ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ความรัก❤ของไอ้ฟอง
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวตอนสั้นๆ ที่แต่งขึ้นมาคลายเครียดพอหอมปากหอมคอ o18
สามารถอ่านจบในอึดใจเดียว :a5: ยังไงก็ฝากด้วยนะฮับ :กอด1:
ชี้แจงแถลงไข
เป็นเนื้อหาของเรื่องที่ต่อจากตอนเดียวจบข้างต้น
คนเขียนบังเอิญกลับมาอ่านแล้วมีความฟิน :-[ อยากจะใส่ตอนพิเศษต่อ
จึงออกมาเป็นตอนสั้นๆ จบในตอนเช่นเดียวกัน ฉะนั้นแล
ความรัก ของไอ้ฟอง
ตอนพิเศษ ::: ใส่ใจ
“ไอ้หมอกมึงมาช้า กูรอจนขาแข็งแล้วนะเว้ย!”
“กูก็รีบสุดๆ แล้วแต่รถมันติด”
“กูก็บอกมึงแล้วว่าให้นั่งรถไฟฟ้า ไม่ก็แท็กซี่มา รถสาธารณะมึงรู้จักอุดหนุนประเทศชาติมั่งเหอะกูขอ กูรู้ว่ามึงรวยและหล่อมาก แต่ถ้าคราวหลังให้กูมาคอยเป็นครึ่งชั่วโมงอีกกูกลับ!”
“มึงก็ทำน้อยใจไปได้ เออๆ วันหลังจะไม่สายจะมาก่อนครึ่งชั่วโมงเลยเอ้า!”
“มึงพูดแล้วห้ามคืนคำ”
“กูลูกผู้ชายพอ”
“มาสายเลี้ยงเลย เอาร้านนั้น กูหิว”ผมชี้นิ้วไปยงร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างไม่คิดมาก
“ครับๆ กูเลี้ยงคุณฟองเอง”
ถ้าใครยังจำได้ ไอ้ผู้ชายหน้าหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมก็คือ ไอ้หมอกแฟนผมเอง เราเพิ่งจะคืนดีกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว และตอนนี้ผมกับมันก็นัดกันออกมาเดทตามประสา จะว่าเดทก็ไม่เชิงมันก็เหมือนนัดกันออกมาเที่ยวแบบทั่วๆ ไปหาอะไรกระแทกปาก ที่ไม่ใช่ข้าวราดแกงหน้าปากซอย หรือน้ำแข็งไสใส่เฉาก๊วยที่ผมกินอยู่ประจำ
จะว่าไปวันนี้มันก็ไม่ใช่วันธรรมดาทั่วๆ ไป แต่มันเป็นวันเกิดของผม ตอนแรกผมคิดว่าตัวเองจะต้องนั่งหงอกเป็นหมาเรื้อนถูกทิ้งอยู่ที่ห้องคนเดียวซะแล้ว เพราะไม่คิดว่าจะได้มาคืนดีกับไอ้หมอกได้ แต่ประเด็นมันอยู่ที่ ไอ้หมอกมันจะจำวันเกิดผมได้มั้ย ผมรู้สึกเซ็งและถีบความหวังทิ้งตั้งแต่มันมาสายแล้ว ผมจะหวังได้สักแค่ไหน
“จะสั่งอะไรเลือกเลย กูกินได้ทั้งนั้น”
“แน่ใจนะ งั้นกูเอานี่ นี่ นี่ นี่แล้วก็นี่”ผมยักคิ้วเย้ยมัน สั่งเมนูที่ชอบให้พนักงานรับออเดอร์ยิกๆ ก่อนจะพับเมนูเก็บแล้วพิงพนักสบายใจ
“สั่งเยอะจะกินหมดมั้ยฟอง?”ไอ้หมอกขมวดคิ้วมองผมเป็นเชิงถาม
“ทำไม กลัวขนหน้าแข้งร่วงรึไง งั้นกูจ่ายเองก็ได้”
“กูไม่ได้ว่าอะไรแค่ถามเฉยๆ”
“กินไม่หมดก็ห่อกลับ เอาไปให้ไอ้คิตตี้แมวหน้าหอ”
“เดี๋ยวนี้รักสัตว์?”
