม้แต่ที่จะพูดคุยเรื่องนี้กับมัน

   ผมกลัวผลลัพธ์ครับ...ผมกลัวว่ามันจะเป็นอะไรที่ร้ายแรง กลัวว่าท้ายที่สุดแล้วทางออกของเราทั้งคู่คือห้ามคบกัน
 
   ผมกลัวว่าแม่งจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

   "พี่เซียน" นายท่านส่งเสียงขอความช่วยเหลือ ท่าทางกังวลกลัวว่าผมจะมีอะไรที่อยู่ในใจ

   "กูไม่รู้" มันส่งเสียงตอบทันที "ไปคุยกันเอง กูไม่เกี่ยว"

   ผมมองหน้านายท่าน ทำท่าจะเอ่ยปากพูดแต่ก็ไม่กล้า มันรอคอยผม พยายามจ้องมองว่าผมต้องการที่จะพูดอะไร จากนั้นผมกับมันก็สลับตำแหน่งกัน มันทำท่าเหมือนจะพูด แต่ก็ไม่พูดออกมาซะอย่างนั้น

   "ปวดหัวแทน" หมูหันเกาศีรษะแกรกๆ

   "เอาไว้ค่อยคุยกันก็แล้วกัน" ผมบอกนายท่าน

   ทำไมผมกับมันถึงได้กลัวแบบนี้นะ...หรือเพราะเราไม่เคยมีแฟนกันเลยถึงได้ทำอะไรไม่ถูกแบบนี้

   ไม่สิ...ผมเชื่อว่ามันไม่น่าจะใช่เพราะเหตุนั้น

   ผมคิดว่าเพราะเราทั้งคู่กลัวว่าเราจะสูญเสียกันและกันไปต่างหาก









   คืนนั้นผมกะจะไปยังห้องนายท่านเพื่อถกประเด็นเรื่องนี้กัน แต่ข้อความข้อความหนึ่งได้ฉุดรั้งผมเอาไว้ ไม่ยอมให้ผมลุกไปไหน...

   084-4444XXX
   คนที่แย่งของของคนอื่นมา มันก็จะไม่มีความสุขแบบนี้แหละ


   ผมเริ่มรู้สึกกังวล...กลัวว่าเรื่องทุกอย่างมันจะเลวร้ายมากไปกว่านี้

   วันนี้ผมขอพักอีกวันก็แล้วกัน...พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ว่าจะเอายังไง









   "ทิม...ช่วยด้วย"

   [เหี้ย เป็นไรวะ โดนตุ๊ดลักพาตัวเหรอ]

   "บ้า"

   [มึงเป็นอะไร]

   "กูกลัวกล้าเหนื่อยที่จะเป็นแฟนกับกูว่ะ"

   [หา...]

   "ไม่รู้สิ กังวลฉิบ"

   [มึงใจเย็นๆ ค่อยๆ คุยกัน]

   "ไม่กล้าคุย..."

   [พี่เขารักมึง มึงจะกลัวอะไร]

   "จะคบกับกูมันไม่ได้ใช้แค่ความรักน่ะสิวะ"   

   [...]

   "ถ้ามันทนไม่ไหวล่ะ"

    [...]

   "ถ้ามันไม่โอเคล่ะ"

   [...]

   "กูตายห่าเลยนะ"

   [ใครจะยอมให้มึงตาย...ไอ้บ้า]









TBC*





ใกล้จะเคลียร์กันแล้ว ใจเย็นๆ เน้อ
อยากบอกนายท่าน...ท้ายตอนโทรหานุกบ้าง อย่าโทรหาแต่ทิม 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 02-02-2018 16:09:27
โอ้ยยย เครียด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-02-2018 16:28:10
มีที่อยู่ปาวฟันหรือเปล่า จะไปดักตบ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 02-02-2018 16:37:48
เราจะไม่ปล่อยให้นายท่านตาย เราเรียนทำCPRมา เราปั๊มหัวนายท่านได้...
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 02-02-2018 17:47:34
ฉันสงสารพวกเพื่อนๆของทั้งสองคน
อยากรู้ละสิ ว่าเขามีปัญหาอะไรกัน  คริคริ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-02-2018 17:56:52
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-02-2018 18:35:12
ปัญหาของคู่นี้ก็คือการไม่คุยกันแล้วก็คิดไปเอง ถ้าหันหน้าเข้าหากัน พูดคุย ถกปัญหาและหาทางแก้ มันจะไม่อึดอัดเท่านี้เลยจริงๆ

ปล. สงสารน้องนุก ท่านควรโทรหาบ้างนะ ไม่ใช่เอะอะๆก็น้องทิม ให้น้องทิมมีเวลาไปจีบกับพี่เซียนบ้าง  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 02-02-2018 19:10:19
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-02-2018 19:35:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 02-02-2018 19:36:10
งานนี้สงสัยต้องพึ่งพาเพื่อนบ้างแล้วละค่ะ  คือแบบถ้ารอให้คุยกันเองไม่รู้ว่าจะอีกนานเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-02-2018 20:03:23
อึดอัดแทนนน เข้าใจเลยอะ ต้องสู้นะแงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-02-2018 20:27:40
แล้วเมื่อไหร่ทั้งคู่จะเปิดปากคุยกันในเรื่องที่เป็นปัญหาอยู่นี่ซักที  :เฮ้อ:  คนอ่านอึดอัดแทน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 02-02-2018 20:37:20
ปาวฟัน ยัยโรคจิต อยากให้นายท่านรู้ จะได้รู้นิสัยที่แท้จริงของยัยนี่ ชิ โมโห
น้องทิม โทรหาพี่เซียนเลย ให้พี่เซียนจับพี่กล้ามาคุยกับนายท่านให้รู้เรื่อง
ไม่คุยกันให้เคลียร์ ๆ แล้วจะก้าวต่อไปยังไง โธ่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: babeauy ที่ 02-02-2018 20:42:54
นายท่านต้องอย่าประเมินกล้าต่ำไป เะราะกล้าก้อรักนายท่าน เชื่อว่าคนอย่างกล้ามีความอดทนมากกว่าที่นายท่าประเมิน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 02-02-2018 21:06:03
คนทีส่งข้อความหากล้าช่างร้ายนัก เปิดตัวมานี่ขอให้ทุกข์ระทมไปเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-02-2018 21:54:11
ต้องค่อยๆ จูนกันไป หาที่เหมาะที่สม ก่อนอื่นเปิดใจคุยกันก่อน
เอาใจช่วยสุดๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 02-02-2018 22:30:22
เครียดแทนนนนนน มาต่อเร็วน๊าาาาาาาาาา :ling1: :katai5: :katai4: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 02-02-2018 22:33:07
หลายปีที่เสียไปยังไม่นานพอ เอาอีกสักสองสามปีมั้ยล่ะ ผัดวันประกันพรุ่งจังเลยแหม่ คนเค้าเลิกๆกันก็เพราะเก็บเล็กเก็บน้อยนี่แหละ เป็นสายแช่งอย่างน้องปาวนะจะเข้ามาเป็นมือที่สามตอนนี้ล่ะกะลังเหมาะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 02-02-2018 22:39:59
เรื่องแบบนี้มันต้องคุยกันให้เข้าใจนะ ไม่งั้นมันจะยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 02-02-2018 23:55:39
แย่าปล่อยให้ช่องว่างมากเกินไปนะครับ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 03-02-2018 00:00:26
เป็นกำลังใจให้นะคะสู้ๆๆๆ o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-02-2018 00:26:04
โธ่เอ๊ยยยย.....ฝันร้าย ส่งข้อความทุเรศมาหากล้า
 "คนที่แย่งของของคนอื่นมา มันก็จะไม่มีความสุขแบบนี้แหละ"
ตัวเองมีความสุขตายละ ถ้ามีความสุขจะส่งข้อความมาด่ากล้าเรอะ  เธ่อ.... :m16:

เหอะ......ฝันร้าย สำคัญตัวผิดไปป่ะ ละเมอมโนไปถึงไหนเนี่ย
ใครแย่งนายท่าน  นายท่านเคยเป็นแฟนนางเหรอ  :angry2:
ใจนายท่านอยู่กับกล้าเสมอ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
นางก็รู้ ยังกล้าหลอกตัวเองอีก   :m16: :angry2: :fire: :m31:
รำคาญนางมากกกกกกกกกกก
ไป เถอะไป ไปลงนรกเสียเถอะ นางมารฝันร้าย         
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 03-02-2018 00:35:22
เราจะไม่ปล่อยให้นายท่านตายยย
เพราะฉะนั้นน ไปเคลียร์กันซะ!
ว่าแล้วว่าต้องเป็นงี้ ดราม่าเพราะคิดแทนอีกฝั่งมากเกินไป
ห่วงแต่อีกฝ่ายจนไม่กล้าพูด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 03-02-2018 01:30:43
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: animate ที่ 03-02-2018 01:35:21
ฮืออออออออออออออออออ เข้าใจอารมแบบนี้เลย ทำตัวยากสุด สู้ๆนะกล้าหาญบอย ท่านด้วย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Shinigami_AC ที่ 03-02-2018 02:41:13
ตามมาจากทวิต
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-02-2018 03:37:19
กลัวจังเลย กลัวว่าคนที่ส่งข้อความถึงกล้าอาจจะไม่ใช่ยัยปาวฟันก็ได้นะ  :o11:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 03-02-2018 09:53:39
หน่วงอะะ ฮื้อออออออออ :ling2: :ling2:
รีบๆเนลีย์นัะะ คนอ่านจิตายแล้ววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-02-2018 12:18:45
มึนเลย หน่วงมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 03-02-2018 12:43:54
เปิดอกคุยกันเร็วๆเน้อ อย่าท้อกันน๊าาา สู้ๆ!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-02-2018 13:24:49
เห้ออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-02-2018 14:02:35
ไม่ไ้ด้คุยกันสักทีบรรยากาศก็จะอึมครึมหน่อย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 03-02-2018 19:26:04
สงสารกล้า คนอยากเคลียร์ก็นอยด์เอง

นายท่านต้องเข้าใจและอยู่ข้างๆ มากกว่านี้นะ
ทำแบบนี้ กล้ายิ่งคิดว่านายท่านไปพร้อมจะเผชิญ

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-02-2018 07:42:51
อึดอัด อยากให้ผ่านไปเร็วๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Jintajam ที่ 04-02-2018 14:39:57
ท่านประเมิณกล้าต่ำไปหรือป่าว โอ้ย นางปาวฟัน หงุดหงิด :ling1: :katai1: :fire:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 04-02-2018 15:36:57
ใจแข็งจริงๆ ห่างกันมาสองปี ก็ไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้
บท nc ละเมียดละไม อ่านไป หื่นไปเลย
 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 04-02-2018 17:06:02
คุยกันนะคุยกัน... ทุกปัญหามีทางแก้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 04-02-2018 19:33:07
อือออ สงสารนายท่านน
กล้าหาญบอกไปคุยกับแม่ท่านเลย
ไม่ยอมม!! สู้เค้านะทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 04-02-2018 20:54:40
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 05-02-2018 08:50:38
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 05-02-2018 14:45:34
อิป้าว่ามันขึ้นอยู่กัยนายท่านแล้วล่อว่ากล้าที่จะเปิดตัวว่าคบกับกล้ารึเปล่า ถ้าท่านเปิดอิป้าว่ากล้าหาญของอิป้าลุยแบบบ่ยั่นแน่นอน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Y-Darkness ที่ 05-02-2018 16:16:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 07-02-2018 02:19:07
อ่านจนจบคิดว่าคงนอนไม่หลับ คือสองคนคิดเองเออเองแล้วไปเครียดกันเอง หงุดหงิด  :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 20 หน้า 42 02/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 07-02-2018 13:38:56





ตอนที่ 21
กล้าหาญ






   Naaytan Aroonkittiniwat
   Please be mine forever (94 Likes)

   เพื่อนคนที่สี่ : ก่อนจีบก็เพ้อ ระหว่างจีบก็เพ้อ หลังจีบติดก็เพ้อ (10 Likes)
   Naaykong Aroonkittiniwat : คิดถึงพี่กล้า (22 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat นายหญิง

   Naaykong Aroonkittiniwat : @Naaytan Aroonkittiniwat แปลว่าไรวะ
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat แปลว่าแม่มึงสิ (11 Likes)
   เพื่อนคนที่สาม : Calm down 55555
   เพื่อนคนที่สอง : That's your younger brother! 5555
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : มันเอาเรื่องว่ะ 5555555
   รุ่นพี่คนที่สอง : ทำใจซะนายกอง...อย่าได้ไปแตะของรักของมันเชียว พวกพี่ชินซะยิ่งกว่าชิน (5 Likes)








   คณะเศรษฐศาสตร์

   ตลอดทั้งเช้าวันต่อมาผมจึงได้แต่นั่งเรียนแบบไร้วิญญาณ อาจารย์ถกประเด็นอะไรมาผมก็ได้แต่ฟังไปงั้นๆ ไม่ได้ซึมซับเข้าหัวสมองเลยสักนิด

   "มันเป็นห่าอะไรอีกล่ะ" เซียนเอ่ยเสียงรำคาญในช่วงเวลาที่อาจารย์ปล่อยพักสิบห้านาที "สามวันดีสี่วันไข้"

   มันพูดผิด...ตั้งแต่เรื่องนายกองลามมาจนถึงเรื่องนี้ ผมกับนายท่านยังไม่ได้คุยกันดีๆ เลย

   ใครฟะช่างขยันสร้างเรื่องดราม่าให้พวกผมซะจริงๆ

   "ทุกข์ของคนมีแฟน" หมูหันพยักหน้าหงึกๆ

   "อยากเห็นมึงกับนายท่านสวีตหวีดวิ้วกันเหมือนตอนที่มึงโดนหอมแก้มเพราะนายท่านคิลทีมตรงข้ามนี่ได้มั้ยวะ" ตงพูดอย่างจริงจัง

   แก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาไม่ยอมลุกออกจากที่นั่งทั้งๆ ที่อาจารย์ปล่อยแล้ว เพราะพวกมันกำลังคุยเรื่องปัญหาของผมอยู่ครับ

   "มีแฟนแล้วต้องมีความสุขดิ ถ้ามีแล้วทุกข์มึงจะมีไปทำไม" ไอ้เซียนจี้ใจดำของผมแรงมากจนผมอ้าปากหวอ

   "ไอ้สัด อย่าพูดแบบนี้!" พวกกูรักกันดีมากโว้ยยย

   "มึงกับท่านมีปัญหาอะไรกัน" คำถามของเซียนสร้างความสนใจให้กับตงและหมูหันเป็นอย่างมาก
 
   "มึงจะเอาเรื่องไหนก่อน"

   "พ่อง" ตงร้อง

   "กล้าหาญดราม่าคิง" คำพูดแบบนี้มีแต่หมูหันที่พูดแน่นอน

   "ไล่ๆ มา" เซียนกอดอก

   "เรื่องแรกคือเรื่องนายกอง กูเคลียร์แล้ว ไม่มีปัญหา"

   เพื่อนทั้งสามของผมพยักหน้า

   "เรื่องที่สองคือเรื่องปาวฟัน กูบอกมันว่าจะทำยังไงก็ได้แค่อย่าให้กูเห็นหน้าเขาอีก"

   สามคนนี้ไม่รู้ว่าผมโดนส่งข้อความมาโจมตี แต่ถึงอย่างนั้นพวกมันก็ผิวปากหาว่าผมใจเด็ดอยู่ดี...เด็ดที่รักผัวหวงผัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ตอนฟังผมรู้สึกเหมือนผมจะร้องไห้...สถานะของผมเป็นรองนายท่าน เพราะฉะนั้นพวกมันจึงเรียกผมว่าเมีย เรียกนายท่านว่าผัว

   นี่มันก็ทำร้ายจิตใจคน (ต้องการ) แมนอย่างผมมาก แต่ผมก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าผมเป็นแฟนนายท่าน ผมรับให้นายท่าน แล้วผมก็มีความสุขฉิบหายจนบรรยายไม่ได้ ผมไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษน้อยลงหรือตุ้งติ้งมากกว่าเดิมหลังจากได้เสียกับนายท่านสักหน่อย ผมก็ยังเป็นคนเดิม ยังชอบแดกนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมเหมือนเดิม

   เมียก็เมียวะ...เมียนายท่านคนเดียวก็แล้วกัน

   "มึงสบายใจแน่นะเรื่องปาวฟัน ท่านมันก็ดูช็อกๆ นี่" เซียนเลิกคิ้ว

   "กู...สบายใจ กูเชื่อใจท่าน" ผมตอบ "แค่อย่าให้เขามายุ่งกับเราทั้งคู่ก็พอ ถ้ามันเกิดขึ้นล่ะก็...ตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที"

   "ปวดหัวกับพวกมึงฉิบหาย" เซียนทำหน้าเซ็ง "แล้วเรื่องสุดท้ายคือเรื่องอะไร"

   ผมไล่สบตาเพื่อนทั้งสามไปทีละคน

   "กูรู้แล้ว" หมูหันยกมือ "กล้ามันซึมเพราะนายท่านไม่ยอมเอา!"

   ตงกับเซียนหัวเราะก๊าก ส่วนผมใกล้จะถีบไอ้หมูหันตกเก้าอี้อยู่รอมร่อ

   "เห็นกูอยากขนาดนั้นเลยหรือไง" ผมบ่นอุบ ถึงจะอยากแต่ผมก็ให้นายท่านมันรู้คนเดียว

   แต่เพื่อนแม่งก็คือเพื่อน... "มึงก็น่าจะเป็นอย่างงั้นนะ" เซียนพูด

   "ฟาย"

   "สรุปคืออะไรวะ ถ้ามึงไม่รู้พวกกูก็ไม่รู้จะช่วยยังไงนะ"

   ผมมองหน้าเซียน ค่อยๆ คิดและเรียบเรียงคำพูดก่อนที่จะเอ่ย

   "กูกับนายท่านควงกันต่อหน้าสาธารณชนไม่ได้ว่ะ"

   เพื่อนทั้งสามคนมองหน้ากัน ขณะที่ผมนั้นทอดถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นมันใช่มากๆ เป็นปัญหาเล็กๆ ที่ผมเชื่อว่าถ้าไม่มีการเคลียร์...มันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต

   แต่จะเคลียร์ยังไงไหว...ทุกคนลองฟังดูเหตุผลของผมกับนายท่านดูนะครับ เดี๋ยวไอ้พวกเหี้ยนี่มันก็ถามเอง

   "ทำไมวะ" หมูหันถามเป็นคนแรก "เพราะเป็นชายรักชายเหรอ"

  "นั่นก็ส่วนหนึ่ง ไม่ดิ ส่วนใหญ่เลยมั้ง" มันคือสาเหตุหลักของเรื่องราวทั้งหลายทั้งมวลเลยล่ะ

   "นึกว่าเพราะมึงไม่ชอบซะอีก" เซียนเอ่ยบ้าง "เพราะถ้ามึงไม่ชอบ...นายท่านก็ไม่ผิดที่จะน้อยใจ"

   "ฟังกูก่อนดิ" ผมพยายามอธิบาย "กูรักนายท่านมาก กูภูมิใจจะตายเวลาที่กูได้ควงมัน แต่มึงอย่าลืมนะ กูกับมันเป็นผู้ชายเหมือนกันควงกันแต่เรื่องเล็กนั้นก็ยังถือว่าเป็นเรื่องเล็กอยู่ดี"

   "แล้วเรื่องใหญ่จริงๆ มันคืออะไรล่ะ"

   "เรื่องใหญ่ก็คือนายท่านมันเป็นเดือนมหา'ลัย เป็นลูกชายของคุณนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์ ซึ่งเจ้าของค่ายทำละครเอสเอ็นผู้ทรงอิทธิพลในวงการบันเทิง แล้วมันก็เป็นเจ้าของแฮชแท็กนายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ที่มีบ่าวไพร่ คนที่เป็นแฟนคลับของมันติดตามอยู่เยอะมากกกกกกก มากจนกูบรรยายไม่ไหว"

   เพื่อนทั้งสามของผมไม่มีใครกล้าแม้แต่ที่จะหายใจ

   "เรื่องชายรักชายถือว่าเล็กไปเลยใช่มั้ยล่ะ" ผมฟุบลงกับโต๊ะอย่างเหน็ดเหนื่อยใจ รู้ดีว่าปัญหานี้ยังไงนายท่านมันก็รู้ มันถึงไม่ยอมมานอนกับผมเพื่อที่จะคุยกัน ดีไม่ดีมันอาจจะกำลังคิดหาวิธีรับมืออยู่ ซึ่งผมไม่ชอบเลยที่เราทั้งคู่จะต้องห่างกัน "ถ้าเปิดเผยกับคนอื่นพวกมึงรู้ใช่มั้ยว่าจะมีอะไรตามมาบ้าง"

   "อืม พวกกูรู้" เซียนตอบแทนทุกคน

   "กูอยากจะบอกเหลือเกินว่าควงกูเลย ควงกูเลยเหอะ ใครจะมองกูไม่แมนก็ช่าง กูเลิกสนใจเหี้ยอะไรแบบนั้นตั้งนานแล้ว กูขอแค่มีมันอยู่ข้างๆ กูก็พอ กูต้องการแค่นั้น"

   "..."

   "แต่สภาพแวดล้อมอะไรหลายๆ อย่างทำให้เราสองคนทำงั้นไม่ได้ กูต้องการแบบนั้น แต่กูก็เข้าใจว่าเราสองคนทำตัวเหมือนคู่รักปกติไม่ได้จริงๆ"

   "มึงกับนายท่านควรคุยกันว่ะ" เซียนวิเคราะห์ "พวกมึงต้องคุยกันว่าจะเอายังไง จะกอดจูบลูบคลำในที่แจ้งได้มากน้อยแค่ไหน เอาที่มึงสองคนสะดวกกายสบายใจ อย่าให้ต้องผิดใจกัน"

   "ฟังความต้องการของนายท่านด้วย" ตงเอ่ยเสริม "เผื่ออะไรที่มึงไม่อยากทำมันจะกลายเป็นสิ่งที่นายท่านอยากทำ"

   "ถ้าไม่คุยให้มันตรงกันเดี๋ยวก็จะทะเลาะกันอีก" หมูหันเองก็มีส่วนร่วมด้วย

   "ตอนนี้นายท่านมันอาจจะกำลังคิดว่าที่มึงไม่อยากควงมันเพราะมันเป็นแฟนที่ไม่ดี แฟนที่ไม่น่าอวด อะไรทำนองนั้น" เซียนพูดต่อ "คนมันจะคิดยังไงก็ได้ เพราะงี้ไงมึงกับมันต้องคุยกัน"

   "อืม" เพื่อนของผมมันดูมีเหตุมีผลมาก "ก็คงต้องคุยนั่นแหละ อาจจะเป็นเย็นนี้"

   "เร็วๆ เลย อย่าปล่อยไว้นาน" หมูหันตบไหล่ผม

   เมื่อเราทั้งสี่ได้แก้ไขประเด็นปัญหาของผมแล้ว เราก็พากันออกมาจากห้องเรียน หลังจากนั้นเราก็ไปทานอาหารกลางวันร้านป้าปอย ร้านประจำของเด็กคณะเรารวมถึงเราด้วย

   จำได้กันใช่มั้ยว่าไกลฉิบหาย...แต่พวกเราก็ดั้นด้นไป

   ทุกวันนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าเพื่ออะไร









   ร้านป้าปอย

   สิ่งที่เซอร์ไพรส์ผมมากสุดๆ ก็คือนายท่าน อรุณกิตตินิวัฒน์อยู่ในร้านอาหารป้าปอยที่เต็มไปด้วยเด็กคณะเศรษฐศาสตร์
ผมแม่งดีใจฉิบหาย ดีใจปนตกตะลึง...คณะนิเทศกับร้านป้าปอยแม่งไกลกว่าคณะผมกับร้านป้าปอยอีกนะจะบอกให้ แต่นายท่านมันก็ยังมา...

   ผมรีบพุ่งไปยังโต๊ะของนายท่านกับเพื่อนๆ ก่อนที่มันจะรู้ตัวซะอีก

   "อ้าว" นายท่านดูตกใจไม่น้อยเหมือนกัน "วันนี้ก็มาทานที่นี่กันเหรอ"

   ทิมกับนุกทำสีหน้ายิ้มๆ มอบให้นายท่านทันที

   "เห็นมั้ย อยากเจอก็ได้เจอ"

   "ดวงสมพงศ์"

    ผมรู้สึกยินดีมากที่ได้เห็นแฟนทั้งตอนเช้าและก็ตอนกลางวัน ผมนั่งข้างมันทันที ข้างๆ ผมก็คือไอ้เซียนที่เจาะจงนั่งข้างไอ้น้องทิมโดยเฉพาะ เมื่อมีคนมานั่งรวมกันทั้งหมดเจ็ดคน โต๊ะเราจึงเป็นโต๊ะที่ใหญ่ที่สุดในร้าน

   ผมชอบในความบังเอิญนี้จึงได้แต่จ้องหน้านายท่านจนลืมไปเลยว่ามันเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเครียดมาตลอดทั้งทั้งเช้า

   "จ้องแบบนั้นเดี๋ยวมึงก็ท้องหรอกกล้า" เซียนขัด "รู้แล้วน่าว่าเป็นแฟนกัน"

   นายท่านส่งยิ้มให้ ส่วนผมหันมาสนใจเมนูอาหารแล้ว แม้จะยังกระอักกระอ่วน แต่ผมเชื่อว่ายังไงสถานการณ์ระหว่างเรามันต้องดีขึ้นแน่

   "ทำไงดี อีกสิบนาทีต้องกลับไปที่คณะแล้ว" นุกมองดูนาฬิกาแล้วมองดูนายท่านอย่างเกรงอกเกรงใจ

   "มีเรียนตอนเที่ยงครึ่งเหรอ" ผมถามคนข้างๆ

   "เปล่า รุ่นพี่นัดคุยน่ะ คุยทั้งชั้นปีเลย สงสัยมีกิจกรรม" นายท่านตอบ

   "อ๋อ อืม" ผมอดรู้สึกผิดหวังหน่อยๆ ไม่ได้ ใจผมไม่ได้คาดหวังอยู่แล้วว่าผมกับนายท่านจะมาเคลียร์ปัญหากันในร้านอาหารที่เต็มไปด้วยเสียงดังโหวกเหวก แต่ผมก็อยากอยู่กับมันนานกว่านี้

   เพิ่งคบกันได้ไม่กี่วันแท้ๆ แต่เวลาสวีตกลับมีแค่กระจึ๋งนึง

   ใครกันนะที่แกล้งผมกับนายท่าน...ทำไมต้องคอยหาเรื่องดราม่ามาให้ ผมแม่งไม่เข้าใจเลย (ยังคงสงสัยอย่างต่อเนื่อง)

   "ไปกินนมเปรี้ยวหน่อยมั้ย" นายท่านยกมือชี้มือไปที่ร้านตู้แช่อาม่า

   "เอาสิ" ถ้าผมมีหาง...หางของผมคงกระดิกแล้วล่ะ ผมรีบลุกเดินตามนายท่านออกไปท่ามกลางสายตาของมวลมนุษย์หลายสิบคู่ที่มองมา

   มีแต่เด็กคณะผมทั้งนั้น...แต่คนที่เรื่องราวของผมกับนายท่านจริงๆ มีแค่คนในโต๊ะที่ผมกับนายท่านเพิ่งจากมาเท่านั้นแหละ

   ร้านตู้แช่อาม่าเป็นร้านที่นักศึกษาที่นี่ต้องบริการตัวเองหนักมาก ทั้งหยิบเครื่องดื่มเอง จ่ายเอง และทอนเงินเอง โดยที่อาม่าเอาแต่โบกพัดในมือแล้วก็ยิ้มทักทายเหล่านักศึกษาที่มาซื้อ จากนั้นก็หันไปดูละครที่กำลังฉายในทีวี ท่านเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่สมัยมอเราก่อตั้งได้ไม่กี่ปี จนกระทั่งถึงตอนนี้...

   แม่งเป็นตำนานเหี้ยๆ

   นายท่านกับผมยิ้มทักทายอาม่าที่ยิ้มตอบ มันเอื้อมมือไปหยิบนมเปรี้ยวรสโปรดของผมมาทั้งหมดสองกล่องแล้วจัดการจ่ายตังค์ลงกล่อง (แน่นอนว่าอาม่าไม่แคร์ด้วยซ้ำ)

   "ขำดี" แฟนผมพึมพำถึงอาม่าที่ไม่รู้กำไรหดตดหายหรือเปล่า

   เรายืนอยู่หน้าร้าน...ดื่มนมเปรี้ยวในกล่องรสเหมือนกันไปพร้อมๆ กัน ผมเหลือบมองนายท่านที่สูงกว่าผม

   "วันนี้มึงดูรักกูจังแฮะ" นายท่านเอ่ยยิ้มๆ

   "กูมีเรื่องจะคุยกับมึง" ผมตอบ ตัดสินใจพูดมันออกไปเพราะไม่อยากอมพะนำอีกแล้ว "กูอยากสวีตกับมึงแล้ว ไม่อยากดราม่าอีกแล้ว...กูเจ็บ"

   คำพูดตรงๆ ของผมมันตรงเกินไปซะจนมันน่าขำ อาจเป็นเพราะน้ำเสียงของผมไม่ค่อยซีเรียสมั้ง แต่ผมหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ นะ

   "สิ่งที่กูอยากคุยกับมึงคือเรื่องการวางตัว"

   นายท่านหลุบสายตาลงต่ำ ดูเหมือนมันจะลุ้นกับเรื่องนี้อยู่มากเหมือนกัน

   "กูรู้ว่ามึงคิดมากอยู่ แต่มันอาจจะเป็นคนละประเด็นกับสิ่งที่กูคิดจริงๆ" ผมพูดต่อ "กูไม่ได้อายที่จะควงมึง มึงเป็นแฟนที่กูภูมิใจ แต่ยังไงเราก็ควงกันประเจิดประเจ้อมากไม่ได้เพราะยังไงเราก็เป็นผู้ชายทั้งคู่ มึงเข้าใจใช่มั้ย"

   ผมลุ้นกับสีหน้าของนายท่าน แทนที่มันจะทำสีหน้าดีขึ้นแต่กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

   ถ้าอย่างนั้นประเด็นที่มันคิดมากก็คงจะเป็น...

   "มันเป็นสิ่งที่มึงต้องอดทนหากมึงเป็นแฟนกับกู" นายท่านพูดในที่สุด นี่น่าจะเป็นปัญหาที่อยู่ในใจมันที่แท้จริง ไม่ใช่ปัญหาที่ผมเพิ่งอธิบายออกไป "ตอนกูรักมึงและก็จีบมึง กูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กูคิดแค่ว่ากูอยากได้คนนี้ อยากเป็นแฟนกับคนนี้ แต่พอเราทั้งคู่โตขึ้นแล้วก็ได้มาเป็นแฟนกันจริงๆ...มันทำให้กูรู้ว่าแม่งไม่ง่ายเลยว่ะ"

   ผมมองเข้าให้ลึกเข้าไปในดวงตาที่น่ามองของนายท่าน

   "กูเพิ่งรู้...ว่าคนที่จะมาคบกับกูแม่งต้องเจอกับอะไรบ้าง ตอนที่เราไปร้าน Tops และก็ตอนที่เราไปกินข้าวด้วยกันเมื่อวานทำให้กูเพิ่งคิดขึ้นมาได้" นายท่านถอนหายใจ "สิ่งที่กูกังวลก็คือกูกลัวว่ามึงจะทนไม่ไหวกับการเป็นเป้าสายตา เพราะกูเคารพการรักความเป็นส่วนตัวของมึงมาก ฉะนั้นจะเป็นไรมั้ยหากเราจะต้องหลบๆ ซ่อนๆ กันไปก่อน"

   ริมฝีปากของผมเผยอขึ้นมาเล็กน้อยอย่างตกใจเพราะคำพูดของนายท่าน ผมรู้ดีอยู่แล้วว่ายังไงเราทั้งคู่ก็ประเจิดประเจ้อไม่ได้ นายท่านมันเป็นคนดัง แน่นอนว่าต้องตกเป็นข่าวใหญ่แน่ๆ หากเรื่องของเราสองคนถูกแพร่งพรายออกไป

   จะเป็นแฟนกับนายท่านไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

   "กูทำเพื่อมึง กูเชื่อว่ามึงรักความเป็นส่วนตัว" ตอนนี้นายท่านแม่งทำไม่ได้แม้กระทั่งจับมือหรือลูบหัวผมด้วยซ้ำ "ขอเวลากูคิดก่อน ถ้าชัดเจนเกินไปกูกลัวมึงจะเดือดร้อน ส่วนกูอ่ะ...ไม่เป็นไรหรอก"

   ทำไมมันจะไม่เป็นไรวะ...ในสถานการณ์แบบนี้คนอย่างมันนั่นแหละที่จะโดนหนักกว่าผม

   ผมเข้าใจมันดีทุกอย่าง...มันกำลังเป็นห่วงผมอยู่ เป็นห่วงกลัวว่าผมจะถูกจับตามอง จากเด็กหนุ่มธรรมดากลายเป็นเด็กหนุ่มที่เป็นแฟนของลูกชายค่ายเอสเอ็น...ซึ่งเป็นอะไรที่จัดได้ว่าน่าอึดอัด

   ผมไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่นายท่านกำลังปกป้องผมให้อยู่ห่างจากความน่าอึดอัดนี้ ฉะนั้นผมจึงเคารพการกระทำและก็ความคิดของมัน

   "บ้า มึงต่างหากที่จะต้องได้รับผลกระทบมากกว่ากู"

   "..."

   "มึงห่วงตัวเองดีกว่า"

   แต่ให้ตายเถอะ...ทำไมข้างในมันหน่วงแปลกๆ อย่างนี้วะ

   "เราจะสวีตกันได้หรือยัง" นายท่านถาม แต่ผมรู้สึกเหมือนรำพึงกับตัวเองมากกว่า

   "ได้สิ" ผมตอบ "แต่แค่ในที่ของเรา...ตอนนี้เราทำกันได้แค่นั้นจริงๆ"

   การที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ภายใต้อะไรที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แล้วนี่มัน...เจ็บปวดอยู่เหมือนกันนะ










   เย็นวันนั้นนายท่านขับรถมารับผม

   ทันทีที่เราทั้งคู่อยู่ในรถ ผมก็เอียงศีรษะไปซบไหล่นายท่านทันที ขณะที่มันก็เอามือข้างที่ผมไม่ได้ซบมาลูบแก้มของผมเบาๆ

   "นี่ไงที่ของเรา" มันพูด "ฟิล์มกระจกรถมืดสุดๆ ไม่มีใครมองเห็น"

   ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มนายท่าน ใบหน้าของมันเป็นสีชมพูระเรื่อ

   "กูคิดมาตลอดเวลาที่กูเรียนเลย" ผมเริ่มพูด เพราะผมทำอย่างนั้นจริงๆ ไอ้แก๊งสามช่าคนบ้า RoV มันให้การยืนยันได้

   "คิดอะไรเหรอ"

   "มึงจะพากูไปขึ้นเขาหรือลงห้วย ยังไงกูก็ไปหมด กูอยู่ที่ไหนก็ได้ที่มีมึง"

   "มึงจะพูดอะไรเนี่ย" สีหน้าของนายท่านดูจะเขินกับคำพูดของผมอยู่หน่อยๆ

   "กูจะพูดว่า...กูยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ได้อยู่กับมึง ไม่ว่ากูจะอึดอัดหรือไม่สบายใจหรือจะรู้สึกแย่แค่ไหนก็ตาม ขอแค่กูได้อยู่กับมึง ได้รักมึง ได้ดูแลมึง...แค่นี้กูก็พอใจแล้ว" รู้สึกโล่งแฮะที่ได้พูดออกไป ตลอดทั้งบ่ายมานี่ผมอัดอั้นฉิบหาย

   นายท่านยิ้มกว้างก่อนจะขยับใบหน้าเข้ามาจูบปิดปากของผม

   ตอนที่มันผละออก...ผมได้ทำย้ำคำพูดเหล่านั้นของผมอีกครั้งด้วยการพูดเสริม

   "เพราะฉะนั้นถ้ามึงจะให้กูกับมึงคบกันแบบหลบๆ กูก็จะหลบ...แต่มึงต้องอยู่กับกูนะเข้าใจมั้ย"

   "กูไม่อยากไปไหนอยู่แล้ว" มือของนายท่านรั้งเอวของผมให้เข้าไปใกล้ ก่อนจะบดริมฝีปากของผมด้วยริมฝีปากของมัน "ดีใจจังเลยว่ะ"

   จูบของมันทำให้ผมรู้สึกวาบหวามทุกครั้ง ผมกอดคอนายท่านด้วยมือทั้งสองข้างเหมือนอย่างที่ผมเคยทำ ก่อนที่ศอกผมจะไปโดนแตรรถเสียงดังปี๊นเข้า

   "ฉิบหาย!" ผมสบถอย่างตกใจ นายท่านหัวเราะก่อนจะสตาร์ทรถ

   "ออกไปจากตรงนี้กันเถอะ"

   ผมหันไปมองคนข้างๆ เสียงของมันดูมีอะไรมากกว่าจะเป็นคำพูดธรรมดาๆ ผมใช้สายตาไล่ระดับมองดูจนกระทั่งหยุดอยู่ที่ตรงกลางระหว่างขาของนายท่าน

   เข้าใจได้ทันที...

   "อย่ามองสิ" มันขับรถไปพร้อมกับทำสีหน้าเก้อๆ "กูขับรถอยู่นะ เดี๋ยวก็พามึงตกคลองหรอก"

   สติหลุดง่ายๆ จริงๆ พ่อหนุ่มเอ๋ย นี่ถ้ามันไม่ได้ขับรถอยู่ผมคงแกล้งไปแล้ว...

   "ทำไมมึงต้องเป็นคนสติหลุดง่ายตอนขับรถด้วยนะ" ผมเผลอบ่นออกมา

   "ทำไมวะ"

   "ไม่งั้นกูคงจับแล้วก็ช่วยชักให้ไปแล้ว"

   นายท่านอ้าปากค้างเติ่ง สีหน้าตกตะลึงมากกว่าครั้งไหนๆ ยางอายของผมละลายหายไปหมดแล้วหากผมอยู่กับนายท่านเพียงแค่สองคน

   มันมีความสุข ทำไมผมจะไม่มีความสุขล่ะ...อะไรที่มันต้องการ ผมก็อยากจะให้ในสิ่งที่มันต้องการ นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าคนรักกัน

   "ไม่ต้องหรอก" นายท่านขยับขาเล็กน้อย ตรงส่วนนั้นของมันโป่งนูนอย่างเห็นได้ชัดภายใต้กางเกงสแลค

   "ทำไม" อดผิดหวังหน่อยๆ ไม่ได้แฮะ

   "เพราะใกล้จะถึงตึกเราแล้ว"









   "นุก ไอ้ท่านไม่รับสายว่ะ"

   "งั้นเราตีแบทกันสองคนก็ได้"

   "..."

   "ทำไมมึงไม่ชวนพี่เซียนมาด้วยล่ะ"

   "ทำไมต้องชวน"

   "สนิทกันไม่ใช่เหรอ"

   "ไม่ขนาดนั้น!"

   "แล้วจะเสียงดังทำไมว้า"








TBC*








ตอนนี้สั้นแต่ตอนหน้าเรือแล่นจ้า
เตรียมตัวเตรียมใจไว้น้า  :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 07-02-2018 13:45:27
ไปเลย ชวนพี่เซียนเลย

จะได้มีคู่ไหม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 07-02-2018 14:07:10
ตอนหน้าเตรียมตัว เสียเลือดหรอค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-02-2018 15:11:20
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 07-02-2018 15:39:09
มีใครพอจะรายงานสดจากตึกได้บ้างค่ะ  อยากเห็นคนสวีทกัน   อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 07-02-2018 16:26:04
ขอแบบถ่ายทอดสดจากหอบ้างได้มั้ยอ่ะ  ^^ ว่าแต่ตอนหน้าต้องเตรียมเลือดสำรองมั้ยเนี่ย 5555  :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 07-02-2018 17:27:03
                                                             :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: pajaree1202 ที่ 07-02-2018 17:34:13
เหมือนจะดี แต่ก้หน่วงๆอ่ะ  :jul1: :hao4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 07-02-2018 17:55:44
รอตอนต่อไปปปป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-02-2018 18:30:37
กว่าจะรักกันได้   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

รักกันได้ก็มามีปัญหาการควงกันในที่สาธารณะไม่ได้
แต่ทั้งสองตอนปัญหา เบื้องหลังก็มาจากแม่นายท่านอีกนั่นแหละ
นาสยท่าน กล้าหาญ   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-02-2018 19:00:06
 :z1:



 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 07-02-2018 19:29:14
ในที่สุดเขาก็เคลียร์ใจกันค่ะ ดีใจจจจ สวีตให้ชุ่มชื่นหัวใจกันหน่อย 555
รอเรือแล่นตอนหน้า 55
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 07-02-2018 20:02:14
เรือจะแล่นได้  ต้องมี "น้ำ" ก่อนนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sorn ที่ 07-02-2018 20:12:15
ขอเบอรนายหญิงกับปาวฝันหน่อย เดี๋ยวจัดการให้. อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 07-02-2018 20:29:36
เรื่องของสองคนเป็นเรื่องที่ต้องคุยกันนนาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 07-02-2018 20:30:49
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-02-2018 20:42:46
ตอนหน้ามีเรือแล่น  ขอเตรียมของก่อนแปป ยาดม พร้อม ยาลดความดัน พร้อม เสื่อ พร้อม   :a11:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 07-02-2018 21:24:54
ขอเตรียมอุปกรณ์แล่นเรือก่อนนะคร๊  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-02-2018 21:37:17
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 07-02-2018 21:47:24
ฮืออออออๆๆๆ ค้างงงงงง อยากอ่านต่อออ :ling1: :ling1: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 07-02-2018 21:55:06
แหมๆนายท่านนน ไปฝึกสกิลขับรถเพิ่มนะ เผื่อจะได้ฟินอะไรใหม่ๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 07-02-2018 22:03:24
กล้าหาญสมชื่อ อ่าๆ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-02-2018 22:14:01
กล้าหาญบอยที่แท้ทรู  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 07-02-2018 22:46:10
เข้าใจกันมาน่อยหนึ่งล่ะะะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 07-02-2018 23:01:03
รีบขึ้นตึกเลยจ้า... รอแอบฟังอยู่555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-02-2018 23:07:36
ถึงตึกของเราแล้วนี่หมายถึงหอพักที่อยู่กันใช่ไหมคะท่าน นี่ก็ลุ้นกลัวจะเอ้าดอร์กันจริงๆ ส่วนน้องทิมนั้นโวยวายทำไมคะลูก หืม เพื่อนนุกก็แค่ถามเฉยๆเอง  :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 07-02-2018 23:30:23
แอบสวีทละกันเนาะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 07-02-2018 23:31:45
สู้นะทั้งคู่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 08-02-2018 00:06:26
 :hao5:ตายไปกับตึกของนายท่านแล้วจ้าาาาาาาาา บรัยสสสสสสสสส5555555.
เราเข้าใจปัญหาคนหนึ่งดังมาก คนหนึ่งเงียบสุด มากก็ย่อมเกินปัญหาละ และมันจะผ่านไปปปปสูืค้าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-02-2018 00:10:15
ได้เปิดใจคุยบ้างก็ดี แต่ปัญหานี้น่าจะเรื้อรังและสร้างปัญหาต่อไปแน่นอน
กล้านี่มีความแม่บ้านภรรเมียที่ดี เข้าอกเข้าใจปั๋ว

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: animate ที่ 08-02-2018 02:31:53
ทำไมท่านต้องสติหลุดง่ายตอนขับรถด้วยนะ ทำไมๆๆๆๆๆ วันหลังพกสติมาเยอะๆนะท่าน 5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 08-02-2018 03:03:08
คุยแล้ว เข้าใจกันแล้ว
แต่ก้ยังอึดอัดอะ ฮือออ
มืดแปดด้านสุดด
รอฮีลต่อหน้าดีกว่า...TT
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-02-2018 06:15:08
หวายยยย หึหึ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-02-2018 08:57:06
งื้ออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-02-2018 09:25:47
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 08-02-2018 10:05:58
วี๊ดวิ้ววววววว
เขินอ่ะ ง๊อวววววว   :m25:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 08-02-2018 13:51:52
 :-[ รอตอนต่อไปจร้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 08-02-2018 16:09:46
หวานให้อิจฉากันไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 08-02-2018 17:24:56
แหนะะะะ นังกล้าาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-02-2018 18:51:28
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-02-2018 20:36:01
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-02-2018 21:34:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-02-2018 21:12:22
หมดดราม่าแล้ว :m11: ต่อไปก็หวานๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 10-02-2018 07:16:09
สงสารกล้า ยอมเป็นคนในความลับ แบบหลบซ่อน

กล้ากลัวนายท่านเดือดร้อน นายท่านกลัวกล้าทนไม่ไหว
ก็จะจับมือสู้ไปด้วยกันอยู่แล้วไง นายท่านต้องฟิตนะ
ทำกล้าคิดมากมาหลายวัน

นายท่านได้ทั้งใจ ทั้งตัวนะ แถมไม่ยอมปล่อย
ต้องดูแลกล้าให้ดีๆ ล่ะ

อยากตามไปตึกเราจะแย่แล้วค่ะ

แล้วทำไมต้องเสียงดังล่ะทิม 55555

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 10-02-2018 09:27:39
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 10-02-2018 09:41:33
ค้างงงงงง :ling1:
อยากอ่านตอนหน้าไวๆ แล้ววว :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-02-2018 09:38:36
เคลียร์กันแล้วเหรอ
เหมือนจะยังไม่เคลียร์เลยนะ
กล้าหาญ กล้าผิดประเด็นเปล่าหว่า
รอลุ้นกันต่อไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-02-2018 18:04:46





ตอนที่ 22
นายท่าน






   Naaytan_Lkh

   Story Ig : ภาพถ่ายท้องถนนตอนนั่งรถไปกับกล้าพร้อมแคปชั่นเป็นอีโมรูปหัวใจดวงเดียว

   ยอดวิวหลังจากอัพได้ห้านาที : 3485 views

   คอมเมนต์ผ่านทาง Direct message :

   Nooknick_Pyj : เชี่ยทิมชวนตีแบท
   Nooknick_Pyj : แต่มึงคงไปตีตูดพี่กล้าแทนแล้ว 555







   ห้องของกล้า ณ ตึก X

   กล้าเข้าไปในห้องของตัวเองก่อน ส่วนผมเป็นคนล็อกประตูห้องแล้วตามเข้าไปทีหลัง เจ้าของขาสั้นๆ เดินไปปิดม่านที่มีแดดส่องเข้ามา ผมฉวยโอกาสสวมกอดกล้าจากทางด้านหลัง

   "อื้อหือ" กล้าร้องลั่น "ไอ้นั่นมึงอ่ะ!"

   "ทำไม"

   "มัน..."

   ผมยิ้มกริ่มพร้อมเติมเต็มคำพูดของกล้า "มันพร้อมใช้งาน"

   กล้าพยายามยกมือปัดป้องแต่ผมก็ตระกองกอดและจูบมันอยู่ดี ท่าทางของมันตกใจที่จู่ๆ ผมก็รุกมันอย่างรวดเร็ว ที่จริงแล้วผมอยากจะทำอย่างว่ากับมันตั้งแต่ที่มันพูดจาถูกใจผมตอนอยู่บนรถแล้ว แต่เห็นทีว่าผมคงจะทำแบบนั้นไม่ได้

   เพราะถ้าทำอย่างนั้นล่ะก็...เราทั้งคู่ได้ลงไปอยู่ในคลองพร้อมๆ กันกับรถแน่ๆ คนตรงหน้าผมชอบทำให้ผมสติหลุดเสมอ ไม่ใช่เฉพาะตอนขับรถอย่างเดียวเท่านั้น...ตอนนี้ก็เช่นเดียวกัน

   กลิ่นของกล้าทำเอาผมหยุดดอมดมไม่ได้ จมูกของผมฝังลงอยู่ที่ซอกคอของกล้าขณะที่มันพยายามดันตัวผมออกไปอย่างไม่ค่อยมีเรี่ยวมีแรงเท่าไหร่ ผมทั้งจูบทั้งไซ้ทั้งลูบไล้ไปทั่วร่างของกล้าจนอีกฝ่ายเริ่มตื่นตกใจ

   "ใจเย็นๆ ได้มั้ย มึงจะเอาตรงนี้เลยเหรอ" แม้มันจะทั้งอึ้งและก็ทึ่ง แต่น้ำเสียงของมันก็ฟังดูเย้ายวนใจสำหรับผมอยู่ดี

   "ห้องก็ล็อกแล้ว ม่านก็ปิดหมดแล้ว" ผมกระซิบข้างหูกล้าพร้อมขบใบหูเล็กๆ นั้นเบาๆ ใช้ตัวเองดันคนตรงหน้าให้ทิ้งตัวลงบนโซฟาจากนั้นผมก็ใช้สารร่างของผมโถมเข้าใส่คนที่ผมรักคนนี้ "กูจะทำตรงไหนก็ได้"

   ให้ตายเถอะ ผมคิดถึงจะแย่...คิดถึงกลิ่น คิดถึงสัมผัส คิดถึงรสชาติที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้น ผมจูบอีกฝ่ายพร้อมใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดตักตวงความหวานให้หนำใจ กล้าครางนิดๆ ในลำคอพร้อมทั้งขยับกายบดเบียดใต้ร่างของผม ร้อนแรงจนผมใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

   มือของผมลูบไล้ร่างของกล้าไปทั่วอย่างไร้ทิศทางกำหนด สัมผัสของผมทำให้กล้าขยับตัวเข้ามาแนบชิดกับผมมากยิ่งขึ้น ผมรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ชนกันอยู่ของเราทั้งคู่ สิ่งนั้นทำให้ผมยิ้มระหว่างที่ปากของผมยังคงจูบกับปากของกล้าอยู่

   เราทั้งคู่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา แต่มันกำลังจะไร้ความหมายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อของกล้า ขณะที่มันเองก็ทำเช่นเดียวกัน เราต่างมือไม้สั่นอย่างตื่นเต้นราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกของเรา ผมเชื่อว่านั่นเป็นเพราะเราคิดถึงกัน เราอยากสัมผัสกันและกันให้มากกว่านี้เพื่อลบเลือนดราม่าต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาเป็นอุปสรรค

   กลิ่นของกล้ายังคงหอมอบอวลไปทั่วปลายจมูกผม เนื้อตัวเนียนละเอียดของกล้าที่อยู่ใต้ฝ่ามือของผมเป็นสิ่งที่กระตุ้นเร้าผม อยากให้ทุกอณูบนร่างของกล้าเป็นของผมทุกอย่างแม้กระทั่งปลายขน ผมอดส่งเสียงออกมาอย่างมีความสุขไม่ได้ ร่างของเราทั้งคู่บดเบียดกันราวกับไมต้องการแยกจากกันไปไหน แล้วนั่นก็คือสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมาก

   กล้าจับผมพลิกให้ไปนอนอยู่ที่ใต้ร่างทั้งๆ ที่กระดุมชุดนักศึกษาของผมยังถูกปลดไม่หมด ผมมองอีกฝ่ายอย่างตื่นตะลึง เพราะมือของกล้าเริ่มจัดการกับเป้ากางเกงสแลคของผมแล้ว

   "เฮ้ย" ผมเงยหน้าขึ้นมาดูพร้อมส่งเสียงประหลาดใจ

   สายตาของกล้าที่มองมาอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ ทำเอาผมไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก ได้แต่เผยอปากนิดๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อแต่ทว่าประทับใจอย่างไร้ซึ่งคำบรรยาย มือของกล้านวดคลึงส่วนโป่งนูนบนอันเดอร์แวร์ของผมอย่างหยอกเย้า ผมรู้สึกใจจะขาดแทบจะในทันที

   ไปเรียนอะไรแบบนี้มาจากใครเนี่ย...

   กล้ากำลังทรมานผม เรื่องนี้สามารถรับรู้ได้จากสิ่งที่มันกำลังสัมผัสอยู่ว่าเจ้านั่นของผมมันพร้อมที่จะใช้งานมานานแล้ว แต่มันก็ยังยั่วผม...ค่อยๆ จับ ค่อยๆ สัมผัสราวกับต้องการกลั่นแกล้ง ผมเผลอบีบไหล่กล้าเสียแน่นจนกล้าต้องหันมามองหน้าผม

   "อย่าแกล้งกูดิ" ผมโอดครวญ

   คนรักของผมยิ้มร่าก่อนจะค่อยๆ ถอดกางเกงของผมออกจนถึงแค่กลางต้นขา ส่วนนั้นของผมโดดเด่นเป็นสง่าอยู่กลางลำตัวของผม ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกเขินอายที่กล้าจ้องมองน้องชายผมเต็มๆ ตาในเวลากลางวันที่มีแสงสว่างขนาดนี้ ปกติแล้วกล้าเคยเห็นเจ้านี่เพียงแต่ในที่ที่แสงสลัว

   ผมเขินนิดๆ แต่กล้าก็ยังจ้องมองอยู่แบบนั้น

   "มันเป็นไง" ลองถามหยั่งเชิง "มันไม่โอเคเหรอ"

   กล้ายิ้มยั่วผมอีกแล้ว "โอเคดิ"

   "..."

   "ก็ใหญ่เหมือนเดิม"

   ผมแทบจะส่งเสียงครางหลังจากคำคำนั้นของกล้า หลังจากที่พูดเสร็จมือของคนรักของผมก็เริ่มเข้ามาสัมผัสน้องชายผมอย่างเนิบนาบเชื่องช้า นวดคลึงพร้อมรูดขึ้นลงช้าๆ จนผมต้องหาอะไรสักอย่างมาอยู่ในมือเพื่อที่จะฝังเล็บใส่มันอย่างต้องการระบายอารมณ์

   กล้าส่งสายตาพิฆาตความทะยานอยากของผมมาให้ จากนั้นก็ทำในสิ่งที่ผมฟินจนใจแทบขาด ปากของกล้าจัดการสิ่งนั้นของผมอย่างเต็มพื้นที่ โอบรอบส่วนปลายของผมเต็มๆ จนผมเผลอร้องออกมาอย่างมีความสุข

   ปลายลิ้นของกล้าตวัดไปทั่วส่วนของผมพร้อมเสียงแผลบพร้อมเสียงจ๊วบจ๊าบ กล้ารู้จังหวะจะโคนดีมากจนทำให้ผมต้องเผลอลูบไล้ไปทั่วศีรษะของคนรัก ส่วนนั้นของผมใกล้จะระเบิดออกมาทุกครั้งที่กล้าโลมเลียแทบจะทุกส่วนของมัน จนในที่สุดกล้าก็ใช้ปากโอบรอบน้องชายของผมอีกรอบ

   คราวนี้กล้าขยับศีรษะขึ้นลงเป็นจังหวะด้วย

   "อะ...อืม"

   มือของผมเผลอขยุ้มเส้นผมของกล้าอย่างต้องการที่ระบาย กล้าจะต้องรับรู้ว่ามันนั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์ขนาดไหน ศีรษะของผมเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ปล่อยให้ความคิดของผมไหลผ่านสัมผัสของกล้าที่ร้อนแรงและแผดเผาผม เสียงลิ้นที่โลมเลียกับส่วนนั้นของผมดังก้องอยู่ในหู จังหวะที่กล้าพยายามช่วยให้ผมไปถึงฝั่งฝันนั้นช่างทำได้ดีอย่างรู้ใจจนผมอดคิดไม่ได้ว่าผมดีใจฉิบหายที่ผมเลือกคนคนนี้มาเป็นแฟน

   คนอะไรวะแม่งโคตรน่าหลงใหล...ยิ่งผมรู้ว่ากล้ากำลังขยับศีรษะขึ้นลงเพื่อให้ผมมีความสุข ผมก็ยิ่งหลงกล้าเสียจนโงหัวแทบไม่ขึ้น

   รู้สึกรักมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายร้อยเท่า

   "เป็นไง" กล้าเอ่ยถาม ริมฝีปากของกล้ายังคงคลอเคลียส่วนนั้นของผมไม่ห่าง

   "ใกล้ไม่ไหวแล้วว่ะ" ผมสารภาพเสียงแหบแห้ง "มึงดีฉิบหาย"

   "เพราะกูรักมึงไงที่รัก"

   การแสดงความรักในรูปแบบนี้ทำให้เราทั้งคู่รู้ว่าเราต่างหลงใหลกันและกันมากเพียงใด ผมรู้สึกได้ว่าผมอยู่ใกล้ชิดกับกล้ามากขึ้น ระหว่างเราไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้อีกต่อไป

   ผมไม่ต้องเสียเวลาถามกล้า...เพราะมันทำให้ผมได้เห็นแล้วว่ามันรักผม การที่มันบอกคนอื่นว่ามันแมนนักแมนหนาแต่มันกลับแสดงความรักกับผมอย่างยกให้ผมอยู่เหนือมันขึ้นไปอีก ผมเชื่อแล้วว่ากล้านั้นรักผมมากจริงๆ

   "เอาไง" กล้าผละออกจากส่วนนั้นของผมที่แข็งเป็นท่อน พร้อมใช้งานและพร้อมปลดปล่อยได้ทุกเมื่อ อดเสียดายนิดๆ ไม่ได้ที่ปากของกล้าเป็นอิสระ หลุดออกจากน้องชายของผมที่ทั้งรักกล้าและหลงกล้า "อยากเสร็จแบบไหน"

   ผมชะงักค้างตัวแข็งทื่อ

   "ในปากกู...หรือในตัวกู"

   กล้าเขินนิดๆ ที่เอ่ยปากถามผม แต่นั่นทำให้ผมรู้สึกดีมากจนอยากลุกขึ้นไปจูบให้รางวัล

   ครืด ครืด

   โทรศัพท์ของกล้าที่อยู่บนโต๊ะหน้าโซฟากำลังสั่นระรัว ให้ตายสิวะ ใครทักอะไรมาตอนนี้ ผมที่อยู่ใกล้กว่าหยิบโทรศัพท์ของกล้าขึ้นมาดู

   Tepsianxx : กำลังจะขึ้นไปเล่นเกมห้องมึง
   Tepsianxx : อีกยี่สิบนาทีถึง
   Tepsianxx : อยากทำอะไรให้รีบทำนะจ๊ะ รักนะ จุ๊บๆ


   "Damn it!" ผมอดสบถออกมาไม่ได้

   "เหี้ยเซียนเหรอ" กล้าร้องอย่างไม่อยากจะเชื่อ ผมพยักหน้าแทนคำตอบ จากนั้นก็ลุกขึ้นเพื่อโอบตัวของกล้าให้เข้ามาหา กล้ายังนั่งคร่อมผมอยู่ ส่วนนั้นของกล้ายังไม่ได้โผล่พ้นออกมาจากอันเดอร์แวร์เลย

   ผมรีบเร่งปลดกางเกงของกล้าออกไปจนท่อนล่างของกล้าไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น ทีนี้กล้าก็น่าจะรู้คำตอบแล้วว่าผมอยากเสร็จในรูปแบบไหน

   "มันใกล้ถึงแล้ว กูว่าคงใช้เวลาไม่นาน" ริมฝีปากของผมจูบกล้าอย่างดูดดื่มก่อนจะรีบลุกจากโซฟาพร้อมทั้งปลดกางเกงตัวเองออกให้หมดด้วย

   "ไปไหน"

   "รีบไปเอาเจลกับถุงยางน่ะสิ"

   ผมหาสิ่งเหล่านั้นเจอภายในเวลาไม่กี่วินาที กล้าเดินตามผมมาอย่างเอ๋อๆ จนผมมองอย่างเอ็นดู ตัวเล็กๆ ของกล้าน่าตีตราเป็นเจ้าของฉิบหาย แล้วผมก็กำลังจะทำสิ่งนั้นในไม่ช้า

   "ใช้มือค้ำพนักโซฟาไว้เบ่บี๋" ทำไมเราต้องรีบขนาดนี้ด้วยวะ

   "เบ่บี๋เหี้ยไร"

   "ไม่น่ารักเหรอ หรือมึงชอบคำว่าที่รักล่ะ" ผมถามพร้อมบีบเจลไปทั่วมือ นิ้วของผมสองสามนิ้วเริ่มสอดแทรกเข้าตรงส่วนนั้นของกล้า นวดคลึงพร้อมกับขยับเค้นไปมาอย่างหยอกเย้า ไม่ลืมที่จะกระซิบเสียงแผ่วเพื่อถามย้ำ "ตอบมาสิครับ"

   "ฮึก" กล้าร้องเพราะแรงของนิ้วผม "แบบไหนก็ได้ แล้วแต่มึง"

   "ไหวนะ"

   "ไหว...อยู่แล้วล่ะ"

   ผมจัดการให้ถุงยางอนามัยหุ้มส่วนนั้นของผมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจับลำตัวของกล้าให้มาแนบชิดติดกับตัวผมโดยที่มือของกล้ายังค้ำพนักโซฟาอยู่

   มือของผมเริ่มขยับไปนวดส่วนนั้นของกล้าจนกล้าส่งเสียงครางในลำคอ ใบหน้าของผมเอียงเข้าไปซุกไซ้ที่พวงแก้มขาวจนผมมองเห็นว่ากล้ากำลังหลับตาพริ้มพร้อมกับกัดริมฝีปากตามแรงขยับของมือผม

   เซ็กซี่ขยี้ใจ...เหมือนอย่างเคย

   "กูใกล้จะทนไม่ได้แล้วนะ" เสียงของผมหื่นกามถึงขีดสุด

   "ก็เอาเลยสิ...มึงรออะไรอยู่" กล้าเองก็หื่นไม่แพ้กัน

   ผมใช้มืออีกข้างจับตรงนั้นของผมพร้อมๆ กับค่อยสอดมันเข้าไปในจุดที่เต็มไปด้วยเจลหล่อลื่นของกล้าที่ผมได้จัดการเอาไว้

   "รักมึงนะ" คำพูดของผมดังขึ้นหลังจากที่มันเข้าไปจนเกือบสุด

   "ฮึกกก" ลมหายใจของกล้าส่งเสียงดังมากยิ่งขึ้น

   "รักมึง" ผมกระแทกช้าๆ หนึ่งที

   "..."

   "รักมึง" จากนั้นผมก็กระแทกอีกหนึ่งที

   กล้าไม่มีแรงแม้กระทั่งจะร้องตอบเพราะต้องต่อสู้กับมือของผมจากทางด้านหน้าและเจ้านั่นของผมจากทางด้านหลัง คำบอกรักของผมดังขึ้นอีกหลายต่อหลายครั้งจนกล้าเองก็เผลอบอกรักผมตอบกลับมาเหมือนกัน

   เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังขึ้นไปทั่วห้อง มือข้างหนึ่งของผมนวดคลึงส่วนนั้นของกล้าขึ้นลงเป็นจังหวะให้รับกับการกระแทกของผม ส่วนมืออีกข้างผมลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเนียนละเอียด ใบหน้าของผมตอนนี้คงลามกเต็มที่ แต่คนที่อยู่ใต้ร่างของผมนี่เป็นอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกปรารถนาได้ไม่สิ้นสุดจริงๆ

   ผมหอบกระชั้น มือข้างที่ไม่ได้ช่วยกล้าเริ่มจับแค่บั้นเอวของกล้าเพียงอย่างเดียวแล้ว เริ่มกระแทกหนักขณะที่กล้าเองก็เริ่มร้องครางเสียงดังลั่นมากยิ่งขึ้น

   "แม่ง...มึงแซ่บฉิบ"

   ผมเอ่ยปากชมกล้าเป็นครั้งที่ล้าน...ส่วนนั้นของมันบีบผมพร้อมตอดรัดผมเสียจนผมรู้สึกทรมานหากไม่ได้ปลดปล่อย

   "กูใกล้แล้ว..."

   ก่อนจะขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้ามีความคิดอะไรบางอย่างแวบเข้ามาอยู่ในหัว

   เราทั้งคู่มียังไม่ได้ถอดชุดนักศึกษาท่อนบนเลย

   ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะได้มาทำที่กลางห้อง...แต่มันก็ทำไปแล้ว








   ไม่กี่นาทีถัดมาพวกพี่ๆ เพื่อนของกล้าก็มานั่งกันอยู่บนโซฟา

   ผมเป็นคนเก็บกวาดทุกอย่างเองทั้งหมด เพราะเซ็กส์แบบด่วนๆ ของเราตอนที่กล้าค้ำพนักโซฟาอยู่นั้นดูดพลังงานของกล้าไปจนหมด ตอนนี้เราทั้งคู่นั่งอยู่ข้างกันที่เก้าอี้นวมตัวใหญ่ข้างๆ โซฟาตัวนั้นโดยที่ผมนั่งอยู่บนพนักแขนเราทั้งคู่มองเพื่อนๆ ของกล้าบนที่ที่เราเพิ่งจะมีอะไรกันด้วยสายตาผิดปกติ แต่เพื่อนๆ ของกล้าพวกนี้ไม่ได้สนใจจะจับผิดอะไร

   ผมฉุดมือของกล้าให้ลุกขึ้น เพราะผมจะเป็นฝ่ายเข้าไปนั่งแล้วให้กล้ามานั่งตรงที่ว่างกลางหว่างขาของผมแทน

   "เหี้ยกล้าดูหมดแรงฉิบหาย" พี่เซียนหัวเราะ "พวกกูไม่ได้มากวนอะไรใช่มั้ย"

   เราทั้งคู่ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น ผมที่เพิ่งมีความสุขมาได้แต่ยิ้มกับจัดการเส้นผมที่ปรกหน้าปรกตาของกล้า เส้นผมเหล่านี้ชุ่มเหงื่อนิดๆ มันเป็นหลักฐานชิ้นดีที่แสดงให้เห็นว่าเราทั้งคู่เพิ่งผ่านกิจกรรมสุดเร่าร้อนกันมา

   การกระทำของผมทำเอาพวกพี่ๆ เพื่อนของกล้าแสดงสีหน้าหมั่นไส้แทบจะในทันที

   "ดูไอ้กล้าสิ อยู่กับแฟนแม่งโคตรง่อย" ผมจำได้ว่าพี่เซียนชอบกัดกล้าบ่อยมากกว่าทุกคน แต่พี่เขาก็สนิทกันกล้ามากกว่าใครทั้งหมด

   "กูไม่ได้ง่อย" กล้าเถียงเสียงเบา มันนิ่งมากจนแทบจะกลายเป็นตุ๊กตาให้ผมเล่นไปซะฉิบ

   "มาเล่นเกมกันเถอะครับ" ผมช่วยชีวิตกล้าด้วยการเบี่ยงเบนความสนใจ

   "เอาสิ" พี่เซียนเห็นด้วย จากนั้นทุกคนก็เริ่มเปิดเกม RoV

   "กูไปพักนะ" กล้าทำท่าจะขอเข้าไปนอนพักผ่อนในห้อง

   "ไม่ได้" พี่ตงร้อง "มึงไม่อยู่เดี๋ยวนายท่านมันก็เล่นได้ไม่ดีหรอก"

   "พวกมึงห่วงกูบ้างมั้ยเนี่ย" กล้าอดที่จะบ่นไม่ได้

   "มึงนอนตรงนี้ได้" ผมกระซิบบอกกล้า "ตัวกูสบายกว่าเตียงอีกนะ"

   พี่เซียนพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่โก่งคออ้วก ผมได้แต่ยิ้มเบาๆ ส่วนกล้าก็เริ่มมีใจเอนเอียงมาทางอยากพิงตัวผมมากกว่าทิ้งตัวนอนลงบนเตียงของตัวเองแล้วตอนนี้

   มีแฟนตัวเล็กมันมีข้อดีอย่างงี้นี่เอง ผมใช้คำว่าเตี้ยไม่ได้ครับ เพราะเดี๋ยวเจ้าตัวจะด่าผมเอา

   กล้าเริ่มผล็อยหลับแทบจะในทันที ส่วนผมกับพี่ๆ ก็กำลังจะกดเข้าไปเล่น ทว่าเสียงเคาะประตูดังขึ้นก็ดังขึ้นมาซะก่อน

   "เพื่อนมึงมาหรือเปล่า" ผมจับได้นิดๆ ว่าพี่เซียนแอบตั้งความหวังไว้กับคำถามนี้

   เสียใจที่ผมต้องตัดความหวังนั้นของพี่เซียน "ทิมกับนุกไม่ได้มาที่นี่ครับวันนี้"

   "ถ้างั้นใครมาวะ"

   พี่หมูหันเดินไปที่ประตูพร้อมส่องผ่านตาแมว

   "ไอ้เชน"

   คิ้วของผมกระตุกทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น ผมไม่ได้ยินชื่อนี้นานแล้วหลังจากผ่านพ้นช่วงกิจกรรมรับน้องของมหา'ลัย แต่ผมก็อดหงุดหงิดในใจไม่ได้อยู่ดี ทำไมไอ้พี่ปีสองคณะวิศวฯ คนนี้ถึงได้เคาะประตูห้องกล้าอย่างไม่มีความเกรงอกเกรงใจอะไรเลย

   ผมหน้าบึ้งตึงจนเพื่อนๆ ของกล้าสังเกตได้

   "กล้าหลับแล้วครับ ผมไม่อยากลุกหนีไปไหน" เสียงแข็งๆ ของผมทำเอาพี่ๆ ถึงกับเงียบ

   พี่เซียนเริ่มส่งสัญญาณให้พี่หมูหันด้วยการทำมือตัดฉับไปที่คอคล้ายกับบอกว่าอย่าให้พี่เชนเข้ามาในห้องนี้ พี่หมูหันจึงพยักหน้าทำตามแล้วโผล่ใบหน้าออกไปเพื่อบอกให้พี่เชนว่าเราไม่สะดวกต้อนรับอย่างยิ่ง

   สายตาของผมมองไปที่พี่เซียน ผมยังคงจำได้อยู่ว่ากล้าเคยถ่ายรูปคู่ชวนคิดกับไอ้พี่เชนลงไอจีชนัทดอทเอนจิเนียร์สี่สิบสองอะไรนั่น (กูก็เสือกจำได้ไปอีก) ลึกๆ ในใจผมค่อนข้างเชื่อว่านี่น่าจะเป็นแผนเรียกร้องให้ผมความสนใจกล้าจากพี่เซียน เพราะมันไม่ดูเป็นกล้าเอาเสียเลย

   พี่หมูหันคุยกับไอ้พี่เชนอยู่นานจนในที่สุดพี่เขาก็กลับมา

   "มึงบอกไปว่าอะไร" พี่ตงถาม

   "กูบอกว่ากูกับมึงสองคนแอบมาแดกสุกี้ในห้องไอ้กล้าตอนที่ไอ้กล้าไม่อยู่"

   "หา" ทุกคนยกเว้นกล้าส่งเสียงไม่เข้าใจพร้อมกัน

   "แบบนั้นมันเนียนที่ไหน เดี๋ยวไอ้เชนแม่งก็มาขอกินด้วย"

   "กูว่ามันคงไม่แดกสุกี้อ่ะ" พี่หมูหันยักไหล่ให้พี่ตง

   "มันไม่สงสัยเหรอว่ากล้าหายไปไหน"

   พี่หมูหันยักไหล่ "มันไม่ได้ถามเลย"

   ดีแล้ว...ผมเพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนี้นี่เองว่าผมโอบรอบตัวกล้าเหมือนเด็กหวงของ ทั้งๆ ที่ไม่จำเป็นต้องทำต่อหน้าเพื่อนๆ ของกล้าก็ได้

   "เอาล่ะ เราจะเริ่มเล่นเกมได้หรือยัง" พี่เซียนกระแอม ผมพยักหน้าก่อนจะกดเข้าเกมอีกรอบ สังเกตดูว่าคนที่ออนไลน์อยู่นั้นมีชื่อไอ้ทิมอยู่ด้วย

   ตอนนั้นพี่เซียนก็เริ่มชวนผมแล้ว

   "ขาดอีกคนหนึ่ง ผมชวนทิมด้วยได้มั้ย" ผมลองถามหยั่งเชิงคนที่โดนแซวว่ากำลังจีบไอ้ทิมอยู่

   "มันไม่ยอมให้ทิมอยู่ทีมเดียวกับมันหรอก ทิมมันเล่นอ่อนนี่" พี่หมูหันพูดไปเรื่อย

   "กูพูดแบบนั้นที่ไหน กูด่ามันแค่เกมนั้นเกมเดียวเท่านั้นไอ้บ้า"

   ผมยักยิ้มมุมปาก ก่อนจะกดชวนทิมเข้ามาเล่นด้วย ในที่สุดทีม 'กล้าหัว...' (ขออนุญาตละไว้ เดี๋ยวแฟนแม่งว่า) ก็ได้เล่นพร้อมกันครบอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาสักที

   ตอนที่เข้าเกม ผมเห็นไอ้ทิมพิมพ์ข้อความพร้อมกับเลือกฮีโร่ที่เป็นแทงค์ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่รองรับแรงมือแรงตีนจากทีมฝั่งตรงข้ามเนื่องจากมีเลือดมากมายมหาศาล แต่มีพลังโจมตีน้อยมาก อีกทั้งยังทำแต้มคิลอีกฝ่ายได้น้อยอีกด้วย

   ตำแหน่งแทงค์เป็นตำแหน่งประจำของพี่เซียนเขา

   Tim_Gy ผมจะเล่นแทงค์

   ผมที่กดเลือกฮีโร่ตำแหน่งนักฆ่าแอสซาซินเสร็จ (Murad เจ้าเดิมนั่นแหละ) จึงได้เหลือบไปมองดูพี่เซียนว่ามีปฏิกิริยายังไง ผมเห็นมือพี่เขาสั่นเล็กน้อย แต่เขาก็ตัดสินใจเลือกฮีโร่ที่เป็นตำแหน่งไฟต์เตอร์แทนที่จะเป็นแทงค์เหมือนเดิม

   งานตามใจก็มา...

   พี่ตงกับพี่หมูหันเล่นตำแหน่งแคร์รี่ (โจมตีระยะไกล) และตำแหน่งเมจ (โจมตีด้วยพลังเวทย์) ตามลำดับ ทั้งคู่มองดูพี่เซียนอย่างประหลาดใจนิดๆ เพราะปกติแล้วพี่เซียนไม่ค่อยเล่นตำแหน่งไฟต์เตอร์เท่าไหร่

   Tepsianxx ได้ กูจะปกป้องมึงเอง

   ผมหลุดขำพรวดหลังจากที่เห็นข้อความที่พี่เซียนพิมพ์ พี่ตงกับพี่หมูหันส่งเสียงดังแทบจะในทันที

   "ไอ้สัด แทงค์ต่างหากที่ต้องปกป้องเรา" พี่ตงร้อง

   "ก็คนมันจะจีบอ่ะนะ" พี่หมูหันร้องตาม

   พี่เซียนยักไหล่ไม่สนใจ ในที่สุดพวกเราทั้งห้าคนก็เข้าไปในเกมจนได้ ระหว่างที่รอโหลด พวกเรานัดกันเสร็จสรรพว่าใครจะไปยืนอยู่จุดไหนของแมพบ้าง ผมได้แต่ฟังเพราะตำแหน่งผมมันต้องเดินเหินไปทั่วอยู่แล้ว

   กล้าหลับสนิทแถมยังพิงตัวมาที่ผมเต็มๆ ซึ่งผมใช้มือทั้งสองข้างที่จะเล่นเกมอยู่แล้วโอบกล้าอยู่กลายๆ หากกล้าลืมตาตื่นขึ้นมาก็คงจะเห็นจอเกมในมือผมแบบเต็มๆ ผมดมศีรษะกล้าสลับกับจุ๊บไปที่ขมับระหว่างรอเข้าเกม

   ที่จริงผมทำแบบนั้นทุกๆ สิบวินาทีเลยมั้ง

   คนอะไรว้ามีเหงื่ออยู่แท้ๆ แต่ก็ยังหอมอยู่ได้...

   "ท่าน มึงต้องปกป้องไอ้ทิมนะ" พี่เซียนหันมาพูดตอนเกมเริ่ม "กูดูคนเดียวไม่ไหว มึงกับกูเล่นสายบู๊ต้องช่วยกัน"

   ผมหลุดขำ "ครับ จะพยายาม"

   ตลอดทั้งเกมคนที่ก่นด่ามากที่สุดเห็นจะเป็นไอ้ทิม มันเปิดไมค์พร้อมกับโวยวายเนื่องจากฟอร์มการเล่นของพี่เซียนในวันนี้นั้นตกถึงขีดสุด

   [พี่เซียน มาทำไมวะ ผมเลือดเยอะ ผมสู้ไหว]

   ฝั่งเราไม่มีใครเปิดไมค์สักคน ทุกคนได้แต่คุยกันซึ่งๆ หน้า แต่คำพูดเหล่านั้นของทิมทุกคนได้ยินเต็มๆ

   [ไปช่วยคนเลือดน้อยอย่างพี่หมูหันนู่น]

   คิดว่าพี่เซียนจะฟังมั้ยครับ พี่หมูหันตายแล้วตายอีก ส่วนพี่เซียนก็ตายไปหลายรอบเพราะไปรับมือรับตีนแทนตำแหน่งแทงค์

   [พี่เซียน ตัวติดผมเกินไปเปล่า]

   [เฮ้ยยย ไปช่วยพี่ตงดิ]

   [เล่นอะไรของพี่เนี่ย]

   ผมเริ่มทำใจไว้แล้วล่ะว่าทีมจะแพ้ แต่ผมก็พยายามเล่นอย่างสุดความสามารถ ตอนท้ายเกมที่พวกเราจะต้องรวมตัวกันต่อสู้ ตำแหน่งไฟต์เตอร์อย่างพี่เซียนกลับไปยืนอยู่หน้าตำแหน่งแทงค์ ทำให้พี่เซียนโดนทีมตรงข้ามรุมฆ่าตายภายในเวลาไม่ถึงห้าวินาที

   "ไอ้บ้าเอ๊ย!" พี่ตงโวยวาย "เล่นห่าอะไรของมึง"

   "ทิมมันไม่ตาย มึงเห็นมั้ย" ยังจะทำหน้าภูมิใจอีก

   "แต่มึงตายไง แล้วมึงก็เป็นไฟต์เตอร์ ไอ้ท่านคนเดียวจะไหวได้ไง"

   อีกไม่กี่วินาทีถัดมา...ผมได้ทำการแสดงอะไรบางอย่างให้พี่ตงได้เห็น

   Murad mega kill

   ผมฆ่าทีมตรงข้ามเรียบทุกคนจนพี่ตงต้องอ้าปากค้าง ในที่สุดทีมเราก็ชนะท่ามกลางการเล่นอย่างทุลักทุเลของพี่เซียน

   แน่นอนว่าไลน์กรุ๊ปกลุ่ม 'กล้าหัว...' มีข้อความจากไอ้ทิมเด้งขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย

   Tim_Gy : วันหลังอย่าด่าผมเล่นไม่เก่งอีกนะแบบนี้
   Tim_Gy : ผมเป็นแทงค์ ไม่ต้องมาปกป้องผมหรอก


   พี่หมูหันกับพี่ตงก็เริ่มด่าทอพี่เซียนเหมือนกัน

   Mr. Moohan : แม่งโคตรบ้า บอกห่าอะไรไม่ทำสักอย่าง
   Tongmongmiawkue : มันอยากปกป้องมึงอย่างเดียวเลย
   Tepsianxx : มึงเล่นแทงค์เก่งนะ...


   หมายความว่ายังไง ต่อไปนี้ทีมเราจะมีแทงค์สองคนแล้วเหรอ

   Tepsianxx : แต่ให้กูเล่นแทงค์เถอะ กูจะได้ปกป้องมึงได้อย่างเต็มๆ

   นี่พี่เขากำลังพูดถึงเกมอยู่ถูกมั้ยครับ

   Tim_Gy : ผมเล่นพอใช้ได้แค่ตำแหน่งแทงค์ครับ

   เรื่องนี้พี่เซียนก็น่าจะรู้ ถ้าไอ้เชี่ยทิมเล่นตำแหน่งอื่นมีแต่เจ๊งกับเจ๊งไม่ต่างอะไรจากกล้า (รายนั้นเล่นไม่ได้เลยครับ เจ๊งแทบทุกตำแหน่ง) ตอนที่มันเล่นตำแหน่งนักฆ่า มันถึงได้โดนพี่เซียนว่าในเกมจนเป็นเรื่องกันถึงขนาดนั้นไง

   ว่าแต่...ทำไมเราต้องมาถกประเด็นเรื่องเกมกันอย่างจริงจังแบบนี้วะครับ

   Naaytan_Lkh : งั้นทีมเรามีแทงค์สองคนไปเลย
   Naaytan_Lkh : ผมจะฆ่าให้เอง


   ผมเห็นพี่เซียนพิมพ์ตอบอย่างรวดเร็ว

   Tepsianxx : งั้นให้ทิมเล่นแทงค์ กูเล่นไฟต์เตอร์

   "เหยดโด้" พี่ตงร้องแซว "ตกลงยังไง จีบหรือไม่จีบไหนว่ามาดูดิ๊"

   พี่เซียนกระแอม วางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ วางมาดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ผมมองพี่เซียนอย่างจับผิด จนกระทั่งพี่เขาแพ้สายตาของผม

   "กูไม่รู้" พี่เขาตอบ "รู้แค่ว่ากูไม่ชอบโดนมันเมิน"

   "อยากให้เขาสนใจมึงว่างั้น" พี่หมูหันเอ่ยบ้าง

   พี่เซียนไม่ตอบ ผมก็เลยเอ่ยแทรกแทน "ช่วงนี้คนที่ชื่อพี่หมอไตเติ้ลอะไรไม่รู้นั่นรุกไอ้ทิมหนักมากครับ ผมกับนุกโคตรตกใจเลย"

   "ว่าไงนะ" พี่เซียนหันมาถาม

   ผมไม่กล้าขยับตัวมากเพราะกล้ายังคงหลับอยู่ในอ้อมแขน "ไปดูไอจีไอ้ทิมสิครับ พี่หมอเขามาเมนต์ให้ทุกรูปเลย"

   "ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบรุกอีก เดี๋ยวก็ไม่ได้น้องหรอก" พี่ตงเลิกคิ้ว

   "กู..."

   พี่เซียนเริ่มพูดไม่ออกแล้ว ผมกับเพื่อนๆ ของกล้าคนอื่นได้แต่ทำหน้ายิ้มๆ ที่จริงผมก็ไม่รู้หรอกว่าพี่หมอไตเติ้ลคนนั้นจะรุกไอ้ทิมมากขนาดไหน แต่ผมได้ยินชื่อนี้จากปากไอ้ทิมทุกวัน มันก็แค่เล่าให้ฟังว่าพี่หมอคนนี้พยายามจีบมันหนักมาก มันก็ปฏิเสธไม่ค่อยจะเป็นซะด้วยเพราะพี่เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร

   ทีนี้มันก็ต้องขึ้นอยู่กับพี่เซียนคนเดียวแล้วว่าจะเอายังไง...







[ มีต่อนะคะ ]




หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 21 หน้า 43 07/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-02-2018 18:05:02





   เวลา 22.30 น.

   เสียงขยับตัวเบาๆ ของคนข้างตัวทำให้ผมที่กำลังนอนมองหน้ามันอยู่ถึงกับตกใจเล็กน้อย กล้าหลับลึกมากจนผมได้อุ้มกล้ามานอนที่เตียง ตอนนี้เพื่อนๆ ของกล้าต่างแยกย้ายกันกลับไปหมดแล้ว

   "เฮ้ย" กล้าร้อง "ทำไมกูมาอยู่ตรงนี้ได้"

   "กูก็อุ้มเข้ามาน่ะสิ" ผมตอบเบาๆ

   "มึงไม่ปลุกกูล่ะ"

   "ก็เห็นมึงหลับสบายอยู่ เลยไม่อยากกวนอ่ะ"

   กล้าเปลี่ยนเป็นพลิกตัวมานอนจ้องหน้าผมแทน

   "เกมเป็นไงบ้าง"

   "เกือบไม่รอด" ผมยิ้ม "พี่เซียนไม่มีสมาธิเล่นเพราะทิม ลองเล่นอีกหลายๆ ตาก็ลงท้ายอีหรอบเดิม"

   "แม่งเอ๊ย กูพลาดได้ยังไง อยากล้อมันฉิบ"

   "เอาไว้ล้อวันหลังเถอะ รับรองหลังจากนี้ได้ล้อพี่เซียนสนุกแน่ๆ" ผมมองดูกล้าก่อนจะถาม "อาบน้ำหน่อยมั้ย"

   "คงต้องเป็นอย่างนั้น" กล้าลุกขึ้นก่อนจะฉุดมือผมให้ลุกขึ้นด้วย "อ้าว นี่มึงอาบน้ำแล้วเหรอ"

   "เดือนมหา'ลัยจะนอนทั้งๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำไม่ได้หรอกนะ" ผมพูดเล่นไปอย่างนั้นเอง

   "โธ่เอ๊ยยย มึงไม่ยอมปลุกกูอ่ะ"

   ผมปลดกระดุมชุดนอน "แต่กูอาบเป็นเพื่อนมึงอีกครั้งได้"

   กล้าหยุดชะงักก่อนที่จะมองหน้าผม เราสองคนสบตากันโดยมีความหมายลึกๆ แฝงอยู่ในนั้น เมื่อกล้าหลุบสายตาลงต่ำเพื่อมองตรงกลางระหว่างขาของผม...กล้าก็น่ารู้เหตุผลของผม

   "หื่นจริ๊ง"

   ผมคว้าร่างของอีกฝ่ายมากอดก่าย "ได้มั้ยล่ะ" เสียงของผมออดอ้อนเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

   "บอกว่าไม่ยอมได้ด้วยเหรอวะ" กล้าเอ่ยแล้วฉุดมือผมขึ้นเพื่อดึงมือไปยังห้องน้ำพร้อมกัน 

   เสียงน้ำไหลดังสลับกับเสียงร่างกายบดเบียดเป็นจังหวะ ทั้งส่วนบนทั้งส่วนล่าง ทั้งปากทั้งลิ้นทั้งช่องเชื่อมต่อที่นำพาให้ผมกับกล้าเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วขึ้นสวรรค์ กล้าได้ช่วยผมแบบเมื่อตอนกลางวันอีกรอบจนไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้ว่าผมมีความสุขมากมายแค่ไหน

   "อีกนิดกูคงย้ายมาห้องนี้แน่" ผมเอ่ย "กูอยากมีอะไรกับมึงทั้งวี่ทั้งวัน"

   "ทำไมมึงไม่รีบย้ายมาเร็วๆ ล่ะวะ มึงรออะไรอยู่ไม่ทราบ"

   "..."

   "แต่ถ้าทำทุกวัน...มึงจะไม่เบื่อเหรอวะ"

   "กูจะเบื่อได้ยังไง"

   "..."

   "กูรักมึงมาจะสี่ปีแล้วนะ ถ้ากูเบื่อกูคงบ้าอ่ะ"

   "อย่าเบื่อกูเลย" อีกฝ่ายออดอ้อนผม บดเบียดร่างกายเข้ามาใกล้ผมทั้งๆ ที่เราอยู่ใต้ฝักบัวที่น้ำยังคงไหลอยู่ จะให้ผมอดรนทนได้ยังไงไหว "กูจะเป็นแฟนที่ดี...เป็นคู่นอนที่ดี"

   "แม่ง ดูใช้คำ" ผมจูบปิดปากกล้าแม้ใบหน้าของเราทั้งคู่จะเปียก "เป็นอะไรก็ได้แค่อยู่กับกูไปเรื่อยๆ ก็พอ"

   ก่อนที่เราจะเริ่มกิจกรรมกันอีกรอบ...ผมได้สลัดเรื่องราวที่น่าเคร่งเครียดระหว่างเราสองคนทิ้งไปทั้งหมด ปล่อยกายปล่อยใจให้ลอยไปกับความสุขสมที่กล้ามอบให้และผมเองก็มอบให้กล้าด้วย

   เราทั้งคู่ยังคงอยู่แต่ในห้องน้ำ สลับที่จากตรงนั้นตรงนี้ไปเรื่อยอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่ายและเหน็ดเหนื่อย น้ำจากฝักบัวถูกเปิดแล้วปิดอยู่เรื่อยเพราะเสร็จปุ๊บเราก็ต้องทำความสะอาดปั๊บ จากนั้นเราก็เริ่มกันใหม่อีกครั้งเพราะกล้าชอบพูดให้ผมปรารถนาอยู่เรื่อย

   ผมเองก็เหมือนกัน คำพูดของผม การกระทำของผม รวมไปถึงสีหน้าท่าทางของผมที่แสดงออกต่อหน้ากล้า ทำให้กล้ารู้สึกปรารถนาผมเช่นเดียวกัน ผมแค่อยากอยู่กับกล้า อยากสัมผัสกล้าไปเรื่อยๆ แบบนี้วนไปตลอดทั้งคืน ความรู้สึกของผมก็คือผมไม่อยากหลุดออกจากกล้าไปไหนเลยแม้แต่วินาทีเดียว

   นี่มันรอบที่เท่าไหร่แล้วนะ ผมไม่ได้นับแล้วแฮะ

   การอาบน้ำของเราในคืนนี้นั้นจึงเป็นการอาบน้ำที่ยาวนานที่สุดในชีวิต ทว่ากลับมีความสุขที่สุดในชีวิตเช่นเดียวกัน






   
   "ทิม..."

   [สัดนายท่าน...นี่ตีสามแล้ว กูจะนอน]

   "ทำยังไงกูกับกล้าถึงจะได้รักกันตลอดไป"

   [หา ดราม่าอีกแล้วเหรอ]

   "ไม่ใช่"

   [แล้วไป]

   "คู่กูดราม่าบ่อยขนาดนั้นเลยหรือไง"

   [อาจจะเรียกว่าช่วงปรับตัว]

   "..."

   [ความรักมันขึ้นอยู่กับคนสองคนเว้ย]

   "..."

   [กูเชื่อว่ามึงกับพี่เขาจะรักกันตลอดไป]

   "..."

   [มึงเกิดมาเพื่อรักพี่กล้าคนเดียว]

   "จริงเหรอ"

   [กูรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ]

   "ทำไมกูเขิน"





TBC*





วงวารทิม
รอวันที่นายท่านจะต้องมาฟังทิมเพ้อบ้างนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 11-02-2018 18:20:37
รักกันต้องสู้ไปด้วยกันนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 11-02-2018 18:27:06
ฮือตลกพี่เซียน กูจะปกป้องมึงเอง55555 ไฟต์เตอร์จะปกป้องแทงค์เอง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-02-2018 18:52:11
โอยๆ.........ดีต่อใจ จริงๆ   :mew1: :mew1: :mew1:

นายท่าน กล้า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ต่างฝ่ายต่างปราถนากันไม่หยุดหย่อน
อย่างนี้ ใช้น้ำเปลือง ค่าน้ำสูงแน่ๆเดิอนนี้

เทพเซียน ยอมอ่อนให้ทิมสุดๆอย่างไร้สติจริงๆ  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 11-02-2018 18:59:31
์NC ที่ร้อนแรงทั้งเรื่องแล้วมั้งเนี่ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 11-02-2018 19:28:13
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-02-2018 19:33:25
หูยยยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 11-02-2018 19:47:59
นายท่ายกับกล้าหาญเป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะจะหวานก็ไม่หวานเลี่ยนอ่านไปสนุกดีค่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-02-2018 19:50:05
วัยรุ่นเนี่ยแรงดีจังเลยเนอะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 11-02-2018 20:05:46
โอ้ย พี่เซียน เป็นหนักขนาดนี้ ก็รีบ ๆ จีบน้องเถอะจ้า 555
มัวแต่ลีลา เดี๋ยวก็ต้องมานั่งหึงฟิวส์ขาดอีกหรอก น้องทิมเนื้อหอมนะ อย่าลืม
ส่วนพี่เชน เราว่าพี่หมูหันต้องรับผิดชอบในฐานะที่ชักจูงพี่เชนมายุ่งกับพี่กล้านะ > <
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 11-02-2018 20:43:19
เซียนคือหนักแล้วโว้ยยย ไปจีบๆกันซะ ส่วนกล้าหาญบอยของเรานั้นยั่วหลัวมากก ยั่วเว่อร์ เอาใจหลัวรัวๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 11-02-2018 20:56:24
โอ้ยยถ้าเจอแบบพี่เซียนเราคงมีเปิดไมค์ด่าเหมือนกันอะ
จะปกป้องน้องก้ออกของแท้งไปให้หมดเลยยย ละเจาะเกราะมาอันเดียวพอ
ฮืออออ อยากเข้าไปแจกแบบนั้นน น้องจะหัวร้อนและลืมปลื้มใจค่ะ555
นายท่านกับกล้าคือแซ่บมากกก ฮอตมากกก ฮืออ ไฟลุกเลย
ได้หลับได้นอนกันบ้างมั้ยย
โทรหาทิมตีสามนี่รือกล้าพึ่งหลับไปสินะ
มาราทอนเหลือเกินค่ะคุณขา//มือทาบอก
ไม่ดราม่า รักกันขนาดนี้ยังไงก้น้องผ่านไปได้ค่ะ
เพราะทั้งคู่รู้แล้วว่าการไม่มีอีกคนอยู่ในชีวิตมันทรมานขนาดไหน
ถ้าไม่อยากกลับไปเป็นแบบนั้น ก้ต้องจับมือกันแน่นๆเนอะ
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 11-02-2018 21:10:44
ชอบคู่กล้ากับท่าน อยากอ่านคู่ของเซียนจัง พี่เค้ก  :L2: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-02-2018 21:12:13
พี่เทพเซียนถ้ายังมาแค่นี้ระวังนกนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 11-02-2018 21:26:35
ชอบคำว่างานตามใจ
พี่เซียนตามใจจริงงงงง

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 11-02-2018 21:38:54
ขำพี่เซียนนน 5555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 11-02-2018 21:51:24
55555555555555555555 พี่เซี่ยน :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-02-2018 21:55:23
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 11-02-2018 22:06:26
นายท่านคือดีอะชอบๆๆๆๆ :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-02-2018 22:27:35
ขำเทพเซียน 55555 รีบๆจีบนะ เดี๋ยวคนอื่นคาบไปกินหรอก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-02-2018 22:56:18
รบกวนของโปรไฟล์พี่หมอไตเติ้ลด่วน   o11
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: marsmarseiei ที่ 11-02-2018 23:35:13
เป็นกำลังใจให้พี่เทพเซียนนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-02-2018 23:41:58
เกลียดตอนท้าย สลิดจิง5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 11-02-2018 23:54:31
เหมือน ๆ จะได้กลิ่นมาม่ามาล่ะเนี่ยะ...ลางสังหรณ์!!! :mew5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-02-2018 00:00:46
 :pighaun: ซับเลือดแป้บ ร้อนแรงกันจีๆ กล้าสาดเสน่ห์ใส่นายท่านไม่หยุดอานุภาพทำลายล้างสูงมากด้วย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-02-2018 00:12:51
เอาใจช่วยทุกคู่น้า~ ตอนนี้เขินๆฟินๆ  -///-
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 12-02-2018 00:50:41
ตอนนี้นี่มัน.. :pighaun:
กล้าแซ่บได้ใจเจ้มาก ชอบบบ
ตลกเทพเซียน 555 ทั้งนายท่านทั้งเซียนนี่อวยเมียหนักมาก 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 12-02-2018 01:38:03
ชอบโมเม้นท์ที่หลับอยู่ในอ้อมแขนจังเลย งื้ออออออ เขินนนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 12-02-2018 05:46:33
อะหืมมมมม....   กล้าร้อนแรงมาก  คือแบบรู้เลยว่าทำไมท่านถึงได้หลงกล้าขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 12-02-2018 06:12:43
ืข้างห้องน้องกล้ายังมีชีวิตอยู่มั้ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-02-2018 08:04:58
สู้นะกล้า&ท่าน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-02-2018 08:34:25
หื่นพอกัน :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 12-02-2018 10:35:34
ทั้งรักทั้งหลง เชอะอิจฉา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-02-2018 11:53:45
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-02-2018 17:56:15
เราเป็นทิมคงระเหี่ยใจมาก ทั้งตอนเล่นเกมและการที่เพื่อนทักมาตอนตีสาม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 12-02-2018 20:01:45
โอ๊ยๆ หัวใจ เขาแสดงความรักกันขนาดนี้~~~
พี่เซียน จะทำอะไรก็ไวๆหน่อยนะคะ รอแซว 555
และก็รอทิมมาเพ้อกับท่านบ้าง อิอิ
ชอบหมูหันมาก อยากให้หมูหันมีคู่ รอติดตาม 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 12-02-2018 23:36:48
เกิดมาเพื่อรักกล้าคนเดียว. สุดยอด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 12-02-2018 23:57:21
อย่าดราม่ามากนะะขอล่ะ กำลังฟินกันนี่ใจบางนะ :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 13-02-2018 00:01:50
 :man1:

 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 13-02-2018 05:02:39
ไม่ไหวแล้วววว ทำไมกล้าหาญบอยร้ายแบบนี้
ถึงกับต้องไร้เรี่ยวแรง เพราะความน่ารักของกล้าเองเลย
ชอบความยอมเพื่อรัก ชอบโมเมนท์นอนซบอก

นายท่านคนฟินแห่งคำ่คืน แบบสลบไม่ลง
นายท่านอย่าถามทิมว่าทำไง อย่าก่อกวนทิมตอนตีสาม 555
นายท่านต้องทำเองนะ เพื่อนได้แค่ชง และรอปลอบ

จ๊ะ พี่เซียนคนดี แค่ไม่อยากถูกเมินค่ะ
เรียกร้องความสนใจมาก ให้ทิมว่าก็ยอม


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 13-02-2018 10:53:02
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 13-02-2018 21:04:58
วัยรุ่นนี่แข็งแรงจังเนอะ :-[ พี่เซียนถ้าไม่จีบมีนกนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: caramel ที่ 13-02-2018 21:29:58
นายท่านกับกล้านี่หื่นพอกันเลย  :m25:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 13-02-2018 22:03:19
สงสารทิม ความต้องตื่นมาฟังเพื่อนเพ้อตอนตีสาม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 20-02-2018 15:01:36
 คุณเค้กกกกกกกกกกกกกกกกก เอ่ก เอ่ก เอ่กกกกกกกกก   (ปล.เรียกสุดเสียงจนเอิ่มมมมม)  กลับมาอัพด่วน เค้าคิดถึงน้องกล้า น้องท่าน น้องเทพเซียน น้องทิม  และทุกๆ น้องเลยอ่ะ T T    :sad4: :sad4: :sad4: :impress3: :impress3: :impress3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Shineyyy ที่ 20-02-2018 18:18:49
สนุกมาก ลุ้นทุกตอน o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-02-2018 00:06:41
เพิ้งนึกได้ว่ายังไม่ได้อ่านตอนล่าสุด อื้อหืออ คู่นี้นี่มันหื่นพอกันจริงๆ แต่ก็ชอบนะคุณเค้กบรรยายได้ถึงความเซ็กซี่มาก ส่วนพี่เทพเซียน xx นั้นก็รุกได้แล้วนะคะรออยู่นั่นแหละ ชอบเขาก็ไปจีบเขาค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 21-02-2018 02:00:20
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 22 หน้า 45 11/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 22-02-2018 14:52:37





ตอนที่ 23
เซียน






   'ท่าน'

   'ว่าไง'

   'คนที่ตามตูดพี่กล้าต้อยๆ นั่นใครวะ'

   'อ๋อ พี่เซียนน่ะ เพื่อนสนิทกล้า'

   'ทำไมชอบมองกูแปลกๆ'

   'ยังไงวะ'

   'มองกูเหมือนเคยเห็นหน้ากูมาก่อน แต่ไม่ยอมมาทัก'

   'มึงคิดไปเองน่า'

   'เออ กูคงคิดไปเองนั่นแหละ'

   '...'

   'นั่นไง มองหน้ากูอีกแล้ว'









   ผมแม่งเป็นอะไรของผมกันวะ

   ผมเคยเห็นไอ้เด็กที่ชื่อทิมมานาน ยอมรับก็ได้ว่าผมชอบมองมัน แต่ผมไม่ได้ชอบมันนะครับ ที่ผมชอบมองก็เพราะว่าสำหรับผมแล้วมันเป็นผู้ชายที่น่ามองที่สุด มันเป็นผู้ชายคนแรกที่มักจะเข้ามาอยู่ในสายตาของผมเสมอไม่ว่ามันจะอยู่ไกลแค่ไหน ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยมองผู้ชายมาก่อนเลย

   นั่นคือความจริงที่ผมรู้ดีกับตัวเองแต่ผมไม่ยอมเปิดเผยเรื่องนี้ให้กับใครได้รับรู้ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทผมอย่างไอ้เหี้ยกล้า

   หากจะถามว่าทำไมผมถึงชอบมอง ผมตอบได้อย่างทันทีเลยว่า...ผมไม่รู้!

   ทุกวันนี้ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้ สถานะของผมกับมันเรียกได้ว่าห่างกันสุดๆ เพราะมีเพื่อนสนิทที่เป็นแฟนกันแต่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ผมกับมันคุยกันน้อยครั้งมากๆ เราทักทายกันและกันเสมอแต่มันก็แค่ผิวเผิน เพิ่งได้เข้ามาอยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้นเมื่อนายท่านกับกล้าเริ่มกลับมาเจอกันอีกครั้งนี่แหละ

   สองคนนั้นกลับมาเจอกัน ทำให้ผมกับมันก็กลับมาเจอกันอีกครั้งด้วย หลังจากที่เจอมันครั้งแรกที่ใต้ตึกนิเทศฯ ผมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม...ชอบมองมันเหมือนเดิม

   ผมโคตรนึกเสียใจที่ผมได้พูดถึงการพูดชื่อไอจีของทิมไปอย่างนั้น เรื่องนั้นอาจจะทำให้ทิมมองผมไปในแง่ลบก็ได้ แม้ว่าเราสองคนจะปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ผมก็ยังรู้สึกผิดนิดๆ อยู่ดี

   เมื่อคืนผมลองโทรชวนมันออกไปหาอะไรกิน แต่คงดึกเกินไปมั้ง ทิมมันก็เลยปฏิเสธผม ผมไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกเพราะไม่ได้ตั้งความหวังอะไรด้วยซ้ำว่ามันจะไปด้วย ถ้ามันไปกับผมมันก็คงเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์อีกเรื่องหนึ่งที่ผมจะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำอย่างดีนั่นแหละ

   ขอวนกลับไปที่บรรทัดแรกอีกครั้งหนึ่ง

   ผมแม่งเป็นอะไรของผมกันวะ!

   "วันนี้ตอนบ่ายไม่มีเรียนนี่" วันศุกร์ที่แสนจะสุขีกำลังเริ่มต้นขึ้น ผมทักไอ้กล้าที่เดินมาเรียนด้วยสภาพเหมือนอีกนิดก็ปลิว เมื่อคืนแม่งโดนเชี่ยท่านจัดหนักมาชัวร์ๆ "ไปนิเทศฯ กันเปล่า"

   เพื่อนผมลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูด "ไปทำไมวะ"

   "อ้าว มึงไม่ไปหาแฟนมึงเหรอ"

   "กูหมายถึงมึงอ่ะ...มึงไปทำไม"

   ผมเงียบกริบเพราะผมให้คำตอบมันไม่ได้ ปกติแล้วผมไม่ใช่มนุษย์ที่สงบปากสงบคำเช่นนี้ ฉะนั้นผมจึงโดนไอ้กล้าหรี่ตามองอย่างจับผิด

   "หมูหันกับตงมันเล่าให้ฟังมา" เริ่มมาแบบนี้แปลว่าอีกนิดกูคงโดนล้อชัวร์ๆ "มึงเล่น RoV กากลงไปมากเพราะมัวแต่ปกป้องฮีโร่ในเกมของทิม"

   "มัวแต่นอนกกผัวอยู่ก็เลยไม่รู้เรื่องอะไรงั้นสิ" วิธีการเอาตัวรอดคือชิงแซะเพื่อนก่อน

   "สาดดด" กล้าโวยทุกครั้งเวลาที่ผมพูดอะไรที่มันดูไม่แมน "ออกหน้าออกตาเกินไปแล้วนะมึงอ่ะ"   

   "กูออกหน้าออกตาอะไรวะ"

   "มึงชอบน้องมันใช่มั้ย"

   "เปล่า" ผมตอบทันควันแต่เสียงที่ตอบแม่งโคตรจะดังผิดปกติ

   "หรือแค่สนใจเหรอ"

   "ก็..."

   "แสดงว่าสนใจ" กล้าสรุปเอาเอง "มึงต้องสู้หน่อยนะ ทิมอาจจะดูเป็นคนเฟรนด์ลี่ แต่มึงอย่าลืมว่ามันเป็นลูกเต้าเหล่าใคร"

   มึงกำลังให้กำลังใจกูอยู่หรือกำลังพูดจาตัดกำลังใจวะ...

   "กูไม่ได้ชอบ แค่ไม่ชอบให้มันสนใจคนอื่นแล้วเมินกู กูอยากให้มันสนใจแค่กูคนเดียว"

   กล้าเลิกคิ้วราวกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดนั้นเป็นสิ่งที่ฟังดูตลก

   "นั่นน่ะนะที่เรียกว่าไม่ชอบ" มันหัวเราะ "แป๊บ เดี๋ยวกูลองถามเชี่ยหมูหันกับเชี่ยตงดู"

   "ถามอะไรวะ"

   กล้าไม่ตอบคำถามผมแต่มองไปยังเพื่อนทั้งสองผู้ที่เพิ่งซื้ออาหารเช้าแล้วก็กำลังทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เรา กล้าส่งยิ้มให้ผมอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเริ่มเปิดประเด็น

   "กูถามพวกมึงหน่อย"

   "มีอะไรเหรอ"

   "นายท่านไม่เอา?"

   "ของนายท่านเล็ก?"

   "หรือว่าถุงยางหมด?"

   ผมขำคำพูดของตงกับหมูหันมากแต่ไม่กล้าออกตัวแรงเพราะกลัวว่ากล้ามันจะไม่ปราณีผมในสิ่งที่มันกำลังจะถาม เพื่อนผมคนนี้นี่มันก็ไม่คิดจะเขินหรือแก้ตัวอะไรเลย อาจเป็นเพราะมันมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่รักกันล่ะมั้ง ผมกับคนอื่นๆ ที่ล้อก็ไม่คิดจะล้อให้มันเขินอาย แค่ล้อเพราะสนุกปากเท่านั้น...และก็อิจฉาด้วยส่วนหนึ่ง

   กล้ามันเป็นคนมีคู่อ่ะนะ จะไม่ให้คนโสดอย่างพวกผมล้อเลียนได้ยังไงไหว

   "สรุปจะถามอะไร" ตงเลิกแกล้งไอ้กล้าเพราะเห็นมันหน้าหงิก

   "มีไอ้เหี้ยคนหนึ่ง" กล้าทำเป็นเล่าอย่างออกรสชาติ ให้ผมเดานะ...ไอ้เหี้ยที่ว่านั่นน่าจะเป็นผมเองนี่แหละ "มันยังงงๆ อยู่ว่ามันรู้สึกยังไงกับน้องคนหนึ่ง"

   "ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นยังไงกับน้องล่ะ" หมูหันกินไปด้วยถามไปด้วย

   "มันบอกมันไม่ได้ชอบ แต่มันอยากให้น้องสนใจมันแค่คนเดียว ไม่อยากให้สนใจคนอื่น"

   "ห่าน แบบนั้นเรียกว่าชอบแล้ว"

   "มองจากดาวอังคารก็ยังรู้เลยว่ามันชอบ"

   "องค์การนาซ่าก็ยังพากันคอนเฟิร์มอ่ะ"

   ผมตัวชาไม่กล้าขยับไปไหนทั้งสิ้น แต่ผมจะไม่ยอมให้กล้ามันชนะผมหรอก เห็นมันทำหน้าเหนือกว่าด้วยสีหน้าที่โคตรน่าถีบแบบนั้นแล้วผมก็ยิ่งรู้สึกอยากจับหน้าขาวๆ ของมันดมรักแร้ผมซะ

   นี่ผมชอบไอ้ทิมจริงๆ เหรอวะ

   บ้า...แม่งง่ายไปเปล่า จู่ๆ จะให้ผมรู้สึกชอบเลยเนี่ยนะ ไม่จริงน่า ผมก็แค่ชอบมองหน้ามันเฉยๆ เท่านั้นแหละ ผมจะไปชอบคนอย่างมันได้ยังไง 

   ผมคิดว่าผมต้องคิดทบทวนกับตัวเองดีๆ หน่อยแล้วว่าผมจะเอายังไงกันแน่ ผมจะเก่งแต่เรื่องไอ้กล้าไม่ได้ ผมต้องเก่งเรื่องของตัวเองด้วย

   เห็นทีผมจะไปคณะนิเทศฯ บ่ายนี้ ส่วนไอ้กล้ามันจะไม่ไปก็เรื่องของมัน...











   ตอนบ่าย ณ คณะนิเทศศาสตร์

   คิดว่าไอ้กล้ามันมามั้ยครับ...

   มันมาจนได้ครับผม!

   ขึ้นชื่อว่าคณะนิเทศฯ ไม่ว่าอยู่ไกลจนใกล้จะถึงสวรรค์ชั้นฟ้าขนาดไหนยังไงไอ้เหี้ยกล้ามันก็มา เนื่องจากแฟนมันเรียนอยู่ที่นี่ ผมเองก็พลอยได้กุศลผลบุญ แทนที่จะมาที่นี่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายแต่ผมกลับมีเพื่อนมาที่คณะนิเทศฯ นี้ด้วย

   ผู้ชายอยู่ด้วยกันเยอะๆ มันมักจะมีออร่า อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัวของผมเอง แม้ว่าวันนี้ผมกับกล้าจะมากันแค่สองคน แต่ผมก็เชื่อว่าเราทั้งคู่มีออร่ามากพอ

   อย่างน้อยก็คงทำให้ทิมหันมามองได้ก็แล้วกัน

   ...อาจจะไม่ได้มองเพราะออร่า แต่มองเพราะผมมากับไอ้กล้า แฟนเพื่อนรักของมันแทน

   นั่นมันก็เรียกว่ามองเหมือนกัน ผมไม่ถือ!

   "ถามหน่อยนะ มึงมาทำไม" กล้าเอ่ยหลังจากที่เราเงียบอยู่นาน เราเลือกที่จะนั่งตรงม้านั่งที่มองเห็นตึกคณะนิเทศฯ ชัดเจน "กูมาอ่ะไม่แปลกหรอก แต่มึงอ่ะแปลก"

   "กูมาพิสูจน์อะไรสักอย่าง"

   "พิสูจน์ไรวะ"

   "กูมีเรื่องจะถามหน่อย" แทนที่ผมจะตอบ ผมกลับยิงคำถามไปที่เพื่อนผมแทน "ก่อนที่มึงจะชอบไอ้ท่าน มึงรู้สึกยังไงก่อนวะ"

   จู่ๆ ไอ้กล้าก็หน้าแดงขึ้นมาซะอย่างนั้น "ถามอะไรอย่างนั้น"

   "มึงเขินคำถามกูเนี่ยนะ เขินช้าไปหน่อยมั้ย" ผมอดแขวะไม่ได้ "กูรู้เรื่องของมึงกับนายท่านทุกเรื่อง มึงไม่ต้องเขิน มึงพูดมา"

   ไอ้กล้าทำหน้าตำหนิผมแบบไม่จริงจัง "ก็...ไม่รู้ว่ะ"

   ชาตินี้ผมจะได้คำตอบมั้ยเนี่ย

   "ตอนแรกกูก็แค่คิดว่าไอ้นี่มันหล่อดี แต่หลังๆ กูก็เริ่มรู้สึกว่าอยากเห็นหน้ามันทุกๆ วัน...มันหายไปวันหนึ่งนี่ทำเอากูแทบบ้าอ่ะ"

   "เออ กูจำได้" ผมนึกไปถึงความหลัง "มึงเพ้อสัดๆ เลยวันนั้น ตอนเรียนพละมึงนึกว่าลูกวอลเลย์ฯ เป็นลูกบาสฯ อ่ะ โคตรฮา"

   "กูตอบมึงแล้ว มึงตอบกูได้หรือยัง"

   "หืม..." โดนสวนกลับแล้วไงกู

   "มึงมาที่นี่ทำไมไอ้สาด"

   ผมเอานิ้วมือนวดขมับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ "กูงงว่ากูรู้สึกยังไงกับไอ้ทิม"

   "..." อีกฝ่ายมองผมด้วยสายตาเย็นชาไร้อารมณ์

   "ทำไมวะ ก็กูสงสัยนี่"

   "มึงเคยเห็นกูเล่น RoV กับนายท่านมั้ย"

   ผมส่ายหน้า...ปกติแล้วไอ้กล้ามักจะโดนไล่ไม่ให้อยู่ในทีมกล้าหัวจวยกับพวกผม แต่ดูเหมือนนายท่านมันคงอยากจะเอาใจแฟนอยู่เหมือนกันเพราะรู้ว่ากล้ามันก็อยากเล่นในบางครั้ง

   สองคนนี้คงแอบไปเล่นด้วยกันมาตอนที่ผมไม่รู้นั่นแหละ

   "กูอยู่ไกลจากมันมากแค่ไหนมันก็วิ่งตามมาปกป้องกูได้" กล้าเล่าให้ฟัง "บางครั้งก็เอาตัวเองเข้าไปขวางเพื่อที่จะตายแทนกู..."
ผมถลึงตาเมื่อได้ยิน...

   "มันบอกว่าจากที่เคยเล่นพอใช้ได้กับพวกมึง พอมาเล่นกับกูกับกลายเป็นเล่นไม่ได้เลย มันไม่มีสมาธิเพราะมัวแต่เป็นห่วงกู กลัวว่ากูจะโดนทีมตรงข้ามฆ่าตาย"

   "..."

   "เหมือนที่มึงทำกับทิมป่ะ" เพื่อนผมได้ทีก็แหย่ผมใหญ่

   "กูคิดว่ากูแค่รู้สึกผิดที่เคยด่ามันเรื่องเกมอ่ะ ก็เลยเล่นกับมันดีๆ"

   "ไอ้สัด เกมนี้ไม่ใช่เกมแข่งการปกป้องนะเว้ย...เล่นดีๆ ของมึงคือสนแต่ทิม ไม่สนอย่างอื่นในเกมเลย จำได้ว่าแม่งเละเทะฉิบหาย พาทีมแพ้แล้วแพ้อีกไม่ใช่เหรอ"

   "มีเรื่องแปลกอีกเรื่องหนึ่งนะ"

   "..."

   "กูไม่เครียดเลยที่พาทีมแพ้ แต่กูดีใจที่ได้ปกป้องทิม"

   "มันดีเหรอที่พาทีมแพ้เนี่ย" ไอ้กล้าส่ายหน้ากับตัวเองก่อนจะเปลี่ยนมาทำสีหน้าตกใจ "อะไรนะ!"

   "งงใช่มั้ยล่ะว่ามันหมายความว่าไง"

   "ไม่งง...มึงชอบน้อง"

   "กูไม่ได้ชอบบบบบบ"

   "ทิมมา!" กล้าชี้มือไปที่ว่างเปล่าข้างหน้า ผมหันขวับไปมองไวมากจนมันต้องหัวเราะดังลั่น "ไม่ได้ชอบเลย ไม่ได้ชอบเลยจริงๆ"

   "ไม่...กูคิดว่าไม่ เพราะงี้ไงกูถึงมาเพื่อพิสูจน์"

   "มึงจะพิสูจน์ยังไงไม่ทราบ"

   "ยังไม่รู้เหมือนกัน"

   ไอ้กล้าทำท่าจะชกผมใส่อากาศ...ถึงมันจะรู้สึกรำคาญที่ต้องพาผมมาทำอะไรที่ไร้สาระสำหรับมัน แต่มันก็อยู่ข้างๆ ผมแบบนั้นไม่ยอมห่างไปไหน

   นี่แหละคือเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของมันที่มันไม่รู้ตัว...มันให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก เพื่อนแกล้งเท่าไหร่ก็ไม่เคยโกรธ (แต่ก็เคยด่า) มันยอมให้พวกผมไปแย่งขนมในห้องของมันได้โดยที่ไม่บ่นสักคำ ในเวลาที่ของกินหมดมันก็ไปซื้อมาตุนเอาไว้เพราะรู้ว่าพวกผมจะมากินแน่นอนในอนาคต แม่งโคตรแม่บ้านอ่ะ...

   อาจเป็นเพราะบ้านมันมีแค่มันที่เป็นผู้ชายคนเดียวก็ได้...มันก็เลยมีนิสัยที่ละเอียดอ่อนแบบนี้

   "จริงๆ กูก็งงนะว่าทำไมจู่ๆ มึงถึงรู้สึกกับทิมแบบนี้"

   "กูไม่ได้..."

   "สมัยก่อนมึงถามกูแค่ครั้งสองครั้งเองว่าทิมเป็นใคร" มันพูดต่อโดยไม่สนใจคำพูดประท้วงของผม

   กล้ามันไม่รู้อะไรซะแล้ว...ตั้งแต่วันที่ผมถามมัน ผมก็เอาแต่แอบมองไอ้ทิม เพื่อนของนายท่านในทุกครั้งที่มีโอกาส โชคดีของผมที่สมัยก่อนนายท่านมักจะหิ้วทิมกับนุกมาที่โรงเรียนของเราด้วย ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมได้มองไอ้ทิมบ่อยยิ่งขึ้น

   ผมมอง...จนกระทั่งมีความรู้สึกว่าทำไมผู้ชายที่เดินสวนผมไปในแต่ละวัน...ทำไมไม่มีใครหน้าเหมือนทิมสักคน ผมอยากมองคนที่หน้าเหมือนทิม...อยากมองคนที่ชื่อทิม

   โชคดีที่ทิมมันออกสื่อบ่อยกว่านายท่านเยอะ ผมจึงมีโอกาสได้ติดตามข่าวคราวของมันผ่านโซเชียลบ้าง

   ...โดยที่ผมไม่ได้เล่าให้เพื่อนของผมฟังสักคน

   "เดี๋ยวมึงก็รู้เองล่ะน่า" ตอนนี้ให้กูรู้คำตอบของคำถามในใจกูก่อนละกันนะเพื่อน

   ถ้าวันนี้ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับทิมกันแน่...ผมจะ...จะ...

   ...จะไม่เล่น RoV หนึ่งวัน!

   เฮ้ยยย นั่นมันเรื่องใหญ่ของผมเลยนะครับ

   ระหว่างที่นั่งรอให้เด็กปีหนึ่ง คณะนิเทศฯ เลิกเรียน ผมก็ได้ทำการส่องอินสตาแกรมของทิมไปด้วย มันอัพสตอรี่เยอะเลย ส่วนใหญ่เป็นคลิปหลุดๆ ของนายท่านหรือไม่ก็นุกตอนที่กำลัง (ไม่ตั้งใจ) เรียนอยู่...

   ผมแอบเห็นว่าไอ้กล้าส่องสตอรี่ของทิมที่มีนายท่านอยู่ในนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก

   "มันขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อน" ผมแซว

   "ยุ่ง" มันสวนกลับ

   ผมยิ้ม...ก่อนที่จะนึกเซ็งอยู่ในใจว่าทำไมทิมมันไม่ยอมถ่ายสตอรี่เป็นหน้าตัวเองบ้าง วันนี้ผมยังไม่เห็นหน้ามันเลยสักแวบเดียว
อย่าลืมนะครับว่าผมชอบมองหน้ามัน ผมชอบหน้ามัน ผมชอบมัน ผม...

   เฮ้ยยยยยยยยยยย

   "มึงเป็นไรเนี่ย ทะเลาะกับตัวเองเหรอ" ไอ้กล้าใช้นิ้วจิ้มหน้าผมแบบไม่มีการทะนุถนอมใดๆ

   "เปล่า" กูแค่หลุดกับคนอ่านไป ไม่มีอะไร...

   อย่าเพิ่งไปบอกมันเชียวนะครับ อย่าเพิ่ง อย่าเพิ่ง...

   "หืม" เพื่อนผมส่งเสียง "เซียน กูว่า..."

   "อะไรวะ"

   "ถ้ามึงคิดจะทำอะไรล่ะก็...มึงรีบทำเลย"

   "ทำไม"

   "เดี๋ยวของรักของมึงจะเจอหมอคาบไปแดก"

   ผมถลึงตามองตามสายตาของไอ้กล้า สิ่งที่ผมเห็นไม่ใช่ความหล่อของนายท่านหรือความน่ารักของไอ้นุก แต่เป็นไอ้ทิม...ที่มีไอ้หมอไตเติ้ลขนาบอยู่ข้างกายเสมือนเป็นหนึ่งในกลุ่มของคุณชายลูกค่ายละคร

    พ่อง เรียนหมอมันว่างถึงขนาดมาเฝ้าคนอื่นได้ด้วยเหรอวะ กูว่าไม่มั้ง...

   "มึงยังคิดจะพิสูจน์อะไรอยู่มั้ย" เพื่อนผมยังคงขยี้ต่อไป

   โอเค ผมยอมรับก็ได้ว่าผมชอบมัน...ผมชอบไอ้ทิมลูกค่ายจีวายผู้ที่ชื่นชอบแอปอินสตาแกรมเป็นชีวิตจิตใจ แต่ว่า...

   ผมจะเข้าหามันได้ยังไง ไม่สิ ตอนนี้ผมมีปัญหาที่ใหญ่มากกว่านั้น...

   ผมจะจับมันแยกออกจากไอ้หมอไตเติ้ลได้ยังไง...












   บางครั้งผมก็เป็นคนมีแผน แต่บางครั้งผมก็ไม่ใช่คนที่มีแผนเอาเสียเลย

   ทางออกของผมในตอนนี้ก็คือเดินพุ่งตรงดิ่งไปหาพวกลูกค่ายละครทันที ทุกคนแปลกใจที่จู่ๆ ผมกับไอ้กล้าก็มาโผล่ที่ใต้ตึก
นายท่าน ทิม และก็หมอไตเติ้ลแม่งมีสีหน้าตกอกตกใจพอๆ กัน

   "มากันได้ไง" หัวหน้าแก๊งถาม

   ผมดันตัวเพื่อนรักส่งไปให้แฟนของมันอย่างรวดเร็ว "กล้าอยากเจอมึง มันคิดถึงมึงมาก"

   ไอ้กล้าทำหน้าด่าผมผ่านสายตาของมันทันที แต่มันก็ไม่ถือสา เพราะในใจมันคิดอย่างนั้นจริงๆ ผมรู้...

   "เรียนเสร็จแล้วเหรอ" กล้าถามแฟน

   "ใช่ กำลังจะกลับห้องอ่ะ เหนื่อย อยากงีบ" นายท่านมองซ้ายมองขวาก่อนจะก้มหน้าลงไปพูดเบาๆ กับเพื่อนผม "กลับด้วยกันได้ป่ะ"

   ไอ้กล้าหน้าแดงเป็นปื้น ผมได้แต่กลอกตาอยู่ข้างๆ มันด้วยความหมั่นไส้

   "กูกลับกับท่านได้ใช่ป่ะ" มันถาม

   "ทำไมจะไม่ได้" ผมตอบก่อนที่จะรู้ตัวว่ามีใครอีกหลายคนยืนอยู่ตรงนี้ "แต่เดี๋ยว..."

   "อะไรอีกเล่า" กล้าโวย

   "มานี่แป๊บ" ผมลากข้อมือเพื่อนตัวเองให้ออกมายืนอยู่ไกลๆ โดยไม่เกรงใจนายท่าน

   "มึงดูแปลกๆ นะ" มันมองผมอย่างระแวง

   "กูขอความช่วยเหลือ"

   "ฉุกเฉินหรือเปล่า"

   มันยังมีหน้ามาถามผมเล่นๆ อีก ผมเหลือบมองไปที่ด้านหลัง ไอ้หมอไตเติ้ลกับไอ้ทิมกำลังหัวเราะคิกคักกันใหญ่เชียว
มึงกำลังดูแก๊งสามช่าเล่นตลกกันอยู่หรือไง...

   "มาก...คอขาดบาดตาย" ผมคงช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว

   "มีอะไรกัน" นายท่านเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับเพื่อน

   "สาด ยืมตัวแค่แป๊บเดียวก็ไม่ได้"

   "ผมไม่หึงกล้ากับพี่...แต่ผมก็ไม่ชอบเวลาที่กล้าโดนผู้ชายลากไปแบบนั้นต่อหน้า เข้าใจผมนะครับ"

   คำพูดยิ้มๆ แฝงไปด้วยความกวนบาทาของนายท่านทำเอาไอ้กล้ายิ้มอายๆ ...พวกมึงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วยังจะต้องมาหยอดกันอีกเหรอ

   "ช่างแม่งให้หมด" ผมตัดสินใจเทเรื่องที่ว่าผมต้องทำเป็นปากแข็งต่อหน้าไอ้คู่รักผีๆ คู่นี้อีกต่อไป "พวกมึงต้องช่วยกู"

    "หืม"

   "ครับ?"

   "ดึงความสนใจไอ้หมอเอาไว้ กูจะลากไอ้ทิมไปอีกทาง"

    สิ้นเสียงของผม...ไอ้คู่รักผีแม่งก็ทำหน้าตาล้อเลียนผมจนผมนึกอยากเอาปี๊บมาคลุมหน้า

   ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ...

   "ยังไงดีนะ" นายท่านหันไปมองแฟนมัน "ช่วยหรือไม่ช่วยดี"

   "ช่วยดีมั้ย เอ๊ะ หรือไม่ช่วยดี" ไอ้กล้าทำเป็นลังเล

   เตะปากเพื่อนต่อหน้าแฟนมันนี่จะเป็นอะไรมั้ยครับ...

