พิมพ์หน้านี้ - นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dekinter ที่ 04-04-2008 19:38:36

หัวข้อ: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 04-04-2008 19:38:36

  สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะครับ ผมเป็นแฟนของบอร์ดนี้มาพักนึงแล้ว ก็เลยอยากจะลองเอาผลงานของตัวเองที่เคยโพสไว้ที่บอร์ดนึง(ปัจจุบันมันปิดไปแล้วอะ) มาลงให้เพื่อนๆได้อ่านดุบ้างคับ งัยก็ลองอ่านดูนะครับ ไม่รู้ว่าจะมีเพื่อนๆเคยผ่านตามาบ้างหรือปาว โดยเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มาจากเค้าโครงของเรื่องจิงนะครับ เป็นเรื่องสั้นๆไม่ยาวมากครับ อ่านแล้วติดชมกันได้นะครับ ผมจะได้เอาไปพัฒนาและปรับปรุงต่อไปปคับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น

   กรี๊งๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังไปทั่วบ้าน ส่งผลทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานอยู่กับสุนัขตัวโต

ต้องรีบวิ่งเข้ามาในบ้านเพื่อรับสาย

   " สวัสดีครับ จะพูดกับใครครับ" เด็กหนุ่มรับสายด้วยเสียงที่หอบแฮ่กๆๆ

   " ดล หรอ แกดูผลเอนทรานส์หรือยังวะ แกติดอะไรวะ" เสียงเด็กสาวผู้เป็นเพื่อน ถามเด็กหนุ่มอย่างตื่นเต้น

และร้อนรน

   " จริงหรอวะ ผลออกแล้วหรอ ฉันยังไม่ได้ดูเลย แกดูแล้วหรอ แกติดไรวะอ้อน" ดล ตอบอย่างตื่นเต้นสุด

ชีวิต

   " ฉันดูแล้วๆ ฉันติด คณะบัญชี ที่ม. ... ( ชื่อมหาลัยรัฐที่มีชื่อแหล่งหนึ่งในเขตภาคเหนือ)" อ้อนตอบด้วย

เสียงที่ภาคภูมิใจสุดๆ

   " จริงดิ โห แกเก่งวะ แต่ฉันไม่รู้จะติดหรือป่าวเลยวะ ชักไม่กล้าดูแล้วดิ" เสียงของดลฟังดูหดหู่ลงไปจาก

เดิม

   " โห ก็แกดันเลือกแต่คณะที่คะแนนสูงๆนี่หว่า แต่ฉันว่าเก่งๆแบบแก ติดอยู่แล้วแหละ ถึงจะไม่ได้อันดับที่ 1

ที่แกเลือก แต่ฉันว่าแกต้องติดคณะที่เลือกไปใน 4 อันดับนั้นแน่นอน" อ้อน ตอบแบบให้กำลังใจดล เมื่อได้ยิน

เสียงของเพื่อนหนุ่มที่ดูจะหดหู่ลงไปมาก

   " เออๆๆ ขอบใจๆ เดี๋ยวฉันไปดูผลก่อนนะ แกดูผลจาก web ช่ายมะ โอ้ยๆ ฉันตื่นเต้นจนมือสั่นไปหมดแล้ว

เนี่ย " ดลเริ่มมีอาการรนรานอีกครั้ง

   " เออ ไปเถอะ แล้วแกโทรมาบอกฉันด้วยนะว่าติดที่ไหน "

   " ได้ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันไปละ แล้วเดี๋ยวจะโทรไปรายงานผล " ตอบเสร็จ ดลก็รีบวางสายของอ้อนแล้ว วิ่ง

ขึ้นห้องนอนที่อยู่ชั้นสองของบ้านทันที

   " ดล จะรีบวิ่งไปไหนละลูก เดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก " เสียงผู้เป็นแม่ตะโกนไล่หลังมา อย่างดุๆ เพื่อเตือนให้ลูก

ชายหยุดวิ่ง เพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุ

   " ครับแม่"

   ตอนนี้ดลเข้ามายังห้องนอนที่เค้านอนมาตั้งแต่ยังเด็ก จนมาถึงทุกวันนี้ เมื่อก่อนมันเคยเป็นห้องที่ดลต้องใช้อยู่

ร่วมกับ พี่สาว ผู้แสนจะใจดีและรักดลมากๆ แต่ตอนนี้ผู้เป็นพี่ได้มีครอบครัวและย้ายออกไปอยู่ข้างนอกแล้ว ทำให้

ดลได้เป็นผู้ครอบครองห้องนี้แต่เพียงผู้เดียว ดลรีบตรงไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์และเปิดเครื่องอย่างรีบร้อน ในใจก็

ได้แต่ภาวนาว่าขอให้เอ็นติดด้วยเถอะ เมื่อคอมพร้อมใช้งาน ดลรีบเข้าสู่ website ที่ใช้สำหรับดูผลสอบเอ็น

ทันที เมื่อกรองรายละเอียดเสร็จ ในวินาทีที่คอมกำลังโหลดข้อมูล เพื่อแสดงผลการสอบของเจ้าของเลขที่สมัคร

สอบที่ดลพิมพ์ลงไปนั้น เป้ช่วงเวลาที่ดลแทบอยากจะหยุดหลายใจ

   นายภูวดล เลขที่สมัครสอบ XXXXXXXXX สามรถสอบได้....คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัย......(

ชื่อม.รัฐที่มีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ)

  " เฮ้ยๆๆๆ กูเอ็นติด เว้ย กูเอ็นติดเว้ย" ข้อความที่ปรากฎบนจอภาพของคอมทำให้ดลดีใจกระโดดโลดเต้น ถึงแม้

ว่า คณะที่ดลเอ็นได้นะจะเป็นคณะที่เลือกไว้ในอันดับที่สองก็ตาม แต่ถ้าพูดตามจริงแล้วมันเป็นคณะที่ดลอยาก

เรียนมากที่สุด แต่เนื่องจากผู้เป็นแม่อยากให้ดลได้เรียนคณะแพทย์มากกว่าทำให้ดลไม่อยากขัดใจแม่และเลือก

คณะแพทย์ไว้ในอันดับที่ 1 แต่ดลเองก็เลือกในคณะแพทย์ที่จัดได้ว่าคะแนนสูงที่สุด เพื่อไม่ให้ตนเองติดคณะ

แพทย์ เพราะจริงๆแล้วถ้าดลเลือกคณะแพทย์ในต่างจังหวัด เปอร์เซ็นต์ที่ดลจะได้คณะแพทย์นั้นมีสูงมาก แต่ที่ดล

ทำเช่นนี้เพื่อให้ผู้เป็นแม่ได้สบายใจว่าดลได้เลือกแพทย์ไว้อันดับ 1 แล้วแต่ไม่ได้

  " แม่ๆๆๆ " ดลตะโกนเรียกแม่สุดเสียง อย่างกับเมื่อเรื่องเหตุด่วนเหตุร้ายอะไกดขึ้นในบ้าน ทำให้ผู้เป็นแม่ตกใจ

กับเสียงเรียกของดลไปด้วย

  " อะไรลูก เป็นอะไร"

  " แม่ๆ ดลเอ็นติดคณะสัตวแพทย์นะแม่ ดลดีใจสุดๆเลยแม่ ดลจะได้เป็นหมอสัตว์แล้วนะ ดลจะเรียนให้จบแล้วมา

เปิดฟาร์มเลี้ยงหมาแล้วนะแม่" ดลบอกผู้เป็นแม่อย่างดีใจ

" จริงหรอ ลูก แม่ดีใจด้วยนะ แต่หน้าเสียดายนะ ที่ดลไม่ได้แพทย์ แต่แม่ก็ภูมิใจในตัวลูกนะ" แม่ตอบดลที่สีหน้าที่

เสียดายเล็กน้อย แต่ก้ยินดีกับลูกชายของตนที่ได้เรียนในคณะที่ดลเองไฝ่ฝันเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าถึงแม้ที่ลูกชายเลือก

คณะแพทย์อันดับหนึ่งนั้น เพราะให้ตนเองสบายใจ แต่จริงๆแล้วดลอยากจะเรียนสัตวแพทย์มากกว่า

" ครับแม่ ดลจะตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆเลยครับแม่" ดลพูดจบก็รีบเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ทันที

"เดี๋ยว ดลของโทรไปบอก อ้อนก่อนนะครับ "

" จ้า แล้วอ้อน ติดอะไรละลูก"

" อ้อนติดบัญชี ที่ม... อะครับแม่ สมใจเค้าละ" หลังจากตอบผู้เป็นแม่ดลก็รีบโทรหาอ้อนทันที

" อ้อน หรอ ฉันติดสัตวแพทย์ที่มหาลัย.........แหละแก ฉันดีใจมากๆเลย"

" จริงหรอๆ ดีใจด้วยๆ ฉันบอกแกแล้วว่า แกต้องเอ็นติด" อ้อนแสดงความยินดีครับดล

" แต่ดล แกรู้หรือป่าวว่า อั้ม มันติดที่ไหน" ชื่อของอั้มที่อ้อนเอ่ยขึ้นทำให้ ดลถึงกลับอึ้งและเงียบไปครู่นึงก่อนที่

จะตอบออกไป " ฉันก็ไม่รู้อะ แกรู้หรอ " เสียงของดล ดูเศร้าลงไป จนอ้อนเองก็รู้สึกได้

" อืม อั้มมันติดบริหารที่ มหาลัย...... ( เป็นชื่อม.รัฐที่อยู่ในกรุงเทพ แต่เป็นคนละมหาลัยที่ดลเอ็นติด)"

" หรอ อืม ดีแล้ว สมใจพ่อเค้าแล้วมั้ง"

" แล้วแกไปรู้ได้งัยว่า พ่ออั้มเค้าอยากให้เรียนคณะนี้" อ้อนเกิดความสงสัย เพราะดลกับอั้มนับตั้งแต่เหตุการณ์ใน

ครั้งนั้นก็นานหลายปีแล้วที่ทั้งสองคนไม่พูดจากกัน

" ก็เค้าเคยบอกไว้ว่าพ่อเค้าอยากให้เรียนบริหาร จะได้กลับมาบริหารโรงแรมของพ่อเค้า แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะ

เรียนมหาลัยเดียวกัน ในตอนที่ฉันกับอั้มยัง เอ่อ ยัง ยัง" ดลเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่ก็พูดไม่ออก

" ดล แกยังไม่ลืมอั้มหรอ" อ้อนถามดล เพราะพอจะเข้าใจว่าดลจะพูดอะไร

" อ้อน แกก็น่าจะเข้าใจความรู้สึกฉันดี ถามว่าฉันลืมได้ไหม ฉันก็ตอบเลยว่าฉันไม่มีวันลืมหรอกนะ แต่ฉันไม่ได้คิด

ว่ามันจะเหมือนเดิมแล้วละ มันจบไปแล้ว ตอนนี้ฉันก้ได้แต่เก็บความรู้สึกดีๆไว้เท่านั้นเอง" ดลตอบออกมาด้วยเสียง

ที่สั่นเครือ เหมือนคนกำลังจะร้องไห้ แต่ก็กลั้นน้ำตาเอาไว้

" อืม ฉันเข้าใจ แต่อั้มมันก็ยังเลือกคณะกับมหาลัยที่แกกับมันสัญญากันไว้ไม่ช่ายหรอ แต่แกเองแหละที่เปลี่ยนไป

เลือกมหาลัยอื่น"

" ดีแล้วแหละ เพราะฉันว่าอยู่คนละมหาลัยแบบนี้อะดีแล้ว เออ อ้อน ฉันต้องผ่านเจ้าก๊อก(ชื่อเจ้าหมาตัวโตของ

ดล)ออกไปเดินเล่นก่อนนะ เอาไว้คุยกันวันหลังนะ"

" อืมๆ ได้ งั้นแค่นี้นะจ๊ะ คุณสัด แพทย์ คริคริ" อ้อนแซวดล

" สัด ตะ วะ แพทย์ เว้ยยัยอ้อน ไม่ใช่ สัด แพทย์ แกนี่นะ" ดลตอบกลับไปอย่างงอนๆ

" โอ๋ๆๆๆ จ้าๆ พ่อสัตวแพทย์ ขี้งอนจังเลยนะ แต่หรือจะเป็นแม่สัตวแพทย์ดีละ คริๆๆ" อ้อนยังหาโอกาสแซวดลไม่

เลิก

" ยัยนี่ ไปละฉันไม่อยากคุยกับแกแล้ว บายนะ" ดลรีบวางโทรศัพท์แล้ววิ่งลงไปข้างล่างเพื่อพาเจ้าก๊อกออกไปเดิน

เล่นก่อนที่จะมืดซะก่อน

  ในขณะที่ดลพาเจ้าหมาตัวโตออกไปเดินเล่นนอกบ้านนั้น ดลเองก็เผลอคิดถึงอั้มขึ้นมา "อั้ม ทำไมนายยังเลือก

มหาลัยนั้นละ นายไม่กลัวหรอว่าเราจะเลือกที่นั้นแล้วจะต้องเจอกัน หรือว่านายยังทำตามสัญญาที่เราให้กันไว้ คง

ไม่หรอกมั้ง นายเองจะยังจำสัญญานั้นได้หรือป่าวยังไม่รู้เลย เฮ้อๆๆ เลิกคิดดีกว่า " ดลเองก็เริ่มสับสนกับความคิด

ของตัวเอง แล้วจึงพาเจ้าหมาตัวดตเดินเล่นต่อไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 04-04-2008 19:40:46

ตอนที่ 2 อดีตที่ฝั่งใจ
ในช่วงชีวิตวัยมัธยม เค้าว่ากันว่าเป็นช่วงเวลาของความสนุกสนาน ไม่ว่าจะในเรื่องเรียนและเรื่องเพื่อน ดลเองก็เช่นกัน เค้ามีช่วงเวลาที่มีความสุข ที่ได้รู้จักกับรักครั้งแรก แต่มันก็เป็นเพียงความสุขไม่นาน เพราะนับจากนั้น ดลต้องเจอกับความทุกข์จากรักครั้งแรกมาตลอดในชีวิตวัยม.ปลายของดล
" ดล ตั้งใจเรียนนะลูก อย่าเล่นมากละ ขึ้นม.ปลายแล้วนะ เดี๋ยวเอ็นไม่ติดละก็ แม่ไม่ส่งให้เรียนเอกชนหรอกนะ ให้ออกมาเลี้ยงควายอยุ่บ้านละกัน" แม่ของดลผู้สอนดลในขณะขับรถมาส่งดลที่โรงเรียน ถึงแม้คำสอนจะดูจิงจังและซีเรียส แต่ผู้เป็นแม่ก็พูดออกมาในแนวห่วงใยมากกว่า
" โหยแม่ ถ้าดลเอ็นไม่ติด แม่จะส่งดลไปเลี้ยงควายเลยหรอ ใจร้ายจัง"
" ใช่นะซิ ก็แม่ไม่มีปัญญาส่งดลเรียนเอกชนหรอกนะ เพราะฉะนั้น ดลต้องตั้งใจเรียนนะ เข้าใจไหม"
" ทราบแล้วครับผม" ดลหันมาตอบแม่ด้วยท่าทีทะเล้น
" เอ้า ถึงแล้ว ไปได้แล้วลูก แต่แม่มาส่งวันนี้วันเดียวนะลูกวันต่อไปดลต้องมาเองนะ"
" ครับผม ทราบแล้วครับ คุณแม่สุดที่รัก คริๆๆ" ดลทำท่าทะเล้นอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียน
ของให้นักเรียนชั้นม. 4 ทุกคน เข้าพบคุณครูประจำชั้นได้ที่ห้องเรียนประจำของแต่ละห้องก่อนครับ นักเรียนสามารถไปดูรายชื่อและหมายเลขห้องของตนเองได้ที่บอร์ดในอาคารเรียนรวม 1 ครับ เสียงประกาศตามสายดังไปทั่วโรงเรียน
" แล้วไอ้ตึกเรียนรวมมันไปทางไหนละเนี่ย โอ้ย เดินๆไปเดี๋ยวก็เจอเองแหละมั้ง" ดลเองก็เป็นเดกที่เข้าใหม่ของทีนี่ โรงเรียนแห่งนี้จะมีเฉพาะม.ปลายเท่านั้นและเป็นโรงเรียนที่คัดนักเรียนที่มีผลการเรียนดีเข้ามาเรียน
ดลพยายามเดินไปตามที่เด็กคนอื่นๆเดินไปจนเจอกับตึกเรียนรวมจนได้แล้วรีบเข้าไปดูหมายเลขห้องของตนเองที่บอร์ด แต่ในขณะที่กำลังดูหมายเองห้องอยู่นั้นก็มีเดกหนุ่มคนนึง สวมแว่นหนาท่าทางเป็นเด็กเรียนเข้ามาทักดล
" นายๆ นายชื่ออะไร" เดกหนุ่มใส่แว่นสะกิดถามดล
" เราหรอ เราชื่อดล นายละชื่อไร" ดลถามกลับเดกหนุ่มใส่แว่นอย่างเป็นมิตร
" เราชื่อเอ เราอยุ่ 4/3 นายละอยู่ห้องไหน"
" หรอแย่จัง เสียดายนะ น่าจะอยู่ห้องเดียวกัน เราอยู้ 4/1 อะ" ดลรู้สึกเสียดายมาก เพราะดลเองก็ยังไม่รู้จักใครเลย ถ้าเอได้อยู่ห้องเดียวกันก็คงดี
" หรอๆ งี้นายก็เก่งดิ ได้อยู่ห้อง King ด้วยอะ มีไรเราจะได้ถามนายได้"
" ไม่หรอกๆ เราอะไม่เก่งหรอก มันคงฟลุคอะที่เราสอบได้อยุ้ห้องนี้อะ แต่เรารีบขึ้นห้องเรียนเถอะเดี๋ยวสาย" ดลรีบชวนเอขึ้นห้องเรียน เพราะนี้ก็เลยเวลาจากที่มีเสียงประกาศตามสายมานานแล้ว
ใช้เวลาไม่นานดลก็มาถึงน้องเรียนประจำของตน ซึ่งตอนนี้มีเด็กอยู่กันเต็มไปหมด เสียงในห้องดังไปด้วยเสียงเด็กๆม.ปลายที่เพิ่งทำความรู้จักกัน ดลเองก็ได้แต่พยายามมองเข้าไปในห้องเพื่อหาโต๊ะว่างที่พอจะนั่งได้ แต่ก็มองไม่ออกว่าโต๊ะไหนที่ว่างบ้าง เพราะเพื่อนในห้องเต็มไปหมด
" นายๆๆ " เสียงเรียกดังมาจากข้างหลังที่ดลยื่นอยู่ ดลจึงหันไปหาเจ้าของเสียงนั้นก็พบเด็กผู้หญิงคนนึงที่น่าตาน่ารักเอาการทีเดียว
" เรียกเราหรอ"
"ช่ายๆ นายเพิ่งมาหรอแล้วชื่ออะไรละ"
"เราชื่อ ดล เธอละ"
"เราชื่ออ้อน นายมีที่นั่งหรือยัง มานั่งกลับพวกเราไหมมีว่างอยู่ที่นึงพอดีเลย" อ้อนชักชวนให้ดลมานั่งโต๊ะข้างหน้าเธอที่ว่างอยู่ที่นึง
" อืมๆ ดีเลย เราเองก็กำลังหาโต๊ะนั่งอยู่พอดีขอบใจอ้อนมากนะ" จากนั้นอ้อนจึงพาดลไปนั่งที่โต๊ะ อาจารย์ประจำชั้นก็เข้ามาพอดี อาจารย์ก็แนะนำตัวพร้อมกับอธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดของการเรียนและเรื่องของโรงเรียนอย่างคราวๆ และให้นักเรียนออกมาแนะนำตัวทีละคน
ทุกคนค่อยๆออกมาแนะนำตัวทีละคน จนมาถึงดล ดลจึงออกไปหน้าห้องพร้อมแนะนำตัวเอง
" หวัดดีครับ ผมชื่อ ภูวดลครับ ชื่อเล่นชื่อดล ครับผม มาจากโรงเรียน.........." ดลค่อนข้างที่เป็นที่สนใจของเพื่อนในห้องพอสมควร เพราะดลเป็นคนที่จัดว่าน่าตาดีถึงแม้จะไม่หล่อมากแต่ก็มองแล้วเป็นผู้ชายที่น่ารักทีเดียวเพราะดลจะผิวขาวที่ได้มาจากแม่ที่เป็นคนจีน ดลจะเป็นเด็กตัวเล็กๆสูงแค่ 160 ตัวขาว หน้าใส ทะเล้นๆ และด้วยความนิสัยดีและความทะเล้นของดลทำให้ดลรู้จักกับคนในห้องมากและทุกคนก็ชื่นชอบดล หลังจากที่ดลแนะนำตัวเองเสร็จก็มีเพื่อนคนอื่นๆค่อยๆออกมาแนะนำตัวเองเรื่อยๆ จนมาถึงคนสุดท้ายที่เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆในห้องได้ดังสนั่นทีเดียว
" ผมชื่อ นวพัตร์ ชื่อเล่นชื่อ อั้มครับ มาจากโรงเรียน..........." พอแนะนำตัวเสร็จสาๆในห้องก็กรี๊ดกันห้องแทบแตก อั้มเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อมากๆ สูง 180 มีหุ่นที่แมนสมชาย ผิวออกเข้มๆแต่ไม่ดำ หน้าตาหล่อเหลาจนสาวๆในห้องต่างหลงไหล

เมื่อกิจกรรมแนะนำตัวเองเสร็จลง คาบแรกของการเรียนก็คือวิชาคณิตศาสตร์ พออาจารย์มาถึงก็เล่นสอนเต็มที่ทันที ทำให้ดลไม่แปลกใจเลยว่าทำไมที่นี่เด็กที่จบออกไปมีแต่เก่งๆทั้งนั้น คราวแรกมีอาจารย์มีการเรียกถามตอบเกี่ยวกับโจทย์ที่ยกตัวอย่างบนกระดาน คนที่โดดเด่นจนเพื่อนเกิดความสนใจก็คือ ดล เพราะดลสามารถหาคำตอบที่อาจารย์ถามได้ทุกถึงข้อ นั้นเพราะดลได้เรียนพิเศษในตอนก่อนเปิดเรียนมาแล้วทำให้เข้าใจวิชานี้ได้เร็วกว่าเพื่อนคนอื่นๆ
" ดลเก่งจังเลยบอกได้หมดเลยนะ" อ้อนกล่าวชมดล
" อ๋อไม่หรอกอ้อน เราแค่เรียนพิเศษมาแล้วเลยพอตอบได้อะ แต่คนอื่นๆก็ตอบได้นะ มีคนเก่งๆกว่าเราอีกตั้งหลายคนอะ" ดลตอบแบบถ่อมตัวเอง
"อืมๆ แต่อย่างงัยก็เก่งกว่าอ้อนอยู่ดีอะ 555 เราไปกินข้าวกันดีกว่านะ" อ้อนชวนดลออกไปกินข้าวพร้อมกับเพื่อนๆอีกประมาณ 5 คนและพร้อมกับไปสมทบกับเพื่อนห้องอื่นๆที่อ้อนรู้จักและหนึ่งในนั้นก็มีเออยู่ด้วย
"เป็นงัยบ้างดล เรียนคาบแรก" เอถามดลในขณะที่รออาหาร
" ก็ดีนะ พอเข้าใจบ้างนิดหน่อย"
" ไม่นิดละแก ดลเก่งมากเลยนะตอบได้ทุกข้อเลย" อ้อนกล่าวชมดลอย่างออกนอกหน้า
"จริงหรอ โหงั้นถ้าเรามีอะไรไม่เข้าใจเราจะไปถามดลนะ" เอตอบพร้อมยิ้มๆ
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ก็ถึงเวลาขึ้นเรียน กิจกรรมเหล่านี้ดำเนินไปเหมือนเดิมทุกๆวัน จนครบ 1 สัปดาห์ แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปก็คือความสนิทสนมของเพื่อนๆในห้อง ทุกคนเริ่มสนิทกันมากขึ้น รวมทั้งดลกับอ้อนเองก็สนิทกันมากขึ้นจนเริ่มเปลี่ยนสรรพนามมาเป็นฉันกับแกแทน
เช้าวันนี้ ดลมาโรงเรียนแต่เช้า เพราะเมื่อเช้าต้องตื่นมาทำบุญ พอดลเข้ามาในห้องก็เจอภาพของเพื่อนสาวๆในห้องนั่งรุมล้อมอั้มอยู่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในใจของดลก็คิดว่า ทำไมมีแต่สาวๆชอบอั้มนะ อั้มมันหล่อขนาดนั้นเลยหรอ เพราะแม้แต่อ้อนเพื่อนคนสนิทของดลเองก็แอบปลื้มๆอั้มอยู่เช่นกัน ในขณะที่ดลกำลังนั่งตรวจดูการบ้านของตนที่ทำเอาไว้ก่อนจะส่งในเช้านี้ ก็มีเสียงเด็กหนุ่มที่ไม่เคยคุยกันมาก่อนเข้ามาทัก
"ดล นายทำข้อนี้ได้ปะ เราไม่เข้าใจเลยอะ นายสอนเราหน่อยได้ปะ" ดลจึงหันไปมองเจ้าของเสียงก่อนทำหน้างงๆเล็กน้อย เพราะเค้ากับอั้มไม่เคยคุยกันมาก่อน แต่ก็ตอบกลับไปด้วยความยินดี
"ได้ซิ ไหนละ" อั้มค่อยๆนั่งลงและฟังในสิ่งที่ดลพยายามอธิบายอย่างตั้งใจ
จากนั้นเป็นต้นมาอั้มพยายามเข้าหาดลหลายครั้ง ทั้งเข้ามาถามเรื่องเรียน บางทีก็ถามเรื่องไร้สาระบางทำให้ทั้งสองคนเริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น
" ดลๆ วันนี้นายไปกินข้าวกับเรานะ " อั้มเดินมาชวนดลที่โต๊ะเรียน
"อ้าวแล้วเพื่อนอั้มไปไหนหมดละ "
"ก็นายก็ไปกินกับเราแล้วก็เพื่อนๆเรางัย นะๆๆ"
" เอ่อๆ " ดลคิดนิดนึงก่อนตอบออกไป
" ได้ซิๆ" ในหว่างที่ทานข้าวนั้นอั้มดูแลดลทุกอย่าง จนบางครั้งดลเองก็รู้สึกกระเดียดใจอยู่บ้าง เพราะอั้มทำอย่างกับเค้าเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายต้องดูแล แต่ดลเองก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไปนัก เพราะกลัวว่าอั้มจะเสียวามรู้สึก
เสียงออดเลิกเล่น ทุกคนก็ต่างมีภาระกิจของตน บางคนไปเล่นกีฬา บางคนก็รีบกลับบ้าน ดลเองก็ต้องรีบกลับบ้านเช่นกัน "ดลๆ ไปเล่นบาสกับเราก่อนไหม" อั้มรีบเข้ามาถามก่อนที่ดลจะออกจากห้องเรียน
" เราต้องรีบกลับบ้านอะอั้ม เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง"
"แล้วดลกลับอย่างงัยอะ มีใครมารับหรือป่าว"
"อ๋อๆ ไม่นะ เราขึ้นรถเมลล์กลับเองอะ"
" หรอๆ งั้นเราไปส่งที่ป้ายรถเมลล์นะ" อั้มเสนอที่จะไปส่งดลที่ป้ายรถเมลล์
"อืมๆ ก็ได้ แล้วอั้มกลับอย่างงัยอะ" ดลถามอั้มบ้าง เพราะดูอั้มจะไม่รีบร้อนนัก
" เรารอคนที่บ้านมารับอะ แต่เจะมารับเราหลังจากที่เราซ้อมบาสเสร็จอะ
ในระหว่างทางที่เดินไปนั้น ดลและอั้มต่างคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน จนบางครั้งดลเองกลับรู้สึกว่าอยากให้ทางเดินไปยังป้ายรถเมลล์หน้าโรงเรียนนั้นไกลออกไปอีก
"ขอบใจมากนะอั้มท่มาส่ง "
" เดี๋ยวๆดล เราขอเบอร์นายได้ไหม เพื่อมีอะไรเราจะได้โทรไปหานายได้งัย"
" ได้ซิ 0xxxxxxxx "
" อืมๆ เอาไว้คุยกันนะดล"
ดลขึ้นรถกลับบ้านอย่างปกติ แต่น่าแปลกที่ดลเองกลับไม่อยากรู้สึกกลับบ้านเลย ดลหันไปมองป้ายรถเมลล์ก็ยังเจออั้มยืนอยู่ท่เดิมมองตามรถเมลล์ที่ดลนั่งมาจนลับตา มันทำให้ดลกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาในใจ " มันเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมเราต้องรู้สึกดีกับสิ่งที่อั้มทำให้เราขนาดนี้ละ ไม่นะดล อั้มเป็นผู้ชายนะ " ดลเริ่มมีความคิดขัดแย้งในใจ เพราะดลเองก็ยะงไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าตัวเองจะมาชอบผู้ชายด้วยกันได้
ในขณะที่ดลลงจากรถเมลล์ที่ป้ายเดิม ก็พบว่าอั้มมายืนรออยู่ ดลเองรู้สึกดีใจอย่างประหาด " อ้าวอั้ม ทำไมมาเข้าไปในโรงเรียนละ มายืนทำอะไรตรงนี้" ดลถามอย่างแปลกใจเพราะ คนที่บ้านอั้มน่าจะขับรถเข้าไปส่งในรโงเรียนไม่น่าจะส่งที่หน้าประตูแบบนี้
" อ๋อ เราก็มารอดลงัย จะได้เดินเข้าไปใน โรงเรียนพร้อมกันงัย ดีปะ " พูดของอั้มทำให้ดลเกิดอาการเขินขึ้นมาอย่างน่าแปลก ซึ่งดลเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองจะต้องเขินจากคำพูดของปากเพื่อนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน
" ตอนไปนี้ทุกววันเราจะมารอดลที่หน้าประตูโรงเรียนทุกวันเลยนะ โอเคปะ" ดลแต่แต่พยักหน้า เพราะตอนนี้ดลเองรู้สึกเขินจนพูดอะไรไม่ออก
คราบเรียนแรกไปผ่าน อั้มก็เดินเข้ามาหาดลที่โต๊ะ "ดลๆ วันนี้ดลไปนั่งโต๊ะข้างๆอั้มนะ"
" อ้าวทำไมละ" ดลเกิดความสงสัยอย่างมาก ว่าทำไมอั้มจึงบอกให้เค้าไปนั่งโต๊ะข้างๆอั้ม
" ก็ไอ้น๊อต มันอยากมานั่งใกล้กับอ้อนอะ มันบอกมันจะจีบอ้อน มันเลยมาบอกให้เรามาขอร้องดลอะให้แลกที่กับมัน แต่จริงๆแล้วเราก็อยากให้ดลไปนั่งข้างๆเรานะ " อั้มพูดพร้อมยิ้มด้วยใบหน้าอันหล่อเหลานั้น ทำให้ดลถึงกัลอึ้งและเขินไปกับคำพูดของอั้ม จึงแต่พยักหน้าแล้วเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆอั้ม พออ้อนเห็นดั่งนั้นก็เลยสงสัยขึ้นมา
"อ้าวดล แกจะไม่นั่งหน้าฉันแล้วหรอ ไมแกย้ายไปนั่งตรงนั้นละ" อ้อนถามดลเพื่อนสุดซี้ของเธอ แต่ก่อนที่ดลจะทันได้เอ่ยอะไรออกไป อั้มก็ชิ่งตอบไปก่อน " อ๋อ อ้อนๆ เราเป็นคนให้ดลมานั่งข้างเราเอง เราขอยืมตัวเพื่อนอ้อนหน่อยนะ " อั้มตอบไปพร้อมรอยยิ้มมหาเสน่ห์เช่นเคย
" ได้จ๊ะ สุดหล่อแบบอั้มขอทั้งที ใครจะไม่ให้ยืมละจ๊ะ แต่ต้องเอามาคืนด้วยนะ เพราะดลอะซี้อ้อนนะ"
ดลได้แต่นึกในใจว่าทั้งสองคนเป็นไรเนี่ยเห็นเราเปงสิ่งของหรืองัยมายืมกันได้อะ ดลแอบทำหน้างอนๆเล็กทำให้อั้มสังเกตเห็น "เป็นไรไปหรอดล ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ"
" เราไม่ใช่สิ่งของนะอั้ม ที่อั้มจะเที่ยวไปยืมคนอื่นมาอะ" ดลตอบแบบงอนๆ
" เอ้ย เราพูดเล่นอะดล อย่าคิดมากนะ แต่เวลาดลงอนน่ารักดีนะ" อั้มพูดพร้อมยิ้มมหาเสน่ห์ของเค้า
" บ้าดิ น่ารักอะไรละ บ้าป่าวอั้ม" ดลได้แต่พูดแก้เขินไปอย่างนั้น
การเรียนก็ดำเนินต่อไป แต่ดูช่างดลกับอั้มจะมีความสุขในการเรียนมากกว่าเพื่อนๆ เพราะทั้งสองคนเรียนไปเล่นกันไป มีแอบแหย่กันบ้าง จนเป็นที่จับตามองของเพื่อนในห้อง เพราะปกติอั้มเองก็เป็นที่จับตามองของคนในห้องอยู่แล้วด้วยความที่รูปหล่อพ่อรวยและยิ่งอั้มดูสนิทสนมกับดลก็ยิ่งมีคนจับตามองมากยิ่งขึ้น
" ดล วันนี้อั้มต้องคัดตัวนักกีฬาบาสของโรงเรียนอะ ดลอยู่เชียร์อั้มได้ปะ อั้มอยากให้ดลไปเชียร์อั้มอะ แค่ไปดูนิดนึงก็ยังดี" อั้มถามดลในระหว่างที่อาจารย์สั่งเบรคชั่วคราว
" หรอ แล้วอั้มแข่งกี่โมงอะ แต่เราคงอยู่เย็นมากไม่ได้นะอั้ม "
"อืมๆ ได้ๆ ประมาณ 5 โมงเย็นอะ ดลไปดูสักครึ่งชัวโมงก็ได้ แค่นั้นอั้มก็ดีใจแล้ว" อั้มพูดพร้อมกับส่งสายตาแปลกมายังดล แต่เป็นสายตาที่ดลเองก๋ไม่เข้าใจว่าอั้มต้องการจะสื่ออะไร เพราะดลเองก็ไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองมากนัก เพราะรู้ดีว่าคนที่เพียบพร้อมอย่างอั้มคงไม่มีทางจะมาคิดชอบดลได้ แล้วอีกอย่างดลเองก็เป็นผู้ชาย อั้มก็มีแต่สาวๆมารุมล้อม คงมีให้เลือกเยอะ ดลคงไม่ใช่คนที่อั้มจะมองได้เลย
"อืมๆ ได้ๆ แต่เราต้องทำเวรก่อนอะ เสร็จแล้วเราจะรีบไปดูอั้มนะ"ดลตอบกลับไปทำให้อั้มยิ้มจนแก้มปริเลยทีเดียว
ออด เสียงหมดคาบเรียนดังขึ้น อั้มเองก็รีบไปยังสนามบาสเพื่อเตรียมคัดตัวเพื่อเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียน ดลเองก็รีบทำความสะอาดในส่วนที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ เมื่องานทุกอย่างเสร็จดลก็มองดูไปที่นาฬิกาก็พบว่าใกล้เวลาที่นัดกับอั้มไว้แล้ว ดลก็รีบลงจากตึกเรียน แล้วตรงไปยังสนามบาสทันที แต่ในระหว่างทางนั้น ดลก็เจอกับเอที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่คนเดียว
" เอ เป็นอะไรหรือป่าว ทำไมมานั่งคนเดียวละ " ดลค่อยวางมือลงบนบ่าของเอเบาๆ
" อ๋อๆ พอดีเรากำลังเครียดกับคะแนนวิชาคณิตอะดล ครั้งที่แล้วเราสอบออกมาได้ครึ่งเดียวเอง ครั้งต่อไปก็ใกล้จะสอบแล้ว เรายังไม่ค่อยเข้าใจเลย ดลช่วยเราหน่อยได้ไหม" สีหน้าเอดูเครียดอย่างมาก ทำให้เอนั้นยากจะตัดสินใจเหลือเกิน เพราะห่างไปข้างหน้าไม่ไกลมากนักก็เป็นสนามบาส ที่ดลนัดกับอั้มเอาไว้ แต่ดลเองก็จะทิ้งเอไว้อย่างนี้ไม่ได้ด้วย เพราะเอเดือดร้อยจริงๆดลก็ตัดสินใจจะติวใก้เอตอนนี้
" ได้ซิ ไหนละไม่เข้าใจตรงไหน แต่เรามเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงนะเอ " เอทำท่าดีใจอย่างมาก
"อืมๆขอบใจมากนะดล ตรงนี้เลยดล" เอรีบเปิดหนังสือทันที
ในระหว่างที่ดลติวคณิตให้เอนั้น ตาของดลเองก็คอยมองไปที่สนามบาสเช่นกันว่าอั้มจะเริ่มแข่งเมื่อไหร่ ใจของดลนั้นแทบจะไม่ได้อยู่ที่การติวเลย แต่ก็ทิ้งเอไปไม่ได้ จึงได้แต่ติวไปคอยมองสนามบาสไปด้วย
ในสนามบาส อั้มเองก็มองมองหาดลอยู่ตลอดเวลา ในหมู่เพื่อนสาวๆทั้งรุ่นเดียวกันทั้งรุ่นพี่ต่างพากันมากรี๊ดอั้มอยู่ที่ข้างสนาม แต่กลับไร้เงาของดล คนที่อั้มกำลังรอ แต่ในขณะที่อั้มกำลังจะชู้ดลูกบาสลงห่วงของฝ่ายตรงข้ามนั้น ตาของอั้มก็หันไปเห็นดลนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหิน กับเด็กหนุ่มคนนึงที่อั้มไม่รู้จักชื่อ รู้แต่เพียงว่าเป็นเด็กห้อง 3 ในตอนนั้น อั้มได้แต่หยุดชะงักการชู้ด เพราะอึ้งกับเหตุการณ์ที่เห็นอยู่ตรงหน้าโดยที่ดลไม่รู้ตัวเลยว่าอั้มกำลังมองมาที่ตน ทำให้ฝ่ายตรงข้ามแย่งลูกบาสออกไปจากมือของอั้มอย่างง่ายดาย ในตอนนั้นหัวใจของอั้มรู้สึกเจ็บแปลบๆขึ้นมา ซึ่งอั้มเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่าทำไมเค้าจึงรู้สึกเช่นนั้น และไม่เข้าใจว่าทำไมดลจงไม่ยอมมาดูอั้มตมที่สัญญาแต่กลับนั่งอยู่กับเพื่อนคนอื่น ทั้งๆที่สนามบาสนั้นก็อยู่ไม่ไกลจากจุดที่ดลนั่งอยู่นัก นับแต่นั้นอั้มก็เล่นอย่างไม่มีสมาธิ ได้แต่อยตามลูกของฝ่ายตรงข้ามเช่นนั้นเกือบตลอดเกมการเล่น
ในระหว่างที่ดลติวอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ของดลก็ดังขึ้น ดลจึงรีบเราสายทันที "หวัดดีครับ ดลพูดครับ"
"ดลหรอลูก วันนี้รับกลับบ้านนะ เพราะแม่ต้องไปธุระกับลูกค้า เดี๋ยวไม่มีใครให้ข้าวเจ้าก๊อกนะลูก แล้วแม่จะรีบกลับนะจ๊ะ " ผู้เป็นแม่โทรมา
"อ้าวหรอครับ ได้ครับ เดี๋ยผมจะรีบกลับทันทีครับ"พูดเสร็จดลก็หันไปมองหน้าเอ แต่เอก็ได้ยินที่ดลพูดกับแมหมดแล้วจึงบอกให้ดลรีบกลับบ้าน เดี๋ยวเค้าจะอ่านต่อเอง ดลจึงรีบกลับบ้านทันทีจึงลืมไปว่าเค้าสัญญาอะไรกับอั้มไว้

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 04-04-2008 19:53:35

:m13:
เรื่องนี้จำได้เลือนลาง
มาอ่านอีกรอบฟื้นความจำละกัน

รอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบ
:mc4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 04-04-2008 20:07:39

:m23:เคยอ่านครับ แต่ จากบอร์ดไหน จำไม่ได้ละ จะรออ่านจนจบครับ เนื่องจากที่ผ่านตา จำได้ ว่า อ่านไม่จบเรื่อง คนลงเรื่องหนี ไปก่อน อิ อิ มาต่อเร็วๆนะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 04-04-2008 20:51:04

เข้ามาให้กำลังใจคนโพสต์ครับ :L2: :L2: :L2:

อ่านด้วยอาการ มึน o2 o2 o2 น้องเว้นบรรทัด ระหว่างประโยค ระหว่างเหตุการณ์ สักนิดก็ดีนะครับ จะได้อ่านง่าย สบายตาขึ้น

สู้ๆ ครับ :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 04-04-2008 20:53:09

รออ่านต่อนะ :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 04-04-2008 22:53:50

:m13: waw นิยายใหม่ เอ่าลุงฟ้าใสก็มาก่อนป้าอีกละ

ไม่เคยอ่านทันซักที่

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: YoOl ที่ 05-04-2008 00:00:19

ตาลาย คล้ายจะมึนงง

555 anna กะ อาจารย์สีฟ้า เจอกันอีกแล้ว เจอกันทีไร ลุงมาก่อนป้าทุกที 555

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ( = ___ = ) ที่ 05-04-2008 00:47:19

:oni1:มาร่วมด้วยช่วยดัน

เป็นกลจ.ให้ด้วยคนนะตัว.... :L2:

รอติดตามต่อปายยยยยยย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: infruenza ที่ 05-04-2008 01:09:16

เรื่องนี้แหละคับ เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมเริ่มอ่านนิยายมาจนถึงปัจจุบัน

ตอนนั้นนั่งรออ่านทุกวันเลย หงุดหงิดมากเวลาที่มาลงช้า

ต่อขอบอกว่านิยายเรื่องทำเอาผมเสียน้ำตาทุกรอบที่อ่านจิงๆคับ

คุณ dekinter แต่งได้ดีมาดเลยทีเดียว

อยากให้คุณเขียนผลงานใหม่ออกมาบ้างนะคับถ้ามีเวลา

ตอนนี้ผมก็เริ่มเขียนนิยายของตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว หลังจากที่อ่านนิยายเกือบจะทุกเรื่องในทุกบอร์ดที่มีนิยายแนวนี้ให้อ่าน

เป็นกำลังใจให้นะคับผม :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: astral ที่ 05-04-2008 03:13:38

น่ารักจังเลย จะเป็นกำลังใจให้ค่า :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: palpouverny ที่ 05-04-2008 06:34:34

เปงกำลังใจให้ก๊าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 05-04-2008 08:51:29

จำได้คลับคล้ายคลับคลาอยู่เหมือนกันนะ

เคยอ่านแต่คนโพสต์หนีหายซะเฉยๆอะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 05-04-2008 10:23:58

เข้ามาอ่านเรื่องใหม่ ลองอ่านเม้นท์มีแต่คนว่าสนุก :m1:
จะรอติดตามนะครับ

ปล.ควบคู่กันไป คือมีบอกว่าคนแต่งหายจ้อยไม่ยอมมาต่อ โจทก์เยอะนะเนี่ย :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 05-04-2008 12:32:40

เข้ามารอรีดน้ำตา เพราะมีคนเม้นต์ว่าเศร้า :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: NaTTo ที่ 05-04-2008 13:30:43

ช๊อบ ชอบ เคยอ่านเเล้วอะเเต่เค้าเอามาลงไม่หมดชแบมากมายมาต่อเร็วๆนะ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 05-04-2008 14:25:42

เรื่องนี้เศร้าหรอเนี่ย :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ~NeMeSiS_PURE~ ที่ 05-04-2008 18:36:27

อ่า เศร้าหรอ :m15:ไม่อยากอ่านเรย

แต่ก็จะอ่านนะ 555 :laugh:

เรื่องใหม่ +1 คับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก ลงตอนที่ 3 มาต่อให้แล้วคับ(5/04/51)
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 05-04-2008 21:27:17

ขอบคุณทุกเสียงตอบรับนะคับ แต่ขอแก้ตัวนิดนึงนะคับ ว่าผมลงไม่จบ ถ้าใครได้อ่านในweb (www.g-m...)ที่เปงคนลงเองจริงๆ จะรู้นะคับว่าผมลงจนจบเลยละ แล้วก็มีตอนพิเศษลงให้ด้วย ถ้าที่บอกว่าลงไม่จบแล้วหายไปอาจจะไม่ใช่ผมเอาไปลงนะคับ คงจะเปงคนที่เอาไปโพสต่อ ดีใจคับที่เคยมีคนที่เคยติดตามแล้วชอบ ขอบคุณมากๆเลยคับ แต่ฉบันนี้อาจจะมีไม่เหมือนเดิมบ้างเล็กน้อยนะคับ เพราะคอมพิวเตอร์ผมมีปัญหา ในตอนที่ผมปรับปรุงต้นฉบับเพื่อส่งไปให้หนังสือพิจารณา ก็เลยอาจจะต้องมีการตัดทอนเนื้อหา(เสี่ยวๆ)ออกไปบ้าง งัยก็ขอบคุณมากๆนะคับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 3 อดีตที่ฝังใจ (ต่อ)

เมื่อดลกลับถึงบ้าน ดลก็รีบจัดหาอาหารให้กับเจ้าก๊อกสุนัขตัวโตสุดที่รักของตนเองทันที จากนั้นก็อาบน้ำและเขา

ไปอ่านหนังสือที่ห้องนอนทันที แต่ในระหว่างนั้น ดลเองก็ยังกังวลอยู่ว่า อั้มจะโกรธดลหรือป่าว ที่ดลไม่ได้ไปดูอั้ม

ตามที่สัญญากันไว้ " อั้มจะโกรธเราไม่นะ อาจจะไม่ก็ได้นะ เพราะเห็นมีแต่สาวๆไปกรี๊ดขนาดนั้น ถึงเราไปก็คงไม่มี

ประโยชน์อะไร แต่อั้มก็บอกว่าอยากให้เราไปดูนะ โอ้ย ปวดหัวจัง งั้นเราโทรไปหาอั้มดีกว่า" พอดลคิดได้เช่นนั้นก็

รีบไปที่โทรศัพท์เพิ่มโทรหาอั้มทันที แต่พอดลจะกดเบอร์ของอั้ม ดลก็นึกได้ว่าแล้วเบอร์อั้มเบอร์อะไรละ เราไม่เคย

ขอเบอร์อั้มไว้นี่หว่า ทำไมเราไม่ขอเบอร์อั้มไว้ว่ะ" ดลได้แต่บ่นกับตัวเอง แต่พอวางดทรศัพท์ เสียงสายเข้าก็ดัง

ทันที ในตอนนั้รดลได้แต่ลุ้นว่า คนที่ดทรมาจะเป็นอั้มหรือป่าว

"หวัดดีๆๆๆ นั้นใครๆ" ดลรีบพูดสายอย่างตื่นเต้นจนลืมตัว

"ฉันเอง อ้อน" แต่ผู้ที่โทรมากลับไม่ใช่อั้ม เป็นอ้อนเพื่อนซี้ของดลเอง

"อ๋อ ว่างัยอ้อน" เสียงดลฟังแล้วเหมือนคนรู้สึกผิดหวัง จนอ้อนรู้สึกได้

" แกเป็นไรวะดล แกรอโทรศัพท์ใครอยู่หรอ ถึงพอรู้ว่าเป็นฉันแกถึงได้ทำเสียงดูผิดหวังขนาดนั้นอะ"

" ป่าวๆ ไม่ได้รอใคร ไม่ได้รอรอจริงๆนะ แกเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้รอโทรศัพท์ใครเลยจริงๆ" ดลบอกไปอย่ารนๆทำให้อ้อนจับได้ว่า ดลต้องรอโทรศัพท์ใครสักคนอยู่แน่ๆ

" แล้วทำไมแกจะต้องรนขนาดนั้นละ แกรอโทรศัพท์ใครอยู่แน่ๆเลยวะแบบนี้อะ" อ้อนตอบแบบรู้ทัน

" แกรอโทรศัพท์จากอั้มหรอ?" คำพูดของอ้อนทำให้ดลถึงกับอึ้งไปเลย เพราะเปงประโยคที่แทงใจดำของดลอย่างจัง " เอ้ย ฉันจะไปรอโทรศัพท์อั้มทำไมละ บ้าป่าว" ดลตอบไปย่างแก้ตัว

" อะๆๆ ไม่รอก็ไม่รอ แต่ดล ฉันถามอะไรแกอย่างนึงซิ" อ้อนเริ่มใช้เสียงที่บ่งบอกถึงความจริงจัง

" อะไรวะ แก็ถามมาซิ" ดลเองก็พอจะรู้ว่าอ้อนอาจจะมีเรื่องที่ซีเรียสอยากจะถามดล ดลจึงตอบอย่างจิงจังกลับไป

"แต่แกต้องรับปากกะฉันนะว่าแกจะพูดความจริง ถ้าแกเห็นฉันเป็นเพื่อนสนิทของแก" อ้อนเริ่มทำให้ดลรุ้สึกกลัวๆกับคำถามที่อ้อนกำลังจะถามนั้น

" เออๆ แกจะถามได้ยังละ"

" แก กับ อั้มมีไรที่ฉันยังไม่รู้หรือป่าววะ" อ้อนยิงคำถามที่แทงเข้าไปกลางใจของดลอย่างจัง ทำให้ดลได้แต่ตอบคำถามไปอย่างกระอึกกระอัก

"เฮ้ยๆ อะ อะไรของแกวะ ฉะ ฉันกับอะ อั้มจะมีไรที่แกไม่รู้ละ ละ "

" ก็ฉันรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้แกกับอั้มสนิทกันมากเลยนะ ทั้งทีเมื่อก่อนแกกับอั้มแทบไม่เยคุยกันด้วยซ้ำ" อ้อนยังคงสงสัยไม่เลิก

" ไม่หรอก แกคิดมากไปเองหรือป่าว" ดลพยายามตอบไปน้ำขุ่นๆ

" หรอ เออมั้ง ฉันคงคิดมากไปเอง แต่ฉันว่า...." ในขณะที่อ้อนกำลังจะถามต่อไปนั้น เสียงรถของแม่ดลก็ดังมาพอดีทำให้ดลต้องลงไปเปิดประตุบ้าน จึงเป็นโอกาสที่ดลจะเลี่ยงเพื่อวางสาย

" อ้อน แม่ฉันกลับมาแล้ว เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ เอาไว้คุยกันที่โรงเรียนละกันนะ"

" อืมๆ ได้ๆ งั้นแค่นี้นะ บายๆ" " อืมๆ บายๆ" ดลวางสายและวิ่งไปเปิดประตุบ้านแล้วกลับขึ้นมานอน ในใจของดลก็คิดถึงแต่เรื่องของอั้มและคำพูดของอ้อนว่า ระหว่างเค้ากับอั้มนั้น มันเกิดความรู้สึกอะไรกันแน่

อั้มกลับมาจากโรงเรียนหลังจากที่การคัดตัวนักกีฬาบาสของโรงเรียนเสร็จ ผลออกมาว่าอั้มได้เป็นหนึ่งในตัว

จริงในการลงแข่งขันบาสกับต่างโรงเรียน ถึงแม้ว่าวันนี้ อั้มจะเล่นได้ไม่ดีนักก็ตาม เพราะจิตใจที่มัวแต่คิดเรื่องของ

เพื่อนร่วมห้อง นั้นก็คือดล แต่ผลงานที่ผ่านมาของอั้มก็พอจะทำให้โค้ชพอใจและคัดเลือกอั้มลงเป็นตัวจริง วันนี้

อั้มรู้สึกเหนื่อยจนไม่มีเรียวแรงจะอ่านหนังสือ ทำไมนะทั้งๆที่อั้มเองน่าจะรู้สึกดีใจที่ได้รับคัดเลือกเป็นตัวจริง แต่อั้ม

กลับรู้สึกว่าร้อนใจอะไรบ้างอย่าง อั้มได้แต่ถามตัวเองว่า " ดลจะยังจำที่ได้สัญญากันหรือป่าว แล้วทำไมดลไม่มาดู

เค้า ทั้งๆที่ดลเองก็นั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่สนามบาสอยู่ แต่ทำไมดลจึงไม่ผ่านมาดุเค้าบ้าง แล้วเด็กคนไหนเป็นใคร

สนิทกับดลแค่ไหน แล้วทำไมเค้าต้องร้อนใจขนาดนี้ด้วย" อั้มมีความคิดที่ขัดแย้งอยู่ในใจอย่างมาก " แล้วเรารู้สึก

อย่างงัยกับดลกันแน่ ทำไมจึงรู้สึกแบบนี้ ทั้งที่ผ่านมา อั้มเองมีผู้หญิงมากน่าหลายตามาให้เลือก ด้วยความที่รูปร่าง

หล่อเหลาแบบนี้ ทำให้แทบจะไม่ได้เสียแรงจีบใครให้เหนื่อยเลยทีเดียว ทำไมนะ" อั้มได้แต่ถามตัวเองแบบนั้นจน

เผลอหลับไป

เช้าวันต่อมา ดลก็นั่งรถเมลล์มาลงที่ป้ายตามปกติ วันนี้อั้มเองก็ยังคงมารอดลเช่นเคย เพียงแต่สิ่งที่แปลกไปก็

คือ เมื่ออั้มเห็นดล มันไม่มีรอยยิ้มมหาเสน่ห์ที่คอยสะกดใจสาวๆยิ้มมาให้ดล ดลเองก็เข้าใจดีว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดที่

ตนไม่ไปตามที่สัญญาแต่ไม่คิดว่าอั้มจะโกรธเค้าถึงขนาดนี้ แต่ก่อนที่ดลจะเอ่ยปากขอโทษออกไป อั้มก็เดินนำหน้า

เข้าโรงเรียนไปก่อนแล้ว ทำให้ดลต้องรีบเดินตามหลังอั้มไป ในตลอดเวลาที่เรียนวันนี้บรรยายช่างน่าอึดอัด เพราะ

อั้มไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าของดลด้วยซ้ำ ในช่วงเวลาพักเบรคอั้มก็จะคุยและหยอกล้อกับเพื่อนสาวในห้องอย่าง

สนุกสนาน แต่ก็ไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าของดล ดลเองก็ได้แต่คอยแอบมองอั้มเป็นระยะๆ แต่ก็ยังทำตัวปกติ คุย

เล่นกับเพื่อนๆและอ้อนสุดซี้ ดลได้แต่คิดในใจว่า อั้มโกรธดลขนาดนี้เลยหรอ แต่ก็ทำได้แค่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ใน

ใจ แต่ไม่มีทางที่จะหลบพ้นสายตาของเพื่อนซี้อย่างอ้อนได้ เมื่อสบโอกาสเวลาที่อ้อนกับดลอยู้กันสองคน อ้อนจึง

ถามเพื่อนอย่างห่วงใย

" ดล วันนี้แกมีไรหรือป่าววะ"

" ไม่นี่อ้อน ฉันไม่ได้เปงไร" ดลตอบอกไปอย่างกลบเกลื่อน

" ฉันเพื่อนซี้แกนะดล ฉันพอจะดูออกว่าแกมีเรื่องอะไรคิดอยู่ในใจ"

" แกมีปัญหาอะไรกับอั้มหรือป่าววะ" คำถามนี้ของอ้อนมันเหมือนมีดที่กิดลงไปที่ใจของดล

" ทำไมแกคิดแบบนั้นวะ" ดลยังคงแกล้งตอบออกไปเช่นเคย

" ก็ปกติฉันจะต้องเห็นแกสองคนเล่นกัน คุยกัน อย่างกับสร้างดลกส่วนตัวกันอยู่สองคน แต่วันนี้ฉันแทบไม่เห็นแกคุยกันเลย"

" ไม่หรอกมั้ง แกคิดมากไปป่าว" ไม่ใช่ว่าดลจะอยากปิดบังเพื่อนซี้อย่างอ้อน เพียงแต่ตัวตนเองก็ยังไม่มั่นใจในความรู้สึกตัวเองเช่นกัน

" เออๆ แล้วแต่แกนะ แต่ฉันจะแนะนำอะไรแกอย่างนะดล กฎเกณฑ์ คือสิ่งที่เค้าสร้างมาเพื่อให้เราได้ปฎิบัติตามก็

จริง แต่จิตใตของเราคือสิ่งที่สำคัญกว่า หากวันนี้สิ่งที่เกิดขึ้นมันจะต่างจากกฎเกณฑ์ที่ควรจะเป็น แต่หากมันไม่ทำ

ให้ใครเดือดร้อน และมันเป็นสิ่งที่ใจเราต้องการ ก็อย่าไปฝืนมันเลยนะ ปล่อยให้เป็นไปตามหัวใจเถอะนะ เพราะถ้า

เวลาล่วงเลยไป แกอาจจะมาคิดเสียใจก็ได้ ที่วันนี้แกไม่ยอมทำตามที่หัวใจต้องการ" อ้อนพูดจบแล้วก็เดินออกไป

ทันที ปล่อยให้ดลได้คิดตามในสิ่งที่เธอพูด ดลเองก็ยังไม่แน่ใจนักว่า อ้อนต้องการจะสื่ออะไรให้ดลรู้ แต่ความ

หมายที่อ้อนสื่อมานั้น ดลรู้ดีว่าดลควรจะทำอย่างงัย

ในช่วงเวลาเย็น อั้มก็ยังคงต้องซ้อมบาสที่สนามเช่นเคย วันนี้อั้มไม่ได้ไปส่งดลเหมือนทุกวัน ดลเองก็พอจะ

เข้าใจดีว่าอั้มคงยังโกรธตัวเองอยู่ การซ้อมบาสของอั้มในวันนี้ดูท่าจะแย่กว่าทุกวัน เพราะจิตใจของอั้มแทบไม่ได้

อยู่กับตัว เพราะมัวคิดแต่เรื่องของดลว่าเค้ารู้สึกอย่างไรกับดลกันแน่ แล้วทำไมอั้มจะต้องรู้สึกน้อยอกน้อยใจถึง

เพียงนี้ที่ดลไม่ยอมมาดูดลคัดตัวนักกีฬา การซ้อมดูมีปัญหามากยิ่งขึ้น โค้ชจึงสั่งให้อั้มพักก่อน อั้มก็ได้แต่ออกมา

นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ข้างสนาม โดยมีการเอาอกเอาใจจากสาวอยู่รายล้อม วันนี้ดูท่าอั้มจะไม่มีอารมณ์จะซ้อมต่อ

แล้ว อั้มจึงขออนุญาติโค้ชเพื่อกลับไปพักผ่อนที่บ้าน เมื่อเดินทางกลับมาถึงบ้าน อั้มก็เปิดกระเป๋าของตัวเอง ก็พบ

กระดาษจดหมายแผ่นเล็กอยู่ในกระเป๋าของตน ในนาทีแรกอั้มก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะก็เป็นปกติที่มันจะมีสาวๆ

ที่แอบสอบอยส่งจดหมายมาให้ แต่พอเปิดอ่านข้อความใยจดหมายนั้น ใจของอั้มกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะราย

มือนั้น อั้มจำได้ดีว่าผู้เขียนเป็นใคร

" To อั้ม

เราไม่รู้ว่า เราจะขอโทษอั้มอย่างงัยดี ที่เราผิดสัญญา

แต่เราอยากบอกว่าเราไม่ได้ลืมนะ

เรายังจำสัญญานั้นได้เสมอ แต่เรามีเหตุจำเป็นที่ไปดูอั้มข้างสนามไม่ได้

แต่เราก็คอยมองดูอั้มจากที่ๆเรานั่งอยู่เสมอนะ เราดีใจด้วยนะ

เรารู้อยุ่แล้วว่าอั้มต้องทำได้ เราจะคอยยืนดูอั้มอยู่ห่างๆแบบนี้นะ

เพราะเรารู้ว่าอั้มคงไม่อยากจะคุยกับเราแล้ว

.............. ขอโทษนะ..................

From. ดล"

ข้อความจากจดหมายเล็กๆนั้นช่างมีความหมายกับอั้มเหลือเกิน แต่คำว่าคอยดูอยู่ห่างๆกลับทำให้อั้มเจ็บลึกลง

ไปที่หัวใจยิ่งนัก เพราะเหมือนกับว่า ดลกำลังห่างจากเค้าไปทุกที

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-04-2008 21:48:13

หวัดดีเคอะคุณน้อง

อิเจ้จอมสาระแน่มาแล้ว พอดีกะว่าจะเลิกเม้นต์รูปแบบการเขียนแล้ว

แ่พอดูดันเหลือบลูกกะตาไปเห็นข้อความที่คุณน้องเขียนไว้ ก็เลยคิดว่าคงจะสามารถเม้นต์ได้โดยไม่มีแฟนคลับคนไหนขอคุณน้องออกมาวีนเจ้ อิอิ

กลัวแล้ว พ่อเอ้ย แม่เอ้ย

เจ้ขอตินิดเดียวนะ เด๋วติมากไป ใครเค้าจะว่าเจ้ได้ อิอิ

จากตัวอย่างงานเขียนของคุณน้องที่ว่า....

