พิมพ์หน้านี้ - ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: -west- ที่ 03-05-2016 23:51:23

หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 03-05-2016 23:51:23
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ 

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.เรื่องสั้นให้จั่วคนว่าเรื่องสั้นด้วยนะครับ และนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1267/1267761pggbvxciek.gif)

งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend  เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32944.0)
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33691.0)
03 - รักเร่  Dalhia [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36452.0)
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39195.0)
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40483.0)
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.0)
08 - When the wind blow back [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43545.msg2809650#msg2809650)
09 - โอบตะวัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.0)
10 - candy [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.0)
11 - At first sight [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151)
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.0)
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)
14 - กลพยัคฆ์ [Continued] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57275.0)


(http://upic.me/i/px/kapook_world-90790.jpg)




Present by Zac:
ผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตกหลุมรักมาก่อนในชีวิต
กระทั่ง'เขา' ที่เป็นผู้ชายเหมือนกันที่ดึงความสนใจของผมไปทั้งหมด
เราสบตากันผ่านเลนส์ และผมก็รู้ทันทีว่าเล่นของสูงเข้าให้แล้ว


♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
Content
Chapter 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3371711#msg3371711) : Chapter 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3376686#msg3376686) : Chapter 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3376686#msg3376686)
Chapter 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3386580#msg3386580): Chapter 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3391738#msg3391738): Chapter 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3396754#msg3396754)
Chapter 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3401905#msg3401905): Chapter 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3407180#msg3407180): Chapter 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3411977#msg3411977)
Chapter 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3417149#msg3417149)Chapter 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3422902#msg3422902): Chapter 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3427811#msg3427811)
Chapter 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3433799#msg3433799):Chapter 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3439462#msg3439462):Chapter 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3444527#msg3444527)
Chapter 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3449468#msg3449468): Chapter 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3454728#msg3454728): Chapter 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3459769#msg3459769)
 Chapter 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3464781#msg3464781): Chapter 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3470417#msg3470417): Chapter 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3475660#msg3475660)
 Chapter 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3480580#msg3480580): Chapter 23 (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3480580#msg3480580): ตอนพิเศษ only me (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.msg3490538#msg3490538)   
   
   
 

♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 03-05-2016 23:51:47
C h a p t e r 0 1





“งานการเป็นหลักแหล่ง หน้าตาก็ดี ยังไม่มีแฟน ดูเป็นคนสบายๆ ยังไงก็ได้แท้ๆ ทำไมถึงยังโสด”

คำถามนี้เป็นคำถามเบสิคที่เจอบ่อย ๆ มวนบุหรี่ของคนตรงหน้าถูกเคาะให้ขี้เถ้าร่วงลงสู่กระป๋องเบียร์ตัดฝาที่วางริมระเบียง มีทรายใส่ไว้เพียงก้นเพื่อถ่วงน้ำหนัก กลิ่นเมนทอลลอยคลุ้ง แคคตัสต้นเล็กๆ ริมรั้วไม่ช่วยให้บรรยากาศดีขึ้นแม้แต่น้อย

หลังจากเจ้าของคำถามพ่นลมหายใจออก ผมก็ยกมวนบุหรี่ของตัวเองขึ้นมาบ้าง อัดลมหายใจเข้าผ่านก้นกรอง กลิ่นหอมจากการเผาไหม้คลุ้งในปาก ลามขึ้นบนจมูก ก่อนผ่อนออกมาช้าๆ เป็นจังหวะ สีเทานั่นเรียงตัวเป็นรูปโดนัท ทิ้งระยะห่างตามลมหายใจที่พ่นออก

“ถามจริง แกชอบคนแบบไหน”

ลิปสติกสีแดงเลือดนกของคนตรงหน้าเด่นชัด ผมสีดำ ยาว เหยียดตรงประบ่า ผิวขาวจัด แต่ตาสีน้ำตาล พี่จิ๊บเป็นworking woman ที่นับถือ เพิ่งได้ตำแหน่งหัวหน้างานคนใหม่เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา คนไทยเชื้อสายจีน เติบโตมากับพ่อเลี้ยงที่เป็นฝรั่ง นิสัยตรง แข็งกระด้าง แต่เซ็กซี่ เย้ายวน

“เลือกๆ มาสักคนในสตูฯ ก็น่าจะได้นี่ อย่างหวานก็น่ารัก ดูจะชอบแกอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ”

“มันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิพี่”

“เอาอะไรไปยาก ไม่ชอบผู้หญิงเรียบร้อยล่ะสิ”

“ไม่ใช่แบบนั้น” หัวเราะในลำคอ ควันสีเทาที่ตกค้างในปอดลอยออกมาจางๆ “ไม่ได้มีสเปคหรอก แต่ไม่ชอบแบบนั้น เข้าใจปะ”

“เออๆ ถามจริง เคยมีแฟนไหม”

“จะว่ายังไงดีล่ะ” ผมหัวเราะ ยกมือข้างที่ยังว่างขึ้นเกาท้ายทอย “แฟนของพี่นี่คือแบบไหน นอนด้วยกันบ่อยๆ นับว่าเป็นแฟนหรือเปล่า”

“จะบ้าเหรอ เซ็กส์ก็ส่วนเซ็กส์สิ เอาแบบ คนที่คิดจะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ไม่อยากหาไว้สักคนเหรอ”

กลิ่นไหม้ของนิโคตินลอยละล่อง ผมเขี่ยปลายมวนบุหรี่ลงที่ขอบกระป๋องบ้าง “ก็อยากหาอยู่ แต่เป็นคนขี้รำคาญน่ะ”

“เพราะยังไม่เจอคนที่ใช่มากกว่ามั้ง”

“ที่จริงก็ใช่หมดนะ ไม่รู้สิ ผมยังไม่เคยเจอคนที่ไม่ใช่เลยว่ะพี่”

เสียงหัวเราะดังในลำคอ ดวงตาโฉบมองด้วยดวงตาเฉี่ยว “ตอนเอาน่ะเอาไม่เลือก พอจะให้เลือกก็เลือกที่จะไม่เอา ปวดหัวจริง ๆ เด็กสมัยนี้”

 “ถึงเวลามันก็มาเองแหละพี่”

“เลิกทำตัวสำมะเรเทเมาแล้วหาจริงๆ จังๆ สักทีเถอะแซค ในสตูฯ นี่พี่ห่วงแกสุดแล้ว”

“เพราะผมหล่อล่ะซี่”

“กลัวจะเป็นเอดส์ตายเข้าสักวัน” พี่จิ๊บถอนหายใจ ทิ้งบุหรี่ครึ่งมวนลงกระป๋อง “เดี๋ยวพี่มีนัดคุยกับลูกค้าที่สยาม อยากให้ไปด้วย”

“ผม?”

“ก็แกน่ะสิ” น้ำเสียงสะบัด แต่ไม่ใช่ไม่พอใจ ผมกับพี่จิ๊บสนิทกัน เมื่อก่อนที่พี่จิว พี่ชายคนโตยังอยู่ ผมก็โดนจับเป็นคู่หูกับพี่จิ๊บบ่อยๆ ตอนนี้บอสเก่าวางมือไปแล้ว พี่จิ๊บขึ้นตำแหน่งหัวเรือแทน ส่วนผมก็เลื่อนขั้นมาเป็นมือขวาของหัวหน้าตามกันมา “เอาคนอื่นไปคุยบ้าง อย่างไอ้เดี่ยวอยากให้พี่พามันไปรับงานกับลูกค้าเหมือนกัน”

“พูดรู้เรื่องที่ไหน ไปถึงก็โชว์พาว ฉันยังไม่อยากชวดงาน คนนี้ลูกค้าใหญ่ด้วย”

“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ไอ้แซค” เสียงหวานเอ่ยขรม ผมยักยิ้มที่มุมปาก พี่จิ๊บเองก็รู้ว่าเจตนาพูดเล่นแต่ก็ปรามทุกครั้ง “แกจะหม้อใครก็หม้อไป อย่าหม้อลูกค้า”

“ผมล้อเล่น”

“ฉันกลัวใจแกจริงๆ แล้วเดี๋ยวขากลับแวะไปส่งที่ร้านด้วยนะ จะแวะไปดูเจเรมี่หน่อย”

“เปิดแล้วเหรอ” พูดถึงร้านกาแฟที่น้องชายต่างบิดาของพี่จิ๊บตั้งใจจะเปิด รายนั้นเพิ่งกลับมาจากอังกฤษหลังจากไปเรียนเชฟจริงๆจังๆเสียหลายปี “ฝากท้องได้หรือเปล่า”

 “ขอเจเรมี่เองสิ”

“หายโกรธที่ผมทำกล่องดนตรีมันหักไปหรือยังก็ไม่รู้” นึกถึงเด็กหนุ่มตาน้ำข้าว ผมหยักศกที่หวงกล่องดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ มันเป็นลูกครึ่งที่บังเอิญว่าพ่อเป็นฝรั่งตัวเล็ก ส่วนสูงของเจ้าตัวเลยหยุดอยู่ที่มาตรฐานทั่วไปของคนเอเชีย เด็กกว่าแค่สองปี แต่เก่ง เก่งเหมือนพี่สาวมันนั่นแหละ

“ยิ้มอะไร”

“ไม่เจอมันตั้งหลายปี กำลังนึกหน้าอยู่”

“ก็เหมือนเดิม” พี่จิ๊บบอกเสียงเรียบ เปิดประตูออกจากโซนสำหรับสูบบุหรี่เข้าไปในออฟฟิศ หวานมองผม อมยิ้มให้ที่มุมปาก “แกเคยนอนกับหวานหรือเปล่า”

“บ้าเหรอพี่ มองผมเป็นคนยังไงวะ”

“จะไปรู้เหรอ เห็นชอบทำท่าทางมีเลศนัยกัน”

“ก็คุยกันเฉยๆ”

“ไหนบอกไม่ชอบ”

“ก็ไม่ได้ไม่ชอบ”

“ถ้าไม่จริงจังก็อย่าไปเล่นกับน้องมัน เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติด” รับคำในลำคอ พอถึงโต๊ะตัวเองก็เก็บเอกสารลงแฟ้ม

“ไปไหนวะพี่แซค”

“ออกไปข้างนอกกับพี่จิ๊บ” หันไปบอกเดี่ยว มันอ่อนกว่าผมหนึ่งปี จบจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน “ลูกค้าใหญ่”

“พี่ช่วยพูดให้ผมยัง”

“เออ” ตอบรับมันหลังจากปรับทุกข์กันไปเมื่อศุกร์ที่ผ่านมา ไอ้เดี่ยวเพิ่งเข้าทำงานที่นี่ได้ไม่นานมาก ผมนี่แหละเป็นคนแนะนำ มันหัวไว ไอเดียดี แต่ปากนำเกินหัวไปหน่อยพวกผู้ใหญ่ไม่ชอบ บางทีก็ขายฝันให้ลูกค้าแล้วทำไม่ได้พานเอาพี่จิ๊บเสียเครดิตไปด้วย

“เจ๊มีเรื่องเตือนมึงเหมือนกัน ไว้พรุ่งนี้ไปกินข้าวด้วยกันเดี๋ยวบอก”

“โห ผมใจคอไม่ดีเลยพี่”

“เออ ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก” ว่าพลางพาดกระเป๋าสะพายข้างแดปเปอร์สีน้ำตาลเข้มลงบ่า โบกมือลามันพอดีกับที่พี่จิ๊บเดินออกมาพร้อมหลุยวิกตองค์หลักหมื่น คนละระดับอย่างเห็นได้ชัด แต่ถึงจะทั้งสวย รวย เก่ง แต่ก็มีลูกมีสามี นักธุรกิจชาวไต้หวันที่ดีลงานด้วยกันตั้งแต่เป็นพนักงานต๊อกต๋อยที่นี่นั่นแหละ

แล้วทำมาเป็นไม่ให้ผมจีบลูกค้า ตัวเองล่ะงาบไปลงหลักปักฐานกับเขาก่อนใครแท้ๆ เลยเชียว

 





งานใหญ่จริงๆ ด้วย

ไม่ใช่ใหญ่ธรรมดา แต่มันโคตรใหญ่ ใหญ่มากเลยต่างหาก งานเปิดตัวร้านอาหารลูกชายคนเดียวของอดีตนายกรัฐมนตรี พี่จิ๊บไปเอาเส้นสายจากไหนถึงรับงานแบบนี้มาได้ จริงอยู่ว่าสตูดิโอที่ผมรับงานประจำตอนนี้เป็นเครือข่ายของบริษัทรับจัดอีเวนท์แนวหน้าของประเทศ กระนั้นงานถ่ายแบบโปรโมทร้านโดยมีนายแบบชื่อดังอย่างธาม ร่วมงานด้วยก็ทำเอาผมมือสั่นไปหมด

“พี่เอาจริงอะ”

ถามพลางคนคาปูชิโน่เย็น หวานน้อยในแก้วไปด้วย ตั้งแต่ทำงานมาตลอดปีกว่าไม่เคยรู้สึกประหม่าขนาดนี้มาก่อน “พี่ งานมันไม่เกินตัวไปเหรอวะ”

“แกกลัวอะไรวะแซค”

“เชี่ย พี่จิ๊บ ธามแม่งอันดับต้นของนายแบบเอเชียเลยนะเว้ย” กรอกตาหลุกหลิกด้วยความไม่มั่นใจ “ถ้าผมถ่ายเขามาห่วยแตกแม่งดับ หมดสิ้นหนทางทำมาหากินของช่างภาพแน่นอน”

“อีแซค” พี่จิ๊บเริ่มขึ้นเสียง ภายในร้านอาหารเล็กๆ ของเจเรมียังมีผู้คนไม่มากนัก ผมก้มหน้าลงกัดหลอดเหมือนเด็กๆ กังวลในเรื่องที่ยังไม่มาถึง “ฉันวิ่งรอกจะเอางานนี้เพื่อให้แกมาบอกว่ามันเกินตัวอย่างนั้นน่ะนะ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมก็แค่...”

“ถ้าไม่ทำฉันจะให้ไอ้เดี่ยวทำ”

“เฮ้ย ได้ไง พี่ชวนผมมาฟังบรีฟนะเว้ย” อุตส่าห์ตื่นเต้นเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง โดนปาดหน้าเค้กผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน “โอเค ผมรู้ ผมทำได้”

“เออ ลีลา ท่ามาก จะกินอะไร รีบๆ สั่งเจเรมี่ เดี๋ยวเลิกงานแล้วลูกค้าจะเยอะ”

“มีลูกค้าแล้วเหรอ” หันไปยักคิ้วถามเชฟมือทอง เจเรมี่ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมยาวประบ่าหยักศกรวบมัดลวกๆ ไว้ด้านหลัง หน้าตามันเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศส เป็นลูกครึ่งไทยยุโรปที่น่ารักน่าชัง ติดก็ตรงที่ทำตัวเซอร์ไปหน่อย เซอร์แบบที่เซอร์จริง ๆ ไม่ใช่ซกมกเหมือนผม

“พี่จิ๊บเอาพี่แซคไปเก็บที มานั่งไม่ถึงชั่วโมงก็ปากหมาแล้วเนี่ย”

พูดไทยชัดปร๋อ ไม่อยากจะเชื่อว่าไปอยู่นอกมาเสียนานนม ตั้งแต่จบมอ.หกนั่นล่ะมั้ง ตอนนั้นผมเรียนปีสอง ทำพาร์ทไทม์เก็บเงินซื้อกล้องที่สตูฯ นี่แหละ

“อย่าเพิ่งตีกันได้ไหม ฉันปวดหัว”

“ใครใช้ให้ปากหมาก่อนวะ”

“เจม พูดกับพี่แซคดีๆ”

ปกติเจเรมี่เป็นคนน่ารัก ร่าเริง แต่ชอบมาอารมณ์เสียใส่ผม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม “พี่จิ๊บก็เข้าข้างมัน”

“เฮ้ กาย ฉันแก่กว่านายตั้งสองปีนะ ช่วยทำสองปีให้มีความหมายสักหน่อยเถอะ”

“แก่กินข้าว” เด็กนอกอย่างมันก็รู้จักสำบัดสำนวน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามจะตบหัวสักทีอยู่หรอก ผมส่ายหัว หยิบบุหรี่ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุด

“ไปสูบข้างนอกเลย เหม็นร้าน”

“เออๆ รู้แล้วน่า” พอถูกไล่สิ่งที่ต้องทำคือปลีกวิเวกออกมาเสพนิโคตินเพียงลำพังนอกตัวร้านอาหารเล็กๆ ย่านชุมชน

 







ผมกลับมาจากร้านของเจเรมี่ประมาณสามทุ่มเศษ เปิดเบียร์คนละสามขวดกับพี่จิ๊บ แล้วให้เจ้าของร้านวนรถมาส่งที่บ้านชานเมือง ผมอายุ 25 ช่วงวัยเบญจเพสพอดิบพอดี ไม่มีรถยนต์ส่วนบุคคลขับ อยู่คนเดียว โสด มีมอเตอร์ไซค์หนึ่งคันกับหมาโกลเด้นพันธุ์ผสมที่คนข้างบ้านคนก่อนย้ายไปแล้วทิ้งไว้ มนุษยสัมพันธ์ไม่ค่อยดี ไม่รู้มาว่ามันชื่ออะไร รู้อีกทีคู่รักนักศึกษาข้างบ้านก็ทะเลาะกัน ย้ายออก แล้วปล่อยให้ไอ้หมาพันทางถูกทิ้งไว้ลำพังได้เกือบสัปดาห์ แรกๆ ได้ยินเสียงมันร้อง สอดจมูกออกจากรั้วบ้าน สีดำ มัน กระดิกเมื่อได้กลิ่นลูกชิ้นในมือ วันที่หนึ่ง วันที่สอง จนมันไม่โผล่มาแล้ว นอนพังพาบตัวผอมแห้งอยู่ในรั้วบ้านก็ชวนไอ้เดี่ยวมาอุ้มมันข้ามฟาก ให้ข้าวให้น้ำเสร็จสรรพ เพิ่งรู้จากบ้านอื่นว่าที่นี่เป็นบ้านเช่า นักศึกษาสองคนนั้นคงไม่กลับมารับมันอีกแล้วเลยตั้งชื่อใหม่ว่าบุญเหลือ

“ไง”

เปิดรั้วบ้านเข้ามาได้ ไอ้บุญเหลือก็กระโดดโลดเต้น ตั้งชื่อไปก่อนรู้ว่าเป็นตัวเมีย เจ้าตัวก็ไม่หือไม่อือ ให้ข้าวติดกันสามวันก็สวามิภักดิ์ผมโดยดุษณี

“รื้อต้นไม้อีกหรือเปล่า”

บุญเหลือยิ้มแป้น ตีหางกระดิก เดินนำไปที่ประตู ไขกุญแจเข้าตัวบ้านได้หมาก็แซงมานั่งรอหน้าพัดลมด้วยความเคยชิน

“ร้อนเหรอมึง”

กดเปิดไฟ เปิดพัดลม เปิดโทรทัศน์ เป็นโฆษณาของธามพอดิบพอดี ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง ค่อนข้างผอม เป็นนายแบบunisex ไม่ใช่ว่าหน้าเจียดไปทางผู้หญิง มองปราดเดียวก็รู้ว่าผู้ชาย หน่วยก้านสมสัดส่วน จะขยับเดินหรือนั่งล้วนเป็นเอกลักษณ์ อธิบายไม่ถูก ดูเป็นคนนิ่ง ๆ แต่กลับไม่มีความดิบเถื่อนของผู้ชายในแววตาแม้แต่น้อย

แต่อย่างว่าล่ะนะ คนในวงการจะเหลือชายแท้สักเท่าไหร่

ผมถอดเสื้อผ้า โยนลงตะกร้า เรียกบุญเหลือมานั่งดูทีวีด้วยกัน ปลาทาโร่ที่กินทิ้งไว้บนโต๊ะเมื่อวานเป็นเครื่องบรรณาการของทั้งผมและหมาตัวใหญ่ มองโฆษณาตัวนั้นจนจบแล้วเปลี่ยนช่องอื่น กลายเป็นโฆษณาอีกตัว

แต่นายแบบคนเดิม

 







“พี่อำผมปะเนี่ย”

ไอ้เดี่ยวร้องเสียงหลงในวันถัดมา ผมดูดโอเลี้ยงเย็นๆ ที่สั่งมากินกับก๋วยเตี๋ยวเรือ คีบลูกชิ้นใส่ปาก

“งานกับคุณเมธัสเลยนะ”

“เออ”

“เชี่ย ผมอยากได้ว่ะ”

“เออ เดี๋ยวเจ๊คงจัดให้มึงลงสักงาน นี่รับมาแบบงานเหมาเลย ตั้งแต่ถ่ายลงนิตยสาร ถ่ายวันเปิดร้าน ไม่รู้ได้เส้นใครถึงเก็บเรียบ ลงปกAward เดือนกุมภาด้วย เป๊ะไหม พิมพ์ช่วงวาเลนไทน์กับร้านอาหารสุดชิค”

“ถ่ายลง Award ด้วยเหรอ คุณเมธัสถ่ายเองเลยหรือเปล่า”

“ภาพประกอบจะให้ธามมาช่วยน่ะ แต่บทสัมภาษณ์ก็เลี่ยงไม่ได้ คุณเมธัสเขาไม่ค่อยชอบออกกล้อง มึงก็รู้”

“โห ธาม นิธาน น่ะนะ”

“เออ”

“เชี่ย ผมโคตรชอบพี่เขาเลย ถ้าเป็นผู้หญิงก็เป็นอัม พัชราของไทยอะ แต่นี่ยิ่งกว่า ยิ่งกว่าตรงเขาเป็นผู้ชายอะพี่”

“เออ” คีบเครื่องในที่ไม่กินใส่ชามก๋วยเตียวรุ่นน้องที่เอาแต่อ้าปากค้าง ตกใจยิ่งกว่าได้งานเอง “เส้นอืดหมดแล้วไอ้เดี่ยว”

“เออๆ โทษพี่ ตื่นเต้นว่ะ พี่ไม่ตื่นเต้นเหรอ นั่นนายแบบระดับเอเชียเลยนะ”

“แล้วไง?”

“ถ้าพี่ทำอะไรไม่ถูกใจเขาโดนเหวี่ยงกลับมาทำไงวะ พี่ยิ่งใจร้อนอยู่ด้วย”

“กูนะเหรอใจร้อน” วางตะเกียบลง ขมวดคิ้ว รุ่นน้องคนสนิทก็ยกมือไหว้พัลวัน

“ผมหมายถึง พี่เป็นคนมีเหตุผล ถ้าโดนเหวี่ยงเพราะอากาศร้อนอะไรงี้ ไม่แย่เหรอ”

“วงในบอกว่าคุยง่ายนะ” สืบมาจากเพื่อนร่วมอาชีพที่เคยถ่ายแบบให้ธามแล้ว ไม่เห็นใครมีปัญหา “อาจจะแค่ไม่ค่อยเล่นกับคนอื่น แต่ไม่ใช่คนขี้วีน”

“เออ ได้งั้นจริงก็ดี ดาราดังๆ น่ะผมปวดหัว”

“นั่นน่ะ ช่างมันเถอะ แต่เจ๊จิ๊บฝากกูเตือนมึงเรื่องที่พรีเซนท์งานเกินตัว”

“โธ่ พี่ ใครๆ ก็พรีเซนท์งานเกินตัวทั้งนั้นแหละ” จริงอย่างไอ้เดี่ยวมันว่า เช่นตอนสัมภาษณ์งาน ได้ครับ ได้ค่ะ ดีอย่างนั้นเด่นอย่างนี้กันทุกคน เอาเข้าจริงดีๆ ได้สักกี่ราย

“แต่มึงพูดกับลูกค้าแล้วพอมึงทำไม่ได้ทีมก็เสียชื่อ”

“เออ ผมรู้ ผมมีไอเดียนี่หว่า”

“มึงพูดให้น้อยทำให้เยอะเถอะ” ผมว่า ซดน้ำซุปในชามแล้วคว่ำช้อนลง กินเสร็จเรียบร้อย รุ่นน้องคนสนิทก็ยังไม่ถึงครึ่ง “อาทิตย์หน้าว่างไหม จะชวนไปสวนรถไฟ”

“ทำไมอะพี่”

“ถ่ายรูปงานรับปริญญาน้องไอติม”

“ไอติม เน็ตไอดอลอะนะ”

“เออ ที่นมโตๆ อะ”

“เฮ้ย เจ๋ง แต่คงไม่ว่างอะ วันอาทิตย์แฟนผมบิน เก็บมาฝากด้วยซี่” ผมหัวเราะเหอะ นักหมั่นไส้คนมีคู่ครามครัน “พี่ไม่ลองชวนหวานไปถ่ายล่ะ”

“ทำไมต้องชวนวะ”

“เห็นนะ แอบไลน์คุยกัน”

“คุยงาน” เบี่ยงประเด็นไปเรื่อย ไอ้เดี่ยวหัวเราะคิก เรื่องสอดรู้สอดเห็นขอให้บอก “เออ จะว่าไปวันนี้ธามมีถ่ายปกที่สตูข้างๆ แวะไปแนะนำตัวไหมพี่ พาผมไปแนะนำด้วย”

“มึงจะไปทำไม”

“โธ่ นานๆ จะได้รู้จักดาราดัง”

ผมถอนหายใจ มองรุ่นน้องกินบะหมี่ในถ้วยไปด้วย “ทำงานไปเรื่อยๆ ก็ได้เจอ”

“เจอใครก็ไม่ว้าวเท่าธามอะ ผมว่าสาวๆ ครึ่งประเทศต้องชอบเขา ขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังชอบเลย มีความคูล ขนาดอายุ30แล้วแท้ๆ”

“แล้วไง”

“พี่ไม่ตื่นเต้นเลยจริงๆ อะ” ส่งยิ้มเย็นให้ ตอบมันในใจว่าตื่นเต้นไปเรียบร้อยแล้ว โอเค วันนี้สติผมดี นิธานก็แค่นายแบบคนหนึ่ง เอาจริงก็นับเป็นโอกาสของผมที่จะได้ชื่อติดไปด้วย

“อยากไปก็รีบๆ เดี๋ยวไปส่องสตูพี่ไก่ด้วยกัน”

 







พี่ไก่เป็นตากล้องมือหนึ่งของบริษัท

จะว่าไปบริษัทที่ผมทำอยู่ก็เป็นบริษัทชั้นนำของประเทศ งานหลักคือเปิดสตูดิโอถ่ายภาพ มีนิตยสารเป็นของตัวเองชื่อ award เป็นนิตยสารท่องเที่ยวที่สร้างชื่อให้บริษัทเป็นที่รู้จัก รับถ่ายภาพตามอีเวนท์ จิปาถะ แตกแขนงจนผมเองก็ไม่รู้โครงสร้างของบริษัทแน่ รับผิดชอบแค่ส่วนของทีมตัวเองคือเป็นตากล้องสัมภาษณ์นักธุรกิจจำพวกเปิดร้านอาหาร หรือโรงแรมเก๋ๆ ตามใบสั่ง งานดี เงินโอเค เพื่อนร่วมงานเยี่ยม มีปวดหัวกับนักธุรกิจรับเชิญบ้างประปราย แต่เรียกได้ว่าชีวิตดี มีความสุข ได้ทำงานที่รัก ถึงจะไม่เก่งแต่ก็มีโอกาสเก่ง โผล่หน้าเข้าไปยกมือไหว้พี่ไก่ สาวหล่อร่างท้วมที่เซ็ทกล้องอยู่เหลือบตามองกลับมา ยิ้มแป้นใจดีอย่างทุกครั้งที่เจอกัน

“เอ้า มาไง”

“ซื้อกาแฟมาฝากครับพี่”

“เออ ยังไม่ได้ลงไปข้างล่างเลยเนี่ย กำลังอยากพอดี”

“ผมซื้อมาฝากคนอื่นด้วย” ไอ้เดี่ยวแจกจ่ายให้เพื่อนร่วมงานทีละแก้ว กระทั่งสองแก้วสุดท้ายก็ยื่นให้ผมส่งต่อพี่ไก่อีกที “คุณธามล่ะครับ”

“ไปเข้าห้องน้ำ อ้อ ได้ข่าวว่าได้งานของคุณเมธัสที่น้องธามไปเป็นแบบให้นี่”

“ครับ เลยซื้อกาแฟมาฝาก อยากทำความรู้จัก อิอิ” พี่ไก่หัวเราะร่า พอดีกับที่คนถูกพูดถึงเดินเข้ามาในสตู เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตขาวล้วน กางเกงยีนขาดลุ่ยตามแฟชั่นนิยม พี่ไก่ถ่ายรูปส่งนิตยสารแฟชั่นที่ดีลงานกับที่นี่ธีมของวันนี้ถึงเฟี้ยวเงาะจนมองตาค้าง ผู้ชายอายุสามสิบ ผมสีดำสนิทหวีเรียบเสยไปด้านหลัง ตาคม เฉี่ยว ขาวโดดเด่นกว่าคนอืน สีหน้านิ่งสนิท แต่มุมไหนก็ดูดีไปเสียหมด

“น้องธามมาพอดี คนนี้ไงที่ธามถามถึง แซคที่จะถ่ายงานคุณหม่อนให้สัปดาห์หน้า”

“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ เขาแก่กว่าผมห้าปี แต่กลับหน้าเด็กกว่าเป็นไหนๆ อีกฝ่ายเพียงพยักหน้า มองผมแล้วละสายตาไปยังไอ้เดี่ยวที่ยื่นแก้วกาแฟสดให้

“ผมชื่อเดี่ยวครับพี่ กาแฟครับ”

“ขอบคุณ แต่ผมไม่ดื่มกาแฟ” ตอบด้วยสีหน้าแบบเดิมแล้วเดินผ่านไป ไอ้เดี่ยวถึงกับเหวอ ขอความช่วยเหลือจากผมซึ่งเหลือบตาขอคำชี้แนะจากพี่ไก่อีกที

“เป็นแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอก”

“เนี่ยนะไม่มีอะไร”

“งานยากแล้วว่ะพี่” ผมพยักหน้าเห็นด้วย มองตามเจ้าของร่างโปร่งที่มีกลุ่มช่างแต่งหน้าเดินตามเป็นพรวนแล้วถอนหายใจ

“เฮ้ย อย่าคิดมาก ธามไม่ใช่คนขี้เล่นน่ะ แต่ทำงานด้วยก็โอเคนะ เก่ง ไม่วีน”

“ทำงานด้วยกันไม่อึดอัดแย่เหรอพี่”

“ไม่หรอก” พี่ไก่มองตามคนที่ถูกพูดถึง “ดีกว่าดาราพูดมากแล้วเรื่องเยอะหลายๆ คนเลยแหละ”

“เดี๋ยวก็รู้” เดี่ยวยักคิ้วใส่ ส่วนผมได้แต่ปาดเหงื่อพลางๆ







TBC



เปิดเรื่องใหม่แล้ว กรี๊ดดด เป็นยังไงกันบ้าง ไม่ได้ชิทอะแชทกันตั้งเกือบสองเดือน คิดถึงนะทุกคน

ฝากตากล้องสุดซ่ากับนายแบบสุดซึนไว้อีกเรื่องนะคะ เป็นแนววัยทำงาน ชอบไม่ชอบยังไงแนะนำกันได้ จะได้ปรับปรุงแก้ไขต่อไป

สุขสันต์วันพุธค่ะทุกคน ทำงานอีก 1 วันก็ได้หยุดแล้ว

12 123 12 12 1 เฮ้!

 :man1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-05-2016 23:52:58
จิ้มรออ่าน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 04-05-2016 00:16:08
เจิม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 04-05-2016 00:21:13
ใครรุกใครรับเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 04-05-2016 00:29:34
ปูเสื่อรอเลย
12 123 12 12 1 เฮ่!! :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 04-05-2016 00:32:56
ชอบแนววัยทำงานค่ะ กิ๊ดดดดด คิดถึงโมเม้นท์รออ่านนิยายเที่ยงคืนวันอังคารมากๆ เลยค่ะ ตั้งแต่นังว่านจบไปแล้วเหงามากกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 04-05-2016 00:42:09
หู้ยยยย น่าติดตาม

กำลังสนใจคนวัยทำงานอยู่พอดีค่ะ

จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 04-05-2016 00:51:24
งุ้ย งานยากแล้วล่ะพี่แซค
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 04-05-2016 01:16:48
จิ้มม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 04-05-2016 02:02:14
เราเชียร์แซคนะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 04-05-2016 03:09:33
กวาดสายตามองผ่านๆเห็นชื่อเรื่องแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนิยายของwest  o22
จนไปเจอโพสต์ในFB รีบกลับมาอ่านแบบด่วนๆ ขำตัวเอง :jul3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-05-2016 05:37:10
มาลงชื่อค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 04-05-2016 05:54:45
อร๊ายยย ตากล้องสุดซ่า แต่นายแบบท่าทางจะสุดมึนมากกว่ามั้ยอ่ะ 55
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 04-05-2016 06:04:15
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 04-05-2016 07:24:18
เย้ๆๆ วันพุธที่รอคอยกลับมาแล้วววว
รอติดตามน้องแซคกับคุณธาม อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 04-05-2016 08:04:53
มาเจิมค้าาา  โอมมมม ขอให้แซคมาครอบงำจิตใจของคนอ่านแทนพี่แคนตัสนะคะ อิอิ
ละก็ขอเคะไม่สาวมากน้าาาา 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 04-05-2016 08:41:13


รอติดตามค่ะ ^^  :m1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Banarot ที่ 04-05-2016 08:46:24
ชอบๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 04-05-2016 08:47:32
กี้ดดดดดดดดดดด
เรื่องใหม่ขุ่นเวสต์

จะมาแนวไหนเนี่ย
แนวตีกันหรอคะ ช่างภาพกับนายแบบ 555
แต่เห็นท่าทางของแซคแล้วละเหี่ยใจ
โสดแต่สาวเกาะเพียบ แล้วอย่างนี้แนวทางการเปลี่ยนรสนิยมมาเสพชายวัย30จะยังไงล่ะคะ555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 04-05-2016 10:00:20
 ชอบวัยทำงาน   :L2:  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 04-05-2016 10:37:39
 เรื่องใหม่มาแล้วๆๆ ....รอติดตามนะคะ ว่าแต่ว่าเรื่องนี้เคะซึนอ่อ?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 04-05-2016 11:01:46
เข้ามารอค่ะ เรื่องน่าติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kwa_Kwa ที่ 04-05-2016 11:27:06
ฮัดช่า!!  รอนะคะะะะ :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-05-2016 11:53:42
รอติดตาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 04-05-2016 12:10:08
ติดตามต่อค่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 04-05-2016 12:11:03
 :L2: รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 04-05-2016 15:47:33
แอร้ยยยยอยากอ่านนิยายแนวนี้พอดีเลยยย วงการช่างภาพถ่ายแบบงี้

ใครพระใครนายละทีนี้เลือกไม่ถูกเลย เชียร์ช่างภาพรับบทพระละกันนน  :hao6: :hao7:

อยากให้ถึงวันพุธเร็วๆจัง  :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 04-05-2016 16:11:08
ช่างภาพ กับ นายแบบ มันเป็นของคู่กันอยู่แล้วนี่เนอะ
โอ้ย ตื่นเต้นๆ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 04-05-2016 16:59:22
เข้ามาตามครับ ;)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovetree ที่ 04-05-2016 17:15:40
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ  ขอบคุณมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 04-05-2016 17:57:23
ธามท่าทางจะน่ารักโน๊ะ
ผู้ชายไม่พูด แต่หน้าแดงๆ นี่น่ารักออก

รอติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 04-05-2016 18:29:27
อายุไม่ใช่ประเด็น
แต่อยากรู้ใครจะจีบใครก่อนนี่สิ
คนหนึ่งก็แพรวพราว อีกคนก็ซึนดีจัง :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 04-05-2016 19:21:02
ใครจะเป็นนางเอกละทีนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 04-05-2016 19:58:23
ปักกกกกกกก ตามต่อค่าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PookPick ที่ 04-05-2016 22:19:36
 :z1: :กอด1: ในที่สุด เรื่องใหม่ก็มาแนวทำงานด้วย แนวที่ชอบเลยค่ะ รอๆ ติดตามผลงานค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sikamkanda ที่ 04-05-2016 22:58:22
เย้ เรื่องใหม่ๆ น่าติดตามมากเลยค่ะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 04-05-2016 23:39:06
แซคอย่าได้กังวลไป

มาลงชื่อติดตามค่ะ :mc4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 05-05-2016 01:59:11
เกาะเรื่องใหม่ ครึครึ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ninnin ที่ 05-05-2016 21:53:03
ได้โปรดมาต่อเร็วๆนะคะคุณ West มีความน่าอ่านมากกกกกก ขอบคุณมากๆที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 05-05-2016 23:11:28
เกาะขอบรอตอนหน้ารัวๆๆเลยครัชชชช
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-05-2016 01:01:59
รออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: มาม่าหมูสับ ที่ 06-05-2016 02:38:43
 :z13: ใครรุกใครรับเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่เดิมในหัวใจสาววาย ที่ 06-05-2016 02:40:46
ว้าวเรื่องใหม่ จิ้มๆสร้างแลนด์มาร์ค  :z13:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 06-05-2016 02:41:40
กรี๊ดดดดดดดดดด ตกใจเบาๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-05-2016 04:08:16
หื้มมมม วัยทำงานงี้แหละ น่าสนใจ 5555555
ติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 06-05-2016 05:19:44
ตำแหน่งไหนกันล่ะเนี่ยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 06-05-2016 07:04:34
เราเชียร์ ธามแซค

วันพุธของเราาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 06-05-2016 07:32:34
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ametyst ที่ 06-05-2016 14:12:01
ปักหมุด รอติดตามค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 06-05-2016 16:36:59
รอวันพุธไปอีกกกกกกกกกกกกก

คุณธามนี่ถ้าจะแซ่บ เดี๋ยวนี้ชอบหนุ่มวัยสามสิบกำลังดีเลย คริ >_<
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 06-05-2016 16:56:52
กรี๊ดกรี๊ดดดดดดด
รักคนซึน จะมาแนวคุณหนึ่งมั้ยนะ
อิอิ รอจ้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 08-05-2016 00:08:27
วี้ดดดด เรื่องใหม่ของคุณเวสต์ ตอนนี้มีแซค, ธาม, เดี่ยว, เจเรมี่, พี่จิ๊บ, บุญเหลือ, พี่ไก่, หวาน, คุณเมธัส, ฯลฯ ใครอีกนะ หมดหรือยังไม่รู้ ฮา นับตัวละครไว้ก่อนค่ะ จะได้จบจุดถูก

เรื่องนี้ไม่รู้ว่าแซคเป็น "บน" หรือ "ล่าง" แต่ถ้าให้เดาไว้ก่อนก็คงมีโอกาสเป็น "บน" มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็น ถ้าไม่ตกอีหรอบเรื่อง คำประกาศของความรู้สึกใหม่น่ะนะคะ แหะๆ

แซคดูเป็นชายหนุ่มที่พบเจอได้ทั่วๆ ไปในสังคมไทย มีความ "รักไปเรื่อย" อย่างที่เห็นกลาดเกลื่อน และมีความน่ารักซ่อนอยู่ เช่นกรณีรับเลี้ยงบุญเหลือนั่นไง วุ้ย ชอบค่ะ ผู้ชายรักหมา อิอิ

รอดูกันต่อไปนะคะว่าจะออกหมู่หรือจ่า แต่ที่แน่ๆ มีความสงสัยกรณีเจเรมี่ค่ะ ว่าลับลมคมในอะไรกับแซคหรือเปล่า อย่าบอกว่าแอบชอบนะเออ เหอะๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 09-05-2016 00:48:04
ติดตามคับๆ มีหลายตัวละครน่าสงสัยว่าใครจะเป็นนายเอก
แต่ตอนนี้คิดว่าเป็นคุณธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 09-05-2016 03:00:42
ชอบจัง ปักกระทู้รอค่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 09-05-2016 05:14:19
 :mc4: เรื่องใหม่ รอติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 09-05-2016 22:11:28
เห็นธามผลุบๆโผล่ๆอยู่หลายเรื่อง

ในที่สุด...... ก็ได้เป็นพระนายเอก

ยังไงยังไม่แน่ใจ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-05-2016 22:31:34
เรื่องใหม่น่าติดตามอีกแล้วว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.01|P.01 (4/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 10-05-2016 08:24:43


รอติดตามค่ะ ^^

หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 10-05-2016 23:55:28
C h a p t e r 0 2





ที่จริงแล้วผมไม่ค่อยสันทัดกับงานถ่ายแบบดาราสักเท่าไหร่ อย่างที่บอก ส่วนใหญ่แล้วจะทำงานกับนักธุรกิจมากกว่า มีคนสัมภาษณ์แยกออกไปอีกคน ซึ่งงานนี้ก็คือหวาน นัดกับคุณเมธัสวันพุธเช้าที่ร้าน สำหรับวันนี้ผมเพียงมาเก็บภาพของนิธานก่อน

ร้านอาหารที่ว่าเป็นร้านอาหารสไตล์ยุโรปโบราณ จัดแสงและสีให้ถ่ายง่าย คล้ายเป็นกึ่งๆ ร้านอาหารและสตูดิโอถ่ายภาพ ส่วนตัวผมยังไม่ได้คุยกับคุณเมธัส เจ้าของร้านว่ามีความเป็นมายังไง ฟังแค่บรีฟคร่าวๆ ในเวลาจำกัด ผมจอดมอเตอร์ไซค์ไว้หน้าร้านก่อนเวลานัด รถตู้ทีมงานยังไม่มา นายแบบหนุ่มคนนั้นก็เช่นกัน

“สวัสดีครับ ผมมาจากบริษัทเอดับบลิวเจที่นัดถ่ายภาพร้านวันนี้ครับ”

พนักงานที่เคาน์เตอร์ยกมือไหว้ ใส่ชุดนักศึกษากระโปรงพลีท ดูท่าคงเป็นเด็กฝึกงานที่มาทำพาร์ทไทม์ “ที่นัดไว้เก้าโมงครึ่งหรือเปล่าคะ”

“ใช่ครับ มาถึงก่อนเวลาหน่อย ขอคาปูชิโน่เย็นแก้วหนึ่งนะครับ” หันไปขยิบตาให้หนึ่งครั้งก่อนปลีกตัวชมรอบบริเวณ สักพักรถตู้บริษัทก็มา ไล่เลี่ยกันกับมินิคูเปอร์สีน้ำเงินที่นายแบบคนเก่งลงมาพร้อมผู้จัดการส่วนตัว พี่นิดเป็นสาวประเภทสองร่างเล็กที่เหมือนผู้หญิงทุกระเบียดนิ้ว จริตจะก้าน น้ำเสียง สายตา อัธยาศัยดีกว่าคนเดินตามมาข้างหลังเป็นแน่

“มาพร้อมกันเลย อ้าว คุณตากล้องมาก่อนเหรอคะ”

“ครับ” ผมยิ้มให้ พอดีกับคาปูชิโน่เย็นถูกเสิร์ฟโดยสาวน้อยหน้าใส พี่นิดทำตาล้อเลียนอย่างคนรู้ทัน

“ตากล้องเรานี่เหลือร้าย หล่อไม่พอยังเจ้าชู้ด้วย อย่าพาน้องธามของพี่กะล่อนล่ะ”

“โธ่ พี่นิด” ร้องขอความเห็นใจขณะที่คนอื่นยกฉากลงจากรถ ตอนผมเริ่มงานใหม่ ๆ พี่นิดมีนายแบบในสังกัดที่ต้องดูแลหลายคน ก่อนหน้านี้ก็เคยร่วมงานกันบ่อยๆ เมื่อช่วงปี สองปีมานี้นิธานมีงานมากขึ้น คุ้นๆ ว่าจะเหลือนายแบบที่รับผิดชอบไว้แค่คนเดียว “ขับรถมาส่งคุณธามเองเลยเหรอครับ ที่จริงให้ทางผมไปรับก็ได้นะ”

“อือ ไม่เป็นไร ธามไม่ค่อยชอบนั่งรถใหญ่น่ะ ปกติรายนี้จะขับมาเอง แต่วันนี้รถเสีย แต่เดี๋ยวพี่คงต้องทิ้งแล้วไปธุระก่อน นี่ก็ร้านเพื่อนธามยังพอปล่อยกันได้ ยังไงพี่ฝากดูแลธามด้วยนะ เรียกพี่ธามได้เลยจะได้คุ้นเคยกันไว ๆ ธาม นี่แซค เห็นหนุ่มๆ แบบนี้ประสบการณ์ไม่ใช่น้อย เก่งมาก พี่คอนเฟิร์ม”

“โธ่ พี่นิดดด พูดแบบนี้ผมลอยแย่”

“โอ๊ย น้อยไปล่ะสิ ปะๆ เริ่มงานกันเลยแล้วกัน เดี๋ยวค่ำๆหม่อนน่าจะมารับ”

ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หม่อนคือชื่อเล่นของคุณเมธัส เข้าใจได้ว่ารู้จักกันในระดับหนึ่ง แต่ไม่ยักรู้มาก่อนว่าสนิทกัน “โอเคนะ ไว้เจอกันจ้าแซค” สาวน้อยส่งจูบให้แล้วหยิบแว่นกันแดดขึ้นสวม หายไปกับมินิคูเปอร์คันเดิม ทิ้งไว้เพียงผมกับนายแบบหน้านิ่งที่ไม่มีกะใจจะทักกันสักคำ

“แต่งหน้าสิคุณ”

เห็นแล้วก็อดจะยียวนไม่ได้ มองหน้าอีกฝ่ายที่ปรายหางตามองแล้วเชิดใส่แล้วต้องกลอกตา โปรเจ็กต์นี้กี่วันนะ หนึ่งสัปดาห์! โอเค ไอ้แซค มึงมีเวลาเล่นสงครามเย็นกับคนไม่รู้จักถึงหนึ่งสัปดาห์ทีเดียวเชียว

 







“ดีครับ ขอซ้ายกว่านี้อีกหน่อยครับ”

แดดตอนสายร้อนจัด แต่แสงกำลังดี ร้านอาหารของคุณเมธัสแบ่งเป็นสามชั้น ชั้นบนสุดเป็นดาดฟ้า มีต้นไม้กับโต๊ะหินอ่อนดีไซน์แปลกตั้งระเกะระกะ ดูเชิงแล้วร้านนี้เป็นทั้งร้านอาหารฝรั่ง ร้านกาแฟ ยาวไปจนถึงลานเบียร์ในตอนกลางคืน ลูกคนรวยก็ดีแบบนี้ อยากทำอะไรก็ทำ ตามหาฝันเท่าไหร่ก็ได้

“เอียงหน้าขึ้นครับ”

ผมลั่นชัตเตอร์ มองชายหนุ่มผ่านเลนส์ ได้ภาพมาหนึ่งชุดก็เปลี่ยนเลนส์ใหม่ แสงวันนี้ดีมาก มีปัญหาที่ทำให้หน้าของนายแบบมันเร็วไปนิดแต่โดยรวมยังโอเค จังหวะที่รื้ออุปกรณ์ขึ้นจากกระเป๋าบรรดาช่างก็เข้าไปซับมัน เติมแป้งให้เสร็จสรรพ เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งก็พร้อมถ่ายต่อ

“เอาแขนท้าวโต๊ะหน่อยครับ ขยับอีกครับ” ผมบอก หมุนเลนส์กล้องปรับโฟกัส ภาพคนที่เห็นเป็นธรรมชาติมากกว่าตัวจริงเป็นไหนๆ เขาเก่งด้านการแสดงออกทางสีหน้าที่เป็นเพียงการแสดง แต่พอลดกล้องลงกลับเห็นเพียงผู้ชายหยิ่งยะโสคนหนึ่งเท่านั้น “ขออนุญาตนะครับ”

ผมวางกล้องไว้กับโต๊ะที่อยู่ข้างตัว เดินเข้าไปหา เป็นเรื่องปกติที่ตากล้องจะมีส่วนร่วมในการจัดท่าของนายแบบแต่ดูเหมือนเจ้าตัวไม่ชอบใจนัก ผมแตะข้อศอกเขา ขยับให้ได้ท่าทางของมุมและแสง ชุดวันนี้ของธามเป็นเสื้อยืดคอกว้างสีขาวกับกางเกงเดฟดำสนิท ทรงผมที่ปาดเรียบเมื่อวานกลายเป็นปล่อยเซอร์ มัดครึ่งหนึ่งไว้ด้านหลัง สวมแว่นใสกรอบดำสนิท

“ขอโทษนะครับ” จับขยับท่าทางอีกนิด ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยออกมาจากเจ้าตัว ไม่ใช่กลิ่นฉุนของน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นที่ชวนให้ใช้จมูกค้นหาต้นตอไปเรื่อย ผมเหลือบตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือกระดูกไหปลาร้าพาดยาวเป็นแนวหายไปกับคอเสื้อ ไม่คิดว่าความเซ็กซี่ของผู้ชายจะดูกันที่ตรงนี้ก็ได้

“ได้หรือยังครับ ผมร้อนแล้ว”

“ครับ ขออีกภาพก็เบรคได้แล้วครับ จะได้ไปมุมอื่นต่อ”

เขาให้ความร่วมมือแม้จะอยู่ในบรรยากาศที่ชวนเวียนหัว ทีมงานมองหน้ากันเลิกลัก ไม่ได้ยินเสียงบ่นก็จริง แต่ไม่มีเสียงหัวเราะเช่นกัน

 







“ทำงานกับคุณธามผมโคตรเครียดเลย”

หนึ่งในทีมงานวันนี้กระซิบกระซาบหลังจากแสงของวันหมดลง ผมหัวเราะ ไม่ตอบ แต่ยักคิ้วเชิงให้กำลังใจ “สัปดาห์เดียวน่า”

“แต่เขาเก่งนะแซค เราบอกไปแบบไหนทำได้หมด”

“เขามืออาชีพ”

“แล้วนี่กลับไปแต่งภาพเลยหรือเปล่าวันนี้”

“คงงั้น ถ้าต้องซ่อมภาพไหนจะได้รีบเคลียร์ในสัปดาห์นี้เลย ทางนั้นเขาคิวทอง”

มองเลยไปด้านหลัง คนที่กำลังพูดถึงคุยโทรศัพท์อยู่ไกลๆ “แต่อาจจะเสร็จเร็วก็ได้พี่โด้ ภาพเสียน้อยมาก”

“เออ ได้ตากล้องเก่งๆ แบบเอ็งก็ดีอย่างนี้แหละ”

“โวะ วันนี้มันวันดีอะไร มีคนชมตั้งสองคน” เก็บอุปกรณ์ทั้งหมดลงกล่องแล้วยกมือไหว้ โบกมือลาทีมงานคนอื่นที่ทยอยขนอุปกรณ์ขึ้นรถตู้ นัดแนะเวลาสำหรับพรุ่งนี้ ทว่าพอไขกุญแจรถมอเตอร์ไซค์คันเก่งก็เห็นใครบางคนยังคุยโทรศัพท์อยู่

“คุณธาม”

มือขาวลดเครื่องมือสื่อสารลง เห็นไว ๆ ว่าเพิ่งวางสายจากคุณหม่อน ใบหน้าหล่อเรียบตึง ปรายตามาที่ผมเชิงตั้งคำถามโดยปราศจากเสียง “คุณหม่อนมากี่โมงครับ ผมรอเป็นเพื่อนไหม”

“ขอบคุณครับ แต่เดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่กลับเอง”

“เฮ้ย ได้ไง อันตราย” ถึงจะยังไม่ดึกก็เถอะ ดูเอาครับ แต่งตัวแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า ถึงจะรูปร่างสูงโปร่งแต่ก็หุ่นนายแบบอยู่ดีนั่นแหละ โดนจี้ปล้นกลางทางงานใหญ่ผมพังพอดี “คุณพักแถวไหน ผมไปส่ง”

ตาคมมองเลยไปด้านหลัง ที่ยานพาหนะสองล้อของผมจอดสงบนิ่ง “ผมกลับแท็กซี่น่าจะปลอดภัยกว่า”

“รถผมไม่อันตรายหรอกครับคุณ เดี๋ยวให้ยืมหมวก”

“แต่ว่า...”

“ฝนจะตกแล้วด้วย รีบไปกันเถอะ” พูดจบก็คว้ามืออีกฝ่ายออกมาหน้าร้าน ไขกุญแจหยิบหมวกกันน็อกที่ซ่อนไว้ยื่นให้ ธามไม่รับ ผมเลยถือวิสาสะสวมให้เขาก่อนเก็บกล้องตัวเองแทนที่ หันไปสตาร์ทรถโดยไม่ฟังคำอุทธรณ์ “ขึ้นรถมาสิครับ”

“ผมว่าผมเรียกแท็กซี่ดีกว่า”

“นี่คุณธาม กลัวอะไรครับ อย่างน้อยผมก็ไม่พาคุณไปปล้นหรอกนะ”

“มันอันตราย”

“ผมสัญญาว่าคุณจะไม่บาดเจ็บแม้แต่ปลายเล็บ เอากล้องเป็นประกันเลย”

“ผมไม่ได้อยากได้กล้องของคุณหรอกนะครับ”

“มันแพงนะเว้ย เลิกเถียงได้แล้ว ขึ้นมาบนรถ”

“สั่ง?”

“โอเคครับ ผมขอร้อง ผมหิวแล้ว ช่วยขึ้นรถแล้วบอกทางไปบ้านคุณที ผมจะได้รีบกลับ ต้องไปเช็ครูปที่ถ่ายวันนี้อีก”

เห็นภาพที่สะท้อนในกระจกรถ เขาบดปากเป็นเส้นตรงแต่ก็ยอมซ้อนท้ายขึ้นมา มือนุ่มไม่ยอมแตะตัว เอี้ยวไปเกาะท้ายรถ ทว่าเมื่อออกตัวด้วยความเร็ว นิธานก็ผวามาจับเอวผมไว้เสียแน่น สาบานเลยว่าผมไม่ได้แกล้ง เป็นการขับรถในเมืองใหญ่ที่ระมัดระวังที่สุดในชีวิตแล้ว

“บ้านคุณอยู่ไหน”

เอี้ยวตัวกลับไปถามขณะที่รถแล่น นายแบบหนุ่มชะโงกหน้าเข้าใกล้เพื่อบอกชื่อคอนโด ไม่ห่างจากร้านอาหารที่เราออกมานัก แต่คนละทางกับบ้านผมโดยสิ้นเชิง

 







ทั้งๆ ที่กลางวันแดดร้อนแรงจนแสบผิว แต่พลบค่ำพายุลูกใหญ่กลับซัดสาดลงกลางมหานครอย่างไม่ทันตั้งตัว ผมจอดรถใต้ตึกสูง เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า โชคดีที่กล้องถูกเก็บไว้อย่างมิดชิดใต้เบาะนั่ง คนโดยสารมาด้วยก็ไม่ต่างกัน เขาสวมเสื้อคนละตัวกับตอนถ่ายแบบ เป็นเสื้อยืดสีขาวที่เมื่อเปียกน้ำก็บางจนเห็นทะลุถึงผิวกาย

“นี่ถ้าคุณไม่เอาแต่เถียงป่านนี้ก็ไม่เปียกแล้ว”

เขามองผมด้วยหางตา ไม่ทั้งขอโทษและขอบคุณ พยายามถอดหมวกกันน็อกแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ผมเข้าใจ ลูกคุณหนู ไม่เคยนั่งรถสองล้อตากลมตากฝนแบบนี้หรอก

“ผมถอดไม่ออก”

โวะ หยิ่งเป็นบ้า จะให้ช่วยยังไม่คิดจะพูดจาขอร้อง ผมขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงเลยยอมช่วยอีกฝ่ายแต่โดยดี พอล็อกเปียกน้ำก็ยิ่งลื่นมือ ต้องจับปลายคางให้เงยขึ้นแล้วถึงแกะออกได้สะดวก ผมธามไม่เปียกเหมือนผม ยังมีส่วนที่แห้งเพราะหมวกกันน็อกบังไว้ อย่างน้อยถ้ารีบอาบน้ำพรุ่งนี้คงไม่มีใครเป็นหวัด

“ฝนลงหนักมากเลย”

“แล้ว?”

“นี่คุณไม่ถามผมหน่อยเหรอว่าจะกลับยังไง ข้าวก็ยังไม่ได้กินด้วย”

“คุณบอกเองว่าจะมาส่งผม แล้วผมต้องรับผิดชอบคุณด้วยหรือไง”

“นี่ ผมรู้ว่าคุณเป็นดาราดัง เป็นเพื่อนสนิทกับไฮโซไฮซ้อ แต่คุณก็น่าจะมีน้ำใจบ้าง” อย่างน้อยมาม่าคัพสักถ้วยก็ยังดี วันนี้ทั้งวันผมกินแค่มักกะโรนีไก่ไปกล่องเดียว ผู้ชายที่ไหนจะกินของแบบนี้แล้วอยู่ท้องกันทั้งวัน(วะ)ครับ

“แล้วคุณจะเอาอะไรล่ะครับ”

“ห้องคุณมีอะไรรองท้องบ้างไหม ผมไม่ขึ้นไปหรอก ไม่รบกวน แต่เนี่ย ผมหิวตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว”

นิธานกลอกตาหน่ายแต่อย่างน้อยก็มีน้ำใจ “จะกินก็ขึ้นไปข้างบน”

 







คอนโดของนิธานเป็นห้องขนาด 140 ตารางเมตร 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ราคารวมเฟอร์นิเจอร์แล้วคาดว่าน่าจะเกิน 3 เท่าของทาวน์เฮาส์ที่ผมอยู่ เป็นแค่รูอากาศสำหรับอยู่อาศัยแท้ๆ กลับหรูหราจนเรียกว่าถ้าไม่มีวันนี้ผมก็คงไม่มีวันแตะต้องได้ นิธานสั่งให้ผมรอที่ห้องนั่งเล่น เขาหายเข้าไปในครัวที่แยกไว้เป็นสัดส่วน กลิ่นของห้องเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นของเจ้าของนั่นแหละ อาจจะเป็นน้ำหอมที่เขาใช้ หรือสเปรย์ปรับอากาศก็ไม่อาจทราบได้

“คุณเอานี่ไปเปลี่ยนก่อน”

ดูท่าแล้วห้องนอนกับห้องครัวคงทะลุถึงกัน เขากลับมาอีกครั้งจากประตูคนละบานจากเมื่อครู่ ยื่นเสื้อยืดกับกางเกงเลพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้

“เฮ้ย ไม่เป็นไร ผมไม่ได้จะนอนนี่”

“ผมก็ไม่ได้เชิญให้คุณค้าง”

“เออ” รับมาเซ็งๆ ทำไมชอบพูดจากวนประสาทนักวะ “ขอบคุณที่เป็นห่วง”

“ผมไม่ได้ห่วง แต่คุณทำพื้นห้องผมเปียกไปด้วย ช่วยรีบๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักทีเถอะ”

สาบานเลยครับว่าถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่ธาม นิธาน นายแบบที่ผมร่วมงานอยู่ได้มีต่อยกันสักยกแน่ แต่ยังร่วมงานกัน ยังอาศัยหน้าตาของเขา ท้ายที่สุดก็ได้แค่มองแล้วเดินหลบมุมมาเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับมาอีกครั้งก็เห็นสปาเกตตี้คาโบนาร่าพร้อมรับทานวางอยู่บนโต๊ะเตี้ยหน้าทีวี มองลอดเข้าไปในห้องครัวอีกครั้ง เงียบกริบ กระทั่งประตูห้องนอนเปิดออก นิธานในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาด แหวกลึกลงมาจนถึงกลางอกก็เดินออกมาพร้อมเช็ดผมตัวเองไปด้วย

“อาบน้ำแล้ว?”

“ผมไม่อาบน้ำตอนคนไม่รู้จักอยู่ในห้องหรอกนะครับ”

“ผมชื่อแซค” แนะนำตัวอีกครั้งแม้อีกฝ่ายไม่สนใจฟัง เขาทรุดตัวนั่งไขว่ห้างบนโซฟา กดเปิดโทรทัศน์ด้วยท่าทีไม่แยแส “พี่ธาม”

“อะไร”

“ผมเรียกแบบนี้ได้ใช่ไหม”

“ขอโทษนะ แต่หน้าคุณแก่กว่าผมอีก”

“งั้นเรียกน้องธามก็ได้”

ตาคมตวัดมองดุ ริมฝีปากสีสดยกเหยียดนิดๆ “เก็บปากไว้กินมื้อเย็นก่อนดีไหม”

ผมไหวไหล่ ทรุดตัวนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันโดยยกถาดคาโบนาร่าขึ้นมาด้วย มีของแบบนี้ติดบ้านไว้ก็ดี เสียก็แต่โซเดียมสูงไปหน่อย “พี่ธามกินอาหารแช่แข็งบ่อยเหรอ”

“ไม่”

“แล้วนี่ไม่หาอะไรรองท้องหน่อยเหรอครับ หรือไดเอท”

“คุณกินเงียบๆ ไปเถอะ”

“นี่ อยู่แบบไม่คุยกันมันอึดอัดนะคุณ”

“นั่นมันเรื่องของคุณ ผมอยากอยู่เงียบๆ”

“แล้วเปิดทีวีทำไมล่ะ”

“ช่วยมีมารยาทหน่อยได้ไหม คุณแซค”

“โอ้ ดีใจนะครับที่พี่ธามจำชื่อผมได้แล้ว” ฉีกยิ้มกว้างส่งไปก่อนม้วนเส้นสปาเกตตี้เข้าปาก นิธานมองหน้าผม ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ วิธีการแก้ปัญหาของเขาคือเมินกลับไปโดยไม่ต่อล้อต่อเถียง ที่จริงเวลาเขาหงุดหงิดก็ตลกดี ดีกว่าเวลาทำหน้านิ่งๆ ใส่ อย่างน้อยก็เพื่อยืนยันว่านี่คือสิ่งมีชีวิตไม่ใช่หุ่นกระบอก

“พี่ธาม”

“อะไร”

“พี่มีแฟนปะ” ตาคมเหลือบกลับมา แล้วย้ายกลับไปที่หน้าจอรายการเพลงอีกครั้ง “ห้องเหมือนอยู่คนเดียวเลยเนอะ”

“ผมให้คุณขึ้นมาที่นี่เพราะคุณมาส่งผมแล้วติดฝน ไม่ได้แปลว่าเราเป็นเพื่อนกัน สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง”

“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเพื่อนกันเสียสิ ที่ห้องมีเบียร์ไหม”

“แซค”

“ครับ”

“ช่วยนั่งกินเงียบๆ สักทีเถอะ”

“เฮ้ย ผมล้อเล่น เกิดมาเคยขำปะเนี่ย” มองหน้าไปกินมื้อเย็นของตัวเองไป ใครจะคิดว่าผมจะได้อยู่ใกล้นายแบบดังขนาดนี้ ในวันที่ฝนตก เปียกปอน ในชุดนอน และอีกฝ่ายหน้าสด “โบท็อกซ์นี่ทำให้คนยิ้มไม่ได้เหรอ”

“กินอิ่มหรือยัง กลับได้แล้วมั้ง ฝนน่าจะซาแล้ว”

“เฮ้ ไล่กันแบบนี้เลยเหรอ”

“คิดว่าผมเป็นเพื่อนเล่นหรือไง” เจ้าของห้องลุกขึ้นยืนเต็มความสูง คาโบนาร่าของผมหมดจากถาดพลาสติกแล้ว ได้เวลาลุกเอาไปทิ้งถังขยะในห้องครัว “แซค”

“ไม่ได้คิดว่าเป็นเพื่อนเล่น แค่อยากผูกมิตรด้วย”

หันหน้ากลับมาอีกครั้งนิธานก็กอดอกจ้องมาตาเขม็ง ผมยอมรับว่าเขาหน้าตาดีจริง ๆ แม้แต่ในเวลานี้ก็ยังสง่างามเหมือนรูปปั้น “ถ้าผมมีกล้องตอนนี้ผมจะถ่ายรูปพี่”

“แต่ตอนนี้คุณไม่มี และผมต้องการเวลาส่วนตัวแล้ว เชิญ”

ระหว่างที่โดนไล่ ผมก็เฝ้าถามตัวเองว่าการเป็นนายแบบต้องมีอีคิวสักเท่าไหร่กันเชียว

 







“เฮ้ย วันนี้มาสาย”

แสงแดดของวันใหม่หลังจากฝนตกตลอดทั้งคืนสวยงามเสมอ ผมมองท้องฟ้าสีฟ้า มีเมฆขาวตัดจางๆ แล้วอมยิ้ม กระทั่งถูกตบบ่าอีกครั้งถึงสะดุ้งสุดตัว “เป็นอะไรของมึง ติสท์อะไรอีก”

“อะไรวะพี่เกม”

“กูสงสัย ทำไมวันนี้มึงมาสาย ปกติจะมาถึงก่อนรถตู้บริษัท”

“ตื่นสายดิ จะอะไรล่ะ พี่จะให้ผมบอกว่ารถติดเหรอ ผมขับมอ’ไซค์ แก้ตัวยังไงได้”

“เออ ก็แปลกตรงที่มึงตื่นสายนี่แหละ ปกติต้องตื่นตั้งแต่ก่อนไก่โห่พาไอ้เหลือไปวิ่งรอบหมู่บ้านไม่ใช่เหรอ”

“วันนี้ยกเว้น” ตอบแล้วหันไปจามนอกวงสนทนา “ไม่ค่อยสบาย เมื่อวานโดนฝน”

“กูว่าแล้ว แล้วกินยาหรือยัง”

“ไว้เลิกงานแล้วค่อยกินก็ได้ กินไปตอนนี้มีเบลอแหง”

“นี่ก็ดูไม่ปกติเท่าไหร่นะ” มือหยาบของเพื่อนร่วมงานวางบนหน้าผากแล้วถอนออก “ไข้สูงนะไอ้แซค”

“นิดหน่อยน่า แล้วพี่ธามมายัง”

“วันนี้เรียกพี่ธาม?” ทีมงานถามพลางเลิกคิ้วสูง รอยย่นเกิดบนหน้าผากเลยลองทำบ้าง พอจับเหนือคิ้วของตัวเองก็พบว่ามีร่องรอยเหมือนกัน ไม่เหมือนคนที่กำลังถูกพูดถึง อายุมากกว่าแท้ๆ กลับไม่มีริ้วรอยใดๆ บนผิวหน้า ที่บอกว่าหน้าผมแก่กว่าเห็นทีจะเป็นเรื่องจริง “แต่งหน้าอยู่ วันนี้ซ่อมของเมื่อวานหรือเปล่า”

“ยังไม่ได้ดูรูปเลยพี่ โทษทีครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมกลับไปเช็กรอบเดียวเลย”

“เฮ้ย ไม่สบายหยุดก่อนก็ได้”

“ผมโอเค” ตอบแม้จะรู้สึกถึงความร้อนของลมหายใจ ถือวิสาสะเดินผ่านห้องโถงของร้านอาหารไปด้านในที่ถูกแยกเป็นห้องแต่งตัวนายแบบ “พี่ธาม”

เจ้าของชื่อกำลังแต่งหน้าอย่างที่พี่เกมบอก เขาสบตากับผมผ่านกระจกก่อนจะเบือนกลับมายังใบหน้าตัวเองที่สะท้อนเงาต่อ “มีอะไร”

“ผมซักชุดมาให้แล้ว อยู่ที่รถนะ เลิกงานแล้วอย่าเพิ่งกลับ”

เขาพยักหน้าแทนการตอบด้วยเสียงเหมือนในทีแรก “ของคุณที่ลืมไว้ในห้องน้ำผมส่งแม่บ้านซัก น่าจะสักสองสามวันถึงจะได้”

“โอเคเลย ผมไม่รีบ ขอบคุณมากครับ อีกเยอะไหม เดี๋ยวแดดหมด”

“เสร็จแล้วค่าน้องแซค” พี่จอย ช่างแต่งหน้าหันมาจีบปากจีบคอ นิธานลุกขึ้นจากเก้าอี้หมุน ปรายหางตามองผมก่อนเดินเฉียดไปยังห้องที่เป็นโลเกชั่นใหม่ของวัน กลิ่นหอมนี่อีกแล้ว เวลาที่อยู่ด้วยกันกลิ่นนั้นจะชัดเจน เป็นเอกลักษณ์ ไม่ใช่ทั้งกลิ่นน้ำหอม สบู่ หรือยาสระผมที่เขาใช้ ไม่ใช่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม แต่เป็นอะไรหลายๆ ที่แปลกใหม่ชวนค้นหา

“เหมือนโรคจิตเลยว่ะกู”

สบถกับตัวเองก่อนเดินตามเจ้าของกลิ่นนั่นไปเริ่มงาน

 







เสียงของชัตเตอร์ลั่นเป็นพักๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีครีม เพลงที่เปิดคลอเป็นเพลงอะคูสติกแจ๊ซ ฟังสบาย เสื้อผ้าของวันนี้มาในโทนอบอุ่น นายแบบจิบกาแฟ ทำท่าเพ้อฝัน พี่ธามเวลานี้ต่างจากเมื่อวานลับ ชวนให้นึกถึงกาแฟม็อคค่า รสอ่อนแต่ละมุน ส่วนของเมื่อวานถ้าจะเทียบคงเป็นอเมริกาโน่รสเข้ม ผมสบตาเขา มองเขาผ่านเลนส์ มีรอยยิ้มกดที่มุมปาก ไม่ได้สดใส แต่สุขุม อ่อนโยน เรียกได้ว่าแทบไม่ต้องแนะนำอะไรในการถ่ายภาพนอกจากจัดท่าให้ตรงกับองค์ประกอบนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง

“ดีมากครับพี่ วันนี้น่าจะได้เลิกกันไว”

ผมยักคิ้วให้ เมื่อลดกล้องลงนิธานก็กลายเป็นนายแบบจอมหยิ่งคนเดิมอีกครั้ง ผมพักดื่มน้ำ พร้อมกับให้ช่างไปเติมหน้านายแบบ “ไงวะ ไอ้แซค”

พี่ดลเป็นหนึ่งในทีมงาน เขายืดกล้ามเนื้อหลังจากช่วยถือรีเฟลคเตอร์เป็นเวลานาน “ได้ข่าวว่ามีซัมธิงกับนายแบบ”

“ข่าวอะไรวะพี่”

“เขาเม้ากัน” เสียงหัวเราะดังขึ้นจมูก แต่เบาพอไม่ให้นิธานได้ยิน “ว่าเมื่อคืนมึงไปนอนกับธาม”

“ตลกละ ใครเอาไปเม้าท์วะ”

“เรื่องเสื้อผ้านั่นอะไรครับ ได้ยินกันหลายคนนะ”

“โห พี่” นึกว่ามูลมาจากไหน “เมื่อวานฝนตก ผมเลยไปส่งเขา แล้วยืมเสื้อผ้าเปลี่ยนเท่านั้นแหละ คิดอะไรไปขนาดนั้นวะ ถึงเขาหล่อแต่ผมก็เลือกนะพี่”

“อย่างมึงน่ะเหรอเลือก” โดนตบหัวไปหนึ่งครั้ง เล่นเอาหนังยางที่มัดผมไว้ครึ่งหัวร่วง “ไม่มีหางก็เอาหมดแล้วมั้ง”

“พี่พูดเหมือนเขาจะยอมผมอย่างนั้นแหละ”

“ตากล้องทั้งหล่อทั้งหุ่นดีทั้งเซ็กซี่ขนาดนี้ มึงเคยเล็งใครแล้วพลาดด้วยหรือไง”

“อย่าไปพูดให้เจ๊ได้ยินเลยนะ ผมตกงานแน่ เลอะเทอะไปใหญ่แล้ว พอเลย หาเรื่องซวยมาให้ผมชัดๆ”

“อ้าว ใครจะไปรู้วะ เห็นถ่ายไปยิ้มไป กูก็นึกว่างานนี้ได้ฟันนายแบบ”

“ผมไม่ยุ่งกับลูกค้า นางแบบผมก็ไม่เคยยุ่งสักคน พี่พูดงี้ผมเสียหายนะเว้ย พอๆ แต่งหน้าเสร็จแล้วมั้ง ไปถือรีเฟล็คต่อเลยผมจะทำงานละ”

“ทำเป็นสะดิ้ง มองเขาตาเยิ้มแล้วมาเถียง”

“ผมไม่ใช่เกย์”

“กูจะบอกให้นะเว้ย ไบเซ็กซ์ชวลใครๆ ก็เป็นได้” ยักคิ้วแถมให้อีกสองจึก พอละสายตาจากคู่สนทนาแล้วก็เพิ่งสังเกตว่าทีมงานคนอื่นๆ มองผมสลับกับพี่ธามจริงๆ

“ทำงานครับทำงาน”

ปรบมือเรียกขวัญ เดินกลับไปที่ขาตั้งกล้องแล้วสบตาอีกฝ่ายผ่านเลนส์อีกครั้ง พลังบางอย่างดึงให้กดยิ้มที่มุมปากตามคนในภาพ ลั่นนิ้วทุกอิริยาบถราวกับอยากเก็บทุกจังหวะหายใจของอีกฝ่ายไว้ภายใต้เลนส์กล้อง







TBC

สวัสดีวันพุธ แฮปปี้เวนส์เดย์ค่ะ ได้คุยกันแล้ว แซคธาม ธามแซค มาแว้วว เรื่องนี้พระ-นาย เราไม่ค่อยสาวนะ (ตั้งใจไว้อย่างนั้น) ถ้าใครหลุดสาวเมื่อไหร่เตือนได้เลยนะคะ /พรากส์ มีคำผิดก็เตือนกันได้เลยนะ บางทีพิมพ์ผ่านมือถือ อ่านทวนแล้วก็หาไม่เจอ จะรีบประบปรุงเลยค่า

ใครเล่นทวิต ฝาก #สู่กลางใจ ด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่า /กอดรัด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 11-05-2016 00:15:04
ธามแซคหรือแซคธามดีคะ 555555555555
ฮือ เขาขยับเข้าใกล้กันอีกนิดแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 11-05-2016 00:52:54
แซคนี้เรื้อน เอ๊ยอัธยาสัยดีนะเรา :laugh:
ไม่นานหรอก ไม่ใครก็ใครนี่แหละที่จะหลง
อย่าเผลอๆ เลื้อยเก่งแบบแซคต้องหาคนคุ้มเนียบๆแบบนี้แหละ :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-05-2016 01:19:07
เริ่มชัดเจนแล้วว่าคู้ไหน คึคึ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 11-05-2016 01:24:37
จะโดนฑี่ธามต่อยก่อนที่จะได้คุยกันดีๆมั้ยนะ   :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2016 01:32:25
มันแค่เริ่มต้น หนทางรักยังอีกยาวไกล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 11-05-2016 01:58:09
เชียร์แซคธามสุดกำลังเลยคับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 11-05-2016 02:18:38
ธามแซค ค่าาาา >,,<
วันพุธกลายเป็นวันที่ตั้งตารอมากที่สุดอีกแล้ว กลางสัปดาห์ไม่น่าเบื่ออีกแล้ว
สู้ๆนะคะคุณเวสต์ กอด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 11-05-2016 02:31:40
แซคธามมมมมม 5555555555
ชอบบุคลิกธามจัง น่าค้นหาจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 11-05-2016 07:20:09
น้องแซคเหมือนจะชอบกลิ่นพี่ธามสินะ
แล้วก็อย่าออกตัวแรงเน้อออ เสน่ห์พี่ธามเกินห้ามใจนะจ้ะ 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: teukpure ที่ 11-05-2016 08:04:17
เราเดาไม่ออกอ่ะว่าคู่ไหน แซคธามหรือธามแซค แต่เรา #ทีมแซคธาม ค่ะ :z1:
คือบุคลิคแซดได้แล้วเราคิดว่าลองให้คนอายุน้อยกว่ากดก็น่ารักดี 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 11-05-2016 08:32:27
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่คุณเวสต์ พุ่งเข้ามาอย่าไม่รีรอ
ชอบบุคลิคพระ-นายแบบนี้เหลือเกิน
ว่าแต่จะธามแซค หรือแซคธาม เอ๊ะ หรือจะสลับไปมา 555
ไม่ว่าอย่างไหนก็ชอบหมด แต่แอบถือหางธามแซคมรกกว่านิดหน่อย ;P
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 11-05-2016 08:59:44
อ่านไปอ่านมารู้สึกว่าน้องแซคมีความอ้อร้อเล็กน้อย 555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 11-05-2016 10:18:23
55555555555 แซคนี่ร้ายนะคะ บุกแบบหน้ามึนมาก ไม่ถามเจ้าของห้องเค้าซักคำ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: brapair ที่ 11-05-2016 10:26:04
ยังไงงงงง ยังไงงง แซคนี่ทำมาเป็นผมเลือกนะพี่ แอร้ยยย อย่ามาาา ยู ก็เห็นอยู่ว่าเธอมีใจ55555555
ชอบธามอ่ะะะ นางดูเซ็กซี่ออร่ากระจายสุด โอยยยชอบบบบบบบบบ

        "พี่ธามเวลานี้ต่างจากเมื่อวานลับ ชวนให้นักถึงกาแฟม็อคค่า" >> นึกถึงรึเปล่าาา

รอวันพุธอีกตามเคยย อยากอ่านต่อแง้วววง  :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 11-05-2016 10:51:44
จะคุยกันได้ดีๆ วันไหนหนออ
เชียร์แซคธามค่าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-05-2016 11:22:59
ทีมแซคธามค่ะ !! 555555
 :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 11-05-2016 11:29:09
ดลพูดได้น่าเกลียดจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 11-05-2016 12:24:14
เริ่มชัดเจนแล้ว แชคธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 11-05-2016 12:29:46
แซคเอ๊ยยย :เฮ้อ:
ไม่รอดแล้วล่ะเราน่ะ อยากเห็นแซคโดนนายแบบกิน อิ อิ :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 11-05-2016 13:19:23
ดะ..เดี๋ยวนะคะ
แซคธาม ธามแซค ขุ่นเวสต์ต้องการบอกใบ้อะไรหรือเปล่าคะ อย่างเช่นเรื่องนี้ไ่ม่มีนายเอก มีแต่พระเอกที่ใครนอนก่อนเป็นรับ  :ruready

ดูท่าน้องแซคเราจะติดบ่วงพี่ธามเข้าแล้ว
ถ่ายรูปไปยิ้มไป
แต่พี่ธามเราก็ไม่ง่ายนะ เข้มเชียว แต่ข้างในหวั่นไหวรึเปล่าคะ อิอิ
แอบเชียร์ให้พี่ธามโสดซิงจิงกะเบล คุณหม่อนไรนั่นก็แค่เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ ไบฯแซค เอ้ย น้องแซคผู้โชกโชนหญิงจะได้เปิดซิงพี่ธาม วรั้ยยย  :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: JRabbit94 ที่ 11-05-2016 13:22:06
ชอบตรงที่ทั้งคู่แมนๆ ไม่สาวเนี่ยแหละค่ะ แต่ตอนนี้ยัง งงอยู่ว่าจะธามแซคหรือแซคธาม (งงคนเดียวแต่คนอื่นรู้หมดแล้วรึเปล่า555555) ส่วนตัวนี่โหวตธามแซคนะ เพราะแซคเรียกพี่ธามแล้วดูน่ารัก ฮริ๊งงง~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 11-05-2016 15:33:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ยอดมนุษย์ขนมปัง ที่ 11-05-2016 16:25:59
เชียร์ ธามแซค ค่ะ  :o8:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 11-05-2016 16:37:42
แซคธามแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 11-05-2016 16:50:30
อ่ะจ้ะ อย่ากลับคำนะ พี่แซค 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2016 18:21:45
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 11-05-2016 19:01:52
มีความแซคธามอยู่น้า :m3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 11-05-2016 22:16:15
ในที่สุดปี้เวสต์ก็ลงเรื่องใหม่ เยยยยยยยยยย้!!
น้องจิไม่ต้องเหงาอีกต่อไปปปปป อิอิอิอิอิ

อ่านมาสองตอนยังไม่ตัดสินใจว่าคราวนี้จะถือธงข้างไหน ขอดูไปสักพักก่อนคร่ะะะ ฮรี่
แต่แอบอยากให้พี่ธามกดน้องแซคนะ หมั่นนาง นางมีความเนียน ถถถถถถถ

รอตอนต่อไปนะคะ จุ๊บ <3
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 12-05-2016 01:03:52
พี่ธามช่างน่าแย่เสียจริง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 12-05-2016 01:41:21
ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่ตามอ่านทุกเรื่อง ชอบมากครับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 12-05-2016 09:32:14
กรี๊ดดดดดดด งานดรตลอดอะ จะเป็นทาสเทอในทุกเรื่องไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 12-05-2016 10:12:39
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 12-05-2016 18:56:00
แซคบอก พี่ดลก็พูดไป ยังไม่ได้ครับ แต่ในอนาคตไม่แน่

แล้วก็ไม่รู้ใครจะได้ใครด้วย 555555+
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-05-2016 22:42:42
ไม่เอาจริงๆเหรอแซค พี่ธามออกจะปราบอยู่น่ะ :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-05-2016 23:05:27
เริ่มจะหลงพี่ธามแล้วละซี่ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 12-05-2016 23:11:53
คนมันมีพยศ ก็สมควรต้องโดนปราบ เอาไว้แซ็คก็ค่อยๆ วางแผนจัดการธามไปอย่างช้าๆ ก็แล้วกันนะ อิอิ

ขอบคุณมากๆ ค่าคุณเวสต์  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 13-05-2016 08:29:15
หลงเสน่ห์พี่ธามแล้วอ่ะดิ๊ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 13-05-2016 09:33:26
แซคธาม ไหมอ่าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 13-05-2016 12:49:37
จิ้มเรื่องใหม่ของคุณ west
 :z13:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 13-05-2016 15:18:09
พี่ธามเพื่อนคุณหนึ่งใช่ใหมเนี่ยใช่ใหม



แบบนี้ต้องเป็นธามแซ็คอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 14-05-2016 07:17:58
ยังงัยๆ ได้แต่คิดแล้วก้อสงสัย ธามแซคได้ไหมอ่าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 14-05-2016 10:11:37
น่ารัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 14-05-2016 14:37:53
มีความกลัวใจแซคจะเป็นนายเอก555555555

รอนะก๊ะ อิอิ
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-05-2016 14:54:08
รอๆ  น่าติดตามม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ta_ii ที่ 16-05-2016 06:28:32
น่าติดตาม...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 16-05-2016 22:10:37
นังแซคกวนตีนจังเลยค่ะ
พี่ธามสู้มันนนน สู้มันนนนนน 55555555555

ตอนนี้ยังไม่รู้จะเชียร์ใครดี
อ่านตอนที่แล้วก็แบบ ธามแซคมั้ย?
แต่มาตอนนี้รู้สึก อาาา.. แซคธาม เมะเด็กก็กิ้วก๊าวหัวใจดีนะพี่เวสต์ ฮริ้งงงง  :impress2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.02|P.02 (11/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 17-05-2016 22:12:05
เราว่ามันต้องเป็น "แซคธาม" แน่ เดี้ยนสัมผัสได้ถึงรังสีเคะของพี่ธาม .... อ่าาาพี่ธามหน้าเด็กเพราะบริโภคเด็กนี่เอง แอร๊ยยยยย  :hao6:   ... ได้ข่าวเขาเพิ่งคุยกัน มโนนำไปหลายตอนละแก :o8:
หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 18-05-2016 00:04:22
C h a p t e r 0 3





งานวันที่สองผ่านไปไวกว่าใจคิด ทีมงานเก็บของกันหมด เหลือเพียงผมที่เอ้อระเหยลอยชาย มองนายแบบหนุ่มที่ยังง่วนกับโทรศัพท์เหมือนเมื่อวานสักพัก ได้ยินเสียงลอดมาว่าตีกับคุณเมธัส เจ้าของร้านอาหารอีกแล้ว

"ไง พี่ธาม กลับกับผมอีกเปล่า วันนี้ฝนไม่น่าตกนะ"

เจ้าของชื่อละสายตาจากโทรศัพท์ มองหน้าผมครู่หนึ่งแล้วเมินหนี หยิบหลุยส์วิคตองค์ใบใหญ่ขึ้นสะพายพาดบ่า "โอ๊ะ โชคดีจังนะครับที่เมื่อวานไม่ได้เอาใบนี้มา ห้ามโดนน้ำใช่ไหม"

"ก็เอาใส่เสื้อผ้ามาคืนคุณไงครับถึงต้องพกมาด้วย ขอบคุณที่ชวนแต่เดี๋ยวหม่อนก็มาแล้ว"

"อ้อ อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นผมนั่งเป็นเพื่อนก่อนนะ"

"คุณกลับไปเถอะ"

"ได้ไง" เดินตามไปติดๆ เห็นสีหน้าไม่ชอบใจของอีกฝ่ายแล้วนึกสนุก "เกิดแฟนคุณไม่มารับก็ลำบากแย่เลยสิ"

แกล้งแซวเล่นไม่คิดว่าจะถูกขึงตามองคาดโทษขนาดนี้ "แซค รู้ไหม คุณเป็นผู้ชายที่ดูดีมากเลยนะถ้าไม่ขยับปาก"

"นี่ชมผมหรือเปล่า"

"มองโลกบวกดีครับ"

ผมยิ้มเมื่อถูกมองด้วยหางตา "พี่ธามไม่ชอบผมเหรอ"

"เปล่า"

"ก็นี่ไง ทำท่าแบบนี้ ทำไมเราไม่ผูกมิตรกันไว้ล่ะครับ"

"ถามจริงนะคุณตากล้อง" คราวนี้คู่สนทนาหันมามองเต็มตา ท่าทางเขาเหมือนคุณชายขี้หงุดหงิดมากกว่านายแบบ "คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่"

"ผมเหรอ อยากเป็นเพื่อนพี่ธามไง" ยักคิ้วให้สองทีก่อนเสียงบีบแตรสั้นๆจะดังขึ้น เจ้าของเมอร์เซเดสสีขาวไข่มุกลดกระจกลง คุณเมธัสสวมแว่นตากันแดดสีชา เมื่อเห็นว่ามีบุคคลที่สามอยู่ด้วยก็ลงมาทักทาย

"คุณแชค"

"แซคครับ"

"อ้อ ใช่ ขอโทษที เสียมารยาทเลย ยังไม่กลับเหรอครับ"

"ใกล้แล้วครับ นั่งคุยเป็นเพื่อนพี่ธาม คุณเมธัสมาไวไปนะครับ ผมยังไม่ทันตีซี้พี่ธามเลย"

"อ้าว ซะงั้น เรียกว่าพี่หม่อนเหมือนไอ้ธามก็ได้นะ"

"กูไม่ได้ให้มันเรียกว่าพี่"

"เฮ้ย อะไร คนทำงานด้วยกันสนิทกันไว้ก็ดีนี่ น้องแซคอย่าไปถือสามันนะ ไอ้เวรนี้มนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยดี แต่จริงๆมันใจดีนะ"

"มาช้าแล้วยังจะพูดมากอีก กูไปรอบนรถนะ ร้อน"

นิธานล้วงมือเข้ากระเป๋า เดินเฉียดไหล่ชนผมเพื่อกลับไปที่รถ ก่อนหน้านี้ไม่เคยสังเกต แต่พอยืนใกล้ๆ กันถึงได้รู้ว่าพี่หม่อนตัวเล็กกว่าพี่ธามค่อนข้างเยอะ และแน่นอนว่าเล็กกว่าผมด้วย ถ้ายืนเทียบๆ กัน ผมกับพี่ธามส่วนสูงใกล้เคียงมาก ผมหนากว่า บวมเบียร์ ไม่ค่อยออกกำลังกายด้วย ทำไงได้

"เกเรหน่อยนะหมอนั่น"

คู่สนทนาหัวเราะแห้ง เห็นเขี้ยวเล็กๆ ที่มุมปาก คุณเมธัสหน้าเหมือนคุณสมพิศ ผู้เป็นมารดา ดูแล้วเจียดไปทางผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย "เพิ่งได้มีโอกาสเจอใกล้ๆ พี่หม่อนหน้าเหมือนคุณหญิงมากนะครับ"

"ใครๆ ก็บอกน่ะ แล้วแซคกลับยังไง"

"ผมแว้นมา" บุ้ยปากไปทางที่รถจอด พี่หม่อนพยักหน้ารับรู้ "งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนนะครับ"

"มีธุระอะไรต่อไหม ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ"

"เป็นเกียรติอย่างสูงเลยครับ แต่ผมว่า..."

"ไปเถอะน่า พรุ่งนี้วันเกิดพี่ ขึ้นรถไปด้วยกันแหละ เดี๋ยวมาส่ง"

ลังเลใจครู่หนึ่งแต่เห็นคนหน้าหงิกในรถก็นึกสนุก เลยตอบตกลงในที่สุด

 


ร้านอาหารที่พี่หม่อนพามาห่างจากร้านกาแฟของตัวเองประมาณสิบกิโล ถ้ารู้แต่แรกผมขี่มอ’ไซค์มาน่าจะสะดวกกว่า ขากลับไม่ต้องไปรอรถติดกว่าจะวนเข้าไปในร้าน แต่เห็นตุ๊กตาหน้ารถคุณเมธัสหน้างอตลอดทางก็เป็นเรื่องที่ชี้ชวนให้ผมคิดว่าติดเมอร์เซเดสคันโก้มาก็ไม่เลว

“ไม่เอาน่า ธาม ยิ้มหน่อยไม่ได้หรือไง”

พี่หม่อนกระเซ้าเมื่อเรามาถึงโต๊ะที่จองไว้ ร้านที่ว่าอยู่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง มองเห็นวิวทางด่วนและรับลมโชย บรรยากาศโรแมนติก มีดนตรีสดเล่นคลอ อาหารถูกสั่งเตรียมไว้ก่อนแล้ว เพิ่มเติมอีกนิดหน่อยเมื่อมีผมมาด้วยแต่ไม่นานก็พร้อมเสิร์ฟ นิธานยังนั่งหน้านิ่ง ไม่หือไม่อือเหมือนเก่า

“พรุ่งนี้วันเกิดกูนะเว้ย”

“มึงควรจะมากับกูแค่สองคน”

“เอาอีกแล้ว” คุณหม่อนดูเป็นคนใจเย็นกว่าที่คิด เขาหัวเราะ แต่ไม่ให้ความสนใจเพื่อนสนิท “อย่าคิดมากนะแซค พี่อยากให้เรามา”

“ผมไม่ได้คิดอะไร”/“อย่างมันจะไปคิดอะไร”

สองประโยคดังพร้อมกัน หนึ่งเป็นของผมแน่ละ ส่วนอีกหนึ่งก็ไม่ต้องสงสัย คนหน้าบูดหน้าบึ้งฝั่งตรงข้ามไง จะใครล่ะ “พรุ่งนี้ติดเลี้ยงที่บ้านน่ะ วันนี้เลยนัดกินกับธามก่อน ทุกปีก็แบบนี้แหละ”

รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อยเหมือนเป็นส่วนเกิน บางทีความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็ชวนให้คิดแปลกๆ ติดตรงที่พี่ธามก็ไม่ได้ดูใส่ใจพี่หม่อนนัก พี่หม่อนเองก็ด้วย ถ้ากิ๊กกันอยู่ก็ไม่น่าลากผมมา จะบอกว่าเป็นคู่รักฮาร์ดคอร์ ยั่วให้หึงแล้วขึ้นคร่อมก็ดูไม่ใช่

“ลองทานนี่ดู” พี่หม่อนตักให้ คนข้างๆ จ้องตาเขม็ง ผมรับยำแซลม่อนมาทานต่อ เนื้อนุ่มชุ่มลิ้น อร่อยจนต้องพยักหน้าเห็นด้วย คนยื่นให้ยิ้มตาปิด ขณะที่นิธานถอนหายใจอย่างไม่ถูกใจนัก ผมเหลือบมองทั้งสองคน ไม่รู้ว่าพี่หม่อนรู้ตัวไหม แต่ทุกครั้งที่เจ้าตัวพยายามทำอะไรให้ผมคนข้างๆ จะยิ่งทำสีหน้าเบื่อหน่ายมากเป็นสองเท่า

“จริงๆ ร้านนั่นเป็นของธามด้วยนะ”เขาพูดขึ้น หลังจากอาหารหมด เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นสิ่งที่อยู่บนโต๊ะแทนที่ แต่เจ้าของวันเกิดไม่คิดจะแตะ คงเพราะห่วงที่ต้องขับรถด้วยเลยดื่มแต่น้ำอัดลม พี่ธามยกค็อกเทลขึ้นจิบ ทอดสายตามองออกไปไกล หาจุดโฟกัสไม่ได้

“หุ้นกันเหรอครับ”

“ใช่ แต่ธามมันไม่อยากให้คนรู้มากน่ะ” พี่หม่อนขยิบตาใบ้ คนถูกพูดถึงเท้าแขนกับระเบียง ราวกับหลุดไปอีกโลก ไม่ยอมกลับเข้าร่วมบทสนทนาโดยง่าย นั่นอาจเป็นวิธีการต่อต้านอย่างหนึ่งของคนอายุ 30 ไม่สิ นั่นแหละ เพราะถ้าเป็นผม โดนเพื่อนสนิทจงใจกลั่นแกล้งแบบนี้คงหนีกลับบ้านไปแล้ว แต่เมธัสไม่สน เขายังละเลียดกินอาหารและแบ่งปันให้ผมด้วยท่าทีที่เป็นมิตร ผิดกับคนข้างๆ โดยสิ้นเชิง

“เป็นคนดังนี่นะครับ แต่จะว่าไปพี่หม่อนคนก็รู้จักเยอะเหมือนกันนะ”

“ไม่เหมือนกัน พวกไฮโซไฮซ้อในแวดวงมิตรสหายของฉันคงไม่มีใครอยากมานั่งเฝ้าที่ร้านเพื่อเจอฉันหรอก แต่แฟนคลับธามน่ะไม่แน่”

“ไม่ชอบให้คนมาวุ่นวายสินะครับ”

“ก็อย่างที่เห็น”

“นิสัยดูไม่น่าทำงานวงการบันเทิงได้เลย” ผมหัวเราะ คู่สนทนาก็เช่นกัน เขาทำงานได้ดี นั่นไม่เกี่ยง แต่การที่ไม่ชอบมีแฟนคลับเป็นของตัวเองนั่นมันใช่คุณสมบัติของดาราเสียที่ไหน

“นอกจากหน้ากับหุ่นก็ไม่มีอะไรดีแล้วล่ะ” มีคนนินทาเพื่อนระยะเผาขน แต่เจ้าของขนก็ไม่สะทกสะท้าน ผมยกเบียร์ขึ้นดื่ม บรรยากาศที่นี่ดีจริงๆ ดนตรีเพราะ เบียร์หอม คนก็น่ามอง

รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เจ้าของวันเกิดกระแอมไอเมื่อผมเผลอจ้องหน้าพี่ธามจนเสียมารยาทนั่นแหละ

“ชอบเหรอ” ผมหัวเราะ ไม่ได้ตอบอะไร จะพูดยังไงดีล่ะ ไม่เคยลองกับผู้ชายเหมือนกัน ถามว่าชอบหรือเปล่าเลยตอบไม่ได้ ผู้ชายเป็นเพศที่อยากรู้อยากลอง ตอนมัธยมชายล้วนเพื่อนผมก็มีอะไรกันในโรงเรียนบ่อยๆ จบมาก็แต่งงานมีครอบครัวถมเถไป “จีบยากนะ แต่ถ้าชอบจะช่วย”

“โธ่ พี่หม่อน” ถูกพูดถึงขนาดนี้เจ้าตัวยังนิ่งเฉยอยู่ได้ เหม่อไปโลกไหนแล้วไม่รู้ “อย่าเลยครับเสียงานเปล่าๆ”

“ลองก็ไม่เสียหายนี่ ฉันน่ะ อยากหาแฟนให้มันเป็นตัวเป็นตนจะแย่ จะได้ไม่ต้องมีข่าวลือว่าเป็นคู่ขากันอีก” ประโยคหลังกลายเป็นกระซิบกระซาบ ผมมองเสี้ยวหน้าของนายแบบดัง สักพักพี่หม่อนก็ลุกปลีกตัวออกให้ผมนั่งอยู่กับเพื่อนตัวเองเพียงลำพัง นิธานเพิ่งรู้สึกตัวหลังจากเพื่อนหายไปครู่หนึ่ง หันหน้ากลับมาหาผมที่กำลังจ้องตาหวานแล้วทำปากคว่ำเข้าไปใหญ่

“หม่อนล่ะ”

“เข้าห้องน้ำครับ”

“มองอะไร”

“หาเรื่องผมอีกแล้ว” หัวเราะพลางยกเบียร์ขึ้นมาจิบ ถามว่าชอบหรือเปล่า ไม่รู้สิ ผมไม่เคยนอนกับผู้ชาย ไม่แม้กระทั่งอยากรู้อยากลองในวัยเด็ก แต่เพราะเป็นนิธานความกระตือรือร้นเลย แต่ถ้าถามว่าสนใจไหมก็สนใจ สนใจมากทีเดียว นางแบบหยิ่งผมก็เจอมาเยอะ แต่นี่ไม่ถึงกับหยิ่ง ไม่ใช่ไม่หือไม่อือไปเสียทุกอย่าง แต่คล้ายพยายามสร้างเกราะกำบังตัวเองออกจากคนภายนอก จะว่าไปนอกจากเมธัสแล้วก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่านิธานจะสนิทสนมกับใครเป็นพิเศษ ไม่แปลกเลยที่จะมีข่าวลือแปลกๆ อย่างที่พี่หม่อนว่า

“พี่ธามไม่มีแฟนแน่เลยอะ”

“แล้ว?”

“เสียดายของน่ะครับ” ยักคิ้วให้ แต่อีกฝ่ายยังเมินเฉย ราวกับเป็นคนมีสองอารมณ์ หนึ่งคือนิ่ง อีกหนึ่งคืออารมณ์บูด “ทั้งๆ ที่น่าจะมีคนชอบเยอะนะครับ อายุเท่านี้แล้ว ไม่คิดจะมองหาใครไว้คู่ใจสักคนสองคนเหรอ”

เขาจิบเครื่องดื่มในมือ มองผมกลับอย่างพิจารณา เจอสายตาแบบนี้เข้าก็อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ ไม่อยากยอมรับว่าเขิน แต่แม่ง ผมเขินฉิบหาย

“นี่สนใจจะจีบฉันอยู่หรือเปล่า”

สรรพนามเริ่มเปลี่ยน คล้ายกับผมเข้าไปใกล้อีกระดับ ยกมือขึ้นเกาหูแก้เก้อ โคลงหัวไปมา “ที่จริงผมมีกฎของตัวเองหนึ่งข้อคือไม่ยุ่งกับลูกค้า”

“แต่ครั้งนี้?”

“พี่ธามมม” อดไม่ได้ที่จะลากเสียงยาว ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายถูกต้อนกลับ เกิดมา 25 ปี เป็นฝ่ายวิ่งไล่ตลอด ไม่รู้สิ ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังถูกอีกฝ่ายดักทางได้ยังไงอย่างงั้น “โอเค ผมสนใจพี่”

“ก็แค่นั้น”

“อ้าว ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอครับ”

“จำเป็นด้วยหรือไง” ประโยคเย็นชาสุดๆ เขาทอดสายตาออกไปด้านนอกทั้งๆ ที่เราคุยกันอยู่ โอเค เขาไม่น่าจะอยากรักษามารยาทกับผมเท่าไหร่ เรื่องนั้นพอเข้าใจได้ "สุดท้ายก็เหมือนเดิม"

“ไม่หวั่นไหวสักนิดเลยเหรอคุณ”

ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม ไม่มีความยี่หระ มีความถือดีอยู่ในนั้น ผมใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม อาจเพราะมีความเป็นผู้ชายเหมือนกันเลยเปิดอกพูดกันตรงๆ แบบนี้ ผมสนใจก็บอกสนใจ อีกฝ่ายชอบผู้ชายด้วยกันหรือเปล่ายังไม่รู้ แต่แคร์ทำไม มันก็แค่เซ็กซ์ที่ผมต้องการ ความรู้สึกอะไรนั่นช่างมันเถอะ ไร้สาระ

“พี่ธามเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่า”

ตาคมปรายกลับมามองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนเมินกลับไปใหม่ ผมไม่ได้คำตอบ แน่ล่ะ คำถามอาจจะโจ่งแจ้งไปนิด แต่ผมอยากรู้ว่าถ้าลองชวนขึ้นเตียงตัวเองจะมีโอกาสมากแค่ไหน

“เพิ่งรู้ว่านายเป็นเสือไบ”

“ผมก็อยากจะลองเป็นเสือไบกับพี่นี่แหละ”

เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนอธิบายความเป็นตัวเองเพิ่มเติม “อย่ายุ่งกับฉันดีกว่า”

“เป็นคำโฆษณาที่น่าตื่นเต้นมากเลยครับ”

“นิสัยชอบเอาชนะล่ะสิ”

“ชอบล่าแต้ม” ผมยักยิ้ม ยังไม่ทันชวนคุยเพิ่มพี่หม่อนก็กลับมาพร้อมใบเสร็จ

“เช็คบิลเลยนะ ป๊าตามว่ะ”

“เออ” เพื่อนสนิทยกดื่มจนหมดแก้วแล้วยื่นบัตรเครดิตให้ โอเค วันนี้พี่ธามเลี้ยงข้าวผม ไม่ใช่เจ้าของวันเกิดที่ชวนมา รู้สึกแปลกๆ แต่ช่างมันเถอะ ได้ทำความรู้จักเพิ่มอีกนิดก็ดีแล้ว

“แซคหน้าแดงน่ะ”

“ครับ คงเพราะเบียร์”

พี่หม่อนชะโงกตัวมาวางมือบนหน้าผากแล้วขมวดคิ้วฉับ “ไม่สบายหรือเปล่า”

“อ้อ” นึกขึ้นได้ว่ามีไข้ตั้งแต่เมื่อเช้า แต่ทำงานจนลืมป่วยไปเลย “นิดหน่อยครับ เมื่อวานโดนฝน”

“เฮ้ย งั้นพี่ไม่ปล่อยให้กลับคนเดียวนะ เดี๋ยวไปส่งที่บ้าน พรุ่งนี้ให้ไอ้ธามไปรับ เมื่อตอนบ่ายน้องหนูมึงมาส่งแล้วนี่ ไอ้นี่ก็แปลกนะแซค เอารถเข้าอู่ เขามีรถสำรองให้ใช้ก็ไม่ใช้ ใช้เพื่อนมารับมาส่งอยู่นั่น"

“อะไรมึง” คนโดนโยนภาระค้อนขวัก ผมถึงกับหลุดขำ

“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมกลับเองได้”

“ไม่ได้ เมื่อวานก็โดนฝนเพราะไปส่งไอ้ธามมันไม่ใช่เหรอ อย่าดื้อน่าแซค เดี๋ยวงานพี่ไม่เสร็จ”

เอาเรื่องงานมาอ้างแบบนี้จะปฏิเสธยังไงได้ ผมจำยอม ส่วนคนข้างๆ ชักสีหน้าไม่ชอบใจอีกแล้ว “รู้สึกจะห่วงมันเกินนายจ้างนะ”

คุณหม่อนหัวเราะ เอาข้อศอกกระทุ้งเพื่อนสนิท “อย่าไปฟังมันเลย ปะ รีบกลับเถอะ เราจะได้พักผ่อน”

 




บุญเหลือทำท่าตื่นเต้นดีใจเมื่อแสงไฟจากเมอร์เซเดสสาดเข้ารั้วบ้าน ผมลงจากรถ คุณหม่อนก็เช่นกัน รถจอดเทียบหน้ารั้วบ้านเช่าหลังติดกันที่ว่างเปล่า โกลเด้นท์ผสมหมุนตัววนไป ดีใจเป็นสองเท่าตัวเมื่อเห็นว่าใครลงมา

“ใจเย็น ใจเย็นมึง”

พูดกับหมาขณะไขประตูรั้ว ไฟจากรถยังส่องรำไรให้เห็นลูกกุญแจที่เสียบถูกบ้างผิดบ้างเพราะหมาเอาแต่วิ่งกระโจนใส่ คนมาส่งหัวเราะชอบใจ ทำเสียงจิ๊จ๊ะล่นกับบุญเหลือไปด้วย

“ไอ้ธามมันชอบหมา เดี๋ยวไปตามมันลงมาดีกว่า”

“ได้เลยครับ ถ้าไม่รีบอยู่เล่นด้วยกันก่อนก็ได้นะ” เชิญด้วยความเต็มใจ บ้านรกหน่อย แต่ไม่เป็นไรผมไม่ถือ ไขกุญแจได้คนบนรถเมื่อครู่ก็ลงมาพอดี ผมจับปลอกคอบุญเหลือไว้ไม่ให้มันวิ่งกระโจนเข้าหาคนแปลกหน้า เป็นมิตรเกินพอดีแบบนี้ตลอด

“เข้ามาก่อนเลยครับ เดี๋ยวหลุดไปนอกบ้าน”

“ปกติไม่ให้มันออกเหรอ”

“พาไปวิ่งตอนเช้าๆ น่ะครับ แต่ไม่ให้ออกไปเที่ยวเล่นเอง บุญเหลือมันซน เดี๋ยวไปทำต้นไม้บ้านอื่นเสียหาย ของผมนี่ยังเละเลย พี่หม่อนผมรบกวนปิดประตูด้วยนะครับ”

คุณเมธัสทำตามเก้ๆ กังๆ เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีผมก็ปล่อยสุนัขตัวเองวิ่งไปฉอเลาะคนมาใหม่ ไขประตูบ้านเปิดไฟข้างหน้าจนสว่างโร่ เหลือบมองผ่านทางหน้าต่างเห็นแววตาสุกใสของใครบางคนแล้วก็ยิ้มไปด้วย

“ชื่ออะไร”

“บุญเหลือครับ” ตอบกลับ คุณหม่อนละสายตาจากบุญเหลือไปที่ชั้นไม้วางประดับกระบองเพชรที่เลี้ยงไว้กับบรรดาต้นไม้แขวน ปลูกลงดินไม่ได้ครับ ไอ้เหลือตะกุยตายมาหลายต้นแล้ว

“แซคชอบปลูกต้นไม้เหรอ”

“ว่างน่ะครับ มีอยู่วันหนึ่งไม่รู้จะทำอะไรเลยออกไปเดินจตุจักร รู้ตัวอีกทีก็ต้องหาที่วาง พวกชั้นไม้นี่ต่อเองทั้งนั้น พี่หม่อนเอาไปเลี้ยงสักต้นไหม ผมแบ่งให้”

“เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ พี่มือร้อนน่ะ ปลูกอะไรก็ตายหมด” หัวเราะกลั้วคำตอบ หลิ่วตาให้มองคนที่นั่งยองๆ ลูบหัวบุญเหลือกับหยิกแก้มด้วยความมันเขี้ยวแล้วขยิบตาให้

“เหลือมันเป็นหมาข้างบ้านน่ะครับ เด็กนักศึกษาเอามันมาเลี้ยง พอเลิกกันก็ทิ้งไว้ ผมกับน้องที่ทำงานปีนรั้วบ้านช่วยกันพาออกมา สุดท้ายก็ต้องรับเลี้ยงต่อ”

“บุญยังเหลือจริงๆ สินะ”

“น่ารักใช่ไหมล่ะครับ เป็นพันธุ์ผสมแท้ๆ”

“อืม” เขาว่าเผลอหลุดยิ้มเมื่อไอ้หมาจอมฉอเลาะยกเท้าขึ้นสวัสดี

“มาเล่นบ่อยๆ ก็ได้นะพี่"

รอยยิ้มสดใสเปลี่ยนไปเป็นยิ้มยวน แฝงความเจ้าเล่ห์นิดๆ เขาเงยหน้าขึ้น สบตาผมจังๆแล้วหัวเราะหึ

หมายความว่าไงฟระ?

“โอเค งั้นไว้ธามค่อยมาเล่นกับไอ้เหลือวันหลังดีกว่า พี่ว่าแซคควรจะพักผ่อนนะ พรุ่งนี้เก้าโมงธามมารับน้องด้วยแล้วกัน โอเคนะ”

คนได้รับคำสั่งทำหน้าลำบากใจจนเพื่อนสนิทต้องเอ่ยซ้ำ “จะได้แวะมาหาบุญเหลือไง”

ท้ายที่สุด พี่ธามก็พยักหน้าตกลง



เสียงเครื่องยนต์ห่างออกไปแล้ว ผมยืนรอหน้ารั้วบ้านจนแสงจากไฟท้ายหายลับไปที่หัวโค้งค่อยกลับเข้าบ้าน บุญเหลือครางหงิงในลำคอ นอกจากผมกับไอ้เดี่ยวก็ไม่ค่อยมีใครเล่นด้วยสักเท่าไหร่ โอเค นานๆ ทีพี่จิ๊บกับเจเรมี่มาบ้าง แต่เจเรมี่ไม่ได้ชอบหมา หมายถึงไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ชอบ ประมาณว่าถ้าไอ้เหลือมาอ้อนก็ลูบหัวหนึ่งทีแล้วเมินเฉยตามนิสัย ส่วนพี่จิ๊บก็คล้ายกัน เล่นบ้าง แต่ไม่สนใจ ไม่ใช่พวกที่เห็นแล้วจะกระโจนเข้าใส่หมาเหมือนที่พี่ธามทำ

ผมเดินกลับเข้าบ้าน ล็อกกุญแจ รื้อยาในกล่องเก็บยาสามัญประจำบ้านมากินแล้วค่อยเปิดคอมพิวเตอร์ ถ่ายโอนข้อมูลจากกล้องลงเครื่อง หันมาเล่นกับไอ้เหลือเป็นพัก เสียงไลน์ดังขัดจังหวะ เวลาแบบนี้จะมีสักกี่คนเชียวที่ทักมา

Jib: ได้ข่าวว่าป่วย?

Zac: ข่าวไวมากพี่

Jib: ไวพอๆ กับที่มีคนมาบอกฉันว่าแกไปก้อร่อก้อติกธามนั่นแหละ ยังไง

Zac: ไปกันใหญ่แล้ว เมื่อวานคุณหม่อนไม่มา ผมเลยไปส่ง แล้วเปียกฝนเลยยืมชุด แค่นั้น

Jib: แค่นั้น?

Zac: จะให้มีอะไรอีกล่ะคร้าบ

Jib: อย่าให้ฉันรู้ทีหลังนะ ตากล้องดีๆ เสียไปหลายคนแล้วเพราะไปยุ่งกับแบบ

Zac: คนนี้ผู้ชายปะวะเจ๊

Jib: ก็เพราะเป็นผู้ชายน่ะสิถึงกลัวแกมาค้นพบตัวเองอะไรเอาตอนนี้

Jib: ปกติเคยไปรับไปส่งนางแบบด้วยเหรอ ไม่เคยได้ยิน

Zac: ขืนทำก็หน้าหม้อเลยดิ

Zac: ไม่มีอะไรจริงๆ พี่จิ๊บ

Jib: ไม่มีก็ดี ทำงานมานานก็รู้ใช่ไหมว่าพวกนี้เขามีคนจองตัวอยู่แล้ว อย่าไปยุ่งกับของคนอื่น พี่ไม่อยากให้แกเสียอนาคตเพราะเรื่องพรรค์นี้

ผมอ่านข้อความนั้นค้าง เป็นช่วงจังหวะที่นึกถึงพี่หม่อน แต่ก็นึกถึงประโยคที่ชวนฝันว่าจะช่วยจีบอีกฝ่าย ดูสนิทกันขนาดนั้นถ้าพี่ธามมีเสี่ยหรือซ้อเลี้ยงเหมือนคนในวงการคนอื่นๆ ก็น่าจะเตือนกันสักหน่อยนี่หว่า เปิดทางให้ขนาดนั้นไม่น่ามีมั้ง

Jib: เงียบ

Zac: ครับๆ รับทราบครับท่านหัวหน้า

รับปากไว้ก่อน อนาคตเป็นไงก็อีกเรื่อง ใช่ว่าจะเข้าไปวอแวแล้วพี่ธามอยากเล่นด้วยเสียเมื่อไหร่ อะไรยากกับชีวิตผมก็บายเหมือนกัน โอเค นั่นดีกรีนายแบบ แต่ยังไงก็เป็นนายอยู่ดี ยอมรับแบบชั่วๆ เลยว่าอยากลอง แต่ต้องลองกับคนนี้เท่านั้น ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยจะรักษามาตรฐานชายไทยที่ฟันมากสุดก็กะเทยในผับไว้ได้ก็แล้วกัน

Jib: งานเป็นไง

Zac: กำลังจะเช็กรูปเลยพี่ แต่ดูคร่าวๆ ที่สตูแล้วโอเคนะ ไม่ติดว่าลงนิตยสารจบหลังกล้องได้เยอะเลย

Jib: ก็ดี กินยานอนไปก่อนก็ได้ ยังพอมีเวลา

Zac: ใจดีจัง

Jib: กลัวแกตายก่อนงานเสร็จ

Jib: ฉันไปนอนละ

Zac: ฝันดีพี่ ไว้เจอกัน

จบบทสนทนาไปแค่นั้น นั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วกดภาพถ่ายขึ้นมาดูทีละภาพ ใบหน้าขาว รูปร่างดี เป็นหนึ่งในเอเชียผิวขาวเหลืองไม่กี่คนที่ได้รับการยอมรับ สมัยนี้เน้นคนผิวแทนมากกว่า แต่ก็อีกแหละครับ หน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง มองมุมไหนก็หล่อ ไม่เหมือนนายแบบคนก่อนๆ ที่เคยถ่ายให้ เลื่อนนิ้วไปเรื่อยๆ เปิดโปรแกรมแต่งภาพขึ้นมาจัดการกับงานตัวเอง งานที่นี่เป็น one stop service all by myself ถ่ายเอง เลือกรูปเอง แต่งรูปเอง มีอะไรค่อยส่งต่อไปให้พี่จิ๊บแสกนอีกรอบ ถ้าไม่ผ่านค่อยมานั่งดูด้วยกัน ชอบตรงนี้ เพราะดูเป็นงานของเราเต็มที่ ไม่กีดกันทางความคิด แต่ต้องตรงกับบรีฟก็เท่านั้น ในที่นี้หมายถึงถ้าเจ้าของงานไม่เปลี่ยนใจภายหลัง

ไล่แต่งรูปมาเรื่อยๆ กระทั่งหยุดที่ภาพหนึ่ง ไม่ตรงคอนเซปต์ แต่เป็นภาพที่ดี ผมเท้าคาง มองแน่นิ่งเหมือนโดนมนต์สะกด เหตุผลที่ใครคนหนึ่งชอบดอกไม้ ชอบท้องฟ้า ชอบทะเลคืออะไรนะ ผมไม่รู้หรอก หมายถึงเหตุผลจริงๆ ไม่ใช่เรื่องที่ปั้นแต่งมาสร้างคุณค่าให้มัน

ชอบก็คือชอบ แค่นั้น ถูกไหม

ผมยิ้มค้าง เหมือนคนตกในภวังค์

นานเท่าไหร่แล้วที่หัวใจไม่ได้เต้นแรง









TBC



ตอนที่ 3 มาแล้วค่ะ รอบนี้คุณหม่อนมีบทบาทเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย ฮรี่ กระซิบบอกนิดนึง ตัวละครเรื่องนี้เปิดตัวใหม่ทุกคนเลยค่ะ ไม่ได้โยงมาจากเรื่องไหนเน่อ ให้เดากันเล่นๆว่าใครรุกใครรับ ใครคุมใครตาม อิอิ ค่อนข้างท้าทายค่ะ ไม่ค่อยได้เขียนแนวนี้

ตอนนี้มีพล็อตให้เจเรมี่ด้วย แต่ว่าเพิ่งเปิดอีกเรื่องไปกับ afterday (หลังม่าน | behind the scene (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)) กับเรื่องนี้ก็ยังเขียนไม่จบ ต้องหักห้ามใจตัวเองขั้นสูงมากกกก

ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ ในส่วนของคำผิดที่ท้วงมาแก้แล้วค่ะ ขอบคุณที่ช่วยเตือนน้า

เจอกันพุธหน้าค่ะ

รักกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 18-05-2016 00:16:01
ในที่สุดหลังจากที่รอมานาน ก็ได้เม้นแรกแล้วค่าาา /จุดพลุ
แซคห้ามแกเล่นๆกับพี่ธามนะ ต้องจริงจังนะเว้ย ยิ่งเป็นพระเอกอยู่
อะไรคือการบอกว่ามีการจองตัวพี่ธามแล้ว ไม่น้าาา ไม่ยอมเสียพี่ธามไปให้ใครทั้งนั้น
นอกจากลูกหมาแซคคคคค    :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 18-05-2016 00:17:09
รุกน่าดูเลยนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 18-05-2016 00:33:16
 :katai2-1:
พี่ธามเค้าก็น่ารักดีนะ แซคจีบเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 18-05-2016 00:39:48
แซคตรงๆดีค่ะพี่ชอบบบบบบบบ  อร้ายๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 18-05-2016 00:45:48
หมั่นไส้แซคเหลือเกิน 55555555
ธามแซคก็ดีค่ะ หมั่นไส้มาก   :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 18-05-2016 00:57:54
เอ็นดูวแซค
พี่ธามไม่เอา เราขอนะ ฮ่าๆ  :hao7:
พี่หม่อนก็ไม่ธรรมดาอะจริง คือตีสนิทเพื่อกันท่า :angry2:
หรือตีสนิทเพราะสนใจ :hao3: คงไม่เกิดเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนะ
อะๆ รอดูกันต่อไปตอนนี้ยังดูไม่รู้หรอก :ruready
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-05-2016 01:13:32
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-05-2016 01:30:14
แซคธามแน่นอนค่ะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-05-2016 01:43:48
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 18-05-2016 02:16:52
น้องแซคนี่รู้สึกจะ head over heel กับพี่ธามเหลือเกินนะ ถึงจะอารมณ์อยากได้อยากจัดการเขาก็เถอะ เพราะยังไงก็ยังมีอารมณ์หัวใจเต้นแรงตอนท้ายๆ มาพอให้รู้ว่า อย่างน้อยความรู้สึกของแซคก็ไม่ได้กลวงไปเสียหมด

แอบคิดว่าธามคงชอบหม่อน แต่ไม่รู้เหมือนกัน เห็นคุณเวสต์เกริ่นไว้แล้ว คิดว่าน่าจะมีอะไรมากกว่านี้ต้องคอยดูต่อไป

ส่วนเรื่องน้องเจเรมี่ ชอบน้องนะคะ ถ้าจะเขียนเรื่องของน้องก็จะตามอ่านค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

ปล. เรื่องที่เขียนคู่กับเดย์ ได้บุ๊คมาร์คไว้แล้วค่ะ ค่อยตามอ่านทีหลัง โฮะๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 18-05-2016 03:49:51
 :z13:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-05-2016 06:09:36
แหม่แหม   ไอ้เรารึก็นึกว่าคนที่จองตัวธามไว้นี่จะเป็นอิตุลย์เสียอีกนะ

อาการนั่งรูปเขาแล้วยิ้มๆฝันๆนี่ไม่มีเหลือค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 18-05-2016 06:23:31
ธานมีคนจองตัวไว้แล้วว #เราไง  แซคห้ามแย่งนะ 55
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 18-05-2016 07:28:13
บุญเหลือจะเป็นกามเทพให้พ่อแซคหรอ 555555
พี่ธามมีมุมน่ารักง่ะ ชอบคุณหม่อนด้วยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 18-05-2016 08:00:50
เล่นของสูงแล้วแซค.. ว่าแต่ธามนี่ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกับหม่อนหรือเปล่าน้าา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 18-05-2016 09:42:10
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: teukpure ที่ 18-05-2016 11:58:41
แซคธามมมมมมมมมมมมมม  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 18-05-2016 12:29:11
 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:


แซคธาม ธามแซค แซคธาม ธามแซค แซคธามละกันโนะะะะะะถึงจะเข้ากับอินโทรร อิอิ

รออยู่น้า มาอาทิตย์ละสองตอนได้ม้อยยยยย /ก้มกราบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 18-05-2016 12:59:15
แซคธาม หรือ ธามแซค :mew1: :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-05-2016 13:53:16
มั่นหน้าจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-05-2016 13:59:44
น่ารักกก จีบเลยแซค 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-05-2016 15:30:45
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยคน~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 18-05-2016 17:56:39
พี่ธามคุมแน่นอนครับผม ควีนธามก็มา ฮรี่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ยอดมนุษย์ขนมปัง ที่ 18-05-2016 18:19:43
ธามแซค  :m4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 18-05-2016 19:00:36
ความสัมพันธ์ ธาม หม่อน นี่ยังไง แต่เราชอบน้องแซคนะ :) พี่ธามไม่เอาเราขอ lol
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 18-05-2016 20:21:14
ชอบเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 18-05-2016 21:59:31
เราอยากให้พี่ธามเป็นฝ่ายจัดการแซค
แต่ทำไมงานนี้จะเป็น #แซคธาม อ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 18-05-2016 22:56:37
แซคเค้ามั่นหน้ามากกกก...!!!

หมั่นไส้.....ยังไงก็ขอให้ได้นะแซคนะ!!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 18-05-2016 22:58:19
แซคอย่าแค่อยากลองอย่างเดียวสิ อยากรักด้วยสิแก :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 19-05-2016 00:36:43
มันจะฮามากถ้าพี่ธามเป็นรุก 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 19-05-2016 00:55:48
ติดใจกับประโยคนี้ "ยั่วให้หึงแล้วขึ้นคร่อม"

ชอบเวลาแซคเขินจัง
แบบนี้ค่อยดูเหมือนน้อง 25 กับพี่30 หน่อย
รอตอนหน้า บุญเหลือสื่อรัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 19-05-2016 01:29:05
เดี๋ยว ตอนนี้ธามดูเมะมาก ทำไมไม่รู้
และพี่หม่อนนี่ยังไง ธามชอบหม่อนหรอ นึกว่าหึงแซค5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 19-05-2016 03:51:55
พี่ธามคงไม่ใช่เด็กเสี่ยจริงๆใช่มั้ย ? พี่จิ๊บพูดให้คิดเลย 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-05-2016 04:03:09
หืมมมมมม แซคแอบจริงจังนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 19-05-2016 09:43:09
ธามรับ ชัวร์เลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 19-05-2016 09:49:16
งื้อออออ ชอบแซค ขอให้รักธามจริงๆเถอะ อย่ามาเล่นๆ ชิชะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 20-05-2016 14:50:35
ใครจะรุกจะรับไม่รู้
แต่ว่านายแบบรูปร่างต้องบางกว่าตากล้องบวมเบียร์อยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นพี่ธามนอนเฉยๆให้แซคทำดีกว่าค่ะ อื้อ
(รึนอนเฉยๆให้ตาแซคเลิฟออนท็อปดีหว่า..)
#ถือป้ายแซคธาม (แบบเงียบๆละกันค่ะ)

หวังว่าพี่ธามจะยังไม่มีคนจองตัว
หวังว่าพี่หม่อนจะช่วยให้คนอยากลองได้ลอง(จีบ)
หวังว่าตากล้องจะไม่ต้องหมดอนาคตเพราะนายแบบนะคะ
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 20-05-2016 15:56:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 20-05-2016 19:51:50
ดีงามอ่ะ แต่ยังเดาใจไม่ถูกว่าใครจะรุกใครจะรับ ฮ่าๆๆ แต่ถ้าให้เดาๆ นะ คุณตากล้องจะรุกคุณนายแบบใช่ไหมมมม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 20-05-2016 20:27:08
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-05-2016 21:24:47
 :pig4:  :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 20-05-2016 22:22:12
หลงมาติดกับดักเรื่องใหม่ เกี่ยวกับถ่ายรูปหรือตากล้องนี่เอาใจไปเลยค่ะ
ชอบบบบ เจอแนวนี้แล้วรู้สึกอยากทำตามฝัน 55555555
ณ จุดนี้ขอเชียร์แซคธามไว้ก่อน เด็กเตาะคนแก่เกร๋ๆดีค่ะ 55555
ธามหม่อนนี่ไม่รู้จะมีซัมติงไหม หม่อนก็ดูจะไม่มีอะไร แต่ฝ่ายธามนี่ไม่รู้เลย นางลึกลับบบ
รอค้นหาพี่ธามไปพร้อมแซคเน้อออ
ต้องให้บุญเหลือเรียกคะแนนจากพี่ธาม ตัวช่วยชั้นดีของแซคเลยจริงๆ 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 21-05-2016 12:06:46
งุ้ยยยย เพิ่งมาอ่าน ชอบมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.03|P.04 (18/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 21-05-2016 13:06:20
บุญเหลือ
หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-05-2016 23:54:15
C h a p t e r 0 4





โฮ่ง โฮ่ง

เสียงสุนัขเห่ากลายเป็นเสียงแรกของวันใหม่ สลับกับเสียงเล็บคมตะกุยประตู ลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองนอนฟุบหลับคาโต๊ะทำงาน คอมพิวเตอร์เปิดค้างไว้  โกลเดนท์พันธุ์ผสมที่เลี้ยงไว้หมอบต่ำ เอาจมูกซุกแสงสีขาวที่ลอดออกมาจากด้านนอกของกรอบประตู โก่งตูดอวบอั๋น กระดิกหางริกๆ แล้ววิ่งมาหา กระโดดใส่ผม วนกลับไปคุ้ยประตูอีกรอบด้วยความตื่นเต้นตามสัญชาตญาณ

ผมบิดลูกบิดออกไปด้านนอก หลังจากหยีตาเพราะแสงตะวันสาดเข้ามาพอดีภาพโฟลคสวาเก้นสีฟ้าอ่อนนอกรั้วก็ปรากฏ ไม่คุ้นตัวรถ แต่คนสวมแว่นกันแดดกอดอกพิงประตูนั่นคุ้นแน่ บุญเหลือไปกระโดดเย้วๆ จนประตูสั่น ต้องรีบหยิบลูกกุญแจมาไขรับคนมาใหม่ก่อนไอ้เหลือจะพังรั้วเสียก่อน

“ยังไม่อาบน้ำ?”

“เอ่อ ขอโทษทีครับ พี่ธามเข้ามานั่งในบ้านก่อนก็ได้”

“อืม” เขาครางรับ เดินเข้ารั้วบ้านมาเล่นกับไอ้เหลือเป็นอย่างแรก “นี่เสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อวานหรือเปล่า”

“อ้อ ใช่” กินยาเสร็จก็ทำงาน น้ำเนิ้มไม่ได้อาบ “ฟุบหลับไปหน้าคอม พี่ธามจะมาดูรูปที่ผมเลือกรอก่อนไหม ผมอาบน้ำไม่นาน 10 นาที ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแล้ว”

“ถ้านายยังไม่พร้อมออกเลยฉันว่าก็น่าจะสายแล้วล่ะ” ดวงตาคมมองกลับมา สีหน้าเอือมระอา “โทรไปบอกทีมก่อนดีไหม”

“เออ หรือพี่จะไปก่อน ผมโบกแท็กซี่ตามไปได้นะ”

เขากลอกตา ถอนหายใจหนัก “มีนายแบบแต่ไม่มีตากล้องคิดว่าถ่ายได้?”

เออว่ะแม่ง “งั้นฝากพี่ธามเทอาหารให้บุญเหลือหน่อยดิ ผมรีบละๆ เดี๋ยวโทรบอกที่กองด้วย พี่กินไรมายัง รื้อตู้เย็นผมได้เลยนะ มีนมกับขนมปัง อาบน้ำแป๊บ”

ไม่ทันสังเกตสีหน้าหลังจบประโยคก็กุลีกุจอคว้าผ้าขนหนูที่พาดหลังโต๊ะทำงานเข้าห้องน้ำชั้นสอง ทาวน์เฮาส์ผมมีสองชั้น ข้างบนเป็นห้องนอนกับโคลสเซ็ท(ห้องเสื้อผ้า) แรกๆ เป็นห้องเปล่าๆ ซักเสื้อผ้าแล้วก็แบกตะกร้ามาวางไว้ หนักเข้าตู้เสื้อผ้าว่าง กลายเป็นกองสุมทุมกันอยู่ในห้องนั้นแทน พี่จิ๊บมาเยี่ยมหนึ่งครั้ง ทนไม่ไหวจัดการแบ่งสัดแบ่งส่วน ย้ายตู้เสื้อผ้ามาใส่ห้องนั้นแล้วห้ามผมไปถอดกองไว้ที่ไหนอีก

 

สิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน ผมวิ่งลงมาด้านล่างอีกครั้ง ข้าวหมาเทแล้ว เติมน้ำแถมด้วย พี่ธามนั่งดูทีวีที่โซฟา บุญเหลือนอนเกยตักให้ลูบหัวสบายใจเฉิบ พอเห็นผมลงมาก็ปิดโทรทัศน์ หมาน้อยตัวไม่น้อยสะดุ้งหูกระตุก ผมคว้ากล้อง ปิดคอมพิวเตอร์ กับกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือ ยังไม่ทันโทรบอกที่กองเสียงเรียกเข้าก็ดังแล้ว พี่ดลโทรตาม

“ครับพี่ กำลังจะไป เลทหน่อยนะครับ อ๋อ ผมจอดมอไซค์ไว้ที่ร้านตั้งแต่เมื่อคืนน่ะพี่” ใช้คอหนีบโทรศัพท์ขณะที่ล็อกรั้วไป ไอ้เหลือครางหงิง อยากตามพี่ธามออกมาด้วย “ไม่เป็นไรพี่ ผมไปได้ อ่า...พี่ธามอยู่กับผมครับ เฮ้ย บ้าเหรอ ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดหรอกน่า แค่นี้ก่อนนะครับ จะรีบไปๆ สวัสดีครับพี่”

วางสายแล้วก็วิ่งไปนั่งข้างคนขับ พี่ธามไม่พูดอะไร สตาร์ทรถแล้วออกเดินทางเงียบๆ

“คนที่สตูฯ แซวว่าผมกิ๊กกับพี่กันอะ”

เปิดประเด็นชวนคุยพลางสำรวจในตัวรถไปด้วย เป็นครั้งแรกเลยที่ได้นั่งโฟลคสวาเก้น เจ๋งเป็นบ้า “ผมเปิดเพลงนะ”

“เดี๋ยวเปิดเอง”

มือขาวเลื่อนกดปุ่มเพลย์ เสียงเพลงจากยูเอสบีที่เสียบไว้ก็ดังขึ้น ฟัง Ed Sheeran เหมือนกันเลยแฮะ

“ผมชอบ photograph สุดละ ของคนนี้”

“ก็นายมันตากล้อง”

“พี่ธามชอบเพลงไหน”

เขาเงียบ หยิบแว่นกันแดดที่เสียบอยู่บนคอเสื้อมาสวมระหว่างรอรถติด ริมฝีปากสีชมพูอ่อน ไม่ได้แต่งแต้มเหมือนตอนที่แต่งหน้า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูสุขภาพดี “One ก็เพราะ”

“Photograph”

“อ๊ะ เพลงเดียวกันเลย พรหมลิขิตแน่ๆ”

“ที่คนในสตูลือกันว่าฉันกับนายกิ๊กกัน ไม่ใช่ว่าเป็นคนปล่อยข่าวเสียเองหรอกเหรอ” ริมฝีปากเดิมเหยียดยิ้ม ไม่ได้สดใส แต่เป็นไปในเชิงหยามหยัน ผมหัวเราะ เอาหัวโขกกระจกรถเบาๆ

“ผมรู้น่าว่าพี่เป็นนายแบบ จะไปพูดเรื่องที่ตัวเองสนใจให้คนอื่นฟังทำไม เดี๋ยวก็ว่าหมามองเครื่องบิน”

“รู้ตัว”

“เดี๋ยวหมาจะสอยเครื่องบินให้ดู” ยักคิ้วข่มเสียหน่อย ใครจะยอมให้ไล่ต้อนฝ่ายเดียว “บ้านผมมีหมาน้า”

“แล้วไง?”

“พี่อยากมาเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ไงเล่า”

“นี่ประโยคล่อลวงเหรอ หึ”

“หัวเราะอะไรฟระ” มองเสี้ยวหน้า นิ่งค้างไว้อย่างนั้น นึกหาวิธีสารพัดให้ใกล้กว่านี้ เพิ่มบทสนทนาให้ยาวกว่านี้ แต่ก็คิดไม่ออก

"มองอะไร"

"มองพี่ธาม" สารภาพตามตรง ไม่ปิดบัง "พี่หล่อนะ แต่ก็น่ารัก"

"ประสาท"

"เขินสักหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า" คนข้างๆ หัวเราะในลำคอ ไม่ติดว่าหน้าตาดีอาจจะดูโรคจิตนิดๆ ไปแล้ว

"คิดว่าเป็นนายแบบได้นี่ต้องรู้จักคำว่าเขินเวลาถูกคนชมหรือไง"

"พี่ธามเป็นคนน่าหมั่นไส้มากเลยรู้ไหมครับ"

มองแก้มขาวแล้วอยากหยิกชะมัด ทำไมเป็นผู้ชายที่ให้ความรู้สึกอุ่นสลับกับเย็นชาได้แบบนี้ก็ไม่รู้ หน้าตาดีก็แย่แล้ว ดันเป็นคนน่าค้นหาแบบนี้ใครอยู่ใกล้ไม่ชอบต้องเป็นบ้าแน่ๆ

"พี่ธาม"

"พูดมากจังวะ"

"เด็กวัยกำลังหัดพูดนี่ครับ"

"อายุเท่าไหร่"

"25 อ่อนกว่าพี่ 5 ปี"

เขาพยักหน้ารับรู้ รถเลี้ยวเข้ามาในซอยร้านอาหารที่ถ่ายทำกันแล้ว เหลือเวลาชวนคุยอีกไม่นานนัก "ที่พูดว่าสนใจผมพูดจริงๆนะพี่"

"เป็นคนปากตรงกับใจขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ก็ไม่เสมอไปหรอก" สารภาพตามความจริง "แต่ก็ไม่รู้จะปิดไปทำไม"

"ยังเด็ก ก็แบบนี้แหละ"

"นิสัยผมเด็ก แต่ประสบการณ์ไม่น้อยนะพี่"

คิ้วสวยเลิกขึ้นเหนือแว่น เพราะเป็นสีดำสนิทเลยมองไม่เห็นว่าภายใต้กรอบแว่นนั้นดวงตาอีกฝ่ายสื่อความรู้สึกยังไงออกมา

"กำลังจะอวดประสบกามตัวเอง ว่างั้น?"

ผมไหวไหล่ ยิ้มยวน "อยากพิสูจน์ว่าผมอวดไม่อวดก็ได้นะครับ"

"พูดมาก แต่บายล่ะ ไม่ได้ชอบผู้ชาย"

"พูดจริง? ละหลอกให้ผมจีบไมวะเนี่ย"

"คิดไปเองแล้วโทษคนอื่น"

"ไม่มีทาง" ส่ายหัวสะบัด นิธานยังยิ้มกริ่ม เคาะนิ้วมือกับพวงมาลัยตามจังหวะเพลง ไม่มีคำตอบกลับมากระทั่งรถจอดหน้าร้านอาหาร ผมยื้อข้อศอกเขาไว้ เหมือนขณะที่เขาหันหน้ากลับมามองด้วยหางตา

"พี่ธาม"

"ฉันเหมือนเกย์มาก?"

"โธ่ พี่... ในวงการนี้ก็รู้กันน่า"

"ที่ว่าจะดังต้องเอาตัวเข้าแลกน่ะเหรอ ไม่ว่ากับผู้หญิงหรือผู้ชาย?" มุมปากกดเล็กน้อย เขาดึงแขนตัวเองออกจากการเกาะกุม ถอดแว่นตาเสียบเกี่ยวบนคอเสื้อ "ถ้าอย่างนั้นนายให้อะไรฉันได้ ถ้าฉันนอนกับนาย"

"ไม่ใช่แบบนั้นดิ"

"แล้วแบบไหน"

"พี่ธาม ผมขอโทษ"

เขาเงียบ ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ สงสัยเผลอปากเสียไปทำให้โกรธอีกแล้ว "โอเค ผมผิดเอง ผมขอโทษ"

"ช่างมันเถอะ ลงได้แล้ว ทีมงานชะเง้อคอนานแล้ว"

ยอมแพ้ก็ได้วะ ผมถอนหายใจ ลงจากรถ มีรอยยิ้มแปลกๆจากเพื่อนร่วมงานรออยู่ทันทีเมื่อผมลงจากรถเต่ารุ่นใหม่สีฟ้าคันนั้น นิธานเดินผ่านผมไป หน้านิ่ง ไม่สบอารมณ์แต่ก็ไม่ยินดียินร้าย เหลือแต่ผมที่มองตาละห้อย เดินคอตกเข้าร้านอาหารไปเงียบๆ ลำพัง

 







"โอเคครับ ดีครับ ขออีกนิดนะครับเดี๋ยวเปลี่ยนเซ็ทแล้ว”

บอกตรงๆนะ วันนี้ผมแม่งโคตรไม่มีอารมณ์แหย่พี่ธามอีกเลย มือลั่นชัตเตอร์ หน้าตาเรียบเฉย วันนี้พี่ธามดูดีเหมือนเคย แต่หน้านิ่งพอกัน บรรยากาศมาคุกว่าวันก่อนๆ หน้าที่ยังคงเป็นหน้าที่เหมือนเดิม เราสบตากันผ่านเลนส์กล้อง ผมมันบ้าเองที่ไปปากหมาใส่อีกฝ่ายแล้วก็กระวนกระวายแบบนี้ ช่วงพักเที่ยงหลังจากได้ข้าวกล่องกันไปคนละกล่องก็เตรียมจะเข้าไปคุยกับพี่ธามอีก แต่ดันถูกพี่ดลลากออกมาเสียได้

“ไงวะ”

“อะไรพี่”

ข้าวผัดหมู ไข่ดาว ไอ้ถุงน้ำปลาพริกนี่ก็แกะยากชะมัด โชคดีที่เป็นร้านอาหารมีโต๊ะให้เลือกนั่งตามในชอบ บางทีได้ถ่ายตามสวน ก็ปูเสื่อนั่งพื้นใต้ร่มไม้กันไป กว่าจะมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาหมด เริ่มตั้งแต่เด็กเช็ดเลนส์ ถือของตามตากล้อง กว่าจะสบายได้เท่านี้ไม่ง่าย

“มึงกับนายแบบไง”

“ไม่มีอะไร” ผมตอบ ใช้ปากกัดปลายถุงน้ำปลาพริกไปด้วย เขาอยู่อีกมุม นั่งกับพวกช่างแต่งหน้า มีคนแกะข้าวแกะน้ำพร้อมเสิร์ฟ ไม่รู้ว่ากว่าจะมาถึงจุดนี้ต้องผ่านอะไรมาบ้าง คงสาหัสสากรรจ์กว่าผมล่ะมั้ง

“ไม่มีอะไรแล้วมองตาละห้อย ปกติเคยทิ้งรถไว้ที่อื่นเหรอ แล้วเมื่อคืนกลับยังไง เช้ามาด้วยกันอีก”

“ถามยาวไปผมฟังไม่ทัน”

“กั๊กตลอด”

“ไม่ได้กั๊ก เมื่อวานผมไม่สบายใช่ไหมล่ะ พี่หม่อนเลยไปส่งที่บ้าน ตอนเช้าติดธุระเลยให้พี่ธามมารับ แค่นั้นเอง พวกพี่จะอะไรนักหนาวะ” บ่นกระปอดกระแปด แม่งได้ไข่ดาวสุก อยากกินไข่มะตูมเว้ย “พี่ดล แลกไข่กัน”

“อะไรของมึง”

“ไม่ชอบกินไข่ดาวสุกอะ”

“เรื่องมากจริง เอาไป” ได้ไข่ยางมะตูมมาแล้วค่อยยิ้มออก พี่ดลหัวเราะ ผลักผมจนหัวทิ่ม “เด็กแบบนี้เดี๋ยวได้โดนนายแบบหลอกเอา มึงอะ”

“อะไรวะพี่”

“คิดว่าเขาจะจริงจังกับมึงหรือไง”

“บอกว่าไม่ได้มีอะไรกันไง นี่เอาเรื่องไปเล่าให้เจ๊ฟังหรือเปล่า ผมโดนด่าหัวเปียกเลยเมื่อวาน โทรมาเที่ยงคืน”

“กูไม่ได้พูดนะเว้ย แต่ใครๆ เขาก็พูดกัน”

“เรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกพี่ก็มโนได้เป็นตุเป็นตะ” มองไปทางคนถูกพูดถึงอีกครั้ง มีความเป็นไปได้สักเท่าไหร่เชียว “เขาไม่เอาผมหรอก”

“เฮ้ย พูดแบบนี้คือสนใจใช่ปะ ถึงว่า เมื่อวานไอ้หวานไปเพ้อในเฟซบุ๊ก”

“อะไรวะ”

“ไม่ได้เข้าไปดูเลยล่ะสิ” เอาเวลาไหนไปดู โทรศัพท์แบตหมดยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ สายก็เพราะแบบนี้นี่แหละ “ไม่ชอบก็รีบๆบอกมัน”

“ก็ไม่ได้ไม่ชอบ” อย่าที่เคยบอกพี่จิ๊บ ก็ชอบทุกคนนั่นแหละ “คุยเรื่องนี้แล้วเครียด ไปดูดบุหรี่แป๊บนะ”

“ข้าวกินแค่นี้เรอะ”

พยักหน้าแทนคำตอบ เลี่ยงมาสูบบุหรี่นอกร้านที่จัดเป็นสวนหย่อมเล็กๆ สำหรับสิงห์อมควัน มีเก้าอี้หินอ่อน แสงแดดส่องไม่ถึง ใกล้ๆกันวางน้ำตกจำลองเอาไว้ ผมพ่นควันปุ๋ยๆ อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองผ่านกระจกเข้ามาในตัวร้านอีก

พี่ธามยังนั่งกินข้าวอยู่เงียบๆ เหมือนเดิม

ผมละสายตา บอกไม่ถูกว่าคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่ จะอกหักก็ไม่ใช่ ออกแนวนอยด์ๆ มากกว่า ตลอดอายุ 25 ปี นับตั้งแต่จีบสาวครั้งแรกชั้น ป.6 ก็ไม่เคยถูกเมินใส่ขนาดนี้ เสียเซลฟ์ นั่นคงเป็นคำตอบที่อธิบายได้ดีที่สุดแล้ว กระนั้น ก็ยังมีข้ออ้างโง่ๆ ไว้หลอกตัวเองอย่างเช่น ตลอด 25 ปี ผมก็ไม่เคยจีบผู้ชายมาก่อน โอเค เคยได้ยินมาบ่อยว่าได้กันเองมันง่ายกว่าจีบสาวเรื่องเยอะเป็นไหนๆ ไม่ท้อง ไม่มีพันธะ ไม่ผูกพันด้านจิตใจ แต่ก็อีกนั่นแหละ คนแรกก็ล่อซะนายแบบระดับเอเชียเลยกู

“กินยาหรือยัง”

เสียงทักของคนในภวังค์ดังขึ้น ผมเอี้ยวตัวหันไปมอง พี่ธามยืนกอดอก ยกมุมปากยิ้มนิดๆ วันนี้ใส่สูท เท่เป็นบ้า

“ครับ?”

“ยาไง เมื่อเช้าก่อนออกมาเห็นกินอยู่”

“อ้อ” เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองป่วย ไม่มีไข้แล้วแต่ยังจามไอและมีเสลดอยู่ อาการพวกนี้หายช้า ยาก็กินแล้วง่วง “ไว้ค่อยกินอีกทีตอนเย็นครับ ไม่ได้พกมาด้วย”

“ไม่สบายแล้วยังสูบบุหรี่”

“ติดน่ะพี่ หลังอาหาร” ผมขยับนั่งชิดฝั่งหนึ่ง เก้าอี้ตัวเดียวกันเหลือที่มากพอให้คนมาใหม่แทรกตัวร่วมแต่ก็ไม่ นิธานยังยืนกอดอกมองมาในท่าเดิม “พี่มีอะไรหรือเปล่า”

“แค่คิดน่ะ ว่าเย็นนี้อยากซื้อขนมไปให้บุญเหลือ”

ผมมองหน้าพี่ธามอีกครั้ง ย้ำชัดว่าเมื่อครู่ไม่ได้หูฝาด “พี่หมายถึง?”

“ถ้ารบกวนก็ไม่เป็นไร”

“ไม่ดิ” ฉีกยิ้มกว้างได้ครั้งแรกในรอบวันนิธานพยักหน้าตกลงตามนั้น เขาหมุนตัวกลับเข้าไปในร้านแล้ว หัวใจผมเต้นแรง ในขณะที่ห่อเหี่ยว สิ้นหวัง คิดว่าจะถอยทัพกลับลำดันให้ความหวังกันมาแบบนี้จะไม่ให้ดีใจยังไงไหว ผมยกมือลูบหน้า หัวเราะกับตัวเองถึงอาการเหมือนสาวน้อยแรกรุ่น

คล้ายไม่ใช่แค่ความอยากรู้อยากลองในแบบของผู้ชาย

ผมใจสั่นเหมือนเด็กม.ต้น ผมเท่าติ่งหูเดินไปสารภาพรักกับรุ่นพี่ตัวท็อปของโรงเรียนยังไงอย่างนั้น ยกมือกำ ร้องเยส! เบาๆ มั่นใจว่าบรรยากาศการทำงานในบ่ายวันสุดท้ายต้องออกมาดีกว่าที่คิดแน่นอน

 







“หมอบ บอกให้หมอบก่อนไง หมอบ”

ทาวน์เฮาส์สองชั้นของผมมีนายแบบดังยืนสอนสุนัขสีเหลืองทองทำท่าหมอบต่ำ ซ่อนขนมไว้ด้านหลัง เข้าใจไม่ผิดหรอก เขากำลังสอนไอ้เหลือให้สยบแทบเท้าแลกกับอาหารแท่งในมือที่แวะซื้อในคอนวีเนียนก่อนเข้าบ้าน บุญเหลือร้องหงิง ยกขาขึ้นตะกุยด้วยท่าสวัสดีอย่างที่ทำเป็นท่าเดียวมาตลอดชีวิต จนมือขาวต้องกดจับบังคับให้มันทำท่าทาง สั่งให้อยู่นิ่งครู่หนึ่งก่อนยกขนมในมือให้เป็นรางวัล

ผมมองภาพนั้นเนิ่นนาน กว่าเบียร์กระป๋องในมือจะถูกส่งถึงแขกไอระเหยก็เกาะเป็นหยด นิธานรับไว้ ดึงห่วงจนเกิดเสียงซ่า เขาไม่สบตาผม ยกกระป๋องขึ้นดื่มแล้วลงไปนั่งที่พื้น มือข้างหนึ่งลูบขนเส้นหนาของโกลเด้นผิดพันธุ์เบาๆ

“พี่หิวหรือเปล่า”

“ยัง” เขาตอบ ผมก็ยัง ถามไว้เพราะข้างนอกเหมือนฝนจะตก ฤดูฝนก็แย่แบบนี้ กลางวันอากาศร้อนอบ ตกค่ำไอจากผืนดินรวมตัวกับความกดอากาศกลั่นออกมาเป็นฝน ซอยผมแย่ ฝนตกหนักเข้าหน่อยน้ำก็ท่วมขัง เป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว บางปีล้นเข้ามาในบ้านเลยทำคันระหว่างลานจอดกับประตูบ้านกั้นให้สูงขึ้นมาอีกนิด แต่วันนี้ลานจอดที่ว่าไม่ได้โล่งเหมือนทุกที มีรถหรูราคาล้านจอดนิ่งสนิท เล่นเอาฟีโน่ของผมต้องทำตัวลีบหลบอยู่ฟากหนึ่งของพื้นปูน

“มีงานต้องทำหรือเปล่า”

“ที่จริงก็มี” ผมควรส่งรูปบางส่วนให้พี่จิ๊บได้แล้ว แต่เมื่อวานดันหลับเสียก่อน “พี่ธามเปิดทีวีได้เลยนะ”

“ไม่เป็นไร ขอเอาบุญเหลือออกไปวิ่งเล่นข้างนอกได้ไหม”

“ตามสบาย” ผมเปิดคอมพิวเตอร์ อุ้มกล้องถ่ายรูปมาวางที่โต๊ะทำงาน นิธานหยิบสายจูงที่คล้องไว้ใกล้ประตูมาล็อกเข้ากับปลอกคอบุญเหลือ มันสะบัดตัวในทีแรก แต่ก็ยินยอมกระดิกหางระริกระรี้ให้เพื่อนใหม่จับจูงไปในที่สุด “กลับก่อนฝนตกนะพี่”

เขาพยักหน้า บ้านกลับมาเงียบอีกครั้งผมถึงได้เปิดคอมพิวเตอร์คู่ใจเริ่มงาน

หน้าจอสีฟ้าสว่าง รอยยิ้มที่มุมปากผุดขึ้น ภาพในหน้าจอเป็นคนคนเดียวกับที่อยู่ด้วยกันเมื่อครู่ กระป๋องเบียร์ที่ยื่นให้หายไปด้วย เหลือแต่ของตัวเอง ผมทำงาน ดื่มเบียร์ สักพักก็ออกไปสูบบุหรี่ แล้ววนกลับมานั่งทำงานใหม่ ข้างนอกฟ้าร้องครืน เมฆก้อนใหญ่ก่อตัว นิธานยังไม่กลับมา โทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ก็ทิ้งไว้นี่ ทำเอาผมเริ่มกระวนกระวายใจ

สีทะมึนของเมฆคล้อยต่ำ พระอาทิตย์หายลับไปหลังเมฆก่อนตกดิน เสียงน้ำกระทบหลังคา เม็ดฝนร่วงลงมาเปาะแปะ ผมยืนชะเง้อคอรออยู่หน้าบ้าน กระทั่งใครบางคนกลับมาก็ฉีกยิ้ม ไม่ได้เปียกม่อลอกม่อแลก แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวเขาก็แนบเนื้อไปบางส่วน ผมเปิดประตู ให้เขาเข้ามาในบ้าน แต่สิ่งแรกที่ทำกลับเป็นหาผ้าเช็ดตัวให้หมา

“เดี๋ยวเหลือไม่สบาย”

“ผมว่าพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า” หยิบผ้าขนหนูสีตุ่นโยนพาดหลังให้บุญเหลือ มันงับสลับสะบัดหัว เห่ากรรโชก พอเปียกน้ำแล้วคึกตลอด “ตามผมมานี่”

เรียกให้อีกฝ่ายตามขึ้นชั้นสอง หยิบผ้าเช็ดตัวใหม่ เสื้อยืดตัวใหม่ กับกางเกงบอลยางยืดที่น่าจะใส่ได้พอดีให้ สบู่ ยาสระผมพร้อมในห้องน้ำ “อาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวไม่สบายเอา”

“แค่นี้เอง”

“ยิ่งอยู่กับผมที่ยังไม่หายหวัดดีด้วย พี่ธามต้องทำตัวให้แข็งแรง ขืนป่วยไปพี่นิดว่าผมแย่ หลังจากงานนี้ก็คิวถ่ายแบบอีกเยอะไม่ใช่เหรอครับ” พอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเขาก็เลิกคิ้วขึ้น ยอมรับหอบผ้าในมือไปแต่โดยดี

“ห่วงก็บอกว่าห่วง”

ผมมองสีหน้าของคนตรงหน้า กรุ้มกริ่ม กวนประสาท ยังช็อกไม่หายเขาก็เดินเฉียดไหล่เข้าไปในห้องน้ำเสียแล้ว

 







กลิ่นไข่เจียวคลุ้งไปทั่วบ้าน เสียงฉู่ฉี่ของน้ำมันร้อนๆ กับไอร้อนของข้าวที่ระเหยออกจากหม้อชวนแขกกิตติมศักดิ์ลงมาจากชั้นสอง พี่ธามสวมเสื้อผ้าผมได้ไม่ขาดไม่เกิน ดูแปลกตาไปหน่อย อาจเพราะเป็นชุดลำลอง แต่ต้องยอมรับว่ายังดูดีเหมือนเคย

ให้ตายเถอะ วันๆ หนึ่งไม่รู้จะหลงคนๆ นี้ไปถึงไหน

“ทำไข่เจียวเหรอ”

“ครับ” ผมรับคำเมื่อเขาทักก่อน เสียงฝนยังลงเม็ดหนัก ไม่นานข้าวก็ดีด ผมตักไข่เจียวหมูสับใส่ตะแกรงรอสะเด็ดน้ำมัน หันไปถอดปลั๊กหม้อหุงข้าว “ที่บ้านผมไม่มีเสบียงนัก ทำได้เท่านี้ น่าจะพอกินได้”

“อืม ที่จริงไม่ต้องลำบาก”

“ฝนลงหนักแบบนี้ผมปากซอยน้ำท่วมแน่ จะสั่งอะไรมากินหรือออกไปข้างนอกก็ลำบาก” หยิบจานคดข้าว หุงมากพอสำหรับผู้ชายสองคน “ขอโทษนะพี่ วันนี้อาหารทำลายหุ่นหน่อย”

“ตั้งแต่เบียร์แล้ว”

“เออว่ะ ผมก็ลืม ปกติพี่ไม่ดื่มเหรอ”

“ดื่ม” เขารับคำหน้าตาเฉย ช่วยหยิบช้อนส้อมในกล่องใส่ให้ “ค่อยออกกำลังกายเอา”

“โธ่ ก็ทำเสียผมรู้สึกผิด ผมวานพี่ธามไปผูกไอ้เหลือหน่อยสิ ไม่อย่างนั้นตะกุยข้าวแน่”

“ผูกไว้ไหน”

“กับขาโต๊ะเลยครับ” เชือกไม่ยาวพอให้บุญเหลือดื้อซน หลังจากแน่ใจว่าห้องโถงปลอดภัยแล้วผมก็ยกจานชามออกมา ไม่ลืมจะติดเบียร์เพิ่มคนละกระป๋อง

“นี่กินเบียร์แทนน้ำเปล่าเลยเหรอ”

“ไอเดียจะได้มา”

เขาไม่เถียง จัดการกับข้าวไข่เจียวตรงหน้า เป็นดินเนอร์มื้อแรกที่เลวร้ายฉิบเป๋ง ไข่น้ำมันเยิ้ม ข้าวสวย เบียร์ ฝนตก และเสียงหมาครางเมื่อฟ้าผ่า นึกขอโทษพี่ธามที่ทำให้ดีกว่านี้ไม่ได้ แต่เห็นท่าทีสบายๆ ของอีกฝ่ายแล้วก็อุ่นใจ

อย่างน้อยวันนี้เขาก็ผิวปากขณะล้างจานในห้องครัวของผมแล้วกัน







TBC

 :กอด1:
#สู่กลางใจ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 25-05-2016 00:10:28
มาแล้วววว ธามแซคแน่ๆ อย่างที่เคยพูดไว้ตั้งแต่ตอนแรก 5555555555555

//มั่นหน้ามาก  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 25-05-2016 00:12:13
น่ารักแบบง่ายๆ วันฝนตก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 25-05-2016 00:15:43
เหมือนจะสงบในช่วงแรกยังไงไม่รู้(?)  :hao5:
พี่ธามมาเพราะบุญเหลือหรือมาเพราะใครคะ? 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 25-05-2016 00:23:55
บุญเหลือต้องเป็นหมาสื่อรักแน่ๆ :m4:
นี่จะไม่เดาแล้วนะว่าแซคธามหรือธามแซค เดี๋ยวนก 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-05-2016 00:30:33
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 25-05-2016 00:42:29
เริ่มสนิท(?)กันอีกนิดแล้วววว :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 25-05-2016 02:01:50
เข้าใกล้อีกนิด  :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-05-2016 02:25:15
เหมือนจะเล่นด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 25-05-2016 03:32:05
อยากมาเล่นกับหมาหรืออยากมาหาใครกันแน่พี่ธาม 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 25-05-2016 05:44:09
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 25-05-2016 06:35:20
#ทีมธาม #ทีมบุญเหลือ
<3
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 25-05-2016 06:47:59
ว้ายยย พี่ธาม  #มีความอ้อยแรง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 25-05-2016 07:16:16
ว๊ายยย พี่ธามอ้อยเด็กง่ะ #บุญเหลือสื่อรัก เริ่มสนุกละ ชอบๆๆๆๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 25-05-2016 07:18:57
ใครเมะใครเคะไม่รู้ แต่แซคนี้มีความแรดพอๆกับนังว่านเลยค่ะ แลดูหลงผู้ชายมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoyelf ที่ 25-05-2016 08:21:20
สนุกมากค่าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 25-05-2016 08:22:09
แซคนี่เด็กน้อยไสยๆไปเลยค่ะ
พี่ธามนี่แบบ เหมือนเล่นกะลูกไก่ในกำมือ หึหึหึ
นะ ธามแซค แซคธาม ยังไงก็ได้
เพราะตอนนี้แซคก็ไปไม่รอดจากพี่ธามแล้วแน่ๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 25-05-2016 08:56:14
ตรงๆดีนะ เหมือนธานก็เริ่มๆชอบป่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-05-2016 09:17:44
น้องเหลือทำดีนะเนี่ย!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 25-05-2016 10:11:55
ตอนแรกคิดว่า แซคธาม แต่ตอนนี้คาดว่าจะเป็น ธามแซค เพราะพี่ธามดูมีอะไรๆ ดูน่าจะร้ายลึก น่าจะมีความเมะอยู่ในตัว อุคริๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 25-05-2016 10:28:16
หลงคนง่ายจริ๊ง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-05-2016 12:09:18
ทำไมรู้สึกถึงความมุ้งมิ้งของแซก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 25-05-2016 16:53:52
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 25-05-2016 17:12:52
เค้าว่าธามแชค  เคะมั้งแรดเงียบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-05-2016 18:13:20
555555 ใช้บุญเหลือเป็นหมาสื่อรักหรอแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-05-2016 18:56:23
ต้องหาของมาเซ่นบุญเหลือนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-05-2016 18:59:42
เอาบุญเหลือมาล่อเหรอ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 25-05-2016 19:31:21
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 25-05-2016 19:34:51
แม้จะจีบนายแบบทั้งที  ต้องใช้น้องบุญเหลือมาล่อลวงนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 25-05-2016 20:15:30
ใครจะกดใครไม่รู้แต่พี่ธามอ่อยน้องแซคแน่นอนคะ... :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 25-05-2016 20:49:16
พี่ธามขี้อ่อยนี่หว่า = 3=
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 25-05-2016 20:53:45
น่ารักก
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 25-05-2016 21:33:18
อ่านแล้วนึกได้อยู่คำเดียว แซคเอ๊ยยย ลูกหมาจริงๆ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 26-05-2016 09:24:20
คนที่เจอแต่การดัดแปลงจนชินอย่าง ธาม เองก็คงอยากอะได้อะไรง่ายๆ ไม่ปรุงแต่งบ้าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-05-2016 11:02:00
นอยด์พี่เขาซะกลายเป็นเคะไปเลยนะแซค

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 26-05-2016 18:18:19
แหม ฝนตกนี่เป็นบรรยากาศอย่างหนึ่งที่ทำให้คนอยากได้ไออุ่นนะ สงสัยธามเองก็อาจรู้สึกอะไรนิดหน่อยเหมือนกัน ว่าแต่จะจีบคนเฉยชาอย่างนี้ต้องใช้ตัวช่วยเป็นอะไร มีบุญเหลืออยู่ใกล้มือก็ใช้ให้เป็นประโยชน์เลยจ้ะน้องแซค สุดท้ายธามคงไปไหนไม่รอด แต่นี่ยังไม่แน่ใจเลยว่าใครเป็นฝ่ายไหน ลุ้นอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Once ที่ 27-05-2016 19:32:52
สนุก ;_;
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 28-05-2016 13:43:08
พี่ธามตัวร้ายกับนายเจี่ยมเจี้ยม 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 28-05-2016 21:31:29
กรีดร้องงงง แอร๊ยยย ไม่ได้เข้าเล้านานเพิ่งรู้ว่าคุณเวสเปิดเรื่องใหม่ กดเข้ามาแบบไม่คิดเลยค่ะ
ฮือออออ ชอบมากกกก ช่วงนี้อยากอ่านวัยทำงานพอดีเลย ชอบฟีลของเรื่องด้วยค่ะ
เห็นแต่ละคนเปลี่ยนทิศจาก แซคธาม มาเป็นธามแซคแล้วต้องแข็งแกร่ง เราทีมแซคธามนะคะ
55555555555 ชอบคาแร็คเตอร์พี่ธามมาก รอลุ้นโพสิชั่นกันต่อไปค่ะ ฮาาาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 28-05-2016 23:35:17
โอ้ยยยย เรื่องใหม่คุณ west
นี่แค่เห็นชื่อคนเขียนก็คลิกเข้ามาอ่านเลยค่ะ
ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ชอบภาษาของคุณมากจริงๆ
แถมตัวละครใหม่คาแรกเตอร์ยังน่าสนใจอีก
นี่ยังเดาไม่ถูกเลยว่า ธามแซค หรือแซคธาม
แต่เปอร์เซ็นธามแซค จะมานะคะจุดนี้
ใช้หมาเป็นเครื่องล่อเขานะแซคนะ ระวังเขาจะล่อกลับ 555
รู้สึกธามกำลังอ่อยอ่ะ เหมือนเขาคร่ำหวอดในวงการมานาน
รู้ว่าต้องเล่นยังไงกับใคร โหยยย เสน่ห์ล้นมากจริงๆ
จะรอตอนต่อไปนะคะะะ   :hao3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 29-05-2016 12:05:37
ธามแซคแน่ๆเลย
ดูแล้วไม่น่าจะพลิกขึ้นมาได้555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Orange151987 ที่ 29-05-2016 13:46:32
บุญเหลือสื่อรักนี่นา :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-05-2016 16:25:51
ทีมแซคธามมมมม   :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 29-05-2016 16:51:45
นี่เริ่มลังเลละ หรือว่าจะเป็นธามแซคกันนะ 5555555
แซคมีความเด็กน้อยอะ พี่ธามมีความคีพคูล
แต่ยังขอเชียร์แซคธามต่อไปค่ะ 555555555
พี่ธามเหมือนจะเล่นด้วย แซคจะไปไหนรอดดดด
เกลียดความอ่อยที่บอกบ้านมีหมา 5555555
จีบกันติดนี่ยกความดีความชอบให้บุญเหลือเลยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 31-05-2016 05:14:02
ลุ้นแทน ขอให้แซคได้รุกสมใจ ไม่ต้องรับให้ใครเขา5555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 31-05-2016 15:17:41
ยังไงก็ แซคธาม แน่นอน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sanny ที่ 31-05-2016 18:05:42
เพิ่งเข้ามาอ่าน บอกเลยว่าติดหนึบค่ะ
ทั้งธามและแซคเป็นตัวละครที่มีมิติ
น่าค้นหา เลยอ่านไม่เบื่อเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 31-05-2016 19:54:45
#ทีมบุญเหลือ กามเทพตัวไม่น้อย 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.04|P.06 (25/5/59)
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 31-05-2016 20:45:13
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-06-2016 00:43:33
C h a p t e r 0 5





“อารมณ์ดี งานน่ะเสร็จหรือยัง”


เสียงของพี่จิ๊บ เจ๊โหดประจำออฟฟิศดังขึ้นก่อนตัวปรากฏ ผมซ่อนตัวหลังพาทิชั่น ทำหน้าที่มนุษย์เงินเดือน ใส่หูฟังขนาดใหญ่ครอบปิดมิดหูแต่ไม่ได้เปิดเพลง ฮัมทำนองของเพลงที่นิธานผิวปากเมื่อวานราวกับอีกฝ่ายยืนขยำฟองน้ำล้างจานอยู่ข้างกัน นิ้วที่จับเมาส์เคาะ ชี้ กลาง กลาง ชี้ กลาง ออกแรงย้ำเพื่อเปลี่ยนรูปบนหน้าจอเดสท์ท็อปไปเรื่อย จนเจ้าของเสียงยืนเท้าเอวอยู่ข้างๆ ถึงค่อยถอดหูฟังออก


“เมื่อคืนผมส่งเมลให้บางส่วนแล้วไง”

“ยังไม่หมด”

“ทำอยู่เนี่ย อย่าโหดนักเลย ผมยังไม่หายป่วยนะพี่”

“ปกติเข้าโรงบาลยังหอบเอางานไปทำด้วยได้ ทำไมรอบนี้ช้า”

“พี่กำลังทำตัวเหมือนเจ้ ส่วนผมเป็นซันนี่” พูดกลั้วหัวเราะ ไม่ได้รู้สึกผิด “ยังไม่เลทสักหน่อย เย็นนี้ก็เสร็จแล้ว”

“ก็ใช่ แต่ปกติงานแกออกวันต่อวัน”

“ผมป่วย”

“ป่วยหรือมัวแต่หลีนายแบบ” ทำเสียงชู่ผ่านซอกฟัน พี่จิ๊บตบหัวคว่ำไปหนึ่งที “กลัวหวานได้ยินหรือไง”

“ไม่ใช่แบบนั้น เลอะเทอะใหญ่แล้ว พี่จิ๊บจะเอางานไม่ใช่เหรอ มากวนแบบนี้ผมจะทำเสร็จทันได้ยังไง”

“ตอแหล” เป็นนิยามสั้นๆ ที่ตรงกับการกระทำวันนี้มากที่สุด ผมยักคิ้วให้ หัวหน้าจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด เดินผ่านกลับเข้าห้องทำงานส่วนตัวที่กั้นไปเป็นสัดส่วนอีกทีแทน เมื่อละสายตาจากพี่จิ๊บก็เผลอสบตาเข้ากับหวานจังๆ
เข้าใจก็วันนี้ว่าทำไมเจ๊ถึงเตือนว่าไม่อยากให้ยุ่งกับคนในที่ทำงานเดียวกัน


พักเที่ยงผมกับไอ้เดี่ยวลงมากินข้าวด้วยกันเหมือนปกติ ว่างทำงานออฟฟิศสองวัน จันทร์หน้านัดสัมภาษณ์งานกับพี่หม่อน คราวนั้นต้องออกไปที่ร้านอาหารกับหวานด้วย แน่นอน คงไม่ได้เจอพี่ธามอีก ผมหมายถึงในงานนี้เพราะเท่าที่เช็กรูปเมื่อวานผ่านหมด เหลือก็แต่เข้าโปรแกรมปรับแต่งนิดๆ หน่อยๆ ส่วนงานอื่นถ้ามีโอกาสก็ยังอยากรับอีก


“พี่แซค เป็นไบเหรอวะ”

ระหว่างรอข้าวขาหมูเน้นหนัง รุ่นน้องมหาลัยเดียวกันก็ถามหน้าซื่อ ผมลุกไปตักน้ำแข็งในกระติกสีแดง หยิบหลอดมาเสียบลงบนแก้วพลาสติกสารพัดสี


“อะไรของมึง”

“เขาพูดกัน” ลดความดังลงแม้ในร้านจะไม่มีเพื่อนร่วมสำนักงานอยู่ด้วยแม้แต่คนเดียว “ว่าพี่กิ๊กกับนิธาน”

“ยัง”

“หมายความว่าไง ยัง”

“ก็...ไม่มีอะไร รู้จักกันเฉยๆ”

“ปกติพี่ไม่ยุ่งกับแบบ” มันหยิบยกอดีตมาอ้าง ไม่ว่าจะใครผมจะไม่ค่อยเข้าไปยุ่มย่าม แน่นอน พอเป็นนายแบบคนนี้ทุกคนเลยรู้สึกถึงความผิดปกติ “อีกอย่าง พี่ไม่ยอมคบผู้หญิงคนไหนเป็นแฟนจริงๆ จังๆ สักที ผมเห็นพี่คุยเล่นๆ มาหลายคนแล้ว”

“ก็ยังไม่อยากผูกมัด”

“แล้วกับคนนี้ล่ะ”

“เป็นมึง ถ้าได้นะ มึงเอาไหม นิธานน่ะ”

“โห พี่ ผมผู้ชาย” ผมเปิดหน้าจอมือถือ ตั้งเป็นรูปอีกฝ่ายในมุมเผลอ ตอนนั้นลมแรง พัดเสื้อคอกว้างตกไหล่ เผยให้เห็นไหปลาร้าข้างหนึ่ง ขาวเนียนตัดกับสีผมดำสนิท “เชี่ย แต่ซี๊ดจริง”

“เออ ก็ตามนั้น” ผมพูดบ้าง แล้วหัวเราะในประโยคหลัง “ในกรณีที่ถ้าได้นะ แต่มึงคิดว่าเขาจะเอากูเหรอ”

“โธ่ พี่ก็ออกจะหล่อ หล่อ คมๆ เซอร์ๆ”

“อ้วนลงพุง”

“ไม่ขนาดนั้น” มันว่าพลางบีบนวดแขนผมไปด้วย “กล้ามเป็นมัดๆ”

“ลองต้องแบกกล้องบ้างใครก็เป็นมัดวะ เพ้อเจ้อ นั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก เขาก็น่าสนใจกูเลยอยากคุยด้วย”

“แล้วเขาสนใจพี่หรือเปล่า”

“เฮอะ” ทำเสียงขึ้นลำคอแทนคำตอบ ไอ้เดี่ยวก็เข้าใจได้เอง

“เอาน่า ไม่มีนิธาน ก็ยังมีวทันยานะพี่”

“เออ” พูดถึงหวานแล้วก็กดเฟซบุ้กเข้าไปส่องเสียหน่อย ผมมีโซเชียลมีเดียทุกชนิด ส่วนใหญ่แล้วเอาไว้ลงรูป ไม่อัพเดทเรื่องส่วนตัวสักเท่าไหร่ กดเข้าไปดูของหวาน พร่ำเพ้อพรรณนาตามแบบฉบับของสาวโสด ตัดพ้อต่อว่า แชร์คำคมมากมายจนเผลอทำหน้าเอียน ผมปิดหน้าต่างของหวาน สักพักก็มีคนส่งคำร้องขอเพิ่มเป็นเพื่อนมาใหม่

Mon Methus

ผมกดรับทันที พร้อมกับกล่องข้อความเด้งทัก

Mon Methus: รับไวนะเรา
Zac Zeed: กำลังเล่นอยู่พอดีพี่
Zac Zeed: เอาเฟซผมมาจากไหน
Mon Methus: คุณจิ๊บไง เป็น friend กันอยู่

ผมกดไปดูmutual friends มีพี่จิ๊บอยู่จริง ต่อจากนั้นก็ค้นหาเพื่อนคนอื่นๆ ของพี่หม่อนต่อ
แน่นอน จะเป็นใครไปได้

Zac Zeed: พี่หม่อน ผมกดแอดพี่ธามไม่ได้ว่ะ เพื่อนเต็ม
Mon Methus: มันไม่ค่อยอัพเฟสหรอกนะ ไปส่องก็เสียเวลาเปล่า
Zac Zeed: อยากส่องๆ
Mon Methus: ไม่ค่อยเลย
Mon Methus: เดี๋ยวบอกให้มันแอดไป

ผมยิ้ม นั่งรอข้าวกระเพราะหมูสับไข่ดาวมาเสิร์ฟ รอไม่นาน notification จากโปรแกรมสีเขียวกลับเป็นสิ่งที่แสดงขึ้นมาเอง ไม่ทันสังเกตว่าเช้าของชื่อ "Tham" กับรูปโปรไฟล์ที่เป็นดวงดาวนับพันบนท้องฟ้าสีดำสนิท add you from number ตั้งแต่เมื่อไหร่ กดไล่ดู ก่อนหน้านี้ก็มีพี่หม่อนด้วย ที่รู้เพราะรอยยิ้มสดใสของตัวเองบนเรือเฟอรี่สีขาวนั่นแหละ

Tham: มีอะไร
Zac: โห พี่มีเบอร์ผมได้ไงอะ
Tham: ไอ้หม่อนเม็มให้ เผื่อไปรับนายเมื่อวาน แต่นายปิดเครื่อง
Zac: แบตหมดครับ
Zac: พี่หม่อนมีเบอร์ผมได้ไง เฟสด้วย
Tham: ก็ไม่น่าหายาก แล้วมีอะไร ให้แอดเฟสไป
Zac: ไม่มีอะไร อยากเป็นเพื่อน อิอิ

พิมพ์เสียงหัวเราะเล็กๆ ตบท้ายแล้วเผลอหลุดยิ้ม ไอ้เดี่ยวกระแอมไอ พยายามชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ในมือ ผมพลิกคว่ำ พอดีกับมื้อเที่ยงยกมาเสิร์ฟ

"ควันหอมฉุย"

"คุยกะใครอะ มียิ้มน้อยยิ้มใหญ่"

"ไม่บอกครับ"

"พี่แซคมีความลับอะ"

"ไม่เอาดิไม่เสือก" ทำเสียงจุ๊ๆ ในลำคอ จัดการกับข้าวในจาน ตั้งตาคอยการเตือนจากโทรศัพท์ไปด้วย กระทั่งมันสั่นครืดก็พลิกอ่านแล้วโคลงหัวตัดข้าวเข้าปากคำต่อไปอย่างอารมณ์ดี

Tham: เสื้อผ้าที่ยืมไปเมื่อวานซักแล้วนะ ถ้าเย็นนี้ว่างก็แวะเข้ามาเอาที่ร้าน
Zac: ร้านของพี่หม่อนอะเหรอครับ วันนี้ไม่ว่างอะ ต้องส่งงานพี่จิ๊บ กลัวว่าจะดึก

ไม่ได้เล่นตัวนะ แต่ไม่อยากให้รอ มีเครื่องหมายว่าอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบ เงียบไปครู่ใหญ่ผมเลยพิมพ์กลับไปใหม่

Zac: เย็นวันศุกร์ว่างหรือเปล่าครับ
Tham: อืม
Zac: งั้นสักหกโมงครึ่งผมเข้าไปนะ
Tham: อืม


เย็นวันที่นัด ผมขับมอเตอร์ไซค์มาที่ร้าน nice to อีกครั้ง เป็นชื่อร้านน่ารักๆ เหมาะกับพี่หม่อน แต่ไม่ค่อยเข้ากันกับพี่ธามสักเท่าไหร่ มีลูกค้า คนไม่พลุกพล่าน เป็นทั้งร้านอาหารประเภทอาหารฟิวชั่น มีกาแฟ และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้บริการ เหมาะกับมานั่งชิลล์มากกว่าทานอาหารจริงจัง ตอบชีวิตสโลวไลฟ์ของคนเมืองที่โหยหาได้ดี มีรูปปั้นประหลาด สระว่ายน้ำ จำนวนโต๊ะกำลังดี ไม่แออัด ลึกเข้ามาในซอยจนลำบากเกินไปสำหรับผู้ที่ไม่มีรถ แต่หลีกหนีความวุ่นวายของชุมชนเมืองจนรู้สึกราวกับนั่งในหนังสือบ้านและสวนที่มีบริการอาหาร

บาริสต้าสาวน้อยที่เคยชงกาแฟให้บอกพิกัดหุ้นส่วนร้าน พี่ธามอยู่ชั้น 3 เมื่อเดินลัดเลาะจากบันไดไม้ที่ทำจากหมอนรถไฟรุ่นเก่าขึ้นมาบนดาดฟ้าก็พบคนที่ว่านั่งอยู่ มีเก้าอี้เอน โต๊ะกลมเล็กๆ ถังใส่น้ำแข็งวางอยู่บนนั้น ภายในนอกจากน้ำแข็งละลายแล้วยังมีขวดเบียร์เปล่าอีกสองขวด ไม่นับรวมกับขวดเปล่าและในมือขาวอีกอย่างละขวด


"แต่หัววันเลยนะพี่"

ว่าพลางทรุดตัวนั่งลงใกล้ พี่ธามสวมเสื้อยืดคอวีสีขาวขนาดพอดีตัว กางเกงห้าส่วน รองเท้าแตะ มีแว่นกันแดดบดบังดวงตาจากแสงสีส้มของอาทิตย์ยามใกล้อัสดง

"วันนี้ไม่ทำงานเหรอครับ"

"มีถ่ายโฆษณาเมื่อเช้า กลับไปอาบน้ำที่คอนโดแล้วก็เพิ่งมาเหมือนกัน"

"เบียร์หมดไปขวดแล้วน่ะนะ"

"อืม มาถึงก็ซัดเลย เพิ่งละเลียดกินเมื่อกี้" ว่าพลางส่งขวดหนึ่งมาให้ ผมรับมาและเปิดฝาด้วยไฟแช็ก

"มีบุหรี่สักตัวหรือเปล่า"

"พี่ทำผมประหลาดใจเรื่อยเลยว่ะ" ค้นตบตามกระเป๋า สุดท้ายก็เจอซอง แต่เหลืออยู่แค่มวนเดียว "ยกให้"

"ดูดด้วยกันนี่แหละ"

"โอเค ไม่มีปัญหา"

ผมทำหน้าที่จุดไฟ คีบมวนไว้ด้วยริมฝีปาก อัดควันบุหรี่เข้าปอดก่อนส่งให้อีกฝ่าย พี่ธามรับต่อ ปากสีชมพูอ่อน ดูนุ่มนิ่มนั่นคาบทับรอยเดิมที่ผมวางกลีบปากไว้ก่อน เขาดันมันออก ปล่อยลมหายใจที่เต็มไปด้วยเถ้าถ่านสีเทาออกมา ลอยละล่อง จางไปกับสายลม

"มีอะไรหรือเปล่า"

ผมรู้สึกได้ว่าพี่ธามเครียด แม้ไม่พูดอะไรคิ้วที่พยายามจะดึงดันดูดเข้าหากันเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ เขาไม่ตอบในทันที เคาะเขม่าที่ปลายมวนบุหรี่ใส่ขวดเบียร์ที่หมดแล้ว

"ไม่อยากเล่าก็ได้ ผมไม่ได้จะคาดคั้นนะ แต่ถ้าเล่าแล้วพี่สบายใจขึ้นก็ดี"

"แก้ปัญหาได้หรือไง"

"ไม่รู้สิ" ผมไหวไหล่ "แต่อย่างน้อยมันก็ได้ระบายออกมา"

"หึ" เขาหัวเราะ ราวกับเหยียดหยัน แต่ก็ยอมเล่าโดยกว้างที่สุด "ที่บ้าน"

"ผมเห็นพี่อยู่คนเดียวที่คอนโด"

"นายแค่รู้จักชื่อฉัน ไม่ได้รู้จักฉันจริงๆ" เขาคืนบุหรี่ให้ ผมบดริมฝีปากลงไปที่เดิมราวกับอยากซึมซับความอุ่นชื้นที่ตกค้างอยู่ "แม่ฉันตายเมื่อสองสามปีก่อน เหลือแต่พ่อที่ไม่สนิทกัน เลยย้ายมาอยู่คอนโด เมื่อก่อนเลี้ยงหมาอยู่หนึ่งตัว พอแม่ตายก็ยกให้หม่อน ไม่ไปเล่นอีก"

"มันคงเหงาแย่"

"การผูกพันกับอะไรเป็นความเจ็บปวดที่สุด"

"แต่การอยู่โดยปราศจากความรักก็ไม่ต่างกับเศษซากที่ตายไปแล้ว พ่อแม่ผมก็ตายแล้ว แต่ผมเลือกที่จะเอาไอ้เหลือมาเลี้ยง"

"นายมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้น เหมือนกันกับฉันที่มีสิทธิ์จะเลือกทำแบบนี้"

"ผมไม่ได้ว่าพี่ แค่พูดตามที่คิด ยกตัวอย่างเช่น อย่างน้อยพี่ก็ยังมีความรัก พี่หม่อนไง ความสัมพันธ์มันไม่ได้นำมาซึ่งความเจ็บปวดเสมอไปหรอก"

ผมคืนบุหรี่ให้ เหมือนเขาเป็นฝ่ายจูบตอบบ้างเมื่อคาบตรงปลายบุหรี่มวนเดิม

"เพราะแบบนั้น ถึงมีคนเสียใจที่เราผูกพันกัน"

"หมายความว่าไง"

"ฉันคิดว่าคงไม่อยากอธิบาย" เบียร์ขวดใหม่ถูกเปิด นิธานใช้วิธีเอาฝาจีบของอีกขวดมาช่วยงัด บุหรี่หมดแล้ว สีส้มๆของไฟยามเผาไหม้กับกระดาษลามมาใกล้ถึงนิ้วชี้และกลางที่คีบไว้เต็มทน สุดท้ายก็ถูกทิ้งลงก้นขวด ผมเสียดาย ไม่ใช่เพราะบุหรี่ แต่เสียดายที่ไม่ได้จูบผ่านกระดาษกับอีกฝ่ายอีกแล้ว

"สูบบุหรี่แล้วหัวโล่งขึ้นเยอะ"

"เมื่อกี้ ตรงชั้นสอง ผมเห็นโซนห้ามเข้า เป็นห้องกระจกที่เหมือนห้องทำงาน"

"หม่อนไว้ทำงานน่ะ เมื่อก่อนที่นี่เหมือนเป็นหลุมหลบภัย ฉันกับหม่อนชอบมานั่งเล่น เอางานมาทำด้วยกันบ่อยๆ"

นิธานไขว่ห้าง ผมเห็นโซฟาปรับนอนได้ในห้องนั้นด้วย แต่ยังไม่เคยเข้าไป "หลังๆ หม่อนชวนเพื่อนมาปาร์ตี้ที่นี่บ่อย โดนยุให้เปิดเป็นร้านอาหาร เวลาเพื่อนๆ มาจะได้ไม่เกรงใจ อีกอย่าง ที่ดีๆแบบนี้หม่อนมันก็อยากแชร์

"เป็นคนที่น่ารักนะครับ"

"ถ้าฉันเป็นปีศาจ มันก็เป็นเทวดา เป็นมิตร ยิ้มง่าย ใครๆ ก็รัก"

"พูดเกินไป" ผมหมายถึงที่เขาเทียบตัวเองกับปีศาจ "พี่ธามแค่กำแพงสูง โลกส่วนตัวสูง ซึ่งมันไม่ใช่ความผิด เชื่อผมสิ ใครๆ ก็อยากเข้าไปในโลกของพี่ แต่พี่ก็ไม่ผิดเลยที่จะเลือกเฉพาะคนที่พิเศษเข้าไป"

"คิดอย่างนั้นจริงเหรอ”

“จริงดิ จะโกหกทำไม เดี๋ยวดูอะไรนะ" ผมวางขวดเบียร์ลง วิ่งลงไปชั้นสอง โชคร้ายที่ห้องทำงานตรงนั้นล็อก เลยเดินคอตกกลับขึ้นมา "ห้องล็อกว่ะพี่"

"ก็ใช่น่ะสิ จะเข้าไปทำไม"

"ผมเห็นกีต้าร์แขวนอยู่"

“ของไอ้หม่อน” เขาว่า ยกเบียร์ขึ้นมาดื่ม “มันเล่นไม่เป็นหรอก ซื้อมาหลอกล่อนักดนตรี เพื่อนมันน่ะ เข้ามาเล่นให้ทุกวันเสาร์ ดนตรีสด”

“เจ๋งว่ะ งี้ผมก็อดโชว์ฝีมือสิ”

“เล่นเป็นหรือไง”

“เล่นได้ แต่ไม่รู้จะใช้คำว่าเล่นเป็นได้ไหม ไม่เก่งอะไร เคยหัดไว้จีบสาว”

“เอากุญแจไปไขสิ ลงไปบอกแนน บาริสต้าข้างล่างน่ะว่าฉันให้มาเอา”

“เยส!” เผลออุทานด้วยความตื่นเต้น กึ่งวิ่งกึ่งเดินจากดาดฟ้าลงบันได ได้ยินเสียงไล่หลังให้เอาเบียร์มาเพิ่มด้วยอีกสี่ขวด ผมหยิบขนมกินเล่นติดขึ้นมาด้วย พะรุงพะรังเต็มสองมือ มีกล้องตัวโปรดคล้องคอมาเพิ่มอีกต่างหาก

“คิดจะลงหลักปักฐานที่นี่เลยเหรอ” เจ้าของถิ่นพูดด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก ผมเจอบุหรี่ที่ซ่อนหลบน้ำฝนใต้เบาะมอเตอร์ไซค์อีกครึ่งมวน ยัดใส่กระเป๋ากางเกงมาด้วย พอถึงก็ยื่นให้พี่ธาม อีกฝ่ายรับไว้ ผงกหัวขอบคุณนิดๆ

“พี่เล่นดนตรีเป็นปะ”

“เปียโน”

“ไฮโซ”

“เจ็บมือน้อยที่สุดแล้ว”

“แต่ต้องประสาทแยกสัมผัสเก่งนะ” ผมเคยฝึกเหมือนกัน ตบะแตกเสียก่อน ตีกันซ้ายขวา ไหนจะเท้าอีก งงไปหมด “ท่าทางจะสับรางเก่งนะครับ แยกอะไรแบบนี้ได้”

“กำลังพูดถึงฉันหรือตัวเอง”

“โธ่พี่” หัวเราะแก้เก้อ ก็พูดไป “มาเร็ว ฟังผมเล่นดนตรี เอาเพลงอะไรดี”

“Demons”

“ของ Imagine Dragons อะนะ ยากเกิ๊น เล่นไม่เป็น”

“งั้นเอาที่เล่นเป็น”

“Sexy ของparadox”

“ดูบรรยากาศหน่อยเหอะ”

“Demons ของพี่เข้ากับบรรยากาศพระอาทิตย์ตกดินมากเลยครับ” ผมได้รับนิ้วกลางกิตติมศักดิ์จากนายแบบชื่อดัง แต่กลับหัวเราะร่วน เริ่มกดอินโทร สักพักก็นึกถึงบางเพลงออก ฮัมเนื้อตามไปด้วย

“บางเวลาไม่เคยจะคิด ว่าชีวิตนี้จะพบเธอ เป็นสิ่งดีๆที่ได้มาเจอกับความหมาย คนๆ หนึ่งได้พาชีวิต ให้ข้ามเวลาที่หามานาน และนั่นคือเธอ คือความต้องการของหัวใจ–”

“The must” พูดถึงชื่อวงแล้วหัวเราะในลำคอ “สมกับเป็นคนยุค 90”

ผมยังร้องต่อจนถึงท่อนฮุค อันที่จริงมีเพลงที่เล่นได้ไม่เท่าไหร่ ส่วนมากฝึกไว้ตั้งแต่สมัยหัวเกรียนเรียนมัธยม จำคอร์ดผิดๆ ถูกๆ บ้าง แต่ในเมื่อพี่ธามเล่นไม่เป็นอยู่แล้วก็ไม่เห็นว่ามีเรื่องอะไรต้องกังวล เขาจิบเบียร์ สักพักก็เอากล้องที่ผมพกขึ้นมาด้วยมาดู หมุนซ้ายหมุนขวา น่าจะพอใช้เป็น

“ลองนะ”

ผมพยักหน้า ปล่อยให้อีกฝ่ายทำความรู้จักเพื่อนซี้ตามใจชอบ ดวงอาทิตย์โกรธจัด เป็นสีส้มสด หายไปหลังตึกรามบ้านช่องเกินครึ่ง พระจันทร์ลอยเท้งเต้งรอการจากไปของแสงสุดท้าย เสียงชัตเตอร์ดังแทรกคอร์ดกีตาร์ที่กดลงบนสายสลิง นิ้วมือเริ่มเจ็บ ไม่ได้เล่นมานานก็แบบนี้แต่ก็ยังอยากเล่นต่อไป

ผมมองเสี้ยวหน้าพี่ธามที่แดงระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ สายตาคมปรือหวาน ไม่แน่ชัดว่าอีกฝ่ายเมาแล้วหรือยัง เขาจรดจ่อกับอุปกรณ์ตรงหน้า ปกติเคยเป็นแบบ ครั้งนี้เพิ่งอยู่หลังเลนส์บ้างดูก็รู้ว่าตื่นเต้น

“ถ่ายผมตอนเล่นกีตาร์หน่อยดิพี่”

“เสียดายเวลา”

“เฮ้ย ไม่ขนาดนั้น” เล่นจนจบโน้ตตัวสุดท้าย นิธานยอมหันหน้ากล้องมาทางนี้ในที่สุด กดชัตเตอร์ลั่น แต่ฟังจากเสียงเหมือนจะยังไม่ใช่ “พี่ต้องกดสองจังหวะ ให้มันจับโฟกัสก่อน ถ้าแดดแบบนี้ผมปรับ iso ให้ก่อนด้วยดีกว่า ”

เสียงชัตเตอร์ดังอีกครั้ง ผมยิ้ม สบตาเขาผ่านเลนส์ สักพักก็ขยับไปนั่งใกล้ๆ รูปที่ถ่ายมาไม่ได้เรื่อง โฟกัสไม่ทันได้จับก็ลงมือเสียแล้ว แต่ไม่เป็นไร แบบนี้ก็น่ารักดี

“ผมสอนให้ อันนี้เป็นเลนส์หมุน พี่ต้องจับโฟกัสเอง หมุนตรงนี้ ถ้าถ่ายแบบนี้หน้าจะชัด หลังจะละลาย เบลอๆ หน่อย เห็นไหม ลองถ่ายขวดเบียร์นะ”

ไหล่เราแนบชิดกัน ไอร้อนจากร่างกายอีกฝ่ายชวนให้จินตนาการไปถึงไหนต่อไหน ผมตวัดริมฝีปากเลียไม่ให้กลีบปากแห้งเกินไป มือที่จับเลนส์กล้องหมุนอีกครั้ง “อันนี้เป็นข้างหน้าเบลอนะครับ”

“ขอลองหน่อย”

นายแบบเอื้อมมือมาอุ้มอุปกรณ์สีดำ เขาถ่ายใบไม้ ถ่ายขวดเบียร์ ถ่ายผม ถ่ายทุกอย่างที่อยู่ล้อมรอบตัวเราตอนนี้ บรรยากาศแย่ๆ ก่อนหน้านี้ดีขึ้น ไม่ได้แย่เพราะผม แต่ดีขึ้นเพราะผม เรื่องนี้ขอเอาหน้าเลย คล้ายกับมวลความเครียดขมึงเมื่อครู่จางลง ผมจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ปล่อยให้เจ้าแมวเล่นกับลูกบอลอย่างเพลิดเพลินพลางยื่นบุหรี่มวนเดียวกันใส่ปากอีกฝ่าย
มองกลีบปากอีกฝ่ายบดมวนกระดาษสีขาว เผลอคิดว่าอยากจูบอีกแล้ว

“อะไร”

เสียงชัตเตอร์ดัง ราวกับนักข่าวถ่ายเก็บภาพเด็ดไว้ได้เป็นหลักฐาน จะบอกว่ามองปากก็ตรงไป ขืนถามซ้ำว่ามองปากทำไมผมไม่ต้องตอบว่าอยากขยี้มันด้วยริมฝีปากของตัวเองแทนบุหรี่มวนนั้นไม่แย่เอาเหรอ

“หายเครียดแล้วดิ”

ยักคิ้วถาม นิธานลดกล้องลง ทอดสายตามองไปยังแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ หายลับไป เขาอัดลมหายใจเข้าปอดผ่านก้นกรอง ปล่อยเป็นควันสีขาวลอยฟ่องในอากาศ

“ก็ดีขึ้นหน่อย”

“มีผมนั่งตรงนี้ดีปะ”

“ถามทำไม”

“แค่จะบอกว่าเรียกได้ตลอดเลยนะพี่” ตบบ่าเบาๆ ด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วถือวิสาสะลูบไปวางบนหัวไหล่อีกข้าง “รอบหลังจะหัด A tu Corazon มาร้องให้ฟัง”

“หึ ยังคิดจะจีบอีกเหรอ”

“พี่ลำบากใจหรือเปล่าล่ะ เอาตรงๆ” จีบผู้ชายก็ดีแบบนี้ พูดกันได้ไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยน พี่ธามหัวเราะ แกะมือที่ถูกเนียนโอบไว้ออก

“ก็ไม่ขนาดนั้น แค่แปลกดี”

“แปลกตรงไหน อย่าบอกนะว่าไม่เคยมีผู้ชายจีบ?”

“อืม” กล้องถูกวางลงบนตัก เขี่ยบุหรี่ทิ้งใส่ขวดที่หมดแล้ว ทำเหมือนเดิมซ้ำๆ ยกเบียร์อีกขวดจากถังน้ำแข็งขึ้นมาดื่ม ผมรอคำตอบ ไม่อยากจะเชื่อ “ทะเล่อทะล่ามาก็มีแต่นาย”

“หา?”

“คนที่กล้ายุ่งกับเพื่อนสนิทลูกชายคนเดียวของรัฐมนตรีที่ไม่สามารถอธิบายได้แน่ชัดว่ามีความสัมพันธ์แบบไหน คิดว่ามีจริงๆ เหรอ”

“เฮ้ย บ้าน่า พี่กับพี่หม่อนน่ะนะ อ้าว แล้วไหงว่าไม่ชอบผู้ชาย”

“สิ่งที่คนอื่นคิด กับความจริง ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องเดียวกันไม่ใช่เหรอ”

มองเข้าไปในแววตาคู่นั้น กอปรกับสีหน้าและรอยยิ้มเหยียด ผมปิดปากแน่นสนิท รับรู้ได้ถึงความรู้สึกหยามหยัน เกลียดชังกับบางสิ่งบางอย่าง

“แต่ช่างมันเถอะ ถ้าคิดว่าอยากคุยก็ได้ ฉันไม่ใช่คนเรื่องมากหรอก ถ้าไปกันได้ก็ดี ไม่ได้ก็เผื่อใจไว้เยอะๆ แล้วกัน”
ผมยิ้ม ยิงฟันจนไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะเห็นครบทุกซี่แล้วหรือไม่

“ฉันไม่ใช่คนใจดีนักหรอกนะ”

“เจอหน้าวันแรกก็รู้แล้ว”

เขาหัวเราะ ผมก็เช่นกัน ไอน้ำค้างของรัตติกาลมาเยือน เราถือเบียร์คนละขวด แบ่งกันสูบบุหรี่ ปล่อยให้ควันขาวโอบกอดกันและกันไว้ กลิ่นไหม้ของนิโคติน ดวงดาวพราวระยับ


ผมขยับเข้าไปนั่งชิดนิธานได้อีกสามเซนติเมตร





tbc

พีทพลยังเป็นรุกได้
นับประสาอะไรกับแซค......
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 01-06-2016 01:12:28
ยิ่งอ่านยิ่งสัมผัสได้ถึงความกามของแซค  :hao6:
คิดแต่เรื่องจูบตลอดเวลาาา
ส่วนธามนี่นิ่งมากก เหมือนมีกำแพงตลอดเวลาในขณะที่แซตเหมือนแบไต๋ออกมาหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 01-06-2016 02:09:32
เชียร์แซครุกค่ะ งานดีงานเด่น งานพี่ธามมม  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 01-06-2016 02:11:55
ตลกที่เอาพี่พีทมาเทียบกับแซคอ่า 5555555
แต่เรื่องพีทนี่ช็อคจริงข่า ทุกวันนี้ก็ยังไม่อยากจะเชื่ออ
หรือจริงๆมันจะยังเป็น แซคธาม ล่ะ อิอิ  :hao6:
แต่พี่ธามเซ็กซี่อ่า แค่มาแปปก็เร้าจายยยยย
อยากจะอ่านอีกจังเลยยย ต้องรออีกอาทิตย์นึง  :katai1:
แต่รู้สึกได้ว่าแซคเป็นคนโชคดีมากที่ได้โอกาสนี้นะ
พี่ธามดูเข้าถึงยากมากกกกก และดูจีบยากจริงๆ
ถ้าเป็นแฟนกันนะ มีหวังช็อคทั้งออฟฟิศ 555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-06-2016 02:12:45
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-06-2016 02:16:57
รุกคืบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-06-2016 02:29:37
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 01-06-2016 02:39:41
สรุปธามไม่ได้ชอบหม่อน และตอนนี้น่ารักมากชอบตอนจูบทางอ้อม ดูอบอุ่น เรื่อยๆ
แซครุกใช่มั้ยเห็นบรรยายริมฝีปากธาม ตอนแรกคิดว่าธามรุกอะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 01-06-2016 02:55:46
เดี๋ยวๆ
ทอล์คขุ่นเวสต์คืออะไร รู้สึกได้ถึงความเป็นตัวแม่ออกมาจากแซค 555555555
ถึงพีทพลจะรุก แต่ยังไงแม่ก็คือแม่ค่ะ 5555555555

อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนมีควันสีเทาๆลอยละล่องไปมารอบตัว
มีนังแซคคนเดียวที่ให้บรรยากาศกะเพราไก่ไข่ดาวมาก ง่ายๆสบายๆ รู้เช่นเห็นชาติงี้ 55555555555
ส่วนคุณหม่อน เราว่าดูจากทรงแล้วชอบนักดนตรีรึเปล่า นักดนตรีที่ต้องหลอกล่อให้มาเล่นทุกวันเสาร์อะ ส่วนตอนนี้แฝงตัวเป็นกามเทพให้แซค ดูพราวทูพรีเพื่อนให้นังแซคลองวิชามาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 01-06-2016 04:52:45
สู้ๆนะแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-06-2016 06:07:03
แซคคือรุกหนักมากกกก นิธานคือ กำแพงสูงเว่อร์5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LoveIsMe ที่ 01-06-2016 06:26:44
อย่างแซคที่ต้องรุกอย่างเดียวเลย รุกมารับให้พี่ธาม เป็นของพี่ธามซะดีๆ
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 01-06-2016 06:49:37
อุยยยยยยยย   เลือกทีมได้ละ #ทีมพี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 01-06-2016 08:08:45
ว้าวววววว แซคพี่ธามเปิดทางให้แล้ว รุกเลย! รุกเลย! รุกเลย!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-06-2016 08:45:34
เชียร์แซคนะ...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoyelf ที่ 01-06-2016 09:03:42
ขอแซคเป็นรุกเถอะะะ พลีสสสส
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 01-06-2016 09:43:26
อิแซคจะรุก...เนียนๆต่อไปละแซค...สู้ตาย!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 01-06-2016 10:27:43
ลั่นตรงทอล์กคุณเวสค่ะ 5555555 พีทพลยังรุก โอ๊ยขำจริง
เพราะงั้นเรายังคง #ทีมแซคธาม ต่อไปนะคะ ฮาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: DogmaticGoose ที่ 01-06-2016 11:17:07
เอาคำผิดมาฝากค่า

* มีแว่นกันแดดบดบังดวงตาจากแสงสีส้มของอาทิตย์ยามใกล้อัศดง - อัสดง

* มองเข้าไปในแววตาคู่นั้น กอรปกับสีหน้าและรอยยิ้มเหยียด - กอปร

-------------------
ยังเบลอๆอยู่เล็กน้อย  :t3: เดี๋ยวกลับมาเม้นท์อีกทีนะคะ ถ้าเจอคำผิดเพิ่มเติมเดี๋ยวมาอีดิทให้ค่ะ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วฮะ  :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 01-06-2016 11:47:05
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sanny ที่ 01-06-2016 13:00:31
ชอบพี่ธามอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-06-2016 13:17:33
แซครุกจีบพี่ธามหนักมากแต่เรื่องใครจะรุกจะรับบนเตียงนี่ก็ต้องรอกันต่อไป :katai2-1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 01-06-2016 13:26:22
ทำไมนี่รุ้สึกเหมือนพี่ธามรุกฟระ :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 01-06-2016 14:49:37
แซคเอาจริงเปล่าเรื่องพี่ธาม
หรือจีบเล่น ไปเคลียร์เรื่องหวานเลยนะ 5555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 01-06-2016 17:06:25
อ่านจบ เจอพีทพลยังเป็นรุกได้ ถึงกับสำลักเอนไซม์เลยขร่ะะะ
 :mew5:

หมั่นไส้การสูบบุหรี่มวนเดียวกัน พี่ธามนี่ไม่มีความอ้อยเลยจ้า
แซครุกพี่ธามเร็วกว่านี้หน่อยนะ เชียร์อยู่ พี่ธามไม่มาป่าวประกาศทีหลังว่าไม่ชอบการถูกกระทำนะคะนะคะนะคะคะ
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-06-2016 17:07:37
ทีมแซคธาม  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 01-06-2016 17:27:24
ถ้าให้แซคเป็นรุกนี่อารมณ์เสือเชื่องๆเลยละ o18
ขั้นนี้ยังไงพี่ธามก็เอาอยู่ รักสัตว์รักเด็กน่าจะเป็นคติของพี่ธาม กร้ากก :hao7: :hao7:
อะๆ ใครจะรับจะรุกก็ตามสบายหรือจะสลับกันรับรุกหนึบหนับๆก็ไม่เกี่ยงนะ
แต่แอบเป็นห่วงความเป็นเฟรนชิฟของธามหม่อน อะยังไงๆ
ขอเคลียร์ๆ สร้างความร้าวฉานคืองานของเธอใช่รึเปล่า :laugh: :laugh: เวิ้นเว้อละ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 01-06-2016 17:35:16
แซคเหมาะกับรุกมากกว่า  ต้องรุกเท่านั้น #ทีมเเซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-06-2016 18:54:41
เอิ่ม...จะบอกว่าเพิ่งเข้าใจทวิตเมื่ออ่านจบ...
เอวังนะแซค พี่ว่า...นิธานไม่ธรรมดา 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-06-2016 19:22:01
พี่ธามเหมือนเครื่องบิน ส่วนแซคหมาวัดแน่นอน 55555555555555555   :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 01-06-2016 19:42:52
เอ๋าแล้ววววว พีทพลยังเป็นรุกได้ พี่ธามก็เป็นได้ เสร็จแน่แซค 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-06-2016 20:18:33
หมายถึง แซคเป็นรับ?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-06-2016 20:24:18
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 01-06-2016 21:22:48
เลาว่าพี่ธามมีความพีทพล  :hao3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 01-06-2016 21:24:47
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 01-06-2016 22:07:31
นุ้งแซคจ๋าาาามาม๊ะมาเป็นเมียธามซะดีๆ

คนเขียนไปหาคุณธามมาจากไหนคะ?
โปรดแจ้งพิกัดด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 01-06-2016 22:09:24
ยังมั่นคงกับทีมแซคธามคับ  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-06-2016 22:36:59
กำแพงสูงปรี๊ดดดดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-06-2016 23:25:46
แซครุกหนัก ๆ เดี๋ยวเจอรุกกลับคอยดู
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 01-06-2016 23:55:29
นังแซคนี่รู้สึกจะแรดขึ้นทุกตอนเลยนะคะ
55555555555555555555

 :laugh: :laugh: :laugh:

จุดนี้ขออยู่ทีมพี่ธาม ถ้าเป็นคนอื่นนี่โดนเต๊าะขนาดนี้คงพรุนไปแล้ว
แต่เรารู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของพี่ธามม โฮฮฮฮ สู้ๆ นะคะ >_<
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 02-06-2016 03:50:16
อยากอ่านอีกกกกกกกก
เอาอีกกกกกกก
งื้ออออละมุน มีความอบอุ่นน่ารักมากเลย
แซคสู้ๆน๊าาาา  ดูพี่ธามเปิดทางให้ขนาดนี้ ชอบอ๊าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 02-06-2016 08:04:15
ปล่อยแซครุกจีบให้ตายใจไปก่อน รุกเผื่อตอนจีบติด
เพราะเดี๋ยวจะไม่ได้รุกแล้ว  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-06-2016 09:45:59
แคปชั่นตอนจบคือไร 5555

แซกจะมีอาการมุ้งมิ้งเวลาอยู่กับพี่ธามนะ


เอาละวะ คู่นี้ยังไง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-06-2016 11:01:19
เกย์ก็คือเกย์ ไม่แน่ว่าฝ่ายรุกจะแมนเสมอไป

แซคอาจจะรุกขึ้นมารับ หรือพี่ธามอาจรับมือขึ้นมารุก

หรือผลัดกัน ทั้งรุกและรับ 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 02-06-2016 12:10:01
อ่านละกลับไปฟัง A tu corazon เลยค่ะ ไม่ได้ฟังนานมาก
มโนแซคมาร้องให้พี่ธามละแบบ อร๊ายยยย เต๊าะแรงงงง
พีทพลยังเป็นรุกได้ นับประสาอะไรกับแซค เจอประโยคนี้ไปถึงกับลั่น 555555555
โอ้ยยยย สปอยมาขนาดนี้ ความเชื่อสั่นคลอนแรงเลยค่ะ 5555555
แต่ว่าก็ยังคงมีความมั่นคงกับ #แซคธาม ต่อไป
แซคเราเชียร์อยู่นะ!!! 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Patronus ที่ 02-06-2016 12:43:58
"พีทพลยังเป็นรุกได้
นับประสาอาอะไรกับแซค...(ที่จะเป็นรับไม่ได้)" 



//เอามือกุมอกแน่นน

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 02-06-2016 20:42:27
บรรยากาศแบบนี้โรแมนซ์นิดๆ เนอะ เขาผลัดกันสูบบุหรี่ด้วยอ้าแกรรรรร์
ขออยู่ #ทีมแซคธาม ค่ะ5555555555555555555555555555 สัมผัสได้ถึงความกามในตัวนาง

 :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 02-06-2016 22:55:21
ถ้าจะอ้างพีทพลแล้วล่ะก้ออออ ยอมค่าาาาา 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 03-06-2016 06:53:25
ใกล้เข้าไปอีกหน่อยละนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 03-06-2016 07:22:55
ก้าวหน้าไปอีกสเต็ป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 03-06-2016 12:33:06
แซคต้องมีเจ็บตัวกันบ้างละน่าา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 03-06-2016 23:45:01
คิดถึงบุญเหลือ บุญเหลือน่ารัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 04-06-2016 15:20:25
จีบกันนานๆนะ ชอบอารมณ์แบบนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 04-06-2016 21:23:02
อยากมีบุญเหลือที่บ้าน จะเอาไว้ล่อผู้ชายบ้าง  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 05-06-2016 00:00:34
คิดว่าเรดาร์ตัวเองเริ่มจะพัง ตอนนี้ไม่รู้ว่าแซคจะเป็นฝั่งไหน เอาเป็นว่าขอพักการคาดเดาไว้ก่อน ตอนนี้ขอลุ้นว่าแซคจะจีบธามติดหรือไม่ จีบได้สำเร็จเมื่อไร "เรื่องนั้น" ค่อยตกลงกันทีหลังก็ได้

ชอบตอนที่แซคเอารูปธามให้รุ่นน้องที่ทำงานดู รู้สึกสัมผัสได้จริงๆ เลยว่า ธามนั้นเซ็กซี่มากๆ เห็นอย่างนี้แล้วก็ควรเอาแรงใจเชียร์แซ็คให้มากๆ อย่าปล่อยให้ธามหลุดมือไปได้ แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่แน่ชัดกับเพื่อนสนิทก็ตาม

ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-06-2016 02:10:51
ไม่รู้ว่าใครจะรุกใครจะรับ แต่ขอเชียร์ให้แซคจีบพี่ธามติดสักทีนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 07-06-2016 23:56:10
C h a p t e r 0 6





เสียงนาฬิกาปลุกดังเป็นทำนองสูงต่ำตามตัวโน้ต แอร์เย็นฉ่ำ แต่ปวดร้าวทั่วหลัง ดวงตาพร่าเลือน เห็นเพียงความมืดเข้าปกคลุม เมื่อขยับตัวยืดปรับม่านตา อาศัยแสงรำไรที่ลอดจากผ้าม่านสีน้ำตาลเข้ม หนาทึบ ก็พอรู้ว่าเช้าวันใหม่มาเยือน

ไม่ได้กลับบ้าน เมาเละเป็นหมา เดินกอดกันกลมจากชั้นดาดฟ้าลงมาชั้นสองที่เป็นห้องทำงาน ยังพอมีสติที่จะรื้อผ้าห่มกับหมอนมาคลุมกาย ไม่ได้อาบน้ำ ก่ายกันจนหลับไปทั้งคู่ ความทรงจำผมมาๆ หายๆ แต่เรื่องราวเป็นประมาณนี้ไม่ผิดแน่ เสื้อผ้าอยู่ครบ ไม่มีการเมาแล้วได้เสียเหมือนนิยายสมัยก่อน รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ จากนั้นผมจำไม่ได้แล้ว รู้แค่ตอนนี้ปวดหัวชะมัด

กระดาษโน้ตใบเล็กๆ ถูกวางทิ้งไว้ เป็นคำอนุญาตจากหุ้นส่วนร้านให้เปิดตู้เย็นหาอะไรรองท้องได้ พี่ธามมีงานตั้งแต่เช้าตรู่ รีบออกไปตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่มาทักทาย ผมเองก็ด้วย ถึงอยากจะนอนแอ้งแม้งแค่ไหนแต่ใจยังพะวงถึงสิ่งมีชีวิตอีกตัวที่บ้าน ป่านนี้คงชะเง้อคอมองตาละห้อยตั้งแต่เมื่อคืน โชคร้ายของหมา มันไม่มีโทรศัพท์ ไม่สามารถอ่านข้อความได้ การรอคอยโดยที่ไม่รู้อะไรคงสร้างบาดแผลให้มันพอสมควร ดังนั้นถ้าเป็นไปได้ผมไม่ค่อยทิ้งไว้แบบนี้

แต่โทษที เป็นกฎของโลกที่เราอยากได้อะไรก็ต้องรู้จักลงทุน ถ้าไอ้เหลืออยากมีเจ้านายอีกคนไปพะเน้าพะนอ ซื้อขนมราคาแพงไปให้ก็ต้องสละเวลาของผมมาหลอกล่อนายใหม่มาบ้าง

นึกถึงตรงนี้แล้วขำ ทำไมพูดเหมือนตัวเองเริ่มจริงจังกับพี่ธามไปได้ก็ไม่รู้





เสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์คันเดิมเรียกหูที่ตกลู่ของสุนัขพันทางให้ยกชู มันโหยหวนสลับกับเสียงเห่าที่แหบต่ำ ผมไขกุญแจบ้าน ตั้งรับการกระโจนของเพื่อนซี้สุดแสบแทบไม่ทัน บุญเหลือวิ่งวนรอบตัว ใช้จมูกสีดำดมฟุดฟิดไปตามร่างกาย


“ไง ได้กลิ่นใครเหรอมึง”

ก้มลงไปกอดให้กลิ่นของพี่ธามชัดขึ้นในจมูกมัน หัวเราะกับท่าทางดีใจ แววตาที่ซื่อสัตย์ ว่ากันว่าคนกับสัตว์เลี้ยงจะนิสัยคล้ายกัน ผมเป็นมิตร อัธยาศัยดี แต่ก็ซื่อสัตย์ อย่างน้อยก็ซื่อสัตย์กับตัวเองว่าก่อนหน้านี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คิดจะคบหาจริงจังได้เลย ไม่รู้ว่าไอ้เหลือมันเจ้าชู้ กะล่อนหรือเปล่า แต่คำบอกเล่าของพี่จิ๊บชอบพูดถึงผมในทำนองนั้นบ่อยๆ ถ้าอย่างนั้นแปลว่าไอ้เหลือก่อนโดนตัดจู๋ก็ต้องเป็นหมาเพลย์บอยตัวหนึ่งเหมือนกัน

นั่งเล่นฟัดกับมันเต็มอิ่ม ซื้อตับย่างมาฝากด้วยสองไม้ ผมเทอาหารเม็ดให้มัน ขยี้หัวไปอีกทีแล้วเข้าบ้านมาจัดการตัวเอง บ่ายวันนี้มีนัดถ่ายรูปรับปริญญานอกรอบกับน้องไอติม เน็ตไอดอลอันดับต้นๆ ในโลกโซเชียล บอกแล้วผมเล่นทุกอย่างแหละ ตามทันหมด อายุ 25 ยังไม่นับว่าแก่นี่ครับ


“เหลือ เดี๋ยวค่ำๆ กลับมา วันนี้เฝ้าบ้านนะ”

มันทำตาละห้อยเมื่อผมหยิบกุญแจรถ น่าสงสาร “ไม่ทิ้งหรอกน่า ถ้าเย็นๆ พี่ธามว่างจะไปลักพาตัวมาเล่นด้วย โอเคไหม” ไอ้นิสัยคุยกับหมานี่ก็ด้วย เมื่อก่อนไม่ชอบแท้ๆ แต่พอเลี้ยงแล้วกลายเป็นพูดภาษาหมารู้เรื่องเฉย ผมลูบหัวมันอีกครั้งส่งท้าย บุญเหลือยังคงร้องหงิง อย่าด่าผมว่าอยากเลี้ยงหมาแต่ไม่มีเวลาให้เลยนะ ไอ้เหลือมันเหมือนกาฝาก อีกาข้างบ้านมาไข่ให้ผมฟูมฟักทุ่มเทให้เท่านี้ก็ดีแค่ไหนเชียว





แดดตอนเที่ยงกว่าร้อนจัด เป็นเรื่องที่ดีของตากล้องและงานวันนี้ ไม่มีเมฆ ถ่ายภาพง่าย ผมจอดมอเตอร์ไซค์คันเก่งไว้ในลานสำหรับรถประเภทเดียวกัน ไอ้เดี่ยวไม่ว่างมาช่วยถือเอฟเฟคต์ แต่มีน้องที่คณะหลายคนอยากมาด้วย ผมยังติดต่อรุ่นน้องบ้าง เฉพาะคนที่ชอบถ่ายรูปจริงๆ สุดท้ายก็ได้คนหนึ่ง อยู่ปี 4 เรียนจบแล้วจะชวนมาทำงานด้วยกัน เพียงแต่วันนี้มันขอตามมาสักบ่ายสองหลังจากกินมื้อเที่ยงกับอากงที่ป่วยหนักก่อน

ผมนัดนางแบบไว้ล่วงหน้าเพื่อสรุปบรีฟครั้งสุดท้าย ดังนั้นเมื่อมาถึงเลยโทรหาน้องไอติมเป็นอันดับแรก ไม่นานก็รับสาย นัดแนะกันไว้ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถบนั้น ใช้เวลาไม่นานมากก็หากันจนเจอ ผมคุ้นหน้าเธอ ไม่ค่อยได้คุยเป็นการส่วนตัว แน่ล่ะ เวลาให้หมายังไม่มีจะให้ไปตอบแชทเป็นกิจวัตรกับสาวน้อยหน้าแฉล้มได้ยังไง ถึงอยากแค่ไหนก็เถอะ

“พี่แซคตัวจริงดูดีกว่าในรูปเยอะเลยค่ะ” หญิงสาวยิ้มหวาน ขาวสวยหมวยเอ็กซ์สเป็คในฝัน ถ้าไม่ถูกนิธานทำลายไปเมื่อหลายวันก่อนน่ะนะ “แต่จริงๆ ติมเคยเห็นพี่ตามงานอีเวนท์บ่อยๆ นะคะ แค่ไม่มีโอกาสได้คุย โชคดีจังเลยที่พี่รับงานนี้ ได้ยินมาว่าหลังๆ ไม่ค่อยรับงานนอกแล้ว”

“ก็รับบ้างค่ะ แต่ต้องไม่ให้เสียงานประจำ อีกอย่างติมเป็นเพื่อนเจเรมี่ด้วยนี่”

“เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เจอเลยค่ะ ล่าสุดก็เมื่อสามสัปดาห์ก่อน”

“พี่เพิ่งเจอเมื่อสัปดาห์ก่อนเอง แวะไปที่ร้านสิ”

“ติมไม่ว่างเลยน่ะสิคะ” นิ้วเรียวเกี่ยวผมตัวเองม้วน ปากกระจับเล็ก เคลือบด้วยลิปสติกสีสวยแต่ไม่เย้ายวนมากเท่าริมฝีปากที่ผมจรดจ้องตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา “เมื่อเช้าก็เพิ่งเป็นแบบให้พวกตากล้องที่สนิทๆ กัน”

“จริงๆ พี่ว่าคนอยากถ่ายฟรีให้ติมเยอะเลยนะ นึกยังไงถึงมาจ้างพี่น่ะเรา”

“อยากรู้จักเป็นการส่วนตัวนี่คะ” แลบลิ้นล้อเลียน จริงๆ ก็น่ารักอยู่หรอก แต่กฎของผมคือไม่ยุ่งกับลูกค้า (พี่ธามเป็นข้อยกเว้น) “ติมล้อเล่น ติมจะเก็บภาพเป็นพอร์ทด้วยค่ะเลยให้เจเรมี่แนะนำตากล้องมือดีสักคน”

“ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะแนะนำพี่นะ”

“อ้าว ทำไมล่ะคะ”

“ช่างมันเถอะ พี่ว่าเราคุยเรื่องงานกันเลยไหม น้องติมทานข้าวหรือยังคะ หรืออยากทานก่อน”

“ยังเลยค่ะ แต่คุยไปกินไปก็ได้ พี่แซคสั่งมากินเป็นเพื่อนติมหน่อยน้า เดี๋ยวติมจ่ายเองมื้อนี้”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรไม่ได้น้า เดี๋ยวคราวหน้าพี่แซคไม่มากับติมอีกก็แย่น่ะสิ”

ผมเหลือบตาขึ้นมอง เข้าใจนัยยะของอีกฝ่ายแต่เลือกที่จะเงียบ สั่งอาหารของตัวเองกับบริกร ขณะรอโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น วันหยุดแบบนี้ไม่ใช่คนที่ทำงานแน่ อย่างมากก็ไอ้เดี่ยว ส่วนหวานหลังจากผมไม่ค่อยติดต่อไปก็เงียบหายไปเอง

Tham: ออกมาหรือยัง
Zac: ครับ วันนี้มีจ๊อบนอก ถ่ายรูปรับปริญญานอกรอบให้เพื่อนเจเรมี่น่ะ
Tham: เจเรมี่?
Zac: น้องพี่จิ๊บ
Tham: อืม
Zac: พี่ธามไปถ่ายงานที่ไหนอะ
Tham: สตูดิโอแถวสุขุมวิท
Zac: เย็นนี้มาทำกับข้าวกินที่บ้านผมปะ

ประโยคเอ่ยชวนเหมือนไม่มีอะไร แมนๆ คุยกัน แต่ใครจะรู้ว่ามือผมโคตรสั่น เชี่ย ความตื่นเต้นแบบนี้เมื่อไหร่จะหายไปสักทีวะ ยิ่งคู่สนทนาเงียบหายไปนานก็ยิ่งใจคอไม่ดี ตัดใจคว่ำมือถือลง แต่ก็อดหยิบมากดใหม่ไม่ได้

Zac:  บุญเหลือคิดถึง

ทิ้งประโยคท้ายไว้ ไม่กล้าเอ่ยว่าเป็นตัวเอง พี่ธามเหมือนยาเสพติด ยิ่งพบเจอยิ่งหยุดไม่ได้ ใกล้ขึ้นอีกนิดก็อยากใกล้เข้าไปอีก ไม่จบไม่สิ้น

Tham: ไว้บอกอีกที

จบแค่นั้นเป็นการตัดบทสนทนา อาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ ของไอติมได้ก่อนผมไม่กี่นาที หน้าตาน่าทานพอกัน เงยหน้าจากจานอาหาร ดวงตากลมใสมองผมอยู่ก่อน บดริมฝีปากคล้ายจะมีคำถามและเอ่ยออกมาในที่สุด


“พี่แซคมีแฟนหรือเปล่าคะ”

“คะ?”

“ขอโทษที่เสียมารยาทน้า แต่ที่เล่นโทรศัพท์เมื่อกี้เหมือนคุยกับแฟนเลยค่ะ” ผมหัวเราะ ไม่ตอบ น้องแม่งรุกผมหนักมากครับ “จริงๆ ติมชอบพี่แซคมาก่อนหน้านี้แล้วน่ะค่ะ พอรู้จักกับเจเรมี่เลยให้ช่วยติดต่อให้หน่อย ขอโทษนะคะที่เมื่อกี้โกหกไป”

ไอ้เจมเล่นผมแล้ว ส่งอะไรมาวะเนี่ย

“ถ้าพี่แซคมีแฟนอยู่แล้ว ติมจะได้ทำใจ”

“ติมเชื่อพี่ มีหนุ่มๆ รอติมเยอะเลยค่ะ พี่มันคนธรรมดา” โคลงหัวไปมา บอกแล้วว่าผมไม่เล่นกับลูกค้า เสียเครดิตหมด “ทานข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวมีเวลาถ่ายรูปน้อยนะ ผู้ช่วยพี่จะมาแล้วด้วย”

อุปกรณ์เอฟเฟคต์อะไรก็อยู่รถมัน เอาไปฝากไว้ตั้งแต่สัปดาห์ก่อน ความลำบากของคนไม่มีรถก็แบบนี้ สิ้นเดือนนี้ว่าจะไปเดินมอเตอร์เอ็กซ์โป สอยพริตตี้ เอ๊ย รถเล็กๆ มาสักคันเหมือนกัน

เด็กสาวตรงหน้าพยักหน้ายอมความ ไม่แน่ใจว่าเผลอทำใจดวงน้อยแตกสลายไปหรือเปล่า แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอเหตุการณ์ทำนองนี้ จบงานแล้วจะสานต่อหรือไม่ค่อยว่ากันอีกที แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เวลานี้




แสงแดดสุดท้ายจางลงไปแล้ว หนุ่มหล่อสุดเฟี้ยวเป็นคนมารับหญิงสาวจากไป ไอติมเป็นคนสวย คนสวยย่อมมีหนุ่มๆ เข้าหาเยอะ ผมเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ถ่ายรูปเก่ง มีชื่อเสียงพอประมาณในวงการภาพถ่าย ไม่ได้ใจร้าย แต่ใครก็รู้ว่ากล้องดี ฝีมือดี แบบจะปังแค่ไหน นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมไม่เชื่อในคำบอกเล่าของหล่อนที่พูดเพ้อคล้ายเชิญชวนให้ลุ่มหลง ผมไม่เชื่อในความรักแบบนี้ ที่หมายถึงรู้จักชื่อเสียง เจอตามอีเวนท์ไม่กี่งานแล้วชอบพอกัน ถ้าบอกว่าอยากสนิทสนมไว้เป็นตากล้องส่วนตัวกันตรงๆ ยังน่าฟังกว่า

“ไม่ไปกินข้าวด้วยกันต่อเหรอพี่”

“ไม่อะ มีนัด เอ็งไปเถอะ เดี๋ยวได้เงินแล้วโอนไปให้”

ผมบอกรุ่นน้องที่มาช่วยงาน มันยิ้มรับตาหยี ขอตามมาช่วยถือของเฉยๆ แต่ไม่ให้ส่วนแบ่งเลยก็ไม่ใช่ เสียเวลาเหมือนกัน แถมยังต้องคอยขนของให้อีก น่าจะได้อะไรกลับไปมากกว่าความรู้

“งั้นผมกลับก่อนนะครับ วันไหนว่างเดี๋ยวเอาอุปกรณ์ไปคืนที่บ้าน”

ผมพยักหน้า โบกมือลาแล้วใช้มือข้างเดียวกันล้วงกระเป๋ากางเกง โทรศัพท์ผมนิ่งสนิทตั้งแต่บ่าย กำลังนึกถึงบางคนที่ไม่ตอบกลับมา มองท้องฟ้า ถ่ายมันด้วยกล้องโทรศัพท์ ส่งรูปพระอาทิตย์สีส้ม กลมโตเหมือนไข่แดงไปให้ สะท้อนกับผิวน้ำเหนือทะเลสาบในสวนหย่อม เป็นเพียงภาพนิ่ง ใบไม้หนึ่งใบหล่นค้างกลางอากาศเมื่อลมพัดมา

Zac: พระอาทิตย์สวย

ยังคงไม่มีใครอ่านอยู่พักใหญ่ ผมตัดใจเก็บกล้องลงกระเป๋า ยัดโทรศัพท์ลงไปด้วย เดินกลับมาที่รถ ถอนหายใจให้ความขุ่นมัวเหมือนเมฆหมอกในใจหนึ่งครั้ง ตัดสินใจยังไม่กลับบ้านในทันที




"ไม่ดีเหรอ"

เด็กหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งในเสื้อกล้ามตัวย้วย กางเกงสีชาห้าส่วน รองเท้าอดิดาสรุ่นลิมิเต็ดถามพลางเคี้ยวหมากฝรั่งด้วยกรามข้างหนึ่ง มีรอยยิ้มปรากฏเยาะมุมปากอีกข้าง ท่าทางยียวน กวนประสาทอย่างเป็นเอกลักษณ์ “คนชอบติมเยอะจะตาย”

"ดีกับผีน่ะสิ เอาอะไรมาฟาดปากหน่อยซิ"

"ขวดไหมล่ะ"

"กวนละ" เคาะนิ้วกับเคาน์เตอร์บาร์ สักพักเบียร์เย็นๆ ก็ถูกวางตรงหน้าพร้อมแตงกวาดอง ร้านของเจเรมี่เป็นสถานที่ที่ผมเลือก ไม่ได้บอกพี่จิ๊บ แต่เข้ามาแล้วคาดว่าเจ้าของร้านคงไม่ไปไหน

“มึงมีแฟนไหมวะเจม”

“เพี้ยนเหรอ อยู่ๆ มาถาม”

“ผู้ใหญ่ถามก็ตอบเถอะน่า”

“เคย” มันพูด เป่าลูกโป่งจากยางหมากฝรั่ง เด็กหนุ่มย้ายที่นั่งจากด้านในบาร์มาเป็นเก้าอี้ทรงสูงข้างๆ ผม จิ้มไอแพดอ่านรีวิวร้านอาหารที่อื่นไปด้วย “ถามทำไม”

“ไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ”

“ใช่เรื่องนายแบบที่ชื่อนิธานหรือเปล่า”

“เจ๊เล่าเหรอ” หลิ่วตาถาม ไหล่บางยกขึ้นเบาๆ ผมไม่ค่อยชอบสไตล์การแต่งตัวของมัน ดีหน่อยที่ไม่ค่อยลงครัวเอง เห็นแล้วไม่ค่อยถูกสุขอนามัยยังไงชอบกล “เล่าว่าไงบ้าง”

“ไม่เชิงเล่าหรอก บังเอิญได้ยินพี่จิ๊บคุยโทรศัพท์ มีสายรายงานว่าตากล้องมือดีไปวอแวนายแบบเข้าให้”

“แล้วว่าไงอีก”

“ก็ไม่ว่าไง คุยกันแล้วนี่ พี่จิ๊บไม่ค่อยเชื่อหรอก พี่แซคไม่เคยยุ่งกับลูกค้า”

“ประวัติกูดีไง”

“น่าจะเสียก็รอบนี้แหละ” เจเรมี่หัวเราะหยัน ผมมองตรงไป ด้านหน้าเป็นขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์วางเรียงละลานตา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสารเคมีปรับอากาศทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เจเรมี่ก็เหมือนกัน ท่าทางไม่คาดคั้นทำให้รู้สึกเต็มใจที่จะเล่า

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากูจะชอบผู้ชาย ทำไมวะ”

“ชอบก็คือชอบ ทำไมต้องหาเหตุผล ผมว่าเหตุผลมีไว้ตอนที่เราเลิกชอบอะไรสักอย่างเท่านั้นแหละ”

“ก็ถูก...”

“เวลาซื้อเสื้อผ้า พี่เจอถูกใจอย่างหนึ่งก็ซื้อเลย เคยได้ตัดสินนิสัยใจคอมันหรือไง”

ผมคิดตาม ความสับสนที่เกิดเป็นควันขมุกขมัวในใจจางลง “จริงๆ ก็ถามไปงั้น ชอบไปแล้วนี่หว่า”

“ไม่ได้คิดจะตัดใจแล้วมากลุ้มเรื่องอะไรวะ”

“กลัวเขาไม่เล่นด้วย”

“พี่จริงจังกับเขาหรือยังล่ะ”

“จริงจังคืออะไร” ยักคิ้วข้างหนึ่งถาม หมายถึงหมายมั่นปั้นมือว่าจะครองรักกันไปชั่วนิรันดร์อะไรแบบนี้น่ะเหรอ การ์ตูนไปหน่อยไหม

“พี่แซค เมื่อไหร่จะนึกจริงจังกับใครสักทีวะ”

“มึงถามเหมือนเจ๊เลย เจเรมี่”

“ผมรู้ว่าพี่รักสนุก แต่จะใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอดเหรอ"

"เอ็งอายุเท่าไหร่วะเจม" ท่าทางพูดแบบมีวิชาการณ์ เหมือนพวกคนแก่กำลังบ่นลูกหลาน เด็กหนุ่มไม่ตอบ ดนตรีบรรเลงที่เปิดให้เข้ากับบรรยากาศยังทำตามหน้าที่ของมัน ขับกล่อมเยียวยาจากความเหนื่อยล้าของคนเมือง บ้างก็หลอกล่อให้คู่หนุ่มสาวที่มาลุ่มหลงกับคู่เดท เจเรมี่วางไอแพดลงกับพื้นมันเลื่อมของเคาน์เตอร์บาร์ ริมฝีปาดสีชมพู ตัดกับผิวขาวซีดตามลักษณะของลูกครึ่งยุโรปปิดสนิท

"ผมเคยคบผู้ชาย ตอนไปเรียนเชฟ"

"พูดจริง"

"แค่เวลาสั้นๆ" เขาตอบเหมือนไม่แยแส "อย่าบอกพี่จิ๊บล่ะ"

"สัญญาลูกผู้ชาย แล้วทำไมเลิก"

"เพราะคนจริงจังมีคนเดียวน่ะสิ" แววตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นว่างเปล่า ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยนึกมาก่อนว่าเด็กที่เห็นมาร่วมสิบปีจะมีรสนิยมทางเพศแบบนี้ แต่น่าแปลกที่ผมไม่รู้สึกว่ามันผิดปกติ แค่ประหลาดใจนิดหน่อยเท่านั้น

"ถึงได้บอกว่าอยากให้พี่จริงจังไงล่ะ"

"จะเอากลับไปคิดดูแล้วกัน แต่...จริงจังกับผู้ชายน่ะนะ" ผมนึกภาพตัวเองใช้ชีวิตร่วมกับนิธานไม่ออก เช่นกันกับหญิงสาวสักคนและลูกเล็กๆ ผมอยู่กับตัวเอง กับชีวิตประจำวัน ไม่เคยวาดฝันถึงอนาคต ห้าปี สิบปี ยี่สิบปี ไม่รู้สิ

"ผู้ชายไม่มีหัวใจเหรอวะ"

คนถามมีแววตาเจ็บปวด ผมละสายตาออกมา นึกสรรหาคำพูดไม่ออก ฟังเสียงตัวเองในหัว ดังวิ้ง วิ้ง ยกเบียร์ขวดเล็กขึ้นมาดื่ม จรดริมฝีปากกับขวดแก้วทรงกลม ความเย็นเยียบและรสขมปร่าซาบซ่าทำให้จิตใจสงบลงเล็กน้อยกระทั่งโทรศัพท์สั่น ข้อความที่เด้งขึ้นมาไม่ทำให้เกิดความรู้สึกคล้ายแผ่นดินไหวในอกเท่าชื่อเจ้าของข้อความ

Tham: กำลังไปที่บ้าน

“เฮ้ยเจม เดี๋ยวต้องไปแล้วว่ะ”

“เขาโทรมาตามเหรอ”

พยักหน้าแทนคำตอบ เจเรมี่ยักยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก “ไม่เคยเห็นกระตือรือร้นล้นกับใครแบบนี้”

“อะไรวะ”

“จริงจังกับเขาไปแล้วแต่ยังไม่รู้ตัวหรือเปล่าเหอะ”

“พูดมาก” ผมว่ามัน วางค่าเบียร์ให้เกินราคาเล็กน้อย “วันนี้ไม่ลงบัญชี ไม่ต้องทอนด้วย”

“ป๋าเว้ย”

“เออ แล้วที่คุยวันนี้ก็ไม่ต้องบอกเจ๊จิ๊บล่ะ” สั่งกำชับ คู่สนทนาตกปากรับคำ สัญญาใจระหว่างผมกับมัน ความลับที่บอกให้หัวหน้ารู้ไม่ได้ ผมคว้ากุญแจรถ กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่จอดมอเตอร์ไซค์คันเก่า เอาหมวกกันน็อกที่ซ่อนตัวอย่างสงบออกมาจากใต้เบาะนั่ง พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ดาวประจำเมืองขึ้นตามหน้าที่ ผมบิดคันเร่ง ผ่านสีดำมืดของมหานครตรงกลับบ้านภายในไม่กี่นาที




“นึกว่าจะไม่มาเสียแล้ว”

ผมเห็นเขานั่งยองอยู่ริมรั้วบ้านในตอนค่ำ ลูบจมูกสีดำเมี่ยมของสุนัขพันธุ์ทางที่ฉอเลาะคนแปลกหน้าได้ไม่สมศักดิ์ศรีหมาเฝ้าบ้านด้วยความสงบ นิธานจอดรถขวางประตูไว้ พอเห็นเจ้าบ้านก็เลื่อนเอารถไปไว้อีกฝั่ง แต่ดึงดันว่าจะไม่เก็บในบ้านเพราะไม่ค้างแน่นอน

ผมแวะซูเปอร์ ซื้อผักไม่กี่อย่างกับเนื้อสัตว์ รวมไปถึงน้ำจิ้มสุกี้ เห็นของที่ห้อยบนแฮนด์นายแบบหนุ่มก็รู้ทันทีว่าวันนี้เรามีหม้อไฟกินกัน

“ตอนแรกก็จะไม่มาหรอก อยู่คอนโดเบื่อๆ”

“ไม่อ่านไลน์ผม”

“ปิดnotificationไว้”

“นี่” ผมมองหน้า เขาไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด “พี่ทำแบบนี้พี่นิดไม่ว่าเอาเรอะ”

“ถ้าไม่ได้ก่อเรื่องอะไรไว้ นอกตารางงานแล้วจะทำอะไรก็ทำได้” ตาคมมองน้ำร้อนที่เดือดปุด เขาฉีกผักกาดหอมด้วยมือเปล่า เสียงกรอบดังเมื่อมันฉีกขาดออกจากกัน น้ำที่ใช้ล้างสารพิษยังสะเด็ดไม่ดี ดังนั้นจึงมีบางส่วนกระเด็นมาที่หน้าตัก

“หลับไปงีบ พอตื่นมาแล้วก็คิดว่าคืนนี้คงนอนไม่หลับอีกยาวเลยแวะมาเล่นกับบุญเหลือดีกว่า”

“มีใจจะบอกว่าคิดถึงผมสักหน่อยก็ไม่ได้”

“อยากให้โกหก?”

เป็นคำถามที่เจ็บจี๊ดถึงในทรวง ผมตอกไข่ เจียวลงในถ้วยใบเล็กๆ แล้วใช้หมูสไลด์สำเร็จรูปจากห้างร้านชุบลงไป แกว่งวนจนแน่ใจว่าติดดีค่อยหย่อนลงในน้ำร้อน

“แล้วถ่ายงานวันนี้เป็นยังไงครับ”

“ก็เหมือนเดิม”

“ไม่สนุกเหรอ”

“ก็แค่ทำตามหน้าที่” ว่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หมูสุกแล้ว ผมใช้ตะเกียบคีบใส่จานเขาก่อน “ไม่ต้องบริการก็ได้นะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่นายต้องดูแลขนาดนั้น”

“ไม่เกี่ยวกับผู้หญิงหรือผู้ชาย อยากทำให้”

“ระวังไม่ได้กินของตัวเอง”

“พี่ธามจะกินสักกี่คำเชียว” หุ่นผอมบางขนาดนี้ เดี๋ยวสักพักก็เลิก เขาไม่ตอบ เป่าหมูในจานให้ควันสีขาวลอยขึ้นมา ผ่านม่านหมอกของไอร้อน ผมเห็นขนตาเรียงเป็นแพหนา ชัดเจนกว่าทุกครั้งเพราะตาหลุบลงต่ำ ไล่มองจากตรงนั้น จมูกสันและปลายที่รั้นขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้เป็นรูปสวยงามราวปูนปั้น แต่มันเป็นธรรมชาติและรับกับใบหน้าได้พอดิบพอดี
เป็นคนที่ดูดี แม้แต่ตอนคีบเนื้อหมูเข้าปาก

“มองอยู่ได้”

“อ้าว ผิดอีก”

“รีบๆ กินได้ไหม เดี๋ยวจะไปเล่นกับบุญเหลือ”

“มันก็กินข้าวอยู่เหมือนกัน” ตับไก่ทอดบดละเอียด คลุกกับข้าวเสาไห้ มื้อของนิธานผมเป็นคนทำ ไม่ทรงเกียร์ติเท่าไอ้บุญเหลือที่มีนายแบบมาจัดการตั้งแต่หุงข้าวยันบดตับให้หรอก

“แล้ววันนี้ไปถ่ายงานเป็นยังไง รูปพระอาทิตย์ตกสวยดี ที่ไหน”

“สวนรถไฟไง เคยไปป่าว” เขาส่ายหน้า ใช้ตะเกียบกวนน้ำในหม้อให้เนื้อสัตว์ที่จมลงไปแล้วลอยขึ้นมา

“มีหลายที่ที่ฉันไม่มีโอกาสได้ไป”

“ทำไมล่ะ อยากไปก็ไปสิพี่”

“ฉันเข้าวงการตั้งแต่อายุสิบห้า” นิธานเท้าความ อายุสิบห้าในเวลานั้นไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นผู้ใหญ่เสียทีเดียว “ตอนเด็กๆ แม่จะบังคับให้ทำนั่นนี่ วางตัวแบบนั้น ห้ามไปในที่แบบนี้ โดนแดดมากไม่ได้เดี๋ยวผิวเสีย ต้องกินอาหารที่มีประโยชน์ เดิมทีเรื่องมาจากโฆษณาขนมขบเคี้ยวที่เพื่อนของแม่ชวนไปเล่นโดยบังเอิญ เงินดีเชียว หลังจากนั้นก็ถูกผลักดันให้ทำงานนี้มาตลอด”

“ผมนึกว่าพี่ชอบเสียอีก”

“ฉันดูเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าไหมล่ะ นั่นแหละคำตอบ” เว้นคำพูดไปช่วงหนึ่ง เมื่อเห็นผมตั้งใจฟังด้วยใจจรดจ่อก็ยอมเล่าต่อ

“รู้ตัวอีกทีก็ เป็นได้แค่นายแบบ ถูกสอนมาให้เป็นแบบนี้มาเป็นสิบๆ ปี ช่วยไม่ได้ เงินก็ดีจริงๆ น่ะ”

“เหมือนถูกขโมยช่วงเวลาของวัยรุ่นไปเลย”

“ฉันไม่รู้หรอกว่าถูกขโมยไปไหม” ประโยคนั้นไม่มีความรู้สึก แต่ชวนให้ผู้ฟังหดหู่ตาม “เห็นนายแล้วก็ดีนะ ใครจะไปคิดว่าตากล้องจะเป็นอาชีพหลักได้ เหมือนเล่นสนุกไปวันๆ แท้ๆ”

“เฮ้ย อย่าดูถูกผมนะพี่ กว่าจะมาเป็นทุกวันนี้ได้ก็เหนื่อยอยู่ สมัยเรียนผมแบกของตามตากล้องมืออาชีพไปถ่ายรูปรับปริญญาตั้งหลายปีเชียวกว่าเขาจะยอมสอนถ่ายทอดความรู้มาให้”

ร้อนก็ทน เหนื่อยก็ทน ได้เงินมาก็เก็บหอมรอมริบกว่าจะซื้อกล้องดีๆ สักตัวได้ความฝันก็เกือบล่มสลายไปหลายหน โชคดีที่ความใฝ่รู้มีมากกว่า สุดท้ายเลยได้มาเป็นช่างภาพของพี่จิ๊บได้

“นายมีชีวิตแบบที่ฉันอยากมี” เขาพูด หลบตา ตักสุกี้ในหม้อลงจานตัวเองอีกครั้ง ควันสีขาวยังลอยฉุย ผมจ้องมองริมฝีปากนิธาน ราวกับรู้อยู่แล้วว่าเขาจะพูดอะไรสักอย่างต่อมา

ดวงตาสีดำสบเข้ากับผมเมื่อคู่สนทนาเงยขึ้น เราจ้องตากันนิ่ง และนาน อาจเป็นระยะเวลาชั่วกัปชั่วกัลป์ของมดงานหรือหนึ่งวินาทีของเต่าทะเล แต่ผลจากการรอคอยของผมก็งดงาม

“เพราะแบบนั้นฉันเลยมาที่นี่”

“มาหาผม”

“มาดูชีวิตที่ฉันทำหายไป อย่างนั้นล่ะมั้ง”

หัวใจผมพอง ในท้องคล้ายมีผีเสื้อเป็นพันตัวโบยบินลอยละล่อง นิธานเลิกพูดเรื่องนี้ เปลี่ยนเป็นข่าวการเมืองในโทรทัศน์ แต่หัวผมกลับจดจำและพร่ำบอกตัวเองซ้ำๆ ว่าประโยคเมื่อครู่มีความหมายลึกซึ้งเพียงใด เพลงสัมพันธ์ของวงพอสบรรเลงในมโนสำนึกจนแทบฮัมออกมา 

ลองซิลองเข้ามา ลองค้นหาทางออก
สิ่งที่เธอได้มองข้ามไป ใช้ใจหาคำตอบ
 ใจและใจแค่ลองแลกกัน
 มันก็อาจะเกิดความสัมพันธ์
 ความรู้สึกที่มีให้กัน อาจเป็นรัก … เข้าสักวัน








TBC

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ/ช่วยแก้คำผิดในตอนก่อนๆนะคะ ฮรี่
พี่ธามค่อยๆเปิดใจ(?) ทีละนิดแล้ว อิแซคก็เอาหมาเข้าล่อลูกเดียวจ้า
ึคนเชียร์แซครับเยอะมาก
ตอนถามในทวิตใครบอกอยากอ่านเคะราชินีห้ะ!
กอดหนึ่งทีเลย นี่แหนะ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 08-06-2016 00:11:40
 :mew1: :mew1:  น่ารักจัง แซคสู้ๆ แซคสู้ตาย เปิดใจธามให้ได้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 08-06-2016 00:19:26
เชียร์แซ็ครุกค่ะ

เหตุผลคือพี่ธามเซ็กซี่มากๆ555 รู้สึกว่าถ้าเป็นแซ็คธามจะต้องฟินมากแน่ๆ (แซ็คก็หมาน้อยซะขนาดนี้)

ถ้าไม่มีบุญเหลือนายจีบพี่ธามไม่ติดแหงๆแซ็ค555

ปล.พอพี่ธามเล่าชีวิตตัวเองแล้วปริ่มมากค่ะ นางเปิดใจแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-06-2016 00:43:27
หัวใจพองโตมั้ยคะแซค  แล้วแกกรุณาจีบอย่างจริงใจด้วยนะคะถ้าไม่จริงใจขอให้พี่ธามไม่รับรัก 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-06-2016 00:45:41
แซคสู้ๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-06-2016 00:50:36
สงสารพี่ธามจัง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 08-06-2016 00:52:30
ยังย้ำคำเดิมมมมม เค้าต้องการเคะราชินีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แซคธาม แซคธาม แซคธาม แซคธาม แซคธาม แซคธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ordinary_girl ที่ 08-06-2016 01:14:35
เราอยู่ทีมแซคธามนะ!!! เคะราชินีกับเมะลูกหมาก็ดีไปอีกแบบ มีความน่ารัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 08-06-2016 02:00:35
พี่ธามเริ่มใจอ่อนละ.
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-06-2016 02:22:13
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 08-06-2016 02:54:21
เพลงเก่าไป๊ 555555555555
แต่เหมือนธามจะเปิดใจให้แซคแล้วเลยยยย ทีละนิดก็ยังดีกว่าปิดใจเนอะ
พาร์ทนี้นิ่งๆแต่แอบเห็นความสัมพันธ์ที่พัฒนาขึ้นมาเล็กน้อย
พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ แซคนี่ชักทำตัวเป้นสาววัยแรกแย้มม หมั่นไส้แรงง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 08-06-2016 04:24:06
พี่ธามมมมมมมมมมมมมมม พูดแบบนี้ เจ้าแซคก็ระรื่นเลยทีนี้ๆๆๆ  กรี๊ดดดดดดดด
น่ารัก  เอาอีกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 08-06-2016 04:48:47
กลัวใจแซคจริงๆ ถึงเวลาพี่ธามคนเดียวรึเปล่าจะเสียใจจจจจ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 08-06-2016 06:14:13
ตอนนี้แซคเหมือนเป็นลูกหมาของพี่ธามไปแล้ว 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)ม
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 08-06-2016 07:12:39
บุญเหลือน่ารัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 08-06-2016 07:25:20
ชอบมาก ตอนที่แซครอไลน์ตอบ พอโทสับสั่นความรู้สึกมันเหมือนมีแผ่นดินไหวในอก ... มันสื่ออารมณ์คนรอได้ดีจริงๆ  :katai2-1:

เข้าใจแซคนะ ที่ยังไม่จริงจังเพราะยังมองภาพตัวเองใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายด้วยกันไม่ออก คงต้องให้เวลาแซคสักพัก .. ให้ความรักนำทาง

พี่ธาม.. กำลังหาความสุขในชีวิตวัยรุ่นที่หายไป กลับมาเติมเต็ม ได้แต่หวังว่าพี่ธามจะเปิดใจให้แซคเป็นมากกว่านั้น


หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 08-06-2016 07:35:11
นี่ก็เชียร์พี่ธามเป็นรับนะ 555555 ชอบมากกกก มีความราชินีจริงๆ แล้วแซคนี่ก็แบบแรกรุ่นเชียวว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 08-06-2016 07:48:05
เชียร์แซคธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoyelf ที่ 08-06-2016 08:32:51
แซคคคค จริงใจจริงใจหน่อยดิว่ะ

ขออิแซครุกนะคะ 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-06-2016 08:59:27
ธามค่อยๆเปิดใจ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 08-06-2016 09:09:17
เราเชียร์แซคธามค่าาาาา อยากให้แซครุกพี่ธามรับ
ถึงจะอย่างนั้นแต่กลับรู้สึกว่าแซคมันจะได้รับ555
แต่ยังไงก้ได้ค่ะ ใครรุกใครรับก้โอเคหมด ขอให้ได้รักกันเป็นพอ
เราชอบบุญเหลือจัง ถ้าแซคไม่มีหมานี่เเห้วแดกได้ง่ายๆเลยนะคะ ฮ่าาา
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ ยังไงจะติดตามต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 08-06-2016 09:13:02
เราแซคธามด้วยคนนะ รู้สึกว่าพี่ธามมีความเซ็กซี่ที่บอกไม่ถูก
ส่วนแซคก็มีความหมาน้อย ชอบเมะอ้อนๆกับเคะโตกว่าอ่ะค่ะ ฮือออ
แต่สุดท้ายแล้ว จะแซคธามหรือธามแซคเราก็โอเคค่ะ ขอให้เค้ารักกันก็พอกี๊ดดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-06-2016 09:34:29
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 08-06-2016 09:34:42
มันก็...อยากเห็นนะ เคะราชินี
แต่...แต่ๆๆ ไอ่...พีทพลยังรุกได้มันก็น่าสนใจไง
นิธานก็ไม่น่าธรรมดารึเปล่า
ตากล้องแมนๆ ก็ส่วนตากล้องไง...ในห้องมันก็อีกเรื่อง 555

เอาน่ะ...จะอะไรก็ช่าง ให้เขาลงเอยกันก็พอ ดีม่ะ ^^

ปล.บุญเหลือจะได้มีคนดูแลเพิ่มไง ไม่มีทิ้ง อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-06-2016 10:23:30
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 08-06-2016 11:05:18
ยิ่งอ่านยิ่งเห็นหูกับหางงอกออกมากจากแซค 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 08-06-2016 11:21:19
นี่แหนะ กอดด้วยค่ะ  :กอด1:
ก็ยังเชียร์แซครับอยู่ดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 08-06-2016 12:18:36
น้องเจมมมมมม ใครมันมาทำน้องเจมให้เจ็บปวดคะ
แต่ต้องขอบคุณที่ช่วยกระทุ้งแซคนะ 55555
บุญเหลือน่ารัก คิดถึงน้องหมาที่บ้านเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 08-06-2016 12:24:42
น่ารักจางงงงง พี่ธามมมมมมมมม ทำไมอ้อยยยยยย
แซคก็เหลือเกิน แหมทำเป็นจริงจังคืออะไร อะไรคือจริงจัง
กลับบ้านแทบจะทันทีนี่ไม่จริงจังเลยจ้า
ไม่ยุ่งกะนางแบบด้วยนะ แหม่ๆๆๆๆ อยากจะหัวเราะ  :mew4: :mew4:
จะมีเรื่องของเจเรมี่มาเป็นคู่รองไหมอ่า อยากรู้
แต่ดูเศร้ามากเลย  :katai4: สงสาร อยากให้น้องได้ดีบ้าง
เห็นแซคร่าเริงและซ้อนทับกับบุญเหลือจริงๆ แซคเอ้ยย
ไม่มีไอ้บุญเหลือนี่จะได้เข้าใกล้เขาไหมนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 08-06-2016 12:48:37
เอาแหล่ววๆๆ แต่จริงๆเราว่าพี่ธามก็มีใจอยู่แล้วเหอะ อ่อยขนาดนี้
ปล.เชียร์แซครับค่าา แต่เอาจริงใครบนใครล่างก็โอเคค 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 08-06-2016 14:12:50
โอ้ยยยยยย
ชอบพี่ธามค่ะะะะะะะะะะะ
 :hao7:

เรายังอยากอ่านเคะราชินีอยู่นะ 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 08-06-2016 14:26:14
อืม อยากอ่านเรื่องของเจเรมี่ #ผิด  55+ รู้สึกเจมมีปม น่าสนใจ 

ส่วนพี่ธามและแซคนั้น   กำลังดี มาเรียงๆ 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-06-2016 14:35:12
กลัวแต่ว่าอีกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจริงจังขึ้นมาแล้วอีกฝ่ายเริ่มถอยห่าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-06-2016 15:46:02
เดาไม่ออก เอาเป็นว่าเชียร์หมด ได้กันพอ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 08-06-2016 16:25:48
อ่อยด้วยหมากันทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 08-06-2016 16:33:58
ค่อยๆทำความมรู้จักกัน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 08-06-2016 17:40:37
 :pig4: :pig4: :pig4:

 :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-06-2016 20:47:16
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 08-06-2016 21:08:31
งื้อออออ งานดีตัลลอดดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 08-06-2016 21:13:41
ทีมแซคธามค่ะ ยังคงสม่ำเสมอตั้งแต่ต้น 5555555
แม้จะมีความวอกแวกลังเลไปบ้างเล็กน้อย แต่ไม่เปลี่ยนใจนะ 5555555
ถึงแซคจะมีความหมาน้อย แต่คิดว่าต้องแซ่บไม่เบาค่ะ
เวลาแซคแอบมองพี่ธาม ความคิดก็ดูแซ่บอยู่นะ อยากให้นางสมหวังตามใจนึก 555555
เสน่ห์พี่ธามก็เหลือร้าย แซคหลงมากขึ้นทุกวัน
รอดูเค้าอ่อยแรงใส่กันต่อ รอเค้ามีความมั่นใจเปิดใจต่อกันค่าาา
สุดท้ายจะเป็นไงก็ได้หมดเลยย ติดตามต่อไปจ้าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-06-2016 21:20:12
พี่ธามคิดผิดคิดใหม่นะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 08-06-2016 22:25:33
โอ๊ยยยย รักความนิ่ง ความควีนของพี่เขาจังเลยค่ะ อิแซคไม่ไหนไม่รอดแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 09-06-2016 00:48:33
พี่ธามใจอ่อนกับเด็กหรือใจอ่อนกับหมากันแน่เนี่ย?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 09-06-2016 01:23:11
แซคขี้อ่อยขนาดนี้  บางทีก็นึกอยากให้เป็นเป็นธามแซคนะเออ... :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 09-06-2016 01:56:23
เอาล่ะสิ...!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 09-06-2016 08:51:28
แซครุกหนักมาก อ่อยจนไม่รู้จะทำยังแล้วนะ
เมื่อไหร่พี่ธามจะใจอ่อนสักที
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 09-06-2016 15:06:47
ม่ายยยยยยยยยยยย

ต้องแซคธามสิ๊!! หื้อ​ออ​อ!!

พี่ธามออร่าเคะราชินีลอยคุ้งขนาดนี้
จะรอดเงื้อมมือนังหมาแซคคนหื่นไปไหนได้
ไม่มีท๊าง! แง่งง *คำรามขู่คนแต่งกลายๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 10-06-2016 08:21:00
เราเชียร์แซครุกนะ
แต่ถ้าสลับได้ก็ไม่ว่ากัน /ชูป้าย (อิอิ)
นุ้งแซคควรพาบุญเหลือไปชุบตัว อาบน้ำ เป่าขนที่เกาหลี ลงน้ำมนต์นะหน้าทองให้พี่ธามรักพี่ธามหลงจะได้มาอยู่ที่บ้าน #เดี๋ยวๆ
หรือจะชูป้ายธามเหลือดี #เดี๊ยวววววววววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 10-06-2016 18:57:45
แซ็คเป็นขนาดนี้ละยังคิดว่าไม่จริงจังอีกเหรอออ 55555555
#ทีมแซคธาม  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 10-06-2016 20:39:38
วิชาการ  สถานการณ์  เหตุการณ์  ประวัติการณ์  ประสบการณ์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 11-06-2016 21:57:29
 :katai2-1: ชอบมากกก ต้องมารออ่านก่อนนอนทุกสัปดาห์เลย แต่ยังไม่ได้เข้ามาคอมเมนท์ คือโดยส่วนตัวแล้วชอบให้เป็นธามแซค จากความนิ่ง ความซึนของพี่ธาม และความเด็กน้อยของแซค โดยเฉพาะวันที่ฝนตก มันชวนให้คิดแบบนั้นอ่ะนะ  แต่ถ้าดูจากเวลาที่แซคบรรยายรูปลักษณ์ของนิธาน นายแบบดัง คือพี่ธาม สวย เพรียว อิมเมจ Ice Queen มาเต็ม อย่างหลังนี่ก็ให้ความรู้สึกแซคธาม ดังนั้น ยังไงก็ได้ชอบหมด o18 ให้สลับกันได้ยิ่งดี อิๆ

 :m28: ตกลงบุญเหลือเพศอะไรกันแน่อ่ะจ๊ะ ใน Chapter 1 บอกว่าเป็นตัวเมีย แต่ใน Chapter 6 บอกว่าบุญเหลือโดนตัดจู๋ (หมายถึงทำหมันน้องหมา ซึ่งจริงๆ จะเกี่ยวกับบริเวณลูกอัณฑะมากกว่า ประมาณนี้ไหม) สื่อว่าเป็นตัวผู้? หรือเราอ่านไม่เข้าใจเอง  :hao4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: eaimeaimm ที่ 13-06-2016 16:22:55
เชียร์แซคธามด้วยคน เห็นการบรรยายบุคลิกพี่ธามแล้วดูราชินีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-06-2016 18:46:27
อ่านแล้วได้แต่อมยิ้มเบาๆให้กับเพลงต่างๆในเรื่องนี้ บ่งบอกวัยมากว่าอยู่ยุคไหน

ซึ่ง!เราทันทุกเพลง 555   เหมือนกำลังอ่านเรื่องของเพื่อนวัยเดียวกันเล่าเรื่องความรักยังไงอย่างงั้น
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.06|P.09 (08/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 15-06-2016 09:16:44
C h a p t e r 0 7





“อารมณ์ดีอีกแล้วนะพี่แซค”


เช้าวันจันทร์เดินทางมาถึงไวเกินกว่าจะตั้งตัว ผมแวะเข้ามาออฟฟิศก่อนออกไปที่ร้านอาหารของเมธัส ไอ้เดี่ยวเป็นคนทัก สาเหตุเพราะเสียงหวิดหวิวที่ผมเดินผิวปากตั้งแต่ลงจากรถมายังโต๊ะทำงาน

“นิดนึงน่า”

“มีอะไรดีๆ เรอะ น้องไอติมเป็นไง”

“ก็งั้นๆ”

“เฮ้ย” เดี่ยวร้องเสียงหลง เจ้าตัวเป็นแฟนคลับตัวยงของเด็กสาวที่ว่า แต่สำหรับผมก็งั้นๆ จริง ก็ถ่ายรูปรับปริญญาทั่วไป ที่นัดผมเป็นพิเศษเพราะอยากต่อยอดให้ถ่ายรูปให้ฟรี เด็กขนาดนั้นมองปราดเดียวก็รู้ ไม่มีอะไรดึงดูด เน็ตไอดอลเป็นกันง่าย เทียบกับนิธานไม่ได้สักกระบิ “ไนซ์ไหม หรือหยิ่ง”

“ก็น่ารัก”

“ผมว่าแล้ว”

“เออๆ ช่างเหอะน่า แล้วนี่จะออกไปไหน” มองกระเป๋าใส่กล้องที่เจ้าตัวกำลังเก็บอยู่แล้วถาม พี่จิ๊บเดินมาพอดี เฉลยคำตอบแทนรุ่นน้องที่ยังคงสาละวนกับกระเป๋าตัวเอง

“เสร็จหรือยังเดี่ยว เดี๋ยวพี่ไก่รอ”

“ออกไปข้างนอกเหรอครับ”

“เด็กที่สตูพี่ไก่รถชนเมื่อเช้าน่ะ แล้วนี่งานด่วนด้วยเลยให้เดี่ยวมันไปแทน ว่าแต่เราเถอะ นัดคุณหม่อนไว้กี่โมง”

“สิบเอ็ดโมงครับพี่”

“โอเค มีปัญหาอะไรก็โทรมานะ เดี๋ยวออกไปกับหวานสองคนใช่ไหม ไม่เน้นรูปคุณหม่อน เน้นสัมภาษณ์มากกว่า ฉันขอเด็ดๆ รูปเดียวตามบรีฟ เอามาจัดคอนเทนท์ ไปเดี่ยว เดี๋ยวไปส่ง จะไปคุยกับพี่ไก่ด้วย”

หญิงสาวมาไวไปไวเหมือนสายฟ้าฟาด ผมหัวเราะให้หนึ่งครั้ง หันกลับไปมองเพื่อนร่วมงานที่ส่งสายตามาทางนี้ตั้งแต่ต้น ยิ้มแหยๆ กลับไป หวานหลบสายตา เก็บของบนโต๊ะทำงานที่ดูเรียบร้อยเป็นปกติอยู่แล้วแก้เก้อ มีฝุ่นควันของความกระอักกระอ่วนลอยตลบ ผมก้มหน้าเก็บกระเป๋าลงลิ้นชักทำงานบ้าง ไม่วายหยิบกล้องตัวเก่งมากดดูรูปที่ถ่ายเมื่อคืน

เสี้ยวหน้าของใครบางคน นั่งกอดถุงป๊อบคอร์นกึ่งสำเร็จรูปที่ถูกเวฟจนอุ่นมองหน้าจอโทรทัศน์ แอบถ่ายมาได้สองสามภาพเจ้าตัวก็รู้ตัว ไม่ยอมให้ถ่ายต่อ พี่ธามไม่ได้แต่งหน้า เป็นนิธานแบบที่ไม่เห็นในหน้านิตยสารหรือจอแก้ว แต่ยังคงสะกดจิตให้เผลอยิ้มทุกทีที่มองเหมือนเดิม

“แซค” เสียงเรียกจากหญิงสาวทำให้ต้องลดมือลง หวานยืนอยู่ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่สีหน้าไม่สู้ดีนัก “มีเรื่องอยากคุยด้วย”

“อืม เอาสิ”





พระอาทิตย์ด้านนอกอาคารส่งรังสีความร้อนมามากกว่าทุกปีที่ผ่าน ผมยืนหลบมุมร่มของหลังคาที่ยื่นออกมาเป็นกันสาด พิงตัวเข้ากับกำแพง จุดบุหรี่ขึ้นสูบ เงี่ยหูฟังความเงียบของหญิงสาวที่ออกมาด้วยกันแล้วเอาแต่ก้มมองปลายรองเท้า

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แต่มากพอให้บุหรี่ที่จุดนั้นหมดไปครึ่งมวน ผมนึกถึงรสบุหรี่ที่สูบกับนิธาน มันหวานกลมกล่อมมากกว่านี้ทั้งๆ ที่ก็เป็นรสเดียวกันแท้ๆ

“แซคจะเอายังไงกับหวานกันแน่”

คำถามถูกยิงตรงออกมาในที่สุด ก่อนหน้านี้ผมคุยกับหวาน ค่อนข้างไปในทิศทางของเรื่องส่วนตัวสูง ในที่นี้เราต่างเข้าใจนัยยะของมัน โอเค ผมสนใจหวานเพราะหวานสนใจผม แต่ไม่เหมือนกับที่รู้สึกกับพี่ธามตอนนี้ที่ผมต้องจริงจังที่จะไขว่คว้ามากกว่าทุกคนที่ผ่าน

“ช่วงนั้นก็รู้สึกดีจริงๆ น่ะแหละ แต่มันยังไม่ใช่น่ะหวาน”

“แล้วแซคเข้ามาในชีวิตหวานทำไม”

“ขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจทำให้หวานเจ็บ” ผมสารภาพ ไม่เคยตั้งใจทำให้ใครเสียใจทั้งนั้น แต่ช่วยไม่ได้ เผลอทำไปเสียทุกที “เราเป็นเพื่อนกันได้นะหวาน”

“หวานรู้ แซคไม่เคยจริงจังกับใคร ขอบใจที่พูดตรงๆ”

“ขอโทษ”

“แซคไม่ผิดหรอก” ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ โดยเฉพาะเปลือกตา หวานไม่ร้องไห้ แต่ความรู้สึกที่เจ็บช้ำก็แสดงออกมาชัดเจนไม่ต่างกับหยดน้ำตา “หวานผิดเองที่หลงเพ้อไปกับคำพูด การกระทำดีๆ ของแซค”

“หวาน...”

“เราเป็นเพื่อนกันได้ แต่หวานจะคอยดู”

ริมฝีปากสีสดบดเข้าหากัน ดวงตาคู่นั้นแข็งกร้าวคล้ายท่องมนต์ดำส่งคำสาป “วันไหนที่แซคจริงจัง แซคจะเจอกับคนที่ทำเหมือนแซคเป็นของเล่น วันนั้นแซคจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง”

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าชายอสูรที่ต้องคาถา หวานเดินกลับเข้าไปในตึก ระยะเวลาที่พูดแสนสั้นเมื่อเทียบกับการยืนนิ่งๆ ฟังลมหายใจของกันและกัน ผมทิ้งมวนบุหรี่ลงบนพื้น ดับด้วยปลายเท้า พ่นควันสีขาวลอยออกไปในอากาศ แสงจากพระอาทิตย์แยงตาจนต้องหรี่ตาลง หวานอาจใช้เวลาสักพัก แต่สำหรับผมแล้วมันไร้ค่า

ตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก หยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความไปหาคนที่คิดถึง

Zac: เดี๋ยวจะไปสัมภาษณ์พี่หม่อนสายๆ
Zac: เย็นนี้มากินข้าวที่บ้านไหม เดี๋ยวผมไปรับ
Tham: กำลังขึ้นเครื่องไปมาเก๊า
Zac: ไปทำอะไร
Tham: งาน
Zac: กี่วัน
Tham: 3 แค่นี้นะ ไฟนอลคอลแล้ว

เผลอจิ๊ปาก หงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่บอก เข้าใจได้ว่าเป็นธุระส่วนตัว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก

Zac: จะไปไหนทำไมไม่บอก
Tham: จำเป็นต้องบอก?

อ่านจบประโยคคำพูดที่เพิ่งฟังเมื่อครู่เวียนวน ผมจุดบุหรี่อีกตัว อัดควันเข้าปอด สุดท้ายก็ปามันลงพื้นทั้งๆ ที่สูบได้ไม่เท่าไหร่
วันไหนที่แซคจริงจัง แซคจะเจอกับคนที่ทำเหมือนแซคเป็นของเล่น วันนั้นแซคจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง




ผมกลับมาที่ร้าน nice to อีกครั้ง แต่ไม่เจอพี่ธามเหมือนทุกที พี่หม่อนบรรเลงวิธีการชงกาแฟ เทฟองนมเป็นรูปหัวใจใส่ถ้วยกาแฟเล็กๆ ขณะที่ผมกับหวานก้าวเข้าร้าน รอยยิ้มสดใส หันไปเช็ดมือแล้วเอ่ยเชื้อเชิญให้เราหามุมนั่งสบายให้กับตัวเอง

"วันนี้ว่างๆ เลยมาหัดทำlatte artดู ไม่ได้จับเสียนาน"

"ตามสบายเลยพี่"

"เสร็จแล้วแหละ" คนพูดยกมาเสิร์ฟด้วยตัวเอง กลิ่นหอมของกาแฟคั่วลอยคลุ้ง ให้ความรู้สึกสดชื่นและหอมหวาน "วันนี้มาสองคน?"

"ครับพี่ สัมภาษณ์กับขอภาพพี่หม่อนสักหน่อย"

"เก็กท่านิ่งๆ น่ะเหรอ"

"ตอนทำลาเต้อาร์ตก็ได้ครับ ดูอบอุ่นดี นี่หวาน จะเป็นคนสัมภาษณ์ ผมคุยไม่เก่งน่ะ"

"นี่ขนาดไม่เก่ง" เจ้าของร้านเย้า แววตาหยอกเอินในที "กับธามเป็นไงบ้าง"

"โห อย่าให้พูดเลยพี่ เมื่อคืนยังคุยกันดีๆ ตอนเช้าบินไปมาเก๊าไม่บอกผมสักคำ"

พี่หม่อนหัวเราะ ไม่แปลกใจในพฤติกรรมของเพื่อนสนิทตัวเอง "มันแบบนี้แหละ ธามโลกส่วนตัวสูง ไม่เคยมีแฟนด้วย"

"กับผู้หญิงก็ไม่?"

"อืม" เมธัสอมยิ้ม ให้กำลังใจผมในที "สู้หน่อยแล้วกัน เอ้า เริ่มเลยไหม"

หวานมองหน้าผม เหมือนมีอะไรอยากจะพูดแต่ก็เก็บงำ ผมเดาออก หนีไม่พ้นเรื่องที่เมธัสเอ่ยนำเมื่อครู่นักหรอก

"แนะนำตัวเองก่อนนะคะ ชื่อหวาน เป็นคนจัดการเรื่องคอลัมน์ของร้านที่จะลงนิตยสารปักษ์หน้า อันนี้เป็นสคริปต์ที่จะถาม คุณหม่อนจะถ่ายรูปประกอบเล่มก่อนไหมคะ จะได้มีเวลาเตรียมตัวด้วย"

“ผมแจ้งไปแล้วใช่ไหมว่าไม่แต่งหน้านะ ไม่ชอบ แค่นี้ก็หน้าหวานเกินไปแล้ว เวลาจีบสาวเสียเครดิตหมด”

"ครับ เลยมากับหวานสองคนไม่พกช่างแต่งหน้ามาสักคนเลย แต่พี่น่าจะซับมันหรือล้างหน้าสักหน่อยก็ดีนะ ถึงผมจะถ่ายเห็นหน้าไม่ชัดแต่แบบนี้ก็ไม่ไหวว่ะพี่"

“โอเค ตามนั้น รอให้เด็กเคลียร์ที่เคาน์เตอร์ก่อนแล้วกัน เมื่อกี้ผมทำเละเทะไว้เยอะเลย”




สงสัยว่าตัวเองเป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่

หนึ่งคำถามที่วนเวียนในใจ ไม่ใช่เริ่มจากผม แต่เป็นหวาน บนรถโตโยต้า วีออส ที่ขับกลับจากร้านของคุณหม่อนมายังบริษัท เรายังห่างเหิน แต่ก็เชื่อมโยง ผมไม่ตอบ ไม่ใช่เพราะหยิ่งแต่เกิดคำถามเดียวกันผุดขึ้นมาซึ่งทำให้สติสัมปชัญญะเวียนวนอยู่ในอ่าง
ผมเป็นผู้ชายรักสนุก แต่ไม่ผูกมัด ไม่เคยมีปัญหาเชิงชู้สาวเพราะไม่คิดจะเอาตัวเองไปผูกติดกับใคร เป็นพวกนิยมความสัมพันธ์แบบวันไนท์แสตนด์ เราเริงร่าบนเรือนร่างของกันและกัน ไม่ต้องรู้จักชื่อเสียง ไม่ต้องเรียนรู้นิสัยใจคอ ไม่จำเป็นต้องรู้แม้กระทั่งที่มาที่ไป

ครั้งหนึ่งผมเมามาก สนุกสุดเหวี่ยง ดื่มเหล้า เต้น แล้วก็ดื่มอีก ดูดบารากุสลับกับคนไม่รู้จัก ออกไปดูดบุหรี่นอกคลับ แล้วกลับมาดื่มเหล้าต่อ คว้าคอใครสักคนมาจูบ ชวนกันไปโรงแรมราคาถูกแถวนั้น ช่วยกันสำเร็จความใคร่ เหมือนทุกครั้ง ตื่นมาข้างๆคนไม่รู้จักและพบว่าคนที่นอนด้วยมีไอ้นั่นเหมือนกัน ที่แตกต่างคือเนินอกกลมมน จับดูก็รู้ว่ายัดไส้ด้วยซิลิโคน

ผมเพิ่งหยุด ไม่สิ...เรียกให้ถูกคือเพลาๆ เรื่องแบบนี้ลงเมื่อปีที่ผ่านมา คล้ายกับถึงจุดอิ่มตัว แต่ก็ไม่ลงหลักปักฐานกับใครเสียทีเดียว ความคิดตอนนั้นเปิดกว้าง ผมไม่สนว่าเราจะต้องนอนกับคนเพศไหน เรียกว่ามักง่ายก็ไม่ผิด แค่บำบัดอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านของกันและกันได้ก็เพียงพอ

แต่นั่นก็ไม่ใช่จุดเริ่มต้นที่ตัวเองจะชอบผู้ชายอยู่ดี

กระทั่งนิธานเข้ามา...


ผมโยนลูกเบสบอลไปใต้แสงจากหลอดไฟสาธารณะ ถนนในหมู่บ้านตอนนี้เงียบสงัด ประมาณสองทุ่มเศษชาวบ้านก็กลับเข้าบ้าน ทำกับข้าว ล้อมวงทานมื้อเย็นกับครอบครัว เตรียมตัวดูละครหลังข่าวกันทั้งนั้น บุญเหลือวิ่งโกยสองขา ลิ้นห้อยแต่ไม่ย่อท้อ คาบลูกเบสบอลที่เต็มไปด้วยรอยคมเขี้ยวกลับมาให้พลางกระดิกหางริกๆ

"เหนื่อยหรือยัง"

ผมทรุดตัวลงนั่ง สุนัขพันธ์ทางก็เบียดตัวอยากนั่งบนตัก ลิ้นเปียกน้ำลายของมันตวัดเลียไปครึ่งหน้า คงดีกว่านี้ถ้านิธานเป็นคนเล่นกับมัน

"เข้าบ้านได้แล้วดึกแล้ว พรุ่งนี้ทำงาน" ประโยคแรกคุยกับหมา ส่วนประโยคหลังพูดถึงตัวเอง บุญเหลืออิดออด ไม่อยากข้ามผ่านประตูรั้วเหล็ก แต่พอผมปรบมือเรียกซื้อก็เดินหน้าจ๋อยเข้าบ้านมาแต่โดยดี
เป็นกิจวัตรประจำวันแท้ๆ แต่ความรู้สึกกลับแตกต่าง
คล้ายกับว่า จู่ๆ ที่ไม่มีนิธานในชีวิตแบบนี้ มันชวนให้รู้สึกเหงายังไงชอบกล

Zac: พี่ธาม เลิกงานยัง

ผมกดอ่านข้อความเดิมที่ส่งทิ้งไว้เมื่อหลายชั่วโมงก่อน ยังไม่มีคนอ่าน ไม่มีการตอบรับ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกหมาที่วิ่งไล่เบสบอลที่ไร้หัวใจ

Zac: คิดถึงว่ะ

ส่งซ้ำไปอีกครั้ง คราวนี้อีกฝ่ายกดอ่าน แต่ไม่มีข้อความตอบรับ
แม่ง เจ็บยิ่งกว่าไม่อ่านอีกว่ะแซค




“มาๆ หายไปเสียนาน นึกว่าลืมร้านนี้ไปเสียแล้ว”

Blur เป็นร้านประจำของผมกับไอ้เดี่ยวตั้งแต่สมัยเรียน มาจนรู้จักเจ้าของร้านไปยันเด็กเสิร์ฟ อยู่ย่านมหาวิทยาลัย โดนกวดขันจากเจ้าหน้าที่เมื่อสองสามปีก่อนจนต้องขยับออกมาอีกสองซอย ลักษณะเป็นร้านนั่งชิล มีดนตรีสดบางคืน ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเป็นนักศึกษา หรือไม่ก็ศิษย์เก่าที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนเจ้าของร้านบ่อยๆ

“เด็กๆ แถวนี้คิดถึงพี่ชายติสท์ๆ เซอร์ๆ ที่ชอบมายิ้มตาหวานให้หน้าบาร์เป็นแถบ นึกว่าจะวางมือเสียแล้ว”

“บ้าเหรอพี่ แค่เบื่อๆ น่ะ เที่ยวแบบนี้มาเป็นสิบปีแล้วมั้ง”

“เออ เลิกดื่มแล้วก็แวะมาคุยได้ เอาอะไร”

“ขอเบียร์ก็พอ วันนี้เบาๆ เซ็งว่ะ”

“เซ็งอะไร” ชายหนุ่มหัวโล้นเกลี้ยงเคราดกหนายิ้มกริ่ม เปิดเบียร์ยี่ห้อประจำให้แล้ววางตรงเคาน์เตอร์ “งานเยอะหรือไง”

“พี่เคยเห็นผมบ่นเรื่องงานด้วยเรอะ”

“ก็ไม่เคยเห็นบ่นเรื่องอะไร” เขาว่าพลางหันไปรับออเดอร์จากบริกรด้านหลัง “นอกจากที่โดนเด็กชื่อเจเรมี่งอแงใส่”

“โตกันแล้ว เลิกทะเลาะกันนานแล้วน่า”

“แล้วมีเรื่องอะไรล่ะ”

“ผมว่าผมมีความรักว่ะ” สิ่งที่วกวน หมกมุ่น หมุนอยู่ในหัว ชวนให้หัวใจฟูฟ่องแต่ก็ลีบแบนได้ด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แน่นอน ถ้าไม่สำคัญคงไม่รู้สึก แต่รู้สึกอีกทีมันก็ห้ามไม่ให้คิดเล็กคิดน้อยไม่ได้

“ฟ้าจะถล่มหรือเปล่า เอ็งเนี่ยนะ”

“ฟ้าถล่มก็คงดีสิพี่ เครื่องบินจะได้ร่วงใส่หัวหมา”

“ดอกฟ้าเสียด้วย”

“งานยากเลยแหละ” ผมจิ๊ปาก ยกเบียร์ขึ้นดื่ม “ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย พี่รู้ไหม ผมงี่เง่าแม้กระทั่งที่เขาไปทำงานต่างประเทศแล้วไม่บอกน่ะ”

“เป็นเอามาก”

“ไม่เคยเจอคนที่ชอบขนาดนี้ แล้วก็ไม่เห็นทางว่าจะทำอะไรได้ด้วย”

“ใจเย็นสิวะ ลูกหมา เกี้ยวผู้หญิงนี่ถนัดไม่ใช่เรอะ”

“ไม่ใช่ผู้หญิงน่ะสิพี่” ตามองแสงไฟมืดสลัว สีขาวอมเทาของควันบุหรี่ลอยตลบ ที่นี่เหม็นกลิ่นไหม้ของมวนกระดาษ กลิ่นน้ำหอมที่แสบจนฉุน แอลกอฮอล์หลากชนิดและบารากุที่อนุญาตให้สูบกันในห้องอับๆ พี่ทิมเลิกคิ้ว ยังคงยิ้มกริ่ม

“รู้ไหม กูไม่แปลกใจเลย”

“อะไรของพี่วะ”

“ก็เอ็งมันเอาไม่เลือก ตอนนั้นที่เล่าให้ฟังว่าไปนอนกับกะเทยกูนึกว่ามึงจะหงุดหงิด อารมณ์เสีย กลับเฉยๆ เสียอย่างนั้น เป็นคนอื่นโวยวายไปแปดบ้าน”

“ไร้สาระว่ะพี่ ผมไม่ได้แคร์หรอก ก็คนเหมือนกัน สำคัญแค่ป้องกันก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ”

“เออ เอาอย่างที่คิดว่าจะสบายใจแล้วกัน อกหักมาแบบนี้วันนี้ไม่คิดจะพาใครกลับล่ะสิท่า ไม่ชวนเดี่ยวมาด้วยล่ะ”

“ติดแฟน” คนล่าสุดดูท่าทางเคารพรักมาก ไม่ออกนอกลู่นอกทางแม้แต่น้อย “มีแฟนนี่มันดีจริงๆ เหรอวะพี่”

“ไม่ดีหรอก” ผู้โชกโชนแก่ประสบการณ์กล่าว พี่ทิมก็ใช่ว่าจะน้อย เป็นบาร์เทนเดอร์ที่นี่สาวๆ เข้าหาตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่คนเจ้าชู้ ทำงานคืนๆ หนึ่งเน้นเหล้าฟรีมากกว่าเหล่สาว “แต่พอเราเจอคนที่ใช่ ต่อให้มันแย่แค่ไหนก็ไม่อยากปล่อยไป ถูกปะ”

“เออ ใช่เลยว่ะพี่ เปิดสักขวดมาดวลกันไหม”

“คืนนี้ต้องไปส่งหรือเปล่า”

“ผมเรียกแท็กซี่กลับเองได้น่า”

“ให้มันจริง” น้ำเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ไม่ถือสา ผมสั่งเบียร์ขวดใหม่ จิบไปฟังดนตรีสดไป สักพักบาร์เทนเดอร์ประจำเคาน์เตอร์บาร์ก็พูดขึ้น “ช่วงที่เอ็งไม่อยู่ เด็กหน้าใหม่ๆ มาเยอะ มีคนหนึ่งมาแล้วควงหนุ่มๆ กลับตลอด ถ้าเจอจะแนะนำให้ เผื่อคืนนี้จะได้ไม่ต้องไปนอนสาวหนอนให้เมื่อยมือ แต่มาดึกหน่อยนะ ทางนั้นก็มีคลับเป็นของตัวเองเหมือนกัน แต่อย่างว่าจะไปทำตัวเรื้อนให้ลูกน้องเห็นก็คงไม่ได้เลยต้องมาหาเศษหาเลยเอาแถวนี้”

“ผมเพิ่งพูดไปว่าช่วงนี้อกหัก พี่ก็ ไม่สนสาวที่ไหนทั้งนั้นแหละ”

“อย่าเพิ่งปฏิเสธไปสิวะ แล้วอกหักอะไรของเอ็ง อยู่ในช่วงสับสนไม่ใช่เหรอ ตีโพยตีพายไปได้”

“ผมไม่เคยจีบใคร พี่ก็รู้”

“ถึงได้จะแนะนำให้นี่ไง นั่น มาพอดี” เชี่ยแม่ง หันกลับไปเห็นผมแทบจะสำลักเบียร์ เรื่องที่พี่ทิมเล็งผู้ชายไว้ให้ผมสักคนนับเป็นเรื่องน่าตกใจแล้ว แต่คนที่พี่ทิมตั้งใจจะแนะนำให้แต่แรกนั่นต่างหากที่ทำให้ผมเสียหลัก เจเรมี่ในเสื้อยืดตัวย้วย คอวีลึก กางเกงยีนส์ขาดวิ่นที่เห็นเนื้อน่องประปรายเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มเพื่อนอีกสองสามคน มันสบตาผม เซย์ไฮกับพี่ทิมอย่างคนคุ้นเคย

“จำได้ว่าครั้งแรกผมเป็นคนพามันมา แล้วไอ้นี่แหละเจเรมี่ที่ผมตีกับมันบ่อยๆ”

“อ้าว เหรอ โทษว่ะ ลูกค้าแม่งเยอะ บางทีก็จำไม่ได้ เรียกมันแต่เจม”

“เจม!”

