ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(https://www.bpicc.com/images/2018/10/17/8b9faeae35b17791826f2773ba4c2ebc.jpg)
‘ ช่วยมีอะไรกับผมที ’
ริมผิวปากสีแดงเชอร์รี่เม้มเข้าหากัน ร่างของคนตรงหน้าสั่นระริก หยาดเหงื่อไหลอาบใบหน้าเคร้ากับน้ำตาที่รินไหลจากดวงตาคู่สวย เขากำชายเสื้อผมแน่นสายตาวิงวอนขอร้อง
เอาล่ะขอถามคุณหน่อยถ้ามีผู้ชายใบหน้าติดหวาน รูปร่างโปร่งมาขอมี SEX กับคุณ
‘เป็นคุณจะทำยังไง’
.
.
.
------------
twitter tag :: #aftersexwithU
------------
สารบัญ
00 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3901265#msg3901265)
01 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3901475#msg3901475)
02 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3901584#msg3901584)
03 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3901637#msg3901637)
04 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3902058#msg3902058)
05 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3902148#msg3902148)
06 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3902470#msg3902470)
07 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3902736#msg3902736)
08 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3903039#msg3903039)
09 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3903444#msg3903444)
10 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3903973#msg3903973)
11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904141#msg3904141)
12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904491#msg3904491)
13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904815#msg3904815)
14 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904833#msg3904833)
15 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904902#msg3904902)
16 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904944#msg3904944)
17 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3904995#msg3904995)
18 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3905249#msg3905249)
19 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3905319#msg3905319)
20 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3905822#msg3905822)
21 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3905960#msg3905960)
22 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3906987#msg3906987)
23 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68693.msg3907840#msg3907840)
.
.
.
00
‘ อายุขนาดนี้แล้วยังไม่มีใครเฉาตายแล้วมั้ง ’
แค่คำพูดของเพื่อนสนิทอย่าง ‘อชิระ’ นั้นทำให้ ‘กฤติน’ ต้องมาในสถานที่ที่เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยอย่างผับแห่งหนึ่งในย่านดังตามคำเชิญชวนกึ่งท้าทายของอชิระ
เขาไม่ชอบซะเลยไอ้สถานที่เสียงดังที่เปิดเพลงเนื้อหาส่อไปทางเรื่องอย่างว่าอย่างชัดเจน กฤตินได้แต่ถอนหายใจเมื่อรับคำชวนมาแล้วยังไงก็ต้องมา เขาไม่น่าถูกยั่วโมโหได้ง่ายๆเลยให้ตายสิ
กฤตินเป็นหนุ่มโสดอายุ 29 ย่าง 30 เข้าไปแล้ว เขามีธุรกิจส่วนตัว หน้าที่การงานและฐานะการเงินในโปรไฟล์เรียกได้ว่าดีพอจะดึงดูดสาวๆมากหน้าหลายตา แต่เขายังไม่สนใจเป็นพิเศษจนมีข่าวว่าบางทีกฤตินคนนี้อาจจะชอบผู้ชายก็เป็นไปได้
เขากลายเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันจากคำพูดปากต่อปากของใครหลายคนที่เยอะมากเสียจนไม่รู้แหล่งที่มา กฤตินไม่นึกอยากจะหาต้นตอเพราะทั้งหมดนั่นก็ไม่ได้ผิดไปซะทีเดียว เขาได้ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง
โลกนี้มันยุคไหนแล้ว ทำไมยังต้องยึดติดกับแค่คำว่าเพศหญิงหรือเพศชายที่ใครก็ไม่รู้เป็นคนกำหนดขึ้นมา อ้างว่างธรรมชาติของการสืบพันธ์จับคู่ให้เราคู่กันเพื่อผลิตลูก นั่นเป็นกฎธรรมชาติ… หลายคนยังคิดแบบนี้
แต่กฤตินไม่คิดแบบนั้น เขามีสิทธิ์ที่จะชอบหรือรักใครก็ได้ ขอแค่ถูกใจเขาก็พอแล้ว
ยังไงก็ได้ขอแค่ถูกใจก็พอ
กฤตินเป็นแบบนั้น
และวันนี้เขาอาจจะเจอใครสักคนที่ถูกใจ แม้แต่ในที่แบบนี้เขาก็ไม่เกี่ยง อาจจะแค่ถูกใจชั่วข้ามคืนเป็นคู่นอนแบบวันไนท์ก็ไม่เลว วันนี้เขาคงได้แสดงด้านมืดของเขาให้อชิระได้เห็นว่ากฤตินก็ยังไม่เฉาตาย แถมพาเสือร้ายเข้าป่า มีหรือมันจะไม่ได้เหยื่อกลับไป
ยิ้มร้ายเกิดขึ้นที่มุมปาก ผมที่ถูกเสยขึ้นลวกๆใบหน้าที่โดนไฟหลายสีที่สาดส่องไปมาให้เห็นใบหน้าอย่างเลือนรางแต่ก็หล่อเหลาเอาการพอที่จะดึงดูดสายตาของแม่สาวน้อยใหญ่ที่ยืนเต้นตามจังหวะเพลงได้อย่างดีทีเดียว
แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาสนใจ เขาตรงดิ่งไปที่โซนวีไอพีที่มีเหล่าเพื่อนของเขานั่งอยู่
“เฮ้ย วันนี้เสือออกจากถ้ำว่ะ”
ผมโชว์นิ้วกลางเป็นรางวัลที่มาพร้อมกับเสียงตะโกนของอชิระก่อนที่จะตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆที่ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเขาเลย
“นั่งดิติน”
“กูคงไม่ยืนทั้งคืนหรอก”
เขาพูดประชดแต่นั่นก็เป็นการหยอกล้อกันเล่นระหว่างผู้ชายสองคน กฤตินมานั่งตรงข้ามกับอชิระ แก้วของเหลวสีใสแต่ฤทธิ์แรงเหลือร้ายอย่างวอดก้าเปล่าๆถูกยื่นมาให้
เขาค่อยจิบอย่างช้าๆระหว่างกวาดสายตาไปที่เคาน์เตอร์ไม่ไกลมองหาเหยื่อในคืนนี้ และเขาก็สบสายตากับสาวในเดรสสีแดงที่หันมามองให้เขาพร้อมกับยกแก้วบลูมาการิต้าขึ้นและเอียงลงนิดหน่อยพร้อมกับรอยยิ้มเล็กที่มุมปาก
เธอคงคิดว่าเขาคงเหมือนผู้ชายทั่วไปที่รีบวิ่งเข้าหาเธอ แต่เขาไม่แค่ยกยิ้มที่มุมปากเป็นการตอบกลับ ‘เธอยังไม่ใช่คนที่ถูกใจที่สุดของวันนี้’ กฤตินคิดว่าแบบนั่นจนกระทั่งสาวในชุดเดรสสีแดงเดินออกไปกับผู้ชายอีกคนที่เดินเข้าไปทักเธอ เขาไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไรแค่นั่งดื่มต่อไปอีกสักพัก
ถ้าหากเขาไม่เจอคนที่ถูกใจหรือไม่ออกไปกับใครคืนนี้เขาก็แค่เสียสามหมื่นให้อชิระที่พนันไว้ว่างเขาจะไม่ออกไปกับใครแน่นอน อชิระรู้เขาตั้งสเปคไว้สูงจนน้อยคนนักจะถึงจุดๆนั้น จุดที่ที่เขาพอใจจนกระทั่งยอมคุกเข่าขอเธอแต่งงาน และมันสูงเกินไปจนเขาคิดว่าทั้งโลกนี้อาจจะไม่มีใครที่ตรงสเปคของเขาเลยด้วยซ้ำ
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อพบว่าไม่มีใครได้ดั่งใจเขา
“กูกลับแล้ว”
ผมหันไปบอกอชิระที่หันไปนัวกับสาวข้างกายจนไม่แม้ที่จะหันมาสนใจเพื่อนที่กำลังจะเดินออกไปอย่างเขาเลยสักนิด เขาไม่ได้ว่าอะไรแค่เดินมุ่งตรงสู่ทางออกที่ต้องผ่านผู้คนมากมายจนเขาเผลอชนกับใครเขาคงไม่แปลก
แขนยาวประคองเอวคอดเอาไว้ ก่อนที่มือจะเลื้อยลงต่ำกว่านั้นสายตาคมกริบบ่งบอกความดื้อดึงของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
นี่สิถึงน่าสนใจสำหรับกฤติน เขาเผยยิ้มที่มุมปากในขณะที่ริมผิวปากสีแดงเชอร์รี่นั้นแอบสถบออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยพูดเพียงคำเดียว
“ปล่อย…”
“ครับๆ”
กฤตินยกมือชูขึ้นเหนือหัวอย่างขี้เล่น มือบางผลักเขาออกหาในขณะที่เขากำลังทำตัวเหมือนผู้ชายงี่เง่าที่ตามตอแยไม่เลิก ร่างโปร่งค่อนไปทางบางดูจะเป็นคนขี้หงุดหงิดไม่พอใจ เขานั่งที่เคาน์เตอร์ที่มีเขาอยู่ข้างๆกัน
“คุณชื่ออะไร”
ผมถามขึ้น สายตาดุหันมาสบตาและผมกำลังคิดว่าเขาน่าจะไม่ชอบใจ
“ทำไมจะจีบรึไง…”
ยกยิ้มที่มุมปากเหมือนจะหัวเราะเยาะมากกว่าจะชอบใจ
“ถ้าใช่ล่ะ”
“น่ารำคาญ”
คำพูดตักบทสนทนาทุกอย่างที่ผมคิดไว้ในหัว คนข้างๆสั่งเครื่องดื่มมานั่งจิบระหว่างรอใครบางคน เขาเดาออกเพราะร่างโปร่งหันมองนาฬิกาข้อมือตัวเองเป็นระยะและดูหงุดหงิดเมื่อเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแต่คนที่นัดก็เหมือนจะไม่มา
เขามองท่าทางนั่นพร้อมกับรอยยิ้ม...
แก้วแล้วแก้วเล่าที่ถูกยกขึ้นดื่ม เหงื่อไหลด้วยความร้อนในร่างที่พุ่งสูงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ใบหน้าหวานแดงขึ้น เสื้อตัวบางที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแนบชิดกับเรือนร่างให้เห็นสรีระของร่างโปร่งที่อยู่ใต้ร่มผ้า ดูยั่วยวนจนหน้าหงุดหงิดเพราะมันเรียกให้ใครหลายคนมาทางนี้
ผมค่อยจูงมือคนเมาที่ดูจะลดความดื้อรั้นลงจากครั้งแรกที่เจอ ผ่านฝูงชนมากมายก่อนที่จะมาถึงรถยุโรปคันสวยราคาแพงของตัวเอง
“....ช่วยมีอะไรกับผมที “
ริมผิวปากสีแดงเชอร์รี่เม้มเข้าหากัน ร่างของคนตรงหน้าสั่นระริก หยาดเหงื่อไหลอาบใบหน้าเคล้ากับน้ำตาที่รินไหลจากดวงตาคู่สวย เขากำชายเสื้อผมแน่นสายตาวิงวอนขอร้อง แต่ก็แข็งก้าวร้าวพอที่เขาจะตอบปฏิเสธให้
เขาอึ้งไปในคำพูดก่อนจะหันมาสบสายตาของคนเมาที่ทำท่าว่าจะร้องให้ ก่อนจะยกยิ้มเมื่อความดื้อดึงหายไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เหมือนลูกแมวขี้อ้อนดีๆ เขาไม่ได้เกลียด ออกจะชอบมากด้วยซ้ำตอนเห็นคนที่ท่าทางหยิ่งยะโสที่แสดงออกได้ชัดกำลังก้มหน้าซบกับเสื้อเขาและร้องให้ออกมา
ทำไงดีเขาแพ้น้ำตาหนุ่มน้อยด้วยสิ ;(
เขากัดฟันขอร้องเขาเชียวนะไม่สนองก็น่าสงสารเกินไปแล้ว
งั้น...ขอถามคุณหน่อยถ้ามีผู้ชายใบหน้าติดหวาน รูปร่างโปร่งค่อนไปทางบางมาขอมี SEX กับคุณ
‘ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง’
เป็นผมหรอ…
ถ้าเกิดคนนั้นเป็นคนที่ผมบังเอิญถูกใจแบบคนตรงหน้า ผมจะค่อยๆก้มจูบคนนั้นๆอย่างช้าๆให้รสเหล้าและรสจูบของเราผสมปนเปกันให้มั่วไปหมด พอหมดจูบดึงดูดลมหายใจนั่นก็ค่อยๆผลักเขาลงไปตามเบาะที่ปรับของลง และเราจะทำอะไรลามกกันเหมือนที่เขาขอ ภายใต้รถที่ติดฟิลม์กรองแสงสีดำที่มากพอจะไม่ให้คนรอบข้างเห็นว่าเราทำอะไรกัน บนรถคันนี้
09
“จำพี่ตินได้ไหม”
มื้ออาหารเช้าวันนี้ป๊าหรือคุณพ่อของเขาเอ่ยชื่อใครบางคนขึ้นมา ตอนแรกมันก็ไม่คุ้นหูเขาเท่าไหร่หรอก เขาจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าเคยรู้จักกับคนที่ชื่อกฤตินนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่
“เขาคือใคร…”
รามินทร์ถามสิ่งที่สงสัยในใจออกไป คุณพ่อของเขาระบายยิ้มออกมาก่อนจะตอบ
“พี่ที่อุ้มหนูมาหาป๊าวันนั้นไง”
วันนั้นของป๊าคงเป็นงานศพของแม่ รามินทร์พอจำได้ลางๆว่ามีใครบางคนอุ้มเขาออกมาจากดงกุหลาบ รามินทร์ที่ร้องให้อย่างหนักมันเป็นภาพที่ไม่น่าจดจำเท่าไหร่หรอก รามินทร์ไม่อยากจำมันเท่าไหร่ นั่นคงเป็นสาเหตุที่เขาจำอะไรไม่ได้เลยสักนิด
“มินทร์จำไม่ได้แล้ว”
รามินทร์เลือกที่จะตอบไปตามตรง
“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่พรุ่งนี้หนูต้องไปเจอกับเขาแทนป๊า ไปได้ไหม ไหนๆก็เคยสนิทกันแล้วหนิ”
นั่นเป็นคำพูดของป๊าเมื่อหนึ่งวันก่อนที่เขาจะมาพบกับกฤติน… พี่ชายในอดีตที่แสนคุ้นเคยเพราะเมื่อคืนเราพึ่งเจอหน้ากัน เขาจำไม่ได้หรอกว่าเราเคยรู้จักกันในอดีต และเขาก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเราพึ่งมีอะไรกันคืนก่อนหน้าที่เราจะเจอ
ความจำของเขาคงสั้นยิ่งกว่าปลาทองแล้วละมั้ง
รามินทร์
“น้ำเกลือหมดถุงนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วค่ะ”
พยาบาลสาวตอบพร้อมกับรอยยิ้ม รามินทร์พยักหน้ารับก่อนที่พยาบาลสาวจะเดินหายออกไปจากขอบเขตของสายตา
“จะตรวจร่างกายก่อนออกจากโรงพยาบาลไหม”
เขายังสงสัยกับอาการของรามินทร์อยู่ ทั้งนอนไม่หลับ หรือนอนหลับมากเกินไป ไหนจะเรื่องที่เจ้าตัวบอกว่าจำอะไรไม่ได้เลย เขาจดบันทึกเอาไว้อยู่และหมอก็แนะนำให้พาคนป่วยมาหาหมอได้ก็ดี
แต่รามินทร์ดูจะไม่ชอบหมอเท่าไหร่
ชอบแค่เขาก็ดี… ถ้าเป็นไปได้อ่ะนะ
“ผมไม่ได้ป่วยอะไร...”
คนป่วยที่นอนเล่นเกมบนเตียง รามินทร์ยังคงเป็นรามินทร์ ดวงตาคู่สวยยังฉายแววรั้นอยู่เหมือนเดิม
“ดื้อจังนะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด”
จะขอให้รามินทร์จำได้ว่าเราเคยรู้จักกันมันคงยากเพราะขนาดแค่เรื่องเมื่อวานนี้ที่เจ้าตัวออกจากโรงแรมไปคำตอบที่เขาได้คือจำอะไรไม่ได้ รามินทร์ตอบแค่นั้นและตัดบทสนทนาทั้งหมดด้วยการใส่หูฟังและเล่นเกมอย่างไม่สนใจเขาเลยสักนิเ
“เมื่อก่อน? คุณกับผมรู้จักกันมาก่อนรึไง”
“รู้จักตั้งแต่นายยังสูงเท่าเอว”
กฤตินทิ้งท้ายก่อนจะเดินหายไปจากห้องอีกคน
กฤตินเคยเจอรามินทร์มาก่อนที่เราจะรู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เจ้าตัวน่าจะจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ ตอนนั้นเป็นงานศพของคุณรติชา แม่ของรามินทร์ ตอนนั้นเขาพึ่ง 13 เขาจำได้ว่าช่วงที่ตัวเองอยู่มัธยม รามินทร์คงพึ่งจะ 5 ขวบเศษๆ ตอนนั้นรามินทร์หายไปเมื่อกับเมื่อวาน รามินทร์หายออกไปจากงานศพ ทุกคนวุ่นวายกับงานจนไม่ได้สนใจว่าคุณหนูคนเล็กของบ้านหายไป และก็เป็นเขาที่ตามหาจนเจอรามินทร์ในสวนกุหลาบหลังบ้านของเจ้าตัว
เขานั่งคุยกับรามินทร์สักพักจนได้ความว่า ‘เด็กคนนี้กำลังคิดว่าถ้าตัวเองหายไปคงจะไม่มีใครสนใจ’ แต่สุดท้ายก็มีใครคนหนึ่งที่อุ้มรามินทร์ออกมาจากมุมมืดทั้งน้ำตา ตอนนั้นรามินทร์ยังเป็นเด็กแก้มป่องช่างพูด ตัวสูงเลยเอวเขามานิดหน่อยเองมั้ง ตอนนั้นเขายังจำได้ว่าเขาโตกว่าจนพอจะอุ้มรามินทร์ได้ คุณหนูของบ้ายโรจนจินดาในสายตาเขาเป็นเด็กที่ร้องให้เก่ง บอบบางยิ่งกว่าดอกไม้ในสวน แต่ตอนนี้เจ้าตัวกลับปิดปากเงียบ สายตาบอกชัดเจนว่เจ้าตัวดื้อแค่ไหน แถมตอนนี้ยังพูดน้อยจนเขาจำไม่ได้ว่านี่คือรามินทร์ เด็กพูดมากในวันนั้นโตมาเป็นคนสวยที่เขาเจอในผับ เขาเชื่อว่าการเจอกันครั้งแรกคือเรื่องบังเอิญ แต่ครั้งที่สองคือโชคชะตา และโชคชะตามักจะเล่นตลกกับเราเสมอ
“ดูอะไรอยู่”
ผมหันมาถามร่างโปร่งที่นอนอยู่บนเตียงจดจ่ออยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ ปฏิเสธไม่ได้ว่ากฤตินกำลังเรียกร้องความสนใจจากร่างเล็กบนเตียง แน่นอนมันได้ผล รามินทร์สนใจเขา
“หนัง...ดูด้วยกันไหม”
รามินทร์ลุกขึ้นมาจากเตียง ก่อนจะทิ้งตัวหันมาพิงที่หน้าอกของเขา เพราะส่วนสูงของเตียงและเก้าอี้ต่างกันเล็กน้อยตอนนี้เราเลยสูงเท่ากัน ผมโอบเอวคอดเอวไว้หลวมๆและค้ำคางกับบ่าของรามินทร์ เจ้าตัวถอดหูฟังออกมาหนึ่งข้างให้ผม เรานั่งดูหนังรักด้วยกันจนจบเรื่อง มันออกจะน่าเบื่อไปสักนิดเพราะเนื้อเรื่องที่ดำเนินไปอย่างเชื่องช้า รามินทร์หลับคาอกผมไปตั้งแต่หนังดำเนินได้ครึ่งเรื่อง เขายี้ผมของร่างเล็กตรงหน้าก่อนจะอุ้มรามินทร์ขึ้นจะจัดท่าให้เจ้าตัวนอนบนเตียงดีๆ
ก้มประทับจูบที่หน้าผากแทนการบอกฝันดี ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากมือของเจ้าตัวก่อนจะชาทแบตไว้ให้ น้ำเกลือตอนนี้หายไปค่อนถุงได้แล้ว อีกไม่นานรามินทร์คงออกจากโรงพยาบาลได้ ตามสัญญาและตามแพลนที่วางไว้ตั้งแต่แรก เขาตั้งใจว่าจะพารามินทร์ไปเที่ยวเกาะที่อยู่ใกล้ๆนี้
เขาออกมาสูบบุหรี่บริเวณนอกเขตโรงพยาบาล ส่งข้อความหาใครบางคนก่อนจะกลับออกไปนอนพักที่โรงแรม เขาอยากจะนอนเฝ้ารามินทร์สักคืนแต่เตียงเล็กมันก็ไม่ได้กว้างพอจะให้นอนได้สองคน เขากลับมาที่โรงแรม เอาของที่คิดว่าจำเป็นใส่กระเป๋าเตรียมไว้ก่อนจะเข้านอน
วันนี้ไม่มีรามินทร์ให้กอด ไม่รู้ว่าที่โรงพยาบาลรามินทร์จะนอนร้องให้อีกรึเปล่า ถ้าตื่นมากลางดึกเพราะฝันร้ายใครจะปลอบคนตัวเล็กกันนะ…
สุดท้ายเขาก็นอนไม่หลับและเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม ตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาล การนอนบนโซฟามันไม่ได้สบายนักหรอกแต่มันก็สบายใจมากกว่าที่อยู่ใกล้ๆกับรามินทร์
ก็เขาเป็นห่วง
มันก็แค่นั้น...ไม่มีอะไรซับซ้อน
---------------
PS. วางพล็อตให้สองคนนี้รู้จักกันมาก่อนตั้งแต่ตอนแรกๆที่เจอไม่รู้มีใครสังเกตไหม (รายละเอียดเล็กๆน้อยๆอย่างชื่อแม่รามินทร์) เด็กร้องให้วันนั้นโตมาเป็นคนสวยของพี่แล้วนะคะ คิกคิก
---------------
15
รามินทร์ โรจนจินดา งั้นหรอคือชื่อของเขา เขาไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่นะ เขาลองพยายามหาชื่อที่ถูกใจจากเว็ปตั้งชื่อเด็ก ‘เบญจมินทร์’ เขาชอบชื่อนี้นะ มีคำว่ามินทร์เหมือนชื่อเก่าด้วย ไม่ว่าใครก็ไม่ทันสังเกต รามินทร์ไม่ชอบแทนตัวเองว่ามินทร์เท่าไหร่… แต่เขาชอบนะ มันบ่งบอกว่าเขามีตัวตน ‘เบญจมินทร์’ มีตัวตนอยู่จริงๆไม่ใช่แค่ฝาแฝดในจิตนาการของรามินทร์
เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รามินทร์ค่อยๆเลือนหายไป เขาเคยออกมาข้างนอกครั้งแรกคือตอนรามินทร์อายุสิบสอง ในตอนกลางคืนเขามักจะออกมาเดินเล่นอยู่เสมอ ที่สวนหลังบ้าน… เมื่อเขาได้นั่งดูดอกกุหลาบที่แม่ชอบอย่างพอใจ เขาทำแบบนั้นซ้ำๆทุกคืน จนในที่สุดรามินทร์เริ่มสังเกตเห็นเศษดินในห้อง เขาถึงคิดได้ว่าควรหยุดออกไปข้างนอกสักพัก เขาไม่อยากให้รามินทร์รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่ ถ้ารามินทร์รู้ รามินทร์อาจจะทำให้เขาหายไป
เขาไม่อยากหายไป เขาอยากมีชีวิตอยู่ในฐานะ ’มินทร์’ เบญจมินทร์ คนนี้
แต่เขาก็ไม่อยากให้รามินทร์หายไปเหมือนกันเพราะเขาเฝ้ามองเด็กคนนั้นมาตั้งแต่เล็ก เป็นเหมือนกับฝาแฝดทั้งๆที่เราเป็นคนเดียวกัน หรืออาจจะเป็นดอปเปลแกงเกอร์*แต่เขาไม่ได้เป็นตัวร้ายและเฝ้ารอให้รามินทร์หายจากโลกนี้ไป เขาเป็นเหมือนน้องชายของรามินทร์มากกว่า น้องชายผู้เป็นที่รักของทุกคนกับพี่ชายนิสัยหยิ่งยโสเอาแต่ใจ
รามินทร์สร้างน้องชายในจิตนาการขึ้นมาเพื่ออะไรกันนะ เบญจมินทร์เคยตั้งคำถามกับตัวเองตอนเด็กๆ จนพอเขาโตขึ้นพร้อมกับมาถึงเข้าใจ เขาหาคำตอบให้ตัวเองจนได้ เพราะเขาคอยเฝ้ามองรามินทร์อยู่เสมอ ผ่านความทรงจำที่ไหลผ่านเหมือนกับเกมเนื้อเรื่องดีๆที่เขาก็มีส่วนร่วมในฐานะผู้เล่น แต่เกมเนื้อเรื่องดีที่เขากำลังเล่นมันก็มีเนื้อเรื่องของตัวเอง เขาแค่เป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินใจแต่ไม่ใช่ทั้งหมด
รามินทร์ยังคงเป็นพี่ใหญ่ส่วนเบญจมินทร์เหมือนน้องเล็กที่คอยเดินตามพี่ชายที่แบกรับเรื่องทั้งหมดแทนเขา แล้วค่อยมานั่งร้องให้ในจิตใจให้เขาปลอบโยน เราสลับกันได้ว่าอยากจะให้ใครเป็นพี่หรือเป็นน้อง ในบ้างเวลาเบญจมินทร์ก็เป็นเหมือนพี่ชายแสนดีอย่าง ‘ราเชนทร์’ หรืออาจจะเป็นน้องเล็กของรามินทร์ก็ได้ถ้ารามินทร์อยากให้เป็น เขาเป็นได้หมด เขายินดี
จนกระทั่งวันหนึ่งความคิดเขาก็เปลี่ยนไป เขาไม่เคยเข้าใจตัวละครในหนังที่เป็นสองบุคลิกในหนังเลยว่าทำไมถึงโหนการเป็นบุคลิกหลักนัก เขาไม่เข้าใจ เพราะในบางเวลาเขาต้องการเป็นแค่ผู้เล่นที่มีส่วนร่วมในเรื่องราว แต่บางส่วนเขาก็เหมือนกับรามินทร์ เขาไม่กล้าเผชิญความเจ็บปวดในชีวิตหรอก เขาถึงไม่อยากเป็นบุคลิกหลักที่แบกรับเรื่องราวเอาไว้ทั้งหมด
เขาไม่เคยอยากมีตัวตนเลยจนกระทั่งเจอกับพี่ติน เขาไม่รู้เลยว่าการตกหลุมรักตัวละครที่เรากำลังเล่นเป็นยังไง นั่นเป็นสาเหตุที่เขาเริ่มโหยหาและอยากเป็นบุคลิกหลัก เพราะความรักที่เหมือนกับกุหลาบ ภายนอกดูสวยงามแต่ใต้ดอกนั้นเต็มไปด้วยหนามเหลมคมที่ปกป้องตัวเองจากเรื่องร้ายๆที่เคยผ่านมา เพื่อความอยู่รอด ก่อนดอกกุหลาบแสนสวยงามจะเบ่งบานมันผ่านเรื่องราวมามากมายขนาดไหน และกุหลาบดอกนั้นก็เหมือนกับรามินทร์ไม่มีผิด นิสัยเย่อหยิ่งปกป้องตัวเองยิ่งทำให้กุหลาบสีแดงสดดูล้ำค่า คำพูดที่ตรงไปตรงมาเหมือนหนามแหลมคมคอยปกป้องตัวเอง
ส่วนเขาอาจจะเป็นแค่ดอกมะลิ อยู่ในสวนหลังบ้านเหมือนกันแต่อยู่ตรงข้ามกับกุหลาบ ไม่ได้สวยงามเทียบเท่า ดูเรียบง่าย แต่ทุกคนสามารถเข้าถึงมันได้อย่างง่ายดาย ดูจับต้องง่ายมากกว่ากุหลาบแต่ก็บอบบางเกินกว่าที่จะมีใครรักษาความงามนี้เอาไว้ เจ้าดอกมะลิมีความฝันว่าอยากเป็นดอกกุหลาบ ทำไมน่ะหรอ…
ผมจะเล่านิทานให้ฟังง่ายๆดีไหมนะเอาเป็นว่ามันเริ่มด้วยกาลครั้งหนึ่ง
เขาขอเปรียบรามินทร์เป็นเหมือนกับเจ้าหญิง เจ้าหญิงแสนสวยถูกสาปเป็นดอกกุหลาบหนึ่งต้นจนกว่าจะเจอความรักที่แท้จริง วันหนึ่ง มีเจ้าชายมาพบเจ้าดอกกุหลาบที่กำลังอ่อนแอดอกนั้น เขาปลอบโยนมันและอุ้มมันไปให้เศรษฐีคนหนึ่งคอยดูแลมันให้ดีๆ ผมเปรียบเศรษฐีคนนั้นเป็นประมุขของบ้านนี้ พ่อของเรา…
เอ้าล่ะ เรื่องราวต่อจากนั้นของนิทาน คือดอกมะลิที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับเจ้ากุหลาบ เติมโตมาพร้อมกัน แต่เจ้าดอกมะลิช่างแข็งแกร่งกว่าเจ้ากุหลาบดอกน้อยหลายพันเท่า แต่มันก็อยากได้รับการดูแลเหมือนกัน วันหนึ่งมีนางฟ้าใจดีที่ชื่อว่าโชคชะตาอันอ่อนโยนช่วยเจ้าดอกมะลิโดยทุกครั้งที่เจ้าดอกกุหลาบหลับไป เจ้าดอกมะลิจะกลายเป็นดอกกุหลาบสีขาวสะอาด มีคนเคยมาพบมันเข้าเหมือนกันแต่เจ้าดอกกุหลาบสีขาวก็ไม่เคยพอใจในชายหนุ่มเลยสักคน
มันไม่เหมือนกับเจ้าชายคนนั้น เจ้าชายที่ชื่อว่าพี่ติน หน้าของคนๆนั้นยังคงติดตรึงในความคิดของเบญจมินทร์อยู่เสมอ
เขาเฝ้ารอ...จนกระทั่งเขาเจอเจ้าชายคนนั้นอีกครั้ง เจ้าชายยังคงหลงไหลในดอกกุหลาบ แต่ดอกกุหลาบสีแดงแสนเย่อหยิ่งนั้นลืมเจ้าชายไปแล้ว เจ้าดอกกุหลาบสีขาวเลยเข้าไปแทนที่ทันทีที่เจ้าดอกกุหลาบสีแดงหลับ
นั้นเป็นครั้งแรกที่ดอกกุหลาบสีขาวทำตามที่ใจอยากทำ ยอมให้เจ้าชายเด็ดมันไปดมจนเสพติด แต่อนิจามันช่างเจ็บปวดเหลือเกินตอนที่เจ้าชายเด็ดดอกกุหลาบสีขาว ถึงแม้มันจะเต็มไปด้วยความสเน่หาแต่เจ้าดอกกุหลาบสีขาวแสนหวังดีก็หวาดกลัวความรักว่าถ้าหากเจ้าชายชอบดอกกุหลาบ เจ้าชายจะมาตัดดอกกุหลาบไปประดับแจกัน เป็นส่วนหนึ่งในเหล่าดอกไม้หลายดอกที่เขาแสนชื่นชอบและแห้งเหี่ยวหายไปตามกาลเวลา หรือจะดูแลมันอย่างดีให้ดอกกุหลาบงอกเงย
-----------------
PS. เปิดเทอมอิสคัมมิ่ง ตั้้งใจจะให้เรื่องนี้จบก่อนปิดเทอม มีประมาณ 30 ตอน อัพรัวๆเลยนะ555
-----------------
21
จันทร์เจ้า
ตอนแรกเขาคิดว่านักจิตวิทยาคนนี้จะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆผิวขาวเนียนสะอาดตามประสาคนเหนือ แต่ผิดคาด จันทร์เจ้าเป็นผู้ชายตัวบางๆหน้าตาน่าเอ็นดูตัวสูงพอๆกับเบญจมินทร์ได้ ดวงตากลมโตจมูกโด่งรั้น ดวงตาสีฟ้าครามคู่สวยบ่งบอกได้อย่างดีว่าเจ้าตัวคงเป็นลูกครึ่งแน่นอน ข้างๆกายนักจิตวิทยาคนเก่งมีผู้ชายอีกคน น่าจะสูงประมาณ 180 ได้
ขู่เขาฟ่อเหมือนงูจงอางหวงไข่ ไม่สิคงหวงร่างข้างๆกายมากกว่า อีกคนต่างจากเขาที่ไม่ได้มีท่าทีหึงหวงเบยจมินทรืเลยแม้แต่น้อย แน่สิเขายังไม่ได้เป้นอะไรกัน ต่อให้อยากทำก้ทำไม่ได้ อีกอย่างเราทั้งคู่ก็มีเจ้าของแล้ว ไม่มีอะไรให้น่าหึงหวงสักหน่อย เขาโตพอที่จะไม่ทำตัวเหมือนเด้กๆมันดูงี่เง่า เขาพยายามเข้าใจเบยจมินทรืว่ามันเป็นความจำเป็น
“เจ้า...ออกจากที่นี่กันเหอะ”
คนข้างๆหันไปคุยกับร่างบางที่ส่ายหน้าเพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไม่ได้ครับ ผมมาทำงาน”
“ไม่ทำฉันก็เลี้ยงนายได้”
“ไม่ทำงานผมก็เลี้ยงตัวเองได้ครับ….ไม่ต้องให้คุณมาเลี้ยงหรอก”
อีกคนพูดพลางหัวเราะขึ้นมาเบาๆ ดูเหมือนว่านักจิตวิทยาคนนี้จะมีฐานะที่ดีอยู่พอควรดูจากคำพูดและการวางตัว คงถุกสั่งสอนมาดี เป็นคุณหนูคนสวยของตระกูลใหญ่ๆสักตระกูล เขาพอรู้จักคนมากหน้าหลายต่างจากต่างตระกูลอยู่บ้างแต่เขาไม่คุ้นหน้าร่างของึรตรงหน้าสักเท่าไหร่ คงเป็นพวกไม่ชอบออกสื่อเหมือนรามินทร์
ผู้ชายข้างๆกายดูทำสีหน้าไม่พอใจกับคำพูดของร่างบางข้างนัก
“กรุณาอย่าหึงผมในเวลาทำงานด้วยนะครับ”
จันทร์เจ้าพูดขึ้นอย่างขี้เล่น
“ห้ามได้หรอ”
“บังคับครับ ช่วยออกไปข้างนอกด้วยครับผมอยากคุยกับคนไข้ของผมสองคน ขอโทษทีนะครับ”
“ไม่เป็นไร…”
กฤตินตอบก่อนจะก้มลงหอมฟอดลงที่สองข้างแก้มของเบญจมินทร์ เจ้าตัวดูแข็งทื่อตอนโดนหอมแก้มต่อหน้าคนอีกสองคน จันทร์เจ้าดูตกใจนิดหน่อย ส่วนคนข้างๆนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอก พอรู้ว่าเราต่างมีเจ้าของแล้ว
ผมและเขาคนนั้นเดินออกมาจากห้องจนมาถึงบริเวณสวนดอกไม้ที่อยู่รอบๆบ้าน เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบฆ่าเวลา ในขณะที่อีกคนเดินหายไปที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เขาไม่ได้เดินตามหายังคงนั่งอยู่บนชิงช้าในสวนพร้อมกับบุหรี่หนึ่งมวน
ป้าจิตรเดินตามเขาออกมาพร้อมกับหนังสือหนึ่งเล่ม หญิงวัยทองกวักมือเรียกเขาให้ไปที่โต๊ะหินอ่อนที่กลางสวน เขาดับบุหรี่ลงก่อนหันไปหาถังขยะใกล้ๆเพื่อทิ้งมันให้ถูกที่ สวนดอกไม้แสนสวยนี้ไม่ควรมีขยะอยู่บนพื้น
จากนั้นเขาเดินตรงไปที่ร่างของป้าจิตรที่นั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อน เขามองไปที่หนังสือที่ป้าจิตรหยิบมา เขาพบว่ามันเป็นอัลบั้มภาพ ป้าแกหัุนอัลบั้มภาพมาทางเขาก่อนจะค่อยๆเปิดมันให้เขาดูทีละหน้า
“นี่เป็นอัลบั้มภาพขอลคุณชายเล็กค่ะ น่ารักใช่ไหมคะ”
เขาพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาดูช้าๆทีละหน้า ภาพของเด็กชายที่ยิ้มร่าอยู่เสมอเหมือนกับเบญจมินทร์ตอนนี้ รามินทร์เอาแต่ทำหน้าบูดเหมือนหงุดหงิดอยู่ตลอดเวลา เขาแยกทั้งสองคนออกได้อย่างง่ายดาย ทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างชัดเจนตั้งแต่เด็ก
“ป้าน่ะ ดุแลคุณชายเล็กมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่แกเสียแม่ไปคุณชายเล็กแกก็ไม่ค่อยยิ้มอีกเลยค่ะ”
เขาฟังป้าจิตรพูดอย่างเงียบๆ
“ตั้งแต่เสียคุณนายไป พ่อของคุณชายก็วุ่นวายแต่กับเรื่องงาน ขนาดงานศพก็ยังมาได้ไม่ครบทุกวันเพราะงานที่บริษัทก็แสนวุ่นวายเสียเหลือเกิน ป้าสงสารเขานะคะ กว่าจะกลับมายิ้มได้อีกครั้งก็ใช้เวลานานพอตัวเลยค่ะ แต่ป้าก็ดูออกนะคะ ว่าคุณชายเล็กไม่เหมือนเดิม”
“....”
“คุณชายเล็กแกเหมือนมีสองคนยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ป้าดูแลแกมาตั้งแต่เด็ก ป้าพอดูออก”
ป้าจิตรแกระบายยิ้มออกมา
“คุณชายเล็กเหมือนคนขาดความรักนะคะ เพราะที่ผ่านมาแกอยู่ในคอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ คุณพ่อก็บ้างาน คุณแม่ก็เสียแล้ว ฉันได้ยินมาว่าหลังจากที่คุณนายแกเสียไปได้ประมาณสองปี คุณพ่อของคุณชายเล็กแกก็แต่งงานใหม่แล้ว เธอเป็นแม่ที่ดีนะคะ แต่คุณชายเล็กดูจะไม่ชอบเธอ.... ป้าก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน ถ้าคุณชายของป้าขาดความรัก ป้าก็อยากให้แฟนของคุณชายเล็กรักคุณชายเล็กให้มากๆ สัญญากับป้าได้ไหมคะ ว่าจะดูแลคุณชายเล็กของป้าเป็นอย่างดี”
เขาไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ
“สัญญาครับว่าผมจะดูแลคุณชายเล็กของป้าเป็นอย่างดี”
ถ้าหากรามินทร์หรือเบญจมินทร์… ไม่ว่าใครก็ตามที่ขาดความรัก เขาจะดูแลและรักทั้งสองคนให้มากทดแทนความรักที่เสียไปในวัยเด็ก
ป้าจิตรลุกออกไปจากตรงนี้พร้อมกับอัลบั้มรูปที่ป้าแกหยิบติดมือมา เขานั่งอยู่ตรงนี้อีกสักพัก
เขากำลังคิดอยู่ว่าสองคนที่อยู่ในบ้านนั้นจะคุยเรื่องอะไรกัน เวลาผ่านไปประมาณสองชั่วโมงได้ ผมใช้เวลาทั้งหมด หมดไปกับการเล่นเกมในโทรศัพท์ พอเห็นจันทร์เจ้าเดินออกมาจากบ้าน หันหาเขาก่อนจะเดินตรงดิ่งมา
“สวัสดีครับ คุณเป็นแฟนของคุณเบญจมินทร์ใช่ไหมครับ…”
เขาพยักหน้ารับ ทั้งๆที่ความจริงแล้วสถานะของเราไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าแฟนเลย
“ผมขอถามคุณหน่อยนะ คุณคิดว่าคุณเบญจมินทร์กำลังป่วยเป็นอะไร”
เขาใช้เวลาคิดไปชั่วครู่
“สองบุคลิกรึเปล่า…”
นักจิตวิทยาตรงหน้าส่ายหน้าด่อนที่จะบายยิ้มออกมา
“ไม่ใช่ครับ… คุณเบญจมินทร์ป่วยเป็นฮิสทีเรีย”
-------------------------------------
โรคประสาทฮิสทีเรีย
Dissociative Type คือคนที่สูญเสียความจำในบางเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจจนไม่ต้องการรับรู้ แบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะ ได้แก่
1. ผู้ป่วยจะสูญเสียความทรงจำที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างมาก โดยที่ไม่ได้มีความผิดปกติทางสมอง เช่น ผู้ป่วยขับรถพาครอบครัวไปเที่ยว แล้วรถเกิดอุบัติเหตุ ทุกคนเสียชีวิตหมดยกเว้นผู้ป่วยซึ่งไม่ได้รับบาดเจ็บเลย และผู้ป่วยจำเหตุการณ์นั้นไม่ได้เลย
2. หลังจากเกิดความขัดแย้งหรือมีการทะเลาะโต้เถียงอย่างรุนแรง ผู้ป่วยเดินทางออกจากบ้านหรือที่ทำงานทันที โดยไม่รู้สึกตัว และลืมตัวตนของตัวเอง ผู้ป่วยอาจงง เสียการรับรู้เวลา สถานที่ และบุคคล ในบางราย อาจเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่งเลย คือจำตัวตนเดิมของตนไม่ได้ และคิดว่าตัวเองเป็นอีกคนหนึ่ง เมื่อมีคนถามก็จะบอกชื่อบอกที่มาของตัวเองเป็นคนใหม่ไป โดยที่เข้าใจว่าตนเป็นคนคนนั้นจริงๆ และจำตัวตนเดิมของตนไม่ได้เลย
3. มีบุคลิกภาพที่แตกต่างกัน 2 แบบหรือมากกว่าอยู่ในตัวคนเดียว และบุคลิกภาพแต่ละแบบจะเด่นในแต่ละเวลาโดยเฉพาะ เช่น ปกติเป็นคนเงียบๆอ่อนหวานก็เปลี่ยนเป็นคนดุดัน
-------------------------------------