พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] Love Mission ปฏิบัติภารกิจรัก [END] Special P'PREM มาแล้วค่ะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: lalalittaaa ที่ 03-11-2017 23:54:47
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************
เรื่องที่เกี่ยวข้อง
[เรื่องสั้น] นักร้อง...พี่รักน้องได้มั้ย [END] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63261.msg3727272#msg3727272)
-
[เรื่องสั้น] Love Mission ปฏิบัติภารกิจรัก [END]
คุณเคยแอบชอบใครสักคนมั้ย?
ถ้าคุณเคย.....ก็เหมือนกับผมตอนนี้
เขาคนนั้นที่ผมชอบ.....โดดเด่น จนชีวิตผมมืดมน
เขาคนนั้นที่ผมชอบ.....เรียนเก่ง จนผมกลายเป็นคนโง่ทั้งๆที่การเรียนผมก็ไม่ได้แย่
เขาคนนั้นที่ผมชอบ.....หน้าตาดี จนผมอยากศัลยกรรมหน้าใหม่
เขาคนนั้นที่ผมชอบ.....ยิ้มมีเสน่ห์ จนผมต้องเหลียวหลังมองแล้วมองอีก
ที่สำคัญเขาคนนั้นที่ผมชอบ.....เป็นผู้ชาย!!!
แค่คำว่า 'ชอบ' ของผม เลยเป็นที่มาถึงสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้
ตอนนี้ผมกำลังหาข้อมูลการอ่อยผู้ชาย ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ 'อ่อยผู้ชาย' อยู่ในห้องสมุด เป็นงานเป็นการสุดๆมั้ยล่ะ ผมมาเช่าห้องอ่านหนังสือของห้องสมุดมหาลัยครับ เพราะมันเป็นห้องเก็บเสียง จะเสียงดังโวยวายแค่ไหนคนข้างนอกก็ไม่ได้ยิน ที่สำคัญแอร์เย็น มีอินเตอร์เน็ตให้เล่น ที่ขาดไม่ได้เลยคือความต้องการเสือกสูงของเพื่อนๆผม ซูมกล้องออกไปครับ ซูมออกไป เห็นมั้ยครับว่ามีเพื่อนผมอีกสี่ตัวยืนขนาบข้างผมอยู่ อัดเข้ามาจนเป็นปลากระป๋องตราห้าพ่อครัวละ ทุกคนมาสุมหัวอยู่ที่โน๊ตบุ๊คของผมเครื่องเดียวเพื่อช่วยผมหาวิธีจีบคนที่ผมชอบ กระทู้อ่อยผู้ชายมีมากมายจนผมเลือกไม่ถูกว่าผมควรใช้วิธีไหน มีทั้งแบบที่มีสาระและไร้ประโยชน์ขั้นสุด
" อันนี้มึง อันนี้ " ผมไล่สายตาอ่านตามนิ้วชี้ของเพื่อน
ยัดฟองน้ำเยอะๆ
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมรีบเอามือจับหน้าอกตัวเองทันที ลองนึกไปถึงผมใส่เสื้อในของผู้หญิง ยัดฟองน้ำเข้าไปให้หนาๆ อื้มมมมมม
" เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย " ผมรีบส่ายหน้าจนหัวแทบหลุด วิธีนี้ขอบาย ขอวิธีถัดไป!!!
" อันนี้ล่ะ "
ใช้วิธีทำปากเจ่อๆ เปิดไหล่โชว์ข้างนึง พ้อยขานิดๆ จิกปลายเท้าหน่อยๆ เอามือเท้ากำแพง จิกตาหน่อยๆ
คิดตามนะ ตอนนี้ผมกำลังลุกขึ้นทำภาพประกอบการอ่อย ปากเผยอๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเพื่อเปิดไหล่ข้างนึง จิกปลายเท้าเหมือนกำลังเต้นบัลเล่ต์ จิกตาเหมือนที่นางแบบชอบทำ
นี่ผมต้องลงทุนทำถึงขนาดนี้เลยหรอวะ? แก้ผ้าต่อหน้าพี่มันเลยไม่ง่ายกว่าหรอ?
" ขนลุก!!! " ขนาดตัวผมเองยังรับไม่ได้แล้วคนที่ผมชอบไม่รังเกียจผมไปเลยรึไง!!!
" อันนี้ม่ะ ในละครชอบทำ เรื่องไหนมีนะ พระเอกได้นางเอกตลอด "
" วิธีไหนของมึงวะ? "
ขับรถชนครับ เห็นในหนังหลายเรื่องเป็นแบบนั้น
ผมตายก่อนเขาแน่นอน เพราะผมขับรถไม่เป็น
" มึงลืมอะไรไปรึเปล่า ไอ้นะโมมันขับรถไม่เป็น ขืนให้มันขับมีหวังตายก่อนได้พี่เปรมเป็นผัว " อืมมม เพื่อนผมพูดดีมีสาระครับ
ขอดูอีกสักวิธีแล้วกัน ถ้ามันไม่เวิร์ค กูก็ไม่จงไม่จีบมันแล้วโว๊ยยยยยยยยย
เวลาเราเจอคนที่เราชอบ ย้ำว่าแค่ชอบนะ แบบแอบปลื้ม ไม่เคยคุยกันเลย เราจะทำเหมือนไม่สนใจอะแบบ หยิ่ง เชิด ไม่มอง ไม่มีตัวตน (แต่แอบเหล่ๆ) 555555555555 มันเป็นอาการกลบเกลื่อน พอทำแบบนี้ แห้วทุกราย ขอบอกกกกกกกกกกก
มึงก็รู้ว่าแห้วแล้วมาบอกกูทามมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เฮ้อออออออออออออออออออ
ผมปิดคอมแล้วมานั่งถอนหายใจพร้อมเพื่อนอีกสี่คน พวกมึงเครียดอะไรกันวะ กูสิต้องเครียด กูต้องเป็นคนเครียด!!!!
" อย่าเพิ่งเครียดดิวะ เดี๋ยวพวกกูคิดหาวิธีช่วยมึงเอง แต่ต้องเป็นพรุ่งนี้นะ วันนี้แยกย้ายกลับไปคิดมาคนละข้อ กูเจอเม้นท์แต่ละอัน กูปวดหัว แยก!!! "
เอาวะ พรุ่งนี้ค่อยมาลองกันใหม่อีกสักตั้ง!!!
เช้าของอีกวันผมห้าคนก็มานั่งสุมหัวกันอยู่ที่โต๊ะหินหน้าคณะเป็นประจำทุกเช้า ร้อนชิบหายเลยครับ มีต้นไม้นะแต่มันแห้งตาย ถ้าผมรู้ว่าใครเอามาตั้งตรงนี้ผมจะเดินไปโบกหัวมันสักทีสองที อ๋อ คณบดี นะโมขอโต๊ดก๊าบบบบบบ แต่ร้อนก็ต้องทนครับ เพราะตรงนี้คนที่ผมชอบเขาจะเดินผ่านเป็นประจำทุกวัน ผมเลยต้องลากเพื่อนมาร้อนด้วยกัน มันก็บ่นทุกวันแต่ก็ยอมอยู่ด้วย ผมไม่กล้ามาคนเดียว มันเขินๆ แม้ว่าจะเขินอยู่คนเดียวก็เถอะ ผมมาส่องพี่เปรมทุกเช้าก่อนเข้าเรียน มันทำให้ผมมีกำลังใจเรียนบ้าง เหม่อลอยบ้างเวลาที่เห็นพี่เปรมเดินมากับผู้หญิง แต่รวมๆแล้วก็ฟินที่ได้เห็นหน้า
" ไอ้นะโม ไอ้โม พี่เปรมมาแล้วมึง พี่เปรมมาแล้ว " เขย่าจนคอกูจะหลุดออกจากบ่าแล้วครับเพื่อน แม่งตื่นเต้นกว่ากูอีกนะ คนนี้ของกูครับ ห้ามยุ่ง!!!
" เอาไงมึง เอาไงต่อ เร็วๆ!!! เดี๋ยวพี่เปรมขึ้นเรียน " ผมเร่งเพื่อนครับ เร็วๆเว้ยยย พี่เปรมจะเดินผ่านมาทางนี้แล้ว
" หลังจากที่กูไปนอนคิดมาหนึ่งคืน นี่เลย!!! " มันยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผมครับ กลิ่นยังใหม่ๆอยู่เลย สงสัยเพิ่งไปซื้อมาเมื่อเช้า
" แล้วไงต่อวะ? "
อ่อยครั้งที่ 1 ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าของฉันหน่อย เพราะฉันทำมันตก
ผมรีบยัดผ้าเช็ดหน้าเข้ากระเป๋ากางเกงทันที เพราะพี่เปรมกำลังเดินมาทางที่ผมนั่งอยู่ ผมลุกยืนทำเนียนเดินผ่านพี่เปรม ก่อนพี่เปรมจะมาถึงพวกมันบอกผมว่าให้ควักผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วก็ปล่อยไปตรงหน้าของพี่เปรม โอ๊ะ!!! มันปลิวตกตรงหน้าพี่เปรมพอดิบพอดีเลยครับ เยส!!! สำ.....
เคยได้ยินเสียงลมพัดใบไม้ปลิวมั้ยครับ เสียงนั้นเลย
ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออ T^T
นอกจากจะไม่แลมันสักนิดแล้ว ผ้าเช็ดหน้ายังเป็นรอยตีนของพี่เปรมเต็มๆผืน เพื่อนผมอาการเป็นไงไม่รู้ครับ แต่ตอนนี้ผมแข็งทื่อไปทั้งตัว จนเพื่อนผมมันต้องแบกผมวิ่งหนีสภาพแข็งๆแบบนั้นแหละ ช็อกครับช็อก!!!
" ไม่ร้องนะ พรุ่งนี้เอาใหม่นะมึง " มึงยังมีพรุ่งนี้อีกเร้ออออออออออ
Mission Failed
อ่อยครั้งที่ 2 เพลงสละโสด
ให้เปิดเพลงอ่อย? เปิดตรงไหน? อะไร? ยังไง? ผมไม่เข้าใจครับ เพราะเพื่อนผมตอนนี้มันหายไปสองคน ไม่รู้ว่ามันไปไหน กลับมาอีกทีพร้อมกับโทรโข่ง เน้นว่าโทรโข่ง ที่หายกันไปตั้งนานสองนานนี่คือไปหาโทรโข่ง? เพื่อนผมมันใช้อะไรคิดกันครับ แทนที่พวกมึงจะใช้ลำโพง!!! เสียงมันจะได้กังวาน พี่เปรมจะได้ได้ยินชัดๆ
" ทันพี่เปรมมั้ยวะ? "
" โน้นๆๆ เป้าหมายมาพอดี พวกมึงเตรียมพร้อม สาม สี่ "
เมื่อพวกมันพร้อม พี่เปรมก็พร้อมเช่นกัน เดินมาไกลๆโน้นแล้ว เสียงดนตรีเพลงมนุษย์ล่องหนเริ่มดังผ่านโทรโข่งแล้วครับ คิดตามผมนะ เปิดเพลงจากโทรศัพท์มือถือแล้วเอาไปจ่อโทรโข่ง แล้วเสียงโทรโข่งคือใช้มานานจนมันแตกๆแหบๆ เสียงเพลงมันก็เหมือนคนร้องเพลงเพี้ยนอ่ะ ผมนี่นั่งเอามือกุมขมับเลยครับ ไม่รู้ว่าพวกมันไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าวิธีนี้จะได้ผล พี่เปรมใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมก็ได้แต่นั่งหลบๆหลังต้นไม้ที่มันแห้งตายนี่แหละครับ ชีวิตผมตอนนี้ก็แห้งตายตามต้นไม้ครับ ยิ่งพี่เปรมใกล้เข้ามาเท่าไหร่ผมก็แทบจะเข้าไปสิงกับต้นไม้
ภาวนาให้พี่เปรมมันไม่ได้ยินสิ่งที่ผมกับเพื่อนกำลังทำกันอยู่ ไม่อย่างนั้นได้อับอายไปเจ็ดชั่วโคตร คราวนี้แหละ!! ไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนเลย
กริบ!!! ไม่มีแม้แต่เสียงกาหรือเสียงลมพัด
พี่เปรมเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและดูเหมือนไอ้คนต้นคิดมันจะช็อกเมื่อพี่เปรมหันมาพร้อมกับถอดหูฟังออก เท่านั้นแหละครับทุกคนเก็บของทุกอย่างแล้ววิ่งกันแบบไม่เห็นฝุ่น ส่วนผมนั้นทำตัวรีบๆหลบอยู่หลังต้นไม้แห้งๆ พอพี่เปรมไปพวกมันก็วิ่งกลับมาหาผม
" พี่ตูนเคยกล่าวไว้ว่า ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ!!! " เพื่อนผมทำหน้ามั่นใจพร้อมชูกำปั้นให้กำลังใจผมด้วย
Mission Failed
อ่อยครั้งที่ 3 ตาต่อตา ใจต่อใจ
เพื่อนผมมันบังเอิญไปได้ยินมาว่าวันนี้พี่เปรมจะไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะ พอถึงช่วงพักกลางของพี่เปรมพวกผมก็ตามสิครับรออะไรกันละ เวลาเรียนของผมกับพี่เปรมไม่ตรงกัน เพราะฉะนั้นที่เห็นพวกผมมายืนกันอยู่ที่นี่ได้คือโดดมาล้วนๆ
" มีโต๊ะว่างใกล้ๆพี่เปรม ไปเลยเร็ว!!! เดี๋ยวมีหมาคาบไปแดก " แล้วพวกมันก็กระชากผมเข้าไปนั่งโต๊ะใกล้ๆกับพี่เปรม คือผมยังมองหาพี่เปรมอยู่เลยครับ พวกมันหูตาไวมาก ผมนึกว่าพวกมันดมกลิ่นเจอซะอีก
ผมนั่งโต๊ะถัดไปจากที่เปรมนั่งไปหนึ่งโต๊ะ ง่ายๆคือโต๊ะผมกับโต๊ะพี่เปรมมีอีกโต๊ะหนึ่งคั่นอยู่ แล้วมันก็ดันมีคนนั่งบังทัศนียภาพผมมาก เป็นผู้ชายตัวโตๆ กล้ามใหญ่ๆ ทางที่ดีหลบตามันก่อนดีกว่า แม่งจะแดกหัวผมเปล่าวะ พอมันลุกไปผมก็เห็นว่าพี่เปรมนั่งหันหน้าเข้ามาหาผม
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมเขิน ><
ผมทำตัวไม่ถูกได้แต่มองหน้าพี่มันยิ้มๆ โดยที่พี่มันก็นั่งกินข้าวไม่สนใจโลก ตาผมก็มอง ปากก็ยิ้ม ในมือมีช้อนก็นั่งสับข้าวเล่นจนมันเละไปหมด แต่ผมไม่สนใจหรอก พี่เปรมน่าสนใจกว่าตั้งเยอะ นานๆทีจะได้มีโอกาสมองหน้ากันใกล้ๆขนาดนี้
ผมหุบยิ้มฉับทันทีเมื่อไอ้กล้ามโตมันกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ และที่น่าขนลุกไปกว่านั้นคือมันต้องคิดว่าผมยิ้มให้แน่นอน ดูหน้าตามันตอนนี้สิ แม่ง แทบจะแดกหัวผมแล้วนะ เฮ้!!! เฮ้!!! มันกำลังลุกมาทางผมครับ ไม่นะ!!! อย่านะ!!!
" เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย " วิ่งแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ พอผมลุกมันก็ลุกเดินตรงเข้ามาหาผมจริงๆ เดี๋ยวๆๆๆ มึงวิ่งตามกูมาทามมายยยยยยยยยยยยยยยยยย
ที่สำคัญ ทำไมผมต้องมาวิ่งหนีหางจุกตูดให้พี่เปรมมันเห็นด้วย!!! หมดกันชีวิต!!! T^T
Mission Failed
อ่อยครั้งที่ 4 คำคมโดนใจ
ผมรู้สึกว่าช่วงพักหลังๆมานี่การสร้างสถานการณ์ 'อ่อยพี่เปรม' ของผมกับเพื่อนมันน่าอายเข้าไปทุกที แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ต้องมีมันแล้วละครับยางอายน่ะ ด้านได้อายอด หัวหดอดมีผัว ไอ้นะโมคนนี้ต้องท่องไว้ให้ขึ้นใจ
เพื่อพี่เปรมไอ้นะโมคนนี้ยอมทุกอย่างเลยครับ!!!
ด้านเหมือนตอนนี้ไงครับ... เพื่อนผมมันกำลังสร้างสถานการณ์ คนหนึ่งอยู่บนตึกเรียน ส่วนอีกคนอยู่ตรงโต๊ะม้าหินฝั่งตรงข้ามกับที่พวกผมนั่งอยู่ ผมเห็นพวกมันส่งสัญญาณมือเพื่อบอกว่าเป้าหมายพร้อมแล้ว ผมนั่งรอดูว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร จะรุ่งหรือร่วง แต่ดูจากสามครั้งที่ผ่านมา.....ไม่น่ารอด
" พี่ปอครับ " ชื่อย่อพี่เปรมครับ
" คร๊าบบบบบบบบบบบบบ " อูยยยยยยยยยยย ขนลุกเบาๆ
" จะไม่พูดคำว่ารักให้เธอรู้สึกดี แต่จะทำสิ่งดีๆให้เธอรู้สึกรักนะครับ "
" นอบ้าาาาาา " ชื่อย่อของผมครับ เอิ่มมม พวกมึงเล่นใหญ่ไปนะ แม่งบิดจนลำไส้ข้างในม้วนเป็นกางเกงในใช้แล้ว แต่ผมก็อดอมยิ้มกับคำคมเลี่ยนๆของพวกมันไม่ได้
" นอครับ "
" คร๊าบบบบบบบบบพี่ปอออ "
" คนดี … ชอบแก้ไข คนอย่างฉันไง … ที่ชอบเธอ "
" ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว " มันเลี่ยนจนอดส่งเสียงแซวไม่ได้จริงๆครับ ตกลงว่ามันจีบพี่เปรมให้ผม หรือมันจีบกันเองวะ เล่นซะเหมือนเลย
" ขอแต๊ะเอียอาจได้ตังค์ ขอแต๊ะอั๋งอาจได้เมีย "
" “ได้ดี” กับ “ได้เสีย” ระดับความเพลียต่างกัน "
" ที่หนูขัดขืน ก็แค่ฝืนพอเป็นพิธี "
" อย่าพึ่งเห็นผม “ไร้ค่า” เพราะยังมีอีก “108ท่า” ที่คุณยังไม่ได้ลอง "
" ฮิ้วววววววววววววววววววววว " เฮ้ยยๆๆๆๆ พวกมึง!!! แรกๆมันก็ดี ทำไมหลังๆมันหื่นกามขนาดนั้นวะ มึงดูหน้าพี่เปรมด้วย เขาจะรับได้มั้ยนั่น แล้วนี่แทนที่จะเดินผ่านไปเหมือนครั้งก่อนๆ มาหยุดยืนฟังเพื่อนผมจีบกันทำมายยยยยยย เริ่มหน้าบางขึ้นมาทันทีเลยผม ไม่ต้องหันหน้ามามองผมครับ พี่เปรมผมขอโทษที่ทำให้หูพี่ต้องแปดเปื้อน ฮือออออออออออออออออออ T^T
" น้องครับ อยู่กันแค่นี้เองลงมาคุยกันก็ได้ จะกี่กลอนก็เต็มที่เลยครับ "
เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ก๊าาาาาาาาาา.... ก๊าาาาาาาาาา....
Mission Failed
อ่อยครั้งที่ 5 นับ 1 ถึง 10
ไม่ว่าจะในหนังสือ ในเน็ต หรือแม้แต่ในหนังยังใช้วิธีนี้ เขาให้ความบันเทิงกับเราแน่นอนว่ามันก็มีสมหวังบ้าง ผิดหวังบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะสมหวัง แล้วในชีวิตจริงละมีใครการันตีได้บ้างว่า การนับ 1 ถึง 10 แล้วคนที่เราชอบสบตาเรา เราจะสมหวัง? เหมือนที่ผมกำลังช่างใจกับสิ่งที่จะทำต่อไปนี้
ตอนนี้ผมอยู่ในห้องสมุด ชั้นห้าจะเป็นเหมือนห้องนั่งเล่นในบ้านมีทีวี มีหนัง มีหนังสืออ่านเล่น มีโซฟาให้นอน เป็นชั้นสำหรับพักผ่อนโดยเฉพาะ ระหว่างรอเรียนไม่อยากบ้านก็มานั่งเล่นนอนเล่นกันที่นี่ ผมเองก็เช่นกัน ไม่มีเรียนในช่วงบ่ายแต่มาที่นี่เพราะคนๆนั้นคนเดียว.....พี่เปรม
ผมนั่งมองพี่เปรมนอนอยู่ห่างๆมาได้ห้านาทีละ คนอะไรหลับยังหล่อ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมหลงหัวปักหัวปำได้ยังไงครับ
" เอาดิ ลองดูเผื่อได้ผล ไม่ลองไม่รู้นะเว้ย " ลองมาแล้วตั้งสี่ครั้งจะไม่รู้ได้ไงวะ!!!
เอาวะ!!! ลองดู!!!
ผมหันเก้าอี้ให้ตรงกับที่พี่เปรมนอน ก่อนจะเริ่มนับ!!!
1!!!
2!!!
3!!!
4!!!
5!!! ครึ่งทางแล้วนะเว้ยพี่ตื่นหน่อยดิ แต่ถ้าพี่เปรมมันตื่นมาผมจะทำหน้ายังไงวะ? ผมหันไปมองเพื่อนแล้วส่ายหน้า เบะปากพร้อมร้องไห้
" ยังไม่จบเลยมึง นับต่อไป "
6!!!
7!!!
8!!!
9!!! ฮือออออออออออออ พวกมึงงงงงงงงงงง กูอยากร้องห้ายยยยยยยยยยยยย
9 ครึ่ง!!!
" เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
ปึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
จำไอ้กล้ามโตๆที่วิ่งไล่ผมที่โรงอาหารได้มั้ยครับ ไอ้นั่นแหละ มันโผล่หน้ามาใกล้ผม ผมตกใจถีบมันไป แทนที่มันจะล้มกลับเป็นผมที่หงายท้องเท้าชี้ฟ้าไปทั้งเก้าอี้ คราวนี้ไม่ใช่แค่พี่เปรมที่ตื่น คนอื่นที่นอนอยู่ก็สะดุ้งลุกขึ้นมาดูกันหมด
บอกได้คำเดียว โคตรอับอาย.....
เพื่อนผมเห็นแบบนั้นพวกมันก็รีบมายกผมให้กลับเข้าที่พร้อมเอาสารพัดหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะมากางปิดหน้าผมไว้
" ขอโทษนะคะ ขอโทษค่ะ "
Mission Failed
อ่อยครั้งที่ 6 สาย่อหลบไป สายเซ็กซี่กำลังจะมา (อ่อยไม่รู้ตัว)
ผมมายืนอยู่หน้าผับแห่งหนึ่งใกล้กับมหาลัยที่ผมเรียน ที่ผมมาที่นี่เพราะเพื่อนผมมันอยากจะเมาและให้ผมมานั่งดื่มแก้เซ็งที่วันนี้ไม่เห็นพี่เปรมมาเรียนเลยทั้งวัน ผมไม่ใช่เด็กหัวอ่อนที่กินเหล้าไม่เป็นหรือกินแค่แก้วสองแก้วแล้วเมาคอพับคออ่อน ผมหัดกินเหล้าตั้งแต่ ม.4 คนที่สอนก็พ่อผมนั่นแหละครับ โคตรเฟี้ยว แต่ผมไม่สูบบุหรี่นะเพราะพ่อผมขอไว้
ผมก้าวเข้ามาในร้านก็ชะเง้อคอมองหาเพื่อนทันที พอเห็นพวกมันโบกมือหยอยๆก็ตรงเข้าไปหา พวกมันมาจองโต๊ะไว้ตั้งแต่สองทุ่ม ไม่รู้ว่าจะรีบเมากันไปไหน คนที่ควรเมาคือกูครับเพื่อน แม่ง!!! ไหนๆวันนี้ก็ไม่เจอพี่เปรมละ พรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียน ติดหยุดเสาร์อาทิตย์อีก เมามันเลยแล้วกัน บอกตามตรงนะครับว่าห้าวิธีที่ผ่านมาพี่เปรมไม่มีท่าทีสนใจผมเลยสักนิดแถมหน้ายังแตกละเอียดยิบชนิดหมอไม่รับเย็บอีก มันทำให้ผมท้อ เฮ้อออออ แต่ถ้าจะให้ตัดใจเลยผมก็ทำไม่ได้ คนมันแอบชอบมาตั้งนาน ตอนนี้ผมแค่ถอยมาตั้งหลักครับ หาวิธีได้เมื่อไหร่ค่อยกลับไปใหม่
" อยากแดกไรสั่ง!!! พวกกูเลี้ยงปลอบใจมึงที่วันนี้ไม่เจอพี่เปรม "
" แต่มีข้อแม้ว่าต้องแดกให้เมา ไม่เมากูไม่ให้มึงกลับหอ "
" คิดจะมอมเหล้ากูรึไง "
" แล้วยอมป่ะล่ะ "
" จัดไปครับเพื่อน " ถึงพวกมันจะไม่ให้ผมเมา ผมก็จะเมาย้อมใจสักหน่อย ผมมืดแปดด้านเรื่องพี่เปรมไปหมดไม่รู้ว่าจะหาทางออกยังไง ที่ช่วยได้ก็มีแต่เหล้าถึงจะชั่วครั้งชั่วคราวก็เถอะ
" B-52 มา " วิธีกินมันไม่ได้ยากเลยครับ แค่จุดไฟ ใช้หลอดปักแล้วดูดให้หมดในครั้งเดียว!!!
" เฮ้ยๆๆๆ เพิ่งสี่ทุ่มมึงจะรีบเมาไปไหนวะไอ้นะโม "
" ปล่อยมันไปมึง ................. " กระซิบอะไรกันอยู่สี่คนไม่ให้ผมรู้ด้วยคนวะ แต่ช่างมันเถอะ Who’s care
" B-52 มา "
" มึงว่ามันเมายังวะ " กระซิบกันยังไงให้ผมได้ยินวะ?
" ยังว่ะ แค่มึนๆ 2 ช็อตเล่นกูมึนเลย "
" กำลังมึนได้ที่เลยใช่ม่ะ "
" เออ "
" ไปเต้นเป็นเพื่อนกูหน่อย " นาทีนี้ใครชวนไปไหนผมไปหมดแหละครับ อาการเหมือนคนอกหักแต่ไม่ใช่อกหัก เพราะมันเป็นรักข้างเดียว ก็อกหักอยู่ดีล่ะวะ เมาแล้วดราม่าแม่งเลย ฮืออออออออออออออออ T^T
~~~ในร้านเปิดเพลง EDM~~~
เลือกมาถูกวันด้วยครับ เปิดย้อมใจคนอกหักมาก เต้นให้หลุดโลกไปเลย ต่อให้นาทีนี้เป็นลูกทุ่งผมก็เต้นหมด ปลดปล่อยทุกอย่างไปกับเหล้า เสียงดนตรีและผู้คนที่เริ่มเข้ามาเต้นเบียดกับผม มันน่าอึดอัดแต่ไม่เท่ากับความรู้สึกในใจที่อยากบอกแทบตายก็ไม่ได้บอก ไม่ใช่ว่าไม่กล้าแต่คนไม่สนใจทำยังไงก็ไม่สนใจและถ้าบอกไปนอกจากผมจะไม่ได้เห็นหน้าเขาไปตลอดแล้วยังเข้าใกล้เขาไม่ได้อีกเลย
ผมแค่กลัว
ฮือออออออออออออออออออออออ T^T
เต้นไปร้องไห้ไปเคยเจอมั้ยครับ ถ้าไม่เคยก็ผมนี่แหละคนนึง
Mission…………
หลังจากพักใจไปเมื่อสามวันก่อน ตอนนี้ผมต้องกลับมานั่งถอนหายใจเล่นอยู่ในห้องสมุดกับเพื่อนอีกสี่คน พอผมถอนหายใจพวกมันก็ถอนตาม เฮ้อออออออออออออออ ผมต้องตัดใจจริงๆหรอครับ
~~~ปึก ปึก ปึก~~~
เอาหัวโม่งโต๊ะโชว์เลยครับ มันคิดอะไรไม่ออก มืดแปดด้าน มืดตั้งแต่ชาตินี้ยันชาติหน้า
~~~ปึก ปึก ปึก~~~
" พวกมึง...กูต้องทำยังไงให้พี่เปรมหันมาสนใจกูบ้างวะ กูทำมาหมดทุกอย่างแล้วนะ เหลือแค่แก้ผ้าต่อหน้าพี่มันเท่านั้นที่กูยังไม่ได้ทำ!!! "
" ไม่ต้องทำอะไรแล้ว "
" แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้วครับ "
************************************
เดี๋ยวมี special P’Prem นะคะ
มาดูมุมมองของพี่เปรมกันบ้าง
ว่าตอนน้องอ่อยแล้วความรู้สึกเป็นยังไง
-
โอ้โหหหหห ชอบบบบบบบบ สนุกมาก ทั้งขำทั้งเขินแทนน้อง หนูลูกกก แต่ละแผนทำไปได้นะ
-
รอตอนพิเศษ อิอิ
-
โอ๊ย โอ๊ย รอตอนพิเศษค่าาาา
-
แต่ละวิธีฮามากกกกกก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมากเลย รออ่านพาร์ทพี่เปรม... o13
-
:z2: :z2: :z2:
-
:mew1: :mew1:
-
[Special P’PREM] Love Mission ปฏิบัติภารกิจรัก
ผมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง....
...ที่บังเอิญไปชอบเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
จาก 'รอยยิ้ม' ของเขา...
ตอนผมอยู่ปีสองผมโดนเพื่อนในรุ่นบังคับให้ไปช่วยกิจกรรมรับน้องคณะ ตัวผมเองไม่ได้ชอบทำกิจกรรมหรือชอบทำอะไรให้ตัวเองโดดเด่น ผมชอบอยู่เงียบๆในโลกส่วนตัวของผมมากกว่า แต่เพราะไอ้ตำแหน่งเดือนมหาลัยที่ถูกยัดเหยียดมาให้เมื่อปีที่แล้วมันค้ำคอเลยทำให้ผมต้องไปทำกิจกรรมนั้น
กิจกรรมที่ทำให้ผมอยากดูโดดเด่นในสายตาของใครคนหนึ่งขึ้นมา
ผมเดินเข้าคณะมาพร้อมกับน้องปีหนึ่งที่รุ่นพี่เรียกรวมตัวเพื่อทำกิจกรรม ผมเดินของผมอยู่ดีๆก็มีน้องคนหนึ่งเดินมาชนผมอย่างไม่ตั้งใจ คงจะรีบที่รุ่นพี่เรียกเพราะถ้าช้าจะโดนทำโทษ ไม่มีใครอยากถูกทำโทษหรอกจริงมั้ยครับ
" ขอโทษครับ พี่เป็นอะไรรึเปล่า? ผมขอโทษผมไม่ได้ตั้งใจ "
" ไม่เป็นไรครับ น้องไปให้ทันที่รุ่นพี่เรียกดีกว่า "
" ขอบคุณครับ ^^ " น้องมันขอบคุณผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ผมใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครและไม่เคยมีใครทำให้มันเกิดขึ้นมาก่อน
สุดท้ายน้องมันก็ถูกทำโทษอยู่ดีเพราะมัวแต่ขอโทษขอโพยผมเลยทำให้ช้ากว่าคนอื่น การทำโทษก็ไม่ได้รุนแรงอะไร แค่แต่งหน้าให้น้องมันเป็นแมว มีที่คาดผมหูกระต่ายอยู่บนหัว
ผมยืนกอดอกหลังพิงเสาส่งยิ้มให้น้องมัน ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดผมเห็นน้องมันหน้าแดงๆ แล้วส่งยิ้มเขินๆมาให้ผม สงสัยคงเข้าใจว่าผมหัวเราะ แต่ความจริงแล้วที่ผมยิ้มเพราะผมรู้สึกว่ามัน.....
น่ารัก
หลังจากนั้นมาน้องปีหนึ่งมีกิจกรรมอะไรผมเข้าร่วมหมดทุกกิจกรรมจนเพื่อนสนิทผมแปลกใจ พวกมันถามจนผมหมดทางเลี่ยงเลยตอบไปตามตรงว่าเพราะ...นะโม
ผมตามดูน้องมันอยู่ห่างๆ ทุกเช้าน้องมันจะไปนั่งอยู่ตรงโต๊ะม้าหินหน้าคณะ ผมก็คอยเดินผ่านทุกเช้า แม้ว่าเช้าวันนั้นผมจะไม่มีเรียนก็ตาม ไปที่ไหนก็เจอน้องมันแทบตลอด รู้ตัวอีกทีก็คอยชะเง้อคอมองหาแต่น้องมันอยู่คนเดียว บางครั้งก็เดินสวนกันโดยบังเอิญแต่ผิดที่ผมเองที่เวลาเจอน้องมันทีไร ผมชอบตัวนิ่งๆ ทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆที่อยากจะยิ้ม อยากจะทักทายแทบขาดใจ แต่สุดท้ายผมก็ทำได้แค่เหล่ตามองหรือเหลียวหลังมองเวลาน้องมันเดินผ่านไปแล้วเท่านั้น
ผมเขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน -///-
ปัจจุบันนี้ผมขึ้นปีสามผมก็ยังคอยมองหาน้องมันตลอด ทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จักอย่างจริงจังจริงๆเสียทีจนเพื่อนสนิทผมมันเอือมระอากันทุกคน
" ไอ้ป๊อด!!! "
" ไอ้หล่อไร้น้ำยา!!! "
" ปล่อยมันไปมึง ปล่อยให้หมามาคาบน้องมันไปแดก "
" ถึงวันนั้นกูจะนั่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง " ตอนนี้ตอนไหนพวกมึงก็หัวเราะกูมาตลอดนะ
กูขอโทษที่กูไม่กล้าพอ
อยู่ใกล้น้องแล้วใจมันสั่น
แล้ววันหนึ่งเหมือนโชคเข้าข้าง ผมกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ในห้องสมุดก็บังเอิญไปได้ยินน้องมันกับเพื่อนๆคุยกันเรื่องของผม ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังแต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องของผม ผมก็มีสิทธิ์จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร
" ไอ้โม!!! มึงก็เดินไปบอกพี่มันเลยว่ามึงชอบเขา "
" ไอ้ควาย!!! ขืนมึงเดินโทงๆไปบอก แล้วพี่เขาไม่ได้ชอบผู้ชายขึ้นมามึงจะโดนถีบหน้าหงายครับเพื่อน "
" แล้วกูควรจะทำยังไงวะ? พี่เปรมแม่งไม่สนใจกูสักนิด เจอทีไรทำหน้านิ่งใส่กูตลอด ถ้ายิ้มให้กูบ้าง ทักกูบ้าง กูยังพอมีความหน้าด้านเข้าไปบอกชอบพี่มันได้ "
ถึงผมจะไม่ได้ยิ้มหรือทักทายแต่ผมก็เนียนไปเสนอหน้าให้น้องมันเห็นตลอดนะ
" หรือพี่มันมีเมียแล้ว เชี่ย!!! ตบหัวกูทำไม!!! "
" มึงดูหน้ามันด้วยมันจะร้องไห้อยู่แล้ว "
" กูว่ามึงต้องรุกพี่มันอย่างจริงจังสักที "
" ยังไงวะ? "
ผมได้ยินแค่นั้นก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำ แค่ได้ยินว่าน้องมันก็ชอบผมเหมือนกันแค่นั้นก็ทำให้ผมยิ้มไม่หุบแล้วครับ
ผมกำลังเขินอยู่ เขินแบบหน้าแดงหูแดงไปหมด ><
พอตั้งสติได้ผมก็เดินตามกลุ่มน้องมันไปเงียบๆ โลกกลมนะครับ ห้องที่น้องมันเข้าไปนั่งสุมหัวกันทำอะไรสักอย่างอยู่ข้างๆห้องผมนี่เอง ผมเลยเลือกเดินอ้อมไปอีกฝั่งไม่ให้น้องมันเห็น
" มึงไปช่วยตัวเองในห้องน้ำมาหรอวะไอ้เปรม!!! หน้าแดงหูแดงไปหมด " ผมไม่ได้ตอบคำถามมันหรอกครับ ได้แต่ยิ้มหล่อๆส่งไปให้มัน มันก็เกาหัวแกร๊กๆและก้มอ่านหนังสือโป๊ของมันต่อ
ผมพยายามจะส่องดูว่าห้องข้างๆทำอะไรกันแต่ก็ไม่มีช่องให้ผมได้ส่องเลยสักนิด สุดท้ายผมเลยตัดใจเดินกลับไปนั่งที่ ระหว่างหันหลังกลับ หางตาผมก็ไปสะดุดเข้ากับช่องเล็กๆช่องหนึ่งที่ผ้าม่านห้องของน้องมันปิดไม่สนิท ผมเลยลากเก้าอี้ไปนั่งส่องดูว่าน้องมันทำอะไรบ้าง ตอนนี้ผมแม่งไม่ต่างอะไรกับพวกโรคจิตที่ชอบแอบดูคนอาบน้ำเลยสักนิด
ผมเห็นทุกกระทำของน้องตั้งแต่ตั้งใจก้มหน้าก้มตาอ่านอะไรสักอย่างในโน๊ตบุ๊คพร้อมกับเพื่อน สักพักก็ทำหน้าตกใจแล้วเอามือจับหน้าอกตัวเองเอาไว้ ไม่รู้ว่าน้องมันคิดอะไรอยู่ถึงได้ส่ายหัวเป็นพัลวันขนาดนั้น ผมหยุดยิ้มไม่ได้เลยกับการกระทำเหล่านั้น
ท่าต่อไปที่น้องมันทำผมว่าพีคสุด เล่นเอาผมตาค้างไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่านึกยังไงถึงได้ลุกขึ้นมาทำปากเผยอๆเหมือนที่เวลาผู้หญิงถ่ายรูปเซ็กซี่ ท่านั้นผมว่าพีคแล้วเจอท่าต่อไปเล่นเอาเลือดกำเดาผมแทบไหล น้องมันปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาจนมาถึงกลางอก แค่เห็นแค่นั้นผมก็กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากอยู่แล้ว แล้วนี่ยังเปิดไหล่โชว์ให้ผมดูอีก คิดว่าผมจะทนได้มั้ยละ!!!
" เหี้ยยยยย!!! น้องมันขาวสัดๆ " พวกมึงมากันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?
" เซ็กซี่ชิบหาย "
" ไอ้เปรมมึงไม่จีบ กูขอนะ "
~~~พลั่ก พลั่ก พลั่ก~~~
ผมโบกหัวมันไปคนละทีสองที โทษฐานคิดทะลึ่งกับคนของผม
" เชี่ยเปรมแม่ง!!! แค่นี้ทำหวง "
" ของกู!!! "
และอีกสารพัดการกระทำของน้องมันอยู่ในสายตาผมตลอด ผมไม่สามารถละสายตาไปจากน้องมันได้เลยจริงๆ ผมยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะกลับไปนั่งที่โต๊ะตามเดิมเมื่อน้องมันเก็บข้าวของออกไปจากห้องสมุด
" กลับไปนั่งที่ของพวกมึงกันได้ละ!!! "
" ไอ้เปรม!!! กูขอน้องมึงเหอะ!!! "
" เอาตีนกูไปแดกก่อนครับเพื่อน!!! "
ถามว่าทำไมผมถึงไม่เข้าไปจีบน้องมันเลยทั้งที่ต่างคนก็ต่างคิดเหมือนกัน ผมแค่อยากให้น้องมันจีบผมเท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไรมาก ผมเชื่อว่าน้องมันจะต้องสรรหาวิธีแปลกๆมาจีบผมแน่ๆ ผมแค่อยากเห็นหน้าน้องมันเวลายิ้ม หัวเราะ หรือทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมว่า....
มันทั้งน่ารักและน่าแกล้งในเวลาเดียวกัน
โรคจิตชิบหาย!!!!!
อ่อยครั้งที่ 1 ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าของฉันหน่อย เพราะฉันทำมันตก
วันนี้ผมมามหาลัยเช้ากว่าปกติ เพื่อมาส่องน้องมันเหมือนทุกวัน ผมไม่รู้ว่าน้องมันคิดจะจีบผมด้วยวิธีไหนและจะเริ่มเมื่อไหร่ ผมเลยคิดว่าผมควรทำตัวตามปกติของผม
ผมมาถึงได้ไม่นานก็เห็นกลุ่มของน้องเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ คุยอะไรกันผมไม่ได้ยินหรอกครับเพราะผมอยู่ค่อนข้างไกล ไม่กล้าเข้าไปใกล้กลัวว่าน้องมันจะจับได้ แต่ที่ผมเห็นคือมีการส่งผ้าเช็ดหน้าให้กัน ผมรีบโทรศัพท์หาเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มทันที
" ผ้าเช็ดหน้านี่ใช้อ่อยได้ยังไงวะ? "
(ให้มึงเก็บคืนให้เขาไง ว่าแต่มึงจะเอา...)
" เออ ขอบใจ แค่นี้นะ " แล้วกูจะเล่าให้มึงฟังทีหลังนะเพื่อน ตอนนี้คนของกูสำคัญกว่า
และมันก็เป็นอย่างที่เพื่อนผมบอกจริงๆ ผมเดินทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ผ่านไปเหมือนปกติ น้องมันควักผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วปล่อยลง มันตกตรงหน้าผมพอดี ผมแค่จะทำเป็นไม่เห็นแล้วเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แอบเห็นด้วยหางตาว่าน้องมันเตรียมทำท่าจะดีใจก่อนที่น้องมันจะเปลี่ยนสีหน้า ทำเหมือนคนอยากจะร้องไห้
พี่ขอโทษ...พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเหยียบผ้าเช็ดหน้าน้อง แต่ลมมันพัดผ้าเช็ดหน้ามาที่เท้าผมโดยที่ผมเองก็ไม่ทันเห็นเหมือนกัน แทนที่จะเป็นรอยจูบเลยกลายเป็นรอยเท้าผมแทน
พอพ้นน้องมันไปได้สักระยะ ผมก็ค่อยๆทำเนียนเดินไปหลบหลังต้นไม้ เห็นน้องมันทำหน้าหงอยๆแล้วอยากจะเดินเข้าไปกอดปลอบแต่ติดตรงที่....
~~~พลั่ก พลั่ก พลั่ก~~~
" มัวแต่ส่องน้อง ไปเรียนได้แล้ว!!! "
อ่อยครั้งที่ 2 เพลงสละโสด
มันเป็นความบังเอิญที่ผมลืมของไว้ที่รถ แล้วเห็นเพื่อนของน้องสองคนวิ่งขึ้นไปบนตึกเรียน ผมยืนรอดูว่าวันนี้จะทำอะไรกัน ท่าทางเพื่อนของน้องคงจะรีบมาก เลยไม่ทันสังเกตว่าผมอยู่แถวนั้นพอดี
" มึงโหลดเพลงมายัง "
" แน่ใจหรอว่าจะเปิดเพลงนี้ใส่โทรโข่ง ทำไมมึงไม่เอาลำโพงมาวะ? "
" ลำโพงกูพัง "
" แล้วทำไมมึงไม่บอกกู "
" เออ กูลืม " ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ผมว่าน้องมันฮาแล้วนะ เพื่อนน้องมันก็ฮาพอกันอีก
ครั้งนี้ผมก็แค่ใส่หูฟังแต่ไม่ได้เปิดเพลงเพราะผมอยากรู้ว่าน้องมันใช้เพลงอะไรจีบผม แต่ว่า...ผมฟังมันไม่รู้เรื่อง!!! ความอยากรู้มันมีมากกว่าจะทำใจเดินไปข้างหน้าต่อได้ ผมเลยหยุดเดินแล้วถอดหูฟังออก พอผมหยุดทุกอย่างก็หยุด น้องสองคนที่ไปหาโทรโข่งมาช็อกไปแล้วครับ สงสัยคงช็อกตอนที่ผมถอดหูฟังออก หลังตั้งสติได้เพื่อนน้องก็รีบเก็บของแล้ววิ่งแบบไม่คิดชีวิต คราวนี้ผมได้แต่ยืนท้าวเอวหัวเราะอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครเห็นผมหัวเราะหรอกครับ อีกฝั่งก็วิ่งไปไกลขนาดนั้น ส่วนอีกคนที่หลบอยู่หลังต้นไม้ก็มัวแต่ขอเทพารักษ์ไปอาศัยอยู่ด้วย
ตกลงว่าจะมาจีบผม หรือว่ามาเล่นตลกให้ผมดูกันแน่
แต่ที่แน่ๆคือวันนั้นทั้งวัน ผมยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้า.....
อ่อยครั้งที่ 3 ตาต่อตา ใจต่อใจ
ครั้งก่อนเป็นความบังเอิญแต่ครั้งนี้คือความตั้งใจให้เพื่อนน้องมาได้ยินว่าผมจะไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะ ในเมื่อน้องอ่อยผมได้ ผมก็อ่อยน้องกลับได้ ไม่โกง
ช่วงพักกลางวันผมลงมานั่งกินข้าวของผมปกติ ตั้งใจจะให้โต๊ะห่างกันไปหนึ่งโต๊ะ เลยเลือกนั่งโต๊ะที่มีคนนั่งคั่นระหว่างโต๊ะผมกับโต๊ะว่าง น้องมันจะได้ไม่ใกล้ผมมากจนเห็นว่าผมกำลังแอบยิ้มให้กับความน่ารัก โก๊ะๆของน้องมัน ผมเอากระเป๋าไปวางจองไว้พอน้องใกล้จะมาผมถึงเดินไปเก็บ แค่นี้ก็เป็นการสร้างสถานการณ์ให้น้องมันจีบผมได้สะดวกแล้วครับ
เพราะผมนั่งหันหลังให้น้อง ผมเลยขอย้ายที่กับเพื่อนไปนั่งให้ตรงกัน พอโต๊ะข้างหน้าลุกไปซื้อข้าว ผมก็กะว่าจะคอยแอบมองน้องมันซะหน่อย แต่น้องมันดันเล่นจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบอยู่ก่อนแล้วไง โดนจ้องขนาดนั้นจะไม่เขินบ้างเลยหรอครับ เขินสิ ผมเลยแก้เขินด้วยการกินข้าวอย่างเดียวครับ กินเข้าไป กินไม่สนใจใครทั้งนั้น เงยหน้าขึ้นมาอีกที น้องมันก็วิ่งหนีออกจากโรงอาหารไปแล้ว เพื่อนน้องก็วิ่งตามกันไปติดๆ ผมเพิ่งสังเกตว่าคนที่ไล่ตามน้องมันไป คือเพื่อนสนิทต่างคณะของผม
ถ้าน้องมันตั้งสติแล้วสังเกตสักนิดว่าคนที่วิ่งไล่ตามไปเป็นผู้หญิงในร่างผู้ชายบึกบึน น้องมันคงไม่ต้องเหนื่อยฟรี แต่เห็นกล้ามโตๆแบบนั้น ใครจะไปคิดละครับว่าจะเป็นเพื่อนสาว
" มึงไปแกล้งน้องมันทำไมวะ? "
" เห็นมองกันไปมองกันมาแล้วหมั่นไส้!!! "
อ่อยครั้งที่ 4 คำคมโดนใจ
ช่วงหลังๆมานี้ผมรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ต้องเดินผ่านกลุ่มของน้อง เหมือนอย่างที่ผมเคยบอกน้องมันมีวิธีอะไรแปลกๆมาทำให้ผมแปลกใจปนตลกได้ตลอด เหมือนอย่างวันนี้มาเป็นคำคมเลยครับ
" พี่ปอครับ " ปอ...คงจะเป็นอักษรย่อของชื่อผมสินะ ผมค่อยๆเดินช้าๆแล้วเนียนๆฟังไปด้วยแม้ว่าอาการที่แสดงออกจะดูไม่สนใจก็ตาม
" จะไม่พูดคำว่ารักให้เธอรู้สึกดี แต่จะทำสิ่งดีๆให้เธอรู้สึกรักนะครับ " อื้อออหื้อออออ ดอกที่หนึ่ง
" คนดี … ชอบแก้ไข คนอย่างฉันไง … ที่ชอบเธอ " ดอกที่สอง เล่นเอาผมแทบกลั้นยิ้มไม่ไหว
แล้วก็ตามมาอีกเป็นระลอก มันอาจจะทะลึ่งในกลอนหลังๆแต่ผมมองว่ามันก็เข้ากับนิสัยซนๆของเด็กพวกนั้นดี
ไม่ไหว ผมกลั้นยิ้มต่อไปไม่ไหวแล้วครับ
" น้องครับ อยู่กันแค่นี้เองลงมาคุยกันก็ได้ จะกี่กลอนก็เต็มที่เลยครับ " รู้มั้ยว่าผมต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนที่จะไม่หลุดหัวเราะออกไปต่อหน้าน้องมัน พอคล้อยหลังเท่านั้นแหละ......
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่อยครั้งที่ 5 นับ 1 ถึง 10
ผมมารอเรียนช่วงบ่ายที่ห้องสมุด มันเป็นห้องพักผ่อนชั้นดีเลยครับ เหมือนนอนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่บ้าน ตอนเช้าผมไม่เห็นน้องมันเลย เลยคิดว่าวันนี้อาจจะไม่มีเรียน แต่ตอนนี้ผมง่วงมาก ผมตื่นเช้าทุกวันเพื่อมาเจอเด็กน้อยของผม ใช้เวลาไม่นานผมก็หลับสนิท
มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเหมือนกำลังโดนจ้อง
" อย่าลืมตานะมึง น้องกำลังจ้องมึงอยู่ " เสียงจากหลังโซฟาบอกผมแบบนั้น ผมก็เชื่อครับ นั่นแปลว่าน้องมันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่แน่นอน
ผมรอ รอ รอ รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่ง.....
" เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
ปึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เท่านั้นแหละครับ ผมสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งโดยอัตโนมัติ ปรากฏว่าน้องมันล้มหงายท้องไปทั้งเก้าอี้จนเพื่อนๆต้องเข้ามาช่วยยกและหาหนังสือมาปิดหน้าน้องไว้ คงกลัวว่าเพื่อนจะอาย
ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในระหว่างที่ผมหลับตา แต่ก็เดาได้ไม่อยาก จำเพื่อนผมที่กล้ามโตๆได้มั้ยครับ มันกำลังหัวเราะไม่หยุดอยู่หลังโซฟาที่ผมนอน คงจะแกล้งน้องอีกตามเคย
" น้องมึงน่ารักแบบตลกๆว่ะ จีบให้ติดนะมึง เพื่อนเอาใจช่วย " มันคงรู้เรื่องผมมาจากไอ้เพื่อนสี่ตัวที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับคนอื่นเขานั่นแหละครับ
อย่าลืมหายาทานะครับ...คนดีของพี่
อ่อยครั้งที่ 6 สาย่อหลบไป สายเซ็กซี่กำลังจะมา (อ่อยไม่รู้ตัว)
วันนี้ผมต้องลาเรียนทั้งวันเพื่อไปทำธุระกับแม่ที่ต่างจังหวัด เท่ากับว่าวันนี้และอีกสองวันผมจะไม่ได้เห็นหน้าน้องมัน มันก็ติดจะเซ็งๆหน่อยๆ
(ไอ้เปรม!!! คืนนี้ไปแดกเหล้ากัน กูเบื่อๆเซ็งๆ)
" เออ " เพื่อนผมมันรู้ใจกันจริงๆครับ ถูกที่ถูกเวลาที่สุด
เมื่อถึงเวลาผมก็มาถึงร้านที่ผมกับเพื่อนนัดกันไว้ ร้านนี้เป็นร้านของแฟนพี่ชายของเพื่อนผม เลยได้สิทธิพิเศษเหล้าฟรีไม่อั๋นแต่มิกเซอร์และค่าอาหารต้องจ่ายเอง ซึ่งพวกผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้กันอยู่แล้ว
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงที่ผมนั่งดื่มอยู่กับเพื่อน จนกระทั่งผมเห็นร่างอันคุ้นเคยเดินเข้ามาในร้านเหมือนกำลังมองหาเพื่อน เมื่อเดินมาถึงโต๊ะก็คุยกับเพื่อนอยู่สักพักก่อนจะหันไปสั่งเหล้ากับพนักงาน ผมไม่รู้ว่าน้องมันสั่งอะไรแต่ท่าทางคงจัดหนักไม่เบา
B-52? ต่อให้คอแข็งแค่ไหน เจอเข้าไปแค่สองช็อตก็เมาได้เหมือนกัน
และมันก็เป็นสองช็อตที่ผมเดาไว้ไม่มีผิด แค่นั้นผมดูก็รู้แล้วว่าคงจะเริ่มเมาแล้วละ น้องมันไม่ใช่คนคออ่อนแต่เจอแรงๆแบบนั้นก็น็อคได้เหมือนกันนะครับ
ผมไม่รู้ว่าเพื่อนน้องคิดจะทำอะไรและน้องมันเองก็คงไม่รู้เรื่องด้วย แต่ที่รู้แน่ๆคือเพื่อนน้องมันเห็นผม!!! คิ้วผมขมวดมุ่นทันทีเมื่อเพื่อนน้องชวนกันออกไปเต้นท่ามกลางผู้ชายที่เริ่มล้อมวงเข้ามาหาน้องมันเรื่อยๆ ไม่ทนมันแล้วครับ!!!
คนนั้นของกู!!! คนอื่นไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!!!
ผมเดินเข้าไปลากน้องมันออกมาทันทีและไม่สนใจด้วยว่าเพื่อนน้องมันจะว่ายังไง
" เบาๆดิพี่ เดี๋ยวไอ้โมมันก็ช้ำตายหรอก ออมแรงไว้ทำอย่างอื่นบ้าง " พูดแบบนี้แสดงว่ามันคือแผนการอ่อยอย่างหนึ่งสินะ อ่อยแบบที่น้องมันไม่รู้ตัว และมันก็ได้ผลดีเกินคาด
" เดี๋ยวพี่พาเพื่อนน้องกลับหอเอง ขอบใจที่ช่วย " ผมรู้ว่าเพื่อนน้องรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
" เพื่อนสมหวังผมก็ดีใจ ดูแลมันดีๆนะพี่ "
" ขอบใจ เดี๋ยวค่าเหล้ามื้อนี้พี่เลี้ยงเอง "
Mission Complete
ผมพาน้องกลับมานอนที่หอด้วยสภาพทุลักทุเล เห็นผอมๆบางๆไม่คิดเหมือนกันว่าจะหนักขนาดนี้ ผมค่อยๆวางคนที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่บนหลังผมลงที่เตียงนอน ยืนท้าวเอวมองน้องมันกำลังมุดเข้าหาผ้าห่ม ผมได้แต่ส่ายหัวยิ้มๆก่อนจะจูบหน้าผากแล้วกลับบ้านของผมบ้าง
~~~จุ๊บ~~~
" อีกสองวันเจอกันนะครับ "
การเฝ้ารอให้ถึงวันที่เราอยากให้มาถึงไวๆนี่มันนานแสนนานเหมือนรอเป็นปีเลยนะครับ และตอนนี้ผมก็ให้เพื่อนน้องหลอกล่อน้องมาที่ห้องสมุดเพื่อที่เราจะได้รู้จักกันจริงๆจังๆกันสักที
~~~ชู่ววววววววววววววววววววว~~~
ผมเดินเข้ามาเงียบๆไม่ให้น้องรู้ตัว เพื่อนน้องก็ปล่อยให้ผมอยู่กันตามลำพัง
" พวกมึง...กูต้องทำยังไงให้พี่เปรมหันมาสนใจกูบ้างวะ กูทำมาหมดทุกอย่างแล้วนะ เหลือแค่แก้ผ้าต่อหน้าพี่มันเท่านั้นที่กูยังไม่ได้ทำ!!! "
" ไม่ต้องทำอะไรแล้ว "
" แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้วครับ "
" อีกอย่างไม่ต้องแก้ผ้าเองต่อหน้าพี่หรอกครับ "
" เพราะเดี๋ยวพี่จะเป็นคนแก้ให้น้องเอง "
************************************************
ถ้ามีคำผิดหรือเขียนงงๆไปบ้างขอโทษด้วยนะคะ
2-3 วันมานี้ เบลอๆไปหมดทุกอย่าง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^
ขอบคุณทุก comment เลยค่ะ
-
กกรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่เปรมจะแก้ผ้าน้องเหรออออ
-
อยากอ่านตอนเค้าแก้ผ้ากั้น..นนนนนนนนน :oo1: :oo1: :oo1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
5555 พี่เปรมมันร้ายย
-
o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักดี ขอตอนพิเศษแบบหวาน ๆ หน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
น่ารักกกก
-
น่ารักจังขออีกตอนนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สนุกมากกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :pighaun: (ftp://:pighaun:)
ตายๆ ขอเลือดโหน่ยยย งือออิ
-
ประโยคสุดท้ายค่ะคุณณณณ :jul1:
-
น่ารักกกก...น้องอ่อยได้น่ารักมาก
พี่เปรมก็นะกว่าจะกล้า
แต่พอกล้าปุ๊บความหื่นมาเลยนะคะพี่ :mew4:
-
ไอ้เราก็นึกว่าจะจบฮาด้วยการที่นโมได้กะพี่กล้ามโตซะอีก :m13: เห็นออกมาแวบ ๆ
พออ่านพาร์ทพี่เปรม...แหม ๆ ๆ อิพี่ก็สายอ่อยนะคะ :m12:
-
:hao7: พี่เปรม นะโม โอ๊ยน่ารักมากๆๆๆๆ
-
น่ารักกก ขำไปกับแผนการอ่อยโอ๊ยยยยลูก สนุกมากเลยค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
น่ารักกกก อ่านไปขำไปกับแผนอ่อยแต่ละแผน ฮ่าๆๆๆๆ :m20:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
น่ารักกกก อยากจิขอตอนพิเศษอีกหน่อย
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก รอพี่เปรมมาแก้ผ้าให้น้องนะโมอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ :hao7:
-
คนพี่ก็ขี้แกล้ง น้องเกือบหมดกำลังใจแล้วมั้ยอะ ไม่ยอมให้แก้ผ้าหรอก เชอะ
-
งุ้ยยย...น้องน่ารักกกก
:mew1:
-
:hao7: :hao7: :hao6: พี่เปรมตัวร้ายยยย
-
o13
-
พี่เปรมนางทำไม่ธรรมดาาาาานางร้ายอ่ะบอกเลยยยยยย 5555555