“ใช่ มีปัญหา?”
“แล้วกูอ่ะ”คือถ้ามันไม่หน้าตายถามผมคงตอบมันไปแบบกวนๆ แล้ว แต่บังเอิญไม่ใช่ เล่นเอาผมชะงักเลย
คือผมก็เขินเป็นนะครับ
“……….”
“เงียบไมวะ กูถามว่าแล้วกูล่ะ รักมั้ย?”มียงมียิ้ม แถมยังยื่นหน้าข้ามโต๊ะมาฟังคำตอบด้วย
“พอเลยๆ อาหารมาแล้ว”ผมดันหน้าหล่อๆ นั่นให้ออกไปแหวกทางให้พนักงานเอาอาหารญี่ปุ่นที่สั่งมาเสิร์ฟ มื้อนี้ไอ้หมอกหมดตัวแน่ โทษฐานทำให้ผมอารณ์ไม่ดี
พอของกินมาวางตรงหน้า ผมก็จัดการฉีกตะเกียบคีบของกินเข้าปากทันที ไม่มีคำพูดใดๆ เอ่ยชวนกินพร้อมกันให้ดูเป็นทางการ ไอ้หมอกมันอยากจะกินมันก็คงกินเอง แต่ผมกินไปเกือยครึ่งกระเพาะแล้วแต่ไอ้หมอกยังคงนั่งยิ้มกริ่มกอดอกมองผมกินจนผมรู้สึกได้
“ไม่กินกูกินหมดจริงๆ ด้วยนะ”ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้หมอก สายตาที่มันมองผมทำให้ผมหลบตาต่ำกินนั่นหยิบนี่เข้าปากไม่หยุดไม่หย่อน จนในที่สุดอย่าว่าแต่ไอ้คิตตี้เลย แมลงสาบในครัวยังไม่มีโอกาสไอ้แทะของเหลือจากผม และสุดท้ายไอ้หมอกก็ทำผมเป็นกลับแกล้มน้ำชา ดื่มไปมองไปจนอิ่ม จนผมกินเสร็จและมันก็จ่ายตังค์จนเราออกมาจากร้าน ผมเดินลูบท้องโย้ที่อิ่มเกินบรรยาย ไอ้หมอกเดินตามผมออกมาหัวเราะกลั้วในคอและผมก็ได้ยิน
“หัวเราะไรวะ”ผมหันไปทำตาคว่ำใส่มัน ไม่ช่วยกินแล้วยังมาหัวเราะอีก แฟนใครวะแม่งนิสัย
“ก็หัวเราะมึงไง ไหนดูซิท้องกลมอย่างกลับคนท้อง”ไอ้หมอกจับผมหันมาแล้วมองท้องตึงๆ ของผมที่ดันเสื้อขำๆ
“มะแหงกเหอะ!”ผมหมุนตัวกลับแอบเคืองปากมัน
“นี่กูจะได้เป็นพ่อคนแล้วแน่ๆ เลยวะ จะคลอดเมื่อไหร่?”คนตัวสูงหน้าตาดี หุ่นให้ แค่เดินเฉยๆ คนยังมอง แต่มันกลับสวมกอดผมจากทางด้านหลังกลางห้างแถมยังเอามือสอดผ่านเอวผมมาลูบท้องจนผมถึงกับสะดุ้งเฮือก สะพรึงในสายตาคนมอง
“ไอ้หมอกคนมอง! เล่นบ้าอะไรกลางห้างเนี้ย”
“จะอายทำไมก็มึงแฟนกู กูจะหวานโชว์มั่งไม่ได้?”คือผมรู้ว่าผมแฟนมัน แต่มันคิดบ้างมั้ยว่าคนอื่นเข้าจะมารู้หรือเข้าใจอย่างที่มันคิดรึเปล่า
“มาทำความเข้าใจกับกูด่วนครับไอ้คุณชายหมอกบังตา”ผมคว้ามือไอ้หมอกแล้วลากมันมาหลบสายตาคนแถวๆทางเดินเข้าห้องน้ำของห้างที่ไม่ค่อยมีคนเยอะเท่าไหร่ ถึงมีก็แค่เดินผ่านไปมาก็คงไม่ต้องกังวลมากนัก
“อะไรอีก ทำความเข้าใจอะไร?”
“หมอกครับ คือว่านะผมเป็นผู้ชายแล้วคุณหมอกก็เป็นผู้ชายมายืนทำอานาจารต่อหน้าสาธารณะชนมันไม่งาม”ผมยิ้มตาหยี่อธิบายให้มันเข้าใจเหมือนเด็กๆ
“มึงอาย?”
“อายสิวะ ไอ้หมอกมองหน้ากูแล้วบอกสิว่าหน้ากูหนารึเปล่า”ไอ้หมอกเอามือมาหยิกแก้มผมทั้งซ้ายขวาโยกไปมาจนผมต้องปัดมือมันทิ้ง แถมมันยังมีหน้ามายิ้มอีก
“อืม ก็นิ่มเหมือนเดิม”
“ก็หน้ากูไม่ได้หนานี่ครับ เอาเป็นว่า”ผมจับไหล่ไอ้หมอกมองตามันไม่หลบ แล้วพูดกับมันหวานๆ “ห้ามทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกเข้าใจมั้ยครับ?”
“ห้ามที่ห้าง?”
“ใช่”
“ห้ามสวนสาธารณะ?”
“ใช่”
“ห้ามที่ตลาด?”
“ใช่”
“งั้นที่ห้องก็ได้สิ”
“ใช่…..เอ้ย! ไม่ใช่!”
“แล้วที่ไหนถึงจะได้”
“ไม่ได้ที่ไหนทั้งนั้นแหละ”
“แล้วเมื่อไหร่จะได้”
“เดี๋ยวไอ้หมอก นี่มึงพูดถึงเรื่องอะไร”ผมจ้องมันตาดุ ส่วนไอ้หมอกก็ทำหน้ายิ้มๆ อย่างคนเจ้าเล่ห์
“มึงทำไม่รู้ หรือไม่รู้จริงกันแน่”ไอ้หมอกยิ้มกรุ้มกริ่มยื่นแขนยาวๆ มายันพนังขังผมไว้ใต้ท่อนแขน ผมนี่รีบลอดออกมาแล้วเดินออกไปไม่หันมองมันเลย
“วันนี้มันเป็นอะไรวะ…..โรคหอบหื่นกำเริบรึไง”ผมพึมพำกับตัวเองเอี้ยวหน้าหันมองด้านหลังก็เห็นว่าไอ้หมอกเดินตามมาแล้ว
“เดินช้าๆ หน่อย”เสียงท้วงดังมาจากด้านหลังของผม
“ขาก็ยาว ก็รีบเดินดิ”
หมับ!
“ถ้าทำแบบนี้ก็จะได้เดินทันมึงไง”มือหนาๆ คว้ามือผมไว้ก่อนจะจับไว้แน่น แกว่วงไปมาตาจังหวะเดินของคนตัวสูงกว่าผม ผมพยายามแกะมือตัวเองออกแต่ก็ต้องทิ้งความพยายามไปในเมื่อไอ้หมอกไม่ได้คิดจะปล่อยผมแน่นอน ผมเงยหน้ามองไอ้หมอกเห็นว่ามันยิ้มอยีทำเอาผมหลงมันอีกรอบเข้าแล้ว
แม่ง! ผู้ชายอะไรวะยิ้มทีทำเอาผมแทบละลาย แบบนี้ผมก็โกรธมันไม่ลงน่ะสิ
จนแล้วจนรอดตลอดวัน ผมกับไอ้หมอกทั้งเที่ยวทั้งช๊อป ทั้งดูหนัง เล่นเกมสารพัดกิจกรรมจนค่ำมืด แต่ผมกลับไม่เห็นวี่แววว่าไอ้หมอกจะระลึกนึกได้เลยว่าวันนี้มันวันสำคัญอะไร ผมชักจะฉุนๆ มันขึ้นมาแล้วสิ นี่ผมให้เวลามั้นทั้งวันแล้วนะ
แล้วตอนนี้ไอ้หมอกก็ขับรถมาส่งผมจวนจะถึงหอผมอยู่แล้วด้วย
“เป็นอะไรไอ้ฟอง ทำหน้าบูดวันนี้ไม่สนุกเหรอวะ”
“ก็สนุก”ผมตอบออกไปสายตามองนอกรถ
“สนุกแล้วทำหน้ามันดีๆ หน่อยสิ”ไอ้หมอกเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเหมือนลูกหมา
“ไอ้หมอก”
“หืม….”