เมื่อดลกลับถึงบ้าน ดลก็รีบจัดหาอาหารให้กับเจ้าก๊อกสุนัขตัวโตสุดที่รักของตนเองทันที จากนั้นก็อาบน้ำและเขา

ไปอ่านหนังสือที่ห้องนอนทันที แต่ในระหว่างนั้น ดลเองก็ยังกังวลอยู่ว่า อั้มจะโกรธดลหรือป่าว ที่ดลไม่ได้ไปดูอั้ม

ตามที่สัญญากันไว้ " อั้มจะโกรธเราไม่นะ อาจจะไม่ก็ได้นะ เพราะเห็นมีแต่สาวๆไปกรี๊ดขนาดนั้น ถึงเราไปก็คงไม่มี

ประโยชน์อะไร แต่อั้มก็บอกว่าอยากให้เราไปดูนะ โอ้ย ปวดหัวจัง งั้นเราโทรไปหาอั้มดีกว่า" พอดลคิดได้เช่นนั้นก็

รีบไปที่โทรศัพท์เพิ่มโทรหาอั้มทันที แต่พอดลจะกดเบอร์ของอั้ม ดลก็นึกได้ว่าแล้วเบอร์อั้มเบอร์อะไรละ เราไม่เคย

ขอเบอร์อั้มไว้นี่หว่า ทำไมเราไม่ขอเบอร์อั้มไว้ว่ะ" ดลได้แต่บ่นกับตัวเอง แต่พอวางดทรศัพท์ เสียงสายเข้าก็ดัง

ทันที ในตอนนั้รดลได้แต่ลุ้นว่า คนที่ดทรมาจะเป็นอั้มหรือป่าว

.....คุณน้องเคยได้ลองนับดูเล่นๆ ไหมว่า แค่ย่อหน้าเดียวเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย มีคำว่า ดล อยู่ทั้งหมดกี่คำ

เฉลย 10 ครับ

ดังนั้น หากอ่านทั้งเรื่องแล้ว ลองคิดดูเล่นๆ ซิเคอะว่ามันจะมีคำว่า ดล ปรากฏแก่สายตาผู้อ่านเยอะขนาดไหน

นี้เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะ คนอื่นๆ อาจไม่คิดอย่างเจ้ก็ได้

เด๋ววันหลังค่อยเข้ามาเม้นต์ส่วนอื่นๆ ต่อ หากคุณน้องคิดว่า เม้นต์ของเจ้พอจะมีประโยชน์บ้าง

อิเจ้

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 5/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 06-04-2008 01:22:18

คุณน้องเพิ่งเป็นแฟนนิยายเรื่องนี้ ไม่โกรธหรอกค่ะ ที่อิเจ้เม้นท์แบบนี้ ดีซะอีก งานของคนแต่งจะได้ดูดี อ่านราบรื่นมากยิ่งขึ้น เข้ามาเป็นกำลังใจให้แต่งจนจบนะคะ อย่าดองไว้นาน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 5/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 06-04-2008 02:58:05

:mc4: เป็นกำลังใจให้และจะรออ่านต่อนะครับ ชอบมากครับผม

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 5/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 06-04-2008 10:43:10

เย้ๆๆๆ มาเจิมให้น้องใหม่จ้า :mc4:
อืมๆๆๆ เรื่องนี้มีอดีตรักฝังใจด้วยแฮะ :m15: จะเปนยังไงต่อไปน้อ ลุ้นๆๆๆ :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 5/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 06-04-2008 17:29:23

~ชอบครับ~

รออ่านตอนต่อไป...
มาอัพไว ๆ นะคร๊าบบบบบ... :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 6/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 06-04-2008 19:26:08

ต้องอขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆทุกคนนะครับที่ติดตาม แล้วก็ขอบคุณเจ๊มากคับที่มีข้อแนะนำให้ ผมจะเอาไว้ปรับปรุงนะครับ ขอขอบคุณมากๆครับ งัยติดตามกันต่อไปนะครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอีกครั้งครับ วันนี้เลยลงให้ 2 ตอนเลยครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 4 รู้ใจตัวเอง

คืนนั้นทั้งคืน อั้มเองก็ได้แต่คิดๆๆ แล้วก็คิดๆ ข้อความในจดหมายยังคงดัง

ก้องอยู่ในหัวของอั้มและทำให้เค้ายิ่งไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองซะแล้ว แต่ตัวอั้ม

เองก็ยังไม่ยอมรับนักว่าตัวเองจะรู้สึกกับดลเกินกว่าคำว่าเพื่อน แต่เค้ารู้สึกว่าเค้าไม่

อยากจะเสียงดลไป “ ตี๊ดๆๆๆ Good morning. Get up Get up now” เสียง

นาฬิกาปลุกหมีน้อยถือลูกบาสที่อยู่บนหัวเตียงดังขึ้น นั้นหมายถึงว่านี้เช้าแล้วหรอ อั้ม

จึงรีบลุกอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปโรงเรียน

อั้มยังคงมารอดลที่ป้ายรถเมลล์เช่นเคย แต่ในใจของอั้มก็ไม่รุ้จะเริ่มพูดกับดล

อย่างงัยดี มันยิ่งสับสนไปหมด เมื่อดลมาถึงโรงเรียน ดลเองก็ตกใจเช่นกันที่เห็นอั้งยัง

มารอดลอยู่ที่เดิมเช่นเคย แต่ดลก็เตรียมใจมาแล้วว่า อั้มอาจจะไม่ได้มารอตัวเองอีก
เช่นเคย

" ดล เค้าไม่ได้มารอมึงหรอกนะ อย่าคิดเข้าข้างตัวเองดิ" ดลพูดกับตัวเองเบาๆ

แล้วรีบเดินเข้าไปในโรงเรียน เมื่ออั้มเห็นเช่นนั้น หัวใจของอั้มเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันทีที่เห็น

ดลเดินเข้าไปในโรงเรียนโดยไม่สนใจเค้าสักนิด อั้มจึงรีบเดินตามดลเข้าไปแล้วรีบคว้า

กระเป๋านักเรียนของดลมาถือเอาไว้แล้ว เดินนำหน้าดลไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ดล

เองก็ได้แต่อึ้งกับการกระทำของอั้ม ไม่รู้ว่าอั้มคิดอะไรอยู่ แต่ก็ไม่กล้าโวยวายอะไรนัก

เพราะแค่นี้ก็เป็นที่จับตามองของเด็กในโรงเรียนอยู่แล้ว ก็ได้แต่เดินตามหลังอั้มเข้า

ห้องเรียน แต่ตลอดทางที่เดินเข้ามา อั้มกลับไม่มองหน้าและไม่พูดจากกับดลสักคำ

ดลเองก็แทบพูดอะไรไม่ออกเช่นกัน แต่ดลเองก็ไม่มีทางรู้เลยว่า จริงๆแล้วในใจของ

อั้มมีสิ่งต่างๆมากมายอยากจะถามจากดล แต่อั้มกลับไม่รู้จะพูดมันออกมาอย่างไร จึง

ได้แต่แสดงท่าทีออกไปเช่นนั้น

พอถึงห้องเรียนอั้มวางกระเป๋าตนเองกับกระเป๋าของตนไว้ที่โต๊ะที่เค้าทั้งสองนั่ง

คู่กัน แต่แล้วดลก็เดินไปหยิบกระเป๋าของตนกลับมานั่งที่เดิมที่เคยนั่งอยู่ด้านหน้าของ

โต๊ะอ้อน อั้มเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่รู้สึกเสียใจอยู่ลึกๆว่า ดลกำลังจะออกห่างจากเค้าไป

จริงๆหรือ คาบเรียนก็ดำเนินไปเรื่อยๆ วันนี้ช่างเป็นวันที่แย่สำหรับดลเหลือเกิน ดลเอง

ไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนหนังสือ เพียงแค่โจทย์ของ่ายๆที่สำหรับดลแล้ว แค่มองโจทย์

ก็พอจะเดาออกว่าคำตอบน่าจะเป็นอะไร แต่ดลกับทำไม่ได้สักข้อ และดูห่อเหี่ยวไม่

หลงเหลือความทะเล้นอยู่เลย ผิดกับอั้มที่วันนี้อั้มดูจะสุขขุมมากว่าทุกวัน อั้มเองก็เอา

แต่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหมอเลย เหมือนคนที่กำลังคิดอะไรอยู่อย่างหนัก

จนมาถึงเวลาพักกลางวันหลังจากที่นักเรียนทานอาหารกลางวันเสร็จ ก็มักจะขึ้นมานั่ง

คุยกันในห้องเรียน เมาท์ตามประสาเด็กๆ แต่วันนี้เอมาหาดลถึงที่ห้อง 1 เพื่อจะมา

ขอบคุณที่ดลติวคณิตให้เค้าวันนั้นทำให้คะแนนของเอดีขึ้น

"ดลๆ เราขอบใจนายมากเลยนะที่ติวให้เราวันนั้นอะ" เอขอบคุณดลอย่างสุดซึ้ง

"อืมๆ ไม่เปงไรหรอกเอ เพื่อนกันช่วยๆกันได้" ดลตอบไปอย่างยินดี

ทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องอื่นไปด้วยกันอย่างสนุกสนานโดยหารู้ไม่ว่า มีสายตาของหนุ่ม

อีกคนในห้องที่เฝ้ามองดูทั้งคู่อยู่ตลอด อั้มเห็นภาพนั้นชัดเจน อั้มได้แต่คิดในใจว่า

ทำไมดลถึงดูยิ้มร่าเริงและสดใสถึงขนาดนั้น แต่กับอั้ม ดลต้องการจะออกห่างออกไป

ในใจอั้มว้างวุ่นเหลือเกิน อั้มจึงลุกขึ้นจากที่นั่งขอตนเองและเดินออกไปสงบสติ

อารมณ์นอกห้องเรียนแต่แล้วก็ไม่สำเร็จ อั้มอดทนไม่ไหวอีกต่อไป เมื่อเค้าเข้ามาใน

ห้อง ภาพที่เห็นคือ ดลกำลังเล่นกับเออย่างสนุกสนาน อารมณ์โมโหของอั้มจึงขึ้นเกิน

จะห้ามอยู่ อั้มถีบโต๊ะที่อยู่บริเวณหน้าห้องจนล้มเสียงดังไปทั่วห้อง

" โครม !!! " ทุกคนในห้องหันมามองที่อั้มเป็นตาเดียวและต่างสงสัยว่าอั้มทำแบบ

นั้นทำไม แต่อั้มก็ไม่สนใจ เดินตรงเข้าไปหาดล และกระแขกดลอย่างแรง

" นายต้องรับผิดชอบ เมื่อเช้าเราเห็นนายจัดโต๊ะหน้าห้อง มันเกะกะมาก จนเรา

สะดุด แล้วถ้าขาเราเป็นอะไรขึ้นมา นายจะรับผิดชอบไหวไหม" อั้มพูดออกมาเสียง

แข็ง ทำให้ทุกคนในห้องเริ่มกลัวในน้ำเสียงของอั้ม

" ดลไม่ได้ตอบอะไร เพราะก็ งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วอั้มก็ลากดลออกจากห้องตรง

ไปยังห้องน้ำชายที่อยู่อีกฝั่งของตึกเรียน อั้มเลือกที่จะขึ้นไปใช้ห้องน้ำชั้นบนที่มีเด็กใช้

น้อยที่สุด

" นายเป็นอะไรอะ อั้ม ปล่อยเราก่อนได้ไหม แล้วนายพาเรามาที่นี่ทำไม" ดลรู้สึก

งงและเจ็บบริเวณแขนที่ถูกอั้มดึงมา เพราะแรงที่อั้มใช้ดึงแขนของดลนั้น ถึงแม้ตัวอั้ม

เองอาจจะคิดว่าเค้าไม่ได้บีบมันแรงมากนัก แต่หากรองมองดูแล้ว แขนเล็กๆขาว ของ

คนที่สูงเพียงแค่ 160 หนักไม่ถึง 50 กก. กับมือและแรงของคนที่เป็นนักกีฬาของ

โรงเรียน ร่างกายสูงใหญ่ถึง 180 คนตัวเล็กที่ถูกบีบก็คงจะรู้สึกเจ็บไม่น้อย

" นายเป็นอะไรไปอั้ม นายทำแบบนั้นทำไม" ดลพยายามถามอั้ม ที่ตอนนี้ดูจะเกี้ยว

กร้าดน้อยลง แต่ก้ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากของอั้มสักคำ

" อั้ม เราทำแบบนี้ทำไม แล้วอีกอย่าง เราก็ไม่ได้จัดโต๊ะเรียนนั้น นายเองก็รู้ แต่

ทำไมนายต้องทำแบบนั้น" ดลพยายามหาคำตอบจากการกระทำของอั้ม

" เราไม่รู้ แต่เราไม่อยากให้นายไปเล่นกับคนอื่น เราไม่ชอบ" อั้มตอบออกมาโดย

ไม่ได้มองหน้าดลแม้แต่น้อย

ดลเองก็ได้แต่อึ้งกับคำตอบของอั้มเช่นกัน " ทำไมละ ทำไมนายต้องไม่อยากให้เรา

เล่นกับคนอื่น เพราะนายเองก็ไม่ต้องการจะเล่นหรือจะคุยกับเราอยู่แล้ว" ดลพยายาม

พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือน้อยที่สุด เพราะตอนนี้อารมณ์ของดลอยากจะร้องไห้ออกมา

เหลือเกิน

" เราไม่รู้ แต่เราไม่ชอบ" พออั้มพูดเสร็จ อั้มก็เดินออกจากห้องน้ำทันที ทิ้งให้ดล

ยื่นอยู่เพียงลำพังในห้องนั้น

เมื่อหมดคราบเรียน ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมของตน แต่วันนี้ดล

กับยังไม่รีบกลับบ้านทั้งๆที่ไม่ใช่เวรทำความสะอาดของตน ดลยังคงนั่งอยู่กับเพื่อนซี้

เพื่อคุยเรื่องบางอย่าง

" ดล ตกลงแกกับอั้มเกิดอะไรขึ้นวะ " อ้อนถามเพื่อนซี้ด้วยเสียงจิงจัง

" ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แกอย่าเพิ่งถามอะไรฉันตอนนี้เลยนะ" ดลตอบออกมาแต่สาย

ตาเหมออกไปนอกหน้าต่าง

" ก็ได้ๆ แกพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยมาบอกฉันละกัน"

สักพักอ้อนกับดลก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแต่ในขณะที่ลงมาจากตึก อั้มได้มานั่งรอ

ดลอยู่แล้ว พออั้มเห็นดลก็รีบวิ่งเข้าแย่งกระเป๋าของดลมาถือ แล้วเดินนำหน้าอย่าไม่

สนใจ ดลเองก็เจ็บปวดใจยิ่งนักที่อั้มดูเหมือนจะยังแคร์เค้าอยู่แต่มันก็ไม่ใช่ เพราะอั้ม

เองไม่แม้แต่จะมองหน้าเค้าด้วยซ้ำ แต่ถ้าอั้มโกรธเค้ามาก แล้วทำไมยังทำแบบนี้ ดล

ก็ได้แต่คิดเพียงเท่านี้ เพราะอั้มเริ่มเดินห่างออกไป ดลจึงรีบเดินตามอั้มไป

เมื่อมาถึงป้ายรถเมลล์ อั้มนั่งลงตรงจุดที่รอรถ ดลเองก็นั่งลงข้างๆอั้มเช่นกัน แต่

อั้มก็ยังทำเหมือนดลไม่มีตัวตนอยู่ดี ความอดอัดใจของดลที่มีมาตลอดจึงเริ่มที่จะทน

ไม่ไหว จึงพยายามจะพูดกับอั้มให้รู้เรื่อง

“ อั้ม นายไม่รีบไปซ้อมบาสหรอ” ดลถามอั้ม โดยที่จริงๆแล้วมันไม่ใช่คำถามที่ดล

ต้องการจะถามจริงๆ แต่มันเป็นคำพูดนำร่องที่ดลจะรอดูว่า อั้มจะพูดถึงเรื่องของ

จดหมายที่เค้าเขียนให้อั้มไปหรือป่าว

“ ไม่” อั้มตอบกลับมาอย่างสั้นๆห้วนๆ ซึ่งทำให้ดลรเสียความรู้สึกอยู่ไม่ใช่น้อย

“ นาย เอ่อ นะ นาย” ดลพูดกระอึกกระอัก แต่อั้มก็ยังคงเงียบและมองออกไปยัง

ถนนเช่นเคย

ดลเริ่มรู้สึกว่า อั้มคงไม่อยากจะคุยกับเค้าแล้วจริงๆ อั้มคงโกรธและก็เกลียดเค้า

มาก เพราะขนาดหน้าของตนเอง อั้มยังเลือกที่จะมองที่อื่นมากกว่า ความน้อยเนื้อต่ำ

ใจจึงเกิดขึ้นมาในใจของดล ดวงตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง พร้อมกับมีน้ำใสๆอยู่คลอเป้า

นั้น แต่ก่อนที่น้ำตาของดลจะไหลออกมานั้น รถเมลล์สายที่ดลนั่งเป็นประจำก็มาถึง

ป้ายพอดี ทำให้ดลรีบคว้ากระเป๋ามาจากมือของอั้มและรีบวิ่งขึ้นไปบนรถทันที อั้มเองก็

ดูจะตกใจเล็กน้อยที่ดลกระชากกระเป๋าออกจากมือของตนไป แต่ก่อนที่อั้มจะพูดอะไร

ต่อนั้น สายตาของอั้มก็หันไปเห็นภาพของดลที่ยื่นอยู่บนรถเมลล์แล้วมองมาสบตากับ

อั้ม แต่สิ่งที่ทำให้อั้มเจ็บปวดหัวใจยิ่งนัก นั้นเป็นเพราะน้ำตาของดลที่ไหลออกมา

เปื้อนกับแก้มขาวๆใสๆของดล อั้มจึงรู้ว่า เค้าทำให้ดลเสียใจถึงเพียงนี้เลยหรอ อั้มจึง

จะตะโกนเรียกให้ดลลงจากรถเพื่อมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่มันก็สายไปซะแล้ว เพราะรถ

เมลล์กำลังเคลื่อนตัวออกจากป้ายไปแล้ว อั้มจึงพยายามวิ่งตามรถเมลล์ไป แต่ก็ไม่

สามารถวิ่งได้ทัน จึงได้แต่ยืนมอง รถเมลล์ที่ดลนั่งวิ่งออกไปจนลับตา

“ ไอ้อั้ม เอ้ย ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ ทำไมต้องทำให้ดลเสียใจถึงขนาดนี้ เป็นงัย

ละมึง ทำเค้าเจ็บ แต่ตัวมึงเองกลับมารู้สึกเจ็บกว่าหลายเท่านัก” อั้มได้แต่พูดกับตัวเอง

ในใจ ตอนนี้อั้มมั่นใจแล้วว่าตัวเองรู้สึกยังงัยกับดล ดลคนที่เค้ารู้สึกแคร์และอยากให้

อยู่เคียงข้างใกล้ๆ นั้นเป็นเพราะ เค้ารักดลนั้นเอง

ดลกลับมาถึงบ้านแล้วด้วยตาที่บวมและแดงเล็กน้อย จนทำให้ผู้เป็นแม่สังเกตเห็น

ดวงตาคู่นั้นของผู้ชายจึงเข้าไปถามด้วยความห่วงใย

“ เป็นอะไรหรอดล นั้นดลร้องไห้มาหรอลูก”

“ ป่าวครับแม่ พอดีตอนนั่งรถเมลล์ดลไม่ได้นั่งปอ. มาอะครับ นั่งรถธรรมดา ตาเลย

โดนลมมาตลอดทางเลย” ดลโกหกผู้เป็นแม่ เพราะไม่อยากให้แม่เป็นห่วง จากนั้นดลก็

ขอตัวขึ้นห้องของตนเอง

เมื่อทำภารกิจส่วนตัวเสร็จ ดลก็ลงมาเล่นกับเจ้าก๊อกแบบที่เคยทำเป็น

ประจำ เจ้าก๊อกจัดว่าเป็นหมาที่เปรียบเสมือนเพื่อนซี้ของดลเลยทีเดียว เพราะมันเป็น

ทั้งเพื่อนเล่น และเพื่อนที่คอยรับฟังความทุกข์ของดลทุกเรื่องในเวลาที่ดลไม่สบายใจ

ดลก็จะมาเล่าให้เจ้าก๊อกฟัง “ เจ้าก๊อก นายรู้ไหม ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกแย่เหลือเกิน ที่คน

นึงเค้าคงเกลียดฉันแล้ว และฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่า ทำไมฉันจะต้องรู้สึกเสียใจขนาดนี้

ที่เห็นเค้าคนนั้นไม่แคร์ฉันแล้ว นายว่าฉัน เอ่อ ฉัน รักเค้าหรือป่าว นะ เจ้าก๊อก” ดลพูด

ออกมาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเป้าอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่แล้วคับ 5/04/51
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 06-04-2008 19:33:43

ตอนที่ 5 เริ่มต้นของรักครั้งแรก

คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่อั้มยากจะข่มตาให้หลับลงได้ เพราะภาพที่ดลยื่นร้องไห้นั้น

ยังคงติดตาของอั้ม อั้มจึงคิดว่า เค้าจะต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่เค้าจะเสียดลไป อั้ม

จึงลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าโทรศัพท์มาไว้ในมือ อั้มกดจนมาหยุดที่เบอร์ของดล อั้มยัง

คงลังเลใจอยู่ว่า เค้าจะเริ่มพูดกับดลอย่างงัย แล้วดลจะยอมคุยกับอั้มหรือไม่ ถ้าดลรู้

ว่าคนที่โทรหาดลเป็นอั้ม คนที่ทำให้ดลต้องเสียใจ แต่อั้มก็ตัดสินใจเปลี่ยนเป็นโทร

เบอร์อื่นแทน

" ฮัลโหล " เสียงของอ้อนรับสายอย่างรวดเร็ว

"อ้อนหรอ นี่อั้มพูดนะ คือเรามีเรื่องอยากจะถามอ้อนหน่อยอะ"

" อ้าว อั้มเองหรอ ได้ซิจ๊ะ อั้มอุตสาห์โทรมาหาอ้อนขนาดนี้ อ้อนช่วยเต็มทีจ๊ะ"

อ้อนตอบด้วยเสียงแสนจะดีใจที่สุดหล่อของห้องโทรมาหาเธอ

" คือว่า คือ อ้อน รู้ไหมว่า บ้านของดลอยู่ที่ไหนอะ"

" บ้านดลหรอ ก็พอรู้นะอั้ม แต่เราก็ไม่เคยไปเหมือนกัน แล้วอั้มถามบ้านของดลไป

ทำไมหรอ" อ้อนถามอย่างมีเลห์กล

" อ้อๆๆ พอดีเรามีธุระกับดล นิดหน่อยอะ ก็เลยถามไว้อะ เพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ดลคง

ไม่ได้ไปโรงเรียนอะ เลยว่าจะไปหาที่บ้านอะ" อั้มพยายามตอบแบบอ้อมๆ

" หรอจ๊ะ คริๆๆ" อ้อนหัวเราะแบบรู้ทัน "อั้มจ๊ะ ขอให้อั้มโชคดีนะ ดลเป็นคนดีมาก

นะ" เสียงของอ้อนดูซีเรียสขึ้นมากว่าเมื่อกี้ ทำเอาอั้มเองก็ตกใจกับคำพูดของอ้อน

เช่นกัน

" เอ่อๆ อืมๆ " อั้มก้แทบพูดอะไรไม่ออก

" บ้านดลอยู่ที่ถนน................. เลขที่................." อ้อนอธิบายอย่าง

ละเอียด ขนาดเธอไม่เคยไปบ้านของดลแต่ก็บอกทางได้ละเอียดจนอั้มเองพอจะไปได้ถูก

" ขอบใจอ้อนมานะ งั้นแค่นี้ก่อนนะอ้อน ฝันดีนะ"

" จ๊ะ ไม่เป็นไรหรอกอั้ม เพื่อเพื่อนซี้ของอ้อน อ้อนทำให้ได้อยู่แล้ว" อ้อนพูดจาเป็น

นัยๆอย่างกับจะสื่ออะไรบ้างอย่าง แต่อั้มเองก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อมากมาย เพราะไม่รู้ว่า

ที่อ้อนจะสื่อนั้นหมายถึงในแบบเดียวกับที่ตัวเองคิดอยู่หรือป่าว

เช้าวันเสาร์ ดลก็รีบตื่นมาแต่เช้า เพราะรู้ว่าวันนี้ผู้เป็นแม่จะต้องออกไปพบ

ลูกค้า ตนจึงต้องลุกมาทำงานบ้านด้วยตนเอง และที่ขาดไม่ได้คือการออกมาเล่นซน

กับเจ้าหมาตัวโตในสวน ติงน่องๆ เสียงออดที่ประตูรั้วบ้านดังขึ้น ดลและเจ้าก๊อกจึงรีบ

วิ่งไปที่ประตูรั้วบ้านเพื่อไปดูว่า แขกผู้ที่มาเยือนนั้นเป็นใคร ดลเปิดประตูแล้วมองไป

ยังหน้าบ้านก็พบกับ ผู้ชายรูปร่างสูงคนหนึ่งที่แต่งตัวค่อยข้างดูดี บ่งบอกถึงความมี

รสนิยมในการแต่งตัวอย่างดี แต่ดลก็ยังมองหน้าชายผู้นั้นได้ไม่ถนัด เพราะชายผู้นั้นใส่

หมวกไว้แล้วยังยืนก้มหน้าอีกด้วย แต่พอชายผู้นั้นหันมามองดล ดลก็หัวใจเต้นจนแทบ

จะระเบิดออกมาจากอก เพราะชายคนที่ยืนอยู่นั้น ก็คือ อั้ม

" จะไม่ชวนเราเข้าไปในบ้านหน่อยหรอ " อั้มเอ่ยถามเจ้าของบ้าน เพราะเห็นว่าเจ้า

ของบ้านเอาแต่ยืนจ้องหน้าเค้าอยู่อย่างนั้น ดลจึงได้สติกลับมาแล้วพาอั้มเข้าไปในบ้าน

" บ้านนายน่ารักจัง " อั้มกล่าวชมหลังจากได้เห็น บ้านหลังเล็กๆที่ดูทันสมัยและ

สวนเล็กๆที่มีที่ให้พอได้วิ่งเล่น มันช่างดูเป็นบ้านที่ดูอบอุ่นยิ่งนัก

" อืมๆ แล้วนาย..." ก่อนที่ดลจะถามอั้มจบประโยค เจ้าก๊อกหมาแสนซนตัวโตของ

บ้านก็วิ่งเข้ามากระโจนใส่ดลจนดลเซจนจะล้มลง แต่อั้มก็วิ่งเข้าไปรับดลเอาไว้ ทำให้

ดลต้องอยู่ในวงกอดของอั้ม แต่เจ้าก๊อกก็ยังซุกซนไม่เลิกลา มันยังคงตามเลียหน้าเลีย

ตาของดลต่อไป ดลเองก็ได้แต่หัวเราะและร้องห้ามเจ้าก๊อกอยู่ในสภาพแบบนั้น กว่า

เจ้าก๊อกจะยอมหยุดก็เล่นเอาทั้งอั้มและดลเหนื่อยไปตามๆกัน ดลจึงพาอั้มมานั่งที่โต๊ะ

ชิงช้าในสวนเล็กๆที่ร่มรื่น

" อั้มรู้จักบ้านเราได้งัยหรอ " ดลถามด้วยความสงสัย เพราะดลเองแน่ใจว่า ไม่ได้

บอกอั้มว่าบ้านดลอยู่ที่ไหน

" เราถามจากพี่ซี้ของดลเอาอะ" อั้มหมายถึงอ้อนนั้นเอง

" อืมๆ แล้วๆ อั้มมีธุระอะไรหรือป่าว ถึงได้มาหาเราที่นี่"

" หรอ เราต้องมีธุระเท่านั้นหรอ ถึงจะมาหาดลได้ " อั้มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดู

น้อยใจดล

" ป่าวๆ นะ แต่ แต่ ระ เราคิดว่า อั้ม มะ ไม่ต้องการจะ จะ " ดลเองก้พูดสิ่งนั้นไม่

ออก เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำให้ดลรู้สึกเจ็บเหลือเกิน แต่อั้มเองก็พอจะเข้าใจว่าดลต้อง

การจะพออะไร อั้มจึงเขยิบตัวเข้ามาใกล้กับดลจนตัวชิดกัน และกำลังจะเอื้อมมือไปจับ

กับมือของดล แต่เจ้าหมาตัวโตที่ขี้อิจฉา เมื่อเห็นเจ้านายของตนกำลังเล่นอยู่กับผู้อื่น

มันจึงรีบวิ่งเข้ามาหาทั้งสองคน มันกระโจนเข้ามาระหว่างกลางของอั้มกับดลทำให้

ชิงช้าโยกจนทั้งสองหล่อนลงมานั่งข้างล่าง จากนั้นทั้งสองคนกับอีก 1 ตัวก็เล่นกัน

อย่างสนุกสนานในสวนเล็กๆนั้น

ทั้งอั้มและดลเล่นกับเจ้าก๊อกจนรู้สึกเหนื่อยจึงกลับเข้ามาในบ้าน ทั้งสองเนื้อ

ตัวมอมแมมไปหมด ยิ่งดลด้วยแล้วเค้าเปียกน้ำไปทั้งตัว ทำให้อั้มได้สังเกตเหงเรือน

ร่างดูบอบบางของดลนั้นช่างขาวเนียนละเอียด รูปร่างก็เล็กกระทัดรัดน่ากอดยิ่งนัก อั้ม

เผลอจ้องมองดลจนดลเริ่มรู้สึกเขินกับสายตาของอั้มที่จับจ้องมาที่ดล จึงเอ่ยถามอั้ม

เพื่อแก้เขิน " อั้ม เสื้อผ้าเปื้อนหมดแล้วอะ เดี๋ยวเราไปเอาชุดมาให้เปลี่ยนนะ แล้วเรา

จะได้เอาชุดนายไปซักให้

" ได้ซิ แต่นายจะให้เราใส่ชุดใครละ ชุดนายหรอ" อั้มถามดลออกไปอย่างนั้น

เพราะดูแล้ว เค้าไม่น่าจะใส่เสื้อผ้าของดลได้เลย เพราะขนาดตัวนั้นผิดกันมากอย่าง

กับพ่อกับลูกเลยทีเดียว

" บ้าหรอ ให้อั้มใส่เสื้อเราก็ขาดหมดพอดีดิ ดูตัวอั้มกับตัวเราซะก่อน เราจะเอาเสื้อ

ของพ่อมาให้ใส่ก่อนก็แล้วกันนะ" ดลพูดเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านแล้วหยิบเสื้อของผู้

เป็นพ่อที่ดลเองยังเก็บเอาไว้ ถึงแม้ตอนนี้ผู้เป็นพ่อจะไม่ได้อยู่กับแม่และดลแล้วก็ตาม

แต่ดลก็ยังคงเก็บเสื้อผ้าบางชิ้นของพ่อเอาไว้เพื่อเนที่ระลึกเวลาที่ดลคิดถึงพ่อขึ้นมา

" อะไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ ในห้องข้างนี้ก้ได้ เราจะได้เอาเสื้อนายไปซัก" ดลยื่น

เสื้อให้อั้ม พร้อมชี้ทางไปที่ห้องๆนึงเพื่อเปลี่ยนเสื้อ แต่อั้มกับไม่ไปตามที่ดลบอก อั้ม

ถอดเสื้อตัวเองออกตรงหน้าของดลและยื่นเสื้อของเค้าให้ดล ดลเองก็ได้แต่อึ่งกับรูป

ร่างท่อนบนที่เปลื่อยป่าวของอั้มที่ช่างดูสมชายเหลือเกิน ดลเผลอแอบจ้องมองอั้มอยู่

เช่นนั้น จนเอาทักให้ดลรับเสื้ออีกครั้ง

" อะ รับไปซิ มองอยู่ได้ เราเขินนะ" อั้มแกล้งแซวดล แต่แทนที่อั้มจะเป็นคนอาย

ดลกับเป็นคนอายหน้าแดงซะเอง แล้วรีบเอาเสื้อไปใส่เครื่องซักผ้า เพื่อปั่นแห้งไปด้วย

" ไอ้ดล ไอ้บ้าเอ้ย ไปมองอั้มอย่างงั้นได้งัยวะ เดี๋ยวอั้มก้โกรธแย่หรอก ไอ้บ้าเอ้ย"

ดลนึกตำหนิตัวเองในใจ ที่เผลอทำเรื่องน่าอายออกไป

" อั้ม หิวไหม เดี๋ยวทานข้าวด้วยกันก่อนนะ ลองชิมฝีมือเราหน่อยนะ"

" จะดีหรอ ดล เราไม่ได้พกยาแก้ท้องเสียมานะดล 5555" อั้มแกล้งแหย่ดเล่น

" อะนะ งั้นไม่ต้องกินละกันนะ"ดลแอบงอนที่อั้มไม่เชื่อในฝีมือการทำอาหารของตน

" โอ๋ๆ ล้อเล่นๆ กินซิๆ หิวจะแย่แล้วเนี่ย เร็วๆนะ แต่ดลงอนแล้วยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"

" บ้า " ดลตอบอย่าเขินสุดๆก่อนจะวิ่งเข้าปในครัว โดยอั้มเดินตามเข้าไปช่วยเป็นลูกมือด้วย

ทั้งสองคนช่วยกันทำอาหารกันอย่างสนุกสนาน อั้มรู้สึกว่ามันช่างมีความสุขเ

เหลือเกิน ที่วันนี้เค้ามีดลอยุ่ใกล้ๆ ดลเองก็มีความสุขเช่นกันที่วันนี้เค้าและอั้มกลับมา

ใกล้ชิดกันเหมือนเดิม อั้มยังคงอยู่เล่นและพูดคุยกับดลจนเย็น แต่ทั้งสองคนก็เลือกที่

จะไม่พูดถึงเหตุการณืที่ผ่านมานั้น อั้มจึงขอตัวกลับบ้านไปก่อน แต่ก่อนจะขึ้นรถออก

ไปนั้น อั้มได้ให้กระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนึงกับดลไว้ ซึ่งมันเป็นกระดาษที่ดลรู้สึกคุ้นๆตา

"อะ อั้มไปแล้ว เปิดดูด้วยนะ" อั้มพูดทิ้งท้ายก่อนจะนั่งรอออกไป

พอส่งอั้มเสร็จ ดลก้กลับขึ้นมาที่ห้องของตนเองแล้วเปิดกระดาษแผ่นนั้นออก ซึ่งมัน

เป็นกระดาษจดหมายแผ่นน้อยๆที่ดลเป็นคนเขียนไปให้อั้มครั้งที่แล้ว แต่ด้านหลังของ

จดหมายนั้นมีรายมือที่ดลเองก็คุ้นเคยเช่นกันเขียนข้อความบางอย่างเอาไว้

" To. ดล

อั้มขอโทษนะที่เคยทำให้ดลเสียใจ

อั้มเองก้เสียใจเช่นกันที่ทำแบบนั้นกับดล

ในตอนนั้นอั้มเองก็รู้สึกสับสนกับเหตุการณืต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเรา

แต่ตอนนี้อั้มมั่นใจทุกอย่างแล้ว

ดล ! อย่าอยู่ห่างจากอั้มเลยนะ ดลคอยดูอั้มอยู่ใกล้ๆอั้มได้ไหม

อย่าไปไหนจากอั้มเลยนะ

ดล !! อั้มรักดลนะ !!

From. อั้ม"

น้ำตาของดลหยดลงมาบนจดหมายแผ่นน้อยๆนั้นอย่าห้ามไม่อยู่ มันเป็นความ

รู้สึกที่ดีใจจนเกินจะห้ามอยู่ ดลเองก็มั่นใจตัวเองแล้วเหมือนกัน ว่าอั้มคือคนที่หัวใจเค้า

ต้องการ

" อั้ม ดลเองก็รักอั้มเช่นกัน " ดลได้แต่พูดกับจดหมายเล็กๆที่เสมือนเป็นตัวแทน

ของอั้มผู้เป็นที่รัก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 06-04-2008 23:16:17

โอ้วความรัก..o7 อ่านตอนนี้ตอนเดียวได้ทุกอารมณ์..สุขปนเศร้าไงไม่รุ้อ่า... :เฮ้อ:
อ่านแล้ว คิดถึงสมัยเปนเดกๆจัง เพื่อนๆมันชอบเขียนจดหมายน้อยให้กันงี้แหล่ะ :o8:
น่ารักเนอะ :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 06-04-2008 23:54:30

:m1: น่ารักจังเลยครับ จะรออ่านต่อนะคร้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 07-04-2008 13:26:12

แล้วทำไมถึงกับมาไม่คุยกันอีกหละ อยากอ่านต่อแล้วมาต่อเร็วๆ น้า :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-04-2008 15:35:29

เง้อๆ.............อ่านแล้วก้อน่าสงสารนะนี่.........แต่ก้อยัง งง o2 งง เหมือนกานนะนี่

คือมานแบบว่า.............บอกไม่ถูกนะนี่...................แหะๆ

แต่ยังไงก้อจะติดตามอ่านต่อไปนะ อิอิ................อย่าลืมมาต่อนะนี่อิอิ :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 07-04-2008 16:48:16

อ่านแล้วก้อเศร้าจริงๆ ค่ะ สมคำล่ำลือ

อยากรู้จังว่าความสุขจะอยูกับดลไปนานแค่ไหน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 07-04-2008 17:00:25

ตอนนี้อ่านแล้วมีความสุข แล้วสุขนี้จะอยู่นานแค่ไหนนะ :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 07-04-2008 19:09:28

ตอนที่ 6 ยินดีที่ได้รู้จัก

เช้าตรู่ของวันจันทร์ เด็กเรียนทุกคนต่างต้องไปเรียนกันตามปกติ แต่สิ่งที่มันไม่

ปกติ ก็คงเป็นเด็กหนุ่ม 2 คนที่ดูจะตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนเป็นพิเศษ ดลเองก็ยังคง

นั่งรถเมลล์ไปโรงเรียนเช่นเคย แต่ตลอดทางที่ดลนั่งอยู่บนรถนั้น ดลก็ได้เอาแต่คิดถึง

อั้มว่า เค้าจะทำหน้าอย่างไรดี เมื่อดลลงจากรถ ก็เห็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงยื่นรอเค้าอยู่

ตรงที่เดิม แต่มันต่างจากครั้งที่แล้วยิ่งนัก เพราะเด็กหนุ่มส่งยิ้มอันมหาเสน่ห์มายังเค้า

ทันที ที่เห็นดลมาถึง

" เราแกล้งอั้ม เล่นบ้างดีกว่า " ดลแอบคิดแผนอันทะเล้นขึ้นในใจ พอดลคิดได้ดัง

นั้นจึงเดินเข้าไปในโรงเรียนทันทีโดยไม่รออั้ม แต่อั้มเองก็รู้ดีว่านั้นเป็นความทะเล้น

ของดลที่แอบแกล้งเค้าเล่น อั้มจึงรีบวิ่งตามดลเข้ามโรงเรียนไป

" นาย นายคนนั้นอะ " อั้มเดินมาเรียกดลใกล้ๆ

" อะไรหรอครับ นายเรียกเราหรอ" ดลหันไปพูดกับอั้ม โดยทำหน้าแปลกใจอย่าง

กับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน แต่ก็แอบยิ้มอยู่ที่มุมปาก

" ช่ายๆ นายนั้นแหละ นายเรียนอยู่ที่นี่ด้วยหรอ แล้วนายอยู่ห้องอะไรละ " อั้มเล่น

มุขอย่างต่อเนื่อง

" อืมๆ เราเรียนที่นี้แหละ เราอยุ่ 4/1 อะ" ดลตอบกับไปอย่าน่าตากวนโอ้ยสุดๆ

" จริงหรอ อยู่ห้องเดียวกันเลย ถึงว่าซิน่าคุ้นๆนะเนี่ย " อั้มทำท่าคิดๆ

" อ้าวจริงหรอ แต่ทำไมเราไม่คุ้นน่านายเลยละ คริๆ"

" นายไม่คุ้นน่าเราเลยหรอ เราออกจะดังนะเพราะเราอะน่าตาดี คนเลยรู้จักเยอะ "

อั้มพูดพร้อมทำน่าเก็กๆ

" แหวะๆ โห นายหลงตัวเองจัง ไม่เห็นนายจะหล่อตรงไหนเลย มีคนอื่นหล่อกว่าตั้งเยอะ"

" ไม่หรอกเรารู้ตัวอะ คริๆ" อั้มยังเล่นมุขหลงตัวเองไม่เลิก " งั้นเรามาทำความรู้จัก

กันหน่อยดีปะ ฮะแฮมๆ ผม ชื่อ นายนวพัตร์ ชื่อเล่นชื่อ อั้ม อยู่ ม.4/1 เป็นนักกีฬาบา

สของโรงเรียน ส่วนสถานะยังบอกไม่ได้ครับว่าโสดหรือว่ามีแฟนแล้ว เพราะว่ายังรอคำ

ตอบจากคนๆนึงอยู่ครับ " อั้มแนะนำตัวเองพร้อมยิ้มอย่างมีเลห์กล

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม ชื่อนายภูวดล ชื่อเล่นชื่อ ดล ครับ อยู่ม. 4/1 ไม่ไปได้นัก

กีฬาครับ เพราะว่าเล่นไม่ค่อยเก่ง ส่วนสถานะยังบอกไม่ได้ครับ เพราะยังไม่ได้ให้คำ

ตอบคนๆนึง " ดลตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอายๆ

" หรอครับ แล้วนายจะตอบคนๆนั้นว่าอะไรอะครับ " อั้มถามพร้อมส่งสายตาอ้อนๆ

มายังดล ดลรู้สึกอายจนน่าแดงไปหมด จึงพูดอะไรไม่ออก

" แล้วทำไมคุณต้องน่าแดงด้วยละครับ แหมหรือว่าคุณมีอะไรจะบอกผมหรือป่าว

ครับ คริๆ" อั้มยังคงรุกต่อไม่เลิกลา

" เราว่าขึ้นตึกกันก่อนดีไหมคับ เดี๋ยวสายนะ " ดลต้องรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อแก้เขิน

แล้วรีบเดินนำหน้าอั้มเพื่อขึ้นห้องเรียน

" อ้าวๆ ดลๆ รออั้มด้วยๆ" อั้มจึงรีบเดินตามดลขึ้นห้องเรียนไป แล้วทั้งดลและอั้มก็

เล่นกันไปตลอดทางที่เดินขึ้นห้องเรียนอย่างสนุกสนาน

คาบเรียนยังคงดำเนินต่อไป แต่ภายในห้องที่ดูเคร่งเครียดนั้น กับมีจุดเล็กๆ

ที่ดูจะมีความสุขซะเหลือเกิน เพราะตลอดเวลาที่เรียนนั้นอั้มและดลก็เรียนไปแล้วก็

แกล้งกันไปมาอยู่ตลอด โดยที่ทั้งดลและอั้มไม่รู้ตัวเลยว่าทั้งสองคนกำลังเป็นจุดสนใจ

ของเพื่อนในห้องอยู่ จนมาถึงเวลาพักกลางวัน อ้อนเพื่อนสุดซี้ของดลจึงเข้ามาหา

ดล เพื่อจะชักชวนดลลงไปทานอาหารกลางวัน เพราะตัวเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าวันนี้ดล

อยากจะไปทานใครกับเธอหรือว่ากับอั้ม

" ดลๆ วันนี้แกจะไปกินข้าวกับพวกฉันปะ หรือว่าแกอยากจะไปกินข้าวกับสุดหล่อ

ของฉันละ" อ้อนแอบกระซิบที่ข้างหูของดล

" อ้าว ไปดิ ฉันก็ต้องไปกินข้าวกับพวกแกดิ " ดลตอบออกมาแบบนั้นทำให้อั้มทำ

หน้างอนๆเล็กน้อย

" อ้าวแล้วดลไม่ไปกินข้าวกับอั้มหรอ " อั้มทำท่างอนๆ

" ก็ เอ่อๆๆ " ดลเองก็ลำบากใจที่จะต้องเลือก เพราะว่าอ้อนเองก็เป็นเพื่อนซี้ อกคน

ก็คนรัก จึงเกรงใจทั้งสองฝ่าย

" แกก็ไปกินกับอั้มเถอะย่ะ ฉันไม่อยากขัดขวางข้าวใหม่ปลามันอะ มันบาป คริๆๆ"

อ้อนแอบแซวดล

"บ้าดิ อ้อน ข้าวใหม่ปลามันอะไรละ" ดลตอบไปอย่างอายสุดๆที่เพื่อนซี้พูดแบบนั้น

ออกมาต่อหน้าอั้ม จนอั้มเองก็แอบหันไปยิ้มอีกทางโดยไม่ให้อ้อนเห็น

" จ๊ะๆๆ งั้นฉันไปก่อนนะ แต่เวลากินน้ำอะ กินแค่น้ำป่าวก็พอนะจ๊ะ เพราะแค่นั้นก็คง

หวานจนจะกลายเป็นน้ำเชื่อมอยู่แล้ว 555" แล้วอ้อนก็รีบวิ่งไปทันทีโดนมีเสียงของ

ดลตะโกนไล่หลังมา "ยัยนี่ นี่นะ" ดลเองก็ตะโกนแก้เขินออกไป

หลังจากคาบสุดท้ายของการเรียนหมดลง ดลเองก็รีบจะกลับบ้านเช่นเคย โดยมี

อุ้มเดินไปส่งอย่างที่เคยทำประจำทุกวัน

" ดล อาทิตย์ หน้าอั้มต้องมาเก็บตัวซ้อมกีฬาที่โรงเรียนเดือนนึงอะ "

" อ้าว หรอ แล้วอั้มจะมีเวลาอ่านหนังสือหรอ ใกล้สอบแล้วด้วยอะ" ดลถามอย่าง

เป็นห่วง เพราะรู้ดีว่า การเข้าค่ายเก็บตัวนั้น คงมีการซ้อมหนักจนตัวนักกีฬาเองแทบจะ

หาเวล่ในการอ่านหนังสือไม่ได้แน่ๆ

" ไม่เห็นต้องห่วงอะไรเลย เรามีดลอยู่ทั้งคน " อั้มพูดแอบยิ้มอย่างมีเลห์กล

" แล้วเราจะไปช่วยอั้มได้งัยละ จะให้ช่วยติว อั้มก็คงต้องซ้อมกีฬาอะ พอตอนกลาง

คืน เราก็ต้องกลับบ้านอะ" ดลตอบกลับไปอย่างสงสัยว่าจะหาเวลาที่ไหนชวยอั้มได้

" ก็ พอเวลามีสอบ ดลก็มาช่วยติวเราตอนกลางคืนงัย "

" ตอนกลางคืน แล้วดลจะกลับบ้านงัยละ"

" ก็นอนค้างกับเราที่ โรงเรียนนี่แหละ เค้ามีห้องพักให้ ดลมาพักกับอั้มได้สบายเลยละ"

" จะดีหรออั้ม " ดลตอบไปแบบเขินๆ

" ดีดิ นะ ๆๆๆ ช่วยอั้มด้วยนะ นะ นะ " อั้มทำท่าทางอ้อนดล ช่างเป็นภาพที่ดุออกจะ

ตลกๆดีเหมือนกันที่ ผู้ชายร่างสูงๆ แมนๆ จะมาทำท่าทางออดอ้อนเช่นนี้ จนทำให้ดล

อดหัวเราะไม่ได้

" 555 ได้ๆๆ โอเคๆ " จากนั้นดลก็ขึ้นรถเมมล์กลับบ้านไปด้วยรอยยิ้ม อั้มเองก้ดูจะ

มีความสุขมากเช่นกัน อั้มมองภาพดลนั่งรถออกไปจนลับตา และเฝ้าคิดกับตัวเองว่า

" มึงทำถูกแล้วอั้ม นี่แหละคือสิ่งที่มึงต้องการ ขอแค่วันนี้ดลอยู่กับมึง ก้พอใจ

แล้ว" จากนั้นอั้มก็เดินกลับเข้ามาในโรงเรียนเพื่อซ้อมบาส

จากนั้นในแต่ละวันดูอั้มจะซ้อมบาสหนักขึ้นทุกวัน จนทำให้บางวันในตอนเช้าอั้ม

เองไม่ได้ไปรอรับดลที่หน้าโรงเรียนเหมือนเมื่อก่อน เพราะโค้ชเรียกออกมาซ้อมตอน

เช้าก่อนจะถึงเวลาเข้าเรียน ดลเองก้เข้าใจสถานการณืได้ดี และก้ได้แต่เป็นห่วงอยู่

ใกล้ๆ เพราะอั้มเองก็ดูจะเหนื่อยๆอยู่มาก เพราะในเวลาเรียน บางครั้งอั้มก็แอบนั่งหลับ

ในเวลาเรียนจนดลเองก้ต้องเตือนให้อั้มตื่นขึ้นมาเรียนหลายครั้ง แต่บางครั้งดลเอง

ก้เกิดสงสาร จึงปล่อยให้อั้มนั่งหลับไปแบบนั้น จนหมดคาบเรียน ดลจึงปลุกให้อั้มตื่นขึ้น

" อั้มๆๆ ตื่นๆๆ เลิกเรียนแล้ว" ดลเขย่าอั้มเบาๆ

" อืม เลิกเรียนแล้วหรอ " อั้ม พูดด้วยเสียงที่งัวเงีย แล้วสบัดหัวแรงๆ

" ช่ายๆ ไปกันเถอะ " ดลเองก็เก็บกระเป๋าตัวเอง และเก็บกระเป๋าให้อั้มด้วย จากนั้น

อั้มก้คว้ากระเป๋าของคนทั้งสองไปถือ แล้วเดินลงจากตึกเรียน

" ดล อีก 3 วันจะสอบแล้วอะ พุ่งนี้ดลมาติวให้อั้มนะ "

" พุ่งนี้หรอ อืมๆ ได้ แต่อั้มแน่ใจนะว่าอาจารย์จะไม่ว่าอะที่อั้ม เอาคนนอกเข้ามาพัก

ในห้องพักนักกีฬาอะ เพราะดลไม่ใช่นักกีฬาอะ" ดลเองก็ดูจะกังวลในเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

"ไม่หรอก อาจารย์เค้าไม่รู้หรอกดล ว่าใครเป็นนักกีฬาอะไร แล้วอีกอย่างอั้มก็บอก

ไอ้ต่อมันไปแล้วว่า พุ่งนี้อั้มจะมีเพื่อนมานอนด้วย ให้มันไปนอนกับเพื่อนมันอีกห้องนึง "

" อ้าวแล้วงี้ต่อจะไม่ว่าเอาหรอ อั้ม ดลมาทำให้เค้าต้องไปนอนห้องอื่นอะ"

" ไม่หรอกๆ มันเข้าใจๆ แต่ปกติมันก้ไม่ค่อยได้นอนที่นี่อยู่แล้วอะ เพราะเมียมันอยู่

หอใกล้ๆโรงเรียนเนี่ย มันเลยไปนอนหอเมียมันซะมากกว่าอะ แล้วอีกอย่างถ้ามันอยู่

เราคงทำอะไรไม่ค่อยสะดวกอะ คริๆๆ" อั้มพูดแล้วทำท่าทางเขินๆ เล่นเอาดลแอบคิดไปไกล

" บ้าหรออั้ม หมายถึงทำไรอะ" ดลเองพลอยเขินตามไปด้วย

" ก็ติวหนังสืองัย ดลคิดไรอยู่อะ คริๆๆ" อั้มแหย่ดล ทำให้ดลยิ่งเขินหนักที่ตัวเองแอบ

คิดไปไกล ดลจึงรีบวิ่งนำหน้าไป โดยมีเสียงหวเราะของอัมไล่หลังมาด้วย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ลงตอนใหม่ให้ 2 ตอนแล้วคับ 6/04/51 เวลา 19.30น.
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 07-04-2008 19:23:17

ตอนที่ 7 ครั้งแรก....มันเจ็บนะ??

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ดลเองก้รีบทำภาระกิจส่วนตัวให้เสร็จ และขออนุญาติผู้

เป็นแม่ เพื่อที่จะไปค้างที่โรงเรียนเป็นเวลา 3 วัน ผู้เป็นแม่ถึงแม้จะอนุญาตแต่ในใจก็

ยังรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะเธอรู้จักนิสัยลูกชายตัวเองดี ที่ผ่านดลไม่เคยไป

นอนค้างบ้านใครหรือแม้แต่เพื่อนสนิทในตอนม.ต้นก็ตาม แต่เธอก้ไม่ได้เอ่ยถามอะไร

ดล เมื่อดลได้รับอนุญาตจากผู้เป็นแม่ ดลเองจึงขึ้นมาจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นที่จะต้อง

ใช้ในตลอดเวลาที่ต้องไปอยู่กับอั้ม ดลดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ชุดต่างๆในตู้เส้อผ้าถูก

เอามาจัดวางบนเตียง เพื่อเลือกตัวที่เข้าชุดกัน

" เราจะเอาชุดไหนไปดีหว่า โอ้ย ทำไมตื่นเต้นจังเลยเนี่ย เฮ้ยๆๆ ไม่เลือกแล้วๆ

เอาไปแค่ 3-4 ชุดก้พอละกัน " ดลเองตัดใจก่อนจะขว้างชุดใส่กระเป๋าและปิดไฟล้ม

ตัวนอนบนเตียง

เช้าวันต่อมา ดลเองดูจะเดินทางไปเรียนลำบากอยู่เหมือนกัน ไหนจะกระเป๋า

หนังสือ และกระเป๋าเป้เดินทางใบโตที่สพายอยู่ที่หลังของคนตัวเล็กๆ ผู้เป็นแม่เห็นดัง

นั้นจึงนึกสงสาร เพราะดลคงลำบากแน่ๆ ถ้าต้องนั่งรถเมลล์ที่คนแออัดกันในตอนเช้า

เธอจึงตัดสินใจขับรถไปส่งดล ก่อนจะไปทำงานตอนเช้า

" มีอะไรก็โทรไปหาแม่นะดล จะกลับก็โทรมาบอกแม่ด้วยละ แม่จะได้มารับ" แม่พูด

กับดล อย่างเป้นห่วง

" ครับผม แล้วดลจะโทรหาแม่อีกทีนะครับ แม่ช่วยดูเจ้าก๊อกมันด้วยนะครับ ดลไม่

อยู่มันคงเหงาน่าดูเลย"

" จ้าๆๆ แหม ดูท่าดลจะคิดถึงหมามากกว่าแม่อีกนะเนี่ย" ผู้เป็นแหย่แกล้งทำเสียง

น้อยอกน้อยใจลูกชาย

" โอ๋ๆๆ แม่อย่างอนนะ ดลก็ต้องคิดถึงแม่มากกว่าซิครับ แม่ทั้งคน ดลไม่คิดถึงได้

งัยละคร๊าฟฟ " ดลทำท่าออดอ้อนผู้เป็นแม่

" จ้า ให้มันจริงนะจ๊ะ เจ้าลูกชายจอมทะเล้น เดินเข้าไดๆละลูก "

" ครับผม หวัดดีครับแม่" ดลลาแม่ ก่อนจะเดินตรงไปหาอั้มที่สนามบาส แต่ดล

ก้ต้องหยุดและแอบอยู่แถวๆตึกที่ใกล้กับสนามบาส เพราะคงเป้นจุดสนใจแน่ๆ ถ้าดล

เดินตรงเข้าไปหาอั้มเวลานี้ ที่นักกีฬากำลังซ้อมกันอยู่ ดลเองก็ได้แต่คงแอบมองเพื่อ

ให้อั้มหันมาเห็น ถือว่าโชคยังดีที่อั้มหันมาเห็นดลพอดี อั้มจึงขออนุญาติโค้ชพักการ

ซ้อมสักครู่ แล้วรีบมาหาดลทันที ทันทีที่อั้มเห็นดลใกล้ก็อดที่จะขำไม่ได้ เพราะมันช่าง

ดูไม่เหมาะสมกันเลยระหว่างขนาดตัวของผู้สพายกระเป๋ากับกระเป๋าใบโตที่อยู่บนหลัง

ของดล

" โหยดล จะย้ายบ้านหรอ ไมกระเป๋าใหญ่จัง จะมาอยู่กับอั้มถาวรเลยปะเนี่ย" อั้ม

แอบแหย่ดลเล่นๆ

" อะไรอั้ม ดลเอามาแค่ที่จำเป็นนะเนี่ย " ดลเองก็ดูจะตื่นๆ เพราะเค้าคิดว่าตัวเอง

เอาของมาน้อยแล้วนะ แต่ทำไมอั้มยังแซวหาว่าดลจะย้ายบ้าน

" หรอ อั้มคิดว่าดลจะไม่กลับบ้านแล้วนะเนี่ย จะหนีตามอั้มหรอ คริๆๆ" อั้มยังคงไม่

เลิกแหย่อยู่เช่นนั้น

" อะนะ งั้นดลกลับก้ได้ ไปละ" ดลทำท่าจะเดินหนี แต่อั้มก็จับแขนไว้ทัน

" เอ้ย ดล อั้มล้อเล่นๆ ไปๆ อั้มพาเอาของไปไว้ที่พักก่อนนะ" อั้มรีบเอากระเป๋าเป้ใบ

โตของดลมาถือ แต่ทำไมพอมันไปอยู่ที่อั้ม กระเป๋ากับกับดูขนาดปกติ ไม่ดูใหญ่โต

เหมือนตอนที่ดลถือนะ

ห้องพักนักกีฬาที่อั้มพักนั้น เป็นห้องสี่เหลี่ยมๆที่ไม่ใหญ่โตมากนัก เป็นห้อง

พัดลมที่มีหน้าต่างและระเบียบเล็กๆเอาไว้ให้ตากผ้า ในห้องมีเตียงนอนอยู่ 2 เตียงอยู่

คนละมุมของห้อง เมื่อดลจัดของเสร็จก็รีบไปตึกเรียน ส่วนอั้มก็ไปซ้อมกีฬาต่อ เมื่อ

ดลมาถึงห้องเรียนก็พบว่า อ้อนเพื่อนสุดซี้มาถึงแล้ว ดลจึงรีบเข้าไปคุยกับอ้อนและเล่า

ให้อ้อนฟังว่า วันนี้ตนต้องมาพักกับอั้ม เพื่อติวหนังสือให้อั้ม

" อ้าวจริงหรอ น่าอิจฉาอั้มจังเลย มีแกคอยติวให้ด้วยอะ"

" ไม่หรอกๆ ถ้าแกอยากให้ฉันติวให้ก้ได้นะ"

" อืมๆ ขอบใจแกนะ เพื่อน love แต่ฉันเปลี่ยนใจแล้ววะ ฉันขออิจฉาแกดีกว่า ที่แก

จะได้นอนห้องเดียวกันกับอั้มสุดหล่อของฉันอะ" อ้อนทำตาหวานขณะพูดถึงอั้ม

" ว่าแต่แกพร้อมแล้วหรอดล " อ้อนถามอย่างมีเลห์นัย แต่ดลเองตามอ้อนไม่ทัน

และเข้าใจความหมายที่อ้อนถามผิดไป

" อืม ฉันพร้อมมาตั้งนานแล้วอะ" ดลตอบไปอย่างซื่อๆ เล่นเอาอ้อนตกใจเหมือน

กัน เพราะเธอคิดว่าดลเข้าใจในสิ่งที่เธอถาม

" เฮ้ยดล แกพูดจริงหรอ แกไม่กลัวหรอวะ"

" ทำไมฉันต้องกลัวด้วยละ อ้อน ในเมื่อมันไม่ใช่ครั้งแรกซะหน่อย ฉันก็เคยทำให้คน

อื่นมาแล้วอะ" ดลยังคงเข้าใจไปคนละความหมาย ยิ่งทำให้อ้อนตกใจกับคำตอบของ

ดลเข้าไปอีก

"เฮ้ยๆๆ แกพูดจริงหรอดล แกเคยทำกับคนอื่นมาแล้วหรอ"

" เออ ดิ แล้วทำไมแกต้องดูตกใจขนาดนั้นด้วยละ มันแปลกมาหรออ้อน"

"อ้าว แปลกดิ ฉันเห็นแกใสๆ ไม่คิดว่าแกจะโชคโชนขนาดนี้อะ แต่ฉันถามเลยละกัน

นะ แบบว่าอยากรู้อะ"

" ว่ามาดิ จะถามไร"

" ครั้งแรกอะ แกเจ็บปะวะ"

" ทำไมมันต้องเจ็บด้วยละอ้อน แกบ้าป่าวอะ ติวหนังสือนะเว้ย ไม่ใช่เล่นต่อสู้จะมา

เจ็บอะ" ดลดูแปลกๆใจกับคำถามของอ้อน

" เฮ้ย แกหมายถึงอะไรเนี่ย" อ้อนเองก็ดูจะงงๆ

" อ้าวก็ติวหนังสืองัย ทำไมหรอ"

" ไอ้บ้า ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนะยะ ฉันหมายถึงเรื่อง....เอ่อ..เรื่องแบบนั้นอะ"

เสียงของอ้อนดูเบาลง เพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน แต่มันทำให้ดลตกใจมาก

" เฮ้ย บ้าๆๆ ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น แกจะบ้าหรอ"

" อ้าวก้ใครจะไปรู้ละ พูดกันมาตั้งนาน เพิ่งจะมารู้ว่าพูดถึงคนละเรื่องกัน" ดลกับอ้อน

จึงหัวเราะออกมาพร้อมกัน จนอั้มเดินขึ้นมาเห็นพอดี จึงเดินเข้าไปสมทบกับคนทั้ง

สอง

" คุยไรกันหรอ อั้มคุยด้วยคนซิ"

" อ๋อ เรากำลังถามดลถึง เรื่องครั้ง.." ก่อนที่อ้อนจะพูดจบ ดลเองก็เอามือมาปิด

ปากเพื่อนซี้ก่อนจะพูดอะไรไปมากกว่านี้

" ป่าวๆหรอกอั้ม คุยเรื่อยเปื่อยอะ " ดลรีบแก้ตัว แล้วหัวเราะแก้เขินไป

" จ๊ะๆๆ เรื่อยเปื่อยๆ" อ้อนรีบเอามือของดลที่อุดปากอยู่ออกแล้วตอบกับอั้ม

"งั้นอ้อนขอตัวไปดูสมุดการบ้านก่อนนะจ๊ะ" อ้อนพูดแล้วก้รีบเดินเข้าไปในห้อง

"งั้นเราเข้าไปนั่งในห้องกันดีกว่านะอั้ม" ดลเองก้ชวนอั้มเข้าไปในห้องเรียนเช่นกัน

แต่ก่อนที่ดลจะออกตัวเดิน อั้มคว้าแขนดลไว้ แล้วก้มตัวลงมากระซิบที่หูของดล

" ครั้งแรกอะ อั้มจะไม่ทำให้ดลเจ็บหรอกนะ" อั้มพูดจบก้เดินเข้าห้องทันที่ โดย

ปล่อยให้ดล ยื่นอึ้งและหน้าแดงอยู่หน้าห้องแบบนั้น

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 07-04-2008 19:47:45

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครั้งแรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 07-04-2008 20:07:46

^
กรี๊ดเผื่อผมด้วยสิ

จะได้ครั้งแรกจริงๆป่าวนะ
รอตอนต่อไปอยู่คร้าบ
:m13:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 07-04-2008 20:39:43

อ้างจาก: sixty-3 ที่ 07-04-2008 20:07:46

^
กรี๊ดเผื่อผมด้วยสิ

จะได้ครั้งแรกจริงๆป่าวนะ
รอตอนต่อไปอยู่คร้าบ
:m13:

นั่นดิ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปเช่นกัน :m1:
ครั้งแรกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: numtannaka ที่ 07-04-2008 20:41:06

พึ่งเข้ามาอ่านค่า น่ารักดี :m1:..เป็นกำลังใจให้ค่ะ :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 07-04-2008 20:46:53

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 07-04-2008 21:25:05

:m4:รอเปิดซิงด้วย เหมียนกัน อิ อิ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: cassper_W ที่ 07-04-2008 22:00:23

มาเจิมมมม ยังอ่านไม่ทันเลยยอ่ะ o2

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 08-04-2008 00:45:36

อยากให้ทั้งสองคนมีความสุขแบบนี้ไปนานๆ จังเลย เฮ้อ...
รออ่านต่อนะครับ ขอบคุณที่มาลงเรื่องดีๆ แบบนี้ครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 08-04-2008 11:56:19

อ้างจาก: sixty-3 ที่ 07-04-2008 20:07:46

^
กรี๊ดเผื่อผมด้วยสิ

จะได้ครั้งแรกจริงๆป่าวนะ
รอตอนต่อไปอยู่คร้าบ
:m13:

กรี๊ดเผื่อละคะ ค่าตอบแทนขอเป็นเรื่องพี่เลี้ยง 2 ตอนรวดนะคะ :m13:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 08-04-2008 12:20:41

เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคน เด๋วจะตามไปอ่านนะ มาดันไว้ก่อนจ้ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 08-04-2008 12:34:36

มีคนเข้ามา สาวแตกเพียบ กรี๊ดกันใหญ่ :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 07/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 08-04-2008 21:38:11

ตอนที่8 รักนายทั้งใจและ...กาย...

วันนี้ตลอดทั้งวันที่เรียน ดลเองได้แต่คิดว่า อั้มพูดจริงหรือพูดเล่น ยิ่งคิด

ก็ยิ่งอาย เพราะดลเองไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่า การที่มาค้างที่โรงเรียนเพื่อติวหนังสือให้

อั้ม ในระหว่างนั้นจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมาบ้าง และอั้มเองก็ดูจะแหย่ดลไม่ยอมเลิก

เพราะอั้มมักจะร้องเพลงที่มันมีคำว่าครั้งแรกอยู่ในเนื้อเพลงนั้นด้วย และทุกครั้งที่ร้อง

ถึงท่อนที่มีคำว่า "ครั้งแรก" อั้มก้จะร้องแบบเน้นๆและหันมาส่งสายตาหวานๆให้ดล ดล

เองก็อายจนไม่รู้จะทำอย่างงัย ได้แต่ทำน่าตาไม่รู้ไม่ชี้ไปเรื่อยๆ เมื่อหมดเวลาเรียน

อั้มเองก็แยกไปซ้อมบาสทันที ดลเองก็ยังคงนั่งเล่นอยู่กับอ้อนสักพัก เพราะวันนี้ตน

เองไม่ต้องรีบกลับบ้าน

" ดล คราวนี้แกจะบอกฉันได้หรือยัง ว่าแกกับอั้ม มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้หรือป่าว" อ้อน

เริ่มตั้งหัวข้อสนทนา

" ก็ เอ่อ.... ก็งัยดีละ " ดลอ้ำๆอึ้ง จนอ้อนเริ่มรำคาญ

" อะๆๆ งั้นฉันถามใหม่ละกัน ตกลงแกกับอั้มคบกันอยู่ช่ายปะ" เจอคำถามนี้เข้าไป

ดลเองก็อายจนหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

" อืม " ดลก้มหน้าบอกอย่างอายๆ

" คริๆๆ หรอๆ ฉันก็ว่าแล้ว " อ้อนเห็นอาการของดลก็อดขำไม่ได้

" ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ฉันรู้แต่ว่าฉันได้อยู่กับอั้มแบบนี้

ฉันมีความสุขมากๆ "

" อืมๆ แกไม่ต้องกังวลอะไรหรอ ฉันเคยบอกแกแล้วว่า ความรักมันไม่มีกฎเกณฑ์

ตายตัวหรอกนะ ขอแค่แกไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แกก้ทำไปเถอะ เพื่อความสุขของตัว

แกเอง" อ้อนพยายามพูดให้ดลสบายใจ

" อืม ฉันขอบใจแกมากนะอ้อน ที่แกเข้าใจแล้วก็ไม่รังเกียจฉันอะ" ดลรู้สึกซึ่งใจใน

ความมีน้ำใจของเพื่อนซี้อย่างมาก

" แกกับฉันเป็นเพื่อนกันนะดล แกมีความสุขฉันก็มีไปด้วย แต่แกเองก็ระวังๆตัว

หน่อยละกัน แกก็รู้ว่าอั้มอะ มัน Pop แค่ไหน ถ้าเกิดใครรู้เรื่องแกกับอั้มขึ้นมา ระวัง

บรรดาแฟนคลับอั้มมันจะเล่นงานแกนะ"

" เฮ้อ ฉันเข้าใจๆ " ดลเองก็ดูจะเป็นกังวลเช่นกัน

" แต่เรามาพูดเรื่องนั้นกันต่อดีกว่านะ คริๆๆ" อ้อนทำหน้าหื่นเล็กน้อย

" เฮ้ยๆๆ ไม่เอาๆ จะพูดทำไมวะ มันไม่มีไรหรอกน่า" ดลพยายามเบี่ยงเบนประเด็น

ไป แต่มีหรือที่อ้อนจะยอมพลาดเรื่องแบบนี้ได้

" อะนะ ดล ฉันอะอุตสาห์หวังดีกะแกนะเนี่ย เลยจะบอกเกร็ดดีๆให้แกงัย 555"

" บ้าดิ พูดอย่างกับแกเคยงั้นอะอ้อน "

" ของมันแน่นอนยะ " ดลได้ยินดังนั้นก็ตกใจ

" เฮ้ย!! จริงหรออ้อน "

" บ้าดิ ฉันล้อเล่น แกนิ เห็นฉันเป็นผู้หญิงงัยวะ "

" อ้าวใครจะไปรู้ละ ก้เห็นแกดูเชี่ยวๆอะ"

" แหม พ่อคุณชายขา ใครเค้าจะไปใสซื่อบริสุทธิ์หรือพ่อคุณละคะ ของแบบนี้ เค้าก็

รู้ๆกันบ้างแหละน่า" อ้อนแอบกัดดลไปในตัว

" แต่ฉันเคยได้ยินมานะดล ว่าครั้งแรกอะ ฝ่ายรับจะเจ็บมากเลยนะ "

" บ้าหรออ้อน ใครบอกแกว่าฉันจะเป็นฝ่ายไหน " ดลดูอายหนักเข้าไปอีก

" โหยๆๆ คุณดล ไม่บอกก็รู้คะ เพราะดูจากรูปร่างแล้ว มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นะคะ ถ้า

คุณเป็นฝ่ายรุกอั้ม คงตลกตายละคะ 55555" พูดยังไม่ทันจบ อ้อนก็ขำขึ้นมาอย่าง

เอาเป็นเอาตาย " โอ้ยๆ แค่นึกฉันก็ขำแล้ววะ 555" อ้อนยังขำไม่ยอมเลิก

"ไอ้บ้า แกพูดไรเนี่ย ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ไปดีกว่า นังผู้หญิงลามก" พูดจบ ดลก็ลึก

จากโต๊ะไปเลย

" เฮ้ย รอด้วยดิวะ แม่งตัวก็เล็กไมเดินเร็วจังวะ" อ้อนรีบตามดลไป

ดลเองรีบกลับไปยังห้องพักนักกีฬา เพื่อรออั้มซ้อมบาส เสร็จ เมื่อมาถึงห้องก็

รีบจัดการอาบน้ำทันที ดีนะที่ห้องพักนั้นมีห้องอาบน้ำในตัว ไม่งั้นดลคงต้องไปอาบใน

ห้องน้ำรวม คงเป็นที่สงสัยของนักกีฬาคนอื่นๆว่าดลเป็นใคร เพราะไม่เคยเห็นหน้าในที่

พักมาก่อน จากนั้นก็จัดเก็บห้องที่ดูจะรกๆอยู่พอสมควร จากนั้นก็มานอนอ่านหนังสือ

อยู่บนเตียงของอั้ม แต่อ่านได้แค่ครึ่งเดียวก็เผลอหลับไป

" โอ้ย ทำไมหายใจไม่ออกอะ หนักด้วยอะ " ดลคิดในใจ แต่ตาก็ยังหลับอยู่ แต่พอ

รู้สึกว่ามีลมหายใจรดอยู่ที่ต้นคอดลจึงลืมตาขึ้น แต่ก็ต้องตกใจ เพราะมีคนตัวใหญ่ๆใน

ชุดนักบาส แถมเหงื่อเต็มตัวนอนทับบนตัวของตนเองอยู่ นั้นคืออั้มนั้นเอง

" โอ้ยๆๆๆ อั้มเล่นไรเนี่ย ดลหนักอะ หายใจไม่ออกแล้ว" ดลพยายามดิ้นอยู่ใต้ตัว

ของอั้มแต่ก็ดูไร้ผล

" อืมๆ ดล อั้มเหนื่อยจังเลยอะ ขอนอนแบบนี้แป๊ปนึงนะ" อั้มตอบทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่

"อั้มก็นอนดีๆดิ ทับเราแบบนี้เราหายใจไม่ออกอะ แล้วตัวอั้มก็มีแต่เหงื่ออะ เปียกเสื้อ

เราหมดแล้วอะ " ดลพยายามดิ้นอีกครั้ง อั้มจึงค่อยพลิกตัวลงมานอนข้างล่างและจับ

ดลมานอนบนตัวของอั้มแทน ดลเองก็พยายามจะลุกขึ้น แต่อั้มก้กอดเอาไว้แน่นจนดล

ขยับตัวไม่ได้

" อย่าดิ้นดิ ขออั้มนอนแบบนี้แป๊ปนึงดินะ" ดลได้ยินอย่างนั้นจึงหยุดดิ้นและนอน

ซบอกกว้างๆของอั้มอยู่อย่างนั้น ดลเองก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อยที่ได้นอนกอดกับอั้มแบบนี้

แถมยังได้กลิ่นของอั้มอีกด้วย

" อั้มไปอาบน้ำก่อนดิ แล้วจะได้ไปหาอะไรกินกันนะ เราหิวแล้วอะ "

" อืมๆ โทษทีที่เราให้ดลรอนาน เราซื้อข้าวมาให้แล้วนะ เดี๋ยวเราอาบน้ำเสร็จแล้ว

กินพร้อมกันนะ" อั้มพูดจบก็ ลุกขึ้นจับดลวางลงบนเตียง และลุกไปอาบน้ำ แต่อั้มคง

เคยชินกับการที่อยู่กันแบบผู้ชายๆ จนถอดเสื้อและกางเกงตรงหน้าตู้เสื้อผ้าทันที ทำให้

ดลเห็นร่างอันเปลื่อยที่มีแต่กางเกงในสีขาวตัวจิ๋วที่ห่อร่างของอั้มและอั้มน้อยเอาไว้

ดลเผลอจ้องอั้ม จนอั้มรู้สึกได้ จึงรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาใส่แล้วหันไปแซวดล

" แอบมองอั้มหรอ อั้มเขินนะดล" อั้มทำท่าทางเขินอาย จริงๆแล้วอั้มไม่ได้เขิน

อะไรเลย แต่แกล้งดลไปแบบนั้นเอง

" บะ..บ้าหรอ เราไม่ได้มองนะ" ดลตอบอย่างลนๆ แล้วก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อ

" 5555 " อั้มหัวเราะในท่าทางของดลก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ

ดลพยายามอ่านหนังสือต่อ แต่ก็อ่านไม่เข้าใจสักที ข้อความแค่ 3 บรรทัด แต่อ่านวน

ไปวนมา 4 รอบแล้วก้ยังจำไม่ได้

" โอ้ย มึงเป็นไรไปวะเนี่ย คิดไรอยู่วะ บ้าป่าวเนี่ย" ดลได้แต่ดุตัวเองเบาๆ เพราะในหัว

มัวแต่คิดถึงคำพูดของอ้อนเพื่อนซี้

ไม่นานอั้มก้ออกมาจากห้องน้ำ พอออกมายังไม่ทันได้แต่งตัว อั้มก็เดินมา

แกล้งดลที่นอนอยู่บนเตียงทันที

" อะ คราวนี้จะดูอีกปะ อาบน้ำแล้ว สะอาดหมดจด น่าดูกว่าเมื่อกี้อีกนะ " อั้มทำท่า

จะแก้ผ้าเช็ดตัวที่นุงไว้ออก แต่ดลก็โวยวายขึ้นมาก่อน

"พอๆๆ ไปแต่งตัวไปอั้ม จะได้มากินข้าว ดลหิวจะตาลายแล้วเนี่ย " ดลตอบไปโดย

ไม่มองน่า เพราะกลัวว่า ถ้าหันไปมองจะตะลึงจนหยุดมองไม่ได้ เพราะอั้มช่างดู

sexy เหลือเกิน อั้มก็ได้แต่หัวเราะ แล้วเดินไปแต่งตัว จากนั้นทั้งสองคนก็มานั่งกิน

ข้าวด้วยกัน จนเสร็จ

" อะ คราวนี้เรามาเริ่มติวกันเลยนะ ก่อนอื่นก็ทำการบ้านก่อนละกันนะ " ดลเริ่มที่จะ

ติวหนังสือให้อั้มแล้ว เพราะมันล่วงเลยเวลามามากแล้ว ก่อนที่จะดึกเกินไป เพราะดล

เองก็รู้ดีกว่าอั้มเองก็คงเหนื่อยมาก จึงไม่อยากให้อั้มต้องนอนดึกจนเกินไป

" ข้อนี้อะ อั้มต้องเอาส่วนที่เป็นเศษอะ มาหาก่อนนะว่า โดเมนที่น่าจะเป็นไปได้อะมี

อะไรบ้าง แล้วก็ !@#$%&*&^@! " ดลก็อธิบายไปเรื่อยๆ อั้มเองก็ดูจะตั้งใจอยู่

มาก เมื่อติวไปได้สักพักอั้มเองก็ดูท่าจะไม่ไหว เพราะเหนื่อยมาก จึงนั่งหลับในตอนที่

ดลอธิบายบ้าง ดลเองก็พยายามปลุกให้อั้มตื่นมาฟังตนเองอธิบายต่อ แต่ดูท่าวันนี้อั้ม

จะไม่ไหวแล้ว ดลจึงยอมให้อั้มนอน

"งั้นวันนี้แค่นี้ก่อนละกันนะ อั้มจะได้นอน" ดลพูดจบก็เก็บหนังสือเข้าที่ทั้งของตน

เองและของอั้ม อั้มเองก็คลานขึ้นไปนอนบนเตียง ดลเองก็เดินไปนอนอีกเตียงที่

เป็นเตียงของต่อ

" อ้าว ไมไปนอนเตียงนั้นอะ ดลมานอนกับอั้มดิ"

" ไม่เป็นไรหรอกอั้ม จะนอนเบียดกันทำไมอะ " ดลพูดจบก็นอนหันไปอีกทาง อั้ม

จึงลุกเดินไปอุ้มดล

" เฮ้ยๆๆ อั้มทำไร "

" ก็บอกให้มานอน ไม่ยอมไป เราก็ต้องมาอุ้มไปดิ " อั้มก็อุ้มดลมานอนที่เตียงของ

ตน แล้วรีบนอนลงแล้วกอดดลเอาไว้ทันที

" อั้มๆ ดลหายใจไม่ออกอะ " ดลพยายามดิ้นอีกครั้ง แต่คิดหรือว่าอั้มจะยอม

" ก็ดลอะ ตัวเล็กน่ากอดดีอะ หอมตัว" อั้มกดจมูกลงไปบนผมของดล ที่มีกลิ่น

แชมพูอ่อนๆอยู่ ดลเองโดนแบบนั้นก็ถึงกลับตัวอ่อนเลยทีเดียว

" คราวนี้จะยอมตอบอั้มได้หรือยัง " อั้มจับใบหน้าของดลเงยขึ้นมาสบตากับตน

" ก็... ก็.." ดลเองก็เขินเกินกว่าจะบอก

" ก็ไรละครับ " อั้มเองก็ทำตาหวานใส่ดล ดลเห็นก็ยิ่งอายเข้าไปอีก

" หลับตาก่อนซิ" อั้มก็หลับตาตามที่ดลขอ ดลจึงค่อยกดปากของดลลงบนปาก

ของอั้ม เพื่อแทนคำพูดที่ดลจะพูดออกมา ในขณะที่ดลกำลังจะเงยหน้าขึ้น มือของอั้ม

ก็กดเอาไว้ อั้มเริ่มรุกดลมากขึ้น อั้มดันลิ้นเข้ามาในปากของดล เป็นจูบที่เร่าร้อนจนดล

เองก็อ่อนไปทั้งตัว และเผลอคราวในลำคอ " อื้อ อืม" อั้มพลิกตัวให้ดลอยู่ข้างล่าง

แล้วผละออกจากดล มองตาดลอีกครั้ง

" ดล อั้มรักดลนะ รักทั้งหมดใจเลย ดลอยู่ใกล้ๆอั้มไปตลอดนะ " ดลเองก้ได้แต่

พยักน่า เพราะอายจนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แล้ว

" ดลรักอั้มหมดหัวใจหรือป่าว"

" ครับ เราเองก็รักอั้มหมดหัวใจเหมือนกัน"

" ให้แต่ใจหรอครับ แล้วกายละ ดลให้อั้มหรือป่าว" อั้มพูดแล้วทำตาหวานเยิ้มเข้า

ไปอีก ดลได้ยินดังนั้นก็เขินจนหูตาแดงไปหมด

" แต่..แต่"

"ดลไม่ต้องกลัวนะครับ อั้มจะทำให้ดลมีความสุขที่สุด จะไม่ทำให้ดลบอบช้ำเลย

ครับ" อั้มพูดแล้วจูบลงไปที่หน้าผากของดล

" ครับ " ดลตอบเสียงเบาๆ

บทรักอันหวานชื่นเริ่มต้นขึ้น อั้มเริ่มจูบดลอีกครั้ง จากจูบที่ดูนุ่มนวลกับการเป็น

จูบที่รุนแรงจนดลแทบหายใจไม่ทัน เสื้อผ้าของดลและอั้มหลุดลงไปก่อกับพื้นจดหมด

สิ้น จากนั้นอั้มค่อยๆใช้ริมฝีปาก ดูดเม้นจากหน้าลงมายังซอกคอของดล และดูดเม้น

เน้นๆที่ หัวนมเล็กๆสีชมพูของดล จนดลเองรู้สึกเสียวแทบทนไม่ไหว แอ่นอกขึ้นรับการ

ดูดเม้นของอั้มและ ครางออกมา" อา อื้อ ..."

อั้มยังคงดูดด่ำกับยอกอกของดลอยู่จนมันแดงและแข็งเป็นไต ก่อนจะค่อยๆ

เลื่อนลงมาเรื่อยๆ ผ่านสะดือและมาหยุดยังดลน้อย อั้มค่อยๆใช้ลิ้นค่อยๆแตะลงไปที่

เจ้าดลน้อย แล้วค่อยๆ ใช้มือชักมันขึ้นลงจากช้าๆและเริ่มเร็วๆขึ้นๆ ดลเองเสียวกระสัน

จนบิดตัวไปมา

" อั้ม เรา มะ มะ ไม่ไหวแล้ว " ก่อนที่ดลจะถึงจุดหมาย อั้มก็หยุดแล้วจับพลิกตัวดล

ขึ้นข้างบน พร้อมกระซิบข้างหูของดล

" ทำให้อั้มบ้างนะครับ " ดลเองถึงแม้จะยังดูอายๆและเก้งๆกังอยู่บ้างแต่ก็ยอมทำ

ตามที่อั้มบอก

ดลเริ่มจากอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ดลเองก็ทำในแบบที่อั้มทำให้กับตนที่หัว

นมของอั้ม จนอั้มครางออกมาให้รุ้สึกความพอใจนั้น จากนั้นดลก้เลื่อนลงมาเรื่อยๆ จน

ถึงเจ้าอั้มน้อย ที่มันไม่น้อยสมชื่อ มันน่าจะเรียกว่าเจ้าอั้มยักษ์มากกว่า เพราะขนาด

ของอั้มและของดลมันช่างต่างกันเหลือเกิน ดลค่อยๆใช้มือ รูดเจ้าอั้มน้อยนั้นขึ้นลง

ช้าๆ จากนั้นก็เร่งจังหวะขึ้น

" ดล ครับ ใช้ปากซิครับ " อั้มค่อยๆดันตัวเองขึ้นมานั่งขอบเตียงและพาดลนั่งลง

ข้างล่างระหว่างขาของตน

" แต่เราไม่เคยอะ " ดลเองก็ดูจะประหม่าอยู่เหมือนกัน

" ค่อยทำนะครับ ดูดเหมือนดูดไอติมนะครับ อย่าให้โดนฟันนะครับ" อั้มค่อยๆกด

หัวของดล ให้ดลนำเจ้าอั้มยักษ์เข้าปาก ดลเองในตอนแรกก็ดูจะเก้งกังๆอยู่บาง แต่พอ

สักพักดลเองก็พอจะจับจังหวะได้ จนอั้มรู้สึกทนไม่ไหว ต้องรีบดึงปากของดลออกก่อน

ศึกรักครั้งนี้จะจบลงซะก่อน

" ดลครับ อั้มขอนะครับ " ดลเองนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยพยักน่า อั้มจึงอุ้มดลมา

นอนบนเตียง พร้อมทั้งปลุกอารมของดลอีกครั้งที่ยอดอกทั้งสอง จนดลเองมีอารมร่วม

อีกครั้ง จากนั้นอั้มจึงลงมายังเป้าหมาย ที่รูของดลที่เป็นสีชมพู บ่งบอกถึงความที่ยัง

ไม่เคยผ่านศึกมาก่อน แล้วจึงค่อยๆ ก้มลงใช้ลิ้นระเริงลงไปอย่างเอาเป็นเอาตาย ดล

โดนเช่นนั้นก็เสียวจนเกร็งไปทั้งร่าง และครางออกมาทุกครั้งที่ลิ้นของอั้มแตะลงบนรู

นั้น จากนั้นอั้มจึงลุกไปหยิบหลอดอะไรสักอย่าง ซึ้งมันก็คือสารหล่อลื่นนั้นเอง ในตอน

แรกดลเองก้แปลกใจเหมือนกันที่ทำไมอั้มมีของแบบนี้ หรือว่าอั้มเตรียมการมาก่อน

แต่ก่อนที่ดลจะคิดอะไรไปได้มากกว่านั้น ดลก็รู้สึกเย็นวาบที่รูนั้น พร้อมทั้งความอึดอัด

จากนิ้วของอั้มที่ชักเข้าชักออกช้าๆ

" อื้อ อั้ม" ดลครางออกมาเล็กน้อย อั้มจึงก้มลงมาจูปปากของดล แต่นิ้วก็ยังคงทำ

งานต่อไปและถือโอกาสเพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้ว ทำให้ดลยิ่งครางหนักกว่าเดิม และยิ่งรู้สึก

อึดอัดมากขึ้นไปอีก เมื่อนิ้วที่สามได้เข้ามา

" ดล อั้มไม่ไหวแล้ว พร้อมนะ" อั้มกระซิบข้างหูของดล แต่ยังไม่ทันที่ดลจะ

บอกกลับไป อั้มก็จับขาทั้งสองของดลพาดที่บ่าและจับเจ้าอั้มยักษ์เริ่มยัดเข้าไปที่รู

ของดล แต่มันช่างเข้าไปลำบากเหมือนกัน เพราะมันเป็นครั้งแรกที่รูของดลมีสิ่ง

บางอย่างกำลังจะรุกร่านเข้าไป อั้มพยายามจนส่วนหัวของมันเข้าไปได้

" อื้ม อั้ม เราเจ็บ " ดลหน้าตาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ อั้มจึงก้มลงไปจูบดล

และดูดไปยังหัวนมของดลเพื่อให้คลายความเจ็บ เมื่อดลเริ่มครางอีกครั้ง อั้มจึงค่อยๆ

ดันเข้าไปจนสุดลำ

" ดลครับ อั้มรักดลนะ ดลเป้นของอั้มนะครับ" อั้มพูดจบก็ค่อยขยับเจ้าอั้มน้อยค่อยๆ

เข้า ออกอย่างช้าๆ เข้าสุด ออกสุด เมื่อรู้สึกว่ารูของดลปรับตัวได้แล้ว จึงเร่งความเร็ว

และแรงขึ้น ดลเองถึงแม้จะรู้สึกเจ็บมาก แต่มันก็มีความเสียวเข้ามาแทนที่ จน

ครางออกมาเสียงดัง ตัวของดลสั่นไปตามแรงกระแทกที่หนักหน่วง อั้มเองก็กลัวเสียง

จะดังจนเพื่อนข้างๆห้องตกใจ จนเอานิ้วใส่เข้าไปในปากของดล เพื่อลดเสียง

ครางออกดลลง เกมรักเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงปลายทาง อั้มกระแทกเข้าไปเต็ม

แรงก่อนจะหลั่งออกมามากมายในตัวของดล ศึกเกมรักจบลง พร้อมเสียงหอบเหมือน

กับคนที่วิ่งรอบสนามฟุตบอลเป็นสิบรอบ อั้มยังคงคาเจ้าอั้มยักไว้ใน ตัวของดล จนดล

เองก้ต้องรีบบอกให้อั้มเอาออก อั้มจึงดึงมันออกมาแล้วลงมานอนข้างๆดลพร้อมกอด

ดลไว้

" อั้มมีความสุขจังครับ ดลละครับ"

" ครับ แต่ไหนอั้มบอกจะทำเบาๆงัยครับ เล่นเราซะเเรงเลยอะ"

" ขอโทษครับ ก็มันสุขจนห้ามไม่ไหวเลยอะ" อั้มตอบพร้อมซุกไซ้ลงไปที่คอของดล

พอนอนพักได้แค่ 15 นาที เจ้าอั้มยักษ์ก็ค่อยพองตัวขึ้นอีกครั้ง อั้มจึงเจ้าดล

พลิกขึ้นมานอนบนตัวอั้ม

" ดลครับ รักอั้มไหม "

" รักซิครับ " ดลตอบอย่างอายๆ

" งั้นแสดงให้อุ้มเห็นซิครับ ว่าดลรักอั้มแค่ไหน" อั้มพูดพร้อมจับมือของดลไปจับ

เจ้าอั้มน้อยที่พองตัวเต็มที่แล้ว

" อีกหรออั้ม เพิ่งจะ.... เอ่อ .. เมื่อกี้เองนะ" ดลเองก็ดุจะตกใจ เพราะอั้มเองเพิ่งจะ

เสร็จเมื่อกี้ แต่ดลเองยังไม่เสร็จด้วยซ้ำ

" ครับ ก็อั้มอยากรู้นี่ครับว่าดลรักอั้มแค่ไหน แสดงมันซิครับ" จากนั้นอั้มค่อยๆยกตัว

ดลขึ้นแล้วจับเจ้าอั้มน้อยตั้งตรงเพื่อรอให้ดล กดรุนั้นลงมาได้ถนัด

" ดลค่อยหย่อนก้นลงมา แล้วค่อยๆกดมันลงมาเรื่อยๆด้วยน่าตาอันเหย่เก

" อื้อ อะ อื้อ ดลครางออกมาหลังจากที่ก้นลงมาจนสุดลำของอั้ม

" รักอั้มแค่ไหน แสดงออกมานะครับ "

"ดลจึงค่อยๆ ขยับตัวเองขึ้นลง อย่างช้าๆ จากนั้นก็ค่อยๆเพิ่มแรงขย่มขึ้นเรื่อยๆ และ

ครางออกมาอย่างสุดเสียว อั้มเองก็เอื้อมมือไปช่วยชักให้กับดลเช่นกัน และอีกมือก็

ช่วยจำที่เอวของดลเพื่อช่วยให้ดลขย่มได้เร็วและแรงมากขึ้น จนดลเองเริ่มไม่ไหว

แล้ว อั้มจึงพลิกให้ดลเป็นฝ่ายอยู่ข้างล่างและกระแทกอย่างเต็มแรง ด้วยความแรง

จากการกระแทกและความถี่ที่ได้รับนั้นทำให้ดลหลั่งออกมาโดยที่ไม่ต้องแตะ รุของดล

ตอดรัด อั้มจนอั้มเองก็ทนไม่ไหว หลั่งออกมารอบที่สอง ทั้งสองคนหอบอย่างหนักกับ

ศึกรักสองครั้งติดต่อกัน

" อั้มรักดลนะครับ " อั้มกระซิบบอกดลก่อนจะหลับไปพร้อมๆกัน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 08-04-2008 22:15:53

จิ้มๆๆๆๆ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 08-04-2008 22:36:55

:m25:
สองรอบเลยแฮะ รักทั้งกายและใจเลย

รอตอนต่อไปอยู่นะคร้าบ

-----------

อ้างจาก: gift_deb ที่ 08-04-2008 11:56:19

อ้างจาก: sixty-3 ที่ 07-04-2008 20:07:46
^
กรี๊ดเผื่อผมด้วยสิ

จะได้ครั้งแรกจริงๆป่าวนะ
รอตอนต่อไปอยู่คร้าบ
:m13:

กรี๊ดเผื่อละคะ ค่าตอบแทนขอเป็นเรื่องพี่เลี้ยง 2 ตอนรวดนะคะ :m13:

^
^
คร้าบๆ ขอเป็นวันที่12นะ 2ตอนรวด โอเคครับ
เพราะกะจะหยุดสงกรานต์
:m23:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 08-04-2008 22:47:48

เข้ามาติดตามและให้กำลังใจครับ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: numtannaka ที่ 08-04-2008 23:03:20

:m1: ไปสะละน้องดลของพี่
มาต่ออีกนะคะ o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 08-04-2008 23:18:49

:laugh: ในที่สุด...ดลก็เจอ "ครั้งแรก" จนได้ ชอบครับชอบ
ว่าแต่อ้อนนี่เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆ เลยนะครับ
ไม่อยากให้เรื่องถึงตอนเศร้าเลยอ่ะ :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 08-04-2008 23:23:47

เข้ามาถามว่า

ทำไมต้อง....

ช่างมันเหอะ ข้ามๆๆๆๆ

เขียนขึ้นได้ดีแล้วนะ แต่ทางทางคุณน้องจะไม่ค่อยได้เขียนเพราะว่า ดูจากการหาคำมาแทนคำซ้ำแล้วยังใช้คำได้ไม่ค่อยคล่อง

บางทีก็ Hard core เกินไปเช่นคำ่า "รู" อ่านแล้วตกใจแทบหล่นจากเก้าอี้

น่าจะหาคำอื่นมาแทน มันจะได้ดูสวยกว่านี้ เช่น ช่องทางอุ่นร้อน ส่วนคับแคบแสนแน่น ร่องอุ่นกระชับ

ในการเขียนเราควรจะค้นหาที่ชวนจินตนาการมาใช้ มากกว่าการใช้คำที่ตรงไปตรงมามากเกินไป จนดูทื่อ

แต่ว่างานของคุณน้องอ่านแล้วก็ดูรู้นะว่า คนเขียนก็ยังใสๆ อิอิ บทอัศจรรย์เป็นไปแบบไม่ต้องจิ้นมากเลย ลองไปเรื่อง แค่ความทรงจำ ของ ภัคD ที่พี่ THIP เอามาลง

น้องอาจจะได้แนวทางการ "หลากคำ" มากขึ้น

ปล. ที่น้องเขียนว่า...."ข้อความในจดหมายยังคงก้องอยู่ในสมอง" พี่นึกภาพตามไม่ออกว่า ข้อความในจดหมายมันจะก้องได้ไง ถ้าคุณน้องจะเขียนว่า..."ภาพข้อความในจดหมายนั้นยังชัดเจนอยู่ในความรับรู้ของดล เขาไม่อาจสลัดมันออกจากห้วงคำนึงได้เลย" อย่างนี้ภาษามันจะสวยกว่าไหม

สู้ๆ นะ

เจ้เอาใจช่วยเคอะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 09-04-2008 13:59:56

^
^
^
โอ้ว มีตัวแม่มาคอมเม้น อ่านไว้น้า อิอิ :oni1: :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แก้ว ที่ 09-04-2008 16:41:40

ครั้งแรก :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 10-04-2008 22:14:49

:m4:เป็นกำลังใจให้นะครับ แม้จะรู้ว่าเหตุการณ์ต่อไปในอนาคต มันได้จบไปแล้ว แบบทางใครทางมัน
แต่ไม่แน่ เพราะภาคมหาลัย ยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น เป็นกำลังใจให้จริง ๆ นะ น้องดล :m1: :m1:
รออ่านอยู่นะครับ :bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: Mp_qM ที่ 11-04-2008 06:41:09

ตอนนี้ :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่ที่หลายคนกรี๊ดรอแล้ครับ 08/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 11-04-2008 07:35:17

ตอนที่ 9 รักจังเลย

ค่ำคืนรักอันหวานชื่น อบอุ่นและรุ่มร้อนของอั้มและดลได้ผ่านมาจนถึงเช้าวัน

ใหม่ที่ดูท่าจะสดใสกว่าทุกๆวันที่ผ่านมา

" ปรี๊ดๆๆๆๆๆ " เสียงนกหวีดของโค้ชดังไปทั่วหอพักนักกีฬา เสียงนั้นดังจนทำให้ทุก

คนตกใจตื่น แม้แต่คนที่เรียกได้ขึ้นชื่อว่านอนขี้เซาก็ยังต้องลืมตาขึ้นทัน เพราะเสียง

นกหวีดนั้นช่างดังบาดแก้วหูเหลือเกิน ดลเองก็ตกกะใจจนจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ทำ

ไม่ได้ เพราะมีแขนอันใหญ่โตของอั้มที่กอดรั้งตัวของดลเอาไว้

" อั้มๆ ตื่นเถอะ โค้ชเป่านกหวีดมาปลุกแล้วนะ เดี๋ยวอั้มต้องไปซ้อมบาสตอนเช้าไม่

ช่ายหรอ" ดลเอื้อมมือไปจับที่แก้มของอั้มเบาๆ

" อืมๆ ขออั้มนอนต่ออีกหน่อยนะ " อั้มตอบดลทั้งๆที่ตายังหลับอยู่และกอดดลแน่น

มากกว่าเดิม

" อั้มอะ เดี๋ยวก็สายหรอก โดนโค้ชทำโทษไม่รู้นะ" ดลยังคงพยายามปลุกอั้มไม่เลิก

อั้มลืมตาขึ้น พร้อมทำตาเศร้าๆ จนดลเห็นก็ตกใจว่าอั้มเป็นอะไร

" ดล ดลต้องรับผิดชอบอั้มนะ ดลปล้ำอั้มทำไมอะ " อั้มทำท่าเหมือนหญิงสาวที่ถูก

ข่มขืน ดลเห็นดั่งนั้นก็อายหน้าแดง เพราะคนที่เป็นฝ่ายถูกกระทำอย่างดล น่าจะพูด

ประโยคนี้มากกว่า แต่อั้มผู้เป้นฝ่ายกระทำตนกับพูดแบบนี้

"บ้าหรอกอั้ม อั้มนั้นแหละ มา เอ่อ มา.. " ดลเองก็อายจนพูดไม่ออก ได้แต่อำๆอึ้งๆ

" อั้มทำไรดล หรอ ?? " อั้มพูดและยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ดลเองก็อายจนอยากจะมุดดิน

หนีอยู่แล้ว อั้มเองเห็นดลมีท่าทางน่ารักแบบนั้นก็เกิดอารมณ์บางอย่างขึ้นมาอีก มือ

ของอั้มจึงเริ่มไม่อยู่สุข มืออันใหญ่โตของอั้มค่อยบีบเข้นไปที่อกของดล

"เดี๋ยวอั้ม ไม่เราไม่ไหวแล้วอะ เรายังเจ็บอยู่เลย " ดลเองก็พอจะรู้ว่า หากเค้าไม่รีบ

ตัดไฟแต่ต้นลมแล้วละก็ เค้าอาจจะต้องรับศึกอันร้อนแรงของอั้มอีกครั้งแน่ๆ

" ก็ดลอะ ทำตัวน่ารักทำไมละ แถมเสื้อผ้าก็ไม่ใส่ จะยั่วอั้มช่ายปะละ ใครจะทนไหว

ละ" อั้มพูดเสร็จก็กดจมูกลงไปไซร้ที่ซอกคอของดลทันที

"เดี๋ยวๆ อั้ม พอเถอะ เราไม่หะ ไหว จะ จิง" ดลเองก็เริ่มสายใจขัดๆ เพราะเมื่อโดนอั้ม

รุกขนาดนี้อารมณ์ของดลก็ยากจะควบคุมเช่นกัน แต่มือของดลก็ยังพยายามกันไม่ให้

อั้มทำอะไรได้ถนัด

" ก๊อกๆๆ เฮ้ยไอ้อั้ม ตื่นยังวะ กูจะมาเอาชุดซ้อมวะ " เสียงของต่อ รูมเมทของอั้ม มา

ช่วยดลได้ทันเวลา อั้มเองก็รู้สึกหัวเสียเหมือนกันที่มีมารมาขัดจังหวะรักในตอนเช้า แต่

ดลเองกลับรู้สึกรอดตัวอย่างมาก อั้มจึงรีบลึกขึ้นหยิบกางเกงที่กองอยู่บนพื้นมาใส่

แล้วลุกขึ้นไปหยิบชุดซ้อมในตู้เสื้อผ้าของต่อแล้วเปิดประตูส่งให้ไอ้เพื่อนเวรไป

" อะ มึงเอาชุดมึงไป แต่มึงไปอาบน้ำห้องไอ้ธงก่อนละกัน พอดีห้องน้ำเพื่อนกุใช้

อยู่" อั้มพูดด้วยสีหน้าเซงๆ

"เออๆๆ มึงก็รีบๆลงไปละ เดี๋ยวโดนโค้ชทำโทษนะมึง กูขอเตือน" ต่อรับชุดจากอั้ม

แล้วรีบพูดเตือนเพื่อนทันที

"เออๆ กูรู้แล้ว" อั้มพูดจบก็รีบปิดประตูทันที เพราะกะว่าจะมาสานต่อกิจกรรมที่ค้างไป

กับดล แต่ช้าไปซะแล้ว เพราะดลรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำซะก่อน อั้มก็เลยต้องแห้วไปใน

เช้านี้

" ไม่เป็นไร ยังมีอีกตั้ง 2 คืน" อั้มพูดกับตัวเองป่าวๆแล้วล้มตัวลงนอนตามเดิม

ดลเองก้กำลังอาบน้ำ แต่การอาบน้ำวันนี้มันช่างทรมานเหลือเกิน เพราะสายน้ำที่เย็น

เชียบเมื่อไหลลงมายังจุดที่ถูกอั้มรุกรานนั้นมันทั้งเจ็บและแสบไปหมด น้ำที่ไหลลงมา

เปลี่ยนเป็นสีแดงจากคราบเลือดที่ติดอยู่นั้น

" โห เลือดออกเลยหรอ " ดลเองก็ดูจะตกใจอยู่เหมือนกัน แต่พอนึกถึงกิจกรรมเมื่อ

คืน ก็เล่นเอาเขินตัวเองเหมือนกันที่แสดงความรักทางกายให้กับอั้ม

" เฮ้ยๆ คิดไรเนี่ย อาบน้ำๆๆ" ดลเตือนตัวเองก่อนที่จะคิดเตลิดไปมากกว่านี้และรีบ

อาบน้ำ

วันนี้ดลกับอั้มมาถึงห้องเรียนค่อนข้างสายกว่าทุกวัน เพราะวันนี้รักกีฬาหลายคน

มาซ้อมสาย 1 ในนั้นมีอั้มด้วย จึงโดนโค้ชทำโทษอยู่นานทำให้อั้มต้องมาห้องเรียน

ช้า ซึ่งแน่นอนว่าดลเองก็ต้องมาโรงเรียนพร้อมอั้ม ทำให้ช้าไปด้วย ทันทีที่ดลและอั้ม

นั่งที่โต๊ะเรียน อ้อนเพื่อนสุดซี้ของดลก็รีบตรงเข้ามาหาเพื่อนรักทันที

" อั้มจ๊ะ ขอตัวดลแป๊ปนึงนะจ๊ะ " อ้อนยิ้มหวานพร้อมกับทำตาหวานเหยิ้มใส่อั้ม

" ได้ซิ แต่อย่านานนะ เราห่วงนะ" อั้มพูดเล่นตอบกับอ้อน โดยไม่รู้เลยว่าดลตอนนี้

อายไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

" ขอบใจนะจ๊ะ แล้วจะรีบเอามาคืนจ๊ะ"อ้อนพูดจบก็ดึงมือดลออกมาคุยนอกห้องทันที

" ดลๆ เป็นงัยบ้างวะ" อ้อนพูดอย่างตื่นเต้น

" อะไรของแกวะอ้อน" ดลเองที่จริงก็รู้ว่าอ้อนจะถามอะไร แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ

" แกอย่ามาทำเป็นไม่รู้เลยวะ ฉันรู้ว่าแกรู้ว่าฉันถามถึงอะไร บอกมาๆๆ" อ้อนพยายาม

เค้นคำตอบจากดล

" อะไรของแกวะ "

" แหม ก็เมื่อคืนอะเป็นงัยบ้างวะ สุขหรือทุกข์วะ คริๆ"

"บ้าหรออ้อน มะ ไม่มีไรเลย" ดลเองก็เขินจนต้องโกหกไป เพราะถ้าบอกว่ามี อ้อนคง

ไม่หยุดถามแค่นั้น

" แกอย่ามาโกหกฉัน หลักฐานที่อกแกมันฟ้องนะ" อ้อนพูดพร้อมชี้ไปที่เนินอกใต้

กระดูกไหปลาร้าที่คอเสื้อปิดไม่มิด ซึ่งมันเป็นรอยที่ใครๆก็ดูออกว่ามาจากการถูกจูบ

ดลได้ยินดังนั้นก้ต้องใจ เพราะไม่คิดว่ามันจะเห็นชัดขนาดนั้น

"เฮ้ยๆ จริงหรอๆ แกมีกระจกป่าววะ" ดลรนรานหากระจกเพื่อจะดูว่าอ้อนพูดจริงหรือ

พูดเล่น

"อะ แกดูซะ "อ้อนควักกระจกออกมาจากกระเป๋ากระโปร่งแล้วส่งให้ดลดู

" ตายห่า ทำไมมันเห็นชัดขนาดนี้ละ" ดลเองตกใจมากที่เห็นรอยจูบที่อั้มทั้งไว้

" คราวนี้แกจะยังบอกฉันอีกหรือป่าวว่าเมื่อคืนมันไม่เกิดไรขึ้น"

" กะ ก็มัน มะ ไม่มีไรจะ จริงๆนะ " ดลยังคงโกหกทั้งๆที่หลักฐานคาตา แต่อ้อนก้เข้า

ใจว่าดลเป็นคนขี้อายเกินกว่าจะพูดเรื่องแบบนี้

" อะๆๆๆ ไม่มีอะไรก้ไม่มีอะไร ฉันจะเชื่อแกทั้งๆที่หลักฐานคาตาแบบนั้นก็ได้ 555"

อ้อนเองก้เลยประชดดลไป

"บ้าดิ ฉันไม่พูดกับแกแล้ว" ดลแก้ทำเป็นงอนเพื่อแก้เขินแล้วรีบเดินเข้าห้องไป

" อ้าว เป็นไรอะดลทำไมหน้าแดงขนาดนั้นอะ แล้วที่คอเป็นไรหรอ ทำไมต้องเอามือ

ดึงคอเสื้อไว้อะ

" ก็ เอ่อๆ " ดลพูดไม่ออกจึงดึงมือออกจากคอเสื้อ ทำให้อั้มเห็นรอยจูบที่ตัวเองฝาก

ไว้

" คริๆๆ ทำไมอะ อายหรอ"

"บ้าหรออั้ม ถ้าคนอื่นเห็นเค้าจะคิดไงละ"

"เห็นก็ดีดิ เค้าจะได้รู้ว่าดลอะมีเจ้าของแล้ว จะได้ไม่มีใครมายุ่งงัย"

"อะนะ เราไม่ได้เสน่ห์แรงแบบอั้มนะ ถึงจะได้มีคนนู้นคนนี้มาจีบอะ" ดลเองแอบกัน

อั้มเล็กน้อย

"หึหึ อั้มว่าไม่มั้ง " เสียงของอั้มฟังดูไม่ค่อยพอใจนัก เพราะอั้มเห็นเอ มายื่นมองๆ

เหมือนหาใครอยู่หน้าห้องก่อนจะเรียกดล

" ดลๆ " เอเรียกพร้อมกวักมือเรียกให้ดลออกไปหานอกห้อง

ดลเห็นจึงรู้ว่าทำไมเสียงอั้มจึงฟังเหมือนคนไม่พอใจ แต่ก้ได้แต่ยิ้มแหย่ๆให้อั้มก่อนจะ

ลุกขึ้นเดินไปหาเอ

" มีอะไรหรอเอ "

" คือวันนี้ตอนเย็นอะ ดลว่างปะ ช่วยติวคณิตให้เราอีกได้ปะ" เอมาเพื่อขอร้องให้ดล

ติวคณิตให้อีกครั้ง เพราะครั้งที่แล้วได้ดลช่วยติวให้ทำให้เอคะแนนดีขึ้นมา

"อืมๆ ได้ซิ ที่ไหนละ"

" อันที่เดิมนะ ที่ติวกันวันนั้นอะ แล้วก็เรามีเพื่อนคนนึงเค้าก็อยากให้ดลติวให้เหมือน

กัน ได้ปะดล"

"อืมๆได้ซิ งั้นเจอกันที่เดิมนะ" เมื่อตกลงกันเสร็จ เอก็ลากลับไปห้องเรียน ดลจึงเดิน

เข้ามาในห้องเรียน แต่ก็โดนรังสีอำมหิตมาจากสายตาของอั้ม จนดลแทบจะก้าวไม่

ออก พอดลเข้ามานั่ง อั้มเองก็เงียบไม่พูดไม่จา

" คือเอเค้ามาขอให้เราช่วยติวคณิตให้เย็นนี้อะ" อั้มได้ยินดังนั้นก็หันมามองหน้าดล

และแสดงสีหน้าไม่พอใจหนักไปอีก

" แต่มีเพื่อนคนอื่นด้วยนะ " ดลพยายามพูดเพื่อให้อั้มโกรธน้อยลง แต่ก็ดูไม่เป็นผล

เพราะอั้มก็ยังคงแสดงอาการไม่พอใจอยู่ดร ดลจึงแต่ได้น่งรอให้อั้มใจเย็นลงก่อน

พอเลิกเรียน ดลกับอั้มก็ต่างแยกกันไป อั้มก็ไปซ้อมบาส ส่วนดลก็ไปตามที่เอนัด

ไว้ แต่ดูท่าสถานที่ในการติวจะไม่ค่อยเป็นผลดีกับอั้มเท่าไร เพราะมันเป็นโต๊ะที่อยู่ไม่

ไกลจากสนามบาสและสามารถมองมาเห็นได้ชัดเจน เอพาเพื่อนผู้หญิงคนนึงมาแนะ

นำให้ดลรู้จัก เพื่อที่จะขอติวด้วย ในตอนแรกดลเองก็แอบคิดว่า เด้กผู้หญิงคนนั้นเป็น

แฟนกับเอ ถือว่าเอตาถึงช่ายเล่น เพราะเธอดูน่ารักเอาการ ถึงแม้จะไม่ได้สวยเลิศ ได้ก็

น่ารักมากในสายตาของดล

" ดล นี้ แจ นะ อยู่ห้องเดียวกับเราอะ" เอแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน

" อืมๆ ดีครับ เราดลนะ " ดลเองก็แสดงความเป็นมิตรอย่างเต็มที่

" ดีจ๊ะ เอพูดถึงดลตั้งเยอะแนะ ว่าดลเรียนเก่งมากเลย แล้วก็น่ารักด้วย" แจเองก็

แสดงความเป็นมิตรบอกเช่นกัน

"ไม่หรอกแจ เอมันเวอร์อะ เราเองก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมายหรอก เรามาเริ่มกันเลยนะ

เดี๋ยวจะเย็น" จากนั้นทั้งสามคนก็เริ่มติวทันที ดลเองก็ติวไป สายตาก็คอยมองไปที่

สนามบาสอยู่เรื่อยๆ เพราะอั้มเองก็กำลังซ้อมบาสอยู่ที่นั้น อั้มเองก็คอยมาองมายัง

โต๊ะที่ดลนั้นอยู่อย่างหงุดหงิดๆ

เมื่อการติวเสร็จก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ แจเองก็เรื่องบางอย่างรบกวนดล

" ดลจ๊ะ แจถามอะไรหน่อยได้ปะ"

"อืมอะไรหรอ"

" ดลสนิทกับอั้มช่ายปะจ๊ะ" ดลเองก็อึ้งๆที่แจถามแบบนั้น

" ก็อืม มีไรหรอ"

"คือเราอะ แอบชอบอั้มมาตั้งแต่เรียนม.ต้นแล้วอะ ดลช่วยเราหน่อยได้ปะ" ดลได้ยิน

ดังนั้นยิ่งตกใจเข้าไปอีก เค้าไม่รู้จะบอกออกไปว่าอะไรดี เพราะหารู้ไม่ว่า คนที่แจขอ

ให้ช่วยติดต่อนั้น เป็นคนที่ดลรักและเค้าก็เป็นมากกว่าเพื่อนของดล

" เอ่อๆๆ" ดลเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างงัย

" นะ ดลนะ เราปลื้มอั้มมากเลย " แจยิ่งตื้อดลหนักเข้าไปอีก

" อืมๆ กะก็ได้" ดลจำยอมตอบรับอย่างช่วยไม่ได้

"เย้ๆ ดีใจจัง ขอบใจดลมากนะจ๊ะ งั้นแจฝากจดหมายนี้ให้อั้มด้วยนะจ๊ะ" แจยื่นซอง

จดหมายรายหวานพร้อมมีกลิ่นหอมๆให้ดล

"อะ อืมๆ แล้วเราจะให้อั้มนะ"

"จ๊ะ ขอบใจดลมากๆนะ ดลนี่น่ารักแบบที่เอบอกจริงๆเลย" แจกล่าวชมดลอย่างมาก

"งั้นเราไปก่อนนะ" แจและเอต่างขอแยกย้ายกันกลับบ้านโดยที่ดลยังคงยื่นอยู่ที่เดิม

เพื่อคิดว่าจะเอางัยดี จากนั้นจึงเอาจดหมายใส่กระเป๋าแล้วเดนกลับไปที่หอพักนักกีฬา

เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจออั้มนอนรออยู่ในห้อง แต่ดูอั้มจะยังคงไม่หายงอน อั้มจึง

ไม่ทักดลด้วยซ้ำ

" กลับมานานแล้วหรอ" ดลพยายามเข้ามาง้ออั้ม

" ช่ายซิ อั้มซ้อมเสร็จก็รีบกลับมาเนี่ยแหละ อั้มไม่ได้นัดใครไว้นี่" อั้มตอบแบบประชด

ที่ดลนัดติวกับเอ

" อืมๆ งั้นเรามากินข้าวกันนะ นะ" ดลเองก็เข้าใจและง้ออั้มเต็มที่ เมื่อกินข้าวเสร็จอั้ม

ก็ล้มตัวลงนอนทันที ดลจึงตามมาง้อต่อ เพราะอั้มยังไม่หายซะที

" อั้มอะ ก็เอเค้ามาขอร้องให้ติวอะ อั้มจะให้เราทำงัยอะ เอเป็นเพื่อนนะ" ดลพยายาม

อธิบาย

" ไม่รู้อะ แต่อั้มไม่ชอบอะ อั้มรู้ปะว่าเอมันอะมองดลแปลกๆอะ"

"คิดมากน่าอั้ม เอเค้าไม่คิดไรกับเราหรอกน่า หายงอนนะ"

" ไม่รุ้ ไม่หาย" อั้มยังงอนไม่เลิก

" นะ นะ นะ ดีกันนะ"

" ก็ได้ แต่ดลต้องทำให้อั้มพอใจก่อนนะ หุหุ" อั้มพูดพร้อมทำหน้าหื่นๆ ทำให้ดลรู้ว่า

อั้มหมายถึงจะให้ดลทำอะไร

"อะนะ ไม่ไหวหรอกอั้ม ยังเจ็บอยู่เลย"

"งั้นไม่หายหรอก งอนแล้ว"อั้มพูดแล้วพลกตัวนอนหันหลังให้ดล

" อะ อะ ก็ได้" ดลต้องทำอย่างจำยอม

" คริๆๆ อะอั้มพร้อมแล้ว" อั้มดูดีใข้นมามาก แล้วจับดลมานั่งทับอยู่บนตัวของตน

" เอาซิครับ เริ่มเลย" อั้มเริ่มดล

" คะ ครับ" ดลตอบอย่างอายๆก่อนจะเริ่มกิจกรรมที่ต้องทำให้อั้มพอ

ใจ................

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 11-04-2008 09:22:01

ตายแล้ว
อย่างงี้อั้มไม่งอนดลทุกวันเลยหรอ
:m12:

เริ่มจะมีมือที่สามเข้ามาละ
:เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 11-04-2008 12:10:29

วิธีง้ออย่างนี้ ต้องขอเอาไปใช้บ้างแล้วหละ คิกคิกคิก :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 11-04-2008 12:36:20

o2 o2 อ่านแล้วอิจฉาเด็กม.ปลายจังเลยอะ เหอๆ มีแฟนแบบนี้รักตายเลยนะเนี่ย อิอิอิ มาเจิมเรื่องใหม่ด้วยคนนะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 11-04-2008 12:37:51

:m12:

ประทับจายยยยยย

:a1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 11-04-2008 12:43:29

:m25:โอย สงครามน้ำ กันจริงๆ หลายเรื่องละวันนี้ สงสัยต้อนรับ สงกรานต์ 555 เล่นน้ำ กันให้สนุกนะครับ อิ อิ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 11-04-2008 13:08:20

ง้อแบบนี้ หาผัวใหม่ดีกว่า อิอิ ...................... ล้อเล่นค่ะ แล้วดลจะเอาจดหมายรักของแจไปให้อั้มรึเปล่าน้า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 11-04-2008 15:58:16

อิจจจจจจจจจฉาจัง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่แล้วคับ 11/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 13-04-2008 04:59:08

ตอนที่ 10 ทำไมต้องให้ไปรักเค้า

ในขณะที่มือเล็กๆของดลกำลังขยับเข้าไปภายใยเสื้อ สัมผัสกับกล้ามอกอัน

สมสวนของอั้มนั้น ดลเองก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตนลืมอะไรไปอย่างนึงที่จะต้องทำ ดลจึง

ชักมือกลับแล้วขึ้นออกจากบนตัวของอั้ม แล้วเดินไปที่กระเป๋านักเรียน

" อ้าว ดล หยุดทำไมอะ" อั้มเองก็สงสัย เพราะอยู่ดีๆดลก็หยุดไปเฉยๆ

" เราลืมอะไร ไปอย่างอะ เดี๋ยวขอหาก่อนนะ" ดลพูดในขณะที่มือกำลังค้นหาของ

บางอย่างในกระเป๋า

" อะนะ เอาไว้ก่อนไม่ได้หรอ มาต่อเร็วๆ" อั้มทำเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์

" อะ เจอแล้ว" ดลเจออะไรบางอย่างแล้วรีบนำมส่งให้อั้มที่เตียง

" อะ มีคนฝากมาให้อั้มอะ" ดลยื่นซองจดหมายสีชมพูหวานแหวว ที่มีกลิ่นหอมจางๆ

ให้กับอั้ม อั้มเองก็ดูจะงงๆว่าทำไมคนนั้นจึงฝากดลมา

" อืมๆ ไหนดูซิว่าแฟนคลับคนไหนส่งมานะ" อั้มจัดการแกะจดหมายนั้นอ่านทันที แต่

อั้มก็ดูไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก เพราะอั้มเองก็เคยชินกับจดหมายแบบนี้แล้ว อั้มนอน

อ่านอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ โดยลืมสังเกตไปว่า ดลเองก็มีอาการกังวลอยู่ในใจเหมือน

กัน

" อะ ดล อ่านไหม" อั้มยื่นจดหมายที่ตัวเองอ่านจบให้ดล แต่ดลเองก็รู้ว่ามันเป็นเรื่อง

ส่วนตัวจึงปฎิเสธที่จะอ่านจดหมายนั้น ถึงแม้ใจจะอยากอ่านแค่ไหนก็ตาม

" ไม่เป็นไรหรอกอั้ม แต่แจเป็นคนน่ารักนะ เห็นบอกว่าชอบอั้มมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว"

"อืมๆ เรารู้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้วละ แจเค้าก็น่ารักดี รู้ป่าวว่า ตอนเย็นทุกๆวันอะ แจจะ

ต้องมาคอยดูอั้มซ้อมบาสทุกวันเลยนะ แล้วก็คอยซื้อน้ำซื้อขนมให้อั้มตลอดเลย

ขนาดวันไหนฝนตก แจเค้าก็ยังมาคอยดูอั้มนะ" อั้มพูดถึงความหลังระหว่างแจกับตน

อย่างยาวเหยียดทำให้ดลเองก็รู้สึกเจ็บอยู่ลึก ว่าแจช่างเป็นผู้หญิงที่ดีมาก หากวันนี้อั้ม

ได้รักกับผู้หญิงอย่างแจ คงเป็นคู่ที่รักกันมาก เพราะอย่างน้อยแจจะเป็นคนที่คอยดูแล

เอาใจใส่อั้มเสมอ สีหน้าของดลดูเศร้าๆลงไป

" ดล เป็นไรอะ ทำไมดูไม่คอยดีอะ" อั้มเอื้อมมือขึ้นมาจับที่แก้มของดลเบาๆ

" แจเป้นผุ้หญิงที่ดีมากเลยนะ ถ้าวันนี้แจเป้นคนที่อยู่ตรงนี้ แจคงดูแลและเอาใจใส่อั้ม

ได้มากกว่าเรา" ดลพูดด้วยสีหน้าเศร้า แต่คำพูดนั้นมันบาดลึกเข้าไปในใจของอั้ม

" ทำไมละดล ในเมื่อถึงแม้แจจะเป้ผู้หญิงที่ดี แล้วงัยละ มันจะสำคัญอะไรถ้าเราไม่ได้

รู้สึกเช่นเดียวกัน แต่ดลรู้ไหมคนตรงหน้าของอั้มต่างหากที่สำคัญ แต่คำพูดของเค้าที่ดู

จะผลักใสให้อั้มไปรักกับคนอื่น รู้ป่าวว่าอั้มรู้สึกอย่างงัย" อั้มดูสีหน้าเครียดและจริงจัง

แววตาแสดงถึงความรู้สึกที่ไม่ดีนักที่ได้ฟังดลพูดแบบนั้น

" ไม่ใช่อย่างนั้นนะอั้ม เพียงมันก็คงดีกว่าไม่ใช่หรอ"

"ดีกว่าหรอ ดลคิดว่าการที่เราจะทิ้งดลแล้วไปหาแจ มันคือการที่ดีกว่าหรอ" อั้มพูด

จบ ก็พลิกนอนหันหลังให้กับดลทันที

" ไม่ใช่ คือว่า.."

" นอนเถอะดล อั้มง่วงแล้ว" อัมพูดตัดบทก่อนที่ดลจะพูดจบ ดลเองเห็นแบบนั้นจึง

ได้แต่นอนลงข้างๆอั้ม ต่างฝ่ายต่างหันหลังให้กัน แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้หลับตาลง ดวงตา

ของคนทั้งสองต่างมีคำถามมากมายจนยากที่จะหลับลง

วันนี้ดูบรรยกาศมันดูอึดอัดไม่เหมือนเมื่อวาน ทั้งดลและอั้มต่างก็ไม่ได้พูดจาก

กันมากนัก ถึงแม้จะยังนั่งอยู่ด้วยกัน แต่ก็สามารถนับคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของ

ทั้งอั้มและดลได้ เมื่อมาถึงตอนพักกลางวัน อั้มและดลก็ลงมาทานข้าวที่โรงอาหาร

ทั้งสองคนนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบจนกระทั้งมีเพื่อนต่างห้องที่ดูแล้วจะไม่ค่อยเหมาะ

แกเวลาที่จะมาเจอและทักทายกันเท่าไร

" อ้าว หวัดดีดล " เอทักดล เอมาพร้อมกับผู้หญิงคนที่ดลเองก้หวั่นๆ

"อืม ว่างัยเอ ว่างัยแจ" ดลเองก็แสดงสีหน้ายิ้มแย เพื่อไม่ให้ทั้งสองรู้สึกผิดสังเกต

"ดีจ๊ะดล ดีจ๊ะอั้ม แจขอนั่งทานข้าวด้วยได้ไหม" ดลได้แต่พยักหน้าเป็นการให้คำ

ตอบ แจจึงเดินไปนั่งข้างๆกับอั้ม ส่วนเอเดินมานั่งข้างๆกับดล เมื่ออั้มเห็นดังนั้น

อารมณ์แห่งความหึงหวงก็เริ่มปะทุขึ้นมาในใจ

" อั้มไม่เปลี่ยนเลยนะ ชอบกินอะไรก็ก็กินอยู่แบบนั้นตลอดเลย" แจพูดจาหวานใส่อั้ม

" อืม เราอะเป็นคนมั่นคงอะ ชอบอะไรก็ชอบอยู่แบบนั้นแหละ" อั้มพูดตอบแจ แต่สาย

ตากับมองมาที่ดล

" หรอจ๊ะ แจก็เหมือนกัน ชอบอะไรก็ชอบอยู่แบบนั้น"

" ดลๆ เราไปซื้อน้ำกันนะ " เอชวนดลไปซื้อน้ำ อีกนัยนึงเพื่อเป็นการเปิดทางให้กับ

เพื่อนสาวของตนได้อยู่กับอั้มตามลำพัง

"อืมๆ ไปซิ" ดลลุกเดินตามเอไป โดยมีสายตาที่ดุดันของอั้มมองตามไป สักพักเอ

กับดลก็เดินกลับมาที่โต๊ะ พร้อมกับน้ำ 4 แก้ว เอยื่นน้ำในมือให้กับแจ ส่วนดลก็ยื่นแก้ว

นึงให้อั้มเช่นกัน ดลเลือกที่จะกินน้ำอัดลม เค้าจึงซื้อน้ำอัดลมมาให้อั้มดล

" เดี๋ยวๆ อั้มไม่ชอบกินน้ำแดงไม่ใช่หรอจ๊ะ แจจำได้นะว่า อั้มเคยบอกว่ามันหวานอะ

เดี๋ยวแจไปซื้อน้ำ Pepsi ให้ดีกว่านะ เห็นอั้มชอบกินบ่อยๆ" ดลได้เห็นเช่นนั้นมัน

เหมือนเข็มที่จิ้มลงไปกลางใจของดล เพราะดลไม่รู้มาก่อนเลยว่า อั้มไม่ชอบกินน้ำ

แดง เพราะทุกครั้งที่ดลซื้อน้ำให้อั้ม อั้มก็กินทุกครั้งไม่เคยพูดออกมาสักครั้งว่าน้ำนี้อั้ม

ไม่ชอบ มันทำให้ดลรู้สึกว่าเค้าห่างไกลเค้าเหลือเกิน เรื่องเล็กๆน้อยๆของอั้มเค้ากลับ

ไม่เคยรู้มาก่อน

เอเองก็ดูจะชวนดลคุยตลอดเพื่อช่วยให้เพื่อนสาวได้ชวนอั้มคุยอยู่ตลอด ทำให้

การพยายามชวนคุยของเอ ดูมันจะสนิทสนมกับดลเกินเหตุ ทำให้อารมณ์ที่ปะทุอยู่ใน

ใจของอั้มยิ่งมีมากขึ้นไปอีก แต่ก็ได้แต่แสดงออกมาทางสายตา แล้วอีกอย่างที่อั้มไม่

เข้าใจวก็คือ ทำไมดลเองก้เหมือนจะดูเปิดโอกาสให้แจเข้ามาใกล้ชิดตนขนาดนี้ และ

ยังทำตัวสนิทสนมกับเอต่อหน้าอั้มอีก ดลเห็นเค้าเป็นอะไรกันแน่ เค้ามีค่าในสายตาดล

บ้างหรือป่าว ทำไมดลจึงไม่คิดจะปกป้องของที่ตนเองรัก หรือไม่รู้สึกในแบบที่ตนเอง

กำลังรู้สึกที่เอเข้ามาทำแบบนี้ ทำไมนะ อั้มได้แต่คิดในใจ

ส่วนดลเองก็ได้แต่มองความเข้าใจใส่ของแจที่มีให้อั้มอย่างเจ็บปวด เค้าช่างดู

เป็นคนที่เหมาะสมกับอั้มเหลือเกิน แจใส่ใจทุกรายละเอียดของอั้ม อีกอย่างแจก้เป็น

ผู้หญิง ซึ่งมันก็น่าจะเป็นแบบนั้น เพราะอั้มเองก็เป็นผู้ชาย เค้าช่างไม่มีอะไรคู่ควรได้

เลย ตลอดเวลาที่กินข้าว ทั้งสองคนได้แต่มองตากัน และถามคำถามกับตัวเองมาก

มาย......

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: Tetjinen ที่ 13-04-2008 13:03:39

:เฮ้อ: เศร้า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 13-04-2008 13:10:22

o7 o7

บอกได้คำเดียว

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 13-04-2008 16:07:19

ทำไมทั้งคู่ชอบคิดเอง เออเองคะ แบบนี้คงไม่มีวันที่จะเข้าใจกันแน่ๆ :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 13-04-2008 17:26:36

เฮ้อๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 13-04-2008 17:32:29

แล้วมันจะเป็นยังไงกันต่อไปละเนี่ย เฮ้อ ...

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 13-04-2008 19:23:27

:o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 13-04-2008 20:09:17

คิดอะไร...ทำไมไม่พูดกันออกมา แล้วจะเข้าใจกันไหมอ่ะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 14-04-2008 04:34:07

เศร้าใจจังไมไม่พูดกันให้เข้าใจ มัวแต่อ้ำอึ้งๆๆ ฮือๆๆๆ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 14-04-2008 07:38:20

:เฮ้อ:

ต้องจากกันเพราะแบบนี้รึเปล่า

รอตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 14-04-2008 09:22:10

:เฮ้อ: ความห่างเหิน เกิดจากการไม่ทำความเข้าใจ ไม่ยอมพูดคุยกัน ต่างคนต่างคิด สุดท้าย...
ไม่อยากเดาเลย ตามต่อไปดีกว่า แต่ก็เป็นกำลังใจให้ดลนะ :m4:
:สงกรานต์1: :สงกรานต์1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 14-04-2008 12:14:49

ความรักช่างเปราะบางนัก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 14-04-2008 15:11:01

อ่านทันแล้ว :a5: แต่ทำไม ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าล่ะ

แล้วนี่เพิ่งจะ ลั่ลล๊า กันมามะใช่เหรอ โธ่ o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 14-04-2008 17:32:06

:L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ 13/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 14-04-2008 22:12:56

ตอนที่ 11 ก็เพราะรัก ถึงได้ทำ

หลังจากหมดเวลาพักเที่ยง ทั้งดลและอั้มต่างก็ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจาก

ปากอีกเลย ทั้งสองคนนั่งเรียนอย่างเงียบๆ ความสดใสน่ารักที่ทั้งสองมักจะสร้างโลก

ส่วนตัวด้วยกันอยู่สองคนก็พลอยหายไปด้วย และแน่นอนว่า มันคงไม่พลาดจากสาย

ตาของอ้อนที่สังเกตความผิดปกตินี้ได้เช่นกัน หลังจากหมดคาบเรียน อั้มแยกไป

ซ้อมบาสเหมือนทุกวัน ส่วนดลเป้นเวรทำความสะอาดจึงต้องอยู่ทำความสะอาดที่

ห้อง หลังจากที่ภาระกิจเสร็จสิ้น ดลและอ้อนจึงเลือกที่จะมานั่งที่ร้านนมกับขนมปัง

แถวๆหน้าโรงเรียนเพื่อคุยเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น

" ดล แกมีอะไรหรือป่าววะ ทำไมแกดูแปลกๆไปอีกแล้วนะ ทะเลาะกับอั้มหรอ" อ้อน

เป็นคนเริ่มเปิดประเด็นทันที

" ฉันไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างงัยดีวะ " ดลมีสีหน้าเศร้าลงไปมาก อ้อนจึงเอื้อมมือมากุมมือ

ของดล เพื่อเป็นการปลอบประโลมให้ดลรู้สึกดีขึ้น

"แกใจเย็นๆนะ แล้วค่อยเล่าออกมา"

" อ้อน ฉันถามแกหน่อยซิ ถ้าหากวันนึง มีคนที่ดีมากๆคนนึง เข้ามาในชีวิตของคนที่

แกรัก เค้าคนนั้นเป็นคนที่ดีพร้อม จนตัวแกเองรู้สึกว่าไม่มีอะไรคู่ควรได้เลย แม้แต่ราย

ละเอียดเล็กๆน้อยๆ เกี่ยวกับคนที่แกรัก แกก็ยังไม่รู้เลย เป็นแก แกควรจะหลีกทางให้อีก

คนไหม" ดลพูดไปด้วยน้ำตาที่เอ่ออยู่เต็มเบ้าตา

" เฮ้อ! ดล ที่แกพูดถึงเนี่ย แกหมายถึงแจ ช่ายไหม" ดลเองไม่ได้ตอบ เพียงแต่พยัก

หน้ารับเท่านั้น

" ดล แกฟังฉันดีๆนะ การที่คนสองคนจะรักกัน มันขึ้นอยู่ที่ว่า ใจของสองคนนั้นคิด

อย่างเดียวกัน ต่อให้อีกคนจะเป็นอย่างงัย แต่หากว่าเรารักเค้าแล้ว สิ่งเหล่านั้นมันจะ

สำคัญอะไรละ แล้วอีกอย่าง ถ้าการที่เราไม่ได้รู้สึกรักคนอีกคน ต่อให้คนๆนั้นดีแสนดี

แค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะเค้าไม่ใช่คนที่เรารัก อย่างมากเราก็แค่มี

ความรู้สึกดีๆกับสิ่งที่คนนั้นมอบให้เรา แกต้องเชื่อมั่นในตัวของแกเองแล้วคนที่แกรัก

ด้วยนะ"

" แต่ว่า..." ดลยังไม่ทันพูดจบ อ้อนก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน

" แกเชื่อฉันซิดล แกคือคนที่อั้มรัก และแกก็รักอั้ม คนอื่นไม่สำคัญอีกแล้ว นี่ถ้าให้ฉัน

เดา แกคงพยายามดันอั้มไปให้แจละซิ" ดลพยักรับเช่นเคย

" แกนะแก น่าจับตีก้นจังเลยเนี่ย แกรู้ไหมสิ่งที่แกทำ มันทำให้คนที่เค้ารักแกรู้สึกอย่าง

งัยกับการที่ถูกคนที่เรารักผลักไสให้เราไปหาคนอื่น เพราะมันทำเหมือนว่าเค้าไม่รักเรา

เลย"

" ไม่นะ อ้อน สิ่งที่ฉันทำ ก็เพราะฉันรักอั้มต่างหากละ" ดลรีบแก้ตัวทันที

" แล้วงัยละดล แต่มันทำให้อั้มต้องเสียใจนะ แกว่ามันดีแล้วหรอ"

ดลได้แต่นิ่ง ยอมรับในสิ่งที่เพื่อนซี้พูด

" แกคิดดูดีๆนะ เวลาที่พวกเราจะอยู่ด้วยกันก็เหลืออีกไม่กี่ปี แกน่าจะทำให้มันมีความ

สุขที่สุดนะดล " คำพูดมากมายของอ้อนทำให้ดลได้คิดมากมาย และตัดสินใจหยุดคิด

เรื่องของแจ เค้าน่าจะทำให้ทุกๆวันของเค้าและอั้มได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

" ขอบใจแกมากนะอ้อน " ดลพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างสุดซึ้ง

" ไม่เป็นไรน่า ก็แกอะเพื่อนซี้ฉันนี่หว่า เอ้าเช็ดน้ำตาแล้วรีบไปหาคนที่แกรักซะ" อ้อน

หยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นให้ดลพร้อมทั้งกระเป๋านักเรียน

" อืมๆ แล้วเจอกันพุ่งนี้นะอ้อน ฉันขอบใจแกมากจริงๆนะ" จากนั้นดลก็รีบวิ่งออก

จากร้านตรงไปยังสนามบาสทันที

" อั้ม ดลขอโทษนะ ดลจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว " ดลพูดกับตัวเองในใจในขณะที่กำลัง

วิ่งไปหาอั้ม

ดลมาถึงสนามบาสอย่างเหนื่อยหอบ เพราะวิ่งมาอย่างสุดชีวิต ดลจึงยื่นหอบแฮ

กๆๆอยู่ข้างสนามก่อนจะกวาดตามองหาอั้มในสนาม นั้นงัยอั้มกำลังเลี้ยงลูกบาสเพื่อ

ชู๊ดลงห่วงของภายตรงข้าม เมื่อลูกบาสลงห่วง เสียงกรี๊ดจากสาวๆก็ดังขึ้น นั้นก็คือ

พวกสาวๆที่ปลื้มอั้มนั้นเอง เสียงนกหวีดดังหมดเวลา เพื่อให้นักกีฬาได้พัก อั้มเดินมา

ยังข้างสนามเพื่อจะมานั่งพัก ดลเห็นเช่นนั้นจึงจะเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องหยุดชะงัก

เพราะคนที่ถึงตัวอั้มก่อนนั้น เป็นผู้หญิงที่น่าจะคุ้นเลยดี ก็แจนั้นเอง แจถือน้ำมาให้ดล

พร้อมกับส่งผ้าเย็นๆให้อั้มได้เช็ดหน้า ภาพตรงหน้าทำให้ความตั้งใจของดลหมดสิ้น

ลง แต่กลับมีความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หน้าอกด้านซ้ายมาแต่ ดลจึงตัดสินใจหันหลังแล้วเดิน

กลับ แต่โชคยังเข้าทางรักในครั้งนี้ อั้มเห็นดลซะก่อน

" ดลๆๆ " เสียงเรียกของอั้มดังมาจากข้างสนาม แต่ดลก็ไม่หยุดยังคงเดินต่อไป ทำ

เหมือนกับไม่ได้ยิน จนอั้มมาชะชากแขนของดลไว้

"เดี๋ยวซิดล ทำไมอั้มเรียกแล้วไม่หยุดละ " อั้มพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ดลไม่หันน่า

มามองอั้มด้วยซ้ำ ไม่ช่ายว่าไม่อยากเห็นน่า เพียงแต่หากดลหันไปสบตากับอั้มตอนนี้

ละก็ ดลเองอาจจะห้ามน้ำตาไม่ไหว

" ว่างัยละดล ทำไมต้องเดินหนีอั้มด้วยละ" อั้มยังคงคาดคั้นต้องการคำตอบจากดล

" ป่าวหรอกอั้ม เม่อกี้เราไม่ได้ยินอะ อั้มปล่อยเราก่อนนะ เราจะกลับแล้ว" ดลพูดด้วย

เสียงที่สั่นเครือน้อยที่สุด เพราะไม่อยากให้อั้มรู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้

"แล้วทำไมดลไม่หันน่ามาพูดกับอั้มดีๆละ ทำไมหรอ ม้แต่หน้าอั้มดลก็ไม่อยากมอง

งั้นหรอ" อั้มพูดออกมาด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความปวดร้าว

" อั้มกลับไปซ้อมต่อเถอะ แล้วเดี๋ยวแจจะรอด้วย "

"หึ หึ แจงั้นหรอ " อั้มหัวเราะด้วยเสียงที่เจ็บปวด ก่อนจะกระชากแขนของดลแล้วลาก

ดลกลับไปยังหอพักนักกีฬา ดลเองก็ได้แต่เดินไปตามแรงของอั้มที่ดึงตนเองไป เพราะ

ตัวดลเองไม่มีทางสู้แรงนักกีฬาอย่างอั้มได้แน่นอน

" อั้ม เราเจ็บ อั้ม" ดลพยายามแกะมือที่กำแน่นจากแขนของดล เมื่ออั้มลากมาถึง
ห้อง

" หึๆ เจ็บงั้นหรอ แต่ดลรู้ไหมว่าอั้มเจ็บกว่าดลแค่ไหน ที่ดลพยายามให้อั้มไปรักกับคน

อื่นแบบนี้" เสียงของอั้มเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย ดวงตาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ภาพที่เห็น

และสิ่งที่ได้ยินมันช่างกระตุกใจของดลเหลือเกิน ทำให้ดลไม่สามารถกั้นน้ำตาได้อีก

จึงได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมาแบบนั้น

" อย่าทำแบบนี้เลยนะดล อั้มขอร้อง อย่าผลักไสให้อั้มไปรักคนอื่นเลยนะ เพราะมัน

ทำให้อั้มรู้สึกว่า ดลไม่รักอั้มแล้ว อั้มไม่มีค่ากับดลเลย " อั้มขว้างดลให้มาอยู่ในอ้อม

กอดของตน

" ฮือๆๆ ไม่นะ ไม่ช่ายแบบนั้น เรารักอั้มนะ รักมาก อั้มมีค่ากับเราที่สุด อย่าคิดแบบนั้น

นะอั้ม ฮือๆ" ดลพูดไป ร้องไห้ไป อยู่กับอกของอั้ม

" รักหรอครับ แล้วทำไมทำกับอั้มแบบนี้ละครับ รู้ไหมครับว่าอั้มเสียใจแค่ไหน" อั้ม

กอดดลแน่นกว่าเดิม

" เราขอโทษ ฮือๆ เราขะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เรารักอั้มนะ ฮือๆ เราขอโทษ เราแค่

อยากให้อั้มได้เจอคนที่ดีๆ เราเองไม่มีค่าคู่ควรกับอั้มเลย ฮือๆ"

" ไม่ครับ ดลคือคนที่มีค่าที่สุดของอั้มครับ อั้มไม่ต้องการใครอีกแล้ว ของแค่มีดล

อั้มก็ไม่ต้องการใครอีกแล้วครับ " อั้มขยับตัวออกจากการกอดกัน และเอื้อมมือมาเช็ด

แก้มและดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของดล

" อย่าร้องไห้นะครับ " อั้มก้มลงจูบไปที่หน้าผากของดล มือก็ค่อยลูบไล้ไปจาสะโพก

เล็กของดล อีกมือก็หายเข้าไปในเสื้อของดล ปากก็ค่อยเลื่อนลงมาจูบกับดลอย่างนุ่ม

นวล ก่อนจะรีบเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ และอุ้มให้ดลนอนลงบนเตียงก่อนที่อั้มจะนอนทับร่าง

ใหญ่ๆลงไป ศึกเกมรักอันร้อนแรงจากความรักที่ทั้งสองต้องการจะแสดงออกมาเพื่อ

บอกให้อีกฝ่ายได้รับรู้จึงเริ่มต้นขึ้น.....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 14-04-2008 22:31:00

ตอนที่ 12 สัญญานะ

พายุรักที่โหมกระหน่ำได้จบลง เล่นเอาเด็กหนุ่มตัวโตกับเด็กหนุ่มตัวเล็ก

เหนื่อยหอบทีเดียว แต่ถึงแม้พายุจะหยุดลง แต่อั้มก็ยังคงกอดดลเอาไว้เช่นเคย สำหรับ

ดลแล้วนอกจากอกของผู้เป็นแม่ อกของอั้มช่างเป็นอกที่อบอุ่นที่เค้าโหยหาอยากจะ

ซุกตัวยิ่งนัก

" ก๊อกๆๆ เฮ้ยๆๆ ไอ้อั้ม มึงอยู่ในห้องป่าววะ โค้ชให้มาตามแล้วนะโว้ย " เสียงของ

เพื่อนรวมทีมดังอยู่หน้าประตูห้อง

" เออๆ เดี๋ยวกูรีบไป มึงไปก่อนละกัน แล้วจะรีบตามไป" อั้มตะโกนตอบไปทั้งที่ยัง

กอดดลอยู่

" รีบไปเถอะอั้ม เดี๋ยวโค้ชจะดุเอา" ดลพูดอู้อี้อยู่ที่อกของอั้ม"

" เฮ้อ อั้มไม่อยากไปเลยอะ อยากนอนกอดแบบนี้อะ เพราะเมื่อคืนไม่ได้กอดดลเลย

อะ"

" อะนะ ก็มีเวลาคืนนี้อีกตั้ง 1 คืนอะ แต่ตอนนี้รีบไปก่อนนะ" ดลดันตัวเองออกจาก

เอื้อมกอดของอั้ม

" ทำไมไล่อั้มจังเลยละ ไม่อยากนอนกอดกับอั้มหรอ " อั้มแกล้งงอนดล แล้วผลิกตัว

หันหลังให้

" ไม่ใช่ๆ เรากลัวว่าอั้มจะโดนโค้ชว่าเอาอะ นี่มันก็ยังไม่ถึงเวลาเลิกซ้อมเลยนะ นะๆ

อย่างอนนะ " ดลพยายามง้ออั้มโดยขึ้นไปนั่งทับเป็นตัวของอั้ม ไม่แปลกเลยที่อั้มดู

แล้วไม่รู้สึกหนักเพราะขนาดตัวที่ต่างกัน แต่ถ้าอั้มนั่งทับบนตัวของดลบางละก็ สงสัย

ดลจะแย่

" แต่อั้มไม่มีแรงแล้วอะ ก็ดลอะทำอั้มซะหมดแรงเลย" อั้มทำหน้าหวานหยดมองมาที่

ดล

" บะ..บ้า หรออั้ม ใครละที่ทำอะ " ดลเขินจึงทุบไปบนอกของอั้ม อั้มเห็นแบบนั้นก็

อดขำไม่ได้ เพราะเวลาดลเขินมักจะแสดงอาการออกมาอย่างน่ารักทุกที

" 55 งั้นจะให้อั้มไปซ้อมก็ลงจากตัวอั้มซะทีซิคับ หรือว่าอยากจะอีกรอบดีปะ " อั้ม

ทำท่าจะผลิกตัวให้ดลลงมาอยู่ข้างล่างเพื่อเริ่มยกที่ 2 ดลจึงรีบลุกขึ้นจากตัวอั้มทันที

"บ้าดิ ไปเลย รีบใส่เสื้อได้แล้ว "

" ทำไมละคับ ตอนอั้มไม่ใส่เสื้อผ้าไม่น่าดูหรอ คริๆ" อั้มยังจะแกล้งดลไม่เลิก เพราะ

อั้มรู้ดีว่าดลต้องอายเค้าอย่างแน่นอน

" อะนะ ไม่เห็นจะน่าดูเลย ก็งั้นๆอะ" ดลพูดไปแต่กลับไม่กล้ามองไปที่อั้ม เพราะเขิน

จนไม่กล้าสบตาแล้ว

" จริงหรอครับ แต่เมื่อกี้ทำไมลูบเอาๆละคับ "

"บะบ้า ไปเลยๆรีบๆไปได้แล้ว " ดลพูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที เพราะทนเขิน

ไม่ไหวแล้ว

" 555 คับๆ งั้นอั้มไปก่อนนะ แต่คืนนี้อะ อั้มไม่รับรองความปลอดภัยนะ เพราะอั้มจะ

ต้องทำโทษที่ดลอะ เปิดโอกาสให้คนอื่นมารักอั้ม คริๆ" อั้มพูจบก็เดินออกจากห้องไป

เพื่อไปซ้อมกีฬาต่อ แต่ดลที่อยู่ในห้องน้ำเขินจนอยากจะมุดดินหนีอยู่แล้ว แล้วยิ่งอั้มขู่

ไว้แบบนี้ดลก็พอจะนึกสภาพออกว่าคืนนี้ตนเองต้องรับศึกหนักแค่ไหน

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ดลเดินออกไปนอกโรงเรียนเพื่อ ซื้อของใช้ส่วนตัว

และถือโอกาสเดินเล่นไปในตัวเพื่อรอจนกว่าอั้มจะซ้อมบาสเสร็จ ในขณะที่ดลกำลัง

เลือกซื้อหน้าขนหนูพื้นเล็กๆ เพื่อจะเอาไปฝากอั้ม เพราะเห็นว่าเวลาซ้อมบาส อั้มจะ

เหงื่ออกเยอะมาก ดลเลือกเข้าไปในร้านที่ขายอุปกรณ์กีฬาต่างๆ เพราะสินค้าที่นี่

เหมาะแก่ผู้ที่เล่นกีฬามาก แม้มันจะเป็นเพียงผ้ขนหนูแต่หากซื้อในร้านจำพวกนี้ ผ้านั้น

จะมีเนื้อผ้าที่เหมาะแก่นักกีฬามากกว่าร้านขายทั่วไป ตอนนี้ดลเองก็ยังลังเลอยู่ตัวเอง

จะเอาแบบไหนดี เพราะมันมีหลายยี่ห้อและหลายราคา มีทั้งแบบที่ถูกและแพง จนดล

เองก็เลือกไม่ถูก

" มีอะไรให้พี่ช่วยไหมครับ " เสียงพนักงานในร้าน ถามดล

" อืม ครับ ผมไม่รู้ว่าเลือกแบบไหนดีอะครับ " ดลตอบออกไปโดยไม่ได้มองหน้าผู้

ถาม เพราะก็มัวแต่มองผ้าที่อยู่ตรงหน้า

" น้องเป็นนักกีฬาหรอครับ แต่ดูจากหุ่นน้องไม่เหมือนคนเล่นกีฬาเลยนะครับ"

" อ๋อๆ ป่าวครับ ผมจะซื้อไปฝากเพื่อนอะครับ"

" เพื่อนหรือว่าแฟนครับ" คำถามที่พนักงานชายผู้นี้ถามมันช่างเป็นคำถามที่ทำให้ดล

ต้องตกใจอยู่เหมือนกัน ดลจึงแหงนหน้าขึ้นมามองผู้ที่ถาม ภาพที่ดลเห็นคือพนักงาน

หนุ่มที่ดูๆจะอายุประมาณ 21-22 เป็นหนุ่มหน้าตาดีเอาการ ถึงแม้จะไม่หล่อมาก แต่ก็

ดูมีเสน่ห์และสไตล์เป็นของตัวเอง ดลเห็นแล้วก็รู้สึกว่าปลื้มๆนิดๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกชอบ

ในแบบที่รุ้สึกกับอั้ม มันเป็นเพื่อความชื่นชมที่เรามีให้กับคนที่ดูดีคนๆนึงเท่านั้น

"ว่างัยคับ ซื้อให้แฟนหรอ?" พนักงานหนุ่มถามอีกครั้ง เพราะเห็นดลมองหน้าของเค้า

แต่ไม่ยอมตอบ

" ป่าวครับ เพื่อนครับ เอ่อ พี่ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมครับว่า แบบไหนจะเหมาะคับคน

ที่เล่นบาสอะครับ" ดลรีบเปลี่ยนประเด็นไปยังเรื่องผ้าขนหนูทันที"

" ครับ พี่แนะนำรุ่นนี้นะครับ เพราะมันขนาดกำลังพอดี เนื้อผ้าก็ซับเหนื่อได้ดี แล้ว

ราคาก็ไม่สูงมากนะครับ" ดลฟังคำแนะนำอย่างระเอียดก่อนที่จะตัดสินใจเลือกสินค้าที่

ได้รับคำแนะนำ

" งั้นผมเอาแบบนี้แหละครับ " ดลยื่นให้พนักงานเพื่อคิดเงิน

" น้องเป็นเพื่อนที่น่ารักจังเลยนะครับ"พนักงานชม และชวนดลคุยในขณะที่กำลังหยิบ

สินค้าใส่ถุงให้

" ถ้าพี่มีเพื่อนน่ารักๆแบบน้องนะครับ พี่รักตายเลย " คำพูดนั้นมันดูแฝงอะไร

บ้างอย่าง เพราะเสียงที่เน้นตรงประโยคว่า "พี่รักตายเลย" ทำให้รู้ว่าผู้พูดต้องมีความ

หมายแอบแฝงแน่ๆ แต่ดลก็พยายามคิดว่าเค้าอาจจะคิดมากไปเอง

" ไม่หรอกครับ"

" ครับ นี่ครับผม ขอบคุณมากนะครับ" พนักงานยื่นถุงสินค้าให้

" พี่ชื่อ พัดนะครับ ถ้ามีอะไรเกี่ยวกับกีฬาก็มาถามพี่ก็ได้นะครับ พี่จะมาทำงานที่ยี่ทุก

เย็นอะครับ เผื่อว่าน้องอยากจะซื้อะไรให้ ฟะ เอ้ย เพื่อน อะครับ" พนักงานพูดพร้อมส่ง

ยิ้มให้ดล

" ครับๆ ขอบคุณมากครับ" ดลรีบเดินออกจาร้านทันที แล้วก็มั่วเดินเล่นจนเพลิน เลย

ลืมไปเลยว่า น่าจะถึงเวลาที่อั้มเลิกซ้อมแล้ว

"เฮ้ย จะทุ่มนึงแล้วหรอ อั้มต้องรอกินข้าวแล้วแน่เลย" ดลรีบวิ่งกลับดรงเรียนทันที

เมื่อมาถึงห้องพักก็พบว่า อั้มกำลังนั่งรอพร้อมกับจานข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะเรียบ

ร้อยแล้ว ดลจึงรับวางของและเข้าไปล้างมือก่อนจะมานั่งเพื่อกินข้าวพร้อมกัน

" ไปไหนมาอะ กลับมาซะมืดเลยอะ"

" โทษที เราออกไปเดินซื้อของมาอะ เพลินจนลืมเวลาเลย เราทานข้าวกันเลยนะ อั้ม

คงหิวแย่เลย"

เมื่อกินข้าวเสร็จดลก็รีบเอาของที่ซื้อมาฝากมาให้อั้มทันที " อั้มๆ เราซื้อผ้าขน

หนูมาให้นะ อั้มจะได้เอาไปใช้เช็ดเหงื่อตอนซ้อม"

" อืมๆ ขอบใจมากนะดล แต่ทำไมซื้อให้อั้มละ หรือว่าเพราะดลไม่อยากให้อั้มใช้ของ

ผู้หญิงคนอื่นที่เอามาเช็ดให้อั้มช่ายปะ ที่แท้แอบหึงอั้มนี่เอง "

" ป่าวนะอั้ม เราแค่เห็นว่าอั้มเหงื่ออกเยอะ แล้วที่อั้มมีอยู่มันก็ไม่ค่อยพอ เพราะเดี๋ยว

นี้อั้มต้องซ้อมทุกวันแค่นั้นเอง"

" แน่นะ หึงอั้มก็ยอมรับมาเถอะน่า "

"ป่าวเลย งั้นอย่าเอาเลยนะ" ดลกำลังจะหยิบเอาคืนมาแต่ก็ช้ากว่าอั้ม

" อ้าวให้เราไม่คืนหรอกนะ" อั้มรีบเอาผ้าขนหนูไปเก็บทันที

"อั้ม เรามาติวกันได้แล้วนะ เดี๋ยวดึกอะ" ดลพูดพร้อมหยิบหนังสืออกมา

" ทำไมหรอครับ กลัวเวลานอนจะน้อยลงหรอครับ ไม่ต้องกลัวนะเพราะคืนนี้ดลไม่ได้

นอนแน่ๆ หึๆ" อั้มพูดอย่างลอยหน้าลอยตา แกล้งดลอีกแล้ว

"บ้าดิ เราแค่อยากให้อั้มได้มีเวลานอนเยอะๆ คิดไรเนี่ย"

"อะคับๆ มาเริ่มเลยก็ได้คับ คุณครูดล"

วันนี้ดูการติวจะก้าวหน้าไปได้มากกว่าที่คิด เพราะอั้มเองก็ดุจะตั้งใจมาก

เพราะอั้มเองก็รุ้ตัวว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงเวลาสอบแล้ว แล้วอีกอย่างอั้มก็มีเวลาอ่าน

หนังสือน้อยกว่าเพื่อนคนอื่นๆในห้องเรียน จึงต้องตั้งใจฟังในสิ่งที่ดลติวให้ แล้วจะได้

ไม่ต้องอ่านเองมากนัก เพราะดลเองก็มีความสามารถในการสื่อสารให้เพื่อนได้ดี อาจ

จะเป็นเพราะว่าดลเองติวให้กับเพื่อนๆหลายครั้งทำให้พอจะจำจุดได้ว่าพูดแบบไหน

อธิบายแค่ไหนเพื่อนถึงจะเข้าใจ

" จบแล้วละอั้ม แค่นี้แหละ ถ้าอั้มเข้าใจที่เราอธิบายให้ฟังก็สอบผ่านแล้วละ"

"อืมๆ ขอบครับนะครับคุณครู" อั้มพูดแล้วอุ้มดลไปที่เตียง "งั้นเรามาทำกิจกรรมทาง

กายกันต่อเลยนะครับ"

"เดี๋ยวๆๆๆ อั้ม วันนี้พอก่อนได้ปะ เราไม่ไหวแล้วอะ เราเหนื่อยมากเลย นะๆๆๆ"ดล

พยายามอ้อนอั้ม เพื่อรู้สึกเหนื่อยจริงๆ เพราะเมื่อเย็นก็เพิ่งจะเสร็จอั้มไปทีนึงแล้ว ถ้ามี

อีกครั้งดลตื่นไม่ไหวแน่ๆ

" ไม่ได้ๆ ต้องทำโทษ" อั้มกำลังจะซุกเข้าไปที่คอของดล แต่ดลก็ยังไม่เลิกล้มความ

พยายาม

" นะๆๆ วันนี้พอก่อนนะ นะๆๆๆ"

" อะก็ได้ๆครับ" ความพยายามของดลเป็นผลสำเร็จ

" อั้มๆ จบม. 6 แล้วอั้มอยากจะเรียนต่ออะไรอะ"

" เราหรอ จริงๆแล้วเราอยากเรียนวิศวะอะ แต่พ่อเราอะอยากให้เราเรียนบริหารอะ จะ

ได้กลับมาช่วยงานที่บ้านได้" อั้มตอบแล้วหอมลงไปที่ผมของดล

" อืมๆ เราอยากเรียนต่อสัตวแพทย์ อะ เราอยากเปิดฟาร์มเลี้ยงหมาอะ แต่แม่เราก็

อยากให้เราเรียนแพทย์นะ แต่เราก็คงไม่เลือกแพทย์หรอก เราว่าสักวันแม่น่าจะเข้าใจ"

"ดีจังที่ดลจะทำในแบบที่อยากเรียนอะ แต่เราก็คงต้องเรียนที่พ่ออยากให้เรียนอะ

เพราะเราต้องดูแลกิจการทั้งหมดต่อจากพ่ออะ"

"อืมๆ แย่จัง" ดลพลิกตัวหันมาจากอดอั้มบ้าง หลังจากที่ดลถูกอั้มกอดจากด้านหลัง

" แล้วดลอยากเข้าที่ไหนอะ "

" เราอยากได้ที่มหาลับ......... เราไม่อยากไปต่างจังหวัดอะ เราเป็นห่วงแม่กับเจ้า

ก๊อกอะ"

" อืมๆ งั้นอั้มก็จะเข้าที่นั้นด้วยนะ เรามาสัญญากันดีไหม ว่าเราจะสอบให้ติดที่มหาลัย

เดียวกัน อั้มจะได้ไปเจอดลได้ทุกวันงัย ไม่งั้นอั้มคิดถึงดลแย่เลย"

"อืมๆ สัญญานะ"

อั้มจูบที่หน้าผากของดลเพื่อแทนคำสัญญาว่าเค้าและดลจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกัน

ให้ได้ เพราะอั้มเองก็ไม่อยากจะห่างจากดล ถึงแม้จะไม่ได้เรียนในคณะเดียวกันแต่

อย่างน้อยการอยู่ในมหาลัยเดียวกันมันก็ทำให้อั้มและดลไปมาหากันได้ง่ายกว่า เรียน

คนละที่ เพราะอั้มแค่ก็อยู่อย่างไม่สุขนักถ้าต้องห่างจากดลไปไกลๆ ดลเองก็เช่นกัน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 13 ความสุขที่มักอยู่ได้ไม่นาน

เช้าวันนี้บรรยากาศเก่าๆและความสดใสของทั้งสองคนได้กลับมาอีกครั้ง ดลและอั้มก็สร้างโลกส่วนตัวกันเช่นเคย อ้อนเพื่อนซี้เห็นดังนั้นก็รู้สึกดีใจแทนดล ที่ในที่สุดดลก็สามารถเลือกทำในสิ่งที่ทำให้ตนเองมีความสุข แต่ชีวิตก็คือชีวิต เรายังไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาในอนาคตอีกบ้าง ความสุขจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน ไม่มีใครบอกได้ แต่ที่เราทำได้ในวันนี้ก็คือ การที่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
" ว่างัยจ๊ะ เพื่อนซี้ วันนี้ดูบรรยากาศสดใสเหมือนเดิมแล้วนะ" อ้อนแซวดลในขณะที่กำลังทำ lab เคมี
" อืมๆ ฉันต้องขอบใจแกมากนะอ้อน ที่ทำให้ฉันคิดได้ " ดลขอบใจเพื่อนอย่างสุดซึ้ง
" ไม่เห็นต้องขอบใจเลยวะ ฉันกับแกเราเป็นเพื่อนซี้กันนะเว้ย เรื่องแค่นี้ฉันเต็มใจช่วยแกอยู่แล้ว ฉันดีใจด้วยนะ"
" อืม แกนี่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริงๆเลยวะ"
" นี่พวกเธอ จะคุยกันให้สารแค่มีมันทำปฎิกิริยากันเองหรืองัยจ๊ะ " อาจารย?เคมีผู้มีคุณวุฒิ พูดจาเหน็บดลกับอ้อนที่กำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติจนไม่เป็นอันทำ lab ต่อ เมื่อเธอเห็นดลกับอ้อนทำท่าทางสลด เธอจนเดินไปดูนักเรียนกลุ่มอื่นๆ แต่เธอเสียรู้ดลกับอ้อนเสียแล้ว เพราะทันทีที่เธอหันหลังดลกับอ้อนก็หัวเราะคริๆกันทันที
" เป็นงัยละแก โดนอาจารย์ด่าเลย " ดลพูดขำๆกับอ้อน
" แหม ฉันก็โดนเหมือนกันแหละยะ อะทำต่อๆ เดี๋ยวโดนด่าอีกที สงสารแกต้องไล่ฉันกับแกออกไปนอกห้องแน่ๆ" ดลและอ้อนจึงรีบทำ lab ตามที่ได้มอบหมายทันที
เมื่อหมดเวลาเรียน วันนี้ดลเองต้องรีบไปเก็บของจากห้องพักของอั้ม เพราะดลต้องกลับบ้านแล้ว เพราะทิ้งแม่กับเจ้าก๊อกให้อยู่กัน1 คนกับอีก 1 ตัวมาตั้ง 3 วันแล้ว อั้มเองก็ช่วยดลขนของมาส่งยังป้ายรถเมลล์หน้าโรงเรียน
" ดลอะอยู่กับอั้มอีก 2 วันไม่ได้หรอ " อั้มอ้อนให้ดลอยู่ต่อ
" ไม่ได้หรอกอั้ม เราทิ้งบ้านมาหลายวันแล้วอะ เราเป็นห่วงแม่กับเจ้าก๊อกอะ อีกอย่างพรุ่งนี้วันเสาร์ด้วย เราอยากให้แม่ได้พักบ้าง เราจะกลับไปช่วยแม่ทำงานบ้านอะ
" ดลอะ ก็อั้มอยากให้ดลอยู่ต่ออีกหน่อยอะ" อั้มออดอ้อนไม่เลิก
" เอาไว้คราวหน้านะ แต่วันนี้ไม่ได้จริงๆ อย่างอแงซิครับ"
"ก็ได้ๆ งั้นพรุงนี้เราไปค้างบ้านดลนะ"
"อืม... ได้ซิ" ดลคิดนิดนึงก่อนจะตอบตกลง "แต่มีข้อแม้นะ"
"ข้อแม้ไรอะครับ"
" ห้ามทำอย่างว่าเด็ดขาดนะ" ดลกระซิบที่ข้างหูอั้ม เพราะมันคงไม่เป็นการดีแน่ ถ้าพูดออกมาแล้วคนที่นั่งรอรถข้างๆได้ยินเข้า
" หา!!! ไมอะ"
" ก็แม่เราอยู่อะ จะทำแบบนั้นได้งัยละ"
"โหยๆๆ อั้มก็อึดอัดแย่ดิ แค่เห็นดลใส่เสื้อผ้าบางๆ อั้มก็มีอารมณ์แล้วอะ"
"บ้าดิ พูดเบาๆหน่อย เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน" ดลทุบแขนอั้มเบาๆเพื่อเป็นการเตือน
" ไม่เห็นต้องอายเลยอะ ได้ยินก้ดีจะได้รู้ว่าดลอะมีเจ้าของแล้ว"
" เอาเถอะๆ แล้วตกลงจะยอมรับเงื่อนไขหรือป่าวละ ถ้ารับได้ก็ไปได้ แต่ถ้าไม่ได้ ก็ไม่ให้ไปนะ" ดลยื่นคำขาด
" อะๆๆ ก็ได้ๆ " อั้มจำยอมต้องยอมรับเงื่อนไขอย่างงไม่เต็มใจ
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงที่ไม่คุ้นหูนักเข้ามาทักทาย
"อะ น้องนั้นเอง จะกลับบ้านหรอครับ" เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหน ก็พัดเด็กหนุ่มพนักงานขายอุปกรณ์กีฬานั้นเอง
" อ๋อครับ ผมกำลังจะกลับบ้าน แล้วพี่ไม่ทำงานหรอครับ" ดลทักทายกลับไปด้วยรอยยิ้ม แต่อั้มกลับมองตอบกลับไปอย่างไม่เป็นมิตรนัก
" พอดีพรุ่งนี้พี่มีสอบอะครับ เลยขอเจ้าของร้านเลิกเร็วกว่าทุกวัน เอะนั้นผ้าขนหนูที่น้องซื้อมาจากร้านที่พี่ทำงานนี่ครับ" พัดทักขึ้นเมื่อเห็นผ้าที่เค้าแนะนำให้ดลซื้อ พาดอยู่ที่ไหล่ของอั้ม
" ครับ ช่ายครับ ขอบคุณพี่มากนะครับ ที่แนะนำผ้าดีๆให้ มันใช้ดีมากเลยครับ ช่ายปะอั้ม" ดลหันไปขอความเห็นจากอั้ม แต่ดูอั้มจะไม่เต็มใจจะตอบซะเท่าไร"
" ก็งั้นๆอะ" อั้มตอบแล้วหันหน้าไปทางอื่น บ่งบอกถึงความไม่พอใจออกมาอย่างเห้นได้ชัด
"อ๋อที่แท้น้องก็ซื้อมาฝากเพื่อนคนนี้นี่เอง โชคดีจังนะครับที่มีเพื่อนน่ารักๆแบบนี้ พี่เองก็ชักอย่างจะมีคนแบบนี้ไว้ข้างๆบ้างแล้วซิครับ" พัดพูดพร้อมส่งสายตาแปลกๆมาให้ดล อั้มได้เห็นกิริยาท่าทางและคำพูดเช่นนั้นก็รู้สึกเดือดขึ้นมาทันที เพราะพอจะเดาออกว่าคำพูดเลห่านั้นแฝงไปด้วยจุดประสงค์อะไร
" ครับ ดลเป็นเพื่อนที่ดีมาก และผมก็รักเค้ามากด้วย" อั้มพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
" หรอครับ พี่ก็ชักอยากจะรู้แล้วซิครับว่าทำไมน้องถึงรักเพื่อนคนนี้มาก สงสัยน้องเค้าคงมีอะไรดีๆแน่นอน" คำพูดนั้นเหมือนเป็นการประกาศสงครามแห่งศักดิ์ศรียิ่งนัก มันทำให้อั้มเดือดจนแทบจะทนอยู่ไม่ไหส แต่ดลก้พอจะเดาสถานการณ์ออกจึงรีบทำให้บรรยากาศที่กำลังร้อนระอุ บรรเทาความเดือดดาลลง
" ไม่หรอกครับพี่ อะรถมาแล้วครับ เดี๋ยวผมต้องไปก่อนนะครับ" ดลรีบเก็บสัมภาระต่างๆของตนเองเพื่อเตรียมขึ้นรถเมลล์สายประจำที่จะกลับบ้าน
" อะ ขึ้นสายเดียวกับพี่เลยครับ พี่เองก็ต้องขึ้นสายนี้กลับหออะครับ บังเอิญจังเลยนะคับ งั้นให้พี่ช่วยถือของนะครับ" พัดเอื้อมมือมาจับกระเป๋าของดลไปถือแล้ววิ่งขึ้นรถเมลล์ทันทีก่อนที่ดลจะปฎิเสธ
"เฮ้ย เสียงอั้มร้องขึ้นเมื่อเห็นทำเช่นนั้น อั้มกำลังจะรีบตามขึ้นไปเอากระเป๋าของดลมาจากพัดแต่ดลก็ห้ามเอาไว้เพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่
"ไม่ต้องหรอกอั้ม "
"ได้งัย ดูมันมองดลดิ ตานี่หวานเยิ้มเลย "
" ไม่หรอกน่า อย่าคิดมากนะ ถึงแล้วเราจะโทรหาละกันนะ อั้มรีบไปซ้อมบาสต่อเถอะ" ดลตอบเพื่อให้อั้มไว้ใจในตัวเค้าถึงแม้ดลจะไม่พูดออกมาทางปากแต่ดลก็สื่อความหมายนั้นด้วยสายตา
"อืมๆ ได้ๆ แต่ห้ามคุยไรกันมากมายนะ ถ้าไอ้นั้นมันขอเบอร์อะ อย่าให้มันนะ"
"อืมๆ งั้นเราไปก่อนนะ" ดลโบกมือลา แล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนรถพอดี ไม่รู้ว่าเรียกว่าฟ้าเป็นใจให้พัดหรือจงใจแกล้งดลกันแน่ เพราะที่นั่งที่เหลือมันคือที่นั่งข้างๆพัดทำให้ดลเองต้องไปนั่งข้างๆพัด เพราะไอ้จากไม่ไปก็ไม่ได้เพราะกระเป๋าของดลอยู่ที่พัด
" น้องชื่อดล ใช่ปะครับ เมื่อกี้พี่ได้ยินเพื่อนน้องเรียกน้องแบบนั้น"
" ใช่ครับ ผมชื่อดลคับ"
" พี่ชื่อพัดนะครับ พี่เป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาลัย..... ครับ"
"อ้าว แล้วพี่ทำไมมาทำงานในร้านขายอุปกรณ์กีฬาละครับ"
"อ๋อ พี่ทำงานพิเศษอะครับ พอดีพี่อยากได้คอมเครื่องใหม่ก็เลยต้องทำงานเก็บเงินครับ"
"อืมครับ พี่ขยันจังนะครับ" ดลรู้สึกชื่นชมในตัวพัดอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะพัดเป็นคนที่เมื่ออยากได้สิ่งไหนก็มักจะทำงานเก็บเงินซื้อเอง โดยไม่รบกวนพ่อแม่ ต่างจากเด็กในกรุงเทพคนอื่นๆที่เมื่อยากได้อะไรไม่ว่าจะแพงแค่ไหนก็มันจะออดอ้อนพ่อแม่ให้ซื้อให้
" แล้วพี่เรียนคณะอะไรอะครับ"
" พี่เรียนวิทยาศาสตร์การกีฬาครับผม"
"อ๋อ ถึงว่าทำไมพี่มาทำงานที่ร้านเกี่ยวกับกีฬา เพราะเรียนมาทางนี้นี่เอง"
"ครับ แล้วนี่บ้านน้องดลอยู่ที่ไหนหรอครับ"
" อ๋อ อีก สามป้ายก็ถึงแล้วครับ"
" อืมครับ พี่อีกตั้ง 5 ป้ายอะครับ" ตี๊ดๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของดลดังขึ้น ไม่ต้องบอกดลก็พอจะเดาออกว่าน่าจะเป็นใคร
" ฮัลโหล ว่างัยครับ"
"ดลถึงบ้านยางอะ" อั้มขออั้มฟังดูหอบๆจากการเล่นบาส
"ยังเลย แต่ใกล้จะถึงแล้วละ"
"แล้วตอนนี้นั่งหรือยื่นอะ"
"ก็โชคดีได้นั่งอะ"
"แล้วนั่งข้างใคร ข้างไอ้คนนั้นหรือป่าว"
"ปะ..ป่าว" ที่จริงดลเองก็ไม่อยากจะโกหกแต่เพราะไม่อยากให้อ้มไม่สบายใจ ถ้าพูดออกไปแบบนี้น่าจะดีกว่า
"อืมๆ ดีแล้ว อย่าไปใกล้มันนะ ดูมันไว้ใครไม่ได้"
"อะถึงป้ายแล้ว เราต้องลงรถแล้วอะ แค่นี้ก่อนนะ" ดลรีบวางสายแล้วเตรียมหยิบกระเป๋า
"น้องดลครับ จะว่าอะไรไหมถ้าพี่จะขอเบอร์อะครับ"
"เอ่อ..กะก็ได้ครับ" ดลเองก็ไม่รู้จะปฎิเสธอย่างงัย เพราะจะบอกว่าตัวเองไม่มีโทรศัพท์มือถือก็คงไม่ได้ เพราะอั้มดันโทรเข้ามาแล้ว จะไม่ให้ก็ดูจะหยิ่งเกินไปเลยจำใจต้องให้ไป
" 04XXXXXXX "
" ครับขอบคุณมากนะครับ ไว้พี่จะโทรไปนะครับ "
"อะครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ ขอบคุณที่พี่พัดช่วยขนกระเป๋ามาให้นะครับ" ดลลาแล้วรีบลงจากรถตรงกลับบ้นทันที เพราะดลเองก็คิดถึงเจ้าก๊อกจะแย่อยู่แล้ว
เมื่อมาถึงบ้านทันทีที่ดลก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน เจ้าก๊อกก็วิ่งกระโจนเข้าใส่ดลทันที มันดีใจเลียหน้าเลียตาดลจนเปียกไปหมด"
" 5555 เจ้าก๊อก เดี๋ยวๆ พอแล้วๆ เป็นงัยบ้างคิดถึงฉันไหม 555"
ดลยังคงเล่นอยู่กับเจ้าก๊อกสักพักก่อนจะขึ้นไปจัดการกับสัมภาระและภาระกิจส่วนตัวจนเสร็จแล้วจึงพาเจ้าก๊อกไปเดินเล่นจนเพลิน และลืมไปเลยว่าตนเองบอกกับอั้มไว้ว่าจะโทรหาอั้มทันทีที่ถึงบ้าน เมื่อดลกลับมาก็พบว่า สายไม่ได้รับถึง 20 สาย และคนที่โทรมาก็มีเพียงเบอรืเดียวนั้นก็คืออั้ม
"ตายละ ลืมไปเลยว่าต้องโทรหาอั้ม" ดลรนรานรีบโทรกลับทันที
"ฮัลโหล ว่างัยครับพ่อตัวดี ไปไหนมา ทำไมอั้มโทรไปตั้งหลายสายไม่ยอมรับครับ" ถึงแม้จะอั้มจะใช้คำพูดที่สุภาพแต่เมื่อฟังจากเสียงก็รู้ว่ามันเป็นการประชดประชัน
"โทษทีๆ พอดีเราพาเจ้าก๊อกมันไปเดินเล่นอะ เพลินไปหน่อยอะ"
"อะนะ ไปกับเจ้าก๊อกจนลืมอั้มเลยหรอ โหยๆน่าน้อยใจไหมเนี่ย"
"โอ๋ๆ อย่างอนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาบ้านเรา เราจะทำอาหารอร่อยๆให้กินนะ อย่างอนนะๆ"
"ก็ได้ๆ แต่ถ้าไม่อร่อยจะงอนนะครับ "
"คับผม แล้วอั้มกินข้าวยังอะครับ"
"แล้วคับ ดลอะครับทานยัง"
"ยังเลยครับ เรารอกินพร้อมแม่อะครับ นี่แม่ยังกลับไม่ถึงบ้านเลย อะแม่มาแล้วๆพูดถึงก็มาเลย อั้มงั้นเราลงไปหาแม่ก่อนนะครับ รีบนอนนะจะได้พักผ่อนเยอะๆ"
"อืม งั้นดลก็ไปทานข้าวนะ ไว้เจอกันพุ่งนี้นะครับ"
"ครับผม แค่นี้ก่อนนะครับ" หลังจากดลวางสายของอั้มก็รีบวิ่งลงไปรับแม่ทันที เพื่อกินข้าวเย็นกัน

เมื่อกินข้าวและพูดคุยกับผู้เป็นแม่เสร็จ ดลก็ขึ้นมายังห้องนอนของตน แล้วมองไปที่โทรศัพท์ก็พบว่ามีเบอร์ที่ไม่ได้รับอีก 5 สาย แต่ไม่ทันที่ดลจะกดเพื่อดูว่าเป็นเบอร์ของใคร ก็มีสายเรียกเข้าที่เบอร์ไม่คุ้นมาก่อน เข้ามาพอดี
" เบอร์ใครหว่า??"
" หวัดดีครับผม"
"สวัสดีครับ ขอสายดลครับ"
"พูดอยู่คับ แล้วนั้นใครคับ"
" น้องดลหรอครับ พี่พัดเองนะครับ"
"อะอ๋อครับ ว่างัยครับ" ดลเองก็ดูจะประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าพัดจะโทรมาจริงๆ
" น้องดลทำอะไรอยู่ครับ ว่างคุยกับพี่หรือป่าวครับ"
"ป่าวคับ ไม่ได้ทำไร"
" แล้วทานข้าวหรือยังครับ"
" ทานแล้วคับผม แล้วพี่พัดไม่อ่านหนังสือหรอครับ เห็นว่าพรุ่งนี้มีสอบ"
"อ๋อครับ กำลังอ่านอยู่คับ แต่พอดีพักสายตาอะครับ ก็เลยอยากโทรมาคุยกับน้องดลอะครับ"
"ครับ คงเหนื่อยน่าดุนะครับ"
" คับเหนื่อยเหมือนกัน แต่พอได้คุยกับน้องดลพี่ก็รู้สึกหายเหนื่อยยังงัยไม่รู้อะครับ" เจอมุขนี้เข้าไปเล่นเอาดลอึ้งเหมือนกัน แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก
" อะคับ"
" ดูท่าน้องดลจะสนิทกับน้องคนเมื่อเย็นมากเลยนะครับ เค้าจะห่วงๆน้องดลด้วยอะครับ"
" ก็สนิทอะครับ"
" แล้วเป็นเพื่อนกันหรือว่า......." พัดเว้นช่วงไม่ยอมพูดต่อ ดลเองก็แอบตกใจว่าพัดจะพูดอะไรต่อ
" ก็เพื่อนสนิทอะครับ " ดลรีบตัดบทก่อนที่พัดจะพูดอะไรที่มันแทงใจของดล
" อ๋อครับ เพื่อนสนิท" พัดดูจะเน้นคำว่าเพื่อนสนิท จากนั้นพัดก็ถามนู้นถามนี่ดลไปเรื่อยๆ สักพักก่อนจะขอวางสายเพื่อไปอ่านหนังสือต่อ ดลเองก็ชักเริ่มหวั่นๆกับพัดเหมือนกันว่าพัดจะเข้ามาแบบไหน เพราะดลเองก็กลัวว่ามันอาจจะเกิดปัญหาระหว่างเค้ากับอั้มอีกครั้ง เพราะดลเองรู้สินัยความขี้หึงของอั้มเป็นอย่างดี และที่สำคัญดลและอั้มเพิ่งจะปรับความเข้าใจกันได้ไม่นาน ดลไม่อยากจะทำให้ความสุขที่มีอยู่ในทุกๆวันของดลและอั้มต้องสะดุดลง เพราะที่ผ่านมาดูเหมือนความรักของดลและอั้มจะมีอุปสรรค์มากมายเหลือเกิน....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 15-04-2008 02:23:36

เข้ามารออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 15-04-2008 03:29:52

ตอนหน้าจะเศร้าไหมนี่เฮ้อๆๆ ขอให้สุดท้ายสมหวัง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 15-04-2008 10:18:54

มารอตอนต่อไปคร้าบ
:L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 15-04-2008 13:10:47

:m29:ดู ๆ พูดเหมือนเป็นลางยังไงชอบกล แต่รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้เรียนที่เดียวกันอยู่แล้ว
แต่ลุ้น ให้กลับมาคบกันอีกนะ เอาติดตามลุ้นกันต่อไป ว่าสุดท้ายจะลงเอย อย่างไร :L2: :สงกรานต์3:
เป็นกำลังใจให้นะครับ :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 15-04-2008 13:49:30

:a12:ปูสาดรอ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 15-04-2008 16:33:59

แล้วอะไรที่ทำให้สองคนต้องแยกจากกัน

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 15-04-2008 19:28:24

ตอนต่อไปเศร้าแน่ๆเลยอะ :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: Tetjinen ที่ 15-04-2008 23:59:16

มือที่ 3 หรือครอบครัวกีดกันหนอ...

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 16-04-2008 00:08:55

อ้อนยังคงเป็นเพื่อนที่ดีเหมือนเคย...
อยากอ่านตอนต่อไปซะแล้วสิ...แต่ไม่อยากเศร้าเลย o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: แมววาย ที่ 16-04-2008 00:21:50

ก็รู้แหละนะว่าจะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่ก็ลุ้นให้กลับมาคบกันต่อเหมือนกัน :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 16-04-2008 01:58:43

เหตุการณ์มันก็เดินไปด้วยดีนะเนี่ย แล้วไมตอนต้นเรื่องถึงเหมือนทะเลาะกันเลยอะ อยากรู้แล้วจิ มาต่อไวนะกร้าบ รอด้วยความคิดถึง อิอิอิ

ปล.สุขสันต์วันสงกรานต์กันนะครับ ขอให้หาแฟนได้อย่างทั้ง2คนนะ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วคับ(2ตอนรวด) 14/0408
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 16-04-2008 19:16:10

ตอนที่ 14 ลาก่อนรักครั้งแรก

เช้าวันนี้ดล ตื่นแต่เช้าเช่นเคย เพราะกิจวัตรประจำวันที่ต้องออกมาตักบาตรหน้า

บ้านกับแม่ จึงทำให้ดลตื่นเช้าจนติดเป็นนิสัย แต่วันนี้ดลดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะ

วันนี้เป็นวันที่อั้มจะมาค้างกับดลทที่บ้านนั้นเอง

" ดลจ๊ะ แล้วอั้มเค้าจะมาถึงบ้านเรากี่โมงละลูก แม่จะได้เตรียมกับข้าวกับปลาไว้ให้"

" คงมาถึงสายๆอะครับแม่ รายนั้นป่านี้คงยังไม่ตื่นหรอกครับ"

" งั้นดลก็อย่าลืมหาอะไรให้อั้มกินตอนกลางวันด้วยนะลูก วันนี้แม่ก็ต้องออกไปดูงาน

อะจ๊ะ ใกล้สิ้นเดือนแล้วยุ่งมากๆ"

" อ้าวหรอครับ วันนี้ดลนึกว่าแม่จะอยู่ด้วยกันซะอีกนะเนี่ย" ดลทำท่าอ้อนๆใส่แม่ เพื่อ

เรียกร้องความสนใจ

" แม่ขอโทษจ๊ะ แต่แค่เดือนนี้เดือนเดียวแหละนะ เดือนหน้าแม่ก็คงได้หยุดเสาร์กับ

อาทิตย์เหมือนเดิมแหละจ๊ะ งั้นแม่ไปก่อนนะดล แล้วเย็นๆแม่จะซื้อกับข้าวอร่อยๆมาให้

ทานนะ"

" คร๊าฟครับ ขับรถดีๆนะครับ" ดลออกมาส่งแม่ที่ประตูบ้านก่อนที่จะวิ่งกลับขึ้นไปบน

ห้องแล้วทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน

" ทำไมเราต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยนะเนี่ย อั้มก็เคยมาบ้านเราครั้งนึงแล้วนี่หน่า แต่นี่

เป็นครั้งแรกที่อั้มมาในฐานะ..." ดลพูดกับตัวเอง แต่ก็หยุดเอาไว้เพราะรู้สึกเขินตัวเอง

ขึ้นมาซะงั้น

ดลนอนเล่นอยู่บนเตียงสักพักก่อนที่จะลงไปเอาข้าวให้เจ้าก๊อกกิน แล้วกลับเข้า

มาในครัว เพื่อสำรวจวัตถุดิบที่พอจะมีอยู่ในตู้เย็นว่า น่าจะพอทำอะไรให้อั้มกินใน

ตอนกลางวันนี้ได้บ้าง

" มีอะไรบ้างนะเนี่ย อืม...... อะมีกุ้งเหลืออยู่ด้วย งั้นทำต้มยำกุ้งละกัน แล้วเอาอะไร

อีกดีนะ อืมๆ มีผักกาดขาว เห็ด แล้วก็คะน้า ทำผัดผักรวมมิตรละกันนะ แล้วอีกอย่าง

นึงละกัน เอาไรดี??? อืมๆ เอาเป็นไก่ทอดละกันนะ " ดลดูของในตู้เย็นไปก็นึกเมณุ

อาหารไปด้วย เท่าที่วัตถุดิบในตู้เย็นจะมีพอให้ใช้ แต่โชคดีอยู่อย่างนึงที่แม่ของดลมัก

จะซื้อของต่างๆเก็บไว้ในตู้เสมอ เพราะผู้เป็นแม่รู้ดีว่า ดลเป็นคนชอบทำอาหาร และ

เธอก็มักจะมีงานยุ่งจนบางครั้งดลเองต้องทำอาหารกินเอง การที่เธอซื้อวัตถุดิบต่างๆ

ไว้ดลจะได้เลือกทำกินเองได้อย่างสะดวก ในขณะที่ดลกำลังเตรียมวัตถุต่างๆไว้เพื่อ

รอการปรุงแต่งอยู่นั้น เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น

" เอ๊ะ ทำไมอั้มมาเร็วจังหว่า เพิ่งจะ 10 โมง เอง" ดลรู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน

เพราะ คอั้มบอกว่าอั้มน่าจะมาถึงประมาณ 11 โมง ดลจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูโดยมีเจ้า

ก๊อกวิ่งตามไปสมทบด้วย แต่คนที่ยื่นรออยู่น่าประตูทำให้ดลแปลกใจหนักเข้าไปอีก

เพราะคนที่มาเยือนไม่ใช่อั้ม แต่เป็นพี่พัด

" พะ..พี่พัด มาได้งัยครับ " ดลถามอย่างงงๆ

"พี่ก็มาหาน้องดลอะครับ แล้วจะไม่เชิญพี่เข้าไปในบ้านหน่อยหรอครับ " พัดบอกด้วย

รอยยิ้มที่ช่างดูน่ารักเหลือเกิน

" เอ่อ...." ดลดูจะลังเล เพราะพัดยังจัดว่าเป็นคนแปลกน่าสำหรับดลอยู่ ถึงแม้จะเคย

คุยกัน แต่ระยะเวลาที่รู้จักกันมันก็ยังน้อยเกินกว่าที่จะพาเข้าบ้านง่ายๆ เพราะสมัยนี้คน

เราไว้ใจกันยากนัก บ่อยครั้งที่ผู้ร้ายมักจะแฝงกายมาในรูปของคนดี

" ทำไมหรอครับ น้องดลกลัวว่าพี่จะทำร้ายน้องดลหรอครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่ไม่

ทำแบบนั้นหรอกครับไว้ใจได้ครับ"

" อะ คะคับ เชิญครับ" ดลจำยอมให้พัดเข้ามาในบ้าน เพราะดูๆแล้วพัดเองก็ไม่น่าจะ

กล้าทำอะไรดลได้ เมื่อเจ้าก๊อกเห็นพัดมันก็เกิดอาการเห่าออกมา เพราะมันไม่คุ้นเคย

กับพัดนัก ดลจึงต้องปรามเจ้าก๊อกมันถึงได้หยุดเห่า

" บ้านน้องดลน่ารักดีนะครับ ดูไม่ใหญ่มาก ร่มรื่นดีด้วย"

" ออ ครับ ขอบคุณมากครับ แล้ววันนี้พี่พัดไม่ไปสอบหรอครับ เห็นว่าวันนี้มีสอบ"

"คับ วันนี้พี่มีสอบตอนเย็นอะครับ แต่พี่อยากจะแวะมาหาน้องดลก่อนอะครับ พี่ต้อง

การกำลังใจอะครับ" ดลได้ยินแบบนั้นก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันเพราะไม่คิดว่าพัดจะกล้า

พูดอะไรที่มันสื่อความหมายมาแบบนี้

"อะครับ แล้วพี่พัดรู้จักบ้านดลได้งัยอะครับ"

" อ๋อ คือว่าน้องดลจะว่าพี่ไหมครับ ถ้าพี่จะบอกว่า วันนั้นพี่แอบเดินตามมาส่งน้องดล

ด้วยอะครับ"

"อะไรนะครับ แล้วพี่พัดเดินตามมาส่งดลทำไมอะครับ" ดลยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีกว่า

ทำไมพัดต้องทำแบบนั้น

"ก็พี่เป็นห่วงอะครับ แต่ก็รู้ว่าถ้าพี่อาสามาส่งน้องดลก็คงไม่ยอม เลยแอบเดินมาส่งอยู่

ข้างหลังอะครับ" ดลได้ยินแบบนั้นก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีอยู่เหมือนกันที่พัดเป็นห่วง

ตัวเองเช่นนั้น มันยิ่งทำให้ดลรู้สึกชื่นชมในตัวของพัดเข้าไปอีก แต่ความรู้สึกชื่นชมมัน

เป็นเพียงความรุ้สึกในแบบพี่ชายน้องชายเท่านั้น

" ขอบคุณครับที่เป็นห่วง" ดลเองก็ยิ้มอย่างเป็นมิตรมากขึ้น

" แล้วน้องดลทำอะไรอยู่ครับ"

" กำลังจะทำกับข้าวสำหรับมือกลางวันอะครับ พอดีเพื่อนจะมาที่บ้านอะครับ"

"หรอครับงั้นให้พี่ช่วยนะครับ"

"มะ เอ่อ" ดลยังไม่ทันได้พูดปฎิเสธ พัดก้เดินตัวปลิวเข้าไปในครัวซะแล้ว

" อืมครับ แล้วจะทำอะไรครับเนี่ย " พัดเดินมาสำรวจวัตถุดิบที่ถูกหั่นจัดเตรียมไว้เพื่อ

รอการลงมือปรุง

" ก็มีต้มยำกุ้ง ผัดผักรวมมิตร แล้วก็ไก่ทอดอะครับ"

"แล้วเพื่อนที่จะมาหาเนี่ย ใช่น้องคนที่มาส่งน้องดลที่ป้ายรถเมลล์ปะครับ น้องดลถึง

ขนาดลงมือทำเองขนาดนี้อะครับ"

" ก็ ครับ " ดลตอบได้แต่เพียงเท่านี้เพราะไม่อยากจะตอบอะไรมาก กลัวว่าพัดจะพูด

อะไรที่แทงใจอีก

"น่าอิจฉาเพื่อนน้องดลจังเลยนะครับ พี่เองก็อยากจะให้น้องดลทำกับข้าวให้พี่กินแบบ

นี้บ้างอะครับ พี่จะมากินทุกวันเลยครับ" พัดพูดพร้อมส่งสายตาที่สื่อความหมายมายัง

ดล ดลเองเห็นดังนั้นก็รีบหลบสายตาทันทีและพยายามเปลี่ยนเรื่องพูด

" พี่พัดไม่ต้องช่วยดลก็ได้นะครับ เดี่ยวจะเปลื้อนเสื้อนักศึกษาเปล่าๆ "

" ไม่เป็นไรครับ พี่อยากช่วยอะครับ ไหนๆเริ่มจากทำอะไรก่อนดีครับ" จากนั้นพัด

และดลก็ช่วยกันทำอาหาร ดลเองก็พยายามรักษาความห่างของตนกับพัดไว้ เพราะพัด

ดูจะพยายามเข้าใกล้ชิดดลมากจนเกินเหตุ บางครั้งเข้ามายื่นประชดอยู่ข้างหลังของ

ดล โดยที่ดลไม่รู้ตัวเพื่อจงใจให้ดลหันกลับไปแล้วดลหันจมูกมาโดนแก้มของพัดอย่าง

ไม่ได้ตั้งใจ แต่ยังดีที่ความพยายามของพัดยังไม่ค่อยเป็นผลเท่าไร เพราะดลมักจะรู้

ทันซะก่อนจึงพยายามเบี่ยงหลบได้ทัน

"นิ้งหน่อง " เสียงออดหน้าบ้านดังอีกครั้ง ครั้งนี้คงจะเป็นอั้มจริงๆ ดลเองตอนนี้

เหมือนจะไม่ดีใจซะแล้วที่อั้มมาถงบ้าน เพราะพัดอยู่ด้วย อั้มอาจจะไม่พอใจอย่างมาก

ที่เห็นพัดอยู่ที่นี่ แต่จะให้ดลไล่พัดกลับไปมันก็คงทำไม่ได้ เพราะมันจะเป็นการเสีย

มารยาทมากๆ ดลรีบวิ่งเข้าหน้าบ้านและเปิดประตูบ้าน ทันทีที่ประตูบ้านเปิดออก อั้ม

รีบเดินเข้ามา พร้อมกับอั้มดลทันที โดยที่มีเจ้าก๊อกตะเกียดตะกายขาอั้มอยู่ เพื่อหวังจะ

เล่นด้วย

"เดี๋ยวนะเจ้าก๊อก ฉันขอพาเจ้านายของนายไปทำให้หายคิดถึงก่อนนะแล้วจะออกมา

เล่นด้วย" อั้มพูดจบก็รีบอุ้มดลเข้าไปในบ้านทันทีโดยไม่สนใจคำร้องห้ามของดล อั้ม

อุ้มดลมายังห้องรับแขกของบ้านก่อนจะวางดลลงบนโซฟาเล็กๆที่นั่งได้สองคนและ

สวมกอดดลทันที

" เดี๋ยวๆ อั้มๆ ปล่อยเราก่อน อั้มๆ" ดลพยายามด้นให้หลุดจากอ้อมกอดของอั้มก่อน

ที่แขกอีกคนในบ้านจะมาเห็น

" ขออั้มกอดหน่อยนะ รู้ป่าวว่าอั้มคิดถึงดลมากเลยนะ " อั้มยิ่งกอดแน่นเข้าไปอีก

"แต่ๆ มีคน.." ดลยังไม่ทันจะพูดจบ พัดก็เดินเข้ามาในห้องรับแขก และเห็นดลและ

อั้มนั่งกอดกันอยู่ที่โซฟา มันเป็นภาพที่ทำให้พัดมั่นใจว่า ดลกับอั้มไม่ใช่แค่เพื่อนกัน

ธรรมดาแน่ๆ แต่คนที่อึ้งไปกว่านั้นก็คืออั้ม เค้าไม่คิดว่าจะได้เจอพัดที่นี่ อั้มจึงคลาย

แขนที่กอดดลออก ดลจึงรีบลุกขึ้นทันที

" เอ่อๆ พี่พัดครับ นะนี่อั้มครับ" ดลแนะนำอั้มให้พัดรู้จักอย่างกระอึกกระอัก

" ออ ครับ หวัดดีครับ พี่ชื่อพัดนะครับ" พัดทักทายอั้มด้วยรอยยิ้ม แต่อั้มกับไม่มีรอย

ยิ้มคืนให้พัด มีแต่สายตาที่บอกถึงความไม่พอใจ

"ดีครับ " อั้มตอบอย่างสั้นๆห้วนๆก่อนจะหันไปมองตากับดล ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วย

คำถามที่เค้าอยากจะถามดลเหลือเกินว่านี่คืออะไร

" งั้นเรามากินข้าวกันเลยนะครับ "ดลรีบเปลี่ยนสถานการณืที่อึมคึมให้มันดีขึ้น ดลรีบ

จัดการตั้งโต๊ะอาหารทันที่ ในบรรยากาศในการกินข้าวครั้งนี้ข้างน่าอึดอัดนัก ถึงแม้พัด

จะยังคงกินไปยิ้มไป พูดคุยยอกล้อดล แต่ดลก้ได้แต่ยิ้มตอบพอเป็นพิธีเท่านั้น เพราะ

อีกคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองดลจนแทบจะกินเค้าไปทั้งตัวแล้ว

หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จ พัดจึงออกลากลับเพื่อไปมหาลัย ดลจึงต้องออกมาส่ง

พัดที่บ้านประตูบ้าน

" กับข้าววันนี้อร่อยมากเลยครับ ขอบคุณน้องดลมากนะครับ " ในขณะที่พัดกำลัง

กล่าวลากับดล ตาของพัดก็เหลือบไปเห็นว่าอั้มกำลังมองมาจากในบ้านอย่างเดือดๆ

พัดจึงคิดแผนจะทำอะไรบ้างอย่าง

" ครับ ขอให้โชคดีในการสอบนะครับ "

" แล้วพี่จะมาใหม่นะครับ" พัดก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของดล ซึ่งในจุดที่อั้มยื่นอยู่นั้น

มันทำให้เห็นว่าเหมือนกับพัดกำลังก้มลงมาหอมแก้มดล และที่ยิ่งทำให้อั้มเดือดไปกว่า

นั้นคือดลดูจะไม่มีท่าทีขัดขืนอะไรเลยด้วยซ้ำ

ทันทีที่ดลเดินเข้ามาในบ้าน อั้มก็กระชากแขนดลอย่างแรงและเวี้ยงดลไปที่

โซฟา

" โอ้ย อั้ม เราเจ็บนะ"

" ชอบมันนักหรอ หะ " อั้มตะโกนใส่หน้าของดล มันเป็นเสียงที่โกรธจัดมาก ดลไม่

เคยเห็นอั้มโกรธเค้ามากขนาดนี้มาก่อน

" นายเป็นอะไรอะ นายพูดอะไร" ดลพูดอย่างเสียงสั่นๆ เพราะความกลัว

" นี่นัดมันมาใช่ไหม ถ้านัดมันมาแล้วนัดเรามาทำไม " อั้มตรงเข้าไปจับแขนทั้งสอง

ข้างของดล

"เจ็บนะอั้ม เราไม่ได้นัดเค้ามานะ" ดลพยายามดิ้น

" แล้วทำไมต้องมาทำอะไรแบบนั้นให้อั้มเห็นด้วย รู้ไหมว่าอั้มรู้สึกยังงัย อ๋อ นี่คงเป็น

เหตุผลที่ดลพยายามผลักให้อั้มไปรักกับแจ ใช่ไหม เพราะอย่างงี้นี่เอง เราเข้าใจแล้ว"

อั้มพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเคือง น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา หยดลงบนใบหน้า

ของดล ดลเจ็บปวดยิ่งนักที่อั้มคิดว่าดลมีอะไรกับพี่พัด ทำไมอั้มมองค่าความรักของ

ดลเช่นนี้ คิดว่าความรักที่ดลมีให้อั้มมันไม่มีความหมายเลยหรอ แต่ก่อนที่ดลจะเอ่อ

ปากอธิบายอะไรต่อนั้นอั้มก็ผลักดลลงนอนกับโซฟาแล้วรีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที

ดลไม่มีแรงแม้แต่จะวิ่งตาม ขาของดลอ่อนแรงไปหมด น้ำตามากมายหลั่งไหลออกมา

อย่าห้ามไม่อยู่ ดลร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นอยู่เช่นนั้นนานเหลือเกิน

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ที่ดลร้องไห้อยู่แบบนั้น เพียงแต่ตอนนี้มันเย็นมาก

แล้ว ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำมือครึ่ม ดลพยายามพาตัวเองกับตที่บวมแดงและเลอะ

ไปด้วยน้ำตาตรงขึ้นไปบนห้องนอนอย่างทุลักทุเล คนๆแรกที่ดลนึกถึงก็คือเพื่อนที่แสน

ดีเช่นอ้อน เพื่อนที่จะคอยบอกว่าดลควรจะทำอย่างไรต่อไปดี เพราะตอนนี้หัวสมอง

ของดล ไม่สามารถจะคิดอะไรได้ต่อไปแล้ว

" ฮัลโหลว่างัยจ๊ะ " เสียงอ้อนรับโทรศัพท์อย่างสดใส

" อะอ้อนหรอ ฮือๆๆ อ้อน ฮือๆๆ" ดลร้องไห้โฮออกมาอีกครั้ง เพราะเพียงแค่ดลได้

ยินเสียงของเพื่อนที่พอจะรับฟังและเข้าใจ น้ำตาที่พยายามกั้นมันก็ไหลออกมาอย่าง

ห้ามไม่อยู่

"ดลๆๆ แก่เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม แกใจเย็นๆนะ เล่ามาให้แนฟังซิ " อ้อนตกใจอย่าง

มาก เพราะดลไม่เคยร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้มาก่อน ดลพยายามเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

ตั้งแต่ต้นให้อ้อนฟัง พูดไปร้องไห้ไป กว่าจะเล่าได้ครบและเข้าใจก็กนเวลานานพอ

สมควร

" ฉันควรทำงัยดีอ้อน ฉันควรทำงัยดี ฮือๆๆ"

"ดล ฉันถามอะไรแกหน่อยนะ แกรักอั้มมากใช่ไหม"

"ทำไมแกถามแบบนี้ละ แกก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว"

" งั้นแกรออะไรอยู่ละ อั้มกำลังเสียใจและเข้าใจผิด แกทำไมไม่ไปอธิบายให้อั้มเข้าใจ

ละ "

"แต่ฉัน..."

" แกจะยังมามีแต่อะไรอีกละดล ในเมื่ออั้มคือคนที่แกรัก ทำไมแกไม่พยายามทำให้

อั้มเข้าใจแกละ แกรีบไปหาอั้มนะ ก่อนที่อะไรๆมันจะสายเกนไป"

"อืมๆ ฉันจะไป"

"งัยก้ขอให้แกโชคดีนะดล จำไว้นะดล ว่าแกรักอั้มและอั้มก็รักแก มันไม่มีอะไรสำคัญ

ไปกว่านี้อีกแล้ว"

"ขอบใจนะอ้อน ฉันขอบใจแกจริงๆนะ"

"เออๆ แกรีบไปเถอะ แล้วไปดีๆละ นี่มันก็สามทุ่มแล้ว เอางี้ฉันไปกับแกด้วยดีกว่า แก

จะไปหาอั้มที่ไหนละ"

" อั้มคงกลับบ้านมั้ง หรือไม่ก็หอพักที่รร.อะ "

"โอเคงั้นเราไปเจอกันที่หน้าบ้านอั้มก่อนละกันนะ"

ดลกับอ้อนรีบเดินทางออกมาหาอั้มที่บ้าน แต่ปรากฎว่าอั้มไม่ได้กลับมาบ้าน

ดลและแจจึงรีบเดินทางต่อไปยังหอพักนักกีฬาที่โรงเรียน ทันทีที่มาถึงดลรีบวิ่งตรงไป

ยังห้องอั้ม และเคาะประตูอย่างใจจดใจจ่อ เสียงประตูค่อยๆเปิดออก ที่จริงมันน่าจะ

เป็นเรื่องที่ดีที่ดลจะได้เจออั้มและปรับความเข้าใจกัน เพียงภาพที่เห็นตรงหน้า มัน

เหมือนฟ้าทั้งฟ้าถล่มลงมาทับร่างของดลจนรู้สึกเจ็บจนร่างกายแทบขาดออกเป็นชิ้นๆ

เพราะคนที่ออกมาเปิดประตูคือ แจ และแจก็อยู่ในสภาพที่ดูก็รู้ว่าก่อนหน้าที่ดลจะมา

ถึงนั้นมันเกิดกจกรรมอะไรขึ้นในห้องนี้ เมื่อสายตาของดลมองผ่านเข้าไปในห้อง ร่าง

ของผู้ชายสุงใหญ่ที่ดลคุ้นเคยเป็นอย่างดี นอนเปลื้อยท่อนบน ท่อนล่างถูกคลุมด้วยผ้า

ห่ม ดลแทบจะหมดแรงยื่นตรงนั้นและวิ่งออกมาจากห้องพักทันที อ้อนที่ยื่นรออยู่หน้า

หอพัก เห็นเช่นนั้นก็ตกใจที่ดลวิ่งร้องไห้ออกมา เพราะมันน่าจะดีขึ้นแล้ว แต่ทำไมดล

จึงมีอาการของคนเสียใจเช่นนั้น อ้อนจึงรีบวิ่งตามดลไป

"ดลๆ แกเป็นอะไร ทำไมแกเจออั้มไหม" อ้อนถามอย่างเป็นห่วง

"ฮือๆๆๆๆๆๆๆ อั้ม ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆ" ดลร้องไห้โฮออกมาอย่างหนัก เหมือน

กับคนเป็นบ้า อ้อนเห็นเช่นนั้นก็รุ้ว่าดลคงไม่พร้อมจะตอบอะไรตอนนี้ อ้อนจึงพาดลขึ้น

รถ taxi ตรงกลับไปบ้าน รอให้ดลสงบลงมากกว่า อ้อนจึงจะถามเหตุผลอีกครั้ง

เพลง ถึงเวลาแล้วหรือ
เหมือนว่าเพิ่งเมื่อวานที่เธออยู่ตรงนี้ เหมือนว่าเธอยังดีฉันมีเธอห่วงใย
ทุกเวลานาทีช่างมีแต่สุขใจ แล้วทำไมเปลี่ยนไปวันนี้

* เพราะอะไรทำไมเธอจึงไม่ตอบฉัน พูดซักคำซิเธอว่ามันเกิดอะไร
ยิ่งมองเธอทีไรในใจยิ่งสั่นไหว แล้วน้ำตามันก็รินไหล

** ให้เชื่อยังไง ว่านี่คือเธอคนนั้น
ความจริงมันโหดร้าย เกินฉันจะรับไหว

*** นี่มันถึงเวลาแล้วหรือ ที่ต้องเสียเธอไป ถึงเวลาแล้วหรือกับการเสียใจ
ถึงเวลาแล้วหรือ มันเร็วเกินไป ไม่จริงใช่ไหม ฉันคงทำใจไม่ได้
บอกฉันสิ พูดกับฉันสิ บอกซิว่าเธอว่าเธอจะไม่ไปจากฉัน

(ซ้ำ * , ** , ***)
http://tippannee.exteen.com/20070615/entry (ลองกดไปฟังดูนะคับจะได้เข้าใจความรู้สึกของดลมากยิ่งขึ้น)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะครับ งัยก็ติดตามกันได้เรื่อยๆนะคับ ขอบคุณอีกครั้งคับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 16-04-2008 19:30:34

:m15: :m15:

มาจิ้มๆๆๆ

แต่ก็เศร้า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 16-04-2008 19:41:29

มารอ เศร้า จริงๆ เรียกว่าใช้อารมณ์ กันทั้งคู่ ค่อยๆ ปรับความเข้าใจกันนะ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 16-04-2008 21:00:42

o7 o7 o7 o7 o7

ตอนนี้เศร้านะเนี่ย มาต่อด่วนอยากรู้ต่ออะ เร็วๆน้า เศร้าอะ

o7 o7 o7 o7 o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 16-04-2008 21:05:33

เศร้า มากมาย

แล้วจาเป็นไงต่อไปเนี่ย

ยังต้องเจอ ต้องเรียนด้วยกันอีก

แล้วจาทำไงต่อไปเนี่ย

ฉงฉานดลอ่า เพราะเคยโดนแบบนี้มาเหมือนกันอ่า

แต่ผมโชคดีเพราะใกล้จบมอหกเต็มทีแล้ว เลยไม่ได้เจอบ่อย

แต่นี่มันอีกนานเลย เฮ้อ

รอตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แมววาย ที่ 16-04-2008 21:11:07

งง ๆ ไหนว่า ลง 2 ตอนทำไมเหมือนมีแค่ตอนเดียวล่ะคะ :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 16-04-2008 21:33:38

:m15: :m15: :m15:

สงสารดล

:sad2:
ฮือๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 16-04-2008 21:41:02

:m16:ว่าแล้วเชียว แต่ทำไมมันมาเร็วจังเลย ให้กำลังใจดล เข้มแข็งเข้าไว้ คนเราลองจะให้ใจ
ซึ่งกันและกัน มันต้องรอฟังเหตุผลกันบ้าง แต่อย่างว่าแหละ ความ :L1: ทำให้คนตาบอด
และขาดเหตุผล :m15:
o12 แล้วนายอั้มจะเสียใจ คอยดู เป็นกำลังใจให้นะดล สู้ ๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 16-04-2008 21:42:10

อืม...........โนคอมเม้นท์อ่ะ :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 16-04-2008 21:56:57

โทดแจ

ไปยอมง่ายๆได้ไง

เป็นสาวเป็นนาง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 16-04-2008 23:30:16

ไมเป็นงี้ไปได้อะ ไม่ยอมเข้าใจกันเลยอะ 2คนนี้ สงสารดลจังเลยอะ ฮือๆๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 16-04-2008 23:41:59

เศร้าจัง...เข้าใจผิดกันแท้ๆ เลยเตลิดไปกันใหญ่ o7

ว่าแต่แอบสงสัยเรื่องพัดอ่ะครับว่าดลรู้ได้ยังไงว่าพัดจะมีสอบ
และพัดตามมาบ้านดลตอนไหนอ่ะ เพราะวันที่เจอกันครั้งแรกตอนที่ดลไปซื้อผ้าขนหนูให้อั้มนั้น
ดลกลับมาหาอั้มที่โรงเรียน ไม่ได้กลับบ้านไม่ใช่เหรอครับ ?

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 17-04-2008 01:08:41

ฮืออ ไมเป็นงี้น๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่แล้วนะครับ 16/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 17-04-2008 12:35:18

ขอบคุณทุกๆคนที่เปงกำลังใจให้นะครับ ก็ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆแบบนี้นะครับ
-ตอบคุณ bixzz : คือตอนที่ซื้อผ้าขนหนูนั้นดลกลับมาที่หอคับ แต่พอวันต่อมาดลกลับบ้านคับ และเจอกับพัดพอดีทำให้ได้รู้ว่าพัดมีสอบและพัดก็แอบตามดลไปส่งที่บ้าน งัยลองอ่านดูอีกทีนะคับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 15 จบแล้วหรือ?

เมื่ออ้อนและดล กลับมาถึงบ้านของดล อ้อนพาดลที่สภาพตอนนี้เหมือนคน

ที่ไร้สติ ร้องไห้จนตาบวมแดงไปหมด แสงไวในบ้านยังคงเปิดอยู่ เพราะผู้เป็นแม่นั่งรอ

ดลอยู่ภายในบ้าน ในตอนแรกผู้เป็นว่ากะว่าจะต้องดุเจ้าผู้ชายจอมทะเล้นที่ออกไปนอก

บ้านในยามค่ำคืนเช่นนี้โดยที่ไม่ยอมบอกกล่าวทำให้เธอต้องนั่งเป็นห่วง แต่เมื่อเห็น

สภาพของผู้ชายอันเป็นที่รัก ขาก็อ่อนจนแทบจะหมดแรง เพราะนับตั้งแต่ดลเกิดมา

เธอไม่เคยเห็นลูกชายเสียอกเสียใจขนาดนี้มาก่อน นอกจากในวันที่พ่อของดลเสีย

จากนั้นเธอก็แทบจะไม่เคยเห็นดลร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้มาก่อนเลย

" ดลๆ ดลเป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม เกิดอะไรกันขึ้น" ผู้เป็นแม่วิ่งเข้าไปกอดลูกชาย

อันเป็นที่รัก ดลเห็นผู้เป็นแม่ก็กอดเธอจนแน่น แต่ไม่มีคำตอบอะไรจากปากของดล

เพราะดลเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด

" อ้อน บอกแม่ซิลูกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมดลถึงได้เป็นแบบนี้"

" หนูว่าเราพาดล ขึ้นไปพักก่อนนะคะ แล้วหนูจะเล่าให้คุณแม่ฟังนะคะ" อ้อนและแม่

ของดลช่วยกันพาดลขึ้นไปพักบนห้อง แต่ดูทีท่าว่าดลก็ไม่ยอมหยุดร้องไห้ แม่จึง

ตัดสินใจให้ดลกินยาคลายเครียด จึงทำให้ดลหลับลงไปเพราะฤทธิ์ของยา เมื่อดลหลับ

แล้วอ้อนและแม่ของดลจึงลงมาที่ห้องรับแขก

" อ้อนจ๊ะ บอกแม่มาซิลูก ว่ามันเกิดอะไรขึ้น " แม่ของดลถามอ้อนด้วยน้ำเสียงที่ดู

เรียบๆแต่จริงจัง

" แม่คะ คือ หนูก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างงัยดี แต่แม่คะ หนูขออะไรแม่อย่างนึงได้ไหมคะ"

อ้อนเองก็ดูจะอึดอัดใจอยู่เหมือนกันที่จะเป็นคนเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ของดลฟัง

เพราะไม่รู้ว่าผู้เป็นแม่จะรับเรื่องของดลได้หรือไม่ หากได้รู้ความจริงทั้งหมด

" ว่ามาซิจ๊ะ "

" แม่อย่าโกรธดลนะคะ แม่ต้องเข้าใจในตัวของดลนะคะ"

"จ๊ะ ดลเป็นลูกของแม่ ไม่ว่ามันจะเป็นยังงัย แม่ก็โกรธดลไม่ลงหรอกจ๊ะ อ้อนเล่าเรื่อง

ที่เกิดขึ้นมาให้แม่ฟังนะจ๊ะ "

" ค่ะ " อ้อนเริ่มเล่าเรื่องของดลและอั้มให้ผู้เป็นแม่ฟัง ในตอนแรกผู้เป็นแม่ดุจะตกใจ

จากเรื่องที่เกิดขึ้นเล็กน้อย แต่ก็น่าแปลกที่เธอน่าจะตกใจมากกว่านี้ เพราะคนรักของ

ลูกชายเป็นผู้ชาย แต่ดูเหมือนเธอจะแทบจะไม่มีอาการตกใจอะไรมากนัก

" แม่ไม่โกรธดลช่ายไหมคะ" อ้อนเองรอฟังคำตอบอย่าวิตก เหมือนกัน เพราะถ้าหาก

ผู้เป็นแม่รับเรื่องเหล่านี้ไม่ได้ เธอจะกลายเป็นคนที่ทำให้สถานการณ์มันแย่ลง

" อ้อนจ๊ะ ดลเป็นลูกแม่ ไม่ว่าดลจะเป็นแบบไหน แม่ก็รักดลจ๊ะ ขอแค่ให้ดลเป็นคนดี

แม่ก็พอใจแล้วจ๊ะ แล้วเรื่องของอั้ม แม่เองก็พอจะรู้บ้าง ถึงแม้ดลจะไม่เคยบอกความ

จริงกับแม่ แต่แม่ก็พอจะดูออกว่า ตั้งแต่ดลรู้จักกับอั้ม ดลสดใสมากขึ้น แม่ก้พอจะเข้า

ใจว่า อั้มคงเป็นคนที่พิเศษกับดลอยู่เหมือนกัน"

" คะ สองคนเค้ารักกันมาก แต่โชคร้ายที่ความรักของเค้ามักจะไม่ค่อยราบรื่น"

" จ๊ะ แม่ว่าสักวันดลจะโตขึ้น และยอมรู้จักยอมรับความจริง"

"คะ หนูก็หวังว่า ดลกับอั้มอาจจะมีทางดีขึ้นกว่านี้นะคะ"

" แม่ดีใจนะ ที่ดลได้อ้อนเป็นเพื่อน หนูเป็นคนดีจริงๆจ๊ะ ยังงัย แม่ก็ฝากให้อ้อน

คอยอยู่ข้างๆดลด้วยนะจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ยื่นมือไปกุมมือของอ้อนแสดงความขอบคุณที่

อ้อนเป็นเพื่อนที่ดีให้กับลูกชายของเธอมาโดยตลอด " อ้อนค้างกับแม่ที่นี่นะจ๊ะ ดึก

แล้ว เดี๋ยวแม่จะโทรไปบอกที่บ้านของอ้อนให้นะจ๊ะ "

" ค่ะ งั้นหนูขึ้นไปดูดลก่อนนะคะ" อ้อนรีบขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนดลในห้อง ถึงแม้ดลจะ

หลับไปเพราะฤทธิ์ของยา แต่หากดลตื่นขึ้นมา ดลคงต้องการกำลังใจอย่างแน่ ส่วนแม่

ของดลก็รีบโทรไปหาพ่อกับแม่ของอ้อนเพื่อบอกกล่าวว่าอ้อนอยู่กับเธอ ตลอดทั้งคืน

แม่แทบจะไม่ได้นอน เธอเข้ามาดูดลเป็นระยะๆ ในใจของเธอเจ็บปวดที่เห็นลูกชาย

ต้องเสียใจเช่นนี้ แต่เธอก็ต้องเข็มแข็งเพื่อเป็นหลักให้ลูกชายได้ยึดเกาะในเวลาที่ดล

อ่อนแอเช่นนี้

แสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้อั้มต้องลืมตาตื่นขึ้น แต่พออั้มจะ

ลึก ก็ต้องล้มตัวลงนอนอีกครั้ง เพราะอาการเมาค้างจากเมื่อคืนกำลังทำให้อั้มปวดหัว

อย่างหนัก

" โอ้ย ปวดหัวจัง "

" ตื่นแล้วหรอ " เสียงหญิงสาวดังออกมาจากห้องน้ำ อั้มเองก็แปลกใจว่ามีคนอื่นอยู่

ในห้องนี้ด้วยหรือ และเมื่อเด้กสาวผู้นั้นเดินออกมาจากห้องน้ำ มันทำให้อั้มตกใจมาก

ขึ้นไปอีก เพราะแจออกมาจากห้องน้ำ โดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวที่พันกายเอาไว้ อั้มรีบสำรวจ

ตัวเองก็พบว่า ตัวอั้มเองก็ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดไว้เลย มีเพียงผ้าห่มผื่นบางๆที่ห่อส่วนล่าง

ของอั้มเอาไว้

" จะ..แจ ทำไม??"

" ก็อั้ม " แจไม่ยอมพูดต่อให้จบ แล้วทำหน้าเขินอายทำให้อั้มพอจะเดาออกว่า เมื่อ

คืนเกิดอะไรขึ้น อั้มพอจะนึกเรื่องของเมื่อคืนออกแล้ว หลังจากที่อั้มออกจากบ้านของ

ดล ก็ตรงไปยังร้านเหล้าประจำและดื่มอย่างหนัก พออั้มเริ่มที่จะเมา ก็ทำให้ขาดสติ

ความน้อยอกน้อยใจที่มีต่อดลมันยิ่งทวีคูณขึ้น ในเมื่อดลต้องการให้เค้าไปรักกับแจ

เค้าก็จะทำ ดลจะได้ไปรักกับคนอื่นได้ตามอย่างที่ต้องการ ดลจึงโทรเรียกแจ ให้แจ

ออกมาหา อั้มดื่มหนักจนขาดสติจะยั้งคิด ทำให้เมื่อคืน อั้มทำในสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้

เกิด แต่เพราะฤทธิ์ของเหล้าและความเสียอกเสียใจทำให้อั้ม ล่วงเกินแจ แต่แจเองก็

เต็มใจจะเป็นของอั้มอยู่แล้ว เพราะจะว่าไปมันก็เป็นสิ่งที่แจเฝ้าฝันมาตลอด

" จะแจ เรา เรา " อั้มเองก็แทบจะพูดอะไรไม่ออก เพราะจะบอกว่าเค้าเมา มันก็คงดู

เป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น

" อั้ม เมื่อคืน ดลมาหาอั้มที่นี่ด้วยนะ แต่เรายังไม่ทันได้ถามอะไรเลย ดลก็รีบวิ่งกลับ

ไปก่อน เราจะบอกอั้ม แต่อั้มก็หลับอยู่เราเลยไม่อยากปลุก" อั้มดูตกใจมาก เมื่อรู้ว่า

ดลมาหาอั้มที่นี่ เพราะดลคงต้องเห็นแน่ว่าตนเองกับแจอยู่ด้วยกัน

"วะว่างัยนะ ดลมาที่นี่หรอ " หัวใจของอั้มเริ่มปวดร้าว มือไม้สั่นและหาโทรศัพท์เพื่อ

จะโทรไปหาดล แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ความรู้สึกน้อยใจก็เกิดขึ้น

"ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ดลอยากให้เราเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรอ " อั้มวางโทรศัพท์ลง แล้วล้ม

ตัวลงนอนอีกครั้ง น้ำตาของอั้มเริ่มออกมา ทำไมเค้าจึงรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้นะ

ดลตื่นมาตอนเช้า ตาของดลแทบลืมไม่ขึ้น เพราะมันบวมจากอาการอักเสบที่

ดลร้องไห้อย่างหนักเมื่อวาน แต่ดลไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมาเลย ดลไม่อยากตื่นขึ้นมา

รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น เค้าอยากหลับไปเช่นนี้ จะได้ไม่ต้องมาเผชิญกับเรื่องราวท่เจ็บ

ปวดแบบนี้ เมื่ออ้อนเห็นว่าดลตื่นแล้วจึงเดินมานั่งลงข้างๆเพื่อรัก ดลจึงลึกขึ้นกอด

อ้อนไว้ แล้วร้องไห้ออกมาอีกครั้ง อ้อนเองก็ได้แต่ปลอบดลเบาๆ ผู้เป้นแม่เข้ามาดูดล

อย่างเป้นห่วง แม่เข้ามากอดดลเอาไว้

" ดลจ๊ะ ดลต้องเข็มแข็งนะลูก วันนี้ดลไม่มีเค้า แต่ดลยังมีแม่นะลูก " แม่ลูบหัวดล

เบาๆ

" แม่ รู้แล้วหรอครับ"

" จ๊ะ แม่รู้ทุกอย่างแล้ว และแม่ก็เชื่อว่าสักวัน ถ้าอั้มรักดล อั้มจะต้องเข้าใจทุกอย่าง

เอง"

"แม่ครับ " ดลร้องไห้โอออกมาอีกครั้ง

ในเช้าวันจันทร์ เป็นวันที่ดลแทบไม่อยากลุกไปเรียน เพราะดลไม่อยากจะ

ต้องเจอภาพที่มันเหมือนหนามทิมแทงใจ ดลมาถึงโรงเรียนตามเวลาปกติทุกวันใน

สภาพที่ต้องบอกว่า ใครๆก็ดูออกว่า เมื่อคืนดลคงผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เมื่อลง

จากรถ ในใจของดลยังหวังอยู่ลึกๆว่าอั้มจะมารอเค้าเหมือนทุกๆวัน แต่คนที่ดลเจอกับ

ไม่ใช่อั้ม แต่เป็นคนที่ดลไม่อยากจะเจอในเวลานี้ นั้นก้คือพัด พัดมายืนรอดลในที่ๆอั้ม

เคยรอ เมื่ออั้มเห็นดลก็รีบตรงเข้าไปหาดลทันที แต่เมื่อเห็นสภาพของดลก็ต้องตกใจ

เพราะดลดูโทรมมาก

"น้องดลครับ เป็นอะไรหรือป่าว ไม่สบายหรอครับ ทำไมดูหน้าซีดๆ และตาดูบวมๆ

แบบนี้ละ"

"ป่าวครับ " ดลตอบสั้นๆ เพราะตอนนี้ดลไม่แรงจะอยากบอกคำถามใครทั้งนั้น

"มาครับ เดี๋ยวพี่ถือกระเป๋าไปลงในโรงเรียนให้" พัดรีบคว้ากระเป๋าของดลมาถือ ดล

เองก็ตกใจที่พัดทำแบบนั้น แต่ที่แย่กว่านั้น ในอีกมุมหนึ่งของประตูโรงเรียน อั้มยื่นรอ

ดลอยู่ตรงนั้น ที่จริงวันนี้อั้มก้มารอดลเช่นเคย เพียงแต่อั้มแค่อยากมารอดลแต่ไม่

อยากให้ดลเห็น แต่ภาพที่อั้มเห็นมันยิ่งสร้างความปวดร้าวให้กับอั้ม

"นี่ดล ไม่รักอั้มแล้วจริงๆหรอ ทำไมดลถึงให้ไอ้นั้นมารอรับตอนเช้า ในที่ๆอั้มเคยรอ

ดล ดลไม่รักอั้มแล้วจริงๆใช่ไหม" อั้มยืนกำหมัดแน่น ความเสียใจยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีก

" อ้าวดล หวัดดีจ๊ะ "เสียงเพื่อนสาวอีกคนที่ดลยังไม่อยากจะเจอ ทำไมนะวันนี้ดลช่าง

โชคร้ายคนที่ดลไม่อยากจะเจอกับเจอถึง 2 คนแต่คนที่ดลอยากจะเจอกับไม่เห็นแม้

แต่เงา แต่ก่อนที่ดลจะทักอะไรแจนั้น แจก็รีบเดินไปหาคนๆนึงทันที

" อั้มๆ มารอรับแจหรอ" แจตะโกนเรียกเมื่อเห้นอั้มยื่นอยู่หน้าประตูโรงเรียน ภาพนั้น

มันทำให้ดลเจ็บปวดไปทั่วหัวใจ นี้อั้มมารับแจหรอ อั้มหมดรักดลแล้วจริงๆหรอ

น้ำตาของดลเริ่มที่จะเอ่อมาเต็มดวงตา ดลไม่สามารถทนดูภาพนั้นต่อได้แล้ว ดลรีบ

ดึงกระเป๋าคืนมาจากพัดและรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา

บรรยากาศในห้องเรียน มันคงดูสนุกสนานเช่นเคย แต่มีเพียงสองจุดเล็กๆใน

ห้องที่ดูจะเงียบเหงายิ่งนัก ดลกลับมานั่งยังโต๊ะตัวเดิมหน้าอ้อน ทั้งดลและอั้มแทบจะ

ไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ และแจเองก็แวะเวียนมาหาอั้มเทบจะทุกเวลาที่ว่าง ทุกครั้งที่แจ

มาหาอั้ม และหากดลอยู่ด้วย อั้มจะแทคแคร์แจเป็นอย่างดี และสวีทกันเหมือนคู่รักข้าว

ใหม่ปลามัน จนเริ่มเป็นหัวข้อสนทนาของคนในสายชั้นว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่ๆ

แต่เมื่อเวลาที่แจมาหาอั้ม แต่ดลไม่อยู่ด้วยนั้น อั้มก้ดูจะเฉยชากับแจ แจเองก็ไม่เข้าใจ

ในตัวอั้มนักว่าทำไมบางครั้งดูเหมือนอั้มจะยอมรับ เธอในฐานะของแฟน แต่บางครั้งก็

ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอสองคน เหตุผลที่แท้จริงนั้น อั้มเพียงต้องการ

ประชดดล ให้ดลเห็นว่าแจกับอั้มไปด้วยกันได้ดีอย่างที่ดลต้องการ ทั้งที่จริงๆในใจของ

อั้มไม่ได้รักแจเลย แต่ดูเหมือนดลจะไม่แสดงอาการอะไรออกมานัก ทำให้อั้มยิ่งรู้สึก

ว่า ดลไม่ได้แคร์เลยหรือที่อั้มไปรักกับคนอื่น เค้าไม่มีค่าอีกแล้วหรือ แต่อั้มหารู้ไม่ว่า

จริงๆแล้วถึงแม้ดลจะไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้อั้มเห็น แต่ภายในใจของดล มัน

เหมือนมีเลือดซึมออกมาตลอดเวลา ดลเลือกที่จะร้องไห้หลังจากที่อั้มไม่ได้อยู่ตรง

นั้น เพราะดลเองก็ได้แต่คิดว่า เค้าเองก็คงไม่มีค่ากับอั้มแล้วเช่นกัน

วันเวลาเริ่มผ่านไปทุกวันๆ ความเข้าใจของดลและอั้มยังคงเป็นเช่นเดียวกับวัน

นั้น ถึงแม้วันนี้ อั้มกับแจ จะยังไม่มีการพัฒนาความสัมพันธ์ใดๆทั้งสิ้น และพัดเองก็ดู

จะเริ่มจีบดลหนักขึ้นทุกวัน มาคอยรับคอยส่ง แต่ดลก็คงให้ความรู้สึกเพียงแค่พี่ชาย

น้องชายเท่านั้น เพราะหัวใจของดลมีให้อั้มเท่านั้น

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 17-04-2008 13:34:09

โอ้ย จะเศร้าไปไหนเนี่ย :serius2:
มาต่อตอนใหม่เร็วน้า วันนี้เลยก็ได้ อ่านแล้วมันเศร้าค้าง ไม่ชอบ :o12:
เศร้า... :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 17-04-2008 14:26:44

เรื่องมันเศร้า :m15: ต้องโทดพัด ที่มาวอแว ทำให้คู่รักแตกแยก :m16:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 17-04-2008 15:46:30

เศร้าเกินไปแล้วน๊า ฮืออ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 17-04-2008 16:29:19

เศร้าซ้ำซ้อนเลยเรา

อ่านตอนที่แล้วก็เศร้า
..
ตอนนี้ก็เศร้าอีก
:sad2: :sad2: :sad2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 17-04-2008 17:28:08

เศร้าจังอ่ะ

แต่สักวันก็คงดีขึ้นแหละน่า

ความรู้สึกที่อ่านตอนที่ตัวละครที่ชื่อ "พัด"

โผล่มามันแปลก ๆ ไงไม่รุ บอกไม่ถูก

อ่านมาก็หลายเรื่องนะ พอมีคนมาชอบตัวเอกของเรื่อง

มันก็ไม่ได้มีความรุสึกนี้ ไม่รุว่าอ่านประโยคไหนเหมือนกัน

แต่มันรุสึกว่าตัวละครตัวนี้ น่ากลัวอ่า

ทุกเรื่องคนที่เข้ามาเป็นคู่แข่งอ่ามันให้ความรุสึกว่าน่าติดตาม

แต่เรื่องนี้รุสึกกลัวตั้งแต่โผล่มาเลยอ่า

อยากรุจังว่า "พัด" เกี่ยวข้องกับแจป่าว

รีบ ๆ มาต่อนะคับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แมววาย ที่ 17-04-2008 21:42:52

ดล คงไม่เลือกพัดหรอก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 17-04-2008 22:09:24

เรียน แฟนๆทุกท่าน คนแต่งแต่งได้อารมณื มากเลยว่ามะ เหมือนความรู้สึกนี้ เพิ่งเกิด กะเราเองนะเนี่ย เศร้า ๆ แต่ชอบ โดนใจอย่างแรง :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 17-04-2008 22:27:46

:m15: ,มันเป็นอารมณ์ต่อเนื่องจากตอนที่แล้ว แต่ทำไมอ้อนไม่ช่วยเคลีย์ ให้ดลกันอั้มนะ :m16:
เห็นทุกครั้งที่มีปัญหา อ้อนต้องเป็นคนเคลีย์นี่ สงสัยสงสารเพื่อนจนลืม
เป็นกำลังใจให้น้องดล สู้ ๆ :m13:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 17-04-2008 22:51:53

:o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 17-04-2008 23:23:02

ขอบคุณมากๆนะคับที่ยังติดตามกันอยู่ หลายคนอาจจะบอกว่ามันเศร้าจัง มันเป็นเรื่องจิงที่ผ่านมาครับ และผมถ่ายทอดมันออกมาจากใจที่เคยรู้สึกเจ็บปวดในตอนนั้น ในขณะที่พิมพ์ ทุกรั้งที่นึกถึงเหตุการณ์เหล่านี้ก็เจ็บปวดจนต้องร้องไห้ทุกครั้งเลยครับ แต่ก็ขอขอบคุณมากๆอีกครั้งนะครับกับกำลังใจ ขอบคุณมากๆครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 16 ลาก่อนชีวิตม.ปลายที่แสนเจ็บปวด

การสอบปลายภาคเสร็จสิ้น ก็มาถึงวันปัจฉิมของนักเรียนชั้นม.6 ในตอนเช้า

เป็นการทำกิจกรรมอย่างสนุกสนาน เด็กทุกคนร่วมใจกันทำกิจกรรมอย่างเต็มที่ เพราะ

นี่เป็นกิจกรรมสุดท้ายที่จะได้ทำกจกรรมร่วมกันกับเพื่อนที่ร่วมทุกร่วมสุขด้วยกันมา

ตลอด 3 ปี เมื่อกิจกรรมภาคเช้าจบลง ก้มีกิจกรรมภาคบ่ายเข้ามาต่อ บรรยาดูเศร้า

เหลือเกิน เพราะแต่ละห้องผลัดกันทำกิจกรรมบนเวที ถึงแม้จะพยายามทำให้ดูตลกแค่

ไหน แต่มันก็ทำได้แค่ตลกไปพร้อมกับน้ำตา และกจกรรมที่สุดที่จะมาถึง เป็นคิวของ

ห้องของดล ห้องของดลมีนักเรียนหลายคนที่มีความสามารถทางด้านการเล่นดนตรี

พวกเค้าจึงเลือกการเล่นดนตรีเป็นกิจกรรมของห้อง แต่ละเพลงที่คัดสรรค์มาเล่น เป็น

เพลงที่สื่อความหมายของคำว่าเพื่อนได้เป็นอย่างดี มันช่างเรียกน้ำตาให้กับเด็กทุกคน

เหลือเกิน เพลงบางเพลงที่เมื่อก่อนเราฟังก็ดูเฉยๆ แต่วันนี้มันช่างมีความหมายกินใจ

นัก ที่น่าสงสารกว่าก็คือคนร้องน้ำ เพราะต้องพยายามร้องให้เป็นภาษา ร้องเพลงไป

ร้องไห้ไป กว่าจะจบแต่ละเพลงก็แทบแย่เหมือนกัน จนมาถึงเพลงสุดท้าย แต่มันช่างดู

เป็นเพลงที่พิเศษมาก เพราะเพียงแค่นักร้องนำคนที่จะร้องเพลงสุดท้ายขึ้นไปบนเวที ก็

เรียกเสียงกรี๊ดจากเด็กสาวๆได้จนดังไปทั่วห้องประชุม อั้มเดินขึ้นไปบนเวที พร้อมกับกี

ต้าโปร่งหนึ่งตัว

" วันนี้ผมขอเป้นคนร้องเพลงสุดท้ายนะครับ เพลงนี้ผมอยากร้องให้เป็นเพลงพิเศษ

กับคนๆนึง เค้าเป็นคนที่ผมรักที่สุด ผมอยากจะมอบเพลงนี้ให้เค้าเป็นครั้งสุดท้ายก่อน

ที่เราจะต้องจากกันครับ " บรรยากาศดูเศร้าลง ตลอดเวลาที่อั้มพูด สายตาก็จับจ้องมา

ที่ดล ดลเองก็พอจะรู้ได้ทันทีว่า อั้มร้องเพลงนี้ให้กับเค้า

มือที่จับกันไว้ ไม่อบอุ่นเหมือนเคย
เราก็อย่าฝืนเลย วันนี้เราคงต้องยอมรับ
รู้ว่าต่างก็รัก แต่ความเข้าใจไม่มี
ฝืนมาจนวันนี้ ถึงเวลาต้องปล่อยมือ

* อย่าๆเสียดาย คิดซะว่าเวลาของเราหมดลงเท่านี้
แต่ช่วงเวลาดีๆ ไม่เลือนลบไป

** อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ก็เคยได้ชื่อว่าเป็นคนรักกัน
อย่างน้อยก็ยังมีคืนและวัน ที่เคยมีความหมาย

*** อย่างน้อยจะยังมีเธอในใจ และแม้เวลาจะเปลี่ยน
ไปนานสักเท่าไหร่ ฉันจะจำไว้ว่าเราเคยรักกัน

ให้เราจบวันนี้ ตรงที่ความเข้าใจ
ดีกว่าให้สายไป ไม่เหลือกระทั่งคำว่ารัก

(ซ้ำ * , ** , ***)

ถึงแม้ต้องเจ็บแต่ไม่เสียใจ ที่เคยได้รัก ที่เคยได้รัก

อย่างน้อยก็ยังมีคืนและวัน ที่เคยมีความหมาย

(ซ้ำ ***)

http://my.dek-d.com/_Ikira_/story/viewlongc.php?id=258003&chapter=364 (กดไปฟังนะคับจะได้ฟังเพลงที่อั้มร้องให้ดล)

น้ำตาของดลค่อยๆไหลออกมาอย่าห้ามไม่อยู่ เพลงเนื้อหาของเพลง มันช่างแทงลงไปกลางใจของดลยิ่งนัก อั้มเองก็ไม่ต่างกัน น้ำตาของอั้มค่อยๆไหลออกมาก่อนที่เพลงจะจบ

"ลาก่อน ความรักครั้งแรก ลาก่อน คนที่เรารักหมดใจ "

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 17-04-2008 23:33:21

:o12: เศร้าจริงๆ และขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาลงนะครับ

...เอ่อ ว่าแต่ ผมหาตอนที่ 13 ไม่เจอจริงๆ อ่ะ ผมถึงงงงงเรื่องพัดอ่ะครับ :m23:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 17-04-2008 23:44:22

เฮ้อออออเศร้า แต่ไงขอให้เจอกันตอนเรียนมหาลัยแล้วได้รักกันน๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 17-04-2008 23:47:07

เศร้าอ่ะตอนนี้ :เฮ้อ: จะรอตอนเจอกันที่มหาวิทยาลัยแล้วกันนะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 17-04-2008 23:54:10

ขอโทษคุณ bixzz ด้วยครับ ผมพลาดเองครับ ไม่ได้ลงตอนที่ 13 ให้ ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น ตอนนี้ผมแก้ไขและลงตอนที่ 13 ให้แล้วนะครับ ลงเปงอันเดียวกับตอนที่ 12 ต่องโทษและก็ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่เข้ามาเตือน ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมนี่แย่จริงๆเลย พลาดได้งัย ทำให้คุณอ่านไม่รู้เรื่องเลย งัยก็ขอโทษอีกครั้งนะครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 18-04-2008 00:10:39

อ้างจาก: dekinter ที่ 17-04-2008 23:54:10

ขอโทษคุณ bixzz ด้วยครับ ผมพลาดเองครับ ไม่ได้ลงตอนที่ 13 ให้ ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น ตอนนี้ผมแก้ไขและลงตอนที่ 13 ให้แล้วนะครับ ลงเปงอันเดียวกับตอนที่ 12 ต่องโทษและก็ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่เข้ามาเตือน ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมนี่แย่จริงๆเลย พลาดได้งัย ทำให้คุณอ่านไม่รู้เรื่องเลย งัยก็ขอโทษอีกครั้งนะครับ

ขอบคุณนะครับที่มาลงเพิ่มให้...
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ :mc4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 18-04-2008 01:52:22

:sad2: :sad2: ทั้งๆที่เพิ่งคืนดีกัน กลายเปนว่ามีเรื่องให้เคืองจนจากกันอย่างไม่สวยงาม :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หวังว่าหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว จะมีโอกาสลมพัดหวนนะครับ o7 o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 18-04-2008 08:15:53

มีเรื่องไรก้อไม่ยอมเคลียร์กันให้จบๆ

คิดเอาเองทั้งคู่

รอช่วงมหาลัยครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 18-04-2008 08:36:31

อืม รวบรัดดีคับ

ก็ดีเหมือนกันมันไม่น่าจดจำเท่าไหร่หรอกนะ

เริ่มเข้าสู่ตอนที่เริ่มต้นไว้แล้วสิครับ

ไม่รู้ว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกันได้ป่าวนะ

หรือว่าจาเหลือแค่คำว่าเพื่อน เหมือนผม ดีล่ะ

ผมไม่อยากเล่าในนี้เท่าไหร่นะคับ เดี๋ยวโดนว่าเอา

ติดตามอ่านต่อไป นะคับ

เปงกำลังใจให้คนโพสต์

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 18-04-2008 09:02:37

:o12: :o12: :o12:

นี้แหละความรัก ก่อนจะมีความรักที่ยิ่งใหญ่และงดงาม ก็ต้องผ่านช่วงเวลาเลวร้ายซะก่อน และพื้นฐานของความรัก คือการเชื่อใจและไว้ใจกันนะ

เป็นกำลังให้คนโพสต์นะครับ ขอให้ทุกๆ วัน ได้เจอแต่ความรักที่ยิ่งใหญ่และงดงาม
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 18-04-2008 12:12:34

อยากให้ลองปรับความเข้าใจกันดูบ้างอ่ะ ไม่งั้นเศร้าตลอดไปแน่เลย :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 18-04-2008 12:22:04

:m15:ฟัง แล้ว ยิ่งเศร้า อ่ะ อยากให้ดล สมหวังในความรักจัง เลย ชีวิตจริง จะเป็นอย่างไร ก็ขอ เป็นกำลังใจให้นะครับ ยังกะเรื่องของผม อิ อิ :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 18-04-2008 12:34:28

เศร้าได้อีก :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงเพิ่มให้อีก 1 ตอนครับ เวลา 23.15น. 17/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 18-04-2008 21:47:37

ตอนที่ 17 น้องใหม่ นศ.สพ.

"แม่ครับ ผูกไทด์ให้ดลหน่อยครับ " ดลไปหาผู้เป็นแม่ที่ห้อง เพื่อให้แม่ผูกไทด์ให้ นี่เป็นครั้งแรกที่ดลเปลี่ยนจาก

ชุดนักเรียนกางเกงขาสั้น มาเป็นชุดนักศึกษา กางเกงขายาวสีดำ และแน่นอนว่าดลคงยังผูกไทด์ไม่เป็น

" จ๊ะๆ เดี๋ยวแม่จะสอนให้แล้วดลก้ไปหัดผูกเอานะ อะ ทำแบบนี้นะ" แม่ค่อยๆผูกไทด์ที่คอของดลและสอนดลไป

ด้วย

" อ๋อๆ คับ ดลจำได้แล้วครับ ขอบคุณนะครับ " ดลยิ้มให้ผู้เป็นแม่

" ไหนของแม่ดูชัดๆหน่อยซิ ว่าที่คุณหมอเจ้าก๊อก " แม่แอบแซวดล จริงๆแม่ของดลคงอยากจะแซวว่าหมอหมา

ซะมากกว่ามั้ง

" โหย แม่อะ จะพูดว่าหมอหมาก็บอกมาเหอะ "

" 55 รู้ทันอีกนะ เจ้าลูกคนนี้นี่ "

" งั้นเดี๋ยวดล ไปจัดหนังสือก่อนนะครับ "

"จ้าๆ เร็วๆนะดล เพื่อเวลารถติดด้วย "

"ครับผม " จากนั้นดลก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง ดลมองดูตารางเรียนที่ได้รับมา แต่วันนี้เป็นวันแรก หนังสือ

ก็ยังไม่มี ดลจึงหยิบเอาสมุด (ที่โดนรุ่นพี่ในคณะยัดเยียดให้ซื้อมาตอนไปลงทะเบียน) เพื่อเอาไปจดอะไรเล็ก

น้อย เพราะวันแรกอาจารย์คงไม่สอนอะไรมาก ในขณะที่ดลกำลังเตรียมอุปกรณ์เครื่องเขียนในลิ้นชักโต๊ะเขียน

หนังสือนั้น กระดาษแผ่นหนึ่งก็ตกลงมาบนพื้น มันเป็นกระดาษที่ถูกพับเอาไว้เป็นแผ่นไม่ใหญ่มากนัก ถึงมันจะดู

เก่า แต่ก็ยังคงมีกลิ่นจางๆของกระดาษอยู่ ดลค่อยก้มลงไปเก็บมันขึ้นมาก่อนจะ คลี่มันออกเพื่อดู กระดาษแผ่น

นั้น มีข้อความเขียนไว้สองด้าน ด้านหนึ่งเป็นรายมือของดลเอง ส่วนอีกด้านหนึ่ง รายมือนั้นดลจำได้ดี ไม่มีทางจะ

ลืม ดลอ่านข้อความนั้นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าดลจะอ่านมันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ทุกครั้งที่ดลอ่านมัน น้ำตาก้มักจะ

เอ่อล้นออกมาจากตาทุกที

" ดลจ๊ะ เสร็จหรือยังลูก " เรียกแม่ตะโกนมาจากข้างล่าง

" ครับ ๆ " ดลรีบเช็คน้ำตาและรีบลงไปข้างล่างทันที

" กินข้าวซะก่อนนะดล " แม่เตรียมอาหารมือเช้า เอาไว้ให้ดลเสมอ ถึงมันจะไม่ได้หรูหราอะไรมาก แต่มันก็ทำให้

ดลได้มีอาหารรองท้องก่อนจะไปเรียนทุกเช้า

วันนี้รถเมลล์สายที่ดลนั่งนั้น ไม่ใช่สายประจำที่เคยนั่งทุกๆวัน แต่ถึงแม้มันจะเป็นคนละสาย แต่คนที่ใช้รถ

ร่วมกันก็ไม่ได้มากหรือน้อยต่างกันเลย ดลมาถึงมหาลัยตอนแปดโมงเช้า ยังเหลือเวลาอีกครึ่งชัวโมงก่อนจะเข้า

เรียนวิชาแรก บรรยากาศของมหาลัยในวันแรกของการเรียนดูคึกคักน่าดู เพราะจะมีรุ่นพี่ปีต่างๆมาคอยตอนรับ

น้องๆคณะของตน มีการแจกป้ายชื่อ สมุดเชียร์ต่างๆ บางคนที่หน้าตาน่ารักเป็นที่ถูกใจของรุ่นพี่ก็จะถูกล้อมหน้า

ล้อมหลังมากหน่อย ดลเดินไปเรื่อยก็เจอกลุ่มรุ่นพี่สัตวแพทย์ คอยเรียกหาน้องๆคณะอยู่อย่างสนุกสนาน

" น้องๆ น้องคนนั้นอะ VET หรือป่าวครับ ( Vet เป็นชื่อย่อที่เรียกกันของคณะสัตวแพทย์ครับ) " เสียงรุ่นพี่

ผู้ชายคนนึงเรียกดล

" ชะช่ายครับ " เมื่อดลตอบว่าใช่ เสียงโฆ่ร้องต้อนรับก็ดังขึ้น

"เฮ้ยๆๆ น้อง vet เว้ย เอา โห่ๆๆ หิ้วๆๆ " รุ่นพี่วิ่งเข้ามาจูงดลไปที่ซุ้มแล้วแจกสมุดเชียร์ แล้วเขียนป้ายชื่อให้

" น้องชื่อไรคะ น่ารักจังเลย " รุ่นพี่ผู้หญิงเริ่มแจกขนมจีบรุ่นน้องผู้ชายซะแล้ว

" ชื่อดล ครับ " ดลตอบแล้วยิ้มให้

" น้องดลหรอคะ ต้องระวังพี่ฟ้าไรนะคะ ระวังโดนมันกินคะ มันนิยมเด็กๆคะ 555" เพื่อนรุ่นพี่อีกคนแอบกิน

เพื่อน " แต่พี่อะไว้ใจได้นะคะ น่ารักๆแบบน้องดล พี่รักตายเลย"

"แหม นังส้ม แกว่าแต่แน แกก็นะม้อน้องเค้าเชียว " ฟ้ากัดตอบส้มทันที

" ไปคะ พี่พาไปนั่งกับเพื่อนๆดีกว่านะคะ" ฟ้ารีบพาดลมานั่ง ทำให้เพื่อนผู้ชายโหร้องแซว

" นายๆ ชื่อไรอะ " เด็กหนุ่มคนที่นั่งข้างหลังทักดล

" เราหรอ เราชื่อดลอะ นายละชื่อไร" ดลหันไปพูดกับคนที่อยู่ข้างหลังอย่างเป็นมิตร เพราะดลเองก็กำลังต้อง

การเพื่อนอยู่เหมือนกัน

" เราชื่อ กล้า นะ แล้วก็นี่ เก่ง เบน ชาย " กล้าแนะนำเพื่อนผู้ชายข้างๆอีก 3 คนให้ดลได้รู้จัก

" ดีนะ เราชื่อดลนะ" ดลส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรเช่นเคยให้เพื่อนที่ 3 ทุกคนก็ยิ้มตอนรับไมตรีอย่างยินดีเช่นกัน

" แล้วก็นี่อีกสองสาว ทิพ กับ ปุก "

"ดีจ๊ะ " สองสาวทักดล

"ดีนะๆ "

"อ้าว น้องๆคับฟังพี่หน่อยนะครับ ตอนนี้น้องๆก็แยกย้ายกันไปเรียนก่อนนะครับ แล้ววันนี้ 4 โมงเย็นเรามาเจอกัน

ที่ลานกิจกรรมของคณะนะครับ " รุ่นพี่คนนึงประกาศให้รุ่นน้องได้ทราบทั่วกันก่อนจะปล่อยให้เด้กปี 1 แยกย้ายกัน

ไปเรียน

ดลและเพื่อนอีก 6 คนก็เดินไปด้วยกัน แต่ละคนก็ดูจะไม่ค่อยรู้เรื่องราวภายในมหาลัยนัก เพราะเพิ่งมาเรียนวัน

แรก แต่ดูท่ากล้าจะค่อนข้างรู้จักที่นี่ดีอย่างกับอยู่มาแล้วเป็นปี กล้าเดินพาเพื่อนมาตึกเรียน ทุกคนเริ่มด้วยกัน และ

ดูเหมือนว่า เพื่อนๆคนอื่นๆก็จะเริ่มจับกลุ่มกันแล้ว วิชาแรกยังไม่มีการเรียนการสอนอย่างที่ดลคิดไว้ อาจารย์เพียง

แค่ อธิบายรายวิชาให้ฟังคราวๆเท่านั้นว่าจะต้องเรียนอะไรบ้าง เก็บคะแนนอย่างงัย การเช็คชื่อแบบไหน หรือให้นัก

ศึกษาไปซื้อหนังสือเล่มไหนมาประกอบการเรียน อาจารย์ใช้เวลาเพียงแค่ 45 นาทีก็ปล่อย

" เราจะไปไหนกันก่อนดีอะ อีกตั้งนานอะ กว่าจะเริ่มเรียนชั่วโมงตอนบ่ายอะ" เก่งเอ่ยถามความเห็นของทุกคน

เพราะนี่เพิ่งแค่ 10 โมงกว่าๆเท่านั้น

" นั้นดิ จะไปโรงอาหาร เราก็ยังไม่ค่อยหิวเลยอะ " ปุก ออกความเห็น

" อืมๆ งั้นฉันว่าเราไปนั่งร้านนมกันก่อนดีไหม อยู่ไม่ไกลมากหรอก เดินจากตึกนี้นิดเดียวเอง" กล้าออกความ

เห็น ซึ่งมันทำให้เพื่อนทุกคนในกลุ่มที่เหลือเริ่มสงสัยว่าทำไม กล้ารู้จักที่นี่ดีเร็วจัง เพราะก้เพิ่งจะมาเรียนวันแรก

เหมือนๆกัน แต่ทุกคนยังแทบไม่ค่อยรู้ถึงจุดต่างๆในมหาลัยนัก

" ทำไมนายรู้จักที่นี่ดีจังเลยอะ " ชายถามกล้าอย่างสงสัย

" อ๋อๆ พอดี พี่เราเรียนอยู่ที่นี่อะ เราเคยมาหาพี่บ่อยๆ ตอนแรกม.ปลายอะ เลยรู้จักที่นี่ดี "

" ถึงว่าซินายรู้จักที่นี่ดีอย่างกับเคยอยู่มาเป็นปีอย่างงั้นอะ " เบน เองก้สงสัยอยู่เหมือนกัน

" งั้นเราไปกันเลยนะ " ดลชวนเพื่อนๆลุก เพราะเห็นว่าเพื่อนกลุ่มอื่นๆลุกออกจากห้องไปกันหมดแล้ว

เมื่อทุกคนมาถึงร้านนม ถึงคนก็มาสั่งนมและขนมกันเพื่อไปทาน ทุกคนเลือกได้หมดและเอาขนมกลับไปที่โต๊ะ

ยังเหลือแต่ดลที่ยังคงเลือกเมณูอยู่

" อืม เอาไรดีอะ เอาขนมร้อนกับ ขนมปังปิงละกันครับ " เมือดลสั่งเสร็จ พนักงานก็วางจานขนมปังปิงให้ทันที

ดลเองก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเร็วจัง สั่งปุ๊ปได้ปั๊ปขนาดนี้ แต่ดลก็ไม่คิดไรมาก จึงหยิบขวดนมขั้นที่วางอยู่เทลงไป

บนขนมปัง

" เฮ้ยๆ ไอ้ตัวเล้ก" เสียงเรียกของผู้ชายคนนึง ดังอยู่ข้างหลังดล แต่ดลเองไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเรียกคนชื่อตัว

เล้กไม่ใช่เค้า

" ไอ้ตัวเล็ก " เสียงนั้นยังดังอยู่ข้างหลัง แถมต้นเสียงยังอยู่ใกล้มากกว่า เมื่อกี้อีก ทำไมดลเริ่มแปลกใจ หันไป

มองคนที่เรียกอยู่ข้างหลัง แล้วกันซ้าย หันขวาว่าคนๆนั้นเรียกคนที่อยู่ข้างๆหรือป่าว แต่ตรงนั้นก็มีแค่ดลกับเจ้าคน

ตัวสุงอยู่แค่ 2 คน

" จะมองหาใครที่ไหนละ ฉันเรียกนายนั้นแหละ ไอ้ตัวเล็ก"

" เรียกฉันหรอ"

" อืมดิ เรียกตั้งนานแล้วเนี่ย "

" โทษที ฉันไม่รู้ว่านายเรียกฉันอะ ก็ฉันไม่ได้ชื่อตัวเล็กอะ "

"เออๆ ไม่ว่านายจะชื่ออะไรก็ช่างเถอะ แต่นายอะกำลังโรยนมบนขนมปังของฉันอยู่นะ "

" ของนายหรอ " ดลดูมีอาการตกใจที่ขนมปังอันนั้นไม่ใช่ของตัวเอง แต่กลับหยิบมาเฉยเลย

" อืมดิ แล้วนั้น นายโรยนมไปแล้วอะ ฉันไม่ชอบกินนม แล้วฉันจะกินงัยละ "

"ขะขอโทษจริงๆนะ ฉันไม่รู้จริงๆอะ" เมื่อดลพูดจบ พนักงานก็เอาขนมปังปิงอีกชุดมาให้ดล

" อะๆ นี่ๆ นายเอาของเราไปแทนละกันนะ " ดลยื่นจานของเค้าให้แทน

" ก็ได้ แต่ฉันจะเอาทั้งสองจาน แล้วนายก็จ่ายตังด้วยนะ โทษฐานที่นายทำให้ฉันต้องรอขนมปังนาน แล้วก็ทำให้

ฉันเสียอารมอะ" พูดจบคนร่างสุงก็หยิบจานไปทั้งสองจาน ดลก็ได้แต่อึ้งอยู่

"ดะเดี๋ยวซิ นะนาย " ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าคนร่างสุงเดินไปถึงโต๊ะแล้ว ดลเองไม่อยากจะอะไรมากจึงเดินกลับมา

โต๊ะพร้อมกับแก้วนม อย่างอารมเสียนิดๆ

" อ้าวดล สั่งมาแต่นมหรอจ๊ะ ไม่กินขนมปังหรอ" ทิพเอ๋ยถาม

" จริงๆเราก็สั่งนะ แต่มันไปแล้วอะ"

" ไปไหนอะ " พัดถามขึ้นมาต่อ ดลชี้ไปที่โต๊ะของกลุ่มเจ้าร่างสุงที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน

" ดลๆ รู้จัก ป่าน ด้วยหรอ " ปุกดูจะตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าคนที่ดลชี้คือป่าน

"ไม่อะ ทำไมหรอ"

" เค้าน่ารักมากเลยนะ สูง ขาว ตี๋ๆ ช่ายปะปุก"

"อืมๆ น่ารักดี ฉันก็แอบเล็งไว้เหมือนกันเลย ฮิฮิ" สองสาวดูจะเข้าขากันได้อย่างรวดเร็ว

จากนั้นทั้ง 7 คนก็กินนมไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะสนิทกันได้เร็วมาก ทุกคนยินดี

ที่ได้รู้จักมิตรใหม่

" ทิพๆ ดูผู้ชายคนนั้นดิ โดนมากๆเลยอะ" ปุกชี้ให้ทิพหันไปมองกลุ่มๆนึง ที่เดินอยู่หน้าร้าน มีผู้ชาย 3 คนและ

ผู้หญิงอีก 2 คน ทุกคนดูดีมีระดับ เหมือนลูกคนมีกระตัง เพราะการแต่งตัวมี่พอจะดูฐานะออก

" ไหนๆ ใช่ผู้ชายที่เดินอยู่ตรงกลางปะ " ทิพถามปุก

" อืมๆนั้นแหละๆ หล่อมากๆเลยอะ " ปุกดูจะชื่นชมออกนอกหน้า ทำให้เพื่อนที่เหลือต้องหันไปมองตามว่าคือ

ใคร ที่ปุกดูจะชื่นชมขนาดนั้น แต่พอดลหันไปเห็น แก้งนมของดลก้หลุดออกจากมือ เพราะดลตกใจกับภาพที่ตัว

เองกำลังเห็น เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นที่ดลรู้จักดี และดลก็ไม่เคยลืมเค้าเลย เค้าเป็นคนที่อยู่ในหัวใจดลตลอดมา

"อะอั้ม" ดลพูดกับตัวเองเบาๆ

"ทะทำไมอั้มมาอยู่ที่นี่ อั้มเอ็นติดมหาลัยที่ดลกับอั้มสัญญากันไว้ไม่ใช่หรอ แต่ทำไมอั้มมาอยู่ที่นี่ และใส่ชุดนัก

ศึกษาของมหาลัยนี้ " ดลคิดและพูดกับตัวเองอยู่ในใจ และเมื่อกลุ่มนั้นเดินผ่านมายังหน้าร้านในตำแหน่งที่พวก

ดลนั่งอยู่ อั้มก็มองผ่านเข้ามาในร้าน ทำไมสายตาของอั้มและดล สบตากัน ....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 18-04-2008 22:00:00

เจอกันแล้ววววววววว :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 18-04-2008 22:17:17

:oni3: :oni3: :oni3:

ดีกันเถอะน้า

เวลารักกันน่ารักดีออก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 18-04-2008 22:22:20

อั้มยังรักษาสัญญาที่ให้กับดล

ทำไปเพื่อ

หรือว่าอั้มรุเรื่องทั้งหมดแล้ว

ถ้ายังไม่รุแล้วมาเพื่อ

งง มากมาย

คำถามเต็มไปหมดแล้ว

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 18-04-2008 22:54:13

ตัดตอนพอดี :serius2:

คืนดีกันไวไวน๊า

รออ่านตอนต่อไปคับ o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แมววาย ที่ 19-04-2008 00:09:29

กรี๊ด เจอกันแล้ว

เอ๊ะ :o แต่ว่าย้ายมหาวิทยาลัยได้ไงอ่ะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 19-04-2008 01:09:14

:m29: :m29: ท่าจะเริ่มต้นไม่สวยนะครับกับป่าน กวนมากๆเลย :m20: :m20:

:m30: :m30: แล้วอั้มมาได้ไงอ่ะ o2 o2

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 19-04-2008 03:21:19

มาต่อตอนใหม่เร็วๆเลยนะ กำลังอึ้งๆ ๆอิอิอิ เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนตลอดจนจบเรื่องเลยนะกร้าบ :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 19-04-2008 03:28:36

เชียร์อั้มรึป่านดีน๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 19-04-2008 08:26:28

อั้มมาได้ไงหว่า........... แล้วจาดีกันมั๊ยเนี่ย

หวังว่าคงไม่ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ แล้วนะ

รอตอนต่อไปครับ

ค้างงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 19-04-2008 08:40:22

เจอกันแล้วววววววว

จะดีกันมั้ยนะ
:serius2:

รอตอนต่อไปคร้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 19-04-2008 10:08:31

เข้ามาเชียร์ป่าน วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วิ้ววววววววววววววววววววววววว o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 19-04-2008 10:15:27

เจอกันแล้วๆๆๆ :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

ขอให้กลับมารักกันอีกครั้งนะ :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 19-04-2008 13:13:09

ป่านต้องมีบทสำคัญแน่ๆเลยช่ายมะ

ในภาคมหาลัยนี้อ่ะ.........

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 19-04-2008 14:58:18

รีบมาต่อให้แล้วนะครับ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามมาตลอดนะครับ ตอนนี้เรื่องที่ผมเขียนก็ดำเนินมาเกินกว่าครึ่งนึงแล้วคับ อีกไม่เท่าไรเรื่องก็คงจะจบสมบูรณ์แล้วครับ ใครที่ลุ้นว่าผมกับอั้มจะได้คืนดีกันหรือป่าวก็ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับ ทุกกำลังใจที่โพสไว้ ผมอ่านแล้วก็ชื่นใจทุกครั้งเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 18 สายตาของคนๆเดิม(ที่ไม่เหมือนเดิม)

"เฮ้ย อั้ม นายหยุดทำไมวะ " หนึ่งในเพื่อนของอั้มทักขึ้นเมื่ออยู่ดีๆอั้มก็หยุดเดิน

โดนกระทันหัน

" คือเราอยากเข้าไปนั่งในร้านนี้อะ ไปกันนะ" อั้มชวนเพื่อนๆเข้าไปนั่งในร้านนมที่ดล

นั่งอยู่

" ก็ดีนะ ร้านน่ารักดี ลองเข้าไปกันดีกว่านะจ๊ะ " เสียงสมาชิกสาวเอ่ยเห็นด้วย

" งั้นก็ได้ๆ จะได้หาไรกินด้วย " เมื่อสมาชิกคนอื่นเห็นด้วยกันหมด ทุกคนก็เดินตรง

เข้าไปในร้าน ดลเห็นอั้มกำลังเดินเข้ามาในร้านก็ยิ่งตกใจ

อั้มเลือกมานั่งโต๊ะที่ไม่ไกลจากดลมากนัก และจุดตรงที่อั้มนั่งนั้น ก้นั่งหันหน้ามา

เจอกับตำแหน่งที่ดลนั่งพอดี มันทำให้ถ้าดลเงยหน้าขึ้นมาก็จะเจอกับหน้ามองอั้มพอ

ดี การกระทำของอั้มทำให้ดลไม่แน่ใจว่าอั้มต้องการอะไร เพราะตั้งแต่ที่อั้มเข้ามาใน

ร้านก็เอาแต่นั่งจ้องมองมาที่ดล มันเหมือนจะเป็นการแสดงว่าอั้มยังคงสนใจดลอยู่ แต่

เมื่อดลสบตาคู่นั้นของอั้มแล้ว ดลกับเจอสายตาที่ดูเรียบเฉยและเย็นชา มันไม่หลง

เหลือสายตาที่อบอุ่นเหมือนตอนที่ดลกับอั้มยังคบกันอยู่

" ทิพๆ ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉันแหละ สงสัยจะสะดุดในความน่ารักของฉันแน่เลย "

ปุกดูมีทีท่ากระดี๊กระด้าขึ้นมา เพราะเธอคิดว่าอั้มกำลังมองมาที่เธอแต่จริงๆแล้วอั้ม

มองมาที่ดล ที่นั่งอยู่ข้างเธอตั้งหาก

" ยี้ เค้ามองมาที่ฉันมากกว่านะปุก เพราะฉันสวย ฮิฮิ" ทิพเล่นมุขหลงตัวเองมั้ง

" โหๆ สวยกันทั้งสองคนเลยนะ สวยหยดย้อย จนมันจะยานหมดแล้วเนี่ย " เสียงกล้า

พูดแซวเพื่อนหญิงทั้งสอง จนเรียกเสียงฮาของคนทั้งกลุ่มขึ้นมา มีแต่ดลที่นั่งก้มหน้า

ก้มตาไม่ยอมพูดจากับเพื่อนมานัก

" เป็นไรไปหรอ ดล เห็นไม่พูดอะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วอะ " เบนสังเกตเห็นความผิดปกติ

ของดล จึงถามดล

" ป่าว ไม่ได้เป็นไรหรอก " ดลพูดกับเบนด้วยยิ้มที่ดูจะฝืนๆ

" เราว่าไปกันเถอะนะ ไปซื้อหนังสือที่อาจารย์สั่งดีกว่า เสร็จแล้วจะได้ไปกินข้าวกัน "

ชายพูดขึ้นมาในขณะที่ทุกคนเงียบ

" แต่ฉันยังไม่อยากไปเลยอะ สุดหล่อกำลังนั่งมองฉันอยู่นะ " ปุกพูดพร้อมส่งสายตา

ไปให้อั้ม

"โหย ไปเถอะๆ " ทุกคนลุกจากโต๊ะ และพยายามช่วยกันดึงให้ยัยปุกลุกเช่นกัน เพราะ

ปุกดูท่าจะไม่อยากลุกเหลือเกิน

เมื่อกลุ่มของดล เดินออกมาหน้าร้าน อั้มก็เดินตามออกมา

" คุณครับๆ คุณคนที่คาดผมสีชมพูอะครับ " อั้มตะโกนเรียกหญิงสาวที่คาดผมสี

ชมพู นั้นก็คือปุก

" แกๆ สุดหล่อเรียกฉันๆ " ปุกดูตื่นเต้นสุดๆเมื่อหันไปเห็นคนที่เรียกตนเอง

" ชื่ออะไรครับ " อั้มเริ่มถาม ปุก ดูเหมือนการทำแบบนี้จะเป็นมุขทั่วๆไปของการจีบ

สาว แต่ทำไมอั้มต้องทำเช่นนั้น เพราะปกติอั้มแทบจะไม่ต้องออกแรงจีบเองด้วยซ้ำ

สาวๆก็เข้ามาหาอั้มเอง แล้วที่สำคัญหากปุกเป็นคนที่สวยเอามากๆ ดลเองก็อาจจะไม่

สงสัย แต่ปุกก็จัดว่าไม่ได้สาวมากขนาดนั้น แต่ก็ดูน่ารักๆใสๆ ทำไมอั้มต้องเลือกที่จะ

มาจีบคนในกลุ่มของดล และแสดงอาการแบบนั้นต่อหน้าดลด้วย ดลได้แต่คิดในใจ

เท่านั้น

" ชื่อปุกคะ แล้วคุณละคะ"

"ผมชื่ออั้มครับ พอดีผมเห็นคุณในร้านก็เลยอยากรู้จักอะครับ " อั้มส่งยิ้มหวานที่ทำให้

สาวๆใจละลายมาให้ปุก ทำให้ปุกแทบอยากจะกรี๊ดออกมา

" จริงหรอคะ "

" ไอ้ตัวเล็กๆ " หนุ่มตัวสูง ขาว ตี๋ที่กวนประสาทดลตอนอยู่ใน้รานเข้ามาเรียกดล

" มีอะไรหรอ " ดลหันไปหาเจ้าตี๋

" คราวหน้าคราวหลังจะหยิบอะไรก้หัดดูบ้างนะ ไอ้ตัวเล้ก 555 " ป่านพูดจบก็เดิน

หัวเราะออกไปกับเพื่อนๆ ทำให้ดลโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

" ขอบคุณนะที่หวังดีอะ " ดลตะโกนไล่หลังป่านไป ฟังน้ำเสียงก็รู้ว่าออกแนว

ประชดๆ เมื่อดลหันกลับมายังกลุ่มก็เห็นอั้มกับปุกคุยกันอย่างสนุก แต่ตาของอั้มกับ

มองมาที่ดลตลอด หากสายตาที่มองมานั้นเป็นสายตาที่อบอุ่นเหมือนตอนที่ยังคบกัน

นั้น ดลก็คงจะรู้สึกดีใจ แต่สายตาที่อั้มมองมานั้นมันกลับทำให้ดล รู้สึกอยากจะไปให้

ไกลจากตรงนี้ ดลจึงขอตัวพี่ๆเดินไปยังศุนย์หนังสือของมหาลัยก่อน แต่เบน ชายแล้ว

ก็กล้า ของตามไปด้วย จึงเหลืออีกสองคนที่ยังคงอยู่รอปุกอยู่

ดุท่าการเลือกหนังสือของดลในวันนี้จะมีปัญหา เพราะดลมีอาการเหม่อ พอดูๆไปก็

เหม่อ หรือบางที หยิบหนังสืออะไรมาก็ไม่รู้ แล้วเปิดๆ ถึงตาจะมองไปที่หนังสือแต่ใจ

ของดลก็คิดอะไรจนไม่ได้สนใจเลยว่า หนังสือที่ตัวเองกำลังเปิดนั้นมันไม่เกี่ยวกับ

คณะของตัวเองเลย

" ดล นายดูหนังสือเล่มนั้นทำไมอะ " กล้าถามเมื่อเห็นดลยื่นเปิดอ่านหนังสือเรานึงที่

มันไม่น่าจะใช้เรียนในคณะของตัวเอง

" ก็หนังสือที่พวกเราต้องเรียนงัย "

" หนังสือ หลักการบริหารระหว่างประเทศเนี่ยนะ " กล้าถามอย่างงงๆ ว่ามันจะเกี่ยวไร

กับคนที่เรียนสัตวแพทย์ได้ ดลได้ยินดังนั้นก็มองดูที่หนังสือตัวเองอีกครั้ง ปรากฎว่ามัน

เป็นหนังสือเรียนของคณะบริหารจริงๆ ดลเองก็ตกใจที่ตัวเองยืนเปิดอยู่ตั้งนานแต่ไม่รู้

ว่าหนังสือนี้มันเป็นของคณะบริหาร

" เอ่อ .. ก็เพื่อเราจะลงวิชาเลือกตัวนี้งัย เราสนใจอะก็เลยลองเปิดๆดู" ดลแก้ตัวไป

ตามน้ำ

" อ้าวหรอ แต่คณะเราคงไม่ได้เรียนวิชาเลือกตัวนั้นหรอกมั้ง เพราะเวลามันจะชนอะ

ส่วนใหญ่เราจะต้องลงวิชาเลือกของคณะเศรษศาสตร์ หรือไม่ก็อก.อะ

" อืมๆ " ดลรีบตัดบท แล้วเดินไปหาหนังสือต่อ สักพัก เพื่อนอีกสามคนก็มาถึง ปุกรีบ

มาเล่าเรื่องที่อั้มมาคุยกับเธอให้เพื่อนๆฟัง เสียงดังจนคนที่อยู่รอบๆเริ่มหันมามอง

" แกเล่าเสียงเบาๆหน่อยก็ได้ยัยปุก คนเค้ามองกันใหญ่แล้ว " เบนเตือนเพื่อนสาว

" ก็ฉันตื่นเต้นนี่หว่า ฉํนอยากจะกรี๊ดออกมาแล้วเนี่ย "

" อะนะ ฉันว่าแกจะเวอร์ไปปะเนี่ย " ทิพ แอบกัดปุก เพราะเธอก็แอบเล็งอั้มไว้เหมือน

" ยัยนี่นิ " ปุกกัดตอบเล็กๆ ส่วนดลได้ฟังเรื่องต่างๆจากปุกก็อดเจ็บลึกๆไม่ได้ที่อั้มจะ

มาจีบคนใกล้ตัวของดลแบบนี้

" แล้วนายอั้มอะไรของเธอเรียนคณะไรอะ " ชายถามต่อ

" เค้าเรียน บริหาร ภาค inter อะแก "

" เด็ก inter หรอ ถึงว่าดู HISO ๆ พวกเด็ก inter นี่เอง"

" ช่ายๆ หล่อ เท่ห์ แถมรวยอีก perfect มากๆ "

ที่แท้อั้มเรียนภาค inter นี่เอง เพราะอั้มไม่ได้ ent ติดที่นี่ก็ไม่น่าจะมาเรียนที่นี่ได้

แต่สำหรับ inter จะมาการรับนอกรอบจากการ ent ต่างหาก แล้วทำไมอั้มไม่เรียนที่

นั้นละ ดลเกิดคำถามขึ้นมาอีกในใจ เมื่อการเลือกซื้อหนังสือเสร็จทุกคนก็เดินไปกิน

ข้าวที่โรงอาหาร และขึ้นตึกเรียนเพื่อเริ่มเรียนในวิชาตอนบ่าย พวกดลมาถึงก็เวลา จึง

เลือกนั่งในที่นั่งตรงกลางๆ เพราะไม่อยากจะนั่งหน้าเกินไป สักพักกลุ่มของป่านก็เดิน

เข้ามาและเลือกที่จะนั่งข้างๆกลุ่มของดล แต่ที่แปลกก็คือ ป่านเลือกที่จะมานั่งข้างๆดล

" งัยไอ้ตัวเล็ก มาเร็วจังนะ " ป่านทักดลทันทีที่นั่งลง

" อะไร เราก็มาปกติอะ นายแหละมาช้า แล้วก็ เราเคยบอกนายแล้วว่าเราอะไม่ได้ชื่อ

ตัวเล็ก เราชื่อดล "

" อ้าว ฉันก็บอกนายแล้วงัยไม่ว่านายจะชื่ออะไร ฉันไม่สนใจ แต่ฉันจะเรียกนายว่าไอ้

ตัวเล็กอะ " ป่านทำหน้าตากวนประสาท

" เรื่องของนายเถอะแต่เราจะไม่หันหรอกนะ ถ้านายเยกเราว่าไอ้ตัวเล็กอะ"

" แล้วฉันจะคอยดู " ป่านทำท่าทางท้าทายดล

" ได้ " ดลยินดีรับคำท้านั้น

จากนั้นตลอดของการเรียนในช่วงบ่าย เจ้าป่านก็กวนประสาทดลสารพัด ทั้งแกล้งเอา

ของนู้นนี่ของดลไปใช้บาง บางที่ก็แอบมาเขียนอะไรก็ไม่รู้ที่ชีทของดล ดลก็ก็ไม่เข้า

ใจว่าป่านจะมาแกล้งเค้าทำไม

" นายตั้งใจเรียนหน่อยดิ เล่นอยู่ได้ " ดลดุป่าน เมื่อเห็นว่าป่านไม่ยอมเลิกเล่นซะที

" โห วิชานี้น่าเบื่อจะตาย แกล้งนายสนุกกว่าตั้งเยอะอะ" ว่าแล้วนายป่านก็ฉกกระเป๋า

ดินสอและปากกาของดลมาเปิดเล่น

" เฮ้ยนั้นมันของเรานะ " ดลพยายามจะแย่งกลับคืน แต่ดูจากขนาดของตัวแล้ว ก็คง

ทำได้ยาก

" ขอดูหน่อย ว่าเอาอะไรมาบ้าง ขอยืมใช้หน่อยนะ " ป่านก็หยิบปากกาสีนั้นสีนี้ของ

ดลมาลองเขียนๆดู

" ของนายก็มีอะ มาใช้ของเราไมอะ " ปกติดลไม่ใช่คนหวงของ เพราะไม่ว่าใครจะ

ยืมอะไรดลก็มักจะให้เสมอ แต่สำหรับป่าน ดลไม่ค่อยอยากจะให้ใช้ เพราะป่านมันกวน

ประสาท

" ปากกาอันนี้ใช้ดีจัง ขอนะๆ " ป่านหยิบเอาไปทันที โดยไม่รอคำตอบของเจ้าของ

" เฮ้ยๆ ไรอะ นายก็ไปซื้อเองดิ " ดลจะแย่งกลับมา แต่ก็เช่นเดิมไม่เป็นผล

" ไรอะ ขอหน่อยไม่ได้หรอ งกจัง ไม่ให้อะ เราจะเอา " ป่านไม่ยอมคืน จนดลหมด

ความพยายามก็เลยให้ๆไป

วันนี้อาจารย์สอนแค่ 2 ชม.เท่านั้นก็ปล่อย ดลกับเพื่อนก็ยังไม่มีใครกลับบ้าน

เพราะว่าต่างต้องรอการเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องในตอนเย็น ดังนั้นเด็กปี 1 ส่วนใหญ่จึง

ไปนั่งรอพี่ๆ แถวลานกิจกรรมของแต่ละคณะ แต่ดูท่าเจ้าป่านมันจะยังไม่ยอมเลิก

เพราะถึงแม้จะอยู่คนละกลุ่มกัน นั่งคนละโต๊ะกัน แต่ป่านก็มักจะแวะมาแกล้งดลอยู่

เรื่อยๆ

" นายจะแกล้งเราทำไมเนี่ย " ดลถามอย่างโมโหขึ้นมา เพราะป่านแกล้งดลอยู่ได้

" ก็บอกแล้วงัยว่าแกล้งนายอะ สนุกดี ไปละ " ป่านพูดจบก้เดินกลับไปนั่งกับกลุ่มของ

ตัวเอง ปล่อยให้ดลไม่เข้าใจต่อไปว่า มันสนุกตรงไหนเนี่ย ????

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 18/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 19-04-2008 15:12:27

อยากรู้จังว่า อั้ม คิดจะทำอะไร ?????

แต่เลือกมาเรียน ม.เดียวกับดล ก็คงมาตามหาหัวใจตัวเองซินะ :m1: :m1: :m1:

อยากให้ทั้งสองคนเข้าใจกันเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้คนโพสต์ครับ ขอให้ทุกๆ วัน พบเจอแต่ความรักที่งดงามนะครับ :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 19-04-2008 15:15:16

บุคคลที่สาม ปรากฏร่างแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 19-04-2008 15:58:02

สนุกละซิงานนี้

แต่สงสารปุกอะ ไม่รู้เรื่องอะไรต้องมาเป็นเครื่องมือให้อั๊ม เศร้าจริง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 19-04-2008 16:13:35

รอดูศึกชิงนายครับ

นึกว่าอั้มจาเลิกนิสัยเดิมๆ ที่แท้ก็เหมือนเดิม แทนที่จะเข้ามาหาดลดลย ไปหาคนอื่นซะงั้น

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 19-04-2008 17:45:49

รออ่านตอนต่อไป ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังไงก็เชียร์ ดลอั้มจ้า :a11:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 19-04-2008 18:53:39

:a1:
รอตอนต่อไปนะคร้าบ

อยากให้อั้มกะดลคืนดีกัน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 19-04-2008 20:16:40

อยกาเชียร์ป่านเหมือนกันอะ แต่ก็ยังห่วงอั้มอะ แง้วๆ ๆหนักใจจังเลยถ้าเป็นดลเนี่ย ทำไงดีๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nut_ml ที่ 19-04-2008 20:19:12

เมื่อไหร่ทั้งสองคนนี้จะได้คุยกันน๊าาา
รีบมาต่อไวๆน่ะครับ :m23: :m4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 19-04-2008 23:01:46

:m4:ป่านจีบดล ติดทีเหอะ สมน้ำหหน้าอั้ม จัง อิ อิ ตามมาหวงก้าง 55 รอ ติดตาม

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 19-04-2008 23:57:15

สนุกล่ะสิ...ว่าแต่ดลนี่ชอบโดนคนที่จะจีบแกล้งเรื่อยเลยเนอะ...
ถึงจะมีป่านเข้ามา แต่ผมก็ยังเชียร์ให้ดลได้คุยแบบเปิดอกกับอั้มจริงๆ มากกว่า
ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 20-04-2008 00:26:07

ง่ะ......อั้มนะอั้ม เป็นอย่างนี้ได้อีกอ่ะ

อย่างนี้ดลคบกับป่านไปเลยดีกว่ามั้งงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 20-04-2008 00:48:08

รอตอนต่อไปเลยอะ :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 19/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 20-04-2008 02:17:08

ตอนที่ 19 ภาพที่เห็นมันคืออะไร

กิจกรรมรับน้องในวันแรกเป็นไปอย่างสนุกสนานและไม่มีอะไรหนักมากนัก พี่ๆ

ฝ่ายบรรเทิง ต่างพานำน้องๆร้องเต้นเพลงๆต่างกันอย่างมันหยด เมื่อกิจกรรมวันแรกจบ

ลง ดลเองก็รีบกลับบ้านทันที เพราะดลไม่ได้อยู่หอ เหมือนเพื่อนๆในกลุ่ม นี้ก็เย็นมาก

แล้วจึงต้องรีบกลับ และกว่าจะถึงบ้านก้คงอีกนาน ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่รถกำลังติด

สุดๆ ดลเดินทางไปป้ายรถเมล์ที่ประตูมหาลัยอย่างรีบร้อน

" ไอ้ตัวเล็ก จะรีบไปไหนวะ " เรียกของป่านเรียกดล

" เราจะรีบกลับบ้านอะ " ดลตอบอย่าผ่านๆแล้วรีบเดินต่อ

" เดี๋ยวดิ ทำไมต้องรีบขนาดนั้นละ " ป่านวิ่งเดินตามมา

" ก็เราต้องรีบกลับบ้านอะ เราไม่ได้อยู่หอนะ " ดลยังคงรีบเดินต่อ

" นี่นายอะ เดินช้าๆหน่อยก็ได้ ตัวก็เล็กทำไมเดินเร็วแบบนี้เนี่ย " ป่านพูดพร้อมกับ

คว้าป้ายชื่อที่รุ่นพี่ทำให้กับเด็กปี 1 ของดลไป ซึ่งป้ายชื่อนี้ห้ามหายเด็ดขาด เพราะใน

ช่วงแรกๆพี่ๆมักจะยังจำน้องๆไม่ค่อยได้ ดังนั้นการมีป้ายชื่อจึงเป็นสิ่งสำคัญในกิจกรรม

รับน้องมาก

" เฮ้ย นายจะเอาป้ายเราไปทำไมอะ เอาคืนมานะ " ดลพยายามแย่งคืน แต่ด้วยความ

สูงที่ต่างกัน แค่ป่านชูมือขึ้นเหนือหัวตัวเอง ดลก็แย่งไม่ถึงแล้ว

" 555 แย่งให้ถึงดิ ไอ้ตัวเล็ก 555 " ป่านหัวเราะชอบใจ เพราะดลเหมือนเด็กๆที่ถูก

ผู้ใหญ่แย่งของเล่นแล้วพยายามแย่งคืน

" นายจะเอาป้ายเราไปทำไมเนี่ย แล้วอีกอย่างนะ นายจะมาเดินตามเราทำไมอะ "

ดลเริ่มอารมเสีย เพราะยิ่งรีบๆอยู่

" ใครบอกว่าเราตามนายอะ โหยๆ ทางนี้นายใช้ได้คนเดียวหรืองัยอะ " ป่านทำท่า

ทางกวนประสาท

" อะนะ งั้นนายก้เอาป้ายคืนเรามาเหอะ เราจะรีบกลับบ้าน อะ " ดลพยายามใช้ไม้

อ่อนกับป่าน เพื่อว่าจะยอม

" อยากได้ก็แย่งเอาไปดิ " พูดเสร็จป่านก็เดินต่อ ดลก็ได้แต่พยายามเดินตามแล้วก็

แย่งป้ายจากมือของป่าน แต่ดูจะไม่ง่ายนัก เพราะป่านระวังตัวมาก ดลกับป่านจึงเล่น

กันไปตามทางที่เดินไปประตูมหาลัย แต่ระหว่างนั้น อั้มเองที่นั่งอยู่กับเพื่อนก็เห็นภาพ

ที่ดลและป่านเล่นกันนั้น อารมณ์ของอั้มเดือดขึ้นมาทันที

" เฮ้ย อั้ม เป็นไรวะ " เพื่อนๆตกใจที่อยู่ๆอั้มก็ลึกขึ้น ในมือบีบแก้วน้ำจนแตกไหลหก

ไปโดนเพื่อนๆ

" ป่าว " อั้มตอนสั้นๆ แต่ตายังคงมองไปที่ดลกับป่านที่เดินอยู่ที่ถนน

" แล้วบีบแก้วน้ำทำไมวะ ดูดิ มันโดนเรานะเว้ย "

" เอ่อๆ ขอโทษทีๆ " อั้มนั่งลงอย่าไม่พอใจ

ดลกับป่านเดินจนมาถึงหน้าประตูมหาลัย แต่ป่านก็ยังไม่ยอมให้ป้ายคืนกับดล

" ป่าน เราต้องกลับแล้วนะ นายเลิกเล่นทีเหอะ "

" ก็ได้ๆ แต่นายต้องเอาของมาแลก "

" นายจะเอาไรละ ตังค์หรอ เราไม่มีหรอกนะ " ดลเริ่มเซงขึ้นไปอีก

" อะนะ เห็นฉันเป็นคนน่าเงินหรืองัยหา ไอ้ตัวเล็ก เอาสมุด lecture ของวิชาวันนี้มา

แลกไปดิ"

" แค่นี้อะหรอ ขอยืมกันดีๆก็ได้ ไมต้องทำแบบนี้ด้วยอะ " ดลยื่นสมุดให้กับป่าน ป่าน

ก็คืนป้ายให้ดล

" ถ้าขอยืมดีๆก็ไม่สนุกดิ 555 " ป่านพูดจบก็เดนจากไป ทำให้ดลก็ไม่เข้าใจว่า ชาติ

ที่แล้วไปทำอะไรไว้ให้ป่าน ป่านถึงมาแกล้งขนาดนี้

ในขณะที่ดล กำลังยืนรอรถเมลล์อยู่นั้น ผู้หญิงคนที่ยืนข้างดล ดูจะเป็นที่สนใจของ

หนุ่มๆที่ยืนรอในบริเวณนั้น เพราะเธอดูน่ารัก แต่การแต่งตัวก็ไม่ดูเซ็กซี่จนเกินไป

เหมือนกับนักศึกษาสาวบางคนที่ บางครั้งคนเห็นก็ไม่มั่นใจว่าตกลงแต่งชุดนักศึกษา

เพื่อมาเรียนหรือมาทำอะไรกันแน่ เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ซึ่งดลไม่ได้ตั้งใจจะฟัง แต่

ด้วยความที่ยืนใกล้กันทำให้ดลได้ยินในสิ่งที่เธอพูดอย่างชัดเจน

" ก้อยมาถึงแล้วนะ ยืนรออยู่นะจ๊ะ แต่ทำไมต้องให้ก้อยมารอที่ป้ายนี้ด้วยละ " เธอพูด

คุยกับคนๆนึงทางโทรศัพท์ ดลเองก็แอบคิดอยู่ในใจว่า เธอคงกำลังคุยกับแฟน และ

ดลก้ยังแอบสงสัยอีกว่า ใครหน่าได้ผู้หญิงที่น่ารักๆแบบนี้เป็นแฟน ช่างโชคดีจริงๆ สัก

พัก รถเก๋งสีดำ ป้ายแดง ก็เคลื่อนมาจอดตรงหน้าของดล แต่ก้มองไม่เห็นว่าคนขับเป็น

ใคร เพราะรถนั้นติดฟิมล์สีดำ กระจกรถค่อยๆ เลื่อนลงมา ทำให้ดลที่กำลังมองดูรถที่

จอดอยู่ตรงหน้านั้นต้องสบตากับคนขับรถคันนี้ ดลรู้สึกอึ้งอย่างมาก เพราะคนที่สบตา

ด้วยนั้น ก็คืออั้ม

" ก้อยจ๊ะ " เสียงของอั้มเรียก ผู้หญิงที่น่ารักที่ยื่นอยู่ข้างๆดล ก้อยก็เดินไปขึ้นรถของ

อั้ม แต่ก่อนที่อั้มจะออกรถออกไป อั้มก็มองมาที่ดลอีกครั้ง สายตาของอั้มมันช่างเย็น

ชาเหลือเกิน ดลทนไม่ได้ที่ต้องเจอกับสายตาของคนที่เคยรักกันมองแบบนั้น ดลจึง

หลบสายตาของอั้ม และเดินไปรอรถอีกจุดนึงแทน

" ทำไมอั้มต้องทำแบบนี้นะ ทำไมต้องนัดมารับผู้หญิงอื่นให้ดลเห็น " ดลได้แต่ถาม

ตัวเองอย่างเจ็บปวด

ดลกลับมาถึงบ้านด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย แต่มันคงไม่หนักเหมือนกับหัวใจ

ของดล ที่เหนื่อยจนแทบไม่แรง ดลมีคำถามมากมายอยูในใจ ดลจึงโทรไปหาอ้อน

เพื่อนที่ดลรักและนึกถึงเสมอในเวลาที่ต้องการกำลังใจ

" ว่างัยจ๊ะ ว่าที่คุณหมอหมา "

" อะนะ คำแรกมาก็กวนฉันเลยนะ ขอเหอะแก วันนี้ฉันโดนกวนประสาทมาทั้งวันแล้ว

อะ " ดลพูดด้วยเสียงเหนื่อยๆ

" อ้าว ใครมาทำไรแกวะ "

" ก้เพื่อนในคณะอะ ไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้มันตั้งแต่ชาติปางไหน มันถึงได้แกล้งฉัน

ไม่ยอมลดละเลยอะ เฮ้อ "

" แล้ว ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ "

" ผู้ชายวะ "

" เอาแล้วงัยดล ฉันว่าสงสัยแกจะได้พบรักใหม่ซะแล้วมั้งเนี่ย อิอิ"

" จะบ้าหรอ "

" 55 ว่าแต่เป็นงัยมั้ง เปิดเรียนวันแรก"

" ก็ดีอะ แต่เหนื่อยเหมือนกัน อ้อน ฉันมีเรื่องจะบอกแกวะ " เสียงของดลดูเครียดๆ

" อะไรวะ ทำไมทำเสียงจิงจัง จังเลย" อ้อนก็ดุจะสงสัย

" อ้อน อั้มมาเรียน บริหาร inter ที่เดียวกับฉันวะ "

" หา !! จริงหรอ แต่อั้มเอ็นต์ติดที่...นี่หว่า " อ้อนดูจะตกใจอยู่เหมือนกันที่รู้ว่าอั้มไป

เรียนที่เดียวกับดล

" อืมซิ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมอั้มไม่เรียนที่นั้น แต่กลับมาเรียน Inter ที่เดียวกับฉันอะ "

จากนั้นดลก็เล่าเหตูการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นมาในวันนี้ให้อ้อนได้ฟัง

" ดล ถ้าอั้มต้องการจะขอกลับมาเหมือนเดิม แกจะว่างัย "

" ฉันไม่กล้าคิดหรอกว่า ฉันกับอั้มจะมีวันเหมือนเดิม แกก็เห็นว่าอั้มเค้าคงไม่รักฉัน

แล้ว " เสียงของดลดูเศร้าๆลง

" แต่ทุกอย่างมันก็ไม่แน่นะดล เอาเป็นว่า มันเป็นเรื่องของอนาคต แกก้อย่าเพิ่งคิด

อะไรมากเลยนะ " อ้อนปลอบดล

" อืมๆ ขอบใจแกมากนะอ้อน " ดลรู้สึกสบายใจมากขึ้นหลังจากที่ได้คุยกับอ้อน

" ว่าแต่เพื่อนในคณะแก มีใครหล่อๆบ้างปะ แนะนำให้หน่อยดิ อิอิ"

" อะนะ แกนี่นะ แถวนั้นมันไม่มีดีเลยหรองัย ถึงจะมาให้ฉันหาให้เนี่ย "

" ก็มีนะแก แต่แบบว่าอยากหากิ๊กไว้งัยแก "

" พอเลยๆ แกนี่ ฉันไปนอนก่อนนะ ไว้จะโทรไปคุยด้วยอีก "

" อืมๆ แกก็อย่าคิดมากละ ฉันไปนอนก่อนนะ "

" ขอบใจแกมากนะ บาย " ดลวางสายจากอ้อน ก็ล้มตัวลงนอน แต่ตาของดลก็ยัง

หลับไม่ลง เพราะภาพของอั้มยังคงวนเวียนให้เกิดความสงสัยอยู่อย่างนั้น

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 20-04-2008 02:28:52

น่าติดตามากมายเลยย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 20-04-2008 04:01:12

อั้มตามมาทำไมอ่ะ ทำดลเสียใจแล้วยังไม่พอใจเร๊อะ :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 20-04-2008 05:08:42

อั้ม.....ทำไปทำไม :serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 20-04-2008 07:11:33

อั้มเข้ามหาลัยแล้วนะเนี่ย

ทำเป็นเด็กๆ ๆปได้

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แก้ว ที่ 20-04-2008 07:25:41

เฮ้อ.... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-04-2008 08:01:37

อ่านทันแล้วววววว :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:

ตาอั้มเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้ เซ็ง :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 20-04-2008 08:47:47

:m16:
อั้มนี่ก็นะ...

จะเชียร์ป่านแทนแล้วเนี่ย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 20-04-2008 08:53:14

หรือจะเป็นอย่างที่อ้อนว่านะเนี่ย เป็นไปได้เหมือนกันอะ แง้วๆๆ มาต่อไวๆนะกร้าบ อิอิอิ :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 20-04-2008 13:17:13

อั้มนี้ก็ปากไม่ตรงกับใจ เชียร์ป่านดีกว่า :a14: :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 20-04-2008 13:39:54

ทำไมนิสัยอั้มเป็นอย่างนี้ล่ะ สงสารทั้งปุกทั้งก้อยเลยที่โดนใช้เป็นเครื่องมือแบบนี้

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 20-04-2008 21:52:58

ตอนที่ 20 ไม่อยากเจอ กลับยิ่งเจอ

วันนี้ดล ตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนดลแทบจะไม่ได้นอน เพราะมีคำ

ถามมากมายที่ดลเองไม่เข้าใจ ดลจึงคิดทบทวนไป กว่าจะหลับลงได้ก้เกือบจะสว่าง

แล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่ดลยังมาทันก่อนที่อาจารย์จะเข้าสอนอย่างหวุดหวิด

" เฮ้ยๆ ดล ไมวันนี้มาหวุดหวิดจังวะ " เก่งถามดล

" พอดีตื่นสายไปหน่อยอะ แล้ววันนี้ กล้ายังไม่มาเรียนอีกหรอ "

" ยังเลยอะ ไม่รู้จะมาเรียนหรือป่าว รู้สึกกล้าไม่ค่อยเข้าเรียนเลยอะ ไม่รู้ไปไหน"

"นั้นดิ ฉันว่า กล้าแปลกๆ นะ " ทิพเริ่มสงสัยอะไรบางอย่าง

"เออๆ ฉันได้ยินเค้าพูดๆกันว่า 1 ในพวกเรามีพี่แฝงเข้ามาอยู่ร่วมด้วยนะ" ปุกเสริมต่อ

ทันที

" จิงดิ แล้วทำไมต้องแฝงเข้ามาด้วยอะ " ชายถามอย่าง งงๆ

" ก็เข้ามาสืบความเป็นไปของน้องๆ อะ แบบว่าน้องๆมีความเคลื่อนไหวอะไรๆ แบบนี้

มั้ง " เบนตอบชายแต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจ

" กล้าคงไม่ใช่หรอกมั้ง ก็กล้าบอกว่ามาที่นี่บ่อยอะ เพราะพี่เรียนที่นี่อะ " ดลพยายาม

ช่วยให้เพื่อนๆไม่เข้าใจกล้าแบบนั้น แต่ก่อนที่ทุกคนจะคุยอะไรกันต่อ อาจารย์ก็เข้ามา

สอนพอดี ทำให้หัวข้อสนทนาต้องหยุดกลางคัน เมื่ออาจารย์สอนผ่านไปได้ครึ่ง

ชั่วโมง ป่านก็เดินเข้ามาในห้อง ดูสภาพก็รู้ว่าเพิ่งตื่นแน่นอน ป่านเดินไปนั่งกับกลุ่ม

เพื่อนของตน ดลเองก็มองตามป่านไปจนนั่งลง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะก็ไม่

แปลกที่ป่านจะเลือกนั่งกับกลุ่มเพื่อนของดล ดีซะอีก เพราะป่านจะได้ไม่มากวนตอน

ดลเรียน

การเรียนในช่วงเช้าจบลง อาจารย์ฟิตมากๆ สอนทีเดียว 2 ชม. รวดโดยที่ไม่มี

การเบรค เล่นเอานักศึกษาหลายคนมึดๆ กับความรู้ที่แทบจะล้นออกมาจากหัวสมอง

" ไปกินข้าวร้านหน้ามหา'ลัยกันปะ มีร้านนึงอร่อยมากเลย" เก่งชวนทุกคนออกไปกิน

ข้าวนอกมหา'ลัยบ้าง เพราะส่วนใหญ่จะกินกันแต่ในมหา'ลัย

" อืมๆ ไปดิ ตอนบ่ายมีเรียนอีกทีตั้งบ่าย 2 มีเวลาอีกตั้งเยอะ " เบนเห็นด้วย

" แล้วไกลหรือป่าวอะเก่ง ฉันขี้เกียจเดินนะ " ทิพออกอาการบ่นๆ

"ไม่ไกลหรอกน่า ทำเป็นคนแก่ไปได้ เดินแค่นี้เอง " เก่งแอบกัดเล็กน้อย

ในขณะที่กลุ่มของดลกำลังเดินออกไปหน้าประตูมหาลัยนั้น ก็เจอกลุ่มของอั้มอยู่อีกฝั่ง

ตรงข้าม ดูเหมือนว่ากำลังจะออกไปกินข้าวหน้ามหา'ลัยเช่นเดียวกัน ปุกเห็นดังนั้นก็

ดีใจจนออกน่าออกตา

"เฮ้ยๆ นั้นอั้มนี่หว่าแก "

" ไหนๆ อ๋อ เออๆ ช่ายๆ " ทิพเห็นอั้มก็พลอยมีอาการตื่นเต้นไปด้วย แต่อาการดีใจ

ของหญิงสาวทั้งสองทำให้เพื่อนผู้ชายคนอื่นๆในกลุ่มหมั่นไส้อั้มขึ้นมา แต่ยิ่งไปกว่า

นั้นคนที่รู้สึกไม่ค่อยยินดีนักที่เจออั้มก็คือดล ไม่ใช่ว่าดลไม่อยากจะเจออั้ม เพียงแต่ดล

ไม่อยากเห็นภาพอะไรที่มันบาดใจเท่านั้นเอง

" อั้มๆ อั้มจ๊ะ " ปุกตะโกนเรียกอั้ม เมื่ออั้มได้ยินก็หยุดและหันส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้ปุก

ปุกจึงรีบชวนเพื่อนๆเดินข้ามถนนไปหาอั้ม

" จะไปไหนกันครับ " อั้มทักทายอย่างสุภาพ

" เรากับเพื่อนกำลังจะไปกินข้าวกัน อั้มไปกับพวกเราไหม " ปุกชวนอั้ม คำชวนนั้นดล

ได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้อั้มปฎิเสธคำชวนนั้น

" ครับ ไปซิครับ " อั้มตอบรับคำชวน และหันไปหาเพื่อนๆคนอื่นในกลุ่ม

" เราจะไปทานข้าวกับเพื่อนนะ พวกนายจะไปด้วยกันไหม"

" ไม่ละ เราไม่ได้หรอกอั้ม เราจะไปกินที่ร้าน..... ร้านที่พี่นั้นจะไปคงไม่มีอาหารที่เรา

อยากจะกินหรอก " หญิงสาวในกลุ่มของอั้มตอบอย่างไม่พอใจ และพูดจากเหมือนจะ

แบ่งชั้นอย่างเห็นได้ชัด จริงๆแล้วเธอไม่พอใจตั้งแต่ที่ปุกเดินเข้ามาหาอั้มแล้ว

"อืมๆ เราไปก่อนนะ " อั้มลากับเพื่อนๆแล้วเดินแยกมากับกลุ่มของดล ตลอดทางที่

เดินไปร้านข้าวนั้น ปุกกับอั้มก็เดินคุยกันอยู่สองคนข้างหน้า ดลก้ได้แต่เดินตามและ

มองภาพของสองคนนั้นคุยกันอย่างกุ๊กกิ๊กอยู่ข้างหลัง มันช่างเป้นภาพที่ทำให้ดลรู้สึก

ปวดร้าวอยู่ข้างในเหลือเกิน เมื่อมาถึงร้าน ทุกคนเลือกที่นั่ง ดลเองก็พยายามเลือกที่

นั่งที่อยู่ให้ไกลอั้มที่สุด แต่ดูเหมือนอั้มจะจงใจที่จะนั่งให้ดูลตรงกับดลพอดี

" ดลๆ อั้มบอกว่าจบม.ปลายมาจากรร. ...... ที่เดียวกับดลเลยอะ แล้วสองคนนี้รู้จัก

กันมาก่อนหรือป่าว " ปุกหันมาถามทั้งสองคน

" ไม่รู้จักอะ " " รู้จักครับ " ดลกับอั้มตอบพร้อมกัน แต่เป็นคำตอบที่ขัดแย้งกัน ดลเอง

คิดว่าอั้มจะต้องตอบว่าไม่รู้จักดลมาก่อน เพราะตั้งแต่เจอกันมา อั้มได้แต่มองดลด้วย

สายตาที่เย็นช้ายิ่งกว่าคนที่ไม่ รู้จักกันซะอีก แต่อั้มกับตอบว่ารู้จักดล ทำให้ดลยิ่งไม่

เข้าใจ

" อ้าว ตรงลงรู้จักกันหรือไม่รู้จักอะ " ปุกกับเพื่อนคนอื่นๆก็ดูจะงงๆกับคำตอบของดล

กับอั้ม

" อ๋อครับ ผมรู้จักดลครับ แต่ดลเค้าคงไม่รู้จักผมมั้งครับ ผมไม่ค่อยเด่นอะครับ แล้วอีก

อย่างดลเค้าก้คงสนแต่เด็กมหา'ลัยอะครับ " อั้มตอบและมองดลด้วยสายตาที่เย็นชา

ทุกคำพูดของอั้ม แฝงไปด้วยความหมายที่ประชดประชันดล ดลเองเมื่อได้ยินแบบนั้น

ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะทำไมอั้มจะต้องพูดว่า ดลสนใจแต่เด็กมหาลัย ซึ่งดล

เองก็รู้ดีว่าอั้มหมายถึงใคร "หา!! อั้มเนี่ยนะไม่เด่น ไม่อยากจะเชื่ออะ รร.นี้มันมีแต่คน

น่าตาดีๆหรอ เค้าคัดหน้าตาหรืองัยอะ " ทิพก็ดูจะตกใจโดยที่ไม่รู้ว่าจริงแล้ว อั้มกำลัง

ประชดดลอยู่

" แล้วดลไม่เคยเห็นอั้มบางหรอเวลาอยู่ในโรงเรียนอะ " ปุกยังยิงคำถามที่ดลเองก็รู้สึก

ไม่อยากจะตอบ แต่ในสถานการณ์นี้ยังงัยก็คงต้องตอบ

" อะอืม " ดลตอบได้แค่นั้น เพราะไม่รู้จะตอบยังงัย การทานอาหารมื้อนี้ ดลแทบจะไม่

ได้แตะอาหารตรงหน้าเลย เพราะในใจของดลมีแต่คำถามมากมายกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรง

หน้าและคนที่อยู่ตรงหน้าของดล

วันนี้ตอนบ่ายอั้มไม่มีเรียน อั้มจึงของตามเข้าไปนั่งเรียนกับปุกด้วย เพราะอยากรู้

ว่าสัตวแพทย์ เค้าเรียนอะไรกันบ้าง ปุกก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง แต่ดลกับยิ่งรู้สึกอึดอัดมาก

ขึ้น เมื่อมาถึงห้องเรียน พวกของดลก้เลือกที่นั่งแถวหลังห้อง เพราะปุกอยากจะเรียนไป

คุยกับอั้มไปด้วย จึงเลือกนั่งแถวหลังสุดดีกว่านั่งแถวกลางๆเหมือนปกติ ปุกกับอั้มนั่ง

อยู่ริมสุดด้านซ้ายมือของกลุ่ม ดลจึงเลือกที่จะนั่งริมสุดด้านขวามือของกลุ่ม เมื่อนั่ง

ได้สักพัก กลุ่มของป่านก็เดินเข้ามาในกลุ่ม เมื่อป่านเห็นดล ก้เดินมานั่งข้างดลทันที

โดยที่ไม่ได้ไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของตน

" ว่างัยไอ้ตัวเล็ก วันนี้ยังไม่ได้ทักทายกันเลยนะเนี่ย "เมื่อป่านนั่งปุ๊ป ก็เริ่มกวน

ประสาทดลทันที

" อืม แล้วนายไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆนายหรอ "

" ไม่อะ วันนี้ฉันยังไม่ได้แกล้งนายเลยอะ เดี่ยวกลับหอแล้วจะนอนไม่หลับ เลยขอมา

นั่งแกล้งนายก่อนละกันนะ " ป่านพูดและยิ้มน่าตาเฉย ทำอย่างกับมันเป็นเรื่องน่ายินดี

"นะ นายบ้าปะเนี่ย "

" ไม่นี่ ฉันก็ปกติดีอะ "

" อะนะ แล้วนายจะมาแกล้งฉันทำไมอะ "

" นายนี่ความจำสั้นหรืองัยอะ ฉันก็บอกนายแล้วงัยว่า แกล้งนายอะสนุกดี ทีหลังอยาก

ถามคำถามนี้อีกรู้ป่าว ขี้เกียจตอบแล้ว " ป่านพูดจบก็เอามือมาเขย่าหัวดลเล่น

" โอ้ย นายนี่นะ " ดลก้ได้แต่บ่นๆไป

ป่านยังคงแกล้งดลอยู่เลยๆ ดลเองก้ได้แต่มั่วค่อยตั้งรับป่าน จนไม่ทันได้เห็นว่า อั้มกำลังมองภาพที่ทั้งสองคนเล่นกันด้วยสายที่ที่ดูไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง ถึงแม้ปุกจะ

ยังชวนคุยอยู่ แต่ตาก็อั้มก็ไม่ละจากดลและป่านเลย

" ไอ้ตัวเล้ก เราง่วงอะ ขี้เกียจเรียนแล้วอะ "

" อ้าวไปทำไรมากอะ" ดลถามอย่างงๆ เพราะอยู่ดีๆป่านก็ง่วงขึ้นมาซะงั้น

" เมื่อคืนนอนดึกอะดิ มั่วแต่ไปเล่น DotA " ป่านพูดจบก็เริ่มหาว

" อะนะ มั่วแต่เล่นเกม สม " ดลพูดจบก็ฟาดสมุดลงบนหัวของดล

" โอ้ย หน่อยบังอาจมากนะไอ้ตัวเล้ก " ป่านเอาแขนมาโอบรอบคอของดลและโน้ม

เข้ามาหาตัวเอง ทำให้ดลหายใจไม่ออก

" โอ้ยๆ ป่าน เราหายใจไม่อะออก " ดลพยายามดิ้น จนป่านพอใจแล้วจึงปล่อย จนดล

หอบแหกๆ อั้มเห็นภาพนั้นก็ทนเก็บอารมณ์ไม่ไหว จึงขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ โดยที่

เลือกที่จะเดินผ่านตรงจุดที่ดลนั่ง ในระหว่างที่ผ่านดลกับป่าน อั้มก็แกล้งเอาขาไปเตะ

ที่โต๊ะของป่านกับดลอย่างแรง จนเพื่อนข้างๆ หันมามอง ดลเองก็รู้สึกตกใจที่อั้มทำ

เช่นนั้น แต่ป่านคนที่ไม่ยอมใคร เห็นอั้มทำแบบนั้นก้ไม่อาจยอมได้ จะลุกขึ้นเอาเรื่อง

แต่ดลก้ห้ามไว้

" เฮ้ย ไรวะ ชนแล้วไม่ขอโทษอะ " ป่านพูดออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์

" ไม่เอาน่าป่าน เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ใจเย็น" ดลรีบห้ามปราม

" ไม่ตั้งใจไรละ ไอ้ตัวเล้ก นายก็เห็นว่ามันไม่ยอมขอโทษนายอะ "

" หึหึ ไอ้ตัวเล็กงั้นหรอ " อั้มพูดด้วยเสียงที่เรียบเฉยและมองหน้าของดล แล้วก็เดิน

ออกไป ดลเองก็ได้แต่มองตามอั้ม เค้าไม่รู้ว่าอั้มตั้งใจทำแบบนั้นหรือป่าว แต่ทำไมอั้ม

ต้องทำแบบนี้ ทำไม??

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 20-04-2008 22:04:07

:m4: :m24:มาจิ้ม ภาพลวงตาแหงมๆ อิ อิ :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YANIZAxx™ ที่ 20-04-2008 22:15:38

ปิ้วววว..คนสองซะงั้น

อึ๋ย...เริ่มเซงกะอั้ม..= =

ถ้าดลฉันเป็นอะไรไป...ฉันจะไปฆ่าแก ฮ่าๆๆๆๆๆ (อินจัด)

แต่เราอ่า..แอบเชียร์ป่านนะเนี่ย หึหึ ^^...

:m9: :fcuk: :m19: :laugh5: :pandalaugh: : 222222:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nut_ml ที่ 20-04-2008 22:30:29

เมื่อไหร่จะได้คุยกันสองต่อสองน๊าาาาา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :m29:
ต่อไวๆน่ะครับ :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 20-04-2008 22:31:49

อยากให้ป่าน กับ ดลเป็นแบบนี้ต่อไปอ่า

ในเมื่ออั้มเลือกใช้วิธีนี้ก่อน

ดลใช้บ้างจะเป็นไรไป จาได้รุว่าคนอื่นเค้าเป็นไงเวลาตัวเองทำ

แอบสะใจเล็ก ๆ

มารอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 20-04-2008 22:51:05

ปัญหาอยู่แค่ที่ว่า

ไ ม่ คุ ย กั น ใ ห้ รู้ เ รื่ อ ง ! ! !

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: numtannaka ที่ 20-04-2008 23:09:10

o12 จะคุมเชิงกันอีกนานมะเนี่ยยยย

เมื่อไหร่น้องอั้มของพี่จะตบะแตกหว่า อิๆๆ :o8: :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 20-04-2008 23:24:15

อ้างจาก: KiKuMon ที่ 20-04-2008 22:51:05

ปัญหาอยู่แค่ที่ว่า

ไ ม่ คุ ย กั น ใ ห้ รู้ เ รื่ อ ง ! ! !

^
^
^
^
เห็นด้วยสุดๆๆๆๆๆๆ ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักหรือเปล่า :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 21-04-2008 00:40:30

เอาแล้วๆๆ อั้มเดือดแล้ว ดลจะทำไงต่อไปดีนะเนี่ย ไม่ยอมเข้าใจกันซักทีเนี่ย เซงๆๆ

อยากมีใครมากเรียกไอ่ตัวเล็กมั้งจัง อิอิอิ :m12: :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 21-04-2008 00:43:25

ขอเชียร์ป่านแบบออกหน้าออกตา 555+

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 21-04-2008 01:14:43

รอคุยกันน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 21-04-2008 01:21:17

สวีทกับป่านเยอะๆเลยดล ให้อั้มช็อคตาตั้งไปเลยน๊า

รออ่านตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 21-04-2008 03:15:56

เห็นด้วยค่ะ ทรมานอั้มไปเยอะๆเลยนะ

สะใจ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 21-04-2008 06:00:38

หุหุ ตาอั้มหึง :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 21-04-2008 06:34:02

:m4:ในที่สุด ก็ตามหาหัวใจจนเจอ แต่ .. :เฮ้อ: ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย :m14:
หรือ เพราะ :L1: มันเรียกร้อง แต่ทนไม่ได้ที่เห็นคนที่ตัวเองเคยรัก และขณะนี้
ก็ยังรัก ไปมีคนใหม่ เอานะยังไง ก็ค่อย ๆ ดูกันต่อไป ว่านายอั้มจะหาวิธีคืนดีกับน้องดล
:mc4:ด้วยวิธียังไง คอยติดตามต่อไปก็แล้วกัน เป็นกำลังใจให้น้องดลนะครับ สู้ ๆ :a11: :a3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 21-04-2008 07:52:05

เชียร์ป่านนนนนนน

แต่ก็แอบหวังให้ดลกะอั้มเข้าใจกัน
:m13:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wutwit ที่ 21-04-2008 08:29:08

มาเชียร์ป่านด้วยคน

เซ็งอั้มมันอะ ไม่มีเหตุผลซะเลย

เป็นเราไม่เอาหรอก เด่วมีปัญหาภายหลังอีก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 21-04-2008 09:39:31

รู้สึกรำคาญอั้ม

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 21-04-2008 11:23:20

งงพฤติกรรมอั้ม จะหวงก้างทำไมเนี๊ยะ :m16:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 21-04-2008 11:46:20

เข้าใจนะว่าที่อั้ม ทำไปทุกอย่าง ทำเพราะจิตใจส่วนลึกๆ อั้มยังรักดลอยู่ และรักมากด้วย

" การรักใครสักคนว่ายากแล้ว เลิกรักนี้ซิยากว่า หลายร้อยเท่า " ความรักที่อั้มมีให้ดล คงไม่ลดน้อยลงหลอก ไม่งั้นจะลงทุนมาเรียนที่เดียวกันไม ถ้าไม่มาตามหาหัวใจตัวเอง

อยากให้ทั้งสองคนคืนดีกันเร็วๆๆ

เป็นกำลังใจให้คนโพสต์นะครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 21-04-2008 15:40:09

ป่านดีกว่า อั้มน่ารำคารมากไปหละ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่เพิ่มครับ เวลา 21.55น. 20/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 21-04-2008 18:07:49

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะครับ เรื่องของผมอีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วครับ ใครเชียร์ใครก็ติดตามกันต่อไปนะครับ ขอคุณทุกคนอีกครั้งนะครับที่เปงกำลังใจให้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 21 เราหรือนาย ที่ต้องเจ็บปวด

" เฮ้ย อารมณ์เสียอะ ไอ้ตัวเล็กนายห้ามเราไมเนี่ย ก้เห็นอยู่ว่ามันไม่ยอมขอโทษอะ "

ป่านดูจะหัวเสียอยู่ใช่เล่น

" เอาน่า เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอกมั้ง นายใจเย็นๆดิ" ดลพยายามทำให้อารมณ์ของป่าน

เย็นลง เพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนต้องมีเรื่องกัน

" อืมๆ เซงๆ นอนดีกว่าวะ " ว่าแล้วป่านก็ก้มฟุบลงกับโต๊ะ ดลเห็นแบบนั้นก็ดีเหมือน

กันที่ป่านหลับจะได้อารมณ์เย ็นลง เพราะถ้าป่านยังไม่หลับ พออั้มเดินกลับเข้ามาใน

ห้องอีก ไม่รู้ว่าดลจะห้ามป่านอยู่หรือป่าว

" ไอ้ตัวเล็ก เกาหลังให้หน่อยดิ " ป่านพูดกับดล แต่ตาก็ยังคงหลับอยู่

" ทำไมฉันต้องเกาหลังให้นายด้วยละ ฉันกำลังเรียนอยุ่นะ " ดลไม่ทำตาม ตาก็ยังคง

มองอาจารย์ มือก็จดไปด้วย

" ไม่เกาก็ตามใจ แต่ฉันไม่รับรองสมุดเลขของนายหรอกนะ ว่ามันจะกลับมาในสภาพ

ไหน "

" อะไรอะ นายนี่นะ ยืมของฉันไปลอกแล้วยังจะมาขู่กันอีก " ดลละสายตาจากอาจารย์

มามองป่านที่หลับอยู่

" ตกลงจะเกาไหม " ป่านตอบโดยที่ตายังหลับเช่นเคย ดลได้ยินแบบนั้นก็เลยต้องเลย

ตามเลย ยอมเกาหลังให้ป่าน แต่ดลก็เกาด้วยความไม่เต็มใจนัก ทำให้การเกาเหมือน

จะเป็นการขูดแรงๆซะมากกว่า

" โอ๊ย นี่แหนะ " ป่านตื่นขึ้นเนื่องจากแรงเกาที่ดล เกาแรงไปจนรู้สึกเจ็บแล้วตื่นขึ้นมา

ตบหัวดลเบาๆ

" เฮ้ย ไรอะ " ดลเริ่มโวยบ้างที่ป่านมาตบหัวตนเอง

" เกาเบาๆหน่อยดิ นี่มันไม่เรียกว่าเกาแล้ว โหย เกาแบบนี้จะหลับได้งัยวะ เกาเบาๆอะ

เป็นปะ "

" นายนี่เรื่องมากจริงๆ "

" เอาลองใหม่ ถ้าคราวนี้เกาแรงนะ นายโดนแน่ๆไอ้ตัวเล้ก " ป่านพูดจบก้ก้มตัวนอน

ต่อ ดลจึงเกาหลังให้ป่านอย่างแผ่วเบา เพราะขี้เกียจจะทะเลาะแล้ว เพราะเดี๋ยวเรียนไม่

ทัน

สักพักอั้มก้เดินกลับเข้ามา อั้มหยุดมองภาพที่ดลนั่งเกาหลังให้ป่านอย่างหงุดหงิด

" นี่ดลทำเพื่อมันขนาดนี้เลยหรอ " อั้มพูดกับตัวเองในใจ ภาพนั้นมันต้องให้ความ

โกรธเกรียวเปลี่ยนเป็นความรู้ส ึกเจ็บแปลบๆที่หัวใจขึ้นมาแทน จากนั้นอั้มก็เดินกลับไป

นั่งยังที่เดิม โดยที่ดลก็คอยแอบๆมองอยู่

การเรียนในภาคบ่ายจบลง นักศึกษาทุกคนยังไม่สามารถกลับบ้านได้ เนื่องจาก

ต้องอยู่ทำกิจกรรมรับน้องในตอนเย็น ดลปลุกให้ป่านตื่น เพื่อให้ป่านตามเพื่อนในกลุ่ม

ออกไป เพราะดลเห็นว่า เพื่อนในกลุ่มของป่านเหมือนกำลังจะลุกออกจากห้องแล้ว

ส่วนดลกับเพื่อนในกลุ่มก็แยกตัวกันออกไปรอพี่ๆที่ลาน กิจกรรม อั้มก้เดินมาส่งปุกถึง

ลานกิจกรรม ก่อนจะขอตัวกลับไปหาเพื่อนในกลุ่มของตนเอง วันนี้กิจกรรมรับน้อง พี่ๆ

มีการจัดเกมมาให้น้องๆเล่นกัน โดยที่แบบน้องเป็นบ้านๆ แล้วจัดแข่งเกมกันระหว่าง

บ้าน โดยกติกามีอยู่ว่า น้องทุกคนในบ้านจะต้องปกป้องรุ่นพี่ในบ้านของตนให้ได ้

เพราะในมือของรุ่นพี่แต่ละคนจะมีลูกโป่งคนละ 1 ลูก หากบ้านไหน ลูกโป่งของรุ่นพี่

แตกหมดก่อนก็จะต้องถูกทำโทษ กิจกรรมผ่านไปอย่างสนุกสนาน กิจกรรมนี้ทำให้รุ่น

น้องและพี่ประจำบ้านมีความสนิทสน มกันมากขึ้น เนื่องจากต้องช่วยเหลือซึ่งกันและ

กัน แต่สภาพของน้องๆและพี่ๆแต่ละคนก็ดูเลอะเทอะกันไปตามๆ กัน

เมื่อกิจกรรมของวันนี้จบลง ดลเองก็ต้องรีบกลับบ้านเช่นเคย วันนี้ป่านก็ตามมา

แกล้งดลก่อนกลับบ้านเหมือนเคย แต่ก็แกล้งได้ไม่นาน เพราะป่านมีนัดกับเพื่อนว่า

วันนี้จะไป drink กัน จึงมาแหย่ๆให้ดลอารมณ์เสียนิดๆแล้วก็ไป ดลคิดว่าวันนี้โชคดี

จังที่ป่านมันมีธุระไม่งั้นไม่รู ้ว่ากว่าจะเดินไปถึงป้ายรถเมลล์ ดลจะโดนป่านมันแกล้ง

อะไรบ้าง แต่ดลกลับคิดผิด เพราะดลไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมีบางอย่างที่อาจจะน่ากลัว ว่า

การที่โดนป่านแกล้งรออยู่

" ทำไมวันนี้มาคนเดียวละคับ .. ไอ้ตัวเล็ก.. หึหึ " เสียงของผู้ชายที่ดลจำได้ไม่เคย

ลืมดังขึ้นมา ทำให้ดลต้องหยุดหันกลับไปมองเจ้าของเสีย ทำให้ดลและอั้มสบตากัน

อีกครั้ง ทั้งดลและอั้มยืนสบตากันอยู่ครู่หนึ่งโดยไม่มีคำพูดใ ดๆออกมาจากปากทั้ง

สอง เหมือนกับว่าทั้งคู่ต้องการสื่อสารกันด้วยสายตามากกว ่าจะพูดอะไรออกมา แต่

แล้วอั้มก้เป็นฝ่ายทำลายความเงียบงันนั้นลง

" ว่างัยละครับ วันนี้เพื่อนที่ดูจะแสนสนิทกันไปไหนละครับ ไอ้ตัวเล็ก" อั้มดูจะย้ำคำว่า

ไอ้ตัวเล็ก และคำพูดแต่ละคำแฝงไปด้วยคำประชดประชันที่ดลไม่ต้องก ารจะฟัง ใน

เมื่อวันนี้อั้มมาหาดล เพื่อเหตุผลที่ต้องการพูดจาประชดกันแบบนี้ ดลออกเป้นฝ่ายเดิน

ออกห่างไปดีกว่า ดลจึงหันหลังแล้วเดินต่อโดยไม่ได้ตอบอะไรอั้มสักคำ ภาพที่ดู

เหมือนดลจะไม่สนใจใยดี มันทำให้อารมณ์ของอั้มเดือดขึ้นมาและรีบเดินไปขว้างแ

ขนของดลเอาไว้

" ทำไมละ พอไม่ใช่ไอ้หน้าตี๋นั้นก็เดินไปโดยไม่สนใจเลยหรอ หา!!" อั้มตะโกนใส่

หน้าของดล

" ปล่อยนะอั้ม ถ้าอั้มจะมาพูดจาแบบนี้ ดลว่าเราอย่าเพิ่งคุยกันเลยนะ รอให้อั้มอารมณ์

เย็นกว่านี้ก่อนดีกว่านะ " ดลพยายามพูดด้วยเสียงที่ปกติที่สุด แต่จริงๆแล้วน้ำตาแทบ

จะไหลออกมาอยู่แล้ว

" หึ มีความสุขมากซินะ กับไอ้ตี่นั้นอะ " อั้มพูดด้วยเสียที่ดูจะเยาะเย้ย

" มีความสุขหรออั้ม อั้มว่าเรามีความสุขงั้นหรอ ที่เราต้องเป็นแบบนี้ " ดลไม่สามารถ

งั้นน้ำตาไว้ได้แล้ว น้ำตาไหลลงมาแอบแก้มของดล แต่ดลก็พยายามไม่สะอื้นออกมา

" ทำไมละ ร้องไห้ทำไม มีความสุขไม่ใช่หรอ หรือจะบอกว่าตัวเองรู้สึกเจ็บ ใคร ใคร

กันที่ต้องรู้สึกเจ็บ ดลหรืออั้มกันแน่ " สายตาของอั้มเปลี่ยนไป ดวงตาที่ดูเย็นชาเริ่มดู

หมองลงและเศร้าสร้อย แต่ก่อนที่ดวงตาของอั้มจะแสดงอารมณ์ที่แท้จริงมากไปก ว่า

นี้ อั้มก็ปล่อยแขนของดล แล้วเดินจากไป ดลก้ได้แต่ยืนมองอั้มเดินจากไป ด้วยน้ำตา

ที่ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้

เช้าวันใหม่ ดลมามหาลัยด้วยอาการที่ดูจะซึมๆจนเพื่อนในกลุ่มสังเก ตและรู้สึก

ได้ แต่ทุกคนก็เลือกที่จะไม่ถามอะไร แต่คนที่กลับเป็นฝ่ายถามดลก็คือป่าน เพราะวันนี้

ป่านมาแกล้งดล แต่ดลกับไม่มีอาการจะตอบสนองเท่าที่ควรจะเป็นเหมือนท ุกวัน

" ไอ้ตัวเล็ก วันนี้เป็นไรเนี่ย ทำไมทำหน้าเป็นหมาง้อยแบบนั้น" ถึงแม้คำพูดของป่าน

จะแอบกัดเล้กน้อย แต่มันก็แฝงไปด้วยความห่วงใย

" ป่าวหรอก ไม่เป็นไร " ดลตอบด้วยเสียงเรียบๆ และยิ้มให้อย่างฝืนๆ

ป่านเองเห็นอาการแบบนี้ก็พอจะเดาได้ว่า ดลต้องมีเรื่องอะไรไม่สบายใจแน่ๆ ป่านจึง

หยิบเอาสมุดของตนเองขึ้นมา แล้วนั่งขูดๆขีดๆเขียนอยู่แป๊ปนึงก่อนจะส่งให้ดลดู มัน

เป็นภาพตัวการ์ตูน 2 ตัว อีกตัวนึงตัวใหญ่ ส่วนการ์ตูนอีกตัว ตัวจะเล็กๆ ดูก็รู้ว่าเป็น

ใคร โดยตัวการ์ตูนตัวใหญ่กำลังแกล้งตัวเล็กอยู่ ดลเห็นก็อดคิดไม่ได้ว่า ป่านเองมี

ฝีมือการวาดภาพเหมือนกันนะ น่าจะไปเรียนในแนวศิลปะมากกว่า จากนั้นป่านก็เอา

สมุดไปวาดมาอีก แล้วส่งให้ดลดู คราวนี้ภาพนั้นทำให้ดลรู้สึกอดขำไม่ได้ เพราะช่าง

เล่าเรื่องได้ดีจริงๆ

" ขอบใจนะ " ดลหันมาขอบใจป่านที่ทำให้ดลรู้สึกดีขึ้น

" ไม่เป็นไรหรอก เพราะไม่ได้ทำให้ฟรีๆ 555 " ป่านพูดจบก็เดินไปหากลุ่มเพื่อของตัว

เอง ดลก็อดขำไม่ได้ที่ดันไปซึ่งกับการกระทำของป่าน เพราะน่าจะรู้ว่าป่านมันไม่น่าจะ

มาทำดีกับดลได้

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 21-04-2008 18:34:12

อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วหรอ :serius2:
ยืดออกไปอีกหน่อยสิ o7
อย่าง แจ กลับมาแย่ง อะไรอย่างเนี่ย :o7:
ไม่อยากให้จบเร็วเลยอะ :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 21-04-2008 18:40:48

ใกล้จบแล้วอ่า
:serius2:

ยังแอบหวังให้ดลกะอั้มคุยกัน :m22:
รอคร้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 21-04-2008 18:58:25

ไม่อยากให้จบเหมือนกัน :serius2: :serius2: เล่าต่อแบบชีวิตประจำวันก็ได้ อยากรู้ :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 21-04-2008 19:08:08

อยากให้เรื่องยาวกว่านี้อ่ะ............

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 21-04-2008 19:17:04

ทำร้ายจิตใจ ประชดประชันกันเข้าไปตาอั้ม..อยากรู้นักว่ามีความสุขหรือไง :เฮ้อ: :เฮ้อ:

เป็นกำลังใจให้คนโพสต์เสมอนะครับ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 21-04-2008 19:27:18

ง่าๆๆ :a5: รีบจบจังเลยอะ เรื่องยังไม่ไปถึงไหนเลยอะ เพิ่งปี1เอง แล้วไหนจะอีกหลายๆเรื่องที่ไม่ยอมเข้าใจกันอะ :a6: อย่างเพิ่งรีบจบเลยนะ มาต่อไวๆนะกร้าบ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: krit-c ที่ 21-04-2008 19:54:44

เชียร์ป่านนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 21-04-2008 20:10:32

เซ็งอั้ม :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 21-04-2008 20:15:30

ป่านน่ารักจังเลย อิอิ :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 21-04-2008 20:29:22

:m4:สงครามแห่งความรัก อิ อิ รออ่านจนจบครับ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 21-04-2008 21:21:08

เมื่อไหร่กำแพงนั้น

จะทะลายลง

แล้วคุยเปิดใจกันซะที

:เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YANIZAxx™ ที่ 21-04-2008 21:21:38

สู้เค้า..ป่าน !!...

หึหึ....

เชียร์ป่านจนกว่าตาอั้มจะเลิกวางฟอร์ม

o12 o12 o12

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 21-04-2008 21:26:57

มาถึงตอนนี้ไม่เชียร์ใครแล้วครับ

มันอยู่ที่ตัวดลแล้วล่ะ

เป็นกำลังใจให้คับ

แล้วก็รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 21-04-2008 21:49:29

:m4: ฮิ ๆ นายอั้มเริ่มทนไม่ได้แล้ว ยังไงก็ต้องตามง้อน้องดล จนได้ละน่า แอบลุ้นอยู่ :m22:
ไม่งั้นไม่ตามมาเรียน inter ที่เดียวกันหรอก ใช่ไหม น้องดล เอาติดตามกันต่อไป :m14: :m1:
ถูกใจมากเลย ให้ +1 นะครับ น้องดล คนน่ารัก ของ นาย ...

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 21-04-2008 21:50:38

:sad2: :sad2: ทั้งๆที่ยังคงมีใจให้กันอยู่ แต่ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วยล่ะครับอั้ม :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nana ที่ 21-04-2008 21:54:11

:serius2: :serius2:

:L2: :L1: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 21-04-2008 22:05:45

จะจบแล้วเหรอเนี่ย รออ่านตอนต่อไปอยู่คับ เป็นกำลังใจให้น๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 21-04-2008 23:39:00

ก็แค่พูดความจริงที่อยุ่ในใจ ทำไมไม่พูดกันออกมา :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 22-04-2008 01:38:30

มาให้กำลังใจจ้า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 21/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 22-04-2008 08:04:52

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ส่วนเรื่องที่จะให้เพิ่มเนื้อเรื่องให้ยาไปอีก ผมต้องขอโทษด้วยครับ เนื่องจากเรื่องนี้ผมเขียนจบไปแล้วครับ (จากที่เคยมีผู้อ่านได้เคยอ่านมาในบอร์ดหนึ่ง) แล้วตอนนี้ก็คงยังไม่มีเวลาจะเขียนเรื่องใหม่เลยครับ ถ้าจะเป็นการเขียนจากจินตนาการ ผมคงต้องใช้เวลามากๆเลยคับ (แต่เรื่องนี้มาจากชีวิตตัวเองก็เลยเขียนออกมาได้ครับ) พอดีตอนนี้ผมเริ่มมีน้องหมาและน้องแมวที่จะต้องรักษาแล้ว การเรียนก็หนักเอาการอยู่เหมือนกันครับ งัยถ้ามีเวลาผมคงอาจจะมีผลงานใหม่ออกมาอีก ซึ่งก็เคยเขียนค้างไว้เรื่องนึงคับ แต่ก็ไม่มีเวลาเขียน่อ เฮ้อ!!!
แล้วบางท่านอาจะเห็นว่ามีบางตอนที่ผมลง เพลงให้ ผมอยากให้เข้าไปฟังทุกครั้งนะครับ เพราะบางครั้งผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ ต้องอาศัยเพลงนี่แหละครับเป็นตัวสื่อความหมาย อยากให้ลองเข้าไปฟังด้วยนะครับ จะได้เข้าใจความรู้สึก ณ ตอนนั้นได้มากขึ้นครับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามจริงๆนะครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 22 ความหวังดีของเพื่อนรัก

การเรียนในภาคบ่ายเริ่มขึ้น ดลก็ยังคงมีอาการซึมๆอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าป่านจะยังมา

คอยนั่งแกล้งดลอยู่อย่างที่เคยเป็น แต่บางครั้งมันก็ยากที่จะต้องฝืนยิ้มออกมา

" ตี๊ดๆ " เสียงโทรศัพท์มือถือของดลดังขึ้น ดลเปิดเป็นแบบเสียง 1 ตี๊ด เพื่อแค่ให้รู้

ว่ามีคนโทรมาเท่านั้น เพราะถ้าเปิดระบบเสียงเต็มๆ โดยอาจารย์ดุแน่ๆ เมื่อดลหยิบ

โทรศัพท์ขึ้นมามองดูสายเรียกเข้าก็พบว่าเป็นอ้นโทรมา ดลรู้สึกดีใจมาก เพราะใน

เวลาแบบนี้ อ้อนเป็นเพื่อนคนเดียวที่เข้าใจความรู้สึกของดลมากที่สุด

" โหล อ้อนหรอ " ดลพูดแบบกระซิบๆ เพราะกลัวจะรบกวนเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ

" เออๆ ช่ายดล แกเรียนอยู่หรอ "

" อืมดิ แต่แกโทรมาก็ดีแล้ว ฉันกำลังคิดถึงแกอยู่พอดี "

" แล้วแกคุยสะดวกป่าวเนี่ย "

" ก็เดี๋ยวอีก ครึ่งชั่วโมงก็เลิกแล้ว เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ"

" ได้ๆ "

" โอเค งั้นแค่นี้ก่อนนะ "

" ย่ะ "

เมื่อวางสายของอ้อน ดลมีสีหน้าที่ดีขึ้น เพราะอย่างน้อยดลก็ยังมีอ้อนที่เข้าใจและ

คอยรับฟังเรื่องราวต่างๆได้ ป่านเห็นดลยิ้ม หลังจากวางดทรศัพท์ก็อดที่จะถามไม่ได้

" คุยกับใครอะ ไอ้ตัวเล้ก "

" ก็เพื่อนอะ "

" เพื่อนจริงหรอ แล้วทำไมคุยเสร็จต้องยิ้มแบบนั้นอะ "

" เฮ้ย เพื่อนจริงๆ เพื่อนสนิทตั้งแต่ม.ปลายแล้วอะ " ดลพูดให้ป่านไม่เข้าใจผิด

" อืม เพื่อนก็เพื่อน แต่อย่างว่าอะนะ ตัวเล็กๆแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนเค้าจะเอาเป็นแฟน "

ป่านกัดดลเต็มๆ

" อ้าว พูดแบบนี้หมายความว่างัยอะ "

" ฉันว่าฉันพูดภาษาไทยนะ ยังต้องให้ฉันแปลไทยเป็นไทยอีกหรอ "

" ฉันตัวเล้กแล้วจะทำไม " ดลเริ่มโวย

" ก้ทำแบบนี้งัย " ป่านเบิร์ดกระโหลกดลไป 1 ที " หน่อยเดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงหรอ ไอ้

ตัวเล็ก"

" โอ้ย ไอ้บ้าป่าน มาตบหัวเราไมเนี่ย "

" อ้าวก็มาขึ้นเสียง เดี๋ยวโดนๆ "

" นายนี่มันโรคจิตจริงๆ ฉันไม่คุยกับนายแล้ว จะเรียน " แล้วดลก็เลิกสนใจป่าน หัน

กลับมาตั้งใจเรียนเหมือนเดิม

และแล้วคาบบ่ายก็หมดเวลา ดลจึงรีบโทรหาอ้อนทันที

" ฮัลโหล อ้อน "

" เรียนเสร็จแล้วหรอ "

" อืมดิ เสร็จก็รีบดทรหาแกเลยเนี่ย "

" นี่ๆ ตอนนี้แกรู้ป่าวว่าฉันอยู่ที่ไหน " อ้อนพูดจากแปลกๆ

" อ้าวแล้วแกอยู่ไหนอะ ไม่ได้อยุ่มหาลัยหรอ

" งั้นแกก็รีบลงมาจากตึกเรียนแล้วมาร้านนมข้างๆคณะแกโดยเร็วเลยนะ แกก็จะรู้ว่า

ฉันอยู่ที่ไหน "

" เฮ้ย ข้างคณะฉันอะนะ อ้อน แกกลับมากรุงเทพหรอ "

" ไม่รู้ซิ แกก๋รีบมาซิจะได้รู้ "

" อืมๆ ฉันจะรีบไปรอแป๊ปนะ " ดลรีบวิ่งไปทันที เพราะดลรู้สึกดีใจมากที่อ้อนกลับมา

กรุงเทพ เพราะตอนนี้เค้าต้องการเพื่อนที่รู้ใจมากที่สุด ดลวิ่งผ่านกลุ่มของป่านไป

อย่างรีบร้อน ป่านเห็นดังนั้นจึงตะโกนถามด้วยความแปลกใจ

" เฮ้ย ไอ้ตัวเล้ก จะรีบไปไหนวะ "

" จะรีบไปหาเพื่อน " ดลตอบแล้ววิ่งไกลออกไป

" แล้วทำไมต้องรีบขนาดนั้นวะ " ป่านบ่นกับตัวเองในใจ

เมื่อดลมาถึงร้านนม ก็เจออ้อนนั่งอยุ่ในร้าน ดลจึงรีบเข้าไปหาทันที

" เฮ้ย อ้อน แกจะกลับมาบ้านทำไมไม่บอกฉันเลยวะ "

" ก็จะทำให้แกแปลกใจงัย "

" ก้อะนะ แล้วนี่แกไม่มีเรียนหรอวะ "

" มีดิ แต่พอดีต้องกลับมาทำธุระอะ ก็เลยหยุดมา 3-4 วัน"

" แหมตั้งแต่ไปอยู่ที่นู้น สวยขึ้นเยอะเลยนะแก " ดลแซวอ้อน เพราะเห็นถึงความ

เปลี่ยนแปลงของเพื่อนที่ดูสวยขึ้น

" แหม ฉันก็สวยอยู่ทุกวันแหละ คริๆ"

" อะนะ ไม่เปลี่ยนเลยนะแก "

" ว่าแต่แกอะ เป็นงัยบ้าง " อ้อนเปลี่ยนเรื่องสนทนา ซึ่งดลก็เข้าใจดีว่าจริงแล้วที่อ้อน

ถามว่าเป็นงัยบ้างหมายถึงเรื่องของอั้ม

" ยิ่งนับวันฉันก็ไม่เข้าใจวะอ้อน " ดลถอนหายใจหลังจากพูดจบ

" ทำไมวะ "

" ก็ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน อั้มทำเหมือนกับเป็นคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่เมื่อวานอั้ม

เข้ามาคุยกับฉัน "

" อ้าวจริงหรอ แล้วอั้มว่างัยอะ "

" ก้ไม่ค่อยดีอะ แต่มีอยู่อย่างนึงที่ฉันไม่เข้าใจว่า ตกลงอั้มรู้สึกยังงัยกันแน่ "

" ทำไมละ อั้มพูดว่าไร "

" อั้มบอกว่า ใครกันแน่ที่ต้องเสียใจ ฉันหรืออั้ม " ดลดูมีสีหน้าที่เศร้าลงหลังจากที่พูด

จบ

" ดล แกคิดว่าแกคนเดียวหรอที่เจ็บปวดกับเรื่องนี้อะ อั้มเองก็คงเจ็บไปไม่น้อยกว่าแก

หรอกนะ " เมื่อดลได้ยินคำบอกกล่าวจากเพือนรัก มันเหมือนยิ่งสะกิดใจของดลมาก

ขึ้น ดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆมากขึ้น

" แล้วทำไมอั้มจะต้องทำกับฉันแบบนี้ละ "

" ดล ความรักมันไม่มีเหตุผลหรอกนะ บางครั้งเราก็ทำอะไรลงไปโดยที่ไม่ได้คิด แต่

ฉันขอถามอะไรแกอย่างนึงนะ " ดลพยักหน้าแทนคำตอบ

" แกยังอยากให้อั้มกลับมาไหม "

" แกก็น่าจะรู้ว่าฉันยังรู้สึกยังงัยกับอั้ม แต่ฉันก็รู้และเข้าใจดีว่า ระหว่างฉันกับอั้ม มัน

คงจะยากที่จะกลับมาเหมือนเดิม "

" อืมๆ ฉันเข้าใจ ฉันหิวแล้วอะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ แต่แกต้องเข้ารับน้อง

หรือป่าว "

" อืม วันนี้ฉันโดดดีกว่า "

" งั้นไปร้าน.... กันนะ " อ้อนเสนอชื่อร้านอาหารร้านนึงที่อยู่ใกล้มหาลัย

" อืมได้ๆ "

" งั้นแกรอฉันแป๊ปนะ ขอเข้าห้องน้ำก่อน " อ้อนหายไปในห้องน้ำถึง 15 นาที แล้วจึง

ออกเดินทางไป

ดลและอ้อนมาถึงร้าน โดยใช้เวลา 20 นาที ร้านเป็นร้านอหารดูน่ารักๆ ตกแต่งทัน

สมัย และมีวงดนตรีเล็กเล่นอยู่ในร้านด้วย ทำให้ดูเหมือนว่า คนที่มากินอาหารส่วน

ใหญ่ก็เป็นนักศึกษา และวัยรุ่น

" อะ กินไรดี เต็มทีเลยนะ วันนี้กินฟรี " อ้อนบอกดล

" แกจะเลี้ยงหรอวะ "

" เอาน่า บอกว่ากินฟรีก็กินฟรีดิ สั่งเร็วๆ "

"ก็ได้ๆ แล้วเงินไม่พอจ่ายอย่ามาร้องละกัน " ดลเองก็ยังคงสงสัยอยู่ว่า ทำไมอยู่ดีๆ

อ้อนมาเลี้ยงข้าว แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

ครึ่งชัวโมงผ่านไป อาหารที่สั่งก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะครบทุกอย่าง แต่เมื่อดลจะกิน

อ้อนก็ห้ามไว้ก่อน บอกว่าอย่างเพิ่งกิน ขอฟังเพลงที่นักร้องในร้านร้องให้จบก่อน ดลก็

สงสัยว่าทำไมต้องรอให้เพลงจบก่อน ฟังไปกินไปไม่ได้หรืองัย แต่อ้อนก็ไม่ยอม ดล

จึงไม่อยากจะเถียงเลยปล่อยเลยตามเลย เมื่อเพลงจบดลก้จะลงมือกินแต่อ้อนก็ห้าม

ไว้อีก

" อะไรของแกวะเนี่ย แกจะรอประธานมาเปิดพิธีก่อนหรืองัยวะ " ดลเริ่มอารมณ์เสีย

" เออดิวะ ต้องรอประธานก่อน พูดถึงก็มาเลย ทางนี้จ๊ " อ้อนหันไปส่งสัญญาณให้

คนมาใหม่ได้รู้ว่ากำลังนั่งอยู่ตรงไหนของร้าน ดลแปลกใจมากว่า อ้อนนัดใครมาอีก

ไม่เห็นอ้อนจะบอกว่าจะมีคนอื่นมากินด้วย เมื่อดลหันไปมองประธานที่อ้อนกล่าวถึงก็

ต้องตกใจที่คนๆนั้นคือ อั้ม ดลรีบหันมามองอ้อน เพื่อจะถามว่า อ้อนชวนอั้มมาทำไม

แต่ไม่ทันจะได้ถามเพราะอั้มเดินมาถึงโต๊ะแล้ว

" รอนานไหมอ้อน " อั้มทักอ้อนด้วยน้ำเสียงที่สุภาพมาก ต่งจากที่อั้มพูดกับดลเมื่อ

วาน

" ไม่เป็นไรจ๊ะ คนเลี้ยงไม่ผิดอยู่แล้ว " อ้อนพูดจายิ้มแย้ม

" งั้นเราเริ่มกินข้าวกันเลยนะ ดลมันหิวจะแย่อยู่แล้ว " อ้อนพูดจบก็มองไปที่ดล ดล

เองก็มองอ้อนด้วยสายตาที่แทบจะกินหัวของอ้อนอยู่แล้ว แต่อ้อนก็ทำเป็นไท่สนใจ

อาหารมื้อนี้เหมือนว่าอ้อนมากินกับอั้มสองคนมากกว่า เพราะทั้งสองคนกินไปคุยกัน

ไปอย่างสนุกสนาน เพราะตั้งแต่ปิดเทอมเมื่อจบม.6 ไป อั้มกับอ้อนก็แทบไม่ได้เจอกัน

เลย ทำให้มีเรื่องถามไถ่กันมากมาย แต่ดลกับนั่งกินอยู่อย่างเงียบๆ เพราะไม่รู้จะพูด

อย่างงัย จะเงยหน้าขึ้นก็ไม่กล้า เพราะทุกคนที่เงยหน้าขึ้นก็จะสบตากับอั้มที่นั่งอยู่ฝั่ง

ตรงข้าม เมื่อการทานอาหารจบ ก็เป้นการพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติมากขึ้น อยู่

ดีๆอ้อน ก็อยากจะขึ้นไปร้องเพลง จึงไปติดต่อกับวงดนตรีของร้านขอขึ้นไปร้องเพลง

ทางร้านก้ยินดี

" สวัสดีคะ วันนี้ขอมาร้องเพลงนะคะ ยังงัยถ้าร้องไม่เพราะก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ "

เมื่ออ้อนพูดจบ เสียงตบมือในร้านก็ดังขึ้น เป็นกำลังใจให้

" เพลงนี้ขอมอบให้กับเพื่อน 2 คนคะ พวกเค้าเคยรักกันมาก และไม่รู้ว้าอะไรทำให้

เค้าต้องเลิกกัน แต่วันนี้ขอมอบเพลงนี้ให้เป้นกำลังใจให้ทั้งสองคนกลับมาเหมือนเดิม

คะ " เสียงตบมือดังขึ้นอีกครั้ง

เพลง กลับมารักกันได้ไหม

มันนานเท่าไรแล้วเธอที่เราไม่เจอกัน

มันนานเท่าไรใจฉันไม่เคยลืม

จากวันที่เราเลิกกันยังจำแต่ภาพเธอ

เป็นความทรงจำ เป็นภาพอดีตยังฝังใจ

ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว

ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน

เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน

เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ

เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง

ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ

เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ

ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ

ได้มาเจอกับเธออีกครั้ง หัวใจก็เริ่มหวั่นไหว

ฉันยังไม่ลืมครั้งเราเคยรักกัน

เห็นสายตาของเธออีกครั้ง ดูยังไงก็ผูกพัน

เรายังมีกันและรักกันอยู่ในใจ

เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง

ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ

เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ

ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ

เรากลับมารักกันได้ไหม เสียงหัวใจฉันร่ำร้อง

ให้เธอลอง ลองฟังเสียงของหัวใจ

เรากลับมารักกันอีกครั้ง เพราะใจยังมีเธอเสมอ

ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเราต้องการ

ให้กลับมาเจออย่างที่ใจเรา..ต้องการ

http://music.siamza.com/music.php?k=32K&id=83 ( ลองกดไปฟังนะครับ จะได้ยินเพลงที่อ้อนร้องให้ดลกับอั้ม )

ตลอดเวลาที่อ้อนร้องเพลง ดลหันไปมองที่อั้ม ซึ่งอั้มก็มองมาที่ดลอยู่แล้ว สายทั้ง

คู่สบตากัน สายตาของคนเก่าที่เคยรักกัน สายตาของอั้มคนที่เคยบอกว่ารักดลที่สุด

สายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย ดลจ้องมองสายตาคู่นั้นด้วยความคิดถึง

นานแค่ไหนแล้วนะที่ดลไม่ได้เห็นสายตาแบบนี้จากอั้ม น้ำตาที่มันอัดอั้นอยู่ในใจของ

ดล ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ดวงตาของอั้มเองก้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง และมีน้ำ

ใสๆเอ่อขึ้นมาคลองที่เบ้าตา

" ทำไมนะอั้ม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราถึงต้องกลายเป็นแบบนี้ " ดลได้แต่เพ้อ

สิ่งเรานี้อยู่ในใจ

" ดล ทำไม ทำไมเราต้องมาเจ็บปวดขนาดนี้ ทำไม " อั้มเองก็ได้แต่ เพ้อสิ่งเหล่านี้

ในใจเช่นกัน

เมื่อเพลงที่อ้อนร้องจบ ดลก็ได้สติกลับคืนมา และรีบวิ่งออกไปนอกร้านทันที ดลทน

ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ภาพของอั้ม คนที่ดลรักมากที่สุด แต่ไม่สามารถแตะต้องได้ อยู่

ใกล้กันแค่เอื้อม แต่กลับเหมือนอยู่ไกลกันเหลือเกิน ดลวิ่งออกมาและรีบขึ้น Taxi

ทันที และเมื่อดลหันกลับไปมองทางที่เดินออกมา ก้เห้นอั้มที่วิ่งตามออกมา ยื่นมอง

ดลอยู่ ดลได้แต่มองจนรถเคลื่อนออกมาจากอั้มจนลับตา ดลร้องไห้อย่างหนักในรถ

Taxi

เมื่อดลมาถึงบ้าน ก็รีบขึ้นห้องทันที และเก็บตัวเงียบ ดลล้มตัวลงนอนบนที่นอน และ

ร้องไห้อย่างหนัก ภาพเก่าๆในเวลาที่อั้มและดลรักกัน ค่อยๆวนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ใน

หัวของดล และภาพของดวงตาของอั้มในวันนี้ มันทำให้ดลยิ่งร้องไห้หนักมากขึ้น ก่อน

ที่จะหลับลงไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nirun4 ที่ 22-04-2008 08:38:23

:m15: :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 22-04-2008 08:55:38

อ้อนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ

หวังว่าอั้มคงตามดลกลับมาที่บ้าน
:a1:

รอตอนต่อไปคร้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-04-2008 09:26:57

:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รักกันแต่ไม่เข้าใจกัน
:o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nana ที่ 22-04-2008 10:47:45

:m15: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 22-04-2008 11:15:05

:m15: :m15: เข้าใจกันซักทีเหอะน้า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 22-04-2008 11:15:55

ก็แค่หันหน้า

แล้ว

คุ ย กั น!!

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 22-04-2008 11:31:38

:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

เห็นด้วยกับรี บน ถ้าไม่คุยกันแล้วจะรู้ได้ไงว่ารักกันอยู่

เป็นกำลังใจให้นะครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 22-04-2008 12:14:32

สองคนนี้ชอบทำอะไรกันในใจนะครับ

แล้วไอ้ที่ไดเสียกันตอน ม ปลาย นี่ เอากันในใจป่าวอ่ะ

อิอิ

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: nut_ml ที่ 22-04-2008 12:33:02

:o12: :o12:เมื่อไหร่จะกลับมารักกันน่ะ o7 o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 22-04-2008 12:46:14

เศร้าเนอะ o7 o7 o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 22-04-2008 15:30:47

มารอลุ้นกับความรักของทั้ง2คน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 22-04-2008 15:47:29

ขอให้คืนดีกันเร็วๆๆๆนะ :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: ขอบใจอ้อมที่ช่วยสองคนนะ :oni1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 22-04-2008 19:57:47

:m15: ดีกานเถอะน้า :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: แก้ว ที่ 22-04-2008 20:24:01

ตามดลไป ๆ ๆ :angry2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่คับ 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 22-04-2008 21:56:50

ตอนที่ 23 ช่วงเวลาของการตัดสินใจ

เช้าวันใหม่ ดลตื่นนอนขึ้นมาจากการสัมผัสของผู้เป็นแม่ เมื่อดลลืมตาขึ้นก็พบว่า

แม่นั่งอยุ่ข้างๆและมือลูบหัวของดลอยู่ มันช่างเป็นสัมผัสที่อบอุ่นเสมอ ดลลุกขึ้นกอด

แม่เอาไว้

" เป็นงัยบ้างดล " แม่ถามด้วยความเป็นห่วง

" ก็รู้สึกมึนๆหัวอะครับ ปวดตาด้วย "

" นี่แสดงว่าเมื่อคืนร้องไห้หนักเลยใช่ไหมเนี่ย เจ้าลูกชายขี้แย"

" ครับแม่ "

" แล้ววันนี้ดลจะไปมหาลัยไหม แต่แม่อยากให้ดลไปนะลูก แม่ไม่อยากให้ดลหนี

ปัญหา แม่อยากให้ดลรู้จักเผชิญน่ากับมันให้ได้ "

" แม่ครับ " ดลมองตาของผู้เป็นแม่ เริ่มจะมีน้ำตาอีกครั้ง

" ดลต้องเข็มแข็งนะจ๊ะ ในเมื่อดลเข้มแข็งมาได้ตั้ง 2 ปีแล้ว ชีวิตของเราไม่ได้ดั่งใจ

ไปทุกอย่าง ดังนั้นเราต้องทำใจความรับกับความเป็นจริงให้ได้ รู้ไหมเจ้าลูกชายของ

แม่ "

" ครับแม่ ดลจะทำใจให้ได้ครับ"

" อ๋อ แล้ว ดลอย่าไปโกรธอ้อนเลยนะลูก "

" แม่รู้เรื่องแล้วหรอครับ "

" ช่ายจ๊ะ เมื่อคืนอ้อนมาหาลูกที่บ้านจ๊ะ บอกว่าโทรมาหาลูกแต่ลูกไม่รับ เลยเป็นห่วง

ก็เลยตามมาดูที่บ้าน แต่ลูกหลับไปแล้ว แม่เลยถามอ้อนว่าเกิดอะไรขึ้น "

" ครับ "

" ที่อ้อนทำลงไปก้เพราะหวังดีกับลูกนะจ๊ะ "

" ครับแม่ ดลเข้าใจครับว่าอ้อนหวังดี อ้อนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของดล อ้อนก็คงอยาก

ให้ดลมีความสุข แต่ว่า ..."

" แม่รู้จ๊ะ ว่าทุกอย่างมันไม่ใช่แค่คนภายนอกเข้ามาช่วยแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นไปหมด

มันต้องขึ้นอยู่กับคนสองคนนั้นด้วย แล้วดลละจ๊ะ อยากให้มันออกมาเป็นแบบไหน "

" ดลไม่กล้าคิดอะไรมากหรอกครับ เพราะรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ "

" จ๊ะ แม่ก็เห็นด้วยที่ดลไม่ตั้งความหวัง เพราะถ้าหวังมากก็อาจจะเจ็บมาก แต่มันก็เป็น

เรื่องของอนาคต ขอเพียงแต่ดลอย่าหนีปัญหา ต้องเผชิญกับมันให้ได้นะจ๊ะ "

" ครับแม่ " ดลเข้าไปกอดผู้เป็นแม่อีกครั้ง คำพูดปลอบโยนเพียงไม่กี่คำ แต่มันทำให้

ดลกลับมามีพลังพอที่จะลุกขึ้นเดินได้อีกครั้ง

" งั้นรีบไปอาบน้ำแต่งตัวนะ เดี๋ยวจะไปสาย " แล้วแม่ก็ออกไปจากห้องของดลเพื่อให้

ดลได้จัดการทำภาระกิจส่วนตัวต่างๆ เมื่อดลแต่งตัวเสร็จ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็พบ

ว่า มีสายไม่ได้รับถึง 30 สาย เป็นสายของอ้อน 15 สาย สายของพี่พัด 5 สาย สาย

ของเก่ง 2 สาย แล้วสายของเบอร์แปลกๆที่ไม่มีใน memory อีก 8 สาย ในตอนแรก

ดลกะจะโทรหาอ้อน แต่เมื่อดูเวลาแล้ว หากดลไม่ร๊บออกจากบ้านละก้ ไปเรียนคาบ

แรกไม่ทันแน่ๆ ดลจึงตัดสินใจว่าจะโทรหาอ้อนหลังจากที่ถึงมหาลัยแล้ว

ดลมาถึงมหาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เป้นเวลาที่คาบเรียนเริ่มไปแล้ว 20 นาที ดลจึงรีบ

วิ่งขึ้นไปยังตึกเรียน เมื่อมาถึงห้อง ทุกสายตาก้จ้องมาที่ประตู ซึ่งจะว่าไปมันก็เป็นเรื่อง

แปลกที่พอเวลาใครมาที่หลังจากที่อาจารย์เข้าสอน คนๆนั้นก็จะถูกสายตาของคนทั้ง

ห้องมองมายังที่ตน โดยไม่ได้นัดหมาย ดลเองเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ค่อยๆเดินเสียง

ให้เบาที่สุด ไปนั่งกับกลุ่มของตน โดยที่มีสายตาของป่านมองดลอยู่ตลอดเวลา

ตำแหน่งที่นั่งของดลกับป่านอยู่ไม่ไกลกันมากนัก

" เฮ้ยดล ไม่สบายหรือป่าว ทำไมดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย " ปุกถามอย่างห่วงใย

" อะอืมๆ เรารู้สึกปวดหัวนิดหน่อยอะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง " ดลต้องแก้ตัวไป เพราะ

ไม่อยากจะให้เพื่อนสงสัยไปมากกว่านี้ว่าดลไปทำอะไรมา

" แล้วตอนนี้ดีขึ้นยังอะ "

" ก็กินยามาแล้ว ก็รู้สึกดีขึ้นแล้วละ "

" อืมๆ " จากนั้นปุกก็หันไปเรียนต่อ

ดลนั่งเรียนไปได้สักพัก ก็มีก้อนกระดาษก้อนหนึ่งปามาโดนหัวของดล ดลจึงก้มลง

มองกระดาษที่ล่วงลงต้องหน้า แล้วหันไปมองต้นต่อที่เป้นคนโยนก้อนกระดาษนั้นมา

ก็พบวว่าป่านบอกใบ้ให้หยิบก้อนกระดาษนั้นขึ้นมาอ่าน กระดาษก้อนนั้น มีข้อความที่

ป่านเขียนมา

:) ไอ้ตัวเล็กทำไมวันนี้มาสาย แล้วตาไปทำอะไรมา เมื่อคืนร้องไห้ เพราะโดนแม่ตีมา

หรืองัย 555

*-* อะนะ ตกลงถามเพราะเป็นห่วง หรืออยากจะช้ำเติมเนี่ย

:) อ้าว ก็ต้องถามเพราะเป็นห่วงดิ ไอ้นี่มองเราเป็นคนงัยวะเนี่ย

*-* อ้าวก็ใครจะรู้ละ ว่าคราวนี้จะมาดี ไม่ได้มาแกล้งเหมือนทุกครั้งอะ

ดลกับป่าน ปากระดาษกันไปมา จนอาจารย์ที่สอนเห็นแล้วเริ่มเตือน

" นักศึกษาคะ ที่นี่เป็นที่เรียนนะครับ ไม่ใช่ให้มาปากระดาษใส่กัน ทำเหมือนเดิม

ตอนอยู่มัธยมนะคะ " ดลหน้าจ๋อยลงทันทีที่โดนอาจารย์ดุ แต่ป่านกับไม่ยอมเลิกยังคง

ปากระดาษกับมาหาดล ดลเปิดอ่าน และทำท่าใบ้ว่าไม่ต้องส่งมาแล้ว เดี๋ยวอาจารย์ดุ

แล้วหันไปเรียนต่อ แต่ป่านกลับไม่ยอมฟัง ยังปากระดาษมาอีก ดลก็ไม่ตอบกับ ป่านก็

ปามาอีก จนอาจารย์หมดความอดทน

" นักศึกษที่นั่งอยู่แถวที่ 6 หน้าตี๋ๆคนนั้น กับ นักศึกษาที่นั่งอยู่แถวที่ 5 ตัวเล็กๆ เชิญ

พวกคุณออกไปนอกห้องเถอะคะ ถ้าไม่อยากจะเรียนก็เชิญออกไป อย่ามารบกวนการ

เรียนของเพื่อนๆ ฉันเตือนพวกคุณแล้วนะ เชิญคะ " อาจารย์ไล่ดลกับป่านออกจาก

ห้องด้วยคำพูดที่ดูจะสุภาพแต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วมันเป็นคำด่าดีๆนี่เอง ดลกับป่านจึง

ค่อยๆลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกมาจากห้องโดยมีสายตาเพื่อนๆทุกคนในห้องกำลังมอง

ตามไปด้วย ปุกกระซิบบอกดลเบาๆว่า ให้ไปรอข้างล่างก่อนนะ เลิกเรียนแล้วจะได้ไป

กินข้าวด้วยกัน ดลก้ได้แต่พยักหน้ารับรู้

เมื่อดลกับป่านออกห่างจากห้องเรียนมาได้ระยะหนึ่ง ดลก็เริ่มโวยใส่ป่านที่ทำให้ต้อง

โดนอาจารย์ไล่ออกจาห้อง

" นายเล่นไรเนี่ยดูดิ โดนอาจารย์ไล่ออกจากห้องเลยเนี่ย " ดลพูดด้วยอารมณ์ที่

โมโห

" 5555 ไม่ดีหรอจะได้ไม่ต้องเรียนงัย วันนี้เราก็รู้สึกขีเกียจอยู่พอดี " ป่านตอบด้วย

น่าตายิ้มแย้ม ทำอย่างกับเป็นเรื่องดีที่อาจารย์ไล่ออกนอกห้อง

" งั้นทำไมนายไม่ออกมาคนเดียวละ มาทำให้ฉันต้องโดยไล่ออกมาด้วยทำไมเนี่ย "

" อ้าวได้งัยอะ โดนคนเดียวก้แย่ดิ แนต้องเอานายออกมาด้วย ไม่งั้นฉันจะแกล้งใคร

ละ "

" นายนี่มันจริงๆเลยนะ " ดลพูดจบก้รีบเดินไปนั่งรอเพื่อนอยู่ที่ใต้ตึกเรียน แต่ก็โดน

ป่านฉุดไว้

" ใครบอกให้นายนั่งตรงนี้ไอ้ตัวเล็ก "

" เฮ้ยแล้วนายจะพาฉันไปไหนเนี่ย "

" ตามมาเงียบๆเหอะน่า พูดมากจริงเดี๋ยวก็เบิร์ดกระโหลกเลย " ป่านล็อกคอดลแล้ว

พาเดินออกไปจากตึกเรียน ดลเองรู้ดีว่าขัดไปก็คงสู้แรงของป่านไม่ได้ ก็เลยต้อง

ปล่อยเลยตามเลย เพราะอย่างน้อยป่านก็คงไม่พาดลไปฆ่าแน่นอน( หรือป่าว)

ป่านพาดลมายังร้านนมที่เคยมากิน เมื่อดลเดินเข้ามาในร้านก็เจอคนที่ทำให้หัวใจ

ของดลต้องอยู่ไม่เป็นสุข อั้มนั่งอยู่ในร้านนั้นอยู่แล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกไป อั้มในบุ

คคลิกของผุ้ชายที่มั่นใจในตัวเอง ดูสดใส มาดแมนแต่วันนี้ อั้มกับนั่งเหม่อลอย

มองออกไปนอกร้าน จนไม่ทันสังเกตว่าใครจะเข้าหรือออกในร้านนั้นบ้าง ป่านพาดล

มานั่งอยู่ในที่ๆอีกฝากของร้าน แต่มันก็ยังทำให้เห็นอั้มได้ชัดเจนอยู่ดี เพราะร้านนมนี้

ไม่ใช่ร้านใหญ่โตอะไรมาก พื้นที่ในร้านจึงสามารถมองเห็นได้ทั่วร้านไม่ว่าจะนั่งตรงจุด

ไหนก็ตาม

" ป่าน นายพาฉันมาร้านนี้ทำไมอะ "

" อ้าวไอ้ตัวเล็ก ทำไมถามคำถามฉลาดๆแบบนั้นวะ มาร้านนมก็ต้องมากินนมดิ จะมา

ร้องคาราโอเกะหรืองัย " ป่านตอบกวนๆ

" อะนะ นี่นายจะไม่กวนประสาทฉันสัก 2 วินาทีจะได้ไหมเนี่ย "

" ไม่ได้ 555 " ป่านพูดจบก็เดินไปสั่งนมมากิน ปล่อยให้ดลนั่งน่าบูดอยู่คนเดียว

ในขณะที่ดลนั่งรอป่านอยู่นั้น ดลก็หันไปมองอั้ม ภาพของอั้มที่กำลังดูเหนื่อยล้า

เหม่อลอยเหมือนคนที่กำลังเศร้ากับเรื่องอะไรบางอย่าง มันทำให้ใจของดลรู้สึก

อ่อนแอตามไปด้วย ใจนึงดลอยากจะคิดว่า อาจเป้นเพราะเรื่องของเมื่อวาน แต่อีกใจ

นึง ดลก็คิดว่าอั้มอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยเกี่ยวกับดลก็ได้ ดลจะยังมีค่าพอให้อั้มต้อง

มานั่งเศร้าใจแบบนี้อีกหรอ แต่แล้วอั้มก็หันมาทางดล ทำให้ทั้งสองคนสบตากันพอดี

สายตาของอั้มไม่ต่างไปจากในร้านเมื่อเย็นวาน มันเป็นสายตาของอั้มคนเดิมเมื่อ 3 ปี

ที่แล้ว ดลคิดถึงสายตาคู่นั้นเหลือเกิน อั้มเองก็เห็นสายตาของดล คนที่ตัวเองเคยรัก

และทนุถนอมมาก่อน คนที่คอยรักและเอาใจใส่ อั้มเองก็คิดถึงสายตาคู่นั้นไม่ต่างไป

จากที่ดลคิดถึง แต่ถึงแม้สายตาของคนทั้งสอง จะสื่ออกมาว่ายังต้องการกันแค่ไหน

แต่ด้วยความเข้าใจผิดและความไม่มั่นใจที่สะสมมาตั้งแต่เลิกรากันครั้งนั้น มันเหมือน

เป็นบ่วงที่ยึดร่างของทั้งสองคนไว้ ไม่ให้ลุกขึ้นเดินไปหาหัวใจของตนเอง

" อะ ไอ้ตัวเล็ก นมสดกับขนมปัง กินซะ จะได้โตเร็วๆ " ป่านวางแก้วนมสดกับขนมปัง

ปิงต่อหน้าของดล ดลจึงได้ตื่นจากพะวังและหันกับมาสนใจป่าน

" นายซื้อให้ฉันหรอ " ดลดูจะแปลกๆใจว่าป่านมาดีแบบนี้ที่แท้จะมาไม้ไหนกันแน่

" ใครบอก ฉันอะไปซื้อ แต่นายอะต้องเป็นคนจ่ายทั้งหมด "

" อ้าวไมเป็นงั้นอะ ก็จ่ายเฉพาะของใครของมันดิ ทำไมฉันต้องจ่ายในส่วนของนาย

ด้วยละ "

" อ้าวก็นายเคยติดหนี้ฉันไว้อะ จำไม่ได้หรอ"

" เฮ้ย ฉันไปติดหนี้นายตอนไหน ฉันไปยืมตังค์นายต่อไหนอะ "

" ป่าวหรอก นายไม่ได้ยืมตังค์ฉัน แต่นายอะติดหนีบุญคุณฉันไว้จำไม่ได้หรอ ที่ฉันทำ

ให้นายสบายใจงัย "

ดลทำท่าคิดนิดนึงก่อนจะคิดออก " อ๋อ โหยๆ ทวงบุญคุญกันแบบนี้เลยหรอ " ป่าน

ไม่ตอบแต่ยักคิ้วให้ดลและกินขนมปังต่อ

เมื่อศึกย่อยๆของดลกับป่านจบลง ดลก็หันไปมองอั้มอีกครั้ง อั้มยังคงมองมาที่ดลอยู่

เช่นเคย แต่สายตานั้นแปลงเปลี่ยนเป็นแววตาที่แสดงความเจ็บปวด มันทำให้ดลรู้สึก

เจ็บแปลบเข้าไปในใจ และอั้มก็ลงขึ้นเดินออกนอกร้านไป หัวใจของดลร่ำร้องให้ตาม

อั้มออกไป อั้มอาจจะเสียใจก็ได้ที่เห็นแบบนี้หรืออั้มอาจจะเข้าใจผิด แต่ในอีกเสียวนึง

ของหัวใจของดล ก็สั่งห้ามเอาไว้ไม่ให้คิดเข้าข้างตัวเองว่าอั้มยังสนใจในตัวดลอยู่ ดล

มีสีหน้าเศร้าลง มันรู้สึกสับสนไปหมด

" ไอ้ตัวเล็ก นายว่าฉันควรจะซิ่วไปเรียนคณะในพวกสายศิลปะดีไหม " อยู่ดีๆป่านก็

พูดจาดูเป็นการเป็นงานขึ้นมา

" อืม ฉันว่าก้ดีนะ นายวาดรูปเก่งมากเลย " ดลก้เห็นด้วย

" อืม ตอนแรกที่ฉันเอ็นติดที่นี่ ฉันก็ว่าจะเรียนๆไปก่อนงั้นๆอะ แล้วค่อยเอ็นใหม่ปี

หน้า แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันไม่อยากซิ่วแล้วละ "

" อ้าวทำไมละ รู้สึกชอบคณะนี้แล้วหรอ"

" ไม่ใช่หรอก แต่เพราะว่า ถ้าฉันซิ่วไปเรียนที่อื่น ฉันก็ไม่รู้ว่าจะมีความสุขและอยาก

จะมามหาลัยทุกวันเหมือนอย่างที่เป็นตอนนี้ไหม เพราะถ้าไม่มีนาย ฉันก็คงเหงาแย่

เลย " ป่านพูดแต่สายตากลับมองออกไปข้างนอก คำพูดเหล่านั้นทำให้ดลยิ่งไม่เข้าใจ

มากขึ้น ว่าจริงๆแล้วป่านต้องการจะสื่ออะไรกับดลกันแน่....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 22-04-2008 22:11:01

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 22-04-2008 22:25:35

:โฮๆ1:ความไม่เข้าใจ กับความไม่ยอมเปิดใจให้กันและกันนำมาซึ่งความเจ็บปวด :o12:
ยังไง ก็เป็นกำลังใจให้ ดล นะครับ เข็มแข็งเข้าไว้ สู้ต่อไปนะครับ น้องดล :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 22-04-2008 22:28:00

เห็นใจทั้งสองคนเลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YANIZAxx™ ที่ 22-04-2008 22:38:57

"ดล...ป่านชอบแก !!"
"ดล...ป่านชอบแก !!"
"ดล...ป่านชอบแก !!"
"ดล...ป่านชอบแก !!"
"ดล...ป่านชอบแก !!"...
...
..
.

...หึหึ :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 22-04-2008 23:27:45

โอ๊ยเป็นเรา ป่านพูดคำนั้น เราดูดจุ๊บปากเลย อุ๊ยพูดไรไปนี่เรา

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 22-04-2008 23:54:44

ดลกับอั้ม น่าจะคุยๆกันไปเลยน๊า

รออ่านตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 23-04-2008 00:02:08

ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........
ดล........ อย่าคิดเอาเอง อั้มเค้าอยากคืนดีจะแย่แล้ว ........

ปล. ขอเลียนแบบเม้นข้างบนๆ นะกร้าบ อิอิอิ
ปล2. มาต่อไวๆนะกร้าบๆ ใจร้อนมากมาย อิอิอิ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 23-04-2008 00:06:11

เหนื่อยแทนคับ

เมื่อไหร่จะคุยกันซะทีน้อ

ทั้งๆที่ยังรักกันอยู่ทั้งคู่

:เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-04-2008 06:02:54

เชียร์อั้ม :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 23-04-2008 07:39:34

ต่างคนต่างหนี
เมื่อไหร่จะได้คุยกัน
:เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 23-04-2008 08:29:59

ดล โชคดีจังที่มีแม่เข้าใจและกำลังใจด้วย เราว่าดลทำตามใจที่เรียกร้อยดีกว่าอย่าไปสมใจใครจะว่าอย่างไร อย่างน้อยก็มีแม่เราเข้าใจอยู่

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 23-04-2008 08:52:09

ถ้ายังเป็นอยู่แบบนี้

ไว้ชาติหน้าค่อยรักกันแล้วกันนะ

:laugh: :laugh: :laugh:

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 23-04-2008 13:15:18

มีคนใหม่เข้ามาอีกหละ :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 23-04-2008 14:23:36

ทิฐิทั้งคู่

:o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 23-04-2008 15:04:57

แหม ป่านพูดขนาดนี้แล้วนะยังไม่เข้าใจอีกหรอ.......

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มีตอนใหม่มาอีก 1 ตอนคับ เวลา 22.07น. 22/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 23-04-2008 15:36:55

ตอนที่ 24 คิดทบทวน

หลังจากป่านพูดจบ ความเงียบก็เข้ามาแทนที่ระหว่างป่านกับดล ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของป่านและ

ดล ป่านยังคงนั่งมองออกไปนอกร้าน เหมือนกับกำลังคิดอะไรบ้างอย่าง ดลเองก็ไม่ต่างกัน เวลาผ่านไปจนหมด

การเรียนในบแรก เพื่อนของดลจึงดทรตามดล เพื่อให้ไปกินข้าวพร้อมกัน ป่านและดลจึงต้องแยกกันตรงนั้น แต่ท่า

ทีของป่านเปลี่ยนไปมาก ป่านดูสุภาพกับดลมากขึ้น จนดลเองก็แบบงงๆว่า ป่านจะมาไม้ไหนอีก วันนี้การกินข้าว

เป็นไปเหมือนปกติ ทุกคนเลือกไปกินที่โรงอาหารที่ใกล้ๆกับตึกเรียน เพราะอาหารในมหาลัยมีราคาถูกมาก เพียง

เงินแค่ 20 ก็สามารถกินได้อิ่มแล้ว แต่หากออกไปกินนอกมหาลัย 20 บาทยังไม่พอค่าข้าว 1 จานด้วยซ้ำ ดลกิน

ข้าวไปสักพักก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตนเองจะต้องโทรหาอ้อน ดลจึงขอตัวเพื่อนๆไปเข้าห้องน้ำ แล้วรีบโทรหาอ้อนทันที

" ดล หรอ " อ้อนรับสายอย่างตื่นเต้น

" อืม ฉันเอง " ดลบอกไปด้วยเสียงที่เป็นปกติ ไม่เหมือนกับคนที่โกรธเคืองอะไร

" ดล แกโกรธฉันหรือป่าว ที่ฉันทำแบบนั้นอะ " เสียงอ้อนสำนึกผิดสุดๆ

" ไม่หรอกอ้อน ฉันเข้าใจว่าแกหวังดีกับฉัน ฉันต้องขอบใจแกต่างหากที่พยายามทำเพื่อฉัน แกอย่าคิดมากนะ "

" จริงหรอดล แกไม่โกรธฉันแน่นะ ฉันกลัวว่าแกจะโกรธไม่ยอมพูดกับฉันซะแล้ว "

" ฉันจะโกรธแกได้งัยอ้อน แกอะเพื่อน love ของฉันนะเว้ย "

" อืมๆ แต่ฉันก็รู้สึกผิดอยู่ดีอะ ฉันแค่อยากให้แกกับอั้มยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง แกสองคนจะได้ไม่

ต้องมาเจ็บปวดเหมือนที่เป้นอยู่ทุกวัน "

" มันยากนะอ้อน แล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่า อั้มยังรักฉันอยู่หรือป่าว " ดลเงียบลงไปหลังจากที่พูดจบ อ้อนเองก็เช่นกัน

" เออดล วันนี้เราไปฉลองกันดีกว่า ฉันจะกลับพรุ่งนี้แล้วอะ " อ้อนพยายามทำให้บรรยากาศอันอึมครึมนั้นดีขึ้น

" อืม เอาดิ แต่ฉันว่าไปบ้านฉันดีกว่า "

" O.K. เลย งั้นแกเลิกเรียนแล้วก็โทรมาบอกฉันละกันนะ "

" อืมได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฉันไปเรียนก่อนนะ "

" ยะ บาย " เมือดลวางสายก็รีบเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน เพื่อรีบไปเรียนในตอนบ่าย

การเรียนและกิจกรรมรับน้องในตอนเย็นจบลงไปด้วยดีเหมือนทุกวัน ดลรีบโทรบอกอ้อน และแบ่งกันซื้อของ

เข้าไปที่บ้านเพื่อปาร์ตี้เล็กๆ ดลเป็นฝ่ายซื้อวัตถุดิบที่ต้องนำไปปรุงอาหาร จึงต้องแวะซื้อที่ตลาดก่อนที่จะถึงบ้าน

ส่วนอ้อนก็เป้นฝ่ายซื้อขนมและเครื่องดื่มต่างๆ ดลมาถึงบ้านก็รีบจัดการกับของที่ซื้อมาทันที เพราะดลมีเมณูอยู่ใน

หัวสมองเรียบร้อยแล้วว ไม่นานอ้อนก็มาถึงบ้านของดล

" มาแล้ววว " อ้อนตะโกนบอกดล

" อืมๆ แกจัดการกับขนมของแกเลยละกันนะ เดี่ยวส่วนของฉันเหลืออีกไม่กี่อย่างก้เสร็จแล้ว "

" โอเคคะ " อ้อนรีบจัดการทุกอย่างทันที

ปาร์ตี้เล้กๆเป้นไปอย่างสนุกสนาน โดยมีดล อ้อน แม่ของดล และเจ้าก๊อกอยุ่ในงานปาร์ตี้นี้ คืนนี้อ้อนของอนุ

ญาติแม่ของดล ค้างที่นี้กับดล ทำให้ดลและอ้อนได้มานอนด้วยกันตอนกลางคืน อ้อนเดินดูห้องของดลไปเรื่อยๆ

ก็หยิบสมุดของดลขึ้นมาเปิดดูเล่น ก็เหงตัวการ์ตูน ที่ป่านวาดให้ดล

" ดล นี่แกวาดเองหรอ? "

" ไหนๆ " ดลไปดูสิ่งที่อ้อนถาม

" อ๋อ ป่าวอะ ป่านเป็นคนวาด "

" หา!! ป่านหรอ "

" อืมรายนั้นแหละ "

" แล้วนี่การ์ตูนตัวใหญ่ ก็คือป่านหรอ "

" ช่าย "

" งั้นตัวการ์ตูนตัวเล็กก็เป็นแกอะดิ "

" อืมช่าย "

" แหม ปกติอยู่มหาลัยแกกุ๊กกิ๊กกันขนาดนี้เลยหรอ "

" บ้าดิ แกดูอย่างงัยว่าตัวการ์ตูนสองตัวนั้นกุ๊กกิ๊กกันวะ แกดูดีๆดิ ไอ้ตัวใหญ่อะ มันกำลังแกล้งไอ้ตัวเล็กอยู่ "

" 555 อ้าวหรอ นึกว่ากุ๊กกิ๊กกัน แต่ฉันว่ามันแปลกๆนะเนี่ย "

" ฉันก็ว่ามันแปลกๆวะ "

" เดี๋ยวนะ ไอ้ที่แกว่าแปลกๆอะ แกหมายถึงอะไรวะ ฉันไม่อยากคุยคนละเรื่องเดียวกันกับแกวะ แกกับฉันยิ่งชอบ

คุยคนละเรื่องเดียวกันอยุ่ด้วย"

" 555 เออวะ ที่ฉันบอกว่าแปลกอะ หมายถึงทำไมป่านมันต้องมาค่อยแกล้งฉันอะดิ "

" อืมๆ ยังดีที่คราวนี้เป็นเรื่องเดียวกัน "

" ฉันก็ไม่รู้นะว่าป่านมันจะแค้นหรือฉันไปทำอะไรให้มันหมั่นไส้หรือป่าว "

" แล้วแกไปทำอะไรไว้หรือป่าวละ "

" ฉันว่าก็ป่าวนะ " ดลทำท่านึกๆก่อนจะตอบ

" งั้นถ้าแกหมั่นใจว่าแกไม่ได้ไปทำอะไรให้ป่าน ก้แสดงว่าป่านก็อาจจะไม่ได้เกลียดแก แต่ถ้าเหตุผลที่ป่านมา

คอยแกล้งแกไม่ใช่เพราะเกลียด แล้วมันจะเพราะอะไรละ นอกจาก .........งป่านอาจจะชอบแก..."

" เฮ้ย !!! ไม่หรอกมั้ง" ดลดูจะตกใจกับคำพูดของอ้อน

" อ้าวของแบบนี้มันไม่แน่นะแก ความรักมันไม่เข้าใครออกใครนะจ๊ะ แต่ฉันชักอยากจะเห็นหน้าป่านซะแล้วซิ

หล่อปะวะ "

" อืมก็ไม่รู้ดิ ป่านเค้าก็ขาวๆ สูง แล้วก็หน้าตี๋ๆอะ "

" โหยๆๆ แก งั้นก็ต้องน่ารักอะดิ ทำไมผู้ชายที่น่ารักๆต้องมาหัวปักหัวปลำกับแกวะ หรือว่าแกมีอะไรดีๆวะ " อ้อน

ทำหน้าลามกๆ สื่อให้รู้ถึงสิ่งที่พูดถึงว่าดีๆ

" เฮ้ยแกจะบ้าหรออ้อน แกนี่นะ "

" 5555 "

" ว่าแต่แกเหอะ กับพี่อ๊อฟที่แกเล่าให้ฉันฟังอะ เป็นงัยบ้าง "

" เป็นงัยหรอ อืมก็ยังเรื่อยๆอะ "

" อ้าวทำไมละ ก็แกบอกว่า พี่เค้าก็หล่อดีไม่ใช่หรอ "

" ก็หล่อดีนะ แต่แนยังไม่ได้ตกลงอะไรอะ เก็บไว้เป้น collection ก่อนอะ คริๆ "

" จ้าๆ แม่คนสวยเลือกได้ "

" ดล ฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องวันนั้นให้แกฟังเลย " อ้อนเปลี่ยนเรื่องสนทนา

" ว่ามาซิ"

" วันนั้นหลังจากที่แกกลับไป ฉันกับอั้มก็ยังได้คุยกัน อั้มดูเศร้ามากเลยนะ "

" อืม " ดลมีคำตอบรับได้เพียงแค่นี้

" ฉันก็เลยบอกกับอั้มไปว่า คนสองคนที่รักกัน การที่ต้องจากกันที่ใจที่ยังรัก มันเจ็บปวดแค่ไหน นายก็นายจะรู้ดี

แล้วทำไมจะต้องทำร้ายตัวเอง เวลาที่ผ่านไปมันยังไม่พออีกหรือกับความเสียใจที่มีมา คนที่จะรักกัน ก็ต้องเชื่อมั่น

ในคนที่เรารัก ลองมองคนที่นายรักดูดีๆอีกทีนะ ว่าใครกันคือคนที่นายรักและเค้าก็รักนายมาโดยตลอด " อ้อนพูด

จบก้หยุดเงียบไปครู่นึง จึงพูดต่อ " ดล แกเองก็เหมือนกันนะ " อ้อนยืนมือไปกุมมือของดล ดลเองเข้าใจและรับรู้

ความหมายของอ้อนได้ดี

ป่านนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง วันนี้เป็นวันที่ป่านนอนไม่หลับ ป่านจึงลุกขึ้นจากที่นอน และเปิดเครื่อง

คอมพิวเตอร์ ป่านเลือกเปิดเข้าไปดู file รูปที่เก็บไว้ ทุกภาพค่อยๆเลื่อนไป ป่านมองรูปพวกนั้นไปยิ้มไป และนึก

ถึงอดีตที่อยู่ในภาพไปด้วย ภาพเหล่านั้นเป็นภาพที่ป่านถ่ายคู่กับเด็กผู้ชายคนนึง เป็นเด็กที่ตัวเล็กๆ ทั้งสองคนดู

สนิทสนมกันมาก อยู่ดีๆจากร้อยยิ้มของป่าน ก็มีหยดน้ำตาไหลออกมา ป่านดุรูปไปร้องไห้ไป

" ปอนด์ นายเป็นงัยบ้าง นายสบายดีไหม นายรู้ไหม ว่าพี่คิดถึงนายแค่ไหน พี่ขอโทษนะปอนด์ " ป่านพูดกับตัว

เอง แล้วออกมายื่นร้องไห้อยู่ที่ระเบียบห้อง แล้วมองขึ้นไปบนฟ้า นึกถึงปอนด์ น้องชายสุดที่รักที่จากไป...

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: numtannaka ที่ 23-04-2008 16:01:59

o12 เอ่อสรุปไอ้ป่านมันเห็นน้องดลของพี่เป็นตัวแทนน้องมันสินะ
ดีละจะได้มะมีใครมาแย้งดลไปจากอั้มของเจ้ :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 23-04-2008 16:23:18

นึกว่าป่านมาลงรัก ดลอีกคน หากมาลงรักจริงๆๆ สงสารอั้มจัง :a11: :a11: :a3: :a3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 23-04-2008 16:51:02

นึกว่าป่านจะหลงรักดลจริงๆซะอีก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 23-04-2008 17:05:17

อ้างจาก: ifwedo ที่ 23-04-2008 16:51:02

นึกว่าป่านจะหลงรักดลจริงๆซะอีก

ใช่ๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 23-04-2008 18:07:47

หวังว่าทั้งสองคนคงรู้ใจตัวเองมากขึ้นนะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 23-04-2008 18:49:13

ก้อแค่อารมณ์คิดถึงน้อง :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-04-2008 18:57:16

รอบทสรุปอยู่ค่ะ :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 23-04-2008 19:23:21

อ้าวๆ ตกลงเค้าคิดกันแค่พี่น้องหรอเนี่ย แล้วดลจะทำไงดีละแบบนี้ ไหนจะอั้มอีกอะ มาต่อไวๆนะกร้าบ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 23-04-2008 19:24:46

ดล ต้องเปนตัวแทนน้องชายของป่านที่จากไปแล้วแน่เลย o12

ส่วนพระเอกก้อคืออั้ม สุดหล่อ :o8:

อยากอ่านต่อแล้วค่า :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: YANIZAxx™ ที่ 23-04-2008 19:54:02

เง้ออออ....งง

= = ??...

รีบมาเคลียร์นะเนี่ยผผู้แต่ง อิอิ...

เร็วโหน่ยยยยย :oni3: :oni3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 23-04-2008 21:00:43

:เฮ้อ:จะจบไงเนี่ย

อั้มกับ ดล ก็ไม่เคลียร์ซักที

จะจบกับคำว่าเพื่อนหรือแฟนเนี่ย

รอคับรอ

เป็นกำลังใจให้คับ

o13

:bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 23-04-2008 21:17:13

:m1:คนที่จะทำให้ทั้งอั้มและดล เข้าใจผิดกันในตอนแรก และเข้าใจกันดีในตอนท้าย :m22:
เปิดตัวแล้ว รีบจัดการให้ชัดเจนไปเลย นายป่าน :m4:
:a1: เป็นกำลังใจให้นะดล สู้ต่อไปนะดลเข้มแข็งด้วยนะครับ :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 23-04-2008 22:20:00

โหยยยยยยยยยยย นึกว่าป่านชอบแบบเป็นแฟนซะอีกอ่ะ

อดลุ้นเลย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 23-04-2008 22:31:20

ลุ้นระทึก ถ้าได้นั่งคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวคงดีกว่านี้ หวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์อะไรที่ทำให้ต้องมานั่งเสียใจเพราะวันนี้เราไม่คุยกันหรอกนะ

อยากจะบอกว่า ป่านใจร้ายสุดๆๆๆ ไม่ได้คิดอะไร ทำไมไม่เคลียร์ตัวเอง การแสดงออกมาใครดูก็ต้องคิดว่ามาชอบ เกิดดลคิดขึ้นมา แล้วปรากฎว่ามาวุ่นวายด้วยเพราะคิดว่าเป็นน้อง ถึงวันนั้นความรู้สึกของดลคงแย่กว่านี้แน่ๆๆๆ ไม่ได้รัก ก็อย่ามาทำตัวให้ความหวังแบบนี้ดิ :serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 23-04-2008 22:35:11

:L2:กะลังหนุกเลยครับ ยืด แบบละครช่อง 7 ได้มะครับ นะ นะ :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 23-04-2008 23:22:07

:serius2: :serius2:...เมื่อไรดลกะอั้มจะคุยกันให้รู้เรื่องซะทีเนี่ยยยยย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 24-04-2008 00:56:30

รออ่านตอนต่อไปและคอยลุ้นให้ทั้งคู่คืนดีกันน๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: subaru ที่ 24-04-2008 09:56:16

เข้ามารอคะ o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :ตอนใหม่มาแล้วครับ 23/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 24-04-2008 16:25:02

ตอนที่ 25 โอกาสของความรัก

เช้าวันต่อมาเป็นวันเสาร์ ดลจึงไม่ต้องไปมหาลัย แต่อ้อนต้องกลับไปไปมหาลัย

แล้ว เนื่องจากว่า ขาดเรียนมาหลายวัน จึงต้องกลับไปเครียร์งานที่ค้างเอาไว้ ดลจึง

ปลุกอ้อนแต่เช้า เพื่อลงมาทำบุญตักบาตรในตอนเช้าก่อนที่จะส่งอ้อนกลับบ้าน เพื่อ

ไปเก็บของเตรียมตัวออกเดินทาง เมื่อส่งอ้อนกลับไปบ้านเสร็จ ดลก็เล่นกับเจ้าก๊อก

ตามปกติในสวน

" กรี๊งๆๆ " เสียงโทรศัพท์ในบ้านดังขึ้น แม่ของดลที่เตรียมอาหารเช้าอยู่ในบ้านจึง

เดินออกมารับสาย

" หวัดดีคะ " เสียงของแม่ดลรับสาย

" ช่ายบ้านดลปะครับ " ป่านถามผู้รับสายเพื่อความมั่นใจว่าโทรมาถูกบ้าน

" ช่ายคะ จะพูดกับดลใช่ไหมจ๊ะ "

" ครับผม ขอสายดลครับ "

" จ๊ะ รอแป๊ปนะจ๊ะ " จากนั้นแม่ก็เดินไปเรียกดลที่เล่นอยู่กับเจ้าก๊อก

" หวัดดีครับ " ดลรับสาย

" ไอ้ตัวเล็ก ทำไรอยู่ " เสียงปลายสายเป็นเสียงที่ดูจะคุ้นๆอยุ่เหมือนกัน แต่ดลก็นึก

ออกว่าน่าจะเป็นใคร เพราะ สรรพนามที่เรียกดลว่าไอ้ตัวเล็กมีอยู่คนเดียวก็คือ ป่าน

" อ๋อ ป่านหรอ "

" เออดิ ละวะ จำเสียงเราไม่ได้หรอ "

" ก็อืม โทษที แล้วมีไรหรือป่าว "

" วันนี้ว่างป่าว " ป่านเหมือนจะถามความเห็นของดล แต่ดลยังไม่ได้ทันจะตอบไป

ป่านก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน " งั้นวันนี้ไป Dream world กันนะ เจอกันตอนเที่ยง อย่า

มาสายละ แค่นี้นะ " แล้วป่านก็วางสายไป ดลก็ได้แต่งงๆ

" เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ " ช้าไปแล้วเพราะป่านวางสายไปแล้ว จริงๆแล้วดลก็ว่างไม่ได้ออกไป

ไหน แต่ใจจริงของดลก็อยากจะอยู่กับบ้านมากกว่า แต่ก็ต้องจำใจไป เพราะเจ้าป่าน

มันไม่ยอมฟังอะไรเลยแล้วก็วางไป

ป่านมาถึงที่นัดหมายก่อนเวลาครึ่งชัวโมง จึงต้องรอดลก่อน ป่านนั่งรอดลอยู่หน้า

ประตูทางเข้า นั่งมองดูเด้กๆที่ดูตื่นเต้นและดีใจที่จะได้เข้าไปในสวนสนุก ป่านดูเด้ก

เหล่านั้นไปก้อดที่จะยิ้มไปไม่ได้ แต่เมื่อสายตาของป่านหยุดมองภาพของ เด้กผู้ชาย

สองคน เด็กผู้ชายคนแรกคือคนพี่ ดูแล้วอายุราวๆ 15 ปีส่วนน้องชายอายุประมาณ

10 ปี น้องชายอ้อนที่จะขี่คอพี่ชาย พี่ชายจึงต้องเอาตัวน้องชายขึ้นมาขี่คอ ภาพนั้น

มันช่างสะท้อนเข้าไปในใจของป่านเหลือเกิน ป่านนึกถึงวันที่เค้าพาปอนด์มาเที่ยวที่นี่

เจ้าปอนด์เองก็มักจะอ้อนให้ป่านเอาขึ้นขี่คอ เพราะขีเกียจเดินเองอยู่เสมอ นัยตาของ

ป่านเริ่มร้อนแผ่ว และมีน้ำมาคลอที่ตาอีกครั้ง แต่แล้วเสียงเรียกของดล ก็ทำให้

ป่านกลับมาอยู่ในดรคความจริงอีกครั้ง

" ป่านๆ "

" อะมาได้ซะทีนะไอ้ตัวเล็ก "

" นายมานานยังอะ "

" มานานแล้วดิ เนี่ยต้องมานั่งรอนายอะ " ป่านทำหน้าเซงๆ

" เฮ้ย เราไม่ได้มาสายนะ นี่เรามาถึงก่อนเวลาที่นายนัดตั้ง 10 นาทีอะ "

" ปะๆ เข้าไปข้างในกันดีกว่า " ป่านยื่นบัตรผ่านประตูให้ดล

เมื่อผ่านประตูเข้ามา ป่านก็เอื้อมมือมาจับมือของดล ดลเองเมื่อเจอป่านจับมือแล้ว

จูงพาเดินไป ก็ตกใจ เพราะไม่คิดว่าป่านจะกล้าทำแบบนี้ ถึงแม้คนที่มาเที่ยวที่นี่ส่วน

ใหญ่จะเป็นเด็กๆ แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่อยุรุ่นราวคราวเดียวกันกับดลและป่าน ดังนั้น

คงเป้นที่แปลกตาของคนที่มองมาเห็นแน่ๆที่ผู้ชายสองคนจะเดินจุงมือกัน

" ป่านๆ ไม่ต้องจุงมือเราก็ได้ "

" ทำไมอะ ไม่ดีหรืองัยจะได้ไม่หลง นายอะชอบเดินเหม่อ เดี๋ยวก็หลงกันอีก หลง

แล้วจะมาร้องไห้แงๆนะเจ้าปอนด์ " ป่านพูดโดยไม่ได้หันมามองดล แต่คำ

ว่า "ปอนด์" ทำให้ดลเกิดงงๆขึ้นมาว่า ทำไมเมื่อกี้ป่านพูดว่าปอนด์ แต่ดลก็คิดว่าตัว

เองคงได้ยินผิดไปเองมั้ง ป่านพาดลตรงไปที่ร้าน KFC เพื่อกินข้าวกันก่อนจะไปเล่น

เครื่องเล่น เพราะนี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว

" อะ นายนั่งนี่นะไอ้ตัวเล็ก เดี๋ยววันนี้แนจะเลี้ยงนายเอง "

" มามุขไหนเนี่ยจะมาเลี้ยงข้าวฉันอะ " ดลเองก็ไม่ค่อยจะไว้ใจป่านเท่าไรที่อยู่ดีๆก็ใจ

ดีถึงขนาดเลี้ยงข้าว

" ไอ้นี่ ตกลงจะกินฟรี หรือจะจ่ายเอง "

" อะๆๆ ก็ไปซื้อซะทีดิ "

" นั่งรออยู่นี่แหละ " ป่านเดินไปซื้อไก่ ดลก้นั่งเฝ้าโต๊ะเอาไว้ สักพักไก่ก็ถูกวางอยู่ตรง

หน้า ดูมันเยอะเหลือเกิน อย่างกับมากัน 4 คน

" โห ไมซื้อมาเยอะจัง จะกินหมดไหมเนี่ย "

" ไม่หมดก็ต้องหมด อุตสาห์ซื้อมาเลี้ยง กินไม่หมดเสียดายแย่ "

" แล้วนี่ไปรยวอะไรมาอะ ถูกหวยหรืองัย "

" อะนะ ถูกก้ดีดิ อะกินดิ มองอยู่ได้ "

" อืมๆ ขอบใจนะ "

ดลกับป่านก็ลงมือกินไก่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างอร่อย ตลอดเวลาที่กิน ป่านก็คอยดูแลดล

ตลอด ทั้งคอยดูว่าซอสเปื้อนปากหรือป่าว บางทีก้แกะไก่ให้ดล ดลเองยิ่งเห็นฟฤติ

กรรมของป่านแบบนี้ก็ยิ่งแปลกใจ และแอบคิดไม่ได้ว่า ป่านมันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ

เมื่อกินเสร็จ ก็ถึงเวลาที่จะได้ไปเล่นเครื่องเล่นซะที ป่านพาดลเดินเข้าไปเล่นเครื่อง

เล่นจากด้านในสุดก่อน โดยเลือกเล่นล่องแก่งเป้นอันแรก พอเล่นเสร็จก็เปียกน้ำ

เหมือนลูกหมากันทั้งสองคน จากนั้นก็ไปเล่นเรือไวกลิ้ง ตอนแรกดลจะไม่ยอมขึ้นไป

เล่น เพราะดลเคยเล่นแล้วลงมาอ้วกไม่เป็นท่า แต่ป่านก็บังคับจนดลต้องขึ้นไปเล่นจน

ได้ พอลงมาดลก้แทนจะอ้วกออกมา แต่ป่านกับดูสนุกสนานเหลือเกิน

" ทำไมนายไม่รู้สึกมึนหัวบ้างหรืองัยอะ "

" ไม่อะ สนุกดีออก "

" โหย ทำไมนายทึกขนาดนี้อะ "

" อ้าวมันนี้มันด่ากันนี้หว่า ไอ้ตัวเล้ก " ป่านทำท่าจะเบิร์ดกระโหลกดล

" ป่าวๆ ฉันชมว่านายอดทน แข็งแรงต่างหากละ " ดลแก้ตัวเอาตัวรอดไปตื้อ

" แล้วไป งั้นไปเล่นอย่างอื่นกันต่อนะ "

" หา!! พักก่อนไม่ได้หรอ " แต่ป่านก็ไม่ฟัง ลากดลไปเล่นต่อ ป่านพาดลเข้าไปใน

เมืองหิมะ ดลเองก็ไม่ขัดข้อง เพราะมันไม่ได้หวาดเสียวเหมือนเครื่องเล่นอื่นๆ ทั้งสอง

คนเปลี่ยนชุดเสร็จก็เข้าไปทันที ดลและป่านสนุกกันมาก ดลเองก็สนุกจนไม่ระวังตัว

ลื่นลงหัวเข้ากระแทกกับพื้น

" โอ้ย ! " ดลร้องขึ้นมา ทำให้ป่านรีบวิ่งเข้าไปดูดล

" เป็นไรมากป่าว ไหนดูดิ " ป่านถามอย่างเป็นห่วง แล้วก้มลงไปดูแผลที่หัวเข้าของ
ดล

" อืมเจ็บอะ "

" นายนี่นะ เล่นไม่ระวังเลย ดูดิเป็นแผลเลย ซนจริงๆเลยนะปอนด์ "

" ปอนด์ " ดลพูดชื่อของคนชื่อปอนด์ ขึ้นมาอีกครั้ง ดลเริ่มมั่นใจแล้วว่า เมื่อก่อน

หน้านี้ที่ดลได้ยินป่านเรียกตนเองว่าปอนด์ ดลไม่ได้ฟังผิด เมื่อป่านได้ยินดลเรียกชื่อ

ปอนดื ก็ทำให้ป่านรู้ว่าตัวเอง เผลอเรียกดลว่าปอนด์โดยไม่รู้ตัว ป่านอึ้งไปนิดนึงก่อน

ที่จะไม่มีอะเรและพาดลออกจากเมืองหิมะ

" ป่าน ทำไมนายเรียกเราว่าปอนด์ละ " ดลถามป่าน แต่ป่านไม่ยอมบอก และพาดล

ออกจาก Dream world ทันที

" เป็นไรหรือป่าวอะป่าน " ดลถามป่านด้วยความเป็นห่วง เพราะป่านเอาได้เงียบโดย

ที่ไม่พูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้

" ปอนด์เป็นน้องชายของฉัน ปอนด์ชอบมาเที่ยวที่นี่มาก และฉันก็ต้องพาเค้ามที่นี่

บ่อยๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีโอกาสได้พาปอนด์มาที่นี่อีกแล้ว " ป่านพูดด้วยเสียงที่สั่น

เครือ แล้วรีบขึ้นรถ Taxi กลับบ้านไป ดลเองได้ยินแบบนั้นก็พอจะเข้าใจในความรู้สึก

ของป่านดี ดลจึงไม่ถามอะไรต่อและก็ขึ้นรถกลับบ้านเช่นกัน ในขณะที่นั่งอยู่บนรถ

Taxi อยู่ดีๆ ดลก็เกิดเปลี่ยนใจอยากไปทีๆนึงขึ้นมา จึงบอกให้ Taxi เปลี่ยนเส้นทาง

ไปยังอีกทีหนึ่ง รถ Taxi มาจอดอยู่หน้าโรงเรียนของดลที่เคยเรียนอยู่ตอนม.ปลาย

ดลหยุดอยู่ที่หน้าประตู มองไปที่ป้ายรถเมลล์หน้าโรงเรียน นึกถึงอดีตที่อั้มแค่ยื่นรอดล

ทุกๆเช้าก่อนจะเข้าไปในโรงเรียน จากนั้นดลก็เดินไปยังตึกที่เคยเรียน แต่ในวันนี้เป็น

วันเสาร์ ประตูของตึกเรียนจึงปิด แต่โชคดีที่ภารโรง กำลังทำความสะอาดหน้าตึกนั้น

อยู่พอดี ภารดรงยังจำดลได้ เพราะดลเป็นเดกดี ดลจึงขออนุญาติขึ้นไปบนตึกเรียน

ภารโรงก็ยินดี เปิดประตูให้ดลขึ้นไป ดลค่อยเดินตรงไปยังห้องที่เคยเรียนต่อม.4

ภาพเก่าๆในอดีตค่อยๆปรากฎขึ้นมา น้ำตาของดล เริ่มเอ่อล้นออกมาที่ดวงตา เมื่อถึง

ห้องเรียนที่เคยเรียน ดลเข้าไปนั่งยังโต๊ะเรียนริมหน้าต่างที่เคยนั่งข้างๆอั้ม และมองไป

ที่โต๊ะตัวที่อั้มเคยนั่ง ภาพของดลและอั้มที่เคยนั่งคู่กัน และยอกล้อเล่นกันค่อยชัดเจน

ขึ้น ดลห้ามน้ำตาไม่อยู่แล้ว ภาพเหล่านั้นทำให้ความเจ็บปวดที่อยู่ในใจเกิดขึ้นอีกครั้ง

รถเก๋งสีดำ เข้ามาจอดในโรงเรียน อั้มเปิดประตูออกมาจากรถ มองไปรอบๆโรง

เรียนที่อั้มเคยเรียน มันช่างดูไม่เปรียบไปเลย สภาพโรงเรียนที่ไร้เด็กนักเรียนก็ดูจะ

เงียบต่างกับเวลาที่มีกนักเรียนอยู่มาก อั้มค่อยๆเดินไปที่ตึกเรียนที่เคยเรียน พอมาถึงก็

พบว่าประตูของตึกไม่ได้ล็อกไว้ อั้มจึงเดินขึ้นไปยังห้องที่เคยเรียน แต่ในขณะที่กำลัง

เดินขึ้นบันไดนั้น อั้มก็ได้ยินเสียงของคนกำลังเดินลงมาจากชั้นบน ในใจอั้มเองก็คิดว่า

คงเป็นภารโรงที่มาทำความสะอาดตึกเรียน แต่เมื่อภาพคนที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าอั้มนั้น

กลับไม่ใช่ภารโรง แต่เป็นดล คนที่อั้มรัก ดลเองก้ตกใจที่คนที่กำลังเดินขึ้นบันไดมา

เป็นอั้ม ทั้งสองคนหยุดอยู่ที่บันไดนั้น ต่างมองตากัน สื่อความหมายบางอย่างให้อีก

ฝ่ายได้รับรู้ คนๆนี้ที่ยื่นอยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน คือคนๆเดิมที่เคยรักกัน แต่ตอนนี้มัน

เปลี่ยนไปแล้วววว..

http://radio.slb3.sanook.com/radio/player7/?embed_step=3&songID=66514&songName=%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B9%82%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1
( กดฟังดูนะครับ จะได้รู้ว่าสายตาของดลและอั้มกำลังส่งความรู้สึกให้กันว่าอย่างไร สำคัญมากๆเลยครับ ต้องฟังๆ จะได้ทราบครับว่า ต่อไปอาจจะเป็นอย่างไง )

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 24-04-2008 16:47:24

เจอกันแล้วววววว :oni1:

แต่ก็สงสารป่านอยู่นะ :serius2:

ปล.เข้าใจเลยอะ เพราะเพลง o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 24-04-2008 17:12:23

:เฮ้อ: :เฮ้อ: ตราบใดที่อั้มยังทำตัวอย่างเดิม ก็ไม่อยากเชียร์อ่ะคับ กลัวทำดลเสียใจอีกรอบ :m15: :m15:

ปล. สงสารป่านก็สงสาร แต่อย่าเอาความสงสารมาทำให้หวั่นไหวนะคับดล :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 24-04-2008 17:16:47

มาให้กำลังใจคับ

แล้วก็รอตอนต่อไป

เพราะไม่อยากเดาแล้วคับ

อยากอ่านมากกว่า

ไม่อยากคิดไปเอง

:oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 24-04-2008 17:37:04

เดากับสองคนนี้ไม่ถูกเหมือนกัน เอาเป็นว่า เชียร์ให้เข้าใจกันซักทีนะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 24-04-2008 18:51:04

:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 24-04-2008 19:30:47

สงสารดล :m15: :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 24-04-2008 19:47:31

รอตอนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: สาวตัวกลม ที่ 24-04-2008 20:40:17

รอออออออออออออออออออออออออออออออ :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 24-04-2008 21:37:15

:m4:ได้โอกาสแล้วรีบปรับความเข้าใจกันซะนะครับ คนดี อย่าถือ ทิถิ กันอีกเลย :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 24-04-2008 21:52:49

ขอให้เข้าใจเร็วนะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 24-04-2008 23:09:53

ดลร้องให้แล้ววิ่งหนีอั้มลงบันไดไป

แต่อั้มคว้ามือดลไว้

แล้วดึงดลเข้ามากอด

"ดลเราต้อง

คุ ย กั น"

อัดอั้นไม่คุยกันซะที

จิ้นเองเลย

:laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 25-04-2008 00:05:02

เชียร์คนดีๆและน่ารัก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 25-04-2008 00:20:03

ใช่ๆมันต้องเหมือนอย่างที่ KiKumon ไม่งั้นนะ เรื่องก็ไม่เข้าใจกันสักทีอะ เห ๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 25-04-2008 00:20:15

รอการคืนดีกัน หุหุ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 25-04-2008 00:24:16

สาธุ...ตอนหน้าขอให้ได้คุยกันซะทีเหอะ...เพี้ยงงงง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 24/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 25-04-2008 12:17:43

อะครับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดนะครับ ตอนนี้คงจะทำให้หลายๆคนได้สบายใจขึ้น(หรือป่าวนะ) เรื่องนี้ใกล้ถึงบทสรุปแล้วคับ อีกนิดเดียวเองครับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตอนที่ 26 การกลับมาเหมือนเดิม ในความที่ไม่เหมือนเดิม

สายของคนที่เคยรักกัน ต่างสะท้อนเข้าไปในตาของคนทั้งคู่ คำถามมากมายค่อยๆพรุ่งพรูออกมาผ่านสายตา

อั้มค่อยๆก้าวขึ้นบันไดเข้าไปหาดลทีละขั้น ทีละขั้นอย่างช้าๆ จนอั้มอยู่ห่างจากดลเพียงบันไดขั้นเดียว ถึงแม้อั้มจะ

ยื่นอยู่ในขั้นบันไดที่ต่ำกว่า แต่อั้มก็ยังคงสุงเลยดลไปอยู่ดี ทำให้ระดับสายตาของดลอยู่ตรงกับไหล่ของอั้ม อั้ม

ค่อยๆเอื้อมมือไปจับไหล่ของดลทั้งสองข้าง และดึงดลเข้ามากอดอย่างช้าๆ ดลจึงยอมเอนตัวไปข้างหน้า ดลซบ

หน้าลงไปที่อกของอั้ม อกที่ดลเคยซุกตัวและกอดอย่างอบอุ่น ความรู้สึกที่เคยได้รับแต่จางหายไป ค่อยๆกลับเข้า

มาอีกครั้ง สัมผัสของความรู้สึกที่ย้อนกลับมามันไปกระตุ้นให้น้ำตาของคนทั้งสอง ค่อยไหลออกมา มันไม่ใช่

น้ำตาที่เป็นไปด้วยความเจ็บปวดอย่างที่ผ่านๆมา แต่มันเป็นน้ำตาของความดีใจและสุขใจจนยากที่จะบรรยาย

กอดกันได้สักพัก อั้มจึงเป็นคนคลายวงกอดนั้นออก และจูงมือของดล เดินกลับขึ้นไปบนตึกเรียน มายังห้องๆเดิม

ที่เคยเรียนในอดีต ห้องเรียนที่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักที่แสนหวานและเจ็บปวด อั้มพาดลมานั่งโต๊ะตัวเดิมที่ทั้งคู่

เคยนั่งด้วยกัน

" ดล อั้มขออะไรอย่างนึงได้ไหม " อั้มถามดล แต่ดลตอบด้วยการพยักหน้า อั้มจึงค่อยๆให้ดลมานั่งบนตักของ

ตนเอง และกอดดลจากด้านหลัง

" ดล อั้มขอ.. " อั้มกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่าง แต่ดลก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

" อย่าเพิ่งพูดอะไรต่อนี้เลยนะอั้ม ขอให้เราสองคนอยู่แบบนี้สักพักนะ " ดลพูดจบก็เอามือมาอวบแขนและมือของ

อั้มที่กอดดลอยู่ ดลเอียงตัวไปด้านหลังพิงกับอกของอั้ม อั้มจึงเกยคางของตนไปไว้ที่ผมนุ่มๆและมีกลิ่นแชมพู

จางๆของดล ทั้งสองคนถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆ ผ่านอ้อมกอดนั้น

" คิดถึงวันที่เราเคยเรียนอยู่ในห้องนี้จังเลย " ดลพูดขึ้นมาในความเงียบ

" ช่าย ห้องนี้ที่พวกเรากับเพื่อนเคยเรียนด้วยกัน " อั้มมองไปรอบๆห้องสี่เหลี่ยมแห่งนี้

" ห้องนี้ เป็นจุดเริ่มต้นของเราซินะ "

" อืม เป็นห้องที่ทำให้อั้มได้พบกับใครบางคน ที่มีค่าที่สุดของอั้ม แต่อั้มก็โง่ ที่ไม่รักษาเค้าเอาไว้ และทำร้ายเค้า

มาตลอด " อั้มกอดดลแน่นขึ้น

" เราเองก็เจอคนที่มีค่าที่สุดในห้องนี้เหมือนกัน เราเองก็เป็นคนโง่ ที่ไม่ยอมรักษาคนที่รักไว้ได้ "

" ดล อั้มขอโทษ "

" ไม่หรอก เราต่างหากที่ต้องขอโทษอั้ม "

" ดลไม่ผิดหรอก อั้มเองที่ไม่ยอมเชื่อใจคนที่อั้มรัก แล้วยังทำอะไรที่ไม่น่าให้อภัยกับคนอื่นอีก "

" ไม่หรอก เราเองที่ปล่อยให้คนอื่นเข้ามาทำร้ายคนที่เรารัก อั้มเรื่องของพี่พัด.. " ดลกำลังจะพูดต่อแต่อั้มก็พูด

ขัด

" ไม่ต้องอธิบายหรอกดล อั้มเข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว อ้อนเล่าให้อั้มฟังหมดแล้ว " ดลแปลกใจมากที่อั้มบอกว่า

อ้อนเป็นคนเล่าให้ฟัง เพราะอ้อนไม่เคยเล่าให้ดลฟังเลยว่า เล่าเรื่องของพี่พัดให้อั้มฟัง

" ขอโทษนะ อั้ม " เมื่อดลพูดจบก้เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง เพราะพอถึงตอนนี้ คำพูดไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว เท่า

กับความรู้สึกที่ทั้งสองคนมีให้กัน

" ดล เรา... เรากลับมาเหมือนเดิมได้ไหม " อั้มถามคำถามที่อั้มอยากจะพูดมันมาตลอด และเป็นคำถามที่ดล

อยากได้ยินมาตลอดเช่นกัน แต่เมื่อวันนี้คำพูดเหล่านั้นที่ดลรออยากที่จะได้ยินจากอั้ม กลับทำให้ดลรู้สึกกลัวกับ

คำพูดนี้ขึ้นมา

" ..... " ดลยังไม่ตอบคำถามของอั้ม อั้มจึงรอฟังคำตอบจากดล แต่เห็นดลเงียบลงไปไม่ยอมตอบ

" ดล ดลยังรักอั้มอยู่ไหม "

" รักซิ เรารักอั้มมาตลอด "

" งั้น ดลกลับมาเหมือนเดิมกับอั้มได้ไหม " แต่ดลก็ยังไม่ยอมตอบคำถามนี้ ทำให้อั้มเข้าใจไปว่า การที่ดลเงียบ

นั้น ก้คือคำตอบที่ปฎิเสธ " อั้มเข้าใจแล้ว " อั้มพูดออกมาด้วยเสียงที่เศร้าลง

" ไม่ใช่นะอั้ม อั้มฟังเรานะ " ดลหันหน้ามามองหน้าของอั้ม

" ในวันที่เรารักกัน เรามีความสุขมาก เรารู้สึกโชคดีที่ได้รักกับอั้ม ได้เจอคนที่เรารักและรักเรา แต่แล้ว ความรักที่

เคยมีแต่ความสุข ก็กลับกลายเป็นรักที่สร้างความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต ในช่วงเวลาที่เราไม่เข้าใจกัน มันเป็นช่วง

เวลาที่เจ็บปวดมาก ไม่เคยมีสักคืนที่เราจะไม่นอนร้องไห้ มันเจ็บปวดจนเรากลัวที่จะต้องเจอกับมันอีกครั้ง "

" ไม่นะดล ต่อไปนี้ อั้มสัญญาว่าจะไม่ทำให้ดล เสียใจอีกแล้ว "

" เรารู้ว่าตอนนี้อั้มจะไม่ทำให้เราเสียใจ แต่ในอนาคต ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากในวันข้างหน้า เราจะต้อง

เจอกับเหตุการณ์อะไรอีกบ้าง ถ้ามันมีเหตุการณ์ที่ทำให้ความรักเราต้องจบลงอีกครั้ง เราไม่รู้ว่าจะรับกับความรู้สึก

นั้นอีกครั้งได้หรือป่าว " ดลพูดอย่างนั้น อั้มก็ได้แต่เงียบไม่พูดอะไรออกมา

" อั้ม ความรัก บางครั้งมันไม่จำเป็นที่จะต้องมีสถานะก็ได้ เราอยากให้เราสองคนได้เข้าใจกัน อยู่ด้วยกัน พูดคุย

กัน เป็นห่วงกันในทุกๆวัน ขอให้เรากลับไปยืนตรงจุดความเป็นเพื่อนได้ไหม เราคงจะทนไม่ได้ หากว่าวันนึง เรากับ

อั้ม ต้องจบลงด้วยความไม่เข้าใจอีกครั้ง "

" อืม อั้มเข้าใจ อั้มเองก็คงทนไม่ได้อีกแล้ว หากวันนึง อั้มกับดล ต้องไม่เข้าใจกันอีก อั้มเองก็เจ็บปวดไปไม่น้อย

กว่าดลหรอกนะ อั้มเข้าใจ แต่ระหว่างเรามันจะไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วหรอ "

" เราเองก็ตอบไม่ได้ มันเป็นเรื่องของอนาคต สักวันนึงหากความรู้สึกที่เราทั้งสองคนยังมีให้กันไม่เปลี่ยนไป และ

เรามีความมั่นใจกันแล้ว วันนั้นเราอาจจะกลับมาเหมือนเดิมทุกอย่างก็ได้ " ดลยิ้มให้อั้ม อั้มเองก็เข้าใจและรับรู้ได้

ทุกอย่างเช่นกัน

" ดล แต่อั้มขอจูบดลได้ไหม ของเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะเริ่มต้นกับความเป็นเพื่อน ในวันพรุ่งนี้ " ดลไม่

ตอบ แต่ยิ้มเป็นคำตอบแทน อั้มจึงโน้มคอลงไปจูบกับดล มันเป็นจูบที่อ่อนโยนและอบอุ่น มันไม่ได้รุนแรงหรือเร่า

ร้อน เป็นเพียงจูบธรรมดา แต่มันมีความรู้สึกที่ สุขกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา อั้มกับดลจูบกันเนินนาน เพราะอยากจะ

เก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ให้นานที่สุด.....

*** http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=2408 *** เป็นเพลงที่แสดงความรู้สึกของดลกับอั้ม ในวันนี้ที่ทั้งสองเข้าใจและจบความเจ็บปวดในอดีตลง

เช้าวันต่อมา เป็นเช้าที่ดลรู้สึก เหมือนกับได้ตื่นขึ้นมาบนโลกใบใหม่ ความเศร้าต่างๆที่ต้องตื่นมาพบในทุกๆเช้า

ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา มันได้หายไปแล้ว ถึงแม้วันนี้ดลกับอั้มจะไม่ได้กลับมาเป็นคนที่เรียกว่าแฟนกันเหมือนเดิม แต่

ความรักที่ทั้งสองคนมีให้กัน ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เพียงแต่วันนี้มีคำว่าเพื่อนเข้ามาแทนที่ และรอว่าสักวันใน

อนาคต อาจจะมีวันที่คำว่าคนที่รักกันในสถานะของคนรักอาจจะกลับมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ขอแค่ดลและอั้มเข้าใจ

ซึ่งกันและกัน มีกันและกันในทุกๆวันก็คงเพียงพอแล้ว

ดลมามหาลัยด้วยรอยยิ้มอย่างทุกๆวัน เพียงแต่รอยยิ้มนี้ไม่ได้แฝงไปด้วยความเศร้าอีกแล้ว ดลนั่งเรียนตาม

ปกติในตอนเช้า แต่วันนี้ไม่มีป่านมานั่งแกล้งกันข้างๆเหมือนทุกๆวัน ป่านเลือกไปนั่งกับเพื่อนตนเอง ดลเองก็

แปลกใจเหมือนกันที่วันนี้ป่านไม่มานั่งด้วย และไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าดลด้วยซ้ำ วันนี้ทั้งวันป่านก็แทบจะไม่มา

แกล้งหรือพูดคุยกับดลสักคำ แม้แต่หน้า ป่านก็มองดลน้อยครั้งจนแทบจะไม่ได้มอง มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ หรือว่า

เป็นเพราะเรื่องของเมื่อวาน ป่านจึงแปลกไป....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 25-04-2008 12:51:23

รู้สึกดีจัง แค่เพื่อนเท่านั้น แต่อนาคตยังไม่แน่ใช่ไม่ :oni1: :oni1: :oni1: :oni2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 25-04-2008 13:08:58

ขอให้ตอนสุดท้ายทั้งคู่เข้าใจกัน และกลับมารักกันเหมือนเดิม โอมเพี้ยง :oni3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 25-04-2008 14:10:26

คุยกันเถอะน๊า สองคนเนี้ย
:serius2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 25-04-2008 14:19:26

ทำไมป่านแปลกๆไปหละ :o :o :o

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 25-04-2008 14:47:50

เรื่องเก่าไปเรื่องใหม่มา เฮ้อออออออออออออ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 25-04-2008 15:12:14

จะมีไรผลิกผันเป่าน๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 25-04-2008 17:01:01

เป็นเพื่อน เป็นเพื่อนกัน

เฮ้อ เคลียร์กันซักที

ป่านเป็นไรไปอีกเนี่ย

หรือว่าจะคิดว่าดลก็คือดล ปอนด์คือปอนด์ มันแทนกันไม่ได้ หรือป่าว

มันเป็นแค่อารมณ์คิดถึงน้อง

แล้วดลนิสัยเหมือนกันหรอ

แต่ก็คงเป็นพี่น้องแหละนะถ้าได้เคลียร์

เป็นกำลังใจให้คนโพสต์คับ

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 25-04-2008 20:45:12

:a2: :a2:

คุยกันแล้ว

แต่ดลกลับกลัวใจตัวเองซะงั้น

แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เข้าใจกันซะที

:L2: :L2:

ให้คนแต่ง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 25-04-2008 21:08:23

:L2:ไม่มีไร คงทน กับความรัก เท่ากะความเป็นเพื่อน ที่ดีครับ หนับหนุนๆ รักกัน นานๆนะครับ รอตอนจบ ด้วยครับ :L2: :m32:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 25-04-2008 22:30:47

ทำไมเราอ่านแล้วเศร้าล่ะ :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 25-04-2008 22:52:07

คุยกันได้ด้วยดี แม้ตอนนี้จะมีแต่ความเป็นเพื่อนก็ตาม

(แต่ยังลุ้นให้รักกันใหม่อยู่ดี 555)

รออ่านตอนต่อไปอยู่ครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 25-04-2008 22:57:36

ดีจังๆๆ คุยกันแล้วอ่ะ :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: dekinter ที่ 25-04-2008 23:21:34

ตอนที่ 27 การเดินทางของความรัก

การเรียนในภาคบ่ายจบลง ป่านยังคงเฉยชา ทำเหมือนดลเป็นเพียงอากาศ ดลเอง

ก็ไม่เข้าใจว่า มันเกิดอะไรขึ้น แต่ในใจลึกๆของดลเอง ก็รู้สึกใจหายที่ป่านเฉยชาไป

เช่นนี้ พอถึงเวลากลับบ้าน บังเอิญที่ป่านและดลต้องเดินกลับมาทางเดียวกัน ดลจึง

เข้าไปทักทาย

" อ้าวนายป่าน จะกลับหอแล้วหรอ "

" ...... " ป่านไม่ยอมตอบ และพยายามเดินให้เร็วขึ้นเพื่อเดินหนีดล

" เดี๋ยวดิ จะรีบไปไหนอะ " ดลวิ่งตาม

" ..... " ป่านยังคงไม่ตอบและไม่หยุดเดิน

" ป่าน " ดลตะโกนเรียกและวิ่งมาจับแขนป่านไว้

" นายเป็นอะไรอะ ป่าน วันนี้นายไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลยนะ นายโกรธอะไรฉันก็

บอกมาดิ "

" ป่าว ไม่มีอะไร ขอโทษละกัน " ป่านตอบอย่างขอไปที และพยายามจะเดินต่อ

" เดี๋ยวดิ ไม่เป็นไรแล้วทำไมต้องเดินหนีอะ ไหนนายบอกว่าถ้าไม่ได้แกล้งเรา นายจะ

นอนไม่หลับงัย แต่วันนี้นายยังไม่มองหน้าฉันเลยนะ "

" แล้วไม่ดีหรืองัยที่เราไม่แกล้งนาย "

" ก็ อืม มันก็ดีนะ แต่นายเฉยผิดปกติอะ เมื่อวันเสาร์เราทำอะไรให้นายไม่พอใจหรือ

ป่าว "

" ป่าว " ป่านตอบสั้นๆ ดลไม่เชื่อจึงพยายามลากป่านไปนั่งที่โต๊ะในต้นไม้ใกล้ๆเพื่อ

คุยกันให้รู้เรื่อง

" ป่าน มีอะไรไม่พอใจกันก็พูดกันดีๆดิ ถ้าเกิดนายไม่พอใจฉันจริงๆก็บอกมา แล้วฉัน

จะได้ขอโทษ แล้วก็จะไม่วุ่นวายกับนายอีก "

" ไม่นะ ฉันไม่ได้ไม่พอใจนาย เพียงแต่... " ป่านเงียบไป

" แต่อะไร " ดลย้ำถามป่านอีกครั้ง

" ฉันกลัวว่า ความรู้สึกทีมีให้นาย มันจะเกินเลยไปมากกว่านี้ ฉันอยากจะหยุดมันไว้แค่

นี้ " ป่านพูดโดยไม่มองหน้าของดล

" ความรู้สึกเกินเลย " ดลถามประโยคที่ตนเองไม่เข้าใจ

" ใช่ ฉันไม่อยากให้ความรู้สึกความเป็นเพื่อนหายไป " คำตอบของป่านทำให้ดลพอ

จะเข้าใจความหมายทุกอย่างแล้ว แต่ป่านก็ยังคงอธิบายต่อ

" นายอาจไม่เข้าใจว่าทำไม ฉันต้องคอยแกล้งนายตลอด จริงๆแล้วตั้งแต่วันแรกที่ฉัน

เห็นนาย ฉันเหมือนเห็นน้องชายของฉัน "

" ปอนด์นะหรอ "

" ช่าย ปอนด์คือน้องชายของฉัน ฉันเป็นคนทำให้ปอนด์ต้องตาย " ป่านมีเสียงสั่น

เครือ

" อืม อย่าคิดมากซิ มันอาจจะไม่ใช่ความผิดของนายก็ได้ " ดลปลอบป่าน

" ไม่หรอก มันเป็นความผิดของฉัน ถ้าฉันไม่พาปอนด์ออกมาเที่ยว ปอนด์ก็คงไม่ต้อง

ตาย ฉันเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่อง ไม่มีความรับผิดชอบ แค่น้องคนเดียวก็ดูแลไม่ได้ " ป่าน

น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ดลก็ได้แต่นิ่งฟัง เพราะได้ฟังเรื่องราวดลเองก็พูดอะไรไม่ออก

เช่นกัน

" พอฉันได้รู้จักกับนาย มันทำให้ฉันได้เหมือนกับได้อยู่กับน้องชายอีกครั้ง แต่แล้วพอ

นานไป ฉันกับรู้สึกไม่แน่ใจตัวเอง ว่าฉันอยากจะรู้สึกแบบนายเป็นน้องอยู่หรือป่าว ฉัน

ไม่อยากให้อะไรๆมันเปลี่ยนแปลงไป ทุกวันที่ฉันได้รู้จัก ได้คุย ได้เล่นกับนาย ฉันมี

ความสุขมาก "

" อืม ฉันก็ดีใจนะที่ได้รู้จักนาย ถึงแม้บางครั้งจะรำคาญที่นายชอบแกล้ง แต่มันก็ทำ

ให้ฉันสบายใจขึ้นในเวลาที่ได้เล่นกับนาย ฉันเองก็ไม่อยากให้อะไรๆมันเปลี่ยนแปลง

ไป บางครั้งความรักมันไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด ป่านถ้านายอยากให้เราเป็นน้องชาย เราก็

ยินดีนะ "

" จริงหรอ " ป่านดูดีใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

" จริงซิ เราเองก็อยากมีพี่ชายเหมือนกันนะ "

" อืมๆ ขอบใจนะดล " ป่านเรียกชื่อของดลเป็นครั้งแรก

" นายเรียกเราว่าอะไรนะ " ดลไม่แน่ใจว่าตัวเองได้ยินผิดหรือป่าว

" ป่าว เราก็เรียกนายว่า ไอ้ตัวเล็กงัย " ดูจากคำพูดแล้วป่านคนเดินคงจะกลับมาแล้ว

" ไม่อะ เมื่อกี้นายเรียกชื่อเราหรอ "

" บอกว่าป่าวก็ป่าวดิ ไอ้ตัวเล็กพูดไม่รู้เรื่องหรอวะ ไปกลับบ้านได้แล้ว " ป่านคนเดิม

กลับมาแล้วจริงๆ ป่านพูดจบก็เอาแขนมาโอบคอดลแล้วพาดลเดินไป ป่านกับดลแยก

กันที่ป้ายรถเมลล์ ดลเองก็รอเพื่อนคนนึงมารับ ถึงแม้เพื่อนคนนี้ ใจของดลจะรัก

มากกว่าคำว่าเพื่อน แต่ ณ วันนี้ ยังคงไว้ซึ่งคำว่าเพื่อน แต่ไม่รู้ว่า สักวันในอนาคตจะ

เป็นอย่างไร รถเก๋งสีดำเคลื่อนมาจอดหน้าดล ดลจึงขึ้นรถของอั้มกลับบ้าน

ต่อมาในทุกๆวัน ดลมีความสุขมากขึ้น อั้มคนที่ดลรักที่สุดในหัวใจ ทุกวันนี้มีแต่

ความเข้าใจกัน ไปทานข้าวกัน คุยกัน มีกันและกันในทุกๆวัน คำว่าแฟนอาจจะไม่

สำคัญเท่ากับความสุขในทุกๆวันที่ทั้งสองคนมีให้กัน ป่าน เพื่อนที่เปรียบเสมือนพี่ชาย

ถึงแม้จะยังชอบแกล้งดลอยู่เหมือนเดิม แต่มันก็เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน

ที่หากขาดไป ก็คงเศร้าอยู่เหมือนกัน

สำหรับดลกับอั้มนั้น วันนี้ยังความเป็นเพื่อนที่มีให้กัน นับเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่หากสัก

วัน ทั้งสองคน ยังมั่นคงในความรู้สึกของตนเอง วันนั้นความรักที่เคยเป็นในอดีตอาจ

จะย้อนกลับมาอีกครั้ง.......

*** ณ ปัจจุบัน ***

ตอนนี้ผมกับอั้มก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันครับ เรายังห่วงใยกันเหมือนทุกวัน ถ้าถาม

ผมว่าผมยังรักอั้มไหม ตอบได้เลยครับ ว่านับตั้งแต่วันแรกที่ผมรักอั้มจนมาถึงวันนี้

ความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป เพียงแต่อยากให้เราทั้งสองคนมั่นใจมากกว่า

นี้ และให้เวลากันและกัน ส่วนในตอนนี้อั้มจะยังรักผมอยู่ไหม ผมเองก็ตอบไม่ได้ครับ

(ต้องไปถามอั้มเองอะครับ ) ในทุกๆวันผมกับอั้มก็มีความสุขมากครับ แต่เราสองคนก็

ไม่ได้ฉุดรั้งกันนะครับ ถ้าในช่วงเวลานี้ ใครมีคนใหม่ก็พร้อมจะยอมรับครับ เพราะนั้น

มันก็เหมือนกับเป็นการพิสูจน์ว่า ความรักของเราเปลี่ยนแปลงไปแล้ว งัยก็ต้องขอโทษ

สำหรับคนที่เชียร์ให้ผมกับอั้มกับมาคืนดีกันเหมือนเดิม แต่ต้องขอเวลาเราสองคน

มากกว่านี้นะครับ เพราะอดีตทำให้เราสองคนโตขึ้น และคิดอะไรๆได้กว้างมากขึ้น ส่วน

คนที่เชียร์ป่านนั้น ก็ต้องขอโทษอีกเหมือนกันครับ เพราะผมกับป่านเราคิดกันเป็นเพียง

พี่น้องเท่านั้น ถึงแม้ป่านเองจะเคยคิดเกินเลยไป แต่ตอนนี้เค้ารับผมไว้เป็นน้องชายที่ดี

คนนึงเท่านั้น ผมเองก็รับเค้าไว้เป็นพี่ชายที่ดีคนนึงเท่านั้น ทุกคนอาจจะจะสงสัยว่า

แล้วพี่พัดหายไปไหน ตั้งแต่ผมเข้ามหาลัยมา พี่พัดก็ค่อยๆห่างออกไปครับ พี่พัดอาจ

จะเจอใครใหม่แล้วก็ได้นะครับ แล้วสำหรับหัวใจของผมและอั้มในตอนนี้ คงยังไม่

พร้อมที่จะเริ่มรักใหม่ ยังขอเวลาพักหัวใจที่เคยต้องเจ็บปวดมานาน ต้องใช้เวลาให้เรา

สองคนได้ค่อยๆช่วยกันรักษากันต่อไป และความรักของเราเดนไปอย่างช้าๆครับ แต่

แค่ตอนนี้ ผมมีความสุขกับปัจจุบัน ก็เพียงพอแล้วครับ...

เพลงนี้ก็คงจะเป็นการอธิบายระหว่างผมกับอั้มในตอนนี้ได้ดีที่สุดเลยครับ งัยก็ลองไป

ฟังดูนะครับ

ชื่อเพลง : ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน

ศิลปิน : ดา เอ็นโดรฟิน (Sleepless2)

ใคร..อาจจะไม่เข้าใจ

ว่าความสัมพันธ์ของเรา

นั้นมันเป็นเช่นไร

และใคร..อาจจะเข้าใจผิด

และคงคิดไป

และคงเข้าใจตามที่เห็น

*คง..มีเพียงเราสองคน

ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย

ที่รู้กันในใจ

**มันจำเป็นด้วยหรือ ที่ต้องอยู่ในกฏเกณฑ์

ที่ใครบางคนกำหนด ว่ารักเป็นอย่างไร

***ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน

ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย

ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ

เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้

เรา..อาจจะแยกกันอยู่

ไม่นอนด้วยกันทุกคืนทุกวัน

อย่างคู่ใคร

อย่างน้อย..มีเธอที่เข้าใจ

แม้จะไม่มีผุ้ใดเข้าใจความรักนี้

(ซ้ำ*,**,***)

(ซ้ำ ***)

*** http://bignose.exteen.com/20060923/endorphine ***

.......... The End ..........

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณทุกๆคนมากนะครับที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผม ถึงแม้การเขียนของผมจะแย่มากๆก็ตาม อยากบอกว่าทุกครั้งที่ผมอ่านเรื่องราวของตัวเองมันก็ยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดในช่วงเวลานั้นได้ดี และแอบร้องไห้ทุกครั้ง แต่พอได้อ่านกำลังใจจากทุกๆคนก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มได้ ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ การมาโพสเรื่องราวทุกวันได้อ่านกำลังใจจากเพื่อนๆทุกวัน มันเหมือนกำลังเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไป แต่ตอนนี้เรื่องราวของผมจบไปแล้วก็คงเหมือนอะไรขาดหายไปเหมือนกันแต่ผมก็ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะครับ ขอบคุณมากๆเลย

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: แมววาย ที่ 26-04-2008 00:03:29

:serius2: :serius2: ไม่นะจบแล้วเหรอ

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณสำหรับการมาเล่าเรื่องให้ฟังค่ะ :pig4:

เราว่าการได้รักแบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน ได้รู้ว่ามีคน ๆ หนึ่งที่เราเข้าใจเขา และเขาก็เข้าใจเรา พร้อมที่จะแบ่งบันความสุขและทุกข์แก่กันได้ โดยไม่ต้องคอยระแวง ต้องมานั่งงอนกัน มันไม่ต้องพบกับความเจ็บปวดดี :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: KiKuMon ที่ 26-04-2008 00:05:23

:pig4: :pig4: :pig4:

เรื่องจบ

แต่ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป

ยังไงก็ลุ้นให้ทั้งสองเลื่อนสถานะเร็วๆนะ

:a2: :a2:

สู้ๆ

:L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 26-04-2008 00:50:49

:เฮ้อ: :เฮ้อ: น่าเสียดายที่เรื่องนี้จบลงซะแระ :bye2: :bye2: ยังไงก็ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ o13 o13

แต่ก็ยังคงหวังไว้ลึกๆนะครับ ว่าจะกลับมาเปนเหมือนเดิม :oni3: :oni3:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนใหม่คับ 25/04/08
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 26-04-2008 00:56:05

งะ จบแล้วหรอ เฮ้อ ถึงจไม่แฮปปี้ก็ตามแต่สนุกมากเลยนะคร้าบ มีเรื่องใหม่มาเมื่อไรจะมาติดตามต่อนะกร้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 26-04-2008 01:44:28

ถึงจบแบบไม่สวยหรูเท่าไหร่

แต่ก็กินใจไปได้มากเลยทีเดียวนะ 555+

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: TonG_x_Zhi ที่ 26-04-2008 02:11:34

จบซะแล้ว ชีวิตดำเนินต่อไป ขอบคุณที่มาลงเรื่องนี้ให้อ่านนะครับ

ถ้าดลกับอั้มกลับมารักกันก็ดีนะเนี่ย :o8:

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งดล อั้ม ป่าน นะ :bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: bixzz ที่ 26-04-2008 02:34:29

:m4: จบลงอย่างประทับใจ...ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ และดีใจด้วยที่ในที่สุดคุณกับอั้มก็ได้เปิดใจคุยกันและยอมรับกันและกันอีกครั้ง
ยังไงผมก็ยังหวังว่าวันหนึ่งวันใดในอนาคตคุณทั้งสองจะได้เป็นคนรักกันอีกนะครับ
เพราะเท่าที่อ่านมาทั้งหมด ผมมั่นใจว่าคุณสองคนนั้นรักกันมากจริงๆ

:bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 26-04-2008 03:34:32

Life Goes On สู้ๆๆ รักกันๆๆน๊า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 26-04-2008 08:01:12

:m1: ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ที่มีให้ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่บรรยาย ขอบคุณสำหรับข้อคิดในตอนท้าย
:L2: :pig4: เป็นกำลังใจ ให้น้องดลกับน้องอั้ม มีใจให้กัน ฝ่าฟันอุปสัก ที่มีเข้ามา
เป็นกำลังใจให้กันและกัน ถึงแม้ว่าขณะนี้ยังมีสถานะแค่คำว่าเพื่อน แต่ก็เป็นเพียงคำพูด
เพราะจริง ๆ แล้ว ทั้งคู่คงมีความรู้สึกที่ดีมากกว่าคำว่าเพื่อน เพียงแต่ขอเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ก่อน :เฮ้อ:
ขอให้ :กอด1: :m1: กันจนกว่าจะพิสูจน์ และเปิดใจของกันและกันให้มากกว่านี้ :o8:
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะครับ :L1: :L1: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 26-04-2008 08:15:06

เข้ามามอบกำลังใจให้ครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nana ที่ 26-04-2008 08:16:21

:m1:ขอให้เดินเคียงข้างกันตลอดไปนะค่ะ :m1:

:L2: :L1: :L1: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 26-04-2008 09:17:15

ขอบคุณที่เอาเรื่องราวดีๆ มาเล่าให้ฟังครับ

เป็นรูปแบบความรักที่ดีครับ

ยังไงก็ลุ้นให้ลงเอยกันครับ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sixty-3 ที่ 26-04-2008 09:23:39

:L2: :L2:
จบแล้ว ...
ดลกับอั้มเข้าใจกัน แค่นี้ก็ดีใจ
ขอให้ได้กลับมาเป็นแฟนกัน

:pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: gift_deb ที่ 26-04-2008 10:34:49

กลับมาเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ กลับมาบอกคนอ่านด้วยนะคะ ดีใจด้วยที่ชีวิตมีความสุขซะที :bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: POR@B ที่ 26-04-2008 11:21:59

เรื่องราวของช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสุขและทุกข์

ในที่สุดก็จบลงจนได้

แต่นิยายชีวิตก็ยังคงดำเนินต่อไป

จนกว่าเราจะได้สมบัติชิ้นสุดท้ายของเรากัน

ขอบคุณมาก ๆ นะคับ สำหรับเรื่องราวดี ๆ

ที่อาจจะให้ข้อคิดกับใครหลาย ๆ คนได้ (แต่สำหรับผม ผมเจอมาแล้วคับ )

มันอาจจะดีกว่าการที่เราได้เจอเหตุการณ์นั้นจริงแล้วค่อยแก้ไขก็ได้

ความรักต้องการความเชื่อใจ และเข้าใจซึ่งกันและกัน

ความรักมีพลังพิเศษที่สามาทำให้โลกทั้งโลกดูสดใสขึ้นมาได้ รวมทั้งหล่อเลี้ยงจิตใจของคนเหล่านั้น

แต่ความรักก็มีพลังอีกด้านที่ซ่อนอยู่ หากมันผิดที่ผิดเวลาก็จะให้ผลที่ตรงข้ามเช่นกัน

ความรักมันมีสองด้านเพียงแค่เรามองให้เป็นแล้วความรักจะอยู่กับเรา

แม้มันไม่อาจใช้คำว่าคนรักอีก แต่ความรักมันก็ทำให้โลกน่าอยู่ ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหน

แล้วก็อย่าคิดที่จะทำร้ายตัวเอง ขอให้เชื่อมั่นเถอะว่าเราก็เกิดมาจากความรักเช่นกัน

ยังมีคนอื่นอีกมากที่รักเรา เมื่อความรักของเรามันลดลงไม่ว่าจากเรา หรือ ว่า เขา

เราก็ยังมีความรักอีกหลากหลายรูปแบบที่มอบให้กันได้

ขอบคุณจากใจจริงคับ และเป็นกำลังใจให้เสมอ

PoR@B

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 26-04-2008 11:41:03

o7 อ่านจบ อารมณ์ไม่จบ.... เห็นด้วยกับคุณ POR@B มากๆๆๆๆ
อย่างน้อยที่สุด ก็ได้คุยปรับความเข้าใจกัน ไม่จบกันไปอย่างค้างคา
แม้ว่าวันหนึ่งมันอาจไม่ลงเอยด้วยการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่ทั้งสองคนก็ไม่ปิดกั้นหัวใจต้วเอง..... :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ec392 ที่ 26-04-2008 12:02:44

ถึงแม้ว่าเราจะได้อยูร่วมกับคนที่เรารักแต่เราก็มีความสุขแล้ว ผมว่าสักว่าหนึ่งดลกับอั้นก็ต้องทำตามหัวใจตัวเองแน่นอน ผมว่าคนรักกันคงมียังวันหนึ่งจบด้วยดีครับ :m13: :กอด1: :m1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @^_^@PeaZa@^_^@ ที่ 26-04-2008 12:20:41

ขอบคุณที่ทำให้มี เรื่องน่ารักๆในความทรงจำเพิ่มอีกหนึ่งเรื่อง

โชคดีจ้า....

:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 26-04-2008 12:37:01

ดีใจด้วยที่จบกันแบบดีๆ มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันอย่างนี้

ตอนนี้ก็เหมือนสร้างความรักความเข้าใจกันใหม่

ในอนาคต ขอให้กลับมารักกันเป็นแฟนกันอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ren ที่ 26-04-2008 13:06:45

อนาคตเป็นสิ่งที่คาดเดา

มีสิ่งดีๆความรู้สึกดีๆให้กันตอนนี้น่ะดีที่สุดแล้ว

เป็นกำลังใจให้จ้ะ :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 26-04-2008 14:35:00

อ่านชื่อเรื่องนี้คิดว่าจะเป็นแนวกุ๊กกิ๊กน่ารัก ที่ไหนได้.....

พระพรหมไม่ได้ลิขิต แต่ชีวิตเราเราลิขิตเอง.....

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 26-04-2008 16:20:42

ค่ะ ขอบคุณนะ :m15:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 26-04-2008 16:32:09

:m1: :m1: :m1: :m1:
จบแบบอิ่มๆ ดี ไม่หวาน ไม่เศร้า กำลังพอดี
ต่างฝ่ายต่างเจ็บช้ำมามาก จะก้าวเดินต่อไป ต้องค่อยๆ เดินไม่รีบร้อน จะได้ไม่สะดุดล้มอีก

ขอบคุณคนแต่ง สำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณมากๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ranaways ที่ 26-04-2008 17:34:48

จบแล้วอ่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเองอ่ะ

ดลเป็นคนที่เก็บความรู้สึกไว้กับตัวเองมากไปนะ

มีอะไรก้อระบายให้เพื่อนฟังบ้างก้อดี

อั้มก้อคงเหมือนกับดลอ่ะ ถึงว่าหล่ะ ถึงได้รักกัน

เพราะว่านิสัยเหมือนกันนี่เอง

อ้อนเป็นเพื่อนที่ดีมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เข้าอกเข้าใจดลเป็นที่สุด ปัจจุบัน คงยังเป็นเพื่อนรักกันอยู่ใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 26-04-2008 22:57:32

:L2: :m4:จบจนได้ ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรา ขอให้รักกันแบบนี้แหละ ดีที่สุด ขอให้อยู่ เป็นเพื่อนกัน ยันแก่เฒ่า นะค้าบ มีความสุขมากๆนะ ขอบคุณที่เล่าเรื่องให้ได้อ่านกัน คงได้มีโอกาส อ่านเรื่อง ของนายอีกนะครับ :bye2: :bye2: o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iamhappywood ที่ 28-04-2008 00:24:06

ชอบมากๆ เลยครับ ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
แต่อยากให้ดลพร้อมที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับอั้มได้เร็วๆ นะครับ

ถ้าได้กลับมาอ่านคอมเมนท์ อยากบอกว่าชอบมากเลยครับ เราตามอ่านจากอีกเว็บ(มิน่ารู้สึกคุ้นๆ) พออ่านอีก ก็ชอบอีก

ไม่รู้อินไปป่าวอ่ะ แต่อยากให้คืนดีกันเร็วๆ นะค้าบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 30-04-2008 23:57:12

ถ้าเปิดปากพูดคุยกันแต่แรก ก็อาจจะไม่ต้องทุกข์ทนทรมาน นานหลายปี ปากหนักด้วยกันทั้งคู่

ยินดีด้วยกับความสัมพันธ์ที่ได้กลับคืนมา แม้จะเป็นได้แค่เพื่อนสนิทกันก็ตาม

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: __ .iMzii3 ที่ 02-05-2008 02:01:26

สุโก้ยยยยยยยยยยยยย ><
แค่คำๆเดียว ไม่มีค่าเท่ากับการกระทำหรอกนะคับ ^^

.
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะฮะ *

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: singh ที่ 04-05-2008 15:09:13

เฮ่อ...เบื่อจัง อ่านเรื่องมากส่วนใหญ่จบแบบรันทด ทั้งนั้น

ทำให้ไม่อยากอ่านเรื่องอื่นๆ เลยอ่ะ... ไม่มีกำลัง สิ้นหวัง

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: in_blu ที่ 08-05-2008 22:01:01

อ่าาาา

อ่านแบบรวดเดียวจบ

บางครั้งคำตอบก็ความรักจบลงที่คำว่าแฟนเสมอไป

ดีใจที่สุดท้ายก็เข้าใจกัน

หวังว่า เวลาคงจะรักษา จนกลับมาใช้คำว่า แฟน ได้เหมือนเดิม ^^

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: reu_aha ที่ 09-05-2008 14:53:36

รวดเดียวจบ

ความรักของคนเรา
ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกัน

แค่พูดคุยเข้าใจกัน เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้

TT
คิดถึงเธอ

ขอบคุณเรื่องดีๆนะคะ
^^

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: amme ที่ 10-05-2008 00:18:45

:m15:จบเศร้าๆ จังเลยอ่ะ แต่ก้อสนุกดี

คนรักกันไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันเสมอไป ........... o7

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: CHOKUN ที่ 21-05-2008 13:08:29

อ่านแล้วรู้สึกดีนะ ความรักไม่จำเป็นต้องครอบครองขอแค่อยู่ข้าง ๆ กันก้อพอ :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 21-05-2008 14:00:18

จบได้เยี่ยม o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: บุหรง ที่ 22-05-2008 08:44:16

เพิ่งอ่านไปได้ ๓ ตอนก็ตาลายแล้ว ... นอนดึกตื่นเช้าน่ะ :haun5: มะมีอาราย เดี๋ยวว่างๆจะมาตามอ่านให้จบ o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: TongZA ที่ 01-06-2008 18:00:10

:m13: :m13: :m13: :m13: :m13:

ไม่ว่าจะคบกันในสถานะไหน แค่ได้รู้ว่า

มีคนที่รักอยู่ใกล้ๆก็ดีพอแล้วไม่ใช่เหรอคับ

:a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: actionzero ที่ 07-06-2008 23:42:33

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดีๆนะครับ สู้ต่อไปครับผม จะคอบเชียร์อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: tomjonesa ที่ 12-06-2008 04:16:20

:oni2: อ่านจบแย้ว เสียดายที่อั้มกับดล อ่ะ น่าจะคบกันเป็นแฟนต่อไป หง่ะ ขอบคุณสำหรับ story ดีๆๆ ที่ให้อ่านคับ

:pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: 6488 ที่ 13-06-2008 21:34:36

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: golf_zaa ที่ 14-06-2008 22:05:32

สนุกดีค๊าฟฟฟ

ซึ่งดีอ่า

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: angsumalin ที่ 12-07-2008 00:01:07

อ่านจบแล้วใจมันเจ็บจิ๊ดๆ เล่นเอาน้ำตาหมดแหมะ :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: echisen ที่ 19-07-2008 01:07:38

โหหหห เศร้าจัง ไม่น่าเลยอ่ะ เพราะความเข้าใจผิดแท้ๆๆๆ :sad2: อย่างไงก้อขอให้ได้รักกันนะ
สู้ๆๆๆ ฮับ เป็นกำลังใจให้ o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Plabu ที่ 31-08-2008 01:28:59

o7งือ.. :o12: :o12: :o12: :o12:
อ่านรวดเดียวจบเลย :m1:
รู้สึกว่ามันเศร้า :sad2:มากๆเลยอ่ะ
แต่ก็ยังดีที่มีป่าน :m1: :m1:อิอิ
เป็นเรื่องที่ไม่มีตอนจบ o12
เหมือนกับชีวิตที่ไม่สิ้นสุดหากยังไม่ถึงเวลาเลย :o :a2:
ชอบนะ :a2:
สนุกดี :a2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 25-11-2008 21:34:34

คู่กันแล้ว
ไม่แคร้วกัน :call: :call:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: honzaazaa ที่ 11-12-2008 17:20:03

มาตามทีหลังแต่สนุกแกมเศร้ามากมาย :oo1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: gpriest ที่ 04-01-2009 16:03:28

ชอบมากๆเลยคับบบ

ขอบคุณมากๆนะคับบที่ได้แบ่งปันสิ่งที่ดีๆให้กัน

ซึ้งมากมายย

ผมร้องไห้ไปหลายตอนแว้ววอ่าT_T

ผมก็พึ่งเข้าใจว่าความรักไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันก็ได้ เพียงแค่ส่งกันออกมาแค่นี้ก็มีความหมายมากยิ่งกว่านั้นแล้ว

ชอบมากๆ..

ปล.แต่ก็ยังแอบลุ้นอยู่นะคับ ผมว่าคุณ2คนเป็นคู่ที่โชคดีมากๆเลยนะคับ ที่ยังคงมั่นคงในความรักของกันและกันอยู่ ไม่เหมือนความรักของคนอื่นๆที่เพียงแค่นอนเพียงข้ามคืนเดียวก็แยกจากกันไปแล้ว

ถ้ามีความคืบหน้าอะไร อย่าลืมส่งข่าวมาบอกกันบ้างนะครับ

โพสต์เสร็จตอนใกล้กับวันคล้ายวันเกิดผมพอดีเยย^_^

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: zefelozxxx ที่ 22-02-2009 19:39:07

ไม่ว่าจะคบกันในสถานะไหน แค่ได้รู้ว่า

มีคนที่รักอยู่ใกล้ๆก็ดีพอแล้วไม่ใช่เหรอคับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: mphoenix ที่ 20-03-2009 16:30:37

ง่าๆ เรื่องนี้เศร้าจังเลยอ่ะ

งืมๆผมเคยแต่มีรักข้างเดียวอ่าครับ

เหอๆ ก็คงจะเข้าใจความเจ็บปวดตอนถูกมองแบบเย็นชาอ่านะ

เพราะพอเค้ารู้ว่าเราขอบอ่ะ

o22 มันไม่เป็นผลดีเลยๆเหอๆ
:o12: :o12: :o12: :o12:
เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ครับ

ปล. ปีนี้ผม ม.6 แล้น
ปีหน้าว่าจะเอ็น สัตวแพทย์ด้วยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะครับ
บายๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 23-03-2009 23:56:41

มาแปะป้งไว้ก่อนอ่าน :z13:น่าสนุก

เปงกำลังใจให้ต่อปาย...... :L2:

กอดที :กอด1:เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะ

:bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jele ที่ 25-03-2009 00:56:30

มาแอบอ่าน

หะ

ถึงจะไม่เปงแฟน

กันกันแต่ก็ยังรักกัน

ม่ายเรียกว่าแฟน

ความรู้สึกมันก็มากกว่านั้นอยุ่แล้ว

เห๊อๆๆๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: poffy ที่ 16-09-2009 00:17:17

อาจจะดูเศร้าไปนิด แต่ก็จบได้อย่างน่าประทับใจค่ะ o13
ไม่ต้องรักเหมือนคนรักก็สุขหัวใจ
เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้
ที่ต้องมาเป็นเพื่อนกัน อาจจะทำให้รักและเข้าใจกันมากขึ้น
และรักกันมากขึ้นกว่าเดิมก็ได้นี่เนอะ
มิตรภาพเป็นสิ่งที่สวยงามและยั่งยืน
ชอบอ้อนมากๆเลยค่ะ :กอด1:
ชอบคุณสำหรับนิยายนะคะ :pig2: :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 24-10-2009 18:55:10

จบได้อย่างน่าประทับใจ ถึงมันจะเศร้าก็เถอะ

ยังไงทั้งคู่ก็มีความรู้สึกดีๆต่อกัน ก็เพียงพอแล้ว :กอด1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 24-10-2009 20:49:21

:z3:

ไม่อยากให้จบแบบนี้เลยอ่ะ....

แต่สนุกดีน่ะ....

สะท้อนถึงตัวเองเล็กๆ....

ความรักมันห้ามกันไม่ได้...

รักเพื่อนตัวเองมันช่างเจ็บปวด.....

ไม่สามารถพูด ไม่สามารถบอกออกไปได้....

ถ้าพูดไปมันจะกลายเปนสูญเสีย....

สุดท้ายมันก้อไม่เหลืออะไรเลย....

เหมือนเราตอนนี้ ที่พูดมันออกไป....

และมันก้อจบลงทุกอย่าง....

ไม่เหลืออะไรเลย.....

ขอบคุนที่มีเรื่องมาให้อ่านน่ะ...

ติดตามผลงานเรื่อยๆ

แต่ไม่เอาเศร้าๆน่ะ

ไม่อยากเศร้าแล้ว.... o13 o13

:bye2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 24-10-2009 20:54:06

ชอบเพลงอ่ะ...เพราะดี....

เพลง ไม่คิดเสียใจ....น่ะ

แล้วตอนนี้ความรักของคุนเปนยังไงอ่ะ....

:เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: earendilkung26 ที่ 27-10-2009 01:31:49

เย้ อ่านจบแล้วครับ....รวดเดียวจบเพราะเพิ่งเริ่มเข้ามาในเล้า
ชอบครับ เรื่องนี้....

แอบกระซิบนิดนึง....ไม่ทราบว่าตอนนี้เรียนจบอะยังครับ คุณหมอ....
จากที่เล่า ๆ มาเนี่ยน่าจะรุ่น ๆ ใกล้กันกะผมนะ ผมคณะ สค. กู 62 งะ....
ม. เดียวกันด้วย...ผมมั่นใจ เพราะ่ว่ามี อก. ที่ ม. ด้วยอะ แถมเรื่องบาร์นมนั้นด้วย....
ผมคิดถึงบาร์นมมาก ๆ เลย....ร้านเล็ก ๆ อบอุ่นสุด ๆ (ประมาณว่าแดดร้อนอะ ร่มก็ไม่ช่วยเท่าไร)

อย่าลืมมาอัพเดตด้วยนะ...ยังไงผมก็เชียร์ให้กลับมาเป็นแฟนกันนะ...
ผ่านอุปสรรคอะไรมากมาย แต่ความรักยังคงมั่น....ผมว่าสุดยอดงะ... :o8:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 23-02-2010 23:04:24

ขอบคุณนะค่ะ :monkeysad:ขอให้รักกลับมาเหมือนเดิมนะค่ะ :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 03-03-2010 19:03:14

น่ารักๆๆๆๆ

แบบว่าซึ้งอะ

อย่างน้อย อดีตก็ทำให้ดลและอั้มเติบโตขึ้น

:mc4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Rong ที่ 08-03-2010 01:43:30

เป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ

ตอนจบก็ไม่เศร้าเกินไป เพราะอย่างน้อย ก็ยังรู้ว่ายังรักกัน

เป็นกำลังใจคุณดล กับคุณอั้มนะค่ะ
:L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 21-03-2010 23:17:58

*ถอนหายใจ*

จะว่าจบแฮบปี้มันก็แฮบปี้นะคะ อย่างน้อยพวกพี่ก็เข้าใจกันแล้ว

ความรัก...ยากจะเข้าใจ...ออกแบบไม่ได้...อยู่ที่คนที่รักจะเลือกสรรเอง...

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนี้ค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ice99 ที่ 28-03-2010 16:23:48

ชอบมากๆคับ

ทำเอา นัีกศึกษาสัตวแพทย์ (นศ.สพ.) จริงๆอย่างผมซึ้ง เศร้า เหงาตามไปเลยนะครับ

นิยายหวานๆรักฟ้าหม่นครับ

:กอด1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-04-2010 14:27:18

ก็จริงนะคะที่ว่า...ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน o18
แค่เรามีความสุข จะเรียกความสัมพันธ์แบบนี้ว่าอะไรก็ช่างมันเถอะ
(แบบไม่ใช่พวกยึดติดอ่ะค่ะ :laugh:)
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าเรื่องให้อ่าน ซึ้งจังเลยค่ะ แอบน้ำตาซึมด้วยอ่า :pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 10-04-2010 18:17:12

อ่านจบแล้วค่ะ แอบเชียร์ให้ทั้งสองคนกลับมาเป็นแฟนกันอีกนะค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 11-04-2010 11:59:52

:pig4: thank you na ka

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 12-04-2010 11:26:04

เข้ามาขอบคุณนะค๊าบบบ
ที่มาเล่าให้ฟัง

แต่ยังม่ายอยากให้จบเลยนิ ^^

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Laxxeez ที่ 22-05-2010 14:29:07

สุดท้ายก็เข้าใจกันได้ในที่สุด เสียดายเวลาที่ควรจะมีร่วมกันจัง :o12:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Annetemis ที่ 22-06-2010 09:47:55

สูญเสียช่วงเวลาที่ควรจะมีร่วมกันเพราะความเข้าใจผิด :monkeysad: แต่สุดท้ายก็กลับมาหากันและกัน เพราะว่ารักที่ต่างมีให้กันไม่เคยเปลี่ยนไป :L1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: gotoho ที่ 16-07-2010 18:57:11

แฟนนิยายรายล่าสุดครับ 555 ขอบคุณครับบ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: boylove_yj ที่ 21-07-2010 10:01:49

********* น่ารักๆๆ

แบบว่า ใสๆดีอ่ะ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก :มาลงตอนจบแล้วครับ เวลา 23.23น. 25/04/08(จบแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: chatkub ที่ 21-07-2010 13:54:59

ไม่แน่ใจว่าเคยอ่านมาที่ไหนสักทีนี่แระ หรือที่นี่ป่าวก็จำไม่ได้ ที่สำคัญก็จำไม่ได้เม้นแล้วยัง ขอเม้นใหม่แล้วกันครับ เป็นอีกเรื่องที่ชอบเพราะ ชอบคนที่สมหวัง ผ่านเรื่องอะไรๆมาเยอะ คงทำให้ความรักแข็งแรงขึ้น

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 07:25:02

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 03-01-2011 22:36:57

ขอบคุณ สำหรับเรื่องราวดีๆ ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gkyoai ที่ 06-01-2011 06:56:10

ขอบคุณทุกความรู้สึกดีๆ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nakrob ที่ 11-01-2011 12:28:37

อ่านเพลินจนไม่ได้ทำงานเลยอะครับ ชอบมากๆครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gkyoai ที่ 20-01-2011 13:54:23

ผมชอบเรื่องนี้มากเลยครับ
อ่านแล้ว สนุกมากเลยครับ

พระเอกกับนายเอกน่าจะได้ลงเอย
กันนะครับ
มีภาคต่อไปป่าวครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: babyfaibossy ที่ 10-02-2011 01:58:48

บางครั้ง ....มิตรภาพก็ยั่งยืนกว่า...

บางครั้ง ....ความรักก็เต็มเต็ม ในส่วนของ มิตรภาพ...

สู้ต่อไปนะ คุณดล ถ้าคุณอั้มไปมีกิ๊ก เราก็จะขอเป็นกิ๊กคุณดล 55+ :กอด1:

แอบตีท้ายครัว อิอิ จะโดน :z6: ไหมน้า

สนุกมากเลยค่ะ ทั้งเศร้า เหงา รัก ปนๆกันไป

o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 18-03-2011 12:58:33

เพิ่งอ่านจบนะคะ
ไม่ว่าบทสรุปจะเป็นยังไง แต่มีความรู้สึกดีๆต่อกันก็พอแล้ว o13

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 21-03-2011 00:49:36

แม้จะจบแบบไม่ happy ending แต่ทั้งสองฝ่ายก็ยังรับรู้ว่าทั้งคู่ยังมีความรู้สึกดีๆให้กันอยู่

ปล.ทำไมมันเศร้าเยี่ยงนี้ :sad11:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sassyaom ที่ 17-04-2011 23:34:07

ร้องไห้ตลอดเรื่องอ่ะ (ตอนนี้อยู่ในช่วงอารมณ์แปรปวนด้วยมั้ง)

ร้องไห้ตั้งแต่ตอนที่เค้าทั้ง 2 คน บอกรักกัน ทะเลาะกัน ห่างกัน คืนดีกัน

แม้กระทั้งตอนพิมพ์อยู่นี้ก็ยังสะอื้นอยู่เลย ชอบมาก ซึ้งมากเลยเรื่องนี้

ขอบคุณนะจ๊ะ ที่นำเรื่องดีๆมาให้ได้อ่าน

อยากเจอความรักที่ดี ๆ มั่งจัง ขอบคุณนะ ^ ^

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: insane_mesa ที่ 16-07-2011 00:14:14

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน :pig4:
สนุกมากเลย o13
อ่านแล้วลุ้นมาก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 20-08-2011 22:56:55

ความรักคือความเข้าใจ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: 20227ple ที่ 21-08-2011 22:05:55

โถ่ เราสงสารป่านอ่ะ เราแอบเชียร์อยู่ :sad4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 22-08-2011 11:05:16

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: golf7777 ที่ 22-01-2012 03:14:12

อนาคตยังมาไม่ถึงปัจจุบันก็ขอให้ดีไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: stdvic ที่ 18-02-2012 21:52:56

อ่านจบแล้วได้รับอะไรหลายๆอย่างเลยครับ ขอบคุณที่ได้นำเรื่องดีๆมาแบ่งปันกันนะครับ

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-02-2012 01:13:13

ถึงจะยังไม่เป็นแฟนกัน แต่ก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนก็ได้นี่เนอะ

จบดีไปอีกแบบค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 27-04-2014 08:19:42

เสียดายที่ไม่ได้จบแบบกลับมาเป็นแฟนกัน

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: griffon ที่ 27-04-2014 14:18:31

สนุกมากๆเลยค่ะ ตอนจบเราแอบเศร้านะเนี่ย ที่ไม่ได้กัน(?)
หุๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆสิน้าา
จะติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: MeminMC ที่ 09-07-2015 15:54:58

:mew1:เป็นนิยายที่อ่านแล้วเพลินดีนะ
บางครั้งสถานะก็ไม่ได้บ่งบอกถงความแน่นอนของความสัมพัธ์ของคนรักกัน
ที่สำคัญมันอยู่ที่การกระทำของคนสองคนมากกว่า
ว่าแสดงออกมาในรูปแบบไหนให้ทั้งสองฝ่ายได้รับรู้
เรื่องนี้น่ารักเราชอบ :mew1: :mew6:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 11-07-2015 23:00:49

บางทีความรัก มันก็เข้าใจยาก

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 00:19:36

:mew1:

หัวข้อ: Re: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Goplayz ที่ 01-10-2021 22:05:42

เอิ่ม.....เคารพการตัดสินใจของทั้งคู่นะ

แต่ความรัก....ที่มีกฏบนพื้นฐานความกลัว....มีไว้ก็รังแต่จะเสียเวลาและเจ็บปวดอยู่เมื่อถึงเวลาที่อีกคนเจอรักใหม่แล้วเค้าพร้อมจะปล่อยมืออีกฝ่าย

ความรักแบบนี้...จบแล้วเจ็บไม่มีทางหรอกจะมาฝืนยืนยิ้มบอก...ยินดีด้วยนะขอให้ฉักรักเธอต่อไป....ทำไมชอบทำร้ายหัวใจตัวเองกับคนที่ตัวเองรักกันจัง.....งง...จ้า

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dekinter ที่ 04-04-2008 19:38:36