   "หนังที่นั่งโซฟา" ผมประกาศ

   "หา" ไอ้กล้าถึงกับทำตาโต แม่ง...ยังไม่พออีกเหรอวะ

   "บุฟเฟ่ต์ปลาแซลมอน" คราวนี้เป็นทีของแฟนไอ้กล้าที่จะทำตาโตบ้าง "ว่าไง"

   พวกมันมองหน้ากัน...ไม่ยอมพูดอะไรออกมา

   "แม่ง" กูจะหมดตัวแล้วนะ... "เลี้ยงเหล้าด้วย"

   มีแต่ไอ้กล้าที่ตื่นเต้นกับข้อเสนอนี้ ผมจำได้ว่านายท่านมันไม่ดื่มเพราะงั้นผมจึงได้แต่ลุ้นว่าพวกมันจะเอายังไง

   ในที่สุดนายท่านกับกล้าก็ส่งรอยยิ้มกลับมาให้มัน พวกมันเดินกลับไปหาคนที่ยืนรออยู่ หลังจากนั้นก็เบี่ยงเบนความสนใจจากไอ้หมอไตเติ้ลให้สนใจพวกมันแทนที่จะสนใจทิมแทน

   ...เสร็จโจร

   เมื่อหมาเผลอ เราถึงได้เจอกัน...ไอ้ทิมอันเดอร์สกอร์จีวาย










   สภาพมันเหมือนกำลังโดนลักพาตัวไม่มีผิด เพราะผมลากมันแบบถูลู่ถูกังออกมาจากบริเวณที่มีไอ้หมอไตเติ้ลอยู่ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ผมอยู่จุดไหนของคณะนิเทศฯ ตอนนั้นสิ่งที่อยู่ในหัวของผมมีอย่างเดียวนั่นก็คือพาไอ้ทิมให้มันอยู่ห่างจากไอ้หมอไตเติ้ล...ยิ่งห่างมากเท่าไหร่ยิ่งดี

   ...ไกลสุดขอบโลกผมก็จะพามันไป!

   "อะไรของพี่เนี่ย เพื่อนผมอยู่โน่น" ถ้ามันไม่โวยวายก็ไม่ใช่ไอ้ทิมแล้ว...

   "มีเรื่องจะคุยด้วย"

   "คุยต่อหน้าเพื่อนผมก็ได้ เราไม่มีความลับต่อกันอยู่แล้ว"

   ผมมองหน้าไอ้ทิมอย่างเหน็ดเหนื่อยหัวใจ...กูไม่มีปัญหากับเพื่อนมึง แต่กูมีปัญหากับไอ้หมอเพลย์บอยที่กำลังตามตื๊อตามจีบมึงเนี่ย

   "ถามจริง...มึงชอบไอ้ไตเติ้ลเหรอ"

   "หา"

   "..."

   "บ้าเหรอพี่"

   ชอบแฮะที่มันตอบแบบนี้...แต่ทำไมผมรู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้ จะฟินก็ฟินได้ไม่สุด

   "มันกำลังตามจีบมึงนะ"

   "ก็พอรู้" ทิมพยักหน้าเบาๆ

   "แล้วมึงก็ยอมให้มันจีบเนี่ยนะ"

   "ผมจะตัดโอกาสพี่เขาทำไมกันล่ะ ผมก็ไม่ได้รังเกียจพี่เขานี่"

   เอาแล้วไง...เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ มึงเจอโจทย์ยากเข้าให้แล้วมั้ยล่ะ

   สีหน้าของไอ้ทิมไม่ได้แสดงอาการว่ามันกำลังแกล้งผมแต่อย่างใด มันกำลังพูดความจริงเหมือนพูดเรื่องอากาศวันนี้ร้อนฉิบหายวายวอด

   "มึงชอบมัน?" ผมจะขยี้ไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

   "ไม่ได้ชอบ...บอกแล้วไง"

   "..."

   "ตอนนี้ยัง"

   พ่อง...

   "ทำไมเหรอพี่ พี่มีปัญหาอะไรเหรอ"

   ผมเดินไปเดินมาต่อหน้ามันเหมือนมีไฟลุกอยู่ใต้เท้า...เกิดมาก็เพิ่งเคยชอบผู้ชาย แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูท่าว่าจะจีบยากซะด้วย
การปากแข็งของผมคือการเสียเวลาไปอย่างเปล่าๆ ปลี้ๆ ผมควรเอาเวลานั้นมากระทำการเอาชนะใจไอ้เด็กใจกว้างที่ท่าทางจะจีบยากแสนยากคนนี้ดีกว่า

   "กูไม่ชอบ" ผมตัดสินใจพูดแบบนี้ไม่ก่อน

   "เนี่ย...วางอำนาจข่มคนอื่นอีกละ ผมไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มพี่นะ"

   "..."

   "พี่ไม่ต้องทำแบบนี้กับผม เพราะยังไงผมก็ไม่ยอมพี่หรอก"

   ศีรษะของผมเริ่มมีอาการปวดตุบๆ ที่ผ่านมานอกจากการปากแข็งของผมจะเป็นปัญหาแล้ว การที่ไอ้เด็กนี่มันไม่ยอมรับกับคนอื่นๆ ว่าผมรู้สึกดีกับมันนั้นมันก็เป็นปัญหาอีกอย่างหนึ่ง

   อาจจะผิดที่ผมเองก็ได้ที่ไม่ชัดเจน...

   "มึงพูดแบบนี้แปลว่าใครจะจีบมึงก็ได้งั้นสิ"

   มันยักไหล่...ผมดึงคอเสื้อมันให้มันขยับตัวเข้ามาใกล้ผม สีหน้าของมันแลดูตื่นตระหนก อีกทั้งยังต้องกลืนน้ำลายแก้เก้ออีกด้วย
 
   "ต่อจากนี้ไปมึงเตรียมตัวรับมือไว้ให้ดี นี่มันเป็นความผิดของมึง"

   มันผลักผมให้ถอยออกห่างอย่างตกใจ

   "ผมผิดอะไร"

   "ผิดที่มาทำให้กูชอบ"

   เหี้ยแล้วไงกู...

   คำพูดมันหลุดออกมาจากปากของผมก่อนที่ผมจะยั้งมันไว้ได้ทัน...หัวใจผมเต้นตึกตักขณะที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าว

   เวรกรรม...แบบนี้ไอ้ทิมมันต้องหัวเราะเยาะผมแหงๆ

   แต่การกระทำของมันกลับผิดคาด...มันรีบเดินหนีผมพร้อมอาการหน้าแดงหูแดงซึ่งผมเห็นแค่แวบๆ
 
   "จะไปไหน!" ผมร้องถาม

   "ไปหาเพื่อน" มันร้องตอบ "ไม่ต้องตามมา!"

   "ไม่ได้" มือของผมเร็วพอที่จะคว้าแขนของไอ้ทิมเอาไว้ได้ "ตอนนี้ไอ้หมออยู่กับเพื่อนมึง"

   "..."

   "จะไปไหน เดี๋ยวไปส่ง"

    "กลับห้อง" มันตอบเสียงห้วนสั้น

   "ได้" ผมกระตุกแขนมัน "เดินไปดิ"

   "ขี้บังคับโว้ย!" มันร้องด่าผม "พ่อผมยังสั่งผมไม่ได้เลย"

   ดูจากภายนอกก็รู้ว่าไอ้ทิมคนนี้ถูกเลี้ยงมายังไง ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างนั้นย่อมเป็นไปตามที่ใจมันต้องการ

   วันนี้เสื้อผ้าตัวของมันคงสนนราคาเกือบห้าแสนบาท (แพงที่นาฬิกา...)

   "กูขอแก้ตัววันอื่น กูสัญญาว่ากูจะทำตัวดีๆ"

   "หา"

   "วันนี้มึงต้องตามใจกู"

   "แต่ว่า..."

   "นายท่านเข้าใจ"

   "ผมไม่ได้หมายถึง..."

   "ไอ้นุกด้วย"

   "แล้วพี่..."

   "เลิกพูดถึงไอ้หมอไตเติ้ลสักที!"

   ทิมหุบปากฉับ...ทำปากขมุบขมิบด่าผมราวกับสาปแช่ง ผมรู้ว่าน้องมันไม่ชอบคนที่บังคับหรือฝืนจิตใจมัน แต่จะให้ทำยังไงได้...ผมไม่รู้จริงๆ ว่าผมควรแสดงความรู้สึกของผมกับมันยังไง

  ที่แน่ๆ...ผมจะต้องเขี่ยไอ้หมอนั่นออกไปจากชีวิตไอ้ทิมให้ได้

   เพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็...ใจผมขาดแน่ๆ

   การที่จะจีบไอ้ทิมนั้นต้องตัดคู่แข่งออกไปให้หมดครับ เพราะความยากจริงๆ นั้นอยู่ที่ตอนที่ผมจีบเจ้าตัวด้วยตัวของผมเองต่างหาก

   นาฬิกาของทิมส่องแสงวิบวับกระทบกับแสงแดด...โดยที่เหนือข้อมือซึ่งนาฬิกาใส่อยู่นั่นมีมือที่ผิวเข้มกว่าจับอยู่

   แค่นี้ก็รู้แล้วว่าชั้นวรรณะต่างกันสามร้อยสิบแปดชั่วโคตร

   ถ้าความรักของนายท่านมันเรียกว่าเล่นของเตี้ยล่ะก็...ความรักของผมมันคงจะเรียกว่าเล่นของสูงซะแล้วล่ะ







   "พิสูจน์ห่า พิสูจน์เหว หึหึ ไม่เห็นจะต้องพิสูจน์อะไรอีกแล้ว ในเมื่อมันชัดซะขนาดนี้"

   "ว่าไงนะ"

   "เปล่า"

   "อย่ามีความลับกับกูสิ"

   "เดี๋ยวเล่าให้ฟังนะท่าน...เฮ้ย ไตเติ้ล ทางนั้นไปไม่ได้!"

   "ทางนั้นไปไม่ได้ครับ นุก มาช่วยกัน!"







TBC*






มาลุ้นเบาๆ ไปกับเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-02-2018 15:16:55
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 22-02-2018 15:50:56
555556 คู่รักผี อย่ามาว่าท่านกล้านะเทพเซียน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 22-02-2018 16:10:14
อิ อิ (มองให้เป็นตายิ้มนะ 555)  อยากจะบ้ากะอีพี่เทพเซียนจริงจริ๊งงงงงงงงง  นะเอาเถอะรู้ตัวแล้วก็รีบๆ เข้า  ขืนช้าอีกโดน มคปด.แน่ (หมอคาบไปแด๊ก) ^^   :z1: :z1:

ปล.ขอบคุณนะคร้าาาาาาน้องเค้ก  น่าร๊อกอ่ะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-02-2018 16:34:22
ปากแข็งนะนั่นกว่าจะยอมรับ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-02-2018 17:09:05
ฮ่าๆๆๆๆ พี่เซียนจีบได้แบบเกรี้ยวกราดมาก รอชมคู่นี้น่าจะฮา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 22-02-2018 17:29:34
 :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-02-2018 18:05:20
แก๊งเพื่อนต้องช่วยกันรัวๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 22-02-2018 18:19:58
ระดมคนมาช่วยเทพเซียนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 22-02-2018 18:31:23
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-02-2018 19:00:23
ไปเรียกคู่รักพี่เดี๋ยวเขาก็ไม่ช่วยซะเลยนิ
น่าสงสารเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์พยายามเข้านะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 22-02-2018 20:13:28
ชอบการทำงานเป็นทีมของคนเหล่านี้ 555 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Fallinlove ที่ 22-02-2018 21:45:54
น้องทิมน่ารัก  :-[  ชอบความไม่ยอมพี่เซียนอ่ะ 555
พี่เซียน จีบน้องดี ๆ หน่อย ชอบบังคับน้องเรื่อยเลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-02-2018 21:50:08
เทพเซียนจริงๆ เล่นของสูงมากกกกกก  :hao3: :hao3: :hao3:
เป็นโจรขโมยทิม

บอกทิมแบบนี้ทิมคงเข้าใจ
   "ต่อจากนี้ไปมึงเตรียมตัวรับมือไว้ให้ดี นี่มันเป็นความผิดของมึง"
  "ผมผิดอะไร"
  "ผิดที่มาทำให้กูชอบ"
เซียน ทิม  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

แล้วนุก จะมีคู่กับเขาป่ะเนี่ย  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 22-02-2018 22:04:24
ไอ้คู่รักผี <<< ขำมากกกกก 5555555
ท่านเทพเซียนต้องรีบแล้วนะ น้องทิมก็มีเขิน อย่างนี้มีลุ้น อิอิ
แต่ทิมดูเป็นคนตรงจริงๆนะ รู้สึกอย่างไรก็บอกตรงๆ
ไม่เหมือนเซียน กว่าจะหลุดพูดความรู้สึกตัวเองได้ 555
รอลุ้นๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-02-2018 22:10:34
 :z1:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-02-2018 22:19:05
ช่วยลุ้นนายท่านกับกล้าไปแล้ว ทีนี้ก็มาช่วยเทพเซียนกับน้องทิมต่อ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 22-02-2018 23:19:21
เซียนจีบได้แบบ :z3: :z3: :hao3: :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Kelvin Degree ที่ 22-02-2018 23:40:36
เอาละสิ เทพเซียน ของสูงจะเป็นยังไงนะ??
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 22-02-2018 23:44:16
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-02-2018 00:15:43
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 23-02-2018 00:49:54
พูดไปเท่านั้น ทิมไม่ฟังหรอกเซียน มันต้อง "ฉุด" อย่างเดียว  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 23-02-2018 01:21:29
ทิมน่ารักกกกกก  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 23-02-2018 02:12:40
ทิมมมมม พี่เค้าสารภาพรักแล้วหน้าแดงหูแดงนี่คืออะไรคะ
แหมมมม อาการออกทั้งคู่เลยนะ
ชัดซะด้วยย ยังไม่ยอมรับใจตัวเองอีก
พี่เซียนถ้ายังไม่กล้าจีบน้องอีก จะกลายเป็นพี่เซียนคนกากแล้วนะ
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-02-2018 07:22:19
หึไึ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 23-02-2018 11:52:02
ตลกเทพเซียน คนบ่รู้ใจตัวเอง
จนต้องโดนกระตุ้น ถึงจะรู้เรื่องนะ

ทิมไม่ชอบคนบังคับ แต่ก็ยอมให้พี่จับจูงนะคะ

ทีมเพื่อนทิม กับกล้า คืองานดีที่แท้จริง รักเพื่อนช่วยเพื่อนค่ะ 5555

กล้าน่ารักดี นายท่านก็หยอดตลอด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-02-2018 14:34:41
หมั่นไส้เทพเซียน อุตส่าห์ปากแข็ง สุดท้ายก็หลุด กร๊าก 5555
รอตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 23-02-2018 18:29:29
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-02-2018 06:08:20
มีลุ้นอยู่นะ เทพเซียน น้องทิมทำไมน่ารัก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 24-02-2018 06:17:58
เซียนไม่รีบเดี๋ยวโดนหมอคาบไป.... :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 02-03-2018 14:08:35





ตอนที่ 24
กล้าหาญ






   Naaytan_Lkh

   Story Ig : คลิปทิมกับนุกแอบหลับบนรถตู้

   ยอดวิวหลังจากอัพได้ยี่สิบนาที : 5672 views

   คอมเมนต์ผ่านทาง Direct message :

   Klahanboy : อยากเห็นหน้ามึงบ้าง

   Naaytan_Lkh : (ส่งรูปเท้าแบบถ่ายสดๆ)

   Klahanboy : ...

   Naaytan_Lkh : 555555
   Naaytan_Lkh : (ส่งรูปเซลฟี่แบบถ่ายสดๆ)
   Naaytan_Lkh : ...
   Naaytan_Lkh : ทำไมหายอ่ะ
   Naaytan_Lkh : งอนเหรอ
   Naaytan_Lkh : แกล้งเล่นโว้ยยยย
   Naaytan_Lkh : กล้า

   Klahanboy : ถ่ายมาให้ดูอีกสิบรูป เดี๋ยวหาย

   Naaytan_Lkh : โธ่

   






   ช่วงนี้คือช่วงที่แฮปปี้ที่สุดของกล้าหาญบอยอย่างผม!

   นอกจากผมจะปรับตัวเรื่องคบกับนายท่านได้แล้ว (เราสวีตกันต่อหน้าคนเยอะๆ ไม่ได้ แต่ถ้าเราอยู่กันสองต่อสอง เราก็จะ...สวีตกันนั่นแหละครับ แต่ก็อย่าเพิ่งคิดลึกนะ!) ผมยังสนุกกับการล้อไอ้เทพเซียนเรื่องที่มันจีบไอ้น้องทิมอีกด้วย

   หลังจากวันที่ไอ้เซียนมันลากผมบุกไปหาน้องทิมที่คณะนิเทศฯ แล้ว มันกับน้องก็ไม่มีอะไรคืบหน้าอีกเลย นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ไอ้เซียนก็ไม่เห็นว่าจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

   มันเอาเวลาทั้งหมดของมันหมดไปกับการคิด...คิดว่าควรจะทำยังไง ส่วนเวลาของผม ไอ้ตง และก็ไอ้หมูหัน...มันหมดไปกับการล้อไอ้เซียนครับไม่ต้องสงสัยเลย

   แต่ล้อไปล้อมาชักจะไม่สนุก เพราะไอ้เซียนมันยอมรับแล้วว่ามันชอบน้อง ความสนุกของเราเปลี่ยนเป็นความรู้สึกลุ้น...ความแฮปปี้ของผมเริ่มลดน้อยลงเมื่อเห็นสีหน้าหนักใจของไอ้เซียน

   ตอนนี้ผมกับเพื่อนอีกสองคนเริ่มหวั่นใจแล้วว่าเซียนมันจะแห้ว นอกจากมันจะไม่ทำอะไรแล้ว ผมกับคนอื่นๆ ยังแอบรู้มาอีกด้วยว่าไอ้หมอไตเติ้ลมันตื๊อทิมหนักมากซะจนนายท่านกับนุกปวดหัวไปตามๆ กัน

   พวกมันกันหมาให้ไอ้เซียนจนไม่รู้จะกันยังไงแล้ว

   ผมไม่เข้าใจว่าเซียนมันรออะไรอยู่...

   "ตอนแรกกูก็มั่นหน้าดีอยู่หรอก แต่พอคิดไปคิดมา..." มันนอนคว่ำบนโซฟาในห้องผมพร้อมเอาหน้าฟุบไปกับหมอนอิง "ฐานะกูต่างจากทิมมากเลย"

   หมูหันกับตงหันมามองผมอย่างขอความเห็น

   "กูก็จนนะ...แต่นายท่านมันก็ยังคบกับกูได้"

   "สัดกล้า" ไอ้เซียนใช้เท้าของมันเขี่ยผมที่นั่งพื้นอยู่ใกล้ๆ โซฟา "มึงไม่ได้จน มึงรวย...ถ้าเทียบกับนายท่านมึงก็คงจนกว่า แต่เชื่อเถอะว่ามึงรวยกว่าคนทั่วไป"

   "ไอ้ห่าเซียนเอ๊ย นี่มันฟังดูไม่เป็นมึงเลย" ผมอดด่าไม่ได้ "มึงคือเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ ผู้นำกลุ่มชายโฉดนะเว้ย ( 'กล้าหัวจวยด้วย' ผมหันไปมองไอ้หมูหันที่ร้องแทรก) มึงให้คำแนะนำกูกับนายท่านมาตั้งมากตั้งมาย แต่ทำไมพอมาเป็นเรื่องตัวเองมึงถึงได้ไม่เอาอ่าวแบบนี้วะ"

   มันเปลี่ยนท่าลุกขึ้นมานั่ง...ใบหน้าของมันโทรมไปหมด ท่าทางจะคิดหนักเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว
 
   "กูกลัวอกหัก"

   ผมกับเพื่อนคนอื่นๆ ถึงกับทำตาโตเมื่อได้ยินอย่างนั้น

   "กับคนนี้กูไม่อยากอกหักเลย"

   มันต้องไว้ใจพวกผมแค่ไหนกันนะถึงได้แสดงความอ่อนแอแบบนี้ออกมาให้เห็นได้ ปกติไอ้เซียนมันเป็นมนุษย์ที่เข้มแข็งจะตาย...

   "ไม่คิดว่ามึงจะชอบน้องมากขนาดนี้" ผมเอ่ยเบาๆ

   "มึงไม่รู้หรอก" มันจิ้มขมับผม "มึงไม่รู้อะไรเลย"

   "กูจะรู้มั้ยถ้ามึงไม่บอก"

   "ก็กูไม่อยากบอกไง"

   "กล้า" หมูหันเอ่ยแทรกเบาๆ "มีคนเคาะประตู"

   "นายท่านหรือเปล่าวะ" ตงเอ่ยถาม มันคงเป็นแขกคนเดียวที่เราทุกคนคุ้นหน้าคุ้นตา

   "ไม่น่าจะใช่นะ วันนี้มันไปออกงาน..." ผมเหลือบมองไปทางไอ้เซียน "พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ"

   มันยักไหล่ ยังคงจมจ่อมอยู่กับอาการไม่มั่นใจในตัวเองของมันต่อไป (คนมีความรักมักจะผีเข้าผีออกหรือเปล่า ผมชักจะไม่แน่ใจ) ผมลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปเปิดรับแขกที่มาเคาะประตู

   คนที่อยู่หลังประตูก็คือไอ้เชน...

   คำว่านายท่านลอยไปลอยมาอยู่ในสายตาของผมทันที ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้วมันไม่มี!

   "ไง" มันยิ้มเขินพร้อมเกาศีรษะ "มีเรื่องจะคุยด้วย"

   ผมได้ยินเสียงฝีเท้าดัง ก่อนที่ผมจะรู้ตัวผมก็โดนเพื่อนของผมจับตัวผมยัดกลับเข้าไปในห้อง ผู้นำก็คือไอ้เซียน ตามมาด้วยไอ้ตงและก็ไอ้หมูหัน ไม่มีขาดไม่มีเกิน...

   "ใจเย็นๆ กูรู้เรื่องมันกับไอ้นายท่านน่า"

   สิ้นเสียงของเชน ผมกับเพื่อนก็พากันยืนตัวแข็ง

   มันหันมาหาผม พร้อมกับสายตาวิงวอนร้องขอ "กูมีเรื่องจะพูดกับมึงจริงๆ ถ้าไม่อย่างนั้นกูคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่"

   อะไรวะ...ผมชักจะอยากรู้แล้ว

   แน่นอนว่าเพื่อนผมมันไม่ยอมง่ายๆ อยากรู้จริงๆ ว่านายท่านจ้างพวกมันกี่ตังค์กัน ทำไมถึงได้หวงผมแบบโอเวอร์โอวังขนาดนี้

   "สัญญามาก่อนว่ามึงจะไม่เข้าใกล้ไอ้กล้าเกินสองเมตร" หมูหันเปิดฉาก

   "ได้"

   "ห้ามมองเพื่อนกูนานเกินห้าวิ" ไอ้เซียนเป็นคนพูด

   "หา...เอางั้นเหรอ" เชนเริ่มขบขัน "โอเค"

   "ห้าม...ห้าม..." ตงทำท่านึก "ห้ามแตะต้องตัวเพื่อนกู"

   "ได้อยู่แล้ว" เชนเลิกคิ้ว "นี่พวกมึงหวงเพื่อนหรือนายท่านมันจ้าง"

   บรรยากาศผ่อนคลายลงแบบพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ

   "เอาความจริงมั้ย" หมูหันทำท่ากระซิบแต่ได้ยินกันทั้งบาง "พวกกูกลัวว่ากล้าหาญเวอร์ชั่นดราม่าคิงจะกลับมา...บอกเลยว่าโคตรเหนื่อยที่จะแก้ปัญหาหรือนั่งรับฟังมัน"

   อ้าว...ไอ้เพื่อนเชี่ยนี่

   "อะไรที่มันสามารถป้องกันดราม่าระหว่างมันกับนายท่านได้ พวกกูพร้อมที่จะทำ" ตงเสริม

   "เพราะพวกแม่งดราม่ากันทีไรลำบากกันไปหมด" เซียนตบท้าย

   กูจะบ้าตาย...มันก็ไม่ได้หนักหนาขนาดนั้นหรือเปล่าวะ โอ้ยยยยยยย

   โชคดีที่เชนไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องหนักหนาอะไร เด็กวิศวฯ เพียงหนึ่งเดียวในนี้ส่งเสียงขำเล็กน้อยก่อนที่จะมองหน้าผมอีกครั้ง

   "กูขอเข้าไปในห้องมึงได้ป่ะ"

   "ได้" ผมรับคำ "เข้ามาเลย"

   ไอ้เชนเดินนำเข้าไปก่อนพวกเราทุกคน ลับหลังมันเพื่อนผมเอาแต่สะกิดผมกันใหญ่

   "อย่าหว่านเสน่ห์"

   "อย่าใช้สายตา"

   "อย่ามารยา"

   โว้ยยยยยยยยยย นี่กูเพื่อนพวกมึงไง...คนที่แมนที่สุดในโลกอ่ะ กูจะใช้สิ่งเหล่านั้นไปเพื่ออะไร!









   เชนนั่งแทนที่ผมบนพื้นหน้าโซฟา ขณะที่พวกเราคนอื่นๆ นั่งจ้องมองมันอยู่บนเก้าอี้นวมตัวอื่น

   ผมถูกไอ้เซียนไล่ให้ไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเชนซึ่งห่างจากมันมากที่สุด ทุกคนรอคอยว่าเชนต้องการที่จะพูดอะไรกับผมกันแน่
 
   "กูควรไลฟ์สดให้นายท่านมันดูด้วยดีมั้ย" หมูหันกระซิบกับตงอย่างไม่แน่ใจ
 
   "เข้าท่า" ไอ้ตงก็เห็นด้วยไปกับมัน

   "อย่า ไอ้สัด" ผมท้วง "เดี๋ยวมันก็ไม่ได้ทำงานทำการกันพอดี"

   พวกมึงกลัวกูกับนายท่านจะดราม่ากันหรือพวกมึงจะสร้างดราม่าให้กูกับนายท่านกันแน่...ให้ตายสิวะ

   "เชน...มึงมีอะไรจะพูดกับกูเหรอ"

   ทุกคนกลั้นหายใจราวกับต้องการรอคอย...ผมเองก็เช่นกัน

   "อย่าโกรธกูนะ" มันค่อยๆ พูด ทำสีหน้าสลดอย่างคนรู้สึกผิด "กูยังอยากเป็นเพื่อนกับมึงอยู่"

   "พูดออกมาได้แล้ว" หมูหันเคาะโต๊ะหน้าโซฟาเสียงดัง

   "ขอโทษทีนะกล้า"

   "..."

   "ที่ผ่านมากูไม่ได้ชอบมึงเลย"

   เสียงแอร์ดังกระหึ่มเพราะคนที่อยู่ในห้องของผมไม่กล้าแม้แต่ที่จะหายใจ...ผมหันซ้ายหันขวาอย่างงงๆ ไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ดี

   คนที่มีปฏิกิริยาตอบรับหนักที่สุดก็เห็นจะเป็นเพื่อนผมนี่แหละ

   "อะไรนะ"

   "แล้วมึงทำเป็นจีบไอ้กล้าทำไม"

   "โกหกเหรอไอ้สัด"

   มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอที่เชนมันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับกู...พวกมึงใจเย็นๆ สิวะ

   "คือ...มึงจำพวกเพื่อนๆ ของกูที่อยู่ในทีมซีเคียวริตี้เหมือนกันได้ใช่ป่ะ" ดูเหมือนเชนจะพยายามพูดให้ผมเข้าใจเพียงคนเดียว เพราะมันไม่แคร์อาการหัวร้อนนิดๆ ของเพื่อนผมเลย "พวกมันบ้ามาก...ชอบท้าให้ทำอะไรแปลกๆ กูเล่นเกมแพ้พวกมันมา กูก็โดนเลยท้าให้ลองจีบมึงดู"

   ผมกระพริบตาปริบๆ ส่วนคนอื่นๆ นั้นทำสีหน้าขุ่นเคืองใส่เชน

   "กูขอโทษ...กูแม่งรู้สึกเหี้ยทุกครั้งที่ต้องโกหก"

   "..."

   "กล้า...มึงพูดอะไรหน่อยสิ"

   "คือ..."

   "แล้วกูจะรู้ได้ไงว่าครั้งนี้มึงพูดจริงๆ" แปลกแต่จริงที่หมูหันมันทำเสียงเย็นชาใส่ไอ้เชน ไอ้สองคนนี้มันถูกชะตากันมากที่สุดแล้ว    "มึงอาจจะโกหกเพราะโดนท้ามาอีกรอบก็ได้"

   "หมูหัน...ครั้งนี้กูพูดจริงๆ" มันทำสีหน้าจริงใจ "เชื่อกูสิ ถ้ากูชอบไอ้กล้าจริงๆ กูคงตื๊อมันหนักมากกว่านี้แล้ว นี่กูปล่อยให้มันกับนายท่านได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขโดยที่กูไม่เข้าไปยุ่งมานานมากแล้วนะ"

   ก็จริงของมันแฮะ...หลังๆ นี่ไอ้เชนแทบจะไม่มีบทบาทอะไรในชีวิตของผมเลย

   "เชื่อกูนะกล้า" มันหันมามองผมอีกครั้ง "กูมาเพื่อที่จะบอกว่าขอโทษ และกูก็ขอให้มึงกับนายท่านรักกันดีตลอดไป"

   "..."

   "มึงไม่โกรธกูนะ"

   ผมไม่โกรธหรอก แต่ผมงงมากกว่า งงว่าตัวเองควรจะรู้สึกยังไง...แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง ผมรู้สึกดีนะที่ผมไม่ต้องเสียเพื่อนห้องตรงข้ามคนนี้ไป ไม่ต้องยุ่งยากรวบรวมความกล้าไปบอกมันอีกด้วยว่าผมมีแฟนแล้ว มันไม่เจ็บ...ผมก็ไม่เจ็บ มิตรภาพของเรายังอยู่ดีครบทุกส่วน

   นี่มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่ใช่เหรอ

   "ไม่โกรธหรอก ไอ้บ้า ใครจะโกรธ" คำพูดของผมทำเอามันยิ้มออกมาในทันที

   "กูขอไรอย่าง" ไอ้เซียนยกมือขึ้นมา

   "ว่าไง"

   "เรื่องนี้มึงต้องไปพูดกับนายท่านด้วย" ผมถลึงตามองไอ้เซียนคนพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ "เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจของมึง"

   "ได้ มันอยู่ไหนล่ะ" เชนรับคำไวมาก

   "มันออกงานอยู่น่ะ" ผมตอบ

   "งั้นกูกลับห้องก่อนนะ" เด็กวิศวฯ ลุกขึ้นยืน คนอื่นๆ ก็พลอยลุกตามมันกันไปหมด มีเพียงแต่ผมที่ยังนั่งอยู่ มองไอ้เชนด้วยรอยยิ้มที่ผมมีให้มันเสมอมา "ไว้เจอกัน"

   "อืม"
   เชนจากไป ทิ้งให้ผมกับเพื่อนต้องกลับมาถกประเด็นเรื่องนี้กันอีกครั้ง

   "แม่ง..." หมูหันสบถ "ทำไมกูรู้สึกเคือง"

   "เอาน่า" ตงตบบ่าเพื่อน "อย่างน้อยไอ้กล้ามันก็ไม่ได้กลายเป็นกล้าหาญดราม่าคิงไปอีกหนึ่งวัน"

   ท้ายที่สุดเพื่อนมันก็แว้งมากัดผมอีกจนได้...









   หลังจากที่เล่นเกมกันจนนิ้วปวดและตาแฉะ (แน่นอนว่าผมไม่ได้เล่นด้วย) ไอ้ตงก็ชวนพวกเราออกมากินก๋วยเตี๋ยวกันที่แถวหลังมอซึ่งอยู่ไม่ห่างจากตึกของผมเท่าไหร่ ตอนนี้เป็นเวลาหัวค่ำซึ่งเต็มไปด้วยนักศึกษาที่ออกมาหาอาหารเย็นทาน ผมกับเพื่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น

   วันเสาร์แบบนี้มักจะเป็นวันดีสำหรับการจัดงานอีเวนต์ครับ ช่วงนี้นายท่านมันกำลังดัง แม่ของมันจึงได้จัดการให้มันมีงานออกสื่อเพื่อที่จะทำการเรียกกระแสให้ค่ายละครเอสเอ็นซึ่งกำลังจะมีละครออกมา มันไม่อยากไปเท่าไหร่แต่จำเป็นต้องไป อีกอย่างมันก็อยากจะไปดูนายกองด้วยว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

   คนที่ซวยอยู่เสมอก็คือทิมกับนุกครับ สองคนนี้ต้องตามนายท่านไปด้วยไม่ว่ามันจะไป ณ ที่แห่งใด

   เป็นโชคของมันที่มันได้เพื่อนดี คอยสนับสนุนมันทุกเรื่องอยู่ตลอดเวลา

   "กูเริ่มไม่โอเคแล้ว" ไอ้เซียนบ่นระหว่างที่พวกเรากำลังเดิน "แบบนี้มันไม่ใช่กู"

   ผมแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่มันไม่ใช่เรื่องของผม

   "ชอบก็ต้องจีบสิวะ จะกลัวอะไรนักหนา"

   ผมกับคนอื่นๆ มองหน้ากันแล้วพร้อมใจกันเงียบ ปล่อยให้ไอ้ผู้นำกลุ่มมันบ่นของมันไปเรื่อยๆ ต่อไป

   "อ้าว ไอ้เซียน วันนี้จะไปกินก๋วยเตี๋ยวเหมือนกันเหรอ"

   ครืน ครืน...

   เสียงฟ้าร้องที่ผมมโนขึ้นเองดังขึ้น คนที่ไม่ควรทักไอ้เซียนที่สุดในขณะนี้กลับเดินมาหามันพร้อมๆ กับส่งเสียงทักอย่างหน้าตาเฉยโดยไม่รู้ว่าไอ้เซียนมันกำลังคิดอะไรอยู่

   เจ้าของไอจีหมออันเดอร์สกอร์ไตเติ้ล

   ผมรีบมองหาบังเกอร์ทันทีเผื่อไอ้เซียนมันยั้งมือยั้งตีนของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

   "ร้านมีตั้งหลายร้าน รู้ได้ไงว่ากูกำลังจะไปกินก๋วยเตี๋ยว"

   "กูเดาเอาน่า" หมอกับเพื่อนหมอของมันดูไม่ค่อยมีพิษภัยอะไรเมื่อเทียบกับไอ้เซียน "ไว้เจอกัน"

   มีเพียงแต่ผมคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ไอ้เซียนเท่านั้นที่ได้ยินไอ้เซียนมันพูดว่า "ใครอยากเจอมึง"

   "เด็กน้อยจริงๆ" ผมอดที่จะพูดออกไปไม่ได้

   "เหี้ยไรไอ้กล้า"

   "เปล๊า"

   หมอไตเติ้ลเดินห่างจากเราไม่เท่าไหร่ ตอนที่มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พวกเราจึงเห็นเต็มๆ ว่าใครเป็นคนโทรมา ที่จริงไอ้หมอมันประกาศให้เพื่อนมันรู้ด้วยน่ะแหละ

   "น้องโทรมาว่ะ" เสียงมันดูยินดี...เพราะคนที่โทรมาคือไอ้น้องทิม คนที่ไอ้เซียนชอบแต่ยังไม่กล้าที่จะจีบตอนนี้

   ห่าน...ไอ้เหี้ยเซียนเหมือนมีไฟลุกไปทั้งตัวจนผมรู้สึกได้ว่าอากาศรอบๆ ตัวเราแม่งร้อนพิกลยังไงก็ไม่รู้

   "ครับทิม"

   ไอ้เซียนเริ่มกำหมัดแน่น

   "ทำไมอ่ะ พี่ไปรับไม่ได้เหรอ"

   เพื่อนผมเริ่มจิ๊ปากไม่พอใจ

   "ไม่เป็นไร สำหรับทิมพี่ว่างตลอดนั่นแหละ"

   ผมต้องสะกิดไอ้เซียนเพื่อที่จะให้มันเย็นลง

   "อ๋อ รถตู้จะมาส่งถึงมออยู่แล้วงั้นเหรอ ว้า เซ็งจัง"

   "ไอ้โง่" เซียนกัดฟัน

   "โอเค งั้นคืนนี้เดี๋ยวพี่โทรหานะ"

   สิ้นประโยคนั้นของไอ้ไตเติ้ล เพื่อนผมก็เดินชนไหล่มันไปข้างหน้าจนผมกับเพื่อนคนอื่นๆ ต้องรีบจ้ำอ้าวตามมันไปให้ทัน
ตอนถึงร้านก๋วยเตี๋ยว อย่าว่าแต่ก๋วยเตี๋ยวเลยครับ น้ำเปล่าไอ้เซียนมันก็ไม่นึกจะยกขึ้นดื่ม ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมันเหมือนจะสั่นไปหมด ผมพอจะเดาออกว่ามันรู้สึกอะไรอยู่

   "รอช้าไม่ได้แล้วนะ" ผมลองพูดดู "ทิมมันเป็นเด็กนิสัยดีและก็เฟรนด์ลี่ มันไม่ใช่เด็กที่จะปฏิเสธไมตรีจากคนนั้นคนนี้ง่ายๆ"

   "รักษาเรตติ้งอ่ะดิ" เซียนท้วง "ทำแบบนั้นมันดีที่ไหน"

   "น้องมันโสด น้องมันจะทำอะไรก็ได้" ไอ้ตงเอ่ย ซึ่งนั่นทำให้ไอ้เซียนต้องตวัดสายตาหันมามองมัน "หรือกูพูดไม่จริง"

   "ก่อนที่น้องจะไม่โสด มึงควรทำอะไรสักอย่างนะ" หมูหันพูดบ้าง "นอกจากกูจะกลัวว่าไอ้กล้ามันจะกลายเป็นกล้าหาญดราม่าคิงแล้ว กูยังต้องกลัวว่าอาจจะต้องมารองรับอารมณ์มึงอีก"

   "กูไม่ได้..." เซียนทำท่าเหมือนอยากพูดอะไรยาวๆ แต่ก็หยุดชะงัก "พวกมึงเข้าใจกูหน่อยไม่ได้เหรอ"

   ผมกับเพื่อนพร้อมกันส่ายหน้า

   "สมัยไอ้ท่านจีบไอ้กล้าแรกๆ ไอ้กล้าก็เครียดเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ"

   "เรื่องอะไรวะ"

   "ชั้นวรรณะที่ต่างกันเกินไป"

   "ฟวย" ผมพูดอย่างใส่อารมณ์ "มึงจะเอาอะไรกับเด็กมอปลายอย่างกูในตอนนั้น กูไม่ได้คิดอะไรหรอก กูเองก็ชอบมันเหมือนกัน เพียงแต่ไปเจอแม่มันซะก่อน ก็เลย..." ท้ายประโยคของผมแผ่วลง แล้วผมก็ไม่สามารถผมประโยคต่อไปได้อีก "ถามจริง...มึงชอบน้องเขาป่ะล่ะ"

   "อืม" มันยอมรับ

   "มึงชอบที่น้องมันถูกไอ้หมอไตเติ้ลตามตื๊อตามจีบป่ะ"

   "ไม่ใช่แค่ไม่ชอบ"

   "..."

   "แต่กูเกลียดเลย"

   "ก็แค่นี้...จะคิดมากอะไรนักหนาวะ"

   "แล้วกูจะบอกอะไรไว้อย่าง" หมูหันกระแอม ทำตัวเหมือนเป็นกูรูผู้หยั่งรู้ทุกอย่าง "บ้านของค่ายจีวายตามใจลูกมากกว่าบ้านของค่ายเอสเอ็นเยอะ เพราะฉะนั้นมึงไม่ต้องห่วงเรื่องที่บ้าน มึงห่วงเรื่องการเอาชนะใจน้องดีกว่า"

   ผมหน้าชาไปนิดนึงที่โดนพาดพิง แต่หมูหันมันก็พูดความจริง...ไม่มีสิ่งใดสามารถทักท้วงความจริงข้อนี้ได้

   "แล้วค่ายพีวายเจล่ะ" ไอ้ตงถามต่อ เดี๋ยว...มึงถามทำไมเนี่ย

   "ค่ายนี้น่ะเหรอ เน้นบันเทิงไว้ก่อน ดราม่าไม่สนอะไรทั้งนั้น ไอ้นุกมันก็เลยเป็นเด็กอารมณ์ดี มองโลกในแง่ดีไง"

   แม่งโคตรเจาะลึกตรงประเด็น...อนาคตไอ้หมูหันควรจะไปเป็นผู้ประกาศข่าวบันเทิง

   ระหว่างที่ผมกับไอ้ตงกำลังมองหมูหันอย่างทึ่งๆ ไอ้เซียนก็ได้ทำในสิ่งที่เราทุกคนไม่คาดฝัน นั่นก็คือมันกำลังต่อสายไปถึงน้องทิมอยู่ครับ

   "สปีกเกอร์โฟนนนนนนนน" หมูหันเขย่าโต๊ะ

   เซียนจิ๊ปากแต่ก็ยอมตามใจเพื่อน ไม่รู้กลัวชามก๋วยเตี๋ยวจะกระฉอกหรือกลัวอารมณ์หมูหันก็ไม่รู้

    เสียงสัญญาณดังอยู่ประมาณสามครั้ง ในที่สุดทิมก็รับสาย

   [ครับ]

   ไอ้เซียนถลึงตามองไปรอบๆ โต๊ะ ท่าทางเหมือนเพิ่งนึกได้ว่ามันไม่มีธุระอะไรกับทิม แต่ก็อยากโทรไป

   [ฮัลโหล]

   ผมยิ้มขำ ไอ้ตงกับไอ้หมูหันทำท่าบอกใบ้ให้เซียนมันหาเรื่องพูด

   "ฮัล...ฮัลโหล"

   [พี่เซียน มีอะไรครับ]

   เขาถามมึงก็ตอบสิวะ มองหน้ากูทำไมไอ้เพื่อนบ้า

   "มึง...ทำอะไรอยู่"

   [กำลังนั่งรถกลับครับ]

   "..."

   [พี่จะคุยกับท่านเปล่า]

   เซียนเอามือตบหน้าผาก "กูโทรหามึง กูจะคุยกับมันทำไมล่ะ"

   [อ้าวเหรอ]

   "..."

   [แล้วตกลงพี่มีอะไร]

   "ดื่ม" ผมกับเพื่อนมองหน้าไอ้เซียนทันที แผนนี้มึงได้แต่ใดมา...ทำไมกูเพิ่งรู้เมื่อหนึ่งวินาทีที่แล้ว "ไปดื่มกัน"

   [พี่ชวนผมเหรอ]

   "กูชวนแมวน้ำมั้ง กูคุยกับใครอยู่ล่ะ"

   เซียนมันไม่รู้ว่าผมแอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่...คนอย่างมันน่ะเป็นตัวของตัวเองมันดีที่สุดแล้ว ถึงแม้จะกวนตีนไปบ้างหรืออาจจะขี้แกล้งไปสักหน่อย แต่เชื่อเถอะว่าเพื่อนผมนิสัยดี...

   ...บางทีมันอาจจะทำให้น้องทิมใจอ่อนในอนาคตอันใกล้

   มึงต้องพยายามมากกว่านี้นะเว้ยเพื่อน!

   [ท่าน...พี่เซียนชวนดื่ม]

   คราวนี้เซียนมันถึงกับเอามือปิดหน้าเลยครับ ยากขิงๆ ไปเลยใช่มั้ยล่ะ...จีบลูกค่ายจีวาย

   [มันถามว่าพี่กล้าจะไปด้วยหรือเปล่าครับ]

   ผมส่ายหน้าพรืดอย่างรวดเร็ว วันนี้ผมต้องกลับไปเก็บห้อง เนื่องจากเพื่อนแม่งทำห้องผมเละมากเมื่อตอนกลางวัน

   "มันจะไป"

   "ฟายยยย" ผมด่ามันเสียงดังเพราะผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลย

   [พี่กล้าไปว่ะ...อืม ตกลงไอ้ท่านจะไปครับ]

   "แล้วมึงล่ะ มึงน่ะ..."

   [ท่านไปผมก็ต้องไป]

   เซียนมันถึงกับต้องชูมือกันเลยทีเดียว "โอเค...งั้นเดี๋ยวเจอกัน"

   [ดึกหน่อยนะครับ]

   "ได้ ไม่มีปัญหา"

   [ท่านมึงว่าไงนะ...] เสียงปลายสายมีเสียงอะไรบางอย่างแทรกขึ้นมา มันเป็นเสียงกุกๆ กักๆ จนกระทั่ง... [กล้า ทำไมมึงไม่ตอบไลน์วะ]

   เสียงนายท่าน...ผมถึงกับขนลุกชูชันเพราะผมมัวแต่สนใจเรื่องของไอ้เซียน

   "โอยยย แป๊บน้า" ผมส่งเสียงลงไปในโทรศัพท์

   [งอน]

   "งอนพ่อง" ผมร้องไปด้วย กุลีกุจอหาโทรศัพท์ของตัวเองไปด้วย "ลืมไว้บนห้องอ่ะ"

   [...]

   "ท่าน"

   [กูงอนอยู่]

   "แป๊บ เดี๋ยววิ่งกลับไปเอา"

   [ฮ่าๆๆ จะบ้าเหรอ]

   "..."

   [เดี๋ยวบอกพี่คนขับให้รีบขับเลย]

   "ไม่ต้องรีบขนาดนั้น"

   [ไม่รีบไม่ได้ กูคิดถึงมึง]

   "เมื่อคืนยังอยู่ด้วยกันอยู่เลย"

   [เมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืน ตอนนี้ก็ส่วนตอนนี้ดิ]

   รอยยิ้มของผมทำเอาเพื่อนคนอื่นๆ ของผมมองผมด้วยสายตาไร้อารมณ์ โดยเฉพาะไอ้เซียน...

   "ท่าน นี่สายของเซียนนะ"

   [เออว่ะ ลืม ขอโทษทีพี่]

   "..."

   [ก่อนไปร้านหยิบโทรศัพท์ไปด้วยนะ]

   "ได้"

   ผมได้ยินเสียงปลายสายดังกุกกักอีกครั้ง เซียนทำหน้าเหมือนรอคอยราวกับต้องการให้ไอ้ทิมมาพูดสายต่อ ทว่า...

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

   ทิมแม่งวายสายไปแล้วจ้า

   "โธ่เอ๊ย" ไอ้เซียนเก็บโทรศัพท์ด้วยสีหน้าผิดหวังนิดๆ "มึงได้กลิ่นความจีบยากของไอ้ทิมมั้ย"

   "ชัดเลยล่ะ" ตงกระซิบ ผมกับหมูหันส่งสายตาเห็นด้วยกันใหญ่








   ร้านคลับแอล

   ผมกับเพื่อนมาถึงตอนสองทุ่มนิดๆ ครับ ส่วนลูกค่ายละครนั้นมาถึงประมาณสี่ทุ่มครึ่ง แต่แทนที่จะมากันสามคน ดันมากันแค่สองคน

   คนที่ยังไม่มาก็คือไอ้ทิม...

   แววตาของไอ้เซียนมีความผิดหวังเจือปนอยู่อย่างปิดเอาไว้ไม่มิด

   "ทิมไปไหน" นี่คือคำทักทายแรกที่ผมมีให้แฟนตัวเอง

   "กลับไปเปลี่ยนชุดน่ะ นุกทำโค้กหกใส่"

   นุกยิ้มแห้งๆ ส่งให้ผม จากนั้นก็รีบกุลีกุจอหาเครื่องดื่มให้ตัวเอง ส่วนเครื่องดื่มของนายท่านไม่ต้องหาอะไรให้ยากครับ ยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้มันแค่แก้วเดียวก็จบ...

   "เริ่มมานานแล้วนี่ มึนๆ หัวยัง" ท่านทิ้งตัวนั่งข้างๆ ผม ผมยังไม่ทันจะได้ตอบ เราทั้งคู่ก็มองเห็นว่าวันนี้เรามีโต๊ะของผู้หญิงจากหลากหลายคณะอยู่ทั่วทุกทิศ ทุกคนจับจ้องมาที่นายท่าน...ขอย้ำ จ้องแค่นายท่าน

   แทนที่มันจะกล้าใกล้ชิดผมมากกว่านี้ มันกลับเลือกที่จะนั่งแบบรักษาระยะห่างแทน แต่ก็นั่งข้างๆ กัน

   เอาไงก็เอา...

   "ยังไม่ค่อยมึน" ผมตอบ หันไปมองไอ้เซียน "ไอ้นั่นมันน่าเป็นห่วงมากกว่า"

   "ทำไมพี่เขาไม่ทำอะไรสักทีหลังจากวันที่ใช้งานเราสองคน"

   "ไม่รู้ มันอาจจะไม่มั่นใจมั้ง"

   "พี่เซียนมีดีจะตาย" นายท่านมองเพื่อนผม ก่อนจะยกน้ำเปล่าดื่มรวดเดียวจนหมด... "ดีกว่าไอ้พี่หมอไตเติ้ลตั้งเยอะ"

   "เรื่องของเราสองคนทำมันเครียด" ผมพูดเบาๆ "มันอาจจะเห็นสิ่งที่กูเจอ ก็เลยกลัวว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับมัน"

   นายท่านมองหน้าผม ก่อนที่จะขยับตัวของมันเข้ามาใกล้ผมหนักมากขึ้นไปอีก เข่าของเราสองคนแนบชิดติดกัน ความอบอุ่นของมันส่งผ่านเข่านั้นจนทำให้ผมรู้สึกอิ่มเอมปลอดภัย

   "เราต้องกล้าตั้งแต่เลือกที่จะรักแล้ว"

   ทำไมกูเขินล่ะเนี่ย...อาจเป็นเพราะสายตาที่มันส่งมาให้แบบเฉพาะเจาะจงมาที่ผมก็เป็นได้

   "มึงเป็นฝ่ายจีบ...มึงก็พูดได้นี่ ในเมื่อมึงเพอร์เฟ็กต์ซะขนาดนี้" ผมอดส่งเสียงประท้วงไม่ได้

   "ขนาดเพอร์เฟ็กต์ยังโดนเทมาตั้งสองปีเลย"

   "ขุด...อีกแล้ว"

   "หล่อก็โดนเท รวยก็โดนเท..."

   "ยังไม่หยุด"

   "ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนะ" มือของมันไล้สัมผัสไปที่ต้นขาของผมอย่างรวดเร็วแล้วก็ปล่อย แต่นั่นมันทำให้ผมหยุดหายใจได้ "พี่เซียนไม่ผิดที่จะกลัวหรือไม่มั่นใจ แต่ถ้าช้าเกินไป มันก็อาจจะ..."

   "ไม่ทัน" ผมต่อประโยคให้

   "ตามนั้นครับผม"

   "ท่าน" ไอ้เซียนที่เริ่มกึ่มๆ หันมาหาแฟนผม "ทำไมทิมยังไม่มา"

   "เปลี่ยนชุดครับ เดี๋ยวมันมา"

   "อืม โอเค"

   นายท่านก็ยังคงเป็นนายท่านตามเดิมที่ว่านั่งดื่มแต่น้ำเปล่า มองดูผมกับคนรอบตัวเมามาย วันนี้นุกพูดเยอะหน่อย น้องมันเล่าให้ฟังว่าอีเวนต์ถูกจัดขึ้นในตอนบ่าย จากนั้นนายท่านก็โดนแม่ของมันเรียกไปคุยอยู่ตั้งนานสองนาน มันกับนุกรอที่จะกลับพร้อมกันกับนายท่านจนแทบจะเรียกได้ว่าหลับแล้วหลับอีก

   ผมมองไปที่แฟนตัวเอง...เหมือนมันมีอะไรในใจอย่างเช่นทุกครั้งที่กลับมาจากการเจอแม่ ผมไม่อยากถามมันเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้ เพราะผมยังมีอีกเรื่องหนึ่งให้ห่วงอยู่

   "ตอนนี้นายกองเป็นไงบ้าง"

   "ก็โดนเทศนา...กักบริเวณ...ตัดค่าขนมเหมือนเดิมนั่นแหละ"

   "โห"

   "แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกเครียดอะไร...เหมือนมันไม่ชอบออกไปปฏิสัมพันธ์กับคนภายนอกอยู่แล้ว"

   เป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกกังวลแทนนายท่าน

   "เฮ้ย ชนแก้วหน่อยสิวะ" ไอ้เซียนร้องเสียงดังลั่น เราทุกคนจึงต้องยกแก้วของตัวเองขึ้นมาชนกับแก้วไอ้เซียน นายท่านก็ยกขึ้นมาชนด้วยถึงแม้ว่าแก้วมันจะเป็นแก้วน้ำเปล่าก็ตาม "โหท่าน...มึงไม่ดื่มเลย"

   "ไม่ถนัดครับ" มันพูดยิ้มๆ

   "เอาหน่อยน่า สักแก้ว"

   "อย่าดีกว่าครับ"

   "กล้ามึงบอกให้แฟนมึงลองหน่อยดิ๊"

   มันหันมามองผม ผมส่ายหน้าพรืดไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ "มันไม่ดื่มก็คือไม่ดื่มสิวะ" ผมบอกเพื่อน

   ไอ้เซียนทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดกับนายท่านอีกรอบ "ตกลงทิมมันจะมามั้ย"

   "เอ่อ..."

   "ถ้ามันไม่มา...กูบุกห้องมันจริงๆ นะ"

   "เพื่อน...ใจเย็น" หมูหันกระตุกแขนเซียน "มันจะกลายเป็นรุกหนักไป"

   "ถ้าพี่กล้าบุก...ผมก็กล้าบอกพี่ว่าตึกมันอยู่ไหน" ท่านประกาศกร้าว

   "จริงดิ" ไอ้เซียนเริ่มพูดเสียงอ้อแอ้ๆ แล้วครับ "งั้นบอกมาเลย กูจะไป"

   "ผมไม่แน่ใจว่ามันจะตามมาสมทบมั้ย"

   "มันไม่มาแล้วล่ะ ดึกขนาดนี้"

   "..."

   "เด็กเวร"

   "..."

   "ไหนบอกว่าจะมา"

   นายท่านยิ้มแห้งๆ ส่งให้ผม ส่วนผมก็ได้แต่ทำสีหน้าปวดหัว

   "มันไม่เคยคิดจะจีบใครแบบจริงจังน่ะ" ผมกล่าว "พอคิดจริงจังแม่งก็เริ่มไม่เป็น มันเลยออกมาเป็นแบบนี้"

   "เข้าใจได้" นายท่านกระซิบ






[ มีต่อนะคะ ]






หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 23 หน้า 47 22/02/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 02-03-2018 14:08:52







   ตึก X เวลา 01.23 น.

   "จนได้นะกล้า" นายท่านโอบไปทั่วตัวของผมเพราะผมไม่มีแรงแม้แต่จะเดิน "ไปด้วยครับ"

   มันบอกคนในลิฟต์ ผมไม่แน่ใจว่าคนในลิฟต์จะมองเราทั้งคู่ยังไง แต่ที่แน่ๆ ผมคือคนเมาคนหนึ่งที่ต้องการหาที่พึ่ง มือไม้ของผมจึงปัดป่ายไปทั่วตัวของนายท่านเพื่อหาที่ยึด ส่วนนายท่านก็จัดการโอบรอบผมไม่ให้ผมดิ้นไปมากกว่านี้

   "ตัวจริงหล่อจังเลยนะคะ"

   "ขอบคุณครับ"

   ผู้หญิงคนนั้นออกไปก่อนที่ชั้นห้า ผมกับนายท่านยืนอยู่ในลิฟต์ต่อเพื่อขึ้นไปที่ชั้นเจ็ดซึ่งเป็นห้องของผม

   "ไอ้เซียน...เป็นไงมั่ง"

   "ไปหาทิมแล้ว"

   "มึงไม่หวงเพื่อนเหรออออ"

   "ทิมมันอยู่ตึกเดียวกับนุก ส่งนุกไปดูแล้ว"

   "โอเคเบย"

   "เบยเนี่ยนะ"

   "ทำไม"

   "มันเป็นภาษาพูดเหรอ"

   "กู...เมา"

   นายท่านหัวเราะ ก่อนจะลากตัวผมให้ไปยังห้องของผมเอง สภาพในห้องตอนที่นายท่านเปิดประตูแล้วเห็นทำเอามันอึ้งทึ่งเสียวไปเหมือนกัน แม่งเละเทะยิ่งกว่าห้องนี้ถูกจัดปาร์ตี้แบบเจ็ดวันเจ็ดคืน

   "ชายโฉดนะชายโฉด" แฟนผมบ่น วางตัวผมลงบนโซฟา จากนั้นก็พยายามเก็บของเท่าที่จะเก็บได้

   "เอาไว้งั้นแหละ เดี๋ยวกล้าหาญบอยเก็บเอง" ผมนอนดูนายท่านขยับตัวไปมาอยู่ในห้องของผม นัยน์ตาของผมปรือ มองเห็นภาพนายท่านไม่ชัดเจน หัวผมก็หมุนติ้วๆ พร้อมที่จะหลับทุกเมื่อ

   "เมื่อกล้าหาญบอยเมา แฟนกล้าหาญบอยก็ต้องเป็นคนเก็บห้อง มันถูกแล้ว..." มันเก็บห้องไวมากจนผมรู้สึกประหลาดใจ

   "มึงเก็บห้องเป็นด้วยเหรอ"

   "คุณแม่เคยส่งไปอยู่นิวซีแลนด์สามเดือนคนเดียว แน่นอน...กูเก็บเป็น"

   "ว้าว"

   นายท่านหันมามองผมจากนั้นก็ยิ้มขำ "รู้มั้ยทำไมกูไม่กินเหล้ากินเบียร์"   

   "มันไม่อร่อยเหรอ"

   "ไม่ใช่...จำได้มั้ยว่ากูเคยลองพร้อมมึง"

   ความทรงจำเริ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง "ใช่แล้ว บ้านไอ้ยศ" วันเกิดไอ้ยศเมื่อหลายปีที่แล้วคือวันที่ผมได้ลองเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างแท้จริง วันนั้นนายท่านก็ไปด้วยครับ จำได้ว่ามันดื่มแค่จิบเดียวมันก็ไม่ดื่มอีกเลย ส่วนผมน่ะเหรอ...ดื่มไปหกเอง

   ไม่ใช่หกแก้วครับ...แต่เป็นหกขวด

   "มึงเมาอย่างหมา...กูเห็นแล้วกูก็เลยคิดว่าถ้ากูจะรักคนอย่างมึง กูต้องห้ามเมาตลอดชีวิต"

   "ทำไมอ่ะ"

   "หันไปมองหน้าท้องตัวเองดิ๊"

   ผมทำตามที่นายท่านบอก ผมเปิดเสื้อตัวเองขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นี่ผมนอนเปิดพุงมาตลอดเลยเหรอ

   "ก็เป็นซะอย่างนี้" มันเดินมาจับเสื้อของผมให้ปิดหน้าท้องของผมตามเดิม "มึงเป็นได้ทุกอย่างเวลาที่มึงเมา เด็กน้อยบ้าง คนขี้อ่อยบ้าง..."   

   "บ้า" ผมร้อง

   มันขยี้หัวผมจากนั้นก็หันไปเก็บห้องต่อ ผมทันได้เห็นแหวนที่นิ้วกลางของมันแวบๆ ซึ่งเป็นแหวนที่มันใส่ติดตัวมาตั้งแต่สมัยมอปลายแล้ว

   "ขอดูแหวนหน่อย"

   "หืม"

   "..."

   "แหวนนี้อ่ะเหรอ" นายท่านทำท่าจะชูนิ้วกลางใส่ผม แต่มันก็ตั้งสติได้แล้วทำท่าขอโทษขอโพย "ลืมตัวครับ ขอโทษครับ"

   มันถอดให้ผมดูอย่างว่าง่าย...หลังจากนั้นมันก็สวมวิญญาณพ่อบ้านของมันต่อไป

   "สวยดี" ผมเอ่ย

   "..."

   "เห็นมึงใส่ติดตัวมานานแล้ว"

   "มันเป็นแหวนที่กูทำงานเก็บเงินซื้อเอง กูก็เลยภูมิใจกับมันมากหน่อย" นายท่านกล่าวยิ้มๆ

   "มึงไปทำอะไรมา"

   "งานพาร์ตไทม์ที่นิวซีแลนด์ไง"

   เป็นอีกครั้งที่ผมต้องร้องแบบนี้ "ว้าว"

   "เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ" นายท่านทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก "เดี๋ยวกูมา ขอกลับห้องแป๊บ"

   "ไปไหนอ่ะ" ผมโวยวายเป็นเด็กทันที

   "น่านะ แป๊บเดียว" มันลูบใบหน้าของผมก่อนเดินออกไป ผมได้แต่นอนอยู่แบบนั้น จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ จนกระทั่งนายท่านกลับมาอีกครั้งภายในเวลาห้านาที

   "อะไรน่ะ" มันเป็นถุงกระดาษยี่ห้อเดียวกันกับแหวนของมัน

   "แหวนอีกวง" นายท่านพูด จัดการหยิบมันขึ้นมาแล้วยื่นให้ผม "กูให้"

   "เฮ้ยยย" คนเมาอย่างกูได้แหวนเฉย... "อะไรเนี่ย"

   "คือ...กูซื้อต่อมาจากไอ้นุกเมื่อนานมาแล้ว มันใส่ไม่ได้เพราะมันเล็กไปหน่อย" นายท่านจับมือผมก่อนที่จะสวมแหวนวงนั้นให้ที่นิ้วกลางของผม "เหยดดด พอดีเป๊ะ"

   "มึงตั้งใจซื้อเก็บไว้ให้กูเหรอ" ผมสวมแหวนของมันคืนกลับเข้าที่เดิมซึ่งก็คือนิ้วกลางของนายท่าน

   นี่เราเป็นคู่รักที่ใส่แหวนคู่บนนิ้วกลางแบบคูลๆ...

   จริงๆ แล้วก็ไม่น่าจะเรียกว่าแหวนคู่หรอกครับ แหวนของนายท่านมันเป็นลวดลายตามเอกลักษณ์ของแบรนด์ไม่มีอะไรพิเศษ ส่วนแหวนของผมมันเป็นรุ่นที่มีตัวอักษร ซึ่งเป็นคนละแบบโดยสิ้นเชิง...

   "ใช่"

   "..."

   "มันตลกมากตรงที่กูซื้อต่อจากนุกทันทีที่กูเห็นมึงครั้งแรก"

   "หา" ผมขอสร่างเมาเพราะความอึ้งจะได้มั้ย...

   "วันนั้นกูเพ้อหนักมาก เห็นอะไรก็เป็นมึงไปหมด จะสั่งข้าวหรือจะทำอะไรก็นึกถึงแต่มึง พอเห็นว่านุกมันซื้อแหวนมาแล้วใส่ไม่ได้กูก็เลยนึกถึงมึงขึ้นมา กะว่าจะซื้อเก็บเอาไว้เผื่อมีโอกาสให้มึงในวันข้างหน้า"

   "..."

   "วันนี้กูมีโอกาสแล้ว"

   "โห" ผมทำหน้าเหมือนใกล้จะร้องไห้ "มึงน่ารักจัง"

   "กูเกือบลืมไปเลย"

   ผมโผเข้ากอดคนที่หัวเราะแห้งๆ คนนั้น มันยอมให้ผมปีนป่ายไปกอดมันเอาไว้ทั้งตัวโดยที่ผมนั่งอยู่บนตัวของมันพร้อมกับโอบรอบไปที่ท้ายทอยของมัน

   "มีแฟนตัวเล็กมันก็ดีอย่างงี้" นายท่านพึมพำก่อนจะลูบศีรษะของผมอย่างแผ่วเบา บางครั้งแม่งก็กวนตีนผมด้วยการตีบั้นท้ายผมเบาๆ ด้วย

   มันฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปหลายครั้งระหว่างที่ผมกำลังพินิจพิจารณาแหวนอยู่หลังท้ายทอยของมัน ศีรษะของผมวางไว้บนบ่าของอีกฝ่าย...

   "มีตัวอักษรด้วย"

   "มันอ่านว่าไง"

   ใจผมเต้นตึกตักไปหมด...นายท่านคงจะรู้สึกได้ถึงใจผมเพราะลำตัวของผมแนบชิดติดกับลำตัวของมัน

   ขอบตาของผมเริ่มมีน้ำตารื้นขณะที่ผมพูดมันออกมา...

   "Forever"

   "ก็ตามนั้นแหละ"


   ผมขยับศีรษะออกมาจากบ่าของนายท่านจากนั้นก็ใช้ริมฝีปากของตัวเองจูบไปที่ริมฝีปากของนายท่านทันที จูบของผมจู่โจมและปรารถนาอย่างหาที่สุดไม่ได้ นายท่านเองก็น่าจะรู้ดี

   "ใจเย็นๆ" มันผลักตัวผมออก แต่ผมก็ถลาเข้าไปจูบมันอีกรอบ "กล้า อื้อ...เดี๋ยว อื้อ...เฮ้ อ๋ายใจไอ้...ออก"

   ผมขยับใบหน้าเข้าออกจูบมันย้ำๆ และซ้ำๆ แบบนั้น ราวกับผมต้องการแสดงความรักที่ผมควรจะทำมาตั้งแต่เนิ่นนานมาแล้ว
 
   สายตาของผมมองคนที่อยู่ต่ำกว่าอย่างหวานฉ่ำ

   "ต้องการอะไร" แฟนผมถามยิ้มๆ

   "มึงก็น่าจะรู้" ผมกอดคอมันพร้อมขยับใบหน้าออดอ้อน

   "กูเหนื่อยอ่ะดิ..." นายท่านซบใบหน้าลงกับลำคอของผม "ไม่รู้จะไหวเปล่า วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเลย"

   "ทำไมเป็นงั้นอ่ะ" ผมโวยวายแบบเด็กๆ ไม่ได้คิดจริงจัง...แต่ก็อ้อนวอนมันมากพอดู

   "เหนื่อยจริงๆ ครับวันนี้ ขอโทษนะ"

   "นายท่านนนนน" ปกติกูอ้อนมึงแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ...รึเปล่าวะ "นะ นะ นะ"

   "โอยย ตายๆๆ" มือของมันถูกผมจับให้แตะไปทั่วหน้าท้องของผม โชคดีนะที่วันนี้กินไม่เยอะ ไม่งั้นคงลงพุงตายห่า "ไม่เอาสิครับ อย่าทำแบบนี้ดิ"

   "เถอะนะ" นอกจากผมจะไม่ให้มือมันอยู่นิ่งๆ แล้ว ผมยังใช้ริมฝีปากตัวเองขบไปที่ริมฝีปากล่างของมันอย่างเล่นๆ ด้วย จากนั้นผมก็ขบไปทั่ว...ซอกคอขาวของมัน...นั่นแหละ

   ทุกคนอย่าถือสาผม...ผมเมา...ผมไม่รู้เรื่อง และ...และผมก็รักนายท่านมากด้วย

   "นะ นะ นะ"

   "วันนี้ขอไม่ใจอ่อนได้ป่ะ" นายท่านทำสีหน้าเสียดาย "ไม่น่าจะไหวจริงๆ"

   ใจผมแป้วซะจนผมไม่รู้จะบรรยายมันออกมายังไง

   หรือแม่งต้องใช้ท่าไม้ตาย...

   ริมฝีปากผมยังไม่ผละออกจากซอกลำคอของนายท่าน จากที่ใช้วิธีการบุกจู่โจมผมเปลี่ยนแผนเป็นการจัดการแบบละเมียดละไมจนนายท่านต้องกลืนน้ำลายลงคอหลายรอบ

   "ไม่เอา...ดิ"

   ปากบอกว่าไม่เอา...แต่มือกำลังลูบไปทั่วแผ่นหลังของผมเนี่ยนะ

   "กูไม่ปล่อยให้มึงไปนอนง่ายๆ หรอก"

   "โธ่ กล้า..."

   "ถ้ามึงไม่ทำนะ...กูจะ จะ..."

   "จะอะไรครับ"

   "คงจะ...อ่อยมึงแบบนี้ทั้งคืน"

   "จริงเหรอ" น้ำเสียงมันมีเสียงขำเจือปน "ไหนดูซิ อยากเห็นมึงอ่อยกูทั้งคืน..."

   "ท่านนนน" ผมลากเสียงยาววิงวอน ผละจากลำคอของมัน มองดูมันเอามือประสานท้ายทอยเพื่อมองผมอย่างจริงๆ จังๆ
 
   ผมอุตส่าห์สละความแมนทุกอย่างทิ้งไปเพื่อการมีอะไรกับมันในคืนนี้เชียวนะ!

   "อย่าใจร้ายสิ" มือของผมเขย่าไหล่ของคนที่ผมนั่งทับอยู่ จนกระทั่ง...ผมรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างใกล้ๆ กับบริเวณส่วนกลางลำตัวของผม

   ความแข็งขืน...

   นายท่านถึงกับเสียหน้า

   "มันไม่เข้าใจความเหนื่อยของกูอ่ะ" แฟนผมโอดครวญ

   ผมชนะแล้ว...

   มือของผมเริ่มจัดการถอดเสื้อผ้าของนายท่าน

   "ตรงนี้เลยเหรอ" มันถาม

   "ม่านก็ปิดหมดแล้วนี่"

   "เฮ้อออ..."

   "..."

   "คนที่อยากมากกว่าต้องอยู่บนนะ"   

   ผมยิ้มกริ่ม...อาศัยความเมาของตัวเองเข้าไปกระซิบข้างหูของนายท่าน

   "ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนท่า"








   ครืด ครืด ครืด

   "ต้องรับสายด้วยเหรอ"

   "ทิมโทรมา"

   "แฮ่ก...ไม่รับได้ป่ะ"

   "...ก็นะ...อื้ม"

   "ไหนบอกว่าส่งนุกไปดูไง"

   "เนอะ"

   "แฮ่ก..."

   "คงไม่เป็นไร"

   "ท่าน...แฮ่ก..."

   "ครับ?"

   "นี่มึงเหนื่อยจริงๆ ใช่มั้ย..."

   "อยากเซ็กซี่เองทำไม..."

   "อะ...อื้ม..."

   "..."

   "โอย เบาๆ หน่อยสิ"

   "ขอโทษครับ"








TBC*






อิจฉากล้ามากค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 02-03-2018 14:42:00
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-03-2018 14:42:15
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 02-03-2018 16:09:34
เบ้ปากแบบแม่การะเกด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 02-03-2018 16:13:49
ตอนนี้สงสารเทพเซียนหน่อยๆคนมันกลัวอะเนอะคิดมากอะเนอะ ส่วนน้องทิมนี่ยังไงจะคบกับหมอเติ้ลจริงๆเหรอ มีโทรหาด้วยหรือหมอเติ้ลมันวอแวก่อนทิมเลยโทรกลับ ลุ้นกับพี่เซียนด้วย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-03-2018 16:27:02
นี่ขนาดเหนื่อยนะเนี่ย อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 02-03-2018 16:28:56
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-03-2018 16:48:08
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 02-03-2018 17:17:31
โอ้ยยย อิจกล้ามากนะจุดๆนี้ หลัวเขาดีจริงๆค่ะ ส่วนหมอไตเติ้ลนี่ต้องอวดเทพเซียนขนาดนี้เลย ชิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-03-2018 18:20:22
เหนื่อยจริงเหรอคะ555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-03-2018 19:30:55
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-03-2018 19:48:29
นี่อ่ะนะเหนื่อย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 02-03-2018 20:00:40
ใช่ อิจฉากล้ามาก ทำไมนายท่านดีงี้ TTT//
ท่านน่ารักมากอ่ะๆๆ
เกิดไรขึ้นที่ห้องของทิมกันนะ?  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 02-03-2018 20:18:18
กล้าหาญบอยยยคนแมนนน มาองมาอ่อยพินายท่านปบบนี้ได้ยังง้ายยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-03-2018 20:59:09
กล้า เซ็กซี่ ซู่ซ่า   :o8:  :-[ :impress2:
จนนายท่านที่ทั้งเหนื่อย  ทั้งเพลีย หายเหนื่อย หายเพลียเลย

ชอบบบบบบ
      "คนที่อยากมากกว่าต้องอยู่บนนะ"   
 
      "ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนท่า"    

นายท่าน กล้าหาญ   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แอบสงสัยที่นายท่านเหนื่อย เพราะงาน
หรือเพราะแม่นายท่านบรีฟกันแน่  :fire: :fire: :fire:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-03-2018 22:29:41
เอาใจช่วยเซียน ท่าทางจะยากจริง
น้องกล้าไม่รู้ น้องกล้ามาววววว ขี้ยั่ว ต้องโดนให้เข็ด อิอิ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 02-03-2018 22:33:12
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

ฮือออออออออ แล้วพรุ่งนี้มีสอบ O-NET ....

ฮีลหนูทีจ้าาาาา หนูเขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-03-2018 22:33:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-03-2018 23:01:54
ยอมมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: punpunn ที่ 02-03-2018 23:19:50
พึ่งมาอ่านน สนุกมากๆเลย เขินนนน :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-03-2018 01:40:06
นายท่านเหนื่อยก็อยู่เฉย ๆ เด๋วกล้าหาญบอยบรรเลงเองจ้า  :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 03-03-2018 01:56:45
Oh my sexy boyy,KlaHan
นายท่านไปไหนไม่รอดแล้ว
ต่อให้เหนื่อยก้ต้องทำการบ้านนะคะลูกกก
ตายคาอกก้ต้องยอมมม555555
ทิมนี่ยังไงอะ ทำไมมีโทรหาหมอไตเติ้ลด้วย
ปล่อยให้จีบอีกต่างหาก เซียนต้องรีบแล้วจริงๆอะ
สงสารนางเหมือนกันนะ ไปไหนไม่ถูกแถมโดนบีบเวลาอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 03-03-2018 03:00:25
กำลังฟินเลย ทิมรอดไหม เซียดเป็นไงมั้ง โอ๊ย! ฟุ้งซ่าน :katai1: :katai1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 03-03-2018 09:03:11
 :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-03-2018 12:47:30
นี่คือคนเหนื่อย? ถ้าไม่เหนื่อยจะขนาดไหน o18 คนเรียกร้องรับผิดชอบไปนะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 03-03-2018 13:04:58
   "อย่าหว่านเสน่ห์"

   "อย่าใช้สายตา"

   "อย่ามารยา"

<<< 55555555555 กล้าเป็นแบบนี้จริงๆ ยิ่งตอนอยู่สองต่อสองกับนายท่านนะ จะอ้อนไปไหน เขินนนน
แอบเป็นห่วงทิมจัง ปกติท่านโทรหาทิมไม่ว่าเวลาไหนทิมรับสายตลอด
แต่รอบนี้ท่านไม่รับสายทิม !!! ประเด็นคือเซียนเมาด้วย โอ๊ยๆหัวใจ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 03-03-2018 15:05:00
ค่ะ..เอะอะสวีทกันบนเตียง  555 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-03-2018 00:44:29
ไม่อยากจะเซดกับนายเอก เรื่องนี้!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 04-03-2018 08:48:43
5555 เป็นไงล่ะ กะจะยั่วเค้าสักหน่อย กล้าหาญบอยต้องสยบ

นายท่านได้ความเนียนแต่ใดมา
ทำเป็นเหนื่อย ชอบให้กล้าเริ่มก่อนก็บอกมา
นายท่านเป็นคนดีน่ะ เคยเห็นกล้าเมาแล้ว
เลยคิดว่าไม่ดื่มเองดีกว่า จะได้ดูแลกล้า

เทพเซียนคนขิงแห่งปี น่าสงสาร ก็ไปนั่งรอตั้งนาน
แล้วที่ไปบุกห้องน่ะ ถึงห้องไหม หรือเค้าไม่ให้ขึ้นตึก

ทิมคะ พี่เค้าอยากเจอ ทำไมใจร้ายล่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 24 หน้า 48 02/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 04-03-2018 19:00:18





ตอนที่ 25
ทิม






   'พี่เซียนคะ...ตกลงจะต่อหรือเปล่าคะ'

   'ต่อ...ต่ออะไรเหรอ'

   'อ้าว ถ้าจะไม่ทำแล้วพี่เซียนลากอิงมาด้วยทำไมคะเนี่ย'

   'โทษทีนะ'

   'บ้าบอ'

   'อิง'

   'คะ!'

   'รู้จักลูกค่ายละครจีวายหรือเปล่า'

   'อะไรนะ'

   'มันมาเรียนที่มอเราปีนี้นะ'

   'ไม่รู้ ไม่อยากสนใจค่ะ'

   '...'

   'งั้นอิงกลับนะคะ'

   'โอเค'

   'พี่เซียน!'

   'อะไรเหรอ'

   'อิงจะกลับจริงๆ แล้วนะ'   

   'ก็ไปซะสิ'

   'กรี๊ดดดด'







   ผมอยากจะวาร์ปหายตัวไปฆ่าเพื่อนตัวเอง

   ทำไมถึงปล่อยให้เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์มาหลับอยู่หน้าห้องของผมแบบนี้!

   อยากจะทำเนียนเป็นไม่รู้จักฉิบหาย แต่ผมดันรู้จัก...

   ในสภาวะที่พี่เขากำลังเมาแอ๋หนักขนาดนี้ ถ้าผมทำเป็นไม่สนใจอะไรผมก็คงจะใจร้ายเกินไป ถึงแม้ว่าจะงุนงงเรื่องที่ว่าพี่เซียนมาอยู่หน้าห้องของผมได้ยังไง แต่ผมก็เลือกที่จะปล่อยวางทิ้งมันไปซะก่อน

   อย่างน้อยผมก็ควรจะลากพี่เขาเข้ามานอนในห้อง

   ไอ้นุกหายจ๋อมอย่างไร้ร่องรอย ส่วนไอ้นายท่านรายนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง...มันคงจะอยู่แต่กลับพี่กล้า คงไม่ว่างที่จะมาจัดการคนร่างยักษ์แห่งคณะเศรษฐศาสตร์คนนี้ช่วยผมได้

   ผมคงต้องจัดการกับพี่เขาเพียงคนเดียว...

   กว่าผมจะพาคนร่างยักษ์มานอนแหมะอยู่ในโซฟาห้องผมได้ก็เล่นเอาผมเหงื่อตก พี่เซียนเมาแล้วเงียบดีครับ ไม่ถือว่าเป็นอุปสรรคต่อคนที่ต้องตามเก็บร่างของเขาเท่าไหร่ เพียงแต่ว่า...ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเขาถึงโผล่มาอยู่หน้าห้องผมในเวลาดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้

   ไอ้ท่านกับไอ้นุกมันรวมหัวรุมแกล้งผมหรือเปล่าวะ

   "พี่เซียน...นี่ห้องผมนะ ไม่ใช่ห้องพี่กล้า" ผมลองเขย่าไหล่พี่เซียนดูเผื่อพี่เขาจะได้สติ "พี่มาผิดห้องแล้ว ผิดไปเยอะเลยด้วย"

   คำตอบที่ผมได้รับกลับมาคือความเงียบ รวมไปถึงอาการคอตกของคนเมาที่คงมึนจนอยากนอนหลับพักผ่อน

   "แม่ง" ผมสบถเพราะผมไม่รู้จะเอายังไงจริงๆ "พี่จะนอนตรงนี้หรือนอนบนเตียง" ยังไงเขาก็ถือว่าเป็นพี่คนหนึ่ง ผมคงต้องถามเขาก่อนว่าเขาจะเอายังไง

   สิ่งที่ผมไม่คาดคิดมันตามมาหลังจากนั้นเพียงเสี้ยววินาที...ทุกอย่างเหมาะเหม็งราวกับเซ็ตเอาไว้ พี่เซียนคลื่นไส้กะทันหัน จากนั้นก็อาเจียนออกมาโดยผมได้รับผลกระทบเต็มๆ ที่ใบหน้า

   เหี้ยยยยยย

   "ไอ้พี่เซียน!" ผมร้องโวยวายเพราะผมไม่ชอบอะไรแบบนี้จริงๆ แต่ให้ตายเถอะ...ใครจะไปชอบวะ อ้วกเต็มหน้าแบบนี้ "โอ๊ย พี่บ้าไปแล้ว"

   ผมตัดสินใจว่าควรจะเดินเข้าไปล้างตัวทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่ถอดเสื้อผ้า แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามีบางคนที่เลอะอ้วกอยู่เหมือนกัน ผมจึงก้าวออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นก็ลากพี่เซียนเข้าไป...

   อ้วกพี่เซียนแม่งเลอะเต็มห้องของผมไปหมด

   ผมไม่มีเวลาแม้แต่จะบ่นหรือก่นด่า เพราะด่าไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเนื่องจากพี่เซียนมีสติเหลือไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นต์

   เอ๊ะ...หนึ่งเปอร์เซ็นต์งั้นเหรอ

   ริมฝีปากของผมยิ้มกริ่ม แล้วผมก็จัดการเปิดน้ำจากฝักบัวระดับน้ำแรงที่สุด จากนั้นก็ราดน้ำใส่พี่เซียนไปทั้งตัวโดยไม่สนใจว่าเขาจะเป็นรุ่นพี่มอ S หรือเป็นใครมาจากไหน

   สนุกกูล่ะงานนี้...

   พี่เซียนเปียกไปทั้งตัว เขาเริ่มกระแอมไอออกมา ระหว่างนั้นผมก็ตัดสินใจราดน้ำไปทั่วหน้าของตัวเองบ้าง

   ...เละเป็นขี้เลย

   "ไอ้ทิม อะไรของมึงเนี่ย" พี่เซียนโวยวาย

   เจอน้ำทีถึงกับสร่างเมาไปเลยหรือไง...

   "พี่มาอ้วกใส่หน้าผม"

   "หา" พี่เขาลูบใบหน้าไปมา...ใบหน้าขาวใสภายใต้เส้นผมที่เปียกซ่กก็เป็นอะไรที่หล่อดี "บ้า"

   "จริงๆ พี่ทำอย่างนั้น"

   "โอย ตาย..."

   "ออกไปก่อนเลย ผมจะอาบน้ำ"

   "จะให้ออกไปทั้งๆ ที่ยังตัวเปียกอยู่เนี่ยนะ"

   "ใช่" ผมบอก "ถ้าว่างก็เช็ดอ้วกตัวเองที่อยู่ในห้องผมด้วย"

   "..."

   "ใช้ไม่ได้จริงๆ"

   ผมบ่นออกมาเพราะผมไม่มีอารมณ์มาจัดการกับเรื่องอ้วกๆ ตอนเวลาเกือบตีสองแบบนี้ อย่างน้อยพี่เซียนก็กลับมามีสติได้ทันสำหรับจัดการกับอ้วกตัวเอง ไม่อย่างนั้นล่ะก็...ผมคงเซ็งมากกว่านี้แน่ๆ

   ความประทับใจของผมที่มีต่อพี่เซียนนั้นมีอยู่น้อยมาก มันติดลบตอนที่พี่เซียนด่าผมในเกม RoV จากนั้นก็กลับมาน้อยใหม่หลังจากที่ใครหลายคนพากันบอกว่าพี่เซียนชอบผม แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น...

   เขาชอบบังคับผม...ที่บ้านผมไม่เคยมีใครบังคับผมมาก่อน นั่นแหละคือส่วนที่ผมไม่ชอบที่สุด

   หลังจากเหตุการณ์ที่พี่เซียนอ้วกใส่หน้าผมอย่างเมื่อตะกี้...คุณคนอ่านคิดว่าผมจะเหลือความประทับใจในตัวพี่เซียนมั้ยครับ...








เซียน





   พัง

   เละเทะ

   ยับเยิน

   รู้สึกอยากกระโดดตีลังกาถีบปากตัวเองสักสิบสองครั้ง

   นี่ผมทำเหี้ยอะไรลงไป!

   ภาพผมตัดตอนที่ผมโซซัดโซเซขึ้นมาในตึกของทิม จากนั้นผมก็ไม่รู้ตัวว่าผมทำอะไรลงไป เจ้าของห้องผู้ที่ทำหน้ามุ่ยอยู่นานสองนานเล่าว่า...ผมมานอนพิงผนังอยู่หน้าประตูห้องของมัน มันไม่มีทางเลือกนอกจากพาผมเข้าไปเก็บไว้ข้างในห้อง ก่อนที่ผมจะไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น

   แน่นอนว่าผมไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นคนใดนอกจาก...ทิม

   ตอนนี้เป็นเวลาตีสองเกือบตีสามแล้ว ทิมหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นตอนที่นายท่านไม่ยอมรับโทรศัพท์มัน

   มันคงจะรับอยู่หรอก...ก็ในเมื่อไอ้กล้าตอนเมามักจะมีฟีโรโมนมากกว่าปกติ

   ความหงุดหงิดของทิมจึงถูกส่งตรงมายังผม ไม่มีใครคอยช่วยแบ่งเบาความโมโหของทิมกับผมในตอนนี้เลยครับ ไม่มีเลยจริงๆ

   ทำไมกูหงอ...

   ทำไมกูต้องเกรงใจไอ้เด็กหน้าบึ้งคนนี้ด้วย...

   งงฉิบ!

   ผมรู้ครับว่าผมชอบมัน แต่ผมไม่คิดว่าตัวเองจะรู้สึกผิดมากมายขนาดนี้

   "พี่จะนอนข้างในหรือนอนข้างนอกครับ" ทิมที่พยายามสงบสติอารมณ์ถามผมหลังจากที่ผมกับมันอาบน้ำเสร็จและอยู่ในเสื้อผ้าชุดใหม่ ผมอยู่ในชุดของทิมที่เป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแบบง่ายๆ และผมก็จัดการทำความสะอาดห้องให้ทิมจนสะอาดหมดจดเรียบร้อยแล้ว

   "ข้างนอกสิ กูไม่ใช่เจ้าของห้อง" ผมทำเสียงแข็ง ทั้งๆ ที่ในใจหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก "มึงอนุญาตให้กูนอนในนี้ได้เหรอ"
 
   "พี่จะกลับเลยก็ได้ครับ แล้วแต่พี่"

   กูคงจะกลับอยู่หรอก...ชีวิตนี้กูคงจะโอกาสได้นอนอยู่ในห้องเดียวกันกับลูกค่ายจีวายอย่างกูได้อีกอยู่หรอกนะ

   "กูนอนข้างนอกนี่แหละ"

   "อืม"

   อย่างน้อยทิมมันก็ไม่ได้ด่าหรือไล่ตะเพิดผมล่ะวะ...

   ผมขยับไปที่โซฟา รู้สึกเก้ๆ กังๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทิมมันจัดการปิดไฟในห้องจนหมด ตั้งท่าเตรียมจะเข้านอน ส่วนผมได้แต่นั่งมองมันอยู่อย่างนั้น พอมันหันกลับมามองที...ผมก็แสร้งทำเป็นมองอย่างอื่น

   "สวิตช์ไฟอยู่ตรงนี้นะครับ" ทิมชี้มือ

   "โอเค"

   "ผมไปนอนล่ะ"

   หลังของทิมกำลังจะหายเข้าไปในห้องนอน... "เดี๋ยว!" ผมส่งเสียงขัดจังหวะ

   "อะไรอีกครับ" ทิมทั้งง่วงทั้งขุ่นเคืองผม ไม่แปลกที่มันจะส่งเสียงปนรำคาญแบบนั้น

   โอย ตายห่า คะแนนกูคงติดลบล้านไปแล้วมั้ง

   "ขอบใจ"

   "..."

   "สำหรับที่นอนในคืนนี้"

   เป็นคำพูดที่ดูเรียบง่ายจนเกินไป...นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย

   "ครับพี่...ไม่เป็นไร"

   "..."

   "แต่วันหลังไม่ต้องมาก็ได้"

   เหมือนไอ้เด็กนี่มันสาดน้ำร้อนใส่หน้าผมอ่ะ...ถึงเราจะรู้จักกัน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ กันเพราะเพื่อนของเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่ก็ใช่ว่ามันจะใจอ่อนให้ผมง่ายๆ

   ให้ตายสิวะ...

   ผมเพิ่งรู้สึกชอบใครอย่างจริงจังทั้งที ทำไมสวรรค์ถึงได้ส่งคนที่จีบยากฉิบหายมาให้ผมกันล่ะเนี่ย...











   เวลา 09.13 น.

   ผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกอกแกกอยู่ในห้อง รู้สึกมึนหัวจนต้องเรียกสติให้ตัวเองหลายต่อหลายรอบ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ในห้องของทิม แถมยังนอนอยู่บนโซฟากลางห้องนั่งเล่นอีกด้วย

   นุกส่งยิ้มมาให้ผมจากโต๊ะกินอาหาร ส่วนทิมนั้นเล่นมือถือไปกินไป...ทำกิจกรรมทุกอย่างเหมือนกำลังอยู่ในชีวิตประจำวันโดยจะมีผมหรือไม่มีผมนอนอยู่โซฟาตรงนี้ก็ได้

   รู้สึกเขินแปลกๆ แฮะ

   "เมื่อคืนพี่เมาแอ๋เลย" ไอ้นุกที่อารมณ์ดีตลอดกาลเอ่ยทัก "ดีนะที่พี่เมาแล้วมาอยู่ห้องไอ้ทิม ไม่ได้ไปอยู่ห้องผู้หญิงคนอื่น"
ทิมหน้าบึ้งเพราะผมสร้างวีรกรรมที่ไม่น่าจดจำเอาไว้...

   "ปกติกินข้าวด้วยกันเหรอ" ผมถามเพราะไม่รู้จะถามอะไร

   "ใช่ครับ ชินแล้ว..." นุกตอบ

   "ทิมมึงไม่มีปากหรือไง"

   เจ้าของห้องถลึงตามองผม...เสี้ยววินาทีนั้นผมตัดสินใจเป็นตัวของตัวเองแบบเต็มสตรีมต่อหน้าไอ้ทิม เพราะเชื่อว่ายังไงผมก็ต้องเป็นตัวเองในการจีบมันอยู่ดี ผมหนีความกวนตีนของตัวเองไปไม่พ้นหรอก

   "มึงพูดกับกูบ้างก็ได้"

   "พี่จะกลับห้องตัวเองกี่โมง" มันตอบผมด้วยคำตอบนี้แทน

   "คงอีกสักพักอ่ะ..." ผมลุกมายืดเส้นยืดสายแล้วมองอาหารเช้าของเด็กทั้งสอง "มีอาหารให้กูสักที่ป่ะ"

   ทิมมองผมเหมือนผมเป็นยุงที่ควรตบให้ตาย จากนั้นก็เดินไปหยิบชุดอาหารเช้าง่ายๆ ที่มันทำเอาไว้ให้ในครัว ดวงตาผมจะเป็นรูปหัวใจอยู่แล้ว...ถึงแม้ว่ามันจะโกรธผม แต่มันก็ไม่ได้ลืมการทำกับข้าวเผื่อผม

   "ขอบใจนะ"

   "กินแล้วก็กลับเถอะนะครับ"

   "อืม"

   ไอ้นุกมองผมที่นั่งข้างๆ มันทำไม้ทำมือส่งสัญญาณอะไรก็ไม่รู้ที่ผมไม่เข้าใจ...ไอ้เด็กนี่มีวิญญาณไอ้หมูหันสิงอยู่หรือไง ทำไมถึงได้เหมือนกันขนาดนี้

   มึงต้องการจะสื่ออะไรวะไอ้นุกนิก

   "วันนี้มึงจะไปไหนป่ะ" เมื่อรู้ว่าผมแปลสัญญาณมันไม่ได้ มันจึงยิงคำถามไปที่เพื่อนของมันอย่างทิมแทน

   "มีนัด"

   สิ้นเสียงของทิม...นุกมันก็ทำตาโตใส่ผมพร้อมกับขมุบขมิบปากบอกว่า 'กับพี่ไตเติ้ล กับพี่ไตเติ้ล...'

   "ไปไหน" เสียงของผมวางอำนาจเหมือนอย่างเคย

   "ละลาบละล้วง" มันยังคงเลี่ยงที่จะใช้คำว่าเสือกกับผม...อย่างน้อยมันก็ยังเกรงใจผมอยู่

   "ตอบมา"

   "ดูหนังอ่ะ"

   "กูก็นั่งอยู่นี่ทำไมไม่ชวนกู"

   "ไอ้นุกเป็นเพื่อนผมผมยังไม่ชวนมันเลย"

   สงครามระหว่างผมกับทิมเริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว...นุกตัดสินใจยกหนังสือแถวนั้นขึ้นมาแกล้งอ่านเพื่อที่จะต้องการปิดหน้า

   หนังสือมันกลับหัวเว้ยนุก

   "กูไม่ให้ไป" ผมเอ่ย

   "กวนประสาทอีกแล้ว"

   "อย่าลืมสิว่ากูคือเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ของมึง"

   "..."

   "มึงห้ามไปกับไอ้หมอเหี้ยนั่น"

   "อะไรของพี่เนี่ย" ทิมโวย "ผมตอบตกลงกับพี่เขาไปแล้ว"

   "ตอบไปแล้วก็ยกเลิกได้" ผมแบมือ "เอาโทรศัพท์มาสิ เดี๋ยวกูบอกให้"

   "บ้า"

   "มึงชอบมันหรือไง"

   "ไม่ได้ชอบ"

   "แล้วจะไปกับมันทำไม"

   "ก็พี่เขาชวน ผมตอบตกลงไปแล้ว"

   "ก็ยกเลิกซะสิ ทำไมพูดยากแบบนี้วะ"

   "พี่เป็นพ่อผมเหรอ!"

   "คือ เอ่อ..." นุกตัดสินใจเอ่ยเพื่อห้ามปรามศึกของผมกับทิม "ใจเย็นๆ กันก่อนนะ ถ้าเสียงดังกว่านี้อีกนิดล่ะก็...คงดังถึงตึกของพี่กล้ากับไอ้ท่านเลยทีเดียว นี่ผมไม่ได้ประชดนะ ผมพูดจริง"

   "ทำไมต้องชอบบังคับคนอื่นด้วย" ทิมยังคงลับฝีปากกับผมต่อไป "โดยเฉพาะผม..."

   "ก็มึงมันพิเศษ" ผมกลืนน้ำลายระหว่างพูด

   "ผมไม่ต้องการความพิเศษนี้"

   "เสียใจด้วยนะ ความพิเศษนี้กูให้มึงไปนานแล้ว"

   "โอ้ มาย ก็อด" นุกส่งเสียงรำพึง

   ทิมกระพริบตาปริบๆ

   "อย่างมึงคงใช้ไม้อ่อนไม่ได้ แถมยังใจเย็นไม่ได้ด้วย ใครมาจีบก็ไปกับเขาหมด"

   "ว่าไงนะ"

   "ก็ได้ยินแล้วนี่"

   "ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้น"

   "แล้วทำไมมึงไม่ไปกับกูล่ะ!"

   คนที่ผมชอบทำสีหน้าปวดหัว...ผมรู้ครับว่าสีหน้าแบบนั้นของทิมมันเป็นสีหน้าที่ผมรู้สึกใจแป้วยังไงชอบกล แต่ผมเดินหน้ามาขนาดนี้แล้ว ผมถอยไม่ได้...

   รู้สึกเหมือนตัวเองมีแรงกระตุ้นบางอย่าง นึกไปถึงตอนที่นายท่านมันกระทำการง้อขอคืนดีกับไอ้กล้า...ก่อนหน้านั้นมันไม่คิดจะง้อด้วยซ้ำถ้ามันไม่มีไอ้เชนมาเป็นตัวกระตุ้นซะก่อน

   ...ตัวกระตุ้นของผมก็คือไอ้หมออันเดอร์สกอร์ไตเติ้ลนี่เองสินะ

   จะยังไงก็ช่างเถอะ...ผมสนแต่ทิมเพียงคนเดียวเท่านั้นในตอนนี้

   "ขี้บังคับ เอาแต่ใจ"

   "..."

   "แถมยังอ้วกไม่เลือกที่อีก"

   ผมหุบปากฉับ กระพริบตารัวๆ เพราะมันเป็นความจริงที่ผมหนีมันไม่ได้...

   "คือว่า..."

   "พี่อ้วกใส่ผม ใส่ห้องผม พี่ไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไรจากผมนะ"

   ไอ้ฉิบหายเอ๋ย...กูเถียงไม่ออกเลย

   นึกอยากโทษความเมาของตัวเองเมื่อคืนที่ทำให้ทุกอย่างพังยับป่นปี้

   ผมลองส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากนุก มันได้แต่ตบหน้าผากของตัวเองแล้วกระซิบบอกผมเพียงคนเดียวว่า...

   "ทิมมันรักความสะอาดมากครับพี่"

   จบกัน...ยกนี้ไอ้ทิมเป็นฝ่ายชนะอย่างขาดลอย









   ห้างสรรพสินค้า

   ผมลากคอไอ้ตงกับไอ้หมูหันออกมาจากห้อง ทั้งๆ ที่ทั้งคู่โวยวายว่าวันอาทิตย์แบบนี้มันอยากตื่นสักบ่ายสาม แต่พอผมบอกว่าจะเลี้ยงหนังปุ๊บ พวกแม่งก็เลิกโวยวายแทบจะในทันที

   หากจะถามว่าทำไมผมถึงไม่ชวนคู่รักบันลือโลกมา...ผมก็จะขอตอบว่าตอนนี้ไอ้กล้ากับนายท่านคงทำตัวเหมือนกำลังฮันนีมูนกันอยู่อย่างแน่นอน เพราะงั้นผมคิดว่าผมไม่ควรไปรบกวนพวกมันดีกว่า

   "จากเฉยๆ กลายเป็นเกลียดขี้หน้าไปซะแล้วล่ะมั้ง" ตงเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผมเล่าทุกอย่างให้มันฟัง

   "ขอบใจมากตงเพื่อนรัก" ผมประชดประชัน

   "อย่าโกรธกูนะเพื่อน ทำไมกูรู้สึกว่าใจไอ้น้องทิมมันไปทางหมอไตเติ้ลมากกว่ามึงวะ"

   โอ้โห คำพูดเชี่ยตงแต่ละคำทำเอาผมเจ็บเจียนตายได้เลยนะครับ!

   มันเป็นเวรเป็นกรรมของคนที่แอบมองเฉยๆ แต่ไม่ยอมทำอะไรใช่มั้ย ทำไมความผิดหวังปนความปวดแปลบถึงได้ประเดประดังเข้ามาแบบนี้

   "กูไม่ยอมแพ้หรอก" ผมกัดฟันพูด "กูคือหัวหน้าแก๊งของพวกมึงนะ...กูเท่"

   "ความเท่เอาชนะใจคนได้ด้วยเหรอ"

   ไอ้หมูหันนนน...นี่มึงรักเพื่อนมึงมั้ยเนี่ย

   "นั่นไง มากันแล้ว"

   หมูหันสะกิดผมอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาผมลืมคำพูดของมันเมื่อตะกี้ไปเลย ทิมเดินเคียงคู่มากับไอ้หมอไตเติ้ลที่ไม่รู้สลัดคราบเพลย์บอยจ๋าทิ้งไปตอนไหน ทำไมมองดูแล้วรู้สึกว่ามันกำลังหลงใหลไอ้ทิมของผมมากมายเหลือเกิน...

   มันจะหลงไอ้ทิมยังไงก็เรื่องของมันละกัน...แต่ทิมห้ามหลงมันเป็นพอ ไม่งั้นผมตาย

   คนนี้กูเจอก่อนเว้ยยยย

   "เอาไงดี" ตงหันมาถาม

   "พุ่งแม่ง" ผมเดินออกไปก่อนที่ผมจะพูดซะอีก ทิมทำหน้าเซ็งทันทีที่เจอผม ไม่ต่างจากไอ้หมอไตเติ้ล แต่คนหลังเปลี่ยนเป็นสีหน้ายิ้มแย้มในเวลาต่อมา เพราะคนอย่างผมไม่ใช่คนที่ควรจะหาเรื่องด้วยเท่าไหร่...อย่างน้อยก็ในความคิดของคนบางคนอ่ะนะ
 
   "อ้าวเซียน" ไตเติ้ลทัก "มาดูหนังเหรอ"

   "ใช่ พวกมึงดูเรื่องอะไรอ่ะ" ผมต้องถามก่อนเพราะกลัวซื้อตั๋วผิดเรื่อง

   "ไอ้ผีเวร...ควรไปตายครับ" ทิมตอบผมเสียงแข็ง

   ผมสะดุ้งเล็กน้อยเพราะรู้สึกเหมือนน้องมันกำลังด่าผม...ชื่อหนังห่าไรเนี่ย มันมีอยู่บนโลกใบนี้ด้วยเหรอวะ

   "ทิม...แค่ผีเวรเฉยๆ น่ะ" ไตเติ้ลกระซิบข้างหูคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

   ใกล้ไป...มึงใกล้ไปไอ้สาดดด

   "กูกับเพื่อนกำลังจะดูเรื่องนี้พอดีเลย" ผมกอดคอหมูหันกับตง "งั้นเราก็ดูด้วยกันหมดนี่เลยสิ"

   ผมไม่แคร์สายตาไอ้ไตเติ้ลที่กำลังส่อแววเซ็งนิดๆ และที่สำคัญ...ผมก็ยังไม่แคร์สายตาของทิมที่แสดงท่าทีขุ่นเคืองออกมาอย่างเห็นได้ชัด

   ถ้าผมแคร์แล้วถอย...ไม่หน้าด้านเป็นกองขี้ควายของคนคู่นี้ต่อ ผมคงเดือดเนื้อร้อนใจกว่านี้ รับประกันได้เลย...

   "ผมไปซื้อตั๋วให้นะครับ" ทิมอาสา ในขณะที่หมูหันกับตงโบกไม้โบกมือ

   "พวกกูไปเองๆ"

   ลูกค่ายละครจีวายมองดูตงกับหมูหันไปซื้อตั๋ว ทิ้งผมให้ยืนอยู่กับคู่เดตที่ตั้งท่าว่าจะมาด้วยกันสองต่อสองแต่ดันถูกคนหล่อขัดขวาง...

   ผมไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด (ดูเลวไปซะฉิบ)

   "มาด้วยกัน เป็นอะไรกันอ่ะ" ผมหงายการ์ดทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้คุมร้านเหล้า...เพราะถ้าขืนแสดงตัวเป็นไก่อ่อน เห็นทีว่าไอ้หมอไตเติ้ลมันต้องข่มผมชัวร์ๆ ผมจำเป็นต้องข่มมันก่อน...มันเป็นกลยุทธน่ะ

   ไอ้ไตเติ้ลอมยิ้มมุมปากอย่างเขินอายนิดๆ ส่วนทิมนั้นกำลังมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า

   ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ...เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังทุกอย่างที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ไอ้ทิมมันชอบ

   "กูจีบน้องอยู่"

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าการแจกรอยยิ้มเรี่ยราดของไอ้ทิมเมื่อคราวรับน้องจะส่งผลให้ไอ้ไตเติ้ลต้องมาตามจีบมันต้อยๆ แบบนี้...การที่ไตเติ้ลยอมรับกับผมตรงๆ บางทีมันอาจจะมั่นใจเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วก็ได้ว่ามันได้ใจไอ้ทิมแน่ๆ

   นี่ผมถามเพื่อทำร้ายจิตใจตัวเองทำไมกัน...

   "อืม ดีนะ" ผมพูดผ่านๆ

   โชคดีที่หมูหันกับตงซื้อตั๋วไวมาก...แต่ดันเป็นรอบที่เรื่องไอ้ผีเวรผีห่าอะไรนี่กำลังจะฉายในอีกห้านาทีต่อจากนี้ ทิมมันเป็นคนซีเรียสเรื่องการดูหนังตัวอย่าง มันจึงลากผมกับคนอื่นๆ เข้าโรงทันทีหลังจากที่ได้ตั๋ว

   ระหว่างทางเข้าโรงหนัง ทิมกับไอ้ไตเติ้ลคุยกันอย่างออกรสเรื่องคำวิจารณ์ของหนังเรื่องนี้ ผมที่เดินตามหลังอยู่ฟังแล้วก็เหนื่อยที่จะกลอกตา ไม่ใช่เพราะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่สองคนนี้มันคุยกัน แต่ผมเบื่อที่สองคนนี้มันคุยกันโดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวเลยต่างหาก

   ตอนที่ไตเติ้ลเดินเข้าไปในโรงก่อน ผมจับฮู้ดไอ้ทิมเอาไว้จนมันหน้ามันหงาย

   แน่นอนว่ามันมองผมเหมือนผมเป็นคนเผาตึกค่ายจีวายของมัน...

   "อยากแดกป๊อบคอร์นเปล่า" ผมถาม

   มันพ่นลมพร้อมทำหน้าบึ้งตึง "ครับ เอาเยอะๆ เลย"

   ผมปล่อยมัน...จากนั้นก็เดินออกไปซื้อป๊อบคอร์นทันที แปลกแต่จริงที่ผมไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังฝืนเลย ผมรู้สึกดีที่ได้ทำมัน อย่างน้อยไอ้ทิมมันก็จะได้กินป๊อบคอร์นอย่างที่มันอยาก...

   ตอนเข้าไปในโรง...ผมรู้สึกได้ว่าที่นั่งมันแปลกๆ ทุกคนเว้นที่นั่งตรงกลางระหว่างห้าคนให้ผมโดยเรียงลำดับจากหมูหัน ตง ผม ไตเติ้ล และก็ไอ้ทิม

   "เชี่ย" ผมสบถ ส่งสายตาไปมองเพื่อนอย่างตกตะลึง เพื่อนได้แต่ยักไหล่ พร้อมทำปากขมุบขมิบว่าทิมมันอยากจัดที่นั่งแบบนี้ ไม่มีใครขัดมันได้สักคน...

   ผมมองไปที่ไอ้ทิมที่รับโค้กกับป๊อบคอร์นไปถือ...มันกำลังทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องอย่างพอใจที่ได้แกล้งผม

   มันยังไม่จบหรอกเว้ย...
   






   สิบนาทีต่อมา...

   "เฮ้ย" ทิมทำตาโตเมื่อเห็นผมนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของมัน "พี่ซื้อตั๋วที่นั่งนี้เหรอ"

   "อืม" ผมตอบ ทำท่ามองไปที่จออย่างคูลๆ

   "แล้วที่ตรงนั้น..."

   "ปล่อยให้ผีเวรมันนั่งก็แล้วกัน"

   ไอ้ทิมมองผม ทำท่าเหมือนจะด่าแต่ก็พูดอะไรไม่ออก ไตเติ้ลที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของทิมมองมาที่ผมอย่างงงๆ ผมเรียกให้ตงกับหมูหันเขยิบเข้ามานั่งเรียงชิดติดกัน ซึ่งเพื่อนผมมันก็รู้ใจผมเป็นอย่างดี พวกมันทำตามอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องเสียเวลาทำความเข้าใจให้ยาก

   "กวนฉิบ" ทิมบ่นอุบ

   "แดกด้วย" ผมเอื้อมมือจะไปหยิบป๊อบคอร์น

   "พี่เติ้ล...เอาป๊อบคอร์นป่ะ"

   ทิมส่งถังป๊อบคอร์นไปให้ไอ้หมอไตเติ้ลต่อหน้าต่อตาผมเฉย...

   "อ้าวเฮ้ย" ผมทักท้วง

   อีกฝ่ายยักคิ้วใส่ผม นี่ถ้าเป็นไอ้กล้าทำนะ ป่านนี้ผมไล่เตะมันไปนานแล้ว (แน่นอนว่าต้องเป็นตอนที่แฟนมันไม่อยู่)

   "กวนตีนนะมึง"

   "พี่กวนผมก่อน"

   "กูไม่ได้กวนมึงสักหน่อย"

   "..."

   "ก็แค่อยากนั่งใกล้ๆ มึง"

   ทิมมองไปที่จอหนังทันทีที่ผมพูดจบ ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันเขินหรือไม่เขิน...เนื่องจากตอนนี้ผมเป็นหนึ่งในคนที่มันน่าจะเกลียดขี้หน้าที่สุดในชีวิต

   "ถ้ามึงกลัวผีอ่ะ มึงต้องเอียงหน้ามาทางนี้นะ ไม่ใช่ทางนั้น"

   "สั่งอีกละ"

   "ไม่ได้สั่ง...แต่บอก"

   "บอกเชี่ยไร นั่นเรียกว่าสั่ง"

   "กูบอกว่าบอกก็คือบอกสิวะ"

   "พี่กล้าทนเป็นเพื่อนกับคนแบบพี่มาได้ยังไง"

   "ถามกูดีกว่าว่ากูทนเป็นเพื่อนกับคนเพ้อๆ อย่างมันมาได้ยังไง"

   "พี่กล้าอ่ะนะเพ้อ"

   "สุดๆ" ผมพูดเจื้อยแจ้ว "ช่วงนี้เพื่อนเรียกมันว่ากล้าหาญดราม่าคิง"

   "ไม่ใช่กล้าหาญบอยเหรอ"

   "กล้าหาญบอยมันตั้งเองของมัน"

   "ทำไมต้องดราม่าคิง?"

   "มันชอบมีปัญหากับนายท่าน"

   ผมรู้สึกแปลกใจที่บทสนทนาของเราสองคนไหลลื่นเพราะเรื่องของไอ้กล้ากับนายท่าน แต่ผมก็ไม่นึกถือโทษโกรธอะไรหรอก ก็ในเมื่อสองคนนี้มันเป็นคนที่นำพาให้ผมได้มาเจอกับไอ้ทิมนี่หว่า

   "จริงๆ ท่านมันก็ไม่อยากมีปัญหาหรอกครับ คนภายนอกต่างหากที่เอาแต่ปัญหามาให้มัน"

   "เออ"

   "..."

   "เพื่อนกูก็เลยต้องเหนื่อยหน่อย"

   "ท่านมันก็เหนื่อยนะ"

   เดี๋ยว...นี่ผมกับมันกำลังเริ่มเอาเพื่อนตัวเองมาบลัฟกันเหรอเนี่ย

   "พูดแต่เรื่องของมึงกับกูดิ"

   "ผมไม่อยากพูดเรื่องพี่...ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ"

   "ก็ถามกูสิว่ากูมาชอบมึงได้ยังไง"

   ทิมกลืนน้ำลายเล็กน้อย "ผมไม่เชื่อว่าพี่ชอบผม"

   "ไหงคิดงั้น?" ผมเลิกคิ้ว

   "พี่ไม่ได้ทำเหมือนกำลังจีบผมเลย ทั้งด่าทั้งบังคับแถมยังอ้วกใส่ผม...สารพัดสารเพ"

   อย่างหลังมันคืออุบัติเหตุโว้ยยยย กูไม่ได้ตั้งใจ...

   "กูก็เป็นของกูแบบนี้" เป็นทีของผมที่ต้องกลืนน้ำลายบ้าง

   "เบาๆ หน่อย" ไตเติ้ลหันมาส่งเสียงเตือนผมกับไอ้ทิมที่เริ่มคุยกันในโรงหนังเสียงดัง ผมยักไหล่ไม่สนใจ ส่วนทิมนั้นยังคงทำหน้าบึ้งตึงเพราะคำพูดผม...

   "ตอนแรกกูก็เครียด..." ผมกระซิบ...ไม่ได้เกรงใจไอ้ไตเติ้ลนะครับ แต่เกรงใจคนในโรงหนัง

   "อะไรนะ" ทิมไม่ได้ยิน

   "ตอนแรกกูก็..."

   "หา" มันขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ผมอย่างกะทันหันซะจนผมตั้งตัวไม่ทัน

   "เอ่อ..."   

   "ว่าไง"

   ผมพูดไม่ออกไปสองถึงสามวินาที แก้มไอ้ทิมอยู่ใกล้ริมฝีปากผมมากซะจนผมอยากให้ผีเวร (ที่ไม่รู้มีจริงหรือเปล่า) มาผลักใบหน้าของผมให้ปากของผมไปโดนแก้มไอ้ทิมเหลือเกิน

   "ตอนแรกกูป๊อด ตอนนี้กูไม่ป๊อดแล้ว" ผมตัดสินใจพูดใส่หูทิม ต่างหูของมันที่ชัดเจนในสายตาผมรวมไปถึงกลิ่นน้ำหอมของมันโชยเข้ามาในจมูกผม...ผมไม่มีวันลืมสองอย่างนี้ได้ลง

   "อะไรของพี่" ทิมขยับใบหน้าออกห่าง แต่ผมดึงแขนมันเพื่อให้มันขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ผมใหม่

   "ถึงกูจะจน...แต่กูก็ชอบมึงจริงๆ นะ"

   เป็นโชคดีของผมที่หนังตัวอย่างมันฉายถึงตอนที่จอเป็นสีขาวสว่างพอดี...ผมถึงได้เห็นใบหน้าของทิม

   ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป...ผมคิดว่าผมเห็นใบหูของมันเป็นสีชมพูนะ








   "สัดนุก"

   [หืม]

   "พี่เซียนเขาชอบกูจริงๆ เหรอวะ"

   [มาถามกูทำไม ไปถามพี่เขาโน่น]

   "เขาบอกกู"

   [งั้นมึงก็ไม่ต้องถามแล้ว]

   "..."

   [เป็นเชี่ยไร ไม่เชื่อพี่เขาเหรอ]

   "เออ"

   [บางทีคำว่าชอบมันออกมาจากปากใครคนนึงยากมากเลยนะเว้ย โดยเฉพาะคนแบบพี่เซียน]

   "มึงรู้ได้ไง"

   [กูก็มั่วๆ เอา แต่กูว่าพี่เขาจริงใจกับมึง]   

   "..."

   [แล้วทีนี้มึงจะเอาไง]

   "เอาอะไรวะ"

   [จะเอาพญาเสือแห่ง Med หรือจะเอาพญาเสือแห่ง Econ ]

   "..."









TBC*








ทิมคนเสน่ห์แรงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 04-03-2018 19:31:54
พญาเสือด้วยอู้วหูวววววว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 04-03-2018 19:34:47
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 
ไม่มีไรจะพูด  กรี๊ดอย่างเดียวมาสองตอนแระ  555  ^^    o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 04-03-2018 19:55:36
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-03-2018 20:33:14
วจเลือกคนที่เราอยู่ด้วยแล้วเป้นตัวของตัวเองได้มากที่สุดสิน้องทิม   ไม่ต้องดี ต้องถูกใจ แค่สบายใจที่จะเป็นตัวเองแค่นั้นพอ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 04-03-2018 20:58:25
เค้าแย่งกันค่ะ คุณ เค้าแย่งกัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 04-03-2018 21:04:22
ทิมอย่าคิดเนอะสิรู้กกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-03-2018 21:41:21
ศึกแห่งการแย่งชิง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 04-03-2018 21:43:36
ดีแล้วที่พูดตรงๆ ไม่งั้นพี่เซียนไม่มีทางได้อ่ะ พูดตรงๆ เดินหน้าแบบนี้ค่อยมีลุ้น
น้องทิมดูใจแข็งแรง เอ๊ะ คู่นั้นเขาได้ลูกยังฮะ ข้ามวันแล้วเนี่ยหายจ๋อม

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 04-03-2018 21:54:13
   "โอ้ มาย ก็อด" เขาจีบกันในโรงหนังค่าาาา
พี่เซียนไม่ป๊อดแล้วเว้ยยยยย แต่ถ้ายังป๊อดอยู่ก็โดนคนอื่นแย่งไปแน่ๆ ก็น้องทิมเสน่ห์แรงขนาดนี้
 :laugh: :laugh: :laugh:
ที่ทิมบอกความประทับใจต่อพี่เซียนน้อยนิด
แต่ก็ดูมีความเขินเวลาเซียนบอกชอบตรงๆ แล้วยังมีการถามความเห็นกับนุกอีก
มันดูมีอะไรๆอยู่นะ 555
ปล. ดีใจที่นุกมีบทบาทมากขึ้น นุกน่าร้ากกกก อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-03-2018 21:54:55
เซียน เป็นตัวของตัวเอง.......กล้าๆจีบน่ะดีแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 04-03-2018 22:25:06
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-03-2018 23:24:43
จ้าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 05-03-2018 00:13:57
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 05-03-2018 00:48:31
หมอไตเติ้ลไม่ได้ผิดอะไรเลยอะะะ
แต่ชั้นสงสารพี่เซียนนน
ทิมอย่าใจร้ายกับพี่มันเลยยยยย
ทีมพี่เซียนค่าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-03-2018 01:23:12
เลือกพี่เซียนเถอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 05-03-2018 01:32:24
 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 05-03-2018 02:05:16
จะเกิดศึกชิงนาย หรือจะดักฉุดดีเทพเซียน  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 05-03-2018 11:27:59
ในที่สุดน้องนุกของเจ๊ก็ออกมาให้คำปรึกษาท้ายตอนสักที เจ๊ปริ่มมมม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 05-03-2018 14:15:18
พญาเสือออออออ :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-03-2018 16:31:11
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-03-2018 17:46:50
อู้ว~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 05-03-2018 20:25:04
 :laugh: จะทางไหนก็พญาเสือทั้งนั้น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 06-03-2018 01:31:23
โว้ยย จีบเขาแต่ดันอ้วกใส่หน้าเขาก็สมควรโดนโกรธ =[]=
ทิมเริ่มหวั่นไหวแล้วสินะ กิ๊วกิ๊วว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-03-2018 06:03:48




ตอนที่ 26
กล้าหาญ





   'ท่าน'

   'ว่าไง'

   'แม่มึงน่ากลัวจัง'

   'หืม...เคยเจอแล้วเหรอ'

   'เปล่า เคยเห็นในสื่อ'

   'ตัวจริงน่ากลัวกว่าที่เห็นในสื่ออีก'

   '...'

   'เป็นอะไร'

   'เปล่า'

   'เดี๋ยว นี่คิดไปถึงเรื่องไปเจอคุณพ่อกับคุณแม่กูแล้วเหรอ'

   'ไม่ใช่ซะหน่อย!'

   'คงชอบกูมากสินะ'

   'ไม่ใช่โว้ยยยยย'








   "ช่วงนี้ค่ายกำลังมาแรงเลยใช่มั้ยคะ รวมไปถึงลูกชายของคุณนายหญิงด้วย ตอนนี้กำลังถูกพูดถึงและกำลังถูกจับตามองกันใหญ่"

   "ต้องขอบคุณนายท่านด้วยค่ะ ช่วยที่บ้านได้เยอะเลย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ถูกพูดถึงขนาดนี้ (ยิ้ม)"

   "อภิชาตบุตรจริงๆ เลยนะคะ"

   "พูดแบบนั้นก็ถูกค่ะ"

   "คุณนายหญิงได้มีการวางแผนให้น้องนายท่านมาเป็นพระเอกให้ละครของทางค่ายมั้ยคะ แฟนๆ เชียร์เยอะด้วย หลายๆ คนอยากเห็นน้องนายท่านมาเป็นพระเอกละครน่ะค่ะ"

   "ก็ต้องแล้วแต่นายท่านนะคะว่าจะเอายังไง ในส่วนของการแสดงเราก็ไม่มั่นใจว่าลูกจะทำได้หรือเปล่า"

   "ต้องทำได้สิคะ มีคุณแม่สวยและมีความสามารถช่วยทั้งที"

   "แหม เขินนะคะเนี่ย (ยิ้มกว้าง)"

   "น้องนายท่านกำลังฮอตแบบนี้ คุณนายหญิงมีวิธีสแกนสาวๆ ที่จะเข้ามาคุยกับน้องนายท่านยังไงคะ"

   "ก็...ก็คงต้องแล้วแต่นายท่านนะคะว่าชอบแบบไหน แม่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปจำกัดชีวิตของลูกเนอะ (ยังคงยิ้ม...)"

   "อย่างนี้สาวๆ ทั้งประเทศก็มีความหวังสิคะ"

   "แน่นอนค่ะ"

   "แปลว่าตอนนี้น้องนายท่านโสด"

   "ใช่ค่ะ คิดว่าอย่างนั้น...เพราะท่านยังไม่พาผู้หญิงคนไหนมาแนะนำให้แม่รู้จักเลย"

   "ได้ยินแบบนี้ก็..."

   ติ๊ด

   โทรทัศน์ของผมถูกปิดเพราะนายท่านเป็นคนกดรีโมท

   "มึงดูอะไรของมึงเนี่ย" สีหน้าของมันไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง "มีแต่เรื่องมายา ไร้สาระ..."

   "ก็...ตลกดีนะ" ผมแกล้งยิ้มทั้งๆ ที่ในใจของผมรู้สึกโหวงๆ

   ข้าวที่นายท่านซื้อมาถูกวางลงกับโต๊ะ...มันเดินอ้อมมานั่งอยู่ข้างๆ ผมบนโซฟา เท้าแขนลงไปที่พนักพร้อมกับเอามือมาค้ำขมับของตัวเอง มันจ้องมองผมอยู่อย่างนั้นแล้วถอนหายใจ

   "มึงคิดมากใช่มั้ย" นายท่านเอ่ย

   "เปล่าสักหน่อย"

   "เรายังไม่รู้ว่าโลกข้างนอกจะคิดยังไงกับเราเพราะเรายังไม่เปิดตัวกันเลย"

   "..."

   "กูกลัวคนพูดถึงมึงในแง่ที่ไม่ดีว่ะ"

   "บ้า" ผมร้อง "กูสนคำที่คนอื่นพูดถึงกูด้วยเหรอ"

   "มัน...อาจจะหนักกว่าที่มึงคิดเยอะ"

   "กูรักมึงนะ กูต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับมึงสิ"

   แฟนผมยิ้ม...นัยน์ตาของมันเป็นประกายเวลาที่มันจ้องมองผม ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะตัดสินใจพูดในสิ่งที่ติดอยู่ในหัวของผมมานานแล้วออกไป

   "กูอยากไปหาแม่มึง"

   "หา" นายท่านร้อง "ไปให้คุณแม่กูฉะมึงด้วยคำพูดอีกเหรอ มึงไหวเหรอ"

   "กูโตขึ้นเยอะแล้วนะ"

   "ไม่ได้หรอก กูเป็นห่วง"

   "ท่าน ยังไงมันก็ต้องมีวันนั้นอยู่แล้ว ไม่ช้าก็เร็ว"

   นายท่านกลืนน้ำลาย...ผมฉวยเอาโอกาสที่มันกำลังเผลอลูบไล้ไปที่คางของมัน

   "เอางั้นก็ได้"

   ผมยิ้มเมื่ออีกฝ่ายเห็นด้วยกับผม

   "แต่ห้ามไปตามลำพัง...ทุกครั้งที่มึงคิดจะไปเจอคุณแม่กู มึงต้องมีกูไปด้วย เข้าใจมั้ย"

   "ได้"

   มันหอมแก้มผม ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน "วันนี้ไม่หลบๆ ซ่อนๆ ดีกว่า"

   "หา"

   "กูจะไปส่งมึงถึงหน้าห้องเรียนเลย"

   มันมาแปลกแฮะ...ผมมองมันด้วยสายตาประหลาดใจ

   "ทำไมวะ" มันเกือบหัวเราะออกมาแล้ว "มันควรเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วนี่"

   บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณอะไรบางอย่างในการคบกันของเราทั้งคู่ก็ได้...ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงก็ตาม ผมขอให้มันเป็นสัญญาณที่ดี

   นายท่านไม่สามารถปกป้องผมจากคำพูดของคนอื่นได้ตลอดไปหรอก...ส่วนผมนั้นก็ไม่สามารถควบคุมสิ่งที่คนอื่นจะพูดถึงนายท่านหลังจากที่ทุกคนเริ่มรู้เรื่องของเราได้

   เราสองคนหนีความจริงที่เราต้องเจอกันมานานมากพอแล้ว...วันนี้ถึงเวลาที่เราทั้งคู่ต้องเผชิญหน้ากับมัน

   อะไรจะเกิด...มันก็ต้องเกิด







   คณะเศรษฐศาสตร์

   "พี่กล้าหมากระเป๋าขา...อุ๊ย นายท่านมาด้วยเหรอ!"
   "แก นายท่านมากับพี่กล้า"
   "ยังไงอ่ะแก...นี่มันยังไง"   
   "ตกลงพี่กล้ากับนายท่าน..."

   "โทษทีนะ" ผมกระซิบบอกนายท่านเพราะมันกำลังถูกรุ่นน้องคณะผมพูดถึงอย่างซึ่งๆ หน้าหรือที่เรียกว่านินทาระยะเผาขน "น้องคณะกูก็แบบนี้"

   "ขอถ่ายรูปได้มั้ยคะนายท่าน"
   "จะขยายรูปเอาไปติดฝาบ้านเลยค่ะ"

   นายท่านหันมามองผมเป็นเชิงขออนุญาต ผมพยักหน้าเบาๆ ให้มันก่อนที่มันจะเริ่มยืนนิ่งๆ ให้รุ่นน้องของผมถ่ายรูป...แม้ก่อนหน้านี้เด็กพวกนี้จะสนอกสนใจว่าผมกับนายท่านเป็นอะไรกัน แต่พอนายท่านให้ถ่ายรูปเท่านั้นแหละ ความสงสัยนั้นก็มลายหายไปในบัดดล

   "อิดอกกกก" อมรเดินเข้ามาลากตัวผมโดยที่ผมทันได้ตั้งตัว นายท่านมองตามผมอย่างตกตะลึง แต่ก็ไม่คิดที่จะมาช่วยดึงตัวกลับหรือช่วยทำอะไร

   ขอบคุณมากครับแฟน...

   "อะไร" ผมกระซิบ

   "เดี๋ยวนี้เปิดตัวแล้วเหรอ" มันถามอย่างกระตือรือร้นอยากรู้คำตอบ "ว่ายังไง ถ้าเปิดตัวแล้วก็บอกกู กูจะได้เอาเรื่องนี้ไปขยายยยยยย...คันปากอยากพูดมานานแล้ว"

   "อย่าทำอย่างนั้นดิ" ผมรีบร้องขอ "ให้คนเขารู้กันเองเหอะ"

   "โด่ มึงไม่หนุกเลยอ่ะกล้า"

   "มึงจะมาสนุกอะไรกับความรักของกู"

   "เฮ้ย มันสนุกนะ" อมรเริ่มทำท่ามีจริตอย่างเป็นเรื่องเป็นราว "กล้าหาญคนอยากแมน...ยืนหยัดต่อสู้กระแสสังคมหลังจากที่ได้แฟนเป็นหนุ่มหล่อพ่อรวยที่มีแฟนคลับนับล้าน..."