“มึงลืมอะไรรึเปล่าวะ?”
“ลืม? ลืมอะไรวะ หืม…..หรือว่าลืมจูบ”
“ไอ้หื่น! ขับรถไปเลย”ผมดันหน้าไอ้หมอกที่ยื่นปากจู๋มาหา
ตกลงมันลืมวันเกิดผมจริงๆ ใช่มั้ยเนี้ย!
“ฟอง”
“อะไร”
“ฟอง”
“อะไร เรียกอยู่นั่นมีอะไรก็พูด”
“เปล่า แค่อยากเรียกชื่อมึงเฉยๆ ชื่อมึงน่ารักดีกูชอบ”ไอ้หมอกยิ้มกริ่มอย่างกับพออกพอใจนักหนา แต่ผมนี่สิอารมณ์อึมครึมสุดๆ
“บ้าแล้ว”
“บ้าแต่ก็ชอบมึง”
“ทำเป็นพูดดีไปเหอะ”
ระหว่างรถวิ่งมาเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่อีกไม่กี่กิโลก็จะถึงหน้าหอผมอยู่แล้วจู่ๆ รถของไอ้หมอกก็หยุดวิ่งเครื่องยนต์ดับไปเฉยๆ ทำเอาผมตกใจแทบแย่ เพราะรถมันกระตุกจนหัวผมเกือบทิ่ม
“ไอ้หมอก รถเป็นอะไร?”
“ไม่รู้ว่ะ อยู่ดีๆ ก็ดับ”
“อย่ามาพูดเล่น รถมึงเพิ่งจะถอยมันจะดับง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง ไม่ใช่รถมือสองนะเว้ย”
“กูไม่รู้ว่ะ ว่ามันดับได้ไง เดี๋ยวกูลงไปดูก่อน”ไอ้หมอกลงจากรถไป ผมก็รีบลงตาไปด้วย ไอ้หมอกเปิดกระโปรงรถจับโน่นโยกนี่จนผมหนักใจ
“มึงสารภาพว่ามึงขับเป็นอย่างเดียว”
“ดูถูก กูซ่อมเป็น มึงเดินไปหลังรถเลยเปิดข้างหลังเอากล่องเครื่องมือมาให้หน่อย”ไอ้หมอกโบกมือไล่
“เออๆ ถ้าไม่ไหวก็ค่อยเรียกช่าง เข้าใจมั้ย?”
ผมรีบเดินไปหลังรถเปิดประตูด้านหลัง อย่างเซ็งๆ และทันทีที่ประตูด้านหลังรถเปิดออกสิ่งที่ผมเห็นถึงกับทำผมผงะ มัดผ้าก้อนสีขาวๆ อย่างกับผ้าห่อศพร่างเด็กทำผมเข่าแทบทรุดร้องเรียกไอ้หมอกลั่นซอย
“เชี่ย ไอ้…..ไอ้หมอกกกกกก! ศพ!”
“อะไรไอ้ฟอง!”มันวิ่งมาผมถึงกับกอดมันแน่น แถมเขย่ามันแทบเป็นกระบอกเชค
“มี มีศพอยู่หลังรถมึง ฮือๆ ไอ้หมอก!”
สาบานเลยผมแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ฮึๆ ฮ่าๆ”ผมถึงกับผลักจากไอ้หมอกทันทีที่มันระเบิดเสียหัวเราะออกมา มองมันอย่างไม่เข้าใจ และเผลอคิดไปว่าไอ้หมอกเป็นฆาตกรโรคจิตรึเปล่า
“มะมึง มึงหัวเราะเชี่ยไรเนี้ย”
“ก็หัวเราะมึงไง น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ”มันยิ้มแล้วเดินดุ่มๆ ไปตรงห่อผ้าที่น่ากลัวอย่างกับศพก่อนจะแกะผ้าผืนสีขาวออกมาแล้วยื่นไอ้สิ่งที่มนุษย์เรียกมันว่าตุ๊กตาหมีมาให้ผม
“เซอร์ไพรส์! สุขสันต์วันเกิดครับ”ผมมองมันตาค้าง ดวงตายังพราวไปด้วยน้ำตาคลอๆ อยู่เลย บอกตามตรงผมทั้งอึ้งทั้งช๊อคสารพัดอาการเลย
“……….”
“ฟองเป็นอะไร นิ่งเลย”
“ไอ้หมอกกกกก!”ผมฟาดมันไม่ยั้งเมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองโดนมันหลอกเต็มๆ แล้วอะไรคือกาที่ผมกลุ้มอยู่คนเดียวมั้งวันว่ามันลืม มันไม่สนใจวันเกิดผมเลย มันน่าตีให้ตายมั้ย!
“เดี๋ยวๆ นี่เจ็บจริงนะเว้ย”
“เออ! ก็ให้เจ็บสิวะ นี่หลอกกูมาทั้งวันเลยใช่มั้ยเนี้ย แถมทำกูแทบหัวใจวายมึงบ้าป่าวเนี้ย!”ผมค้อนมันตาคว่ำ และโกรธมันอีกยก
“โอ๋ๆ กูขอโทษ อย่าโกรธสิวะวันนี้วันเกิดวันดีอย่าทำบรรยากาศกร่อยสิ”
“ไม่ต้องมากอดเลย กูอึดอัด”ผมดันมันออกแต่มันก็ยังกอดผมไม่วาง
“ถ้าหายโกรธแล้วกูจะปล่อย นี่ไอ้ฟอง…..รู้มั้ยว่ากูดีใจขนาดไหนที่ได้อยู่กับมึงวันนี้”
“จะรู้ได้ไง”
“มึงนี่นา….”
“กลับได้แล้ว!”ผมผลุบออกจากอดของไอ้หมอกวิ่งขึ้นรถปิดประตูทันที แล้วไม่นานไอ้หมอกก็ขึ้นรถตามมา มันยิ้มแล้วลากไอ้หมีงามไส้ที่ผมเข้าใจว่าคือศพกลับเข้ามาในรถส่งให้ผมอีกรอบ ผมรับมาอย่างอิดออดแต่ก็ยอมนั่งกอดมันอยู่ดี มองไปมองมามันก็น่ารักดีล่ะนะ ผมหมายถึงตุ๊กตาน่ะ
“ชอบมั้ย?”
“ก็ชอบ จะชอบมากกว่านี้ถ้ามึงให้กูดีๆ เหมือนที่ชาวบ้านชาวช่องเขาทำกัน”
“ก็มึงพิเศษ กูก็ต้องทำอะไรที่มันพิเศษด้วยสิ”มันทำสายตาหวานเยิ้มเอาหัวมาอิงไหล่ผม
“วันหลังเอาธรรมดา ไม่พิเศษก็พอใจแล้ว”ผมพูดเสียงอ่อนจิกเจ้าตุ๊กตาหมีในมือแก้เขิน“แล้วนี่เมื่อไหร่จะออกรถ กูจะถึงหอกี่โมงเนี้ย
“นี่ไม่คิดจะให้รางวัลกูหน่อยรึไง คนเขาอุตส่าห์พาเที่ยวทั้งวัน มีเซอร์ไพรส์แถมอีก”ไอ้หมอกเคาะนิ้วเบาๆ ที่แก้มของมันมองหน้าผมแล้วยักคิ้ว
“เอานี่ไปแทนมั้ย”ผมยกเท้าขึ้นถาม
“เอาดีๆ ดิวะไอ้ฟองกูจริงจังนะ หรือจะให้กูส่งมึงถึงห้องมึงถึงจะยอม”ไอ้หมอกหรี่ตาคมมองผมไม่วางตา เริ่มเข้าโหมดองค์ลงอย่างเห็นได้ชัด
“ก็กู กูไม่อยาก”
“แต่กูอยาก มานี่มา”ผมเอี้ยวตัวหนี ไอ้หมอกก็กระดิกนิ้วเรียกผมหน้าตึง
“ไม่”
“หรือให้กูปล้ำในรถ มึงรู้กูไม่แคร์สถานที่อยู่แล้ว”
“เออๆ! อะไรนักหนาเนี้ยมึง”
เอาจริงๆ ผมชักกลัวมันแล้วล่ะ ไอ้ที่ผมไม่อยากทำไม่ใช่เพราะรังเกียจมัน แต่มันรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก และไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าไอ้หมอกมันจะพอแค่นี้จริงรึเปล่า
“ยอมง่ายๆ ก็ดีแล้ว”
“มองไปข้างหน้า”ผมผลักหน้ามันให้หันไปด้านหน้าก่อนจะยืนหน้าเข้าไปหา มีลังเลนิดหน่อยก่อนจะกดริมฝีปากลงบนแก้มมันแต่ไอ้หมอกก็คือไอ้หมอก ไม่ทันที่ปากผมจะถึงแก้มมัน มันก็หันหน้ามาซะก่อนเลยกลายเป็นผมจูบมันเบาๆ จนผมสะดุ้ง
“หึ!”
“มาฮงมาหึอะไร ของมึงหันมาทำไม”ผมต่อยมันเบาๆ ไปที่ต้นแขนอย่างหมั่นไส้ทำหน้าคิ้วขมวด แต่ในใจเต้นรัวอย่างกลับตีกลองร้องทุกข์หน้าศาลไคฟง ไอ้หมอกหันมายิ้มแล้วเอื้อมมือมากอดขอผมรั้งเข้าประชิดตัวมัน
“อิดออดนักก็เป็นงี้ โอ๊ย…..วันนี้กูไม่อยากกลับบ้านเลยอยากอยู่กับมึงทั้งวันทั้งคืนเลย”
“พูดอย่างกับเป็นเด็ก”
“ก็พูดจริง นี่ถ้าหากไอ้ไก่ ไอ้ปอนด์ไม่ช่วยให้กูเจอมึงนะ ป่านนี้ก็คงจะไม่ได้มานั่งมีความสุขอยู่อย่างนี้แล้ว มึงก็เหมือนกันทำกูเจ็บแม่งเกือบใจพิการ”
“เออๆ ก็ขอโทษไปแล้ว มึงนี่ฝังใจเจ็บจริงๆ”
“รักมากก็เจ็บมากดิวะ”
“ให้แน่เหอะ หน้าตาอย่างมึงก็เชื่อยากมาก ผู้หญิงกี่คนแล้วล่ะที่มาจีบมึง อย่าคิดนะว่ากูไม่รู้อ่ะ”
“หึงเหรอ”
“เออ ไม่ได้เหรอ?”
“ได้ดิ ดีใจด้วย”ผมมองมันแล้วอดยิ้มแก้มแดงไม่ได้ “ขอจูบหน่อย”
“ต้องถามทุกเรื่องมั้ยวะ”
“งั้นวันหลังจะทำเลยแล้วกัน”
“เออ! ไอ้หื่น"
ขอบคุณนักอ่านที่เข้ามาอ่านนะฮับ :hao5:
เอาความฟินเบาๆ มาฝากกันเท่านี้แล :bye2: :bye2: :bye2: