ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
******************************************************************************************
แอบมาเปิดนิยายอีกแล้วสิ เรื่องเก่ายังไม่จบ เรื่องใหม่ก็ทะยอยมาอีกแล้ว
แต่แบบ อารมณ์นี้มันได้นี่นา จะให้ทำไงได้ ง่อววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยก็แล้วกันนะครับ ตาสโลแกนของผมก็เหมือนเดิมคือ No drama
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50585.msg3312068#msg3312068)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50585.msg3312655#msg3312655)
FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)
ตอนที่ 1
ช่วงนี้บรรยากาศยามเย็นเริ่มมีอากาศหนาว ทำให้บรรยากาศโดยรอบของสนามบาสเก็ตบอลในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ดูสดชื่นและน่านั่ง การออกกำลังกายเป็นไปอย่างคึกครื้น เพราะอากาศไม่ร้อนอบอ้าวเกินไปเหมือนอย่างที่ผ่านมา เสียงเจือแจวดังไปทั่วทิศรอบกายชายหนุ่ม แต่ร่างสูงกายกำยำทำได้เพียงแค่เหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย
“ไอ้บาส ทำไมช่วงนี้มึงเงียบๆวะ แล้วเจนไปไหน กูไม่เห็นเขาจะมาหามึงเลย” เสียงเพื่อนสนิทเอ่ยทักร่างสูง ที่เห็นมันเงียบๆ ซึมๆร่วมสองสัปดาห์แล้ว
“กูกับเจนเลิกกันแล้ว” ร่างสูงตอบเสียงเรียบและไม่ดังมากนัก แต่คนฟังก็ยังได้ยินชัดเจน
“.....” เพื่อนสนิทอย่าง ‘คราม’ ทำได้เพียงเงียบ ก่อนจะตบบ่าเพื่อนอย่างให้กำลังใจ เขารู้ว่าเพื่อนเขาคนนี้รักแฟนมาก เหตุผลที่เลิกกันนั้น ตัวเขาเองก็อยากรู้ แต่ตอนนี้มันคงจะไม่เหมาะนัก ถ้าเขาจะถามออกไป คงต้องให้เพื่อนของเขาเอ่ยปากบอกเอง
“แฮกๆ พวกมึง ...ใครมีน้ำบ้าง” เสียงหอบดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะนั่งลงข้างๆร่างสูงของบาส
“ไปซื้อเองดิ เฮ้ย!..นั่นมันของไอ้วิน” ครามเอ่ยบอก ก่อนจะรีบท้วงเมื่อคนที่วิ่งเข้ามาขอน้ำ เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำของเพื่อนอีกคนมาเพื่อจะกระดกดื่มอย่างไม่ไถ่ถามว่าของใคร
“กูไม่สน อ่อก!!” หัวขโมยว่าอย่างไม่สนใจก่อนจะเปิดฝาขวดน้ำแล้วยกขึ้นกระดก แต่เจ้าของนั้นมาทันได้ยินคำพูด จึงตบหัวที่ถูกปกคลุมไปได้เส้นผมทรงอันเดอร์คัทสีคล้ายเมล็ดกาแฟ ซึ่งเป็นสีผมธรรมชาติของ ‘น่านฟ้า’ เข้าอย่างจัง
“เดี๋ยวกูตบคว่ำ” เจ้าของฝ่ามือพูดเสียงเหี้ยม
“มึงตบกูไปแล้ว!” คนโดนตบโวยวาย
“ก็มึงขโมยน้ำกู” ‘วินเทอร์’ ว่าก่อนจะแย่งขวดน้ำในมือของน่านฟ้าคืน แล้วยกกระดกน้ำลงคอจนหมดขวด
“ไอ้วิน ...ทำไมไม่เหลือให้กูบ้าง แงงงงงงงง” คนหิวน้ำโวยวายหนักกว่าเก่า แต่คนโดนโวยวายหาได้สนใจไม่ กลับนั่งลงข้างๆบาส ก่อนจะเอนหัวพิงขาของ ‘เพลิง’ ผู้ซึ่งง่วงได้ทุกทีทุกเวลา เพื่อนเล่นบาสแต่มันเสือกมานอนหลับ แทนที่จะทำตัวเป็นประโยชน์ไปหาซื้อน้ำมาให้เพื่อนอะไรอย่างนี้
ซึ่งน้ำใจดีงามที่มีต่อเพื่อนฝูงแบบนั้น หาไม่ได้จากผู้ชายที่ชื่อเพลิงหรอก
“หนวกหู ...เฮ้ย! พวกมึง หกโมงล่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะว่ะ” วินเทอร์ว่า ก่อนจะเก็บของใส่กระเปาเป้ของตัวเอง
“เออว่ะ กูก็หิวแล้วเหมือนกัน” ครามเอ่ยปากอย่างเห็นด้วย
“งั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ที่เปิดใหม่กันป่ะ” น่านฟ้าว่าอย่างตื่นเต้น
“อ๋อ ที่มันเป็นชามยักษ์ด้วยใช่ไหม เห็นคนเขารีวิวกันเยอะอยู่ว่าอร่อยมาก”
“ก็ดี เอารถกูไปไหม เอาไปหลายคันเดี๋ยวไม่มีที่จอด”
เสียงพูดคุยของเพื่อนฝูงดังขึ้น แต่บาสก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเลยแม้แต่น้อย เขาทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“มีอะไรเปล่าว่ะ ไอ้บาส?” น่านฟ้าถามเพื่อนหน้าหล่อและโหดของตัวเอง
“เปล่า ขอตัวกลับก่อน” บาสพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากกลุ่มเพื่อน ท่ามกลางความสงสัยและเป็นห่วงเล็กๆของเพื่อนๆ
“ไอ้บาสมันเป็นอะไรวะ กูเห็นมันซึมๆมาหลายวันแล้วนะ” น่านฟ้าพูดออกมาอย่างอดไม่ได้
“มันเลิกกับเจนแล้ว”
“ห๊ะ!”
สิ้นคำตอบของคราม เสียงตกอกตกใจของทุกคนก็ดังขึ้น ดังจนหนุ่มขี้เซาอย่างเพลิงสะดุ้งตื่นขึ้นมา
“มันเลิกกับเจนแล้วเหรอวะ” น่านฟ้าว่าเสียงเบา เพราะเขารู้ว่าเพื่อนเขานั้นรักผู้หญิงคนนี้มาก
“เออ แล้วก็ไม่ต้องถามต่อ มันบอกกูแค่นี้”
“ทำไมมันถึงเลิกกันวะ”
“จะไปรู้ไหมล่ะ แต่กูว่า...ดูจากอาการ คงไม่ใช่ไอ้บาสที่เป็นคนบอกเลิก” วินเทอร์ว่าไปตามเนื้อผ้า เพราะดูอาการของเพื่อนเขาแล้ว มันทำให้คิดได้แบบนั้น
“เจนบอกเลิกเหรอวะ” น่านฟ้ายังคงถามต่อไป
“กูว่าไม่” เพลิงที่ตื่นขึ้นมาเอ่ยปากบอกอย่างช้าๆ
“ไม่ใช่เจนที่บอกเลิก?” น่านฟ้าถามเพื่อนขี้เซาอย่างอยากรู้
“ไม่ควรเสือก ...กูว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะ” เพลิงว่าก่อนจะเดินนำไปเป็นคนแรก
“พวกมึง...นี่เราจะไม่ไปหาไอ้บาสกันเหรอวะ” น่านฟ้าร้องถาม
“ปล่อยมันไปเถอะ บางทีมันก็อยากให้เวลากับตัวเองบ้าง” วินเทอร์ว่าก่อนจะลากคอเพื่อนให้เดินตามกันไป
“เฮ้อออ..” บาสส่งเสียงถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยของวัน เขายังไม่กลับบ้าน แต่เลือกที่จะมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้บ้านแทน
ความรักนี่มันคืออะไรกันนะ ทำไมมันถึงทำให้คนๆนึงมีความสุขล้น และก็ทำให้เจ็บจนแทบจะหมดเรี่ยวแรง
ตุบ
ร่างสูงกำยำทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า ก่อนจะล้มตัวลงนอนราวกลับคนที่หมดแรง
ลืมเจนได้แล้วบาส คิดถึงเขาต่อไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร
“เฮ้อ...” บาสถอนหายใจออกมาอีกหน ถ้าการถอนหายใจมันทำให้คนเราอายุสั้นลงจริงๆ ป่านนี้บาสคงใกล้จะตายเต็มทีแล้วล่ะมั้ง
โฮ่ง!!
“เฮ้ย!” เสียงร้องไล่เลี่ยกันดังขึ้น ทำเอาคนรอบข้างต่างพากันหยุดมอง เมื่อจู่ๆเจ้าสุนัขแสนซนสายพันธุ์บีเกิ้ล วัยกำลังดื้อกำลังซน วิ่งมาจากไหนไม่รู้ ก่อนที่มันจะเอาเนื้อตัวเปื้อนโคลนของมันพุ่งเข้าใส่บาสที่ยังราบไปกับพื้นหญ้า ร่างสูงรีบยกแขนขึ้นป้องใบหน้าเมื่อเจ้าสุนัขจอมซนพยายามจะถูไถตัวมันบนใบหน้าของเขา
“ซื่อบื้อ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงทุ้มเอ่ยเสียงดัง ก่อนจะวิ่งเข้ามาหาเจ้าสุนัขจอมซนที่กำลังประทุษร้ายผู้ชายคนนึงที่กำลังนอนเล่นอยู่บนพื้นหญ้า
โฮ่ง!
เจ้าบีเกิ้ลหยุดทันทีที่ได้ยินเสียงเจ้าของ แต่ยังไม่ยอมลงมาจากตัวของร่างสูง กลับนั่งทับเข้าที่อกของเขาซะงั้น
“ซื่อบื้อ ลงมาเดี๋ยวนี้ ไปนั่งทับคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง” เสียงเจ้าของเอ่ยดุ ทำเอาเจ้าบีเกิ้ลครางเสียงงี๊ดๆ ก่อนจะเดินเตาะแตะไปหาเจ้าของ
“เอ่อ...คุณครับ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” ร่างสูงโปร่งเอ่ยถามชายที่ถูกเจ้าซื่อบื้อของเขาประทุษร้ายซะเนื้อตัวเปื้อนโคลนไปด้วย
“ไม่เป็นไรครับ” บาสเอ่ยตอบเสียงเรียบพลางก้มมองดูสภาพของตัวเอง
เฮ้อ...ดูไม่ได้เลยว่ะ
“เสื้อของคุณเปื้อน เอ่อ...ถ้าไม่รังเกียจ ที่รถของผมมีเสื้อผ้าสำรองอยู่ ผมว่าคุณควรเปลี่ยน” เจ้าของสุนัขเอ่ยบอกอย่างคนมีความรับผิดชอบ
“.....” บาสนิ่งเงียบไปสักพักอย่างลังเลใจ ก่อนจะพยักหน้าตกลง เพราะชุดนักศึกษาของเขาตอนนี้มันเปื้อนโคลนไปทั้งเสื้อและกางเกง หากเขาจะกลับในสภาพนี้ ก็คงจะไม่ค่อยสบายตัวเสียเท่าไหร่ อีกอย่างรถเขาก็จะเปื้อนได้
เปลี่ยนเสื้อผ้า ...มันคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“มาครับ ผมช่วย” ร่างสูงโปร่งรีบปรี่เข้าไปช่วย เมื่อเห็นว่าบาสกำลังจะลุกขึ้นยืน ซึ่งบาสก็ยอมรับความช่วยเหลือนั่นแต่โดยดี
“ขอบคุณครับ” บาสเอ่ยของคุณเสียงเรียบ ก่อนจะได้มองหน้า (เจ้าของ) คู่กรณีอย่างเต็มตา
ผู้ชายตรงหน้าเขาเป็นผู้ชายที่สูงมาก แต่เตี้ยกว่าเขาเล็กน้อย ตัวบางกว่านิดหน่อย ใบหน้าธรรมดาแต่กลับมีเสน่ห์เมื่ออีกฝ่ายยิ้ม และเสน่ห์อีกอย่างก็คงจะเป็นนัยน์ตาสีน้ำตาลของคนตรงนี้ด้วยล่ะมั้ง โดยรวมก็ถือว่าดูดี
ตาใสๆเหมือนลูกแก้วเลยแฮะ
“ถ้างั้น ...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ รถของผมอยู่ทางนั้น” ร่างสูงโปร่งตรงหน้าเอ่ยบอกก่อนจะชี้ไปยังทิศทางที่เป็นลานจอดรถ
“ครับ” บาสรับคำ ก่อนจะมองอีกคนที่ดึงสายจูงของเจ้าบีเกิ้ลที่ชื่อซื่อบื้อให้เดินตาม
“นี่เสื้อผ้าครับ” เมื่อมาถึงยังรถยนต์มินิคูเปอร์สีดำ ร่างสูงโปร่งก็เปิดประตูรถเข้าไปหยิบเสื้อผ้าที่เจ้าตัวมักมีจะมีสำรองติดรถเสมอ ก่อนจะยื่นให้บาส
“ขอบคุณ” บาสขอบคุณก่อนจะมองหาห้องน้ำ
“เดี๋ยวผมพาไปห้องน้ำนะ” ร่างสูงโปร่งเสนอตัว
“ครับ” บาสตอบตกลง เพราะถึงเขาจะไม่ค่อยแคร์อะไร แต่เขาก็อายนิดๆหากจะต้องเดินไปห้องน้ำใส่สภาพแบบนี้
บาสและชายแปลกหน้าเดินเข้ามาในห้องน้ำของสวนสาธารณะ ก่อนที่บาสจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนร่างสูงโปร่งที่มาด้วยก็ยืนรอแถวๆกระจกกับเจ้าบีเกิ้ลจอมซน
“คุณ...ผมขอถามอะไรหน่อยสิ” อยู่ๆร่างสูงโปร่งก็เอ่ยขึ้น ทำให้บาสที่กำลังจะถอดเสื้อชะงักเล็กน้อย
“...ครับ” ด้วยความสงสัย บาสจึงตอบตกลงไป
“คุณเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย XXX ใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ” บาสตอบพลางขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจว่าจะถามเขาไปทำไมกัน
“อ่า...คือผมก็เรียนอยู่ที่นั่นเหมือนกัน เรียนศิลปกรรม ปีสี่ครับ” ร่างสูงโปร่งเอ่ยบอก
“ครับ ...ผมเรียนสถาปัตย์ ปีสามครับ” บาสเอ่ยบอกไปบ้าง และตกใจไม่น้อยเมื่อคนตรงหน้าบอกว่าอยู่ปีสี่ ทั้งที่ดูโดยรวมแล้ว ต้องบอกตามตรงว่าหน้าเด็กกว่าอายุจริงสามถึงสี่ปี
“ถ้าอย่างนั้น เพื่อเป็นการไถ่โทษ ผมขอเลี้ยงข้าวสักมื้อนะ ต้องขอโทษแทนเจ้าซื่อบื้อมันด้วย ปกติมันไม่ซนขนาดนี้นะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเลี้ยงข้าวผมหรอก” บาสปฏิเสธอย่างนิ่มนวล เพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร ไอ้ความซนนั่นคงจะมาจากสายพันธุ์ที่ไม่อยู่นิ่งของบีเกิ้ลอยู่แล้ว
“อ่า...ครับ ถ้าอย่างนั้นผมต้องขอโทษอีกครั้ง”
“ไม่เป็นไรครับ” บาสตอบ และร่างสูงโปร่งก็ไม่ได้ถามหรือคุยอะไรกับบาสอีก เขาจึงรีบจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จเรียบร้อย
“เอ่อ...คุณจะกลับเลยหรือเปล่า” เมื่อบาสเดินออกมา ร่างสูงโปร่งก็รีบเอ่ยถามทันที
“ครับ” บาสตอบพลางพยักหน้าเบาๆ
“อ๋อ ...เอ่อ ผมชื่อเพลงนะ ...จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอถามชื่อของคุณ?” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งแนะนำตัวเองก่อนจะถามกลับอย่างมีมารยาท
“เรียกผมว่าบาสก็ได้” บาสตอบกลับเสียงเรียบ
“อ่า...งั้นเรียกผมว่าพี่เพลงก็ได้นะ เราอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันนี่” เพลงว่าพลางยิ้มให้อย่างกับคนอัธยาศัยดี ซึ่งมันก็เป็นนิสัยของเขา
“ครับ” บาสตอบรับ
“งั้น...พี่ไม่กวนบาสแล้วนะ แล้วก็ขอโทษแทนเจ้าซื่อบื้ออีกครั้งนะ” เพลงเอ่ยขอโทษแทนสุนัขของตนอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อนนะ” บาสเอ่ยขอตัว เพราะตอนนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว คนในสวนสาธรณะแห่งนี้ก็แทบจะไม่มีแล้ว
“อืม”
“พี่ก็รีบกลับซะ มันใกล้ค่ำแล้ว” บาสเอ่ยบอกอีกคน...ตามมารยาท
ยังไงซะตอนนี้ก็กลายเป็นคนรู้จักกันแล้ว เย็นชาเกินไปก็คงจะไม่ดี แถมอีกฝ่ายยังเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยด้วย แม้ว่าจะคนละคณะก็เถอะ
“อืม กลับดีๆนะ” เพลงยิ้มจนตาหยี แม้ว่าคนตรงหน้าจะพูดหน้านิ่งออกแนวโหดๆใส่เขา แต่เขาก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้ดูเป็นคนเลวร้ายอะไร
“เช่นกัน...ครับ”
...เธอไม่ใช่คนที่ฉันเฝ้ารอ เธอไม่ใช่คนที่ฝัน แต่ความจำเป็นทำให้เราใกล้กัน ไม่รู้จะทำยังไง...
(อยู่ๆก็มาปรากฏตัวในหัวใจ – พิจิกา)
********************************************************************
แนะนำว่าให้อ่านใหม่ทั้งหมดเลยนะครับ เพราะผมปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องตั้งแต่บทนำ
ผมจะแก้ไขและทยอยเอาลงนะครับ
FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)