“ไง” เด็กหนุ่มลูกครึ่งทัก แปลกใจนิดหน่อยที่เจอผม “ไม่เจอที่แบบนี้นาน”

“เออ ได้ข่าวว่าเที่ยวบ่อย”

“พี่ทิมเผาอะไรบ้างเนี่ย ขอเหมือนเดิมให้โต๊ะโน้นนะพี่ วันนี้ผมจะเมากับแซค”

“กูเป็นพี่มึงนะ”

“ไม่เอาน่า ยังจะคิดเรื่องนั้นเป็นตาแก่ไปได้ ขอวิสกี้แรงๆ ครับ ตัวไหนก็ได้”

“เจ๊รู้หรือเปล่าว่าเที่ยว”

“ผมบรรลุนิติภาวะแล้วนะ” ตอบพร้อมทำหน้าหงุดหงิด อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ เด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ “แล้ววันนี้ไม่ต้องไปเฝ้าใครรึ”

“พูดมาก”

“อ้าว ก็เห็นอินเลิฟ นึกว่าจะเลิกเที่ยว”

“มาก็ดีเลย เอามันไปสอนหน่อย จีบผู้ชายเขาทำกันยังไง” พี่ทิมไสแก้ววิสกี้สีเหลืองทองให้คนมาใหม่ เจเรมี่ขำกิ๊ก เล่นเอาผมหงุดหงิดแทนที่

“อะไร เสือผู้หญิงอย่างพี่น่ะเหรอจะจีบใครไม่เป็น เสียชื่อ”

“ไม่เหมือนกันนี่หว่า”

“โอเค ต่างกันนิดหน่อย ไอจะบอกอะไรยูให้นะแซค ผู้ชายน่ะไม่มีลีลาท่ามากหรอก ถ้าเซย์เยส ก็แปลว่าเยส โนก็คือโน ไม่มีมารยา ไม่สลับซับซ้อน ยูไม่ต้องคิดเผื่อไปหลายตลบเลย ถ้าเขายอมคุยด้วยก็แปลว่ามีโอกาส จีบไปถ้าติดก็ได้เอา ไม่ติดก็ได้เพื่อน เท่านั้นเอง”

“พูดเหมือนประสบการณ์โชกโชน”

“มากกว่าเสือแก่เขี้ยวทู่แถวนี้แล้วกัน”

“พี่ดูมันสิ กวนตีนไม่มีใครเกิน” เจเรมี่ไหวไหล่ ยกแก้วขึ้นซดรวดเดียวหมด ผมมอง แต่ไม่ห้าม ดื่มของตัวเองบ้าง สักพักก็จุดบุหรี่ขึ้นสูบ

“เคยดูหนังโป๊เกย์ไหม”

“ไม่เคย”

“ถามจริง ไม่หาข้อมูลคิดว่าถึงเวลาจริงๆ จะทำได้เหรอ ไม่รังเกียจเหรอ”

“ไม่ต้องห่วงกู เรื่องบนเตียงกูเอาอยู่ ทำเป็น”

เจเรมี่หัวเราะก๊าก วิสกี้แก้วใหม่วางแทนที่ ดื่มคู่กับดาร์กช็อกโกแลต มันยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดอีกครั้ง ผมยังคงไม่เตือน และปล่อยให้เราจมอยู่ในพิษของแอลกอฮอล์ที่วิ่งพล่านในเส้นเลือดของตัวเอง เยียวยาจิตใจด้วยดนตรี จมจ่อมกับความคิดที่ขุ่นฟุ้งอยู่ในอก ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา รอบที่ร้อย เลิกนับไปได้ว่าร้อนเท่าไหร่ แต่เกือบทุกนาทีด้วยซ้ำที่รอคอยการตอบกลับมาของใครคนนั้น

อาการตกหลุมรักทำให้ผมเป็นบ้า


“ผมเคยชอบพี่นะ”

เจเรมี่พูดขึ้นมา เลิกนับไปแล้วว่าน้องชายคนสนิทดื่มไปกี่แก้ว ดวงตาสีอ่อนฉ่ำวาว มองมาที่ผม ปากแดงยิ่งกว่าเก่า ไม่ปฏิเสธว่าน่ามองไม่แพ้นิธานสักนิด “เมาหรือไง”

“คงเมามั้งเลยกล้าพูด แต่เพราะชอบมากๆ เลยตัดสินใจไปเรียนเชฟ เผื่อว่าจะตัดใจได้ พี่มันเสือ เสือผู้หญิง มีตั้งกี่คนเข้ามาในชีวิตแล้วก็ทิ้งๆ ขว้างๆ จะนับประสาอะไรกับผม ผมเคยเจอพี่ลากผู้หญิงไปเอาในห้องน้ำด้วย ยืนฟังตั้งนาน แล้วก็กลับมาร้องไห้ที่บ้าน”

มือขาววางบนบ่า เจเรมี่กระโดดลงจากเก้าอี้ทรงสูงริมบาร์มายืนโงนเงนตรงหน้า “มันดีขึ้นนะ จนกลับมาแล้วเห็นพี่รักใครสักคน แล้วมันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ะ”

“เพ้อเจ้อแล้ว” เจเรมี่ก็เหมือนน้องชาย ตอนที่รู้ว่ามันเที่ยวเก่งจากพี่ทิมก็เป็นห่วงนิดหน่อย แต่ก็โตๆ กันแล้วไม่อยากพูดมาก ผมยีหัวมันเหมือนที่ชอบทำตอนเด็กๆ เสียงโทรศัพท์ดังพอดี เหลือบตาไปมอง แต่โดนจับมือให้วางค้างไว้แบบนั้น

“แซค”

หางตาผมเห็นข้อความจากนิธาน แต่ยังไม่กดอ่านก็ถูกดึงเข้าหาก่อน ริมฝีปากอุ่นนุ่ม หยุ่นชื้น ทาบลงมา ก่อนบดเบียดและดูดดึงตะกละตะกลาม ผมดันตัวเจเรมี่ออก เด็กหนุ่มร้องไห้ออกมา สุดท้ายก็ยอมให้โผตัวเข้ามาซบบ่าใหม่อีกครั้ง

“เป็นผมไม่ได้เหรอ”

“เจม”

“ทำไมวะ”

“เออ โทษว่ะ”

“ทำไม... ถ้าชอบผู้ชายทำไมพี่ไม่มองผมคนแรก”

ผมลูบหัวเจมซ้ำไปซ้ำมา ถ้าเป็นมันคงไม่ต้องกระวนกระวายแบบนี้
ถ้าเป็นมัน ผมคงไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองถูกปั่นหัวให้เป็นของเล่น
ของเล่นที่นิธานให้ความสนใจเพียงครั้งคราว







TBC

สวัสดีวันพุธสุดที่รัก
เมื่อคืนไม่ค่อยสบายค่ะ โดนไล่ไปนอนตั้งแต่หัวค่ำ ไม่มีแรงจัดหน้าเลยยกยอดมาวันนี้ อุอิ
ตอนนี้เจมเริ่มมีบทบาทแล้ว แต่ไม่ดราม่าน้องแน่นอน เรามีดราม่ารออยู่ท้ายเรื่องนิดๆ หน่อยๆ พอเป็นน้ำจิ้ม
มีคำผิดทักได้นะคะ โมเมว่าเขียนไปด้วยกันเลยโนะ ฮ่าๆ
ขอให้เป็นวันที่ดีของทุกคนค่ะ เจอกันพุธหน้า พี่ธามกลับมาหาน้องแซคหน่อยเร้วว จิตตกจะแย่แล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 15-06-2016 09:37:15


แซคเอ๋ย ถ้าเอ็งไม่มีบุญเหลือ ดอกฟ้าจะโน้มลงมาหาไหม?
อ่านแล้วชอบบรรยากาศในเรื่องจังค่ะ มันเหมือนช่วงหัวค่ำหลังฝนตกที่เห็นแสงไฟถนนเป็นโบเก้ดูพร่า ๆ ที่ต้องหาบุหรีสักมวนมาสูบพ่นควันไล่ความชื้นมาก ๆ ... มีเสน่ห์ และน่าลุ่มหลงจริง ๆ ทั้งแซค ทั้งธาม

ดื่มน้ำเยอะ ๆ พักผ่อนมาก ๆ อย่าปล่อยให้คอ หัว เท้าเย็นเกินไปนะคะ (อนุมานว่าคุณเวสต์เป็นหวัด แหะ ๆ )
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 15-06-2016 09:44:37
งานสายๆก็มา แซคไม่ใช่คนเบื่อง่ายช่าาาาาา

ถ้านายพยายามด้วยความจริงใจ

ความรักมันต้องกลับมาหานายแน่ๆ แซคจัง

#คำผิด
'...คิดยังไงกับหวานกันแน๋' --->แน่
'...เปิดสักขวดมาดวน'--->ดวล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 15-06-2016 09:57:55
ไม่รู้ว่าต้องตกใจอะไรก่อนกัน
นี่ฉันอ่านนิยายที่พระเอกนอนกับกะเทยแล้วเรอะ !  :a5:  จะขำก็ขำ
ถ้าเป็นเพื่อนคงล้อแล้วง่ะ แต่แซคดูชิล งั้นเราจะไม่ล้อละกัน
ส่วนเจเรมี่ ยูโซคิ้วท์เว่อร์
น่ารักอิ๊บอ๋ายย ตอนที่จูบแซคแล้วถ่มว่าเป็รผมไม่ได้เหรอ นาทีนั้นอยากเปลี่ยนนายเอกเลย
(ขอโทษนิธานมา ณ ที่นี้ด้วย) น้องน่ารัก แต่ดีแล้วแหละที่แซคเห็นเป็นน้อง ไม่งั้นแซคคงทำเจมเสียใจ
โอ๋เอ๋เจม มาเป็นของเราเถอะนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 15-06-2016 10:08:40
สู้ๆนะหนูแซค พี่ธามไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 15-06-2016 10:14:24
นายแซคๆหยุดเลยนะ อย่าให้เกินเลยเดี๋ยวจะมีปัญหากับพี่ธามนะ
แค่ฟังหวานพูดนิดๆหน่อยๆ ก็คิดไปเองฟุ้งซ่านว่าตัวเองเป็นของเล่นพี่ธาม เดี๋ยวก่อน ใจเย็นๆ เลยนะแซค ตัวเองจีบเค้าได้กี่วัน พอเจอคนนู้นพูดนี่นั่น ก็โลเลแล้วเหรอ ? ไหนว่าจริงจังไง?
โมโหๆๆๆๆๆ อย่าไปเกินเลยกัยเจเรมี่นะแซค!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 15-06-2016 10:23:36
สงสารแซค เฮ้ออออออ พี่ธามก็อย่าใจร้ายกับน้องนักเลยนาาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 15-06-2016 10:52:33
หมาน้อยเชียวน้าาา แซค เอาน่าา พี่ธามโน้มกิ่งลงมานิดนึงแล้ว ฮึดหน่อยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 15-06-2016 11:11:31
รู้สึกเสียดายน้องเจมขึ้นมาเลยจ้า คืออ่านแล้วก็พอรู้น่ะว่านางคงชอบแซคแต่พอเจอสารภาพตรงในขณะที่มีแอลกอฮอในร่างกายประกอบนี่ทำเอาสงสารเจมมากเลย


หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 15-06-2016 11:15:05
แซคดูหูลู่ หางตก
แซค = บุญเหลือ สินะ หุหุ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-06-2016 11:16:19
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 15-06-2016 11:24:50
นึกไว้แล้วไม่ผิด ... เจเรมี่ต้องคิดอะไรกับแซคแน่เลย  o13

อารมณ์ที่คิดว่าใกล้ขึ้นแล้ว สนิทมากขึ้นแล้ว มีความหวังขึ้นมาบ้างแล้ว แต่พอตื่นขึ้นมาอีกวันกลับพบว่าตัวเองไปยืนอยู่ที่เดิม ที่ๆเคยห่างกันเหมือนคนอื่นๆทั่วไป ไม่ได้สำคัญอะไรแตกต่างไปจากคนอื่นเลย เจ็บเนอะแซค ....

"ทำไมต้องบอก?" ประโยคนี้ของธาม มันสตั๊นไปจริงๆ .... อ่านข้อความแล้วไม่ตอบ...ไม่เจอกับใคร ไม่เข้าใจจริงๆ ฟิลนั้น ... มันร้าวไปทั้งหัวใจ #อินอิน

แม้จะรู้ว่าหากหันไปหาเจเรมี่ จะได้รับความรู้สึกที่ดีกว่ากลับมา ไม่เหนื่อยมากเท่ากับการฝืนปีนคว้าดอกฟ้าอย่างธาม ... แต่เรื่องความรัก บางครั้งเหตุผลก็ใช้ไม่ได้เนอะแซค  o8  สู้ๆแซค อย่าท้อ เรามีบุญเหลือเป็นตัวประกัน เอ้ย! ผู้ช่วยพระเอกอยู่ 55555 #แลดูเป็นต่อมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 15-06-2016 11:31:32
พี่ธามรีบกลับมาน้า
หมามันหง่อยมันซึมมันคิดมากไปไหนต่อไหนแล้ว
5555555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 15-06-2016 11:51:05
อย่าคิดมาก...แต่ในความเป็นจริงมันยิ่งคิดป่ะวะ
ความรักก็เป็นแบบนี้...ยิ่งตกหลุมรักมากขึ้นเท่าไร
จิตใจเรายิ่งคิดมากไปทุกที
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-06-2016 12:41:17
เฮ้อ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 15-06-2016 13:19:46
แซคสู้ๆนะลูกกกกก พี่ธามเดี๋ยวเค้าก็กลับมา
 :mew1:
เอ็นดูน้องเจม หาคู่ให้หน่อยยยย  :mew2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 15-06-2016 13:51:29
หน่วงแทนบุญเหลือ พี่ธามไม่มาเล่นด้วย

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-06-2016 13:52:58
โดนคำสาปซะแล้วแซค...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 15-06-2016 14:01:50
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ชอบบบบบบบบบบบ ขนาดนิธานโผล่มาแค่ข้อความ
ยังรู้สึกได้ถึงอำนาจที่แท้จริงอ่า
แซคธามแน่ๆ แต่เป็นแซคธามที่หงอเมีย กลัวเมีย เคารพเมีย
เข้าใจหวานเลยนะ อิตาแซคนี่แต่ก่อนร้ายใช่เล่น
สงสารเจมด้วย โถ ยังมีผู้ชายดีๆอีกมากลูก
ไปซบอกคนอื่นเถอะะะะะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-06-2016 14:48:18
โดนอย่างที่หวานพูดแล้วล่ะแซค
เจเรมี่ชอบแซคจริงๆด้วย โอ๋ๆนะ ไม่ร้องๆนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 15-06-2016 15:04:06
อะแหมพี่ธานเล่นตัวนิดเล่นตัวหน่อยไม่ได้เลยนะ  ทำเป็นน้อยใจ :oo1:
โอ๋เอ๋ ขอเวลาพี่ธามนิสนุง น้องแซคก็อย่าเพิ่งดื้อเพิ่งซน
รอไปก่อนนะเด็กดี   o13 o13
นึกว่าแซคจะได้เด็กกลับบ้านสะละ  แต่ก็ดีแล้วละ
โอ๋เจมอีกคน  ไม่ร้องนะ :mew2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: eaimeaimm ที่ 15-06-2016 15:30:08
แซคสู้ๆ ชนะใจพี่ธามให้ได้
น้องเจมมม อยากปลอบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 15-06-2016 15:44:30
สงสารแซควะ 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 15-06-2016 15:51:38
ระวังจะโดนอย่างที่หวานพูดเน้อแซค
 :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 15-06-2016 16:28:33

บุญเหลือเป็นหมาของนังแซค
ส่วนนังแซคนี่เป็นหมาของพี่ธามสินะคะ

โถๆๆ เจ้าของทิ้งไปต่างประเทศแค่ไม่กี่วันมานั่งซึมเป็นหมาหงอยเลย
จะว่าสงสารก็น่าสงสารนะเนี่ย

พี่ธามรีบกลับมาปลอบใจมันหน่อย ก่อนนังหมาตัวน้อยๆ จะเฉาตาย 5555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 15-06-2016 16:30:14
อยากปลอบใจเจม 555 ไปเจอคนที่ดีกว่าดีกว่านุ้งเจม คนของหนูต้องมีสักวัน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 15-06-2016 16:47:13
ว่าแล้วไงนู๋เจม
น้องน่าสงสารอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 15-06-2016 18:34:22
เจมมม..น่ารัก!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 15-06-2016 19:34:53
ทำไมนี่ชอบน้องเจมอะฮืออออ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-06-2016 19:35:09
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-06-2016 20:09:42
หน่วงแทนบุญเหลือ พี่ธามไม่มาเล่นด้วย

ขอขำได้มั้ย :laugh:
แซคนี่มีความสำคัญน้อยกว่าบุญเหลืออีกแฮะ :m20:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 15-06-2016 20:22:05
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 15-06-2016 21:41:12
ความรักต้องแสดงให้เค้าเห็นว่ารักจริงๆ เอาใจช่วยนะแซค  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 15-06-2016 22:58:51
เป็นหมาน่ะดีจะตาย พี่ธามชอบหมานะจำไม่ได้เหรอแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 15-06-2016 23:06:33
ตามทันแล้วววว อิอิอิอิอิ
อ่านมาถึงตอนนี้สรุปได้แค่ พี่ธามเซ็กซี่มาก เจมน่าสงสารมาก และหมั่นแซคมาก (?) เอ๊ะ พระเอกใครนะ ถถถถ

รอตอนต่อไปก่ะะะ  <3
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-06-2016 23:11:50
อยากได้น้องเจม นังแซคไปเป็นของเล่นพี่ธามน่ะดีแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 16-06-2016 00:07:29
มีกลิ่นมาม่าตุตุ อิน้องชอบค่าาาา

#เชียร์แซคเจมละกัลลล

 :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 16-06-2016 01:20:38
พี่หม่อนมีคู่รึยังคะ สนใจน้องเจมมั้ยคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 16-06-2016 07:33:00
รักเรื่องนี้เพราะพระเอกนอนกับกะเทยแล้วนี่แหละ.. อืม เข้าถึงประสบการณ์ มีมาทุกรูปแบบ นี่อยากรู้จริงๆว่าลีลาท่าทางตาแซคจะเชี่ยวมวนหัวขนาดไหน 555555555

ตอนนี้แซคนี่ยิ่งกว่าบุญเหลืออีกค่ะ
บุญเหลือบุญยังเหลือนะ แต่แซคไม่มีบุญให้เหลือเลย นางฟ้าไม่ยอมนั่งเครื่องบินแลนดิ้งลงสนามหัวใจของแซค ไหนจะคำสาปจากสาวโสดพร้อมขึ้นคานอีก มันมีพลังมากนะแซค โสดแบบโดนเทแล้วมีคานมารอรับเลยนี่มวนท้องมาก ถ้านี่เป็นหวานจะแช่งมันให้มากกว่านี้ ให้โดนทิ้งเจ็ดชั่วโคตร ให้นิธานเล่นเลสกะน้องเจม #เดี๋ยว

ป.ล. ถึงขุ่นเวสต์
อยากอ่านไซต์สตอรี่ ชู้ ค่ะ /ชูป้ายไฟแซคเจม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 16-06-2016 10:40:17
โธ่เจมมม มันน่าเศ้ราจริงๆอะแหละ ไอ้เราก็ตัดใจเพราะเค้าชอบผู้หญิง แต่พอรู้งี้นะ รุกแต่แรกก็ดีหรอก  แงงงง


ไม่เอานะเจมไม่ร้อง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 16-06-2016 20:21:44
มีบ้างหรือเปล่ารู้ว่าเปนของเล่นแต่ก็ยอมหวังลมแล้งว่าเค้าจะหันมาจริงจังเข้าสักวัน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-06-2016 01:07:00
  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 17-06-2016 02:41:43
ว่าแล้วเชียว...เจเรมี่ชอบแซค แต่อย่าเศร้าไปเลยน้องเจม  :กอด1:  อิพี่แซคต้องไปเป็นของเล่นของพี่ธามอีกทีน่ะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 17-06-2016 02:53:26
พี่ธามเคะราชนีแหงมๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 17-06-2016 23:29:30
เล่นต่อกันไปเป็นทอดๆ 55555

ใครจะวินสุดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 18-06-2016 02:15:00
แซคติดบ่วงพี่ธามของแท้เลย กระวนกระวายขนาด
เข้าใจฟีลแซคอ่ะ ที่แบบทำไมถึงไม่บอก แต่พอพี่ธามตอบกลับมาก็เงิบจริง
รู้สึกมีความอึมครึมตามแซคเลยค่ะ เฮ้ออออออ
หงอยได้แต่ก็ต้องเดินหน้าต่อไป สู้ๆนะแซคคคค
ให้บุญเหลือปลอบใจไปก่อนนะ 55555555

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 19-06-2016 16:06:35
เสือสิ้นลาย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.07|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 22-06-2016 07:37:17
สงสารน้องเจมอ่ะ แต่ตอนนี้เราสนใจธาม ว่าจะเอางัย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.11 (15/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-06-2016 09:42:17
C h a p t e r 0 8





เป็นความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ความสัมพันธ์ของผมกับเจเรมี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยนึกถึงในเชิงนั้นมาก่อน คืนนั้นมันเมา อ้วกแตก ร้องไห้ สุดท้ายก็ต้องแบกเจ้าของร่างผอมบางกลับมาที่บ้าน เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใหม่ ตื่นเช้ามาเห็นตัวเองในชุดหลวมโพรกก็เพียงขอบคุณแบบขอไปทีแล้วรื้อไข่ในตู้เย็นผมมาทำออมเล็ตสำหรับตัวเองแค่คนเดียว ไม่พูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนสักกระบิ เช่นกัน เราต่างทำเป็นลืมไป สำหรับผมคงใช้คำนั้นได้ แต่อีกฝ่ายไม่แน่ใจว่าจำไม่ได้หรือแสร้งความจำเลอะเลือนไปกันแน่

หลายวันถัดมา ผมยังคงไม่แวะไปที่ร้านมัน ไม่พูดเรื่องของจูบ แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่นึกถึง ยังคงวนเวียนวนประโยคเหล่านั้นซ้ำๆ เกิดขึ้นตั้งแต่เมือไหร่ มันตัดใจได้หรือยัง กระทั่งมีใครบางคนมากดออดหน้าบ้านถึงลืมมันไปสิ้น


"ไม่ตอบไลน์"

นิธานพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียบ โฟลคสวาเก้นจอดดับเครื่องทิ้งไว้นอกรั้วบ้าน บุญเหลือคิดถึงแขกที่แวะเวียนมาบ่อยจนกระโดดโลดเต้นไปพังชั้นวางแคคตัสที่ตั้งไว้ชิดกำแพงล้มครืน จะดุก็ไม่ได้ ผมเองก็ดีใจไม่ต่างจากมัน


"พี่ไม่ตอบข้อความผม"

"เหรอ เมื่อไหร่"

"ก็วันที่..." นึกขึ้นได้ว่าที่จริงพี่ธามตอบ แค่ดึกไปหน่อย แต่ผมเองที่ว้าวุ่นจนไม่ได้กดเข้าไปอ่าน คนตรงหน้าเลิกคิ้วขึ้นถามซ้ำ กลายเป็นตัวเองที่คอตก ยอมจำนนว่าผิดแต่เพียงผู้เดียว "โทษที ผมยุ่งๆ"

"ติดสาว?"

"ไม่ใช่" เถียงแทบในเวลาเดียวกันกับที่ประโยคนั้นจบ นิธานลงไปนั่งเล่นกับบุญเหลือ ไม่ใส่ใจกับคำตอบของผมสักนิด "นี่ ถามแล้วเมินแบบนี้สนใจกันจริงๆ หรือเปล่า"

"ก็เล่ามาสิ"

"ไม่มีอะไรหรอก" ผมบอกปัด เสียเวลามากพอที่จะพะวง นั่งมองคนที่ไม่เจอหลายวันเล่นกับหมาดีกว่า เขายังทั้งเท่ทั้งน่ารักเหมือนเคย ใบหน้านิ่งเรียบยิ้มนิดๆที่มุมปาก แววตายังหม่น คงมีเรื่องไม่สบายใจมาอีก "งานเป็นไงบ้าง"

"ก็เหมือนเดิม"

"วันนี้ออกไปหาอะไรกินข้างนอกกันไหม" ในครัวไม่มีอะไรเลย ไข่ฟองสุดท้ายก็เพิ่งผัดกับมาม่าไปเมื่อบ่าย นิธานไม่ตอบในทันที เมื่อลุกขึ้นยืนบุญเหลือก็กระดิกหางเดินวนรอบตัวไปด้วย

“เหนื่อย ไม่อยากไปไหน”

“ที่บ้านไม่มีอะไรกินเลยนะ”

“โทรสั่งพิซซ่ามาสิ”

สาบานเลยว่าคนบอกให้ผมสั่งจั๊งฟู้ดมากินเป็นมื้อเป็นถึงนายแบบ นิธานเดินกลับไปที่รถ ไขกุญแจหยิบถุงพลาสติกเล็กๆ ที่วางไว้เบาะข้างคนขับติดมือออกมา “นี่ของฝาก ไม่ได้ไปไหน เจอพวงกุญแจที่สนามบินเลยซื้อมาให้”

“เซอร์ไพรส์ว่ะ”

“แทนค่าข้าวที่มาฝากท้องไว้หลายวันไง”

“ขอบคุณมากพี่” ไม่ได้สวยหรือแปลกตาอะไรนัก แต่ของที่ให้ไม่สำคัญเท่าใจคนฝากถูกไหมครับ ผมยิ้มหน้าบาน อารมณ์ดีจัดในรอบหลายวัน กระชุ่มกระชวยบอกไม่ถูก

“พิซซ่าใช่ไหม หน้าอะไร"

"อะไรก็ได้ ไก่นิวออลีนด้วย"

"โค้กนะ”

“เอาเซ็ตที่มีพาสต้า”

“จัดไป"




ผมสงสัยมาตลอด ว่าการมีแฟนมีข้อดีอะไรบ้าง หรือแม้กระทั่ง แฟนกับคู่นอนต่างกันยังไง นิธานกลายเป็นคำตอบให้ผมโดยไม่รู้ตัว เรานั่งดูถ่ายทอดสดบอลด้วยกันตอนตีหนึ่ง พิซซ่าโปรหนึ่งแถมหนึ่งหมดเกลี้ยงทั้งสองถาด ไก่ทอด สลัด พาสต้า โค้กขวดใหญ่ ไม่มีอะไรเหลือ กินแบบไม่ต้องเหนียมอาย ซัดกันไปราวกับปอบเข้าสิง นิธานคือความเหลือเชื่อทุกอย่าง เขาตัวเล็กกว่าผม แต่กินดุพอกัน ยังมีแรงเปิดเบียร์คนละสองขวด จิบกินสลับกับคำรามเมื่อทีมโปรดเกือบทำประตูได้

เสียตรงนี้ ผมกับพี่ธามแม่ง เชียร์กันคนละทีม


"ต่อเวลาหาพ่อเหรอตั้งเจ็ดนาที" เขาสบถ เมื่อกรรมการตัดสิน ตอนนี้ทีมพี่ธามนำ แต่ดูทรงแล้วเหนื่อยล้าเต็มทน "เชี่ย ล้ำหน้า เป่าสิวะ!"

"พี่ต่อให้ทีมผมบ้างดิวะ"

"กากเอง"

"บอลยังไม่หมดเวลาอย่าชะล่าใจไปดิพี่ มันก็แค่ลูกกลมๆ ในสนาม"

"กากก็บอกว่ากาก"

"เจ็ดนาที พนันไหมล่ะ เดี๋ยวทีมผมก็ตีแต้มได้"

"ไร้สาระ"

"ไม่กล้าหรือไง" ยักคิ้วยวน แกล้งถามไปอย่างนั้น แต่คนข้างๆ กลับกัดฟันจนเห็นกระดูกกรามนูนขึ้นมา แหย่พี่ธามแล้วสนุก ผมชอบเวลาใบหน้านิ่งเรียบแบบนี้มีความรู้สึก ขุ่นมัวก็ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าอมทุกข์นิดๆ เหมือนเมื่อตอนเย็น

เอาเข้าจริง ตอนที่เจอนิธานทีไรเขามักจะเริ่มต้นจากอารมณ์บูดจากไหนสักแห่งมาตลอด ผมไม่น้อยใจ ไม่คิดค้นหา ถ้าสบายใจก็เล่าเอง ความสัมพันธ์ของคนโตๆ กันแล้วคงเป็นแบบนี้ ไม่หวังมาก แค่ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นได้ก็ถือเป็นชัยชนะของวันแล้ว
"หนึ่งหมื่น ถ้ามึงแพ้จ่ายกู" คนหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ตอบ ผมเดาะลิ้นกับเพดานปาก แลกเปลี่ยนข้อเสนอตัวเองกลับไปทันที

"ไม่มีปัญหา แลกกับหนึ่งจูบ" นิธานนิ่งไป มองจอโทรทัศน์ที่นับเวลาผ่านไปเรื่อยๆ "กล้าป่าว"

"ก็เอาดิ"

ให้ตาย ผมไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นกับฟุตบอลแมชท์ไหนเท่านี้มาก่อน หลังจากตกลงก็ประสานมือ จับจ้องไปข้างหน้า ใจเต้นแรงเหมือนลงเตะเอง หวีดหวิวทุกครั้งที่ทีมตัวเองควงลูกไปหน้าประตูอีกฝ่าย

เข็มนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ เกมรุกของทีมผม แต่ประตูทีมพี่ธามก็เหนียว ยิงไปสองรอบ ปัดออกได้ทั้งสองรอบ


“หมดเวลาสิวะ”

เอาเข้าจริง เงินหนึ่งหมื่นผมก็เสียดายนะ แต่จะเสียดายมากกว่าถ้าพลาดโอกาสได้จูบไป วันก่อนจูบกับเจเรมี่แล้วไม่ได้แย่ มันเป็นปากของผู้ชาย กลิ่นของผู้ชาย การรุกล้ำและลีลาล้วนชัดว่าแตกต่างจากผู้หญิง พอเจอหน้านิธานก็ชวนคิดว่าถ้าจูบนั้นเป็นพี่ธามผมจะรู้สึกยังไง

เวลาเดินมาสู่สามนาทีสุดท้าย หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ คนข้างๆ ก็เช่นกัน เขานั่งกระดิกเท้า เห็นได้ชัดว่าเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ การต่อเวลาเหมือนต่อลมหายใจให้ทีมผมที่เป็นรองอีกฝ่ายลูกเดียว แค่ลูกเดียว


"เยส!!!"

นาทีสุดท้ายกองหลังทำดี หลอกล่อให้โกลด์หลบซ้าย ยิงเฉียดเสาเข้ามุมขวา เสียงเฮดังสนั่นเพราะนับแต้มรวมแล้วชัยชนะเป็นของเจ้าบ้าน นักเตะคุกเข่า เฮละโลมาโถมกอดฮีโร่ไว้จนเป็นก้อนกลม ประตูทีมที่พี่ธามเชียร์ยืนคอตก เพื่อนบางคนมาตบบ่าปลอบใจ แต่นั่นมันภาพในสนาม ภาพที่อยู่ห่างจากเราไปเป็นพันกิโลเมตร


“ว้า ผลออกแล้ว โอเคหรือเปล่า”

ยิ้มมุมปาก รอผลการพนัน เอาเข้าจริงถ้าฝืนใจอีกฝ่ายก็คงยอมเสียสิทธิ์ ทำไงได้ผมไม่ถนัดแนวนั้น จูบไม่ใช่แค่ปากชนปาก มันมีฟีลลิ่งเป็นส่วนประกอบ ตัวอย่างเช่น ต่อให้มีเซ็กส์ ผมก็ไม่ได้จูบคู่นอนทุกคน ถ้าปฏิเสธได้จะปฏิเสธมากกว่า กับไอ้นั่นยังใส่ถุงยางได้ แต่เป็นน้ำลายต่อน้ำลาย บอกตรงๆ เสือแค่ไหนลองติดโรคก็ง่อยเหมือนกันหมดนั่นแหละครับ


“ว่าไงพี่”

ใช้ปลายนิ้วเขี่ยปลายผม นิธานหลับตาครู่หนึ่งก็ลืมตา เป็นฝ่ายดึงคอเสื้อผมเข้าหาทันที ทั้งร่างเซลง ดีที่ใช้แขนยันเบาะนั่งโซฟาได้เลยกลายเป็นคร่อมอีกฝ่ายแทนที่จะล้มทับทั้งตัว ปลายจมูกเฉี่ยวกัน ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ผสมกับยีสต์หมักที่ดื่มเข้าไป ผมจ้องตาเขา เช่นกัน ดวงตาสีดำคู่นั้นมองกลับมา ไม่ยี่หระ ไม่มีความขลาดกลัวหรือประหม่า แม้กระทั่งบดเบียดกลีบปากลงไปยังนิ่งเฉย ผมเอียงคอ หลบสันจมูกให้กดริมฝีปากได้แนบแน่นขึ้น ถอยออกมาเล็กน้อยสำหรับพื้นที่ในการเกลี่ยจุมพิตผะแผ่ว ตามด้วยใช้ปลายลิ้นหยอกล้อริมฝีปากสีสวยให้คลี่ออกและจูบให้สมกับที่เป็นจูบ

มือขาวยังกำที่คอเสื้อ ผมเริ่มเบียดลงไปทั้งร่าง เสียงของน้ำลายยามกดจูบลงไปและคลายออกดังเย้า เนิบช้า อ่อนโยน ก่อนจะดุดันเรื่อยๆ เมื่อไม่มีใครยอมลดรา นิธานไล้มือไปที่ต้นคอด้านหลัง กดท้ายทอยผมเพื่อจูบที่หนักหน่วง เช่นเดียวกันกับผมที่เลิกใช้แขนเป็นค้ำยัน แต่มากอดรัดอีกฝ่ายแนบแน่น เลื้อยมือไปบนแผ่นหลังกว้าง กั้นระหว่างผิวเพียงเสื้อ ผมจูบเขาเหมือนคนบ้า ดูดดึงราวกับลิ้นอ่อนเป็นอากาศใช้หายใจ ผมเอียงจมูกหลบอีกฝั่ง เบียดเข้าไปให้ล้ำลึก จ้องตากันและกัน กระทั่งมือที่สอดเข้าเรือนผมด้านหลังเปลี่ยนเป็นกำทุบถึงค่อยละออกมา และพบว่าตัวเองตะโบมจูบอีกฝ่ายอย่างตะกละตะกลามเพียงใด


“โทษที เพลินไปหน่อย”

ริมฝีปากคู่นั้นวาววับ แดงระเรื่อ แก้มก็เช่นกัน นิธานหอบหายใจ เบือนหน้าไปทางอื่น เสื้อผ้าเรายับเยิน กระดุมของนายแบบหนุ่มหลุดออกจากรังไปสองเม็ด น่าจะเป็นเพราะผมที่ดึงทึ้งเสื้อเขาเมื่อครู่ เม็ดเหงื่อผุดพรายตามไรผม ดูเซ็กซี่ยิ่งกว่าบนปกนิตยสารไหนๆ


“พี่ธาม เอากันปะ”

“ไอ้แซค!”

“ผมแม่ง มีอารมณ์ว่ะ รู้ใช่ไหม”

คู่สนทนากัดริมฝีปาก ตอบไม่ตรงคำถาม “ทำเองไม่เป็นหรือไง”

“มันดีกว่าถ้ามีคนทำให้” จริงๆ จะดีมากเลยถ้าเป็นพี่ธาม เลือดในกายผมสูบพล่าน ตื่นเต้นชะมัด ผมบดสะโพกลงไป ให้อีกฝ่ายรู้ซึ้งว่าตอนนี้พร้อมแค่ไหน “ธาม”

“ไปชักเองในห้องน้ำเลย จะกลับแล้ว”

“เฮ้ย ไม่เอาดิ ดื่มไปจะขับรถกลับยังไง อันตราย” ผมควรดีใจหรือเปล่าที่นิธานนายแบบสุดเฮี้ยบพูดหยาบคายด้วย เหมือนได้ขยับเข้าไปใกล้อีกนิด เขาดันอกผม แต่ไม่ได้จริงจังนัก ส่วนผมก็ยังอยู่ในท่าที่คร่อมอีกฝ่ายไว้เหมือนเดิม มองด้วยแววตาออดอ้อน “ค้างนี่เถอะ”

“อยู่นี่ไม่อันตรายกว่าหรือไง”

“โธ่ ผมจะทำอะไรได้ถ้าพี่ไม่ยอม ตัวผมกับพี่กว่าจะสู้กันรู้ผลได้ หดหมดอะ”

“ทุเรศ”

“เอ้า จริงๆ ค้างได้นะ พรุ่งนี้มีงานหรือเปล่า”

“มี”

“กี่โมง”

“แค่ค้างก็จบใช่ไหม เลิกเซ้าซี้ได้แล้วน่า”

“อาบน้ำไหม ผมเอาผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนให้”

“อืม”

สำเร็จ! พอได้คำตอบผมก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวให้แขก บุ้ยใบ้ว่าจะไปเปิดแอร์รอในห้องนอนแล้วค่อยลงมาเก็บซากอาหารที่วางทิ้งไว้ ไอ้เหลือโชคดี พรุ่งนี้เช้าได้กินกระดูกไก่เพียบแน่ คืนนี้มันนั่งงับยุงอยู่นอกตัวบ้าน มีกรงที่เป็นห้องนอนส่วนตัวของมันเองอยู่ โดยปกติแล้วผมจะให้มันนอนในบ้าน แต่วันนี้ไม่ปกติ อยากอยู่กับธามสองคนเลยเฉดหัวหมาทิ้ง นิธานบ่นบ้าง แต่พอผมโกหกว่าที่อยู่ประจำของไอ้เหลือคือนอกบ้านเขาก็ยอมรับกติกาข้อนี้แต่โดยดี


“พี่นอนก่อนได้เลยนะ”

“มีกางเกงที่ดีกว่าตัวนี้ไหม” หมายถึงที่สวมอยู่เป็นยางยืนที่ค่อนข้างหลวม ผมเลยอนุญาตให้อีกฝ่ายหาเสื้อผ้าในตู้ตามสะดวกระหว่างที่ผมผลัดไปอาบน้ำบ้าง ใช้เวลาไม่นาน พอกลับมานายแบบชื่อดังก็อยู่ในชุดที่เข้ากับตัวเองที่สุดบนเตียง นอนดูโฟโต้บุ๊คเล่มล่าสุดที่ผมซื้อมาแล้ววางทิ้งไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงเรียบร้อย

“ผมชอบพี่ศีล เขาเป็นไอดอลเลย ถ่ายภาพสวยมาก”

“สวยทุกรูป”

“แหงล่ะ นี่มันโฟโต้บุ๊ครวมงานตลอดสิบปี ไว้ว่างๆไปดูนิทรรศการภาพถ่ายด้วยกันไหมพี่ เจออะไรเด็ดๆ เยอะ”

“คิดว่าฉันว่างนักเหรอ”

“แหม ก็ว่างมาเจอกันบ่อยในระดับหนึ่งล่ะนะ” แกล้งเย้าอีกฝ่าย ก่อนเปิดไฟหัวเตียงแล้วปิดไฟนีออน “พี่ทำงี้ผมก็คิดว่าตัวเองก็มีหวังได้ ใช่ปะ”

“เอาที่สบายใจเหอะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว เหมือนที่พี่อยู่กับผมแล้วสบายใจอะ” ล้มตัวลงนอนข้างๆ เท้าข้อศอกลงกับหมอน ตะแคงมองอีกฝ่ายที่เปิดโฟโต้บุ๊คไปเรื่อยๆ “ผมรู้ว่าพี่มีปัญหาอะไรสักอย่าง ไม่รู้นะว่ามีปัญหาอะไร แต่ถ้าไม่สบายใจแล้วมาเจอกันมันทำให้พี่โอเคขึ้น ผมในฐานะคนที่ชอบพี่ก็รู้สึกดี”

“เออ”

“เล่าได้ไหมว่าเรื่องอะไร จริงๆ ก็ไม่อยากถามหรอก แต่..”

“แต่ถามมาแล้ว” ตาคมเหลือบมองผมแค่หางตา ปิดสมุดภาพลง วางไว้ที่เดิมติดกับโคมไฟ “เรื่องที่บ้าน เล่าให้ใครฟังไม่ได้”

“พี่หม่อนรู้ไหม”

“ก็เพิ่งบอกว่าเล่าให้ใครฟังไม่ได้”

“โอเค แปลว่าเล่าให้ผมฟังก็ไม่ได้ ไม่เป็นไร เวลาจะละลายความไม่เชื่อใจเอง ถ้าพี่มั่นใจในตัวผมอยากพูดเมื่อไหร่ก็ได้ ผมไม่ไปไหนอยู่แล้ว”

“คนอย่างนายไว้ใจได้ด้วยเหรอ”

“อะ แน่นอน”

“งั้นถามอย่าง” เขาพลิกตัวหันหน้ามาทางผม หนุนแขนตัวเองอีกชั้นต่อจากหมอน “เสื้อผ้าที่แขวนอยู่หน้าตู้นั่นของใคร”

“อ้อ” ไอ้เด็กที่เมาเละมาค้างวันก่อน ผมซักให้มันแล้วแต่ยังไม่ได้เอาไปคืน “น้อง”

“นึกว่าเป็นลูกคนเดียว”

“น้องพี่จิ๊บ เคยพูดถึงแล้วนี่นา”

“สนิทกับน้องชายหัวหน้าขนาดมาค้างแล้วทิ้งเสื้อผ้าไว้ที่นี่ได้เลย?”

“ทีกับพี่ทำงานด้วยกันวันแรกยังเอาเสื้อผ้ากลับมาได้เลย”

“สรุปว่าเด็กนั่นกับฉันเหมือนกัน?”

“หึงปะเนี่ย” ผมอมยิ้มที่มุมปาก โดนซักแบบนี้บ่อย แต่ไม่เคยรู้สึกดีเหมือนตอนนี้มาก่อน โคตรบ้าเลยไอ้แซค “ไม่เหมือนหรอก ผมไม่ได้ชอบมัน แต่ผมชอบพี่”

นิธานไม่ถามต่อ เขาเงียบเสียงลง สักพักก็เป็นฝ่ายพลิกตัวหันหลังให้ มือขาวเอื้อมไปปิดโคมไฟ ความมืดโรยตัว มีเพียงเสียงสวบสาบของผ้านวมที่เกิดจากการขยับตัวที่ดังในห้องนอนเล็กๆ

ผมขยับเข้าหาเขา สอดมือเข้ากอดรอบเอว นิธานแกะมือผมออก ปัดทิ้ง แต่สักพักผมก็กอดใหม่ ดิ้นขลุกขลักกันอยู่พักใหญ่คนผมเป็นผู้ชนะ ดึงร่างสมส่วนของอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมแขนได้สำเร็จ ไม่นุ่มนิ่มเหมือนเนื้อสาว แต่อ่อนโยนกว่าผู้ชายทั่วไป ผมขยับเข้าไปใกล้ กดจมูกลงบนท้ายทอยผ่านเส้นผมสีดำที่ยาวระลงมา นายแบบหนุ่มเกร็งไปทั้งร่าง ซึ่งผมไม่สน ยังเฝ้าหอมต้นคออีกฝ่ายซ้ำๆ กระทั่งจรดริมฝีปากลงจูบ


“ผมหลงพี่มากเลยว่ะ ใจผมเต้นแรงมาก ได้ยินหรือเปล่า”

“คนที่พูดแบบนี้ได้โดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลยมีแต่พวกเสือผู้หญิง”

“อย่าอคติดิ ผมไม่เคยพูดแบบนี้กับใครนะ”

“ก็ต้องบอกแบบนี้กันทั้งนั้น”
ผมหัวเราะ ขยับตัวขึ้นเอาหน้าไปวางบนแก้มอีกฝ่าย ยิ่งกอดแนบชิดแบบนี้ยิ่งรู้สึกดี “พี่ธามเคยมีแฟนหรือเปล่า”

“เคย”

“พี่หม่อนบอกว่าไม่”

“หม่อนไม่ได้รู้จักฉันดีขนาดนั้น”

“จริงดิ แล้วระหว่างผมกับพี่หม่อนใครรู้จักพี่ธามดีมากกว่ากัน”

“อาจจะไม่มีใครรู้จักเลยก็ได้”

“เหรอ” ผมเงียบเสียงไป ตราบใดที่ยังไม่รู้เรื่องความทุกข์ที่อยู่ในใจก็เหมือนยังไม่ได้ถูกยอมรับว่าสำคัญ ถึงแม้เวลานี้จะได้ทั้งกอดทั้งหอม หรือแม้กระทั่งจูบจากการพนันโง่ๆ แต่นิธานก็ไม่ค่อยปริปากเล่าเรื่องตัวเองอยู่ดี

“พี่รู้ไหม ผมคิดมาตลอดเลยนะว่าทำไมคนเราถึงอยากมีคู่ชีวิต”

“ได้คำตอบหรือยัง”

“ได้แล้ว เพิ่งได้ตอนเห็นพี่ไม่สบายใจนี่แหละ ผมอยากแบ่งเบาเรื่องที่มันหนักในใจของพี่มาบ้าง ผมรู้ว่าพี่เก่ง พี่เก่งมากๆ ที่มายืนถึงตรงนี้ได้ แล้วผมก็เห็นมาเยอะด้วย พวกคนดัง ยิ่งสูงยิ่งหนาว ไว้ใจใครไม่ได้ แต่ผมไม่ใช่คนที่จะเข้าหาใครเพราะผลประโยชน์ พี่ไว้ใจผมได้จริงๆ นะเว้ย”

“พูดมาก นอนได้แล้ว”

“ธาม”

“ใครอนุญาตให้เรียกห้วนๆ แบบนี้ ตอนแรกยังเรียกพี่ธามอยู่เลย”

“อยากเรียกธามแล้ว อยากเป็นคนที่อยู่ข้างๆ ได้”

คนที่ถูกกอดไม่ตอบอะไร เลือกที่จะเงียบเหมือนทุกครั้ง ผมขยับตัว ปล่อยในที่สุด พลิกนอนหงาย ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก จะไปยืนข้างๆ ได้ยังไงถ้าอีกฝ่ายไม่ต้องการ

“แซค”

“หืม”

“ตอนที่จูบหน้าทีวีรู้สึกยังไง”

“จะยังไงล่ะ ของผมเด้งชนพี่เสียขนาดนั้น” พูดกลั้วหัวเราะ เฮ้ย ผมมีอารมณ์กับผู้ชายเข้าให้จริงๆ ว่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงคิดว่านี่เป็นเรื่องโจ๊กแน่ๆ ผู้ชายที่เหมือนผมทุกประการ ไม่เสริมหน้าอก ไม่แต่งหน้า ไม่มีจริตจก้านอ่อนหวาน แต่ตอนนี้ไม่แล้ว น่าจะเพราะเวลาที่เราชอบอะไรสักอย่างแล้วการข้ามผ่านกฎเกณฑ์เป็นเรื่องที่ง่ายมาก เริ่มจากสนใจ เป็นอยากลอง ตอนนี้ชอบแหงๆ หลงมากเสียด้วย

“พี่ล่ะรู้สึกยังไง”

“หายใจไม่ทัน”

“แต่พี่ก็จูบเก่งนะ” ผมหมายถึง ถ้าผมไม่ตะบี้ตะบันเอาแต่ใจตัวเองเกินไปคงจูบกันได้นานกว่านี้ ซึ่งการควบคุมอารมณ์ ณ ขณะนั้นเป็นไปได้ยาก เรื่องเซ็กส์กับผู้ชาย ยิ่งกว่าน้ำมันกับเชื้อไฟ ลองลุกโชนแล้วยากที่จะข่ม “แล้วอย่างอื่นล่ะ”

“ก็แปลกๆ”

“ถือว่าดีหรือเปล่า”

“ฉันไม่ค่อยได้จูบใคร นอกเหนือจากเรื่องงาน”

แบบนี้นี่เอง ต่อให้มีแฟน หรือผ่านคู่นอนมาไม่มากเท่าผมแต่ที่จูบเก่งเพราะคู่ซ้อมเยอะ ฟังแล้วรู้สึกคันยิบๆ ในหัวใจยังไงชอบกล “เวลาพี่แสดงหนัง หรือละคร ตอนจูบรู้สึกยังไงบ้าง”

“ก็ทำไปตามหน้าที่”

“ไม่แปลกๆ เหมือนที่รู้สึกกับผมเหรอ”

“ไม่เคยจูบผู้ชายนอกเวลางาน” จริงของเขา แต่ก็นะ บอกตรงๆ จูบของผู้ชายกับผู้หญิงต่างกันโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเจเรมี่หรือพี่ธามล้วนแต่เป็นความแปลกใหม่ของผม สิ่งที่ต่างจากเจมกับนายแบบหนุ่มข้างๆ อีกทีคงจะเป็นเรื่องของความรู้สึกฟูฟ่องในใจกระมัง

“พี่ว่าดีหรือเปล่า”

“เรื่อง”

“จูบไง”

“ไม่รู้สิ ไม่มีความเห็น”

“ที่เคยบอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย ตอนนี้รู้สึกยังไงกับผมบ้าง ถามได้ไหม” ผมลุ้นคำตอบ มองสีดำเข้มที่เป็นเงาตามโครงหน้าอีกฝ่ายในความมืด นิธานเงียบไปอึดใจ คล้ายกับใช้ความคิด

“ฉันไม่ได้คิดอะไร”

“ทั้งๆ ที่จูบกันแล้ว ก็ไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเหรอ” ฟังแล้วเจ็บชะมัด แต่ผมไม่โทษเขาหรอก พี่ธามพยักหน้า ผมเห็นในความมืด ก่อนจะถูกตอกย้ำอีกประโยค

“ตอนแสดงละครก็จูบกับคนที่ไม่รู้สึกอะไรด้วยเยอะแยะไป”

ผมกลอกตาที่จ้องมองเงาเมื่อครู่มามองเพดาน ยังใช้แขนหนุนแทนหมอนอยู่ บนฝ้ามีดาวเรืองแสงสีเขียวอ่อน แปะไว้เป็นรูปจักรวาลตั้งแต่เด็ก นอนมองเพลินๆ บางคืนที่เครียดก็ผล็อยหลับไป แต่คงใช้ไม่ได้กับคืนนี้แน่

“พูดอะไรตรงๆ ได้ไหม นอกจากเรื่องเซ็กส์ ทำไมถึงคิดจะจีบฉันอีก”

“ถามงี้” ผมหัวเราะ แต่ก็ยอมตอบ “ตอนแรกเลยผมก็แค่อยากเอาพี่จริงๆ นั่นแหละ”

นิธานรับฟังเงียบเชียบแม้ประโยคฟังดูชวนตี แต่เขาโตพอที่จะยอมรับความคิดเห็นตรงๆ ของผมอย่างที่ปากถาม “แต่ความรู้สึกอื่นมันเพิ่งตามมาหลังจากรู้จักมากขึ้น”

“ที่อยากจะแชร์ความช้ำน่ะนะ”

“น้ำเน่าใช่ไหม ปกติผมก็ไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ ถึงได้บอกไงว่าชอบเข้าให้แล้ว”

“อืม” เขาครางรับ คล้ายพิจารณาคำตอบ ผมไม่หวังทุกอย่างจะสัมฤทธิ์รวดเร็วนัก ทุกอย่างมีจังหวะเวลาของมัน ตัวเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร

“พี่ไม่ต้องคิดเรื่องผมเยอะก็ได้ เอาที่พี่รู้สึกว่ามันดีกับชีวิตพี่ก็พอ ผมโอเค”

“แมนสัด”

“เชี่ย” สบถกลั้วหัวเราะ “ผมโคตรชอบตอนพี่หยาบคายเลย ฟังดูจริงใจกว่าตั้งเยอะ ไม่น่าหมั่นไส้ด้วย”

“นายมันคนประหลาด”

“ใช้มึงก็ได้”

เขาหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่ทำให้ผมยิ้มค้าง เนิ่นนานเหลือเกินที่ไม่ได้ยินมัน แม้ไม่ได้เห็นรอยยิ้มอีกฝ่ายตอนนี้แต่ผมก็อุ่นใจว่าเป็นความสบายใจของนิธานเหมือนทุกที


“มึงมันคนประหลาด”

“น้อมรับทุกคำชมด้วยความยินดีครับ”








TBC

เอามาง้อแล้วๆๆๆ
ขอโทษที่ลงสายๆค่ะ ไหนตอนนี้ใครยังธามแซคอยู่ พี่จะล่มเรือ!
กอดแรง
 :man1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 22-06-2016 09:58:09
ธามแซค ใช่เลยย อ้อนเข้า เจ้าลูกหมา!!! พี่ธามจะได้เอ็นดู อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 22-06-2016 10:00:55
ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกก เรื่องค่อยเป็นค่อยไปทีละนิด
เจเรนี่คงท่าทางจะติดอยู่ในหัวแซคไปอีกนานทีเดียว พูดถึงบ่อยมาก
แต่มาก็ดีนะ คิดถึงงน้องงง
แอบสงสารบุญเหลือเบาๆ ต้องระเห็จไปอยู่นอกบ้านเพราะเจ้านายรักผู้ชายมากกว่าหมา 555555555
แซคก็อย่าหวังอะไรมากเน้อ ถึงพี่ธามจะใจอ่อนแต่แกก็ต้องเผื่อใจไว้มั่ง
ดูเป็นคนเข้าถึงยากยังไงไม่รู้ แต่เรา #ทีมเจเรมี่นะ แต่ไม่เชียร์แซคหรอก
ผู้ชายอย่างแกต้องไปเจอพี่ธามโน่นนนนนนนนนนนนน  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 22-06-2016 10:04:14

อันที่จริง การที่เรารู้สึกว่าพี่ธามเซ็กซี่ขยี้ใจน่าจะเป็นเพราะเราเห็นพี่ธามผ่านสายตาแซ็คอยู่ตลอดเวลา
พอหยุดคิดนิดนึงก็ตระหนักได้ว่า... ลองถ้าได้เฝ้าสังเกตใครด้วยความละเมียดละไมลงรายละเอียดได้ถึงขั้นนี้ แสดงว่าเจ้าของสายตาเองก็ลุ่มหลงคนถูกมองอย่างห้ามตัวเองไม่ได้

นั่นจึงทำให้พออ่านแต่ละตอนจบเราจะรู้สึกว่าแซคมันน่ารัก และน่าเอ็นดูมาก ๆ ทั้ง ๆ ที่ประวัติด้านเจนโลกของมันก็ยาวเป็นหางว่าว แต่ก็นะ... พอเห็นเด็กน้อยพยายามไล่ตามเงาพร้อม ๆ กับหยุดดึงสติเป็นพัก ๆ ก็อดเอ็นดูแซคไม่ได้สักที

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ อยากรู้ว่าพี่ธามจะใจอ่อนกับแซคตอนไหน...
หรือจะรู้อีกทีก็ตอนโดนทีมแซคซัลโวลูกเข้าประตูไปแล้วกันหนอ?  :กอด1:



หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tt-yyoonngg ที่ 22-06-2016 10:12:09
 :mew1:  :katai2-1: :-[ :katai5:
อ๊ากกกกกกกกกก
มันไม่พอ แค่นี้มันไม่พออะคุณเวสสสสสสสสสสสส

ในที่สุด แซคธาม ใช่มั้ยคะ กรี๊ดดดดดดดดด มันดี~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 22-06-2016 10:46:03
พี่ธามยังดูไม่แน่ใจในความรู้สึก..

ค่อยเป็นค่อยไปนะ :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 22-06-2016 11:06:26
ถ้าอ้อนแล้วใจอ่อน ก็อ้อนเข้า อ้อนให้เป็นลูกแมวไปเลยย คิคิ :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 22-06-2016 11:10:14
หูยชอบบบบ อ่านไปเขินไป555

แซคเริ่มรุกอย่างจริงจังมากๆ ได้ทีลวนลามพี่ธามใหญ่เลยนะ

เสือกลายเป็นแมวไปแล้ว รอแค่เมื่อไหร่พี่ธามจะรับไปเลี้ยงเนี่ย555

ปล.หาคู่ให้เจเรมี่ทีค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 22-06-2016 11:11:21
พิธามมมม T/////T
นี่นับว่าเข้าใกล้กันนิดนึงแล้วรึเปล่านะ... :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-06-2016 11:39:12
โหยย อะไรเนี่ย เจอล่มเรือธามแซค ม่อยยยนะ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 22-06-2016 11:47:37
แซค ! มึงมันคนประหลาดที่น่ารักที่สุดในโลกเลย
ความดิบในสองคนนี้น้านนนนนน มีความดีงามและเด้งดึ๋ง
จูบพนันคือที่สุด
 :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 22-06-2016 11:51:33
น่ารักว่ะ แมนรักกันมันดีเน๊อะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 22-06-2016 12:19:57
ตอนนี้มัน... แซคธามชัดๆ !  :mc3:

เขาจูบกันแล้ววววววว ฮิ้วววววววว อิแซคน้อยมันตั้งด้วยค่าาาาคุณแม่ขาาา 55555 แต่คุณ west ใจร้าย ไม่ยอมบอกว่า ธามน้อยมันต้ังด้วยป่าว??อยากรู้ อยากรู้  :hao3: #ทฤษฎีปฏิกิริยาร่างกายมักสัมพันธ์จิตใจ #ทฤษฎีไรไม่เคยได้ยิน

เขาแมนๆคุยกันเนอะ ชอบจัง // อิแซคถ้าแกยังไม่เคลียร์คัตเรื่องเจม แกมีปวดหัวทีหลังแน่บอกเลย ธามฉลาดและช่างสังเกตุมาก #คุณสมบัติที่ดีของภรรเมีย  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-06-2016 12:31:12
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tensita ที่ 22-06-2016 15:30:30
โอ้ยยยยฟินน  นอกจากเรื่อง #คู่ตรงข้าม ของพี่เดย์แล้ว  ดูท่าว่าเรื่องนี้ต้องวาง....  อ่านแค่ครึ่งเรื่องแล้วไปต่อในนส.ซะล่ะมั้ง :mew6: :monkeysad: :m15:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 22-06-2016 15:36:09
กรี๊ดดดด อ่านเพลินจนรู้สึกว่าทำไมมันสั้นขนาดนี้ 55555
ชอบตอนนี้มาก ฮือออ เราเขิน นังแซคมันน่ารักมากอ่าาาา
พี่ธามอาจจะยังไม่ชอบ แต่มันต้องรู้สึกอะไรบ้างละหน่าา
ปล.ยืนหยัดในแซคธามนะคะ >\\\\<
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 22-06-2016 16:01:33
สู้ต่อไปแซค!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-06-2016 16:47:23
สงสารเจเรมี่และบุญเหลือ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 22-06-2016 16:49:51
ขอกรี๊ดร้องไปสามร้อยแปดสิบสองเดซิเบลลลลลล
แซคธามครับบบบบบบบบบ  :hao6:

ค่อยๆเข้าไปทีละนิดๆนะแซค รู้ตัวอีกทีเดี๋ยวพี่ธามก็ขาดแซคไม่ได้ อิ้อิ้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 22-06-2016 16:54:10
สงสารเจเรมี่และบุญเหลือ

พูดแทนใจฉันเลย! ฮ่าฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bangpahn ที่ 22-06-2016 16:55:32
แซคน่ารักมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 22-06-2016 17:35:45
ชอบธามตอนหยาบคาย 555
สู้ๆ นะแซค ใกล้ละ(มั้ง)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 22-06-2016 18:29:44
ชอบมากเลยอ๊าาาา หลงรักพี่ธานด้วยคนแล้วน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 22-06-2016 18:49:36
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 22-06-2016 19:12:35
พี่ล่มเรือหนู ฮึก :o12:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-06-2016 19:24:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 22-06-2016 20:01:45
อร๊ายยยยเขิน เขาจูบกันแล้วววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 22-06-2016 20:10:47
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
เขาจูบกันแล้วววววว พี่ธามโหดจังอ่ะ
ไม่รู้สึกตอนนี้เดี๋ยวก็รู้สึก
แซครุกหนักขนาดนี้ จะเป็นธามแซคได้ไงงง  :hao6:
ชอบแซคที่ตรงๆ แมนๆ อยากได้ก็ขอ
ไม่ให้ก็ไม่เอางี้ 555555555555
วันพุธหน้ามาไกลจังงงงง อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-06-2016 20:11:42
แซคอ้อนหนักมากกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 22-06-2016 20:33:45
ชอบค่ะ แซคธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 22-06-2016 21:04:35
งี้ดด น่าร้ากก เขาจูบกันล้าวววววววว
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

อ่านมาถึงเกือบท้ายๆ ใจหวิวแทนแซคเลย พี่ธามบอกไม่รู้สึกอะไรด้วย คนอะไรจะใจร้ายเบอร์นี้คะ
แซคสู้ๆนะ รุกต่อไปนะคะะ รอฉากดราม่าอยู่ 5555555555555555555555

#ทีมแซคธาม ถ้าพี่ธามใจร้ายงี้ต่อไปเรื่อยๆจะขอเป็น #ทีมแซคเจม
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: FeRnChOi ที่ 22-06-2016 21:10:56
กรี๊ดดดดดดด #แซคธาม จงเจริญญญญญ
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆมันดูเรียลอะเราชอบความรูสึกเนิบๆ
ละมุน ของแซคการแสดงออกตรงๆของพี่ธาม
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 22-06-2016 21:24:55
แซคธามบันไซ!!!แซคเป็นรุกเถอะ เราชอบเคะราชินี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 22-06-2016 21:31:04
แชคธามเหรอเนี๊ย พลิกล๊อค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 22-06-2016 21:35:36
ล่มเรือด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 22-06-2016 21:46:38
แมนๆคุยกัน :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 22-06-2016 21:56:17
ทำไมพี่ธามน่ารักงี้ ฮรืออออ ชอบเรื่องนี้มากกกกก อยากจะให้ลงวันเว้นวันเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 22-06-2016 22:05:10
เจเรมี่น่ารักน่าเอ็นดูมากๆ คุณเวสต์บอกว่าหนุ่มน้อยมีเรื่องของตัวเองใช่ไหมคะ? อยากอ่านจังเลย. เข้าใจว่าแซคคงเป็นรักแรกของเจเรมี่ ตอนก่อนหน้าที่เจเรมี่ไปเรียนต่างประเทศก็แอบคิดแล้วว่าน้องต้องรู้สึกอะไรกับแซคบ้าง แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิด.

อย่างไรก็ตาม, ตอนนี้แซคกำลังหัวปักหัวปำกับธาม และกำลังรุกอีกฝ่ายอย่างแรงมาก แอบขำตอนแซคขอมีอะไรด้วยหลังจากจูบเร่าร้อน คิดในใจว่า...เดี๋ยวไก่ตื่นนะลูก! (แม้ว่าน่าจะตื่นนานแล้วก็ตามที) แซคหลงแรง รุกแรงจริงๆ ลูก แม่ยอมใจ (ฮา)

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้นะคะ ^______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoyelf ที่ 22-06-2016 22:07:28
อบอุ่นหัวใจมากๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 22-06-2016 22:47:06
โคตรชอบธามเลยว่ะ
หลงแล้วเนี่ย
รอนะ :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 22-06-2016 22:50:11
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: eaimeaimm ที่ 23-06-2016 01:38:08
หวีดแรงมากกกก นี่อ่านไปลุ้นไปกะแซค อยากให้ทีมแซคตีเสมอ อยากให้ได้จูบ555555
พี่ธามเริ่มใจอ่อนทีละนิดๆละ ฮืออ ชอบ
ยังคงทีมแซคธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 23-06-2016 02:07:43
เห้ยย พี่ธามน่ารักอ้ะะะ พี่ธามเคะป่ะเนี่ยยย

แต่ว่าแต่ละเรื่องที่ผ่านๆมา เคะเล่าเรื่องทั้งนั้นนี่นาา ไม่นะ หึยยยย  :katai1: :katai1:

ชอบตอนนี้อะ กุ๊กกิ๊ก มุ้งมิ้ง โอ้ยยย ฟินเฟ่อ ชอบบบบบ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 23-06-2016 03:44:04
โอย น่ารัก ดูคุยกันไม่มีความหวาน แต่ด้วยคำพูดก็ดูสนิทกันมากขึ้น วางใจกันมากขึ้นด้วยมั้ยนะ ชอบๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 23-06-2016 10:04:26
นี่ก็นึกว่าสำหรับพี่ธามแซคให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหมา เป็นเพื่อนบุญเหลือไรงี้เลยมาเล่นด้วย.. นี่ไม่รู้สึกอะไรเลยดิพี่ธาม โคตรโหด 555555555
สงสารแซค
แต่ได้จูบก็คุ้มละนะ
ได้มึงมาด้วย ก้าวหน้าๆ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 23-06-2016 10:33:43
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 23-06-2016 10:54:47
โอ้ย ชอบๆๆๆ น่ารักกกกกกก
ทีมแซคธาม หมาแซคของพี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 23-06-2016 18:44:39
ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแซค แกเป็นคนตรงมากเลยหว่ะ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 24-06-2016 01:15:00
มีการพัฒนาาาา แซครุกหนักขึ้น ถึงเนื้อถึงตัวขึ้นมาก โง้ยยยย
ละก็นะ ตรงๆแมนๆงี้ เอากันป่ะ จ้าาาาาาาา 555555 เปิดเผยและจริงใจจ้าาา
หวั่นไหวไหมพี่ธามมมมม เจอแบบนี้หวั่นไหวเหอะเนอะ
อยากเห็นมุมมองพี่ธาม พี่ธามรู้สึกยังไง และมองแซคยังไงบ้าง 55555
ในมุมมองแซคนี่ลุ่มหลงพี่ธามแบบถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว 5555555
บุญเหลือพึ่งดีใจได้แปปๆ นังแซคเฉดออกจากบ้านละ
รีบทวงพี่ธามคืนจากแซคเร็วบุญเหลือ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 24-06-2016 07:42:34
โอยยยยชอบมาก แซคธามตั้งแต่ต้นค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-06-2016 08:23:07
เรื่องราวชีวิตของพี่ธามทำให้ตอนนี้ แซคธาม อ่ะ :mew1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 24-06-2016 10:28:47
พี่ธามเปิดใจแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyMine104 ที่ 24-06-2016 15:14:56
อ่านเรื่องนี้แล้วอุ่นใจมากมีความสุขสุดๆน่ารักทั้งคู่เลย :o8:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-06-2016 01:16:49
กระแซะเข้าไปทีละนิดๆๆ พี่ธามดูมีอะไรลึกลับซึ่งเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน
ธามเซ็กซี่มาก แซคก็มีเสน่ห์

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 26-06-2016 18:39:51
โดนล่มเรือ เรือล่มแล้ว  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 27-06-2016 00:20:24
แซคธาม!! 55555555555
อยากได้พี่ธามเลยอ่ะ จะเอาเจาๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 27-06-2016 08:20:14
งื้ออออ อ่านไปรู้สึกถึงความม่าตลอดเวลาครอบคลุมทุกพื้นที่

แต่เจมน่ารักนะ ต่อยอดๆ 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.08|P.12 (22/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 28-06-2016 23:54:49
C h a p t e r 0 9





บางทีพี่ธามก็เหมือนซินเดอเรลล่า มาในตอนหัวค่ำ พอรุ่งสางก็หายไป อรุณของวันใหม่ไม่มีร่องรอยของคนนอนเคียงกันเมื่อคืนอีกแล้ว รองเท้าหน้าบ้านหายไป ผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดคงมีแต่บุญเหลือ ถามเท่าไหร่ก็ไม่ตอบว่าแขกที่มาเมื่อคืนดอดกลับไปตอนกี่โมง บางทีผมก็เกลียดความขี้เซาของตัวเอง เกลียดที่หลับเป็นตายจนคิดว่าถ้าโจรขึ้นบ้านวันใดวันหนึ่งคงยกเค้าขนแม็คบุ๊กกับกล้องราคารวมหลักแสนที่วางระเกะระกะบนโต๊ะทำงานไปได้สบายๆ

ผมโทรหาพี่ธาม คงติดงาน โทรไปครั้งเดียวไม่รับเลยเปลี่ยนเป็นส่งข้อความหา มองนาฬิกา เป็นเวลาที่ควรอาบน้ำอาบท่าไปทำงาน สุดท้ายก็ยอมตัดใจวางมือถือทิ้งไว้แล้วไปใช้ชีวิตของตัวเองสักที


“พี่แซค ดูนี่ ผมได้อะไรมา”

ไอ้เดี่ยวร้องเรียกก่อนตัวมาถึงในช่วงบ่ายของวัน มันเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดเมื่อเช้า ไปทำงาน แบกกระเป๋กล้องมาด้วยใบเบ้อเริ่ม ผมเพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ กำลังเล่นเกมเศรษฐีรอบสองรุ่นน้องคนสนิทก็เดินเลยมาที่โต๊ะก่อน เปิดกระเป๋าใบใหญ่ อวดเลนส์ใหม่ใสกิ๊กยั่วน้ำลาย

“ตัวนี้ไงที่ผมบอกว่าอยากได้อาทิตย์ก่อน แฟนผมซื้อมาเซอร์ไพรส์ เจ๋งปะล่า”


เหอะ ไอ้พวกมีแฟน


ผมเอาเลนส์กล้องราคาแพงมาหมุนดู ประกอบกับเครื่องมือทำมาหากินสีดำขลับ กล้องใหญ่ของสตูก็มี แต่ตากล้องเกือบทุกคนพกตัวโปรดของตัวเองเสมอ ไม่ใช่ใหม่ที่สุด ดีที่สุด แต่เป็นตัวที่ถนัดที่สุด อย่างที่ผมใช้ประจำก็เกือบสามปีแล้ว ยังไม่มีตัวไหนคล่องมือกว่า


“เออ ดีว่ะ”

“พี่เอาป่าว ผมให้แฟนหิ้วมาให้ได้ แต่ต้องเดือนหน้านะถึงจะบินไปญี่ปุ่นอีก”

“เอามาดิ เท่าไหร่”

“ต้องดูเรทค่าเงินช่วงนั้นด้วยพี่ เดี๋ยวผมบอกอีกทีแล้วกัน”  ไอ้เดี่ยวตอบ ผิวคล้ำลงเยอะ ได้ข่าวว่ารอบนี้ไปทำรีวิวร้านอาหารที่กระบี่ “แล้วเป็นไง สาวกระบี่”

“สาวกระบี่บ้าอะไรล่ะพี่ แฟนตามไป เลยได้เลนส์มานี่ไง เมื่อเช้าเพิ่งบินมาถึงตอนเจ็ดโมง ต้องจ่ายค่าตั๋วเองด้วยนะ”

“อ้าว”

“ก็ตอนแรกพี่จิ๊บให้ไปพุธ กลับศุกร์ แฟนผมตามไปเช้าศุกร์ จะอยู่ต่ออีกสองวันเลยต้องทิ้งตั๋วออฟฟิศน่ะสิ” ความเครียดของคนมีแฟนก็มีเหมือนกัน ผมหัวเราะ ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดี “แล้วพี่ เป็นไงวะ อินเลิฟปะ”

“อะไร เปล่า”

“โหยๆ ไม่เจอหลายวัน อัพเดทบ้างดิ”

“อัพอะไร ไม่มี” ว่าแล้วก็กดเปิดไปหน้าไลน์อีกครั้ง ยังไม่อ่านเหมือนเดิม ไม่อยากจะเชื่อว่ามิสเตอร์แซควัย 25 ผู้ชายที่เคยรำคาญเวลามีคนมางอแงเรื่องไม่ตอบข้อความจะร้อนใจกับการเงียบหายของบางคน การเข้าถึงพี่ธามได้เป็นเรื่องยาก โคตรยาก ยิ่งกว่ายาก

“ไปสูบบุหรี่ละ”

“วันนี้ไม่มีงาน?”

“เออ” ผมตอบหยิบบุหรี่กับไฟแช็คจากเก๊ะขึ้นมา เลี่ยงไปตรงบันไดหนีไฟ ไม่อยากไปยืนสูบที่ระเบียงเหมือนทุกครั้ง ไอ้เดี่ยวไม่ตามมา ผมเลยหยิบโทรศัพท์ออกมากดหาเพื่อนพี่ธามแทน

“ไง แซค”

“ครับ พี่หม่อน พี่รู้ไหมวันนี้พี่ธามมีงานที่ไหนอะ”

“วันนี้มันมีถ่ายละครนะ”

“รับเล่นละครด้วยเหรอครับ” ปกติเห็นถ่ายแบบเสียมากกว่า ปลายสายหัวเราะอารมณ์ดี

“มันยังไม่บอกล่ะสิ”

“ไม่บอกเลย ผมไม่เห็นท่องบทอะไรด้วย ไปถ่ายอะไรตอนไหนวะ”

“ก็ไม่ได้ตัวติดมัน 24 ชั่วโมงสักหน่อย ธามน่ะ ถึงดูไม่สนใจแต่ความรับผิดชอบมันดี จัดการเวลาได้ แต่เรื่องงานอะไรรอฟังจากปากมันดีกว่า แล้วเป็นไงบ้าง สบายดีนะ หมดเรื่องงานแล้วไม่ได้คุยกันเลย”

“ก็เรื่อยๆ น่ะครับ”

“เย็นนี้ทำอะไรหรือเปล่า แฮงเอาท์กันหน่อยไหม” คิดไปชั่วอึดใจ ดูเหมือนเมธัสจะรู้สึกได้ว่าผมกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ “วันนี้ธามมีคิวถ่ายจนถึงค่ำๆ เลย เสร็จแล้วคงเหนื่อย กลับไปนอน”

“งั้นก็ได้พี่ ผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ขอแวะไปให้ข้าวหมาแล้วตามไปที่ร้านนะ”

“โอเค สามทุ่มเจอกันแล้วกัน เดี๋ยวเลี้ยงเอง”




เป็นครั้งแรกที่ผมเจอกับพี่หม่อนเพียงลำพัง นอกเหนือจากเรื่องงาน ที่ร้านอาหารหลากรูปแบบของเขาในเวลาที่ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำ

อาหารเย็นวางเรียงบนโต๊ะก่อนผมมาถึงไม่นาน ตรงเวลานัด ดูเหมือนเมธัสจะมาก่อนพักใหญ่ เมื่อผมเปิดประตูร้านเข้าไปก็เห็นเขาอุ้มถังน้ำแข็งที่แช่ขวดไวน์มาวางที่โต๊ะริมสระว่ายน้ำพอดี


“ได้ไวน์มาใหม่ หาเพื่อนกินพอดี”

“โห ผมไม่ค่อยถนัดนะพี่”

“เอาน่า เดี๋ยวก็หมด” เจ้าของพูดพลางเชื้อเชิญผมให้นั่งที่ตรงกันข้าม ลูกน้องกลับไปหมดแล้ว เลยเวลาปิดร้าน ถ้าจะอยู่ได้ก็ต้องเป็นพรรคพวกเดียวกัน ลูกค้าส่วนมากกลับกันตั้งแต่สองทุ่มเศษๆ


“กับธามเป็นไงบ้าง”

“ก็ดีนะพี่ ดีมั้ง ไม่รู้สิ บางทีผมก็รู้สึกว่าได้ขยับเข้าไปใกล้ บางทีก็เหมือนตัวเองคิดไปเอง”

“ธามน่ะ ไม่เหมือนคนอื่นก็ตรงนี้แหละ เก็บความรู้สึกเก่ง เดายากว่ามันชอบหรือไม่ชอบอะไร เป็นนักแสดง ถึงจะเหมือนไม่ใส่ใจมากมายแต่มันก็ทำได้ดีกว่าที่คิดเยอะ”

“แต่เขาก็ไม่รังเกียจผมนะ” จะว่าหลงตัวเองก็ได้ แต่ถ้ายอมให้จูบ แม้เป็นผลการพนันถ้ารังเกียจจริงคงไม่รับปากตั้งแต่แรก เผลอๆ ผมคงโดนต่อยไม่ยั้งตั้งแต่ก่อนบอลจบ “มีคำแนะนำอะไรบ้างไหม เพื่อนพี่นี่”

“แนะนำให้จีบให้ติด”

“พี่รู้ไหม ผมไม่เคยต้องพยายามเรื่องแบบนี้กับใครเลยอะ” ใครเล่นด้วยยากหน่อยก็แค่ไปหาคนอื่น ชีวิตผมเป็นแบบนี้ ไม่ได้รวย ไม่ได้หล่อ แต่คารมดีก็มีคนเข้ามาให้เลือกตลอดนั่นแหละ “พี่ธามไม่ค่อยเล่าเรื่องของตัวเอง”

“กับพี่มันยังไม่พูดเลย เป็นคนที่มีกำแพงสูงตั้งแต่เด็ก ชนหน่อยไหม”

“ได้เลยพี่” ผมจับแก้วไวน์ตามที่เคยอ่านมา ชนขอบแก้วกับอีกฝ่ายให้เกิดเสียงกระทบ ไวน์แดงรสฝาดเฝื่อน เปรี้ยวนิดๆ ติดหวานที่ปลายลิ้น รสชาติเข้มข้นเหมาะกับสเต๊กเนื้อแบบแรร์ เฉือนมีดเข้าไปแล้วเลือดยังฉ่ำนิดๆ “พี่ทำเองเหรอ”

“อ่าฮะ”

“มีฝีมือในการทำอาหารใช้ได้เลย ไม่สิ ดีเลยแหละ”

“ก็ไม่ขนาดนั้น” เมธัสถ่อมตัว เฉือนเนื้อสเต๊กเข้าปากขนาดพอดีคำ “ได้ฝึกตอนไปเรียนต่อที่อังกฤษน่ะ เสียดาย ธามไม่ได้ไปเรียนด้วย”

“พี่รู้จักพี่ธามตั้งแต่เมื่อไหร่”

“จำความได้ก็รู้จักมันแล้ว แม่ธามเคยเป็นดาราเก่า แต่มันไม่เคยพูดถึงพ่อนะ เรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม แยกสาขาเรียนตอนมหาวิทยาลัย มันงานรัดตัว เลยต้องเรียนเอกชนที่ไม่เคร่งเรื่องเข้าเรียนมากนัก ส่วนพี่ค่อนข้างเกเรน่ะ ไม่อ่านหนังสือ พ่อเลยจับเข้าที่นี่ด้วยเลย ตามๆ เพื่อนกันไป”

“แล้วเพิ่งห่างกันช่วงที่พี่เรียนโท?”

“ตอนแรกมันก็จะไปเหมือนกัน” พี่หม่อนพูดยิ้มๆ ผมจิบไวน์ไปเรื่อยๆ กับอาหารเลิศรส “แต่ช่วงนั้นแม่มันตรวจเจอมะเร็งขึ้นมา”

“โห แย่เลย”

“ใช่ แย่เลย พี่เลยไปคนเดียว ธามมันต้องอยู่ดูแลแม่ อันที่จริงก็สงสัยอยู่นะ แม่ธามน่ะ ไม่เห็นทำงานอะไรแท้ๆ แต่กลับมีเงินส่งลูกเรียนเอกชนตลอด”

“ตอนเป็นดาราคงเงินดีน่ะครับ ก่อนที่จะท้องก็ดังมากๆ ด้วยไม่ใช่เหรอ” ผมเสนอความคิด อีกฝ่ายก็พยักหน้าแสดงความเห็นชอบ

“กีดี แต่มันก็ช่วงเวลาหนึ่ง หลังจากคลอดธามก็ไม่มีงาน ถ้ารู้จักเก็บเงินก็คงใช้เลี้ยงลูกได้ระยะยาวพอสมควรเลยล่ะ เงินหมดก็เลยส่งธามเข้าวงการ แต่รู้ใช่ไหมล่ะว่าวงการนี้ อยากดังก็ต้องดันตัวเอง ส่วนวิธีการก็ไม่หนีกันเท่าไหร่หรอก”

“เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ” ได้ยินมาเยอะเลยด้วยซ้ำ นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมไม่ยุ่งกับลูกค้านั่นแหละ ใครจะไปรู้ว่าวันไหนเผลอเหยียบหางใครเข้าให้ ไม่เอาอนาคตช่างภาพที่สั่งสมประสบการณ์มาตั้งแต่ยังเล็กมาแลกแน่ๆ “แต่คงไม่ใช่ทุกคนหรอกมั้งครับ คนที่ใช้ความสามารถจริงๆ เยอะแยะไป”

“ไม่รู้เหมือนกัน เอาจริงๆ เลย บางทีพี่ก็สงสัยนะว่าใครเลี้ยงธาม หลังจากแม่มันเสีย งานก็เข้าเยอะมาก ไม่กี่ปีมานี้ถึงขั้นไปเดินแบบให้แบรนด์ดังๆ ของเอเชีย ชีพจรลงเท้าจะตาย ถามมันก็ปากแข็ง เก็บเงียบอย่างกับอะไรดี”

“อาจจะเป็นพ่อที่ไม่เคยพูดถึงหรือเปล่าครับ บางทีผมเห็นพี่ธามเครียดๆ เรื่องที่บ้าน ไม่รู้สิ แต่ผมเข้าใจว่าเขาอยู่คนเดียวเหมือนกันนะในตอนแรก”

“โดนหลอกแล้วหรือเปล่า ทุกวันนี้ยังไม่เคยปริปากเรื่องพ่อเลยนะ เผลอๆ มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อเป็นใคร อยู่กับแม่สองคนมาตั้งแต่เล็ก”

“งั้นเหรอครับ” ผมครางในลำคอ ที่บอกว่าเครียดเรื่องที่บ้านที่ผ่านมาอาจจะแค่ตัดปัญหาไม่อยากให้ผมเซ้าซี้ก็ได้ “แต่ถึงอย่างนั้นเถอะ คนที่หยิ่งขนาดพี่ธาม...ผมไม่ได้ว่าเพื่อนพี่นะ แต่ก็รู้ใช่ไหมล่ะว่าเขาหยิ่งจะตาย ไม่น่าจะ...”

“โธ่ แซค” ลูกชายรัฐมนตรีคนดังหัวเราะราวกับผมพูดเรื่องโจ๊กหลอกเด็ก “เรารู้ดีกันทั้งนั้นน่าว่าในนี้มันโสมมแค่ไหน ก็แค่โสเภณีขั้นสูงเท่านั้นแหละ ผู้หญิงหรือผู้ชาย คิดอยากจะมีงานก็ต้องเริ่มจากมีคนดันทั้งนั้น ต่อให้ไม่อยากได้เงิน ก็อยากได้งาน คอนเนคชั่นเป็นเรื่องสำคัญ ยิ่งหน้าตาดีแบบชายก็ชอบ หญิงก็ชอบอย่างธามพวกเงินหนาจะปล่อยเอาไว้จริงๆ เรอะ คอนโดที่ธามอยู่ก็ตั้งกี่สิบล้าน โอเค ธามอาจไม่ได้ขายไปทั่ว แต่จะบอกว่าไม่มีสปอนเซอร์เลยพี่ว่ามันก็ฟังดูแปลกๆ ว่าไหม คุณนิดนั่นก็ใช่ย่อยที่ไหน แค่พี่เปรย ยังเคยเอาแคตตาล็อกเด็กในสังกัดมาให้พี่ดูตอนกลับมาจากนอกใหม่ๆ เลยด้วยซ้ำ”

“แต่พี่ธามดังมาก ถ้าคนดังมีข่าวพวกนี้หลุดไปผมว่าอนาคตพังเลยนะ ไม่ใช่ตัวประกอบที่จะต้องดันตัวเองขึ้นมาเสียหน่อย ไม่หรอกพี่หม่อน คิดมากไปมั้ง”

“มองกลับไปสิ กว่าจะดังก็ต้องมีเส้น จริงๆ ก็รู้นี่เรื่องแบบนี้บ้านเรามันสำคัญแค่ไหน” เมธัสยังกล่าวเรียบๆ มองนิ่งคล้ายสะกดจิต ผมฟังแล้วเริ่มคล้อยตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ คุณหญิงคุณนายก็ต่างหาความสุขจากเด็กหนุ่มหน้าตาดีกันถ้วนทั่ว ไม่นับรวมกับคุณชายมากมายที่สวมหน้ากากแฟมิลี่แมนในฝันที่แท้จริงแล้วรสนิยมทางเพศเป็นตรงกันข้ามกับที่แสดงออกเยอะแยะไป

“ฉันอาจจะช่วยนายได้นะ ถ้าบอกได้ว่าใครเลี้ยงธาม”

“แต่พี่ธามบอกว่าไม่มีคนกล้ายุ่งกับพี่ธามเพราะพี่หม่อนนะครับ”

“เชื่อเหรอ” เสียงหัวเราะหยันขึ้นจมูก ไวน์ถูกเทเพิ่ม ในหัวผมตีวน จากจิบเริ่มกลายเป็นซด ความอึดอัดในใจขมุกขมัว มีคำถามมากมายอยากได้ยินจากปาก ความหึงหวงแล่นพล่าน ถึงจุดนี้ไม่อยากถอยให้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น

“แค่ไปสืบมาว่าใครเลี้ยงธาม” เมธัสย้ำ เสียงแก้วไวน์กระทบกัน ผมสาดของเหลวสีเลือดลงคอ ร้อนวาบจากทางเดินอาหารสู่กระเพาะ

สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนหายไป




ผมใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะมีสติพอขับรถออกจากร้าน nice to ได้ พี่หม่อนชวนนอนค้าง แต่ผมปฏิเสธ ใจนึกถึงแต่คนที่เป็นหัวข้อสนทนา ป่านนี้ก็ยังติดต่อไม่ได้ ออกจากซอยมาก็เปลี่ยนเป้าหมาย ผมส่งข้อความไปหานิธานว่าอยู่ใต้คอนโด ให้ลงมารับ ไม่เกิน 15 นาทีนายแบบหนุ่มในชุดนอนก็ลงมาด้วยสีหน้าอิดโรย


“มาทำอะไร”

“พี่ไม่รับสายผม ไม่ตอบข้อความ”

“วันนี้ยุ่งทั้งวัน เพิ่งกลับถึงคอนโด อยากพัก”

“ก็ตอบมาดิว่าอยากพัก”

เขาไม่ตอบ และผมเริ่มรวน ฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังไม่หมดสิ้น ความสามารถในการยับยั้งชั่งใจลดต่ำ นิธานกอดอก มองผมด้วยสายตาประเมิน


“เมา?”

“ก็เพราะพี่”

“ขึ้นไปคุยข้างบน อย่าเสียงดังตรงนี้ ฉันไม่อยากเป็นข่าว”

เขาเป็นฝ่ายตบเท้านำไปก่อน ผมเข็นมอเตอร์ไซค์ไปไว้ในที่จอดแล้ววิ่งกลับมา นิธานยืนรอหน้าลิฟต์ กระทั่งเครื่องโดยสารทรงสี่เหลี่ยมลงมารับและพาเราลอยละล่องไปยังชั้นที่กำหนด เราตกอยู่ในความเงียบ เจ้าของห้องกดรหัสหน้าประตู ไม่นานประตูห้องพักก็เปิด เป็นครั้งที่สองที่ผมมาที่คอนโดนี้ ในขณะที่นิธานมาที่บ้านผมนับครั้งไม่ถ้วน

ผมพร้อมจะเปิดโลกให้เขาเข้าไปเสมอ ขณะที่อีกฝ่ายยังคงปิดประตูเงียบไม่แง้มให้ใครเข้ามา


“พี่ธาม”

ประตูห้องปิดลง ผมเรียกชื่อเขาตามด้วยการดึงเข้ามาจูบ ดันอีกฝ่ายติดประตู รวบสองมือที่ไม่ทันระแวดระวังไว้เหนือหัว จู่โจมริมฝีปากคู่นั้น บดเบียด ดูดกลืน แทรกซึมจนพอใจจึงผละออก นิธานผลักผมในทันที ไม่พูดอะไร แต่แสดงออกชัดว่าไม่ชอบใจ


“ไปล้างหน้าล้างตาค่อยมาคุยกัน”

“ทำไมจูบไม่ได้”

“แซค”

“ผมมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไมผมไม่เคยได้คำตอบ เมื่อคืนเรายังนอนกอดกันได้ ทำไมตอนเช้าพี่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไร ทำไมพี่ไม่รับสายผม ไม่ตอบข้อความ ที่ผ่านมาผมเคยได้เข้าไปอยู่ในใจพี่บ้างหรือเปล่า มีแต่ผมที่บ้าไปคนเดียว”

“ถ้านายมีสตินายไม่พูดกับฉันแบบนี้แน่”

“ผมเพราะผมไม่มีสติไงล่ะถึงได้กล้าถาม”

“ฉันไม่คุยกับคนพูดจาไม่รู้เรื่องหรอกนะ”

“งั้นพี่ก็ตอบมาดิ แค่วันนี้พี่บอกผมว่าพี่ไม่ว่าง พี่กลับมาแล้วเหนื่อย หรืออะไร พี่รู้สึกอะไรกับผมบ้างหรือเปล่า ตอบดิ”

“แซค ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเป็นอะไร นายเครียดแล้วมาพาลใส่ฉันทำไม แต่วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่มีอารมณ์จะทะเลาะด้วย”

“พี่ก็แค่ตอบผมเท่านั้นเอง”

“เราจะมานั่งคุยกันหลังจากนายไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย”

พูดจบนิธานก็เดินเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องนอน กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนใหม่และเสื้อผ้าของตัวเอง ผมเงียบ ถูกยัดทั้งหมดใส่มือก่อนเจ้าของห้องจะหันหลังเดินออกไปที่ระเบียง แสดงเจตนารมชัดเจนว่าถ้าผมไม่อาบน้ำเป็นอันจบ โอเค หัวผมร้อน ทั้งเรื่องวันนี้ ทั้งที่คุยกับพี่หม่อนเมื่อหัวค่ำ หลังจากอาบน้ำเย็นๆ ล้างหน้าล้างตา ออกมาอีกครั้งก็เห็นนิธานหลับอยู่ที่โซฟา ทับกระดาษเอสี่ที่ดูเหมือนเป็นบทละครที่ต้องท่อง ท่าทางอ่อนล้าตามที่บอกจริง



“พี่ธาม ลุกไปนอนในห้องเหอะ เดี๋ยวผมกลับแล้ว”

บ้าเอ๊ย พอเห็นท่าทางอิดโรยของอีกฝ่ายที่ตั้งใจจะมาเคลียร์ทุกอย่างก็พังพินาศ บอกเลยว่าบางครั้งผมก็ใจร้อนจริงอย่างที่ไอ้เดี่ยวเคยว่า แต่กับเรื่องพี่ธามก็ควรแล้ว ถูกไหมครับ ผมพูดชัดเจนว่าตัวเองคิดแบบไหน ต้องการอะไร แต่ท้ายที่สุดก็เหมือนตัวเองถูกทำเป็นของเล่น ถูกปั่นหัวอยู่เรื่อย

เสียงครางฮือดังมาจากนายแบบหนุ่มที่สวมชุดนอนผ้าแพรเรียบลื่นดังขึ้นเมื่อผมพยุงตัวขึ้นมา นิธานปรือตาเปิด ยอมลุกขึ้นยืนโดยยังเกาะบ่าผมเป็นค้ำยัน


“ผม...เอ่อ....เดี๋ยวผมกลับดีกว่า พี่จะได้พักผ่อน”

“มาถึงก็โวยวายบ้าบอแล้วก็จะกลับเลยอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่า” ตอนนี้สติมาปัญญาเกิด ไม่อยากให้อีกฝ่ายเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผมส่งเขาถึงเตียง ปัดเส้นผมสีดำออกจากหน้าผาก วางมือทั้งสองข้างบนแก้มขาวสีเซียว “พี่น่าจะได้นอนเยอะๆ พรุ่งนี้มีงานหรือเปล่าครับ”

“มี”

“งั้นผม..”

“นอนนี่แหละ พรุ่งนี้ค่อยกลับไป ดึกแล้ว”

“ได้?”

“หรือถ้าจะกลับก็ตามใจ”

“งั้นผมปิดไฟเลยนะ” กระวีกระวาดก่อนเจ้าของห้องจะเปลี่ยนใจ นิธานไม่ตอบ ขยับตัวเองไปนอนฝั่งหนึ่งของเตียงกว้าง เหลือพื้นที่เกินครึ่งให้ผม มีหมอนสองใบ ผ้าห่มผืนเดียว ตุ๊กตาตัวเล็กๆ วางกั้นกลางระหว่างผมกับเขา

“พี่เล่นนี่ด้วยเหรอ”

“ของแฟนคลับให้มา”

“มีตัวเดียว?”

“เก็บตัวที่ชอบที่สุดไว้ตัวเดียว ที่เหลือก็บริจาค” คู่สนทนาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ คงง่วงเต็มทน ผมใช้โอกาสนี้ล้มตัวลงข้างๆ ตระคองกอดจากด้านหลัง กอดจูบที่ต้นคอเบาๆ “ฮื้อ..”

เสียงครางคล้ายรำคาญ ผมลังเลใจว่าจะหยุดดีหรือไม่ กลิ่นหอมอ่อนๆ ติดปลายจมูก ชวนเคลิ้มคล้ายกับยาเสพติด ผมหยุดไม่ได้แน่ ยิ่งในเฉพาะเวลาที่มีเรื่องคาใจแบบนี้ อยากจะสำรวจตรวจตราไปเสียทุกสัดส่วน ทุกแอ่งชีพจร อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของและประกาศกร้าวต่อเวิ้งจักรวาลว่าเขาเป็นของผม และจะเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว แม้ในความจริงแล้วมันจะแสนว่างเปล่าและล่องลอยเสียเหลือเกิน

ผมตัดสินใจลุกจากเตียงเมื่อคนนอนเคียงผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เปิดตู้เย็นเจอเบียร์กระป๋องเลยถือวิสาสะหยิบขึ้นดื่ม สูบบุหรี่ที่ระเบียงด้านนอกสลับกันไป หนึ่งกระป๋อง สองกระป๋อง สามกระป๋อง เข้าไปปลุกวิญญาณแอลกอฮอล์จากฤทธิ์ของไวน์ที่เหลือค้างก่อนจะดับมวนบุหรี่ลง ลมหายใจสุดท้ายที่สูดเข้าไปอมแน่นให้มวลนิโคตินลอยคลุ้งในปอด พ่นออกมาอีกทีให้สีเทาจนเกือบขาวตัดกับสีดำทมิฬของรัตติกาล

ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง นิธานยังคงหลับสนิท ผ้าห่มกองอยู่บริเวณสะโพก เสื้อผ้าแพรสีเทามันถลกขึ้นเหนือเอวคอด หน้าท้องพี่ธามมีซิกแพ็คเป็นลอนอ่อนๆ ผมสีดำสยายบนหมอน ผมพลิกตัวเจ้าของห้องให้นอนหงาย ตลบผ้าห่มไปอีกฝั่งฟากของเตียง ใช้มือลูบเหนือเนื้อผ้าที่บางเฉียบจนสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อของร่างกาย ผิวขาวจัดแม้ในความมืด ผมปลดกระดุม ดวงตาวาววับ สัญชาตญาณดิบ ตัณหา ความอยากครอบครอง หัวใจที่หมุนเกลียวต้องการจะเร่งรัด ความอัดอั้นในความสัมพันธ์ นิธานลืมตาขึ้นผมรวบแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวแล้วใช้เสื้อที่ยังไม่หลุดจากข้อมือเป็นเครื่องพันธนาการ คนเบื้องล่างบิดเร่า ดีดดิ้น แต่เพราะผมอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบกว่าหลายเท่าจึงทำได้เพียงถีบกางเกงที่ปลดไว้ที่หัวเข่าแต่แรกให้ร่นลงไป


“ไอ้แซค!”

“ชู่ว”

“ทำบ้าอะไรของมึง!”

“พี่ก็รู้ว่าผมชอบพี่!” ไล้หลังมือบนแก้มขาว ลากลงมาบนลำคอ ไหปลาร้า จุมพิตผะแผ่วบนหัวไหล่ ร่างกายนี้ใช้แลกอะไรมาบ้าง ใครเคยได้ลิ้มลอง ล่วงล้ำ หรือชำเรามาเท่าไหร่ พี่ธามเคยเป็นของใคร และตอนนี้เป็นของใครอยู่ “ผมชอบมาก ชอบมากๆ”

“ไปกินมาเพิ่มใช่ไหม” เขาถามผมเสียงเขียว ดวงตาดุดัน “ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

“แล้วถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ”

“แซค! มึงกำลังจะข่มขืนกู!”

“ก็แล้วมันจะทำไมเล่า!” ผมบีบปากอีกฝ่าย จ้องกลับด้วยความรู้สึกเจ็บปวด “ผมรอพี่มาตลอด แล้วมันได้อะไรบ้าง พี่ปั่นหัวผม กลางวันไปหาใครต่อใคร พอไม่สบายใจก็มาหา เป็นผัวสำรอง เป็นเมียน้อยใครบ้างล่ะ หึ”
ถุด

นิธานพ่นน้ำลายใส่ เขายังพยายามอย่างยิ่งที่จะหลุดพ้น ผมหลับตาครู่หนึ่ง ก่อนก้มลงไปตะบันจูบให้สาแก่ความหงุดหงิดที่ฟุ้งในใจ “เป็นเมียผมมันน่าอายมากหรือไง”

“เออ!”

“งั้นอยากรู้นักว่าผ่านคืนนี้แล้วพี่จะใช้ชีวิตอยู่ยังไง จะเอาหน้าไปไว้ไหนหลังจากมีผัวเป็นตากล้องกระจอกๆ ไม่ใช่ไฮโซไฮซ้อที่ให้อะไรพี่ได้เลย”

“ไอ้แซค! ปล่อยกู! มึงเมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ”

“ไม่ต้องพูดสิ! คืนนี้ผมไม่ได้จะพูด พี่ก็เหมือนกัน เก็บปากไว้ร้องอย่างเดียวก็พอ”

ผมพลิกเขานอนคว่ำ กดต้นคอไว้กับหมอน แขนข้างหนึ่งช้อนสะโพกให้โค้งขึ้น กระดูกสันหลังคดตามสรีระ กล้ามเนื้อเกร็งตัวจนเป็นรูปร่างชัดเจน ผมไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้ชาย ไม่เคยคิดว่าจะสวยงามได้ขนาดนี้ ผมจูบที่กกหู งับเบาๆ ก่อนลากปลายลิ้นลงมายังลำคอ อีกฝ่ายหดบ่าเข้าชิดราวกับเป็นปราการด่านสุดท้ายให้ตัวเอง ฟันขาวไล่ชิมผิวเนื้อ กัดไปเบาๆ บนผิวบางก็เกิดเป็นรอยแดง คำรามต่ำเหมือนสัตว์ป่า หิวกระหาย ดุร้าย จับขาขาวแยกออกจากกัน ช่องทางเร้นลับที่ถูกซ่อนไว้ถูกค้นพบ เพียงใช้ปลายนิ้วแตะ เขาก็สะดุ้งสุดตัว


“ไอ้แซค! ปล่อยนะเว้ย!”

ผมพอใจกับอากัปกิริยาตรงหน้า บดเบียดร่างกายเข้าแนบชิด ถูไถเรือนร่างบ่งบอกอารมณ์ที่คุกรุ่นภายในอย่างตรงไปตรงมา นิธานไม่ขอร้อง ไม่สั่นกลัว เต็มไปด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราด คล้ายลูกแมวขู่ฟ่อที่ไม่อาจดิ้นหลุดออกจากมือ ยังไม่ถึงสอดใส่ยังโกรธขนาดนี้ ถ้าตกเป็นของผมโดยสมบูรณ์คงโกรธจนเป็นบ้า

เพราะผมไม่มีอะไรตอบแทนได้อย่างนั้นหรือ?

ทั้งๆ ที่ผมมีความรัก ความสบายใจให้เขาเสมอแท้ๆ


ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้น้ำตาไหล ผมพ่ายแพ้ พังภินท์และอ่อนไหว ยิ่งอีกฝ่ายไม่ขอร้องยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า โอบกอดอีกฝ่ายไว้ด้วยร่างเปลือยเปล่า ซื่อตรงต่อความรู้สึกที่เบื้องลึกซ่อนไว้


“พี่ธาม”

เขาไม่ตอบ เราต่างเหนื่อยหอบบนเตียงเดียวกัน เจ็บปวด แหลกสลาย ทั้งๆ ที่นิธานโดนรังแกแต่กลับเป็นผมที่ร้องไห้


“พี่ธาม”

เอ่ยเรียกซ้ำๆ เนิ่นนานกว่าอีกฝ่ายจะแกะมือตัวเองจากพันธนาการและมาโอบกอดผม เขาพูดบางอย่างคล้ายกระซิบ ลูบแผ่นหลังผมคล้ายปลอบประโลม ไร้ซึ่งบทสนทนา เพียงสองร่างที่สื่อสารกันผ่านลมหายใจ

ค่ำคืนนี้เจ็บปวดแสนสาหัส แต่ผมกลับจำไม่ได้ว่าผ่านมันมาได้ยังไง








TBC



ปมออกมานืดนึงแล้ว อิพี่หม่อนตัวดีนี่เอง
เดี๋ยวตอนหน้ามาเสิร์ฟหวานๆค่ะ ขอตัวไปดูซีรีย์ต่อก่อน Doctors ดี๊ดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-06-2016 00:29:58
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-06-2016 00:30:53
งงแซกเบาๆ ไม่มีวิธีทีนุ่นนวลกว่านี้แล้วหรอแซกเอ้ยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 29-06-2016 00:43:58
อิพี่หม่อนนี่ดูมีอะไร   :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 29-06-2016 01:29:07
พี่หม่อนไหงงี้ แซคเลยสติแตกไปเลย
พี่ธามว่าไงละเนี่ย เครียดแทนแซคเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-06-2016 01:38:55
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Zestful ที่ 29-06-2016 01:54:13
พ่อธามอาจนะคือพ่อหม่อนก็ได้นะ

แม่ธามอาจจะเป็นเมียน้อยพ่อหม่อนเงี้ย

แล้วก็เหมือนธามกับหม่อนเจอกันตั้งแต่จำความได้ด้วย เลยคิดว่าไม่แน่อาจจะเป็นอย่างนั้น

แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้คือเราเดาค่ะ 55555

 :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 29-06-2016 02:20:20
งงนิดๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 29-06-2016 02:28:03
พี่หม่อนนี่หยั่งเชิงสุดๆ โหหห มาแผนสูงมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 29-06-2016 03:23:07
 :katai1:
พี่หม่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-06-2016 03:32:37
ติดลบอย่างแรงกับแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 29-06-2016 04:08:34
แซคคคคคคคคคคคคคคค แกทำอาร้ายยยยยย :katai3:
สติไปไหนนน อิบ้าาาาา ฮือออออ
ดีนะที่พี่ธามไม่โกรธ (?)  ไม่งั้นซวยกว่าเดิมแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 29-06-2016 06:26:27
อิพี่หม่อนคือไรอ่ะ


โหยยยยย...สงสารพี่ธามโดนข่มขืนเสร็จต้องมาปลอบอิคนกระทำ 5555


รอชมตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 29-06-2016 07:11:58
ช็อคค่ะ งงเป็นไก่ตาแตกเลยจ้า เอาหล่ะสิแซค ยังงัยต่อ รอสัปดาห์หน้าอย่างใจจดจ่อ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-06-2016 07:21:28
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 29-06-2016 07:54:57
พี่หม่อนต้องการอะไร อยากลองใจแซคหรอทำไมถึงพูดเรื่องนั้นให้แซคฟัง
แซคที่ชอบพี่ธามมากเลยโกรธจนเกือบทำเรื่องที่ไม่ดีไปแล้ว
แต่คงต้องขอบคุณแซคที่ยังมีสติยั้งคิดไม่ทำอะไรลงไป ไม่งั้นคงได้ห่างพี่ธามยาวแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 29-06-2016 08:43:05
 :hao5: :hao5: พี่หม่อนนี่ยังไง แซคอย่าไปหลงเชื่อคำยุสิ ต้องเชื่อมั่นในตัวธามมากๆนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 29-06-2016 08:49:30
พี่หม่อนนี่ยังไง ต้องการอะไรคะ ทำซะแซคหัวหมุน
ตาแซคแกก็ใจเย็นๆ หน่อย พี่ธามนิสัยแบบนั้นยอมให้แกเข้ามาวุ่นวายได้ขนาดนี้ มันคืบนะเห้ย ไม่ได้คิดไปเองหรอก
แล้วดูแกไปทำแบบนั้น  :katai1: พี่ธามยังกอดปลอบแกอีก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 29-06-2016 09:24:02
บอกเลยว่าเฟลกับแซคมาก เข้าใจว่าเสียใจ แต่มาทำแบบนี้มันแย่มาก
ถ้าเราเป็นพี่ธามนี่คงโกรธแบบแทบจะไม่ให้อภัย แต่ดูสิสุดท้ายพี่ธามมากอดปลอบซะเอง
เฮ้ออออ ส่วนอิพี่หม่อนนี่ก็ช่างเสี้ยม สงสารพี่ธามเลยมีเพื่อนแบบนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-06-2016 09:27:59
อิหม่อนตัวดียุยงดีนัก!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 29-06-2016 09:45:00
มีความสงสัยในตัวหม่อน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 29-06-2016 09:46:42
บางที...พี่หม่อนอาจเป็นตัวแสบของพี่ธาม
มันเหมือนจงใจปั่นหัว เร่งให้คืบหน้า...เพราะมองออกว่าคนนี้-ใช่-
อีกอย่างคือลองใจ...กันทุกคนออกจากชีวิตธาม เขาจะได้เป็นคนสนิทที่สุดต่อไป
แต่แบบไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น...แม้จะหวังดีก็ตาม
เพราะที่สุดแล้ว...เมื่อเราเป็นเพื่อนที่หวังดีจริงๆ ต้องคิดได้ว่าจะเกิดผลอะไรตามมากับเขา

รัก...หนุนหลังอย่างไม่ต้องสงสัย และเชื่อในสิ่งที่เขาเลือก ^^

เอาใจช่วยธามกับแซคให้ผ่านช่วงความหน่วงนี้ให้ได้ ^^v
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 29-06-2016 09:54:59
กำ ว่าละหม่อนพูดแปลกๆ  ตกงยังไงเพื่อนนรักหรือเพื่อนไม่รัก แซคเอ้ยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 29-06-2016 09:57:28
ยังดีที่คิดได้นะแซค

หม่อนนี่ยังไง รัก อิจฉา หรืออะไร

เง้อออออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 29-06-2016 10:10:36
เกือบแล้วเชียว 5555 อินี่ก็ลุ้นไม่ดูเขาดราม่าเลย

ฉากหน่วงของพี่เวสต์ยังคงครองใจเหมือนเดิม
สงสารแซค สงสารพี่ธาม โกรธพี่หม่อน

 :fire:

พี่ธามนี่เปิดใจหรือไม่เปิดใจงงไปหมดแล้ววววววววววววว
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 29-06-2016 11:00:16
อึดอัดมากถึงมากที่สุด

แซคแกต้องใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไปดิวะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 29-06-2016 11:53:32
อึดอัด หน่วง -_-
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 29-06-2016 13:00:42
/กุมขมับ

โธ่ แซคเอ้ย
เป็นไงล่ะคำสาปสาวโสดโดนเท
เห็นฤทธิ์อ๊ะยัง 555555555
เป็นของเล่นเขาไม่รู้ตัว ทั้งหม่อนทั้งธาม
นี่พี่หม่อนเพื่อนธามมั้ยคะ แลดูไม่ห่วงธามมากก็จ้องจะทำลายมาก
แต่ที่สำคัญคือหม่อนดูเชียร์แซคให้จีบติดมาก
อะไรยังไง หม่อนนี่ดูไม่ออกสุดละ 5555555

ชอบตอนแซคร้องไห้
เป็นลูกหมาสำนึกผิด
พี่ธามล่ามโซ่เลยค่ะ ดื้อๆแบบนี้ต้องมีคนสอน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 29-06-2016 13:58:58
โดนคำกระตุ้นจากหม่อน แซคเลยยิ่งดับเครื่องชน และผลที่ออกมาก็กลับทำให้แซครู้สึกผิดเอง การข่มขืนเป็นสิ่งที่ร้ายแรงมาก แซคเป็นคนดี ยังไงก็ทำไม่ได้หรอก สุดท้ายความละอายใจเลยกลั่นออกมาเป็นน้ำตา

...แต่ยังไงธามก็กอดปลอบนะ นับว่าเป็นนิมิตหมายที่ดี?

ขอบคุณค่ะคุณเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 29-06-2016 15:23:13
งงพี่หม่อนคือต้องการช่วยใช่ไหม?????
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 29-06-2016 15:28:36
ไอ้แซคไอ้ควาย



ธามแจ้งความจับมัน แล้วออกจาควงการ



เมธัส  คิดว่าพ่อตัวเอง  มีอะไรกับแม่ธามหรือเปล่า



หรือคิดว่าพ่อมีอะไรกับธาม ถึงทำแบบนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-06-2016 16:02:27
เฮ้ยยยย ไหงเป็นงี้อ่ะ
พี่หม่อนต้องการอะไร คิดไรอยู่เนี่ย
โถ่ แซคเอ้ย!  :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 29-06-2016 16:43:57
แซคแย่มาก

หม่อนจะยุแยงยังไง แซคก็แย่ที่ขืนใจธามอยู่ดี แม้จะไม่สำเร็จแต่ก็ทำร้ายไปแล้ว

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 29-06-2016 17:00:36
ความเมาไม่เข้าใครออกใคร เมาเหล้าเมารัก
ดีนะแซค ที่ไม่ทำมันลงไป ไม่งั้นมีหรือพี่ธามจะกอดปลอบแก
พี่หม่อนพูดจริง หรือมีแผนอะไรกันแน่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 29-06-2016 18:06:11
โดนยุเข้าไปถึงกับคลั่งเลย ทีหลังก็ตั้งสติดีๆน้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 29-06-2016 18:07:32
ก็ตะหงิดๆตั้งแต่ตอนที่แล้วละที่ธามบอกว่าหม่อนอาจไม่ได้รู้จักตัวธามจริงๆก็ได้
เพื่อนสนิทกันจะไม่รู้จักกันจริงๆได้เหรอ?(แอบคิดว่าทำไมธามกำแพงสูงจัง)
แต่พอมาตอนนี้คือหม่อนหลอกใช้แซคใช่ป่ะ?
แบบอาจจะเกลียดธามเลยอยากรู้ว่าใครเลี้ยงธามเพื่อที่จะได้ทำลายชื่อเสียงธามอย่างงี้(เดาไปเรื่อย)
ที่ทำเป็นช่วยเชียร์ให้แซคจีบธามก็หลอกใช้สินะ
คิดว่าหม่อนเป็นคนดีนะเนี่ยเสียใจ//ซบอกแซคร้องไห้555555
พี่ธามใจดีอ่ะแซคเกือบทำร้ายตัวเองแต่ก็ยังกอดปลอบ(อิจฉาแซค)
เข้าใจว่าแซคเมาถึงควบคุมตัวเองไม่ได้แต่ไม่ชอบที่แซคทำเลย
เหล้าไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรหรอกนะ ชิชิชิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 29-06-2016 18:43:55
ทำเป็นคนดี เชียร์แซค
ที่ไหนได้ ปั่นหัวกันเห็นๆ
ท่าทางอยากครอบครองธาม แต่ไม่กล้าเพราะกำแพงธามสูง
แม้จะเป็นเพื่อนกันมานานก็คงมีความลับมากมายที่ธามไม่เปิดเผย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 29-06-2016 18:46:48
เราอ่านหนังสือไม่แตกฉานหรือยังไง ทำไมงงว่าสรุปแล้วขืนใจหรือยังไม่ขืนใจ โซแซด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 29-06-2016 19:56:22
อยากโอ๋แซคเลยอ่ะ โถๆๆๆๆ
หึงก็หึงเถอะ แต่ทำไรไม่ได้เลย
ก็แอบรู้อยู่ละ ว่าพี่ธามจะโชคดีอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ
แต่ว่าถ้าพี่ธามมีคนเลี้ยงจริง
แซคคงยากเลย อยู่ดีๆอาจจะโดนเก็บได้
 :mew2: พี่ธาม ดุแซคได้ แต่อย่าไล่แซคเลยนะ
สงสารอ่ะ ถือซะว่าเป็นพ่อบุญเหลือ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 29-06-2016 20:26:49
เดี๋ยววว. ตกลงไว้ใจหม่อนได้มั้ยยยย.  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 29-06-2016 20:39:29
โอ๊ยย.. อยากให้พี่ธามกดคืนเลยค่ะ!!!
น้องแซคเป็นของพี่ธามเถอะ 55555

หม่อนนี่ความจริงแล้ว ร้าย สินะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: onioniaom ที่ 29-06-2016 21:53:18
แซคเป็นอะไร ทำร้ายเค้าแล้วร้องไห้เอง
พี่ธามก็ยังไปปลอบนางอีก แล้วพี่หม่อนทำไมทำกับเพื่อนแบบนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-06-2016 22:18:06
หม่อนคือไม่ใช่ละ เพื่อนกันจริงจะไม่พูดแบบนี้ หนักแน่นหน่อยดิแซค สงสารพี่ธามว่ะ
ลุ้นมากค่ะคู่นี้ พรุ่งนี้จะเป็นยังไง

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 29-06-2016 22:20:18
พี่หม่อนนี่มาดีรึมาร้าย ยังไงงงงง

งงกับพี่แก

เหมือนจะดี แต่เหมือนจะหลอกใช้แซคไม่รู้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 29-06-2016 22:25:50
อ้าวแซคจะทำไงเนี่ยง้อยาวเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 29-06-2016 22:26:02
หม่อนจะเอายังไง อย่ามายุให้ครอบครัวเขาแตกนะะะะ
พี่ธามยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ เดี๋ยวตีเลย! #ทีมพี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pukpra ที่ 29-06-2016 22:58:39
พี่หม่อนคิดอะไรนี่ชักสงสัย โอ้ยยย ยังไงๆ แซค พี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 29-06-2016 23:00:53
ขวัญเอ้ย ขวัญมานะ พี่ธาม

แนะนำให้พี่ธามไปเล่นคนยุ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 29-06-2016 23:08:46
โถ่วววว ทั้งพี่ธามพี่หม่อนปั่นหัวหนูแซคจนสติแตกไปหมดแล้ว น่าสงสารรร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 29-06-2016 23:09:30
พี่ธานผู้ใหญ่ฝุดๆอะ น่าเอาไว้บนหิ้ง :กอด1:
แซคนี่ก็เหมือนจะเจนโลกโดนผู้ใหญ่แล้วไงละ
เด็กก็เป็นเด็กวันยังค่ำ ถ้าเขาไม่มีใจเอามีดมาแท่งแกนานแล้ว :angry2: :angry2:
คิดสิคิด ถ้าตอนหน้าไม่มีพานธูปเทียนมาขอขมานะ
แซคก็แซคเถอะแกหลุดจากตำแหน่งลูกรักแน่ :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 30-06-2016 00:17:56
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 30-06-2016 00:57:34
7 บรรทัดสุดท้ายพีคสุด  คาใจ อยากอ่านต่อ T^T 
 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 30-06-2016 01:04:47
หน่วงงงงง ตอนนี้ส่วนใหญ่ทีมพี่ธามเยอะ 555555
ไม่เป็นไรนะแซค! มามะ โอ๋ๆ 55555555 ไม่ว่าแซค ชอบใจอ่อนกับพระเอกค่ะ 5555555
รู้สึกว่าแซคแค่น้อยใจอะ อยากรู้ หวง อึดอัดแบบตัวเองไม่เคยรู้ไรเลย
แล้วโดนพูดจนรวนเลยระเบิดออกมา ละก็ผสมความมึนเมาเลยใจกล้ามากขึ้น
สติไม่ค่อยครบดี 555555 ความหวงและน้อยใจเข้าครอบงำมากไปหน่อยจนเกือบทำร้ายพี่ธาม
แต่เชื่อว่าแซคทำไม่ได้อ่ะ แบบไม่น่าจะขืนใจพี่ธามได้ นางดูจิตใจดีนะ
เป็นหมาน้อยของพี่ธามวันยังค่ำ พอตอนร้องไห้นี่แบบ รู้สึกเข้าใจอ่ะว่าทำไมถึงร้อง
ละตอนพี่ธามกอดกลับมานี่แบบ โล่งใจแรงค่ะ แบบฮู่วววว ขอบคุณที่พี่ธามพอจะเข้าใจ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: eaimeaimm ที่ 30-06-2016 01:41:37
พี่หม่อนเสี้ยมไรผิดๆรึป่าว
แซคเอ้ยยยย ไม่น่าทำแบบนี้เลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 30-06-2016 08:13:52
 :undecided: :undecided:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-06-2016 09:03:41
อ้าวพี่หม่อนนี่แนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดป่ะเนี่ย  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 30-06-2016 15:04:33
หม่อนชอบธามแต่ธามไม่สนใจ หม่อนเลยพยายามตีกันทุกคนที่จะเข้ามารักธาม ทำให้ธามดูไร้ค่าในสายตาคนอื่นอะไรแบบนั้น ... เหรอ???  :hao4:

รอตอนหน้า..หวานๆ #ชีวิตต้องการน้ำตาล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 30-06-2016 17:22:21
เริ่มไม่ไว้ใจหม่อนล่ะ ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนแท้จริงรีเปล่า
ตอนนี้ไม่ปลื้มแซคนะ เหมือนคนเอาแต่ใจ
แค่เริ่มจีบไม่นานจะมาบังคับคนอื่นให้ยอมง่ายๆ รักเร็วๆ
จะเห็นแก่ตัวไปนะ ถ้าเจอตัวจับตบจริงๆ  :fire:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 01-07-2016 00:47:02
แซคโดนหลอกใช้อยู่ใช่มั้ยนี่ โธ่ ไอ้แซคเอ้ยยยย  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 01-07-2016 04:13:55
แซคเอ้ยยย โดนปั่นอย่างรุนแรง อิพี่่ธามเค้าก็ไม่เหมือนใครอยู่แล้ว ไอน้องก็เลยคิดไปใหญ่โต หม่อนนี่หวังอะไรกันแน่ แบบนี้ไม่ใช่เพื่อนกันละป่ะวะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 01-07-2016 04:15:26
อิแซค...สติสตัง..หายหมด!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 02-07-2016 09:29:55
หม่อนนี้เพื่อนร้ายใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 04-07-2016 01:53:46
หม่อนนี่ยังไง

 :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 05-07-2016 10:29:29
เราจะติดตามพฤติกรรมอิพี่หม่อนต่อไปอย่างใกล้ชิด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.09|P.14 (29/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 05-07-2016 23:54:49
C h a p t e r 1 0





เช้าของวันใหม่ ผมลืมตามาพบความเดียวดายอีกครั้งบนเตียงแปลกหน้า นิธานไม่อยู่แล้ว ความทรงจำผมก็เช่นกัน มาๆ หายๆ แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าทำให้เจ้าของห้องโกรธ

โพสท์อิทใบเล็กๆ เขียนบอกรหัสผ่านคอนโดแปะไว้กับขวดเครื่องดื่มแก้แฮงค์ข้างหัวเตียง มันคงดีกว่านี้ถ้าถูกแช่เย็น แต่นิธานคงเกรงว่าจะไม่เห็นเลยได้แต่อาศัยอุณหภูมิ 25 องศาของแอร์คอนดิชันรักษาคุณภาพมัน ผมหมุนเกลียวฝา เปิดขึ้นดื่ม พบว่าทำให้อาการปวดเวียนในหัวดีขึ้นครู่หนึ่งพร้อมกับความทรงจำที่ขาดหายค่อยๆ กลับคืนมา

เวรแล้วไอ้แซค!

ตอนนี้ผมสวมเสื้อผ้าครบชุด แต่ไม่ผิดแน่ ความทรงจำนั้นชัดเจนจนไม่เชื่อว่าเป็นความฝัน ยิ่งมีเครื่องดื่มแก้เมาค้างมาตั้งไว้ให้ยิ่งชี้ชัดว่าผมเมาเละเทะแค่ไหน โทรหานิธาน ไม่มีคนรับ โทรไปอีกสองครั้งกระทั่งปลายสายยอมสนทนาด้วยในที่สุด


“มีอะไร”

“พี่ เมื่อคืนผม...”

“ไว้ค่อยคุยกัน กำลังจะเข้าฉาก”

 “งั้น...ไว้ผม...”

“เสร็จแล้วเดี๋ยวโทรหา”

เขาตอบแค่นั้นก่อนตัดสายไป ผมทิ้งตัวลงนอน โชคดีแค่ไหนที่ร้องไห้ออกมาก่อนได้ข่มขืนพี่ธามเข้าจริงๆ ทั้งๆ ที่เกลียดเรื่องแบบนี้ การใช้กำลังโดยไม่สมัครใจ แต่พอโดนฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าไปปลุกความหวาดระแวงในใจก็ขาดสติ รุนแรงแม้กระทั่งคนที่อยากได้หัวใจมาครอบครอง

ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก เอาวะ อย่างน้อย....น้อยที่สุดนิธานก็ยังไม่โกรธขนาดที่จะไม่คุยกันเลยก็แล้วกัน





“ทำจริงอะ”

“เกือบ”

เลิกงาน ผมมานั่งในร้านของเจเรมี่ ถ้าพูดถึงใครสักคนที่ออกปากเล่าเรื่องแบบนี้ได้โดยไม่กระดากอายในหัวผมมีแต่มัน ตอนเปิดร้านเข้ามา เจมยังทักทายเหมือนปกติ ลังเลครู่หนึ่งกว่ามันจะเอาเบียร์ฟรีมาง้างปากว่าลมอะไรพัดผมพามาถึงร้านหลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวัน


“ไอ้พี่หม่อนอะไรของพี่ก็ประหลาด เพื่อนตัวเองแท้ๆ กลับเอาเรื่องแบบนี้มาเป่าหูคนอื่น”

“ไม่รู้ว่ะ”

“ไงล่ะ ขาดสติเลย”

“เออ” ผมว่า พลางยกเบียร์สดขึ้นดื่ม “ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ติดต่อกลับมา”

“ผมรู้นะว่าพี่ใจร้อน แต่จะมาร้อนกับเรื่องนี้ไม่ได้นะเว้ย ดาราคนนั้นไม่ได้เป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ ไม่โดนต่อยหน้าคว่ำก็บุญเท่าไหร่แล้ว ยังจะหวังให้ติดต่อมาอีก”

“เฮ้ย ไม่ใช่ช่วงตอกย้ำนะเว้ย”

“เหอะ อยากได้คนปลอบก็โทรไปคลับฟรายเดย์โน่น ที่นี่ไม่มีพี่อ้อยพี่ฉอด” ไอ้เด็กลูกครึ่งว่า เช็ดแก้วเรียงเข้าชั้นไปด้วย “สงสัยจะแห้วแล้วมั้ง”

“ยังเว้ย”

“นี่ก็สู้ดีจริงๆ”

“ทำไม คิดว่าถ้าแห้วแล้วจะกลับมาหามึงรึไง”

มือที่วางแก้วลงบนชั้นชะงัก ไอ้แซคเอ๊ย แกว่งปากอีกจนได้ เจเรมี่หันหน้ากลับมา ยิ้มเหยียดอย่างที่ชอบทำ กวนประสาทเหมือนเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็กเล็กๆ ไม่สิ ตอนนี้กวนยิ่งกว่าเก่า “เรื่องคืนนั้นก็แค่เมาเลยหาเรื่องดราม่า”

“เหอะ ชอบกูจริงก็บอก”

“เออ ชอบ แล้วไง จะมาเป็นผัวให้ไหมล่ะ ลาออกจากงานพี่จิ๊บมาช่วยทำบัญชีที่ร้านเลย ตามประสาผัวๆ เมียๆ”

“กวนตีนนะมึง”

“ใครเริ่มวะ” เจเรมี่ยังเป็นเด็กช่างต่อล้อต่อเถียงเหมือนเดิม มันมองค้อน แล้วหันไปจัดการกับยางมัดผมที่ลื่นลงมาจนเกือบหลุด แล้ววกกลับไปจัดการกับแก้วทรงประหลาดบนชั้นวางต่อ ผมนั่งอยู่หน้าบาร์ นั่งมาตั้งแต่หลังเลิกงานจนระอาทิตย์ตกดิน
เสียงโทรศัพท์สั่นบนบาร์ไม้มะค่าสีน้ำตาลแดง หยิบมากดดูเห็นเป็นเบอร์นิธานก็หลุดยิ้มออกมาครั้งแรกในรอบวัน โชคดีที่ไอ้เจมหันหลัง ไม่อย่างนั้นได้โดนเด็กถอนหงอกแซวแน่


“ครับ”

“อยู่ไหน”

“ร้านอาหารของเจเรมี่ครับ”

“แชร์โลเคชั่นมา”

สั้น ง่าย ตามสไตล์คุณชายเขาล่ะ ผมกดส่งที่อยู่ปัจจุบันผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์ เจเรมี่หันหน้ากลับมา เท้าแขนกับเคาน์เตอร์

“อะไร อมยิ้ม”

“เดี๋ยวธามมา”

“โห เอามาเหยียบหน้าผมเหรอ”

“อะไร ไหนบอกให้ลืมๆ เรื่องวันนั้น จะมางอแงดราม่าอะไรอีก”

“เชี่ยพี่แซค ก็แม่งเป็นเสียแบบนี้” เกลียดที่มันพูดไทยชัดปร๋อ แถมยังรู้แสลงวัยรุ่นจนเหมือนเด็กไทยไปทุกอย่าง ยกเว้นตาสีอ่อนกับหน้าเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศสของมันนั่นแหละ “พอไม่รักไม่ชอบแล้วก็ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใครเลย”

“มึงจะพาลกูทำไมเนี่ย”

“ก็ควรไหมล่ะ”

“ไร้สาระน่าเจม” จริงของมัน ผมไม่เคยแคร์ใคร ไม่อย่างนั้นกับหวาน หรือกระทั่งไอติมเพื่อนมันก็คงไม่จบง่ายขนาดนี้ ไม่ชอบคาราคาซังหรือทำอะไรให้ความหวัง ตรงไปตรงมา เล่นด้วยก็เล่น ไม่เล่นด้วยก็ทิ้ง “มานี่”

“อะไร จะเข้าไปดูในครัวแล้ว พ่อครัวใหม่ยังต้องสุ่มเช็กฝีมือ”

“อย่ามาอ้าง คุยให้รู้เรื่อง”

“ก็ไม่แคร์อยู่แล้วจะพูดอะไรอีกทำไม” ดวงตาคู่นั้นขุ่นเคือง ไม่ชอบใจ เหมือนเด็กเล็กๆ โดนขัดใจ

“เพราะเห็นเป็นน้องไง เลยไม่อยากให้รู้สึกแย่”

“แย่ไปแล้ว damn ยูเลิกพูดเหอะ เดี๋ยวคนของยูก็มา หงุดหงิดมากร้านปิดก็ออกเที่ยว หาคนมานอนด้วยสักคืน”

“ระบบขับถ่ายยังดีอยู่หรือเปล่า เปลี่ยนคู่นอนบ่อยเสียขนาดนั้น”

ผ้าขี้ริ้วถูกปาใส่หน้า เจเรมี่ยืนหน้าตึงกว่าเดิม “ปากยูมันแย่กว่ารูอึเสียอีก ไสหัวไปเลย วันนี้พี่จิ๊บไม่อยู่ห้ามด้วย ออกไปให้พ้นเลย”

“ที่พูดน่ะเป็นห่วงนะเว้ย”

“ไม่ต้อง!” เด็กหนุ่มตวาดเสียงกร้าว ผมเดินอ้อมเคาน์เตอร์มา จับข้อมือมันไว้ก่อนอีกฝ่ายจะหนีทัน “ถ้าไม่ถูกใจก็ไม่ให้จิ้มหรอกน่า โอเคหรือยัง”

“เชี่ย” ผมลากเสียงยาว หมายความว่า... “นี่รุกเหรอ”

“รุกหรือรับมันก็แค่ท่าทางตอนมีเซ็กส์ ปลายทางเหมือนกันจะซีเรียสทำไม พี่ชอบแบบไหนล่ะ โอ๊ย!” ผมดีดหน้าผากมันไปอีกที ดูเอาไว้เถอะว่าแสบขนาดไหน บิดข้อมือออกจากการเกาะกุม แต่ตัวเล็กแค่นี้จะเอาแรงอะไรมาสู้ เสียงประตูร้านเปิดออก คราวนี้คนของผมตามคำกล่าวอ้างของเจมมาถึง นิธานมองมือที่จับกันไว้จนผมต้องรีบผละออกจากเจเรมี่โดยอัตโนมัติ

“พี่ธาม นี่เจม ที่เคยเล่าให้ฟังบ่อยๆ เจม นี่พี่ธาม...นั่นแหละ”

“ไฮ”

“ไฮ” สองคนทักกันด้วยการยกมือ เจเรมี่ยิ้มแหยๆ ก่อนกระวีกระวาดเอาเมนูมาให้ “กินอะไรมาหรือยัง สั่งได้เลยนะพี่ เรคคอมเมนด์ของที่นี่เป็นสปาเกตตี้ครีมซอสไข่กุ้ง อ๊ะ เป็นนายแบบต้องรักษาหุ่นใช่ไหม สลัดแซลมอนรมควันก็ดีนะพี่ น้ำสลัดแบบโลวแฟตด้วย”

“มีเบียร์อะไรแนะนำบ้าง”

“ก็หลายอย่าง พี่ชอบแบบไหน เบียร์ผลไม้ไหม มีท็อปฟี่แอปเปิ้ลของบราเธอร์ก็ดี หวาน กินง่าย”

“ชาละวัน” เขาตอบ ตามองไปที่ป้ายแนะนำเล็กๆ บนเคาน์เตอร์ “เอามาขวดเดียว กับกับแกล้มอะไรง่ายๆ”

“โอเคครับ พี่แซค ฝากดูลูกค้าด้วยนะ”

“เออ” ผมตอบ ผลักหัวมันอีกครั้งด้วยความมันไส้ ทีกับผมมีโอกาสกวนนะกวนตลอด เจอคนหล่อกว่าเข้าหน่อยประจ๋อประแจ๋ “มาไวจัง”

“ไม่ไวจะได้เห็นฉากเด็ดเหรอ”

“เมื่อกี้น่ะนะ ไม่มีอะไร”

“ฉันกับหม่อนยังไม่เคยจับมือกันแบบนั้น” ลึกๆ ก็แอบดีใจที่อีกฝ่ายแสดงท่าทีเหมือนหึงหวง แต่ก็หวั่นๆ ที่ตัวเองมีคดีติดตัวเยอะจนไม่อยากให้เข้าใจผิดมากไปกว่าเดิม

“ไม่มีอะไร พี่น้องกันจริงๆ”

เด็กในร้านเป็นคนยกเบียร์ขวดเล็กมาเสิร์ฟ ส่วนกับแกล้มยังไม่มา มีเพียงแตงกวาดองกับถั่วที่บริการฟรีเท่านั้นให้รองท้อง “วันนี้โทรมามีอะไร”

“ก็...เรื่องเมื่อคืน”

“ฉันไม่ถือโทษคนเมาหรอก”

ประโยคนั้นทำให้ผมลอบถอนหายใจออกมา ไม่นานเกี๊ยวห่อชีส กับแกล้มของโปรดเจเรมี่ก็ยกมาเสิร์ฟ ใครหน้าไหนมันท้วงนิธานเมื่อครู่ว่าให้กินสลัดจะได้รักษาหุ่นวะ มาทั้งน้ำมันทั้งชีส ไอ้เด็กเวรเอ๊ย

“กินข้าวมาหรือยัง”

“อืม”

“ที่กองเลี้ยงอะไร”

“ไปกินข้างนอกกับคนรู้จักน่ะ” เขาว่าพลางใช้มือเปล่าหยิบเกี๊ยวชุ่มน้ำมันจุ่มลงไปในน้ำจิ้มบ๊วย ผมนั่งอยู่ด้านในของบาร์ เปิดเบียร์มาเพิ่มอีกขวด คำพูดของพี่หม่อนเริ่มรุมเร้า คล้ายกับว่าถ้าไม่ถามอีกฝ่ายตรงๆ คงอกแตกตายไปคนเดียว

“ไปกับใครมา ผมรู้จักหรือเปล่า”

เสียงหัวเราะหึดังขึ้น นิธานยกยิ้มมุมปากข้างเดียว สายตาคมหม่นมองที่รอบปากขวด ใช้ปลายนิ้วไล้เป็นวงกลม

“จะรู้ไปทำไม”

“พี่ธามก็รู้ว่าผมคิดยังไง พี่เองก็ให้โอกาสผม เพราะงั้น ผมว่าผมมีสิทธิ์ถาม”

“ซึ่งฉันจะตอบหรือไม่ตอบก็ได้”

“โอเค มันเป็นสิทธิ์ของพี่ แต่ถ้าผมเครียด ผมเมา แล้วปล้ำพี่ขึ้นมาจริงๆ อย่ามาโทษแล้วกัน”

“นี่ขู่เหรอ” เขาเดาะลิ้นอย่างใจเย็น ยื่นมือมาใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเขี่ยคางผมให้เงยขึ้น รอยยิ้มประหลาดผุดขึ้นที่มุมปาก คล้ายกับพอใจ “ใช้กำลัง เหมือนบุญเหลือเวลาอยากได้ลูกบอล”

“ผมไม่ใช่หมา”

“ว้า ฉันชอบหมาเสียด้วย”

“วันนี้ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะครับ” กลายเป็นตัวผมเองที่หงุดหงิด สะบัดหน้าออกจากปลายนิ้วเรียว ยกเบียร์ขึ้นดื่ม นิธานหัวเราะต่ำ โคลงหัวไปมา

“ก็ไม่ได้อารมณ์ดีเท่าไหร่หรอก หงุดหงิดด้วยซ้ำ ยิ่งตอนที่เห็นนายจับมือกับเด็กนั่นที่เคยเอาไปนอนที่บ้าน”

“พี่ธามมมมม” ลากเสียงออดอ้อน จับมืออีกฝ่ายที่ยังไม่ชักกลับไปมากุมไว้ “จับมือมันต้องแบบนี้ต่างหาก”

นิธานยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ช่วยให้ลูกโป่งในใจผมฟูฟ่อง เขาไม่ดึงมือกลับ ปล่อยมันไว้อย่างนั้น เสียงดนตรีภายในร้านบรรเลงไปเรื่อยๆ เราใช้มือข้างเดียวเพื่อยกเบียร์ดื่ม ส่วนอีกข้างจับกันเอาไว้ตรงนั้น ความไม่สบายใจในแววตานิธานที่พกมาตอนแรกหายไป ผมยังคงเป็นคนที่ทำให้นายแบบหนุ่มรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนก่อน


“ขี่รถเล่นกันไหม”

“หืม?”

“ผมดื่มไปนิดเดียว เป่าไม่ทันขึ้นหรอก ขี่รถเล่นราชดำเนิน เคยไปหรือเปล่า”

“ไปสิ”

“บอกเจมแป๊บ” ผมปล่อยมือที่จับไว้ด้วยอาการเสียดาย ชะโงกเข้าไปในครัวให้เจ้าของร้านลงค่าใช้จ่ายในบัญชีแล้วเคลียร์กันอีกทีสิ้นเดือน ฝากโฟลคสวาเก้นไว้ที้นี่ หยิบไปแต่กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ กุญแจรถและกล้องคู่ใจ

"ฉันไม่ชอบรถของนาย"

"งี้แปลว่าต้องซ้อนบ่อยๆ ถึงจะชิน มาครับ ผมสวมหมวกให้"




นิธานเพิ่งค้นพบว่าแท้จริงแล้วประเทศกรุงเทพมีขนาดเล็กนิดเดียวเมื่อเดินทางด้วยรถสองล้อคันจ้อย ผมพานายแบบหนุ่มนั่งรถผ่าลมมาจนถึงใจกลางมหานคร ใช้เส้นทางคู่ขนานถนนราชดำเนินนอก ผ่านสะพานผ่านฟ้าลีลาศ ซ่อนรถจอดไว้ที่มุมมืดของตรอกที่ค่อนข้างสงบ เก็บหมวกกันน็อคลงใต้เบาะ ส่วนอีกอันแขวนไว้บนแฮนด์มอเตอร์ไซค์คันเก่ง

ความมืดยามราตรีกาลถูกประดับด้วยแสงไฟสีส้มบ้าง ขาวบ้าง ถนนราชดำเนินเป็นถนนที่สวยงามสำหรับผม ประกอบด้วยร่องรอยของประวัติศาสตร์ ตึกรามในยุคเก่าก่อนที่ถูกทำนุบำรุงอย่างดี ซ้ายมือคือกระทรวงคมนาคม ที่เกาะกลางถนนจะมองเห็นต้นมะขามสูงใหญ่เรียงรายเป็นระยะตลอดเส้นทาง


"เคยแต่นั่งรถผ่าน ไม่เคยลงมาเดินเล่นแบบนี้สักที"

"เดินไปเรื่อยๆ จนถึงป้อมพระสุเมรุได้เลยนะ ประมาณห้ากิโล"

"ขาไปเดินไหว แต่จะกลับมาเอารถยังไง พรุ่งนี้มีงานต้องทำอีกนะ"

"ช่วงนี้งานหนักหรือเปล่า" ผมถือโอกาสที่อีกฝ่ายมองทอดสายตาผ่านเมืองกรุงยามค่ำคืนสอดประสานนิ้วมือเข้าเกี่ยว นิธานใจดีมากพอที่จะไม่สะบัดมันออก

"ใกล้ปิดกองน่ะ"

"เออ ผมว่าจะถาม พี่เล่นละครด้วยเหรอ ปกติเห็นแค่โฆษณากับถ่ายแบบ"

"อืม" เขาตอบในลำคอ "ตอนแรกพี่นิดจะไม่ให้รับ กลัวมีปัญหา"

"ปัญหา?"

"กับที่บ้านฉันน่ะ" เขาตอบเสียงเรียบ ขยับเท้าเดินมาเรื่อยๆ จนถึงราชดำเนินกลาง ถนนตัดเป็นรูปกากบาท เมื่อมองไปรอบตัวจะเห็นวิวสวยๆ ของเกาะรัตนโกสินทร์ในแบบที่ถ้าแค่นั่งรถผ่านจะไม่มีโอกาสเจอ หยุดยืนกันเมื่อถึงลานพลับพลาเจษฎาบดินทร์ โลหะปราสาทตั้งตระหง่าน และพระบรมรูปรัชกาลที่3อยู่เบื้องหลัง ซ้ายมือเป็นป้อมมหากาฬและกำแพงพระนคร ริมป้อมมีคลองโอบกอดรอบกรุง แสงสีทองที่อยู่ไกลๆ นั่นเป็นภูเขาทองที่ประดับไฟส่องสว่าง

"สวยจัง"

"อืม โรแมนติกใช่ไหมล่ะ"

"รู้จักที่ดีๆ เป็นข้อดีของคนเจ้าชู้สินะ"

"พูดอะไรแบบนั้น" ผมหัวเราะ เลิกหมดแล้ว ไม่ต้องพูดถึงสัมพันธ์เลย แค่มองคนอื่นยังไม่กล้า "ผมจริงจังกับพี่นะ"

นิธานโคลงหัว ยิ้มที่มุมปาก "รู้ไหม ที่ฉันเข้าหานายมากขนาดนี้เพราะคิดว่านายจะไม่จริงจัง"

"กะฟันผมแล้วทิ้งเหรอ ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย"

"ก็รู้มาว่าคนแถวนี้มันร้ายก่อน"

ผมหัวเราะ ไม่ปฏิเสธ ดึงคนข้างๆ ให้มาอยู่ในอ้อมแขน เขากอดอก แต่สมยอม ไม่เห็นตาคู่นั้นเพราะแว่นสีดำที่สวมพรางใบหน้า

"แล้วเรื่องละคร..."

"ก็ทำประชดที่บ้านไปอย่างนั้นแหละ"

"โดนว่าอะไรหรือเปล่าครับ"

"ตอนนี้ยัง.." เขาตอบคล้ายสนุก "เริ่มโปรโมทแล้วคงสนุก ไม่นานนี้หรอก อาทิตย์หน้าก็ปิดกองแล้ว ต้นเดือนหน้าลงจอ"

"ที่บ้านนี่หมายถึง?"

"แซค"

"ครับ?"

"เมื่อวานนายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ"

จู่ๆ คู่สนทนาก็เปลี่ยนเรื่องกลับมาเป็นเรื่องที่ทำเป็นลืม ผมกลายเป็นผู้ถูกไล่ต้อน ลมเย็นๆ ตอนค่ำพัดตีหน้า ผมใช้นิ้วเกลี้ยเส้นผมทัดหูอีกฝ่าย

"ปกติผมจะไม่ยุ่งกับพวกนางแบบ ตั้งแต่เริ่มงานใหม่ๆ พี่จิ๊บสอนมาตลอดว่าเราไม่รู้หรอกว่าใครมีเจ้าที่ดูแลอยู่ ดาราที่ขึ้นมาโด่งดังได้บางคนก็มาด้วยความสามารถ แต่บางคนก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" ทอดสายตามองเสี้ยวหน้าคนในอ้อมแขน ลังเลใจว่าจะถามดีหรือไม่ พี่ธามอาจจะโกรธ แต่ถ้าไม่พูดออกมา ผมก็คงคาใจเรื่องนี้ไปตลอด "ถ้าผมเผลอไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของเข้าให้ จะพาลเดือดร้อนไปทั้งหมด ถึงจะเป็นพวกวันไนท์แสตนด์ แต่กับลูกค้าเลยไม่เอาตัวเข้าไปเฉียด"

"เลยอยากรู้ว่าฉันมีคนเลี้ยงหรือเปล่า?"

"พี่ธามไม่เคยมีข่าวไม่ดีเลย ไม่ว่ากับผู้หญิงหรือผู้ชาย ขนาดวงใน เรื่องรักๆใคร่ๆยังไม่มีใครบอกได้ว่าพี่คุยกับใครอยู่นอกจากที่เห็นว่าสนิทสนมกับพี่หม่อน"

"นายเลยสงสัยฉันกับหม่อนอย่างที่คนอื่นสงสัย?"

"เปล่า ไม่ใช่ ผมรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพี่ แต่ว่า..." อธิบายด้วยย้ำเสียงนิ่งเรียบ ขณะที่หัวใจบีบรัด พี่ธามไม่ตอบ บดริมฝีปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง

"คบกันไหมแซค"

"หา?"

"คบกัน เป็นแฟนกัน นายต้องการอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ"

"ผมจริงจังกับพี่ ไม่ได้จะคบเล่นๆ ถ้าพี่คิดว่าคิดจะคบกันผมว่าพี่ต้องตอบคำถามที่ผมคาใจก่อนว่ะ"

"ถ้าไม่ตอบจะไปหาเด็กนั่น?"

"เด็ก? เด็กไหน? เจเรมี่น่ะนะ พี่ธาม มันไม่มีอะไรเลยนะเว้ย"

"ก็ถ้าคิดจะคบกันเพราะรู้จักประวัติกันดีเด็กนั่นก็เข้าสเป็คนายไม่ใช่หรือไง"

"พี่อย่ารวนดิวะ"

"ฉันไม่ได้รวน"

"พี่ก็แค่บอกมาว่าใครเลี้ยงพี่เท่านั้นเอง!"

"ถ้าคิดแบบนี้ตั้งแต่ต้นก็ไม่ต้องยุ่งดิวะ!"


ผมทำนิธานหลุดมือ เขาสะบัดตัวเพียงนิดก็เป็นอิสระ ผมวิ่งตาม คว้าหัวไหล่เอาไว้ ออกแรงดึงให้อีกฝ่ายกลับมาอยู่ในอ้อมแขน แว่นกันแดดร่วงลงพื้น ผมเผลอเหยียบแต่ไม่มีอารมณ์มาสนใจ เขาดิ้นขลุกขลัก สักพักก็นิ่งเงียบและเหมือนกับว่าผมได้ยินเสียงสะอื้น

"พี่...ผมขอโทษ"

ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายความรู้สึกเลยสักนิด แต่ผมก็โง่เกินกว่าจะถนอมหัวใจไว้ได้ พักใหญ่กว่าผมจะคลายอ้อมกอดออก เห็นตากับจมูกแดง ริมฝีปากก็แดงกว่าปกติแต่ไม่มีน้ำตาให้เห็นสักหยด อาจเพราะส่วนหนึ่งมันเปียกอยู่บนเสื้อ ผมไม่อาจทราบได้ว่าเป็นเพียงบทละคร แสร้งทำให้ตายใจ หรือเป็นน้ำตาที่มาจากความอัดอั้นที่แท้จริง แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้ผมเชื่อนิธานทั้งหมด


"ถ้าไม่สบายใจ ก็เลิกคุยกับฉันแบบนี้ไปเสียเลย"

"บ้าเหรอ" ผมหัวเราะ จ้องตากลับ "ใครจะทำอย่างนั้นกับพี่ลง ก็บอกแล้วว่าชอบ ผมไปไหนไม่ได้แล้ว"

พูดจบก็ช้อนใบหน้าขาวของอีกฝ่ายให้เงยขึ้น ผมค่อนข้างมั่นใจว่านิธานเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน อาจไม่มากมายพอให้เรียกว่ารัก แต่อย่างน้อยเขาก็ยินยอมให้ผมบรรจงใช้ริมฝีปากปลอบประโลมกลีบปากสีสดของตัวเองด้วยความเต็มใจ ในค่ำคืนนี้ กลางเกาะรัตนโกสินทร์ หัวใจผมโบยบิน เพียงแค่นายแบบหนุ่มหลับตาลงและคืนสู่อ้อมแขนผมอีกครั้งด้วยความยินดี








TBC


หวานๆ ใสๆ หัวใจสี่ดวง
โครงเรื่องนี้จะขึ้นลงขึ้นลงนะคะ ในความอึดอัด เอาแน่เอานอนไม่ได้ของพี่ธาม กับความซื่อตรงเกินพิดีของแซคจะมีฉากหวานๆ คั่นดราม่าอยู่ ฮาาา
อย่าเพิ่งโกรธแซคกันนนน ช่วงนี้ราหูเข้าพระเอกที่เขียนทุกเรื่องเลย (แง) มันก็แค่จิตหงุดเงี้ยวค่ะ พี่ธามไม่โกรธ เพราะพี่ธามอ่านแซคออกทุกอย่าง (ไม่แฟร์เลย)
เจเรมี่ยังมีบทเรื่อยๆ บทมากกว่าบุญเหลือหน่อยนึง ฮาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะก๊ะ เจอกันพุธหน้า เลิฟเลิฟ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 06-07-2016 00:07:21
 :ruready อุ๊ตะ สรุปเขาเป็นแฟนกันแล้ว?

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-07-2016 00:07:39
แซคเอ้ย ทำไมพูดอย่างงั้นนนนนน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 06-07-2016 00:24:30
มันจะเป็นไงต่อไปเนี่ยยย
พุธหน้าเลยได้ม้ายยยยย

 :ling1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ordinary_girl ที่ 06-07-2016 00:27:52
อยากตบตีอิพระเอกจังเลยค่ะ มาทำพี่ธามเราเสียใจได้ยังไง
อ่านตอนแรกๆไม่ค่อยชอบเจเรมีเพราะกลัวจะมาวอแวแซค
แต่ตอนนี้ชอบน้องมากอ่ะ รบกวนพี่เวสท์หาคนมาดามใจน้องทีค่ะ พลีสสสสสสส
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 06-07-2016 00:31:55
ขอตบแซคทีบังอาจทำพี่ธามของเราร้องไห้ :beat:

อยากให้เจมมีคู่ขอคู่ให้เจมด้วยยยยยยยย :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 06-07-2016 00:34:52
สรุปธามนี่เคะใช่มั้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 06-07-2016 00:48:07
555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 06-07-2016 00:59:28
สรุป ก็ยังไม่กล้าฟันธงลงไปว่า ตกลงแล้วธามมีใครเลี้ยงหรือเปล่า ดูจากปฏิกิริยาที่แซคถามไปครั้งนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรถามออกไป แต่ก็นั่นแหละ...ธามเองก็บอกให้เป็นแฟนกันไปอย่างนั้น คิดว่านะ เอ...หรือว่าเขาเองก็เริ่มมีใจให้แซคบ้างแล้ว ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ เพราะลักษณะนิสัยของธามเป็นอย่างที่เขาเป็น ทำให้อ่านยากมากๆ เลยค่ะ ผิดกับอีตาแซคที่อยากได้เมื่อไรก็พุ่งชนทันที ตรงจริงๆ พ่อคุณ

บทนี้ที่ชอบมากๆ คือฉากของกรุงเทพฯ ยามค่ำคืน พวกถนนราชดำเนิน สะพานผ่านฟ้าลีลาศ ภูเขาทอง ฯลฯ เหล่านี้เป็นประวัติศาสตร์ที่น่าศึกษามากๆ แต่ละสถานที่คือเครื่องบอกเวลาว่าถูกสร้างขึ้นมาในรัชสมัยใด ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากจะเดินท่องเที่ยวให้ทั่วเกาะรัตนโกสินทร์ แต่ก็ไม่เคยได้มีโอกาสนั้นสักที คุณเวสต์เอามาใส่ในเรื่องแล้วทำให้มันโรแมนติกจริงๆ ค่ะ

ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ ^______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-07-2016 01:23:10
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-07-2016 01:48:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 06-07-2016 02:10:54
นิสัยหมาไม่พอปากยังหมาอีกนะแซค
แต่นะก็รักมากนิ่...ใช่ไหม???
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 06-07-2016 06:44:50
พี่ธาม ทำไมทำจังซี่  โอ้ยย อึดอัด แซคก็หมาน้อยจริงๆ ตามต้อยๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-07-2016 07:38:06
พี่ธามอ่านทางอิแซคออกหมดเยจ้า 555 น่ารักนะแอบมีหงมีหึงเด็กด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 06-07-2016 07:53:15
ถ้าต่างฝ่ายยังคาใจ คบไประแวงกันไป จะไหวไหมนั่น?  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 06-07-2016 08:17:39
หึหึ หัวเราะให้กับตอนนี้
ทั้งๆที่ยังไม่ชัดเจน แต่จะคบกันซะแล้ว
สงสารเจเรมี่ เหมือนยังตัดไม่ขาดแต่ก็ต่อไม่ได้
มาซบอกพี่มา
 o22
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 06-07-2016 09:21:32
สงสารหมาแซค
ไปเล่นลูกบอลตรงนู้นนะ /ขว้าง

เดาใจพิธามไม่ถูกเลยค่ะ
ทั้งเรื่องที่บ้านนาง เรื่องชีวิตนาง เรื่องเพื่อนนาง นี่คนหรือชายชุดดำในเรื่องโคนันคะ ถาม จริง

ขอบทบุญเหลือบ้างนะคะขุ่นเวสต์
เพราะถ้าพิธามนางชอบหมาก็อยากเห็นหมาตีกันค่ะ 55555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-07-2016 09:30:57
สำหรับเรา...คำว่า-ที่บ้าน-เป็นคำเลี่ยงที่จะใช้ระบุ-ตัวตน-ของคนที่เราต้องแคร์เพื่อทำหน้าที่นั้นๆ ประมาณว่าไม่อยากนับญาติโดยระบุสถานะ ซึ่งก็ไม่ได้หมายถึงแค่พ่อแม่ หรือแม้กระทั่งผู้ปกครองหรืออะไรทำนองนั้น
แต่มันอาจหมายถึงคนที่เรายังต้องติดต่อด้วย ต้องคอยแคร์สารทุกข์สุขดิบ...มันเป็นเรื่องของหน้าที่ที่ต้องทำมากกว่า

หวังว่าแซคจะปรับเรื่องปากพาจน เป็นคนตรงได้ แต่ต้องรู้จักใช้คำพูด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 06-07-2016 09:49:48
พี่ธานดูเลี่ยงตลอดเรื่องที่แซคถาม :katai1: :katai4:
เรากังวล เราเครียดดดดดดดดดดดด กลัวใจพี่ธาน :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 06-07-2016 09:55:54
ธามเป็นคนอ่านยากมาก ขนาดเพื่อนสนิทยังไม่รู้เรื่องของธามเลย ธามจึงเป็นคนเก็บกดไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ไม่มีใครปรึกษาได้.         ถ้าแซคไม่จริงจังและซื่อสัตย์อย่าได้มายุ่งกับธามเลย. ขอร้องล่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 06-07-2016 09:58:08
พี่ธามมีเสี่ยเลี้ยงจริงๆเหรอ
แล้วแบบนี้แซคจะกลายเป็นผัวน้อยไหม
อ่านธามไม่เคยออกอ่ะ
มีคนเลี้ยงจริง แต่ตอนนี้เริ่มชอบแซคเลยสับสนรึเปล่า
แล้วหม่อมเนี่ย เพื่อนจริงหรือเพื่อนเก๊ พูดร้ายใส่เพื่อนแบบนี้ได้ไง
โชคดีที่แซคยังไม่ได้ทำให้ธามโกรธ
แต่อยากรู้ใจธามมากๆว่าคิดอะไรอยู่

ปล.ขอสกรีมตอนเก้ากับสิบรวมกันนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-07-2016 10:18:25
อ่านความคิดพี่ธามไม่ออกเลยจริงๆ
หมาแซคของพี่ธามไม่ต้องเสียใจไปนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bellvee ที่ 06-07-2016 10:21:25
พี่ธามอ่านยากมาก ลึกลับซับซ้อนไปหมด แต่ไม่รู้ทำไมเราชอบตัวละครแบบนี้มาก
แบบมันดูมีเสน่ห์น่าค้นหา แล้วตัวละครแบบนี้ค่อนข้างน่าสนใจเวลาที่มีความรัก
เพราะฉะนั้น เอาใจช่วยหมาแซค ทำให้พี่ธามรักไวๆน๊า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 06-07-2016 12:42:39
แซคนี่นอกจากซื่อตรงกับดัวเองและเลี้ยงบุญเหลือแล้ว  อย่างอื่นหาดีไม่ค่อยเจอ  อยากให้เจ็บหนักๆสักครั้งเผื่อสำนึกได้แล้วปฎิบัติกับคนอื่นดีกว่าที่เป็นอยู่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 06-07-2016 12:54:32
สัมผัสได้ว่าหลังจากนี้ต้องอึมครึมกว่าเดิม 555555
เรื่องพี่หม่อนก็ยังไม่เคลียร์เลยน้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 06-07-2016 13:07:17
พี่ธามรู้ด้วยอ่าว่าเจมเคยนอนบ้าน
สัญชาตญาณการจับผิดโคตรน่ากลัว แซคเอ้ยยย
เจอเบอร์ใหญ่เข้าแล้วล่ะ โห ตายๆๆๆๆๆๆ แอบมีชู้โดนแน่ๆ
แต่ชอบอ่า พี่ธามเหมือนหึง โอ้ยยยยยยย
คนอะไรหึงก็ยังดูมีเสน่ห์ ดูคุมเกมส์ได้หมดเลย
แซคจะมาตายก็ตอนนี้แหละ หึหึหึหึ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 06-07-2016 13:46:33
บรรยากาศมันนัวร์ชอบกล :(
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 06-07-2016 13:56:47
อ่านจบแล้ว ไปเรียนก่อนนะเดี๋ยวกลับมาเม้นต์ อิ้อิ้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-07-2016 14:37:01
ตกลงคบกันป่ะเนี่ย!?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 06-07-2016 14:48:55
งื่ออออ หวานแบบตะขิดตะขวงใจ
พี่ธามแกอ่อนลงเยอะนะ แต่ว่าอ่อนเหมือนแบบให้แซคตายใจไงก็ไม่รู้
โอ้ย คิดมากแทนไอแซคคคคค
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 06-07-2016 15:40:30
เข้าใจกันก็ดีแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 06-07-2016 16:08:42
แซคเอ๊ย หัวปั่นแน่ๆ หรือพี่หม่อนจะร่วมขบวนการด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 06-07-2016 16:25:40
ยังไม่เห็นความสามารถใดๆของแซคที่จะปกป้องนิธานได้เลย



แถมหาแต่เรื่อง ไร้สาระมา ให้รกสมองเพิ่มขึ้น



ถ้าแซคจะรุก แซคควรเป็นผู้นำ มากก่วานี้ เงินทองไม่ใช่ปัญหา



แต่แซค ที่เป็นปัญหานะคือ ความคิกับปัญญาของมึงว่ะ



จะกดเขาก็พัฒนาสมองและความคิดด้วย จะได้ดูแลพี่ธานเขาได้



ไม่ใช่เข้าไปในชีวิตเขาเพื่อเป็นตัวถ่วง สงสารพี่ธารว่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 06-07-2016 18:31:39
ก็แค่บอกว่าไม่ใครเลี้ยงก็จบ เราว่าธามยังมีอะไรอีกเยอะ ทั้งเรื่องที่ทำให้หงุดหงิดก่อนมาเจอแซค ทั้งคนที่ออกไปไหนมาไหนด้วย คงมีดราม่ารออีกเยอะ เพราะดูๆแล้วไม่น่าจะคิดกับแซคถึงขนาดขอคบได้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 06-07-2016 20:34:02
ไม่ไว้ใจหม่อนนน :ling3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 06-07-2016 21:25:56
สภาพอากาศ: มีดราม่ากระจายอยู่ทั่วไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 06-07-2016 21:28:06
 :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 06-07-2016 22:51:21
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 07-07-2016 00:14:00
เค้าเข้าใจแซคนะ คือคิดจริงจังก็ไม่อยากให้มีอะไรคาใจใช่ม้าาาา อิพีธามก็ลึกลับละเกินเป็นทีมแอลฟ่ารึเปล่า ลึกลับแข่งกับบิ๊กบอสเลยถูกมะ เขาถามก็แค่ตอบไป มีใจก็บอกๆๆไป สงสารแซคที่แทบจะพูดทุกอย่างออกมาตามใจคิด ต่างกับพี่ธามแซคแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เลย แถมยังต้องยอมอีก หรือมันอาจทำร้ายความรู้สึก แต่อุส่าเอ่ยปากชวนคบกัน เรื่องแค่นี้ก็ไม่น่าจะปิดบังอะไรมากมายย เริ่มคบกันแบบคิดว่ายังคงไปได้ไม่สวยแน่นอน อีกพักใหญ่แหง แซคสติแตกแน่ สู้นะคนดีของบ่าว..

 บ่นเสร็จก็มาวี้ดดดดดดคุ่แซคเจมค่าาาาางื้ออออ ถึงบทจะน้อยแต่เราก็รอนะ มีความขำ ให้แซคลาออกจากงานมาทำบัญชีที่ร้าน นางน่าร้ากกกกกก อยากรู้จักพาร์ทเจเรมี่นี่คํ่กับใคร ยังไม่เปิดตัวใช่มะ ไม่ใช่พี่หม่อนหรอกเนอะ รายนั้นเดี้ยนโกรธหนักจากตอที่แล้วจะไม่ขอพูดถึงให้เสีย'รมณ์ / สวัสดี

 :katai5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 07-07-2016 03:47:47
คิดถึงบุญเหลือออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 07-07-2016 09:54:04
รู้สึกถึงความดราม่า พี่ธามดูมีอะไรที่ปิดไว้ ฮื่ออ แซคจะโดนพี่ธามปั่นหัวไหมมมมม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 07-07-2016 12:56:48
อ้าว พี่แซคของน้องโดนเสี้ยม!
พี่แซคสู้ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 07-07-2016 15:26:03
แซค นายอย่าปล่อยให้ธามหลุดมือไปเชียวนะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 07-07-2016 17:23:00
สงสารเเซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 07-07-2016 17:41:45
อยากให้ธามเปิดประตูให้แซคได้เข้าไปในโลกของธามจริงๆบ้าง สงสารแซค ที่คอยแต่วิ่งตามอย่างเดียว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 08-07-2016 23:44:29
อ่านไปอ่านมา ธามแซคเถอะ 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 09-07-2016 05:39:34
ปริศนาเรื่องพี่ธามชวนให้สงสัยมากๆ พูดไม่ออก บอกไม่ได้ คืออะไร  :katai1: น่าสงสาร  :กอด1:

เข้าใจแซคนะ คนมันไม่เคยจริงจังกับใคร พอมาชอบนิธานเข้า แล้วเค้าก็ยังออกแนวเข้าถึงยากอีก มันก็เป็นไปได้ที่จะเพ้อ จะกังวล ก็เลยต้องถามตรงๆ กันไป แต่โดยนิสัยแล้วแซคจิตใจดี ซึ่งพี่ธามมองเห็นแน่นอน

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 09-07-2016 13:10:17
จะเอาธามแซคคคคค ไม่เอาแซคธามนะะ งืัอ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 09-07-2016 14:16:35
ยังสงสัยหม่อนว่าพูดแบบนั้นทำไม ลองใจแซคหรอ ?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 09-07-2016 19:39:16
สรุปไม่ใช่ธามแซคแต่เป็นแซคธามใช่มั้ย<< ยังไม่เลิกว้าวุ่น
555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 11-07-2016 16:37:59
ไม่รู้ความคิดพี่ธามเลยจริงๆ ลึกลับบบ
ที่พี่ธามพูดออกมาว่าคบกันไหมนี่ไม่ได้รู้สึกฟินเลยอ่ะ
บรรยากาศมันแบบ ฮืออออ เครียดดด กลัวดราม่าค่ะ 55555555
สุดท้ายเรื่องที่แซคยังไม่รู้ ก็ยังต้องติดความสงสัยไว้ต่อไป
เรื่องมีใครเลี้ยงพี่ธามไหม พี่ธามไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธ
ไม่ได้จะเชื่อว่าพี่ธามเป็นแบบนั้น เป็นก็อยากให้พี่ธามพูดออกมาให้ชัดเจนไปเลย
เฮ้ออออ อึดอัด หมาแซคสู้ต่อไปนะ
เจมก็น่าสงสาร ขอให้มีคู่ไวๆนะเจม 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 11-07-2016 21:50:13
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูพาล ที่ 12-07-2016 23:19:24
 :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 13-07-2016 10:59:08
คิดถึงแล้วววววววววววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.10|P.16 (06/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 13-07-2016 14:01:15
C h a p t e r 1 1





เช้าของวันใหม่ผมยังคงมาทำงานตามปกติ ดำเนินชีวิตเหมือนที่เคย ตื่นมา อาบน้ำ กินข้าว เติมน้ำให้บุญเหลือ ซิ่งมอเตอร์ไซค์มาทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ เปิดแฟลชไดรฟ์ เตรียมแก้งานที่ถ่ายเมื่อวานส่งให้พี่จิ๊บ วันนี้เจ๊ไม่เข้าแต่งานต้องวางรอบนโต๊ะ พรุ่งนี้เช้าไม่เห็นมีสวดกันยับอีกตลบ

เสียงประตูกระจกของสตูดิโอเล็กๆ ถูกผลักออกแรงจนคนในห้องทำงานต้องชะเง้อมองว่าเป็นใคร คนที่รุนแรงแบบนี้ส่วนมากก็เจ๊อีกนั่นแหละ มาจากการประชุมที่สุดเหวี่ยง หรือไม่ก็โมโหเรื่องงานที่ใครบางคนทำพลาดจนหัวหน้าต้องออกรับแทน แต่ยังไม่มีใครถาม ตาคมก็จ้องมาที่ผม ในมือถือไอแพดที่เจ้าตัวพกประจำ ไม่มีกระเป๋า ทาลิปสติกสีส้มฉูดฉาดตามคอนเซปต์หญิงเปรี้ยว


“ไอ้แซค!” หวาย หวยออกที่กู ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะเว้ย “นี่มันเรื่องบ้าบออะไรของแก ไหนว่าไม่มีอะไร จะฉิบหายกันหมดสตูไหม เล่นกับใครอยู่!”

ไอแพดถูกวางกระแทก หนักกว่านี้สักนิดผมคงเรียกว่าโยนได้เต็มปาก หน้าจอเป็นเพจเฟซบุ๊กที่อัพเดทข่าวคราวดาราที่เคยเข้าไปดูนานๆ ครั้ง โพสต์ล่าสุดเป็นภาพที่แอบถ่ายได้เมื่อคืนนี้ ผู้ชายสองคน หนึ่งในนั้นคือนิธาน ส่วนอีกหนึ่งถ้ารู้จักกันก็จะรู้ได้ในทันทีว่าเป็นผม


“เชี่ย”

“ก็เชี่ยน่ะสิ หน้าธามเต็มๆ จูบกับผู้ชาย! เยี่ยม คุณนิดจะมาแหกอกฉันไหม”

“บ้าน่า พี่” ผมกลอกตาไปมา ไม่รู้ป่านนี้อีกฝ่ายจะวุ่นวายมากแค่ไหน

“แซค แกจะยุ่งกับนายแบบไม่ได้! ยิ่งคนนี้ยิ่งไม่ได้”

“ทำไมวะพี่ ทีพี่ยังคบกับแฟนพี่ได้เลย”

“ธามเป็นเด็กของคุณเมธี” พี่จิ๊บคำรามรอดไรฟัน ก้มลงมาพูดเสียงกระซิบ “เรื่องนี้มีรู้ไม่กี่คน เพราะฉันติดต่อกับท่านบ่อย เลยรู้มาบ้าง แกถอยออกมาเลยก่อนเรื่องจะไปกันใหญ่”

“พี่จะบ้าเหรอ คุณเมธีเป็นพ่อของพี่หม่อนนะ เขาเป็นเพื่อนกัน”

“แซค โลกแห่งความจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนการ์ตูนที่แกดูหรอกนะ ภาพที่ออกมาเบื้องหลังมันก็ไม่ได้งดงามเหมือนกับที่แกถ่าย ฉันสั่งห้ามแกยุ่งกับนิธานอีก ไม่งั้นเห็นดีกัน”

นิ้วเรียวยกชี้หน้า พี่จิ๊บมาเหมือนพายุ โกรธเกรี้ยว ชั่วครั้งชั่วคราว พังทลายความฝันผมแล้วเดินกลับไป ไอ้เดี่ยวยืดคอฟัง แต่คงเก็บอะไรได้ไม่มาก เสียงสนทนาเบาหวิว แต่หนักอึ้งอยู่ในใจ


“มีอะไร พี่แซค”

ผมยกมือปฏิเสธที่จะเล่า หยิบบุหรี่ทั้งซองเดินไปนอกระเบียงพร้อมมือถือ กดโทรออกอย่างร้อนใจ ไม่ถึงนาทีนิธานก็รับสายด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ทุกข์ร้อน

“พี่ธามเห็นข่าวหรือยัง”

“อืม”

“พี่โอเคหรือเปล่า มีปัญหาอะไรไหม ผมขอโทษ ไม่คิดว่าจะมีปาปารัชซี่”

“คงเพราะละครใกล้จะลงจอน่ะ ช่วงนี้เลยประโคมโฆษณาแล้วคนสนใจกันเยอะ” ผมฟังเสียงเขา พยายามจับน้ำเสียงไปพร้อมๆ กัน “ไม่ต้องห่วงหรอก”

“ถ้าจะให้ผมช่วยอะไรบอกได้เลยนะพี่”

“อืม พี่นิดจัดการได้  เดี๋ยวก็คงเร่งโปรโมทละครกลบกระแส”

“อ่า ครับ” ผมครางรับในลำคอ “อย่างนี้จะได้เจอกันอยู่ไหมพี่”

“อาจจะต้องห่างไปสักพัก คุยกับพี่นิดก่อน ไว้ค่อยว่ากัน ช่างเรียกแต่งหน้าแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”

ผมขานรับ เมื่อวางสายก็ยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่นาน จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ เสียงประตูติดกับระเบียงเปิดออก หวานนั่นเอง

“เห็นข่าวแล้วนะ”

“อืม”

“พี่จิ๊บมาว่าเรื่องนี้ใช่ไหม”

“อืม นั่นแหละ เจ๊ไม่อยากให้ยุ่ง”

“จริงๆ ก็คงไม่มีใครอยากให้ยุ่ง” หวานยิ้ม ใช้เวลาค่อนข้างนานกว่าเราจะกลับมาคุยกันแบบนี้ได้ ที่ผ่านมาถึงเจอหน้ากันทุกวันหวานก็ไม่เคยคิดจะสบตากันมาตลอด “จริงๆ หวานกรี๊ดคุณธามมากเลยนะ ตั้งแต่โฆษณาหมากฝรั่ง”

“หลายปีแล้วนะนั่น”

“อืม เท่มากเลย”

“พี่ธามเป็นคนเท่ๆ แบบนี้แหละ รู้ไหม ผมเคยทำผิดกับเขามากๆ ครั้งหนึ่ง พี่ธามยังพูดว่าไม่เป็นไรได้สบายๆ ใจกว้างมากเลยนะ”

“เป็นคนจิตใจดีนะ หวานก็บังเอิญไปเจอคุณธามตามสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าบ่อยๆ ก่อนหน้านี้น่ะ แต่ไม่เห็นออกสื่อ ไม่ได้ไปเล่นกับเด็กหรอก ซื้อขนมกับเอาของเล่นไปให้เยอะเชียว”

“จริงเหรอ” ข้อมูลใหม่เลยนะเนี่ย “ถึงว่า มาคุยกับผม ที่แท้ชอบเด็กนี่เอง”

“มั่นใจในตัวเองเหลือเกิน”

ผมหัวเราะ หรือว่าปัญหาที่บ้านอาจหมายถึงบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ก็ไม่น่าวุ่นวายกับเรื่องงานของพี่ธามนี่หว่า “แซค ที่เคยพูดไม่ดีตอนนั้น คิดๆ ดูแล้ว หวานว่ามันไม่ดีเลยเนอะ ถ้าแซคเจอคนที่จริงจังกับแซค แล้วเขาเห็นค่าแซคจริงๆ คงดีกว่า แซคจะได้เลิกเจ้าชู้ไปเรื่อย”

“ผมยังไม่ได้เจ้าชู้ที่ไหนให้หวานเห็นเลยนะ”

“แน่ใจเรอะ กินเลี้ยงบริษัททีไรก็พาเด็กเสิร์ฟกลับไปนอนด้วยทุกที ที่ไม่เห็นอีกเท่าไหร่ไม่รู้ ไม่อยากนับ”

“เลิกหมดแล้ว”

“อื้ม ดีแล้ว” หวานยิ้ม นี่อาจเป็นเรื่องสบายใจเรื่องเดียวของวันนี้ก็ได้ แซคเอ๊ย หาเรื่องให้ตัวเองจริงๆ ว่ะ ผมลืมไปได้ยังไงว่านิธานคือใคร พาเจ้าตัวออกนอกบ้านวันแรกก็ได้เรื่องเลย รู้งี้นัดกันสวีทที่คอนโดหรือพาไปเล่นไอ้เหลือดีกว่า

“ขอบใจนะหวาน” ผมขยิบตาให้ เพื่อนสาวพยักหน้า ก่อนจะหายกลับเข้าไปในออฟฟิศ ปล่อยให้ผมอมควันมะเร็งเข้าปอดต่อไปเพียงลำพัง





ตกบ่ายผมมีถ่ายงานที่ร้านเพ็ทช็อปย่านเอกมัย ด้านหลังเป็นสตูดิโอเปิดให้เช่า อันที่จริงพนักงานในร้านหลายคนก็เป็นตากล้องที่รู้จักกัน เพียงแต่ถ้าจะให้ลงนิตยสารในเครือสุดท้ายก็ต้องอาศัยทีมงานด้วยกันเป็นหลัก ผมตั้งกล้อง กดถ่ายภาพมุมต่างๆ ถ่ายสุนัขที่นอนเอกเขนกเรียงราย บางตัวนึกคึกก็วิ่งไล่กันสนุกสนาน อยากพาพี่ธามมาที่นี่ คงมีความสุขน่าดู

“ยิ้มอะไรวะแซค”

“หมาน่ารักนะพี่โป้ง”

“เออ ดื้อฉิบหาย” เจ้าของร้านบ่น แต่ก็มีรอยยิ้มประดับบนหน้า “ถ่ายยากไหม ไอ้นั่นน่ะตัวแสบเลย”

“ผมชอบไอ้หมีนี่มากพี่ นิ่งดีจัง”

“นอนอย่างเดียว”

“ฮัสกี้เหรอ”

“อลาสกัน ฮัสกี้ไม่อืดขนาดนี้หรอก ตัวใหญ่กว่าด้วย สามตัวที่วิ่งอยู่ข้างนอกโน้น ฮัสกี้” เขาอธิบาย พี่โป้งเป็นเจ้าของร้าน เล่นกล้องด้วย ไม่ถึงกับเป็นมืออาชีพแต่เป็นนักสะสมมือยง รู้จักครั้งแรกเมื่อปีก่อนตอนไปงานนิทรรศการภาพถ่ายที่หอศิลป์ “แล้วเป็นไง สบายดี”

“ก็ดีพี่”

“มีเมียเป็นตัวเป็นตนหรือยัง”

“ยังเลย” หัวเราะร่า ทำไมไปที่ไหนก็โดนถามแบบนี้ตลอดวะ “จีบอยู่ๆ”

“มีคนแบบที่แซคต้องใช้เวลาจีบด้วยเว้ย”

“แหม พี่ครับ ผมมันก็ตากล้องจนๆ”

“หน้าตาไปเป็นนายแบบได้อยู่นา ไม่มีคนทาบทามบ้างหรือไง”

ผมหัวเราะ เกาหัวแกรก “ตอนวัยรุ่นก็มีอยู่ เดี๋ยวนี้ไม่ไหว ไม่ฟิต พวกนายแบบต้องดูแลตัวเองหน่อย ผมทำไม่ได้ว่ะ ขี้เกียจ”

“เออ สมกับที่เป็นมึง เอ้า น้ำ” ผมรับขวดน้ำเปล่าเย็นๆ ที่อีกฝ่ายยื่นให้มาเปิดออก ดื่มไปได้ไม่ถึงครึ่งโทรศัพท์ก็เข้า ขอเวลาปลีกตัวออกมา เป็นเบอร์พี่นิดโทรมา คงเรื่องของข่าวเมื่อคืน

“ว่าไงครับพี่นิด”

“แซค พี่มีเรื่องจะขอร้อง”

“เรื่องพี่ธามน่ะเหรอ ผมคุยกับพี่ธามแล้วครับว่า–“

“คุยอะไรกับธามพี่ไม่สนหรอกนะ แต่เลิกยุ่งกับธาม พี่เตือนไว้เลย เรากำลังจะทำให้ธามเดือดร้อน”

“เดือดร้อน?”

“พี่ไม่อ้อมนะ ธามกำลังจะมีละครเป็นรับบทเป็นเกย์” ผมได้ยินเสียงวิ้งในหู เมื่อกี้ฟังไม่ผิดใช่ไหม พี่ธามน่ะนะ “ทางต้นสังกัดจะปั้นธามกับพระเอกของเรื่อง พี่ไม่อยากให้เรามาทำเรตติ้งตก”

“เฮ้ย พี่นิด โอเค ผมผิดที่ไปทำอะไรแบบนั้นโจ่งแจ้ง แต่เดี๋ยวผมจะระวังตัวไม่ให้นักข่าวจับได้แล้วกัน"

"ไม่มีครั้งต่อไป แซค" ผู้จัดการส่วนตัวเตือนเสียงเข้ม ผมฮึดฮัดไม่พอใจ "คิดว่าตอนนี้นักข่าวตามสืบกันแค่ไหนว่าใครจูบกับธาม ถ้าห่วงธาม ทำตามที่พี่บอก แค่คิดสนุกกันชั่วข้ามคืนก็อย่าให้มันพังอนาคตใครเลย อย่างแซคจะหาคู่นอนที่ไหนก็ได้ เพราะงั้นปล่อยธามไปเถอะ ถือว่าพี่ขอ"

ปลายสายกดวาง ถ้อยคำมากมายที่อยากโต้แย้งคาอยู่ในลำคอ ผมถอนหายใจหนัก โทรกลับหานิธานในทันทีแต่ไม่มีใครรับสาย
โธ่โว้ย จะให้มันจบแบบนี้ได้ยังไงกัน




ตลอดบ่ายถึงค่ำผมติดต่อนิธานไม่ได้เหมือนเคย เริ่มชินกับนิสัยไม่ติดโทรศัพท์ของเจ้าตัว ถึงตอนนี้ไม่ได้หงุดหงิดแล้วแต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ทางพี่นิดคงวุ่นๆ ใจจะหลบนักข่าวแต่ช่วงนี้นิธานมีงานทุกวัน ให้เดาก็คงลำบากพอตัว

ฮุนไดสีดำขลับแล่นปราดมาจอดหน้าคอนโด คนที่ลงมาจากรถรูปร่างสูงโปร่งสะดุดตา เขาสวมแว่นตาดำกับหมวกมียี่ห้อ สะพายกระเป๋าคาดอกเดินก้มหน้าก้มตา ผมสาวเท้าดักเอาไว้ทัน พอดีกับรถแวนเคลื่อนตัวไป นายแบบหนุ่มสะดุ้งตัว พอเห็นว่าเป็นผมก็ถอนหายใจโล่งอก

"ตกใจหมด ไม่เห็นบอกว่าจะมา"

"เซอร์ไพรส์ไง" ยักคิ้วให้ เอี้ยวตัวกลับไปมองรถคันใหญ่ที่แล่นออกจากเขตคอนโดแล้วหันหน้ากลับมาหาคู่สนทนาอีกครั้ง “วันนี้ไม่ขับรถเองเหรอ”

“กลับมาแล้วรอบหนึ่ง เพิ่งออกไปกินข้าวมา แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง”

“เรียบร้อย ผมแวะเอาข้าวไปให้ไอ้เหลือเลยหาอะไรรองท้องมาด้วย ขึ้นข้างบนไหมพี่ธาม”

ผมชูถุงเบียร์ เจ้าของห้องหัวเราะร่วน “นายจะทำให้ฉันลงพุง แซค”





คอนโดของนิธานยังเป็นเหมือนครั้งก่อนที่ผมมาค้างทุกระเบียดนิ้ว รู้มาว่าจะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด เก็บเสื้อผ้าไปซักวันเว้นวัน ผมเข้าไปในครัว เอาเบียร์ไปแช่ช่องฟรีซให้เย็นทันใจ เจ้าของห้องบ่นว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำ ทิ้งผมรื้อของที่พอจะเป็นกับแกล้มในชั้นวางสักพักก็กลับออกมาอีกครั้งพร้อมขนมขบเคี้ยวในจาน เลี่ยงที่จะเปิดโทรทัศน์ หรือรับข่าวสารอะไรที่จะทำให้นิธานลำบากใจ ระหว่างนั้นก็เอากล้องมาถ่ายวิวจากหน้าต่างคอนโดรอไปพลางๆ

“แซค อาบน้ำไหม” เจ้าของห้องถาม เขาเพิ่งสระผมเสร็จ สวมชุดคลุมที่แหวกลึกมาจนเกือบถึงสะดือ ผิวใต้ร่มผ้าขาวผ่อง ภาพคืนนั้นยามได้ไล่ชิมเรือนร่างอีกฝ่ายเด่นชัดขึ้นมา ผมเลียริมฝีปาก พยักหน้า ตาลอยๆ

“ยืมผ้าเช็ดตัวนะ”

“ใช้ต่อเลยได้หรือเปล่า ขี้เกียจรื้อในตู้” ผมพยักหน้า รับผ้าที่พาดบ่าอีกฝ่ายไว้ ยังชื้นอยู่ แต่ไม่ได้นึกรังเกียจ ติดจะเขินนิดๆ ด้วยซ้ำไป “เป็นอะไร ดูเงียบๆ”

“เปล่า”

ให้ตายก็ไม่บอกหรอกว่าคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว


ใช้เวลาพักใหญ่กว่าผมจะสงบจิตสงบใจในอ่างอาบน้ำขนาดพอดีตัวได้ ผมเสร็จไปหนึ่งรอบ โคตรแย่ มาอาบน้ำบ้านคนอื่นแล้วยังสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองอีก นิธานรู้คงด่าเปิง แต่ไม่ไหว ถ้าไม่ได้ระบายออกมาบ้างผมคงเป็นบ้า ไม่ก็จับเจ้าของห้องขืนใจอีกครั้งแหง

ประตูห้องน้ำเปิดออก ผมเพิ่งได้ยินเสียงดนตรีของเพลงแจ๊สที่พี่ธามเปิดจากชุดโฮมเธียร์เตอร์ แต่ที่ทำให้นิ่งงันคือคนเปิดยังไม่แต่งตัว นั่งกางแขนทั้งสองข้างเหยียดไปบนพนักพิงของโซฟา มือข้างหนึ่งถือขวดเบียร์เอาไว้ สาบเสื้อสีขาวแยกออกจากกัน อวดไหปลาร้าที่เห็นครั้งแรกก็สะดุดตาลงมาลึก ขาขาวไขว่ห้าง เนื้อผ้าแหวกออกจนเห็นชัดถึงขาอ่อนรำไร

ผมกลืนน้ำลาย ละสายตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก รอยยิ้มยั่วจากอีกฝ่ายผุดที่มุมปาก เขาเอียงหน้าไปกระดกเบียร์ดื่ม ริมฝีปากที่จ่อปากขวดชวนผมคิดไปถึงไหนต่อไหน จับขอบผ้าเช็ดตัวที่ม้วนอยู่ใต้สะดือแน่น กลัวว่าร่างกายที่ลุกฮือจะทำให้ผ้าหลุดในที่สุด


“เบียร์ไหม”

“พี่ธาม”

เขายักคิ้ว ก่อนยกขาซ้ายที่ทับขาขวาไว้ออก ผมกลืนน้ำลายอีกครั้ง และอีกครั้ง รู้ตัวอีกทีก็เมื่อนิ้วเรียววางแตะลงบนหัวไหล่ นิธานลูบไล้ด้วยมือข้างหนึ่งไปด้านหลัง ส่วนอีกข้างที่ถือขวดเครื่องดื่มก็ยกมันขึ้นมาจ่อปาก


“กินสิ”

“พี่ ผมไม่เล่นแบบนี้นะเว้ย” บังคับเสียงตัวเองให้ไม่สั่นไม่ได้ เจ้าของห้องขยับตัวเข้ามาใกล้ หัวใจผมเต้นแรงไปหมด ไม่ใช่ไม่ต้องการ แต่ตรงกันข้ามต่างหาก “พี่ธาม ถ้าไม่พร้อม...อย่ายั่วผม”

“บอกตอนไหนว่ายังไม่พร้อม”

ผมถูกดึงคอเข้าหา กลิ่นอ่อนๆ ของนิธานช่างคล้ายกับฟีโรโมนหลอกล่อแมลง ชัดเจนเมื่อเราแนบริมฝีปากเข้าหากัน นิ่ม หยุ่น ชุ่มลิ้น รสหวานของจูบ ขมปร่าของเบียร์

ผมจูบธามหนักขึ้น หนักขึ้น อีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าจะลดละ เราต่อสู้กันราวอยู่ในสงครามจุมพิต แทรกมือเข้าในเรือนผมของกันและกัน จากเนิบช้าเป็นดูดดื่ม เร่าร้อน ผละกันเพียงครู่เพื่อหอบหายใจ สบตากัน แล้วกระโจนเข้าจูบอีกครั้ง และอีกครั้งอย่างไม่รู้จักพอ มากกว่านี้ ผมต้องการมากกว่านี้ อยากลองให้รู้รส อยากรู้ให้ลึกซึ้ง อยากครอบครองทุกสิ่งอย่าง วงแขนกอดกระชับ เท้าเย็นเพราะขวดเบียร์หล่นลง โชคดีที่ไม่แตกแต่เครื่องดื่มไหลจนพื้นเปียก ผ้าเช็ดตัวร่วงลงกองอยู่ที่ข้อเท้า ผมเปลือยเปล่า ขณะที่เสื้อคลุมอีกฝ่ายก็หมิ่นเหม่เต็มทน


“ธาม”

ถอนจูบออกมา เรียกอีกฝ่ายเสียงพร่า ปลดเปลื้องพันธนาการด่านสุดท้ายออกแล้วเหวี่ยงร่างเปลือยเปล่าของนิธานลงบนโซฟา ธามนอนแน่นิ่ง หอบหายใจคล้ายตื่นเต้น ผมตามมาคร่อมทับแทบจะในทันที ดวงตาสีเข้มสั่นสะท้าน หลุกหลิกด้วยความลังเล เราต่างเป็นผู้ชายและรู้ดีว่าถึงจุดที่ไม่อาจหักห้ามอะไรได้อีกแล้ว แม้ทำลงไปแล้วจะไม่มีโอกาสได้หันหลังกลับ มีเซ็กส์กับเพศเดียวกันเพียงหนึ่งครั้งชื่อที่ถูกเรียกเกี่ยวกับเพศสภาพก็เปลี่ยนไป แต่ใครจะแคร์ ในขณะที่สับสน แต่ลึกๆ ผมกลับแน่วแน่อย่างบอกไม่ถูก คืนนี้ไม่มีทางปล่อยให้นิธานรอดมือไปได้ ต่อให้จะถูกโกรธ ค่อยง้อทีหลัง ไม่ใช่ความผิดของผมคนเดียว อีกฝ่ายต่างหากที่เปิดทางให้ก่อน

เบาะหนานุ่มของโซฟายุบตัว ผมเห็นตัวเองเหนือแววตาสีดำคู่นั้น ผมช้อนท้ายทอยอีกฝ่ายที่นอนหงายอยู่เบื้องล่าง ยังชื้นเพราะเพิ่งสระผมหมาดๆ กลิ่นแชมพูฟุ้งกระจาย ให้ความรู้สึกทั้งสะอาดทั้งยั่วเย้า โน้มตัวลงไปกดฝังปลายจมูกที่ซอกคอ กลิ่นของสบู่เหมือนกันแต่กลับอยากดอมดมที่ร่างกายนิธานมากกว่า ใช้เคราเสียดสีหัวไหล่ จุมพิตผะแผ่วไปตามแอ่งชีพจรที่ทำให้คนเบื้องล่างสั่นสะท้าน


“ธาม”

ผมเรียกอีกฝ่ายชิดหู ออดอ้อน วอนขอ ใช้ฟันเรียงงับที่คอ กัดเบาๆ จนมาถึงหัวไหล่ นิธานสะดุ้งไหว แต่ไม่กริ่งเกรง ฝ่ามือลูบไล้ตามรอยฟันกัด ลำคอ บ่า แผ่นอก แสงไฟนีออนสว่างจ้า ผมเห็นกล้ามเนื้อของนิธานเต็มตา ไม่ผอมบาง ไม่ล่ำสัน แต่เป็นสัดส่วนที่มองแล้วเพลิดเพลินจนตรึงสายตาให้หยุดนิ่ง หัวใจผมเต้นรัว แต่หายใจติดขัด เมื่อใช้สายตาโลมเล้าไปทั่วร่างโดยมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนแล้วก็วกกลับมามองหน้าพี่ธามใหม่ เขายิ้มยวน ยักคิ้ว ดวงตาสีดำยังคงลึกลับ ท้าทาย แวววาวจนไม่อาจตีความหมาย

ผมลากมือจากแผ่นอกกว้าง เลื่อนลงเรื่อยๆ โดยยังเล่นเกมจ้องตากับอีกฝ่ายอยู่ ก่อนกดยิ้มที่มุมปากบ้างเมื่อสัมผัสอวัยวะต้องห้ามของอีกฝ่ายแล้วพบความวูบไหวในดวงตาคู่นั้น


“ชอบหรือเปล่า”

มือข้างหนึ่งผมจับหูอีกฝ่าย ลูบลงมาตามกรอบหน้า จับปลายคางก่อนใช้นิ้วหัวแม่มือปาดริมฝีปาก แหย่ส่วนปลายเข้าไปให้นิธานงับเล่น พี่ธามตอนนี้เซ็กซี่จนผมไม่อยากอดใจรอ ช่างเย้ายิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนที่เคยผ่าน ไม่เหนียมอาย แม้จะประหม่าบ้างแต่ซ่อนทุกอย่างได้รวดเร็ว เสียงครางของคำตอบดังในลำคอ ไม่หยาบโลน แต่ชวนค้นหา ผมเงี่ยหูฟัง ใช้มือเร่งเร้าอีกฝ่ายให้ทรมานมากยิ่งขึ้น


“แซค...”

เขาเรียกชื่อ ชวนให้ผมเข้าไปใกล้และใกล้ยิ่งขึ้น เสียงเพลงแจ๊สยังบรรเลงต่อเนื่อง นิธานบิดเร่า ผิวกระจ่างสว่างชัด ไหล่กว้างในแบบของผู้ชาย ผมสีดำที่สยายไปบนเบาะเปียกชื้นเพราะเหงื่อ โดยเฉพาะบริเวณไรผม เห็นเหงื่อพราวผุดเป็นเม็ดเรียงราย พร่างพรมแม้กระทั่งซอกคอ แผ่นอก คล้ายภาพวาดจากสีน้ำมันที่มีมิติ ลำคอผมแห้งผาก ต้องก้มลงไปช่วงชิมรสหวานจากริมฝีปากของคนเบื้องล่างเป็นระยะ กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเมื่อการขยับตัวทำให้เม็ดเหงื่อที่กระจายตัวรวมตัวกันและไหลลู่อยู่บนผิวกายสะอาดราวน้ำค้างบนใบไม้ในรุ่งสาง

นิธานหยีตาลงเมื่อเลือดแล่นพล่าน บังคับให้เขาแตะร่างกายของผมบ้าง สะดุ้ง แต่ยินยอม ฟันขาวดังริมฝีปากล่างขึ้นไปกัด หอบหายใจสั่น นิธานเป็นคล้ายเหยื่อ แต่ก็ไม่ใช่ ราวกับเขาสนุกที่กำลังทำให้ผมใกล้บ้าขึ้นทุกทีเสียมากกว่า ร่างกายผมระอุ อีกฝ่ายก็ไม่ต่างกัน เขาหยอกล้อกับร่างกายผมอย่างคนที่รู้ดีว่าสิ่งที่ผู้ชายต้องการคืออะไร ผมจูบเขาอีกครั้ง และคิดว่ายืดเยื้อไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว


“ซ...แซค” เพราะชื่อผมขึ้นต้นด้วยซ.โซ่ ดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก็คล้ายกับเป็นเสียงครางเครือไปคู่กัน บนโซฟาแคบๆ ผมพลิกนิธานให้หันหลัง สอดมือผ่านสะโพก บังคับให้ยกสูงขึ้น มองกล้ามเนื้อบนแผ่นหลัง แนวกระดูกที่ปูดขึ้นมาเมื่อร่างกายอยู่ผิดกระบวนท่า สะโพกกลมกลึง กล้ามเนื้อเหยียด หัวไหล่งองุ้มเพราะลงแรงส่วนมากไปที่ข้อศอก ใช้มือข้างเดียวแยกขาทั้งสองข้างออกจากกัน เมื่อเสือกตัวไปข้างหน้า ร่างกายที่อ่อนยวบของอีกฝ่ายก็เกร็งตัวแน่น


“ธาม อย่าเกร็ง!”

ผมสั่งในลำคอ เห็นปลายนิ้วที่งองุ้ม จิกลงบนโซฟาแล้วก็ผ่อนลมหายใจ ไล้ไปบนผิวกายช่วยอีกฝ่ายให้ผ่อนคลายมากขึ้น เสียงร้องโอดดัง ไม่ครวญครางหวานฉ่ำ เป็นเสียงทุ้มต่ำ แต่ปลุกกำลังให้ฮึกเหิม

เมื่อลื่นหลุดไปสู่ความเรียบลื่น ร่างกายก็ขยายแต่โอบรัดรวมเป็นหนึ่ง สอดประสานเข้าหา นาทีนี้ไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายกำชัย ผมบดขยี้ริมฝีปากไปบนหัวไหล่ ทั้งขบ กัด ดูดดึงจนเป็นสีม่วงช้ำ เมื่อนิธานเอี้ยวตัวกลับมาทำตาดุใส่ก็ทำเช่นเดียวกันนี้กับริมฝีปากสีสด

ความสุขแล่นจากปลายลิ้นเข้าสู่เส้นเลือด หัวใจผมเต้นตุบ ยังคงจ้องลึกไปในดวงตาสีรัตติกาล กอดรัดอีกฝ่ายด้วยความโหยหา ขยับกายตอกย้ำว่าเราต่างตกเป็นของกันและกัน

“แรงกว่านี้” นิธานคำราม เขาสะบัดหน้าเงยหงายเมื่อผมใช้มือฟาดลงบนสะโพกขาว “ร...แรงมีเท่านี้หรือไงวะ!”

ผมกัดริมฝีปาก ประโยคคำสั่งเมื่อครู่ท้าทาย ผมกัดฟัน ใช้แขนรัดสะโพกเข้าหาตัวเองมากขึ้น

“ย...อย่ามาขอร้องให้หยุดแล้วกัน...”

“หึ...” นิธานหัวเราะ ทำหน้าเหยเกเมื่อถูกรังแกรุนแรงตามความปรารถนา “ท...ทำให้ฉันขอร้องนาย”

เป็นความถือดีไม่มีสิ้นสุด เสียงสั่นจนพูดไม่รู้เรื่องก็ยังหยิ่งยโส “หรือจะให้...ฉันเป็นฝ่ายทำเอง”

“ฝันไปเถอะ”

ผมกดคอนิธานลงกับเบาะ ไม่เปิดโอกาสให้พูดอีก บางที นี่อาจเป็นอย่างเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกเหนือกว่านายแบบหนุ่มได้
เสียงผิวเนื้อบดเบียดกับเบาะหนัง เพลงแจ๊สบรรเลงไม่เข้ากับจังหวะ นิธานหมอบต่ำใต้ร่าง เปล่งเสียงประหลาด ใช้มือข้างหนึ่งกุมท้องของตัวเอง เรียกหาชื่อผม ต้องการแค่ผม

ตอกย้ำลงไปให้ลึกขึ้น

ครอบครองอีกฝ่ายให้แนบแน่น

ศีรษะนิธานโยกขยับขึ้นลงตามแรงที่ถูกกระทำ เขาจิกโซฟาหนังด้วยเล็บมือ ดำดิ่งสู่ความหฤหรรษ์ยากจะพรรณนา กลิ่นอายของนิธานตั้งแต่แรกพบคือเย้ายวน และเวลานี้มันกำจายซาบซ่าน ยากจะอดใจไม่ให้ขม้ำเนื้อหนังผุดผ่องให้เปื้อนสี ร้องเรียกชื่อกันและกันในห้องสี่เหลี่ยมที่เปิดไฟสว่างโร่


“ธาม”

เวลาที่ผมไม่ต้องนับถือเขาเป็นพี่

ทำให้เสียตัวตน



ปราศจากซึ่งหน้ากากของคนเข้มแข็งอีกต่อไป








TBC



วันนี้วันพุธ กราบขออภัยทุกคนที่รอเมื่อคืนด้วยค่ะ เชิญคุณลงทัณฑ์บัญชาาาา พรากก เมื่อเช้ามีงานที่ทำงานตั้งแต่เช้า เมื่อวานเลยลืมสนิทททท หลับไปก่อน น้องขอโทษค่ะ /กราบตัก
ตอนนี้แซคเสร็จพี่ธามไปเรียบร้อยแล้ว (จริงๆตอนเขียนอยากตลบหลังอิแซคคนหื่นมาก) แต่สงสารนังโนะ ทั้งตัวละครแซค และธาม จะมีพัฒนาการในการอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ตอนแรกๆ อาจเห็นแซคไม่เป็นโล้เป็นพาย หรือธามลึกลับไม่เปิดใจ แต่พอรู้จักรักแล้วโลกของแต่ละคนจะค่อยๆ เปลี่ยนไปโดยไม่ทิ้งตัวตนเดิม ให้โอกาสหนุ่มๆด้วยกันน้า

ขอให้เป็นวันพุธที่ดีของทุกคนนะคะ
รักกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 13-07-2016 14:14:28


ไม่มีอะไรจะเมนท์ รู้แค่ว่ามันดีกับใจเหลือเกิน
แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่า เมฆฝนกำลังตั้งเค้ารอท่า เพื่อตกกระหน่ำลงมาเมื่อฟ้าสาง

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 13-07-2016 14:34:01
กรีดร้องงงง เขาได้กันแล้วววว  :jul1: :jul1: :jul1: แต่กลัวว่าหลังจากนี้เรื่องจะพลิกไปจนเดาไม่ถูกมากกว่า ฮรืออออ กลัวดราม่าพูดตรงๆ  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 13-07-2016 14:36:26
ปมยังไม่เคลียร์ แง้ เครียดดดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 13-07-2016 14:39:27
สัมผัสได้ถึงดราม่าอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ 5555555
เรื่องพ่อพี่หม่อนอีก? เพราะแบบนี้พี่หม่อนเลยให้แซคสืบรึเปล่า
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 13-07-2016 14:45:32
สนุกกกกกกกก

แต่สงสารแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 13-07-2016 14:49:16
ได้กลิ่นมาม่าเบาๆ ธามทำเพื่อประชดใครหรือเปล่า อ่าา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 13-07-2016 14:53:09
 :haun4: แต่ทำไมเราไม่ฟินเลย

บอกตรงๆอารมณ์มันกลัวเรื่องต่างๆไปในทางที่เลวร้าย เลยรู้สึกกลัวมากกว่า  :ling3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 13-07-2016 14:59:15
คงอีกนานเลยสินะกว่าความลับทั้งหลายจะเผยออกมา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 13-07-2016 15:09:04
อารมณ์คล้ายแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านยามเมฆโดนลมกระหน่ำ
สว่างชั่วครู่
จากนั้นก็กลับมามืดครึ้มเช่นเดิม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 13-07-2016 15:16:39
มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้ ถึงแม้จะมีฉากเรียกเลือดก็เถอะ

แต่กรี๊ดดดดค่าาาาาาาา ลุ้นอยู่นาน ไม่กล้าค่อย ต้องค่อยๆเลื่อนทีละบรรทัด หัวใจจะวาย 5555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 13-07-2016 15:19:34
เขาได้กันแล้ววววว
แต่....
มันดูอึมครึมมมมมมม


 :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-07-2016 15:24:24
แซคทำเพร่ะรักแล้วพี่ธามละยอมเพราะอะไร...งื้อออออ....มาม่ารสน้ำผึ้ง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-07-2016 15:36:19
จากนี้ต่างหากจะเป็นยังไง!?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 13-07-2016 15:52:24
อยากให้เป็นความรู้สึกจริงของธาม ตอนนี้ อย่าประชดใครนะ รับไม่ไหวจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 13-07-2016 15:55:49
พี่ธามต้องมีอะไรแน่เลยอ่ะ แซคนายต้องช็อค :katai1: :ling1:
และแล้วเค้าก็ได้กันนนนนนนนนน เย้ๆๆๆ  :oo1: :-[
ร้อนแรงทั้งคู่เลยยยยยยยย โดยเฉพาะพี่ธาม แซ่บบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 13-07-2016 16:12:36
เป็นการอ่าน nc ที่หนักใจมาก
เพราะการกระทำหลายๆอย่างก่อนหน้ามันลึกลับ
ซับซ้อนมากจริงๆ กลัวแซคไปเหยียบหางใครเข้า
แล้วพี่ธามอยู่ดีๆยังมายอมง่ายๆแบบนี้อีก
เหมือนให้แซคกลบอะไรบางอย่างในใจแปลกๆ
เฮ้อออออ ขมุกขมัว ฟินไม่สุด ตอนหน้าม่าแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 13-07-2016 17:27:01
รู้สึกว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้ ต้องแต่ขอให้เป็นกัน
แล้วยังจะเรื่องที่ยอมมีอะไรกับแซคง่ายๆอีก
เหมือนต้องการทำประชดใครหรือเปล่า
ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยเราสงสารแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Zestful ที่ 13-07-2016 17:44:49
ตอนนี้มันก๊าวใจมากเลยค่ะ ฮืออออ ในที่สุดเขาก็ได้กันแล้วววว  :jul1:

ยังยืนยันว่าธามอาจจะเป็นลูกเมียน้อยของพ่อหม่อน ซึ่งคือคุณเมธีเหมือนเดิมค่ะ

แน่นอนค่ะ วางการ์ดเดาไว้ 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 13-07-2016 17:47:14
เขาได้กันแล้ว  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 13-07-2016 17:52:17
สุขปนเศร้ารึป่าวพี่ธาม

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 13-07-2016 18:17:39
เดาเล่นๆ ว่า ธานกับหม่อนอาจจะมีพ่อคนเดียวกันรึป่าว แต่แบบหม่อนอาจจะไม่รู้ไรงี้
แต่แซคเอ้ยยยย~~ เตรียมกินมาม่าต่อจากกินนายแบบได้เลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 13-07-2016 18:28:47
รักกันๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-07-2016 19:14:52
คนแมนเค้าได้กันแล้ววววว  :z1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 13-07-2016 19:15:37
โอ๊ยย ทำไมเขาอ่าน nc ตอนนี้แล้ว นึกกลัวสิ่งที่จะตามมา // ธามคิดอะไรอยู่ ยอมง่ายๆสะงั้น อ่อยเบอร์แรงเลย  // แล้วเรื่องพ่อของหม่อนจริงป่ะเนี่ย เหมือนธามจะเชี่ยวฝั่งรับสะด้วยดิ อ๊าคคคคค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 13-07-2016 19:22:56
ทำไมเรารู้สึกวิตกกังวลมาก เหมือนจะหวาสแต่กลับขม
คาใจเรื่องพ่อหม่อน คนอื่นรอบตัวธามดูเครียด เจ้าตัวกลับชิล
งานจะเข้านังแซคสิแบบนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 13-07-2016 19:29:02
ได้กลิ่นดราม่าอ่ะฮือออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 13-07-2016 21:51:53
 :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 13-07-2016 22:12:09
ร้อนแรงจริงๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 13-07-2016 22:12:48
ถ้าพี่ธามทำแบบนี้กับแซคไปทั้งหมด เพื่ออยากจะซ้อมบมละครเรื่องใหม่ที่เป็นเกย์นี่จะดูใจร้ายมากเลยนะ

ไม่อยากจะคิดแบบนั้นแต่ก็อดคิดไม่ได้ หึหึ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-07-2016 22:48:34
รู้สึกแปลกๆ เหมือนธามจะหายไปจากแซคยังไงไม่รู้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 13-07-2016 22:55:27
ดราม่ามาแน่ ฮือ
เรายังอยู่บนเรือธามแซคนะ สลับกันก็ไ------
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-07-2016 23:03:39
ทำไมเรารู้สึกฟินไม่สุด :katai1:
นี่ต้องเป็นการทิ้งระเบิดแน่ๆ อย่าบอกว่าตอนหน้าตัดเข้าดราม่าแบบเต็มสูบนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 13-07-2016 23:10:55
ไม่นึกว่าจะมีเอ็นซี ฉันไม่ได้เตรียมตัววววววว ในที่สุดเรือของเราก็ยังเดินต่อไปในมหาสมุทร แซคลูกแม่ หนูไม่เคยทำให้แม่ผิดหวัง ทั้งสองคนดูป่าเถื่อนกันมากเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนนิธานของร้องให้ทำแรงๆ (ว้าย เอามือปิดหน้า)

แซคเหมือนเด็กวัยรุ่นที่ทำทุกอย่างตรงกันข้ามกับคำห้ามปรามของผู้ใหญ่ ถูกบอกให้เลิกยุ่งกับนิธาน กลับมาจัดการนิธานเสียเรียบร้อยโรงเรียน นี่ถ้าพี่ๆ เหล่านั้นได้รู้เข้าคงอกแตกตายเป็นแน่ เง้อ...

เชียร์ให้สองคนผ่านไปด้วยกันให้ได้นะคะ วงการบันเทิงนั้นมันมีเรื่องหลากหลาย และนิธานที่อยู่ในจุดสูงย่อมถูกคาดหวังจากประชาชี ดังนั้นแซคต้องประพฤติตัวเป็นซะมีที่เข้าใจการงานของนิธานนะคะ

ขอบคุณคุณเวสต์ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 13-07-2016 23:17:26
ได้กันแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

ไม่มีเสียง ตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วย 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-07-2016 23:39:51
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือฟ้ายังมีจักรวาล ที่ 13-07-2016 23:49:45
พี่ธานคือ เย้ายวนดีแท้ขอมอบตำแหน่งควีนออฟเดอะควีนให้นางงงง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 13-07-2016 23:57:09
กลัวบางอย่างตลอดทุกตัวอักษรที่อ่าน

ฮือๆๆๆๆนี่อ่านไปก็กลัวไป จะเกิดอะไรขึ้นอีก

จะฟินก็ไม่สุด ทำไมหน่วง 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 14-07-2016 02:32:30
กรีดร้องแบบเครียดๆ ดูแปลกๆ ไม่ดีเลย ฮือ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 14-07-2016 02:48:45
ทำไมเรารู้สึกระแวงธามยังไงไม่รู้
เหมือนธามมีจุดประสงค์อะไรสักอย่างในใจ 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 14-07-2016 04:47:15
ไม่อยากจะมองโลกในแง่ร้ายนะคะ
แต่ทุกปมที่ขุ่นเวสต์ทิ้งไว้ให้
ทั้งเด็กพ่อคุณหมอก ทั้งจะรับบทเกย์
/ต้มน้ำแพร่บ

คิดถึงคำสาปแช่งจากสาวโสดโดนเททีไร มันกร๊าวใจทุกที
ไอ้หมาแซค แกเป็นของเล่นเค้าแล้ว ฮือๆแค่เพราะพี่ธามอยากจะรู้ อยากจะลิ้มรสการเป็นเกย์เพื่อบทละครหรือเปล่า เพราะไหนตอนนั้นพี่บอกไม่คิดอะไรไงคะ นี่เล่นยั่วซะไอ้แซคน้ำลายหกรดตัวไปหมด  :ling1:

ส่วนพ่อคุณหมอก ไม่อยากจะเดาจริงๆ เพราะดูท่าคุณหมอกจะรู้อะไรซะด้วย ไม่งั้นไม่เป่าหูแซคจนเป็นหมาบ้าไล่ปล้ำนิธานหรอก หรือแค่ลูกบุญธรรมคะ

แต่ถ้าพี่ธามไม่ใช่เด็กของเมธีจริง หมาแซคคะ ฟิตมั้ยคะ ตอบน้องที
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 14-07-2016 07:34:12
มันรุนแรงแต่ก็ละมุนละไม อัลไล?

ยังคงเดาความคิดพี่ธามไม่ออก

ที่หม่อนเป็นบ้าเป็นบอที่ผ่านมาก็เพราะ 'คุณเมธี' อะไรนี่ป่ะเนี่ย

ฮู่.......
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 14-07-2016 07:56:06
รู้สึกใจไม่ดีเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: phrase ที่ 14-07-2016 08:54:24
เด็กคุณเมธี มาเหนือกว่าพี่หม่อนอีก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 14-07-2016 11:32:10
หวังว่าพี่ธามจะไม่ได้ยอมแซคครั้งนี้แล้วก็หายไปนะคะ
อย่างนั้นไม่เอานะคะ
แซคเป็นหมาบ้าแน่ๆค่ะ ละพี่ธามไปเป็นเด็กของพ่อเพื่อนได้ยังไงคะ
ขอให้มันมีเงื่อนงำมากกว่านั้นเถอะค่ะ อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-07-2016 11:36:54
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 14-07-2016 14:43:48
คิดว่าพี่หม่อนรู้แน่ๆถ้าเป็นเด็กของพ่อตัวเองจริง
หรือคดีจะพลิก แม่ของพี่ธามเป็นเด็กของพ่อพี่หม่อน เลยเหมือนเป็นลูกอีกคนคนเลยเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กคุณเมธีไปด้วย โอ๊ยปวดหัว
งงกับพี่ธามมาก งงมากกว่าคืออีพี่หม่อน ต้องระวังๆ
ตอนนี้เหมือนแซคเต้นตามทุกอย่าง โดนโยนไปซ้ายไปขวา 
เค้าเมินก็เสียใจ เค้ามาหาก็ดีใจหางกระดิกเป็นเจ้าเหลือเลย โดนยุก็ง่าย คิดอะไรก็บอกไปหมด
หรือตอนนั้นที่ร้องไห้ตอนโดนถามเรื่องเป็นเด็กใครนั่นเพราะเป็นเด็กคุณเมธีจริงๆ โอ๊ยยยยย หัวจะแตก แง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 14-07-2016 19:12:00
กลัวว่านี้จะเป็นคนั้งสุดท้ายที่จะได้เจอกัน 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 14-07-2016 19:38:33
ถึงเขาจะได้กันแล้ว
แต่ก็ยังหายใจไม่โล่งอยู่ดีค่ะ
 :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 14-07-2016 22:09:27
รู้สึกใจคอไม่ดี ในตอนถัดไป   มีความหวาดระแวงงงงง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 14-07-2016 23:47:14
 :katai2-1: :man1:

แอบตกใจความเป็นพี่ธามไปเลยค่ะ แซ่บบบบบจลืมหลัง ฮืออออ ร้อนแรงจริงๆ
ประเด็นคือน้่ไปโฟกัสตรงที่แซคไม่ใส่ถุง 55555 ถ้าจะสาวไปถึงเรื่องพี่ธามเป็นเด็กคุณเมธี พี่ธามมีคนเลี้ยง แซคจะไม่ติดโรคหรอ
เพราะส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงในที่นี้อาจไม่ใช่อย่างที่ว่า ตอนก่อนเราเดากับเพื่อนไว้ว่าคุณเมธีคือพ่อของพี่ธาม เพราะแม่ของพี่ธามเป็นดาราอาจเป็นพ่อของพี่หม่อนมาเลี้ยง แล้วที่พี่หม่อนเอาเรื่องไม่ดีของเพื่อนมาพูดอาจเป็นเพราะรู้ว่าแม่ธามเป็นน้อยพ่อตัวเอง

แต่ถ้าพี่ธามเป็นคนของคุณเมธีจริง แล้วเรื่องอย่างว่า นักเขียนก็โหดร้ายเหลือเกิน ทำใจไม่ลง ชีวิตพี่ธามคงน่าสงสารเอามาก
แล้วไม่อยากจะนึกว่าใจแซคจะสลายแค่ไหน พี่ธามยอ่งมีแต่เรื่แงลึกลับ ลับเกินจนเริ่มไม่น่าค้นหา กลัวจจเจอความจริงที่เจ็บปวด

ตอนนี้กลัวใจจังเลย ยิ่งการทำอะไรแบบดูเหมือนจะไม่ไตร่ตรองเอาซะเลยของพี่ธาม บอกคบกันไหม ก็เพราะเหตุผล ว่าแซคต้องการแบบนั้ไม่ใช่หรอ พอจะมีอะไรกัน จู่ๆก็เอาแบง่ายๆ ทั้งๆทีเหตุการณืก่อนหน้าดูย่ำแย่กว่าจะคิดเรื่องพวกนี้
เกิดคำถามพี่ธามต้องการอะไร หรือจริงๆแล้วไม่ได้มีความต้องการอะไรเลย ..

พี่เวสต์บอกหนีไปแต่งนิยายเป็นของตัวเองได้นะถ้าจะเม้นต์ยาวและวิเคราะห์เนื้อเรื่องขนาดนี้ 55
รักกกกกก
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 14-07-2016 23:52:09
 :katai2-1:

แอบตกใจความเป็นพี่ธามไปเลยค่ะ แซ่บบบบบจลืมหลัง ฮืออออ ร้อนแรงจริงๆ
ประเด็นคือน้่ไปโฟกัสตรงที่แซคไม่ใส่ถุง 55555 ถ้าจะสาวไปถึงเรื่องพี่ธามเป็นเด็กคุณเมธี พี่ธามมีคนเลี้ยง แซคจะไม่ติดโรคหรอ
เพราะส่วนตัวคิดว่าเลี้ยงในที่นี้อาจไม่ใช่อย่างที่ว่า ตอนก่อนเราเดากับเพื่อนไว้ว่าคุณเมธีคือพ่อของพี่ธาม เพราะแม่ของพี่ธามเป็นดาราอาจเป็นพ่อของพี่หม่อนมาเลี้ยง แล้วที่พี่หม่อนเอาเรื่องไม่ดีของเพื่อนมาพูดอาจเป็นเพราะรู้ว่าแม่ธามเป็นน้อยพ่อตัวเอง

แต่ถ้าพี่ธามเป็นคนของคุณเมธีจริง แล้วเรื่องอย่างว่า นักเขียนก็โหดร้ายเหลือเกิน ทำใจไม่ลง ชีวิตพี่ธามคงน่าสงสารเอามาก
แล้วไม่อยากจะนึกว่าใจแซคจะสลายแค่ไหน พี่ธามยอ่งมีแต่เรื่แงลึกลับ ลับเกินจนเริ่มไม่น่าค้นหา กลัวจจเจอความจริงที่เจ็บปวด

ตอนนี้กลัวใจจังเลย ยิ่งการทำอะไรแบบดูเหมือนจะไม่ไตร่ตรองเอาซะเลยของพี่ธาม บอกคบกันไหม ก็เพราะเหตุผล ว่าแซคต้องการแบบนั้ไม่ใช่หรอ พอจะมีอะไรกัน จู่ๆก็เอาแบง่ายๆ ทั้งๆทีเหตุการณืก่อนหน้าดูย่ำแย่กว่าจะคิดเรื่องพวกนี้
เกิดคำถามพี่ธามต้องการอะไร หรือจริงๆแล้วไม่ได้มีความต้องการอะไร.. 

พี่เวสต์บอกหนีไปแต่งนิยายเป็นของตัวเองได้นะถ้าจะเม้นต์ยาวและวิเคราะห์เนื้อเรื่องขนาดนี้ 55
รักกกกกก
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 15-07-2016 10:43:15
ธามโดนกินแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 15-07-2016 17:01:09
เค้าได้กันแล้ววววว...แต่ก็ยังรู้สึกคลุมเครืออยู่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 16-07-2016 00:21:51
รู้สึกเหมือนหลายๆคอมเมนท์ค่ะ 55555555
เป็นฉากที่กริ๊บกร๊าว มีความแซ่บของทั้งคู่ แต่ก็ฟินไม่สุดจริงๆ
คลุมเครือไปหมด มีความเครียดผสมๆ 555555 เหมือนดราม่าก่อตัวอยู่เรื่อยๆ เฮ้ออออ
รอที่จะได้รู้จักโลกของพี่ธามและแซคต่อไปค่าาา
คิดถึงบุญเหลืออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 16-07-2016 13:15:12
เค้าได้กันแล้วววววววว ฟินมากแต่มันไม่สุดอ่านไปแล้วรู้สึกได้ถึงความเครียดของตัวเองเลยค่ะ55555555
กลัวใจพี่ธามที่สุดแล้ว แล้วยิ่งมารู้ว่าพี่ธามเป็นเด็กใครอีก พี่หม่อนอาจจะรู้อยู่แล้วมั้ยอ่ะ แล้วมาเป่าหูแซค
โอ้ยยยยย เครียดค่ะ ขมุกขมัว คลุมเครือกำลังสิบ :ling3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 16-07-2016 14:35:23
มีความรู้สึกว่าจะได้ซดมาม่าในอีก2 ตินข้างหน้ารึเปล่านะ

ชอบอินู๋แซค นี่จะโดนปั่นหัวหรือเปล่านะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 17-07-2016 11:09:40
กรี๊ดดดดเป็นตอนที่มาแบบไม่คาดคิด :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 17-07-2016 11:42:32
ยังไง ทำไม หม่อนเป็นเพื่อนรักเพื่อนร้ายหรือเปล่า

แซคทุ่มเทมาก ปลื้มมาก ไปไกลมาก
มาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ใช่จะแต่ยอมแล้วหนีหายไปหรอกนะ
แซคน่าสงสาร เหมือนวิ่งตามแล้วรู้สึกไปเองคนเดียวเลย

ธามเหมือนมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา

แต่ดีใจที่แซคทำธามยิ้มได้นะ

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 18-07-2016 01:07:56
ได้พี่ธามแล้ว อย่าปาก....ถามว่าเด็กใครอีกล่ะกัน
จากหวานอาจจะมีดราม่าได้นะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 18-07-2016 01:37:22
นึกว่าจะไม่เจอกันแล้วซะอีก แต่เกินคาด  :hao6:

โอยยยยย จะเป็นยังไงกันต่อเนี่ยยยย ฮือออออ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 18-07-2016 09:20:35
 :katai1: โอ้ยยยย ตอนนี้อ่านแล้วถึงจะรู้สึกว่ามันเซ็กซี่มาก แต่อารมณ์หม่นๆ ก็มาเต็มเช่นกัน สงสารทั้งคู่ พี่ธามยังคงอืมครึม ส่วนแซคก็แสนจะชัดเจน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 18-07-2016 09:46:50
ขออย่าให้มีอะไรมาแยกแซคกับพี่ธามเลย ฮืออ.  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-07-2016 03:57:58
ความร้อนแรงท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมกับฝนที่กำลังตั้งเค้ามา แล้วจากนี้จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย กลิ่นมาม่ามาแต่ไกลเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-07-2016 11:47:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: felixia ที่ 19-07-2016 13:21:29
อ่านถึงตอนล่าสุดแล้ว
มันดีกับใจเหลือเกิน แต่ก็กังวลกับตอนต่อๆไปจังเลยค่ะ
มันแบบ อึมครึม ก่อนพายุจะมาอะไรแบบนี้หรือเปล่า
หวังว่าคงไม่ได้ประชดใครนะคะ ที่บอกว่าเล่นเป็นเกย์ในละครจะทำให้คนที่บ้านโกรธ..  ไม่ใช่ว่าประชดคนนั้นหรอกนะคะ
ยังติดใจเรื่องพี่หม่อนอยู่เลยค่ะ
คิดอะไรอยู่ถึงเล่าเรื่องแบบนี้ให้คนที่กำลังจีบเพื่อนตัวเองฟัง
ถ้าธามเป็นเด็กของพ่อพี่หม่อนจริงๆนี่ยังไง
แล้วเรื่องที่บ้านที่พูดถึง ที่เรียกว่าพ่อนี่..  พ่อพี่หม่อนป่ะคะ
แบบ จริงๆแล้วธามเป็นลูกลับๆของพ่อพี่หม่อนงี้ แล้วก็ปิดกันอยู่สองคน
แล้วพ่อพี่หม่อนก็ดัน แต่พี่หม่อนก็ยังไม่รู้ ก็คิดว่ารู้ว่าพ่อตัวเองกับธามมีซัมติงกันแต่ไม่รู้ยังไง
แล้วก็อยากให้ธามเลิกยุ่งกับพ่อตัวเองเลยเชียร์ให้จีบติด
อันนี้เดาล้วน มโนล้วนมาก 5555
น่าติดตามมากๆเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: arakanji ที่ 19-07-2016 19:46:21
อ่านไป 4 ตอน คิดว่าธามแซคแน่ๆเลยค่ะ
ชอบ อยากให้พี่ธามรุกแซค
ขอบคุณ west ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: arakanji ที่ 19-07-2016 20:16:20
อ่านไป 6 ตอน อยากเห็นพี่ธามรุกน้องแซคมากๆค่ะเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: arakanji ที่ 19-07-2016 20:47:50
อ่านมาถึงตอนที่8 เรายังเชียร์ธามแซคอยู่นะ
อยากให้ธามรุกมากค่ะ 555+
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-07-2016 21:03:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.11|P.18 (13/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 19-07-2016 23:47:47
C h a p t e r 1 2





ร้านของเจเรมี่ คนไม่เยอะมากเหมือนทุกวัน ผมนั่งที่ประจำ ที่เดิม สั่งเบียร์แบบเดิมมาดื่ม ฟังดนตรีแบบเดิม ด้วยความรู้สึกขุ่นมัวในใจมากกว่าเดิม

เจมวางจานถั่วลงตรงหน้า ไม่พูดอะไร ปล่อยให้ผมดำดิ่งสู่ความเวิ้งว้างในใจเพียงลำพัง

ไม่รู้สิ ทุกอย่างควรจะดี แต่ก็ไม่


นึกกลับไปถึงความสัมพันธ์ของคืนก่อน ผมกับนิธานมีเซ็กส์ที่เรียกว่าโคตรของโคตรจะสุดยอดด้วยกัน เริ่มจากโซฟา ไปจบลงที่เตียง ไม่รู้ว่ากี่ครั้ง แต่เล่นเอาหลับเป็นตายกันต่อเกือบสิบชั่วโมง ทั้งพี่นิด พี่จิ๊บโทรเข้าเป็นสิบๆ สายก็ไม่รู้เรื่อง เราเพียงนอนกอดก่ายกันด้วยร่างกายเปลือยเปล่าบนเตียงกว้างอย่างไม่ทุกข์ร้อน

ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็เมื่อคนในอ้อมแขนขยับตัว พี่ธามลายพร้อยไปทั้งร่าง สีม่วง เป็นจ้ำ มีรอยฟันอยู่บางพื้นที่ อาจเพราะเป็นคนขาวเลยเห็นได้ชัด โชคดีที่ช่วงนี้พี่นิดเคลียร์ไม่ให้รับงานจนกว่าข่าวเรื่องจูบคืนนั้นจะซาไปเลยไม่เป็นเรื่องให้กังวลสักเท่าไหร่


“เป็นไงบ้าง”

นิธานบิดตัว เขาบุ้ยใบ้ว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ผมปล่อยเขาแล้วนอนต่อ พักใหญ่กว่าจมูกจะได้กลิ่นไหม้ และพบว่า นายแบบหนุ่มสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำและสูบบุหรี่อยู่ริมหน้าต่าง

“ลุกมาก็สูบเลย” ผมบ่น เหยียดกายคลายกล้ามเนื้อก่อนตามมาโอบกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง พี่ธามครางฮือ เคาะขี้เถ้าลงไปด้านล่าง

“จริงๆ อันตรายหรือเปล่า มาสูบบุหรี่ตรงนี้ ถ้าขี้เถ้าปลิวไปโดนเสื้อผ้าที่ตากไว้แล้วไฟไหม้ขึ้นมาแย่เลยนะพี่”

“ช่างมันเถอะน่า”

“พี่สูบเก่งกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลยนะ”

เหลือบตามองคู่สนทนา ยักยิ้มที่มุมปาก เมื่อนิธานละริมฝีปากจากมวนนิโคติน ผมก็ใช้จังหวะนี้เข้าจุมพิตเบาๆ

“เล่นอะไรบ้าๆ อยากโดนบุหรี่จี้หรือไง”

“ยังดุเหมือนเดิม เมียใครเนี่ย”

“อย่ามาเพ้อเจ้อ” เขาว่า ทอดสายตาออกไปไกล ผมหัวเราะ มองเสี้ยวหน้าอีกฝ่ายนิ่ง เนิ่นนาน

“ธาม”

“นายจะเรียกฉันแบบนี้ก็ได้ แต่เฉพาะบนเตียง”

“โอเค พี่ธาม” ผมยอมทุกอย่าง เมื่อปราศจากเซ็กส์ผมก็ไม่ต่างอะไรกับหมาตัวเดิมที่คอยไล่แทะปลากระป๋อง เขาอัดควันเข้าปอด แต่ผมรู้ว่านิธานยังฟังอยู่ “เรา...เป็นแฟนกันแล้วใช่ปะ”

“ขอเป็นแฟน?”

“อืม ผิดสเต็ปไปหน่อย แต่ปลายทางเหมือนกัน”

ยักคิ้วหว่านล้อม แต่นายแบบหนุ่มแค่หัวเราะในลำคอ เขาบี้บุหรี่ด้วยปลายนิ้วกับกระจก กอดอก หันหน้ากลับมาจ้องตา โคลงหัวไปมาด้วยท่าทีสบายๆ “ไม่ดีกว่า”

“หืม?”

“ฉันบอกว่าไม่ เซ็กส์นั่นก็ดี แต่ไม่คบจะดีกว่า ถ้านายต้องการ ก็มาที่นี่ เราตอบโจทย์กันได้ไม่ใช่เหรอ”

“พี่ธาม”

“ไม่เอาน่าแซค” มือขาววางบนแก้ม รอยยิ้มนั่นเป็นรอยยิ้มที่เลือดเย็นที่สุดที่ผมเคยได้รับจากใครตลอดอายุ 25 ปีเลยก็ว่าได้ “ฉันก็แค่อยากรู้ ส่วนนายก็แค่อยากลอง เราไม่จริงจังกับเรื่องแบบนี้กันหรอก ถูกไหม”

ผมอธิบายไม่ถูกว่าตอนนั้นรู้สึกอะไร จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตอบธามไปยังไง ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบในอกกับคำตอบครั้งนั้นอยู่
บางทีนี่อาจเป็นอาการอกหักครั้งแรกในชีวิตของผมก็ได้ ไม่รู้สิ...ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรสักอย่าง





“เอาน้ำอัดลมแทนไหม”

เจเรมี่เป็นคนที่อยู่กับผม มันถาม หลังจากเดินผ่านไปมาหลายรอบ ผมส่ายหน้า มาที่นี่เป็นวันที่สอง วันแรกเมาเละไม่เป็นท่า น้องชายพี่จิ๊บนี่แหละพาไปส่งที่บ้านเหมือนเคย


“ดื่มเยอะไปแล้วนะ พี่แซค”

“พรุ่งนี้ตื่นไปทำงานไหวน่า”

“ตื่นไหว ผมรู้ แต่จะเป็นแบบนี้ตลอดไปเลยหรือไงเล่า อะไรนะ นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง”

“เออ” ผมตอบ ยกขวดเบียร์ที่ใกล้หมดขึ้นกรอกปาก “พอเจอคนที่จริงจัง เขาก็ทำกับเราเป็นของเล่น”

“ก็เคยบอกแล้วไงว่าความสัมพันธ์น่ะ มันจริงจังฝ่ายเดียวไม่ได้ พอแล้วน่า ถ้าไม่แฮปปี้ก็ถอยออกมาสิวะ”

“พยายามอยู่”

แต่ไม่รู้ว่าต้องพยายามถึงเมื่อไหร่ ฟุบตัวเองลงบนบาร์ สั่งเบียร์เพิ่มอีกขวดแต่เจมไม่เสิร์ฟแล้ว “ถ้าพยายามแล้วไม่ได้ก็ชนอีกรอบ ชนให้เข็ด โอเคไหม เลิกดื่มได้แล้ว ไม่ช่วยแก้ปัญหาห่าเหวอะไรของพี่เลยเหอะ”

“จะเอาอะไรไปชนวะ ท้องชนกันขนาดนี้แล้วแม่งยังทำกับกูเป็นของเล่น”

“เออ” เจมตอบแบบขอไปที ตัดรำคาญ ผมเคยสัญญากับตัวเองไว้ว่าไม่มีทาง ไม่มีวันที่จะต้องทำตัวน่าสมเพชแบบนี้แน่ “แม่งเอ๊ย เอาเบียร์มา”

“ขวดสุดท้ายนะพี่แซค”

“เอออออออ” ลากเสียงยาวเหยียด เจเรมี่ถอนหายใจก่อนหันไปเปิดเบียร์เย็นๆ แล้ววางให้ตรงหน้า

“เอาโทรศัพท์มาซิ”

“อะไร”

“ขวดสุดท้าย จะตามคนมารับแล้ว วันนี้มีธุระ ไปส่งที่บ้านไม่ได้"

"กูกลับเอง"

"ได้ไปนอนแอ้งแม้งใต้ล้อรถเมล์ล่ะสิ พรุ่งนี้ค่อยมาเอารถคืนแล้วกัน ทิ้งไว้นี้แหละ" เจ้าของร้านสั่งเสียงเฉียบ มันหยิบโทรศัพท์ผม เดินกลับไปหลังร้าน ผมนั่งเคาะนิ้ว มองขวดเบียร์ ก่อนจะรู้สึกได้ว่าถูกจ้องอยู่ หันกลับไปเป็นผู้หญิงอีกโต๊ะ มากับเพื่อนสอง-สามคน ไม่ใช่ไม่เคยมีคนมอง แต่พอรู้จักนิธานแล้วก็เลิกใส่ใจกับเศษเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเองมากกว่า แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าซื่อสัตย์เหมือนหมา แต่ถูกมองว่าเป็นแมวจรแค่แวะมากินอาหารแล้วก็ไป

รู้กัน ผมสบตาหล่อน ยักยิ้มให้นิดๆ ผู้หญิงคนเดิมก็ลุกไปห้องน้ำ ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อน ผมลุกตาม วางขวดเบียร์จองที่ มาถึงที่ปลอดคนอีกฝ่ายก็หันหน้ากลับมา ผมเท้าแขนดักเอาไว้ ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย


"ชื่ออะไรคะ เราแซคนะ"

สาวน้อยยิ้มเขินอาย เอามือทัดเส้นผม "ผิงค่ะ"

"ขนมผิงอะไรแบบนี้หรือเปล่า หวานไหมอะ"

"ไม่รู้สิ" หล่อนหัวเราะ โคลงหัวไปมา "ต้องชิมมั้ง"

"อยากชิมจัง แล้วนี่มากับเพื่อนเหรอ"

"อืม สักพักก็กลับแล้ว"

"กลับยังไงคะ แซคไปส่งไหม"

"คอนโดผิงไกลนะ"

"ถ้ากลับไม่ไหวขอค้างสักคืนได้หรือเปล่า หรือแฟนดุ"

"บ้า ไม่มีสักหน่อย แซคเถอะ มาคุยแบบนี้แฟนหวงหรือเปล่า"

ผมยักยิ้ม อาจเพราะแบบนี้สินะ นิธานถึงบอกว่าไม่อยากคบกัน

"โสด"

พูดเต็มปาก โน้มตัวลงใช้จมูกเฉี่ยวแก้ม หญิงสาวเอียงคอเข้าหา ใช้จมูกเกลี่ยกันและกันก่อนจูบในที่สุด ผมโอบเอว จับสะโพก ดันให้ร่างแนบชิดแผ่นอกจะได้บดเบียด จูบจนพอใจแล้วก็ผละออก มองสายตาแสนหวานคู่นั้นเชิงหยอกล้อ เจเรมี่เดินผ่านมา แกล้งทำของตกจนทำให้ต้องผละออกจากกัน ผิงหลบตา เขินอายเมื่อรู้ว่าผมแทรกหัวเข่าไปถึงหว่างขาด้วยท่าทางหมิ่นเหม่เต็มทน

"มาชนแก้วที่บาร์ได้นะ" พูดจบก็ผละออกมา มองหน้าเจ้าของร้านคาดโทษ พอถึงเคาน์เตอร์ เจมก็วางขวดน้ำอัดลมตรงหน้า ท่าทางหงุดหงิด

"ยังไม่เลิกนิสัยนี้อีกเหรอ"

"อะไร โสด ทำอะไรก็ได้"

"เป็นเอดส์ตายห่า"

มันว่า สักพักผิงก็มาสะกิด เจเรมี่ทนไม่ไหวหายกลับเข้าไปหลังร้าน ปล่อยผมกับลูกค้าชนแก้ว สลับกับนัวเนียเป็นสีสันของร้าน ชวนใครต่อใครจ้องมองอย่างไม่รู้จักกระดากอาย ผิงนั่งบนตัก ผมไซ้ไปตามซอกคอ มีกลิ่นของน้ำหอม ไม่ใช่กลิ่นฟีโรโมนเหมือนนิธาน แต่เชื่อเถอะ เซ็กส์กับความรักแยกออกจากกันได้เสมอ

"แนะนำให้ไปเปิดห้องจะอุจาดตาน้อยกว่า"

เสียงทุ้มต่ำของคนมาใหม่ดังขึ้น กุญแจรถโฟลคสวาเก้นวางบนเคาน์เตอร์ เจเรมีกลับออกมา พร้อมแก้วเครื่องดื่มประเภทโซดามิ้นต์ นิธานรับเอาไว้ ทั้งคู่สบตาอย่างรู้กันว่าเพราะอะไรนายแบบหนุ่มถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้ เจเรมี่คืนโทรศัพท์ ผมกดดูเบอร์โทรออกล่าสุดเป็นอย่างที่เดาไม่มีผิด

รู้ดีเกินไปแล้ว!

“ใช่ธาม นิธานหรือเปล่าคะ”

ผิงเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด ดังนั้นการที่สังเกตว่าคนมาใหม่เป็นนิธานได้แม้สวมหมวกกับแว่นตาดำก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่การทักขึ้นมาเป็นผลพลอยทำให้คนอื่นๆ เริ่มสังเกตมองนายแบบหนุ่มไปด้วย เขามาในเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขายาว มีรอยขาดตามสมัยนิยม ถึงแม้จะดูสไตล์การแต่งตัวไปคนละทิศละทางกับนาฬิการาคาแพง หรือเส้นผมสีดำที่มัดครึ่งหัวไว้กลางหลังแต่ก็ยังดูดีไปเสียหมด ที่ร้ายกว่านั้น การที่เจ้าตัวเปิดเผยตัวเองในที่สาธารณะชนทั้งๆ ที่กำลังมีข่าวครึกโครมแบบนี้ยิ่งเป็นที่สนใจอย่างง่ายดาย


“จะกลับก็บอก” พี่ธามยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบด้วยท่าทีสบายๆ แต่กลายเป็นผมที่ร้อนใจ คว้ากุญแจรถมาถือ เดินนำออกมาโดยไม่แม้แต่สั่งลาหญิงสาวที่คลอเคลียกันเมื่อครู่ นิธานยื่นมือขอกุญแจคืนเมื่อถึงหน้าร้าน เราไม่พูดกัน มีเพียงความอึดอัดที่อบอวลในใจ


“ขึ้นรถสิ” นิธานเอ่ยเสียงเรียบหลังจากยื้อกุญแจรถคืน ผมขยับตัวไปนั่งข้างคนขับ ที่ประจำ ปิดประตูรถ ติดเครื่องยนต์ ต่างฝ่ายต่างจมอยู่ในเสียงเงียบ ความมืดบอดในจิตใจ กระทั่งเจ้าของรถเป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน “ถ้ายังมั่วอีกจะไม่ให้สดแล้วนะ”

“พี่ธาม”

“ไหนว่าเลิกเจ้าชู้”

“ทำไมผมจะทำไม่ได้ ก็ไม่ได้มีแฟนสักหน่อย”

“งั้นก็เชิญ ตามสบาย”

น้ำเสียงที่พูดแบบไม่ทุกข์ร้อนนั้นทำให้ผมเจียนเป็นบ้า นิธานถอดแว่นกันแดดขณะขับรถในถนนใหญ่ แต่ดวงตาคู่นั้นแน่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว รถหรูจอดลงหน้ารั้วบ้าน ความอึดอัดคงคลี่คลายนับต่อแต่นี้ เช่นเดียวกันกับความสัมพันธ์ที่ห่างกันออกไปเรื่อยๆ

"ถ้าฉันไม่มา จะไปนอนกับคนอื่นจริงๆ น่ะเหรอ"

ผมเงียบเสียง สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความคะนอง อยากเอาชนะ ผมมันบ้าเองที่คิดว่าวิธีแบบนี้จะทำให้ตัวเองเจ็บปวดน้อยลง "ผมไม่รู้"

พี่ธามถอนหายใจ ปลดล็อกประตูรถ “ไม่เข้าไปในบ้านนะ เดี๋ยวกลับเลย”

 “อยู่กับผมก่อนไม่ได้เหรอ”

จับมือขาวข้างซ้ายไว้ นวดเบาๆ บนหลังมือ พ่ายแพ้เหมือนแรกเริ่ม ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็ไม่เคยเป็นฝ่ายชนะนิธานสักที เขาปล่อยให้ผมกุมมืออยู่อย่างนั้นพักใหญ่ คล้ายกับช่วยปราณีตามคำขอ นายแบบหนุ่มเอี้ยวตัวกลับมา มือข้างที่ยังว่างจับต้นคอผมให้ขยับเข้าใกล้ ริมฝีปากหยุ่นวางลงบนหน้าผาก ชั่วขณะ ที่ทำให้หัวใจอันแห้งแล้งได้ชุ่มชื้นขึ้นมาใหม่

“อย่าดื้อนักแซค ฉันไม่ได้ใจเย็นแบบนี้ได้ตลอดไป แล้วก็ไม่ได้มาหาได้ทุกครั้งที่เจมโทรเรียกหรอกนะ”

“พี่ไม่สนใจผม”

“มันยังไม่ถึงเวลา” เขาบอกเสียงนุ่ม ก่อนใช้หน้าผากชนกลับมาแทนที่ริมฝีปากเมื่อครู่ “อย่างที่นายเคยบอก คนเราจะคบกันต้องรู้จักกันจริงๆ และฉันก็ไม่แน่ใจว่าถ้านายรู้จักฉันแล้วจะยังรักฉันเหมือนตอนนี้อีกไหม ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนดี ไม่ได้เพอร์เฟคอย่างที่นายเห็น ไม่ได้มีศักดิ์ศรี ไม่มีอะไรเลย”

“พี่ก็บอกผมมาสิว่ามีอะไรที่ปิดอยู่ ใช่เรื่องคุณเมธีหรือเปล่า”

“ไปเอามาจากไหน”

“เอามาจากไหนก็ช่าง แต่ผมไม่สนหรอกนะ ไม่สนคำพูดใครทั้งนั้นนอกจากพี่ พี่จะโกหกผมก็ได้ อะไรก็ได้ ผมเชื่อพี่หมด ผมเป็นทาสพี่แล้วทุกอย่าง”

“ไม่จริงหรอก ทาสที่ไหนจะกล้าไปกอดจูบผู้หญิงอื่นแบบนั้น” นิธานหัวเราะขื่น ผมไม่รู้ว่าเขาปิดบังความรู้สึกแบบไหนไว้บ้าง ภายใต้สีหน้านิ่งเรียบที่แสดงออกมาให้เห็น ลึกลงไปแล้วมันมีอะไรซ่อนอยู่ “จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ที่ฉันทำตอนนี้เพื่อรักษาความสัมพันธ์ของเราเอาไว้ อาบน้ำอาบท่าแล้วเข้านอนได้แล้วเด็กดี ฉันต้องรีบกลับ ช่วงนี้พี่นิดคุมเข้ม”

"พี่นอนกับผมทำไม ถ้าไม่ได้อยากคบกัน"

นิธานไม่ตอบ ใช้ความเงียบเท่านั้นสำหรับสือสาร ผมยอมแพ้ แพ้อีกแล้ว เหมือนเคย

"เรื่องวันนี้ผมขอโทษ"

"ถ้าอยากเป็นหมาของฉัน อย่าทำอีก ฉันไม่ชอบใช้ไอ้นั่นร่วมกับใคร"

"แต่พี่กลับ..." ผมกลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ อยากยอกย้อนถามว่าที่ปฏิเสธจะคบกันก็เพราะตัวเองแบ่งร่างกายให้คนอื่นเชยชมเหมือนกันไม่ใช่หรือ คู่สนทนาเลิกคิ้วขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"โตแล้ว คิดเอาเองแล้วกันว่าถ้าฉันรู้ว่านายเกเรจนทนไม่ไหวระหว่างเราจะเป็นยังไง"

ผมพยักหน้า จูบที่หลังมือนิธานหนึ่งครั้งก่อนจะหันหลังเข้าบ้าน ความสัมพันธ์ทั้งหมดพี่ธามเป็นคนเลือกว่าอยู่หรือไป
ส่วนผม ก็ทำได้เพียงยอมรับทุกคำตัดสินโดยไม่มีสิทธ์แม้แต่อุทธรณ์





“ไม่ใช่พี่เหรอวะ”

ช่วงสาย ผมนั่งแต่งรูปในสำนักงาน เปิดแอร์เย็นฉ่ำ พี่จิ๊บไม่เข้ามาสองสามวันแล้ว มีประชุมกับบริษัทแม่บ่อยๆ เห็นได้ชัดว่าสตูดิโอของเรากำลังขยายกิจการขึ้น อาทิตย์หน้ามีสัมภาษณ์ตากล้องเพิ่ม ผมต้องเป็นคนไปแทนพี่จิ๊บ รับหนึ่ง จากที่เรียกมาสี่ ไม่แน่ใจว่าเอาเข้าจริงแล้วจะมาเท่าไหร่

“กลายเป็นว่าคบกับพี่อู๋หรอกรึ”

“อะไรของเอ็ง” ผมชะโงกหน้าผ่านจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่มาหาคนพูด ไอ้เดี่ยวเปิดหน้าจอข่าวบันเทิง ไม่อยากจะเชื่อว่ามันติดตามเรื่องพวกนี้เหมือนกัน

“ก็พี่ธามน่ะสิ ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าจูบนั่นเป็นซ้อมบท ก็ไม่น่าเชื่อนักหรอก แต่งานแถลงข่าวเรื่องซุบซิบกลายมาเป็นโปรโมทละครไปได้”

“อย่างนั้นเรอะ”

ผมเลิกคิ้ว บทสัมภาษณ์ลงเว็บไซต์ยาวเหยียด อ่านไม่หมด แต่ภาพโปรโมทละครปริศนาที่เคยถูกพูดผ่านๆ นี่สิ ทำเอาหัวคิ้วผมกระตุก อู๋ ธาราธรณ์ นักแสดงหนุ่มวัย 27 ที่กำลังมาแรง เร็วๆ นี้ก็มีละครที่ฉายจบไปหนึ่งเรื่อง เป็นแนววัยรุ่น ถูกใจเด็กๆ นักล่ะ ผมไม่ได้ตาม แต่ได้ยินบ่อยๆ เป็นพรีเซนเตอร์ให้โฆษณาหลายตัวทั้งแบรนด์เมืองนอก ทั้งในประเทศ

แน่นอน เขาเหมือนเดินตามรอยเท้านิธานมาติดๆ และการเล่นละครครั้งนี้ยิ่งตอกย้ำว่าต้นสังกัดพี่ธามจะดันอู๋เพิ่มอีกคน หลังจากยุคทองของนิธานหมดไป

จะวงการไหนก็มีช่วงสูงสุดและต่ำสุดด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่วงการบันเทิงเอาแน่เอานอนไม่ได้ ช่วงหนึ่งอาจนิยมหน้าตาแบบหนึ่ง อายุประมาณหนึ่ง สักสองสามปีทุกอย่างอาจเปลี่ยนไปราวกับก่อนหน้านั้นเป็นเพียงฝัน ดาราหลายคนถูกลืม ผันตัวไปทำอาชีพอื่น หลายคนจมไม่ลงจากช่วงอู้ฟู่ เดือดร้อนกู้หนี้ยืมสินเขาไม่สิ้นสุด

ถึงจะหน้าตาดีหรือมีความสามารถแค่ไหนก็ไม่มีใครการันตีว่าธามจะยืนอยู่จุดนี้ได้ตลอด

แต่ผมว่าไม่แฟร์เลยที่จะให้ดันกันเองด้วยบทคู่รักกันเองแบบนี้


“เห็นฉากโปรโมทแล้วขนลุก พี่แซค สรุปพี่กับนิธานนี่ใครผัวใครเมียวะ”

“ยุ่งน่า”

“นั่น หยอกเล่นนิดเดียว ทำมาสะบัดสะบิ้ง ถึงขั้นไหนกันแล้ว สรุปที่มีข่าวเรื่องนิธานจูบผู้ชายตอนนั้นใช่พี่หรือเปล่า หรือแบบที่สัมภาษณ์จริงๆ”

“เขาว่าไงก็แบบนั้นแหละ”

ผมตอบเสียงห้วน ภาพประกอบบทสัมภาษณ์คือนิธานนั่งข้างธาราธรณ์ ยิ้มค้าขายในแบบที่เจ้าตัวทำเสมอๆ เมื่ออยู่หน้ากล้อง บางรูปมีถูกโอบบ่า หรือหันไปกระซิบกระซาบกันบ้าง คงตั้งใจโปรโมทเต็มที่ พยายามบอกกับตัวเองว่าเรื่องงานเป็นร้อยเป็นพันครั้ง แต่ก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดี

แม้แต่พี่หม่อนที่สนิทกันมาก ยังไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวให้ผมเห็นเลยแท้ๆ

บ้าฉิบ!





ผมค่อนข้างหงุดหงิดตลอดเวลา ซึ่งไม่ดีเลย ไอ้เดี่ยวไม่กล้าสู้หน้า คนอื่นๆ ก็เหมือนกัน ความฟุ้งซ่านไม่ได้หยุดที่ตัวเอง เคยคิดว่าถ้ามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนิธานสักครั้งความกระเหี้ยนกระหือรือนี้จะมอดดับไป แต่ไม่ใช่ ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ผมคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของเขา แต่ชายหนุ่มอายุมากกว่ากลับไม่ยอมผูกติดตัวเองไว้กับใคร

ความเป็นต่อของนิธานทำให้เชื้อเพลิงในใจถูกจุด และสุมในอกเรื่อยๆ เมื่อตระหนักรู้ความจริงที่ว่าแท้จริงแล้วผมคือคนที่จะถูกเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งนั้น

"พี่หม่อน ผมรบกวนหรือเปล่าครับ"

ใกล้เวลาเลิกงาน ผมหลบมุมออกมาโทรศัพท์ จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ทอดสายตามองออกไป ปลายสายกระตือรือร้นเมื่อรู้ว่าใครโทรมา เขามสารทุกข์สุขดิบนิดหน่อย แซวเรื่องข่าวที่ออกไปบ้าง ก่อนจะวกกลับมาถึงความสัมพันธ์ของผมกับนิธานที่เดินกลับก็ไม่ได้ เดินไปก็ไม่ถึง ยักแย่ยักยันเอาแน่เอานอนไม่ได้สักอย่าง

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปยังไงต่อ บางครั้งพี่ธามก็เหมือนมีใจ บางทีก็เหมือนกับผมคิดไปเอง"

"มันกลัวมีปัญหากับคนที่เลี้ยงอยู่หรือเปล่าเลยไม่กล้าชัดเจนอะไรสักอย่าง"

"ผมไม่รู้" ไม่เคยแน่ใจอะไรสักนิด จากคนที่เคยมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม พอเป็นเขาทุกอย่างก็ตั้งอยู่บนความไม่แน่นอน "พี่หม่อน พอจะรู้ตารางงานของพี่ธามหรือเปล่าครับ"

"ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ถามมันเรื่องงานน่ะ ไม่ค่อยติดต่อด้วยซ้ำ ธามน่ะ บทจะหายก็หายเงียบ เพราะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเลยไม่ผูกพันกับอะไรเลยแบบนี้แหละ"

ผมกลัวคำว่าไม่ผูกพันที่เมธัสกล่าว มันตอกย้ำว่าผมไม่มีอะไรที่สามารถรั้งเขาไว้ได้จริงๆ

"แต่ให้หาให้ก็พอมีช่องทางอยู่ แซค ลองเข้าไปยุ่งกับธามมากๆ สิ ฉันว่าเดี๋ยวคนที่นายกับฉันอยากรู้ว่าเป็นใครก็แสดงตัว"

"ทำไมพี่หม่อนถึงอยากรู้เรื่องนี้นักล่ะครับ ถึงบอกว่าเป็นห่วงเพื่อนก็เถอะ"

"ที่จริงฉันมีคนในใจอยู่ แต่ไม่กำลังหาหลักฐานให้ชัดๆ"

"คุณเมธีน่ะเหรอครับ"

"นายรู้อะไรมา" เขาถามเสียงเครียด เดาว่าผมมาถูกทาง พี่หม่อนสงสัยว่าพ่อตัวเองเป็นคนเลี้ยงดูเพื่อนสนิท "ธามมันพูดอะไรบ้าง"

"ผมได้ยินแค่ข่าวลือ น่าจะเหมือนที่พี่รู้ แต่ไม่มีใครมีหลักฐาน ผมคิดว่าบางทีอาจเป็นเพราะพี่สองคนสนิทกันแต่ไม่มีอะไรที่จะเชื่อมโยงเป็นชิ้นเป็นอันได้สักอย่างพวกขี้นินทาถึงได้แต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะ" พูดตามที่คิด แต่ไม่นึกว่าเมธัสจะวิตกจริตไปกับข่าวพรรค์นี้ด้วย "พี่ธามเป็นเพื่อนพี่หม่อนไม่ใช่เหรอครับ"

"ไม่มีมูล หมามันไม่ขี้หรอกแซค" เขาเอ่ยเสียงเครียด ทำเอาผมไม่กล้าแนะนำอะไรต่อ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่พี่หม่อนไม่สนิทใจกับเพื่อนตัวเอง ทางนั้นน่ะไม่เท่าไหร่ พี่หม่อนเป็นคนสังคมกว้าง แต่กับนิธานนอกจากเมธัสผมก็ไม่เห็นว่าเขาจะเหลือใครในชีวิตอีก "ได้ตารางงานแล้วจะไลน์บอกแล้วกัน"

เขาตอบ ก่อนวางสายลง





ผมรู้ว่าตัวเองอาจจะทำให้นิธานโกรธถ้ารู้ว่าผมจงใจมาหาถึงที่ทำงาน อันที่จริงแล้วผมก็มีเพื่อนตากล้องที่ทำงานในวงการหลายคน วันนี้ถือขนมติดไม้ติดมือมาที่สตูดิโอย่านนวมินทร์ เดินเข้ามาในห้องเล็กๆ ที่ถูกจัดฉากหลังเรียบง่ายแล้วยกมือไหว้พี่ๆ


“อ้าว ไอ้แซค มาเร็วนะเรา”

“แน่นอนพี่โรม” ผมตอบยิ้มๆ นายแบบกำลังเซ็ทผมอยู่อีกมุม เหลือบตามาทางผม ส่วนคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลดูท่าจะสั่นเป็นเจ้าเข้า พี่นิดหน้าบึ้ง เหลือบมองนิธานก่อนเดินตรงมาหาผม

“มาทำอะไรที่นี่ แซค”

“ผมมาหาพี่โรม” ลอยหน้าลอยตาตอบ ชูบัตรงานแสดงภาพถ่ายที่หอศิลป์เดือนหน้าขึ้นมาด้วย แรกเริ่มว่าจะให้ไอ้เดี่ยว แต่ไว้หาให้ทีหลังแล้วกัน “พอดีผมไปเจอพี่โป้งมาวันก่อน เขาแจกมา ไม่รู้จะให้ใคร”

“ไม่จำเป็นต้องมาวันนี้ก็ได้ วันนี้โรมถ่ายแบบให้ธามกับอู๋”

“อ้อ เหรอครับพี่นิด บังเอิญจัง” ผมยิ้มแห้ง ก่อนพี่โรมตากล้องวันนี้จะเอ่ยทัก

“มีอะไรกันหรือเปล่าครับคุณนิด ผมอนุญาตน้องมันมาเอง เห็นว่ามาธุระแถวนี้เลยให้แวะเข้ามาเลย”

“บังเอิญจังเลยนะคะ”

“ก็อย่างนั้นล่ะครับ” ผมหัวเราะ ดูท่าผู้จัดการส่วนตัวของนิธานจะไม่ใช่คนอารมณ์ดีอีกต่อไป พี่นิดเดินปึงปังกลับไปหานายแบบในการดูแล คุยกันนิดหน่อยให้นิธานพยักหน้าเซ็งๆ “ผมนั่งดูได้ไหมพี่ หรือรบกวน นึกถึงตอนที่ไปเป็นผู้ช่วยให้พี่เนอะ”

“โห ตั้งกี่ปีแล้ววะ แต่เอ็งมาไกลอยู่นะ”

“ต้องขอบคุณพี่ๆ นั่นแหละ ให้โอกาส”

“ฝีมือดีอยู่แล้วด้วย นั่งๆ ลากเก้าอี้มานั่งพักก่อนก็ได้ ธามกับอู๋มืออาชีพ ไม่เสียสมาธิหรอกถ้าจะมีตากล้องสุดหล่อมาดูงานอีกคน”

“ผมเคยถ่ายแบบให้พี่ธาม เก่งมากเลยครับ โพสต์ท่าได้ลื่นมาก”

“จริง ไม่เรื่องมาก ไม่ขี้วีนด้วย ไม่ต้องเฟรนด์ลี่แต่ไม่สร้างปัญหาให้ก็ขอบคุณแล้วอะเนอะ” ผมหัวเราะเห็นด้วย สบตากับนิธานที่ลุกมาเข้าฉากหลังจากเติมหน้าจัดผมจนเสร็จ อู๋ ธาราธรณ์ออกมาจากประตูอีกฝั่ง ยังไม่เคยร่วมงานกัน แต่ท่าทางเวลาที่ยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาธามทำเอาผมหงุดหงิดใจพิกล

“ถ่ายคู่นี้เป็นไงบ้างพี่”

“โอ๊ย ถ่ายง่าย อู๋ธามสนิทกัน เล่นกุ๊กกิ๊กๆ กันตลอด ไม่รู้แค่ถ่ายหนังหรือมีซัมธิงกันจริงๆ เนี่ย”

“เอาจริงดิพี่”

ดวงตาผมวาววับ เท้าแขนจับจ้องไปที่คนของตัวเอง ธาราธรณ์คุยหัวเราะคิกคัก นิธานเองก็ยิ้มกลับด้วยท่าทีสบายๆ วูบหนึ่งเขาหันมาสบตาผมอีกครั้ง เม้มปากแน่นสนิท ก่อนละสายตาไปเมื่อตากล้องบอกให้เริ่มงาน







TBC

เป็นนิยายเรื่องแรกที่พระเอกโดนฟันแล้วทิ้งค่ะ 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ไม่เอาแซคไม่ร้อง อดทนนะ
ทำไมทุกคนเดาได้หมดเลยอะว่ามีดราม่า แง ดราม่าที่แท้จริงยังไม่มา อีกนานเลย จะขึ้นๆลงๆ มีให้หวิวๆแบบนี้เรื่อยๆค่ะ อิแซคยังต้องเจอบทพิสูจน์อีกเยอะ พี่ธามก็ด้วย ฮรี่ ตอนนี้ก็เกือบโดนจับเจื๋อนแล้ว ขนลุกขนพองกันไป ช่วงนี้พระเอกเราไม่ค่อยน่ารักเลย ใครจะไปแสนดีเท่าพี่แคนเนอะ
เจอกันอีกทีพุธหน้า
อาลัยรัก วันหยุดยาววันสุดท้าย อีกตั้งนานแหนะกว่าจะได้หยุดยาวๆนอนอืดๆแบบนี้ใหม่ งอแงที่สุด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 20-07-2016 00:00:55
จิ้มแล้วเลื่อนมาอ่านtalkก่อนเลยย แงไม่กล้าอ่านนน
เกลียดเทียบความแสนดีของพี่แคน หน้านังว่านลอยมา เกลียดนาง5555
 
ไปอ่านแพพพ
 :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 20-07-2016 00:15:46
ว่าแล้วเชียวว่า พี่ธามยอมง่ายแบบนี้เพราะเหตุผลนี้นี่เอง

แซคคคคค เอารางวัลพระเอกน่าสงสารแห่งปีไปเลย  :laugh:
เมธัสนี่แหม่งๆนะ  ดูชี้โพรงให้แซคจังเลย

บุญเหลือยังชนะแซคเลยมั้งเนี่ย  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 20-07-2016 00:17:07
ขำแรง ตรงบอกว่าอิแซคโดนฟันแล้วทิ้ง
ปกติมีแต่ตัวนางงงง แต่ลึกๆพี่ธามดูมีใจนะ
ดราม่าได้แต่อย่านาน ช่วงนี้ยิ่งใจไม่แข็ง 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-07-2016 00:24:52
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 20-07-2016 00:27:41
ยังไงก็ชอบคาแรคเตอร์พี่ธามม้ากมากอยู่ดี ดูเซะซี่แล้วก็ไม่ใส(อ้าว555) เหมือนมีเรื่องอะไรในใจตลอด

แซคกลายเป็นหมาอย่างสมบูรณ์แบบ โถ่แซค แต่ไปมีอะไรกับชะนีก็ไม่โอเคนะ ถึงพี่ธามจะไม่โกรธก็เถอะ

อ่านก่อนหน้านี้ไม่ค่อยโอเคกับพี่หม่อนที่เหมือนใส่ไฟเพื่อนตัวเองเลย แต่พออ่านตอนนี้แล้วมาคิดๆดู...อืมมมม จริงๆพี่หม่อนก็น่าเครียดนะ สงสัยว่าเพื่อนกับพ่อมีอะไรกันรึเปล่า ไม่รู้ความจริงเป็นยังไง

รออ่านต่อค่ะ ชอบมากมาก<3
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 20-07-2016 00:32:28
เอ็นดูโดนฟันแล้วทิ้ง
เฮ้อออออ นี่ขนาดยังไม่ม่าา
ม่าเต็มขั้นยังไม่มา
โอ้วมายก๊อดดดดดดดดด

ใจจะแกร่งพอไหมเนี่ยย
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 20-07-2016 00:32:38
พี่ธามเอาแซคอยู่ 555555555555
เกือบได้กับชะนีไปแล้วนังแซค!!!
แต่ค่อนข้างมั่นใจกับปมของพี่ธามล่ะอ่ะ พี่ธามใบ้มาซะขนาดนี้ แต่ถ้าจริงๆก็คงช็อคมากๆอ่ะ เฮ้อออออ
ลุ้นว่าไม่ใช่สิ่งที่เราคิดนะพี่ธามมมมมม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 20-07-2016 00:44:08
 :katai1: :katai1: :katai1:

นิธานใจร้ายที่สุดในบรรดานายเอกเลยไหมเน้่ยยยยย อมก ไม่อยากเดาเนื้อเรื่องของพี่ธามต่อแล้วอ่ะ
รู้แค่ว่าตอนนี้เป็นคนที่ใจร้ายมากก็แล้วกัน มีความรู้สึกบ้างไหมอ่ะ ไม่รักแซคหน่อยหรอ แซคน่าสงสารนะ
พูดอะไรก็ทำร้ายจิตใจกัน แต่ก็ดูเหมือนว่ารักกัน คนที่เป็นฝ่ายยอมทุกอย่างคงเจ็บน่าดูเนอะ
เจเรมีก็แสนดีจังเลย อยู่ข้างๆพี่ตลอด อดเชียร์ไม่ไหว งื้ออออ
มีความรู้สึกว่านิธานไม่ทำอะไรเลย แต่ได้ความรักไปเต็มๆ และก็มองไม่เห็นค่าความรัก
ถ้าวันนึงแซคจะต้องหายไป ก็คงจะเป็นเรื่องปกติที่เนื้อเรื่องควรจะเป็น ถ้าพี่ธามยังไม่เคลียอะไรเลยแบบนี้


กรี้ดดดดดหงุดหงิดงอแงที่สุด ช่วงนี้แต่งพระเอกเหมือนหมาน้อยทั้งแซคทั้งอิภัทรเลยนะคะพี่เวสต์ นิสัยก็มั่วพอๆกันเลย
แล้วเหมือนจะได้เมียสายโหดเหมือนกันอีก ขอจบเรื่องเป็น #ทีมแซคภัทรนะ ถถถถถถ

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-07-2016 01:07:29
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 20-07-2016 01:20:58
สงสารแซคจังเลย โดนฟันแล้วทิ้ง :laugh:

เงื่อนงำยังคงมีต่อไป เดาทางไม่ถูกจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 20-07-2016 01:35:53
สงสารแซคจังเลย โดนฟันแล้วทิ้ง :laugh:

เงื่อนงำยังคงมีต่อไป เดาทางไม่ถูกจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 20-07-2016 03:09:39
สงสารแซคเลย หวิว อึ้ง หน่วง อึน แต่อีกใจก็คิดว่าฝั่งพี่ธามน่าจะมีเรื่องมากกว่า อาจน่าสงสารกว่าแซคก็ได้ รออ่านต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 20-07-2016 03:25:11
นิธานเย็นชาและราชินีได้อีกกกกกกก ชอบบบบบบบบ ราชินีน้ำแข็งมากๆ คำพูดเปรียบเปรยแซคเป็นหมาเป็นแมว อุ๊ย จี๊ดถึงใจเลยค่ะ เรียกว่าจี๊ดขึ้นไปก้านสมองเลยทีเดียว เอาล่ะซีเจ้าแซค ถึงคราวที่แกเจอของจริงเข้าให้แล้ว

อ่านตอนที่แซคเข้าไปเล้าโลมยัยขนมผิงอะไรนั่นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ อายุเท่าไหร่กันแล้วแซค ความ "คะนอง" ของแกนี่มันยังไม่หมดไม่หายไปใช่ไหม ต้องให้นิธานมาปราบให้อยู่หมัดใช่ไหมจ๊ะ? ดิฉันว่าแซคยังใช้อารมณ์เป็นใหญ่อยู่เลย อาชีพอย่างธามมันไม่มีความเป็นส่วนตัวอยู่แล้ว แซคต้องเข้าใจข้อนี้ แล้วไปเห็นธามกับอู๋กิ๊กกั๊กกันอีกนี่จะทำอะไรอีกไหม? ตอบเลยนะแซค

ชอบตอนนี้มากๆ ค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ชอบกว่าทุกๆ ตอนที่ผ่านมา อาจเพราะพระเอกทำตัวไม่น่ารักก็ได้ค่ะ โฮะๆๆๆ แต่ก็เห็นด้วยกับคุณเวสต์นะคะ ที่พระเอกฟันแล้วโดนทิ้งเสียเอง เพิ่งเคยเจอออออ กระนั้นจะว่านิธานไม่สนใจก็ไม่ได้ ถ้าไม่สนใจจริงๆ แล้วพอเจเรมี่โทรหาจะรีบมาเหรอคะ? ไม่มากก็น้อย...ธามต้องสนใจแซคอยู่แล้ว ก็ทำกันจนสะโพกครากขนาดนั้น ไม่สนได้หรือ อิอิ

รอตอนต่อไปเลยนะคะเนี่ย มีซีเคร็ตหลายอย่างที่รอการเปิดเผย ต้องเจาะขอบจอเท่านั้นค่ะจึงจะได้รู้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-07-2016 06:29:18
ทุกคนบอกเหมือนกันว่ากรรมตามสนอง  ถถถถ  น่าสงสาร พ่อพระเอกผู้ได้ฟันแล้วถูกทิ้ง.....ตามไปหาเขาถึงที่ก็เหมือนว่าแค่ไปดูอะไรที่มันทำให้รู้สึกเจ็บกว่าเดิม  เห้ออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: felixia ที่ 20-07-2016 07:41:28
สงสานพ่อพระเอกจริงจริ๊งงงง โถ กรรมตามสนองเร็วเชียว
อีกคนก็หวงก้าง ไม่คบ ไม่ได้บอกด้วยนะว่าห้ามคบคนอื่น แต่การพูดนี่คือแบบ..  อืม อืม ก็นะ....   มากอะ
ก็เข้าใจแซคนะที่ไปอะไรๆกับคนอื่น  คนเคยมั่วๆมาตลอด เจอคนนึงที่ตั้งใจว่าหยุดเพื่อเขาแต่ เขาดันไม่เอา
เจอแบบนี้เป็นใครก็เป๋ไปหมดแหละ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 20-07-2016 08:15:26
.ทำไมทุกคนทำตัวน่าสงสัย ปั่นหัวอิแซคกันอยู่รึไง  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 20-07-2016 08:31:45
พี่ธามคะ
ไม่เอาไม่ขี้อ่อยเนอะ
ให้ความหวังสุดไรสุดแต่ก็ตัดฉับสุดไรสุด
แซคก็เป็นหมาให้เลี้ยงไปละ
อู๋ นี่แค่เพื่อนร่วมงานชิมิเคอะ คงไม่ใช่จำเอาที่แซคสอนไว้ไปใช้ในหนังในละครนะเคอะ กุ๊กกิ๊กๆหัวร้อต่อกระซิกกันนี่ยังไงเคอะ /กุมหัวใจ

ถ้าขุ่นเวสต์บอกว่านี่ยังไม่ดราม่า (หึหึ)
เดาว่าเรื่องพ่อหม่อน คุณเมธีอะไรนี่แหละของจริง
พี่ธามคะ ขอแค่พี่ไม่พลีให้ใครนอกจากให้แซคมันแทะเล่นน้องก็พร้อมจะดราม่าไปกับพี่ด้วยค่ะ
แต่ถ้าพี่ทำอย่างนั้นล่ะก็.. นั่นพ่อเพื่อนนะคะ พี่คงไม่มีหักมุมเปนเมียของพ่อเพื่อนชิมิคะ /ปาดน้ามตารอ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 20-07-2016 08:54:25
ดราม่าต้องหนักมากใช่มะ เรากลัว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 20-07-2016 10:43:04
รู้สึกเหมือนโดนเล่นกับหัวใจ นี่มันิยิ่งกว่าดาม่าอีกนะ

พี่ธามกำลังทำอะไรอยู่ ปกป้องแซคหรือเปล่าา โอ๊ยยยยเครียด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 20-07-2016 11:17:04
พี่ธามจะมาเทเฉยได้ไงวะคะ
อยู่ๆพอเทแล้วพี่จะมาโกยเอามาต่อ
โอโหยยย  :katai4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 20-07-2016 11:34:59
พี่ธามมีปมอะไรในใจเยอะแยะไปหมด แต่ในความเป็นจริงคือชอบแซคไม่งั้นคงไม่ยอมแซคง่ายๆ
แต่แซคคะนองใจง่ายสำส่อนไปป่ะเลยทำอะไรไม่ค่อยยั้งคิดเท่าไร ระวังจะถูกทิ้งนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ra poo ที่ 20-07-2016 11:38:11
ความหน่วงมันมาอีกแล้ว งือ

อยากรู้เบื้องหลังธามอะ ขนาดไหนถึงบอกไม่ได้ ยังไม่ไว้ใจแซคใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 20-07-2016 11:52:52
เอ้อ พี่ธามมีความลับอะไรมากมายซ่อนอยู่ แต่พี่ธามอยู่สบายๆตั้งแต่เล็กๆแม่ยังอยู่แล้วไม่ใช่ น่าจะไม่ใช่เสี่ยเลี้ยง
ช่างน่าสงสารจริงแม่จากไปแแล้ว แทบจะไ่ม่มีเพื่อนเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-07-2016 12:32:21
ขนาดยังไม่ดราม่ายังหน่วงขนาดนี้เลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lukYRKM ที่ 20-07-2016 13:28:08
จะสงสารพระเอกดีไหม ถูกฟันแล้วทิ้ง(????)  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 20-07-2016 13:54:07
น่าสงสัยไปหมด ...
เลื่อนมาเห็นทอล์คแล้วขำกร๊ากเลย 5555555555555555555555555555555555
เป็นการทำหน้างงละขำค้างที่ตลก ตลกตัวเอง ธามจะลึกลับกว่านี้ไหม จะได้ไม่ต้องสวมรอยโคนัน สงสารปนเวทนาแซคมากจุดนี้

 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 20-07-2016 14:16:49
'มาม่าที่แท้จริงยังไม่มา อีกนานเลย' ห๊าาาาา! นี่ยังไม่มาเลยเหรอ? ที่อึมครึม ไม่รู้อะไร? ได้ยินแต่เสียงเม่ามอยมั่ง สกรีมหนักๆของหม่อนมั่งเนี่ยอ่ะนะ ไหนจะงานคู่ละครเกย์บาดตานั่นอีก ตายๆๆๆๆๆ อิแซค แกต้องตายแน่ๆ เจ่ขอทำนาย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 20-07-2016 14:31:47
แซคเหมือนโดนปั่นหัว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-07-2016 14:40:51
ถ้าแซคอยู่ในเส้น ธามคงเปิดใจง่ายกว่านี้รึเปล่า
แต่ตอนนี้แซคแบบ เดี๋ยวประชด เดี๋ยวก็บุกถึงที่
ธามคงต้องรับมือความงอแงของแซคอีกเยอะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 20-07-2016 14:42:12
ไม่มีอะไรจะพูด
นอกจากจะบอกว่า อินค่ะ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 20-07-2016 14:47:48
สงสารแซค เป็นหมาน้อยอย่างสมบูรณ์แบบจริงๆ ฮื่อออ ทำไมพี่ธามดูมีอะไรตลอดเวลา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 20-07-2016 15:24:48
ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้

สู้ๆนะแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 20-07-2016 15:35:30
 :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-07-2016 15:38:52
โธ่แซค~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 20-07-2016 16:31:28
โหยยย นี่ขนาดยังไม่ดราม่าของจริงยังใจหายใจคว่ำเลย สงสารน้องแซค ถูกพี่ธามฟันปล้วทิ้ง โถวๆๆๆ 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-07-2016 16:36:14
โอ๋ๆ หมาแซคไม่ต้องร้องนะ
หน่วงมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 20-07-2016 19:52:17
หมาของแท้เลยแซคเอ้ย เป็นเด็กดีเถอะ คิดว่าธามอาจจะอยากพิสูจน์แกก็ได้
ขอเดาเรื่องธามว่าคุณเมธีเป็นพ่อแอบเลี้ยงแบบลูกแต่หม่อนไม่รู้อะไรแบบนั้นหรือเปล่า
รอดราม่าค่ะ คิดว่าน่าจะมีอะไรเซอร์ไพรส์อีกเยอะเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 20-07-2016 21:15:34
โถ่แซ็ก ทำไมน่าสงสารงี้ ไหนจะพี่ธาม ไหนจะพี่แคนที่รัก ฮู่!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 20-07-2016 22:39:17
ชอบที่มันยากเนี่ยแหละ สิ่งที่ได้มามันมีค่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 20-07-2016 22:56:23
โฮฮฮฮฮฮฮฮ ขุ่นเวสต์ตึคนใจรั้ยยยยย!

ทำไมทุกคนจะเดาไม่ได้ล่ะว่าเรื่องนี้มีดราม่า
ในเมื่อขุ่นเวสต์ตึปูพรมเรื่องด้วยสีเทามาโดยตลอด!
โฮ สงสารหมาแซค โดนฟันแล้วทิ้ง
เสียตัว(หลายท่า)ไม่พอ ยังเสียใจให้แม่มดใจร้ายอย่างพี่ธามอีก
สงสารหมาน้อยยยยย ทาสหมาอย่างเราทำใจบ่ไดดดดด้ โฮ! ;___;
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 20-07-2016 23:20:58
อดสงสัยหม่อนไม่ได้
ดูท่ายุแยงปั่นหัวแซคยังไงไม่รู้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 20-07-2016 23:24:16
เอิ่ม ธามต้องการอะไร คืออยากจะเคลียร์หรืออยากจะจบ มีหวงด้วยแต่ไม่คบ ทำเพื่อ

แซคใช้ชีวิตลำบากละนะ ชีวิตดูวุ่นวาย ระแวงมากไปนะ โดนปั่นเรื่องอะไรกันแน่ เข้าไปอยู่วังวนเรื่องไร

หม่อนต้องการอะไร หรือรู้อะไรมา

สงสารเจเรมี ต้องมาดูแล เอาใจช่วยแซคด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 21-07-2016 00:08:21
โถ่แซดเอ่ยยยยยย :mew5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 21-07-2016 00:21:53
จะเป็นหมาของธามต้องเชื่อฟังคนเลี้ยงนะคะน้องแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kimkidoy ที่ 21-07-2016 01:14:35
เรื่องนี้ดูมีเสน่ห์แปลกๆมากๆๆ เพิ่งตามทันน ชอบพี่ธามมาก

แซคโตสะทีน้าาาา เลิกงี่เง้านะ พี่ธามเหนื่อย :z6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 21-07-2016 20:39:07
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pepper ที่ 22-07-2016 20:21:22
หน่วงมาก :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 22-07-2016 20:59:29
มีความอึดอัดสูงมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 24-07-2016 13:44:08
หน่วงจริงๆ สงสารแซคนะ แต่อย่างน้อยพี่ธามมีใจให้แน่นอน ไม่งั้นตัดออกไปจากชีวิตตั้งแต่แรกแล้ว
ติดตามกันต่อไป  :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 24-07-2016 19:02:35
แซคจ้องให้พุนไปเลยยย ธามจะได้มีความเกรงใจบ้าง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  :laugh:
แล้วผู้จัดการเนี่ยไฝ้ไปเลยแซค อย่าไปยอม  :z6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 24-07-2016 20:13:57
นี่ยังไม่ถึงช่วงดราม่าอีกหรอคะ??? ฮืออออออ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.12|P.21 (20/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 26-07-2016 23:55:46
C h a p t e r 1 3






"แซค"

เสียงเรียกจากหัวหน้างานดังขึ้น เคร่งเครียดกว่าทุกที ทำเอาผมที่นั่งแต่งภาพในคอมเอี้ยวตัวกลับไปมองยังต้นกำเนิด พี่จิ๊บยังสวมกระโปรงสั้น รองเท้าส้นสูง ริมฝีปากสีส้มสดเป็นสาวมั่นทั้งๆ ที่แววตากังวล ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอ่ยซ้ำถึงประเด็นที่ทักผมด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมเมื่อครู่ "คุณวิสุทธิ์โทรมาให้ไปช่วยงานหน่อย พี่ไก่ลื่นล้มในห้องน้ำ เหมือนจะแขนหัก พากันไปโรงพยาบาลอยู่"

"ที่สตูเหรอพี่"

"อืม เหลือฉากเดียว เดี๋ยวไปฟังบรีพจากโจ วันนี้ได้คิวนายแบบวันสุดท้าย"

“พี่หมายถึงวันนี้?”

“ตอนนี้ ถ่ายคากันอยู่ตั้งแต่เช้า ขาดอีกฉากเดียว”

"หา?" ร้องอุทาน งานด่วนอะไรขนาดนั้นวะ "บ้าไปแล้ว ครึ่งวันบ่าย งานยังไม่ได้บรีฟ แล้วให้ผมรับมือต่อจากพี่ไก่"

"เมื่อก่อนตากล้องรองของพี่ไก่ก็แกไม่ใช่เหรอ บ่ายสองฉันมีประชุม จะให้ไปถ่ายให้หรือไง"

“แล้วตากล้องรองพี่ไก่ตอนนี้ล่ะ”

“โอ๊ย แกฝีมือดีกว่าเยอะ ฉากสุดท้ายเวลาจำกัด วุ่นวายกันจะตายแล้วกองนั้น อย่าท่ามากน่ะแซค”

"ไม่ได้ท่ามาก แต่งานผมก็ยังไม่เสร็จ ไลท์รูมแม่งเปิดไม่ได้ ไม่รู้เป็นอะไร"

"ก็นี่ไง ไปดูทางนั้นก่อนค่อยกลับมาทำต่อ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่สีหน้าพี่จิ๊บไม่ได้ดีไปด้วยเลย “ถ้าเลือกได้ฉันไม่อยากให้แกไปยุ่งเลยนะ แต่รีบๆ ไปเถอะ เขามีเวลาไม่มาก แถมยังยุ่งๆ อยู่ด้วย”

“ถ่ายให้ใครวะเจ๊”

“อู๋ธาม”





ผมยืนปรับฟังก์ชั่นของกล้องขนาดใหญ่บนขาตั้ง ภาพตรงหน้าคือคนที่ผมไปเฝ้าถ่ายแบบที่สตูดิโอของเพื่อนเก่าไม่กี่วันก่อน เราทำได้เพียงลอบมองกัน แล้วผินหน้าออกเหมือนคนไม่รู้จัก พี่นิดตามคุมตัวแจ ส่วนผมได้เพียงข้อความสันๆ จากนิธานว่าอย่าตามมาอีกแล้วก็ขาดการติดต่อไป

เป็นความสัมพันธ์ที่ใจหนึ่งก็บอกให้ถอย อีกใจก็ไม่อาจห้าม ผมกลับมาทำงาน พยายามเลิกฟุ้งซ่านถึงนิธานแต่ก็ทำไม่ได้ ลึกลงไป ในตะกอนก้นบึ้งยังเรียกหา ถ้าไม่โดนส้มหล่นวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเจอหน้าอีกเมื่อไหร่

“อ้าว น้องคนที่ไปสตูวันก่อนใช่ไหม” ธาราธรณ์เดินมาทักอย่างอารมณ์ดี เขาแต่งหน้าทำผมเสร็จก่อนนิธาน เพราะทรงผมที่สั้นกว่า คอนเซปต์ของวันนี้คือคู่รักที่ซุกซน นิธานสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว ผูกโบว์หูกระต่ายสีชมพู เอี๊ยมกางเกงขาสั้นประมาณเข่าสีน้ำตาลโกโก้ นายแบบที่ถ่ายคู่สวมเป็นกางเกงขายาว กับเสื้อสูทสีน้ำตาลแบบเดียวกัน ขณะที่ตรงคอเป็นเนกไทสีชมพู

ช่างเหมือนคู่รักในจินตภาพยังไงอย่างนั้น


“เตรียมตัวเถอะครับ”

“อ้า..เริ่มเลยเหรอ อ้อ ใช่สินะ เหลือเวลาไม่มาก” ธาราธรณ์พึมพำ เหลือบตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังด้านหนึ่งพร้อมกันโดยอัตโนมัติ “ผมไม่มีปัญหาหรอกถ้าถ่ายซ่อม พี่ธามน่ะสิ คิวแน่นตลอด”

“ถ้ารู้แล้วก็เข้าฉากสิครับ คุณนิธานเหมือนจะเสร็จแล้ว”

“อ๊ะ จริงด้วย” เขายักคิ้ว ยกมือขึ้นวางบนบ่าผมอย่างคนอารมณ์ดี “รบกวนด้วยนะน้อง”

ผมไม่ตอบ สบตากับนายแบบอีกคนแล้วก้มลงมองปุ่มชัตเตอร์เพื่อหลบสายตา





มันไม่ง่ายจริงๆ ที่จะต้องเห็นคนของตัวเองคลอเคลียกับผู้ชายคนอื่นด้วยสีหน้าชื่นบาน ธาราธรณ์ทำหน้าทะเล้น เดี๋ยวเกี่ยวเอว เดี๋ยวก้มลงมองใกล้ ผมกดชัตเตอร์ตามหน้าที่ กล้ำกลืนฝืนทนแม้นึกหงุดหงิดแต่ก็เข้าใจได้ว่าเป็นแค่งาน ถึงกระนั้น ก็ไม่อาจรู้สึกดีนักและเผลอทำตาดุใส่นายแบบทุกทีที่สบตา

นิธานเป็นมืออาชีพ เรื่องนี้ผมรู้ เขาสามารถทำให้ใครเชื่อได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในภวังค์รักกับธาราธรณ์ เป็นการแสดง ที่บางครั้งผมก็ไม่อาจแน่ใจว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นเพียงการแสดงในแบบที่เจ้าตัวต้องการให้เป็นไปหรือไม่
และสุดท้ายก็มีแค่ผมที่บ้าไปคนเดียว


“ช่างช่วยเติมหน้าหน่อยครับ”

เอ่ยเสียงเรียบก่อนเหลือบสายตามองไปยังนิธานที่หลบมุมขอเข้าห้องน้ำ ผมล้วงกระเป๋า ทำทีว่าไปทำธุระส่วนตัวเช่นกัน ถ้าไม่ได้คุยหรือทำอะไรสักอย่างผมต้องเป็นบ้าแน่ เปิดประตูห้องน้ำ มองหน้าอีกฝ่ายผ่านกระจกก่อนเปิดบทสนทนาก่อน


“พี่นิดไม่มาเหรอครับ”

เสียงซู่ของน้ำดังจากก๊อก ผมปิดประตูห้องน้ำชาย หลังจากแน่ใจว่ามีเพียงผมกับนิธานตามลำพัง พี่ธามสบตาผมผ่านกระจก พยักหน้าเนือยๆ ไม่มีทีท่าแปลกใจนักเมื่อเห็นผมตามมาแบบนี้ แน่นอน เขาอ่านผมออกเสมอๆ


“ไปเช็กเอกสาร พรุ่งนี้มีถ่ายแบบที่นิวยอร์ค”

“พรุ่งนี้?”

“ไปสองสัปดาห์”

“ใจคอจะไม่บอกผมหน่อยหรือไง แล้วไอ้นั่นไปด้วยไหม” คู่สนทนาขมวดคิ้วเข้าหากัน ผมเอ่ยขยายความในประโยคถัดมา “พี่อู๋”

“ไม่ได้ไป”

“สนิทกันเหรอ”

“ไม่เท่าไหร่ ก็แค่ทำงานด้วยกัน”

“เล่นบทอะไรบ้าง”

“เริ่มออนแอร์แล้วก็ไปดูสิ”

“ผมไม่อยากเห็นภาพพี่กับผู้ชายคนไหนหรอกนะ” กอดอกสบตา ขณะที่นิธานได้เพียงถอนหายใจ

“อย่างี่เง่า แซค มันก็แค่เรื่องงาน”

“จูบหรือเปล่า”

“อะไร”

“มีฉากจูบหรือเปล่า”

“ไร้สา–“ ผมไม่ยอมให้นิธานมองมันเป็นเรื่องเล็กๆ ดึงหัวไหล่ให้คนตัวบางกว่าเอี้ยวตัวกลับ ล็อกต้นคอดึงเข้าหาบดเบียดริมฝีปากนุ่มที่มันวาวด้วยลิปกลอสสีอ่อน มือข้างหนึ่งโอบรอบเอว แทรกหัวเข่าแยกหว่างขาบังคับให้ถอยหลังไปชนผนัง ผมยกเข่าขึ้น บดเบียดหน้าขาตัวเองกับร่างกายอีกฝ่าย ดูดดึงกลีบปากทั้งบนและล่าง แทรกลิ้นเข้าลึกเรียกร้องความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจากอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วง

นิธานร้องประท้วงในลำคอ ก่อนจะโอนอ่อนผ่อนตาม กระทั่งสาแก่ใจถึงผละออก เสื้อเชิ้ตสีขาวของอีกฝ่ายยับย่น ส่วนชายหลุดออกจากกางเกง กระดุมบางเม็ดไม่อยู่ในรังดุม แต่ไม่ว่าอะไรก็ไม่หนักหนาเท่าริมฝีปากที่แดงช้ำของอีกฝ่าย เขาปาดน้ำลายและลิปสติกที่เปรอะเปื้อนบนใบหน้า มองค้อนก่อนผลักผมออกห่าง


“คุมสติบ้างนะแซค”

“ก็เพราะใครกันล่ะวะ”

“อย่ามาเอาแต่ใจนักได้ไหม โตเป็นผู้ใหญ่สักที”

“ผู้ใหญ่แบบที่ฟังแต่ไม่เชื่อ จูบแต่ไม่รักอย่างนั้นน่ะเหรอ ใจร้ายมากนะธาม”

“ก็เพราะใช้แต่อารมณ์แบบนี้ไงล่ะถึงคบด้วยไม่ได้ คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน”

“ก็เป็นผัวพี่ไงล่ะ”

ผลั่ก!


สมองผมมึนงงไปชั่วขณะ ใบหน้าเอียงจากลำคอที่ตั้งตรง นายแบบหนุ่มเดินเฉียดไหล่ผมไป ทิ้งไว้เพียงความเจ็บที่แล่นริ้วจากริมฝีปากสู่กลางใจ

ชกแล้วเดินหนีแบบนี้เลยนะ

ได้เลย นิธาน!





งานของวันนี้ผ่านไปได้ในที่สุด ผมไม่ใช่แซค ตากล้องขี้เล่นของคนอื่นเหมือนทุกที แต่อย่างน้อยพี่ไก่กลับมาจากโรงพยาบาลเห็นภาพแล้วก็ค่อนข้างพอใจ หลังจากนี้อาจต้องหยุดพักงานสักระยะเพราะแขนที่ใช้การไม่ได้ข้างหนึ่ง เป็นหน้าที่ของหัวหน้าที่นี่เองว่าจะจัดสรรยังไง ส่วนผมก็แค่ตากล้องแก้ขัดชั่วคราว

พระอาทิตย์ตกดินทางทิศเดิม ผมทิ้งรถไว้ที่บ้าน ไอ้เหลือซึมลงบ้างเพราะไม่มีเวลาให้ แต่ผมก็งุ่นง่านไม่แพ้กัน เรียกแท็กซี่มาหานิธานที่คอนโด ดักรอมุมเดิม กระทั่งนายแบบหนุ่มเดินลงจากรถตู้ พักนี้เขามีรถไปรับไปส่งตลอด อาจเพราะข่าวเสียหายที่หลุดไปรอบนั้น


“ธาม”

ผมร้องเรียก เจ้าของห้องหยุดขาทั้งสองไว้ ล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกง เขาดูไม่แปลกใจสักนิดที่ผมจะมาหาแบบนี้ ไม่เห็นแววตาในแว่นกันแดดสีดำ ไม่มีคำพูดทักทาย เขาเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปด้านในขณะที่ผมก้าวขาตามเข้ามาติดๆ เปิดประตูห้องด้วยรหัสผ่าน ถอดแว่นกับกระเป๋าถูกวางบนที่ของมันด้วยความเคยชิน ปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออก หันมาประจันหน้ากับผมตรงๆ


“มีอะไร”

“พี่จะทำแบบนี้กับผมไปถึงไหนวะ”

“ฉันไม่คุยกับคนพูดไม่รู้เรื่อง”

“พี่ก็รู้ว่าผมคิดยังไงกับพี่ พี่ปล่อยให้เรื่องของเราเลยเถิดมาขนาดนี้แล้วก็พูดว่าไม่ได้คิดอะไรกับผมเลยอย่างนั้นเหรอ” มองลึกเข้าไปในดวงตา มันเวิ้งว้าง ว่างเปล่า ล้ำลึกไม่มีที่สิ้นสุด “พี่เลิกปั่นหัวผมเล่นสักที”

“ต้องการอะไรกันแน่”

“คบกับผมสิ” เอ่ยเสียงจริงจัง เป็นความจริงจังมากที่สุดเท่าที่ผ่านมา เรามาไกลเกินกว่าจะหยอกล้อให้ใจเต้นแล้ว ผมตกหลุมรักเขาเข้าเต็มๆ เหมือนหลงอยู่ในเขาวงกต และผมยินดีอยู่ในเขาวงกตนี้หากนิธานยินดีใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันด้วย “หรือไม่ก็ปล่อยผมไป”

“ฉันไม่เคยขังนายไว้”

“นี่เป็นคำตอบจริงๆ ใช่ไหม”

ไม่เคยคิดว่าหัวใจจะเจ็บได้ขนาดนี้ ผมมองคู่สนทนาด้วยสายตาตัดพ้อ สิ้นหวัง หลับตาลงก่อนความร้อนในกระบอกตาจะกลั่นตัว เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่โดนต่อย ตอกย้ำว่าแผลที่เกิดขึ้นเมื่อบ่ายวันนี้ช่างเล็กน้อยยิ่งนัก



“โอเค ผมเข้าใจแล้ว”

“แซค” ข้อศอกผมถูกรั้งเอาไว้ ใจทั้งปรารถนาและไม่ต้องการในเวลาเดียวกัน ผมพลิกตัวหันหลัง ดึงตัวเองออกจากพันธนาการ ยังไม่ทันเดินไปจับที่ลูกบิด สองแขนก็กดประตูไว้โดยมีผมถูกคร่อมอยู่ตรงกลาง “จะไปจริงๆ เหรอ”

“พี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่!”

“มันมีอะไรมากกว่าฉันกับนาย และฉันก็ไม่อยากให้นายไป”

“พี่มันเห็นแก่ตัว”

“ฉันรู้ แต่ฉันก็จะรั้ง”

ผมซบหน้าผากลงบนบานประตู ขณะที่หน้าผากของนิธานก็วางลงบนแผ่นหลังเช่นกัน เป็นความรู้สึกประหลาด ผมสัมผัสได้ถึงความลำบากใจแต่ไม่อาจอธิบายได้ถึงสาเหตุ เหมือนกับที่เวลาพี่ธามหงุดหงิดหรือสบายใจผมก็รู้สึกถึงมัน แย่ตรงที่ผมไม่รู้ ไม่เคยรู้เลย เขากอดผม เขาจูบผม ยินยอมให้ผมทำความรู้จักเรือนร่างทุกซอกทุกมุม แต่กลับไม่เคยเปิดโอกาสให้เข้าไปอยู่ในใจสักเสี้ยวนาที


“แซค ถ้าคบกันแล้วจะทนได้ยังไง ฉันอาจจะ มีข่าวกับคนนั้นที คนนี้ที อาจจะไม่มีเวลาให้ ขนาดแค่งานวันนี้นายยังคุมตัวเองไม่ได้เลย”

“เพราะผมไม่มั่นใจในตัวพี่เลยน่ะสิ” นั่นคือความจริงอย่างที่สุด สองแขนที่กักขังไว้โอบกอดรอบเอว รับรู้ได้ถึงความสั่นไหว ไม่ใช่แค่จากนิธาน ตำแหน่งที่ยืนอยู่ก็เหมือนกัน “ไม่มั่นใจว่าพี่คิดยังไงกับผม ไม่มั่นใจว่าตัวเองอยู่ส่วนไหนของหัวใจพี่ ไม่รู้ ผมไม่เคยคิดมากขนาดนี้เลย แต่ทุกอย่างเป็นเพราะพี่ เพราะผมรักพี่”

“ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร เข้าใจใช่ไหม แต่ฉันอยากให้นายอยู่ตรงนี้”

“อยู่แบบไม่มีตัวตนน่ะเหรอ”

“แซค”

“ผมพูดจริง ผมต้องการผูกมัดพี่ แล้วผมก็ไม่ทนให้พี่มีข่าวกับใคร หรือมีคนเลี้ยง ถ้าเป็นนายแบบแล้วมันเปลืองตัวนักก็ออกมา ผมเลี้ยงพี่ได้ จะกินจุสักเท่าไหร่เชียว”

“ถ้าเป็นแค่ฉันคนเดียวจะไม่ลังเลเลยแซค” เสียงนั่นเอ่ยกระซิบ เต็มไปด้วยความขลาดเขลาแบบที่น้อยครั้งนักจะพบเจอได้จากนายแบบหนุ่ม “คิดว่าเขาจะปล่อยนายไปเหรอ”

“หมายความว่าไง พี่มีคนเลี้ยงจริงๆ ใช่ไหม”

“มันสำคัญอะไรนอกจากถ้าเราคบกันเขาเล่นนายตายแน่ด้วยแซค ที่ทำทุกอย่างก็เพื่อปกป้องอยู่ ไม่รู้ตัวเลยหรือไง”

“ผมต่างหากที่จะเป็นคนปกป้องพี่”

“มันไม่เหมือนในละครที่พระเอกจะทำอะไรก็ได้ตามใจหรอกนะ! นายไม่รู้จักอำนาจ ไม่รู้จักเงินเลย! คิดทุกอย่างเป็นเรื่องเล่นสนุกทั้งนั้นเหรอ!”

“ผมไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าผมรักพี่ มันยังไม่พอให้เราลุกมาปกป้องใครสักคนอีกหรือไง ต่อให้ตายก็ต้องทำ”

“โง่!”

“จะบอกว่าโง่ก็ได้ แต่ผมซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง”

หันหน้ามาเผชิญหน้าอีกฝ่าย นิธานหลับตา ราวกับกลัวว่าหากปล่อยให้ตัวเองสบตากับผมแล้วจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้ ผมรู้ว่าเขาอ่อนแอ เก็บเรื่องราวมากมายไว้ในหัวจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ ความกดดันทั้งหมดทั้งมวล และมิตรสหายที่ไม่มีจริง
เข้าใจคำว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว

แต่ไม่ว่าจะหนาวเท่าไหร่ ผมก็ยินดีจะกอดเขาเอาไว้


“พี่ธาม คบกับผมได้ไหม”

ถามอีกครั้ง และจะเฝ้าเพียรถามเรื่อยไป ไม่มีคำตอบอะไรกลับมา ผมขยับตัว โน้มลงไปจูบเหนือริมฝีปากผะแผ่ว กอดร่างผอมสูงไว้ด้วยอ้อมแขน “ที่ผ่านมาจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ สู้ไปด้วยกันได้ไหม”

“พรุ่งนี้ฉันต้องไปถ่ายแบบที่นิวยอร์คสองสัปดาห์” เสียงทุ้มเอ่ยสั่น ผมพยักหน้ารับรู้ “เอารถไปใช้สิ”

“ไม่ใช่คำถามของผมเลยนะ”

“แล้วจะเอาไปนอนคิดดูที่โน่นแล้วกัน”

“แล้วผมจะรอของฝากจากนิวยอร์ค”

เขาไม่ตอบ โอบกอดผมด้วยสองแขน ฟังเสียงลมหายใจของกันและกัน ผมขยับเข้าใกล้เขามากขึ้น และไม่เหนื่อยที่จะพยายามขอเพียงแค่เห็นว่ามันมีผลอะไรต่อจิตใจพี่ธามบ้างสักนิดก็พอ

รักที่เหมือนคนโง่

รัก...ที่เหมือนคนบ้า


“หวังว่าจะเป็นข่าวดี”





กลิ่นของกาแฟดำหอมกรุ่นจากเครื่องบดที่ทำงานหนัก ผมยืนรอที่เคาน์เตอร์ สักพักเจ้าของร้านก็เดินลงมาจากชั้นบน ผมยกมือไหว้ พี่หม่อนเพียงพยักหน้าให้ยิ้มๆ แล้วหันไปพูดกับบาริสต้า


“เดี๋ยวขออเมริกาโน่ด้วยนะ เอาขึ้นไปเสิร์ฟข้างบนเลย ไปด้วยกันสิแซค”

ร้านอาหารของพี่หม่อนยังเป็นเหมือนเดิม ผมมีโอกาสแวะมาไม่บ่อยนักในช่วงหลังๆ เพราะสาเหตุแรกเริ่มของผมคือนิธาน ดังนั้นเมื่อในพักหลังนิธานมีงานในวงการค่อนข้างชุกแบบหาเวลาว่างได้ยากผมเลยพาลไม่ได้ใช้เวลาร่วมกับอีกฝ่ายด้วย สองสัปดาห์นี้ยิ่งบินไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศยิ่งแล้วใหญ่ ดูเหมือนหลังจากละครเริ่มออนแอร์กระแสอู๋ธามก็หนักขึ้นจนผมไม่อยากติดตามผลงานของนิธานไปด้วย


“เดี๋ยวนี้เอารถธามมาใช้เลยเรอะ พัฒนาขึ้นเยอะนี่”

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ผมว่า หลังจากคู่สนทนาจับจ้องยังกุญแจโฟลคสวาเก้นที่ผมถืออยู่ “พี่หม่อนมีอะไรหรือเปล่า”

“ได้ความว่าไงบ้างล่ะ”

“นี่พี่ให้ผมจีบพี่ธามเพราะอยากสืบเรื่องเพื่อนของตัวเองแค่นั้นจริงๆ น่ะเหรอ”

“มันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนก็ดีไม่ใช่หรือไง อย่าบ้าน่า แซค ใครจะอยากอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต พี่เองก็เห็นใจมันที่ไม่ค่อยได้เปิดโอกาสให้ตัวเอง อีกอย่าง เราก็ดูไม่กลัวอะไรอยู่แล้วนี่”

“ที่จริงผมก็รักตัวกลัวตายนะ” แสร้งพูดยิ้มๆ ผมไม่ชอบพี่หม่อนเลย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขาทำกับผมเหมือนเป็นหมากตัวหนึ่งในเกมนั่นก็มากเพียงพอแล้วที่จะทำให้ความรู้สึกระหว่างเราเปลี่ยนไป “อีกอย่าง ผมยังไม่ได้เป็นแฟนพี่ธามสักหน่อย”

“ให้กุญแจรถหลักล้านมาถือแล้วเนี่ยนะ?”

“ก็ใช่น่ะสิ ตั้งแต่มีข่าวกับผมพี่ธามก็ไม่ได้ใช่รถเลย พี่นิดคุมเข้มมาก ไม่อยากให้ก่อเรื่อง” ถึงแม้หลังจากนั้นเราต่างก่อเรื่องที่ลึกซึ้งกว่านั้นไปแล้วก็เถอะ เอาเป็นว่าผมจะวงเล็บเรื่องพวกนี้ไว้ในใจแล้วกัน “รถไม่ได้ใช้เดี๋ยวก็มีปัญหา”

“นี่โฟลคสวาเก้นรุ่นล่าสุดนะ”

“แล้วไง ใช่ว่ามันพังไม่ได้ ว่าแต่พี่หม่อนเรียกผมมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าเป็นเรื่องคนที่เลี้ยงดูพี่ธามล่ะก็ ผมไม่มีอะไรจะบอกหรอกนะ”

“มันไม่เล่าอะไรเลย?”

“โธ่ พี่” ม็อคค่าเย็นของผมมาเสิร์ฟพร้อมอเมริกาโน่ของพี่หม่อน พนักงานสาวสวยเดินออกไปแล้วถึงได้กลับเข้าเรื่องใหม่ “ขนาดพี่รู้จักพี่ธามมาตั้งกี่ปี ยังไม่รู้เลย ผมเป็นใครมาจากไหนกันครับ”

“แต่ดูเหมือนเราจะเข้าถึงธามมากกว่าพี่”

“เขามีกำแพงสูง พี่ก็รู้ อีกอย่าง ผมจีบพี่ธามนะ ถ้าเขามีเสี่ยเลี้ยงจะมาบอกผมทำไม” เมธัสถอนหายใจ มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ผมมองเขา เข้าใจถึงความอึดอัดที่เป็นอยู่ ดูระแวดระวังความสัมพันธ์ของเพื่อนรักกับพ่อแท้ๆ บอกตรงๆ ว่าผมเองก็ใช่จะไว้ใจ นิธานมีพิรุธ แต่ตราบใดที่ยังไม่หลุดออกมาจากปาก ผมก็ยังคงหลอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรต่อไป หรือต่อให้มีจริงๆ ผมก็จะเลือกบอกพี่หม่อนเป็นคนสุดท้าย เพราะอย่างน้อย ผมก็อยากให้เขาเหลือเพื่อนสักคนเวลาที่ทุกข์ใจ ต่อให้อีกฝ่ายจะไม่มองว่าพี่ธามเป็นเพื่อนก็ตาม


“ว่าแต่ มันไปนิวยอร์คใช่ไหม ช่วงนี้”

“ครับ”

“โอเคกับกระแสอู๋ธามหรือเปล่า มาแรงเลยนี่ เปิดไปช่องไหนก็เจอโฆษณา” เมธัสพูดยิ้มๆ โคลงหัวไปด้วย “แต่ตอนที่มันรับงานนี้พี่กับพี่นิดก็เครียดเหมือนกัน ดูก็รู้ว่าค่ายอยากปั้นอู๋ ธามมันเก่ง มันมีความรับผิดชอบก็จริง แต่ไม่ค่อยขวนขวายด้วยตัวเอง หมายถึง ถ้าคิดจะไปไกลกว่าตอนนี้ก็ลำบากคนดัน”

“จริงๆ ผมว่าพี่ธามก็ไม่ได้อยากจะดังอะไรนะ เผลอๆ อยากใช้ชีวิตสงบๆ ด้วยซ้ำ”

“ไม่รู้สิ เป็นความตั้งใจของแม่มันตั้งแต่ลูกชายเพิ่งแตกเนื้อหนุ่ม เสียดาย ตายไปก่อนเห็นจุดสูงสุดของธาม แต่สำหรับตัวมันเองพี่ก็ไม่รู้ว่ามันต้องการจะไปไกลหรืออยู่ในวงการนี้นานแค่ไหน” เมธัสยกกาแฟขึ้นดื่ม ยกยิ้มที่มุมปาก “บางทีพี่ก็ไม่รู้นะว่ารู้จักกับธามมันจริงๆ หรือเปล่า”

“ผมว่าพี่ธามรักพี่มากนะครับ” ผมหมายถึงในนัยยะของเพื่อน ใช้เซนส์ล้วนๆ “เขาไม่ยอมให้ใครอยู่ข้างๆ นอกจากพี่”

“ตอนนี้ก็มีเราไง” เมธัสยิ้ม เป็นรอยยิ้มเชิงให้กำลังใจก่อนหลับตาลง “พี่ก็รักมันมากเหมือนกัน”

“ตอนนี้คงใช้คำว่าเคย”

“ทำไม” เสียงหัวเราะหยันในลำคอดังขึ้น รับรู้ได้ว่าทั้งขมขื่นและเจ็บปวด ผมไม่รู้ว่าสาเหตุเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ความระแวงในใจเมธัสกัดกินความสัมพันธ์ของตัวเขาและนิธานไปมากแล้ว “ทำไมถึงคิดว่าพี่ไม่ได้รักมันแล้ว”

“เพราะพี่กลัวว่าสิ่งที่พี่คิดจะเป็นความจริง”

“พี่ถึงอยากได้คำตอบไง แซค อยากให้มันปัดความไม่เข้าใจ ตอบคำถามที่พี่ไม่เคยตอบตัวเองได้สักทีว่าทำไมธามถึงมีวันนี้ แล้วข่าวลือบ้าๆ นั่นมาจากไหน เรื่องที่พ่อพี่...”

“ผมรู้ มันเจ็บปวด” ยิ่งนิธานปิดบังมากเท่าไหร่ คนที่เคยเคียงข้างก็กลับห่างออกไปมากเท่านั้น เมธัสถอนหายใจ มองแก้วกาแฟที่เย็นชืดลงไปทุกขณะด้วยแววตาเลื่อนลอย

“คนหนึ่งพ่อ อีกคนเพื่อนสนิท มันไม่ตลกเลยรู้ไหม ถึงจะเคยเชื่อมั่นในตัวมันมากเท่าไหร่แต่ยิ่งค้นก็ยิ่งทำให้พี่ระแวงมากเท่านั้น ตอนแรกแค่อยากรู้ว่าใครเป็นคนกุข่าวขึ้นมา แต่ไปๆ มาๆ ไม่รู้สิ พอใกล้เจอคำตอบแล้วพี่ก็ไม่กล้าลงลึกไปรับรู้มัน”

“แต่พี่ก็ยังอยากให้ผมสืบ”

“ไม่ใช่แค่นั้น”

เราสบตากัน เมธัสเฉลยทุกอย่างออกมาทั้งด้วยน้ำเสียงและแววตา “พี่รู้มาว่าพ่อไปหามันบ่อยๆ ไม่ก็ให้คนตามไปเฝ้าบ้าง พี่เลยอยากให้มันมีนาย แล้วเลิกยุ่งกับพ่อเสียที”

“ถ้าพี่ธามเลิกยุ่งกับคุณเมธี พี่หม่อนจะรักพี่ธามแบบเพื่อนคนหนึ่งได้สนิทใจหรือเปล่าครับ”

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แววตาคู่นั้นเศร้าสร้อย และโดดเดี่ยว



“ทั้งชีวิตพี่มีเพื่อนแค่คนเดียว คือมัน







TBC


พี่หม่อนเฉลยปมตัวเองแล้ววว ส่วนแซคก็ยังต้องรอต่อไป ฉากวันนี้พี่ธามค่อนข้างแสดงความรู้สึกออกมาเยอะกว่าที่ผ่านมา ส่วนหนึ่งเพราะอิแซคมันน้อยใจขั้นสาหัสสากันจริงๆ ช่วงต่อจากนี้ความสัมพันธ์ของสองคนจะค่อยๆ ดีขึ้นนิดหน่อย(มั้ง) ฮร่า ส่วนดราม่ามีอีกแน่นอน ท้ายๆ อาจสปีดลงถี่ขึ้น สงสารตัวละครตัวเอง เดี๋ยวคนอ่านเทหมด กรี๊ด
เจอกันใหม่พุธหน้า
และนี่คือสีหน้าของแซคตอนบอกธามว่า
(https://scontent.fbkk1-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/1150185_952879081486199_5538967487634861729_n.jpg?oh=93a4ca0e5ebc031b282fd2b8b5f3ea5c&oe=582AA720)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 27-07-2016 00:23:17
คิดว่าเรื่องเมธีกะธามนี่จริงแน่ๆอ่ะ
ไม่ชอบที่พี่หม่อนทำแซคเป็นหมากเหมือนกัน
แซคเหมือนหมาเลยอ่ะ โดนลาก โดนจูงไปนู่นนั่นนี่
ธามก็ชอบแซคเถอะ อย่ามา
รั้งเขาไว้ อีกนิดจะลากขาแล้วมั้งเนี่ย
โอยยยย มันเจ็บปวดจายยย
ถ้าแซคต้องมาต่อกรกับพ่อพี่หม่อน
ยังไงก็กระอักกระอ่วน ยังไงก็ลำบากใจและยากแน่นอน  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 27-07-2016 00:29:38
พี่ธามมมมมม จริงเหรอ?? เป็นพ่อพี่หม่อนจริงๆเหรอพี่?!
มันหน่วงมากเลยอ่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-07-2016 00:46:58
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 27-07-2016 00:47:24
แซคดรสม่าแค่ตัวเองไม่พอ ยังต้องมารับรู้ดราม่าอิพี่หม่อนแถมยังต้องทำตัวเป็นกาวใจให้เพื่อน(เคย)สนิทคู่นี้อีก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 27-07-2016 01:20:39
โอ้ยเอ็นดูววววตอนแซคบอกผมเลี้ยงพี่ได้กินจุแค่ไหนเชียววว 5555555
ตะหนูตะไมเด็กขนาดเน้ รักมากจนไม่คิดอะไรเลย น่ารักน่าเอ็นดูวแบบเน้งาย พี่ธามถึงรั้งไว้
พี่ธามนี่นิสัยเสียจังเลยนะคะ รักก็บอกรัก ไม่รัก็ปล่อยน้องไปสิ แซคก็ทนเหลือเกิลลลลลลลลล ยอมใจความอึดของนาง

ตอนนี้มีความมั่นใจว่าพี่ธามกับพี่หม่อนคือพี่น้องพ่อเดียวกัน  กลิ่นตุๆกับคำพูดท้ายๆของพี่หม่อน
คือพยายามไม่คิดว่าพี่ธามเป็นเด็กพ่อพี่หม่อนอ่ะ แต่เนื้อเรื่องพยายามเขียนให้ชวนคิด

ฮืออ อย่าเดาผิดเลยยยย เพราะสงสารทุกคนในเรื่อง พระเอก นายเอก ยันพี่หม่อน ตอนแรกไม่ชอบ ตอนนี้เริ่มน่าสงสาร

ตัวละครทุกคนสู้ๆนะคะ ฮึกก คนอ่านก็สตรองหนักอยู่แล้ว
 :m15:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 27-07-2016 01:25:14
ธามมีความลับเยอะจนเข้าไม่ถึง
แซคผู้ชายธรรมดาที่รักธามอย่างจริงใจ
หม่อนเพื่อนธาม
พ่อของพี่หม่อนอาจจะมีความสัมพันธ์บางอย่างที่ยังไม่สามารถรู้ได้ในตอนนี้
เฮ้ย..  มันซับซ้อน อึดอัด และอยากรู้ความจริง

รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-07-2016 02:02:49
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: FiZZ ที่ 27-07-2016 02:09:01
หม่อนกับธามนี่ คงไม่ใช่พี่น้องคนละแม่กันหรอกนะ  :ling2:
ความสัมพันธ์น่าจะเกี่ยวกับแม่ของธามที่เสียไปแล้ว เพราะธามไม่มีพ่อนี่นา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-07-2016 02:29:43
ดราม่าก็ยังคงมาอีกเรื่อยๆสินะ *ปาดน้ำตา*
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-07-2016 03:35:47
เค้าคนนั้นมีอำนาจเงินทอง เค้าคนนั้นนี่มันใครกัน? ได้แต่หวังว่าจะไม่ใช่พ่อของหม่อน :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-07-2016 05:43:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-07-2016 06:40:26
แซคเหมือนจะน่าสงสาร แต่ผู้ชายพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่โอป้ะ ธามความลับเยอะเกิ๊นนนน เลือกข้างเชียร์ไม่ถูก  อยากรู้ความลับของธาม 5555 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 27-07-2016 08:01:28
หน่วงระเบิดเลย อึดอัดมาก เมฆฝนตั้งเค้าอบบอากาศอบอ้าวมาก ไม่ตกสักทีมาเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-07-2016 08:14:41
ทำไมเราถึงคิดว่าพ่อหม่อนเป็นตัวหลอก?
คนที่ตามหวงธามจริงๆอาจจะเป็นคนอื่น
คิดว่าหม่อนรู้แล้วก็หวงแต่ไม่รู้ว่าหวงใคร

ถ้าหากว่าเป็นพ่อหม่อนจริงๆ เราจะไม่แปลกใจเพราะเหมือนเป็นระบบของวงการ
แต่แม่ธามน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้อง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 27-07-2016 08:35:48
เหมือนจะดราม่าขึ้นเรื่อยๆ ฮื่อออออ สงสารแซค พี่ธามจะเอาไงกันแน่! :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 27-07-2016 08:44:14
ดราม่าอิแซคหนนี้ถือว่าคุ้ม เพราะแลกมากับการได้รู้ว่า ...ธามก็แคร์แซคเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-07-2016 08:51:22
พระเอกเรื่องนี้น่าสงสารจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 27-07-2016 09:53:29
สงสารทั้งสามคนเลย จุดเริ่มของธามวันนี้มาจากตรงไหน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 27-07-2016 10:02:24
เงินกับอำนาจนี่น่ากลัวจริงๆ

น่ากลัวตรงเป็นตัวทำร้ายความรัก

ทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจ ที่คนมีต่อกันจนแทบหมด

-ต้องมีอะไรมากกว่าการเป็นเด็กของใครแน่อ่ะ
แซ็ค ลงสมัครนายกจิ่ เดี๋ยวพอร่างรัฐธรรมนูญผ่านอ่ะ -.,-
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 27-07-2016 10:54:26
ถ้าบอกว่าเข้าใจพี่ธามเรื่องแซคจะผิดไหม
เหมือนพี่ธามก็เป็นห่วงแซคหรือเปล่าถึงได้ไม่คบ
ทั้งอายุน้อย ประสบการณ์ชีวิตน้อย(ยกเว้นเรื่องบนเตียง) อารมณ์ไม่คงที่ของวัยรุ่น แซคก็แปรปรวนง่าย หัวร้อน สำคัญคือความรู้สึกของแซคนั้นมั่นคงมากแค่ไหนที่จะวางใจให้เป็นคู่ชีวิต
เชื่อว่าพี่ธามรู้สึกวางใจในตัวแซคในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ทั้งหมด รู้สึกดีด้วยแต่ก็อาจไม่ใช่รัก จะทุ่มทั้งใจก็ไม่กล้า จะปล่อยให้หายไปก็เหมือนกับเจอที่พึ่ง ที่ที่สามารถปลดปล่อยความเป็นตัวเองได้ ก็ไม่อยากให้หายไปอีก
เพราะฉะนั้นมันจึงเป็นความกลัวมากกว่า ที่ทำให้คบก็ไม่ได้ ทิ้งก็ไม่ลง แถมยังจะมีเรื่องเมธีเข้ามาอีก ตกลงเป็นเมียพ่อของเพื่อนจริงๆหรอคะพี่ธาม /ร้อง

สงสารพี่หม่อน สงสารพี่ธาม แต่ไม่ค่อยสงสารนังแซคเท่าไหร่ จะสู้จะปกป้องอะบอกได้ แต่เอาเข้าจริงถ้าแกตายพี่ธามก็เป็นหม้ายนะยะ
ถ้าไม่เปลี่ยนตัวเองใหม่ ทำความเข้าใจกับพี่ธามให้มากขึ้น ลดอารมณ์หัวร้อนลงหน่อย นี่ว่าพี่ธามไม่ให้ฟันแล้วทิ้งแน่นวล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 27-07-2016 10:57:00
แอบเจ็บปวดนะคะ
พี่ธามยอมเป็นเด็กพ่อพี่หม่อนเนี่ย มันแบบ โอ้ยยยย
อยากให้แซคต่อยปากพ่อพี่หม่อนเลยค่ะ  o22
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 27-07-2016 12:10:22
พี่ธามพูดขนาดนี้ แซคจะโดนสั่งเก็บมั้ย  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 27-07-2016 12:12:20
คนธรรมดาๆ เปิดเผย จะรักกับคนที่มีความลับมากมายได้จริงเหรอ? ความรักที่มาพร้อมกับความลับไม่น่ารอด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 27-07-2016 13:33:59
อยู่ในเมฆหมอกต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 27-07-2016 14:50:45
เพิ่งมาตามอ่าน ขอบอกตรงๆเลยว่า ตั้งแต่อ่านตอนแรกมา รู้สึกหน่วงในใจอยู่ตลอดเวลา เก๊กจนไส้บิดปวดท้องเลยทีเดียว  :katai1:

ธามก็เป็นบุรุษลึกลับเหลือเกิน ส่วนแซคก็มีความรักฉบับสาวน้อยมากๆ ตอนอ่านนี่ก็คิดอยู่ว่า เรื่องนี้จะมีฉากแฮปปี้ล้วนๆ แบบไม่หน่วงซักตอนไหม จนมาเห็นว่ามีดราม่าตามมาอีกแน่ๆ ก็คิดเลยว่านี่ยังมาม่าไม่พอหรือออ เส้นนี่เยอะจนอืดหมดแล้วนะตอนนี้ อารมณ์ตอนอ่านนี่ไม่ได้แบบเศร้าไปเลย แต่มีความหน่วงอยู่ตลอดเวลา ทุกตัวอักษรเลยก็ว่าได้ ใจนึงก็แอบลุ้นกับคุณหม่อนด้วย ว่าถ้ารู้ความจริงแล้วจะทำไง แต่ถ้าเค้าเข้าใจดีว่าวงการแบบนี้มันต้องมี ก็อยากให้ช่วยเห็นใจธามอยู่เหมือนกัน บางทีจุดเริ่มต้น มันก็ไม่รู้ว่าใครกันที่ผิดที่เริ่ม แต่มันก็มาขนาดนี้แล้ว ถ้ายังรักกันไม่ว่าในฐานะอะไรก็อยากให้ช่วยอยู่ข้างธามต่อ

ส่วนแซคนี่เป็นตายร้ายดียังไงก็คงอยู่ข้างธามอยู่แล้ว เป็นเรานี่ถ้าได้ฟังจากปากธามแบบนั้นก็คงใจอ่อน โกรธอะไรไม่ลงแน่ๆ
ส่วนตัวคิดว่าตอนนี้แซคก็ได้รับความชัดเจนจากธามในระดับนึงแล้วนะ ความชัดเจนที่ไม่ต้องคบกันก็เข้าใจได้ ต่อไปธามคงจะแสดงอะไรออกมาให้แซคเห็นอีกหลายอย่างแน่ๆ อันนี้ก็เป็นฉากน่ารักๆที่รอกันไปค่ะะะ

ส่วนความหน่วงและดราม่าน๊านนน ไม่ต้องรอ เพราะออกมาทุกตอนเลยทีเดียวเชียว

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ รวมถึงคุณคนเขียนด้วยย เพราะเรามีความอยากอ่านต่อแร๊งส์มากเลย ณ ตอนนี้  :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 27-07-2016 14:51:55
หน่วงได้อีก จะรักกันได้อย่างสงบสุขมั้ย หวังว่าจะผ่านดราม่าเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี เครียดเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pukpra ที่ 27-07-2016 17:00:52
ธามกับเมธีนี่พ่อลูกกันลับๆ หรือเปล่า นี่มโนไปหมดละ งือออ กลับมาหาแซคไวๆ น้าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 27-07-2016 17:35:59
สงสารนิธานอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 27-07-2016 18:34:11
คือ ถ้าพิจารณาจากคำพูดของธามที่แง้มออกมานิดหน่อย ก็มีความเป็นไปได้ว่า ธามมีคุณเมธีเลี้ยง แต่ตอนนี้ดิฉันกลับคิดไปอีกทางว่า คุณเมธีอาจจะเลี้ยงธามจริง แต่ไม่รู้ว่าเลี้ยงใน "ทำนอง" ไหน อาจไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางกายกันก็ได้ แล้วก็...เมธัสถึงขนาดจะตัดเพื่อนแล้วล่ะก็ น่าจะไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว

รอต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-07-2016 19:14:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 27-07-2016 19:49:44
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
คงจะดีไม่น้อย ถ้าเธอบอกให้ฉันได้รับรู้
ความในใจของเธอ เหตุผลต่างต่างที่ยังซ่อนไว้
ว่าทำไมเดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป

เห็นแซคตอนนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้เลย
555555555555555

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 27-07-2016 20:19:14
มีความรู้สึกอยากมาเม้นอีก นึกขึ้นได้ตอนธามรับบทเล่นละครเป็นเกย์ เหมือนมีปัญหากับทาฃบ้าน ประชดทางบ้าน แม่เสียไปแล้วทางบ้านที่ว่านี่ใครอ่ะ คุณเมธีอาจเป็นพ่อพี่ธามแล้วกลัวลูกเป็นเกย์รึเปล่า มันโยงมาถึงการที่คบกับแซคไม่ได้ ได้อยู่นะ นี่คิดว่าค่อนข้างมั่นใจว่า แม่พี่ธามเป็นเมียน้อยพ่อพี่หม่อน พี่ธามอาจพึ่งมารู้ หรือรู้อยู่นานแล้ว แต่คนที่ไม่รู้อะไรเลยคือพี่หม่อนที่กำลังคิดระแวงเพื่อน นิธานก้อย่างที่เห็นนะคะมีเรื่องีาวลึกลับมากมายจนไม่อยากค้นหาแล้ว ถ้าเนื้อเรื่องไม่เป็นไปตามนี้ อิฉันตกอกแตกตายยย ไม่อยากบรรยายในอีกด้านนึง ที่สามารถเป็นไปได้ ถ้าพี่เวสต์โหดร้ายพอ

 กรี้ดดดดดดดดด /เช็ดน้ำตาล้มกราบตัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 27-07-2016 20:44:27
ธามคือจริงจังไหม สงสารแซคนะ อยากยื้อแต่คบไม่ได้
แซคก็ยอมทุกอย่าง ขอแค่ให้อยู่ตรงนั้น

ทำลุ้นมากค่ะ คือ เรื่องจริงหรอ เด็กเสี่ย แถมเป็นพ่อเพื่อนอีก หรือแค่อุปการะเฉยๆ
แซคแพ้ทางธามมาก

งงกับหม่อน เป็นเพื่อนกันจริงใช่ไหม หรือที่เป็นแบบนี้เพราะกระแสพ่อธาม

จะรอตอนต่อไปค่ะ คือลุ้นมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 27-07-2016 21:01:32
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lady_panko ที่ 27-07-2016 23:44:11
เรานั่งอ่านรวดเดียวจบ นั่งฮาตอนคนแต่งออกตัวว่าถ้านายเอกสาวไปให้รีบบอก ฮาตั้งแต่ฉากแรกบรรยายว่าสูงโปร่ง ฮาคนอ่านที่เดาไม่ได้ว่าใครเคะเมะ(ออกจะชัดจะตายยยย เด๋วนี้ใครร่างโปร่งก็เคะหมดค่ะ ไม่เคยเจอคนแต่งใจกล้าแต่งร่างกำยำเป็นเคะ /55555)

เริ่มหน่วงตรงเราแทบไม่ได้ data อะไรของธามเลยแม้จะผ่านไปหลายตอน อึดอัดกับความลับมากมายของธาม และก็สงสารแซคกะการรออย่างน่าสงสารไม่รู้ชะตากรรม

โดยรวมรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายนะคะ เดายาก ปรบมือให้คนเขียน

ส่วนตัว อินกะนิยายเรื่องนี้นะ เพราะอ่านอะไรก็ชอบเอามาเอี่ยวกะตนเอง เรามักมีอะไรซักอย่างกะนายเอกว่าควรต้องเป็นไปอย่างที่เราต้องการ เราชอบผู้ชายแบบไหนก็มักจะ apply กะนายเอก (แปลกมั้ยปกติผู้หญิงมีแต่ชอบมโนเอาพระเอกเป็นต้นแบบผู้ชายในฝัน)

ดังนั้น นายเอก(แฟนในมโน) คือ น่ารัก คำว่าน่ารักในที่นี้หาได้ใช่ หน้าหวานร่างบางแต่ประการใด55555555 (เลิกอ่านสาวแบบนี้ตั้งแต่ ม. ปลาย เจอแล้วเบ้ปากสระอิ) แต่น่ารักคือ ไม่มีเล่เหลี่ยม ซื่อสัตย์กะความรู้สึกตนเอง ไม่ทำตัว sophisticate ในด้านความรัก ไม่กร้านโลก และ ซึนน้อยๆ

ธามมมมม ไม่ตรงกันเลย แต่ๆๆๆๆ ช้าก้อน (ณจุดๆ นี้รู้สึกถึงรังสีอำมหิตของคนแต่ง)

เพราะคนเรามีหลายมิติ บางครั้งถ้ามองอย่างใจกว้างๆ ก็เพราะคนเรามีปมกันไม่ใช่เหรอเลยเป็นที่มาและที่ไปของตัวละครที่เป็นอยู่ บางทีนายเอกเป็นคนที่น่ารัก แต่เพื่อความอยู่รอดหรือป้องกันตัวอะไรซักอย่างเลยเป็นคนแบบนี้

ไม่แน่นะท้ายที่สุดหลังจากทุกอย่างโอเคราบรื่นดี เมื่อพี่ธามแสดงออกตรงไปตรงมากพความรู้สึก เค้าอาจจะกลายเป็นคนน่ารักขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงก็ได้

นี่คอมเม้นยาวมากกกก ไม่ได้เพื่อโจมตีนิยายแต่อย่างใด แต่ด้วยความอินล้วนๆ เลย เพราะคนเขียนเขียนได้ดีมากกกกกกก เลยไม่ค่อยรู้สึกขัดใจกะคาแรคเตอร์ที่ไม่ตรงสเป็ค ยินยอมพร้อมรับความหน่วงอันไม่รู้จบต่อจากนี้เป็นต้นไป /อาาา ฉันนี่M สินะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 28-07-2016 01:04:50
อืม  ไม่ค่อยตรงใจเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 28-07-2016 03:29:58
สงสารแซคสุด :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 28-07-2016 13:51:18
ก่อนหน้านี้รู้สึกได้ชัดว่าแซควิ่งตามมาก แต่ไม่รู้สึกว่าใกล้ขึ้นเลย
พอตอนนี้เริ่มรู้สึกดีขึ้นมานิด แบบเอออิแซค แกได้พัฒนาขึ้นมาอีกนิดแล้วนะ
ดีใจกับแซคด้วย 55555555
พอจะเข้าใจนะว่าแซคอาจจะทำตัวเด็ก งี่เง่า บ้อบอ หัวร้อน ใจร้อน ทำตามใจตลอด
แต่แบบก็รู้สึกเข้าใจแซคอ่ะ แซคคือแสดงออกตลอด
ในขณะที่พี่ธามไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ ก็รู้นะว่าอยู่คนละจุดกัน ชีวิตต่างกัน
แต่ถ้าเป็นงั้นต่อไปแล้วเเซคจะเดินออกมามันก็ไม่แปลกเลย
พี่ธามเป็นห่วงแซค ปกป้อง แต่แซคมันก็คงอยากสู้ให้ถึงที่สุดอะ อยากรัก อยากเป็นแฟน
อยากลองสักตั้งงี้ไม่ว่าจะต้องเจออะไร เหมือนที่แซคบอกแหละ
จะเรียกโง่ก็ได้แต่ก็จะเลือกแบบนี้ และพี่ธามเองก็ไม่อยากให้แซคหายไป
แต่ถ้ารักกันแบบปิดๆบังๆ มีความลับมากมาย มันจะราบรื่นไปได้ยังไง
ปิดบังกันตลอดไปไม่ได้หรอก ดังนั้นไม่ว่าจะเจออะไร ก็ช่วยกันผ่านไปให้ได้เนอะ
สู้ๆ เอาใจช่วยทุกคน พี่หม่อนก็น่าสงสารนะจริงๆ ถ้าเกี่ยวกับพ่อพ่หม่อนจริง
ฮืออออ ปมมันเจ็บปวด ณ จุดนี้ ทำได้แค่รอคลี่คลาย
ปล.หน่วงได้แต่ช่วยเอาหวานมาเบรกด้วยนะคะ 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 29-07-2016 15:35:45
 o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 31-07-2016 14:19:26
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 31-07-2016 15:24:25
โอ๊ยยยยยย คนอ่านเกิดความรู้สึกค้างคากับตัวละครมากค๊าาา  :z3:
มาต่อไวๆน้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 02-08-2016 09:42:28
สงสารแซคอ่าา ถูกใช้เป็นเครื่องมือ แต่ก็เข้าใจหม่อนที่ระแวงทั้งพ่อทั้งเพื่อนตัวเอง หน่วงระดับเบอร์6 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 02-08-2016 13:45:09
 :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.13|P.22 (26/07/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 03-08-2016 00:02:56
C h a p t e r 1 4





เป็นเรื่องที่ยากสำหรับผมที่จะไม่ว้าวุ่นใจ ตลอดสองสัปดาห์ที่การติดต่อนิธานเป็นเรื่องยากลำบากผมก็ใช้กำลังทั้งหมดไปกับเรื่องงาน พี่จิ๊บกับไอ้เดี่ยวสังเกตเห็น แต่เราต่างไม่พูดถึง กระทั่งวันสุดท้ายที่เป็นกำหนดการณ์กลับมาของนายแบบหนุ่ม ผมปิดคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ยังไม่เลิกงานดี ไอ้เดี่ยวเหลือบตามองจากหน้าจอมันเมื่อเห็นผมลุกไปเข้าห้องน้ำ


“รีบไปไหนวะพี่”

“ธุระ”

“ไม่ใช่ว่านัดเดทไว้กับใครเรอะ”

พี่จิ๊บออกจากห้องกระจก ยืนพิงกรอบประตู ยังมองผมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ทุกทีที่พูดถึงนิธาน ไอ้เดี่ยวยิ้มกะล่อน ขณะที่ผมทำได้เพียงเฉไฉ


“ผมก็มีธุระอย่างอื่นปะวะพี่”

“เหอะ คนอื่นอาจจะไม่รู้ทันแก แต่ฉันรู้นะไอ้แซค อย่าให้เป็นเรื่องขึ้นมาเชียว”

“ผมรู้น่า” รับคำไปลวกๆ เอาเข้าจริงต่อให้เป็นเรื่องแล้วยังไงวะ ผมก็ต้องปกป้องเมียผมดิ ต่อให้แม้แต่สถานะแฟนเขายังไม่ยอมรับเลยก็ตามเถอะ “ไปนะพี่ เลิกงานแล้ว เดี๋ยวรถติด”




ไฟลท์บินกลับของพี่ธามคือหกโมงเย็น ผมกลับมาที่บ้าน เอารถยุโรปไปหาเจ้าของที่คอนโดโดยถือวิสาสะให้ไอ้เหลือขึ้นมาด้วย การจราจรเย็นวันศุกร์โคตรแย่ กว่าจะมาถึงคอนโดหรูได้ก็ปาไปเกือบสองทุ่ม


“น้องครับ ไม่อนุญาตสัตว์เลี้ยงนะครับ”

ผมจอดรถไว้ในลานจอด จูงโกลเด้นท์พันธุ์ผสมลงมาด้วย ผู้ชายในเครื่องแบบปรี่เข้ามาห้ามเมื่อผมจะพามันเข้าไปในตัวคอนโด


“แป๊บเดียวเองพี่”

“แป๊บก็ไม่ได้ครับ เป็นกฎของคอนโด”

แม่งเอ๊ย ผมอยู่บ้านมาตลอดเลยไม่รู้ว่าที่คอนโดมีกฎห้ามสุนัขเข้าด้วย กะจะไปเซอร์ไพรส์เจ้าของห้องเสียหน่อย กลายเป็นว่าต้องโทรเรียกพี่ธามลงมาหา นายแบบหนุ่มยิ้มกริ่ม แววตาหยอกล้อเมื่อเห็นผมหน้างออยู่ด้านนอก


“ทำอะไร”

“พาไอ้เหลือมาเซอร์ไพรส์”

“เซอร์ไพรส์มากเลย”

“เซอร์ไพรส์อะไรล่ะวะ ยามไม่ให้ขึ้น”

“ก็แหงอยู่แล้ว ตัวโตขนาดนี้” คนพูดย่อตัวลงไปนั่งเล่นกับสุนัขวาสนาดี เห็นหน้าคราวแรกผมนึกอยากโผเข้าหาแต่ก็ทำไม่ได้ ดูไอ้หมาบ้านี่สิ แค่กระดิกหางริกๆ นิธานก็ลงมากอดมันไว้ทั้งตัวแล้ว


“นี่ผมชักงอนแล้วนะ ไม่เจอกันตั้งสองสัปดาห์”

“งอนอะไรเล่า เห็นกระเป๋านี่ไหม” เขาเอียงตัว ผมเห็นกระเป๋าหนังขนาดกลางแบบที่เจ้าตัวใช้ไม่บ่อยนักด้วยความไม่เข้าใจ นิธานยื้อเชือกจูงไปจากมือ เดินนำกลับไปยังรถของตัวเองที่จอดไม่ไกลกันเท่าไหร่ “ไปสิ กลับบ้านกัน ที่นี่เอาหมาเข้าไม่ได้ ไม่รู้เรื่องหรือไง”

“จะไปนอนที่บ้านเหรอ”

“ก็...” เขาโคลงหัว อาจเพราะห่างกันมาสักระยะและไม่มีเรื่องให้พี่นิดระแวงเลยปล่อยพี่ธามให้เป็นอิสระ แน่นอน อิสระนั้นทำให้นิธานอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “หรือไม่อยากให้นอน”

“ไม่อยากให้นอน” หัวเราะร่า มองรอยยิ้มรู้ทันที่มุมปากอีกฝ่าย ดวงตาพราวระยับ ยักคิ้วน้อยๆ “อยากทำอย่างอื่น”

“ก็ไม่ได้มีใครห้าม”

“พี่ธามมมมม”

“จะไปได้หรือยัง”

“ครับผม ไปแล้วครับ”





โฟลคสวาเก้นคันเก่งจอดสนิทในที่ประจำของมันเหมือนตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมเป็นคนขับ ส่วนเจ้าของกลายเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ยอมให้บุญเหลือนั่งบนตักเลียแก้มซ้ายทีขวาที งับข้อมือด้วยความมันเขี้ยวพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก พอนิธานมีความสุข ผมก็มีความสุขไปด้วย ส่วนไอ้เหลือไม่ต้องพูดอะไรเยอะ แค่เห็นหน้าพี่ธาม จนป่านนี้มันยังไม่หยุดเห่าเรียกร้องความสนใจเลย


“พี่กินไรมายัง บ้านผมมีของเหลือไม่เยอะอะ อยากสั่งอะไรมากินหรือเปล่า”

“ไม่ล่ะ ช่วงนี้คุมหุ่น” มองๆ ดูแล้ว หลังจากที่ไม่เจอมานานนิธานผอมลงเล็กน้อย ขณะที่กล้ามเนื้อมีมากขึ้น เห็นเป็นส่วนนูนขึ้นมาชัดเจน

“มีกล้ามนะเนี่ย”

เจ้าของแขนที่ถูกจับไว้เพียงแค่ยิ้ม ไม่ตอบ หลังจากปิดประตูรั้ว ล็อกบ้านเรียบร้อยผมก็คว้าต้นแขนนิธานไว้ ดึงมาจนเราอยู่ใกล้กัน เห็นรอยยิ้มสะท้อนออกมาจากดวงตาคู่นั้น เนิ่นนานเท่าไหร่แล้วที่ผมหงุดหงิดและเป็นบ้ากับความสัมพันธ์ที่อยากผูกมัด ความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน พี่ธามทำให้ผมนึกถึงหมอก ขณะเดียวกัน เขาก็คล้ายควัน มันยากที่จะบอกได้ว่าม่านที่บังตาผมตอนนี้คืออะไรกันแน่


“คิดถึง”

ผมสารภาพ ไม่อยากเสียเวลา โอบเอวเข้าชิด บรรจงจูบเหนือริมฝีปาก นิธานจูบกลับ เป็นจูบที่ร้อนแรงในแบบที่เจ้าตัวถนัดจะทำ เราเอียงหัว ทุกอย่างเป็นไปอย่างลงตัว สอดมือเข้าไปใต้เสื้อ สัมผัสแผ่นหลังโดยปราศจากอาภรณ์ กล้ามเนื้อเขาแน่นตึง เรียบลื่น ไล่นิ้วไปสะเปะสะปะ ความรู้สึกปรารถนาก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว


“ไปที่ห้องไหม”

“อืม”

เสียงสุดท้ายดังในลำคอเพราะพี่ธามดึงผมเข้าไปจูบอีกครั้ง กดท้ายทอยเอาไว้แน่นิ่ง เป็นฝ่ายไล่ล่าและตะกรุมตะกรามในสัมผัสที่แนบชิด





พายุของค่ำคืนนี้สงบลงด้วยเสียงหอบฮัก ผมทิ้งตัวลงนอนหลังจากปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นสู่อีกฝ่ายทั้งหมด ลูบไปตามผิวมันวาว เหนียวเหนอะของเหงื่อ แม้อุณหภูมิในห้องจะลดต่ำลงกว่าปกติ

พี่ธามพลิกตัว ร่างกายที่เชื่อมต่อกันไว้หลุดออกเป็นอิสระ ของเหลวที่ถะถังอยู่ในร่างไหลลงตามร่องขา ผมมองทุกจังหวะการขยับด้วยแววตาวาววับ ขบเบาๆ บนหัวไหล่ ผิวเขาเป็นสีแทนขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดจากรอยของเสื้อกล้ามหลังจากอาภรณ์ทั้งหมดถูกปลดทิ้งไป


“สองสัปดาห์มีกล้ามเนื้อมากขึ้นขนาดนี้เลยเหรอ”

ผมชมจากใจ ไล่มือไปตามปีกสะบัก แตะปลายนิ้วจนถึงข้อศอก กระทั่งต่ำจนสามารถกุมมือคนที่นอนคลอเคลียอยู่ด้วยกันได้ ผมสีดำถูกม้วนลวกๆ แต่ก็ยังมีบางส่วนเหนียวติดลำคอ กลิ่นเหงื่อของผู้ชาย ไม่แน่ใจว่าเป็นของผมหรือนิธาน แต่มันเคล้ากันจนลอยตลบบนผ้าปูสีครีมสะอาดที่เราต่างช่วยกันทำเปื้อนเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

“ออกกำลังกายหนัก กินโปรตีนชงด้วย”

“ผมชอบนะ” เห็นลอนกล้ามที่หน้าท้อง ยังไม่เป็นรอยชัด แต่กระชับมือมากขึ้น กำลังพอดี ยืดตัวขบติ่งหู จงใจผ่อนลมหายใจเข้ากรอบหูให้อีกฝ่ายหดคอเข้าหากัน

“พักก่อน”

“เหนื่อยเหรอ”

“ก็แน่ล่ะสิ เจ็ทแล็กซ์ด้วย”

“จริงอะ” ยอมถอย แต่ไม่คลายอ้อมแขนออก แนบแก้มลงบนแก้มอีกฝ่าย ฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรง “พรุ่งนี้มีงานหรือเปล่า”

“ฟรี”

“ไปจตุจักรกันไหม”

“หืม?” เขาครางถามซ้ำในลำคอ ดูประหลาดใจ นิธานยืดตัว คลายกล้ามเนื้อ ลุกขึ้นไปสูบบุหรี่ เป็นครั้งที่สองที่ผมมีเซ็กส์กับเขา และพบว่าทุกครั้งหลังจากสำเร็จความใคร่เขาจะปล่อยให้ผมกอดรัดเพียงครู่หนึ่งก่อนลุกไปเสพนิโคติน ผมมองร่างเปลือยเปล่า ไม่เขินอาย เขาอาจจะเคยชินกับการถอดเสื้อผ้าให้ตากล้องหลายต่อหลายคนดูด้วยเรื่องของงาน แน่นอน ผมเองก็เห็นมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เป็นนิธานมันชวนให้เลือดสูบฉีดแรงตลอดเวลา

“ฉันไม่เคย อา...หรืออาจจะเคยไปที่แบบนั้น แต่จำไม่ได้ มันนานมาแล้ว”

“พี่แค่ใส่หมวกกับแว่น” ผมเสนอ รวบผมซ่อนไว้ใต้หมวกให้ผิดกับบุคลิกของนิธาน นายแบบในฝันของสาวๆ หน่อยเป็นไรไป “ไปซื้อต้นไม้มาปลูกกัน เดี๋ยวนี้ผมเห็นงานจัดสวนในขวดแก้วกำลังมา น่ารักดี เลี้ยงง่ายด้วย ไว้ที่คอนโดยังได้”

“ฉันไม่มีเวลาฉีดฟ็อกกี้ให้มันทุกวันหรอกนะ”

“ถ้าช่วงไหนพี่ไม่ว่างผมก็เข้าไปดูแลให้ไง หรือเอาไว้ที่นี่ช่วงที่พี่ยุ่งๆ ก็ได้ บ้านผมเปิดรับตลอด” ลุกไปหา นิธานมองออกไปนอกหน้าต่าง พ่นลมหายใจที่เต็มไปด้วยควันออก สายตาเขาสงบ และดูสบายใจเมื่อผมโอบกอดเอาไว้ “ผมไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เวลาที่จูบกับพี่เท่าไหร่”

“นายก็สูบ”

“ที่จริงผมเป็นห่วง” ดึงมวนบุหรี่ออกมา เราต่างรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่หักห้ามใจไม่ได้ บางทีบุหรี่ก็เหมือนความรัก เริ่มจากลิ้มลอง รู้อีกทีก็มัวเมาเกินเยียวยา

“ถ้าเป็นห่วงจริงนายควรให้ฉันพัก”

“มันแข็งเองนี่ ผมไปสั่งเสียเมื่อไหร่”

เขาบดบุหรี่กับขอบหน้าต่าง หันมายิ้ม ยักคิ้วเชิงล้อ ไล้มือไปบนกรอบหน้าผม ปิดท้ายด้วยการตบเบาๆ ที่ข้างแก้ม “แรงเหลือเฟือเกินไปหรือเปล่า หืม”

“โธ่ พี่ ตั้งแต่คุยกับพี่ผมก็ไม่มีใคร”

นิธานดูพอใจกับคำตอบนั้น เขาไล่มือขึ้นไปบนศีรษะ ลูบหัวผมเหมือนเด็กเล็กๆ คนตรงหน้าให้ความรู้สึกของผู้ชายจนบางทีผมประหม่า ถ้าวันหนึ่งนิธานเกิดอยากพลิกบทบาทบนเตียงขึ้นมาผมคิดว่าคงขัดไม่ได้แน่

“เด็กดี”

เสียงทุ้มต่ำหลอกล่อ ยืดคอเพียงนิดก็จูบหน้าผากผมได้พอดิบพอดี เขาทอดมอง จากศีรษะ มาดวงตา ไล่ต่ำมาเรื่อยๆ ขนตาซ้อนกันเป็นแพหนา เห็นได้ชัดเมื่อเปลือกตาหลุบลง ร่างกายผมถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือ ดวงตาคู่นั้นยังจับจ้องสู่ร่างที่เปลือยเปล่า มีรอยยิ้มของปีศาจซ่อนอยู่อย่างซุกซนที่มุมปากของชายหนุ่ม ผมครางด้วยความพอใจเมื่อการบีบนวดนั้นเป็นไปอย่างทะนุถนอมและเอาอกเอาใจ

“ใจเย็น” เจ้าตัวเอียงคอหลบเมื่อผมหมายจะจูบให้หายแค้น เขาสบตาผม รอยยิ้มนั่นชัดเจนยิ่งขึ้น นิธานเหลือบตามองไปด้านหลัง ขยับตัวกระซิบเสียงต่ำข้างหู

“ลองในห้องน้ำกัน”





หลังจากโอบกอดกันจนอิ่มเอมตลอดคืน ช่วงสายของวันถัดมาผมก็ลุกมาทอดไข่กลิ่นหอมฟุ้ง นิธานสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ กับกางเกงบ็อกเซอร์ของผม เส้นผมถูกรวบไว้ลวกๆ ด้านหลัง เมื่อหม้อหุงข้าวดีดก็ปิดเตาแก๊ส พักไข่ชุ่มน้ำมันไว้บนตะแกรง หยิบจานทั้งสองใบเตรียมสำหรับคดข้าวใส่ ผมเอี้ยวตัวกลับมาเมื่อนายแบบหนุ่มไม่พูดทักทาย ภาพที่เห็นคือรูปร่างสูงเอนตัวพิงกับกรอบประตู ยักยิ้มที่มุมปาก

“ทำเป็นแต่ไข่เจียวหรือไง”

“ถ้าพี่อยากกินไข่ดาวหรือไข่ต้มผมทำให้ใหม่ก็ได้นะ แต่ยากกว่านั้นขอเปิดกูเกิ้ลก่อน”

“ได้ทั้งนั้นแหละ ช่วยซับน้ำมันให้หน่อยก็ดี”

“รับทราบ” ถอดปลั๊กหม้อหุงข้าว เดินโฉบมาจูบปากนิธานแล้ววกกลับไปหยิบทัพพีในลิ้นชักขึ้นมาใหม่ “พี่ไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ คงรออีกสักพักกว่าน้ำมันจะสะเด็ด”

คู่สนทนาพยักหน้า หมุนตัวกลับ เดินด้วยท่าทางประหลาดๆ “พี่ธามเป็นอะไรหรือเปล่า”

“หืม?”

“ขา”

ชายหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม มองผมค้อน “ก็ไอ้หมาบ้าที่ไหนมันเซ็กส์จัด เล่นเสียยันสว่างล่ะวะ”

ผ้าเช็ดมือที่แขวนไว้แถบนั้นดูเป็นอุปกรณ์เดียวที่มือขาวคว้าแล้วปาใส่ผมได้ โยกตัวหลบเพียงเสี้ยววินาที พร้อมกันกับยกมือขึ้นรับอัตโนมัติ ผมฉีกยิ้ม ได้ยินเสียงเดินลงส้นเท้าเดินห่างออกไปแล้วก็นึกกระชุ่มกระชวยในใจ

บางทีคำยึดมั่นสัญญาสำหรับการนิยามความหมายของเรา อาจไม่จำเป็นมากเท่าที่มีเขาอยู่ตรงนี้แล้วกระมัง





“อุปกรณ์เยอะเหมือนกันเนอะ”

แดดบ่ายร้อนจัด แต่ไม่ร้อนเกินชาวกรุงที่จะออกมาใช้ชีวิตกลางแจ้งในวันหยุด จตุจักรเต็มไปด้วยผู้คนเดินเบียดเสียด ผมได้ไอติมหลอดที่ทำจากน้ำอัดลม เมื่อก่อนเคยกินสามแท่งห้าบาท เดี๋ยวนี้ขึ้นเป็นสิบบาท สีแดง เขียว และน้ำตาลเข้ม ยกให้พี่ธามสอง ส่วนตัวเองกินแค่แท่งเดียว

“พี่เลือกฟิกเกอร์เลย มอสพวกนี้อยู่ในเซ็ทที่จะซื้ออยู่แล้ว”

“เอาเห็ดไหม”

“ผมว่ากระต่ายก็น่ารักนะ”

“หินแบบนี้น่าจะจัดง่ายกว่าหรือเปล่า” ผมละมือจากปากคีบแสตนเลสและพลั่วจิ๋ว ซ้อนหลังนายแบบหนุ่ม ชะโงกคอมองอุปกรณ์ตบแต่งในมือ โอบบ่าอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง คนถูกฉวยโอกาสหัวเราะในลำคอ กระทุ้งข้อศอกใส่หน้าท้องเบาๆ เชิงตำหนิไม่ให้รุ่มร่าม คบคนอายุมากกว่าแถมยังเป็นผู้ชายด้วยขาดทุนแบบนี้นี่เอง

“เลือกขวดหรือยัง”

“เมื่อกี้ไง ที่เป็นทรงกลม”

“สรุปเอาอันนั้นเหรอ จัดยากหรือเปล่า”

“ก็ถามเองไม่ใช่หรือไงว่าชอบแบบไหน” ตาคมมองดุ เขาเสียบแว่นสายตาไว้ที่คอเสื้อเฉพาะเวลาเลือกต้นไม้ ถ้าเดินดูของทั่วๆ ไปจะสวมติดหน้าตลอด “ทำตัวโลเลเหมือนพวกผู้หญิงไปได้”

“ผมก็แค่เสนอเอง” แค่นี้ไม่เห็นต้องหงุดหงิด บางทีอาจเป็นเพราะอากาศอบ ผมถอดหมวกคนข้างๆ ออก ยกมาพัดคลายร้อน “เอาอะไรอีกไหม”

“แค่นี้ก่อนก็ได้มั้ง จะรอดหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”

“งั้นจ่ายเงินเลยครับ”

บอกเจ้าของร้านที่เหลือบมองเป็นระยะ คนเดินผ่านไปผ่านมาก็ลักษณะเดียวกัน คือเมื่อเห็นหน้าชัดๆ แล้วก็เอี้ยวตัวกลับมา พี่ธามสวมแว่นกลับไปที่เดิม พอจะจ่ายเงินก็แย่งกันจ่ายเสียอย่างนั้น

“นายพาฉันมาแล้ว ไม่ต้องจ่าย”

“ได้ไง ผมเป็น...”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก” เขาว่ายัดเงินใส่มือแม่ค้าก่อนในที่สุด “คิดซะว่าค่าข้าว”

“โอเค จะเดินที่ไหนต่อไหม มีร้านขายหนังสือมือสองด้วยนะ”

“ที่แบบนี้น่ะเหรอ”

“เชื่อเขาเลย” หัวเราะในท่าทางประหลาดใจของคนข้างๆ เขาดูตื่นตาตื่นใจตั้งแต่เห็นร้านค้ากับสินค้าเรียงรายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับห้างสรรพสินค้าแล้ว “ถ้าพากินอาหารข้างทางจะกินได้หรือเปล่า”

“ลองดู”

“ส้มตำ”

“ฉันกินส้มตำปู แต่ไม่เอาปลาร้า”

“โอเค งั้นจัดก่อนเลย เมื่อเช้าที่รองท้องมาน่าจะย่อยหมดแล้วมั้ง” ผมโอบเอวเมื่อนิธานเดินนำ ใช้ปลายนิ้วแตะกล้ามเนื้อใต้ร่มผ้านิดหน่อยก็รีบผละออกก่อนโดนตีมือ พี่ธามเร่งฝีเท้าเดินนำ ได้ไม่กี่ก้าวเพราะจำนวนคนหนาแน่น ผมอาศัยจังหวะที่เบียดแทรกตัวผ่านคลื่นมนุษย์คว้ามือขาวเอาไว้ จับประสานกันกระทั่งผ่านพ้นช่วงชุลมุนก็คลายออก นึกเสียดาย ถ้าเป็นคนอื่นคงได้จับกันไว้ตลอดทาง

“เมื่อกี้ได้ซื้อฟ็อกกี้มาหรือเปล่า”

“ซื้อแล้ว” ผมว่า ชูถุงพลาสติกให้ดู คนทวงถามพยักหน้า สอดมือเข้ากระเป๋ากางเกงยีน ผมมองเม็ดเหงื่อที่ซึมมาจากไรผม บางเม็ดหลอมรวมกันไหลหยดลงมาถึงปลายคาง แก้มขาวขึ้นสีเพราะอากาศ เสื้อยืดคอวีสีขาวของเขาแนบกับผิวหนัง เมื่อชื้นเหงื่อก็เห็นเป็นรูปร่างชัดเจน

“ถ้ามาที่แบบนี้ วันหลังผมไม่ให้ใส่เสื้อขาวแล้วนะ” พูดลอยๆ ขณะที่เดินเคียงข้าง นิธานเลิกคิ้ว ยังไม่เข้าใจความหมาย “มันโป๊”
ไม่ต้องเป็นนายแบบ แต่หุ่นดีแถมยังแต่งตัวล่อแหลมแบบนี้ทั้งหนุ่มทั้งสาวที่เดินผ่านถึงได้มองตามกันคอเคล็ด อยากจะโอบบ่าแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ก็รู้ เพราะรู้ดีว่าคนที่อยู่ด้วยกันตอนนี้เป็นใคร สุดท้ายจึงได้แต่ถอนหายใจเบาๆ

อยากกลับเป็นบ้า

ถ้าไม่ติดว่าพี่ธามดูสนุกล่ะก็...


“อ้าว พี่ธาม”

คิดว่ากรุงเทพฯ มีพื้นที่สักเท่าไหร่ มีคนกี่ล้านคน มีแหล่งช็อปปิ้งกี่ร้อยที่ ผมเกลียดความบังเอิญประเภทนี้ที่สุด Nithan first time in JJ. และธาราธรณ์ผู้ไม่รู้จะไปใช้เวลาในวันหยุดที่ไหน พี่อู๋แก่กว่าผม แต่แน่นอน เขาเด็กกว่าพี่ธาม น่าจะสัก 2 หรือ 3 ปีนี่แหละ

“ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่”

“ผมน่ะมาเดินประจำ” เขาตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ยังไม่สังเกตว่ามามีคนมาด้วย “ผมเปิดร้านหมวกกันน็อกตรงหอนาฬิกา พี่เดินไปดูได้นะ แต่แปลกใจมากกว่าที่เจอพี่ที่นี่”

“ทำไม นายก็เป็นดารายังมาเดินจตุจักรได้เลย”

“เหมือนกันที่ไหนเล่า” ธาราธรณ์หัวเราะร่วน โบกมือประกอบคำอธิบาย “ผมมันเด็กทั่วๆ ไป จบมหา’ลัยแล้วถูกชวนเข้าวงการ ไม่ใช่ดาราไฮโซเหมือนพี่สักหน่อย ว่าแต่...อ้าว นั่นใช่น้องที่เป็นตากล้องหรือเปล่า”

“สวัสดีครับ”

“มาด้วยกันเหรอ”

“ครับ” ผมตอบหน้าซื่อ ขณะที่นิธานนิ่งเงียบ ธาราธรณ์พยักหน้า เกาคางด้วยท่าทีครุ่นคิด

“มากันแค่สองคน?”

“พี่เห็นมีใครอีกหรือเปล่าล่ะ”

“เปล่าๆ” ตอบพลางโคลงหัว กวนประสาทหรือไงวะ ผมไม่ได้ลืมนะเว้ยว่าไอ้เวรนี่มันได้จูบพี่ธามไปตั้งกี่ครั้ง ถึงจะเป็นเรื่องงานก็เถอะ “แค่สงสัยว่าทำไมคุณเมธัสไม่มาด้วย”

“หม่อนไม่ชอบมาที่แบบนี้น่ะ” นิธานตอบนิ่งๆ ไม่พบพิรุธ ผมเองก็เออออห่อหมกไปด้วย “พอดีจะมาซื้อต้นไม้ แซคมีความรู้เรื่องนี้ด้วยก็เลยชวนมา”

“วันหลังชวนผมก็ได้นะ”

“พี่ชอบปลูกอะไร” เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าทำอะไรไม่เป็น เขามองผมพลางฉีกยิ้มกว้าง

“พลูด่าง”

กากเอ๊ย!

“ว่าแต่เดี๋ยวจะไปไหนกันต่อหรือเปล่าครับ”

“กำลังจะไปกินข้าว” ผมตอบแทน กระด้างในน้ำเสียง ถูกนิธานปรายตามองตำหนิ แต่เริ่มหงุดหงิดที่เดทวันนี้มีคนเข้ามาแทรกแซงอย่างบอกไม่ถูก

“พอดีเลย ผมมีร้านเด็ดๆ แนะนำ พี่ธามมาจตุจักรครั้งแรกใช่ไหม ต้องที่นี่เลยนะ ผมรู้จักเจ้าของร้านด้วย ได้ส่วนลดแน่นอน”

เจ้าของชื่อพยักหน้า ขณะที่ผมทำได้เพียงพ่นลมหายใจออกมาด้วยความระอาใจ เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง โดยเฉพาะที่คนมาด้วยไม่หวงแหนเวลาส่วนตัวที่มีน้อยเต็มทนเลยสักนิด กระทั่งถูกคว้ามือไปจับ จูงให้เดินตามไกด์ไม่ได้รับเชิญใจผมก็สงบลงบ้าง

“เอ้อ ว่าแต่พี่ธามเพิ่งกลับมาจาก...” เสียงนั้นกลืนหายไป ธาราธรณ์มองมือที่สอดประสานของผมกับรุ่นพี่ร่วมสายอาชีพแล้วเหลือบตาขึ้นมาสบกับผม มองไปทางนิธานที่ทำท่าทางไม่ทุกข์ร้อนแล้วก็กลืนน้ำลายอึก

“ไม่ใช่กับพี่หม่อนเรอะ ผมเข้าใจผิดมาตลอดเลย”

“ส่วนใหญ่ก็เข้าใจแบบนาย” นิธานไม่โต้แย้ง และมันทำให้ผมรู้สึก...เหมือนจะเป็นไข้ “เดินนำไปสิ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จว่าจะกลับไปจัดสวนในขวดแก้วที่บ้านแซค”

“อ้อ...โอเคครับ” ธาราธรณ์ตอบรับด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ เขาหันมายิ้มให้ผม แล้วชกเบาๆ บนบ่า “เจ๋งว่ะเฮ้ย”


เจ๋งเชี่ยไร สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!







TBC



ค่อยๆ รักกันเบาๆ ค่ะ
ตอนนี้ธามเปิดความรู้สึกมากขึ้นแล้ว เพราะตอนที่แล้วเจ้าหมาน้อยแอบพยศบอกจะเทพี่ธาม อิอิ เดี๋ยวจะดราม่าขื่นขมระทมอกแซคกันหนักไป เอาหวานๆ มาเสิร์ฟขัดตาทัพหน่อย
ขอให้เป็นวันพุธที่ดีของทุกคนนะคะ 
รักก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 03-08-2016 00:31:33
พี่ธามโฉมใหม่ไฉไลกว่าเดิม  :pighaun: :pighaun:
แหนะแอบไปเล่นกล้าม หวังอะไรอยู่อะเปล่า :z1:
หมาแซคนี่ก็ขี้หวงเหลือเกิน
ไม่อยากให้ถึงช่วงดราม่าต่อเลย จบตรงนี้เลยได้ไหม
รักกันเบาๆ :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 03-08-2016 00:42:33
ตลกอะ แซคคคคค :laugh: หมาน้อยเอ๊ย ดูกระฟัดกระเฟียด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 03-08-2016 00:48:00
 :-[ :-[ :impress2: :impress2:

น่าร้ากกกกกกกกกกกทั้งผัวทั้งเมียเลยขร่าาาาาาา
แอบขำตอนจบ นุ้งแซคหึงอ่อน พี่อู๋ดูไม่เป็นพิษเป็นภัยนะคะ
โอยยยข่อยโล่ง ไม่อยากเห็นแซคเป็นหมาบ้า55555
นิธานก็ยังแซ่บครองมงไว้แบบสวยๆ ไม่เอาไม่มีฉากพลิกบทกันโนะพี่เวสต์คลดีโนะ
อ่านเจอประโยคนั้นแล้วภาพพี่ยูยิงประตูอินทรี อุดมภักดี ลูกท่านนายพลของบ่าวผลุดขึ้นมา
อยากจิลืมมมม!!!!!
 :laugh:

หวานๆกันไปวีคนี้ แต่ต้องเตรียมตัวให้พร้อมคนเขียนจะลงบอมพมาม่าเมื่อไหร่ก็ได้
 :z6:

รอนะคะ กู้ดน๊ายยยยยยยยท์ *เสียงสูง*
 :t3:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 03-08-2016 00:52:12
กดF5 รอทั้งวันเลยจ้า :katai4:
ในที่สุดก็มาต่อแล้วววววว  กรี๊ดดดด
และพี่ธามก็โคตรน่ารักเลยจ้าาาา
แถมพี่ธามก็เปิดตัวเองเลยกับแซคต่อหน้าธาราธรณ์  เริ่ดดดดดดดดด
แซคเองสบายใจล่ะทีนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
หวานขนาดนี้ เริ่มระแวงตอนหน้ากลัวมีมาม่าจังอ่า  อย่าเลยนะ สงสารหมาแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-08-2016 00:52:25
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 03-08-2016 03:02:11
ตอนนี้คือเหมือนมาปลอบใจคนอ่าน
หลังจากผ่านตอนมรสุมมาหลายตอนแล้ว
ตอนเขารักกันมันดีอย่างนี้เองค่ะ
พี่ธามคือถ้าจะเปิดก็เปิดมากนะแซคนะ
ทำใจไว้ ดีไม่ดีได้โดนพลิกบทบาทแน่ๆ
เริ่มเห็นเค้าความโคตรแมนของพี่ธามแล้วหวั่นแทน 555555
พี่อู๋ดูเอ๋อๆเด๋อๆ แบบเดามั่วซั่วไป โดนหึงไม่รู้เท่าไหร่แล้ว
แต่ถ้าพี่อู๋จะมาร้ายนี่ก็น่าจะใช่ย่อย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-08-2016 03:14:46
พี่ธามน่ารักอ่ะ ตลกแซคด้วย 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 03-08-2016 04:09:30
เอามาหลอกล่อให้เราตายใจใช่ไหมมมมมมมมมมมมมมม

แต่พี่ธามเปิดเผยมากขึ้นหมาแซคเราก็กระดี๊กระด๊าแล้วมั้ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 03-08-2016 05:54:42
เด็กน้อยมากเลยแซค คือแบบ...อ่านเจอตอนนางนอยให้อู๋ที่มาแทรกเวลาเดทแล้วนึกภาพนางเป็นเคะน้อยหอยสังข์เลย 555   

พี่ธามตอนนี้น่ารักอ่ะ คือแบบสปอยเด็กมาก ยอมยันเช้าเลยเหรอพี่ 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-08-2016 06:14:28
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 03-08-2016 07:14:19
สงสารธาราธรณ์
อู๋ลูก มาซบตรงอกพี่มา (อิอิ)

ตอนนี้พี่ธามมาแรงเบอร์ร้อยมาก
เด็กมันงอแงเนอะ เพราะพี่ธามให้เด็กมันข(ย่)มไง ทีหลังก็จับกดเลยค่ะ อยู่ในโอวาทแน่นวล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 03-08-2016 08:45:53
ดีใจที่พี่ธามเปิดใจมากขึ้น

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 03-08-2016 09:20:31
เก๊าโอเคนะถ้าพี่ธามจะรุกง่าาาา//บิดตัวเขิน
หมาแซคนี่มันหมาแซคจริงๆ//ยักไหล่ น้องน่ารักเนอะพี่ธาม
ฮือ ตอนนี้หวานๆน่ารักๆ อยากจะเอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง
เออ อู๋นี่ก็เป็นคนดีกว่าที่คิดนะ5555 ผู้ชายสไตล์เฟรนด์ลี่นี่ดีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 03-08-2016 09:44:10
อู่นี่เนียนเลยนะ 555

นิดๆหน่อยๆก็เอาเถอะเเซค  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 03-08-2016 10:01:52
ตอนนี้พี่ธามน่ารักมากกกก ดูตามใจแซคและเปิดเผยมากขึ้นนะ
ส่วนน้องแซคก็อยู่ในโหมดทั้งรักและหลงเมียตัวเองเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 03-08-2016 10:27:46
เหมือนเอาตอนนี้มาหวานให้ตายใจ
แล้วตอนต่อไปจะเชือดเรานิ่มๆ
555555555555
มีความระแวงในทุกตัวอักษรค่ะ
ก็นะ ธามยังไม่โปร่งใสนี่เนอะ ฉะนั้นยังวางใจไม่ได้หรอก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kimkidoy ที่ 03-08-2016 10:41:44
โถ่ๆ แซคจะเด็กน้อยไปไหนนนนนนนน หนูเป็นพระเอกนะลูกก
เอ็นกูนางจัง พี่ธามอย่าทำแซคเสียใจน้าาาา :mew3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 03-08-2016 11:07:33
พี่ธามน่ารักกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 03-08-2016 11:27:45
อยากเห็นพี่ธามรุก 555
อู๋แบบหงอยเลยรู้สถานะของแซคที่แท้จริง แต่แบบแมนดีอ่ะ
ปู่เสื่อรอดราม่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 03-08-2016 11:28:39
เหมือนเอาตอนนี้มาหวานให้ตายใจ
แล้วตอนต่อไปจะเชือดเรานิ่มๆ
มีความระแวงในทุกตัวอักษรค่ะ

คิดเหมือนกันเลย 
พี่ธามชอบทำตัวมีลับลมคมใน
อ่านแล้วต้องมีความระแวงในทุกตัวอักษร
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 03-08-2016 11:57:17
ตลกแซค5555555 ตอนนี้พี่ธามน่ารักอ่ะ :mew3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 03-08-2016 12:02:30
ไปต้มน้ำรอ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-08-2016 12:48:51
เดาใจไม่ถูกเลยว่าต่อไปจะดราม่าอะไร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 03-08-2016 13:31:01
ยิ้มไประแวงไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 03-08-2016 14:01:30
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-08-2016 14:56:46
หวานกันก่อนพายุจะมาแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 03-08-2016 15:15:22
แซคเอ้ยยย พี่ธามแกเปิดตัวแกให้คุณอู๋รู้ก็ดีแค่ไหนแล้วววว
พี่ธามกลับมาครั้งนี้ดูหล่อขึ้นเป็นกอง แซคดูเป็นหมาน้อยของพี่ธามมาก
มีหวังวันดีคืนดีโดนพลิกแน่ๆแซคเอ้ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 03-08-2016 16:50:04
ตอนนี้สบายๆใสใสชุ่มชื่นหัวใจ5555555555
อย่าเพิ่งหน่วงเลยเถิดหนาเธออออ~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 03-08-2016 16:54:51
แซคนี่โคดแพ้ทางพี่ธามเลย นิดๆหน่อยๆก็ยอมเขาไปทั้งตัวทั้งใจละ 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 03-08-2016 21:30:53
เปิดขนาดนี้ก็บุญท่วมหัวแล้วแซคเอ้ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 04-08-2016 15:49:05
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 04-08-2016 22:35:20
สั้น! สนุกแต่สั้น!

ตอนนี้นิธานเปิดมากๆ เลยนะคะ ออกมาข้างนอกด้วยกันก็ไม่เห็นจะขัดใจแซคเลย ขนาดจับมือต่อหน้าคนอื่นอย่างนั้นยังไม่ว่าอะไร แกก็ควรจะพอใจแล้วนะแซค ความรักใช่ว่าต้องรีบร้อน ไม่ใช่วิ่งแข่งระยะสั้นจะได้ไปให้ถึงเส้นชัยให้เร็วที่สุด ค่อยๆ ปลูกต้นรัก ค่อยๆ รดน้ำให้มันชุ่มชื้น ค่อยๆ เติมปุ๋ย แล้วรักก็จะงอกงามเอง

อย่าบอกว่าคุณเวสต์จะเอาถ้วยมาม่าครอบหัวดิฉันในตอนหน้านะคะ? ไม่เอา ไม่เอาดราม่านะ!

ขอบคุณมากๆ ค่ะ ^______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 04-08-2016 23:20:11
พุธหน้านี่จะกระอักเลือดกันมั้ย?
เหมือนกำลังโดนวางยาชนิดอ่อนๆ
แต่ออกฤทธิ์แรง
เง้อออออ -.,-
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 04-08-2016 23:47:50
หวาน พี่ธามดี แต่ขอแอบระแวงได้มั้ยคะ เพราะจริงๆ ปัญหามันก็ยังไม่เคลียร์นี่เนอะ ลุ้นกันต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 05-08-2016 07:55:21
ตอนนี้ได้พักหายใจบ้าง หวานบ้างแบบกรุบกริบ พี่ธามน่ารักอ่ะ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-08-2016 12:16:30
ศึกข้างหน้าใหญ่หลวงนัก :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 05-08-2016 19:33:45
รู้สึกไปเองไหม ว่ามีความอึนๆอยู่ในตอนนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-08-2016 12:47:04
พี่ธามปล่อยแซคไปไม่ได้จริงๆๆๆๆๆๆๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 07-08-2016 13:39:05
บุญเหลือได้ออกแล้ววววว คิดถึงบุญเหลือ
พี่ธามมีการแสดงออก หง่อววว
คงสงสารแซคหมาน้อยฟึดฟัดสินะ 55555555
ยังคงมีความระแวงอยู่นิดๆ กลัวดราม่าคัมแบค 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-08-2016 23:41:42
บางครั้งก็เหมือนจะเข้าใจธาม

แซคก็อินไปเหอะ หวงไปเหอะ ธามก็ยังมีมุมที่เข้าไม่ถึง

ตอนนี้หวาน ทำแซคชื่นใจไปอีก 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 07-08-2016 23:45:48
พี่ธามคนแมน แสดงตัวชัดเจน แอร๊ยยยย  :-[
นังแซคก็ฟินไปสิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.14|P.24 (03/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 09-08-2016 23:51:59
C h a p t e r 1 5





หนังสือพิมพ์บันเทิงวันอาทิตย์พาดหัวข้อข่าวธาม อู๋ คู่จิ้นหน้าใหม่เดินช็อปปิ้งจตุจักรหรา มีปาปารัซซี่จับภาพตอนสองคนนั้นเดินคู่กัน ชี้นกชี้ไม้โดยที่ติดหน้าผมมาด้วยเพียงเศษเสี้ยว คอลัมน์กอซซิปแต่งเรื่องราวใหญ่โตว่ามาด้วยกันสองคน มีคนตั้งข้อสงสัยว่าจะไม่ใช่ชวนมโนกันแค่ในจอ ผมบังเอิญเห็นที่ร้านหนังสือ หงุดหงิดในอกแต่พูดอะไรออกมาไม่ได้ อาจเป็นเรื่องนี้ที่นิธานขอให้ผมอดทน แน่ล่ะ ผมคลุกคลีกับวงการบันเทิงพอตัว เห็นข่าวจริงข่าวเท็จใส่สีกันเละเทะ เอาสนุกบ้าง โปรโมทบ้าง เหยียบย่ำฝั่งตรงข้ามบ้าง เป็นเรื่องปกติ ตราบใดที่ไม่มีตัวเองหรือคนที่สนิทเข้าไปเกี่ยวข้องเราก็มักมองผ่านไปเหมือนเรื่องๆ หนึ่งที่บังเอิญผ่านเข้ามาและผ่านออกไปในชีวิต ไม่มีผลกระทบ ไม่มีความสำคัญ ไม่ต้องไปใส่ใจ

ผมวางหนังสือพิมพ์ลงอย่างไม่ใยดี เมื่อเดินออกมานอกร้านในห้างสรรพสินค้า ก็พบโฆษณายี่ห้อดังมีนิธานเป็นแบรนด์เอมบลาสเตอร์ระรานตา ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมเคยชิน นิตยสารหรือโฆษณา แผ่นป้ายไวนิล สกรีนตามกระจกเป็นภาพของนิธาน แต่เมื่อเปลี่ยนเดือนใหม่ ผลงานตัวใหม่ของธามลงจอ สาวน้อยสาวใหญ่ ไม่รวมถึงหนุ่มๆ บางคนก็ล้วนแต่แห่แหนกันอุดหนุนเรียกร้องกระแสอู๋ธาม ให้นายทุนจับคู่คนรักของผมกับไอ้พระเอกนั่นที่ไม่เคยดูสักทีว่ามันเป็นนายเอกหรือนางเอกในจอกันแน่ให้ชวนอึดอัด โฆษณาตัวใหม่ของนิธาน ลิปสติกของสาวๆ ที่ต้องทำทีเป็นว่าจับได้ว่าพี่อู๋ไปกิ๊กสาวเพราะสีลิปที่ติดข้างแก้มนั่นโดดเด่นเกินใคร เสื้อผ้าผู้ชายที่ใส่คู่กัน น้ำอัดลมที่ส่งต่อโดยตาจ้องตากันพราวระยับ

บ้าชะมัด ทำไมผมต้องอยู่วงล้อมกับสื่อพวกนี้ด้วยวะ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมหยิบออกมาดูเป็นเบอร์พี่หม่อน ให้ตายสิ ทำไมชอบโทรมาหาตอนผมกำลังนอยด์แบบนี้เสียทุกที


“ครับ”

“ไง ข่าวอู๋ธามเต็มหน้าเฟสเลยว่ะ”

“โห พี่ อย่าเยาะเย้ย ผมขอร้อง เห็นในรูปไหม มีผมด้วยนะเว้ย ทำไมนักข่าวเล่นแต่คู่นี้วะ”

“พี่นิดวิ่งน่ะสิ ได้ยินมาว่าตอนแรกมีรูปธามจับมือกับชายนิรนาม เสียไปเยอะเหมือนกันนะ จะปิดข่าวน่ะ”

“เออ คงงั้น แต่ผมไม่ได้หาเรื่องให้พี่ธามนะ ออกตัวก่อนเลย” คนคว้ามือไปน่ะนิธานคนเดียว ผมแค่คล้อยตามเฉยๆ “ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“รู้หรือเปล่าว่าวันมะรืนวันเกิดธามมัน”

“รู้ดิพี่” ถึงได้มาอยู่ที่นี่ตอนนี้ไง เรื่องวันเดือนปีเกิดขึ้นแสดงเป็นข้อมูลพื้นฐานหน้าเฟสอยู่แล้ว พี่ธามไม่ได้ทวง แต่ผมตั้งใจว่าจะอัดรูปใส่กรอบให้ นี่ก็มาเลือกกรอบสวยๆ แต่ยังไม่มีที่ถูกใจสักที เมื่อวานที่ไปจตุจักรว่าจะไปหาส่องหาด้วย แต่ไม่มีโอกาสได้เดินแวบไปแถวที่ขายกรอบรูปเลย “พี่หม่อนรู้จักร้านกรอบรูปเก๋ๆ ปะวะ ผมถ่ายอย่างเดียว ไม่ค่อยได้ล้างลงกรอบ”

“เข้าไปดูตามไอจีหรือยัง”

“ดูแล้ว เยอะเกิน ไม่เห็นของจริงด้วย”

“มันมีงานเป็นของแฮนด์เมดขายที่ลานหน้าสยามวัน วันนี้วันสุดท้าย ลองไปดูไหมล่ะ”

“โอเค ดีเลย วันนี้ผมว่างพอดี”

“นัดธามไปไหนหรือยัง”

“ก็ว่าจะหาอะไรกินกันมั้งพี่ วันนั้นตารางงานพี่ธามเลิกตั้งแต่บ่ายสาม พรุ่งนี้ดิ ยันสว่าง”

“รู้ตารางงานด้วยนะเดี๋ยวนี้ พัฒนาไปถึงไหนไม่มีบอก”

“ขอเรียกว่าเป็นความสบายใจของกันและกันดีกว่าครับ” ผมหัวเราะ ตอบตามสไตล์ดาราๆ พี่หม่อนสบถ แต่น้ำเสียงยินดีไปด้วย

“สรุปธามไม่ได้มีเสี่ยเลี้ยงใช่ไหม ถ้าคบกันมาได้ขนาดนี้”

“ไม่มีหรอกพี่” ผมตอบให้อีกฝ่ายหายระแวง แม้ลึกๆ แล้วก็ไม่อาจให้คำตอบที่แท้จริงได้ ยังมีหลายเรื่องที่ไม่เข้าใจ คาใจ และคิดว่านิธานคงไม่ยอมเฉลยง่ายๆ แต่ผมจะไม่คาดคั้น ถ้าได้ชื่อว่าเป็นความสบายใจของนิธานก็จะให้มันเป็นแบบนั้นต่อไป “พี่หม่อนจะมากินเลี้ยงด้วยกันไหม”

“ไม่ล่ะ มีบินไปดูงานที่สิงคโปร์พรุ่งนี้เช้า วันนี้อุตส่าห์นัดมัน”

“มีถ่ายแบบจนถึงสองทุ่มเลยครับ”

“หลังสองทุ่มก็ต้องไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับธาราธรณ์อีก” เสียงนั้นพูดคล้ายยั่วยุ ผมคำรามในลำคอ เรื่องนี้พี่ธามไม่ได้บอกให้รู้ “เอาน่า ธุรกิจก็คือธุรกิจ ช่วงนี้กระแสกำลังมา ต้องปั้นสักหน่อย อย่าไปคิดอะไรมาก”

“พี่หม่อนกวนผมว่ะ”

“แค่นี้ทำเป็นบ่น ตอนคบกับธามไม่เห็นเล่าให้ฟังสักแอะ”

“ก็มันยังไม่ชัดเจน” ผมพูดตามจริง แต่สำทับอีกประโยคให้เมธัสวางใจ “แต่พี่ธามไม่มีใครหรอกครับ ไม่อย่างนั้นคงไปไหนมาไหนกับผมเปิดเผยขนาดนี้ไม่ได้”

“ให้มันจริง”




auutharatorn: HBD @nithan_t na krub. Wishing you love and happiness :D
nithan_t: @auutharatorn thanks

เหอะ


ผมนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ หลังจากกลับมาจากสตูเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เซฟไฟล์รูปลงคอม เปิดเฟสบุ๊กส่องงานตากล้องคนอื่นๆ ในกรุ๊ปรวมไปเรื่อย หัวข้อข่าวคู่จิ้นคู่ฟินที่โคตรขัดหูขัดตาก็เด้งขึ้นมาบนสุด ราวกับว่าไม่อยากเห็นก็ต้องโผล่มาให้เห็น กดเข้าไปอ่านเป็นภาพจากอินสตาแกรมของธาราธรณ์ที่ถ่ายบนโต๊ะอาหาร ข้างๆ มีกล่องของขวัญ เล็กรี ถ้าให้เดาคงเป็นปากการาคาแพงวางอยู่ สร้างภาพล่ะที่หนึ่ง ถึงพี่อู๋จะไม่ได้คิดอะไรกับพี่ธามก็เถอะ แต่เห็นแบบนี้แล้วก็หงุดหงิดอยู่ดี


“วันนี้วันเกิดธามไม่ใช่เหรอแซค เห็นไปเดทกับอู๋ สวีทเชียว”

“หยุดพูดน่าหวาน แค่สร้างข่าว”

“เฮ้ย หวานว่าคู่นั้นก็น่ารักดี” พูดกลั้วหัวเราะแบบนี้จงใจกวนประสาทกันชัดๆ ผมไม่ตอบโต้ ปิดหน้าเว็บไซต์ลง ทำไมต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องแบบนี้ด้วยวะ “ได้ดูละครหรือเปล่า เมื่อคืนถึงฉากจูบแล้ว ดีมากเลยอะ เสียดาย สั้นไปหน่อย”

“หวานเอางานของเมื่อวานไปแล้วใช่ไหม จัดคอนเทนท์เสร็จแล้วเรอะ”

“แหม ชวนคุยนิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้เชียว แต่ถ้าเจอพี่ธามฝากบอกด้วยนะว่าจูบได้เผ็ดมาก”

“เลิกพูดเหอะน่า!”

“แซวเล่น” เจ้าของเสียงหวานยังทำเป็นสนุก แต่ผมไม่สนุก ไม่ขำด้วยเลยสักนิด “หงุดหงิดอะไร วันนี้ไม่ได้นัดเดทไว้เหรอ”

“นัด กว่าจะเลิกงาน”

“ไปที่ไหนล่ะ”

“ไปไหนได้วะ” ผมสบถในลำคอ แม่ง ถ้าเป็นคนธรรมดารับรองเลยว่าผมจะพาไปร้านที่ดีที่สุด หรูที่สุด อาหารอร่อยที่สุดไม่ให้น้อยหน้าไอ้พี่อู๋แน่ ถึงรู้ว่าผู้จัดการทั้งสองฝ่ายไปนั่งด้วยก็เถอะ แต่ว่าให้คนอื่นพาแฟนตัวเองไปเดทในที่ดีๆ ขณะที่ผมทำได้แค่อาหารง่ายๆ อยู่บ้านกินกันสองคน แม่งโคตรน่าหงุดหงิดเลยว่ะ

“นี่ ไม่ต้องอารมณ์เสียหรอกน่า ถ้าได้ไปกับคนที่รักนะ ต่อให้เป็นข้าวข้างทางก็อร่อย”

“ไม่อร่อยก็คือไม่อร่อยว่ะหวาน ไม่ต้องมาโลกสวย”

“หงุดหงิดจริงว่ะเฮ้ย” ไอ้เดี่ยวตะโกนมาจากโต๊ะของมัน คงฟังมาพักใหญ่ๆ “ไม่เคยเห็นพี่แซคเป็นแบบนี้ อย่างกับกินรังแตน ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง”

“เสือก”

“เห็นมะ”

ผมหงุดหงิด ลุกขึ้นมาสูบบุหรี่ จะลุกขึ้นมาสูบบุหรี่แต่ข้อความเข้าก็ดังขึ้นมาก่อน

Tham: เดี๋ยวเย็นนี้ไปรับที่ทำงาน เลิกห้าครึ่งใช่ไหม
Zac: ครับ มาเลยเหรอ ผมไปหาที่คอนโดก็ได้ เดี๋ยวผมแวะซื้อของเข้าไปทำอะไรกินกัน
Tham: จองห้องอาหารในโรงแรมไว้ตอนหกโมง
Zac: พูดจริง?
Zac: ให้ผมเลี้ยงนะ
Tham: เตรียมเงินไว้เลย

อ่านข้อความจบก็ผุดยิ้มที่มุมปาก หวานยืนอยู่ข้างๆ กระทุ้งข้อศอกใส่ “ไบโพลาร์หรือไง เมื่อกี้ยังหงุดหงิดใส่เดี่ยว ตอนนี้มายิ้มร่า”

“คนมีความรักน่ะหวาน”

“ไปซื้อเค้กเซอร์ไพรส์หน่อยไหม มีร้านขายเค้กโลวแฟตถัดไปอีกสองซอย หวานไปเจอเมื่อวันก่อน ร้านเล็กๆ วันนี้พี่จิ๊บไม่เข้า แวบได้”

“เออๆ พาไปหน่อยดิ”

ไอ้เดี่ยวหัวเราะกับท่าทางผีเข้าผีออกของผม "โห เค้กยังไม่เตรียม ของขวัญวันเกิดเขาจะมีไหมวะเนี่ย"

"เฮ้ย! อยู่บ้าน!"

"แซคคคคค"

"ฝากซื้อเค้กหน่อยดิหวาน ขอขี่มอ'ไซค์กลับไปบ้านแป๊บ"

"ให้ไวเลย!"




อันที่จริง นับเป็นวันเกิดที่ทุลักทุเลนิดหน่อย ห้าโมงครึ่ง เลิกงานเป๊ะผมก็ปิดคอมพิวเตอร์ หอบเค้กก้อนพอดีสำหรับสองคนกับกล่องของขวัญพร้อมช่อดอกไม้เล็กๆลงมาที่ลานจอด นิธานติดเครื่องไว้ นั่งอยู่ข้างใน เมื่อเห็นผมมุดหัวเข้าไปข้างในแล้วก็อมยิ้มที่มุมปาก เขาสวมเสื้อเชิ้ตขาว พับแขนถึงศอก กับกางเกงยีนส์ฟอกสี ส่วนผมเป็นเสื้อโปโลของบริษัทกับกางเกงยีนส์เหมือนกัน นี่เหรอวะคนที่จะไปดินเนอร์โรงแรมหรู

"พี่ธามไม่บอกผมว่าจะไปกินข้าวโรงแรม ดูดิ ผมแต่งตัวกากเลย"

"ไร้สาระน่า ที่ไปเพราะมันส่วนตัวต่างหาก ไม่เกี่ยวกับแต่งตัวดีอะไรเลย"

"เสื้อเชิ้ตก็ยังดี"

"หน้างอ" ไม่ล้อเปล่า หยิกแก้มผมอีกที "ไหน เอาอะไรมาให้เยอะแยะ"

"ของขวัญวันเกิดไง ไม่แพงเหมือนของพี่อู๋หรอกนะ"

"งั้นเหรอ มีประชดประชันด้วย"

"พี่ธามมม" ผมไม่ชอบเลยที่อีกฝ่ายไล่ต้อนผมให้จนมุมแบบนี้ตลอดเวลา แต่ก็อย่างว่า ถึงเสือแค่ไหนพออยู่กับพี่ธามก็กลายเป็นลูกแมวเสียทุกที "สุขสันต์วันเกิดครับ"

"อืม" เจ้าของวันเกิดครางรับ จับมือผมไว่ขณะที่เคลื่อนรถออกจากลานจอด "ขอบใจ"

แค่นี้ก็พอแล้วที่ทำให้หัวใจพองโต




โรงแรมที่พี่ธามจองไว้มีห้องอาหารอยู่บนตึกสูงระฟ้า สั่งเมนูแนะนำมาเต็มโต๊ะ ไม่นึกเสียดายที่พกกล้องมาด้วยสักนิด ภาพบนมอนิเตอร์มีทั้งวิว อาหาร และเจ้าของวันเกิด พี่ธามทานอาหารอย่างสุภาพ มีรสนิยม ไวน์แดงนั่นเป็นของนายแบบหนุ่ม ขณะที่ผมรับเพียงน้ำเปล่า หั่นเนื้อไป มองหน้าธามไป รสชุ่มลิ้นของสเต๊กชั้นดีไม่ชวนพิศวาสเท่ารอยยิ้มมุมปากของคนตรงหน้า เขาเป็นคนเงียบๆ แต่มีความเจ้าเล่ห์ซ่อนในแววตา หยิ่ง แต่ก็ขี้เล่นในบางครั้ง ที่สำคัญคือเขาทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวเอง แต่กลับชอบเวลาได้อยู่เงียบๆ กับนิธานโดยไม่ต้องใช้คำพูดมากมายให้พร่ำเพรื่อ

"ผมอยากจูบพี่จัง"

คนที่ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบชะงักมือชั่วขณะ ก่อนจะยกดื่มต่อ ผมเท้าคาง มองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกลุ่มหลง

"คืนนี้ผมไปค้างที่คอนโดได้หรือเปล่า"

"พรุ่งนี้สายๆ ฉันมีงาน" เขาตอบเสียงเรียบ แต่หลุดยิ้ม "ตอนเช้าจะไปส่งที่บริษัทก่อนแล้วกัน"

"วันเกิดปีนี้ดีหรือเปล่า"

"คิดว่าไง"

"ชอบของขวัญที่ผมให้ไหม"

"ชอบ"

"แล้วชอบคนให้ด้วยปะ"

เสียงเชลโล่จากวงดนตรีของโรงแรมบรรเลงเนิบช้า บริกรรินไวน์จากขวด คู่สนทนาควงแก้วหมุนในมือ ใช้จมูกดมกลิ่นก่อนยกขึ้นจิบ เขาหลับตาลง ซึมซาบกลิ่นหอมหวานครู่หนึ่งก่อนกลืนลงไป


"ชอบ"

วลีนั้นไม่ได้บอกว่าหมายถึงบรรยากาศ เพลงสุดโรแมนติก ความเป็นส่วนตัวที่มีแค่เราตอนนี้ แต่ผมก็มั่นใจ
พี่ธามชอบผมเหมือนกัน




เวลาจวนเจียนเข้าวันใหม่ กว่าผมกับนายแบบหนุ่มจะพากันกลับมาถึงคอนโด สองแขนพะรุงพะรัง ข้างหนึ่งหอบหิ้วของขวัญวันเกิด อีกข้างช่วยตะครองคนเมาให้เดินตรงตามทาง พี่ธามโงนเงน ไม่มีสติ ไวน์หนึ่งขวด ซัดไปคนเดียวจนหมด ห้ามไปก็ไม่ฟัง สุดท้ายก็เป็นสภาพนี้

ผมดันหลังนิธานให้ยืนพิงกำแพง ขณะที่อีกฝ่ายยื่นกระเป๋าสตางค์มาให้หาคีย์การ์ดเข้าห้อง ตาคมหวานเชื่อมจ้องผม ก่อกวนด้วยการลูบที่แก้มลงมาถึงลำคอ


"รู้ไหม ฉันไม่เคยดีใจเลยที่ตัวเองเกิดมา จนได้เจอนาย"

"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ"

"เพราะฉันมันเป็นตัวอัปยศน่ะสิ" เขาพูด หลับตาลง ผมจ้องใบหน้าอีกฝ่าย ไม่เคยเห็นนิธานในสภาพแบบนี้ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ เริ่มรู้สึกว่าเมาหลังจากผมลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมาใหม่ นิธานเอนตัว หลับตานิ่งกับพนักพิง น้ำตาไหลออกมาโดยปราศจากเสียงสะอื้นทำให้ผมมั่นใจว่าแม่งเมา เมาแน่นอน1000%

"ฉันเกลียดวันเกิดตัวเอง เกลียดที่สุด"

"พี่ธาม"

"ขอบใจที่วันนี้อยู่ด้วยกัน...เด็กดี"

ผมคว้าเอวเขาไว้ โอบกอดเมื่ออีกฝ่ายใกล้จะร่วงหล่น “ยืนนิ่งๆ สิธาม”

"ฉันไม่ให้นายหายไป ไม่มีทาง"

"ผมก็ไม่ได้จะหายไปไหนนี่ครับ"

"ฉันจะผูกมัดนายเอาไว้ทุกทาง"

"พี่ไม่ผูกผมก็ไปไม่รอดแล้ว เมามากกว่าที่คิดเยอะเลยนะเนี่ย"

เขาไม่ตอบ แต่คำรามในลำคออย่างคนถูกขัดใจ "เงยหน้ามาสิวะ มัวแต่หาอะไรอยู่ได้!"

"หาคีย์การ์ดพี่ไงล่ะ จะได้เข้- อื้อ พี่ธาม! อย่าเพิ่งกวนผมสิ"

ถูกจับคางให้เงยขึ้น ก่อนบดริมฝีปากลงมา ผมรู้ว่าเขาเปราะบาง แต่ไม่คิดว่าจะบางขนาดนี้ นิธานดึงผมเข้าไปกอด กัดลงบนต้นคอ บ้าชะมัด ถ้ารอให้เข้าไปในห้องก่อนจะไม่บ่นสักคำ

"ทำไมไม่ให้จูบครับ เด็กดีของพี่"

"ไม่ใช่ไม่ให้ แต่ตรงนี้ไม่ได้ ผมเจอคีย์การ์ดแล้ว"

"ฉันอยากให้นายอยู่กับฉันนะแซค"

"ผมรู้"

"ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าฉันจะเป็นใคร อย่าทิ้งฉันไปได้"

ยังไม่ทันตอบผมก็สามารถดันประตูห้องให้เปิดออก เงียบงันเมื่อไฟด้านในสว่างจ้าตั้งแต่แรก ชายวัยกลางคนนั่งจิบเบียร์อยู่บนโซฟา ปรายตามองมาทางผม ขณะที่นิธานแน่นิ่งไปชั่วขณะ

ผมกลืนน้ำลายหัวใจที่ฟูฟ่องเมื่อครู่ฟีบแบน ปรายหางตากลับมามองเจ้าของห้องโดยอัตโนมัติ


"มาทำไม"

"วันนี้วันเกิดเธอ ฉันอยากเอาของมาให้"

"แค่โอนเงินเข้าบัญชีเหมือนทุกๆ ปีก็ได้"

"เพราะไม่ได้เจอกันนานใช่ไหมธาม ถึงได้ดื้อขนาดนี้ แล้วหมอนี่ใคร"

"เรื่องของผม ไม่ต้องมายุ่ง แซค กลับ...ไปก่อน"

ขณะที่พี่ธามบอกให้ผมอยู่ด้วยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่ ผ่านไปไม่ถึงนาทีเขากลับผลักไส เพียงเพราะมีใครบางคนอยู่ตรงหน้า ผมดึงข้อศอกเจ้าของห้องไว้ รั้งให้เข้าหาตัว

"ผมไม่กลับ นี่มันอะไร"

“แซค”

“ตอบผมสิธาม นี่มันอะไร!”

"หึ คู่ขาคนใหม่หรือไง เล่นสนุกมากเกินไปหรือเปล่าตาหนู เรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ไม่น่ารักเลยนะ"

"ไม่ต้องมายุ่งกับผม! แล้วก็ไม่ต้องยุ่งกับเพื่อนผมด้วย!"

"มาให้ป๋ากอดแล้วบอกมาซิว่าช่วงนี้กำลังทำอะไร"

"คุณจะไปไหนก็ไป! คุณเมธี"

"อย่าดื้อนะธาม!"

"ผมไม่ต้องการคุณ!"

"นิธาน"

คุณเมธีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง หลังจากความอัดอั้นทั้งหมดทั้งมวลพี่ธามก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ชายคนดังกล่าวเพียงกางแขนอ้าเขาก็เดินเข้าสู่อ้อมแขนนั้นด้วยความยินยอมอย่างง่ายดาย ผมชาไปทั้งหน้า ก่อนสองขาสั่งให้เอาของขวัญไปวางบนโต๊ะโดยอัตโนมัติ นาทีนี้เหมือนหัวใจถูกมีดปักลงกลางอกแล้วคว้านมันซ้ำๆ เหยียบด้วยฝ่าเท้า ขณะเดียวกันก็กลับแน่นิ่งอย่างเหลือเชื่อ หางตาเหลือบไปเห็นคุณเมธีจูบเบาๆ ที่ศีรษะอีกฝ่าย พี่ธามก็สะอื้นไห้เหมือนเด็กๆ เป็นเหตุให้ผมหลุบตาลงต่ำ


"ป๋ามาหาแล้วนี่ไง"

"ไม่ต้องมาพูด"

"เมาแล้วใช่ไหม พูดจาไม่น่ารักเลย"

"ผมไม่รู้" เขาสะอื้น กอดพ่อของเพื่อนไว้แนบแน่น "ผมไม่รู้"

คล้ายกับที่ตรงนี้ไม่จำเป็นสำหรับผมอีกต่อไป ขยับขาหมุนตัวกลับ เมื่อความชาในทีแรกหายไปก็ปวดร้าวจนแทบแตกสลาย ไม่คิดว่าภาพของนิธานที่เป็นลูกแมวเชื่องในฝ่ามือคนอื่นจะทำผมเจ็บเจียนตายได้ขนาดนี้ ฟันเรียงขบแน่นจนสั่นไปทั้งหน้า ถ้าพี่ธามเลือกแล้ว หน้าที่ของผมคงต้องเป็นการยอมรับความพ่ายแพ้นี้และเดินจากไป
หลอกตัวเองมามากเท่าไหร่ สุดท้ายความจริงก็คือสิ่งที่ปิดบังไม่มิดอยู่ดี


"เดี๋ยว! จะไปไหน"

"พี่ธามเมาแล้ว ให้เขาพักผ่อนเถอะ"

"เขาได้พักแน่ แต่นายต้องรออยู่คุยกับฉันก่อน"

ผมหันหน้า สบตากับเขา กำหมัดทั้งสองไว้ข้างกาย ต้องอาศัยความเข้มแข็งมากแค่ไหนกันเพื่อจะเห็นภาพคนของตัวเองในอ้อมกอดชายอื่น


“ธาม เดี๋ยวฉันพาไปนอน”

“แซค”

เขาเรียกคล้ายกับละมือ คนโอบกอดไว้ชะงักงัน มองหน้าผมแล้วขบฟันแน่นไม่ต่างกัน


“แซค อย่าไป”

“เมื่อกี้พี่เพิ่งไล่ให้ผมไปแล้วก็ไปกอดกับคนอื่นต่อหน้าผมเนี่ยนะ!”

“ไม่...” เขาเริ่มสะอื้นอีกครั้ง นิธานเมา แน่ล่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างหลังกำแพงถูกแสดงออกมาหมด เปลือยเปล่าไร้เกราะกำบัง เขาคว้ามือควานหา ก่อนจะถูกรวบกลับไปในอ้อมกอดนั้นอีกครั้ง “ไม่เอา แซค นายบอกกับฉันแล้วว่าจะไม่ไป!”

“ใจร้ายมากนิธาน”

“หยุดทะเลาะกันเสียที ไม่เห็นหรือไงว่าเขาเมา!” คุณเมธีกล่าวอย่างเหลืออด เขาชี้หน้าผม ตามด้วยชี้ไปที่โซฟาเชิงสั่งให้รอ น่าแปลกที่ผมกลับรอ ขณะที่ใครอีกคนกำลังเดินเคียงคู่กันไปถึงเตียงนอน

ประสานมือไว้ตรงหว่างขา ทิ้งเรียวแรงทั้งหมดลงบนศอกที่วางเหนือหัวเข่าอีกที



นี่มันเรื่องอะไร และผม...กำลังทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่กัน







TBC



หลังจากหน่วงๆ อึนๆ มาหลายตอน มาแล้วจ้าาาา ใครมีตะเกียบใช้ตะเกียบ ใครมีส้อมใช้ส้อม โซ้ยมาม่าตามสะดวก แฮร่
แต่เป็นระเบิดบู้ม ที่ตอนหน้ามาเปิดอกคุยกันแล้วนะ ไม่เศร้าโศกขนาดคุณอุบลมาเอง มีขึ้นๆ ลงๆ เหมือนชีวิตทั่วไปค่ะ จะเทแล้วเชียว แต่แบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ไม่เอาไม่สปอยล์
/บีบนวดแซค
สู้นะแซคสู้ๆ
กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนอ่านหนึ่งที
มีคนเดาพล็อตเราออกด้วยแหละ ใบ้ไว้เลย ฮาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-08-2016 00:10:21
ต้องรอถึงพุธหน้าจริงๆหรือคุณเวสต์  :mew6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-08-2016 00:11:16
อะไรกันนนนนนน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 10-08-2016 00:12:02
เดี๋ยวๆๆๆๆ เดี๋ยวค่ะ  ทำไมตอนนี้รู้สึกว่ามันสั้นจัง!  :katai1: :katai1: :katai1:

มันเกิดอะไรขึ้นนนนนน  :ling3: :ling3:

//วาร์ปไปวันพุธหน้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 10-08-2016 00:26:00
ออกมาเหอะแซค ออกมา ฮื่ออออออออออออ :ling3:

มาสั้นจังตอนนี้ รอถึงพุธหน้าไม่ไหวแน่ :katai3:ๆ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-08-2016 00:32:02
บึ้มมม!!! โดนวางระเบิดใส่เลย  o22
แซคคคคค โอ๋ๆนะ :sad4:
กว่าจะถึงพุธหน้าเราคงขาดใจตายเพราะความอยากรู้แน่ๆเลยค่ะ
ภาวนาว่าคุณเมธีไม่ใช่เสี่ยเลี้ยงนะ และก็เดาจากที่แทนตัวว่าป๋าคุณเมธีอาจจะเป็นพ่อของพี่ธามด้วยรึป่าวอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-08-2016 00:34:23
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-08-2016 00:39:34
พี่ธามเป็นลูกอีกคนของคุณเมธีรึเปล่า คนละแม่กับพี่หม่อนน่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: satanic ที่ 10-08-2016 00:49:02
เมธีนี่พ่อธามหรือเปล่า ลูกนอกสมรสงี้เดา :katai5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 10-08-2016 01:10:25
แอบเดาไว้ตั้งแต่ช่วงที่บอกว่ามีเสี่ยเลี้ยง ทุกคนคิดว่าคือพ่อของหม่อน และธามมีปัญหากับที่บ้าน หม่อนที่เป็นเพื่อนแต่ก็แอบทำร้าย เดาว่าพ่อของหม่อนเป็นพ่อธามด้วยเหมือนกัน อ่านตอนนี้จบยิ่งชัด ถ้าไม่โดนคนแต่งตลบหลังอีกรอบ อยากวาร์ปไปในวันที่ลงตอนหน้า  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 10-08-2016 01:16:00
พ่อลูกกันชัวร์เลย
 สู้ๆนะแซค :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 10-08-2016 02:13:34
มาแนวนี้ พ่อชัวร์ๆ :katai1:

...ปะวะ55555

ติดตามตอนต่อไปค้าบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-08-2016 02:36:28
พ่อที่บอกใครไม่ได้  เพื่อนสนิทที่เหมือนรักและห่วงแต่ก็เป็นตัวการที่ทำให้คนที่เข้ามาใกล้ธามหายไปหมด    สังเกตุการหยอดของหม่อนสิ  หยอดเพื่อจิกความสนใจใคร่รู้ของอีกฝ่ายให้ขุดแล้วก็รับไม่ได้กับความสัมพันธ์ที่คลุมเคลือระหว่างเมธีกับธาม

ธามบอกว่าตัวเองเป็นตัวอัปยศ  น่าจะเป็นเพราะว่าธามเป็นลูกที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ  ลูกที่เกิดจากการลักลอบ ทำให้แม่ตัวเองที่กำลังจะก้าวหน้าในอาชีพการแสดงต้องถอนตัวดับฝันของแม่  ทั้งๆที่การเกิดมาของธามนี่ผู้ใหญ่ทำเองทั้งนั้น   ลูกที่บอกใครไม่ได้   ส่งเสียได้แต่คลุกคลีออกหน้าไมไ่ด้   

เราเชื่อว่าหม่อนรู้เรื่องนี้ดีถึงได้จงใจอยู่ใกล้ๆแต่กันคนที่มารักชอบธามออกไป    ธามอาจจะรู้หรือไม่รู้ก็ได้   แต่ก็ยอมมาตลอด อาจจะเพราะว่ารู้สึกผิดต่อหม่อนกับแม่ของหม่อนก็ได้

เรามโนนะคะ   มโนล้วนๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 10-08-2016 02:45:30
เห่นโล่วซิสสสสสสส ว้อท อิส ป๋า ??? ออกเสียงต่ำลงมาเป็นป๊าก็ดั้ยยย ป๊าน่ะ ป๊าาาาา
เลิกตลบหน้าหลังกันดั้ยแล้ววขกเดาทาง ฮืออ เปลี่ยนฉากพวกนี้ขอเป็นฉากเอ็นซีแซบๆดีกว่า
ชอบมาม่า แต่ไม่เอากำกวมกับคนแก่บับเนร้ ใจร้ายมากนะพี่เวสต์ /เสียงแซค
โง้ย ง่วงนอน จะเม้นยาวๆคิดไม่ออก  ยัคคคคคคค❤️
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 10-08-2016 02:53:33
น้ำตาไหลเลย สงสารแซคอะไม่น่ามาเห็นแบบนี้
ไม่รู้ว่าเรื่องเป็นอย่างไงนะ แต่สิ่งที่แซคเคยฟังมากับที่พี่ธามก็ไม่ค่อยเล่าเรื่องส่วนตัวนัก
อยู่เจอแบบนี้ก็ต้องคิดไปนู้นนี้นั้น อาจจะเข้าใจผิดกันไปก็ได้
แต่ก็เข้าใจแซคเลยว่าแม่งโคตรเจ็บ ใครเจอแบบนี้ก็ต้องช็อคแหละ
พี่ธามใจร้ายมากอะ ถ้าสิ่งที่คุณหม่อนเบาหูเป็นความจริงอะนะ
เราก็ยังสงสัยคุณหม่อนอยู่นะ ชอบพูดจาแปลกๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 10-08-2016 06:50:04
งุยยยยยย ตอนนี้ชอบมากเลยง่ะ  สนุกสุดๆ  // ต้องเข้มแข็งและโดดเดี่ยวขนาดไหนนะธาม ถึงจะสร้างกำแพงที่สูงและหนาได้ขนาดนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 10-08-2016 07:23:45
โอ้ยยยย อะไรกันคะ
จะป๋าแบบพ่อ จะป๋าแบบเสี่ย จะเลี้ยง จะรัก อะไรยังไง

คือธามมีปม แต่ไม่ยอมบอก คือเรื่องมันซับซ้อนหรือมันต้องซ่อนไว้
แซคก็รักไปเหอะ ดีใจได้แปบๆ อีกสักพักก็เศร้าได้อีก แซคต้องทำใจนะ ยังไงก็ดูธามจะรักแล้วนะ

ในที่สุดป๋าก็ออกมาสักทีนะคะ

หม่อนมาแบบเหมือนจะชง แต่ก็เหมือนแซวให้เสีย คือเพื่อนรักจริง หรือเพื่อนร้ายนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 10-08-2016 07:48:49
สงสารแซค แต่ที่เราคิดไม่รู้ว่าถูกมั้ยนะ เฮ้อออออ อืดเลย

นี่ต้องรออาทิตย์หน้าเลยหรอจะทนไหวได้งัยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 10-08-2016 08:01:36
ลูกชายอีกคน? พ่อ? คนรักเก่าของแม่?
โถร่วววว แซคเอ้ยยยยยย  อารมณ์คงประมาณนี้
o22
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 10-08-2016 08:12:10
เราว่าเราเดาเรื่องออกน่ะ  แต่พออ่านในมุมของแซคนี่ต้องบอกเลยว่านอยตาม  แหม๋...ก็แฟนเราเดินเข้าไปให้คนอื่นกอดต่อหน้าต้อตาอะคะคุ๊ณ....
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 10-08-2016 08:14:18
ให้เดาป๋าเนี่ย ไม่ใช่ป๋าแบบเปย์แน่นอน
ป๋าเป็นพ่อนิธานชิมิคะเดาแบบให้แซคมันเป็นพระเอกหนุ่มโดนเมียหลอกให้งงเต็มที่แล้วกลับมาคืนดีกัน)
แต่ทำไมชุ้นอยากให้มาม่าอืดเต็มโอ่ง
รู้สึกซาดิสต์ อยากเห็นนังแซคเป็นหมาหงอย
เฝ้ารอเจ้าของ ณ เรือนแพ

หยักดั้ยมาม่ารสต้มยำค่ะขุ่นเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 10-08-2016 08:46:17
ไม่รู้ว่าเป็นพ่อลูกกันไหม แต่อ่านในมุมของแซคมันเจ็บปวดแค่ไหนรู้เลย คนที่ไม่รู้อะไร รับรู้เรื่องราวผ่านคนอื่นเสมอ พอมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่แปลกที่จะรับไม่ได้ ไม่แปลกที่จะไม่ทน และไม่แปลกที่คนอย่างนิธานจะไม่เหลือใคร ถ้าไม่พูดอะไรเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-08-2016 09:00:32
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 10-08-2016 09:52:35
คุณป๋านี่เอง แซคใจเย็น

คุณเวสต์คะ ละลานตา เขียนงี้หรือเปล่าคะ

ก็พบโฆษณายี่ห้อดังมีนิธานเป็นแบรนด์เอมบลาสเตอร์ระรานตา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 10-08-2016 09:59:54
 :hao5:น่าจะเป็น"ป๋า" แบบว่า"ป๊ะป๋า"จริงๆอะเราว่า  แต่เป็นความลับที่ไม่มีใครรู้ แม้กระทั่งหม่อนที่เป็นเพื่อนรัก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 10-08-2016 10:36:24
อ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ อะไรกันล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 10-08-2016 10:50:22
ตอนนี้สงสารแซคเพราะไม่รู้อะไรเลย
รอตอนต่อไปดีกว่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-08-2016 11:26:00
คิดว่าพ่อลูกนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-08-2016 11:43:39
 :katai1: :z3:“ใจร้ายมากนิธาน”
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 10-08-2016 11:47:40
ตอนหน้าขออย่าดราม่าต่ินะคร้า  :hao5: :hao5:
แอบคิดเหมือนคนอื่นว่าคุณเมธี เป็นพ่อของพี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 10-08-2016 13:28:47
มันเกิดอะไรขึ้น :ling2: :ling2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 10-08-2016 13:37:30
อะไรกันวะนี่!! ด้วยอีกคนน โอ้ย ชั้นงงงงงง

แซค สงสารนางนะ นางก็เดี๋ยวดีใจเดี๋ยวหึงอารมณ์ร้าย

จนจะเป็นไบโพล่าอยู่และ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 10-08-2016 14:00:49
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่พอคุณเมธีเรียกตัวเองว่าป๋า แล้วรู้สึกขนลุก
มันแบบ  o22 o22 o22 o22 o22 o22
พี่ธามเวอร์ชั่นเมา น่ารักอ่าาา  :hao7: นี่ถ้าคุณเมธีไม่มานี่
คงได้บังเกิดฉากเอ็นซีเร่าร้อนแน่ พี่ธามดูใจร้อน
ส่วนแซคเหรอ ลูกแมวเชื่องๆของพี่ธามชัดๆ
นี่มันยิ่งกว่าลูกไก่ในกำมือ  :mew4: โถเด็กน้อย
ต้องเป็นของเล่นให้เขาถึงเมื่อไหร่จะพอใจ  :katai3:
มามะ มาซบอบน้องเจเรมี่  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pukpra ที่ 10-08-2016 14:07:00
ธามเวลาอยู่กับเมธีแล้วเป็นเด็กน้อยไปเลย เพิ่มความมั่นใจว่าเป็นพ่อลูกกันแน่ๆ แอบสงสารแซค รู้สึกเครียดแทน สนุกมากค่ะ มาต่อไวๆ น้าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 10-08-2016 14:12:58
ทำไมพี่ธามทำแบบนี้ หน่วงมาก สงสารแซค ฮื่ออออออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 10-08-2016 15:29:52
อู้ยยยย  :hao5: :hao5:
หวังว่าจะเป็นคุณพ่อพี่ธามนะ แงง 555555555555
แบบ...ลูกเก็บ(?) TwT
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-08-2016 16:58:31
อะไรกันเนี่ย!?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 10-08-2016 21:08:53
เมธี คือ พ่อนิธาน?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 10-08-2016 21:10:06
การอ้ำอึ้งเป็นบ่อเกิดของความอึดอัด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 10-08-2016 21:17:20
ซดมาม่ายีงไม่ทันได้แซ่บถึงลำไส้ก็จบตอนเสียแล้ว

ค้างคากันต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 10-08-2016 22:15:50
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว
พอกลับมาตามอ่านจนทันก็เจอแจ็ตพ็อตตอนที่กำลังพีคพอดี
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 :hao5: :hao5: :hao5:

สงสารนังหมาแซ็คเหลือเกินเจ้าค่ะ โถๆๆๆ
นี่อยากยื่นมือเข้าไปลูบหัวลูบหางและกอดปลอบเอามากๆ

ฟีลแบบกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว แต่เหมือนโดนค้อนทุบหัวเลย ฮืออออออ

ตกลงคุณเมธีกับนิธานเป็นอะไรกันนนน ไม่อยากจะคิดไปไกลเลย
ขอมองโลกในแง่ดีว่าเป็นลูกลับๆ อีกคนรึเปล่า?????
ไม่อยากให้แซคเสียใจแล้ว สงสาร เป็นหมาน้อยของพี่ธาม เด็กดีของพี่ธามมาตลอด
แซคควรจะได้แฮปปี้กับความสัมพันธ์นี้สักทีนะะะะ ฮือออออออ


รอตอนหน้า

ทั้งนี้ทั้งนั้น... เค้าชอบพี่หม่อนกับพี่อู๋มาก ก๊ากกกกกกกกก
ขอเม้นท์แบบรวบยอดว่าปมในใจของพี่หม่อนควรได้รับการสานต่อเป็นนายเอกอีกสักเรื่องค่ะ!!

นี่เข้าใจความรู้สึกของพี่หม่อนนะ คนนึงก็พ่อ อีกคนก็เพื่อน ถ้าสมมุติเค้าเลี้ยงดูปูเสื่อกันมาจริงๆ
(แบบไม่ใช่พ่อลูกกันลับๆ อย่างที่เราคาดหวัง) ก็คงจะรู้สึกเหมือนโดนหักหลังอ่ะ ;-;
นอกจากนังแซคแล้วพี่หม่อนก็ควรจะเป็นอีกคนที่ได้รับการเยียวยา และหวังว่าพี่เวสต์จะเห็นใจ 5555555

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 11-08-2016 00:18:05
ไม่มีคำอธิบายรอตอนต่อไป :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 11-08-2016 00:47:43
ตกลงคุณเมธีเป็นใคร แต่ถ้าจะคุยกับแซค คงไม่ได้ขนาดเป็นเสี่ยงเลี้ยงใช่มั้ย งงๆ รออ่านต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 11-08-2016 07:05:10
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยยยยย!!!!!!!!
ค้างมาก ตอนหน้ามาอัพเร็วๆได้ไหมคะ
วัยรุ่นใจร้อนอยากรู้แล้วว่าจะเป็นยังไงต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 11-08-2016 09:45:18
ผมนี่จุกเลย พูดอะไรไม่ออกเลย
อึดอัดแทนแซคไปหมด
ฟังจากคำพูดของทั้งคู่เดาไม่ออกเลย โอ้ยยยยยย อึดอัดมากๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 11-08-2016 10:36:51
เกือบจะดีแล้ววววว ไม่เอานะแซคเข้มแข็ง ฮึบๆ
//นั่งเครียดไปกับแซค
ต้องรอถึงพุธหน้าเลยหรอ โอ้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 11-08-2016 11:38:58
เรากลับรู้สึกว่าเรื่องมันไม่น่าจะร้ายแรงอย่างที่คิดแฮะ
เคยเดาไว้ว่าคุณเมธีนี่พ่อแน่ๆ รอดูว่าจะป๋าแบบไหน
แต่สงสารนังแซคอ่ะ เราเจอแบบนั้นก็คงชอคเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 11-08-2016 15:10:03
เรื่องนี้ดี เค้าชอบ
ลุ้นมาก อ่านแล้วอิน
เรารู้สึกถึงความแมนๆและความเป็นผู้ใหญ่

สู้นะแซค นายน่าสงสาร
แต่เรารู้สึกสงสารธามมากกว่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 11-08-2016 16:37:19
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 11-08-2016 23:49:57
ไม่รู้สิ ยังไงก็รู้สึกว่าคุณเมธีไม่น่าจะมีความสัมพันธ์ในทางนั้นกับธาม สิ่งที่เป็นไปได้ตอนนี้คือเขาอาจเป็นพ่อธาม แม้จะมีคำพูดกำกวมมาหลอกให้ไขว้เขว แต่คิดว่ายังไงก็คงไม่ไกลเกินกว่านี้ ความนัยในคำพูดของทั้งนิธานเองและคุณเมธีด้วย อย่างเรื่องโอนเงินเข้าบัญชีอย่างทุกๆ ปีนั่นอีก น่าคิดนะคะ

คราวนี้เป็นบททดสอบความอดทนของแซคอย่างจริงๆ จังๆ แล้วสินะคะ เด็กหนุ่มเอ๋ย จงเข้มแข็งเพื่อความรักอันสวยงามในวันหน้านะจ๊ะ

ขอบคุณสำหรับมาม่าถ้วยใหญ่นี้นะคะคุณเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 14-08-2016 12:16:43
สถานะพ่อลูกชัวร์ๆ
แซคสตรองไว้ คนของเราต้องรักษาไว้ อย่าเพิ่งเขว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 15-08-2016 08:00:03
มีความซับซ้อนในความสัมพันธ์มากๆค่ะ ณจุดๆนี้ ตอนหน้าก็จะได้รู้อะไรๆมากกว่านี้ละเนาะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 15-08-2016 08:05:53
 จะไปต่อก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ทำไม่ไหว
สงสารนังแซ็ค
:z3:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.15|P.25 (10/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 17-08-2016 00:09:09
C h a p t e r 1 6





อุณหภูมิในห้องลดต่ำลง ผมนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมพักใหญ่กระทั่งเสียงปิดประตูดังขึ้น คุณเมธี พ่อของพี่หม่อนยืนอยู่ตรงหน้า กอดอกมองผมด้วยสายตาประเมินตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีปากบางเหยียดเฉกเช่นแววตา กว่าจะเอ่ยถามสักคำถามก็ใช้เวลาเนิ่นนานเกินพอดี


“นายเป็นอะไรกับธาม”

ผมหัวเราะ ไม่ตอบในทันที มิหนำซ้ำยังยียวนกลับ ผมต่างหากที่ควรถามว่านอกจากพ่อของเพื่อนสนิทแล้วเขายังเป็นอะไรกับพี่ธามอีก แต่ก็เปล่า ได้แค่พูดในสิ่งที่ควรพูดด้วยสีหน้าเพิกเฉย


“ผมต้องรายงานคุณด้วยหรือไง”

ประโยคนั้นดูเหมือนจะทำให้ชายวัยกลางคนกลัดกลุ้ม เขายกมือขั้นกอดอก ออกคำสั่งอย่างถือดี


“เลิกยุ่งกับเขา”

“อ้อ ตลกดีนะ คุณรู้ไหม ผมใช้เวลามากแค่ไหนเพื่อจะทำความรู้จักพี่ธาม มันไม่ใช่แค่วันสองวัน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ วันดีคืนดีกลับมาสั่งผมให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทุเรศว่ะ”

“หุบปากเสียๆ ของนายแล้วทำตามคำสั่งฉัน คิดว่าสืบยากนักหรือไงว่าเป็นใครมาจากไหน หึ เตรียมหางานใหม่ไว้หรือยัง หรือบางทีอาจจะต้องอดตายเพราะไม่มีใครรับแมงดาอย่างนายเข้าทำงานอีกแล้ว”

“อ้อเหรอครับ” กดยิ้มที่มุมปาก เป็นคำขู่ที่นิธานเคยเตือนผมแล้ว ดังนั้นเมื่อฟังมันซ้ำก็ไม่รู้สึกขลาดกลัวสักเท่าไหร่

“มีอิทธิพลมากเลยสินะ” ยืนประจันหน้ากับคู่สนทนา เหยียดริมฝีปากมองอีกฝ่ายหยาม ก็แค่ตาแก่ตัณหากลับก็เท่านั้น “รู้หรือเปล่าว่าผมสนิทกับพี่หม่อน”

“ขู่?”

“ผมไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องทำอะไรเลย วันหนึ่งพี่หม่อนก็จับได้อยู่ดี ลูกชายคนเดียวของคุณน่ะ เขาสงสัยมานานแล้ว ไม่รู้มาก่อนเลยเรอะ”

“เรื่องหม่อนฉันจัดการได้ ...เหมือนกับเรื่องของนาย ไม่มีเรื่องอะไรที่ฉันจะจัดการไม่ได้”

ผมเกลียดท่าทีจองหองแบบนี้ เห็นปราดเดียวก็รู้ว่าพี่ธามเอามาจากใคร น่าแปลกที่ไม่รู้สึกเอ็นดูกับมันเหมือนเวลาที่นิธานทำ

“คุณมันห่วยแตก ดีแต่ใช้เงิน ใช้อำนาจ” ดุนกระพุ้งแก้มด้วยลิ้นข้างหนึ่ง นึกขอโทษพี่หม่อนในใจ “อยากรู้จังว่าคนอำนาจล้นมือแบบนี้เวลาโดนต่อยแล้วจะเจ็บไหม”


พลั่ก!

แม้ไม่ถนัดเรื่องชกต่อยนัก แต่ความอัดอั้นทั้งหมดถูกระบายออกมาในกำหมัดเดียว เมธีเซถอย หน้าหันไปตามแรงกระแทก แม้แต่ตัวเองยังเจ็บมือ ไม่ต้องพูดถึงสภาพของอีกฝ่าย เขาลุกขึ้นมา ผลักอกผม ใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกจากจมูกตัวเอง


“มึงจะลองดีกับกูใช่ไหม!”

“ผมไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่คุณที่เข้ามายุ่มย่ามวุ่นวาย เมื่อกี้พี่ธามก็บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าเขาไม่ต้องการคุณ”

“มึงก็เหมือนกัน ธามไล่ให้ไสหัวไปให้พ้นแล้วยังหน้าด้านหน้าทนไม่กลับอีก”

“ถ้ายังไม่แก่จนความจำเลอะเลือนผมว่าลุงก็น่าจะจำได้นะว่าก่อนกลับเขาบอกให้ผมอยู่ หรือรับความจริงไม่ได้ ทำไม คิดว่าเป็นรัฐมนตรีแล้วทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ บ้าอำนาจ”

“หุบปากสกปรกๆ ของมึงไปเลยไอ้เด็กเวร”

“คนที่ต้องหุบปากมันลุงต่างหาก ไอ้เวรเอ๊ย”

“กูไม่รู้หรอกนะว่าธามปั่นหัวอะไรมึง แต่เขาไม่ใช่เกย์ และกูจะไม่ยอมให้ลูกชายของกูเป็นเกย์ด้วย”

“ห้ะ?”

ผมแน่นิ่งไปชั่วขณะ ได้ยินไม่ผิดแน่ เป็นไปได้ยังไงที่คุณเมธีจะเป็นพ่อพี่ธาม


“ยังไม่รู้ตัวล่ะสิว่าเป็นแค่หมากที่ธามใช้เรียกร้องความสนใจ” เขาหัวเราะในลำคอ มองผมดุ “หรือบางทีธามอาจจะไม่เล่าอะไรให้ฟังเลยก็ได้”

“ผม...”

“เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างมึงจะไปตามเกมลูกกูทันได้ยังไง มึงมันก็แค่เครื่องมือที่ถูกใช้แล้วยังไม่รู้ตัว นี่เป็นโอกาสสุดท้ายก่อนที่มึงจะไม่เหลืออะไรอีกเลยในชีวิต”

เขาชี้หน้าผมที่ตะลึงงัน ปากหนักจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก

“เ ลิ ก ยุ่ ง กั บ ธ า ม”





“Holy shits”

เออ โฮลี่ชิทส์ของจริงก็งานนี้ ตีสามแล้ว ร้านอาหารของเจเรมี่ปิด แต่ลูกค้าขาประจำอย่างผมยังนั่งอยู่ หลังจากเกิดเรื่องก็โบกแท็กซี่บึ่งมาที่ร้าน เจมกำลังปิดประตู โยนกุญแจรถขึ้นลงบนมือเตรียมกลับบ้าน แต่เมื่อเห็นผมลงจากแท็กซี่ด้วยสีหน้าอิดโรยไม่สู้ดีก็ยอมเปิดร้าน เปิดไฟ เปิดเบียร์ให้ใหม่ นั่งเท้าแขนฟังเรื่องราวทั้งหมดใจจรดใจจ่อ


“ยูต่อยหน้าพ่อพี่ธามไปเต็มแรงแบบนั้นเขาคงยอมรับเป็นเขยล่ะ พี่แซค”

“ก็นึกว่าเสี่ยตัณหากลับที่เลี้ยงพี่ธามนี่หว่า”

“ว่าแต่แฟนพี่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยเหรอ”

“เคยบอกแค่ว่ามีปัญหาที่บ้าน แต่ไม่รู้ ไม่เคยรู้เลยว่ามีพ่อ พี่หม่อนยังบอกเลยว่าพี่ธามมีแต่แม่ อ้อ...แล้วก็มีเรื่องหนึ่งที่เคยพูดถึง นานมาแล้ว บอกว่ามีเรื่องกลุ้มใจที่บอกใครไม่ได้ แม้แต่พี่หม่อน”

“คงโดดเดี่ยวน่าดู อายุปูนนี้แล้วยังหาใครไว้ใจไม่ได้”

“มึงอย่าพูดเหมือนพี่ธามแก่นักเลยได้ไหมวะ”

“ไม่นับหน้า อายุอนามก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะ” เออ ไอ้เด็ก ไอ้ยังไม่เบญจเพส “เป็นไปได้ไหมที่แม่พี่ธามจะเป็นเมียน้อย”

“ไม่รู้ว่าเป็นเมียที่เท่าไหร่ พี่ธามรู้แน่ แต่พี่หม่อนคงไม่รู้ ก็น่าเจ็บใจนะที่มีลูกกับเมียแต่งพร้อมๆ กับเมียเก็บ โคตรเหี้ย กูโคตรเกลียดผู้ชายแบบนี้”

“ทำมาเป็นพูด ยูก็เคยคบซ้อน”

“ไม่เคยเว้ย ไม่เคยคบใครเลยต่างหาก” ไม่จริงจังก็บอกไม่จริงจังสิวะ แล้วก็ต้องรู้จักคุมกำเนิดด้วยอีกส่วน ไม่รู้สิ สมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่คงยังไม่รณรงค์ให้คุมกำเนิดกันอย่างแพร่หลายล่ะมั้ง

“พี่หม่อนก็คงสงสัยว่าพ่อตัวเองมีความเกี่ยวโยงกับนิธานทางไหนทางหนึ่งแหละ ถึงได้เข้าใจไปว่าพ่อเป็นเสี่ยเลี้ยงพี่ธามเหมือนคนอื่น”

“ใครจะไปคิดว่าเพื่อนตัวเองจะเป็นลูกเมียเก็บ” เจเรมี่ไหวไหล่ แสดงทีท่าว่าเห็นด้วย “ตั้งสามสิบปีเชียวนะ ความลับเรื่องนี้”

“ก็ใช่ แล้วก็โคตรบังเอิญเลยที่ดันมาเป็นเพื่อนสนิทกัน”

“ผมว่าพ่อของพี่ธามคงตั้งใจมากกว่า” เจ้าของบาร์พูดมีเหตุผล “เท่าที่ฟัง เขาก็ทั้งรักทั้งหวงพี่ธามนี่นะ ไม่ได้รังเกียจหรือมองเป็นลูกเมียน้อยอะไร ไม่อย่างนั้นคงไม่ไล่ตะเพิดยูออกมาแบบนั้นหรอก”

“อืม แต่ก็คงปล่อยปละละเลยพอสมควรเลยแหละ”

“ก็ต้องเข้าใจว่าฐานะตัวเองเป็นอะไร มีเมียแต่ง ลูกชายออกหน้าออกตาสังคมอยู่แล้ว ตำแหน่งหน้าที่การงานก็ใหญ่โต จะให้สนใจพี่ธามมากก็ไม่ได้ เผลอๆ เมียที่บ้านรู้โดนแหกอกตาย”

ผมพยักหน้า ยกเบียร์ขึ้นจิบ “พี่ธามบอกว่าเกลียดวันเกิดตัวเอง”

“ไม่แปลก คนน่ะพี่แซค ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็เป็นสัตว์สังคม เขาถูกเลี้ยงดูมาไม่ให้มีสังคม มีแต่พ่อแม่ แล้วก็ความลับที่ตัวเองต้องปิดบังตั้งแต่ลืมตา คงไม่ชอบใจนักหรอกที่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้”

“ก็เลยยึดติดกับพ่อเอามากๆ แต่ถึงอย่างนั้นลึกๆ ก็เกลียดพ่อตัวเองอยู่ดี”

“เกลียดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตล่ะมั้ง ถึงได้ปิดตัวเองขนาดนั้น”

“กำแพงสูงมาก กูคิดว่าข้ามไปได้แล้วแท้ๆ”

“คิดมากน่า” เจเรมี่ปลอบ “เขาอาจจะเปิดใจให้พี่บ้างแล้วก็ได้ แต่เรื่องแบบนี้จะให้บอกยังไง เฮ้ แซค ไอเป็นลูกเมียน้อยของพ่อเพื่อนสนิทว่ะ ขนลุกใช่ไหมล่ะ”

“ประเด็นตรงเพื่อนสนิทด้วยมั้ง”

“อืม คุณเมธีก็น่าจะรักเลยส่งเสียให้เรียนที่เดียวกัน เท่าที่คุณเมธัสเคยบอกก็เรียนด้วยกันยันจบมหาวิทยาลัยเลยไม่ใช่เหรอ ไม่แปลกหรอก ต่อให้ไม่อยากสนิทก็ต้องสนิทกันนั่นแหละ”

“ก็คือพยายามดูแลพี่ธามให้มากที่สุดเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะทำได้ พอๆ กับที่ทำให้พี่หม่อนนั่นแหละ แต่ถึงแบบนั้นก็รักษาแผลในใจ ทำลายกำแพงที่ทำให้ตัวเองขลาดกลัวความรักไม่ได้อยู่ดี”

“คนที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไม่มีความสุขหรอก ยูก็รู้”

“เออ” รู้ดีด้วยล่ะ วกกลับมาที่ความรู้สึกเจ็บลึกๆ แม้แต่ผมที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดกลับไม่เป็นที่ไว้ใจของอีกฝ่ายเลย ทำไมผมต้องมารู้เรื่องแบบนี้จากคนอื่นด้วยวะ

“ใจเย็นแล้วกัน พี่แซคก็ต้องพยายามเข้าใจพี่ธามนะเว้ย อย่างที่บอก ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องไม่ดีของตัวเองให้คนอื่นฟังหรอก ต่อให้เป็นเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อก็เถอะ”

“เขาไม่พูดเพราะกลัวกูจะทิ้ง แต่ทำไมเขาต้องกลัวกูทิ้งด้วยวะ”

“ก็เพราะพี่มองเขาเป็นเครื่องบินไง” เจเรมี่เปิดเบียร์ขวดใหม่ แต่ไม่ได้ดื่ม ผมเพิ่งรู้ตัวว่าของตัวเองหมดแล้วเมื่อยกขึ้นจิบและพบเพียงความว่างเปล่า “วันหนึ่งเขาเป็นแค่คนธรรมดา ก็ไม่รู้ว่าจะรั้งพี่ได้ไหม ยูก็เหลือร้าย”

“คิดว่าที่ทำทุกวันนี้เพราะแค่อยากมีชื่อว่าได้ฟันดาราหรือไง”

“ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ”

“กูเหี้ยขนาดนั้นเลยเรอะ ไอ้เจม”

“ประมาณนั้นแหละ” มันหัวเราะ หยิบเบียร์ที่ผมดื่มแล้วไปจิบบ้าง “ใจเย็นน่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป รีบดวดขวดนี้ให้หมดเถอะ จะได้กลับบ้าน ขอค้างด้วยนะ”

“อืม”

ผมยกเบียร์ขึ้นดื่ม กรอกรวดเดียวถึงก้นขวด วางมันลงบนเคาน์เตอร์ เจเรมียักคิ้วแซว

“ไม่อยากเชื่อว่าแค่ความลับเรื่องเดียวจะทำให้ยูเป็นบ้าเป็นหลังได้ขนาดนี้”

“มันไม่ใช่แค่ความลับเว้ย” ผมแก้ ความรู้สึกวูบโหวงในใจบรรยายออกมาได้ไม่ทั้งหมด แต่เศษเสี้ยวหนึ่งก็เรียบเรียงอธิบายมันได้เพียงสั้นๆ

“มันหมายถึงที่ผ่านมา...กูไม่ได้เป็นความสบายใจจริงๆ ของเขาเลยสักนิดต่างหาก”




รุ่งสางของวันใหม่ผมตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่สั่นครืด ข้างกายคือเด็กลูกครึ่งตัวกะเปี๊ยกนอนคุดคู้กอดผ้าห่มอยู่ ส่วนคนที่โทรมาเป็นเจ้าของวันเกิดเมื่อวานที่ยังไม่ทันเจรจากันก็ชิงเมาหลับไปเสียก่อน กดรับสาย หยีตามองนาฬิกาที่ปลายเตียง ยังไม่เจ็ดโมงดีด้วยซ้ำ

“อยู่ข้างล่าง”

ประโยคนั้นสั้นได้ใจความตามสไตล์นิธาน ผมครางรับในลำคอ เดินลงมาด้านล่างทั้งที่ไม่สวมกางเกงใน ไอ้เหลือกระดิกหางริก ราวกับรู้ว่าใครยืนพิงกำแพงประตูบ้านอยู่ด้านนอก

“มาแต่เช้านะครับ”

“รถเจเรมี่?” เขาถามแทนคำตอบ มีแววตาที่ผมอ่านไม่ออกซ่อนอยู่

“ครับ เมื่อคืนไปดื่มแล้วเจมก็มาส่ง”

“เข้าไปได้ไหม”

“พี่ธามไม่มีงานเหรอ”

“มี” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน สบตากับผมก่อนพูดประโยคถัดไป “อยากคุยให้รู้เรื่องก่อน”




เจเรมี่ยังคงหลับเป็นตายอยู่ชั้นสองของบ้าน นิธานดื่มกาแฟดำที่ผมเพิ่งชงให้ ท่าทางแฮงค์เอาการ หน้าโทรมกว่าปกติ ทรุดตัวนั่งบนโซฟาโดยมีหมาพันทางยกขาก่ายขอขนมน้ำลายยืดอยู่บนพื้น ผมกอดอก พิงโต๊ะกินข้าว มองอีกฝ่ายอย่างคาดคั้นขอคำอธิบายดีๆ สักอย่าง


“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมา”

“นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือพี่คิดจะปิดบังผมไปถึงเมื่อไหร่”

“จะให้ฉันพูดยังไง มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ต้องเอ่ยถึงมันขึ้นมา ความลับมันจะเป็นความลับต่อเมื่อเราเก็บไว้กับตัวเอง ฉัน แม่ แล้วก็ป๋าเก็บเรื่องนี้มาตลอดเพราะหม่อนเป็นคนสำคัญทั้งของฉัน ทั้งของป๋า”

“ผมรู้ มันก็ค่อนข้าง...” โคลงหัวไปมา “พูดยาก”

“ตอนแรกก็ตั้งใจจะดึงนายเข้ามาทำให้ป๋าปวดหัวเล่นๆ เพราะละครที่ถ่ายกับอู๋ก็นานเหลือเกินกว่าจะลงจอ”

“ที่บอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายนั่นเรื่องจริงยิ่งกว่าจริงสินะ” หัวเราะเยาะให้ตัวเอง ตรงตามที่คุณเมธีบอกทุกอย่าง “ผมเป็นแค่หมากใช่ไหม ถึงขั้นยอมเอาตัวเข้าแลกเชียวหรือ”

“ฉันไม่รู้”

“วันที่ยั่วผมนั่นเพราะอะไรเหรอธาม”

“ฉันแค่หงุดหงิดที่พี่นิดทำตัวเจ้ากี้เจ้าการ แค่หงุดหงิดที่เขาทำแผนฉันพัง”

“ก็เลยมาพังชีวิตผมแทน” ถือว่าเป็นการทุ่มทุนสร้างที่ผมควรจะได้กำไรแต่กลับรู้สึกเหมือนโดนปอกลอกไปทั้งหัวใจยังไงชอบกล นิธานเย็นชากว่าที่คิด เย็นชามากจนผมเริ่มขลาดกลัวว่าความรักที่มอบให้เขาไปมันไร้ค่า “แล้วพี่จะเอายังไงต่อ ป๋าของพี่ก็กลับมาสนใจพี่แล้วนี่ ขอโทษแล้วกันที่ชกเขาไป เพราะถ้าให้ชกพี่ ต่อให้อยากทำก็ทำไม่ลง”

“ฉันตกลงไปในหลุมที่ขุดขึ้นมาเอง”

“จะโกหกอะไรผมอีก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมบอกพี่หม่อนแน่ๆ ว่าที่เขาสงสัยว่าพ่อตัวเองเลี้ยงเพื่อนสนิทน่ะไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวหรอก เพียงแต่คุณเมธีไข่ทิ้งไว้แล้วก็ทำตัวเป็นจงอางหวงไข่ ไข่ที่ไม่ค่อยมีเวลามาดูแลจนมันเกเรคนอื่นไปทั่วเท่านั้นเอง”

“แซค”

“ไอ้พี่แซค Asshole ไม่ปิดนาฬิกาปลุกล่ะวะ!” เสียงเจเรมี่ดังมาจากด้านบนก่อนชายหนุ่มจะได้พูดต่อ ไม่นานนักสองเท้าก็เดินปึงปังลงมา พอเห็นว่าผมมีแขกมันก็แน่นิ่งไป “โทษที คือ...”

“ไม่เป็นไร นิธานจะกลับแล้ว”

“แซค”

“ผมว่าพี่น่าจะสนุกมามากพอแล้วแหละ ผมเองก็ยอมแพ้เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงผมก็คงเข้าไปอยู่กลางใจพี่ไม่ได้”

เขาเม้มริมฝีปาก ยอมลุกขึ้นยืน น่าเจ็บใจแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันจบแล้ว ระหว่างผมกับนิธานคงเป็นไปมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่ว่าคุณเมธีจะเกี่ยวข้องยังไง ไม่ว่าจะมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวหรือเป็นพ่อลูก ธามก็แสดงให้ผมเห็นแน่ชัดว่าตัวเองเป็นเพียงคนนอกที่บังเอิญวิ่งเข้าไปชนกำแพงของเขาเท่านั้นเอง

สุดท้ายก็เจ็บกลับมา โง่ดีไหมล่ะ

เสี้ยวจังหวะที่เดินไปส่งนายแบบหนุ่มที่ประตูผมกลับโดนเหวี่ยงให้แผ่นหลังชนผนัง นิธานบดตัวเข้าหา แนบริมฝีปากลงมาฉับพลัน ผมถูกจู่โจมก่อน ทั้งดูดดึงและขบกัด เอวถูกรวบด้วยมือทั้งสองข้าง สิ่งที่ทำให้ขยับตัวหนีไม่ได้คือน้ำหนักที่ถ่ายลงมาจากร่างสู่ร่าง จุมพิตที่ดุดัน เกรี้ยวกราด เรียวลิ้นแทรกลึกเข้ามาเพื่อดึงกลับไป เราต่างระบมที่ริมฝีปาก ฟันขาวต่อสู้กันและกันจนหอบหายใจแรง พักใหญ่ จนสาแก่ใจ นิธานจึงผละออกมองผมด้วยสายตาขุ่นมัว มือขาวทุบกำแพงด้านหลัง กระซิบรอดไรฟันด้วยท่าทีคุกคาม

“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ปล่อย”

“พี่ธาม”

“ถ้าคุยกันดีๆ ไม่ได้จะให้ใช้กำลังก็ได้ แต่ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่!”

“เฮ้ ใจเย็นๆ ก่อนน่ายูสองคน”

“ฉันว่าคนนอกอย่างนายอยู่เงียบๆ ไปดีกว่า เจเรมี่” แม้แต่ในเวลานี้น้องชายคนเดียวของพี่จิ๊บก็โดนหางเลขไปด้วย “หรือหาช่องทางเข้ามาในตำแหน่งมือที่สามอยู่ล่ะ”

“เจมไม่เกี่ยวนะธาม”

“นายไม่ชอบใจที่เปิดประตูมาเห็นป๋ายังไง ความรู้สึกฉันก็ไม่ต่างกันนักหรอกที่มาถึงบ้านแล้วรู้ว่าหลังจากเราทะเลาะกันแล้วนายพาเด็กที่ชอบนายมานอนด้วยน่ะ”

“หึงหรือไง”

เขาไม่ตอบ เม้มปากแน่นสนิท ทีแบบนี้ทำเป็นปากหนัก ผมหลุดยิ้ม ให้ตายสิ ถึงอยากโกรธเขาแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่เคยทำได้ “หึงผมกับเจมอีกแล้วใช่ไหมธาม”

“ไม่ได้หรือไงวะ”

“ไม่ได้” บรรยากาศคลี่คลายลงเมื่อผมดึงเอวอีกฝ่ายเข้ามากอด เจเรมี่กรอกตา วางโทรศัพท์เจ้าปัญหาที่ปลุกเด็กน้อยให้มาเจอเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่หัววันลงบนโต๊ะแล้วกลับขึ้นไปบนห้อง ผมใช้มือข้างหนึ่งปัดเส้นผมที่ปรกลงมาบนใบหน้านิธานอย่างอ่อนโยน มองเขาด้วยสายตาที่เฝ้าเพียรมอง ครั้งแล้วครั้งเล่า ผมไม่เคยหักห้ามตัวเองไม่ให้ทอดสายตาอ่อนหวานยามจับจ้องใบหน้าของคนตรงหน้าได้เลย “จะหึงได้ต่อเมื่อพี่รักผม พี่ธาม...”

“ฉันมีงานต้องไปทำ”

“เดี๋ยวสิ พอผมหายโกรธก็ทิ้งกันแบบนี้เลยเหรอ”

“เอาเวลาที่หยอดฉันไปสู้กับป๋าดีกว่า” เขาสูดลมหายใจ พอผมขยับเข้าใกล้ชายหนุ่มก็ถอยห่างออกเหมือนเคย “ป๋าไม่ปล่อยนายไว้แน่”

“พี่ก็ไม่ปล่อยผมเหมือนกันนี่” กดยิ้มที่ข้างแก้ม ได้ยินแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย “ถ้าเลือกให้ใครคนหนึ่งไม่ปล่อยผม เลือกให้พี่จับผมมัดกับหัวเตียงหยดน้ำตาเทียน เฆี่ยนแส้ดีกว่า โอเคไหม เราจะสู้ไปด้วยกัน”

เขาสบตากับผม ไม่มีคำพูดนอกจากนั้น กลับมาเป็นนิธานคนปากหนักเหมือนเดิม “ผมต้องอาบน้ำแล้วแหละ เดี๋ยวเข้างานสาย พี่ก็...ไปทำงานเถอะ คำอธิบายอะไรผมไม่ต้องการแล้ว”

“จะให้อธิบายอะไรอีก ก็มาหาถึงบ้านแล้วนี่ไง”

“ผมรู้”

แค่อาการหึงหน้ามืดของอีกฝ่ายก็มากเกินพอ

ผมยังคงมองคนช่างเขินที่แสร้งทำเป็นนิ่งเฉยก่อนเดินไปเปิดประตูให้ นิธานพยักหน้า ไม่ยอมสบตาผมนับตั้งแต่บอกให้อีกฝ่ายสารภาพรักออกมา “พี่ธาม ผมสำคัญจริงๆ ใช่ไหม”

“ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง”

“ตอนแรกไม่รู้” บอกตรงๆ เลย โคตรโกรธ แต่ก็หายโคตรไว ทำไมผมมันเด็กแบบนี้วะ “ตอนนี้รู้แล้ว ไว้ผมโทรหานะ”

เขาพยักหน้าอีกครั้งก่อนขึ้นรถเต่ารุ่นใหม่ไปด้วยกกหูที่แดงระเรื่อ

โฟลคสวาเก้นสีฟ้าอ่อนเคลื่อนตัวห่างออกไปพร้อมหัวใจที่พองโต



วันนี้พี่ธามน่ารักเป็นบ้าเลย







TBC



เบื่ออะ คนอ่านรู้ทันกันซะเยอะเลย โห่ว ไรว้าาาา 555555 โอเคค่า เฉลยแล้ว อิแซคก็เด๋ออีกตามเคย ไปต่อยพ่อตาซะแล้ว ต้องจับมือกันผ่านด่านสุดท้ายไปแล้วค่ะต่อจากนี้! 12 123 12 12 1! สู้!
ตอนนี้น่ารักๆ พอกรุบกริบ เอาใจแซคมันหน่อย เดี๋ยวจะเฉาเกินไป
ความรักแบบนี้แหละค่ะ มีสุขมีทุกข์ ถ้าทุกข์อย่างเดียวไอ้หมามันจะทนได้ยังไง อกแตกตายพอดีเนอะะะ
เจอกันพุธหน้าาาาาาาาาาา จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 17-08-2016 00:29:40
กรีํด พี่ธามหึงแซค โอ๊ย ชุ่มชื่นหัวใจ แม้ว่าจริงๆ นี่ต้องเตรียมมาม่าไว้ จะต้มมาม่าเมื่อถึงเวลา555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 17-08-2016 00:41:02
นี่นึกว่าพี่ธามจะจับอิแซคกดเสียแล้วนะ

สมมุติว่าไม่ใช่พ่อตาแต่เป็นพ่อสามีล่ะ?

วิ่งออกกระทู้ไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 17-08-2016 00:42:28
พ่อพี่ธามไม่ค่อยน่ากลัวอะ ตื่อนิดๆ น่าจะได้ละ5555555

ความกลัวพี่หม่อนเป็นจริงนะ แค่ครึ่งนึง พ่อเลี้ยงเด็กจริง แต่เด็กนั้นมันก็ลูกพ่อจริงๆ อีก โว๊ะ ปวดหัว

รอตอนต่อไปก้าบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-08-2016 00:46:48
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 17-08-2016 00:53:28
โอ๊ยยย พี่ธามน่ารักกกก เอาจริงๆตอนนางโมโหหึงนี่กลัวนางปรี๊ดจับกดแซคมากเลย 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 17-08-2016 01:12:33
สู้เขาละกันหมาแซค555555555

ป๋าคงหาทางขัดได้อีกหลายทาง พี่ธามก็ต้องมีเรื่องให้หึงอีกแน่ :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 17-08-2016 01:21:39
คิดว่าพี่ธามจะกดแซคซะแล้ว 5555555
แซคเอ้ย เด๋อมากเลย ต่อยหน้าพ่อตาไปอีก ขำก็ขำ สงสารก็สงสาร ไม่น่าวู่วามเลยแซค ทีนี้ก็ต้องสู้ๆนะ พ่อพี่ธามคงเล่นงานหนักแน่ๆ 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-08-2016 01:28:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 17-08-2016 01:31:40
โล่งอกกันไปที่แซคเราไม่ใช่น้อยเค้า
แต่ก็เข้าใจแหละว่าทำไมพี่ธามถึงบอกไม่ได้
นี่อุตส่าห์แอบคิดไว้เล็กๆแล้วนะว่าป๋าอาจจะเป็นพ่อพี่ธาม
แต่พอมารู้จริงๆก็รู้สึกช็อคนิดๆเหมือนกัน 55555

ทีนี้ต่อไปนี่แหละปัญหาหนักละว่าจะสู้กับป๋ายังไงกันต่อดี
หรือจะเจออุปสรรคที่ป๋าสร้างอะไรกันอีก สู้ๆนะคับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-08-2016 01:31:46
สงสารเจม ต้องลงมาเจอเรื่องผัวๆ เมียๆ แต่เช้า 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 17-08-2016 01:36:17
โอ้วววว  เราไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่มั้ย
ฉากพี่ธามหึงแล้วจับแซคกดนี่ลอยมาเลย 55555555555   

ปล. ตอนแรกโคตรสะใจฉากที่หมาน้อยตัดใจปล่อยพี่ธาม
คือลุ้นมานาน ระแวงพี่ธามมานานมากกกกก
จนปมเฉลย คนทั้งคนเห็นเป็นหมากในเกมแค่นั้นหรอ ธามใจร้ายมากจริงๆ
แต่พอเจมโผล่มาแล้ว.....พี่ธามหึงนั่นแหละ  พีคสุด * เสียงสูง * 
อะไรก็ยอมแล้วตอนนี้ ให้เป็นบุญเหลือก็ยอมจะได้เฝ้าลุ้นคู่นี้ต่อไป
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 17-08-2016 02:00:03
555 พล็อตตรงเป้ะๆเลยจ้า


ปัญหาตอนนี้อยู่ที่แซคไปต่อยพ่อตา เวรละไง จะเข้าทางไหนละทีนี้ เอาใจช่วยนะ
ถือตะเกียบรอตอนพี่หม่อนรู้เรื่องทั้งหมดจากปากพี่ธาม เอ้ะ จะม่ารึเปล่าหว่าาา
ขอให่พี่หม่อนกับพี่ธามยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้เหมือนเดิมนะ สู้ๆ


เรือพายแซคเจมข็องน้องแตกกระจายกลางแม่น้ำเลยค่าา เอ็นดูววนางจ้นนนนน พี่เวสต์หาคู่ให้นางที
ตื่นมาเจอเรื่องผัวๆเมียๆ555555 หลุดขำตอนนี้ นึกถึงตอนเจมพูดกับแซค


ตอนพี่ธามหึงนี่เชียร์ให้แซคอย่าพึ่งหายโกรธเลย เล่นรืนหนักๆบ้าง ตัวเองโดนมาตั้งเยอะ จำไม่ได้รึงายยย
อยากให้นิธานเป็นบ้าสักครึ่งนึงของแซคที่เคยโดนกระทำก็ยังดี
หมดดราม่าของแซคธามทะเลาะกันแล้วรึเปล่านะ เหมือนจะไม่มีอะไรให้ขวางใจอีกระหว่างสองคนนี้
นอกซะจากพี่ธามหลอกแซคอีกตลบ คิคิ 


มาต่อเยวๆๆลงเวลาเป้ะๆน้า รอทุกวันนน ยุ่งแค่ไหนก็ทิ้งงานมารอ
 :mew1:

ปอลอหนึ่ง แต่งเจเรมี่หน่อยจิ เล่มคู่รองก็ด้ะ คิดว่าเจมแซ่บเอาการน่าดู
ปอลอสอง สปอยพล็อตนิยายเรื่องใหม่หน่อยสิ เห็นทวิตวันนั้นว่าพล็อตมา
จะแต่งแนวไหนต่อบอกไว้แต่เนิ่นๆได้น้าปิดเรืองจะได้เริ่มเลย5555555555555555555555 #ไม่ให้พัก
  :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-08-2016 05:33:14
อิแซค ต่อยพ่อตาไปแล้วว เค้าจะเอาเอ็งเป็นเขยมั้ยยย 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 17-08-2016 06:42:48
อิแซคงานเข้า ลำพังปกติเขาก็ไม่ชอบที่แกยุ่งกะลูกเขาแล้วนะ แต่นี่ถึงขนาดต่อพ่อตา 5555

แอบฮาพี่ธาม ปากแข็งมาก แต่การกระทำนี่คือเมียผู้ขี้หึงฝุดๆ แล้วพี่แกด่าไม่ยั้งนะ สงสารเจมเลยทีเดียว 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 17-08-2016 07:29:27
พ่อธามยังไม่น่ามีปัญหาเยอะเท่าหม่อนค่ะ  :a5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 17-08-2016 08:44:58
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 17-08-2016 09:04:58
กรี๊ดดดด พี่ธามน่ารักมากกก
มีเจมก็ดีนะ พี่ธามจะแสดงออกมากขึ้น
น่ารักกกก

พ่อพี่ธามจะทำไรแซคมั้ย ไปต่อยพ่อตาขนาดนี้
สู้ไปด้วยกันน่ะะะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 17-08-2016 09:33:33
อิแซคอย่าเพิ่งถอดใจนะ
ขอให้สู้ไปพร้อมกันกับธามด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkypromise ที่ 17-08-2016 09:40:28
ฮาอิแซค เต็มเม็ดเต็มหน่วยเลยจริงๆหมัดนั้น

นี่ความโกรธหายไปไวมากกก แค่พี่ธามซาดิสด้วยหน่อย

อิแซคมาโซแน่ๆๆๆ แต่สงสารพี่หม่อนอะะะ ทำไมพ่อไข่เรี่ยราดแบบเน้

ปล ขอคู่ให้เจมด้วย นางน่าเอ็นดู้วว แถมเป็นชนวนชั้นดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 17-08-2016 09:48:07


บ๊ะ! ป้านึกไว้แล้วเชียวว่าต้องเป็นศึกลูกเขยปะทะพ่อตา (ตบเข่าฉาด!)
เพราะถ้าพี่ธามเป็นเด็กนักการเมืองจริง ชีวิตแซคคงจะวอดวายและไม่มีวันได้ผุดได้เกิดหนักข้อกว่านี้มาก
(เอ่อ.. ได้ข่าวว่าหลังจากต่อยพ่อตาแล้ว กราฟชีวิตแซคก็พุ่งดิ่งลงเหวอยู่นะ)

จะอย่างไรก็แล้วแต่ ป้าดีใจกับแซคด้วย ที่อย่างน้อย ๆ ก็ได้รู้ว่ากำลังต่อสู้อยู่กับอะไร
และสู้เพื่อใคร.. สู้ไปพร้อม ๆ ใคร - ตราบใดที่มีกำลังใจ ป้าเชื่อว่าแซคต้องฝ่าฟันอุปสรรคไปสู่กลางใจพ่อธามของป้าได้แน่ ๆ

แต่พูดก็พูดเถอะแซค ป้าว่า... แซคอย่ายั่วให้พ่อธามหึงบ่อยนักเลยลูก เดี๋ยวหนูต้องนอนประคบบวมช่วงล่างไปหลายวันเลยนะ
ด้วยความเป็นห่วง และความปรารถนาดีของป้าที่ไม่อยากเห็นเคะราชินีถูกแก้อีมี่จนกลายเป็นชายเหนือชายผู้เคยได้กะเทยมาแล้ว

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 17-08-2016 10:15:50
ํธามตอนนี้ดูน่ารักมากๆ มาง้อกันด้วย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-08-2016 10:59:31
โล่งไปเปราะนึงโล่งมากๆที่สรุปแล้วเป็นพ่อพี่ธาม
แต่ต่อไปนี้คุณพ่อพี่เค้าคงยิ่งกว่าหวงแน่นอนเลย ก็นะ ไปต่อยหน้าพ่อตาซ๊าาา
พี่ธามหึงอีกค่ะ หึงอีก น่าร๊ากกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 17-08-2016 12:05:01
อยากเห็นธามกดแซคคืนอ่ะ ส่วนหม่อนจับคู่เจมดีไหม แบบเคะชนเคะอ่ะ 5555 :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 17-08-2016 12:05:35
มีโอกาสถูกกดนะแซค อย่าเผลอ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 17-08-2016 12:08:31
เป็นไปตามคาด พี่ธามหึงแล้วน่ารักดีอ่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 17-08-2016 14:08:18
พี่ธามเวอร์ชั่นหึงนี่ เหมือนจะสลับมาเมะแทนละค่ะ
โอ้ยยย เพราะอีตาแซคนี่ง้อนได้สะบัดสะบิ้งมาก
คือเห็นละหมั่นไส้นะ แหม่ๆๆๆๆ
แต่ชอบพี่ธามที่มาง้อนะ มันใส่ใจอ่าา
คือเกือบจะมาม่าละ ถ้าแซคไม่ยิ้มก่อน
โอ้ยยยยยย เจมเอ้ยย ถ้ายังชอบเขาก็ตัดใจเถอะ
ดูผัวเมียคู่นี้ สามวันดี สี่วันไข้จริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 17-08-2016 14:23:42
คุณพ่อจริงด้วยยยย แงงง
แซคสู้ๆนะ 555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 17-08-2016 15:28:00
น่านไง พ่อจริงๆ ด้วย แต่เหนือความคาดหมายตรงที่มันต่อยพ่อตานี่แหละ ซวยแล้วมั้ยแซค
ตอนพี่ธามถึงที่เผ็ดมาก สงสารเจม แต่ก็ขำ 555 อยากเห็นแซคโดนกดขึ้นมาทันที
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 17-08-2016 15:49:47
สงสารเจเรมี ต้องตื่นมาเจอเรื่องผัว ๆ เมีย ๆ  :m20:

อิหมาน้อยแซคยิ้มร่าแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 17-08-2016 16:03:44
บุคลิคพี่ธามน่ากดแซคมาก

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 17-08-2016 16:13:25
ป๋าดันกลายเป็นพ่อตา .. อ้าว

อิแซคยอมแพ้ ถอย ตั้งแต่ยังไม่ได้ฟังอะไรจากธาม .. อ้าว

อิธามบอกรักแบบที่ไม่ได้เอ่ยออกมาว่ารัก .. อ้าว

คือ ... นี่กรูพร้อมจะเดินไปกับนิยายเรื่องนี้ม้ายยยย ทำไมคิดอะไรไม่ทันคนแต่งเลยสักที

นี่ยังอุตส่าห์ทำใจ ถ้าพี่ธามโดนป๋าเจาะซิงไป แต่ยอมกลับใจมาอยู่คบกับแซ๊ค เดี้ยนก็พร้อมจะซัพพอท แล้วนี่อาร้ายยยย     :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-08-2016 16:39:43
โธ่~อิแซคหายโกรธเร็วไปป่ะ? สงสารเจเรมี่อ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 17-08-2016 19:16:22
ตรั๊ย แน่นังแซค เล่นไปต่อยพ่อตาแบบนั้น
เขาจะยกลูกชายให้ไหมนั่น
 :a5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 17-08-2016 20:30:53
ถ้าซื้อหวยแล้วเป็นอย่างนี้บ้างคงรวยกันไปข้างหนึ่งล่ะ เอาเป็นว่าแซคก็ไปต่อยพ่อตาจนเลือดพุ่งเลยเหรอ ฮ่าๆ โหดดีแท้ ต่อไปคงไม่แปลกใจเลยถ้าหากคุณพ่อตาจะเตรียมอะไรเด็ดๆ ไว้รอรับน้องอย่างแซค

นอกจากด่านคุณเมธีแล้ว ยังมีด่านเล็กๆ อย่างหม่อนอีกนะ คือ หม่อนอาจไม่ได้มาเกี่ยวข้องในทางความรักของแซคกับธามหรอก แต่อาจเป็นตัวการทำให้ธามได้รับความทุกข์ไม่มากก็น้อย เพราะดูเหมือนหม่อนเองก็สำคัญกับธามมากทีเดียว

ยังไงก็จะรอติดตามนะคะ ขอบคุณค่ะคุณเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 17-08-2016 21:16:29
ตามอ่านทันละ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoyelf ที่ 17-08-2016 23:26:07
กลัวแซคโดนพี่ธามกดอ่ะ
 
555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 18-08-2016 10:11:28
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 18-08-2016 10:39:37
แซคแมร่งหลงพี่ธามจริงจังอะ แบบรักมากหลงมาก ยอมทุกสิ่งทุกอย่างทุกอณูรูขุมขนมากก

ปล เจโรมี่ น่ารักอ่ะ อยากได้เอง 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 18-08-2016 13:15:19
ความหึงหวงที่รุนแรงงงงงง หุๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 18-08-2016 21:19:53
ตอนนี้กลัวดราม่าพี่หม่อนมากกว่าป๋าซะอีก เฮ้อออ จับมือกันผ่านไป สู้ๆๆๆ
พี่ธามแสดงความหึงอย่างชัดเจนแล้ว แม้จะปากหนักก็เถอะ
ตอนจับนังแซคเหวี่ยงใส่ผนังนี่ใจตุ้มๆต่อมๆเลยค่ะ พี่ธามมีความเมะ 5555555
แถมนังแซคยังพูดจาประชดประชันอีก
รู้สึกแบบ เฮ้ยยยจะมาสลับบทเอาตอนนี้ไม่ได้นะว้อยยยยย 5555555555
หมาน้อยของพี่ธามจริงๆ เเซคเอ้ยยยย แพ้ตลอดดด 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 19-08-2016 07:38:09
ช็อคตรงที่ต่อยพ่อตา โอ้ว หึงโหดจริงๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 19-08-2016 10:22:49
เจเรมี่ควรมีแฟนให้แซคมันหมันไส้เล่นๆดู
ต่อพ่อตาไปแบบนั้นแกไม่ได้ผ่านด่านง่ายๆแน่ แซคเอ๊ย
โล่งอกตามแซคมากๆที่รู้ว่านั่นคือพ่อไม่ใช่ผัวอะนะคะ
คือท่าทางพี่ธามยอมเค้าได้แบบปวดใจมากค่ะ ตอนที่แล้ววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 19-08-2016 13:33:32
กรึ้ดดดดดด ตอนธามโมโหนี่กลัวใจเลย กลัวว่าธามจะลุกมาพลิกบทบาท อย่าให้พี่ธามรุกได้นะแซค อ๋อยยยยยยย@~@
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 19-08-2016 19:49:05
รอวันที่หมาแซคโดนกดนะคะ #เรือผีที่แท้จริง  :katai4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 19-08-2016 20:38:32
เรื่องมาอีหรอบนี้ พี่หม่อนจะเป็นตัวร้ายไหมนะ??
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 19-08-2016 23:29:04
โล่งงงงงงงมากกก    แอบคิดไปจริงๆว่าธามเป็นเด็กป๋า  ผลออกมาแบบนี้ โล่งอกสุดๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-08-2016 10:56:14
ตามมาอ่านนน

มีหน่วง มีหวาน มีฮาเบา ๆ

ครบรสจิง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 20-08-2016 12:22:41
โอ้ยยย แซค ทำเป็นโกรธ พอมาง้อหน่อย หึงหน่อย
หายเลยนะ ธามทำบ่อยๆนะ 5555

เจมมี่โดนเฉยเลย น้องมาเป็นที่ระบายให้แซคเลยนะ
ธามต้องดีใจสิ

ธาม หึงโหดมาก แบบนี้แหละ ที่แซคต้องการ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kimkidoy ที่ 24-08-2016 00:52:17
ชอบแซคอ่ะ งี่เง้าดี555

ธามก็แอบอ้อน น่าร้ากกกกก :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-08-2016 11:50:50
C h a p t e r 1 7





แม้จะพูดว่าสู้ไปด้วยกันแล้ว แต่ความเป็นจริงยากกว่าที่ผมคิดไว้หลายเท่าตัว

เริ่มต้นจากที่ผมติดต่อนิธานไม่ได้หลังจากที่รถสีฟ้าคันนั้นหายลับไปจากสายตา ไม่ใช่ไม่รับสาย แต่ดูเหมือนจะเปลี่ยนเบอร์ไปเลย ผมโทรไปหลายครั้ง กระทั่งยืมโทรศัพท์ไอ้เดี่ยวโทรแล้วพบว่าถูกบล็อกเบอร์ ส่วนคนรับสายกรณีที่โทรติดเป็นพี่นิดซึ่งไม่ให้ผมคุยกับนิธานสักแอะ เข้าใจได้ว่าการเปิดศึกที่แท้จริงระหว่างผมกับว่าที่พ่อตาเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ผมนั่งถอนหายใจ แต่งภาพจากโปรแกรม สลับกับมองปฏิทินที่เข้าเดือนใหม่ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ไม่ได้เจอกัน ไปดักรอที่คอนโดฯ นิธานก็ไม่เคยมาคนเดียว พี่นิดตามไปส่งถึงห้อง และเหมือนจะไม่ปล่อยให้นายแบบในสังกัดอยู่เพียงลำพังเลยนับตั้งแต่วันนั้น สีหน้านิธานดูอิดโรย แต่เงียบขรึม เหมือนนิธานสมัยที่ผมยังไม่รู้จัก ไม่มีความรู้สึกยินดียินร้ายกับอะไรรอบตัว ซึ่งไม่อาจตอบได้ว่าเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดี


“เป็นไรวะพี่แซค ถอนหายใจหลายรอบแล้ว”

ไอ้เดี่ยวชะโงกหน้ามาถามข้ามพาร์ทิชั่น ผมสบตามันแล้วตอบด้วยการถอนหายใจอีกหนึ่งครั้ง “วุ้ย แค่นี้ทำถอนใจใส่ เครียดอะไร”

“ช่างกูเถอะน่า”

“เดี๋ยวนี้มีอะไรไม่ปรึกษาน้องนุ่ง”

“ปรึกษาก็เหมือนพูดใส่สาก” เรื่องนี้ปลงแล้ว จะเล่าให้ใครฟังได้วะ คิดแล้วก็พรูลมหายใจออกมาผ่านจมูกอีกที “ดูดบุหรี่ดีกว่า”

“ช่วงนี้บ่อยนะพี่ ชั่วโมงละมวน ตายห่าพอดี”

“เออ เรื่องของกู”

“สงสารคนที่เขาอยู่ข้างหลังบ้างเท้อ” ผมจับซองบุหรี่ จู่ๆ ก็นึกถึงที่ตัวเองไม่ชอบใจนักเวลาเห็นนิธานทำแบบเดียวกัน ผมมองบุหรี่ที่เหลืออยู่ในซองแล้วโยนไปให้ไอ้เดี่ยว ถ้าเลิกได้คงดีสินะ

“อะไร”

“มึงเตือนกูด้วย กูจะเลิก”

“ไหวเหรอ ค่อยๆ ลดดีกว่า เดี๋ยวก็หงุดหงิดใส่ผมอีก”

ผมยีหัวตัวเองหนึ่งครั้งแล้วรับซองคืนจากรุ่นน้อง ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป มันมีเวลาของมันทั้งนั้น  แต่เวลานี้ผมต้องอดทนไปถึงเมื่อไหร่กัน

ผมกลับลงไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเองแล้วเอนหัวเงยหงาย มองเพดานสำนักงานสีขาวด้วยแววตาเลื่อนลอย




เข้าวันที่ห้าแล้ว นับตั้งแต่ที่ติดต่อนิธานไม่ได้ ผมมองบุญเหลือกินข้าวคลุกตับในกะละมัง ไม่ละเอียดละเมียดละไมเหมือนที่นายแบบหนุ่มเคยคลุกให้คงไม่ถูกปากนักเลยกินได้แค่ครึ่งเดียว สุนัขพันทางเดินไปกินน้ำจากขวดให้น้ำสัตว์ที่แขวนอยู่กับเสา มองกระบองเพชรที่วางเหนือขึ้นไปออกดอกบานด้วยใจที่หดหู่ คิดว่าทำอะไรสักอย่าง ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

ผมเดินกลับเข้ามาในบ้าน เปิดโทรทัศน์เพื่อสบตานิธานผ่านจอแก้ว ทั้งที่ตั้งมั่นว่าจะไม่ดูละครที่นิธานถ่ายกับธาราธรณ์ แต่สุดท้ายเพื่อได้เจอหน้าให้หายคิดถึงสักครั้ง แค่เพียงฝ่ายเดียว ก็ทำให้ผมต้องมานั่งแหมะบนโซฟา มีบุญเหลือกระโดดมานอนข้างๆ เอาคางเปื้อนน้ำลายพาดตักอยู่ดี ภาพที่เคลื่อนไหวบนจอให้ความรู้สึกไม่ได้ถึงเศษเสี้ยวของความจริง ผมอยากเจอนิธานตัวเป็นๆ ตอนนี้ อยากกอดให้หายคิดถึง หอมสักฟอดให้ชื่นใจ แต่ที่ทำได้เพียงแค่กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปมาเมื่อพักเข้าสู่โฆษณาเท่านั้น
นิธานไม่หาทางติดต่อผมบ้างหรือไงวะ

ประท้วงด้วยความน้อยอกน้อยใจลึกๆ ในที่สุดก็เลิกทนแล้วคว้าเอาหมวกกันน็อกกับกุญแจมอเตอร์ไซค์คู่ใจออกจากบ้าน ทิ้งบุญเหลือแสนรักให้อยู่เฝ้าบ้านตามลำพังอีกครั้งในรอบหลายวันที่ผ่านมา




“เดี๋ยวคืนนี้พี่ไม่อยู่ ยังไงธามก็อยู่กับนุแล้วกัน มีอะไรก็เรียกใช้ได้เลย พรุ่งนี้เช้าพี่จะมารับตั้งแต่ตีห้า ไปสตูดิโอห้าเศียร แล้วไปถ่ายรายการโอฮาโยต่อตอนบ่ายสอง สามทุ่มมีอีเวนต์ของช่องที่งานการกุศลตรงเซ็นทรัลเวิลด์ พรุ่งนี้หลายงาน คืนนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่” เสียงทุ้มต่ำที่บังคับให้ลีบแบนของผู้จัดการส่วนตัวนิธานดังขึ้นขณะที่สองเท้ายังก้าวต่อ ผมหลบอยู่มุมหลังกระถางต้นไม้ สวมเสื้อแขนยาว มีฮู้ดพรางตัว ยามเห็นหน้าจนชินเลยปล่อยให้ผมยืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ชั่วโมงก่อน นิธานพยักหน้ารับรู้ด้วยสีหน้าเนือยๆ เพิ่งสังเกตว่าหลังจากลงจากฮุนไดสีดำฟิล์มหนาคันนั้นแล้วยังมีชายร่างสูงใหญ่ใส่แว่นตาดำกับเสื้อโปโลสีเดียวกันท่าทางทะมัดทะแมงตามมาด้วย

“อย่าเกเรนะธาม คุณเมธีจะฆ่าพี่แล้ว ตอนเรื่องรับงานกับอู๋เป็นแค่ฉาบฉวยพี่ไม่โกรธ แต่กับแซคอ่ะพี่ยอมไม่ได้จริงๆ คุณเมธีก็ด้วย”

“พี่เลิกพูดถึงเขาสักสิบนาทีเถอะ”

“ก็ใครหาเรื่องมาให้พี่ล่ะ เตือนแล้วก็ไม่ฟัง เรื่องดื้อเงียบน่ะขอให้บอก”

“ผมไม่เห็นว่าการที่ผมจะมีแฟนมันผิดตรงไหน”

“ผิดตรงที่เป็นผู้ชาย แล้วผู้ชายคนนั้นก็เป็นแซคด้วยน่ะสิ” ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน ยังไม่ทันตั้งคำถามคนพาดพิงถึงก็อธิบายออกมาก่อน “คุณเมธีสืบคืนเดียวก็รู้แล้วว่าแซคเพลย์บอยขนาดไหน เขารักธามจะตายไป ใครจะอยากให้ลูกชายตัวเองยุ่งกับคนแบบนี้”

“แซคไม่ได้แย่”

“เชื่อผู้ใหญ่น่าธาม เขาอาบน้ำร้อนมาก่อน”

นิธานทำท่าจะเถียงต่อ แต่หางตาเหลือบมาเห็นผมเสียก่อน เราสบตากันชั่วขณะ แม้ไม่ได้มีคำพูดแต่หัวใจก็พองฟูขึ้นมาอย่างประหลาด

“พอๆ ขึ้นห้องไปได้แล้ว นุ พี่ฝากด้วยนะ”

“ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องให้บอดี้การ์ดมาคุมผมตลอดเวลาก็ได้”

“ขอโทษทีเถอะ พี่ไม่ใช่คนจ้างอนุชามา ป๋าเราต่างหากเป็นคนจัดการ”

“เวลาส่วนตัวของผมนะ”

“ก็เล่นเอาเวลาส่วนตัวไปเจอเด็กนั่นก็ต้องโดนคุมประพฤติแบบนี้น่ะสิ อดทนหน่อยแล้วกัน เดือนสองเดือนเดี๋ยวตาแซคก็เบื่อ ไปหาเด็กใหม่แล้ว ถึงตอนนั้นคุณเมธีคงวางใจให้อิสระเราเต็มที่”

“ผมไม่เข้าใจ”

“ธาม ป๋าเป็นห่วงเรามากนะ”

“แต่เขาก็แทบจะไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากส่งเงินมาให้กับส่งคนมาคุม” นายแบบหนุ่มถอนหายใจ ถึงแม้จะหน้านิ่งแต่ก็พอมองรู้ว่าไม่ได้ชอบใจนัก “ผมผิดเรื่องที่อยากหาเรื่องกวนประสาทเขาบ้าง แต่เรื่องแซคผมจริงจังนะพี่นิด”

“พี่รู้ แต่แซคไม่ได้จริงจังกับเรา ธาม อย่าให้ความกะล่อนความปากหวานของเด็กนั่นมาหลอกสิ เราก็เจอมาเยอะไม่ใช่เหรอพวกปากหวานก้นเปรี้ยว พี่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคราวนี้ถึงดูไม่ออก ธามไม่ใช่คนโง่หรือตาบอดเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ เราน่าจะรู้ว่ารักคืออะไร มันคนละเรื่องกับการเข้ามาเกาะแกะเพื่ออาศัยชื่อเสียงของเราให้เป็นบันไดหางานให้เขานะ”

“แซคไม่ใช่คนแบบนั้น”

“พี่รู้จักแซคมาตั้งแต่เป็นเด็กถือฉากนะธาม”

“พี่รู้จักเขานานไม่ได้แปลว่ารู้จักดี ความรักของผมคือการได้อยู่กับคนที่ทำให้สมองเราสงบ ทำให้ใจเราว่างเปล่า มันไม่ต้องหวือหวา ไม่ต้องเพียบพร้อมอะไรทั้งนั้น และผมก็ชอบตัวเองเวลาที่อยู่กับแซคแบบนั้น แต่ช่างเถอะ พูดไปพี่นิดก็ไม่เข้าใจ”

“วันหนึ่งเราจะรู้เองว่าพี่กับคุณเมธีหวังดีจริงๆ”

“เลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่” เขายักไหล่ สีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทน เหลือบตามามองผมเป็นระยะเพราะไม่อยากให้ถูกจับได้

“เข้าใจได้ก็ดีแล้ว เราน่ะโหมงานจนไม่ได้นอนมาสี่ห้าวัน พี่กลัวจะน็อก”

“ผมได้พักอีกทีวันไหน”

“อาทิตย์หน้าก็ได้ไปจีนแล้ว”

“ไปทำงาน” นายแบบหนุ่มถอนหายใจ พี่นิดหัวเราะพลางตบบ่าปลอบประโลม “ช่วงนี้อดทนหน่อย เดี๋ยวให้ฟรีสองสัปดาห์เลย ไม่รับงานไหน เที่ยวที่ไหนก็ได้ ยกเว้นเจอแซค โอเคไหม”

นิธานพยักหน้า เขายื้อเวลายืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้อีกแล้วเมื่อพี่นิดรุนหลังให้เข้าไปในคอนโดฯ เราสบตากันครั้งสุดท้ายก่อนแผ่นหลังของคนที่ผมมารอจะหายไปในประตูลิฟต์ที่ปิดลง

นี่สินะที่โบราณว่าแค่เห็นหลังคาบ้านก็พอใจ ผมได้สบตากับคนที่ตัวเองรักแค่เสี้ยวนาทีหัวใจก็ชุ่มฉ่ำขึ้นมาทันที





“นี่ ไปเยี่ยมยัง”

วันนี้ผมมีงานถ่ายภาพนอกสตูฯ เป็นสวนอาหารย่านชานเมือง กำลังนั่งมองบรรยากาศซึมซับรายละเอียดก่อนการถ่ายจริงแล้วพี่ดลก็มาทักด้วยวลีสั้นๆ ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเลยถูกฟาดด้วยนิตยสารช่างกล้องที่เอามาให้รุ่นพี่ยืมเข้าเต็มๆ ผมเหลือบตามองคนทัก ท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวชวนให้พี่ดลทักต่อด้วยน้ำเสียงที่สูงขึ้น “อย่าบอกว่ายังไม่รู้ข่าว”

“ข่าวอะไรครับ ผมออกจากบ้านตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง”

“รีบเหรอมึง”

“ออกไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้นที่ตึก NYL มา เห็นมีงานประกวดของ Champs ว่าจะลองส่งดู”

“เออ โจทย์อะไร”

“Days แต่เดี๋ยวดิ อย่าเปลี่ยนเรื่อง” ผมกระทุ้งข้อศอก คนเดินมาชวนคุยเลยนึกขึ้นได้

“ธามเข้าโรง’บาลตั้งแต่เมื่อคืน”

“เหรอ ผมไม่ได้เปิดเฟซเลยว่ะ ทีวีก็ไม่ได้เปิด” กลับมาแล้วก็เครียด นอนไม่หลับ สุดท้ายก็นั่งแต่งรูปยันตีสี่ มีเมลจากเว็บไซต์ของนิตยสาร Champs ส่งข่าวประกวดภาพถ่ายมาพอดีเลยเก็บกระเป๋าแบก Canon ออกจากบ้าน ตอนนี้หน้าโทรมตาโหลมาก ขอบคุณทีมงานที่ไม่ได้ทักเรื่องนี้

“ข่าวว่าไงอ่ะ”

“เครียดลงกระเพาะ”

“งานเยอะ”

“จะเข้าไปเยี่ยมหรือเปล่า แต่นักข่าวคงเต็มอ่ะ”

“อืม” ผมรับคำในลำคอ กระนั้นก็วางแผนไว้ในใจ “ไว้ถ่ายเสร็จแล้วคงแวบไป”

ส่วนชื่อโรงพยาบาลกับห้องผู้ป่วยถามเมธัสเอาทีหลังน่าจะได้เรื่องขึ้นมาบ้าง หรือบางทีผมอาจจะขอให้เมธัสไปเป็นโล่ช่วยพาเข้าไปเจอนิธานสักสิบนาทีก็ยังดี




ผมมาถึงโรงพยาบาลพร้อมเมธัสตอนสี่โมงเย็น มีนักข่าวรอสังเกตการณ์อยู่ประปราย รู้สึกคุ้นหน้าเป็นบางคน วนไปวนมาสุดท้ายสายงานก็ใกล้เคียงกัน ผมค่อนข้างมั่นใจว่าหลายคนรู้แล้วว่าความสัมพันธ์ของผมกับนิธานเป็นไปในลักษณะไหน แต่ตราบใดที่เม็ดเงินถึง ข่าวของเราก็จะยังถูกกลบไว้ซึ่งกระแสทางธุรกิจอยู่ดี อย่างมากแล้วก็ลงคอลัมน์กอซซิปเล็กๆ ที่ใช้ตัวอักษรย่อแทนชื่อเต็มตัว และนั่นเป็นสาเหตุให้แม้ผมจะเดินตามหลังลูกชายคนเดียวของท่านรัฐมนตรีพี่ๆ นักข่าวก็มองกันไม่วางตา

“คุณหม่อน”

ประตูห้องพักผู้ป่วยพิเศษเปิดออก พี่นิดเป็นคนออกมารับหลังจากเมธัสเบิกทางการ์ดทั้งหลายมาฉลุย ผมไม่ต้องทำอะไรเลย แบ็กดีเป็นแบบนี้นี่เอง ดังนั้นเมื่อพี่นิดเห็นผมก็ทำได้เพียงหน้าหงิกหน้างอเท่านั้น

“เอาของเยี่ยมมาฝาก”

เมธัสมองเลยผู้จัดการส่วนตัวไปแล้วดันหลังผมให้ไปหาที่เตียง นิธานหน้าซีดโทรม แต่ยังมีแรงยิ้ม แขนซ้ายถูกเจาะให้น้ำเกลือ ดูท่าทางไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่เครียดกับพักผ่อนไม่เพียงพอเท่านั้น

“ไม่เจอหน้าผมอาทิตย์กว่าๆ ถึงกับเครียดลงกระเพาะเลยเหรอ”

ผมลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ รู้ว่าไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่กับนิธานสองคนแน่ เมธัสทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วหยิบไอแพดขึ้นมาทำงานรออย่างไม่ได้แสดงอาการเป็นห่วงเพื่อนมากนัก หรืออีกนัยหนึ่งถ้าไม่ติดว่าผมโทรไปขอร้องให้มาเป็นเพื่อน ป่านนี้ก็คงเคลียร์งานอยู่ที่ออฟฟิศเหมือนทุกวัน เอาเข้าจริง ผมว่าเมธัสก็เป็นเพื่อนที่ดีใช้ได้เลย

“งานเยอะ ไม่ค่อยได้นอน”

“ผมรู้ ทำไมโหมรับงานขนาดนี้ ไม่ได้อยู่ดูแลพี่แล้วรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ”

“เว่อร์ พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“ผมลูบหัวได้หรือเปล่า” ไม่รู้สิ เวลานี้ผมก็ไม่เห็นคุณเมธีมาอยู่ด้วย ชีวิตคนคนหนึ่งต้องการเพียงคนที่เราจ่ายเงินมาเคียงข้างวันที่อ่อนแอจริงๆ หรือ ไม่ใช่พี่นิดทำหน้าที่ผู้จัดการส่วนตัวไม่ดี ผมพูดถึงนัยของมนุษย์ทั่วไป เมื่อร่างกายบาดเจ็บ จิตใจก็ย่อมอ่อนล้าไปด้วยเป็นธรรมดา คนที่เราอยากอยู่ด้วยในวัน ในเวลาแบบนี้ มักจะเป็นคนที่ผูกพันกันทางจิตใจมากกว่า

“มากกว่านี้ก็ได้” นิธานตอบเสียงแห้ง ผมยังจับมือเขาไว้ ห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มแต่ก็หลุดออกมาอยู่ดี

“มีคนอยู่นะ”

“มาให้จูบหน่อย ฉันไม่ทำนายป่วยไปด้วยหรอก”

นิธานพูดชัดเจน ผมเหลือบตามองเมธัสที่ทำทีไม่สนใจแต่กลับอมยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก ส่วนพี่นิดนั่งไขว่ห้างอยู่อีกมุม กอดอกเบือนหน้าหนี

“นี่เป็นประโยคขอร้องจากนายแบบดังเลยเหรอเนี่ย”

“ฟังไม่ออกหรือไงว่าเป็นคำสั่ง”

ผมศิโรราบแต่โดยดีแล้วโน้มตัวลงมาหาใบหน้าขาว แนบริมฝีปากลงไปบดคลึงทั้งบนและล่าง เผยอปากจูบซ้ำๆ ภายนอก ไม่ล้ำลึก ไม่วู่วาม แต่เต็มไปด้วยความอ่อนหวานของคำว่าคิดถึงที่สอดแทรกไป เมื่อถอนริมฝีปากออกมาความอาลัยนั้นยังอยู่ เรายังคงจับมือกัน เป็นสัมผัสที่ส่งต่อถึงสัมผัสจริง ไม่ใช่เพียงมองอีกฝ่ายผ่านหน้าจอจากเครื่องมืออิเล็กโทรนิกส์อีกต่อไป

“วันนี้ดีขึ้นหรือยังครับ”

“อืม เมื่อวานคลื่นไส้ตั้งแต่บ่าย อ้วกไม่หยุด พี่นิดเลยพามาส่งโรงพยาบาล”

“ขอบคุณนะครับพี่นิด” ผมหันไปบอก เจ้าของชื่อปรายตามองแล้วเมินราวกับไม่อยากสุงสิง ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องแคร์ “พี่ธามน่าจะพักผ่อนบ้าง”

“คิวยาวจนถึงสิ้นเดือนหน้าถึงจะมีเวลาพัก”

“พี่ปฏิเสธงานไม่ได้เหรอ”

“ช่วงกอบโกยน่ะแซค” นิธานตอบเหมือนวางแผนอนาคตตัวเองไว้แล้ว เขายกมือขึ้นลูบหัวผม แต่เพราะไม่อยากให้ออกแรงมากเลยยอมนอนหมอบลงบนเตียง รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก เป็นองศาที่มองแล้วเพลินตาดี “อีกไม่กี่ปีฉันจะออกจากวงการแล้ว”

“ธาม อย่าพูดเหลวไหล”

“เราคุยกันแล้วนะพี่นิด”

“คิดว่าทำอะไรได้ดั่งใจตัวเองหรือไง เลิกความคิดนี้ไปซะ”

“พี่ไม่ใช่เจ้าชีวิตพี่ธามนะครับ ผมว่าพี่ก็ทำเกินไป” ผมขัดขึ้นมาบ้างเมื่อผู้จัดการส่วนตัวลุกมาดุคนป่วย “ผมรู้ว่าพี่ได้เงินจากพี่ธามมาก แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะทำให้พี่เหมือนพี่ธามไม่ได้เสียทีเดียว หานายแบบใหม่ก็ได้นี่”

“นายไม่รู้อะไรก็เงียบไปเถอะแซค”

“ผมรู้! รู้ทุกเรื่องที่พี่คิดว่าผมไม่รู้นั่นแหละ!”

“ถ้ารู้แล้วยังจะสร้างความเดือดร้อนให้ธามอีกทำไม คิดว่าที่ธามต้องทำงานหนักแบบนี้เพราะใคร ถ้าไม่ใช่นายมาวอแวเขาจน...”

“จนอะไร” เสียงสุดท้ายเป็นเสียงของเมธัส พี่นิดเงียบในทันที ขณะที่นิธานก็แน่นิ่ง คนพูดวางไอแพดลงบนโซฟา ลุกขึ้นมามองหน้าผมสลับกับผู้จัดการส่วนตัวที่เกือบปล่อยเรื่องรั่วไหลออกมา

แน่ล่ะ...ใครจะสั่งให้นิธานทำงานจนไม่มีเวลาว่างขนาดนี้ได้นอกจากพ่อ

พ่อที่เอางานมายัดใส่ลูกจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น เหมือนที่เขาไม่มีเวลาให้นิธานนั่นไง


“จนกระแสอู๋ธามไม่โตสินะ”

ผมพูดเสียงเนิบ เพราะยังอยากทำให้นิธานสบายใจเลยไม่พูดเรื่องที่เป็นความลับ พี่นิดคลายท่าทีชวนอึดอัดลง แต่ยังไม่วายบ่นผมต่อราวกับอัดอั้นมานาน

“รู้ไหมว่าต้นสังกัดต้องเสียเงินเท่าไหร่ปิดข่าวนี้ เลิกทำตัวเป็นปัญหาเสียที”

“ก็แถลงข่าวว่าผมคบกับพี่ธามเสียซี่ จะได้ไม่ต้องเสียเงินปิดเรื่องอีก พี่ก็รู้ว่าผมต้องหาทางมาหาพี่ธามแน่”

“พอแถลงข่าวนายได้สักพักนายก็เขี่ยธามทิ้งน่ะเหรอ แซค ทุกคนมีประวัติ แล้วฉันจะบอกให้นะว่ามันตัดสินตัวนายวันนี้ด้วย สิ่งที่ทำมา นายอาจจะคิดว่าตัวเองมักง่ายยังไงก็ได้ แต่มันเป็นเครดิตติดตัวนายไปแล้วว่านายมั่วแค่ไหน”

“โห พูดแบบนี้ผมอยากต่อยพี่เลยว่ะ”

“พอได้แล้ว!” นิธานเสียงดัง และดูท่าว่าผมจะทำให้นิธานหงุดหงิดมากกว่าเดิม เราแยกกันคนละมุม แต่ผมไม่ยอมกลับง่ายๆ แน่ ผมเดินกลับมานั่งข้างนิธานโดยมีเมธัสคอยตบบ่าปลอบใจ

“พี่นิด ผมขออยู่กับแซคสักครู่ได้ไหม”

“ไม่ได้ คิดว่าข้างนอกนั่นนักข่าวมารอทำข่าวอะไรกัน แค่นายแบบเข้าโรงพยาบาลมันจะขายได้สักเท่าไหร่ ถ้าเทียบกับข่าวนิธานกับชายนิรนามที่เหมือนกันกับภาพจูบที่หลุดไปตอนนั้นทุกกระเบียดนิ้ว”

“ผมไม่ออกไปไหน พี่เฝ้าหน้าห้องได้เลย”

“พี่ไม่ไป ธาม จะจูบกันเหมือนเมื่อกี้ก็ได้ ตามสบายเลย แต่พี่ละสายตาจากเราโดยที่แซคอยู่ด้วยไม่ได้ มันเป็นหน้าที่ของพี่”

“โอเค งั้นนายพยุงฉันนั่งแล้วขึ้นมานั่งข้างๆ”

บอกตามตรงผมไม่เข้าใจนิธานหรอก แต่ก็ทำตามทุกอย่างที่เจ้าตัวบอก เสียงเอียดอาดเกิดขึ้นเมื่อทรุดตัวลงนั่งบนเตียง มือขวานิธานจะดึงคอเสื้อผมออกกว้าง สัมผัสหยุ่นนุ่มแตะลงบนเหนือไหปลาร้า ก่อนความชื้นภายในอุ้งปากจะแผ่ลงแตะพร้อมปลายลิ้น ผมหลับตาลง รู้สึกเจ็บเมื่อผิวหนังถูกดูดดึง ฟันคมงับลงมาคล้ายลงโทษแต่ไม่เจ็บจนทรมาน ผมโน้มตัวลงจูบบนโคนผม เหนือศีรษะ แล้วโอบเอวคนป่วยไว้หลวมๆ นิ่วหน้าเมื่อเจ็บมากกว่าเดิม แต่แน่ชัดว่าสัญลักษณ์ของนิธานจะตรึงอยู่บนผิวเนื้อไปอีกนาน


“ไม่ว่าใครจะพูดอะไร หรืออดีตจะเป็นยังไง ตอนนี้นายเป็นของฉัน”

คำสั่งเมื่อนายแบบหนุ่มผละตัวออกแล้วสั้นง่าย แต่กลับติดตรึงราวมนตร์สะกด ผมเหลือบตาลง ไม่เห็นรอยบนบ่าของตัวเองแต่มั่นใจว่าต้องเป็นสีช้ำชัดเจน เราสบตากัน ริมฝีปากของนิธานยังแดงและแก้มขึ้นสีกว่าตอนที่ผมเปิดประตูเข้ามาเยี่ยม ในความเย็นชาบ้าบิ่น ยังมีช่วงเวลาที่นิธานของผมซ่อนอาการเขินอายไว้ให้เห็นบ้างประปราย

“ผมอยากปล้ำพี่ว่ะ” คนป่วยกัดริมฝีปากล่างแล้วเบือนหน้าหนี ผมขยับตัวเข้าชิดกระซิบเสียงต่ำ “คราวหน้าผมจะปล้ำจนกว่าพี่จะขอร้องให้ผมหยุดเลย คอยดู”









TBC



ตัดสินใจว่าจะรั้งแล้ว ธามก็โนแคร์โนสนทุกสิ่งอัน เอาแต่ใจกว่านี้ไม่มีแล้วค่ะ
สงครามพ่อตาลูกเขยเพิ่งเริ่มต้น ดูกันว่าสองคนนี้จะผ่านมันไปได้ยังไง เมื่อคืนมาไม่ไหว ป่วยยย อิอิ ไว้เจอกันพุธหน้านะคะ
เยืฟ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-08-2016 12:01:02
ถ้าจะสนุกแล้ว ธามเวลาดื้อก็ไม่แคร์ใครเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 24-08-2016 12:56:16
งานนี้เราว่าคุณพ่อตาแพ้แน่นอน  ก็คนกลางเขาประกาศตัวว่าจะเอาคนนี้ ถึงคุณพ่อจะไม่ยอมแต่คงออกตัวมากไม่ได้ แหม๋..ก็ดูสิ แค่ขั้นแรกก็ทำเอาลูกชายตัวเองต้องมานอนหยอดน้ำเกลือ ต่อไปจะทำไรได้ละ  แถมแซคมันยังมีแบคดี...จะเข้าธามมันไม่ยากเกินความสามารถค่ะเพราะแบคนางดี 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-08-2016 13:15:52
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 24-08-2016 13:21:25
พี่ธามคนแมนนนน กรี๊ดดด แซ็ค สลับตำแหน่งกันเถอะ ให้พี่ธามรุกบ้าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 24-08-2016 13:23:31
เจอพี่ธามมุกนี้ยอมเลยคร่า โคตรน่ารักอ่ะ
แซคได้แบคดีขนาดนี้ พ่อตาก็พ่อตาเถอะ
แอบเสียวตอนหม่อนถาม เกือบไปแล้ววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-08-2016 13:30:33
ธามงานดีมากกกก
มันต้องอย่างงี้เซะ

ทำไมคนเราถึงต้องไปมองอดีตของเค้า
เค้าอาจจะเลวในอดีต แต่เค้าเแลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้เลยเรอะ
ไม่เข้าใจคนที่ชอบตัดสินคนอื่นแบบนี้
พี่นิดไม่เคยมีอดีตที่ไม่ดีเลยเรอะ
หรือแม้แต่คุณเมธีเองก็เถอะ
อดีตก็ไม่ได้สวยงามไปกว่าแซคเลยสักนิด
แถมยังมีเรื่องแย่ๆที่ปิดครอบครัวปิดลูกอย่างเมธัสไว้อีกต่างหาก
ถ้าแน่จริง ลองเปรียบเทียบอดีตกันมั้ยละ
ว่าใครแย่กว่ากัน
บอกเลยแซคดีกว่าหลายขุม
เพราอย่างร้อยๆ แซคก็รักพี่ธาม
แซคทำทุกอย่างได้ ถ้าเป็นเรื่องพี่ธาม
อาจจะเอาแต่ใจบ้าง
แต่เรื่องความรัก ใครก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก

อย่ามาตัดสินความรักคนอื่น ถ้าไม่ได้รู้อะไร
(อินยกกำลังเก้าเลยที่เดียว)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 24-08-2016 13:38:18
คุณพ่อตาโหดไป สงสารธามบ้างเถอะ ทั้งชีวิตไม่มีใครเป็นของตัวเองเลย ให้แซคได้เป็นคนนั้นเถอะค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-08-2016 13:38:38
บอกพี่หม่อนให้รู้ไปเลยเรื่องพ่อ เผลอๆตัวพี่หม่อนเองอาจจะช่วยงัดข้อกับพ่อเรื่องพี่ธามกับแซคก็ได้(มโนล้วนๆ)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 24-08-2016 13:39:29
พี่ธามก็เอาแต่ใจสุดๆเด้อ สู้ๆนะทั้งคู่เลยยย
ต้องผ่านมันไปให้ได้
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.27 (17/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: JRabbit94 ที่ 24-08-2016 14:00:33
สงสารพี่ธาม สงสารแซค สงสารเมธัสด้วยนิดหน่อย

แต่ชอบความโนสนโนแคร์โนแยแสของพี่ธามมาก บอกให้จูบก็จูบสิงี้ โอยยย เขิน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 24-08-2016 14:08:18
แซคเห็นมั๊ยว่าประวัติมันติดตัวนายไปตลอดเลยล่ะ
อย่าทำให้ธามเสียใจนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 24-08-2016 15:30:40
พ่อตาโหด พาวิวาห์เหาะเลยแซค Don't care!!

คุณ west >>> take care na. Jubu Jubu
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 24-08-2016 15:46:04
สู้ๆนะทั้งคู่ :ped149: :ped149:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 24-08-2016 15:51:01

แซคก้อบอกพ่อตาไปสิ...ที่ผ่านมาผมฝึกฝนกับคนอื่นเฉยๆ
เวลามีอะไรกับพี่ธาม..ลูกชายป๊าจะได้มีความสุขมากๆไงคร้าบบบบ
อิป๊าดีตายล่ะ...เมียหลวงกับเมียน้อยมีลูกพร้อมกัน..ตัวเองเจ้าชู้ไข่ไปทั่ว
แล้วไงล่ะ??กลัวกรรมสนองล่ะซิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-08-2016 16:13:05
ถ้าพี่หม่อนรู้เรื่องจะเป็นยังไง
สงสารพี่ธามอ่ะ เห้ออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-08-2016 16:45:13
ยัดงานให้ลูกจนลูกป่วยเป็นพ่อที่ดีจริงจริ๊ง!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 24-08-2016 16:46:16
พี่ธามนางรักของนาง น่าเอ็นดูววววววว :o8: :-[
ว่าที่พ่อตาหยั่งโหด แซคสู้เค้าน๊ะ!! :z10:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 24-08-2016 17:26:30
โงร้ยยยยยยมันดีต่อจรัยยยยยยยยยยย
พี่ธามน่ารักที่สุดเยยยย อยากจูบก็จูบ อยากดูดก็ดูด
เดี๋ยวขอเจอแซคอยากปล้ำก็ปล้ำบ้างนะ
 :ling1: :ling1:
NC NC NC
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 24-08-2016 17:35:01
แซคก็ยังคงเป็นเจ้าหมาตัวโตของพี่ธามเหมือนเดิม น่ารักทั้งคู่เลยคับ
ค่อยผ่านอุปสรรคนี้ไปด้วยกันนะคับทั้งคู่ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 24-08-2016 17:54:19
เกลียดอีผู้จัดการว่ะ :z6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 24-08-2016 18:32:40
พี่ธามแมนมาก...!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 24-08-2016 18:39:09
เข้าใจทุกคนเลย
ต่างก็มีจุดยืนที่ยึดไว้เหนียวแน่น

มาดูกันว่าใจใครจะแกร่งกว่ากัน

ปล. คุณเวสต์ ขอให้หายไว ๆ นะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 24-08-2016 19:05:06
โอ้โหหหหห ชอบความรั้นของพี่ธามมาก เด็ดสุด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-08-2016 19:25:21
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 24-08-2016 20:06:30
สุดยอดพี่ธาม  ขอบคุณคุณวสต์มากค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-08-2016 21:34:27
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 24-08-2016 21:45:32
ปรบมือให้กับพี่ธามค่ะ
กล้ามากกกกมากกว่านี้ก็ยังได้ เริ่ด!!!!!

 
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 25-08-2016 00:26:10
จริงๆ ถ้ามั่นคงกันทั้งสองฝ่าย คิดว่าคุณเมธีก็ไม่ได้น่ากลัวเลยนะ ยัยผู้จัดการนิดนั่นก็แค่ทำตามหน้าที่ของตัวเอง ทั้งสองคนค่อยเป็นค่อยไป รักกันเงียบๆ ก็น่าจะทำให้ทุกอย่างออกมาดี แต่...คุณเมธีก็คงไม่ยอมให้ลูกชายคบกับผู้ชายด้วยกันสินะ เอาล่ะ...แซคเอ๋ย จงสู้ให้มากๆ นะลูก ความอดทนจะช่วยเจ้าได้

ขอบคุณมากๆ นะคะคุณเวสต์

ป.ล. นิธาน ร้อนแรงแม้ตอนมีคนอื่นอยู่ด้วย แล้วอย่างนี้แซคจะไปไหนรอดคะ

ป.ล. รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 25-08-2016 00:29:17
ในความไม่เจอกันก็ยังมีความโหยหาความหวานละเลียดปนอยู่
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 25-08-2016 01:52:38
พี่ธามสุดนอดมาก สู้ๆนะหมาแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-08-2016 05:15:21
หนีไปด้วยกันเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 25-08-2016 07:08:22
ธามทำไมเท่ห์ขนาดนี้ กรี๊ดมาก //ปาใจใส่รัวๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 25-08-2016 11:26:11
กรี๊ด พี่ธาม พอจะน่ารัก ก็น่ารักมากเลยอ่า ฮือ สงสารทั้งคู่ แต่คิดว่าเดี๋ยวแซคต้องเจอศึกหนักจากพี่หม่อนรึเปล่า เพราะพี่นิดพูดแบบนั้น พี่หม่อนต้องคุยกับแซคต่อแน่ รอลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 25-08-2016 13:12:20
โหพี่ธามแมนๆเลยอ่ะ
แบบโนแคร์โนสน คือรุกมากจริงๆ
ส่วนตาหนูแซคนี่เหมือนเด็กเสี่ย
แอบหนีมาดูแลหัวใจงี้ 5555555
ตราบใดที่ยังมีพี่หม่อน แซคก็ทำได้อ่ะ
อยากปิดความลับกันนัก ก็ต้องทนรับไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-08-2016 13:14:08
ธามแน่มากค่ะ นึกว่าจะไม่สู้ซะแล้ว
แซคทำให้ตัวให้จริงจัง สมกับเป็นคนที่ถูกรั้งนะ

เมธัสรู้ตอนไหน วงแตกแน่

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 25-08-2016 20:20:42
หม่อน เหมือนมาทำหน้าที่เพื่อนเฉยๆ
ไม่ทุกข์ไม่ร้อน เย็นชาเกินไปแล้ว
แอบเขินตอนเขาจูบกัน
 :o8:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-08-2016 20:29:26
มาปล้ำเจ้ไปพลางๆ แก้ขัดไปก่อนก็ได้นะค้า  แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 25-08-2016 20:51:03
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-08-2016 22:15:27
เริศไปอีกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 25-08-2016 23:30:52
แนะนำให้ถอดเสื้อเดินออกไปนะแซ็ค ฮ่าๆๆๆๆ
พี่ธามสตรองไว้นะ เราเอาใจช่วย
พี่เวสต์รักษาสุขภาพด้วยนะก้าบบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 26-08-2016 17:39:36
พี่ธามรุกขนาดนี้ปล้ำแซคเถอะค่ะ ฮืออออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-08-2016 20:26:40
ลำไยพี่นิด เราจะขอต่อยแทนแซคเอง 555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 26-08-2016 22:59:08
ตอนนี้พี่ธามเอาใจไปเลยค่าาาา ชัดเจนนนน ดีงามมม
ดูฉากเลิฟซีนวนไปค่ะพี่นิด 5555555
ชอบที่แซคธามไม่ยอมแพ้ทั้งคู่ โดนกีดกันก็พยายามหาทางจนได้
เชื่อใจกันไว้แบบนี้แหละ พ่อตาต้องเข้าใจซักวัน
อีกไม่นานพี่หม่อนคงได้รู้ความจริง ขอให้ผ่านไปด้วยดี ฮือออ

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 30-08-2016 23:53:56
C h a p t e r 1 8





เอาเข้าจริง ต่อให้ผมไม่ได้อยู่กับนิธานตามลำพังอย่างพี่นิดห้าม สุดท้ายข่าวเรื่องผมก็ออกมาอยู่ดี ต้นเรื่องไม่ใช่ผม แต่เป็นธาราธรณ์ที่เมาเละ อาละวาดจนเกิดเป็นข่าวใหญ่ว่าสาเหตุเพราะอกหักจากแฟนสาวที่เป็นดาราดังในวงการ อีกทั้งภาพหลุดตอนพระเอกหนุ่มไปดักรอหน้าคอนโดฯ ฝ่ายหญิง เอะอะมะเทิ่งจนยามต้องลากตัวออกมาข้างนอกแถมยังโดนคนแถวนั้นเป็นปาปารัชซี่จำเป็นจับภาพได้อีก

แล้วเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?

ข่าวที่สร้างเป็นกระแสอู๋ธามก่อนหน้านี้ก็ล่มสลาย ยิ่งธาราธรณ์ไม่มาเยี่ยมนิธาน แต่กลับเป็นผมกับเมธัสที่นักข่าวเห็นกันคาตาการเชื่อมโยงก็ชัดเจน ต้นสังกัดนิธานวิ่งปิดข่าวกันให้วุ่น แต่ท้ายที่สุดเพจเฟซบุ๊กที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับข่าววงในของดาราก็เอาภาพที่นิธานจูบกับผมครั้งแรกมาเทียบกันกับวันที่ผมเข้าไปเยี่ยมนิธานในโรงพยาบาล โน้มนำไปในเชิงว่าแฟนคลับถูกสับขาหลอก ตามด้วยชื่อผมที่กลายเป็นแฮชแท็กอันดับต้นๆ ในทวิตเตอร์ คำที่ถูกค้นหาผ่านกูเกิ้ล ไม่นับรวมกับเฟซบุ๊กที่พี่มาร์ค ซัคเคอร์เบิร์กบังคับให้ใช้ชื่อนามสกุลจริงถูกแอดเฟรนด์มาถล่มทลาย ชั่วพริบตา เพียงข้ามคืน ภาพถ่ายที่ผมเปิดเป็นสาธารณะก็มีจำนวนยอดไลค์พุ่งสูง แต่คอมเมนต์กลับไม่เกี่ยวข้องกันกับเนื้อหาของภาพโดยสิ้นเชิง


“อยู่ๆ ก็โป๊ะแตก” ไอ้เดี่ยวพูดแล้วหมุนเก้าอี้มาหา นัยน์ตายิ้ม “ดังแล้วโว้ย พี่เรา”

“หุบปากไปน่า”

“โดนขุดประวัติด้วยแซค เหยื่อเก่าออกมาโพสต์กันหลายคนอยู่นะ”

“พูดจริง?” ผมตั้งค่าแก้ไขความเป็นส่วนตัวทันทีหลังจาก notification เด้งเตือนรัวๆ แทบจะปิดอินเตอร์เน็ตเลยด้วยซ้ำ เหยื่อเก่าที่ไหนวะ เยอะจนนึกภาพไม่ออกเลยว่าเขี่ยใครทิ้งแบบแย่ๆ ไปบ้าง


“นี่แอบไปดักรอคอนโดฯ พี่ธามด้วยเหรอ มีคนเห็น มีรูปด้วย”

ถึงจะไม่ชัดเท่าไหร่แต่มองปราดเดียวก็รู้ว่าผมแน่ แสดงว่าโดนตามมานาน เพียงแต่เพิ่งมาอัดเล่นข่าวกันพร้อมหลักฐานเต็มมือขนาดนี้


“แม่ง เซ็งว่ะ แค่นี้ก็ติดต่อพี่ธามยากฉิบหายแล้ว”

“เดี๋ยวข่าวก็ซา”

“ผมถึงอยากให้พี่นิดแถลงข่าวไงว่าผมคบกับพี่ธามอยู่ ถ้าไม่รอให้คนสืบก็คงไม่ใหญ่โตไปขนาดนี้”

“ทำไงได้ เขาก็คิดว่าเอาอยู่น่ะสิ”

“ดันมามีเรื่องตอนพี่ธามไปถ่ายแบบที่จีนด้วย”

“ทางนั้นก็ยังเงียบๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ รอดูไปก่อนก็ได้ ต้นสังกัดคงไม่ปล่อยให้เรื่องราวใหญ่โตนักหรอก”

ผมถอนหายใจ ทำอะไรไม่ได้นอกจากกุมขมับ สักพักพี่จิ๊บก็เดินเข้ามาในออฟฟิศ หน้าตาหงิกงอ กระดิกนิ้วเรียกผมเข้าไปคุยในห้องทำงานส่วนตัว บอกตรงๆ เลย ตั้งแต่ทำงานมาพี่จิ๊บไม่เคยเรียกใครเข้าไปคุยแบบนี้ จะด่าก็ด่าให้ได้ยินกันหมด เป็นทีมงานเล็กๆ กับหัวหน้าโผงผาง เปิดเผย แต่จบแค่ตอนนั้น ไม่มีกระแหนะกระแหนเอากลับมาด่าซ้ำหรือขุ่นเคืองกันแต่อย่างใด


“ครับพี่”

“เห็นข่าวแล้วใช่ไหม”

“เห็นแล้ว”

“คิดจะทำยังไงต่อ”

หญิงสาวเอนตัวพิงเก้าอี้แล้วมองผมด้วยสายตาประเมิน พร้อมกับกอดอกแน่น รอฟังคำตอบ


“ผมว่า...มันเรื่องส่วนตัวน่ะครับ”

“แซค ฉันไม่เคยว่าแกเลยนะถ้าแกจะคบใคร ถ้าจริงจังฉันก็ดีใจด้วยด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่คนนี้ ฉันเตือนแกไปหลายครั้งแล้วว่าไม่ใช่คนนี้”

“อาจจะน้ำเน่านะพี่ แต่การรักใครสักคนมันเลือกได้ด้วยเหรอครับ”

“ก็ถ้าแกไม่เข้าไปยุ่งกับเขาแต่แรกมันก็ไม่เกิดเป็นความรักอะไรแบบนี้หรอกนะ”

“ผมไม่คู่ควรที่จะมีความรักเหรอพี่จิ๊บ”

เราสบตากัน เป็นครั้งแรกที่ผมกับหัวหน้ามีโอกาสพูดคุยกันด้วยเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงาน แต่เครียดและจริงจังกว่าครั้งไหนๆ

“คุณเมธีต่อสายตรงมาหาพี่ ขอให้จบเรื่องนี้ให้ไวที่สุด”

“เขาไม่เคยสนใจพี่ธามเลยด้วยซ้ำ”

“แกไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับเมียคนอื่น ต่อให้เป็นเมียเก็บก็เถอะ”

ผมลืมไป เรื่องพ่อนั่นเป็นความลับ และถึงเวลานี้คุณเมธีก็ยอมที่จะปล่อยให้ลูกชายตัวเองแปดเปื้อนไปด้วยความเข้าใจผิดๆ อย่างนี้แทนที่จะยอมรับว่านิธานเป็นเพียงผลพวงต่อความเข้าใจผิดเมื่อครั้งอดีตเท่านั้น

ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมนิธานถึงรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวขนาดนี้

ขนาดที่พ่อก็ยังไม่กล้ายอมรับว่าไม่ใช่แค่มักมากตามประสาผู้ชาย แต่กลับสะเพร่าและปัดการแสดงความรับผิดชอบอย่างหน้าไม่อายมาตลอดนับตั้งแต่วันที่นิธานลืมตามา


“แซค พี่ขอร้องจริงๆ อย่าเอาความเดือดร้อนมาให้พวกเรา แกก็เป็นหนึ่งในพวกเรา เรื่องแค่นี้ทำได้ไหม”

“ผมจะอยู่นิ่งๆ ไม่ก่อเรื่องไปมากกว่านี้แล้วกัน”

“ดี อืม เจเรมี่ถามหาด้วยน่ะ”

“เย็นนี้ผมจะเข้าไปหามัน”

“ถ้าจะเมาก็ไปเมาที่ร้านเจม ที่นี่ปลอดภัยมากกว่าที่อื่น”

ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนเดินออกจากห้องทำงานมาโดยมีสายตาเป็นห่วงของเดี่ยวกับหวานคอยมองมาห่างๆ





“ยูก็รู้อยู่แล้วว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้”

แสงไฟสีส้มเหลืองของบาร์ไม่ได้ช่วยเยียวยาจิตใจที่ห่อเหี่ยวของผมให้ชุ่มชื้นขึ้นมาได้ เสียงดนตรีสดบรรเลง เบียร์หนึ่งทาวเวอร์ผมซัดไปคนเดียวเกินครึ่ง ผมไม่ต้องการใคร แค่อยากนั่งดื่มให้เรื่องในหัวเบาบางลงบ้างสักนิดก็ยังดี


“ติดต่อพี่ธามได้หรือเปล่า”

“ไม่ได้เลย ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล”

“แล้วจะเอาไง ถอยป่ะ”

“ไม่รู้จะสู้ทางไหนว่ะ แต่ปล่อยพี่ธามไว้คนเดียวไม่ได้ กูเข้าไปอยู่ในใจเขาแล้ว เข้าใจป่ะวะเจม ใจที่เขาไม่เคยให้โอกาสใครเข้าไปจะให้กูปล่อยมือได้ยังไง”

“นี่นึกถึงแต่ว่าเขาจะอยู่ยังไง ไม่ได้นึกว่าสภาพตัวเองตอนนี้เป็นแบบไหนบ้างเลยเหรอ” มันวางยำรวมมิตรตรงหน้า ผมไม่ได้สั่ง แต่เป็นของแถมจากทางร้าน “กินอะไรนอกจากเบียร์บ้างเถอะ”

“เออ ขอบใจ”

“ว่าแต่ ไม่แปลกเหรอที่จู่ๆ ก็เป็นข่าว ทั้งๆ ที่ผู้จัดการส่วนตัวทางนั้นบอกว่าต้นสังกัดปิดข่าวมาตลอด”

“ก็แปลกน่ะสิ ถึงจะเริ่มจากที่ไอ้พี่อู๋ก็เถอะ มันก็ไม่ได้หมายความว่าพี่อู๋มีแฟนเป็นผู้หญิงแล้วจะจูบพี่ธามไม่ได้ป่ะวะ นักข่าวจะเล่นว่าพี่อู๋คบควบยังได้เลย แต่เสือกหันมาเล่นกู”

“รูปยูที่ไปเป็นสตอล์กเกอร์ที่คอนโดฯ ธามอีก”

“เออ เห็นรูปกูขับรถพี่ธามด้วย โคตรนานแล้วนะเรื่องนั้น ตั้งแต่ช่วงที่พี่ธามไปนิวยอร์ก”

“เหมือนมีคนสั่งให้สะกดรอยตามเก็บภาพเลยว่ะ”

“ตอนนั้นพ่อพี่ธามยังไม่รู้เรื่องกูกับลูกชายเขาเลย”

“แต่พี่หม่อนรู้” ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน รู้ความหมายที่แฝงในคำพูดนั้น เจเรมี่ไหวไหล่ ทำหน้าราวกับไม่ได้หลุดพูดอะไรออกมา “แค่บอกเฉยๆ”

“คิดว่าพี่หม่อนทำทุกอย่างเพื่อให้กูคบกับนิธานอย่างเปิดเผยแล้วพ่อเขาจะได้ถอยเหรอวะ”

“ก็เป็นไปได้ไม่ใช่เหรอ ถ้าเขาคิดว่าพ่อตัวเองกิ๊กกับเพื่อนตัวเองจริง ระดับของรัฐมนตรีคงไม่ยอมเป็นสามีลับๆ ให้พี่มาทับรอยแล้วใช้เมียร่วมกัน จริงไหม ยิ่งถ้าพี่ธามรักพี่ด้วยแล้ว ยังไงพี่ก็ชนะ”

“แต่ชนะในสภาพไหนก็อีกเรื่อง”

“ชนะที่หมายถึงได้ตัว ได้ใจพี่ธามมา แต่อย่างอื่นสะบักสะบอม ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย”

ผมรินเบียร์จากทาวเวอร์ วันนี้เจเรมี่ไม่ห่วง พรุ่งนี้เป็นวันหยุดมันเลยปล่อยให้ผมเมาได้เต็มที่ “คืนนี้ไปค้างด้วยนะ พี่ธามคงไม่โผล่มาแหกอกผมใช่ป่ะ”

“นี่ก็แปลก พี่ธามแม่งมองออกได้ไงวะว่ามึงเคยชอบกู”

“ก็ตอนนี้ยังชอบอยู่ไง คนที่คิดเหมือนๆ กันน่ะ ดูกันยากเสียที่ไหน” ไอ้เด็กเวรพูดหน้าตาย มองผมยิ้มๆ แล้วเอามือมาลูบคาง “ยังเปลี่ยนใจมาชอบผมกลับได้นะ”

“ให้กูไปคบไอ้เหลือดีกว่า”

“ผมไม่ถือเรื่องเซ็กส์หรอกนะจะบอกให้ ได้พี่สักครั้งก็ดี ที่คาๆ ใจจะได้จบๆ ไป”

“ฝังใจกับรักแรกขนาดนั้นเลย”

“ก็นิดนึง” เจเรมี่ยักคิ้วยวน ไม่จริงจังนัก ผมรู้ว่ามันกวนประสาทไปอย่างนั้น ผมมองมันเป็นน้อง แต่นั่นไม่สำคัญเท่าตอนนี้ผมรักนิธานจริงๆ แล้ว “คืนนี้ถ้าเมาขอจับทีดิ อยากรู้ขนาด”

“อยากจับก็มาจับ แลกกะถีบ”

“ไม่มีอารมณ์ขันเลย”

“ดูหน้ากูด้วย”

“ก็ดูอยู่นี่ไง” เจเรมี่พูดกลั้วหัวเราะ แล้วเอาแก้วเบียร์ไปรินให้หลังจากผมซดไปจนหมด “หนวดขึ้นครึ้มอย่างกับโจร ผมเป็นพี่ธามนะ ไม่เอาพี่หรอก พูดเลย”




แสงจากดวงอาทิตย์ตอนสายร้อนจัดจนแม้แต่แอร์คอนดิชั่นที่เปิดไว้ในห้องนอนก็ไม่อาจสู้ได้ เมื่อคืนผมเมาเละ จำอะไรไม่ได้ มาถึงบ้านก็อาศัยเจเรมี่อีกเหมือนเคย มองมันที่นอนคุดคู้ใส่เสื้อผ้าตัวเดิมเหมือนผมแล้วก็เดาว่าคงแบกมาจนหมดแรง

นับถือใจจริงๆ ว่ะ ทั้งๆ ที่ให้นอนบนโซฟาก็ได้ แต่กลับช่วยมาจนถึงห้องนอน

เจเรมี่หลับตาพริ้ม มันมานอนที่บ้านทีไรส่วนใหญ่แล้วตื่นสายกว่าผมตลอด อาจเพราะเจ้าตัวทำงานดึก เวลางานเลยไม่เหมือนคนทั่วไป มันเป็นน้องที่ดี แต่ถึงแม้บางครั้งผมก็อยากจะลองคิดเกินเลยบ้างแต่ก็ทำใจไม่ได้ เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ถึงอายุไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่ภาพจำคือเด็กชายเจเรมี่ขี้โวยวายที่แกล้งทีไรก็สนุกทุกครั้ง ไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ต้องมานั่งปรับทุกข์ขอความช่วยเหลือจากมันมาก่อนในชีวิต


 “เจม”

“ฮื่อ”

“เดี๋ยวกูออกไปเซเว่น ที่บ้านไม่มีของกิน”

“อือ” มันตอบแบบขอไปที แล้วยกแขนขึ้นมาปิดตากันแสงที่สาดเข้ามาจากม่านที่ไม่ได้ปิดไว้ ผมดีดปากแดงๆ ของมัน เจ้าตัวก็พลิกตัวคว่ำหน้าหนี มีเสียงบ่นงึมงำไล่ให้ผมไปตายในลำคอ


“เดี๋ยวปิดม่านให้”

“หุบปากแล้วไสหัวไปไวๆ เลย จะนอน”




หน้าหนังสือพิมพ์มีข่าวบันเทิงของนิธานพาดหราเกือบทุกวันในช่วงสัปดาห์นี้ ผมไม่เข้าใจว่าพี่นักข่าวไม่เบื่อกันบ้างหรือไง แต่ดูเหมือนจะสนุกและแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ผมบังเอิญเห็นขณะที่รอคิวยาวเหยียดในมินิมาร์ต เป็นปาปารัชซี่จับภาพของนิธานกับนางแบบจีนที่เดินแบบด้วยกันหน้าโรงแรม นิธานใส่หมวกแม้จะเป็นเวลากลางคืน ตามทางที่เปลี่ยวและไม่มีคน หญิงสาวกับเขาควงแขนคู่กันมากระทั่งหายลับเข้าไปด้านในทั้งคู่ ผมลังเลใจครู่หนึ่งกว่าจะตัดสินใจซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นกลับมาพร้อมนมและขนมปังก่อนถึงคิวจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์พอดี

ผมวางของกินง่ายๆ สำหรับมื้อเช้าบนโต๊ะ หยิบฟ็อกกี้ขึ้นมาพ่นสวนมอสในขวดโหลที่ช่วยกันจัดกับนิธานตามกิจวัตร ไอ้เหลือนอนแทะกระดูกปลอมที่ซื้อมาฝากเมื่อหลายวันก่อนบนพรมเช็ดเท้า ก่อนที่ผมจะนั่งอย่างว้าวุ่นใจเพียงลำพังขณะที่เปิดรายละเอียดของเนื้อข่าวอ่าน

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นแค่เรื่องที่ปรุงแต่งขึ้น แต่กลับยินยอมเสพมันเพียงเพราะผมไม่รู้วิธีว่าจะติดต่อนิธานได้ยังไง ระยะห่างของเราไม่ใช่แค่ผมโทรหาไม่ได้ แต่มันหมายถึงอีกฝ่ายอยู่ไกลถึงต่างประเทศ แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม


“แซค”

เสียงตึงตังดังมาจากชั้นบน สายพอที่จะทำให้เจเรมี่ตื่นแล้ว มันถือโทรศัพท์ลงมา หน้าตาบูดบึ้งไม่ชอบใจ “เป็นคนดังตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

“อะไร”

“หน้าเพจกอซซิปมีข่าวที่เราออกจากบาร์แล้วขึ้นรถกลับบ้านมาด้วยกัน นึกว่าจะเล่นแต่เรื่องพี่ธามเสียอีก”

“คนทำข่าวนี้ต้องการจะให้กูกับพี่ธามตีกันไง” เนื้อข่าวในหนังสือพิมพ์ก็ด้วย บอกว่านิธานมีท่าทีสนิทสนมกับเพ่ยจี นางแบบสาวตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง เพ่ยจีไปรับนิธานที่สนามบินและออกไปที่บาร์ด้วยกันเกือบทุกคืน มีเมื่อคืนเท่านั้นที่นายแบบจากฝั่งไทยไม่กลับโรงแรมตัวเอง แต่หายขึ้นไปในโรงแรมกับผู้หญิงคนนั้น “เชี่ย แต่หงุดหงิดจริงว่ะ”

“อ้าว รู้ว่าแค่ข่าวหลอกยังหงุดหงิดอีกเหรอ”

“มันก็น่าหงุดหงิดไหมล่ะ”

“ใจเย็นน่า ใครมา”

เสียงรถจอดหน้าบ้านที่ค่อนข้างเงียบ แต่ที่ทำให้ผมกับเจเรมี่รู้คือเสียงปิดประตู เมธัสเคยมาที่นี่หนึ่งครั้ง และผมค่อนข้างแปลกใจเมื่อเขาจำได้และกำลังยืนสอดมือเข้ากระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างด้วยสีหน้าค่อนข้างไม่สบอารมณ์นัก


“เจมไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวไปรับแขกแป๊บ”

“ใครวะ”

“พี่หม่อน”

“อ้อ ตัวร้าย”

“พูดมาก ขึ้นไปอาบน้ำไป”

เด็กหนุ่มเบะปากแต่ยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี ผมออกมารับเมธัสที่สวมเสื้อเชิ้ตรีดคมกริบกับกางเกงสแล็กส์ เขาไม่ได้สวมสูท แต่ดูก็รู้ว่าเป็นชุดที่จะใส่สูททับอีกที


“มาแต่เช้าเลยพี่”

“สายๆ มีประชุมน่ะ เห็นข่าวหรือยัง”

“เพิ่งซื้อหนังสือพิมพ์มาอ่านเลย”

“รู้ไหมว่าใครสร้างข่าวพวกนี้”

“นักข่าวก็อาจจะเป็นคนทำข่าวไปเองก็ได้” ผมตอบกลางๆ ท่าทางนิ่งเย็นของอีกฝ่ายชวนให้ระแวดระวัง เมธัสหลับตา เขาน่าจะมีข้อมูลอะไรมากกว่าผม


“เป็นคำสั่งของพ่อที่จะปิดข่าวนายกับธาม แล้วก็จะให้นายสองคนเข้าใจผิดกัน”

“พี่รู้?”

“พี่ก็มีสายของพี่แล้วกัน แซค นายต้องยื่นคำขาดกับธามว่าจะเดินเกมตามคำสั่งของพ่อพี่หรือเลือกนาย ให้มันเลือกเดี๋ยวนี้”

“พี่ธามอาจจะแค่ทำให้พ่อพี่ตายใจเฉยๆ ก็ได้ พี่หม่อน ผมว่า...”

“รู้เรื่องมาตลอดใช่ไหมแซค”

“พี่หม่อน ใจเย็นดิ”

“เข้าข้างกันแบบนี้เพราะจะปอกลอกพ่อพี่อีกแรงสินะ”

“ผมไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้น มันเป็นเรื่องของพี่ธาม แต่พี่ธามกับคุณเมธีไม่ใช่อย่างที่พี่คิดแน่ๆ มันไม่ใช่เรื่องชู้สาวหรอก”

“งั้นบอกมาสิว่ามันเรื่องอะไร งานวันเกิดธาม พ่อกูก็โผล่ไปหามันที่ห้องไม่ใช่หรือไง!”

“วันนั้นผมก็อยู่ด้วย แต่ผมพูดไม่ได้”

“ทำไมถึงพูดไม่ได้ ใครๆ ก็ช่วยกันปิดบังแบบนี้ มึงไม่เข้าใจเหรอแซคว่าความรู้สึกกูมันแย่แค่ไหนที่ต้องมองหน้าไอ้ธาม กูเป็นเพื่อนสนิทมัน มีมันเป็นเพื่อนแค่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กแต่มันกลับตอบแทนกูด้วยวิธีนี้! ที่กูช่วยมึงก็เหมือนกัน สุดท้ายก็เสียแรงฟรี”

“พี่ไม่ได้จะช่วยผมหรอก” เรื่องนี้ผมรู้มานานแล้ว เพียงแต่ไม่อยากพูด “พี่แค่หลอกใช้ผมให้ขจัดเสี้ยนหนามในใจพี่เท่านั้นเอง”

“ไอ้แซค”

“ผมขอบคุณมากที่พี่ช่วยมาตลอด และผมก็ยืนยันคำเดิมว่าพี่ธามไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับพี่ เรื่องความสัมพันธ์ของคุณเมธีกับพี่ธามก็เหมือนกัน ผมว่าพี่หม่อนไปถามเอากับพ่อพี่เองน่าจะได้เรื่องกว่า ในเมื่อพี่ก็มีข้อมูลในมือมากพอที่จะเค้นให้เขาพูดอยู่แล้ว”

เมธัสมองหน้าผม สีหน้าโกรธจัด


“ผมรู้ว่ามันยากที่พี่กับพ่อจะเปิดใจคุยกันแบบนั้น พี่อาจรู้สึกเหมือนโดนทั้งพ่อทั้งเพื่อนหักหลัง แต่เชื่อผมเถอะ พี่ธามทำไปเพราะเขาก็ไม่มีทางเลือก คนที่มีทางเลือกจริงๆ คือคุณเมธีตั้งแต่ต้นต่างหาก”

ผู้มาเยือนยังคงจ้องตาผมนิ่ง ยังไม่ทันได้เข้ามาในบ้านเขาก็กลับขึ้นรถไป เมอร์เซเดสคันหรูถูกสตาร์ตเครื่องแล้วเหยียบจนมิดไมล์ เหลือเพียงผมที่ยืนกังวลใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเมธัสและนิธานตามลำพัง







TBC



อีก 5 ตอนจบแล้วววว
อดทนนนน
พี่หม่อนเริ่มแผลงฤทธิฺแล้วค่ะ แต่ดราม่าไม่มากหรอก นี้ดเดียว พระนายเขาเข้าใจกันนี่เนอะ เลิฟเลิฟ
ตอนนี้อยู่ทีมเจเรมี่ คนแอบรักก็ได้เป็นแค่คนแอบรัก โถ ลูกสาวแม่ เห็นใจนางจัง
เจอกันพุธหน้าน้าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 31-08-2016 00:02:17
พี่ธามมาแต่ชื่อ...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jannie ที่ 31-08-2016 00:04:12
พี่หม่อนน่าจะรับความจริงได้นะ เดาว่าน่าจะเป็นตัวช่วยด้วย ^^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 31-08-2016 00:16:01
คุณเมธีนี่ บอสชัดๆ แต่ว่าแย่มาก ถึงจะเข้าใจเหตุผลก็เถอะแต่ว่ามันแย่ๆ ที่ทำกับลูกตัวเองแบบนั้น  :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 31-08-2016 00:16:39
น่าลำไยอิตาเมธี เหอ ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 31-08-2016 00:17:01
 :angry2:เอาจริงกฌสงสารหม่อนนะ ทีทต้องมาทนรับสภาพแบบนี้

แต่ทางออกที่ดีที่สุด หม่อนน่าจะถามพ่อตัวเองไปตรงๆเลย

ตอนนี้คนที่กดดันที่สุดก็คือแซคกับธาม

เรื่องนี้ตัวร้ายไม่ใช่มครที่ไหนหรอก นอกจากลุงเมธี

ลูกแท้ๆยังทำให้ทุกข์ใจ ส่วนลูกอีกคนก็ปิดบังเค้าไว้ไม่ให้ออกมา

เรื่องนี้คนที่สมควรถูกโกรธถูกเกลียดมากที่สุดก็ลุงเมธีนั้นแหละ  :m16: :m16: :m16:  :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 31-08-2016 00:33:28
เจมน่ารัก
คุณเมธีเฮงซวย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 31-08-2016 00:36:58
เอ้าจบตอนเฉยเลยกำลังลุ้นมันเลย  :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 31-08-2016 01:06:32
ตอนนี้ไม่เจอพี่ธามเลยยยยยยคิดถึง :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-08-2016 01:43:53
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-08-2016 01:57:45
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 31-08-2016 02:15:02
เห้อ ความผิดพลาดของผู้ใหญ่.... 
สงสารเด็กๆ ต้องทนอยู่กับความทุกข์ใจในสิ่งที่ตนไม่ได้ก่อ 
..... ลำบากไปถึงว่าที่ลูกเขย อิแซคเรานี่ซวยมหาศาลโดนทั้งขึ้นทั้งร่อง - -"
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 31-08-2016 05:18:37
พี่ธาม!!!! รีบกลับมานะคะ
อยากให้เรื่องที่วุ่นวายนี้จบลงสักที
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 31-08-2016 05:48:53
รู้สึกว่าคุณเมธีเห็นแก่ตัวอ่ะ ก็บอกไผสิ ว่านี่ลูก ทำเอาเมธัสเข้าใจผิด ทำทุกคนเข้าใจผิดหมด เพื่อ???
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 31-08-2016 06:19:19
พี่หม่อนกลายเป็นตัวร้ายเลย 5555  ป่วนมากๆเดี๋ยสส่งเจมไปจัดการดีม่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 31-08-2016 06:37:28
ไอ้แซคซวยมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 31-08-2016 06:44:46
ขอหม่อนเจเรมี่ด่วนๆๆๆ >>> เอิ่มมม เด่วๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-08-2016 06:59:06
ถ้าเป็นพี่หม่อนนะ วีนแตกไปยิ่งกว่านี้อีก 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 31-08-2016 08:08:36
ทำไมถึงชอบเจรมี่เเบบนี้ หู้ย น่ารักกกกกก :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 31-08-2016 08:30:48
ขุ่นเวสต์ขาาาาา
อยากเสพดราม่าค่าาาาาาาา
นี่อยู่ทีมคนแอบรักค่าาาาาาาาาาาา
ขอให้เจมโดนสักครั้งให้แม่ยกชื่นใจได้ไหมค่า
555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 31-08-2016 08:42:54
รำคาญอิหม่อนมาก

ธามน่าสงสาร คนที่มีพ่อแต่ให้ใครรับรู้ไม่ได้ แถมยังเรียก พ่อ ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้อีก ตั้งแต่เด็กโตมาไม่เละ ก็ดีแล้ว

ถ้ารู้ความจริงแล้วไม่อยากให้ธามยอมรับเป็นพี่หม่อนเป็นพี่น้องเลย

คบกันมาตั้งแต่เด็กไม่เคยเลย ที่จะมองเป็นเพื่อน คิดแต่ตัวเอง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 31-08-2016 09:10:39
เข้าใจว่าทำเพื่อลูก แต่มันมากไปไหม

แซคมั่นคงมาก ดีขึ้นกว่าตอนแรกเยอะเลย แซคพูดถูก ถามพ่อง่ายสุด

ธามรีบมาเคลียร์ค่ะ

เจเรมี่น่ารัก รักข้างเดียวแต่ไม่แคร์อะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 31-08-2016 09:31:28
หาแฟนให้เจมด่วนๆ
ดูแลแต่แซคเลยไม่มีคนมาดามใจเลยดูสิ

พี่ธามค๊าา รีบกลับมาเร็ว
ทางนี้พี่หม่อนเริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆละ
แต่ไปคุยกับพ่อตัวเองอย่างที่แซคว่าน่าจะดีกว่ามาทำร้ายเพื่อนแบบนี้นะ
คนที่ลอยตัวคือคุณเมธีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 31-08-2016 09:43:36
ไปถามพ่อเถอะคุณหม่อน จะได้รู้ว่าพ่อที่เข้ามาจำกัดชีวิตส่วนตัวลูก จะยอมรับไหม
รักลูกมากพอที่จะให้ลูกทั้งสองคนพ้นทุกข์ใจหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 31-08-2016 11:43:43
คุณเวสต์ว่าดราม่าไม่มากก็ใจชื้นค่ะ555 แต่ชอบนะที่แซคกับพี่ธามเค้าวางใจอีกฝ่าย คนอื่นยุแหย่ไม่ขึ้น แต่พี่หม่อนนี่สิ พอจะนึกออกนะว่าแบบนั่นก็พ่อ นี่ก็เพื่อนสนิทแต่เด็ก ถ้ารู้เรื่องจริงจะเป็นยังไง แต่ตัวร้ายจริงๆ นี่ยกให้พ่อเลย ตัวไม่อยู่แต่บงการตลอด พี่หม่อนมีอิสระ แต่พี่ธามไม่มี เฮ้อ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-08-2016 12:08:21
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 31-08-2016 13:32:29
พี่หม่อนนี่ยังไงนะ  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.16|P.29 (24/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: JRabbit94 ที่ 31-08-2016 13:45:34
มีแต่เรื่องวุ่นๆ เนอะ มองทางไหนก็น่าสงสาร
;____;
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 31-08-2016 14:21:50
เจมคือเป็นคนน่ารักมาก ควรให้เจมสมหวังค่ะ
ส่วนพ่อพี่หม่อนและพี่ธาม ไม่เป็นลูกผู้ชายเลย
ทำอะไรก็ไม่ยอมรับ เรื่องมันเลยเถิดเพราะคนเป็นพ่อแท้ๆ  :katai3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 31-08-2016 14:44:42
แกก็ไปถามเอากับพ่อแกสิหม่อน มาคาดคั้นกับคนอื่นทำไม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 31-08-2016 15:18:09
จริงของแซคนะที่ว่าหม่อนจะหาความจริงได้จากนายเมธี
ถามพ่อตัวเองไปตรงๆเลยหม่อนว่าความจริงคืออะไรมากกว่า
ที่จะมาโกรธธาม :m31:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 31-08-2016 19:02:15
อะไรคืออีกห้าตอนจบคะ? ไม่เอาค่า ขออีกหลายๆ ตอนเลยเถอะน้า ชอบเรื่องนี้

ดิฉันคิดว่า พี่หม่อนนี่แหละจะช่วยเป็นกำลังต้านคุณเมธีอีกแรง ไม่รู้สิ เราไม่อาจแน่ใจได้ว่าจิตใจคนนั้น works อย่างไร แต่ก็อาจมีเปอร์เซ็นว่า หม่อนอาจญาติดีกับธามจริงๆ เมื่อรู้ว่าเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด

ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ

ป.ล. อยากอ่านเรื่องแยกเป็นเอกเทศของน้องเจเรมีจังเลยค่ะ วอนคุณเวสต์เขียนให้อ่านหน่อยน้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 31-08-2016 19:20:07
ตอนนี้ไม่มีพี่ธามเลยยยยย คิดถึงงงงง รีบๆกลับมาจากจีนไวๆนะคะทูนหัว ก่อนที่บ่าวจะไปตามตัวที่จีนเอง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 31-08-2016 21:40:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 01-09-2016 00:40:31
หาคู่ให้เจเรมี่เถอะค่ะ สงสารนาง ฮือออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chacogothicW ที่ 01-09-2016 13:36:52
เราจะอดทนต่อไปด้วยกัน ฮึบ!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 01-09-2016 19:09:02
ตอนนี้สงสัยธามไม่ได้ค่าตัว
ไม่ออกมาเลย 5555555555555555
แซคสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 01-09-2016 19:35:07
เห็นใจหม่อนนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็คลี่คลาย แต่หม่อนจะรับได้ไหมแค่นั้น
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-09-2016 21:54:35
เมธัสน่าตบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 01-09-2016 22:16:30
ไม่ชอบเมธีเลย
พี่ธามรีบกลับมานะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 02-09-2016 14:10:51
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 02-09-2016 14:34:45
พี่หม่อนร้ายมากอ่ะ แต่เข้าใจเขานะ
เขาอยู่กับความสงสัยมากนาน
จนอยากจะรู้สักที แต่ก็ติดอยู่ที่พ่อเขา
ก็สองคนไม่ยอมพูดกันสักที
เลยมาเดือดร้อนพี่ธามกับแซคเนี่ย สงสาร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 02-09-2016 19:37:29
หาคู่ให้เจมทีค่ะ อยากให้นางมีคู่
ตอนนี้เข้าหม่อนนะ สงสารด้วย ถ้ารู้ความจริงไม่รู้จะชอคขนาดไหน
ว่าแต่ห้าตอนจบแล้วจริงดิ!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 02-09-2016 23:06:32
สงสารพี่ธามไม่รู้จะด่าป๋าว่ายังไงดี
ถ้านี่เป็นการปกป้องพี่ธาม
คงเป็นการปกป้องที่สร้างแต่ความเจ็บปวด
แซ็ค พี่ธาม พี่หม่อน แม้แต่ป๋าเอง ต้องเจ็บกันอีกเท่าไหร่
หรือว่าหน้ากากที่ใส่อยู่มันเชื่อมติดกับผิวหน้าไปแล้ว
ถึงถอดวางไม่ได้สักที
...ที่ทำอยู่นี่มีความสุขมั้ยจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 03-09-2016 09:55:50
สงสารหม่อนอยู่ดี แม้จะใช้แซคเป็นเครื่องมือก็เถอะ
คนที่ควรจัดการแก้ไขมากสุดคือพ่อ วุ่นกันไปหมดตอนนี้
พี่ธามกับแซคก็เชื่อใจกันเข้าไว้นะ
ส่วนพี่หม่อนกับพี่ธามก็อย่าผิดใจกันเลยนะ
#อยากให้เจมมีคู่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 04-09-2016 14:40:08
อึดอัดไปหมดแล้ว สงสารธามㅠㅠ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.18|P.30 (31/08/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 04-09-2016 16:15:55
ใกล้จบแล้ว  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (7/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 07-09-2016 00:14:55
C h a p t e r 1 9





สามทุ่มสิบหกนาทีผมอยู่ที่บ้าน นั่งแก้งานผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ โดยมีบุญเหลือที่กินมื้อเย็นจนอิ่มอืดและวิ่งไล่งับยุงจนเหนื่อยนอนหงายผึ่งพัดลมท่าทางน่าเกลียดอยู่ใกล้ๆ

หลังจากนิธานออกจากโรงพยาบาลตอนนั้นก็โดนยึดโทรศัพท์ มีบอดี้การ์ดคุมตัว มีชีวิตอยู่ไม่ต่างจากนักโทษ อีกทั้งยังมีปัญหากับเพื่อนสนิท ผมก็ไม่ต่างอะไรจากแฟนคลับทั่วไป ไม่มีวิธีติดต่อ ทำได้เพียงอดทนและรอให้อีกฝ่ายหาช่องทางโทรกลับมา เจเรมี่ยังคงยุกึ่งหยอกว่าถ้ามันเป็นนิธานจะไม่กลับมาหาผมแน่ๆ แต่พอดื่มหนักก็ดันมาปลอบใจช่วยผมหาช่องทางติดต่อนิธาน ต่อให้ไม่เข้าท่าเลยสักวิธีก็ตาม

บอกตรงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องอดทนรอจนถึงเมื่อไหร่ อาจเป็นอารมณ์เดียวกับไอ้เหลือเวลาโดนผมทิ้งไม่กลับบ้านโดยที่ไม่บอก หรือพยายามบอกมันแล้วแต่หมาก็ยังไม่สามารถรับรู้และแปลภาษาคนได้อยู่ดี
กระนั้น...ผมก็ยังรอ





เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ผมกำลังรีทัชรอยตีนกาที่เกิดจากการยิ้มของเจ้าของร้านอาหารที่ได้ลงในนิตยสารปักษ์หน้า ไม่ปรากฏชื่อคนโทร เมื่อรับสายแล้วก็ได้ยินเสียงลมหายใจอยู่พักใหญ่

“ฮัลโหลครับ แซคพูดครับ”

“...อืม”

“พี่ธาม? เอาเบอร์ใครโทรมาพี่”

“เด็กในโรงแรมน่ะ คงโทรได้ไม่บ่อย ปกติบอดี้การ์ดกับพี่นิดคุมตัวแจ”

“พี่โอเคหรือเปล่า”

“ไม่รู้ว่ะ” เขาสารภาพตามความจริง เพราะถ้าเป็นผมก็คงตอบไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกยังไง “ทำอะไรไม่ได้เลย”

“เสียงพี่ไม่ค่อยดีนะ”

“ป๋าไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับนายใช่ไหม”

“เขาแค่คุยกับพี่จิ๊บให้ผมเลิกยุ่งกับพี่” นั่นเป็นสิ่งที่เราต่างรู้ว่าเกิดขึ้นแน่ “ตอนนี้พี่อยู่ไหน”

“ภูเก็ต”

“เสียงพี่แย่มากอ่ะ พี่คุยกับพี่หม่อนหรือยัง”

“อืม หม่อนโทรมา คุยกันได้ต่อเมื่ออยู่กับพี่นิด”

ผมกำโทรศัพท์แน่น รู้สึกเหมือนเขากำลังจะร้องไห้ หรือไม่ก็อาจจะร้องไห้อยู่ก็ได้ “ทะเลาะกันเหรอ”

“ฉันเพิ่งรู้ว่ามันส่งคนตามมาพักใหญ่แล้ว ไม่คิดว่ามันจะระแวงฉันกับป๋าขนาดนี้”

“ให้ผมบอกเรื่องที่คุณเมธีเป็นพ่อพี่กับพี่หม่อนไหม”

“ไม่ต้อง ขอร้อง...มันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก”

“มันต้องดีดิ พ่อมีเมียน้อยมันไม่เจ็บเท่าเมียน้อยของพ่อเป็นเพื่อนเราหรอกนะพี่ธาม ถ้าพี่จะอธิบาย...”

“ฉันไม่กล้าสู้หน้ามัน!”

สำหรับคนนอกคงมองว่าเป็นเรื่องง่าย แต่กับนิธานแล้วคงยากแสนยาก ผมนิ่งเงียบ เคารพในการตัดสินใจทุกอย่าง ปัญหาของเขา และนี่เป็นวิธีแก้ปัญหาที่เขารับผลของมันได้ แม้อยากยื่นข้อเสนอมากมายเท่าไหร่ แต่ท้ายที่สุดก็ต้องให้นิธานเป็นคนเลือกเอง

“พี่เป็นยังไงบ้างตอนนี้”

ผมกำโทรศัพท์ไว้แน่น ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่กลายเป็นเสียงสูดลมหายใจคล้ายสะอื้น ผมอยากเจอเขาตอนนี้ เดี๋ยวนี้ “ผมอยู่ข้างพี่เสมอนะ”

“ฉันรู้ แล้วมันก็ทำให้ฉันคิดถึงนายมากๆ”

“พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนี้นะครับ”

“เป็นเด็กดีนะแซค ฉันจะหาทางทำให้เราได้เจอกัน”

“พี่จะทำอะไร”

เขาไม่พูดอะไรสักอย่าง สายตัดไปแล้ว ผมเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองร้องไห้ก็เมื่อรสเค็มปร่าของน้ำตาซึมไหลผ่านร่องจมูกลงมายังริมฝีปากหยักด้วยความคิดถึงและความห่วงหา ผมกังวลใจว่าสภาพจิตใจของนิธานจะเป็นอย่างไรในเมื่อเจ้าตัวยังยิ้มแย้มออกรายการวาไรตี้ได้เป็นปกติดี

ผมเกลียดอาชีพของเขาที่มันทำให้เจ้าตัวกลายเป็นคนละคนกับเนื้อแท้
ผมเกลียดตัวเองที่เอาแต่เฝ้ารอโดยไม่ลงมือทำอะไรสักอย่าง
เกลียดทุกอย่างที่เป็นแบบนี้ และผมจะไม่ปล่อยให้นิธานโดดเดี่ยวและถูกจองจำอีกต่อไป





“ทำงานไวกว่าปกตินะแซค ประหลาด”

พี่จิ๊บทักหลังจากผมเซฟงานลงเอ็กซ์เทอนอลให้ล็อตใหญ่ เมื่อคืนผมนั่งทำยันสว่าง มีเวลางีบไม่เกินหนึ่งชั่วโมงก่อนจะออกมา เดดไลน์วันศุกร์นี้ แต่ผมส่งล่วงหน้าก่อนถึงสามวัน

“ผมจะลาพักร้อนสักสามวัน”

“เมื่อไหร่”

“พรุ่งนี้”

“เดี๋ยว กะทันหันไปไหม”

“ผมเคลียร์งานให้แล้วนี่ไง ช่วงนี้ก็ไม่มีงานถ่ายด้วย”

“จะไปไหนวะ”

“เรื่องนี้ผมต้องขอให้พี่ช่วยว่ะพี่จิ๊บ” เจ้าของชื่อเลิกคิ้วขึ้น “ผมอยากรู้ตารางงานของพี่ธามช่วงสองสามวันนี้ พี่สืบให้หน่อยดิว่าพี่ธามพักที่โรงแรมอะไร วงในพี่เยอะอ่ะ”

“โอ้โห อีแซค คิดว่าฉันจะช่วย?”

“พี่ ผมไม่ไหวแล้วว่ะ” ให้คุกเข่าขอร้อง ตัดโบนัสเลยก็ได้ “ผมว่าพี่ธามไม่โอเคอ่ะ ผมต้องเจอเขาจริงๆ”

“ทำไมไม่ถามคุณเมธัสล่ะ”

“พี่หม่อนโกรธผมอ่ะดิ”

“ถ้าเป็นเรื่องธาม ฉันก็โกรธแก” พี่จิ๊บเหยียดริมฝีปาก ถอนหายใจยาว “เอาจริงใช่ไหม”

“โคตรจริงเลยพี่”

“บอกไว้ก่อนนะว่าไม่อยากจะยุ่งเลย รีบไปเคลียร์ให้มันจบแบบกระจ่างสักทีเถอะ เห็นแกไม่เป็นอันทำงานแบบนี้ฉันก็ไม่ชอบ บรรยากาศในออฟฟิศห่อเหี่ยวหมด แต่รู้ใช่ไหมแซค มันเป็นไปไม่ได้”

“ผมรู้” แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะยอมรับ แค่รับปากให้พี่จิ๊บสบายใจเฉยๆ เท่านั้น

“งั้นเอางานล็อตเก่าไปแก้อีกหน่อย บ่ายนี้จะให้คำตอบ”

“ขอบคุณครับ”





มาถึงโรงแรมแล้ว ยังไงต่อวะ

สายวันพุธ ผมเดินทางมาถึงโรงแรมที่พี่จิ๊บบอกโดยสวัสดิภาพ โลเกชั่นที่ถ่ายเป็นทะเลในแถบนี้ คาดว่าเดินไปเดินมาน่าจะพอเจอกันได้บ้าง หรือไม่ อย่างน้อยถ้าโทรกลับไปหาเบอร์ที่นิธานใช้โทรหาผมวันก่อนน่าจะได้ข้อมูล แต่ทุกอย่างเงียบไปหมด ที่ชายหาดไม่มีตั้งกอง และแม้แดดจะดีแต่กลับไม่เห็นทีมงานสักคน

ยังไม่ถึงเวลาเช็กอิน ผมฝากของไว้แล้วไปเดินเล่นที่ริมหาด โชคดีที่เป็นโรงแรมใหญ่ประจวบกับไม่ใช่ช่วง high season เลยมีห้องว่างให้พัก ลมร้อนระอุพัดโชย รู้สึกแสบผิวและเหนียวตัวพอสมควร ผมพกกล้องมาด้วย ถ่ายบรรยากาศรอบๆ อย่างคนไม่มีอะไรทำ กระทั่งรถตู้ป้ายทะเบียนกรุงเทพฯ คันหนึ่งขับผ่านไป แล้วแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าโรงแรม หนึ่งในคนที่ลงมาแม้มองจากตรงนี้ก็จำได้ว่าเป็นทีมงานที่คุ้นหน้า ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งแต่ยังหลบมุมไม่แสดงตัว กระทั่งพี่นิดลงมาจากรถแต่กลับไม่มีเงาของนิธานก็ยิ่งว้าวุ่นใจ ผมสาวเท้าเข้าใกล้จนเจ้าตัวรู้สึกได้ เขาหันหน้ากลับมา จมูกและตาแดงช้ำทำเอาผมชะงักงัน

“พี่...มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ”

“มายังไงน่ะแซค”

“พี่ธามล่ะครับ” ไม่มีเสียงตอบกลับ ผมมองหน้าคนอื่นแล้วถามกับผู้จัดการส่วนตัวซ้ำ “พี่ธามล่ะพี่นิด”

“อยู่โรงพยาบาล”

“เครียดอีกแล้วเหรอ”

พี่นิดร้องไห้ น้ำตาไหลไม่หยุด เขาจับมือผมไว้แต่สั่นไปทั้งตัว “มีน้องที่กองขับรถส่วนตัวมา ธามยืมกุญแจไว้ตั้งแต่เมื่อคืนบอกว่าเช้านี้จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นบนเขากับพี่ แต่แอบออกจากห้องตั้งแต่ก่อนใครจะตื่น แล้วเมื่อคืนฝนตก ถนนลื่นมาก”

“พี่หมายถึง?”

“ธามขับรถแหกโค้ง ไม่สาหัส แต่...เราไปดูธามเถอะ เดี๋ยวพี่ขอจัดการอะไรนิดหน่อยแล้วจะรีบกลับไปที่โรงพยาบาล”
หัวใจผมถูกบีบให้เล็กฟีบ พยักหน้ารับรู้แต่ชาไปทั้งตัว ก่อนหันหลังกลับพี่นิดก็เรียกไว้ “ให้พี่ก้อนไปส่งนะแซค”

คนขับรถตู้ที่ยังยืนสีหน้าไม่สู้ดีอยู่ตรงนั้นพยักหน้า ผมไม่พูดอะไรต่อ เดินขึ้นไปนั่งข้างคนขับแล้วกำมือแน่น หัวใจเต้นรัว นิธานเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า ถ้าผมมาเร็วกว่านี้ หรือขึ้นเครื่องมาตั้งแต่เมื่อคืนจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไหม ทุกอย่างตีรวนสับสนราวกับสติที่มีหลุดหาย กระทั่งถึงที่หมายก็บอกลาคนขับว่าขออยู่เฝ้านิธานและจะรอกลับพร้อมกัน ผมได้เลขห้องพักของนายแบบหนุ่ม สองขาก้าวเชื่องช้าก่อนจะเร่งฝีเท้าจนกลายเป็นวิ่งในที่สุด





“อุบัติเหตุไม่รุนแรงมาก แต่กระจกเข้าจุดสำคัญคือตา เบื้องต้นหมอผ่าเอาเศษกระจกที่กระเด็นเข้าตาออกแล้ว ส่วนแผลที่แขนกับที่หน้าหลังจากแผลแห้งแล้วก็สามารถผ่าตัดศัลยกรรมได้ ไม่มีปัญหา”

“หลังจากนี้ดวงตาจะยังมองเห็นปกติใช่ไหมครับ”

“ระหว่างนี้ก็ต้องระมัดระวังครับ ไม่ให้ตาติดเชื้อ อักเสบ หรือมีแผลเป็น เพราะถ้าแผลอักเสบลุกลามไปลึกอาจทำให้มองไม่เห็นได้”

“แล้ว...ถ้ามองไม่เห็น จะมีโอกาสกลับมามองเห็นอีกไหมครับ”

“อันนั้นต้องรอผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตาจากผู้บริจาคครับ ขึ้นอยู่กับว่าร่างกายของผู้ป่วยแข็งแรงและมีผู้บริจาคเข้ามาเมื่อไหร่ โดยสถิติแล้วผู้ป่วยอายุน้อย กับสูญเสียการมองเห็นจากอุบัติเหตุจะได้รับการรักษาค่อนข้างเร็ว ในที่นี้ก็อาจจะเป็นปีๆ เหมือนกัน แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งกังวลไปถึงจุดนั้นเลยครับ หมอว่าดูแลผู้ป่วยให้มีความเสี่ยงน้อยที่สุดจะดีกว่า”

ผมพยักหน้ายืนฟังอาการของคนที่หลับสนิทบนเตียงหลังจากที่แพทย์เจ้าของไข้เข้ามาตรวจรอบเย็น พี่นิดกลับมาประมาณสองชั่วโมงหลังจากผมถึงโรงพยาบาลในช่วงสาย ผมโทรหาเมธัส ถึงจะมีเรื่องขัดเคืองใจกันอยู่แต่เขาก็รับปากว่าจะรีบบินมาหลังจากประชุมที่บริษัทเสร็จ

ทุกอย่างเงียบงัน พี่นิดเลี่ยงที่จะรับสายทุกสายยกเว้นของคุณเมธี ได้ยินว่าจะรีบมาเท่าที่ทำได้เหมือนกัน ผมไม่เข้าใจ แม้ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ คนเป็นพ่อน่าจะทิ้งงานทุกอย่างมาหาลูกที่ประสบอุบัติเหตุแท้ๆ แต่ก็เปล่า

“ช่วงนี้เขาเป็นยังไงบ้างครับ”

หลังจากอยู่กันเพียงลำพังผมก็ถามขึ้น ผมทรุดตัวนั่งข้างเตียง เป็นครั้งที่สองแล้วที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ผมจับมือข้างที่ไม่มีผ้าพันแผลเอาไว้ ไม่มีเจตนาจะปลุกให้ตื่นแต่อยากให้นิธานรู้สึกว่าไม่โดดเดี่ยวจนเกินไป บางทีชีวิตก็แค่ต้องการใครสักคนอยู่ข้างๆ เวลาที่เราหมดแรงเท่านั้น

“ธามเครียด เหม่อตลอด คงคิดถึงเรา”

“เวลาพี่ธามไม่สบายใจจะมาหาผม”

“พี่ขอโทษนะแซค”

“ผมรู้ว่าพี่ทำตามหน้าที่”

“เราทุกคนหวังดีกับธาม”

ผมพยักหน้าเข้าใจ ในที่นี้ไม่มีใครผิด เราทุกคนต่างเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้สถานการณ์ในตอนนั้น “คุณเมธีจะมาเมื่อไหร่ครับ”

“ยังไม่ได้บอก แต่พี่ว่าน่าจะคืนนี้”

“พี่หม่อนก็จะมาเหมือนกัน”

เราเงียบเสียงไปครู่หนึ่ง กลิ่นของโรงพยาบาลโชยตลบ นิธานได้รับยาสลบไปตั้งแต่ผ่าตัดเมื่อเช้ากอปรกับอาการอ่อนเพลียที่ก่อนหน้านี้โหมงานหนักทำให้เขาหลับยาว ดวงตาข้างหนึ่งปิดสนิทด้วยผ้าก๊อซ แขนและแก้มข้างขวาถูกพันด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ชนิดเดียวกัน โชคดีที่ไม่กระทบกระเทือนถึงกระดูกและเอ็นที่จะเป็นผลในระยะยาว ผมเฝ้าลูบหลังมือไปมา ไม่อยากนึกถึงว่าเมื่อลืมตามาพบความผิดปกติของตัวเองแล้วจะรู้สึกอย่างไร

ผม...อยากแบ่งเบาความเจ็บปวดทรมานที่ว่าออกมาบ้าง

เข็มนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆ ด้านนอกฟ้าครึ้มผิดกับตอนมาลิบลับ อากาศภาคใต้ก็แบบนี้ ฝนตกชุก แดดออกจัด ประเดี๋ยวประด๋าวดวงอาทิตย์ก็ลับไปหลังภูเขาที่เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม ผมมีความทรงจำที่ไม่ดีเกี่ยวกับอุบัติเหตุและโรงพยาบาลนัก ผมสูญเสียพ่อไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อผมเป็นเซลส์ เดินทางขับรถขึ้นเหนือลงใต้ ครั้งสุดท้ายที่เราจากลากันเป็นช่วงฤดูหนาว ผมอยู่ชั้นมัธยม กินข้าวที่บ้านหลังนั้นด้วยกันในตอนเย็น พ่อออกเดินทางตอนหัวค่ำ มันมักจะเป็นแบบนี้เสมอๆ พ่อพยายามถ่วงเวลาเพื่ออยู่กับครอบครัวให้มากที่สุด กระทั่งแม่ได้รับโทรศัพท์ในเช้าตรู่ของวันใหม่

ไม่มีแม้แต่โอกาสสั่งเสียด้วยซ้ำ

ต่อจากนั้นราวๆ ห้าปี ผมก็เสียแม่ไปจากอุบัติเหตุเช่นกัน แม่ออกไปตลาดตอนเช้าแล้วบู้ม คนขับยังไม่สร่างจากปาร์ตี้เมื่อคืน มีโอกาสอยู่ด้วยกันหลังจากนั้นแค่สองวัน แล้วทุกอย่างก็ว่างเปล่า

ผมฟุบหน้าลงบนเตียง
อาจจริงอย่างที่นิธานเคยว่า
‘การผูกพันกับอะไรเป็นความเจ็บปวดที่สุด’





ผมรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกลูบผมช้าๆ นิ่งอยู่พักใหญ่กว่าจะยอมลุกขึ้นมา นิธานกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงผู้ป่วย เห็นได้ชัดว่าตื่นก่อนผมนานแล้ว ปากยกนิดๆ เป็นองศาที่ชวนมอง ผมขยับตัว จับมือข้างที่มีเพียงสะเก็ดแผลเล็กๆ น้อยๆ มากุมแนบหน้า

“เป็นยังไงบ้าง”

“มาไวเกินไปไหม”

“ผมกะมาเซอร์ไพรส์อยู่แล้ว ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องเซอร์ไพรส์กว่า”

“ลางานเหรอ”

“พี่ธามบอกคิดถึง ผมจะทนไหวได้ไง”

“คนเจ้าชู้นี่ปากหวานตลอดเลยนะ”

“ที่ผ่านมาไม่ชัดอีกหรือไงว่าผมเลิกแล้ว เลิกจริงๆ” ผมทำหน้าย่นใส่คนป่วย เอาแก้มถูหลังมืออีกฝ่ายไปด้วย “ยังไม่ได้เคลียร์เลยนะว่าทำไมไปโผล่กับนางแบบจีนได้”

“เชื่อข่าวด้วยเหรอ”

“ก็ภาพพี่ธามจริงๆ”

เขายิ้มแต่ไม่อธิบาย เอาเถอะ ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอะไรผมก็เชื่อใจนิธานอยู่แล้ว “เจ็บแผลหรือเปล่าครับ”

“อืม นิดหน่อย”

“พี่ต้องดูแลตาให้ดีๆ นะ ไว้กลับกรุงเทพฯ แล้วผมไปอยู่ด้วยที่คอนโดฯ ดีไหม ที่บ้านกลัวจะสกปรกขนไอ้เหลือ”

“อย่างนี้ต้องอดเล่นกับหมาด้วยหรือเปล่า”

“แค่รอแผลหายสนิทเท่านั้นแหละครับ” ผมว่า เรามองตากัน ในนั้นมีร่องรอยของความสั่นไหว ผมเม้มปาก ดึงมือเขามาจูบตามข้อนิ้วจนถึงปลายเล็บ

“หม่อนมาแล้วนะ”

“เหรอครับ”

“นายโทรบอกเหรอ”

“ครับ” ผมยอมรับ “ตอนแรกไม่รู้ว่าอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดไหนเลยโทรบอกพี่หม่อนตั้งแต่รู้ข่าว พี่...ไม่โกรธผมนะ”

“อืม” นิธานตอบรับในลำคอ ผมกวาดตามองอีกครั้ง ในห้องนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากผมและคนป่วย “ลงไปหาอะไรกินข้างล่างกับพี่นิดน่ะ”

“อ้อ ครับ” ผมรับคำ ไม่นานเกินรอประตูห้องผู้ป่วยพิเศษก็เปิดออก แต่คนที่ขึ้นมากลับไม่ใช่ทั้งสองคนที่ถูกพูดถึง ผมลุกขึ้นยืน กำหมัดแน่น เหลือบมองนาฬิกาเห็นเป็นเวลาทุ่มกว่าๆ

“คุณเพิ่งมาเอาตอนนี้ ทั้งๆ ที่พี่ธามรถคว่ำตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้น”

“มึงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

“ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงไม่สำคัญเท่าทำไมคุณถึงไม่มาถึงที่นี่ก่อนหน้าผมหรอกครับ”

“อย่าทะเลาะกันได้ไหม” นิธานพูดอย่างเหนื่อยล้า เขาล้มตัวลงนอนแล้วห่มผ้าขึ้นคลุมศีรษะ “ผมจะพักผ่อน”

“ออกไปคุยข้างนอก”

คุณเมธีกล่าวเสียงขรม ผมเดินตามเขาออกไป สาบานเลยว่าตอนนี้ใช้ความอดทนมากในการไม่ต่อยหน้าอีกฝ่ายให้สาแก่ใจ แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูห้อง แรงดึงจากประตูอีกฝั่งก็ถูกกระชากออกเช่นกัน เมธัสชะงัก เช่นเดียวกับคุณเมธี เขามองเลยไปด้านหลังเห็นพี่นิดกำลังยืนทำหน้ากระอักกระอ่วน


“ผมไม่แปลกใจเลยที่เจอป๊าที่นี่ แต่ดูป๊าแปลกใจที่เจอผม”

“ออกไปคุยข้างนอกเถอะครับ ผมอยากให้พี่ธามพัก”

แม้ไม่อาจรู้ได้ว่าคนในห้องจะได้พักตามความต้องการหรือกระวนกระวายที่ความลับจะถูกเปิดเผย แต่คุณเมธีเวลานี้เหงื่อแตกพลั่ก เราหลบกันมาที่บันไดหนีไฟที่ปลอดสายตาแฟนคลับและนักข่าว คาดว่ากว่าจะเข้าเขตโรงพยาบาลมาได้ก็คงต้องระแวดระวังพอสมควร คงไม่ดีแน่ถ้าเกิดมีเรื่องซุบซิบอื้อฉาวออกไป เขาปิดเรื่องมาได้ตั้งสามสิบปี ถ้าเรื่องวันนี้แดงคงไม่ต้องคิดว่าจะวุ่นวายมากแค่ไหน

“ป๊ามีอะไรจะบอกผมไหม”

“ก็ไม่มีอะไร มีประชุมแถวนี้แล้วได้ข่าวว่าธามเข้าโรงพยาบาลเลยแวะมาดู”

“เลิกโกหกสักที” เมธัสพูดเสียงเรียบ “ผมกับแม่รู้ตลอดว่าป๊ามีเมียน้อย รู้ไหม มันเป็นเรื่องธรรมดามากเลยที่เราจะต้องทำใจกับมันให้ได้ แต่ที่ผมทำใจไม่ได้ก็เพราะเมียน้อยของป๊าคือเพื่อนผมเอง”

“ไม่ใช่แบบนั้น!”

“งั้นมันแบบไหนล่ะครับ ผมก็แปลกใจนะว่าที่ผ่านมาทำไมถึงไม่เคยเอะใจเลย ถ้าผมใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เป็นต้นว่าวันนี้ป๊ามีประชุมที่ไหน แล้วมาโผล่เวลาที่ธามมันมีปัญหาหนักได้ยังไง ผมน่าจะเลิกเป็นควายตั้งนานแล้วว่าเพื่อนตัวเองแทงข้างหลัง อยากขึ้นตำแหน่งมาเป็นแม่ที่สองของผมเต็มทน”

“หม่อน ธามไม่ใช่คนไม่ดี”

“ทำไมผมจะคิดว่ามันไม่ดีไม่ได้ เพราะอะไร เพราะมันมีศักดิ์เป็นแม่ผมไปแล้วอย่างนั้นเหรอ”

“เพราะธามเป็นพี่ชายต่างหาก!”


ทุกอย่างเงียบกริบหลังจากประโยคนั้นจบลง คุณเมธีตัดใจสารภาพ เห็นชัดว่าเขามีความลังเลในทีแรกแต่เมื่อความอดทนสะบั้นลงความจริงก็ปรากฏ ผมไม่รู้ว่าภายใต้ดวงตานิ่งเรียบและทรงพลังคู่นั้นกำลังคิดอะไร เจ็บปวด อับอาย หรือแค่โกรธเกรี้ยว เมธัสอ้าปากค้าง ในขณะที่ผมกับพี่นิดซึ่งรู้ความจริงแต่แรกเริ่มทำเพียงมองสองพ่อลูกเปิดอกคุยกันเพื่อเป็นสักขีพยาน



“ป๊าหมายความว่า...”

“ป๊ากับคุณนาลินีมีความสัมพันธ์กันตั้งแต่ก่อนแต่งงานกับแม่เรา” เขาเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลูกชายคนเล็กฟัง ถ้านิธานเป็นพี่ จะกล่าวว่าอีกฝ่ายเป็นน้องชายก็ไม่ผิด “ด้วยสภาพสังคม เราแต่งงานกันไม่ได้ ป๊าแต่งงานกับแม่ แต่ก็เลิกกับนาลินีไม่ได้ วันที่ป๊ารู้ว่าแม่เราท้อง ก็เป็นวันเดียวกับที่นาลินีบอกพ่อว่าท้อง เธอเป็นดาราดัง แต่ก็ยินดีเก็บธามไว้ ยอมแบกรับคำตราหน้าในสังคมยุคนั้นว่าท้องไม่มีพ่อ เลี้ยงดู ให้ความรักธามมาตลอด ธามเป็นเด็กที่น่าสงสารมาก ป๊าไม่อยากให้เราเกลียดพี่เขา”

“ป๊าพูดจริง?"

เขาถามซ้ำ เม้มริมฝีปากเข้าหากัน เมื่อไม่เห็นท่าทีลังเลของอีกฝ่ายเมธัสก็ต้องยอมรับโดยดุษณี

"ป๊าปิดเรื่องนี้มาตลอดได้ไง” ลูกชายมองพ่อตัวเองด้วยแววตาตัดพ้อ หรี่ตาลงเล็กคาดคั้นอย่างเอาคำตอบ “ธามรู้เรื่องทั้งหมดใช่ไหม”

“มีแค่ธาม นิด กับนาลินีเท่านั้นที่รู้ ไอ้เด็กนี่เพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้”

“ถึงแบบนั้นไอ้ธามก็ไม่เกลียดผมเลยที่ผมแย่งทุกอย่างไปจากมัน?”

“ผมบอกแล้วว่าพี่ธามรักพี่หม่อนมาก”

เราสบตากัน ในเวลานี้เมธัสทั้งสับสนและเคว้งคว้าง เขาดูตระหนกกับทุกสิ่ง เมธัสเม้มปากพลางกลอกตาไปมา ล้วงมือทั้งสองข้างเข้ากระเป๋ากางเกงตามลักษณะท่าทางที่ทำจนเป็นเอกลักษณ์

“พี่หม่อนเหมือนญาติคนเดียวของพี่ธาม เพราะคนที่เป็นญาติจริงๆ ก็ไม่เห็นจะดูแลอะไรนอกจากกักขัง บีบบังคับให้ทำตามใจชอบไปวันๆ”

ผมปรายตามองคนที่พาดพิงถึง คุณเมธีขบฟันแน่นจนสั่นไปทั้งตัวแต่ปราศจากซึ่งถ้อยคำแก้ตัวใดๆ

“ผม...”

ทุกคนในเวลานี้นิ่งงัน เราต่างปล่อยให้เมธัสเรียบเรียงความคิดที่แหลกละเอียด กระจัดกระจายให้เข้าที่เข้าทาง ไม่ว่าใครเจอความจริงที่คาดไม่ถึงเล่นงานก็คงช็อกไม่ต่างกัน

เขาต้องการเวลา และนี่เป็นปราการสุดท้ายที่จะตอบได้ว่าแท้ที่จริงแล้ว นอกจากผม นิธานยังมีใครพร้อมจะอยู่เคียงข้างกันอีกหรือไม่



ชายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เมธัสหลับตาลง ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินฝ่าวงล้อมของทุกคนไปเพียงลำพัง







TBC


อย่าโกรธอิพี่หม่อนเลยย ทุกคนในเรื่องนี้น่างสาร โดยเฉพาะอิแซคค ใช้ชีวิตดีๆก็โดนดึงเข้าดราม่าพ่อลูก 555555
นับถอยหลัง 4 ตอนแล้วอ่า
รู้สึกเหงาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 07-09-2016 00:30:25
พี่หม่อนรู้ความจริงแล้ว จะยังไงต่อเนี่ย ความรู้สึกพี่ธามอีก หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 07-09-2016 00:41:43
อยากเห็นแซคกับพี่ธามมีความสุขด้วยกันแบบจริงๆจังๆ ไม่ต้องหลบซ่อนอีก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 07-09-2016 00:58:16
นั่นสินะ ต้องให้เวลาพี่หม่อนหน่อย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-09-2016 01:18:29
เรื่องแตกสักที พ่ออย่างเมธีมันน่าจะได้รับบทเรียนบ้างนะ :m16:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 07-09-2016 01:24:59
ไม่ว่าเมียน้อยหรือพี่ชายก็ช็อคไม่ต่างกัน
สงสารทุกคนทั้งคุณหม่อน พี่ธาม แซค
ไม่ได้อยากจะว่าหรือกล่าวหานะแต่ที่ทั้ง3คนเป็นแบบนี้เพราะป๋าไงจะใครล่ะ เหอะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-09-2016 01:33:28
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-09-2016 01:39:41
สงสารพี่หม่อนกับพี่ธาม มีพ่อไม่ได้เรื่อง
เห้ออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-09-2016 02:57:36
พ่อเลวค่ะ  ไม่ว่าจะดูตรงไหน  ยังไง ก็เลว 
ครอบครัวจะหลวงหรือน้อยก็ให้เขาสุขได้ไม่เต็มอิ่ม
ทุกคนทุกข์เพราะคุณไม่รู้จักตัด คุณทำให้เขาเป็นทุกข์
ในฐานะของพ่อ ของสามี ของผู้ชายคนหนึ่งคุณสอบตกค่ะ คุณเมธี
แถมยังมาทำลายความสุขของลูกโดยใช้คำว่าความรักและความหวังดีมาเป็นข้ออ้าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 07-09-2016 06:27:21
อะหืมมมม...คำพูดของอิแซคตอกหหน้าทุกคนเลยทีเดียว

ความจริงคือพี่หม่อนก็รักพี่ธามละ  ดูดิ..ขนาดคิดว่าเป็นเมียน้อยพ่อ พี่แกยังคบต่อ ทั้งรักทั้งแค้น แล้วพอความจริงปรากฏ สิ่งแรกที่พี่แกนึกถึงยังเป็นธามเลย...คนที่น่าสงสารคนที่ต้องแบกรับทุกอย่าง  เห้ออออ....สงสาร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 07-09-2016 06:35:09
สงสารธาม ชีวิตนางมีอะไรที่เป็นของนางบ้างมั้ยเนี่ย นางเหมือนไม่มีอิสระ พอมาเจออิแซคก็เหมือนเปิดประตูสู่อิรภาพ ดันมีแต่เรื่อง นี่จะร้องไห้แล้วเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 07-09-2016 06:50:38
นี่ยังไงล่ะ หม่อนคือตัวแปรที่จะทำให้เรื่องนี้ออกมาในหนทางที่ดีที่สุด หวังว่าหม่อนจะกลายเป็นตัวช่วยให้รักของธามกับแซคสมหวังนะคะ ส่วนคุณเมธี...ไม่มีอะไรจะคอมเม้นท์ค่ะ เชอะ

ขอบคุณคุณเวสต์นะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-09-2016 07:22:34
พ่อของนิธานเป็นคนผิดเป็นผู้ชายมักง่ายเห็นแก่ได้เจอผู้ชายแบบนี้ก็เหมือนตายทั้งเป็นอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 07-09-2016 07:39:16
ถ้าถามว่าเรื่องนี้ใครผิด.. เมธีรับไปเต็มๆ รักลูกแต่ไม่เปิดเผยสถานะ ผลักดันแต่กีดกันความรัก มันพ่อตรรกะไหนวะ!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-09-2016 08:50:58
ขอโทดที่ใช้คำไม่ดีนะค่ะ

คุณเป็นพ่อที่โง่เง่าค่ะ

ถ้ารักแล้วให้ลูกคุณใช้ชีวิตหลบ ๆ ซ่อน ๆ

สู่ปล่อยให้เค้าเดินเองโดยไม่ต้องมีคุณก็ได้มั้ง

รับรู้ว่ามีพ่อ แต่ไม่จำเป็นต้องมีบทบาทในชีวิตดีกว่า พ่อแบบนี้

สงสารทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-09-2016 09:16:17
พ่อที่ไม่ได้เรื่อง คือนิยามของเรื่องนี้ อิ อิ

ขอความหวานหน่อยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-09-2016 09:17:52
เข้าโรงบาลเป็นว่าเล่นเลยนะธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jannie ที่ 07-09-2016 09:37:28
ช็อคเลย พี่ธามอุบัติเหตุ ใจหายวาบ >< พี่หม่อนรู้แล้ว เชื่อว่าพี่หม่อนนี่แหละจะเป็นตัวช่วยของทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 07-09-2016 09:40:07
เหลืออีก 4 ตอนเองเหรออออ
ฮื่ออออ
พี่ธามหายไวๆน้าาา
หลังจากนี้ก็หวานน้ำตาลยังอายเลยนะ

 :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 07-09-2016 09:58:18
สงสารพี่ธาม ทำไมต้องเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ด้วย  :katai1:
สู้ๆนะพี่ธาม แซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 07-09-2016 10:06:56
พ่อเป็นผู้ชายปกติทั่ว ๆ ไป ตามสังคมไทยที่เห็นกันดาด ๆ เอาเท้ากวาดก็เจอ
เห็นแก่ตัว ชื่อเสียง โลภมาก เอาเงิน เอาความพอใจเป็นที่ตั้ง ไม่สนใจผลกระทบที่จะตีไปถูกใคร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (7/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: JRabbit94 ที่ 07-09-2016 10:14:54
อีก 4 ตอน แล้วเมื่อไหร่สองคนนี้จะได้สวีทกันซักที ฮื้ออ..
ขอให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 07-09-2016 10:26:21
หวังว่าหม่อนจะยอมรับและทำทุกอย่างให้ดีขึ้นนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 07-09-2016 10:30:19
คนที่เลวสุดคือคุณเมธีสินะ เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 07-09-2016 10:39:55
ธามเจ็บหนักตลอดเลย
เจ็บใจ เจ็บตัว

เมธีเป็นพ่อที่ไม่น่ารักเลย

หมาแซคน่ารักเสมอ

พี่หม่อนเข้มแข็งนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 07-09-2016 13:05:05
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 07-09-2016 15:20:41
โอ๋ๆๆๆ~~ อิแซคคค~~
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 07-09-2016 15:34:02
แซคทำดีย์ ทีนี้จะได้เลิกเข้าใจผิดสักทีเถอะ
คนเป็นพ่อก็ทำตัวให้สมกับเป็นพ่อคนหน่อยย
ทั้งเรื่องนี่เหม็นพ่อพี่ธามและพี่หม่อนสุดๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 07-09-2016 15:47:35
ขอโทษพี่หม่อนจากใจ
จะไม่ว่านางแล้ว
แต่จะว่าอิคุณเมธีหนักๆเลย
เกลียดดดดดดด

ดีใจที่แซคเลือกมาหาพี่ธาม
อย่างน้อยพี่ธามก็ยังมีคนอยู่ใกล้ๆ

แซคพูดถูกใจเค้ามาก
พี่หม่อนต้องอย่าทิ้งพี่ธามน่าาา

อิคุณเมธีกล้าด่าคนอื่นเรอะ
เรื่องที่มันยุ่งๆนะ เริ่มมาก่อนที่จะมีแซคเข้ามาอีก
เชอะเชอะเชอะ

ไม่อยากเคาดาวน์เลยยยย อยากอ่านเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 07-09-2016 15:59:55
ซะทีนะคุณพ่อ ไม่เป็นไรหรอก คุณหม่อน เป็นความผิดพลาดของผู้ใหญ่
คนที่น่าสงสารคือคนที่รู้มาตลอดแต่ทำอะไรไม่ได้ต่างหาก นิธานน่าสงสารจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 07-09-2016 17:37:34
สงสารหม่อนนะไม่ว่าผลออกมาจะเมียน้อยหรือพี่ชายก็คงเสียใจไม่ต่างกัน พ่อนี่โคตรเห็นแก่ตัวว่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 07-09-2016 18:02:20
ทุกๆอย่างต้องดีขึ้น
สงสารทุกคน
แซ็ค ดูแลพี่ธามดีๆนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 07-09-2016 19:05:52
คุณพ่อต้องโดนแซคแขวะให้สำนึกค่ะ!!!!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 07-09-2016 19:26:12
ในที่สุดหม่อนก็รู้ความจริงสักที จะได้เลิกอึดอัดเนอะ จากนี้อะไรๆคงดีขึ้น อยากให้พี่ธามกลับมาปราบเด็กดื้อเหมือนเดิมแล้ว  :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-09-2016 20:07:49
ได้เคลียร์สักทีนะคะ แต่เชื่อว่าหม่อนจะยอมรับธามได้

ธามตั้งใจใช่ไหมจะได้ไม่ต้องถูกบังคับอีก
แซคได้ใจธามมาก ปากหวานเดินโดนธามแหย่เลย 5555
ยอมใจแซค ธามทำแซคเปลี่ยนไป

คุณพ่อจะยอมให้คบกันไหม ถ้าธามเป็นขนาดนี้แล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 07-09-2016 23:29:58
ดีใจที่ในที่สุดความจริงก็ปรากฏ
พี่ธามกับแซคจะได้รักกันสมใจซะที
อีพ่อก็เหลือเกินนะ ปิดมาได้นาน
ทำร้ายพี่ธามไปตั้งเท่าไหร่ ยังมาหวงอีก สงสารเขาไหม
อาการพี่ธามตอนนี้น่าเป้นห่วงสุด กลัวมากเลยจะตาบอดไหมอ่า
ฮืออออออ แซคต้องอยู่ข้างๆ ตามไปดูแลอย่างใกล้ชิดเลยนะ
ส่วนพี่หม่อน ดีกับพี่ธามได้ละ เคลียร์ละเนาะ
เรียกว่าอาจจะไม่เหมือนเดิม แต่ก็ดีกว่าให้คิดว่าพี่ธามหักหลังแบบบนั้น
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-09-2016 23:51:53
นิธานทำไมต้องทำขนาดนี้ :ling1:

มาสั้นจังเลยฮื่อออออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 08-09-2016 13:04:56
ในที่สุดหม่อนก็รู้ความจริงสักที
สงสารธาม กลัวดราม่าเรื่องตาด้วยน่ะสิ

ปล.ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันสั้นจังค่ะ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 08-09-2016 22:09:46
เมธียอมพูดความจริงซักที หม่อนน่าสงสารนะ อยากให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 09-09-2016 13:55:35
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 10-09-2016 21:38:49
พี่หม่อนรู้ซักที เฮ้อออออ สงสารทุกคน
แต่ตอนพี่หม่อนรู้ความจริง แล้วถามว่าพี่ธามไม่เกลียดเหรอ รู้สึกว่าแบบ พี่หม่อนก็ยังคงนึกถึงพี่ธามอ่ะ
พี่ธามพี่หม่อนเลยดูไม่น่าจะมีปัญหา น่าจะเข้าใจกันได้ในที่สุด แค่ให้เวลาพี่หม่อนหน่อย
อยากเห็นแซคธามมีความสุขยาวๆซักที ฮือออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 11-09-2016 08:21:40
ทุกคนต้องเข้มแข็งและฝ่าฟันไปให้ได้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.32 (07/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 14-09-2016 00:03:21
C h a p t e r 2 0





ท้องฟ้าในมหานครกรุงเทพฯ สว่างกว่าที่ภูเก็ต หลังจากอาการดีขึ้นจนสามารถเคลื่อนย้ายผู้ป่วยได้นิธานก็ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลในกรุงเทพฯ เพื่อดูอาการต่ออีกสิบวัน แผลของเขาลึก ถึงแม้หมอบอกว่าไม่อันตรายมากแต่ถ้าติดเชื้อขึ้นมาก็นับว่าเป็นปัญหาใหญ่

กลิ่นฉุนของน้ำยาฆ่าเชื้อเริ่มชินจมูกเมื่อผมขลุกอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดวันหยุด ข่าวของนิธานที่ไร้การควบคุมยังถูกปั่นเป็นกระแสต่อเนื่อง ธาราธรณ์เดินทางมาเยี่ยม และเล่าเหตุการณ์ที่เป็นไปในขณะที่ผมกับนายแบบมีชื่อยังคงติดอยู่ในโลกที่เงียบงัน เราจงใจไม่เปิดโทรทัศน์ ไม่เปิดอินเตอร์เน็ต หน้าที่รับหน้าสื่อเป็นของพี่นิดที่จัดการแถลงข่าวและอัพโหลดภาพนิธานที่ลุกนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างโดยเสี้ยวหนึ่งติดมือที่ผมกุมอยู่ไปด้วย


“ผมจะไม่ศัลยกรรม”

ในวันที่แดดจัดนิธานพูดขึ้นมา อุบัติเหตุวันนั้นทำให้คางและคิ้วแตก มีแผลที่หลังใบหู หน้าท้อง แขนเป็นรอยกรีดลึกตั้งแต่หัวไหล่ไปถึงข้อศอก ซึ่งนั่นไม่หนักหนาเท่ารอยลึกตั้งแต่หางตาจนถึงเหนือริมฝีปาก ผมจำได้ไม่ชัดว่ากี่เข็ม เท่าที่ฟังจากพี่นิดในทีแรกก็มากโขจนไม่อยากรับรู้ต่อ

พี่นิดนั่งปอกแอปเปิ้ลใส่จานในมุมหนึ่ง ขณะที่ผมยกโน้ตบุ๊กมาทำงานข้างเตียงเงยหน้ามองนิธานซึ่งอ่านหนังสือเงียบๆ บนเตียงด้วยความรู้สึกไม่เข้าใจ


“พูดอะไรน่ะธาม เดี๋ยวนี้หมอเก่งจะตาย ไม่อันตรายหรอก พี่คุยกับคุณเมธีแล้วว่าหลังจากทุกอย่างหายดีจะพาไปรักษาต่อที่เกาหลี รับรอง เนี้ยบเหมือนเดิม”

“ผมอยากออกจากวงการอยู่แล้ว พี่ก็รู้ ผมเหนื่อยมามากแล้ว”

“ธาม ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่นะ ธามลืมไปแล้วเหรอว่าเข้าวงการเพราะอะไร”

“ก็เพราะไม่ลืมไงถึงรู้สึกว่าพอสักที ผมรับผิดชอบความฝันของแม่ไม่ไหวแล้ว แล้วผมก็ชดใช้ความรู้สึกผิดของป๋าที่ทำให้แม่ไปไม่ถึงฝันไม่ได้หรอก ยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้น ผมใช้ครึ่งชีวิตไปกับชีวิตของคนอื่นมาพอแล้ว”

"ธาม แล้วแฟนๆ ที่ติดตามนายล่ะ ไม่เป็นห่วงเขาเหรอ ไหนจะเรื่องสัญญา"

"ทุกคนต้องมีชีวิตของตัวเอง...ผมเชื่อว่าเขายอมรับการตัดสินใจของผมได้ ส่วนสัญญา ถ้าหน้าผมเละแบบนี้จะยังอยากให้รับงานอะไรอีกเหรอครับ"

เหลือเพียงความเงียบงัน ผมเซฟงานที่ทำค้างไว้แล้วหันมามองหน้าคนป่วย นิธานยังไม่ลดหนังสือลงจากหน้า ตาข้างหนึ่งยังคงปิดผ้าเอาไว้ แล้วใช้ตาเพียงข้างเดียวในการดำเนินชีวิตต่อ

“นายก็ด้วย”

“ครับ?”

“ไม่ต้องมาทิ้งชีวิตไว้ที่ฉันหรอกนะ”

เรามองตากันเมื่อผมดึงหนังสือออกจากมือ ผมจ้องตาที่เหลือเพียงข้างเดียวของนิธาน "พี่พูดอะไร"

"ก็ได้ยินชัดแล้วนี่"

"ผมว่าพี่พักผ่อนดีกว่า" ผมคั่นหนังสือที่นิธานอ่านทิ้งไว้แล้ววางบนโต๊ะ ก่อนจะปรับเตียงนอนให้คนป่วยได้นอนพักสบาย เขาไม่พูดอะไรต่อแต่ทอดสายตามายังผมแบบที่ไม่อาจตีความหมายให้แน่ชัดได้

นิธานยังเป็นคนเดิมเสมอ เวลาที่ไม่อยากเผยความรู้สึกให้ใคร


"ใช้สายตามากๆ ไม่ดี"

"คืนนี้ไม่ต้องมาเฝ้านะ"

"พี่ธาม"

"อยู่กับบุญเหลือเถอะ มันคงเหงา คืนนี้ป๋าจะมาด้วย"

ผมพยักหน้ายอมรับแม้จะไม่เข้าใจ นิธานหลับตาลง พลิกตัวหันหลังให้ ปิดตัวเองลงอีกครั้ง สร้างกำแพงหนาไม่ให้ใครข้ามผ่าน
ผมบีบบ่าคนป่วยเป็นเชิงบอกว่าแม้อีกฝ่ายไม่อยากให้เข้าใจ แต่ผมก็จะยืนข้างเขาอยู่ดี





ข่าวของผมกับนิธานถูกกระพือหนักขึ้นอีกครั้งในโซเชียลมีเดียหลังเกิดอุบัติเหตุ ผมกลายเป็นคนดังที่ถูกกล่าวถึง พร้อมๆ กับเสรีภาพบางอย่างถูกลิดรอน แต่ก็อุ่นใจเพราะกระแสส่วนใหญ่เป็นไปในทางบวกมากกว่าลบ ผมรู้เรื่องพวกนี้จากไอ้เดี่ยว มันทักทายหน้าบานเมื่อเห็นผมปรากฏตัวในออฟฟิศหลังลาพักร้อนยาวคราวนั้น

“รูปปาปารัซซี่พี่ที่โรงพยาบาลเพียบ”

เดี่ยวบอกก่อนจะเลื่อนโทรศัพท์มาโชว์ ผมนั่งปรับแต่งรูปที่ต้องแก้ส่งพี่จิ๊บก่อนเที่ยง เหลือบหางตาไปมองหน้าจอไอโฟนของรุ่นน้องเป็นพักๆ แต่ไม่ใส่ใจมาก

“พี่ธามแฟนคลับเยอะขนาดนี้เลยเหรอ”

“เมื่อก่อนก็ไม่รู้ ไม่เคยเจอพี่ธามออกงาน ตอนมาถ่ายที่ตึกก็เป็นวันธรรมดาทั้งนั้น เห็นมีไม่กี่กลุ่มเอง”

“พอเล่นละครเลยมีแฟนเยอะขึ้นเลยดิ ยิ่งเจออุบัติเหตุแล้วแฟนหนุ่มสุดหล่อมาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็น สาวๆ จะฟินกันไปถึงโลกไหน”

“เพ้อเจ้อ งานเสร็จแล้วหรือไง”

“พักบ้างดิพี่”

“พักบ้านมึง เพิ่งเก้าโมง คอมฯ ยังไม่ทันเปิดก็มาวอแวแล้ว ไปไหนก็ไปไป๊”

“อารมณ์ไม่ดีเหรอแซค” หวานเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋า สายตลอด “พี่ธามเป็นไงบ้าง”

“ไม่ค่อยดี จู่ๆ ก็พูดถึงเรื่องเลิกกับเรื่องออกจากวงการ”

“สภาพจิตใจคงแย่”

ผมถอนหายใจ ถึงจะดูไม่แคร์กับรูปลักษณ์ตัวเองนักแต่ก็ต้องยอมรับว่านิธานมีใบหน้าที่งดงามมาตลอด ผมไม่ได้หมายถึงสวยงามในแบบของผู้หญิง แต่งดงามแบบที่เป็นรางวัลจากพระเจ้า เมื่อวันหนึ่งถูกพรากมันไป เป็นใครก็คงรู้สึกไม่ดีไม่มากก็น้อย


“ตอนอยู่ที่ภูเก็ตก็ไม่เห็นมีอารมณ์แบบนี้”

“ร่างกายป่วยนานๆ จิตใจก็ห่อเหี่ยวเป็นธรรมดา ยิ่งเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วล่ะก็...เก็บอะไรไว้บ้างก็ไม่รู้”

“ผมว่าเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระ”

“ก็เป็นอีโก้อย่างหนึ่งของคนที่เคยเดินเหินได้สะดวก รูปร่างหน้าตาเป็นที่ต้องการของใครๆ น่ะ”

จะบอกว่าเข้าใจก็เข้าใจ บอกว่าไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจ ในเมื่อตกลงแล้วว่าจะสู้ทุกอย่างไปด้วยกัน แต่ทำไมนิธานถึงกันผมออกมาอีก ถ้าเป็นเพราะเรื่องคุณเมธียังพอยอมรับได้ แต่ตอนนี้ทางนั้นก็ดูคล้ายลังเลใจที่จะกีดกันผมกับลูกชายคนโตแล้วเหมือนกัน อย่างน้อยก็จนกว่าจะหายดีนั่นแหละ

“ก็ต้องอดทนน่ะนะ บ่ายนี้มีออกไปที่ไหนหรือเปล่า”

“ไปถ่ายงานร้านวิสกี้เปิดใหม่แถวทองหล่อน่ะ ถึงเที่ยงคืนเลย แกรนด์โอเพนนิ่ง” ผมถอนหายใจ อยากรีบๆ เลิกงานแล้วไปหานิธานมากกว่า

“ถ้าไม่โอเคสลับกับผมก็ได้นะพี่ ค่อยไปคุยกับพี่จิ๊บเอาเรื่องตารางงาน”

“ไม่เป็นไร” ผมพูดด้วยสายตาเลื่อนลอย “ทำๆ ไปให้เสร็จงาน วันอื่นจะได้มีเวลาไปเฝ้าธามที่โรงพยาบาล”

“โคตรแคร์พี่ธามอ่ะ แล้วนี่เลิกบุหรี่ขาดเลยเหรอ อาทิตย์ก่อนยังเห็นสูบบ้าง วันนี้ไม่ลุกเลย โอเคป่ะพี่”

ผมคลิกเม้าส์แทนที่จะตอบคำถามแล้วเปลี่ยนรูปหน้าจอไปเรื่อย ถ้าวันหนึ่งเดี่ยวมันรู้ซึ้งถึงคุณค่าการมีชีวิต อย่างน้อยก็มีชีวิตเพื่อใครสักคน มันคงเข้าใจโดยไม่ต้องถามว่าทำไมถึงได้เด็ดขาดขนาดนี้

เพราะต้องอยู่ข้างนิธานไปนานๆ เท่านั้นเอง





ร้านวิสกี้ย่านใจกลางเมืองเป็นทำเลทองของนักท่องราตรี ไม่บ่อยนักที่ผมจะได้งานในร้านอาหารกินดื่ม งานแบบนี้ก็ท้าทายดี ท้าทายตรงที่ว่าต้องดื่มยังไงไม่ให้เมานั่นแหละครับ

“น้องแซค? น้องแซคจริงๆ ด้วย”

เสียงหญิงสาวสองสามคนเรียกแล้วหันไปกรี๊ดเบาๆ ให้กันในลำคอเมื่อผมหันกลับไป มองประเมินแล้วคิดว่าอายุน่าจะน้อยกว่าผมด้วยซ้ำ แต่เรียกผมว่าน้องนี่มันอะไรวะ

“น้องแซคไม่ไปเฝ้าพี่ธามเหรอคะ”

“วันนี้คงไม่ครับ ค่อยไปวันหลัง มีอะไรหรือเปล่า”

“น่ารักอ่ะ ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ เราตามข่าวแซคธามมาตลอดเลย ไม่คิดว่าจะได้เจอ”

เชี่ย เงิบไปสิครับ ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีแฟนคลับกับเขาเหมือนกัน “เอาไว้หลังเลิกงานดีกว่าครับ ขอบคุณมากนะครับ”

“ฝากของไปให้พี่ธามได้ไหมคะ”

“อ่า...ครับ”

หนึ่งในสองคนค้นกระเป๋าตัวเองแล้วหยิบถุงเยลลี่เล็กๆ มาให้ ผมเคยได้ขนมแบบนี้เป็นของฝากจากญี่ปุ่นหนึ่งครั้ง ดูเหมือนสาวๆ จะพกไว้กินเล่นเองมากกว่าตั้งใจจะซื้อมาฝากใครสักคน ผมก็รับน้ำใจนั้นมา รอยยิ้มบนใบหน้าคู่สนทนาชัดเจนขึ้นแม้อยู่ในร้านเหล้าที่แสงน้อย ผมหันกล้องไปถ่าย ถือเป็นการเก็บบรรยากาศซึ่งเจ้าของภาพยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“น้องแซคถ่ายให้ของที่ไหนคะ”

“ลงคอลัมน์ Award ครับ อย่าลืมเก็บเล่มนะ”

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ บอกพี่ธามหายไวๆ นะคะ”

ผมพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มให้ เดินห่างออกมาอีกนิดก็ถูกเรียกอีก

คราวนี้คงต้องบอกพี่จิ๊บสักที ว่าถ้าเป็นงานที่ต้องพบปะผู้คนมากขนาดนี้ต้องส่งคนอื่นมาแทนก่อนจะไม่ได้งาน





เกือบตีสอง กว่าผมจะปลีกตัวออกมาได้ ไม่ได้แวะไปที่โรงพยาบาล แต่เมื่อขับรถยนต์ของออฟฟิศกลับมาที่บ้านก็พบว่ามีเมอร์เซเดสสีดำขลับป้ายทะเบียนสวยจอดอยู่ เจ้าของรถติดเครื่อง นั่งเบาะหลัง ด้านหน้าเป็นคนขับรถส่วนตัวที่อยู่ในอิริยาบถนิ่งเฉยเช่นเดียวกัน


“คุณเมธี”

ผมเรียกพลางเคาะกระจก เขาเปิดประตูออกโดยไม่รอลูกน้องมาดูแล ถอนหายใจแล้วกอดอก บรรยากาศคล้ายมีเรื่องหนักใจให้คิดอยู่ตลอดเวลา

“ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนาย”

“เข้าไปในบ้านก่อนไหมครับ”

ชายวัยกลางคนพยักหน้า บุญเหลือยังคงทำหน้าที่รับแขกได้ดีเสมอ เพียงแต่คราวนี้ไม่ว่าผมหรือผู้มาเยือนก็ไม่สบอารมณ์เล่นด้วย มันคาบลูกเบสบอลวิ่งวนไปมา ไม่รับรู้ถึงเรื่องทุกข์ใจอะไรสักอย่าง

“เลี้ยงหมาด้วยเหรอ”

“ครับ”

“ธามชอบหมา เมื่อก่อนตอนอยู่กับแม่เขาเลี้ยงอยู่หนึ่งตัว บีเกิ้ล”

“ตอนนี้อยู่กับพี่หม่อนใช่ไหมครับ”

“อ้วนเป็นหมู” เขาพูดพลางคลี่ยิ้มเศร้า “เสียดาย ธามน่าจะได้เห็น”

“เขาคงไม่อยากเสียอะไรไปอีก”

“ธามถูกสอนมาแบบนั้น แม่เขาเป็นดารา ฉลาดในการวางตัวให้คนรัก มีเสน่ห์ชวนค้นหา ได้แบบแม่มาเต็มๆ”

“ถ้าคุณมีธุระกับผมโทรหาผมก่อนก็ได้ งานผมพอจะรับสายได้อยู่”

“ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะมา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพลางเหยียดแขน ผมเทน้ำใส่แก้วมารับแขก เชิญพ่อนิธานนั่งลงบนโซฟา ส่วนตัวเองขยับไปนั่งหน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ “นอนไม่หลับแล้วก็ฟุ้งซ่าน คนแก่ก็แบบนี้”

“มีเรื่องอะไรที่โรงพยาบาลหรือเปล่าครับ”

“เป็นเด็กฉลาด”

“ไม่ฉลาดก็พอจะเดาได้ คุณไม่น่าจะมาหาผมกลางดึกเพราะอยากรู้ว่าบ้านผมเป็นยังไง”

ชายวัยกลางคนหัวเราะ เขาจิบน้ำเพียงนิด ก่อนวางมันลงบนโต๊ะไม้ข้างโซฟาแล้วไม่สนใจมันอีก “ฉันรักแม่เขามาก ฉันอยากให้เขามีชีวิตที่ดีสมฐานะเดียวกับเจ้าหม่อน ฉันอยากให้เด็กสองคนนี้สนิทกัน”

“เขาก็สนิทกัน” ผมหมายถึงถ้าไม่มีเรื่องคลางแคลงในใจก่อนหน้านี้ “ถึงพี่หม่อนอาจจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับความสัมพันธ์ใหม่ของตัวเองกับเพื่อนสนิทบ้าง แต่ผมคิดว่าความสัมพันธ์เป็นสิบๆ ปี ยังไงก็คงตัดไม่ขาด ในเมื่อทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของพี่ธาม”

“หม่อนโกรธที่ธามปิดบัง แต่เขาก็เข้าใจ”

“เป็นผมยังโกรธเลยที่ไม่บอกว่าเป็นลูกคุณตั้งแต่แรก แถมยังดึงเช็งไม่ยอมคบกันอีก”

“ธามไม่คบกับนาย เพราะเขารู้ว่าตัวเองหลงรักนายเข้าจริงๆ”

“ผมก็ว่างั้น”

“มีใครเคยบอกว่าเป็นคนหลงตัวเองไหม”

“พี่ธามมั้งครับ” ผมหัวเราะ อันที่จริงก็หลายคน ผมมักมีความเชื่อมั่นอะไรแปลกๆ เสมอ แต่ทุกครั้งก็ล้วนเป็นเรื่องจริง “จริงๆ ผมไม่เข้าใจเขาหรอก ไม่เคยเข้าใจเลย”

“แต่ฉันว่านายเป็นคนที่เข้าใจเขามากที่สุด”

“ก็แหงล่ะ ไม่เคยมีใครพยายามทำความเข้าใจเขา”

“แม้แต่ฉัน”

“โดยเฉพาะคุณ” ผมเชื่อทุกอย่างที่คุณเมธีพยายามบอก เชื่อว่าเขารักและหวงแหนลูกชายนอกสมรสมากแค่ไหน เชื่อว่าเขาหวังดี และปูทางชีวิตว่านิธานจะรุ่งโรจน์ในเส้นทางที่มารดาผู้ล่วงลับอยากให้เป็น แม้สุดท้ายจะเป็นดาวค้างฟ้า หรือร่วงลงมา แต่ดาวที่แตกสลายยังไงก็ยังลอยคว้างในนภาอากาศ

นิธานจะสุกสกาวเสมอในความทรงจำของใครหลายๆ คน คล้ายกับว่า ต่อให้วันหนึ่งเขาเดือดร้อนก็จะมีคนพร้อมยื่นมือให้ความช่วยเหลือ นิธานผู้เป็นที่รู้จัก นิธานผู้เป็นที่ยอมรับ ให้และดูแลอย่างที่พ่อแท้ๆ ของตัวเองให้ไม่ได้

แต่เช่นกัน นั่นเป็นความเชื่อที่ไม่อาจเยียวยาความรู้สึกของเขาได้เลยแม้แต่น้อย


“เขามีเงินเก็บเยอะมาก ลงทุนในพอร์ตหุ้น กองทุน การเป็นดาราทำให้เขารู้จักคนหลายแบบ ทุกครั้งที่รับงาน เขาอ่าน หาข้อมูล เป็นดาราแต่ก็เป็นนักลงทุนที่ใช้เวลาว่างทำกำไรให้ตัวเองได้พอสมควร ฉันรู้ นิดก็รู้ ต่อให้เขาไม่ทำงานในวงการบันเทิงก็ยังมีชีวิตอยู่ได้”

“เขาพูดเหมือนตัวเองทำอะไรไม่ได้นอกจากเป็นดารา”

“ธามไม่ใช่คนโอ้อวด” น้ำเสียงของคุณเมธีเต็มไปด้วยความชื่นชม “เขาถ่อมตน กดดัน เป็นกังวลกับตัวเองมากๆ”

“ผมพอจะรู้ ช่วงนี้เขาเลยไม่สบายใจที่ผมวิ่งเข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น”

“ธามเข้าวงการเพราะสานต่อความฝันของนาลินี”

“ผมเคยได้ยิน”

“เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาคิดว่าจะหยุดแล้ว หยุดจริงๆ ธามจะไม่ศัลยกรรม” ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ข้อมูลใหม่ และไม่ใช่ปัญหาของผมเช่นกัน เริ่มแรกเราอาจถูกดึงดูดเข้าหาใครบางคนเพราะรูปลักษณ์ภายนอก แต่สิ่งที่ทำให้ล้วนแต่ปลีกตัวออกห่างไม่ได้ก็เพราะความรัก และผมก็ติดบ่วงเล่ห์ลวงนั่นให้เสียแล้ว


“ถ้านายอยากเลิกกับธาม ฉันแนะนำให้เลิกไปหาที่โรงพยาบาลอีก ธามจะเข้าใจ”

“นี่ลุงจะยังมายุให้ผมเลิกอีกเหรอ ทั้งๆ ที่ผมจะเป็นคนดูแลนิธานได้ตลอดชีวิต”

“เพราะถ้านายไม่หยุดตอนนี้นายต้องดูแลเขาตลอดชีวิตจริงๆ! ธามกำลังจะตาบอด! หมอบอกตรวจพบแผลเป็นหลังจากที่อาการอักเสบทุเลาลงแล้ว ทางเดียวที่จะรักษาได้คือผ่าตัด ซึ่งไม่มีกำหนดเลยว่าเมื่อไหร่! ถ้านายจะดีแค่ช่วงนี้เพราะหวังว่าเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็เลิกซะ ฉันไม่อยากให้ธามเจ็บ!”

เสียงทุ้มต่ำสั่นเครือ เต็มไปด้วยความเครียดขึง ผมนิ่งงัน เรื่องตาของนิธานเจ้าตัวไม่เคยพูดถึงเลย


“ทำไมพี่ธามไม่บอกผม”

“เขาไม่อยากได้รับความสงสารถึงได้บอกเลิกนายไปเมื่อวันก่อน นิดพูดกับฉันแล้ว”

“เขาไม่ได้บอกเลิก!” ผมเถียงเสียงลั่น “พี่ธามก็แค่เครียด”

“จะยังไงก็แล้วแต่” ชายวัยกลางคนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง เขามองผมสีหน้าจริงจัง ปราศจากอารมณ์ สิ่งที่เห็นตอนนี้เป็นเพียงพ่อที่อยากดูแลและปกป้องลูกชายคนหนึ่งเท่านั้น “โอกาสตัดสินใจเป็นของนาย และฉันอยากให้นายรีบๆ ตัดสินใจ”





ผมแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน หลังจากคุณเมธีกลับไป ผมนั่งค้นข้อมูลเกี่ยวกับโรคทางตาจนสว่างก็เก็บกระเป๋า ไลน์บอกพี่จิ๊บว่าจะเข้าไปช่วงบ่ายแล้วจะรีบปั่นงานให้ หลังจากดื่มอเมริกาโน่ไปหนึ่งแก้ว ผมก็เป็นแขกคนแรกที่เข้าไปเยี่ยมนิธานหลังจากพี่นิดนอนเฝ้ามาตลอดทั้งคืน ผมบอกให้เขากลับไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองจะดูแลต่อจนถึงเที่ยง คนป่วยยังหลับสนิทบนเตียง ซูบลงไปกว่าเดิมพอสมควร มือเขาอุ่น แต่หัวใจผมเย็นเยียบ ผมนั่งมองเสี้ยวหน้าที่หายไปครึ่งหนึ่งกับหมอนสีขาวของโรงพยาบาลด้วยความรู้สึกรักใคร่ มันมากมายถึงขั้นนี้เมื่อไหร่ก็ไม่อาจตอบได้ แต่ที่แน่ชัดคือเหมือนหัวใจผมผูกติดกับเขา นิธานเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งที่ไม่อาจพรากจากให้ฉีกขาด เหมือนมีเส้นใยเชื่อมต่อระหว่างเรา เมื่อคนหนึ่งเจ็บ อีกคนหนึ่งก็โกรธ โกรธตัวเองที่ไม่อาจดูแลได้ดีไปมากกว่านี้

แสงอาทิตย์ขึ้นเป็นสีส้มอ่อน ขนตาเป็นแพหนาขยับตัวคล้ายผีเสื้อเตรียมกระพือปีก นิธานหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นผม หลังจากจับจุดโฟกัสได้ก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง


“ไม่ทำงานเหรอ”

“ลาครึ่งวันเช้า เมื่อคืนเลิกดึก” เขาพยักหน้า และนิ่งเงียบคล้ายมีเรื่องในใจแต่ไม่บอก “เข้าห้องน้ำไหม”

นิธานพยักหน้าอีกครั้ง ขยับตัวลงจากเตียงโดยมีผมพยุงไปไม่ห่าง ยืนรอหน้าห้องน้ำสักพักเมื่อได้รับสัญญาณก็เปิดเข้าไปรับ เขายังไม่ได้รับอนุญาตให้อาบน้ำ แต่จะมีพยาบาลมาเช็ดตัวให้ตามเวลา เช่นเดียวกับอาหารที่ยังกินของตามที่โรงพยาบาลจัดหาให้ กระนั้นก็ทานน้อยเต็มที หลังจากพยุงมาส่งถึงเตียงอีกครั้งผมก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน


“พี่ธามอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”

“ไม่ล่ะ อะไรก็ได้”

“ถ้าอะไรก็ได้ก็ต้องกินให้มากกว่านี้ พี่ผอมลงมาก” ผมจับข้อมือเขาไว้ซึ่งโอบรอบได้ด้วยนิ้วกลางกับนิ้วหัวแม่มือ “อุตส่าห์เล่นกล้ามไว้ ตอนนี้แห้งหมดแล้ว”

“ไม่จำเป็นต้องใช้แล้วสักหน่อย”

“คนเราจำเป็นต้องใช้ร่างกายที่แข็งแรงเสมอครับ ตาเป็นยังไงบ้าง เจ็บหรือเปล่า ปวดไหม”

“ก็ไม่ ปกติดี”

นิธานจงใจปกปิดความผิดปกติของตัวเอง แต่ผลักไสผมด้วยวิธีเย็นชา เมินเฉย ผมลูบที่หลังมือแล้วขยับขึ้นไปตามแขนขาวซีด สัมผัสแก้มคนป่วยด้วยปลายนิ้ว ก่อนจรดปลายจมูกลงไปผะแผ่ว คนป่วยผินหน้าหนี ยังมีร่องรอยสะเก็ดแผลให้เห็นประปราย แต่สำหรับผม เขาก็ยังคงเป็นนิธานคนเดิม


“นายดูโทรม”

“บอกแล้วว่าเมื่อคืนเลิกงานดึก” ส่วนเรื่องที่ไม่ได้นอนกับที่คุณเมธีไปหาที่บ้านขอปิดเป็นความลับ ซึ่งนิธานก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรตามนิสัย

“นายน่าจะนอนพัก ฉันอยู่คนเดียวได้”

“ผมคิดถึงพี่”

“ฟังนะแซค ถ้ามีแรงก็ไปทำงาน ถ้าเหนื่อยก็นอนพัก นายไม่จำเป็นต้องหอบตัวเองมาถึงที่โรงพยาบาลทุกเช้าก่อนเข้างาน หรือทุกเย็นหลังเลิกงาน”

“ก็แฟนป่วย ทำแค่นี้ไม่เห็นจะลำบากอะไร”

“เลิกคิดว่าเป็นแฟนกันสักทีได้ไหม ฉันไม่มีอะไรจะให้นายได้ ไม่มีหน้าตา ไม่มีชื่อเสียง มีแต่หน้ายับๆ และกำลังจะเป็นคนตกงาน”

“เป็นผู้ป่วยรอการผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตาอีกต่างหาก” พูดถึงความจริงที่นิธานปิดบัง เขาก็เงียบเสียง แต่ไม่ปฏิเสธ “ทำไมพี่ไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น”

“มันไม่จำเป็นที่นายจะต้องรู้”

“เพราะกลัวว่าผมจะสงสารพี่ แล้วก็อยู่กับพี่ หรือเพราะกลัวว่าถ้าผมรู้แล้วผมจะทิ้งไปล่ะ”

“ถ้านายรู้แล้วทิ้งฉันจะยินดีมาก” นิธานพูดทั้งๆ ที่ไม่สบตา ผมบีบมือข้างที่จับไว้แน่น เขากำลังต่อต้านตัวเองระหว่างความรักและการเห็นแก่ตัว ซึ่งมันงี่เง่ามาก “ฉันไม่เหลืออะไรให้นายเลย แซค ไปเถอะ”

ดวงตาผมพร่าลงชั่วขณะ คล้ายกับมีม่านน้ำบดบังอยู่ เพียงหลุบตาลง น้ำตาก็หล่นสู่หลังมืออีกฝ่ายง่ายดาย นิธานไม่พูดต่อ เขามองออกไปนอกหน้าต่างราวกับว่าประโยคเมื่อครู่คือคำสิ้นสุด

“แล้วความรักล่ะธาม” ผมเอื้อนเอ่ยร้องขอเป็นครั้งสุดท้าย “ความรักของเรา...พี่ยังเหลือให้ผมอยู่หรือเปล่า ผมไม่เคยขอแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องขอร้องใครอย่างนี้”

ผมซบหน้าลงบนตัก กอดคนป่วยไว้ทั้งตัว ก่อนจะสะอื้นฮักเอาความอัดอั้นทั้งหมดให้รินไหล ผมไม่ปล่อยธามไป ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่ฆ่าตัวเองทั้งเป็นด้วยวิธีนี้เด็ดขาด

“อย่าทิ้งผมได้ไหม พี่ธาม ไม่มีพี่ผมอยู่ไม่ได้...”


เอ่ยขอเป็นครั้งสุดท้าย






“อยู่ไม่ได้จริงๆ”









TBC


ดราม่าโค้งสุดท้ายแลั้วววว อีแซคมันรักพี่ธามของมันจริงๆนะ ฮืออออ
สัญญาว่าจะมีตอนพิเศษหวานๆ มาลงให้อ่านหลังจากเรื่องจบค่ะ เคลียร์ปมแล้วเราไม่อยากยืดเรื่องมาก เดี๋ยวจะเบื่อกันไปก่อน
อยากให้อ่านกันแล้วอุ่นๆ ในใจ ตบท้ายหวานๆ อีกตอน
เราควรสปอยล์ไหม? ไม่ต้องกลัวนะ แฮปปี้เอนดิ้งแน่ๆ ฮร่า
นี่พ่อก็ยอมแล้วไงงง
มา กอดกันหน่อยเร้ว
 :man1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 14-09-2016 00:27:51
ดีใจที่คุณเมธีอ่อนลงมาก ตอนนี้กลายเป็นว่ามาลุ้นฝั่งพี่ธามต่อ แต่คนเขียนบอกว่าจบแฮปปี้ ก็ลุ้นน้อยลงหลังจากอ่านตอนนี้จบค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-09-2016 00:30:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 14-09-2016 00:34:00
แซค....แกดีเหลือเกิน



หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 14-09-2016 00:37:39
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: dear77 ที่ 14-09-2016 00:38:06
 :o12: เวลาจะพิสูจน์รักแท้ ธามใจเย็นๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-09-2016 00:40:40
คนเป็นพ่อยังไงก็ไม่พ้นรักลูก ถ้าสิ่งไหนคือความสุขของลูก ก็ย่อมที่จะคว้ามาให้ได้ คงเห็นสภาพจิตใจของธามด้วยแหละ เลยต้องไปหาแซค... ด่านคุณพ่อก็ผ่านได้แล้ว เหลือแต่ด่านของคุณธามเองนั่นแหละ

ภาวนาของให้ดวงตาของธามหายดี ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ ^______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Katakko90 ที่ 14-09-2016 00:52:40
อ่านไปน้ำตาก็หยดไป
ฮือออออ

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ
เรื่องนี้สนุกมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 14-09-2016 00:54:18
กอดแซค กอดพี่ธาม


 :mew6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 14-09-2016 01:54:15
ร้องไห้ตามแซคเลยคับ ยิ่งประโยคท้ายน้ำตาทะลักเลย
พี่ธามอย่าคิดมาก อย่าคิดเองเออเองไปคนเดียว
อย่าทิ้งเจ้าหมาแซคเลยนะพี่  :o12:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-09-2016 02:08:38
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 14-09-2016 06:27:19
แซคเป็นคนดีขนาดนี้เลยเหรออ.... ไม่อยากให้ธามตาบอดอ่าาา แง้ๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-09-2016 06:38:20
 :pig4:  :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 14-09-2016 06:46:36
สงสารทั้งคู่มากเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 14-09-2016 06:56:10
รอพี่ธามเห็นแก่ตัว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 14-09-2016 07:37:16
แซคมันรักของมันจริงๆ

หายไวๆนะพี่ธาม
อยู่ให้แซคมันก่อกวนไปตบอดชีวิตเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-09-2016 08:43:34
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอ่ะ...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 14-09-2016 08:53:35
ร้องไห้ตามแซคเลยทีเดียว ฮือออ
พี่ธามอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ อย่าใจร้ายแบบนี้เลย
เราสงสารเเซค มันรักของมันมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 14-09-2016 09:11:25
พี่ธามอย่าทำแบบนี้กับแซคเลยน๊าาา
แซคมันรักของมันจริงๆนะพี่
ทั้งคู่ต้องผ่านมันไปให้ได้น๊าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 14-09-2016 09:15:18
กอดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-09-2016 09:24:23
สงสารธาม อย่าทำกับพี่ธามอย่างนี้  :o12:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 14-09-2016 09:25:36
โถ่ แซคน่าสงสารรรรร
เข้าใจพี่ธามนะ แต่พี่ธามเองก็ชอบมองแซคในแง่ร้ายเกินไปอ่ะ
แซคอาจจะประวัติไม่ดี แต่ให้โอกาสหน่อยดิ
ทำแบบนี้ไปไม่ได้อะไรขึ้นมาเลย
เสียใจทั้งคู่ สงสารรรรรรรรรรร
คุณเมธีรอบนี้ยังมาดีนะ เอาจริงต้นเหตุคือตัวเองแท้ๆ
ถ้าไม่ห้ามเขารักกันพี่ธามก็ไม่ต้องเกิดอุบัติเหตุอ่ะ
เพราะงั้นก็หลีกทางให้แซคซะนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 14-09-2016 09:49:30
ดีใจมากๆที่พ่อได้ทำหน้าที่พ่อซะที
อย่างน้อยก็มาช่วยทำให้แซคได้กล้าตัดสินและรู้ใจตัวเองจริงๆสักที
เป็นกำลังใจให้พี่ธามสู้ต่อไปปป
ขอบคุณแซคที่เป็นพระเอกได้ขนาดเนนน้  :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 14-09-2016 09:54:01
ฮื่อออทำไมตัดจบแบบนี้ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรออออออ :hao5:

สงสารแซคคคคคคคคค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-09-2016 11:32:54
 :impress3: :impress3: :impress3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 14-09-2016 11:35:09
น้ำตาไหลตามแซคเลยตอนที่แซคบอกธามว่าอย่าทิ้งผมไป ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่
ดีใจที่คุณเมธีเปิดทางให้แล้ว และแซครักธามจริง
ธามอย่าตาบอดน้าเค้าสงสาร
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 14-09-2016 12:27:55
ยังดีนะ มีสปอยร์มาปลอบใจ รอตอนเขาหวานกันค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 14-09-2016 12:32:17
เราเชื่อในความรักของแซคจริงๆนะ พี่ธามอน่าปล่อยแซคไปเลยนะ  :mew4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 14-09-2016 12:39:46
แซค สู้ ๆ น้าา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-09-2016 13:50:48
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 14-09-2016 15:22:48
สูงขาวหล่อแบบพี่ธาม ต่อให้หน้ามีแผลเป็น น้องแซคก็รักเสมอ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 14-09-2016 20:49:27
มันอึมครึมตลอด ๆ

ขอตอนพิเศษแบบฟ้าใสแจ๋วเลยนะ

ฮือออ ออ อออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 14-09-2016 21:56:46
โค้งสุดท้ายยยยย.....ช่วงเวลาพิสูจน์รักแท้
ยอดชายนายแซคซัดเข้าโค้งได้อย่างสวยงาม
พ่อตาและแฟนคลับยอมแล้ว เย้ๆ
ปูเสื่อรอตอนต่อไปอย่างใจจด ใจจ่อจ้าา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 14-09-2016 22:00:30
พี่ธามสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 14-09-2016 22:25:47
กอดกันน่ะ
พี่ธามอย่ากันแซคออกไปเลยนะ
แค่นี้มันก็จะกลายเป็นหมาบ้า ผสมหมาหงอยแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 14-09-2016 22:45:54
พี่ธามมมมมม ฮืออออออออออออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 15-09-2016 00:17:17
รุ้สึกเกลียดป๊าาา!!!  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 15-09-2016 07:51:11
ป๊าไม่มีปัญหาแล้วสินะ แฟนคลับก็โอเคอยู่
พอจะเข้าใจพี่ธามนะ แต่เชื่อมั่นในแซคอ่ะ แซคอยู่กับพี่ธามได้แน่ๆ
พี่ธามเชื่อมั่นและให้โอกาสแซคหน่อยยย
กันอิแซคออก ยังมีบุญเหลือที่เศร้าอีกตัวนะ T__T
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 15-09-2016 15:54:39
เมียคนเดียวแซคเลี้ยงได้ #แซคไม่ได้กล่าว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 15-09-2016 17:09:04
มีโหวต 'พระเอกน่าสงสารแห่งปี' ไหมคะ

 :hao5:

เอาหละ ในเมื่อนแซคยืนยันอย่างนี้แล้ว ธามอย่าทิ้งหมาน้อยตัวนี้ไปเลยนะ
หางตกหูลู่ไปหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 15-09-2016 19:55:46
ฮืออออ พี่ธามอย่ายอมแพ้นะ
พี่ธามต้องสู้ๆ แซ็คอย่าปล่อยพี่ธามนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 15-09-2016 21:33:44
ไม่เอาพี่ธามมม อย่าทิ้งแซคไป ฮือออออออออ :sad4:

สงสารทั้งคู่เลย แงงงงงง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 15-09-2016 21:41:05
สู้ต่ออีกนิดนะพ่อพระเอก เดี๋ยวพี่ธามต้องใจอ่อนแน่ๆ สู้เค้าๆๆๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Isunn ที่ 16-09-2016 20:18:42
แหมๆๆๆ    คุณพ่อตา กุข่าวขึ้นมาเอง คบคิดกับคุณหมอ เพื่อทดสอบคุณลูกเขยหรือเปล่าเอ่ย  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 16-09-2016 21:42:52
โอ้ยย ธามที่ทำนี่คือตั้งใจใช่ไหม
ไม่อยากทำงานถึงกับต้องเอาชีวิตไปแลกเลยหรอ เข้าใจธามนะแต่อย่าไล่เลย แซคน่าสงสารออก

แซคทำดี ดูแลทุกอย่าง อย่ายอมแพ้นะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 18-09-2016 18:47:31
พี่ธามอย่าทิ้งนังแซคมันเลย สู้มาด้วยกันขนาดนี้แล้ว
ทำไมมันอึมครึมขนาดเน้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 18-09-2016 22:44:16
อ่านแล้วยังไม่อินว่า แซค ขาดธามไม่ได้

แต่อินว่า ธามขาดแซคไม่ได้ จริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: FaiiFay_Elle ที่ 19-09-2016 13:24:01
 :o12: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 19-09-2016 17:56:19
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 20-09-2016 21:09:43
โอยยยยย สงน้องแซคคคคค

พี่ธามไม่เอานะไม่เลิกกกกกก

แซคมันเป็นลูกหมาของพี่นะ ร้องไห้จอความรักใหญ่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.19|P.33 (14/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 20-09-2016 23:58:22
C h a p t e r 2 1





วันที่นิธานออกจากโรงพยาบาลนักข่าวกับแฟนคลับหนาแน่นมากกว่าปกติ จนต้องจ้างบอดี้การ์ดเพิ่มเพื่อดูแลความสะดวกสบายและความเป็นส่วนตัวของนายแบบหนุ่ม เขายิ้มรับ ริมฝีปากบิดเบี้ยวเพราะข้างหนึ่งยังถูกตรึงด้วยผ้าก๊อซสีขาวสะอาด แต่คนป่วยยังทำทุกอย่างเต็มที่สมกับที่มีกำลังใจมาเฝ้ารอ เขาโบกมือและหัวเราะ อย่างเดียวที่เลี่ยงจะทำคือการให้สัมภาษณ์นักข่าวโดยมอบหมายหน้าที่นี้ให้ผู้จัดการส่วนตัวและทีมแพทย์เมื่อช่วงสายไปก่อนแล้ว

ผมเป็นคนถือสัมภาระของนิธานเดินตามออกมากับบอดี้การ์ดกลุ่มแรก คนที่เดินเข็นวีลแชร์ของคนป่วยคือเมธัส อย่างน้อยเขาก็เอาอัลพาร์ดสีขาวมารับพี่ชายต่างมารดาหลังจากหายหน้าไปทำใจเสียหลายวัน เราต่างยอมรับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องยากที่จะรับไหว แต่ทุกคนต่างรับรู้ว่านิธานไม่ใช่คนก่อเรื่องหรืออยากให้ทุกอย่างดำเนินไปในรูปแบบนี้ ผมย้ำหลายครั้ง และยังคงย้ำอยู่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันมีผลต่อการตัดสินใจของเมธัสมากพอสมควร

นักข่าวแย่งชิงพื้นที่ในการถ่ายภาพ ค่อนข้างชุลมุน แต่พี่นิดก็พานิธานฝ่าดงสื่อได้อย่างนุ่มนวลที่สุด เขายังคงสวมหน้ากากแห่งความสดใส แบ่งปันความสดชื่นให้กล้องและแฟนคลับเหมือนปกติ มีเพียงแว่นตาดำที่ปกปิดความอ่อนล้าและดวงตาข้างหนึ่งที่ยังไม่ปกติดีเอาไว้ นายแบบหนุ่มไม่ได้แต่งหน้า ดูซูบโทรม แต่เสียงกรีดร้องอย่างคลั่งไคล้และเปี่ยมไปด้วยความรักจากแฟนๆ ไม่มีแผ่ว ซึ่งผมเข้าใจว่าคุณเมธี ผู้เป็นบิดาคงอยากให้นิธานอิ่มเอมกับความรู้สึกพวกนี้ หลังจากมันกลวงโบ๋เพราะสถาบันครอบครัวถูกทำลายไปตั้งแต่ก่อนลืมตา แต่ก็เปล่า นิธานยังคงเป็นนิธานในแบบที่คุณเมธีกังวล

เปิดตัว แต่ปิดใจ





ผ้าม่านสีทึบถูกรูดเปิดให้แสงกำจายเข้ามาในตัวบ้านทาวน์เฮ้าส์หน้ากว้างสองเมตร กลิ่นสะอาดและสภาพแวดล้อมที่ไม่อุดอู้แบบโรงพยาบาลส่งผลให้สีหน้าเบื่อหน่ายของคนป่วยแช่มชื่นขึ้นเล็กน้อย โชคดีของนิธานที่อุบัติเหตุครั้งนั้นทำลายดวงตาเขาไปเพียงหนึ่งข้าง ดังนั้นการดำรงชีวิตของชายหนุ่มจึงไม่ยากนัก สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหน้าที่การงาน และการเป็นที่ยอมรับในสังคม แต่สำหรับคนที่เคยมีทุกอย่าง อีกทั้งยังเป็นผู้มีอิทธิพลอันดับต้นในแวดวงที่ทำงานอยู่ ก็ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ทุกคนรอบตัวต้องเรียนรู้และพยายามปรับตัวร่วมกัน

ผมทำความสะอาดบ้านยกใหญ่เมื่อไม่กี่วันก่อนหลังจากที่คุยกับเมธัสและคุณเมธีแล้วว่าอยากให้นิธานย้ายมาอยู่ที่นี่น่าจะดีกว่า อย่างน้อยระหว่างผมทำงานเขาก็มีไอ้หมาหน้าซื่อไม่รู้ร้อนรู้หนาวคอยอยู่เป็นเพื่อน รอยอักเสบที่ตาหายแล้ว เหลือไว้เพียงแผลเป็นที่คุยกับหมอเจ้าของไข้ซึ่งได้รับแจ้งว่าถ้ามีกระจกตาจากผู้บริจาคเมื่อไหร่ การผ่าตัดเปลี่ยนก็เป็นไปได้ไวเท่านั้น ระหว่างนี้ก็ได้แต่รอและเข้าตรวจตามแพทย์นัดเป็นระยะ โดยคุณเมธีได้ติดต่อขอรับบริจาคกระจกตาเทียมจากต่างประเทศควบคู่ไปด้วย ถึงแม้คุณภาพกระจกตาของไทยจะดีกว่า และระยะเวลาการรออาจไม่นานนัก แต่ก็เป็นอีกลู่ทางหนึ่งก่อนที่ประสาทตาของเขาจะเสื่อมลงไปจนไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก

ท้องฟ้าข้างนอกเป็นสีสว่าง ผมยืนนิ่งค้าง นึกถึงโอกาสรักษาตาของนิธานให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมมีมากพอๆ กับที่จะต้องสูญสิ้นตาข้างนั้นไปตลอดกาล เพิ่งทราบเมื่อลงชื่อบริจาคร่างกายตัวเองจากเจ้าหน้าที่ว่าผู้บริจาคอวัยวะในไทยค่อนข้างน้อย ด้วยความเชื่อเรื่องชาติภพว่าหากบริจาคร่างกายแล้วจะทำให้ภพภูมิหน้าเกิดมาเป็นคนพิการ แม้ผู้บริจาคจะยินยอม หลังเสียชีวิตแล้ววงศาคณาญาติต่างหากที่มักเป็นผู้ปฏิเสธการให้ร่างกายที่ไร้ลมหายใจเพื่อบำเพ็ญสาธารณประโยชน์อื่นๆ ต่อ ฟังแล้วนึกโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้ารอด้วยความหวัง

“แซค ลูกบอลเหลือล่ะ”

หลังจากตกอยู่ในภวังค์ เสียงเรียกของคนรักก็ทำให้ต้องละสายตาจากผ้าม่านหันกลับมามอง นิธานนั่งลงกองกับพื้น มีบุญเหลือเกลือกกลิ้งอยู่บนตัก มันลุกกระโดดเหยงอย่างดีใจ สักพักก็มาร้องหงิงออดอ้อนข้างๆ ตัวแล้ววางคางลงบนเข่าอย่างออเซาะ เห็นได้ชัดว่าคิดถึงนิธานขนาดไหน แววตาสุกสกาวของคนป่วยก็ด้วย เขาดูอิ่มเอมใจเมื่อได้ก้มลงไปจูบหน้าผากหมาเหม็นๆ ตัวนั้นอย่างไม่รังเกียจรังงอน

ผมหยิบลูกบอลสีเขียวตุ่นจากที่ซ่อน มันบุบยับมีรอยเขี้ยวคมกัดประปรายให้คนถาม นิธานยิ้มออก รับลูกเบสบอลไว้แล้วกลิ้งบนพื้นให้หมาบ้าพลังวิ่งไปคาบมาส่งถึงมือ ยื้อยุดกันพอเป็นพิธีแล้วก็กลิ้งไปใหม่ ในตัวบ้านมีพื้นที่ไม่มากนัก บุญเหลือวิ่งสองสามก้าวก็ทันคาบลูกบอล หางมันสะบัดไหว ระริกระรี้พักใหญ่ก็หมดความสนใจกับของเล่นมากระโจนใส่คนป่วยอีกที

“ตัวโตขึ้นว่ะ” นิธานเอนตัวไปด้านหลังเมื่อสองขาหน้าของไอ้หมาบ้าเหยียบบนบ่า มันผละถอย วิ่งวน แล้วทำเหมือนเดิมอีกรอบซ้ำๆ จนผมต้องคว้าปลอกคอเอาไว้

“ตัวเท่าเดิม พี่น่ะตัวเล็กลง”

“เหรอ ถึงว่า สู้แรงไม่ได้เลย”

“ต้องกินเยอะๆ เย็นนี้อยากกินอะไร เดี๋ยวผมจะออกไปตลาด”

“ให้ออกไปด้วยหรือเปล่า” เขาถามทั้งที่ยังเล่นกับหมาอยู่ บุญเหลือนอนหงายให้นิธานขยี้พุง มันคำรามในลำคอคล้ายไม่ชอบใจแต่ก็ไม่ยอมลุกจากหน้าตักเสียที

“ไม่ต้องหรอก พี่พักอยู่บ้านนั่นแหละ” ผมไม่อยากให้เขาออกไปเจอใครในเวลาแบบนี้ อย่างน้อยก็คนที่เคยติดตามผลงานแล้วมาซักถามถึงอาการที่เรายังไม่อยากพูดถึง

“นี่ ฉันยังมีกำลังอยู่นะ”

“ผมรู้ เดี๋ยวพี่ได้ใช้กำลังแน่”

ผมโอบบ่าให้ประชิดเข้าหาตัวก่อนเลื่อนลงมาเกี่ยวเอว มองเสี้ยวหน้าอีกฝ่ายที่แสร้งผินหนีแล้วใช้จมูกซุกลงซอกคอผะแผ่ว “พี่ธาม ผมอยากว่ะ ไม่ได้ทำมาเป็นเดือนๆ แล้ว”

“ไม่เอา” เขาห้ามพลางลุกเดินหนี แต่ผมก็รั้งไว้ด้วยสองมือ เขาไม่ได้พูดเล่น ไม่ก็คือไม่ของจริง

“ทำไมอ่ะ”

“แผลยังไม่หายดี”

“ผมไม่ได้เอาตรงแผลพี่สักหน่อย ไม่ให้เจ็บหรอก แค่อยู่เฉยๆ”

“อย่าบ้าน่ะแซค แผลทั้งซีก”

“แล้วไง”

“มันน่าเกลียด”

“ถ้าพี่คิดว่าน่าเกลียดก็ไว้ค่อยไปศัลยกรรมก็ได้นี่ แต่สำหรับผมไม่ใช่ปัญหาสักหน่อย”

“อย่ามาหื่นไม่รู้เวล่ำเวลานะ” เขายังคงเดินหนี รอบนี้ผมไม่รั้งเอาไว้แล้ว เชิญฟัดกับไอ้เหลือให้สมใจอยากเลย ทีแบบนี้ไม่กลัวแผลเปิด “จะออกไปตลาดไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็มืดพอดี”

นิธานพูดตัดบทและเลือกที่จะไม่หันกลับมาสบตากับผมอีกเลย





“มันก็เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจล่ะมั้ง”

แสงไฟสีส้มนวลของร้านอาหารที่คุ้นเคยยังคงปลอบประโลมจิตใจได้เสมอ นานพอสมควรที่ผมไม่ได้แวะมาที่นี่เพราะเอาแต่ดูแลนิธาน เจเรมี่นั่งฝั่งตรงข้าม มันเป็นผู้ใหญ่กว่าผมทุกทีที่ผมตกอยู่ในห้วงแห่งความทรมานใจ

“น่าอึดอัดตรงไหนวะ กูก็ไม่ได้รังเกียจอะไรสักอย่าง”

“ยูคิดถึงพี่ธามบ้างสิ อย่าเอาแต่มองตัวเอง” มันพ่นลมหายใจพรูแล้วเติมเบียร์ใส่แก้ว “คืนนี้พี่ธามไม่กลับบ้านแน่นะ”

“อืม ออกไปกับพี่หม่อน คงไปค้างที่บ้านนั้น คุณเมธีอยากเจอ”

“แล้วคุณหญิงเมียท่านไม่ว่าเอาเหรอ”

“ก็แค่เพื่อนลูกชายมาเยี่ยมที่บ้าน” ผมอธิบายตามที่เมธัสอธิบาย ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่มีเรื่องเคลือบแคลงใจกันนิธานก็ไปค้างที่บ้านเพื่อนสนิทบ้างตามวาระ “พี่หม่อนบอกว่าจะมาส่งพรุ่งนี้เย็น”

“อืม ก็ดี พี่จะได้พักบ้าง”

“ดูแลธามก็ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้น”

“เหนื่อยใจล่ะสิ”

ผมพยักหน้า จะไม่ให้เหนื่อยใจได้ยังไง นิธานขยับห่างผมออกไป ดูด้วยตาอาจไม่รู้ แต่พอถึงเรื่องอย่างว่าเมื่อไหร่ก็ไม่ยินยอมเสียทุกที แรกๆ ที่แผลยังไม่หายสนิทยังพอเข้าใจได้ แต่นานเข้าแค่กอดตอนหลับยังไม่อยากให้สัมผัสเลยด้วยซ้ำ “ไม่ใช่แค่กังวลเรื่องแผลแล้ว แผลหายสนิทแล้ว เหลือไว้ก็แต่แผลเป็น”

“เขาดึงดูดยูมาเพราะรูปลักษณ์ภายนอก ทำไมจะกังวลไม่ได้ว่าวันนี้เขาเปลี่ยนไปทุกอย่างแล้วยูจะทิ้งเขาไป อีกอย่าง เรื่องคู่ก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องหมายถึงเซ็กซ์นี่พี่แซค”

“แต่ทุกคู่ก็มีเซ็กซ์เป็นองค์ประกอบหลักไม่ใช่เหรอวะ” ผมสบถ ไม่ใช่เรื่องที่อดทนไม่ได้เสียทีเดียว แต่มันผิดปกติ ผิดไปทุกอย่าง “เขาเป็นเมียกู แล้วกูก็อยากเอาเขา มันผิดตรงไหน”

“ผิดตรงที่พี่ธามไม่ได้พิศวาสผู้ชาย ก่อนหน้านี้เขาทำเพื่อดึงรั้งพี่เอาไว้ ไม่ใช่เหรอ”

“แต่เขารัก...”

“ก็เพราะรักไง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะดึงพี่ไว้ยังไง จะไปศัลยกรรมก็กลัวว่าต้องกลับมาใต้วังวนของพ่อ ของผู้จัดการส่วนตัวอีก อีกอย่าง ศัลยกรรมก็ไม่ใช่เวทมนตร์ แพงแค่ไหนก็ไม่สามารถเสกทุกอย่างกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยได้หรอกนะ”

“มึงไม่เข้าใจว่ะเจม เขารังเกียจกู”

“เขาไม่ได้รังเกียจพี่” เสียงนั้นเหนื่อยหน่ายที่จะอธิบาย แต่เจเรมี่ก็ยังดึงดันจะทำต่อไป “เขารังเกียจตัวเอง”

“แล้วจะให้กูทำยังไง ให้ทำยังไงเขาถึงจะเข้าใจว่ามันไม่มีผลอะไรเลย ต่อให้ตาบอดสองข้าง ต่อให้ไม่มีแขนมีขา ต่อให้เขาเป็นอะไร ที่กูรักก็คือเขา”

“พูดหรือยังล่ะ”

“พูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว”

“โลกก็เป็นแบบนี้ เราเปลี่ยนความคิดความรู้สึกใครไม่ได้ กำแพงพี่ธามหนา” ผมเห็นด้วย แต่ไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ได้เข้าไป “เอาน่า อย่างน้อยเขาก็ยังอยู่กับพี่ เขารักพี่นะ”

“แต่ไม่ยอมให้รับผิดชอบชีวิตร่วมกัน”

“พี่ก็ต้องเข้าใจ มันต้องปรับตัวเข้าหากันตลอดแหละน่า ชีวิตคู่ เขาโตมาคนละอย่าง พี่มีครอบครัวที่ดี พี่ธามก็อีกอย่าง โลกของพี่กับโลกของเขาไม่เหมือนกัน พี่จะบังคับให้พี่ธามคิดแบบที่พี่คิดไม่ได้”

ผมหลับตา ฟังเสียงดนตรีบรรเลงด้วยความรู้สึกบีบคั้น

“เขาให้เท่านี้ พี่อาจรู้สึกว่ายังไม่ได้เข้าไปอยู่กลางใจเขา แต่มันคือมากที่สุดเท่าที่เขาให้ใครได้แล้วป่ะวะ”

“มึงทำเหมือนรู้จักพี่ธามมากกว่ากู”

“คนอยู่ใกล้มองไม่เห็นปัญหาหรอก” จริงของมัน “ไม่อย่างนั้นจะมีคำว่าเส้นผมบังภูเขาหรือไง”

“คือกูต้องยอมอดเอาเมียตัวเองไปตลอดชีวิตเนี่ยนะ”

“พี่ก็ให้เขาเอาดิ”

“ไอ้สัดเจม”

“เฮ้ย พูดจริง ดื่มย้อมใจ ยอมเป็นคนถูกทำสักครั้งเขาจะได้รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจเหนือพี่เหมือนที่ผ่านมา โอ๊ะ ใช่แล้ว ที่พี่ธามเป็นแบบนี้เพราะว่าเขากลัวว่าจะควบคุมพี่ไม่ได้ต่างหาก”

“คุมห่าอะไร”

“นี่ไม่รู้ตัวเลยเหรอแซค” เจเรมี่ยักยิ้มเพียงข้างเดียว กวนประสาทเหมือนเดิม “ยูน่ะมันทีมพ่อบ้านใจกล้ามาตลอดเลย พอวันนี้พี่ธามรู้สึกหมดอำนาจ ทุกอย่างมันเลยรวนไปหมดไงล่ะ”

ผมมองหน้าเจเรมี่ คล้ายจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ

“เติมเบียร์อีกซิ”

“พอเหอะ ขี้เกียจไปส่ง”

ไอ้เด็กเวร พึ่งพาอะไรไม่เคยจะได้เลย





นั่งนึกดูแล้ว ผมเพิ่งรู้สึกว่าคนเป็นแฟนกัน เรื่องราวแม่งยุ่งยากกว่าที่คิดไว้คนละโยชน์

ควันบุหรี่สีเทาลอยไปในอากาศ กลิ่นไหม้ของนิโคตินลอยคลุ้ง ผมเลิกบุหรี่อย่างถาวร ส่วนนิธานยัง ปากสีสดคาบมวนกระดาษเอาไว้ มือข้างหนึ่งฉีดฟ็อกกี้ให้ต้นไม้ในขวดโหลแล้วอัดควันเข้าปอดอีกครั้ง เขาคีบบุหรี่ด้วยนิ้วชี้และกลางแล้วปล่อยควันพรูออกมาทางรูจมูก ดวงตาข้างหนึ่งจดจ่อกับมัน ส่วนอีกข้างยังคงเหม่อลอยไม่สิ้นสุด ไม่รู้ว่าเห็นอะไร สีดำสนิทของรัตติกาล หรือขาวฝ้าฟางของปุยนุ่น

การสื่อสารของเราคล้ายกับไม่ตรงกัน มีบางอย่างไม่เข้าใจคล้ายหลุมดำที่ขยายขนาดกว้างขึ้นทุกที

“แซค อาทิตย์หน้ามีไปถ่ายรูปที่อยุธยาเหรอ”

“ผมสลับกับไอ้เดี่ยวไปแล้ว”

“เดี๋ยวนี้ไม่ออกไปทำงานต่างจังหวัดเลยนะ”

เขาสังเกตเห็น ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เกือบทุกอย่าง ผมเลิกงานไว ตรงเวลา หอบงานกลับมาทำบ้านและไม่รับงานนอกโดยสิ้นเชิง สาเหตุทั้งหมดก็เพราะไม่อยากปล่อยให้นิธานอยู่เพียงลำพังหรือคลาดสายตา ต่อให้รู้ว่าไปไหนมาไหนกับใครก็ไม่อาจหยุดความกระวนกระวายใจได้อยู่ดี

“ก็จะได้อยู่กับพี่ ไม่ดีเหรอ”

ผมจับมือนุ่มที่เริ่มหยาบจากการทำสวนเล็กๆ หน้าบ้านไว้ นิธานมีงานอดิเรกที่เจ้าตัวไม่คิดว่าจะทำได้คือจัดสวนหย่อม เขาออกไปตลาดต้นไม้ที่จตุจักร ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาสามัญคนหนึ่งจะทำ ขากลับมักมีธาราธรณ์มาส่ง แน่ล่ะ ร้านอยู่ตรงนั้น โอกาสจะพบเจอกันก็ไม่แปลก ผมไม่ชอบใจนัก พูดหลายครั้งอีกฝ่ายก็ทำเป็นเมินเฉย เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาอยู่เรื่อย

“ฉันตาบอดแค่ข้างเดียว ไม่ได้เป็นอะไรมากเสียหน่อย บ้าหรือไง” เสียงทุ้มเอ่ยเจือไปด้วยความหงุดหงิด มือข้างที่ยังว่างคีบบุหรี่ออกจากปาก ก่อนจะบดขี้เถ้าลงบนชามเซรามิกใบเล็กๆ แล้วหันมามอง

“ไม่ต้องคุมฉันเหมือนนักโทษก็ได้”

“ไม่ใช่อย่างนั้น” ผมถอนหายใจ พูดไปก็ทะเลาะกันแต่เรื่องเก่าๆ ผมไม่อยากมีปัญหาเพราะตัวเองเป็นห่วงอีกฝ่ายมากเกินไปเลยเปลี่ยนเรื่อง มันเป็นเรื่องที่เจเรมี่บอกและผมก็คิดมาตลอดหลายวัน

“พี่เคยคิดอยาก...เป็นคนทำบ้างหรือเปล่า”

“หืม?”

“เซ็กซ์น่ะ”

“ก็...นะ”

“ทำไมไม่ขอผมล่ะ”

เขานิ่งเงียบ ไม่ตอบคำถาม ผมดึงนิธานเข้ามาให้นั่งบนโซฟา ส่วนตัวเองคุกเข่าลงกับพื้นแล้วเอนหัวซบตักกว้าง “พี่ก็รู้ว่าผมยอมพี่ทั้งนั้น”

“หึ อ้อนจังเลย อยากมากเลยเหรอ”

“พี่ธาม นี่มันเรื่องใหญ่ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปโดยปราศจาก...”

“เด็กโง่” เขาทอดสายตาลงมา ลูบหัวผมด้วยความเอ็นดู ผมรับรู้ได้ถึงความรักแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้เอ่ยปาก เขาไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพียงแค่มองตาและอยู่ตรงนี้ผมก็เข้าถึงความรู้สึกที่อีกฝ่ายมี “ฉันแค่อยากให้นายจดจำฉันในแบบที่ควรจำ”

“พี่นั่นแหละที่โง่ ผมไม่ได้ต้องการจดจำอดีต ผมต้องการพี่ ปัจจุบัน ตอนนี้ ไม่ว่าพี่เป็นอะไร ทำไมต้องคิดมากด้วย”

“ที่คิดก็เพราะเรื่องของนายมันสำคัญกับฉัน”

“เลิกคิดแล้วใช้ความรู้สึกกับผมไม่ได้เลยเหรอ” ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ไม่มีความหมาย นิธานถอนหายใจแล้วประคองหน้าขึ้นเพื่อสบตา “ผมแค่ต้องการพี่เท่านั้นเอง”

“เด็ก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จะว่าเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่ผมอยากให้สถานการณ์ระหว่างเราดีขึ้นกว่านี้ เมื่อปราศจากเซ็กซ์ ทุกอย่างก็ดูเหมือนเราเป็นคนละคน ไม่มีความวางใจ ไม่เข้าใจ ไม่อาจสื่อสารถึงกันและกันได้เหมือนก่อนหน้าเป็นสาเหตุให้ต้องมีปากเสียงกันบ่อยๆ ผมหมายถึงผมเพียงผู้เดียวที่มีปากเสียง ส่วนนิธานเลือกที่จะเงียบและให้ผมระบายจนพอใจเสียมากกว่า
“พี่ไม่ไว้ใจผม พี่กลัวว่าผมจะรับพี่ไม่ได้ใช่ไหม พี่ธาม ที่โรงพยาบาลก็เห็นหมดแล้ว พี่จะกังวลอะไรอีก ผมเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นคนเช็ดตัว เป็นคนทำแผลให้พี่นะ”

“มันไม่เหมือนกัน ฉันไม่อยากรับรู้ว่านายหมดอารมณ์ตอนที่เรากำลังทำกันหรอกนะ”

“แล้วเราจะอยู่กันแบบนี้ตลอดไปเลยเหรอ”

คู่สนทนานิ่งเงียบ เกิดความเครียดลอยในอากาศ ไม่ใช่ครั้งแรกที่พยายามเคลียร์กันเรื่องนี้ สำหรับผม ความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนิธานตีความหมายได้หลายอย่าง น้อยที่สุดก็คงเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายยินยอมเปิดรับผมเข้าไปในโลกของตัวเองนั่นแหละ

“ฉันมีเรื่องจะบอก ว่าจะพูดหลายวันแล้ว” อดีตนายแบบเป็นคนทำลายความเงียบทั้งหมดทั้งมวลก่อน ผมตั้งใจฟัง ไม่คิดจะยียวนเพราะดูจากสีหน้าแล้วเรื่องที่กำลังจะพูดคงเป็นเรื่องใหญ่ เขาพรูลมหายใจออกมาผ่านจมูก กลิ่นของนิโคตินอ่อนๆ ยังลอยคลุ้งก่อนประโยคบอกเล่าจะเริ่มจริงจัง “วันนั้นที่ไปที่บ้านหม่อน เพราะไปคุยกับป๋าเรื่องศัลยกรรม ทุกอย่างอาจไม่เหมือนเดิม แต่คงดีกว่าตอนนี้ ฉันไม่อยากให้นายเห็นสภาพแผลเหวอะหวะเหมือนเนื้อร้ายใต้เสื้อผ้าของฉันตอนนี้”

“โอเค ถ้ามันทำให้พี่มั่นใจในตัวเองมากขึ้น ผมเห็นด้วย แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าผมไม่ได้มีปัญหาจริงๆ” ไม่ว่ารูปลักษณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไร ขอแค่นิธานคือนิธานของผมก็พอ “มีแต่พี่ที่คิดว่ามันแย่”

“หรือนายพูดได้เต็มปากว่าตอนนี้มันดี”

เราต่างรู้ว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นก่อให้เกิดความสูญเสีย ความหมายของผมก็คือนิธานยังโชคดีที่มีชีวิต แต่คงดีกว่าถ้าไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา “หลังจากศัลยกรรม ฉันอาจจะอยู่ที่ต่างประเทศอีกสักระยะ”

“แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่”

“ยังไม่รู้ เรื่องตาก็คงจะรักษาต่อเลย”

“พี่ธามหมายความว่าไง เรื่องนี้ทำไมไม่ปรึกษาผม”

“เพราะคิดว่าถ้าปรึกษา นายคงไม่ให้ฉันไป”

“จะบ้าหรือไงเล่า! พี่จะไปอยู่ไหน จะไปอยู่กับใคร จะอยู่ได้ยังไง ที่นี่ยังมีผมดูแล แล้วไปแบบไม่มีกำหนดกลับแบบนี้หมายความว่าไง หมอที่ไทยเก่งๆ ตั้งเยอะแยะ จะทิ้งผมเหรอ”

“ใจเย็นๆ หน่อยได้ไหม”

“พี่ลองเป็นผมดิ จะใจเย็นได้อีกไหม จู่ๆ แฟนมาบอกว่าจะไปต่างประเทศโดยไม่มีกำหนดกลับ ปรึกษาอะไรก็ไม่มี ถามจริง ผมมีตัวตนในสายตาพี่บ้างหรือเปล่าวะ”

“ฉันเข้าใจว่านายอยากดูแล อยากให้เราผ่านเรื่องพวกนี้ไปด้วยกัน ฉันก็อยากจะเป็นแบบนั้น แซค แต่ฉันไม่อยากเป็นภาระให้นายอีกแล้ว ไม่อยากให้นายรีบกลับบ้านแทนที่จะได้เที่ยวเล่น ไม่อยากให้นายทำเหมือนฉันเป็นคนพิการที่ดูแลตัวเองไม่ได้”

“ผมก็ให้อิสระพี่เต็มที่แล้วไง”

“ฉันมีอิสระของฉันที่ไม่ต้องการคำอนุญาตจากนาย” คงแบบนี้ที่เจเรมี่พยายามบอกกับผม เขามีความถือตัวของตัวเอง เขาไม่เหมือนผู้หญิงที่อ่อนแอและต้องการการปกป้อง นิธานของผมคือผู้ชายคนหนึ่งที่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเมื่อทุกอย่างดำเนินมาแบบนี้

“ระหว่างนี้ ถ้านายจะมีคนใหม่ ฉันก็ไม่ว่า”

“พี่พูดอะไร ผมไม่ยอมให้พี่มีคนอื่นหรอกนะ”

“ฟังฉัน แซค ฉันไม่มีใคร แต่ถ้านายต้องการจะมี...ขออย่างเดียว อย่าปิดบัง”

ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความเจ็บปวด แล้วกระโดดถีบพัดลมที่ตั้งอยู่ตรงนั้นจนเอนหงาย เกิดเสียงโครมจนบุญเหลือวิ่งพล่าน สาบานเลยว่าถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่นิธาน ไม่ใช่คนที่ผมรัก คงได้มีวางมวยกันบ้างแน่ๆ

“จะไปเมื่อไหร่”

“ปลายเดือน”

“อีกสองอาทิตย์”

คำนวณทุกอย่างเสร็จสรรพ นับจากวันที่ไปบ้านเมธัสก็ราวๆ สัปดาห์ที่แล้ว ผมหลับตาลง กำมือแน่น หายใจขัดเพราะกล้ามเนื้อในอกซ้ายมันสั่นไหวคล้ายใกล้จะแตกสลาย “แล้วเรื่องตาจะผ่าตัดที่เมืองนอกเลยใช่ไหม”

“บอสตัน”

“ไว้ผมบินไปหา”

“เดี๋ยวฉันกลับมาเอง”

“พี่ไม่กลับมาหรอก” ผมรู้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับนิธานตอนนี้ไม่ใช่สภาพร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ แต่จิตใจเขาไม่อาจเปิดรับความเปลี่ยนแปลงที่มีได้ต่างหาก

“ถ้าพี่ไม่ได้ผ่าตัด พี่ก็จะไม่กลับมา”

ผมมองหน้าเขา ไม่มีเสียงสำหรับวอนขอ ดวงตาจดจ้องมองเขาโดยไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบ เพราะกลัวว่าเมื่อเปลือกตาขยับแล้วความร้อนที่กระบอกตาจะกลั่นน้ำให้ร่วงรินลง

สาบานเลย ผมไม่เคยเกลียดการรู้ใจนิธานเท่าวันนี้


“ผมไม่น่ารักคนไร้หัวใจอย่างพี่เลย”



แม้หนึ่งนาที ผมก็ไม่ควรรักคนอย่างเขาเลยจริงๆ








TBC



โธ่เอ๊ย ลูกหมาของพี๋ธาม จะโดนเทแล้วว
ตอนจบอิแซคไปตั้งกระทู้พันดริฟ ทำยังไงดีครับเมียจะขอหย่าเพราะเซ้าซี้ขอทำ /ผิด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠♥♦♣ ที่ 21-09-2016 00:12:15
สนุกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-09-2016 00:54:50
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-09-2016 00:55:32
เฮ้อออื่น.  นิธานนี้ใจเเข็งสุดๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 21-09-2016 01:13:22
เข้าใจทั้งแซคทั้งนิธานนะ
แต่ในกรณีนี้ นิธานคือรับตัวเองไม่ได้แล้วอ่ะ
คือต้องไป ยังไงก็จะไป
สงสารก็แต่แซคอ่ะ เหมือนให้รักไปเยอะเกิน
จนเขาเอาโล่มาบัง รักเลยกระจายหมด โถ่ หมาน้อย  :hao5:
หวังว่าจะนิธานจะจำคำพูดของตัวเองได้นะ
ที่ว่าจะไม่ปล่อยแซคไป นี่มันเท่ากับปล่อยและถีบส่งเลย
สงสารแซค  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 21-09-2016 01:17:35
รักเขาไปแล้วนิ

เอาใจช่วยแซคนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-09-2016 01:45:08
ห่างกันก็ดีนะ  เพราะว่าถ้ายังไม่สามารถจูนเข้าหากันได้อีก  ยังไม่สามารถรับกันได้อีกมันก็เปล่าประโยชน์ที่จะอยู่ด้วยกัน  ห่างกันสักพักจะได้รู้ใจตัวเองว่ารักอีกฝ่ายขนาดไหน   แซคตามนิธานมาเยอะแล้ว   อยากเห็นนิธานกลับมาตามแซคมั่ง    ทุกคนมีแต่ว่าแซคเสเพล   แต่เราว่าแซคก็พยายามมากแล้วเสียแต่มันส่งไม่ถึง   แซคอาจจะหยุด 
ถ้าโดนนิธานเทแล้วเราก็อยากเห็นนิธานตามแซคบ้าง  ตามเพราะรักไม่ใช่ตามเพราะอยากใช้เป็นเครื่องมือทำให้พ่อรำคาญ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 21-09-2016 02:28:07
ใจเย็นๆนะแซค ประโยคท้ายที่พูดนี่คิดยัง
อย่าให้คำพูดแย่ๆมาทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนเจ็บกันเปล่าๆ
พี่ธามก็นะ ไม่รู้จะพูดไงว่ะ

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 21-09-2016 03:39:44
ทำไมรู้สึกว่ามันสั้น นี่ต้องรอถึง 1 อาทิตย์เลยหรอเนี่ย  :hao5:
ธามทำไมทำเงี้ย อิแซคเหมือนหมาถูกทิ้งอีกแล้ว แซคยอมทุกอย่างแล้วนะ
ถ้าธามไม่กลับมา แซคต้องพยายามทำทุกอย่างตะเกียกตะกายเพื่อไปอยู่ด้วยแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 21-09-2016 05:04:11
เครียดมาทัังตอนสงสารทัังคู่แต่ฮาตรง talkคนเขียนนี่แหละ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-09-2016 05:41:23
น้ำตาจะไหล สงสารแซ็ค นางวิ่งอยู่ในมือธามตลอด เหมือนจะได้ แต่ ไม่ได้ จะถูกทิ้งวันไหนก็ไม่รู้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 21-09-2016 06:24:05
นิธาน ทำไมทำแบบนี้
แซคจับปล้ำเลย จะได้รู้ๆกันไปข้างนึง
พี่ธามทำเหมือนไม่เชื่อใจแซคเลยสักนิด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 21-09-2016 06:42:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 21-09-2016 06:49:13
สงสารแซค มันคงทั้งเหนื่อยทั้งท้อและไม่รู้จะทำยังไง
หลายครั้งที่รู้สึกว่าแซคที่มันเป็นแบบทุกวันนี้มันแค่รักพี่ธามมากกว่า
มากกว่าตัวเอง ถึงไม่อยากพูดแบบนี้แต่รู้สึก รู้สึกได้ว่ามากกว่าที่ธามรักแซคด้วย
แต่มันก็ไม่แน่ เพราะเราก้ไม่รู้ว่าธามคิดยังไง แต่กำแพงธามสูงมาก
ธามอาจจะรักแซคมากกว่าที่เรารู้ แต่เท่าที่อ่านเราแทบไม่รู้สึกเลย
อาจเป็นเพราะเราอ่านในมุมมองนังหมาเเซคอยู่ก้ได้
บางทีก็ไม่เข้าใจความคิดพี่ธาม เเละอยากรู้ ทุกครั้งที่มองเเซคเป็นแบบนี้
พี่ธามรู้สึกยังไง เคยรู้สึกแบบที่รักมาก และใจอ่อนแบบไม่รู้ตัวมั้ย
แค่ยังไงก้ได้ที่ทำให้คนข้างๆเรายิ้มได้และมีความสุขก้พอ อาจจะเคย แต่เราแค่ไม่รู้

เราไม่เข้าใจพี่ธามจริงๆนั่นแหละ อยากจะพูดเหมือนแซคพอๆกันว่าธามไม่มีหัวใจ
แต่เราไม่รู้ความคิดพี่ธามนี่นะ เหตุผลพี่ธามมันอาจจมีมากมายที่เราไม่รู้
ตอนนี้ เราสงสาร เพราะแซคมันแค่รัก ถึงพี่ธามจะมองว่ามันเด็ก
แต่พี่ธามรู้รึเปล่ารักของมันใหญ่มากเลยนะ ใหญ่มากขนาดที่เหตุผลอะไรก็เปลี่ยนคำว่ารักของมันไม่ได้
กลับกันในความรักของผู้ใหญ่บางคน ฟังดูมีเหตุผล ฟังดูดี แต่เราสงสัยว่ารักมันมีเหตุผลจริงหรอ
ในเหตุผลที่หลายคนพูดมานั้น มันหมายถึงอะไรกัน มันเป็นแค่ข้ออ้างมั๊ย
หรือเป็นความกลัวในจิตใจ หรือเป็นสิ่งที่พูดไปแค่นั้นเพื่อให้มันจบ หรืออะไร
แต่จะอะไรก็แล้วแต่  รักของคนเราไม่เหมือนกัน เราแค่เคืองพี่ธามมากไปหน่อยแค่นั้น
และอยากให้พี่ธามรู้ การรักพี่เนี่ย เราคิดว่ามันเป็นความสุขที่สุดของนังหมาแซค
และก้เป็นความทุกข์ที่มากกที่สุดของมันเช่นกัน

ขอบคุณคุณเวสต์ค่ะ ขอโทษที่เม้นยาวไปหน่อยนะคะ
พอดีอินมากเกินไปหน่อย 55555


หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 21-09-2016 06:53:15
ธามมีแผลมากมายบนกายที่เจ้าตัวคิดว่ามันเหวอะจนรู้สึกรังเกียจตัวเองจนไม่อยากให้คนอื่นเห็นและยกมาเป็นข้ออ้าง  แต่แซคสิหัวใจของมันมีแต่แผลที่ธามเป็นคนก่อให้จนมันแทบบจะไม่มีชิ้นดี

สงสารแซคก่อนคบว่าหน่วงแล้ว พอคบกันยิ่งเหมือนว่าโดนถ่วง...ถ่วงให้จม ทรมาน ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไกล
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 21-09-2016 07:40:30
สนับสนุนให้ตาแซคไปตั้งกระทู้ค่ะ
อาจมีเลิกแน่นอน 55555555555
สนับสนุนเจเรมี่ค่ะ
น้องเค้ายังไม่เปลี่ยนใจใช่มั้ยคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 21-09-2016 07:55:52
แซคโดนเทศ้ำๆเน่ะ 555555


สงสารแต่ก็เข้าใจพี่ธาม ความซับซ้อนนี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 21-09-2016 08:27:41
แซ็คน่าสงสาร แต่ธามยังรับตัวเองไม่ได้ คนที่จิตใจไม่เข้มแข็งมาตลอดจะลุกขึ้นมายากมาก แซคนายต้องอย่าท้อ ตรองให้เยอะๆ มันไม่ง่ายหรอกนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ain ที่ 21-09-2016 08:59:18
ธามเทอิแซคอีกแล้วววว
ก็อย่างที่มันบอก "ผมไม่น่ารักคนไร้หัวใจอย่างพี่เลย”
แซคเป็นฝ่ายที่คอยวิ่งตามมาตลอดตั้งแต่ต้น
เหมือนดิ้นอยู่คนเดียว สุดท้ายก็เหนื่อยแค่คนเดียว
อินค่ะ -_-
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-09-2016 09:29:53
อิแซค เด็กมาก ทำอะไรยังใช้แต่อารมณ์

พี่ธาม ไม่เชื่อใจ ไม่อาจฝากชีวิตได้ เป็นสิ่งที่ถูกต้อง

ถ้าอารมณ์หมดหล่ะ ความรู้สึกก็คงจืดจาง เหมือนนักร้องคนหนึ่งนั่นเอง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 21-09-2016 09:49:12
แซคน่าสงสาร
พี่ธามคนไร้หัวจัย!!!!!!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-09-2016 09:58:34
พี่ธามปิดใจไปแล้วจริงเหรอ!?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 21-09-2016 10:38:55
ธามใจร้ายจริงๆ ใจร้าย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 21-09-2016 10:41:38
เจ็บตัว เจ็บใจ แล้วยังไม่ยอมจบปัญหา
แยกๆ กันไปนะดีแล้ว เสียใจให้กระอักแล้วค่อยมาคิดดูว่าจะทำอย่างไร
จะรัก จะเลิก เวลา ปัญญา สติเป็นเครื่องตัดสินที่ดีสุด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 21-09-2016 11:10:19
อาจจะเพราะแซคเพิ่งเคยรักใคร
แถมคนแรกที่รักและทุ่มเทคือพี่ธาน
มันเลยมีความรักที่ไม่เข้าใจด้วยเหตุผลหลายอย่างเกินไป
มันไม่ใช่ความรักอย่างเดียว แต่มันคือการเปิดใจ
สงสารแซคนะ อยากให้ธานไว้ใจและปรึกษา
แต่ก็เข้าใจพี่ธาน แต่ิอยากให้คุยกัน
อยากให้คุยกันมากกว่านี้
อึดอัดแทนทั่งคู่ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-09-2016 11:18:26
สงสารไอ้ลูกหมามากโดนเทอีกล่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 21-09-2016 11:25:05
แซค เอ๊ย บาปกรรมแกทำไว้เยอะจริงๆว่ะ

ทาวน์เฮาส์ หน้ากว้างสองเมตรมันเล็กไปเปล่าคะไม่เคยเห็นน่าจะสี่เมตร อย่างต่ำสุด สามเมตรยังไม่ค่อยเห็นนอกจากห้องแถวชั้นเดียว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 21-09-2016 12:00:50
ตอนนี้อ่านได้ลื่นไหลมากค่ะ อารมณ์มาเต็มทีเดียว สิ่งแวดล้อมและคนสำคัญทำให้นิธานเป็นเช่นนี้ และแม้ตอนนี้คนสำคัญคนนั้นก็ยังไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเอง นี่ยังมีเรื่องอุบัติเหตุอีก ทำให้นิธานคงอยากจะหนีหายไปจากโลกเบี้ยวๆ นี่เต็มทน แล้วแซคเองก็ยังจัดการอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีเท่าที่ควร การโกรธแล้วกระโดดเตะข้าวของนี้ยอมรับว่าตกใจนิดหน่อยว่า เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลย แต่ก็เข้าใจล่ะค่ะว่า คนมันรักมาก ก็จะต้องรู้สึกด้วยมาก ฝ่ายนิธานเองก็ดูจะใจร้ายกับแซคจริงๆ เหมือนกำแพงที่คิดว่าได้ถูกแซคทลายลงแล้วนั้นกลับถูกนิธานสร้างขึ้นมาใหม่ และราวกับจะสูงมากกว่าเดิม

เอาใจช่วยแซคให้สามารถทลายกำแพงใจของนิธานให้ได้นะคะ บางทีรักของแซคอาจเป็นรักที่รุนแรง (ในความหมายด้านความรู้สึก) เกินไป ลองค่อยๆ เข้าหา โอนอ่อน และรู้จังหวะอารมณ์สักหน่อย อาจช่วยให้ง่ายต่อการอยู่กับนิธานมากกว่านี้ ดิฉันคิดว่านิธานเองก็คงไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่เมื่อคนเรากำลังอยู่ในความรู้สึกอันสับสน ก็คงจะตัดสินใจในแบบที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วนั้น (แน่นอนว่า แซคก็อยู่ในกรณีนี้)

ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ
ป.ล. อืดมาม่าเต็มทน ขอกินของหวานไม่ได้หรือคะ?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 21-09-2016 12:09:44
แซคทุ่มสุดตัวไม่เหลือเผื่อใจ เจอแบบนี้เข้าไปคงจุกจนพูดไม่ออก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 21-09-2016 14:33:09
พูดไม่ออกเลย...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-09-2016 14:40:28
สงสารแซคง่ะ แซคจะโดนเทอ่ะ พี่ธามอย่าเทแซคเลย :sad11:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 21-09-2016 18:01:58
สู้ๆนะอิแซค :mew6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 21-09-2016 19:20:00
เข้าใจทั้งคู่เลยนะ แต่พี่ธามแอบใจร้ายนิดๆ รู้ว่ายังไงก็ต้องไปอยู่แล้วก็น่าจะปรึกษาพ่อเด็กใจน้อยมันหน่อยน๊าาา  :mew2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 21-09-2016 19:36:49
ไม่รู้จะสงสารใครดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 21-09-2016 19:37:53
สงสารแซค พี่ธามตลอดดทำแบบนี้ตลอดด  :katai4: ยุให้แซคมีเมียใหม่เลยดีกว่าา :hao3: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-09-2016 19:54:03
เฮ้อ พอน้องมันจะออกมา ก็ดึงมันกลับเข้าไป

แล้วในวันที่น้องมันโดนผลักออกไปแบบไม่ต้องการ นี่เจ็บสั_อ้ะ

คืออะไร ระหว่างไม่อยู่จะมีคนอื่นก็ได้ พูดงี้นี่ดูถูกความรักแซคไปมั้ยพี่ธาม

เข้าใจความรู้สึกพี่นะ แต่ไม่โอเคกับคำพูดที่บอกน้องมันว่าจะไปบอสตัน และไม่มีกำหนดกลับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-09-2016 20:38:37
แซคแกก็เข้าใจพี่ธามหน่อยดิ๊
เค้าก็เสียใจนะ อย่าใช้อารมณ์ดิ่แซคคคคคค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 21-09-2016 21:15:33
โถ่แซค :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 21-09-2016 21:18:44
แซคก็ผู้ชายคนหนึ่ง

นิธามก็ผู้ชายคนหนึ่ง

แต่ต่างคนกลับคิดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชาย

5555  แปลกดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 21-09-2016 21:19:33
ทำไมเรารู้สึกว่าแซคน่าสงสาร
เริ่มเรื่องก็โดนเค้าใช้เป็นเครื่องมือ
โดนปั่นไปปั่นมา
มาตอนนี้ก็ทำท่าโดนเท
รู้ว่าพี่ธามทำทุกอย่างเพื่อแซค
แต่ไม่น่าทำกับคนรักกันแบบนี้ เรามองว่าการไปแบบไม่ร่ำลาไม่ปรึกษาไม่มีกำหนดกลับแบบนี้น่ะ ...เย็นชามากๆเลย
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 21-09-2016 21:33:13
น่าสงสาร อิหมาจะโดนเท
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 21-09-2016 21:45:06
กรีดร้อง ปวดใจ พี่ธามใจแข็งมากเลย สงสารแซค หวังว่าตอนจบจะยิ้มออกกันทุกฝ่าย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 21-09-2016 23:29:44
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 21-09-2016 23:56:00
สงสารแซคอ่ะ ทำไมพี่ธามพูดอย่างนี้ล่ะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 22-09-2016 00:54:20
 :sad4: ร้าวววว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 22-09-2016 11:19:48
โถ่ๆๆ สงสารแซ็คมากๆ  :hao5:
ถูกธามเทครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นฝ่ายวิ่งตามมาโดยตลอด  :m15:
คงท้อมากๆแล้วหล่ะ  :sad4:
ธามคนไม่มีหัวใจจจจ   :o12:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 22-09-2016 12:51:38
นึกว่าพี่ธามจะพูดว่า

พี่มีเรื่องที่ยังไม่ได้บอก เพราะอุบัติเหตุ ทำให้พี่เสื่อมสมรรถภาพไปแล้ว

ถ้าพูดงี้จริงนี้มันนิยายดราม่ารันทดชีวิตชัดๆ :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: cosspeia ที่ 22-09-2016 20:37:37
แง่วววว เข้าใจอารมณ์ของทั้งคู่เลย แต่ก็สงสารแซ็คมากกว่า

ปล.แอบสะดุดกับทาวเฮาร์หน้ากว้าง 2 เมตร ตามมาตรฐานมัน 5 เมตรค่ะ 2เมตร แคบไปนิดดดค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 23-09-2016 12:07:13
 :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 23-09-2016 16:21:11
แต่ละคนก็คิดว่าสิ่งที่ให้อีกฝ่ายนั้นดีที่สุด เฮ้อออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 23-09-2016 22:32:53
เหนื่อยแทนแซค อยากถามว่าพอยัง พักเถอะ เค้าไม่อยู่ก็ปล่อยเค้าไป สนับสนุนเจเรมี่ เราว่าแซคไม่เด็กนะ แซคทำทุกอย่างแล้วอะ นเป็นแฟนกันแต่ตัดแฟนทิ้งไปง่ายๆนี่ยังไง อกมาเหอะแซค อยากให้ธามตามแซคมั่ง กลับมาแล้วแซคความจำเสื่อมลืมธามไปงี้
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kimkidoy ที่ 24-09-2016 12:49:43
พี่ธามน่าสงสารจังงงงงงงง
แต่อย่าทิ้งโอ๊ตได้ไหม โอ๊ตก็น่าสงสารนะพี่
 :mew2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 25-09-2016 01:05:28
บอกไม่ถูกเลยค่ะ อึดอัดดดดดด ลองห่างกันซักพักก็ดี
ถอยกันคนละหน่อย ค่อยกลับมาเจอกันใหม่ เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
จุดนี้คือพี่ธามทำใจยาก  ส่วนในมุมเเซคก็มองว่าไม่เห็นต้องแคร์ ยังไงก็รักอยู่แล้ว
พี่ธามนิ่งเงียบมาก แทบไม่รู้ว่าคิดอะไร ส่วนแซคสายเปิดเผย สายระเบิดอารมณ์
เฮ้อออออ สู้ๆแล้วกันทั้งคู่ ค่อยๆปรับกันไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-09-2016 09:51:50
เข้าใจธามนะ แต่ก็ไม่เข้าใจไปพร้อมๆกัน อยากทิ้งทุกอย่างมาอยู่ด้วยกัน
แต่พอทิ้งได้จริงกลายเป็นธามที่ต้องเจอเรื่องแย่

แซครู้ใจเกินไปละนะ เศร้าเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chacha ที่ 25-09-2016 21:14:33
พี่ธามกำแพงสูงมากอ่า อ่านไปแล้วแบบ อ้ดพฑัน็่ีราสีดห(กำำด่ส
โอ้ย ไม่รู้จะว่ายังไงดี สงสารนังแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GenZ ที่ 25-09-2016 22:39:48
โถ่แซ็กเอ้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 26-09-2016 01:11:25
อ๊ากกกกก  ค้าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 27-09-2016 11:43:18
ตั้งใจให้จบก่อนแล้วเข้ามาอ่าน

แต่แหมมมม หลุดเข้ามาก่อนตอนจบ 2 ตอนน หูยยย ค้างเบยยยยย

 :เฮ้อ:

เอ็นดูน้องหนูเจมสุดๆๆ ส่วนแซคก็เยอะเหลือเกินน เข้าใจนางนะ แต่ก็เข้าใจพี่ธามด้วย เอาจริงๆ เราแอบชอบอิมเมจพี่ธามกับพี่หม่อน ตอนแรกแอบไม่ชอบพี่หม่อนด้วยล่ะ ดูนางร้ายๆ แต่แหม ตอนคลายปมก็แอบสงสารนางนิดๆ ยังดีที่คุณเมธีรักลูกทั้งสองคนมาก ค่อยโล่งใจหน่อย

สุดท้ายก็....อยากให้มีวันพุธติดกัน 2 วันเลย ทำไงดี
 :ling1:

ปล. เรา #ทีมเวสต์ นะ 5555
มาอ่านช้า ไม่ได้แปลว่าไม่อยากอ่าน แค่ไม่อยากค้างเท่านั้นเองงง แต่ตอนนี้ก็เข้ามาติดบ่วงค้างซะล้าวววว ว๊าาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.21|P.35 (21/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 28-09-2016 00:08:35
C h a p t e r 2 2





รุ่งสางของวันใหม่ ท้องฟ้ายังไม่ทันเปลี่ยนสีดีผมก็ลืมตาตื่น ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปทุกอย่าง คล้ายกับถูกทำลายจนสิ้นซาก ไม่สดใส ไม่อิ่มเอมใจกับการมีชีวิตอีกครั้ง

ข้างกายของผมว่างเปล่า เย็นเยียบ เหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นช่วงก่อนเวลาตื่นของนิธาน แต่กลับไม่พบอีกฝ่ายอยู่ เสียงกระดิ่งหมาดังกรุ๊งกริ๊งด้านล่างสลับกับเสียงเห่าขรม ให้เดาคงออกไปเล่นกับบุญเหลือข้างนอก

ผมอาบน้ำ แต่งตัว ยาสีฟันรสมิ้นต์ที่ชื่นชอบในวันนี้ไม่ช่วยให้รู้สึกสดชื่น เดินลงมาชั้นล่างตั้งใจจะออกจากบ้านไวกว่าปกติแต่สายตาเหลือบไปเห็นแซนด์วิชปูอัดกับน้ำส้มคั้นวางอยู่บนโต๊ะ นิธานไม่มีนิสัยช่างเอาใจแบบนี้ แน่ชัดว่าเมื่อคืนเขารู้ว่าผมโกรธ ทั้งโกรธ เสียใจ น้อยอกน้อยใจ ทุกอย่างประดังประเดเข้ามาหมด กระนั้น ถึงอยากจะยิ้มก็ยิ้มได้ไม่เต็มปากอยู่ดี

ผมไม่ต้องการให้เขาชดเชยด้วยเรื่องพวกนี้ เพียงแค่อยากให้นิธานเปลี่ยนใจเท่านั้นเอง

หลังจากจัดการกับมื้อเช้าง่ายๆ เสร็จเรียบร้อย ผมก็หยิบกระเป๋าพร้อมกุญแจรถออกมา ลานหน้าบ้านจอดโฟล์กสวาเกนสีฟ้าอ่อนที่ไม่ได้ใช้การหลายวันไว้นิ่งสนิท ผมเปิดประตูบ้าน โยกมอเตอร์ไซค์ออกจากรั้วโดยปราศจากคำทักทาย นิธานก็เช่นกัน ใต้ตาเขาลึกโหล ก่อนจะโยนลูกบอลไปให้บุญเหลือคาบโดยสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ใช่มีแค่ผมที่ค่อนคืนไปแล้วก็ยังนอนไม่หลับ เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

ถ้ายังรักกันก็ไม่น่าทำร้ายความรู้สึกกันเลย


เสียงเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์คันเก่งดังขึ้น ก่อนจะบิดแฮนด์เคลื่อนตัวออกไปผมเห็นเสี้ยวหน้าของอดีตนายแบบที่ยังเมินเฉยแม้บุญเหลือจะคาบลูกบอลมาคืน เขาทำท่าโยนทั้งที่ในมือมีเพียงความว่างเปล่า บอลลูกนั้นยังอยู่ในปากยาวๆ ของสุนัข และไม่คิดแม้แต่จะก้มลงมองเพื่อรับของเล่นไว้แม้แต่น้อย





บ่ายของวันเดียวกัน แดดร่มลมตก ฝนหลงฤดูทำท่าจะโจมตีภาคกลางและกรุงเทพมหานครเหมือนตลอดหลายวันที่ผ่านมา สภาพอากาศเอาแน่เอานอนไม่ได้ ต้องพกชุดกันฝนระหว่างขับรถไปกลับบ้านกับที่ทำงานทุกวัน

กลิ่นของกาแฟคั่วบดหอมลอยเตะจมูก ท้ายที่สุดก็ไม่มีสมาธิมากพอจะทำงาน ผมรีบเคลียร์งานด่วนให้เสร็จในช่วงเช้า หลังจากนั้นก็โทรหาเมธัส โชคดีที่วันนี้อีกฝ่ายไม่มีงานที่บริษัทเลยชวนผมออกมานั่งดื่มกาแฟที่ร้านของตัวเอง ร้านที่ผมมีบทสนทนาครั้งแรกกับนิธาน ร้านที่เราสบตากันผ่านเลนส์กล้อง ร้านที่ผมได้จุมพิตผ่านมวนบุหรี่ยามพระอาทิตย์ตก

ร้านที่ทุกอย่างเป็นเพียงอดีต

“ธามเล่าแล้วใช่ไหม”

ผมพยักหน้า เหลือทิ้งไว้เพียงความนิ่งสงัด เอาเข้าจริงก็นึกไม่ออกว่าควรจะถามอะไรเมธัสที่ทำให้ผมจะเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของนิธานได้ดีกว่านี้

“แผลเขายังไม่หายสนิทด้วยซ้ำ ไม่เห็นต้องรีบไป อาจจะไม่เป็นแผลเป็นใหญ่นักก็ได้”

“แซค นายก็เห็นตอนเป็นแผลสด ไม่มีทางที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม อย่าหลอกตัวเองดิ”

“ถึงอย่างนั้นเขารอให้แผลหายดีก่อนก็ได้”

“ธามจะไปรักษาตัวที่เกาหลีก่อน จนกว่าแผลจะหายแล้วค่อยผ่าตัด หมอเกาหลีจะรู้สภาพผิวของคนเอเชียมากกว่า เรียบร้อยทุกอย่างแล้วค่อยบินไปอเมริกาต่อ เรื่องนี้พ่อเป็นคนเสนอ”

“ไหนทีแรกคุณเมธีไม่อยากให้ไป”

“ก็เป็นห่วง สภาพจิตใจธามไม่ดีนักตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ช่วงที่เขากีดกันนาย ที่เราเห็นเป็นแค่ภูเขาน้ำแข็ง ลึกลงไปในใจธามมีมากกว่านั้น เรื่องอุบัติเหตุนั่น พี่นิดไม่เชื่อว่ามันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ”

“พี่หมายถึงพี่ธามจะฆ่าตัวตายอย่างนั้นเหรอ แล้วพี่ยังจะปล่อยเขาไปอยู่คนเดียวอีกอย่างนั้นเหรอ!”

“ไม่ถึงขนาดนั้น” เมธัสพูดพลางผ่อนลมหายใจ มีทีท่าเครียดขึ้นมาเมื่อพูดถึงจุดนี้ “ธามถนัดในการเรียกร้องความสนใจ รั้นในแบบของมัน ถ้าเมื่อไหร่ที่พ่องานยุ่งจนปล่อยปละละเลย ธามก็จะหาเรื่องมาให้ปวดหัว พี่คิดว่าครั้งนี้ธามคงทำไปเพราะประท้วงที่ถูกคุมขัง แต่ไม่คิดว่าจะอันตรายขนาดนี้”

“พี่จะบ้าเหรอ ใครจะแกล้งทำรถคว่ำเพื่อเรียกร้องความสนใจ!”

“แซค นายรู้ว่าธามเป็นคนยังไง”

ผมนิ่งเงียบหลังจากประโยคนั้นจบลง ผมรู้ คนรักของผมดื้อรั้น เย็นชา กล้าได้กล้าเสีย ช่วงเวลานั้นปัญหารุมเร้าและกดดัน ผมน่าจะเอะใจตั้งแต่ที่นิธานโทรมาด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีแล้ว

“แล้วพี่จะยังไงต่อ ปล่อยเขาไปเหรอ”

“เรื่องพวกนี้ทำให้พี่กับพ่อไม่อยากให้เขาไป แต่ที่แย่กว่านั้นคือมันไม่ดีขึ้นเลยโดยเฉพาะช่วงที่อยู่กับนาย” คู่สนทนาเอ่ยเสียงเครียด ไม่มีทีท่าว่าจะหยอกล้อแต่อย่างใด “ธามคิดว่าตัวเองเป็นภาระ”

“เรื่องนี้อีกแล้ว” คำก็ภาระ สองคำก็ภาระ “ผมไม่ได้คิดแบบนั้น”

“แต่นายไม่รับงานเหมือนเมื่อก่อน ชีวิตของนายเปลี่ยนไปทุกอย่าง ต้องเฝ้าระแวง ระแวดระวัง นายเป็นห่วงธามทุกฝีเก้าแล้วมันทำให้ธามเครียดมาก ตอนแรกเขาก็ไม่อยากไป นายก็รู้”

ผมเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง ทอดสายตามองออกไป ท้องฟ้ายามนี้ขมุกขมัวไม่ต่างจากความรู้สึกที่เป็นสีเทาจางๆ ในอก

“ธามไม่ได้ไปเพื่อตัวเอง นายก็รู้อีกนั่นแหละ ว่ามันไปเพื่อใคร”

“ผมแค่รักพี่ธาม”

“ทุกคนเข้าใจ แซค” มือขาวบีบบนบ่าแล้วตบเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ “ไม่ต้องห่วง พ่อจะส่งคนไปอยู่กับธาม หลังจากผ่าตัดศัลยกรรมเสร็จแล้วจะบินไปเตรียมตัวรักษาตาต่อ ต่างประเทศมีอัตราการบริจาคดวงตามากกว่าในไทย คงใช้เวลาไม่นานนัก อาจารย์หมอฝากฝังไปกับเพื่อนที่เป็นจักษุแพทย์ในบอสตันให้ด้วย ถ้าสุขภาพธามแข็งแรงพร้อมผ่า พอได้รับบริจาคจะผ่าตัดทันที มีเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่ลดการต้านกระจกตา อันนี้เป็นคำแนะนำจากแพทย์เจ้าของไข้โดยตรง มันดีกับธาม แล้วก็...เราปรึกษากัน ว่าบางทีถ้าธามเครียดมากๆ การพบจิตแพทย์ที่นั่นจะทำให้ธามรู้จักเปิดใจ ไว้ใจคนอื่นมากขึ้น"

“พี่ธามไม่ได้บ้านะพี่ เขาแค่โตมาแบบนี้”

“แต่คนปกติไม่ควรขับรถลงเขาเพื่อเรียกร้องความสนใจ พี่ไม่ได้หมายความว่าธามบ้า มันแค่เครียด”

“ผมก็พยายามเปิดใจเขาอยู่นี่ไง”

“นายทำได้ดีมาก แซค แต่ตอนนี้ธามก็ไม่ได้ต้องการให้ใครเข้าใจ เขาปลีกตัว เก็บตัวเองเหมือนตอนที่ยังไม่รู้จักนาย หรือนายไม่รู้สึก”

ผมยอมรับทุกคำพูดของเมธัสโดยดุษณี

“ผมเข้าใจ แต่อดคาใจไม่ได้ว่าถ้าสุขภาพพี่ธามยังไม่ดีขึ้น หรือไม่มีผู้บริจาคกระจกตาล่ะครับ”

ผมตั้งคำถามที่ไม่มีใครกล้าตอบ

“เขาจะกลับมาหาผมไหม”

เม็ดฝนกลั่นตัวเป็นหยดน้ำ พื้นซีเมนต์ที่ร้อนระอุชุ่มฉ่ำ ผมมองสายฝนที่หลั่งตัวลงมา จิบกาแฟเย็นชืดด้วยหัวใจที่ด้านชา

“ลองคิดสลับกัน แซค ถ้านายเป็นธาม แล้วการอยู่กับธามทำให้ชีวิตธามเปลี่ยนไปขนาดนี้ นายจะยังอยากอยู่กับเขาอีกไหม”

“ผมคงไม่อยากรั้งเขาไว้”

“นั่นเป็นสาเหตุที่ธามต้องพูด หรือทำให้นายเสียใจ เขามีวิธีการมากมายที่จะถนอมน้ำใจหรือรักษานายเอาไว้ แต่ธามทำอย่างนี้เพราะอยากเปิดโอกาสให้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจยากของธาม แต่เป็นเรื่องที่คนที่มีความรักคนหนึ่ง อยากจะทำให้คนรักของตัวเอง”
ผมนิ่งสงัด รับฟังเสียงฝนกระทบหลังคา





ฝนเม็ดสุดท้ายหยุดตกพอดีกับเลิกงาน ท้องฟ้ามืดทะมึนเปลี่ยนเป็นสว่างโร่ ช่วงบ่ายฝนตกหนักติดต่อกัน ความชื้นสัมพัทธ์ในอากาศทำให้รู้สึกคันจมูก ผมมองนางแบบผ่านเลนส์กล้อง โดนพี่ไก่เรียกตัวมาช่วยแทนอีกแล้ว ลูกชายไม่สบาย เข้าโรงพยาบาลกะทันหัน อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เด็กเล็กๆ ก็แบบนี้

"โอเคครับ เดี๋ยวนางแบบไปเปลี่ยนชุดได้เลย เซ็ตสุดท้ายเสร็จก็ได้กลับบ้านกัน”

ผมบอกพลางเช็กรูปที่ถ่ายมาได้ระหว่างรอ นับเป็นโอทีในรอบหลายสัปดาห์ที่ผมต้องอยู่ดึก ถึงแม้เร่งมือแค่ไหนกว่าจะเสร็จก็คงล่วงเลยกำหนดเลิกงานไปพักใหญ่ นางแบบวันนี้อ่อนล้าเต็มทน แม้ริมฝีปากยังคงแย้มรอยยิ้มแต่ตาไม่สนุกไปด้วยกับกำหนดการที่กินเวลามากกว่าปกติ


“ข้างนอกฝนตกอีกหรือเปล่า”

“เมื่อตอนเย็นยังฟ้าโปร่งอยู่เลยนี่ครับ” ผมเงี่ยหูฟังก็ได้ยินแต่เสียงแอร์คอนดิชั่นที่ทำงานหนัก หนึ่งในทีมงานที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่หันมาบอกว่าเมฆตั้งเค้ามายกใหญ่อีกแล้ว

“อากาศบ้านเราแปรปรวนชะมัด”

“อย่างนี้แหละค่ะ โลกร้อน เดี๋ยวแตมป์ต้องมีอัดรายการที่พระรามเก้าตอนสามทุ่มอีก”

“ครับผม จะเร่งมือให้นะ”

ผมส่งยิ้มให้แล้วปลอบประโลมทางสายตาหลังจากนางแบบคนที่ว่ากลับมาเข้าฉากใหม่ ผมตั้งกล้อง หมุนเลนส์ ก่อนจะเงยหน้าสบตาทำสัญลักษณ์ว่าจะเริ่มถ่าย ทีมงานออกจากจุดโฟกัส ผมเทสต์กล้อง สั่งปรับแสงแล้วลงมือกดชัตเตอร์รัวๆ อีกครั้งขณะที่คนตรงหน้าปรับท่าตามคอนเซ็ปต์ที่ได้รับมา





หลังจากทะเลาะกัน ผมก็ยังคงใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนทุกวัน เมฆที่ตั้งเค้าเมื่อครู่จางลงเมื่อได้ระบายออกมาเป็นฝนเม็ดใหญ่ ผมขี่รถฝ่าพายุมาถึงบ้านเวลาสองทุ่มเศษ แม้จะมีชุดกันฝนก็ไม่อาจป้องกันไม่ให้เปียกปอนได้ ผมไขกุญแจรั้วเก็บมอเตอร์ไซค์คันเก่งเข้าที่ ในบ้านหลังเล็กเปิดไฟสว่าง เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่านิธานกำลังนั่งเช็ดหูให้สุนัขพันทางคู่หูอยู่อย่างเงียบเชียบ กลิ่นหอมของกับข้าวง่ายๆ ลอยอวล เป็นกลิ่นของไข่เจียวและต้มยำกุ้ง ไม่ใช่เพราะเพิ่งเสร็จใหม่แต่เพราะบ้านต้องปิดสนิทไม่ให้ฝนสาด ควันเลยยังลอยคลุ้งอยู่ในพื้นที่ วันสองวันมานี้เขาแก้เบื่อด้วยการเข้าอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลการทำอาหารและออกไปจับจ่ายใช้สอยเพียงลำพังบ่อยๆ

“พี่กินข้าวหรือยัง”

ช่องว่างระหว่างเรายังลึกและกลวงโบ๋ คล้ายกับพยายามเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม บทสนทนาสั้นลงจนเกือบสิ้น เขาไม่ตอบ และผมไม่รอ เปิดหม้อหุงข้าวดูไม่พบรอยเว้าแหว่งก็รู้ได้โดยดุษณีว่าอีกฝ่ายรอผมกลับมากินพร้อมกัน “วันหลังไม่ต้องรอนะ พี่กินเลยจะได้กินยา”

“ไม่ได้รอ” คู่สนทนาพูดเสียงเรียบ ขยำสำลีที่เช็ดหูบุญเหลือใส่ถุงพลาสติกใกล้ๆ “แค่ยังไม่หิว”

นิธานขยันพูดจาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงน้อยอกน้อยใจกว่านี้ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคนอย่างเขาทั้งปากแข็งและอีโก้สูงแค่ไหน เก่งนักล่ะเล่นบทคนใจร้ายแบบนี้

“งั้นกินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อย”

“ไปอาบน้ำสระผมก่อน เปียกม่อล่อกม่อแลกแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบาย”

“เป็นห่วงล่ะสิ” แกล้งแซวให้เขินไปอย่างนั้น แต่ที่ได้กลับมาคือความเงียบ กระทั่งจะละความสนใจกลับขึ้นชั้นสองไปอาบน้ำอาบท่าแล้วอดีตนายแบบก็พูดมาเสียงเรียบ

“ห่วง”

เงยหน้าสบตาด้วยสีหน้านิ่งเฉย ทีอย่างนี้ล่ะพูดออกมาง่ายๆ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายจริงอย่างที่อีกฝ่ายว่า รู้สึกหูมันร้อนๆ ชอบกล “รีบไปจัดการตัวเองได้แล้ว ฉันหิว”


ผมหลุดยิ้ม ใครหนอใครบอกว่าไม่ได้รอกินข้าวด้วยแค่ยังไม่หิวเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา





ผมเฝ้าถามตัวเองว่าหากนี่เป็นวันสุดท้ายแล้ว จะใช้ชีวิตแบบไหนร่วมกับนิธาน

เสียงฝนกระทบหลังคาซาเม็ดลงเมื่อเวลาผ่านไป ไฟในตัวบ้านมืดสนิท ผมเร่งแอร์ ก่อนทรุดตัวลงบนพื้นที่ฟากหนึ่งของเตียงนอนที่ยังโล่งอยู่ นิธานพลิกตัวซ้ายขวา พยายามข่มตาให้หลับ แต่เราต่างรู้ว่าหลายวันที่ผ่านมาไม่มีใครนอนหลับสนิทได้สักคน

ในจิตใจยังอึงอลด้วยฝุ่นคลุ้ง ผมเข้าใจความจำเป็นที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ แต่ลึกๆ แล้วก็ไม่อยากยอมรับ คิดหาเหตุผลสะระตะว่าหากแม้ผมปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เข้มงวดกับนิธานให้น้อยลง ใส่ใจตัวเองให้มากขึ้น ความปรารถนาของคนรักจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า หากแต่พอนึกทบทวนให้ดี ผมก็อยากให้นิธานหายทั้งจากสภาพร่างกายและจิตใจ การเหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายไว้ย่อมไม่เป็นเรื่องดี
เสียงสวบสาบของผ้ายามร่างกายขยับเสียดสีดังในห้องเงียบๆ ผมขยับตัวไปโอบกอดคนข้างๆ จากด้านหลัง นิธานยินยอม แต่ขืนตัวหนีเมื่อปลายนิ้วไล้ไปตามแผลเก่าราวกับหวงแหนไม่อยากให้สัมผัส ผมครางในลำคอ จุมพิตต้นคอขาวผ่านเส้นผม


“เรื่องเอกสารจัดการเรียบร้อยหรือยัง”

“อืม”

“เสื้อผ้าล่ะครับ” ผมถาม จากวันนี้ก็เหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ดีด้วยซ้ำ นิธานครางรับในลำคอแทนคำตอบอีกครั้ง “เอาเสื้อโค้ตตัวหนาไปหรือเปล่า ที่นั่นอาจจะหนาวเร็ว อากาศเดี๋ยวนี้แปรปรวน พี่ต้องเตรียมพร้อมนะ”

“เอาไปที่จำเป็นก็พอ ฉันไปสองประเทศนะ”

“อยู่เกาหลีก่อนใช่ไหมครับ”

“คงงั้น” หลังจากนั้นก็บินไปบอสตันต่อ เมธัสบอกว่ามีคนพานิธานไปด้วยตั้งแต่สนามบินสุวรรณภูมิ แต่ผมก็ยังไม่สบายใจ

“รู้จักคนที่พาไปหรือเปล่า”

“เคยเป็นบอดี้การ์ดที่ป๋าสั่งให้มาเฝ้าแม่” แสดงว่าอายุมากพอสมควร “ที่จริงนับเป็นญาติห่างๆ เลยก็ยังได้ แต่เขาวางมือไปนานแล้ว ตั้งแต่แม่ตาย”

“แล้วนึกยังไงถึงได้กลับมาช่วยงานใหม่”

“ลุงแก้วแกรักแม่” ความลับอีกอย่างของนิธานเผยออกมา ซึ่งฟังดูแล้วผมก็ไม่รู้สึกแปลกใจนัก แม่ของเขาเป็นคนสวย ผมเคยเห็นจากรูปเก่าๆ ผมเกิดไม่ทันยุคเรืองรองของคุณนาลินีแต่ถามรุ่นแม่ๆ ป้าๆ หลายคนยังร้องอ้อ แม้ทางนั้นจะอำลาวงการมาเนิ่นนานก็ตาม “พอรู้ว่าฉันประสบอุบัติเหตุก็ติดต่อมาทางป๋า ถามอาการ ช่วงนั้นป๋าก็คิดเรื่องไปเมืองนอกของฉันเงียบๆ”

“พี่ธาม ไม่ว่าผ่าตัดจะสำเร็จหรือไม่ กลับมาหาผมได้ไหม”

ไม่มีคำตอบใดๆ กลับมา ผมจูบที่ต้นคอย้ำหลายครั้งแล้วลากริมฝีปากไปยังหัวไหล่ นิธานสวมเสื้อยืดสีขาวเนื้อบางกับกางเกงบอล แม้เสื้อผ้าของเขาบางส่วนจะถูกย้ายมาที่นี่แล้วแต่อดีตนายแบบดูจะชอบเนื้อผ้าเก่ายุ่ยที่เป็นชุดนอนของผมมากกว่า กลิ่นของน้ำยาปรับผ้านุ่มลอยอวล แต่ไม่ตรึงจมูกเท่ากลิ่นของผิวกาย ผมเฝ้าฝันคิดถึงนิธานคนเดิม ช่วงเวลาที่แสนดีและทำให้ตระหนักรู้ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในระยะเวลาที่ผ่านมาเป็นเรื่องจริง

“แซค!”

มือขาวไล่ตะปบมือผมที่ไล่ไล้ไปบนผิวกาย แสงสว่างจากไฟในหมู่บ้านส่องมาให้เห็นสีหน้าตระหนกของอีกฝ่ายรำไร ผมพลิกตัวนิธานให้นอนหงาย ส่วนตัวเองลุกขึ้นคร่อม กดหัวไหล่เอาไว้ สบตาในความเงียบงัน ลมหายใจของเราถี่กระชั้น ต่างรู้ว่าละเลยเรื่องแบบนี้มาเนิ่นนานและสัญชาตญาณไม่เคยทรยศปิดบัง

“พี่ธาม”

เราจ้องตากันและกันแวววาวในความมืด ดวงตาสีดำหลุบลงไล่เรียงมายังจมูกและริมฝีปาก เขามองนิ่งที่ปากของผม ก่อนจะกลืนน้ำลายจนได้ยินเสียงของลูกกระเดือก

หากเราจะไม่ได้พบเจอกันอีกแล้ว สิ่งที่อยากทำเป็นอย่างสุดท้ายคืออะไร


“พี่รู้ไหม ทำไมผมถึงจีบพี่”

ผมเอ่ยถามคำถามที่เขาเคยตั้ง คราวนั้นคำตอบของผมจริงแต่ฉาบฉวย ลึกลงไปที่อยากมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอีกฝ่ายล้วนแต่เป็นบุคลิกภายนอก เย่อหยิ่ง เย็นชา แต่งดงามราวกับประติมากรรมจากพระเจ้า

“พี่หน้าตาดี” ผมสารภาพ ไม่มีประโยชน์ใดๆ ที่จะสวมหน้ากากใส่กันอีก ผมเปลือยเปล่าทางความรู้สึก ก่อนถอดเสื้อแล้วโยนออกไปให้ห่างเพื่อเปลือยเปล่าทางร่างกาย ใช้ท่อนล่างกดทับอีกฝ่ายไว้ไม่ยอมให้ขยับตัว “หุ่นดี ผิวดี นิสัยก็หยิ่งผยองจนอยากเอาชนะ”

นิธานรับฟังอย่างใจเย็น ไม่แปลกใจกับคำตอบสักเท่าไหร่ แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ทุกคนคาดเดาได้ มนุษย์เราล้วนแต่ตัดสินกันจากรูปลักษณ์ภายนอกเป็นปฐมภูมิทั้งนั้น

“แต่ที่ผมรักพี่ เพราะข้างใน”

ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเก่ง ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี ไม่จำเป็นต้องเป็นนิธานที่เพอร์เฟ็กต์ เพียบพร้อมไปด้วยฐานะ ชื่อเสียง หรือรูปลักษณ์ภายนอก ผมชอบที่ตัวเองสามารถดึงความเป็นเขาออกมาได้ ชอบนิธานที่ปราศจากโล่เกราะกำบัง ชอบที่ตัวเองเป็นความสบายใจของอีกคน

ผมอาจไม่สามารถเข้าไปสู่กลางใจของเขาได้
แต่ผมคิดว่าตัวเองได้เข้าสู่ใจกลางความรักแล้วทั้งหัวใจ


“พี่ธาม ถ้าอยากเป็นคนทำ ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”

“ทำไมถึงคิดแบบนั้น”

“บางทีพี่อาจจะอยากรู้สึกเหนือกว่า...”