   "นั่นมันสนุกเหรอวะ" ผมอดทนฟังมันไปทำไมกันเนี่ย

   "สนุกสิวะ"

   เชื่อแม่งเลย...

   "ถ้ามึงผ่านขี้ปากชาวบ้านไปได้นะ...กูเชื่อว่ามึงกับนายท่านจะเป็นคู่รักที่อยู่ยั้งยืนยงยิ่งกว่าประเทศไทยอีก"

   มันเทียบกันได้ด้วยเหรอ!

   "อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง"

   "เชี่ย" ผมสบถเบาๆ

   "ทำใจรอไว้เลยกล้าหาญเอ๋ย" มันจีบปากจีบคอ "กูขอบอกไว้ก่อน ถ้าใครมาด่ามึงชนิดที่ว่ามึงด่าสวนกลับไปไม่ไหว มึงเรียกกูกับอิแม่เอ้นะ...โอเคมั้ย พวกกูพร้อมบุกไปตบถึงหน้าบ้านคนด่าเลย"

   อมรพูดจริงทำจริงแน่ๆ เพราะตอนนี้มันเริ่มพับแขนเสื้อของมันแล้ว

   "มึงใจเย็น" ผมปรามมันแล้วถามในสิ่งที่ผมสงสัย "มึงคิดว่ากูจะโดนด่าหนักมากเลยเหรอ"

   "โธ่ อิดอกเอ๋ย...นั่นนายท่านนะ...นายท่าน อรุณกิตตินิวัฒน์" อมรเอามือตบหน้าผาก "ถ้ามึงคบคนอื่นมึงก็คงโดนด่าเหมือนกัน แต่ยังไงก็ไม่หนักเท่า"

   "รู้สึกดีจัง" ผมประชด

   "เตรียมใจไว้"

   "..."

   "แต่ไม่ต้องกลัว กูกับเพื่อนๆ จะปกป้องมึงเอง"

   ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกอุ่นใจกับคำพูดของอมรก็ไม่รู้

   "ทุกคนรู้ดีว่ามึงเป็นคนยังไง ถ้ามึงโดนคนภายนอกด่าทั้งๆ ที่เขาไม่รู้จักมึง มึงก็อย่าเก็บเอามาคิดล่ะ เสียเวล่ำเวลา"

   "ขอบใจนะ"

   "ไปค่ะ ผัวมึงมาแล้ว" อมรผลักผมให้เข้าไปหานายท่าน มันรับตัวผมไว้ได้ทัน ก่อนที่หน้าผมจะพุ่งลงไปถูกับพื้น

   มึงรักกูจริงๆ ใช่มั้ยเพื่อน...ผลักแรงฉิบหาย

   "นายท่านขา พี่ขอทักทายค่ะ" โชคดีที่ผมกลับมามีสติทันพอที่จะคว้ามืออมรก่อนที่มันจะลูบแก้มแฟนผม "อิกล้า มึงขัดขวางความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของตุ๊ดอีกแล้ว"

   "ไปหาแม่เอ้ของมึงโน่น" ผมชี้มือไปที่เอ้ซึ่งกำลังเดินมาถึงคณะพอดี อมรสะบัดสะบิ้งเล็กน้อยแล้วเดินจากไป...มันไม่ลืมที่จะส่งจูบให้นายท่านด้วย

   "สนิทกับพี่คนนี้จังเนอะ" นายท่านรำพึงแบบไม่คิดอะไร

   "มัน...ผีบ้า" ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมานิยามตัวของอมรดี "ขอบใจนะที่มาส่ง ไปเรียนได้แล้ว"

   "อะไรกัน นี่ยังไม่ถึงห้องเรียนของมึงเลย"

   "จะไปส่งถึงหน้าห้องเรียนจริงดิ"

   "พูดไว้แล้วก็ต้องทำสิ"

   "ยอมใจ"

   "ยอมให้ทำบนเตียงจะดีกว่านะ"

   "ไอ้..."

   "เฮ้ๆๆ น้อยๆ หน่อยไอ้ท่าน นี่มันถิ่นกูนะ" เสียงไอ้เซียนดังขัดจังหวะที่นายท่านมันเอียงใบหน้ามากระซิบข้างหูผม "คนมองกันเยอะฉิบหาย...พวกมึงไม่กลัวคำพูดคนอื่นแล้วเหรอ"

   นายท่านยักไหล่ "มันควรจะเป็นอย่างนี้ตั้งนานแล้วพี่"

   "สู้ๆ นะ" หมูหันชูมือ

   "ไปเรียนกัน" ตงชวนทุกคน

   นายท่านมาส่งผมถึงหน้าห้องเรียนอย่างที่พูดจริงๆ มันได้ทำการไม่แคร์สายตาคนอื่นด้วยการแย่งของทั้งหมดในมือผมไปถือ ผมเดินตัวปลิวมาถึงที่ห้องเรียนอย่างขัดๆ เขินๆ ส่วนนายท่านนั้นมันก็เนียนไปกับเพื่อนผม ทำท่าเหมือนสิ่งที่มันทำอยู่นั้นเป็นสิ่งปกติอย่างที่มันทำอยู่ทุกวัน

   แม้ว่าผมจะแอบกลัวนิดๆ ก็เถอะ...แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงได้มีความสุขอย่างสุดขีดจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ การที่เราเป็นตัวของตัวเองแบบสุดๆ โดยที่ไม่ต้องสนใจสิ่งที่คนอื่นคิดนี่มันสามารถเรียกได้ว่าสวรรค์ชัดๆ

   ที่ผ่านมา...ผมกับนายท่านคงเรียกได้ว่าขอเวลารวบรวมความกล้าสินะ

   ประตูห้องเรียนรวมเปิดโดยไอ้เซียน คนในห้องที่นั่งเก้าอี้เล็กเชอร์กันแบบขั้นบันไดหันมามองผู้มาใหม่อย่างปกติ แต่เมื่อเห็นว่านายท่านมาด้วย...จากที่มองปกติกลายเป็นจับจ้องพร้อมซุบซิบกันอย่างผิดปกติ

   "ห้องเรียนก็หรูอยู่นี่" นายท่านหันมาแซวผมยิ้มๆ อย่างไม่แคร์สายตาชาวบ้านชาวช่องคนอื่นๆ "จะให้ไปส่งถึงที่นั่งเลยเปล่า"

   "มึงบ้าแล้ว" ผมรับของทุกอย่างในมือของมันมา

   "ว้ายตายแล้ววววววว" การแซวจากเพื่อนร่วมชั้นปีมีแกนนำก็คืออมร "นายท่านย้ายคณะแล้วเหรอคะลูก"

   "เปล่าครับ" แฟนผมมันก็เสือกไปตอบรับคำแซวของเพื่อนผมซะงั้น

   "มึงกลับไปได้แล้วไป"

   "มามะ มาเรียนด้วยกัน ที่นั่งยังเหลืออีกเยอะเลย" อมรกวักมือเรียกนายท่านยิกๆ "โดยเฉพาะที่นั่งข้างๆ กล้าหาญบอย..."

   "ฮิ้ววววววววววววว" ไอ้เซียนส่งเสียงไปพร้อมๆ กับคนอื่นๆ เดี๋ยวก่อนดิ...นี่มันอะไรกัน

   "พวกมึง..." ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก จึงเลือกหันมาพูดกับนายท่านแทน "กลับไปได้แล้ว"

   "นานๆ ทีกล้าหาญบอยจะเขินให้พวกเราเห็นค่ะทุกคน" เอ้พูดบ้าง

   "ดูซะให้เต็มๆ ตา" อมรเสริม

   "เด็กนิเทศฯ นี่มันงานดีจริงๆ" อันนี้ใครไม่รู้

   "พาเพื่อนๆ มาหลงเด็กเสดสาดอีกเยอะๆ ได้มั้ยจ๊ะนายท่าน"

   "อีคอนเราโสดหลายคนนะ"

   "อีคอนจงเจริญ"

   แฟนผมทำหน้าไม่ถูก ทั้งยิ้มทั้งเขินปนๆ กันไป ผมดันตัวมันให้ออกไปจากห้องเพราะกลัวว่ามันจะโดนเพื่อนผมแซวหนักกว่านี้...

   ก่อนจากกันมันโบกมือลาผมพร้อมๆ กับส่งรอยยิ้มให้

   "รักมึงนะ" มันทำปากบอกผม

   "รักเหมือนกัน" ผมทำปากบอกมัน...

   มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่พวกเรานึกภาพกันเอาไว้นี่หว่า...ก่อนหน้านี้ผมกับนายท่านคิดมากกันเกินไปเองหรือเปล่า

   แน่นอนว่าการกลับเข้ามาในห้องเรียนของผมนั้นคือการฆ่าตัวตายอย่างแท้จริง ผมถูกเพื่อนแซวตั้งแต่ที่นั่งขั้นบันไดแรกลามไปจนถึงที่นั่งขั้นบันไดชั้นสูงสุด ทุกคนเอาแต่ถามว่าผมกับนายท่านนี่มันยังไง ตกลงน้องมันชอบผมใช่มั้ย ผมไปอ่อยนายท่านอีท่าไหนถึงได้ใจนายท่านมา ทำไมเพื่อนผมบางคนถึงไม่มีแฟนเป็นเด็กนิเทศฯ บ้าง...โน่น นี่ และนั่น

   ผมดีใจที่อย่างน้อยเพื่อนในคณะมันก็ร่วมยินดี...ไม่ได้ร่วมกันสาปแช่งเหมือนอย่างที่ผมกับนายท่านเคยหวั่นวิตก

   ระหว่างที่ผมกับเพื่อนๆ ร่วมชั้นปีกำลังเรียนอยู่ เรื่องราวของนายท่านที่คณะเศรษฐศาสตร์ยังไม่จบลงแค่นี้ครับ ไม่ใช่เพราะเพื่อนผมมันไม่หยุดแซว...แต่เพราะนายท่านมันไม่ยอมจบเอง

   "เอ่อ...ขอโทษนะครับ ขอขัดจังหวะแป๊บหนึ่ง พอดีคนนี้เขาจ่ายแพง" ถุงขนมดังประจำจังหวัดหลายสิบถุงอยู่ในมือของผู้ชายคนหนึ่งที่ท่าทางเหมือนเพิ่งลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หยุดชะงัก...ผมเห็นท่านแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นถุงขนมในมือคนส่งขนมคนนี้ "มีคนส่งขนมมาให้เด็กเศรษศาสตร์ มอ S ชั้นปีที่สอง...ในนี้มีใครอยู่ปีสองมั้ยครับ"

   ทุกคนยกมือกันหมดทั้งห้อง...

   คนส่งขนมทำหน้าเก้อก่อนที่จะส่งขนมให้คนที่อยู่ขั้นบันไดล่างสุดแล้วเผ่นแน่บ

   เพื่อนๆ ผมมันรู้งาน...มันรีบหยิบขนมถุงใหญ่ถุงหนึ่งไปวางให้อาจารย์ทันที อาจารย์ทำเป็นไม่ยินดียินร้าย...แต่ผมก็แอบเห็นอยู่ดีว่าอาจารย์ก็แอบดีใจ

   "มีกระดาษโน้ตด้วย" อาจารย์ก้มหน้าลงไปอ่านแล้วทำท่ากลอกตา "เดี๋ยวนี้เขาจีบกันด้วยวิธีนี้แล้วเหรอ"

   นักศึกษาทั้งหมดหัวเราะรวมไปถึงผมด้วย...ผมรอคอยอย่างใจจดใจจ่อรอให้ขนมเวียนส่งมาถึงผม ตอนนี้ห้องเรียนของเรากำลังชิลมาก อาจารย์สอนไปกินไปอย่างที่ไม่มีลูกศิษย์คนไหนทักท้วง

   ...เพราะลูกศิษย์ก็กินไปเรียนไปเหมือนกัน

   ผมรอมานานกว่ายี่สิบนาทีในที่สุดขนมถุงหนึ่งก็เวียนส่งมาถึงผม เพิ่งสังเกตว่ามีเพื่อนๆ ผมหลายคนมองมาที่ผมแล้วปิดปากหัวเราะ...อีกทั้งอาจารย์เองก็ยังแอบมองมาที่ผมเป็นระยะๆ ด้วย

   ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าขนมพวกนี้ถูกส่งมาจากนายท่าน

   ถุงขนมในมือของผมนั้นยังมีขนมเหลืออยู่นิดหน่อย ผมมองกระดาษโน้ตที่ถูกเย็บติดอยู่อย่างแน่นหนา ก่อนจะทำหน้าอับอายขายขี้หน้าเมื่อได้อ่านว่ามันเขียนว่ายังไง

   ถึงพี่ๆ คณะเศรษศาสตร์ ปี 2 มอ S รุ่น 6X
   ฝากดูกล้าด้วยนะครับ...อย่าให้กล้านอกใจผม
   From NT (เด็กนิเทศฯ ที่มาส่งกล้าเรียนเมื่อเช้านี้)


   แม่งเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย

   นี่มันแกล้งผมหรือมันต้องการทำอะไรกันแน่เนี่ย 

   "แปะอยู่ทุกถุงเลยไอ้กล้าเอ๋ย" หมูหันเคี้ยวไปพูดไป...ท่าทางเอร็ดอร่อยจนน่าเอ็นดู "แบบนี้มึงจะกล้ามีกิ๊กมั้ย"

   "กูไม่คิดจะมีอยู่แล้วไอ้เหี้ย" แม้จะอับอาย...แต่ผมก็หยิบขนมที่นายท่านซื้อมามาเข้าปากอยู่ดี

   "เด็กนี่มันเอาจริงแฮะ" เซียนเอียงคอมากระซิบ

   "ยังไงวะ"

   "มันคงคิดว่าค่อยๆ เปิดตัวไปทีละสเต็ป...เริ่มจากคนใกล้ชิดมึงก่อน"

   ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นมาก่อนเลย...

   "ยอม" เซียนรำพึง "ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งรักจริง...ชาตินี้มึงจะหนีไอ้ท่านไปไหนพ้นอีกวะ"

   ทำไมผมต้องเขินด้วยล่ะเนี่ย...

   "แล้วนี่มึงคิดยังว่ามึงจะทำยังไงให้เด็กนิเทศฯ ปีหนึ่งเพื่อนท่านยอมรับมึง"

   ผมหุบยิ้มฉับ...ความสุขของผมทำไมมีอายุสั้นจังวะ

   เมื่อไอ้เซียนรู้ว่าผมไม่ได้เรื่องได้ราว มันจึงทำแต่ปลงแล้วพูดออกมาว่า "งั้นมึงปล่อยให้ท่านจัดการเหอะ"

   โทรศัพท์ของผมสั่นหลังจากที่เซียนพูดจบ...นายท่านเป็นคนส่งข้อความมา ดูเหมือนมันจะอยากรู้มากว่าเพื่อนๆ ของผมชอบขนมเวียนหลายถุงของมันหรือไม่

   Naaytan_Lkh : เป็นไงบ้าง
   Naaytan_Lkh : พี่ๆ เขาชอบกูเปล่า
   


   ผมพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

   Klahanboy : ยิ่งกว่าชอบอีกมั้ง

   Naaytan_Lkh : โล่งอก


   "อะแฮ่มๆ" เสียงอมรดังขึ้นไปทั่วห้องเพราะมันพูดออกไมค์...เดี๋ยวก่อนนะ นี่อาจารย์สอนเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมอมรถึงได้กล้าไปนั่งแทนที่อาจารย์แบบนั้น "สนใจดิฉันด้วยค่ะทุกคน Attention please Attention please"

   ผมวางโทรศัพท์ลงเพราะรอฟังคำพูดของอมร

   "ตอนนี้ทุกคนคงจะรู้แล้วว่ากล้าหาญบอยเพื่อนเราไม่ซิง เอ๊ย ไม่โสดแล้วนะจ๊ะ"

   "ฮิ้ววววววววววววววว"

   กูจะบ้าตาย...ผมเอาหน้าฟุบกับโต๊ะทันทีเพราะรู้ว่าเพื่อนทุกคนต้องหันมามอง แก๊งชายโฉดแม่งก็รักผมมาก พวกมันทิ้งผมไปนั่งที่อื่น เพื่อที่จะให้ผมเป็นที่จับตามองของคนอื่นได้อย่างสะดวก

   ฟัคยูออลลลลลลลลลลล...มายเฟรนด์

   "น้องนายท่าน...เขยเสดสาดของเรานั้นมีความกังวลอย่างสูง กลัวว่ากล้าหาญบอยว่าจะนอกใจ...ตอนนี้ทุกคนก็ได้กินสินบนของนายท่านไปจนหมดจนสิ้นเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยคะ"

   "เยส"
   "ใช่เลย"
   "อมร...ทำไมมึงต้องดัดเสียง"

   "เราต้องทำเพื่อเขยเสดสาดของเราค่ะ" อมรพูดต่อไปอย่างไม่สนใจเสียงแซว "นายท่านจะต้องไม่เสียตังค์ค่าขนมฟรีๆ เพราะงั้นถ้าอิกล้าหาญบอยมันนอกใจนายท่าน...พวกเราทุกคนต้องรุมยำมันด้วยตีนของพวกเรานะคะ"

   "เห็นด้วย"
   "เตรียมบริหารตีน"
   "ไอ้กล้า มึงตายยยย"

   นี่กูเพื่อนมึงไง...โอ้ยยยยย ไอ้พวกบ้า

   "นอกจากจะเตรียมบริหารตีนของพวกเราแล้ว ดิฉัน...อมร ลูกแม่อั้ม อยากให้ทุกคนเอาใจช่วยอิกล้าหาญบอยในอนาคตด้วย ไม่ว่าสังคมภายนอกจะด่าอิกล้าว่ายังไง ทุกคนจงอย่าลืมว่าแท้จริงแล้วอิกล้ามันก็เป็นอย่างที่คนอื่นเขาด่านั่นแหละ"

   เดี๋ยวนะ...

   "กูล้อเล่น...ทุกคนจงอย่าลืมว่าแท้จริงแล้วกล้ามันเป็นคนยังไง เราต้องให้กำลังใจมัน เอาใจช่วยมัน การมีผัวเป็นลูกค่ายละครมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ แม้กระทั่งเขยเสดสาดของเราก็ยังรู้เลย ไม่อย่างนั้นน้องจะส่งขนมมาอ้อนพวกเราทำไม"

   แปลกแต่จริงที่เพื่อนบางคนหันมามองผมพร้อมส่งสายตาเห็นอกเห็นใจ...ผมเริ่มซึ้งใจมากยิ่งขึ้น ไม่นึกว่าเพื่อนบางคนมันจะอินกับความรักของผมอยู่เหมือนกัน

   "กล้าหาญบอยเอ๋ย...เพื่อนทุกคนขอเป็นกำลังใจให้" อมรมองมาที่ผมอย่างขึงขัง...จากนั้นก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีหน้าดี๊ด๊า "มีอีกเรื่องที่จะประกาศ..."

   "ลงมาได้แล้ว"
   "พวกกูหิวข้าว"
   "ยังไม่เลิกดัดเสียงอีก"

   "กูกำลังจะมีผัวจ้า" อมรเริ่มเต้นไปทั่วจนคล้ายกับเซิ้ง...ผมกับคนอื่นๆ อึ้งกิมกี่ มองไปที่ชาวตุ๊ดเพื่อนซี้อมร ทุกคนกำลังเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

   แปลว่าสิ่งที่อมรพูดนั้นมีส่วนจริง...

   โห...เพื่อนกูสุดยอด

   "ถ้ากูไม่นก กูเตรียมปิดร้านหมูกระทะเลี้ยงพวกมึงเลย"

   หลังจากนั้นเรื่องราวของผมก็ถูกลืมเลือนไป เพราะมีเรื่องของอมรเข้ามาแทนที่...

   ผมไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปคุยกับนายท่านต่อ

  Klahanboy : เพื่อนกูเขาเรียกมึงว่าเขยเสดสาดกันอ่ะ

   นายท่านอ่านแล้วนิ่งอยู่เกือบสองนาทีกว่าจะตอบ

   Naaytan_Lkh : โอย
   Naaytan_Lkh : เขินว่ะ


   แม่งเอ๊ย...อยากเห็นมันตอนทำหน้าเขินจัง มันคงต้องหล่อและก็น่ารักปนๆ กันไปแน่








[ มีต่อนะคะ ]







หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 25 หน้า 49 04/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-03-2018 06:04:11

   






   ร้านอาหารป้าปอย

   วันนี้ความบังเอิญของผมไม่ได้เกิดขึ้นกับแก๊งของนายท่านครับ แต่เกิดกับแก๊งซีเคียวริตี้ของไอ้เชนแทน มันยิ้มแห้งๆ เมื่อเห็นผมกับกลุ่มเพื่อนเดินเข้าไปในร้าน เพื่อนของมันหยุดกินแล้วหันมามองผม มีหลายคนที่พยายามสะกิดให้เชนมันเข้ามาหาผม...แต่เชนมันไม่ได้ทำแบบนั้นอีกแล้ว

   ผมไม่มีความรู้สึกใดๆ กับเรื่องนี้ และผมก็ยังคงทักทายเชนต่อไปตามประสาคนธรรมดาที่รู้จักกัน

   "ท่านมันจะรู้สึกยังไงนะ คนที่ทำให้มันเทแผนปั่นหัวไอ้กล้า แท้จริงแล้วกลับไม่ได้รู้สึกอะไรกับไอ้กล้าเลย" ตงพึมพำ

   "มันดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ไอ้บ้า" ถ้าขืนมันยังทำตามแผนของมันต่อไป...ผมคงปวดหัวตาย อย่าลืมนะครับว่ามันคิดจะควงหญิงขึ้นห้องต่อหน้าผมอ่ะ

   "เชนมันทำอย่างที่มันพูดเอาไว้หรือยัง" หมูหันถามลอยๆ

   "อะไรวะ" ผมถามกลับ

   "ก็ไปคุยกับนายท่านตรงๆ ไง"

   เราทั้งสี่คนหันไปมองเชนโดยอัตโนมัติ เชนมันก็มองมาที่พวกเราเหมือนกัน

   "กูคิดว่า..."

   "หุบปากไปกล้า ปล่อยให้ผู้ชายเขาคุยกันเอง" เซียนโยนทิชชูใช้แล้วมาใส่ผม...ไอ้เพื่อนเชี่ยนี่

   "กูก็เป็นผู้ชายมั้ย" ผมเริ่มมีน้ำโหขึ้นมา "แล้วเรื่องของมึงล่ะ...ไปถึงไหนแล้ว"

   "เรื่องอะไรวะ" มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

   "ทิมกับหมอไตเติ้ล"

   "-วยยยยยย"

   คำร้องด่าของไอ้เซียนมันดังมากพอที่จะทำให้คนเกือบทั้งร้านหันมามองมัน...แต่มันไม่สนใจ ผมยิ้มร่าเมื่อเห็นว่าผมจี้จุดอ่อนมันได้ถูกจุด

   "ทิมกับกูสิวะ" เซียนแก้คำพูดผมด้วยน้ำเสียงอ่อย

   "แล้วมันถึงไหนกันแล้ว"

   เรื่องนี้ตงขอตอบแทน "ตั้งแต่มันหน้าด้านไปดูหนังกับไอ้น้องทิมและก็หมอไตเติ้ล...ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า"

   "กูพยายามอยู่"

   "ยังไง"

   "กูอยากโทรหา"

   "มันจะไปยากอะไร" ตงร้อง

   "นั่นแหละ คืนนี้กูจะโทร"    

   ผมกับเพื่อนส่ายหน้าให้กันอย่างระอา...จนกระทั่งเชนเดินเข้ามานั่งกับพวกเรา ทุกคนมองไปที่เชนอย่างงงๆ

   "อะไรวะ กูแค่มาทักทาย" มันพูด

   "นึกว่ามีแผนอะไรอีก" หมูหันจ้องอย่างจับผิด

   "ไม่มีแล้ว"

   "มึงจะไปคุยกับนายท่านตอนไหน" เซียนถามเชนเสียงเขียว

   "ยังไม่มีโอกาสเลย"

   "นั่นไง แปลว่ามึงไม่จริงใจแล้ว"

   "ไม่ใช่อย่างนั้น" เชนมีสีหน้าไม่สบายใจ "งั้นกูไปคุยกับมันบ่ายนี้"

   ผมทำตาโต ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็มีอาการไม่แตกต่างกัน ไม่คิดว่าเชนมันจะเป็นคนยุขึ้นขนาดนั้น

   "ถ้ากูกล้าไปคุยกับนายท่านถึงที่คณะ...พวกมึงจะกลับมามองกูในแง่ดีอีกป่ะ"

   เราทุกคนหันไปหาเซียนรวมถึงผมด้วย

   "อืม" มันตอบรับ

   "งั้นก็รอฟังข่าว" เชนลุกขึ้น "กล้า...แฟนมึงจะไม่มาดราม่าใส่มึงใช่มั้ย"

   ผมลืมคิดถึงจุดนี้ไปเลย ริมฝีปากของผมอ้าพะงาบๆ กะจะส่งเสียงห้ามเชนไม่ให้ไปคุยกับนายท่าน แต่เพื่อนของผมไม่ยอม...   

   "มันไม่มีอะไรหรอก นายท่านไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล" เซียนเริ่มลงมือทานข้าว

   "พวกมึงไม่ได้รวมหัวกันแกล้งกูใช่มั้ยเนี่ย" ผมถามเพื่อนอย่างหวาดระแวง

   "เปล่าสักหน่อย" เซียนรับหน้าที่ตอบแทนเพื่อนอีกสองคน "กูกับเพื่อนกำลังพยายามทำให้มึงกับนายท่านเข้าใจกันมากขึ้นต่างหาก"
   







   ระหว่างเรียนคาบบ่ายจิตใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...

   นายท่านเงียบหายไป ผมชักจะเป็นกังวลเพราะผมไม่รู้ว่าเชนจะไปคุยกับนายท่านตอนไหน ภายในใจของผมคิดไปต่างๆ นานาว่านายท่านมันอาจจะงอนผมไปแล้วหรืออะไรก็แล้วแต่

   นี่ผมไม่สบายใจจริงๆ นะเนี่ย

   ตอนเลิกเรียนผมกับเพื่อนลงมานั่งเล่นๆ อยู่ใต้ตึกคณะ ทุกคนเริ่มพูดคุยกันเรื่องอ่านหนังสือสอบมิดเทอมที่กำลังจะมาในปลายเดือนหน้า เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองอาทิตย์สำหรับการเตรียมตัวครับ วันเวลาผ่านไปไวเป็นบ้า...

   โทรศัพท์ผมดังตอนที่ไอ้ตงกับไอ้หมูหันเริ่มม้วนชีทเรียนมาตีหัวกันเล่นๆ

   "ฮัลโหล"

   [อิกล้า...กรี๊ดดด กูควรไลฟ์สดให้มึงดูหรือเปล่า]

   คนโทรมาคืออมร...

   "มีอะไรวะ"

   [ผัวมึงกำลังจะโดนพวกวิศวฯ หาเรื่อง]

   ผมแทบทำโทรศัพท์หลุดมือ    

   "มึงว่าไงนะ" อย่างนายท่านอ่ะนะจะไปกวนบาทาพวกวิศวฯ

   [แก๊งซีเคียวริตี้บุกมาคุยกับนายท่าน เนี่ย ตอนนี้กำลังคุยกันอยู่]

   ความร้อนใจของผมเริ่มถดถอยลงเพราะตอนแรกผมนึกว่ากลุ่มที่ไปหาเรื่องนายท่านไม่ใช่กลุ่มของเชน...แต่จะว่าไปมันก็น่าหวั่นใจอยู่ดี

   [มึงควรมา เอ๊ะ หรือไม่ควรมาดี]

   "เอาไงดีวะ" ผมเดินไปเดินมาจนไอ้ตงกับไอ้หมูหันเลิกตีหัวกัน

   [ถ้ามึงมาก็มีตัวละครครบจบเป๊ะอ่ะ...]

   "อะไรของมึง"

   [มันก็จะกลายเป็นฉากที่ผู้ชายตีกันเพราะแย่งมึง แล้วมีมึงมาห้ามไง]

   รู้สึกปวดหัวจนรู้สึกใกล้จะบ้า...ผมกลัวที่สุดก็คือนายท่านมีเรื่องจนเลือดตกยางออก

   "ทำไมมึงวาร์ปไปนิเทศฯ ไวจังวะอมร" เมื่อไม่กี่นาทีก่อนมันยังมาลูบซิกส์แพ็กส์ไอ้เซียนอยู่ในห้องเรียนอยู่เลย
 
   [คือ...]

   "..."

   [อนาคตผัวกูอยู่แก๊งซีเคียวริตี้ของเชนอ่ะ]

   ผมอ้าปากค้าง

   [อุ๊ย แค่นี้ก่อนนะ เดินมากันแล้ว]

   อมรกดวางสายไปแล้ว ผมร้อนใจจนไอ้เซียนสังเกตได้

   "อยู่นิ่งๆ ไป มันไม่มีอะไรหรอก"

   "ถ้ามันมีล่ะ"

   "มีก็ไม่ใช่เรื่องของมึง ปล่อยให้สองคนนั้นมันเคลียร์กัน"

   "สัด นั่นมันที่คณะเลยนะ"

   "แล้วมึงจะทำอะไรได้ ยิ่งมึงไปห้ามมันก็จะยิ่งไปกันใหญ่" เซียนเอ่ย "เชื่อกู...ปล่อยให้มันสองคนเคลียร์กัน แล้วมึงรอดูปฏิกิริยานายท่านเย็นนี้ดีกว่า"

   จะไม่ให้ผมร้อนใจเลยมันก็คงเป็นไปไม่ได้...เรื่องเชนนายท่านหัวร้อนไวจะตาย

   ขอให้มันไม่มีอะไรอย่างที่ไอ้เซียนบอกผมละกัน...ผมขอสาธุดังๆ เลย









   ตึก X

   นายห้องกลับมายังห้องของผมตอนเกือบหกโมงเย็น ผมเดินเข้าไปหามันทันทีพร้อมกับสำรวจมันไปทั่วทั้งตัว ทุกอย่างยังดูปกติดี...มันยังหล่อเหมือนเดิม

   "เคลียร์กับเชนมาแล้วใช่มั้ย" ผมถามอย่างร้อนใจ

   "อืม" นายท่านมองผมยิ้มๆ

   "ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ?"

   "ไม่มี"

   "เฮ้อ" ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก "มึงไม่โกรธอะไรใช่หรือเปล่า"

   "ไม่นี่"

   "..."

   "ตลกดี พี่เชนขนเพื่อนมาเยอะเลย สงสัยกลัวมีเรื่อง"

   ไม่รู้ว่ากลัวมีเรื่องหรือจะหาเรื่องคนอื่นกันแน่...ผมเดาใจคนในกลุ่มเชนไม่ถูกจริงๆ

   "พี่มันคงอยากเป็นเพื่อนกับมึงมาก ไม่งั้นคงไม่มาพูดกับกูตรงๆ ถึงที่คณะหรอก"

   "มึงแปลกใจหรือเปล่า"

   "นิดหน่อย"

   "..."

   "แต่ก็รู้สึกขอบคุณพี่เขานะ" นายท่านเดินเข้ามาใกล้ผม ผมโอบไปที่รอบคอของมันอย่างเป็นธรรมชาติ...โชคดีนะเนี่ยที่ผมแขนถึง "ถ้าไม่มีพี่เชน...เรื่องของเราคงจะยุ่งยากมากไปกว่านี้"

   "ดีใจที่มึงไม่ได้โกรธอะไร"

   นายท่านยักไหล่ก่อนที่จะกอดผมบ้าง "มึงก็รู้ว่าเราสองคนมีเรื่องที่ใหญ่กว่ารออยู่"

   "นั่นสิ" ผมทำท่านึก "ไปหาแม่มึงวันไหนดี"

   "กูลองโทรคุยกับคุณแม่แล้ว..."

   "ว่ายังไง"

   "คุณแม่ลีลาที่จะเจอหน้ามึง อ้างว่าไม่มีเวลา"

   แบบนี้แปลว่าท่านยังไม่ยอมรับผม และก็ไม่มีวันที่จะยอมรับง่ายๆ...ผมถอนหายใจอย่างน้อมรับชะตากรรมของตัวเอง

   "ยังไงกูก็รักมึงนะ" นายท่านหอมแก้มผม

   "อืม"

   "ดีใจมากที่เพื่อนๆ ในคณะของมึงไม่รังเกียจกู"

   "ใครจะไปรังเกียจมึงได้ลง...มึงเลี้ยงขนมทั้งห้องซะขนาดนั้น"

   "..."

   "เพื่อนมึงต่างหากที่จะต้องรังเกียจกู...ขนมเวียนสี่สิบถุงก็ไม่รู้ว่าจะซื้อใจเพื่อนคณะมึงได้หรือเปล่า"

   "เรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วง" นายท่านให้คำมั่น "ไม่ต้องซื้อใจเพื่อนๆ กูหรอก"

   "ทำไมอ่ะ กูก็อยากเป็นเขยนิเทศฯ บ้างนะ"

   "ก็...เอ่อ..." แฟนผมดูกระอักกระอ่วน "มึงจำไอริได้ป่ะ ดาวคณะที่ประกวดคู่กันกับกูอ่ะ"

   คนที่มีชื่อเหมือนฮีโร่ใน RoV อ่ะนะ

   "เขาชอบกู...ตอนนี้เพื่อนกำลังล้อใหญ่เลย"

   หัวใจของผมเริ่มมีไฟลุกท่วม...

   "แล้วการที่กูจะไปเปิดตัวกับเพื่อนๆ ของมึงนี่มันเกี่ยวกับเรื่องไหนตรงไหน" ผมถาม

   "มีแต่คนชอบไอริน่ะ...กูกลัวว่าถ้ามึงทำงั้นมันจะส่งผลร้ายมากกว่าส่งผลดี"   

   ผมปล่อยนายท่าน เริ่มเดินหนีอย่างไม่สบอารมณ์

   "เฮ้ย...เพื่อนมันล้อแต่กูก็รักมึงเหมือนเดิมนะ"

   "มึงนี่เสน่ห์แรงไม่เข้าเรื่อง"

   "ให้กูทำไงอ่ะ" นายท่านทำสีหน้ากระเง้ากระงอด ราวกับต้องการให้ผมรู้ว่าเรื่องนี้เกินความควบคุมของมันจริงๆ "วันๆ กูอยู่แต่กับทิมและก็นุก กูไม่เคยเดินไปเฉียดใกล้ตัวไอริเลย...ไม่เลยจริงๆ"

   "พี่มูมู่ล่ะ"

   "เขาก็เหมือนจะเข้ามาคุย...แต่เขาคงไม่อะไรหรอก"

   "..."

   "พี่รหัสเป็นแฟนกับน้องรหัสได้ด้วยเหรอ"

   "มีออกเยอะแยะ" ให้ตายสิวะ...ผมไม่คิดว่าแม่งจะฮอตปานนี้ มันฮอตคนละแบบกับที่แฟนคลับเขากรี๊ดกันน่ะครับ นี่มันเรียกว่าฮอตในหมู่ผู้หญิงที่จับต้องได้ นั่นย่อมหมายว่านายท่านนั้นสามารถใกล้ชิดกับผู้หญิงเหล่านี้ได้โดยที่ผมไม่รู้

   ถ้าบอกว่าไม่หึงผมคงโกหก...

   เกลียดที่แม่งหล่อเกินไป...มีเสน่ห์มากเกินไป...

   ไอ้...บ้าเอ๊ย

   "เดี๋ยว นี่มึงงอนกูอยู่เหรอนะ"

   "ทำไมวะ" ผมกระทืบเท้า "กูอยากเป็นเขยนิเทศฯ อ่ะ"

   "ใจเย็น" นายท่านพยายามปลอบ "ปล่อยให้กูเป็นเขยเสดสาดไปก่อน...ยังไงตำแหน่งเขยนิเทศฯ ก็รอมึงอยู่ก่อนแล้ว มันไม่ไปไหน"

   ผมเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้นี่เองว่านายท่านมันรู้สึกยังไงตอนที่เพื่อนของผมยอมรับ ผมอยากให้เพื่อนๆ ของมันยอมรับผมบ้าง ไม่ใช่มีแต่ทิมกับนุก แต่เป็นเพื่อนทั้งคณะของมัน คนที่จะอยู่กับมันไปอีกหลายๆ ปี...   

   ราวกับว่าการคบกับนายท่านคือการซื้อใจคนที่อยู่ใกล้ชิดนายท่านไปด้วย ผมได้ใจนายกองไปแล้ว ผมก็ต้องได้ใจเพื่อนๆ ในคณะของนายท่านอีก เราถึงจะไปกันรอด...แปลกแต่จริงนะครับที่ผมกับนายท่านต้องการเสียงสนับสนุนในการคบกันมากมายขนาดนี้ บางทีเราทั้งคู่อาจจะรู้ก็ได้ว่าถ้าเรื่องของเราหลุดไปมากกว่านี้...คนภายนอกเขาจะมองกันยังไง

   เราแค่อยากให้คนรอบตัวเรารู้ตัวตนที่แท้จริง...ไม่โอนอ่อนโน้มเอียงไปตามคำพูดของคนอื่นที่อาจจะปรากฎขึ้นมาในโซเชียล...

   ท้ายที่สุดต้นเหตุมันก็มาจากการที่ผมรักนายท่าน...อยากคบกันนายท่านให้ยืนยาวไปตลอดรอดฝั่งนั่นแหละ

   "เหนื่อยป่ะ" นายท่านทำสีหน้าเป็นห่วง "กูคิดว่าเรื่องของเราคงใกล้บูมขึ้นมาแล้วล่ะ"

   "..."

   "ไหวใช่มั้ย"

   สีหน้าของนายท่านเป็นกังวล...ผมไม่อยากให้มันทำสีหน้าแบบนี้จึงเขย่งปลายเท้าเพื่อที่จะจุมพิตไปที่ริมฝีปากของมัน

   "กูพร้อมสำหรับทุกอย่างแล้ว"









   [เชี่ยท่าน...ทวิตเตอร์เริ่มมาแล้วว่ะ]

   "อืม"

   [สู้ๆ นะเพื่อน]

   "ขอบใจ"

   [ฝากบอกพี่กล้าด้วย]

   "ได้..."








TBC*






ฉู้!  o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-03-2018 06:58:33
เขยเสดสาดออกตัวแล้ว   ผลออกมาดีมากๆ
แต่เขยนิเทศเงียบกริบ
แถมนายท่าน เสน่ห์แรง ทั้งไอริ  ทั้งพี่รหัส รุมชอบนายท่าน  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

แม่ก็ลีลา น่าเบื่อสุดๆ พอกล้าจะไปคุย
ทีพูดเรื่องหญิงออกสื่องี้หน้าบานเว่อ  :angry2: :angry2: :angry2:
      :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 08-03-2018 07:13:36
อดเป็นห่วงไม่ได้
มีอะไรในทวิตเตอร์
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 08-03-2018 07:55:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-03-2018 08:26:24
หึหึ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 08-03-2018 08:51:31
ลีลาตลอดอะพระเอก เรื่องเล็กๆอยู่ไม่รีบจัดการ รอให้ลุกลามแล้วมานั่งปวดหัวเหรอจ๊ะ แหม่ะะ หมั่น
สงสัยพี่เชนอยู่นะ มีอะไรซุกซ่อนอยู่รึเปล่า ทำท่าเหมือนอยากจะจีบใครแล้วเข้าทางกล้าอะ หรือเราคิดมากไป 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-03-2018 09:02:25
คนอ่านอย่างเรา รู้สึกเหนื่อยใจยิ่งกว่ากล้าอีก

กล้าหาญบอย สู้ๆนะลูก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-03-2018 09:48:34
กล้าสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 08-03-2018 10:08:11
เอาใจช่วยนายท่านกับกล้านะ สู้ๆ เป็นกำลังใจและแรงสนับสนุนเสมอ ^^
แอบเป็นห่วงแฮะ ว่าในทวิตเตอร์มีอะไร รอลุ้นไปด้วยคน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 08-03-2018 10:35:42
 :3123: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 08-03-2018 11:19:40
นายท่านต้องเป็นคนช่วยทำให้นิเทศยอมรับกล้าน่ะ 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 08-03-2018 13:34:45
สู้ๆๆนะกล้าหาญบอย เข้มแข็งไว้ จับมือกับนายท่านให้แน่นๆๆ

 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-03-2018 14:36:09
สู้ๆ ปัญหาใหม่กำลังถ่าโถมเข้ามา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 08-03-2018 15:20:40
สู้ๆนะทุกคนนน ฮือออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 08-03-2018 15:58:23
เอาใจช่วยนายท่านกะกล้าหาญบอยนะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-03-2018 16:24:05
ตอนของเทพเซียนกับทิมนี่ อ่านๆไปแล้วก็รำคาญทิมนิดหน่อยรู้สึกท้อแทนพี่เซียน ส่วนของนายท่านกับกล้าหาญนี่ทำไมรู้สึกว่าความดราม่ากำลังจะมาก็ไม่รู้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: SocialMovement ที่ 08-03-2018 16:39:05
 :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-03-2018 17:58:52
เขยเสดสาดนี่พ่อบุญทุ่มจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 08-03-2018 18:09:52
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 08-03-2018 18:24:28
เรื่องมันกำลังมาใช่มั้ยคะทุกคนนนนน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-03-2018 21:36:51
จับมือกันไว้ให้แน่นๆ เลย  :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 08-03-2018 23:49:45
อัยยะ ช้านเพิ่งจะกรี๊ดไป 2 ตอน  มีเรื่องมาให้หนักใจอีกแระ  ไรท์ขาาาาาาาาาาาาา อย่าทรมานคนอ่านเลยนะ  เค้าขอร้องงงงงงงงงงงงง   :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 09-03-2018 00:31:35
 :pig4: :pig4: :pig4:
ว้ายๆจะไม่มีมาม่าใช่ไหมค่ะ เพราะกว่าจะเผชิญอะไรๆไปได้เราเชื่อว่าคงต้องจับมือกันแน่นน่าดูเลย :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 09-03-2018 02:07:01
ทั้งคู่อยู่ในจุดที่ถึงไม่ไหวก้ต้องไหวแล้วอะ ถ้าวังอยากคบกันต่อ
ความรักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆกับคนที่เป็นกึ่งๆคนของประชาชนแบบนี้
ทวิตเตอร์ก้จะแรงงไปอีกก ขอให้ทั้งคู่สู้ๆและอดทนนะะะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 09-03-2018 02:22:40
นายท่าน อย่าให้กล้าหาญบอยต้องเหนื่อยใจกับปัญหาในรอบนี้ีอีกนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: StarPasO ที่ 09-03-2018 02:52:31
ลุ้นมากก โอ้ยยยย อยากอ่านต่อแล้ว  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MissMay ที่ 09-03-2018 13:58:14
โหยยย คู่รักนี้กว่าจะคบกันอย่างเปิดเผยมันไม่ง่ายจริงๆ
อุปสรรคเยอะยิ่งกว่า rov อีก เฮ้อออออ
เอาใจช่วยน้าาา เอาให้พวกแฟนมโนรู้สึกตัวซะทีว่านายท่านเป็นของใคร!!
#อิน  :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 09-03-2018 22:51:53
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-03-2018 23:48:34
ต้องส่งกำลังใจให้กล้าอย่างล้นหลามเลย อดทนและสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-03-2018 07:27:01
อย่าดราม่าหนักนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 11-03-2018 05:23:20
เข้มแข็งนะ กล้าหาญบอย และนายท่าน
อย่างเดียวที่ห่วงคือ อย่าปล่อยมือใครให้เจอเรื่องคนเดียว
ตอนนี้อาจจะพร้อมสู้ไปด้วยกัน แต่ถ้ารับแรงกระหน่ำไม่ไหว
อาจจะมีพลั้งเผลอทำร้ายจิตใจกันเองได้

กล้าน่ารัก ทำยังไงก็น่ารัก นอยด์ไปหมดทุกสิ่ง
นายท่านก็ทำดี ค่อยๆ คืบคลานทีละนิด

ทีมเพื่อนคือดี ทั้งปลอบทั้งตบ 55555

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-03-2018 18:41:42



ตอนที่ 27
นายท่าน



   Naaytan Aroonkittiniwat
   ฝากเชียร์ด้วย #NTKH (250 Likes)

   Naaykong Aroonkittiwat : เชียร์แต่พี่กล้าได้มั้ย พี่กล้าสู้ๆ
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat ไปเล่นไกลๆ ตีนกู...
   Tim Gy : We are always here. (48 Likes)
   
   Klahan Boy
   กูพร้อมตาย...กูแมนที่สุดในโลก
   กูคือกัปตันไทยแลนด์! (314 Likes)
   
   Tepsianxx : ไปหมดแล้วสมงสมอง (5 Likes)
   รุ่นน้องคณะคนที่หนึ่ง : พี่กล้าเป็นหมากระเป๋าต่างหาก
   Klahan boy : @รุ่นน้องคณะคนที่หนึ่ง ...น้องครับ








   เครียด...

   ผมกำลังเครียดอย่างถึงที่สุด เมื่อวานผมตัดสินใจไปส่งกล้าถึงที่คณะพร้อมแสดงออกอย่างเต็มที่ว่าผมเป็นแฟนกล้า การที่ผมตัดสินใจแบบนั้นก็เป็นเพราะผมเหนื่อยและอึดอัด...ผมไม่อยากไม่เป็นตัวของตัวเองต่อหน้าคนอื่นอีกต่อไปแล้ว

   การเป็นตัวของผมเองคือการที่มีแฟนของผมอยู่เคียงข้าง เมื่อก่อนผมอาจจะคิดมาก...กลัวว่ากล้าจะโดนคนในสังคมจดจ้องและพร้อมด่า...แต่เอาเข้าจริงๆ เราทั้งคู่นั้นจำเป็นที่จะต้องจับมือกันเพื่อให้ผ่านพ้นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหรือไม่ก็กำลังเกิดขึ้นนี้อยู่ให้ได้...ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็...

   ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่รอด

   ผมไม่อยากจะพูดคำนั้นเลยครับ แต่มันคือความจริง...กล้ามันรู้ตั้งแต่มันรู้จักผมแล้วว่าผมมีคนรู้จักเยอะ แม้ว่าผมจะไม่ชอบ แต่มันก็คือชีวิตผม ผมเลือกเกิดไม่ได้ เลือกคุณพ่อกับคุณแม่ผู้ให้กำเนิดผมไม่ได้ มันคือส่วนหนึ่งในชีวิตผม...ส่วนที่ผมไม่สามารถตัดออกไปจากชีวิตได้

   มันถึงเวลาที่ผมกับกล้าจะต้องเผชิญกับความจริง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...จะดีหรือจะร้าย เราก็ต้องผ่านมันไป...

   แม้จะเป็นอย่างนั้น...แต่ผมก็อดรู้สึกเครียดไม่ได้...ผมไม่ชอบให้กล้าโดนด่า ไม่ชอบให้กล้าเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ ผมอยู่ในวงการมานานในฐานะลูกค่ายละคร ผมย่อมรู้ดีว่าการที่ตัวเองต้องมาอยู่นิ่งๆ แล้วโดนคนภายนอกพูดถึงในแง่ดีบ้างไม่ดีบ้างนั้นมันเป็นอย่างไร แต่สำหรับกล้า...มันไม่เคยโดนมาก่อน นั่นทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงและหวาดวิตก

   ...มันเป็นสิ่งที่ผมควบคุมไม่ได้ ไม่เคยมีใครควบคุมคำพูดหรือคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนอื่นได้...ไม่เคยเลยจริงๆ

   ผมเชื่อว่าลึกๆ แล้วกล้าก็คงอยากให้เราออกไปเผชิญหน้ากับโลกแห่งความจริง เรารักกันคือความจริง คนภายนอกที่มองเราแล้วรู้สึกแบบต่างๆ นานานั้นมันก็คือความจริง...

   ผมไม่อยากกล้าว่ากำลังเครียด...ทิมมันโทรคุยกับผมแล้วว่าในทวิตเตอร์เริ่มมีคนตามสืบแล้วว่ากล้าเป็นใคร ผมคบกับกล้าหรือแค่เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันเฉยๆ ผมยังไม่อยากเข้าไปอ่าน จึงใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายรอกล้าอยู่ที่ห้อง...เล่นเกม RoV ไปเรื่อยเพื่อแก้เครียด

   แม่งเอ๊ย...ไม่รู้ทำไมเล่นแล้วถึงเครียดกว่าเดิมก็ไม่รู้

   ตัวละคร 'รักกล้ามาก' เริ่มเล่นได้ไม่เทพเมื่อสมาชิกในทีม 'กล้าหัว...' อยู่กันไม่ครบ (ยังคงไม่กล้าพูดชื่อกลุ่มเต็มๆ แม้จะอยู่ลับหลังกล้า...) ผมแพ้ยับแม้ว่าจะคิลทีมตรงข้ามได้มากก็ตาม...รู้สึกเล่นไม่ออกแต่ผมก็เลือกที่จะเล่นอยู่แบบนั้น ผมอยากให้หัวของตัวเองขึ้นถึงเรื่องอื่นแทนที่จะมาคิดเรื่องกล้าโดนด่า

   ทุกคนคงจะสงสัยกันใช่มั้ยว่าทำไมผมถึงไม่สนเรื่องที่ผมจะโดนด่าหรือเปล่า...ครับ ผมไม่สนเลย ผมโดนมาตั้งแต่เด็กๆ อยู่แล้ว มีคนชอบมันก็ต้องมีคนไม่ชอบเป็นเรื่องธรรมดา

   ระหว่างที่กล้ากำลังโดน...ผมก็คงจะโดนเหมือนกัน แต่ก็อย่างที่บอก...ผมแคร์แต่กล้า กล้าคนเดียวเท่านั้น

   บางทีก็แคร์จนลืมแคร์ตัวเอง...

   ผมเป็นอย่างนั้นมาหลายปีจนผมชินแล้ว แล้วผมก็มีความสุขที่ตัวเองรู้สึกแบบนั้นด้วยนะ

   "ท่าน" เสียงประตูเปิดดังขึ้นตามด้วยเสียงเรียกผม

   "กลับมาแล้วเหรอ" ผมที่กำลังเล่นเกมค้างอยู่ไม่ได้หันไปมองแต่ส่งเสียงตอบรับ

   "ช่าย ซื้อขนมมาด้วยแหละ"

   หางตาของผมมองเห็นว่ากล้ามานั่งข้างๆ ผมบนโซฟา แต่ผมก็ยังไม่ละสายตาออกมาจากหน้าจออยู่ดี...พอดีเกมมันกำลังอยู่ในจังหวะที่กำลังเข้มข้นน่ะครับ    

   "จ้องไม" ผมถามเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังโดนจ้อง กล้ากำลังเท้าแขนที่พนักแล้วค้ำคางเพื่อมองผมอยู่

   "จ้องว่าเมื่อไหร่มึงจะสนใจกู"

   งานเข้า...ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้ากล้าพร้อมหอมหน้าผากมันแรงๆ หนึ่งที

   "เกมกำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน...ใจเย็นๆ นะ"

   ผมกลับมาอยู่ในท่าเดิม ใช้มือทั้งสองข้างจับโทรศัพท์ที่วางอยู่ในแนวนอนอีกทั้งยังใช้สายตาจ้องหน้าจออย่างจริงจังและแน่วแน่ ตอนที่หอมหน้าผากกล้าอยู่ผมกำลังเสียหลัก...แล้วตอนนี้ผมกำลังบังคับฮีโร่ของผมให้หนีฝ่ายตรงข้าม

   "มากินขนมกัน"

   "เดี๋ยว...อีกแป๊บ" ฮีโร่ของผมซุ่มหลบอยู่ในพุ่มไม้ ฮีโร่ของอีกฝ่ายกำลังไล่ตามมาฆ่าผมเพราะเลือดของผมเหลือน้อย...แม่ง ตามผมจัง นี่ผมเป็นหนี้มันตั้งแต่ชาติที่แล้วหรือเปล่า

   "ท่าน"

   "ทีมต้องการกู"

   "แต่กูต้องการมึง"

   ผมเสียหลัก...เงยหน้าขึ้นมามองหน้ากล้า ฮีโร่ของผมตายเพราะเจ้าหนี้ (?) คนนั้นแทบจะในทันที

   "ฮ่าๆๆ" กล้าหัวเราะลั่นเมื่อแกล้งผมสำเร็จ "สมน้ำหน้า"

   "มานี่เลย" ผมคว้าท้ายทอยของกล้าเพื่อให้มันเข้ามาใกล้ จากนั้นก็จูบปิดปากมันอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน ลิ้นของผมโลมเลียลิ้นของกล้าจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ ผมขยับใบหน้าออกห่าง จ้องมองกล้าด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความรัก

   หลังจากนั้น...ผมก็เริ่มจูบกล้าอีกรอบ

   "อื้อ" กล้าส่งเสียงเมื่อผมไม่ยอมปล่อย

   ผมถอยห่างออกมาจ้องกล้าอีก...จากนั้นก็พุ่งเข้าไปจูบกล้าใหม่อีกครั้ง

   "เกมมึง..."

   "ช่างแม่ง"

   "สัด" กล้าดันตัวผมออก "ทีมขาดแอสซาซินไม่ได้"

   "ไหนบอกว่ามึงต้องการกูไง" ผมแกล้งกล้ากลับคืน

   "กูล้อเล่น"

   ผมพ่นลมหายใจอย่างเซ็งๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างไม่นึกใส่ใจทั้งๆ ที่เมื่อตะกี้ผมซีเรียสกับมันมาก...

   "ทีมกูชนะแล้ว"

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ...ก่อนกล้าจะมาผมฆ่าทีมตรงข้ามเท่าไหร่ผมก็แพ้ทุกนัดเพราะคนในทีมเล่นไม่เข้าขา แต่พอกล้ามาถึงเท่านั้นแหละ...ผมพลิกกลับมาชนะเฉย

   "กูไม่ต้องการเกมแล้ว"

   "ไปไกลๆ เลย" กล้าผลักใบหน้าผมออกแต่ผมไม่ยอม...อย่างน้อยก็ขอให้ผมได้ดึงตัวมันเข้ามาสู่อ้อมกอด

   "เรียนเป็นไงวันนี้"

   "เฮ้อ อย่าพูดเรื่องเรียน" มันเอามือมาปิดหู "ใกล้สอบแล้วว่ะ"

   "เออ จริงด้วย"

   "มึงมีซ้อมการแสดงอะไรสักอย่างมั้ย"

   ผมเลิกคิ้วมองหน้ากล้า "กูต้องแสดงอะไรวะ"

   "อ้าว มึงไม่ได้เรียนนิเทศฯ เอกการแสดงหรอกเหรอ"

   ขมับของผมปวดตุบๆ... "กล้า นี่มึงไม่รู้เหรอว่าแฟนมึงเรียนเอกอะไร"

   เป็นทีของกล้าที่จะแสดงสีหน้าว่ามันกำลังจะมีงานเข้าบ้าง

   "แม่ง" ผมแกล้งงอน...ปล่อยให้ออกจากอ้อมแขนของผมแล้วลุกเดินหนี

   "มึงไม่ได้เรียนเอกการแสดงหรอกเหรอ"

   "เปล่า"

   "อ้าว...แล้วมึงเรียนเอกไรอ่ะ" กล้าตามมาพร้อมๆ กับดึงแขนผม สีหน้ารู้สึกผิดมากจนผมขำ...แต่เก็บเอาไว้ในใจ จริงๆ แล้วเรื่องนี้มันก็แอบน่าโมโหอยู่เหมือนกัน แต่คิดไปคิดมามันก็เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ผมไม่ควรเก็บมาใส่ใจ

   "ที่ผ่านมามึงคิดว่ากูเรียนเอกสื่อสารการแสดงมาตลอดเลยเหรอ"

   แฟนผมพยักหน้าหงึกๆ อย่างซื่อตรงและไม่ปิดบัง

   "จริงๆ ก็ไม่รู้ว่าเรียนอะไรหรอก รู้แต่นิเทศฯ อ่ะ ก็นึกว่ามึงเรียนการแสดง"

   จะบ้าตาย... "กูเรียนสื่อสารองค์กร"

   "เอ่อ..."

   ท่าทางกล้ามันจะไม่เอาอ่าวเรื่องนิเทศศาสตร์จริงๆ "เรียนไปพัฒนาแบรนด์ที่บ้านน่ะ"

   "อ๋อ"

   "..."

   "กะช่วยงานที่บ้านเต็มที่หลังจบเลยว่างั้น"

   ผมยักไหล่ "กูเลือกได้ด้วยเหรอ"

   สีหน้าของกล้าสลดลงชั่วครู่หนึ่ง...แต่มันก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าสดใสอย่างรวดเร็ว

   "สรุปคือมึงไม่โกรธกูแล้วนะ"

   ผมได้แต่ทำหน้าระอา "ไม่หรอก"

   "มากินขนมกัน"

   "มึงกินเลย...เดี๋ยวกูนั่งดูมึงกิน"

   "อ้าว" กล้าส่งเสียงตกอกตกใจ

   "ปกติกูไม่ค่อยกินขนม"

   ระหว่างที่มันคิด ผมเดินไปหยิบนมเปรี้ยวรสผลไม้รวมออกมาจากตู้เย็นแล้วเสียบหลอดดื่ม

   "กูอ้วนคนเดียวก็ได้" กล้าสรุปในที่สุด มันเดินไปเก็บของในห้อง จากนั้นก็เริ่มแกะขนมกินอยู่ที่โซฟา ผมเดินมานั่งข้างๆ มัน เมื่อตัวเองมองเห็นโทรศัพท์ก็เริ่มกลับมาคิดได้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนผมเครียดเรื่องอะไรอยู่

   ดวงตาของผมจ้องมองกล้า...ผมสูดลมหายใจลึกๆ ระหว่างที่ตัวเองตกสู่ห้วงความคิด กล้าเองก็เช่นกัน ผมเพิ่งสังเกตว่ามันมือสั่นน้อยๆ อีกทั้งยังแอบใจลอยอีกด้วย

   มันถึงเวลาที่ผมจะต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วล่ะว่าคนภายนอกเขาพูดถึงเรากันว่ายังไงบ้าง

   ทิมให้ผมยืมแอคเคาต์ทวิตเตอร์เมื่อคืนก่อน...ผมกดเข้าไปส่องดูแฮชแท็กของตัวเอง ผลปรากฏว่ามีคนพูดถึงกล้าในแบบที่ผมคิดเอาไว้จริงๆ

   ...และส่วนใหญ่...มักจะเป็นทวิตในแง่ลบทั้งนั้น



   
   แก นี่มันอะไรกันอ่ะ ตกลงนายท่านชอบคนนี้เหรอ
   ตกลงใช่มั้ย ใช่หรือเปล่า...คนในมอ S รบกวนบอกทีค่ะ
   ก็อยากฟินอยู่หรอกนะ แต่ฟินไม่ลง...หาได้ดีแค่นี้จริงๆ เหรอนายท่าน
   นายท่านเป็นเกย์? จริงดิ
   เขาว่ากันว่าคนนี้แหละแฟนนายท่าน...
   อยากโดดน้ำตาย
   ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
   แล้วรูปนายท่านที่หลุดกับผู้หญิงที่ชื่อพราวฝันนั่นอ่ะ มันยังไง หรือนายท่านเป็นไบ?
   ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ย ไม่ฟินเลยจริงๆ
   อะไรเข้าสิงนายท่านอ่ะ ทำไมถึงมองว่าคนแบบนี้ดูดี
   คุณนายหญิงยอมได้ยังไง
   ไม่ชอบคนชื่อกล้าอ่ะ




   
   ผมโยนโทรศัพท์ตัวเองทิ้งทันทีที่อ่านจบ...

   W T F

   รู้สึกอยากจะฟ้องแม่งให้หมดดดดดดดด...

   แฟนผมไม่ดีตรงไหนวะ มันน่ารักฉิบหายเลยนะในสายตาของผม นิสัยก็ดี แกล้งได้ไม่มีเบื่อ แถมเรื่องบนเตียงยังเผ็ดซี๊ดจนไม่รู้จะบรรยายยังไงอีก...

   "ใจเย็น" กล้าเอ่ยเมื่อเห็นปฏิกิริยาผม

   "มึงเห็นแล้วใช่มั้ย" เสียงของผมสั่นมากตอนที่ถามกล้า การที่เมื่อสักครู่กล้าแสดงออกว่ามันไม่ได้มีเรื่องเครียดอะไร ยิ่งทำให้ผมรู้สึกกังวล

   "ใช่"

   มันฝืนยิ้ม...หยิบขนมเข้าปากช้าๆ แล้วเคี้ยวอย่างไม่อยากรับรู้รสชาติ ตอนนี้คนภายนอกเอาแต่โจมตีกล้า...ทำไมไม่โจมตีผมบ้าง

   ผมจับมือแฟนตัวเองพร้อมกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ "ขอโทษ..."

   "..."

   "ขอโทษที่ทำให้โดนอะไรแบบนี้"

   กล้าเปลี่ยนมาเป็นจับมือผมพร้อมๆ กับบีบมือผมแน่นขึ้น "สบายๆ"

   "ตอนไปเรียนเป็นไง"

   "คนในคณะไม่เท่าไหร่ แต่คนจากคณะอื่น..." มันถอนหายใจ "มากันเพียบ"

   "เขามาถามมึงเหรอ"

   "ประมาณนั้น"

   "..."

   "เชี่ยเซียนต้องเอาเสื้อมันมาคลุมหัวกูอ่ะ"

   "ขนาดนั้นเลย" ผมถึงกับคอตก

   "ใช่" กล้ายังคงยิ้มอยู่ แม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะไม่ได้ออกมาจากใจมันเลยก็ตาม "คนสนใจกูเยอะ...แปรผันตรงกับความดังของมึง"

   สายตาของผมมองมันอย่างรู้สึกสลดใจ...ทุกอย่างเป็นความผิดของผม ของผมแต่เพียงคนเดียว...

   "ขอโทษจริงๆ กู...ไม่รู้จะพูดยังไง"

   "มันก็โอเคนะ ยังไม่มีใครมาลอบยิง"

   "กล้า" ผมปรามมันเสียงเข้ม

   กล้าเงียบไปสักพักก่อนที่จะเริ่มพูด "แม่มึง...ว่ายังไง"

   "ยังไม่ได้ว่าอะไร สงสัยนั่งสะใจอยู่มั้ง"

   "..."

   "กูจะยอมแพ้ไม่ได้" ผมกัดฟัน "กูจะยอมแพ้ทั้งแม่และก็คนภายนอกไม่ได้"

   "ถามอะไรหน่อยสิ" กล้ามองไปที่มือผม จับมันพลิกไปพลิกมาเหมือนมันเป็นสิ่งที่น่าสนใจสิ่งหนึ่ง "ถ้ากูหน้าตาดี เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม ไม่ใช่เด็กนักศึกษาปกติธรรมดา...กูจะโดนน้อยกว่านี้มั้ยวะ"

   ผมให้คำตอบมันไม่ได้...ผมจึงเลือกที่จะเงียบ

   "เฮ้ออออออ" กล้าเปลี่ยนท่าจากนั่งมาเป็นนอนตักผม "หนีกันมั้ย"

   "ไปไหน" ผมถามอย่างสนใจและตกใจไปในคราวเดียวกัน

   "ไม่รู้ ไปไกลๆ ไปที่ที่ไม่มีคนรู้จักมึง"

   "ก็แค่นอกประเทศไทย"

   "..."

   "ต้องมีเงินกันก่อน"

   "กูมีเงินเก็บนะ ตั้งแต่สมัยมอปลายแล้ว"

   "ถามได้มั้ยว่าเท่าไหร่"

   กล้าจ้องหน้าผมที่อยู่เหนือมันด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย "ประมาณเกือบสองแสน"

   ผมยิ้ม

   "น้อยไปใช่ป่ะ...คงไม่ถึงเศษเสี้ยวค่าขนมต่อวันของมึง"

   นิ้วของผมดีดปากคนพูดมากเล่นๆ

   "ใครจะบ้าใช้เงินวันละสองแสน"

   "คนรวยอย่างมึงนี่ไง"

   "ไม่ได้...เดี๋ยวน้องมันทำตาม"

   "ตกลงจะหนีไปกับกูป่ะ"

   "กูอยากหนีมากนะ" ผมเอ่ย "แต่ปัญหาที่เราเจอมันดีไม่ได้ว่ะ...สักวันเราทั้งคู่ก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน มันมีแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น"

   "เฮ้อ มึงพูดแบบนี้กูดูโง่ไปเลย"

   "ไม่จริงเลย" ผมลูบใบหน้าของมันเล่นๆ "ข้อเสนอของมึงน่าสนใจมาก...แต่เรายังทำไม่ได้ แค่นั้นแหละ"

   "ไปหาแม่มึงวันไหนดี" กล้าครุ่นคิด

   "นี่มึงเอาจริง?"

   "เอาจริงสิวะ..."

   "..."

   "วงการบันเทิงมันเป็นยังไงกูก็ไม่รู้...กูแค่อยากได้คำแนะนำจากคนที่อยู่ในวงการมานานว่าควรทำตัวยังไง"

   "แล้วมึงก็คิดจะไปถามกับคุณแม่กูเนี่ยนะ" ผมถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ "คนที่ไม่เคยสนับสนุนเราเลยเนี่ยนะ"

   "มึงชอบกูเพราะอะไร"

   มาอีกแล้ว...คำถามแบบนี้

   "ตอบมาเลย"

   "โห" ผมอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้...แม้ว่าเราจะอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ค่อยมีความสุขกันเท่าไหร่ แต่การได้คุยกันเล่นๆ แบบนี้มันก็ช่วยเยียวยาผมได้เหมือนกันนะ

   "ตอบไม่ได้เหรอ" กล้าทำหน้าบึ้ง "แปลว่าอะไร แปลว่าไม่ได้ชอบกูเหรอ"

   จอมหาเรื่องเอ๊ย... "ยอมให้มึงนอนตักขนาดนี้คงไม่ได้ชอบเล้ย"

   "ก็ตอบมาสิ กูกำลังจะเข้าประเด็น"

   "มึง...มีอะไรดีมากกว่าที่เห็นอ่ะ"

   "อ่าฮะ"

   นี่ผมต้องมาพูดแบบนี้กับมันจริงดิ... "มึงชอบคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง ยอมให้คนอื่นแกล้งเพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นความสุขของคนอื่นได้"

   "กูเป็นคนแบบนั้นเหรอ"

   "ใช่เลย"

   "แล้วไงอีก"

   "มึงรักกู"

   "เอาเรื่องอื่นอีก"

   "มึง...น่ารักดี"

   "ทำไมกูรู้สึกว่ากูไม่ได้คำตอบอะไรจากมึงเลยวะ"

   "เอาเป็นว่ามึงมีดีละกัน ถ้ามึงไม่ดี มึงจะมีเพื่อนมีรุ่นน้องรุ่นพี่ที่รักมึงไปทั่วคณะแบบนี้ได้ไง" ผมนึกไปถึงเฟซบุ๊กลับของผมที่มีแต่คนสนับสนุนผมกับกล้า ทุกคนรู้ดีว่ากล้านิสัยดี...แม้กระทั่งเพื่อนของผมที่ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกล้าก็ตาม

   "อืม เพราะกูมีดีนี่ไง...กูถึงคิดว่ากูควรไปแสดงให้แม่มึงได้เห็นความดีของกู"

   ผมเงียบลงไปเพราะผมอึ้ง...กล้าพูดอย่างหมายมั่นปั้นมือซะจนผมอดที่จะรู้สึกประทับใจไม่ได้

   "กูมีนายพลและนายกองเป็นพวกแล้ว เหลือพ่อมึง นายน้อย และก็แม่มึง"

   "..."

   "ถ้าได้คนเหล่านี้มาเป็นกำลังของกูนะ" กล้าชูกำปั้น "กูก็พร้อมที่จะสู้กับคนทั้งประเทศ!"

   สู้เพื่อความรักหรือสู้เพื่อเป็นเดอะสตาร์กันแน่วะเนี่ย...

   ผมมองกล้าอย่างประทับใจ...จากนั้นก็จับตัวมันให้ลุกขึ้นนั่งแล้วพรมจูบมันย้ำๆ ไปที่ริมฝีปากอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

   "ใครยอมแพ้ก่อนขอให้ป่วยสามวันสามคืน" ผมพูดไปด้วยจูบกล้าที่ทำหน้าตาเหยเกไปด้วย มันเหมือนเด็กที่โดนแกล้ง...ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่น่ารักมาก    

   จู่ๆ กล้าก็นิ่งและหยุดดิ้น...ปล่อยให้ผมแกล้งตามอำเภอใจซะงั้น ผมฉวยโอกาสเอากำไรให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่พอเห็นสีหน้าของกล้า...ผมก็เริ่มหยุดตัวเอง

   มือของกล้าถือโทรศัพท์...หน้าจอของมันเป็นรูปของผมเมื่อสมัยที่อยู่กับพราวฝันซึ่งมันเกิดขึ้นนานมาแล้ว

   บางรูปเป็นรูปที่ผมกับฝันอยู่ในร้านอาหาร บางรูปเป็นรูปที่ผมกับฝันไปดูหนังกัน บางรูปเป็นรูปที่เราพูดคุยกันในร้านกาแฟและส่อแววสนิทสนมชิดเชื้อ

   ผมจำทุกภาพได้ดีและรู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่นั่นไม่ใช่สำหรับกล้า...สองปีที่ผมหายไปจากชีวิตกล้า...กล้าไม่เคยได้พบเห็นสิ่งเหล่านี้

   ใบหน้าที่เริ่มบึงตึงของมัน...ทำให้ผมรู้สึกได้ว่าผมกำลังมีงานเข้าซ้อนกันสองงาน

   "กลุ่มเพื่อนตัวอย่าง...มาหาพวกมึงแล้ว!" เสียงพี่เซียนดังขึ้น ผมกับกล้าผละออกห่างกันอย่างอัตโนมัติ เพื่อนๆ ของเราสองคนมายืนกองรวมกันในห้องของกล้า ทุกคนมองดูผมกับกล้าด้วยความเป็นห่วง

   ...แต่ทว่าตอนนี้มันมีความสงสัยปนอยู่ด้วย

   กล้า (หรือพี่กล้า) เป็นอะไร...ทำไมถึงได้หน้าบึ้งขนาดนั้น

   "ออกไปข้างนอกกัน" พี่เซียนพูดอย่างไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก

   "กูไป!" กล้าลุก...ตามไปสมทบกับพวกที่ยืนอยู่ "ไกลสุดหล้าฟ้าเขียวแค่ไหน กูก็จะไป!"

   กลุ่มชายโฉดเดินออกไปก่อน ทิ้งให้กลุ่มลูกค่ายละครของผมยืนอยู่ในห้องกัน

   "พี่กล้าเป็นไร" ทิมเอ่ยทันที "เชี่ยท่าน...มึงทำห่าอะไรอีก"

   ตั้งแต่ผมคบกับกล้า...ทิมกับนุกมันเลือกที่จะเข้าข้างกล้าก่อนทุกครั้งที่มีเรื่องครับ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเหมือนกัน

   "มีคนส่งรูปของกูกับฝันเมื่อสมัยก่อนมาให้กล้าดู"

   "หา" นุกอ้าปากค้าง "รูปแบบไหน"

   "มันจะมีรูปแบบไหนวะนุก กูกับฝันเป็นแค่เพื่อนกัน" ผมอดส่งเสียงอย่างหงุดหงิดไม่ได้ เตรียมเก็บข้าวเก็บของเพื่อที่จะออกเดินตามกลุ่มชายโฉดให้ทัน

   "กูรู้ว่ามึงกับฝันไม่ได้มีอะไรกันลึกซึ้ง แต่...มันเป็นรูปแบบไหน" นุกถามคำถามเดิม

   "ก็รูปชวนเข้าใจผิดอ่ะ" ห้องของกล้าถูกล็อกโดยมือของผม เราสามคนกำลังเร่งฝีเท้าตามพี่ๆ คณะเสดสาดให้ทัน

   "สงสัยคงมีคนคิดว่ามึงมีปัญหาไม่พอ ก็เลยเอาปัญหามาให้มึงอีก" ไอ้ทิมรำพึงอย่างปลงๆ

   "คนนั้นคือใคร"

   "ทำไม"

   "กูจะไปเผาบ้านมัน"

   ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาอีก...หลังจากที่ผมพูดประโยชน์นั้นจบ





[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 26 หน้า 49 - 50 08/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 11-03-2018 18:42:03







   ร้านที่พี่เซียนพาทุกคนมาเป็นร้านกาแฟที่จัดได้ว่ามีบรรยากาศที่ดีที่สุดในจังหวัดแต่ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก เป็นโชคดีของเราที่มาทันช่วงบ่ายแก่ๆ อีกทั้งยังได้ที่นั่งที่ดีที่สุดของร้านอีก วิวของเรานั้นมีทั้งน้ำตกและก็บ่อปลาคาร์ฟ...ทุกอย่างดูเป็นใจเหมาะให้ผมกับกล้ามาพักผ่อนหย่อนใจเป็นที่สุด

   เว้นเสียแต่ว่า...กล้าไม่ยอมมองหน้าผมเลย

   แน่นอนว่าผมง้อกล้าแบบไม่เกรงใจใครบนโต๊ะทั้งนั้น เรานั่งกันอยู่เจ็ดคน แต่ผมกลับแคร์แค่กล้าคนเดียว

   "กูอธิบายได้" ผมพูด ทุกคนบนโต๊ะมีกิจกรรมที่ต่างกันออกไป ส่วนใหญ่จะเป็นการเล่นโทรศัพท์หรือไม่ก็นั่งชมนกชมไม้...แต่สำหรับผม...กิจกรรมของผมคือง้อให้กล้าหายงอน

   "เซียน...กูจดไม่ทันสามสไลด์อ่ะ กูขอดูชีทมึงหน่อยนะ" มันไม่ได้ให้ความสนใจผมอย่างสิ้นเชิง

   "มึงไม่ถามกูจะเลือกอธิบายได้ถูกเรื่องมั้ย"

   "เซียน มึงได้ยินกูป่ะเนี่ย"

   "ทิม...ช่วยกูหน่อยสิ" พี่เซียนหันไปหาไอ้ทิมเพื่อนผมเฉย...

   "เหี้ยเซียน"

   "กล้า!" ผมร้องดังลั่นโดยไม่แคร์ว่าคนบนโต๊ะเราหรือโต๊ะไหนจะหันมามองบ้าง "รูปพวกนั้นมันไม่มีอะไร"

   "มันมีเว้ย"

   "มีอะไร"

   "ความหึงของกูนี่ไง!"

   ผมรู้สึกเหมือนคำพูดของกล้านั้นกระแทกเข้าเบ้าหน้าของผมเต็มๆ ในใจผมรู้สึกหลายอย่างปนๆ กันไป...แต่ก็แอบยินดีอยู่บ้างที่มันยอมรับตรงๆ ว่ามันหึง (อย่าไปบอกมันเชียว...ไม่งั้นผมคงโดนงอนยาวแน่นอน)

   "ใจเย็น" พี่ตงกระตุกแขนเสื้อของกล้า    

   "กูไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมามึงกับปาวฟันไปทำอะไรกันมาบ้าง"

   "มันก็แค่นั้น...ไม่มีอะไรมากกว่านั้น" เสียงของผมอ่อยลง ความเกรงใจแฟนเริ่มพุ่งทะยานถึงขีดสุด กล้าในตอนนี้เหมือนแมวที่พร้อมจะขย้ำปลาทูยังไงก็ไม่รู้

   แต่เดี๋ยวก่อน...นี่เราต้องคุยเรื่องนี้กันต่อหน้าเพื่อนๆ ของเราจริงดิ

   ...จะว่าไปแล้วก็ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ เพื่อนๆ ของผมกับกล้ามีท่าทางอยากรู้เรื่องของเรามากเลยทีเดียว

   ดี จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเล่าให้ฟังทีหลัง    

   "กู..." กล้าขยับตัวไปมา...เหมือนกำลังอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง "จะให้กูไม่รู้สึกอะไรมันก็ไม่ได้อ่ะ"

   "กูเข้าใจ"

   "ขอเวลากูโกรธแป๊บ"

   "เดี๋ยว ได้เหรอวะแบบนี้"

   "เดี๋ยวกูก็หาย"

   "อ้าว แล้วความรู้สึกคนง้ออย่างกูล่ะ"

   "รอต่อไป"

   "..."

   "รอให้กูหายงอน"

   พี่เซียนเริ่มหัวเราะขำ คนอื่นๆ ก็เริ่มเป็นไปตามนั้นแม้กระทั่งไอ้ทิมกับไอ้นุก กล้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น จากนั้นก็ไม่ยอมพูดอะไรกับผมอีก

   นี่ผมต้องรอมันหายงอนจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย

   "บอกได้มั้ยว่าใครส่ง" ผมถาม

   กล้าชะงัก

   "บอกได้มั้ยว่าโดนข้อความแบบนี้มากี่ข้อความแล้ว"

   กล้าก็คือกล้า...มันไม่ชอบพูดถึงคนอื่นในแง่ที่ไม่ดี โดยเฉพาะเวลาที่คนคนนั้นเป็นผู้หญิง

   ผมกัดฟันกรอด...ค่อนข้างรู้ดีว่าเจ้าของข้อความเหล่านั้นคงหนีไม่พ้นพราวฝัน มันเป็นนิสัยแพ้ไม่เป็นอย่างหนึ่งของเธอที่ผมแอบรู้มา...แต่ไม่คิดว่าเธอจะมาใช้นิสัยแบบนี้กับแฟนของผม

   ผมรู้สึกว่าตัวเองเหี้ย...เหี้ยที่ควบคุมห่าอะไรไม่ได้เลย ปล่อยให้แฟนโดนสังคมภายนอกด่าไม่พอ ยังต้องมาโดนผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของผมส่งข้อความมารุกรานอีก

   มือของผมกดโทรศัพท์แล้วโทรออก สายตามองเพียงแค่กล้า...ไม่มองอย่างอื่น

   [ฮัลโหล]   

   "ฝัน"

   [ท่าน...]

   "ทำแบบนี้ทำไม"

   ทั้งโต๊ะอึ้งกันไปหมด...รวมถึงกล้าด้วย

   [...]

   "ทำแล้วได้อะไร...ยังไงเราก็รักกล้าเหมือนเดิม"

   [นี่จะโทรมาด่าเหรอ]

   "เปล่า จะโทรมาขอให้หยุด"

   [โทษทีนะ...เราทำเพื่อความสะใจของเรา]

   ผมรู้สึกโกรธจนมือสั่น "สนุกมากมั้ย"

    [ก็ถือว่ามากอยู่...ยิ่งเห็นกล้าโดนด่าเราก็ยิ่งรู้สึกดี]

   "..."

   [ท่านกับกล้าทำเราเจ็บก่อนนะ ช่วยไม่ได้]

   "ฝัน ถ้าจะทำอะไรแบบนั้น...มาทำที่เรานี่"   

   [ทำกับท่านจะไปสนุกอะไร]

   "..."

   [แค่นี้นะ]

   ผมแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง โชคดีที่ไอ้ทิมมันคว้าแขนผมเอาไว้อย่างรู้ดีซะก่อน

   "กูขอไปเข้าห้องน้ำ" ผมต้องการไปสงบสติอารมณ์สักที่...ไม่มีใครตามผมมาแม้กระทั่งกล้าเอง

   ตอนนั้นผมคงน่ากลัวเกินไปมั้ง...







   ยี่สิบนาทีต่อมา

   ผมเพิ่งรู้ว่ากล้ากำลังโดนแอบถ่ายจากคนที่นั่งโต๊ะอื่น นี่ถ้าผมไม่ลุกออกมาล่ะก็...ผมก็คงคิดว่าสถานที่ที่ผมกับเพื่อนๆ กำลังอยู่ในขณะนี้มันค่อนข้างเป็นส่วนตัว

   ...แต่คนอย่างผมไม่เคยมีความส่วนตัว...เมื่อก้าวเท้าออกมาจากบ้าน ผมก็ต้องกลายเป็นเครื่องมือให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาถ่ายรูปหรือวิพากษ์วิจารณ์

   มันเป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว...

   "ขอโทษนะครับ" ผมเดินเข้าไปหาผู้หญิงในวัยเดียวกันกับผมนั้นด้วยอารมณ์ขุ่นมัว "กำลังถ่ายอะไรอยู่เหรอครับ"

   ผู้หญิงสามคนทำสีหน้าช็อก...พวกเธอเริ่มกลัวว่าผมจะโยนโทรศัพท์ของพวกเธอทิ้งลงกับพื้นหรือเปล่า เพราะท่าทางของผมเหมือนอยากทำอย่างนั้นเต็มแก่แล้ว

   "เอ่อ...ท่าน"

   "คนนั้นเป็นแฟนผมครับ ชื่อกล้า น่ารักและก็นิสัยดี ฝากทวิตบอกคนอื่นๆ ด้วย"

   คนที่นั่งฟังผมทั้งสามคนอ้าปากค้าง...

   "และก็อย่าลืมทวิตด้วยว่า..."

   "..."

   "นายท่านฝากบอกว่า...ถ้าไม่รู้จักกล้าจริงๆ อย่าดีแต่พูด"

   ทิมกับนุกเริ่มพุ่งตัวเข้ามาดึงตัวผมให้กลับไปหาคนอื่นๆ

   "อย่าลืมทวิตแบบนั้นนะ!"

   "ไอ้เหี้ยนี่" นุกร้อง จับผมนั่งลงที่เดิม

   "สุดจะทนแล้ว" ผมรู้สึกอยากเตะทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาสู่สายตาของผมในตอนนี้ อ้อ...ยกเว้นกล้าไว้คนนึง

   กล้านั่งนิ่งๆ มองผมด้วยสายตาที่ไม่เค้าของความโกรธอีกต่อไปแล้ว...ตอนนี้ผมโมโหหลายต่อหลายเรื่องซะจนไม่รู้ว่าจะหาวิธีสะกดอารมณ์ตัวเองยังไง ผมผิดหวังกับการกำราบพราวฝัน แล้วก็ยังต้องมาทนเห็นกล้าโดนคนนั้นคนนี้แอบถ่ายไปอีก

   ยังไม่ทันขาดคำ...คนที่โต๊ะใกล้ๆ เราก็เริ่มยกกล้องอีกแล้ว

   "ถ่ายเหี้ยไร"

   ไอ้ทิมตะครุบปากของผมเอาไว้

   "เอ็บ - โอ - อับเอี๋ยวอี๊เลยนะ! (เก็บโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เลยนะ!)"

   "พอได้แล้ว" กล้าค่อยๆ เอ่ย... "ใจเย็นๆ"

   ทิมปล่อยปากของผม...ผมเริ่มสงบลงอย่างเห็นได้ชัด

   "เขาแอบถ่ายมึง..." เสียงของผมโวยวาย...แต่ก็ฟังดูเบามากมายเหลือเกิน

   "ไม่เป็นไร โดนตั้งแต่ทิ้งก้นลงนั่งที่นี่แล้ว"

   "หายโกรธกูแล้วเหรอ"

   "..."

   กล้าไม่ตอบแฮะ...ผมกลืนน้ำลาย มองหน้าแฟนตัวเองอย่างไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อไป

   "กูบล็อกเขาแล้ว" มันบอกผม...บอกทุกๆ คนบนโต๊ะ "แล้วกูก็คิดว่า...กูไม่น่าคิดมากกับสิ่งที่คนคนนึงพยายามทำให้รักของเรามีปัญหา"   

   เหยดเป็ด...

   ชนะเลิศไปเลยแฟนกู

   "กูไม่น่าไปตามเกมเขา"

   ผมมองไปที่เพื่อนๆ ของกล้ารวมไปถึงเพื่อนๆ ของผม ทุกคนมองเราทั้งคู่ด้วยสายตาเห็นอกเห็นใจ บางทีคนเหล่านี้อาจจะคุยกันลับหลังผมในช่วงเวลาที่ผมไปสงบสติอารมณ์ก็ได้

   "กูควรทำอะไรได้มากกว่านี้"

   "..."

   "กูเหี้ยมากเลย"

   "ถ้าจะมีคนผิด...มันก็ผิดที่ตัวกูเองนี่แหละ"

   ผมส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย...

   "ผิดที่มารักคนหล่ออย่างมึง...แล้วกูก็ถอนตัวไม่ได้แล้วด้วย" กล้ายกขาตัวเองขึ้นมาประกอบคำพูด "ตกหลุมรักมึงลงไปลึกมาก...ไอ้ห่า กูตกแล้วกูก็ขึ้นมาไม่ได้อีกเลย"

   ทุกคนรอบๆ ตัวของเราขำ...รวมถึงผมด้วย

   "มึงต้องกลับไปเล่าให้กูฟัง...ว่าเหตุการณ์ในรูปมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง"

   "ได้"    

   "ห้ามโกหกแม้แต่คำเดียว"

   "แน่นอนอยู่แล้ว"

   "อืม" กล้าถอนหายใจ "กูหายงอนมึงก็ได้"

   เพื่อนๆ ของเราแทบจะชูมือและโห่ร้องกันทั้งโต๊ะ...แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้









   ระหว่างเดินไปยังลานจอดรถ...มีคนมาถ่ายรูปผมกับกล้าเสมือนเราเป็นคู่รักในฮอลลีวู้ดที่เลิกกันแล้วกลับมาคบกันใหม่ คนเหล่านั้นพากันถ่ายซะจนไม่เกรงใจความเป็นส่วนตัวของผมกับกล้า...ผมเหนื่อยที่จะห้าม เพราะมันมากมายจนผมห้ามไม่ไหว...เพื่อนๆ ของผมกับเพื่อนๆ ของกล้าเองก็เหมือนกัน ทุกคนเริ่มเหนื่อยกับการหยุดกล้องที่เราไม่สามารถหยุดกันได้ทั้งหมด
 
   "ทิม กูขอยืมเสื้อหน่อย"

   "เออ"

   มันโยนเสื้อนอกตัวใหญ่ของมันมาให้ผม ผมจัดการคลุมศีรษะของผมกับกล้า...โอบกอดกล้าให้เข้ามาใกล้พร้อมทั้งหอมแก้มมันภายใต้เสื้อตัวใหญ่ของไอ้ทิมนี่แหละ

   เราเดินกันไปทั้งๆ ที่ไม่เห็นทาง ท่าทางของกล้าดูกล้าๆ กลัวๆ แต่ผมช่วยมันได้ ไม่ให้มันเดินล้ม...

   แน่นอนว่าเรามีเพื่อนๆ ของเราช่วยกันห้อมล้อมเอาไว้ให้

   "รำคาญ" ผมพูด "อยากถ่ายนักก็ถ่ายไปเลย...แต่ให้เห็นแค่นี้แหละ"

   ผมกับกล้าเดินเซกันเล็กน้อย...แต่ก็ถือว่าสนุกดี แขนของผมโอบไปรอบไหล่ของกล้าอย่างสบายๆ ส่วนกล้านั้นก็เริ่มตัวอ่อนเอนเอียงมาทางผมมากขึ้น

   รอบตัวเรามีเสียงฝีเท้าของคนอื่นๆ นอกจากเพื่อนของเรา...แต่เราก็ไม่สนใจ

   "นายท่านกล้าหาญ...กัปตันไทยแลนด์" กล้ากระซิบ

   "ต่อต้านคนร้ายที่จะมาบุกโลกเหรอ"

   "เปล่า..." กล้าเงยหน้าขึ้นมามองผมภายใต้เสื้อของทิม "ต่อต้านทุกอย่าง...ที่ทำให้เราไม่ได้รักกัน"

   ผมยิ้มก่อนพูด "ใช่"

   "..."

   "เพราะเรารักกันจะตาย"










   "สวัสดีครับ คุณแม่..."

   [ท่านทำได้ทุกอย่างนะ...ยกเว้นไปด่าคนอื่นแบบนั้น มันทำให้ท่านดูไม่ดีเลย]

   "ไม่ทันแล้วมั้ง"

   [ถ้ามองท่านไม่ดีไปแล้วล่ะ]

   "คุณแม่แคร์ด้วยเหรอ"

   [ใช่สิ แม่แคร์ลูกแม่คนเดียว]

   "เปล่า คุณแม่แคร์แค่ชื่อเสียงค่าย แต่ผมขอบอกตรงนี้...มันไม่ทันแล้วครับ ผมกับกล้าก็เหมือนคนคนเดียวกันแล้ว ถ้าคุณแม่จะแคร์...คุณแม่ก็ต้องแคร์กล้าด้วย"

   [นี่...]

   "ถ้าผมกำลังจะทำให้ภาพลักษณ์ค่ายของคุณแม่เสียหาย ผมคิดว่าคุณแม่มาคิดช่วยกันดีกว่าว่าจะทำให้คนมองผมกับกล้าดีขึ้นยังไง"

   [แต่ว่า...]

   "ไม่งั้นผมจะทำมากกว่านี้อีกนะ"

   [...]

   "กล้านิสัยดีนะครับ"   

   [...]

   "เปิดใจหน่อยได้มั้ย"

   [...]

   "ผมจะเป็นเกย์ที่ทำให้ค่ายคุณแม่ดังไปไกลทั่วโลก ผมสัญญา"

   [...]

   "ผมขอแค่อย่างเดียว...ขอให้ผมกับกล้ารักกันได้มั้ยครับ"







TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 11-03-2018 19:28:27
สงสารทั้งคู่เลยอะ ฮือ มันคงอึดอัดน่าดู ต้องเข้มแข็งกันนะ แงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 11-03-2018 19:39:07
เป็นกำลังใจให้นายท่านกับกล้าเสมอ
ผ่านมันไปให้ได้นะ
I’ll there for you :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 11-03-2018 19:49:32
อยากดึงทั้งสองคนมากอดแล้วบอกว่าสู้ๆ นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 11-03-2018 19:55:33
 :pig4: :pig4: :pig4:

กระแสขี้ปากสังคม  มันขนาดนั้นเลยเหรอ 

ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ผิดศีลธรรมสักหน่อย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-03-2018 19:57:12
เป็นกำลังใจให้เด้อ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-03-2018 20:15:41
 o13  o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 11-03-2018 20:22:13
เอาจริงสำหรับเรามองว่าท่านไม่มีพาวเวอร์เลยอ่ะ จัดการอะไรไม่ได้สักอย่าง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 11-03-2018 20:27:01
ลุ้นจนตัวโก่งกับความรักทั้งคู่ สู้ๆนะ :กอด1: ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 11-03-2018 20:32:47
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Plavann ที่ 11-03-2018 20:35:02
ชอบความเรียลของกระแสสังคม อ่านมากี่เรื่องก็มีแต่หวีดเชียร์ มาเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกได้ว่านิยายมันมีเหตุผลดีมากเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 11-03-2018 20:41:20
สงสารทั้งคู่เลย ต้องอดทนมากขนาดไหน พยายามผ่านมันไปให้ได้นะ สู้!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-03-2018 20:43:01
นายท่านเริ่มรู้วิธีดักทางแม่แล้ว  เอาละสิงานนี้ คุณนายหญิงจะว่าไง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 11-03-2018 20:53:46
สู้ สู้ !!! นะคะน้องท่าน น้องกล้า  ว่าแต่ไรท์รีบไปรึเปล่า พิมพ์ผิดหลายที่นะคะ มันตกๆ หล่นๆ อ่ะ  จำได้แค่ "ประโยชน์" ต้องเป็น "ประโยค" นะจ๊ะ  ^^
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 11-03-2018 21:03:13
ถ้าไม่มีบททดสอบความรักี่ได้มาง่ายๆก็ไม่มีค่ามากพอที่จะต้องรักษา แต่ ถ้าได้มายากมันจะควรค่าแก่การรักษาและดูและ
หวังว่าความกดดันจากคนรอบข้างสังคมรอบตัวจะเป็นแรงผลักดันที่ดีนะค่ะรักกันมากค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-03-2018 21:46:52
ปาวฝันร้าย นิสัยแย่มากกกกกกกกก
สะใจ มีความสุข ที่แกล้งกล้า
เพราะนายท่านรักกล้า ไม่รักตัวเอง เลวววววววว
นิสัยแพ้ไม่เป็น ยอมรับความจริงไม่ได้  ก็ให้ไฟเผาผลาญตัวเองไปเถอะ

กล้า คิดได้ ดีแล้วที่ไม่เต้นไปกับคนที่มีความสุขเพราะมาแกล้งตัวเอง
นายท่าน เปืดเกมกับแม่ เยี่ยมมาก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
นายท่าน กล้า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-03-2018 21:50:17
สู้ๆ กล้าหาญบอย นายท่าน

สิ่งที่จะทำให้ความรักของทั้งคู่แข็งแกร่งที่สุด คือความรักความเข้าใจจากคนในบ้าน คนใกล้ตัว โดยเฉพาะพ่อแม่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 11-03-2018 21:55:55
นายเปิดอกคุยกับแม่แล้ว รอดูว่าแม่ท่านจะว่าไวบ้าง  :hao3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-03-2018 22:04:38
นายแม่เจ้าคะเห็นใจด้วยเถอะเจ้าค่ัะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 11-03-2018 22:12:01
ขุ่นแม๊
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 11-03-2018 22:38:07
หวังว่าคราวนี้คุณนายแกจะคิดได้สักทีนะ =_=^
นายท่านได้ใจเราไปเต็มๆ ทำดีมาก  :mew1:
อยากจะตบปาวฟันเหลือเกิน ชะนีอะไรฟะ  :beat:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 11-03-2018 22:59:38
มันยังมีอยู่เลย คนที่ชิปจนไม่แยกจินตนาการกับความเป็นจริง สู้เค้านะทั้งคู่ ยังไงชีวิตก็เป็นของเรา ฮืออ นิยายเรื่องนี้มันช่างสู้ชีวิตมากไปละ ก่อนขึ้นบทถัดไปขอถกแขนเสื้อตบยัยนั่นสักที เกลียด!!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 11-03-2018 23:58:50
สู้ต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 12-03-2018 01:50:40
งื้อออออออออ สู้ๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-03-2018 02:08:17
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-03-2018 07:10:07
หึหึ จุกมั้ยแม่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 12-03-2018 09:28:19
กล้า เราจะอยู่ตรงนี้ เป็นกำลังใจให้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 12-03-2018 09:44:25
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 12-03-2018 09:53:29
ขอให้ผ่านมันไปได้เร็วนะ

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 12-03-2018 10:49:08
ว่ากันในสังคมจริงเรื่องพวกนี้ ฟ้องมันได้หมด กระแสตื่นตัวสิทธิส่วนตัวกันเพียบ ในนิยายก็ฟ้องงงงงงงแ_่งได้หมดอ่ะ นิยายเนี่ยมันต้องมิวิธีจัดการปาวฟันสิ รอจินตนาการบรรเจิด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-03-2018 21:41:49
ท่านกับกล้าอย่าไปเต้นตามเกมส์ของปาวฟันหรือขี้ปากชาวบ้าน เค้าไม่ได้มีส่วนในชีวิตเราปล่อยๆไป ขอแค่ทำให้คุณแม่ยอมรับกล้าให้ได้ก็พอแล้ว สู้ๆ และเข้มแข็งนะ :กอด1:

ส่วนปาวฟันนั้น :beat: :z6: เพราะมีชะนีอย่างหล่อนผู้ชายถึงไปกินกันเอง ขอให้แห้งเหี่ยวตลอดชีวิต #อินสุดดดด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 13-03-2018 06:36:00
7ชื่อเสียงของค่ายจะดังหรือจะดับขึ้นยุกับนายท่านและกล้าหาญ เพราะตอนนี้ไพ่ใบสุดท้ายยุในมือนายท่าน คุณแม่ไม่กล้าทำอะไรมากยุแล้ว เพราะดียุแล้วดังนั้นข้อมูลทางลบย่อมไม่ค่อยให้คุณแม่ขุดแน่นอน

สู้ๆนะ NTKH.
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 13-03-2018 07:02:18



ตอนที่ 28
กล้าหาญ





   Klahan Boy
   Us against the world (456 Likes 132 Angry 14 Love)

   Tepsian XX : ป๊าดติโถ
   Tongmong Miawkue : มันขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อน
   เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่หนึ่ง : ไปตายซะ
   เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่สอง : อยากเด่นอยากดังเก่ง
   Tepsian XX : @เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่หนึ่ง มึงนั่นแหละไปตาย
   Tepsian XX : @เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่สอง แน่จริงเปิดให้เห็นหน้าแล้วมาตัวต่อตัวกับกู กูเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ เรียนอีคอนปีสอง มอ S เบอร์ 089-493XXXX โทรมานัดได้
   Tim Gy : @Tepsian XX ใจเย็น... (5 Likes)
   Tepsian XX : @Tim Gy โอเค
   Mister Moohan : 5555555555555555555 หงอเก่ง @Tepsian XX
   Tepsian XX : @Mister Moohan กูว่ามึงนี่แหละที่ควรมาตัวต่อตัวกับกูก่อนคนอื่น
   Tongmong Miawkue : ไอ้สัด ทำไมกลายเป็นบันเทิง 555
   เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่สาม : คบกับนายท่าน...แต่ทำไมไม่มีเฟซบุ๊กของนายท่านล่ะ มโนหรือเปล่าคะ
   Klahan Boy : @เฟซบุ๊กคนแปลกหน้าคนที่สาม มันไม่ให้แอดครับ (25 Likes)
   รุ่นพี่โรงเรียนคนที่สอง : เฟซบุ๊กนายท่านมันมีแต่เรื่องของกล้า...คุณอยากเข้ามาดูให้ช้ำใจเล่นก็เชิญได้นะ (3 Likes)
   Naaytan Aroonkittiniwat : นี่เฟซบุ๊กแฟนผม...นี่สเตตัสแฟนผมครับ ผมมายืนยันแล้วนะครับ (56 Likes 23 Angry 5 Love)
   Klahan Boy : @Naaytan Aroonkittiniwat เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
   Naaytan AroonKittiniwat : @Klahan Boy ตอบแชตด้วยครับ
   Klahan Boy : @Naaytan Aroonkittiniwat เฟซบุ๊กมึง เฟซบุ๊กมึง เฟซบุ๊กมึง!
   Klahan Boy : @Naaytan Aroonkittiniwat โว้ยยย ตอบแชตก่อน!




   ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมตื่นเต้นจนมือสั่นที่ท่านมันมาสื่อสารกับผมผ่านเฟซบุ๊ก แต่แล้ว...มันก็ดับฝันของผมด้วยการบอกว่า

   Naaytan_Lkh : ให้เห็นเฟซบุ๊ก...แต่ไม่ต้องแอดนะ
   Naaytan_Lkh : รักนะครับ จุ๊บๆ


   ฟวยเอ๊ย...

   สุดท้ายแล้วเฟซบุ๊กลับ...ก็ยังเป็นเฟซบุ๊กลับอยู่วันยังค่ำ ได้ข่าวว่าในนั้นมีแต่เรื่องของผม ผมคิดเอาไว้แล้วว่าสักวันจะแอบเข้าไปดู

   อยากจะรู้นักว่ามันจะนินทาอะไรผมบ้าง

   วันนี้นายท่านบอกว่ามันจะพาผมไปหาแม่ของมันที่บ้านครับ ผมตื่นเต้นตั้งแต่เช้า ทั้งๆ ที่เราจะเดินทางออกไปกันในตอนเย็น...ทำไมถึงต้องเป็นวันนี้ นั่นก็เพราะผมกับมันเอาตารางสอบมิดเทอมมากางดูแล้ว...ถ้าไม่ใช่วันนี้มันก็ไม่มีวันอื่นแล้ว เราทั้งคู่ถึงเวลาที่จะต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบกันแล้วครับ

   ...จะอ่านกันทั้งๆ ที่มีพายุแอนตี้กล้าหาญอยู่รายล้อมรอบผมนี่แหละ

   แม้จะเครียดแต่ผมก็จำเป็นต้องใช้ชีวิตต่อ...ผมยึดถือคติที่ว่าถ้าคนเหล่านั้นไม่มาทำให้ผมเดือดร้อนนอกจากปั่นคำพูดโดยใช้คีย์บอร์ดหรือแป้นโทรศัพท์...ผมก็จะไม่หยิบเอามาใส่ใจ และผมจะไม่เข้าไปดูด้วย...

   ท่านมันห้ามเอาไว้...มันบอกว่าการด่าผมของคนในแฮชแท็กมีแต่เรื่องเดิมๆ นั่นก็คือไม่เหมาะสมกับท่านหรือไม่ก็เรื่องที่ผมเกาะท่านเด่นดัง บางคนก็บอกว่าผมเข้าหาท่านเพราะอยากเข้าวงการ สารพัดสารเพ...

   อ่านไปก็ขำไป...แต่คิดว่าควรเลิกอ่านเพราะบางทีมันก็บั่นทอนจิตใจผมเหมือนกัน

   เรื่องฐานะทางบ้านผมกับนายท่านนั้นต่างกันอยู่แล้ว แต่คนเรามันจะคบกันทั้งทีมันต้องแคร์เรื่องนั้นกันด้วยเหรอวะ ผมกับนายท่านมันผ่านจุดที่ว่าศึกษากันด้วยเรื่องฐานะทางบ้านกันมาแล้วนะ...

   เราชอบกันตั้งแต่ที่เรายังไม่ประสีประสาเรื่องนี้กันด้วยซ้ำ

   เราชอบกันเพราะเรารู้สึกชอบอีกฝ่าย...แค่นั้นจริงๆ

   "มึงเอาสเปรย์พริกไทยไปด้วยดีมั้ย เผื่อแม่ไอ้ท่านซุ่มคนเอาไว้ดักทำร้ายมึง" นี่คือคำพูดของเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์

   "บ้า นั่นนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์นะ...มึงต้องพกบังเกอร์ไปด้วย เพราะมึงอาจจะโดนปืนใหญ่" นี่คือคำพูดของมิสเตอร์หมูหัน

   "บ้าแล้วหมูหัน มึงนี่พูดอะไรปัญญาอ่อน...กล้ามันต้องพกปืนลูกโม่จุดสามแปดไป"

   "เอาไว้ยิงใคร"

   "ยิงตัวมันเองนี่แหละ...ไอ้ห่าน จะได้เลิกเป็นดราม่าคิงสักที" และนี่ก็คือคำพูดของต๋งหมงเหมียวขื่อ

   แต่ละคนแม่งสร้างสรรค์กันมาก...พวกมันระดมความคิดเรื่องนี้กันตั้งแต่เช้าและยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ดูเหมือนพวกมันจะสนุกมากกว่าเครียดนะผมว่า

   ถ้าไม่มีพวกมันเป็นเพื่อนล่ะก็...ผมอาจจะดิ่งและก็ดาวน์มากกว่านี้ก็ได้ มีอย่างที่ไหนครับที่คนแปลกหน้าตามมากด Angry ให้ถึงในเฟซบุ๊ก รวมไปถึงคอมเมนต์แย่ๆ อีก...

   หรือผมผิดเองที่เปิดเฟซบุ๊กเป็น Public

   ก็ทำไงได้...สมัยก่อนผมเคยถูกโพสต์รูปในเพจหนึ่ง จากนั้นก็มีคนเปิดวาร์ปเฟซบุ๊กผม ทุกคนแห่แหนกันเข้ามาแอดผมอย่างมากมายจนเพื่อนผมเต็ม ผมจึงจำเป็นต้องเปิดเป็นสาธารณะเอาไว้...

   ...จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมห่างกับนายท่านพอดี อีกเหตุผลหนึ่งที่ผมทำแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะผมหวังให้นายท่านผ่านมาเห็นเฟซบุ๊กของผมมั้ง

   แต่ไม่ต้องห่วงครับ...ผมกดปิดเฟซบุ๊กแบบสาธารณะไปแล้วล่ะ

   ระหว่างที่เพื่อนมันกำลังถกเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่อง ผมหันไปหาประธานชั้นปีของผมนั่นก็คือเอ้ วันนี้มีเพื่อนๆ หลายคนแวะเวียนเข้ามาถามผมเยอะเหมือนกันว่าผมเป็นไงบ้าง...ทุกคนทำตามที่อมรเคยพูดออกไมค์นั่นก็คือ...คนภายนอกอาจจะด่าผมเยอะ แต่คนที่เป็นเพื่อนและรู้จักผมจริงๆ ต้องจำเอาไว้ว่าแท้จริงแล้วผมเป็นคนยังไง

   ...และก็อย่าลืมที่จะอยู่ข้างๆ ผม

   เพื่อนในเอกทุกคนทำแบบนั้น นั่นทำให้ผมรู้สึกอยากขอบคุณอมรอยู่เหมือนกันนะ...

   "อมรมันไปไหนอ่ะ" ผมถามเอ้ เมื่อไม่เสียงหรือพลังกอดของมัน...เอกเราก็เงียบลงไปเหมือนกัน

   "โอ๊ย จะไปไหนซะอีกล่ะจ๊ะ ติดผัวจ้า" เอ้มองบนอย่างหมั่นไส้ "ช่วงนี้นางอินเลิฟ...อินจนลืมไปหมดทุกอย่างแล้วเนี่ย"

   "งั้นเหรอ"

   "..."

   "มึงไม่เหงาเหรอเอ้"

   "หา กูไม่เหงาหรอกเพื่อนกูเยอะ" มันมองลงต่ำไปที่กลางหว่างขาของมัน "ถ้ากูจะเหงา กูก็เหงา..."

   "อะแฮ่ม" ผมกระแอมปิดเสียงมัน

   "อิจนังมอนมันเหมือนกันนะ ได้ผัวทั้งที ผัวเป็นซีเคียวริตี้ในแก๊งเชนไปอีก"

   "มันดีเหรอ"

   "หูย อิกล้า ดีสิวะ" มันเบ้ปากใส่ผม "แต่พูดแบบนี้กับมึงคงแปลกๆ เพราะมึงได้ของดีที่สุดในมอไปแล้ว"

   โดนกัดไปอีกกู... "ถ้าเหงาก็โทรหากูได้นะ เผื่อมอนมันไม่ว่าง"

   "มึงจะว่างมาอยู่กับกูเร้อออ" หางเสียงแม่งสูงเหมือนต้องการประชดประชัน

   "ว่างสิ"

   เพื่อนผมส่งยิ้มให้ "ขอบใจ"

   ผมยิ้มให้เอ้ จากนั้นเราทั้งคู่ก็หันมาสนใจอาจารย์ต่อ เพียงแต่ว่า...ผมจำไม่ได้แล้วว่าอาจารย์พูดถึงเรื่องอะไร และผมก็ไม่รับรู้แล้วด้วยว่าอาจารย์พูดเรื่องอะไร

   ไอ้กล้าหาญบอยยยย...ได้ข่าวว่ามึงใกล้สอบ!

   ถ้าผมเกรดตกล่ะก็...มีเพียงคนเดียวที่จะด่าผมครับ คนคนนั้นไม่ใช่แม่ ไม่ใช่พี่สาวคนโตหรือพี่คนรอง แต่เป็น...เจ้าหญิง พี่สาวที่สนิทที่สุดของผม

   เสียงมันบ่นนี่เรียกได้ว่าไม่น่าฟังที่สุดในโลก...ผมพูดเลย

   ผมเชื่อว่ามีเด็กไทยหลายคนตั้งใจเรียนเพราะไม่อยากฟังเสียงคนที่แคร์เราบ่นเรื่องเกรดตก...ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น (ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลยสักนิด...)

   ไลน์ของผมแจ้งเตือนขึ้นมา เป็นข้อความจากร้านกาแฟที่ผมไปติดต่อเอาไว้ตั้งแต่เมื่อสองสามวันก่อน

   ชฟค คาเฟ่ต์ : เรียบร้อยแล้วจ้า
   ชฟค คาเฟ่ต์ : *ภาพรถกาแฟหน้าตึกคณะนิเทศฯ*


   ผมยิ้มก่อนจะกดตอบ

   Klahanboy : ขอบคุณครับ
   Klahanboy : รบกวนด้วยนะครับ

   
   ทางร้านเงียบไป...อาจเป็นเพราะมีคนเริ่มมาต่อคิวรับเครื่องดื่มแล้วก็เป็นได้

   นั่นคือสิ่งที่นายท่านไม่รู้ ผมส่งรถกาแฟไปที่คณะนิเทศฯ พร้อมป้ายไวนิลสุดยิ่งใหญ่ว่า 'ฝากชาวนิเทศฯ ดูแลนายท่านด้วยครับ' อีกทั้งยังมีสแตนดี้รูปนายท่านยืนอยู่ข้างๆ รถอีกสองสามตัว (หรือต้องเรียกว่าสองสามคนฟะ...) การจัดการเซอร์ไพรส์นายท่านครั้งนี้มีผู้สนับสนุนใจดีอยู่เบื้องหลังนั่นก็คือเจ้านางและเจ้างาม รวมไปถึงเพื่อนๆ ของผมที่พาผมไปหาร้านทำสแตนดี้รูปของแฟนด้วย

   พี่สาวของผมเห็นข่าวว่าผมโดนด่าหนักก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ ครับ อีกทั้งยังบอกอีกว่ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยเต็มที่...พวกมันพร้อมทุ่มไม่อั้น!

   จะว่าไปก็คิดถึงพี่สาวผมเหมือนกันนะ

   ...แต่เดี๋ยวก่อน...พี่สาวผมช่วยสบทบทุนก็จริงแต่มันเป็นส่วนน้อยครับ ส่วนใหญ่ก็เป็นเงินผมนี่แหละออกเอง

   "เชี่ยยยย" เอ้ส่งเสียงออกมาดังลั่น โชคดีที่อาจารย์ปล่อยพักเบรกสิบห้านาทีพอดี "อิกล้า มึง...มึงมันคือคนเปย์ผัว 201X นี่หว่า!"

   "อะไร"
   "เกิดอะไรขึ้น"
   "อะไรวะเอ้"

   คนในเอกเริ่มกดดูความเคลื่อนไหวกันใหญ่ว่าผมทำอะไร...ผมยิ้มเขินขณะที่มองเพื่อนๆ หันมาแซวหลังจากที่รู้เรื่อง

   "โอ๊ยยย ความหลงผัวนี้"
   "เด็กเสดสาดก็ดูแลนายท่านได้ นั่นเขยเสดสาดเลยนะเว้ยยย"
   "กูต้องการรถแบบนั้นมาที่หน้าคณะบ้าง"
   "เหี้ยกล้าคนจริง"
   "ดีมาก...ไปให้สุดเลยค่ะอิกล้า"
   "อย่าได้หยุด อย่าได้หยุด!"

   มันเป็นความโชคดีของผมด้วยที่ร้านกาแฟแห่งนี้พอมีเส้นกับอาจารย์ในมออยู่บ้างเนื่องจากเป็นร้านกาแฟประจำมอ อีกทั้งร้านยังตั้งอยู่ใกล้ๆ คณะนิเทศฯ ตั้งแต่เก่าก่อนอีก...นี่ถ้าไม่ใช่ร้านนี้ ผมเกรงว่าอาจจะมียามมาไล่ก็เป็นได้

   "รูปนายท่านมาแล้วโว้ย"
   "น้องเห็นแล้ว"
   "โอยยยยย กูอิจฉา แง"

   เป็นทีของผมที่จะส่องดูความเคลื่อนไหวของพวกนิเทศฯ บ้าง นอกจากจะมีคนมาต่อคิวรับเครื่องดื่มฟรีเยอะแล้ว สิ่งที่น่าตื่นเต้นมากที่สุดเห็นที่จะเป็น...รูปท่านยืนยิ้มอยู่หน้ารถกาแฟพร้อมกับชูนิ้วโป้งทั้งสองข้าง

   ไอ้เหี้ย...หล่อฉิบหายยยยยย

   แต่เดี๋ยว...นั่นไม่ใช่ประเด็น

   ท่านลงในไอจีนายท่านอันเดอร์สกอร์แอลเคเอชพร้อมกับแคปชั่นที่ทำผมหน้าแดงหูแดงไปหมด

   Thank you baby @Klahanboy I love you <3

   กูจะเป็นลม...

   "ไอ้เหี้ยยยยย" แม้กระทั่งเทพเซียนยังตกใจ "แบบนี้ทำเพื่อนกูตายได้เลยนะ"

   "กูยอมมม กูยอมมมมมม" หมูหันยกมือไหว้อะไรก็ไม่รู้

   น้ำตาของผมรื้นอยู่ที่ขอบตา มันทั้งเขินอายทั้งดีใจปนๆ กันไป...นายท่านแสดงออกให้โลกเห็นไม่ต่างจากผมว่าผมดีใจที่ได้รักกับมันมาก...เราทั้งคู่ไม่มีใครพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ซึ่งผมรักอะไรที่เป็นแบบนี้จริงๆ

   กลายเป็นว่า...ใครจะด่าอะไรพวกเราก็ไม่แคร์แล้วครับ

   เพราะเราแคร์แค่กันและกัน...แค่นั้นจริงๆ






[ มีต่อนะคะ ]




หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 27 หน้า 51 11/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 13-03-2018 07:02:37



   ตึก X

   ผมกลับจากเรียนเพื่อมาเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า นายท่านบอกว่าให้เตรียมไปสักสองสามชุดเพราะมันกะจะนอนค้างที่บ้านของมันเลย ยิ่งฟังผมก็ยิ่งตื่นเต้น ไม่ใช่เพราะว่าผมจะได้นอนบ้านนายท่านครับ ไม่ใช่...

   ผมกลัวคุณนายหญิงจะเตะผมออกมาจากบ้านแล้วให้ผมมานอนอยู่กับไอ้ตูบที่หน้าบ้านมากกว่า

   เสื้อผ้าผมมีไม่มาก ฉะนั้นผมจึงใช้เวลาจัดไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย ผมไม่ลืมที่จะลงไปยังห้องของนายท่าน จัดเสื้อผ้าให้มันด้วยทั้งๆ ที่มันไม่ได้บอก

   มันอาจจะใช้เสื้อผ้าที่อยู่บ้านมันก็ได้...แต่ผมก็ไม่เสียใจที่จะได้จัดกระเป๋าให้มันเอาไว้ บอกตามตรง...ผมแค่ทำในสิ่งที่ผมอยากจะทำน่ะ

   กระเป๋าเป้ของผมกับนายท่านถูกวางเคียงข้างกันอยู่ในโซฟาห้องของผม...ผมมองมันอย่างภาคภูมิใจ รอคอยนายท่านซึ่งกำลังเรียนอยู่ต่อไปด้วยใจที่เต้นเร็วรี่

   ผมโดนคนด่าเกือบทั้งประเทศ (?) มาแล้ว โดนแม่นายท่านด่าอีกสักคนจะเป็นไรไป...

   เสียงเคาะประตูดังขึ้น...ก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงฝีเท้า ผมจำเสียงได้...นายท่านกลับมาแล้ว

   "ไง" เพราะอยู่กันแค่สองคน...ผมจึงกล้าที่พุ่งเข้าไปกอดมันอย่างไม่มีท่าทีเขินอาย

   "ใจเย็นๆ นะ" มันยิ้มขำ จับตัวผมที่คล้ายกับจะปีนป่ายตัวมันเอาไว้ "ไหน ขอให้รางวัลหน่อย"

   ฟอด ฟอด ฟอด ฟอด

   มันหอมแก้มผมรัวๆ แก้มซ้าย แก้มขวา หน้าผาก และก็ปลายคาง

   ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าผมโคตรปลื้ม...ไม่เป็นไร อยู่กันสองคน ผมไม่จำเป็นต้องฟอร์มจัดนี่หว่า

   "โคตรเซอร์ไพรส์อ่ะ" แม้กระทั่งตอนนี้นายท่านมันก็ยังหยุดความตื่นเต้นของตัวเองเอาไว้ไม่ได้

   "เป็นไง ไหนเล่าซิ"

   "มีคลิปนะ" มันเอ่ย "แต่ต้องเข้าไปดูในแท็ก"

   แท็ก #นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์ เป็นแท็กต้องห้ามสำหรับเราไปแล้ว...ผมกับนายท่านหยุดชะงัก มองหน้ากันอย่างขัดๆ เขินๆ จำได้ว่าเข้าไปดูครั้งล่าสุด...มันเต็มไปด้วยคำที่ด่าผมทั้งนั้น รวมไปถึงคำด่านายท่านด้วย

   นั่นมันทำให้ผมมีคนหมั่นไส้แฟนผมอยู่เหมือนกันครับ ไม่ได้มีแต่คนที่รักมันและก็ชื่นชมมันอย่างเดียว...คนเหล่านั้นเขาแค่รอวันที่นายท่านล้มและก็มาเพื่อที่จะเหยียบซ้ำเท่านั้น




   หน้าดีแต่นิสัยไม่ดีก็แค่นั้นแหละจ้ะ...ตอนที่หลายคนอวยนายท่าน เราคนหนึ่งแหละที่ไม่อวย เพราะรู้ว่าคนนี้นิสัยไม่ดีแน่ๆ
   เรารำคาญแท็กนี้มาก แต่ก็เข้ามาเพราะอยากเห็นคนด่าอ่ะ ว่าเออ...มีคนคิดเหมือนเรา
   หมั่นไส้มานานแล้วครับ...แฟนกรี๊ดเป็นบ้าเป็นบอ มโนอยู่ได้ว่าเป็นสามี
   บอกเลยว่าผมรำคาญฉิบหายเลยครับ ขอบคุณครับที่มีดราม่าจะได้มีคนเลิกอวยสักที
   นี่พวกผู้หญิงยังไม่เลิกพูดถึงกันอีกเหรอ...
   นั่นเรียกว่าหล่อแล้วเหรอครับ
   นายท่าน คนที่ดังเพราะแม่





   โอย ผมยกตัวอย่างมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว เพราะผมหัวร้อนนนนน

   กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน...เราทั้งคู่กำลังลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปหาคลิปในแท็กดีหรือเปล่า

   ไม่ใช่เพราะทนคำด่าไม่ได้ครับ แต่ไม่อยากเห็น...ไม่อยากเจออะไรที่ทำให้สุขภาพจิตแย่ลงหรือรู้สึกโมโหมากขึ้นน่ะ

   "กูมีวิธี" นายท่านยกมือขึ้น ลากผมให้มานั่งที่โซฟา "เดี๋ยวให้ไอ้ทิมดูดคลิปมาให้ดู"

   "เออว่ะ"

   เป็นวิธีที่ชาญฉลาดดีจริงๆ...นายท่านแชตไปหาทิม ไม่ถึงสิบนาที ทิมก็ส่งคลิปนายท่านมาให้ดู แฟนผมยื่นโทรศัพท์มาให้ จากนั้นผมก็มองหน้าจออย่างตื่นตาตื่นใจ

   มันเป็นคลิปที่ถ่ายตั้งแต่ตอนนายท่านไม่เดินลงมาจากบันได...คนที่ถ่ายน่าจะเป็นคนที่ต่อแถวรอรับเครื่องดื่มอยู่ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าแถวยาวมาก...ผมไม่คิดว่าจะมีคนสนใจมารับกาแฟจากคนที่โดนด่าอย่างผมคนนี้มากมายขนาดนี้ แต่ไม่ว่าเขาจะสนับสนุนผมกับท่านหรือมาต่อเพราะอยากได้ของฟรี...ผมก็ไม่สนทั้งนั้นแหละ

   "เฮ้ย"
   "นายท่านมาแล้ว"
   "นายท่านมาแล้วแก"   

   เสียงฮือฮาดังขึ้น...ตามด้วยกล้องที่สั่นเพราะความตื่นเต้น ภาพของนายท่านเริ่มปรากฏชัดอยู่ในจอ มันทำหน้าช็อกแดก จากนั้นก็ยิ้มตาหยีแบบสุดชีวิตพร้อมเขย่าแขนทิมกับนุกอย่างบ้าคลั่ง

   ไอ้เหี้ย...น่ารักโว้ยยย

   มีคนในคลิปคิดเหมือนผม...ทุกคนส่งเสียง 'งือ' กันออกมาใหญ่เลย เพราะนายท่านมันน่ารักจริงๆ (งือจริงๆ ครับ...ทุกคนอ่านกันไม่ผิด)

   ท่านยื่นโทรศัพท์ไปให้เพื่อนถ่ายให้...จากนั้นก็กลายเป็นรูปอย่างที่ใครหลายคนเห็นในไอจี

   ผมคิดว่าคลิปจะจบแค่นั้น...แต่ท่านมันเริ่มไหว้ไล่เรียงคนจากท้ายแถวสู่หัวแถว พร้อมกับเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า 'ขอบคุณครับๆ' อยู่แบบนั้น เป็นสิบเป็นร้อยครั้ง...

   แม่งทำคนทั้งแถวอึ้งกิมกี่...อีกทั้งยังทำดวงตาของบางคนเป็นรูปหัวใจอีกด้วย

   "เห็นมั้ย...แฟนกูก็ไม่ได้เลวร้าย" ผมยิ้มแก้มปริ

   "มึงว่าไงนะ"

   "เปล่า" มือของผมยื่นโทรศัพท์คืนท่าน...

   อีกฝ่ายจ้องหน้าผมอยู่แบบนั้น นัยน์ตาของมันยิ้มเหมือนปากของมัน...นั่นเป็นอะไรที่ทำให้มันดูหล่อขึ้นมาอีกหลายร้อยระดับ
 
   "ขอบคุณนะ" เสียงของมันหวานมากจนใจผมแทบจะหลอมละลาย

   "ขอบคุณ...อะไร"

   "ที่มึงทำอ่ะ กูปลื้มมากเลย"

   "ยังน้อยไป" ผมพูดความจริง "กูทำได้มากกว่านี้อีก"

   "หึ"

   "..."

   "จูบหน่อยดิ"

   ผมยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้มัน พร้อมทั้งพูดคำพูดหนึ่งออกมาจนกลายเป็นว่าริมฝีปากของผมชนกับริมฝีปากของมันก่อน

   "ไม่เห็นต้องขอเลย"

   นายท่านได้จูบผมอย่างที่มันร้องขอ เป็นการจูบสัมผัสที่วาบหวามและอ่อนหวานซะจนผมขนลุกชูชัน พร้อมๆ กับกลืนน้ำลายลงคออย่างอดไม่ได้ มือของนายท่านเริ่มลูบไล้ไปตามลำตัวของผม ขณะที่ริมฝีปากของมันทำงานอย่างอ้อยอิ่ง...และอ่อยเหยื่อ

   ผมแพ้สัมผัสช้าๆ ของมันแบบนี้

   มันทำให้ผมต้องการมากกว่าเดิม...

   ผมครางฮือในลำคอ...โอบกอดท้ายทอยของนายท่านเพื่อให้เราแนบชิดกันมากยิ่งขึ้นอย่างโหยหา อีกฝ่ายน้อมรับผมอย่างง่ายดายมาก...มือของมันจับตัวของผมเอาไว้แล้วรั้งเข้าไปหา...ให้ร่างของเราเบียดเสียดและแนบชิดกัน

   นายท่านทิ้งตัวลงนอน...ปล่อยให้ผมนอนทับมัน...และก็จูบมันอยู่แบบนั้น มือของมันจับเอวของผม แล้วลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังโดยทำการสอดมือไปที่ใต้เสื้อยืดของผมด้วย...

   ผมผละริมฝีปากตัวเองออกมาจากริมฝีปากของมัน

   "ต้องไปหาแม่กี่โมง"

   "เดี๋ยวค่อยออกไปก็ได้" นายท่านกระซิบ "จะไปกี่โมงรถก็ติดอยู่แล้ว"

   ได้ยินแบบนั้นผมก็เบาใจ... "เราย้ายไปที่เตียงดีมั้ย"

   "เอางั้นเหรอ" นายท่านขยับตัว จากนั้นเริ่มจับร่างของผมให้มั่นคงขึ้น "หนึ่ง สอง ซั่ม...ฮึบ"

   ผมไม่คิดว่าแฟนผมมันจะแข็งแรงขนาดนี้ มันยกผมขึ้นบ่าจากนั้นก็พาตัวผมไปวางลงบนเตียงในห้องอย่างนุ่มละมุน...มันกัดริมฝีปากอย่างที่ผม...ชอบ อย่างที่ทำให้ผมขาดสติสัมปชัญญะทั้งปวง

   มันทำหน้าแบบนั้นทีไร...ทุกอย่างจะต้องเลยเถิดทุกที

   ผมชอบที่จะให้มันเป็นแบบนี้...

   นายท่านเริ่มถอดชุดนักศึกษาของตัวเอง ผมลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเพื่อทำการช่วยเหลือมัน ริมฝีปากของเราทั้งคู่ประกบเข้าหากันอีกครั้ง มือของผมสัมผัสไปทั่วเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของนายท่านพร้อมส่งเสียงคราง...อย่างควบคุมไม่อยู่

   แม่งดีไปทุกอย่างอีกแล้วโว้ย...

   ผมกลืนน้ำลายอย่างควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ สาบานได้ว่าตัวเองไม่เคยมีความต้องการกับผู้ชายคนไหนเหมือนผู้ชายคนนี้มาก่อน อีกฝ่ายบดเบียดร่างเข้ามาใกล้ผม ใช้ลำตัวถูไถแนบไปกับตัวของผมที่มันจัดการถอดเสื้อยืดทิ้งไปเมื่อสักครู่

   ความร้อนของร่างกายของเราเผื่อแผ่ให้กันและกัน...ผมรั้งให้นายท่านเข้ามาใกล้ผมไปทุกส่วนพร้อมเปลี่ยนตัวเองให้นอนหงายลงบนเตียงโดยมีร่างของมันทาบทับ พยายามใช้มือตัวเองกดแผ่นหลังของนายท่าน...ให้ทุกอย่างของเราแนบชิดติดกันไปหมด

   ความแข็งขืนของนายท่านที่สัมผัสที่ต้นขาของผมทำเอาผมครางขึ้นมาอีกครั้ง ลมหายใจของผมถูกปลดปล่อยมาทางริมฝีปากที่เผยออ้าทุกครั้งที่นายท่านใช้ลิ้นอ่อนนุ่มของมันลากไล้ไปสัมผัสทั่วทุกสัดส่วนของผม...

   "มึงบิดตัวแบบนี้ กูก็แย่ดิ..."

   นายท่านขยับมากระซิบข้างหูผม...ให้ตาย ไม่รู้ว่าเสียงกระเส่าแบบนั้นของมันก็ทำให้ผมแย่เหมือนกัน

   คนรักของผมขยับตัว ลากริมฝีปากของมันสัมผัสที่ร่างของผมอย่างเชื่องช้า จากปลายคาง ต้นคอ แผ่นอก หน้าท้องและลงไปจนถึงกลางลำตัวของผม มือทั้งสองข้างของมันค่อยๆ จับไปที่ข้างลำตัวของผมอย่างเชื่องช้า ลากไล้ไล่ระดับลงมา...จนในที่สุดมือนั้นก็หยุดลงตรงที่กางเกงขาสั้นของผม...

   ใบหน้าของนายท่านยังวอแวอยู่ไม่ห่างจากส่วนนั้น...มันจัดการถอดกางเกงผมออกอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งเหลือแต่อันเดอร์แวร์ที่มีส่วนโป่งนูนอย่างเห็นได้ชัด

   ผมเอามือปิดหน้า...ปกติแล้วผมกับท่านจะมีอะไรกันในที่มืดหรือที่ที่มีแสงน้อยตลอด...ทว่าวันนี้มันเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ ทุกอย่างมันสว่างจ้าจนผมไม่คุ้นชิน

   รู้สึกเขินอาย...ทั้งๆ ที่นี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างเรา...

   "เขินอะไรเนี่ย" นายท่านยิ้ม ถอดกางเกงทุกอย่างตัวเองจนไม่เหลืออะไรใส่อยู่เลย

   ผมทั้งกลืนน้ำลาย ทั้งเอามือปิดหน้า...ดวงตาของผมแอบมองเรือนร่างมัดกล้ามที่โคตรงดงามของนายท่านผ่านช่องว่างระหว่างนิ้ว...

   ...และนั่นทำให้ผมต้องกลืนน้ำลายอีกครั้ง

   "ฮะ" มือของมันจับตรงนั้นของผม...ลูบไล้ไปมาอย่างหยอกเย้า "บอกมาดิ๊ว่าเขินอะไร"

   ก่อนที่ผมจะตอบ...มือของนายท่านก็สอดเข้ามาในอันเดอร์แวร์ของผม บีบนวดส่วนนั้นของผมอย่างแผ่วเบาแต่ทว่ามันกลับทำให้รู้สึกต้องการจนต้องงอตัว

   นิ้วของนายท่านจัดการดึงอันเดอร์แวร์ของผมให้หลุดออกไปจากตัวผม...

   "เตรียมตัว..."

   มันส่งเสียงเตือนอย่างนุ่มนวล...ผมค่อยๆ ขยับร่างตัวเองมาเป็นท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนเพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆ นายท่านมากกว่า ผมหลับตาพริ้มตอนที่นายท่านเริ่มใช้ริมฝีปากโอบรอบส่วนนั้นของผม นิ้วมือของผมสอดเข้าที่เรือนผมของนายท่านโดยที่ผมเองก็ไม่รู้ตัว

   ความคิดของผมนั้นเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในสวรรค์ชั้นอะไรสักอย่าง...สัมผัสของนายท่านนั้นทั้งวาบหวามและเสียวซ่าน ทุกครั้งที่มันใช้ลิ้นแตะส่วนปลายของผมหรือรอบๆ ท่อนเนื้อของผมอย่างมีจังหวะ...ผมมีความสุขจนแทบทานทนไม่ไหว

   ผมกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่...ความนุ่มละมุนของเส้นผมนายท่านช่างเข้ากันดีกับสัมผัสดูดดุนที่มันกระทำให้ผม มันน่าจับ น่าหลงใหล...ทั้งเนื้อตัวมัน ทั้งการสัมผัสของมัน...

   ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ามันเพิ่งมาหัดเรื่องแบบนี้กับผม

   ยิ่งผมคิดว่าผมเป็นคนแรกของนายท่าน นายท่านเป็นคนแรกของผม

   ใช้เวลาไม่นานผมก็เข้าสู่จุดสูงสุดได้อย่างมีความสุขจนเกินบรรยาย นายท่านลุกขึ้นมานั่ง...ปาดของเหลวของผมออกจากริมฝีปากด้วยท่วงท่าสุดจะเท่ราวกับนายแบบ

   ผมหอบถี่...ลมหายใจของผมเหมือนจะขาดห้วง...ใบหน้าของผมในตอนนี้คงแดงก่ำซะจนไม่น่ามองเท่าไหร่   

   แต่ดูเหมือนนายท่านมันจะไม่คิดแบบนั้น

   สีหน้ามันดูชอบอกชอบใจ...เตรียมจะพุ่งเข้ามาใส่ผมอย่างที่ผมรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป จังหวะที่ผมกลืนน้ำลายมันคงไปกระตุ้นต่อมอะไรบางอย่างในตัวของมันเข้า เพราะมันส่งเสียงแสดงความพออกพอใจใหญ่ อีกทั้งยังจับขาของผมให้กางออกมากขึ้นกว่าเดิมอีก

   อารมณ์ปรารถนาของผมมันมีมากกว่าความหวาดหวั่นว่าตัวเองจะเจ็บตัว นายท่านจับส่วนนั้นของตัวเองขยับไปมาด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็ตั้งท่าจะทำงานแหย่ช่องของผมเพื่อเตรียมการ...

   ครืด ครืด ครืด ครืด

   โทรศัพท์ของผมสั่นเพราะมีคนโทรเข้า...นายท่านชักสีหน้าเล็กน้อย ขณะที่ผมยื่นคอไปดูว่าใครโทรมา

   ฉิบหาย

   ผมรู้ว่าเชนมันไม่ได้คิดอะไรกับผมครับ แต่ยังไงนายท่านมันก็ไม่ชอบให้ผมยุ่งกับเชนอยู่แล้ว ผมไม่อยากให้มีอะไรมาขัดอารมณ์มันในตอนนี้น่ะ

   ...แน่นอนว่าอารมณ์ของผมด้วย

   "ใครโทรมา" นายท่านเลิกคิ้ว...มือหยุดกระทำการทุกอย่าง

   ผมมันช่างเก็บความลับไม่อยู่เอาซะเลย "เชน"

   "พี่มันโทรมาทำไม" นอกจากจะมันโดนขัดอารมณ์แล้ว มันยังต้องมาฟังชื่อคนที่มันแอบเคืองอยู่ลึกๆ อีก ผมเข้าใจที่มันกระชากเสียงนะ

   "ไม่รู้สิ"

   โทรศัพท์ยังคงสั่นต่อไป...ผมมองนายท่านสลับกับโทรศัพท์ตัวเองอย่างไม่แน่ใจ ปกติแล้วเชนมันไม่ค่อยโทรมาหาผมหรอก อีกอย่างหนึ่ง...ถ้าผมไม่รับสายนานขนาดนี้มันก็ควรจะวางหูไปแล้ว แต่นี่มันยังถือสายรออยู่...อีกทั้งยังโทรมาหาผมอีกรอบต่างหาก
 
   มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าวะ...

   รู้ตัวอีกทีผมก็โดนนายท่านจับให้ผมทิ้งตัวนอนหงายอีกทั้งยังจับขาผมเอาไว้ทั้งสองข้างอีกต่างหาก ผมเหมือนถูกพับเอาไว้ครึ่งตัว โดยมีมือของนายท่านเป็นตัวกำหนดโชคชะตาชีวิต

   ตอนนี้ช่องตรงนั้นของผมคงสะดวกให้มันทำอะไรต่อมิอะไรกับผมเป็นอย่างมาก

   ผมกลืนน้ำลาย...สีหน้าตื่นตระหนกตกใจกับกระทำกะทันหันของนายท่าน

   ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมกลัวเจ็บแฮะ

   "คุยกันบ่อยเหรอ" นายท่านเริ่มใช้นิ้วสอดแทรกเข้ามาในตัวผม...ผมต้องกัดปากเพื่อกลั้นเสียงของตัวเอง ดูเหมือนนายท่านจะทะนุถนอมผมน้อยลงมาก

   แต่แปลก...ทำไมผมรู้สึกชอบ

   ผมส่ายหน้าดิก...นายท่านตอนนี้แม่งทำตัวโคตรสมกับคำว่านายท่าน มันกำลังควบคุมผม...ใช้ทั้งตัวของมันกักตัวผมไม่ให้ผมขยับเปลี่ยนท่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...นิ้วของมัน

   ไม่รู้มันยื่นนิ้วไปจิ้มเจลตอนไหน

   "ตอบความจริง"

   ผมส่ายหน้าอีกรอบ "นี่แหละความจริง"

   "แอบกิ๊กกันเหรอ"

   มึงจะเคลียร์กับกูตอนนี้จริงดิ

   ผมไม่รู้จะโฟกัสอยู่ที่การตอบคำตอบหรืออาการร้อนรุ่มที่กำลังเกิดขึ้นกับผมดี...อุณหภูมิในตัวผมสูงขึ้นผิดปกติราวกับขึ้นอยู่กับนิ้วมือของนายท่าน...

   ศีรษะของผมส่ายไปมา...อาการบิดเร้าของผมคงทำให้ 'นายท่านของผม' รู้สึกสะใจพิลึก...

   ก่อนที่ผมจะรู้ตัว...นายท่านมันก็เริ่มใช้สิ่งที่ใหญ่กว่า เร้าอารมณ์กว่า และก็ฆ่าผมตายทั้งเป็นได้มาจ่อช่องของผมแทนนิ้วมือของมัน ตัวของผมยังพับอยู่ตามการควบคุมของคนที่อยู่เหนือร่าง

   มือของนายท่านใช้แขนข้างหนึ่งจับขาทั้งสองข้างของผมให้มั่น...ส่วนอีกข้าง...มันจับอวัยวะตัวเองแตะส่วนปากทางของช่องผม...หยอกเย้าและเน้นย้ำอยู่ที่ส่วนปากทางเข้า...แต่ไม่ขยับส่วนนั้นเข้ามาสอดใส่

   ...แกล้งให้ผมทรมานเล่นๆ

   หน้าของผมตอนนี้คงปรารถนามันซะจนมันมีความสุขที่ได้หลอกให้ผมอยาก

   "เอาไงดี" นายท่านยังคงใช้ส่วนปลายของท่อนเนื้อแกล้งผมเหมือนเดิม ใบหน้าหล่อเหลาที่ลอยอยู่เหนือร่างของผมทำเอาสติผมหลุด... "ถ้ามึงไม่ตอบความจริง...เราก็จะอยู่อย่างนี้กันทั้งคืน"

   "มึงบ้าแล้ว!" ผมร้องด่าอย่างบ้าคลั่ง "มันไม่มีอะไร ไม่ก็คือไม่ ทำไมไม่เชื่อ"

   "โวยวายแบบนี้แปลว่าอยาก"

   "เออ!" ไม่มีเหตุผลที่ผมจะปฏิเสธ นายท่านมันทำให้ผมรู้สึกอยากได้มันเต็มแก่...โดยเฉพาะตอนที่มันจ่อจะเข้ามาอยู่แล้ว...แต่มันดันไม่เข้า

   โอ๊ยยยย...ฆ่าผมเถอะ

   "เร็วๆ เลย"

   "ถ้าไม่มีอะไรทำไมไอ้พี่เชนไม่เลิกโทรมาสักที"   

   "อาจจะมีเรื่องด่วน" ผมแตะมือไปที่แผ่นหลังของนายท่าน รั้งตัวมันให้เข้ามาใกล้ "อย่าเพิ่งคุยกันเรื่องอื่น"

   "กูทำไม่ได้ถ้า..."

   พอกันที

   ผมจัดการใช้มือตัวเองไปสัมผัสท่อนเนื้อของนายท่านให้เข้ามาในกายของผม...นายท่านอึ้งมากกับการกระทำของผม...ผมต้องกัดปากกลั้นเสียงขนาดหนักกับความจุกเสียดที่เกิดขึ้น...

   แต่มันก็...พอทนไหว

   "ไม่เจ็บ...เหรอ" นายท่านเองก็รู้สึกไม่ต่างกับผม...และมันกัดปากแข่งกับผมต่างหาก "ใส่เจลไปนิดเดียวเอง"

   "ลองดู"

   "..."

   "มึงกับกูใกล้กัน เป็นของกันและกันมากขึ้น ไม่มีอะไรแทรก มันไม่ดีเหรอ"

   "ดี...แต่มึงจะเจ็บ"

   "กูโอเค" ผมมองนายท่านด้วยนัยน์ตาหวานเยิ้ม

   โทรศัพท์ของผมยังคงสั่นไม่หยุด...นายท่านเริ่มระบายอารมณ์ขุ่นมัวกับช่องทางของผม

   "อ๊ะ!"

   เชี่ย...

   "มึงใจเย็นๆ ดิ"

   "ไม่เย็นละ"

   "..."

   "พี่เชนต้องรอให้กูเสร็จก่อน...ถึงจะได้คุย"

   บอกแล้วว่าวันนี้มันเป็นนายท่านสมชื่อ...สั่งได้ดั่งใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้

   ผมเองก็ไม่อยากจะยอมแพ้มันเท่าไหร่หรอก...มือของผมรั้งบั้นท้ายนายท่านเพื่อให้ส่วนนั้นแทรกผ่านตัวเข้ามาลึกมากขึ้นกว่าเดิม...เราครางไปพร้อมๆ กัน เกือบจะเป็นเสียงและลมหายใจเดียวกัน 

   ไม่รู้ผมคิดผิดคิดถูก...จังหวะการเข้าออกของนายท่านที่รุนแรงมากกว่าทุกครั้งในวันนี้นั้นเล่นเอาผมเกือบจะลุกขึ้นจากเตียงไม่ได้...

   ...แต่ดีนะที่มันรับผิดชอบ










   ผมอดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ไม่ได้รับสายเชน

   มันต้องมีเรื่องด่วนมากแน่ๆ ถึงได้โทรหาผมกระหน่ำขนาดนั้น ถ้าผมไม่ได้อยู่กับนายท่าน...ในกิจกรรมที่หยุดไม่ได้แบบนั้น...ผมคงรับสายมันไปแล้ว

   ระหว่างที่นายท่านไปอาบน้ำเพื่อที่จะขับรถไปหาแม่ของมัน...ผมมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วกดโทรออกหาเชน ผมไม่ได้หลบซ่อนอะไรครับ เพียงแต่จู่ๆ ผมก็รู้สึกหนาวขึ้นมา

   นายท่านแม่งใจดีแค่ตอนใส่อันเดอร์แวร์กลับคืนให้ผม...นอกนั้นมันก็ปล่อยให้ผมดูแลตัวเอง

   ไอ้บ้าเอ๊ย

   [กว่าจะติดต่อได้] เชนโวยวายมากกว่าที่ผมคิด [เกิดเรื่องใหญ่แล้ว]

   "เกิดอะไรขึ้นวะ"

   [กูเป็นห่วงอมรเพื่อนมึงอ่ะ]

   "หา" ได้ข่าวว่ามันเพิ่งมีคนควงนี่ "ไม่น่าเป็นห่วงหรอกมั้ง"

   [กล้า...มึงลืมไปหรือเปล่าว่าคนในกลุ่มกูมันชอบทำอะไรกัน]

   "..."

   [พวกมันชอบท้าดวลมั่วซั่ว...มึงก็เคยโดนกูจีบแบบหลอกๆ นี่]

   ผมแทบจะทำโทรศัพท์หล่นจากมือ...นายท่านที่อาบน้ำเสร็จแล้วเปิดผ้าห่มออก แต่ผมไม่มีอารมณ์ที่จะตกใจมันในตอนนี้...เพราะผมมีเรื่องอื่นที่จะต้องตกใจมากกว่า

   [กูเพิ่งรู้ว่าอมรเพื่อนมึงกำลังจะโดนหลอกจากเพื่อนๆ กูว่ะ]

   "เหี้ยยยยย!" ผมลุกขึ้นนั่งทั้งๆ ที่ตัวเองมีแต่อันเดอร์แวร์สวมอยู่แค่ตัวเดียว

   [กูไม่รู้จะติดต่อใคร เบอร์เพื่อนมึงคนอื่นๆ กูก็ไม่มี]

   "ขอบใจมากนะ" ผมบอกเชน

   [วันนี้เพื่อนกูควงเพื่อนมึงไปที่ไหนสักแห่ง กูติดต่อมันไม่ได้ กูไม่รู้จะไปขวางมันยังไง"

   "..."

   [เหมือนมันมีแผนในใจ...พวกมันไม่ยอมเล่าให้กูฟัง สงสัยกลัวกูเอามาบอกมึง]

   "เดี๋ยว..."

   [กูร้อนใจ]

   "โอเค...เดี๋ยวกูโทรหาอมร"

   [มีอะไรโทรหากูด้วยนะ]

   "ได้"

   ผมกดวางสาย...เริ่มจัดการหาเสื้อผ้าของตัวเองเพื่อมาสวมใส่

   "เกิดอะไรขึ้น" นายท่านที่ผมยังเปียกอยู่ถามผมอย่างนึกสงสัย

   "ไม่รู้ว่าเราจะไม่ได้ไปหาแม่มึงกันวันนี้หรือเปล่า" ผมถอนหายใจ เดินไปเดินมาอย่างร้อนรน

   "มีอะไรเหรอ"

   "เพื่อนกู...อาจจะโดนวิศวฯ หลอก"

   "หา"

   นายท่านร้องเสียงหลง มันเดินตามผมออกมาขณะที่ผมเริ่มโทรออกหาอมร...มันไม่รับสายผม ผมจึงรีบโทรหาไอ้เซียนแทน
 
   "กล้า...กูไม่เข้าใจ"

   "ขอโทษทีนะ เพื่อนกูมีเรื่องจริงๆ"

   "เพื่อนคนไหน"

   "อมร" นายท่านทำหน้านึกไม่ออก "ตุ๊ดที่ชอบแกล้งมึงอ่ะ"

   มันกระพริบตาปริบๆ ใส่ผม

   "กูขอจัดการเรื่องนี้ก่อนนะ" ผมบอกมันก่อนที่เขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้ม "ถ้าไปหาแม่มึงไม่ทัน..."

   "ไม่เป็นไร" นายท่านลูบหัวผม "มึงไปหาคุณแม่กูชาติหน้า...กูก็ยังจะรักมึงอยู่ดี"

   ผมมองนายท่านอย่างซึ้งใจ...ก่อนจะรีบออกไปจากห้องของผมอย่างรวดเร็ว

   นี่ถ้ารู้ว่าผมมีเรื่องต้องวิ่งหัวแทบขวิดแบบนี้...ผมคงไม่ให้นายท่านมันทำผมแรงหรอก...อย่าว่าแต่วิ่งเลยครับ จะเดินจะเหินแม่งยังโคตรลำบาก

   แต่ก็นะ...โทษมันคนเดียวก็ไม่ได้

   ผมเป็นคนส่งเสียงครางร้องขอมันให้ทำเอง...








TBC*




ตอนนี้ิทิมรอดนะคะ นายท่านไม่ได้โทรหาทิมค่ะ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 13-03-2018 07:41:22
งืออออด้วย  นายท่านน่ารักไม่ไหวแล้วว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-03-2018 08:37:00
ฟินตัวแตก
อมรลูกแมมม่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 13-03-2018 08:56:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 13-03-2018 08:58:07
จับมือกันให้นานๆนะอย่าปล่อยมือกัน สู้ๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 13-03-2018 09:52:51
ครืออออออออ  อมรลู๊กกกกกกกกกกก  ขอให้รอดนะ    แต่กล้าหาญหนูคือดีมากกกค่ะ ^^ 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-03-2018 10:27:46
หลอกไปได้ หลอกว่าชอบเขา ไม่คิดถึงจิตใจคนถูกหลอก
วันหนึ่งเวรกรรมตามสนองจะถูกหลอกบ้าง เหอะ   :fire: :fire: :fire:

กล้าทำดี ป๋ากับนายท่านมาก  :mew1: :mew1: :mew1:
นายท่าน กล้า   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-03-2018 11:24:15
โอ้ยยย นอกจากจะต้องมาหัวร้อนกับอิพวกที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านแล้ว ยังต้องมาหัวร้อนกับแก๊งค์วิดวะอีก พวกมึงเป็นไรกันมากป่ะว่างนักเหรอถึงได้ขยันทำแต่เรื่องแบบนี้ ถ้าอมรเป็นอันตรายนะจะส่งพี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ไปกระทืบเลยคอยดู!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 13-03-2018 11:27:45
อมรรรรรรรรรรร ขอให้ปลอดภัยเด้อ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 13-03-2018 12:57:07
เวรกรรม ดันมีเรื่องของอมรก่อนซะงั้น  :ling2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-03-2018 14:34:50
 :a5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-03-2018 15:18:55
อะหืมมมม...แก๊งส์ซีเคียวของพี่เชนนิสัยเสียว่ะ  งานนี้ขอรวมพลตุ๊ดไปช่วยอมรและเอาคืนค่ะ  สุ้ๆ


ในส่วนของกล้าหาญและนายท่านช่างร้อนแรงได้ใจ  ชอบเวลาสองคนนี้อยู่ตามลำพังจริงๆเลย  555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 13-03-2018 15:42:33
นายท่านนนน ดีจริงอะไรจริงนะพ่อคุณ น่ารักจังเลยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 13-03-2018 16:40:29
โหยยยยยย อยากจะหวีดไปให้ถึงดาวอังคารรรรร พี่กล้าหาญบอย เซอร์ไพรส์แฟนได้โดนใจน้องมากกกกก โอยยยย ตายๆๆๆๆ  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 13-03-2018 17:02:40
นายท่านนนนนน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 13-03-2018 17:22:53
หนูมร รอแปปนะ เด่วมีคนไปช่วยแล้ว  :z3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 13-03-2018 17:33:19
อมรรร ลูกก ฮือออ อย่าให้เขาทำไรหนูนะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: monday ที่ 13-03-2018 18:34:02
จะเป็นแผนหลอกอะไรสักอย่างหรือเปล่า :sad11:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 13-03-2018 19:03:58
 :jul1:

แล้วอีแก๊งพี่เชนนี่ยังไงนะ นิสัยไม่ดีเลย  :beat:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 13-03-2018 19:10:33
แผนซ้อนแผนเปล่า หลอกให้กล้าไปเจอ
แต่นายท่านต้องตามไปช่วยแบบสมัยก่อนนะ
เป็นห่วง เป็นห่วง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 13-03-2018 23:00:05
โอ๊ยยยยยยลุ่นนนนนนนนนนน  พี่เค้ก มาต่อด่วนนนนเลยยยยย :z3: :z3: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-03-2018 00:12:21
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-03-2018 01:13:23
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 14-03-2018 01:25:25
เพื่อนเชนนี่นิสัยกันไม่ดีเลยซักกคน
อมรรรร หาคู่ให้นางเถอะพะค่ะ
ความดีความชอบของนางมากพอที่จะมีแหนแล้วนะคะ555
เอาแต้มบุญมาแลกได้แล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 14-03-2018 02:15:27
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-03-2018 09:11:21
เขารักกันมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-03-2018 11:46:33
ชอบตอนนายท่านยิ้มแล้วเขย่าแขนทิมกับนุก น่ารักแบบเด็กเลย พวกกลุ่มวิดวะนี่แม่งชอบทำแบบนี้จังขอให้กรรมตามสนอง :m16:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-03-2018 16:10:42
เห้ออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-03-2018 20:17:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 16-03-2018 20:28:00
ทำไมต้องมีอุปสรรคแบบนี้
เชนมาได้ถูกเวลาเกินไปแล้วนะ

เพื่อนเชนคือไม่บ้าเนาะ ทำไมความคิดถึงได้มืดบอด
เชนก็กว่าจะคิดได้ว่าต้องเตือน แต่ยกโทษให้เพราะถือว่าช่วย

สงสารนายท่านไปเลยน่ะ คงเหวอไปแล้ว
คงไม่น้อยใจกล้าหรอกนะ อยากให้เข้าใจ

กล้าคือคนแมนแห่งปีไง
แฟนก็รักมาก ประกาศตัวแล้วด้วย
เพื่อนก็รักเหมือนกัน เพราะเพื่อนก็ช่วยเป็นแรงหนุนให้กล้า

ขอให้เจอมอนศรีจ้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 20-03-2018 16:48:40



ตอนที่ 29
กล้าหาญ





   "คุณแม่ ที่ว่าจะไปหาวันนี้น่ะ..."

   [กล้าถอดใจแล้วสินะ]

   "..."

   [เห็นมั้ยว่ากล้ารักลูกแม่ไม่จริงหรอก]

   "เปล่า เพื่อนกล้ามีเรื่อง"

   [อ้าว]

   "สักวันผมกับกล้าจะไปหาคุณแม่แน่"

   [จริงๆ แล้วแม่ก็ไม่อยากให้มาหรอก]

   "ทำไม"

   [ถึงจะมา...แม่ก็คงไม่เปลี่ยนใจ]

   "เสียงคุณแม่ดูสั่นๆ นะ"

   [เปล่าสักหน่อย!]

   "คุณแม่คิดดูก็แล้วกันว่าขนาดนายกองที่ไม่ยอมรับใครง่ายๆ ยังยอมรับกล้า..."

   [...]

   "เชื่อผมสิครับว่ากล้ามีดี"

   [ถ้าจะโทรมาโม้ล่ะก็...]

   "เจอผมกับกล้าหลังสอบมิดเทอมนะครับคุณแม่"







   บนรถของเซียน

   "อมรมันไม่รับสายกูว่ะ" ผมบอกเซียนที่กำลังขับรถอยู่อย่างร้อนรน "ไอ้เอ้มันก็ไม่รับ...เป็นเหี้ยอะไรกันหมดเนี่ยหา"

   "ใจเย็นๆ" เซียนเอ่ยปลอบผม "มันอาจจะไม่มีอะไร อมรกับกิ๊กมันอาจจะควงกันไปดูหนังเฉยๆ ก็ได้"

   ผมไม่อยากจะมองโลกในแง่ร้าย แต่ก็อดไม่ได้อยู่ดี การที่ไอ้เชนมันกระหน่ำโทรมาหาผมหลายสายแบบนั้นย่อมเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่ามันต้องเกิดเรื่องไม่ชอบมาพากล

   มีคนโทรเข้ามาหาผม...ไม่ใช่อมร ไม่ใช่นายท่าน แต่เป็นเอ้

   ตอนนี้แค่เพื่อนซี้อมรเป็นคนโทรมาผมก็ดีใจมากๆ แล้ว

   "ฮัลโหล"

   [อิกล้า...เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงโทรมาเยอะขนาดนี้]

   ผมยังไม่รู้เรื่องกิ๊กของอมรแฮะ "มึงอยู่ไหนเนี่ย"

   [กำลังจะไปปฏิบัติธรรม...ทำสมาธิก่อนอ่านหนังสือสอบ]

   เจริญละ...

   "ออกไปไกลแล้วเหรอ"

   [ใช่ ตกลงมึงมีอะไรเนี่ย]

   "อมรอ่ะ"

   [มันทำไม มันไม่ได้อยู่กับผัวมันเหรอ]

   "คือ..." ผมไม่รู้จะเริ่มต้นประโยคยังไงดี  "หอมันอยู่ไหน มึงรู้มั้ย"

   [กล้า...เกิดอะไรขึ้นกับมึง ที่ผ่านมามึงมีแต่ถีบหัวส่งอมร แต่ทำไมวันนี้ถึงอยากรู้ที่อยู่หอมันขึ้นมาล่ะ]

   รู้สึกเกลียดตัวเองฉิบ "เถอะน่า...กูมีเหตุผลละกัน"

   [อยู่ท้ายซอยของตึกมึงอ่ะ ไม่ไกลมาก ชื่อหอพริ้มพราว]

   "โอเค มันอยู่ห้องไหน"

   [โห กะบุกไปทำอะไรเพื่อนกูเนี่ย เพื่อนกูยังซิงนะ!]

   "เอ้ มึงตอบดีๆ"

   [101]

   "อืม"

   [ตกลงมีอะไร ทำไมมึงซีเรียสจัง]

   "เอาไว้มึงกลับมาจากปฏิบัติธรรมแล้วกูจะบอก"

   [เฮ้ย]

   "มึงจะได้มีสมาธิ"

   ผมกดตัดสายเอ้ แล้วบอกให้เซียนเลี้ยวไปยังหอพริ้มพราว ที่ที่ไอ้อมรมันน่าจะอยู่ในตอนนี้...ผมหวังว่าอย่างนั้นนะ








   หอพริ้มพราว

   หอพักแห่งนี้มีชื่อเสียงเรื่องเป็นที่อยู่ของบรรดาสาวสวยในมอครับ เป็นหอพักรวมดาวอะไรเทือกๆ นั้น ผู้ชายที่มาอยู่หอพักนี้ส่วนใหญ่ก็จะเป็นแบบเพื่อนผมอย่างอมรนั่นแหละ

   "เห็นรถมันแล้ว" ผมบอกเซียน พุ่งเข้าไปในหอที่เต็มไปด้วยผู้หญิง แน่นอนว่าผมต้องโดนยามสกัดกั้นเอาไว้ซะก่อน

   ให้ตายสิวะ...หน้าผมไม่เหมือนแฟนใครสักคนในหอนี้หรือไง

   จะว่าไปมันก็เป็นอย่างนั้นนะ

   "มาหาใครครับหนุ่มๆ" ลุงยามมองผมกับเซียนอย่างจับผิด

   "อมรครับ" ผมตอบทันควัน

   ลุงยามทำหน้าอึ้ง ก่อนจะผายมือให้ผมเข้าไปในหอ "แปลกมาก...วันนี้มีแต่ผู้ชายมาหาน้องมอน"

   ผมถอนหายใจไปพร้อมๆ กับเซียน พอจะรู้ว่าคนที่มาหาอมรก่อนหน้าพวกผมสองคนเป็นใคร ผมกับเซียนเดินเข้าไปหยุดยืนที่หน้าห้อง 101 ซึ่งอยู่ในซอกหลืบข้างๆ บันได เราทั้งคู่เกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนเคาะประตู

   "ในฐานะที่มึงหล่อกว่ากู...กูให้มึงเป็นคนเคาะ" ผมถอยให้เซียน

   "เดี๋ยว ทำไมเป็นงั้นล่ะ"

   "ก็เผื่ออมรมันเจอคนหล่อ มันจะได้อารมณ์ดี"

   "มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้"

   "ไม่รู้ทำไม...กูคิดว่ามันมีว่ะ"

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เซียนเคาะประตูห้องของอมรอยู่สองสามครั้ง...แล้วคนในห้องไม่ยอมออกมาเปิดเลยสักนิด

   "อมร นี่กูเอง เทพเซียน"

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   "อมร"

   "กูกล้าหาญ กูมาด้วย" ผมส่งเสียงเรียกบ้าง

   เรารอกันอยู่อีกพักหนึ่งกว่าอมรมันจะยอมเปิดประตู สิ่งแรกที่ผมสัมผัสได้ก็คือกลิ่นเหล้าโชยหึ่งออกมา อมรเพื่อนผมที่ปกติจะเป๊ะไปทุกส่วนบัดนี้กลับโทรมซะจนผมจำไม่ได้ ดวงตาแดงก่ำอีกทั้งยังมีสภาพเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

   ผมมองสบตากับไอ้เซียน...ตอนนี้มันคงรู้แล้วว่าสิ่งที่ผมกลัวมันเกิดขึ้นจริง

   "มีอะไร" อมรไม่มีแรงแม้แต่ที่จะพูด

   ผมมองมันอย่างเห็นใจก่อนจะตอบ "กูมาอยู่เป็นเพื่อนมึง"

   อมรอดทำสีหน้าอึ้งไม่ได้...ปากของมันเริ่มเบ้ ก่อนที่ก้อนสะอื้นของมันจะไหลพรั่งพรูออกมาราวกับห่าฝน

   "มันหลอกกู ไอ้เวรนั่น...มันหลอกกู ฮืออออออ"

   ฟวยเอ๊ย...

   ผมดึงอมรเข้ามากอด ขณะที่ไอ้เซียนนั้นยืนตบไหล่มันอยู่ไม่ห่าง...เราสามคนยืนอยู่กันหน้าห้อง ปล่อยให้อมรร้องไห้จนพอใจแล้วพวกเราก็ค่อยๆ เข้าไปในห้องของอมร

   ห้องของมันกว้างมากกกกก...กว้างจนผมนึกว่านี่เป็นคอนโด ไม่ใช่หอ...แต่ถึงแม้ว่าความกว้างของมันจะมีอยู่มาก แต่อมรแม่งก็ทำห้องเละซะจนเกือบครบหมดทุกตารางนิ้ว

   ในห้องมีแต่ขยะ ขวดเบียร์ ขวดเหล้า และก็ขนมอีกนิดหน่อย

   "มึงแดกตั้งแต่กี่โมงเนี่ย"

   "ตั้งแต่บ่ายๆ อ่ะ" อมรตอบผม ทรุดตัวลงนั่งโดยใช้หลังตัวเองพิงเตียง "โอ๊ยยย โคตรเหี้ย วิศวฯ โคตรเหี้ย!"

   "อย่าเหมารวมดิ" เซียนปรามนิ่งๆ "เกิดอะไรขึ้นวะ"

   "ก็อย่างที่พวกมึงรู้นั่นแหละ" มันเล่าไปสะอื้นไป "กูนึกว่าไอ้เหี้ยนี่มันชอบกู มันเข้ามาจีบกูเหมือนมันเข้ามาจีบชะนีอ่ะมึง กูนี่ทั้งเขินทั้งบิด...คิดว่าแม่งชอบกูจริง" มันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง "ที่ไหนได้...แม่งทำเพราะเพื่อนท้า ฮือออ ไอ้เวร ไอ้บ้า ไอ้ควายยยยยย"

   ให้ตายสิวะ...กูแบนวิศวฯ กลุ่มนี้ดีมั้ยเนี่ย

   แต่ถ้าคนหนึ่งในกลุ่มนั้นไม่โทรมาบอกผม...ผมคงไม่รู้เรื่องจริงๆ ว่าอมรมันกำลังเฮิร์ต มันมีเพื่อนสนิทไม่กี่คนในคณะ หนึ่งในนั้นก็เป็นกลุ่มผมนี่แหละ

   "โคตรเหี้ย" เซียนด่า

   "ดีนะที่กูยังไม่ได้เสียซิงให้มันอ่ะ" อมรดื่มเบียร์ผ่านทางขวด "ดีนะที่กูยังไม่เสียเงินเยอะ แต่กูก็...เสียใจ"

   "ต้องเสียเงินด้วยเหรอ" ผมพยายามหาท่านั่งที่สบายที่สุดเพื่อสุขภาพตูดของตัวเอง...ท่าไหนก็กระเทือนไปหมด

   นายท่าน...มึงนี่แม่ง (จะไม่มีการโทษตัวเองใดๆ ทั้งสิ้น)

   "เสียดิ...มึงคิดว่าตุ๊ดอย่างกูจะผูกผู้ชายเอาไว้ได้ด้วยใจอย่างเดียวหรือไง"

   "เชี่ย ความรักก็ต้องเป็นแบบนั้นนะ แม่งต้องใช้ใจ" ไอ้เซียนแกะฝาขวดเบียร์ จากนั้นก็ดื่มเป็นเพื่อนอมร ผมเลยเอาบ้าง...

   "แหม...กูไม่ได้เลือกได้ขนาดนั้น" อมรปาดน้ำตา "คนอย่างพวกกูรู้ดีว่าจะหาคนที่มาชอบจริงๆ มันยาก...แต่พวกกูก็ไม่หยุดค้นหา"

   ผมกับเซียนมองหน้าอมร...เราทั้งคู่ปล่อยให้ห้วงความคิดดื่มด่ำไปกับความรู้สึกของเพื่อนตรงหน้า

   "ใครๆ ก็อยากเจอรักดีๆ อยากเจอคนที่จะมาดูแลเอาใจใส่...กูคิดว่ากูเจอแล้ว แต่ดูสิ่งที่มันทำกับกูสิ" อมรดูน่าสงสารมาก

   "เกิดเหี้ยอะไรขึ้น" เสียงหมูหันดังขึ้นแทรก มันมาที่นี่พร้อมๆ กับไอ้ตง...ซึ่งเป็นอะไรที่ผมเซอร์ไพรส์มาก ดูเหมือนว่าไอ้เซียนมันจะแอบเล่าให้สองคนนี้ฟังเรื่องของอมร "กลุ่มไอ้เชนหลอกมึงเหรอวะมอน"

   "โอ๊ยย หมูหัน มึงก็มาปลอบกูเหรอ...กูซึ้งงงงง"

   หมูหันเดินไปทางอื่นด้วยความหงุดหงิดที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ ทำให้พายุลูกกอดของอมรตกไปเป็นของไอ้ตงแทน

   "ตงตงขา...เลิฟยูน้า"

   ฟังดูเหมือนอมรเพื่อนผมมันจะไม่เป็นอะไร...แต่มันก็ดูสติหลุดไปมากอยู่ดี

   "เอาไงดีกล้า...ยกพวกไปตีเลยดีมั้ย" หมูหันเริ่มกำหมัด นานๆ ทีผมจะเห็นมันโมโหขนาดนี้

   "เฮ้ย เอาจริงดิ" ผมกระพริบตาใส่เซียนรัวๆ ไอ้เซียนเองก็อึ้งเหมือนกัน

   "หลอกคนอื่น ทำเป็นให้ใจคนอื่นแบบนี้มันได้ด้วยเหรอ"

   "..."

   "วิธีควายๆ"

   คนในห้องพากันอึ้งหมด...แม้กระทั่งไอ้อมร ปกติแล้วหมูหันมันไม่ปากจัดขนาดนี้ ไม่เลยจริงๆ

   "เอ่อ..." อมรสูดน้ำมูก "กูโอเค แค่เห็นพวกมึงมาหากูก็โอเคแล้ว"

   "ไม่สิวะอมร เราต้องทำอะไรสักอย่าง"

   "หมูหัน กูโอเคจริงๆ"

   "..."

   "คือกู กู..." น้ำตาของอมรเริ่มไหลออกมาอีกระลอก "กูซึ้งมากที่พวกมึงเห็นว่ากูเป็นเพื่อน ชีวิตปกติของกูมีแต่เพื่อนตุ๊ดด้วยกันที่อยู่กับกู ทุกครั้งที่กูไปหาพวกมึงอย่างเช่นไอ้กล้า มันจะทำท่าทีเหมือนรังเกียจ..." เป็นอีกครั้งที่ผมอยากย้ำว่า...ผมเกลียดตัวเองมาก "กูไม่รู้ว่าพวกมึงจะมาหากูเพราะเป็นห่วงกูแบบนี้ กูซึ้งมากจริงๆ นะ"

   "จริงๆ กูก็ไม่ได้รังเกียจนะเว้ย" ผมสารภาพเสียงเบา

   "มึงอย่าคิดมาก กูเข้าใจแหละ ใครจะไปอยากให้ตุ๊ดควายๆ อย่างกูไปแต๊ะอั๋ง"

   โอย...มึงไม่ฆ่ากูเลยล่ะวะอมร

   "กูยอมให้มึงหอมแก้มกูก็ได้" ผมพูด "วันนี้มึงอยากทำอะไรกับกู...มึงทำเลย กูยอมทุกอย่าง ที่ผ่านมากูขอโทษถ้ากูทำให้มึงรู้สึกแย่ กูขอโทษ"

   ผมรู้สึกแย่จริงๆ ที่เพื่อนคิดแบบนั้นกับผม...อมรยิ้มเบาๆ ก่อนที่จะส่ายหน้า

   "อิบ้า...กูคบกับมึงเพราะมึงเป็นเพื่อนที่ดี ไม่ใช่เพราะเป็นเป้าหมายในการแต๊ะอั๋ง กอดจูบลูบคลำ หรือแทะโลม" มันเอียงคอมาซบไหล่ผม "แค่นี้กูก็โอเคแล้ว"

   เราทุกคนดื่มเป็นเพื่อนอมร...มันเริ่มเพ้อออกมา จากนั้นมันก็ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ และก็ร้องไห้ วนๆ อยู่แบบนั้น

   ผมส่งข้อความหานายท่านแล้วว่าไม่ว่าจะยังไงผมกับมันก็คงไปหาแม่มันไม่ทัน นายท่านบอกว่ามันโทรบอกแม่เรียบร้อยว่าผมกับมันไปไม่ได้ แม้ในใจของผมจะรู้สึกโหวงแปลกๆ ที่เรื่องนี้แม่งไม่เคลียร์สักที แต่พอมองมาที่อมร...คนที่เพื่อนรักอย่างประธานเอ้หนีไปปฏิบัติธรรม ผมก็ทิ้งมันไม่ลงจริงๆ

   มันเป็นเพื่อนที่ดีกับผม ไม่ว่าภาพลักษณ์หรือรสนิยมของมันจะเป็นยังไง...มันก็เป็นเพื่อนของผม

   แก๊งชายโฉดคนอื่นๆ ก็คิดเหมือนกัน...

   หมูหันเงียบจนผมนึกหวั่นใจ มันไม่เลิกโมโหกลุ่มซีเคียวริตี้สักทีไม่ว่าผมกับคนอื่นๆ จะพูดยังไง...เวลาผ่านไปจนเกือบตีหนึ่ง จู่ๆ แขกที่ไม่ได้รับเชิญก็ปรากฏขึ้น...

   นายท่านกับแก๊งคุณชายมา

   คนที่อึ้งกว่าผมเห็นจะเป็นอมร...

   "สุดยอด" ลุงยามที่เดินนำทางนายท่านกับเพื่อนมาถึงกับรำพึงก่อนเดินจากไป "วันนี้หนูมอนฮอตกว่าเด็กผู้หญิงคนไหนในตึกซะอีก"

   "โอย" อมรเอามือกุมอก มองดูนายท่านกับเพื่อนๆ ที่เดินเข้ามาในห้องของตัวเอง "กูคงใช้บุญตัวเองหมดไปแล้ว...มึงดูซิดู ดูผู้ชายที่เข้ามาในห้องกูแต่ละคนสิ"

   ไอ้เซียนมองดูทิมอย่างนึกประหลาดใจ "ไหนบอกว่านอนแล้ว..."

   "ท่านลากมา" ทิมพูด "อีกอย่าง...ผมอยากมาปลอบพี่อมร"

   "โอ๊ย หนูอย่าพูดแบบนี้สิลูก...พี่ไม่มีเงินเปย์หนูนะ รองเท้าหนูข้างหนึ่งยังแพงกว่าชีวิตพี่อีก"

   เราทุกคนหัวเราะเสียงดังลั่น...อมรดูอารมณ์ดีขึ้นมาก ผมเชื่อว่าไม่ใช่เพราะมีแต่ผู้ชายหน้าตาดีๆ ที่อยู่ในห้องของมันหรอก แต่เป็นเพราะใครๆ ก็เป็นห่วงมัน

   แม้กระทั่งนายท่าน...คนที่หวาดกลัวมันที่สุดในบรรดาคนเหล่านี้

   "โถๆๆ" อมรออกเสียงตอนที่นายท่านมันเดินอ้อมทุกอย่างมาเพื่อที่จะมานั่งข้างๆ ผม "กลัวพี่ไม่ใช่เหรอลูก...หนูนอนรออิกล้าอยู่ในหอก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมา"

   "ผม...อยากปลอบพี่อมรเหมือนกัน"

   สิ้นเสียงนายท่าน...อมรถึงกับต้องเอามือกุมอก

   "ฟิน" มันโอดครวญ "แบบนี้กูไม่ต้องมีผัวจริงๆ ก็ได้...กูขอมีความสุขกับผัวมโนของกูต่อไปดีกว่า"

   "อะแฮ่ม" ผมแกล้งกระแอม

   "ผัวมโน...คนที่ไม่ใช่ผัวของเพื่อน" อมรเบ้ปากใส่ผมแล้วพูดเพิ่มเติมจากประโยคเดิม
 
   ผมกับนายท่านมองอมรที่เริ่มอารมณ์ดีขึ้น มันเริ่มเก็บห้องเพื่ออำนวยความสะดวกแก่แขกที่มาเยือนห้องของมันในวันนี้ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่ามันยังมีสติอยู่ทั้งๆ ที่ดื่มหนักมาตั้งแต่บ่าย

   "ถึงกับขนเพื่อนมา" ผมหันไปหานายท่าน "ทำไมต้องมากันเยอะขนาดนี้"

   "มึงแคร์เพื่อน กูแคร์มึง เพื่อนแคร์กู...ก็เลยมากันหมด"

   "มึงทำอะไรให้เพื่อนเป็นห่วง"

   "ก็จะอะไรซะอีก" นายท่านยกน้ำเปล่าขึ้นดื่ม "เรากำลังโดนคนรุมด่าอยู่นะ มึงอย่าลืม"

   นุกกับทิมคงเสพโซเชียลมาทั้งวันจนเป็นห่วงนายท่านมั้ง...ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ

   "พวกมันเป็นห่วงมึงด้วย อยากมาเช็กดูว่ามึงไม่เป็นอะไร"

   "กูไม่เป็นไร" ผมเหลือบมองหลังของตัวเอง "แต่สะโพกเนี่ย...อย่าให้กูต้องบรรยาย"

   นายท่านยิ้มกริ่ม "ก็มึงปล่อยให้คนอื่นโทรมาหามึงตอนที่เราทำกัน"   

   "มาพูดอะไรตรงนี้!" ผมตะครุบปากนายท่าน...โชคดีที่ไม่มีใครสนใจเราในตอนนี้เลย

   "ถามจริง...มึงโอเคหรือเปล่า"   

   "เจ็บๆ แต่ไม่เป็นไร" ผมยกแก้วตัวเองขึ้นดื่มบ้าง

   "เบาหน่อย..." นายท่านเตือนผม

   "กูจะได้หลับสบายไง"

   บรรยากาศในห้องของอมรเริ่มชิลมากขึ้นเมื่ออมรสดใสขึ้น...มันเริ่มเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างมันกับหนุ่มวิศวฯ คนนั้น เริ่มจากที่ฝ่ายนั้นเข้ามาขอเบอร์ขอไลน์มันเมื่อสองอาทิตย์ก่อน จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ อมรไม่อยากประกาศเรื่องนี้ให้ใครรู้เพราะกลัวว่าตัวเองจะนก...แล้วสุดท้ายมันก็นกอย่างที่เห็น แถมยังรู้ความจริงอีกต่างหากว่าหนุ่มคนนั้นทำเพราะคำท้าของเพื่อน ไม่ได้ทำเพราะชอบมันจริงๆ...

   ยิ่งมันรู้ว่าไอ้เชนเคยจีบผมแบบหลอกๆ เพราะคำท้าเพื่อน...อมรมันก็ยิ่งโกรธ

   "กูต้องแข็งแกร่ง" มันสรุปในที่สุด "กูยังต้องนกอีกเยอะ นกแค่นี้กูทนได้..."

   "อย่าคิดงั้นดิวะ" ผมเอ่ยปลอบ "ต้องมีสักวันที่เป็นของมึง"

   ทุกคนทำหน้าเห็นด้วยกับผม อมรทำท่าซึ้งใจ โผเข้ามาจะกอด...นายท่าน

   โชคดีที่ผมดันใบหน้าของมันเอาไว้ได้ทัน...แฟนผมแม่งตกใจขนาดหนักถึงขนาดที่ว่าเกือบจะไปเกาะไอ้เซียนเลยทีเดียว
 
   "อิกล้า...ไม่เผลอเลยนะมึง" อมรบ่นกระปอดกระแปด

   "ขอโทษทีนะครับพี่อมร มันคงเป็นปมของผมไปแล้ว" นายท่านแก้ตัวเสียงอ่อย

   "ไม่เป็นไรจ้ะ ตัวหนูแพง หนูมีมูลค่า...พี่เข้าใจ" อมรหันไปหาทิมซึ่งนั่งอยู่อีกข้าง "'งั้นพี่จะกอดคนนี้ได้มั้ยนะ"

   อยู่ดีๆ ขนมจากมือไอ้เซียนก็โยนมาใส่หน้าอมรเต็มๆ

   "โว้ย! กอดใครไม่ได้สักคน กูรอกอดอิแม่เอ้ของกูก็ได้...ไม่รู้ตอนนี้จะสวดมนต์จบไปกี่บทแล้ว"

   เราทุกคนดีใจที่อมรดีขึ้น ตอนนี้ไอ้น้องนุกเริ่มเปิดไอจีรุ่นพี่ในคณะนิเทศฯ ให้อมรมันตามส่อง ทุกคนเสียใจกับอมรแต่ทุกคนก็ให้กำลังใจมันเหมือนกัน
 
   เหนือสิ่งอื่นใด...ผมก็อยากจะขอบคุณนายท่านและผองเพื่อน มันคงไม่รู้หรอกว่าการปรากฏตัวของมันกับเพื่อนๆ ในห้องของอมรนั้นเป็นเรื่องที่เกินจริงมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าผมจะรู้จักมันมาตั้งแต่มัธยม แต่สีหน้าของอมรทำให้ผมคิดได้...โอกาสที่คนมีชื่อเสียงอย่างสามคนนี้จะมาอยู่ในห้องของอมร ดื่มกินฉันท์มิตร รวมไปถึงนั่งชิลคุยเล่น...มันมีน้อยกว่าห้าเปอร์เซ็นต์

   ...จากเต็มล้านเปอร์เซ็นต์นะครับ

   ผมคิดต่อไป...โอกาสที่คนอย่างนายท่านจะมาชอบผู้ชายธรรมดาๆ อย่างผม...มันยิ่งน้อยกว่านั้นอีก...มีแค่หนึ่งจุดห้าเปอร์เซ็นต์เองมั้ง

   ...จากเต็มพันล้านเปอร์เซ็นต์นะครับ

   มันก็เป็นคนธรรมดาเหมือนเรานี่แหละ แต่สิ่งแวดล้อมของมันทำให้ผมรู้สึกว่ามันต่างจากผมกับเพื่อนเกินไป แต่ก็นั่นแหละ นายท่านได้พิสูจน์แล้วว่ามันกับเพื่อนก็เหมือนคนอย่างผม...คนอย่างเพื่อนของผม หากใครมีปัญหา...มันก็พร้อมจะเข้าช่วยเหลือโดยที่ไม่คำนึงเลยว่าจริงๆ แล้วค่าตัวมันสูงค่ามากมายเกินเอื้อมเท่าไหร่

   เอ๊ะ หรือผมกำลังอวดว่าผมมีแฟนราคาแพงฟะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ!

   ตัดภาพกลับมาที่ปัจจุบันดีกว่า

   แน่นอนว่าตอนนี้ทุกๆ คนที่อยู่ในห้องของอมรก็ได้รู้การอัพเดตความสัมพันธ์ระหว่างไอ้เซียนกับไอ้น้องทิมลูกค่ายจีวายเป็นที่เรียบร้อย ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีครับ

   ...ดีกับผีน่ะสิ

   เห็นได้ชัดว่าทิมมันไม่ชอบนิสัยเซียนเป็นอย่างมาก ผมอยู่กับไอ้เซียนมานาน ผมรู้ดีว่านิสัยชอบบงการของมันนั้นคือตัวมันอย่างแท้จริง แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนี้...บางทีอาจเป็นเพราะยิ่งเห็นทิมขัดใจ เซียนมันก็เลยยิ่งทำใส่ เลยทำให้ทิมแสดงสีหน้าไม่พออกพอใจบ่อยครั้ง บางทีก็ติดจะรำคาญด้วยซ้ำไป

   โถเพื่อน...กูเป็นกำลังใจให้







[ มีต่อนะคะ ]




 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 28 หน้า 52 13/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 20-03-2018 16:49:05






   "หมูหัน...เอาขนมเปล่า" ผมที่ขยับตัวลำบากสะกิดให้นายท่านยื่นขนมไปให้เพื่อนของผมซึ่งนั่งอยู่ห่างออกไป นายท่านมันก็ทำตาม...ปล่อยให้ผมเป็นคนพูด ส่วนมันเป็นคนส่งขนม

   ปกติแล้วหมูหันจะชอบขนมหวานนี้มาก แต่คราวนี้มันส่ายหน้าปฏิเสธอย่างจริงจัง

   "ลดน้ำหนักเหรอ"

   มันส่ายหน้าอีก

   เซียนหันมาสบตากับผม มันส่งสัญญาณบอกผมเป็นเชิงรู้กันว่าหมูหันอยู่ในสภาวะอารมณ์ไม่ปกติ เพราะถ้ามันปกติ...มันจะเป็นคนแรกที่พูดหรือสร้างบรรยากาศให้อมรรู้สึกดี แต่ทว่าคราวนี้...มันปล่อยหน้าที่นั้นให้เป็นของคนอื่นไป

   ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน

   "เอาล่ะค่ะ...ทุกคนตั้งใจฟังคนสวย" อมรดีดนิ้ว ยืดตัวทำท่าทางเหมือนอยากพูดอะไรอย่างเป็นทางการ "ดิฉันขอบคุณทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับดิฉัน ในฐานะผู้ได้ครอบครองมงกฎมิสยูนิเวอร์ส ประจำปี..."

   "พอ" เซียนเอ่ยขัด

   "กูสวยไม่พอเหรอ"

   "มึงอยากพูดอะไรก็พูดมา ไอ้สัด"

   สงสัยเซียนมันหงุดหงิดที่ทิมไม่สนใจมันล่ะมั้ง...มันถึงได้ลงกับอมรแบบนี้ อมรเบะปากใส่ จากนั้นก็เริ่มพูดอีกรอบ

   "ดิฉันดีใจและซึ้งใจมาก...และดิฉันก็รู้ดีค่ะว่าคนที่ดิฉันควรขอบคุณที่สุดคือใคร ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าดิฉันจะได้พูดอย่างนี้ค่ะ..." มันทำท่าซับน้ำตาอย่างหลอกลวงที่สุดในโลก "ขอบคุณอิกล้านะคะ ถ้าไม่ได้มึง...ผัวงานดีกับเพื่อนผัวที่งานดี๊ดีแบบนี้จะมาอยู่ในห้องกูเวลานี้มั้ย ฮือ ขอบคุณจริงๆ นะ ขอบคุณๆ" มันจับมือผมเขย่า ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแบบงงๆ

   "แล้วพวกกูล่ะ งานไม่ดีเหรอ" เซียนโวยวาย

   "ก็กูเบื่อหน้าอ่ะ"

   "ไหนบอกกูหล่อ"

   "กูพูดตอนไหน"

   "สองวันก่อน!"

   "..."

   "เมื่อวานก็พูด"

   "ปกติใครชมมึงบ้าง"

   เซียนนิ่งคิด "มึง...และก็มึง"

   "แปลว่ามึงไม่ได้หล่อจริงๆ กูพูดเอาใจมึงเฉยๆ"

   "เชี่ยมอน"

   ตงต้องจับเท้าไอ้เซียนไว้ก่อนที่มันลอยไปโดนหน้าของอมร นางเอกของวันนี้ ทุกคนหัวเราะเพราะอดไม่ได้ จนกระทั่งอมรมันกระแอมอีกครั้งหนึ่ง

   "โอเคค่ะ ตอนนี้เลิกพูดเรื่องของดิฉันได้แล้ว เพราะดิฉันคิดว่ามีคนที่อยากได้ความช่วยเหลือจากคนอื่นเหมือนกัน"

   ผมฟังเพลินๆ หยิบของเหลวในแก้วขึ้นมาดื่ม

   "คนคนนั้นคืออิกล้า"

   ผมเผลอพ่นเครื่องดื่มออกมาจากปากจนนายท่านมันต้องหาทิชชูแถวนั้นส่งมาให้


   "กูคิดวิธีช่วยมึงจากสถานการณ์เหี้ยๆ นี้ได้แล้ว"

   นี่ผมเกือบลืมไปแล้วนะว่าผมกำลังอยู่ในพายุดราม่าที่ชื่อว่า 'โดนคนด่าฟรี' น่ะ เพราะผมมัวแต่คิดเรื่องของอมร...กับความเสียวแปล๊บที่สะโพกของผมนี่

   "หา" ผมรำพึง นายท่านเองก็หันไปมองอมรอย่างสนใจ

   "ในฐานะที่กูเป็นติ่งแม่อั้มมานานและได้เห็นดราม่าในวงการมาเยอะแยะ กูบอกได้เลยว่าสถานการณ์ตอนนี้นั้นค่อนข้างแย่..." อมรจั่วหัวเรื่องได้อย่างน่าหวาดกลัวจนผมต้องกลืนน้ำลาย "มึงดันไปฉกเอาดวงใจของเขามาอย่างหน้าตาเฉย กูเข้าใจว่าทำไมเขาถึงด่ามึง รุมประณามมึง"

   ผมจิบเครื่องดื่มในมืออีกรอบ...นายท่านเองก็ทำเช่นเดียวกัน แต่ของมันเป็นน้ำเปล่า ส่วนผมเป็นเบียร์

   แม่ง...เครียดฉิบหาย

   "หลายคนเห็นนายท่านตั้งแต่ยังเด็ก...เขาเอ็นดูนายท่านมาตั้งแต่ตอนนั้น กี่ปี กี่เดือนก็ไม่รู้...บางคนเป็นชะนีเพิ่งเริ่มมีหมออ้อย..." ทุกคนรอบๆ ตัวอมรพร้อมใจกันไอเสียงดัง "ชะนีพวกนั้นได้ทำการยึดนายท่านเป็นไทป์ของผัวที่ดีไปแล้ว กูอยากให้มึงเข้าใจว่าทำไมมึงถึงโดนด่า ส่วนใหญ่รับไม่ได้ ส่วนใหญ่อิจฉา ส่วนใหญ่ก็ยังยึดอยู่กับความรักในรูปแบบเดิมๆ ชายหญิงแบบเดิมๆ" มันกลอกตาไปด้วยส่ายหน้าไปด้วย

   "กูเข้าใจที่กูโดนด่า" ผมตอบ

   "ไร้สาระ" นายท่านทำสีหน้าหงุดหงิด...มันไม่ได้ด่าอมรครับ แต่ด่าคนนอกที่ด่าผมแบบไร้เหตุผล

   "กูคิดว่ามึงกับน้องนายท่านคงรู้แล้วว่าควรทำไง ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ไป ถ้าใครมาด่าหรือมาว่าก็เททิ้งลงคลองแม่งให้หมด อย่าเก็บมาคิดเข้าใจมั้ย"

   "อืม"

   "และก็อีกเรื่อง..." อมรวางโทรศัพท์ของนายท่านลงตรงกลางกลุ่มที่นั่งอยู่ แฟนผมถึงกับงงว่าทำไมโทรศัพท์ของมันถึงอมรแอบฉกไปตอนไหน "โทรหาประธานค่ายเอสเอ็นซะ"

   "เชี่ย!" ผมร้องดังมาก "ตอนนี้กี่โมงแล้ว ไม่ได้หรอก"

   มันดึกมากแล้วครับ...อีกอย่างผมก็ยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่นิดๆ

   "วันนี้คุณแม่กูนอนดึก" นายท่านพูดเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร...แต่ผมคิดว่ามันอาจจะกำลังทดสอบผมอยู่

   "ท่านอยู่วงการบันเทิงมานาน อีกอย่างตอนนี้ลูกชายท่านกำลังเป็นเป้านิ่ง กูเชื่อว่าพ่อแม่ร้อยทั้งร้อยไม่ชอบเห็นลูกโดนด่าหรอก"

   "มึงกำลังจะพูดอะไรวะอมร"

   "ขอความช่วยเหลือจากท่านซะ"

   "หา" ผมอ้าปากค้าง

   "ท่านจะทำอะไรก็เรื่องของท่าน ให้มึงกับน้องไปตั้งโต๊ะแถลงข่าว หรือไม่สนหินแดดใดๆ แล้วใช้ชีวิตไปก็เรื่องของท่าน แต่กูบอกเลยว่ามึงต้องโทรไปขอคำปรึกษา หรือจะให้กูพูดนัยๆ ก็คือ..."

   "แสดงออกไปเลยว่าไม่ยอมแพ้กับเรื่องขี้ประติ๋วพวกนี้" ตงเอ่ยต่อ

   "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว มึงได้แสดงตัวกับแม่นายท่านและก็ได้คำปรึกษาด้วย"  เซียนเสริม

   "โทรเลย โทรเลย" คำพูดนี้เป็นของหมูหัน

   อาจเป็นเพราะผมเมาแล้วหรืออะไรก็ไม่อาจทราบได้ ผมรู้สึกว่าผมมีความกล้ามากขึ้น ยิ่งมองหน้านายท่าน คนทีเพิ่งออกปากหยกๆ ว่าแม่ยังไม่นอน ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผมต้องรีบลงมือทำทันที

   เป็นไงเป็นกัน...

   นายท่านกดโทรออกพร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟน...ส่วนผมใจเต้นตึกตักระหว่างที่รอให้คุณแม่ของนายท่านรับสาย

   [ฮัลโหล]

   รับแล้วๆ รับแล้วโว้ยยยยย

   [ท่านว่าไง ยังไม่นอนอีกเหรอ]

   "แม่ครับ สวัสดีครับ" ผมกรอกเสียงลงไป ไอ้เซียนชนแก้วกับคนอื่นๆ อย่างยินดีปรีดา แต่ผมนั้นเริ่มรู้สึกว่าฉี่ใกล้จะราด "ผม...กล้าหาญครับ"

   ไม่รู้ว่าท่านรับผมเป็นลูกหรือยัง แต่ผมก็ชิงเรียกท่านว่าแม่ไปแล้ว...ด้านได้อายอด

   [โทรมาทำไม]

   "ผมจะโทรมาบอกว่า..." เห็นนายท่านส่งนัยน์ตาแป๋วมาให้กำลังใจ ผมก็รู้สึกว่าผมแพ้ไม่ได้ "ผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้ไปหาแม่ตามกำหนดการเดิม พอดีมีเรื่องนิดหน่อย"

   [ไม่เห็นมีความจำเป็นที่จะต้องโทรมา]

   "จำเป็นสิครับ ผมต้องขอโทษแม่ด้วยตัวเอง"

   [มีอะไรจะพูดอีกมั้ย ถ้าไม่มี...]

   "ผมรักลูกแม่ครับ!"

   .

   .

   .

   ในห้องอมรเกิดความเงียบขึ้นมาในบัดดล

   "เหยด"
   "อิกล้า..."
   "พี่กล้า"

   บางคนส่งเสียงพึมพำอย่างไม่อยากจะเชื่อ นายท่านเองก็ทำหน้าอึ้งเหมือนกัน

   [หะ...หา]

   "ผมรักลูกแม่ครับ รักจริงๆ ไว้หลังสอบเสร็จเมื่อไหร่ผมจะหาโอกาสไปพิสูจน์ความรักของผมให้แม่ได้เห็นนะครับ!"

   [เดี๋ยว นี่...]

   "จริงๆ ผมอยากไปหาแม่วันพรุ่งนี้มะรืนนี้เลย...แต่ผมทำไม่ได้ครับ ผมกับท่านยังไม่เริ่มอ่านหนังสือเลย" มันเป็นความจริง "ถ้าไม่เริ่มอ่านผมตายแน่..." เจ้าหญิงต้องฆ่าผมอย่างไร้ความปราณีถ้าผมเกรดตก!

   [...]

   "ไม่ว่าผมจะโดนด่าหรือโดนวิจารณ์อะไร แม่ก็อย่าเพิ่งไปเชื่อให้มากนะครับ รอคุยกับผมตรงๆ รอสัมผัสตัวตนที่แท้จริงของผม รอทำความรู้จักกับผมด้วยตัวเอง"

   [...]

   "แม่จะรอมั้ยครับ"

   อ๊ากกกก เป็นคำถามที่โง่มาก คนที่เกลียดผมเข้าไส้อย่างคุณแม่นายท่านจะมารอผมได้ยังไง ผมควรจะ...

   [ก็ได้ จะลองดู]

   เฮ้ย ผมถลึงตามองนายท่าน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็ตีแขนไปมาอย่างตื่นเต้นและดีใจกับผม

   [ในเมื่อลูก...แม่...รักเธอขนาดนั้น เธอต้องมีอะไรดีสิ]

   นายท่านยักคิ้วส่งให้ผม ผมเชื่อว่าคุณนายหญิงคงจะเริ่มเปิดใจนิดๆ แล้วล่ะ ดูจากการเรียกแทนตัวเองของท่านสิ

   [แล้วที่โดนด่า...รู้สึกยังไงบ้างล่ะ]

   "ตอนแรกก็ช็อกครับ พี่สาวผมสามคนกับแม่ผมก็ยังไม่เคยด่าผมแบบนี้เลย แต่หลังๆ ก็เฉยๆ..." ไม่พอ...ผมต้องพูดให้มากกว่านี้ "ผมก็อยากจะปรึกษาแม่มากว่าผมควรทำตัวยังไง ผมไม่รู้จักวงการนี้เลย"

   [เฉยๆ ไปก่อน นายท่านไม่ใช่ซุปเปอร์สตาร์ ไม่จำเป็นต้องออกมาแก้ข่าวอะไร]

   นายท่านกับผมตีมือไฮไฟฟ์กัน

   [แต่ถ้ามากกว่านี้จนกระทบกับงานของค่าย...ก็คงต้องออกมาพูดอะไรบ้าง...ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นหรอก]

   "ขอบคุณที่คุยกับผมนะครับ"

   [แล้วนี่ยังไม่นอนหรือไง]

   "นักศึกษามหา'ลัยน่ะครับ นอนก่อนตีสี่ไม่ได้" ...เหรอวะ ไอ้สัดกล้า...มึงพูดอะไรเนี่ย

   [เธอก็น่าสงสารอยู่ที่โดนด่าหนักแบบนั้น บางคำด่าก็ออกจะเกินไป]

   "ใช่มั้ยครับ แม่" ผมตบเข่าดังฉาด

   [นี่เราสนิทกันแล้วเหรอ อย่าทำตัวสนิทกันเกินไปสิ]

   นายท่านหลุดขำ ผมและคนอื่นๆ ก็เช่นกัน...

   "ครับ"

   [อย่าทำเรื่องเสียหาย อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อ...แม่คิดว่าเธอกับท่านน่าจะเข้าใจเรื่องนี้]

   "แน่นอนที่สุดครับ" ได้ทีผมก็เอาใจใหญ่

   [ท่านนอนหรือยัง]

   "หลับปุ๋ยเลยครับ" นายท่านเอามือปิดปากตัวเอง   

   [นี่เธอแอบเอาโทรศัพท์นายท่านมาโทรหาฉันเหรอ]

   เปล่าครับ...เพื่อนแนะนำมา "ใช่ครับ"

   [กล้านะ]

   "ผมต้องกล้าแล้วครับ ผมมุดอยู่ในรูนานมากเกินไปแล้ว...ผมทนไม่ได้อีกแล้ว"

   [อืม...] คุณนายหญิงเงียบไปครู่หนึ่ง [โตขึ้นแล้วนี่]

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมต้องมาคุยเรื่องนี้กับแม่นายท่านต่อหน้าเพื่อนๆ

   "ครับ ผมโตแล้ว..."

   [...]

   "ผมอาจจะไม่มีอะไรให้ท่านเลยนอกจากความรัก แต่เชื่อเถอะครับว่านั่นคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม เพราะถ้าผมรักใคร...ผมจะให้ทั้งชีวิต"

   มีหลายปฏิกิริยาเกิดขึ้นหลังจากที่ผมพูด บางคนก็อ้าปากค้าง บางคนก็กุมอก บางคนก็ก้มหน้าโก่งคออ้วก (เหี้ยเซียนนั่นไง...จะใครซะอีก) ส่วนบางคนก็มองหน้าผมอย่างทึ่งๆ ปนประทับใจ

   นายท่าน...แฟนของผมเอง

   "แม่จำคำนี้ไว้เลย"

   [ดึกแล้ว...แม่จะนอน]

   "ครับแม่ เดี๋ยวเจอกันนะครับ"

   [ตกลงจะมาจริงๆ เหรอ]

   "หลังสอบเสร็จมีวันหยุดประมาณสามวัน ผมให้แม่คนเดียวเลยเต็มๆ" บ้านช่องไม่ต้องกลับแล้ว ไอ้กล้าเอ๋ย

   [ถามแม่หรือยังว่าอยากได้หรือเปล่า]

   "ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถามก็ได้"

   [เอ๊ะ]

   "นอนได้แล้วครับแม่ ฝันดีนะครับ"

   [เด็กคนนี้นี่]

   เราทุกคนรอจนแม่นายท่านวางสาย ทันทีที่สัญญาณตัด ทุกคนก็แย่งกันพูดเสียงดัง

   "มึงควรหน้าด้านแบบนี้ตั้งนานแล้ว"
   "น่ารักเว้ย แบบนี้ผู้ใหญ่ชอบ"
   "ต้องสู้ ต้องสู้ เพื่อผัว เพื่อผัว ท่องไว้ค่าอิกล้า"

   ท่ามกลางเสียงที่โคตรดังเหล่านั้น...ผมหันไปมองนายท่าน มันเอื้อมมือมาจับมือผมพร้อมกับบีบแน่น ไม่พูดด้วยริมฝีปาก แต่พูดด้วยสายตาที่กำลังมองมาที่ผม

   มันภูมิใจและก็ดีใจมาก

   ที่ผ่านมาผมแม่งก็เหี้ย...เหี้ยที่กลัวแม่นายท่านจนหัวหด เหี้ยที่ยอมปล่อยให้ทุกอย่างล่วงเลยมาจนเป็นความวุ่นวาย ถ้ารู้ว่าผมเป็นตัวเองต่อหน้าแม่ของนายท่านแล้วมันได้ผลที่สุด...ผมก็ควรจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว

   ถ้าได้นายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์มาอยู่ทีมผม...

   จะดราม่าระดับประเทศหรือดราม่าระดับ world wide...ผมก็จะไม่มีวันกลัวอีกต่อไป









   ครับ...วันนั้นทุกอย่างมันควรจะจบลงตรงนั้น

   แต่เปล่าเลย...มันยังมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นอีก

   ระหว่างที่ผมกับคนอื่นๆ ออกมาจากหอของอมรในช่วงเวลาเกือบตีสาม เราทุกคนก็เห็นเงาตะคุ่มๆ ของผู้ชายสามสี่คน ผมที่เริ่มมึนหัวมองไม่ออกว่าเป็นใคร แต่ก็รู้สึกได้ว่าคุ้นตาอยู่เหมือนกัน

   กว่าที่ผมจะรับรู้อะไร หมูหันก็พุ่งตัวออกไป...จากนั้นก็ต่อยหน้าหนึ่งในนั้นจนล้มทั้งยืน

   เหี้ยยยยยยยย!!!

   สร่างเมาเลยกู...วันนี้ยังมีเรื่องไม่พออีกเหรอวะ

   "เชี่ย" ผมรีบจับตัวหมูหันที่โกรธหน้าดำหน้าแดง คนที่มันต่อยก็คือเพื่อนร่วมตึกและอยู่ห้องตรงข้ามผม...ไอ้เชน

   "เลวทั้งแก๊ง" หมูหันกัดฟันด่า เพื่อนคนอื่นๆ ต้องพากันจับตัวกันเอาไว้ เพราะพวกผมเมา พวกนั้นก็เมาเหมือนกัน

   "ใครวะเชน"
   "จัดเลยมั้ย"

   จัดเหี้ยอะไรล่ะไอ้พวกบ้าท้าดวล...

   "ไม่มีอะไร"

   หลังจากที่เชนตอบ...หมูหันก็ดิ้นหลุดไปจากมือผม เชนมันเลยโดนต่อยเป็นครั้งที่สอง ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าหมัดหมูหันนั้นหนักมาก...ทำเอาเชนปากแตกกันเลยทีเดียว

   ผมนี่อยากจะเอาตีนมาก่ายหน้าผากเลยครับ...

   "เหี้ย จะเอาใช่มั้ย" เพื่อนเชนคนหนึ่งทำท่าจะพุ่งเข้ามาใส่หมูหัน แต่นายท่านขวางเอาไว้ก่อนพร้อมๆ กับผลัก

   แฟนกูนี่ก็ช่วยเบาหน่อยได้มั้ย...เดี๋ยวก็ได้ขึ้นโรงพักกันหมดหรอก

   "ใจเย็น" เชนบอกเพื่อน

   "มึงใจเย็นๆ ก่อน" ผมบอกหมูหัน

   ดวงตาของผมกับดวงตาของเชนประสานเป็นสายตาเดียวกัน ผมถูกชะตามันตั้งแต่รู้จักกันเพราะมันค่อนข้างรู้นิสัยใจคอผม ตอนนี้ผมกำลังบอกมันเป็นนัยๆ ว่ามันกับเพื่อนต้องเป็นฝ่ายไสหัวไปก่อนที่จะมีอะไรรุนแรงเกิดขึ้น เพราะถ้านายท่านบวก เพื่อนนายท่านก็คงจะบวกเหมือนกัน ท่าทางนายท่านเหมือนพร้อมจะโบกหัวพวกวิศวฯ ตลอดเวลาอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะหัวร้อนเรื่องอมรมาก่อนอยู่แล้ว

   ถ้าเกิดขึ้นจริงแม่งอย่างกับศึกสามคณะเลยนะ

   เศรษฐศาสตร์ นิเทศศาสตร์ และวิศวกรรมศาสตร์

   โชคดีที่เชนรู้สถานการณ์ดี...มันรีบลากเพื่อนมันออกห่างจากพวกผม...แล้วก็รีบเดินจากไป

   ผมโล่งใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขณะที่ต้นเหตุซึ่งต่อยหน้าคนอื่นก่อนนั้นล้มคอพับลงกับพื้น...แล้วหลับ

   เชี่ยหมูหันเอ๊ย...







   "กูมีแผน"

   "แผนไรของมึง"

   "เปล่าหรอก"

   "..."

   "แต่เรื่องฝันน่ะ กูขอจัดการเอง"

   "มึงจะไปทำอะไรผู้หญิงวะทิม"

   "บ้า ไม่ใช่อย่างนั้น"

   "กูโทรหาเขาแล้วนะ แต่เขาไม่หยุดว่ะ"

   "เออ มึงเป็นพระเอก มึงก็ทำหน้าที่ของมึงไปเถอะ"

   "หน้าที่อะไรวะ"

   "อยู่ข้างๆ นางเอกไง เอ๊ะ หรือนายเอก..."

   "..."

   "ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ตัวประกอบอย่างกูจัดการกับตัวประกอบเหมือนกัน"

   "มึงจะทำอะไร"

   "ปล่อยกูเถอะน่ะ"

   "ทำคนเดียวไหวเหรอ"

   "ก็..."

   "..."

   "พี่เซียนบอกว่าจะช่วย"

   "(ยิ้ม)"

   "อะไรของมึงวะ"

   "เปล๊า"









TBC*




ตอนหน้าเป็นพาร์ตของหมูหันค่ะ ><
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 20-03-2018 17:46:37
โหหหหห หมูหันต้องคู่กับเชนแน่เลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-03-2018 18:05:44
โอ้ยย สงสารเจ้อมร แต่อิเจ้สตรองมากก สักวันต้องมีผู้ชายดีๆหลงเข้ามาค่ะเจ้ ส่วนหมูหันนี่กับเชนใช่มั้ยคะ คึคึ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-03-2018 18:19:39
เรื่องหมูหันต้องมีไรในกอไผ่แน่เลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 20-03-2018 18:21:30
เชนหมูหันจ้าาาาาาาาาาาาา  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 20-03-2018 18:54:24
หมูหันคู่เชนแน่เลย น่ารักดีอิอิ :hao6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 20-03-2018 19:05:53
กล้าน่าร้ากกกกกกกก ในที่สุดก็กล้าคุยกับคุณแม่นายท่านสักที ยินดีด้วยค่ะ อิอิ
นายท่านก็ยังคงเป็นนายท่านที่ได้ใจสาวๆอย่างเรา งื้อออ เท่ไปไหน 555
ทิมกับเซียน ความสัมพันธ์จะคืบหน้าไปทางที่ดีไหม อยากให้น้องทิมใจอ่อนเยอะๆ
ก็ว่าอยู่ว่าหมูหันดูซัมติ้งกับเชนนะ แบบว่าผิดหวังในตัวเชนน่ะ รอค่ะรอ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 20-03-2018 19:44:12
สงสารอมร  :L3:
ชอบใจหมูหัน  o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 20-03-2018 19:47:15
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-03-2018 19:47:24
 o13  o13  o13 ให้กล้าหาญและอมร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 20-03-2018 20:01:11
เชน&หมูหัน อีกคู่ใช่ไหม? งือออออ  :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 20-03-2018 20:47:12
ทิม : อะไรของมึงวะ
นายท่าน : เปล๊า
เปล๊า เสียงสู๊งงงงงง555555555 นึกภาพตามแล้วน่ารักอ่ะ นายท่านขอฟัดหน่อย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 20-03-2018 22:06:44
ชอบบบบ ความรักของเพื่อนนนน    หมูหันต้องคู่ใครแน่ๆๆ :L2: :L1: :3123:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 20-03-2018 22:29:27
กล้าเข้าทางแม่หรือคะ น่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 20-03-2018 22:30:44
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 20-03-2018 22:44:41
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-03-2018 23:19:02
อมรสู้ๆเด้อออ สักวันมันต้องเป็นวันของอมร
แม่นายท่านเริ่มเปิดใจให้กล้าแล้ว สู้ๆนะกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 20-03-2018 23:55:30
แต่ละกลุ่ม แต่ละคน น่ารักพอ ๆ กัน
(ยกเว้น นายท่านที่ขึ้นหิ้งไปแล้ว)

แบ่งใจไม่ถูกเลยงานนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 21-03-2018 00:10:41
กล้าหาญบอยกล้าหาญสมขื่อแล้ว
แม่นายท่านดูอ่อนลงมากเลยอะ ถือว่าเข้าได้ถูกจังหวะมากๆ
เพราะถ้าไม่ใช่ว่ามีเรื่องสะเทือนใจจากที่ลูกตัวเองโดนรุมด่าอยู่งี้
ก้ไม่มีอะไรรับรองได้ว่าแม่นายท่านจะยอมรับและดูจะเอ็นดูกล้าอยู่นิดๆด้วยแบบนี้อะ
ถูกที่ ถูกเวลา ถูกวาระและโอกาสมากๆๆๆๆเลย
อมรสตรองมากกก ซักวันต้องเป็นวันของอมรรรร
หาผู้ชายให้นางทีเถอะค่ะ อยากเห็นนางสมหวังในชาตินี้55555
ส่วนเชนกับหมูหันนั้นนน มีซัมติงแฮปเพิ่นแน่ๆค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-03-2018 06:22:31
หมูหันกับเชนคือีซัมติงกันใช่มะ ถึงโมโหขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-03-2018 07:38:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-03-2018 08:57:31
ว่าแล้วหมูหันต้องมีอะไร!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 21-03-2018 10:14:53


ตอนที่ 30
หมูหัน





   [เชน ได้ข่าวว่ามึงเจอเด็กเสดสาดต่อยปาก]

    'เอ่อ...ใช่ครับ'

   [จะเอาเลยมั้ย...หรือยังไง เดี๋ยวกูเรียกพรรคพวก]

   'พี่...ผมกับมันเป็นเพื่อนกัน'

   [ไอ้พวกที่ไปกับมึงด้วยมันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นนะ]

   'เอางี้...ถ้าพี่เห็นหน้าคนที่ต่อยผม พี่จะทำอะไรมันไม่ลงเลย'

   [มันทำไม...มันตัวเล็กเตะแล้วปลิวได้ง่ายๆ เหรอ]

   'ก็ไม่เล็กนะพี่'

   [กูไม่เห็นแคร์...มันต่อยน้องกู ต่อยน้องกูก็เหมือนต่อยกู ต่อยเกียร์หน้าคณะกู]

   'พี่...ไม่เอาครับ อย่าทำแบบนั้น ผมขอ'

   [เฮ้ย มึงจะยอมให้มันต่อยมึงฟรีหรือไง]

   'ครับ...มันไม่เจ็บเท่าไหร่'

   [แต่ปากมึงแตกเลยนะ]

   'พี่...ผมไม่เป็นไรจริงๆ'

   [ทำไมมึงปกป้องมันจังเลย]

   'ก็มันเป็นเพื่อนผมไง'

   [เอาจริงๆ กูเริ่มสงสัยแล้วว่าใครกันแน่ที่ต่อยปากมึง]

   'พี่คุ้นชื่อ...หมูหันมั้ยครับ'

   [...]

   'ว่าไงพี่'

   [มันจะมีสักกี่คนบนโลกวะ คนที่ชื่อหมูหันเนี่ย]

   '...'

   [กูเข้าใจมึงแล้ว ไม่เอาเรื่องก็ไม่เอาเรื่อง]

   '...'

   [แม่ง ไปแหย่นิดแหย่หน่อยคงมีร้องไห้]

   'นั่นสิครับ'

   [แปลกใจที่มึงแคร์ไอ้นี่มากขนาดนี้นะ]

   'ก็แหม...คนรู้จักกันน่ะพี่'

   [มีอะไรมากกว่าคนรู้จักกันมั้ย]

   'ไม่มีนะครับ'

   [มีหรือยังไม่มี]

   'พี่...ผมเจ็บปาก'

   [เออ กูวางก็ได้]

   '...'

   [อย่าให้เห็นว่าควงกันผ่านหน้าคณะเชียวนะ กูจะล้อให้อายยันเหลนมึงบวชเลย คอยดู]

   'ฮ่าๆๆ ครับ'








   ผมปวดฉี่มาก...

   ผมเดินหลับตาไปยังห้องน้ำที่ผมคุ้นเคย มันล็อกอยู่...ฉะนั้นผมจึงตัดสินใจไปห้องน้ำอีกห้อง ประตูห้องก่อนที่จะถึงห้องน้ำนั้นมันไม่ได้ถูกล็อกเอาไว้ ทุกอย่างช่างง่ายดาย...นี่ผมพูดถึงเรื่องที่ผมได้ปลดทุกข์ด้วยนะ...มันสบายเหลือเกิน

   ดวงตาของผมเผยอขึ้นมาเล็กน้อยเพราะต้องใส่กางเกงพร้อมทั้งรูดซิบ อีกทั้งยังต้องกดน้ำอีก...ในตอนนั้นเองที่ผมเริ่มมีสติว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

   ผมกำลังอยู่ในห้องของไอ้เชน!

   เท้าของผมพาเดินออกมาจากห้องของไอ้กล้าเพราะห้องน้ำมันไม่ว่าง ผมกับเพื่อนไม่เข้าห้องน้ำในห้องนอนของไอ้กล้าอยู่แล้วเพราะอยากให้มันมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างเนื่องจากแทบทุกจุดของในห้องของมันถูกคนอื่นรุกล้ำไปหมดแล้ว ผมจึงมาที่นี่แทน

   ห้องน้ำของเชน...

   หากเป็นเมื่อไม่กี่เดือนก่อนผมคงเดินเข้าออกห้องน้ำของเชนได้อย่างสบายใจเฉิบเนื่องจากทำบ่อย (ตงขี้นานมากเวลาใช้ห้องน้ำในห้องนั่งเล่นของไอ้กล้า) เชนมันติดนิสัยไม่ชอบล็อกห้องอยู่แล้ว แต่เมื่อคืนนั้นผมโมโหมันมาก และเมื่ออาทิตย์ก่อนๆ ผมก็โมโหมันมากเหมือนกัน ฉะนั้นมันจึงเป็นอะไรที่น่ากระอักกระอ่วนอย่างแรง

   ผมไม่ชอบที่มันทำอะไรไม่จริงอย่างเช่นแกล้งจีบเพื่อนผมแบบนั้น แล้วผมก็โคตรไม่ชอบที่มันสนับสนุนให้เพื่อนตัวเองแกล้งจีบเพื่อนผมอีกคนโดยไม่ยอมประท้วงอะไรสักคำ

   มีอะไรในชีวิตมึงที่มันจริงบ้าง!

   ผมคิดอย่างโมโห แต่ก็พึงนึกขึ้นได้ว่าผมต้องออกไปจากห้องน้ำนี้ก่อน...ผมเรียกสติตัวเองให้กลับคืนมาก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเบาๆ เพราะกลัวว่าเจ้าของที่มันจะรู้ว่าผมแอบมาใช้ห้องน้ำเหมือนอย่างเคยๆ

   ฮู่ววว โล่งใจ...ไม่มีใครอยู่

   "หมูหัน"

   ผมสะดุ้งสุดตัว...เชนมันอยู่ว่ะ!

   มือของผมกำแน่นก่อนจะหันไปมองเชนด้วยสายตามุ่งร้าย เวลาผมไม่ชอบใครผมมักจะแสดงออกอย่างเต็มที่ ผมไม่เคยกั๊กความรู้สึกหรือปั้นหน้าเสแสร้ง

   ผมตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าปากมันแตก...จำได้ลางๆ ว่ามันเป็นฝีมือของผม

   แน่นอนว่าผมจะไม่ขอโทษมันหรอก มันกับเพื่อนแก๊งบ้าท้าดวลควรไปอยู่นอกโลก...

   ผมชูนิ้วกลางใส่เชนแล้วเดินหนี เชนจับชายเสื้อผมเอาไว้ไม่ให้ผมไปไหน

   "กูขอโทษ"

   "ไปไกลๆ"

   "เฮ้ย"

   มันไม่ยอมแฮะ...ผมตัวเล็กกว่ามันนิดนึง แต่ทำไมผมถึงสู้แรงมันไม่ได้ก็ไม่รู้

   "เหี้ย ปล่อย!"

   "ฟังกูก่อน"

   "ไม่ฟังโว้ย"

   "ทำไมมึงอินอยู่คนเดียว เพื่อนคนอื่นๆ ของมึงไม่เห็นอินเลย" เชนเท้าสะเอว ทำสีหน้ารับความประพฤติของผมไม่ได้ "มึงบ้าหรือเปล่า"

   "เอางี้" ผมตัดสินใจหันไปเผชิญหน้ากับมัน "มึงลองนึกภาพดู...มีคนคนหนึ่งเข้ามาจีบเพื่อนมึง ใจมึงแอบสนับสนุนคนคนนั้นเพราะมึงคิดว่ามันเป็นคนดี มึงเชียร์ทั้งๆ ที่มึงรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนคนนั้นของมึงมีคนรักอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว แล้วมึงมารู้ทีหลังว่าคนคนนั้นทำไปเพราะคำพูดเพื่อน...เป็นมึงมึงจะคิดไง"

   เชนอึ้งไปหลังจากที่ได้ยิน

   "มึงแอบเชียร์กูเหรอ"

   "แหงสิ กูเป็นคนเคาะประตูเรียกมึงออกมาให้มาถ่ายรูปคู่กับไอ้กล้าลงไอจี มึงจำไม่ได้เหรอ"

   "มึงกับเพื่อนออกจะเหมือนหลอกใช้กู"

   "แต่ลึกๆ ในใจแล้วกูเชียร์จริงๆ" ผมเริ่มรับไม่ได้ที่ตัวเองมาพูดอะไรแบบนี้ "ช่างแม่งเหอะ"

   "หมูหัน..."

   "ไปไกลๆ ตีน"

   "มึงอย่าโกรธกูดิ"

   "เหี้ยไร" ให้ผมไม่โกรธผมคงทำไม่ได้...นี่ผมเคืองแม่งจริงๆ นะ

   "กูแคร์มึงพอๆ กับที่กูแคร์กล้าในกลุ่มของมึงเลยนะ กูไม่อยากเลิกเป็นเพื่อนกับมึงนะเว้ย"

   ผมควรจะปลื้มดีมั้ย...ไม่ ผมไม่เห็นจะรู้สึกไปในทางนั้นเลย

   "จะยังไงกูก็ไม่หายโกรธมึงอยู่ดี เรื่องกล้ามึงทำตัวเอง ส่วนเรื่องอมร...มึงห้ามเพื่อนมึงได้นะเว้ย" ได้ทีแล้วผมก็ใส่ไฟใหญ่ "เพื่อนกูมันเสียใจมากเลยนะ คนบางคนเขาจริงจังกับคนที่เข้ามาหา...ถ้าพวกมึงเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกก็คิดใหม่ซะ"

   "คือกู..."

   "กูจะกลับห้องกูแล้ว!" ผมตวาดเสียงดังลั่น

   "มึงหมายถึงห้องกล้าหรือเปล่าวะ"

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่ามันจะแอบกัดผมเล็กๆ แบบนี้...ดูสายตามันดิ แม่งโคตรขำผม

   "เรื่องของกู"

   ขอให้กูอย่าได้เจอะได้เจอมึงอีกเลย...ไอ้หัวหน้าแก๊งบ้าท้าดวลกลุ่มซีเคียวริตี้แห่งคณะวิศวฯ! (ตำแหน่งแม่งยาวดีนะ)








   ตอนบ่าย

   ผมเป็นพวกชอบออกไปข้างนอกครับ จะหาว่าผมติดเพื่อนก็ไม่ถูกเพราะบางครั้งผมก็อยู่คนเดียว แต่ถ้าจะหาว่าผมติดผู้หญิงก็ไม่ใช่อีกเพราะผมโสด...จริงๆ แล้วผมมีความลับอย่างหนึ่งที่น้อยคนนักจะรู้ แม้กระทั่งไอ้ตงที่เป็นเพื่อนสนิทผม...มันยังไม่รู้เลย

   ผมเป็นเกย์

   ไม่ใช่เพราะผมไม่อยากเปิดเผย ไม่ใช่เพราะผมไม่ภูมิใจในสิ่งที่ผมเป็น...แต่ผมยังไม่คุ้นกับความจริงข้อนี้ โอเค มันอาจจะฟังดูตลก ผมเพิ่งมาค้นพบว่าผมมีความรู้สึกกับผู้ชายด้วยกันตอนที่ไอ้กล้า เพื่อนผมโชว์รูปนายท่าน คนรักของมัน (มันอวดตั้งแต่สมัยที่ยังไม่คืนดีกัน...เอ๊ะ ผ่านมาแล้วสองปีสินะ) แต่ใจเย็นๆ นะครับ ผมไม่ได้แอบชอบคนรักของเพื่อน ความหล่อของคนคนนี้มันรบกวนจิตใจผม

   ผมไม่เคยคิดว่าผู้ชายคนไหนหล่อมาก่อนในชีวิต

   ไอ้เหี้ยเซียนอาจจะหล่อ...แต่ก็แล้วไง มันไม่ได้ทำให้ผมตื่นเต้นเหมือนตอนเห็นรูปนายท่าน และถ้าถามถึงไอ้ตงน่ะเหรอ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความหล่อของมันเลยตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมา แต่ดูเหมือนว่าสาวๆ หลายคนจะไม่เห็นด้วยกับผมนะครับ

   เอาเป็นว่านายท่านคือผู้จุดประกาย ตั้งแต่ที่ผมเริ่มมองว่ามันหล่อ ผมก็เริ่มทำการทดสอบตัวเองด้วยการมองผู้ชายทั้งมอ แน่นอนว่ามอผมย่อมมีคนหน้าตาดีและก็หุ่นดีอยู่ (แหม...นักศึกษามีกันเป็นหมื่นๆ คนนะครับ) และแล้วผมก็ค้นพบว่า...ผมมีความรู้สึกทางเพศกับผู้ชายด้วยกัน

   ถ้าผมถูกใจบางคน...ผมก็เผลอกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก...ถ้าผมสนใจใคร รู้สึกอยากสัมผัส อยากเอามือไปลูบถูไถ...ผมก็จะจัดการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวของผมเอง

   มันเกิดขึ้นที่ผม จบลงที่ผม ไม่มีใครรู้...และเป็นความลับตลอดกาล

   ผมเป็นเกย์ แต่ผมก็โอเคที่จะอยู่เป็นโสด เพื่อนของผมมันได้แสดงให้ผมเห็นแล้วว่าความรักมักจะตามมาด้วยการมีปัญหาและเรื่องน่าปวดหัว แค่ผมยกตัวอย่างแค่ไอ้กล้ากับนายท่านแฟนของมัน ทุกคนก็น่าจะเข้าใจผมแล้วใช่มั้ยครับ ไม่ถึงกับต้องยกตัวอย่างไอ้เซียนกับไอ้น้องทิมหรอก (นี่คือไม่ยกตัวอย่างแล้ว?)

   ฉะนั้น...ผมเป็นเกย์ที่ไม่ไขว่คว้าค้นหาอะไร ผมมีความสุขกับการอยู่กับเพื่อน เล่นเกมกับเพื่อน และก็มีความสุขด้วยมือของผมเองในห้องส่วนตัวหรือในห้องน้ำ ผมมีความสุขและก็โอเคกับชีวิตในตอนนี้ดีมากเลยครับ

   จนกระทั่ง...ผมมาเจอกับไอ้เชน

   หากถามทำไมผมต้องอินและทำไมผมต้องโกรธ...โห การกระทำหลายๆ อย่างของมันแม่งกวนส้นบาทาของผมได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แค่ผมนึกสภาพตัวเองเป็นกล้าตอนที่มันมาจีบหลอกๆ ผมก็รู้สึกแย่แล้ว (ถ้าผมเป็นกล้าในเวอร์ชั่นที่มีใจให้ไอ้เชนอ่ะนะ) นี่ยังไม่รวมถึงตอนที่ผมเป็นอมร...ซึ่งถูกเพื่อนของมันจีบหลอกๆ เหมือนกัน

   พวกจีบหลอกๆ พวกนี้แม่งสมควรโดนประณาม

   ผมไม่เคยมีความรักจริงจัง แต่หลังจากที่ผมรู้ว่าตัวเองรู้สึกกับผู้ชายเหมือนกัน ผมก็รู้สึกว่าผมต้องให้ใจคนรักของผมมากแน่ๆ ผมจึงเหมารวมไปว่าอมรอาจจะชอบเพื่อนวิศวฯ ของเชนที่มาหักอกของเชนมาก...ฉะนั้นแล้วมันจึงไม่แปลกใช่มั้ยครับที่ผมจะโมโหไอ้เชน

   แต่จะยังไงก็ช่างเถอะ...ผมก็แค่เพื่อนผ่านๆ ของมันคนหนึ่ง การที่ผมโกรธหรือโมโหมากกว่าใครแก๊งชายโฉด ก็ไม่ใช่เรื่องที่เชนจะมาเดือดร้อนซะหน่อย

   ปล่อยให้แม่งอยู่อย่างหล่อๆ เป็นเดือนเด่นในวิศวฯ แก๊งซีเคียวริตี้ต่อไปนั่นแหละ

   แม้จะผิดหวังนิดหน่อย แต่ทำไงได้...ผมไม่ชอบพวกจีบหลอกๆ แม่งเสียเวลาทำคนโดนจีบและก็คนจีบอ่ะ คิดไม่เป็นกันบ้างหรือไง

   กลับมาเรื่องที่ผมชอบออกไปข้างนอกครับ (โอ้โห! ผมจะพล่ามยาวอะไรขนาดนั้น) ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในร้านกาแฟ อ่านชีทกองโตเรื่องความเหลื่อมล้ำในศตวรรษที่ 21 (ยาวและเยอะฉิบหาย...อย่าให้ผมร่ายให้ฟังเลย) ผมไม่สามารถอ่านหนังสืออยู่ในห้องได้ถึงแม้ว่ามันจะเงียบก็ตาม ผมเป็นพวกเคยชินกับการอ่านหนังสือข้างนอก อาจเป็นเพราะสมัยเรียนมัธยมผมเคยถูกรุ่นพี่ติวในร้านกาแฟมาก่อนล่ะมั้ง ผมถึงได้มีสมาธิกับบรรยากาศคึกคักของร้านกาแฟแบบนี้

   แม้หัวจะยังมึนๆ อยู่ แต่ผมก็ต้องสู้ครับ ไม่สู้ไม่ได้ เพราะเวลาที่ผมเหลืออยู่มีหน่วยเป็นวันหรือหนึ่งสัปดาห์นิดๆ ไม่ใช่เดือน   
ผมวางเลโก้ดาร์ธเวเดอร์ลงใกล้ๆ กับชีทเรียน วันนี้เพื่อนผมทุกคนต่างฝ่ายต่างก็แยกย้ายกันไปทำเรื่องส่วนตัว จึงมีแต่ดาร์ธเวเดอร์อยู่กับผมแค่สองคน...

   จะว่าไปผมก็ลืมเอาเลโก้ของโอบีวัน อัศวินเจไดตัวโปรดของผมมา...

   "เป็นกำลังใจให้ด้วยนะท่านลอร์ด" ผมบ่นกับเลโก้ "แม่งเยอะฉิบหาย...นี่ผมจะตายก่อนสอบหรือเปล่า"

   ผมอ่านไปง่วงไป...บางครั้งก็ส่งข้อความเข้ากรุ๊ปไลน์ชายโฉดหรือไม่ก็กล้าหัวจวยเพื่อแก้เหงาบ้าง จนในที่สุดความน่าเบื่อในยามของผมก็สิ้นสุดลงเมื่อนักศึกษาวิศวฯ กลุ่มใหญ่เดินเข้ามาในร้านกาแฟ

   โฮลี่ชิท บังเอิญสวรรค์สั่งหรือบังเอิญสวรรค์สาป

   ไอ้เชนที่ปากยังคงมีแผลมากับเพื่อนแก๊งซีเคียวริตี้...แก๊งบ้าท้าดวลในตำนานที่ผมอยากส่งออกไปนอกโลกเหลือเกิน (หวังว่าแอสการ์ดจะยังมีที่ว่างให้คนเหล่านี้นะท่านเทพเจ้าธอร์)

   เชนมันเห็นผมแล้ว คิ้วของมันเลิกขึ้นสูง สนทนากับเพื่อนต่อแต่ดูเหมือนว่าจิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่

   แหงล่ะ...นี่แหละคือสิ่งที่มันควรรู้สึก คนจีบคนอื่นหลอกๆ ไม่ควรมาร้านกาแฟอย่างสบายใจเฉิบด้วยซ้ำ ไม่ควรเลยจริงๆ

   "กูเจอเพื่อนกู" ผมได้ยินเสียงมันพูดกับเพื่อน

   "เฮ้...น้องนุ่มนิ่มเสดสาดนี่หว่า" พวกนั้นกระทุ้งสีข้างกันไปมาแล้วแซวผม

   "จัดหนักคืนนี้เลยมั้ยเพื่อน"

   "นานๆ ทีน้องนุ่มนิ่มเขาจะอยู่คนเดียวนะ"

   ใครนุ่มนิ่มวะ...หมอนรองคอพ่อมึงหรือไง ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงเมนส์มาเวลาผมโดนแซวแบบไร้สาระเช่นนี้

   "เงียบเถอะ"

   ถูกของเชนมัน...Shut the f*ck up!

   "เดี๋ยวกูตามไป"

   ผมเชื่อว่าผมคือเป้าหมายของไอ้เชน...ในอีกไม่กี่วินาทีถัดมามันก็ทิ้งตัวลงนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของผมเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นเป็นสิ่งที่ถูก

   "มี -วยอะไร"

   "โห ปากคอเราะร้าย" เชนดูไม่ถือสา ติดจะท้วงแบบขำๆ มากกว่า

   "มึงก็รู้ว่ากูโกรธมึงอยู่ ไปไกลๆ ตีน"

   "..."

   "ว่าแต่น้องนุ่มนิ่มคือเหี้ยอะไร"

   "มึงไล่กูไปไกลๆ แต่กูก็ต้องตอบคำถามมึงใช่ป่ะ" เชนหัวเราะในลำคอ "มึงไง น้องนุ่มนิ่ม"

   "กู?"

   "ใช่" มันจิ้มอุ้งมือของผมที่วางหงายอยู่เหนือชีทเรียน "นี่ไง นุ่มนิ่มมาก"

   "อย่ามาแตะเนื้อต้องตัว" กระแสไฟฟ้าขนาดเล็กถูกส่งมาจากนิ้วมือของไอ้เชน ทั้งๆ ที่มันแตะผมแค่เสี้ยววิ

   หรือมึงคือตัวร้ายในเรื่องอะเมซิ่ง สไปเดอร์แมนภาค 2 ตัวที่แม่งมีกระแสไฟฟ้าไปทั้งตัวนั่นน่ะ

   "ทำมาเป็นหวง" เชนเลิกคิ้วยิ้มๆ

   "ก็กูโกรธอยู่"

   "แล้วทำไงถึงจะหาย"

   "ไม่หาย"

   "มึงอยากโดนง้อมากเลยหรือไง"

   "ส้นตีนเถอะ" ผมร้องเสียงดัง "กูรำคาญมึงมากแล้ว ไปให้พ้น"

   "มึงรำคาญ แต่กูยังไม่รู้สึกอะไร เพราะงั้นกูจะอยู่"

   เหี้ยอะไรวะ...นอกจากเชนมันจะหน้าหล่อแล้ว มันยังหน้าหนาหน้าทนเหลือเกิน

   "จะเอากาแฟเพิ่มป่ะ เดี๋ยวไปสั่งให้" มันถามผม

   "กูจะสั่งให้มึงออกไปจากร้านนี้ซะ"

   "เป็นพ่อกูหรือเปล่า"

   "...เปล่า"

   "ถ้าไม่ใช่ก็เงียบปากไป"

   ไอ้...โว้ยยยย ผมจะด่ามันว่าอะไรดี ปกติแล้วไอ้เชนมันเป็นพวกกวนประสาทแบบนี้ด้วยเหรอ คิดไปคิดมาก็จริง...มันเป็นพวกมีความกวนตีนเป็นเสน่ห์ ดูเข้ากันดีกับรอยยิ้มที่โชว์ฟันเรียงสวยซึ่งรับกับกระจับริมฝีปากบน

   มันหล่อ...แต่แล้วไง ผมก็ยังโกรธมันอยู่ดี

   เชนกลับมาพร้อมๆ กับเครื่องดื่มสองแก้วและขนมอีกอย่างหนึ่ง มันซื้อมาทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้ตอบว่าผมจะเอาหรือเปล่า แต่เมื่อได้เห็นเครื่องดื่มสดใหม่และขนมที่ส่งกลิ่นหอม ผมก็อดไม่ได้ที่จะเผลอกลืนน้ำลาย

   ซีนนั้นเสือกเป็นซีนที่เชนมันเห็นพอดี

   "ถ้าอยากมากก็กินเลย"

   ผมแพ้ไอ้เชนยับ...มันนำผม 1 - 0

   เอาวะ...อย่างน้อยแม่งก็เป็นของฟรี ผมหยิบเครื่องดื่มที่มันซื้อมาให้ผมขึ้นมาดื่ม เป็นเมนูที่ผมไม่เคยลิ้มลองมาก่อน

   เชี่ย แม่งขมจนแทบจะพ่นกลับคืนใส่หน้าไอ้เหี้ยเชน

   "ไม่อร่อยเลย!"

   "อเมริกาโน่ใส่แต่น้ำแข็ง...มันจะอร่อยตรงไหน"

   "..."

   "กินหวานมากมันไม่ดีรู้ป่ะ"

   รู้ว่าไม่อร่อยก็ยังสั่งมาให้ผมอีก...แต่ผมค่อนข้างเข้าใจมันนะ ไอ้เซียนแม่งก็ชอบสั่งเครื่องดื่มเมนูนี้เพราะมันรักษาหุ่น

   ผมไม่อยากจะเสวนาอะไรกับมันอีก มันนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผม บางครั้งก็เล่นโทรศัพท์ บางครั้งก็ยกเครื่องดื่มของมันขึ้นดื่ม...จนเวลาผ่านไปสามนาทีได้ ผมจึงได้เอ่ยปากถาม

   "แล้วมึงมานั่งอยู่กับกูทำไมเนี่ย โน่น ไปนั่งกับเพื่อนมึงโน่น เพื่อนมึงคิดถึงมึงจะแย่แล้ว"

   เชนเลิกคิ้ว...ผมไม่ชอบเวลามันแสร้งทำหน้าเฉยใส่ผม ผมรู้ว่ามันเสแสร้งครับ เพราะเมื่อกี้มันเกือบจะหลุดยิ้มออกมาแล้ว
 
   "พวกมันบอกให้กูนั่งกับน้องนุ่มนิ่มต่อไป"

   ผมตบโต๊ะเสียงดัง "มึงห้ามเรียกกูแบบนั้นอีก!"

   "ก็มันจริงนี่...ยอมรับสักทีสิ"

   "กูไม่ยอมรับหรอก"

   จิ้ม...เชนเอานิ้วมาจิ้มแก้มผม "หลักฐานชัดขนาดนี้"

   ผมจับนิ้วมันทำท่าจะแดกเข้าไป

   "เฮ้ยยย" มันตกใจจนรีบเก็บอวัยวะตัวเองกลับคืน

   "อยากกวนตีนกูดีนัก"

   หมูหัน vs เชน สกอร์กลายเป็น 1 - 1 เอาสิ มาสิ มาสิ...

   "โหด แตะนิดจับหน่อยไม่ได้เลยเหรอ" เชนโวยวาย

   "มึงชอบให้คนแปลกหน้ามาจับตัวมึงหรือไง" ผมสวนกลับ

   "มึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับกูไง มึงคือเพื่อน...เพื่อนต่างคณะ"

   "เสียใจ...ตอนนี้มึงเป็นคนแปลกหน้าสำหรับกูไปแล้ว" ผมพูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

   "อันนี้อะไร" มันหยิบเลโก้ท่านลอร์ดดาร์ธเวเดอร์ของผมขึ้นมาดู

   "อย่าไปจับ!" ผมตีมือมัน ดึงของเล่นของผมคืนอย่างหวงแฟน

   "มึงมาแตะตัวกูทำไม" เชนทำท่าหวงตัวได้อย่างตอแหลที่สุด "เห็นมั้ย มึงเองก็ชอบแตะต้องตัวคนแปลกหน้าเหมือนกัน เพราะงั้น...ที่กูแตะตัวมึงคือกูไม่ผิด"

   ฟัค...

   หมดคำจะพูดแล้วครับ ตอนนี้เชนนำผมไปแล้ว 2 - 1

   ผมแทบจะหักปากกาที่อยู่ในกำมือ แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมไม่ได้มีพลังช้างสารขนาดนั้น

   "มึงไปนั่งกับเพื่อนมึงได้แล้ว!" ถ้าครั้งนี้มันไม่ลุก...ผมนี่แหละจะเป็นคนลุกเอง

   "พรุ่งนี้มีงาน 'โลกสวยด้วยมือเรา' อ่ะ" เชนพูดต่อไปเหมือนมันไม่ได้ยินคำพูดตะกี้นี้ของผม (ให้มันได้อย่างงี้สิ) งานโลกสวยด้วยมือเราเป็นงานแสดงสินค้าทำมือของนักศึกษาที่จัดได้ว่าดังมากของมอผมครับ (แม้ชื่องานจะแปลกๆ ไปสักหน่อยก็เถอะ) "มึงไปป่ะ"

   "ไม่ไป" ผมตบชีทให้มันดู "กูยังอ่านชีทไม่จบเลย จะให้กูไปแรดได้ยังไง"

   "..."

   "มึงไม่อ่านบ้างเหรอ"

   "วิศวฯ เขาอ่านสามวันสุดท้ายก่อนสอบกัน"

   บ้าบอ...ถ้าไอน์สไตน์มาพูดกับผมแบบนี้ ผมจะเชื่ออย่างหมดใจไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ แต่นี่เป็นเด็กหนุ่มหน้าหล่อ(แถมยังหน้าหนาหน้าทน) ความน่าเชื่อถือแม่งติดลบแปดสิบสี่เปอร์เซ็นต์

   "ไม่เชื่อเหรอ"

   "เชื่อก็โง่แล้ว"

   "ตกลงไม่ไป?"

   "ใช่"

   "..."

   "แต่ถ้าเพื่อนกลุ่มกูไป...กูอาจจะคิดดูอีกที"

   ไม่รู้ว่าเพื่อนมันจะเอายังไงกัน ไอ้กล้าตอนนี้ก็คงจะง่วนอยู่กับการเอาชนะใจแม่ย่า ไอ้เซียนก็คงจะง่วนอยู่กับการเอาชนะใจไอ้น้องทิม ส่วนไอ้ตง...แม่งต้องง่วนอยู่กับการนอนแหงๆ

   "งั้นเหรอ" เชนเลิกคิ้ว "กูถามไอ้กล้าแป๊บ"

   ผมถลึงตามองมัน "มึงจะทักมันไปเหรอ"

   "แน่นอนสิ" มันเขย่ามือถือของมันให้ดู   

   "ไอ้บ้า ไม่ได้นะ ห้าม!"

   "หวงเพื่อนเหรอ" อีกฝ่ายทำสีหน้าประหลาดใจ

   "ไม่ใช่"

   "..."

   "ถ้าผัวมันโกรธแม่งก็ต้องดราม่าอีก แล้วใครเดือดร้อนที่จะต้องมาฟังมันเพ้อวะ...กูกับเพื่อนนี่ไง!"

   เชนมองหน้าผมอย่างตกตะลึงงัน "ล้ำลึก"

   "กันไว้ดีกว่าแก้"

   "งั้นกูถามไอ้ตงก็ได้ บังเอิญเคยแอดไลน์กันอยู่"

   "เจอกันบ่อยเหรอ"

   "ชอบกินเหล้าร้านเดียวกันน่ะ"

   ผมยื่นคอไปดูว่าเชนมันจะคุยกับตงว่ายังไง แต่ในใจของผมเริ่มผิดสังเกตแปลกๆ แถมยังฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า...นี่ผมกำลังทำเหี้ยอะไรอยู่!

   "กูไปละ" ผมรีบเก็บข้าวเก็บของ

   "เฮ้ย จะไปไหน" เชนหัวเราะที่เห็นผมตั้งสติได้ เมื่อตะกี้มันแม่งเนียนจนผมต้องไหลไปตามน้ำ...ลืมไปซะสนิทว่าผมโกรธมันและต้องการที่จะอยู่ห่างกับมัน "ไม่ต้องไปแล้ว กูลุกแล้ว"

   ผมนั่งอยู่ที่เดิม มองมันด้วยสายตาเข้ม "จะไปไหนก็ไปเลย"

   "ใจร้าย"

   "เพราะมึงมันคือคนแปลกหน้า"

   "จ้ะ คนแปลกหน้าก็แปลกหน้าจ้ะ" มันยิ้มร่า...นี่น่ะเหรอคือสีหน้าของคนโดนโกรธ หรือผมโกรธแม่งไม่จริงกันหว่า แต่ก็ช่างเหอะ...เชนมันก็แค่คนรู้จักห่างๆ ของผมแบบที่เมื่อก่อนเราคุยถูกคอกันมากก็แค่นั้น

   มันอยู่ห้องตรงข้ามไอ้กล้าก็จริง...แต่ผมนี่แหละคือคนที่คุยกับมันบ่อยกว่ามันคุยกับกล้าซะอีก

   ผมแอบมองตามหลังไอ้เชนพลางคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ...จะว่าไปมันก็ไม่เคยถามผมเรื่องกล้าเลยซักกะติ๊ดยกเว้นแต่จะถามเพื่อเป็นมารยาท ('ไอ้กล้าเป็นไง' 'วันนี้มันไม่มาแดกกับมึงเหรอ') ปกติแล้วเวลาคนเราคิดจะจีบใครสักคน มันก็ต้องหลอกถามเพื่อนของคนคนนั้นเพื่อเป็นการเก็บข้อมูล แต่สำหรับไอ้เชน...มันคงไม่ได้ชอบไอ้กล้าจริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นมันคงถามผมเรื่องของกล้าไปตั้งนานแล้ว

   มันหันมาสบตากับผมตอนที่มันนั่งอยู่กับกลุ่มผม ผมรีบหยิบชีทขึ้นมาบังหน้า แล้วค่อยๆ เหลือบไปมองอีกรอบ ผมอ่านปากเพื่อนๆ ของมันได้ว่า 'นุ่มนิ่ม' และ 'น้องนุ่มนิ่ม' พวกมันเอาแต่แซวไอ้เชนที่ยิ้มกับคำแซวของเพื่อนๆ

   กลุ่มคนซ่า (?) บ้าท้าดวล...แม่งไม่เคยมีอะไรที่จริงหรอก อาจจะยกเว้นแต่เรื่องเชนไม่ได้ชอบกล้า...เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงครับ

   ว่าแต่สกอร์ในวันนี้ของผมกับไอ้เชนเป็นยังไงบ้างเนี่ย ผมแพ้หรือผมชนะกันนะ

   เหมือนไอ้เชนมันจะทำแต้มนำ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าผมชนะล่ะ








   หอของผม

   ผมอยู่หอติดกันกับหอไอ้ตงและหอไอ้เซียน เราทุกคนอยู่ในหอละแวกเดียวกัน ยกเว้นอยู่คนเดียวนั่นก็คือไอ้กล้า รายนั้น (แม่และพี่สาว) เขารวย...มันก็เลยได้อยู่หอที่โคตรหรูประดุจคอนโด แต่ก็ต้องแลกมาด้วยราคาค่าเช่าที่สูงลิบลิ่ว

   เข้าใจเหตุผลที่ผมกับเพื่อนอีกสองคนชอบไปหอมันหรือยังครับ ห้องมันแม่งสบายอย่างกับสวรรค์วิมาน (ว่าไปนั่น) จริงๆ แล้วป๊าผมก็อยากให้ผมไปอยู่หอแบบนั้นเหมือนกัน แต่ผมอยากอยู่ใกล้ๆ ไอ้ตงกับไอ้เซียนมากกว่า ผมจึงเลือกที่จะอยู่ที่นี่

   อย่าไปบอกกล้ามันนะครับ เดี๋ยวแม่งจะน้อยใจเอา ยังไงอยู่ใกล้เพื่อนสองคนก็ยังดีกว่าอยู่ใกล้เพื่อนหนึ่งคนป่ะ

   ท้ายที่สุดเราทุกคนก็ต้องแห่ไปหามันอยู่ดี...ผมควรจะเช่าห้องอยู่ใกล้ไอ้กล้าตั้งแต่แรกนะเนี่ย

   เอาล่ะ...ผมกลับลำไม่ทันแล้วล่ะครับเพราะผมติดหอพักนี้ซะแล้ว สารภาพว่าผมเริ่มติดหลังจากที่ผมค้นพบว่าตัวเองเป็นเกย์ หอนี้เป็นหอชื่อดังที่รวบรวมผู้ชายหุ่นนักกีฬาล่ำบึก และมีอยู่หนึ่งคนที่ผมถูกอกถูกใจนักหนา

   เขาชื่อว่าพี่เดียวครับ

   เขาเป็นรุ่นพี่คณะเศรษฐศาสตร์ที่ทั้งหล่อและก็หุ่นดีมาก...แน่นอนว่าเขาเป็นผู้ชายแท้เพราะผมชอบเห็นเขาลากแฟนมาหอบ่อยๆ ผมคอยแอบมองพี่เขาอยู่ตลอด นึกในใจว่าถ้าผมจะเป็นเกย์ที่มีแฟน ผมก็อยากได้แฟนประมาณนี้ พี่เดียวเป็นคนประเภทที่ผมปลื้ม ไม่ใช่คนที่ผมรู้สึกชอบ

   ผมแค่ชอบมอง...ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย แต่ก็มีบางครั้งที่เก็บเอาไปสงสัยว่าหุ่นภายใต้ชุดนักศึกษาหรือชุดกีฬานั่นจะเป็นอย่างไร

   การคิดถึงแต่หุ่นของพี่เดียวทำเอาผมต้องจัดการความใคร่ของตัวเองในห้องน้ำ...ตั้งแต่รู้ตัวว่าเป็นเกย์ผมก็คิดถึงแต่หุ่นผู้ชายและก็ผู้ชาย...เรื่องนี้ผมกลับลำไม่ทันเช่นเดียวกับการเลือกหอพักของผมนั่นแหละ

   วันนี้ผมบังเอิญเจอพี่เดียวกำลังขนของลงรถกระบะที่ใต้หอ ดูแล้วน่าจะเป็นของทำมือที่พี่เขาทำร่วมกันกับแฟน

   "ไปงานโลกสวยฯ หรือเปล่า" พี่เดียวถามผม "แฟนพี่ไม่อยู่กะทันหัน แล้วพี่ต้องไปขายคนเดียวแหละ...โคตรแย่"

   "จริงดิ" ผมถึงกับอึ้งไปเลย "เธอคงเสียดายแย่นะครับที่ไม่ได้ไปขายด้วยตัวเอง"

   "แม่เขาป่วยกะทันหันน่ะ ทำไงได้"

   "อ๋อ"

   "หมูหันว่างมั้ย...พรุ่งนี้ไปช่วยพี่ขายหน่อยสิ เดี๋ยวพี่ให้ค่าแรง"

   สาบานได้ว่าผมลืมไปเลยว่าชีทกองโตรอผมอยู่

   "ได้สิครับ"

   "ใจดีจัง"

   "แหมพี่ ช่วยๆ กัน"

   "จะไปขายของกับพี่น่ะ...ขอเพื่อนๆ หรือยัง"

   "หา" ผมทำหน้างงใส่พี่เดียว พี่เขาน่าจะรู้จักไอ้กล้ากับคนอื่นๆ เป็นอย่างดี "ผมต้องขอพวกมันด้วยเหรอ"

   "เห็นตัวติดกันอย่างกับอะไร"

   "โอ๊ย ผมอยากไปไหนก็ไปได้ ผมตามใจตัวเอง"

   "ดีใจนะเนี่ย" พี่เดียวยิ้มอย่างมีเสน่ห์เล่นซะจนผมเคลิ้ม...ผมส่ายหน้าเบาๆ เพื่อเรียกสติตัวเอง แค่รู้สึกปลื้มภาพลักษณ์ภายนอก อย่าไปหลงมนต์เสน่ห์คนที่มีแฟนแล้วให้เสียเวล่ำเวลาเลย "ถ้างั้นวันนี้ขอรบกวนเลยได้ป่ะ ของพวกนี้ต้องขนไปก่อนน่ะ"

   มันเป็นพวกพร็อบตกแต่งร้านที่ค่อนข้างใช้แรงงานอยู่เหมือนกัน...แม่ง คุ้มแรงกูมั้ยเนี่ย แค่เพื่อแลกกับการใกล้ชิดชายหนุ่มที่ปลื้มเนี่ยนะ

   เออ เอาไงก็เอา

   "ได้สิครับ"

   สรุปก็คือผมต้องไปงานโลกสวยฯ อะไรนี่ทั้งวันเตรียมงานและก็วันงานเลยทีเดียว







   
[ มีต่อนะคะ ]




หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 21-03-2018 10:15:11
 








  รถกระบะขับไปหยุดจอดที่หน้าบริเวณจัดงานเพื่อต่อคิวรถคันอื่นๆ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าสถานที่จัดงานแม่งใหญ่มาก มันเป็นงานรวมสินค้าทำมือที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้ครับ ผมเพิ่งรู้ว่าจะมีวงดนตรีเข้ามาเล่นขับกล่อมด้วย

   นี่กูไปอยู่หลังเทือกเขาหิมาลัยมาเหรอเนี่ย ไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรกับชาวบ้านเขาเลย

   พี่เดียวหยุดรถตอนที่ต้องเปิดกระจกเพื่อยื่นบัตรร้านค้าให้พวกซีเคียวริตี้ดู ซีเคียวริตี้คนนั้นเอาแต่มองผมที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างๆ คนขับ ไม่ได้มองบัตรร้านค้าในมือของมันเลย

   มันคงจำได้แหละว่าผมคือน้องนุ่มนิ่มห่าเหวอะไรนั่น

   "น้องครับ" พี่เดียวเริ่มงงว่าทำไมมันถึงไม่ปล่อยรถพี่เดียวให้ผ่านไปสักที "มีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

   มันหันขวับไปทางด้านหลัง แล้วร้องเรียกใครบางคนเสียงดัง "ไอ้เหี้ยเชน นุ่มนิ่มมึงอ่ะ!"

   เหี้ยอะไรนะ...

   ซีเคียวริตี้ที่อยู่ใกล้ๆ คนหนึ่งหันมามอง...คนคนนั้นก็คือไอ้เชน

   "ตกลงพี่เข้าไปได้หรือยัง" พี่เดียวดูจะไม่พอใจนิดๆ ที่ถูกเด็กทำกริยาไร้มารยาทใส่

   "ได้แล้วครับ ขอโทษครับพี่" มันส่งบัตรคืนให้พี่เดียว...พี่เขาปิดกระจกจากนั้นก็ขับเข้าไปในงาน ผมจำได้ว่าระหว่างที่กระจกกำลังจะปิด ไอ้เชนมันมองจ้องเขม็งมาที่ผมไม่วางตาเลยทีเดียว

   มันถามผมที่ร้านกาแฟว่าผมจะมางานนี้หรือเปล่า...ที่แท้มันก็รับหน้าที่เป็นซีเคียวริตี้นี่เอง สงสัยอนาคตแม่งจะเอาดีทางด้านนี้ซะแล้วล่ะมั้ง








   ณ บูธร้านของพี่เดียว

   "พี่เริ่มรู้สึกผิดแล้วว่ะ" พี่เดียวพึมพำ เมื่อเห็นผมขนของจากท้ายลงกระบะมายังบูธรอบที่สาม "เอาจริงๆ คือหมูหันไม่เหมาะกับงานแบบนี้เลย"

   "โอย พี่ สบาย" ผมพูดให้อีกฝ่ายสบายใจ...จริงๆ แล้วผมก็แอบส่องกล้ามแขนพี่เดียวตอนยกของระหว่างที่ผมขนของด้วย เพิ่งได้เห็นแบบใกล้ๆ และชัดเจนก็คราวนี้...

   สมกับที่เป็นชายหนุ่มในอุดมคติของผมจริงๆ

   นี่ผมมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

   ตอนที่พี่เดียวเผลอ ผมมาแอบอยู่บริเวณใกล้ๆ ท้ายรถกระบะ ใช้กล่องบนรถตรงนั้นเป็นที่กำบังเพื่อที่จะได้ส่องพี่เดียวอย่างสบายอกสบายใจ

   "ไหนบอกจะไม่มา" จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นข้างๆ ผมเผลอสบถ

   "ตาเถร! ตกใจหมด"

   "นี่มันเหนือกว่าคำว่ามางานเฉยๆ แล้ว เพราะมึงมาจัดบูธร้านค้า" ไอ้เชนดูขุ่นมัวนิดๆ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันทำหน้าอย่างนั้นทำไม

   "นั่นรุ่นพี่กู" ผมพยักเพยิดไปทางพี่เดียวที่รู้แล้วว่าผมมีเพื่อน เอ๊ย คนแปลกหน้ามาหา พี่เขาจึงปล่อยให้ผมกับไอ้เชนได้ยืนอยู่ด้วยกัน "เขาขอให้มาช่วย"

   เชนเหลือบมองดูหมายเลขบูธ "นี่มันบูธพี่แยมกับแฟนคณะเศรษฐศาสตร์นี่" สายตาของมันตวัดมามองผมอย่างรวดเร็ว "มึงเป็นชู้พี่ผู้ชายเขาหรือไง"

   พ่องตาย "บ้านมึงน่ะสิ"

   "สายตาของมึงเมื่อตะกี้ไม่เบาเลย" เชนเลิกคิ้ว...ช่วงนี้แม่งเลิกคิ้วใส่ผมโคตรบ่อย "อีกนิดก็จะน้ำลายไหลแล้ว"

   มันเห็นเหรอ...ฉิบหายละ "อย่ามายุ่ง"

   "นี่มึงชอบพี่เขา?"

   "โอย นี่มันเกินกว่าคำว่ายุ่งแล้ว มึงกำลังเสือก" ผมดันตัวไอ้เชนออกไป พยายามจะขนของต่อ แต่มือไอ้เชนมาแย่งของผมไปถือซะก่อน...

   "เหี้ยอะไรเนี่ย"

   "เขามีเจ้าของแล้วนะ คนรู้กันทั้งมอ" เชนซีเรียสมากจนผมแปลกใจ

   กูก็รู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว... "แล้วไง"

   "เฮ้ย" สายตาของเชนดูค่อนข้างผิดหวังกับผม

   "..."

   "นี่มึงเป็นคนแบบนี้เองเหรอหมูหัน"

   งงเลยกู... "กูเป็นคนยังไง"

   "มือที่สาม ชู้ กิ๊ก..."

   "พ่องตาย กูไม่ใช่" ไม่คิดว่ามันจะไร้สาระขนาดนี้ ผมแย่งของจากมือมันมา แต่มันก็ยื้อกลับไป โธ่เว้ย!

   "จะไม่ใช่ได้ยังไง"

   "..."

   "สายตามึงบอกทุกอย่างแล้ว"

   "มีอะไรกัน" พี่เดียวคงเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้ามาถามไถ่ "สองคนนี้มีปัญหากันหรือเปล่า"

   ผมชักสีหน้าใส่ไอ้เชน "เปล่าครับ" มือของผมเอื้อมไปแย่งของจากมือของไอ้เชน แต่มันก็ยังไม่ยอมคืนให้อยู่ดี

   "ให้วางตรงไหนครับ เดี๋ยวผมขนให้" เชนหันไปถามเจ้าของ

   พี่เดียวติดจะงงๆ ดูสักหน่อยแต่ก็ชี้ไม้ชี้มือบอกทาง ไอ้เชนเอาไปวางอย่างที่พี่เขาบอกด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด ผมนึกว่ามันจะหยุดอยู่แค่นั้น แต่มันก็ช่วยพี่เดียวขนของชิ้นต่อไปอยู่ดี

   "ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวพี่จัดการเอง" พี่เดียวเหลือบมองผมอย่างงงๆ

   "ไม่เป็นไรครับ" เชนตอบ ตวัดสายตามาที่ผมจนผมสะดุ้งเล็กๆ ในใจ "จะได้เสร็จไวๆ"

   อยู่ดีๆ พี่เดียวก็มีแรงงานเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งอัตราเฉยเลย แม้พี่เดียวจะงงแต่ก็ถือว่าเหมือนมีบุญหล่นทับ ไอ้เชนนั้นเหมือนจะเป็นแรงงานชั้นดี เพราะทันทีที่มีไอ้เชน...งานของพี่เดียวก็เสร็จไวมากซะจนผมอึ้ง

   "มึงมาคุยกันสักเดี๋ยวได้มั้ย" เชนถามผมด้วยน้ำเสียงเชิงบังคับ

   "กูบอกมึงหรือยังว่าวันนี้กูเบื่อหน้ามึงจัง"

   "ก็แค่วันนี้วันเดียว กูไม่แคร์หรอก"

   กราบ...กราบในความไม่สนใจห่าเห่วอะไรของมัน

   ผมเดินมาคุยกับไอ้เชนอย่างเป็นส่วนตัว "มีอะไรก็ว่ามา"

   "มึงคิดว่ามึงมีของหายหรือเปล่า"

   มือของผมรีบจัดการสำรวจไปทั้งเนื้อทั้งตัวของตัวเองทันที "ไม่มีนี่"

   "ของเล่น...อะไรอย่างงี้" เชนยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาโชว์รูปถ่าย ท่านลอร์ดดาร์ธเวเดอร์ของผมอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือในห้องของมัน...ผมจำมันได้! "ก่อนมึงออกจากร้านมึงทำหล่นน่ะ"

   "เหี้ย นี่มึงจิ๊กของกูเหรอ" ไอ้ขี้ขโมยเอ๊ยยยย

   "กูเก็บเอาไว้กะเอาไว้ต่อรองกับมึง"

   "แค่...เลโก้ตัวเดียว กูไม่แคร์หรอก" หน้าผมซีดเผือด

   "งั้นกูโยนทิ้งได้สินะ"

   "อย่า!"

   เชนยิ้มกริ่มที่รู้ว่าผมใส่ใจของเล่นชิ้นเล็กๆ "ถ้าไม่อยากให้กูโยนทิ้ง...มึงต้องเลิกทำตัวเป็นชู้แบบนี้ซะ"

   ยัง...ยังไม่เลิกคิดมั่วซั่วอีก "กูไม่ได้เป็นชู้พี่เดียว"

   "ไม่รู้เว้ย ยืนด้วยกันเคมีแม่งได้...ไม่ชอบ"

   "ไม่ชอบที่กูอยู่กับพี่เดียว"

   "เออ"

   "..."

   "เอ๊ย..." เชนส่ายหน้าเรียกสติ "ไม่ชอบที่มึงเป็นชู้ดิ ไม่สนับสนุน"

   ผมหรี่ตามองมัน...ไม่ว่ามันจะไม่ชอบด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ แต่ผมก็รู้สึกดีที่เห็นมันหงุดหงิดเรื่องผมกับพี่เดียวจนเกินเหตุ...เพราะฉะนั้นผมจะยังไม่บอกความจริงกับมัน ปล่อยให้มันหัวร้อนรุ่มอยู่อย่างนั้นแหละ

   ผมมีอาวุธของผม...มันก็มีอาวุธของมัน ผมไม่ยอมให้ตัวเองเสียเปรียบหรอก

   "ตกลงมึงจะต่อรองอะไร"

   "พรุ่งนี้ให้มึงมาเที่ยวงานนี้..."

   "กูต้องมาอยู่แล้ว...กูต้องมาช่วยพี่เดียวขายของ"   

   "กูยังพูดไม่จบ" เชนเอ่ยเสียงแข็ง "มึงต้องมาในฐานะ...ซีเคียวริตี้"

   "ให้กูไปโดนวิศวฯ รุมเหยียบหรือไง พรรคพวกของมึงทั้งนั้น ใครจะกล้าไปวะ" หรือแม่งคิดจะฆ่าผมด้วยการใช้ตีนของเพื่อนๆ มันช่วย

   "พวกกูขาดคนน่ะ" มันไม่ยอมสบตาผมเลย "ใครๆ ก็ไปอ่านหนังสือกันหมด ไม่ค่อยมีใครมาทำเท่าไหร่"

   "กูเอ่ยปากตอบตกลงเรื่องช่วยพี่เดียวไปแล้ว จะให้กูทำไง"

   "เรื่องนั้นกูจัดการเอง"

   ผมมองมันอย่างลังเลใจ...จะว่าไปลึกๆ ในใจผมก็อิจฉาพวกซีเคียวริตี้มาโดยตลอด กลุ่มของเชนทำให้สาวๆ มองฝ่ายรักษาความปลอดภัยเวลามอมีกิจกรรมเปลี่ยนไป นอกจากเท่ๆ คูลๆ แล้ว...ยังถือได้ว่าเสียสละมากอีกต่างหาก เพราะเอาเวลามาเทให้กับเรื่องความปลอดภัยของคนอื่น

   เอาวะ...สักครั้งในชีวิต

   "ก็ได้" ผมตอบตกลง

   "ดีมาก" เชนยิ้มออกในที่สุด "จำไว้ด้วยว่าเป็นชู้คนอื่นมันไม่ดี"

   "แล้วคนที่จิ๊กของคนอื่นล่ะ...ดีมากเลยงั้นสิ"

   มันขยิบตาหนึ่งข้างให้ผม จากนั้นก็เดินไปหาพี่เดียวเพื่อคุยเรื่องคนที่จะมาช่วยพี่เขาแทนผมพรุ่งนี้

   สงสัยอยู่อย่าง...มีผู้ชายที่ขยิบตาแล้วเท่ด้วยเหรอครับ

   ทำไมเชนแม่งเป็นคนแบบนั้นล่ะ







   "ฮัลโหล ไอ้กล้า...มึงได้ยินกูป่ะ"

   [กล้าไปนอนแล้วครับ...พี่เชนมีอะไร]

   "อุ้ย"

   [ฟังดูตกใจนะครับ]

   "..."

   [แอบคุยกันมานานหรือยัง]

   "ถ้ามึงจะไม่เชื่อใจกล้าเพราะกู...งั้นกูขอพูดกับมึงตรงๆ ดีกว่า"

   [...]

   "กูอาจจะจีบหมูหัน"

   [ทำไมต้องมีคำว่า 'อาจ' จีบก็จีบสิครับ...พุ่งเลยสิ]

   "เสียงมึงดูสบายใจขึ้นเนอะ"

   [ผมไม่เถียง]

   "กูควรทำไง"

   [อืม...]

   "..."

   [พี่มีกระดาษสักแผ่นมั้ยครับ]








TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 21-03-2018 11:21:15
มาอีกกกกกกกๆ หมูหันน่ารัก :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 21-03-2018 11:36:01
อั้ยย่ะ  เชนจะจีบก็รีบจีบนะ  หมูหันมันบื้อๆ อยู่ด้วย  เดี๋ยวมันอยากเป็นชู้ขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็  ^^  :hao6: :hao6: :hao6:
แต่ชอบอ่ะ  ตัวนุ่มนิ่ม อิ อิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-03-2018 11:42:50
มาอ่านทีเดียวสองตอนรวด เอาพาร์ทของกล้าหาญก่อน ดีใจที่อมรไม่ได้เจออะไรที่ร้ายแรงนอกจากการหลอกจีบเพราะถ้าเจอร้ายกว่านี้เราคงเฟลมากอะ และคงเกลียดพวกวิดวะน่าดู ส่วนเรื่องแม่นายท่านนั้นถ้ามองในแง่ดีเราว่าคุณแม่ก็มีความน่ารักอยู่นิดๆนะ เหมือนจะหวงลูกชายแต่ก็เป็นห่วงอยู่กลายๆ ใจนึงแกคงกลัวว่ากล้าจะมาทำให้ท่านเสียใจนั่นแหละแต่พอเจอกล้าชนตรงๆคุณแม่ก็เลยเป๋ไปไม่เป็นเลยทีนี้ยิ่งมาเจอลูกอ้อนของกล้าอีก

ส่วนพาร์ทหมูหันนี่กร๊าวใจกับเชนมาก ถึงแม้จะโกรธนิดๆเรื่องที่เอาเรื่องการหลอกจีบมาล้อกันเล่นก็เถอะ แต่พอเป็นเชนจริงๆแบบไม่แกล้งแล้วเราว่าเชนมีความเจ้าเล่ห์และกวนอยู่นิดๆนะแถมดูจะขี้หึงมากด้วย และดูจากคำแซวของเพื่อนๆรวมถึงที่รุ่นพี่ถามตอนต้นตอนแล้วเราว่าฝั่งวิดวะน่าจะรู้กันหมดอะว่าเชนคิดยังไงกับหมูหันหรือไม่เขาก็ต้องมีอะไรให้จับได้กันอะว่าหมูหันนี่อนาคตเด็กเชนแน่ๆ แต่ก็นะหมูหันเจอเหตุการณ์วิดวะหลอกจีบมาจากเพื่อนสองครั้งแล้วถ้าเชนจีบจริงคราวนี้ก็คงยากหน่อยแหละเพราะคิดว่าหมูหันคงไม่เชื่อง่ายๆหรอก แต่ก็สู้ๆนะเชนเราทีมนาย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 21-03-2018 12:47:39
หมูหันมันซึน  :m20:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 21-03-2018 12:50:28
หมูหันน่าร้ากกกกกกก ชอบหมูหันมานานแระ อิอิ
ดีใจที่หมูหันจะได้มีคู่ เชนก็โคตรเท่อ่ะ ดีต่อใจ
ช่วงนี้มาต่อบ่อยมาก ขอบคุณนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 21-03-2018 12:51:38
 :katai2-1: สนุกล่ะสิคู่นี้



หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Stitchers137 ที่ 21-03-2018 13:38:01
เขาทำงานกันเป็นทีมค่ะ นายท่านช่วยพี่เชนจีบหมูหัน โง้ยยย น่ารักกกกกก :mew3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-03-2018 13:44:09
ขวัญใจวิศวะหรือนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 21-03-2018 14:01:28
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 21-03-2018 17:38:07
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-03-2018 20:52:41
สงสัยนายท่านจะช่วยเชนจีบหมูหัน เชนจะได้ไม่ต้องโทรมาหากล้าอีก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 21-03-2018 23:55:46
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 29 หน้า 53 20/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-03-2018 00:03:26
เอาล้าววๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-03-2018 01:11:34
ทำไมฉันฟินคู่นี้ กรีดร้องกัดผ้าสุด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-03-2018 01:16:35
กระดาษแผ่นเดียว มันช่วยเชนจีบหมูหันได้ไงหว่า  :confuse:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 22-03-2018 01:42:46
หมูหันมึนๆ อึนๆเว่อร์ๆเลยยย
เชนคือชอบเค้าแล้ว น่าจะชอบมาซักพักแล้วอะ
เดินหน้าเลยยยยย
แหมมมีเลคเชอร์ระยะสั้นจากนายท่านขนาดนี้ ยังไงก้ติดค่ะ555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 22-03-2018 01:58:33
 :z1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-03-2018 08:22:10
มาแล้วๆคู่นี้~
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 22-03-2018 09:47:04
เชนหันค่ะ เรื่องนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 22-03-2018 11:40:41
โอ้โห..งานนี้เราว่าพี่เชนท่าจะรุกแรงเพราะมีที่ปรึกษาระดับนายท่าน 5555


ปล.ชักอยากรู้ลีลาน้องนุ้มนิ่ม ท่าทางจะ Hot!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 22-03-2018 14:14:08
      หมูหันลูกหนูกำลังจะได้ผู้แล้วลูกกลุ่มกล้าหัวจวยกำลังจะสละโสดไปทีละคนซินะค่ะ
                                  :mew1: :mew1:
ส่วนนายท่านก็นะรีบเลยพอรู้ว่าเชนจะจีบหมูหันคงรอเวลาที่เชนไม่โสดจะได้เลิกระเวงใครจะมาแย่งแฟนตัวเองซินะค่ะค่ะอิอิ
ผู้ชายเรื่องนี้น่ารักจริง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-03-2018 18:38:22
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 22-03-2018 20:05:28
 :z13: จีบก็จีบสิคับ พุ่งเลย ไม่ค่อยจะเลยนะนายท่าน ใจเย็นๆลูก แล้วใครจะเป็นคนไปขายของช่วยพี่เดียวละทีนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 23-03-2018 09:07:04
หมูหันน่ารัก เชนมีกองกำลังหนุนอย่างนายท่านแบบนี้ต้องจีบติดแน่ๆ 5555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-03-2018 06:23:41
หมูหันมีคู่แล้ว :oni2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 24-03-2018 15:31:47
เชนมั่นใจไหมว่าถามถูกคน
เชนอย่าไปเดินผ่านตึกคณะนะ มีคนรอรุมอยู่

ตลกหมูหัน ทำไมเกรี้ยวกราดแบบนี้ล่ะ 5555
โกรธจริงหรอ หรือแค่เคืองกันแน่
แล้วดูไปคุยกับเค้าเป็นเรื่องเป็นราว
ยอมไปหลายอย่างแล้วนะหมูหัน

ที่กล้าพูดถึงเพื่อนนี่มีความจริงเท่าไหร่
คืออ่านแล้วมีแต่เซียนที่มีความเป็นคนหน้าตาดี 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-03-2018 15:53:40
งื้ออออ.......น้องนุ่มนิ่ม  ให้ความรู้สึกอยากกอด อยากฟัดๆ
มิน่ากลุ่มเพื่อนเชน ชอบกับความน่ารักของหมูหันกัน
และดูเชียร์เชน กับน้องนุ่มนิ่มเต็มที่ น่าดู
เห็นหมูหันปุ๊บ โทรหาเชนทันที
เชียร์ เชน หมูหัน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ที่หมูหัน โกรธเชนเรื่องเพื่อนในกลุ่มมาหลอกจีบอมร
เพราะผิดหวังเชน ที่เชนไม่ห้ามเพื่อน
หรือเพราะใจหมูหัน มีส่วนที่ชอบเชน ไว้ใจเชน 
ไม่งั้นความโกรธต้องไปลงกับคนที่มาหลอกจีบอมรสิ

เชนเข้าใจปรึกษาคนเรื่องจีบหมูหันที่สุด
เพราะนายท่าน กุลีกุจอช่วยอย่างเต็มใจ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
จะได้ห่างจากสุดที่รักของตัวเอง เฮ้อ....หึงสุดๆ  :z3: :z3: :z3:
นายท่าน กล้า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

กล้า กล้าหาญสมชื่อกล้าโทรคุยกับนายหญิงแม่นายท่าน ยอดมากกกกก
"ผมอาจจะไม่มีอะไรให้ท่านเลยนอกจากความรัก
แต่เชื่อเถอะครับว่านั่นคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม เพราะถ้าผมรักใคร...ผมจะให้ทั้งชีวิต"

       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Taohoo ที่ 25-03-2018 13:53:48
อะไรๆ ยังไง เอาให้เคลียร์ ขอเชนหมูหันอีกหลายๆตอน จาอาววววว  :hao7: อะไรนะ พระเอกชื่ออะไรแล้วนะ 55555 อร้ายยยย เชนหมูหัน  :o8: เชนหมูหัน    :hao5: เชนหมูหัน  :z2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 27-03-2018 17:49:21




ตอนที่ 31
เชน






   Chain Engineer
   นุ่มนิ่มจนอยากจิ้ม (แก้ม) (356 Likes)

   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่หนึ่ง : ทำไมต้องกาม? (4 Likes)
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สอง : ไงล่ะ หัวหน้าแก๊งกู (3 Likes)
   สาวต่างคณะคนที่หนึ่ง : จิ้มเราเปล่า (25 Likes)
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สาม : ข้างบนเด็ดจัง (2 Likes)
   สาวต่างคณะคนที่สอง : เชนคนหื่น (6 Likes)
   สาวต่างคณะคนที่สาม : วันนี้ยืนคุยกับใครที่งานโลกสวยฯ อ่ะ (10 Likes)
   Chain Engineer : @สาวต่างคณะคนที่สาม เจ้าของดาร์ธเวเดอร์...   (9 Likes)
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่หนึ่ง : แค่อยู่ใกล้ๆ วันเดียว แม่งติดเชื้อนุ่มนิ่มมาแล้วว่ะ 555 (7 Likes)











   ผมไม่เคยตื่นเต้นกับการปฏิบัติหน้าที่ซีเคียวริตี้ขนาดนี้

   เมื่อวานผมนัด (เชิงบีบบังคับ) ให้หมูหันมาเป็นหนึ่งในทีมวันนี้...ยอมรับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วมาก แต่ผมก็ควบคุมความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่หมัดที่ไอ้หมูหันปล่อยมาโดนปากผม...ผมก็เหมือนจะหลงเสน่ห์มันเข้าซะงั้น   แม่ง หมัดของมันใส่ยาเสน่ห์หรือเปล่าผมก็ไม่รู้

   ผมรู้จักมันในฐานะเพื่อนของกล้ามาโดยตลอด แต่เราเจอกันบ่อยกว่าที่ผมเจอกล้าซะอีกถึงแม้ว่ากล้าจะอยู่ห้องฝั่งตรงข้ามผมที่ตึก X ก็ตาม หมูหันเป็นคนที่ผมคุยด้วยมากที่สุดในแก๊งชายโฉดแห่งเสดสาด...ทุกครั้งที่ผมคุยกับมัน ผมจะสบายใจเสมอ จนบางครั้งผมก็รู้สึกว่าผมไม่ได้มองหมูหันแบบเพื่อน...ผมมองว่ามันน่ารัก   

   ที่ผมกล้าบอกแบบนั้นเพราะผมไม่เคยมองเพื่อนผมคนไหนว่าน่ารักเลย...ไม่เลยจริงๆ

   ผมไม่เคยต้องง้อมันมาก่อนเพราะหมูหันไม่เคยโกรธผม แต่พอหลังจากที่มันต่อยหน้าผมแล้วก็แสดงออกซะเต็มประดาว่าแอนตี้สิ่งที่ผมกับเพื่อนๆ ทำเป็นอย่างมาก ผมก็เลยได้มีโอกาสง้อมัน...

   มันน่ารักมาก แม้กระทั่งตอนที่มันงอน...มันยังน่ารักเลย!

   การต่อปากต่อคำกับมันไม่ใช่เรื่องที่น่าเบื่อสำหรับผม เวลาที่เห็นปากเล็กๆ นั่นขยับส่งเสียงเถียงผมเจื้อยแจ้วมันรับกับแก้มนิ่มๆ ที่สั่นสะเทือนเวลามันพูด...แม่งดูนุ่มนิ่มน่ารักไปหมดซะจนผมอดไม่ได้ที่จะลอบมองมัน

   ครับ...เหมือนทุกอย่างมันเริ่มต้นเพราะผมได้ใช้เวลาง้อมัน แต่จริงๆ ความรู้สึกของผมที่มีต่อมัน...มันพิเศษตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่ภายในใจของผม

   'มึงต้องไปจีบกล้าหาญ...กล้าหาญเสดสาดอ่ะ'

   ตอนที่ผมดวลแพ้เพื่อน (โดยการเตะลูกโทษไม่เข้าโกลทีมฝั่งตรงข้าม) เพื่อนแม่งบอกให้ผมไปจีบกล้าหาญซึ่งหลายคนรู้จักดี กล้ามันเป็นคนนิสัยดีแถมยังเฟรนด์ลี่ ใครๆ ก็ต้องรู้จัก

   จำได้ว่าหลังจากที่เพื่อนมันพูดจบ...ร่างกายของผมนั้นชาไปทุกส่วน

   'ไอ้บ้า...นั่นเพื่อนกู' ผมไม่เคยมองว่ามันน่ารักเหมือนเพื่อนมันอีกคนเลย (โทษทีนะนายท่าน...สเปกใครสเปกมันว่ะ)

   'เพื่อนแกล้งมันบ่อย มันคงไม่คิดมากถ้ามึงจะไปแกล้งจีบสักนิดสักหน่อย'

   ฟวยเอ๊ย...

   'หมูหันไม่ได้เหรอ'

   'ฮะ'

   'กูจีบหมูหันแทนไม่ได้เหรอ'

   'ไม่ได้ จีบหมูหันจะไปสนุกอะไร'

   ตอนนั้นผมอยากเถียงขาดใจว่าผมอยากแกล้งจีบหมูหันมากกว่ากล้าหลายล้านเท่า แต่เพื่อนมันเป็นฝ่ายชนะผมจะเถียงอะไรมันได้ อีกอย่างผมก็ยังไม่อยากให้พวกมันรู้ตอนนี้ว่าผมแอบมองหมูหันอยู่ ไอ้พวกนี้มันแสบ เมื่อมันรู้ว่าผมมองคนนี้ มันก็จะหาเรื่องให้เพื่อนคนอื่นมาล้อหรือไม่ก็ทำอะไรหมูหันสักอย่างเพื่อให้ผมสะเทือนใจเล่นๆ

   พวกนี้เป็นเพื่อนกลุ่มที่ออกจะแกล้งแรงไปสักนิด...แต่นอกนั้นพวกมันก็ไม่ได้เลวร้าย

   และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้หมูหันขุ่นเคืองกับการกระทำของผม ซึ่งผมก็ไม่ได้หยุดแค่นั้น แม้ว่าผมจะไม่ได้ตั้งใจให้หมูหันมันเคืองผมเพิ่ม แต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว

   ผมไม่สามารถควบคุมการแกล้งเพื่อนของเพื่อนอีกทีได้...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันให้ไอ้เชษฐ์ไปจีบอมร เพื่อนของกล้ากับหมูหันตอนไหน รู้อีกทีก็ได้ยินตอนที่เพื่อนมันล้อไอ้เชษฐ์แล้ว

   เชษฐ์ทนเสียงล้อไม่ไหว มันก็เลยตัดสินใจเทอมรถึงแม้ว่าจะยังไม่ถึงครบกำหนดเวลาที่เพื่อนมันบอกให้จีบอมรซึ่งก็คือหนึ่งเดือน...ตอนที่ผมรู้ ผมแม่งโมโหเชษฐ์มาก มันพูดจาหมาไม่แดกเรื่องที่ว่าเพราะอมรเป็นตุ๊ดมันก็เลยไม่คบ

   ทำไมวะ...ตุ๊ดไม่ดีตรงไหน ตุ๊ดไม่ใช่คนเหรอ ตุ๊ดไม่มีหัวใจเหรอ

   ครั้งนี้พวกแม่งเล่นแรงเกินไป มันไม่ได้ส่งผลกระทบแค่กับเชษฐ์แต่ส่งผลกระทบกับอมรและก็เพื่อนๆ ของมันด้วย ผมตัดสินใจโทรหากล้าเพื่อเล่าสิ่งที่ผมรู้ให้มันฟัง โชคดีที่กล้ามันเป็นคนดีและก็รักเพื่อนมากไม่ว่าจะเป็นเพศไหน มันจึงพุ่งตัวไปหาอมรทันทีพร้อมกับหอบเอาเพื่อนๆ  หอบแฟนและเพื่อนของแฟนมันไปด้วย...และหลังจากนั้นก็...นั่นแหละครับ

   ผมโดนหมูหันต่อย...ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย แต่เป็นสองครั้งติดๆ!

   ปกติแล้วผมไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาปล่อยผมฟรีๆ หรอก โดยเฉพาะคนที่นุ่มนิ่มไปหมดอย่างหมูหัน แต่ทำไงได้...หมูหันมันคงโกรธจริงๆ มันถึงได้แสดงออกแบบนั้น เพราะปกติแล้วเวลามันโกรธผมก็มักจะเห็นมันไปเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียว นั่งเล่นของเล่นคนเดียว หรือไม่ก็ดูการ์ตูน ที่ผมรู้เพราะเมื่อก่อนหมูหันมันเคยเล่าเรื่องของตัวเองให้ผมฟังอยากหมดเปลือกน่ะครับ

   จะว่าไปแล้วผมก็คิดถึงช่วงเวลานั้นมันเป็นบ้า...การโดนหมูหันเคืองในเวลาไม่กี่วันมันให้ความรู้สึกเหมือนผ่านมานานมาก
 
   เอาเป็นว่าผมอยากให้มันยิ้มให้ผม...มากกว่าทำหน้าบึ้งใส่ผม

   ยิ้มของมันทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นจริงๆ นะ

   "มึงรู้จักพี่เดียวคณะเสดสาดป่ะ" ผมถามเพื่อนซีเคียวริตี้ในเช้าตรู่ของวันงานโลกสวยฯ เพื่อนมันหาวหวอดๆ ก่อนที่จะตอบผม

   "แฟนพี่แยมเสดสาดไง" มันตอบ...ผู้ชายบางคนในมอเป็นที่รู้จักเพราะมีแฟนสวยครับ พี่เดียวเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

   "มึงคิดว่าพี่เขาเป็นคนยังไง"

   "หา" เพื่อนเลิกคิ้ว "มึงอยากรู้ไปทำไมเนี่ย"

   "ก็แค่ถามดู"

   "เพราะพี่มันมากับนุ่มนิ่มของมึงเมื่อวานใช่มั้ย มึงถึงเป็นเดือดเป็นร้อนแบบนี้"

   "ฟายเอ๊ย" ผมด่ามัน "คงงั้นมั้ง...อย่าเพิ่งเอาไปบอกคนอื่นล่ะ"

   "สาด บอกๆ ไปเลยสิวะจะได้ช่วยๆ กัน"

   ผมดึงไหล่มันให้เข้ามาใกล้ตัวผม เพราะรอบๆ ข้างผมมีเพื่อนๆ อยู่เต็มไปหมด "มึงก็รู้ว่าเพื่อนเรามันเป็นยังไง ขืนบอกให้รู้ไปมีหวังแกล้งกูตายห่า ดีไม่ดีถ้ากูแพ้อีกแม่งก็คงท้าให้กูไปจีบสาวอื่นที่ไม่ใช่หมูหัน"

   เพื่อนคนนั้นมองผมด้วยสายตาเป็นเชิงด่าว่าผมโง่ "จะไปยากอะไร มึงก็อย่าไปดวลกับพวกแม่งสิ จบสวยเห็นๆ"

   ผมพ่นลมใส่หน้ามัน "เออ...แต่ก็ขอให้พวกมันอย่ามาสะกิดต่อมกูก็แล้วกัน"

   ต่อมของผู้ชายมีอยู่ไม่กี่อย่างครับที่ห้ามไปสะกิด ต่อมเรื่องลูกผู้ชายก็เป็นหนึ่งในนั้น...เกิดเป็นลูกผู้ชายห้ามป๊อด ห้ามร้องไห้ มันเป็นต่อมที่เป็นความเชื่อของผมและผมก็ฝังใจกับมันซะด้วยสิ

   "ตกลงมึงชอบจริงๆ ใช่มั้ย" เพื่อนถามผมเป็นเชิงแหย่

   "เออ"

   "จะเอา?"

   "ใช่"

   "แต่เขาต่อยหน้ามึงนะ"

   "นั่นเรียกว่าหมัดมหาเสน่ห์"

   "เป็นเอามากไอ้สัด" มันส่ายหน้าใส่ผมก่อนจะทำตาเบิกโพลง "พูดถึงก็มาเลย...เฮ้ย น่ารักว่ะ ตรงเวลาดีนี่หว่า"

   ผมเล่าให้เพื่อนฟังแล้วว่าวันนี้ผมเชิญแขกรับเชิญกิตติมศักดิ์มารับหน้าที่เป็นซีเคียวริตี้ชั่วคราว หมูหันใส่ชุดเสื้อยืดสีดำและกางเกงยีนสีเดียวกันดูน่ามองเป็นที่สุดเพราะสองสิ่งนั้นส่งผลให้ผิวของมันดูขาวจั๊วะ...น่าเจี๊ยะ

   ครับ สองพยางค์หลังผมเติมเข้าไปเอง อีกทั้งผมยังกลืนน้ำลายที่ช่วงเวลาที่ผมคิดถึงสองพยางค์นั้นด้วยนะ

   มันเดินมาหาผมพร้อมกับแบมือขอทันที

   "เอาดาร์ธเวเดอร์กูคืนมา"

   "เฮ้ ใจเย็นสิ ทำหน้าที่ก่อน"

   หมูหันมองไปรอบๆ มันคงเห็นเพื่อนๆ กลุ่มผมแล้วว่าพวกมันทำหน้ายังไง ส่วนใหญ่พวกมันนั้นก็ทำสีหน้ากันเป็นปกติ อาจจะมีบางคนที่ทำหน้าตื่นเต้นใส่มันบ้างเพราะก็มีคนแอบปลื้มมันอยู่

   หนึ่งในนั้นก็คือผมนี่แหละ

   "ต้องทำอะไรบ้างอ่ะ"

   "ตามมานี่" ผมเดินนำมันไปรวมกับเพื่อนๆ คนอื่นๆ ซึ่งกำลังรอให้ผมมาแบ่งงานอยู่ ทุกคนมองไอ้หมูหันเพราะมันเป็นเด็กเสดสาดคนเดียวท่ามกลางพวกวิศวฯ อย่างเรา "มายืนข้างๆ กูนี่" เห็นมันเกร็งๆ ผมจึงเรียกให้มันเข้ามาใกล้ๆ

   "ไม่"

   ขอบคุณที่มึงยังรักษาจุดยืนเรื่องเคืองกูอยู่ได้เป็นอย่างดี...

   "ทางเข้างานจะมีสี่จุดนะ แบ่งเป็นจุดละแปดคน อย่าลืมไปประสานงานกับสตาฟฟ์ผู้หญิงให้มันตรวจเวลาผู้หญิงเข้างานด้วย อย่าฉวยโอกาสนี้หากำไรให้ตัวเอง" ผมเหล่มองไปที่เพื่อน ผู้ที่วาดฝันเอาไว้ว่าจะได้แต๊ะอั๋งผู้หญิงตอนตรวจอาวุธ...ฝันไปเถอะ "รายชื่อตามจุดจะมีอยู่ตามนี้ อย่าลืมกฎของเราด้วย แอบพักมากินข้าวได้ทีละสองคน ห้ามทิ้งจุดที่ตัวเองต้องอยู่เฝ้าเด็ดขาด"

   ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะเริ่มแยกย้ายกันไป

   คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองไปไหนก็คือหมูหัน "กูต้องไปไหนอ่ะ"

   "อยู่ตรงนี้...กับกูนี่" จุดของผมคือทางเข้างานที่ใหญ่ที่สุดครับ เราต้องการคนมากกว่าแปดคนอยู่แล้ว เพราะงั้นไม่มีใครมองว่าหมูหันคือส่วนเกินแน่นอนในทีมผม

   "กูอยากอยู่จุดอื่น"

   "รอให้ถึงชาติหน้าก่อน"

   "..."   

   "กูไม่ปล่อยให้มึงไปเล่นชู้กับพี่เดียวหรอก สงสารแฟนเขา"

   มันเหล่มองผมอย่างไม่พอใจ "มึงเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดจริงๆ ใช่มั้ย"

   "แล้วมันใช่หรือไม่ใช่ล่ะ"

   ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแก้มนิ่มๆ นั่นยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ "ใช่"

   แม่งเอ๊ย... "หมูหัน มึงยังเลิกได้นะ เรื่องแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้น"

   "สัดเอ๊ย นี่มึงรู้จักกูจริงๆ มั้ยเนี่ย"

   "..."

   "วันๆ ชีวิตกูมีแต่เพื่อนหรือไม่ก็ของเล่นกับการ์ตูน กูจะเอาเวลาที่ไหนไปหาพี่เขา" หมูหันเอ่ยอย่างไม่พอใจ "เสียใจฉิบหายที่มึงคิดว่ากูเป็นแบบนั้นอ่ะ..."

   ก็ไม่รู้สิ...เวลามันมองพี่เดียวเหมือนมันมองพ่อของลูก (?) มันอ่ะ...จะให้ผมคิดยังไง

   "มึงไม่ใช่เหรอ"

   "เออ"

   "..."

   "กูแค่...ชอบคนแบบพี่เขา ลักษณะทางกายภาพภายนอกอ่ะ โอ๊ย ช่างเถอะ" หมูหันเดินหนีผมไปสมทบกับเพื่อนของผมที่มันรู้จักบ้างนิดๆ หน่อยๆ ผมมองตามมันไปก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้...

   ฉิบหาย

   มันเพิ่งบอกผมว่ามันเป็นเกย์

   เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

   ถ้าอย่างนั้นผมก็มีความหวังแล้วสิใช่มั้ย...

   สายตาของผมมองหมูหันอย่างปลื้มปริ่มจนออกนอกหน้า ดีใจจนตัวเองเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวทั้งๆ ที่มันยังไม่รับหัวใจผมไปดูแล...เพื่อนที่รู้ความรู้สึกลึกๆ ของผม (มันชื่อไอ้แต้ม) เดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกระทุ้งสีข้าง

   "พุ่งเลยไอ้สัด...อย่าไปช้า"

   "..."

   "มึงคิดว่าของแบบนั้นจะมีแค่มึงเหรอที่หมายปอง"

   ผมหันไปมองหน้าไอ้แต้ม "แล้วมึงคิดว่ากูชวนมันมาทำงานนี้เพราะอะไรกันล่ะ"   










   
   เวลา 09.15 น.

   ปัญหากำลังเกิดขึ้น...

   ตอนแรกผมให้หมูหันไปตรวจกระเป๋าของคนที่เข้าไปในงานครับ ทำให้ส่วนที่ต้องตรวจอาวุธที่ร่างกายนั้นทำกันอยู่แค่สองคนรวมผมด้วย จากประสบการณ์ที่เป็นซีเคียวริตี้มาหลายงาน...ผมจำเป็นต้องให้หมูหันมาทำในส่วนตรวจอาวุธ เพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็คนที่จะเข้างานหลายร้อยคนได้มากระจุกรออยู่ที่ทางเข้าตรงนี้อยู่หลายนาทีแทนที่จะได้เข้างานแน่ๆ

   เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่ามันเป็นคนละเอียดมาก มันจึงไม่เหมาะกับหน้าที่ตรวจกระเป๋าคนเข้างานเป็นอย่างยิ่ง

   "ผมไม่แน่ใจว่ากรรไกรตัดเล็บจะเอาเข้าไปได้หรือเปล่า"
   "ไม้บรรทัดอันนี้คมไปหรือเปล่าครับ"
   "อันนี้สเปรย์พริกไทยหรือน้ำหอมครับ"

   สาบานได้ว่าเพื่อนผมที่ทำหน้าที่ตรวจกระเป๋ามาหลายต่อหลายครั้งยังไม่ละเอียดเท่านี้เลย!

   "ทำไมอ่ะ" มันโวยวายเล็กน้อยที่ผมไปลากตัวมันมาจากจุดตรวจกระเป๋า

   "คนตรงนี้ไม่พอ"

   หมูหันยุ่งเกินกว่าที่จะทำหน้าไม่พอใจ เพราะตอนนี้มีคนเริ่มมาออที่หน้าทางเข้าตรงนี้เยอะมากและอยากเข้างานกัน มันมองดูผมกับเพื่อนอีกคนว่าตรวจอาวุธยังไง จากนั้นมันก็ทำ...

   เราก็แค่ลูบๆ คลำๆ ตัวผู้ชายที่จะเข้างานเผื่อมีอาวุธซุกซ่อนไว้ก็เท่านั้น

   ผมไม่รู้ว่าผมกำลังคิดผิด...   

   หมูหันทำงานดีมากครับ ไม่มีปัญหาเลยสักนิด แต่ปัญหามันติดอยู่ที่คนที่โดนมันจับโน่นจับนี่บนร่างนี่แหละ ทำไมถึงได้ทำหน้าฟิน ทำไมถึงมองหมูหันเหมือนอยากจะจับมันแดกเข้าปากแบบนั้น

   เวรเอ๊ยยยย

   "จับนานกว่านี้ก็ได้นะพี่ไม่ว่า"
   "คนต่อไปเลยครับ" หมูหันไม่สนใจเสียงพวกหน้าม่อที่พยายามเรียกร้องความสนใจจากมัน

   "ไม่ล้วงลงไปให้ลึกกว่านี้อีกนิดเหรอ"
   "คนต่อไป"

   "น้องชื่ออะไร"
   "รีบเข้าไปเลยครับ มีคนรอคิวอยู่"

   "อยู่เสดสาดใช่มั้ยเรา"
   "อยู่ตรงหน้าพี่เนี่ย หลบด้วยครับ"

   "ปีไหนแล้ว"
   "Next!"

   ไม่ใช่แค่หมูหันที่เริ่มหงุดหงิด ผมเองก็เหมือนกัน...ไอ้พวกกามพวกนี้ไม่รู้ว่าไปเก็บกดมาจากไหน ทำไมถึงได้มาลงกับหมูหันได้...

   และยิ่งเห็นใบหูของหมูหันเริ่มแดงขึ้นแดงขึ้นทุกที ผมก็ยิ่งหมดความอดทน

   พอกันที!

   ผมอาศัยจังหวะที่ไม่ค่อยมีคนอยากเข้าไปในงานไปลากหมูหันออกมา

   "มึงไปนั่งพักตรงโน้น" ผมบอกมัน

   "พักอะไรวะ คนอื่นยังทำงานกันหัวหมุน"
 
   "มึงไม่ต้องจริงจังนักก็ได้ มึงไม่ใช่ตัวหลัก" แม้ว่าผมจะปลื้มอกปลื้มใจเรื่องที่ว่ามันเป็นคนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่มาก แต่ตอนนี้มันมีประเด็นอื่นที่จะต้องเอาใจใส่มากกว่า...นั่นก็คือถ้าหมูหันยังทำหน้าที่ตรงนี้ต่ออีกนิด ผมกลัวคนเข้างานที่เป็นผู้ชายจะลากมันไปทำอะไรถึงไหนต่อไหน

   เพราะแม่งกำลังทำหน้าเขิน...เขินเป็นอย่างมาก และผมก็อดทนไม่ได้ที่จะเห็นภาพนั้น

   "แล้วมึงล่ะ"

   "ถึงช่วงกูพักพอดี" ผมส่งสายตาไปหาไอ้แต้ม มันสบตาผมราวกับรู้กันว่าผมต้องการทำอะไร

   หมูหันเดินตามผมเข้าไปในงาน มันยังคงงุนงงกับสิ่งที่ผมทำ แต่ก็ดูโอนอ่อนคล้ายตามดี อาจเป็นเพราะมันยังไม่รู้ระบบซีเคียวริตี้ล่ะมั้ง

   จะบอกให้เอาบุญนะเว้ย...ระบบห่าไรนั่นมันไม่มีหรอก กูอยากทำอะไรกูก็ทำ ด้นสดล้วนๆ ไม่มีการเตรียมตัวผสม

   "เฮ้ย อันนี้ดีว่ะ" หมูหันเดินลิ่วตรงเข้าไปยังร้านขายสมุดทำมือ ร้านนั้นดึงความสนใจของมันไปจนหมดสิ้น เพราะมันสวยจริงๆ "เท่าไหร่ครับ"

   เดี๋ยว...จะซื้อเลยเหรอ

   "แปดสิบเก้าบาทค่ะ"

   "ผมขอ...สองเล่มครับ ขอสีฟ้านะ"

   แม่งซื้อจริงว่ะ...เฮ้ย อะไรจะซื้อง่ายจ่ายคล่องขนาดนั้น นี่มันเป็นร้านที่อยู่ตรงปากทางเข้านะ มึงไม่คิดจะดูร้านอื่นก่อนเหรอ
 
   "มึงชอบอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ" ผมถามมัน มองดูหมูหันควักตังค์มาจ่ายค่าสมุด

   "สวยจะตาย มึงไม่อยากอุดหนุนเขาเหรอ"

   "เงินกูไม่สะพัดเหมือนเงินมึงขนาดนั้น"

   "ไม่เป็นไร"

   "..."   

   "กูถึงซื้อเผื่อมึงนี่ไง"

   หมูหันส่งยิ้มให้คนขายประจำบูธ ขณะที่ผมจ้องหน้ามันด้วยความตกตะลึง...

   แบบนี้เรียกอะไรวะ...อ่อยเหรอ หรือว่าให้ความหวัง นี่มันรู้มั้ยเนี่ยว่าผมแอบคิดอะไรพิเศษกับมันอยู่น่ะ

   "มันพักได้กี่นาทีวะ" หมูหันเอียงคอมาถาม ท่าทางเหมือนกำลังจะสนุกกับการเป็นคนเที่ยวงานนี้มากกว่าเป็นสตาฟฟ์อีกมั้งนะผมว่า

   "เรื่อยๆ" ผมตอบ ผมกับหมูหันไม่อยู่สักสองคนงานมันก็รันกันได้...(วันนี้กูขอนะเพื่อนนะ)

   "แจ๋ว" แทนที่หมูหันจะจับพิรุธผม...มันกลับคิดว่าเป็นเรื่องน่ายินดีซะอีกที่ได้พัก ผมมองดูมันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ แม่งอุดหนุนเขาไปทุกร้านซะจนผมอดเอ่ยปากที่จะขอมันช่วยถือของไม่ได้

   ที่จริงก็อยากจะช่วยมันถือตั้งนานแล้วแหละ แต่ก็กลัวว่ามันจะปฏิเสธ แล้วผมจะเสียหน้าน่ะ

   เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้นี่เองว่ามันเป็นคนช้อปเก่งมาก...อีกทั้งอัธยาศัยยังดีมากอีกต่างหาก มันพูดกับพ่อค้าแม่ค้าที่มาตั้งบูธเกือบแทบจะทุกบูธ ถามเขาว่าสินค้าทำยังไง ทำไมสวยจัง ทำไมเท่จัง...ซื้อสองอันได้ราคาลดมั้ย

   มันเป็นอีกมุมหนึ่งของหมูหันที่ผมเพิ่งเคยได้สัมผัส แปลกแต่จริงที่ผมชอบลอบมองมันตอนที่มันซื้อของนะ ดูเหมือนว่ามันจะมีความสุขกับการซื้อของมาก จนลืมไปเลยว่าของที่มันซื้อมานั้นเต็มสองมือของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

   "มึงไม่เอาอะไรเลยเหรอ" มันถามเมื่อเราเดินกันมาได้เกือบสามสิบร้านแล้วมั้ง

   "ไม่อ่ะ"

   "งั้นก็เหมือนกูพามึงมาเสียเวลาเลยสิ" ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย... "แต่ก็ไม่รู้ล่ะ ความผิดมึงเท่าภูเขา สิ่งที่มึงทำอยู่มันชดเชยความผิดมึงได้เท่าขี้ตาเท่านั้นแหละ"   

   บางครั้งผมก็สงสัยว่าเพื่อนรักของมันอีกสามคนเคยต้องเหนื่อยกับการแปลคำพูดของมันมั้ย...แต่ถ้าถามผม ผมคงตอบได้เลยว่าผมไม่เบื่อ...มันเป็นพวกสร้างความรื่นเริงบันเทิงใจให้กับคนอื่นได้ตั้งแต่มันนั่งอยู่เฉยๆ แล้ว คงไม่ต้องคิดไปถึงตอนที่มันพูดจาเจื้อยแจ้วหรอก

   "อืม..." ผมรำพึง "งั้นกูยินดีที่จะอยู่กับมึงไปจนกว่ามันจะชดเชยความผิดกูได้ทั้งหมด"

   หมูหันหรี่ตามองผม...ท่ามกลางคนมากมายที่เดินผ่านเราไป ผมมองเห็นมันเพียงคนเดียว

   "หว่านเสน่ห์" มันส่ายหน้าแล้วพูดเบาๆ กับตัวเอง

   "มึงว่าไงนะ"

   "มีเพื่อนมาท้ามึงอีกแล้วใช่มั้ยว่าลองจีบกูดู"

   ผมอยากลาออกจากการเป็นเพื่อนแก๊งซีเคียวริตี้ตั้งแต่วินาทีเป็นต้นไป...แม่งทำเครดิตผมเสียหมดเลย 

   "เปล่าสักหน่อย" เสียงของผมดังขึ้นเพราะต้องการแก้ตัว "ไม่มีใครมาท้ากูทั้งนั้น"

   "นั่นบูธพี่เดียวนี่ สวัสดีครับ!" หมูหันวิ่งจู๊ดเข้าไปในบูธที่ผมพยายามจะเลี่ยงมากที่สุดแต่ก็ไม่ทันแล้ว ถ้าแม่งมีหางมันก็คงจะดุ๊กดิ๊กๆ น่าดู เพราะหมูหันแม่งกระตือรือร้นที่จะเข้าไปหาพี่เดียวมาก

   เกือบลืมไปเลยว่าแม่งเป็นกิ๊กคนอื่นอยู่... (ประชด)

   ผมปล่อยให้มันอยู่ในบูธพี่เดียวเพราะบูธนี้กำลังมีลูกค้าเนืองแน่น เหงื่อของผมเริ่มหยดติ๋งๆ เพราะอากาศร้อนจัดอีกทั้งผมยังต้องมายืนรอหมูหันตรงกลางแดดจ้านี่อีก...

   จนในที่สุดหมูหันก็ได้ฤกษ์เดินออกมาจากบูธพี่เดียว ผมมองมันด้วยสายตากึ่งไม่พอใจนิดๆ แต่มันไม่ได้สนใจสายตาของผมเลย

   เออ...กูให้มึงชนะไปเลย

   "ไปหาเครื่องดื่มกัน" มันชวน "มึงแน่ใจนะว่ามึงจะพักได้กี่นาทีก็ได้"   

   "อืม"

   "งานมึงโคตรชิล"

   "อืม"

   "เป็นเหี้ยอะไร"

   "..."

   "ร้อนเหรอ"

   ผมคิดว่าใครๆ ในนี้ก็คงร้อนแหละมั้ง เพราะงั้นผมจึงไม่ตอบ ระหว่างทางที่เราจะไปหาเครื่องดื่มดื่มกัน หมูหันมันก็หันซ้ายหันขวา แล้วมันก็ไปเจอกับเพื่อนผู้หญิงคณะเสดสาดของมันพอดี

   "ยืมทิชชูหน่อยดิ"

   มันได้ทิชชูมาตามที่มันต้องการ...จากนั้นมันก็ช่วยซับเหงื่อที่ใบหน้าของผมเพราะผมถือของเต็มสองมือแล้ว

   ผมนี่ถึงกับอึ้งไปเลย...ดวงตาของผมมองใบหน้าหมูหันที่เตี้ยกว่าผมอย่างอึ้งๆ มันรู้ตัวว่าถูกจ้องมั้งจึงได้รีบเช็ดให้มันเสร็จๆ

   "เฮ้อ กูทำอะไรลงไป" หมูหันบ่นพึมพำ จากนั้นก็รีบเดินหนีผมไปเลย










   [ มีต่อนะคะ ]




หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 30 หน้า 53 21/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 27-03-2018 17:50:40




   'นุ่มนิ่มมึงล่ะ'

   'หมูหันไปไหน'

   'นุ่มนิ่มล่ะ นุ่มนิ่ม'

   'กูเอาไปเก็บแล้ว เลิกถาม!' ผมตอบคำถามเพื่อนซีเคียวริตี้ด้วยคำตอบเดียว

    เนื่องจากต้องการป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น ผมจึงบอกให้หมูหันกลับหอในตอนบ่ายโดยไม่ต้องกลับมาทำหน้าที่อีก ถึงแม้ว่าผมจะสามารถเดินไปนั่นไปนี่แบบที่ไม่ต้องมาทำหน้าที่ได้ แต่มันก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี ผมจำเป็นต้องมาช่วยงานเพื่อนถึงแม้ว่าผมจะอยากอยู่กับหมูหันมากมายแค่ไหนก็ตาม ผมปล่อยให้มันได้ไปพักผ่อนและอ่านหนังสือตามอัธยาศัยเพื่อที่มันจะได้ไม่ทำลายสมาธิในการทำหน้าที่ของผม

   เป็นความผิดของผมเองที่ให้มันมาตรวจอาวุธน่ะ...คนอื่นเลยได้กำไรฟรีๆ ไปเลย ส่วนผมน่ะได้แต่แห้ว ไม่เห็นจะได้ห่าอะไรเหมือนที่คนอื่นเขาได้กัน

   แม่งโคตรไม่ยุติธรรม...ผมเป็นคนที่มีความรู้สึกกับหมูหันมากกว่าคนอื่นแท้ๆ

   กว่างานจะเสร็จก็ปาไปเกือบสามทุ่ม หลังจากที่ผมส่งหมูหันพร้อมกับของที่มันซื้อผมก็ไม่ได้เจอมันอีก...กระดาษที่นายท่านบอกให้ผมเตรียมไว้ผมก็ยังไม่ได้ใช้ ผมไม่มีโอกาสที่จะอยู่กับมันสองต่อสองได้นานในวันนี้ งานโลกสวยฯ ทั้งร้อนและก็วุ่นวาย มันคงไม่เหมาะกับสิ่งที่ผมจะยื่นไปให้หมูหันได้อ่าน...ไม่เหมาะจริงๆ

   ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมต้องมาทำอะไรแบบนี้...เฮ้อ

   ระหว่างที่ผมกับเพื่อนกำลังจะกลับ หางตาของผมก็เหลือบไปเห็นพี่เดียวกำลังจะขับรถออกไปพอดี ผมจำได้ว่าพี่เขาเคยนั่งอยู่กับหมูหันในรถคันนั้น บางทีสองคนนี้อาจจะอยู่ใกล้กันหรือไม่ก็อยู่ในที่เดียวกันก็ได้...

   ผมตัดสินใจสะกดรอยตามรถพี่เดียวไปอย่างไม่ลังเล ในที่สุดพี่เดียวก็พาผมมายังหอพักที่ตั้งตระหง่านติดกันสามหอซึ่งผมมีเพื่อนๆ หลายคนที่พักอาศัยอยู่ ผมลงจากรถจากนั้นก็ยืนพิงรถตัวเองเพื่อมองไปรอบๆ คาดเดาในใจว่าหมูหันจะอยู่หอไหนและก็อยู่ชั้นไหน...

   ทำไมผมไม่ไลน์ถาม ทำไมผมไม่โทรหา...นั่นสิ ทำไมผมถึงไม่ทำแบบนั้นนะ

   ครืน ครืน

   เสียงฟ้าร้องทำเอาผมสะดุ้ง เชี่ย...ฝนนึกอยากตกก็ตกเลยเหรอวะ

   โชคดีที่ฟ้าฝนยังลีลาอยู่แทนที่จะตกลงมากะทันหัน ผมไม่รู้จะไปหลบฝนที่ไหนดีเพราะจำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหนที่อยู่หอทั้งสามหอนี้...ผมรู้ว่าผมควรจะกลับห้องไปอ่านหนังสือได้แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากอยู่ต่อ

   อยากเจอ...อยากคุยกับใครบางคนให้มากกว่านี้

   ผมไม่อยากให้วันนี้มันจบลงแค่นี้...

   "เดี๋ยวผมช่วยขนนะครับพี่เดียว" เสียงคุ้นเคยดังขึ้นท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง...หมูหันลงมาช่วยพี่เดียวขนของกลับเข้าห้อง ผมทนมองอยู่ได้ไม่ถึงสองนาที ผมก็เดินลิ่วไปช่วยเจ้าตัวแล้วครับ ทั้งๆ ที่ผมเองก็ไม่อยากให้สองคนนี้อยู่ใกล้กันสักเท่าไหร่

   หมูหันตกใจมากที่เห็นผม ส่วนปฏิกิริยาของพี่เดียว...ผมไม่ได้ใส่ใจ

   ห้องพี่เดียวอยู่ชั้นล่างจึงง่ายต่อการขนของมาก...แป๊บเดียวเราทุกคนก็ขนกันเสร็จ พี่เดียวกล่าวขอบใจผมกับหมูหันที่ยืนอยู่หน้าห้อง แถมยังสัญญาอีกว่าจะหาโอกาสเลี้ยงข้าวผมทั้งคู่ แต่ผมส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเดียว...ส่วนหมูหันน่ะเหรอ ทำหน้ายินดีไปจนถึงดาวพลูโตแล้วมั้ง

   มันมองหน้าผมพร้อมพยักหน้าเป็นเชิงบอกลา...แต่ก่อนที่ผมจะก้าวเท้าออกไปจากตึก ฝนก็กระหน่ำตกลงมาอย่างกับรู้จังหวะ...

   ผมมองหน้าหมูหัน...มันมองไปที่ข้างนอกจากนั้นก็พูดกับผมเสียงดังแข่งกับเสียงฝน

   "มึงมารถยนต์นี่ งั้นกูก็ไม่ต้องห่วงมึงแล้ว"

   เวรเอ๊ย...ผมซวยจริงๆ ที่เลือกขับรถยนต์มาในวันนี้

   "ยืมร่มหน่อยได้ป่ะ" ผมยังไม่ยอมแพ้

   "อ๋อ งั้นแป๊บนึง"

   ผมมองมันขึ้นบันไดไป...จากนั้นก็รีบพุ่งตัวตามไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง หมูหันอยู่ชั้นสามครับ ผมจึงตามไปประชิดตัวมันอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะรู้ตัวซะอีก

   "อะไรของมึงเนี่ย" มือของมันค้างอยู่ตรงลูกบิดประตู

   "หิว" ผมทำเสียงอ่อย...มันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ อาจเป็นเพราะผมหิวจริงๆ ก็ได้ "ในห้องมึงมีอะไรกินป่ะ"

   "มาม่า..."

   "ขอเข้าไปแดกหน่อยดิ"

   "มึงมายืนถึงหน้าห้องขนาดนี้กูคงไม่ให้เข้าไม่ได้แล้วมั้ง" มันเปิดประตู "เข้ามาสิ"

   เยสสสสส...ผมรีบเข้าไปในห้องของมันทันทีราวกับผมกลัวมันเปลี่ยนใจ ห้องของมันเต็มไปด้วยของเล่นและก็โปสเตอร์ซุปเปอร์ฮีโร่ต่างๆ เต็มไปหมด แม้สีในห้องรวมกันจะดูวุ่นวายๆ อยู่มากแต่ก็ถือได้ว่าเป็นห้องที่เป็นระเบียบเรียบร้อย

   "ที่กูทำเนี่ยเพราะมึงให้กูใช้ห้องน้ำมึงบ่อยหรอกนะ" หมูหันเริ่มจัดการทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้ผม
 
   "ยังไงก็ได้" ผมทิ้งตัวนั่งลงตรงหน้าโต๊ะญี่ปุ่น...จากนั้นก็มองมันด้วยสายตากระตือรือร้น

   "มีคนว่ากูมั้ยเรื่องที่กูทิ้งงานกะทันหัน"

   "ใครจะกล้าว่ามึง"

   "เพิ่งคิดได้ว่ามันแปลกๆ"

   "ไม่เป็นไรหรอก"

   ไม่กี่นาทีถัดมา...บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็มาวางอยู่ตรงหน้าผม หมูหันทิ้งตัวนั่งลงบนฝั่งตรงข้ามผม ไม่ลืมที่จะแบมือมาขออะไรบางอย่างจากผมด้วย

   ผมไม่มีเหตุผลที่จะเล่นแง่อีกต่อไป มือของผมหยิบส่งเลโก้ดาร์ธเวเดอร์ขนาดจิ๋วให้มันอย่างง่ายๆ

   "กลับบ้านนะลูกนะ" หมูหันพูดกับเลโก้ เดินเอามันไปเก็บในที่ของมันซึ่งผมเดาว่าน่าจะเต็มไปด้วยเลโก้สตาร์วอร์สอย่างแน่นอน

   "มึงสนิทกับพี่เดียวขนาดไหน" ผมถามไปด้วยกินไปด้วย

   "ระดับรุ่นพี่รุ่นน้องเฉยๆ ไม่มีอะไรลึกซึ้ง" หมูหันยังคงง่วนกับการตรวจนับของเล่นของมันอยู่

   "มึงแน่ใจนะ"

   "อยากให้มีอะไรเป็นพิเศษหรือไงเล่า" หมูหันหันมาด่า "กูจัดให้มึงได้นะ"

   "ไม่ต้อง!"

   "เลิกถามเรื่องนี้ได้แล้ว...เขามีแฟนแล้ว จะให้กูไปเสียเวลากับเขาทำไม อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ชาย เขาจะมาสนใจคนอย่างกูเหรอ"

   "หมูหัน"

   "หืม"

   "มึงเป็นเกย์เหรอ"

   มือของหมูหันหยุดชะงัก...มันหันหน้ามาช้าๆ แต่ก็ไม่กล้าสบตาผม "อืม..."

   ผมยิ้มมุมปาก "กูก็เป็น"

   ดวงตาของมันเบิกโพลงราวกับได้ยินเรื่องที่ไม่น่าเชื่อสุดขีด "จริงดิ"

   "จริงสิ"

   "..."

   "ถึงหุ่นกับหน้ากูจะไม่เหมือนพี่เดียว แต่กูก็อยากให้มึงมองกูบ้างนะ"

   เป็นทีของผมที่ไม่กล้าสบตามันบ้าง...ผมทำเป็นง่วนอยู่กับการจัดการบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตรงหน้า หางตาของผมมองเห็นหมูหันเดินผ่านผมไป จากนั้นมันก็ขึ้นไปนั่งบนเตียงซึ่งขาของมันก็อยู่ใกล้ๆ ตัวผมนี่แหละ

   มันจะทำอะไรวะ...

   หัวใจผมเต้นรัวเร็วไปหมด...นึกจินตนาการไปต่างๆ นานาว่าหมูหันมันคิดจะทำอะไร มันจะเตรียมง้างหมัดชกปากผมอีกครั้งมั้ยหรือว่ามันจะเตรียมจับใบหน้าผมพร้อมๆ กับดึงผมเข้าไปคิส...

   ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเพราะอดรนทนไม่ไหว...หมูหันมันก็แค่อ่านกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่

   เชี่ยยยย! นั่นกระดาษที่ผมเตรียมเอาไว้นี่

   "เฮ้ยยยย"

   มันหล่นออกจากกระเป๋ากางเกงของผมตอนไหน...หรือว่าเป็นตอนที่ผมหยิบดาร์ธเวเดอร์ให้หมูหัน!

   ผมเอามือปิดหน้าตัวเองทันที ทั้งเขินทั้งรู้สึกขายหน้า...สิ่งที่ผมเขียนนั้นเป็นสิ่งที่นายท่านแนะนำมาแถมมันยังบอกอีกว่าเป็นวิธีการง้อที่หมูหันเคยแนะนำให้กล้าใช้ง้อมัน...ผมกะจะให้หมูหันอ่านตอนที่มันอยู่คนเดียว แต่ไม่ทันแล้ว ตอนนี้มันได้อ่านทุกตัวอักษรที่ผมตั้งใจเขียนให้มันแล้วครับ

   โอย กูจะบ้าตาย







ห้าเหตุผลที่หมูหันควรเลิกโกรธเชน
1.    การที่เพื่อนท้าเรื่องเชนจีบกล้าหาญนั้นเป็นเรื่องที่เชนไม่เห็นด้วยตั้งแต่แรก...แต่ก็เถียงไม่ได้ เพราะยิงลูกโทษแพ้
2.   เชนรู้เรื่องที่เชษฐ์ เพื่อนเชนไปจีบอมรหลังคนอื่น เชนโทรหากล้าหาญทันทีที่รู้เรื่อง
3.   เชนสมควรโดนหมูหันต่อย หมูหันต่อยอีกสักสิบยี่สิบทีก็ได้ เชนยอม...ถ้าหมูหันจะหายโกรธ
4.   เชนไม่เคยอยากจีบกล้าหาญเลย...เชนอยากจีบหมูหัน
5.   เชนจีบหมูหันได้มั้ย...







   นั่นคือข้อความที่ผมเห็นลงไปในกระดาษ...ผมไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้าหมูหันเพราะผมเขินมาก...ระหว่างที่ผมกำลังเขินอยู่ผมรู้สึกได้ว่าเข่าของหมูหันได้เขยิบเข้ามาใกล้ตัวผมทุกทีๆ

   แม่งเอ๊ย...มาถึงจุดนี้แล้ว ผมถอยไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

   "คือว่า..." ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าอีกฝ่าย เห็นหมูหันทำหน้ายิ้มๆ ผสมกับแก้มมีสีแดงระเรื่อ

   "กินให้หมดก่อนเหอะ"

   "หา"

   "ไว้ค่อยคุยกัน"

   "กูอยากรู้ตอนนี้อ่ะ" เสียงของผมฟังดูออดอ้อนขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อีกทั้งแขนของผมวางพาดลงไปกับเข่าของหมูหันอีกต่างหาก

   "มึง...อยากรู้อะไร" หมูหันแทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่

   "กูจีบมึงได้หรือเปล่า"

   "จีบเหรอ"

   "..."

   "ดะ ดะ ได้...ได้แหละ"

   ดวงตาของผมจ้องมองไปที่ดวงตาหมูหันที่อยู่เหนือขึ้นไป "แล้วกูจะจีบติดป่ะ"

   "ไม่...รู้"

   "..."

   "คงติด...แหละมั้ง"

   โว้ยยยยยยยย ผมไม่ได้อยากรู้เรื่องอื่นอีกต่อไปแล้ว ริมฝีปากของผมจุ๊บเข่าของหมูหันก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ตัวซะอีก

   "มึงไม่ได้เอากูไปพนันกับเพื่อนหรือไม่ก็โดนเพื่อนท้ามาอะไรทำนองนี้ใช่ป่ะ"

   "เปล่า ไม่ใช่เลยสักนิด"

   "เชื่อได้แน่เหรอ"

   "แน่สิวะ"

   "..."

   "ไม่งั้นกูจะบุกเข้ามาหามึงทำไม...ถ้ากูไม่ชอบมึงนะ ป่านนี้กูคงไปนั่งก๊งเหล้ากับเพื่อนแล้ว"

   หมูหันกระพริบตาปริบๆ มันคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าผมจะพูดตรงๆ กับมันแบบนี้

   "ฝนแม่งต้องตกอีกนานแน่เลยว่ะ" ผมยกชามมาม่าขึ้นมาทานเพื่อที่แขนและศอกของผมจะไม่ได้อยู่ห่างจากเข่าของหมูหัน "กูอยู่นี่จนฝนหยุดได้ป่ะ"

   "อื้ม" หมูหันตอบตกลงง่ายๆ
   ผมไม่รู้ว่านั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวของผม...กับแฟนของผมที่คบติดต่อกันหลายปีในเวลาต่อๆ มา








   00.15 น.

   "เชน ฝนหยุดแล้ว มึงกลับได้แล้ว" เสียงหมูหันดังมาจากโต๊ะเขียนหนังสือ ผมไม่รู้ตัวว่าผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เตียงหมูหันหลับสบายมากซะจนผมอยากหลับต่อไปจนถึงเช้า

   ...แต่เชื่อเถอะว่าแม่งต้องไม่อนุญาติผมแน่ๆ

   "ไอ้เชน" มือของหมูหันเอื้อมมาเขย่าตัวผมได้เพราะผมนอนฝั่งที่อยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะเขียนหนังสือของมัน

   ผมจับมือมันเอาไว้ ดวงตาของผมยังหลับอยู่เพราะผมขี้เกียจจะตื่นจริงๆ

   "ปล่อยเลย"

   "นอนต่อได้ป่ะวะ...ง่วงสัดๆ"

   "นอนได้ แต่มือกูเนี่ย...มึงปล่อยได้มั้ย กูถนัดขวา กูต้องเขียนโน้ตเนี่ย" หมูหันเขย่ามือที่ผมจับอยู่

   "ไม่เอา" ผมส่งเสียงกระเง้ากระงอด

   "พ่องตาย นี่น่ะเหรอหัวหน้าซีเคียวริตี้ที่โคตรโหด" ผมเคยโหดกับมันด้วยเหรอ... "ปล่อย มึงไม่ปล่อยกูจะอ่านหนังสือยังไง"

   "มึงใช้ตาอ่านหนังสือนี่"

   "เชี่ย"

   "..."

   "จะไม่ปล่อยจริงๆ ใช่มั้ย"

   "ใช่"

   "กูว่ามึงจีบกูไม่ติดละตอนนี้..."

   ผมลืมตาขึ้นมามองหน้ามัน...ทำเอามันพูดไม่ออก

   "กูขอต่อรอง"

   "อะไร"

   "เปลี่ยนเป็นจับมือซ้ายกูแทน"

   ผมกระหยิ่มยิ้มย่อง "ได้"

   "..."

   "มึงต้องลงมาอ่านหนังสือใกล้ๆ กูด้วย"

   "นี่ห้องกูจริงป่ะเนี่ย" หมูหันบ่น "ปล่อยดิ"

   "มึงเอามือซ้ายมาอยู่ใกล้ๆ ก่อน"

   "กลัวกูโกงหรือไง"

   "เด็กเสดสาดไว้ใจไม่ได้"

   "กูจะให้เด็กเสดสาดทั้งประเทศมารุมกระทืบมึง"

   "ถ้ามีมึงด้วยกูก็โอเค"

   "คนห่าอะไรชอบโดนกูต่อย" หมูหันเอื้อมมือซ้ายมา ผมปล่อยมือขวาแล้วจับมือซ้ายของมันเอาไว้ มันเขยิบไปหยิบชีทเรียนของมันมาจากนั่งก็ทิ้งตัวนั่งจุมปุ๊กลงบนเตียง ผมเขยิบตัวออกไปเพื่อที่มันจะได้มีพื้นที่...มันนิ่งพิงเตียง ส่วนผมนอนจับมือซ้ายของมันและไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยง่ายๆ "เอาใหญ่เลยนะ..."

   "กูคนจริง"

   "ปกติคนอื่นเขาจะโดนจีบแบบนี้ป่ะวะ"

   "กูว่าไม่" ผมตอบ "วิธีนี้เอาไว้ใช้กับคนที่มีใจให้เราเหมือนกันเท่านั้น"

   หมูหันแกล้งกระตุกมือซ้ายของมันอย่างหมั่นไส้ผม...ดีที่ผมจับมือมันเอาไว้แน่น มันก็เลยไม่หลุดออกจากการเกาะกุมของผมง่ายๆ

   "หลับได้แล้ว"
 
   "โอเค"

   "..."
   "มึงก็อย่าอ่านหนังสือหนักนักล่ะ"
   "รู้แล้ว"

   "อย่าแอบปล่อยมือกูด้วยนะ"

   "ทำไมกูต้องจับมือมึงเอาไว้"

   "มึงไม่กลัวกูหายเหรอ"

   "กูไม่เห็นกลัวเลย"

   "ใจร้าย"

   "นอนได้แล้ว"

   "ครับๆ"

   หลังจากนั้นไม่กี่นาที...ผมก็หลับปุ๋ยไปเป็นที่เรียบร้อย

   เชื่อหรือไม่ครับว่าหมูหันทำตามคำขอของผม ผมตื่นขึ้นมาตอนหกโมงเช้า มันนอนอยู่ข้างๆ ผมโดยที่มือของมันก็ยังจับมือผมอยู่...มันไม่ได้ปล่อยมือผมอย่างที่ผมขอเอาไว้ และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้ผมชอบมันมากขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่า

   ก่อนจะออกมาผมแอบหอมหน้าผากของมันด้วย

   ตอนที่อยู่บนรถตัวเอง ผมรู้สึกได้ว่าที่ขากางเกงมีอะไรแปลกๆ หมูหันแอบยัดกระดาษที่มันพับเอาไว้มาใส่กางเกงผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

   พออ่านจบผมก็ยิ้มออกมาทันที...





ห้าเรื่องน่ารู้เกี่ยวกับหมูหัน
1.   ชื่อหมูหันมาจากอาหารโปรดของอาม่าเมื่อสมัยสาวๆ
2.   หมูหันติดเพื่อนมาก...โดยเฉพาะกลุ่มชายโฉดแห่งเสดสาด
3.   หมูหันทำตัวเด็กเพราะเป็นลูกชายคนสุดท้องและที่บ้านตามใจสุดๆ
4.   หมูหันชอบของเล่น
5.   หมูหันชอบเชน...ได้โปรดอย่าทำหมูหันเสียใจเลย เพราะหมูหันไม่เคยมีแฟน









      Chain Engineer
In a relationship... (689 Likes)

   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่หนึ่ง : มึงไวไปเปล่า!!!!!!! (64 Likes)
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สอง : เดี๋ยว ทำไมกูตกข่าววะ (12 Likes)
   สาวต่างคณะคนที่หนึ่ง : งงไปหมด
   Chain Engineer : กูชอบเขามาก อยากให้เขารู้ว่ากูไม่สนใจคนอื่นนอกจากเขาแล้ว... (77 Likes)
   Tepsian XX : แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ (2 Likes)
   Klahan Boy : แม่งไวฉิบ 555
   Chain Engineer : @Tepsian XX @Klahan Boy ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับผม
   Mister Moohan : ...กูตกลงเมื่อไหร่ (101 Likes)
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่หนึ่ง : ผ่าม!!!!
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สี่ : 555555555555555555555 #ทีมนุ่มนิ่ม ครับ
   Mister Moohan : นุ่มนิ่มเชี่ยไรครับ
   Chain Engineer : @แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สี่ ไงล่ะ มึงเจอนุ่มนิ่มกู 555555555
   Mister Moohan : มึงไม่ต้องไปว่าคนอื่น มึงอ่ะตัวดีเลย
   Chain Engineer : @Mister Moohan ง่ะ
   Chain Engineer : @Mister Moohan รับสายหน่อย
   Chain Engineer : @Mister Moohan นี่งอนเหรอเนี่ย
   Chain Engineer : @Mister Moohan ฉิบหายแล้วกู
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่หนึ่ง : โชคดีเพื่อน
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สาม : บาย
   แก๊งซีเคียวริตี้คนที่สี่ : ยังไงก็ #ทีมนุ่มนิ่ม เสมอครับ
   Klahan Boy : มันตีป้อมกับเพื่อนอยู่ ไม่มีอะไรเว้ย







TBC*



เรื่องนี้มีพาร์ตเชนหมูหันแค่สองตอนน้า
โดยส่วนตัวชอบตอนหมูหันตรวจอาวุธแล้วเชนหึงมากเป็นพิเศษ 555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 27-03-2018 18:13:50
โอยยยยย ดีดดิ้น
หมูหันชอบเชน อย่าทำให้เสียใจนะ  :z3:

ตลกเชน จะให้มาอยู่ในสายตาหน่อย
กลายเป็นต้องมาทรมานตัวเอง การงานไม่เป็นอันทำ

หมูหันน่ารักดี เป็นลูกคนเล็กอะนะ
ก็เอาแต่ใจนิดนึงนะเชน แต่จริงใจนะเออ

มีอีกหลายๆ ตอนก็ยังได้น้า อยากเห็นตอนหลายๆ ปี

กล้าโผล่มาแจมนิดนึง เรื่องของเรื่อง คือตีป้อมกับเค้าไม่ได้

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 27-03-2018 18:22:42
คบติดต่อกันหลายปีในเวลาต่อๆ มา ... ต้องตลอดไปนะคะ ... น่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 27-03-2018 18:30:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 27-03-2018 18:36:30
น้องหมูหันน่ารักจังเลยอะ น่าย้ากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 27-03-2018 18:46:31
โอ้โหคู่นี้เขาไวมากค่ะ เป็นสองคนที่ไม่เหมือนกับที่เราคิดไว้เลย เชนก็กามกว่าที่คิด หมูหันก็น่ารักมากกกก ชอบทั้งสองคนเลยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-03-2018 18:47:57
หมูหัน  น่ารัก  :mew1:
เชน หมูหัน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-03-2018 18:48:19
พี่เชนงอแงอะ ฮ่าๆๆๆ อินเลิฟแล้วความโหดความเท่ก็จะหายไประดับนึง แต่น่ารักมากชอบความประกาศตัวและความกลัวแฟนงอน นี่เชียร์พี่เชนให้มีคู่มาตลอดนะ พี่แกก็สมหวังสักทีแต่แหมมม พี่ตกหลุมรักได้แบบฮาร์ดคอร์มากนะคะ โดนต่อยเปรี้ยงเดียวรู้ใจตัวเองเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-03-2018 19:00:32
 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-03-2018 19:30:21
นุ่มนิ่มของเชน :o8:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 27-03-2018 19:35:33
น่ารักอ่าาาา น้องนุ่มนิ่ม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 27-03-2018 20:00:06
หมูหันน่ารักมากกกกกกกกกกกก ใจบางไปหมดแล้วววว น่ารักชะมัดนุ่มนิ่มของเชน กรี๊ดๆ
ชอบคู่นี้มากเลย เป็นสองตอนที่ฟินมากๆ ขอบคุณนะคะ กระชุ่มกระชวยหัวใจ 555
คู่อื่นอาจดราม่าไปบ้าง แต่คู่นี้มุ้งมิ้งมากๆค่าาา ดีต่อใจ ส่งมินิฮาร์ทรัวๆ 55
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 27-03-2018 20:14:29
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 27-03-2018 20:34:10
โอ๊ยยยยคู่นี้ แค่ 2 ตอนก็ฟินเว่อร์วังอ่ะ / หมั่นใส่พี่เชนคนมุ้งมิ้ง ทำเสียงอ้อนมืออ้อนตีนมาก 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 27-03-2018 21:49:37
หมูหันน่ารัก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 27-03-2018 22:06:15
เชนต้องหาของไปสมนาคุณนายท่านนะ  เพราลงเอยกันได้เพราะนายท่านแนะนำชัดๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 27-03-2018 22:12:43
 น่ารัก :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Onikirikunggggg ที่ 27-03-2018 23:32:29
อยากให้เปิดเรื่องเชนหมูหัน อิอิ งื้ออออ ชอบบบบ  :mew6: :mew3 :mew1::
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 27-03-2018 23:34:05
โง้ยยยยยยย คู่นี้มีความน่ารักสูงมากกกกกก
มาสองตอน แต่เป็นสองตอนที่เปิดโลกมากค่ะ
นุ่มนิ่มนี่น่าบีบจริงๆเลยยอะ
เชนก้น่ารักมากตอนอ้อนไม่รู้ตัว งุ้ยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 27-03-2018 23:45:44
ชอบๆๆๆๆๆ คู่เชนหมูหันน่ารักมาก เชนจีบแบบมิ้งมิ้ง o18
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-03-2018 00:23:57
ฉันฟินมากกก
นายท่านกล้าหาญอย่าน้อยใจนะ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 28-03-2018 00:38:12
ชอบ note กระดาษจริง ๆ

สารภาพกับนายท่านและพี่กล้านิดนุงว่า
... แอบเบี่ยงใจมาชอบเชนกับหมูหันแป๊บนึงน้าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Plavann ที่ 28-03-2018 00:41:41
คบติดต่อกันหลายปีในเวลาต่อๆ มา

ทำไมเห็นคำนี้ละวูบโหวง เหมือนสปอยว่าเลิกกันแน่ๆเลย ความคิดมากนี้  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 28-03-2018 01:03:23
 :mc4: o13 :mc4:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 28-03-2018 01:47:18
จีบกันไวนะ แช่งหน้าพี่กล้าไปแล้วววววว  :katai3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-03-2018 01:49:06
คู่นี้จีบกันไว น่ารักแซงทางโค้งคู่หลักมาก 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-03-2018 07:24:43
จ้าาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-03-2018 08:42:49
คู่นี้น่ารัก~ ชอบหมูหันอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: punpunn ที่ 28-03-2018 11:43:21
ชอบบบเชนหมูหันนน น่ารักกกกเขินมากกอยากให้มีเชนกับหมูหันเยอะๆ :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 28-03-2018 12:05:07
5555
น่ารักกว่าตอนของกล้าหาญอีกอิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 28-03-2018 12:34:55
ถ้าจะทำเล่มจะมีตอนพิเศษของหมูหันกับไหม เราชอบมากเลยย ฮืออออออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 28-03-2018 22:30:44
กล้าหาญบอย มิตรภาพผู้ไกล่เกลี่ย
ฉันว่าแล้วนางต้องคู่กัน #เชนหมูหัน ชูป้ายไฟรัวๆๆๆๆ

หลังจากไล่อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ภายในหนึ่งวัน
คิดได้อย่างเดียว ตังอยู่ไหน จะซื้อออ  จะเอาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Forbiddenlove ที่ 29-03-2018 16:49:38
งือออออออ อยากให้มีพาร์ทเชน-หมูหันอีก
Please..... :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-03-2018 19:32:16
เชนหมูหันน่ารักอ่ะ ขออีกๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้าใสคนนอกโลก ที่ 29-03-2018 22:36:49
เชนนนน หมูหันนนน
คือหวานอะ อย่าทำหมูหันเสียใจนะ
น่ารักกกก  :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-03-2018 00:07:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 01-04-2018 03:44:46
ชอบคู่เนนนน้ อยากอ่านเชนหมูหันเพิ่มเลยย
นายหญิงเริ่มเปิดใจให้กล้าแล้วสินะ เป็นสัญญานที่ดีนะเนี่ย
รอตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-04-2018 17:50:56



ตอนที่ 32
กล้าหาญ




   'พี่เซียน สอบเสร็จแล้วใช่มั้ย'

   'มึงโทรหากูด้วยเหรอ'

   'ตอบคำถามผมก่อน'

   'มึงโทรหากู'

   'นี่'

   'มึงโทรหากู!'

   'โอ้ย จะบ้า'

   'สอบเสร็จแล้ว เมื่อตะกี้นี้เอง'

   'โอเค...ผมดำเนินตามแผนไปแล้วบ้างนิดหน่อย'

   'บอกตามตรงในฐานะเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์...กูไม่ชอบแผนมึงเลย'

   '...'

   'แม่งชวนพราวฝันออกเดตเนี่ยนะ!'

   'พี่พูดเรื่องนี้กับผมเป็นแสนเป็นล้านครั้งแล้วนะ'

   'ถ้ามีครั้งที่หนึ่งล้านเอ็ดกูก็จะโวยวายเหมือนเดิม'

   'ไม่ทันแล้วครับพี่ ผมนัดเธอออกมาในอีกสองวัน'

   'แปลว่า...'

   'ถ้าพี่อยากช่วยผมล่ะก็...พี่ต้องเข้ากรุงเทพฯ กับ...'

   'ไป!'

   '...ผม เฮ้ย พี่ตอบเร็วจัง'

   'ก็บอกแล้วไงว่าจะจีบมึง มึงอยู่ไหนกูก็อยากอยู่นั่น'

   '...'

   'ฮั่นแน่ะ ทำเป็นเขิน'

   'ผมต้องวางแล้ว'

   'แล้วกูจะไปกรุงเทพฯ กับมึงยังไง'

   'เดี๋ยวไปรับถึงหน้าหอเลย'

   'เฮ้ย บ้า จะดีเหรอ กูเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ'

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

   'วางเร็วฉิบ ไอ้เด็กจีบยากเอ๊ย'









   ผมสอบมิดเทอมเสร็จแล้ว...

   บอกได้เลยคำเดียวว่าผมนั้นจะตายเสียให้ได้

   แน่นอนว่าสาเหตุหลักๆ นั่นก็ต้องมาจากเนื้อหาความรู้ที่มากมายมหาศาลแต่ผมดันอ่านเอาในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ไม่กี่วัน เรียกได้ว่าอัดเข้าไปในสมองจนแทบล้นทะลัก ตอนเข้าไปสอบจริงๆ ก็เลยสติแตก จำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็อย่างน้อยก็น่าจะทำได้มากกว่า 70%...ผมหวังว่าอย่างนั้นนะ

   ส่วนสาเหตุรอง...มันมาจากนายท่านแฟนของผม ผู้ที่ใช้คำว่าแฟนคุ้มที่สุดในโลกทั้งๆ ที่เราคบกันยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ

   มันทำยังไงน่ะเหรอครับ มัน...มัน...มันเห็นผมเป็นอุปกรณ์คลายเครียดน่ะสิ!

   เราอ่านหนังสือกันอย่างจริงจัง ไม่มีสิ่งอื่นใดรบกวนจนกระทั่ง...

   'กล้า...มานี่หน่อยสิ'

   ตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันคือประโยคกับดัก ผมเอียงตัวเข้าไปหามันทั้งตัวโดยใช้มันเป็นเตียง ก่อนจะหยิบชีทขึ้นมาอ่านไปด้วย...มันเป็นท่าที่สบายจนผมรู้สึกง่วงงุน เกือบจะหลับอยู่แล้ว ถ้านายท่านมันไม่เริ่มใช้ริมฝีปากนัวเนียใบหูของผม

   'ไม่เอาเว้ย...อ่านหนังสือไม่ทัน' ผมรีบร้องบอก เพราะรู้ดีว่าสัมผัสเหล่านี้จะนำไปสู่อะไร

   'กูเครียด ได้นัวเนียกับมึงแล้วหายเครียด' เสียงแม่งกระเส่าเย้ายวนผมเหลือเกิน

   แบบนี้ก็มีว่ะ... 'มันดีเว้ยท่าน มัน..ดี' เสียงของผมตกร่องไปเพราะเริ่มเคลิ้มกับการขยับของริมฝีปากของมัน 'แต่มันก็กินเวลา เราเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วนะ'

   'มันจะใช้เวลานานสักเท่าไหร่กัน'

   'อ่านหนังสือน่ะเหรอ ก็ประมาณ...'

   'ไม่ กูหมายถึงเรื่องนี้...' มือเรียวของมันเริ่มสอดเข้าไปในกางเกงขาสั้นของผม...นิ้วมือของมันสัมผัสถูกเป้ากางเกงของผมพร้อมกับลูบไปมา

   โอย...ตายห่า

   ที่แท้มันก็เรียกให้ผมมาเป็นเป้านิ่งในการถูกลวนลาม

   'ท่าน...ไม่เอา' ผมพยายามดึงมือมันออกไปจากส่วนล่อแหลม แต่มือของผมมันก็อ่อนระโหยโรงแรงอย่างน่าสมเพช

   'กล้าน้อยดูจะไม่เห็นด้วยนะ'

   'มันเห็นด้วยคงแปลก...แม่งตื่นทุกครั้งที่มึงอยู่ใกล้เกินหนึ่งเมตร'

   'หนึ่งเมตรเหรอ...น้อยจังวะ'

   มือของนายท่านออกแรงหนักไปกับส่วนนั้นของผม...ผมหายใจกระตุกและก็เริ่มรู้สึกได้ถึงอารมณ์ความต้องการของตัวเอง

   'ของกูนี่ตื่นตั้งแต่เห็นหน้ามึงไกลหนึ่งร้อยเมตรอ่ะ'

   ยอมแพ้เลย...

   นั่นคือจุดเริ่มต้นของอาการปวดตัวของผมครับ...นายท่านมันจะสะกิดผมทุกครั้งที่มันเห็นว่าการอ่านหนังสือเรียนนั้นน่าเบื่อหรือกินแรงมันมากเกินไป มันมักจะหาเหตุผลหรือข้ออ้างต่างๆ นานาเพื่อให้ผมยอม บางครั้งผมก็ทำใจแข็งปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของนายท่าน...ผมก็แพ้ทางมันทุกที

   และนี่คือสารพัดเหตุผลที่มันยกมาอ้างในเวลาที่มันสะกิดผมครับ บางอันก็เชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง...สารพัดจะอ้าง

   'มึงอยากใส่ขาสั้นเอง'

   'ก็วันนี้มึงใส่เสื้อกล้าม'

   'กูบอกแล้ว...กูเครียด'

   'ถ้ามึงเครียดมึงก็มาระบายกับกูก็ได้นะ...ระบายบนตัวกูเนี่ย ทำได้ทุกท่า เอ๊ย ทุกอย่าง'

   'ช่วยไม่ได้ ก็ตอนมึงมีสมาธิมึงเซ็กซี่นี่'

   'กล้า...ท่านอยากอีกแล้วง่ะ'

   'ถ้าได้ทำกับมึง...กูได้เอแน่เลย นะๆๆ มาช่วยให้กูได้เกรดเอ'

   'คัมม่อน เบ่บี๋...Come here (ตบเตียง)'

   ''ที่รัก ที่รักคร้าบ'

   บอกเลยว่าเป็นช่วงเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่ผมปวดตัวอย่างมาก...ดีนะที่แม่งรับผิดชอบ คอยหาอะไรอร่อยๆ มาให้ผมกิน ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ก่อนสอบนั้นอยู่ที่มอกับที่ห้อง ไปเรียนแล้วก็กลับมาอ่านหนังสือ ฉะนั้นผมจึงไม่มีเวลาที่จะมาสนใจคอมเมนต์ลบๆ ในโลกโซเชียลหรือแม้กระทั่งสายตาของคนอื่นที่มองผม

   กลับกลายเป็นว่าผมกับนายท่านเคยชินที่จะเป็นเป้าสายตา เราใช้ชีวิตกันอย่างปกติตามคำแนะนำของคุณแม่นายหญิง...จะว่าไปผมก็ได้คุยกับท่านมากขึ้นครับ ท่านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด...ชอบทักไลน์มาถามผมว่านายท่านเป็นยังไงบ้าง ขยันอ่านหนังสือมั้ย ตั้งใจเรียนบ้างหรือเปล่า...มันเลยทำให้ผมรู้สึกแฮปปี้เป็นอย่างมาก

   เพราะผมกำลังมีความสุข ผมจึงทำข้อสอบได้มากกว่า 70% สาบานได้ว่าถ้าเรื่องเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นกับผม ผมคงสอบได้น้อยกว่านี้มาก ดีไม่ดีอาจไม่ถึง 30% ด้วยซ้ำ

   อย่าลืมสิครับว่าผมกับเพื่อนแม่งชอบปรึกษาหารือกันในห้องเรียนระหว่างที่อาจารย์กำลังสอนจะตาย

   และแล้วในที่สุด...วันนี้ก็มาถึงครับ วันที่ผมจะเข้าไปหาคุณแม่นายหญิงอย่างที่ผมเคยลั่นวาจาเอาไว้

   หากจะถามว่าทำไมถึงช้า...ทำไมถึงไม่รีบไปก่อนหน้านี้ ผมมีเหตุผลหลายอย่างก่อนหน้านี้ ทั้งเรื่องที่ผมเป็นนักศึกษาฟูลไทม์ (โดดเรียนเมื่อไหร่...พี่สาวคงฆ่าผมตาย) ยุ่งทั้งเรื่องยุ่งทั้งเรื่องของการปรับตัวเมื่อเป็นแฟนของนายท่าน ลากยาวจนมาถึงเรื่องที่ผมได้รับผลกระทบเมื่อเปิดตัวว่ามีแฟนเป็นใคร...นอกจากจะมีเรื่องที่ผมไม่มีเวลาแล้ว ยังมีอีกเรื่องที่ผมยังไม่สามารถขจัดออกไปได้สักที

   นั่นคือ...ผมกลัว

   เชิญต่อว่าผมว่าผมป๊อดได้เลย ผมไม่มีอะไรจะเถียง ผมกลัวว่าคุณแม่นายหญิงท่านจะเล่นแง่อะไรกับผมอีก จากนั้นก็ลงท้ายอีหรอบเดิมเหมือนคราวที่แล้วนั่นก็คือผมต้องเลิกกับนายท่าน...ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นผมทนไม่ได้แน่ๆ

   ฉะนั้นผมจึงต้องใช้เวลารวบรวมกำลังใจ ปรับตัวเข้าหานายท่าน ทนต่อคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนนอกเพื่อที่จะได้ยืนอยู่ต่อหน้าคุณแม่นายหญิงอย่างมั่นคงและก็ไม่หวั่นเกรงอะไรใดๆ อีก

   มันคงถึงเวลาแล้วล่ะ

   "มองถนนสิ" ผมเตือนสตินายท่านเพราะรู้ว่ามันกำลังแอบมองผมขณะขับรถ "กูมีผู้หญิงที่ต้องดูแลอยู่บ้านตั้งสี่คนนะ..."

   "กูแค่รู้สึกแปลกๆ" นายท่านมองไปที่ถนนข้างหน้าผ่านแว่นกันแดดที่โคตรเท่ของมัน ราคาก็แปรผันตรงกับความเท่นั่นแหละครับ (ผมแอบเสิร์ชกูเกิ้ลตะกี้...รุ่นนี้ราคาเกือบสองหมื่นแน่ะ)

   "แปลกยังไงวะ"

   "ดูมึง...แข็งแกร่งขึ้น"

   "..."

   "นึกถึงสมัยที่มึงเป็นหัวโจกคอยดูแลเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เลย"

   "จริงเหรอ" นี่ผมเกือบลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าผมเคยมีฟีลแบบนั้น "เอาแล้วโว้ย กล้าหาญบอยคนนั้นกลับมาแล้วว่ะ!"

   "วิญญาณพี่หมูหันเข้าสิงมึงเหรอ"

   "มึงกำลังพูดถึงคนที่โดนซีเคียวริตี้ตามจีบอยู่ใช่มั้ย"

   เราสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้ม

   "ที่ผ่านมากล้าหาญบอยคนนั้นหายไปไหนล่ะ"

   "หลบอยู่ในกระดอง กระดองที่อยู่ในกะลาอีกที"

   "ตอนนี้เป็นไง"

   "ใช้ตีนทุบกะลาจนแตกแล้วก็ออกมายืนอย่างสง่าผ่าเผย"

   นายท่านหัวเราะการเปรียบเทียบของผม "พี่หมูหันสวัสดีครับ...ผมอยากได้แฟนผมคืน พี่ช่วยออกไปจากร่างของแฟนผมได้แล้ว"

   "แม่ง กูเด็กน้อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ" ผมเกาศีรษะแก้เก้อ

   "นึกว่ากล้าหาญบอยคนนั้นหายไปเพราะไปเป็นเมียคนอื่นซะอีก"

   ดวงตาของผมหรี่มองนายท่านอย่างไม่ค่อยชอบใจ

   "เฮ้อ...รถติดจัง เมื่อไหร่จะถึงน้า" มันจงใจเปลี่ยนเรื่อง

   "ติดเหี้ยไร รถกำลังแล่นฉิวเลยเนี่ย"

   "ฮ่าๆๆ"

   อีกไม่นานคงจะถึงบ้านของนายท่านแล้ว ผมไม่ได้ถามข้อมูลจากปากของนายท่านเลยว่าตอนนี้ที่บ้านเป็นยังไง อยู่กันกี่คน น้องชายอยู่ครบมั้ย (ครับ...ผมเป็นห่วงกลัวนายกองมันจะไปโผล่ที่ชมพูทวีป) มีญาตินอกเหนือจากครอบครัวมาอยู่ด้วยในตอนนี้หรือเปล่า

   ผมแค่อยากรับมือกับบ้านของนายท่านแบบที่ผมไม่รู้อะไรมาก่อน เพราะถ้าผมอยากปรับตัวเข้าหาบ้านมัน ผมต้องพร้อมรับในทุกๆ สถานการณ์

   เป็นแฟนนายท่านไม่ได้ง่ายเหมือนเป็นแฟนลูกตาสีตาสาหรือลูกยายมียายมาเลย ให้ตายเถอะ...

   ใช้เวลาอีกประมาณเกือบสองชั่วโมง...รถก็เริ่มที่จะเคลื่อนไปสู่ทางเข้าของบ้านอรุณกิตตินิวัฒน์ครับ ผมมองไปรอบๆ ทิศทางอย่างใจเต้นระรัว กลัวใจเหลือเกินว่าแม่นายท่านจะเปลี่ยนเป็นเกลียดผม แทนที่จะดีกับผมเหมือนอย่างในโทรศัพท์

   ผมไม่เคยไว้ใจคุณแม่นายหญิงคนนี้เลย...ผมพูดตรงๆ

   "เฮ้ย" นายท่านที่บังคับรถให้ค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปในรั้วบ้านมองไปที่รถซึ่งตามหลังเรามา เป็นรถที่กำลังจะเข้ามาในรั้วบ้านของมันเหมือนกัน และคนขับก็กำลังคุยกับยามข้างหน้าอยู่ "คุณแม่มีปาร์ตี้ว่ะ"

   "หา!"

   ผมกำลังรู้สึกเหมือนเปิดกระดาษข้อสอบมาแล้วเจอโจทย์ปัญหาข้อแรกเป็นโจทย์แคลคูลัสที่คิดค้นโดยอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (?)...ผมยอมแพ้ โยนข้อสอบทิ้ง แล้ววิ่งหนีออกจากห้องสอบได้มั้ยเนี่ย

   ดูจากสีหน้านายท่านที่เริ่มเป็นห่วงผมแล้ว...ผมคงไปไหนไม่ได้

   บ้านของนายท่านนั้นใหญ่ตั้งแต่รั้วบ้านแล้วล่ะครับ ผมไม่อยากบรรยายให้เหนื่อยเพราะมันคือบ้านคน (โคตร) รวยทั่วๆ ไปที่มีลานหน้าบ้านกว้างเกือบเท่าสนามฟุตบอล รวมไปถึงโรงจอดรถที่จอดรถหรูเรียงกันเป็นสิบๆ คัน สิ่งแรกที่ผมเห็นทันทีที่รถนายท่านจอดสนิทก็คือเด็กในบ้านของนายท่านนี่แหละครับ มีประมาณสี่ห้าคนได้ ทุกคนเป็นผู้หญิงหมดและดูดีใจหนักหนาที่นายท่านกลับบ้านมา

   ผมลงจากรถ...ยืนนิ่งๆ มองดูนายท่านส่งเสียงทักทายพี่ๆ พวกนั้นอย่างนอบน้อม

   "คนนี้กล้าหาญครับ แฟนผม" นายท่านลากผมเข้าไป

   ทุกคนทักทายผมอย่างเป็นมิตรและมีมารยาท วางตัวผมไว้เหมือนผมเป็นแขกของที่บ้าน ไม่มีใครส่งสายตาดูถูกเหยียดหยามผมเลยแม้แต่น้อย

   สายตาของผมไปสบตาเข้ากับสายตาคู่หนึ่งในบังเอิญ...นายพล อรุณกิตตินิวัฒน์กำลังยืนยิ้มมองดูผมอยู่

   ใจผมเต้นแรงขึ้นมา...นายพลทำให้ผมนึกถึงนายท่านเมื่อสมัยตอนอยู่มัธยม ถึงแม้สองคนนี้จะไม่คล้ายกันมากเท่านายท่านกับนายกอง แต่ก็ยังมีส่วนคล้ายคลึงกันอยู่ดี

   "พี่กล้า หวัดดีครับ" นายพลยกมือไหว้ผมอย่างไม่ถือตัว เดินลงบันไดหน้าบ้านเพื่อเข้ามาทักทายผมกับนายท่าน เด็กในบ้านเริ่มกรูกันออกไปและก็ขนข้าวของของผมกับนายท่านออกไป

   "ปาร์ตี้ห่าไรวะ" นายท่านโวยวายกับน้องคนรองทันที "กูบอกคุณแม่แล้วนะว่ากูกับกล้าจะมา"

   "วันนี้วันครบรอบยี่สิบปีของค่ายเอสเอ็น..."

   "งานใหญ่นี่" ผมถลึงตา...

   "ปลื้มซะไม่มี" นายท่านเหลือบไปมองที่ด้านหลัง "คุณพ่อกับคุณแม่ล่ะ"

   "คุณพ่อคุยกับเพื่อนชมรมหมากรุก...ส่วนคุณแม่กำลังเตรียมจัดงานอยู่ในห้องโถงนู่น"

   บ้านแม่งมีห้องโถงด้วย...

   "เดินทางมาเหนื่อยมั้ยครับ" นายพลหันมาถามผม

   ผมรู้สึกเขินนายพลนิดหน่อยจึงสั่นหน้าเบาๆ "ก็...หมะ ไม่ค่อย"

   "ไปหาคุณแม่กัน" นายท่านเตรียมจะลากผม...

   "พี่ท่าน!"

   ตัวอะไรไม่รู้ขาวๆ วิ่งเข้ามาใส่อ้อมแขนแฟนผม...กระเป๋าเป้ที่คนคนนี้ทำตกลงบนพื้นมีเด็กมาเก็บให้อย่างทันท่วงที

   "ทำไมยังตัวเล็กอยู่เลย"

   ขอแนะนำให้ท่านพบกับ...นายน้อย อรุณกิตตินิวัฒน์

   "คุณแม่ไม่ยอมซื้อนมยี่ห้อโปรดให้...เซ็งมาก" นายน้อยเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยดวงตาใสแจ๋ว "แฟนพี่ท่านเหรอครับ"

   ผมทำตาโตใส่นายท่านทันที บอกความจริงกับเด็กหรือโกหกเด็กต่อไปดี...เอายังไง

   "ใช่ครับ คนนี้ชื่อพี่กล้า เป็นแฟนพี่เอง"

   นายท่านคุยกับนายน้อยเหมือนคุยกับเด็กผู้หญิงน่ารักๆ ตัดภาพมาที่ตอนมันคุยกับนายพลกับนายกองสิ...แม่งเหมือนคุยกับพวกอันธพาลครองเมือง

   ผมท่องเอาไว้ในใจ...หยาบกับนายพลและนายกองได้ แต่ห้ามหยาบกับนายน้อยเด็ดขาด

   "พี่สูงกว่าผมไม่เท่าไหร่เอง" นายน้อยกระตือรือร้นที่จะสำรวจผมมาก

   ผมหันไปยิ้มแห้งๆ ให้แฟน...ก่อนจะทำสายตาด่ามันเป็นเชิงบอกว่า 'มึงแอบสอนความกวนตีนให้น้องมึงเหรอ'

   "เข้าไปในบ้านกันดีกว่าเนอะ" นายพลโอบไหล่น้องชายคนเล็ก "พี่กล้าจะมาอยู่กับเราสองสามวันด้วย"

   "จริงง่ะ พี่กล้าอยู่แปลว่าพี่ท่านก็อยู่ด้วยใช่มั้ย"

   "แน่นอนอยู่แล้ว" นายท่านตอบ

   "ดีมากเลย อยู่กับพี่พลไม่สนุกเท่าอยู่กับพี่ท่าน"   

   "พี่น้อยใจนะแบบนี้" นายพลแสร้งทำหน้าน้อยใจ

   "พี่กองก็ไม่ค่อยคุยกับผม"

   "พี่กองเป็นพวกพูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจน่ะ" นายพลพยายามแก้ตัวให้น้องอีกคน

   ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่าบรรดาพี่ชายนั้นสปอยล์น้องชายคนเล็กขนาดหนัก...โชคดีที่นายน้อยเป็นเด็กน่ารัก ไม่ใช่เด็กที่โดนตามใจจนเสียนิสัย จะว่าไปผมก็รู้สึกเหมือนน้องเป็นเทวดาน้อยๆ ของบ้านเลยครับ

   ดีไม่ดีอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้พี่ๆ อยู่บ้านหรือไม่ก็กลับบ้าน

   "เอาไปเลยหนึ่งพันบาทครับพี่...ไม่ต้องทอน"

   เสียงคุ้นหูผมทำเอาผมหันขวับไปมอง นายกองในชุดนักเรียนเพิ่งลงมาจากเบาะหลังรถของวินมอเตอร์ไซค์ มันทำหน้าดีใจทันทีที่เห็นผม

   นายท่านเดินเข้าไปขวางตอนที่มันกำลังจะวิ่งเข้ามาหาผม   

   "จ่ายค่าวินหนึ่งพันบาทเนี่ยนะ"

   นายกองกลอกตา "น้อยๆ หน่อย...นี่วินปากซอยหน้าบ้านเรา เขาเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ลูกก็มีตั้งสามคน"

   เป็นไงล่ะ...ยกนี้นายกองชนะนายท่านครับ

   ผมหันไปมองรอบๆ ตัวผม...เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพี่น้องของนายท่านอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ถ้าจะให้ผมพูดจริงๆ ล่ะก็...แม่งเหมือนแฝดสี่ที่มีขนาดตัวต่างกันและอยู่ในวัยต่างกันเป็นบ้า

   ความหล่อวิ้งที่แทงตากูไปหมด...

   "ผมเห็นที่คนอื่นด่าพี่แล้ว แม่งเหี้ยมาก" นายกองเริ่มฝอยกับผมทันที "ถ้าผมทำได้ ผมจะสั่งปิดเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์...และก็อินสตาแกรม"

   "กอง มึงพูดยังไงก็ได้ให้กูรู้สึกเหมือนมึงไม่ได้จีบแฟนกู" นายท่านกัดฟัน

   "กูไม่ได้จีบ" สายตาของนายกองที่มองมาเริ่มทำให้ผมขนลุก "แต่ถ้าพี่กล้าอนุญาต..."

   "กูจะบ้า...เข้าบ้านให้หมด" นายท่านไล่

   นายพลเอาแต่หัวเราะ ส่วนนายน้อยได้แต่ทำหน้างงๆ แต่แล้วเราทั้งห้าคนก็สะดุดเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ที่หน้าประตูเข้าไปในบ้าน

   คุณแม่นายหญิงนั่นเองครับผม...ตัวพีคที่สุดในเรื่องนี้แล้วมั้ง

   ผมยกมือไหว้ทันที...นายท่านเองก็เช่นกัน บางคนก็ไม่ได้ยกมือไหว้แม่ตัวเอง คนคนนั้นก็คือนายกองนั่นไง จะใครล่ะ

   "จะให้พี่กล้าเข้าบ้านเปล่า" นายกองเอ่ยถามแม่ตัวเองด้วยน้ำเสียงกวนประสาท "ถ้าไม่...พวกผมก็ไม่เข้าบ้าน"

   หา...อะไรนะ

   "อย่าไร้สาระหน่อยเลยกอง" แม่นายท่านโบกมือเรียกผมเข้ามา

   "ชัวร์นะ"

   นายพลเอามือขยี้ผมให้นายกองหยุดพูด...

   ในที่สุดผมก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านอรุณกิตตินิวัฒน์อย่างเป็นทางการ








[ มีต่อนะคะ ]










หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-04-2018 17:52:30




   ภายในบ้าน เวลา 16.46 น.

   "ดอกไม้มาช้ามาก...นี่ถ้าช้ากว่านี้ฉันจะไม่อุดหนุนอีกแล้วนะ"

   "ให้ใครสักคนหาน้ำไปให้นักข่าวที่อยู่นอกรั้วด้วย กำชับทุกคนเลยนะว่าห้ามไลฟ์สดเด็ดขาด"

   "บอกเด็กโพสต์ลงเพจหรือยัง"

   "ทำไมผู้จัดการของแจสกี้ยังไม่โทรหาฉันอีก"

   "ตกลงติดต่อพลอย เฌอปรางได้มั้ย"

   "ต้องจัดห้องรับรองวีไอพีสำหรับพีดราก้อนด้วย"

   "ถ้าประธานค่ายจีวายมาให้มาตามฉันโดยตรงได้เลย ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันจะอยู่กับนายทุนต่างประเทศก็เถอะ"

   เหยด...เข้

   นี่คือบทสนทนาที่ผมได้ยินจากปากของคุณแม่นายหญิงตั้งแต่เข้ามาในบ้าน ท่านบอกให้ผมนั่งอยู่ในห้องรับแขกก่อนเพราะมีเรื่องจะคุยด้วย การที่คุณแม่ท่านพูดแบบนั้นทำเอาลูกชายของท่านบางคนอยู่ไม่สุข

   คนแรกคือนายท่าน...มันต้องอยู่กับผมไม่ว่ากรณีใดๆ เพราะมันเป็นแฟนผม

   คนที่สองก็คือนายกอง...ผมรู้ว่ามันอยู่เพราะมันต้องการเถียงแม่มันในระหว่างที่ผมเถียงสู้ไม่ได้

   คนที่สามคือนายพล...คนที่น่าจะอยู่เพราะอยากรู้เรื่องเฉยๆ

   ส่วนคนที่สี่ก็คือนายน้อย...คนนี้ไม่น่าจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรมากที่สุด แต่ก็อยู่เพราะพี่ๆ อยู่กันหมด

   กลายเป็นว่าผมต้องได้ยินเสียงคุณแม่นายหญิงเดินไปเดินมาสลับกับสบตาแฝดสี่ที่นั่งเรียงกันอยู่โซฟาฝั่งตรงข้าม...จะว่าไปก็เป็นภาพที่ตลกมาก ผมอยากจะยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้เป็นบ้า

   "ห้องวีไอพีสำหรับพีดราก้อน พรมลายเสือดาวสิยะ ลายเสือดาว!"

   เรื่องราวของดาราหลายคนที่ผมรู้จักออกมาจากปากของคุณแม่นายหญิง ผมรู้สึกแปลกปนตื่นเต้นตามประสาคนที่แอบติ่งอยู่บ้าง อย่างพีดราก้อนงี้ พี่พลอย เฌอปรางงี้ โอย...

   แฝดสี่ทำเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดาได้ยังไงกันนะ

   "เอาล่ะ" ในที่สุดคุณแม่นายหญิงก็ได้ฤกษ์คุยกับผมสักที ท่านเพิ่งมีสติว่าลูกชายของท่านทั้งสี่คนก็อยู่ในห้องนี้ด้วย บอกเลยว่าท่านแลดูสวยมากและก็ดูมีบารมีมาก โดยเฉพาะเมื่อท่านมีผู้ช่วยสองคนที่คอยยืนจดโน้ตอยู่ข้างๆ ท่าน "แล้วนี่มานั่งกันทำไม"

   "ก็จะเสือก โอ๊ย!" นายท่านเตะหน้าแข้งนายกองทันที ดีนะที่นายน้อยเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ "จะมาเผือกครับ"

   "ลุกขึ้นไปแต่งตัวได้แล้ว" คุณแม่นายหญิงไล่นายกองเป็นคนแรก

   "งานเริ่มตั้งหนึ่งทุ่ม"

   "กองน่าจะรู้ได้แล้วนะว่าแม่พูดแบบนี้เพราะไม่อยากให้กองอยู่ฟังด้วย"

   "ปกติแล้วผมก็ไม่อยากฟังคำพูดคุณแม่เท่าไหร่...แต่สำหรับครั้งนี้...ผมจะอยู่ฟัง ขอโทษด้วยครับหากผมทำให้คุณแม่ไม่พอใจ"

   มึง...กล้าไฟต์กับแม่มึงได้ไง!

   ผมยอมใจนายกองมาก...ดูเหมือนพวกพี่น้องจะเคยชินกับนิสัยของนายกองดี ไม่มีใครมีสีหน้าผิดปกติไปจากเรื่องนี้เลยสักคน

   "งั้นแม่จะไม่เสียเวลา" คุณแม่นายหญิงหันมาหาผม "แม่จะขอพูดอะไรตรงๆ"

   "แป๊บ" นายท่านเอ่ยขัด ขยับตัวเดินมานั่งตรงพนักโซฟาของผม จากนั้นก็เอื้อมมือผมไปจับ "ว่ามาครับคุณแม่"

   นายกองกับนายพลส่งเสียงเชียร์ ส่วนนายน้อยก็ยังคงง่วนอยู่กับการเล่นโทรศัพท์ตามเดิม

   "วันนี้มีงานปาร์ตี้ที่ผ่าน แน่นอนว่าเราทั้งหมดต้องออกสื่อ ไม่มีการสัมภาษณ์นายกองอยู่แล้ว แม่รู้" คุณแม่พูดขัดก่อนที่นายกองมันจะโวยวาย "มันอาจจะเลี่ยงไม่ได้เรื่องตอบคำถาม ตรงนี้กล้าหนักใจที่จะตอบหรือเปล่า"

   เหยด...เป็ด

   "หมายถึง...ให้ผม...หมายถึง...ผมถูกนักข่าวจ่อไมค์ถามน่ะเหรอครับ" ผมอึ้งฉิบหายเพราะผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

   "ก็ขึ้นอยู่กับว่ากล้าพร้อมที่จะตอบมั้ย เพราะถ้ากล้าไม่พร้อม ท่านก็จะไม่ต้องตอบคำถามสื่อด้วย"

   มองเหลือบมองไปที่นายท่าน...สีหน้าของมันบ่งบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่มันต้องพบเจอ

   "แต่มันก็คงดูปิดบังจนเกินไป ยังไงสื่อก็พร้อมรอถามแม่อยู่แล้วว่าแม่รู้สึกยังไงกับเรื่องลูกชายคนโตเปิดตัวแฟน เพราะฉะนั้น..."

   "ได้ครับแม่ ผมจะตอบ"

   สิ้นเสียงคำตอบของผม...ทุกคนดูอึ้งกันมากโดยเฉพาะคุณนายหญิง อรุณกิตตินิวัฒน์

   "ผมไม่อยากให้แม่ต้องไปแบกรับเรื่องนี้คนเดียว สาเหตุมันมาจากผม ผมต้องช่วยแม่แก้ปัญหา"

   นายท่านเปลี่ยนมือเป็นแตะไหล่ผม...ส่วนนายกองก็จ้องหน้าแม่เขม็ง

   "รู้มั้ยทำไมแม่ถึงเปลี่ยนใจ" คุณแม่กวาดสายตามองไปยังลูกชายทีละคน "เพราะแม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ไม่ใช่แค่กล้าที่ลำบากอยู่คนเดียว ท่านเองก็ด้วย"

   "อย่าห่วงแต่ผมสิ" นายท่านเอ่ยท้วง

   "ยังไงท่านก็จะไม่เลิกกับกล้าอยู่แล้ว...ถ้าเป็นอย่างนั้นแม่คิดว่าแม่ควรที่จะเลือกครอบครัวแล้วหันออกไปสู้กับคนภายนอกดีกว่า"

   "ว้าว" นายพลเอ่ย

   "ฟังดูเหมือนบทละครอะไรสักอย่าง" นายกองพูดบ้าง

   "ผมขอไปเล่นเกมบนห้องผมนะครับ" นายน้อยวิ่งฉิวขึ้นไปบนบ้าน

   "แค่คุณแม่ยอมรับเรื่องที่ผมจะไม่เลิกกับกล้าก็พอ เรื่องอื่นผมไม่สน" นายท่านกล่าวส่งท้ายอย่างใจร้าย

   ผมไม่รู้จะแสดงสีหน้าอะไรออกไปดี...จึงได้แต่มองหน้าคุณแม่ด้วยตาละห้อย

   "แค่เช็กให้แน่ใจว่ากล้าจะไม่สติแตกก่อนเจอสื่อละกัน" พูดจบท่านก็ลุกขึ้นเดินหนีเพื่อไปเตรียมงานต่อในช่วงเวลาโค้งสุดท้าย   

   หัวใจผมเต้นตึกตัก...แม้จะรู้อยู่แล้วว่าผมคบกับแฟนที่มีสถานะหนึ่งในวงการแม้จะไม่ได้เป็นดาราโดยตรงก็ตาม แต่ว่า...ผมไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าผมต้องตอบคำถามกับสื่อ

   ผมเป็นคนธรรมดา...เคยแต่เฝ้าดูพวกดาราตอบคำถามโดยมีไมค์นับสิบอันจ่อเข้ามาที่ปาก บางครั้งดาราบางคนก็ดูมีความสุขดี แต่บางครั้งดาราบางคนก็ร้องไห้

   ผมจะรับมือได้มั้ยวะ...

   หากเรื่องที่นายกองหนีออกจากบ้านแล้วไปหาผมคือบททดสอบของนายกอง ผมคิดว่าเรื่องที่ผมต้องตอบคำถามกับสื่อคือบททดสอบของคุณแม่นายหญิง

   มันจะลงเอยยังไง ลงท้ายยังไงกันนะ...










   ห้องนายท่าน เวลา 17.45 น.

   "นายพลมีสูทเยอะแยะเลย" นายท่านถือชุดสูทหรูชุดหนึ่งมาให้ผม "สีน้ำตาลอาจจะเหมาะกับมึง"

   ผมที่เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างขยับเสื้อนอกของสูทให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวข้างใน...ตรงอกมีด้ายสีขาวปักเป็นตัวอักษรว่า 'KH'

   "มึงฉลาดเป็นบ้า" นายท่านเดินไปแขวนเสื้อไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า "แต่นายพลอาจจะฉลาดกว่านิดหน่อย แม่งสั่งตัดล่วงหน้ามาให้มึงได้ยังไง"

   "..."

   "แต่ก็เข้าใจได้ มันเป็นคนที่รู้เรื่องทุกอย่างของบ้าน รู้แม้กระทั่งว่าวันนี้คุณพ่ออาจจะไปตีกอล์ฟหรือไม่ก็ไปขี่ม้า เชื่อป่ะ กูไม่เคยรู้เลยว่าในวันวันนึงคุณพ่อทำอะไรบ้าง แต่นายพลมันรู้ว่ะ นี่ถ้า..."

   "ท่าน มานั่งนี่" ผมตบลงไปที่ที่ว่างข้างๆ เตียง "ใจเย็นๆ"

   แฟนผมมันเริ่มสติหลุดเหมือนกันกับผม ฉะนั้นผมจึงเรียกให้มันมาตั้งสติข้างๆ ผมก่อน

   "กูรู้จักเรื่องแบบนี้มาทั้งชีวิตนะ...กูถึงได้เป็นห่วงมึง" มันเอนศีรษะมาซบไหล่ผม

   "มีคำแนะนำมั้ย"

   ผมเห็นรอยยิ้มของนายท่านจากเงาสะท้อนจากจอทีวีอันใหญ่เบ้อเริ่มของมัน

   "ทำอย่างที่นายกองพูดกับพี่น้องเสมอ"

   "ยังไงวะ"

   "พูดอะไรก็ได้ที่อยากพูด...อย่าตอแหล"

   ผมอดที่จะอึ้งไม่ได้ "อย่างนั้นเหรอวะ"

   "คนที่เราไม่ควรโกหกมากที่สุดก็คือตัวเอง เวลาที่พูดปดกับคนอื่นก็คือเวลาที่เราโกหกตัวเองนั่นแหละ ฟังดูแย่มั้ยล่ะ โกหกทั้งๆ ที่รู้ว่าความจริงเป็นไง"

   "นายกองพูดจริงๆ เหรอวะ" แม่ง...ผมคิดว่าเด็กคนนี้ควรไปเขียนหนังสือสักเล่ม

   "จริง"

   "..."

   "แต่ก็เรียนรู้มาจากกู"

   ผมจับศีรษะของนายท่านให้ขยับออกห่างเพื่อที่จะได้เห็นหน้ามันชัดๆ

   "กูเป็นเหมือนคุณพ่อของน้องๆ ไปแล้ว" มันยักไหล่ "มึงก็น่าจะเห็น...ตั้งแต่เราเข้ามาในบ้าน คุณพ่อกูไม่เห็นจะทำห่าอะไรเลยนอกจากเล่นหมากรุก ส่วนคุณแม่กูก็วิ่งวุ่นเชียว"

   ผมไม่มีความเห็นใดๆ เพราะนี่เป็นเรื่องของครอบครัวนายท่าน

   "ตลกดีนะว่ามั้ย" นายท่านถอนหายใจ "คุณแม่กูแต่งงานกับคุณพ่อกูเพราะคุณพ่อเป็นบ่อเงินบ่อทองขนาดใหญ่ แต่ก็อยู่กันได้ยืดแบบนี้"

   "มึงดีนะนายท่าน...กูเชื่อว่ามึงเป็นพี่ที่ดี"

   "กูจะเป็นคุณพ่อที่ดีด้วยมั้ย" มันหันมาถามผมพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...ผมถึงได้รู้สึกใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา
 
   "มึงคิดจะมีลูกเหรอ" มึงแทบจะหุบยิ้มเอาไว้ไม่ได้

   "ก็ต้องถามคู่ชีวิตของกูก่อน"

   "ใครวะ"

   นายท่านหลุบสายตาลงต่ำ "คนที่นั่งเกาไข่อยู่เนี่ย"

   "เชี่ย" ผมไม่ได้เกาไข่...ผมแค่เอามือมาวางไว้ใกล้ๆ หว่างขาเฉยๆ ให้ตายสิ

   "นี่กูซีเรียสนะ เราสองคนมีลูกไม่ได้จนกว่านายน้อยจะเรียนจบ"

   ผมถึงกับหัวเราะออกมาเลยทีเดียว "แล้วแต่มึงเลย"

   "กูต้องดูให้แน่ใจว่าน้องชายกูทุกคนพึ่งตัวเองได้" นายท่านทำหน้าเคร่งเครียด "โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..."

   "นายกอง" ผมเติมประโยคให้มัน "กูเชื่อว่าน้องมันดูแลตัวเองได้ เพียงแค่ทำตัวน่าเป็นห่วงไปเฉยๆ"

   "กูดีใจนะที่มึงเข้ากับน้องๆ ของกูได้ นายน้อยนี่ปลื้มมึงใหญ่ บอกว่ามึงเรียบร้อยน่ารักดี"

   โถ...นายน้อยเอ๋ย...พี่แค่ไม่ได้อยู่กับแก๊งชายโฉดโหดเยี่ยงหมาต่อหน้าน้องเฉยๆ

   "เห็นเล่นแต่โทรศัพท์"

   "รายนั้นเป็นเด็กฉลาด...รู้ว่าพี่ไม่อยากให้รับรู้ก็จะไม่สนใจเลย"

   "พูดจริงดิ" แม่ง...เด็กอัจฉริยะ

   "น้อยมันรู้ดีว่าพี่ๆ ของมันเลือกแต่สิ่งดีๆ ให้" นายท่านทิ้งตัวนอนลงไปกับเตียง ผมก็เลยทำตามบ้าง เราสองคนนอนข้างกันแล้วมองดูเพดาน "รายนี้น่าเป็นห่วงอยู่อย่าง...เพราะชีวิตไม่เคยต้องลำบากอะไรเลย อยู่บ้านก็สบาย อยู่โรงเรียนก็สบาย...คุณแม่ส่งไปเรียนโรงเรียนที่สอนแบบอเมริกันสไตล์น่ะ ทุกอย่างดูสวยหรูไปหมด"

   "เอาน่า...โตขึ้นเดี๋ยวน้องก็เรียนรู้ชีวิตได้เอง"   

   อีกฝ่ายเริ่มทำสีหน้าไม่แน่ใจ "นี่กูทำตัวเป็นคุณพ่อมากเลยใช่มั้ย"

   "นิดหน่อย" ผมเหลือบมองใบหน้าของมันด้วยสายตาภูมิใจ "มึงต้องเป็นที่พึ่งเป็นคุณพ่อให้น้อง เป็นทายาทของค่ายเอสเอ็นของที่บ้าน และมึงยังต้องมาแฟนกูอีก"

   "อย่างหลังนี่ลำบากที่สุดเลย" มันหันมาส่งยิ้มหล่อให้

   "สาด...ด่ากูว่าเหี้ยเลยดีกว่า"

   "มึงคือกำลังใจไงกล้า...อย่างอื่นคือหน้าที่ คือสิ่งที่ติดตัวกูมาตั้งแต่เกิดโดยที่กูไม่ได้เลือกและกูทิ้งไปไม่ได้ แต่มึงคือสิ่งที่กูเลือก"

   "..."

   "มึงต้องอยู่กับกูนานๆ นะรู้มั้ย"

   นายท่านก็เป็นซะอย่างงี้...

   เห็นทีว่าความน่ากลัวของการสัมภาษณ์ออกสื่อครั้งนี้...มันจะลดน้อยลงไปแล้ว








   ผมล้อเล่น

   เวลา 19.05 น. ห้องโถงในบ้านอรุณกิตตินิวัฒน์

   สติของผมเริ่มไม่เหลือตอนที่ผมเห็นคนในวงการบันเทิงเดินว่อนเต็มงานไปหมด...ออร่าของความเป็นดาราแทงตาผมจนผมรู้สึกเหมือนมันเป็นอาวุธอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมอ่อนแอลง ผิดกับนายท่าน...มันทักทายคนนั้นคนนี้ไปทั่วอย่างมีมารยาทตามแบบฉบับของมัน ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าตื่นๆ อยู่ข้างๆ นายท่านไม่มีโอกาสแนะนำผมให้ใครๆ รู้จักทั้งนั้นเพราะมีแต่คนเข้ามาหามันราวกับห่ากระสุน

   ไม่มีช่องว่างให้มันได้พูดเรื่องอื่น นอกจากคำว่า 'สวัสดีครับ...คุณเป็นยังไงบ้าง'

   ผมเริ่มมองเห็นการสัมภาษณ์ของสื่อที่บริเวณหน้าบ้าน ตรงจุดที่มีป้ายโลโก้งานฉลองครบรอบยี่สิบปีของค่ายเอสเอ็น (ประจักษ์ในความเก่งของคุณแม่นายหญิงก็คราวนี้...เวลามีแค่นิดเดียวแต่ก็สามารถจัดแจงให้ทุกอย่างยิ่งใหญ่สมศักดิ์ศรีได้) ดาราหลายคนกำลังสัมภาษณ์กับสื่ออย่างไม่มีท่าทีทุกข์ร้อน ทุกคนดูสบายใจและชิลเป็นอย่างมาก

   ผิดกับผมที่ตอนนี้นั้นฉี่ใกล้จะราด

   แม้ว่าจะยังไม่โดนถามหรือโดนใครลากไปยืนให้สื่อยื่นไมค์มาใส่...แต่ผมก็มือสั่นเป็นที่เรียบร้อย คนมันไม่เคยก็คือไม่เคย ไม่ว่าจะยังไงที่แบบนี้มันก็ไม่ใช่ที่สำหรับผม...

   มันเป็นที่ของนายท่าน

   ผมอยู่เพราะผมต้องการอยู่กับมัน...ผมไม่ได้อยู่เพราะเหตุผลอื่นเลย

   "พี่กล้า" นุกแห่งค่ายพีวายเจมาในชุดสูทยี่ห้อเหี้ยอะไรไม่รู้แต่ดูดีมาก ผมดีใจที่ในที่สุดผมก็ได้เห็นคนรู้จักนอกจากพี่น้องตระกูลอรุณกิตตินิวัฒน์สักที "เอาไปไว้ที่ห้องข้างๆ บันไดได้เลยครับ" นุกบอกให้คนที่เดินตามมาขนสูทสองตัวเข้าไปในบ้าน

   "ของใครน่ะ"

   "เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์กับทิมค่ายจีวาย"

   "เฮ้ยยยย" ผมดีใจมาก "สองคนนั้นจะมาเหรอ"

   "ใกล้จะถึงแล้วล่ะครับ"

   "ขอบใจมากนะนุก"

   "เอ่อ..." นุกคงงงว่าผมขอบใจมันทำไม "อะไรที่ไอ้ท่านมันสบายใจ...ผมทำหมด พี่ไม่ต้องห่วง"

   "เป็นเพื่อนที่ดีมาก"

   "เปล่าหรอกครับ ขี้เกียจเห็นมันหงุดหงิด"

   ทำไมรู้สึกเหมือนสิ่งที่เพื่อนรู้สึกกับผมเลยครับ...

   "ทิมมันโทรมาบอกให้หาชุดให้น่ะ ดูเหมือนจะตัดสินใจมางานนี้กันกะทันหัน"

   "สองคนนั้นคืบหน้ากันแล้วเหรอ"

   นุกส่ายหน้า "ผมคิดว่ายัง"

   "แต่อย่างน้อยก็มาด้วยกัน"

   "นั่นแหละครับ"

   "..."

   "ไอ้ท่านบอกให้ผมมาทำให้พี่สบายใจ ผมควรทำยังไง" มันมองซ้ายมองขวา "พี่อยากดื่มอะไรหน่อยมั้ย"

   "ไม่เป็นไร"   

   ผมแค่ยืนอยู่เฉยๆ กับนุกผมก็สบายใจแล้ว...นายท่านเดินตามเข้ามาสมทบกับผมแล้วหันไปคุยอะไรกันไม่รู้กับนุก ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่จู่ๆ ไมค์ของนักข่าวก็หันมาหานายท่าน ผู้ช่วยของคุณแม่เดินเข้ามาดันตัวผมให้ไปยืนอยู่ข้างๆ

   ทุกคนพร้อมเอากล้องมาส่องหน้าและเอาไมค์มาจ่อปากผมกับนายท่าน

   รู้สึกได้ว่าแขกในงานหันมาสนใจเรากันหมด แม้กระทั่งแม่งานอย่างคุณแม่นายหญิง

   นุกค่อยๆ เฟดตัวออกไป...ตอนนั้นเป็นตอนที่ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าผมกำลังขาสั่น

   "แป๊บนะครับ กล้องยังไม่พร้อม"
   
   "น้องนายท่านขยับไปทางซ้ายนิดนึงนะครับ"

   "หาอะไรมาตั้งให้น้องกล้าเหยียบหน่อยดีมั้ย...ทำไมดูจมๆ"

   ...ขอบคุณครับพี่

   "แป๊บนึงนะครับน้องๆ"

   "สัมภาษณ์ได้แค่ห้านาทีนะครับ" นายท่านประกาศกับสื่อ...แม่งโคตรกร๊าว    

   ผมไม่อยากได้ยินประโยคถัดมาที่กำลังจะมีคนเอ่ยเลยจริงๆ...ผมรู้สึกไม่พร้อม

   "พร้อมแล้วครับ"

   ชะตามักจะเล่นตลกกับคนอย่างเราๆ เสมอ

   มันเริ่มขึ้นแล้ว...

   ผมเงยหน้าขึ้น มองดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างตาลายเป็นที่สุด มันมีทั้งไมค์ นักข่าว กล้อง แสงไฟ และก็ผู้คนที่เข้ามายืนรุมดู
 
   ทำใจเอาไว้เลยว่าต่อไปนี้...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมตอบนั้นสามารถถูกคนเอาไปพูดถึงได้ร้อยแปดพันเก้า ไม่ว่าคนคนนั้นเขาจะรู้ความจริงหรือไม่ก็ตาม

   "วันนี้ถือโอกาสเปิดตัวแฟนที่กำลังเป็นข่าวอยู่เลยหรือเปล่าคะน้องนายท่าน" ไมค์หลายตัวจะขยับไปหานักข่าวที่เป็นคนเอ่ยถาม จากนั้นก็ขยับมาหาคนถูกถามซึ่งก็คือนายท่าน

   นิ้วของมันเฉียดมาแตะนิ้วของผม จากนั้นมันก็ดึงนิ้วของผมไปเกี่ยวเอาไว้

   "ครับ...นี่แฟนผม กล้าหาญ เราเป็นแฟนกัน"

   เสียงฮือฮาดังขึ้นราวกับเรื่องนี้เพิ่งได้รับการยืนยัน หัวใจผมเต้นแรงไปหมดจนผมเริ่มรู้สึกยืนไม่ค่อยไหวเท่าไหร่

   "เจอกันเมื่อไหร่คะ"

   "น้องนายท่านจะบอกว่าตัวเองเป็นพวกรักเพศเดียวกัน?"

   "คุณนายหญิงมีความเห็นยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้คะ"

   ผมรู้สึกนับถือนายท่านที่ต้องมายืนตอบคำถามในบรรยากาศที่แสนจะกดดันนี้จริงๆ

   "เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมครับ ผมชอบเขามาตั้งแต่ตอนนั้น"

   "คุณแม่ว่ายังไงบ้างครับ"

   "ว่าครับ...แต่ตอนนี้ท่านก็เริ่มปรับตัวเข้าหาพวกผมได้แล้ว"

   นี่มันน่าปวดหัวเกินกว่าที่ผมจะรับมือไหว...

   "รู้สึกยังไงบ้างคะที่เมื่อก่อนคุณแม่บอกว่าน้องนายท่านโสด ทั้งๆ ที่ตอนนั้นก็มีข่าวหลุดเรื่องน้องนายท่านกับน้องกล้าออกมาแล้ว"

   โอ้โห...นี่เรียกว่าคำถามเหรอ!

   "สงสัยคุณแม่อาจจะอยากทราบเรื่องจากปากของผมก่อนแล้วค่อยยืนยันกับพวกพี่ๆ น่ะครับ"

   นายท่านกำลังปกป้องแม่...

   "แปลว่าน้องนายท่านไม่เคยบอกคุณแม่เลยว่ามีแฟนแล้วซึ่งก็คือน้องกล้าหาญ...อย่างนั้นใช่มั้ยคะ"

   "ผมบอกตลอดครับ"

   แม่ง...มึงย้อนแย้งแล้ว

   โอ๊ยยย ผมไม่คิดว่าการตอบคำถามต่อหน้าสื่อมันจะยากขนาดนี้

   "คำถามต่อไปเลยค่ะ!" ผู้ช่วยของคุณนายหญิงตะโกนมาจากข้างๆ ของผม

   "คิดยังไงกับกระแสแอนตี้ที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้หลังจากที่เปิดตัวแฟนออกไป"

   "เฉยๆ ครับ คนเราพูดในสิ่งที่อยากพูด วิจารณ์ในสิ่งที่อยากวิจารณ์อยู่แล้ว ผมชิลๆ"

   "น้องนายท่านไม่ได้คิดว่าตัวเองทำให้คนอื่นผิดหวัง?"

   "เขายังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของผมต่างหาก"

   "แล้วน้องกล้าหาญล่ะคะ รู้สึกยังไงบ้างคะกับเรื่องแอนตี้"

   ไมค์หลายสิบอันนั้นขยับมาอยู่หน้าผมแทน...ผมทำตาค้างอย่างตกตะลึงงัน คำถามแรกที่จะถามผมแล้วให้ผมตอบกับสื่อก็คือเรื่องนี้เลยเหรอ เอาจริงดิ...นักข่าวพวกนี้อยากให้ผมมีที่ยืนอยู่ในสังคมบ้างมั้ย

   นายท่านมองผมอย่างเป็นห่วงจนปิดไม่มิด ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนตอบ "ก็อย่างที่นายท่านพูดแหละครับ ผมควบคุมคำพูดคำวิพากษ์วิจารณ์ของใครไม่ได้"

   "แปลว่าน้องกล้าไม่แคร์คำพูดของคนอื่นๆ เลย?"

   แม่ง...บีบสัด "ครับ จะพูดอย่างนั้นก็ได้" แบบนี้คนต้องเกลียดผมเพิ่มขึ้นสี่ล้านคนแน่ๆ

   "รู้สึกยังไงบ้างคะที่ได้เป็นแฟนน้องนายท่าน"

   "ดีครับ มีความสุข" ขอโทษนะท่าน...กูจะตอบมากกว่านี้ตอนที่เราอยู่กันสองคน

   "รู้มาก่อนมั้ยคะว่าน้องนายท่านเป็นใครก่อนที่จะคบ"

   สมัยนั้นใครๆ ก็ต้องรู้จักมันอยู่แล้วป่ะวะ...นอกจากจะเป็นเด็กที่เพิ่งย้ายโรงเรียนใหม่มา มันยังเป็นลูกของคนดังในวงการบันเทิงอีกต่างหาก

   "ครับ...ผมรู้จักมันมาก่อน"

   "เป็นความจริงมั้ยคะที่มีคนอื่นกล่าวว่าน้องกล้าหาญเกาะน้องนายท่านเพื่อหวังที่จะดัง"

   น้ำตาของผมปริ่มขอบตาทันที...ไม่ใช่เพราะผมตอบสิ่งที่เขาถามไม่ได้ แต่ผมกำลังรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกขยี้ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมคุ้นเคย ผมไม่เคยรับมือกับมัน ไม่เคยต้องมาเผชิญหน้ากับมัน

   คนเหล่านี้ไม่มีใครเมตตาผมเลย...

   "มีคนแชร์คลิปน้องกล้าตอนเคยแคสต์ละครเมื่อสี่ปีก่อนด้วย น้องกล้าเคยแคสต์ละครจริงหรือเปล่าคะ"   

   ผมแค่ไปเป็นเพื่อนคนอื่น...ไม่ได้เข้าไปในห้องแคสต์เลยด้วยซ้ำ คลิปนี้คงเป็นสิ่งที่คนอื่นคิดว่าผมเกาะนายท่านเพื่อหวังที่จะเป็นดาราในอนาคตสินะ

   ปากของผมกำลังจะขยับเพื่อตอบ...แต่นักข่าวอีกหลายคนก็เริ่มยิงคำถามมาเพิ่มราวกับว่ากลัวเวลาจะหมด

   ครับ...ไม่ใช่เพราะผมไม่อยากตอบ...แต่ผมไม่มีโอกาสตอบ

   "ชอบน้องนายท่านเพราะอะไรคะ"

   "คิดว่าจะคบกันยืดหรือเปล่า"

   "ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อนมั้ยคะ"

   "มีคนให้ความเห็นว่าอาจจะคบกันเพื่อชิงพื้นที่สื่อของค่ายเอสเอ็น...น้องกล้าช่วยพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยได้มั้ยคะ"

   "พวกพี่ถามแฟนผมยากไปครับ" ไมค์หลายสิบอันนั้นหันไปจ่อใต้ปากของนายท่าน... "นี่ไม่ใช่การชิงพื้นที่สื่อ เราคบกันก็คือเราคบกัน มันจะต้องมีเรื่องอะไรมากกว่านั้นอีกเหรอครับ"

   "ไม่ใช่การโปรโมตอะไรบางอย่างของค่ายแน่ใช่มั้ยคะ"

   "ครับ งานคุณแม่ก็ส่วนงานคุณแม่ ชีวิตผมก็ส่วนชีวิตผม"

   "น้องนายท่านรู้หรือเปล่าคะว่ามีแฟนคลับบางคนทำร้ายตัวเองเพราะน้องนายท่านเปิดตัวว่าเป็นเกย์"

   สิ้นเสียงคำพูดเสียงแหลมของนักข่าวผู้หญิงคนหนึ่ง เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นไปทั่วทันทีเพราะไม่มีสื่อคนไหนใช้คำว่าเกย์มาก่อน
 
   นายท่านกำหมัดแน่น...มันกำลังรวบรวมสติหนักมาก...

   "ทุกคนต้องเข้าใจนะครับว่าโลกของเรามีมนุษย์อยู่หลายล้านคน ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองอยากใช้ ผมชอบกล้า ผมเลือกที่จะคบกับกล้า...ใช่ อาจจะมีคนนิยามมันคือเกย์ แต่แล้วยังไง...ผมเป็นเกย์แล้วผมไม่ใช่คนเหรอ แฟนคลับครับคุณต้องตั้งสตินะ คุณชอบผมเพราะสิ่งที่คุณเห็นในทีวี ในหน้าจอโทรศัพท์ ในไอแพด หรืออาจจะในแท็บเล็ตอะไรบางอย่าง แต่ผมขอบอกไว้ ณ ตรงนี้ว่าสิ่งที่คุณเห็นที่ผ่านมานั้นมันไม่ใช่เศษเสี้ยวตัวจริงของผมเลย..."

   "น้องท่านคะ พอได้แล้วค่ะ" ผู้ช่วยของคุณแม่เริ่มลากนายท่านออกไป ผมเองก็โดนลากเช่นกัน นายท่านพูดต่อไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวอย่างชัดเจน

   "อย่ายึดติดกับสิ่งที่คุณเห็นเพียงแค่เสี้ยวของมันสิครับ ผมก็เป็นมนุษย์ที่มีหัวใจคนหนึ่งนะ!"

   ผมไม่รู้ว่าไมค์พวกนั้นจะได้ยินเสียงของนายท่านหรือเปล่า แต่ผมได้ยินเต็มๆหู...

   ความปวดร้าวของผมเริ่มก่อตัว...เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหนื่อยตั้งแต่ที่ผมคบกับนายท่าน

   ที่แบบนี้...มันไม่ใช่ที่ของผมเลยจริงๆ






[ มีต่อนะคะ ]







หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 31 หน้า 54 27/03/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 03-04-2018 17:52:47

   ห้องข้างบันได เวลา 20.50 น.

   'นรกขุมที่หนึ่งเป็นไงบ้างครับพี่กล้า'

   'นี่น่ะเหรอ'

   '...'

   'นี่คือสิ่งที่เรากับพี่เราต้องเจอจริงๆ น่ะเหรอนายกอง'

   '...ครับ'

   'อยู่กันมาได้ยังไง'

   '...'

   'อยู่กันมานานจนถึงป่านนี้ได้ยังไง'

   'เรียกว่าจำใจที่จะอยู่ดีกว่า'

   นั่นคือบทสนทนาเมื่อสิบนาทีก่อนตอนที่ผมเดินสวนกับนายกอง...ผู้ที่ใช้ชีวิตสวนทางกับอุดมการณ์ของแม่อย่างสุดขั้ว มันอยู่ในชุดนอน ในมือถือถ้วยป๊อบคอร์น ท่าทางคงจะดูหนังอย่างสบายใจเฉิบถึงแม้ว่าชั้นล่างของบ้านจะเต็มไปด้วยดาราหลายร้อยชีวิตก็ตาม

   สีหน้าสบายใจของมันเป็นอันต้องสะดุดเมื่อเห็นสภาพของผมเข้า

   ผมต้องมานั่งปลดปล่อยอารมณ์เจ็บปวดอยู่ในห้องใต้บันได ลูบแหวนที่นิ้วกลางเล่นๆ มองดูนายท่านที่นั่งเงียบและมีสภาพไม่แตกต่างกัน นุกนั่งอยู่ระหว่างพวกเราซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกัน มองดูผมกับนายท่านสลับไปมาพร้อมทั้งแสดงสีหน้าเป็นห่วง

   "กล้า..." นายท่านเอ่ยหลังจากที่เรานั่งเงียบกันมานานมาก "กูขอโทษ...กูไม่ควรพามึงมาเจอเรื่องแบบนี้"

   จะให้ผมบอกว่าผมไม่รู้สึกอะไร...ผมคงโกหก

   "ดราม่ามันกำลังร้อนอยู่...ไม่ว่ายังไงก็ต้องเจอคำถามจี้" นุกพยายามพูด "แต่พี่กับท่านทำดีที่สุดแล้ว"

   "เป็นไง" ผมหันไปถามนุก

   "ครับ?"

   "กระแสสังคม"   

   ผมรู้ว่านุกเช็กแล้วผมจึงได้ถาม...นุกทำสีหน้าเจ็บปวดที่จะตอบ

   "พี่อย่ารู้เลย"

   "กูพยายามแล้วนะเว้ย...กูรู้ว่าความจริงเป็นยังไง ในใจกูอยากพูดออกไปมาก...แต่พอไปอยู่ตรงนั้น"

   "..."

   "มันแย่มาก...กูยังไม่ทันได้ตอบก็ยิงคำถามทำร้ายจิตใจกูมาอีกแล้ว"

   "..."   

   "ทำไมร้ายแบบนี้วะ"

   ผมรู้สึกอยากหลอมละลายหายไปจากตรงนั้น คนที่เจ็บปวดมากกว่านุกเห็นทีจะเป็นนายท่าน...

   "กูขอโทษ"

   "..."

   "กูขอโทษ"

   มันเอาแต่เอ่ยปากขอโทษผม...ผมไม่มีแรงแม้แต่ที่จะสบตามัน

   "กูมาแล้ว เฮ้ย" เซียนที่เพิ่งมาถึงโผล่เข้ามาในห้อง...มันตกใจทันทีที่เห็นสภาพผม ไม่ต่างอะไรจากทิมที่ตกใจเมื่อเห็นสภาพนายท่าน

   มันสองคนรีบวิ่งเข้ามานั่งข้างๆ เพื่อนตัวเอง

   "ไหวมั้ย" เซียนถามผม

   "มึงโอเคหรือเปล่า" ทิมถามนายท่าน

   ...แล้วทั้งสองคนก็หันมามองหน้ากัน

   "นุก กูต้องฝากเชี่ยท่านไว้กับมึงว่ะ" ทิมลุกขึ้นไปหาชุดที่นุกเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านี้ "กูมีเรื่องที่ต้องไปสะสาง"

   "อะไรวะ" นุกถาม

   "เดต" เซียนกลอกตาขึ้นไปบนฟ้า "กับคุณหนูพราวฝัน"

   นายท่านเงยหน้าขึ้นมามองหน้าทิม "ฝันมางานนี้นะ นี่มึงเอาจริงใช่มั้ย"

   "กูไม่ให้เอา!" เซียนร้องขัด

   "ไม่ใช่อย่างนั้นครับพี่"

   "กูแค่ต้องการให้เขาเลิกส่งข้อความมากวนพี่กล้าสักที"

   การที่ทิมเมนชั่นถึงชื่อผม...มันทำให้ผมรู้สึกซึ้งใจขึ้นมา

   "ขอโทษที่ทำอะไรโดยที่ไม่บอกนะครับพี่กล้า...แต่ผมคุยเรื่องนี้กับท่านแล้ว ผมอยากจัดการเรื่องนี้ให้จริงๆ" ทิมทำสีหน้าเกรงอกเกรงใจ

   "กูเองก็ช่วยมันคิดอีกแรง" เซียนตบไหล่ผม "มึงกับท่านเจอแต่เรื่องหนักๆ ก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง"

   "เขาก็ไม่ได้ส่งข้อความมานานแล้ว..." ผมพูดเสียงเบา

   "ต้องทำให้ไม่กล้าส่งมาอีก"

   ทิมมุ่งมั่นกับเรื่องนี้จริงๆ มันหยิบชุดไปเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ผมหันไปมองนายท่านที่ยักไหล่ตอบผมกลับมา สงสัยผมคงต้องปล่อยให้ทิมมันจัดการเรื่องนี้ให้จริงๆ

   ถ้าไม่มีเพื่อน...ผมกับนายท่านคงเละเทะมากไปกว่านี้

   "แล้วมึงไม่ไปช่วยทิมเหรอ" ผมถามเซียน "ชุดมึงก็แขวนอยู่นี่"

   "มึงดูแย่ขนาดนี้กูจะไปได้ยังไง" เซียนชกหัวผมเบาๆ

   "แฟนกูก็อยู่" ผมแค่อยากให้มันไปอยู่ใกล้ๆ กับน้องทิมของมัน

   "แฟนมึงอยู่ในสภาพแย่เหมือนกันกับมึง จะให้กูทำยังไง"

   นายท่านทำสีหน้าขอบอกขอบใจไอ้เหี้ยเซียน...

   "ผมขอยกเพื่อนผมให้"

   "มึงพูดแล้วนะท่าน" เซียนนิ่งคิดไปสักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของมันขึ้นมา "พูดอีกรอบดิ๊ กูจะกดอัดเสียง ป้องกันมึงเปลี่ยนใจ"

   ประโยคที่นายท่านพูดต่อมา...มันพูดทั้งๆ ที่ดวงตาของมันมองจ้องมาที่ผม...ผมเพียงคนเดียว

   "ยังไงผมก็ไม่เปลี่ยนใจ"

   เป็นความทุกข์ใจ...ที่จู่ๆ ก็มีความเขินอายมาเจือปน







   Tim_Gy : กูอยู่กับฝันแล้วนะ
   Tim_Gy : มึงโอเคมั้ย
   Naaytan_Lkh : กูไม่รู้จะขอบคุณมึงยังไง
   Tim_Gy : คนเรามันก็มีเพื่อนไว้เพื่ออะไรแบบนี้แหละ
   Nooknick_Pyj : มึงสองคนนี่ลืมหรือยังว่ากูก็เพื่อนคนหนึ่ง
   Tim_Gy : เชี่ยนุก มึงคือเดอะเบสต์!
   Naaytan_Lkh : ขาดมึงไปจะเป็นแก๊งคุณชายค่ายละครได้ยังไง มันต้องมีสามค่ายดิ
   Nooknick_Pyj : ก็จริง
   Nooknick_Pyj : ท่านมึงโอเคแน่นะที่พี่กล้าขอนอนแยกห้อง
   Naaytan_Lkh : ก็เพื่อนเขามา เขาคงอยากคุยกับเพื่อนอ่ะ
   Tim_Gy : นี่มึงสองคนคุยกันต่อหน้าพี่กล้าไม่ได้?
   Naaytan_Lkh : ใช่
   Nooknick_Pyj : ก็เออไง
   










TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 03-04-2018 18:18:57
สงสารทั้งสองคนเลย สู้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 03-04-2018 19:04:32
รอดูปาวฟัน ว่าจะทำอะไร  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 03-04-2018 19:16:41
 :pig4: :pig4: :pig4:

คำถามสื่อนี่ก็นะ  ขยี้ ๆ แถมไม่เว้นจังหวะให้ตอบ

นิสัยไม่ดี  สันด-นเฬว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-04-2018 19:35:10
เป็นกำลังใจให้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 03-04-2018 19:37:49
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 03-04-2018 20:31:18
สื่อมันก็เป็นแบบนี้แหละ ต้องเข้มแข็งอดทน และสู้ๆ นะ นายท่าน กล้าหาญบอย 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 03-04-2018 22:23:43
พี่กล้าาาาาา :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 03-04-2018 22:46:06
ทำไมตอนนี้มีทั้งความละมุนของนายท่าน อ่านแล้วเขิน
แล้วอ่านไปเรื่อยๆ หน่วงใจมากกกกก ฮืออออ
เป็นกำลังใจให้ทั้งนายท่านและกล้าหาญนะ
มีกำลังใจอยู่ทางนี้นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 03-04-2018 22:52:46
กล้าต้องสู้นะ ต้องข้ามผ่านไปด้วยกันให้ได้ ฮือออ เจ็บแทนเลยอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-04-2018 23:18:17
ตบสื่อได้มั้ย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 03-04-2018 23:37:01
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 04-04-2018 02:09:02
ทำได้แค่เป็นทีมส่งกำลังใจอยู่หน้าจอค่ะ
ฮืออออ สงสารทั้งคู่เลยอะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-04-2018 02:30:42
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 04-04-2018 03:14:05
เด็กๆสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-04-2018 05:33:11
ท่าน กล้า   สู้ๆๆๆๆๆๆๆ    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สื่อก็อย่างนี้แหละ เจาะลึก เข้าประเด็นฉับๆๆๆๆๆๆ
ปากกล้า ปากหมา ทำร้ายจิตใจคนถูกสัมภาษณ์
แค่เพราะตัวเองเป็นสื่อ ลองตัวเองถูกกระทำแบบนี้ล่ะ ชอบมั้ยๆๆๆๆๆๆ   :fire: :fire: :fire:

เพื่อนนายท่านน่ารักจริงๆ นุก ทิม
ทำทุกอย่างให้นายท่านเพราะไม่อยากให้ท่านหงุดหงิด  :mew1: :mew1: :mew1:
น้องๆนายท่านก็ดี เป็นตัวของตัวเองดี แต่ตัวพ่อ แปลกๆนะ
หวั่นๆว่าทิม จะจัดการฝันร้ายสำเร็จมั้ยนะ  :hao3:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 04-04-2018 05:48:45
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-04-2018 06:06:13
นี่อยู่ในดงนักข่าวหรือมือปืน  คำถามทะลุทะลวงซ่ะเลือดท่วม
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-04-2018 06:25:18
กล้านี่แค่ครั้งแรก ยังต้องเจออีกเยอะ สู้ๆทั้งสองคน :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 04-04-2018 19:52:31
 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-04-2018 10:51:57
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 05-04-2018 20:03:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 06-04-2018 07:39:43
 :เฮ้อ: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-04-2018 08:19:09
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 07-04-2018 01:47:43




ตอนที่ 33
เซียน






   เตรียมพบกับนายท่านและกล้าหาญถ่ายแบบปกนิตยสาร QGG พร้อมไลฟ์สดถามเรื่องความรักแบบหมดเปลือก!
   วันนี้พบกับนายท่านและกล้าหาญตอนบ่ายสองโมงที่งานดนตรีเปิดหมวก ณ ลานพาร์คเกอร์ สยาม
   เวลา 20.00 น. พบนายท่านและกล้าหาญที่งานเปิดตัวหนังเรื่อง Call me by your soul





   "เหี้ยอะไรเนี่ย" ผมร้องลั่นเมื่อผมเห็นสิ่งที่กำลังปรากฏอยู่ในโลกโซเชียล

   "เซียน ช่วยด้วย กูเพิ่งรู้เมื่อเช้า" ไอ้กล้าใกล้จะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว "กูไม่รู้ว่าแม่นายท่านจะให้กูออกงานแบบนี้"

   "มึง...ทำไม่ได้" ผมอยู่กับมันมาทั้งคืน รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้แม่งเข้ากันไม่ได้กับวงการบันเทิงมากมายขนาดไหน แม่นายท่านก็อาจจะรู้ดีด้วย...แต่ไม่รู้ทำไมท่านถึงได้ขยี้ความรู้สึกความเพื่อนผมแบบนี้ "มึงทำไม่ได้หรอก มึงตายแน่ไอ้กล้า"

   "ใช่ กูทำไม่ได้"

   "..."   

   "กูนึกว่าสัมภาษณ์แค่นั้นจะจบ...แต่มันไม่จบ"

   "เอาไงดี" ผมเดินไปเดินมาทั้งๆ ที่ผมอยู่ในชุดนอน ตอนนี้ผมกับไอ้กล้าได้เป็นเจ้าของห้องนายท่านที่บ้านมันทั้งคู่เลยครับ เพราะมันโดนไอ้กล้าไล่ตะเพิด...ไม่ใช่ ผมล้อเล่น มันถูกไอ้กล้าขอนอนคนเดียว มันก็เลยเลือกที่จะเสียสละไปนอนห้องพักแขกแทน แทนที่มันจะมานอนห้องของมันแล้วให้พวกผมไปนอนห้องพักแขก

   มันคงอยากเอาใจแฟนเต็มที่เท่าที่จะเอาใจได้นั่นแหละ...

   "มึงต้องไปไฟต์" ผมสรุปออกมาในที่สุด "เป็นเมียคนอื่นแล้วก็จริงแต่มึงห้ามอ่อนแอ ดึงวิญญาณกล้าหาญบอยที่เป็นหัวโจกเหี้ยอะไรนั่นออกมา"

   "ยังไงวะ"

   "งานแบบนี้...มันบังคับฝืนใจกันไม่ได้เว้ย คนเราไม่ได้โง่ถึงขนาดดูกันไม่ออกว่าใครโดนบังคับไม่โดนบังคับ"

   "จริงของมึง"

   "มึงไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ไปบอกแม่ไอ้นายท่านเลย"

   "ปัญหามีอยู่อย่าง" กล้ามันซุกหน้าลงกับฝ่ามืออย่างคนจนตรอก "กูกำลังซื้อใจแม่นายท่านอยู่ ถ้ากูไม่ยอมทำ กูจะได้ใจเขาได้ยังไง"

   "โอย..." ผมไม่รู้จะช่วยมันยังไง "วันหลังกูขอให้มันคบไอ้ตง...หรือไม่ก็ใครบางคนที่ไม่ใช่นายท่าน ถ้าชีวิตมึงจะยุ่งยากขนาดนี้ล่ะก็นะ"

   "ไม่ได้ว่ะ...ยังไงก็ต้องทำ"

   "มึงไม่คิดว่ามันแปลกๆ บ้างเหรอวะ"

   "คงเป็นระเบียบอะไรสักอย่างของวงการนั่นแหละ กูไม่รู้ห่าอะไรหรอก"

   "..." ผมมองมันอย่างสงสาร

   "นายกองเรียกว่านรกขุมที่สอง เมื่อวานคือนรกขุมที่หนึ่ง"

   "มึงจะทำจริงๆ เหรอวะกล้า" ผมที่รู้จักมันมานานเริ่มถามมันอีกครั้ง "ยิ่งมึงออกสื่อ...ความเป็นส่วนตัวของมึงก็จะยิ่งลดลงเรื่อยๆ นะ"

   "กูไม่มีความเป็นส่วนตัวตั้งนานแล้ว ตั้งแต่มีคนมาด่ากูฟรีๆ นั่นแหละ"

   "มึงแน่ใจนะว่าแม่นายท่านไม่ได้แกล้งมึง"

   "กูไม่รู้เลยว่ะ"

   "..."

   "เหมือนเขาก็ทำไปในแบบของเขา...เขาบอกว่ากระแสเป็นอะไรที่ต้องเลี้ยงเอาไว้ กูกับนายท่านกำลังเป็นที่พูดถึง พวกแม็กกาซีน พวกสื่อต่างๆ อยากได้ตัวกูสองคนมาก" มันหันมามองหน้าผม "ไม่แน่อาจจะช่วยรณรงค์กระแส LGBT ในไทย...อันนี้แม่พูดนะ แต่กูไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร"

   "แป๊บ" ผมกดกูเกิ้ลแล้วเสิร์ชดู ทันทีที่ผมผลลัพธ์โผล่ขึ้นมา ผมก็ถึงบางอ้อทันทีว่ามันหมายความว่ายังไง "แม่นายท่านคงอยากลบภาพเรื่องที่คนไปด่าว่าไม่ยอมรับพวกรักเพศเดียวกันน่ะ"

   "ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่โดนด่า" กล้าเบิกตาโพลง

   "เมื่อคืนวาน...หลังจากนายท่านตอบคำถาม"

   "เฮ้อ"

   "มันแปลกๆ ที่ต้องมาใช้ลูกชายกับมึงมาเป็นตัวเลี้ยงกระแสเนี่ย โอ้ย ยิ่งคิดกูก็ยิ่งอยากเป็นบ้า มึงพาตัวเองมาอยู่ในเรื่องอะไรแบบนี้วะกล้า...เราสองคนเป็นเด็กเสดสาดกากๆ นอนตีพุงเล่นเกมอยู่หอไม่ดีกว่าเหรอ"

   อีกฝ่ายเงียบแฮะ...นัยน์ตาของมันสั่นระริกซะจนผมรู้สึกว่าผมพลาดที่ไปจี้ใจดำมัน

   "โอเค กูเข้าใจละ ความรักแม่งห้ามกันไม่ได้"

   "..."

   "คนที่มึงรักเสือกเป็นคนสาธารณะ กูกับมึงจะทำอะไรกันได้อีก"

   "กูจะไปต่อรอง" กล้าลุกพรวด เดี๋ยวนี้มันปีกกล้าขาแข็งกับคุณแม่ของนายท่านมาก อาจเป็นเพราะตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในทีมเดียวกัน และก็ต้องช่วยกันฝ่าฟันอุปสรรคตรงนี้ไปให้ได้ "ขอไปทำแค่บางงาน ทำหมดทุกงานกูไม่ไหวจริงๆ กูไม่อยากออกสื่อขนาดนั้น"

   "วันนี้สามงานหรือเปล่า"

   "ห้า"

   "เชี่ย กูเห็นแค่สาม"

   "มีงานที่ต้องถ่ายเก็บไว้ ยังไม่ออกสื่อ"

   "มึงต้องสู้นะ" ผมให้กำลังใจมัน

   "เออ"

   "..."

   "แล้ววันนี้มึงจะทำอะไร"

   "รอทิมโทรมา" ผมบอกมันตรงๆ "กูกับทิมต้องจัดการเรื่องของปาวฟัน ในช่วงเวลาที่มึงกับนายท่านกำลังยุ่งหัวหมุน"

   "..."

   "มึงไปออกงานคนเดียวไหวนะ"

   "กูอยู่กับแฟน" มันตอบ

   "แฟนที่มึงไม่ยอมนอนด้วยเมื่อคืนอ่ะนะ"

   กล้าไม่ตอบ...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันคิดอะไรในใจบ้าง จึงได้แต่มองมันเดินออกไปจากห้องด้วยความหนักอกหนักใจ

   หลังจากนั้นไม่นานทิมก็โทรมาหาผมพอดี มันนัดแนะบอกสถานที่กับผมอย่างเสร็จสรรพว่ามันจะไปเจอปาวฟันที่ไหน ผมส่งข้อความบอกไอ้กล้าว่าผมมีธุระที่จะไปทำ และผมก็ขอให้มันโชคดีกับงานที่ไม่ควรจะเป็นงานของมันเลย
   









   ร้านที่ทิมนัดผมไว้เป็นร้านกาแฟที่สวยสดงดงาม เหมาะกับการถ่ายรูปและเช็กอินเป็นอย่างมาก ผมคิดว่าคนที่เลือกร้านนี้น่าจะเป็นพราวฝันแน่ๆ ไม่น่าจะใช่ทิม เพราะถึงแม้ว่าทิมจะเป็นคนชอบถ่ายรูปและก็อัพรูปลงไอจี แต่สถานที่แห่งนี้แม่งไม่ใช่สถานที่ที่ตรงกับสไตล์คนอย่างทิมเลยสักนิด

   วันนี้มันมาในชุดน้อยแต่มากที่แท้จริง...แม้ว่าจะเป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนขาดๆ แฟชั่นธรรมดา แต่ผมรู้ว่าราคาของมันคงซื้อรถมอเตอร์ไซค์ได้เกือบสองคัน แล้วถ้ารวมรองเท้าด้วยล่ะก็...ผมคิดว่าน่าจะซื้อได้เกือบสามคัน

   "พี่มองอะไร" ทิมถามเมื่อเราสองคนนั่งอยู่ด้วยกันที่ฝั่งหนึ่ง เพื่อรอให้ปาวฟันมานั่งอยู่อีกฝั่ง แม้ทิมบอกว่ามันคือการนัดเดต แต่จริงๆ แล้วเราทั้งคู่ต้องการที่จะคุยกับผู้หญิงคนนี้ตรงๆ พร้อมกันต่างหาก

   "มองคนที่กูชอบไง" ผมตอบเรียบๆ

   "ถามจริง"

   "กูก็ตอบจริง"

   "..."

   "นี่มึงไม่คิดจะใจอ่อนให้กูสักหน่อยเหรอ"

   "คำพูดของพี่ก็ยังฟังดูบังคับผมเหมือนเดิม"

   "กูไม่ได้...คิดจะบังคับมึงตลอดสักหน่อย" หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้...ผมยังมีแก่ใจที่จะพูดเรื่องนี้ครับ คนอย่างเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์นั้นเป็นห่วงเพื่อนมากก็จริง แต่มันก็เป็นห่วงตัวเองด้วย "มึงลองเป็นแฟนกูดูดิ กูจะทำให้มึงเป็นคนที่โชคดีที่สุด"

   "เอ่อ..." สีหน้าของทิมไม่ใช่ปฏิกิริยาที่ผมหวังจะได้เห็น มันดูลังเล งุนงง และก็สับสน

   "มึงไม่ได้ชอบกูเหมือนกันใช่มั้ย" ผมไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าบวกขนาดนี้...นี่ถ้ามันตอบรับว่ามันไม่ได้ชอบผมเหมือนกันจริงๆ ผมไม่แย่เลยเหรอ

   "มาแล้ว" เสียงผู้หญิงทิ้งตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามทำเอาผมกับทิมต้องผละออกจากกัน "นี่ใครน่ะทิม"

   "เทพเซียน...เอ็กซ์เอ็กซ์" ผมตอบคนที่ชอบส่งข้อความมาด่าเพื่อนผม

   "ฝันนึกว่าเราจะมาเจอกันแค่สองคน" ปาวฟันกอดอก

   "เรามีเรื่องจะคุยด้วย" ทิมรวบรวมสติกลับมาคุยกับผู้หญิงได้ดีมาก

   "เรื่อง?"

   "เลิกส่งข้อความไปก่อกวนพี่กล้าซะ"

   ผู้หญิงทำท่าสะอึกนิดหน่อย "ท่านใช้ให้ทิมมาคุยกับเราเหรอ"

   "ไม่ เรามาของเรากันเอง"

   ปาวฟันตวัดสายตามามองผม "พี่คงเป็นเพื่อน...พี่กล้า" เธอดูกระดากปากที่จะเรียกเพื่อนผมว่าพี่

   "ใช่" ผมตอบ

   "..."

   "ทำแบบนั้นมันดูนางร้ายมากๆ เลิกทำซะ"

   มือของปาวฟันที่วางบนโต๊ะสั่นระริก...ผมรู้ครับว่าผู้ชายสองคนอย่างผมกับทิมไม่ควรที่จะมาพูดจาแบบนี้กับเธอเพราะจะทำให้เธอเจ็บปวด แต่ทำยังไงได้...เราทั้งคู่เป็นห่วงเพื่อนเรา และสองคนนั้นก็มีเรื่องให้กังวลมากกว่าเรื่องนี้อยู่แล้ว

   "น้องเป็นคนสวยนะ พี่เห็นครั้งแรกพี่ยังตะลึงเลย" ผมพยายามพูดปลอบเธอในสไตล์ของผม "ไอ้ท่านมันหล่อมากก็จริง แต่คนหล่อแบบนั้นมันมีอยู่ถมไปบนโลกใบนี้...พี่นี่แหละคนนึง"

   ทิมกระทุ้งสีข้างผมเพราะผมเพิ่งทำลายบรรยากาศไป

   "ฝันก็แค่..." ปาวฟันเริ่มพูดไม่ออกบอกไม่ถูก "ไม่รู้สิ ฝันอาจจะรู้สึก...อิจฉา"

   การที่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดตรงๆ กับผมแบบนี้แปลว่าเธอกำลังเริ่มเปิดใจให้ผมใช่มั้ย...ทิมพยักเพยิดให้ผมพูดต่อไป
 
   "เล่าให้พี่ฟังได้นะ เรื่องที่ฟัน..." เธอมองหน้าผม "เอ๊ย ฝันเล่าในวันนี้ พี่จะไม่เอาไปเล่าให้ใครฟัง ทิมเองก็เหมือนกัน"

   "พี่กล้าไม่เห็นจะดีตรงไหน" แค่ประโยคแรกที่เธอเริ่มเปิดฉากพูดก็เล่นเอาผมเริ่มมีไฟเกิดขึ้นตรงกลางใจ...โห น้อง นั่นเพื่อนพี่นะครับ "เตี้ยก็เตี้ย หน้าตาก็งั้นๆ ไม่มีอะไรเหมาะสมกับนายท่านเลยสักนิด

   "ท่านมันต้องเหมาะกับคนแบบไหนเหรอ" ทิมเอ่ยบ้างเพราะมีการเมนชั่นถึงชื่อของเพื่อนมัน

   "ก็...คนสวยๆ"

   "ถามจริง...คนหล่อถูกสร้างมาเพื่อคู่กับคนสวยเท่านั้นจริงๆ เหรอ โลกเรามันกว้างกว่านั้นนะเว้ยฟัน เอ๊ย ฝัน" ผมคือตัวทำลายบรรยากาศตัวจริงนี่หว่า

   "ไม่รู้สิ ถ้าท่านชอบคนอื่น ฝันอาจจะรู้สึกดีกว่านี้ก็ได้"

   "พี่จะเล่าให้ฟัง" ผมจัดแขนเสื้อตัวเองเพื่อขยับตัวได้สะดวกมากขึ้น "ไอ้กล้ามันผิดที่เคยเทนายท่าน แต่ใครบ้างที่ไม่เคยทำผิด มันอยู่กับความรู้สึกผิดมาสองปีเต็มๆ ไม่เคยมีวันไหนที่มันไม่เอ่ยหรือไม่คิดถึงเรื่องนายท่านเลย ไม่เลยจริงๆ"

   "แต่ว่า..."

   "ฝันลองคิดดูสิ การที่คนหล่อๆ ที่โคตรเพอร์เฟ็กต์อย่างนายท่านมารักฝังใจกับคนอย่างเพื่อนพี่ แสดงว่าเพื่อนพี่มันต้องมีอะไรดีถูกมั้ย ถึงแม้ว่าลักษณะภายนอกของมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ฝันปลื้มหรือคิดว่ามันเหมาะกับนายท่าน แต่เรื่องใจและความรู้สึก...พี่เชื่อว่ามันพร้อมที่จะทุ่มเทให้นายท่านสุดตัว"

   "ฝันเริ่มรู้สึกแปลกๆ แล้วนะคะที่พี่เทพเซียนอะไรเนี่ยต้องมาพูดแทนพี่กล้าแบบนี้"

   "ถ้าฝันได้ดูข่าวฝันก็น่าจะรู้...สองคนนั้นมันไม่มีเวลามาจัดการเรื่องนี้หรอก"

   "เชื่อเราเถอะนะฝัน" ทิมช่วยพูดอีกแรง "ไอ้ท่านมันไม่เคยโกรธฝันเลย มันก็อาจจะมีเคืองบ้างเรื่องที่ฝันส่งข้อความไปก่อกวนพี่กล้า แต่เชื่อเราเถอะ...มันทำใจโกรธฝันจริงๆ ไม่ได้สักครั้ง"

   น้ำตาของปาวฟันเริ่มรื้นที่ขอบตา...ผมเริ่มหาอะไรมาจับทันทีเพราะผมรับมือกับน้ำตาผู้หญิงไม่ค่อยได้ เข่าของทิมได้รับความซวยไปเต็มๆ แต่โชคดีที่มันไม่ได้สนใจที่จะปัดออก

   "ฝันเป็นเพื่อนผู้หญิงที่ท่านมันวางใจและสนิทมากที่สุด มันรู้ว่าฝันคิดอะไรกับมันและการที่มันปฏิเสธอาจจะทำให้มิตรภาพของมันกับฝันพังลง...มันรักพี่กล้ามากก็จริง แต่มันก็ให้ความสำคัญกับมิตรภาพที่มันมีต่อฝันเหมือนกัน"

   เอาล่ะ...มันไม่ใช่แค่ผู้หญิงมีน้ำตาปริ่มขอบตาแล้ว...เพราะตอนนี้เธอคนนี้กำลังร้องไห้ออกมาอย่างไม่เกรงใจสายตาของคนอื่นที่มองมาที่เธอเลยแม้แต่นิดเดียว

   ผมบีบเข่าของทิมแน่นขึ้น

   "ฝันมีความสุขมั้ยตอนที่มันอยู่กับฝัน"

   "แน่นอน เรามีความสุขสิ"

   "ท่านมันเป็นเพื่อนที่ดีใช่มั้ย...มันเป็นเพื่อนช็อปปิ้ง เป็นเพื่อนฝันไปที่นั่นที่นี่ได้"

   "ใช่" เสียงของปาวฟันสั่นเครือ "เราเป็นคนมีเพื่อนน้อย ตอนที่เราอยู่กับนายท่าน...เราก็เลยรู้สึกว่าเรามีความสุขจริงๆ"

   "ไม่แปลกหรอกที่ฝันจะชอบมัน...แต่เราอยากให้ฝันลองคิดใหม่ ถ้าฝันก่อกวนพี่กล้าแฟนมันไปเรื่อยๆ บางทีฝันอาจจะเสียเพื่อนอย่างไอ้ท่านไปเลยก็ได้"

   ริมฝีปากของปาวฟันกระตุก...

   "ลองคิดดูดีๆ นะ เรากับนุกเป็นเพื่อนฝันช็อปปิ้งได้ไม่ดีเท่าไอ้ท่านนะ"

   "..."

   "เรากับมันปลอบฝันเวลาที่ฝันมีปัญหากับที่บ้านเหมือนที่ไอ้ท่านทำไม่ได้นะ"

   ผมเหลือบมองไอ้ทิม...สิ่งที่มันพูดล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยความจริงใจเต็มเปี่ยม ผมไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะมีมุมที่มีเหตุมีผลขนาดนี้ สงสัยการแต่งตัวสตรีตหรือฮิปฮอปไม่ใช่การบ่งบอกนิสัยทุกอย่างจริงๆ

   "แฟนท่านจะยอมหรือไง" ปาวฟันแค่นหัวเราะ "รายนั้นเขาเกลียดเราจะตาย"

   "มันแค่หึงน่ะ" ผมพูด "มันไม่ใช่คนใจร้ายอะไรหรอก เชื่อพี่สิ"

   ปาวฟันไหล่ตก...หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตาตัวเองอย่างน่าสงสาร "ไม่คิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะต้องมาร้องไห้ในร้านกาแฟแบบนี้ ทุเรศสิ้นดี"

   ผ้าเช็ดหน้าจากมือไอ้ทิมถูกส่งไปอีกผืน...ผมที่ไม่ได้พกผ้าเช็ดหน้าจึงหยิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะส่งไปให้ปาวฟัน เธอส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นเราก็ปล่อยให้เธอร้องไห้ต่อไปเงียบๆ

   "สองคนนี้ก็เป็นแฟนกันเหมือนสองคนนั้นหรือไง" เธอถาม

   "ไม่ใช่" ทิมรีบตอบ

   "ยังไม่ใช่" ผมส่ายหน้าพรืด

   ปาวฟันเลิกคิ้วแล้วมองผมอย่างจับผิด "พี่จีบทิมล่ะสิ"

   "ใช่" ผมตอบทันควัน "มันจีบยากฉิบหาย...ยังไม่ยอมใจอ่อนเลยเนี่ย"

   "เดี๋ยวนะ" ปาวฟันทำหน้าฉุกคิด "เมื่อสองสามวันก่อนมีเพื่อนคนหนึ่งมาบอกว่าทิมคบกับหมอที่เรียนมอเดียวกันนี่"

   เหมือนมีค้อนจากเทพเจ้าธอร์ฟาดลงมากลางกบาลของผม...ผมรีบมองหน้าทิมทันทีเพราะผมอยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า

   ทิมไม่ได้สบตาผม...มันหยิบกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดื่ม ผมจึงหันไปถามปาวฟันอีกครั้ง

   "เรื่องจริงใช่มั้ย"

   "เอ่อ..." ปาวฟันหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย "ขอตัวไปทำใจก่อนนะคะ"

   เมื่อผู้หญิงเดินจากไป...สายตาของผมจึงตวัดมามองไอ้ทิมอีกรอบ

   "หมายความว่ายังไง"

   "..."

   "มึงคบกับไอ้ไตเติ้ลแล้วเหรอ"

   การพยักหน้าน้อยๆ ของทิมทำเอาโลกทั้งใบของผมพังครืนลงมา...นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมปรารถนาที่จะรับรู้หรือได้ยิน...ทิมกับไอ้หมอไตเติ้ลเนี่ยนะ เรื่องจริงดิ?

   ผมมันไม่ดีตรงไหน...

   ไอ้เหี้ยนั่นมันดีกว่าผมตรงไหน!

   "พี่เซียน"

   เสียงร้องเรียกของทิมไม่ได้ทำให้ผมอยากหันกลับไปแม้แต่นิดเดียว...

   "พี่เซียน เดี๋ยวก่อน!"

   ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่...โง่มากๆ ที่หลงคิดไปเองว่ามีโอกาสจีบทิมติด...แต่แล้วในที่สุด...ทิมมันก็เสร็จคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้าไปจนได้

   แม่งเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง...

   ผมทำผิดตรงไหน ผมมันเหี้ยตรงไหน...ทำไมทิมถึงไม่ชอบผม








ทิม






   'วันนี้กล้าอาจจะไม่ค่อยพร้อมกับการให้สัมภาษณ์นะครับ ขอโทษด้วย'

   'น้องท่านคะ ขออีกหนึ่งคำถามค่ะ'   

   'ครับ'

   'การที่น้องกล้าออกงานแบบนี้แปลว่าน้องกล้าเซ็นสัญญาเป็นนักแสดงภายใต้สังกัดของค่ายเอสเอ็นแล้วใช่มั้ยคะ'

   'ไม่ใช่ครับ!'

   'อ้าว'

   'เราแค่มาตามที่เราถูกรับเชิญมาเท่านั้น นี่ไม่ใช่การจ้างงานอะไร'

   'แล้วถ้ามีการจ้างงานในอนาคตเกิดขึ้นล่ะคะ น้องกล้าจะมีผู้จัดการมั้ยหรือว่าน้องกล้าจะเซ็นสัญญากับค่ายเอสเอ็นไปเลย'

   'กล้าจะไม่มีวันเป็นนักแสดงในสังกัดของแม่ผมครับ ขอโทษด้วย'

   'น้องท่านคะ'

   'ผมไม่ตอบแล้ว!'

   นุกกดปิดไลฟ์สดของช่องข่าวบันเทิงช่องหนึ่งในเฟซบุ๊ก

   "ท่านเดือดสัด กูไม่เคยเห็นมันโกรธขนาดนี้" นุกพูด "พี่กล้าก็น่าสงสาร...ทำหน้าเหมือนโคตรอยากกลับบ้าน"

   "..."

   "เชี่ยทิม"

   "..."

   "ไอ้เหี้ยทิม มึงฟังกูอยู่มั้ยเนี่ย"

   "หา"

   "ท่านมันเดือด เท้าของมึงก็เดือดเนี่ย มึงจะเดินให้พื้นบ้านกูทะลุหรือไง" นุกบ่นออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว "เป็นห่าไรวะ กูเห็นมึงเดินไปเดินมาแบบนี้ตั้งแต่บ่ายแล้วนะ เกิดอะไรขึ้น เรื่องพราวฝันจบไม่ดีหรือไง"

   "ไม่รู้ เขาขอเวลาทำใจ"

   "ก็อาจจะดีก็ได้" นุกจ้องเขม็งมาที่ผม "แสดงว่าไม่ใช่เรื่องของฝันที่มึงเครียด"

   ผมทิ้งตัวลงนั่ง จากนั้นก็ขยับขาไปมาอย่างบ้าคลั่ง "พี่เซียนว่ะ"

   "ทำไม"

   "เขาเพิ่งรู้ว่ากูคบกับพี่ไตเติ้ลแล้ว"

   "เดี๋ยว!" ไอ้นุกร้องเสียงดังลั่น "มึงไปตกลงคบกับพี่หมอคนนั้นตอนไหน!"

   "..."

   "ท่านมันรู้หรือยัง!"   

   "โอย หูกูจะแตก" ผมเอามือปิดหู

   "ทำไมพวกกูไม่รู้เรื่อง!"

   "ถ้ามึงรู้เหตุผลแล้วมึงจะฮา"

   "กูฮาไม่ลงหรอก"

   "พี่มันตื๊อมากเลยเว้ย" ผมเริ่มเล่าให้มันฟัง "เขาขอกูคบเมื่อสองอาทิตย์ก่อนมั้ง เอาแต่ถามกูอยู่นั่นว่าเมื่อไหร่จะให้คำตอบ แล้วพอกูมึนๆ เบลอๆ กูก็เผลอตอบไปว่าอืม...คราวนี้เป็นไง กูเลยซวยยาว"

   "เชี่ยยยยยย" นุกอ้าปากค้าง "แบบนี้ก็มีเหรอ"

   "เออ"

   "แล้วมึงร้อนใจอะไรเนี่ย"

   "ก็...เอ่อ..." ผมบอกมันไม่ค่อยถูก "พี่เซียนรู้แล้วน่ะสิ"

   "พี่เขาเป็นยังไง"

   "เดินออกจากร้านไปเลย...ไม่ยอมพูดอะไรกับกูเลย"

   "เหี้ยเอ๊ย เอามือถือมึงมา" นุกเอื้อมมือมาขอมือถือจากผม

   "มึงจะทำอะไร"

   "โทรหาพี่ไตเติ้ลน่ะสิถามได้"

   "หา"

   "มึงต้องบอกพี่เขาไปตรงๆ ว่ามึงไม่ได้ชอบพี่เขา มึงชอบพี่เทพเซียน"

   "เฮ้ยยยยย"

   "สาด มองจากดาวศุกร์ก็รู้ว่ามึงชอบพี่เขา ถ้ามึงไม่ชอบพี่เขานะ มึงไม่ร้อนใจตลอดทั้งบ่ายหรอก..."

   ผมเอาเท้าเขี่ยพรมบ้านไอ้นุกไปมา "พี่เขา...ขี้บังคับนะ"

   "สัด กูจะบอกอะไรให้" ไอ้นุกดูปวดหัวกับผมมากๆ "มึงชอบไปกระตุ้นต่อมพี่เขาไง อะไรที่พี่เขาไม่ชอบ มึงเสือกทำหมด...พี่เซียนเขาเป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว การที่เห็นมึงทำอะไรที่เขาไม่ชอบ เขาก็ต้องทำในสิ่งที่มึงไม่ชอบเหมือนกัน"

   "ไอ้นุก กูคบกับคนนี้แล้วกูจะไปรอดเหรอวะ"

   "..."

   "นั่นเสือแห่งเศรษฐศาสตร์เลยนะ"

   "มึงใช้สมองคิดไปเพื่ออะไร ในเมื่อใจมึงคิดไปถึงไหนต่อไหนกับพี่เขาแล้วก็ไม่รู้"

   "นุก"

   "มึงชอบพี่เซียน"

   "กู..."

   "มึงชอบพี่เซียน มึงยอมรับกับกูมาตรงๆ"

   "กูไม่..."

   "เฮ้ย! พี่เซียนโทรมา"

   "ไหน!" ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเห็นว่าหน้าจอโทรศัพท์ผมนั้นยังคงปกติอยู่ ผมก็แทบจะเขวี้ยงโทรศัพท์ของผมใส่หน้าไอ้นุก

   "นี่ไง ชัดขนาดนี้...มึงยังจะหนีหัวใจตัวเองทำไมอีก" นุกส่ายหน้าให้ผมเบาๆ "มึงคบกับพี่ไตเติ้ลนานเท่าไหร่แล้ว"

   "สองวันก่อน" ผมเล่า "กูยุ่งๆ กับเรื่องไอ้ท่านและก็พี่กล้าเพราะกูวางแผนจะมาคุยกับฝันนี่ไง กูก็เลยมึนๆ เบลอๆ บอกตอบตกลงพี่เขาไป"

   "เฮ้อ" นุกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งใส่มือของผมใหม่ "อย่าเอาความรักมาทำเป็นเรื่องเล่นๆ มึงไม่ชอบ มึงไม่โอเค มึงชอบคนอื่น มึงก็ควรจะบอกพี่เขาตรงๆ"

   ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ

   "มึงอาจจะโอเคกับพี่หมอไตเติ้ล แต่ใจมึงไม่ได้บอกแบบนั้นนะ...มึงแคร์พี่เซียนมาก ถึงแม้ว่าพี่เขาจะไม่ตรงกับคนที่มึงชอบร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ใจมึงอ่ะไปอยู่กับพี่เขาแล้วมากกว่าครึ่ง"

   "ก็ได้ๆ กูจะโทรไปคุยกับพี่ไตเติ้ลก็ได้"

   "ก็แค่นี้"

   "..."

   "เลือกเอานะว่ามึงทำให้ใครเสียใจแล้วมึงจะไม่เจ็บ พี่หมอไตเติ้ลหรือว่าพี่เซียน"

   ถึงแม้ว่าผมจะมัวแต่ขลุกอยู่กับไอ้นายท่าน แต่มันก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงที่ว่าไอ้นุกก็เป็นเพื่อนอีกคนที่รู้จักผมมากที่สุดเหมือนกัน ผมพยักหน้าเป็นเชิงตกลงปลงใจว่าจะจัดการโทรไปบอกเลิกพี่หมอไตเติ้ล ซึ่งผมก็ยังงงๆ อยู่เหมือนกันว่าผมคบกับพี่เขาได้ยังไง

   หรือมันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...

   แล้วตอนนี้...พี่เซียนจะไปอยู่ไหนแล้วนะ












[ มีต่อนะคะ]



หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 32 หน้า 56 03/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 07-04-2018 01:48:01



   ผมกลับมาที่บ้านตัวเอง...จากนั้นก็นั่งนิ่งๆ จมจ่อมกับความคิดของตัวเอง

   แม้ว่าผมจะโทรคุยกับพี่หมอไตเติ้ลไปแล้ว แต่ผมก็ยังไม่มีแก่จิตแก่ใจคิดเรื่องพี่หมอเลยแม้แต่นิดเดียว คิดดูก็แล้วกัน (พี่เขาก็ถามเหตุผลและก็โวยวายนิดหน่อยไปตามประสาแหละครับ...แต่ก็ถือว่าพี่เขาเข้าใจ ผมไม่อยากให้เขามาเสียเวลากับผมมากจนเกินไป แล้วเขาก็รู้ด้วยสิว่าเวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามากขนาดไหน)

   ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมชอบพี่เซียนตั้งแต่เมื่อไหร่ สิ่งแรกที่ผมจำเกี่ยวกับเขาได้นั่นก็คือเขาด่าผมตอนที่ผมเล่นเกม RoV กับเขาไม่เก่ง จากนั้นพี่เขาก็ค่อยๆ เข้ามาอยู่ใกล้ชิดผม เดี๋ยวก็ด่าผม เดี๋ยวก็บอกว่าชอบผม สลับกันไปอยู่แบบนั้น

   แต่นั่นไม่ใช่นิสัยของพี่เซียนที่ผมไม่ชอบ...ผมเติบโตมาจากครอบครัวที่โคตรจะเป็นอเมริกันสไตล์ ทันทีที่อายุครบสิบแปด พ่อกับแม่ของผมก็ปล่อยให้ผมใช้ชีวิตของตัวเองได้อย่างอิสระ ผมเลือกที่จะไปเรียนมอ S กับนายท่าน เลือกที่จะนั่งเล่นหุ้นอยู่เฉยๆ ในห้องแทนที่จะมาเรียนรู้งานในวงการบันเทิงต่อจากที่บ้าน ไม่เคยมีใครต่อว่าที่ผมเลือกแบบนั้นแม้กระทั่งพ่อแม่หรือบรรดาพี่สาวพี่ชายของผม ไม่เลยจริงๆ

   จนกระทั่งผมได้มาเจอกับพี่เซียน...

   แม้ว่าพี่เขาจะบังคับผมนับครั้งได้ แต่เชื่อเถอะว่านั่นเป็นอะไรที่มากที่สุดในชีวิตของผมแล้ว การถูกบังคับนั้นมันทั้งอึดอัดและก็ถูกตีกรอบ ผมไม่เคยชินกับอะไรแบบนี้อย่างแรง อีกทั้งผมยังต่อต้านการถูกบังคับแบบสุดโต่ง

   ยิ่งผมไม่ชอบ...พี่เซียนก็ยิ่งทำ และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมจำฝังใจตัวเองว่า...ผมไม่ได้ชอบพี่เซียน ผมไม่ได้ชอบพี่เซียน

   แต่ผมคิดผิด...

   พี่เซียนคือผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้จัก...แม้ว่าผมจะรู้จักไอ้ท่านมาทั้งชีวิตก็ตามแต่ผมก็ไม่เคยยอมรับอย่างเต็มปากสักทีว่ามันหล่อ อาจเป็นเพราะผมเคยแก้ผ้าโดดลงสระน้ำที่บ้านมันมาตั้งแต่เด็กๆ ก็ได้ แต่กับพี่เซียน...ผมชอบคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อคนหนึ่ง ผมสะดุดตาเขาตั้งแต่ที่ผมเจอเขาที่โรงเรียนมัธยมของไอ้ท่านและก็พี่กล้า พี่เขาชอบมองหน้าผม และผมเองก็ชอบลอบมองพี่เขาเหมือนกัน

   เราทั้งคู่รู้จักกันแบบผ่านๆ มาโดยตลอด จนกระทั่งไอ้ท่านและพี่กล้ากลับมาคืนดีกันอีกครั้ง เราจึงได้เจอกันบ่อยขึ้น

   ความประทับใจแรกที่ผมมีต่อพี่เซียนก็คือ...ศูนย์ ถึงแม้ว่าผมจะชอบหน้าพี่เขามากก็เถอะ การที่โดนพี่เขาด่าในเกมรวมไปถึงมาตำหนิเรื่องการเรียกชื่อไอจีของผม ผมโคตรไม่ชอบพี่เขาเลยครับ แต่หลังจากนั้น...ดูเหมือนพี่เซียนจะพยายามประพฤติปฏิบัติกับผมดีขึ้น ถึงแม้ว่าจะขี้บังคับในแบบที่ผมไม่ชอบไปบ้าง แต่นั่นมันก็แค่ส่วนน้อยที่เป็นข้อเสียของพี่เซียน

   ผมคงชอบพี่เขาจริงๆ นั่นแหละ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่มานั่งคิดมากว่าพี่เซียนจะทำอะไรหรืออยู่ที่ไหนในเวลานี้หรอก

   ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีหนึ่ง...ไอ้ท่านยังไม่ได้โทรมาหาผมเฉกเช่นทุกวัน (ไอ้นี่แม่งก็บ้า...ชอบโทรมาเพ้อกับผมตอนดึกๆ ประจำ) ฉะนั้นผมจึงว่างและไม่มีอะไรทำ การที่ผมไม่มีอะไรทำมันทำให้ผมฟุ้งซ่าน นึกไปต่างๆ นานาว่าพี่เซียนอาจจะประชดผมด้วยการลากสาวขึ้นห้องไปเป็นคนที่สามสิบเจ็ดแล้วก็ได้

   เพล้ง!

   ผมหัวร้อนจนเผลอปัดแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะแตก

   "คุณทิม เจ็บตรงไหนมั้ยคะ!"

   "ไม่ครับ ไม่...นี่พี่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ"

   "เจ้านายยังไม่นอน พี่นอนไม่ได้หรอกค่ะ"

   "งั้น...ผมไปนอนแล้วก็ได้ครับ"

   ลำบากคนในบ้านไปอีก...ผมเดินคอตกกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเอง ตอนนั้นนั่นเองที่โทรศัพท์ของผมสั่น เป็นเบอร์ของพี่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์!

   "ฮัลโหล!"

   [สวัสดีครับ] ไม่ใช่เสียงพี่เซียนแฮะ [เอ่อ...คุณรู้จักกับเจ้าของเบอร์นี้หรือเปล่าครับ พอดีเขากำลังเมาและหมดสติอย่างมาก]

   "หา ที่ไหนครับ!" ผมร้องเสียงดังลั่นทันที

   [บาร์บลาบลาแถวสุขุมวิทครับ]

   "อ๋อ" ผมโล่งใจไปเปลาะหนึ่งที่เป็นร้านที่ผมรู้จักกับเจ้าของร้าน "ผมฝากเขาด้วยนะครับ เดี๋ยวผมรีบไปรับครับ"

   [ครับผม]

   "เอ่อ..." แม้จะเป็นช่วงเวลาเร่งรีบ แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดี "ทำไมคุณถึงเลือกที่จะโทรหาผมล่ะครับ"

    [เบอร์ของคุณขึ้นมาเป็นเบอร์แรกของรายการที่โทรออกน่ะครับ]

   โทรมาหาผมแบบที่ตั้งใจโทรไม่ติดเนี่ยนะพี่เซียน...ผมรอสายเขามาทั้งวัน ไม่เห็นจะมีสักสายเลย

   "เดี๋ยวผมรีบไปครับ"

   [ขอบคุณมากครับ]









   บาร์บลาบลา

   ผมรู้สึกเบาใจลงทันทีที่เห็นพี่เทียน ญาติของผมที่บังเอิญเป็นเจ้าของบาร์ที่พี่เซียนไปเมาพอดี

   "รบกวนพี่เลย" ผมยกมือไหว้พี่เทียน

   "โอย เรื่องเล็กน้อย" พี่เทียนตบหลังผม "ใช้ห้องได้ถึงเช้าเลยนะ ไม่มีใครว่า"

   "บ้า"

   เขาหัวเราะกับเสียงร้องของผม จากนั้นก็เดินนำผมไปยังห้องวีไอพีส่วนตัวที่อยู่หลังร้าน ทันทีที่เขาเปิดประตูออก ผมก็ได้พบเห็นร่างพี่เซียนที่หมดสภาพชนิดที่ว่าผักเน่าเปียกๆ ยังดูดีกว่าพี่เขาหลายเท่า

   "ทำเขาอกหักมาใช่มั้ยเรา" พี่เทียนกระซิบ "มีอะไรเรียกเด็กได้นะ มีอยู่สองคนที่จะเฝ้าร้านจนถึงเช้า พี่จะบอกไว้ให้ว่าเราเป็นลูกค้าคนสำคัญ"

   "ขอบคุณครับพี่เทียน"

   ผมเข้าไปในห้อง จากนั้นพี่เทียนก็ปิดประตูตาม...พี่เซียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง เชื่อมั้ยว่าถ้าเขาเกิดโดนลักพาตัวไปต่างประเทศ เขาก็คงจะรู้ตัวเอาก็ตอนที่เขาอยู่ต่างประเทศเรียบร้อยแล้วนั่นแหละ

   ผมทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ร่างพี่เซียนที่นอนอยู่ พลางคิดโทษตัวเองว่าผมคือสาเหตุที่ทำให้พี่เซียนมีสภาพเป็นแบบนี้

   "ทิม..." พี่เซียนพึมพำเสียงเมาๆ "ไอ้เหี้ยนั่นมันดีกว่าพี่ตรงไหน...บอกพี่มา"

   เฮ้ย ทำไมเวลาเมาแล้วพูดจาไพเราะน่าฟังแบบนี้วะ (แล้วคำว่าเหี้ยล่ะ?)

   จะห่วงก็ห่วง จะขำก็ขำ...ผมตัดสินใจเอาแขนวางลงบนพนักโซฟาแล้วเอามือค้ำขมับเพื่อรอดูว่าพี่เซียนจะเผลอพูดอะไรออกมาอีก นี่ถ้าเขาไม่เมา...ผมคงไม่มีโอกาสได้ฟังพี่เซียนพูดแทนตัวเองได้น่าฟังแบบนี้แน่ๆ

   พี่เซียนก็กวนตีนเหลือเกิน...ไม่รู้ว่าเขารู้หรือเปล่าผมรอฟัง ทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมพูดอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้

   "ทิม..."

   มาแล้ว...เสียงเรียกผมมาแล้ว

   มือของพี่เซียนเริ่มจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองจากที่ปลดอยู่แล้วสองเม็ด...เดี๋ยว พี่เขาจะถอดเสื้อผ้าตัวเองทำไมกัน

   เขาเรียกชื่อผมอีกครั้ง จากนั้นก็ปลดกระดุมเสื้อตัวเองจนมันไม่เหลืออะไรให้ปลดอีกแล้ว...มือของเขาเริ่มลากยาวลงไปที่เป้ากางเกงของตัวเอง แล้วเขาก็...

   "เชี่ยยย" ผมหันหน้าหนีทันที...พี่เซียนกำลังเมาแล้วถอดเสื้อผ้าเนี่ยนะ ไอ้การโชว์ซิกซ์แพ็คส์แบบไม่มีสติน่ะ...มันไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้การโชว์ไอ้จ้อนเนี่ยสิ...ผมไม่อยากจะเชื่อจริงๆ

   มือของผมเริ่มห้ามมือพี่เซียนแบบไม่ค่อยกล้ามองตรงๆ แต่พี่เซียนแรงเยอะมาก เขาปัดมือผมออกเหมือนมือผมเป็นแมลงวันที่น่ารำคาญ ครางชื่อผมต่อไปแล้วจัดการปลดเปลื้องกางเกงของตัวเองออกราวกับมันเป็นสิ่งที่น่ารำคาญสำหรับเขามาก

   ฉิบหายแล้วไงกู...

   กางเกงยีนของพี่เซียนถูกโยนไปอีกฝั่งหนึ่งของห้อง....ผมไม่รู้ว่าจะมีอะไรบนตัวของพี่เขาถูกถอดออกมาอีกหรือเปล่า เพราะผมไม่กล้ามองเลยสักนิด ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือซิกซ์แพ็คส์แน่นๆ ที่อยู่เหนือเป้ากางเกงที่กำลังจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

   เขาไม่รู้หรือไงน่ะว่าผมก็เป็นผู้ชาย...คิดว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่หรือไง...

   พี่เซียนเริ่มดึงมือผม...ให้ผมได้ถูกดึงเข้าไปอยู่ใกล้ๆ เขา มือของผมค้ำไปที่อกของพี่เซียนเพื่อต้องการทรงตัว...รู้สึกใกล้จะบ้าเพราะพี่เซียนถอดทุกอย่างบนร่างกายทิ้งหมดแล้ว...

   เหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวตัวเดียวที่โดดเด่นเป็นสง่าอยู่แถวๆ ต้นขาของผม...

   ความแข็งขืนนั่นสัมผัสกับต้นขาของผมจนผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ...ผมพยายามดันร่างตัวเองให้ออกไปจากร่างของพี่เซียนเพราะเราทั้งคู่กำลังอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงอย่างมาก พี่เขาอยาก...ผมเองก็อยาก...แต่มันไม่เหมาะสมที่จะเกิดขึ้นอย่างยิ่ง

   เรายังไม่ได้คุยอะไรกันดีๆ เลย เราจะทำเรื่องแบบนี้กันได้ยังไง

   มือของพี่เซียนเริ่มลากไล้ไปตามแผ่นหลังของผม จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างรั้งท้ายทอยของผมให้เข้าไปจูบที่ริมฝีปากของพี่เขา กลิ่นแอลกอฮอล์เข้มจัดจากตัวของอีกฝ่ายถูกส่งผ่านมาทางลมหายใจและก็ทางลิ้นจนผมรู้สึกเมาตาม

   นี่เขาดื่มไปเป็นสิบลังเลยหรือยังไง...

   "ไอ้...พี่..." ผมพูดไม่จบด้วยซ้ำเพราะพี่เซียนต้องการมาก...มือที่เขาลูบรวมไปถึงลิ้นที่ตวัดเกี่ยวดูดดุนลิ้นของผมนั้นเป็นหลักฐานได้เป็นอย่างดีว่าเขาอยากขนาดไหน

   ผมเองก็เริ่มสติหลุด...ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเวลาพี่เซียนเมาเขาขั้นสุดพี่เขาจะกลายเป็นคนหื่นแบบนี้

   "ทิม..." เขาร้องเรียกผมอีกครั้งตอนที่ผมผละออกจากใบหน้าของเขาได้สำเร็จ จากนั้นเขาก็รั้งท้ายทอยของผมให้เข้าไปจูบกับเขาเอง เพราะผมอ่อนแรงลง...รู้สึกตัวเองเกร็งน้อยลงเมื่อได้ยินเสียงเรียกนั่น

   "เอาจริงเหรอ" ผมถามเมื่อตัวเองมีโอกาสถาม "จะทำกันตรงนี้จริงดิ"

   ไม่มีอะไรที่อำนวยความสะดวกเราได้ทั้งนั้น...โซฟาก็แข็ง ถุงยางก็ไม่มี เจลก็ไม่มี...

   คิดว่าพี่เซียนจะมีสติพอที่จะตอบผมมั้ยครับ...

   คำตอบคือไม่...เขายังคงจัดการกับผมที่อยู่เหนือร่างของเขาต่อไปเหมือนผมเป็นตุ๊กตาที่รูปร่างเท่ากับคน มือของเขาดูจะสนุกกับการแตะไปทั่วทุกส่วนของผมมาก โดยเฉพาะแผ่นหลัง ลากยาวไปจนถึงบริเวณสะโพก...

   เราจูบกันชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมผละออกไปก่อน...พี่เขาจุดอารมณ์ของผมติดจนผมไม่สามารถหยุดได้...เขาเปลี่ยนจากการอยู่ใต้ร่างผมมาเป็นอยู่เหนือร่างของผมแทน และนั่นก็ทำให้ผมได้เห็นใบหน้าของเขาเต็มๆ

   เป็นใบหน้าของคนเมาอย่างแท้จริง นัยน์ตาของเขาดูเคลิ้มรวมไปถึงใบหน้ายังมีสีแดงจัดซะจนผมนึกว่าคนคนนี้ไม่ใช่เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์ของผม...

   เขาไม่มีสติ

   เขาทำตามสัญชาตญาณธรรมชาติ...แอลกอฮอล์ทำให้เขารู้สึกอยาก และเขาต้องการระบายมันกับใครสักคน ซึ่งผมคือคนที่อยู่ใกล้เขาพอดี

   ความจริงกับความต้องการของผมเริ่มย้อนแย้งสับสน พี่เขาจัดการจุมพิตผมไปทั่วร่างในตอนที่ผมกำลังตระหนักได้ว่าผมอาจจะเป็นแค่เครื่องมือในการสำเร็จความใคร่...เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่คือผม นี่คือคนที่เขาร้องเรียกหา...เขาก็แค่ทำในสิ่งที่เขาอยากทำ ไม่ได้รอที่จะทำกับคนที่เขาต้องการจริงๆ

   ทำแบบนี้มันดีแล้วจริงๆ เหรอ...

   ผมรู้สึกมึนเมาไปตามสิ่งที่พี่เซียนปรนนิบัติผม เขาเก่งมากราวกับเขารู้ว่าผมสับสนว่าจะปล่อยให้เรื่องนี้มันดำเนินต่อไปหรือเปล่า เขามอมให้ผมเมากับสิ่งที่เขาทำ...เขาสัมผัสผมด้วยริมฝีปากแผ่วเบาสลับกับร้อนแรง มือของเขาบีบเน้นไปทั่วทุกส่วนของผมเป็นจังหวะจะโคนเดียวกันกับริมฝีปากและลิ้นของเขา ทุกอย่างทำงานผสานกันได้เป็นอย่างดีซะจนผมลุ่มหลงมัวเมา

   ผมห้ามตัวเองไม่ได้ ผมไม่สามารถขยับริมฝีปากหรือเอ่ยคำพูดใดๆ ออกมาได้ด้วยซ้ำ พี่เซียนทำให้ผมง่วนอยู่กับการผ่อนลมหายใจ...ส่งเสียงครางในลำคอแสดงความพึงพอใจ...และเขายังทำให้ผมรู้สึกดีเป็นบ้าที่ผมได้อยู่ใต้ร่างผู้ชายที่ผมคิดว่าหล่อที่สุดในใจของผม

   กางเกงของผมถูกปลดจากมือของพี่เซียน...ทิมน้อยโผล่ขึ้นมาตั้งตระหง่านทักทายพี่เซียนโดยที่พี่เขารีบจับมันและเกาะกุมมันไว้ในมือ...รูดขึ้นรูดลงช้าๆ ราวกับต้องการทำความคุ้นเคย

   ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ...ค่อนข้างแน่ใจว่ากำลังจะมีอะไรเกิดขึ้น...

   ปากของพี่เซียนรับส่วนนั้นของผมเข้าไป...เขาเริ่มจากส่วนปลายก่อน หยอกล้อมันด้วยการใช้ลิ้นเลียแผลบสลับกับจูบสัมผัส...ผมรู้สึกใกล้จะบ้าเมื่อได้เห็นภาพนั้น...มันเป็นภาพที่ผมไม่เคยฝันถึง เป็นความรู้สึกที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามันจะให้ความรู้สึกดีแบบนี้...เหมือนขึ้นสวรรค์แบบนี้

   แต่...มันมีอะไรบางอย่างที่ขัดกันอยู่

   พี่เซียนยังคงใช้ปากของผมต่อไป ส่วนผมก็พยายามใช้สมองตีกับความต้องการของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง นี่มันไม่ถูกต้อง มันไม่ถูกต้องอย่างยิ่ง...ถ้าเป็นเด็กในร้านมาอยู่ใกล้ๆ พี่เซียนในตอนนี้ล่ะก็...พี่เขาก็คงจะทำเหมือนอย่างที่ทำกับผมเหมือนกัน

   เขาไม่รู้ว่าเป็นผม...เขาไม่รู้จริงๆ

   "ไอ้เหี้ยเซียน!" พี่กล้าโผล่พรวดเข้ามาในห้อง ทันทีที่ผมรู้ว่ามีบุคคลที่สามโผล่เข้ามา ผมก็รีบเตะปากพี่เซียนให้ล้มหงายลงไปกับพื้น

   ไอ้ท่านมือไวมาก มันปิดตาพี่กล้าเอาไว้ได้ทัน จากนั้นมันก็โยนกางเกงพี่เซียนมาปิดส่วนนั้นของผมเอาไว้พอดี ผมทันได้เห็นว่ามันหลับตาปี๋ระหว่างที่มันทำแบบนั้น

   "เหี้ยเอ๊ย" ท่านร้องดังลั่น

   "มึงเห็นมั้ยเนี่ย" ผมไม่รู้จะรู้สึกอะไรก่อนดี...รู้สึกเศร้าที่พี่เซียนทำอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกแย่ที่ถูกขัดจังหวะ หรือรู้สึกอับอายขายขี้หน้าไอ้นายท่านกับพี่กล้าดี

   "กูหลับตาไว้ได้ทันก่อนจะเห็นภาพชัดๆ" ไอ้ท่านยังคงหันหน้าหนีและยังคงไม่ปล่อยมือจากตาพี่กล้า

   "จริงป่ะ"

   "จริงสิวะ"

   "พี่กล้าล่ะ"

   "ไม่รู้...กูไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น" พี่กล้าคงไม่เห็นจริงๆ

   ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก จัดการใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองจนเรียบร้อย ตัดภาพไปที่พี่เซียน...ตอนนี้สลบเหมือดเพราะบาทาของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ

   แม่งเป็นภาพที่อุจาดตาน่าดูเพราะพี่เซียนใส่แต่อันเดอร์แวร์ตัวเดียว...อีกทั้งไม่มีสติเลยสักนิด

   "ห่าเซียนเอ๊ย" พี่กล้าบ่นพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ผมปล่อยให้พี่กล้าจัดการดูแลเพื่อนของตัวเอง คงจะเห็นอะไรกันมาเยอะ เพราะพี่กล้าดูไม่เคอะเขินเลย

   "มึงมานี่ดิ๊" ไอ้ท่านกวักนิ้วเรียกผมยิกๆ ให้ออกไปข้างนอก

   ผมถอนหายใจ...วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายสำหรับผมมากเลยจริงๆ








   "นี่มันอะไรกัน"

   "..."

   "มึงคบกับพี่เขาแล้วเหรอ ยังไม่คบไม่ใช่เหรอ ทำไมทำอะไรกันแบบนั้นวะ"

   แม่ง ไอ้ท่านเหมือนพ่อกำลังสั่งสอนลูกชายไม่มีผิด...

   "มึงมาได้ยังไง" ผมถามมันแทนที่จะตอบ

   "กล้าโทรถามพี่ตงกับพี่หมูหันน่ะสิว่าพี่เซียนอยู่ไหน เพื่อนๆ เขารู้กันหมดว่าพี่เซียนผิดปกติ โชคดีนะที่พี่ตงกับพี่หมูหันรู้น่ะ" ท่านตวัดสายตามามองผม "มึงอย่าเพิ่งพูดเรื่องอื่น มึงพูดเรื่องตัวเองก่อน"

   "กู...ไม่รู้"

   "..."

   "อารมณ์มันพาไป พี่เซียนทำเพราะเมา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นกู"

   ไอ้ท่านช็อกไปแล้ว "จริงดิ"

   "เออ" เมื่ออารมณ์ในส่วนนั้นของผมมอดดับ ผมก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองหงุดหงิด "ตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม พี่เซียนแม่งคงเอาหมด บังเอิญว่าเป็นกูไง...มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น"

   เพื่อนหน้าหล่อของผมที่ยังอยู่ในชุดออกงานพรีเมียร์ของภาพยนตร์เมื่อเย็นวันนี้มองผมอย่างจับผิด

   "ตกลงมึงกับพี่เซียน..."

   "เรื่องมันยาวน่ะท่าน เอาไว้ค่อยเล่า"

   "มึงเล่าสั้นๆ ก็ได้ กูสมองไว"

   ในเมื่อผมกับมันมาเจอกันดึกขนาดนี้ คงไม่มีการโทรคุยกันเกิดขึ้นแล้วสินะ ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างรัวเร็วภายในเวลาสิบวินาที

   "กูคบกับพี่ไตเติ้ลแบบงงๆ พี่เซียนรู้ตอนที่กูกับเขาไปคุยกับพราวฝัน เขาก็เลยมีสภาพเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้กูโทรไปบอกเลิกพี่ไตเติ้ลด้วย และกูก็ได้คุยกับไอ้นุกด้วยว่ากูรู้สึกยังไงกับพี่เซียน..."

   ไอ้ท่านกระพริบตาปริบๆ

   "นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้"

   "เหี้ย" นายท่านเกาศีรษะ "มึงคบกับพี่ไตเติ้ลด้วย"

   "ช่างเหอะ เรื่องมันเกิดขึ้นแบบงงๆ จริงๆ"

   "..."

   "แต่ที่ไม่งงก็คือ...เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์แม่งเมาแล้วเอาไม่เลือกนี่แหละ"

   "มึงใจเย็นๆ ก่อนนะ"

   "ถ้ามึงไม่มาพอดี...กูคงเผลอตัวเผลอใจไปแล้วเพื่อน กูขอบใจมึงนะ"

   "เฮ้ย"

   "กูกลับก่อนล่ะ"

   "เดี๋ยว แล้วพี่เซียนล่ะ"

   "เขาอยู่กับเพื่อนเขานี่"

   "มึงต้องบอกพี่เขานะว่ามึงกับพี่หมออะไรนั่นไม่ได้คบกัน"

   ผมมองไปที่ประตูห้องซึ่งมีพี่เซียนอยู่อย่างหมายมั่น... "กูจะไม่บอก มึงเองก็ไม่ต้องบอกเหมือนกัน"

   "หา"

   "แล้วมึงก็ห้ามบอกพี่เซียนเลยนะว่าพี่เขาทำอะไรกับกูเมื่อตะกี้นี้ ให้แม่งตรัสรู้ด้วยตัวเอง!"








   "เชี่ยกล้า...กูมานอนข้างมึงได้ยังไง"

   "เมื่อคืนมึงจำได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น"

   "ไม่ได้เลย"

   "..."

   "ภาพตัดตั้งแต่สี่ทุ่มมั้ง"

   "เหี้ยเอ๊ย"

   "เกิดอะไรขึ้น"

   "มึงต้องไปง้อไอ้น้องทิมด่วนเลย"

   "กูจะต้องไปง้อมันทำไม"

   "กูพูดไม่ได้"

   "เชอะ"

   "..."

   "กูไม่ง้อหรอก"

   "..."

   "กูจะไปง้อคนที่มีแฟนแล้วทำไม"

   "เฮ้อ เรื่องของมึงก็แล้วกัน"







TBC*



หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-04-2018 02:20:09
อีกยาวเลยจ้ะคู่นี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-04-2018 02:39:20
แม่จ้าว........... เอาล่ะซิ เทพเซียนจะทำไงงงงงงง  :m22:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-04-2018 02:43:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 07-04-2018 02:58:57
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-04-2018 03:46:37
ตรัสรู้ๆเร็วๆนะเทพเซียน น้องทิมรอใก้ไปง้ออยู่
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 07-04-2018 05:42:37
ขอไว้อาลัยให้พี่เซียนแปป  งานนี้ท่าจะยาว พี่แกเล่นถาพตัดไปแต่การกระทำยังฝังใจทิมอยู่ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 07-04-2018 08:07:13
เซียนจะไปง้อป่าว เด่วทิมกลับไปคบพี่หมออีกรอบหรอก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 07-04-2018 08:22:11
พี่เซียนนนนน รีบง้อน้องไวๆ ตอนนี้น้องใจอ่อนแล้วนะๆ
รอลุ้นกันต่อไป ขอบคุณนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 07-04-2018 09:53:51
ชอบคู่นี้~~  “ เชอะ”  เหรอเทพเซียน เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวได้รู้กัน ฮาาาา  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-04-2018 10:41:56
 :z3:อ้าววว เซียนไม่เทพละนะ ไม่ง้อทิมก็อดอ่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 07-04-2018 11:27:06
เป็นห่วงกล้าจัง จะไหวเหรอกับอะไรต่ออะไรที่ไม่ชิน
ส่วนเทพเซียน ทำไงล่ะนี่ ทำอะไรไม่รู้ตัวเลย รีบเลยนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 07-04-2018 11:35:36
จากที่จะต้องเป็นคนที่ถูกง้อกลายเป็นต้องไปง้อเขาซะแล้วเทพเซียนเอ้ยยย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 07-04-2018 11:40:17
งอนกันไปยาว ๆ  ต่างคนต่างงอน ยาววววไป //มองบน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 07-04-2018 13:24:45
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 07-04-2018 13:35:32
อ่านและขัดใจเซียนมากกกก
เอาเลย  เอาที่สบายใจเลยยย
 :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-04-2018 16:09:33
เพราะเหล้าเลยแหละ   เซียนเอ๊ย......   :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ใครก็ได้เวลาเมา ทำให้ทิมยิ่งไม่วางใจ
 :angry2:    แม้ปากจะเรียกแต่ชื่อทิมก็ตามเหอะ
แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีนะ เซียน ทิม   :mew2:
เซียน ทิม :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ท่าน  กล้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-04-2018 18:13:57
เดี๋ยวนะคือเผื่อทิมจะลืมตอนที่พี่เซียนแกรุ่มร่ามแกก็เรียกชื่อทิมนะ นั่นก็เพราะแกหวังให้เป็นทิมไง ถึงแม้มันจะเสี่ยงว่าถ้าเป็นคนอื่นอาจจะซวยก็เถอะ แล้วนี่ยิ่งไม่ยอมบอกกันแบบนี้คงอีกยาวแน่ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-04-2018 22:25:00
แล้วแต่เลยคะ ใครจะบ้าก่อนกัน
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 07-04-2018 23:07:51
 :laugh:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 07-04-2018 23:18:00
นึกว่าจะเข้าใจกันแล้ว ฮือออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 08-04-2018 00:21:18
ว้ายเทพเซียนค่ะผิดผีแล้วต้องรีบไปขอน้องนะค่ะน้องงอลแล้วววรีบนึกให้ได้นะค่ะว่าทำอะไรลงไป
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-04-2018 01:33:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 08-04-2018 04:33:57
ต้องง้อเว่ยยยอิพี่เซียนนน
รอบนี้คุณพี่ผิดค่ะ!!!!
น้องมันทั้งงอนทั้งโกรธ เผลอๆจะมีน้อยใจด้วยเนี่ย
ไปง้อน้องเดี๋ยวนี้!!
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 33 หน้า 57 07/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 08-04-2018 05:29:48




ตอนที่ 34
นายท่าน






   ตกลงเป็นคู่รักโปรโมตค่ายหรือไง ทำไมโผล่ขึ้นมาให้เห็นตลอด
   เอสเอ็นคิดอะไรอยู่ เลิกพยายามเหอะ
   เห็นมั้ยว่ากล้าหาญดันตัวเองเพราะอยากดังจริงๆ
   ยังไงก็ไม่เหมาะกับนายท่านอ่ะ จิ้นไม่ออก ไซส์ต่างกันเกิน...หน้าตาก็ไม่เหมาะกันด้วย
   ทุกวันนี้ยังสงสัยว่ากล้ามีอะไรให้นายท่านต้องหลงอ่ะ





   ผมสงสารแฟนผมมากที่สุดในโลก

   คราวนี้คุณแม่ของผมเดินหมากผิดอย่างเห็นได้ชัด กระแสของผมกับกล้าหาญหลังจากที่ออกสื่อมากขึ้นนั้นเต็มไปด้วยกระแสด้านลบที่ส่วนใหญ่จะโจมตีกล้าไปซะหมด ถึงแม้ว่าคุณแม่ผมจะใช้ผมกับกล้าเป็นตัวเลี้ยงกระแสผมกับกล้า ซึ่งก็เอื้อประโยชน์ต่อค่ายเอสเอ็น...แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณแม่คิด

   บางทีคราวนี้คุณแม่ผมอาจจะพยายามจนเกินไป

   เป็นความผิดของผมด้วยที่พูดความจริงในการสัมภาษณ์ที่บ้านครั้งนั้น แม้ว่าผมจะช่วยไม่ให้แม่โดนด่าในตอนแรกแต่ผมก็ดันตอบย้อนแย้งสวนทางกับคำตอบแรก...กลายเป็นว่าตอนนี้มีกระแสตีกลับ ด่าทอคุณแม่ผมอย่างมากมายที่ปิดบังความจริงเรื่องลูกชายเป็นเกย์

   อันนั้นเป็นสิ่งที่สังคมมองเข้ามาครับ...มันเป็นคนละอันกับสิ่งที่กล้ากำลังเผชิญอยู่ นั่นก็คือคำด่าทอจากแฟนคลับของผม อดีตแฟนคลับของผม แอนตี้แฟนของผม หรือจะอะไรก็แล้วแต่...กล้าโดนหนักมากขึ้นกว่าเดิม จนผมเริ่มสังเกตได้ว่าแฟนของผมซึมเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

   ผมไม่คิดว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อคู่ของเราขนาดนี้...ตั้งแต่เรากลับมาจากบ้านของผมได้หนึ่งสัปดาห์ เราก็เริ่มคุยกันน้อยลง เราเดินข้างกัน ไปเรียนด้วยกัน และนอนอยู่ข้างๆ กัน แต่เราก็ปฏิสัมพันธ์กันน้อยลง (แน่นอนว่ารวมถึงเรื่องบนเตียงด้วย) ผมไม่โทษกล้าที่มันเป็นแบบนั้น...เพราะไม่ว่ามันจะเลี่ยงการโดนด่ามากแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดมันก็ต้องเจออยู่ดี

   นักศึกษาในมอนี่แหละครับที่เป็นสาเหตุหลักๆ...ส่วนใหญ่ชอบพูดถึงกล้าในเชิงเสียๆ หายๆ แล้วบังเอิญมันไปได้ยินเข้าพอดี

   มันเป็นผู้ชายแข็งแกร่งคนหนึ่ง...แต่เมื่อโดนบั่นทอนเข้าทุกวันๆ ผมว่ามันก็แย่ลงได้เหมือนกัน ผมยังจำได้ดีตอนที่กล้าสัมภาษณ์ออกสื่อครั้งแรก ใบหน้าของมันซีดขาว ริมฝีปากของมันสั่นระริก...ดูรับไม่ได้อย่างยิ่งที่จะต้องถูกโจมตีด้วยคำพูดและต้องมีไหวพริบในการตอบ...แต่มันก็ไม่ได้มีอยู่แค่นั้นครับ มันยิ่งใหญ่กว่านั้น

   คำพูด สีหน้า แววตา พฤติกรรมที่แสดงออกมาในเวลานั้นๆ คือความรับผิดชอบของตัวเราในเวลาถัดๆ มา มันจะมีหลายกระแสโหนไปโหนมาเพราะการสัมภาษณ์ของเรา

   จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง มโนบ้าง คิดไปเองบ้าง นี่คือเรื่องจริงของคนในวงการบันเทิงจะต้องเจอ   

   ...และกล้าก็ไม่ได้มีความสุขที่จะอยู่ตรงนั้น

   ผมขอบคุณคุณแม่ของผมมากที่ยอมให้กล้าหยุด...เราทั้งคู่ทำงานกันตลอดสองสามวันที่ได้อยู่บ้าน แค่นั้นก็มากเกินพอที่จะอยู่ในสื่อและทำให้เราโดนด่าไปถึงชาติหน้าได้

   ตอนที่ผมและกล้ากลับมาที่มอ...ผมรู้ตัวได้แทบจะในทันทีเสียรอยยิ้มของกล้าไปตั้งแต่ตอนที่ผมพากล้าไปที่บ้านของผมแล้ว

   มันคือขุมนรกอย่างที่นายกองมันว่าจริงๆ นั่นแหละ

   “มึงโอเคมั้ยท่าน” นุกถามผมเมื่อผมโผล่เข้าไปที่คณะในเช้าวันหนึ่ง

   “ไม่เลย”

   “...”

   “กูจะตายแล้ว”

   คอผมตก...พร้อมๆ กับมือของนุกที่เอื้อมมาตบบ่าผม

   “กูสงสารกล้าฉิบหาย...อยากมีสักร้อยมือพันมือไปตบเกรียนคนที่พิมพ์ด่ากล้าในโซเชียล”

   “ให้เวลาพี่กล้าเขาปรับตัวหน่อย” ทิมเอ่ยปลอบผม “เดี๋ยวเขาก็ชิน”

   “ชินกับการโดนคนอื่นด่าเพราะกูน่ะเหรอ...มันดีตรงไหนวะ”

   “มึงก็รู้ว่ามึงอยู่กับอะไรแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร”

   “กูอยากเอามันออกไป”

   “มึงทำอย่างนั้นไม่ได้”

   “แม่งเอ๊ย!” ไอริ ดาวคณะที่เดินผ่านถึงกับสะดุ้งเพราะผมเตะถังขยะหน้าตึก “กล้าไม่ยิ้มเลยตั้งแต่ให้สัมภาษณ์...ไม่ยิ้มให้กูอีกเลย”

   “คุยกับพี่เขาหน่อยดีมั้ย” ทิมชี้แนะ

   “นั่นสิ...เรื่องแบบนี้ต้องคุยกันนะ”

   “กู...” ผมหลับตาลงพร้อมๆ กับทำหน้าหงุดหงิดตัวเอง “กูละอายใจ...กูคือสาเหตุของทุกๆ อย่าง กูก็เลยไม่กล้าสู้หน้าแฟนตัวเอง”

   ทิมกับนุกลอบมองหน้ากันแล้วทอดถอนใจ...ระหว่างนั้นผมก็เกิดความคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา

   “อะไรของมึง” ทิมมันรู้ใจผมเสมอ “มึงคิดจะทำอะไร”

   “วันนี้กูโดด” ผมบอกเพื่อน...จากนั้นก็รีบเดินออกมาจากคณะตัวเองอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ผมกำลังจะทำมันอาจจะเป็นอะไรที่เล็กน้อยมาก แต่ผมก็ปรารถนาที่จะทำมัน

   ขอแค่ให้ผมได้เห็นรอยยิ้มของกล้าสักแวบ...ผมขอเพียงเท่านั้นจริงๆ








   คณะเศรษฐศาสตร์

   ผมมาคณะนี้บ่อยเพราะมาส่งกล้าเรียน เมื่อเช้าผมก็เป็นคนมาส่งเหมือนกัน บรรยากาศระหว่างเราก็เป็นไปอย่างที่ผมบรรยาย เราคุยกันน้อยลงมาก...เต็มไปด้วยความเฉยชาที่ผมหวั่นใจ แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่อยากขยี้ให้มันแย่ลงไปกว่าเดิม เวลาที่คนเรามีปัญหากับแฟนแต่ยังคิดแก้ปัญหาไม่ได้...มันก็จะเป็นแบบคู่ผมนี่แหละครับ

   เมินเฉย...จืดชืด แต่ก็ยังอยู่เคียงข้างกัน

   ผมมองดูนาฬิกาขณะม้วนกระดาษแข็งที่ผมเพิ่งเขียนอะไรบางอย่างลงไปด้วยปากกาเมจิก อีกไม่กี่นาทีกล้าก็จะเลิกเรียนคาบเช้าแล้ว...ผมเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะไปนั่งระเบียงหน้าห้องเรียนของกล้า กางกระดาษแข็งออก หาอะไรให้มันพิงเพื่อที่จะให้คนที่มองเข้ามาอ่านได้ชัดๆ จากนั้นผมก็แค่...นั่งอยู่ข้างๆ มัน

   แม่ง...นี่ผมเสี่ยวแดกมากเลยใช่มั้ย

   รู้ทั้งรู้ว่าจะมีเพื่อนกล้าเดินออกมาเยอะแยะแต่ผมก็ทำ ผมคิดเอาเองว่าพี่ๆ พวกนั้นคงจะเคยชินกับความเว่อร์ของผมเพราะผมก็เคยส่งขนมเวียนไปรอบๆ ห้องเลคเชอร์มาแล้ว

   เพราะงั้นแค่นั่งข้างๆ ป้ายกระดาษแข็งแค่นี้...มันคงไม่แย่มากเท่าไหร่หรอกมั้ง






เซียน






   เวร

   เวรตะไล...บรรลัยเอ๊ยยยยยยยยย!

   ผมมีเรื่องตัวเองให้เครียดไม่พอใช่มั้ย ทำไมสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้ง สาปให้เพื่อนผมอย่างไอ้กล้ามีงานเข้าอย่างใหญ่หลวงแบบนี้

   ตอนนี้ผมกับเพื่อนทุกคนโดยเฉพาะไอ้กล้านั้นกำลังดูบางสิ่งบางอย่างในโซเชียลเกือบทั้งชั่วโมงเรียน ไม่มีใครสนใจการประกาศคะแนนมิดเทอมของอาจารย์ ไม่มีใครมีอารมณ์มาสนใจสิ่งนั้นจริงๆ

   อารมณ์ของไอ้เหี้ยกล้า...ใกล้ถึงจุดที่มันจะระเบิดออกมาเต็มทีแล้ว

   แชร์ภาพเด็ดพี่สาวของกล้าหาญที่กำลังเป็นข่าวกับลูกชายค่ายเอสเอ็น
   นี่เจ้าหญิงคนฮอต พี่สาวของกล้าหาญเอง เชิญชมภาพได้เลยจ้า
   เผยภาพสามสาวคนสวย พี่สาวของกล้าหาญ เด็กหนุ่มที่กำลังเป็นข่าวกับหลัวเด็กแห่งชาติ นายท่าน อรุณกิตตินิวัฒน์
   เหนือกว่าพี่สาวกล้าหาญคือแฟนพี่สาวกล้าหาญจ้า...จัดว่าเด็ดเฟร่อ
   ส่องธุรกิจของบ้านกล้าหาญ แฟนของน้องนายท่าน...นางไม่ได้จนอย่างที่หลายคนคิดนะจ๊ะ

   
   มันไม่ใช่แค่พาดหัวข่าวในเน็ตหรอกครับที่กวนใจพวกเราขณะนี้ แต่มันคือคอมเมนต์จากบรรดาชายฉกรรจ์ชาวไทยทั้งหลายที่เมนต์ถึงพี่สาวไอ้กล้าแบบเสียหายที่สุดเท่าที่คนคนนึงจะพิมพ์คำหยาบโลนในเน็ตได้

   ผมไม่กล้าแม้แต่ที่จะยกตัวอย่างให้คุณคนอ่านฟัง   

   ผมรู้ครับว่าเราไม่สามารถควบคุมคอมเมนต์ในเน็ตได้ โดยเฉพาะพวกหัวเกรียนที่หื่นจัดหรือไม่ก็พวกว่างงานที่เอาแต่ส่องรูปสาวไปวันๆ และพี่สาวของไอ้กล้าทุกคนสวยมาก สวยแบบเข้าประกวดนางงามหรือเป็นดาราได้สบายๆ การที่คนสวยๆ ถูกแชร์รูปไปทั่วแบบนี้ แน่นอนว่าจะต้องมีเข้ามาดูและก็เมนต์ไปในทิศทางใดก็ได้

   ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นคนธรรมดา...แต่ก็ต้องมาโดนอะไรแบบนี้

   กล้าที่หวงพี่สาวมากได้แต่นั่งกำหมัดโกรธหน้าดำหน้าแดงไปตลอดคาบเรียน ทุกครั้งที่มันเห็นคอมเมนต์หื่นจัดมันก็เกือบจะโยนโทรศัพท์ทิ้งหลายต่อหลายครั้ง มันแม่งโกรธชนิดที่ว่าผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน ผมไม่กล้าพูดอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย เพราะรู้ว่าพูดไปมันก็เท่านั้น ปัญหาที่มันกำลังเผชิญอยู่มันเกินกว่าคนอย่างเทพเซียนจะนึกออกว่าควรแก้ปัญหายังไง

   ผมได้แต่อยู่ข้างๆ มัน...คอยมองมันอย่างเป็นห่วง

   หมูหันกับตงเองก็ซึม ทั้งคู่รู้ดีว่าจุดอ่อนของไอ้เหี้ยกล้าคือพี่สาว...และตอนนี้คนข้างนอกก็คงจะรู้เรื่องของครอบครัวไอ้กล้าอย่างหมดไส้หมดพุงแล้วมั้ง

   โซเชียลนี่แม่งน่ากลัวจริงๆ

   ผมเห็นกล้าคุยแชตในไลน์ครอบครัวอย่างกระแทกกระทั้น พี่สาวมันทุกคนกำลังถกเรื่องนี้กับมันอย่างเครียดๆ ผมไม่แน่ใจว่าครอบครัวนี้เขาคุยอะไรกันบ้าง แต่กล้ามันไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย แม้เวลาจะผ่านไปกี่นาทีกี่ชั่วโมงก็ตาม มันมีแต่เครียด ซีเรียส โมโหขั้นที่หนึ่ง และกำลังจะเข้าสู่การโมโหขั้นที่สองนั่นก็คือ...เดินออกจากห้องเรียนแล้วหายไปเลย

   โชคดีที่อาจารย์สอนใกล้จะหมดคาบแล้ว...มันจึงได้นั่งอยู่ต่อ ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรเข้าสมองมันเลยสักนิด

   ตอนที่เพื่อนๆ เริ่มทยอยกันเดินออกไป ไอ้กล้ามันก็โพล่งคำหนึ่งออกมา

   “วันนี้กูจะกลับบ้าน เดี๋ยวเจ้านางกับแฟนจะมารับที่มอ”

   ผมช็อกตาค้าง “พรุ่งนี้มีเรียนนะ”

   “ฝากเช็กชื่อด้วย”

   “เฮ้ย”

   “เจ้าหญิงช็อกมากจนไม่กล้าไปเรียน กูปล่อยไปเฉยๆ ไม่ได้หรอก” กล้าเอานิ้วมือมานวดขมับตัวเอง

   “อย่าลืมบอกนายท่านด้วยนะ” หมูหันค่อยๆ พูด

   กล้าถอนหายใจก่อนจะพยักหน้า “อืม”

   ตอนนี้พวกมันสองคนตึงใส่กันมากจนคนรอบตัวพานอึดอัดกันไปหมด...อย่าว่าแต่พวกมันหันหน้าเข้ากำแพงเพราะจนตรอกเลยครับ ผมกับคนอื่นๆ ก็เช่นกัน...

   เมื่อสองถึงสามชั่วโมงก่อนทุกคนทำได้แค่ลุ้น...ลุ้นให้ไอ้กล้ามันเลิกนอยด์แล้วทำใจกับคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนอื่นที่ไม่รู้จักมันซะ อาจจะใช้เวลาหลายวันหรือหลายเดือนก็แล้วแต่...ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับไอ้กล้าล้วนๆ เพราะสิ่งที่มันเจอมันเป็นสิ่งที่อยู่ติดตัวนายท่านมาตั้งแต่เกิด ไม่สามารถงัดแงะออกไปได้ กล้ามันต้องเป็นคนปรับตัวเข้าหา...นั่นคือหน้าที่ของมัน

   จนกระทั่งตอนนี้...เมื่อข่าวของมันเริ่มส่งผลกระทบถึงครอบครัวอันเป็นที่รักและเป็นที่หวงแหนของไอ้กล้า ผมกับเพื่อนก็ได้แต่มืดแปดด้าน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่อนไหวสำหรับไอ้กล้ามากๆ ซึ่งผมรู้ดี แม้กระทั่งผมยังแซวพี่สาวมันไม่ค่อยได้เลยครับ ประสาอะไรกับคนภายนอกที่คอมเมนต์โคตรหยาบและจาบจ้วง

   ให้ตายสิ...มีวัดไหนน่าไปบ้าง ผมอยากไปสวดมนต์

   เพิ่งสังเกตว่ามีเพื่อนๆ ร่วมชั้นปียืนออกันอยู่หน้าห้อง อมรกับเอ้ส่งสายตาดี๊ด๊ามาทางไอ้กล้าอย่างเปิดเผยรวมถึงใครหลายๆ คนด้วย ผมพอจะเดาได้ว่าอะไรคอยไอ้กล้าอยู่หลังประตู แต่ผมไม่รู้ว่านั่นจะช่วยให้ไอ้กล้ายิ้มออกมั้ย

   งานช้างกำลังเข้ามึงหนักมาก...ไอ้ท่านเอ๋ย

   ผมบอกให้ไอ้กล้าเก็บของแล้วเดินนำมันออกไปข้างนอก ผมฉวยจังหวะที่มันเดินก้มหน้าแล้วผมก็อ้อมมาอยู่ด้านหลังม้น...

   นายท่านนั่งอยู่ข้างนอก...เอามือประสานกันระหว่างเข่า สายตาบ่งบอกถึงอาการง้ออย่างแรงจนผมรู้สึกได้ ข้างๆ ของมันมีกระดาษที่เขียนเป็นลายมือน่าอ่านว่า

   ยิ้มหน่อย : )

   พ่อง...มึงทำเพื่อนร่วมชั้นปีของกูหลายคนหวั่นไหวกันหมดแล้วเนี่ย!

   ผมหันไปมองไอ้กล้า...มันยิ้มครับ ยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจแต่ก็ยิ้ม นายท่านดูเข้าอกเข้าใจรอยยิ้มนั้น มันคงไม่ได้หวังอะไรมากตั้งแต่เริ่มวางแผนเซอร์ไพรส์นี่แล้วล่ะมั้ง

   “ไปกินข้าวกัน” กล้าชวนท่านด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ไม่สนใจว่าเพื่อนรอบข้างจะแซวแค่ไหน

   “โอเค” นายท่านสบตากับผมและเพื่อนทุกคน มันมองอย่างจ้องเขม็งราวกับมีเซนส์ว่ามีเรื่องแย่เพิ่งเกิดขึ้น

   มึงเดาถูกแล้ว...

   “สองคนนั้นทะเลาะกันเหรอ” อมรเดินเข้ามากระซิบกับผม

   ผมพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงตอบ

   “กูจะบ้าตาย” อมรโอดครวญ

   “...”

   “คบกับนายท่านใครว่าจะมีแต่กลีบกุหลาบโปรยไปตามทางวะ”

   “ตามนั้นเลยเพื่อน” ตงถอนหายใจ

   “เราทำอะไรกันได้มั้ย”

   สายตาเราทุกคนมองไปที่สองคนนั้นซึ่งเดินเคียงข้างกันแบบรักษาระยะห่าง  คำพูดของผมเป็นคำตอบของทุกๆ อย่างของคนที่เป็นเพื่อนในเวลานี้...

   “เอาใจช่วยพวกมัน”

   และบางที...ผมก็อยากเอาใจช่วยตัวเองเหมือนกัน

   เพราะผมยังไม่ได้คุยกับทิมเลย ตั้งแต่ที่ผมกลับมาจากกรุงเทพฯ








   ร้านอาหารป้าปอย

   ดูจากทรงแล้ว...ผมคิดว่านายท่านมันคงจะยังไม่เห็นการแชร์รูปพี่สาวและเรื่องราวในครอบครัวของไอ้กล้าแบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ของชาวโซเชียล เพราะมันเอาแต่มองหน้ากล้าสลับกับมองผม ทำสีหน้างงว่าทำไมจู่ๆ กล้าถึงได้ดูแย่กว่าเดิมจากที่แย่อยู่ก่อนแล้ว

   ผมกลัวว่ากล้ามันจะระเบิดลงกลางร้านอาหาร...ฉะนั้นจึงได้แต่จ้วงข้าวเข้าปากและกินหมดภายในเวลาสามนาที

   หมูหันกับตงก็เช่นกัน...

   “เป็นอะไร” ผมได้ยินเสียงนายท่านถามแฟน...แม่งหวานมากจนคนที่นั่งห่างๆ อย่างผมยังรู้สึกได้

   ไอ้กล้าทำท่าลังเลว่าจะตอบดีหรือเปล่า ผมกับเพื่อนรู้สึกอึดอัดจึงต้องการหาอะไรทำ เนื่องจากข้าวหมดแล้ว พวกเราจึงตัดสินใจกระดกน้ำเปล่าจนหมดแก้วแทน

   “วันนี้...กูจะกลับบ้าน”

   นายท่านมีสีหน้าประหลาดใจ “ทำไมล่ะ”

   “มึงยังไม่เห็นเหรอ”

   “หืม”

   นายท่านแม่งยังไม่เห็นจริงๆ ด้วย...หน้าฟีดเฟซบุ๊กมันมีเหี้ยอะไรบ้างนะ ผมอยากจะรู้จริงๆ

   ในเมื่อกล้าไม่ยอมเล่า นายท่านจึงได้รีบจัดการเปิดเช็กข่าวทันทีด้วยโทรศัพท์ของมัน ใช้เวลาไม่นานมันก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมกล้าถึงได้ซึมนัก

   “ไปคุยกันหน่อย” นายท่านกระตุกแขนเพื่อนผม จากนั้นก็ลากออกไปนอกร้านโดยที่ไม่สนใจสายตาเด็กเสดสาดในร้านเลยว่าตกตะลึงกันมากแค่ไหน

   “เรื่องของมึงกับน้องทิมนี่ยังไง” จู่ๆ ไอ้ตงก็ถามขึ้นเมื่อสองคนนั้นเดินไปพ้นร้านแล้ว    

   “อะไรยังไง” ผมชักสีหน้าทันที

   “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอวะ”   

   “มันจะมีได้ยังไง”

   “...”

   “ทิมเป็นแฟนกับไอ้หมอไตเติ้ลแล้ว”

   เพื่อนผมมองหน้ากันอย่างตกอกตกใจ เมื่อเห็นว่าผมไม่มีอารมณ์จะเล่าต่อ พวกมันก็เลือกที่จะเงียบๆ กันไปเอง

   “งงเนอะ” ผมไม่รู้ว่าหมูหันแอบกระซิบกับตง “ถ้าทิมคบกับไอ้หมอจริงๆ แล้วไอ้หมอมันจะควงเด็กใหม่เมื่อคืนทำไม”

   “จุ๊ปากไว้...อย่าไปกวนอารมณ์ของมันตอนนี้”

   “...”

   “เราอาจจะไม่รู้ตื้นลึกหนาบางจริงๆ อย่าไปคาดเดาเลย”











นายท่าน


   กล้าเล่าให้ฟังว่ามันจะกลับบ้าน

   พลังโซเชียลกำลังทำร้ายกล้าอย่างหนัก ทำร้ายความเป็นส่วนตัวของกล้า และทำร้ายความเป็นส่วนตัวของครอบครัวกล้า ครอบครัวคนธรรมดาที่ไม่เคยเป็นที่จับตามองบัดนี้กำลังถูกเป็นที่สนใจเพราะทั้งบ้านเป็นคนหน้าตาดีกันทั้งโคตรเหง้า

   ผมใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มตอนที่กล้าบอกว่าพี่เจ้านางจะมารับกลับบ้าน...มันไม่ยอมเอ่ยขอให้ผมอยู่กับมันจนกว่าจะถึงเวลาที่เราแยกกัน สิ่งที่มันแสดงออกมามีเพียงแต่จะไล่ให้ผมไปอยู่ที่ไกลๆ จากมัน...ผมคือต้นเหตุที่ทำให้มันไม่สบายใจ ผมคือต้นเหตุแห่งความทุกข์ที่มันกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้

   มันทำให้ผมรู้สึกได้ว่า...แค่ความรักของผมเพียงอย่างเดียวนั้นไม่อาจทำให้คนอย่างมันมีความสุขได้

   นั่นคือสิ่งที่ผมเสียใจ...ผมเจ็บอยู่ข้างในจนบางครั้งมันก็จวนเจียนที่จะแหวกอกผมออกมาอยู่แล้ว มันเป็นความเจ็บสะสมตั้งแต่กล้าออกสื่อครั้งนั้นลามมาจนถึงตอนนี้...ไม่มีวันไหนที่ผมรู้สึกมีความสุขได้อีกเลย

   ความสุขของหายไปเช่นเดียวกับตอนที่รอยยิ้มของกล้าหายไป...

   ผมขนของลงมาส่งกล้า ยกมือไหว้พี่เจ้านางพร้อมกับส่งรอยยิ้มเศร้าๆ ไปให้ พี่เจ้านางกับแฟนมองหน้าผมแล้วทอดถอนใจ ทั้งคู่ก็โดนจับตามองชีวิตส่วนตัวเหมือนกัน และสาเหตุมันก็มาจากผม...คนที่ประกาศให้โลกใบนี้ได้รู้ว่ากล้าหาญคือแฟนผมนั่นแหละ

   “โทรมาหน่อยนะ” ผมบอกกล้า นัยน์ตาของผมเศร้ามากจนผมเชื่อว่าผมคงรู้ว่าผมรู้สึกยังไง

   “อืม”

   ผมรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่พยายามจะออกมาจากตาของผม...ผมพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดของผมเอาไว้ มองดูกล้าขึ้นรถไป มองดูกล้าที่ไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าผมก่อนที่เราจะจากกัน

   มันไม่บอกผมด้วยซ้ำว่ามันจะไปกี่วัน...

   มันไม่ยอมมองผม...ไม่ยอมแสดงความรักที่มีต่อผมเลย...

   ความรักที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้มันยังมีมากพอที่มันพร้อมจะสู้ไปกับผมอีกหรือเปล่า








   “เซียน”

   [กล้าเหรอ มึงเดินทางกลับบ้านแล้วใช่มั้ย]

   “ฮึก...กู...กู...”

   [เฮ้ย เป็นเหี้ยไร]

   “กู...”

   [มึงเป็นเหี้ยไร]

   “ฮึก...”

   [มึงร้องไห้ทำไม นายท่านอยู่ไหนวะ ทำไมปล่อยให้มึงเป็นแบบนี้!]







TBC*





ตัวละครทุกตัวจงอดทน
อีกหกตอนก็จะผ่านพ้นไปแล้วนะลูกกก  :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 08-04-2018 07:16:09
อีก 6 ตอน!!! นานจังเลยค่ะ หน่วงใจ สงสารนายท่านกับกล้าหาญมากกกกก
คำพูดและความคิดของคนที่ไม่รู้จักเราจริงๆ แต่พูดในทางแย่ๆกับเรา มันแย่จริงๆ
นายท่านกับกล้า ทั้งๆที่รักกันมาก แต่ความรู้สึกตอนนี้กลับห่างกัน ฮือออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 08-04-2018 07:55:41
รับมือ "ดราม่า" ไม่ไหว
ใจบอบบาง ...

งั้นอีก 6 ตอน เจอกันใหม่นะท่าน-กล้านะ นะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-04-2018 08:02:04
ยังไงล่ะคู่นี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 08-04-2018 08:43:03
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-04-2018 08:58:35
กล้า สู้ๆๆๆๆ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: pktherabbit ที่ 08-04-2018 09:03:24
ตอนนี้เราไม่ชอบกล้าเลย นางอ่อนแอเกินไป ทำตัวทุกข์ระทม จนไม่น่าจะมีชีวิตรอด
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-04-2018 09:07:04
สงสาร สังคมออนไลน์โคตรน่ากลัว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 08-04-2018 09:13:13
 :pig4: :pig4: :pig4:

กล้าหาญบอย คนแมน คนเกรียน หายไปไหน?

เกลียดพวกนักเลงคีย์บอร์ดจัง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 08-04-2018 10:17:57
งงใจกับทิม ถ้าเบลอแล้วเป็นแบบนี้เตือนเซียนก่อนก็ได้
เซียนจะได้ชองช่วงเบลอบ้าง แหมมมม ทำซะเซียนเสียสภาพ
เซียนไม่ไปง้อจริงหรอ จะปล่อยจริงหรอ ทนไหวแน่นะ

พราวฝันคงไม่กลับมาอีกใช่ไหม

สงสารกล้าหาญบอยมากเลย แม่แกล้งหรืออยากพิสูจน์จริงๆ
นายท่านก็ถึงกับมึนและของขึ้น ถึงจะอยากสู้อยากพยายามก็เหอะ

นุกคือคนเพื่อนจริง เบื้องหลังและเพื่อนที่รู้ทุกอย่าง แต่ไม่แสดงออก


หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 08-04-2018 10:23:04
โอ้ยยยยยยยยยย ลูกขาอกEแม่จะแตกแล้ว  ฮือ ฮือ  สงสารมากอ่ะ  อยากตบเกรียนคีย์บอร์ด  จะเอาให้ลืมวิธีพิมพ์ไปอีกนานเลย   :fire: :fire: :beat: :beat: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-04-2018 10:32:22
โอ้ยยยย อีกตั้ง 6 ตอนสิ กว่าจะผ่านไปได้ นานเกินไปแล้ววววว สงสารกล้าสงสารนายท่าน  :m15:

แต่ต้องผ่านไปได้ เพราะปัญหาแบบนี้มันต้องเจอ ขอให้สู้ทั้งสองคนเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 08-04-2018 10:41:32
6ตอนเลยหรอคะ ฮือออออ สงสารทุกคนมาก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 08-04-2018 10:47:49
แยกกันอีกแน่ๆ
สงสาร สงสารทุกคน
บางทีก็ต้องเลือกทั้งที่ไม่อยาก
ชีวิตมันไม่ได้มีแต่เรา พอเกี่ยวกับคนอื่น
ก็จะกระทบกับความรู้สึกไม่บวกก็ลบ
แต่มากหรือน้อย ขึ้นกับจะกระทบหรือกระแทก
แรงนัก ก็ร้าวก็แตกได้

โอ๊ยยยย ไม่ใช่แค่ตัวละครต้องอดทน
คนอ่านก็ต้องอดทนเช่นกัน
รีบๆ มาให้ครบ 6 ตอนในเร็ววันเลยนะคะ
ค้างคาแล้วไม่สบายใจค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-04-2018 11:01:01
 :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 08-04-2018 11:16:00
โอ้ยยยยย หน่วง แล้วตอนท้ายกล้าร้องไห้ทำไม :serius2: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Plavann ที่ 08-04-2018 11:35:26
ท่านเอาแต่บอกให้กล้าสู้ไปด้วยกัน แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องมันก็มาจากความเป็น 'นายท่าน' ของท่านทั้งนั้น เราสงสารกล้ามากเลยนะตอนนี้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-04-2018 11:39:18
เห้ออออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-04-2018 13:00:01
 :ling3:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-04-2018 13:33:35
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 08-04-2018 13:54:23
เอ่ออีก 6 ตอน...ตอนนั้นใจคนอ่านคงไม่เหลือแล้ว สงสารลูกกก
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-04-2018 16:12:11
อีก 6 ตอน!!! โอ้ยยย ทำไมคุณเค้กใจร้าย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-04-2018 17:00:49
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 08-04-2018 17:29:58
อดทนนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 08-04-2018 19:51:04
กล้า อ่านบ่อยๆ มันจะได้ชินๆ สู้ๆนะกล้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 08-04-2018 23:22:50
โอ้ยยยยย มันสงสารจนหน่วงไปหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 08-04-2018 23:29:02
อีก6ตอนเลยเหรอคะ แค่นี้ก็รู้สึกไม่ไหวแทนท่านกับกล้าแล้วอะ ฮือ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 09-04-2018 01:21:00
สงสารคนที่โดนกระทำคนนอกบางทีก็ชัวโดยไม่ตั้งใจ
แค่สนุกเม้นต์เอามันวิจารณ์เพื่อความสนุก แต่ ลืม คิดต่อว่านั้นก็ชีวิตของคนๆนึงเช่นกัน
่านไปให้ได้นะค่ะรออ่านตอนต่อไปค่ะ :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 09-04-2018 01:30:51
โอ้ยยยสงสาร ไม่ไหวแล้ววว หน่วงไปหมดเลย ฮืออออ
นายท่านคือโทษตัวเองหนักมา เศร้าไปหมดจนจะเข้มแข็งไม่ไหวแล้ว
คือท่านจะร้องไห้อยู่แล้ววอะ น้องไม่ไหวแล้ว
กล้าก้ไม่ไหวยิ่งกว่าอะ เหมือนจมน้ำแล้วโดนคลื่นซัดออกไปเรื่อยๆอะ
แล้วกล้าโทรไปหาเซียนแล้วร้องไห้คืออะไรรรร น้องโดนอะไรอีกก
อีก6ตอนนี่ช่างยาวนานเหลือเกินนค่ะ น้ำตาจะไหลล
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-04-2018 03:42:17
อีกตั้ง6ตอนเลยหรอ แค่ตอนเดียวก็จะแย่แล้ว สงสาร
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 09-04-2018 08:02:12
 :เฮ้อ:



 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-04-2018 08:36:39
รอๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:03:30



ตอนที่ 35
นายท่าน




   Naaytan Aroonkittiniwat
   กลัวฉิบหายเลยว่ะ... (125 Likes)


   ณ บ้านผมเอง

   ผมกลับบ้านพร้อมกันกับกล้า อย่างน้อยผมก็อยากอยู่ในกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกันกับที่กล้าอยู่ ถึงแม้ว่าใจผมอยากบุกไปที่บ้านของมันใจจะขาด แต่ผมก็อดทนรอไว้ก่อน

   ตอนนี้สถานการณ์ของผมนั้นเรียกได้ว่าหัวใจของผมแขวนอยู่บนเส้นด้าย อ่านกันไม่ผิดหรอกครับ...เป็นหัวใจของผมเองนี่แหละที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายจริงๆ เซ้นส์บางอย่างของผมบ่งบอกว่ากล้ากำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่มันกำลังเจอเป็นอย่างมาก ผมกลัวฉิบหาย กลัวเหลือเกิน...

   กลัวว่ามันจะบอกเลิกผม

   การที่ได้มาอยู่กับน้องชายทั้งสามคนทำเอาผมรู้สึกดีขึ้น ไม่ใช่ว่าผมอยู่กับทิมและนุกผมจะไม่รู้สึกดีนะครับ เพียงแต่ว่าสองคนนั้นไม่ได้อยู่ในจังหวัดเดียวกันกับกล้าในตอนนี้น่ะ

   ผมมาอยู่บ้านได้สองวันแล้ว มีเพียงแต่คุณพ่อผู้ไม่เอาไหนของผมเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนของผมได้นานกว่าคนอื่น น้องชายทั้งสามที่อยู่ในวัยมัธยมของผมไปเรียน คุณแม่ของผมไปทำงาน และคุณพ่อก็เอาแต่อ่านหนังสืออยู่ในบ้าน เดินไปเดินมา คอยชวนเด็กในบ้านคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อย

   ในตอนบ่ายที่ผมพยายามจดจ่ออยู่กับหนังที่ผมเปิดนั้น...พราวฝันก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ในบ้านของผมพอดี เธอมาเล่าให้ผมฟังว่าเธอจะทำใจเรื่องของผม ปล่อยให้ผมกับกล้าได้รักกันอย่างที่ต้องการโดยที่เธอจะไม่ส่งข้อความไปก่อกวนกล้าอีก ผมยิ้มออกเมื่อได้ยินแบบนั้น และเธอยังเล่าให้ฟังอีกว่าเธอได้ส่งข้อความไปขอโทษกล้าด้วยเรื่องที่เธอเคยส่งข้อความไป

   ‘กล้าตอบหรือเปล่า’ ผมถามเธอว่าอย่างนั้น

   ‘พี่เขาอ่าน และก็ส่งมาบอกว่าไม่เป็นไร’ เธอตอบ ‘เชื่อป่ะ เราลุ้นแทบบ้าเลยนะ กลัวว่าพี่กล้าจะด่าเราอ่ะ’

   ‘กล้าไม่ด่าผู้หญิงหรอก’ ผมรู้สึกดีมากที่ได้นึกถึงข้อดีของกล้าในสถานการณ์แบบนี้ ‘เอกลักษณ์ของกล้าอีกอย่างหนึ่งก็คือมันเป็นสุภาพบุรุษ เชื่อป่ะ ตอนที่มันจะคบกับเรา มันยังเอ่ยถึงชื่อฝันแถมยังบอกว่ารู้สึกผิดแทบตายที่ไปแย่งฝันมา’

   ‘เราต่างหากที่ไปแย่งท่านจากพี่เขามา’

   ‘...’

   ‘ทะเลาะกันใช่มั้ย ทำไมสีหน้าท่านดูไม่ดีเลย’

   ผมยักไหล่ เชื่อว่าพูดคำสองคำเธอคงเข้าใจ ‘พิษของโซเชียลน่ะ กล้ากำลังรับไม่ได้อย่างแรงเลย’

   ‘...’

   ‘ลำพังแค่กล้าโดนด่าก็จัดว่าแย่พอแล้วนะ แต่นี่ลามไปถึงครอบครัวด้วย แม่งโคตรน่าจับฟ้องให้หมด’

   ‘คงจะเสียเวลาเป็นสิบปีเลยถ้าจะฟ้องร้องให้ครบทุกคน’

   ‘นั่นสินะ’

   ‘...’

   ‘ขอบใจนะที่ยังเป็นเพื่อนเรา’

   ผมจำได้ว่าตอนนั้นน้ำตาของพราวฝันนั้นคลอเบ้า ‘เราต่างหากที่ต้องขอบใจ...ขอบคุณที่ท่านไม่เกลียดเรา ขอบคุณที่ยังเป็นเพื่อนเรา’

   พราวฝันอยู่กับผมประมาณหนึ่งชั่วโมงเธอก็ออกจากบ้านของผมไป เธอบอกว่าเธอมีงานอีเวนต์ยาวเหยียดตามประสาลูกสาวเจ้าของค่ายโมเดลลิ่งที่กำลังเป็นที่จับตามอง นอกจากจะออกงานในฐานะลูกสาวเจ้าของค่ายแล้ว เธอยังออกงานในฐานะศิลปินดาราคนใหม่ของค่ายอีกด้วย

   เธอค้นพบสิ่งที่อยากทำจริงๆ ...ผมรู้สึกยินดีกับเธอมากๆ จริงๆ

   ผมใช้เวลาหมดไปอย่างไร้สาระจนในที่สุดผมก็อดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป ผมหยิบกุญแจรถขึ้นมาเพื่อขับรถไปยังบ้านของกล้า...บ้านที่กล้าหวงนักหวงหนาเมื่อสมัยที่เราเรียนอยู่ชั้นมัธยม...ตอนนี้ผมกำลังจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านของมัน จะว่าไปมันก็ตลกดีเหมือนกันที่ผมมาบ้านนี้ตั้งแต่ที่ยังขับไม่รถไม่เป็นจนกระทั่งมาถึงตอนที่ผมขับรถเป็น

   บ้านของกล้าเป็นบ้านขนาดกลางที่มีลานจอดรถกว้างขวางมาก เนื่องจากมีลูกๆ กันหลายคน ผมเพิ่งเห็นว่ามีรถคันใหม่เอี่ยมสองคันจอดอยู่ เมื่อสองปีก่อนยังไม่มีเลยครับ...

   “ใครมาด้อมๆ มองๆ ที่หน้าบ้านน่ะ”

   ซวยละ...เสียงพี่เจ้างามนี่!

   “ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ที่นี่ไม่ต้อนรับนักข่าว!”

   เดี๋ยว...โหงวเฮ้งผมเหมือนคนเป็นนักข่าวจริงๆ น่ะเหรอ

   “พี่งาม ผมท่านเอง” ผมรีบร้องบอกก่อนที่พี่เขาจะฉีดน้ำจากสายยางมาราดหัวผม

   “ท่านเองเหรอ เข้ามาสิ” นิสิตคณะเภสัชศาสตร์ปี 5 รีบเปิดประตูแล้วกวักมือผมให้เข้าไปในบ้าน “มาหากล้าใช่มั้ย เข้ามานั่งข้างในก่อนนะ”   

   เธอยังสวยสดงดงามเกินมนุษย์เดินดินไม่เคยเปลี่ยน...ไม่แปลกที่ชาวโซเชียลจะสนใจขึ้นมาในช่วงเวลาข้ามคืนแบบนี้

   “มีใครอยู่บ้านบ้างครับ”

   “ยกเว้นนางกับแม่น่ะ”

   “พี่งามไม่มีเรียนเหรอครับ”

   “พี่กับหญิงไปเรียนกันยังไม่ได้จนกว่าเรื่องจะซาลง” ผมรู้สึกผิดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น “เราโดนถามกันเยอะเรื่องน้องชายเรา...และเรื่องของแฟนน้องชาย” เธอตั้งใจเน้นท้ายประโยคมาก

   “ผมขอโทษจริงๆ ครับ”

   “กับพี่ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก โน่น ไปขอโทษหญิงโน่น รายนั้นช็อกมากเพราะคนที่มาถามเรื่องของน้องกับแฟนน้องก็คือคนที่หญิงแอบชอบ”

   “แปลว่าอะไรเหรอครับ”

   “แปลว่าคนที่หญิงแอบชอบอยู่เขาเป็นเกย์ไงจ๊ะ”

   “เฮ้ย อาจจะเป็นผู้ชายที่สนใจข่าวบันเทิงเฉยๆ ก็ได้”

   พี่เจ้างามเลิกคิ้ว...จ้องหน้าผมราวกับให้ผมทบทวนคำพูดของตัวเองอีกที

   “โอเคครับ”

   “คนที่หญิงแอบชอบอยู่น่ะเป็นแฟนคลับท่านอยู่ เขามาจี้มาถามหญิงใหญ่เลยจนหญิงช็อก...นี่ยังอาการไม่ดีขึ้น ต้องให้กล้าปลอบแล้วปลอบอีกอยู่นั่น”

   “...”

   “คนนี้หญิงคงจะชอบมากจริงๆ นั่นแหละ”

   “ใครมาเหรอครับพี่” เจ้าของเสียงที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นไปทั้งตัวกำลังเดินลงบันไดบ้านมา...มันเป็นภาพที่ผมคุ้นตาเพราะสองปีก่อนผมมารอกล้าที่บนโซฟาตรงนี้บ่อยมาก และทุกครั้งที่กล้าเดินลงบันไดมา มักจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดของวัน

   เมื่อกล้าเห็นว่าเป็นผม...มันมีสีหน้าตกใจจนหน้าซีดเผือด

   “ไง” ผมทักมัน

   “แฟนมาหาแน่ะ” พี่เจ้างามเอ่ยยิ้มๆ

   “ขึ้นบ้านไปเลย” กล้าไล่พี่สาวมัน

   “นี่...พี่แก่ขนาดนี้แล้วนะ ยังจะหวงพี่อีกเหรอยะ”

   “แก่แค่ไหนก็สวย”

   “อุ๊ย น้องชายชม”

   “รู้แล้วก็ขึ้นไป”

   “โธ่ กล้า ท่านสนใจแต่กล้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรนะ”

   “ที่ยังอยู่นี่เพราะอยากรู้ว่าผมกับท่านจะคุยอะไรกันใช่มั้ย”

   “ตามนั้นเลย”

   “ไม่ได้หรอก ขึ้นบ้านไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

   “ดุจัง”

   กล้าชอบดุพี่สาวตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมรู้สึกคิดถึงภาพเหล่านี้เป็นบ้า...แต่ไม่รู้สิ อารมณ์ของกล้ามันไม่เหมือนในตอนนั้น กล้าไม่มีเรื่องให้คิดหนักเหมือนอย่างเช่นตอนนี้...ผมรู้สึกว่ากล้ากำลังฝืน ฝืนตัวเองให้ทำตัวเป็นปกติอยู่

   เมื่อพี่เจ้างามขึ้นบันไดบ้านไปแล้ว...กล้าก็ทรุดตัวนั่งลงข้างๆ ผม

   “นึกว่ามึงอยู่ที่มอ”

   “มึงจะกลับไปเรียนเมื่อไหร่” ผมถามสวนกลับไป “หลังมิดเทอมคณะมึงมีควิซเยอะมากเลยนะ กูถามพี่เซียนมา”

   “คงอีกสองสามวัน”

   “กล้า ถ้ามันเป็นเพราะกู...กูก็อยากจะขอโทษมึง”

   “ไม่ใช่ความผิดของมึงหรอก”

   “...”

   “กูนึกอะไรบางอย่างได้แล้ว” มันมองหน้าผมพร้อมรอยยิ้ม “เราไปเยี่ยมโรงเรียนกันดีมั้ย”

   บ้านของกล้าอยู่ถัดจากซอยโรงเรียนเก่าของเราสองซอย...เวลาผมมาโรงเรียนผมจึงสะดวกมากที่จะมารอกล้า ทั้งตอนที่มันไปกับตอนที่มันกลับจากโรงเรียน

   “ทำไมจู่ๆ ถึงอยากไปล่ะ” มันแปลกๆ ที่อยู่ดีๆ กล้าก็เอ่ยชวนผม ทั้งๆ ที่มันกับผมยังคุยกันได้แค่สองสามประโยคเอง

   “ก็แค่...คิดถึงน่ะ”

   “อืม ได้สิ”

   “เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บหนึ่ง”

   ผมมองดูนาฬิกา “โชคดีว่ะ...เด็กกำลังเลิกเรียนพอดี”

   กล้าใช้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นาน มันเปลี่ยนจากเสื้อบอลและกางเกงบอลที่มันใส่เมื่อสักครู่กลายเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่ดูดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังคงคอนเซปต์รองเท้าแตะเหมือนเดิม

   “แบบนี้เหมือนตอนที่มึงเรียนอยู่ชั้นมอปลายเลย” ผมอดท้วงไม่ได้...กล้าของผมแม่งไม่เคยแก่ขึ้นเลยจริงๆ

   “ผิดกับมึง” มันมองความเนี้ยบของผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “แต่งตัวอย่างกับเป็นลูกชายเจ้าของโรงเรียน”

   “มันเป็นสไตล์น่ะ” ผมยิ้ม

   “เราเดินกันไปได้มั้ย...รถคงติดถ้ามึงขับเข้าไป”

   “ได้อยู่แล้ว”

   กล้าเดินนำผมออกไปจากบ้าน...ผมเดินตามมันพร้อมกับสูดกลิ่นความรู้สึกที่เราทั้งคู่ห่างหายไปนาน ที่ผ่านมาผมกับกล้าปล่อยให้ความเครียดครอบงำเรามากจนเกินไป บางทีนี่อาจจะเป็นสัญญาณที่ดีที่ทำให้เราสองคนกลับมาดีกันเหมือนเดิมก็ได้

   ผมหวังอย่างยิ่งว่ามันจะเป็นแบบนั้น...

   “เฮ้ย นั่นน้องกล้าใช่มั้ยน่ะ”

   “หวัดดีครับลุง” กล้ายกมือไหว้ลุงวินมอเตอร์ไซค์ประจำหน้าปากซอยบ้านมัน ผมเองก็ยกมือไหว้เหมือนกัน

   “เฮ้ย นี่มันไอ้ลูกคุณหนูที่ตามเอ็งต้อยๆ นี่หว่า ทุกวันนี้ยังตามเอ็งอยู่อีกเรอะ”

   สงสัยลุงจะไม่ได้สนใจโซเชียลเป็นแน่แท้...ซึ่งนั่นมันก็เป็นอะไรที่ดีมาก

   “นั่นน่ะสิครับ ผมรำคาญมันฉิบหายเลยเนี่ย” กล้าแย่งผม

   “ไอ้หนุ่ม รู้ว่าไอ้น้องกล้ารำคาญก็อย่าตามให้มันเยอะนัก” ลุงเหน็บผมอย่างไม่คิดจริงจัง “นี่น้องกล้า ตั้งแต่เอ็งจบไปแถวนี้มันสงบขึ้นเยอะเลย...มันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน”

   เดี๋ยวก่อนนะครับลุง!

   “ไม่มีใครมาวิ่งไล่จับกันให้ลุงเห็น ไม่มีเด็กวัยรุ่นที่ไหนยกพวกมาตีกันให้ลุงกับพวกของลุงไปห้ามเล่นๆ”

   “...”

   “มันเงียบจนลุงเหงาน่ะ”

   “แหมลุง...จะให้เยาวชนของประเทศชาติมีปัญหาแบบผมทุกคนเลยหรือยังไง”

   “หรือเป็นเพราะลุงคิดถึงเอ็ง”

   “เพราะลุงคิดถึงผมนั่นแหละ”

   “ฮ่าๆๆๆ อย่าลืมไปทักทายป้าไหวด้วยนะ เห็นบ่นว่าไม่มีใครมาคอยขโมยกล้วยแขกของป้าไปแจกเพื่อนเหมือนที่น้องกล้าเคยทำ”

   “ลุง!” กล้าร้องเพราะความลับนี้เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งรู้ ผมจำได้ว่าผมเคยได้กินกล้วยแขกของกล้าฟรีๆ เมื่อสมัยก่อนโน้น ไม่รู้ว่าเพื่อนคนอื่นของมันได้กินบ้างหรือเปล่า ถ้ามันให้ผมคนเดียวก็น่าจะดี... “ผมก็แค่ขอยืมไปให้เพื่อนก่อน แล้วจะจ่ายตังค์ทีหลัง”

   “ยืมกล้วยแขกเนี่ยนะ ถามจริง”

   “ผมไปดีกว่า”

   เราทั้งคู่บอกลาลุง...ก่อนที่กล้าจะเดินไปทักทายป้าไสวที่ขายกล้วยแขก นอกจากมันจะทักทายป้าไสวแล้ว มันยังทักทายพนักงานเซเว่น คนขายดอกไม้ คนเข็นรถผลไม้ และก็คนขายส้มตำอีกด้วย

   แถวนี้มันถิ่นกล้าหาญบอยจริงๆ ว่ะ

   ทุกคนจำกล้าได้ในฐานะหัวโจกตอนมอปลาย ส่วนผมน่ะเหรอ...ทุกคนจำผมได้ในฐานะลูกคุณหนูที่ตามตูดกล้าหาญบอยต้อยๆ ซึ่งผมก็ยินดีนะที่จะมีใครจำภาพผมไปแบบนั้นน่ะ

   กว่าเราจะมาถึงโรงเรียนก็เล่นใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง นักเรียนส่วนใหญ่ออกมาจากโรงเรียนกันหมดแล้ว เหลือแต่เพียงนักเรียนที่กำลังทำกิจกรรมอยู่ในโรงเรียนเพียงเล็กน้อย ผมกับกล้าทักทายน้ายามหน้าโรงเรียน ส่วนใหญ่ทุกคนจะจำกล้าได้แต่จำผมไม่ได้...เนื่องจากวีรกรรมของกล้านั้นเป็นที่โจษจันมามากตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว

   ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มลงทุกทีๆ ยิ่งมันเป็นแบบนั้นผมก็ยิ่งนึกถึงตอนที่ผมไล่ตามจีบคนที่เดินนำหน้าผมเมื่อก่อนมากขึ้นทุกขณะ ความทรงจำนั้นมันชัดมากซะจนเหมือนผมกลับไปสู่ช่วงเวลานั้นอีกครั้งหนึ่ง

   กล้าเองก็คงจะคิดเหมือนผมมั้ง...

   “มึงจำตรงนี้ได้ป่ะ” มันชี้ไปที่ริมฟุตบาทแถวๆ ใกล้ป้ายหน้าโรงเรียนที่มันกับเพื่อนเคยมารวมแก๊งกันบ่อยๆ “กูต้องหลบมึงฉิบหายเพราะกลัวว่ามึงจะพุ่งตัวเข้ามาตอนที่กูกำลังเก๊กคูลต่อหน้าเพื่อนๆ”

   “แต่มึงก็หลบกูไม่ค่อยได้เท่าไหร่”

   “ใช่ เพราะมึงไม่กลัวเพื่อนกูเลยสักคน”

   “หึ หัวหน้ามันกูยังไม่กลัวเลย ประสาอะไรกับพวกลูกกระจ๊อกวะ”

   “โอยยยย รู้สึกอยากให้เพื่อนพวกนั้นอยู่ที่นี่ขึ้นมาเลย” กล้ากัดฟัน

   “ทำไม”

   “จะได้พากันรุมกระทืบมึงนี่ไง”

   ผมค่อยๆ เขยิบใบหน้าเข้าไปใกล้มึง “มึงกล้ากระทืบแฟนมึงเหรอ”

   มันเขินแฮะ “ตอนนั้นคงจะกล้า...แต่ตอนนี้คงไม่แล้ว”

   “ฮ่าๆๆ”

   “รู้แล้วใช่มั้ยว่าหัวโจกที่แท้จริงของโรงเรียนคือใคร”

   “กูเอง” รู้สึกดีแฮะที่กล้ามันยกผมให้อยู่เหนือระดับมันขึ้นไปอีก ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้วกล้านั่นแหละที่อยู่เหนือกว่าผม ไม่ใช่ผมแม้แต่นิดเดียว...

   เราเดินกันไปเรื่อยๆ สวนทางกับรุ่นน้องที่จำเราได้บ้างไม่ได้บ้าง บางคนที่จำได้ก็เข้ามาทัก ส่วนใหญ่กล้าจะเป็นคนที่ถูกจำได้มากกว่าผม...พวกมันยินดีที่จะกวนตีนกล้าแล้วให้กล้าแจกบาทาคนละที ราวกับบาทาของกล้าคือร่องรอยที่ระลึกแห่งประวัติศาสตร์อะไรเทือกๆ นั้น

   ผมเห็นมันยิ้มออก...ผมก็รู้สึกดีใจ

   เด็กในโรงเรียนไม่มีใครตัดสินพวกเรา ไม่มีใครเข้ามาด่า ต่อว่า หรือบอกว่าสิ่งที่เรากำลังเป็นและคบกันอยู่นั้นมันผิด รุ่นน้องส่วนใหญ่เคยเห็นกันหมดแล้วว่าสมัยมัธยมผมนั้นปฎิบัติกับกล้ายังไง แล้วกล้าปฎิบัติกับผมยังไง

   เราเหมาะสมกันจะตาย...ไม่เห็นเหมือนที่คนอื่นเขาพูดเลย

   “ตรงนี้มึงเคยวิ่งแล้วเข่าถลอกนี่” ผมชี้ไปที่กลางถนนคอนกรีตที่อยู่ในตัวโรงเรียน “ตอนนั้นมึงรีบไปช่วยใครนะ พี่เซียนใช่ป่ะ”

   “ใช่ ไอ้เซียนมันกำลังจะโดนพวกสารวัตรจับได้ว่าโดดเรียน”

   “กูงงว่ามึงจะรีบวิ่งไปทำไม...มึงไปถึงมึงก็ไปช่วยอะไรพี่เซียนไม่ได้”

   “จะบอกอะไรให้” กล้าทำหน้าทะเล้นใส่ผม “สารวัตรนักเรียนคนนั้นแม่งหลงเสน่ห์กูล่ะ”

   ผมคิ้วกระตุก...จำได้ว่าเมื่อก่อนมีแต่ผมคนเดียวไม่ใช่เหรอที่เป็นผู้ชายและก็ชอบกล้าคนเดียว “มึงพูดจริงป่ะเนี่ย”

   “จริงสิ ถ้าไม่จริงไอ้เซียนไม่รอดหรอก”

   อยากย้อนเวลากลับไปหึงนี่จะได้มั้ยครับ... “แผนเยอะนักนะ”

   “แต่กูก็ไม่ซึ้งพระคุณใครเท่ากับคนที่หาพลาสเตอร์ยามาแปะที่เข่ากูในวันนั้นหรอกนะ” กล้าพูดเรื่อยๆ พลางมองไปที่ข้างหน้า “มึงไม่รู้หรอกว่ากูทั้งเขินทั้งคลั่งมึงขนาดไหน”

   “กูจะรู้ได้ไง...มึงเนียนไปหมดทุกอย่างเลยนี่”

   “...”

   “ทำเป็นไม่ชอบกู ทำเป็นไม่สนใจกู”

   “ลึกๆ มึงก็คงรู้แหละว่ากูชอบ...ไม่งั้นมึงคงเลิกตามกูไปนานแล้ว”

   “นั่นสินะ” ผมยิ้ม “ใครจะรู้ใจมึงเท่ากูอีกล่ะ”

   นัยน์ตาของกล้าสั่นระริก...มันจ้องมองมาที่ผมพร้อมกับถอนหายใจ ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรในใจมากกว่าสิ่งที่มันพูดและก็แสดงออก...

   ผมจะปัดความรู้สึกกังวลของผมทิ้งไปก่อน

   “ไปโรงยิมกันเถอะ” กล้าชวน

   “หา...เราเข้าไปได้เหรอ” ถ้าผมกับมันเป็นศิษย์ปัจจุบันผมก็คงมีความมั่นใจมากกว่านี้

   “ได้สิ”

   “ถ้ามันล็อกล่ะ”

   “กูมีทางลับ”

   “ถ้าทางลับของมึงถูกปิดไปแล้วล่ะ”

   “โอ้ย ไอ้คุณชาย...มึงแค่ตามกูมาและก็หุบปากซะ”

   ยอมก็ได้...ที่ผมถามเพราะผมแค่อยากให้มันตระหนักถึงเรื่องที่เราอาจถูกจับได้ต่างหาก แม้ว่าเราจะเป็นศิษย์เก่า แต่ใช่ว่าน้ายามที่นี่จะเมตตาเราตลอดเวลา



[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:03:48






   กล้าเดินสวนกันกับพวกนักบาสทีมโรงเรียน พวกนั้นทยอยออกมาจากโรงยิม ท่าทางเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าที่จะสนใจว่าผมกับกล้าเป็นใคร ตอนที่เราเข้าไปในนั้น พระอาทิตย์ก็ตกดินพอดี...รอบข้างของเราเริ่มมืดสนิท ไฟในโรงยิมเริ่มดับลงทีละดวงๆ

   นี่แหละครับบรรยากาศเก่าๆ ของผมกับกล้า

   คนอย่างมันน่ะเหรอจะยอมอยู่กับผมสองต่อสองถ้าไม่ใช่ที่ลับหูลับตาคน เมื่อก่อนมันเป็นที่จับตามอง อีกทั้งยังโดนถามทั้งวี่ทั้งวันว่ามันเป็นอะไรกับผม เพราะฉะนั้นมันก็เลยแก้ปัญหาด้วยการบอกให้ผมมารอที่โรงยิมหลังพระอาทิตย์ตก เพราะมันก็จะมารอผมที่นี่เหมือนกัน

   นั่นน่ะเหรอคนที่ไม่มีใจให้ผม นั่นน่ะเหรอคนที่ตัดสินใจที่จะเทผม...เข้าใจหรือยังครับว่าทำไมผมถึงมั่นอกมั่นใจนักว่ากล้าแม่งชอบผมมาก...

   ก็เพราะสิ่งที่มันแสดงออกไงครับ แม่งสวนทางกับคำพูดเรื่องที่ว่ามันไม่ชอบผมโคตรๆ...

   ตอนนั้นผมยังไม่ประสีประสา...การที่ได้รอกล้าได้ที่มืดๆ และได้เห็นกล้ามาหาผมคือเรื่องดีใจที่สุดในตอนนั้นแล้ว แม้ว่าผมจะเริ่มมีความรู้สึกในส่วนของ ‘นายท่านน้อย’ อยู่บ้าง แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะทำตัวเสี่ยงบาทาให้กล้ามันเอ่ยปากบอกไม่ชอบผมเพิ่มมากขึ้นหรอก

   ผมทำได้แค่เก็บความต้องการนั้นเอาไว้...แม้ว่ามันจะมากขึ้นๆ ทุกทีก็ตาม

   นั่นคือเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต...ตอนนี้ผมได้ทั้งตัวและหัวใจของกล้ามาแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่เรียกว่าเป็นความสุขสูงสุดของผม

   เราขึ้นมาบนโรงยิมที่เป็นสนามบาส ยังมีเด็กนักเรียนอยู่สองสามคนกำลังเก็บลูกบาสและทำความสะอาดสนามอยู่ ทุกคนดูยุ่งเกินกว่าที่จะสนใจคนแก่อย่างผมกับกล้าที่เข้ามานั่งมองดูข้างๆ สนาม

   กล้ามองไปที่ข้างหน้า...จมจ่อมอยู่กับความคิดของตัวเองจนผมไม่กล้ารบกวน

   “ตอนนั้นแม่งมีความสุขดีนะ” กล้าค่อยๆ เอ่ยออกมา “กูไม่ได้คิดอะไรเลย นอกจากใช้ชีวิตให้สนุกไปวันๆ”

   “นั่นสิ”

   “มึงก็เป็นเหมือนกันเหรอ”

   “ยังไงวะ”

   “ตอนนั้นกูนึกว่ามึงจะทุกข์ซะอีก มันเหนื่อยนะกับการที่จะต้องมาวิ่งตามกูอยู่ฝ่ายเดียว”

   ผมยิ้มเบาๆ “ถ้ามันไม่คุ้มกับการวิ่งตาม...กูจะทำไปทำไมวะกล้า”

   “...”

   “กูดูออกน่าว่ามึงคิดอะไรกับกู”

   “มึงเคยนึกภาพบ้างป่ะว่าเราจะกลายเป็นคู่ที่โดนสังคมด่าแบบนี้” เสียงของกล้าสั่นเครือจนผมนึกหวั่นใจ

   “กูไม่เคยคิดเลย”

   “กูก็เหมือนกัน”

   “กล้า” ผมเอื้อมมือไปวางบนเข่าของมัน “กูขอโทษ กูไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ”

   “...”

   “มึงอาจจะต้องใช้แรงและก็พลังงานในการปรับตัวเข้าหากูสูงมาก”

   “...”

   “มึงทำเพื่อกูได้มั้ย”

   กล้าค่อยๆ วางมือของมันบนมือผม แหวนของมันกับแหวนของผมที่นิ้วกลางทับกันพอดี...มันยังไม่ตอบคำถามของผม...นัยน์ตาของมันนั้นเหมือนกำลังคิดหนักจนผมนึกอยากเปลี่ยนเรื่อง

   เพราะผมกลัวคำตอบ...

   “ลงไปข้างล่างกันเถอะ กูมีความลับจะบอกมึง” กล้าชวนผมอีกรอบ...วันนี้มันเอ่ยปากชวนผมบ่อยมาก

   “ความลับอะไรวะ”

   “เป็นความลับที่กูไม่เคยบอกใครทั้งนั้น”

   “...”

   “กูจะบอกมึงคนแรก”

   “มัน...ดีมั้ย” ผมถามอย่างหวาดหวั่น

   “ดีสิวะ” มันกระตุกมือผมแล้วลากผมเดินลงไป

   “มึงจำได้เปล่าว่าโรงยิมมันมีเวลาเปิดปิดน่ะ”

   “จำได้สิ”

   “อีกครึ่งชั่วโมงมันก็ปิดแล้ว”

   “มึงถามเหมือนมึงคิดว่ากูกับมึงจะลงไปทำอะไรกันข้างล่างนั่น” กล้าเลิกคิ้ว

   ฉิบหายละ...ผมไม่ได้ตั้งใจคิดแบบนั้น แต่ผมก็คิดไปแล้ว ตอนนี้ในโรงยิมคงมีคนเพียงไม่กี่คน คนเราเป็นแฟนกันและอยู่ในที่มืดๆ กันสองคน...มันจะทำอะไรกันก็ได้ครับ เพราะโตๆ กันแล้ว

   เอ่อ...ผมเริ่มกลืนน้ำลายลงคอแล้วสิ

   “เปล่าสักหน่อย” ผมปฏิเสธเสียงไม่เต็มปาก

   ข้างล่างมีแต่ห้องเก็บอุปกรณ์กีฬามืดๆ และมีแสงสว่างสลัวๆ จากชั้นบน...ตรงนี้ไม่มีใครอยู่แล้วนอกจากเราสองคน ซึ่งผมเริ่มมองว่ามันน่าสยดสยองมากกว่าที่เราทั้งคู่จะทำอะไรแปลกๆ กันแถวนี้นะ

   “กล้า...” ผมร้องเรียกเพื่อเตือนสติ “มันมืดมากนะ”

   “นี่มึงเป็นพระเอกจริงๆ ป่ะเนี่ย”

   “หา”

   “ถ้ามึงป๊อดกูจะเป็นพระเอกแทนมึงแล้วนะ”

   มันพูดกับผมแบบนี้จริงๆ ครับ...ผมไม่ได้ป๊อดสักหน่อย ผมแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ผมกับกล้ากำลังทำในตอนนี้มันไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์

   ผมคงเป็นคุณชายจริงๆ สมกับคำที่กล้าพูดถึงผมนั่นแหละ แค่ทำผิดนิดผิดหน่อยก็เริ่มระแวงกลัวน้ายามจับได้แล้วเนี่ย

   “มึงเคยมารอกูแถวๆ นี้ใช่ป่ะ” มันถามเมื่อเราเดินผ่านห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาที่อยู่ใกล้ประตูทางออกมากที่สุด ถ้าเราทั้งคู่เดินเข้าไปลึกกว่านี้...เราก็แทบจะมองไม่เห็นอะไรกันแล้วครับ

   “อื้ม”

   มันบีบมือผมแน่นขึ้น...ผมเริ่มกลืนน้ำลายลงคอมากขึ้นเพราะบรรยากาศตอนนี้แม่งเป็นใจมาก ถึงแม้ว่ามันจะมืดไปสักนิดก็เถอะ แต่พอมาอยู่กันสองคนแบบนี้มันก็...

   “จริงๆ แล้วตอนนั้น...กูอยากให้มึงมารอห้องนี้” มันดึงมือผมให้เดินตามเข้าไป เป็นห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาที่อยู่ลึกเข้าไปอีก...ห้องนั้นจัดได้ว่าไม่ค่อยมีใครใช้ เพราะมันเอาไว้เก็บเบาะ ไม่ได้เอาไว้เก็บพวกลูกบอลต่างๆ “ตอนนั้นกูหวัง...ให้มึงกับกูได้ทำอะไรบางอย่างกัน”

   เชี่ยแล้ว...

   “มันเป็นความต้องการแบบวัยรุ่นๆ น่ะ” ใบหน้าของกล้าตอนนี้คงจะเขินน่าดู...ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่ามันรู้สึกเหมือนกันกับผม
 
   “กูก็เคยคิดงั้นเหมือนกัน...แต่กูไม่กล้า”

   “...”

   “กลัวมึงเตะปาก”

   “ฮ่าๆๆ” กล้าหัวเราะเบาๆ สั้นๆ “กูอาจจะเตะปากตัวเองมากกว่าเพราะกูคงยอมมึงถ้ามึงขอ”

   มันเปิดประตูเข้าไปช้าๆ ห้องนี้ไม่ได้ล็อคเอาไว้เพราะเบาะแต่เบาะนั้นมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะมีใครมาขโมยอยู่แล้ว ผมบีบมือกล้าแน่นขึ้น สอดนิ้วตัวเองเข้าไปประสานกับมือของกล้า...จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างปิดประตูลงกลอนห้องนี้เอาไว้

   ในนี้มีเพียงแสงสว่างเล็กน้อย...แต่นั่นมันก็มากเกินพอที่จะทำให้ผมรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังรู้สึกอย่างไรในตอนนี้แล้ว กล้าหายใจเสียงดัง...พลิกตัวกลับมายืนประจันหน้ากับผม ซึ่งตอนนี้ปล่อยมือของมันแล้วเปลี่ยนมาเป็นรั้งเอวของมันให้เข้าไปใกล้ผมแทน

   “มึงเป็นเหยื่อที่ล่อเสือมาที่นี่เองนะ” ผมกอดมัน...ฝังใบหน้าตัวเองลงไปที่ไหล่ของกล้า รั้งให้ลำตัวของกล้าเข้ามาใกล้ตัวผมจนร่างของเราทั้งคู่แนบชิดติดกัน...

   มันไม่ตอบผม...เสียงลมหายใจพร้อมกับอาการตัวอ่อนที่คล้อยตามสัมผัสผมทำเอาผมคิดไปเองได้เลยว่ามันก็อยากพอๆ กับผม

   “เฮ้ย” ผมเริ่มรู้สึกตกใจ “ไม่ปฏิเสธสักหน่อยเหรอ”

   แขนของมันโอบรอบลำคอของผมแทนคำตอบ...ซวยแล้ว ซวยแน่ๆ ไม่ใช่ผมครับที่ซวย มันนั่นแหละที่กำลังจะทำให้ตัวเองเจ็บตัว!

 “กล้า...คือ...”

   ริมฝีปากของผมถูกริมฝีปากของกล้าครอบครองเป็นเจ้าของ...ผมไม่รู้ว่าคนตัวเล็กๆ ข้างหน้านี่เกิดความปรารถนามากมายขนาดนี้เมื่อไหร่ แต่นั่นมันก็ปลุกอารมณ์ผมขึ้นมามากพอดูจนเรียกได้ว่ากู่แทบไม่กลับ

   มือทั้งสองข้างของผมแตะสัมผัสเนื้อใต้ร่มผ้าของกล้า ลูบไล้ขึ้นลงตามความต้องการ...อีกฝ่ายไม่ขัดขืน โอนอ่อนคล้อยตามสัมผัสของผม ก้าวถอยหลังช้าๆ จนหลังของมันไปชนเข้ากับเบาะขนาดสูงที่วางเรียงกันเป็นแนวตั้ง

   มันยังคงไม่บอกให้ผมหยุด...รั้งท้ายทอยของผม เรียกร้องให้ผมสัมผัสมันมากขึ้นผ่านการกระทำของมัน ไม่มีการผลักผมออก มีแต่จะดึงตัวผมเข้าไปใกล้ราวกับมันรอเวลานี้มานานมากแล้ว

   จะว่าไปเราก็ไม่ได้มีกิจกรรมแบบนี้กันมานาน...ร่างกายของเรานั้นมีความต้องการทางธรรมชาติมากกว่าที่จะใช้มือสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน กล้าทำให้ผมต้องการทะยานอยาก...ในเมื่อมันเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะห้ามตัวเองไปทำไม
หางตาของผมเหลือบไปเห็นเบาะขนาดใหญ่ที่วางราบไปกับพื้น มันเหมาะเจาะพอดีเพราะมันอยู่ในซอกมืดๆ ผมดึงตัวกล้าให้ไปที่เบาะนั้น ทิ้งตัวนั่งลง...จากนั้นก็ดึงให้กล้านั่งลงมาตามผม

   เราจูบกันอีกครั้ง...เป็นจูบเร้าร้อนและลิ้นของเราเกี่ยวกระหวัดกันอย่างมีเสียงดัง สมองของผมว่างเปล่าขาวโพลนไปหมด ไม่มีความหวาดระแวงเกี่ยวกับเรื่องน้ายามหลงเหลืออยู่...ไม่มีความกังวลใจเรื่องที่ว่าเราทั้งคู่อาจจะถูกขังในไม่ช้า...

   แต่เอ๊ะ...มันจะดีเหรอวะ

   “กูว่าเราออกไปดีกว่า” ผมพยายามเรียกสติของตัวเองกลับมา... “ไม่อย่างนั้นเราต้องถูกขังไว้ที่นี่แน่ๆ”

   “มึงมีธุระที่จะต้องทำต่อเหรอ” มือของกล้าแตะไปทั่วแผ่นอกของผม ดูยั่วยวนและหยอกเย้ามากซะจนผมต้องกลืนน้ำลายลงคอ

   “หมะ ไม่มีหรอก”

   “งั้นก็...ต่อสิ”

   “กล้า...ทำไมวันนี้มึงแปลกๆ” อีกฝ่ายเริ่มเข้ามาจู่โจมผมด้วยการสัมผัสสะเปะสะปะไปทั่ว เรามีอะไรกันบ่อยก็จริงแต่ผมไม่เคยเห็นกล้าต้องการราวกับคนที่กำลังมึนเมาแบบนี้ “มีอะไรหรือเปล่า”

   “เลิกพูดแล้วทำเหอะ”

   “มัน...” ผมต้องเรียบเรียงคำพูดตัวเองใหม่ เมื่อกล้าเริ่มมานั่งคุกเข่าตรงกลางหว่างขาของผม โน้มตัวเข้ามาใกล้และใช้ริมฝีปากดูดดุนบริเวณลำคอที่โผล่พ้นเสื้อของผม... “คือ...มัน...”

   “มึงไม่อยากทำกับกูเหรอวะ”

   “ไม่ใช่”

   กล้าแม่งไม่เคยเป็นแบบนี้...

   “แล้วทำไมมึงไม่ทำๆ ไปล่ะ”

   มันไม่เคยอยากมากจนเหมือนคนโดนยาปลุกเซ็กส์ขนาดนี้...

   “กล้า” ผมจับไหล่ทั้งสองข้างของมันเพื่อให้มันหยุดกระทำทุกสิ่งอย่าง “เกิดอะไรขึ้น”

   สิ้นเสียงของผมไหล่ทั้งสองข้างของกล้าก็เริ่มสั่น...หลังจากนั้นน้ำตาระลอกใหญ่ก็ไหล่ออกมาจากดวงตาคู่นั้น

   มันเป็นการร้องไห้ที่ร้ายแรงที่สุดของกล้า...

   “เราเลิกกันเถอะว่ะ”

   .



   .



   .



   ผมช็อกไปแล้ว

   “คบกับมึงมันไม่ได้ง่ายเลย...มันไม่ง่ายเหมือนคู่อื่นๆ”

   ผมปล่อยมือจากไหล่ของกล้าทันที...ก่อนที่จะก้มหน้าเพราะเริ่มรู้สึกได้ถึงน้ำตาของตัวเอง

   สิ่งที่ผมกลัว...มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ

   “ถ้าเขาด่าแค่กู...กูก็จะพอทนไหว แต่นี่เขาลามปามมาถึงครอบครัวกูด้วย กูทนไม่ได้”

   มือของผมสั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ กล้ากำลังพรั่งพรูสิ่งที่ในใจของมันมานาน ส่วนผมก็ได้แต่ยอมรับ...ยอมรับว่ากล้าไม่มีความสุขที่จะคบกับผมอีกต่อไปแล้ว

   “กูคบกับมึงต่อไม่ได้จริงๆ”

   น้ำตาของกล้าทำให้ผมเริ่มทนไม่ได้...ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาจากดวงตาคู่นั้น

   “ไม่เป็นไร กูเข้าใจ” ผมแค่พูดให้อีกฝ่ายสบายใจขึ้นเท่านั้น จริงๆ แล้วผมไม่ได้เข้าใจอะไรเลย “อย่าร้องไห้เลยนะ”

   “กูขอโทษ” กล้าดูทรมานมากซะจนผมไม่อยากเห็นแก่ตัวอีกต่อไป

   “ไม่ใช่ความผิดของมึง”

   “...”

   “กลับกันเถอะ เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้าน...”

   “ท่าน”

   “กลับกัน”

   “ทำไม”

   “กลับ...” ผมทำเสียงแข็งเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตัวเอง “ถ้าอยู่ที่นี่กูจะง้อให้มึงคบกับกูต่อไป...เพราะงั้นถ้ามึงอยากเลิกกับกู เราต้องพากันกลับเดี๋ยวนี้”

   นั่นคือสติสัมปชัญญะที่ดีที่สุดเท่าที่ผมจะรวบรวมมาได้ในขณะนี้...ผมปล่อยให้กล้าเดินนำหน้าผมไป โดยที่เท้าของผมเดินตามหลังกล้าไปอย่างช้าๆ แผ่นหลังของกล้าเป็นภาพที่ผมคุ้นชิน ไม่ว่ามันจะอยู่ในชุดนักเรียน ชุดนักศึกษา หรืออยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแบบตอนนี้ก็ตาม

   ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน....ผมก็ได้แต่มองแผ่นหลังของมันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ

   เราได้อยู่ใกล้กัน แต่ในที่สุดมันก็ขอให้เราได้อยู่ห่างกัน

   การได้อยู่ใกล้กันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ นั้น...น่าจะเป็นสิ่งที่กล้าหยิบยื่นให้ผมได้มากที่สุด มันไม่มากไปกว่านี้อีกแล้ว

   ผมต้องทำใจยอมรับมันซะ

   ผมส่งจนกล้าเดินเข้าไปในบ้านแล้วผมก็หันหลังกลับขึ้นไปนั่งบนรถของตัวเองทันที ไม่มีการพูดจายื้อหรือเหนี่ยวรั้ง ไม่มีการพูดจาอ้อนวอนขอฟังเหตุผลอะไรมากมาย...เพราะผมรู้ดีอยู่แก่ใจว่ากล้านั้นเลิกกับผมเพราะอะไร

   มันจบลงแล้ว...

   มันจบลงแล้วจริงๆ...

   เหมือนผมจะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง...เหมือนผมไม่รู้สึกอะไรเลยใช่มั้ยครับ

   เชื่อเถอะว่าผมแม่งไม่เข้าใจห่าอะไรเลย แล้วผมก็รู้สึก...รู้สึกแย่และก็ช็อกหนักมากซะจนผมขับรถออกไปจากบ้านกล้าไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่สามชั่วโมงหลังจากที่กล้าเดินเข้าไปในบ้าน...

   ถ้าฝืนขับรถ...คงมีเหตุการณ์รถคว่ำกันไปข้าง

   จุดอ่อนในการขับรถของผมคือกล้า...และมันก็ยังเป็นแบบนั้นไม่ว่าจะนานเท่าไหร่

   ครั้งนี้กล้าทำให้ผมอ่อนแอมากที่สุดแล้ว...

   ที่ทำให้ผมเจ็บที่สุดคืออะไรรู้มั้ยครับ...ไม่ใช่การที่กล้าบอกเลิก ไม่ใช่ที่การที่กล้าตัดสินใจเทผมอีกครั้ง...

   แต่เป็นเพราะสามชั่วโมงที่ผมนั่งเฉยๆ อยู่บนรถของตัวเองซึ่งจอดอยู่หน้าบ้านของกล้า...ไม่ได้รับการสนใจใดๆ จากกล้าเลยแม้แต่นิดเดียว

   ความรักสี่ปีของผมแม่งจบลงง่ายจริงๆ...ง่ายจนผมไม่อยากจะเชื่อ




   [เหี้ยท่าน พรุ่งนี้มีสอบ!]

   “เลิกแล้ว...”

   [หา]

   “กูเลิกกับกล้าแล้ว”

   [...]

   “...”

   [คอมฯ มึงยังอยู่ที่เดิมใช่ป่ะ]

   “อะไรนะ”

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด







TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:05:37


ตอนที่ 36
กล้าหาญ
   





   Tim Gy
   เชี่ยนุก รับโทรศัพท์กูเดี๋ยวนี้! (25 Likes)


   Tepsian XX : เกิดอะไรขึ้น
   Tim Gy : ไม่เกี่ยวกับพี่
   Tepsian XX : มันเกี่ยวกับกูหมดนั่นแหละ บอกมา
   Tim Gy : พี่โทรหาพี่กล้าด่วนเลย
   Tepsian XX : อะไรวะ
   Tim Gy : โทรหรือยัง
   Tepsian XX : โทรแล้ว แป๊บดิครับ
   Mor Title : อะแฮ่ม นี่หน้าวอลล์เฟซบุ๊กนะครับ...
   Tepsian XX : เสือกไร







   [มึงทำเหี้ยอะไรลงไป!]

   [มึงคิดดีแล้วเหรอ]

   [แฟนทั้งคนนะเว้ยกล้า...]

   [นั่นคนที่มึงรักมากเลยนะ]

   [กล้า ทำไมมึงยอมแพ้ง่ายแบบนี้วะ]

   [แค่มึงอดทนอีกนิด...เรื่องก็อาจจะเงียบก็ได้]

   [มึงแน่ใจแล้วใช่มั้ยที่จะเลิก]

   [นายท่านไม่ใช่คนที่มึงคิดจะเลิกก็เลิก คิดจะเทก็เทนะเว้ย]

   นั่นคือส่วนหนึ่งของสิ่งที่เพื่อนกลุ่มชายโฉดต่อว่าผม...ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูเยอะ แต่เชื่อเถอะว่ามันเทียบไม่ได้กับคำพูดที่ผมโทษตัวเอง

   มันมากกว่านั้นร้อยเท่าพันเท่า...

   ทันทีที่กลับมาถึงบ้านหลังจากที่บอกเลิกนายท่าน แม่กับพี่สาวของผมทั้งสามคนก็เรียกผมไปคุย เป็นการประชุมของครอบครัวที่เครียดที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา ทุกคนสาดคำพูดใส่ผมซะจนผมเกือบจะตั้งรับเอาไว้ไม่ทัน

   “มันเป็นแค่เรื่องคำพูดของชาวบ้านที่เดี๋ยวมาแล้วเดี๋ยวก็ไป...ที่พี่ช็อกมากขนาดนี้เพราะคนที่พี่ชอบมากเป็นเกย์ พี่ไม่ได้คิดมากเรื่องที่พี่ถูกคอมเมนต์เสียๆ หายๆ สักหน่อย” นี่คือคำพูดของเจ้าหญิง

   “จริงๆ แล้วถูกคนอื่นสนใจมันก็ดีเหมือนกันนะ เกิดมาแม่ก็เพิ่งเคยโดนชาวบ้านชาวช่องมาขอเซลฟี่ด้วยนี่แหละ” นี่คือคำพูดของแม่ผม

   “นายท่านหงอยมากตอนมาที่บ้านเรา แต่สีหน้าก็ดีขึ้นมากเมื่อเห็นกล้า มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแม้จะผ่านมานานแค่ไหน นายท่านก็ไม่เคยเปลี่ยน” นี่คือคำพูดของเจ้างาม

   “แม่กับพี่ๆ ขอโทษที่ไม่ยอมเปิดอกพูดกับกล้าตรงๆ พวกเราโอเค พวกเราไม่ได้มีผลกระทบลบๆ ขนาดนั้น มันก็แค่คอมเมนต์ของคนที่เราไม่รู้จัก ไม่ใช่คำพูดของคนข้างบ้านของเราสักหน่อย กล้าคิดมากเกินไป กล้าแบกรับในส่วนที่กล้าไม่จำเป็นต้องไปแบกมากเกินไป...มันไม่ใช่ความผิดของกล้าที่เราถูกพูดถึง ใครๆ ก็ต้องถูกคนอื่นพูดถึงอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าจะถูกพูดถึงมากหรือน้อยเท่านั้นเอง” นี่คือคำพูดของเจ้านาง

   สรุปก็คือ...ผมคิดไปเองล้วนๆ หลังจากที่ผมได้ฟังคำพูดเหล่านั้น ผมก็รู้สึกแย่ขึ้นมาทันทีเพราะผมได้คุยกับครอบครัวตัวเองหลังจากที่บอกเลิกท่านไปแล้ว

   ผมโทษตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม...มากกว่าตอนที่ผมต้องทนฟังเสียงไอ้เซียน ไอ้ตง และก็ไอ้หมูหันด่า

   วินาทีนี้...ไม่มีใครผิดมากไปกว่าผมแล้วล่ะ

   ผมกลับมามหา’ลัยโดยที่แฟนของเจ้านางเป็นคนขับรถมาส่ง...ทันทีที่ผมถึงห้องตอนสิบเอ็ดโมง ผมก็ถูกจู่โจมกะทันหันด้วยเพื่อนๆ ของนายท่านทั้งสองคน

   นุกกับทิม

   ทั้งสองหิ้วปีกของผมเข้าไปในห้องของผมเองโดยที่มันพยายามมองซ้ายมองขวาราวกับกลัวว่านายท่านจะอยู่แถวนี้...

   เมื่อวานคือวันที่ผมบอกเลิกนายท่าน...วันนี้คือวันที่ผมตัดสินใจกลับมามอแล้วก็เป็นวันที่ผมคิดทบทวนตัวเองตลอดทั้งวัน สารภาพตามตรงว่าแม่งโคตรเหมือนเดจาวู...ผมเทนายท่าน แต่ผมก็รู้สึกแทบจะในทันทีว่าผมตัดสินใจผิดในวันเดียวกัน

   เหี้ยฉิบหายเลย...ไอ้กล้าเอ๊ยยยย

   ครั้งนี้ผิดกับครั้งนั้นตรงที่ทิมกับนุกบุกมาที่ห้องของผมตรงๆ พร้อมๆ กับแล็ปท็อปของนายท่านซึ่งผมเห็นนุกถือมันอย่างระมัดระวัง

   “เอาล่ะ” ผมไม่กล้าจะสู้หน้าผู้ที่เป็นเพื่อนสนิทของคนที่ผมเพิ่งเทสักเท่าไหร่ “กูรู้นะว่ากูทำผิดมาก...ถ้ามึงจะด่ากูเหมือนที่คนอื่นด่ากูล่ะก็...”

   “รหัสคอมฯ ไอ้ท่านคือวันเกิดพี่ครับ” นุกส่งแล็ปท็อปเครื่องนั้นมาให้ผม “ผมกับทิมต้องรีบไปดูอาการไอ้ท่านก่อน มันยังไม่รับสายผมสักคนเลยหลังจากที่ไอ้ทิมโทรหามันเมื่อคืน”

   “เฮ้ย” ผมรีบตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้ยิน

   “เรื่องความปลอดภัยของมันเดี๋ยวพวกผมจัดการเอง...ตอนนี้หน้าที่ของพี่มีแค่อ่านเฟซบุ๊กของมันอย่างเดียว” นุกเอ่ย

   “หา” ผมอ้าปากค้าง “เฟซบุ๊กที่มันไม่ให้กูเข้าไปใกล้เลยอ่ะนะ”

   “ครับ” ทิมตอบรับ “ผมแอบจิ๊กคอมฯ มันมาจากห้องก่อนที่มันจะรู้ตัว ซึ่งมันก็ไม่รู้หรอก เพราะตัวมันอยู่กรุงเทพฯ โน่น”

   “คือ...”

   “พวกผมไปก่อนนะครับ”

   “นี่” ผมรั้งสองคนนั้นเอาไว้ก่อนจะกล่าวถ้อยคำด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “กูว่า...กูคิดว่าตัดสินใจผิดว่ะ”

   ทิมกับนุกมองหน้ากันแล้วยิ้ม “พวกเรารู้ครับ”

   “...”

   “แต่ไอ้ท่าน...มันจะรู้หรือเปล่า”

   ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

   “มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผมโทรถามนายกอง...น้องมันก็บอกว่าไอ้ท่านเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ข้าวก็ไม่กิน น้ำก็ไม่ดื่ม...ไม่ยอมให้ใครเข้าไปในห้องเลย”

   ผมเริ่มเกิดอาการอยู่ไม่สุขหลังจากที่ได้ยิน...

   “พี่อ่านแค่เฟซบุ๊กของมันก็พอ พวกผมขอล่ะ...” ทิมกับนุกแทบจะไหว้ผมอยู่แล้ว “เรื่องไอ้ท่านเดี๋ยวพวกผมจัดการเอง...ผมไปนะครับ”

   เพื่อนรักของนายท่านพุ่งตัวออกไปจากห้องของผมแล้ว ผมสสับสายตาตัวเองมามองจอแล็ปท็อปของนายท่านพร้อมๆ กับเปิดมันขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทา...ผมไม่คิดว่าผมจะได้มารู้จักเฟซบุ๊กลับของมันในเวลานี้ ซึ่งผมเองก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ามันจะเกิดผลดีหรือเปล่า

   ที่จริง...ผมไม่ต้องเปิดดูผมก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าผมตัดสินใจผิด

   ผมไม่คิดดูให้ดี ไม่ยอมเปิดใจพูดกับครอบครัว พร้อมคิดไปเองต่างๆ นานาว่าตัวเองคือต้นเหตุให้ครอบครัวต้องมาโดนด่า ทั้งๆ ที่ครอบครัวของผมก็ไม่ได้คิดมากอะไรขนาดนั้น

   ผมผิดที่ไม่ยอมพูดคุยกับครอบครัวก่อน

   ผมผิดที่ตัดสินใจไปเอง คิดไปเองคนเดียว

   ผมผิด...ที่ผมไม่นึกถึงใจของนายท่านเลย

   มันเปลี่ยนชีวิตมันไม่ได้...แต่ผมนี่แหละคือคนที่ควรจะปรับตัวเข้าหามัน...ผมเหี้ยมากที่สนใจแต่ตัวเอง คิดว่าตัวเองเจ็บหนักที่สุดแล้ว ทั้งๆ ที่นายท่านมันอาจจะเจ็บกว่าผมก็ได้ แล้วผมก็ยังมีหน้าไปซ้ำเติมความเจ็บนั้นของมันด้วยการบอกเลิกมันอีก...

   วินาทีนี้ไม่มีใครเหี้ยกว่ากล้าหาญคนนี้อีกแล้วล่ะครับ

   ผมกดเปิดรหัสแล็ปท็อปของนายท่าน...วันเกิดของผมคือรหัสเปิดเจ้าเครื่องนี้จริงๆ ด้วย...สิ่งที่ผมเห็นแวบแรกที่จอทำเอาผมน้ำตารื้น ภาพหน้าจอบนเครื่องนี้เป็นรูปของผมเมื่อสมัยตอนที่ผมเรียนอยู่มัธยม...เป็นรูปที่ช่างภาพประจำโรงเรียนแอบถ่ายซึ่งจัดได้ว่าเป็นภาพที่ดูดีมาก...อย่างน้อยก็ดูดีกว่าตัวจริงผมล่ะนะ

   มือของผมกดเข้าไปในเว็บเบราเซอร์เพื่อเข้าเฟซบุ๊กของนายท่าน...ไม่นานนักเฟซบุ๊กที่ลับนักลับหนาของนายก็เผยสู่สายตาของตาของผม

   การแจ้งเตือนข้อความมีมากกว่าสิบ...จำนวนคนที่แอดมาก็มีมากหลายร้อยแต่มันก็ไม่สนใจที่จะกดรับแอดใคร ผมเลื่อนไปที่หน้าฟีดของนายท่าน พอเลื่อนไปได้สักพักก็ทำให้ผมกระจ่างแจ้งในทันทีว่าเพื่อนเฟซบุ๊กของนายท่านมีใครบ้าง

   เพื่อนโรงเรียนเก่ามัน เพื่อนโรงเรียนเก่าผม รุ่นพี่มัน รุ่นพี่ผม รุ่นน้องมัน รุ่นน้องผม...และก็น้องๆ ในครอบครัวของมันแค่นั้น

   มันแทบไม่มีผู้หญิงเป็นเพื่อนเฟซบุ๊กเลย

   ผมเอามือปิดปากตัวเอง...มือสั่นเทาของผมไม่กล้าที่จะกดเข้าไปดูหน้าวอลล์ของนายท่านซึ่งผมเริ่มจะเดาออกว่ามันมีอะไรบ้าง

   มันน่าจะมีแต่เรื่องของผมล้วนๆ...

   แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ด้วย

   น้ำตาของผมร่วงลงมาใส่คีย์บอร์ดทันทีที่ผมได้เห็นสเตตัสล่าสุดของมัน...



   Naaytan Aroonkittiniwat
   กลัวฉิบหายเลยว่ะ... (246 Likes)




   ใต้สเตตัสนั้นเป็นคอมเมนต์ของบรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ส่วนใหญ่ทุกคนจะถามมันอย่างเป็นห่วงว่ามันเป็นยังไงบ้าง




   รุ่นพี่คนที่สอง : ใจเย็นๆ ทุกอย่างจะต้องโอเค
   รุ่นน้องคนที่หนึ่ง : พี่ๆ ทั้งสองคนสู้ๆ นะครับ
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่หนึ่ง : พวกมึงโอเคกันมั้ยเนี่ย
   Nooknick Pyj : เหี้ยท่าน รับโทรศัพท์กูด่วน!
   Tim Gy : รับโทรศัพท์โว้ยยยยยยยยยยย
   รุ่นพี่คนที่สอง : @Nooknick Pyj @Tim Gy มันเป็นเหี้ยอะไร!
   เพื่อนร่วมโรงเรียนคนที่สอง : เฮ้ย กูตกใจนะ
   รุ่นน้องคนที่สอง : เหมือนกันครับ

   


   ทุกคนที่เข้ามาเมนต์คือคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาผมหมด...บางคนก็ชอบเข้าไปเมนต์กวนตีนใต้รูปหรือใต้สเตตัสของผมด้วย ซึ่งผมไม่รู้เลยว่าเบื้องลึกเบื้องหลังแล้วพวกเขาทุกคนจะสนิทกับนายท่านขนาดนี้


   มันไม่ใช่แค่สเตตัสนั้นที่ทุกคนลุ้นไปกับนายท่าน

   นี่มันเรียกได้ว่าทุกคนลุ้นเรื่องผมไปกับมันตลอดทุกวินาทีในชีวิตของไอ้ท่านเลยครับ

   เพราะผมไม่รู้มาก่อน...น้ำตาของผมจึงไหลราวกับเขื่อนแตก ยิ่งผมอ่านสเตตัสของนายท่าน ลากยาวลงไปเรียงไปตามลำดับขั้นเวลาจากปัจจุบันจนถึงอดีต ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ผมทำร้ายจิตใจคนอย่างมัน

   ผมทำร้ายจิตใจคนคนหนึ่งที่รักผมมากซะจนแม้แต่ผมก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ว่ามันรักผมมากแค่ไหน



   Naaytan Aroonkittiniwat
   กูใกล้จะไปสวดมนต์แล้วนะ (212 Likes)




   Naaytan Aroonkittiniwat
   หรือกูเอาโซ่มาล่ามกล้าไว้ในห้องของกูดี...ง่ายๆ ไม่ต้องสนใจใครเลย (157 Likes)




   Naaytan Aroonkittiniwat
   กล้าไม่พูดกับกูแล้วเนี่ย แม่งเอ๊ยยยย... (114 Likes)



   Naaytan Aroonkittiniwat
   ไม่เสือกได้มั้ยวะ! (139 Likes)




   Naaytan Aroonkittiniwat
   รูป : ผมนอนหลับอยู่บนโซฟาในห้องของผม
   แคปชั่น : อยากหยุดเวลาเอาไว้
   จำนวนไลค์ : 183




   Naaytan Aroonkittiniwat
   รูป : ฮีโร่ Murad จากเกม RoV พร้อมกับแชร์อัตราการคิล การตาย และการช่วยเหลือทั้งหมด
   แคปชั่น : ฆ่า 12 ครั้งเอง...แต่ถ้าได้หอมแก้มกล้า 12 ครั้งก็ถือว่าโอเค ดีกว่าไม่ได้หอมเลย
   จำนวนไลค์ : 118
   ท็อปคอมเมนต์ : Tim Gy : สรุปมึงหัดเล่นไปเรื่อยๆเพื่อที่จะได้ไปพนันกับเพื่อนเขาแล้วหอมแก้มเขา?
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Tim Gy เยส




   ไม่ใช่แค่น้ำตาของผมแล้วที่กำลังแสดงออกว่าผมรู้สึกผิดที่ทำร้ายนายท่านมากขนาดไหน แต่มันคือก้อนสะอื้นขนาดใหญ่ที่ออกมาเป็นระลอก ผมร้องไห้อย่างกับคนบ้า ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักนิด

   นี่มันดีเกินไป...เกินกว่าคนกากๆ อย่างผมจะได้รับจากนายท่าน


 
   Naaytan Aroonkittiniwat
   กล้าบ่นอยากกินซูชิ...แต่ไม่มีเวลาพาไปเพราะสอบมิดเทอมห่า มิดเทอมเหว (134 Likes)



   Naaytan Aroonkittiniwat
   หลังมิดเทอมควรพาแฟนไปเที่ยวที่ไหนดีครับ (200 Likes)



   Naaytan Aroonkittiniwat
   รู้สึกว่าแม่กูจะเริ่มเอ็นดูกล้าแล้ว... #พนมมือ (102 Likes)




   ทุกๆ ข้อความ ทุกๆ รูปในเฟซบุ๊กของมันมีอยู่ไม่กี่อย่างที่เป็นของมัน นั่นก็คือชื่อกับรูปโปรไฟล์ นอกนั้นคือเรื่องราวของผมล้วนๆ ซึ่งบางทีผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือสิ่งที่อยู่ในใจของมัน



Naaytan Aroonkittiniwat
รูป : นายท่านกับรถกาแฟที่ผมเคยส่งไปที่คณะ
แคปชั่น : เซอร์ไพรส์จากเมียโว้ย...ปลื้มฉิบหายยยยยยยยยย รักๆๆๆๆ
จำนวนไลค์ : 294




มันเป็นเรื่องราวของเราอย่างเรียงไปตามลำดับขั้น เมื่อผมไล่อ่านสเตตัสและไล่ดูรูปเก่าๆ ผมก็เริ่มรู้ในทันทีว่านายท่านมันสมัครเฟซบุ๊กอันนี้เพื่อปรึกษาเรื่องของผมกับบรรดาคนรู้จักของมัน ตั้งแต่ตอนที่ผมเทมันเมื่อสองปีก่อน...ลากยาวจนมาถึงปัจจุบัน

   มีแต่เรื่องของผม...ผมล้วนๆ ไม่มีคนอื่นทั้งสิ้น
   นี่ผมทำห่าอะไรลงไป
   ผมบอกเลิกคนที่รักผมขนาดนี้ได้ยังไง!
   ดวงตาของผมเริ่มมองอะไรไม่เห็นเพราะน้ำตามันกินพื้นที่ไปหมด...ผมทิ้งใบหน้าฟุบลงกับแขนที่วางลงบนโต๊ะ ไม่สนใจอีกแล้วว่าตัวเองจะเสียน้ำตาและดูไม่แมนขนาดไหน ผมไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นแล้วจริงๆ

   การตัดสินใจผิดพลาดของผมมันทำให้ผมเจ็บ...เจ็บยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ที่ผมเคยรู้สึก นายท่านไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ผมเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนผิด

   ขอย้ำอีกครั้งว่า...คนที่เหี้ยที่สุดในเรื่องนี้คือกล้าหาญบอย...ไม่ใช่คนอื่นเลยครับ

   ผมจะทำยังไงดี ผมควรทำยังไงดี...ถ้าผมไปง้อมันตอนนี้ มันจะยังมีอารมณ์อยากคุยกับผมมั้ย

   ได้โปรด...คุยกับกูเถอะนะ นายท่าน







[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:05:56





   ตลอดทั้งบ่ายผมพยายามโทรติดต่อนายท่านเป็นร้อยๆ สาย แต่มันก็ไม่ยอมรับสายผม ผมติดต่อหาทิมกับนุก มันทั้งสองก็ไม่ยอมรับสายผมเหมือนกัน

   บาปกรรมของคนที่เทคนอื่น...มันเริ่มส่งกระทบมาถึงผมอีกครั้งหนึ่งแล้ว

   เพื่อนๆ ของผมเริ่มแห่กันมาเมื่อพวกมันเรียนเสร็จ ในความโชคร้ายมันก็มีความโชคดีอยู่อย่างหนึ่งที่วันนี้ไม่มีควิซ ผมเสียควิซไปสองวิชาซึ่งคะแนนก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่ผมขอสัญญาว่าต่อจากนี้ไปผมจะไม่ยอมเสียคะแนนควิซอีกแม้แต่ครั้งเดียว

   “โอ้โห...สภาพ” ตงพึมพำเมื่อเห็นใบหน้าของผม “กูด่ามึงไม่ลงเลย”

   “กูซื้อของกินมา” หมูหันขยับถุงเซเว่นให้ผมดู “เดี๋ยวกูมานะ...แวะเอาขนมไปให้ไอ้เชนก่อน”

   สองคนนี้แม่งกิ๊กกันครับ...เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ ด้วย ยิ่งคิดผมก็ยิ่งรู้สึกอิจฉา...

   ทันใดนั้นเสียงด่าตัวเองในใจผมก็ดังขึ้น ‘มึงไม่ต้องไปอิจฉาเขา การที่คู่มึงเป็นแบบนี้เพราะมึงคนเดียวล้วนๆ ไม่ใช่คนอื่นเลย’

   ยิ่งคิดน้ำตาของผมก็ปริ่มที่ขอบตาของผมราวกับมันพร้อมที่จะไหลตลอดเวลา...ผมร้อนใจและก็เจ็บปวดไปในคราวเดียวกัน แม่งเป็นความรู้สึกที่เหี้ยมาก เหี้ยซะจนผมแทบทนไม่ไหว

   แต่ไม่เป็นไร...นายท่านมันคงเจ็บกว่าผมเยอะ ผมไม่มีหน้ามาโอดครวญกับความเจ็บปวดใดๆ ที่ผมเป็นคนก่อมันขึ้นมาเอง

   ถึงผมจะเจ็บ...ผมก็สมควรอย่างยิ่งที่จะได้รับมันอย่างเต็มๆ แล้ว

   “มึงเอาไง” เซียนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าผมนั่งอยู่นิ่งๆ บนโซฟามาได้สักพักแล้ว

   “กู...เหี้ยมาก”

   “มึงไม่ต้องเยิ่นเย้อ มึงตอบกูมาว่ามึงจะเอายังไงกับนายท่าน”

   “...”

   “มึงจะเลิกไปเลยหรืออยากรีเทิร์น”

   ผมไม่กล้าแม้แต่จะพูดคำหลังนั่น...

   “จ่ายมา” เซียนแบมือขอเงินจากหมูหันกับตง “กูบอกแล้ว เหี้ยกล้าแม่งทนได้ไม่เกินวันนึงหรอก...มันรักนายท่านจะตาย”

   “เดี๋ยว พวกมึงทำเหี้ยอะไรเนี่ย” ผมอดที่จะโวยวายไม่ได้

   “พนันกันไงว่ามึงจะทนได้กี่วัน”

   แม่งเอ๊ย... “พวกมึงพนันกันกี่วันบ้าง”

   “กูสามวัน” หมูหันพูด

   “กูสองวัน” ตงพูดบ้าง

   “ส่วนกู...หนึ่งวัน” อันนี้เหี้ยสุด...แต่จริงที่สุดแล้วครับ เซียนแม่งรู้ใจผมที่สุดจริงๆ เพื่อนทั้งสองยังเห็นด้วยกับผมเลยเพราะพวกมันยอมจ่ายแบงก์ร้อยไปให้ไอ้เหี้ยเซียนอย่างง่ายดาย

   “กูเหี้ยมากใช่มั้ย”

   “เออ” เซียนรีบพูดต่อ “มึงควรจะเปิดอกคุยกับครอบครัวมึงหรือไม่ก็มาปรึกษาพวกกูก่อน”

   “มึงแม่งเอาแต่คิดเองคนเดียวไง” ตงเสริม

   “พังยับเลยเห็นมั้ย” หมูหันเองก็อยากพูดด้วย

   ผมเข้าใจที่ไม่มีใครอยู่ฝ่ายผมเลย...ใบหน้าของผมฝังลงไปกับฝ่ามือทั้งสองข้างอยู่นานหลายนาทีจนเพื่อนมันเริ่มสงสาร รีบเข้ามาแตะไหล่ผมกันหมดทุกคน

   “ท่านไม่รับสายกูเลย เพื่อนมันก็ด้วย...ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง”

   สายตาของตงกับหมูหันพุ่งตรงไปยังไอ้เซียน “อะไรวะ” คนถูกมองส่งเสียง

   “ทิมก็ไม่รับสายมึงเหรอ”

   “โอ๊ย มันไม่รับสายกูตั้งนานแล้ว” เสียงของเซียนฟังดูหัวเสีย

   “มึงไม่รู้หรือไงว่ามึงทำอะไรผิดกับน้องมันไว้น่ะ” ผมพูดไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์นอยด์ของตัวเอง

   “กูจะทำอะไรผิดได้ มันคบกับไอ้หมอเหี้ยนั่นแล้ว...นั่นต่างหากล่ะที่ผิด”

   ผมไม่อยากปล่อยให้เพื่อนผมซื่อบื้อมากไปกว่านี้อีกแล้ว “มึงเมามากแล้วเกือบมีอะไรกันกับน้องมัน”

   ไอ้เซียนอ้าปากค้างแทบจะเรียกได้ว่าแมลงวันหลายสิบตัวสามารถบินเข้าปากของมันได้

   “มึงว่าไงนะ”

   “กูกับนายท่านไปเจอพอดี...”

   “เฮ้ย” คราวนี้ไม่ใช่มีแต่ไอ้เซียนที่ตกใจแล้วล่ะครับ ตงกับหมูหันเองก็ตกใจไม่แพ้กัน

   “พวกมึงใจเย็นๆ ท่านเอามือมาปิดตากู และมันก็หลับตาด้วยเหมือนกัน”

   “มึงพูดจริงเหรอวะ”

   “จริงสิ...ทิมมันน้อยใจที่ว่าตอนนั้นมึงจะเอากับใครก็ได้ ถ้าไม่ใช่มันอยู่ตรงนั้น ป่านนี้คนอื่นก็คงเสร็จมึง”

   “เดี๋ยว” เซียนพยายามทำความเข้าใจ “ตกลงมันชอบกูเหรอ”

   มันฉลาดเมื่อเป็นเรื่องของคนอื่น แต่โง่ฉิบหายเมื่อเป็นเรื่องของตัวเอง

   “หมอไตเติ้ลไม่ได้คบกับน้องมันหรอก หลายวันก่อนกูยังเห็นมันควงคนนั้นคนนี้ที่ไม่ใช่น้องอยู่เลย” ตงพูด

   “ท่านเคยเล่าให้ฟังว่าทิมมันตอบตกลงคบไปอย่างมึนๆ ไม่ได้ชอบไอ้หมอไตเติ้ลจริงๆ” ผมกล่าวเสริม

   “แล้วทำไมพวกมึงไม่บอกกู!”

   “ทิมไม่ให้บอก” ผมตอบก่อนที่มันจะลามไปด่าหมูหันกับตง “มันคงโกรธมากนั่นแหละ ถึงไม่ยอมให้กูกับท่านบอกมึงว่าเกิดอะไรขึ้น”

   “เวร” เซียนเอามือทึ้งหัวตัวเอง “ตอนกูเมามากๆ กูจะเป็นงั้นเหรอวะ”

   ผม ตง และหมูหันพร้อมใจกันส่ายหน้าเบาๆ

   “พวกกูไม่เคยเห็นมึงเมาสุดๆ สักที...วันนั้นคงเป็นวันที่มึงเมาที่สุดแล้วจริงๆ มึงถึงทำแบบนั้น” ผมเป็นตัวแทนของเพื่อนทุกคนในการพูดเมื่อตะกี้

   มือของเพื่อนคนอื่นรวมถึงมือผมเริ่มย้ายจากไหล่ของผมไปที่ไหล่ของไอ้เซียนแทน...

   “มึงต้องวางแผนง้อด่วนเลยเพื่อน” หมูหันเอ่ย “เอากระดาษสักแผ่นมั้ย”

   ผมเริ่มหันไปอย่างสนใจเพราะมันเองก็เคยให้ผมใช้วิธีนี้ตอนที่ผมง้อนายท่านเหมือนกัน

   “อะไรของมึง”

   “มึงเขียนเหตุผลห้าข้อลงไป” หมูหันเริ่มเดินหากระดาษไปทั่วห้องของผม

   “เหตุผลเหี้ยไร” ความโรแมนติกของไอ้เซียนคงมีแบบติดลบ...

   “เหตุผลเรื่องที่ว่าทำไมทิมถึงสมควรเลิกโกรธมึง”

   “ได้เหรอวะ” มันส่งเสียงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

   “ได้สิ” ผมเอ่ย “นายท่านมันยิ้มออกทันทีที่ได้อ่าน”

   “กูเองก็หายโกรธตอนที่เชนเขียนให้อ่านเหมือนกัน...มันดูละเอียดอ่อนน่ะ” หมูหันกล่าวเพิ่มเติม

   “พวกมึงเป็นเหี้ยอะไรกันไปหมด” เซียนโวยวาย “แต่...มันจะได้ผลจริงๆ เหรอวะ”

   “ลองดูก็ไม่เสียหายนะ” ผมพูดลอยๆ

   ผมไม่รู้ว่ามันจะเก็บเอาวิธีนี้ไปง้อทิมหรือเปล่า พวกเราไม่มีใครพูดอะไรกันต่อ ในระหว่างนั้นนั่นเองโทรศัพท์ของผมก็มีข้อความจากไลน์เข้ามา...ไม่ใช่นายท่านอย่างที่ผมหวังครับ แต่เป็นทิม

   Tim Gy : กำลังกลับมอกันครับ

   
   “มาแล้ว!” ผมตีต้นขาหมูหันอย่างตื่นเต้น

   “อ๊าก ขากู” มันร้องลั่น

   “เฮ้ย ขอโทษๆๆ”

   “มึงจะง้อยังไงมึงรีบคิดเลย” เซียนลุกขึ้นยืน

   “มึงบอกตัวเองหรือมึงบอกกู” ผมเองก็ลุกขึ้นบ้างเหมือนกัน

   “มึงทั้งคู่นั่นแหละ” ตงกับหมูหันเป็นคนตอบคำถามของผมพร้อมกัน...







   ผมมายืนรออยู่ชั้นล่างของตึก X อยู่เป็นเวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว

   ผู้ดูแลหอผมมองผมอย่างไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ (จนป่านนี้ผมก็ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบผม) แต่ผมก็ไม่สนใจ ยิ่งคนในหอคนอื่นๆ ซึ่งเดินผ่านไปผ่านมามองผมอย่างให้ความสนใจอย่างแสดงออกนอกหน้า ผมก็ยิ่งไม่แคร์ ตอนนี้ผมเริ่มได้เรียนรู้แล้วว่าการไม่สนอะไรเลยนั้นมันก็เป็นสิ่งที่ผมควรทำอย่างหนึ่ง

   มันรู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง!

   “อ้าว อิกล้า” จู่ๆ อมรก็วิ่งเข้ามาทักผม “มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงโอเคมั้ย มึงเป็นยังไงบ้าง”

   “เดี๋ยว นี่มึงมาหากูเหรอ”

   “เอ่อ...” มันเอาผมทัดหู...ผมจ้องมองดูดีๆ ผมมันไม่ยาวถึงขนาดที่ว่าจะเอามาทัดหูได้นี่แหละ แต่ก็ช่างเถอะ มันอาจจะทัดผมล่องหนของมันก็ได้ “กูมาหาผู้ชาย”

   “ใครวะ”

   “ไม่ด่ากูว่าแรดก่อนล่ะ”

   “อยากให้ด่าก่อนถามหรือไง”

   “...”

   “บอกมาเลยว่าใคร คนนี้ดีหรือเปล่า ไม่ได้หลอกมึงเหมือนแก๊งไอ้เชนคนนั้นแน่นะ”

   “ไม่ได้หลอกกูค่ะ กูมั่นใจ” อมรยิ้มอย่างมีความสุข “เป็นฝ. เรียนอยู่นานาชาติ เขาเข้ามาขอเบอร์กูเมื่อคืนนี้ บอกว่ากูหน้าตามีเอกลักษณ์ดีด้วย”

   “นั่นคำชมใช่มั้ย”

   “คำชมสิวะ!” อมรร้องใส่หน้าผม

   “เห็นมึงแฮปปี้กูก็ดีใจ” ผมบอกจากใจจริง

   “แล้วมึงล่ะ...แฮปปี้หรือเปล่า” อมรมองดูสภาพผมอย่างเป็นห่วง “มึงดูแย่มากเลย ถ้าแย่กว่านี้อีกนิดนึงล่ะก็มึงเป็นเพื่อนกับถังขยะได้เลยนะเนี่ย”

   โห...สภาพผมมันเน่าเฟะขนาดนั้นเลยเหรอวะ

   “กำลังรอง้ออยู่เนี่ย” ผมกระทืบเท้าเบาๆ เป็นเชิงตอบ “กูเพิ่งทำผิดพลาดไป”

   “มึงอย่าได้คิดจะปล่อยนายท่านให้หลุดมือไปเชียว” อมรเท้าสะเอวสั่งสอนผม “นั่นของดีเกรดพรีเมี่ยม...หน้าหล่อพ่อรวยแถมยังทั้งรักทั้งหลงมึง คนแบบนั้นหายากมาก กูเกิดสิบชาติก็ไม่รู้จะเจอหรือเปล่า แต่มึงเจอนะเว้ยอิกล้า”

   “รู้แล้วๆ” ผมรับคำเสียงอ่อย หลับตาปี๋เพราะรู้สึกผิดจริงๆ

   “ง้อให้ได้นะเว้ย ถ้าง้อไม่สำเร็จมึงไม่ใช่เพื่อนกู”

   “ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

   “แหงสิ การที่คนอย่างนายท่านมาป้วนเปี้ยนหน้าห้องเรียนหรือไม่ก็แถวๆ คณะเรามันคือการแจกความสดใสให้กับชาวเศรษฐศาสตร์เรานะ มึงต้องคิดซะว่ามึงง้อท่านด้วย แล้วมึงก็ทำบุญด้วย”

   มึงคิดไปถึงนั่นเลยเรอะ “โอเค”

   “ไปละ กูไปหาผู้ชายก่อน”

   “ไวไฟจัง ไหนบอกเพิ่งรู้จักกันเมื่อคืน”

   “เขารีบของเขาเอง กูไม่ได้รีบ” อมรบิดตัวอย่างมีจริตจก้าน

   “ดีๆ ละกันมึง ถ้ามีอะไรมึงรู้ใช่มั้ยว่าห้องกูอยู่ชั้นไหน”

   “ชั้นสี่ใช่ป่ะ”

   “เจ็ดโว้ย!”

   “ทำไมต้องเสียงดัง”

   “...”

   “อ๋อ เข้าใจละ ชั้นสี่คือห้องของผัวมึงสินะ”

   อมรเดินบิดตูดเข้าไปรอลิฟต์แล้ว ทิ้งให้ผมยืนรออยู่ชั้นล่างคนเดียว ผมรู้สึกยินดีที่เห็นเพื่อนผมคนนี้มีความสุข มันไม่รู้หรอกว่าเวลามันร่าเริงนั้นมันสร้างความบันเทิงให้คนรอบข้างมากขนาดไหน...

   หลังจากนั้นไม่กี่นาที ผมรู้สึกได้ถึงลมพัดวูบเข้ามาที่ใบหน้า...รถยนต์ราคาแพงจอดอยู่ข้างหน้าตึก คนที่ลงจากรถมาก็คือนายท่าน

   มันเดินลิ่วเข้ามาคนเดียว มองตรงไปข้างหน้า ไม่สนใจเลยว่าผมกำลังยืนอยู่ตรงนี้

   สภาพของมันทำเอาผมรู้สึกอยากร้องไห้...แม้ว่ามันจะแสดงออกว่ามันไม่เป็นไร แต่ใบหน้าและรอยคล้ำใต้ตามันบ่งบอกได้ชัดเจนเสมอว่าเมื่อคืนมันผ่านเหตุการณ์เลวร้ายอะไรมา

   “ท่าน...” ผมส่งเสียงเรียก...ท่านมันไม่ยอมหยุดฝีเท้าของตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว “ท่าน ได้ยินกูมั้ย”

   มันกดลิฟต์...มองไปข้างหน้าอย่างเดียว ไม่สนใจคนที่พยายามเรียกมันอย่างผม

   “กูขอโทษ”

   ลิฟต์เปิดออก...เป็นลิฟต์ตัวเดียวกันกับที่อมรเพิ่งขึ้นไปพอดี นายท่านเดินเข้าไปในลิฟต์ กดชั้นที่สี่แล้วทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นผมเหมือนเดิม

   ผมทำท่าจะเข้าไปข้างในลิฟต์กับมัน แต่ไอ้เซียนที่เดินลงบันไดมาร้องเรียกผมเอาไว้ซะก่อน

   “เหี้ยกล้า”

   ผมหันกลับมามองอีกที...ลิฟต์ก็ปิดแล้ว...มันพุ่งตรงขึ้นไปอย่างที่ไม่สนใจผมเลยว่าผมจะเป็นยังไง

   เจองานช้างแล้วมั้ยล่ะกู...

   “เมื่อตะกี้นายท่านเหรอ” เซียนพยักเพยิดไปที่ลิฟต์ ผมพยักหน้าตอบเบาๆ “เฮ้ย กูขอโทษ”

   “ไม่เป็นไร” ผมช็อกมาก...ช็อกจนพูดอะไรแทบไม่ออก “มันทำเหมือนกูเป็นอากาศธาตุเลย”

   “หา”

   “น่าจะไม่ง่ายว่ะ” มือของผมตบหน้าผากของตัวเอง

   “ใจเย็นๆ นะเพื่อน ท่องในใจไว้สี่พยางค์ ท่องไว้ๆ” เซียนดูลุกลี้ลุกลนแล้วมองไปยังประตู ท่าทางของมันเหมือนกำลังหวังว่ามันจะเจอไอ้ทิมเดินเข้ามาในตึกของผม

   “สี่พยางค์เหรอ”

   “เออ”

   “คืออะไร”

   “นายท่านรักมึง” มันพูดจบมันก็รีบพุ่งตัวหนีผมไปเลย...แม้ว่ามันจะพูดอย่างรีบๆ แต่คำพูดสี่พยางค์นั่นมันก็เป็นกำลังใจให้ผมมากมายเลยทีเดียว

   นายท่านยังรักผม...นายท่านยังรักผมอยู่...ขอให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เถอะ








   หน้าห้องนายท่าน

   ผมเคาะประตูเป็นครั้งที่สามแล้ว...ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากคนที่อยู่หลังบานประตูเลย

   “ท่าน”

   มันคงโกรธผมมากจริงๆ

   “ท่านมึงได้ยินกูมั้ย”

   ผมเริ่มเกรงใจคนที่อยู่ห้องข้างเคียงนิดๆ แล้ว

   “กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว”

   ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆ จากท่าน...โอเค อีกยี่สิบนาทีข้างหน้าผมค่อยมาใหม่ก็ได้






   ผมล้อเล่น

   ห้านาทีต่อมาผมก็มายืนอยู่ที่เดิมและก็เคาะประตูห้องมันอีกครั้งหนึ่งแล้ว มันก็ยังเหมือนเดิม ไม่ยอมเปิดประตูให้ผมเหมือนเดิม

   ผมเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องมันอยู่นาน...จากนั้นผมก็คิดอะไรออก

   มือของผมรีบพิมพ์ส่งข้อความไปหามันทางไลน์ทันที



   Klahanboy : ถ้ามึงออกมาบอกว่าไม่หายโกรธมันก็คือไม่
   Klahanboy : แต่ถ้ามึงไม่ออกมาคุยกัน...แปลว่ากูยังมีความหวังนะเว้ย




   อีกฝ่ายแม่งไม่อ่านเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นไม่ต้องหวังให้มันตอบเลย

   ผมไม่เคยเห็นมันเวอร์ชั่นนี้ มันไม่เคยโกรธผมแล้วทำเหมือนผมไม่มีตัวตนแบบนี้ แต่เดี๋ยวก่อน...ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคุ้นๆ กับอะไรแบบนี้แล้ว

   เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดตอนก่อนเปิดเทอม ช่วงเวลาที่มีกิจกรรมรับน้องมหา’ลัย นายท่านทำเป็นเย็นชา ทำเป็นไม่รู้จักผม อีกทั้งยังพูดจาทำร้ายผมอีก

   แต่นั่นมันต่างกัน...คราวนี้มันทำเพราะมันรู้สึกโกรธจริงๆ ไม่ใช่เพราะมันมีแผนอะไรใดๆ อยู่ในหัว

   ผมควรจะทำยังไงดี...ผมควรง้อมันยังไงดี




   ยี่สิบนาทีต่อมา

   นมเปรี้ยวสองกล่องวางอยู่ที่หน้าประตูห้องของนายท่าน ผมรู้ว่ามันไม่ช่วยแต่ผมก็รู้สึกสบายใจที่จะวางมันลงไป

   “กูรอได้ทั้งคืนนะ” ผมพูด จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ นมเปรี้ยวสองกล่องนั่นแหละ

   คิดว่ามันจะสนใจผมมั้ยครับ...




   หนึ่งชั่วโมงต่อมา

   ประตูห้องของนายท่านยังคงเงียบ




   สองชั่วโมงต่อมา

   ประตูห้องของนายท่านยังคงอยู่ในสภาพเดิม ไม่มีใครผ่านเข้าออกแม้กระทั่งเพื่อนของมันอย่างทิมและนุก





   สามชั่วโมงต่อมา

   ยุงเริ่มจัดการคนอย่างผม ผมตบยุงแล้วตบยุงอีก...




   สี่ชั่วโมงต่อมา

   ผมเริ่มหาว...ความหวังของผมเริ่มค่อยๆ ละลายจนเกือบหายไปแล้วทั้งหมด





   ห้าชั่วโมงต่อมา

   นี่มันเป็นช่วงเวลาของวันใหม่แล้วครับ นายท่านยังคงไม่ต้อนรับคนอย่างผมเหมือนเดิม ไม่ว่าผมจะเคาะประตู จะร้องเรียก ส่งข้อความ หรือโทรหา...ผมก็ไม่ได้รับการตอบรับใดๆ จากนายท่าน ไม่เลยจริงๆ

   “ไว้กูค่อยมาใหม่พรุ่งนี้นะ”

   ผมพูดออกไป...แม้จะรู้ดีว่าตัวเองกำลังพูดอยู่กับบานประตู







   ‘มึงกลับมอเถอะ อย่างน้อยก็ควรกลับไปเรียนนะกูว่า’

   ‘...’

   ‘อย่าเป็นงี้ดิวะท่าน’

   ‘...’

   ‘พวกกูขอร้องนะ’

   ‘...’

   ‘พี่กล้าเองก็แย่มากตอนนี้’

   ‘มึงอย่าพูด’

   ‘หา’

   ‘มึงอย่าพูดถึงชื่อนั้นอีก’

   ‘เฮ้ย’

   ‘ถ้ามึงไม่พูดถึงชื่อคนคนนั้น...กูจะกลับไปเรียน’








TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:07:11

ตอนที่ 37
ทิม






   Naaytan Aroonkittiniwat
   กูขอโทษ...กูผิดไปแล้ว (235 Likes)

   Tim Gy : พี่กล้า? (14 Likes)
   Nooknick Pyj : ชัวร์ (5 Likes)
   Tim Gy : พี่กล้ามาว่ะ 555
   Nooknick Pyj : กูว่าตื่นกันทั้งเฟซไอ้ท่านอ่ะกูว่า
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด
   รุ่นน้องคนที่สอง : เหยดดดดดดดดดดดดด
   รุ่นน้อง รุ่นเพื่อน และรุ่นพี่อีกหลายคนต่างก็พิมพ์เรียงกันไปอีกว่า : เหยดดดดดดดดดดด
   Naaykong Aroonkittiniwat : ทีมพี่กล้านะครับ
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat มึงหุบปาก
   Naaykong Aroonkittiniwat : ข้างบนนี้ท่านชัวร์ๆ ไม่เอาโว้ย กูจะเอาพี่กล้า
   Naaytan Aroonkittiniwat : @Naaykong Aroonkittiniwat มึง หุบ ปาก





   สัดเอ๊ย...ถ้าท่านมันโกรธจริงพี่กล้าจริงจะมาคอมเมนต์ต่อใต้สเตตัสที่พี่กล้าตั้งทำไม

   “มึงยิ้มอะไร” ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆ คนคนนี้แม่งพยายามที่จะมาคุยกับผมตั้งแต่ตอนที่ผมไปถึงตึก X แล้วครับ

   ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าผมอยู่กับใคร...

   เทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์

   “พี่เซียน...กินนี่เสร็จผมจะไปส่งพี่ที่หอนะ”

   เพราะผมไม่ยอมคุยกับพี่เขาเป็นกิจจะลักษณะสักที เขาก็เลยไม่ยอมปล่อยให้ผมไปไหนมาไหนเพียงคนเดียว หลังจากที่ผมส่งนายท่านเสร็จ ผมก็รีบกลับคณะเพื่อไปตามเก็บงานว่าอาจารย์สั่งอะไรเอาไว้บ้าง พี่เซียนในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น (สงสัยมีชุดสำรองที่ห้องพี่กล้า) ตามผมไปทุกที่ทั้งๆ ที่ตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อย แถมยังบอกอีกว่าจะไม่ยอมไปไหนทั้งไหนถ้าไม่ได้คุยกับผม

   บังเอิญเป็นโชคดีของผมหรือโชคร้ายของพี่เซียนไม่รู้ที่ผมมีประชุมงานกลุ่มต่อ มันช้าเพราะผมต้องฟังในส่วนของไอ้ท่านกับไอ้นุกด้วย (คนหลังนี้แม่งโดดหายไปไหนก็ไม่รู้) แต่พี่เซียนก็ยังอยู่รอครับ รอจนถึงสามสี่ทุ่ม ซึ่งผมงงมากว่าพี่เซียนรอได้ยังไง

   ผมหิวมากเกินกว่าที่ผมจะลีลาอะไรต่อไปได้อีก ผมชวนพี่เซียนไปหาอะไรกินแถวๆ หน้ามอ พี่เซียนก็เลยพาผมมายังร้านอาหารตามสั่งซึ่งได้ไวมาก สาแก่ใจคนที่หิวฉิบหายอย่างผม

   “อย่าเพิ่งกลับสิวะ...คุยกันก่อน”

   พี่เขาไม่หลงกลผมง่ายๆ แฮะ ผมนึกว่าพี่เขาจะลืมไปแล้วเรื่องที่รอคุยกับผม

   “งั้น...คุยกันตรงนี้แหละ” ผมสรุปในที่สุด

   “มึงจะบ้าเหรอ ที่นี่มันโรแมนติกตรงไหน”

   สภาพพี่เซียนกับสภาพผมจะเอาตรงไหนมาโรแมนติกได้อีก...

   “แล้วพี่อยากไปคุยกันตรงไหนล่ะครับ”

   “ที่เงียบๆ มืดๆ”

   “อันตราย”

   “จากคนรอบข้างใช่ป่ะ”

   “จากพี่นี่แหละ!” พี่เขายังจะถามมาให้ผมตบมุขอีก

   “กูรู้แล้วว่ากูผิดเรื่องอะไร”

   สิ้นเสียงของพี่เซียน ผมถึงกับทำช้อนหล่นออกจากมือไปเลย

   “หา”

   “กูเกือบปล้ำมึงใช่ป่ะ”

   “เฮ้ย” ผมเกือบจะเอื้อมมือไปตะครุบปากพี่เซียนเข้าให้แล้ว “มาพูดอะไรตรงนี้”

   “ก็มึงบอกให้พูดเอง”

   กวนตีนจริงๆ “เอาไว้พูดกันที่อื่น”

   “มึงเรียกร้องเองนะ”

   อดทนไว้ทิมอันเดอร์สกอร์จีวายเอ๋ย...มึงอดทนไว้ เดี๋ยวก็ได้แยกจากพี่เซียนแล้ว อีกนิดนึง อีกนิดนึง

   ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าทำไมพี่เซียนแลดูดีมีความสุขจัง ทั้งๆ ที่เพื่อนของเราสองคนกำลังมีปัญหากันอยู่แท้ๆ พี่เขาไปกินอะไรมาวะ ชาบูหรือหมูกระทะ (สองอย่างนี้ผมกินแล้วผมแฮปปี้น่ะครับ)

   ที่แน่ๆ ผมรู้แล้วว่าเขารู้เรื่องที่ผมพยายามปิดบังเขา การที่เขารู้แล้วแถมยังดูมีความสุขซะเต็มประดาแบบนี้ผมคิดว่ามีเพียงอย่างเดียวที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้

   พี่เขารู้แล้วว่าผมไม่ได้คบกับพี่หมอไตเติ้ลอีกต่อไป

   ผมรู้สึกเขินขึ้นมาดื้อๆ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคงรู้แล้วว่าผมคิดอะไรกับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะแตกต่างจากคนที่ผมนึกเอาไว้มากๆ แต่ผมก็ห้ามหัวใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้

   มันไม่ใช่ความหล่อของพี่เซียนที่ทำให้ผมตกหลุมรักที่เขาขุด...แต่มันคือความเป็นตัวของตัวเองแบบสุดขั้วของเขานั่นแหละ เขาไม่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองถึงแม้ว่าจะรู้ว่าผมไม่ชอบก็ตาม นั่นแหละที่เป็นเสน่ห์

   ออร่าความดูดีของพี่เซียนมันมีมากกว่าชุดง่ายๆ ที่เขาสวมใส่อยู่ ยิ่งเขาทำท่าชิลๆ ไม่ได้เก๊กหรือเต๊ะท่า เขาก็ยิ่งดึงดูดสายตาของสาวๆ ที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่มานั่งอยู่ในร้านแล้วว่าพี่เซียนเป็นที่จับตามองแค่ไหน

   “มองอะไรวะ อยากคุยกับกูแล้วหรือไง”

   ก็เป็นซะอย่างเงี้ย... “เปล่า”

   “นึกว่าจะใจร้อน”

   “ผมเปล่าสักหน่อย”

   “จริงๆ กูอยากคุยกับมึงเรื่องที่กูเมาหน่อยนะ”

   “เดี๋ยว ไม่ใช่ตรงนี้ดิ...”

   “กูคิดว่าบางที...กูอาจจะรู้ก็ได้ว่าคนที่กูกำลังทำอยู่ก็คือมึง...ไม่ใช่คนอื่น”   

   คราวนี้ไม่ใช่ช้อนครับที่หล่นออกมาจากมือผม...แต่เป็นส้อม

   “ถึงกับมือไม้อ่อนเลยเหรอวะ” พี่เซียนดูปลื้มปริ่มกับปฏิกิริยาของผมเป็นอย่างมาก

   “พี่โม้แล้ว” ผมยังคงเคืองอยู่

   “ที่มึงเคืองเนี่ย...มึงรู้ตัวมั้ยว่ามึงแอบหวงกูอยู่”

   “ผม...” เชี่ยแล้ว...ผมไม่มีอะไรจะเถียงพี่เขาเลย

   “ไม่งั้นมึงจะเคืองทำไมกันล่ะ มึงแค่นึกภาพเองว่าถ้าคนที่อยู่กับกูวันนั้นไม่ใช่มึงจะเป็นยังไง...แล้วมึงก็โกรธกู”

   ผมบีบช้อนส้อมแน่นขึ้นเพราะสิ่งที่พี่เซียนพูดนั้นมันคือเรื่องจริง

   “แต่กูไม่ว่านะ อยากหวงกูก็หวงเลย เชิญตามสบาย กูรู้กูมันน่าหวง”

   พูดจาได้อย่างน่าหมั่นไส้มากๆ...ผมตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อที่จะต้องมองหรือพูดคุยกับคนตรงหน้า หลังจากที่คอมเมนต์ตอบนายกองแล้ว ไอ้ท่านเพื่อนผมมันก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ

   ไม่ใช่แค่พี่กล้าครับที่มันไม่ยอมรับสาย ผมกับนุกมันก็ไม่ยอมรับสายเหมือนกัน ช่วงนี้แม่งโคตรอินดี้...ผมกับนุกไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน

   “ไอ้ท่านมันโอเคมั้ยวะ” พี่เซียนเอ่ยถามเมื่อเห็นผมทำหน้ากังวล

   “ผมกับนุกรู้สึกเหมือนไปขุดมันออกมาจากโลงศพ” ผมกล่าวจากใจ “หลังจากที่มันเลิกกับพี่กล้า มันก็ขังตัวเองไว้ในห้องตลอดทั้งคืน ผิดปกติซะจนเดือดร้อนกันไปทั้งบ้าน ไม่ยอมพูดกับใคร ไม่ยอมทานอะไร”

   “...”

   “ถ้าผมกับนุกไม่ไปรับมันให้ไวกว่านี้ มันก็คงเป็นแบบนี้ติดต่อกันไปอีกหลายวันเลย”

   “มึงไปรับมันมาตอนที่แผลมันยังสดมากนะ”

   “ทำไงได้ล่ะพี่...มันต้องเรียนหนังสือนี่”

   “พวกมันเหมือนไม่ได้เลิกกันเลย...แค่งอนกันมากกว่า”

   ผมเห็นด้วยกับพี่เซียน “ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

   “มันบอกเลิกกันเมื่อวาน แล้วมึงดูวันนี้ดิ...”

   “กลับมาหากันเรียบร้อย”

   “เพื่อนมึงอ่ะ...โกรธเพื่อนกูมากจนเกินไปเปล่า”

   “แล้วเพื่อนพี่อ่ะ...รู้หรือเปล่าว่าเพื่อนผมมันเจ็บเพราะเพื่อนพี่มากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว”

   พี่เซียนอ้าปากค้าง... “กูเถียงไม่ได้เลย”

   “ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าพี่กล้านะ” ผมพูดเสียงอ่อย

   “ว่ามันเหอะ มันสมควรโดนว่า”

   เรามองหน้ากัน...จากนั้นเราก็ยิ้มให้กัน พี่เซียนจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้าหมดภายในเวลาไม่ถึงสองนาที ส่วนผมยังเคี้ยวข้าวอยู่เลย

   “ที่ผ่านมากูขอโทษนะ...กูคงใจร้ายกับมึงมากเกินไปหน่อย”

   “ก็ไม่เท่าไหร่หรอก”

   “มึงชอบทำให้กูดึงด้านชั่วๆ ของตัวเองออกมา”

   “ไม่หรอกครับ”

   “กูอยากให้มึงเห็นด้านดีๆ ของกูบ้าง”

   “พี่จะทำยังไง”

   พี่เซียนยักคิ้วให้ผมก่อนที่จะลุกขึ้น “กูจะเริ่มจากการไปตักน้ำมาให้มึงดื่มนี่แหละ”

   พี่เขาทำอย่างที่พี่เขาพูดจริงๆ ถึงแม้ว่าจะอยู่ในชุดที่โคตรง่าย แต่สาวๆ หลายโต๊ะก็มองตามพี่เซียนไปสลับกับมองมาที่ผม...

   ผมชอบพี่เซียนไปแล้วทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้เห็นเสน่ห์ในส่วนนี้ของเขา...แปลว่าในอนาคตผมคงต้องชอบพี่เขามากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าแน่ๆ

   สุดท้าย...ผมก็คงต้องพ่ายให้กับเจ้าของไอจีที่มีชื่อว่าเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์นี่จริงๆ

   พี่เซียนไม่ยื้อหรือรั้งให้ผมคุยอะไรกับพี่เขาต่อ เขานั่งนิ่งๆ ระหว่างที่ให้ผมขับรถมาส่งเขาที่ตึก X เพราะรถของเขาจอดที่นี่ ผมรู้สึกได้ว่าพี่เขาตื่นเต้นแปลกๆ ทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูด

   “ถึงแล้วครับพี่เซียน”

   ขณะที่ผมคิดว่าผมควรจะขึ้นไปดูไอ้ท่านดีหรือเปล่า พี่เซียนก็เอ่ยแทรกความคิดของผมให้มันหยุดชะงักซะก่อน

   “ไม่ได้ว่ะ” พี่เขาพูดอย่างนี้

   ผมทำหน้างง “อะไรไม่ได้วะพี่”

   “กูเขียนจดหมายรักไม่เป็น”

   “หา” ให้ตายสิ...ผมงงหนักมากขึ้นกว่าเดิมอีก

   “กูเป็นพวกไม่ค่อยมีเหตุผลด้วย กูไม่รู้จะอธิบายให้มึงฟังยังไง”

   นี่พี่เขากำลังด่าตัวเองให้ผมฟังอยู่เหรอ “พี่เซียน...กลับไปนอนดีมั้ยครับ”  เขาอาจจะเบลอ...นอนน้อยเหมือนไอ้ท่านกับพี่กล้าในตอนนี้ก็เป็นได้

   “ห้าเหตุผล...ที่มึงควรเลือกกูเป็นแฟน” พี่เซียนพูดแบบหลับตาปี๋...ผมตกใจกับคำพูดนั้นซะจนผมต้องเอียงตัวหลบไปพิงที่ประตูข้างๆ คนขับ

   อะไรของพี่เขาวะเฮ้ยยยยยยยยย

   “ข้อแรกก็คือกูหล่อ”

   “หา”

   “ข้อที่สองก็คือกูนิสัยดี”

   ผมกระพริบตาปริบๆ “เหรอวะพี่”

   “ข้อที่สามก็คือ...กู...กูไม่รวยแต่กูขยัน”

   พี่เซียนยังคงไม่กล้าลืมตาระหว่างที่กำลังพูด...นั่นเป็นอะไรที่ถือว่าน่ารักมากสำหรับผม

   “ข้อที่สี่ก็คือ...กูมองมึงมานานมากแล้ว มองมาตลอดตั้งแต่เราเรียนอยู่ชั้นมัธยม”

   ความจริงข้อนี้ทำเอาผมถึงกับนิ่งอึ้ง...ผมจำได้ว่าเขาชอบจ้องหน้าผม แต่ไม่ใช่แบบที่เขาแอบชอบหรือแอบปลื้มแน่นอนในความคิดของผม

   บางทีผมอาจจะคิดผิดแฮะ

   ดวงตาของผมขยับไปมองดวงตาของพี่เขา พี่เซียนลืมตาพอดีระหว่างที่พูดเหตุผลข้อสุดท้าย

   “ข้อที่ห้าก็คือ...เพราะกูชอบมึง กูชอบมึงมาก มากจนกูไม่อยากปล่อยให้มึงเป็นของใครอีกต่อไปแล้วนอกจากกู”



   .



   .




   .   


   แม่ง...ผมเขินนนนนนนนน

   ข้อที่ห้าฟังดูจริงใจมากที่สุดแล้วเพราะพี่เขามองตาผมไปด้วยแล้วก็พูดอย่างจริงจังไปด้วย ไม่มีการหลับตาปี๋เขินอายใดๆ อีกต่อไป

   ใจผมสั่นระรัวไปหมด...แววตาของพี่เซียนนั้นจริงจังมาก ผมไม่อาจละสายตาไปจากดวงตาคู่นั้นได้เลย ไม่เลยจริงๆ

   “มึงคิดว่าไง” พี่เซียนถามย้ำ “กูจะบังคับมึงน้อยลง กูจะฟังมึงมากขึ้น กูจะพูดหวานๆ กับมึงมากขึ้น แล้วก็จะทำให้มึงเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก”

   “...”

   “มึงเชื่อกูเถอะนะทิม”

   ราวกับว่านั่นไม่ใช่คำพูดที่ออกมาจากปากพี่เซียน ไม่มีแววบังคับหรือออกคำสั่ง แต่มีแววออดอ้อนร้องขอ ผมทันเห็นมือของเขาสั่นระริกไปพร้อมๆ กับริมฝีปากของเขา ดูเหมือนเขาจะลุ้นกับคำตอบของผมมากๆ

   นี่ถ้าผมปฏิเสธเขา...เขาจะด่าผมหรือเปล่า

   “ผมคงเป็นคนที่ใจง่ายที่สุดในโลกเนอะ”

   “...”

   “เลิกกับแฟนคนนั้นได้ไม่กี่วัน ผมก็มีแฟนใหม่ซะแล้ว”

   พี่เซียนทำหน้างง ขมวดคิ้วอยู่นานสองนาน “แปลว่ามึงตกลงเหรอ”

   “ไม่ใช่มั้ง”

   “ถ้ามึงจะตอบว่าตกลงมึงก็ตอบไปเลยสิว่าตกลง มึงจะพูดอ้อมทำไม”

   แม่ง...เป็นแฟนพี่เซียนได้สามวิก็มีเรื่องให้ขุ่นเคืองแล้ว “ผมเปลี่ยนใจทันมั้ยเนี่ย”

   พี่เซียนดึงตัวผมเข้าไปกอดราวกับไม่ปล่อยโอกาสให้ผมทำแบบนั้น จมูกของเขาฝังลงที่ข้างแก้มของผมอย่างรวดเร็วชนิดที่ว่าผมตั้งตัวไม่ทัน

   ปกติแล้วผมกับพี่เขาทำแบบนี้กันที่ไหน!

   “ลงไปได้แล้ว” ผมผลักพี่เซียนให้ลงจากรถ “พรุ่งนี้เราต้องช่วยเพื่อนเราให้กลับมารักกันนะ พี่อย่าลืม”

   “โอเค” พี่เซียนเปิดประตู เขาหันมามองหน้าผมจากนั้นก็หยิบกระดาษที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาอยู่ก่อนหน้านี้ส่งมาให้

   “ไหนบอกเขียนจดหมายรักไม่เป็นไง”

   “กูเขียนง้ออย่างไอ้พวกนั้นไม่เป็น...แต่กูเขียนเป็นในแบบของกู”

   “...”

   “ไปนะ”

   พวกนั้นที่ว่าคือพวกไหนวะ...ผมไม่มีโอกาสแม้แต่ที่จะถามเพราะพี่เซียนเดินนำลิ่วไปโน่นแล้ว

   เห็นทีว่าผมคงต้องหาโอกาสถามนายท่านเพื่อนผมซะแล้วว่าที่มาของกระดาษนี้มันมาจากไหน






   ห้าเหตุผลที่มึงควรเลือกกูเป็นแฟน
   1.   กูชอบมึง
   2.   กูชอบมึง
   3.   กูชอบมึง
   4.   กูชอบมึง
   5.   กูชอบมึง




   เชื่อมั้ยว่าผมชอบทั้งเวอร์ชั่นที่พี่เซียนพูดกับเวอร์ชั่นที่พี่เซียนเขียนนะ...










   วันต่อมา

   ไอ้ท่านโทรมาปลุกผมกับนุกแต่เช้าเพื่อที่เราทั้งคู่จะได้ไปเจอมันที่โรงอาหารคณะพอดี บอกเลยว่ามองจากดาวพฤหัสฯ ก็รู้ว่ามันไม่ปกติ

   แม่งทำแบบนี้เหมือนมันอยากจะหนีหน้าพี่กล้ายังไงยังงั้น

   ผมเป็นคนรักเพื่อนครับ...ทันทีที่ท่านมันทำแบบนั้นผมก็ส่งข้อความไปบอกพี่กล้าทันทีว่าท่านมันอยู่ไหน พี่เขาอ่านและก็ตอบไวมาก อาจเป็นเพราะมือของพี่เขากำลังจับโทรศัพท์อยู่ก็เป็นได้

   เรานั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โรงอาหารคณะนิเทศฯ ได้ไม่นาน กล้าหาญบอยแห่งเศรษฐศาสตร์ก็เดินเข้ามาบุกโรงอาหารของเราเป็นที่เรียบร้อย แถมยังมาคนเดียวอีกด้วย

   ผมกับนุกเตรียมยกจานไปเก็บพร้อมๆ กัน แต่ไอ้เหี้ยท่านห้ามเอาไว้ซะก่อน

   เอาไงก็เอา...อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะทนได้อีกสักกี่น้ำ

   “ท่าน” นมเปรี้ยวสองกล่องถูกวางลงตรงหน้าไอ้ท่านพร้อมๆ กับเสียงพูดของพี่กล้า

   ในเมื่อผมกับนุกไม่พูด พี่กล้าเองก็ไม่ได้พูดต่อ...ไอ้ท่านมันต้องรู้สึกอึดอัดแน่ๆ

   ตอนนี้ผมทีมพี่กล้าครับ

   “คุยกับกูหน่อยดิ”

   “ทิม...มึงบอกมึงจะคุยกับกูเรื่องงานกลุ่ม”

   เชี่ยแล้ว มึงทำเหมือนกูไม่ได้อยู่ตรงนี้ไม่ได้หรือไง “เอ่อ...เอาไว้คุยทีหลังก็ได้”

   “กูจะคุยตอนนี้”

   ผมมองหน้าพี่กล้าอย่างเกรงใจ แต่พี่กล้าไม่ได้มองผม เขามองแค่ไอ้ท่านคนเดียว

   “กูผิดไปแล้ว” พี่กล้าพูดอย่างสำนึกผิดจริงๆ “กูขอโทษ...ยกโทษให้กูเถอะนะ”

   “ให้กูทำอะไรบ้าง” ท่านพูดกับผมต่อไปเหมือนพี่กล้าไม่มีตัวตน

   แล้วกูจะกล้าตอบม้ายยยยยยยย

   “ท่าน” พี่กล้ายังคงไม่ละความพยายาม

   “...”

   “ไอ้ท่าน”

   “...”

   “นายท่านโว้ยยยย”

   “อะไร!” เสียงของเพื่อนผมนั้นดังมากซะจนคนเกือบครึ่งโรงอาหารหันมามอง โชคดีที่ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าอยู่ คนมาทานอาหารเช้ากันไม่มากเท่าไหร่

   พี่กล้าหน้าซีดเผือดอย่างน่าสงสาร “กูขอโทษ”

   “มันไม่ง่ายแบบนั้น”

   “กูผิดไปแล้ว กูไม่คิดให้มันดีก่อน”

   “มึงคิดจะทำอะไรกับกูก็ได้ไง จะบอกรักก็ได้ จะเอาก็ได้ จะเทก็ได้”

   จะ...จะเหี้ยอะไรนะ...อย่างที่สองน่ะ...

   “คนเรามันเจ็บมากที่สุดในชีวิตได้ไม่กี่ครั้งหรอกนะ ประโยคนี้กูเคยพูดกับมึงแล้ว”

   พี่กล้าอ้าปากค้างเติ่ง...นัยน์ตาของพี่เขาสั่นระริกและก็เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า เพื่อนผมหยิบจานขึ้นมาแล้วรีบเดินหนี...ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อดี นอกจากหยิบจานแล้วเดินตามเพื่อนผมไป ไอ้นุกเองก็ทำเหมือนกัน

   ใบหน้าของไอ้ท่านดูโมโหและก็ฉุนเฉียวมาก นี่มันไม่ได้เรียกว่ามันกำลังรู้สึกเสียใจแล้วครับ มันกำลังรู้สึกโกรธล้วนๆ

   “เขาทำเหมือนกูง่าย ทำเหมือนกูต้องอยู่ตรงนี้เพื่อเขาตลอด” นายท่านวางจานเสร็จก็บ่นพึมพำแล้วเดินไปเดินมา

   “มึงก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนี่ แถมแต่ก่อนมึงเต็มใจสุดๆ ด้วย” นุกเตือนสติ “พอเถอะว่ะท่าน พี่กล้าเขารู้สึกผิดจริงๆ”

   “...” ครั้งนี้นายท่านไม่ยอมอ่อนให้พี่กล้าเลยครับ...มันคงเจ็บแบบบาดลึกและฝังเข้าไปในใจจริงๆ

   “ถ้าพี่เขาเลิกง้อมึงแล้วหันไปมีแฟนใหม่ขึ้นมาล่ะ”

   คำพูดของนุกทำเอาไอ้ท่านตวัดสายตามามองอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ โชคดีที่นุกมันเป็นคนจริงพอที่จะกล้าต่อสู้กับสายตาแบบนั้นของไอ้ท่าน

   “กูเตือนมึงแล้วนะ”

   เพื่อนหน้าหล่อของผมไม่พูดอะไร มันเดินจ้ำอ้าวนำหน้าผมกับนุกไป...ผมงงว่าทำไมมันถึงกลับเข้าไปในโรงอาหารอีกรอบ ทั้งๆ ที่เราทั้งสามคนเอาจานมาเก็บแล้ว

   โธ่เอ๊ย...

   แม่งเดินกลับไปเอานมเปรี้ยวกล่องสีเขียวที่พี่กล้าเอามาวางไว้ให้ มันยังอยู่ที่เดิม แต่ตัวคนที่เอามาให้นั้นหายไปแล้ว

   ถุย ไอ้สัด มึงโกรธเขามากเลยเนอะ...มึงโกรธเขามากจริงๆ (ประชด)

   “มึงคิดว่ามันจะใจแข็งได้อีกกี่วัน” นุกกระซิบถามผม

   “ไม่น่าจะเกินสามวัน”

   “ใช่ เต็มที่ก็แค่สามวันอ่ะ”

   ผมกับนุกมองหน้ากัน “เริ่มนับตั้งแต่วันนี้เลย”






   ตลอดคาบเรียนนายท่านเอาแต่ทำหน้าบูด

   ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อที่จะเช็กเวลา (ลืมสวมนาฬิกาข้อมือมา) แต่แทนที่ผมจะเห็นหน้าจอพร้อมโชว์เวลาปกติ ผมกลับเห็นข้อความไลน์จากเทพเซียนเอ็กซ์เอ็กซ์

   แม่งจะเยอะไปไหน

   Tepsian XX : แฟน ฮัลโหล
   Tepsian XX : แฟนครับแฟน
   Tepsian XX : มีเรื่องจะคุยด้วยโว้ยยย
   Tepsian XX : ถ้าโทรหาจะสะดวกรับเปล่า
   Tepsian XX : เรียนอยู่ใช่มั้ย
   Tepsian XX : เหี้ยกล้ามันโดดเรียนเนี่ย
   Tepsian XX : ตอนเช้าเกิดอะไรขึ้น


   เพราะผมเพิง่รู้ว่าพี่กล้าโดดเรียน ผมจึงรีบตอบข้อความพี่เซียนทันที ผมเล่าให้ฟังว่าเมื่อเช้าท่านมันพูดอะไรให้พี่กล้าเจ็บช้ำน้ำใจบ้าง...ไม่กี่นาทีถัดมาพี่เซียนก็ส่งข้อความตอบกลับมาทันที

   Tepsian XX : หลังเลิกเรียน...เจอกันห้องไอ้กล้านะ
   Tepsian XX : พี่รู้ว่าท่านมันคงไม่มาหรอก

   
   ผมเผลอพยักหน้าไปกับโทรศัพท์ ก่อนที่จะเบิกตาดูข้อความที่พี่เซียนเพิ่งส่งมาดีๆ

   สรรพนามเปลี่ยนว่ะ!

   แล้วทำไมต้องดูน่ารักขึ้นด้วยวะ...

    “มึงยิ้มอะไรของมึง” นุกถามอย่างสงสัย

   “กูคุยกับแฟน” ผมตอบง่ายๆ

   “พี่เซียนเหรอ”

   “ใช่”

   “อืม”

   มันเข้าใจง่ายดีแฮะ

   “เมื่อไหร่” นายท่านมันก็แอบฟังอยู่เหรอ

   “เมื่อคืน” ผมตอบ

   เพื่อนผมไม่มีใครจะแสดงท่าทีตื่นเต้นเลยสักคน...

   เอ๊ะ...หรือพวกมันเดาออกอยู่แล้วว่าผมจะลงเอยกับคนคนนี้








   ณ ห้องพี่กล้า ตอนหลังเลิกเรียน

   ผมกับนุกสลัดไอ้ท่านทิ้งได้ง่ายมากเพราะมันต้องไปคุยกับอาจารย์เรื่องที่งานค้างส่ง เราสองคนเคาะประตูไม่นาน พี่เซียนก็เดินมาเปิดประตูให้

   เขาวาดมือมาโอบไหล่ผมแล้วลากเข้าไปในห้องทันที...ผมขยับตัวเป็นเชิงบอกเล็กน้อยว่ามันอาจจะยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แต่ทว่าพี่เซียนกลับเอ่ยขึ้นมาด้วยถ้อยคำที่แสนจะง่าย

   “พวกมันรู้แล้ว”

   เพื่อนพี่เซียนทุกคนดูนิ่งเฉยรวมไปถึงพี่กล้า...ทำไมเพื่อนเราทุกคนถึงได้เข้าใจอะไรได้ง่ายขนาดนี้กันนะ

   เป็นอีกครั้งที่ผมคิดในใจว่าหรือคนพวกนี้จะเดาออกอยู่แล้วว่าผมหนีพี่เซียนไม่พ้น

   แทนที่ผมจะได้เห็นพี่กล้านั่งนิ่งซึมกะทือ...แต่ผมกลับเห็นพี่กล้าเดินไปเดินมาอยู่ตรงหน้าผนังซึ่งถูกเคลียร์กรอบรูปออกทั้งหมดแล้วแปะกระดาษแข็งสีขาวขนาดใหญ่ลงไปแทน

   เดี๋ยวนะ...ภาพนี้มันดูคุ้นตาผมมากเลย

   “กล้าแม่งไม่ยอมจบว่ะ” พี่หมูหันหันมาหาผม

   “มันจะเล่นไอ้ท่าน” พี่ตงกล่าวเสริม

   ผมกระพริบตาปริบๆ...มองดูสิ่งที่พี่กล้ากำลังทำ ภาพนายท่านขนาดใหญ่ถูกแปะไว้ตรงกลางกระดาษแล้วพี่กล้าก็วาดรูปหัวใจโดยใช้ปากกาเมจิกสีแดงลงไปรอบๆ ภาพนั้น

   ให้ตายเถอะ...

   คู่นี้แม่งรักกันดีๆ ไม่เป็นใช่ป่ะ

   “เล่นของกล้า” พี่เซียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมกระซิบ มองดูพี่กล้าเริ่มแปะข้อมูลล่าสุดของไอ้ท่านในวันนี้ซึ่งก็คือทานอาหารตอนกี่โมง อัพสตอรี่ไอจีตอนกี่โมงพร้อมกับปริ๊นท์รูปสตอรี่มาแปะไว้ประกอบด้วย

   เหมือนกันทั้งทั้งคู่เลย เพื่อนผมและก็แฟนของมัน...แม่งศีลเสมอกันเป๊ะ

   “ ‘ของกล้า’ เหรอ” ผมงงนิดๆ

   “ ‘ของกล้า’ ก็คือไอ้ท่านไง ยากตรงไหนเนี่ย”

   “...”

   “แม่งทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องยากมากขึ้นทำไมก็ไม่รู้”

   “ไม่นะ” คราวนี้ผมไม่เห็นด้วยกับพี่เซียน “ผมเชื่อว่ามันจะง่ายขึ้น”

   พี่เซียนรู้ใจเพื่อนตัวเอง ผมเองก็เหมือนกัน

   ถ้าพี่กล้าคิดจะทำในสิ่งที่เพื่อนผมเคยคิดจะทำและวางแผนเอาไว้...ผมเชื่อว่าใจไอ้ท่านมีสิทธิ์อ่อนลงได้ง่ายแน่ๆ ทุกคนก็น่าจะจำกันได้ว่ามันวางแผนอะไรไว้...เพียงแต่มันก็ไม่มีโอกาสได้ทำเพราะมันดันไปหึงพี่กล้าซะก่อน

   แล้วถ้าพี่กล้าได้ลงมือทำในสิ่งที่เพื่อนผมไม่ได้ทำล่ะก็...ศึกครั้งนี้ยังไงพี่กล้าก็ชนะเห็นๆ

   จุดอ่อนของนายท่านคือความรัก

   แต่จุดที่อ่อนกว่านั้นของมันก็คือ...ความรักของมันที่กำลังจะถูกแย่งชิงไปต่อหน้าต่อตานี่แหละ

   ผมขอย้ำจุดยืนอีกครั้ง...เรื่องนี้ผมขออยู่ทีมพี่กล้าครับ





   [มึงอยู่ไหนเนี่ย]

   “กำลังจะกลับคณะ”

   [...]

   “พี่เซียนชวนดื่มแหละ วันนี้มึงไปเปล่า”

   [กูเนี่ยนะจะดื่ม]

   “พี่กล้าไปนะ”

   [กูไม่ไป]

   “...”

   [งานกลุ่มต้องทำวันนี้ มึงจะมาทำป่ะเนี่ย]

   “เออ เดี๋ยวกูไป”

   [เอาไอ้นุกมาด้วย]

   “รู้แล้วๆ”

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

   “พี่กล้า เปลี่ยนวันครับเปลี่ยนวัน วันนี้ไม่เวิร์ก!”







TBC*
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 34 หน้า 57 08/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 09-04-2018 18:08:04

ตอนที่ 38
กล้าหาญ





   Naaytan Aroonkittiniwat
   รักนะ (209 Likes)
   
   Naaytan Aroonkittiniwat : ... (นายท่านพิมพ์)
   Naaytan Aroonkittiniwat : ... (กล้าหาญพิมพ์)
   Naaytan Aroonkittiniwat : ...... (นายท่านพิมพ์)
   Naaytan Aroonkittiniwat : ...... (กล้าหาญพิมพ์)
   Naaypon Aroonkittiniwat : นี่คือช่วง ‘ตั้งสเตตัสเองเมนต์เอง...นักเลงพอ’ ของนายท่าน อรุณกิตตินิวัฒน์เหรอ (24 Likes)
   Tim Gy : คนงอนกัน 201X (12 Likes)






   เมื่อคืนผมได้นอนแค่สองชั่วโมงเอง

   คนที่นอนเป็นเพื่อนผมก็คือหมูหัน มันมองดูผมวางแผน ‘เล่นนายท่าน’ อยู่นานก่อนจะม่อยหลับไปบนโซฟาซึ่งเป็นภาพที่ตลกมาก มันเผลอหลับไปทั้งๆ ที่ยังอยู่ในท่านั่ง อีกทั้งยังนอนอ้าปากนิดๆ อีกต่างหาก

   เชนแวะมาดูมันแป๊บหนึ่งด้วย เพื่อนร่วมหอของผมตัดสินใจไม่ปลุกหมูหันแล้วหาอะไรมาห่มให้มันแทน แถมยังไม่ลืมที่จะให้กำลังใจผมด้วย ขอให้ผมสู้ๆ ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็ตาม

   ผมก็งงเหมือนกันว่าตัวเองทำอะไรอยู่...

   ทำไมผมไม่ง้อมันให้มันง่ายๆ จบๆ ผมลองแล้วครับ และผมก็รู้จักนายท่านดีเกินกว่าที่ผมจะง้อต่อ มันโกรธผมชนิดที่ว่าหน้าก็ยังไม่อยากจะมอง แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่มันเป็นแบบนี้ แต่เชื่อผมเถอะว่าถ้าขืนผมง้อมันแบบธรรมดาๆ ยังไงมันก็ไม่หายโกรธผมง่ายๆ แน่

   เพราะฉะนั้นผมจึงต้องวางแผน แม้ว่าลักษณะของแผนนั้นจะไม่ได้แตกต่างจากครั้งที่นายท่านวางแผนเล่นผม แต่แล้วยังไง...เป้าหมายของเราทั้งคู่นั้นเหมือนกันซึ่งนั่นก็คือเราต้องกลับมารักกันเหมือนเดิม

   ไม่ว่าจะยากแค่ไหนยังไงผมก็ต้องทำ คราวนี้ผมผิดเต็มประตูจริงๆ ผมยอมรับอย่างไร้ซึ่งข้อโต้แย้งใดๆ เลยครับ

   “กล้า...ไปเรียนโว้ย” หมูหันในชุดนักศึกษาเรียบร้อยสะกิดผมที่นอนอยู่กับพื้นท่ามกลางเศษนั่นเศษนี่มากมาย “โอ้โห”

   ผนังของผมลายพร้อย...เต็มไปด้วยแผนและก็แผน รูปนายท่านถูกแปะอยู่ทั่วทุกส่วนไปหมด บางรูปผมก็วาดหัวใจใส่ แต่บางรูปผมก็ทำร้ายมันด้วยการเติมเขาเดวิลให้...เมื่อคืนอารมณ์ของผมขึ้นๆ ลงๆ น่ะ

   “มึงเอาจริงใช่มั้ยเนี่ย”

   “อืม” ผมที่เหนื่อยนิดหน่อยลุกขึ้นยืน “กูอาบน้ำแต่งตัวแป๊บ”

   “ได้”

   “...”

   “วันนี้เชนจะไปส่งที่คณะนะ”

   ผมหรี่ตามองหมูหันเป็นเชิงหยอกล้อ “คบกันแล้วเหรอ”

   “ยัง” หมูหันตอบสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว

   “เฮ้อ ลีลาเยอะอย่างกับคู่ไอ้เซียน สุดท้ายแล้วเป็นไง...ยังไงก็ได้กันเหมือนเดิม”

   มันไม่ได้สนใจคำพูดผมเลยสักนิด ผมอาบน้ำแต่งตัวในห้องตัวเองจนเสร็จ พอเดินออกมา...ผมก็เห็นเซียนกับหมูหันนั่งอยู่ข้างๆ กันบนโซฟาของผมแล้ว ทั้งคู่กำลังเล่นเกมกันอยู่ มองเผินๆ ก็เหมือนเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้ดูหวานแหววอะไรเลย

   ไม่เคยคิดเลยว่าพวกแม่งอยู่ด้วยกันแล้วจะดูเหมาะกันดีขนาดนี้

   “เอาเลยมั้ย” เชนถาม

   “เอาเลย”

   คำถามอะไรของมันวะนั่น...ผมเหลือบมองไปที่จอ คำว่า ‘เอา’ ของมันคือฆ่าทีมตรงข้ามสินะ

   “แป๊บนะไอ้กล้า กูขออีกสามนาที” หมูหันจริงจังมาก

   “เออ ได้หมด”

   “มึงจะแวะไปที่นิเทศฯ เปล่า”

   “แวะทำไมวะ”

   “อ้าว ไม่มีแผนจะทำอะไรเหรอ”

   “แผนไร” ผมตอบ “กูขาดเรียนจนคะแนนกูจะไม่เหลือแล้วเนี่ย ไปเรียนก่อน”

   จริงๆ แล้วผมอยากไปนิเทศฯ ใจจะขาดครับ แต่ไปแล้วยังไง...ไปแล้วนายท่านมันก็ไม่สนใจผมเหมือนเดิม เพราะฉะนั้นการหายไปอย่างเงียบๆ ก่อนคือสิ่งที่ผมควรทำที่สุด

   ผมจะไม่ใช้เวลาถึงสองปีเหมือนที่นายท่านมันทำหรอกครับ ผมรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก ไม่งั้นอาจมีอาการขาดใจตาย...ผมแค่ต้องการเวลานิดหน่อยเพื่อให้นายท่านมันใจเย็นลง

   ตอนนี้หัวมันยังร้อนรุ่ม เข้าไปตอนนี้ก็คงโดนเผาจนไหม้เกรียม...

   ลองถอยออกมาตั้งหลักดูสักนิด...บางทีมันอาจจะดีขึ้นก็ได้









   เป็นอีกครั้งที่ผมขอบอกว่า...ผมล้อเล่น

   คนง้อแม่งต้องดับเครื่องชนเข้าง้อสิครับ เราลีลาเยอะไม่ได้นะถ้าเราเป็นคนง้อเขาน่ะ

   ความผิดนี้ของผมมันไม่เหมือนกับความผิดครั้งไหนๆ ที่ผมเคยทำ...ผมไม่สามารถอยู่นิ่งๆ ได้นานไปมากกว่านี้อีกแล้ว
นายท่านมันกำลังหัวร้อนก็จริง และใจของผมเนี่ย...บอกเลยว่าร้อนพอๆ กัน

   ผมใช้เวลาว่างห้องเรียนดูสิ่งที่อยู่ในจอโทรศัพท์ของผม ผมถ่ายภาพผนังของผมมาใส่ในโทรศัพท์ด้วย เพื่อการทำงานของผมจะได้มีการ Continue ต่อเนื่อง

   “มึงทำเหี้ยอะไร” ตงเอียงคอมาถามอย่างสงสัย

   “กูกำลังวิเคราะห์อยู่ว่านายท่านมันจะไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนวันนี้”

   “มึงวิเคราะห์ยังไง”

   “นับสถิติสิวะ”

   ผมพูดให้มันดูดีไปงั้น เพราะตอนนี้ผมแค่กำลังตัดตัวเลือก ไม่ได้คำนวณทางสถิติอะไรทั้งสิ้น โอกาสที่นายท่านจะมากินแถวเศรษฐศาสตร์นี่คือแทบจะเข้าใกล้ศูนย์ ร้านป้าปอยมีหนึ่งเปอร์เซ็นต์ โอกาสที่มันจะกินที่อื่นมีทั้งหมดเก้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์

   เอ่อ...ยิ่งคิดก็ยิ่งดูแปลกๆ เสียเวลาแถมไร้ประโยชน์สุดๆ เพราะมันคือความจริงซึ่งเป็นสิ่งไม่ตายอยู่แล้วโว้ยยยย

   “สรุปก็คือ...” ตงอยากรู้ต่อ

   “มันจะมากินกับเรานี่แหละ” เซียนตอบแทน

   เฮ้ย...ถึงแม้โอกาสจะเข้าศูนย์แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นเลย ไอ้นายท่านมันได้พิสูจน์ข้อนี้แล้ว

   “มัน...มันยอมมาเหรอวะ”

   “กูใช้สิทธิ์แฟนชวนไอ้ทิมมา ไอ้ทิมก็เลยไปชวนไอ้นุกอีกที นายท่านมันก็เลยต้องมา เพราะถ้ามันไม่มา มันก็จะไม่มีเพื่อนกินข้าว”

   แม่งเอ๊ย แผนล้ำว่ะ

   “ไม่ต้องมาทำหน้าขอบคุณกู” ไอ้เซียนโบกมือใส่หน้าผม “กูแค่อยากเจอแฟนกู...นายท่านมามันคือผลพลอยได้ กูไม่ได้ช่วยมึง”

   มันปากแข็งไปอย่างนั้นแหละ ผมปล่อยให้มันพูดไปโดยไม่ขยี้ต่อ การที่นายท่านมันยอมมาในสถานที่ที่มีผมอยู่ ไม่ว่าจะเพราะอะไรผมก็ดีใจทั้งนั้น

   คนง้อเราลีลาเยอะไม่ได้...อีกทั้งยังเลือกโอกาสที่จะง้อไม่ได้ด้วยครับ

   มีโอกาสเมื่อไหร่...เราก็ต้องคว้าไว้ให้หมด






นายท่าน




   ผมเห็นกล้าแล้ว...ตอนนี้ผมกับเพื่อนกำลังมาเยือนโรงอาหารคณะเศรษฐศาสตร์ จริงๆ แล้วผมก็ไม่ค่อยอยากจะมาหรอก (เนื่องจากทิฐิล้วนๆ) แต่ถ้าผมไม่มา...ผมก็ต้องโดนเพื่อนทิ้ง เพราะฉะนั้นผมมาดีกว่า

   ผมยังโกรธกล้าอยู่ โกรธมากที่มันเห็นความรักของผมเป็นเรื่องเล่นๆ นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา...ทั้งๆ ที่มันก็รู้อยู่เต็มอกว่าผมรักมันมากขนาดไหน ผมโกรธมากขึ้นตอนที่กล้ารู้สึกผิดที่บอกเลิกผม มันคือความผิดพลาดที่กล้าไม่ได้ตั้งใจ

   ขอโทษทีเถอะ...หัวใจกูไม่ใช่พื้นคอนกรีตนะเว้ย บทจะอยากดูแลก็มาดูแล แต่บทจะเหยียบก็เหยียบอย่างไม่เห็นคุณค่า นี่มันยังเห็นผมเป็นคนรักของมันอยู่หรือเปล่า...

   แทนที่การมาอยู่ใกล้ๆ กล้าครั้งนี้มันจะดีขึ้น แต่เปล่าเลยครับ...ผมกลับหัวร้อนมากขึ้นกว่าเดิมหลายสิบเท่า

   กล้าไม่ได้เอ่ยขอโทษผม ไม่ได้บอกว่ามันผิดขนาดไหนหรือผิดยังไง มันพูดคุยกับเพื่อนของมันและเพื่อนของผม ทำเหมือนทุกอย่างยังอยู่ในสภาวะปกติ เพียงแต่ว่าผมกับมันไม่ได้คุยกันก็เท่านั้น

   ที่น่าแปลกไปกว่านั้นก็คือเพื่อนมันกับเพื่อนผมเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีการฝืนหรือทำการแสดงใดๆ ทุกคนทำเหมือนผมกับกล้าไม่ได้เลิกกันและบรรยากาศบนโต๊ะของเราไม่ได้มีความอึดอัดอะไรใดๆ

   เมื่อมันเป็นอย่างนั้น...ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองหงุดหงิดหนักกว่าเดิม

   หรือว่าเรื่องที่มันคิดจะง้อผมกลายเป็นเรื่องไม่สำคัญไปแล้ว

   หรือมันกะจะเลิกกับผมจริงๆ...

   แม้ว่าผมจะเป็นคนงอนอยู่ แต่ผมก็โคตรไม่ชอบความรู้สึกที่หัวใจแขวนอยู่บนเส้นด้ายแบบนี้เลย

   “ใช่ สกินตัวนี้แม่งแพงเลย” ผมได้ยินเสียงไอ้ทิมเพื่อนผมพูดคุยเรื่องเกมอย่างออกรสกับเพื่อนๆ ของกล้า

   “พี่จ่ายให้ได้นะ” พี่เซียนพูด

   “เปลืองเงินน่า เดี๋ยวผมจ่ายเอง”

   “ไหนบอกแพงไง”

   “บ่นแต่ก็จ่ายไง เพื่อความสบายใจ” ทิมหันไปหาพี่ตง “พี่ตงซื้อด้วยป่ะ”

   “ไม่เอาว่ะ กูจะเก็บเงินไว้ซื้ออีกตัว”

   “เออใช่ สกินใหม่ลิโป้จะมาแล้วนี่”

   ผมขอย้ำอีกครั้งว่าบนโต๊ะนี้ไม่มีใครอึดอัดทั้งนั้น...ยกเว้นผม ผมที่โคตรงงเลยว่าทุกคนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง

   “พี่ตงเล่นลิโป้โอเคเลยนะ”

   “แล้วตอนนี้มึงจะเปลี่ยนเป็นเล่นแทงค์แทนไอ้เซียนเลยป่ะ” พี่ตงพูดกับเพื่อนผมต่อ

   “ก็แล้วแต่พี่เซียนน่ะ”

   “กูแล้วแต่ทิม”

   กล้าตั้งใจฟังเพื่อน ไม่ได้มีความรู้สึกรู้สาอะไรกับการที่มีผมนั่งมองอยู่ฝั่งตรงข้ามแบบนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อวานมันยังเอ่ยปากบอกขอโทษอย่างรู้สึกผิดอยู่เลย

   นี่มันอะไรกันวะเนี่ย...

   “เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำ” ผมลุกขึ้น

   “เดี๋ยวกูไปซื้อไอติม” กล้าก็ลุกพร้อมผมเหมือนกัน

   เรามองหน้ากัน เพื่อนของเรามองหน้าเรา...ทุกคนเหมือนกำลังรอดูว่าผมจะเอายังไง

   ผมก็เดินไปตามทางของผมน่ะสิถามได้ ส่วนกล้าน่ะเหรอ มันก็เดินไปหาร้านไอศกรีมของมันนั่นไง...ไม่เห็นจะเข้ามาคุยกับผมหรือเดินตามง้อผมเลย

   มันจะเลิกกับผมจริงๆ เหรอวะ

   ผมไม่ชอบโดนมันเมินแบบนี้เลยจริงๆ นะ

   ยอมรับว่าผมโกรธ...โกรธมากด้วย...แต่ความโกรธนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับความเสียใจของผม ที่ผมแสดงออกว่าผมโมโหนักโมโหหนานั่นเพราะผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าผมเสียใจขนาดไหน แท้จริงแล้วคนที่ทำเป็นเข้มแข็งหลายคนแม่งก็ต้องเก็บความอ่อนแอไว้ในใจกันทั้งนั้น ผมเองก็เหมือนกัน

   ผมไม่อยากเสียมันไปหรอก...แต่จะให้ผมไม่รู้สึกอะไรเลยผมก็ทำไม่ได้

   ผมรู้สึกแย่หนักมากขึ้นกว่าเดิมที่กล้าทำเหมือนเรื่องของเรามันจบลงไปแล้วจริงๆ

   มึงจะเอาอย่างนั้นจริงๆ ใช่มั้ยกล้า...






กล้าหาญ




   ผมกำลังทำอะไรของผมอยู่เนี่ย

   มันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากแสดงออกไปเลยจริงๆ นะ

   “ตอนเย็นเจอกันห้องไอ้กล้านะ เดี๋ยวออกไปหาอะไรดื่มกันต่อ”

   “วันศุกร์แห่งชาติโว้ย วันศุกร์แห่งชาติ”

   ไอ้เซียนกับไอ้ตงตื่นเต้นใหญ่ที่จะได้กลับเข้าไปสู่วงการ (ดื่ม) ส่วนผมเดินคอตกอยู่ข้างหลังเพื่อนๆ ระหว่างที่ชาวคณะเสดสาดกับชาวคณะนิเทศฯ กำลังจะแยกกัน

   ดวงตาของผมมองเห็นแต่หลังนายท่าน...รู้ดีว่าเจ้าของแผ่นหลังนั่นมันไม่ได้แคร์อะไรผมเลยสักนิด ผมทำเป็นไม่แคร์มันก็อยากให้มันโมโหแล้วเข้ามาหาผมเองเหมือนเมื่อครั้งก่อน แต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

   ผมรู้สึกเจ็บไปหมด...เจ็บจนน้ำตาเหมือนกำลังจะไหล แต่ก็ไม่ไหล

   ถ้าเป็นตอนกลางคืนและผมอยู่คนเดียว...ผมมั่นใจมากว่าน้ำตาของผมต้องไหลพรากแน่ๆ

   แผนเล่นนายท่านเหี้ยอะไรนั่น...ผมทำได้ไม่เก่งเอาเสียเลย ผมเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นมันทำหน้าตาเย็นชาใส่ผม นั่นทำให้ผมรู้สึกอยากเทหมดทุกสิ่งทุกอย่างแล้วกลับไปง้องอนมันเหมือนเดิม

   ไม่ว่าจะทางไหน...แม่งก็คงจะไม่หายโกรธผมจริงๆ ใช่มั้ย

   “กูไป” ผมบอกไอ้เซียน “ไปกันเลย ไม่ต้องแวะห้องกูหรอก เสียเวลา”

   “เหี้ยกล้า มึงจะไปช่วยเขาเปิดร้านหรือไง มันต้องไปสักสองสามทุ่มดิ”

   ผมไม่ตอบ...เซียนมันคงพอจะเดาออกว่าสภาพจิตใจผมตอนนี้นั้นโหยหาแอลกอฮอล์อย่างแรง

   “เอาไงก็เอา” เซียนเอ่ยในที่สุด จากนั้นมันก็เดินนำหน้าผมไปดีลกับพวกเด็กนิเทศฯ อีกที ผมจับใจความสำคัญได้ว่าเด็กพวกนั้นต้องไปทำงานกลุ่มก่อนถึงจะตามมาสมทบได้

   ผมไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น นายท่านอาจจะตามมาหรือไม่ตามมาก็เรื่องของมันแล้ว สิ่งที่ผมปรารถนามากที่สุดตอนนี้ก็คือนอนกอดขวดเหล้าครับ

   และถ้าผมขออีกอย่างได้ก็คงจะเป็น...อ้อมกอดไอ้นายท่านล่ะมั้ง






   เซียนพาผมไปยังร้านที่มันรู้จัก โชคดีที่บรรยากาศร้านมันน่าดื่มตั้งแต่หัวค่ำ ผมจัดการชงให้ตัวเองเข้มๆ ทันที พร้อมๆ กับมอมตัวเองด้วยการกลืนเครื่องดื่มสีอำพันลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า...

   คืนนี้ถ้าภาพในหัวผมไม่ตัด...อย่ามาเรียกผมว่ากล้าหาญบอย

   “แก...เซเลบว่ะ” สาวๆ โต๊ะข้างๆ ส่งเสียงทันทีเมื่อเห็นผม

   “เขาไม่เอาแฟนมาด้วยเหรอ”

   “แฟนเขาหล่อมากนะ”

   “โอ๊ย...เขาก็ดูดีนะแก”

   “หยุดเลย...มองไปก็ไม่ได้ เขาไม่ชอบชะนีเว้ย อย่าไปมอง อย่าไปมอง”

   ผมยังถูกพูดถึงอยู่ครับ ทั้งในชีวิตจริงและในโลกโซเชียล แต่เชื่อมั้ยว่า...ผมเรียนรู้ที่จะไม่สนใจคำพูดคนอื่นโดยสิ้นเชิงตั้งแต่ผมเลิกกับนายท่าน มันผ่านมาไม่กี่วันก็จริง แต่มันก็ได้สั่งสอนผมหนักมากว่าสิ่งที่ผมควรแคร์จริงๆ คืออะไร

   ไม่ใช่คำพูดของคนอื่นที่ผมต้องแคร์...แต่เป็นความรู้สึกของคนที่ผมรักต่างหากที่ผมควรจะแคร์ให้มาก

   นายท่านไม่เปิดโอกาสให้ผมกลับไปแก้ตัว มันไม่มองผม ไม่สนใจผม และเทผมอย่างสิ้นเชิง ยิ่งผมคิด...ผมก็ยิ่งเจ็บปวด

   ผมยอมถูกคนทั้งโลกด่า...ถ้ามันจะทำให้นายท่านคืนดีกับผมอีกครั้ง ผมยอมทำทุกอย่างจริงๆ นะ

   แต้มบุญของผมจะมีมากพอให้ผมมีโอกาสอย่างนั้นมั้ย...
   
   เชนตามมาสมทบในเวลาเกือบสองทุ่ม มันนั่งข้างๆ หมูหันทันทีพร้อมๆ กับแย่งแก้วในมือหมูหันไปดื่มแทน พร้อมกับเอ่ยปากบอกเพื่อนผมว่าถ้าเพื่อนผมมันจะดื่มแก้วไหน...ต้องให้มันเช็กก่อนว่าที่คนอื่นชงให้นั้นมันเข้มหรือมันอ่อน

   เชนแม่งห่วงเพื่อนผมเหมือนกันนะเนี่ย

   “โต๊ะนี้เหลือแต่กูใช่มั้ยที่ยังไม่มีใคร” ตงโอดครวญ

   “มึงลืมกูไปแล้วเหรอ” ผมกล่าว

   “มึงไม่นับดิ” ตงไม่สนใจผมเลย

   “นับสิวะ...นับ”

   “...”

   “กล้าหาญบอยโสดแล้วนะ ต้องนับดิ”

   หมับ ตงแย่งแก้วในมือผมไปวางเอาไว้ที่อื่น

   “เอามา ไอ้สาดดด”

   “เพิ่งจะสองทุ่ม...แม่งจะไปแล้วเหรอวะ”

   “มันใส่หนักตั้งแต่หัวค่ำ มันรอดจนมาถึงวินาทีนี้แม่งก็บุญหัวแล้ว” เซียนส่ายหน้าให้ผมอย่างระอา

   ผมเอื้อมมือไปหยิบแก้วของตัวเองที่วางอยู่ไกลออกไปได้สำเร็จ จากนั้นผมก็ดื่ม ดื่ม และก็ดื่ม จนกระทั่งเวลาเกือบสี่ทุ่ม ทิมกับนุกก็มา...

   ไม่มีเงาของนายท่าน

   นายท่านแม่งไม่มาว่ะ

   โอย จังหวะนี้ผมต้องดื่มเท่านั้นผมถึงจะใช้ชีวิตอยู่ต่อได้...ดวงตาผมเบลอไปหมด ผมมองแทบไม่เห็นตอนที่อมรมันแวะเอาหนุ่มฝรั่งที่มันเดตอยู่มาอวดเพื่อนๆ

   หัวของผมหนักอึ้ง...รู้สึกมึนจนใกล้จะหลับ

   ไม่...ผมยังไม่พอแค่นี้หรอก เพราะผมยังไม่ลืมนายท่านเลยสักนิด...ผมต้องดื่มให้หนักกว่านี้ เมามากกว่านี้...






นายท่าน





   [กูมันคนโสด 201X โว้ยยยย]

   [เชนมึงบอกกูมาดิ๊ว่ามึงจะดูแลเพื่อนกูดีๆ]

   [ท่านมันมาหรือยัง]

   [เหี้ยเซียน มึงอย่าเอาแก้วกูปายยย]

   [ความรักอ่ะนะ...แม่ง...โคตรเป็นเรื่องที่ไร้สาระ เอิ๊ก]

   [นายท่านยังไม่มาอีกเหรอวะ]

   [ตงมึงมาชนแก้วกับกูเร็ว มึงโสดเหมือนกู!]

   [ตกลงนายท่านจะไม่มาจริงๆ ใช่มั้ย]

   [มันไปตายที่ไหนแล้ว]

   ผมเดินไปเดินมาอยู่ในห้องจนพื้นห้องผมจะสึกอยู่แล้ว

   ดูจากสตอรี่ที่เพื่อนๆ ของผมกับกล้าพากันอัดแล้วลงในไอจี...กล้ากำลังเมามาก มากในแบบที่เกินกว่าผมจะทนรับไหว คุณคนอ่านคงจำได้ว่าผมไม่ชอบเห็นมันเมา มันคือเหตุผลเดียวที่ผมไม่ยอมดื่มแอลกอฮอล์เพราะผมต้องการดูแลมัน...แต่ทว่าตอนนี้...มันกำลังจะเป็นในสิ่งที่ผมไม่ชอบ

   เมาเหมือนหมา...ขาดสติ...ขาดการยับยั้งชั่งใจ...และที่สำคัญ...มันดูแลตัวเองไม่ได้

   สตอรี่ล่าสุดของไอ้ทิมทำเอาใจผมร่วง

   กล้าล้มลงไปกองกับพื้นเพราะมันทรงตัวไว้ไม่อยู่

   [กูไหว กูไหว...กูโอเค...นายท่านมันมาหรือยัง]

   แม่งเอ๊ย...ผมไม่ทนอีกต่อไปแล้ว

   ผมกดโทรศัพท์โทรออกหาทิม...มันรับสายผมทันทีราวกับโทรศัพท์ของมันนั้นอยู่ในมือของมันอยู่แล้ว

   [ฮัลโหล!] มันต้องตะโกนเสียงดังเพราะในร้านที่มันอยู่นั้นกำลังมีดนตรีสด [ไอ้เหี้ยท่าน มึงพิมพ์แชตมา กูไม่ได้ยิน!]

   โว้ยยยย กูหงุดหงิดดดดดดด

   ตอนที่ผมพิมพ์ข้อความไปหาไอ้ทิมนั้น...ผมไม่ห่วงสวัสดิภาพของโทรศัพท์ของผมด้วยซ้ำ ถ้าผมแข็งแรงกว่านี้อีกนิด ผมบอกได้เลยว่าผมอาจจะบีบโทรศัพท์ตัวเองจนมันพังไปเลยก็เป็นได้




   Naaytan_Lkh : เลิกปั่นกันได้แล้ว
   Naaytan_Lkh : ลบออกให้หมด
   Naaytan_Lkh : กูยอมแล้ว กูยอม!





   ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ที่ทำให้เพื่อนผมมันอ่านไวตอบไว



   Tim_Gy : แฟนใคร...มารับไปเอง




   วันนี้เป็นวันที่สามนับจากคืนที่กล้าบอกเลิกผม...ผมขอสารภาพจากใจของผมว่า...ผมทำเป็นโกรธมันได้แค่นี้ แค่นี้จริงๆ

   พวกเราควรลืมทุกอย่างแล้วเริ่มต้นใหม่





   ผมรู้สึกขอบคุณตัวเองที่ลดฟอร์มลงมาได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ

   ตอนที่ผมไปถึงร้าน...กล้าแม่งกำลังนัวเนียคนนั้นคนนี้ไปทั่ว โชคดีนะที่คนที่มันไปนัวเนียนั้นมีแต่เพื่อนๆ ของมัน ไม่อย่างนั้นล่ะก็...เรื่องการโกรธกันของเราคงต้องยาวต่อไปอีก

   มันสลบเหมือด...หลับอย่างไร้สติตลอดทางที่ผมพามันกลับมายังตึกที่เป็นหอของเรา ผมหิ้วมันขึ้นไปบนห้องของมันอย่างง่ายดาย เพราะมันทั้งตัวเล็กและก็ตัวเบา...

   “นายท่าน...มาหรือยัง”

   ตอนที่ผมแบกมันขึ้นบ่าระหว่างที่ผมกำลังเสียบกุญแจห้องของมัน...ผมก็ได้ยินเสียงมันบ่นพึมพำ

   “ยัง” ผมตอบมันอย่างขุ่นเคือง “มันไปตายแล้ว”   

   “เฮ้ย”

   “...”

   “มันตายไม่ได้นะ”

   “ทำไมมันถึงจะตายไม่ได้ มึงยังถามอยู่เลยเมื่อตะกี้ว่ามันไปตายที่ไหน”

   “ก็กู...ฉุนเฉียว” เสียงของมันดังอยู่ตรงแผ่นหลังใกล้ๆ กับไหล่ของผม เพราะใบหน้าของมันอยู่ตรงนั้น

   “ใช้คำว่าฉุนเฉียวด้วย”

   “...”

   “น่ารักดีนะ”

   ผมกดเปิดไฟ...พาตัวกล้าไปนอนบนโซฟา จากนั้นก็...

   ยืนชาตัวแข็งทันทีกับสิ่งที่เพิ่งเห็น

   ผนังข้างห้องของกล้าฝั่งหนึ่งเป็นเรื่องราวของผมทั้งหมด เหมือนกับตอนที่ผมเคยวางแผนเรื่องมันเมื่อประมาณเดือนสองเดือนที่แล้ว ผมอ้าปากค้างเติ่ง ไล่สายตามองดูรูปตัวเอง ข้อความที่ถูกเขียนเพิ่ม ลามไปจนถึงพวกเส้นด้ายต่างๆ ที่กล้าใช้หมุดมาเสียบ

   มันน่าอัศจรรย์ใจตรงที่ว่ากล้าได้ทำสิ่งเหล่านี้ภายในเวลาคืนหรือสองคืน แต่ผมใช้เวลาทำตั้งสองปี

   ข้อความพวกนั้นทำเอาใจผมอ่อนยวบยาบ...นี่มันไม่ใช่การวางแผน แต่มันคือการพร่ำพรรณนาถึงผมในแบบแปะบนฝาผนังต่างหาก



   ‘กูควรง้อมึงยังไงมึงถึงจะยิ้มให้กูแบบนี้อีก’
   ‘สเตตัสเมื่อเกือบสองเดือนที่แล้วของมึง...กูชอบมากนะ’
   ‘ต่อไปกูยอมให้มึงเป็นเล่นเฟซบุ๊กลับของมึงแต่เพียงผู้เดียวก็ได้ กูไม่ยุ่งแล้วววววว’
   ‘แบรนด์ที่มึงชอบใช้...กูควรซื้ออันไหนไปดี’
   ‘หรือมึงอยากได้แหวนอีกสักวง...คราวนี้ไม่ต้องใส่นิ้วกลางแล้ว กูจะให้มึงใส่นิ้วนาง!’




   มันจะหมั้นกับผมหรือไง...

   ผมยิ้มขณะมองดูรูปตัวเองที่บางรูปก็ถูกมันวาดรูปหัวใจใส่ แต่บางรูปมันก็วาดรูปเล่นใส่ แม้ว่าทั้งหมดนี่จะเป็นการทำภายในระยะเวลาสั้นๆ แต่มันก็ทำให้ผมประทับใจมาก...

   ขอเก็บไว้ได้มั้ย...ไม่ต้องรื้อมันทิ้ง

   ไว้ผมจะลองขอกับเจ้าตัวอีกทีหนึ่ง...แต่ต้องเป็นตอนที่มันมีสติซะก่อน

   ผมเดินมาหากล้าที่โซฟา...มันไถลตัวเปลี่ยนจากนอนพิงโซฟาเป็นนอนในท่าราบเป็นที่เรียบร้อย กลิ่นของแอลกอฮอล์ลอยมาจากตัวของมันจนทำให้ผมต้องย่นจมูก

   มันไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้มาก่อน...ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนๆ ก็ตาม

   มันหลับสนิทชนิดที่ว่าถ้าผมปล้ำมันคงไม่รู้สึก (?)...แต่ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ผมแค่นั่งจ้องหน้ามันข้างๆ โซฟาแบบนี้...ผมก็พอใจแล้ว

   “แม่งบอกเลิกกูมาได้นะ” ผมพูดทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่ตอบ “แล้วดูสภาพคนที่บอกเลิกอย่างตัวเองสิ”

   บอกได้เลยว่าเละเป็นขี้...

   ผมขยับเท้าตัวเอง...เท้าของผมไปโดนเศษกระดาษที่ถูกขยำเป็นก้อนอยู่หลายอัน มันถูกกล้าเขี่ยมาซ่อนไว้ใต้โซฟา

   ข้อความในกระดาษเหล่านั้นคือสิ่งที่มันเคยเขียนตอนง้อผมเรื่องนายกอง แล้วมันก็ไม่ได้เขียนแค่แผ่นเดียวครับ แม่งเขียนเป็นสิบๆ

   หัวข้อส่วนใหญ่จะเป็น ‘ห้าเหตุผลที่นายท่านควรเลิกโกรธกล้าหาญ’ ‘ห้าเหตุผลที่กล้าหาญอยากให้นายท่านกลับมาคืนดี’ ‘ห้าเหตุผลที่กล้าหาญขาดสติ’ ‘ห้าเหตุผลที่กล้าหาญพูดจางี่เง่า’ และก็...อีกหลายๆ หัวข้อ มันเยอะมากจนผมอ่านไม่ไหว

   ทุกแผ่นมันตั้งใจเขียนหมด...เพียงแต่มันเลือกที่จะไม่ใช้ ตัดสินใจขยำกระดาษเป็นก้อน แล้วก็เขี่ยมันมาไว้ใต้โซฟาทั้งหมดแบบนี้

   ผมถอนหายใจแล้วเหลือบมองดูคนเมาที่หลับปุ๋ย...

   “มึงนี่นะ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี “ขอจูบได้ป่ะ”

   จุ๊บ

   คนเมาไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเพิ่งถูกจูบ...เพราะมันเอาแต่นอน

   ผมอ่านกระดาษพวกนั้น แล้วก็พูดออกมาอีก “ขออีกที”

   จุ๊บ

   มันง้อผมได้สำเร็จโดยที่มันไม่ต้องลงทุนอ้อนวอนอะไรมากเลย...

   หลังจากวันนี้ผมควรเปลี่ยนความคิดเสียใหม่...

   ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวหรอกที่รักมันมากจนเกินไป...มันเองก็รักผมมากจนเกินไปเหมือนกัน

   ผมรักมากพอที่จะให้อภัย...มันเองก็รักมากพอที่จะยอมรับว่าตัวเองผิดพลาดแล้วรีบทำการง้องอนผมหลังจากที่รู้ตัวแทบจะในทันที

   รักกัน...มันดีกว่าโกรธกันอยู่แล้วจริงมั้ยครับ

   ว่าแต่ถ้าผมแกล้งงอนมันอีกสักนิด...ผมจะได้แหวนที่นิ้วนางของผมจากมันจริงๆ ป่ะ

   ชักอยากจะเป็นคู่หมั้นของมันจริงๆ แล้วสิ





   [ดีกันหรือยังวะ!]

   “ดีแล้ว”

   [เดี๋ยว พี่กล้าเมาไม่ใช่เหรอ]

   “...”

   [พี่เขาง้อมึงยังไงเนี่ย]

   “ไม่เห็นมันจะง้ออะไร...มาถึงห้องปุ๊บมันก็เอาแต่นอน”

   [แบบนี้แปลว่ามึงหายโกรธเองชัวร์ๆ]

   “คงงั้นแหละ”

   [...]

   “เห็นซากอารยธรรมที่ฝาผนังแล้วกูยอมเลยว่ะ”

   [ไงล่ะ พี่กล้ากู]

   “กะแล้วเชียวว่ามึงต้องรู้”

   [พี่เขานั่งวางแผนเล่นมึงเมื่อคืนอ่ะ แม่งโคตรฮา เหมือนมึงเมื่อสมัยก่อนเด๊ะเลย]

  “ทำเมื่อคืนเหรอวะ เฮ้ยยย”

   [ก็เออดิ แทบไม่ได้นอนเลย]

   “เขาคิดมั้ยเนี่ยว่ากูจะมาเห็น”

   [กูว่าไม่...]

   “...”

   [นุก ดีกันแล้วว่ะ (นั่นไง!) เห็นมั้ย...กูบอกแล้วว่าไม่เกินสามวัน]

   “เดี๋ยว อะไรของมึงวะ”

   [แค่นี้นะ]

   “เฮ้ย เดี๋ยว!”

   ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด









TBC*






สองตอนสุดท้ายมาหลังสงกรานต์นะคะ
อยากอ่านความเห็นคนอ่านด้วย เมนต์มาให้อ่านหน่อยน้า <3  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 09-04-2018 19:01:19
งอนๆ ง้อๆ ของทั้งคู่ ทำให้เพื่อนๆ ลงเอยกันหมดแล้ว  :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-04-2018 19:30:42
ก่อนอื่นก็ขอกอดคุณเค้กก่อนเลยสำหรับความใจดีอัพให้สี่ตอนรวดแบบนี้ ตอนนี้เราก็มองว่ากล้าผิดที่หุนหันพลันแล่นไม่คุยไม่ปรึกษาใครดีๆก่อน แต่ก็นะครอบครัวตัวเองโดนโจมตีขนาดนั้นเป็นใครไม่หัวร้อนบ้างคงแปลกแต่กล้าก็ควรจะคุยกับท่านดีๆก่อนอะไม่ใช่บอกเลิกปุบปับจนท่านช็อคไปเลยก็สมควรที่ท่านจะโกรธ เพราะมองในมุมท่านก็เหมือนกล้าเห็นความรักของท่านเป็นของเล่นอะอย่างที่ท่านว่านั่นแหละ จริงๆก็อยากให้กล้าพยายามง้อท่านมากกว่านี้สักหน่อยถึงแม้แผนเล่นท่านจะดูเข้าท่าแต่ถ้าท่านไม่ได้ใจอ่อนก่อนเองท่านก็คงยังไม่รู้หรอก มันเลยเหมือนงานนี้คนที่อ่อนก่อนก็เป็นท่านอีกอยู่ดี
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 09-04-2018 20:00:17
ตอนบอกให้ทนอีก6ตอน นี่หัวใจจะวายค่ะ กลัวมาทีละตอนแล้วจะตายย ค้างง
สรุปป มาทีมาเป็นชุดเลยย นุอ่านน้ำตาไหลเป็นสายยาวเลยค่ะ แงงงงงง
ขอบคุณที่ไม่ทำร้ายกันปล่อยค้างนะคะ แต่มาแบบนี้กุเกือบทำใจไม่ได้ 555555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: kung ที่ 09-04-2018 20:00:43
กล้าต้องง้อมากกว่านี้อะ แค่เมาและแผนที่แปะไว้มันไม่พอกับที่นายท่านโดนบอกเลิกง่ายๆแบบนั้น กล้ายอมแพ้กับสังคมและปากคนอื่นมากไป นายท่านรักมากขนาดนี้ทำทุกอย่างเพื่อกล้ามานาน กล้าเทง่ายๆซะงั้น :ling1:  ยืนยันว่ากล้าต้องง้อมากกว่านี้ค่ะ #ทีมนายท่าน  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 09-04-2018 20:01:31
ปัญหาคนพูดมากมันมีอยู่แล้ว ก็แค่สนใจคนที่ตัวเองแคร์ก็พอ ถ้าไม่หนักแน่น ก็คงต้องทะเลาะกันบ่อยๆ แหละ

ครอบครัวคือใกล้ตัวสุด เวลาที่มีปัญหาและต้องปรึกษาหรือพูดคุยอ่ะ

ที่ผ่านมามันเป็นบทเรียนเนอะ สู้ๆ ทั้งสองคน


/ยาวจุใจมาก ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 09-04-2018 20:16:35
 :pig4:  :pig4: :pig4:

อ่านยาวสะใจ  แต่ก็แอบเสียใจเล็ก ๆ

เพราะอาจลงแดงตาย เนื่องจากต้องรอตอนใหม่หลังสงกรานต์แหนะ

ป.ล. เพื่อนซี้นี่รู้ใจกันจริง ๆ ทายถูกเผงเลย
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 09-04-2018 20:28:17
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 09-04-2018 20:28:49
สนุกทุกตอนขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-04-2018 20:51:22
ดีที่ทั้งสองคนเข้าใจกันแล้ว  :hao5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: มาดามพีพี ที่ 09-04-2018 21:04:28
กล้าหาญบอยยอมแพ้เพราะมีแม่กับพี่สาวมาข้องเกี่ยวด้วย..คนเข้มแข็งส่วนใหญ่ก็มีจุดอ่อนที่ครอบครัวทั้งนั้นอ่ะ..นายท่านให้อภัยเตี้ยน้อยของเราน่ะ ดีแล้วววว..
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 09-04-2018 21:31:54
โอ้ยยยยยยยยยยยยย หัวใจจจจจจจจจจจจจจจจ   เฮ่อ!!!!  อ่ะนะ  รักกันจริงก็อดทนกันหน่อยสิเด็กๆ  ไม่งั้นคุณแม่จิตายก่อนอ่ะ  แต่ดีกันแล้วก็   :hao6: :hao6: :hao6: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 09-04-2018 21:59:01
คิดแล้วว่านายท่านโกรธกล้าได้ไม่นานหรอก แต่ตอนที่กล้าบอกเลิกนี่เจ็บแทนนายท่านจริงๆ อยากให้นายท่านโกรธนานกว่านี้ แต่ก็นะสองคนนี้รักกันมากอ่ะ ให้หวานๆกันสักที
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-04-2018 22:01:56
เป็น4ตอนที่ลุ้นมากค่ะว่ากล้าจะบอกเลิกท่านไหม แล้วนางก็บอกเลิกจริงๆ นายท่านก็หายโกรธเร็วจริงๆ เพราะความที่รักกล้าล้วนๆเลย แต่เราอยากเห็นกล้าง้อท่านมากกว่านี้นะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 09-04-2018 22:06:46
ชอบทุกตอนของเนื่องนี้ มีเนือยๆ บ้าง แจ่เราโอเคเพราะชอบจริงๆ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 09-04-2018 22:08:53
ถ้าเราเป็นนายท่านเราจะโกรธกล้ามากกว่านี้
กล้าทำเหมือนไม่รักเราเลย คิดจะเลิกก็เลิก คิดจะกลับมาก็มา แต่ทำไงได้ ด้วยความที่รักมากก็ให้อภัยได้ คราวหน้ากล้าอย่าทำให้ท่านเสียใจอีกนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 09-04-2018 22:11:06
 :man1:

 :L2: :L1: :pig4: :L1: :L2:

 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 09-04-2018 22:18:51
กล้าหาญบอยเอ๋ย นายท่านเอ๋ย
รักกันออกปานนี่ สุดๆไปเลย
รอหลังสงกรานต์ค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-04-2018 22:23:23
อยากตบหัวกล้าอะ แหม!!!! คิดเองเออเองไปซะหมด ไม่คิดจะปรึกษาหารือเพื่อนหรื่อครอบครัวอะไรเลย นายท่านคืนดีเร็วไปแล้ว
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Wipers ที่ 09-04-2018 22:52:19
 :กอด1: :กอด1: หายงอนกันนะ งอนกันนานไม่มีเลยทั้งสองฝ่าย มีแต่ทุกข์ทั้นนั้น
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 09-04-2018 22:54:50
หลังสงกรานต์มาสวีทแทนนะ

มีผิดนิดนึง
  มันไม่ได้สนใจคำพูดผมเลยสักนิด ผมอาบน้ำแต่งตัวในห้องตัวเองจนเสร็จ พอเดินออกมา...ผมก็เห็นเซียนกับหมูหันนั่งอยู่ข้างๆ กันบนโซฟาของผมแล้ว ทั้งคู่กำลังเล่นเกมกันอยู่ มองเผินๆ ก็เหมือนเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้ดูหวานแหววอะไรเลย

ต้องเป็นจะเชนสิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 09-04-2018 22:56:48
เราทีมกล้า  เข้าใจในจุดที่กล้านอยยหนักถึงขั้นอยากเลิก  คือมันก็เหตุผลเดิมๆที่เคยเทนายท่านคือกล้านึกถึงคนในครอบครัวมาก่อนตัวเองเสมอ กล้าเป้นผู้ชายคนเดียวในบ้าน ตลอดมากล้าพยายามทำตัวกล้าหาญให้สมชื่อดูแลคนในบ้าน แต่วันนึงกลับกลายเป็นว่าตัวเองเป็นคนที่ทำให้คนในบ้านต้องมีเรื่องให้วุ่นวายกล้ามันเลยคิดหนักแบบนี้ไง  บอกอีกครั้งว่าเราทีมกล้าไม่ว่ากล้าจะทำอะไรเราก็จะอยู่ทีมกล้า 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 09-04-2018 23:11:37
 :pig4: ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 09-04-2018 23:15:21
                                       :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณจากใจเลยค่ะลงมายาวจุใจมากไม่ต้องรอนานไม่ค้างคาสรุปทุกคนมีคู่ยกเว้นตง555
สงสารนางค่ะหาคู้ให้นางด้วยนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-04-2018 23:40:50
 :hao5: :mew2: :z3: :ling1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 10-04-2018 00:02:11
ยาวสะใจมากค่ะ5555555
นายท่านนี่ยังไงก็แพ้กล้าอยู่เสมอเลยนะ เฮ้อออ ต่อไปนี้กล้าก็ไก้บทเรียนใหญ่ไว้คอยเตือนสติตัวเองคราวหน้าแล้วนะ
รักกันมันดีกว่าเนอะ
กอดคุณเค้ก แฮปปี้สงกรานต์เดย์ล่วงหน้าค่ะ :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 10-04-2018 00:31:11
ชอบบบบมากกกกกกกก    :L2: :ling1: :กอด1: จบแบบทำให้อยากอ่านต่ออออ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 10-04-2018 00:57:36
ตอนเห็น headline ว่าอัพ 4 ตอนรวด นึกว่าตาฝาดค่ะ ...
นึกว่าหลงไปในโลกอนาคต แอบนับนิ้วว่า เอ๊ะ ... อะไร อะไร ยังไง
แต่ก็คลิกอ่านทันทีด้วยใจลิงโลด
 
อ่านจบแล้วก็ถอนหายใจ 2 เฮือก ...

เฮือกแรกคือ วู้ววววว โล่ง หายห่วงทั้งกล้า ทั้งท่าน
อารมณ์เดียวกับพวกกองเชียร์ในเรื่องเลยค่ะ
เข้าใจกล้าหาญ เข้าใจนายท่าน
คนรักกัน เขาไม่โกรธกันนานค่ะ
ยิ่งความสัมพันธ์ไปถึงขั้นไหนต่อขั้นไหน
บอกเลิกกันวันเดียว แล้วคืนดีกันในอีกไม่ถึงอาทิตย์ต่อมา
เป็นเรื่องที่ so real ในวิถีชีวิตรัก

เฮือกสอง ถอนหายใจ
เพราะอ่านจบปุ๊บ นึกอยากพุ่งไปกอด "คุณเค้ก"
เพื่อขอบคุณในความใจดีที่ไม่ปล่อยให้คนอ่านค้างคา
แต่ทำไม่ได้ พุ่งทะลุจอไปไม่ได้ เฮ้ออออออออออออ
.
.

สารภาพกันตรงนี้ว่า เราสมัครเข้ามาที่นี่เพื่อตั้งใจอ่านนิยายที่โพสจนจบแล้ว
เพราะเป็นคนอ่านที่ทนไม่ได้กับ... เวลาที่เรื่องมาถึงปมดราม่า
แล้วคนเขียนดึงเวลา ไม่มาลงต่อซะที 555+

ยอมรับว่า เป็นคนอ่านที่ "เยอะ" พอสมควร
คือเข้าใจนะคะว่า มันก็ต้องมีบ้างกับการปั่นอารมณ์คนอ่าน..เพื่อเช็คเรตติ้ง
แต่นี่คือ นิวายวาย ซึ่งคือบันเทิงสำหรับเราผู้อยู่กับหนังสืออื่นมาทั้งชีวิตค่ะ
ดังนั้น ดราม่าในนิยายวาย...มีได้ เราอ่านได้
นักเขียนสามารถบ่มเพาะดราม่านาน ๆ ได้
เพราะบางคนก็ชอบเสพดราม่า
เพราะบางคนก็รักจะติดในบ่วงเวลาขมขื่นนั้นไปเรื่อย ๆ
แต่ไม่ใช่...การต้องติดในปมดราม่านั้น เพียงเพราะนักเขียนถ่วงเวลาที่จะปล่อยปม

ในชีวิตจริง เราเป็นคนอดทนนะ
เราเป็นคนทำหนังสือค่ะ
ต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ในการทวงต้นฉบับมาทั้งชีวิต
ต้องนั่งพิสูจน์อักษรแบบไม่อยากอ่าน...ก็ต้องอ่าน ต้องตามแก้มาทั้งชีวิต
นั่นคือ ชีวิตที่ต้องอดทนกับตัวหนังสือ

แต่ในโลกนิยายวาย เราเป็นสาววาย .. ที่ไม่ชอบจะรออะไร
แม้จะไม่ถึงกับ..ติดหวาน หรือรักการวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ตลอดวัน
แต่ก็ไม่ชอบถูกขังในวังวนดราม่า แบบไม่รู้เวลาสิ้นสุด
ด้วยความรู้สึกแบบนั้น เราเลยเข้ามาในเว็บไซต์นี้
เพื่ออ่าน “แค่” นิยายที่โพสต์จนจบแล้ว
คลิกเรื่องไหนเจอดราม่า เราก็อ่านได้หมดนะคะ
เพราะรู้แน่ว่า มันจะมีบทสุดท้ายไว้รอให้เราอ่านอยู่แล้ว
(ที่อื่นแม้นักเขียนโปะหัวว่า END แต่พอคลิกไปอ่านก็ยังเจอลบและหรือ LOCK
แต่ที่เล้าฯ ไม่ใช่ไง.. จบคือ จบ (แม้บางเรื่องจะแอบลบไปบ้างบางตอนก็เหอะ)

แต่ผ่านมา 7 เดือน เราคลิกอ่านนิยายในหมวดนั้น ทุกเรื่อง
สถานะ... จบบ้าง ไม่จบบ้าง ขึ้นกับสำนวนและเส้นเรื่อง
หากส่วนใหญ่ก็จบค่ะถ้าเขียนไม่แย่เกินไป
แล้วก็พบว่า นอกจากได้อ่านนิยาย เรายังได้รู้นิสัยนักเขียนหลายคน
ผ่านการ Talk ท้ายบทด้วย
แล้วบางคนก็ทำให้เราเริ่ม ๆ ตามไปคลิกอ่านแบบ real time บ้าง
แต่ในความไม่กี่คนที่เราเลือกตามอ่าน ก็ร่อยหรอลงไปเรื่อย ๆ นะคะ
ด้วยเหตุผลว่า เราเลิกอ่านกลางคันค่ะ

บางเรื่องเลิกอ่านเพราะเบื่อดราม่าที่มาทีละหยิบหย่อม เหมือนเพาะเชื้อไม่จบไม่สิ้น
บางเรื่องแม้จะไม่มีดราม่า แต่ดึงเส้นเรื่องจนย้วย เราก็เลิกอ่าน
บางเรื่อง เลิกอ่านเพราะนักเขียนล้วน ๆ เลย
...
...
ที่เขียนมายาวยืดขนาดนี้เป็นครั้งแรก ก็เพื่อจะบอกคำเดียวค่ะ
"ขอบคุณคุณเค้ก" นะคะที่ช่วยย่นระยะให้ช่วงเวลา 6 ตอนขม ๆ ไม่นานเกินรอ

ขอบคุณที่รักและคิดถึงใจคนอ่านค่ะ
... สัญญาว่าจะเป็นแฟนคลับไปนาน ๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 10-04-2018 02:27:50
โอ้ยยยรักพี่เค้กเลยอะ ฮืออออออ
ตอนแรกที่บอกว่าเหลือออีก6ตอนถึงจะพ้นดราม่า นี่ก้เอาละ
ชั่งใจเลยว่าจะรออ่านที่เดียว หรือจะรับสภาพความทรมานแบบ real time
แต่สรุปยังไงก้กดเข้ามาอยู่ดีค่ะ ทนไม่ไหว555555
ดีใจมากกกกกที่มาต่อๆกัน4ตอนจนพ้นดราม่าไปได้แบบนี้ สงกรานนี้เที่ยวได้สบายใจแล้วค่ะ

กลับมาพูดถึงเนื้อหา4ตอนนี้ คงต้องบอกว่าหนักหน่วงมากกก
แถมกล้าคือผิดจริงผิดจังอะ ไม่แปลกเลยที่นายท่านจะโกรธขนาดนี้
แต่ถ้าในมุมกล้า พี่สาวที่หวงและห่วงที่สุดโดนขนาดนี้ เป็นเราเราก้คิดไม่ตกอะ
แต่ก้เข้าใจมุมนายท่านนะ ว่านึกจะมาก้มานึกจะทิ้งขว้างก้ทำ
คนเป็นของตายแบบนายท่านมันก้จะเจ็บๆแบบนี้แหละนะ แต่สุดท้ายก้ไม่รอด55
ปัญหามันรุนแรงก้จริง แต่เพราะทั้งคู่รักกันมากอะ เพื่อนๆเลยไม่เครียดตามเหมือนช่วงต้นเรื่อง
รักกันจนไปหนไม่รอด รักกันจนใครๆก้รู้ว่าอยู่ไม่รอดหรอกถ้าแยกกัน
แต่นิสัยส่วนที่ชอบคิดมากไปเองของกล้าควรได้รับการแก้ไขโดยด่วนอะ
หลายครั้งแล้วที่กล้าเป็นแบบนี้จรเกิดมินิดราม่ามากมายยย
เป็นงี้บ่อยๆสงสารท่านเหมือนกันนะ
ทั้งๆที่รักมาก ยอมทุกอย่างจนแทบไม่มีอะไรมาต่อรองกับกล้าได้ขนาดนี้ ยังโดนเทแล้วเทอีกเลยอะ
บอกตรงๆว่าอ่าน4ตอนนี้แล้วน้ำตาซึมไปกับทั้งคู่เลยค่ะ
คือสงสารมาก สงสารทั้งคู่เลย แต่คนละแบบกัน

ว่าแต่กล้าหาญบอกเมาทีไรละเป็นประโยชน์แก่ตัวเองหมดเลยนะ555
รอบคุณนายแม่ของนายท่านก้รอบนึงละ รอบนี้ก้อีกรอบนึง
แทบไม่ต้องทำอะไรเลย แต่เป็นกล้า นายท่านก้แพ้แล้ว

รอตอนใหม่หลังสงกรานนะคะ
รักพี่เค้กกสุดๆเลยจริงๆสำหรับการเคลียดราม่าแบบนี้อะ งือออ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] ... My Little Giant ... up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-04-2018 19:33:47
จ้ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 10-04-2018 19:57:03
ปลื้มค่ะ มาแบบยาวมาก นับวันรอหลังสงกรานต์ค่ะ

จะสงสารหรือสมกล้าหาญบอยดี มัวแต่คิดไปเอง
เจอที่บ้านบอกโอเคมาก แม่ก็สนุกดี พี่ก็เฮิร์ทคนปลื้ม
ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องกล้าถูกกระหน่ำเลย
งานง้อเลยต้องหนักไปอีกนิดนึง แต่รวมแล้วถือว่าไว
กล้าน่าจะได้บทเรียนจากเรื่องนี้บ้างแล้วนะ
ไหนบอกจะอยู่ด้วยกัน ไม่ทิ้งกัน ยังไงก็ไม่เลิกไง

นายท่านก็ต้องเข้มแข็งกว่านี้นะ เพราะเจอมาเยอะกว่า
ความอดทนต้องสูงกว่า แถมต้องเป็นคนดูแลกล้าด้วย
น่าจะทำให้กล้าสบายใจ และตัวเองสบายใจได้ดีกว่า
นายท่านเจ็บหนักมาหลายรอบ แต่มาแพ้ทางความเมาของกล้า
และเล่นของเป็นจิตรกรรมฝาผนัง ยิ่งรู้ว่าคืนเดียวยิ่งรักหนักมาก

ทิมเป็นคนตลก แล้วมาเจอเซียนที่เข้าข้างตัวเอง ไม่รอด
แล้วนุกมีใครที่ยังไม่บอกไหม อยากเจอนะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: M_M ที่ 10-04-2018 21:50:55
 :mew1: :mew1:ขอบคุณมากครับ อ่านจุใจเลย :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: sasithornae ที่ 11-04-2018 00:09:04
แง จุใจมากๆค่ะ สี่ตอนรวดเลย แต่พอเห็นว่าอีกสองตอนหลังสงกรานต์แทบเป็นลม 55555 ล้อเล่นค่ะ รอได้เสมอ คู่เซียนทิมก็น่ารัก ส่วนคู่หลักเรานั้นงอนกันได้ไม่เกินอาทิตย์จริงๆ 5555 วันเดียวก็เกินพอ รักกันมาก แง เขิน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 11-04-2018 11:11:37
จุใจมากๆๆ อ่านกันจนลืมกินข้าวไปเลยทีเดียว :hao7: :hao7:
รอลุ้นตามตลอดจ้าาา รอนะะ แถมรอด้วยว่าเมื่อไหร่นุ้งทิมจะเป็นของพี่เทพเซียน :hao6:
รอค่าาาาาาา :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-04-2018 12:07:01
กล้าหนูผิดที่ไม่พูดเปิดใจกับที่บ้านและนายท่านดีๆนะลูก คิดเองคนเดียว คิดจะเทก็เทไม่คิดถึงใจนายท่าน สมควรที่ท่านจะโกรธ แต่เมื่อคิดได้แล้วง้อคืนดีแล้วเห็นความพยายามที่จะง้อ ท่านก็ใจอ่อนยวบยาบ แต่ก็นั่นแหละเพราะความรักที่มีให้กันด้วย คราวหลังมีปัญหาต้องช่วยกันคิดนะอย่าหุนหัน :กอด1:

ขอบคุณคนเขียนค่ะที่มาทีเดียว 4 ตอนจนถึงตอนท่านหายงอนกล้าแล้ว ไม่งั้นคนอ่านต้องอกแตกตายแน่ๆเลยค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-04-2018 13:05:31
ยาวสะใจ ฟินสุดๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-04-2018 19:17:02
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-04-2018 08:57:36
นายท่านใจแข็งได้ไม่เกินสามวันจริงๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Pptyy ที่ 12-04-2018 15:16:49
เข้าใจกล้าและก็เข้าใจนายท่าน ขอบคุณความรักของทั้งสองคนที่ทำให้เรียนรู้การที่จะยอมรับผิด ขอโทษและให้อภัยกัน :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 12-04-2018 23:19:07
ขอบคุณนะคะมาต่อให้ 4 ตอนรวด
และทำให้เราไม่ติดค้างความหน่วงในหัวใจ
ตอนกล้าบอกเลิกเป็นอะไรที่เจ็บจริงๆ เจ็บไปกับนายท่านเลย
กล้ารู้ดีที่สุดว่าสิ่งที่นายท่านกลัวและไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดคืออะไร
แต่กล้าก็เลือกที่จะทำ เลือกที่จะทำร้ายความรู้สึกกัน.. อีกครั้ง
เป็นเราก็คงเจ็บจนพูดไม่ออก นายท่านก็รู้ดีว่ากล้ารักครอบครัวมาก
แต่ทำแบบนี้เหมือนนายท่านไม่สำคัญเลย นายท่านอยากให้กล้าสู้ไปด้วยกัน
ถ้ารักกันแล้ว ไม่แพ้อะไรทั้งนั้นแหละ เราต้องผ่านทุกอย่างไปด้วยกัน
ถึงกล้าจะรู้สึกผิดไว รู้ว่าไม่ควรทำ แต่ความเสียใจ ความรู้สึกที่เสียไปก็ไม่ได้คืนมาง่ายๆ
เราก็เข้าใจนายท่านนะ ก็รักกล้าเหมือนเดิม แค่กล้ามาง้อก็เกือบจะใจอ่อนแล้ว
แต่ก็ไม่อยากให้กล้าเคยตัวที่จะทำร้ายหัวใจนายท่านซ้ำๆ
ทุกอย่างต้องใช้เวลา ... เวลาแค่ 3 วัน นายท่านก็ทนไม่ไหวแล้วววว 555
แต่ดีค่ะ เราก็ไม่ชอบเวลาพวกเขาตึงใส่กัน เย็นชาต่อกัน หน่วงใจมากเลย
เราชอบเห็นคนรักกัน ^^ ไม่เข้าใจกัน ก็ปรับเข้าความใจกัน ให้โอกาสกันและกัน
รักกันมากขนาดนี้ ก็อยากให้มีความสุขกับความรักค่ะ

รอติดตาม 2 บทส่งท้ายหลังสงกรานต์นะคะ ^^
สวัสดีวันสงกรานต์ด้วยค่ะ

ปล1.ชอบเซียนทิมมากกกกกกก เป็นตัวของตัวเองแบบนี้แหละ แต่ก็ใส่ใจความรู้สึกกันและกัน
 ไม่หวานแบบคู่อื่น หวานในแบบฉบับของตัวเอง มีเปลี่ยนสรรพนามโคตรชอบ อิอิ
ปล2.เชนหมูหัน คู่นี้ก็น่ารัก ตลอดๆ ห่วงกันโคตรน่ารัก
ปล3.แล้วตงกับนุก ยังไงดีคะ อยากให้สองคนนี้มีความรักที่น่ารักแบบเพื่อนๆค่ะ ฮี่ๆ
จะมีตัวละครใหม่มั้ยคะ 555 เฮ้ย อีกสองตอน จะมีตัวละครใหม่ได้ไง ฮาาา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 19-04-2018 10:23:15



ตอนที่ 39
นายท่าน




   Naaytan Aroonkittiniwat
   กูจะหมั้น (210 Likes)

   Tim Gy : มึงถามพี่กล้าแล้วเหรอ (15 Likes)
   รุ่นพี่คนที่หนึ่ง : @Tim Gy กูถามหน่อย...มึงรู้ได้ไงว่าสเตตัสอันไหนไอ้ท่านตั้ง อันไหนไอ้กล้าตั้ง (32 Likes)
   Tim Gy : ง่ายจะตายพี่...อันไหนเพ้อๆ อันนั้นแหละของไอ้ท่าน
   Naaytan Aroonkittiniwat : ไอ้เหี้ยทิมหัวกล้วย





   กว่ากล้าจะตื่น...เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเวลาเกือบรุ่งสางแล้วครับ
   
   “เหี้ย!” มันร้องลั่นทันทีว่าเมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ที่ไหน...มันคือบนรถตู้ของที่บ้านผม เรากำลังจะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อที่จะไปงานอีเวนต์กัน...ตามเคย “ท่าน มึงก็อยู่เหรอ”

   มันไม่รู้ว่าผมหายโกรธมันแล้วครับ...ผมจะตีเนียนไปก่อนเพราะเราทั้งคู่ยังต้องทำอะไรบางอย่างกัน

   “กูนึกว่ากูโดนลักพาตัว!”

   กล้าโวยวายโดยที่ไม่เกรงใจใครเลยสักนิด...ผมชอบที่มันเป็นแบบนี้นะ

   “มึงพาตัวกูมา...แต่มึงจะไม่พูดอะไรกับกูเลยเนี่ยนะ”

   เวลาตีสามมันคือเวลานอนปกติของผมนี่ครับ...

   “นอนเถอะ พูดเยอะมันเหม็นเหล้าเหม็นเบียร์นะ” ผมเอาผ้าห่มมาปิดหน้า

   “มึงจะพากูไปไหน”

   “...”   

   “พากูไปฆ่าเหรอ”

   “...”

   “แค่กูบอกเลิกมึงเนี่ยนะ”

   “...”

   “ท่าน...ทะ...ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ!”

   มันไม่ได้แอคติ้งเลยสักนิดครับ...มันคิดว่าผมจะทำงั้นจริงๆ ผมที่ง่วงจัดดึงตัวมันมาจากเก้าอี้อีกตัวแล้วให้มันนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างหว่างขาของผม พร้อมกับห่มผ้าห่มให้กับเราทั้งคู่

   “เงียบ” ผมบอกมัน... “ไม่เงียบกูจูบมึงโชว์คนรถนะ”

   ไอ้เตี้ยที่เหมือนตกถังเหล้าเริ่มไม่กล้าส่งเสียง...เหมือนคนรถบ้านผมจะได้ยินมั้ง พี่เขากดให้ฉากมันขยับขึ้นมาปิดกั้นเอาไว้

   แสดงว่าผมอยากทำอะไรไอ้กล้าบนรถ...ผมก็ทำได้งั้นสิ

   แต่เอาเข้าจริงๆ นะ...ตัวมันเหม็นเหล้ามาก อีกทั้งผมยังง่วงมากอีกต่างหาก นอกจากจูบนิดๆ หน่อยๆ แล้ว ผมคงไม่ทำอะไรมากกว่านี้หรอก

   เอ๊ะ...แต่ถ้าได้ทำบนรถที่กำลังแล่น...บางทีมันก็อาจจะตื่นเต้นไปอีกแบบนะ

   “มึง...ไม่โกรธกูแล้วเหรอ” มันกระซิบถาม

   “อืม” เสียงของผมฟังดูเดายากมาก เพราะเหมือนผมพึมพำเนื่องจากความง่วงมากกว่าตอบรับ

   “ท่าน”

   “นอนเถอะ” ผมจุ๊บไปที่ขมับของกล้า “เดี๋ยวต้องไปออกงานกันอีกตั้งสองสามงาน”

   “แต่กู...”

   “กูรู้มึงต้องการอะไร” ที่ผมพาตัวมันออกมาเนี่ย...ผมก็มีแผนของผมอยู่นะ “มึงอย่าเพิ่งคิดมากตอนนี้...แค่นอนหลับพักผ่อนก็พอ”

   “อืม”

   “...”   

   “กูยอมหมดแหละ”

   คำพูดของกล้าทำเอาผมลืมตาขึ้นมาในความมืดบนรถ

   “ให้กูทำอะไรก็ได้ ขอแค่มึงยังกอดกูเหมือนเดิมแบบนี้...กูโอเคหมดทุกอย่างจริงๆ”

   ผมยิ้ม...ตอบมันด้วยการจุ๊บไปที่ขมับซึ่งเป็นคนละข้างกับเมื่อตะกี้

   “นอนกันเหอะ”   

   เชื่อว่าผมไม่ต้องอธิบายให้ยากว่าผมหายโกรธมันแล้ว...เพราะผมรู้ว่ากล้ามันรู้จักผมดี

   เพราะถ้ามันคิดว่าผมยังโกรธมันอยู่ มันคงไม่พลิกใบหน้ากลับมาแล้วขยับริมฝีปากมาจูบดูมดื่มกับผมซ้ำๆ ไปมาแบบนี้หรอก...

   ตลอดสองสามชั่วโมงที่เหลือหลังจากนั้น...เราทั้งคู่ไม่มีใครนอนหลับได้ลงเลย

   ใช่ครับ...เพราะเราง่วนอยู่กับการจูบกันอยู่








   
   ทันทีที่มาถึงบ้านผม...เราทั้งสองก็เดินไปหาคุณแม่ของผมที่ห้องนั่งเล่นทันที ผมตกใจเล็กน้อยกับช่างแต่งหน้าและก็ช่างทำผมที่รออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว คุณแม่ของผมบอกให้ช่างแต่งหน้าซึ่งแต่งให้ท่านอยู่ถอยไปก่อน เพื่อที่ท่านจะได้มาคุยกับผมสองคน

   และแล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็พลันเกิดขึ้น...คุณแม่ผมพุ่งตัวเข้าไปกอดกล้าหาญที่ยังไม่ได้อาบน้ำ!

   ผมเห็นหน้ามันช็อกเหนือช็อก...ช็อกเกินกว่าที่จะช็อกเรื่องคุณแม่กอดเพราะกลิ่นแอลกอฮอล์บนตัวของมันในตอนนี้แย่มากจริงๆ

   “อืม...” คุณแม่ผมขยับถอยห่างเมื่อได้กลิ่น “แสดงว่าเคลียร์กันมาอย่างหนักหน่วง”

   “ขอโทษนะครับ” กล้าหลับตาปี๋อย่างรู้สึกผิด

   “ขอบใจมาก...ขอบใจที่กลับมาหาลูกแม่”

   “...”

   “วันนั้นแม่กับน้องๆ ช็อกมาก...นายท่านเหมือนไม่ใช่คนเลย เอาแต่ขังตัวเองไว้ในห้องแบบนั้น ถามอะไรไปก็ไม่ตอบ อย่างกับคนตายเดินได้”

   ผมจำได้ว่าหลังจากที่กล้าบอกเลิกผมปุ๊บ ผมก็ทำใจอยู่หน้าบ้านของกล้าอยู่นานสองนาน เมื่อผมกลับมา...ผมก็นิ่งต่อหน้าครอบครัว ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และก็พี่น้องของผม ทุกคนไม่เคยเห็นผมในสภาพที่นั่งนิ่งๆ ไม่รู้สึกรู้สาอะไรแบบนั้นมาก่อน

   นายน้อยตกใจจนร้องไห้...น้องบอกว่าผมเหมือนหุ่นอะไรสักอย่างที่น่ากลัวมากๆ จนนายพลกับนายกองนั้นมันก็ตกใจเหมือนกัน เพียงแต่มันไม่ได้ร้องไห้เหมือนน้องชายคนเล็ก

   “เอ่อ...”

   “แม่ขอโทษ” คุณแม่พูดโดยที่ไม่แคร์ว่าในห้องนี้จะมีใครอยู่บ้าง “ที่ผ่านมาทั้งหมด...แม่ขอโทษจริงๆ”

   “ผมทราบครับแม่...ไม่เป็นไร” กล้ายิ้ม

   “เข้าใจแม่ใช่มั้ย”

   “ผมเข้าใจแม่ทุกอย่างครับ”

   “ดี” คุณแม่ลูบหัวแฟนผม “แม่คิดทางออกเรื่องของเรากับท่านได้แล้ว”

   กล้าหันมามองหน้าผม ผมส่งยิ้มให้มันพร้อมกับพยักหน้าให้...

   “ทางออกนั้นคืออะไรเหรอครับ”

   “ขอยืมคำพูดหน่อยนะ” คุณแม่หันไปหาช่างแต่งหน้าที่เป็นสาวประเภทสองซึ่งพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ย “ทางออกเรื่องนี้ก็คือ...ไม่ต้องสนหินสนแดดอะไรกันทั้งนั้นจ้า!”
   
   ผมชอบคำนี้แฮะ...

   “หยะ ยังไงนะครับ”   

   “กล้าอยากทำอะไร...กล้าทำไปเลยลูก เนื้อแท้กล้าเป็นคนดีมากๆ อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องมาสร้างพงสร้างภาพหรือออกซงออกสื่ออะไรทั้งสิ้น”

   “...”   

   “แค่ดูแลลูกชายแม่ดีๆ ก็พอ”

   “เอ่อ...” กล้ามีสีหน้าสับสนเล็กน้อย “ได้เหรอครับแม่”

   “ได้สิ” คุณแม่ยิ้มให้ผม

   “มันจะส่งผลกระทบกับนายท่านมั้ย”

   “ไม่เลย” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคำพูดของคุณแม่ผมมีอิทธิพลกับกล้ามาก เพราะสีหน้าของกล้ามีแววยินดีหลังจากที่ได้ยิน “ท่านจะดูดีขึ้นมากกว่าเดิม...ถ้ามีกล้าอยู่ข้างๆ”

   ผมเชื่อว่ามันยังไม่เข้าใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก...เพราะแค่พูดเฉยๆ มันคงไม่เห็นภาพเท่ากับการได้รับประสบการณ์จริงๆ

   “วันนี้สามงานนะท่าน รายละเอียดอยู่บนโต๊ะแล้ว” คุณแม่กลับไปนั่งให้ช่างมาแต่งหน้าให้เหมือนเดิม “กล้าลูกไปลองชุดก่อน แม่ติดต่อแบรนด์ไม่ทันเพราะมันค่อนข้างด่วน แต่ก็ถือว่าเหมาะกับกล้าดีนะ”

   “...”

   “ไม่สิ...กล้าไปอาบน้ำก่อนจะดีกว่า”

   แฟนผมดูงงมาก...แต่ก็ยินดีอย่างมากที่จะอาบน้ำก่อนจะทำอะไร...ผมที่อาบน้ำมาก่อนหน้านี้แล้วตัดสินใจเดินไปล้างหน้าแปรงฟันเล็กน้อย จากนั้นก็ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมทำงานของเขาบนตัวของผม

   แดดเริ่มสาดส่องเข้ามาในห้อง...เชื่อหรือเปล่าว่ามันเป็นแดดที่สดใสที่สุดที่ผมเคยเห็นในเวลาสองปีที่ผ่านมา








   วันนี้ผมตั้งใจทำงานมาก...

   ผมยิ้มอย่างสดใสรวมไปถึงเต็มใจตอบคำถามสื่อต่างๆ อย่างจริงใจ งานแรกที่คุณแม่สั่งให้ผมไปก็คืองานบวงสรวงละครของค่ายเอสเอ็นเรื่องใหม่ ผมไปในนามกำลังใจของคุณแม่ ส่วนกล้านั้น...มันไปงานนี้ในนามกำลังใจของผม

   มันแต่งตัวดูดีจัด...แต่ก็ไม่ได้ออกมาสัมภาษณ์กับสื่ออย่างที่แม่บอก พี่ตัวจี๊ด เลขาฯ ที่เป็นตุ๊ดร่างท้วมของคุณแม่คือคนที่อยู่เป็นเพื่อนกล้า คอยเล่าให้กล้าฟังว่าคนในงานนี้คือใครบ้าง มีฝ่ายไหนบ้าง คนไหนคือผู้จัดการดารา คนไหนคือแฟนลับๆ ของดารา

   กล้าดูสนุกมากกว่าที่ผมคิด...   

   แม้สื่อจะให้ความสนใจกล้า แต่พี่ตัวจี๊ดนั้นก็ดูแลกล้าได้ดีมาก คอยปัดรังควาน (อันนี้ผมเติมเอง) ไม่ให้สื่อคนไหนได้เข้าใกล้ มองเผินๆ นึกว่ากล้าเป็นดาราแล้วพี่ตัวจี๊ดเป็นผู้จัดการของกล้าเลยครับ

   แฟนผมทำได้ดีมาก แม้จะไม่ออกสื่อแต่ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสซะจนสื่อคงไม่กล้าเขียนข่าวด่า รูปที่ออกมาคงจะเต็มไปด้วยรูปรอยยิ้ม ความน่ารัก และก็ความสดใสของแฟนผมนั่นแหละ

   “เหนื่อยป่ะ” กล้าเดินเข้ามาหาผมตอนที่ผมให้สัมภาษณ์กับสื่อเสร็จ “เอาน้ำมาให้ด้วย”

   “ขอบใจนะ” ผมตอบ...ยิ้มให้มันเป็นเชิงขอบคุณ “ร้อนเปล่า”   

   “นิดหน่อย พอทนไหว พี่ตัวจี๊ดน่ารักมากเลย เล่านั่นเล่านี่ให้กูฟังด้วย นี่มึงรู้เปล่าว่าคนนั้นน่ะคือแฟนลับๆ ของพระเอกละครเรื่องนี้นะ...”

   “คนไหน” ผมทำเป็นสนใจ ทั้งๆ ที่สายตาของผมเอาแต่มองกล้า

   “คนนั้นไง”

   “ดูดีนะ” ผมชมมันยิ้มๆ

   กล้าหรี่ตามองผม “มึงไม่มองตามที่กูชี้อ่ะ”

   “ไม่ชอบเหรอที่กูชมมึง”

   “มึงไม่สนใจสิ่งที่กูพูด”

   “กูสนมึงคนเดียวเนี่ย ไม่ต้องชี้ให้กูมองคนอื่นเลย”

   “นายท่านคะ” พี่ตัวจี๊ดเรียกผมให้ผมไปชักภาพกับคุณแม่

   “เดี๋ยวมานะ” ผมบอกมัน

   “โอเค” กล้าตอบรับอย่างกระตือรือร้น

   ผมฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้... “ไปถ่ายด้วยกันเปล่า”

   “ไม่เอา” คนตรงหน้าส่ายหน้าแรงมากจนดูตลก

   “เข้าใจแล้ว”

   “มึงให้ความสำคัญกูอยู่แล้ว มึงไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้หรอก” กล้ากระซิบ “เอาจริงๆ นะ...กูไม่ชอบวงการอะไรนี่เลย เพราะงั้นถึงกูไม่ได้ออกสื่อ ไม่ได้ถ่ายรูปกับมึงและก็แม่ กูก็ไม่เป็นไร”

   “ขอบใจนะ”

   “เรื่องอะไรวะ”

   “เรื่องที่มึงปรับตัวเข้าหากู”

   กล้ากระพริบตาปริบๆ “กูกำลังทำแบบนั้นเหรอวะ”

   “เออดิ”

   “...”   

   “มึงกำลังทำตัวเป็นเมียลูกค่ายละครอยู่เนี่ย ไม่รู้ตัวเลยเหรอ”

   “นายท่าน” พี่ตัวจี๊ดเรียกอีกรอบ

   “โธ่เอ๊ย” ผมอดส่งเสียงเซ็งออกมาไม่ได้

   “เอาไว้ค่อยมาเต๊าะกูตอนงานเสร็จก็ได้” กล้าพูดกับผมยิ้มๆ “กูไม่ไปไหน”

   “แค่ห่างมึงสิบวิกูก็คิดถึงมึงแล้ว”

   มันเขินแฮะ “พอได้แล้ว”

   “...”   

   “ไม่ต้องลงทุนเต๊าะหนักๆ ก็ได้ ไอ้บ้า...มึงจีบกูติดตั้งนานแล้ว”

   “กูเต๊าะมึงได้ตลอดชีวิตอ่ะกล้า”

   “นาย...”

   “ไปเดี๋ยวนี้ครับพี่!”

   ผมจับแก้มกล้าเบาๆ ก่อนจะส่งน้ำคืนให้มันแล้วเดินไปถ่ายรูปกับคุณแม่ ระหว่างนั้นผมเหลือบมองดูกล้าเป็นระยะๆ มันดูกลมกลืนไปกับทีมงานเบื้องหลังของคุณแม่ซะจนผมรู้สึกใจชื้นไปหมด...

   “มันน่าจะเป็นอย่างนี้ตั้งนานแล้ว” คุณแม่กระซิบกับผมแล้วสลับเปลี่ยนเป็นยิ้มแฉ่งต่อหน้ากล้อง ผมเคยเห็นสิ่งนี้มาทั้งชีวิตครับ...โคตรชินเสียยิ่งกว่าชิน “แม่ทำอะไรลงไป...แม่เสียเวลาไปกับอะไร”

   “ผมโอเค” ผมขยับปาก...มองกล้องนั้นกล้องนี้ไปทั่ว “คุณแม่ทำให้เราสองคนรักกันและเข้าใจกันมากขึ้น”

   “แม่ขอโทษนะลูก”

   “ผมเองก็ต้องขอบคุณคุณแม่ด้วย”

   “...”

   “ผมมีกำลังใจทำทุกอย่างถ้ามีกล้าอยู่ข้างๆ”

   นัยน์ตาของคุณแม่เหลือบมามองผมอย่างมีความหมาย

   “อนาคตค่ายเรากำไรอื้อซ่าแน่ๆ...ผมขอเอาชีวิตของผมเป็นเดิมพัน”

   “...”   

   “ขอบคุณคุณแม่ที่ปล่อยให้ผมได้มีคนรักอย่างที่ผมต้องการนะครับ”










   วันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากอีกวันหนึ่งของผม

   ผมวิ่งไปงานทั้งหมดสามงาน กล้าไปกับผมทุกงานโดยไปในฐานะคนติดตามของผม สตาฟฟ์ของผม หรือไม่ก็คนดูแลของผม...มันไม่ได้ออกสื่อหรือให้สัมภาษณ์กับใครทั้งสิ้น แต่อยู่ข้างๆ ผมในฐานะคนที่เป็นแฟนของผม

   มันเป็นวันที่กล้าได้สัมผัสชีวิตของผมจริงๆ ที่ผ่านมามันเห็นแค่ผมในมุมของนักศึกษาคณะนิเทศฯ ธรรมดาโดยที่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตชีวิตของผมเป็นแบบนี้ ต้องอยู่ต่อหน้ากล้องโดยมีแสงไฟสาดส่อง เดินสายออกงานอีเวนต์ตามคุณแม่ไปบ้าง ตามเพื่อนไปบ้าง (แน่นอนว่าผมพูดถึงไอ้ทิมและไอ้นุก) หรือไม่ก็ฉายเดี่ยวบ้าง มันคือชีวิตที่ผมเกิดมาแล้วก็เจอแทบจะในทันทีโดยที่ผมเลือกมันไม่ได้

   กล้าเพิ่งได้มาเห็นการทำงานในส่วนนี้ของผม...ทีแรกที่ผมคุยกับคุณแม่เมื่อคืน ผมเองก็นึกหวั่นใจกลัวกล้าจะมาอยู่ตรงนี้ไม่ได้ มาพบเจอผู้คนในวงการบันเทิงที่ไม่รู้จริงใจกับเราร้อยเปอร์เซ็นต์หรือเปล่า แถมยังต้องมาอยู่เฉยๆ รอจนกว่าผมจะเสร็จงานอีก...ผมกลัวว่ากล้าจะทำแบบนั้น

   แต่กล้าทำได้...แถมยังทำได้ดีด้วย

   ตลอดทั้งวันที่ผมทำงาน...มันขลุกอยู่แต่กับพี่ตัวจี๊ดครับ ถ้าไม่มีพี่คนนี้มันคงนั่งหาวไปแล้วมั้ง ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่ากล้าต้องมีเพื่อนคุยระหว่างที่รอผม...ใครสักคนที่ทำให้มันยิ้มได้และไม่เบื่อ

   ทำไมผมนึกถึงพี่อมรก็ไม่รู้...

   พี่เขาจะอยากมาทำงานกับผมหลังจากที่เรียนจบมั้ยนะ

   ครับ...ผมจะจ้างเขามาเป็นเพื่อนคุยกับแฟนของผม ถึงแม้ว่าหน้าฉากนั้นคือการมาเป็นพนักงานค่ายละครเอสเอ็นก็เถอะ แต่หลังฉากจริงๆ นั้นก็คือมาอยู่ในทีมของผม...อยู่เป็นเพื่อนกับกล้า ซึ่งน่าจะตัวติดกับผมไปอีกนานแสนนาน

   มันไม่เหนื่อยแถมยังดูสนุกอีกต่างหาก มันค่อยๆ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ ถึงสิ่งที่มันได้เห็นเกี่ยวกับวงการ...มันมีความสุขที่จะอยู่เบื้องหลัง คอยซัพพอร์ตและสนับสนุนผมมากกว่าที่จะต้องไปยืนอยู่ในแสง...ให้ใครในสังคมก็ไม่รู้มาพูดจากล่าวถึง

   กล้าผ่านบททดสอบของผม...และผมก็ผ่านบททดสอบของตัวเองเหมือนกัน

   ผมทำได้ทุกอย่าง...ถ้าผมมีมันอยู่ข้างๆ จริงๆ

   และผมก็จะทำมันได้ดีด้วยนะ...ทุกคนคอยดูละครจากค่ายผมซึ่งเป็นฝีมือของผมก็แล้วกัน









   แต่ขอบอกอีกอย่างหนึ่งว่า...วันนั้นมันไม่ได้จบแค่นั้นครับ

   ไม่มีวันไหนที่ดีเลิศไปหมดร้อยเปอร์เซ็นต์ มันจะต้องมีหนึ่งเปอร์เซ็นต์เล็กๆ ที่เข้ามาก่อกวนให้วันดีๆ ของคุณนั้นกลายเป็นวันที่ดีแบบไม่ถึงที่สุด...ผม กล้า และพี่ตัวจี๊ด (ไม่รู้พี่เขาเป็นเลขาฯ คุณแม่หรือเลขาฯ ผมก็ไม่รู้...วันนี้พี่เขาดูแลแต่ผมจริงๆ นะ) กำลังนั่งรถเพื่อที่จะกลับบ้าน...จู่ๆ กล้าก็อยากกินบะหมี่ขึ้นมา พี่ตัวจี๊ดก็เลยบอกให้คนรถจอด แล้วเราทั้งหมดก็ลงไปหาบะหมี่กินกัน

   ไม่รู้ว่าเราคิดผิดหรือคิดถูก...คนรถมาจอดที่ตลาดหน้ามอแห่งหนึ่งซึ่งคนกำลังพลุกพล่านเป็นอย่างมาก ผมกับกล้าถูกถ่ายรูปทันทีที่ก้าวเท้าลงไป

   “เอาไงคะน้องท่าน” พี่ตัวจี๊ดมองผู้คนที่หยิบกล้องขึ้นมาแล้วถามผมอย่างหวาดๆ

   “กินมั้ย” ผมถามกล้าแทนที่จะตอบ

   กล้าทำสีหน้ากังวล...ท้องมันเริ่มส่งเสียงร้อง แม้กระทั่งพี่ตัวจี๊ดที่ยืนอยู่ห่างๆ ยังได้ยิน

   “ยังไงก็ต้องกินครับพี่” ผมตอบ “มึงจะโอเคแน่นะ”

   “กูโอเคหมดแหละ ถ้ามึงโอเค”

   ตอนที่ผมโกรธกล้า...ผมเชื่อว่ากล้านั้นได้เปลี่ยนมุมมองอะไรสักอย่างไปแน่ และมันก็ต้องเกี่ยวกับชีวิตของผมด้วย ไม่อย่างนั้นวันนี้มันคงไม่ราบรื่นแบบนี้หรอก

   “งั้นก็...ลุยเลย”

   สิ้นเสียงของผม...มือของผมก็คว้ามือกล้าแล้วเดินหาร้านนั่งทันที เสียงชัตเตอร์และเสียงฝีเท้าตามพวกเรามาตั้งแต่เราก้าวเท้าได้ไม่เท่าไหร่

   “พี่กล้ามองกล้องหน่อยค่ะ”

   “นายท่านมองกล้องได้มั้ย”

   กล้าดูเขินมาก...มันไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี คงจะลังเลว่าจะตอบคนเหล่านั้นหรือทำเป็นไม่ได้ยินดี ถ้าถามคนที่มีประสบการณ์โชกโชนอย่างผมน่ะเหรอ...ผมตอบได้คำเดียวว่า...อย่าไปตอบเขาเลยน่าจะดีที่สุด

   ครับ...ผมเป็นเด็กที่หยิ่งอยู่พอตัว

   ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยสนใจชาวบ้านชาวช่อง แต่ผมเคยสนแล้วแถมยังสนทุกคนด้วย เชื่อป่ะ ผมทำอย่างนั้นผมก็ยังโดนด่า...ตอนนั้นผมถูกหาว่าเข้าถึงง่ายเกินไป ดูไม่มีมูลค่า และก็มีอีกกระแสหนึ่งว่า...ผมเข้าไม่ถึงทุกคนและก็โคตรที่จะหยิ่ง

   สรุปก็คือ...ทำเชี่ยไรก็โดนด่าหมด

   เพราะงั้นผมจึงยึดถือการประพฤติปฏิบัติตามอารมณ์ของตัวเอง ถ้าอารมณ์ดีผมก็แจกยิ้มหนักๆ พร้อมให้เซลฟี่อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย แต่ถ้าผมอารมณ์ไม่ดี...ผมก็ไม่สนใครเลย

   “ตัวจริงเตี้ยจัง”
   “ไม่ค่อยหล่อนะ”
   “ในรูปดูดีกว่าอ่ะ”

   ผมได้ยินเสียงแว่วๆ มือที่ผมจับมือของกล้าอยู่เริ่มกำทันที...ผมกลัวฉิบหายว่ากล้าจะคิดมาก แต่ทว่ามันกลับกระตุกมือผมเป็นเชิงเตือน

   “อุ้ย ระวังครับ!” กล้าร้องบอกคนที่เดินตามเรามา...เธอกำลังจะเดินลงไปในบริเวณน้ำขัง มันพุ่งเข้าไปจับแขนเธอไว้ ทำให้รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดของเธอนั้นยังอยู่รอดปลอดภัย

   การกระทำของมันทำเอาคนที่เดินตามถ่ายรูปเราถึงกับอึ้งกิมกี่...

   ไงล่ะ...กล้าหาญบอยกู

   ผมดึงแฟนตัวเองกลับมา พี่ตัวจี๊ดเองก็รู้งาน รีบเดินมากั้นไม่ให้กล้าได้อยู่ใกล้ชิดคนที่เดินตามมาถ่ายรูปแทบจะในทันที

   ตัวของกล้าดูเริ่มมีมูลค่าแล้วมั้ยล่ะ...

   “นายท่าน หล่อจังเลย”
   “พี่กล้าขา ยิ้มหน่อย”
   “พี่กล้าน่ารักจัง”

   กล้าเผลอมองกล้องใครไม่รู้จากนั้นก็ยิ้ม...คนพวกนั้นดูพออกพอใจมาก ผมเองก็เหมือนกัน

   “เซเลบแจกยิ้มว่ะ” ผมเอ่ยแซว

   “ก็เขาบอกให้ยิ้มอ่ะ” มันเถียงอู้อี้

   “มึงโอเคมั้ย...มันจะยังมีคนที่ด่ามึงอยู่” เสียงของผมนั้นฟังดูเป็นห่วงอีกฝ่ายบ้าง

   กล้าบีบมือของผมแน่นขึ้น “แค่มึงกลับมารักกู...ใครจะด่ากูเหี้ยแค่ไหนกูยอมทั้งนั้นอ่ะ กูสนแค่มึงคนเดียว”

   มันได้เรียนรู้มุมมองใหม่ๆ เกี่ยวกับตัวผมอย่างที่ผมคิดเอาไว้จริงๆ

   สุดท้ายแล้ว...ความฉิบหายหนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่หวังจะมาทำลายวันดีๆ ของผมนั้น...มันก็ทำได้ไม่สำเร็จ

   ไม่กี่วันต่อมา...แฮชแท็กประจำตัวผมอย่าง ‘นายท่านอรุณกิตตินิวัฒน์’ ก็ร้างเพราะแทบไม่มีคนพูดถึง สิ่งที่คนเริ่มให้ความสนใจแถมยังปั่นจนติดเทรนด์นั่นก็คือแฮชแท็กประจำตัวผมอันใหม่ ไม่สิ...

   มันคือแฮชแท็กประจำตัวผมกับแฟนอันใหม่ แฮชแท็กนี้เกิดจากคนที่เรียกตัวเองว่าแฟนคลับของนายท่านกล้าหาญมาซูมแล้วส่องดูแหวนของกล้า

   ผมชอบมากเลย...ชอบจนต้องเอาไปตั้งสเตตัสในเฟซบุ๊กลับ (หรือไม่ลับแล้ววะ) และก็เอาไปติดแท็กในแคปชั่นเวลาที่ผมลงรูปในไอจี

   อยากรู้ล่ะสิว่ามันคือแฮชแท็กอะไร

   มันคือแฮชแท็กนี้ครับ

   ‘NTKHforever’
   






   Klahanboy
   NTKHforever (2178 Likes)

   










[ มีต่อนะคะ ]





หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 35 - 38 หน้า 58 - 59 09/04/61
เริ่มหัวข้อโดย: Chiffon_cake ที่ 19-04-2018 10:24:15




บทส่งท้าย





   Naaytan_Lkh
   รูปที่อัพ : รูปนายท่านคู่กับกล้าหาญเมื่อสมัยเรียนอยู่มัธยม (อดีต)
   แคปชั่น : กว่าแม่งจะใจอ่อน สองปีนะเว้ย สองปี! #NTKHforever

   Klahanboy
   รูปที่อัพ : รูปกล้าหาญคู่กับนายท่านตอนอยู่หน้าตึกคณะเศรษฐศาสตร์ (ถ่ายเมื่อสามวันก่อน)
   แคปชั่น : กว่าแม่งจะหายโกรธ สองปีนะเว้ย สองปี! #NTKHforever







   ข้อความในทวิตเตอร์หลังจากที่ภาพของนายท่านจูงมือกล้าหาญไปกินบะหมี่หน้ามอแห่งหนึ่ง

   ‘โอ๊ยยยยยย แก แกไม่คิดว่ามันน่ารักเหรอ...นี่โคตรน่ารักเลยนะ’

   ‘เดี๋ยว...ทำไมเริ่มฟิน’

   ‘โมเมนต์กล้าหาญบอยกับนายท่านดีงามมากจ้า...ตลอดทั้งวันนี้เลยจ้า’

   ‘ใช่ๆๆ คิดเหมือนเราเลย...กล้าดูแลนายท่านดีมากกกกกกก’

   ‘ชอบสายตาเวลาที่นายท่านมองหากล้าอ่ะ...เหมือนกลัวเมียกูหาย 555’

   ‘เฮ้ย มีคนส่องเหมือนโมเมนต์คู่นี้เหมือนเราจริงดิ นึกว่าจะมีแต่คนด่า’

   ‘จริงๆ แล้วก็แอบกรี๊ดแต่ไม่กล้าหวีดเพราะสวนกระแสหนักมาก...เราชอบคู่นี้นะ ฝั่งเมะอาจจะหล่อเกินไป แต่ฝั่งเคะก็ไม่ได้แย่ ดูดีๆ เขาน่ารักมากเลยนะเว้ย’

   ‘ทีมนายท่านกล้าหาญอย่างเราควรมีแฮชแท็กมั้ยอ่ะ’

   ‘โอย ไม่ไหวจะฟิน...ฉันต้องแฮชแท็ก มาหวีดกันเถอะ มาหวีดกันนนนนนน’







   คอมเมนต์ในเฟซบุ๊กหลังจากที่มีคนนำภาพนายท่านจูงมือกล้าหาญไปกินบะหมี่ลงในเฟซบุ๊กโดยรวบรวมเป็นอัลบั้มแถมยังอัพคลิป

   ‘เฮ้ยยย ทำไมดี!’

   ‘โอยยยยย เสียดายมากนะ แต่ก็น่ารักมากอ่ะ เหมาะสมกันโคตรๆ’

   ‘แม้ว่าจะเคยหมั่นไส้ไอ้น้องนายท่านอะไรนี่...แต่การกระทำของน้องมันทำให้ผมรู้สึกว่าน้องมันเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองอยู่นะครับ ตั้งแต่เปิดตัวว่ามีแฟนเป็นคนนี้นี่ ไม่เคยมีตอนไหนที่น้องมันทำเหมือนไม่รักแฟนเลย น่าชื่นชม’

   ‘ใครว่ากล้าไม่น่ารัก...มาต่อยกับผมได้’

   ‘ผมรู้จักพี่กล้าดีครับ พี่เขานิสัยดีมาก...เคยให้ขนมผมกินด้วย’

   ‘นอกจากนายท่านจะเป็นหลัวแห่งชาติแล้ว...นายท่านก็ควรเป็นหลัวตัวอย่างแห่งชาติด้วยค่ะ น้องเขาจูงมือกล้าหาญไม่ยอมปล่อยมือเลย ดูสิคะ ดู #อิจฉามาก’

   ‘คู่นี้จะแต่งงานกันมั้ยนะ’

   ‘ยังเด็กกันทั้งคู่ นี่ถามถึงเรื่องแต่งงานแล้วเหรอ’

   ‘ฐานะบ้านนายท่านเขาพร้อมไง’

   ‘เกย์บ้านเราแต่งงานกันได้แล้วเหรอ’

   ‘แต่งได้หรือไม่ได้ก็แต่งไปเลย รักกันซะอย่าง ใครจะทำไม!’







   คลิปตัดสั้นๆ ของไลฟ์สดจากช่องยูทูบ Love always wins

   ‘นายท่านจะบอกพี่ว่า...นายท่านไล่ตามจีบคนคนนี้มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วเหรอ’

   ‘ใช่ครับ ผมชอบเขาก่อนด้วย’

   ‘คุณผู้ชมครับ...ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อนะครับว่านี่จะเป็นเรื่องจริง อุ้ย พี่ขอโทษนะกล้าหาญ พี่ไม่ได้หมายความว่ากล้าแย่นะครับ เพียงแต่...คุณชายลูกค่ายละครเนี่ยนะครับจะไล่ตามตื๊อจีบคนอื่น มันฟังดูไม่น่าเชื่อมากๆ’

   ‘ครับ มันเป็นแบบนั้น’

   ‘โอ้ มาย ก็อด’

   ‘ผมเองก็งงเหมือนกัน’

   ‘ตอนนี้น้องกล้ากำลังทำหน้าเขินนะครับ’

   ‘ฮ่าๆๆ’

   ‘บอกได้มั้ยว่าชอบน้องกล้าเพราะอะไร’

   ‘เอ่อ...ยังไงดี (มองกล้าหาญ) น่ารักมั้งครับ เขาน่ารักมากนะสำหรับผม’

   ‘จีบยากมั้ย’

   ‘โคตรยาก...เดี๋ยว พูดคำว่าโคตรได้มั้ย’

   ‘ไม่ทันแล้วนายท่าน นี่ไลฟ์สด’   

   ‘ฮ่าๆๆ ก็นั่นแหละ จีบยากมากจริงๆ’

   ‘แม้กระทั่งคนอย่างนายท่านก็จีบคนอื่นติดยากนะครับ ชายไทยหลายคนอย่าเพิ่งหมดความหวังกันล่ะ!’








   คลิปตัดสั้นๆ ของเพจเฟซบุ๊ก Chiffon_cake’s room ชื่อรายการ ‘ตอบคำถามกับแม่เค้ก’

   ‘ให้เวลานายท่านในการตอบแต่ละคำถามสามวินาทีนะคะ เริ่ม’

   ‘เดี๋ยวดิแม่ แม่ใจร้อนเหรอ’

   ‘ค่ะ แม่ใจร้อน น้องกล้าคะ น้องกล้ายึดคำตอบที่เป็นคำตอบแรกไว้นะคะ มันคือคำตอบที่ออกมาจากจิตใต้สำนึกจริงๆ ค่ะ’

   ‘สามวิเองนะ ไม่ให้เวลาผมคิดหน่อยเหรอ’

   ‘เริ่มคำถามที่หนึ่ง!’

   ‘...’

   ‘บอกรักกล้าหาญล่าสุดเมื่อไหร่’

   ‘ห้านาทีที่แล้ว ก่อนมานั่งไลฟ์กับแม่เนี่ย’

   ‘(เขินตั้งแต่คำถามแรก) เมื่อคืนกล้าหาญใส่ชุดนอนสีอะไร’

   ‘สีดำครับ มันใส่เสื้อยืด (เสียงกล้า : เฮ้ย มึงก็อย่าไปบอกเขา!) เอ่อ...เราคุยเฟซไทม์กันน่ะครับผมก็เลยรู้ (เหงื่อตก)’

   ‘หนังที่ดูด้วยกันล่าสุด’

   ‘Battleship’

   ‘ถูกมั้ยจ๊ะน้องกล้า (เสียงกล้า : ถูกครับ) รอดตัวไปนะท่านนะ คำถามต่อไป...ส่วนสูงของกล้าหาญคือ?’

   ‘หนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร’

   ‘น้ำหนักล่ะ (เสียงกล้า : ต้องถามด้วยเหรอ!)’

   ‘ล่าสุดที่มันชั่งคือไม่ถึงหกสิบครับ’

   ‘วิชาที่กล้าหาญได้เกรดบีตอนปีหนึ่ง’

   ‘มันมีเกรดบีหลายตัวอ่ะ บีบวกก็มี แต่ไม่เคยได้เอ’

   ‘บนตัวของนายท่าน อะไรคือสิ่งที่กล้าหาญไม่ชอบ’

   ‘ไม่มี!’

   ‘เพลงโปรดของกล้าหาญในตอนนี้’

   ‘วันหนึ่งฉันเดินเข้าป่า...หรือเปล่าวะ (เสียงกล้า : ตอนอยู่บนรถกูก็เปิดฟังอยู่) ครับ เพลงนั้นแหละ’

   ‘ร้านอาหารล่าสุดที่ไปทานด้วยกัน’

   ‘ฟูจิ! (เสียงกล้า : ไม่ใช่)’

   ‘เอ๊ะ ไปฟูจิกับคนอื่นที่ไม่ใช่กล้าหรือเปล่า’

   ‘เฮ้ย แม่อย่าปั่นสิครับ (เสียงกล้า : กูไม่เคยไปแดกฟูจิกับมึง)’

   ‘เอ่อ...’

   ‘เออว่ะ (เสียงกล้า : มึงไปแดกกับใครมา) เพื่อนไง เพื่อน กูแค่รีบตอบ กูไม่ได้ไปกับคนอื่น (เสียงกล้า : มึงแน่ใจเหรอ) แน่ใจสิ (เสียงกล้า : ทำไมมึงดูมีพิรุธวะ) เฮ้ย กูพูดจริง...ไม่เอาดิ หันหน้ามาหน่อย หันหน้ามาหากูหน่อยนะ’

   ‘เอ่อ...คิดว่ารายการของเราต้องพักเบรกกันก่อนสักครู่นะคะ ตอนนี้ขอให้น้องท่านโชคดี ง้อน้องกล้าได้สำเร็จเสร็จลุล่วง!’








   ตัดจากบทสัมภาษณ์ของนายท่าน นิตยสาร MAZZ

   Q : ตอนนี้มีคนรู้ใจหรือยังคะ
   A : มีแล้วครับ รักมากด้วย






   ตัดจากบทสัมภาษณ์ของนายท่าน นิตยสารเพลินจิต

   Q : ทำไมถึงเป็นคนรักเดียวใจเดียวขนาดนี้คะ
   A : ไม่รู้สิครับ ผมแค่รู้สึกรักน่ะ...แค่ไม่รักคนอื่นเลย เอ่อ จะเรียกว่ารักคนอื่นไม่เป็นเลยก็ได้

   Q : เวลานึกถึงคนรู้ใจจะนึกถึงอะไรก่อนคะ ขอเรียงเป็นสามลำดับ
   A : ผมนึกถึงหน้าก่อน จากนั้นก็เสียง แล้วก็...พี่จะตัดออกทีหลังก็ได้นะ ผมนึกถึงสัมผัสของมันครับ







   ตัดจากบทสัมภาษณ์ของนายท่าน นิตยสารชื่นชีวิต

   Q : เคยคิดที่จะวางแผนแต่งงานมั้ย
   A : มันอาจจะฟังดูแปลกๆ ที่ผมจะตอบทั้งๆ ที่ผมยังเป็นนักศึกษาอยู่ ผมคิดครับ คิดแน่นอน

   Q : แต่งกับแฟนคนปัจจุบัน?
   A : แน่นอนสิครับ พี่อย่าถามแบบที่ทำให้ผมงานเข้าดิ...แล้วผมก็มีแฟนแค่คนเดียวมาทั้งชีวิตนะ บอกก่อน

   Q : เพราะเราเป็นนิตยสารที่เกี่ยวกับคู่รักและการแต่งงาน ช่วยบอกงานแต่งงานในจินตนาการของคุณกับคนรักให้ฟังหน่อยค่ะ
   A : เอ่อ...ที่จริงผมต้องไปถามแฟนของผมก่อน ผมไม่เคยคุยเรื่องนี้กับมันเลย เพราะเรามีความสุขกับปัจจุบันของเราในทุกๆ วันมาก แต่ถ้าถามผมว่าผมจะแต่งงานยังไง...คำตอบของผมสั้นๆ ง่ายๆ ครับ ผมจะตามใจกล้าทุกอย่าง

   Q : นึกภาพสิบปีข้างหน้าของคุณอย่างไรบ้าง
   A : ถ้าน้องชายผมเรียนจบหมด...บางทีเราอาจจะรับเด็กสักคนมาเลี้ยง หรือไม่ก็...ไม่รู้สิ ผมยังไม่กล้าพูดอ่ะ ผมต้องรอฟังกล้าก่อน

   Q : บทสัมภาษณ์นี้จะคงอยู่ตลอดไป...นายท่านอยากบอกอะไรกับกล้าหาญกับทางเราเพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำมั้ยคะ
   A : คู่ของผมพูดหยาบนะ เอ่อ...กูจะรักมึงตลอดไป เพราะงั้น...มึงช่วยรักกูตลอดไปด้วยนะ NTKH forever เว้ย! (ชูกำปั้น) เดี๋ยวเย็นนี้กูกลับไปซักผ้าของเราเอง...ครับ ผมขอพูดแค่นี้ครับ










END









จบแล้วน้าาาาาาาาาาาาา  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่านี่จะเป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่เป็นลูกรัก
ไม่เคยมีตอนไหนที่ไม่ชอบ (เอ๊ะ แต่ตอนที่กล้าบอกเลิกนายท่านก็ขัดเคืองใจอยู่หน่อยๆ ฮืออ)
นายท่านเป็นเด็กที่ปั้นมาจากมโนซึ่งบอกได้เลยว่าถ้าคนเขียนอยากมีแฟนเด็ก
ก็อยากมีประมาณนี้ค่ะ 555 ไม่ได้ขี้อ้อน อีกทั้งยังทำตัวเป็นผู้ใหญ่แถมยังมาดูแลเราอีก สุดยอดมากๆ

ุอุปสรรคระหว่างเขียนเรื่องนี้แทบจะไม่มีเลย
อาจจะยกเว้นบางตอนที่คนเขียนรู้สึกว่ามันเวิ่นเว้อไปสักเล็กน้อย
แต่ก็เป็นเพราะคนเขียนนี่เองที่อยากลงรายละเอียดทุกเม็ด ต้องการให้บทสนทนายาวเหยียด
โดยเฉพาะตอนที่กล้าหาญบอยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ
อยากให้คนอ่านนึกภาพผู้ชายกลุ่มหนึ่งคุยกันในชีวิตจริงดูนะคะ
อาจจะยาวประมาณนี้เลย นี่ก็ไม่อยากให้พลาดตอนไหนด้วย
ก็เลยจัดเต็มมมมมมม

ช่วงกลางเรื่องมีคนอ่านหลายท่านบอกว่าเนือย
อันนี้ยอมรับค่ะ
ขอโทษด้วยน้า
เป็นเพราะรักเรื่องนี้มาก ก็เลยไม่อยากให้เรื่องนี้จบไว T_T

สำหรับคนอ่านที่บอกว่านายท่านให้อภัยไวเกินไป
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะนายท่านรู้ว่ากล้าไม่ได้พูดออกมาจากใจจริงๆ ค่ะ
ในใจของกล้ายังไม่คิดยอมแพ้ แต่เพราะโดนกดดันจากหลายๆ ทาง
นางก็เลยบอกออกไป เหมือนคำพูดชั่ววูบไม่คิดหน้าคิดหลัง
นายท่านก็เลยงอนซะเลย
ที่จริงก็อยากให้งอนนานกว่านี้
แต่มันจะขัดกับตอนแรกๆ ที่นายท่านเปลี่ยนแผนไวเพราะทนให้กล้ามีคนมาจีบไม่ไหว 555

ไม่ต้องห่วงน้า
หลังจากนี้กล้าคงไม่ปล่อยมือนายท่านง่ายๆ อีกแล้ว
คู่นี้รักกันยืดมากๆ

ถ้าอยากอ่านคู่นี้ต่อ อย่าลืมติดตามภาคต่อซึ่งเป็นภาคของ เชนกับหมูหัน ด้วยนะคะ

ลองเขียนดูแล้ว นายท่านกับกล้าหาญก็จะยังอยู่
แถมนายท่านก็ยังมีความเป็นผู้นำมากขึ้นด้วย เนื่องจากต้องมาดูกลุ่มชายโฉดโหดเยี่ยงหมาไม่ให้เหลวแหลก 5555
เนื้อเรื่องจะเน้นไปที่เชนหมูหันจริงๆ
บอกเลยว่าเขียนตามคำอ้อน + เขียนเพราะอยากอยู่กับเด็กพวกนี้ต่อด้วย (สนองนี๊ดตัวเองที่แท้)
อย่าลืมรอติดตามด้วยนะคะ

สำหรับสถานีถัดไปนั้น
เป็นครั้งแรกที่คนเขียนจะอุบไว้ก่อนว่าจะเปิดนิยายใหม่เป็นเรื่องอะไร
แต่อีกไม่นานเกินรอนะคะ
ถ้าหายหน้าหายตาไปก็อย่าเพิ่งลืมกัน
เพราะหายไปปั่นงานจ้าาาาา 555

หวังว่าคนเขียนจะปั่นเสร็จไวๆ แล้วกลับมาเจอคนอ่านอีกครั้ง


ด้วยรัก (มากๆๆๆๆๆๆๆๆ)
Chiffon_cake





ป.ล. เล่นของเตี้ย จะออกกับสนพ. เอเวอร์วาย ช่วงเดือนมิถุนายนนะคะ
จะเป็นหนังสือสองเล่ม ซึ่งราคาก็น่าจะพอสมควรเลย
มีตอนพิเศษทั้งหมดแปดตอนค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 19-04-2018 10:43:13
 :pig4: :pig4: :pig4:

จบแล้ว

หลังจากกระแสดราม่าสังคม

เจอบทไม่สนหมีสนแดดเข้าไป  สบายใจ

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-04-2018 11:09:00
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-04-2018 11:24:20
จบแล้วววขอบคุณมากนะคะ แอบลุ้นเอาใจช่วยกล้ากะนายท่านตลอดเวลา

ปัญหามีให้แก้ และปัญหาทุหปัญหามันมีทางออกของมันเสมอ

มันจะผ่านไป และผ่านไปด้วยดี

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 19-04-2018 11:28:33
 :katai2-1: o13 o13 o13 :katai2-1:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Wipers ที่ 19-04-2018 11:32:45
 :z6: :haun4: :pighaun: :m25:อร๊ายยยยยยยยยยยยยย :mew1: :m31:จบแล้วหรอ จบแล้วจริงๆหรอ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 19-04-2018 11:38:58
รักเรื่องนี้  :m1:

ปูเสื่อรอภาคต่อเลยจ้า  :a1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Rumraisin ที่ 19-04-2018 12:10:37
จบแล้ว ขอบคุณมากค่ะ ติดตามเด็กๆประหนึ่งลูกๆเหมือนกัน ใจหายหน่อยๆ แต่เดี๋ยวก็จะได้พบกันแล้ว ขอบคุณอีกครั้งค่ะ รอเรื่องใหม่เลย  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-04-2018 12:45:44
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-04-2018 12:50:30
จบแล้ว น่ารักมากๆเลย ขอบคุณนะคะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 19-04-2018 12:59:58
จบแล้วเหรออ ขอบคุณนิยายดีๆนะเจ้าค่ะ น่ารักมาก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: ptewtoe ที่ 19-04-2018 13:09:21
ขอบคุณพี่เค้กมากน๊าา ที่แต่งนิยายดีๆมา   รออ่านคู่เชนหมูหันนะ  :mew1: :mew1: :L2: :3123: :L1: :haun4: :haun4: :mc4: :mc4: o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: anandawan ที่ 19-04-2018 13:27:10
จบแล้ววว  :mc4: :mc4: หลังจากที่ตอนก่อนหน้าเรานั่งสาปส่งน้องกล้า (ขอโทษนะท่าน) มาตอนหลังๆนี้ กล้าน่ารักอะ แสดงออกเยอะดี

ขำท่าน นี่แกยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ แกเป็นพ่อบ้านใจกล้าแล้วหรอ ฮ่าา
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: noppnopp ที่ 19-04-2018 13:58:00
จบแบบสวยงาม
รอลุ้นต่อกับคู่อื่นๆ แตกเรื่องให้ครบทุกคู่เลยก็ได้ครับ พร้อมเปย์
5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 19-04-2018 14:31:41
สนุกมว้ากกกก และดีใจที่จะได้ตามคู่ของเชนกับหมูหันต่อ 5555+
ออกมา 2 ตอนแย่งซีนนายท่านกับกล้าหาญบอยไปจม
ขอบคุณนะฮะสำหรับนิยายสนุกสนาน ทำให้ยิ้มได้
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 19-04-2018 14:36:28
 :pig4: ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: bb_b ที่ 19-04-2018 14:52:32
กระเป๋าตังค์เริ่มสั่นอีกแล้ว
 :z1:  :z1:  :z1:  :z1:
 :hao4:  :hao4:  :hao4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: kredkaew26 ที่ 19-04-2018 15:14:21
รอเสียตังค์อีกแล้วสิเรา เหอ เหอ เหอ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Gugii ที่ 19-04-2018 17:35:01
 กระเป๋าตังค์สั่นหนักมาก หาเหรียญ 555555 ใจหายเลยจบแล้ว แต่พอคิดว่ามีเล่มก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ตอนพิเศษจะมี คู่ของเซียนกับทิมไหมนะ ลุ้นๆ ตอนอ่านถึงประโยค จะมีภาคต่อเชนกับหมูหันนี่แบบ ดีใจมากกก อ้ากกกกก นักเขียนใจดีจังเลยค่ะ งานหนังสือครั้งหน้าจะไปหาอีกนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)p
เริ่มหัวข้อโดย: asmar ที่ 19-04-2018 18:13:56
 :pig4: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-04-2018 18:54:26
จบแล้ว  แบบ มีความสุข  :mew1: :mew1: :mew1:

นายท่าน   กล้าหาญ    :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณมากกกกก
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Boontarika ที่ 19-04-2018 19:15:37
เค้ารักกัน :-[
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-04-2018 19:24:00
จบแล้วว ในที่สุดก็แฮปปี้สักทีนะเด็กๆ
ความกลัวเมีย การกลับไปซักผ้านี้คืออะไร
พ่อบ้านใจกล้า
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 19-04-2018 19:34:27
เรารู้สึกผูกพันกับเรื่องนี้มากเลย รักตัวละครทุกตัว
พบจบจริงๆแล้วก็แอบใจหาย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักของนายท่านและกล้าหาญนะคะ
ทั้ง feel good ทั้ง drama
ตอนจีบกันก็โคตรน่ารัก ตอนดราม่าก็หน่วงใจมาก ดีที่ดราม่าไม่นาน 555
รอติดตามเชนและหมูหัน แล้วก็เรื่องต่อไปนะคะ อิอิ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Pptyy ที่ 19-04-2018 19:57:02
ฮือออออ จบแล้ว NTKHforever :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Phornth26 ที่ 19-04-2018 19:57:18
 :กอด1:  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: tegomass ที่ 19-04-2018 23:08:34
นี่คือคือความทรงจำที่อยากเก็บไว้ ...เดี๋ยวเย็นนี้กูจะกลับไปซักผ้าของเราเอง... มีความเป็นพ่อบ้านจร้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: mxb ที่ 19-04-2018 23:22:23
อ่านค้างไว้ตอนก่อนสอบ พอสอบเสร็จก็รีบกลับมาอ่าน
ขอบคุณนักเขียนจริงๆค่ะ ที่เขียนนิยายออกมาได้อย่างมีคุณภาพ
และทำให้เราอินจนรู้สึกมีอารมณ์ร่วมทุกครั้งเวลามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น
 :katai2-1:

และสุดท้ายนี้
.
ในที่สุดคู่นี้ก็แฮปปี้สักที! /เห็นแล้วอยากทะลุจอเข้าไปเขย่าๆ ตอนทะเลาะกัน55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-04-2018 00:20:15
กล้าหาญบอยเราจบไปแล้วว เอาใจช่วยมาตลอด คงคิดถึงแย่เลยย ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 20-04-2018 01:35:18
จบแล้ววววว รักเด็กๆมากกกเลยย
นายท่านกับกล้าหาญบอยน่ารักมาก รักกันมากก
ชอบความรักมากของทั้งคู่จริงๆอะ แบบยังไงก้ต้องคนนี้เท่านั้น
ดราม่าก้ทำน้ำตาร่วง หน่วงไปหมดเลยค่ะ
ชอบตอนที่ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว และทุกคนมีการพัฒนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
อย่างคุณแม่กับกล้านี่จะชัดมากๆ คุณแม่รักกล้าแล้ว
ส่วนกล้าก้เรียนรู้ที่จะแคร์แค่คนที่ควรแคร์
และปรับตัวเข้าหานายท่านได้อย่างดีมากเลย จนเริ่มมีแฟนคลับ

ส่วนคนอื่นๆก้น่ารักและดูไม่ล้นเฟรม บทกระจายทั่วเลยค่ะ
รู้สึกได้ว่าเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทจริงๆอะ ทุกคนพูดคุยกันครบหมดด
คู่รองทั้งสองก้น่ารักเหลืออออเกิน
นอกจากจะลุ้มคู่หลักแล้ว คู่เซียนทิมนี่ก้ลุ้นไม่แพ้กันเลย
บทหวานน้อยเหลือเกินค่ะ ตีกันเกือบทั้งเรื่อง
ส่วนเชนกันหมูหันนี่แบบบ ฟินนน กรี้ดด น่ารักมากกกก
รอคอยเรื่องแยกนะคะ มั่นใจว่าต้องน่ารักมากกกแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ น่ารักๆอย่างที่เคยเป็นมาเสมอนะคะ
รอติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-04-2018 08:16:31
งื้อ จบแล้ว~ เรื่องนี้เราลุ้นมากเลย เอาใจช่วยทั้งนายท่านและกล้า สุดท้ายก็แฮปปี้~ สถานีต่อไปเชน-หมูหัน รอๆๆ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-04-2018 10:04:13
อะไรก็ดีงาม พ่อคนตามใจเมีย เชื่อเมีย และซักผ้าให้เมีย 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 20-04-2018 13:15:57
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-04-2018 17:30:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-04-2018 17:44:01
ขอบคุณที่ทำให้จบออกมาน้า รอรุ่นต่อปาย ><
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: lune ที่ 20-04-2018 19:03:54
 :L2: :pig4: :L2:
2 ชุดของบทส่งท้าย   เยี่ยมมากค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Parapoyfaii ที่ 20-04-2018 19:34:22
อ่านรวดเดียวจบเลย แงงง น่ารักมาก ดีมากชอบทุกอย่างเลย  เห็นชื่อคนเขียนก็รู้แล้วว่าเราจะไม่ผิดหวัง
แต่งดีตลอดเลย ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆออกมาให้อ่านนะคะ
 :mew1: o13
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 20-04-2018 19:35:13
 ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่ายินดีด้วยนะค่ะที่แต่งจบแล้วนิยายสนุกมากค่ะโดยส่วนตัวชอบมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะสำหรับลงานเรื่องต่อไป
ส่วนตอนที่กล้าหาญกับนายท่านมีปัญหากันบอกเลยใจสั่นมากค่ะสงสารทั้งสองคน
แต่ก็เพราะไรต์อีกนะเเหละค่ะที่น่ารักมากกกก
ลงทีเดียวยายเหยียดเลยจบ่านโมเม้นต์แบดมาได้ถือว่าไรต์น่ารักที่สุดที่ไม่ทำให้เราใจสั่นนานไปกว่านี้คืออ่านจบหมดมาม่ากันเลยทีเดียว
อ่านจุใจมากค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาก
รออ่านเรื่องต่อไปนะค่ะ
หมูหันกับเชนจะออกมาน่ารักน่าตีแค่ไหนน้าา
อยากรู้
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 20-04-2018 20:12:36
ขอบคุณค่ะ  :pig4: 
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 21-04-2018 00:05:26
จบไปแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง อิอิ
ปักหลักรอภาคต่อของเชนกับหมูหันนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 21-04-2018 03:22:05
ฉลองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง การเปิดตัวคู่รักคู่ใหม่  :mc4: :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: diltosscap ที่ 21-04-2018 06:41:02
จบแล้ว อิ่มใจกับเรื่องนี้ ความรักของนายท่านกับพี่กล้า มั่นคง อบอุ่น ทั้งสองคนเป็นคนสำคัญของกัน คุณแม่แซ่บมากตอนนี้ ตอนจบยิ่งสุขใจ ในความรักของทั้งคู่ ขอบคุณมากๆนะคะ ติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: cookie8009 ที่ 21-04-2018 13:43:41
ชอบโมเมนต์ แล้วแต่กล้า เดี๋ยวต้องถามกล้าก่อน ต้องฟังกล้าก่อน 55555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 21-04-2018 16:25:30
เดี๋ยวเย็นนี้กูกลับไปซักผ้าของเราเอง...ครับ  ...........เป็นอะไรที่โคตรจะฮาจริง ๆ  เฮ้ออออ!!! ยังไม่อยากให้จบเลยอยากอ่าน อยากตามติดชีวิตกล้าหาญบอยอีกนาน ๆ  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: wetter ที่ 21-04-2018 20:51:02
นึกว่าจะดราม่าแรงกว่านี้ แต่โล่ง มาเบาๆแต่หลายรอบเหลือเกิน5555555
กล้าน่ารักมากกๆๆๆ ถึงจะทำผิดกี่รอบเราก็ว่ากล้าน่ารัก นิสัยแมนนะ เป็นคนสู้อะ สงสารตอนที่บอกเลิกท่านรอบสอง แต่ก็เข้าใจว่าเรื่องครอบครัวมันเซนซิทีฟสำหรับกล้ามาก ดีที่ไปคุยกับครอบครัวแล้วมาง้อทัน ถึงแม้ท่านมันจะโกรธได้ไม่นานก็เถอะ55555
ชอบคู่เซียนทิมนะ อยากเห็นเขาหวานๆกันบ้างง
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: aunchi ที่ 22-04-2018 02:15:14
 :impress3: อ่านจบภายใน 3 คืน ก็ไม่เคยผิดหวังกับนิยายของคุณนักเขียนเลยซักเรื่อง
รอติดตาม เชนหมูหัน และเรื่องอื่นๆต่อไปคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 22-04-2018 02:24:20
ตามเรื่องนี้มาตลอด นานม้ากกกก
และตอนจบ ...
ก็น่ารักม้ากกกกกกกกกก :-[ :-[ :-[
ขอบคุณมากเลยจ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 22-04-2018 09:11:45
น่ารัก ในที่สุดก็สมหวังและเข้าใจกันแล้ว
แม่เปิดทางแบบถนนสายนี้ว่างยาวมาก

กล้าก็ยังฮานะ คิดไปได้ว่าจะโดนจับ
จับจริง จับจองให้อยู่หมัด ไม่ปล่อยไปไหนเลย
กล้าพร้อมแล้วนะกับการต้องเจออีกโลก
นายท่านทำผลงานแล้วค่ะ งานดี ดูแลดี ได้ใจไปเต็ม
นายท่านวางแผนล่วงหน้าขนาดนี้ รับรองกล้าไม่เหงา
ดีมากเลยค่ะ ไม่หวานแหวว แต่รู้ว่าไม่ทิ้งแน่นอน
นายท่านยังมีความยอมและยอมกล้าหาญเสมอมา
ทุกอย่างต้องถามกล้า ต้องรอกล้าก่อน ดีงามค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ มาส่งท้ายได้ครบเลย
ขอตอนพิเศษสักสองสามตอนก็ได้นะคะ เรายินดีมาก

รออ่านเชนหมูหันค่ะ ชื่อเรื่องยังไม่มาไม่เป็นไร เนื้อเรื่องมาก่อนก็ได้ 5555
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 22-04-2018 09:20:33
อ่านรวดเดียวจบเลยจ้าาาาา
โอ๊ยใจจจจจ สงสารนายท่านก็สงสาร
ส่วนของเตี้ยก็สงสาร แต่นะ งอนกันได้ไม่เกิน3วันจริงๆ 55555+

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ ที่แบ่งปันกันอ่าน
ปล. เอ็นซีแสบทรวงเหลือเกิน กำเดาจะไหล อิอิ
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 39 - 40 หน้า 60 19/04/61 (END*)
เริ่มหัวข้อโดย: Ampaiem33 ที่ 22-04-2018 10:36:58
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 22-04-2018 22:33:17
 :m20:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: suginosama ที่ 23-04-2018 06:55:31
หูยย กว่าจะสมหวัง ลุ้นแล้วลุ้นอีกค่ะ
ดีที่ง้อนายท่านสำเร็จนะกล้าหาญ
คู่เซียนทิมน่ารักมากค่ะ
แต่คู่เชนหมูหัน เหนือความคาดหมายมาก 555
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-04-2018 11:56:47
แง จบซะแล้วก็ดีใจกับนายท่านและกล้าหาญด้วยนะที่ความรักมีคนเข้าใจสักที เราว่าจริงๆอุปสรรคความรักของคู่นี้มันก็คือตัวกล้าเองนี่แหละเพราะเมื่อสองปีก่อนคนที่ปฏิเสธก็คือกล้า แต่ก็คิดว่าดีแล้วละเพราะตอนนั้นก็ยังเด็กทั้งคู่ถ้าฝืนดึงดันคบกันต่อก็เวลาทะเลาะกันก็อาจจะใช้อามรมณ์มากกว่าเหตุผลแบบตอนนี้ แถมเวลาสองปียังเป็นการช่วยทบทวนใจตัวเองด้วยว่ามั่นคงกับอีกฝ่ายมากแค่ไหน ไหนๆคู่หลักก็สมหวังแล้วตอนพิเศษก็ขอคู่รองอย่างพี่เซียนกับทิมแล้วก็หมูหันกับเชนด้วยก็ดีนะคะคุณเค้ก

 :กอด1: กอดขอบคุณคุณเค้กสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 23-04-2018 13:28:10
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ รอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ZeeKiN ที่ 23-04-2018 20:37:51
อ่านจบรวดเดียว สนุกสนานแอบน้ำตาซึมเล็กน้อย

ขอให้คุณเค้กสู้สู้ รออ่านเรื่องต่อไปค่ะ

 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: sasithornae ที่ 23-04-2018 21:18:59
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆอีกเรื่อง คุณชฟค.ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย น่ารักมากๆ ดีใจที่สุดท้ายก็ผ่านปัญหาต่างๆได้ด้วยกัน คุณแม่ก็โอเค เย่ รอติดตามเชนหมูหันค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 23-04-2018 23:41:05
จบแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้นะคะ สนุกมากเลย ขอบคุณที่สร้างสรรค์ตัวละครขึ้นมา
ทำให้ได้อะไรเยอะมากเลยค่ะนอกจากความบันเทิงในการอ่าน
ขอบคุณค่า ติดตามผลงานเรื่องอื่นๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์สาววาย ที่ 25-04-2018 17:24:06
ขอบคุณนะคะ มันยากมากกว่าจะผ่านทุกๆอย่างไปได้ รักเสมอเด้ออ

ปล.นายท่านไปซักผ้าให้เสร็จด้วยนะ 5555
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: lovewannabe ที่ 25-04-2018 17:26:19
รอพบกับพี่เชนคนจริง อยู่นะค้าา
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ptrwd ที่ 26-04-2018 02:17:22
ดีมากกกกกก ไม่อยากให้จบเลยยย แต่ต้องให้จบ เพราะกลัวว่าจะเกิดดราม่ากล้าหาญคิงอีก ถถถถ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: cirrus ที่ 26-04-2018 02:31:04
แฝดหรือเปล่าาา //เพิ่งเข้ามาอ่านฮับผม
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: gif11 ที่ 27-04-2018 23:30:35
เราเคยอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มแต่งนะอ่านจนถึงตอนที่15อ่ะ แล้วก็หยุดไปเพราะกลัวดราม่า แต่ตอนนี้กลับมาอ่านต่อจนจบ แล้วคือแบบมันดีงามมากก พร้อมจะเป็นทาสในเรือนเบี้ยของนายท่านมาก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: มะยองมะแยง ที่ 28-04-2018 12:45:01
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ ประทับใจตัวละครทุกตัวมากจริงๆ รอคู่เชนหมูหันน้าา  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: awfsp ที่ 28-04-2018 14:17:24
ลุ้นแทบตายเลยคู่นี้้
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 28-04-2018 15:32:01
น่ารักจนถึงประโยคสุดท้ายเลยคร้าา  :-[
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 29-04-2018 14:17:47
อ๋อยยยย รวดเดียวจบ คือดีมากๆอ่ะ ชอบบบบ  :กอด1:
ปล.รอภาคต่อเชนกับหมูหันน้าาา
 :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 01-05-2018 06:47:15
น่ารักมากเลย แอบหน่วงไปหน่อย แต่ก็สนุกดี :hao3: :hao3: :hao3:

อยากอ่านคู่ เชนหมูหันมากกว่านี้อ่ะ เสียดายน้องไปหน่อย :ling1: :ling1:

รออ่านเรื่องน้องนายกองเลย  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 02-05-2018 06:22:06
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 02-05-2018 20:47:21
สนุกมากค่ะ กล้าหาญบอยกับนายท่านน่ารักมากๆ
เพื่อนๆ ก็น่ารักทุกคน รออ่านเชนกับหมูหันด้วยค่ะ
 :pig4:   :pig4:   :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 05-05-2018 15:34:46
นายท่านคนอวยแฟน รักแฟนมาก
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 06-05-2018 11:54:10
รักเรื่องนี้ที่สุด สนุกมาก
ชอบน้องท่าน โดนใจเจ๊มากกกกก
ส่วนน้องกล้าก็ cute cute ค่ะ
เป็นหนึ่งในเรื่องโปรดเรื่องนึงเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ น่ารักสดใสแบบนี้นะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 08-05-2018 12:28:04
รวดเดียวจบเลยยยยยย

รอซื้อรูปเล่มนะคะ   :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 09-05-2018 21:46:45
โอ้ยย น่ารักกก สนุกมากค่ะขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
ชอบที่มีทุกอารมณ์รสรสชาติ มีหลายคู่ที่น่ารักๆด้วย ขอบคุณค่าาา
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 11-05-2018 09:23:21
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 11-05-2018 21:57:11
ลุ้นมาก~ ตอนเจอกระแสสังคม
เอาใจช่วยคู่ #NTKH4ever สุดๆ
ว่าแต่นายท่านจะกลับไปซักผ้า
แปลว่านายท่านกลัวเมียใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 12-05-2018 22:18:02
โอย กว่าจะจบ อิ่มมาม่าหนักมากกก ถ้ามีฉากหน่วงกว่านี้อีกนี่จะนั่งร้องตามละนะ
ดีใจที่จบแฮปปี้ หวานกันจริงคู่นี้
ตอนแรกก็นึกว่าจะไม่มีคู่รอง55 มีมาแย่งซีนเบาๆเฉย
ชอบแก๊งเพื่อนกล้ากับเพื่อนท่านมากอะ รักเพื่อนกันมากจริงๆ
อีกเรื่องที่ชอบสำหรับเรื่องนี้คือความเรียล มันไม่มีหรอกที่ทุกคนจะยอมรับในสิ่งที่เป็นอะ แล้วใจคนเราก็ไม่ได้แกร่งชนาดนั้นด้วย เจ็บมาใครๆก็จำแต่เราจะยังเหลือพื้นที่ความสุขเล็กๆที่เคยได้รับมาว่ามันเคยดีแค่ไหนที่จะดึงให้กลับมาสู้ใหม่อีกครั้ง :)

แก๊งชายโฉดโดนจีบไปกันหมดแล้ว สงสารตงอะ555 ขอให้มีผู้เร็วๆนะลูกกก  :hao7:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: TM_DuckCe ที่ 12-05-2018 22:57:13
โอ๊ยยย รอๆๆๆ หมูหัน #แอบสงสารอมรนิดๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-05-2018 01:15:28
วันเดียวจบเลยค่ะ เป็นเรื่องที่ใช้ความอดทนไม่เข้ามาอ่านแบบจริงจังสุดๆกะจะรอเป็นรูปเล่มแล้วค่อยอ่านแต่ก็ทนไม่ไหวพอเห็นว่าจบปุ๊ปกดอ่านทันทีค่ะ
เรื่องนี้รู้สึกว่าคุณเค้กจะจัดหนักจัดเต็มทุกรสชาติงานมึนๆอึนๆในช่วงต้นเรื่องก็สไตล์เดิมยังคงความเฮฮาของกลุ่มเพื่อนๆผู้ชายได้สนุกสนานมาก
งานหวานมุ้งมิ้งก็มาประโยคโดนใจก็เยอะที่สำคัญบทเลิฟซีนจัดหนักจัดเต็มมากๆอ่านไปก็ร้องเฮ้ย!!ไปด้วยแบบว่าทุกเรื่องที่เคยอ่านผลงานของคุณเค้กมาไม่ขนาดนี้นะ ทำให้เรารู้ว่าถ้าคุณจะเขียนแบบนี้คุณก็จัดให้ได้แถมฟินเฟร่ออีกด้วยนะ คือมันดีค่ะคุณมันเห็นภาพค่ะ555+OMG!!จริงๆค่ะ
ส่วนงานดราม่าก็เข้มข้นเป็นต้มยำกุ้งน้ำข้นรสแซ่บทำคนอ่านอย่างเราปวดกระเพาะได้ทันที
แล้วก็คู่รองอย่างเซียนทิมก็โอเคอยู่ถึงเราจะชอบคู่เชนหมูหันมากกว่าก็ตาม ดีใจนะที่คู่นี้จะมีพาร์ทเป็นของตัวเองด้วยจะรออ่านนะจ๊ะ
ขอบคุณสำหรับงานเขียนสนุกๆแบบนี้นะคะแล้วจะรอหนังสือออกจะอุดหนุนแน่นอนค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 16-05-2018 22:19:34
 :กอด1:
 :L2:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: smilepengy ที่ 18-05-2018 07:21:30
สนุกมากคะ มันดี 55
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 20-05-2018 11:05:36
ฮื้ออออ :hao5: จบแล้วอ่าา :katai2-1: :katai2-1: จะเก็บความฟินนี้ไปตลอดกาล  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 20-05-2018 21:50:22
 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 22-05-2018 01:30:00
 :mew1: :mew1: :hao6: :hao6: o13 o13
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 26-05-2018 01:38:42
ขอบคุณนะคะ เนื้อเรื่องเหวี่ยงมากเลย ทั้งลุ้น ทั้งแฮปปี้ ดราม่า มาครบเซ็ตสุดๆ
สนุกมากๆๆๆๆ ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: kiszy ที่ 29-05-2018 12:19:34
สนุกมากกกกกกกก

รักน้องนายท่านนน ฮื่ออ งานดี

รักเรื่องนี้ด้วยยยยยยย ดีทุกตัวละครเลยยยยย
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 29-05-2018 15:01:09
สนุกมาก..รออ่านเรื่องเชนกะหมูหันต่อ แล้วก้อยังอยากอ่านเรื่องของ เทพเซียนกะทิมด้วยจ้า  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 31-05-2018 14:36:36
อยากอ่านคู่เชน กับหมูหันอีกจัง
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 01-06-2018 00:50:01
ชอบทุกตัวละคร ทุกคู่เลย น่ารักมากๆ กว่าเค้าจะได้รักกันแบบดีๆก็เหนื่อยหน่อย
สนุกมากค่า ขอบคุณมากๆค่ะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 04-06-2018 02:52:41
 o13
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Amnunnoon ที่ 20-06-2018 17:46:06
งือออออดราม่า มาเต็ม !!!
รีวิวหลอกเรา บอกว่าดราม่าจึ๋งนึง จึ๋งนึงอารายยยย ?
นี่ต้องรีบอ่านแบบไม่วาง เพื่อที่ดราม่าจะได้ผ่านพ้นไปให้ไว
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 05-07-2018 21:31:17
สนุกมากค่ามีทุกรสชาติ :mew1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-07-2018 21:49:59
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 08-07-2018 22:26:48
อ่านมาราธอนเมื่อคืน จบอย่างไว วางไม่ลงเลย ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าโคตรชอบความแก้งค์เพื่อนตาย 5555555555 แต่ละแก้งค์คือเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ชอบความเถื่อนของเทพเซียนเอ็กเอ็กมาก อีกคนที่ชอบคือน้องนายกอง น้องแม่งค่ตเปรี้ยว เงาแค้นนายหญิงที่แท้จริงคือน้อง คู่นี้กว่าจะรักกันลงเอยกัน ผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ ตลกความนายท่านแพ้ทางกล้าหาญแมนมาก เฟสบุคส่วนตัว เป็นเซฟโซนของนาง ถึงแม้ว่าจะโดนรู้ในที่สุดก็ตาม 5555555
เอาจริงๆแล้วคนอย่างกล้าหาญแม่งโคตรโชคดีเลยที่มีคนมารักเขาขนาดนี้ เอาจริงๆคือโคตรน่าอิจฉา

ไม่ได้อ่านนิยายที่เพื่อนของตัวละครมีอิมแพคเยอะๆแบบนี้มานานมากแล้ว ชอบมากๆเลยค่ะ เราเลยรักแก้งค์เพื่อนตายมาก 555555  :katai2-1:

ปล.นมเปรี้ยวที่อร่อยคือรสผลไม้รวมจริงๆค่ะ รสไหนก็ไม่อร่อยเท่ารสนี้
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 09-07-2018 00:35:08
 ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

อมยิ้ม

น้ำตาไหล

ครบรส
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 11-07-2018 22:05:39
ขำนายท่านอ่ะ เป็นพ่อบ้านใจกล้าซะแล้ว :m20: จะกลับไปซักผ้า โครตฮา โครตน่ารักค่ะ :man1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 03-09-2018 12:52:54
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมากคะ กว่าจะจบก็วิงเวียนกะดราม่าคิงกล้าหาญคนแมน ไปหาอ่าน้องหมูหันต่อ  :katai3:
 :L1:  :pig4:  :L2:
หัวข้อ: Re: [ เล่นของเตี้ย ] up : ตอนที่ 11 หน้า 23 30/11/60
เริ่มหัวข้อโดย: Macha ที่ 06-09-2018 19:42:05
 :katai2-1: เขินตายไปเลยค่าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: jangkimpuaypark ที่ 07-09-2018 16:04:54
คุณท่านอย่าเล่นตัวสิ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 10-09-2018 08:17:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: sackyjung ที่ 08-10-2018 00:22:37
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: น่่ารักมาก ๆ เลย ติดตามงานเรื่อย ๆ เลย นะคะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: amkang12 ที่ 15-10-2018 23:14:48
นิยายสนุกมากๆๆครับ น่ารักมากๆเลย เดี๋ยวงานหนังสือที่จะถึงนี้อุดหนุนแน่นอนครับ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: konfaibint ที่ 30-03-2019 21:14:44
น่ารักและสนุกมากกกกก
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: NYpat ที่ 01-04-2019 20:13:36
 :really2: สนุก และลุ้นดี ชอบทุกตัวละคนเลย
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: kazamaki ที่ 03-04-2019 17:14:25
ขอบคุณนะคะ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 19-04-2019 10:57:02
 o13 :bye2: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 08-09-2019 01:48:20
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 08:48:11
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 04-12-2020 22:06:14
โคตรชอบบบ   รักมากเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวพีตัวเล็กเล็ก ที่ 04-02-2021 06:08:14
 :laugh:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 20-08-2022 12:39:55
สนุกมากค่ะเรื่องนี้
หลากหลายคู่ น่ารักดีค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 29-09-2022 11:27:38
สวัสดีจากกลางค่อนๆไปทางปลาย ของปี 2022 นะคะ

ดีใจมากที่ได้กลับมาอ่านเรื่องนี้จากเล้าเป็ดที่รักของเราอีกครั้ง
ขอสารภาพว่ามาอ่านใหม่มาหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังชอบทุกครั้งเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 09-10-2022 17:26:39
กลับมาอ่านอีกกี่ครั้งก็สนุก สนุกมากๆๆๆ ดีมากๆๆๆ  o13 :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 21-10-2022 00:12:51
สนุกมากครับ น่ารักทุกคนเลย
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 26-07-2023 14:56:28
สนุกมากค่ะ แอบร้องไห้ด้วยช่วงที่เลิกกัน
ขอบคุณมากค่า
หัวข้อ: Re: [ เ ล่ น ข อ ง เ ตี้ ย ]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 02-08-2023 08:53:17
วกมาอ่านอีกรอบ รักนายท่านกับกล้าหาญบอย