ยาวมาก อ่านแล้วสะใจมากๆ สนุกมากๆเช่นกันค่ะ
ว่าไปแล้วเจ้าเด็กเกรียนคนนั้นหายไปไหนแล้วเนี่ย นึกว่าพระเอกเสียอีก 555+
โอ้ว กว่าพระเอกจะออกมา
เรารึก็หลงกลไปกับเด็กเกรียน
เหอ ๆ
จะบอกว่าเห็นยาว ๆ แล้วขี้เกียจอ่าน เพราะพระเอกมะโผล่ซะที
แต่พอพระเอกโผล่มาปุ๊บ
แทบจะบอกว่า "รีบ Break ไปทำมายยยยยยยยยยยยยยยยย"
:z13:
+1 ให้กับไรเตอร์เลยคับ
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ ทั้งนิสัยของกวิน
และความคิดที่ดูจะ dark side มากๆ
ตอนแรกเราก็เดาไปเรื่อยว่า เด็กเกรียน ไอ้ขจร น้องพิม พี่พรรณ และพี่รส ร่วมมือกันหลอกกวินให้หมดทางเลือกหรือเปล่า
เพราะมันเป็นเรื่องที่โครตบังเอิญมาก
ที่กวินต้องใช้เงิน พี่พรรณโดนพักงาน และงานของกวินไม่ผ่าน
ทำให้กวินหมดหนทางต้องมารับงานเขียนเพื่อเอาเงินไปจ่ายค่าแบล็คเมล์
แต่แหม ถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญก็ไม่ใช่นิยายสิเนอะ
ชอบคุณคนขับรถมากคับ มีรอยสักโผล่พ้นออกมาจากแขนเสื้อโปโล
ท่าจะเถื่อนได้ใจจริงๆ หวังว่าการไปหาแรงบันดาลใจของกวินครั้งนี้
จะทำให้กวินสามารถเปลี่ยนแปลงความเชื่อของตัวเองไปได้นะคับ
:กอด1: กอดขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆคับ
ชอบเด็นเกรียนๆอะค่ะคุณกรันวา(ชื่ออ่านแบบนี้หรือเปล่า?) อยากได้เด็กมาทำสามีสักคน 555+
กรี้ดพระเอกโผล่แล้วรึป่าว?ขำคุณพิมเมาแล้วโคดรั่ว55ภาษาคุณคนแต่งนี่เลิศเลอมากคะค.คิดของกวินขาวคือขาวดำคือดำแต่ของคุณป้าของพิมมองลึกล้ำซับซ้อนอุดมคติที่กวินมองว่ามันช่างน่าขำแต่เพราะไอ้คำว่าจิตวิญญาณนี่แหละนักเขียนเงาคงมะมีอีกต่อไปค.ตั้งใจที่น่ายกย่องปล.สู้ต่อไปนะคะฝีมือคุณเยี่ยมเจงๆ
เนื้อเรื่องโดนใจมากๆเลยค่า อ่านแล้วแอบชอบกวินนิดๆ ดูเป็น bad boy ดีแต้ๆ :-[
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^Y
ทั้งสองคนโดนหลอกให้มาด้วยกัน
พิมกับพี่รสมีแผนอะไรน้อ เดาไม่ถูกเลย
+1 เป็นกำลังใจให้คับ
แว็กกกกกกกกวินหนีไปไหนแล้วล่ะเนี่ย อิตาวิษณุนี่ปากตรงกับใจจริงๆนะ
กวินไม่ได้กัววิษณุไปมากกว่ากัวใจตัวเองไม่ให้ปล้ำผู้ชายหน้าตาดีข้างๆชิมิจ๊ะ :m20:
อยู่กับสาวพิม วีนเท่าไหร่ก็ได้แสดงออกมาหมดแต่พอกับหนุ่มหล่อเนี่ยปั้นคำไม่ถูกเลยนะคะ
ทั้งๆที่วิษณุปากก็ร้ายพูดซะจี้ใจดำจังๆยังไม่โดนตอกกลับสักแอะ :เฮ้อ: แล้วงี้จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ
อย่างที่พิมเค้าอยากให้ทำรึป่าวล่ะนั่น ...ค้นหาแรงบันดาลใจ เปิดมุมมองทางความคิด เอิ๊กซ์กลับไปให้อาหารแมวอนาถาอีกตามเคย
ที่ห้องเน่าๆรึป่าวนะ
+1 คะสู้ๆๆๆๆ เหมือนลงไม่ครบป่าวคะ
:m20: ในที่สุดก็แพ้ใจตัวเองจนได้ ก็นะคุณกวินไม่ได้
อ่อนแอขี้แพ้สักหน่อยเพียงแค่รู้สึกไม่เซลฟ์ก็เท่านั้นชิมิเคอะ
อีกอย่างคนแปลกหน้าข้างๆปากก็ร้ายเอาการถ้าจะหนีตั้งแต่ยังไม่เริ่มทำอะไรก็ไม่ใช่กวินผู้
มองโลกทะลุทะลวงนะสิ แต่คนที่ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับใครอ่ะเวลาจะต่อปากต่อคำกับคนอื่น
ยิ่งฝ่ายตรงข้างไม่มีท่าทีจะมุ่งร้ายด้วยแล้ว จะพูดจะเถียงอะไรก็ติดอยู่ตรงที่ริมฝีปากอ่ะนะ
ขำจริงๆปกตินี่ แรงมาแรงไปเชียว
สู้ๆคะ
สงครามพึ่งเริม ก็เห็นแววว่าพ่อนักเขียนจอมดื้อของเราจะแพ้ซะแล้ว
แหมน่าลุ้นไม่ใช่น้อย
เนื้อเรื่องยังมีปมให้ลุ้นอีกไม่น้อย
:z10:
เรื่องแปลกดีนะครับ การเดินทางครั้งนี้ของกวินจะมีอะไรรออยู่ข้างหน้านะ มาติดตามครับ
เดาไม่ออกจริงๆเรื่องนี้ คุณณุจะทำอะไรต่อไปนะ ตามลุ้นค่ะ
รับแซ่บคะจะรอกวินต่อไป :z2:
o13
ยอมรับเลยตรงๆอ่านแล้วตื่นเต้นมากสนุกกว่าที่เคยๆอ่านมา
มันแบบไม่ได้อะไรนักหนาแต่เล่นกับความคิดของคนมั้งเลยกระตุ้นให้อยากอ่านต่อ
แล้วจะรออ่านเป็นกำลังใจให้งานแบบนี้เสมอ
นิว(รออยู่น๊า)
ขอให้งานสำเร็จตามประสงค์ครับ
กีซซซซซซซซซซซ
เรียกวิษณุว่าอินดีแล้วคุณล่ะคะกวินจะนิยามว่าไงดีเอ่ย
หงุดหงิดก็ที่หนึ่ง ขี้โมโห ขี้วีนนี่ไม่เคยเกินใคร มองโลกในแง่ร้ายๆอีก
แถมเหมือนเด็กชอบเอาชนะคระครามกับสิ่งที่มองไม่เห็น หงุดหงิดกับคนปากเสีย
ที่พูดอะไรแทงใจดำตัวซะประหนึ่งอาชญากรข้ามชาติให้อภัยไม่ได้ยังไงยังงั้น :jul3: :m20:
ตลกเป็นทีุ่สุด อิคุณวิษณุมีคนยุขึ้นใกล้ๆตัวแบบนี้ก็สนุกอ่ะดิ ทำมันทุกอย่างที่
กวินไม่ชอบ จะรอเวลาให้มันดึกดื่นรึยังกันนะ อิอิ มีแผนรึป่าว :m12:
แต่บทจะอ่อนโยนก็นะน่ารักเชียว เด็กขี้หงุดหงิดแบบกวินจะเห็นมุมน่ารักแบบนั้นบ้างมั๊ยนะ
นอกจากรูปลักษณ์ภายนอกที่หล่อหมดจดแค่นั้นอ่ะ :o8: :-[
ก่อนงานเขียนจะเส็ด เอาสะใภ้ไปฝากคุณป้าได้แล้วหนึ่งคนนะ คุณวิษณุ :jul3:
+1 คะ สู้ๆๆๆรักษาสุขภาพด้วยเน้อ.........
เป็นอะไรที่รู้สึกเจ็บใจเเทนกวินมากเลย
รออ่านอยู่นะ สนุกดี
:call:
:m20: วิธีการปลุกคนที่พึ่งรู้จักกัน........ดีดน้ำใส่เนี่ยนะ o22 :laugh:
ฮาไม่ไหวจะเคลียร์กระเซ็นนิดๆหน่อยยังไม่พอใจ นี่ถ้ามีน้ำเยอะกว่านี้พี่แกคงราดใส่
หน้านุ้งกวินแน่ๆ :pigha2: อิคุณวิษณุจะแมนไปไหนเคอะ ชิส์!! แหม...เอ็นดูเค้าก็บอกมาเหอะ
ทำเป็นเก็กอยู่ได้ มีการมายีหัวด้วยนิ นี่ถ้าเจ้าตัวไม่ขี้เซาอ่ะนะ เจอโดนแยกเขี้ยวแน่ๆ
บุคลิกอยากนุ้งกวินที่ดูจะขี้หงุดหงิดไม่สนใจโลกอ่ะนะแต่จริงๆแล้วหน้าบางโคดๆ 55
เสียอะไรก็เสียได้แต่อย่ามาเสียฟอร์ม เล่นนอนไม่ตื่นแบบนี้อิอิ อายดิ :m13:
เจอคนมารอเย้ยถึงที่ด้วยอ่ะ....แหมบริการหลังการปลุกนี่ดีจริงๆนะคุณวิษณุขาาาา
เดินขึ้นเขานี่แกล้งกันหรือว่า.........ทางถนนมันไกลห๊ะ
แง่งคนกำลังจะตาย...ยังจะมาให้ดูวิว น่าเชือดจริงๆ
เด็กในเมืองวันๆอยู่แต่ในกล่องสี่เหลี่ยมเจอหญ้า กิ่งไม้ เถาวัลย์
โน้นนี่เกี่ยวเนื้อตัวคงมอมแมมได้ที่ อีกอย่างต้องมาเล่นสงครามประสาท
กับคนบางคนด้วย.......ความหงุดหงิดเพิ่มเป็นพันเท่า 555 ทั้งร้อน
ทั้งเหนื่อย ทั้งหนัก ทั้งคัน..........ทั้งอยากตื้บคน :m16: :m31:
55 เห็นใจนุ้งกวินที่ซู้ดดดดดดดดดด
เออ...แต่ว่าอิคุณวิษณุนั่นเป็นหมอจริงอ่ะ.........หมออะไรเคอะ
หมอผีรึ :jul3:
+1 คะ
:กอด1:คนเขียน
กวินนี้ดูแล้วแสบจริงๆ
เรื่องนี้จะเริ่มโรแมนติกตรงช่วงไหนคะ อิอิ ดูแล้วอีตากวินนี้แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอย่างเดียวเชียว
เนื่องเรื่องสนุกดีค่ะ ตอนแรกเเอบคิดว่าพระเอกจะเป็นเด็กบ้านั้นอีก เลวจริงๆเชียว นึกแล้วพลานเกลียดเด็กขึ้นมาตะงิดๆ
น่าสงสารกวินนะครับ แต่ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นอีก ขอบคุณที่มาต่อครับ-ขอบคุณที่มาอ่านเช่นกันครับ
เพิ่งอ่านครั้งแรกค่ะ แนวนี้ที่เป็นแบบนี้(งงไหม?) แนวนี้หาอ่านแบบนี้ไม่ค่อยเจอหรอกนะ งานที่คุณเขียนก็ออกมาดี ภาษาสวย รื่นไหล ไม่ติดขัด แทบหาคำผิดไม่เจอด้วย
เอาเป็นว่าประทับใจมากๆ o13 ไออ่านตอนแรกๆก็เครียดซะ(เป็นพวกอินน่ะค่ะ) แต่ก็อยากอ่านต่อ
กวินเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายจริงๆนั่นแหละ แต่ก็บอกได้เลยว่าเป็นคนที่ค่อนข้างจะจริงจัง แต่ไม่รู้จักการใช้ชีวิต แบบใช้ชีวิตได้ไม่คุ้มค่าสักเท่าไหร่ ไม่กล้าเผชิญหน้า โลกกระทัดแคบ ไม่ไว้ใจใคร รวมๆกันจึงกลายเป็นคนแบบนี้ ตอนแรกไอไม่ชอบกวินเอาซะเลย คนอาไร้ใจดำได้ขนาดนี้ แต่ถ้าให้มองจริงๆก็มีคนแบบนี้อยู่จริงนั่นแหละ แถมในยุคปัจจุบันก็เยอะซะด้วย แต่กวินก็เป็นคนที่มีความสามารถในการเขียน งานของเขาทำให้ผู้คนรู้จักโลกในอีกมุมมองหนึ่ง ก็นะ....
อืมมม ... บอกตรงๆว่าไม่ชอบขจรเอามากๆจริงๆ(ออกแนวรำคาญมากกว่า) ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่ามันทำอะไรถึงมาอยู่ตำแหน่งพี่พรรณได้
ส่วนพี่พรรณก็เป็นพี่ที่ดีล่ะนะ พี่รสก็เป็นบรรณาธิการชั้นยอดคนหนึ่งเลย รู้จักถอยออกมาหนึ่งก้าวเพื่อที่จะลุยต่อไปอีกหลายๆก้าว รู้จักชักจูงคน(นักเขียน) อ่ะนะ....
ไอตลกพิมพ์ตอนเมาด้วย speak eng. ซะงั้น เคยอยู่นอกมานานเหรอ?
ส่วนนายวิษณุนี่ก็เป็นคนชิวๆน่าดูนะ อินดี้จริงๆนั่นแหละ ใช้ชีวิตคุ้มค่าซะเหลือเกิน แต่ก็ต้องยอมถอยเพื่อกวินบ้างนะ (ไม่งั้นจะมีวันรักกันไหมล่ะ?)
อ๊ะ! อีกอย่างนะ ไอ้เด็กอายุ16 ที่ออกมาในตอนแรก ไอไม่ได้คิดว่ามันเป็นพระเอกอยู่แล้วดิ มองยังไงก็เข้ากับกวินที่เป็นนายเอกไม่ได้เพราะฉะนั้นไม่ใช่พระเอกแน่นอน
แต่ก็รอๆดูว่าเมื่อไหร่จะออกมาเหมือนกัน พอนายวิษณุโผล่ออกมา แล้วพอถึงฉากที่คุยกันครั้งแรก ตกใจนิดหน่อยตรง"คุณกลัวผมหรือ?" เหมือนมองกวินออกไงงั้น แต่พอถึงตรง"คุณน่ะผ่านโลกน้อยมาก...." ไอก็คิดเลยว่ามันแน่ๆที่เป็นพระเอก
เอออออ ... แต่ก็อยากรู้จริงๆนะว่าป้าวรรณี เห็นอะไรในตัวกวิน ? ขนาดคิดว่าเป็นงานตัวเองทั้งๆที่แนวการเขียนมันคนละแนวอย่างที่กวินว่านั่นแหละ หรือว่าภายในใจป้าไม่ได้มีแต่สิ่งอ่อนโยนที่ต้องการปลอบประโลมคนอย่างงานเขียนที่ออกมา ? ก็ไม่รู้สินะ...... ก็ประมาณนี้แหละ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
น่าสงสารกวินจังหมดท่าไปเลย
คิดแล้วอยากบีบคอตาวิษณุแทนนู๋วิน
ชิส์
ปล. ไหนว่าลักหลับอะคนเขียน ข้ามไปไหน T^T
:z13:
กำลังจะมาต่อใช่มะ หุหุ
มาพอดีเยย
^^
แว่บปายหนาย
สองวันละน้าาาาาาาาาา
กลับมาซะดี ๆ :z13:
ลงต่อเซ่~~ :z3:
นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว ยิ่งมาเรื่องยิ่งซับซ้อนจนเดาทางไม่ถูกแล้วนะ สุดท้ายจะแต่งหนังสือได้หรือเปล่าตามลุ้นค่า
รู้สึกว่าอยากอ่านต่ออ่า มาต่อเร็วนะ
รู้สึกว่าการใช้ภาษาดีมากๆ
:เฮ้อ: เครียดดดดดดดดดดดด~
แล้วยัยคนนี้เป็นอะไรกะวิษณุอ่ะ
แล้วถ้าไม่อยากให้คนเขาเบื่อก็อย่าทำตัวแบบนี้เซ่~
ไอว่าเหตุผลของรตีกะกวินถูกอย่างละครึ่งล่ะนะ คงไม่มีใครอยากอยู่รพ.หรอกถ้าปรับตัวกับที่นี่ได้ก็ออกไปใช้ชีวิตยังโลกภายนอกได้ดีกว่า
แต่ถ้าถึงที่สุดแล้ว ก็อย่างที่กวินว่านั่นแหละ ถ้าอ่อนแอขนาดนั้นก็ควรส่งไปอยู่รพ. การทำแบบนี้คนอื่นจะเดือดร้อนไปด้วย
:serius2:
การเหลืออยู่ของความเศร้า
มันไม่ได้ทำให้เราอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้หรอกนะ
แต่เราต่างหาก ที่เดินไปกับมัน ไหว หรือ ไม่ไหว ต่างหาก
อยากให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เพื่อชดเชยในส่วนของผู้ล่วงลับ
อย่าได้แบกความเศร้าหมองไว้เลย
ความตายนั้นไม่ช้าก็เร็วย่อมมาถึง
จะรีบร้อนไปทำไม
:a5: ต้อนรับกวินด้วยภาพระทึกขวัญ
กวินเอ้ยปกติก็เป็นคนเมืองไม่สนใจใครอยู่แล้วอ่ะนะ คราวนี้ต้องมาอยู่
ในที่ๆไม่สามารถหนี หรือหลบเลี่ยงไปไหนได้ จะทำเป็นไม่รับรู้ก็ยิ่งทำไมไ่ด้ใหญ่
กร๊าก..แล้วแบบนี้นี่ คุณพิมพ์คิดได้ไงให้กวินมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
เอ..หรือว่าจะเอากวินมาเป็นคนไข้เพิ่มเรอะ :laugh:
มาอยู่ในที่แบบนี้ กวินจะปรับตัวได้รึป่าวนะหรือว่าก็เป็นกวินแบบอย่างเก่า คือไม่สนใจโลก
มาอยู่ในบรรยากาศใหม่ๆ ผู้คนแปลกๆทั้งทีก็นะจะกลัวไปไย ถ้าไม่ไปสัมผัสด้วยตัวเองออกจากโลก
ของตัวเองไปสัมผัสโลกของคนอื่นบ้าง ไอ่ที่เรากลัวและตีความไปเองมันอาจจะไมไ่ด้น่ากลัวอะไรแบบนั้นก็ได้นะ
ญดาเป็นอะไรกับวิษณุรึป่าวนั่น หรือว่าเอ็นดูเหมือนน้องสาวเฉยๆ เฮ้อออ
คิดแล้วก็น่าสงสารอ่ะเนอะ ...
+1 คะ สู้ๆ o13
กิ้วๆโดนจับได้ว่าแอบดูหนอนไม่น้อยของคุณวิษณุบุกรุกถ้ำเสือดีนะไม่เจอพ่อเสือดัดหลังจ๊ะเอ๋ให้ได้อายไรงี้อิตาวิษณุเปนแฟนพันแท้งานเขียนorโดนคุงป้าบังคังเคอะหุหุรู้สึกป้าหลานคู่นี้ผูกพันกันมากๆป้าชอบแบบไหนหลานชอบแบบนั้นรึป่าวไม่น่าแปลกที่ยอมลากนักเขียนติสแตกมาอยู่ในที่ส่วนตัวแบบนี้ส่วนเรื่องงานเขียนถ้ากวินต้องเขียนงานที่ไม่ใช่ตัวเองเอาซะเลยทำไมไม่ลองเขียนจากสิ่งรอบตัวล่ะที่ใหม่ๆคนแปลกๆลองเขียนจากสิ่งที่เหนเผื่องานกับตัวกวินจะได้ไม่เหี่ยวเฉาอะนะผีดิบห้องเช่าปฏิวัติตัวได้แล้วเน้อกวินกร๊ากปล.จุใจแบบนี้คนอ่านปลื้ม
:serius2: ตัดจบกันแบบนี้ มา :z6:กันดีกว่า 555+
สนุกมากค่ะ น่าติดตามตลอดเลย อยากรู้วิธีปราบพยศพ่อคนใจดำคนนี้จริงๆเลยว่าจะเป็นยังไง :pig4:
“ตกลงเรื่องอะไร... บอกได้ป่ะ” วิษณุผ่อนลมหายใจยาว ในขณะที่ตายังปิดสนิทอยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ :impress2:
“ได้... มั้ง”
“เรื่องไรล่ะ”
“เรื่อง ที่ผมเป็นเกย์”
“อะไรนะ!” กวินชะงักพร้อมกับหันหน้ามาหาอีกฝ่าย วิษณุนอนนิ่ง ไม่ไหวติง เป็นไปได้ว่าพอพูดจบแล้ว เจ้าตัวคงจะหลับสนิททันที...
...ตรงกันข้ามกับกวินที่ตาสว่าง อย่างไม่รู้สาเหตุ
ว้าว
ตอนนี้เธอทำได้ดีทีเดียว
ทั้งประโยคสวยงาม และมีความสำคัญ อ่านแล้วรู้เลยว่าใส่ประโยคนี้เข้ามาในทำไม
ทุกตัวอักษรได้แสดงออกและทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน
ชิ้นส่วนที่กรุกราย เยิ่นเย่อ หายไปหมดสิ้น
ฉันชอบประโยคนี้นะ ที่ว่า...อากาศที่หายใจเข้าไปก็คล้ายจะเต็มไปด้วยพิษร้ายที่ชวนให้รู้สึกพะอืดพะอม อยากจะอาเจียน
อ่านแล้วเห็นภาพมากมาย ว่ากวินรุ้สึกอย่างไรในตอนนี้
แต่เจ้าประโยคนี้ --> “คุณแม่งโคตรเหี้ย !”
มันไม่น่าจะปรากฏขึ้นมาในงานของเธอเลย เหมือนพลอยเก๊ ราคาถูก ที่ไปติดอยุ่ที่ชายกระโปรงไหม ตัดเย็บปราณีต ราคาแพง เลยจริงๆ (อย่างน้อยก็ในสายตาฉัน)
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
ขอให้เธอรักษาความสามารถอันดีข้อนี้ของเธอเอาไว้ด้วยนะ และจงหยิบมันออกมาใช้เรื่อยๆ ในเวลาที่เธอต้องการ
อย่างทิ้งมันไปเสียล่ะ
เจ้สอง
ปล. อีตาหมอ มันไปรัก กวินตอนไหน ยังหาไม่เห็น มีก็แค่ รุ้สึกหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงนึกขันหากย้อนไปคิดถึงเรื่องเปิ่นๆ ที่ตัวเองและกวินทำไว้ รุ้สึกว่ารวบรัดไปนิดหนึ่งน้า
ปลล. อันนี้ --> “แน่ใจ” เธอลืมใส่เครื่องหมายคำถามอ๊ะเปล่า ?
ปลลล. คุณนี้ ใส่ความกลับไปกลับมา (ฉันพิมพ์ภาษาอังกฤษไม่ถูก อิอิ) ในธรรมชาติของตัวละครได้เก่งจริงๆ อ่านแล้วดูเหมือนงานคุณมันมีอะไรมากไปกว่าความบันเทิง
ชอบนะ
ตั้งแต่ต้นจนจบ รู้สึกว่าคนที่มีปัณหาที่่สุดคือกวิน
ลักษณะที่สื่อออกมาคือคนเก็บกด ขาดความอบอุ่น
โดนกลั่นแกล้ง จนปิดตัวเอง คิดว่าจากเรื่องราววัยเด็ก
ทำให้ปิดกั้นตัวเองและยึดถือแนวคิด มองโลกในแง่ร้าย
ได้แต่หวังว่า คุณนุ จะเยียวยาคนไข้ที่น่ารักคนนี้ได้ :เฮ้อ: :impress3:
โหยยย ตอนแรกนึกว่าจะช่วยไว้ไม่ทัน :เฮ้อ:
ชอบมากค้า อิอิ :pig4:
วินาทีแห่งความเป็นความตาย เขียนได้น่ากลัวมากค่ะ แบบว่า..ภาพมาเป็นฉากๆเลย o13อ้างถึง“ตกลงเรื่องอะไร... บอกได้ป่ะ” วิษณุผ่อนลมหายใจยาว ในขณะที่ตายังปิดสนิทอยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ :impress2:
“ได้... มั้ง”
“เรื่องไรล่ะ”
“เรื่อง ที่ผมเป็นเกย์”
“อะไรนะ!” กวินชะงักพร้อมกับหันหน้ามาหาอีกฝ่าย วิษณุนอนนิ่ง ไม่ไหวติง เป็นไปได้ว่าพอพูดจบแล้ว เจ้าตัวคงจะหลับสนิททันที...
...ตรงกันข้ามกับกวินที่ตาสว่าง อย่างไม่รู้สาเหตุ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เฮ้อ บีบจิตมาก นึกว่าจะช่วยไม่ทันซะแล้ว
แต่ญดานี่อ่อนแอจริงๆนะ
คือเราว่าเราก็คิดเหมือนที่กวินพูดไปน่ะ
แต่จะว่ากวินถูกซะทีเดียวก็ไม่ได้
เพราะกวินไม่น่าพูดตอนนั้น ในตอนที่ญดากำลังอ่อนแอแบบนั้น
อ่านตอนนี้ทำให้เห็นว่า ทุกคนต่างมีปมในใจ มีด้านมืดของตนเองทั้งนั้น
แต่ว่า แต่ละคนจะแสดงออก ทางด้านไหน ก็สุดแต่คน คนนั้นจะเป็นไป
ทั้งกวินและวิษณุจะเป็นยังไงต่อไป น่าติดตามมากๆว่าทั้ง 2 คนจะเยียวยากันยังไง
:เฮ้อ:ลุ้นกำลังมันส์จบตอนซะงั้น
เหนือความคาดหมายแหะ แต่โชคดีจังที่สวรรค์ให้โอกาสญดาได้มีชีวิตอีกครั้ง
คนเราถ้าได้ลองพยายามด้วยตัวเอง ฝืนและหนีความตายมาได้คงคิดได้แล้วสินะว่า
ชีวิตนี้ของตัวเองโคดจะมีค่ีาโดยไม่ต้องให้คนอื่น พูดหรือป้อยออะไร
ส่วนนุ้งกวิน โธ่ๆน่าสงสารตอนแรกคิดว่าจะไปซะแล้วแต่ก็นะ คนเราไม่มีใครที่มัน
จะใจแข็งใจร้ายใจดำได้แบบเกินค.เป็นมนุษย์หรอก เพราะจิตสำนึกและจิตวิญญาใฝ่ดีมันชนะ
สีดำเทาของก้นบึ้งจิตใจอ่ะนะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
นึกว่าจะโดนซาตานในคราบคุณหมอผู้ใจดีฆ่าเข้าให้ซะแล้ว เฮ้อ โล่งอกจริงๆ
ณ จุดๆหนึ่งใจได้มีไออุ่นๆแทรกเข้ามาได้บ้างอ่ะนะกวิน งี๊ดดดดดดดดดด :-[ :o8: วิ้งไปขวยเขิน
+1 คร่า.
..เออนะ
จริงๆสิ่งที่กวิน พูดใส่ ญดา ก็เป็นเรื่องที่เคยๆคิดว่าจะเอาไปตะโกนใส่หน้าคนที่จะฆ่าตัวตายเหมือนกัน
แต่ก็อย่างว่า ผลมันก็เหมือนกับเหรียญสองด้าน
นิยายสนุกมากคับ
ขอบคุณ
สวัสดี
โอ๊ะ โอ อย่าให้เป็นเหมือนที่คิดนะ
ว่าคนกลุ่มนั้นเป็นพวกทุจริตชนน่ะ
โอ๊ะๆๆๆ คิดว่าตาฝาดดดดดดดดด 55555
ได้อ่าน 2 ตอนเลย ขอบคุณค่ะ :L2:
:m15: กวินอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยย
ไงหล่ะ โทรช้า เตลิดไปเลย เหอะ ๆ
หัวข้อไม่ได้แก้รึเปล่าคะ มันยังเป็นตอนที่ 18 อยู่เลยอ่ะ
อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว พึ่งรู้ว่ากวินก็เปลาะบางมากเลยทีเดียว ซึ่งทุกคนก็มีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่เคยสังเกตเท่านั้นเอง
มีบางมุมที่ซ่อนอยู่ในห้วงความคิด เหมือนว่าเขามองโลกโหดร้าย
แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นกวินเริ่มแสดงความอ่อนแอของตัวเองออกมาแล้ว
รู้สึก ว่ายายรสเนี่ยจะเห็นแก่ประโยชน์ของ สนพ. เอ๊ะหรือว่าผลประโยชน์ของตัวเองกันแน่
แล้ววิษณุ ถ้าเจอกวิน จะทำไมกับเค้าเหรอ ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อยนิ ถ้าเจอแล้วจะไปทำอะไรกับชีวิตเค้าล่ะ555555+
แสดงว่าเริ่ม เป็นห่วง เริ่มที่จะมีความรู้สึกว่าเกือบรักหรือความรู้สึกดีๆกับเค้าแล้วใช่ป้ะละ
PS. ลืมแก้หัวเรื่องหรือเปล่าคะมันยังเป็น 18 ตอนอยู่เลย
เกลียดอีรสว่ะเห็นแก่ตัวฉิบหายผู้หญิงอะไร สงสารกวินแค่อารมณ์ตัวเองก็จะเอาไม่ใหวแล้วยังมาเจอผู้หญิงแบบนี้เอาความรู้สึกคนอื่นมาเล่นอีก
พี่รสแม่ง (ขอแม่งหน่อย) เข้าใจนะว่าะธุรกิจคือธุรกิจ
แต่นี่มันจะดูถูกคนทำมากไปหน่อยรึป่าว งานเขียนนะเว้ยมาจากสมองและ
สติปัญญาคนล้วนๆ ทำแบบนี้เอาเท้ามาแนบหน้ากวินเลยดีกว่ามั๊ย ทั้งๆทีก็เป็นลููกน้องตัวเองแท้ๆ
นิสัย!! คือแบบพูดหว่านล้อมเอาซะให้ได้อ่ะนะ กวินมันคงอึ้งอยู่เลยไม่รู้จะปั้นคำพูดยังไง
ทั้งคงงงและคงหมดหวังแปลกๆ เฮ้อออออ ทำแบบนี้อ่ะน่านับถือมากๆเลยเนอะ ฮ้วย
เฮ้อนี่คงทั้งเสียใจและผิดหวังในหลายๆเรื่องอ่ะนะเป็นไงล่ะคุณวิษณุ
ได้ยินทั้งเสียงพูดเสียงสะอื้นสะใจมั๊ยล่ะแล้วแบบนี้จะหาเดะดื้อน่าลงโทษจากไหนกัน
บอกว่าอยู่ทะเลๆนี่ทะเลจิงป่าวเนี่ย ไม่ใช่โดนไอ่หนุ่มที่ไหนลากไปนะ เฮ้อ
ไอ่คำตัดพ้อต่อว่าถากถางเรื่องงานเขียนตัวเองเอยอะไรเอยคงไม่ร ู้สึกสะเืทือนใจได้เท่า
คำตัดพ้อไอ่คนที่ว่ามันจะโทรมาแต่ก็ไม่มีสักกริ๊ง คนเราอ่ะนะต่อให้ยุ่งแค่ไหน
แต่ก็อย่าเอาคำว่าไม่มีเวลามาเปนข้ออ้างเลยว้า
กวินไปพักซะให้พอนะ ทั้งตัวและใจผ่อนคลายแล้ว ค่อยกลับมาเผชิญโลกค.จริงที่โคตรเลวร้าย
เพราะมนุษย์ใหม่เน้อ
o13 o13 เป็นกำลังใจให้คะ +1
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบสองตอนล่าสุดที่ลงมากๆ มันมีอารมณ์เยอะดี
ในโลกธุรกิจมีคนอย่างพี่รสก็เยอะ
ขอความรักจงสถิตที่กวินและวิษณุที กร๊ากกกก
แอบชอบสองตอนนี้จริงๆ มันให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด ๕๕๕๕
กวินเอ้ย
เด็กน้อยที่หลงทาง
I do miss you.
ยัยมธุรส นี่บ้าหรือเปล่า คนเรามันก็ต้องมีหลายแง่ หลายมุมดิ ใครมามีแต่มุมมืดอย่างเดียวละเว้ย อิป้านี่
กวินผู้อ่อนแอ ผู้ที่สร้างเกราะของความก้าวร้าวมาป้องกันตัวเอง ถึงกะสติแตกไปเลย วิษณุรีบไปหากวินเลย ไปปรับความเข้าใจกันซะ ให้ไวๆๆ
“แล้วก็จริง ! พอได้เจอคุณนะ... คุณแม่งโคตรตัวปัญหา ! พารานอย ! พูดมาก ! น่ารำคาญ ! แล้วก็...”
เสียงของวิษณุคล้ายจะหายไปในลำคอ
“..น่ารัก”
กรี๊ดดด ลงรวดก็อ่านรวดเหมือนกัน
ความรู้สึกเหมือนดูวงออเครสต้าบรรเลงซิมโฟนี่ นัมเบอร์ เซเว่นจบด้วยความประทับใจ
แล้วลุกขึ้นตะโกน "บราโว่~!" ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ (นี่เราดูโนดาเมะมากไป)
หรือไม่ก็เป็นความรู้สึกเหมือนดูบอล แล้วทีมที่เราเชียร์ทำประตูขึ้นนำได้ในนาทีสุดท้ายก่อนกรรมการเป่านกหวีด
(กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ยิ่งใหญ่)
เราชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย~ ภาษา การดำเนินเรื่อง ไม่มีสะดุด อ่านสบาย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เราจะมีโอกาสได้อ่านงานเขียนของไรเตอร์อีกไหมเนี่ย?
และ +๑ ให้กับวรรณกรรมจำเป็นที่สุดแสนน่าประทับใจ โช่บม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกก
o13
เฮ้ย! O_o จบแล้ว?! ไอยังอ่านไม่ถึงไหนเลยนะ....... เด๋วปั้มไว้ก่อนละกัน~
คนเรามีด้านมืด ด้านสว่าง ด้วยกันทุกคน แล้วแต่ใครจะแสดงด้านไหนออกมาให้คนอื่นรู้เท่านั้น
ดีใจกับกวินที่ได้มีความสุขจริงๆซักที
ขอบคุณวิษณุที่ดึงกวินออกจากหลุมลึกที่มืดบอดของจิตใจซักที
ปล.รับรู้ความรู้ข้อสุดท้ายของวิษณู อิฉันจะกรี้ด 6 คนทำไปได้นะย่ะ
ในที่สุดก็สำเร็จตามปรารถนา ^^
ชอบตอนจบจังเลยค่า...^ ^....แต่เสียดายที่หนังสือขายได้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ...
แต่นับวันกวินจะยิ่งน่ารัก...55+...น่ารักทั้งคู่เลยคะ..ชอบๆ..
ตอนที่แฉขจรก็อ่านแล้วตลกมากๆเลยอะคะ....
แต่งานก็กร่อยไปเลย..น่าเสียดาย....แต่ก็โชคดีที่มีคนปลอบใจน้า...^__^
ว่าแต่เดี๋ยวนี้พูดไม่เพราะก็ไม่ได้หรอเนี่ย...คุณวิษณุจะให้หวานไปไหนคะ...>.<
ชอบคำอธิบายความรู้สึกของตัวละครแต่ละตัวของคุณจังเลยค่ะ ดูมีชีวิตชีวาอย่างเช่นตัวร้ายอย่างขจร
ไม่ใช่ว่า เลว ร้าย อย่างไม่มีเหตุผล มันรู้สึกได้เลยว่า ทำไม เขาถึงกล้าทำเรื่องแบบนี้และถึงแม้ว่ากำลังจะทำลงไปสำนึกส่วนดีก็ยังทำงานอยู่ แต่สุดท้ายมันก็มีอะไรๆที่เลวร้ายจนคนอ่านอย่างเราเกลียดขจรไปเลย
---------------------------------------------
ส่วนนึงก็สงสารกวิน ขจรไม่น่าที่จะไปทำกับกวินอย่างนั้นเลยอ่ะ อิจฉาเค้าที่มีอะไรที่เหนือกว่าก็อย่างนี้ละนะ
พออ่านตอนที่เขาสองคนหวานใส่กัน ถึงแม้จะเพียงนิดเราเขินนนนน นั่งอมยิ้มคนเดียว มีความสุข นั่งอ่านรวดเดียวเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับ นิยายดีๆ ที่ผู้เขียนนำมาให้อ่านค่ะ
THANK MakMy
PS. เราหวังว่าจะได้อ่านนิยายจากคุณอีกนะคะ
มาขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆ
เป็นกำลังใจให้คะ
จบแล้วววววววววววววววว !!!
เป็นเรื่องที่ติดตามมาตลอดเลยค่ะ
ใช้ภาษาได้ดีมาก แล้วก็มีแง่มุมให้คิดหลากหลาย
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆแบบนี้นะคะ
ปล. อยากอ่านฉากเซอร์วิสสองคนนี้บางจังเลยค่ะ
:L1:เรื่องราวดีๆจบซะแล้ว
ขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆ
อ่านแล้วมีกำลังใจสู้มากขึ้น :L2:
เฮ้อ เป็นนิยายที่อิงชีวิตจริง จริงๆ
แม้ตอนจบก็ยังมีอุปสรรค เฮ้อ ขจรนะขจร คิดว่าจะคิดได้บ้างอะไรบ้าง
แต่ก็นะ มันก็เป็นความรู้สึกของคนจริงๆ อ่ะนะ
มาพูดเรื่องนายเอก กะพระเอกดีกว่า
ดุเด็ดเผ็ดมันกันทั้ง 2 คนเลย 55555
หมู่ซะ 6 คน นายเอกดูเด็กๆ ไปเลยนะเนี้ย :laugh:
ขอบคุณมากๆ ค้าสำหรับเรื่องราว ดีๆ นะคะ :L2:
เย้!จบแล้ว(แบบมึนๆ ฮา...) ตีมือๆ แปะๆๆ อิอิ เข้ามาอ่านอีกรอบยันจบก็ชอบอยู่ดี ทุกอย่างมันช่างลงตัว ภาษา ตัวละคร การใช้ภาษา แบบว่าเริ่ดมาก เอิ๊กๆ สุดท้ายก็อยากบอกว่า รักไรท์เตอร์จ้า...
เพิ่งยอมทำใจอ่านเรื่องนี้ได้จบก็เกือบแย่ เพราะส่วนตัวไม่ค่อยอ่านแนวมืดมนเท่าไรนัก
แต่ภาษาที่เขียนนั้นสวยจนต้องยอมอ่านก็ไม่ผิดหวังริงๆ แต่เรื่องราวมันดูเครียดเกินไปไหมอ่ะ
มารู้เรื่องของวิษณุตอนท้ายก็ช๊อคไปเหมือนกัน(เจ้ไม่ได้คาดคิด) รู้ว่าสังคนปัจจุบันเรื่องราวแบบนี้มันปกติไปแล้ว
แต่ก็อดที่จะสะเทือนอารมณ์ไม่ได้ แต่ขอชื่นชมนักเขียนจริงๆค่ะ เขียนออกมาได้ดีมาก ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านงานเขียน
ของ Kranwan ในแบบสบายๆบ้าง เพราะบางทีเรื่องราวที่เราเจอในชิวิตประจำวันก็เครียดพอแล้ว
:laugh:ถูกใจพระเอกเรื่องนี้มากเลยค่ะ
แล้วก็ชอบทุกอย่างในเรื่องนี้ด้วย
ไม่รู้จะบรรยายยังไงแล้วค่ะ มันลงตัวไปหมดเลย >__<
อ่านแล้วรู้สึกว่าใช่ ต้องใช่แน่ๆ 55
ดีนะที่มาเจอตอนจบแล้วพอดี ไม่งั้นตอนนี้ไม่อ่านหนังสือสอบแล้วค่ะ
ชอบจริงๆค่ะ พูดได้เต็มปากว่าเป็น"วรรณกรรม" จริงๆ จากใจค่ะ
สนุกมากจริงๆครับ
ธรรมดานิสัยไม่ค่อยดี อ่านแล้วไม่เม้น แต่เรื่องขอเขียนหน่อย ชอบจริงๆครับ
ถ้าได้อ่านแบบยังเขียนไม่จบ มีการลงแดงกันได้เลยทีเดียว :m31:
อ่านแล้วไม่เหมือนใคร ดูลงตัว
รู้สึกเหมือนกับอ่านนิยายที่วางขายแพงๆเลยครับ
รอเรื่องต่อไปนะครับ :-[
วันนี้ได้มีโอกาศมาพบเรื่องนี้ ต้องตลุยอ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอย่างนี้ ชีวิตคนทุกคน อาจมีอดีตอันขื่นขม แต่ถ้านำมันมาเป็นบทเรียน เพื่อใช้ในการดำเนินชีวิตต่อไป ก็นับว่าไม่ใช่ความสูญเปล่า
เป็นกำลังใจให้ผลิตผลงานดีๆมาให้พวกเราต่อไปครับ
เพิ่งได้อ่านครั้งแรกแต่ก้ออ่านจนจบ เพราะสนุกจนต้องม้วนเดียวเลยค่ะ
เปิดเรื่องตอนแรก รู้สึกถึงความดาร์คมากมาย แต่ก้อแอบมีขำๆแทรกบ้างพอให้ไม่รู้สึกหนักๆเกินไป
พออ่านๆมาเรื่อย เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดกับกวินอย่างค่อยเป็นค่อยไป
อ่านจนจบไม่มีอะไรจะพูด....นอกจาก เรื่องนี้สุดยอดมากค่ะ!!!
การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร มันดูมีมิติมากๆ คุณเก่งอ่ะ(ไม่ได้ยอ จากจิตใต้สำนึกล้วนๆ)
หวังว่าจะมีโอกาสอ่านผลงานเรื่องต่อๆไปของคุณอีกนะ
ขอบคุณสำหรับอีกหนึ่งเรื่องดีๆที่เราประทับใจค่ะ^^
*ปรบมือ*
ว้าว ชอบจังเลยค่ะ
ต่ายชอบงานเขียนที่มีมิติ แอบประชดสังคมแบบนี้แหละ~ (คนแต่งบอกโรแมนติกคอมเมดี้นิ ใช่มั้ยคะ?)
รู้สึกว่าคาแรคเตอร์ตัวละครเด่นชัดสมจริงดีค่ะ แบบ จะยอมรับ ไม่ยอมรับ พูดไปตอนแรกก็ไม่ได้คิดแต่ก็มาเสียใจทีหลังอะไรแบบนี้
บางครั้งคนเราทำไปก็ไม่ได้ต้องการเหตุผลมารองรับนักแต่สุดท้ายทุกอย่างก็ยังคงมีเหตุผลในตัวมันเอง...
จะรออ่านผลงานชิ้นต่อไปนะคะ :L2:
ยังมีบางจุดที่เขียนผิดแต่ต่ายอ่านรวดเดียวจบเลยไม่ได้ก็อปมา ><
o13 o13 o13
ง่ายคำเดียวนะค่ะ "ชอบเรื่องนี้มากค่ะ"
ภาษาสวย เนื้อเรื่องยี่ยม แถมตัวละครมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากกก
ทุกตัวละครมีเหตุมีผลในการกระทำของตัวเอง ดูเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ในชีวิตจริง ไม่ได้เพ้อฝันจนเกินไป ประมาณนี้แหละมั๊งค่ะ
สรุปแล้วคือชอบแหละค่ะ =]
ปอลิง คำสารภาพของวิษณุตอนท้ายนี้แอบทำเราช๊อกไปเลยอ่ะ จริงๆนะ :a5:
:pig4: :pig4: :pig4:
สนุกจัง อิอิ
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดี ๆ เพิ่งอ่านจบค่ะ ปวดตาเลยค่ะ เขียนได้ใจมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องต่อไปนะคะ
บอกได้คำเดียวว่า....แปลกแหวกแนวไม่ซ้ำใครจริงๆ
จากชื่อเรื่องไม่น่าเชื่อว่าจะสนุกได้ขนาดนี้
พระเอกนายเอก...เค้าแรงสมกันจริงๆ
:L2:
จบแล้วว o22
มาดันไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านยาวๆอีกทีค่ะ :really2:
วรรณกรรม ที่ทรงคุณค่าอีกเรื่อง โฮะๆๆ เว้อไปเป่าเนี้ย..
ถ้าเป็นเรื่องยาวกว่นนี้ จาสนุกกว่านี้อีกหรือเปล่าเนี้ย...
สรุปแล้วหนังสือขายไม่ได้เลยหรือ โธ่ๆๆ ที่ณุแกเล่นเหมามาคนเดียวแบบนี้แล้ว คนอื่นจะได้อ่านเปล่าเนี้ย สู่เอาเงินที่ไปเหมา มาให้คนเขียนเลยจะไม่ดีกว่าหรือ..
อยากให้พระเอกนายเอก กัดกันต่ออีกจัง ไม่อยากให้จบเลยอ่าาา
การพ่ายแพ้ ไม่ได้หมายความว่าสิ้นหวัง
แต่คนที่ไร้ซึ่งอุดมคติต่างหาก คือ คนที่สิ้นหวังอย่างแท้จริง