นิธานวางมือลงบนหน้าผมแล้วทอดสายตาอ่อนลง เขามองที่ตาสลับกับริมฝีปาก “เราไม่ได้เล่นดัมมี่กันนะแซค ไม่จำเป็นต้องมีใครเหนือกว่าหรือด้อยกว่าทั้งนั้น ฉันแค่...ชอบที่เห็นนายบ้าคลั่ง หลงใหลในตัวฉัน”

“ผมก็ยังคงเป็นอยู่ หรือไม่อย่างนั้น ถ้าหากเป็นครั้งสุดท้าย พี่จะบอกผมได้ไหมว่าพี่กลัวอะไรอยู่”

ระยะห่างที่เราต่างไม่พูดถึงแต่สัมผัสได้ว่ามันเพิ่มขนาดชวนให้เคว้งคว้างไม่สิ้นสุด

“บางทีฉันก็คิด...ว่าคนอย่างฉันไม่มีอะไรดีที่จะดึงนายไว้ได้เลยสักอย่าง ไม่รู้สิว่าทำไมถึงกลัวขนาดนี้ ฉันคง...ทนไม่ได้ถ้าเป็นฝ่ายมองเห็นนายจากไป”

“โธ่ ใครบอกว่าไม่มี” ผมเน้นย้ำ จับมือที่ลูบหน้าตัวเองมาวางที่อกด้านซ้าย เราสื่อสารกันด้วยดวงตาที่เห็นภาพเพียงข้างเดียวของนิธาน แต่กลับเข้าใจว่ามันหมายถึงสิ่งไหนที่ตรึงผมติดไว้ เขาคลี่ยิ้ม เป็นยิ้มที่อ่อนโยนและสบายใจที่สุดนับตั้งแต่เราถูกกีดกันให้ห่างกัน

ผ่านเรื่องราวต่างๆ นานาเพื่อมาพบว่า สุดท้ายแล้วผมก็ต้องปล่อยมือเขาไปอยู่ดี


“ผมจะไม่ขอให้พี่อยู่ แต่ผมขอให้พี่กลับมา”

“ฉันไม่รับปากว่าจะกลับมา แล้วก็ไม่อยากให้นายหวังอะไรแบบนั้น นายเป็นคนดี”

บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกที่นิธานเปิดหน้ากากของคนใจร้ายให้ผมเห็นเนื้อใน เขาไม่พูดต่อ คล้ายกับกำลังกลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ ผมรับรู้ได้ว่าเขาอยากอวยพรให้ผมเจอคนใหม่ คนที่สมบูรณ์กว่าตัวเองทุกประการ หากแต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะบอกให้คนที่รักสุดหัวใจไปเริ่มต้นใหม่โดยไม่มีเรา

นาทีนี้ ไม่อยากจะเชื่อว่าแค่สายตา ผมก็อ่านอีกฝ่ายออกไปถึงหัวใจ

ผมตัดบทสนทนาทั้งหมดด้วยการแนบริมฝีปากลงไป บดเบียด เคล้าคลึง ระอุไปด้วยความรู้สึก ไล่จมูกไปยังโครงแก้ม สันคาง จุมพิตทุกร่องรอยขรุขระของแผลเป็นโดยไม่รังเกียจ มือข้างหนึ่งไล้ไปตามหัวไหล่ ท่อนแขน ล้วงลงภายใต้ผิวผ้า สัมผัสทุกสัดส่วนด้วยความรู้สึก ไม่ใช่ตัณหา แต่เป็นความปรารถนาที่จะเป็นหนึ่งเดียวไม่ว่านิธานจะเปลี่ยนแปลงไปจากวันแรกที่เราพบกันอย่างไรก็ตาม

รสจูบมัวเมาคล้ายหลงระเริงในฝัน เกี่ยวพันกันและกันด้วยฝ่ามือ ผมกางแขน ตรึงข้อมือทั้งสองข้างบนที่นอนนุ่ม นิธานชันหัวเข่าขึ้นหลังเสื้อผ้าถูกปลดออกกระจัดกระจายโดยทั่ว หากทุกอย่างเป็นฝันดี ก็คงเป็นฝันที่ดีจนไม่อยากตื่น หากแม้นคือฝันร้าย ผมก็ยอมตายในห้วงแห่งมายา

เม็ดฝนที่เกาะติดกระจกไหลรวมเป็นหนึ่งแล้วลู่ลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก

ผมกับนิธานนอนหอบหลังความปรารถนาถูกปลดปล่อย เราคลอเคลียกันเหมือนลูกแมวยังไม่หย่านม จูบกันซ้ำๆ ที่ริมฝีปาก กกหู และซอกคอทั้งที่เหนียวหนึบไปด้วยเหงื่อ

เราพรูลมหายใจเข้าออก แผ่นอกสะท้านขึ้นลง กอดก่ายกันและกันราวกับเป็นวันสิ้นโลก

“ผมโกหกพี่”

สารภาพจากใจจริงเมื่อนิธานสงบนิ่งในอ้อมแขน ซุกจมูกลงบนเรือนผม กระซิบเสียงแหบพร่า ทุ้มต่ำ แต่เต็มไปด้วยพลังและความจริงใจ

“ผมไม่เคยเสียใจเลยที่รักพี่”


ไม่เลยสักเสี้ยววินาที







TBC

ตอนหน้าจบแล้ววว
แนบรูปหมาแซค

(http://topicstock.pantip.com/jatujak/topicstock/2011/09/J11041345/J11041345-21.jpg)

เราเพิ่งไปอ่านโพสต์ของอินทิรามา (คุณทราย เจริญปุระ) เป็นแนวคิดที่เราเอามาใส่ในเรื่องของพี่ธาม คือคนป่วย บางทีไม่อยากได้รับการดูแลเป็น'พิเศษ' จนต้องรู้สึกว่าเขา'พิเศษ' เขาอาจจะอยากเป็นคนทั่วๆ ไป ที่ต้องการการปฏิบัติตัวอย่างปกติก็ได้

ในพาร์ทหลังจากที่พี่ธามประสบอุบัติเหตแล้วเห็นว่าแซคพยายามดูแลพี่ธามทุกอย่าง พี่ธามที่เข้มแข็งมาตลอด อยู่ด้วยตัวของตัวเองมาตลอดเลยรู้สึกว่าตัวเองบกพร่อง และที่ตัดสินใจไปไม่ใช่แค่เพราะไม่สามารถหลุดพ้นจากร่างกายตัวเองที่เปลี่ยนไปได้เพียงอย่างเดียว แต่ทำเพื่อแซคด้วย เพราะไม่อยากให้แซคเสียความเป็นตัวเองไปมากกว่านี้

แซคที่พี่ธามรู้จัก คือแซคที่เอาแต่ใจ ดื้อรั้น เป็นตัวของตัวเอง และนั่นคือแซคที่พี่ธามหลงรักมาตลอด

ด้วยนิสัยของตัวละครเลยชักจูงให้มีบทบาทไปในทางนี้ ส่วนอะไรจะชักนำให้เราละทิ้งนิสัยเดิมได้นั้น ตอนหน้าจบแล้วก็คงเข้าใจได้มากกว่านี้ ฮือออ

ตอนหน้าไม่ดราม่าแล้วค่ะ
แล้วจะเอาตอนพิเศษหวานๆ อุ่นๆ มาเสิร์ฟนะคะ
 ทอล์คซะยาวเลย ไหนกอดหน่อย
ฮึบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 28-09-2016 00:29:55
กลัวที่บอกว่าไม่ดราม่าคือการทั้งคู่จบกันด้วยดี กลัวใจพี่ธามมาก
สงสารหมาแซคสุดๆ ความรู้สึกมันอึนๆมากกลัวร้องไห้ตอนจบสุดๆ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 28-09-2016 00:31:33
พี่ธามมีอาการเหมือนคนวัยทอง // พลั่ก โดน west กระโดดถีบขาคู่
จริงๆนะ   
ดูจากนิสัยและระบบความคิดนี่มันวัยทองชัดๆ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 28-09-2016 00:33:32
แซคถ้าพี่ธามไม่กลับมา แซคนายต้องไปหาพี่ธามรู้ไหม  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

ปล.ปกหนังสือจัดว่าเด็ด  :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 28-09-2016 00:36:32
แปะก่อน เดี๋ยวมาอ่าน
อ่านทอล์กบอกไม่ดราม่าแล้ว พี่เวสต์เขียนแบบนีตั้งเเต่ตอนก่อนโน้น ยันตอนเน้ เกร้ดดดดดด5555 จุใจจุท้องสุด

 :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 28-09-2016 00:52:49
โอ้ย อึนมาก ฮือ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-09-2016 01:04:23
จากกันด้วยดี   จากกันทั้งที่ยังรัก  แต่ยังรักไม่พอ
ธามควรไปนะ  ไปรักษาถมส่วนว่างให้เต็ม   
ถ้าไปรักษาแล้วยังไม่สามารถรู้สึกว่าเต็มได้ล่ะก็
กลับมาหาส่วนที่ขาดไปที่เมืองไทยค่ะ
อยู่ข้างกันบางทีก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่มีมันสำคัญขนาดไหน
เพราะมันแต่โฟกัสในส่วนที่ขาด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: XVIII.88 ที่ 28-09-2016 01:11:05
ตอนหน้าที่สดใส ปริ่มใจรอเราอยู่~~~  :ling3: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-09-2016 01:43:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 28-09-2016 06:27:54
แล้วมันจะดีขึ้นนะทั้งสองคน
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 28-09-2016 06:40:57
กอดดดดดด~ พี่ธามมมม~ :mew2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 28-09-2016 07:48:10
ชอบพี่ธามเวลาอยู่กับแซค
เป็นตัวของตัวเอง สบายใจ แม้พี่ธามจะชอบปากแข็งดื้อไปนิด อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 28-09-2016 08:43:22
เจ็บปวด แต่แซคต้องปล่อยให้ธามกลับมาเอง ธามต้องกลับมาแน่นอน ไม่มาก็ไปหาสิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 28-09-2016 08:49:26
ใกล้จบแล้วววว
 :katai1:

ตอนพิเศษ เอาหวานๆอุ่นๆ จนคนอ่านอิจฉาไปเลยนะคะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 28-09-2016 08:59:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 28-09-2016 09:01:41
จะกลับมาใช่มั้ย
บอกสิพี่ธามว่าจะกลับมา  :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 28-09-2016 09:08:46
ปกหนังสือ ชอบพี่ธามมากจิกดีจริงๆ 55555555

ในที่สุดก็เข้าใจ ในความคิดกันและกันสักที ^^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 28-09-2016 09:17:16
อะร๊ายยย
ดราม่าอีกซักกะติ๊ดที่โหนกนี้เถอะค่ะขุ่นเวสต์
เห็นหมาหงอยละรู้สึกฟิน
แต่ก็อยากโอบอุ้มนางไว้ด้วย โธ่ หมาแซคของป้า ไปคาบกระดูกตรงนู้นนะ /โยนดูก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-09-2016 09:32:03
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 28-09-2016 09:40:56
เราชอบ และเข้าใจในมุมที่ west สื่อผ่านนิธาน มานะ "คนป่วยต้องการการดูแลพิเศษ แต่ไม่ต้องพิเศษมากเกินไป" ที่นิธานตัดสินใจไป ไม่ใช่งี่เง่า การเป็นภาระกับคนรักก็เครียดมากอยู่แล้ว ไหนจะเรื่องแผลอีก ก็คนมันขาดความมั่นใจ มันคิดว่าตัวเองมีดีแค่หน้าตา พอหน้าตาเป็นแบบนี้ มันก็อดท้อแท้และคิดกลัวไม่ได้ว่าแซค ซึ่งเด็กกว่า หนุ่มกว่า จะหมดรัก งือออออออ

จะจบแล้ว สู้ๆนะแซค อย่าลืมนะ west ขอหวานๆทิ้งทวนตบท้ายด้วย กินมาม่ารอจนอืดหมดล้าว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-09-2016 10:02:10
เข้าใจนะแต่ก็สงสารแทคอ่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 28-09-2016 10:13:02
ธามมีแต่ความกลัว...กลัวในสิ่งที่ตัวเองคิดไปเองฝ่ายเดียว
คิดไปในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นและไม่รู้ว่าจะเกิดหรือเปล่า
ทำให้ชีวิตตัวเองไม่มีความสุขและสุดท้ายก็กระทบกับคนที่รักธามทุกคนด้วย
อยากให้ธามอยู่กับปัจจุบันที่สัมผัสได้และความเป็นจริงนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 28-09-2016 10:16:33
พี่ธามต้องกลับมาหาแซคนะ แซคเค้ารักพี่มากเลยนะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ต้องคิดถึงมากแน่ๆเลยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 28-09-2016 10:54:24
สงสารแซคไปอีกกกกก :a5: :a5: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-09-2016 11:12:00
 :o12: เศร้าไปอีกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 28-09-2016 11:57:00
อ่านรวดเดียวเจ็ดแปดตอน น้ำตาแตก เกือบตาย
ตอนพี่ธามตาจะบอดแล้วแซคไปร้องไห้ใส่นี่โฮแตกเลยจ้า ไม่รู้จะสงสารใครดี
อุตส่าห์เตรียมใจไว้มาอ่านรวดเดียว จะได้ไม่อกแตกตาย ยังเศร้าเบอร์นี้
ไหนจะหลายๆเรื่องอีก ปัญหาช่างรุมเร้าเหลือเกิน
ตอนที่แซคถามว่าจะสลับมั้ย นี่แอบกลัวใจเล็กๆ เพราะขุ่นเวสท์ทำให้เราระแวง 5555555555
แต่เป็นพาร์ทดราม่าที่ดูไม่หนักหนา แต่เศร้าโคตร นี่ไม่ใช่หลุมในใจแซคกับธามแล้ว
หลุมในใจคนอ่านด้วย อ่านไปหน่วงไป ชีวิตต้องการความซาดิสม์ แต่ร่างกาวพิกงพิการมันเกินคาดมากๆ ฮือออออ
จะอดใจรอจนถึงอาทิตย์หน้าได้ยังไง !  :ling1: :ling1:
ต้องแดดิ้นตายไปก่อนแน่ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ทั้งธามทั้งแซค
ส่วนเจม มามะ เดี๋ยวเราดูแลเองงง  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 28-09-2016 12:00:52
ให้แซคตามไปด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 28-09-2016 12:04:47
หน่วงน้ำตาซึมมาทั้งตอน
มาน้ำตาไหลพรากก็ตอนสุดท้าย
.
.
.
ภาพไอ้หมาแซคฮามากกกกกกกกก 555555555
หัวเราะจนน้ำตาไหลเลย

เอ้า! ไปบำบัดกายใจกันทั้งคู่เลย แล้วกลับมาหาอีกครึ่งชีวิตเร็ว ๆ นะ

กอดคุณเวสต์ *ฮึบ*
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-09-2016 13:42:10
รอพี่ธามกลับมานะ...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 28-09-2016 16:56:35
รวยขนาดนี้ มีแฟนเบ้าดีขนาดนี้ พี่ธามยังคิดจะฆ่าตัวตายอีกหรอคะ
ดูหนูสิ ไม่มีอะไรเลยยังเสียดายชีวิตอันไร้ค่านี้5555555555555

กลัวพี่ธามศัล ลกับผ่าตัดเสร็จแล้วหายไปเลย จบแบบคนอ่านหน้าชาอ่ะค่ะ แบบนั้นไม่เอานะคะ
พี่ธามขาาาา กลับมาหาไอ้เหลือเถอะนะ อย่าทำร้ายไอ้เหลือเลย เอ้าไม่ใช่หรอ
ถึงจะหน่วงๆแต่เขาก็ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยง? กันนะคะตอนนี้


 :z3: :z2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 28-09-2016 17:52:43
เข้าใจกันก็ดีแล้ว :man1: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 28-09-2016 19:07:29
เข้าใจนะ ต้องปล่อยมือทั้งคู่เลยแหละ
สงสารหมาแซค โธ่ โดนเทจริงจังนะเนี่ย
พี่ธามก็รีบๆกลับมานะ เดี๋ยวหมาหงอยตาย
บุญเหลือก็คิดถึงด้วยนะพี่ธาม
กลับมาขอให้พี่ธามหล่อกว่าเดิม  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 28-09-2016 20:03:17
พี่ธามต้องกลับมานะ แซคสู้ๆ พี่ธามสู้ๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-09-2016 20:27:59
ตอนหน้าไม่ดราม่าแล้วใช่ไหม เรากลัวใจคนแต่งมากเลย
กลัวจับสองคนนี้แยกกันถาวร งื้ออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 28-09-2016 22:19:59
รู้สึกอึมครึมมาก หวังว่าจะจบด้วยดีจริงๆ พร้อมทั้งหัวใจที่ยิ้มได้ของทั้งคู่ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 28-09-2016 23:54:59
แซคถ้าพี่ถามไม่กลับมาแกก็ต้องไปหาพี่เค้าค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 29-09-2016 00:23:12
ตอนหน้าขอหวานๆน้ำตาลขึ้นเลยน้าาาาา  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 29-09-2016 00:35:49
 :hao5: :mew6: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 29-09-2016 06:41:23
เข้าใจธามกับแซคค่ะ คนห่วงก็ห่วง คนป่วยก็อยากเข้มแข็ง

ทางเลือกมีไม่เยอะเลยถ้าธามยังไม่เปิดใจ ถ้าแซคคิดแค่เรื่องหน้าตาจริง ตอนนี้ไม่เห็นแล้ว
แต่ธามก็กังวล กลัวทำอนาคตแซคพัง

ความรักทำให้คนคิดมากก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 29-09-2016 16:31:00
พี่ธามต้องกลับมานะ  :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
อย่าทิ้งให้แซ็ครอเป็นหมาหงอย  :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 29-09-2016 16:42:26
หมาหงอยเลยแซค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 29-09-2016 20:49:29
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 02-10-2016 22:13:50
ในที่สุดอีตาแซคก็ยอมเอาสมองเป็นที่ตั้งมากกว่าอารมณ์ และยอมปล่อยให้คนรักจากไปเพื่อรักษาตัวเอง ดีใจที่แซคบอกว่าจะรอ แม้ว่านิธานเองจะยืนยันว่า อย่าตั้งความหวังไว้มาก แต่อย่างไรเสีย ด้วยความรักที่แซคพยายามแสดงออกมา นิธานคงจะทลายกำแพงน้ำแข็งนั้นเอง แล้วทั้งสองก็คงจะพบความสุขในท้ายที่สุด...

ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่า ตอนนี้เหมือนจะเคลียร์ แต่ก็ยังหน่วงอยู่ดี เศร้า...
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: namaquaru ที่ 03-10-2016 00:30:51
ทั้งๆที่หน่วง แต่ก็ละมุนเหลือเกินนนน
  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.22|P.37 (28/09/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 05-10-2016 00:06:15
C h a p t e r 2 3





ฤดูร้อนปีนี้อากาศร้อนและแห้งกว่าปกติ แสงแดดสว่างจ้าจนผมต้องปรับการตั้งค่าของกล้องใหม่ ร้านอาหารริมทะเลประดับด้วยกระจกโดยรอบ สะท้อนแสงเข้ามาจนต้องหยีตาเมื่อหมุนเลนส์ไปยังบางส่วนของร้าน ผมจัดแสง ให้สัญลักษณ์คนถือรีเฟล็กต์ กว่าจะตัดสินใจลั่นชัตเตอร์แต่ละทีก็ใช้เวลาพอสมควร


"ทานอะไรเย็นๆ หน่อยไหมพี่แซค"

นักศึกษาฝึกงานตัวจ้อยเดินเข้ามาในร้าน มันออกไปซื้อน้ำปั่นเข้ามาให้ รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของทีมงานผุดพราย นับตั้งแต่เปิดตัวเป็นข่าวกับนิธานโดยไม่มีข้อโต้แย้งเมื่อปีที่แล้ว สาวๆ ของผมหายหมด ที่เข้ามากลายเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มเสียส่วนมาก
ไอ้เด็กนี่ก็เหมือนกัน


"ทะเลสวยมากเลยพี่แซค น่าจะค้างกันสักคืน"

"จันทบุรีกับกรุงเทพฯ ห่างกันแค่นี้ ขืนค้างพี่จิ๊บได้แหกอกตาย"

"โห ก็นานๆ ได้เที่ยวทีไง"

ผมหัวเราะ ไม่ตอบแต่กดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ คนชวนย่นหน้า ปีนเก้าอี้บาร์ขึ้นนั่งมองผมทำงานอย่างสงบเสงี่ยม


"น้องมันอุตส่าห์ชวน ตอบเอาใจว่าเดี๋ยวมากันสองคนอะไรแบบนี้ก็ได้" ไอ้พี่ดลตัวชงหันมายักคิ้วใส่ ผมหัวเราะในลำคอ ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ ปูนเข้ามาฝึกงานที่บริษัทราวเดือนที่แล้ว กำหนดเวลาสองเดือน มันจู่โจมผมตั้งแต่สองวันแรกด้วยซ้ำ


“แต่พี่ว่าเสียเวลาว่ะปูน ไอ้แซคมันจะบวชแล้ว รู้หรือเปล่า”

“จริงเหรอ ให้ผมถือหมอนนะ”

“เดี๋ยวกูเตะไปโน่น” บ่นทั้งคนถือรีเฟล็กต์ ทั้งเด็กที่นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อใกล้ๆ อันที่จริงงานมันน่ะงานเอกสาร แต่พี่จิ๊บเห็นน้องเบื่อๆ เลยไล่ให้ออกมาด้วยกัน นั่นก็เหมือนช่วยชงอีกคน ตั้งแต่นิธานไม่อยู่แล้วผมแทบไม่ต้องทำอะไร เพื่อนที่ทำงานสลับกันเอาเด็กหน้าใหม่ๆ มาเสนอราวกับกลัวว่าเสือไม่ได้ลับเล็บแล้วจะใช้การไม่ได้


“อย่าอู้ๆ พี่ข้าวฟ่างพร้อมหรือยังครับ”

“ขอเข้าห้องน้ำแป๊บ แซค พี่สวยหรือยัง”

“โอเคแล้วครับ งั้นผมขอพักห้านาทีนะ ได้สคริปต์แล้วใช่ไหมพี่”

“ได้แล้ว ยังตื่นเต้นอยู่เลย”

“ไม่เป็นไร ไม่ได้ถ่ายทอดสด เดี๋ยวผมตัดเอาคำดีๆ ไปจัดคอนเทนต์” ผมยักคิ้วให้กำลังใจเจ้าของร้านอาหารเปิดใหม่ย่านชายทะเลด้วยท่าทีสบายๆ รับน้ำปั่นมาจากไอ้ปูนที่นั่งเท้าคางมองตาใส


“พี่แซคโคตรเท่เลย”

“เออ”

“วันนี้ไม่ค้างจริงอ่ะ อุตส่าห์ได้ออกมาต่างจังหวัด”

“นับหัวคนดิ๊ ไอ้ปูน ต้องเปิดกี่ห้อง”

“ผมนอนห้องเดียวกับพี่ไง” ผมหัวเราะแต่ไม่ตอบ เด็กก๋ากั่นแบบนี้ให้ทายว่านึกถึงใคร ไม่ทันได้เฉลยโทรศัพท์ก็สั่น เบอร์โทรเข้าเป็นเบอร์คุ้นเคยที่ตามติดเกือบทุกวัน


“กลับกี่โมง”

“ไม่รู้ว่ะ ค่ำๆ ฝาก...”

“เอาข้าวไปให้เหลือหน่อย ให้ตาย แซค ยูจะวานใครควรจะโทรบอกเขาล่วงหน้า นี่ถ้าผมไม่โทรมาก่อนต้องวนไปวนมาอีกไหม หลายวันแล้วนะเว้ย”

“โทษที” ผมว่า กลั้วหัวเราะไปด้วย เจเรมี่สบถยืดยาวร้อยแปดพันเก้า สุดท้ายมันก็ไม่ปฏิเสธที่จะช่วยเรื่องบุญเหลือ ช่วงนี้ผมงานหนัก จะพูดให้ถูก นับตั้งแต่วันที่ไปส่งนิธานที่สนามบินก็โหมงานหนักมาตลอดเลยมากกว่า

“เดี๋ยวซื้อทุเรียนทอดไปฝากน่า เลิกบ่นได้ยัง ทำเป็นเมียตามผัวกลับบ้าน”

“อย่ามายกตำแหน่งให้แต่ลมปากหน่อยเลย” เผลอเป็นไม่ได้ เจเรมี่พูดเสียงกระทั้น “นี่อยู่กับเด็กนั่นหรือเปล่า”

“อืม”

“ถ้าจะเปิดใจให้คนอื่นขอเลยว่ะ ช่วยหันมามองผมเหอะพี่แซค รับไม่ได้จริงๆ ถ้ารอบนี้ไปฟันเด็กที่แม่งไม่มีอะไรดีกว่าผมเลย”

“รู้ได้ไงว่าไม่มี”

“รู้แล้วกัน นี่ใคร พี่สาวผมเป็นหัวหน้าพี่นะ”

“ใช้เส้นสาย” ผมตอบยิ้มๆ ไม่ใส่ใจคำขู่ของเจ้าตัวนัก “มึงก็รู้ว่ากูคิดอะไร”

ปลายสายผิวปากหวือ เลิกต่อล้อต่อคำ มันตัดสายไปก่อนหลังจากนั้นผมก็ซ่อนเครื่องมือสื่อสารลงที่เดิม เด็กหนุ่มอีกคนนั่งมองมาตลอด ผมไม่เก้อเขิน ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ราวกับว่าหนึ่งหัวใจที่มีได้ฝากไว้กับใครบางคนแม้ไม่มีวันได้กลับคืนก็ยังยืนยันที่จะมอบไป


“ใครอ่ะพี่”

“น้องพี่จิ๊บไง ที่เล่าให้ฟังบ่อยๆ”

ปูนทำหน้ากระเง้ากระงอด ไม่บอกก็รู้ว่าคิดว่าผมกับเจเรมี่ต้องมีซัมธิงรอง ขี้เกียจอธิบาย ยังไงเสียเด็กฝึกงานนี่ก็ไม่ได้มีผลกับชีวิตของผมสักเท่าไหร่อยู่แล้ว


“นึกว่าเลิกกับธามแล้วจะยังไม่มีใครเสียอีก”

“ไม่ได้เลิก” ผมตอบเสียงเรียบ หยิบกล้องมาดูรูปที่ถ่ายไว้ก่อนหน้านี้ “แค่ห่างกันสักพักเท่านั้นเอง”




พระอาทิตย์ตกดินที่หาดเจ้าหลาว รถตู้ที่ขับมาถ่ายงานขับออกจากจันทบุรีอย่างนุ่มนวล ผมเอนตัวพิงกระจก มองสรรพสิ่งที่เปลี่ยนไปเหมือนทุกวัน เช้าวันใหม่ของผมมีค่ามากกว่าการตื่นไปทำงาน มันคือโอกาสการเฝ้ารอใครสักคนให้กลับมาหาต่างหาก


“พี่แซค”

เสียงทุ้มกระซิบเมื่อความมืดเข้าคลุม ปูนห่มตัวเองด้วยเสื้อกันหนาวของผมเมื่ออุณหภูมิลดต่ำแล้วเบียดกายเข้าชิด เอนหัวข้างหนึ่งซบบ่า ผมครางรับในลำคอ คนในรถหลับกันหมด มีผมกับเด็กหนุ่มเพียงสองคนที่นั่งด้านหลัง


“คืนนี้ไปค้างด้วยได้หรือเปล่า”

“ไม่กลับหอล่ะ”

“ดึกแล้วอ่ะ ทางเข้าหอปูนมันเปลี่ยว”

“เดี๋ยวรถตู้ก็ไปส่ง”

ปูนทำเสียงฮึดฮัด ยังคงเบียดผมชิดฟากหนึ่งของรถแม้จะมีพื้นที่อีกแถบสำหรับนั่งได้สบายๆ ผมไม่บ่น ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจอยากเพราะแน่ชัดว่าไม่มีผลอะไรกับความรู้สึก ไม่รู้ว่าควรนิยามเพศตัวเองว่าอย่างไร แต่แปลกที่นอกจากนิธานแล้วผมก็ไม่เคยหวั่นไหวกับใครอีกเลย

ผมกดโทรศัพท์เพื่อดูนาฬิกา แสงสว่างวาบ เห็นหน้าจอเป็นเสี้ยวหน้าของใครบางคนที่ถ่ายเก็บไว้ตั้งแต่ช่วงแรกที่เจอกัน เลิกเปลี่ยนโทรศัพท์มาหลายปีแล้ว ถึงต่อให้เปลี่ยนก็คงยังใช้หน้าจอเป็นคนคนเดิม


“ทำไมพี่แซคถึงชอบถ่ายรูปอ่ะ”

“เพราะภาพมันสื่อความหมายได้มากกว่าคำพูดล่ะมั้ง”

“ภาพนี้ให้ชื่อว่าอะไร รักเดียวเหรอ ตั้งแต่เลิก...เอ้ย ห่างกับพี่ธามไป เคยคิดจะมีคนใหม่บ้างหรือเปล่า”

“ทำไมต้องมีล่ะ เดี๋ยวพี่ธามก็กลับมา”

“เขาไปเป็นปีแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังติดต่อกันอยู่ พี่ธามจะกลับมาเมื่อไหร่”

“ไม่ได้คุยแล้ว” ผมตอบตามความจริง นิธานหลีกเลี่ยงการติดต่อกับผมทุกรูปแบบ มีเพียงข่าวคราวจากเมธัสนานๆ ครั้งว่าฝ่ายนั้นยังสบายดี “ไม่รู้ด้วยว่าจะกลับมาตอนไหน ถึงต้องตั้งใจรอมากๆ นอกใจไม่ได้เลย เดี๋ยวโดนแหก”

“มีเซ็กซ์กับคนอื่นบ้างหรือเปล่า ผมไม่ได้อะไรนะพี่ แต่อย่างเราน่ะ พี่ไม่เห็นต้องคิดให้มากเลย ชีวิตมีแค่ชีวิตเดียวนะ จะจมกับรักที่จับต้องไม่ได้ทำไมกัน”

ผมยีหัวมัน ปูนเป็นเด็กรุ่นใหม่ในแบบที่เหมือนผมสมัยวัยรุ่นทุกกระเบียดนิ้ว ร่าเริง รักสนุก อยากได้ใครก็เอาตัวเข้าไปพัวพัน เผลอๆ พอเบื่อแล้วก็จะถีบหัวส่งอย่างไม่ไยดี ทั้งหมดนี้เมื่อเติบโตขึ้น เมื่อใช้หัวใจเพื่อรักใครสักคนมันจะเป็นพฤติกรรมที่สิ้นสลายลงโดยอัตโนมัติ แม้แต่ตัวเองก็ไม่อยากเชื่อว่าจะผันเปลี่ยนได้ขนาดนี้

น้ำเน่าชะมัด แต่เพราะคนคนเดียว
เพราะคำแค่คำเดียว





เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในช่วงสายของวัน โชคดีที่ตรงกับวันหยุด ดังนั้นต่อให้เมื่อคืนกลับดึกและตื่นสายตะวันโด่งแค่ไหนก็มั่นใจได้ว่าคนที่โทรมาไม่ใช่เจ๊ใหญ่ของที่ทำงาน ผมบิดตัวอย่างเกียจคร้าน มองปฏิทินที่ปลายเท้าด้วยความเคยชิน หนึ่งปีกับอีกสองเดือน นับตั้งแต่ที่ผมไปส่งนิธานที่สนามบิน และมองแผ่นหลังนั่นถูกกลืนหายไปกับฝูงชน

โทรศัพท์ถูกหยิบมาหลังจากเงียบเสียงไปในรอบแรก ไม่เกินนาทีมันก็ดังอีกระลอก หน้าจอปรากฏชื่อของเมธัสที่หายไปเกือบสามวันเต็มๆ ผมไม่ทุกข์ร้อน บางทีก็มีข่าวนิธาน บางครั้งก็แค่ชวนคุยเล่นตามประสา


“ไง ได้ข่าวว่ารูปถ่ายได้รางวัลเหรอ”

“รูปไหน ยังไม่รู้เรื่องเลย”

“ของศิลปากรไง หัวข้อเย็น”


“อ๋อ” ผมร้องคราง หน้าร้อนแบบนี้แต่กลับได้โจทย์ตรงกันข้ามกับบรรยากาศ ภาพที่ส่งเป็นวันที่พายุดีเปรสชันเข้ากรุงเทพฯ ฝนตกทุกหัวระแหง หัวข้อเย็นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกชุ่มฉ่ำกับเม็ดฝนที่โปรยปราย หากแต่ย้อนกลับไปยังวันที่ทุกอย่างผันเปลี่ยน ผมกับนิธานห่างกันในวันที่ช่องว่างเว้าแหว่งนั่นกัดกินหัวใจ


ฝนตกแบบนี้...จะมีอีกกี่คนที่หัวใจรู้สึกหนาวสั่นและใกล้พังทลายลงไปเมื่อถูกหยดน้ำซัดสาดเพียงแผ่วเบา


ภาพที่ถ่ายได้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งใต้ร่มสีดำ ดูเปลี่ยวเหงา ท้อถอย เห็นได้ชัดถึงความหมายของคำว่าเย็นไม่ใช่เพียงแค่ทำให้สดชื่นเบิกบาน ไม่ได้มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความร่าเริงที่รู้สึกสบายตัว แต่มันเย็นจากหัวใจของผมและหัวใจหญิงสาวนิรนามคนนั้นต่างหาก


สองสามเดือนมานี้ผมได้รางวัลจากงานประกวดติดกันหลายงานมาก ถึงแม้ไม่ได้ที่หนึ่งบ่อยๆ แต่ก็เห็นได้ชัดจากงานที่นำเสนอว่ากำลังเดินหน้าสู่สายดาร์กเต็มกำลัง


“งานนั้นยังไม่ประกาศผลไม่ใช่เหรอพี่”

“สืบเอาก็ไม่ยากมั้ง แต่ไม่ได้ที่หนึ่งหรอกนะ”

“ว้า พลาดอีกละ”

“จัดงานนิทรรศการเมื่อไหร่ล่ะ”

“โห วงในขนาดสืบมาได้ว่าผมได้รางวัลกับเขาด้วยถึงกับไม่รู้เลยเหรอครับว่านิทรรศการแสดงภาพมีวันไหน”

ปลายสายหัวเราะ ผมรู้ว่าเมธัสรู้อยู่แล้ว “อาจจะตรงกันกับที่จะชวนไปบอสตันน่ะ เอาไง”


ประโยคสั้นๆ ของอีกฝ่ายทำเอาผมแน่นิ่ง คำถามที่ถามตรงๆ แต่มีนัยเหมือนเป็นกระแสไฟฟ้าช็อตผ่ากลางใจ ผมได้ยินเสียงเต้นตุบของหัวใจตัวเองดังอื้ออึง ปลายสายถามย้ำอีกครั้ง และผมเข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง


“พี่ธามจะผ่าตัดแล้วเหรอครับ”

“อืม ผลตรวจสุขภาพล่าสุดพร้อมทุกอย่าง กำหนดประมาณอีกสามสัปดาห์ พี่ว่าจะบินไปสิ้นเดือน ไปคนเดียว จะไปด้วยไหม”

“พี่ธามรู้หรือเปล่าครับว่าผมจะไป”

“บอกมันก็ไม่ให้ไปหาสิ” เสียงเมธัสพูดกลั้วหัวเราะ “ถึงจะแทบไม่มีโอกาสผิดพลาดเลย แต่ก็ใช่ว่าจะร้อยเปอร์เซ็นต์ ธามมันอยากกลับมาหาเราตอนที่หายเป็นปกติแล้ว”

“พี่ธามยังคิดเรื่องนั้นอีกเหรอครับ”

“ก็มันไปเพราะเรื่องนี้นี่”

“ถ้าอย่างนั้น...” ผมถอนหายใจยาว ปีกว่ามันเนิ่นนานมากพอแล้วสำหรับเรา สำหรับให้ผมพิสูจน์ว่าคนที่ผมต้องการมีแค่นิธาน และผมจะไม่เสียเวลาอีกต่อไป “...ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ผมจะพาพี่ธามกลับมาที่บ้านครับ”





เดือนพฤษภาคมที่บอสตันอากาศกำลังสบาย เมธัสกับผมและสัมภาระที่พกติดตัวมาแวะไปยังแมนชั่นที่นิธานเช่าไว้ก่อน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นห้องสี่เหลี่ยมขนาดค่อนข้างกว้างขวาง เป็นระเบียบเรียบร้อย ขนาดกำลังดีสำหรับสองคนพัก นั่นหมายถึงนิธานและคนดูแล


“ธามอยู่ที่โรงพยาบาล เดี๋ยวเราหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยเข้าไป”

“พี่หม่อนมีกุญแจห้องพี่ธามได้ไงครับ”

“ทำไมล่ะ มาหามันสองเดือนครั้งได้” ได้ยินมาบ้างว่าเมธัสบินมาอยู่เป็นเพื่อนนิธานเป็นระยะ แต่ไม่คิดว่าจะบ่อยขนาดนี้ เมื่อเรื่องคลี่คลายลง ความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทและพี่น้องต่างมารดาของทั้งคู่ก็ดีขึ้นตามๆ กันมา

“ลุงแก้วอยู่ที่โรงพยาบาลกับพี่ธามด้วยเหรอครับ”

“คงอย่างนั้นแหละ ธามมันบอกให้พี่ใช้ห้องนอนส่วนตัวมันได้ เตียงคู่ เราจะได้ไม่ต้องเช่าโรงแรมกัน ฝั่งนี้ ทางนั้นห้องของลุงแก้ว”

“ราคาค่าเช่าต่อเดือนน่าจะสูงมากนะครับ”

“อืม แพงจนนายนึกไม่ถึงเลยล่ะ” เมธัสพูดกลั้วหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง คุณเมธีเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ”

“แล้วเขาไม่มาดูพี่ธามหน่อยเหรอพี่”


เมธัสยักยิ้มแต่ไม่ตอบ ซึ่งเราต่างเข้าใจได้ว่าเพราะอะไรเลยต่างเลิกพูดกันไป ช่วงนี้มีข่าวเปลี่ยนขั้วทางการเมือง คุณเมธีงานยุ่งหัวหมุนแทบทุกวัน หรือต่อให้มีเวลา การมาพบลูกชายนอกสมรสถึงต่างประเทศให้หลุดพ้นสายตาคุณนายที่บ้านก็เป็นไปได้ยากอยู่ดี ความลับยังเป็นความลับต่อไปและดูเหมือนไม่มีใครต้องการจะแพร่งพรายมันออกมา


“ไปหาธามเลยไหม หรืออยากพักก่อน”

“ไปเลยก็ได้ครับ”





ขึ้นชื่อว่าโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลที่ไหนสำหรับผมก็ให้ความรู้สึกไม่ต่างกันนัก

โรงพยาบาลในบอสตันภายนอกแล้วดูเหมือนที่กรุงเทพฯ หรืออาจแตกต่างก็ไม่มากนัก แต่เมื่อเดินเข้ามา ภาพที่เห็นแตกต่างออกไปชัดเจน ไม่มีผู้คนรอคิวยาวเหยียด ไม่มีคนป่วยโรคหวัดหรืออะไรที่ไม่รู้สึกว่าไม่จำเป็นถึงขั้นคอขาดบาดตายนั่งเรียงราย แต่พยาบาลยังคงเดินขวักไขว่ กลิ่นของยาฉุนจมูก ถึงสะอาดแต่ก็รับรู้ได้ถึงละอองเชื้อโรคในอากาศ

เมธัสเดินนำผมมาที่ห้องพักของนิธาน อีกฝ่ายแจ้งตั้งแต่บนเครื่องแล้วว่านิธานเตรียมตัวมาก่อนหน้านี้ การผ่าตัดเริ่มต้นในช่วงบ่าย วันที่เดินทางมาถึงฉิวเฉียดเพราะกว่าจะเตรียมเอกสาร ขอยื่นวีซ่าเดินทางมาอเมริกาครั้งแรกของผมค่อนข้างยุ่งยากและกินเวลานาน

ผมนึกขอบคุณที่เมธัสยังรอมาพร้อมกัน


ห้องผู้ป่วยถูกเปิดออกอย่างเบามือ ภาพนิธานนั่งบนเตียงนอนในชุดสีฟ้าเหมือนเดจาวู ครั้งที่สามที่ผมเจอเขาอยู่ในสภาพนี้แต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง ร่างกายผอมซูบลงไปอย่างเห็นได้ชัด เขามองออกไปนอกหน้าต่าง มีคุณลุงแก่ๆ นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เคียงข้าง และเมื่อเสียงปิดประตูดังขึ้นก็หันกลับมา ดวงตาข้างหนึ่งวูบไหว เรานิ่งงันราวกับถูกสตัฟฟ์ด้วยน้ำแข็งขั้วโลกแม้ถ้อยคำจะอัดแน่นอยู่ภายในนับล้าน เวลานี้เขาดูพร้อมสำหรับทุกอย่าง เหลือแค่เพียงรอเวลาเท่านั้น


“ผมมารับพี่กลับบ้าน”

“ฉัน...”

“เที่ยวเล่นมามากพอแล้วพี่ธาม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าการผ่าตัดจะประสบผลสำเร็จหรือไม่ กลับไปอยู่ด้วยกันได้แล้วนะ”
สังเกตว่ารอยแผลที่เคยมีหายไปแล้วแต่ไม่ใช่ทั้งหมด เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็ยังคงเห็นรอยจางๆ บนใบหน้า นิธานเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง เขาไม่พูดอะไรสักอย่าง เมื่อถูกดึงเข้ามากอดก็สะอื้นฮักในอ้อมแขน

เนิ่นนานเท่าไหร่ที่เราต้องห่างกันแบบนี้
ทั้งๆ ที่ใจก็โหยหากันทั้งคู่แท้ๆ

“บางอย่าง คนเราก็ทำเพื่อคนอื่น แต่ลืมทำเพื่อตัวเอง” ผมพูดเสียงแผ่ว กระซิบให้ได้ยินเพียงเราสองคน “พี่ธาม ผมไม่ได้ต้องการคนที่สมบูรณ์แบบหรอก ผมเองก็ไม่สมบูรณ์ไปทุกอย่าง แต่ผมต้องการใครสักคนที่ยอมรับความไม่สมบูรณ์ของผมได้ พี่รับผมได้ไหม”

“เด็กโง่”

“ถ้าถามผม ผมรับพี่ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงก็ตาม ถ้าอยากให้ผมปรับอะไรพี่บอกผมได้เลย ทุกอย่าง ไม่มีอะไรยากไปกว่าการทำใจยอมรับว่าต้องตื่นมาโดยไม่มีพี่อีกแล้ว”

นิธานยกมือขึ้นกอดตอบ คำพูดใดๆ ก็ไร้ความหมาย ภาพตรงหน้า การสัมผัส ความจริงที่เราต่างลวงตัวเองมาตลอดว่าไม่เป็นไร แท้ที่จริงความเหงาและความอ้างว้างมันซุกซ่อนอยู่ในซอกลึกของจิตใจ ผมคิดถึงเขา คิดถึงเหลือเกิน

“จะได้ผ่าตัดแล้ว กลัวหรือเปล่า”

นิธานหัวเราะแต่ไม่ตอบ เขาเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือ แล้วสูดน้ำมูกอีกครั้งก่อนจะเอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้กับผมบ้าง
ให้ตาย ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย






กลางเดือนมิถุนายน ฝนยังคงตกอย่างบ้าคลั่งเช่นเดียวกับช่วงต้นเดือน อากาศที่สนามบินเย็นจัดจนต้องซุกมือไว้ในกระเป๋ากางเกง ผมนั่งรออยู่หน้าเกตผู้โดยสารขาเข้า มองเข็มนาฬิกาที่เคลื่อนตัวผ่านไปอย่างเชื่องช้าด้วยหัวใจที่รอคอย
สภาพอากาศแบบนี้ ไฟลต์ดีเลย์ไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว

หลังจากไปเจอนิธานอีกครั้งในรอบปีกว่าผมก็มีโอกาสใช้เวลาส่วนตัวกับเขาไม่นานนัก ผมยังมีงานมีการให้ทำ ถึงจะอยากอยู่จนกว่าอาการของเขาจะดีขึ้นแต่สุดท้ายก็ต้องบินกลับมาก่อน ผมขำแทบตายที่รู้ว่าหลังผ่าตัดพี่ธามต้องนอนคว่ำหน้าวันละสิบหกชั่วโมงเป็นอย่างน้อยหนึ่งเดือนเต็มๆ โชคดีที่คนป่วยเป็นนิธานที่มีความอดทนเป็นเลิศ ขืนเป็นผมคงขาดใจตาย

สัญลักษณ์เครื่องบินลงจอดฉายหน้าบอร์ดขนาดใหญ่หลังจากเดินวนเวียนอยู่หลายรอบ เมธัสติดประชุมที่สิงคโปร์ วันนี้เหลือเพียงแค่ผมตามลำพัง ภาพที่เห็นของนิธานจะเป็นยังไง ยังพร่ามัวมีแก๊สอยู่ในดวงตาเหมือนตอนแกะแผลออกใหม่ๆ ไหม โชคร้ายที่ไม่เหมือนในละครไปเสียทุกอย่าง เขาไม่อาจเห็นหน้าผมแจ่มชัดเป็นคนแรกหลังจากออกจากห้องผ่าตัด แต่ทุกอย่างจะค่อยๆ ดีขึ้นและชัดเจนเมื่อเวลาผ่านไปหลายวัน

กระนั้น วันที่ผมบินกลับมา นิธานก็ยังไม่อาจเห็นหน้าผมเต็มๆ ได้อยู่ดี


เมื่อความคิดย้อนนึกไปถึงเมื่อราวเดือนก่อน หนึ่งสัปดาห์เต็มของผมที่บอสตันไม่นึกอยากเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษ การได้อยู่แมนชั่น ช่วยหยอดยา ทำแผล และดูแลคนป่วยนับเป็นความสุขที่สุด เคอะเขินเป็นบางครั้ง ราวกับเราได้กลับไปแรกเริ่มช่วงที่ทำความรู้จักกันใหม่ๆ หากแต่สิ่งที่อยู่ในใจของกันและกันถูกสื่อสารชัดเจนกว่าคราวนั้น เขาสนุกที่ได้ไล่ต้อน และผมก็ใจเต้นทุกทีที่เป็นฝ่ายถูกล่า รอยยิ้มมุมปากแกมโกง เสียงหัวเราะในลำคอ แทบจะไม่มีอะไรต่างออกไป แต่ผมกลับรู้สึกว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตนิธานแล้วจริงๆ

ภาพของใครคนนั้นที่เรียกความอุ่นซ่านในใจปรากฏท่ามกลางฝูงชน เขาเดินนำ ลากกระเป๋าสีดำของตัวเองมาติดๆ เคียงข้างกันเป็นคุณลุงที่ยังดูแข็งแรง ขึงขัง เขากวาดตามอง ครู่เดียวก็หยุดลงเมื่อเจอเป้าหมาย ขาเพรียวของเขากึ่งวิ่งกึ่งเดิน เมื่อใกล้มากพอก็โถมตัวเข้ากอดจนผมเสียหลักเซถอย ผมกระชับอ้อมแขน ในที่สุดก็คว้าถึงเสียที


“คิดถึงจัง”

นิธานครางรับพลางกอดรัดจนหายใจลำบากแต่ไม่มีใครนึกอยากคลายแรง กลิ่นของคนรัก รสสัมผัสเมื่อจมูกคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ราวกับเวลาหยุดหมุน ราวกับหลุดไปในห้วงอวกาศ อบอวลไปด้วยความหอมหวาน คล้ายน้ำตาลหลังดื่มยาขม สุดแท้แต่จะพรรณนา ไม่ว่าอะไรก็ไม่อาจบรรยายความรู้สึกเมื่อได้คนที่รักคืนกลับมาสู่ใจอีกครั้ง


“เห็นผมชัดหรือยัง”

“ชัดแจ๋วเลย”

“ดีแล้ว” ผมลูบหัวอีกฝ่ายพร้อมหลับตาลง จูบข้างกกหูเพราะนิธานไม่ผละออกห่างจากผมเสียที “ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ธาม”
ผมคลายอ้อมแขนออก แล้วสบตากันผ่านเลนส์แว่นสีชาของอดีตนายแบบ เขายิ้มกว้าง ยิ้มแบบที่ไม่ได้เห็นมาแสนนาน

“อืม จะไม่ทิ้งให้อยู่คนเดียวแล้ว”

“ถึงทิ้งก็ไม่อยู่ จะตามไปทุกที่เลย...คอยดู”

ท่ามกลางความพลุกพล่านของสนามบิน โลกของผมเล็กลงเหลือเพียงแค่เรา นิธานพูดความจริง เช่นเดียวกับผม แรกเริ่มปรารถนาจะรู้จักเพียงผิวเผิน เมื่อเวลาผ่านไปต่างซึมซาบซึ่งกันและกันเข้าสู่กลางใจ เรื่องราวมากมายระหว่างผมกับชายหนุ่มก่อตัวจากความนึกสนุกกระทั่งจริงจังโดยไม่รู้ตัว จากคนที่ขาดกลัวในความรักและคนผู้สิ้นซึ่งในศรัทธา เมื่อถลำตัวลงมาสู่ความรู้สึกที่วิเศษแล้วก็คล้ายถูกจองจำด้วยเวทมนตร์ที่ไร้ซึ่งคำถอดถอน

สองขาขยับก้าวเดินต่อ เมื่อปราศจากอุปสรรคแล้วมือที่เคยกุมไว้หลวมก็กระชับแน่นยิ่งขึ้น
หากพระเจ้าต้องการพิสูจน์ เราก็ผ่านพ้นข้อพิสูจน์มาทุกอย่าง
หากพระเจ้าทดสอบด้วยเวลา ก็รู้แจ้งว่าไม่อาจทำให้ความรู้สึกนี้คลายลง


“พี่ธาม”

เรียกชื่ออีกฝ่ายแผ่วเบา เดินสวนกับผู้คนนับร้อย ลานกว้างของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิเปิดแอร์จนเย็นเฉียบแต่กลับอุ่นซ่านลึกลงไป

 “ผมรักพี่ว่ะ”

เจ้าของชื่อหัวเราะ โคลงหัวไปมาคล้ายได้ยินเรื่องตลก

“มาบอกอะไรตอนนี้” นิธานเย้าด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ก่อนตอบกลับด้วยสีหน้าอิ่มเอม “หัวใจของฉันรับรู้ความรู้สึกของนายมานานแล้วแซค”

“แล้วพี่ล่ะรู้สึกยังไง ถ้าตาไม่หายจะกลับมาหาผมไหม”

“ตั้งใจไว้ว่าจะไม่กลับมา แต่เห็นหน้านายวันนั้นแล้วทุกอย่างก็พัง”

“คิดถึงผมจนทนไม่ไหวเลยล่ะสิ”

เขาหัวเราะ




บีบมือผมแน่นแทนคำตอบที่ชัดเจน...อยู่ในใจ...









End.



บทสรุปของเรื่องนี้ค่ะ พี่ธามอาจไม่จี๋จ๋ามาก แต่ก็เรียบๆ สไตล์นิธานๆ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันและแนะนำกันมาตลอด
ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรขออถัยและขอปรับปรุงให้ดีขึ้นในเรื่องหน้าๆ นะคะ
ระหว่างนี้อ่านหลังม่านที่เราเขียนกับอาฟเตอร์เดย์รอก่อนได้ เพราะกว่าจะเปิดเรื่องเจเรมี่คงอีกพักใหญ่ ขอเก็บข้อมูล พักทบทวนตัวเองส้กหน่อย
ไว้เจอกันตอนพิเศษนะคะ : ) พี่ธามจะมาเล่าในมุมของพี่ธามหลังกลับมาอยู่ด้วยกันแล้วบ้าง
รักคนอ่านที่สุด ^ ^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 05-10-2016 00:21:01
เป็นตอนจบที่อ่านแล้วอิ่มมากๆ รู้สึกตื้นตันไปกับทุกตัวละคร
ยกเว้น นังปูน 55555555555
เจเรมี่ออกมาแค่สองตอน เราก็กรี๊ดแล้วง่ะะะะ ทุกคำพูดของเจมนี่เรารู้สึกว่ายิ้มตามทุกครั้ง
เก็บเข้าคลังผู้ชายของเราคนต่อไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 05-10-2016 00:40:42
จบเเล้วว
ชอบตรงที่บอกว่า พอเห็นหน้านายทุกอย่างก็พัง
พังจริงค่ะ ผมนิยิ้มตามเลย ;)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-10-2016 00:44:50
สุขใจจังเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 05-10-2016 00:53:47
ขอบคุณนิยายดีๆอีกเรื่องจากคุณเวสนะค่ะ

จะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 05-10-2016 00:53:57
พี่ธามมมมมมมมมม  :katai1: :katai1: :katai1: ในที่สุดก็ทำตามหัวใจตัวเองสักที รอมานาน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-10-2016 01:09:11
นิธานปากแข็งคงเส้นคงวา  อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 05-10-2016 01:14:03
อุ่นในหัวใจ ยิ้มได้ เหมือนความอุ่นละมุนแผ่ไปในบรรยากาศ ชอบค่ะ เรียบๆ แต่กินใจ ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ รวมๆ แล้วเป็นคู่ที่น่ารักนะ พี่ธามถึงจะไม่พูด แต่ก็มีวิธีของตัวเองที่สื่อออกมาได้ หลายครั้งที่อึดอัดแทนแซค แต่ยอมรับว่าแซคเก่งมากที่ผ่านเรื่องต่างๆ อุปสรรคทั้งหมดมาได้ แต่ก็ด้วยความรักของพี่ธามแหละ ถ้าไม่มีความรักของพี่ธาม แซคคงไม่เข้มแข็งได้แบบนี้ ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้จริงๆ นะคะ ชอบมาก สนุกมากเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-10-2016 01:14:39
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-10-2016 01:46:02
เป็นตอนจบที่อบอุ่นหัวใจมาก
ขอบคุณนะคะที่พาพี่ธามมาเจอกับแซค ขอบคุณจริงๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-10-2016 01:50:23
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 05-10-2016 02:06:51
เข้าสู่ กลางใจ เรียบร้อย และเข้าสู่ใจเรานานแล้ว ขอบคุณที่เป็นที่พักใจ นะคะคนเขียน อยู่ตรงนี้ ได้เข้ามาอ่านเป็นการพักที่มีความสุขมากกก สร้างความสุขแบบนี้เรื่อยๆนะคะ จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-10-2016 03:25:25
สำหรับเรานะเรื่องนี้เริ่มต้นได้เนิบมากๆ  เครื่องติดข้ากว่าเรื่องอื่นๆ
แล้วก็เนิบมาตลอด กว่าจะรู้ตัวก็เนิบนาบคืบคลานเข้าไปอยู่กลางใจเราเป็นที่เรียบร้อย
นุ่มๆ ดราม่าไม่มาก  จากหมั่นไส้แซคก็มาหมั่นไส้ธามแทนจนถึงตอนสุดท้าย

ขอบคุณมากๆค่ะ

ป.ล อยากเป็นแฟนๆที่อยู่สนามบินวันนั้นจะได้ถ่ายรูปสวยๆของคู่นี้  - มโนค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 05-10-2016 07:34:01
พี่ธาม!!! กลับมาแล้วว ดีใจมากกกกก รอตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: treenature ที่ 05-10-2016 08:31:20
เป็นตอนจบที่หวานมากเลยค่ะ ชอบมาก เป็นการบรรยายการเจอกันอีกครั้ง ที่พอดิบพอดีและค่อยเป็นค่อยไป ตอนอ่านเรื่องcandy ก็ชอบตอนที่กลับมาเจอกันค่ะ แต่เรื่องสู่กลางใจ เต็มอิ่มมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 05-10-2016 08:34:36
พี่ธามกลับมาแล้ว เป็นเรื่องที่ให้ลุ้นกับตอนจบมาก
 :pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณคนแต่งจากใจจริง  :3123:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 05-10-2016 08:35:06
งื้อออออ~ :mew3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 05-10-2016 08:37:41
นาทีที่แซคมาหาธามที่รพ. น่าจะมีเพลงขึ้นนะคะ..

ยอมตั้งแต่หน้าประตู.. ฮ่าๆๆๆๆๆ (ดักแก่มากอ่ะเพลง 555)

ชอบความสัมพันธ์ของสองคนนี้นะ..
รอพาร์ทพี่ธามค่ะ หุหุ ^^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 05-10-2016 09:29:17
บุญเหลือได้เจเรมี่เป็นเจ้านายใหม่แล้วมั้ง
55555
อยากรู้เหตุผลแบบจริงๆจังๆของพี่ธาม
รอตอนพิเศษค่าคุณเวสต์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-10-2016 09:30:20
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 05-10-2016 09:40:04
อบอุ่นมากกก
อ่านจยเหมือนมีเพลงดังขึ้นมา แบบงานแต่ง
หากันจนเจอออออ
ดีใจจังพี่ธามกลับมาแล้ว ดีใจที่แซคไม่โดนเท 555
รอตอนพี่ธามนะคะ มุมมองของธามจะเป็นยังไง
มุ้งมิ้งมั้ยน่าาา
ตอนไปเรื่องของเจมเรอะ เกี่ยวกับอะไรน่าา
ลุ้นทั้งหมดเลย รอนะคะ จดจ่อเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 05-10-2016 10:00:51
 :mew1: มีความสุขแบบเต็มๆกันสักที
รอๆเรื่องใหม่คร้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 05-10-2016 10:35:04
 ดีใจที่พี่ธามกลับมาหาแซค ชีวิตต่อจากนี้ขอให้มีความสุขกันมากๆน้า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-10-2016 10:39:49
นึกว่าจะจบไม่สงยฅะแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 05-10-2016 11:03:45
อิ่มเอมค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-10-2016 11:04:10
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 05-10-2016 11:29:22
งืออออ จบแล้ว
ดีใจมากๆที่ทุกคนเชื่อใจพริสโดยไม่ต้องตั้วคำถามที่ทั้งสองคนได้กลับมาอยู่ด้วยกันนน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 05-10-2016 12:09:18
กรี๊ดดดดด จบแล้วว รอไอ้เด็กก๋ากั่นจะแซ่บขนาดไหน ไม่ใช่เจเรมี่เป็นรุกนะ 5555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 05-10-2016 12:22:11
แซคธามมมมมมม :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 05-10-2016 14:08:22
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย ดีใจที่ในที่สุดพี่ธามก็กลับมาหาเจ้าแซค
แต่ไม่อยากให้จบเลยอ่า
ขอตอนพิเศษเยอะๆเลยนะคะ พลีสสสส :call:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 05-10-2016 18:41:37
ชอบ - มาก  :katai2-1:

ปรบมือและโค้งให้ west เลย เราชอบมากเรื่องนี้ มันมีหลายมุม หลายอารมณ์ ที่กระแทกใจ ประทับใจจริงๆ ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 05-10-2016 19:06:01
รอๆๆ รอตอนพิเศษ(ใส่ไข่เยอะๆ)น้ะค้าาาาาาาาา o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 05-10-2016 19:06:26
ละมุนละไมมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: KilGharRah ที่ 05-10-2016 19:11:59
ในที่สุดพี่ธามก็กลับมาาาาาา ดีใจที่ตอนนั้นแซคตัดสินใจไปบอสตัน ไม่งั้นถ้าผ่าตัดไม่สำเร็จพี่ธามต้องไม่กลับมาแน่

ถึงจะไม่หวานมากแต่อารมณ์อบอุ่นแบบนี้เราก็ชอบบบบ

ขอบคุณคนแต่งมากๆนะคะ รักเรื่องนี้มากเลย  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 05-10-2016 20:07:32

 เขาสนุกที่ได้ไล่ต้อน และผมก็ใจเต้นทุกทีที่เป็นฝ่ายถูกล่า

ตั้งแต่แซคถอดเขี้ยวเล็บเตรียมบวชเราว่าแซคดูมีเสน่ห์ขึ้นมากเลย 
รู้สึกใจมันสั่นๆกับท่อนนี้ 
ถ้าพี่ธามจะเปลี่ยนมารุกน้องแซคบ้าง 
เค้าก็โอเคน้า  > <

ใจหายวาบบ 
นิยายดีๆในเล้าจบไปอีกหนึ่งเรื่องแล้วหรอเนี่ย   
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้น้า 
รออ่านเรื่องเจรามี่ด้วยคน จุ๊บ ^ ^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-10-2016 20:38:40
ดีใจมาก ในที่สุดพี่ธามก็กลับมา แอบน้ำตาซึมตอนที่แซคไปหาพี่ธามที่บอสตันเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอีกเรื่องนึงนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 05-10-2016 21:18:28
บางครั้งความรักก็เป็นแบบนี้เนอะ ต้องห่างกันออกมาทั้งที่ยังรัก ทั้งที่ใจตรงกัน แต่ต้องห่างเพื่อหาที่ว่าง ให้ความรักขยับขยายและงอกงาม

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ถึงได้รู้ว่ามีตัวละครตัวหนึ่งที่มีการเปลี่ยนแปลง ที่ค่อยๆ เติบโตจนเข้ารูปเข้ารอยในที่สุด ...ภูมิใจกับความเป็นแซคมากๆๆ

พี่ธามก็ใจแข็ง แต่เราว่าดีแล้วที่เป็นแบบนี้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่เราเข้าใจพี่ธามว่ะ ♡♡

ตอนแรกแอบไม่ชอบคุณหม่อนแว่บนึงด้วยนะ แต่สุดท้ายแล้วก็เปลี่ยนใจ ชอบความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทที่ค่อนไปทางพี่น้องต่างสายเลือด แต่บอกตามตรงว่ายังไงก็ทำใจให้ชอบคุณป๋าไม่ได้เลยซักนิด

สุดท้ายยย ตัวเด่นชูโรงของเรื่องนี้...บุญเหลือ เฮ้ยย ไม่ใช่ดิ น้องเจเรมี่คนน่าร้ากกก (me:/ โดนพี่ธามกระทืบ) น้องจะมีเรื่องเป็นของตัวเองด้วยอ่าาาา งั้นเราฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจด้วยน้าาา

 :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 05-10-2016 21:25:39
ในที่สุดเค้าก็อยู่ด้วยกัน คนอ่านอิ่มเอมใจเหลือเกินค่ะ 55555555555
 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้นะคะ รอติดตามเรื่องต่อๆไปค่ะ o13 o1
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 05-10-2016 21:40:00
จบแบบนิ่มๆ ยิ้มแก้มปริกันไป
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 05-10-2016 21:43:20
ยังคิดถึงพี่ธามไม่หายเลยยยยย
จบแล้วใจหายจังเลยค่ะ
ตามตั้งแต่เอาใจช่วยนังแซคแล้ว
พอพี่ธามเขามาดีง่ายๆแบบ เอ้อออ เพิ่งได้นะ
ได้เอาตอนสุดท้ายเนี่ย โถ่ แซค
แต่เด็กที่เข้าหานี่แรงจริง คิดถึงแซคสมัยไม่เจอพี่ธาม
เจมก็น่าสงอ่า หาคู่ให้เขาเถอะค่ะคุณนักเขียน
 :katai1: :katai1:
ยังไงก็ขอบคุณที่สละเวลาแต่งเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ
ประทับใจมากค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-10-2016 21:53:40
จบแล้ว~แฮปปี้เอนดิ้ง
อบอุ่นละมุนหัวใจ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 06-10-2016 02:18:45
จบแล้ววว แฮปปี้เอนดิ้งงงง

สงสารนังแซคอยู่เป็นหมาหงอยตั้งปีกว่าาา  :hao7:

เรื่องหน้าขอเป็นเจเรมี่ได้มั้ยหนอออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 06-10-2016 06:08:51
สิ้นสุดการรอคอย ต่างคนต่างคิดถึงกัน
แซคทำได้ ทำให้ธามแพ้ใจตัวเองจนได้

ทุกอย่างก็ดีขึ้น เมธัสก็ยังรักธามเหมือนเดิม แล้วตอนนี้ธามก็ทำตามหัวใจเรียกร้องสักที

ปลื้มมากตอนที่ธามกลับมาแล้ววิ่งเข้ามากอด ฟินค่ะ

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องน่าอ่านให้อ่านยาวๆ ชอบมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ป.ล.รอตอนพิเศษนะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-10-2016 08:54:24
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: super hero ที่ 06-10-2016 13:58:21
 :3123:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune1st ที่ 06-10-2016 19:39:20
ดีใจที่สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้ง :o8:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 06-10-2016 19:50:46
แอบมาตามอ่านรวดเดียวทิ้ง บทความที่ต้องพรีเซนต์กับงานแปลไว้ก่อน แหะๆ
ปกติตามอ่านงานพี่เวสต์เรื่อยๆ เพราะชอบสำนวนพี่เวสต์ พล็อตก็แปลกใหม่ตลอด
เปิดเรื่องใหม่ทีไรตื่นเต้นทุกทีค่ะ สมัยยังไม่เข้ามหาลัยนี่รอตามทุกอาทิตย์
พอเข้ามหาลัยแล้ว บางทีก็ไม่มีเวลาให้คิดอยากอ่านนิยายเลย ทั้งที่ก็เห็นพี่เวสต์อัพทุกอาทิตย์งี้
แต่ช่วงนี้ ฟีลอยากอ่านนิยายกลับมาละค่ะ เล็งว่าจะอ่านเรื่องนี้ไว้หลายทีละ แต่ไปแอบอ่านหลังม่านก่อน
พอมาอาทิตย์นี้ พี่เวสต์ลงจบพอดี ขอโซโล่ทีเดียวจบเลยค่ะ555

ตอนเริ่มๆเรื่องนี่ไม่ชอบแซคเลยค่ะ น่าจะเพราะไม่ชอบผู้ชายนิสัยแบบนี้ด้วย
แล้วก็ไม่ชอบตรงที่ถ้าเป็นคนที่นางไม่สนใจนางก็จะไม่แคร์ความรู้สึกเลย อย่างที่เจเรมี่ได้ว่างนางไว้ 5555
คือเพราะความที่แซคเป็นแบบนี้ ทำให้เรื่องนี้ตัวละครที่ชอบเลยเป็นเจเรมี่กับหวานค่ะ ทั้งๆที่แซคนางเป็นแบบนี้
แต่ทั้งสองคนนี้ก็ให้คำปรึกษาแล้วก็คอยช่วยเหลือนาง ไม่ฟูมฟายมากมายด้วยคือชอบคนแบบนี้มากๆ
จริงๆแอบสะใจนิดหน่อยตอนหวานแช่งแซคให้แซคเจอคนที่จริงใจแล้วเขาไม่จริงใจด้วย 55555
ก็อยากให้เจเรมี่ได้เจอคนดีๆที่จริงจังกับนางจริงๆ รักนางมากอยากหอมแก้ม2ที ต้องสตรองเบอร์ไหนถึงได้ช่วยแซคมาได้ตลอดฝั่งที่เขามาปรึกษาเรื่องคนรักขนาดนี้
หวานก็เช่นกันนะ ขอให้เจอคนดีๆ หล่อกว่าแซคไปเลย 5555

ส่วนพี่ธาม นี่คิดว่าเป็นคนที่เกิดมาเพื่อกำราบแซคจริงๆ ชอบความนางพญาของพี่ธามมากๆ ไม่ว่าอะไรแซคต้องยอมเท่านั้น
เพราะนี่เป็นทีมหมั่นไส้แซค เลยไม่ค่อยสงสารนางเท่าไหร่ ให้นางเข้าใจความเจ็บปวดบ้าง 5555555
จริงก็แอบเดาเรื่องที่ว่าพี่ธามน่าจะเป็นลูกอีกคนของคุณเมธีไว้
แต่ไม่คิดว่าพี่ธามจะมีเรื่องในใจเยอะขนาดนั้นทำเอาเสียน้ำตาให้เลยค่ะ
ถึงจะหมั่นไส้แซค แต่ก็ต้องขอบคุณนางที่นางเป็นความสบายใจให้พี่ธามได้จริงๆ
ทั้งสองคนคงเป็นของกันและกันจริงๆ อ่านตอนจบแล้วก็ปริ่มเลยค่ะ
แต่ยังแอบหมั่นไส้แซคเหมือนเดิม 55555555

รออ่านเรื่องราวผ่านทางพี่ธามบ้างนะคะ อยากรู้ว่าพี่ธามคิดอะไรบ้าง
ตลอดทั้งเรื่องที่แซคแสดงออกทุกอย่าง เพราะนิสัยนางเด็กมากๆ แต่พี่ธามกลับนิ่งสุดๆ
อยากรู้จริงๆค่ะว่าพี่ธามคิดอะไรกับใครยังไงบ้าง รออ่านนะคะะะะะ

แบ้วก็ขอบคุณพี่เวสต์ด้วยนะคะที่เขียนนิยายฟีลกู๊ดดดด แถมมาม่าให้ซดบ้างกรุ้มกริ่ม
ชอบนะคะ ชีวิตคนเราต้องมีอุปสรรคบ้าง ใช่มั้ยคะ 555555
นี่ว่านี่คิดถึงพี่เวสต์แน่ๆเลย เลยคุยด้วยยาว 55555 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 06-10-2016 21:48:29
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆมาแบ่งปันกันนะคะคุณเวส  o13
จะรออ่านตอนพิเศษ กะรอเรื่องของหนูเจเรมี่อย่างใจจดใจจ่อนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 07-10-2016 19:58:39
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องค่ะ คุณเวสธ์ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ สุขก็สุขจริงจัง นั่งยิ้มเป็นบ้าเป็นบออยู่คนเดียว บทดราม่าก็น้ำตามาเต็ม รอเรื่องใหม่นะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 07-10-2016 20:10:01
จบแล้วววว
เวลาอ่านเรื่องไหนจบทีไร แทบทุกครั้งก็รู้สึกแอบใจหายเล็กๆตลอดเลย
เรื่องนี้ก็เริ่มตามมาตั้งแต่ยังมีไม่ถึง 5 ตอน จนสุดท้ายก็เดินทางกับแซคธามมาจนจบแล้ว
นึกย้อนไปตอนแรกๆละก็ขำ ตอนนั้นคือแบบ เอ๊ะ แซคธามหรือธามแซคดีนะ 55555555
ยินดีด้วยกับแซคและพี่ธาม ผ่านพ้นเรื่องต่างๆมา ได้พิสูจน์ใจตัวเองกันทั้งคู่
ดีที่พี่ธามพี่หม่อนเข้ากันได้ อย่างน้อยพี่ธามก็ยังมีพี่หม่อนเป็นครอบครัวในขณะที่พ่อไม่ค่อยว่างสนใจ
อยากอ่านพาร์ทพี่ธามมาก เพราะไม่ค่อยรู้ว่าพี่ธามคิดอะไร นิ่งๆเรียบๆแต่ดึงดูดสไตล์นิธาน
รอพาร์ทพี่ธามค่าาา ส่วนหมาแซค ได้แฮปปี้ซักทีเนอะ 5555555
บุญเหลือมีพี่ธามมาเล่นด้วยแล้วนะ อยู่กับอิแซคนี่บุญเหลือเหงาแย่ 55555555
ส่วนเจเรมี่ รอค่าาาาา แซคแฮปปี้แล้ว อยากให้เจมสมหวังบ้าง

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากนะคะ เป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปค่าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 08-10-2016 00:12:47
 :mew1: :mew1:

อ่านจนตั้งเเต่ลงแล้วอ่ะแต่พึ่งว่างมาเม้นต์

งื้ออออออออออ อบอุ่นละมุนหัวใจ ในที่สุดแซคก็ได้เข้าไปอยู่กลางตัว เอ้ย กลางใจของพี่ธามและเขาก็ได้อยูในใจของกันและกัน
ดีใจด้วยนะคะหมาแซค ฝ่าฟันความใจร้ายของนิธานมาเยอะเลยใช่ไหม ทีนี้ลงโทษให้หนักเลยนะ แอร้
แล้วพอจบเรื่องเราก็ไม่ลืมมอบถ้วยรางวัลคิงออฟดราม่าให้กับพี่แซคของเรานะคะ / ปรบมือ
แล้วก็แอบไปอ่าน10ข้อของพี่ธามมาบอกเลยค่ะ ข้อสุดท้ายมีความแซ่บ ทำได้ดีอะไรคะ รำคาญสุดดด มีความหลัวแซ่บใช่มะพี่ธาม
เกร้ดดดดดด
 :hao6:

ขอบคุณพี่เวสต์ที่ปลุกปั้นตัวละครที่คาแรกเตอร์น่าค้นหา บรรยาคำพูดได้ชัดเจน ใช้ภาษาสวยงาม อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ส่วนตัวชอบ และคิดว่าใครหลายๆคนก็คิดเหมือนกันว่าเป็นงานคุณภาพอีกงานนึงจริงๆ / สวมมง มอบสายสพาย


ดีใจมากพอมาอ่านทอล์กบอกว่าจะแต่งเรื่องของน้องเจมมม ใครคือผู้ชายโชคดีคนนั้น ที่จะได้เมียแซ่บไปอีกคน
เรื่องยังไม่ทันจะเปิดก็เดาคาแรกเตอร์เจเรมี่ไว้ก่อนแล้ว 5555 รอนะคะ ติดตามผลงานตลอด เป็นกำลังใจให้นะ
เหนื่อยก็พัก แต่วันลงนิยายห้ามพัก มาลงก่อนค่อยไปพัก ถถถถถถถถถถ

ปล. ตอนพิเศษแซคธามขอแซ่บๆเผ็ชๆตอบแทนที่ดราม่าเยอะมากนะคะ
สายพี่ธามมาแนวน่ารักมันก็ยังไงๆอยู่ เขาเป็นควีนนะคู๊ณณณณ ฉันแต่งตั้งเอง หุหุ

รักนะฉึกๆ
 :z2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 08-10-2016 18:02:06
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: italy18 ที่ 08-10-2016 19:52:33
อ่านเรื่องนี้...แล้วหน่วงในความรู้สึกมาก ๆ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 08-10-2016 22:00:53
แม้เป็นตอนจบที่ไม่หวือหวา ทว่าก็ทำให้ยิ้มออกมาได้ค่ะ นิธานในตอนนี้คงปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้เสียแล้ว และกำแพงใดๆ ที่ได้สร้างไว้ก็คงพังทลายลงจนก่อร่างขึ้นมาใหม่ไม่ได้อีกแล้วแน่นอน เห็นไหมล่ะแซค ว่าความพยายามของแกนั้นทำให้เรื่องราวขมวดเกลียวเข้าไปสู่ตอนจบที่เป็นสุขในที่สุด ความพยายามที่จะอดทน และยอมรอ แม้อาจไม่แน่ใจว่าที่ปลายทางจะเป็นดอกไม้หรือพุ่มหนามแหลมคม แต่แกก็รอคอย และไม่วอกแวกแม้จะมีเหลือบไรมาตอม แกยังคงมั่นคง ขอบคุณที่แกเชื่อเจ้ (โฮะๆๆๆ)

คุณเวสต์ขอ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่เขียนเรื่องนี้มาแบ่งปันกันอ่าน คงไม่เป็นการขอมากจนเกินไป หากจะอยากให้คุณเวสต์เขียนตอนพิเศษหวานๆ ที่หวานจนเลี่ยนขนาดบุญเหลือกลายเป็นโรคเบาหวาน ในตอนจบนี่ก็เห็นนิธานเปิดให้แซคแล้วนะคะ แต่มันยังไม่พอค่ะ แบบ...แป้งจี่เป็นคนโลภมากน่ะเองค่ะ อิอิ

ป.ล. แม้ว่าจะใช้เวลานานในการรอมากเท่าใด แต่กะหวังด้วยใจจดจ่อว่าคุณเวสต์จะเอาเรื่องของหนูน้อยเจเรมีมาให้อ่านนะคะ ^______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 09-10-2016 12:03:22
ดีใจที่พี่ธามยอมรับหัวใจตัวเองแล้วกลับมาอยู่กับแซค อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 09-10-2016 14:43:03
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 10-10-2016 00:12:38
หุหุ :katai5: จบแบบแอนดิ้งดี๊ดี

ปล.รอตอนพิเศษคับ :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 10-10-2016 19:33:38
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ เมื่ออายุไม่วัยรุ่นแล้วค่ะ

เพราะถ้าอ่านตอนสาวๆป้าคงอ่านไม่ไหวจนจบ ซึ่งจะเป็นอะไรที่น่าเสียดายมาก

แง่งามบางอย่างยอมรับว่าคิดและมองเห็นได้มาพร้อมๆกับวัยที่มากขึ้น

รออ่านพี่ธามนะคะ รักและขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 10-10-2016 23:36:28
จบแล้วววว


เนิบๆ แต่สนุกครับ




รอตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 11-10-2016 18:05:02
เป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า~ ♥
มาตามอ่านจนจบทีหลัง หยุดไปเพราะหัวใจไม่แข็งแรงพอที่จะทนต่อพายุ ดีใจกับหมาแซคด้วยนะคะที่พี่ธามกลับมาหาสักที
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ อีกเรื่องมาให้อ่านนะ
รอตอนพิเศษ อยากเห็นเขาหวานกันบ้าง หน่วงมานานแล้วงือ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-10-2016 00:05:46
S p e c i a l
Only me






ผมชอบแววตาที่ซื่อสัตย์ แสดงออกตรงไปตรงมาของเขา

ชอบ...ท่าทางกระตือรือร้น รอยยิ้มที่ฉีกกว้าง อารมณ์ดี

ชอบความใจร้อน ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง

ชอบ ที่เป็นคนที่ไม่ซับซ้อน

และชอบที่สุด เพราะเมื่อได้อยู่ภายใต้สายตาคู่นั้น ผมรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก





“คืนนี้ผมต้องไปงานเลี้ยงส่งน้องฝึกงาน กลับดึกนะพี่ธาม”

สัปดาห์กว่าแล้วหลังจากกลับมาจากอเมริกาผมก็ย้ายมาอยู่กับแซค เจ้าของบ้านเอ่ยเสียงเรียบขณะที่ผมฉีดน้ำจากฟ็อกกี้ใส่โหลมอสส์ที่หน้าตาผิดเพี้ยนไปจากแรกเริ่ม ต้นไม้ด้านนอกเยอะมากพอจะจัดเป็นสวนหย่อมเล็กๆ อันที่จริง ผมคิดว่าบ้านทาวน์เฮ้าส์มันค่อนข้างอึดอัดไปสักหน่อย แม้บุญเหลือไม่คะนองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่คงดีถ้ามีพื้นที่มากกว่านี้


“ฟังหรือเปล่า”

ตากล้องหนุ่มซ้อนตัวจากด้านหลัง ก่อนจะโอบเอวผมแล้วฉวยหอมที่แก้ม จมูกเขาเย็นเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของโรลออน แต่เอาเข้าจริง ผมชอบกลิ่นตัวแซคที่ปราศจากสารปรุงแต่งมากกว่า


“รู้แล้ว”

“อย่าลืมกินข้าว กินยาให้ตรงเวลานะ”

“อืม”

“เดี๋ยวเที่ยงผมโทรหา”

“ทำงานไปเถอะ”

“ปิดบ้านนอนได้เลยนะไม่ต้องรอ”

“สั่งเสียนี่จะไปทำงานหรือไปตาย” ผมเริ่มหงุดหงิดกับความจุกจิกเกินนิสัยผู้ชาย แต่แซคก็เป็นแบบนี้ เป็นห่วงเป็นใยเปิดเผย ไม่เคยวางฟอร์มว่านิ่งเฉยได้เลยสักครั้ง “ไปได้แล้ว”

“โอเค อย่าใช้สายตามากนะครับ”

“อืม จะนอนให้หนำเลย”

เขายิ้มยิงฟัน รวบผมครึ่งหัวไว้ด้านหลัง และยังคงถนัดใช้มอเตอร์ไซค์มากกว่ารถยนต์ ผมเพิ่งรู้หลังจากกลับมาสักพักว่าแซคถอยรถใหม่ ส่วนรถคันเก่าของผมฝากไอ้หม่อนขายพร้อมคอนโดฯ ตั้งแต่ก่อนบินไปแล้ว
บอกตรงๆ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่าจะกลับมา

มองรอยแผลเป็นที่มือตัวเอง มันไม่เรียบลื่นเหมือนเมื่อก่อน แต่แซคก็บีบนวดมันราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่ต้องรักษาไว้

ผมวางฟ็อกกี้ลงกับที่แขวน จะเปลี่ยนไปรดน้ำต้นไม้แต่เสียงเรียกเข้าของเครื่องมือสื่อสารก็ดังขึ้นเสียก่อน ไม่ใช่โทรศัพท์ของผมแน่เพราะเก็บไว้บนชั้นสองของบ้าน ดังนั้นเป็นคนที่เพิ่งออกไปที่ลืมทิ้งไว้อย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งๆ ที่บอกว่าจะโทรหาอยู่กับปาก แต่พอสายเจียนตัวก็หุนหันออกไปไม่ยอมตรวจตราสัมภาระให้ดี

เบอร์เรียกเข้าเป็นเบอร์ของปูน ได้ยินจากปากเจ้าของเครื่องเล่าว่าเป็นน้องฝึกงานที่มาอยู่ในบริษัทได้สักพักใหญ่ ผมถือวิสาสะรับสาย ยังไม่ทันพูดอะไรเจ้าของเบอร์ก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนลอดมาทันที


“พี่แซค ออกมายัง แวะมารับหน่อยดิ ปวดขาอ่ะ เมื่อวานเดินเยอะ”

ผมเงียบเสียงไป รู้สึกฉุนนิดๆ กับคำพูดไม่มีมารยาทของเด็กที่ว่า “เอารถยนต์ออกมานะ เย็นนี้ปูนจะเมาให้เละไปเลย”

“แซคลืมโทรศัพท์ทิ้งไว้” ผมตัดสินใจเอ่ยเสียงเรียบ ไม่มีหางเสียง ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามต่อ

“พี่เจมเหรอ”

“เปล่า”

“พี่ชื่ออะไร เป็นอะไรกับพี่แซคอ่ะ”

“นายไม่จำเป็นต้องรู้จักฉัน เป็นแค่เด็กฝึกงานไม่ใช่หรือไง”

“โห รู้ด้วย” น้ำเสียงสะบัดเล็กน้อย “คู่ใหม่เหรอ ทีกับผมมาเป็นบอกไม่ได้ๆ”

“เอาเป็นว่าแซคเอามอเตอร์ไซค์ออกไปแล้ว ตอนนี้ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน หมดธุระหรือยัง”

“ครับๆ เดี๋ยวผมคุยกับพี่แซคเอง ขอบคุณครับ”

และถึงแม้เด็กที่ว่าจะกล่าวกลับมาด้วยถ้อยคำที่สุภาพกว่าแรกเริ่ม แต่ความขุ่นในจิตใจผมกลับไม่กระจ่างใสขึ้นมาแม้แต่น้อย





เกือบตีสาม กว่าตากล้องหนุ่มจะกลับมาจากงานเลี้ยงด้วยอาการไม่สู้ดีนัก หน้าแดงก่ำ กลิ่นเหม็นฉุน เมื่อถึงโซฟาก็ทิ้งตัวลงนั่งหมดสภาพ ปราดตามองก็รู้ว่าโดนพิษแอลกอฮอล์เล่นงานสาหัสสากรรจ์

ในทีแรกผมนั่งดูโฆษณาบ้านเดี่ยวในเว็บไซต์รอเวลาอยู่ชั้นบน หลังจากได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดับค่อยลงมารับเจ้าของบ้านกลับขึ้นห้อง แซคปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงสามเม็ด เหลือแค่เม็ดสุดท้ายต่ำกว่าสะดือเท่านั้นที่ยังคาอยู่ มือใหญ่ยกนวดขมับ สะบัดหน้าหลายครั้งราวกับเรียกสติสัมปชัญญะให้กลับมา

ไม่เห็นเมาแบบนี้มานานมากแล้ว


“ถ้าจะเมาแบบนี้ทีหลังโทรเรียกให้ไปรับ” ผมกอดอกแล้วมองอีกฝ่ายด้วยสายตาประเมิน ไม่โดนรถใหญ่เหยียบตายก็นับว่าเป็นบุญหนักหนา “แล้วทำไมต้องเมาขนาดนี้”

“พี่ธาม” นอกจากไม่ตอบแล้วยังเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะเดินโซซัดโซเซมาจับบ่า พยายามประคองตัวเองให้ยืนตรง

“ไปนอน”

“ขึ้นไปบนห้องไหวไหม”

“คืนนี้ผมนอนนี่” ผมขมวดคิ้วฉับเมื่อโดนรุนหลังให้กลับขึ้นบนบันได ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเพียงนิดก็หลุดจากการเกาะกุมได้

“มีอะไร”

“เปล่า”

“ฉันเช็ดตัวให้”

“ไม่ต้อง!” เสียงทุ้มตวาดก้อง แม้แต่บุญเหลือที่นอนสงบนิ่งหน้าพัดลมยังสะดุ้งตื่น ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ป่วยการจะซักไซ้ให้ได้ความ แล้วยินยอมกลับขึ้นห้องนอนเพียงลำพัง รอจนกระทั่งไฟด้านล่างดับลงถึงเดินลงมาอีกครั้ง




แซคนอนหลับสนิท ลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เมื่อเปิดไฟ คนเมาก็ผินหน้าเข้าหาพนักพิงโซฟาเพื่อหลบแสงแยงตา ครางฮือในลำคอแต่ไม่มีปฏิกิริยาเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้

จะหลับทั้งๆ ที่ใส่ชุดทำงานแบบนี้ แถมยังนอนบนโซฟาอีก สบายตัวที่ไหน

ผมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กแล้วชุบน้ำพอหมาด ปลดกระดุมที่ยังค้างอยู่ในรังดุมทุกเม็ด ถอดเสื้อออกอย่างเชื่องช้า ก่อนจะจัดการกับกางเกงเป็นลำดับต่อไป

แซคดูแลผมมาเป็นพันครั้ง แต่กลับไม่ยอมให้ผมดูแลสักครั้งเดียว


ผมถอนหายใจพลางแตะผ้าชุบน้ำอุ่นลงบนใบหน้า ตามด้วยแขน ก่อนจะหยุดสายตาลงเมื่อชายหนุ่มเอี้ยวตัวเผยให้เห็นร่องรอยสีม่วงแดงที่ลำคอ

ผมไล่ปลายนิ้วไปตามผิวหนัง หัวใจกระตุกวูบ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นรอยจูบซึ่งผมไม่ชอบทำโดยเฉพาะในพื้นที่นอกเหนือร่มผ้า ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะดึงบ็อกเซอร์ที่สวมอยู่ของคนรักลง ใช้ปลายนิ้วสัมผัสเพื่อสำรวจ อย่างน้อยๆ ถ้ากลับมาในสภาพนี้โดยผ่านศึกอะไรมาบ้างก็ไม่น่าคิดทำลายหลักฐานทัน โชคดีเป็นของแซคที่ไอ้นั่นยังสงบนิ่ง ไม่มีรอยเหนียวเหนอะ หรือเรียบลื่นของน้ำยาหล่อลื่นหลงเหลืออยู่

แม้ไม่บอกก็รู้ รอยนี่คนเมาได้มาจากใคร


ผมผ่อนลมหายใจอย่างใจเย็น ปลอบใจตัวเองในหัวว่าอย่างน้อยแซคก็ยังไม่เกเรถึงขั้นที่ต้องแตกหักกันไปเสียทีเดียว
กระนั้นหัวใจก็ฟีบแบน เหมือนถูกเหยียบย่ำไม่มีชิ้นดี





เสียงบุญเหลือครางหงิงดังจากชั้นล่างมาข้างบน ท้องฟ้าเวลานี้ยังไม่สว่างดี แต่ต้องปล่อยมันออกไปทำธุระด้านนอกก่อนจะทำเลอะเทอะในบ้าน ผมม้วนสายจูงกับข้อมือแล้วเดินตามโกลเด้นพันธุ์ผสมที่แก่จนเดินเชื่องช้าไปในซอยที่ท้องฟ้าเริ่มผันเป็นสีน้ำเงินสดใส

เช้าตรู่วันเสาร์ ในหมู่บ้านค่อนข้างสงบเงียบ ร้านน้ำเต้าหู้รถเข็นเป็นร้านเดียวในย่านนี้ที่เปิดก่อนใครเพื่อน ผมพกเงินติดตัวมาไม่มาก สั่งน้ำเต้าหู้ไม่ใส่เครื่องหวานน้อยสองถุงกับปาท่องโก๋ แล้วลากบุญเหลือกลับบ้านก่อนเจ้าของจะตื่น

แซคขยับตัวบิดขี้เกียจเมื่อเสียงประตูเปิดอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อพบว่าสภาพตัวเองบนโซฟาเหลือไว้เพียงกางเกงบ็อกเซอร์กับผ้าห่มคลุมกาย เขามองหน้าผมอย่างตื่นตระหนก ใช้มือตะปบคอตัวเองโดยไม่ต้องเกริ่นเรื่องให้มากความ


“พี่ธาม ผม...”

“ล้างหน้าล้างตา มากินน้ำเต้าหู้ก่อนสิ”

“พี่...”

ผมไม่ถาม แต่หันไปปลดล็อกโซ่จากปลอกคอบุญเหลือออกแล้ววางถุงบรรจุอาหารเช้าลง หลังจากล้างมือเรียบร้อยแล้วก็วนกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง แซควางตัวไม่ถูก กลอกตาหลุกหลิกอย่างใช้ความคิด “พี่เช็ดตัวให้ผมเหรอ”


“อืม”

“แล้ว...”

“มากินน้ำเต้าหู้”

ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาทำไหล่ห่อเมื่อเดินผ่านผมไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา เมื่อกลับมาอีกครั้งก็ยังมีสีหน้าไม่สู้ดี “เมื่อคืนผมดื่มหนัก โดนจับกรอกไปเสียเยอะ”

ผมพยักหน้านิ่งเฉย รอฟังคำสารภาพจากปากทั้งหมดโดยที่ยังคงไม่คิดจะถาม แซคเป็นคนซื่อสัตย์ นับตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกระทั่งวันนี้ ผมไม่เคยมองเห็นลายเสือของเขาจากคำกล่าวอ้างที่เคยได้ยินมาแม้แต่นิดเดียว และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมใจเย็นมากพอจะฟังความทุกอย่างด้วยเหตุผล

“คือ...ปูนมันนั่งข้างๆ สักพักพอเมาก็ขึ้นมานั่งตัก ผมบอกปัดแล้วพี่ธาม แต่แบบ ผมมึนมาก รู้ตัวอีกทีก็ถูกมันคว้าคอไปดูดแล้ว”

“เด็กนั่นโทรมาเมื่อวาน ตอนที่นายออกไปแล้ว ให้เข้าไปรับ”

“ผมไม่ได้ไปรับ ขากลับก็ไม่ได้ส่งด้วย พอได้สติผมก็ลุกเลย” แซคกอดผมจากด้านหลัง เอาคางเกยบนบ่าเหมือนที่ชอบทำ เสียงหัวใจเขาเต้นหนัก เต็มไปด้วยความกังวล ผมไม่เคยบอก ไม่มีคำประกาศิตใดๆ ระหว่างเราว่าหากนอกใจหรือนอกกายเพียงสักครั้งเหตุการณ์ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร แต่เพราะแคร์อีกฝ่ายมากเหลือเกินกับเรื่องชู้สาวเพียงน้อยนิดก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้

“ผมขอโทษที่ไม่ทันระวังตัว”

“แล้วจะยังไงต่อกับเด็กคนนั้น”

“ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่มีอะไรตั้งแต่แรก ตั้งแต่ก่อนพี่กลับมาผมก็ไม่ได้ยุ่งด้วยเลย”

ผมเชื่อแซค แต่ก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ “บอกมันหรือยังว่ามีเมียแล้ว”

“ครับ”

“แล้วยังจะยุ่งอีกน่ะเหรอ”

“พี่ธาม น้องมันยังเด็ก ปูนก็เหมือนผมเมื่อก่อนนั่นแหละ ทำอะไรคิดแต่สนุก”

“ช่างมันเถอะ”

“พี่โกรธผมหรือเปล่า”

“ฉันควรรู้สึกยังไงที่เห็นรอยจูบบนตัวแฟนตัวเอง ที่ไม่ได้มาจากตัวเองล่ะ” ผมถามกลับพลางกอดอก น้ำเต้าหู้ห่าเหวอะไรนั่นช่างมัน ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว

“ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ต่อไปจะระวังตัวมากกว่านี้”

แซคขอโทษซ้ำทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของตัวเองเสียทั้งหมด ผมเม้มปาก แล้วเบือนหน้าออกไปด้านนอก ท้องฟ้าเริ่มทอแสงสีสว่างจ้า ผู้คนเริ่มเปิดประตูหน้าต่างออกมาทักทายในวันหยุด

“เคยนอนกับปูนหรือเปล่า”

“หลังจากพี่ผมก็ไม่มีใครเลย”

“ทำไมไม่ทำล่ะ”

“จะให้ทำได้ยังไง ในหัวผมมีแต่เรื่องพี่!” แซคเอ่ยเสียงกร้าว ดุดันกว่าครั้งไหน เขาเดินวนไปมา บุญเหลือมองตามยังรู้สึกเหนื่อยไปด้วย “ที่ถามแบบนี้เพราะอยากให้ผมมีคนอื่น อยากยัดเยียด อยากให้ไปเสียที หรือระแวงกันแน่”

“จะแบบไหนก็ไม่โอเคทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่ไง” ชายหนุ่มกล่าวอย่างหัวเสีย แม้จะโตขึ้นเท่าไหร่แซคก็ยังเป็นแซคที่ใจร้อนเหมือนเคย “พี่แม่ง น่าหงุดหงิด”

“ก็แค่ถาม ทำไมต้องรำคาญด้วย”

“เพราะคำถามมันโคตรป่วนประสาทผมเลยไง”

“ร้อนตัวหรือไง”

“อย่ามาหาเรื่องทะเลาะได้ไหมวะ”

“แซค” ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ คนถูกถามเมื่อครู่หลับตาลงคล้ายจะข่มอารมณ์ “ฉันถามเพราะสงสัย นายมีทางเลือกตั้งมากมายนอกจากฉัน ไม่ได้จะหาเรื่อง”

“เพราะผมรักพี่ไง”

“ก็แค่อยากได้ยินคำนี้เท่านั้นเอง”

ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาแล้วนั่งไขว่ห้าง ยังอยู่ในชุดนอนผ้าแพรมันเลื่อมสีขาวมุก เอนกายพิงเบาะหนังนุ่มจนแผ่นหลังจมหายไปบางส่วน มองเจ้าของบ้านด้วยสายตาพึงพอใจ แซคจ้องหน้าผม ความขุ่นเคืองยังวาวโรจน์ในตาไม่จางหาย


“มานี่สิ”

“พี่อยากได้อะไรทำไมไม่บอกผมตรงๆ ทำไมต้องทำให้หงุดหงิดก่อนเสียทุกครั้ง”

“ฉันถามเพราะเห็นว่านายมีโอกาส” ผมเงยหน้าเชิดขึ้น แต่กดสายตาลงต่ำ “ฝั่งนั้นก็ไม่ได้จริงจัง ถ้าลองเล่นด้วยก็ไม่น่ามีปัญหา”

“ถ้าพี่มีโอกาสพี่จะทำหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ” ผมอมยิ้มที่มุมปากเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าฉุนเฉียวขึ้นมาอีก แซคเดินเข้ามาหา ก้มตัวลงกดบ่าผมจนแผ่นหลังยิ่งจมลึกไปในเบาะ

“อย่าพูดแบบนี้ให้ผมได้ยินนะนิธาน”

ผมเลิกคิ้วขึ้นเพียงน้อยนิด คล้ายไม่ฟังคำสั่ง แล้วริมฝีปากหนาก็กดลงมาอย่างจาบจ้วง แซคตะโบมจูบลงมาด้วยโทสะ และผมก็น้อมรับมันด้วยความยินดีที่ฝังอยู่ลึกในจิตใจ

ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่ไม่มีใครปรารถนา แม้กระทั่งร้องขอความรักจากบิดาก็ยังถูกกระทำอย่างหลบๆ ซ่อนๆ

ถึงคราวที่มีความรักและแซคแสดงออกมาได้อย่างเปิดเผยจริงใจ แม้จะขัดใจเวลาที่อีกฝ่ายดื้อรั้นบ้าง แต่ลึกลงไปกลับปลาบปลื้มยินดีเมื่อเขาแสดงความรู้สึกต้องการออกมาโดยไม่ปรุงแต่ง

เสื้อที่สวมอยู่ถูกดึงออกจากกันจนกระดุมหลุด กางเกงนอนร่นลงมาถึงตาตุ่ม ลิ้นและฟันช่วงชิมผิวเนื้อจนได้ยินเสียงจูบเมื่อยามริมฝีปากผละออก ลมหายใจร้อนรดรินตามแอ่งชีพจร ผมหลับตาลง เอียงคอให้อีกฝ่ายคุกคามได้ตามใจชอบ


“ธาม...”

แซคกระซิบเสียงพร่าด้วยชื่อของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาชอบบอกรักพอๆ กับขบกัดจนเป็นแผลช้ำไปทั้งตัว ผมนิ่วหน้าเมื่อคมเขี้ยวฝังลงลึก คล้ายกับเป็นการสร้างร่องรอยเอาไว้เป็นสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของที่พอจะทำได้เพียงอย่างเดียว
เป็นแบบนี้ตั้งแต่มีเซ็กซ์กันครั้งแรกแล้วด้วยซ้ำ

ผมใช้จังหวะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันพลิกตัวแซคให้เป็นฝ่ายนั่งลงบนโซฟา หยิบเสื้อนอนที่ตกอยู่แถวนั้นขึ้นมัดแขน ชายหนุ่มยังเฝ้าจุมพิตไปทุกที่ รู้ตัวอีกทีทั้งสองร่างก็เปลือยเปล่า โดยมีพันธนาการรัดรึงมือปลาหมึกไม่ให้ยุ่มย่ามมากเกินไปเสียแล้ว


“เล่นอะไรธาม”

ความปรารถนาของอีกฝ่ายแสดงชัด ผมนั่งคร่อม บดเบียดร่างกายให้แนบชิด แซคคำรามในลำคอ มองกลับมาด้วยแววตาดุดัน


“ผมไม่ไหวแล้ว อย่าทำแบบนี้”

“แบบไหน”

“ธาม”

ผมกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนโน้มตัวลงกระซิบข้างหู ชันเข่ากับเบาะนั่ง แล้วหย่อนตัวลงมาเชื่องช้าบนร่างกายที่ตื่นตัวเต็มที่ของอีกฝ่าย


“จำไว้อย่างนะ ถ้าจะหาใหม่ หาให้มันดีกว่าฉัน

ผมเกาะบ่าอีกฝ่ายไว้ กางขาเพื่อรับร่างกายอีกฝ่ายเข้าลึก ผมจะเป็นคนควบคุมเกมนี้ด้วยตนเอง แซคครางในลำคอเมื่อผมยกสะโพกขยับขึ้นสูงและลงต่ำราวกับกำลังระบำอยู่บนเรือนร่าง ไม่มีประโยคที่สื่อสารกันรู้เรื่องอีกต่อไป ผมทอดสายตามองใบหน้าที่บิดเบี้ยว ทรมาน ชายหนุ่มผู้เร่งเร้าอยากเอาแต่ใจกลับถูกควบคุมทุกสิ่งอัน ความต้องการของแซค ความรัก ความเสน่หา บัดนี้ผมเป็นคนกอบกุมทุกอย่างด้วยตัวเอง


“เรียกชื่อฉัน”

ผมจิกเล็บลงบนแผ่นหลัง แซคทำตามคำสั่งเพียงแผ่วเบาก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกและผ่อนออกมาลอดไรฟัน


“เร็วหน่อย ธาม”

“สั่ง?” ผมกุมขยำเส้นผมสีดำสนิทของอีกฝ่ายด้วยนิ้วทั้งห้า บังคับให้เงยหน้ามาร้องขอ “พูดกับฉันดีๆ สิแซค”

“พี่ธาม ผมไม่ไหวแล้ว”

“ขอร้อง?”

“ได้โปรด”

ผมไล้มือลงบนโครงหน้าอีกฝ่ายอย่างใจเย็น แซคเอียงคอเข้าหาเพียงเล็กน้อย แล้วใช้ริมฝีปากงับเบาๆ บนปลายนิ้ว ผมโปรดปรานยามที่อีกฝ่ายเว้าวอน ตกเป็นของผม และของผมแต่เพียงผู้เดียว “ธามครับ ขยับสะโพกให้ผมหน่อย”


“เร็วหรือแรง”

“ทั้งสอง”

จบประโยคทั้งสองร่างก็พากันเคลื่อนไหวตามแรงปรารถนา หากเป็นอาหารก็คงจะเป็นอาหารเลิศรสที่ทำให้อิ่มท้อง หากเป็นยารักษาโรคก็คงจะแก้ไขอาการที่ป่วยไข้จนหายชะงัด

หากขึ้นชื่อว่าเป็นคู่ชีวิต
จะทำให้ชีวิตของคู่ครอง ไม่ปรารถนาจะลิ้มรสสุขสมจากที่ใดอีก

เสียงฉีกขาดของเสื้อดังขึ้นเมื่ออารมณ์พุ่งทะยาน รู้ตัวอีกที สิ่งที่มองเห็นคือเพดาน ผมกระตุกยิ้มที่มุมปากเพียงข้างหนึ่ง
และนี่คือแซค แซคที่ต้องการเพียงแค่ผม



แต่เพียงผู้เดียว







Fin


พี่ธ๊ามมมม /เสียงสูง
นางไม่มีความหวานค่ะ นางมีแต่ความเผ็ซ อิเด็กปูนนั่นจะมาสู้อะไรคุณชายของน้องได้
เป็นมุมเล็กๆ ของธามที่บอกว่าชอบแซคที่ตรงไหน ใครยังไม่ได้อ่าน 10Fact about สู่กลางใจ ในแฟนเพจเรามีน้า เผื่อจะรู้จักพี๋ธามกันมากขึ้น
ใครอยากเห็นพี่ธามรุก ตอนนี้รุกแล้วนะะคะ รุกขึ้นมารับ  อะเร๊ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้กันมาตลอด
จะพยายามพัฒนาฝีมือให้ถูกใจคนอ่านในเรื่องหน้าๆ ต่อไป
ไว้เจอกันค่ะ
 :man1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Vaaanizs ที่ 12-10-2016 00:21:03
เขิ้นนนนนนน นิธานคนดีของน้องงงทำไมแซ่บถึงใจขนาดเนนนนน้  :katai1:  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-10-2016 00:22:33
แผนสูง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 12-10-2016 00:26:02
ความเผ็ชนี้ อร๊ายยยยยยยยยย

ปิดตาแหวกนิ้วกรี๊ดใส่รัวๆ

เผ็ชแสบไปทั้งทรวงเลยจ้าาาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 12-10-2016 00:34:41
เผ็ซไปอี้กกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 12-10-2016 00:36:46
นี่คือหึง?  แซ่บมากกกก~! :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 12-10-2016 00:48:37
พี่ธามนางคือเคะราชินีอันดับหนึ่งของคุณเวสต์ มีแต่ความแซ่บที่เผ็ซร้อนนน อิน้องแซคก็ร้อนค่ะ รุ่มร้อน 55555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 12-10-2016 01:01:22
ตะตะตาสว่างเลย
  :pighaun:

#แม่ก็คือแม่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 12-10-2016 01:05:02
อ๋อยยยยยยยยยยยยส์ พี่ธามทำไหมแซ่บบับเน้!

 :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-10-2016 01:05:49
พี่ธามแซ๊บบบบบบมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 12-10-2016 01:49:11
โอ้ยยยย แม่เจ้าเอ้ยยย พอเห็นตอนพิเศษรีบจิ้มเลยอ่ะ ตอนอ่านนะ อ่านทุกคำแบบช้าๆกลัวจบเร็ว อ่านแล้ว อ่านอีก อ่านถึงคำว่า "สั่ง?" แบบบ โคตรถูกใจเลยอ่ะ เผ็ดมากค่ะนางเผ็ดค่าาาา คิดถึงเรื่องนี้ๆ โอ้ยยย ชอบความหึงนาง ชอบความถามผัวว่าได้บอกมั้ยมีเมียแล้ววว5555 ขอบคุณคนเขียนมากมาย ที่นี่แหละอยู่แล้วสบายใจ คือนิยายที่ข้าชอบ จุ๊บคนเขียน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 12-10-2016 03:14:05
พี่ธามร้ายกาจจจจ ปกติอิแซคก็หนีไปไหนไม่รอดแล้วพี่ ยิ่งมาแบบนี้อื้มหือออออออ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-10-2016 03:47:08
พี่ธามหึงแรง :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 12-10-2016 04:14:11
แม้พี่ธามจะหึง พี่ธามก็ยังเป็นพี่ธาม
มีความเผ็ดสมเป็นพี่แกจริงๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kkoyz ที่ 12-10-2016 04:57:21
ความแซ่บของพี่ธามนี้ ชนะเลิศค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-10-2016 05:44:30
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 12-10-2016 05:54:26
โอ๊ยยยย พี่ธามของน้องแรงงงงงงงงงค่ะ :haun4:

มันดีมาก ชอบพี่ธามที่เป็นอยู่ตอนนี้ พี่ดูมีความสุขกว่าเมื่อก่อน

รักนะคะ แซค&ธาม :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 12-10-2016 06:15:24
พี่ธามคนดี
สุดยอดเจ้าวางแผน
แซคจะไปไหนรอด ดี๊ดี
สิบปูนก็สู้พี่ธามแบบลิมิตเตดไม่ได้หรอกกกก
ชอบบบบ เอาอีกๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 12-10-2016 06:47:20
แซ่บมากตอนนี้ ขอบอกๆ 555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-10-2016 07:44:37
แซ่บ!!!! เผ๊ช!!!! พี่ธามของน้องงงงง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 12-10-2016 07:51:36
หูยยยยยย ขุ่นแม่แซ่บบบบเวร้อออออ่ะ

เอาใจช่วยใน Sengped award นะคะ   รอโหวตให้สุดใจเล้ยยยยย สู้ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-10-2016 08:04:27
ต้องร้อง อื้อหือ เลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-10-2016 08:05:17
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-10-2016 09:11:15
 :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: akashita ที่ 12-10-2016 09:44:42
โอ๊ยยยย พี่ธามมมม อย่างควีนอ่ะ!!!
คือดีย์~ คือเผ็ด~ คือเริ่ด~ แอร๊ยยยยย  :impress2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: เขมกันต์ ที่ 12-10-2016 10:00:08
ชอบตอนพิเศษ ค่าาา โอ้ย พี่ธามม โมเมนท์นี้คือดีอ่ะ ตอนอ่านไปนี่แบบ อยากด่าแซคมาก บังอาจมาขึ้นเสียงใส่พี่ธามเค้าได้ไง แต่พี่ธามก็จัดการซะอยู่หมัด คุ้มค่ามากเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-10-2016 10:27:27
แซ่บเฟร่ออออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 12-10-2016 10:39:28
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-10-2016 10:46:26
ฟิน พี่ธามแซ่บเผ็ดและร้อนแรงมากค่ะ  :pighaun:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: JRabbit94 ที่ 12-10-2016 10:58:08
พี่ธ๊ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
พี่ธามของน้อง ควีนมาก โอยยยยยยยยยยย ;____; ใจสั่นไปหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 12-10-2016 11:23:05
พี่ธามเผ็ชชชชชชชชชชชชชช
 :pighaun:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 12-10-2016 11:23:39
เมียเด็ด เผ็ดขนาดนี้ อิแซคจะกล้านอกใจหรอ??
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 12-10-2016 12:07:53
ดินดีคือดินร่วน เมียช่างยั่วยวน คือขุ่นแม่ธามมมมม

แซคคือตายย ไปไหนไม่ได้ กอดแทบเท้า

เคะราชินี ปักธงชัยเสร็จ มีเงยหน้ามองเพดาน ดื่มด่ำกำซาบในชัยชนะของตนนนนน

ผัวของช๊านนนน ก็ต้องเป็นของช๊านนนแต่เพียงผู้เดียว

เริ่ดขร่ะขุ่นแม่ววววววว์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 12-10-2016 12:24:45
ถ้าธามจะแซ่บขนาดนี้แซคมันก็คงหาใครที่ดีพว่าธามไม่ได้และไม่คิดหาแน่นอนค่ะ  อร๊ายยยยย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 12-10-2016 13:04:35
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด สองคนนี้มันทำอะไรกันคะ แล้วไอ้เหลือไปหลบอยู่มุมไหนลูกกกกกกกก
มานี่มานี่ อย่าไปได้ยินเสียงกับจังหวะที่ล่อแหลมของพ่อแม่หนูเลย ออกมาจากฉากก่อน5555555

ถ้าจะมีใหม่หาให้มันดีกว่าฉัน ประโยคนี่แบบถ้าไม่เผ็ชจริงไม่ดีจริงพูดไม่ได้นะคะนะคะนะคะ
แล้วแบบนี้แซคมันจะหนีไปไหนพ้นล่ะคะพี่ธาม
เอ็นซีแซ่บมากอ่ะ อ่านไปเท้าก็จิกเกร็งไปหมด5555555 เอ้ะอินี่


 :hao3:

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 12-10-2016 13:13:32
ไม่เพียงแค่แซคหรอกนะที่.... คนอ่านเองก็ :jul1:
พี่ธามนี่แม่งงงงงง :hao7:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 12-10-2016 13:32:26
รู้สึกได้ถึงความมั่นคง ปลอดภัยในการที่จะรัก คือไม่ได้ผยองเพราะเหนือกว่า หรือลำพองเพราะควบคุมได้และ "เอาอยู่"

ชอบที่โชว์ความเป็นผู้ใหญ่กว่าในวิธีดูแลไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง

ไม่เห็นต้องลดตัวไปแสดงความเป็นเจ้าของหรือต้องประกาศศักดาต่อหน้าใครๆ

แต่ใช้วิธีฉลาดๆเชิดๆสวยๆด้วยความมีวุฒิภาวะที่สูงกว่าคอยควบคุมอยู่ที่ใจ แต่เหมือนให้ความอิสระว่าคิดได้ด้วยตัวเอง

นี่สินะคะ "ความราชินี" ^^ :hao3:

หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 12-10-2016 14:52:00
 :katai2-1: ชอบพี่ธามแบบเน้ แซ่บลืม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-10-2016 15:11:52
พี่ธามมีความเผ็ชจริงๆ แซ่บ!!
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-10-2016 16:38:12
พี่ธามเผ็ชมากกกกกก  :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 12-10-2016 17:50:41
/มองพี่ธามด้วยดวงตาไหวหวั่น
อ๋อหรอ.. พี่ธาม...
เป็นซาดิสต์ก็ไม่บอก
นี่ถ้ามีโซ่ แส้ กุญแจมือพี่คงจับตาแซคขึงแล้วตะบึงโรมรันไปแล้วใช่มั้ยคะ
นี่มีแค่เสื้อมัดเลยได้แค่ขยับสะโพก---
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 12-10-2016 19:16:30
เผ็ดจริงไรจริง พี่ธาม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 12-10-2016 19:50:58
กรี๊ดดด ชอบนิธานเวอนี่แรงมากก อยากเห็นพี๋ธามหึงบ่อยๆ ฮรืออ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 12-10-2016 20:41:00
ความราชินีนี้ไม่ได้มาเพราะโชคช่วยจริงๆ
พี่ธามมีความราชินีเสมอต้นเสมอปลายมาก
เอาจริงๆแอบสงสารแซค เวลาพี่ธามพูดเหมือนไม่สนไม่แคร์ไรแบบนี้
แต่ก็ยังหมั่นไส้นางอยู่ดี 55555
ยังไงซะพี่ธามก็คงจะทำแบบนี้กับแซคแค่คนเดียวใช่มั้ยคะ
ถึงจะพูดเหมือนไม่แคร์ยังไง แต่ก็แคร์ใช่ไหม
เพราะถ้าไม่แคร์มีคนอื่นรอเสียบเยอะนะพี่ธาม ต่อให้นี่จะหมั่นไส้นางก็เถอะ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 12-10-2016 20:58:22
เหนือชั้นจริง ๆ

หมาหน้าซื่อก็ยังซื่อถึงสมองเช่นเคย เอ๊ะ! นี่บุญเหลือหรือแซค?
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 12-10-2016 21:47:32
พี่ธามเอาอยู่  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 12-10-2016 22:47:12
พี่ธามนี้ไม่ธรรมดาจิงๆ o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 12-10-2016 23:15:05
โห




ไม่รู้จะเม้นท์ยังไงเลย


 :a5:

 :haun4:

 :pighaun:

 :z1:

 :m25:



พี่ธามเวอร์ชั่นนี้คือใช่ คือนางพญา
คือทุกสิ่ง
สมน้ำหน้าอิแซค โดยควบคุม 55555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 12-10-2016 23:29:41
อะโห้ พี่ธามมีความเผ็ชชชชชชช แซคยังคงหัวร้อนเช่นเคย55555555555 สู้ๆน้าาแซค :hao7:

รอติดตามเรื่องต่อไปจ้าาาาา♡
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 12-10-2016 23:36:24
นับถือเลยที่นิธานใจเย็นได้ในสถานการณ์เช่นนั้น และยังคุยกันด้วยเหตุผล ถือว่ามีความระงับอารมณ์อยู่พอสมควร ในขณะที่แซคยังอารมณ์ขึ้นได้ง่ายๆ เช่นเดิม แม้ว่าอารมณ์ที่ขึ้นนั้นจะนำมาซึ่งฉากเผ็ดร้อนก็ตามที

ดิฉันอ่านแล้วเคืองนิดๆ นะคะเรื่องปูน ไม่แน่ใจว่าแซคได้ทำอะไรชัดเจนลงไปหรือยังนอกจากการห้ามหรือเตือนเจ้าเด็กน้อยด้วยคำพูด แซคก็รู้ว่าปูนเป็นเด็ก ย่อมคะนองและเอาตามอารมณ์ตัวเอง แต่ทำไมแซคไม่จัดการอะไรให้เด็ดขาดลงไป คนคะนองก็ต้องมีวิธี "บอกให้รู้" โดยเฉพาะอยู่แล้ว ปูนมานั่งตักนี่ก็ผลักออกได้เลยนะ เป็นการบอกให้รู้เลยว่าเราไม่ชอบ เพราะพอเรื่องมันเกิดแล้วตัวเองก็มารู้สึกผิด ทำลับๆ ล่อๆ กลัวคนรักเห็นร่องรอยดูดที่คอ ตวาดคนรัก แล้วก็อารมณ์หงุดหงิดเอง ไม่เห็นดีสักอย่างเลย

เฮ้อ อินไปหน่อยนะคะ แป้งจี่จะเป็นคนที่มีปฏิกิริยาต่อเรื่องพวกนี้ค่อนข้างมากค่ะ ต้องขอโทษคุณเวสต์ด้วยหากพูดอะไรแรงไปสักนิด (หมายถึงแรงต่อตัวละคร อิอิ) แต่ไม่ไหวจริงๆ ค่ะ อารมณ์เผ็ดร้อนจากพี่ธามไม่สามารถกลบอารมณ์ขุ่นเคืองที่ดิฉันมีต่อแซคได้เลย นางอุตส่าห์ "รุก" ขึ้น "รับ" ทั้งที (โฮะๆๆๆ)

อย่างไรก็ตาม, ขอบคุณมากๆ สำหรับตอนพิเศษนี้นะคะ เดี๋ยวจะไปอุดหนุนรูปเล่มกับทางเอเวอร์วายแน่นอนค่า ^_______^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-10-2016 23:58:43
ดี ดีมากพี่ธามของน้องงงงงง :mc4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-10-2016 00:18:50
โอ้โหหหหหหหห  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kimkidoy ที่ 13-10-2016 00:34:29
ไม่น้าาาาา ฉั้นต้องคิดถึงพี่ธามมมมากแน่ๆๆ
แซคด้วยนะลู๊กกกกกกก :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: MAILOVEZ ที่ 13-10-2016 03:52:38
มาอ่านรวดเดียวจบเลย ดีมากดีกับใจสุดๆ อ่านแรกๆ นี่มีความรู้สึกเหมือนเป็นโรคจิตอ่อนระแวงความสัมพันธ์มากและที่ระแวงที่สุดคือใจพี่ธามนี่แหละ แต่รักพี่ธามนะคะ รักในความดูหยิ่ง เย็นชา แต่เวลาอยู่กับแซคนี่คือแมวชัดๆ ถึงแม้บางทีแซคจะเป็นลูกแมวอีกทีก็เถอะ

แซคคือเป็นพระเอกที่เราหลงรักมาก รักในทุกสิ่งที่แสดงออกมา รักความซื่อตรงกับหัวใจของแซคจริงๆ ไม่แปลกใจที่จะเคยเป้นเพลย์บอยมาก่อนคนแบบแซคแค่อยู่ใกล้ๆ ก็ทำให้ตกหลุกรักได้แล้วอะ มีความดึงดูดที่พิเศษมาก

สงสารแซคทุกครั้งเวลาพี่ธามทำใจร้ายใส่แต่มองอีกมุมพี่ธามก็มีเหตุผลและทุกอย่างที่เป็นเหตุผลก็คือแซค ชอบตอนแซคไปหาพี่ธามที่บอสตันแล้วบอกว่ามารับกลับบ้านตอนนั้นคือทำให้ยิ้มและน้ำตาไหลไปพร้อมกันได้ พีคจริงๆ ค่ะพี่เวสต์

ตอนพิเศษคือดีงามมาก แซคก็ยังคงเป็นแซคที่แพ้ทางพี่ธามอยู่ร่ำไปไม่ว่าเมื่อไหร่ พี่ธามเป็นรุกจริงนั้นแหละ รุกขึ้นมานั่งทับแซคอะค่ะ บอกเลยเจอพี่ธามปูนอีกร้อยคนก็สู้ไม่ได้จริงๆ แซ่บลืม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 13-10-2016 18:32:36
ว้ายยย ไม่ได้หึงนะ แค่อยากแสดงความเป็นเจ้าของ นิธานทำได้ดีมาก
แค่นี้แซคก็ไปไหนไม่รอดแล้วค่ะ

แซคดีนะที่รู้ตัว ไม่งั้นได้เจ็บแล้วจบแน่

ปูนคะ เข้าใจไหมว่าไม่ต้องการ ทำเพื่อ

ขอบคุณนะคะสำหรับตอนพิเศษค่ะ มาอีกนะ 5555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 13-10-2016 18:37:46
แซ่บค่า  o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-10-2016 21:46:25
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 14-10-2016 22:28:20
สนุกมากกก พี่ธามน่ารัก
ตอนแรกๆหมั่นใส้พระเอก กิ๊กเยอะเกิน
อยากให้มีตอนพิเศษ แซคปะทะพ่อตาค่ะ
 :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 14-10-2016 22:53:25
โอ้ยยคุณชายธามของพี่ หัวใจพี่จะวายย
ชอบผลงานนะคะ :) รออ่านเรื่องต่อๆไปเนอะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: winning ที่ 15-10-2016 05:11:43
ตอนพี่ธามคือดีงาม โคตรควีนจริงๆคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 15-10-2016 15:37:30
อุดหนุนเรียบร้อยจร้า แต่ยังไม่ได้แกะมาเชยชมเลย
อ่านในเว็บจนจบแล้ว ^^
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-10-2016 02:04:29
เผ็ดจริง เด็ดจริง ลื้ม~~ ผัวเด็กจะไปไหนเสียเนอะพี่เนอะ
อีเด็กปูนนั่นน่าตบ แรดจัด ตั้งใจสินะ พี่ธามอย่าปล่อยให้ลอยนวล
แซคเขาก็เป็รผัวที่ดีนะ สารภาพเป็นระวิง ทีมพ่อบ้านใจไม่กล้ามาก 555 น่ารักเสมอ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 17-10-2016 19:46:31
จบแล้ววววววว
ชอบใันความเด็กของแซ็คที่ลงตัวอย่างบอกไม่ถูกกับนิสัยที่เหมือนผู้ใหญ่เจ้าเล่ห์ของธาม
และตอนช่วงท้ายๆ เราเข้าใจธามนะ เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกลบกับตัวเอง แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี แฮปปี้เอนดิ้ง~
คิดถูกแล้วที่มาอ่านตอนที่จบแล้ว ถ้าอ่านตอนกำลังออนแอร์คงต้องลงแดงตายอย่างแน่นอน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AiiSoul ที่ 18-10-2016 20:09:14
อ่านจบภายในหนึ่งวัน
สนุกมากเลยค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม แม้จะแอบเดาได้ แต่ก็สนุกจริงๆ
อ่านแล้วไม่มีตอนไหนที่เบื่อเลย มีแต่จะอยากอ่านต่ออีกเรื่อย ๆ
ธามดูเป็นคนตั้งกำแพงเสียสูงจนบางทีก็สงสารแซค
แซคเองก็เอาแต่ใจตามประสาคนอ่อนกว่า
และจากการที่ได้อ่านตอนพิเศษก็ไม่คิดว่าธามจะแซ่บได้ใจขนาดนี้
 รับรองแซคหนีไปไหนไม่รอด มีเคะนางพญาอยู่ทั้งคน

ปล.แอบเอาใจช่วยเจเรมี่ว่าให้ได้มีคู่กับเขาบ้าง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 18-10-2016 21:26:25
เคะราชินีจริงๆ ธาม เหอๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 19-10-2016 13:58:58
เข้าใจแล้วทำไมแซคถึงไปไหนไม่รอด พี่ธามซี้ดดดดด มาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 22-10-2016 07:02:59
พี่ธามนางแซ่บจริง เป็นคนร้ายกาจจจ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: reverofjs ที่ 24-10-2016 15:10:43
พี่ธามแซ่บมากค่าาาาาาาา  :m25:
เผ็ชชชชชชชชจริงๆตอนนี้  o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 24-10-2016 22:31:42
 :mew2:

ไม่ต้องมีคำบรรยายอยู่แล้วสำหรับคุณ west

เป็นกำลังใจให้สร้างผลงานให้เราเสพเรื่อยๆนะคะ

เรารักตัวละครของคุณที่เรื่องเลย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 27-10-2016 00:12:39
 :katai1: พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง นี่อ่านรวดเดียวทั้งวังทั้งคืน กริ๊ดทาก แบบครบรส  :กอด1: ทุกตัวละครมีความน่าหงุดหงิดเป็นของตัวเอง ฮาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 07-11-2016 22:46:01
ไม่รู้จะเลือกใครเลย
ระหว่างพี่แซค. หรือน้องธาม
ชอบเคมีของคู่นี้
มันดีโดนใจ
มันมีความดิบ ความเถื่อน
มีความดีตาอใจแรงมาก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ก๊าบก๊าบ ที่ 12-11-2016 07:45:54
มาตามอ่านฮับบบ -/-
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.05|P.07 (01/06/59)
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 24-11-2016 13:01:47
tbc

พีทพลยังเป็นรุกได้
นับประสาอะไรกับแซค......

เดี๋ยวนะ คือ..... พี่ธามเป็นรุกแล้วแซคก็รับงี้หรอ
เฮ้ย เดี๋ยว สับสน 55555555555555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 24-11-2016 19:28:27
รักกกก  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบเรื่องนี้ฝุดๆ อ่านวันเดียวจบเลย ชอบแซคถึงมันจะบื้อๆ โผงผาง เอาแต่ใจ แต่โคตรดีเลย รักพี่ธามคนเดียว โคตรเจ๋ง อ่านละอินสุด ช่วงแรกๆที่อ่านจะมีหลายตอนที่ไม่เข้าใจในตัวละคร แต่อ่านๆไปทุกๆตัวละครก็มีเหตุผลของมัน ชอบภาษาการเขียนของคนแต่งนะ ชอบๆ ขอบคุณที่แต่งนิยายให้อ่านนะคะ o13
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 25-11-2016 17:28:50
โอ๊ยยยยยยย พี่ธาม โฮกฮากกกกก มากค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 27-12-2016 02:19:54
พึ่งมาตามอ่านเพราะติดสอบยาวเหยียด
ฮือ พี่ธามของน้องยังคงแซ่บและเผ็ชเหมือนเดิม
โอ้ย ฉันรักเขาาาาาาาาาา
แซคนี่ก็หึงหวงพี่เขาไปอี้ก 5555555555
จะรออ่านเรื่องอื่นจองพี่เวสต์ด้วยนะค้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจังไม่กินหัวหอม ที่ 27-12-2016 22:50:09
แวะมาเม้นท์ก่อน เดี๋ยวตามไปอ่านนะ ช่วงปีใหม่แบบนี้งานเยอะมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจังไม่กินหัวหอม ที่ 12-01-2017 18:14:46
ชอบมากเลยครับ เราชอบแนวคิดของตัวละครทุกตัวของคุณ -west- มาก โดยเฉพาะเรื่องนี้ตัวละครที่เราชอบมากคือเจม เราคิดว่าเจมเป็นตัวละครที่น่าสนใจดี มีทั้งความกล้าและกลัวอยู่ในตัว แล้วก็น่ารัก จะติดตามผลงานในเรื่องต่อๆ ไปนะครับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 15-01-2017 11:18:18
55555 ใครจะตามเกมส์นิธานทันบ้าง

แซคเอ้ยยย หงุดหงิดง่ายจริง เข้าทางธามเลย

คิดถึงแซคธามค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 15-01-2017 13:24:05
คิดถึงแซคธาม ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
พี่ธามมมม เผ็ดจริงๆ โอยยยยยย
แซ่บ มีความเลิศ ราชินีมากกก ถ้าให้นังแซคหาให้ได้ดีกว่านี้นี่จะเจอไหมคะะ
หมันไส้น้องปูนอ่ะ ไม่โอเคคค แซคมีเจ้าของแล้วค่ะ หยุดค่ะหยุดด
แซคก็ยังคงอารมณ์ร้อนเหมือนเคย พี่ธามก็ยังคงนิ่งๆแต่แซ่บเหมือนเคย
ความเป็นแซคธามยังคงอยู่เหมือนเดิม ขอให้รักกันยืนยาววววว

รอติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่าาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 18-01-2017 17:36:57
เป็นเรื่องที่สนุกอีกเรื่องเลยครับ
เนื้อเรื่องดูจริงจังสมจริง
บทดราม่าก็ดราม่าได้มืดมาก

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องดีๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chaihm ที่ 29-01-2017 22:51:37
 :sad4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 30-01-2017 12:27:49
อนึ๋ยๆๆๆ ชอบมาก ลุ้นมาทั้งเรื่องเลย ขอบคุณมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 03-02-2017 03:14:34
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 03-02-2017 10:07:09
พี่ธามแซบเวอร์อะ แล้วแซคจะไปไหนได้ ลูกไก่ในกำมือชัดๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 07-02-2017 05:03:22
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาแตก สงสารหมาแซคคค
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 25-02-2017 20:42:56
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 07-03-2017 19:19:26
ธามนี่แซ่บจริงอะไรจริง
แต่กว่าจะเปิดเผยตัวตนจริงๆ ก็จบเรื่อง
อยากให้ธามแสดงออกมากกว่านี้อีกหน่อย
หมาแซคได้หลงหนักกว่านี้แน่
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tear0313 ที่ 08-03-2017 17:41:46
 :katai1: :katai1: :katai1:
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 11-03-2017 21:44:24
ขอบคุณเรื่องราวดีๆมากเลยตอนแรกๆผ่านเรื่องนี้ๆไปมาเพราะคิดว่าอ่านไปแล้ว(ไม่ทันแก่ก็เลอะเลือน) แต่พอมาลองอ่านคือยัง555เลยอ่านดูและจะบอกว่าผลงานคุณไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย สนุกมาก และมีแนวคิดที่อยากให้เจเรมี่กับปูนมีคู่เพราะเป็นตัวละครที่น่ารักดี
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 22-03-2017 08:01:29
พี่ธามเผ็ชมากค่ะ
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 23-03-2017 12:43:28
อ่านจบแล้ว เย้ๆๆๆ สนุกมากๆ ครับ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 23-03-2017 23:48:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jejiiee ที่ 29-03-2017 16:47:39
เรามาอ่านเรื่องนี้ตามคำแนะนำของเพื่อน โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนไบแอสเรื่องนายเอกเป็นราชินีไม่พอยังชอบที่อายุเยอะกว่าด้วย โหย ไม่คิดเลยว่าจะได้มาอ่านอะไรที่โคตรเป็นศูนย์รวมความชอบขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำนิยายดีๆ ให้เราติดตามนะคะ เจอกันเรื่องหน้าค่ะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 05-04-2017 19:43:18
#ทีมอ่านซ้ำ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kberoro ที่ 07-04-2017 22:32:48
พี่ธามมมมมม พี่ทำให้ทั้งเราและแซคคลั่งพี่ ตอนจบพี่เป็นราชินีจริงๆนั่นแหละ ส่วนหมาแซคของเรา เราเอ็นดูและอินไปกับนายมากกก แซคแบบเป็นคนที่จริงจังกับอะไรก็จะพุ่งเข้าชนให้เต็มที่ ร้องไห้!!!! ตอนพี่ธามจะทิ้งปีนี้ร้องไห้ ด่าพี่ธามไปเยอะมาก พี่ธามทำไมทำงี้วะ แง่งงงงงงง แต่ตอนนี้เราเข้าใจ เราโอเค พี่ธามเป็นคนดี แซคก็ดี รักอะ รักทั้งคู่ 55555
เห็นในทวิตมีแต่คนชมว่าเรื่องนี้ดีมากกกก แอบเห็นหนังสือในร้านหนังสือด้วย น่าปกดูเผ็ด แบบไม่น่าฟีลกู๊ดแน่ๆไม่กล้าอ่าน แต่พอหลงเข้ามาในวังวนนิยายของคุณเวสท์ นี่ก็หยุดไม่ได้เลย ตามอ่านหมดสรุปตอนท้ายตาบวมไปทำงานเลย คนทักนี่ก็บอกนอนดึกเล่นโทรศัพท์ไป 555555
ขอบคุณขุ่นเวสท์มากๆนะคะที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ทุกตัวละครที่มี อ่านแล้วอินหมดเลย รักคนแต่งนะเคอะ  โอ้ยยย ยอมแพ้ เขียนอะไรไม่รู้เรื่อง 555555
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: amkang12 ที่ 15-04-2017 23:20:05
เป็นนิยายที่หนึ่งเรื่องที่ ให้ความรู้สึก ผู้ใหญ่เป็นคนรักกัน ขอบคุณน่ะครับ สำหรับนิยายดีๆที่เขียนให้พวกเราได้อ่านกัน

ผูกเรือ่งได้ดีมาก ขอชมเลยจริงๆๆ เป็นกำลังใจให้ในการเขียนนิยายในครั้งต่อๆไปน่ะครับ

แล้วจะรีบไปอุดหนุนนิยายน่ะครับผม
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 12-05-2017 00:15:46
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 23-05-2017 07:16:59
 :mew1: :L1: :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 27-05-2017 04:57:00
พี่ธามเผ็ชชชชช จริง ๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-06-2017 11:43:12
ส่วนเติมเต็มของกันและกัน
อีกคนอยากลองรักใครจริงๆ
อีกคนก็ต้องการรักจริงจากใครสักคน

ตามมาจากกลพยัค อิอิ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 05-06-2017 15:29:00
 :m2: :m2: :m2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 08-06-2017 08:05:10
เพิ่งได้มาอ่านหลังจากเห็นหนังสือผ่านตาบ่อยๆ
สนุกกก หลงพี่ธามมากกก เคะราชินีที่แท้ทรู  :hao6:
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ นี้ขึ้นมานะคะ ><
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 29-06-2017 22:36:10
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: kiszy ที่ 01-07-2017 09:52:49
เรื่องนี้มันก็จะหน่วงๆอยุ่หน่อยๆ กว่าจะแฮปปี้กันได้นะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ CH.23|P.38 (04/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPlai ที่ 23-07-2017 01:27:38
หวีดดดด อยากมีพี่ธามไว้ที่บ้าน เผ็ชมากเวอร์
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: pprtoy ที่ 13-08-2017 21:20:48
ชอบมว้ากกก อ่านแล้วสงสารแซคเบา ๆ ตอนแรก ๆ
ไป ๆ มา ๆ ก็เห็นใจพี่ธามคนร้ายกาจ แต่นั่นแหละ พี่ธามคนแซ่บก็เป็นพี่ธามคนแซ่บ ><
อ่านจบแล้วชอบค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ค่า
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMoNiO ที่ 25-08-2017 20:51:35
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 18-09-2017 08:25:04
ขอบคุณนักเขียนที่เขียนมาให้อ่านจ้า ส่วนตัวเราไม่ถือว่าแซคเลวนะเพราะพอชอบก็จริงจังและเลิกนิสัยเก่าหมดเลย แต่ไม่ชอบความคิดและการกระทำฝั่งธามมากๆ อยากให้ลองโดนแซคทำใส่บ้างจะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: CChompu ที่ 24-09-2017 23:41:12
อ่านจบแล้วขออยู่ #ทีมธาม
แซคแลดูยังไม่ค่อยเข้าใจในตัวคนรักเท่าไหร่
อยากจับแซคหมกป่า แล้วขอดูแลพี่ธามเอง 555555  :hao7: :hao6: :hao3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 10-10-2017 06:44:02
อ่านรวดเดียวจบ แรก ๆ ดูจะตื้อ ๆ เนือย ๆ ไปหน่อย แต่มาหลัง ๆ สนุกดี

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 24-10-2017 01:09:08
ชีวิตธามนี่ถ้าไม่เจอแซคนี่จะดราม่าไปจนถึงตอนไหนของช่วงชีวิตเนี่ย
เรื่องพ่อไม่ใช่ความผิดของธามอย่างที่แซคบอกจริงๆ
แต่เรื่องนังน้องปูนนี่มันน่าจริงๆนะคะนังน้องเด็กใหม่ไฟแรงเวอร์ แรงอย่างอื่นนะไม่ใช่งานนนนน จริงๆสินะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPoe ที่ 17-11-2017 02:06:10
มาตามอ่านคืนเดียวจบเลยค่ะ
ครบรสมากๆ เอาใจช่วยแซคทุกตอน :hao5:
ขอบคุณนะคะ รอติดตามผลงานต่อไปค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: +pEnGuIn+ ที่ 27-11-2017 16:58:05
อ่านรวดเดียวจบ อ่านไปก็หน่วงไปสงสารแซค
แต่แรกก็พอจะเดาออกว่าพี่ธามน่าจะเป็นลูก
แต่ยังไงก็สงสารอยู่ดี พี่ธามเข้าใจยากเกินไป
ระบบความคิดก็ซับซ้อนเกิ๊นนนน ฮือออ
แต่ตอนเมาน่ารักมาก อ้อนได้อีก อยากจับพี่ธาม
มอมเหล้าบ่อยๆเลยค่าาาาา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 29-11-2017 00:31:37
 :L2:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 03-12-2017 19:45:10
เผ็ดมากกกก
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 22-12-2017 17:00:38
งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend  เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End]
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End]
03 - รักเร่  Dalhia [End]
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End]
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End]
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End]
08 - When the wind blow back [End]
09 - โอบตะวัน [End]
10 - candy [End]
11 - At first sight [End]
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End]
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday
14 - กลพยัคฆ์ [Continued]


ทยอยอ่าน จบไปสองเรื่องเอง
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 03-01-2018 07:37:03
พี่ธาม ทำกับแซคเหมือนน้องหมาจริงๆนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: jomyingg ที่ 24-02-2018 13:19:32
พี่ธามเผ็ชมากกกกกก :jul1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 06-02-2019 09:40:15
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 10-02-2019 22:09:24
 :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 17-02-2019 15:12:42
กลับมาอ่านอีกรอบ ก็ยอมใจคนหลงพี่ธามทุกรอบ
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 15-04-2019 09:43:21
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ดีจัง ชอบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 16-04-2019 23:24:54
อ่านไป กุมขมับไป  ปวดหัวววววกับธามมาก :m20:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Jnchnn ที่ 05-05-2019 22:26:44
เพิ่งมาอ่านค่า ชอบมากกก
นักเขียนเก่งมากจริงๆค่ะ นิสัยใจคอของตัวละครดูมีมิติ
เรื่องราวไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรมากมายแต่เดาทางยากมากเลยค่ะ
เหมือนว่าแต่ละคนก็คือมีเหตุผลของตัวเอง
แล้วมันเข้าใจได้ว่าทำไมแต่ละคนทำแบบนั้นแบบนี้
อ่านไปเราก็จะได้ทำความรู้จักตัวละครมากขึ้น เข้าใจเขามากขึ้นด้วย
มีหลายฉากที่ดึงอารมณ์ได้สุดมาก หลายประโยคที่มันมาในจังหวะที่พอดี
และมันได้มากกกก จุกๆอึนๆ ขึ้นๆลงๆ  เก่งมากค่ะ ตบมือดังๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 23-05-2019 16:22:41
พี่ธามคือราชินีมากๆ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 24-05-2019 01:38:14
 :haun4: ราชินีที่แท้ทรูเอาอยู่ทุกหมัด
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 04-06-2019 14:00:00
 :katai2-1: กลับมาอ่านอีกรอบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 09-06-2019 10:01:39
ถ้าพี่ธามจะเป็นรุกน้องก็ไม่ว่าเลยนะคะ ดูพี่จะเผ็ชเหลือเกิน  :hao6:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: konfaibint ที่ 14-06-2019 20:29:11
 :z1: :pighaun: น่ารักอ่ะ แต่สงสัยตากล้องอย่าง แซค ขับเครื่เก่งมาก :ling1:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-06-2019 23:17:48
กลับมาอ่านตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้ายอีกรอบ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: hey_sloth ที่ 28-06-2019 18:25:48
สนุกกก อยากมีพี่ธานเป็นของตัวเอง :z3:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: piakunaa ที่ 23-03-2020 17:19:09
พี่ธามคะ​ อายุก็เข้าเลข​ 3 แล้วนะคะ​ แต่ความเผ็ชของพี่นั้นนนนนนนนนนนนนนน​ เลิศศศศสศศศ  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: TaddyC ที่ 19-08-2020 17:07:54
พี่ธามรุกแล้วววว รุกขึ้นมานั่งโยกสวยๆสยายผมแบบนางพญา
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 18-12-2021 17:16:56
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 22-12-2021 19:25:17
 :pig4: