-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ชี้แจง....เรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากคุณทีซึ่งเป็นผู้เขียนแล้วครับและขอความกรุณาผู้อ่านทุกท่านเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจและแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
คำเตือน...เนื่องจากเรื่องนี้มีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะสตรีและเยาวชนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยครับ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
มาจิ้มก่อน..... :mc4: :mc4:
รออ่านนะจ๊าาาาา
-
รอด้วยคน
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 1 เริ่มเรื่อง
..................................................................
เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันพุทธผมได้ขี่มอไซต์ ฮอนด้า คลิ๊ก(ไม่ได้โฆษณารถนะ)ไปหาเพื่อนแถวๆหนองมน ห่างจากบ้านผมประมาณ 10 โล เพื่อนผมทำงานโรงงาน(กะกลางคืน) ผมออกจากการบ้านประมาณบ่าย 4โมงนั่งคุยกันพักนึงผมก็กลับครับเกรงใจมันด้วย เดี๋ยวให้มันหยุดค่อยมาเล่นใหม่
เอ่อผมยังไม่ทำงานนะครับ เลยมีเวลาว่างมากไปเที่ยวเล่นกับคนนั้นทีคนนี้ทีตามประสาคนโสด ผมกะว่าจะขี่มอไซต์คู่ใจของผมไปแถวๆบางแสน กินลม ชมทะเล ดูพระอาทิตย์ตกซะหน่อย(อารมณ์เปลี่ยว) โอ้ยโคตรโลแมนติกเลยว่ะ หลังจากนั้น 6โมงเย็นได้ผมขี่รถกลับบ้านใจเย็นๆ ขี่ช้าๆ
“ ปี๊ดๆ ปี๊ดๆๆๆ” (ใครว่ะ มึงรีบมึงก็ไปก่อนสิ) *เครื่องหมาย(.....)คือคิดในใจนะครับ
มอไซต์ต้นเสียงคันนึงจากข้างหลังขี่มาใกล้ๆกับผม ผมมองดูมัน(เอ่อ หล่อ กูให้อภัย55) มองลงมาเรื่อยๆถึงขา(ขาใหญ่ว่ะกูไม่ให้อภัยแล้ว )ผมโรคจิตนิดหน่อยครับ มันก้ขาปกติแหละแต่ผมชอบคนขาเล็ก มันซ้อนกันมา 2 คน ผมก็เฉยๆแล้ว ไม่สเปก ไม่คิดไรมาก มันก็แซงไป ผมก็ขี่ซอกแซกไปเรื่อย มาทันกันอีกทีก้อตอนที่รถติดไฟแดงนี่แหละครับ ผมก้อมาจอดข้างหน้าคู่ขนานกันกับมัน(โดยมิได้ตั้งใจ)
“ เห้ยๆ น้องมัยขี่รถยังกะเต่าคลานว่ะ เมื่อไหร่มันจะถึงซะที” (อ้าวกูไม่ได้ไปกับมึงหนิ ถึงเมื่อไหร่ก้อเรื่องของกู)
“………… ” ผมเงียบเฉยๆ รู้นะครับว่ามันพูดกับผม ผมมองไปที่เสื้อของมันยังใช่ซ๊อปเทคนิค อยู่เลย
“ อ้าวเห้ยน้อง พี่พูดกับน้องนะ”
“ อ้าวพูดกับผมเหรอ ผมคิดว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะ” ผมก็ทำหน้ากวนตีนเหมือนกันครับ (ไอ้เด็กอันธพาล)
สัญญาไฟเขียวพอดีครับ ทันใดนั้นมันก้อลงจากรถแล้วบอกให้เพื่อนมันขับต่อ กระโดดซ้อนรถผมทันที
ผมทำหน้าเอ๋อสิครับ ตกใจ ทำรัยไม่ถูกคิดว่าจะมีเรื่องแล้วล่ะ ม่กลัวนะครับถ้าตัวต่อตัว
“ ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ” เสียงแตรรถข้างหลังไล่ ผมก้อเลยออกตัวไปก่อน แล้วมาจอดข้างๆทางใกล้ๆแยกนั้นแหละ มีป้อมตำรวจ อุ่นใจดี (ไม่ได้กลัวนะ แต่ไม่อยากมีเรื่อง55)
“ เห้ยน้อง น้องมีเบอร์ป่ะ พี่ขอหน่อย” สีหน้ามันหาเรื่องน่าดู
“ ใครว่ะน้อง เราน่ะอายุเท่าไหร่” ผมถามดีๆ นิ่งๆแต่อารมร์เริ่มเสียแล้วคับ
“ 19” ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตอบ ผมหัวเราะสิคับ
“พี่ 22 แล้วน้อง ” มันทำหน้าตกใจเล็กน้อย ไม่เชื่อ ผมก้อเลยล้วงกระเป๋ากางเกง
“ไม่เชื่อแค่นี้ จะเอาน้องชายมายืนยันเลยเหรอ ” ผมโกรธมากคับไม่ชอบหน้ามันเลย ไม่เคยรู้จักกัน แต่มาพูดจากวนตีน ผมเอาบัตรประชาชนให้มันดู
“เกิด ปี 30 ”
“ อ้อ งั้นก้อเป็นพี่ ” ทำตาลอยๆ ปากยื่นๆ(น่าต่อย)
“ แล้วมีรัยกับพี่อีกไหม” เน้นคำว่าพี่
“ป่าวเคยอยากได้เบอร์ เผื่อมีรัยได้คุยกัน ”
“ไม่มี ”
“เกิดในยุคหินรึป่าวว่ะ ถึงไม่มีเบอร์ ” มันเริ่มใช้เสียงตะคอก
“ ถ้าไม่มีแล้วจะเอาไง” ผมโกรธมากแล้วคับ จนไม่ไหวแล้วมีเรื่องก้อมีเรื่องสิว่ะ
“ป่าวไม่มี งั้นพี่ไปส่งผมหน่อย เพื่อนผมไปแล้ว นี่ใกล้ๆนี่เอง แยกหน้านี่ ”
ผมรำคาญมากรีบๆไปส่งจะได้จบๆ ขี่ไปเรื่อยๆจนเริ่มรู้สึกว่าซอยมันเปลี่ยวขึ้น 2ข้างทางมีป่ากระถินหมดเลยครับ แล้วทุกครั้งที่เลี้ยวรถมันก้อจะขยับตัวมาใกล้ๆผมทั้งๆที่เบาะก้อไม่ลื่น จนผมรู้สึกได้ว่าหลังของผมมีอะไรแข็งๆสัมผัส คิดยังไม่จบเลยคับมันก้อเอามือทั้งสองข้างมาล็อคแขนผม ผมขยับแขนไม่ได้เลย เลยกำเบครหยุดรถ ในตอนนั้นผมคิดว่ามันคงนัดเพื่อนมาซ้อมผมแน่ๆเลย ผมเลยพูดไปว่า
“น้องๆ มีอะไรก้อค่อยพูดกันก้อได้ ” หน้าผมถอดสีทันที พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“ กลัวเหรอ” มันพูดด้วยเสียงแข็งกระด้าง
เดี๋ยวค่อยมาต่อกันนะครับ มาดูสิว่ามันจะทำอะไรผม แล้วผมจะมีวิธีตอบโต้กับไอ้เด็กคนนี้อย่างไร
ช่วยเสนอแนะให้ด้วยนะคับ จักเป็นพระคุณยิ่ง (ทางการป่าว) (จากที)
...
ผู้โพสต์....เมนต์ให้กำลังใจคุณทีได้น่ะครับ
-
มาจิ้มตอนแรกเลยละกัน^^ จะรออ่านน้อ :pig2:
-
วิธีขอเบอร์ของเด็กเทคนิคคนนี้น่ากลัวว่ะ....ฮ่าฮ่า....เหมือนออกแนวข่มขู่ แถมบรรยากาศข้างทางเป็นป่ากระถินด้วย...หุหุ...เลยชวนลงไปเด็ดกินชิมิ..กร๊ากก
รออ่านตอนต่อไปจ้า o13
-
:pig2: :z13: :call: :mc4:
-
:mc4:
ต้นจะโดนทำมิดีมิร้ายไหมเนี่ย
รออ่านต่อจ่ะ
-
หนุกดีๆ มาต่อเร็วๆนะ
o13 o13 o13
+1 เป็นกำลังใจให้
-
จะเป็นยังไงต่อไปละเนี๊ย
โดนไม่โดน
-
โอ้ววว น่ากลัวจัง
+1 ให้กำลังใจ
-
เจิมเรื่องใหม่
สองตอนแรกก็จะเรียกเลือกแล้วหรอคับ
อิอิอิ
:z1:
-
คนบ้านเดียวกัน วุ้ย
มาเร็วๆ นะครับ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
แวะมาเปิดเรื่องใหม่+1 จัดไปเป็นกำลังใจให้
อ่านแล้วชวนจิ้นอีกแล้วเด็ก 19 กับ พี่ 22 อุ้ยๆน่าตื่นเต้น
แล้วจะรออ่านต่อน๊า
นิว(ยิ้มๆ)
-
:laugh:
ขอเบอร์แบบเล้าใจจริงๆ
-
เข้ามาร่วมด้วยช่วยติดตาม อิอิ o13
-
:L2: ตอนรับเรื่องใหม่ เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน คนโพสจ้า
-
เข้ามารอด้วยคน หนุกดี ชอบๆ
:bye2:
-
ป้าด โธ่ะ
:L2:
-
จะเกิดไรขึ้นนนนนนนนน
:z1: :z1:
-
เอ่อ...ไอ่เด็กพวกนี้น่ากลัวอ่ะ
ต้นมาต่อไว ๆ น๊า
-
เอิ่มม มันเถื่อนเกินไปม้ายยยยยยยยยยย :angry2:
แต่เค้ากะชอบบ อิอิ สงสัยต้นจะเสร็จไอ้เด็กคนนี้ในป่ากระถิน
-
อื้อหือ
:z10:
-
:L2: รับเรื่องใหม่
:serius2: มาอัพต่อซิ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
เค้า จาทาม อารายกัน
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟน*** ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที ตอนที่ 2 ไอ้เด็กปัญญาอ่อน
.....................................................................................
หลังจากที่มันล็อคแขนทั้ง2ข้างของผม แล้วก็หน้าผมถอดสีขนาดนั้น พร้อมทั้งน้ำเสียงที่พูดเบาลงมันก้อพูดขึ้นว่า
“ กลัวเหรอ” มือมันเริ่มปล่อยจากการล็อคแขน ช้อนเข้ามาในเสื้อผมบี้หัวนม คางก้อซบอยู่ที่ต้นคอ ผมรู้แล้วคับว่ามันต้องการอะไรแต่ผมกลัวว่ามันจะพาเพื่อนมาเพิ่มอ่ะดิ ผมเลยคิดว่าต้องออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“เฮ้ย เดี๋ยวสิ ลงจากรถก่อนดิ อยากได้อะไรก็บอกกันเดี๋ยวให้” ผมล่อให้มันลงจากรถ
“จริงดิ ”
ผมพามันเดินออกห่างจากรถประมาณ20 เมตร เดินไปเรื่อยๆ ผมหยุดยืนนิ่งๆแล้วพูดว่า
“ หิวน้ำว่ะ รอแป๊บ ไปกินน้ำใต้เบาะรถก่อน” ผมทำตัวปกติเดินมาที่รถ เสียบกุญแจสั่นมากเลยครับ สตาร์ทเครื่องได้ออกตัวทันที ผมมองไปข้างหลังมันวิ่งตามมาเร็วมาก ช่วงทางเลี้ยวผมผ่อนเครื่องเล็กน้อยมันคว้าปลายเสื้อผมได้ครับแต่หลุดมือ มันวิ่งตามมาอีกใกล้จะถึงตัวรถแล้วครับ ครั้งนี้มันไม่ใช้มือคว้าแต่เอาขาข้างนึงกระโดดถีบเข้ามาที่ท้ายรถ รถผมล้มครับ (ตายแน่กู) ในสภาพที่รถยังทับที่ขาผมอยู่
“กูซ้อมบอลทุกวัน วิ่งแค่นี้เรื่องเล็กน้อย มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงเหรอ” สีหน้าเริ่มเอาจริง
“เอ่อ... น้อง...” พูดไม่ทันจบ
“กูไม่มีพี่ มึงอย่ามาเรียกกูว่าน้อง” ผมเงียบ ไม่รู้ว่าจะพูดรัย อยากบอกว่าช่วงนั้นกลัวมากๆคับ
“กูไม่อยากเป็นน้องมึง เป็นผัวมึงแทนได้ป่ะ” (ไอ้บ้าหนิ สงสัยมันประสาท ไม่สมประกอบ แม่ง กูไม่รู้จักมึงเลย ไม่เคยคุยกัน) แต่ผมทำหน้าเงียบๆไว้
“กูชื่อปอ มึงเรียกชื่อกูก็พอ” (ขอบคุณที่บอกชื่อ)
“กูขอแค่เบอร์มึง มึงจะให้กูป่าว” ตอนนั้นถ้าไม่ให้ผมคงไม่รอด
“เออๆ ให้ๆ ” ผมให้เบอร์มันมั่วๆคับ “087-..........” ก้อว่ากันไป
ผมไม่คิดว่ามันจะโทรตอนนั้นคับ มันโทรไปติดใครก้อไม่รู้ไอ้คนรับปลายเสียงด่ามันมาด้วย มันมองมาที่ผมยกตีนจะกระทืบรถผม
“เอ้ยๆๆ กูให้จริงแล้วๆ นี่มือถือกู เบอร์ 08...................”มันโทรอีก เครื่องผมสั่น
“เห็นไหมๆ” ผมโชว์ให้มันดู ช่วงนี้คิดว่ามันอยากได้อะไรก้อให้มันไปก่อน เดี๋ยวเบอร์แปลกโทรไปก้อไม่รับไม่เห็นเป็นไร
จากนั้นมันก็ค่อยๆยกรถผมขึ้น มองหน้าผมตลอด
“ไปส่งกูที่หน้าปากซอย กูจะไปซ้อมบอล” (กูรุ่นพี่มึงนะ มาพูดมึงๆกูๆ กับกูอยู่ได้)
จากนั้นมันก้อโทรหาเพื่อนมันและพูดเรื่องของมันมาเรื่อยคับ ผมไม่ได้พูดไม่ได้ถามมันเลย ฟังๆดูก็พอจะรู้ว่ามันเป็นนักฟุตบอลวิทยาลัยเรียน ปวส.ช่างยนต์ ดูๆตัวก้อน่าจะเท่ากันกับผมคับแต่ตัวมันจะหนากว่าเล็กน้อย ขาวกว่า หน้าตาก้อดีกว่า และเลวกว่ามาก ดูมันขาใหญ่ๆสงสัยมันวิ่งทุกวันมั้งคับ
ถึงหน้าปากซอย
“เดี๋ยวมึงเป็นเพื่อนกูก่อน เดี๋ยวเพื่อนกูมารับก่อนแล้วมึงค่อยไป” สีหน้าปกติ พูดปกติ
“เออ” คำแรกที่ผมพูดตั้งแต่ขี่มา
“มึงเอาปากมาป่ะ”
“มึงเห็นป่ะล่ะ” ที่กล้าพูดแบบนี้เพราะออกมาหน้าปากซอย อยู่ในแหล่งชุมชน ผมไม่ชอบมัน ไม่อยากรู้จักมันเลยคับ ไม่เคยรู้จักแล้วมาพูดมึงๆกูๆ ยิ่งอายุเป็นน้องด้วยซ้ำ
“ปากดีให้ตลอดเถอะมึง เพื่อนกูมาโน่นแล้ว คืนนี้เดี๋ยวกูโทรไป มึงรับโทร-สับ ด้วยล่ะ”
“เออ” (กูคงรับอยู่หรอกไอ้เด็กเปรต)
ผมกลับบ้านทำตัวปกติคับ เพราะไม่คิดว่าจะไปถนนเส้นนั้นอีก รึว่านานๆไปหาเพื่อนครั้งก้อจะไปช่วงเช้าๆโลกคงไม่กลมมาเจอกันหรอกมั้ง
3 ทุ่ม เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (มึงแน่ไอ้ปอ กูจะรับทำไมล่ะ)ก็เห็นความพยายามของมันนะเกือบ 10สาย จากนั้นก้อมีเสียงข้อความเข้า ผมเปิดอ่าน
“มึงจะรับดีๆไหม” ไอ้ปอส่งข้อความมาครับ ผมอ่านแล้วก็เฉยๆ เสียงข้อความมาอีกครั้ง
“พรุ่งนี้มึงเจอกูแน่” อยากจะหัวเราะมึงจะเจอกูตอนไหนว่ะ
ผมตื่นแต่เช้าทุกวันครับประมาณ 6โมง วันนี้ผมไม่ออกไปไหน ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จมานั่งเล่นหน้าบ้าน
“ทีมีเพื่อนมาหา ” แม่ผมร้องบอกจากหน้าบ้านแล้วเดินเข้าบ้าน
“คร๊าบบ” ผมตอบเสียงแม่
“ใครว่ะ มาหาแต่เช้าเชียว” เดินบ่นออกไปประตูหน้าบ้าน
ผมอึ้งคับ ตกใจมากๆ ไอ้เด็กเมื่อวานนี่หว่า มันใส่กางเกงยีนต์กะเสื้อสีน้ำตาลเข้ม
“มึงมาที่นี่ได้ไง” ผมพูดเสียงดังแต่สั่นๆ
“กูบอกมึงแล้วเมื่อคืนทำไมมึงไม่รับ” มันพูดเรียบๆ เย็นชา
“เห้ย ถามจิง มึงมาบ้านกูได้ไง”
“เมื่อวานกูไม่ได้ไปซ้อมบอล กูตามมึงมา”
“มึงต้องการอะไร กูบอกตามตรงกูกลัว” (มึงเป็นโรคจิตแน่ๆ)
“ทีพาเพื่อนเข้ามาคุยในบ้านสิ” เสียงแม่ผมเรียก
“แม่มึงชวนลูกเขยเข้าบ้านแล้ว ไปสิ” ทำหน้าตาเฉย ไม่มียางอาย
มันนั่งลงโซฟา กินน้ำ ผมถามมันอีกครั้ง
“มึงต้องการอะไร” เสียงเบาๆ
“มึงถามตรงกูก้อจะตอบตรง ๆ กูอยากให้มึงมาเป็นแฟนกู” ผมอึ้งมากครับ แทบไม่รู้จักกันเลย
“กูรู้นะว่ามึงเป็นเกย์ กูเห็นมึงมองกูตลอดเมื่อวาน” (มึงรู้ว่ากูมองแสดงว่ามึงก็มองกูเหมือนกัน) ผมรีบพามันไปหน้าบ้าน แล้วไล่มันไป กลัวใครจะได้ยิน
“เอ่อๆ กูกลับก็ได้ แต่มึงต้องรับโทร-สับทุกครั้งที่กูโทรมา ไม่งั้นกูจะมาบ้านมึง”
“เออ” ผมตอบแบบแก้ผ้าเอาหน้ารอด
ไปยังไม่ถึงชั่วโมง มันโทรมาอีกแล้วคับ (เอ้ย ไอ้บ้าหนิ มันบ้าแน่เลยว่ะ) ผมรับโทรศัพท์
“เออ มีรัย”
“มึงพูดให้เหมือนแฟนชาวบ้านเค้าหน่อยได้ไหมว่ะ”
“มีอะไร” ผมเน้นเสียงทุกคำ
“เอ่อๆ วันนี้กูไปซ้อมบอล มึงไปกะกูนะ”
“ปอ มึงจะบ้าเหรอกูมีสิ่งที่กูต้องทำมากมาย กูไม่ได้อยู่เฉยๆ” อารมณ์เสียอีกแล้ว
“กูจะพามึงไปออกกำลังกายก่อน ไปวิ่งตำหนักน้ำ มึงเคยออกกำลังกายรึป่าวเนี้ย”
“มึงว่ากูเป็นใคร กูนักแบตฯ เก่า สมันกูเรียนกูซ้อมทุกวัน”
“เออๆ ก็มึงไม่ได้เรียนแล้วหนิหว่า มึงก็ไม่ได้ออกแล้ว … เดี๋ยวกูรอหน้าบ้านมึง 4โมงครึ่ง ” มันวางสายไปเลยครับ (ไอ้ห่าหนิ สันดานเลว ไร้มารยาท)
4โมงครึ่งเปะเลยครับ มันมารอหน้าบ้าน มันเตรียมตัวมาดี ชุดนักกีฬา ใส่ร้องเท้าผ้าใบ เอาสตาร์สมาด้วย มีผ้าเช็ดตัวห้อยคอ กะขวดน้ำ ผมก็ติดสอยห้อยตามมันไปด้วย (หวังว่ามันคงจะหายบ้า แล้วเลิกตามผมในเร็ววัน) เพิ่งจะคุยกันเมื่อวานแต่มันทำตัวเหมือนสนิทกับผมมากๆ
สวนตำหนักน้ำ
“ทีมึงว่า วิ่งกี่รอบดี” (มึงเรียกต้นหน้าตาเฉยเลยเหรอ)
“กูรุ่นพี่มึงนะ มึงเรียกให้เกียรติกูหน่อยดิ”
“ทำไม มึงแก่กว่ากูกี่ปี”
“3 ปี ”
“มึงดูคู่เคนกะหน่อยดิ เค้าห่างกันกี่ปี แล้วเค้าเรียกกันพี่ไหม”(ขอพาดพิงดารานะ มันพูดจริงๆ)
ผมเบื่อไอ้นี่มาก ไม่รู้จะพูดยังไง ตรงข้ามกับที่ผมตั้งไว้ทุกอย่าง ผมอยากคุยกับคนที่สุภาพ อารมณ์ดี กวนตีนหน่อยๆ ทะลึ่งนิดๆ ที่สำคัญไม่ใช่รุ่นน้อง ฟังมันพร่ำมาเรื่อยๆวิ่งไปประมาณ 3 รอบ
“กูไม่ไหวแล้ว กูนั่งก่อน” ผมไม่ไหวจิงๆ
“อะไรว่ะเหงื่อกูยังไม่ออกเลย”
“ไอ้ที่เปียกทั่วตัว ผมเผ้ายังกะโดนสาดน้ำสงกรานต์ มันเรียกอะไรว่ะ มึงอย่ามาเว่อร์”
“เอ่อๆ งั้นกูจะไปแตะบอลแล้ว มึงไปดูกูนะ” เตะแถวๆนั้นแหละครับ สนามกีฬาจังหวัด
ผมก็ไปนั่งดู ไม่อยากดูมันหรอกดูนักบอลคนอื่น(ปกติผมชอบดูบอลครับ แต่ต้องเป็นบอลไทยนะ ถึงไทยไม่ค่อยเก่งแต่มันก้ออยู่ในสายเลือด) ช่วงที่มันแบ่งทีมเตะกัน ทีมไอ้ปอได้ถอดเสื้อ (แม่ง หุ่นดีนี่หว่า มีซิคแพคด้วย ข้างในเสื้อมันขาวมากๆครับ ผมนึกว่าจะเท่าข้างนอกเพราะข้างนอกมันก็ถือว่าขาวแล้ว สงสัยมันตากแดดบ่อย)
เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า ผมไม่ไหวแล้วคับจะให้มานั่งรอคน คงเคยใช่ไหมครับ หงุดหงิดมากๆ (ไม่เป็นไรหรอกมั้ง มันไม่เห็นก็คงรู้ว่าเรากลับแล้ว) ผมเลยตัดสินใจนั่งรถสองแถวกลับบ้าน ถึงบ้านก็กินข้าว อาบน้ำ ดูทีวี กำลังจะนอน 4 ทุ่มแล้วครับ เสียงหมาเห่าหน้าบ้าน พ่อผมลงมาดู (ผมรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงไม่รู้)
“ที เพื่อนมาหา ” ผมมองออกนอกหน้าต่าง เห็นพ่อผมมีสีหน้างงๆ คงไม่เคยเห็นมัน
“ไม่เป็นไรครับพ่อ เดี๋ยวผมเข้าไปหาทีเอง ” (กูว่าแล้วเชียวต้องเป็นมัน เห้ยมึงขึ้นมาเลยเหรอ)
“ก๊อกๆๆ” ผมเปิดประตูทำหน้าเฉี่อยๆ ผมเห็นมันในสภาพเหงื่อท่วมตัว มันเข้ามา ปิดและล็อคประตู
“ทำไมมึงมาก่อนกู ” สีหน้าเคร่งเครียด (งานเข้าแล้วกู)
“ก็กูคิดว่า มึงไม่เห็นกู แล้วมึงคงรู้ว่ากูกลับ ”
“มึงเอาอะไรคิด มึงรู้ไหมกูเดินหามึงเป็นช.ม. ในสวนนั้นมีกูคนเดียว”
“กูขอโทษ ” ทั้งๆที่ผมไม่จำเป็นต้องขอโทษมันด้วยซ้ำ แต่เห็นมันอารมณ์ไม่ดี
“ มึงหลอกกูหลายครั้งแล้วนะ”
“ อ้าว ” (เมื่อไหร่ว่ะ)
“คราวนี้กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่” มันถอดเสื้อออก
“ เฮ้ย นี่มันบ้านกูนะ”
“มึงกล้า มึงก็แหกปากร้องดิ บ้านมึงจะได้รู้ ” มันผลักผมไปเตียงนอนแรงมาก แล้วเข้ามาประกบเลียที่คอ
“ไอ้ปอ มึงอย่ามาบ้า นี่มันบ้านกู ถ้าใครรู้เข้า กูตายแน่ ” ผมเอามือดึงผมมันขึ้น
มันใช้มือข้างเดียวรวมมือผมสองข้างไว้บนหัว แล้วเอามืออีกข้างบีบกระพุ้งแก้มผม (เจ็บแก้มมาก)
“กูบอกมึงแล้วเดี๋ยวมึงเจอดี มึงจะได้ไม่กล้าขัดกู ”
ผมดิ้นเอาตัวรอด ไม่ได้ทำให้เหมือนในหนังในละครหลังข่าวหลอกนะคับ แต่ผมกลัวคิดว่ามันบ้าแล้วแน่ มันคงจะทำรุนแรงกับผม) แต่ไม่เป็นผลแรงมันเยอะกว่าผมมาก ตัวหนากว่านิดหน่อยแต่มันออกกำลังทุกวันมั้ง (มึงถ้ากูลุกขึ้นได้กูสู้มึงได้แน่)
มือที่มันบีบปากผมเปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อผม และปากมันก็ทั้งดูดทั้งเลียที่คอและหน้าอกผม (ให้ก็ให้ว่ะ ไม่มีไรเสียหายหนิ จากนั้นผมก้อปล่อยเลยตามเลย ไอ้ปอก็ทั้งดูดทั้งเลีย ทั่วหน้า หู คอ นม ได้ใจใหญ่เลยครับ จากที่มีอารมณ์เกียจก็เริ่มเสียวๆมีอารมณ์ทางเพศขึ้นมาแล้วจิ)
. .
คนเขียน....ตอนหน้ามาติดตามนะครับ ว่าลีลารักของไอ้เด็กปอบนเตียง มันจะเท่ากับปากดีของมันไหม ยังไงก็เด็ก 19 เหมือนเดิม
ปล.ให้ความคิดเห็นหน่อยนะคับ ด้านจิตมันปกติป่าว
...............................................................................................
คนโพสต์...ขอกำลังใจให้คนเขียนด้วยน่ะครับ
แก้ไข...เปลี่ยนชื่อตัวนำเรื่องและคนเขียนเรื่องให้ตรงกัน...หวังว่าไม่งงกันน่ะครับ
-
ด้านจิตปอปกติไม๊
ปกตินะมากกว่านี้ยังมีเลย
ที่ปอทำแบบนั้นคงเพราะว่าพี่ต้นไม่ทำตามที่เขาบอกหลายครั้ง
ปอเขาก็เลยโกรธ
แล้วตอนนั้นพี่ต้นมีความรรู้สึกยังไงกับปอ(มากกว่าเป้ปี 1 ขออนุญาตเรียกพี่เลยละกันครับ)
พี่ต้นมาต่อไวๆนะครับ..รอตอนต่อไปอยู่ อิอิ^_^
เป้เป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:
-
:laugh: บ้าแล้ว บ้าแล้ว
มาต่อดิ ได้ใจมาก :call:
-
ปอเถื่อนมากให้ตายเถอะ แต่แบบนี้ชอบอ่ะ เถื่อได้ใจ ฮ่าๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
จักไป อย่าไห้เสีย
ค้างง
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
โหหห....น้องปอเถื่อนได้ใจ..เจ๊ชอบๆๆๆๆๆ...ฮ่าฮ่า แต่สถานการณ์แบบนี้เอาเข้าจริงใครๆก็กลัวฟระ เพิ่งเจอได้วันเดียวมาตามติดแบบนี้ (หรือเคยเจอกันมาก่อนหว่า??) โฮะ โฮะ รออ่านตอนหน้า กับความหื่น เถื่อน ดิบ ของน้องปอ... o13
-
ฮาร์ดคอ รุ้จักกันสองวัน ได้เสียกันแว้ว อ๊ากกกกกกกกกกก
-
ไอความหมายที่บอกว่า..ยังไงก็เด็ก 19 เหมือนเดิม..คืออะไรหรอ
:jul3:
-
เด็กอายุ 19 ทำไมมันหื่นอย่างงี้ :a5:
-
ยกนิ้วให้ไอ่น้องปอเลย.. o13
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ แหะๆ 2 ตอนแล้ว :mc4:
-
จะNCกันตั้งแต่หน้า2เลยหรอ :o8:
มาต่อเร็วๆนะอยากเห็นฉากเลือดท่วม :laugh:
-
ชอบเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกก บอร์ดนู๊นนนก็รีบมาต่อไว ๆ นะ แต่ :mc4: ดีใจที่ได้มาลงที่นี่
-
ง่ะ ตอน2ก้อจะ........แล้วหรอ
ทันจัยดีแท้.........จัดไปนะคนเขียน
-
มาลงบ่อยๆ ทุกวันๆ อย่าหายไปนะ อิอิ ขอบคุณครับ
-
:impress2:ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากมายเรยครับ ผมชอบแบบงี้ง่ะ.......ได้โปรดมาลงบ่อยๆเถอะครับ.............แล้วได้โปรดอย่าหายไปไปอย่างเงียบๆน่ะครับ :o8: :-[
-
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ o18
-
ออกแนวโรคจิตเลยน่ะเนี่ย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบคู่นี้มากกกกกกกกกกกกก
ตามอ่านมาตั้งแต่บอร์ดจีบอยสยามมมม
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^___^
-
อารมณ์คนโดนทิ้งอ่านะ
คงโมโหอยุ่มั่งแหละ
-
ขอคลิปๆ
-
:mc4: ติดตามเรื่องใหม่
:o8: แค่ 2 ตอนแรกก็น่าติดตามแล้วนะเนี้ย..
หุหุ :impress2:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
มาupบ่อยนะ
เป็นกำใจให้ด้วยเน้อ
:impress2: :impress2:
:impress2: :impress2:
o13 o13
-
เพิ่งเห็นว่าเป็น LEO โพสต์ พยายามเข้านะ o13
-
:impress2:
:serius2: มาอัพต่อด้วย ค้างงงง
-
NC 20 + ฉ 20
ใครไม่ไหวก็ข้ามตอนนี้ไปรอตอน 4 น่ะครับ
..................................................................................................
ตอนที่ 3 ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 3 ตอนเหนื่อยนักก็นอนเถอะน้อง
...................................................................................................
ต่อกันเลย หลังจากที่มันจะเริ่มต้นที่มีsex ครั้งแรกกับผม จากอารมณ์เสียจนเกิดอารมณ์เสียวขึ้นมา เลยปล่อยเลยตามเลย ไอ้ปอระดมจูบไปทั่วตัว ใบหน้าแล้วใช้ลิ้นดันเข้าไปในปากผมสลับกับดูดปาก “ จ๊วบๆๆ” เสียงเบาๆ มือทั้งสองข้างของมันกHบี้ที่นมผม ผมเสียวขนลุกตั้งชันไปทั้งตัว ปากมันไล่ต่ำลงไปตามซอกคอ
“ มึงอย่าดูดนะปอ เดี๋ยวมีรอย” ผมบอกมันด้วยเสียงเบาๆ กะตุกตะกัก
“ เออ” มันลากลิ้นมาเลียที่ใบหูของผม พร้อมกับคำตอบรับ จากนั้นมันก้อเลื่อนตัวมันมาทับตัวผม ปากจ่ออยู่ที่หัวนม สะดือมันนะสิคับทับ K ผมพอดี เพิ่มความอยากให้กับตัวผมเองเป็น 2 เท่า มันลงมือดูดนมผมแรงมาก กัดเบาๆ ผมเสียวจนตัวบิดเลยครับ แต่บิดได้ไม่มากเท่าไหร่เพราะตัวมันทับอยู่
“ ซีสสสส อารรรรรร ซีสสสสส อืมมมมม ”ผมครางออกมาไม่เป็นภาษา และไม่รู้ตัว มือทั้งสองข้างกำมือมันไว้แน่น ผมหลับตาปี๋คับ ผมหายใจถี่ๆและแรง
“ เดี๋ยวๆ ปอ ” ผมทำเสียงขอร้องมันเพราะมันเสียวจนผมเกร็งไปหมดแล้ว แต่เสียงของผมก็ไม่นำพา
หลังจากจัดการ นมทั้งสองข้างของผมมันลากลิ้นไปที่สะดือและหน้าท้อง มันดูแรงมากและกัดเบาๆ โอ้แม่เจ้า ผมรู้สึกได้ว่าน้ำผมไหลเยิ้มแล้วคับ ประกอบกับไอ้ปอมันเอามือมาลูบๆกับ K ผม(ยังไม่ถอดกางเกงใน)
“โอ้ยยยยย ซีสสสสสสส อาหหหหหหหหหหหหหห ปอกูจะไม่ไหวแล้วววว ” คำนี้ไอ้ปอคงได้ยินมันหยุดการกระทำทุกอย่าง ลุกขึ้นไปที่ปลายเตียง อมยิ้มแล้วยักคิ้วให้ผม ในสภาพที่ผมยังนอนอ้าซ่าอยู่บนเตียง
“ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน ” ผมทำหน้างงๆ (ไอ้ห่าล่อให้กูอยากแล้วจากไป)
“ มึงจะได้ทำให้กูมั้ง รึมึงเลียเหงื่อเค็มๆของกู” (เออ มึงยังไม่อาบน้ำนี่หว่า)
“ รีบไปเลย ไอ้สกปรก ”
“ แหม ทีเมื่อกี้ยังไม่ว่ากูเลยนะ” มันอมยิ้มแล้วยักคิ้ว ก่อนที่จะเดิน Kโด่เด่เข้าห้องน้ำ
ผมนะเหรอคับ นอน K แข็งอยู่บนเตียง อายก้ออาย (ไอ้ห่า มาแซวกู)
มันอาบน้ำเร็วมากคับ ไม่ถึง 5 นาทีก้อเดินออกมาในสภาพเดิมกับที่เดินเข้าไป (อยากมากล่ะสิมึง ว่าแต่กู)
มันเช็ดตัวเสร็จกระโดดขึ้นเตียงเลยคับ
“ โครม ” “ไอ้บ้าเตียงกูจะพัง” ผมขมวดคิ้ม
“ พังก็ดีดิจะได้ซื้อเตียงคู่ ” เตียงผมเตียงเดี่ยวครับก้อนอนคนเดียวหนิ
“ มาๆต่อๆ” (มึงพูดยังกะดูหนังเลยเนอะ ที่กดค้างไว้ได้)
มันนอนกอดผมประกอบปากเหมือนเดิม (มึงจะเล่นฝ่ายเดียวไม่ได้) ผมพลิกตัวมันให้อยู่ข้างล่างบ้าง ดูดต้นแขนที่กล้ามของมันจนเป็นรอยแดง มันเอามือทั้งสองหนุนหัวไว้ ไล่ลิ้นมาที่หัวนม ทั้งสองข้าง(ตัวมึงแน่นดีว่ะ) ทั้งดูดทั้งใช้ปลายลิ้นเขี่ยหัวนมเล่นเล็กน้อย จนหัวนมแข็ง (ไอ้นี่ไม่ร้องเว้ย กลัวเสียฟอร์มล่ะสิ แต่มีเสียงกัดกรามคับ กูจะทำให้มึงร้องให้ได้ เพราะกูร้องมาแล้ว เดี๋ยวมึงมาล้อกูได้ทีหลัง) ผมเอามือลูบไปที่หน้าท้องมัน ก่อนที่จะใช้ลิ้นบรรเลง ซิคแพกเห็นชัดมากคับ มันคงเกร็งน่าดูแต่ยังไม่มีเสียงร้องอยู่ดี ผมรู้ว่ามันเกร็งมาก เห็นมันบิดเอวเล็กน้อย ผมไม่รอช้าดูดๆเน้นๆตรงนี้อยู่นาน ก่อนที่มันจะเอามือมาจับหัวผมแล้วเลื่อนมือต่ำลง ผมไม่สนใจ จับมือมันไว้ทั้งสองข้าง (ยังไงมึงต้องร้องออกมาให้ได้) ไอ้ปอบิดตัวไปมาใหญ่เลยคับ
" ซีสสสสสสส อาหหหหหหหหหหหหห โอ้ยยยย .ยอมแล้ว จะทำอะไรก็ยอมหมด" ได้ใจผมแล้วคับ ผมเปลี่ยนตำแหน่งมาที่น้องมัน เห็นน้ำเยิ้มที่ปลายK เยอะมากครับน้ำใสๆ ผมเอามือจับดูลื่นๆมือ จากนั้นผมก็อมหัวเข้าไป (ไอ้ห่า K สวยนี่หว่า ตั้งตรง ขาวฉิบหาย )ไม่คิดว่าใต้ร่มผ้ามันจะขาวขนาดนี้
" อืมมม อืมมมม " แล้วผมก็เริ่มดูด และรูดลง อย่างเมามัน (ครางครั้งนึงแล้วครางต่อเนื่องเชียวนะมึง)
" อ้าววววว อืมมมม " จนไอ้ปอนี้ เกร็งแอ่น ก้นขึ้นลอยกับเตียงให้ผมดูดลำน้องมัน ผมดูดกระซวก แทบทะลุคอหอยผมเลย ก็มันกดหัวผมไว้ เอวมันกระเด้งเข้าออก มันยกหัวมาดูผมดูด ทำตาหยี อ้าปากค้าง กล้ามท้องนูนชัดมันคงเกร็งมาก
" ไอ้บ้า มึงมาจับกูกดทำไมว่ะ กูแทบอ้วกแตก K มึงไปถึงคอหอยกูเลยมั้ง " ผมจับมือที่มันกดหัวผมออก แล้วลุกนั่ง
มันนอนราบกับที่นอน ก่อนที่จะมากอดผมจากข้างหลัง
" กูขอโทษ กูไม่รู้ว่ามึงไม่ชอบ กูไม่ทำอีกแล้ว " มันยกแขนผมขึ้นแล้วเอาหน้าลอดรักแร้ มาเลียนมผมต่อ ไอ้ปอพลักผมนอนลงกับเตียงแล้วเอา K มาจ่อที่ปากผม ครั้งนี้มันไม่กระเด้าเข้าปากผมแล้วคับ หลังจากนั้นมันไปหยิบถุงยางมาใส่ (เออ มึงก้อมีความเตรียมพร้อมดีเหมือนกัน) ถุงยางผมก้อมีนะเป็นกล่องเลย ได้มาในช่วงเรียนไปจัดงานวันเอดส์โลกได้มาหลายร้อยชิ้น
ไอ้ปอเดินไปหยิบโลชั่นที่โต๊ะเครื่องแป้งมาทาลำ K และรูผม มันมาจูบปากและหน้าท้องผมอีกครั้ง ผมเลยจับมันกดดูบ้าง มึงทำกูก่อนมึงจะได้รู้สึกเอง มันทำท่าอึ้งเล็กน้อยแต่ก็ครอบปากลงไป
“ โอ้ยไอ้ปอ กูเจ็บนะเว้ย ” ผมร้องเมื่อฟันมันครูดกับ K ผม
“ ก้อกูไม่เคยนี่หว่า ” ทำท่าแบบขอร้อง พอเถอะ
“ อ้าวเหรอ.. ดูดต่อ ” ผมออกคำสั่งนิดหน่อย
“ โอ้ย มึงเม้มปากหน่อยสิว่ะ K กูพังพอดี ”
“ กูไม่รักมึงกูไม่ทำนะเว้ย ”
“ เหรอคร๊าบบบ ” ลากเสียง
“ รักกูมากเลยนะบังคับกูทุกอย่าง ” ผมบ่น
“ มึงพร้อมรึยัง ” มันเอาปากมากระซิบข้างหูผม
“ ไอ้เหี้ย แก้ผ้าทั้งสอง มึงยังจะมาถามกูอีกเหรอ ”
“ ดี ” มันอมยิ้ม
มันกอดผมไว้หลวมๆ มืออีกข้างจับ K ตัวเองแทงเข้าตูดผม ปากระดมจูบที่หูแล้วบอกว่า
“ ไม่ต้องเกร็งนะ”
“ โอ้ยไอ้ปอ เอาออกๆ กูเจ็บมาก ” เจ็บจริงๆนะ แทบจะร้องไห้ เหงื่อแตกซิกเลย
“ ไม่ต้องเกร็ง เดี๋ยวมันก้อหายเจ็บ ” มันหอมแก้มผมใหญ่เลยคับเหมือนปลอบใจ พอผมเผลอมันแทงพรวดเดียวมิดด้ามเลยคับ
“ โอ้ยไอ้บ้า กูเจ็บ แน่นท้องไปหมดแล้ว ” มันแน่นท้องเหมือนอยากเข้าห้องน้ำน่ะคับ
“ เออๆ เดี๋ยวหายเจ็บแล้ว กูค้างเอาไว้ให้มึงผ่อนคลายก่อน ” มันก้ออยู่ในท่าเดิมแช่เอาไว้
สักพักมันก้อยังรู้สึกเหมือนเดิมแหละคับ แต่ผมพยักหน้าให้สัญญาณมัน สงสารมันคับ เห็นความพยายามที่จะไม่ทำให้ผมเจ็บ มันเริ่มซอยช้าๆ ก่อนแล้วถี่ขึ้นๆๆๆ ผมเด้งรับโดยสัญชาตญาณ ความเจ็บเริ่มหายไปแต่ก็มีอยู่บ้าง ความเสียวนี่สิครับ เริ่มมาแทนที่ ชักจะเริ่มไม่อยากให้มันหยุดแล้ว
“ ปั๊บๆๆๆๆๆ ” เสียงหน้าขามันกระทบกับตูดผม
“ ซีสสสสส อารรร ” ผมคางไปตามอารมณ์ ไอ้ปอคงเสียวมากเหมือนกัน แต่มันซอยช้าลงๆแล้วล้มฟุบทับตัวผม เหงื่อไหลยังกะอาบน้ำ ผมเผ้าก้อเปียกเช่นกัน(เป็นไงล่ะมึงไปซ้อมบอลมาหลาย ชม. เดินตามหากูอีก ยังอยากจะมาเอากู)
“ปอ มึงนอนพักก่อนก้อได้ ” หวังดีนะเดี๋ยวมาตายคาอกผม
“ ไม่เอา ” มันพลิกตัวผมในท่าหมา ดัน K เข้าไปอีกรอบ ครั้งนี้เข้าง่ายกว่าครั้งแรกหน่อย มันกระแทกได้แรงเช่นเคย ผมโยกตัว ตอบรับไปตามจังหวะ จนได้ยินขาเตียงเริ่มเขยื้อน ผมต้านแรงไม่ไหวแล้ว ล้มตัวลงนอน มันก็ตามกระเด้าต่อ แต่ท่านี้คงเหนื่อยน่าดู เพราะมันต้องแทงมาจากข้างบน เหมือนดันพื้นนะคับ ไอ้ปอก็เริ่มช้าลง อีกครั้งจนนอนกอดผมไว้เฉยๆ
“ หมดแรงแล้วก็พอเถอะปอ กูไม่ว่ามึงหรอก ”
“ กูขอพักแป๊บ ” ทั้งๆที่ K มันยังคาตูดผมอยู่
3นาทีได้ มันจับผมนอนตะแคง มันอยู่ข้างหลัง มือข้างนึงยกขาผมขึ้น (มันจะได้เอาถนัด) มืออีกข้างลอดมาใต้ตัวมาบี้ที่หัวนมผม ปากและลิ้นละเลงที่หลัง ต้นคอ และหูของผม กระเด้าได้สักพัก
“ โอ้ยยยย ไอ้ปอไม่ไหวแล้ว เสียวทุกที่เลย ” มันได้ยินยิ่งทำให้มันเร่งเต็มที่เลยคับ
“ อ๊ากกกกกกกก น้ำแตกแล้ววววว ” ผมร้อง เสร็จเรียบร้อย
“ โอ้ยที ปอไม่ไหวเหมือนกัน รูทีตอด K ปอมาก ” รู้สึกได้เหมือนกันครับ ผมเสร็จรูผมก้อจะกระตุกด้วย
“โอยยยย .... อืมมมมมม ฟิตอะ ซีสสสสสสสส ซีสสสสสส” ไอ้ปอลดความถี่ลงแต่แรงกระเด้ามากกว่าเดิม 4-5 ที ไอ้ปอตอนนี้หมดสภาพเลยครับ นอนกอดผม มือแทบไม่มีแรง
“ กูขอนอนที่นี้นะ กูไม่มีแรงกลับ ” เสียงแผ่วเบา
“ มึงโทรไปบอกที่บ้านมึงด้วย กูจะไปบอกแม่กูก่อน ” ผมลุกขึ้นจากเตียงล้างตัว ใส่เสื้อผ้า แล้วไปบอกแม่ว่ามีเพื่อนจะค้างที่บ้าน
ผมกลับเข้ามาในห้อง ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ (อาบน้ำมั้ง) สักพักไอ้ปอเดินออกมาจากในห้องน้ำในสภาพที่ร่อนจ้อน เนื้อตัว ผมเปี้ยก
“ ทุเรศว่ะ มึงไม่เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปด้วย ”
“ ได้กูแล้วพูดหมาๆเชียวนะมึง ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหน ”
“ ระเบียง ”
“กูยังไม่ได้กินไรเลยว่ะที กูพลังหมดไปกับมึงเยอะแล้วนะ ไม่รับผิดชอบกูหน่อยเหรอ”
“ มึงไม่คิดบ้างเลยเหรอมาอยู่นี่เป็นภาระกู กลับบ้านไปซะ ไป ”
“ กูไม่กลับ กูบอกแม่กูแล้ว ” มันทำหน้ากวนตีน หลายๆคนคิดออกนะคับ บรรยายไม่ถูก
ในที่สุดผมก้อต้องพามันไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง(อยากจะบอกว่านั่งลำบากมาก แต่ต้องทำตัวปกติ เดี๋ยวรู้หมด) กินเสร็จกลับมาถึงห้อง ผมนอนไม่หลับครับ ไม่ค่อยชินมีคนมานอนด้วย อีกอย่างเลยเวลานอนมาเยอะแล้ว(ผมนอนก่อน4ทุ่มทุกวัน) นี้ปาเข้าไปจะเที่ยงคืนแล้ว ผมเลยเปิดเน็ต เข้า เวบซะหน่อย เผื่อมีใครที่ยังไม่นอน จะได้คุยกันแก้เซ็ง
“ ทีมึงทำไร ”
“ เล่นเอ็ม ”
“ มึงมาคุยกับกูนิ ”
“………….” ผมนิ่ง (ไม่มีเสียงตอบรับจากสัญญาณที่คุณเรียก)
“ มึงคุยกับใคร ”
“ ยังไม่รู้ ยังไม่รู้เลยว่ากูจะคุยกับใคร ”
“ มึงจะหาผัวใหม่เหรอ ” (มึงคิดมากไปป่าวเนี้ย เล่นเอ็มคุยเป็นเพื่อนกัน ไปหากันได้ที่ไหนเหล่า)
“ ไม่หาใหม่หรอกแต่จะหาเพิ่ม ” ผมตอบ ไม่ใช่อย่างที่ใจคิดหรอก ประชดมันไปยังงั้นแหละคับ (ไอ้ห่าชอบพูด ผัวๆ เมียๆ) ผมไม่ชอบเป็นผู้ชายกันทั้งคู่
“ กูไม่อยากให้มึงเล่น ” เริ่มเครียดอีกแล้ว
“ .............. ” ผมเงียบทำหน้ามึน ยังไงก้อจะเล่น (ทำไมกูต้องเชื่อมึงด้วยก็แค่คู่ขา มึงคงไม่จิงจังอะไรหรอก เดี๋ยวก้อผ่านไป)
...
Sex ครั้งแรกระหว่างผมกันไอ้ปอไม่โรแมนติกเหมือนคู่อื่นๆ เพราะมันเร็วเกิดก่อนคำว่ารัก มันมีแต่ความใคร่ซะมากกว่า ผมจึงพูดว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไรได้(ไม่ได้เล่นตัวนะครับ)แต่ก็ดีถ้าคบๆกันไปจะได้ไม่มีปัญหา ถูกใจทั้งคู่
เห็นไหมล่ะครับว่า เรื่องราวที่เจอกันก้อไม่เหมือนชาวบ้าน แถมมี sex ก้อไม่เหมือนคนอื่นอีก โปรดติดตามตอนต่อไปนะคับ ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร เผลอๆก่อนนอนมีได้ตีกันแน่ กวนตีนกันทั้งคู่ และครั้งหน้ามันจะพาผมไปตลาดนัด มึงได้อายแน่นคราวนี้ จะอายอย่างไร ติดตามกันตอน 4 นะคร๊าบบบ อย่าลืม comment นะคับ
...
ใครเจอคำผิดหรืออยากจะเสนอแนะอะไรก็บอกได้น่ะครับ...
-
thank you มาต่ออีกบ่อยๆน๊า มีทะไหร่ลงเยอะๆเยย :z1:
-
ความหื่นของน้องปอทำเอาเลือดกระฉูด :haun4: :haun4:
มีการมาให้เค้ารับผิดชอบตัวเองด้วยนะ..หุหุ ได้ข่าวว่าบุกมาบ้านเค้าแล้วมาทำมิดีมิร้ายลูกเจ้าขิงบ้านไม่ใช่เหรอ...เอิ๊กกกกก....
รออ่านตอนต่อไปจ้าาา o13
ปล. อู้งานมาช่วยดูคำผิด
“ ซีสสสส อารรรรรร ซีสสสสส อืมมมมม ”ผมคางออกมาไม่เป็นภาษา และไม่รู้ตัว " คาง => คราง
"มันยกหัวมาดูผมดูด ทำตายี๋อ้าปากค้าง กล้ามท้องนูนชัดมันคงเกร็งมาก" ตายี๋ => ตาหยี
"“ ไม่ต้องเกรงนะ” น่าจะเป็น ไม่ต้องเกร็งนะ
"ไอ้ปอคงเสียวมากเหมือนกัน แต่มันซอยช้าลงๆแล้วล้มฟลุบทับตัวผม เหงื่อไหลยังกะอาน้ำ" ล้มฟลุบ => ล้มฟุบ แล้วก็ อาบน้ำตกตัว "บ" จ้า
แล้วก็คงมีคำอื่นทั่วๆไปเช่น ก้อ => ก็ หรือ คับ => ครับ ส่วนใหญ่อาจจะติดเวลาแชทอ่ะนะเข้าใจจ้า ไม่ได้เสียอรรถรสในการอ่านเท่าไหร่ แต่ถ้าแก้ได้ก็จะยิ่งดีจ้า..... o13
เป็นกำลังใจให้น๊าาาาา :L2:
-
สวัสดีครับ
NC ซะนะ... :pighaun:
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ เป็นการคบกันที่แปลกดี
สงสัยเหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิมเรื่องใหม่คราบบบบบบบบบบบบบ
-
:jul1: o13 o13 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
สม ยอม สุด ริด น่ะ
-
เข้ามาถึงก็ :haun4: :haun4: :haun4:เลย
เข้ามาติดตามด้วยคนน้า :-[
โหด ดิบ เถื่อน :laugh:
-
... :pig4: คุณ bbyuqin ที่ช่วยตรวจคำผิดให้ครับ...แก้แล้วครับ
... :pig4: ทุกท่านที่เมนต์ให้น่ะครับ...ไม่แน่คนเขียนเขาอาจจะเข้ามาทักทายทุกคนครับ
....ปล. :pig4: ป๋า ครับ
-
ปอดิบได้ใจง่ะ ชอบ ๆๆๆๆๆ
คู่นี้ดูแปลก ๆๆๆ นะไม่ค่อยเจอแบบนี้ซะด้วยสิ
มาต่อไว ๆๆ นะ รออ่านอยู่
-
บ้านทีอยู่แถวไหนนี่
อ่านเรื่องนี้และเห็นภาพดีอ่ะ
มันอยุ่แถวรร. 55+
จากฉากที่ 2 อ่ะ (เดาออกเลยมะอยู่รร.ไร 55+)
ต่อไวๆนะ
-
แรงพอกันทั้งคู่แหละ
อยากอ่านต่ออ่ะ อิอิ
-
โฮกกกก แล้วก็ ฮากกกกก มากมาย :m31:
มาต่อเยาะๆนะ ไม่ไหวแล้ว :m25:
-
:m25: :m25:
-
^^
-
:m25:
-
:m25:
++ ให้ความแรงของนายเอก
พระเอกน่ารัก :impress2:
** มีอีกคำ ล่อนจ้อน
-
:haun4:
-
:laugh: โอ้ ๆๆๆๆ ชอบปอมาก
ได้ใจ
กร๊าก ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :impress2:
-
โว้ๆปอมีพักยกอีก :z2:
มันจะไม่ขาดช่วงหรอ :z10:
อิอิ
รอตอนต่อไปอยู่เน้อๆ
-
19 แน่หรอ :laugh: :laugh:
-
โว้วววววววววว~ ไอ้ปอนี่แร๊งงงงงงงงงงงงนะ o13 ไปเจอะพี่ทีกลางสี่แยกก็ปิ๊งเข้าอย่างจังเลยเหรอเนี่ยยยยย :laugh: บุพเพเล่นตลกแห๊ะ
นิสัยบังคับๆของมันเล่นเอาบรรยายไม่ถูกเลย o7 ลำบากพี่ทีมากไหมคะ :กอด1: ชีวิตพี่ท่าทางน่าสนใจนะ ติดตามมมมมมมมมมม :mc4:
-
:m25: :m25: :m25:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:m20: ไอ้ปอมันก็น่าเอ็นดู ดีเหมือนกันนะนั่น
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอน 4 มึง(ไม่ทีก็ปอ)ได้อายแน่กลางตลาด
ใครที่ยังไม่ได้อ่านตั้งแต่เริ่มกลับไปอ่านนะครับจะได้รู้เรื่อง ต้องอ่านตามขั้น(ห้ามกระโดดชั้นเรียน)นะเด็กๆ
หลังจากที่ ผมกับไอ้ปอกวนตีนกันความเงียบก็เกิดขึ้น ผมก็จ้องอยู่หน้าคอม มันก็นั่งอยู่บนเตียง พักนึงไอ้ปอมันมาดึงปลั๊กคอมผม
“ไอ้บ้า กูยังไม่ปิดเครื่องเลย”
“ก็กูบอกมึงแล้ว ให้มึงหยุดเล่น” มันกลับไปนั่งที่เดิม
“กูไม่อยากให้มึงเล่น เมื่อไหร่มึงจะเชื่อกู”
“มึงก็ทำตัวให้เหมือนพ่อ แม่ พี่กูดิ กูถึงจะเชื่อ....กูโตแล้วนะปอ กูทำอะไร กูคิดเป็นแล้ว ห่วงตัวมึงเถอะมึงอย่ามาอันธพาล นิสัยเด็กๆ ” โกรธมาก ด่าไม่ยั้ง
“ อายุกูอาจจะเด็กกว่ามึง แต่กูทำหลายอย่างได้ดีกว่ามึง กูเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย พ่อแม่ส่งกูได้ แต่กูไม่เอากูอยากยืนด้วยตัวกูเอง แล้วมึงล่ะ จบแล้วยังขอเงินพ่อแม่ใช้ ” มันร่ายยาวเหมือนกันคับ
“ .............. ” ผมนั่งนิ่งยังไม่ลุกไปจากหน้าคอม ทั้งๆที่คอมดับไปเรียบร้อยแล้ว
“แล้วมึงอยากให้กูทำตัวเหมือนครอบครัวมึง กูก็ทำแล้วนี่ไง ไม่ให้มึงเข้าเวปโป๊ หาผู้ชายมั่ว ” (ไอ้ห่าว่ากูซะเสีย)
“พ่อแม่กู ไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของกู ”
“พ่อแม่มึงรู้รึป่าวว่ามึงเข้าเวปโป๊” (ไอ้นี่นิ มันไม่โป๊เลยนะเว้ย)
“ .............. ” ผมเงียบ
“ นั่นไงถ้าพอแม่มึงรู้ อย่างที่กูรู้ เค้าก็ต้องห้ามมึงหรือยึดคอมมึงด้วยซ้ำ ” สีหน้าจริงจัง
“ เออๆ กูไม่เล่นแล้วก็ได้เว้ย บ่นอะไรหนักหนาว่ะ ” หงุดหงิดเล็กน้อย แต่มันพูดก็น่าจะถูก ผมเดินไปปิดไฟ นอน แต่ผมนอนไม่หลับครับ ดิ้นไป ดิ้นมา
“ มึงนอนไม่หลับเหรอ ” (จะให้กูหลับได้ไงว่ะ เตียงก็เตียงเดี่ยว เล็กนิดเดียวนอน 2 คน)
“ เออ ”
“งั้นมึงอยากรู้อะไรเกี่ยวกับกูไหม ถามดิ ” (อยากรู้แต่ไม่อยากถาม)
“ ไม่ถามอ่ะ มึงอยากเล่าก็เล่า ” ผมหาทางออกได้ดีไหม 555
มันก็เล่าไปเรื่อยๆ พอจะจับใจความได้ว่า มันมีน้องสาวคนนึง มันชอบเกี่ยวกับรถทั้งหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นจักรยาน มอไซต์ รถยนต์ สิบล้อ รถแข่ง ฯลฯ ทำงานมาตั้งแต่สมัยเรียน ปวช. ในวันเสาร์-อาทิตย์ ก็จะไปทำงานที่อู่... แห่งหนึ่ง มันเป็นนักกีฬาฟุตบอลวิทยาลัย ทุกเย็น 5โมง-3ทุ่ม จะไปซ้อมกันกับเพื่อนๆ (พูดดูดีมากไปซ้อมบอล กูไปเห็นมึงแบ่งทีมเตะกันเล่นๆตลอด) อยากพูดแต่ไม่อยากขัด มีแข่งบ้างแถวๆชล ศรีราชา บางนัดก็ช่วงกลางวันกลางแดดเปลี้ยงๆ(ทำให้มันดูขาวแบบหมองๆ ไม่ใสเท่าไหร่)
“ แล้วมึงล่ะเป็นไง ” ผมสะดุ้งกำลังฟังเคลิ้มๆ จะหลับแล้ว
“ กูเหรอ อายุ 22.... ” พูดเสียงเบาๆ ยังไม่ทันจบ
“ กูรู้แล้วมึงจะย้ำทำไม ” (แล้วมึงจะขัดกูทำไม)
“เรียนจบปอตรี จาก....(มหาวิทยาลัยรัฐมีชื่อแห่งหนึ่ง)... พักปี 1 เรียนโทปีหน้า ” กลืนน้ำลาย ง่วงนอนมากไม่อยากเล่า
“ เฮ้ยๆ อะไรต่อว่ะ ” มันจับแขนผมสั่น
“ กูเรียนคณะ....(สายวิทยาศาสตร์สุขภาพ)......... ” เสียงอ่อยๆจะหลับแล้ว
“มึงจะรีบเรียนไปไหนว่ะ แต่ก็ดีว่ะกูจะได้มีเมียเก่งๆ ไปทำงานคงได้เงินดี มาเลี้ยงผัว” (พูดผัวๆเมียๆอีกแล้ว)ไม่ชอบเลย แล้วคบกับเด็กด้วย ใครรู้เค้าคงคิดว่าผมเลี้ยงมัน โอ้ยไม่มมมมม....
“ ................. ” ผมเงียบมันคงคิดว่าผมโกรธ แต่ไม่ใช่ผมง่วง
“ กูพูดเล่น กูไม่ให้มึงเลี้ยงหรอก กูเป็นผู้ชาย กูหาเงินเลี้ยงมึงเอง แค่นี้สบาย ” (อ้าว มึงคิดว่ากูเป็นผู้หญิงเหรอ)
“กูก็ผู้ชาย กูไม่อยากให้ใครมาเลี้ยงเหมือนกัน เก็บเงินไว้เลี้ยงตัวมึงเองเถอะ ” เสียงดังขึ้นมาเล็กน้อย ผมอยากบอกว่าสิ่งที่ผมไม่ชอบให้แฟน(ถ้ามีเป็นตัวเป็นตน)พูดเลยคือ
1. มีคนมาเรียกผมว่าเมีย
2. มองว่าผมเป็นผู้หญิง
3. หาเลี้ยงผม หรือตรงกันข้างให้ผมหาเลี้ยง
4. คิดว่าผมอ่อนแอกว่า และมาบังคับ (เพราะผมเป็นผู้ชาย สามารถต่อยปากคนแตกและเตะต้นกล้วยขาดได้)
5. แฟนที่อายุน้อยกว่าผม (ถึงหน้าตาผมจะเด็กก็เถอะ)555
“ เออๆ มึงไม่เอาเงินกู งั้นกูเก็บไว้ให้ลูกกูก็ได้” ได้ยินแล้วใจแป้วเหมือนกันครับ (เออ สักวันมึงก็ต้องมีเมีย มีครอบครัว)
“ มึงคิดว่า เราจะมีลูกกี่คนดี ” (อ้าวไอ้นี่ ท่าจะบ้า) จึงมีข้อ6 ตามมา คือ
6. อย่าเพ้อเจ้อเรื่องลูก เพราะกูไม่มีมดลูก ( เห็นไหมครับจะให้ผมชอบมันได้ไง มันมีสิ่งที่ผมไม่ชอบตลอด)
“ ไอ้บ้า มึงเอาไขสันหลังคิดเหรอ ”
“ กูวางแผนของกูเล่นๆ อย่ามาทำลายความคิดกูดิว่ะ ”
“ เอาให้อยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงหน่อย ”
“ .............. ” เงียบทั้งคู่
“ ที ” ดังพอควร
“อะ-ไร ปากจ่ออยู่หูกู แล้วมึงจะตะโกนทำไมว่ะ ”เริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว (ถ้ามีคนมากวนช่วงที่ง่วงนอนผมมักจะหงุดหงิด)
“ กูลืมถาม มึงชอบกูป่าว ” (ให้กูอารมณ์ดีก่อนแล้วค่อยมาถามดีไหมน้อง) มันตะแคงตัวเอามือค้ำหัวตัวเอง ท่าทางจริงจัง
“ หึ มึงนะห่างไกลจากสเปกที่กูตั้งไว้ทุกอย่าง ”
“งั้นมึงบอกสเปกมึงดิ กูจะได้ปรับตัว ”
“ มึงคิดว่ามึงทำได้จริงเหรอ ”
“ คิดว่าทำได้นะ ”
“ สเปกกูต้องสุภาพ พูดเพราะ โรแมนติก ทะลึ่งได้นิดหน่อย หน้าตาธรรมดาก็พอ หุ่นปกติ ถ้าหุ่นดีก็จะดีมาก ” ผมเล่าชายในอุดมคติให้มันฟัง
“ โอ้ยยย ” ล้มตัวลงนอนหงาย
“กูทำไม่ได้หรอก แต่..ถ้างั้นมึงก็ว่ากูหล่อนะดิ มึงบอกว่ากูตรงข้ามสเปกมึง ”
“ อืมๆ กูก็เข้าใจนะ ใครๆก็ว่ากูหล่อ กูเข้าใจ เลิกเตะบอลหญิงมาหม้อกูเพียบเลย มึงดีใจไหม” (มันพูดสรรพคุณตัวเอง)แต่มองมันดีๆหน้ามันคล้ายๆ ชื่อแต๊ง(แฟนแตงโม) แต่มันไม่หล่อเท่าเค้าหรอกคับ หน้ามันไม่ใสขนาดนั้น ผิวตามแขนดูขาวแบบหมองๆแต่ภาพรวมก็คล้ายๆ
“ กูจะดีใจทำไม เค้าไม่ได้มาชมกู ”
“ ก็กูเป็นของมึงไง ”
“ถ้าคนหล่อเดินผ่านกูก็มอง แต่กูไม่ค่อยชอบคนหล่อ มันคิดว่าตัวเองหล่อ มันเลยเจ้าชู้ อวดดี ปากหมา ”(ใครจะไม่ชอบคนหล่อแต่ถ้าหล่อ ทำตัวเหี้ย กับขี้เหร่แล้วดี ผมเลือกอย่างหลังคับ)
“ มึงไม่ได้ว่ากูใช่ไหม ”
“ กูว่าทุกคนที่ชอบทำตัวแบบนี้ ”
“ นี่แหละที่กูชอบมึง อวดดี ปากดี กูสงสารมึงนะ ถ้ากูไม่เอามึงแล้วใครหน้าไหนว่ะจะมาเอามึง คนตาบอดยังไม่เอาเลย 5555 ”
“ อ้าว พูดเหมือนกูไปขอร้องมึงงั้นแหละ เท่าที่กูเห็น กูเห็นแต่มึงวิ่งโร่เข้ามาหากูเอง ”
“ ไม่รู้สิ กูเห็นมึงกูก็ชอบมึงเลย กูรู้นะว่ามึงแอบมองกู ” (งั้นมึงก็มองกูด้วยดิ)
“ เออ กูมอง ” มันทำหน้ายิ้มๆ ผมเห็นมันยิ้มเลยพูดต่อ
“ กูมองทุกคนที่ผ่านหน้ากู หมาตัวผู้กูยังมองเลย ” เป็นการกั้นๆไว้หน่อยเดี๋ยวมันจะหาว่าเราชอบ แล้วอวดเบ่งใส่เรา
“ ยิ่งพูดกับมึง ยิ่งได้ใจกูว่ะ ”
“ มึงหน้าหล่อ ดอสวย ได้มากี่คนแล้วล่ะ”
ทำท่านับนิ้วมือ..... “ หญิง 3 คน ชาย 2 ” (5 เลยเหรอ ฟังมันพูดแล้วใจหายยังไงไม่รู้)
“ อืม ”
.......................เงียบไปพักใหญ่(นอนไม่หลับเลยครับไม่น่าถามมันเลย)......................
“ มึงโกรธกูเหรอ ” ทำหน้าเหมือนจะง้อ (มั้ง)
“ กูจะโกรธมึงทำไม ” ไม่โกรธเท่าไหร่แต่ใจหาย แว๊บๆ
“ ตั้งแต่ 15 กูไม่เคยขาดแฟนเลยน่ะเว้ย ทั้งหมดมีแต่เข้ามาหากูเอง ”
“ มึงเป็นควายเหรอ มึงไม่ชอบไม่รู้จักปฏิเสธ ” แบบนี้มั้งเค้าเรียกว่างอน (ผมเผลอพูด)
“ แต่มึงเป็นคนเดียวที่กูเข้ามาหา กูชอบมึงมากกว่าคนอื่นๆเลยนะ ”
“พอเหอะ น้ำเน่าว่ะ ” มันก็พูดของมันไปเรื่อยๆจนผมหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้
. .
“ ทีๆ กูไปเรียนแล้วนะ ” มันมาเขย่าขาผม ผมลืมตา มันยังอยู่ในชุดบอลตัวเดิมของมันเมื่อวานและดูเหมือนอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว (เมื่อคืนนอนดึกครับ วันนี้เลยตื่นสาย)
“มึงไปเรียนชุดนี้เหรอ” ถามแบบไม่เต็มคำ
“ป่าวเดี๋ยวกูแวะกลับบ้านก่อน” (สดชื่นเชียวนะมึง กูยังนอนน้ำลายไหลอยู่เลย)
“มึงอาบน้ำบ้านกูเหรอ”
“ เออ ”
“ ทำไมกูไม่รู้ตัวว่ะ”
“ ถ้ากูไม่รีบไปเรียนนะ กูว่าจะลักหลับมึงอยู่ ” พูดยิ้มๆ
“ ไปไกลๆ ส้นตีนกูไป ”
“ คร๊าบบ เดี๋ยววันนี้ 5 โมงกูมารับไปตลาดหน้าศาลกัน ”
“ เออไปๆ มึงรีบไป ”
“ มึงอย่าคิดถึงกูให้มากนักนะ เดี๋ยวอยากขึ้นมาไม่มีที่ลง555 ” พูดพลางเดินไปเปิดประตู
“ ไอ้เหี้ย ” (กูเจ็บยังไม่หายเลย)
. .
5 โมงเย็น
“ที ปอมาหา ” เสียงแม่ผมเอง (ไอ้เหี้ย มึงไปแนะนำตัวกับแม่กูเมื่อไหร่ว่ะ) ผมเดินไปหน้าบ้าน
“ หิวไหม กูซื้อไส้กรอกมาฝาก ”
“ อืม ขอบใจ ทีหลังไม่ต้องซื้อมานะ กูอยู่บ้านไม่ได้อยู่ค่ายทหาร ไม่ได้อดอยาก ”ผมหยิบใส่กรอกจากมือมันแล้วมานั่งกินหน้าบ้าน (ไม่ได้หิวนะ แต่ตามมารยาท)
“ ถึงมันจะเล็กกว่าของกู แต่มึงก็ทนๆกินไปก่อน เดี๋ยวคืนนี้กูจัดชุดใหญ่ให้ ” มันหัวเราะคับ เมื่อเห็นผมกำลังกัดไส้กรอกค้าง
“ ทะลึ่งนะมึง กูยังเจ็บไม่หายเลย ”
“555 กูบอกแล้วมึงเจอของดีเข้าแล้ว ”
“ มึงจะหยุดพูดให้กูกิน หรือให้กูโยนให้ไอ้แฝดกิน ” (ไอ้แฝดหมาเพศผู้ สีดำ2ตัวพี่น้องกัน มันไม่มีชื่อคับ แยกมันไม่ออกมันก็เลยชื่อแฝดทั้ง 2 ตัว)
“ .............. ” นั่งเงียบทั้งสอง ผมกินตามปกติ(ไม่หิวเลยแต่กินหมด)
“ ไปยัง ” มันพูด
“ อ้าว แล้วมึงไม่ไปเตะบอลเหรอ ”
“ ทุ่มนึง เดี๋ยววันนี้กูไปเดทกับมึงก่อนไง ”
“ เออ กูจะถือว่ามันเป็นบุญของกู มั้ง ” (แต่ก่อนเงี่ยนๆอยากมีแฟน เสือกไม่มี ตอนนี้เฉยๆเสือกมาเอง อนิจจา.. ไม่มีให้เลือกด้วย มีไม่เหมือนชาวบ้านด้วย)
ณ ตลาดหน้าศาล
ผมกับไอ้ปอจดรถไว้ฝั่งตำหนักน้ำแล้วเดินข้ามไปอีกฝั่ง ไอปอจับมือผมวิ่งข้ามถนน
“เฮ้ย มากไปแหละ กูมาบ่อย กูรู้ดีกว่ามึงอีก”
“ ปากดีงี้ กูน่าจะผลักให้รถชนมึงตายเนอะ”
“กูตายอย่างน้อยมึงก็ตายเป็นเพื่อนกู ”
“เกี่ยวไรกับกู ทำไมกูต้องตาย ”
“ก็มึงรักกูมาก ขาดกูไม่เกิน 3 วันมึงคงฆ่าตัวตายแน่ๆ” (หลงตัวเองคับ พูดแซวมันเล่น)
“ 555 ไอ้บ้า ” เดินมาเรื่อยๆจนถึงทางเข้า มันหยุดพูด
“ไอ้ที เดี๋ยวมึงเดินข้างหน้ากู กูจะได้โอบมึงไว้ด้านหลัง จะได้ไม่มีใครเบียดมึง ”
“ ไอ้ปอกูมาบ่อย กูมาทุกครั้งกูก็เดินเองทุกครั้ง ”
“เออ มึงแหกตาดูดิ เดินเข้า-ออกแต่ละทีKแทบจะเสียบตูดกันอยู่แล้ว ไอ้เทศบาลก็ไม่มีปัญญาทำทางเข้าให้มันใหญ่กว่านี้เหรอว่ะ ” ก็จริงๆแหละครับคนแน่นมากทางเข้า-ออก สงสารแต่ผู้หญิงที่ต้องเอาหน้าอกไปเบียดเค้า บางทีถูกลลวนลามจะรู้ตัวป่าวเนี้ย
“มึงคิดไปคนเดียว คนอื่นไม่เห็นคิดเหมือนมึง ”
“กูไม่เชื่อ ใครมีแฟนก็คิดเหมือนกูทั้งนั้น”
“เค้าก็ธรรมดากัน มึงทำตัวให้มันเหมือนชาวบ้านเค้าได้ไหมว่ะ ชอบทำตัวแตกต่าง ”
“เออน๊า มึงเชื่อกู ” ผมก็ยอมๆมัน คงไม่มีใครสังเกตมั้งคับ
หลังจากที่เค้ามาได้แล้ว ก็ดูของไปเรื่อยๆคับ แต่ไม่ได้ซื้อ ผมหยุดมองอยู่ที่ร้านนาฬิกา
“มึงอยากได้เหรอ”
“เออ แต่กูไม่ซื้อหรอกมันแพง ”
“มึงรอสิ้นเดือน เดี๋ยวกูซื้อให้ ”
“ กูบอกแล้วว่ากูไม่เอา มันแพง มึงเก็บเงินไว้เรียนเถอะ ” ผมพูดจากใจจริง (คนดีอยู่นะ) จากนั้นก็เดินออกจากร้านนาฬิกาไปโดยปริยาย เดินมาเรื่อย เข้าไปดูร้านขายเสื้อ save world (ในร้านฝั่งซ้ายจะเป็นเสื้อไซต์ผู้หญิง เข้ารูป ฝั่งขวาจะเป็นไซต์ผู้ชาย) ผมกับไอ้ปอก็เดินไปฝั่งขวา
“มึงอยากได้ไหมเดี๋ยวกูซื้อให้ ใส่เหมือนกัน ลายเดียวกันด้วย ” บอกตรงๆผมเลี่ยน มันเร็วเกินไปที่จะหวานซะขนาดนั้น (ไอ้นี่ทุกครั้งก็ดูเถื่อนๆ เอะอะ โวยวาย ทีมึงหวานแล้วมันทะแม่งๆว่ะ)
“ไอ้ปอ มึงจะซื้อเสื้อไซต์ผู้ชาย ให้แฟนมึงเหรอ ” ผมตะโกนคนมองทั้งร้านเลยคับ ผมหัวเราะ สะใจดี
มันรีบวางเสื้อตัวนั้นเลยคับ ดึงมือผมออกจากร้าน อย่างรวดเร็ว
“ไอ้เหี้ย มึงดูคนหน่อยสิ พูดเสียงดังคนมองกูทั้งร้านเลย ”
“มึงอายเหรอ ”
“เออ ”
“กูไม่ยักรู้ว่ามึงอายเป็นกับเค้าด้วย ”
“กูคนนะเว้ย ไอ้สาดดดด ” เอามือตบหัวผมเบาๆ
“เพื่อนเล่นมึงเหรอ ”
“ป่าว เมียกูต่างหาก” มันมากระซิบข้างหูผม แล้วพูดต่อ
“พูดจริงๆนะเว้ยกูอยากใส่ save world คู่กับมึง กูรักโลก... มึงก็รักเด็ก ”
“มึงชอบพูดกวนตีนกูว่ะ กูไม่อยากใส่ถ้ามึงไปซื้ออีกกูก็จะพูดอีก ”
“ลองดูสิ ถ้ามึงกล้าพูด ” มันไปจริงๆครับ ไปร้าน save world แต่เป็นร้านใหม่
มึงกล้าไปอีก กูก็กล้าพูดอีก ผมพูดประโยคเดิมคับ
“ไอ้ปอ มึงจะซื้อเสื้อไซต์ผู้ชาย ให้แฟนมึงเหรอ ” เหมือนเดิมเปะ มันมองมาที่ผมก่อนที่จะตะโกนว่า
“อ้าว มึงบอกว่ามึงอยากใส่คู่กับกูไม่ใช่เหรอ ” ผมหน้าชาสิครับ ทำอะไรไม่ถูก (กูพูดกับมึงตอนไหนว่ะ มึงพูดคนเดียว)คราวนี้ผมดึงแขนมันออกจากร้าน
“กูบอกแล้วว่าอย่าพูด ”
“ไอ้เหี้ยหนิ ” ผมพูดกับมันเบาๆ ความอายยังไม่หาย
“มึงอาย กูก็อาย ถ้ามึงไม่อาย กูก็ไม่อาย เสมอกัน ” มันพูดทำหน้าเมินๆ
“..........” เงียบสักพัก ก่อนที่จะเดินผ่าน save world อีกร้าน (ช่วงกำลังฮิตคับ ร้านมีเป็นสิบ)
“กูอยากใส่จริงๆ มึงอย่าขัดกูได้ป่าว ”
“แล้วแต่มึง ”
“มึงพูดง่ายแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ” ผมยืนรอมันอยู่หน้าร้าน ในที่สุดมันก็ได้มา 2 ตัว ผมไม่อยากได้ของมันเฉยๆเลยถามมันว่า
“อยากได้อะไรป่าว ถ้าอยากได้ก็บอก เผื่อกูจะซื้อให้ ”
“ไม่เอาหรอก มึงยังไม่ได้ทำงาน” (อ้าวถ้ากูทำงานแล้วมึงจะมาผลาญกูเหรอ) เดินไปเดินมาเห็นมันมองร้านขายเสื้อยืดคอกลม กางเกงในผู้ชาย กางเกงแบบซับในของผู้ชาย (ร้านนี้ขายข้างในผู้ชายอย่างเดียว)
“มาเดี๋ยวซื้อเสื้อยืดให้ ไว้ใส่กับซ๊อปข้างใน ”(มันน่าจะอยากได้อันนี้นะ) มันก็เดินเข้าไปข้างในแต่ไม่สนใจในคำพูดของผมเลยครับ ผมเห็นมันมองที่กางเกงใน
“ เออ เอากางเกงในดีกว่า อย่าได้สีไรเลือกเอาดิ ” ผมก็พยายามที่จะซื้อในสิ่งที่มันอยากได้
“ทำไม มึงรู้ว่ากูอยากได้กางเกงใน ”
“ตามึงมองแทบทะลุออกจากเบ้าขนาดนั้น ทีหลังอยากได้อะไรก็เก็บๆอาการหน่อย ” ผมเห็นมันเลือกจับมา2สีท่าทางมันจะเลือกไม่ถูก
“กูซื้อให้มึง 2 ตัวเลยอ่ะ ” มันดันกวนตีนเลือกสีเทาๆ เหมือนกันทั้ง 2 ตัว(เออ แล้วแต่มึง) จากนั้นผมหันหน้าไปถามพ่อค้า
“ตัวเท่าไหร่ครับพี่ ”
“250 คับ ” ทรุดๆ เข่าผมแทบทรุด หลังจากนั้นพ่อค้าก็บรรยายสรรพคุณเนื้อผ้าดียังงั้นดียังงี้(ใส่แล้วเหาะได้ป่าวเนี้ย) ผมจ่ายตังค์ไป (2ตัว 500 อยู่ข้างในไม่มีใครเห็นด้วย โชว์ใครก็ไม่ได้ แพงฉิบหาย) แต่พูดแล้วก็ต้องจ่าย ว้า เศร้า เสียตังค์500
“ แพงว่ะไม่เอาหรอก ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูซื้อให้ ” (ไม่น่าพูดเลย)
“งั้นกูจะใส่ของที่มึงซื้อให้ทุกวัน ”
“ขอร้อง อย่าเว่อร์ ”
หลังจากนั้นผมก็เดินออกจากตลาดก็ทำเหมือนเดิมกับตอนที่เข้าคับ
“เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่บ้านก่อน แล้วกูค่อยมาเตะบอล รึมึงจะดูกูก่อน ” (ดูมึงกูไม่ดูหรอก กูดูคนอื่น)
“กูจะกลับบ้าน ” เสียเงิน 500 เสียใจยังไม่หาย
พอถึงบ้าน ลงจากรถ
“รถบ้าอะไรว่ะ ลงยากฉิบหาย ” รึว่าผมเข่าอ่อน (ฮอนด้าอะไรไม่รู้คันใหญ่ๆ มันเก็บตังค์ซื้อเองเชียวนะครับ เออผมก็ว่ามันเก่งเลยทีเดียว) (ผมไม่ใช่คนขี้เหนียวนะ แต่ดูของกับราคามันไม่น่าใช่ เสียตังค์ 500 ได้เสื้อแขนยาว หรือกางเกง ผมก็จะเฉยๆ นี่มันกางเกงใน)
“นี่ของมึง ” มันยืนถุงเสื้อมาให้ผม
“กูไปก่อนเดี๋ยวโทรหา ”
“อืม ” ตอบรับได้คำเดียว
ผมขึ้นห้องเอาเสื้ออกมาดู (เฮ้ย มีการเกงในด้วย ไอ้ปอลืมไว้แหง่เลย) ผมลองเสื้อ ก็ดีนะใส่สบาย เสื้อยืดพอดีตัว ประมาณ 3ทุ่มได้เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ไอ้ปอ มึงลืมกางเกงในไว้ตัวนึง ”
“กูแบ่งให้มึงใส่ จะได้ใส่เหมือนๆกัน ”
“กูซื้อให้มึงนะ ”
“เสื้อกูซื้อให้มึงกูยังแบ่งใส่ด้วยเลย วันไหนมึงใส่มึงบอกกูนะกูจะได้ใส่พร้อมกับมึง ”
“ทะลึ่งกับกูแล้ว ไอ้ปอ ”
วันนั้นคุยกันประมาณชั่วโมงได้คับ (ไอ้นี่คุยเก่งว่ะ แต่ปากหมาเป็นระยะ)
“คิดถึงมึงว่ะ อยากกอดมึง ”ไอ้ปอพูดเสียงเบาๆ
“ มึงพูดมากี่คนแล้ว ”
“ทุกคนี่กูคบ ” (เออ มันก็กล้าที่จะพูดตรงๆ)
“งั้นก็เก็บไว้เหอะ ไม่ต้องมาพูดกับกู ”
“มึงงอนกูเหรอ ”
“มีธุระกับกูอีกไหม แม่ง รำคาญว่ะ ”
“กูอยากให้แม่กูไปขอมึงว่ะ กูจริงจังกับมึงมากเลยนะเว้ย ” ฟังมันพูดก็ดีใจเล็กน้อยเหมือนกัน
“ มึงตื่นจากฝันเถอะปอ ไอ้นี่ ชอบจิตนาการสูง ”
“ เออๆ ยังไงกูก็รักมึงมากนะ ”
“อืม กูจะรับรู้ไว้แล้วกัน แค่นี้นะ กูง่วง ” ง่วงนอนจริงๆคับ
“คร๊าบบบ ที่รัก ” ขนลุกเลยครับ มันไม่เคยพูดเพราะแบบนี้ ผมอึ้ง ไม่ได้ตอบ วางหูเลยครับ
. .
คืนนั้นทั้งคืนผมก็นอนอมยิ้ม หลับฝันดีเลยสิครับ 555 เหตุการณ์วันนี้เลยจบอย่างมีความสุข แต่พรุ่งนี้นะสิครับ มันจะพาผมไปไหว้พ่อ แม่มัน จะทำไงดี ผมคุยกับผู้ใหญ่ไม่ค่อยเป็นด้วย และตกตอนเย็นมันพาผมไปหาดบางแสน การไปครั้งนี้แหละคับ เกิดปัญหาขึ้นมา เมื่อมี 2 สิ่งให้มันเลือก ระหว่างผมกับเค้า ลองคิดดูเล่นๆนะครับว่ามันจะเลือกใคร
** ไม่ให้คิดดีกว่า เดี๋ยวคุณๆจะนอนไม่หลับ ผมเฉลยเลยแล้วกัน ตามสันดานของมัน มันเลือกเค้าคับ ผมก็เป็นแค่ทางผ่านมันมั้ง แล้วผมจะร้องไห้ขี้มูกโปร่งรึป่าว ติดตามตอนหน้าครับ ขอบคุณที่ติดตาม
............................................................................................
ขอบคุณที่ติดตามครับ...ทีฝากบอกมาว่ามีบางคอมเมนต์ที่น่ากลัว"เม้นซะยังกะเป็นเพื่อนบ้านกัน" หวังว่าทุกท่านคงให้ความร่วมมือน่ะครับ :pig4:
ปล.เดี๋ยวดึกๆจะเอาของแถมมาฝากครับ
-
เค้านี่ใครกัน :z3: :z3:
จะอ่านต่อง่าาา
-
รักกันไม่ทันไร ทำเสียใจซะงั้นอ่ะ
อย่าร้องนะ อย่าร้อง โอ๋ๆๆๆๆ :กอด1:
-
ขอบคุนคราบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
อ้าวบักปอ
รักเค้าเหลือเกิ๊นนนนน
แล้วไปเลือกคนอื่นนี่อ่ะนะ :z6: :z6:เลวไปหน่อยไหม :z6:
นี่ก็ดึกแล้วน้า มารอของแถมนะเนี่ยะ :-[
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วซิคับ
-
เง้อ.....มันกำลังจะไปได้ด้วยดีเลยนะ...
แล้วเกิดอะไรขึ้นอ่าา o22 เฮ้อ...คบเด็กสร้างบ้านป่ะแบบนี้...
ดึกแล้วอ่า...มาทวงของแถม o11
-
ทำไมปอทำงี้
ทำเพื่อ :angry2:
-
ไมกลายเป็นรักเผื่อเลือก รักคั่นเวลาไปได้
แย่จริงๆ :serius2: :beat: :beat:
-
เอาของแถมมาส่งครับ
............................................................................................
ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วเม้นให้กัน.....เพราะมันคือกำลังใจสำหรับผู้เล่าเรื่อง
“ปอวันที่ 23 ไปงานหนังสือกัน ”
“กูไม่อยากไปว่ะ ไปที่อื่นได้ป่ะ ” (หนังสือกับไอ้ปอมันไม่ถูกกันเลยครับ)
“มีหนังสือเกี่ยวกับรถด้วยนะ ” ผมโน้มน้าวให้มันไป จริงๆ แล้วก็อยากไปคนเดียวเหมือนกันครับ ไปไหนมาไหนสะดวก เดินดูหนังสือที่ชอบ ไปดูคนหล่อๆเต็มตาด้วย แต่อยากให้มันไปเพราะมันโง่ครับ อยากให้มันไปดูข้างนอกมั้ง
“ มีเกี่ยวกันรถด้วยเหรอว่ะ กูไม่เห็นรู้ ” (มันต้องมีมั้ง ผมไม่มั่นใจ แต่มันงานใหญ่น่าจะมีทุกสำนักพิมพ์)
“มีดิ โง่ๆอย่างมึงเหมือนเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง ในกะลาครอบอีก มึงจะไปรู้อะไร ” (ถ้าไม่มีผมตายแน่ๆ )
“ด่ากูอีกแหละ เออไปก็ไป ” มันทำหน้าเซ็งๆ
“กูอยากให้มึงไปดูข้างนอก โลกเค้าไปถึงไหนกันแล้ว ถ้ามึงไม่อ่านหนังสือมึงจะไปทันเค้าได้ไง ”
“ ระดับกูไม่ต้องอ่าน ประสบการณ์กูเยอะ ”
“ประสบการณ์ไรของมึง นอกจากเรื่องรถแล้วมึงรู้อะไรมั้ง ประสบการณ์จะสอนมึงทุกเรื่องเลยเหรอ ถ้ามึงยังไม่รู้มึงต้องไปอ่านประสบการณ์คนอื่นบ้าง อันไหนดีก็เอามาใช้กับตัวมึง อย่างน้อยมันก็ได้ประดับปัญญามึง มึงจะได้หายโง่ ” (ทำอวดดี ความรู้เท่าหางอึ่ง)
“กูก็ไปกับมึงแล้วไง มึงมาบ่นอะไรเนี้ย ”
“อืม ก็ดี เตรียมตัวไว้ให้ดีนะมึง มึงกับหนังสือยิ่งไม่ถูกกันอยู่ด้วย อย่าไปต่อยมันนะโว้ย ”
“555 ไอ้เหี้ย มันคงเยอะกูต่อยมันไม่ไหวหรอก มึงเตรียมยาดมไปให้กูด้วยแล้วกัน ”
มันก็คงต้องเป็นอย่างนี้แหละครับ ถ้าใครที่เป็นแฟนผมผมต้องทำให้มันเจริญขึ้น ไม่ใช่กอดคอกันลงเหว แต่ผมนี่สิครับปรับตัวเข้าหามันเหมือนกัน จากที่แต่ก่อนผมพูดคำหยาบๆแล้วรู้สึกขัดๆ แต่ทุกวันนี้มันอาจเป็นนิสัยผมแล้ว เพราะไอ้ปอคนเดียว นานไปกว่านี้ผมคงเป็นคนเลวแน่ๆ
ผมไปงานหนังสือมาแล้วครับเมื่อวันศุกร์ หนังสือเยอะมาก คนก็โค-ตะ-ระ เยอะ เดินไม่ทั่วงานหรอกครับ หมดแรง ปวดขา ขณะที่ผมเดิน รู้สึกว่ามีคนเดินตามเหมือนกันนะ จะเป็นคนที่เคยเข้ามาอ่านหรือป่าวไม่รู้ ผมมองไปที่เค้า เค้าก็มองมาที่ผม ผมพยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ เค้าก็ยิ้มตอบ (ถ้าไม่ใช่คนที่เข้ามาอ่าน เค้าคงหาว่าผมบ้า) แต่ถ้าใช่ ช่วยส่งเสียงหน่อยนะครับ(เม้นๆ)
“มึงยิ้มให้ใคร” ไอ้ปอเห็นครับ พร้อมกับมองไปรอบๆ ผมก็พยายามมองหาข้อแก้ตัวเหมือนกัน บังเอิ๊ญ บังเอิญเจอเด็ก มากับพ่อแม่ อายุประมาณ 3-4 ขวบ
“ยิ้มให้เด็ก กูหยอกเด็ก” ขอบคุณ ๆ ๆ และขอบคุณเด็กอีกครั้ง แต่ถ้าไม่มีเด็กผมก็มีคำตอบที่สองครับ คือ กูดีใจที่มึงมากับกู(เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสซะเลย)
“เออ มึงก็รักเด็กน่ะ อยากมีเป็นของตัวเองไหมล่ะ ” (อีกแล้ว) มันพูดหน้าตาเฉย เหมือนมันสามารถเป็นไปได้ง่าย
“ตบปากตัวเอง ” ผมสั่งมัน โทษฐานผิกกฏข้อที่ 6 (อย่าเพ้อเจ้อเรื่องลูก เพราะกูไม่มีมดลูก) มันเอามือปะกบปากค้างไว้
“กูบอกให้ตบ ไม่ใช่ปิดปาก ” ผมมองมันเคืองๆ
“มึงมาสั่งกูตอนนี้ทำไมว่ะ คนเยอะ ” หดคอ ทำหน้าอายๆ พูดเสียงเบาๆ
“มึงจะทำไม่ทำ ” ผมพูดเน้นเสียง แต่พูดเบาๆ
“แป๊ะ ” มันเอามือมาสัมผัสปาก (มันเบามากๆไม่สามารถเรียกว่าตบได้) พร้อมทำเสียง
(555 มึงก็ปัญญาอ่อนทำตามกูเนอะ มึงไม่ทำกูก็ไม่ว่าหรอก) รึว่าคนสั่งปัญญาอ่อนกว่าไม่รู้
กลับถึงบ้าน (โอ้พระเจ้า) ผมรีบอาบน้ำนอนเอาหมอนข้างมารองขา ไอ้ปออาบน้ำเสร็จ นั่งดู ทีวีเฉย
“ปอ มึงไม่ปวดขาเหรอ ” ผมปวดจริงๆนะ ปวดมาก
“หึ เฉยๆ ”
“ปอ ทำไมกูปวดขาว่ะ ”
“มึงไม่ค่อยออกกำลังกาย วิ่งวันนึง หยุดเป็นอาทิตย์ ไปก็วิ่งรอบสองรอบ ” ตามันละจากทีวีมาด่าผม หยุดพักนึงแล้วมันพูดต่อ
“มึงเอาหมอนมานอนข้างๆกูเดี๋ยวกูนวดให้ ” (มึงพูดเองนะ) แต่ผมแทบไม่อยากขยับขา ไอ้ปอมันนั่งอยู่ข้างล่างปลายเตียง
“กูยกขา ไม่ไหวว่ะ ”
“เรื่องของมึง งั้นมึงก็นอนอยู่ตรงนั้นแหละ ”
“ปออออ ” ผมเรียก เสียงเบาๆ ยาวๆ
“เรื่องมากว่ะ จะให้กูนวด กูต้องลำบากอีก ” มันพูดพร้อมกับเดินมานั่งบนเตียง เอาขาผมพาดที่ตักมัน นวดขาผมไปด้วย ดูทีวีไปด้วย อืมก็ดีกว่าไม่นวดนิดนึง (มึงนวดรึลูบขากูเล่นว่ะ) มันนวดเบามากเรียกว่าสัมผัสดีกว่า แต่ไม่กล้าบอกเดี๋ยวมันนวดแรง
สุดท้ายจริงๆ ขอร้องให้เม้นด้วยนะคับ ผมอยากรู้จิงๆว่ามีคนอยากอ่านเรื่องของผมแค่ไหน (ผมนั่งพิมพ์นานนะเนี้ย) เห็นเข้ามาอ่านหลักพัน คนเม้นหลักร้อย คิดเป็นร้อยละ 1 แล้วอีก 99 เปอร์เซ็นต์ล่ะครับคิดยังไง ขอร้องนะแค่ 1 นาทีเอง ผมนั่งพิมพ์เป็นหลายชั่วโมงเลยนะจะบอกให้ (เม้นเป็นตอนๆนะครับ ผมจะได้รู้ว่าคุณชอบตอนไหนมากที่สุด เก็บไว้เป็นสถิติ นะ นะ และก็นะ)
................................................................................................
เอ่อ...ไอ่ปอมันเต็มป่าวว่ะ...ตบปากตัวเอง"แป๊ะ"
-
ปอ นิสัย :angry2: :angry2:
-
ติดตามจ้า
-
ชอบๆ มาต่ออีก
-
ชอบคร้าบ.......มาเป็นกะลังใจให้
-
อย่าเพิ่งงอนนะ เพิ่งมาอ่าน มาช่วยเม้นท์แหละ :กอด1:
มาเป็นกำลังจา.........ย ให้จร้า :L2:
-
ปอ เถื่อนดี ชอบ :-[
ติดตามค่ะ
-
เข้ามาบวก+1ให้ในยามดึกดื่น
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเจอเรื่องนี้
สนุกดีครับ
ชีวิตคงมีสีสันนะครับ
มีคนอย่างนี้อยู่ข้างๆ
ขอบคุณที่มาลงให้อ่านนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ลงชื่ออ่านด้วยคน
น่ารักดีค่ะ
-
ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพส :pig4:
อย่าเพิ่งน้อยใจน้า ก็เพิ่งมาอ่าน2วันเอง
เป็นเรื่องที่สนุกอีกเรื่องที่อ่านอยู่ พระเอกเถื่อนๆ นายเอกก็ไม่แพ้กันแล้วงี้จะหวานกันตอนไหนหว่า แต่ก็แหวกแนวดี สรุปรวมๆแล้วชอบมาก
ต้องขอโทษด้วยที่ยังบวกให้ไม่ได้คงไม่ว่ากันนะ เอา :L2:ไปก่อนละกัน
-
บวกหนึ่งให้
ตกลงเจอหนังสือรถป่ะ อิอิ
-
+ ฮับ
^^
-
โอ๋ๆๆ~พี่ทีอย่าน้อยใจ อย่าร้องไห้นะจ๊ะ มามะ~ :กอด1: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
&
นายปอ :z6: รักเค้า(พี่ที)มากเหลือเกินเนอะ บังคับให้เป็นแฟน(มึง) แล้ว(เสือก)ไปเลือกคนอื่นเนี่ยยยยยยยยยนะ! :angry2:
Ps.รอพี่ทีมาต่ออยู่น๊า :m13:
-
o22 สปอยซะไม่กล้าอ่านเลย ไอ้เค้าที่เจ้าปอจะเลือกนี่มันใครกันหนอ
-
1 เป็นกำลังใจให้ปอกับทีน๊ะจ๊ะ :L1:
-
o22 สปอยซะไม่กล้าอ่านเลย ไอ้เค้าที่เจ้าปอจะเลือกนี่มันใครกันหนอ
พูดอีกก็ถูกอีก แบบฟังและทำร้ายจิตใจกันมากมาย :sad4:
-
อ่านเรื่องแล้วตลกดีครับ รีบๆ มาต่อไวๆ นะครับ
ปล. ส่วนใหญ่ไม่ค่อย Comment ให้ใครหรอครับ เพราะว่าไม่ค่อยมีเวลา มีเวลาอ่านอย่างเดียว
-
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่ง + คนโพส แทนนะ
:L2:
-
จะว่าไปน้องปอถึงจะดิบ เถื่อนแต่ก็ฮาได้ใจดีอ่ะ..คิกคิก เค้าก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะ....นวดขาให้ด้วย...
แต่ขำอ่ะคนโหดๆยินเอามือตบปากตัวเอง "แป๊ะ".... :jul3:
-
+1 ให้กำลังใจจ้า
:pig4: :pig4:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 5 ตอนที่ 5 ช่วยด้วยครับผมโดนทิ้งแล้ว
ในเช้าวันเสาร์ ผมตื่นแต่เช้าเหมือนทุกๆวัน ทำภาระกิจเหมือนเดิม เสร็จสรรพ ผมมานั่งเล่นหน้าบ้านตามปกติ มองเห็นรถ ฮอนด้า เสียงดังคันหนึ่ง ขี่มาจอดหน้าบ้าน พร้อมตะโกน
“ที มึงลงมารอกูเหรอ ” ไอ้ปอตัวดีนั่นเอง พูดพร้อมกับเดินมาหาผม
“มันเป็นกิจวัตรประจำวันของกูไปแล้วเว้ย ”
“กูเข้างาน 8 โมงกูรีบมาหามึงก่อน ” ช่วงนั้น 7 โมงได้
“กูจะดีใจหรือเสียใจดีเนี้ย ”
“ ไอ้เหี้ย มึงต้องดีใจสิว่ะ ไม่คิดถึงกูเลยเหรอ ”
“หึ เฉยๆ” (เพิ่งรู้จักกันไม่เท่าไหร่เลย)
“ มึงอย่าพูดยังงั้นดิ กูไม่มีกำลังใจไปทำงาน ” (มันตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จครับ)
“เรื่องของมึง ”
“งั้นกูขอหอมแก้มมึงก่อนไปทำงานได้ป่าว ” ยื่นหน้ามาเล็กน้อย
“มึงเข้ามา มึงโดนส้นตีนกูแน่ อยู่บ้านกูนะมึง ”
“กูล้อเล่น หรอกน๊า ... ที่บ้านมึงไปทำงานกันหมดแล้วเหรอ ”
“ ไอ้ปัญญาอ่อน วันนี้วันเสาร์ เค้าหยุดกัน พี่กูนอนยังไม่ตื่นมั้ง พ่อ แม่อยู่ในบ้าน”
“กูลืม ด่ากูเป็นชุดเลยนะมึง ”
“แสดงความโง่ให้กูเห็นตลอดเลย นี่เหรออยากจะมาดูแลกู ”
“เออน๊า กูอยู่ใกล้มึงนานๆไปกูก็จะฉลาดเอง ” (เออ มันก็รู้จักพูดให้ผมใจเย็น ที่จริงผมก็โง่ในเรื่องที่มันรู้ เช่นเรื่องรถ เครื่องยนต์ ผมไม่อยากบอกรู้มันเดี๋ยวหาว่าผมโง่)
“มึงรอกูนะ ตอนเย็นกูจะพามึงไปหาพ่อแม่กู ”
“กูไม่อยากไปเลยว่ะปอ กูพูดกับผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะเป็น ”
“มึงไม่ต้องพูด กูพูดเอง ”
“กูอยากให้พ่อ แม่กูรู้ว่ากูชอบไปเล่นบ้านมึง แม่กูจะได้ไม่ห่วง ” (ยังดีที่คิดถึงพ่อแม่)
“เออๆ ไปเป๊ปเดียวนะ ” เห็นแก่ความดีอันน้อยนิดของมัน
“เดี๋ยวกูไปทำงานก่อน เจอกัน5โมง มึงจะกินไรป่าว เดี๋ยวกูซื้อมาฝาก ”
“ไม่เอา มึงอย่าซื้อมานะ ” ( คิดดีแล้วเหรอไปบ้านมัน ทำไมต้องทำตามทุกครั้งที่มันบอก)
5 โมงเย็น
ไอ้ปอมารับผมที่บ้าน บ้านมันซึ่งอยู่ห่างจากบ้านผมไม่ไกลนัก นั่งรถประมาณ 30 นาทีก็ถึง ลงจากรถทั้งคู่ ไอ้ปอเดินนำหน้า
“พ่อ แม่ นี่ที พามาเที่ยวบ้าน ” ไอ้ปอมองมาที่ผม มันบอกกับพ่อแม่ ด้วยน้ำเสียงดูห้วนๆ
“สวัสดี ครับ ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ยกมือไหว้ก้มศรีษะลงเล็กน้อย
“พ่อ แม่สบายดีนะครับ” ผมกล่าวทักทายตามมารยาท
“ขอโทษนะครับที่ไม่มีของมาฝากพ่อแม่ พอดีมาแบบรีบๆครับ” เป็นเรื่องปกติของผมนะ ที่ไปหาญาติเพื่อนต้องมีของฝาก ไอ้ปอมองผมพูด
“สบายดีจ๊ะลูก ไม่ต้องเอาของมาฝากหรอก ไม่ต้องเกรงใจนะ ” แม่ปอพูด
“พอแล้วๆ แค่นี้แหละพ่อ แม่ ผมออกไปข้างนอกก่อน ” ไอ้ปอรีบตัดบท มันคงคิดว่าผมไม่อยากอยู่นาน แต่นี่มันก็เร็วเกินไป ไอ้ปอเดินออกมาก่อน(อ้าวแล้วกูจะอยู่ทำไมล่ะ)
“ผมกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ ” ผมไหว้
“นี่เหรอมึงบอกว่าเข้ากับผู้ใหญ่ไม่ได้ ” มันพูดกับผมเมื่อผมเดินมาถึงรถ
“เออ ก็แค่ 2-3 ประโยคใครๆก็พูดได้ มันเป็นประโยคพื้นฐาน แต่ให้คุยเป็นชั่วโมงกูคุยไม่ได้หรอก "
“แล้วทำไมมึงไม่ไหว้พ่อ แม่มึง” มันเพิ่งกลับจากวิทยาลัย ผมสังเกตไม่เห็นมันไหว้
“กูไม่เคยไหว้มานานแล้ว กูโตแล้วกูก็อายดิ ”
“ไอ้เวร พ่อ แม่ มึงเลี้ยงมึงมาตั้งนาน มึงทำอะไรไว้เยอะแยะ กูเชื่อว่าบางครั้งมึงก็ทำเรื่องน่าอาย กูก็เคย พ่อแม่มึงยังไม่อายเลย เลี้ยงมึงมาจนโต แค่ยกมือไหว้มึงอายเหรอ ”
“มึงเป็นเมียกู หรือแม่กูเนี้ย บ่นอยู่ได้ ” มันพูดเมียอีกแล้ว (กูโกรธแล้วนะ)ผมเอามือตบเบาๆไปที่ปากมัน
“เออๆ มึงอย่าบ่นนักเลย วันหลังกูจะไหว้แล้วกัน ”
“ไหว้หรือไม่ไหว้กูไม่รู้กับมึงหรอก แต่มึงทำมึงก็ได้เอง ”
“เอาใส่หมวกกันน๊อค รีบๆขึ้นมา ” มันยื่นหมวกกันน๊อกมาให้ผม
“จะไปไหน ”
“บางแสน กูจะพามึงไปดูพระอาทิตย์ตก ” ผมขึ้นซ้อนรถและมันออกรถแรงมากแล้วเบรค หมวกกันน๊อคชนกัน อกผมกระแทกกับหลังของมัน
“ไอ้เหี้ย ซี่โครงกูหักแล้วมั้ง ” มันหันหลังมามอง ยิ้มๆ
“กลับบ้านเถอะ กูเคยดูจนเบื่อแล้ว ”
“มึงเคยดูกับกูรึยัง ”
“ไม่เคยอ่ะ และไม่เคยคิดด้วย ”
“ปากดีนะมึง เดี๋ยวกูทิ้งไว้ข้างถนนเลย ”
“กูกลัวมากเลยว่ะปอ ”(ไอ้ห่ากูโตมาที่นี่ กูรู้ทุกซอกทุกมุม)
นั่งรถไปเรื่อยๆ ประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงบางแสน
“ทีมึงกินเบียร์ป่าว” ผมเดินไปนั่งที่โขดหิน
“หึ กูไม่ชอบ ” ไปกับเพื่อนหลายๆคน เข้าสังคมผมถึงกินครับ
“แล้วมึงจะกินไร”
“น้ำเปล่าก็ได้ ” หวังดีครับไม่อยากให้มันเปลืองตังค์
“มึงอย่ามากวนกูได้ป่าว มึงมากับกู ให้มันพิเศษหน่อยดิ ” มันเอามือชี้เข้าหาตัวเอง
“มึงอยากกินน้ำเปล่า มึงก้มลงไปกินน้ำทะเลข้างหน้ามึงน่ะ ” มือมันชี้ลงทะเล
“โอ้ย กูปวดประสาทกับมึงว่ะ แล้วแต่มึงล่ะกัน ”หวังดีของผมเป็นประสงค์ร้ายของมัน
“อืม รอแป๊ป อย่าไปไหนนะ ” (มันก็ไม่แน่ เผื่อเจอคนหล่อ กูจะวิ่งตามเขาเชียวแหละ) คิดนะครับ คิดด้วยความโมโหมัน ไม่ได้ทำจริง สักพักเห็น ไอ้ปอมาพร้อมกับ แป๊ปซี่ 2 กระป๋อง ขนมขบเคี้ยวหลายห่อ เม็ดแตง กุ้งเต้น ปลาหมึกย่าง
“มึงซื้อไรมาเยอะแยะว่ะ ”
“กูบอกแล้วไงว่าวันพิเศษ กูเลี้ยง ”
“แล้วมึงมีปัญญากินหมดเหรอ ”
“ไม่ต้องห่วงน้อง ”
“น้องบ้านป้ามึงนะสิ กู 22 ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ”
“มึงรู้ได้ไงน้องป้ากู อายุ 22 ” มันกวนส้นตีนผมครับ ผมมองหน้ามันทำตาขรึม
“คร๊าบบพี่ ผมกลัวแล้ว กลัวจนKหดเลย ”
“ไอ้ทะลึ่ง มึงเปรียบกับอย่าอื่นได้ไหมว่ะ” มันนั่งกินของที่มันซื้อมา(แน่ใจนะว่ามึงซื้อมาให้กูกินด้วย ไม่เรียกกูสักคำ)
“ แล้วมึงไม่ไปซ้อมบอลเหรอ” ผมพูดก่อนที่กระดกน้ำแป็ปซี่ลงคอ
“ก็กูมากับมึง มึงจะให้กูแยกร่างไปเหรอ ”
“กูไม่น่าถามมึงเลย กูผิดเอง ”
นั่งคุยไปพักใหญ่ๆ คุยไปเรื่อยๆ สับเพเหระ ประมาณ 3 ทุ่ม มีเสียงมอไซต์มาเป็นกลุ่ม 5-6 คัน มาจอดที่ ที่ผมคุยกับไอ้ปอ
“รถคุ้นๆว่ะ รถไอ้ปอป่าววะเนี้ย ” 1คนในกลุ่มนั้นพูดขึ้น พลางกวดสายตามมองหาเจ้าของรถ
“เห้ยไอ้ปอ มาทำไรที่นี้ว่ะ” เดินมาจากรถตรงมาที่ผมกับไอ้ปอนั่ง
“มึงกินน้ำแป็ปซี่เหรอว่ะ 555 แล้วนี่ใครว่ะ ” มองมาที่ผม อยากจะบอกว่าผมไม่ชอบมันเป็น 2 เท่า คือไม่ชอบคนแบบนี้เลย ไม่มีมารยาท ทำตัวไร้การศึกษา (บางคนไม่ได้เรียน มารยาทดีเยอะไป แต่ไอ้นี้การศึกษาไม่ได้ช่วยมันให้ดีขึ้นเลย) ผมโกรธ ไอ้ปอก็รู้มั้งว่าผมไม่ชอบ ผมก็ไม่ได้พูด แต่ทำตาขวางไม่พอใจ
“น๊อต มึงมาทำอะไรแถวนี้วะ ” มันทักทายเพื่อน แต่ไม่ตอบคำถาม
“กูก็มาเที่ยวสิ วันเสาร์ เที่ยวดึกๆได้พรุ่งนี้หยุด ”
“ไอ้หรั่งมึงไปยกเบียร์ร้านซอยแปดมาซิ มานั่งกินกับไอ้ปอ” ไอ้น็อตมันตะโกนบอกเพื่อนมันที่อยู่รถ ผมนั่งนิ่งไม่พอใจมาก ไม่อยากรู้จักกับเด็กอันธพาล(น่าจะใช่ ดูการพูด) ผมก็รอดูไอ้ปอ ว่ามันจะว่ายังไง ในเมื่อผมไม่ชอบ ระหว่างเพื่อนกับผม...(เงียบสักพัก)....และแล้วมันก็มากระซิบที่หูผมครับว่า
“ที มึงกลับบ้านก่อนนะ มันดึกแล้ว ไปพวกนี้มันคงลากให้กูอยู่ เอานี่ไป ขับรถกูกลับ ขับได้ใช่ไหม ” (มึงไม่พูดกูก็กลับ จะให้กูนั่งร่วมวงกับพวกนี้นะเหรอ มึงลากกูมาด้วยแล้วไล่กูกลับ กูจะจำไว้ ไอ้ปอออออ)
“อืม” ผมพูดสั้นๆ ทั้งๆที่อยากจะพูดในสิ่งที่คิด แต่กลัวมันไม่สบายใจ
“กูกลับแล้วกูจะรีบไปหา ”
“ไม่ต้อง มันคงดึกมาก เดี๋ยวที่บ้านแตกตื่นกันหมด”
“กูสัญญาว่ากูจะไม่เมา ถึงบ้านกูจะโทรหามึง มึงก็ลงมาเปิดประตูให้กู จะได้ไม่มีใครตื่น ”
“กูบอกไม่ต้อง ” ผมเอากุญแจรถมันมาแล้วสตาร์ทรถแล้วขับกลับบ้าน (ถ้ามีรถสองแถวผ่านเส้นนี้น่ะมึง กูไม่เอารถมึงมาหรอก) ผมขับกลับถึงบ้าน อาบน้ำ เข้านอนทันที (ไม่ได้โกรธมันมากมายหรอกครับ แต่ง่วงนอน จะ 5 ทุ่มแล้ว
ไม่รู้ว่ากี่ทุ่มกี่ยามแล้ว เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมกดรับทั้งๆที่หลับตา
“ทีมาเปิดประตูให้ปอหน่อย ปออยู่หน้าบ้าน ”
“ก็บอกแล้วไม่ต้องมา”
“ก็มันได้มาแล้ว เร็วๆดิ ไอ้แฝดเห่า เดี๋ยวพ่อ แม่ตื่น ”
ผมวางสาย (โอ้ย ไอ้บ้าหนิ กวนกูทั้งวัน) ผมมองดูนาฬิกา เกือบตี3 ครับ ผมเดินลงไปเปิดประตูให้มัน มันเดินเข้ามาตามหลัง กลิ่นเบียร์หึ่งเลยครับ
“ไหนมึงบอกว่าจะไม่กิน” ผมพูดเมื่อเข้ามาในห้อง
“ใครบอก กูบอกว่าไม่เมา ไม่ใช่ไม่กิน ” (ขึ้นห้องได้สันดานเก่าเริ่มออกเชียวนะมึง เมื่อกี้ยังพูดเพราะอยู่เลย)
“ช่างหัวมึงเถอะ กินมึงก็กินเอง เมามึงก็เมาเอง ” ผมล้มตัวนอน
“มึงไม่ห่วงกูเลยเหรอ ”
“เป็นญาติกูเหรอ ”
“หึ เป็นผัว ” (ผัว เมีย อีกแล้ว)มันรู้นะว่าผมไม่ชอบ พูดแล้วรีบเดินเซๆเข้าห้องน้ำ มันอาบน้ำมั้ง ผมก็สะลืมสะลือ อาบน้ำได้เป๊ปเดียว(อาบหรือวิ่งผ่านน้ำว่ะ) มันเดินออกจากห้องน้ำสไตส์เดิม แก้ผ้าร่อนจ้อน ไม่เช็ดตัว เดินไประเบียง (รู้ดีนะมึง)เช็ดตัวแห้งแล้วเดินเข้ามา มันเอามือมาเขย่าขาผม
“ที ที กูรู้นะมึงยังไม่นอน” ผมแกล้งหลับ ไม่อยากคุยแล้ว ง่วงนอน มันนอนลงข้างๆผม K ตั้งโด่ แต่ผมรำคาญมันมากกว่า(กูง่วง)
“มึงแกล้งหลับเหรอ งั้นกูจะลักหลับมึงแล้วกัน ” มันจับมือผมไปจูบ แล้วเอามือผมไปจับที่ K มัน
“กูง่วงนอนมาก วันหลังแล้วกัน ”
“น๊า นะที กูกินเบียร์มา กูเงี่ยนมาก กูขอแป๊ปเดียว” หลังจากได้สัมผัส K มันสักพักประกอบกลิ่นหอมตัวมันหลังอาบน้ำ K ผมก็เริ่มแข็งแล้วสิครับ ไอ้ปอเอามือมาจับ K ผม (น่าอายมาก)
“ปากมึงบอกว่าไม่ แต่หลักฐานมันฟ้องว่ะ. ” ผมก็ยังนอนเฉยๆ แล้วมันก็พูดต่อ
“กูไม่ให้มึงเหนื่อยหรอก นอนเฉยๆ เดี๋ยวกูยอมเหนื่อยเอง ”
" มึงใช้คำว่ายอม เหรอ" พูดไม่ทันจบมันเอาปากมันประกอบปากผม
“อึมๆ” มันยังดูดลิ้นได้ดีเหมือนเดิม
“เดี๋ยวๆ พอก่อน...กูปวดฉี่ ” ผมพูดเบาๆ
“ขัดจังหวะว่ะ ” มันยิ้มที่มุมปาก (ไอ้ที่ครั้งที่แล้ว ให้กูค้าง นอนอ่าซ่าอยู่บนเตียงไม่มากกว่านี้เหรอ ไอ้สาดดด)
. .
ตอนนี้แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวให้คุณๆจิตนาการต่อ(จะได้มีเรื่องนั่งคิดไง เวลาอยู่ว่างๆ) ผมเข้าไปในห้องน้ำทำไม ปวดฉี่จริงเหรอ แล้วลุ้นครับว่าคืนนี้มันจะได้ผมไหม (ไม่ต้องคิดมาก ผมใม่ใช่คนใจง่ายเท่าไรนะ)แต่มี sex ทั้งๆที่เพิ่งเจอกกันได้ 2 วัน 555
ปล. กติกาเดิมนะครับ ช่วยๆกันเม้นให้หน่อย จักขอบพระคุณยิ่ง
.....................................................................................
ขอบคุณครับ :pig4:
-
รออ่านอยู่จ้า มาต่อเร็วๆนะ
+1 เป็นกำลังใจให้
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มารอดูคนโดนทิ้งค่ะพี่ที :impress3:
-
:angry2:ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเรยคราบบบบบบบบบบบบบบบบ.............
อันนี้เรื่องจริงป่าครับ :impress2:
อยากมีแฟนแบบนี้จังงะ :o8:
แต่ผมพูดคำหยาบไม่เป็นนี่สิ :laugh:
-
อันนี้เห็นด้วยกับปอ..ฮ่าฮ่า ไม่ได้บอกว่าไม่กิน แต่แค่ไม่เมา... o13
แล้วถ้าแกล้งทิ้งปอให้ค้างเติ่งบนเตียงจะโดนเอาคืนทบต้นทบดอกเน้อ... :jul3:
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
:oo1: :oo1: :oo1:
-
:เฮ้อ: ดีนะที่แค่โดนทิ้งให้กลับบ้านเอง ดีกว่าบังคับให้เรานั่งด้วยทั้งๆที่เราไม่ชอบอ่ะงับ
-
:z13: :z13:
-
รอปอฉี่เสร็จ
:impress2:
-
เม้นแล้วคับบบบบบ
ดีน่ะไม่แถมภาษาอังกฤษไห้เนี่ยยยย
....
....
ผมชอบนิยายแนวนี้ ฮาดีคับ
และก็ชอบตอนนี้มากมาย
เพราะยังเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข
ไม่รู้อีกกี่ตอน ที่ต้องเจอปัญหา
....
....
ช่วงเวลาที่ยิ้มได้เนี่ยมันสั้นน่ะคับ
ถนอมมันเอาไว้ให้นานนาน
เป็นกำลังใจให้ แล้วก็อย่าหายไปนานน่ะ คนอ่านเค้า คิดถึง !!?
-
ที่บอกชื่อตอนว่าช่วยด้วยครับ..ผมโดนทิ้งแล้ว
นึกว่าปอพาทีไปบ้านไหว้พ่อแม่
แล้วเจอกิ๊กเก่า
ที่แท้โดนทิ้งเพราะปออยาก......................................กินเบียร์(อืมกินไม่ชวนนะ)
ทีไปฉี่หรือปีนไปนอนที่ห้องพี่ชาย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อไวๆนะ
รออยู่ :กอด1:
-
...ทีฉี่ใกล้เสร็จแล้วครับ...ดึกๆน๊าาาา :pig4:
-
จะรอน๊าาา
:กอด1: :กอด1:
-
:z13:
:serius2:
-
5555555555555555555555555555555
-
...ทีฉี่ใกล้เสร็จแล้วครับ...ดึกๆน๊าาาา :pig4:
ทีจ๋า ฉี่นานไปไหม ป่านนี้น้องปอไม่ค้างตายไปแล้วเหร้อ :haun5:
-
เอ่อออ
ขนาดเมานะนั้นนน
อย่ายอมครับบบบ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทีครับ ฉี่นานไปมั๊ยครับ
555
-
ไม่อยากลงตอนนี้เลย :o8: :-[
เด็กๆที่อยู่ระหว่างการสอบก็ไม่ควรอ่านน่ะครับ...แรงจะหมดซะก่อน...หุหุ
................................................................................
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 6 อนาถใจ sex ของผม
หลังจากที่มันขอมี sex กับผม ผมได้เดินไปในห้องน้ำ ผมไม่ได้ไปฉี่หรอกครับ 555 ไปล้างหน้า ล้างตัว บ้วนปากเตรียมเปิดศึก (คงคิดสภาพผมออกนะนอนมาหลายชั่วโมง ตัวเหนียว หน้ามัน ฟันเหยินหมดแล้ว(ฟันเหยินน่าจะไม่เกี่ยว)) ล้างตัวสักพัก (ไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ) ผมเดินออกมา เห็นไอ้ปอยืนสาวKคอยอยู่หน้าประตู(หน้าตาหื่นฉิบหายไอ้นี่) มันรีบปรี่เข้ามาหาตัวผม ระดมจูบไม่ยั้ง มือมันกอดผมไว้แล้วค่อยเลื่อนมาขย้ำที่ตูด ผมผละปากออกจากมันแล้วค่อยๆเลียลงมาที่นม ดูดทีละข้างเน้นๆ มืออีกข้างก็บี้หัวนมมัน ผมค่อยๆย่อตัวต่ำลง ละเลงที่หน้าท้อง(จุดอ่อนไอ้ปอ) วนๆอยู่นานเน้นหนักบ้าง เบาบ้าง ในขณะมืออีกข้างหนึ่งก็ชักKมันไปด้วย ไอ้ปอยืนเกร็งเงยหน้า กัดกราม หายใจแรงมากครับ ปลายเท้าเขย่งส้นไม่ติดพื้นแล้ว
“ ซีสสสส อารรร ” มันพยายามจะเก็บเสียงเต็มที่ แต่กระนั้นผมก็ได้ยิน
ผมสงสารมันก็เลยเลิกเล่นหน้าท้องแล้ว เอาลิ้นไปแตะเลียที่ปลายK (คงจะเงี่ยนมากเห็นน้ำใสๆใหลเยิ้มที่ปลายK) จากนั้นผมก็อ้าปากครอบลำKไอ้ปอ ไอ้ปอกระเด้าเข้าออกเบาๆ (กระเด้าถึงคอหอยกูมึงตายแน่)มันคงคิดได้ว่าผมไม่ชอบให้เอาเข้าไปลึก ผมใช้ปากรูดเข้ารูดออกช้าๆและเร็วขึ้น ไอ้ปอคงใกล้จะแตกแล้วมั้งคับ มันจับแขนผมดึงขึ้น ประกบปาก
ถึงทีที่มันต้องทำให้ผมบ้างไอ้ปอผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ มันก็ทำคล้ายๆกับที่ผมทำให้มันแหละครับดูดนม เลียที่ท้อง
“ อ้าหหหห ปอ กูเสียวโครตเลยหวะ ซีสสสสส “ ผมไม่เก็บเสียง แม่งหรอก (ก็กูเสียวนี่หว่า) ผมความรู้สึกไวทุกที่ มันลงลิ้นผมเสียวทุกที
มั่งย่อตัวลงเลียที่ต้นขาผม มืออีกข้างจับขาผมเหยียบบ่ามัน อย่าบอกนะว่ามึงจะ.... จริงๆครับมันซุกหน้าเข้าไปที่ร่องตูดผม ทั้งดูดทั้งเลียร่องอยู่นาน อยากจะบอกว่าตรงนี้มันเสียกว่าทุกที่เลยนะ (สำหรับผม) ผมอึ้งปนเสียวไม่คิดว่ามันจะกล้าทำ มันลุกขึ้นมา มืออีกข้างช้อนใต้เข่าผมข้างหนึ่งขึ้น มันเบียดตัวผมติดกับผนังห้องน้ำ มันเขยิบตัวเข้ามาใกล้พร้อมที่จะแทงKเข้ารูผม มันย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วค่อยๆดันขึ้น
“ อออโอ้ยยยย ไอ้ปอกูเจ็บ “ (ยังเจ็บเหมือนเดิม)
“ ยังเจ็บอยู่เหรอ “
“ เออดิ ไอ้เหี้ย “ สีหน้าผมเริ่มบูดเบี้ยวแล้ว
“ มึงอย่าเกร็งดิ “
“ ก็กูเจ็บ ไม่ให้กูเกร็งได้ไงว่ะ “
ไอ้ปอมันเอาน้ำลายมันมาลูบที่K หนังK มันแทงเข้าไปแล้วครับ มันเริ่มดันเข้าไปทีละนิด จนมิดด้ามเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าเจ็บ(จนเท้าชา)
“ เห้ยไปปอ มึงลืมใส่ถุงยาง “ ผมพูดเสียงดัง
“ ไม่ทันแล้ว ทีเอ๊ย กูขอสดเลยแล้วกัน “ ดูมันพูดสิครับ
“ ไอ้เหี้ยเดี๋ยวกูติดโรค “
“ กูเพิ่งเคยสดกับมึงนี่แหละ เชื่อกู “ (กูจะไปรู้กับมึงเหรอ) ถือว่าเชื่อใจมันแล้วกัน ไม่ทันแล้วครับ ก็เลยตามเลย (โอ้ย กรรม) เพิ่งเคยสดครั้งแรกกับมันเหมือนกัน
มันโยกเข้าออกช้าๆ เน้นๆครับ สักพักมันจับขาอีกข้างผมยกขึ้น (ขาผมไม่ติดพื้นแล้วครับ)ในท่าอุ้มแตง ไอ้ปอเอามือมาจับที่ตูดผมแล้วยกขึ้นลง เอวมันก็กระเด้าไปด้วย
“ อืม ๆๆๆ “ ไอ้ปอครางไปตามจังหวะที่กระแทก มันอุ้มผมเดินมาถึงชักโครกมันนั่งลง เหงื่อแตกซิกเลย ผมเอาขาแตะพื้นแล้วนั่งขย่มให้มันครับ ให้มันพักไปด้วย
“ อายยย ปอ ซีสสส กูกกก เสียยยวว” ผมขย่มไปด้วย ไอ้ปอก็เลียหัวนมผมไปด้วย ได้สักพักมันก็จับผมลุกขึ้นหันหน้าเข้าผนังห้อง จับผมโก้งโค้ง ไอ้ปอก็ถุยน้ำลาย มาลูบที่Kของมันเพื่อให้มันลื่นๆหน่อย ค่อยๆยัด พอยัดไปได้ครึ่งลำไอ้ปอแทงพรวดเดียวเลยครับ ก็ครางออกมา
“ โอ้ยยยยย ปอเบาๆก่อนดิว่ะ ” ผมร้องบอกมัน ผมยั้งตัวเองไม่อยู่จนต้องเอามืออีกข้างดันผนังห้องน้ำไว้ มันซอยเริ่มจากช้าๆ และถี่ขึ้น ผมเสียวจนเขย่งเท้า ไอ้ปอกระแทก ไม่ยั้ง เสียง หน้าขามัน กระแทก ตูดผม ดัง ป๊าบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลั่น ห้องน้ำ
“ อืมมม ซีสสสส อารรรร ซีสสสส เสียยยววว “ ตอนนี้ผมกับไอ้ปอครางไม่เป็นภาษา ทั้งคู่ ในขณะที่ไอ้ปอกระเด้าอยู่มืออีกข้างก็มารูดเข้ารูดออกKผม ก้มตัวเลียหลังไปด้วย
“ ซีสสส ปอๆๆๆ อืมมมม อารรรรรร เสียววววววโครตต “ ผมยิ่งร้องไอ้ปอยิ่งรั่วครับ
“ อารรรรร ไอ้ปอ กรูรรร กรูรรร เสร็จ แล้ว ซีสสสสสสส “ ระหว่างที่น้ำว่าวของมผมแตกกระจาย ยิ่งทำให้ตรูดของผม รัด ลำKไอ้ปอ(รู้สึกได้) จนไอ้ปอร้องตามผม
“ ทีๆๆ โอยยย รัดKกูชิบหาย ซีสสสส โอยยยย กูแตกด้วยยยย “ ไอ้ปอกอดผมแน่นมาก กระเด้าเอวแรงกว่าเดิม (แรงจนผมตัวปลิว มือที่ผลักผนังห้องน้ำข้างเดี่ยวไม่อยู่ครับ เหมือนมันกระโดดเย้ยังไงไม่รู้ “ โป๊ก “ หัวผมไปโขกกับผนังห้อง แล้วน้ำว่าวมันก็พุ่งคาตูดผม
“ไอ้เหี้ยมึงเด้าแรงจังว่ะ หัวกูโขกผนัง โนแน่พรุ่งนี้ ” น้ำว่าวออกแล้วยิ่งอารมณ์เสีย
“555 กูโทษๆ กูอัดแรงที่มีหมดเลยว่ะ ”
“ มึงไม่กระโดด ลงมาจากเพดานนูนว่ะ ไอ้สาดดด ” ผมประชด
“ เออๆ พรุ่งนี้ กูสัญญา ”
“ มึงว่ากูจะให้มึงเย้ทุกวันเหรอ เตียงมีไม่เย้ไอ้นี่ ” ผมบ่นๆ
“ เออๆรีบอาบน้ำ นอน ”
“ มึงออกไปรอข้างนอก ”
“ อะไรของมึงอีกว่ะ ”
“ มึงออกไปข้างนอกก่อน ” (กลัวมองกันไป สัมผัสกันมา จะโดนอีกรอบ แค่นี้ก็เจ็บหัวจะแย่)
“ ชอบฟันกูแล้วทิ้งนะมึง ” บ่นไปด้วยเดินออกไปด้วย
“ อันนั้นกูต้องพูด ” ผมปิดประตูห้องน้ำอาบน้ำ ออกมาเสร็จสรรพ ใส่เสื้อผ้า นอนลงบนเตียง ผมมองดูนาฬิกา ตี 4 แล้ว ไอ้ปอเดินเข้าห้องน้ำต่อ สักพักมันเดินออกมา ในสภาพเหมือนทุกครั้ง ไปเช็ดตัวที่ระเบียง (ไอ้นี่ไม่ชอบเอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปว่ะ) เช็ดเสร็จ มันเดินมาปลายเตียง
“ ทีกูไม่มีเสื้อผ้าใส่ ” เขย่าขาผม(อีกแล้ว)
“ มึงจะมาเรียกทำไมอีก มึงเห็นตู้ไหม มึงอยากใส่ตัวไหนมึงก็ไปเอาสิว่ะ ” ผมชี้ไปที่ตู้
“ กูมาขออนุญาติมึงไง ” มันยิ้มๆ ยักคิ้ว
“ ไม่ต้องทำเป็นมีมารยาทตอนนี้เลย ทุกครั้งไม่เห็นมี กวนตีนกูว่ะ ”
“ กูผิดอีกแล้ว เมียกูเอาใจยากว่ะ เดี๋ยวกูทิ้งมึงไปมีเมียใหม่ซะเลย ” พลางเดินไปที่ตู้
“ ดี กูก็จะหาผัวใหม่ ” ปกติผมไม่พูดผัวๆ เมียๆหรอกครับ แต่พูดประชดมัน มันชอบพูด
“ ปากดี รู้งี้กูน่าจะจับเย้ให้ถึงเช้าเลยดีกว่า มันจะได้ไม่มีแรงพูด ”
“ไอ้เด็กน้อย ใครกันแน่ที่จะไม่มีแรง พรุ่งนี้มึงจะเข่าอ่อนไปทำงานล่ะสิไม่ว่า ”
“พรุ่งนี้กูลา ก่อนกูจะมานี้กูเขียนใส่กระดาษแปะไว้ที่หน้าอู่แล้ว ”
“เฮ้ย อู่มึงลาง่ายยังงี้เลยเหรอ ”
“ก็อู่ธรรมดา ไม่ต้องมีพิธีรีตองมากมาย กูคิดแล้วว่ากูต้องนอนดึก กูว่าจะเอาให้ถึงพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ ”
“ มึงอย่าพูดมาก รีบใส่เสื้อผ้า ปิดไฟ นอน ” มันทำกิจของมันเสร็จ เดินไปปิดไฟแล้วมานอนเตียงกับผม
“มึงนอนข้างบน เดี๋ยวกูไปนอนข้างล่าง ” ก็มันเล็กจนอึกอัด
“ไม่อ่ะ กูจะนอนกอดมึง ”
“มึงแหกตาดูสิ เตียงมันเล็ก มึงจะได้ไม่อึดอัด ” ที่จริงผมอึกอัด แต่พูดให้เหมือนดูดี มีมารยาท ผมเปิดไฟไปหยิบ หมอน ผ้านวมมาปูนอน เสร็จแล้วก็ปิดไฟนอน สักพักผมเห็นไอ้ปอมันเดินย่องๆมานอนกับผม
“มึงทำไมไม่นอนเตียง ”
“ มึงเจ้าของห้องมึงยังไม่นอนเลย กูไม่กล้านอน ” ข้อคิดเห็นหรือข้อเท็จจริงไม่รู้
“เออ ดึกๆมึงมีมารรยาทว่ะ ”
“เออ นอนๆๆ ” มันพูดพร้อมนอนตะแคงมากอดผม ในที่สุดคืนนั้นก็ไม่มีใครนอนที่เตียงเลย แล้วมันลดความอึดอัดลงตรงไหนเนี้ย
. .
เป็นไงบ้างครับเหมือนที่คุณคิดไว้รึป่าว ผมเคยอ่านประสบการณ์ sex ของคนอื่นแล้วเกิดอารมณ์ทางเพศ แต่ผมนั่งเขียนประสบการณ์ตัวเองแล้วมีอารมณ์เบื่อมากกว่าครับ คุณว่าไหม (ว้า เมื่อไหร่จะได้เจอ sex ที่ถูกใจผมซะที แบบว่าอบอุ่น ไม่ต้องรุนแรง พิสดารมากนัก อยู่บนเตียง ) ดูเหมือนช่วงนั้นสิ่งที่ผมไม่ชอบเกือบทั้งหมดมันจะไปรวมอยู่ในตัวไอ้ปอคนเดียว มันก็อาจจะคิดนะ สิ่งที่มันไม่ชอบมารวมตัวกับผมเหมือนกัน ต่างกันสุดขั้ว
และแล้ววันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง วันที่ผมกับไอ้ปอทะเลาะกัน(จริงจัง)ในรอบที่เราคบกันกว่า 2 เดือน มันอาจจะเบื่อผมแล้วก็ได้(ไปเลย) มันพยายามยัดเยียดข้อหาว่าผมมีชู้ ทำให้ทะเลาะกัน ไม่พูดกัน จะหนักหนาขนาดไหน ติดตามตอนหน้าครับ ตอน ผม(ที)มีชู้เหรอ ทำไมไม่รู้ตัวเลยล่ะ
ปล. หากคุณมีความสุขกับตัวหนังสือที่ผมบรรยาย...ผมก็จะมีความสุขกับตัวหนังสือของคุณเหมือนกัน....(เม้น หน่อยนะครับ)
-
^
^
:haun4: :jul1:
เยๆ ได้จิ้มแระ ขอบคุณค๊าบสนุกมากมาย
-
:sad4: กลัวไอ้ที่สปอยไว้อ่ะ มันร้ายแรงมากมั้ยอ่ะ
-
สปอยไว้อ่ะ :sad4:น่ากลัว ปอโหดไปป่ะ
-
เหอะๆ...
ไวกันชะมัดเรย
+๑ให้เป็นกำลังใจนะคับ
-
มาต่อเร็วๆนะคราบจะรฮ :impress2:
-
วุ้ย กิต.มาช่วยให้กำลังใจค่ะ
(มาบอกว่า 'สนุกดี' ด้วยค่ะ)
๕๖ + ๑ = ๕๗
ขอบคุณนะคะ คุณ LEO ขอบคุณนะคะ คุณ ที
-
มีไรกันแล้ว
:m25: :m25:
-
ชอบครับ รออ่านต่อนะ
-
ว้าวววววววว :haun4:
-
พี่ที่คร้าบ ผมอยากได้อย่างไอ้ปออะ เอิ้กๆๆๆ
หาให้ผมมั่งจิ o13
-
:m25: เต็มที่ไปเลยแห๊ะ(หรือแค่นี้ยังจิ๊บๆ) เจ็บมากไหมคะ คงปวดสินะ โอ๋ๆๆๆ :กอด1:
เหอๆๆ~ ไอก็เคยเจ้ออออไอ้ข้อหาเนี๊ย ทั้งๆที่มันไม่จริง กูก็ทั้งรักและมีมึงคนเดียว มันไม่อยากบอกเลิกไอน่ะ(อยากเป็นสุภาพบุรูษ(ตรงไหนวะ?)หรืออยากทำตัวให้น่าสงสารก็ไม่รู้)
แต่ในที่สุดมันคงทนไม่ไหวมั้งก็เลยบอกเลิกซะเอง แล้วความจริงก็ปรากฎว่าใครกันแน่ที่แม่งมีชู้(แล้วยังมาปรักปรำกุอีก แอบไปคบกันเป็นเดือนๆ กุรู้แต่กุไม่พูดหร๊อก ไอ้เวร!)
นึกถึงทีไรเคืองทุกที ตอนนี้เป็นเพื่อนกันแล๊ะ(เป็นได้เพราะไม่นึกถึงอดีตนะเนี๊ย)
แต่เรื่องของพี่จะเป็นแบบไอไหม? อย่าเป็นเลยเนอะ :a3: รออ่านอยู่นะเคอะ
-
อยากให้จบแบบแฮ็ปปี้เอ็นดิ้งจัง :sad4:
อยากได้แฟนแบบนี้มั๊ง แต่กลัวเสียใจ :o12:
-
:pighaun: :pighaun:
เลือดกระฉูดจนจะหมดตัวแล้ว :jul1:
อยากได้แฟนแบบปออ่ะ(โรคจิตป่ะเนี่ย) :o8: :o8:
-
ปอทำทีเจ็บทั้งข้างบนและข้างล่าง
สงสารทีจางเลย
ว่าแต่ตอนนี้ปอกะทียังคบกันอยู่ชิมิ
-
เล่าซะน่าติดตามเลย
T^T แต่ผมต้องอ่านสือสอบอ่าาาา
เอาเป็นว่า สอบเสร็จค่อยเจอกันแล้วกันนะครับ
T^T ติดตามเรื่อย ๆ นะครับ :กอด1:
-
:pighaun:
-
:haun4:
ปอ...มันซาดิสต์นะ ชอบความรุนแรง แต่ดูที ก้อชอบนะ...555
เค้าหึงอ่ะดีแล้ว...แสดงว่า รัก ไง เอาไว้เช็คเรตติ้งตัวเองเนอะที
-
เหอๆๆๆๆ น่ากลัวเนาะ เด็กแบบนี้ คงหึงรุนแรง จะมีฉากตบตีรึเปล่านิ กลัวแทน
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคนโพสนะค้าบบ
สนุกมากมาย แล้วคู่นี้จะลงเอยยังไงหว่า??
เหมือนจะยังไม่ค่อยลงรอยเท่าไหร่
ขอฉากสวีทหวานแหว๋วหน่อยสิค้าบบ
อยากอ่านบ้างจัง .. อิอิ :impress2: :impress2:
-
:m25: :m25: :m25:
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 7....มีชู้แบบไม่รู้ตัว
บ่นนำ
หลายคนกล่าวว่าผมไม่ชอบไอ้ปอเหรอ จริงๆแล้วผมก็ชอบมันครับ รักมากด้วย แต่ผมไม่ค่อยแสดงออก ก็ดูมันเข้ามาหาผมสิ มันเริ่มจากความไม่ชอบก่อนแล้ววันนึงชอบมันขึ้นมาแต่ผมก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้มากหรอกครับ(มันขัดๆยังไงไม่รู้) ก็มีบางครั้งที่ผมห่วงและพูดแต่ก็ไม่ได้มากมาย แต่ไอ้ปอมันออกแนวบ้าๆครับ คาดเดาสิ่งที่มันจะทำได้อยาก มันอยากทำมันก็ทำ มันไม่อยากมันก็ไม่ทำ มันรักผมมันก็แสดงออกอย่างรวดเร็วจนบางครั้งผมอึดอัดนะ เพราะเราต้องอยู่ในสังคม เอาล่ะเข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ
ตอน 7 มีชู้แบบไม่รู้ตัว
ผมกับไอ้ปอก็สุกๆดิบๆกันมาได้พักใหญ่ ประมาณ 2 เดือน กิจวัตรก็เหมือนๆเดิมในทุกวัน ไอ้ปอไปเรียน ส่วนผมอยู่บ้าน(น่าเบื่อมากๆ) ก็ไม่ได้ทำอะไร นอกจากอ่านๆๆๆๆหนังสือ
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“เฮ้ย หวัดดีปาล์ม เป็นไงว่ะ สบายดีป่าว” เจ้าปาล์มเพื่อนแก๊งค์เดียวกัน สมัยเรียน โทรมา
“เออ ๆหวัดดีที สบายดี ” ไอ้ปาล์มตอบ
“แล้วงานเป็นไง ยากป่าว ” ผมถาม
“ก็เรื่อยๆแหละที เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน กะว่าจะไปหาไปเที่ยวชล นัดกับไอ้พุ ไอ้ทิน ไอ้ก้อไว้ อาทิตย์หน้าว่างป่าว” เพื่อนสนิทผมทั้งนั้น
“โห่ เพื่อนมาทั้งที ไม่ว่างก็ต้องว่างดิ ” คุยถามสารทุกข์ สุกดิบกันไปได้สักพัก
“นัดกันไว้ที่ชลเลย คงจะไปรวมตัวกันที่นั้นแหละ ไปถึงเดี๋ยวโทรบอกอีกที ” นัดกันเรียบร้อยครับ วัน เวลา สถานที่ ต่างคนมาคนละทิศคนละทาง
“เออๆ อาทิตย์หน้าเจอกัน ” ผมวางหู
ดีใจครับเพื่อนจะมาหลังจากที่ไม่ได้เจอกัน 3-4 เดือน และช่วงเรียนผมไปบ้านเพื่อนเกือบหมดแล้ว แต่เพื่อนยังไม่เคยมาบ้านผม ทั้งๆที่ใกล้ที่เรียนที่สุดแล้ว ผมจดตารางนัดไว้ในปฏิทิน
ถึงวันนัด ประมาณ 9โมงครึ่ง เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“ทีใกล้ถึงชลแล้วนะ” ไอ้ปาล์มโทรมา ผมตกใจครับ ผมลืม อยู่กับไอ้ปอเพลินไปหน่อยผมลืมนัดเพื่อน(ผมเลวไหม55) แต่ช่วงนั้นไอ้ปอไปเรียน ผมอยู่บ้านครับ
“มาถึงแล้วเหรอปาล์ม เออๆเจอกันที่ขนส่งเดี๋ยวไปรับ ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ ผมบึ่งรถไปขนส่ง เจอไอ้ปาล์มนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“มาตรงเวลาเลยหนิหว่า แล้วคนอื่นล่ะ” ผมถามไอ้ปาล์มเมื่อผมมาถึง
“ยังมาไม่ถึงมั้ง เดี๋ยวโทรถามก่อน ”
ไอ้ปาล์มโทรถามเพื่อนทั้งหมด ปรากฏว่าทุกคนติดงาน มาไม่ได้ บางคนก็น้ำท่วมบ้าน
“ถ้าไม่มาก็น่าจะโทรบอกกันก่อน จะได้นัดกันมาทีหลัง ” ไอ้ปาล์มพูดหลังจากวางโทรศัพท์ ดูมันหงุดหงิดเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรปาล์ม มาคนเดียวก็เที่ยวคนเดียว เดี๋ยวจะพาไปทุกที่เลย ” ผมพูดปลอบ
ในที่สุดก็เหลือไอ้ปาล์มคนเดียว ผมจึงพากลับบ้านเป็นจุดเริ่มต้น
“วันนี้เย็นๆ เดี๋ยวพาไปบางแสนก่อนเลยใกล้ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปเริ่มต้นไกลๆ”
“อืม ดีเหมือนกันนั่งรถมาซะไกล ปวดตัวไปหมด ” ไอ้ปาล์มทำงานที่พิจิตรครับ นั่งคุยกันได้พักใหญ่ จนถึงเที่ยงกว่าๆ ผมลุกไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวจะพาไอ้ปาล์มไปกินข้าวข้างล่าง
“ก๊อก ก๊อก” ผมได้ยินเสียงเคาะประตู แล้วผลักประตูพรวดเข้ามา (ไอ้ปอแน่เลย ลืมบอกไปว่าเพื่อนมา ) ผมฉี่ยังไม่เสร็จ รีบออกมาจากห้องน้ำ เป็นอย่างที่คิดครับ ไอ้ปออยู่หน้าประตูกำลังยืนจ้องไอ้ปาล์มที่นั่งอยู่บนเตียง
“เพื่อนๆ” ผมพูดอย่างรวดเร็วก่อนที่ไอ้ปอจะพูดอะไรออกมา และผมพูดต่อ
“นี่ปาล์ม เพื่อนช่วงเรียนมหาลัย มาเที่ยวชล ” แนะนำเพื่อนให้ไอ้ปอรู้จัก
“หวัดดีครับ” ไอ้ปาล์มพยักหน้าเล็กน้อย ในขณะที่ไอ้ปอยังจ้องไอ้ปาล์มอยู่
“ปาล์ม นี่เพื่อนเราชื่อปอ” ผมแนะนำไอ้ปอให้ปาล์มรู้จัก
“กูเป็นเพื่อนมึงเหรอ” ไอ้ปอพูดเสียงดัง ไอ้ปาล์มตกใจคับ อย่าว่าแต่ไอ้ปาล์มเลย ผมสะดุ้งมากกว่าไอ้ปาล์มอีก ผมผลักให้ไอ้ปอออกไปคุยข้างนอก แต่มันยังยืนอยู่กับที่
“มึงอย่าพูดอะไรเลยนะปอ” ผมกระซิบเบาๆข้างหูมัน
“กูพี่ไอ้ที” มันมองไปที่ไอ้ปาล์ม
“หวัดดีครับๆ” ไอ้ปาล์มไหว้ไอ้ปอใหญ่เลยครับ
“พี่ เอ่อ พี่ แนะนำผิด” ผมทำหน้าเจือนๆ
“พี่ปอพูดให้สุภาพกับเพื่อนผมหน่อยสิครับ” ผมมองไปที่ไอ้ปอ
“เฮ้ย ไม่เป็นไรที ตามสบายเลยพี่ ” ไอ้ปาล์มมองมาที่ผมก่อนที่จะมองไปที่ไอ้ปอ (พี่เหี้ยอะไร ดูหน้ามันหน่อยสิปาล์ม)
“แล้วกินไรมายัง” ผมถามไอ้ปอ
“คำว่าพี่หายไปไหน” มันพูดหน้าตาเฉย (เห็นกูพูดดีกับมึงที่สุดแล้วนะ)
“แล้วพี่กินไรมายัง” ผมมองไปที่อื่น ไม่อยากมองหน้ามันกวนประสาท ช่วงนี้จะให้ทำอะไรก็ยอมๆมันไปก่อน ผมไม่รอคำตอบจากไอ้ปอ
“ปาล์มไปกินข้าวกัน” สงสารไอ้ปาล์มมาครั้งแรกก็มาเจอคำพูดเด็ดๆ
“อืม ” เรา 3 คนก็เดินไปนั่งกินข้างล่าง นั่งกินข้าว 3 คน ไอ้ปอมองไอ้ปาล์มตลอด ผมว่าไอ้ปาล์มน่าจะรู้สึกอึกอัดเหมือนกัน ผมเลยชวนไอ้ปาล์มคุยเรื่อยๆจะได้ผ่อนคลาย ใต้โต๊ะไอ้ปอเหยียบเท้าผมใหญ่เลยครับ ก็ผมไม่อยากคุยกับมัน มันพูดไม่สุภาพเดี๋ยวเพื่อนผมตกใจและอีกอย่างกลัวมันจะหลุดปาก
“อิ่มแล้วเหรอ” คำแรกที่ผมพูดกับไอ้ปอก็เห็นมันยกแก้วน้ำดื่ม
“ยัง” (แล้วมึงจะจ้องเพื่อนกูทำไม)
“รีบกินเถอะ ปาล์ม เดี๋ยวพาไปเดินเล่นแถวๆนี้ก่อน” ผมเร่งไอ้ปาล์มจะได้ออกจากที่นี่เร็วๆ สงสารเพื่อน
ผมว่าจะพาไอ้ปาล์มไปเดินเซ็นทรัลก่อน เดี๋ยวเย็นๆค่อยไปบางแสน กะว่าถ้ามาหลายคนจะขอรถพ่อไป แต่มาคนเดียว เดี๋ยววันนี้ก็น่าจะเอารถมอไซต์ไปกัน และแน่นอนไอ้ปาล์มมาคนเดียวก็ต้องค้างที่บ้านผม ทั้ง3คนกินอิ่มแล้วเดินมาหน้าบ้าน
“เดี๋ยวกูไปส่ง จะไปไหน ” ไอ้ปอถามผม
“อ้าว แล้ว จะกลับยังไง” หลีกเลี่ยงการใช้กู เดี๋ยวเพื่อนจะหาว่าผมเปลี่ยนไป
“มึงโทรมาเดี๋ยวกูไปรับ” ผมรู้สันดานดิบมันดีครับ มันคงกลัวถ้าผมเอารถไปจะไปเรื่อยๆ แต่ถ้ามันไปส่งมันจะเอาผมกับไอ้ปาล์มไปทิ้งไว้เป็นจุดๆ
“เซ็นทรัล” ผมไม่อยากขัดมัน
“ขึ้นมาดิ” ไอ้ปอพูด ผมชี้ให้ไอ้ปาล์มนั่งก่อน ก็ตามมารยาทครับ ให้ไอ้ปาล์มนั่งกลางเพราะมันเป็นแขกจะได้ปลอดภัย ผมต้องนั่งหลังถ้าตกจะได้ตกก่อน ไอ้เวรปอยิ่งขับรถเลวร้ายมาก
“ที มึงขึ้นก่อน” (อ้าว ไอ้เวร ไม่รักษาหน้ากูเลย)
“ปาล์มขึ้นก่อนเลย” ผมพูดยิ้มๆกับไอ้ปาล์ม เมื่อทุกคนขึ้นหมดแล้ว เป็นไปอย่างที่คิดครับ ไอ้ปอขับรถทั้งแรง ทั้งกระแทรก เดี๋ยวเบรค เดี๋ยวไป (ขอโทษนะปาล์มที่มาเจอหมาบ้าก่อน) เพื่อนผมมันจะสนุกไหมเนี้ย ทั้ง 3 ก็เงียบตลอดทางครับ ผมไม่กล้าพูดเผื่อพูดไม่เข้าหูไอ้ปอ ผมจะซวย ระยะนี้ก็ประคับประคองไปก่อน พยายามไม่ขัดใจมันจนกว่าเพื่อนจะกลับ(เพื่อนกูกลับเมื่อไหร่เจอกูแน่ มารยาททางสังคมกูก็สอนให้มึงเยอะแล้วนะ) ถึงเซ็นทรัล ผมกับไอ้ปาล์มลงจากรถ
“จะให้กูมารับกี่โมง”
“เดี๋ยวโทรบอก”
“กูต้องดูด้วย ว่ากูจะว่างรึป่าว” (ไอ้เหี้ย มึงมีตารางว่างไม่ว่างด้วยเหรอ งั้นจะมาส่งกูทำไม กูมาเองก็ได้วางอำนาจมากเกินไปแล้วนะมึง)
“เดี๋ยวโทรบอก” ผมคิดตั้งนานแต่ก็พูดคำเดิม ไอ้ปอขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“พี่ชายเหรอที ” อาทถาม
“อืม ห่างๆ”
“เหรอ เห็นสนิทกัน แต่ก็ดูไม่เหมือนกันเลย” (อืมโดยเฉพาะสันดาน)ช่วงที่ผมเรียนผมเป็นนายกสโมสรนิสิตของคณะเลยนะ ไปไหนมาไหนต้องพูดสุภาพ มีสาระ (พยายามฝืนเต็มที่กว่าจะครบปี)
เดินตากแอร์ สักพัก(ก็ไม่รู้จะเดินซื้ออะไร ที่ไหนๆก็มี) ผมพาไอ้ปาล์มขึ้นรถสองแถวไปที่ตลาดหนองมน แวะไปซื้อข้าวหลามกินไปด้วย แล้วไปต่อพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ หาดบางแสน แหลมแท่น เขาสามมุก ดูไอ้ปาล์มก็สนุกดีนะครับ 6โมงเย็นผมพาไอ้ปาล์มกลับมารอไอ้ปอที่เดิม ผมโทรไปหาไอ้ปอ
“เดินภาษาอะไรของมึงว่ะ ตั้งแต่เที่ยงถึงมืดค่ำ” (พูดกับกูทำไมมองหน้าไอ้ปาล์มว่ะ ยังงี้มันก็เหมือนด่าไอ้ปาล์มสิ) ผมค่อยๆเอานิ้วชี้มาแตะปากตัวเอง ทำแบบเนียนๆ สัญลักษณ์ไม่ให้ไอ้ปาล์มพูด แต่กะนั้นไอ้ปอก็เห็น
“มึงมีไรที มึงปิดไรกู” งานเข้าลืมเตรียมกับไอ้ปาล์ม
“พาปาล์มไปกินข้าวหลามหนองมนมา ไปกินแล้วก็กลับมานานแล้ว” ไอ้ปาล์มคงงงๆว่าทำไมผมพูดไม่หมด
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูว่าจะไป” เห็นไหมบอกแค่นี้มันก็ซักผมจะตายแล้ว ถ้าบอกว่าไปเที่ยวกันหลายที่ ความลับผมแตกแน่ๆ ไม่มีใครรู้นิสัยไอ้ปอดีเท่าผมหรอกครับ มันเห็นผมไปเที่ยวสนุกกับใครไม่ค่อยได้ นอกจากกับครอบครัว น่าจะเป็นยังงั้นนะ ถ้าผมไม่เข้าข้างตังเองมากเกินไป(มึงรักกูรึมึงบ้ากันแน่ว่ะ)
หลังจากไอ้ปอมาส่งถึงหน้าบ้าน
“ปาล์ม ค้างที่บ้านเรานะ” ผมพูดหลังจากลงจากรถ
“เออ ได้ๆ ดีเลย เราง่ายๆ อยู่ยังไงก็ได้” ผมเคยไปบ้านไอ้ปาล์มครับอยู่อยุธยา ไปแก๊งเดิมนี่แหละครับ มันพาไปเที่ยวโบราณสถานทุกที่เลยมั้ง บริการดีมาก บ้านหลังใหญ่ ติดแอร์ทุกห้อง ห้องไอ้ปาล์ม 3-4 คนนอนได้สบายๆเลย แล้วดูห้องผมดิ 55 ไม่อยากเปรียบเทียบ
“คืนนี้กูก็จะค้างที่นี่” ไอ้ปอพูด
“อ้าวพี่ไม่ได้พักที่นี่เหรอครับ” ปาล์มถาม
“ก็มาค้างบ่อยๆ” ตอบแบบทำหน้ามึน
“ปาล์มเดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำบนห้องก่อนเลยนะ” ผมไล่ปาล์มด้วยมารยาท ปาล์มเดินขึ้นห้อง
ผมอยู่หน้าบ้านกับไอ้ปอสองคน
“เป็นเหี้ยอะไรของมึง ปอ นั่นเพื่อนกู มึงคิดบ้างไหมเพื่อนกูจะคิดยังไง ” ผมโกรธ
“กูทำอะไร” ทำหน้ามึนเหมือนเดิม
“แล้วมึงทำอะไรอยู่ มึงดูหน้าเพื่อนกูสิ มันมาบ้านกู มาเที่ยวแล้วถ้ามันไม่สนุก มันจะคิดยังไง ”
“เพื่อนมึงมาทำไมไม่บอกกู แล้วมึงจะให้กูทำยังไง” เริ่มขึ้นเสียง
“มันกระทันหัน นัดกันไว้ 3-4 คน มันเร็วมาก ทุกคนติดธุระ ไอ้ปาล์มเลยได้มาคนเดียว” ผมพูดเสียงเบาลง พูดความจริง
“คนเดียวมันยังกล้ามา มันคิดอะไรกับมึงรึป่าว” มันเป็นคำพูดที่ทำให้ผมโกรธจัดมากขึ้นกว่าเดิม เพราะมันไม่พยายามแยกแยะคำว่าเพื่อนกับแฟน
“4ปีที่กูเรียนมาด้วยกัน ถ้ามันคิด คงไม่มาถึงป่านนี้หรอก”
“มึงเห็นเพื่อนมึงดีกว่ากู” ไปกันใหญ่แล้ว
“มึงจำได้ไหม วันที่อยู่หาด มึงยังทิ้งกูให้กลับบ้านคนเดียว ถ้ากูคิดเหมือนมึง กูคงโกรธมึงมาก”
“เออ งั้นคืนนี้กูขอนอนห้องมึงแค่คืนเดียว พรุ่งนี้กูจะไม่มาอีก”
ผมไม่พูดอะไร ดูเหมือนพูดตอนนี้ก็ไม่เกิดประโยชน์ ยังไงก็ห้ามมันไม่ได้ ผมเดินขึ้นห้อง มันเดินตามหลังมา ภายในห้องตอนนี้จึงค่อนข้างตึงเครียด ผมเดินไปเปิดเพลงเบาๆ และเมื่อทุกคนอาบน้ำ กินข้าวเสร็จก็เตรียมจะนอน
“ทีมึงมานอนข้างล่างกับกู” (มึงไม่บออกกูก็ต้องนอนข้างล่าง เพื่อนกูเป็นแขก)
“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวพี่นอนเตียงเลยครับ” ไอ้ปาล์มมันคงคิดว่าไอ้ปอแก่สุด แต่ไอ้ปอน่ะสิ มันคงคิดว่าไอ้ปาล์มอยากนอนกับผมแน่เลย เห็นมองไอ้ปาล์มแล้วทำหน้าบึ้งๆ
“ปาล์มนอนเตียงนั้นแหละ” ผมพูด แล้วเดินไปปิดไฟ
ไอ้ปอตื่นเช้ากว่าทุกคนครับ แล้วเดินออกจากห้องกลับบ้านเลย(ผมยังงงนิดๆ ผมผิดเหรอ) แต่ยังไง วันนี้ผมต้องพาไอ้ปาล์มเที่ยวให้สนุกก่อน เรื่องไอ้ปอ ค่อยว่ากันทีหลัง ทำภารกิจเช้าเสร็จ ผมยืมรถพ่อพาไอ้ปาล์มไปเที่ยวเกือบทุกที่ ไล่มาจาก ฐานทัพเรือสัตหีบ พัทยา สวนนงนุช ฯลฯ ปาล์มอยู่เที่ยวบ้านผม 3 วันแล้วก็กลับ ผมไปส่งที่เดิม
แต่ไอ้ปอนี่สิครับ คงโกรธผมจริงๆ 2 วันแล้วที่มันไม่มา โทรไปไม่รับ (กูผิดเหรอเนี้ย)ผมคิดตลอด แล้วผมจะง้อมันยังไง ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงครับ ผมเดาใจมันไม่ถูก ไม่เคยมีเพื่อนเหี้ยๆแบบนี้ ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร ถึงเหตุการณ์นี่จะผ่านไปแล้วแต่ผมก็ยังสงสัย ผมเลยอยากจะถามคุณๆด้วยว่า
1.ผมผิดเหรอครับ
2.ถ้าเป็นคุณๆจะง้อมันยังไง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ไม่ผิดค่ะ
ส่วนวิธีง้อนั้น :oo1:
:-[ :o8:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ปอหึงโหดมาก
ทำตัวเปนเด็กๆ อิ๊ ทนม่ายไหว
ทีจับกดเลย จะได้หายซ่า
-
ทีไม่ผิดหรอก
ไม่ต้องไปง้อ :m16:
ถามใจตัวเองก่อนว่าคิดยังไง
-
หวัดดีค๊าบ
สอบเสร็จก็เลยได้เข้ามาอ่าน
สนุกทุกตอนเลยค๊าบ..
ทีไม่ผิดนะ..แต่ก็ควรจะเคลียๆกันให้รู้เรื่อง
ติดตามต่อไปนะค๊าบ
แล้วมาต่อเร็วๆเน้อ
-
ทีไม่ผิดหรอก
ไม่ต้องไปง้อ :m16:
ถามใจตัวเองก่อนว่าคิดยังไง
เห็นด้วยๆๆๆ
:m31: :m31:
-
:laugh: หึงแบบสุดยอดเลย
o22
-
พีทีไม่ผิด
แต่ปอมันอยากให้พี่ง้อ ก็ง้อมันหน่อย แต่งอนแบบรุนแรงนะ
เอิ้กๆๆๆ :haun4:
-
อย่าง้อ อย่าง้อ
เอาแต่ใจตัวเอง
ทีตัวเองทิ้งคนอื่นไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อน ปล่อยแฟนกลับบ้านคนเดียวดึกๆดื่นๆ ไม่เป็นห่วง
พอเค้าอยู่กับเพื่อนล่ะต่อมหึงทำงานขึ้นมาเชียว ไอ้ลูกแมวเอ้ย :angry2:
-
ทีไม่ผิดหรอก :เฮ้อ:
ปอนี้ก็ไม่ฟังเหตุผลเลย :z3: :z3:
-
สุดยอดของความไม่มีเหตุผลของนายปอ
55555
-
ง้อยังไงหรอ อืมๆๆๆๆๆ
จัดชุดใหย๋ให้ สัก2-3ชุดมั้งคะพี่ที
555 ล้อเล่นนะ
-
:L2: :L2: คนชลบุรีเหมือนกันเลย ฮ่าๆ
ไปเดิน บางแสนย้อนยุคมาป่าววอ่า
บอกตรงๆ ว่าอยากเจอจังงงงง 55555
รีบมาต่อเร็วๆนะ o18 o18 o18
-
อย่าง้อทีตัวเองยังทำได้เลย
ช่ายป่ะะะะะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนแรกแอบอ่านที่ทำงาน ก็ว่าสนุกดี อ่านไปอ่านมา เอ่อออออ คนบ้านเดียวกันนิหว่า
อุตส่าห์ไปพูดกับเพื่อน ๆ ที่อยู่จังหวัดอื่นว่า คนชลเรียบร้อย ไม่โหด หมดกันนนนเลย 555 (ล้อเล่นจ้า)
เป็นกำลังใจให้จ้า
ปล. วันนี้บางแสนย้อนยุค มีนูโว และ โจอี้ บอย มาจ้า
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงหว่า
รออ่านว่าจะง้อยังไง
-
อันนี้ปอก็ไม่มีเหตุผลอ่ะ ...ทีจะมีใครได้ ปอเล่นเป็นเงาตามตัวมาขนาดนี้ แล้วที่สำคัญเห็นด้วยกับทีนะที่ว่าตอนนั้นยังให้ทีกลับบ้านเองเลย... ชิส์...
เซ็งปอว่ะ....
ถ้าลองโทรไปแล้วไม่รับ แล้วก็ไม่โทรกลับ ก็ทำเป็นนิ่งๆไปดีกว่า ใหเค้าอารมณ์ดีก่อนแล้วกัน...ขอทีนึงนะปอ.. :z6: ชิส์
-
"เราไม่ใช่เจ้าของกันและกันหรอกนะ"
ฮ่า ๆ จำได้จากที่ไหนสักแห่งคับ
:D
-
จะไปทำอะไรได้ล่ะจ๊ะ
นอกจากทำใจ
มีแฟนขี้หึงก็งี้แหละ
o18 o18
-
:really2: :really2: :really2:
-
^^
-
อยากมีแฟนขี้หึงแบบนี้บ้างจังเลย :-[
สรุปว่าโกรธ หึง หรืองอนล่ะนั่น
ลองง้อดูสิ...เขารอให้ไปง้ออยู่ล่ะมั้ง
-
ผิดมาก ผิดน้อย
อยู่ที่ลีลาการง้ออ่ะครับบ
-
สู้ครับ
มาต่อไวนะครับ :bye2:
-
:really2:ไม่ง้อหรอกปล่อยให้แง่งๆต่อไป
รู้สึกดีที่มีคนหึง
-
โํธ่ ลมหึงขึ้นหน้า :3125:
-
มาต่อเร็วๆนะคับ
-
ปอท่าจะบ้า แต่เปนเราก็คงโกรธอ่ะ ไม่ได้ผิดอะไรเลย
แต่ก็อยากให้คุยกันตรงๆ ถึงแม้ปอมันจะบ้าๆไม่ค่อยฟังเหตุผล
แต่ยังไม่อยากให้ทีกับปอมีปัญหากันเลย อ่านแล้วมีความสุขมากๆ
อิจฉา อยากได้ :sad4:
-
มาต่อเร็วๆนะ
-
:laugh: ปอแม่งโคตรcrazyอ่ะ ปอนี่มันทั้งรักทั้งหลงทั้งหวงพี่ทีเลยนะเนี่ยยยยย
ส่วนคำตอบนั้น..
พี่ทีไม่ผิดนะคะ ไม่ต้องไปง้อเลย โทรไปบอกปอเฉยๆก็พอว่าเพื่อนปาล์มกลับไปแล้ว
แต่อยากถามพี่ทีหน่อย ทำไมตอนนั้น ปอถึงบอกว่าตัวเองเป็นพี่อ่ะ?
-
ไม่ผิดก้อง้อได้ครับที
ถ้าต่างคนต่างคิดว่ากรูไม่ผิด
ก้อจบเห่แหละครับ
เจอมาหลายคู่แระ
-
ไม่ผิด แต่ง้อสักนิดไม่เป็นไรหรอกเนอะ คนขี้ใจน้อย 555
แต่เขาหวงของเขานิ :3123:
-
ทีน่าจะบอกมันก่อนอ่ะ ว่าเพื่อนจะมาเที่ยว
ส่วนเรื่องง้อ ไม่ต้องไปง้อหรอก
มันคิดถึงมันก็คงกลับมาเองแหละ(มั้งนะ ไม่อีกทีมันก็ไม่กลับมาอีกเลย :laugh:)
-
ผมว่าไม่ผิดทั้งปอและทีนั่นแหละ
มันแค่ไม่เข้าใจกันมากกว่า
สำคัญคือต่อไปจะทำอย่างไรมากกว่า
จะยอมไม่เข้าใจกัน หรือจะเคลียร์ให้จบ
รักกันมากก็อย่างนี้แหละครับ
-
มาต่อไวๆนะกำลังลุ้นอยู่ว่าทีจะง้อปอสำเร็จหรือเปล่าเอ่ย
มาเป็นกำลังใจให้ทีกันเร็ว
-
น้องปอ ครับ อย่าเอาแต่ใจตัวเองมากดิ
จะไม่ให้ ที คบกับเพื่อนบ้างเลยหรอ
แวะมาเป็นกำลังใจให้คนเขียน และ คนโพส ครับ
:undecided: :undecided:
-
ง้อซักนิดก้อดีน่ะ เเต่เอาเเต่ใจไปหน่อยไมปอ
-
:call:
ค้าง
-
ปอก็ใช้อารมณ์มากไปเปล่า ??
เข้าใจทีนะ
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 8 ...ง้อแนวใหม่
เช้าวันใหม่ วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ผมไม่ได้เจอหน้าไอ้ปอ ผมไม่เห็นหน้ามัน โทรไปก็ไม่รับสาย(มึงโกรธกูเหรอเนี้ย มึงยังไม่เคยโกรธกูเลยนะ) ผมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จ ก็นั่งรอมันที่หน้าบ้านเหมือนเดิม 7 โมงก็แล้ว 8โมงก็แล้ว
(มึงไม่มา กูไปหามึงเอง) ในตอนเที่ยงผมไปหามันที่อู่ เห็นมันแว๊บๆครับ มันก็ไปกินข้าวข้างนอกกับเพื่อน มันก็เห็นผมนะ แต่มันทำเฉยๆ ผมนั่งรอไอ้ปออยู่หน้าอู่ (โอ้ย สงสารตัวเองเหมือนกัน ทำไมกูต้องมาง้อมึงด้วย กูผิดนิดเดียวเอง ที่ไม่ได้บอกมึง) นั่งรอจนบ่ายครับ เห็นไอ้ปอเดินมาในอู่แล้วเข้ามาทักผม(จะไม่ทักก็เกินไป ผมนั่งหน้าอู่ทางเข้าจริงๆ)
“มึงมาทำอะไร” ผมไม่ทันได้พูดอะไร มันเดินเข้าไปในอู่ (ไอ้เหี้ย งอนยังกะผู้หญิงเลยนะ) ผมกลับสิครับจะอยู่ทำไมล่ะ เสียใจนะที่มันพูดแบบนั้น ในเมื่อไม่ยอมคุยกันให้รู้เรื่อง งั้นก็ไม่ต้องคุยกันเลย
5 โมงเย็น เสียงข้อความเข้า
“มึงมาหากูที่บ้าน” ไอ้ปอส่งมาครับ (อืม คงจะได้คุยกันดีๆแล้วมั้ง) ผมก็เริ่มใจเย็นลงแล้วครับ ผมขับรถไปที่บ้านมัน เดินเข้าไปหาถึงในห้อง แต่มันทำตัวเฉยๆ เหมือนผมไม่มีตัวตน
“ปอมึงโกรธกูเหรอ” ผมถามอย่างเจียมตัว (ไอ้เหี้ยกูมาง้อถึงในบ้าน เล่นตัวฉิบหาย)
“ใครอนุญาตให้มึงพูด” (ห๊า มึงเป็นใคร เอาใหญ่แล้วนะมึง)
“กูไอ้ทีขออนุญาตไอ้ปอพูดครับ” ผมพูดเสียงดัง หวังว่ามันจะคลายเครียดบ้างนะ
“กูไม่อนุญาต” (อ้าว)
“............” เงียบกันพักใหญ่
“มึงไปหยิบเสื้อกะ กางเกงมาให้กู กูจะไปเตะบอล” ผมต้องทำตามอย่างว่าง่าย ก็ง้อมันอยู่หนิ
“มึงใส่ให้กูด้วย” (มากไปแล้ว) ผมนิ่งครู่นึง แต่ก็ต้องทำตาม ถอดซ๊อปให้มันแล้วก็ใส่ให้มันด้วย
“กูหิวน้ำ”
“อืม” ผมเฉยๆพยักหน้าเล็กน้อย
“มึงไปเอามาให้กูสิ ยืนอยู่ทำไม” (ทำไมกูต้องทำตามที่มึงบอก กูยังไม่ได้คุยกับมึงเลย) แต่ก็ต้องไป เอามามันก็ไม่กินหรอกครับ(กวนตีนกูฉิบหาย เข้าภาวะปกติก่อนเหอะมึง)
“มึงไปส่งกูเตะบอล นั่งรอกูด้วย แล้วมาส่งกู ” ทั้งๆที่รถมันก็อยู่
“อืม” ผมทำตามที่มันสั่งทุกอย่าง ทั้งไปส่ง นั่งดู มาส่งมันกลับบ้านอย่างปลอดภัย คุยกันบ้างเล็กน้อย แต่ยังไม่เข้าประเด็น ส่วนใหญ่มันให้ผมพูด “อืม” อย่างเดียว และผมก็ส่งมันถึงในห้อง
“มึงไปคิดดู ไปร่างเป็นหนังสือมาให้กูดู เขียนเป็นข้อๆว่า มึงจะง้อกูยังไง ” (อ้าว ไอ้เหี้ย กูยังไม่ได้คุยเลย มึงหาว่ากูผิดมากเหรอ กูต้องง้อมึงด้วย โอ้ยยย..) ผมก้มหน้า ไม่ได้มองมัน ถ้ามองเดี๋ยวอารมณ์ขึ้น(โกรธนะ)
“เก่งนักไม่ใช่เหรอมึง ดูสิว่ามึงจะทำถูกใจกูรึป่าว ถ้ากูบอกไม่ผ่าน มึงก็ต้องไปทำมาใหม่ ” (เป็นอาจารย์กูเมื่อไหร่ว่ะ) แต่ผมก็จะลองทำดู มันจะได้สบายใจ
ผมกลับบ้าน คืนนั้นผมก็พยายามคิดในสิ่งที่ทำให้มันไม่พอใจ กับเหตุการณ์ที่เพื่อนมาบ้าน
เขียนใส่กระดาษ 4 ข้อ ดังนี้
1. กูไอ้ทีจะบอกไอ้ปอทุกครั้งเมื่อเพื่อนมาเที่ยว
2. เพื่อนที่มาค้างที่บ้านต้องมีมากกว่า 2 คน หาก 1 คน จะให้ไปนอนที่อื่น
3. เมื่อไปที่ไหนกูไอ้ทีจะบอกไอ้ปอทุกครั้ง
4. กูไอ้ทีจะไปออกกำลังกายกับไอ้ปอทุกวัน (แรกๆไปบ่อยครับ หลังๆเริ่มเบี้ยว)
วันนี้ตื่นเช้าเหมือนทุกวัน แต่ผมไปหาไอ้ปอตอนเย็นหลังเลิกเรียน กะว่าจะได้คุยกันนานหน่อย เอาการบ้าน 4 ข้อ ไปส่งศาลพิพากษาที่เดิม ครับ ห้องไอ้ปอ มันพิจารณากระดาษแผ่นเดียวของผม
“มึงคิดได้แค่นี้เหรอ” (อ้าวกูก็ว่ากูบ้าแล้วนะที่กูคิด)
“มึงโง่หรือแกล้งโง่ จดหมายทางการน่ะมึงทำเป็นไหม มึงจะส่งให้ใคร เรียนใคร จากใคร” (ทำไมมันเว่อร์จังว่ะ เห็นกูยอมแล้วยิ่งมากดขี่) ถ้าอยู่ในสภาวะปกติ ผมพูดได้หมดครับในสิ่งที่ผมคิด แต่นี้ตึงเครียดนิดหน่อย เลยยอมๆมันไปก่อน
มันก็พูดไป บ่นไป ติข้อนั้น เปลี่ยนข้อนี้ ผมก็นั่งจดยิกๆเหมือนฟังอาจารย์พูด เสร็จแล้วก็ต้องส่งมันไปเตะบอลเหมือนเดิม
“ไอ้เหี้ย ทีเรื่องแบบนี้เก่งนักนะมึง เหมือนรู้วิชาการมาก มาบอกกูให้เขียนตามหลัก มีวรรค มีย่อหน้า” ผมด่ามันข้างๆสนามขณะดูมันเตะบอล
“ไอ้เหี้ยๆๆๆๆๆ” ผมบ่นคนเดียว เตะเสร็จผมก็ต้องมาส่งมันกลับบ้าน
“พรุ่งนี้เอามาให้กูดู”
“เออ” (ไอ้เหี้ยๆๆๆๆๆ ) ผมทำหน้าเฉยๆ แต่ด่ามันในใจ
ผมกลับมาถึงบ้าน เปิดคอมทำการบ้านเลยครับสรุปจากที่มันพูด คือ (ตั้งใจอ่านให้ดีนะ)
สถานที่เขียน บ้านไอ้ที
ที่อยู่.............................
....................................
อ. เมือง จ.ชลบุรี
2 0 0 0 0
วันที่ 20 สิงหาคม 2552
เรียน..........คุณปอ.........
ตามที่ข้าพเจ้า..............ไอ้ที............ ได้กระทำผิดต่อ......คุณปอ.........อย่างร้ายแรง ฐานคบชู้สู่ชายกับไอ้ปาล์มซึ่งตกเป็นจำเลยที่ 1 บัดนี้ไอ้ปาล์มได้หลบหนีออกนอกจังหวัดแล้ว ข้าพเจ้ายินดีรับผิดคนเดียวและข้าพเจ้าได้สำนึกผิดแล้ว จะปฏิบัติตามมาตรการของคุณปอ ดังนี้
1. ข้าพเจ้าจะไปหาคุณปอทุกเช้า(ที่บ้าน) กลางวัน(อู่หรือวิทยาลัย) เย็น(ที่บ้าน) แล้วจะไปส่งคุณปอเล่น ฟุตบอลทุกวัน นั่งรออย่างเป็นระเบียบ พร้อมมาส่งอย่างปลอดภัย
2. ข้าพเจ้าจะนวดให้คุณปอทุกครั้งในตอนเย็น
3. ข้าพเจ้าจะไปหาคุณปอทุกครั้งที่โทรมา
4. ข้าพเจ้าจะบอกรักและหอมแก้มคุณปอทุกวัน
5. ข้าพเจ้าจะเรียกคุณปอว่าพี่ (บังคับกูมากๆๆ เรียกพี่หรือผีว่ะ)
6. ข้าพเจ้าจะไม่โต้แย้งคุณปอใดๆทั้งสิ้น คุณปอต้องถูกเสมอ
กฏข้อนี้มีผล 7 วัน บังคับใช้ 21-27 สิงหาคม 2552
จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบและโปรดพิจารณา
ลงชื่อ.........ไอ้ที..................(ผู้ขออนุมัติ)
ลงชื่อ.........คุณปอ................(ผู้อนุมัติ)
ก่อนที่จะลงวันที่ได้ผมอ้อนวอนมันเกือบตายครับ
“มึงต้องทำสัญญาทั้งหมด ครึ่งเดือน” สีหน้าเย็นชา
“ปอกูขออาทิตย์นึงนะ กูจะทำให้ดีที่สุดเลย” น้ำเสียงอ้อนวอน
“มึงอ้อนวอนกู มึงใช้คำว่ากูเนี้ยนะ” มองมาที่ผม
“ทีขอโทษ ทีสำนึกผิดแล้ว ทีสมควรตาย” ดูมาจากหนังจีน
“เออๆ 1 อาทิตย์ก็ 1 อาทิตย์ ถ้ามึงผิดสัญญาแม้แต่ข้อเดียว กูจะให้มึงทำ 1 เดือน ” หนังจีนก็ยังได้ผล (มึงน่ะศาลเตี้ย กูยื่นอุทธรณ์เปลี่ยนคำตัดสินเลย) ในที่สุดก็ลงวันที่ได้ เป็น 1 อาทิตย์
เห็นไหมล่ะครับว่า ความคิดของมันเห็นแล้วแทบอึ้ง (เรียนในหลักสูตรตกแล้วตกอีก แต่ไอ้เรื่องความคิดทุเรศ ปากหมาๆ ได้เกียรตินิยมเหรียญทอง) กฏบ้าอะไรว่ะ ไม่เห็นเกี่ยวกับที่เพื่อนมาเลย
. .
ผมตื่นเช้ากว่าทุกวัน เพื่อที่จะไปทำตามกฏ มาถึงบ้านไอ้ปอแต่เช้า เอาสัญญาให้มันดู มันหยิบกระดาษมาอ่านอย่างละเอียด ก่อนที่จะลงชื่อหน้าตาเฉย
“วันนี้มึงทำข้อ 1 แล้ว ต่อไปมึงทำข้อ 4 ตอนนี้” มันทำสีหน้าเคร่งเครียด(ไอ้ห่า มึงยังจะมาเก๊กหน้าอีกเหรอ)
“ข้อ 4 อะไรว่ะ” กระดาษไม่ได้อยู่ในมือผม
“มึงยังไม่ได้ท่องมาอีกเหรอว่ะ”
“อ้าว กูต้องท่องด้วยเหรอ ”
“ไม่ท่องแล้วมันจะขึ้นใจมึงได้ไง พรุ่งนี้มึงต้องจำให้ได้ ”
“มึงจะมากไปแล้วนะปอ ” เริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว
“มึงไม่ทำตามข้อ 6” มันมองกระดาษ ( 6 บ้า 6 บอ อะไรอีกว่ะ กูจำไม่ได้ไอ้สาดด)
“ข้อ 4 อะไร”
“บอกรักกู” แล้วมันชี้ที่แก้ม
“กูรักมึง” ผมพูดกระด้างๆ
“มึงไม่ทำตามข้อ 5 เรียกกูว่าพี่ ” อะไรอีกว่ะ
“พี่ปอ กูรักมึง” ผมพูดเบาๆ เห็นมันยิ้มๆ
ผมต้องปรับตัวทั้งวัน ไม่ชินมากๆ แต่ก็พยายามทำ เพราะเห็นไอ้ปอก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เริ่มพูดมากขึ้น ผมจะพูดนิดหน่อยก็เอามือปิดปาก เป็นใบ้ทั้งอาทิตย์เลยครับ เป็นคนใช้มันด้วยและแล้ว 1 อาทิตย์ที่โหดร้ายก็ผ่านไป (ทีกูมั้งไอ้ปอ) หลังจากนั้นมันก็ทำตัวเหมือนเดิม แต่ผมไม่เหมือนเดิมครับ มันทำผิดใจผมนิดหน่อย ผมด่าไม่ยั้ง มันคงรู้ว่าทำผิดต่อผมทั้งอาทิตย์ (คราวนี้แหละถึงเวลาที่มึงจะรู้สึกบ้างไอ้ปอ กูขอ 1 อาทิตย์เหมือนกัน)
. .
เมื่อผมป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล ไอ้เด็กช่างมันจะดูแลผมยังไง (ทำไรเป็นมั้งนอกจากเรื่องเครื่องยนต์ และปากที่อวดเก่ง) จะเห็นใจรึเลิกกันก็ตอนดูแลกันเมื่อยามเจ็บป่วยนี่แหละครับ
..... บาย....บาย......
-
จิ้มๆๆๆๆๆ
แล้วพี่ทีจะจัดการยังไงกะไอ้ปออ่ะ
:m28: :m28:
-
:laugh: :laugh:
-
คู่นี้ :o8: :m11:
-
o22 มันช่างคิดได้เน๊าะ
-
กร๊ากกก
หนังสือโคตรเป็นทางการอ่ะ
-
นั่นจิทำไมเรื่องแบบนี้ปอถึงเก่งจังอ่า
ช่างกล้าคิดนะปอเนี๊ย :laugh:
แล้วพี่ทีจะเปนไงอ่าตอนไม่สบาย
งืมๆ
-
น่ารักเกินไปป่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ ช่างเป็นอะไรที่มหัศจรรย์อะไรเยี่ยงนี้หนอ
-
เหนอย่างนี้ทีก็ยอมเอาใจปอเหมือนกันนะเนี่ย
-
:laugh: :laugh:คิดได้ไงเนี่ยปอ
-
ปอ..แก..อย่างฮาอ่ะ
คิดได้ไง...แต่ละเรื่อง....คนอื่นเค้าไม่คิดนะเนี่ย
ได้เวลา..ที...เอา..คืนบางนะ
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
ได้ที ต้องเอาไห้ คุ้้มน่ะ
อิอิ
:laugh: :laugh:
-
น่ารักคร้าบบบ
รอๆๆๆ
-
คิดได้เนอะปอ สัญญาอารายกันหว่า เหอๆ
-
555 รออ่านต่อ หนุกดี
ปอลอ. อยู่รหัสไปรษณีย์ 20000 เหมือนกันเลย 555
-
ความรักไม่ได้แค่ทำให้คนตาบอด
ยังทำให้เป็นคนล้นๆ เกินๆ ได้อีกด้วย :laugh: แหม ช่างคิดมาได้ :m20:
-
:m20: :laugh:
-
นับถือปอจริงๆคิดไปได้สัญญานี้ :m20:
ดูเป็นทางการมากกก :jul3:
เป็นแนวทางง้อที่แปลกใหม่ดี :laugh:
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอน 9...เมื่อผมไม่สบาย
เป็นปกติทุกวันที่ผมจะตื่นแต่เช้าและ ไอ้ปอจะมาหาผม แต่ตอนนั้นผมยังไม่ตื่น ผมได้ยินเสียงคนคุยกัน
“สวัสดีครับแม่ ทีไปไหนแต่เช้าครับ” ไอ้ปอถามแม่ผมเมื่อไม่เห็นผมอยู่หน้าบ้านเหมือนทุกวัน
“เอ้อ แต่เช้ามานี่ แม่ยังไม่เห็นทีเลยนะปอ รึงยังไม่ตื่นเหรอ ”
“เดี๋ยวแม่ไปดูบนห้อง ” แม่ผมพูด ขณะอยู่หน้าบ้านจะออกไปทำงาน
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมไปดูเอง เดี๋ยวแม่ไปทำงานสาย ” พี่สาวกับพ่อผมทำงานที่เดียวกันออกไปก่อนหน้านี้แล้ว
“จ๊ะๆ แม่ฝากปลุกทีให้ทีนะลูก”
“ครับ” ผมได้ยินแม่คุยกับไอ้ปอหน้าบ้านทุกคำ แต่มันหนักหัว ไม่อยากลุกขึ้น ไอ้ปอเดินเดินมาที่ห้องเคาะปะตูเสียงดัง
“ทีๆ ๆ” ผมเดินสะลืมสะลือไปเปิดประตู
“ทำไม วันนี้ตื่นสายวะ เมื่อคืนนอนดึกเหรอ ”
“กูปวดตัว” ผมล้มคว่ำลงที่นอน
“ไปๆ ไปอาบน้ำ ล้างหน้า มึงจะได้ดีขึ้น ยังจะมานอนอีก”
“เดี๋ยวกูนอนก่อนแป๊บเดียว”
“ไอ้ทีมันสายแล้ว ” มันดึงแขนผมขึ้น
“เฮ้ย มึงตัวร้อน ไม่สบายรึป่าว ”
“น่าจะใช่มั้ง กูปวดตัว ปวดหัว ” เสียงผมแผ่วๆ
“เดี๋ยวกูพามึงไปหาหมอ”
“ไม่ต้อง กูกินยา นอนพัก เดี๋ยวหาย มึงไปเรียนเหอะ” ไอ้ปอเอามือมาจับที่แก้มผม
“มึงเชื่อกูดิที มึงอยากหายป่วย รึหายจากโลกนี้ว่ะ”
“กูจะตายง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ ” ผมยิ้มๆ
“กูกลัวว่าจะเป็นหวัด2009 น่ะดิ” มันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ระเบียง แล้วเข้าไปในห้องน้ำสักพักเดินออกมาพร้อมกับผ้าที่เปียกน้ำ(คงจะจุ่มน้ำแล้วเอาขึ้น)
“เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้”
“ปอมึงเอาน้ำมาสาดกูดีกว่า…มึงบิดให้มันหมาดๆน่ะ เป็นไหม” มันเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเหมือนเดิมและเดินออกมา
“เออ แบบนั้นแหละ” มันดึงกางเกงผมลงก่อนเลยครับ
“เฮ้ย ไอ้บ้า มึงจะทำอะไร”
“ก็แก้ผ้ามึงไง มึงจะเช็ดตัวทั้งๆที่ใส่กางเกงเหรอ”
“ไม่ต้องขนาดนั้น มันกางเกงขาสั้น มึงก็เช็ดเท่าที่เช็ดได้”
“ไมวะ มึงอายอะไร กูเห็นหมดแล้ว”
“กูไม่ได้อาย” จริงๆผมอายมาก
“ไม่อายงั้นกูก็จะแก้ให้มึงหมด” ผมพยักหน้า
มันถอดกางเกง ถอดเสื้อ กางเกงในก็ไม่เว้น ผมนอนหลับตา (อายมากไม่อยากมองหน้ามัน)
“เป็นไงเรา ไม่สบายนอนหลับปุ๋ยเลยนะ ” มันพูดกับ K ผม
“คุยกับมันบ่อยๆเดี๋ยวมันลุกขึ้นมาเตะหน้ามึงนะ” ผมแกล้งพูดให้มันปกติ แต่ก็อายเหมือนเดิม
“วันนี้พี่ทีไม่สบาย เดี๋ยวพาเราไปหาหมอด้วยนะ” มันยังพูดเล่นอีก
“ไอ้ปอมึงจะเช็ดก็รีบเช็ด กูหนาว ” จริงๆไม่หนาวหรอกครับร้อนอีกต่างหาก แกล้งพูดให้มันรีบๆ (กูอายแทบจะเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองแล้ว)
มันเช็ดทุกซอกทุกมุมเลยครับ พลิกตัวผมยังกะปลาหมึกย่าง จากนั้นก็เอาผ้าแห้งอีกผืนมาเช็ดตัวผม สุดท้ายโรยแป้ง ใส่เสื้อผ้าให้
“ไปลุกเสร็จแล้ว”
“ปอมึงไม่ไปเรียนเหรอ”
“มึงป่วย กูเรียนก็ไม่รู้เรื่องหรอก”
“เอาจริงๆ”
“จริงงง” ไอ้ปอพูดเสียงสูง ผมไม่เชื่อมันหรอกครับ ปกติมันเรียนหนังสือโง่ ไอ้นี่ขี้เกียจเรียน คบกับผมดีหน่อยบังคับให้มันอ่านหนังสือ ผมนั่งอ่านเป็นเพื่อนมันด้วย
“มา ขี่หลังกู” มันนั่งลง
“กูเดินได้ ไม่ได้พิการ ” ผมเดินไปที่ประตู
“มาเดี๋ยวกูประคองมึง” มันจับแขนผมข้างนึงคล้องคอ(กูป่วยธรรมดานะ)มันคงคิดว่าผมเจ็บมาก
พอไปถึงโรงพยาบาล
“มึงรอกู ตรงนี้แป๊บเดียว” ผมงงๆ รออยู่ที่จอดรถ สักพักมันมาพร้อมกับรถเข็นกับเจ้าหน้าที่เวรเปลคนนึง
“ไอ้เหี้ย กูเดินได้” ผมพูดเบาๆกลัวเจ้าหน้าที่ได้ยิน
“เออน๊า กูไปเอามาแล้ว มึงนั่งลง” ผมเกรงๆพี่เค้าจะว่าผมก็เลยนั่ง (โอ๊ยกูจะบ้าตาย)ชอบทำอะไรไม่คาดคิดและไม่ปรึกษา
“ขอบคุณครับพี่ เดี๋ยวให้เพื่อนผมเข็นครับ” ผมพูดกับเจ้าหน้าที่ แล้วทำหน้าเซ็งๆกับไอ้ปอ
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยไม่ได้เหรอวะ”
“มึงจะให้กูยิ้มมาหาหมอรึไง”
มันเข็นผมไปห้องบัตร ยื่นเรื่องให้ทุกอย่าง ต่อแถว ช่วงนี้ซึ้งมันมากๆเลยครับ ยื่นบัตรเรียบร้อย ไปรอหน้าห้องตรวจ มันเดินไปเดินมา เดี๋ยวซื้อข้าว ซื้อน้ำมาให้ผมกิน
“มึงจะเดินไรหนักหนาวะ” ผมถาม
“กูเดินไปถามพยาบาลไง เผื่อเค้าเรียกชื่อมึงแล้วกูไม่ได้ยิน ” ผมนั่งรอพักใหญ่ๆ
“คุณ................” พยาบาลเรียกชื่อผม เมื่อผมนั่งรอกว่า 3 ชั่วโมง มาเกือบ 8 โมง โน่นกว่าจะได้ตรวจเกือบเที่ยง ก็เข้าใจครับโรงพยาบาลศูนย์ของรัฐ คนเยอะมากยังกะขนส่งหมอชิต(เว่อร์ไปหน่อย55 น้อยกว่านิดนึง)
“ถึงคิวมึงแล้ว” มันเข็นผมเข้าห้องตรวจ
“ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวให้คนไข้เข้าคนเดียวค่ะ” คุณพยาบาลคนสวยบอกไอ้ปอ
“ผมเป็นพี่คุณ...... นะครับ” (มึงจะโกหกก็ให้มันเนียนๆหน่อย พี่ไรวะ ไม่มีส่วนคล้ายกันเลย)
“งั้นเดี๋ยวขอถามคุณหมอก่อนนะค่ะ” พยาบาลเดินเข้าไปในห้องหมอ สักพักเดินออกมา
“สิทธิของคนไข้นะคะ แล้วแต่คนไข้จะอนุญาตค่ะ”
“มึงจะเข้าไปทำไมวะ”
“กูอยากรู้ไงว่ามึงเป็นอะไร”
“เดี๋ยวกูออกมาบอก”
“กูอยากเข้าไปกับมึง” (เหมือนเด็กฉิบหาย)
“เออๆ” ผมเข้าไปพร้อมกับไอ้ปอ
หมอก็ตรวจตามแผนการรักษาแหละครับ ปลดกระดุมเสื้อผมหมด หมอคลำที่หน้าอก ใช้Stethoscope ตรวจหน้าอกผมนานหน่อย ตรวจเสร็จหมอก็ส่งต่อไปX-ray ทรวงอก ช่องท้อง ไอ้ปอดูมันเงียบๆแปลกๆครับ ผมชวนมันคุย ถามคำมันก็ตอบคำ
“มึงเป็นไรว่ะปอ”
“ป่าว”
“กูรู้มึงต้องมีอะไร บอกกูมาเร็วๆ”
“.....” มันเงียบ
“ปอกูบอกแล้ว มีไรต้องคุยกัน”
เงียบไปพักใหญ่ ผมเข้าไปห้องX-ray ออกมาขณะนั่งรอฟิล์ม
“มึงไม่อยากพูด กูก็จะไม่ถามมึงแล้วนะ”
“หมอคลำอะไรที่หน้าอกมึง”
“ก็ตรวจไง”
“หมอคลำหน้าอกมึง มึงรู้สึกยังไง ”
“เฉยๆ” มันเงียบผมพอเดาออกแล้วแหละครับว่ามันเป็นอะไร (ไอ้นี่ เด็กว่ะ ) หมอคนนั้นเป็นผู้ชายครับ อายุเยอะแล้วด้วย
“ปอ มันเป็นแบบแผนการรักษา เค้าจะดูภาพรวมทั้งหมดแหละตั้งแต่กูนั่งรถเข็นเข้ามา เค้าคงคิดแล้วว่ากูต้องเป็นหนัก ก็มึงให้กูนั่งหนิ และก็คลำดูส่วนต่างๆ เคาะตามข้อ ฟังเสียงหัวใจ ปอด ชีพจร และที่เค้าคลำหน้าอกกูนานๆน่ะ หมอคงได้ยินเสียงผิดปกติที่ปอดเลยส่งมาX-ray เพิ่มไง ช่วงกูเรียนกูก็เคยทำ มันเป็นพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สุขภาพที่ต้องเรียน ”
“มึงมาบอกกูทำไม” (ก็มึงอยากรู้ ทำเป็นปากแข็ง)
“ป่าว กูรู้กูก็พูดเฉยๆ” สีหน้ามันเริ่มผ่อยคลายแล้วครับ จากที่ขมวดคิ้มมานาน
“คุณ...............รับฟิล์มครับ” ไอ้ปอเดินไปเอามาให้ ผมเอามาส่องไฟดู
“มึงเห็นไหม นี่จุดๆๆ แสดงว่าปอดกูมีเชื้อ มันเป็นไปตามที่หมอสงสัย”
“คร๊าบบ คุณหมอ” ไอ้ปอยิ้มออกแล้ว หลังรับฟิล์มเสร็จหมอนัดผมอีกทีช่วงบ่าย ในตอนเที่ยงผมเลยพาไอ้ปอไปดู อวัยวะที่เป็นโรคต่างๆที่รพ.ดองเอาไว้(ผมคุ้นเคยกัยรพ.ดีครับ มีญาติทำงานที่นี่เยอะ เข้าออกบ่อยๆ สมัยเรียนมัธยม ก็เคยเข้าไปดูชันสูตรศพครั้งแรก ป้าเป็นพยาบาลพาผมเข้าไป ประสบการณ์นั้นก็อยากเล่าให้ฟังเหมือนกัน เอาสั้นๆคือ เกิดอุบัติเหตุมีคนตาย ช่วงปีใหม่ ห้องชันสูตรรพ.ก็หยุดครับ เปิดเฉพาะฉุกเฉิน รพ.เปิดอีกทีก็ปาเข้าไป 4 วันแล้ว และศพนั้นขึ้นอืดเต็มที่ ตามผิวหนังปริแล้วครับ (ศพชันสูตรส่วนใหญ่จะไม่ฉีดฟอมาลีน เพราะมันจะไปทำให้ชิ้นส่วนคงสภาพ บางทีอาจวินิจฉัยไม่ได้ ถึงวัน เวลา สาเหตุที่แม่ชัด) ภายนอกที่เห็นก็ว่าเลอะแล้ว อวัยวะภายในมากกว่าครับเพราะมันประกอบด้วยน้ำมากกว่า ตับยกขึ้นไหลลงตามซอกนิ้วเลยครับ ศพนั้นก็ทุลักทุเลพอสมควร ทั้งเรื่องกลิ่นอีก ปิดเท่าไหร่ก็ได้กลิ่นครับ)
หลังจากที่ตรวจในช่วงบ่ายเสร็จ รับยากลับบ้าน มันไม่ได้ไปเรียนเลยทั้งวันครับ(ผมก็ไม่ค่อยสบายใจนะ ที่มันขาดเรียนเพราะผม) มันดูแลผมอย่างดี กลับมาเช็ดตัวให้อีกรอบ เอาข้ามาให้กินบนห้องกินยา มันบอกให้ผมนอนเยอะๆ ผมง่วงนอนเพราะฤทธิ์ยา แต่ไอ้ปอนี่สิครับนอนหลับใต้เตียงก่อนผมอีก มันนอนเพราะฤทธิ์ขี้เกียจ ผมมองมันนอน
(มึงก็ยังเด็กอยู่เลยนะ คงจะเมื่อยแย่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซะตั้งนาน) ในที่สุดผมกับมันก็หลับทั้งคู่
...
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ครับ :pig4:
-
เด็กช่างน่ารักขึ้นทุกวันเลยแหะ
-
ปอดูแลทีดีๆนะ :-[ :-[ :-[
-
น่ารักแฮะๆๆๆๆ
ดูแลดีมากๆอ่ะ
-
ทั้งหวงทั้งห่วง
แต่โชคดีหมอไม่หล่อ ไม่อย่างนั้นคงอธิบายยากกว่านี้ :laugh:
-
เด็กช่างเข้ารักจริง หวงจริง หึงจริงเว้ยเฮ้ย
ดีนะว่าหมอแก่แล้ว นี่ถ้าเจอพวกที่เพิ่งจบ ทีอาจได้โดนส่งชันสูตรแทนก็เป็นได้ :laugh:
-
แล้วเด็กช่างจะฉีดยาให้ป่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :pig4: :pig4: :pig4:
-
นายทีถ้านายอยากหายจจิงๆต้องให้คุณหมอที่ชื่อ ปอ ฉีดยาให้ก่อนน่ะถึงจะหายขาด55555
แค่คิดก็จิ้นแล้ว :-[ :-[ :-[
-
ก็ถึงกับเอารถเข็นมาให้นั่ง หมอเค้าก็นึกว่าเป็นหนักอ่ะดิ แต่ก้ดีนะหมอเ้าจะได้ตรวจละเอียดๆ ผมเคยไปหาหมอนั่งรอตั้ง 3 ชั่วโมง นั่งตรวจไม่ถึง 2 นาทีเลยอ่ะ รับยากลับบ้านซะงั้น :laugh:
-
อ่ะนะ ก็รักกันดีนี่
-
เจ้าปอนี่คนละเรื่องกับตอนทีไม่ป่วยเลยอ่ะ
ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดก็คงจะดีไม่น้อย
ไม่เหนื่อยในการลับฝีปาก
-
ไอ้เราก้อเครียคคิดว่าเป็นหนัก
ที่แท้...มัน หึง หมอ
ปอตอนนี้ มันช่างต่างกับปอตอนที่แล้ว เหมือนฟ้ากับเหว
แต่เรื่อง หึง หวง นี่ดีไม่มีตก :z2:
ระวังนะ หมอปอจะจับฉีดยาเองถ้า ทียังไม่หาย ถ้าเป็นอย่างนั้น +1 ไปเลย :z2:
-
ปอคงอยากให้ทีเหนว่าปกป้องทีได้น่ะ เลยทำตัวเปนผุ้ใหญ่
-
ปอขี้หวงงงงงงงงงงงงงง :man1:
-
:m20: :m20:
ปอหึงหมอออออออ
-
สวัสดีครับ
กลับมาจากหยุดยาว ปาไปหลายตอนเชียว
นี่ ยังสงสัยว่าคบกันยืดขนาดไหนนะ แต่คิดว่าน่าจะยืดได้ไกล
เหอๆๆ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ง้อแนวใหม่ สุดยอดมาก
:pandalaugh:
-
มาต่อไวๆนะคราบเป็นกำลังใจให้ :bye2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ปอ มุมแบบนี้ก็น่ารักดีนะ
-
น่ารักเว้ยเฮ้ย มีแฟนแบบนี้ดีใจตายยยย แต่ .. ก็ .. ยังอยากให้ไปเรียนเพื่ออนาคต(ลูกกับเมีย)
-
ว้าวๆ
มาต่อแล้ว ผมชอบวรรณกรรมนี้มาก
-
ที่เขาบอกว่าคนเราจะเห็นใจกันก็ตอนเจ็บป่วย
เห็นท่าจะจริง ดูปอดิ่ ดูแลทีซะ
ดีใจด้วยครับ
-
โอโห ปอร์ทุ่มเม หลงรับทีหมดแล้วหละซิ อิอิ
-
ขอเม้นท์รงบยอด...วิธีง้อ และไอ้กฎที่ตั้งขึ้นมาเยี่ย..คิดได้ไงอ่ะปอ...ฮ่าฮ่า.
..อย่างฮาเลย... แต่เวลาคับขันอย่างตอนที่ทีป่วยเนี่ยะ ปอก็ทำหน้าที่ได้ดีมากๆเลยนะ... o13
-
o18น้องปอน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
อ่านรวดเดียวทันแล้ว
ปอน่ารักดีอ่ะ นิสัยขัดกันมากๆๆ
ชอบวิธีการง้อนี่จริงๆ ฮาสุดๆ คิดได้งัยอ่ะ
แต่นะรักมากงัยก้อเลยหวงมาด้วย กะหมอก้อไม่เว้น
รออ่านต่อนะ
-
อยากมีคนหวงแบบนี้บ้างจังวุ้ย
-
:undecided: :undecided:
-
<มึงก็ยังเด็กอยู่เลยนะ คงจะเมื่อยแย่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซะตั้งนาน>
ชอบประโยคนี้มากเลย :laugh:
++ ให้นายปอ น่ารักขึ้นทุกวัน
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอน 10.... งานรับปริญญาที่วุ่นวาย
ผมเรียนจบ ป.ตรีเมื่อเดือน มีนา 51 พักสักระยะไม่กี่เดือนก็รับปริญญา ก่อนจะรับปริญญา 1 อาทิตย์มีจดหมายจากมหาวิทยาลัยส่งมาบ้าน ผมเปิดอ่านเรื่องเกี่ยวกับกำหนดการการซ้อมและการรับ(แต่ผมเปิดดูในเนต ออกตั้งนานแล้ว จดหมายเพิ่งจะโผล่)
“ปอ กูตื่นเต้นว่ะ ถ้าตอนกูรับแล้วทำใบปริญญาตกต่อหน้าพระพักตร์ กูจะทำยังไงวะ ” ผมกำลังจินตนาการในวันรับ
“ก็ เก็บดิ ” (ไม่คล้อยตามกูเลย)
“กูเก็บอยู่แล้วแหละ แต่กูคงอายคนทั้งหอประชุม ”
“ช่างปะไร เห็นกันครั้งเดียว ” ผมไม่อยากคุยแล้วกับมันแล้วครับ ชอบทำลายความฝันของผม(เออ มึงก็ตั้งใจซ้อม ทำให้ดีที่สุด คนอื่นยังทำได้ มึงก็ต้องทำได้ พูดไม่เป็นเหรอว่ะไอ้ปอ)
“.............. ” เงียบพักใหญ่ ไอ้ปอนั่งเล่นเกมปลายเตียง ผมอ่านหนังสือบนเตียง
“มึงจะรับเมื่อไหร่ ” (มึงยังจะพูดวันรับปริญญาอีกเหรอ) เงียบไปนานจนผมปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูก
“อาทิตย์หน้า ซ้อม 3 วันติด ซ้อมย่อย 2 วัน ซ้อมใหญ่วันนึง พักวันนึง และก็รับจริง ” ผมพูดแบบเบื่อๆ ให้ข้อมูลทั้งหมด ไม่อยากพูดแล้ว
“มึงไปพักหรือไป-กลับ ” ถามขณะเล่นเกมไม่สนใจคนตอบเลย
“ไปพักกับเพื่อน กูไปกลับไม่ไหวหรอก ”
“พักกับใคร ”
“กูบอกไปแล้วมึงจะรู้จักเหรอ”
“ก็กูอยากรู้ ”
“ไอ้พุ ไอ้ทิน มันทำงานในกรุงเทพ ” จริงๆแล้วไม่ใช่หรอกครับผมนัดกันไว้กับไอ้ปาล์มไปเช่าห้องพักรายวัน ก็ไอ้ปาล์มเข้ามาซ้อมจากพิจิตรคนเดียว เป็นการประหยัดหาร2ไปด้วย
“เดี๋ยวกูไปถ่ายรูปให้วันซ้อมใหญ่ วันจริงกูมีเรียนว่ะ ขาดไม่ได้ด้วย กูขาดมาเยอะแล้ว ขาดไปอีกครั้งนึงหมดสิทธิ์สอบแน่ ”
“อืม มึงใช้สิทธิ์เต็มที่ดีเนอะ ” ผมพูดประชด
“ก็กูเป็นคนไทย กูต้องใช้สิทธิ์ที่กูมีสิวะ ” (สิทธิ์โดดเรียนเนี้ยนะ)
“มึงไม่ต้องไปก็ได้นะ กูไม่ว่ามึงหรอก ” หวังดีของผมครับ เพราะช่วงที่เข้าหอประชุมมันต้องนั่งรอผมหลายชั่วโมงมันคงจะเบื่อมาก(เพราะถ้าให้ผมรอใครนานขนาดนั้นคงเบื่อเหมือนกัน)
“ทำไม ทำไมมึงไม่อยากให้กูไป มึงมีอะไรรึป่าวที ” เริ่มขึ้นเสียง หันมามองผมแล้วครับ (ขอบคุณที่หันมามองหน้ากัน)
“ไม่มี กูกลัวว่ามึงจะเบื่อดิ คนก็เยอะ รอกูก็นาน ” ผมพูดความจริง น้ำเสียงปกติ
“ห่วงกูก็ดี อย่าให้กูรู้นะมึง ” หันกลับไปเล่นเกมต่อ
“รู้อะไรอีกล่ะ ไอ้นี่ ว่างๆมึงไปเช็คประสาทดูบ้างนะ ”ผมเริ่มโมโหแล้วครับ หวังดีของผม เป็นประสงค์ร้ายของมันตลอด
.
อาทิตย์ที่รอคอยก็มาถึง
ถึงวันซ้อมวันแรก ผมหอบชุดครุยกับสูท ออกจากบ้านตี4 พ่อไปส่งห้องไอ้ปาล์ม ในวันแรกใส่ชุดปกติ กางเกงสแลกซ์ เสื้อแขนยาว ผมกับไอ้ปาล์มไปถึงมหาลัย 7โมง กำหนดลงทะเบียน 8โมง พอไปถึงคณะทุกคนต่างดีใจ และตื่นเต้นที่ได้เจอกัน บางคนเข้ามากอด โอบไหล่ (ตามประสาเพื่อนผู้ชาย ไม่ได้มากมาย) คุยกันถามสารทุกข์สุขดิบ
(ดีนะที่ไอ้ปอไม่มาวันนี้ ถ้ามันมาวันนี้คงจะเดือดแน่) มันแยกไม่ค่อยออกหรอก มารยาททางสังคม เห็นผู้ชายกอดกับผู้ชายคิดได้อย่าเดียว
และแล้ววันแรกก็ผ่าน วันที่สองก็ปกติครับ เพราะเห็นกันมาตั้งแต่วันแรกแล้ว ก็แค่นั่งคุยกันเฉยๆ ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับงาน เล่าสู่กันฟัง (ไม่ต้องสงสัยเลย ผมนั่งฟังและถามเฉยๆ เพราะยังไม่มีงานกับเค้า )
ผ่านพ้นไปอีกวัน วันซ้อมใหญ่ก็มาถึง วันนี้ผมตื่นเต้นครับได้ใส่เต็มยศ ออกสู่สาธารณชนครั้งแรก เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“อยู่ไหน ” เสียงไอ้ปอ
“อยู่ห้องนี่แหละ อาบบน้ำเพิ่งเสร็จ ”
“มึงจะให้กูไปรอที่ไหน ”
“มึงจะมากี่โมง ”
“กูอยู่แถวๆบางนา รถกำลังลงทางด่วน ”
“ห๊า มึงจะรีบอะไรขนาดนั้น ” ผมตกใจ ก็มันยังไม่ตี 5 เลย
“กูมารถเที่ยวแรก ชั่วโมงเดียวก็ถึง เดี๋ยวสายหน่อยรถก็ติด ”
“เออๆ มึงไปรอกูที่มหาลัย ที่หน้าคณะกูเลย ” (ยังไงมึงจะมาห้องไม่ได้)
“มึงจะให้กูไปรอคนเดียวเหรอ ”
“กูเสร็จแล้วกำลังจะไป แล้วมึงจะย้อนมาย้อนไปทำไมวะ ” ทั้งๆที่ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวสีฟ้าตัวเดียว
“เออๆ ก็ได้ งั้นเร็วๆนะ ” ผมวางโทรศัพท์เท่านั้นแหละครับ ใส่เกียร์หมาในการแต่งตัวแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวไปก่อนนะปาล์ม ญาติเรามา หลงทางไปมอไม่ถูก ” เพราะไอ้ปอแท้ๆที่ต้องทำให้ผมมุสา วาทา (ขอโทษนะเพื่อน)
ไปถึงมหาลัย ตี 5 ครึ่งครับพี่น้อง จะเป็นบัณฑิตคนแรกมั้งที่มา ผมเดินเข้าไปในมอ (อืมเริ่มเห็นคนเยอะแล้ว) ผมเดินมุ่งหน้าไปที่คณะ เห็นไอ้ปอนั่งหัวโด่อยู่ศาลาหน้าคณะ มันอยู่ในชุดกางเกงยีนต์ เสื้อยืด รองเท้าผ้าใบ เสื้อแขนยาว(คล้ายๆสูท) ทับข้างนอก (มึงมีเสื้อตัวนี้เมื่อไหร่วะ) และเมื่อผมเดินไปถึง สิ่งที่ทำให้ผมดีใจมากคือ มันยื่นช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้ผม ผมยิ้มเห็นฟัน 32 ซี่เลยครับ
“จบซะทีนะมึง ” (มันทะแม่งๆว่ะ ทำไมคำพูดมันขัดกับช่อดอกไม้จังวะ ทำยังกะมึงลำบากส่งกูเรียนอย่างงั้นแหละ) แต่ผมก็ยังดีใจ ยิ้มกว้างอยู่
“ขอบใจๆ ”
“กูมีของขวัญให้มึงด้วย ”
“อะไรอีกล่ะ กูบอกมึงแล้วว่าไม่ต้อง เปลื้องตังค์เฉยๆ ”
“ไม่เสียตังค์ นี่ไง ” มันถอดเสื้อคลุมออก
“555 ไอ้ปอ มึงคิดได้ไงวะ ” ผมหัวเราะเสียงดัง มันยิ้มกว้าง ไม่ให้ขำได้ไงล่ะครับมันเอาริบบิ้นผูกรอบเอวมันและมีโบอยู่ข้างหน้าตรงสะดือ
“ถูกใจมึงป่ะล่ะ กูยกให้มึงตลอดชีวิต ” มันพูดยิ้มๆ
“ตลอดชีวิตเลยเหรอ มี อย. รึยัง มันจะหมดอายุไหมเนี้ย ”
“ตรวจสอบเรียบร้อย มีแต่คุณภาพ ร้อยเปอร์เซ็นต์ ”
“มึงผูกโบมาตั้งแต่ชลเลยเหรอ ”
“หึ กูซื้อทั้งดอกไม้ทั้งโบว์ หน้ามหาลัยนี่เอง โบว์อย่างเดียว 20 บาทเลยนะเว้ย” “5555+ ” ผมกับไอ้ปอหัวเราะเสียงดัง
วันนี้พ่อแม่ผมไม่มาครับ เพราะผมบอกให้มาวันจริงเลย ผมนั่งคุยกับไอ้ปออยู่หน้าคณะกับไอ้ปอ เล่าเรื่องสมัยที่เรียน เรื่อยๆจนเพื่อนๆเริ่มทยอย มาที่คณะเยอะแล้ว ด้วยที่ทุกคนเต็มยศกันในวันนี้ เลยต้องชักภาพเป็นที่ระลึกซะหน่อย
ผมเริ่มตะเวนหาเพื่อนถ่ายรูป แล้วก็ได้ไอ้ปอนี่แหละเป็นช่างภาพสมัครเล่น ถ่ายไปเรื่อยๆ (ทำไมวันนี้มันคึกคักเหมือนวันแรกจังวะ) อาจเป็นเพราะใส่ครุยกันวันแรก ทุกคนเลยตื่นเต้น เป็นบัณฑิตเต็มตัวแล้ว เพื่อนบางคนก็เข้ามากอดแล้วพูดข้างหูว่า
“ยินดีด้วยๆ ว้า..ถึงวันนี้ซะที ”
“อืมๆ ยินดีเช่นกัน เหนื่อยมาก กว่าจะมีวันนี้” ผมตอบกลับ ก็มันเป็นเรื่องธรรมดาครับ(กอดเฉพาะผู้ชายนะ ไม่ได้กอดผู้หญิง เพราะมันไม่สมควร ถึงเราจะคิดว่าเพื่อนกันก็ช่างเหอะ) ทำแบบนี้เป็นการแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน คณะผมคณะเล็กครับ รับนักศึกษาแต่ละปีร้อยต้นๆเอง ทำให้รู้จักกันไปหมด อีกอย่างวันจริงก็จะห่างๆกันเพราะต้องดูแลญาติๆที่มาด้วย วันนี้จึงเต็มที่กับเพื่อน
ในช่วงที่ผมโอบเพื่อน บางครั้งก็กอด หวังว่าไอ้ปอคงเข้าใจนะ ผมมองหน้าไอ้ปอมันทำหน้าบึ้งๆครับ แต่มันก็ยังทำหน้าที่ถ่ายรูปให้ด้วยดี มันจะโกรธรึป่าวผมไม่รู้แต่อย่าระเบิดออกมาเป็นพอ และแล้วก็มีไอ้นนท์มาทักผม
“ยินดีด้วยว่ะที” เอาแก้มาชนแก้ม มือตบหลังเบาๆ ตามประสาผู้ชายธรรมดา
“เออ ยินดีด้วยเหมือนกันว่ะ” แต่ในมุมที่ไอ้ปอยืนอยู่มันคงไม่รู้ว่าเอาแก้มชนแก้มกันเฉยๆ
หลังจากที่คุยกับไอ้นนท์เสร็จ ให้ไอ้ปอถ่ายรูปคู่ ผมรู้แล้วแหละว่าไอ้ปอคงคิดไปไกลแล้วแน่ ผมเข้าไปพูดคุยกับมันเนียนๆ จะได้รู้ถึงระดับอารมณ์ด้วย (ใกล้ระเบิดยัง ถ้าระเบิดจะได้ไปนั่งพักให้ใจเย็นๆ)
“เอ้ยปอไหนดูรูปเมื่อกี้ดิ ถ่ายสวยป่าว” ตั้งแต่ถ่ายรูปมาผมยังไม่ได้ดูเลยครับ มันกดชัตเตอร์เดินตามผมอย่างเดียว
“เดี๋ยวค่อยดูทีเดียว” มันพูดเสียงแข็งๆ
“เฮ้ย ปอ ไหนขอดูรูปเมื่อกี้ดิ ช่างภาพมืออาชีพขนาดไหนวะ” ผมเดินฉีกยิ้ม เอามือทั้งสองข้างจับแก้ม อยากให้มันอารมณ์ดี มันกดภาพที่ถ่ายคู่กับไอ้นนท์ให้ผมดู ผมอึ้งครับ ในภาพไอ้นนท์สูงกว่าผมครับสูงประมาณ 180 เซน แล้วภาพที่ไอ้ปอถ่ายมันตัดคอผม ตัดบ่าไอ้นนท์ จึงมีเฉพาะช่วงคอถึงเท้า(อูยยยย...ท่าจะไม่ดี เดือดเต็มที่แล้วมั้ง )ผมมองหน้ามันแล้วยิ้มเล็กน้อย
“อากาศร้อนว่ะ ไปนั่งก่อนเถอะ” (ถ่ายไปมากกว่านี้กูโดนเผาไหม้แน่) ผมพาไอ้ปอไปนั่ง ซื้อน้ำอัดลม 2 กระป๋องคุยกันเรื่อยๆ พยายามเลี่ยงๆประเด็นถ่ายรูปก่อน จนมันอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมก็เลยขอกล้องมันมาดู ปรากฏว่า ภาพไหนที่ผมถ่ายเดี่ยวกับซุ้มต่างๆ และถ่ายกับเพื่อนผู้หญิง โอเคสวยงามครับ แต่ภาพไหนที่ถ่ายกับเพื่อนผู้ชายมันจะซูมเอาผมคนเดียว บางภาพเอาเฉพาะหน้าเต็มจอเลยครับ(โอ้ย กูจะบ้าตาย)
“ปอมึงถ่ายยังไงของมึง” ผมโกรธมาก ก็มันเป็นโอกาสเดียวที่ผมจะมีรูปเพื่อนๆ
“ถ่ายอะไร ” มันทำหน้าเฉยๆ
“ทำไมมันมีแต่รูปกู แล้วเพื่อนกูล่ะ” ผมหน้าตึงเครียด
“อ้าวก็กูถ่ายรูปให้มึง ไม่ได้ถ่ายให้เพื่อนมึง ก็มีแต่รูปมึงดิ ” มันกวนตีนผมครับ
“มึงไม่อยากถ่ายก็ไม่ต้องถ่าย” ความอดทนผมหมดแล้ว
“มึงไม่ต้องรอกู มึงกลับบ้านไปเลย” ผมยืนขึ้น
“ใจเย็นๆดิ มึงถ่ายวันจริงอีกก็ได้” มันรู้ว่าผมโกรธจริง มันเริ่มพูดเสียงเบาลง
“กูรู้มึงไม่ต้องมาบอกกู” ผมหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธ แต่มันก็ไม่เป็นผล
“กลับบ้านไปเลย” พูดจบผมเดินไปที่ตั้งแถวรายงานตัว ยังไม่ถึงเวลาตั้งแถวหรอกนะครับ แต่ผมโกรธจนไม่อยากมองหน้ามัน ผมนั่งรอที่นั่นจนถึงเวลาตั้งแถวเข้าหอประชุม ในระหว่างที่เข้ามานั่งในหอประชุม ผมก็คิดไปเรื่อยๆ ผมพูดกับมันแรงไปรึป่าว อย่างน้อยมันก็ตื่นเต้นกว่าผมด้วยมั้ง ที่ตั้งใจมาตั้งแต่เช้า เอาช่อดอกไม้มาให้ คิดหาของขวัญที่ฮาๆ เดินตามถ่ายรูป ผมเห็นมันคนแรกแต่ผมไม่ได้ถ่ายภายคู่กับมันเลย คิดไปคิดมาก็เหมือนตัวเองเอาใจตัวเองมากไป แค่รูปถ่าย พรุ่งนี้ก็มีโอกาสถ่ายใหม่ (มึงอย่าพิ่งกลับนะปอ)ในที่สุดผมก็ไม่อยากให้มันกลับ ผมคิดได้เมื่อนั่งในห้องเย็นๆใจผมก็เย็นไปด้วย ไม่รู้ว่ามันสายเกินไปรึป่าว
ในตอนเย็นผมก็จะพาน้องๆเทคไปเลี้ยงด้วยครับ ประมาณ 12 คน และผมคิดว่าจะเลี้ยงไอ้ปอเหมือนกัน(ถ้ามันยังไม่กลับ) ซ้อมเสร็จผมออกจากห้องประชุมประมาณ 5 โมงเย็น ตรงไปที่คณะ ผมเห็นไอ้ปอยังไม่กลับครับมันนอน(ในท่านั่ง ล้มหัวบนโต๊ะ)อยู่ที่เดิมกับช่อดอกไม้เมื่อเช้า ผมดีใจนะ น้ำตาซึมๆ(มึงคงตื่นมาแต่เช้าสินะ) แต่ผมกลัวเสียฟอร์มครับเลยทำหน้าบึ้งๆ
“ตื่นๆ มหาลัยนะ ไม่ใช่ที่บ้าน นอนน้ำลายยืดหมดแล้ว” ผมพูดนิ่งๆเขย่าไหล่มัน
“เสร็จแล้วเหรอ” เงยหน้า งัวเงีย
“เย็นนี้เดี๋ยวกูพาไปเลี้ยง กูจะไปเลี้ยงน้องกูด้วย”
“จริงเหรอ ไปๆๆ ”
ผมนัดน้องๆไว้ประมาณทุ่งนึง ไปเลี้ยงร้านอาหาร ห้องธรรมดาไม่นั่งครับ ไปห้องวีไอพีเลย เสี่ยทีซะอย่างต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว55 สั่งอาหารกินไปเรื่อยๆ ผมก็ชวนน้องคุย มันคงคิดว่าผมโกรธมั้งที่ไม่ค่อยคุยกับมัน บริการผมใหญ่เลย จนผมเริ่มเห็นน้องซุบซิบกัน
“ไม่ต้องตักให้กู มึงกินเองเหอะ” ผมกระซิบข้างหูไอ้ปอ
“ทำไมล่ะก็กูจะทำดีๆกับมึง มึงจะได้หายโกรธกู ” มันกระซิบผมตอบ (กูไม่ได้โกรธมึงแล้ว แต่กูเก๊กหน้าไปยังงั้นเอง) ผมนิ่งทำตาขรึมๆไอ้ปอพูดต่อ
“มึงบอกกูก่อนดิ ว่ามึงจะไม่โกรธกู ” มัดมือชกต่อหน้าน้องจริงๆ (ว่าจะแกล้งให้นานๆหน่อย)
“เออๆ กูไม่โกรธมึง ” ผมอยากจะหัวเราะให้ฟันหน้าหัก ไม่รู้ว่าใครได้เปรียบเสียเปรียบ (ไอ้ปอโง่เอ้ย)
ผมแนะนำไอ้ปอว่าเป็นญาติผม น้องๆก็หายสงสัย(วันนี้มุสา ไปหลายครั้งแล้ว)
ทุกคนกินเสร็จสรรพประมาณ 4 ทุ่ม แยกย้ายกันกลับ ผมก็ต้องกลับชลบุรีครับ เพราะตอนแรกไอ้ปอบอกจะมาค้างกับผม อ้างว่ามันดึกแล้ว(ผมคิดว่ามันอยากจะมาดูมากกว่าว่าผมพักกะใคร) ผมเลยบอกว่า
“พรุ่งนี้ไม่มีซ้อม กะว่าจะกลับบ้านพอดี ” หลังจากนั้นผมก็โทรบอกไอ้ปาล์มว่าจะกลับบ้าน วันนั้นกว่าจะถึงบ้านก็เที่ยงคืนกว่า ไอ้ปอก็ค้างที่บ้านผมครับ
............โชคดีจังที่วันจริงไอ้ปอไม่ได้ไปด้วย..................................
. .
เป็นไงครับวันรับปริญญาของผม มีความสุขใจปนบ้าๆ นิดหน่อย ตอนหน้า มันเป็นเรื่องที่ผมไม่อยากเขียน คิดถึงทีไรเศร้าใจทุกที แต่ก็ต้องเขียนเพราะชีวิตคนก็มีทั้งสุขและทุกข์ บางคนอิจฉาชีวิตผมที่ผ่านมา(ไม่รู้ว่าน่าอิจฉาตรงไหน) รออ่านตอนหน้านะครับ คุณยังจะอิจฉาอีกหรือไม่ ผมคงต้องลดระดับมาเป็นเพื่อนกันกับไอ้ปอ เพราะสิ่งที่ผมเห็นมันไม่ต้องอธิบาย ผมก็เข้าใจ.... เศร้าๆ (คำเติอนสำหรับผู้อ่าน ท่านที่เป็นโรคหัวใจอ่อนๆ เว้นตอนนี้เลยนะครับ เดี๋ยวอาการจะกำเริบ ด้วยความเป็นห่วงนะคร๊าบบบบ)
. .
ปล.. ฝากถึงน้องๆ
น้องๆที่เรียนอยู่อ่านแล้วอยากรับปริญญาบ้างป่าว ตั้งใจเรียนนะครับ มีโอกาสกันทุกคนถ้าตั้งใจ(ถ้าไม่อยากเรียนจริงๆ เอาสูตรพี่ได้ เพราะพี่ก็ไม่ค่อยชอบสายที่ตัวเองเรียนเหมือนกัน แต่ก็แกล้งว่าตัวเองจะตั้งใจเรียน แกล้งว่าจะอ่านหนังสือ แกล้งว่าตัวเองจะทำให้ได้เกรอดเยอะๆ เพื่อที่จะบอกกับตัวเองว่า..... ขนาดกูไม่ชอบกูยังผ่านมาได้ด้วยดี และถ้ากูชอบไม่มีใครสู้กูได้แน่..... แกล้งนานๆมันก็จะติดเป็นนิสัย อีกอย่างเวลาเราได้ทำอะไรในสิ่งที่ไม่ชอบมันก็จะผ่านไปได้และผ่านอย่างมีคุณภาพ มีคนมาชื่นชม ตัวเราเองก็จะสุขใจไปด้วยและสิ่งที่เราไม่ชอบ เราก็จะมองมันดีขึ้นนะคร๊าบบบ(แหล่งอ้างอิง พี่คิดคนเดียว ยินดีรับโทษแต่เพียงผู้เดียวหากมันไม่ใช่ แต่พี่ใช้แล้วได้ผลเลยบอกต่อ) ช่วงเข้าปี 1 พี่ไม่อยากเรียนเลย มันไม่ใช่สิ่งที่ชอบ ก็เรียนบ้าง โดดบ้าง เกรดออก เทอมแรกได้ 2.54 มันทำให้พี่เสียใจมาก เวลาเราพูด เสนอความคิดเห็นต่างๆในคณะไม่มีใครอยากฟังเราหรอกครับ เพราะเค้าว่าเราไม่เก่ง ส่วนใหญ่ก็จะเห็นดีด้วยกับพวกที่เรียนเก่งๆ พี่เลยแกล้งๆเรียนอย่างที่บอก มันก็เห็นผลนะ เกรดพี่ก็มาอยู่ระหว่าง3.3 - 3.6 มีเทอมนึงได้ 3.88 เคยมี2 เทอมได้ 4.00 ทีนี้แหละครับเราพูดอะไรก็มีคนฟังเราแล้ว ในที่สุดพี่ก็กุมอำนาจนายกสโมสรมาไว้ในกำมือได้สำเร็จ(โดนบังคับ) 5555+
ลองใช้ดูนะครับ
...................................................................................................
ขอบคุณครับ :pig4:
-
จิ้ม
ฮ่าๆๆ
ทันด้วย
ไอ่เราเพิ่งเข้าปี 1 อีกนานเลยแหะ
-
มารอตามความคืบหน้าและบวกหนึ่งให้ด้วยจ้า
-
^^
-
ตอนนี้ปอน่ารักจัง
คิคิ
รออ่านต่อไปนะจ๊ะ
-
โห้เฮียปอ...ถ่ายรูป ที จริงๆด้วย :mc4:
ฮามากอ่ะกะมุกผูกโบว์ที่เอว
ว่าแต่ว่า ตอนหน้านี้มันเศร้ามากเหรอ ปอทำไรทีอ่ะ ถ้ามันจะเศร้าขอร้องไห้นำไปก่อนได้ป่ะ
+1 กะมุมผูกโบว์ที่เองของเฮียปอนะ :z2:
-
อย่าให้มีเศร้ามากนักนะครับ ตอนหน้าอะ
:z2: :z2:
-
ปอฮามาก กล้าเอาต้วเองผูกโบว์ให้เลยอ่ะ
สรุป ทีได้ถ่ายรูปกะปอสักรูปป่ะเนี่ย
ตอนหน้าจะเศร้าเหรอ ทำใจรอ รีบมาต่อนะ
-
ขอบคุณค่ะพี่ที่เตือนใจหนู :pig4:
-
o13 o13 o13
แต่มีความรู้สึกว่า
มัน แปลกๆๆ น่ะ
-
เป่าความรู้สึกอีกแล้วนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ.. o13
-
เด็กช่าง..จับกล้อง
-
ในที่สุดก็ตามทัน
เย้ๆๆๆ
-
ปอน่ารักเนาะ
-
:a5: อ่านจบตอน เจอสปอยด์น่ากลัวทุกที
-
:L2:มาให้กำลังใจทั้งคนแต่งและคนโพสจ้า อะหุๆ
ไอ่ปอมันต๊องปนเถื่อนอ่ะ ฮาดีนะ
แอบเห็นใจทีนิดนึง เหมือนโดนบังคับตลอดเลยแล้วก็ได้แฟนแบบงงๆอ่ะ
แค่ความรักมันยังไม่พออ่ะ...ก็ต้องมีความเข้าใจด้วยถึงจะไปกันรอดนะเราว่า
ติดตามต่อไปเด้อออออออ
-
ปอคิดได้ไงเนี่ยเอาตัวเองผูกโบว์เป็นของขวัญ อย่างฮาแต่น่ารักดี
อ่ะตอนหน้าเศร้าเหรอ ปอทำอะไรให้ทีเสียใจเนี่ย รออ่านต่อจ้า
-
สปอยน่ากลัวมากคะ
อยากจะบอกว่าคุณทีเรียนเก่งจัง เราก็ใช้สูตรเดียวกับคุณทีเลย'แกล้งตั้งใจเรียน'เพราะไม่ได้ชอบในสายที่เรียนซักเท่าไหร่ :m15:
แต่สอบคณะที่อยากเรียนไม่ได้ตอนแรกตั้งใจจะซิ่ว ไปๆมาๆไม่เอาดีกว่าเสียเวลา 1 ปี ทนๆไป เฮ้อถ้ารู้แบบนี้ยอมเสียเวลาหนึ่งปี
-
ไม่ชอบเรื่องเศร้า :serius2:
สปอยล์จน..ไม่กล้าอ่าน
-
ตามอ่านทันแล้วค่ะ ขอเม้นท์บ้าง
ถึงแม้การเริ่มต้นคบกันจะ ประหลาดๆสักหน่อย มาแบบพายุเลย
แต่อ่านมาถึงตอนนี้ ก็รู้สึกว่า ปอเป็นพวก ห่ามๆ แต่จริงใจ พูดเพราะไม่เป็น แต่ตรงไปตรงมา
เพราะการกระทำกับคำพูดไปด้วยกันตลอด เรื่องกวนนี่ยกให้เค้าเลย
้
น้องที...เก๊กเหมือนกันนะนี่ แหม่ฟอร์มเยอะแยะ o18
แต่ก็เข้าใจว่า เราโดนอะไรมาตั้งแต่ต้น อาจจะยังไม่พร้อม คาดไม่ถึง เลยทำให้ไตร่ตรองตลอดเวลา
บางครั้งการกระทำซึ่งตรงกับใจเราก็อาจจะดีก็ได้นะ รักก็แสดงออกบ้าง ดีก็ชม ไม่ดีก็ติเพื่อก่อ
อ่านมาตั้งแต่ต้น พี่กลับมองว่าน้องทีเล่าถึงปอได้ฮามาก บางทีก็น่ารักแบบแปลกๆ
คนเราอ่ะ ถ้าไม่รักเค้าจะเล่าออกมาได้ดีขนาดนี้ได้เหรอ? อิอิ :really2:
-
:sad4: :sad4:
ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ยยยยยย
-
ปอน่าสงสารอ่ะ
อย่างงี้ก็ยังไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับทีอ่ะดิ
ทีใจร้าย ยังไปว่าปออีก :a14:
-
o18ขอบคุนที่ไห้คำแนะนำค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
:L1: :L1: :L1:
-
:z13: :z13:
-
โหยยยยยยยยย ชอบเรื่องนี้ หนุกมาก เขียนได้ลื่นดี
ชอบปอ อิอิ น่ารักมากอ่ะ กรากกกก ชอบ ๆๆ
อ่านตอนที่ง้อที่ต้องเขียนสัญญาแล้วก็นะ 555 ทำไปได้
ตอนล่าสุด โห แอบสงสารปอนะเนี่ย น้อยใจแทน
แล้วไม่มีรูปถ่ายคู่กับทีเลยด้วยนะ
-
ไม่อยากให้เศร้าเลยอ่ะ
-
ติดตาม และ ตามติดครับ
-
:z1: :z1:
ชอบ
-
สวัสดีครับ
ชีวิตคู่มันไม่สำเร็จรูป
ประสบการณ์ของใครของตัว
แต่การเรียนรู้ประสบการณ์ของกันและกันเป็นสิ่งดี ที่จะเอาข้อดีข้อผิดพลาด มาเป็นแบบ เป็นเยี่ยง จะเอาหรือไม่เอาอย่างแล้วแต่ตามกรณีของตนไป
"ชีวิตจะเดินไปทางไหน เราคือผู้กำหนด"
ขอเพียงมีสติ ให้ดี การตัดสินใจจึงจะดีด้วย
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. น้องทีโชคดีแล้วล่ะ ที่ยัง(เคย)มี ช่วงดีๆ ในชีวิตด้านนี้
-
อ่านตอนนี้ แล้วทำให้อยากอ่านหนังสือขึ้นมาทันที
พรุ่งนี้สอบซะด้วยสิ
เหอะๆๆ
เพิ่งเสียใจกับคะแนนสอบที่ออกมา
อ่านที่พี่ทีเขียนแล้ว มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย
อยากรับปริญญาแล้วสิ เพิ่งปีหนึ่ง
เรื่องนี้ยังไม่นานสินะ ก็ขอแสดงความยินดีกับพี่ทีด้วยละกาน :L2:
ตอนหน้าจะเป็นยังไงเนี่ย ถึงขั้นเลิกกันเลยเหรอ ม่ายยยยย
ใจเย็นๆนะพี่ที :sad4:
-
ชีวิตก็อย่างนี้แหละครับมีดีบ้างร้ายบ้าง
แต่คุณทีก็ผ่านมันมาแล้วนี่
อีกอย่างตอนนี้ก็รักกันดีอยู่ใช่มั๊ยครับ
ผมว่าคุณเป็นคนที่โชคดีนะ
บางคนแค่จะเจอยังไม่มีโอกาสเลย
เห้ออออออออออออออออออออ
ของแบบนี้พูดยากครับ
เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่องนะครับ
-
รออยู่นะครับบบ
สู้ๆ :bye2:
-
อย่าน่ะ อย่าให้มีน้ำตาเลยไม่ชอบง่ะ วันนี้ตาเจ็บด้วยขอร้องนะ
ได้โปรด
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 11 เห็นจะจะกับตาตัวเอง
เรื่องราว ผมกันไอ้ปอก็ลุ่มๆดอนๆมาพักใหญ่ๆ(ประมาณครึ่งปีได้ ปลายๆกันยา) มันเข้ามาในชีวิตผมทำให้วิถีชีวิตเปลี่ยนไปมากเหมือนกัน ตอนเย็นต้องไปออกกำลังกาย(บางครั้งผมก็ไป บางครั้งก็ไม่ไป)ช่วงสอบผมก็มานั่งอ่านหนังสือเป็นเพื่อนมัน บางครั้งก็สนุก มีรอยยิ้มเสียงหัวเราะ อยู่ข้างนอกมันชอบทำหน้านิ่งๆไม่มีรอยยิ้ม(ไม่รู้จะเก๊กทำไม) แต่มันชอบเอาหน้ามาใกล้ผมแล้วฉีกปากยิ้มเห็นฟัน 32 ซี่ หลายครั้งที่มันชอบเอาแต่ใจ หลายครั้งที่มันชอบทำเรื่องโง่ๆไม่ปรึกษา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตนัก ผมก็ให้อภัยทุกที ทุกวันนี้รู้สึกว่ามีความสุขมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้ไอ้ปอ ทั้งๆที่เจอหน้ากันก็ไม่เคยพูดหวานๆให้กันเลย
ก็เหมือนๆเดิมทุกครั้งที่หลังเลิกงานในวันเสาร์ อาทิตย์ รึว่าหลังเลิกเรียนมันจะแวะมาที่บ้านผม ไม่ช้าก็เร็วหรือบางทีก็ดึก แต่ต้องได้มาทุกวัน
“เย้ วันนี้เงินเดือนกูออก ทีมึงอยากได้ไรบอกกูมา กูซื้อให้” ไอ้ปอพูดหน้าตาเบิกบาน
“กูบอกแล้วไม่ต้องมาเลี้ยงกู เก็บตังค์ไว้เลี้ยงตัวเองเถอะ”
“ไม่เอา กูอยากให้มึง มึงบอกกูมาดิ”
“กูบอกไม่ต้อง ถ้ามึงซื้ออะไรมาให้กูอีกนะ มึงไม่ต้องมาพูดกับกูอีกเลย ” จะไม่ให้โกรธได้ไงล่ะครับ เงินเดือนออกทีไรซื้อของมาทุกที เงินเดือนก็แค่ สี่พันหน่อยๆ ถ้าเดือนไหนมีโอทีก็ได้ ห้าพัน (คงจำกันได้นะครับในตอนที่แล้วๆมาที่ไปตลาดหน้าศาลด้วยกัน ผมมองนาฬิกาเรือนนึง พอสิ้นเดือนนั้นปุ๊บ มันไปซื้อมาเลยครับ เรือนเกือน 2 พัน ผมไม่ดีใจเลย มันเป็นครึ่งนึงของเงินเดือนมัน ผมก็ด่ามันไปครับ แต่ก็รับของไว้และใส่บ่อยเหมือนกันกลัวมันเสียใจ แต่มันก็จะชอบซื้อโน่นซื้อนี่มาทุกสิ้นเดือน เฮ้ย...พูดไม่เคยฟัง)
“กูอยากให้มึงอ่ะ งั้นกูให้เงินเดือนมึงหมดเลย เดี๋ยวกูขอมึงใช้ ”
“เออๆได้ มึงอย่าคิดดอกเบี้ยนะโว้ย” ผมไม่อยากได้เงินมันหรอกนะครับ แต่กลัวมันจะไปซื้อของมาให้ผม สงสารมันกว่าจะได้เงินมา
“ดอกเบี้ยมึงจ่ายตอนกลางคืนก็ได้” มันหัวเราะ
“ทะลึ่งๆ กูเล่นด้วยหน่อย เลียปากกูเลยนะ”
“กูคน ไม่ใช่หมา... แล้วถ้ากูเลีย กูก็จะเลียมากกว่าปากด้วย ”
“ปากดีงี้ ..ถึงว่าไม่มีใครเอา เวรกรรมถึงตกมาที่กู ”
“เรื่องแบบนี้อย่าให้ได้บอก สาวๆรุมหม้อกูจะตาย ถ้ากูเล่นด้วยหมดไปทั้งวิดลัยแล้ว ”
“สงสารตัวเองว่ะ”
“สงสารทำไม”
“มีแฟนอย่างมึง”
“ไปๆ มึงอย่าพูดมาก” มันชวนผมไปออกกำลังกาย
“เดี๋ยวกูพามึงไปเปิดบัญชีก่อน ”
“เฮ้ย ไม่เอา กูบอกแล้วว่ากูให้มึง”
“ก็เปิดบัญชีชื่อมึง เงินของมึง เอาATM ไว้กับกู” จากนั้นก็ไปบ้านไอ้ปอไปเอาเอกสารก่อนครับไปเปิดบัญชีที่ บิ๊กซี (ผมไม่ใช้เงินมันหรอกครับ ฝากให้มันนั่นแหละ) เสร็จเรียบร้อย ก็ตามเดิมครับ ไปวิ่ง 2-3 รอบ มาดูมันเตะบอล แต่ดีกว่าตอนแรกๆหน่อยที่มันคิดว่าผมมีตัวตน วิ่งในสนามก็หันมายิ้ม โบกไม้โบกมือ ให้ ช่วงพักครึ่งมันเดินมากันกลุ่มเพื่อน บางคนก็แซว
“ไอ้ปอ ไม่ห่างกันเลยนะ แฟนมึงเหรอว่ะ ” เพื่อนมันถามระหว่างไอ้ปอเดินมาหาผม
“น้องกูเว้ย มันชอบตามกู มาดูกูเตะบอล”
“อ้าวไอ้เหี้ย ทำไมพูดหมาๆอย่างงี้ว่ะ กูเหรอน้องมึง กูเหรออยากมาดูมึงเตะบอล ” ผมพูดในขณะที่มันเดินมาถึงที่ผมนั่ง
“รึมึงอยากจะให้กูบอกว่ามึงเป็นแฟนกู”
“ก็แล้วแต่มึง ถ้ามึงบอกกูก็เลิกกับมึง”
“เห็นไหม กูหาทางออกให้ยังจะมาว่ากูอีก ” นั่งสักพัก
“หมดเวลาพักแล้ว ไปได้แล้ว ” ผมไล่มัน ไอ้ปอวิ่งลงสนามไปรวมกับคนอื่นๆเพื่อแบ่งทีม
“เฮ้ย...คนมาไม่ครบว่ะ” 1ในนักฟุตบอลพูด
“น้องครับน้องเล่นบอลเป็นไหม เล่นทีมพี่หน่อย คนมาไม่ครบ ” เพื่อนไอ้ปอมาพูดกับผม (อ้าวกูต้องเป็นน้องมึงอีกคนเหรอ)
“เล่นได้ครับ แต่ไม่ค่อยเก่ง ” ผมเล่นได้เกือบทุกกีฬาครับแต่เล่นแค่พอได้ ยกเว้นแบดฯที่เล่นได้ดี555
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้เล่นชิงถ้วย ” (อ้าว กวนตีนกูลงไป)
“ได้ๆ ” ผมพยักหน้า
แบ่งทีมกันเสร็จสรรพ ก็ได้เวลาเล่น ผมวิ่งทั้งสนาม เหนื่อยโคตรๆ นับครั้งได้เลยที่ผมได้เตะลูก (เอากูมาลงให้คนครบจริงๆ) ส่วนใหญ่เค้าเล่นเข้าขากันครับ ก็ซ้อมกันทุกวัน ผมนี่สิ เล่นไม่เข้าใครเลย มีแต่ไอ้ปอนี่แหละส่งลูกให้ผมเตะ อยู่ทีมเดียวกันครับ(ขอบคุณที่ให้กูเล่นบ้าง) เล่นไม่ถึง 30 นาที ผมแทบคลานแล้วครับ (เหนื่อยจริงๆนะวิ่งตลอด เท่าๆกับเล่นบาสเลย) ผมเลยขอเปลี่ยนตำแหน่งเป็นผู้รักษาประตูแทน (พักเหนื่อยหน่อยได้ยืนอยู่กับที่) พอมาเล่นตำแหน่งนี้ผมถนัดกว่าเยอะครับ เพราะมีพื้นฐานนักแบดฯเก่า วิญญาณนักแบดเข้าสิง ต้องตาไวดูลูกบอล(ดูลูกแบดยากกว่าเยอะ ทั้งเล็กทั้งเร็ว ลูกบอลลูกเบอร์เร่อ สบายๆ) ทั้งสไลด์ ต้องกระโดด(กระโดดฟาดลูกแบดผมถนัดนัก สะใจ) มือต้องเร็ว การเคลื่อนที่ก็ต้องเร็ว 555ตำแหน่งผู้รักษาประตูจึงเหมาะกับผมที่สุด หลายๆครั้งที่ทุกคนปรบมือให้ผม จนจบเกม ทีมผมชนะครับ(ให้รู้ไปเลยว่าไผเป็นไผ) หลายคนเข้ามาตบบ่าผมแล้วชม(ไม่ตบหัวเลยล่ะ เพื่อนเล่นมึงเหรอ) แต่ผมก็ยิ้มๆครับ
“เก่งหนิเรา ” ไอ้ปอเข้ามาทัก
“มีดี แต่ไม่อยากอวดเว้ย”
“เออๆ เล่นใช้ได้ เดี๋ยวหอมแก้มเป็นรางวัล”
“แน่ใจนะว่ามันคือรางวัล ไม่ใช่การลงโทษ”
ผมกับนักฟุตบอลทุกคนเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ซึ่งอยู่อีกฝั่งของสนาม ผมเพิ่งเคยมาฝั่งนี้เป็นครั้งแรก เพราะผมจะนั่งรออีกฝั่งนึง มีอัศจรรย์บังอยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีห้องน้ำอยู่แถวนี้ ผมเห็นกลุ่มสาวๆกลุ่มนึงนั่งอยู่แถวๆนั้น สาวๆเหล่านั้นก็มองมาที่ผม ตาเป็นมันเชียวครับ ผมเดินผ่านไปแล้วสำรวจตัวเอง(กูมีหางงอกเหรอว่ะ....เอ้ย! กูถอดเสื้อนี่หว่า)ช่วงเล่นบอล ทีมผมถอดเสื้อครับ อีกอย่างเค้าคงไม่เคยเห็นผม คงคิดว่าเป็นเด็กใหม่มั้ง ผมเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าเสร็จออกมารอไอ้ปอหน้าห้องน้ำ ผมไม่ยักเห็นมันมาเข้าห้องน้ำ ทุกวันมันจะเดินมาแถวนี้ก่อนนี่หว่า ผมรอมันไม่ไหวแล้วครับ สายตาสาวๆเหล่านั้นมองผมแทบจะจ้องกินตับผมแล้ว ผมคิดว่าสาวๆเหล่านั้นเป็นแฟนนักฟุตบอลแน่เลย
ผมเดินออกจากห้องน้ำ ไปอีกฝั่งของสนาม รอที่เดิมที่เคยรอ รอแล้วรออีกก็ยังไม่มา(มึงจะล้างอะไรนักหน่าว่ะ จะขัดตัวให้เป็นทองเลยรึไง กูก็ล้างเหมือนกันก็แค่แป๊บเดียว) ผมเดินกลับไปที่ห้องน้ำอีกครั้งนึง คนแทบไม่เหลือแล้วครับ(กลับกันหมดแล้วมั้ง) ผมยืนดูตัวเองหน้ากระจกในห้องน้ำ ผมไม่กล้าตะโกนเรียกครับ เพราะผมเห็นห้องน้ำหลายๆห้องปิด เผื่อเรียกไปแล้วเค้าจะด่า ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำสักพัก
“ซีสสสส อ่าออออ ” (เห้ย..เสียงไรว่ะ) ไม่พยายามคิด เพราะมันไม่น่าจะใช่
“โอ้ยยยยย ...” เสียงร้องเบาๆของผู้ชาย สงสัยพยายามปิดแล้วแต่ไม่มิด ดังออกมาเป็นระลอก ในที่สุดต้นเสียงก็โผล่ออกมาให้เห็นจากห้องน้ำ ผู้หญิงเดินออกมาก่อน ตามมาด้วยผู้ชายที่เล่นบอลกับผม (โอ้แม่เจ้า ไม่ใช่แฟนกันแล้วมั้ง ไม่เลือกที่เลย เด็กผู้หญิงสมัยนี่ บริการถึงที่เลย ห้องน้ำสาธารณนะเว้ย) ผมสลดใจครับ ผู้หญิง เดินผ่านผมไปเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ผู้ชายเดินตามออกมาทีหลัง ผมก็ไม่ได้สนใจมากมายหรอกครับ กำลังโมโหให้ไอ้ปอ (โอ้ไอ้ปอ ไปตายที่ไหนว่ะเนี้ย) ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก็ได้ยินปากฏการณ์เดิม(อืมคงมีหลายคู่ ) ไอ้เสียงนั้นมันไม่อายผมเลย แต่ผมอาย ผมก็เลยเดินออกจากห้องน้ำเดินรอบๆสนาม แต่ก็อยู่ใกล้ๆห้องน้ำ (กูนับ 1-5 กูไม่เห็นมึงกูจะตะโกนในห้องน้ำเลย กูไม่อายแล้ว เพื่อนมึงยังไม่อายกู)
5
4
3
2
1
ผมเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำอีกครั้งนึง แล้วมาหยุดอยู่ข้างหน้า หายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธ
***************************************************************
นี่ยังไม่ถึงจุดสำคัญเท่าไหร่ ตอนนี้ค่อนข้างยาวครับ น่าจะมีมากกว่า 2 ตอนเลยแบ่งแยกย่อยลงอีก คือ เห็นจะจะ 1 กับ2 เท่าที่คุณๆอ่านก็น่าจะคาดเดาได้แล้วนะครับ (อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด)ติดตามดูนะครับ ว่าเรื่องนี้จะออกมายังไง อาจจะเลิกๆๆๆสถานเดียว(ก็ได้)
...
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ :pig4:
-
มาคุ.... :m16:
-
ร้องไห้รอเลยดีกว่า :o12: :m15:
-
:monkeysad: ขอเศร้ารอเลยแล้วกัน
-
ไอ้ปอ.... :z6:
-
เฮ้อ ทำไปได้ :เฮ้อ:
-
อยากอ่านแล้วคราบบบบบบ
ขอบคุณนะครับที่เอามาให้อ่านรับผมชอบมากคับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m16: มีคนมาช่วยผ่อนคลายความเมื่อยล้าให้ถึงที่เลยสิเนี่ย แสดงว่าทำแบบนี้ทุกครั้งเลยสินะ o18 เจี๋ยนมันซะ
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
โคตรค้างอ่ะ ๆ :m16: :m16:
-
ชอบๆ
-
^^
-
ว้ากกกกกกกกกกกก (อีกรอบ)
มันค้างงงงงงงง อ่ะ
โอ้ย :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
หรือว่าปอ.........
-
ไม่จิงใช่ม้ายยย
-
รออ่านต่อจะจะกับตา
ปอทำแบบไม่กลัวถูกจับได้เลยแฮะ ทำผิดระยะเผาขน
-
อย่าบอกน่ะว่าเป็นไอ้ปอ กำลังคิดมากอยู่ตอนนี้ มาต่อไวๆน่ะ
:call: :call: :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ก็ค้า่งมากมายเลย ดูท่าไม่ค่อยดีเลย เหอ ๆ รออ่านนะค้าบ ^^
-
อ๊ากกกกกกกกก...พวกชีแรงงงงง ใช้ได้เลย
ว่าแต่ไอ้ที่ทีโกรธอยู่เนี่ย อย่าบอกนะว่าเสียงไอ้ปอ........ไม่ไหวที่จะเคลียร์นะงานนี้ เพ่ปอ
เสียทองท่วมหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร...เนอะ ที เนอะ :z3:
-
...ไม่อยากให้ค้างนาน...เดี๋ยวเย็นๆจะเอามาต่อให้ครับ
... :pig4:
-
:z3: ไม่ยงไม่เย็นแล้ว
มาต่อได้ไหม โอปอนะ โอปอ จะทำจิงเหรอ
ชะนีจิง ๆ ๆ ๆ o18
-
นั่งอ่านแล้วคิดถึงตอนสมัยทำงานอยู่ คิดถึงตลาดหน้าศาล บอกตรงๆ ว่าเคยไปแค่ครั้งเดียว คนเยอะมาก แทบจะไม่มีที่เดินเลยไม่ไปอีกเลย
แต่อ่านตอนล่าสุดแล้ว ...................... :a5: ................ ในห้องนั้นเป็นนายปอ จริง ๆ เหรออออออ
ปูเสื่อรอ ..................
-
:m16: :m16:เย็นระยะสุดท้าย
-
ไม่ได้มาอ่านหลายวัน ถึงตอนสำคัญแว้ว
-
:เฮ้อ: o13
-
:m16: :m16:
-
สถานการณ์ไม่ค่อยดีละ
เห้ออออ :เฮ้อ:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ถ้าจับได้ น่ะ
หึ ๆๆๆ
เอาไห้ ตายเรยย
-
ลุ้น!!!!
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 12 เห็นจะๆกับตาตัวเอง (2)
เมื่อตอนที่แล้วผมโมโหสุดขีดเมื่อไอ้ปอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เดินหาทั่วสนาม และเป้าหมายสุดท้ายที่จะตามอีกครั้ง คือในห้องน้ำ ผมมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ หายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธ
“ต๊อกๆๆ” เสียงรองเท้า มีส้นเดินในห้องน้ำ และมีเสียงคุยกัน (เหมือนเสียงไอ้ปอว่ะ)ผมกำลังจะเข้าไป เห็นคน 2 คนเดินยืนอยู่หน้าประตู ชาย 1 หญิง 1 ผู้หญิงโอบเอวและหอมแก้มผู้ชาย ผมก้าวขาไม่ออกเลยครับ เมื่อผู้ชายคนนั้นคือไอ้ปอ ไอ้ปอตกใจมากตาค้าง ยืนนิ่ง
ผมไม่รู้เป็นไร หน้าชา มือเย็นเหมือนมีคนเอาร้องเท้า(คอมแบท)มาตบหน้าแรงๆ ชาไปทั้งตัว น้ำตาซึม สับสนจนไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไป
“พี่ปอเป็นอะไร” เสียงหวานๆของผู้หญิงถาม
“กลับไป” ไอ้ปอพูดเบาๆเอามือผลักผู้หญิงคนนั้น ตามันยังมองมาที่ผม
“งั้นเปลวกลับก่อนนะ” ผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านผมไป โดยไม่รู้อะไร
ผมยืนนิ่งที่เดิม ถึงตอนนี้น้ำตาไหลแล้วครับ ไหลโดยที่ผมไม่รู้ตัวและบังคับมันไม่ได้ ผมส่ายหัวไปมาไม่มองหน้ามัน เพราะมันยิ่งทำให้ผมต้องร้องไห้มากกว่านี้แน่ๆ
ไอ้ปอเดินเข้ามากอดผมแล้วบอกว่าขอโทษย้ำๆ มันร้องไห้ ผมมากกว่ามันอีกครับผมมองไม่เห็นอะไรเลย แม้แต่หน้ามัน น้ำตาเปียกหน้าผมไปหมดแล้ว ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ไม่อยากยืนตรงนั้นอีกแล้ว
“ขอโทษๆๆ ทีกูขอโทษ” ไอ้ปอเดินตามมากอดผม มันร้องไห้น้ำเสียงมันสั่นๆ ผมหายใจเข้าลึกๆ (มันน่าจะถึงจุดจบแล้ว)
“ไปส่งกูที่บ้าน ” ผมปาดน้ำตาแล้วพูดเบาๆ มันยังกอดผมไว้เหมือนเดิม
“ มันเกิดมากี่ครั้งแล้ว ” ว่าจะไม่ถามแล้วแต่ผมก็พูดออกไป ไม่รู้จะพูดอะไร
“กูขอโทษทีๆ” มันพูดย้ำๆ 3-4 รอบ
“กูถามว่ามันเกิดขึ้นกี่ครั้งแล้ว” ผมเริ่มใช้อารมณ์ตะคอก
“ทีมึงต้องเชื่อกูนะ เปลวมาหากูเอง มันเป็นเด็กที่มาติดกู กูไม่ได้ชอบมัน ในห้องน้ำกูก็ไม่ได้ทำไร มันใช้ปากทำให้กูเฉยๆ” มันพูดอย่างรวดเร็ว ผมไม่ได้โกรธผู้หญิงเลยนะ
“มึงทั้งสองจะทำอะไรกันกูไม่รู้ กูอยากรู้ว่ามันเป็นแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว ”
“ทีมึงต้องเชื่อกูนะ”
“มึงจะบอกกูรึไม่บอก ไอ้ปอ” ผมสะบัดแขนมันออกเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“2-3 ครั้ง แค่นั้นนะที..มึงต้องเชื่อกู...กูสาบานได้” พูดไปด้วย เดินเร็วๆตามผมไปด้วย
“ไม่ต้องมาสาบานกับกู” ผมหายใจเข้าลึกๆ คิดว่าตัวเองก็ไม่ใช่เด็กแล้วที่จะมาโวยวาย (อยากไปก็ไป กูบังคับใจมึงไม่ได้)
“ทีมึงจะให้กูทำยังไง บอกกูมากูทำหมดเลย กูยอมแล้ว มึงอย่าโกรธกูนะ ”
“ไปส่งกูที่บ้าน” น้ำตาผมเริ่มแห้งแล้ว ผมพูด นิ่งๆ
“มึงบอกกูก่อนว่ามึงไม่โกรธกู”
“กูห้ามความคิดใครไม่ได้ กูห้ามมึงทำอะไรไม่ได้ ใครอยากทำอะไรกูก็ไม่ว่า ทำแล้วมึงสบายใจ กูสบายใจก็ต่างคนต่างทำ ”
“มึงพูด มึงยังโกรธกูอยู่ใช่ไหม”
“ต่อไปมึงจะทำให้กูเหมือนเดิมก็คงเป็นไปไม่ได้ จะให้กูไม่ลืมเรื่องวันนี้ก็คงไม่ได้” ผมเริ่มน้ำตาซึมอีกแล้ว เมื่อคิดว่าเราต้องเลิกกัน
“ทีกูขอโทษๆ”
“หยุดพูดเถอะปอ กูฟังมาเยอะแล้ว....ไปส่งกูกลับบ้าน ” ผมเดินนำหน้าไอ้ปอไปถึงที่รถ มันยื่นหมวกกันน็อคมาให้ผม ผมใส่แล้วนั่งซ้อน ผมมองข้างหลังมัน น้ำตาผมไหลเลยครับ จนมองไม่เห็นอะไรเลย มันขับรถออกไป
ผมนั่งรถมากับไอ้ปอ น้ำตาผมไหลตลอดทางมองไม่เห็นภายนอกเลยครับ ผมก้มหน้ามาเรื่อยๆ สักพักรถหยุด ผมเงยหน้าขึ้นเพราะมันถึงเร็วกว่าปกติ มันคือริมทะเลไม่ไกลมาจากสนาม
“กูยังไม่พามึงกลับ มึงยังไม่สบายใจ”
“มึงคิดว่ากูอยู่ตรงนี้แล้วกูสบายใจขึ้นงั้นเหรอ”
“มึงบอกกูดิที ทำยังไงมึงถึงจะหายโกรธกู มึงต้องเชื่อกูนะ กูจะเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้มึงฟัง” มันดึงแขนผมลงจากรถ ไปนั่งริมทะเล มันพร่ำพูดไปเรื่อย ตั้งแต่เจอกัน น้องเค้าพูดยังไง ทำอะไรบ้าง มันพูดไปเรื่อยๆเกือบชั่วโมงได้ (มึงจะพูดยังไงก็ได้หนิ ให้มึงดูดี) ผมไม่ได้ฟังเท่าไหร่ ผมคิดสิ่งที่เกิดขึ้นและผมจะทำยังไงต่อไป
“ไปส่งกูกลับบ้านเถอะ” ผมพูดน้ำเสียงเรียบๆ มันก็รู้ว่าผมไม่ได้ฟังมันพูด
“กูผิดเองที กูผิดเอง กูขอโทษ ” ผมฟังมันพูดประโยคนี้เป็นร้อยรอบแล้ว
“กูอยากกลับบ้าน” ผมมองหน้ามัน
มันพาผมขี่มอไซต์ไปต่อ มันไม่ใช่ทางผมกลับบ้าน (เห้ย..)ผมถอนหายใจเพราะผมเหนื่อยที่จะพูด มาหยุดอีกทีหน้าหอพักแห่งนึง มันลงจากรถแล้วโทรศัพท์
“พ่อเหรอครับ ผมปอครับ ทีอยู่กับผมนะครับ ทีไม่ต้องเป็นห่วง วันนี้จะกลับบ้านดึกหน่อยนะครับ.....” หลังวางสายไอ้ปอดึงมือผมไปที่ห้องๆนึง ผมเงียบไม่อยากพูดอะไรแล้ว(ดีเหมือนกันผมยิ่งตัดสินใจที่จะเลิกกับมันง่ายขึ้น ในเมื่อมันไม่ฟังผมเลย)
“ปังๆๆ” มันทุบประตูห้องนั้น
“มีไรเหรอพี่ปอ” (เสียงคุ้นๆ) ผมมองดูหน้า (เอ้ย นี่มันเปลวนี่หว่า...มึงบอก2-3 ครั้งมึงรู้หอกันเลยเหรอ)
“พี่มีแฟนแล้วนะ ต่อไปนี้ไม่ต้องไปหาพี่ที่สนาม” สีหน้าไอ้ปอดูเครียดๆ เปลวก็คงงงๆที่ไอ้ปอมากับผม จับมือผมด้วย ผมรู้ว่าไอ้ปอมันจะพูดอะไรต่อ ผมเลยรีบตัดบท
“พี่ชื่อที เป็นเพื่อนพี่ปอ เปลวอยู่คนเดียวเหรอ” น้ำเสียงปกติ แต่ก็เศร้า
“อยู่กับเพื่อนอีกคนค่ะ”
“แล้วเพื่อนไปไหนล่ะ” ผมถาม
“ไปซื้อข้าว เดี๋ยวคงมาค่ะ”
“กลับเหอะปอ” ผมมองไปที่ไอ้ปอ มันคงรู้ว่าผมไม่อยากให้ใครรู้ ถ้ามันยิ่งพูดมันยิ่งจะจบเร็วขึ้น มันมองไปที่เปลวอีกครั้ง
“พี่ไม่อยากให้แฟนพี่เข้าใจผิด เราเลิกติดต่อกัน ไม่ต้องมาเจอกันอีกนะ”
ผมเดินลงมา ไอ้ปอเดินตามติดๆ เปลวคงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“มึงสบายใจแล้วใช่ไหม” มันพูดเมื่อมาหยุดที่รถ
“มึงเห็นน้องเค้าไหม น้องเค้าจะร้องไห้อยู่แล้ว”
“มึงจะให้กูทำยังไงล่ะที กูก็เสียใจที่เห็นมึงเป็นแบบนี้ กูอยากให้น้องเค้ารู้ ไม่ต้องมาคิดอะไรกับกู และกูอยากให้มึงสบายใจ ” ไอ้ปอพูดไปน้ำตาไหลไปด้วย ผมร้องไห้จนเหมือนไม่มีน้ำตาแล้วคับ อีกอย่างผมมีสติมากขึ้นกว่าเดิม
“ตอนนี้ต่อให้มึงทำยังไงมันก็ไม่ดีขึ้น ในเมื่อกูพูดอะไรมึงไม่เชื่อกูแล้ว”
“มึงจะให้กูทำอะไร กูเชื่อมึงที กูเชื่อมึงคนเดียว ”
“ตอนนี้กูยังไม่อยากคิดอะไร ไปส่งกูที่บ้านได้ไหมปอ ”
กว่าจะถึงบ้านเที่ยงคืนกว่าแล้วครับ ผมพยายามไม่คิด อาบน้ำ นอน(ไม่หลับ) แต่ตอนเช้าก็ตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม ผมไม่ได้ลงไปหน้าบ้าน ผมอยู่บนห้องเพราะรู้ว่ามันคงมา ผมไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับมัน ผมได้ยินเสียงรถมันมาครับ ผมมองไปที่หน้าต่างเห็นมันอยู่หน้าบ้าน มันก็ไม่กล้าขึ้นมาบนห้อง(ปกติแล้วมันไม่เห็นผมหน้าบ้านมันก็จะเข้ามาในห้อง) แต่ครั้งนี้มันคงรู้ว่าผมโกรธจริงๆ มันนั่งรอถึง 8 โมงมันก็ไปเองครับ เที่ยงมันก็มา เย็นก็มานั่งรออีกครั้ง มันทำยังงี้ทุกวัน บางวันผมก็ลงไปหน้าบ้านปกติ ครั้งนี้เป็นการคุยครั้งแรกในรอบ 2 อาทิตย์
“เมื่อไหร่มึงจะหายโกรธกูอ่ะที 2 อาทิตย์แล้วนะ ”
“กูไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับมึงแล้วปอ”
“มึงอย่าพูดยังงั้นดิ กูใจไม่ดี”
“กูไม่ได้พูดประชดมึง ให้มึงเสียใจนะ กูก็เสียใจ แต่กูรู้สึกยังงั้นจริงๆ” ผมนิ่งแล้วพูดต่อ
“กูไม่อยากรับรู้ในช่วงไม่ดีที่มันผ่านมา ”
“กูรักมึงนะปอ กูเลยจะเริ่มตั้งแต่กูยังไม่รู้จักมึง กูไม่อยากรับรู้เรื่องวันนั้น มึงเคยมีความรู้สึกแบบนี้รึป่าวกูไม่รู้ กูเคยไว้ใจมึงมาก แล้วมันผิดหวัง ผิดหวังจนมันด้านไปหมด มันก็เศร้าเป็นเรื่องธรรมดา กูพร้อมที่จะให้โอกาสมึงเสมอ กูอยากให้มึงเอาไปคิดให้ดีๆ ว่ามึงจะเลือก จะทำอะไรต่อไป มึงคิดให้ดีๆ โตๆกันแล้วนะ กูยอมรับความคิดมึงเสมอ ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อน กูก็จะเป็นเพื่อนที่ดีให้กับมึง มึงมาหากูได้เสมอ และปรึกษากูได้ทุกเรื่องเหมือนเดิม กูคิดว่ากูโชคดีที่ได้รู้จักกับมึง ” น้ำตาผมซึมๆ
“มึงไม่ต้องถามกูที ยังไงกูก็เลือกมึง กูรักมึงนะที ” น้ำตามันซึมๆเหมือนกันครับ
“มึงกลับไปคิดดีๆก่อนเถอะปอ มึงอย่าเอาอารมณ์มาตัดสิน ในวันข้างหน้ามึงก็ต้องมีครอบครัว มีสิ่งเข้ามาในชีวิตมากกว่ามาหยุดอยู่กับกูเลย ”
“ทีมึงอย่าพูดยังงี้ดิ กูใจหายว่ะ ” มันมองมาที่ผม
“กูบอกแล้วไง ว่ายังไงกูกับมึงก็สนิทกัน เป็นเพื่อนที่รู้ใจก็ว่าได้ มึงจะมาหากูเมื่อไหร่ก็ได้ ” ผมยิ้มๆให้มันแล้วเดินเข้าบ้าน ไอ้ปอนั่งอยู่พักนึงแล้วขับรถออกไป ผมก็จะพยายามทำตัวให้ปกติครับ ก็เป็นเพื่อนกัน แต่ทุกอย่างทั้งความรัก ความห่วงใย ยังมีเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าผมตัดใจได้หรอกนะครับ ผมก็ฝืนทำเหมือนกัน และประมาณอาทิตย์ได้ที่ผมไม่เห็นมันมาบ้านผมอีกเลย
*************----------------------**************-----------------------
มันคงจะถึงจุดจบของผมกับไอ้ปอแล้วมั้งครับ รักมากก็เสียใจมากเป็นธรรมดา อยากจะบอกว่าคิดถึงเรื่องนี้ทีไรมันเศร้าใจทุกที แต่ก็ต้องเขียนเพราะมันเป็นประสบการณ์นึงที่ผมเจอ ใครไม่โดนก็โชคดี มาดูต่อตอนหน้านะครับ ว่าเราจะเป็นยังไง อาจจะไม่มองหน้ากันเลยหรือ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน หรือมองผ่านๆไปเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ติดตามนะครับ
...............................................................................................
ทุกคนครับถ้าคุณเป็นทีจะทำยังไงดีครับ
ปล.ไม่ค้างน่ะ
ปล2. ตอนหน้าชื่อ "อกหักเจ็บขนาดนี้เลยหรอ"
ไปล่ะ
-
พี่ทีมาต่อไว ๆ นะ อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลยอะ
เอิ้กๆๆๆ มัวแต่นั่งอ่านนิยาย
เอิ้กๆๆ มันดีมั้ยเนี่ยะ
-
พรุ้งนี้สอบ
แต่มาอ่านเรื่องนี้
จะเอาไปตอบในข้อสอบ
-
เศร้า
-
ปอ :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ทำไมปอทำแบบนี้ :angry2: :z6:
เสียใจมากมาย แล้วนี่เกิดมาแล้วด้วยสองสามครั้ง...เฮ้อ...เซ็ง..
ก็คงต้องให้เวลาที เพื่อนเยียวยาความเจ็บ..แสรดดดอ่ะ
ส่วนปอคงต็องการเวลาที่จะทำให้ทีเชื่อว่าจะกลับตัวกลับใจ...
ยังไงก็อยากให้คนรักกันเยอะๆๆ...แต่ขอเตะไอ่น้องปอก่อน...ชิส์
-
เป็นผม ผมเลิกครับ เลิกอย่างเดียว ทำใจไม่ได้กับเรื่องแบบนี้จริงๆ ถ้าเป็นแฟนผมก็ต้องห้ามไปมีอะไรกับคนอื่น ไม่นิยมใช้ของร่วมกับคนอื่นครับ แล้วถ้าน้องผู้หญิงนั่นง่ายขนาดนั้นยิ่งน่ากลัวใหญ่ จะมีโรคติดมามั้ยไม่รู้ ถึงรักยังไงก็อภัยให้ยากเหลือเกินครับ คงต้องเลิกกันและขอเวลาทำใจสัก3-4เดือนอ่ะ ถ้ายังต้องเห็นหน้าอยู่ทุกวันผมจะยิ่งเกลียด
-
:monkeysad: o13
-
:beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:ไอ้ปอ
ทำแบบนี้ได้ไง รักมึง รักมึง แล้วมึงทำทำไม :z6:
พี่ทีสู้ๆ เลิกแม่งเลย เลวปอ :z6:
ระวังนะรักมากเกลียดมาอ่ะเคยได้ยินมะ
แบบว่าพี่ทีชอบทิ้งระเบิดไว้ให้คนคอยอ่านอ่ะ :serius2:
ต่อแบบด่วนที่สุดนะพี่ที
-
o22 o22 o22 o22 o22
ไม่ไหวจะเคลียร์ น่ะ
แต่ถ้าผมเปนที
ผมว่า มันต้องมีคน เจ็บ มากกว่านี้ น่ะ
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ไม่ค้างสักนิดเดียว
แต่.......
ค้างมากมายมหาศาล :serius2:
เฮ้อ..ความรักนี่มันมีหลายมุมจริงๆนะ สุข เศร้า กันไป
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าผ่านจุดนี้ไปได้และยังรักกันอยู่
ก็จะเป็นสิ่งเตือนใจเราได้เป็นอย่างดี
เพื่อจะไม่พลาดพลั้งอีก.....หวังว่านะคะ
น้องทีสู้ๆ :a2:
-
:z13: :z13: :z13:
:serius2: :serius2: :serius2:
สู้ๆๆๆครับบ
ชีวิตต้ิองสู้ฉลามสู้ชีวิตตตตตต
สู้ๆๆๆๆ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ไอ้ปอออออออออออออออออออ
เอานี่ไปกิน
:13223: :13223:
-
ดีแล้วเลิกๆ ไปเหอะ
-
เป้นเราเลกไปเลยหวงค่ะหวงไม่ชอบใช้ของร่วมคนอื่นไม่มีจิตเมตตาพอเเบ่งปันให้คนอื่นค่ะ
เจ็บตอนนี้ดีกว่าเจ็บไปอีกนาน
-
สวัสดีครับ
เอาน่า
ก็แค่อกหัก
ใครๆ ก็เคยเจอ :m15:
จะทำอย่างไรต่อไป จะให้อภัยหรือไม่มีวันนั้น หรือจะเป็นเพื่อนหรือ แค่คนเคยเจอหน้ากัน
ก็ขึ้นอยู่กับภาวะ ความคิด สถานการณ์ ที่ประสบพบเจอ
ไม่มีอะไรตายตัว และนี่...
ก็เป็นอีกรูปแบบหนึ่งให้เราได้ศึกษากัน
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
รออ่านต่อ
:monkeysad:
-
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
:เฮ้อ: .........................
-
:z3: :sad4:บอกได้อย่างเดียวว่า ปวดตับ เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
-
ระเบิดลูกใหญ่
อยากอ่านต่ออออออออออออออ :z3:
-
^^
-
ทีต้องเอาคืนน่ะ
เกลียดปอเลยทีนี้
หมั่นไส้อย่างแรง
-
ปอทำงี้ได้ไง :angry2:
"คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด" :เฮ้อ:
-
คือผมก็ไม่รู้ว่าปัจจุบันนี้คุณทีตัดสินใจอย่างไรในตอนนั้นนะ
แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกได้คือ เสียใจ ที่คนที่เรารักทำกับเราแบบนี้
แต่ของแบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับเราแหละครับ ว่าพร้อมที่จะให้โอกาสเขาหรือปล่าว
แต่ไม่ว่าอย่างไรเสีย สิ่งที่คุณทีตัดสินใจ คงดีที่สุดแล้ว
สู้ๆนะครับ
-
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค้าบ เพิ่งได้มาอ่านกับเค้า
อ่านจบทีเดียว มาเจอตอนดราม่า ทำใจไม่ได้
คิดเหมือนรีบนเลย "คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด"
ยิ่งรักมาก ยิ่งเจ็บมาก
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ตอนนี้เศร้ามากๆ จะร้องไห้เป็นเพื่อนทีแล้วเนี่ย :o12:
-
:o12: :fire: :angry2: ปอร้ายกาจที่สุด
-
ไม่ค้างแต่ เศร้า
-
:sad11: เศร้าอ่ะ ปอทำงี้ได้งัย ไม่ให้เกียรตกันเลยอ่ะ
เหมือนไม่รักกันจริงนะเนี่ย
แม้มันจะผ่านมาแล้ว แต่มันคงไม่สารถลืมได้หรอก ทำได้แค่ให้มันจางลงไปเท่านั้น เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น สู้ๆ
ปล| รออ่านต่อว่าจะตัดสินใจยังงัย
-
เอ่อ.......จะว่าไปคนเรามันก็ทำผิดพลาดกันได้
หากผิดแล้วคิดกลับตัวกลับใจ
ลองให้อภัยแล้วเริ่มต้นใหม่
ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แต่ว่ามั่นคงด้วยกันจะดีมั้ย :กอด1:
-
เพิ่ง เข้ามาอ่าน เรื่อง
นั่ง อ่านมาเรื่อยๆๆ
ก็ พอจะรู้ อ่ะนะ ว่า พี่ปอไม่ใช่ คนที่ ดีมาก แต่ก็น่าจะรัก พี่ทีจริงๆ แหละ
แต่พี่ปอก็ ทำตัวเองนะ
แบบปากบอกว่ารัก แต่ที่ทำไป นี่ มันก็ น่าคิดอยู่
ครั้ง เดียว ยัง พอว่า นี่ บอกมาอีก ว่า 2-3 ครั้ง แล้ว
ถ้าพี่ทีถามว่า ควรทำยัง ไง คำตอบมันน่าจะอยู่ที่พี่ที นะ
ว่าอภัยให้ พี่ปอได้รึปล่าว คนเรา มันทำผิดกันด้าย
แต่อาจจะแอบเล่น ตัวนิสนึง
ยังไงก็ เอาใจช่วยนะค่ะ
ขอเป็น FC เรื่อง นี้ อีกคน
ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
-
:fire: :fire:
-
:beat: ปอ
เสียแรงที่ไว้ใจจริงๆ
พี่ทีอย่าได้ใจอ่อนเชียว
เสียใจ :o12:
-
:beat: :beat: :beat:
ใหม่ใหม่เธอรักฉันแค่ไหน ฉันจำได้หมดทุกอย่าง
ไม่เคยจะคิดเลยสักนิดว่าเธอจะเป็นอย่างนี้
-
ร้ายมาก คุณปอ
รับไม่ได้ ขอ :z6: :beat:
-
:angry2: :angry2:ทำมัยปอมันทำแบบนี้ได้งัย :fire: :fire:
-
เป็นเราก็ อืม .............. จากประสบการณ์ที่ผ่านมาเราเลิกเลย :z2: คงเพราะไม่ได้รักมาก
ปัจจุบันไม่มองหน้ากันเลย แต่กรณีน้องที (น่าจะน้องนะ) เราไม่รู้ปัจจุบันเป็นอย่างไร
แต่เหตุการณ์นี้น่าจะใช้เวลาและหัวใจตัดสิน ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา
เป็นกำลังใจ :L2:
-
ทีตอบคำถามเบรกอารมณ์ทุกคนครับ
...........................................
หวัดดีครับ ทุกท่าน (ทางการเลยกรู สงสัยต้องหาตราครุฑมาใส่ด้วย 55+)
ก็ขอบคุณ คุณลีโอที่เข้าไปอ่านในเวปที่ผมลงไว้ แล้วหาช่องทางเอามาลงในเล้าเป็ด(ใครคิดชื่อวะ โคตรเจ๋ง... สงสัย ทำไมต้องเป็นเป็ด?) ผมเพิ่งรู้ว่ามีเล้าเป็ด เล้าไก่ก็จากคุณลีโอนี่แหละ (ปกติก็ไม่ค่อยได้ท่องเน็ตเท่าไหร่)
เป็นไงครับอ่านเรื่องราวของผมแล้ว....ติชมได้เลยตามสบาย ผมก็เข้ามาอ่านคอมเม้นเรื่อยๆ ก็มีหลายคำถามเหมือนกัน ที่อยากตอบก็เลย แต่คงตอบไม่หมดก็เลยสุ่มตอบนะคร๊าบบ
คุณ yunjaejoong ปอทำแบบไม่กลัวถูกจับได้เลยแฮะ ทำผิดระยะเผาขน…อืมมม ผมก็ว่างั้นแหละ มันคงคิดว่า ที่ที่ปลอยภัยที่สุดก็คือที่ที่อันตรายที่สุด(แต่สำหรับกรู ถึงเมิงงจะอยู่ที่ไหนก็อันตราย เพราะเมิงคือตัวอันตราย ไอ้ปอออ) คิดย้อนไปแล้วจุดเดือดเริ่มทำงาน
คุณjimmyjimmyอ๊ากกกกกกกกก...พวกชีแรงงงงง ใช้ได้เลย ว่าแต่ไอ้ที่ทีโกรธอยู่เนี่ย อย่าบอกนะว่าเสียงไอ้ปอ........ไม่ไหวที่จะเคลียร์นะงานนี้ เพ่ปอ เสียทองท่วมหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร...เนอะ ทีเนอะ…. อีกแล้วผมไม่ใช่เมียมัน มันก็ไม่ใช่ผัวผม(ฟังแล้วขนลุก) เรียกธรรมดาก็พอมั้ง เปลี่ยนเป็น “เสียทองเท่านึงฝา ไม่ยอมเสียคู่ขาให้ใคร” (เท่าหนึ่งฝาเบียร์ก็พอ ช่วงนี้ทองแพง) ถ้ามากกว่านี้ก็ไปเหอะ ยกให้ เอิ๊กๆๆ
คุณAfTerShoWนั่งอ่านแล้วคิดถึงตอนสมัยทำงานอยู่ คิดถึงตลาดหน้าศาล บอกตรงๆ ว่าเคยไปแค่ครั้งเดียว คนเยอะมาก แทบจะไม่มีที่เดินเลยไม่ไปอีกเลย แต่อ่านตอนล่าสุดแล้วในห้องนั้นเป็นนายปอ จริง ๆ เหรออออออ ปูเสื่อรอ…ขนาดนั้นเชียว เห็นเรื่องผมเป็นหนังกลางแปลงงานวัด ซะงั้น 555
คุณ ก.กา สวัสดีครับ สวัสดีครับ ชีวิตคู่มันไม่สำเร็จรูป ประสบการณ์ของใครของตัว แต่การเรียนรู้ประสบการณ์ของกันและกันเป็นสิ่งดี ที่จะเอาข้อดีข้อผิดพลาด มาเป็นแบบ เป็นเยี่ยง จะเอาหรือไม่เอาอย่างแล้วแต่ตามกรณีของตนไป "ชีวิตจะเดินไปทางไหน เราคือผู้กำหนด" ขอเพียงมีสติ ให้ดี การตัดสินใจจึงจะดีด้วย
อืมมมม ต้องงี้สิ อย่างน้อยเรื่องของผมก็มีสาระ555+ มีคติด้วยนะโว้ยยย ทำอะไรต้องมีสติและทำมันให้เต็มที่ ถึงผลจะออกมาไม่ดีเราก็จะไม่เสียใจ ขอบคุณและจะติดตามครับปล. น้องทีโชคดีแล้วล่ะ ที่ยัง(เคย)มี ช่วงดีๆ ในชีวิตด้านนี้ ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันครับ แต่ไอ้ที่เรื่องที่ว่าผมโชคดี(เหรอ) ยังไม่มั่นใจกับตังเองเหมือนกัน
คุณ MIkz_hotaruอ่านตอนนี้ แล้วทำให้อยากอ่านหนังสือขึ้นมาทันที พรุ่งนี้สอบซะด้วยสิ เหอะๆๆ
เพิ่งเสียใจกับคะแนนสอบที่ออกมา อ่านที่พี่ทีเขียนแล้ว มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยn อยากรับปริญญาแล้วสิ เพิ่งปีหนึ่ง จริงดิไอ้น้อง พี่ก็ดีใจ อย่างน้อยก็เป็นอีกแรงใจนึง(ถึงแม้มันจะน้อยก็ตาม) ที่ทำให้น้องอยากอ่านหนังสือ สู้ๆ เพื่ออนาคต การลงทุนที่คุ้มค่าที่สุด คือการลงทุนทางการศึกษา เรื่องนี้ยังไม่นานสินะ ก็ขอแสดงความยินดีกับพี่ทีด้วยละกาน ขอบใจๆ ตอนหน้าจะเป็นยังไงเนี่ย ถึงขั้นเลิกกันเลยเหรอ ม่ายยยยย ใจเย็นๆนะพี่ที พี่น่ะเป็นคนใจเย็น ไปบอกไอ้ปอโน้น ทั้งใจร้อน ไม่มีเหตุผล หน้ามึน ดื้อด้าน โง่ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ เก่งในเรื่องใช้กำลัง ไม่มีสมองคิด และอีกหลายๆอย่างที่ไม่ดีรวมในตัวมันหมดเลย(เอ้ย สงสารตัวเองจะได้ทั้งทีก็ไม่มีสิทธิเลือก)
คุณ yunjaejoong อย่าน่ะ อย่าให้มีน้ำตาเลยไม่ชอบง่ะ วันนี้ตาเจ็บด้วยขอร้องนะ…ขนาดนั้นเลยเหรอคร๊าบบบ
ได้โปรด…มีประโยคขอร้องอย่าสุภาพด้วย55+ แต่ไม่ได้หรอกครับเพราะมันทำให้ผมเสียใจมากเหมือนกัน(ผมเลยต้องส่งต่อความรู้สึกนี้55+ ผู้ที่รับกรรมคือคนอ่าน)
คุณ ( = ___ = ) มาให้กำลังใจทั้งคนแต่งและคนโพสจ้า อะหุๆ ไอ่ปอมันต๊องปนเถื่อนอ่ะ ฮาดีนะ มันไม่เต็มซะมากกว่าครับ จับทิศจับทางอารมณ์มันไม่ถูกหรอกแอบเห็นใจทีนิดนึง เหมือนโดนบังคับตลอดเลยแล้วก็ได้แฟนแบบงงๆอ่ะ 55+ในที่สุดก็มีคนเห็นใจไอ้ที(แล้วกูจะหัวเราะสมน้ำหน้าตัวเองทำไม 1ในพันที่สงสารกู) แค่ความรักมันยังไม่พออ่ะ...ก็ต้องมีความเข้าใจด้วยถึงจะไปกันรอดนะเราว่า อย่าลืมติดตามกันต่อไปนะครับ ก็จะมีทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจผสมลงโลงกันไป
คุณ bbyuqinปอคิดได้ไงเนี่ยเอาตัวเองผูกโบว์เป็นของขวัญ อย่างฮาแต่น่ารักดี …ก็อย่างว่ามันเก่งในเรื่องไร้สาระ ชอบคิดโน้นคิดนี่ แต่เรื่องเรียน อย่าให้พูดถึง (เข็นครกขึ้นดอยอินทนนท์ยังง่ายกว่า)
คุณ rockprincezz สปอยน่ากลัวมากคะ อยากจะบอกว่าคุณทีเรียนเก่งจัง เราก็ใช้สูตรเดียวกับคุณทีเลย'แกล้งตั้งใจเรียน'เพราะไม่ได้ชอบในสายที่เรียนซักเท่าไหร่ แต่สอบคณะที่อยากเรียนไม่ได้ตอนแรกตั้งใจจะซิ่ว ไปๆมาๆไม่เอาดีกว่าเสียเวลา 1 ปี ทนๆไป เฮ้อถ้ารู้แบบนี้ยอมเสียเวลาหนึ่งปี…คิดเหมือนกันครับสมัยปี1ปี2 (ไม่รู้กูจะเสียดายทำไมแค่ปีเดียว) มันไม่ใช่แค่เรียนจบอย่างเดียว จบออกมาก็ต้องทำงานในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบชั่วนิรันดร์(ยังกะนิยาย) เห้ย ...( ย้อนกลับไปได้ ต่อให้ขึ้นปีสามแล้ว กรูก็จะซิ่ววะ)
คุณ Ak@tsuKII โหยยยยยยยยย ชอบเรื่องนี้ หนุกมาก เขียนได้ลื่นดี …งี้แหละครับผมใช้ควอนตัมเขียน ลื่นเลียบไม่สะดุด (ว่าไป) ชอบปอ อิอิ น่ารักมากอ่ะ กรากกกก ชอบ ๆๆ อ่านตอนที่ง้อที่ต้องเขียนสัญญาแล้วก็นะ 555 ทำไปได้ มันทำได้คนเดียว คนอื่นเค้าไม่ปัญญาอ่อนเหมือนมันหนิ (แต่กรูทำตามคงจะอ่อนกว่ามัน) อย่าพลาดแล้วกัน สัญญากูจะเขียนคูณสองเลยคอยดู ตอนล่าสุด โห แอบสงสารปอนะเนี่ย น้อยใจแทน แล้วไม่มีรูปถ่ายคู่กับทีเลยด้วยนะ เออ ผมก็รู้ตัวว่าผิด(นิดเดียว)ที่ไม่มีรูปมันเลย แต่นิดเดียว(ย้ำ)
คุณ SJอ่านรวดเดียวทันแล้ว ปอน่ารักดีอ่ะ นิสัยขัดกันมากๆๆ ชอบวิธีการง้อนี่จริงๆ ฮาสุดๆ คิดได้งัยอ่ะ แต่นะรักมากงัยก้อเลยหวงมาด้วย กะหมอก้อไม่เว้น รออ่านต่อนะ ไอ้ปอมันเป็นบุคคล ที่มี8บุคคลิก เหนือความคาดหมายเสมอเอาคร่าวๆ ไปข้างนอกมันจะเป็นมาดคุณชาย ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง(เสี่ยงต่อการหมั่นไส้คนที่พบเห็น) พูดน้อย ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ พอถึงบ้านแค่นั้นแหละผีเข้า พูดมาก ไร้สาระ ถ้าอารมณ์โมโหก็จะอีกอย่าง ชอบทำประชด ใช้กำลังกับสิ่งรอบข้าง(ใช้กับกูมึงได้ตีกันแน่) เวลาอารมณ์ดีก็ตามใจผม ใช้งานเยี่ยงทาสก็จะทำ(เดายากว่ะ)แต่สรรพนามคำพูดเหมือนเดิม สมัยพ่อขุน
คุณ Little Devil “มึงก็ยังเด็กอยู่เลยนะ คงจะเมื่อยแย่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซะตั้งนาน” ชอบประโยคนี้มากเลย …ก็เด็ก19 ทำยังไงๆมันก็มีส่วนที่เป็น19 (เยอะด้วย) ++ ให้นายปอ น่ารักขึ้นทุกวัน …อ้าวแล้วไอ้ทีล่ะขอให้มันขี้เหร่ขึ้นทุกวันใช่ไหม
คุณ jimmyjimmy ปอ..แก..อย่างฮาอ่ะ คิดได้ไง...แต่ละเรื่อง....คนอื่นเค้าไม่คิดนะเนี่ย…ก็บอกแล้วมันชอบคิดในสิ่งที่เค้าไม่คิดกัน ว่ามันฮา มาอยู่ใกล้มันสักวันไหม ลองดูจะฮาไม่ออกเชียวล่ะ ได้เวลา..ที...เอา..คืนบางนะ…เอิ๊กๆ ติดตามนะคร๊าบบ การเอาคืนของผมไม่ธรรมดาแน่
คุณ anterosz 555 รออ่านต่อ หนุกดี ปอลอ. อยู่รหัสไปรษณีย์ 20000 เหมือนกันเลย 555 …อ้าว บ้านอยู่ติดกันป่าวเนี้ย
คุณ sweetenerเจ้าปอนี่คนละเรื่องกับตอนทีไม่ป่วยเลยอ่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ตลอดก็คงจะดีไม่น้อย ไม่เหนื่อยในการลับฝีปาก.. อืมครับจริงๆ ผมจะมองว่ามันเป็นเทวดาทันที ตามใจผมทุกอย่าง แต่มันไม่เป็นอย่างงั้นน่ะสิ ก็เลยต้องลบลาฆ่าฟันกันต่อไป ปากมันหนิสุดยอด ผมก็ต้องพลอยปากหมาตามไปด้วย(กับไอ้ปอคนเดียวนะ)กับคนอื่นผมออกจะสุภาพ(มั้ง)
หลายคนมองว่าผมเก่ง จริงๆแล้วไม่ใช่หรอกครับ แค่ผมไม่อยากเสียโอกาสมากกว่า ไม่อยากให้คนอื่นเอาเปรียบ ระยะเวลาเรียนเท่ากัน เสียเงิน เสียเวลาเท่ากัน ถ้าผมไม่ตั้งใจเรียนความรู้ก็จะไม่เท่าคนอื่น ซึ่งผมถือว่าเป็นการเสียโอกาสอย่างรุนแรง(เพราะมันไม่มีให้เราได้แก้ตัวบ่อย ถ้าเรียนป.ตรีครั้งเดียว ก็มีโอกาสเดียว) ดังนั้นถ้าอยากได้กำไรต้องทำได้มากกว่าคนอื่น เริ่มตั้งแต่การตื่นนอน ตื่นเช้าคือกำไรชีวิต ได้มีโอกาสทำหลายๆอย่างในขณะที่เพื่อนนอนน้ำลายยืด55 ก็ถือว่าได้เปรียบเพื่อนไปแล้วขั้นนึง (ผมจะบอกไอ้ปอตลอด)
สุดท้าย ก็ขอบคุณทุกคอมเม้นที่แสดงความคิดเห็นเข้ามา ผ่านสายตาไอ้ทีทุกบรรทัด(เจ้าบทเจ้ากลอนเลยนะกู) ใครอ่านแล้วอยากจะเสนอแนะอะไร อย่างไร ได้เสมอ รับฟังหมด ไม่เหมือนการเมืองสมัยนี้(อ้าวกูหาเรื่องเข้าตัวอีกแล้ว)
สุดท้าย(รอบสอง)ไม่มีว่ะ
โชคดี มีชัย เจริญสุขสวัสดิ์ดีทุกคน บายๆ
-
ฮ่าๆ
จิ้มๆๆ
:z13:
ถามต่อได้ป่ะว่าอีกนานมั๊ยตอนต่อไปจะมา
ลุ้นสุดโตรก เอ๊ย สุดโต่ง
-
ฮ่าๆ
จิ้มๆๆ
:z13:
ถามต่อได้ป่ะว่าอีกนานมั๊ยตอนต่อไปจะมา
ลุ้นสุดโตรก เอ๊ย สุดโต่ง
...ตอนใหม่มาวันนี้ครับ...ขอตรวจคำผิดก่อนน่ะครับ
-
ประสบการณ์ชีวิต..
-
ลอยคอ รอคอยยย
-
:call: :call:
-
รอค่ะ :z3:
-
:sad11: ตอนนี้มัน อืม...เกินจะพูดนะ ความรู้สึกนี้ มันพูดยาก
ความรัก..เหอะ รอ ตอนหน้าแล้วกัน
ถ้าถามอยากให้ ที อภัยให้ ปอ สักครั้ง คนเราทำผิดกันได้ รักคือการให้อภัย ถ้ามีครั้งต่อไป :angry2: ฆ่ามันเลย
-
มาแอบอ่านแต่เพิ่งจะได้ฤกษ์เม้น :m5:
สงสารที แต่จากที่อ่าน ดูเหมือนปอก็จะรักทีมากอยู่ แอบสงสารปอเป็นบางที
เป็นเรา ถ้ามีครั้งต่อไปให้เราเห็นจะๆ (ถึงเราไม่เห็น แต่มีทีท่าเปลี่ยนไปทำตัวไม่ดีกับเราเหมือนที่เคยเป็น)
ก็มีีตายกันไปข้างนึง แน่ๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
-
โหยยยยยยยปออออออออ
เห็นแก่ตัวอ่ะ
พี่ทีสู้ๆนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้พีที่ค่ะ
-
เป้นกำลังใจให้ทีจ๊ะ :L2:
-
อุ๊ย! พี่ทีมาหา :กอด1: :L2:
มาบ่อยๆนะเคอะ :จุ๊บๆ:
-
อ่าน ทันซะที
สงสาร ที จัง โดน ปอกระทำ ทุกอย่าง
แต่ก็นะ แอบฝันไว้ว่าอยากมีแฟนนิสัยเหมือนปอ จัง ฮ่าๆ :impress2:
-
ไอ้ปอโคตรใจร้ายว่ะ
ัสนดานเลยนะมรึง
ทีสู้ๆครับ
เอาใจช่วยทีเสมอ
อุปสรรคครั้งนี้ถือเป็นบททดสอบนะครับที
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 13 .... อกหักมันเจ็บขนาดนี้เชียวเหรอ
หลังจากที่ผมไม่เห็นหน้าไอ้ปอ มาเป็นอาทิตย์แล้ว มันผิดปกติ คือมันไม่ส่งข่าวมาว่ามันจะตัดสินใจเรื่องนี้ ยังไง ถ้าจะจบกันก็อยากให้จบกันด้วยดี เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้ (ผมก็ยังมีความรักความห่วงใยให้มันอยู่ครับ) ผมเลยกะว่าจะไปดูที่สนามซะหน่อย ก็เห็นทุกคนมาซ้อมตามปกตินะ ยกเว้นไอ้ปอ
“ นายๆ ปอมาซ้อมบอลบ้างป่าว ” ผมถามเพื่อนที่เล่นบอลกับมันประจำ เพื่อนมันมองมาที่ผมเหมือนจะหาเรื่องเลย มันคงคิดว่าก็มึงน้องไอ้ปอ แล้วไม่เรียกกูว่าพี่วะ ผมคิดตอบมันในใจเหมือนกัน(ก็กูเป็นพี่มึง...ไอ้โง่)
“หายหัวไปเป็นอาทิตย์แล้ว ไปไหนไม่บอกใครเลย ถ้าเจอมันบอกให้มันรีบมาด้วยแล้วกัน ” มันพูดแบบอารมณ์เสีย (เอาให้ชัดๆหน่อย โกรธกูรึโกรธไอ้ปอวะ)
มันคงไม่ได้อยู่ในอู่เพราะมันอยู่ในช่วงจันทร์-ศุกร์ ผมไปถามเพื่อนมันที่วิทยาลัย เพื่อนมันบอกว่ามันไม่ได้เข้าเรียนทั้งอาทิตย์ ผมไปหามันต่อที่บ้าน พ่อ-แม่ไอ้ปอบอกว่าไม่ค่อยได้เจอ มันกลับบ้านดึก กว่าจะกลับก็ตี 1 ตี2 เช้าพ่อ แม่ไปทำงานแต่เช้าไอ้ปอก็ยังไม่ตื่น (ไปตายที่ไหนว่ะเนี้ย)
ผมตัดสินใจโทรไปบอกที่บ้านว่าจะกลับดึก และก็นั่งรอมันที่หน้าบ้านมัน...นั่งรอตั้งแต่ 6โมงเย็นได้... ในที่สุดผมก็ได้ยินเสียงรถไอ้ปอ มันกลับดึกจริงๆ ตี2 แล้ว รถมันจอดมันพยุงรถแทบไม่ไหว เมาเหมือนหมาเลยครับ(มึงน่าเวทนาจริงๆ) ผมยืนขึ้นมองสภาพไอ้ปอ ณ ตอนนี้ มันเห็นผม มันทิ้งรถเลย
“โครม ” เสียงรถกระแทกกันพื้นปูน แม่ไอ้ปอวิ่งตาตื่นออกมาดู ผมรีบวิ่งไปพยุงรถกลัวจะทับมัน
“ไม่เป็นไรครับแม่ ปอมันตั้งขาตั้งไม่ดี ” ผมพูดกับแม่ไอ้ปอด้วยสีหน้าปกติ
“อืม ลากมันเข้าห้องทีนะที ช่วงนี้มันเป็นไรไม่รู้ เมามาทุกวัน บอกว่าอย่ากินๆ...... ” แม่ไอ้ปอบ่นพร้อมกับเดินเข้าบ้าน
“ที กูนึกว่ามึงจะลืมกูแล้ว มึงมาหากูแล้วเหรอที” มันพูดเสียงสั่งๆ ผมพยุงรถมันตั้งขึ้น
“ทำไมมึงไม่ดูแลตัวเองบ้างว่ะปอ ” ผมมองมันอย่างหดหู่ เอามือทั้งสองข้างลูบหน้ามัน หนวดที่เริ่มขึ้นเขียว นัยน์ตาแดง ตาบวม ขอบตาคล้ำ หน้าหมองๆ น้ำตามันไหล (เห้ย มึงเป็นขนาดนี้เชียวเหรอ วะ)
“มึงมาหากูแล้วใช่ไหมที” มันเข้ามากอดผม
“มีสติหน่อยดิปอ ” ผมพยุง ลากมันเข้าไปในห้อง น้ำตามันยังไหลอยู่เลย ผมให้มันนั่งควบคุมอารมณ์สักพัก
“ไปอาบน้ำก่อน ปอ” ว่าง่ายครับ มันเดินเซๆไปอาบน้ำ ผมรู้สึกว่าตัวเองผิดมากๆ ยังไงไม่รู้ที่ทำให้มันเสียหลายๆเรื่อง อาบน้ำเสร็จไอ้ปอก็มานั่งอยู่บนเตียงกับผม
“ปอ มึงไปไหนมา ” ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดตรงไหนดี
“ไปนั่งเล่นหาด ” ก้มหน้า
“ไปกับใคร”
“คนเดียว”
“มึงเมาแล้วมาขับรถ มึงรู้ไหวว่ามันอันตราย ”
“ไม่มีใครห่วงกูหรอกทั้งพ่อกู แม่กู และก็มึง”
“ปอทำไมพ่อ แม่จะไม่ห่วงมึง เค้าโทรถามกูทุกวันว่ามึงอยู่กับกูไหม มึงต้องเข้าใจพ่อ แม่มึงด้วย ว่าเค้าต้องไปทำงานก็เอาเงินมาเลี้ยงมึงอีกนั่นแหละ มึงมาดึกๆจะให้เค้ามานั่งรอก็ไม่ได้ ”
“แล้วมึงล่ะ” มองมาที่ผม
“ทำไมกูจะไม่ห่วง กูไปตามมึงที่สนามฟุตบอล ที่อู่ ที่วิทยาลัย กูห่วงมึงมาก ” ไอ้ปอเข้ามากอดผม
“แล้วรักกูไหม ” เหมือนมันจะร้องไห้อีกแล้ว
“กูรักมึงตลอดนะปอ ”
“มึงอย่าทิ้งกูไปอีกนะ”
“ปอมึงต้องรักตัวเองให้มากกว่านี้นะ ชีวิตเกิดมาครั้งเดียว ชาติหน้าจะมีรึป่าวยังไม่รู้เลย มึงเกิดมาแล้วมึงต้องทำตัวให้คุ้มกับความเป็นคน แฟนมึงจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ ย้อนกลับไปปีที่แล้วมึงยังไม่เจอกูมึงยังอยู่มาได้ ตั้ง 18 ปี ”
“มึงอย่าพูดแบบนั้นดิที กูรักมึง กูรักมึงมากนะ ” หลังผมมีหยดน้ำ ซึมผ่านเสื้อแล้วครับ
“เออ กูรู้ กูก็รักมึงนะปอ กูบอกมึงให้กลับมาคิด มึงคิดแล้วหรือยัง กูไม่ได้บอกเลิก กูบอกแล้วกูยอมรับความคิดมึงได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะออกมาแบบไหน ”
“กูไม่คิด กูเลือกมึง ” ผมอยากให้โอกาสมันสักครั้งนะ และช่วงนี้มันก็เริ่มจะสอบแล้วด้วย ปลายกันยา
“กูรู้ว่ากูผิดมากนะที ยกโทษให้กูนะ กูพามึงไปหอเปลว กูรู้ว่ามึงต้องคิด ขอให้กูได้อธิบายนะ”
“กูไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น ” จริงๆผมก็คิดครับ คิดมากและอยากรู้ด้วย แต่ในสถาพแบบนี้ยังไม่อยากให้มันพูดมาก
“กูเคยไปส่งน้องเค้า ช่วงที่มีงานวิดลัย มันเลิกดึก น้องเค้าอาจจะชอบกูตอนนั้นก็ได้ และกูก็เคยไปหอน้องเค้าวันนั้นวันเดียว มึงเชื่อกูนะที”
“เออๆ กูเชื่อมึงปอ นอนเถอะ เดี๋ยวกูจะอยู่ข้างๆมึง ” มันผละตัวออกจากผมล้มตัวนอนอย่างว่าง่าย มันคงเพลียๆมาหลายวันแล้ว หลังจากมันหลับสนิทผมก็กลับบ้าน ว้า ! ตี 4 แล้ว ผมเข้านอนอย่างรวดเร็ว(ทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำ)
ผมกำลังหลับฝันดีอยู่เลยครับ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ปังๆๆๆ ” เคาะรุนแรง เดาไม่ยากเลยครับว่าเป็นใคร (อืมแต่ละคนก็เคาะประตูไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ ผมแยกได้หมด ทั้ง พ่อ แม่ พี่ และไอ้ปอ) ผมเดินงัวเงียไปเปิดประตู
“เมื่อคืน ทำไมมึงไม่นอนกับกูวะ” มันปิดประตูโผเข้ามากอดผม และหอมแก้มครับ ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟัน
“เห้ย อะไรวะปอ” ผมเบือนหน้าหนี (เสียภาพลักษณ์หมด) หน้าผมมันมาก
“ก็กูกอด กูหอม เมียกูผิดด้วยเหรอว่ะ” (เอาอีกแล้ว) ผมทำหน้าบึ้งๆ
“กูยังไม่ได้ว่าจะให้อภัยมึง ปากหมาอีกแล้วเหรอว่ะ” ผมมองหน้ามัน
“ไอ้ปอ กูบอกแล้วว่าอย่าพูดๆ เมียกู เอ้ย! แฟนกูไม่ชอบ ” มันพูดกับตัวเองพร้อมกับเอามือตบปากตัวเองเบาๆ
“ตบแรงกว่านี้ มึงจะได้จำ ” ผมพูด แต่คิดเล่นๆ มันไม่ทำก็ได้
“เปรี้ย !!!” เสียงมือกระทบปาก ผมตกใจมากครับ ไม่คิดว่ามันจะจริงจัง และตบแรงขนาดนี้ ดูปากมันแดงเลย
“เฮ้ย พอๆ....มึงมาเร็วจังหวะ ” ผมเดินหาผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ ไอ้ปอเดินมานั่งที่เตียง
“ก็กูคลำหามึงแล้วไม่เจอ กูก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาเลย ”
“มึงอย่ามาเว่อร์”
“จริง กูนอนไม่หลับอีกเลย ”
“มึงพูดทีไรกูต้องมาหารร้อยทุกที ”
“กูพูดไม่ต้องหาร คูณอย่างเดียว ”
“มึงกล้ามาต่อปากต่อคำกับกู มึงว่ากูหายโกรธมึงแล้วเหรอ ” ผมก็ยังไม่หายหรอกครับ แต่ก็อยากจะพยุงๆไปก่อน เพราะมันใกล้สอบแล้ว
“เฮ้ย ไม่เอาดิ ถ้างั้นกูไม่แล้ว ” ผมเดินเข้าไปในอาบน้ำ เสร็จแล้วเดินออกมา
“อะไรอ่ะปอ ” ผมสงสัยเมื่อเห็นมันเตรียมชุดให้ผมหมดทั้งเสื้อ กางเกง กางเกงใน
“ก็กูเตรียมชุดให้มึง กูก็ใส่แบบนี้ ” ผมทำหน้างง
“นี่ไง กูใส่กางเกงในที่มึงซื้อให้และมึงก็ใส่เสื้อ save world ที่กูซื้อให้ด้วย จะได้เหมือนกัน ” มันดึงกางเกงลงเห็นขอบการเกงใน
“มึงจะบ้าเหรอให้กูใส่กางเกงยีนต์อยู่บ้าน ”
“ใครบอกว่าจะอยู่บ้าน กูจะพามึงไปเที่ยวเขาเขียว ”
“กูเคยไปแล้ว กูไม่ไปหรอก ”
“เอาน๊า กูจะพามึงไป ในโอกาสที่มึงหายโกรธกู ” มันยิ้มๆ
“กูเคยบอกมึงเหรอ”
“หึ กูเดาเอง...หยวนๆให้กูหน่อยนะที...มาเดี๋ยวกูเช็ดหัวให้มึง ” มันดึงแขนผมที่กำลังยืนเช็ดหัวอยู่ครับ ผมก็งง (จากที่เลวสุดขั้ว กลับมาดีสุดขีด ภายในคืนเดียว)
“ต่อไปนี้กูจะดีกับมึงให้มากๆนะที” พูดขณะที่มันยืนเช็ดผมให้ผม และผมนั่งบนเตียง
“มึงเพิ่งคิดได้เหรอ ”
“อืม ” (ไอ้เหี้ย โกหกกูหน่อยก็ไม่ได้)
เช็ดเสร็จมันก็แทบจะใส่เสื้อผ้าให้ มันดีเวอร์ๆไปแล้วครับ
“ปอ พอเหอะ เอาไอ้ที่เป็นตัวมึง ”
“ก็นี่ไงตัวกู ไม่เคยเห็นนะสิ ปกติกูเป็นคนดีนะเว้ย…”
“แล้วทำไมกูเห็นแต่ส่วนที่เลวมึงล่ะ”
“อย่าเพิ่งขัดดิ กูพูดยังไม่จบ กูก็จะดีกับคนที่ดีกับกู ”
“อ้าว งั้นก็ว่ากูไม่ดีมาตั้งแต่ต้นดิ”
“ไม่ใช่ เค้าเรียกว่าเวลาพิสูจน์หัวใจ ”
“มึงหยุดพูดเหอะ กูจะอ้วก ”
“จริงๆนะ ทีแรกกูเข้ามาหามึงกูก็คิดว่าจะเล่นๆ แต่ยิ่งได้พูดกับมึง มันยิ่งทำให้กูชอบมึงมากขึ้น ”
“ปอ กูบอกให้หยุดพูด มันเลี่ยน ” ผมอ้างไปยังงั้นแหละครับ ผมกลัวว่าตัวเองจะเขินจนทำอะไรไม่ถูก
“กินไรมายัง”
“หึ กูไม่หิว ”
“ไป ลงไปกินข้าวกับกู ข้างล่าง”
ก็กินไปเรื่อยๆ คุยกันไปด้วย รู้สึกได้เลยครับว่ามันเปลี่ยนไปมาก ออกแนวหวานๆกว่าเดิม
“ปอกูว่า มึงเอาเวลานี้อ่านหนังสือเหอะ อาทิตย์หน้าสอบแล้วไม่ใช่เหรอ ”
“เดี๋ยวกูพามึงไปเขาเขียวก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่าน ” (อ้าว พูดงี้แสดงว่ามึงไปเป็นเพื่อนกูเหรอ...ขอบคุณ)
“มึงพูดกับกูแล้วนะว่ามึงจะกลับมาอ่าน ” ผมมองหน้ามัน ทำตาโต
“เฮ้ย...กูเผลอพูดไปเมื่อไหร่วะ” มันคงรู้ว่าผมเอาจริง ผมไม่ยอมปล่อยมันไปแน่ครับ ครั้งที่แล้วผมพามันอ่านจนถึงสว่างก็มี มันก็งอแงเหมือนเด็ก แต่ครั้งนี้ งอแงไม่ได้แน่นอน
กินข้าวเสร็จ เดินมาหน้าบ้าน จะไปเขาเขียวกันแล้วครับ
“เอารถกูไปดีกว่าปอ ไปรถมึงขี่ไปนานๆ กูปวดหูว่ะ” รถมันเสียงดังคับ
“เออๆ ” ผมซ้อนท้ายขี่ไปเรื่อยๆ ชักเริ่มง่วง เมื่อคืนนอนน้อย รู้สึกว่าหมวกกันน๊อคผมชนกับหมวกกันน๊อตไอ้ปอ
“ที มึงง่วงนอนเหรอ ” มันชะลอรถ หันหน้ามาถามผม
“กูง่วงว่ะปอ เมื่อคืนกูนอนน้อย ” มันหยุดรถ
“มานั่งข้างหน้าดิ กูขับกูจะได้ประคองมึงไปด้วย ”
“มึงจะบ้าเหรอ มึงไม่อายคนรึไง ผู้ชายกับผู้หญิงขี่แบบนั้นเค้ายังมองเลย ”
“กูไม่อาย มันไม่ได้หามาให้กูกินซะหน่อย ”
“แต่กูอาย ทุเรศว่ะ”
“อ้าว ถ้ามึงตกรถไปล่ะ มันคุ้มค่ากับที่มึงอายเหรอ ”
“กูไม่ตกหรอก กูหลับประจำเดินทางไกลๆ ” ไม่รู้เป็นไรครับ ถ้าผมซ้อนรถใครเดินทางไกลๆ ผมชอบหลับ ลมเย็นดี แต่ไม่ได้หลับสนิทหรอกนะครับ
“ไอ้นี่ แปลกว่ะ”
“งั้นมึงกอดเอวกูแน่นๆนะ”
“มันไม่ค่อยแตกต่างกันกูนั่งข้างหน้าเลยนะ”
“เออน๊า ปลอดภัยไว้ก่อน ” มือข้างนึงของไอ้ปอจับมือผมรวบไปไว้ข้างหน้า ขับมืออีกข้าง และออกรถไป
“กูตกรถยังจะตายเดี่ยว มึงขับแบบนี้น่ะ จะตายคู่ ” ผมพูดข้างๆหูมัน
“ไม่ต้องจับมือกูหรอก เอามือไปขับรถเหอะ ” ผมพูดอีกครั้ง เมื่อเห็นมันยังขับมือเดียว
“เออๆ มึงอย่าปล่อยมือกูนะ กอดกูไว้แน่นๆ มึงจะได้ไม่ตก ”
“เออ ”
ไปถึงเสียบัตรเข้าชม คนละ 70 บาทครับ แต่คุ้มนะ ถ้าใครไปเดินไม่ไหวหรอกครับ ต้องเอารถไป รถยนต์ก็ไปได้แต่ไม่สะดวกเท่าไหร่ มันซอกแซกลำบากต้องต่อๆกันไป แต่ไปมอไซต์ก็ดีครับ คุ้มค่า สัตว์ส่วนใหญ่ก็จะไม่ได้อยู่ในกรง ยกเว้นพวกดุๆ เช่น เสือ ไฮยีน่า ก็มีบางส่วนที่เดินอยู่กับเราเลย เช่นพวกกว้าง เก้ง ลิง บางส่วนก็ขุดคลองน้ำไว้กั้น เช่น ยีราฟ แรด อืมๆ ก็ดีครับเหมือนเราเดินอยู่ที่เดียวกันกับมัน
“ทีๆ มาดูนี่ เหมือนมึงเลย” มันชี้ไปที่ชะนีครับ
“ไอ้ปอ ” ผมทำหน้าขึมๆ
“กูว่ามันฉลาดเหมือนมึงอ่ะ ดูเร็วๆคล่องแคล่วดีด้วย ” มันยิ้มๆ (ไอ้นี่รู้จักพูด)
“ขนาดนั้นเชียวเหรอ ปอ.... 5555 ไม่มั้ง ” ผมหัวเราะ
“ไอ้นี่ บ้ายอว่ะ”
“ไอ้ปอพูดเบาๆหน่อย กูได้ยิน”
“อ้าวเหรอ 55 ”
“ปอมาดูนี่ ” ผมชี้ไปที่แรด
“มึงจะว่ากูอึดเหมือนแรดนะดิ”
“หึ กูว่ามึงเป็นแรดจริงๆ ”
“555...กูยอมหมดแหละ มึงจะให้กูเป็นอะไรก็ได้หมด ”
“จริงดิไอ้แรด ”
“จริงๆ น้องชะนี ”
ก็ดูกันนานครับ 3 ชั่วโมงได้ สัตว์เยอะครับ กว่าจะถึงบ้านก็เกือบเย็นแล้ว และผมกับไอ้ปอไปเล่นฟุลบอลต่อ ก็ดีครับเห็นมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ผมไม่เหมือนเดิมที่แต่ก่อนเป็นคนดูอยู่ข้างๆสนาม แต่ตอนนี้เป็นผู้รักษาประตูโดยชอบธรรมไปแล้ว 55+ (แต่คืนนี้ มึงตายแน่ไอ้ปอ กูยังไม่ลืมสัญญา.....)
*****************************************************************
*****************************************************************************
เป็นไงครับผมให้อภัยมันเร็วเกินไปรึป่าวไม่รู้ 2 อาทิตย์ที่มันพยายามมาง้อผม กับอีก 1 อาทิตย์ที่เราไม่คุยกัน อย่าลืมติดตามตอนหน้านะครับ คืนนี้ไอ้ปอจะได้นอนไหม และก็มีตอนเกิดเรื่องเมื่อผมโดนรถชนรึผมไปชนคนอื่น เรื่องจะถึงตำรวจเลยไหม...ติดตามในตอนที่ 14 ครับ
-
จิ้ม ๆๆๆ o13 o13 o13
-
topic เป็นตอน 14 คะ
ดีใจจังกลับมาคืนดีกับแล้ว
o13
-
รักกันนานๆๆๆๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
คืนดีกันแล้ว ลุ้นตั้งนาน แต่คืนดีแล้วกลับมาหวาน ก็ดีแล้วอ่า
-
:mc4:
-
“มึงเพิ่งคิดได้เหรอ ”
“อืม ” (ไอ้เหี้ย โกหกกูหน่อยก็ไม่ได้)
ชอบจริงๆ .......... อ่านกี่ทีก็ชอบ บอกถึงความเป็นตัวตนของคุณปอดี (ชมนะ นี่คือการชม :jul3: )
เขาเขียววววววววววววว อยู่ ชล 2-3 ปีไม่เคยไปเลย มันน่าไหมมมม
ไม่ใช่แค่ปูเสื่อนะคุณที แต่ซื้อเป๊บซี่กับขนมมาเตรียมพร้อมไว้เลย :laugh:
-
สวัสดีครับ
เอาน่า ยังดีที่ มี หรือ เคยมี ก็ตาม
ถือเป็นประสบการณ์ในชีวิต ที่ดีหมด เรื่องไม่ดีก็ถือว่าดี เพราะว่ามันเป็นสิ่งเตือนสติเราเสนอไม่ให้พลาดเหมือนก่อน
ตอนต่อไปจะเป็นอย่างไรนะ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ดีกันแล้วหรอเนี่ย
-
:give2: :give2: :give2:
ดีกันแล้ว
-
ลุ้น ลุ้น เหนื่อย :เฮ้อ:
ดีกันแล้ว
+1
-
55 อ่านรวดเดียวเลย ก็ลุ้นๆอยู่ในที่สุดก็ดีกันจนได้
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :mc4:
-
สปอยล์ทิ้งไว้ซะอยากอ่านต่อเลยอ่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อย่ายอม ง่ายๆๆ น่ะ ที
เอา ไห้ สำนึก และ ตระหนัก ไห้ได้ เรยย
:m16:
-
ขอบคุณมากๆครับที่ต่อได้น่ารัก น่ารักแบบทำงัยได้ใช่ม่ะ นายที ก้อมันรักไปแล้วนี้จะให้ปล่อยประล่ะเลยก้อคงทำไม่ได้ใช่มั่ยล่ะ นายปอก้อเหมือนกันอย่าเห็นว่าทียกโทษให้แล้วอย่าเหลิงน่ะ ถ้ามีอีกครั้งมันต้อง :beat: :z6: :beat: :z6: เอ้..เบาไปหรือเปล่าเนี้ย ไม่หน่ะ
-
ดีกันแล้วเหรอ
ไม่นะยังไม่เคลียร์
อย่ายอมง่ายๆเอาให้เข้ด ต้องกำราบให้อยู่ในโอวาส
-
o18 o13
-
ดีใจครับที่ดีกันแล้ว
รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะครับ
-
เรื่องที่ผ่านมา ปอ คงได้บทเรียนแล้วละมั้งเนี่ย แต่ปอนี่ดูเป็นคนที่ซื่อๆ ตรงๆ ดีนะ
-
ในที่สุดก็ดีกันแล้ว
:mc4: :mc4:
-
ใจนึงก็แค้นแทนทีนะ ทำกันได้ ถึงจะบอกว่าไม่มีอะไรก็เหอะ แต่ก็ยอมให้เค้าทำแบบนั้น นึกแล้วแค้นแทน
แต่ก็เข้าใจนะถ้าเป็นที คงเห็นปอสภาพนั้นแล้วก็ต้องใจอ่อนอ่ะ อดเป็นห่วงไม่ได้ เป็นซะขนาดนั้น
กลับมาคืนดีกันก็ดีละ แต่ทีอย่าเผลอทำผิดอีกละกัน ถ้ามีอีกทีนี่ ปอตัดหางปล่อยวัดแ่น่ ๆ อิอิ
ชอบคับ ชอบ ๆ รออ่านอีกนะค้าบ ^^
-
น่ารักอะ
ชอบแบบสมหวัง
ขอให้สมหวัง o22
-
ให้อภัยน่ะดีแล้ว รักกันก็ให้อภัยกันไปค่ะน้องที
แต่ปอต้องจริงใจนะ เท่าที่ดูปอคงรู้สึกแย่เอามากๆ
เพราะคงรู้ว่ารักทีมากขนาดนี้เชียว ขาดแล้วรู้สึกเสียศูนย์เลย
จากนี้เวลามีอะไรก็ต้องพูดคุยกันให้เคลียร์ ก่อนที่มันจะเกิดเรื่องแบบซ้ำๆเดิมๆอีก
แต่ว่า..คู่นี้หยอกกันน่ารักดีนะ ออกจะห่ามๆ ห้าวๆ หวานนิดๆ
รักกันรักกัน :L2:
-
:L2: :L2: กลัวด้วยทรยศเเทนจังอ่ะ ไม่สนุกเลยถ้าโดนหักหลังมันเจ็บมากๆ ไงก้อสู้ๆค่ะ
-
เอิ่ม...น้องปอกลับตัวเป็นคนดีจากหน้ามือเป็นหลัง...................มือเลยทีเดียว
เนี่ยะอหล่ะความผิดมัติดเป็นชะนักอยู่ที่หลัง ต้องทำดีเข้าไว้...
แต่ก็ยินดีด้วยจ้าที่ดีกัน....สนับสนุนให้คนรักกันค่าาา :L2: o13
-
ดีใจจังที่กลับมารักกันอีก :กอด1:
-
:m2: ดีกันแว้ว
-
คนรักกันก็ต้องให้อภัยและให้โอกาสกัน
แต่ขออย่าให้มีครั้งที่สองเลย เนอะๆ
“มึงพูดทีไรกูต้องมาหารร้อยทุกที ” :jul3: ขำอ่ะ
พี่ทีรถชน?? เป็นไรมากมั้ยเนี่ย
ลุ้นๆตอนหน้า
-
ตอนหน้าไอ่ปอไม่รอดแน่ :laugh:
-
ไอ้ปอมันสลดได้แป๊ปเดียวเองจริงๆ :เฮ้อ:
-
เขียนสนุกมากค่ะ ชอบภาษาที่เขียน ลักษณะที่เล่า อ่านเพลินเลย ชอบที่สุดคือปอ ชอบนิสัย ความเป็นเด็ก
-
+1 เป็นกำลังใจ คืนดีกันแล้ว แต่เร็วไปนิด น่าจะนานกว่านี้อีกสักหน่อย ปอจะได้สำนึกเยอะๆ มันน่า :z6:
-
:z1: :z1:
-
อยากอ่านอีก..น้องสัตว์(แรด.ชะนี)ทั้งหลาย
-
น่ารักจังแล้วจะมารออ่านต่อไปนะครับ
-
ดีกัน :n1: แล้ว..555
ทรมานม่ะ 3 อาทิตย์เชียว
ว่าแต่...คืน นี้ ไอ้ปอ นะไม่ได้นอนแน่ๆ แต่ไม่รู้เรื่องอะไร อ่านหนังสือ :z2: หรือว่า :oo1: กันแน่
+1 ให้ถ้าเป็นอย่างหลัง 5 5 5
-
+1 ให้นะครับ แล้วมารอตอนต่อไปนะ
:undecided: :undecided:
-
ตอนที่ ปอ เมา เชื่อง เหมือนลูกหมา เลยอะ น่าร๊ากกกก :o8:
แต่ก็ยังดีกว่าตอนที่เมา แล้ว ข่มขืน ที ยังกะเสือ แหนะ ฮ่า ๆ
ขย้ำ ทีซะ ......... เย้ !!
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 14 ......บทลงโทษปอ
คงจำกันได้ใช่ไหมครับ ที่ไอ้ปอเคยคิดบทลงโทษผม (มันช่างทุเรศมาก...แต่คนยอมทำทุเรศกว่า) มาถึงตอนนี้ไอ้ปอทำผิด ผมก็คิดบทลงโทษมันเหมือนกันครับ (แต่เป็นความประสงค์ดีล้วนๆ)ในเมื่อถึงเวลาใกล้สอบแล้ว อีกอย่างมันเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือ จุดนี้ทำให้ผมคิดบทลงโทษขึ้นมา เข้าเรื่องเลยครับ
หลังจากเล่นบอลในวันนั้นเสร็จ ไอ้ปอไปส่งผมกลับบ้านตามเคย
“ปอ รีบไปอาบน้ำ แล้วเจอกัน 4 ทุ่ม ให้เวลา 1 ชั่วโมงพอไหม ” ผมถามด้วยสีหน้าปกติ
“จะไปไหนเหรอ ” (ไอ้นี่ ทำเป็นจำไม่ได้)
“มึงไม่รู้เหรอที่บ้านกูเปิดติว คอร์สก่อนสอบ ” ผมพูดทีเล่น ฟื้นความจำมัน
“..เฮือก..” ไอ้ปอกลืนน้ำลาย เอามือปาดเหงื่อหน้าตัวเอง
“มึงไม่ต้องตกใจ กูไม่เคยได้ยินว่าใครอ่านหนังสือแล้วตาย ” ผมเอามือตบบ่ามันเบาๆ
“ไว้ชีวิตผมด้วยเถิด ที่ผมพูดปดต่อหน้าท่าน ” มันเอามือมาจับบ่าผมทั้งสองข้าง พร้อมทำสีหน้าอ้อนวอน
“ไม่ทันแล้วไอ้ปอเอ๋ย…ศาลฏีกาตัดสินเรียบร้อยแล้ว ” ผมพูดยิ้มๆ
“สิ่งที่จะทำได้ตอนนี้คือ มึงรีบกลับบ้าน อาบน้ำกินข้าว พร้อมตารางสอบมึง และหนังสือเรียนมาที่บ้านกูภายใน 1 ชั่วโมง ” มันขับรถออกไป ต้องทำตามผมบอกสิครับ เพราะความผิดที่แล้วยังไม่ได้ลงโทษมัน
ผมยังไม่ได้ให้อภัยมันหมดหรอกนะครับ คิดขึ้นมาทีไรก็เจ็บใจทุกที (เอาน๊า อย่างน้อยมันจะได้จดจำผมไว้ แต่ สิ่งที่ดีๆ)ผมพูดกับตัวเองเสมอ...ตอนนี้มันยังเด็ก มันอาจจะมองไม่เห็นถึงความสำคัญของการเรียน แต่ผมก็จะพยายามทำให้มันดีขึ้นทั้งเรื่องเรียน และนิสัยที่ชอบหุนหันพลันแล่นของมัน วันนี้มันอาจ จะไม่ชอบผมในสิ่งที่ทำ แต่ในอนาคตมันน่าจะคิดได้ หากเราต้องเลิกกันไป มันก็คงจะคิดว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีของมันได้ และหวังดีกับมันเสมอ
ผมก็ทำภารกิจ กินข้าว อาบน้ำ หยิบหนังสือมาอ่าน...อ่านไปอ่านมาเลยเวลานัดมาแล้ว 30 นาที (มึงจะผิดสัญญาอีกแล้วใช่ไหม)...สักพักหลังจากที่ผมคิด ผมก็ได้ยินเสียรถหน้าบ้าน
“ก๊อกๆๆ” มันเคาะประตูเบากว่าทุกครั้งพร้อมกับเปิดประตูเข้ามา สงสัยรู้ตัวว่าผิดอีกแล้ว ผมกัดริมฝีปาก ขมวดคิ้ว(ไม่ได้โกรธมันนะ ) ผมกำลังอ่านหนังสือ ถ้าไม่เข้าใจก็จะทำหน้าประมาณนั้น(ไม่เกี่ยวกับไอ้ปอมาช้า) แต่ไอ้ปอคงคิดว่าผมโกรธมั้ง รีบยื่นถุงให้ผมดู สาธยายใหญ่เลย
“มึงดูๆนี่ที กูแวะเซเว่นก่อน เลยช้าหน่อย กูซื้อแป๊ปซี่ น้ำแข็ง ขนม ลูกชิ้น....” มันรีบพูดต่างๆนานา
“มึงเห็นบ้านกูเป็นสนามรบรึไง กูบอกแล้วว่าไม่ต้องซื้อ อ่านหนังสือมันไม่ตายหรอก ”
“ก็กูกลัวว่าจะหิว เดี๋ยวก็ออกไปซื้ออีกนั่นแหละ ” เหมือนรู้งาน ไอ้ปอเดินลงมาข้างล่างเอากระติกข้ำแข็ง แก้วขึ้นมา
“มา.. เริ่ม” ผมพูดขยับตัวจากหัวเตียงมายังกองหนังสือที่มันวางไว้ปลายเตียง
“เดี๋ยวกูแก้ผ้าก่อน” มันพูดยิ้มๆ
“ทะลึ่งกับกูอีกแล้ว”
“กูหมายถึงกูปวดเยี่ยว ขอกูเข้าห้องน้ำก่อน ถ้าไม่ให้แก้ รึมึงจะให้กูเยี่ยวรดตรงนี้ ”
“มึงอย่ามาเรื่องมากไอ้ปอ ลีลามากนะมึง รีบๆไป ”
“กูลีลามากก็ด่า ไม่มีลีลาก็ด่า ” พูดยิ้มพลางเดินเข้าห้องน้ำ
“มึงจะพูดอะไรก็พูดเหอะ ก่อนที่มึงจะไม่มีโอกาสได้พูด” เชิงขู่เล็กน้อย สักพักมันเดินออกมาจากในห้องน้ำ
“ พร้อม...สู้โว้ย ”
“ไอ้บ้า อ่านหนังสือสอบเฉยๆ ”
“ก็กูเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ... ผิดอีกเหรอ ” ผมดูตารางสอบของมัน และผมก็ทำตารางอ่านหนังสือคร่าวๆ
“เห้ย ขนาดนี้เชียวเหรอว่ะต้น ... กูตายพอดี ”
“ไม่ต้องห่วงปอ กูจะจัดงานศพให้มึงเอง ถ้ามึงตายเพราะอ่านหนังสือ ”
เริ่มเข้าสู่บทเรียน ผมก็อ่านหนังสือของผม ไอ้ปอก็อ่านหนังสือของตัวเอง ถ้าจบบทแล้วผมให้พักเบรกได้ 10 นาที กินน้ำกินท่า กินขนมที่มันหอบมาได้ แล้วผมก็จะเอาหนังสือที่มันอ่านจบบทนั้น ขึ้นมาถาม ไอ้ปอตอบได้เป็นส่วนน้อยครับ (น้อยถึงน้อยมาก) บางบทไม่ได้เลยสักข้อ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันเป็นการอ่านครั้งแรก ครั้งที่สองต้องดีขึ้น
ไอ้ปอเริ่มอ่านบทที่ 3 เริ่มที่จะยื่นอุทธรณ์แล้วครับ (บทนึงไม่เยอะนะครับ ไม่ถึง 50 หน้าด้วยซ้ำ)
“ที ตากูจะปิดแล้ว กูขอนอนก่อน 10 นาที ” คงง่วงมากน้ำเสียงแผ่วเบา
“ไปล้างหน้า ” เชิงออกคำสั่ง
“ล้างหน้าก็ไม่หาย ”
“มันก็ไม่หายหรอก แต่มันจะดีกว่านั่งเฉยๆ ” ผมก็ง่วงแต่จะทำให้มันเห็นว่าผมก็ทนได้(อวดดีนั่นเอง) สมัยเรียนอดนอนกันประจำครับ ยิ่งสัปดาห์ก่อนสอบ แต่ละคนยังกะศพเดินได้ ผู้หญิงก็ไม่ได้สนใจแต่งตัว เอาเป็นว่ามีชีวิตรอดมาสอบได้ก็บุญแล้ว...คุณๆก็คงเหมือนกัน
“ ห้าว ” ไอ้ปออ้าปากกว้าง หาวเสียงดัง
“กูก็สงสารมึงนะ สงสารตัวกูด้วย แต่เรื่องเรียนมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไม่ใช่แค่ผ่านๆ มึงต้องจำ และต้องทำให้ได้ มึงจะสบายทีหลัง เมื่อมึงไปทำงาน ”
“เออๆ ” มันก้มหน้าไปทับหนังสือ
“กูบอกให้ไปล้างหน้า ”
“กุไม่มีแรงแทบจะลุกแล้ว ” ผมเลยเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวบิดน้ำหมาดๆ มาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้มัน
“อืม มึงไปนอนบนเตียงซะไป ” ดู สภาพแล้วมันไม่ไหวจริงๆครับ (แค่เที่ยงคืนเอง ทีไปนั่งกินเบียร์คนเดียวกลับตั้งตี 2 )บ่นในใจเล็กน้อย มันคงได้ยินผมพูดเหมือนเสียงสวรรค์มั้ง ไม่พูดอะไร ยิ้มๆคลานไปนอนบนเตียง
ไอ้ปอนอนอยู่บนเตียง หา รู้ไม่ว่าในการอ่านแต่ละบทของมันผมจับเวลาไว้ทั้งหมด ผมเอาเวลาทั้งหมดที่มันอ่านต่อจำนวนหน้าทั้งหมด เฉลี่ยเป็นเวลาที่อ่านต่อ 1 หน้า แล้วผมก็เอาจำนวนหน้าหนังสือทั้งหมด 7 วิชา มาคำนวณกับเวลาที่เหลืออยู่ (ก็เหลือ เสาร์-อาทิตย์ กับวันสอบที่มันไม่มีสอบ....ตัดเวลาเรียน ทำงาน เล่นบอล ภารกิจส่วนตัว ออก) แล้วนำมาทำเป็นตารางอ่านหนังสือใหม่(ละเอียดกว่าเดิม) จากการคำนวณ จะสามารถอ่านได้วิชาละ 2 ครั้ง มีบางวิชา 3 ครั้ง ผมเลือกวิชาที่คิดว่ายากอ่าน 3 ครั้ง โดยอ่านตามลำดับเวลาสอบ (จะเลือกวิชาที่สอบวันไกลๆมาอ่านก่อนรอบนึง จากนั้นก็ไล่มาเรื่อยๆ จนถึงใกล้ที่สุด เสร็จวิชาละรอบ ก็อ่านรอบสอง จะเริ่มอ่านทวนใกล้-ไกล ดังนั้นก็จะพอดีกับในการอ่านที่ วันนี้อ่าน พรุ่งนี้สอบ เป็นการทวนรอบสุดท้าย) จะมีแบบทดสอบ ก่อน-หลัง จากการอ่าน และ เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ หลังอ่านต้องได้เยอะกว่า เพราะผมออกคำถามในหนังสือทั้งหมด ไม่ได้พลิกแพลง(เพราะไม่สามารถทำได้...ผู้ออกยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย55+) เอาคะแนนมาทำแผนภูมิแท่งประจารทุกบท แต่มีกฏคือ ต้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถามแต่ละครั้ง คำถามก็จะไม่ซ้ำกับคำถามเดิม จะ ได้กระจายความรู้(ผมโหดไปไหมเนี้ย) ช่วงผมเรียนผมก็ทำแบบนี้นะ สมัยก่อนก็โง่มากไม่ค่อยต่างจากไอ้ปอเท่าไหร่ (สมัยนี้ก็โง่พอประมาณ) เพราะฉะนั้นมันจึงไม่สามารถที่จะโหกผมได้ว่าอ่านถ้ามันไม่อ่าน ผม รู้ทุกการเคลื่อนไหว(มากไปป่าว)ว่าเวลานี้น่าจะอ่านถึงตรงไหน จะมาเปิดหน้าหนังสือ แล้วบอกมั่วๆไม่ได้ (ก็ไม่ได้แป๊ะมากหรอกครับ ก็มี + ได้ไม่เกิน 10 หน้า)
มันนอนหลับอย่างมีความสุข(คืนนี้ได้นอนมีความสุข แล้ววันหน้ามึงจะมีความทุกข์) ผม กลับต้องเดินไปหยิบเทปบันทึกเสียงออกมา หลังจากที่ไม่ได้ใช้นาน (ช่วงเรียนก็จะใช้บ่อย มันก็ช่วยได้นะ แต่ไม่มากเท่าไหร่ ก็ดีกว่าไม่ใช้) ผมเดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ ปิดไฟในห้อง เปิดไฟที่โต๊ะ ผมเริ่มบันทึกเสียง อ่านหนังสือของไอ้ปอทั้ง 4 บท (อ่านไปก็มีงงไปด้วยแหละครับ ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้)
อ่านเสร็จผมก็มาร่างสัญญาเพื่อที่จะบังคับมัน
สัญญาสร้างควายให้เป็นคน
คำชี้แจง : ง่ายๆ แค่ทำเครื่องหมาย(..ถูก..)ลงในช่องว่าง
- ตัดสินให้ดีก่อนที่จะทำเครื่องหมาย (..ถูก..)
- คิดให้รอบคอบหากท่านไม่ทำเครื่องหมาย (..ถูก..) ในทุกข้อ (ไม่ได้บังคับ)
(......) 1. ข้าพเจ้าได้ดูตารางอ่านหนังสือ เตรียมสอบเรียบร้อยแล้ว (ตามที่ได้แนบมา) และยินดีที่จะทำตามทุกข้อ
(......) 2.ข้าพเจ้าจะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น
(......) 3.คุณทีต้องถูกเสมอ (ห้ามเถียง)
(......) 4.หากข้าพเจ้าผิดสัญญา ข้าพเจ้ายินดีทำต่อไปจนกว่าจะครบ 1 เดือน
สัญญานี้มีกำหนด 7 วัน เริ่มตั้งแต่ 26 กันยายน 2552 – 2 ตุลาคม 2552
จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบและโปรดพิจารณา
ลงชื่อ.........ไอ้ปอ........ผู้ขออุมัติ
ลงชื่อ...........ไอ้ที.........ผู้อนุมัติ
คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็เกือบๆตี 5 แล้ว (หลับสบายเลยนะมึง กูไปสอบกับมึงด้วยป่าววะเนี้ย)
ตอนเช้าไอ้ปอตื่นแต่เช้าครับ เพราะมันต้องไปทำงาน ผมก็ตื่นปกติครับ
“ปอมึงเอานี่ไปด้วย ” ผมยื่นเทปที่อัดกับสมอทอล์กให้มัน มันทำหน้างง
“มึงเอาไปฟัง ถ้าตอนไหนไม่มีงาน แต่อย่าฟังตอนทำงานนะมึง ”
“เห้ย มีงี้ด้วยเหรอว่ะ กูเพิ่งเคยเห็น ก็กับมึงนี่แหละ ” มันทำหน้าเบื่อโลก
“ยังไม่หมด...เอานี่ไปด้วย ” ผมยื่นสัญญาให้มันดู
“เห้ย..” ไอ้ปอร้องด้วยสีหน้าตกใจกว่าเดิม
“รึมึงจะไม่ทำ”
“ทำก็ได้วะ ” ตอบเสียงอ่อยๆ
“อย่าลืมไปทำให้ปะหน้ามาด้วยนะ กูคิดว่ากูเคยทำให้มึงดูแล้วนะ ... เออแล้วสัญญาน่ะต้องเขียนเป็นลายมือมึงเท่านั้น” ผมร่างพิมพ์เมื่อคืนครับแต่สัญญาจริงจะให้มันเขียน
“เออๆ เรื่องมากว่ะ ”
“กูไม่ได้บังคับมึง มึงทำ มึงก็ได้ จริงอยู่ที่เกรดอย่างเดียวมันไม่ได้ช่วยให้ทำงานดีๆ ได้ แต่อย่างน้อยมันก็เป็นใบเบิกทางให้มีง เวลาไปสมัครงาน และมันก็เป็นส่วนสำคัญที่จะยืนยันมึงได้ดีว่ามึงมีความรู้.... ” ผมอธิบายคร่าวๆให้มันฟัง
“เออๆ .... กูได้เมียครู โว้ยยย..” มันพูดประชดผมแล้วกำลังจะเดินออกจากห้อง
“ปากดีนะมึง แล้วเจอกันตอนเย็น ไอ้ปอ ”
“ตอนเย็นมึงฟังได้กี่บทมาบอกกูด้วย กูจะได้ออกข้อสอบให้ตรงกับเรื่อง ” ผมยักคิ้วให้มันก่อนที่มันจะเดินออกไป
ผมทำกับมันแบบนี้ทุกวัน จนถึงวันสอบ(แค่ 2 วัน เสาร์ –อาทิตย์ ) แต่ผมดีใจ วันแรกมันมีสอบในตอนเช้า สอบเสร็จก็มาหาผม
“เห้ยทีๆๆ กูทำข้อสอบได้ว่ะ ไอ้เหี้ย ออกในหนังสือเด๊ะเลย ” ท่าทางดีใจเหมือนไม่เคยทำข้อสอบได้
“มึงด่ากูเหรอ...อาจารย์เค้าจะเอาจากที่ไหนมาออกว่ะ ถ้าไม่อิงจากหนังสือ ”
“ กูดีใจ ครั้งแรกในชีวิตกูที่กูอ่านข้อสอบแล้วทำหมดทุกข้อ ”
“อ้าวแล้วทุกครั้งมึงไม่อ่านเหรอ ”
“ ข้อแรกๆกูก็อ่าน แต่มันทำไม่ได้ กูเลยมั่วทุกข้อ ”
“อ้าวไอ้เวร ”
“มึงอย่าว่าแต่กูเลย เป็นกันทั้งหมดแหละเพื่อนกู คนอื่นๆก็เป็น ไอ้เหี้ย...บางคนแมร่งเก๊ก ทำเป็นได้ ”
“เค้าอาจจะทำได้ก็ได้มั้ง ”
“ได้อะไร ผลออกทีไรได้น้อยกว่ากูก็มี 555+ สะใจกู กูร้องประกาศว่ากูทำได้ตั้งแต่ออกห้องสอบ ”
“มึงกล้ามากเลยนะ ผลสอบยังไม่ออก ”
“กูสอบถามคนอื่นแล้ว มันทำไม่ได้กัน 555+ ” มันเดินมาหอมแก้มผม 2-3 ครั้ง
“มึงอย่าเวอร์ไอ้ปอ มึงรีบมาอ่านวิชาต่อไป ” มันกูรีกูจอมากกว่าเดิมครับ สงสัยมันเริ่มเห็นผลดีที่มันทำข้อสอบได้
ถ้ามันสอบเช้า ตอนบ่ายว่างก็ต้องมาติวกันอีก ถ้ามีสอบบ่าย ก็เริ่มตั้งแต่เช้า ภายใน 1 อาทิตย์ มันคงทรมานน่าดู แต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิม สถาบันที่ไอ้ปอเรียนรู้สึกว่าเค้าจะตัดเกรดอิงกลุ่มมั้งครับ เพราะทุกครั้งมันมั่วมันยังผ่านมาได้ อีกอย่างอาจารย์คงหยวนๆให้มันด้วย
หลังอาทิตย์สอบผ่านไปดูมันจะสุขใจมากๆ เกรดมันออก มันรีบโทรหาผมใหญ่เลย
“ทีเกรดกูออกแล้ว 555+ ” พูดไปหัวเราะไป (กูจะรู้เรื่องไหมเนี้ย)
“กูได้ 3.74 โว้ย ...กูตื่นเต้นมาก อาจารย์ยังไม่เชื่อกูเลย 555+ ”
“ห๊า ” ผมตกใจมากกว่ามันอีกครับ ปกติ เกรดมันได้ 1 ปลายๆครับ มีเทอมนึงได้ 2.4 เทอมนั้นก็โม้ได้ตลอดเทอม (มันเล่าให้ฟัง...เทอมนี้สงสัยโม้ข้ามชาติแน่)
ผมก็ดีใจที่ทำให้มันได้ดีขึ้น แต่ดูๆแล้วมันไม่น่าจะได้เยอะขนาดนี้หรอกครับ (สงสัยอาจารย์ปล่อยเกรดแน่ๆ)ไม่อยากกล่าวถึงสถาบัน เย็น วันนั้นมันก็ไปเลี้ยงผมโดยปริยาย..... พร้อมกับความทรงจำดีๆของผมที่สร้างควายให้เป็นคน (โม้เกินไปไหมเนี้ย)555+ ไปกินหมูกะทะตามเคย แถวๆบ้านไอ้ปอ หลังจากกินเสร็จ ผมไปคุยกันเล่นที่บ้านมัน เที่ยงคืนได้ผมก็จะกลับบ้าน
“เดี๋ยวไปส่ง ” ไอ้ปอลุกขึ้นใส่เสื้อแขนยาว
“ไม่ต้อง ส่งกันไป ส่งกันมา ไม่ได้นอนกันพอดี ”
“มึงไม่นอนบ้านกูวะ”
“ไม่ดีกว่า กูไม่ชิน ”
“มึงไม่นอนสักครั้ง มันจะชินได้ไง ”
“เออ กูกลับก่อนแล้วกัน เจอกับพรุ่งนี้ ” ผมยกมือให้มัน แล้วเดินออกจากห้อง
ที่ผมไม่เคยค้างบ้านมัน ผมเกรงใจพ่อ-แม่มันครับ แต่มันมาค้างบ้านผมมันคิดว่ามันเป็นส่วนนึงของบ้านผม(อืมๆ..คิดต่างกัน มันก็ทำให้การกระทำต่างกันมาก)
ผมขับรถกลับ รถน้อยขับเร็วกว่าทุกวันได้นิดหน่อย มาได้สักระยะมาตกใจก็ตอนที่มีเสียงมอ-ไซต์ กระหึ่มท้องถนน ผมหันไปมองข้างหลัง (โอ้แม่เจ้า ไอ้พวกเด็กเวร เอ้ ย..เด็กแว้น ปิดเทอมได้วันเดียวมึงจับกลุ่มกันแข่งรถเลยเหรอ) รถมอ-ไซต์น่าจะเกือบ ร้อยคันได้(กะด้วยสายตา) เป็นปรากฏการณ์ที่เพิ่งเคยเจอจริงๆกับตังเองเป็นครั้งแรก หลังจากได้ดูในทีวีมานาน ผม ขับช้าๆ ชิดๆขอบถนน อยากดูด้วยแหละ รถบางคันมองไม่เห็นสภาพเดิมเลยครับ สงสารพ่อแม่มันสงสัยต้องโดนพวกนี้ข่มขู่เอาเงินมาแต่งรถแน่เลย สักพักรถคันสุดท้ายก็ผ่านพ้นผมไป(ช่วงที่ขับอยู่ในกลุ่มนี้ ใจผมก็กล้าๆกลัวๆอยู่นะครับ)
ผม ขับมาเรื่อยๆ สักพักเห็นเด็กผู้ชาย 2 คน กำลังเดินจูงรถ (สงสัยน้ำมันหมด)ด้วยความพื้นฐานที่เป็นคนดีของผม(ห้ามอ้วกนะ)ผมก็ขับเข้าไป ใกล้ๆ แล้วถามว่า
“รถเป็นอะไรครับน้อง” (ถ้ากูเดาไม่ผิด กูน่าจะเป็นพี่มึงนะ น่าจะเป็นเด็กม.ต้นมั้ง ตัวเล็กๆแต่แต่งตัวจี๊ดมาก)
“น้ำมันหมดครับ”
“อีกนานกว่าจะถึงปั๊มเดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมันให้”
“ครับ” เด็กคนจูงรถตอบ (มันคงเหนื่อย)ผมเห็น 2 คนมองหน้ากันแล้วยิ้มๆ ด้วยความที่ผมเป็นคนดีอีกนั่นแหละผมก็เข้าใจว่า(อืม..มันคงจะดีใจที่เราช่วย)
ผมก็ไปซื้อน้ำมันมาให้ ในระหว่างที่มันเอาไปเติมนั้น ผมก็ชวนคุย
“เมื้อกี้ เห็นกลุ่มเด็กแว้นป่าว” มันมองหน้ากัน แล้วยิ้มอีกครั้ง
“ทำไมจะไม่เห็นล่ะพี่”
“เออ.. คนตั้งเยอะแยะ ก็น่าจะมีสักคนที่มีความคิดที่จะช่วยกันหน่อย คนชลเหมือนกันแท้ๆ 55+ มีความเป็นคนรึป่าวไม่รู้” ผมพูดเชิงเล่นๆ เด็ก(น้อย)สองคนมองมาที่ผม (กูพูดไรผิด)
“ผมก็อยู่ในกลุ่มนั้นแหละพี่ เพิ่งเข้ากลุ่ม ขี่เป็นคันสุดท้าย เลยไม่มีใครเห็นว่ารถผมน้ำมันหมด” (อ้าว งานกูเข้า)
“เหรอ อืม ขี่เป็นกลุ่มก็น่าจะสนุกดีเนอะ” กลับลำแทบไม่ทัน มันเติมน้ำมันเสร็จเดินเข้ามาหาผมทั้ง 2 คน
“พี่มีเงินเท่าไหร่ ขอผมใช้หน่อยดิ” มันพูดเบาๆ (นี่เข้าเรียกว่าปล้นใช่ไหม)ถ้าผมคิดจะสู้นะ สู้ได้สบายๆเลย ไอ้เด็กตัวกระเปี๊ยก แต่ผมก็ตกใจเล็กน้อย ที่มันกล้าพูด
“....” ผมเงียบ ขมวดคิ้ว งง เล็กน้อยว่ามันใจกล้า
“ผมจะเอาเงินไปแต่งรถ น๊า ขอหน่อยนะ” อีกคนพูดเสียงสั่นๆหน่อย(ไอ้โจรฝึกหัด)สงสัยเพิ่งจะเคยปล้นเป็นครั้งแรก ดูแล้วไม่น่าจะเป็นโจรมืออาชีพ ไม่สบตาด้วยเวลามอง ดีนะที่มันพูดดีๆ
ผมล้วงกระเป๋าตังค์ออกมา นับเงินให้ทุกบาททุกสตางค์เลยครับ (กล้าขอ กูก็กล้าให้)
“ แบมือมา นี่ 861 บาท เดี๋ยวๆ นี่ 25 สตางค์” ผมพูดธรรมดา อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ
“ มีสิทธิ์แลกซื้อเซเว่นด้วย เอาไหม๊” ผมถาม พลางยื่นให้มัน ผมซื้อของเซเว่นบ่อยๆครับ เก็บสิทธิ์ทุกครั้งเอาไว้เป็นส่วนลดต่อไป มันทำหน้างงๆ
“ไม่ต้องงง นี่เอาไป สามารถซื้อของ 2 ชิ้นได้ในราคาพิเศษ.......” ผมอธิบายอย่างละเอียดแล้วยกตังอย่างให้ฟัง มันยิ่งทำหน้างงไปกันใหญ่
“มีเซเว่นอยู่ข้างหน้าในปั๊ม ลองไปซื้อดู รึจะให้พี่พาไปซื้อ” ผมถามนิ่งๆ ทำตาโต เหมือนรอคำตอบ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่” ตอบด้วยเสียงเบามาก
“พี่ว่าเราสองคนยังเด็ก อย่าไปทำแบบนี้กับคนอื่นนะ ไปเจอคนอื่น เค้าคงไม่ยอม เกิดเรื่องราวใหญ่โตถึงตำรวจได้ แล้วเราจะเดือดร้อน และ ถ้าทำไปนานๆมันจะติดเป็นนิสัย โตขึ้นก็จะเป็นอันธพาล เข้าคุกเข้าตารางเสียอนาคตได้” ผมกล้าที่จะพูดเพราะเห็นสีหน้าเด็ก 2 คนซีดๆ คงรู้ตัวเองว่าผิดด้วยแหละ อีกอย่างเพิ่งเข้ากลุ่มเด็กแว้น คงยังไม่ติดสันดานพวกนั้นเท่าไหร่มั้ง
เด็ก 2 คนคืนเงินให้ผม พร้องทั้งบิลล์เซเว่น
“ขอโทษครับ” เด็กทั้งสองพูดพร้อมยกมือไหว้ ผมรับเงินคืน
“ อ่ะพี่ให้ ลองไปซื้อตามที่พี่บอกนะ” ผมเอาเงินให้เด็กสองคนร้อยนึง พร้อมบิลล์เซเว่น
“ขอบคุณครับ”
ผมก็ขี่รถไป เรื่อยๆ เด็กทั้งสองก็ขี่ตามหลังมาไม่ห่างมากนัก เมื่อถึงปั๊มผมเห็นเด็กทั้งสองแวะเข้าไป คงไปซื้อตามที่ผมบอกมั้ง เป็นครั้งแรกที่ผมถูกปล้น 555+
กว่าจะถึงบ้านก็ตี 1 กว่าๆแล้ว (ว้า..ช่วงนี้นอนดึกทุกวันเลย ตั้งแต่คุมนักโทษ ปอ)
*******************************************************************
อีกประสบการณ์หนึ่งที่ผมไม่เคยเจอ เอามาเล่าสู่กันฟัง แล้วตอนหน้าผมไปหาเพื่อนอีกแล้วครับ แล้วไอ้ปอจะหาว่าผมมีชู้อีกหรือป่าวเนี้ย และเมื่อฝนตกอย่างหนัก ผมต้องหลบฝนอยู่ในศาลา ซึ่งมีตำรวจหนุ่ม 2 นาย อยู่ด้วย เกิดอารมณ์ไม่ใช่น้อย (555+) แล้วมาดูกันว่าผมจะทำยังไง ดูเหมือนตำรวจก็จะรับรู้และตอบสนองอารมณ์นั้นของผมด้วยนะ(คิดลึกๆเข้าไว้) ผมจะเลว(รึป่าว)ก็บัดนี้แหละครับ
-
รอตอนต่ิอครับ
ลุ้นๆๆๆ
-
สปอยตอนหน้าเกิดอารมณ์อะไร
ไม่เคลียร์นะเนี่ย
:m12: :m12:
-
หายไปหลายตอนเลยผม กลับมาอ่าน งานเข้าเลยย
เกลียดคนแบบไอ้ปอมาก แอบไปมีไรกะคนอื่นๆๆ
ไม่เห็นใจคนอย่างเราบ้าง แต่หลังจากนั้นมาก็สงสารปอจัง
เฮ้ออ อ่านแล้วสนุกดีครับ ชอบๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆนะคร๊าบบ
เป็นกำลังใจให้อีกแรงค้าบบบบ
:z10: :z10:
-
โคตร กล้า อ่ะ
เป็นเรา ถ้า กลุ่ม เด็ก แว๊น เราก็ ขับ หนี แล้ว
o13
รอตอนต่อไป นะค่ะ :L2:
-
อิจฉาปอจัง มีติวเตอร์(รึเปล่า แหะๆ)ดีอย่างที อย่างเราถ้าอ่านเองไม่มีคนคอยบังคับนี่คงไม่อ่านแน่ ผลคือ โทรมเลยทีเดียวแถมอ่านไม่จบเพราะเยอะจัดโดยเฉพาะวิชากฏหมาย 555 :z3: 10 พ.ร.บ.อ่านจบ 3 นอกเน้นดูๆแต่ที่(คิดว่า)สำคัญ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างอย่างยิ่ง
เริ่มนอกเรื่องและ แต่ก็นะยังเคืองปออยู่นะเนี่ยเรื่องน้องเปลวอะไรนั่นน่ะ
แต่เรื่องเด็กแวนซ์นั่นก็นะ ดีทีเด็กมันยังคิดได้อยู่ ม่ายงั้น o22
ตอนหน้าสปอยมาซะน่ากลัวเลยนะเนี่ย จะขึ้นอะไรขึ้นก็ไม่รู้ :sad4:
-
ปอดีจัง มีแฟนเป็นผู้ใหญ่ คอยช่วยเหลือในเรื่องสร้างสรรค์
-
ปอไม่รักที ก้อแย่แล้ว
เหลือเชื่อกับเกรด
แสดงว่าติวเตอร์สุดยอด :laugh:
-
ทีน่าจะเป็นครูนะสอนควายให้เป็นคนได้สุดยอดจริงๆ o13
-
อย่างฮาอ่ะพี่ที ได้ใจโคตร
-
แว๊ ก ก ก โดนเด็กปล้น น น :laugh:
เด็กน่าจะทำมากกว่านี้เนอะ พระเอกเราจะได้มาช่ว ยย
-
เหมือนจะรู้ โรงเรียนที่นายปอเรียน อยากมีติวเตอร์ดี ๆ แบบนี้มั้งจัง พูดมาแล้วคิดถึง
ตอนเรียน ทีมหาวิทยาลัยมีเดือนเก็บตะวัน นะ คือ จะอ่านหนังสือกันถึงเช้า ตามโรงอาหารกลาง
หรือโรงอาหารตามคณะต่าง ๆ ใน ม. จะคึกคักเป็นพิเศษ เพราะกลางวันกับกลางคืนบรรยากาศเหมือนกัน
เพื่อนเคยเจอเด็กพวกนี้ไถเหมือนกัน แต่ร้ายแรงกว่าน้องทีเจอมาก ๆ
เพื่อนพี่ขับรถไปจากตัวเมืองชล มา อมตะนคร เลย ม. ดอกบัว มาหน่อย
เจอเด็กพวกนี้ขับรถตามประกบ แล้วถีบ มอ'ไซด์ล้ม เอาของมีค่าไป
ดีหน่อยเพื่อนไม่เป็นไรมาก เพราะมีคนมาช่วยทัน แต่ของมีค่าหายหมด :z3:
น่าจับลงโทษซะให้หมด
ตัวอย่างตอนต่อไป แต่บทนี่ น้องทีทำเอาไหวหวั่น แอบลุ้นทุกตอนจริง ๆ
-
ชอบตอนนี้จริงๆ
ปล้นบิลเซเว่นกันด้วยวุ้ย
:laugh:
-
รอตอนต่อไปครับ
สนุกดีครับเรื่องนี้
อ่านง่ายครับ
เป็นกำลังใจให้คนโพส และเจ้าของเรื่องนะครับ
-
สวัสดีครับ
โดนปล้น???
ผมก็โดนบ่อยๆ นะแบบนี้
แบบว่ายืนรอรถเมล์คนเยอะแยะ ใครไม่รู้มาแบขอเงินสิบบาท บอกขอเป็นค่ารถ เราก็ใจดีให้ไป พอมันเดินออกจากเรา เห็นในมือมัน เหรียญสิบเต็มมือ
ไอ้........ !?#$@#!$!
เลยกะว่าต่อไป จะไม่ให้โดนปล้นแบบนี้อีก
ชิ
ขอบคุณแล้วจะติดตามครับ
-
พี่ทีสุดยอดไปเลยจริงๆค่ะ o13
แบบนี้สามารถหารายได้พิเศษได้เลยนะเนี่ยยย :m12:
อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง :เฮ้อ: ปอนะปอ ... อย่าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ :angry2:
ว่าแต่วิธีการเรียนของพี่ใช้การคำนวนไงอ่ะคะ? ไอเคยแค่กะๆดูว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ แต่ไม่เคยล่ะเอียดขนาดนั้นอ่ะ ทำไงอ่ะคะ? แนะนำหน่อยสิคะ
แล้วอ่านแล้วอัดเทปฟังนี่....
-
ขออนุญาติเดา เราว่าปอต้องมีอาชีพเป็นครูหรือถ้าไม่....
ก็คงต้องเป็นอาจารย์แหง๋ๆๆ เพราะสอนเก่งจริง ๆ
ไม่ใช่สอนแค่แฟนนะ แต่ยังมีกะจิตกะใจไปสอนไอ่เด็กแว๊น
ข้างถนนอีกตะหาก คงมาจากจิตวิญญาณ หรือไม่ก็ องค์(ลง)อยู่กะตัวตลอด :m20:
-
o13 o13
-
ที นายสุดยอดเลยง่ะ ไอ้ปอยอมเลยล่ะทีนี้ :laugh: :laugh: :laugh:สะใจไอ้ปอ ทีขุนไอ้ปอจนเกรดเฉลี่ย3 กว่าสุดยอดเลย
ของเราสูงสุดก้อแค่2.7-2.9เอง :เฮ้อ: :เฮ้อ:แต่ไม่เป็นไรเห็นทีกะปอมีความสุขก้อพอแล้ว
-
จ้างอาจารย์ทีมาติวให้น้องพี่หน่อยได้มะ....ติวซะเกรดน้องปอพุ่งขึ้นขนาดนั้น... o13
ส่วนที่สปอยด์ไว้..มาทำให้อยากแล้วจากไป..มาต่อน๊าาา...อยากรู้
-
ลงโทษแบบนี้ทรมานนะ
แต่ผลที่ได้คุ้มเกินค่า
วันหลังปอคงไม่ต้องบังคับทีอ่านหนังสือละ
ถึงเวลาสอบทีคงวิ่งมาให้ปอติวเอง
พัฒนาการด้านการเรียนของทีเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลย
-
ลงโทษแรงๆ หน่อย
-
มาต่อเร็วๆๆนะครับ
-
:laugh: o13
-
รอลุ้นนะค่ะพี่ืัที
:o8:
-
ถ้าเจอติวเตอร์งี้นะ
ฟนังสืออ่านเป็นร้อยเป็นพันหน้าก็สู้ตาย
o13
ขอชื่นชมในความพยายามของทีและปอครับ
-
" สัญญาสร้างควายให้เป็นคน " :call:
ฮากับประโยคนี้ แต่มันก้อน่าดีใจนะที 3.74 โอ้แม่เจ้า ปอทำได้ มีเมียเป็นครู..5 5 5 :z2: คิดได้เนอะปอ
ว่าแต่ที่ ที ทำนี้ เหมาะเป็นครู จริงๆนะ
-
:seng2ped:
ทีว่า ปอ "ของเค้า" ว่า "ควาย"
ยอมมิได้ :serius2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เหนื่อย แทน นายที จริงๆๆๆๆ
เพื่อคนที่รัก อ่ะน่ะ
สู้ๆๆๆ น่ะ ครับบ
-
น่ารักจังเรยครับมีติวให้กันด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:a5:
อึ้งกับวิธีการทำตารา่งอ่านหนังสือของคุณที
อ่านแล้วอยากจะลองเอาไปทำบ้่าง แต่..สงสัย ไม่รอดตั้งแต่ยังไม่เริ่ม :z3:
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์15...เกิดอารมณ์กับตำรวจ
บ่นนำ
หลายๆคนเริ่มเห็นความดีของผมแล้วสิครับ(555+) บอกหลายครั้งแล้วก็ไม่เชื่อ บางคนบอกว่าผมเหมาะที่จะเป็นครู อืม...อาจารย์ที่คณะผมก็เคยบอกว่าเรียนโท-เอกแล้วมาเป็นอาจารย์ที่คณะ(น้ำหน้าอย่างผมเนี้ยนะเป็นอาจารย์....พูดน่ะพูดง่าย ยังกะมันเรียนกันง่ายๆ อาจารย์ก็พูดเฉยๆไม่มีทุนให้ผมเลย ออกเองตลอด 55) อาชีพเป็นครูเป็นอาชีพสุดท้ายที่ผมจะเลือก
ในตอนเช้าของวันอาทิตย์ผมกะว่าจะไปเล่นกับเพื่อนสมัยมัธยมซะหน่อย(ไอ้ปอไปทำงานครับ)ก็ไปหาเพื่อนคุยกันนานครับครึ่งวันได้ คุยกันเสร็จผมก็กำลังจะกลับ ผมเดินมาที่รถ (อ้าว เวรรถล้อรั่ว)
“ทีม แถวนี้มีร้านปะยางป่าว ” ทีมเพื่อนผมครับ
“มีแต่ไม่รู้ว่าวันนี้เค้าจะเปิดร้านรึป่าว” ทีมพาผมเดินไปดูร้าน
“ปิดหมดเลยว่ะที เอาไงดี”
“ไม่เป็นไร งั้นฝากรถไว้ที่บ้านแกนะ เดี๋ยวเย็นๆเราให้พ่อเอารถมาใส่”
“อ้าว แล้วจะกลับยังไง ”
“นั่งรถสองแถว ดีเหมือนกันฟ้าครึ้มๆ ฝนตกจะได้ไม่เปียก”
“เออ กลับดีๆนะ”
“เออ โชคดีเพื่อนแล้วเจอกัน”
ผมนั่งรถสองแถวไม่ทันไร ฝนตกหนักมากเลยครับ เหมือนฟ้ารั่ว( โอ้ย เปียกหมดแล้ว ฝนสาด) ในรถมีคนอยู่ 3 คน ลุงขับรถมาจอดที่ศาลาหน้าข้างทาง สงสัยให้หลบฝนก่อน ในศาลาก็มีตำรวจอยู่ 2 คน (ตำรวจก็กลัวฝนแฮะ.......รถอะไรว่ะ ไม่มีกันสาด) รถหยุด ผมวิ่งเข้าศาลา อีก 2 คนที่เหลือวิ่งเข้าหน้ารถลุง แล้วลุงก็ออกรถไปเลย (อ้าว ผมงงครับ เค้าไปเตรียมกับลุงไว้ตอนไหนว่ะ ลุงทิ้งผม เออดีงั้นค่ารถลุงก็ไม่ต้องเอา)ในศาลานั้นก็มีผมกับตำรวจ 2 นาย (เออ ก็อุ่นใจอยู่ใกล้ตำรวจ)
สักพักมีรถกระบะมาจอดหน้าศาลา มีคนอยู่หลังรถ 10 กว่าคน เป็นวัยรุ่นหมดเลยครับน่าจะต่ำกว่า 20 ถึง 20ต้นๆ (คล้ายๆแรงงานต่างด้าว )ทั้งหมดเลยวิ่งเข้ามาในศาลา ผมเข้ามานั่งข้างในสุด(ก็มาก่อนเพื่อน)ได้ยืนตำรวจสนทนากับกลุ่มนั้นทำให้ผมรู้ว่า เค้าเป็นคนงานก่อสร้าง มาจากภาคอีสาน(อืมไม่ใช่ต่างด้าว..คนไทยๆ)ผมไม่ได้ดูหมิ่นเค้านะ ก็คนเหมือนกัน ผมว่าเหมือนเฉยๆ ดูเค้าก็เรียบร้อยครับ เป็นคนเกรงใจ(รึมีตำรวจตรงนั้นรึป่าวไม่รู้)....เค้ามาจากในกรุงเทพครับ วันหยุดมาเที่ยวบางแสนกัน ( มาเที่ยวไม่ดูไม่ดูฟ้าดูฝนเลย) ระหว่างที่ทุกคนเงียบ ได้ยินแต่เสียงฝนตกกระทบหลังคากับเสียงฟ้าร้อง ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ผมแทรกขึ้นมา ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนที่จะยิ้มเล็กน้อยก่อนรับสาย(ว่าจะปิดอยู่แล้วเชียว กูรับจะตายหมู่รึป่าวเนี้ย)
“มีอะไร มึงโทรมาทำไม ไม่ดูฟ้าดูฝนเหรอ” ต้นทางคือผม ปลายทางคือไอ้ปอ
“วันนี้มึงไปหาเพื่อนไม่ใช่เหรอ กูเป็นห่วงเลยโทรถาม”
“รถกูล้อรั่ว กูนั่งสองแถว ตอนนี้หลบฝนอยู่ศาลา”
“ศาลาไหน”
“เลยแยกคีรีมาหน่อย มึงไม่ต้องมานะ กูจะกลับสองแถว ฝนหยุดก่อน แค่นี้นะ ฟ้าร้อง” ผมคิดว่ามันต้องมา เลยพูดห้ามมันไว้ก่อน ผมปิดเครื่องทันที (โอ้ยเมื่อไหร่จะหยุดตกว่ะ ตกเป็นชั่วโมงแล้ว) ผมเริ่มหนาว นั่งหดอยู่ริมเสา ให้เสาบังลม
ผมมองออกไปหน้าศาลาเหลือบไปเห็นตำรวจคนนึง เอาบุหรี่ออกมาสูบ(คลายหนาวมั้ง)ผมไม่ชอบมากๆพวกไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม คนก็นั่งเต็มศาลาถ้าเทียบกับแกก็คงมีแต่เด็กๆ แก่แล้วยังไม่รู้จักคิดอีก ผมเลยยืนขึ้น ล้วงโทรศัพท์ออกมา ทำท่าโทรแล้วพูดเสียงดังว่า
“เราเคยรู้จักกันไหม แล้วคุณมาทำร้ายพวกผมทำไม ” ทุกคนในศาลาก้มหน้าหัวเราะกันคิกๆ ผมพูดแล้วก็นั่งลง ทำหน้าเฉยๆมองทั่วไป ผมสังเกตเห็นตำรวจก็มองมาที่ผมเหมือนกัน แต่กลัวเสียฟอร์มมั้ง เลยเก๊กยืนดูดอมควันลงปอดไปสองทีก็ทิ้งไป(ดูหน้าคงเสียดายมาก)ผมรู้ว่าตำรวจไม่ทำอะไรผมหรอก ถ้าทำก็คงรังแกประชาชนแล้วล่ะ จากนั้นผมก็นั่งหดเหมือนเดิม สักพัก ได้ยินเสียงมอไซต์คนนึงมาจอดหน้าศาลา ( เสียงคุ้นๆว่ะ) ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
“ไอ้เหี้ย ขนาดกูบอกแล้วนะว่าอย่ามา” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ มันก้มหน้าวิ่งเข้ามาในศาลา แล้วมองหาผม เห็นมันสะดุ้งคงตกใจเล็กน้อยมีคนเต็มแทบไม่มีที่นั่ง มันมองไปสำรวจรอบๆศาลาทีละคน มองผ่านผมไปด้วย มองเสร็จหันหลังกำลังวิ่งจะวิ่งออกไป
“ไอ้ปอ” ผมเรียกมัน ไอ้ปอเดินยิ้มๆมาหาผม(มันคงอาย)
“นอกจากไม่มีสมองแล้ว ยังไม่มีตาอีกเหนอะ”
“กูมองไม่เห็น”
“มึงเอาตาตุ่มมองรึไงวะ” อาจเป็นเพราะผมนั่งข้างในสุด หดตัว แถมเสาบังอีกมั้ง มันยืนอยู่หน้าผมเพราะไม่มีที่นั่ง มีแต่หน้าศาลาประมาณ 2 ที่ไม่มีใครไปนั่งฝนสาด
“รู้งี้ กูไม่มาให้มึงด่าดีกว่า กูนึกว่ามึงอยู่ศาลาคนเดียว” ไอ้ปอพูดและมองไปที่คนนั่งข้างๆผม
“นายๆ แลกที่กัน”มันชี้ไปข้างหน้าศาลา ไอ้คนที่นั่งข้างๆก็ไปแบบงงๆนะครับ เค้าคงไม่กล้าพูดเพราะมาต่างจังหวัด และไอ้ปอก็นั่งข้างผมอย่างรวดเร็ว
“มึงจะบ้าเหรอ ปอ” ผมด่ามันขึ้นมาทันที
“นายๆมานั่งตรงนี้ครับ” ผมลุกขึ้นให้เค้ามานั่ง ผมก็ยืนอยู่หน้าไอ้ปอ
“มึงไม่มีมารรยาท กลับบ้านมึงโดนแน่” ผมก้มลงไปพูดข้างหูมันเบาๆ มันนั่งคอหดเลยครับ แล้วก็ลุกให้ผมนั่ง
“มึงไม่ต้องมาสำนึกผิด” ใครจะไปนั่งได้ครับก็มันตัวเปียกๆมานั่ง ที่นั่งก็เปียก น้ำก็ไหลไปหาคนข้างๆ อีก(โอ้ยมึงจะมาทำไมเนี้ย)
“ไปกลับ” ผมบอกมัน ในเมื่อยืนหัวโด่ยู่กลางศาลาสองคน
“อย่าพิ่งดิ เดี๋ยวมึงเปียก ”
“ กูทนเปียกได้ อีกไม่นานก็ถึงบ้าน มึงน่ะสิเปียกมายืนอย่างงี้มันหนาวนะเว้ย”ผมลากมันออกจากศาลา ขับช้าๆมาเรื่อยๆครับ ฝนตกหนักจนแทบมองไม่เห็นรถข้างหน้า
พอกลับถึงบ้าน ผมกับไอ้ปอสั่นเชียวครับ ปากเขียวคล้ำ
“มึงไปอาบน้ำก่อนกูเลยปอ ท่าทางมึงหนาวกว่ากูอีก” (เปียกฝนทั้งขาไปขากลับ) มันอาบเสร็จอย่างรวดเร็ว หยิบเสื้อผ้าในตู้ใส่เหมือนของตัวเอง หลังจากนั้นผมก็ไปอาบน้ำ ก่อนจะนอนก็กินยาพาราคนละ 2 เม็ด ห่มผ้านอนเบียดกันบนเตียงอันแสนเล็กของผม
“มึง โดดงานทำไมว่ะปอ”
“งานไม่ค่อยมี อยู่อู่ก็นั่งจ้องตากันเฉยๆ”
“แล้วเค้าจ้างมึงไปทำไมว่ะ”
“จ้างไปกินเงินเดือนเฉยๆ”
“เค้าน่าจะไล่มึงออกเนอะ”
“ปากดีนะมึง เค้ารู้ว่ากูต้องทำมาหาเลี้ยงเมีย ก็เมียกูไม่ทำงานนี่หว่า”
“โอ้ยย” ไอ้ปอร้องหลังจากที่ผมใช้นิ้วดีดปากมันแรงๆ ผมดีแรงใช้ได้เลยทีเดียว
“ทีหลังจะพูดอะไรก็ระวังปากหน่อย...รึมึงอยากเจ็บตัวอีกก็พูดอีกได้”
“กูแค่พูดเล่น..จริงๆเค้าไม่ไล่กูหรอก กูเป็นคนเก่าคนแก่ อยู่มานานแล้ว”(อย่างนี้พูดจริงแล้วเหรอ)
“เก่าแก่มึงกี่ปีว่ะ”
“4จะ5แล้ว เค้าจะให้กูเป็นเป็นเจ้าของอู่แล้ว แต่กูไม่เอา”
“เพ้อเจ้อใหญ่แล้วนะมึง”
“.........”เงียบเหมือนจะนอนแล้ว
“ไหนมึงบอกว่าจะด่ากู” (อ้าวไอ้นี่อยากโดนด่า)
“เรื่องอะไร” ผมลืมจริงๆ
“เรื่องมารยาทในที่สาธารณไง”(เออ.. รู้จักแต่งชื่อเรื่องให้ดูดี เหมือนมันรู้ดีนะแต่ไม่เคยทำ)
“เออใช่ๆ..เวลามึงไปนั่งที่ไหนหรือทำอะไรก็ตาม มึงต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้ากูไล่มึงให้ไปนั่งตรงนั้น ที่ฝนสาด มึงจะไปไหม”
“ไป กูรักมึง มึงบอกให้กูทำไร กูทำได้หมด”
“ไอ้เหี้ย สมมติมึงไม่รู้จักกับกู”
“....”เหมือนหยุดคิดไปสักพัก
“ไอ้โง่ สมมติตัดหน้ากูออกแล้วเอาหน้าแฟนเก่ามึงมาใส่”
“ไม่ไป พูดกับกูยังงี้ กูต่อยเลย”
“อ้าว สักวันนึงกูเลิกกับมึง กูพูดไรไป มึงไม่ต่อยกูเหรอวะ”
“มึงพูดต่อไป กูจะต่อยมึงแหละตอนเนี้ย” มันนอนตะแคงมากอดผม
“กูพูดเล่น มีแต่มึงแหละจะต่อยกู” ผงกหัวมาหอมแก้มผม
“กูพูดเรื่องมารยาทมึงยังไม่จบ... เออนั้นแหละดีนะมึงไม่โดนเค้ากระทืบ เค้ามาเป็นสิบเลยนะเว้ย”
“อยากมากก็แค่ตาย”
“แล้วถ้าไม่ตาย พิการล่ะ”
“ถ้ากูพิการแล้วมึงจะรักกูอีกไหม”
“รักทำไมคนพิการ กูก็จะหาคนใหม่สิ”ผมก็พูดไปงั้นแหละครับ ตามประสา แต่มันเครียดเลยครับ ลุกขึ้นนั่ง(งานเข้ากูอีกแล้ว)
“เห้ยปอ กูล้อเล่น กูพูดกูอยากให้มึงรักษาตัวเองให้ดีๆ กูไม่อยากให้มึงเป็นอะไร ไม่อยากให้มึงเจ็บตัว” ชักแม่น้ำทั้งห้าครับ
“แล้วถ้ากูพิการล่ะ แล้วมึงยังจะรักกูอีกไหม” หันหน้ามาถามผมอีกครั้ง
“รัก กูรักมึง มึงจะรักษาตัวเองเพื่อกูได้ไหมล่ะ” พูดแล้วขนลุก ไม่รู้ว่าตัวเองพูดออกไปได้ไง(แหวะ กูอยากจะอ้วกคำพูดตัวเอง)
“งั้นกูจะไม่ให้แม้แต่มดมาไต่กู เดี๋ยวกูจะสึก” (แหวะ น้ำเน่ากว่ากูอีก) ยิ่งอยู่ด้วยกันนานๆยิ่งเห็นมุมเด็กมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็เด็ก 19 หนิ
“เรียนจบกูว่ากูจะบวช” กลับลงนอนเหมือนเดิม
“จบอะไร เอาให้ชัดๆ”
“จบ ปวส.”
“ปวส มึงกล้าบอกว่าตัวเองเรียนจบเหรอ คนที่เค้าเรียนจบด็อกเตอร์เค้ายังไม่กล้าพูดว่าเค้าจบ..”
“หยุดๆ ๆๆนอกเรื่องไปมาก ประเด็นกูพูดคือกูจะบวช เอาให้เข้าประเด็น”มันเอามือปิดปากผม
“อืมก็ดี ยังมีความคิดที่จะบวช”
“มึงต้องถือหมอนให้กูนะ”
“มึงเริ่มเพ้อฝันอีกแล้ว”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยแค่ถือหมอน ใครไม่ให้มึงถือบอกกู มันงานบวชกูนะเว้ย”
“ไอ้ทั้งหมดน่ะ สำคัญที่สุดคือหมอน คนจะมองก็ตรงนั้นแหละ”
“ก็กูอยากให้มึงถือ”
“เออๆ ให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะ” ผมตัดบทขี้เกียจต่อปากต่อคำกลับมัน
“แล้วมึงจะมาตักบาตรกูป่าว” (อ้าวเริ่มพูดอีกแล้ว)
“มึงเดินมาหน้าบ้านกูดิ”
“จากวัดที่กูจะบวชนั้นน่ะ มึงจะให้กูเดินมาตั้งแต่ตี 3 เลยรึไง มึงขี่มอ-ไซต์ไปวัดกูดิ” มันคงคิดจะบวชที่วัดใกล้บ้างมัน
“เออๆให้ถึงวันนั้นก่อน”ตัดบทเป็นครั้งที่ 2 ถ้ามันบวชจริงๆผมคงไม่ไปเจอมันหรอกครับ เดี๋ยวเผลอพูด กู-มึง-เหี้ย-สาด กับพระ เป็นบาปป่าวๆ)
ผมกำลังจะพูด มันเอามือมาปิดปากผม
“จุ๊ ๆๆๆ นอน....กูง่วงนอนมึงอย่าพูด พูดไปก็ไม่มีใครฟังมึง เสียน้ำลายมึงป่าวๆ”
“น้ำลายก็น้ำลายกูนี่หว่า” พูดเสร็จมันยกหัวมาจูบปากผม
“ปากมึงมีน้ำลายกูอยู่ด้วย งั้นอย่าพูดให้เสียน้ำลายกู”(อ้าวมีการฝากน้ำลายกันด้วย กูไม่ใช่ธนาคารนะเว้ย)
“!!?!??” งง แบบนี้ก็มีด้วย
หลับเพราะฤทธิ์ยาด้วยกันทั้งคู่ ทางกลางเสียฝนยังกะฟ้ารั่ว
***************************************************************
สรุปแล้วก็คืออารมณ์หมั่นไส้ตำรวจนั่นเอง แล้วตำรวจก็มีอารมณ์แบบเดียวกันตอบสนองผมเหมือนกัน เดาถูกกันรึป่าว
*****************************************************************
ขอบคุณทุกๆคนคร้าบบบบ :pig4:....รักที...ชอบปอ...กดบวกให้คนโพสต์ได้น่ะครับ... :z1:
ปล.เดียวตอนดึกๆจะมาลงอีกตอนเพราะพรุ่งนี้ไม่ว่างลงครับ
-
แหม สปอยล์ซะหักมุมเลยนะครับ
-
เกิดอารมณ์กับตำรวจ....
อารมณ์เสียน่ะสิ ป๊าดโถ่ :m16:
-
ตั้งชื่อเรื่องซะหื่นเชียว คนอ่านตาโต รีบวิ่งเข้ามาดู
ที่แท้เกิดอารมณ์เสียกับนิสัยไม่ดีของคุณตำรวจนี่เอง
เฮ้อ ........ :z3:...........
-
เกิดอารมณ์เสียเนี้ยนะ
o13
-
ทีแร๊งงงงงงงงงง
-
จั่วหัวมาซะ คิดไปไกล
แต่อ่านไปอ่านมา เกิดอารมณืเสียใส่ซะงั้น
เฮ้อออออออออ
แต่ ไอ้ปอแอบหวานนะเนี่ย โรแมนติกได้อีกขี่มอไซต์ตากฝนมารับ
หนาวมั๊ยละนั่น
555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
บวชก่อนเบียดหรือว่าเบียดแล้วไปบวชเนี่ยยๆๆๆๆๆๆๆ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ชื่อตอนเอาซะคิดไปไกล :z1: :z1:
-
ตัวอย่างตอนต่อไปของน้องที ต้อง /2 - /10 ใช่ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z3:
-
:z1: :z1: :z1:
-
+1 o13 o13 o13 ไปไหน ไปไหน อย่าไปนานน่ะรออยู่ ไอ้คุณปอมันบวชก่อนเบียดจริงๆเลยนิ
แล้วทีมันจะถือหมอนจริงเปล่านนะ รอคร๊าบ รอ
-
เดี๋ยวเอามุกน้ำลายไปเล่นมั้ง
-
รอตอนดึกๆๆดีกว่า อิอิ
แต่ น้ำลายนี่เจ๋งอ่าๆๆ
:z13: :z13:
-
หายโกรธ กันแล้ว ว ว กันแล้ว ว !! :mc4:
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอน16..........รถชนผมรึผมชนรถ
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งในวันธรรมดาที่มีแต่เรื่องเดิมๆ ครอบครัวผมไปทำงานเหมือนทุกวัน ไอ้ปอไปทำงานที่อู่ ผมนั่งอยู่บ้านคนเดียวเหมือนไร้ค่ายังไงไม่รู้
“เฮ้ย” ผมถอดหายใจอยู่หน้าบ้านคนเดียว (ไม่ได้ล่ะ กว่าจะไปเรียนก็อีกหลายเดือน)ผมตัดสินใจจะไปหางานทำ ผมเดินขึ้นไปบนห้องใส่กางเกงสแลกซ์กับเสื้อแขนยาวสีฟ้าอ่อน ผมคิดว่าจะไปสมัครทำงานงานบริการก่อนครับ ยังไม่อยากทำงานตรงสายที่เรียนมา เพราะมันจะมีสัญญาแทบทุกครั้งไป อีกอย่างผมคงทำไม่ถึงปีผมก็ต้องไปเรียน ผมขี่มอ-ไซต์คู่ใจของผมออกไป
“ขอให้โชคดีนะไอ้ที” ผมพูดกับตัวเอง จะมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าก่อน สมัครงานครั้งแรกครับ ตื่นเต้นมาก ผมขี่มอ-ไซต์ย้อนศรไปสี่แยกเพื่อจะได้ไปอีกเลนนึง(บ้านผมอยู่ใกล้สี่แยก แต่ถ้าจะกลับรถต้องไปไกลมาก 2 กิโลได้)ผมขี่ย้อนศรด้วยอารมณ์ดี ผมเห็นอีกฝั่งไฟเขียว รถกำลังจะออกตัว ผมเร่งเครื่องเลยครับต้องไปก่อนที่พวกนั้นจะมา ไม่งั้นรอนาน(เลวได้ใจตำรวจ) ผมบิดมอ-ไซต์ใกล้ถึงแล้วๆ
“โครม” เสียงรถคันนึงมาปะทะกับรถผมครับ ผมโดนรถชนเข้าให้แล้ว จากกลางตัวรถไปหาท้ายรถ ผมไม่เป็นไรมากครับ รถพังมากกว่า เพราะโดนรถเต็มๆ ผมทั้งสั่นทั้งตกใจ เพิ่งเคยโดนรถชนก็อายุ 22 นี่แหละ ดีนะรถที่ชนเป็นรถมอ-ไซต์เหมือนกัน ผมและคู่กรณีถอดหมวกกันน๊อคในสภาพรถล้มทั้งสอง
“ขอโทษครับพี่ๆๆ”ผมพูดย้ำ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ติดต่อใคร อะไรยังไง พี่ที่เป็นคู่กรณีก็อายุ 30 ปลายๆ40ต้นๆมั้ง
“ขับรถยังไงวะ” พี่คนนตะคอกใส่ผม(คุยกันดีๆก็ได้ไอ้บ้า กูก็ยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้หนีซะหน่อย) แต่ผมก็ผิดแหละครับ ผิดมาดด้วย กลัวก็กลัว ค่าเสียหายไม่เท่าไหร่หรอกครับ เพราะเป็นมอ-ไซต์ แต่ถ้าพ่อแม่ผมรู้น่ะดิ ต่อไปจะไปไหนมาไหนคงลำบาก ผมไม่อยากให้เรื่องถึงโรงพักเลย
“พี่ผมผิดเองครับ ผมขอโทษ เดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง” ผมพยายามพูดให้เสียงปกติแต่มันยังสั่นๆ
“ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว” (เออ กูไม่หนีหรอก)
“อย่าเพิ่งไปไหนนะ เดี๋ยวกูดูรถก่อน” (ไอ้บ้าเอ้ย ถ้ากูจะหนีกูไปตั้งนานแล้ว จะขี่รถทันกูเหรอ) คู่กรณีผมพยุงรถขึ้นสำรวจรถตัวเอง ผมยืนนิ่ง(เออๆโทรหาไอ้ปอ)
“ ปอ กูถูกรถชน” ผมพูดเสียงอ่อยๆ
“อะไรนะ” (แหกปากทำไมวะ)
“มึงเจ็บมากไหม มึงอยู่ไหน” มันพูดเสียงดังมากคนคงได้ยินกันทั้งอู่แล้วมั้ง
“กูอยู่สี่แยกใกล้ๆบ้านกู” ไอ้ปอวางหูเลยครับ มาถึงไม่ถึง 10 นาที รถยังไม่ทันได้ดับเครื่อง มันตั้งรถได้วิ่งมาดูผมทันที (ขอบใจนะที่ยังห่วงกู)
“มึงเป็นอะไรบ้างป่าว เจ็บตรงไหน” มันสำรวจผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แขนขา และหลัง
“ปอ กูไม่เป็นไร” ผมพูดสั่นๆมันจุกที่อกยังไงไม่รู้ เมื่อเห็นไอ้ปอเป็นห่วง น้ำตาซึมๆอีกต่างหาก
“มึงขี่รถยังไงของมึง” มันมองที่หน้าผม ตอนนี้ผมซึ้ง น้ำตาซึมๆ ก็เห็นหน้ามันจริงจังมาก
“กูขอโทษ ปอ” (ขอโทษที่ทำให้มึงเป็นห่วง กูไม่คิดว่ามึงจะห่วงกูขนาดนี้) ผมกอดมัน ผมไม่กลัวแล้วว่าใครจะมอง ก็มันตกใจ แล้วได้เจอคนที่ผมรัก ไม่ว่าจะเป็นไอ้ปอ หรือคนในครอบครัวผมก็ตาม ผมก็จะทำแบบนี้
“กูอยู่กับมึงแล้ว มึงไม่ต้องกลัว ” มันตบหลังผมเบาๆ แล้วมันก็ไปยกรถผมขึ้น สำรวจรถ ด้านที่โดนชนตรงกลางไปหาท้ายรถบุบ ไฟเลี้ยวกับไฟหลังแตก อีกด้านนึงถลอก หลังจากนั้นมันก็เดินไปหาคู่กรณีของผม
“พี่ผมขอโทษแทนน้องผมด้วยนะครับ” (อ้าวกูซึ้งอยู่ดีๆจะทำให้กูโมโหอีกแล้ว)
“รถพี่เป็นไรมากป่าวครับ”
“บังโคลนหน้าถลอก ตะกร้ายุบ ไฟหน้าแตก เป็นไรมากป่าวล่ะ” ไอ้ปอมองหน้าคู่กรณี มันคงโมโหมาก (ต่อยมันเลยปอ)55 แอบคิดลึกๆ ก็คนบอกจะรับผิดชอบอยู่แล้วยังทำหน้ากวนตีน
“พี่เอาไปจอดไว้ที่อู่..............เลยนะครับ เดี๋ยวผมจักการให้”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน้อง” พี่เค้ามองไอ้ปอ ก่อนที่จะมองมาที่ผม
“ทีหลังก็ขับรถให้มันระวังหน่อย จะขับย้อนศรก็ขับช้าๆ”
“ครับๆ ขอโทษครับพี่” ผมจะตอบอะไรได้ล่ะ นอกจากคำนี้
“เดี๋ยวผมดัดตะกร้าให้” ไอ้ปอเดินไปที่รถดับเครื่องแล้วเปิดใต้เบาะรถเอาเครื่องมือ ดัดแป๊ปเดียวก็เสร็จ
“บังโคลนหน้า เดี๋ยวผมถอดเอาไปทำที่อู่ แล้วไฟหน้าเดี๋ยวผมเอามาเปลี่ยนให้ตอนเย็น”
“อืม” พี่เค้าตอบ ไอ้ปอเคลียร์เรียบร้อย พี่เค้าไปแล้ว กลับมาที่รถผมยืนอยู่
“มึงแต่งตัวจะไปไหน”
“กูว่าจะไปหางานทำ” (เฮ้ย...ทุกครั้งที่ให้พูดให้กำลังใจตัวเองเกิดเรื่องตลอด...กูไม่พูดอีกแล้วววววว)
“มึงไม่ต้องไป ขับรถกูกลับบ้าน”
“แล้วมึงล่ะ”
“กูจะเอารถมึงไปซ่อมที่อู่” มันขับรถผมไปพร้องบังโคลนรถคู่กรณี ผมก็ขับรถมันกลับบ้าน
5 โมงเย็นมันมาที่บ้านผม
“รถเค้าเป็นไง”
“เรียบร้อย”
“เฮ้ย รถกูเหมือนเดิมเลยหนิหว่า” ผมมองรถตัวเองด้วยความดีใจ เพราะพ่อแม่ผมจะได้ไม่รู้
“เท่าไหร่ว่ะ”
“ไม่เท่าไหร่หรอก”
“ไม่เท่าไหร่ของมึงน่ะ เท่าไหร่”
“มึงจะถามทำไม กูจ่ายไปแล้ว”
“ จ่ายไปเท่าไหร่ กูจะได้ให้มึง”
“กูให้เค้าหักออกจากเงินเดือนกู แค่ค่าสี ไฟเลี้ยว ไฟหน้า เอง เครื่องไม้เครื่องมือก็ของอู่ ค่าช่างก็ไม่ได้เสีย”
“มึงทำเองเหรอ”
“เออ”
“มึงเคาะเป็นด้วยเหรอ กูนึกว่ามึงรู้แต่เรื่องเครื่องยนต์”
“แค่เคาะให้มันเหมือนเดิม ใครๆก็เคาะได้”
“เหมือนเคาะประตูป่าว55+” ผมแหย่หมาน้อยเล่น(จะกัดกูรึป่าววะ)
“กวนตีนกูเข้าไป ทีหลังกูจะเอาฝาประตูบ้านมึงแหละ แทนกาบรถมึง”
“55+” ผมหัวเราะ(ดุเว้ยเฮ้ย)
“เท่าไหร่ มึงยังไม่บอกกูเลย กูไม่อยากเป็นหนี้มึง”
“มึงเห็นกูเป็นคนอื่นเหรอ ถ้ามึงเอาเงินให้กูนะ กูจะทุบรถมึงให้เหมือนเดิมเลย”
“เฮ้ย” ผมถอดหายใจ “งั้นเย็นนี้กูเลี้ยง มึงอยากกินไร”
“ไปฉลองที่มึงถูกรถชนเหรอ” มันหัวเราะเสียงดัง
“ไปฉลองที่มึงจะปากแตกด้วย”
“ทำไมปากกูต้องแตกด้วย”
“โดนตีนกู”
“ไอ้สาดดด”
“จริงๆกูจะไปเลี้ยงมึงที่มึงซ่อมรถให้กู”
“เหรอ งั้นไปกินหมูกระทะ”
“แดกหมูอีกแล้วเหรอ..อาทิตย์นี้ถ้าไปอีกก็ครั้งที่ 2 แล้วนะ”
“อ้าวแล้วมึงมาถามกูทำไม” (มึงไม่มีปัญญาคิดอย่างอื่นเลยเหรอ)..เป็นประจำครับถ้าถามเรื่องจะกินอะไร คิดไม่ออกทุกที
“โอเค ได้ๆ” (ไม่อยากขัดว่ะ มึงอุตส่าห์ซ่อมให้)
เย็นนั้นก็ไปกินหมูกัน 2 คนกับไอ้ปอ (ไปกินร้านหน้าค่ายฯอักษรย่อ นอจอ ไม่ต้องไปกินนะ ไม่อร่อย)
“มึงขี่รถยังไงให้โดนชน” ไอ้ปอถามขณะกินหมู
“กูก็ขี่ปกติ มันก็มาชนกูเอง”
“แล้วมึงขี่ยังไงล่ะ”
“กูขับย้อนศร”
“ต่อไปมึงไม่ต้องย้อนศร ใครสอนให้มึงย้อนศรกลางสี่แยก”
“อ้าว ต้องมีคนสอนด้วยเหรอ” ผมกวนตีนใช่ย่อย(รู้ตัวเอง)55+
“โลงไงจะสอนมึง ถ้ามึงตาย นั่งแหละเค้าจะมึงไปสอน”
“ไอ้เหี้ย แช่งกู”
“มึงไม่ต้องย่างให้กู ย่างกินมึงเองเถอะ” ผมสังเกตว่ามันไม่ค่อยได้กิน ย่างให้ผมซะส่วนใหญ่
“อ้าว ไอ้นี่ไม่ชอบสบาย”
“มึงมองดู 360 องศารอบๆมึงสิ คนมองซะกูไม่กล้ากินเลย”ไม่ให้เค้ามองได้ไงล่ะครับ โต๊ะสี่เหลี่ยมนั่งได้ 4 คนแต่ผมกับมันนั่งติดกันด้านเดียวกัน (ประหยัดเนื้อที่) แค่นั้นเค้าก็มองกันแล้ว
“ช่างหัวมันดิ”
“น้องๆเปลี่ยนกระทะหน่อย” มันพูดต่อเมื่อเห็นพนักงานเดินผ่าน
“น้องบ้านมึงดิ ระวัง เค้าจะเอาน้ำซุบราดหัวมึงนะปอ” ผมกระซิบข้างหูมัน พนักงานคนนั้นเค้าก็มองมันเคืองๆ (พนักงาน30แล้วมั้ง) มันทำหน้าเฉยๆ
“ถ้ากล้าก็เอาดิ”
“เมื่อไหร่มึงจะหยุดหาเรื่องคนอื่นว่ะ ระวังจะตายเพราะปาก”
“มีแต่คนอื่นเค้ามาหาเรื่องกูก่อนนะเว้ย”
“ก็มึงชอบพูดและทำหน้ากวนตีนใส่เค้า”
“หน้ากวนตีนมันทำยังไงว่ะ”
“แบบมึงทำตอนนี้ เริ่มจะกวนตีนกูอีกคนแล้ว”
กินเสร็จประมาณ 3 ทุ่ม ก็กลับบ้าน มันอาบน้ำแล้วค้างที่บ้านผม
(ขอบใจมึงมากนะปอ ขอบใจที่มาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกู) ผมนอนยิ้มแล้วหลับไป
*************************************************************
...เมนท์ให้กำลังใจทีด้วยน่ะครับ :pig4:
-
อยากกินหมูกะทะ
ทีอย่าขับรถย้อนศรอีกนะ เดี๋ยวปอเป็นม่าย
-
+1 เป็นค่าความใจดีต่อให้สองตอน
และชื่อตอนที่ชวนสยิว :laugh:
-
:a5: :a5: :a5:
-
คู่รัก คู่กัด กันจริงๆ เลยคู่เนี้ย o16
-
โหหห.....ความเิมตอนที่แล้ว...แค่ชื่อ พาคนอ่านจิ้นไปไกล๊ไกล แต่พออ่านจบ กลับลำแทบไม่ทัน...หุหุ...
ถึงปอจะเด็กแต่ความจริงใจเกินร้อยเนอะ...จะว่าไป ทีโตกว่าแต่พอมีเด็ก (กวนตรีนนิดๆ) อย่างปอเข้ามา...ก็พอดีกันไม่ใช่เหรอ...
น่ารักดีนะคู่นี้ o13 :L2:
-
เง้อ ขับย้อนศรมันอันตรายนะ บาดเจ็บหรือเสียชีวิตก็เรียกร้อองไรไม่ได้ด้วยอ่ะ เพราะเราผิด เป็นห่วงนะ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เอาอีกเด้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
:กอด1: รักกันนาน ๆ คับ
^^
-
:-[น่ารักกกกกกกอะ o13
-
ปอคงดีใจที่ตอนนี้เป็นที่พึ่งให้ทีได้
-
นั่นสิ ใครสั่งใครสอนให้ย้อนสอนกลางสี่แยก แถมยังเร่งเครื่องตอนไฟเขียวอีกต่างหาก ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงชน และยังสงสัยอีกต่างหากว่าทำไมถึเป็นอะไรแค่นั้น :angry2:
บทเรียนนะคะบทเรียน บางเรื่องก็ขี้เกียจได้แต่เรื่องแบบนี้ขี้เกียจทีอาจถึงชีวิตเลยนะ ถ้าไม่อยากตายทรมานเลือกวิธีอื่นเถอะ ถึงจะตั้ง 2 กิโลก็ขี่ไปยูเทิร์นเถอะ รักษากฎจราจรหน่อย ไม่งั้นก็ยังมีข่าวชนกันตาย-บาดเจ็บกันอยู่ทุกวี่วัน ไม่เกี่ยวกับที่พี่ท่องมนต์อวยพรตัวเองแล้วซวยทุกครั้งไปหรอกค่ะ o12
:เฮ้อ: โชคดีที่ไม่เป็นอะไรนะคะ วันหน้า"อย่าทำ"อีกนะ วันนี้อาจเป็นแค่นี้ แต่ถ้าทุกครั้งทำก็ต้องมีสักวันที่จะได้ถึงตายกันบ้างล่ะ บ้านเมืองเรายิ่งรักษากฎจราจรกันดีเยี่ยมอยู่ซะด้วย(ประชดนะ)
แล้วเป็นไง? ตกลงได้ทำงานไหมคะ?
แต่ไออยากรู้จริงๆนะ ว่าทำไมปอถึงชอบเรียกตัวเองเป็น'พี่'อ่ะ?? :m28:
Ps.ให้ปอนะ :L2: ทำดีมากเฮีย สอนพี่ทีเขาหน่อยว่าอย่าทำอีกนะ :กอด1:
-
เข้าใจความรู้สึกนี้นะ
อบอุ่นใจที่รู้ว่ามีคนช่วยเราได้คุ้มครองเราได้
รักปอจัง :-[
-
ปอก็มีประโยชน์นะเนี่ย
-
อันตราย มักมาจากความประมาท
และความเคยชิน
โชคดี ที่ไม่เป็นอะไรมาก
และมีพี่ปออยู่ด้วย o18
+1
-
ได้เข้ามาอ่านก่อนนอนสงสัยคงจะหลับฝันดี
-
ชอบความรักแบบนี้จัง
+1
o13
-
มาต่อตอนหน้าเร็วๆ เน้อออ
กำลังค้างเลย
ชอบๆๆ
:impress2:
-
คู่นี้ก็น่าัรักอ่ะ รักกันดีจิง ๆ มะมีไรหวือหวา แต่ก็น่ารักอ่ะ ชอบ ๆ แบบว่า เป็นชีวิตรักที่เรียบง่ายดี เหมาะสมกันดีจัง แล้วตอนติวหนังสือก็น่ารักมากเลย อิอิ
ให้ใจคู่นี้ไปเลยอ่ะ น่ารักกันจิง ๆ
(ขอบคุณคนแต่งด้วยนะค้าบ ขยันจิง ๆ มาทีได้อ่านหลายตอนเลย อิอิ ^^)
-
น่าจับตีก้น หรือให้ปอตีแทนดี :jul3:
-
ดีจังฮะ เวลาเรามีปัญหาอะไร
พอเจอคนที่เรารัก เราจะรู้สึกอุ่นใจขึ้นมากมายย
รักกันดีจังเลยย
:impress2: :impress2:
ว่าแต่ไอ้น้องปอนี่กวนตีนดีจิงๆ ฮ่าๆๆๆ
-
จะว่าไปปอก็ทำให้ชีวิตทีมีชีวิตชีวานะ
ดีใจจริงๆที่เจอคนแบบนี้
-
:-[ :-[ :-[
-
แน่ะ คู่นี้ กวนด้วยกันทั้งสองคนอ่ะแหละ
แต่ฮาดี
ตอนท้ายพี่ทีมีแอบหยอดคำหวานด้วย
:-[
-
จะร้าย จะแรงยังงัยก็มีกันและกัน นายๆน่ารักกันจังเลย นายที+นายปอ
:L1: :กอด1: :กอด1: :L1:
-
ปอเท่ห์มากอ่ะ ช่วยจัดการให้เรียบร้อยเลยอ่ะ o13
ทีขับรถด้วยความระมัดระวังนะ สงสารปออ่ะ ถ้าทีเป็นอะไร เป็นห่วงจ้า :กอด1:
-
ปอนายมันลูกผู้ชาย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[
-
ใจหายหมดเลย ย ยนึกว่าจะม้ำตานองหน้า า ^^
อิจฉาจัง ง รักกันจั๊ง ง ง :3125:
-
ดีอ่ะ เป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้
-
^^
-
:call: :call: :call: :call:
-
สวัสดีครับ
มาให้กำลังใจครับผม
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังครับ
-
มาให้กะลังใจพี่ต้นกะพี่ปอคับผม^^
-
มาให้กำลังใจครับ
-
มารอตอนดึก ๆ ก๊าบ บ ^^
-
ขับรถย้อนศรมันอันตรายนะคะ
คราวหลังอย่าขับเลยค่ะ
ใจหายแทน -*-
ปล. ฉากปอดูเป็นคนดีขึ้นมาทันทีเลย หักลบกับฉากก่อนหน้านั้นได้ แต่ยังไม่หมด 55
-
รู้สึกหลังๆมานี่ ปอจะเป็นฝ่ายทำอะไรๆให้ทีไปซะหมดเลยนะคับ เหอๆ
ดูเป็นคนดีขึ้นมาจริงๆๆๆๆ o13
แต่นายทีนี่ เหมือนจะเก่งด้านตำราอย่างเดียวนะนาย อยู่ในสถานการณ์รถชนล่ะงงเป็นไก่ตาแตกเชียว 555+
ยังไงก็สู้ๆๆนะคร้าบ มาต่อเร็วๆๆล่ะแฟนๆๆรออยู่คร้าบบบบ
-
ชอบตอนนี้มาก ๆ ปอเท่ และ แมนมาก
เท่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สรุปคุณทีชื่อต้นหรือทีครับ
ฮาๆๆๆ :mc4:
-
มาต่อเร็วๆนะครับบบบ
ขอบคุงคับ
-
ปอน่ารักแถมเก่งอีก
:impress2:
-
:really2: อย่าขับย้อนสรนะจ๊ะมันไม่คุ้ม
-
ตอนนี้อ่านตอนที่ 9 อยู่อะคับ
ปอเค้าก็มีมุมน่ารักของเค้านะ
อย่างนี้คนป่วยคงหายป่วยเร็วววว....ใช่ปะ
-
ปลอดภัยกันด้วยคับ..
-
+1 ให้น้องปอ แมนมั่กมาก
ถึง ที จะว่าปอ ว่าเรียนไม่ได้เรื่อง แต่เรื่องทำงาน OK เนอะ
บางทีคนเรียนดี แต่ทำงานไม่ได้เรื่องก้อมีเยอะนะ อย่างปอถือว่า OK :z2:
เหมาะสมแล้วที่ ปอ จะเป็นผู้นำ ... 555 :z2:
-
ชี้แจ้งก่อนอ่าน...ขอทำความเข้าใจสักนิดน่ะครับ...ในเรื่องนี้มีแต่ตัวเอกที่ชื่อ ที กับ ปอ เท่านั้นครับ...ที่เป็นเช่นนี้เพราะเป็นไปตามความต้องการของคนเขียนคือ ที อาจจะมีคนที่เข้าใจอะไรผิดไปบ้างก็ไม่ว่ากันครับ
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟน*** ไอ้เด็กช่างยนต์17...ตอนตรวจก่อนแต่ง ตอนที่ 17....ตรวจก่อนแต่ง
ตั้งแต่ในตอนที่แล้วๆ ผมเคยเล่าเรื่องที่ผมมี sex กับไอ้ปอแบบสดๆ มันทำให้ผมไม่สบายใจมาจนถึงทุกวันนี้ กลัวติดเชื้อ(หมาบ้า)เอดส์ครับ และแล้วในวันนี้ ผมจึงชวนไอ้ปอไปตรวจ HIV
“ไอ้ปอ ไปตรวจเอดส์” ผมลุกขึ้นพูดอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย พูดในห้องนอนผม
“เฮ้ย ไอ้เหี้ย มึงเป็นเหรอ มึงไปมั่วกับใครมา” สีหน้าตกใจ
“กูจะเป็นก็เพราะมึงนั้นแหละ มึงจำได้ไหมมึงเคยสดกับกู”
“กูไม่ได้เป็น” น้ำเสียงเริ่มเบาลง
“มึงรู้ได้ไง”
“ก็กูเพิ่งเคยสดกับมึงเหมือนกัน”
“ไม่เอาอ่ะ กูกังวล และมึงต้องไปตรวจกับกูด้วย”
“โรงบาลปิดหมดแล้ว มันเย็นแล้ว”
“ไปโรงบาล...(เอกชนแห่งนึง).......กัน คนไม่เยอะ” ผมไม่กล้าไปโรงพยาบาลรัฐ กลัวคนเยอะ อีกอย่างมีญาติผมทำงานที่นั้นหลายคน ไหนจะเพื่อนบ้าน(เผื่อมี) ก็เลยเลือกไปเอกชนดีกว่า
ผมกับไอ้ปอแต่งตัว แล้วไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ผมใส่แว่นตากันแดด(เท่ห์ดี55+)
“มึงจะใส่ทำซากอะไรวะ นั่นแหละคนจะยิ่งมองมึง” (ขัดใจกูตลอด)แต่ผมก็ถอดออก มันมุ่งหน้าเดินไปถามประชาสัมพันธ์
“ตรวจเอดส์ตรวจที่ไหนครับ” (ไอ้ห่า ถามตรงฉิบหาย) เจ้าหน้าที่ขำเล็กน้อย
“ตรวจเลือดๆ ไอ้บ้า” ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆ ไอ้ปอยิ้มแก้เขินเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะบอกให้ทำตามขั้นตอน
ผมกับไอ้ปอทำตามที่เจ้าหน้าที่บอก(อืมม..คนแทบไม่มี) เดินตรงดิ่งไปห้องให้คำปรึกษา เพื่อที่จะให้พยาบาลสักถามประวัติความเสี่ยงมั้ง (ตรวจอย่างอื่นก็ไม่ต้องเข้ามาที่นี้)
“ตรวจเอดส์อย่างเดียวเหรอค่ะ” พยาบาลหน้าตาดี ถามด้วยน้ำเสียงน่าฟัง ในขณะที่เรานั่งพร้อมที่จะรับการสัมภาษณ์
“ครับ” ผมตอบ
“ตรวจโรคทางระบบเลือดด้วยไหมค่ะ ทางโรงพยาบาลมีโครงการรณรงค์การตรวจเลือด ในราคาพิเศษ.....”พยาบาลเล่าให้ฟัง (อืมม..ก็ดีนะเพิ่มอีกแค่200บาท ตรวจได้หลายโรค)
“ครับ เอาตามโครงการ” ทั้งๆที่ไม่รู้ชื่อโครงการเลย ผมตอบอย่างเรียบง่าย พยาบาลก็กำลังเขียนโรคที่จะตรวจ สงสัยอยากชวนคุยให้ผ่อนคลาย(แต่มันยิ่งเพิ่มความเครียด) พยาบาลถามผมว่า
“แต่งงานพร้อมกันเหรอค่ะ” ผมพยายามทวนคำถามอย่างช้าในใจ(แต่ง-งาน-พร้อม-กัน-เหรอ) พยาบาลคงคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วจะแต่งงานพร้อมกันมั้ง เลยชวนกันมาตรวจ ผมพอจะเข้าใจ...ผมมองหน้าไอ้ปอแทบจะหัวเราะ(ไอ้นี่เสือกทำหน้านิ่งเหมือนไม่รับรู้ ไม่อยากรับผิดชอบ )
“อ๋อ ป่าวหรอกครับ ผมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว นี่ครับเจ้าบ่าว ผมพาเค้ามาตรวจก็เลยตรวจด้วย” ผมหาทางออก(รับไปเลยมึงไม่เป็นเดือดเป็นร้อนดีนัก...ไอ้ตัวปัญหาที่ทำให้กูกังวล) ไอ้ปอมองหน้าผมแล้วทำหน้าบึ้งใส่ ก่อนที่จะหันไปพูดกับพยาบาลว่า
“คุณหมอช่วยผมคิดหน่อยสิครับว่า ผมจะแต่งงานกับเจ้าสาวรึเพื่อนเจ้าบ่าวดี ผมยังลังเลอยู่เลย” ไอ้ปอพูดแล้วยิ้มมองมาที่ผม ผมก็ยิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อนความอาย แต่พยาบาลนี่สิ หัวเราะดังลั่นเลย(เสียภาพพจน์นางพยาบาลคนสวยหมด)
“อารมณ์ขันนะค่ะ” พยาบาลพูดไปด้วย หัวเราะไปด้วย (ตลกมากเลยเหรอคุณพยาบาล)
“เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กครับ เลยสนิทกัน” พูดเกลื่อนๆ อยากให้พยาบาลหยุดหัวเราะได้แล้ว
หลังจากที่พยาบาลทำเอกสารเสร็จ ก็พาผมกับไอ้ปอไปเจาะเลือด แล้วมานั่งรอที่ห้องเดิม ระหว่างรอผล พยาบาลก็แนะนำไอ้ปอใหญ่เลยครับ เกี่ยวกับการวางแผนครอบครัว การป้องกัน(55+ ไอ้ปอนั่งฟังหน้าจ๋อยเลย เพราะมันคือเจ้าบ่าว) ผมกำลังจะลุกขอตัวไปเข้าห้องน้ำ( ไม่ได้เข้าจริงหรอกครับ ขี้เกียจนั่งฟัง)
“มึง จะไปไหน” (ไม่มีมารยาทเลย พูดมึง-กู ต่อหน้าพยาบาล)
“กูจะไปเข้าห้องน้ำ” (อ้าว กูก็เป็นเหมือนมัน) ผมมองหน้าไอ้ปอ
“ค่ะเชิญเลยค่ะ เดินออกไปแล้วเลี้ยวซ้าย ”
“ผมความจำไม่ค่อยดีครับคุณหมอ เดี๋ยวรอเพื่อนผมก่อนนะครับจะได้ช่วยกันฟัง” (อ้าว กูต้องกลับมาฟังอีกเหรอ ไอ้เหี้ย รู้แผนชั่วของกูได้ไงวะ)
“ครับ ของอนุญาต แป็บนึงนะครับ” ผมมองพยาบาล
“ค่ะ ได้ค่ะ” (ซวยฉิบหาย)
ผมก็ต้องกลับมาในเวลาปกติ ไอ้ปอรอไม่เท่าไหร่ กลัวพยาบาลจะรอนาน และหลังจากที่นั่งฟังคนจะหลับอยู่แล้ว(พยาบาลนี่ก็พูดได้เรื่อยๆเนอะ เสียงก็นุ่ม อากาศก็เย็นดี กูง่วงงงงงง)
สักพักผลตรวจก็ออกมาแล้ว (โอ้ย..หัวใจกูเต้นไม่เป็นจังหวะ หายใจเข้าลึกๆไอ้ที) พยาบาลก็ลีลาอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวหาอันนั้นเดี๋ยวหาอันนี้
“ผลของคุณ...ที........” ปกติทั้งหมดครับ ทั้ง HIV ไวรัสตับอักเสบ ธาลัสซีเมีย ฮีโมฟีเลีย ปริมาณเม็ดเลือด ก็ดีครับ ส่วนของไอ้ปอก็ดีเหมือนกัน สมบูรณ์ทั้ง2 ผมโล่งใจอย่างมากกกก
“ผมมีลูกได้เลยใช่ไหมครับหมอ” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ (มึงยังจะเล่นไม่เลิกอีกนะ)
“ค่ะได้ค่ะ ถ้าคุณพร้อม...แต่อย่าลืมพาเจ้าสาวมาตรวจด้วยนะค่ะ”
“เค้าตรวจเรียบร้อยแล้วครับหมอ ก่อนหน้าผมนี่เอง” (มึงจะพยายามใบ้ให้พยาบาลคิดทำไมวะ)
“ค่ะงั้นก็ไม่มีปัญหาค่ะ” (55 พยาบาลไม่คิด)
“กลับไอ้ปอ พล่ามมาเยอะแล้ว”
“เป็นเพื่อนรักกันดีนะค่ะ” (แหนะ พยาบาลยังมาแอบแซ่วอีก)
“เพื่อนรัก รักเพื่อนนะครับหมอ”
“555+” พยาบาลหัวเราะ (ว่างๆพยาบาลกับไอ้ปอก็ไปเช็คประสาทกันบ้างนะ)พยาบาลเส้นตื้นมากหัวเราะตลอด
ผมกับไอ้ปอเดินลงมาเรื่อยๆชั้นล่าง (อ๋อ เพิ่งเห็นโปสเตอร์ที่พยาบาลแนะนำคือ โครงการตรวจเลือดก่อนแต่งงาน พยาบาลคิดว่าเรามาตรวจเลือดแต่งงาน อืม...ก็คิดไปได้)
-
งั้นคืนนี้ก็ฉลุยดิ ลุยเลยปอออออออออออออออออออออออออออออออ
จัดไปอย่าให้เสียของ
-
สงสัยกลับไปจะโดนชุดใหญ่ อิอิ
-
:m20: :laugh: :haun4:
-
555555555555555+ ตรวจเลือดก่อนแต่้งงาน ฮาได้อีกอ่ะ คริ ๆ ปอกวนดีจิง ๆ น่ารักอ่ะ ชอบ ๆ ชอบความกวน ๆ ตรง ๆ ซื่อ ๆ ของปออ่ะ ฮาได้ใจ คริ ๆ
ถ้าเ็ป็นหนังคงฮาน่าดูอ่ะ อิอิ
-
แต่งกับเพื่อนเจ้าบ่าว
คิดได้เน๊อะ
o13
+1มุกนี้โดยเฉพาะ
:laugh:
-
555 ตรวจเลือดก่อนแต่งงาน
แต่พี่ปอ กับ พี่ที นี่ อยู่ก่อนแต่งไปแล้วนะคะ หุหุ
-
ที ตรวจช้าไป อ๊ะป่าว อย่างนี้ เค้าเรียกแต่งแล้วตรวจนะ
-0- เอ๊ะ++ หรือว่า ปอ จะเป็นหมอสู เพราะ ที โดน ปอ ตัวภายใน ไปเสียก่อนแล้วสิ
เอิ๊กๆ~~
-
ปลอดภัยไร้กังวล :really2:
อ่านไปยิ้มไป +1ให้กับความน่ารักของปอ
-
ขนาดนั้นพยาบาลคงรู้แล้วหละน้องที
ก็นายปอเล่นซะประกาศขนาดนั้น :z2:
-
ปอคืนนี้เอาให้หนัก
จัดไปอย่าให้เสีย(ค่าตรวจ) :haun4:
-
แต่งมะไหร่
มาเชิญด้วยนะ
ปล.ไม่เอาการ์ดนะจ๊ะ
เดินมาบอกก็พอ
บังเอินว่าช่วงนี้ไม่มีตังจะใส่ซอง
เอิ๊กๆปูดเล่นน๊า
ตรวจแล้วรีบแต่งนะจ๊ะ
คิคิ
-
ตอนนี้ฮามาก :laugh:
-
ฮาได้อีก :laugh:
-
แล้วคืนนี้จากลับไปเบียดกานมั้ยยยยย :z13: :z13: :z13: :z13: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
55555 อ่านแล้วขำกว่าพี่พยาบาล..
ปอก็พยายามชี้โพรงให้พี่พยาบาลแกคิดเหลือเกิ๊นนน คนเรา คิดไปได้ จะแต่งกับเจ้าสาวหรือเพื่อนเจ้าบ่าวดี.. :m20:
มีปออยู่ด้วยก็ดีนะที...ท่าทางจะฮาทั้งวัน รึว่าเครียดเพราะความกวนประสาทหว่า :jul3:
ชอบๆๆคู่นี้
-
^^
-
o18ปอฮาอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบบบบบบบ o13
-
ที ตรวจช้าไป อ๊ะป่าว อย่างนี้ เค้าเรียกแต่งแล้วตรวจนะ
-0- เอ๊ะ++ หรือว่า ปอ จะเป็นหมอสู เพราะ ที โดน ปอ ตัวภายใน ไปเสียก่อนแล้วสิ
เอิ๊กๆ~~
ชอบประโยคนี้ม๊ากมากกกกกกกกกก :z2:
งั้นแสดงว่า คืนนี้ คืนพรุ่งนี้ และคืนต่อไป ก้อไม่ต้องกังวลกันแล้วอ่ะดิ... ปอ
ใส่ก้อได้ ไม่ใส่ก้อดี อันตรายไม่มี คืนนี้เลยนะ นะ นะ :haun4: :haun4: :haun4: ปอจัดไป
-
:haun4: คืนนี้คุณน้องปอ กับเจ้าสาวเต็มที่เลย
:jul1: กองเชียเสียเลือดอีกแล้ว
-
^
^
^
^
เห็นด้วยๆๆๆๆ
:z1: :z1:
-
โธ่ โธ่นู๋ที ถ้ามันจะติดนะมันติดตั้งแต่สดๆ :oo1:วันแรกแล้วล่ะมันไม่รอให้้ข้ามคืนหรอกจ๊า
นายปอก้อตามใจคุณเมียซะจริงๆเลยนิ อิจฉาง่ะ รออยู่น่ะ 1+
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
555+
คืนนี้โดนสดแน่
-
สวัสดีครับ
เขาเรียกว่า
"เสียบ แล้ว ตรวจ" ต่างหาก
:laugh:
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. เป็นเรื่องที่ดีและสมควรเอาเป็นอย่างในารตรวจก่อนนะครับ
-
สงสัยต่อไปนี้คงต้องสดๆๆ ไปตลอดนั่นละ อิอิ
ตรวจแล้วสบายใจ :laugh: :laugh:
-
น่ารักจังเลยครับ
-
:laugh: ทำลูก..ทำลูก..ทำลูก
ทำจนกว่าจะติดนะปอ..อิอิ
เสร็จแน่ทีเอ๊ย :oo1:
-
คืนนี้แต่งเลยนะค้าบพี่ปอ :z1:
-
ปอน่ารักครับ
ทีก็เหมือนกัน
สมกันดีนะครับ
-
“ตรวจเอดส์ตรวจที่ไหนครับ” (ไอ้ห่า ถามตรงฉิบหาย) ก๊ากๆๆ ขำไอ้ปอ :laugh:
ตอนนี้อย่างฮา ทั้งพี่ีที ปอ และคุณพยาบาล (ใสซื่อจริงๆ) 55
ปล ตอนหน้าต้องมีเข้าหอนะ ไม่งั้นเคือง :z3:
-
:-[ :-[ :-[
-
ปอถามได้หน้้าซื่อตาใสมาก ตรวจเอดส์ ตรวจที่ไหน555
ปลอดภัยทั้งคู่ก้อ ฉลองเลยคืนนี้ ปอจ้ดไป อย่าให้ทีเสียใจ อิอิ
-
น่ารัก ดี ทั้งคู่ เรย :กอด1:
ดู ก๊องๆ ไง ไม่รู้ :m20:
-
คืนนี้จัดไป อย่าให้เสีย :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:pighaun:สมาชิกใหม่มารายงานตัวจ้า
-
ส่งตัวเข้าหอก่อนแจกการ์ดไปแล้วนะสิ
-
:m20:
-
คืนนี้จัดไปขอ 2..
-
พอตรวจเสร็จก็แต่งกันได้เลย อิอิ
-
:z1:ตรวจเสร็จก้อเข้าห้องหอได้ :z1:
กริ้ดอยากเป็นพยาบาล
-
ปอ คุยกะคุณพยาบาล น่ารักดีอะ ชอบๆๆ
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 18 ...ดวงจะไม่ใช่เนื้อคู่
เมื่อวันพุธผมกับไอ้ทีได้ไป เจเจ (ตลาดนัดจตุจักร ชลบุรี) ไอ้ปอตั้งใจไปซื้อล้อสี แต่ได้มาทั้งทีก็ดูให้หมดทุกร้านแหละครับ (ถึงไม่ซื้อก็ตาม) 55+
เดินดูของไปเรื่อยๆ ของอยากได้ก็มีเยอะแต่เสียดายตังค์มากกว่า ตลาดนี้คนก็เยอะครับแต่น้อยกว่าตลาดหน้าศาล ในขณะที่ผมกับไอ้ปอเดินอยู่ทางเดินนั้น ก็มีหนุ่มหน้าตาดีคนนึงเดินเข้ามาในสายตาผม(ประมาณ 10 เมตรได้...สายตาผมกว้างไกลไหมล่ะ) ผมก็มองธรรมดา(มองมากไม่ได้) มองทั่วไป ไม่ได้จ้อง เมื่อคนนั้นเดินมาใกล้ๆ ผมก็ไม่ได้มอง เดี๋ยวผิดสังเกต (ไอ้ปอจะจับได้)
หนุ่มคนนั้นเดินกำลังจะผ่านผมไป ทันใดนั้นไอ้ปอก็จับมือผมไว้แน่น ผมมองหน้ามันแล้วหัวคิ้วชนกัน ยังงงๆอยู่(มึงกำมือกูทำไมวะ) ความสงสัยยังไม่หาย เมื่อหนุ่มคนนั้นเดินเฉียดบ่าผม ไอ้ปอผลักผมไปชนคนนั้นแล้วดึงกลับ
“ขอโทษครับๆ สะดุดขาตัวเอง” ผมรีบขอโทษเค้าใหญ่เลยครับ พร้อมเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น ก่อนที่จะมองมาที่ไอ้ปอ
“มองมัน อยากได้มันมากนักไม่ใช่เหรอ” ไอ้ปอพูดเสียงเข้ม กัดฟัน หน้าบึ้ง (ไอ้เหี้ยกูแอบมองนิดเดียว เห็นด้วยเหรอวะ) ผมว่ามันเป็นคนช่างสังเกตมาก ตั้งแต่ครั้งแรกมันก็รู้ว่าผมแอบมองมัน ทั้งๆที่ผมเนียนสุดๆแล้ว
“กูไม่ได้มอง มันเดินผ่านเข้ามาในลูกตากูเอง” ผมพูดข้อโต้แย้งแบบน้ำขุ่นๆ
“มึงจะโกหกกูทำไม มองจนจะสมสู่กันอยู่แล้ว”ตะคอกเล็กน้อย (สมสู่เลยเหรอวะ....ได้ก็ดี)
“มึงก็พูดเวอร์ไป กลางตลาดนะเว้ย ที่ลับๆหน่อยก็ว่าไปอย่าง...แน่จริงอย่าดึงกูกลับดิ ”ผมพูดเล่น ยิ้มๆ ประโยคหลังผมพูดเบาๆ(เชิงจริง)
“ที มึงจะมากไปแล้วนะ” มันดึงมือผมให้หยุดเดิน
“เฮ้ย ปอ อย่าซีเรียสน่า กูพูดเล่น เออๆ..กูไม่มองใครอีกแล้ว กูหลับตาก็ได้ มึงพากูเดินไปแล้วกัน” ผมพูดพลางแกล้งหลับตา ก่อนที่มันจะโมโหไปมากกว่านี้ ถ้ามันสมสู่ผมกลางตลาดจริงๆจะทำไงล่ะ (55+ก็ไม่เวอร์ขนาดนั้นหรอก มันอาจจะทำอะไรกลางตลาดให้ผมอายก็ได้)
“เฮ้ย....ไอ้เหี้ย อายคนบ้างดิ” ผมลืมตาพูดเสียงเบาๆ หลังจากที่มันหอมแก้มผม หลายครั้งแล้วที่ผมต้องอายกลางตลาด
“ถ้ามึงมองใครอีก กูจะทำมากกว่านี้” (กูคิดแล้ว ถ้ากูซื้อหวยแล้วแม่นเหมือนอ่านความคิดมึงครั้งนี้นะ กูคงรวยตาย)
“มึงจะไม่ให้กูมองใครเลยรึไง มึงชวนกูมาทำไมวะ ตลาดนะเว้ย ไม่ใช่เดินป่าช้า” เริ่มเดินต่อ
“กูให้มึงมาเป็นเพื่อนกู ไม่ได้ให้มามองผู้ชาย”
“ตลาด บ้านมึงนะสิ มีแต่ผู้หญิง.....กูไม่ได้มองแต่คนเดินผ่านตากูเอง”
“มึงไม่ต้องมองคน มองร้านค้า ดูหมูดูหมาไปดิ”
“มึงทำให้กูดูหน่อยดิปอ”
“มึงไม่ต้องพูด กูไม่เคยมองใคร”
“อย่าให้กูจับได้นะมึง กูจะกระทืบให้จมดินเลย” (กูยังไม่สังเกตมึงเฉยๆ) ผมกัดฟันพูด
หลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่เหตุการณ์ปกติ ผมเดิน ผมคิดว่ามันคงชำเลืองดูผมตลอดมั้ง ถึงได้รู้ว่าผมแอบมอง (นิดเดียวจริงๆนะ) ในวันนั้นถ้ามีผู้ชายเดินผ่านผม ผมก็จะพยายามก้มหน้ามองพื้น (อดอาหารตาเลยกู...กูอยากมาก็เพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ)
เมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว ก็เดินออกหน้าตลาด ระหว่างเดินกลับไปที่รถ มีหมอดูคนนึงมาทักผมกับไอ้ปอ
“น้องๆ น้องกำลังมีรักแท้เข้ามาในชีวิต” ผมมองตามเสียงนั้น(ทักกูรึป่าวว่ะ) เห็นผู้ชายดูคล้ายๆหมอดู นั่งปูเสื่อกับโต๊ะญี่ปุ่นเก่าๆตัวนึง
“ดูดวงกันไหม” ไอ้ปอถามผม(ได้ยินรักแท้อยากดูเลยนะมึง) ผมเดาความคิดมันเอง
“ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยดู กูไม่อยากดู” จริงๆนะครับ ผมไม่เคยดู ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่ถ้าเค้าทักดี มันก็จะทำให้เรารอแต่อนาคต แต่ถ้าทักเสียๆมา มันก็จะทำให้เรากลุ้มใจป่าวๆ ดังนั้น ผมจึงไม่ค่อยอยากดู
“เออ เอาหน่อย เหมือนจะแม่นเลย น๊านะครั้งแรกดูกับกูหน่อย” สงสัยมันอยากดูมาก มันดึงแขนผมนั่งลงกับเสื่อ หมอดุก็ถามวัน เดือน ปี เกิด ดูลายมือ(เหมือนมีภูมิ) ก็ดูสองคนพร้อมๆกัน ดูไปทีละเรื่อง
การเรียน
“มีโอกาสที่จะได้ไปต่างประเทศ โอกาสสูงมาก ดูจากเส้น...(ก็ว่ากันไป)...” ผมไม่เชื่อนะ แต่เฉยๆ ไม่คิดจะไป ไม่อยากไป ถึงไปก็ไม่รอด
“ผมได้ไปไหมหมอ” ไอ้ปอพูด ขณะหมอดูพูดยังไม่จบ
“เอามือมา” หมอดูบอกไอ้ปอแล้วเอามือเราสองคนเทียบกัน
“ไม่ได้ไป รึถ้าไปก็ใกล้ๆบ้าน” ผมยิ้มมองไอ้ปอ (555+ ถ้าได้ไปก็แถวๆประเทศเพื่อนบ้านว่างั้นเถอะ) ไอ้ปอเริ่มหน้านิ่ง
“ดูชัดๆยังหมอ เผื่อเส้นมันหลบใน”ผมหัวเราะออกมาเลยครับ
“มึงอยากตามกูไปรึไง 55+ เอาน๊ากูไปเรียนแป๊บเดียว” ผมแซวมันเล่น ไม่คิดว่าจะเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย หลังจากนั้นหมอดุก็พูดไป ดูไป(น้ำไหลไฟดับ เหมือนท่องมาเลยนะหมอ) พูดแต่ในสิ่งที่มันใช่(ผมไม่รู้เรื่องโหรศาสตร์ ก็ดูได้เหมือนกัน) ประมาณว่า ถ้าอยากได้อะไรก็อดออม อย่ารอให้คนอื่นช่วย ถ้าขยันตั้งใจก็จะได้ จะคิดทำอะไรก็ให้รอบคอบ ฟังๆผู้ใหญ่เค้าไว้บ้าง ฯลฯ (พูดง่ายเกินไปไหมหมอ)
เรื่องต่อไปความรัก...“น้องกำลังจะมีรักแท้เข้ามา” หมอมองมาที่ผม ไอ้ปอทำหน้ายิ้มๆ
“มีดาวเคราะห์นั้น..(ไม่ได้จำ)..โคจรรอบ..นี้...รัศมงรัศมีอะไรก็ไม่รู้.....(ก็ว่ากันไปตามบท).....”กว่าจะโคจรมาเจอกัน อีกกี่ล้านปีแสงล่ะหมอ เอาภาษาชาวบ้านให้ผมเข้าใจหน่อย ผมชักเริ่มเบื่อ
“ลักษณะเนื้อคู่จะหน้ารูปไข่ ขาว” (รู้ขนาดนั้น บอกบ้านเลขที่ดีกว่ามั้งจะไปตามตัวถูก) ไอ้ปอยิ้มเห็นฟัน มันคงคิด(กูแน่ๆ)ผมหัวเราะเล็กน้อย ไม่ได้หัวเราะกับคำพูดของหมอหรอกนะครับ หัวเราะไอ้ปอ
“มีโอกาสเป็นคนต่างชาติสูง ถ้าได้ไปเรียนต่างประเทศช่วงนี้ก็น่าจะใช่เลย” (เออ หมอก็หัวดี รู้จักเชื่อมโยงกับก่อนหน้า) ไอ้ปอหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว ผมหัวเราะอมยิ้ม
“เป็นผู้หญิงฝรั่ง ถ้ามีโอกาสก็พยายามเข้าไปคุยไว้ก็ดี”
“ยิ้มทำไม” ไอ้ปอหันมามองผม(ใกล้จุดเดือดแล้ว...หมอลืมดูดวงตัวเองแน่เลย....หยุดพูดเถอะหมอก่อนที่จะเป็นอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สินของตัวท่านเอง)
“กูขำหมอ หมอดูรึหมดเดากันแน่วะ” ผมเอามือป้องปากพูดใส่หูไอ้ปอ (จริงๆแล้ว กูขำมึงนั้นแหละ ไอ้โง่ สมน้ำหน้าอยากพากูมาดูนัก)
ระหว่างที่หมอดูดูดวงผม ผมไม่เคยถามเลยสักครั้ง จากนั้นก็ดูความรักของไอ้ปอ
“อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ” หมอดูถาม
“19” ไอ้ปอตอบไม่สบอารมณ์นัก
“อืมม...(หมอดูทำท่าเหมือนกำลังคิด)....เนื้อคู่จะเจอช่วงอายุ 20 ปลายๆถึง30ต้นๆ ถ้ามีแฟนก่อนหน้าหรือหลังจากนี้จะไม่ใช่เนื้อคู่ที่แท้จริง”ไอ้ปอลุกขึ้นพรวดพลาดแล้วดึงมือผมลุกขึ้น(บอกแล้วหมอ อย่าเติมเชื้อไฟ ระเบิดแล้ว)มันดึงผมเดินออกไป
“กูว่าเดามากกว่า หมออะไรว่ะ พูดอย่างงี้อย่าเป็นเลยดีกว่า” ไอ้ปอบ่น
“เฮ้ย เอาตังค์ให้เค้าก่อน” ผมเหลียวไปมองหมอดู หมอดูทำหน้างงมาก(อย่างงเลยหมอ ดีนะหมอแค่โดนดีเปรสชั่น ไม่ใช่ไต้ฝุ่น)
“ให้ทำไมวะ ดูมั่วๆไม่ตั้งใจดู”
“มึงรู้ได้ไงว่าเค้าไม่ตั้งใจดู”
“กูดูตา กูก็รู้”
“ไอ้ขี้โม้ งั้นมึงก็โง่กว่าหมอดูดิ รู้ขนาดนั้นยังไปดูอีก” ผมสะลัดมือที่มันจับผมแล้ววิ่งเอาตังค์มาให้หมอดู
“นี่ครับหมอ ค่าดู แม่นมากๆเลย” หมอดู อมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ (แต่จะดีกว่านั้นก็ต้องเลิกเป็นหมอดูเหอะ)
“มึงเอาไปให้ทำไมวะ”
“มันเป็นอาชีพเค้านะปอ เราไปดูกับเค้าก็ต้องตอบแทนเค้าดิ มันก็เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่สุจริตนะ เค้าไม่ได้บังคับให้ดูซะหน่อย”
“เฮ้ย เมียกูใจบุญ จริงเว้ย” มันยิ้มๆ (ยิ้มได้อีกแล้วหลังจากเกิดภาวะตึงเครียด)
“กูว่ามึง ปากหมากว่าหมอดูคนนั้นอีกนะ” (อ้าว..หลอกด่าหมอดูอีกกรู)
หลังจากนั้นก็กลับบ้านโดยสวัสดิภาพ คงไม่ต้องเล่านะเพราะมันไม่มีไรน่าตื่นเต้น
********************************************************
ปล. ส่งเสียงหน่อยเร็ววววใครชอบไอ่ปอ...ชอบที บ้าง...ฮู้ๆๆๆๆๆ
-
:z13:
หมอ ดู คู่ กับหมอเดา
เลือกเชื่อเฉพาะ สิ่งดีดี ไอ้ ที่มันบอกไม่ดี ไม่ต้องไปเชื่อ
ก๊า ก ก o13
-
จิ้มๆ คนเขียน :z13: :z13:
หนุกดีครับ
-
หมอดูคือหมอเดา
บางคนถึงกับหลอกเอาเงินไปเฉยๆก็มี
เช่นว่ามีไฝที่ลับเป็นอัปมงคล
หรืออะไรต่างๆนานา
แต่ก็ฮาปอ
5555555
-
:L2:
-
เข้ามาบอกอีกรอบว่า ชอบ ปอ อะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีน้องชายข้างบ้าน ซื่อๆใสๆนิสัยตรงๆ แต่โคตรปากเสียไรแบบนี้ :laugh: :jul3:
-
มายกมืออีกคนว่าชอบทั้งที และปอมากๆๆๆๆๆๆ :a1:
คู่นี้แหล่ะ เหมาะสมที่สุด
ลุ้นแทบตายนึกว่าหมอดูคนนั้นจะดูไปเลือดกลบปากไปแล้วซะอีก กร๊ากกก
:laugh3:
-
555+
ปอไม่ใช่คู่แท้จ๋อยเลยยย
:laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮาจิง
ปอได้ใจจิง
เปนคนที่คิดยังไง รุ้สึกยังไง
ก็จะแสดงออกมาหมดเลย
ไม่มีกั๊ก อิอิ
-
สนุกดีนะ ชอบมากๆเลย
จะติดตามต่อไปจนจบเลยนะ
อย่าลืมมาเขียนต่อลงต่อนะคร้าบบบ
-
ครั้งแรกกับหมอดู เป็นงัยล่ะ :seng2ped:
ไว้ถ้าเจอหมอดู ดูว่าคู่เจอโดยบังเอิญตอนขี่มอไซค์ ติดไฟแดง แล้วเนื้อคู่อายุ 22 ขวบเนี่ย ถึงจะแม่นนะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบหมอดูแทนได้ป่ะ อิอิอิ :m20: :m20: :m20:
-
ไอ่ปอฮาได้อีกนะน้อง
ทั้งขี้หึง ทั้งชอบเหวี่ยง
สงสารทีเจรงๆๆ
-
ผมเหมือนทีครับเรื่องหมอดู
ไม่เคยดูเลย ดูดีก็รอบุญวาสนา
ดูร้ายก็เครียดอีก อยู่เฉยๆทำงานไปดีกว่า
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนโพสและเจ้าของเรื่องนะครับ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o18 น้องปอขี้หึงมากเลยอ่ะ
-
^^
-
พึ่งรู้ว่าไม่ใช่เนื้อคู่~!!~ แต่ปอไม่ได้ฟังหรอว่าเค้าบอกว่า ได้ผู้หญิงฝรั่ง!!! อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผู้ชาย เอิ๊ก!
-
หมอดูก้อคู่หมอเดาอ่า
-
สงสัยหมอดูยังไม่ได้ดูดวงตัวเองแน่ๆเลยนิ เกือบละมั้ยล่ะเกือบโดนไอ้คุณปอ :z6: :z6: :z6:ซะแล้ว
-
หมอดูชะตาหวิดจะขาด
กลับบ้านไปไม่มีไรตื่นเต้นจริงเหร้อออออที :z1:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายตอน เพิ่งมีโอกาสอ่าน สำนวนทีนี่ฮาดี 55555+
อ่านไปก็ำขำกันไป เวลาคุยกัน ต่อปากต่อคำใช้ภาษาที่พออ่านแล้วต้องหัวเราะก๊ากเลย
ที่สุดต้องยกให้ปอ :laugh: เวลาจะจริงจังก็เครียดซะ เวลา่จะกวนก็ได้ใจ เวลาจะห่วงก็ดูอ่อนโยนได้อีก
แต่เป็นคนโผงผางดีนะ คิดอะไรพูดแบบนั้น ทำแบบที่คิด ถึงบางครั้งจะดูแล้วแรงไปบ้าง
แต่ที่แน่ๆดูรู้ว่า ทั้งรัก ทั้งหวงที หึงโหดอีก แต่น่ารักดีนะ นิสัยเด็กอย่างทีว่าจริงแหละ
....ชอบตอนที่ทีติวสอบให้ปอด้วยน่ะ มีการวางแผนทุกอย่างรอบคอบ สัมผัสได้ถึงความห่วงใยรักใคร่กันดี :กอด1:
-
555 ปอเอ๋ย เดินตลาดก้อห้ามทีมองใคร
จะดูดวง ทักมาเรื่องแรก ก้อฮาเลย โอ๊ย ทั้งฮาทั้งน่าสงสารอ่ะ
-
มารายงานตัวเป็น new follower ครับ
เด่วค่อยไปไล่อ่านให้จบครับ
เพ่ิงได้ตอนที่ 9
:L2:
-
:L1:ทั้งสองคนเลยค้าบ :L1:
-
นึกว่าหมอดูจะโดนปอ :z6: ซะอีก 55
ปอขี้หึงได้อีกกกกกก..ก แค่ชำเลืองดูแว๊บเดียว ยังสามารถจับสังเกตได้
:laugh: ทีลำบากแน่ๆ
-
o18เราก้อโดนอย่างงี้เหมือนกานน ถ้าขยันจะเีรียนจบบบบบบบบบบบบ o13
-
เกือบไปแล้วนะหมอ พูดมากกว่านี้ คงโดนไอ้ปอ :z6: ไปแล้ว ห้าๆๆ
ไม่แม่นอย่างแรง ใช่มั้ย พี่ที
สองคนนี้เค้าเกิดมาคู่กันโดยแท้ตะหากล่ะ :jul3:
-
มาต่อเร็วๆนะ
-
+1 เป็นกำลังใจ ยังไงน้องปอก็ใจเย็นๆบ้างอย่าขี้หึงมากเดี๋ยวที่รัก (ที) จะเบื่อเอา :L1:
-
:m16: ปอ แรง ชอบ ๆ ๆ ๆ
*-*
-
:beat: แม่หมอเกือบไปแล้วไหมล่ะ
เรื่องไหน ปอ ทนได้ แค่เรื่อง แฟน ฆ่าได้ห้ามเปลี่ยน เมีย เด็ดขาด เค้าหวงเค้า :z2:
-
5555+ ปอคงอยากฟังล่ะสิว่าเนื้อคู่เป็นคนข้างๆ :laugh:
เรื่องหมอดูนี่ไอก็ไม่ดูเหมือนกันค่ะ จะว่ากลัวก็ได้ ถ้ามันไม่ดีจะให้ทำไงล่ะนะ เพราะงั้นอย่ารู้มันแต่แรกเลย ไอเป็นคนไม่ค่อยชอบคิดเรื่องอนาคตน่ะนะ
luv u :กอด1:
-
ไม่อยากจะบอกว่า...ตั้งชื่อตอนได้น่ากลัวมากก :m31:
P.S. อยากคุยกับพี่ทีอ่ะ
-
:L2:
-
รักแท้..ไม่ว่าเวลาไหนก็เป็นเนื้อคู่กันเสมอ
-
หมอดูบอกจะมีคนเข้ามา ตั้งแต่ 2 เดือนที่แล้ว
ป่านนี้ยังคานอยู่เลย 555+ :o8:
แต่ชอบเรื่องลี้ลับนะ มันเท่ดี
-
:amen: หมอดูคงลืมดูดวงของตัวเองแน่ ๆ เลย
-
แง่วววววววว หมอดูเกือบละมั้ยล่ะนั่น อิอิ
:z13: :z13:
-
ชอบตรงที่ว่าหมอดูน่าจะลืมดูดวงตัวเองนี่ล่ะ 55555+ ฮามากๆๆ
มาต่อเร็วๆนะคร้าบ ชอบๆๆรออย่างใจจดใจจ่อ^^ :impress2:
-
น่ารักจัง!
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 19....มีคนมาสู่ขอที
นั่งทวนชีวิตของตัวเองอยู่นาน สองนาน ทำไมมันมีแต่เรื่องแปลกๆเข้ามาในชีวิตนักก็ไม่รู้ ผมเดินผ่านผู้คนมากมาย ยังคิดอยู่เลยว่า เค้าจะมีเรื่องแปลกๆผ่านเข้ามาบ้างไหมหนอ และเรื่องที่จะเล่าสู่กันฟังตอนนี้ ก็เป็นอีกครั้งนึงที่ผ่านมาแบบแปลกๆเช่นกัน เข้าเรื่องๆ
ในเย็นวันอาทิตย์ผมกับไอ้ปอก็สุมหัวกันอยู่ในห้องผมเหมือนเดิม (อยากเปลี่ยนสถานที่บ้างแต่ไม่รู้ว่าจะไปไหน)..เบื่อทั้งสถานที่ เบื่อทั้งคนเดิมๆ 55+ ล้อเล่น ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นแม่คุยกับใครก็ไม่รู้ ผมไม่รู้จัก สักพักใหญ่ๆ
“ก๊อก ๆๆ” เสียงเคาะประตู
“เข้ามาเลยครับ” ผมพูด
แม่เปิดประตูเข้ามาพร้องกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“มีไรครับ แม่” ผมก็งงๆ แม่ยิ้มอะไร
“มีเจ้าสาวจะมาดูตัวเจ้าบ่าวนะลูก” แม่ผมตอบแล้วยิ้มต่อไป เพิ่มความงงให้ผมอีก ผมกับไอ้ปอมองหน้ากัน
“อ้าวแล้วเกี่ยวอะไรกับทีล่ะแม่” ผมถาม
“แม่ยังไม่รู้เลยลูก ไปดูหน้าบ้านเอง” ผมลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป
“ปอไปด้วยลูก แม่จะแนะนำว่าแม่มีลูกชายสองคน ให้เค้าเลือก” แม่ผมพูดเสร็จก็หัวเราะขำเดินออกไป ผมกับไอ้ปอเดินตามอย่างงงๆ
มาถึงหน้าบ้าน ผมเห็นเด็กสาวคนนึงอยู่กับพ่อแม่เค้า(น่าจะใช่)...หน้าคุ้นๆ...อ๋อ คนที่ทำงานสร้างหมู่บ้านจัดสรร ข้างๆบ้านเรานี่เอง พ่อแม่ของผมก็เคยคุยกับเค้าบ่อยครับ แต่ผมไม่เคยคุย
“สวัสดีครับ” ผมกับไอ้ปอทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ พ่อแม่เด็กคนนั้นรับไหว้พร้อมกับยิ้มจนเห็นฟัน
“มานั่งตรงนี้เลยมาทำความรู้จักกันไว้” แม่ของเด็กคนนั้นเขยิบให้ผมนั่งข้างๆลูกสาวแก ผมถึงบางอ้อแล้วครับ สงสัยจะเอาลูกสาวมาประเคนให้ผม ผมหายงงแต่มึนๆ (แบบนี้ก็มีด้วยเหรอว่ะ) ผมกำลังเดินไปนั่งตรงนั้น เห็นไอ้ปอก้าวขาตาม ผมเลยกลับมานั่งฝั่งตรงข้าม
“นั่งตรงนี้สะดวกกว่าครับ” ผมพูดยิ้มๆ
“เคยเห็นพี่เค้าแล้ว แต่ไม่ได้เข้ามาทัก” สาวน้อยใส่เสื้อรัดติ้ว กางเกงขาสั้น 1 คืบ เอ่ยขึ้น(เห็นกรูรึเห็นไอ้ปอว่ะ)...ขนาดผมเป็นผู้ชายอกสองศอกครึ่ง เห็นแล้วยังมองว่าหน้ากิน แล้ววินมอ’ไซต์หน้าปากซอยจะว่ายังไง เหมาะแก่การฉุดไปข่มขืนหลายๆรอบ ผมมองหน้าไอ้ปอ(มึงอ้าปากค้างเลยเหรอว่ะ) ผมเอามือไปปาดปากมัน
“เค็มว่ะ มือมึงล้างป่าว” มันมองมาที่ผมพูดแบบยิ้มๆ
“มือเค็มๆ เอาไปรวมกับตาหวานๆของมึง มันจะได้พอดี” ผมพูดกรอกหูมันเบาๆ
“กูมองเฉยๆ ไม่ได้คิดไร” มันกระซิบผมตอบ (ไปหลอกเด็ก 5 ขวบโน้น คงจะเชื่อมึงอยู่หรอก)
“เหรอพี่ก็เคยเห็นเราเหมือนกัน” ผมมองไปที่เด็กคนนั้น แล้วสนทนาประโยคที่ค้างไว้(จากเด็กหญิงก็อยากจะเปลี่ยนเป็นนางเลยเหรอน้อง)...เห็นไหมล่ะครับว่า ปากอีกอย่าง ใจคิดอีกอย่าง เลวได้ที่เลย ... แต่พ่อแม่ของเด็กคนนั้นคงพอใจกับคำพูดของผม
“เห็นไหมเด็กวัยรุ่นก็ยังงี้แหละ ขอเบอร์พี่เค้าสิลูกจะได้เอาไว้ติดต่อกัน” แม่เป็นคนยุยงสงเสริมอย่างเห็นได้ชัด แต่ฝ่ายผมสิครับ ทั้งแม่ ไอ้ปอ และตัวผมเองทำหน้าเหลอหลากันทุกคน (ยังงี้ก็มีด้วย)
“เรียนที่ไหนเหรอครับ” ผมถามเปลี่ยนเรื่อง คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเด็กมากๆน่าจะเรียนมอต้นด้วยซ้ำ ...เด็กคนนั้นอ้ำอึ้ง ก่อนที่แม่ของเธอจะพูดว่า
“จบมอ 3 เข้ามอ4 เห็นน้องบอกว่ายากเลยไม่ไปเรียน” ตอบเสียงเบาๆ(ทีเรื่องยังงี้พูดเบานะ เมื่อกี้ยังเสียงดังอยู่เลย)
“จะเอาเท่าไหร่ 3 แสนก็จะไม่ต่อสักคำ” คนเป็นพ่อพูดออกแนวยิ้มๆ แต่พูดฉะฉานเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดา(บอกกูหน่อยดิปอ ที่นี้ประเทศไทยรึว่าอินเดีย)
“อนิจจัง” ผมพูดเบาๆ แม่ยิ้ม ไอ้ปอแทบหลุดหัวเราะ
“ไป เราไปคุยข้างในบ้าน ให้เด็กได้คุยกัน” แม่ผมพูดเชิญชวนพ่อแม่ของเด็กหญิง
ผมรู้ดีว่าแม่ผมคิดยังไง คงต้องการให้ผมสั่งสอนเด็กคนนี้ โดยปราศจากผู้ใหญ่ และผมก็คิดว่าแม่ผมก็คงอบรมพ่อ-แม่ของเด็กคนนี้เช่นกัน
“ยังเด็กอยู่เลยนะ พี่ว่าเอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่า”ไอ้ปอพูด (โห้...มึงน่ะแก่ตายล่ะ...ชิงบทที่กูเตรียมพูดไปอีกต่างหาก) เด็กคนนั้นเริ่มยิ้มไม่ออกแล้วครับ
“พี่เข้าใจว่าน้องต้องการอะไร พี่คิดว่ามันเป็นความคิดชั่ววูบของน้องกับพ่อแม่ อนาคตมันเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นยังไง แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือวางรากฐานให้อนาคต และการเรียนมันก็จะเป็นรากฐานได้ดีที่สุด....”ผมร่ายยาวอีกมากมายเลยครับ(นั่งก้มหน้าเข้าใจป่าววะ) บางครั้งไอ้ปอก็พูดเสริมด้วยเป็นระยะ(กูบอกมึงด้วยไอ้ปอ)
ผมก็พูดคุยเล่นๆแกมสั่งสอนด้วย(จะได้ไม่เครียด) ได้สักพักพ่อแม่น้องเค้าก็ออกมาสีหน้าเหมือนกับเด็กคนนี้เลย(ผิดหวังเล็กน้อย) และครอบครัวนี้ก็ออกจากบ้านผมโดยเร็ว ผมกับไอ้ปอเดินขึ้นห้อง คิดไปคิดมาก็ตลกดี
“เงินตั้งสามแสนมึงไม่เอาวะ” ไอ้ปอพูดแซวเล่นๆ
“เป็นมึง มึงเอาไหมล่ะ”
“ฟรีๆกูก็เอาแล้ว มาถวายถึงที่ขนาดนั้น” ไอ้ปอหัวเราะ
“ปอออออ” รู้ว่ามันพูดเล่น แต่ก็โกรธ รู้สึกว่ามันจะชอบพูดเผื่อๆ
“กูพูดเล่นน๊า คิดไรมาก”
“มึงชอบพูดเล่นแบบนี้”
“กูพูดเล่นจริงๆ”
“จะเล่นหรือจะจริงก็แล้วแต่มึง”
ไอ้ปอเดินมานั่งข้างๆ มือกอดผมพร้อมกับตบหัวเบาๆ
“โอ๊ะโอ๋ ปอพูดเล่นนะ รู้แล้วว่าทีไม่ชอบ ปอจะไม่พูดอีกแล้ว”
“กูพี่มึงนะ ไม่ใช่ลูกมึง” แต่ก็รู้สึกดีขึ้น
“ใครว่ามึงเป็นลูกล่ะ มึงเมียกู กูเป็นผัวมึง55+”(มึงจะมาเพิ่มความโกรธให้กูทำไม)
“ไปไกลๆตีนกูเลยปอ”ผมพูดเคืองๆ
“ปากหมาขนาดนี้ใครจะเอา” ไอ้ปอ บ่นเสียงเบา ขณะเดินไปที่คอม
“กูได้ยิน”
“กูพูดไรผิด กูบอกว่า ปากดียังงี้ แต่กูก็เอา”
“ไอ้เรื่องเอาตัวรอดนะที่1” ไอ้ปอก็เล่นเกมส์ต่อไป ผมก็นอนที่เตียงเขียนโน้นเขียนนี้ไปเรื่อยเปื่อย สักพักเสียงโทรศัพท์ไอ้ปอดังขึ้น ผมชะเง้อคอไปดู (มันวางใกล้ๆผม) ชื่อที่ขึ้นหน้าจอคือคำว่า “ เปลว” (กรูไม่น่ามองเลย...มึงยังติดต่อกันอีกเหรอ..อาจเป็นเรื่องงานที่วิทยาลัยมั้ง) เสียงโทรศัพท์ก็ดัง มันยังนั่งเล่นคอมเฉย
“ไอ้ปอ กูหนวกหู”
“ใครโทรมาว่ะที รับให้กูหน่อย”
“เปลว” ผมพูดปกติ แต่ไอ้ปอสะดุ้ง รีบมารับอย่างเร็ว(กลัวกูรับรึไง)
“มีไรเปลว” มันพูดเสียงดัง เสมือนจะให้ผมรู้ด้วย
“มึงไปคุยระเบียง แล้วไม่ต้องแหกปาก กูหนวกหู” ผมก็อยากรู้นะว่ามันคุยอะไรกัน แต่ไม่อยากได้ยินเสียงทั้ง สองคน (ฝังใจฉิบหาย) ไอ้ปอเดินออกไป สองสามนาทีก็เดินเข้ามา
“เปลวบอกว่าจะเอาเสื้อมาคืนกู”
“มึงไปถอดลืมไว้เมื่อไหร่ล่ะ” ใจแป้วนิดๆ
“นานจนกูลืมแล้วเหมือนกัน เสื้อแขนยาว กูเลยบอกให้เอามาให้กูที่นี้”(มึงจะเอามาหยามกูทำไม)
“อืม” ผมเขียนสับเพเหระผมต่อ ไอ้ปอเดินลงไปรอหน้าบ้าน(มึงไปรอกันหน้าบ้านเลยเหรอ) จะว่าไปผมก็แอบไปมองที่หน้าต่างเรื่อยๆอยู่หรอก จนได้ยินเสียงมอ-ไซต์ ผมลุกขึ้นไปดูอีกครั้ง ...ไอ้ปอยืนห่างจากน้องเค้าพอควร(คงรู้ว่าผมแอบดูมั้ง...รู้ความคิดอันชั่วร้ายของกูอีก) เห็นคุยกัน 10 นาทีได้(นานไปแล้วไอ้ปอ...ทำไมกูต้องหึงมึงด้วยวะ) จนน้องเค้าขับรถออกไป ไอ้ปอเดินเข้าบ้าน ผมกลับไปนอนที่เดิม เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ในใจโคตรอยากเสือกว่ามันคุยอะไรกัน ไอ้ปอเดินเข้ามาในห้องพร้องเสื้อแขนยาวตัวนึง ผมมองที่เสื้อ
“เสื้อสวยดีหนิ” อยากรู้ว่ามันคุยอะไรกัน แต่พูดโคตรอ้อม (สวยตรงไหน กูพูดออกไปทำไมว่ะ)
“สวยเหรอ งั้นเอาไป กูให้มึง” มันโยนมาที่เตียง(ไอ้เหี้ย กลิ่นฟุ้งเลย เทใส่เป็นขวดเลยมั้ง)
“กูไม่เอา น้ำหอมไรวะ กลิ่นเหม็นฉิบหาย” แต่ดมดูดีๆ มันก็เหมือนกลิ่นที่ไอ้ปอใช้นี่หว่า ผมจำได้เพราะกางเกงมันไม่ค่อยซัก ชอบฉีดน้ำหอม(เหมือนกูเลย ชอบอำพลางความเน่า)
“เอาไว้ดูต่างหน้าเถอะ” (กรูจะพูดทำไมวะ มันคงรู้ว่ากูหึง)
“เฮ้ยที มึงหึงกูเหรอ” ยิ้มหน่อยๆ
“555+ หึงมึงทำไมว่ะ ไอ้สาด แค่เสื้อตัวเดียว” หัวเราะกลบเกลื่อน
“หึงกูหน่อยก็ไม่ได้ รักกูป่าวว่ะ” ทำงอนๆ
“อ้าว ไอ้นี่”
“กูไปมีคนใหม่หรอก เดี๋ยวมึงจะรู้สึก” (อ้าวโกรธกูจริงๆเหรอว่ะ)
“อืม กูไม่ว่ามึงหรอก...แล้วแต่มึง มันเป็นความคิดของมึง” ไอ้ปอดูมันอึ้งๆที่ผมพูดแบบนี้
“จริงๆนะปอ ตอนนี้กูรักมึง แต่กูคงไม่ไปห้ามให้มึงทำอะไร และบังคับมึงในสิ่งที่ไม่ชอบ” ผมคิดเสมอความรักอย่างเราไม่ยั่งยืน จึงทำใจไว้ตลอดอยู่แล้ว
“โอเคๆ ไม่ต้องพูด กูรู้ดี ว่ามึงจะพูดอะไร กูจะทำให้มึงเห็นเอง” ผมเงียบไป ดูเหมือนไอ้ปอก็โกรธนิดหน่อย ผมกับมันเดินลงไปกินข้าวแล้วขึ้นมาเหมือนเดิม สักพักเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“สวัสดีครับ” ผมรับสาย(ใครวะ) ขึ้นเบอร์
“เออๆที กูเอง ชาติ”
“เฮ้ย ไอ้ชาติหมา ยังมีชีวิตอยู่เหรอ นึกว่าตายแล้ว” เป็นไงล่ะผมทักทายเพื่อนสนิท สมัยเรียนมัธยม หลังจากที่ไม่ได้คุยกันนานกว่า 2 ปีแล้วมั้ง
“โทรศัพท์เก่ากูหาย จำเบอร์ใครไม่ได้เลย”
“มิน่าล่ะ กูโทรไปไม่ติด” ผมคุยไปเดินลงไปคุยที่หน้าบ้าน คุยไปหัวเราะไป มันเล่าประสบการณ์ไปเป็นทหารให้ฟัง คุยกันสักพักเห็นไอ้ปอเดินลงมา
“พอได้แล้วที”
“เดี๋ยวนะชาติ”
“เออ ขึ้นไปก่อนกูคุยกับเพื่อนก่อน”
“เพื่อนห่าอะไรวะ คุยกันเป็นชั่วโมง” (ชั่วโมงแล้วเหรอ) ผมรีบเอามือปิด ไม่ให้เสียงเข้าโทรศัพท์
“ขึ้นไปก่อน อีกแป๊บเดียว”
“กูให้เวลามึง 5 นาที ล่ำลากันให้เสร็จ” (ไอ้เหี้ย 5 นาที จะพูดกี่คำว่ะ) มันเดินขึ้นไปผมก็คุยต่อเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
“เออ ชาติ......” คุยกันยกใหญ่เหมือนเดิมครับ ไอ้ปอก็เดินลงมาเหมือนเดิม
“มึงจะขึ้นไปดีๆไหมไอ้ที”ผมกดดูเวลา 1 ชั่วโมง 47 นาที
“ชาติวันหลังค่อยคุยกันใหม่นะ ที่ชลเหมือนพายุจะเข้าวะ เดี๋ยวฟ้ามันจะผ่ามากลางกะบาลกู...ใช้เบอร์นี้ใช่ไหม เออๆเดี๋ยวกูโทรไป หวัดดีๆ” ไอ้ปอเดินมาดึงโทรศัพท์จากมือผม มันกดดูสายที่รับแล้วลบทิ้ง
“ปอมึงทำไรวะ”
“กูลบเบอร์ทิ้ง”
“โอ้ย..ไอ้บ้า เบอร์เพื่อนกู”
“เพื่อนห่าอะไร คุยเป็นชั่วโมง”
“ก็ไม่ได้คุยกันนาน มันไปเป็นทหาร มันเพิ่งมาจากภาคใต้ มันเลยเล่าให้กูฟัง”
“ต่อให้มันไปอยู่ดาวอังคารมา ถ้าเป็นเพื่อนธรรมดามันก็ไม่คุยกันนานขนาดนี้หรอก”
“อ้าว แล้วมึงคิดว่ามันเป็นอะไรกับกู”
“..........”ไอ้ปอเงียบ
“กูบอกหลายครั้งแล้ว จะพูดจะทำอะไรใช้สมองคิด แยกแยะหน่อย”
“แล้วทำไมมึงไม่คุยบนห้อง”
“ก็เห็นมึงเล่นเกม กูคิดว่ามึงจะรำคาญ ขนาดมึงคุยกับเปลวกูยังรำคาญเลย”
“มึงไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง”
“อ้าว เฮ้ยไอ้นี่” ผมเดินขึ้นห้อง ไอ้ปอเดินตาม ถึงห้องไอ้ปอจับมือผมแน่น
“ไปสงบสติก่อนปอ แล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน”
“กูจะนอนที่นี้”
“งั้นก็ไปอาบน้ำ ให้ใจเย็นๆก่อนไป”
“มึงบอกกูมาก่อนว่าไอ้คนนั้นมันเป็นใคร”(เริ่มกลับมาเรื่องเดิมอีกแล้ว)
“กูว่าตอนนี้ กูคุยกับมึงไม่รู้เรื่องหรอก ไปอาบน้ำก่อนไป” ผมตะคอก
“ไอ้ทีกูถามว่ามันเป็นใคร”
ผมดึงมือมันเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเปิดฝักบัวราดหัวมัน
“ไอ้เหี้ย มึงทำไรวะ” มันสะบัดหัวใหญ่
“ไล่หมาบ้าออกจากตัวมึง” มันดึงผมเข้าไปกอด( อ้าวไอ้เหี้ย เปียกทั้งสอง) มันประกบปากผม ผมผลักหัวมันออก
“หยุดๆ ตัวเปียกระวัง มันจะซ็อต” ไอ้ปอหัวเราะ
“งั้นอาบน้ำพร้อมกันกับกู เช็ดตัวให้แห้งก่อน จะได้ไม่ซ็อต”
********************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ ว่าเราจะอาบน้ำในห้องน้ำกันยังไง(ครั้งแรกที่เคยอาบ 2 คน อายๆอยู่เหมือนกัน )แล้วต่อจากนั้นจะเป็นยังไง คืนนี้มีเฮ 555+ ปล. คิดตื้นๆเข้าไว้
ขอบคุณคร๊าบบบที่ติดตาม
...
ใครอยากได้เฮ...ก็กด + ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ
-
เด็กสมัยนี้แรงได้อีก แต่พ่อแม่แรงกว่า -*-
ปอขี้หึงสุดๆ
ยังบวกไม่ได้ เอา :L2:ไปก่อนนะคะ ^^
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
ค้าง
-
แรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่านทีเดียว 19 ตอนรวด
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสนะคะ ที่นำเรื่องราวความรักที่อ่านไปแล้วอมยิ้มไป
อ่านไปน้ำตาซึมไป มาให้อ่าน อ่านแล้วอยากอ่านอีกไวไวเลยค่ะ....
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ คุณที๊ทีทีทีทีทีทีทีทีทีทีที
ส่งกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสนะคะ :L1:
-
เฮ้ยเรียนม.3มันยากเลยไม่อยากเรียน พ่อเเม่เด็กนี้ก้อ :m16:
ปอหึงเรอะ
-
รอฉากเฮ อยู่ มาด่วนๆๆ
กด + ยังไม่ได้เอา นี้ไปก่อนนะ :กอด1:
-
แรงได้ใจดี
-
สวัสดีครับ
แค่คิดตื้นๆ ก็ทะลุไปถึงไหนแล้ววววว
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
แร๊งไม่แอ๊บแบ๊วเลยเด็กสมัยนี้ พ่อแม่ก็เป็นไปกะเค้าด้วย เฮ้อ...อนาถจิต
แต่ปอเนี่ยโด๊น เวลาหึงนี่แสดงออกสุดๆ (แต่ก็น่ารักดี :m4: )
ที่เล่าเรื่องสนุกมากๆนะ อ่านแล้วเพลินดี o13
-
อุ! แม่เจ้า!
แรงทั้งครอบครัว!!
:L2:
-
อาบแบบพี่ทีมาก็นาน ทำไมไม่เห็นซ็อตบ้างงงง
-
อยากถามเหมือนทีเลย ว่าเสื้อนั้นไปลืมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า...
น้องคนนั้น พ่อแม่ก็ใส่พานประเคนถึงที่เหลือเกินแถมเงินให้ด้วย...หุหุ...กรรม...เข้าตำรา เรียนไปปวดหัว..มี..ัวดีกว่า... :z2:
ทีงานงอกเลย..ปออ่ะหึงน่ากลัว หึงไปทั่วอีกต่างหาก....แต่ยังไงก็ชอบคู่นี้..กร๊ากก...ดูชีวิตมีรสชาติดี.. o13
-
o18ปอน่ารักกกกกอะหึงน่ารักกกกกกกกกกกก o13
-
Very good ideaอาบน้ำพร้อมกันทำให้เปียกแล้วมันจะช๊อต o13 ชักจะสงสัยแล้วล่ะซิว่าไอ้ปอมันเอาเสื้อไปลืมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ยินมาว่าแค่มาส่งน้องเค้าที่หอไม่กี่ครั้ง ไม่ได้มาค้างซักหน่อย เอ้...มันยังงัย ยังงัยอยู่น๊า นายทีตามสืบดูซิ o18
-
อาบน้ำด้วยกันอีกแล้ว
:o8:
-
คิดตื้นๆไม่ได้แล้วม้าง ใบ้มาซะขนาดนี้แล้วววววว
งั้นจะรอช้าอยู่ใย+1ไปเลย
-
กร๊ากกกก :m20: คิดได้อ่ะ
ตัวเปียกแล้วซ็อต...ฮากันได้อีกนะคับ
เอาฮา..แต่ไม่เอาค้างงงงนะคับ
-
หึง แล้ว โหดแฮะ o13
-
อยากรู้จริงๆจะเกิดไรขึ้นในห้องน้ำ
:laugh: :laugh:
-
มีหึงด้วยหรอเนี่ย อิอิ
-
:เฮ้อ: คู่นี้มีเรื่องให้ลุ้นตลอด
คิดเหมือนรีฯ บนโน้น
เรื่องเสื้อ ไม่เคลียร์อ่ะ
+1 เป็นกำลังใจ
-
ไอ้ปอหึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หึงได้ใจจริงๆๆ ว่าแล้ว ไปตั้งกล้องดีก่า อิอิ
:z2: :z2:
-
มากด +
เพราะอยากมีเฮ
อิอิ
:o8:
-
หลังจากนั้นก็จะเป็นอย่างนี้ :oo1: ช่ายป่ะ
คิดตี้น ๆ แล้วนะเนี่ย ตื้นแล้วๆๆ :jul3:
-
สรุปว่าขี้หึงทั้งคู่ อิอิ
-
ปอหึงอ่่ะไม่ว่าหรอกนะ แต่ช่วยแยกแยะหน่อย เพื่อนก็คือเพื่อนจริงๆ :เฮ้อ:
-
ต่างคนต่างหึงแหละ :m12:
-
อึ้งกะน้องคนนั้น แถมเงินให้อีก :z3: เจอพี่ทีสั่งสอน ไปเลย สุดยอดดดดด
ไอ้ปอหึงแรงอีกละ
แต่ชอบนะ ที่ลากเข้าห้องน้ำเนี่ย
หึหึ รอมีเฮ :z1:
+1
-
โหววววว~ ครอบครัวนี้แร๊งงงงแฮะ นั่นสิ คิดว่าอยู่อินเดียเหรอฟระ :เฮ้อ:
ปอนี่โคตรหวงพี่ทีเลย แต่บางครั้งก็ควรมีลิมิต คิดนิสนึงนะ :angry2:
'เพื่อนก็คือเพื่อน' ตราบใดที่ปอยังรักและหวงพี่ทีไม่เปลี่ยนแปลงยังไงพี่ทีก็ไปไหนไม่รอดหรอกย่ะ o16
Ps.พี่ปออออออ ไอไปpromoteเรื่องนี้มาให้ด้วยนะ(ในกระทู้นิยายแนะนำอ่ะ) เพราะงั้นขอรางวัลหน่อยยยยยยยจิ o11
-
o22 o22
-
:a5: :a5:
เด็กสมัยนี้แรงกันจริงๆ
แต่กูก็เด็กนี่หว่า???
-
หายโกรธกันง่ายจา ง ง วุ้ย ย ย :m16:
-
โห้....ชีแรงงงงงงมากกกกกกกกกก
กล้ามาสู่ขอ...พ่อแม่ก้อบ้าว่ะ ดญ. จะข้ามมาเป็น นาง ถ้าอยากลองใช้ นส. ดูก่อนเหรอ อีกหน่อยจะเสียใจนะไม่มีโอกาสใช้ นส. นะไปคุยกับใครจะอายเค้าเนอะน้อง เสียชาติเกิดป่าวป่าว กลับไปหัดใช้ นส. ให้คล่องๆแล้วค่อยมาว่ากัน :z2:
ส่วนคืนนี้ " เหลี่ยม :) " เลย :haun4: ปอจัดไปชุดใหญ่เลย ถ่ายทอดสด ด้วยนะ
-
เออ ตามเด็กสมัยนี้ไม่ทันเลยแหะ
เคยได้ยินแต่ผู้ชายไปดูตัวผู้หญิง แต่นี่....น้องแกมาดูเจ้าบ่าว (หรือเราจะตกยุคตามไม่ทันกับเด็กสมัยนี้)
-
ติดตามต่อไปจร้า...
-
มาต่อเร็วๆนะ o13 o13
-
^^
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ตอนที่ 20...ครั้งแรกในห้องน้ำ
หลังจากที่ผมดึงมือไอ้ปอเข้าไปสงบสติอารมณ์ เปิดน้ำราดหัวมันในห้องน้ำ แล้วมันได้เข้ามากอดผมทำให้เปียกด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งมันก็เป็นครั้งแรกของผมที่อาบน้ำในห้องน้ำร่วมกับคนอื่น(ยกเว้นเข้าค่ายลูกเสือและค่าย รด. ที่อาบกลางแจ้ง)
“หยุดๆ ตัวเปียกระวัง มันจะซ็อต” ไอ้ปอหัวเราะ
“งั้นอาบน้ำพร้อมกันกับกู เช็ดตัวให้แห้งก่อน จะได้ไม่ซ็อต” ไอ้ปอยิ้ม เริ่มอารมณ์ดี(แมร่งคิดถึงเรื่อง sex อารมณ์ดีเลยนะมึง)
“เร็วๆ อาบพร้อมกัน” ไอ้ปอพูดพลางแก้ผ้าออกหมด ไม่เว้นแม้แต่กางเกงใน ผมเห็น Kไอ้ปอเริ่มแข็งเล็กน้อย แต่ยังไม่เต็มที่ (ไอ้นี่ไม่หนาวเหรอว่ะ) สงสัยมันมีอารมณ์ แต่ K ผมดิ หดแล้วหดอีก
“เร็วๆดิ” มันเร่งผม (อ้าว..แล้วกูจะอายทำไมล่ะ เห็นกันมาเยอะแล้ว..ยิ่งหนาวอยู่ด้วย) ผมถอดออกหมดเหมือนกัน
“กูให้มึงอาบก่อน”
“เออดี มึงถูหลังให้กูด้วย เดี๋ยวกูถูให้มึง สลับกัน”
“เออๆ” ผมเปิดฝักบัวราดที่ตัวมันแล้วฟอกสบู่ที่หลัง
“กูเปลี่ยนใจแล้ว ถูให้กูหมดเลย เดี๋ยวกูก็จะถูให้มึงหมดเหมือนกัน” ไอ้ปอพูด
“ใช้แรงงานกูนี่หว่า”
“เอาน๊า” (ดีล่ะมึงกูจะแกล้งมึงให้ K หดเลย...คอยดู)
ผมฟอกสบู่ที่หลังไปเรื่อยๆ สลับกับเปิดน้ำราดตัวมัน ฟอกไปฟอกมาที่เดิมนาน 20 นาทีได้
“มึงจะขัดให้หลังกูเป็นทองเลยเหรอวะ”
“จะได้สะอาดๆไง เหมือนล้างเครื่องอ่ะ อยู่จนจะ 20 ปีแล้ว มีใครเคยทำให้มึงแบบนี้ไหม”
“ไอ้เหี้ย หน้าร้อนกูจะไม่ว่าเลยนะ มึงดูมือกูแทบจะไม่มีเลือดแล้ว” มันแบมือให้ผมดู ซีดๆ มันสั่นเล็กน้อย(กูก็หนาวแต่กูอยากแกล้ง)
“เออๆ มึงอย่าพูดมากข้างหลังเสร็จแล้ว หันหนามา” ไอ้ปอหันหน้ามาผมแทบหัวเราะ
“เห้ย...มึงเลี้ยงหนอนเหรอ เอาไรให้มันกินวะ” K มันหดครับ(ต่างจากที่กูเห็นเมื่อตะกี๊มาก)
“ทำเป็นพูดดี”
“ไหนลองดูซิว่ายังมีชีวิตอยู่ไหม” ผมจ้องไปที่ K มัน เอานิ้วดีด (ทะลึ่งได้ที่เลยนะกู)
“โอ้ยยยย ไอ้เหี้ยมันเจ็บนะเว้ย” ไอ้ปอรีบเอามือมากุม
“เออๆ มันยังรู้สึกแฮะ กูนึกว่ามันนอนหลับหนาวตายไปแล้ว”
“รีบๆ กูหนาว”
“กูยังอยากเล่นกับมันอยู่เลย วูยย น่ากัดกินยังกะเยลลี่ปีโป้เลยว่ะ 555 ดูอีกทีก็น่ารักยังกะหนอนชาเขียว”
“มันไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย...มันง่วงให้มันนอนไปก่อน..มันตื่นเมื่อไหร่กูจะปลุกมึงเอง” ไอ้ปอพูดปากสั่นๆ
“ยังไงคืนนี้กูว่ามันคงหลับยาว 555+ ...อ่ะๆ กูไม่แกล้งมึงแล้ว” ผมฟอกข้างหน้าให้มันสองสามทีแล้วเปิดน้ำราด
“ไป” ผมไล่มัน ไอ้ปอวิ่งออกจากห้องน้ำชนิดลืมคำพูดเลยว่าจะอาบน้ำให้ผม55 ยังกะหมาน้อยตกน้ำ ผมก็อาบตามปกติ แต่เร็วขึ้น(วิ่งผ่านน้ำ) ผมเดินเร็วออกจากห้องน้ำเห็นไอ้ปอนอนอยู่บนเตียง พร้อมผ้าห่มนวม 2 ผืนคลุมร่างมันอยู่ล้นเตียงเลย
“อ้าวแล้วมึงจะให้กูนอนที่ไหน” ผมพูดขณะใส่เสื้อ
“นี่เข้ามานอนข้างในกับกู มันมีที่เหลือ กูแบ่งที่ให้มึงแล้ว” (เหมือนมึงเป็นเจ้าของเตียงเลยเนอะ)มันพูดโผล่หน้าออกมาเล็กน้อย
ผมรีบใส่เสื้อผ้าเข้านอนเหมือนกันครับ หนาวๆ(ชลบุรีหนาวในรอบ365 วันจะหนาวสุดๆอยู่1 อาทิตย์ อุณหภูมิประมาณ 19.5 แม่นยังกะเป็นอธิบดีกรมอุตุฯ)
“ไหนวะ ที่จะให้กูนอน” ไม่มีที่เข้า ผ้าห่มเต็มเตียง แถมมันยังม้วนตัวในผ้าห่มไม่มีทางเข้าเลยครับ
“นี่ไง” ไอ้ปอพูดปากยื่นเหมือนชี้ทางเข้า พร้อมขยับตัวนอนตะแคงเล็กน้อย
“??????” ผมยืนงงว่าจะเข้ายังไง(เตียงกูนะเว้ย)
“เร็วๆ รีบเข้ามาดิ” (จะเข้ายังไงดีล่ะ)
“เฮ้ย ทำไรวะ” ผมเดินไปที่ปลายเตียง ดึงผ้าห่มออกหมด
“จัดวางผังเมืองใหม่” ผมพูดยิ้ม ยักคิ้วให้มันเล็กน้อย
“จะทำอะไรก็ทำเร็วๆ” นอนในท่าเดิม ประมาณว่าประนมมือไหว้ที่ K งอเข่าคุดคู้(คิดออกกันไหม)
“แล้วมึงจะเอามือไหว้มันทำไม” ผมพูดเล่นๆ
“กูหนาวววว”
“นอนท่าใหม่ เหยียดขาออก อย่ากินพื้นที่เดี๋ยวกูห่มผ้าให้” ไอ้ปอทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว คงหนาวจัด แต่มือเปลี่ยนจากไหว้ มากุมที่ K ไว้เหมือนเดิม
“มึงจะห่วงอะไรมันหนักหนาวะ ก็มีอยู่แค่นั้น“ ผมมองไปที่มือมัน
“เรื่องมากว่ะ เร็วๆ”
“เอามือแนบลำตัวทั้งสองข้าง ปฎิบัติ” ผมสั่งมันเหมือนทหาร
“มึงไปปฏิบัติคนเดียวข้างนอกไป” มันลุกขึ้นมาดึงผ้าห่มในมือผม
“อ่ะๆ ..กูไม่แกล้งแล้ว นอนในท่าเมื่อกี้ เร็วๆกูจะห่มให้” มันนอนลงในท่าเดิม ผมห่มผ้าห่มให้มัน2ชั้น หลังจากนั้นผมก็แทรกกายลงไปนอนอีกข้างนึง ไอ้ปอกลับมานอนตะแคง หน้าซุกที่คอผม มือกอดที่หน้าอก ขาอีกข้างก็ก่ายที่ตนขาผม
“ขอกอดหน่อย กูหนาวววว”
“ไอ้กอดพอได้ แต่เอาหน้ามึงออกไปได้ไหม หน้ามึงมันเย็นมาโดนต้นคอกู”
“ตัวมึงอุ่นดีว่ะ” มันพูดพร้อมกับเอาหน้าออกจากคอผมไปเกยไว้ที่บ่า
“ปอกูลืมปิดไฟวะ มึงลุกหน่อยดิ”
“อ้าวไอ้โง่”มันด่าผม
“ไอ้ฉลาด เห็นกูกำลังจะเข้ามาแล้วไม่บอกวะ” มันนอนนิ่ง(กูลุกก็ได้วะ)
“มึงจะให้กูบอกทุกเรื่องเลยรึไง” มันพูดยิ้มๆ
“สลับกันแล้วปอ นั้นมันคำพูดกู” ปิดไฟเสร็จก็เข้านอนในท่าเดิม
หลังจากนั้นมันก็คุยเรื่อยเปื่อย อยากพูดอะไรก็พูด ไร้สาระ ไม่มีแก่นสาร เล่นพูดซะละเอียดตั้งแต่ย่างก้าวออกจากบ้านไปเจออะไร คุยกับใคร ว่ายังไง กินข้าวกับอะไร ไม่ชอบขี้หน้าใคร เรียนเป็นอย่างไร (ไม่ได้เล่าเนื้อหาที่เรียนแม้แต่น้อย เล่าเรื่องที่คุยกันหลังห้องระหว่างที่เรียนมากกว่า) เจอหมามันยังมาเล่าให้ผมฟัง เจ๋งไหมล่ะครับ ยังกะส่งเครื่องอัดเสียงตามตัวมันไป
“ปอ สงสารน้ำในหูกูหน่อย มันสั่นสะเทือนไม่เท่ากันแล้ว เอาทีละเรื่อง เอาเรื่องที่มึงอยากเล่าก่อน”
“เอาเรื่องที่กูอยากเล่ามากที่สุดเหรอ”
“เออ”
“อืออมมม(เหมือนคิด) มึงรักกูมากไหม และเพราะอะไร” ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่มึงพล่ามเมื่อกี้เลย และคำถามก็ไม่มีบทนำมาก่อนเลยว่ะ) เล่นถามแบบเดินชนกำแพงตาย
“ขอเวลากูคิด 1 คืน พรุ่งนี้เดี๋ยวกูบอก” (คิดไม่ทัน)
“คิดนานขนาดนั้นเชียวเหรอวะ ไม่เอา เอาตอนนี้”
“ไม่มีเหตุผลว่ะ”
“มันต้องมีดิ คิดดีๆ”
“กูว่าถ้ากูมีเหตุผลกูคงไม่เลือกมึง”
“อย่างมึงเลือกได้ด้วยเหรอวะ 55+”
“พูดยังงี้ก็สวยดิน้อง ขนาดกูไม่เลือกยังมีหมาบ้าวิ่งเข้ามาหากูเลย”
“ถ้ากูเป็นหมาบ้า มึงก็เป็นหมาจรจัด ปากจัดฉิบหาย”
“เออ ไอ้พ่อคุณพูดโคตรสุภาพ พูดแต่ละคำกูนึกว่าหลุดออกมาจากสวนสัตว์”
“แล้วมึงล่ะ ชอบกูตรงไหน”
“เอาเรื่องจริงรึเรื่องเล่า”
“อืมม เอาเรื่องเล่า” เรื่องจริงยังรับไม่ได้...ยังไงมันก็คงต้องตรงข้ามความจริง ดูสิว่ามันจะเล่ายังไง
“กูเจอมึงครั้งแรกนะ...กูถูกชะตามากกก(ลากเสียง) มึงน่ารักถูกใจกูเด๊ะ มองมึงตากูเป็นประกายเลย นี่แหละที่กูตามหามา 19 ปี55+”
“ไอ้บ้า กูบอกให้เอาเรื่องเล่า” ผมนอนยิ้มเอากำปั้นทุบหน้าขามันเบาๆ
“มึงมาทุบกูทำไมวะ ก็นี่ไงเรื่องเล่า”
“อ้าวแล้วเรื่องจริงล่ะ...งั้นก็ตรงข้ามอ่ะดิ”
“เออ” มันตอบแบบไม่ลังเล แล้วพูดต่อ
“เริ่องจริงมีอยู่ว่า กูรู้ว่ามึงมองกู มึงต้องชอบกูแน่ๆ ก็เหมือนหลายๆคนที่มองกู55+”
“ขอร้องเอาเรื่องจริง อย่าเวอร์”
“จริงๆ กูมองมึงเฉยๆ มึงเสือกหยิ่ง มองกวนส้นตีนกูอีกต่างหาก”(เฮ้ย มันด่ากูนี่หว่า)
“พอขี่รถเข้ามาใกล้ๆกู เสือกทำหน้าเอ๋อๆ เซ่อๆ ซื่อๆ ใส่กูอีก กูก็นึกว่ามึงเป็นน้อง กูกะว่าจะล่อมึงไปฟันให้ติดใจกู แล้วกูก็จะทิ้งมึงไป 55+”
“สันดานเลวมากกกก”
“และพอกูได้ฟันมึง” มันพูดต่อ
“เอาให้สุภาพ กว่านี้ดิ”
“พอกูได้มึงเป็นเมีย”
“ไม่เอา เอาใหม่”
“พอกูเสียตัวให้มึง...พอใจรึยัง”
“เออ แบบนี้ค่อยดีหน่อย มันจะได้เหมือนมึงเป็นทาสกู”
“พอกูเสียตัวให้มึง มึงยังมาเล่นตัวอีก กูอุตส่าห์ลดตัวมา กูก็เลยจะทำให้มึงติดกูให้ได้ แล้วทิ้งมึงซะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“เฮ้ย ไอ้นี่ มึงความคิดจะทิ้งกูตลอดเลยเว้ย ดีล่ะกูจะได้คิดบ้าง”
“มันเป็นความคิดนานแล้ว ... เอาไปเอามา ยิ่งได้คุยกับมึง มันยิ่งไม่น่าเบื่อ กูเลยชอบมึง ”
“ตอนนี้ล่ะ มึงมีความคิดที่จะทิ้งกูไหม”
“หึ ไม่มี”
“แต่ทำไมกูมีวะ55+”
“ไอ้เหี้ย...บางครั้งกูก็เอารูปมึงมาดู กูก็พูดกับตัวเอง นี้เหรอวะแฟนกู กูมีปัญญาหาได้แค่นี้เหรอวะ”
“ทำไม กูมันเป็นยังไง”
“ถึงคนอื่นจะว่ามึงยังไงก็แล้วแต่ แต่มึงก็จะเป็นคนรักของกู เข้าใจไหม” มันยิ้มแล้วกอดผมแน่นขึ้น
“พอๆ แล้วตับกูช้ำหมด เอาขามึงออกไปด้วย กูหนัก” ไอ้ปอพลิกตัวนอนหงาย พลางจับขาผมไปทับขามัน
“กูให้มึงทับจะได้หายกัน”
(ไอ้ปอ มึงนี่หนอ ก็ดีอยู่หรอกที่เป็นคนพูดตรงๆ แต่ตรงมากไปบางครั้งก็จะตายเพราะปากนี่แหละ)
สุดท้ายก็หลับไปทั้งสองคน
*****************************************************
เป็นไงล่ะครับ เรื่องราวในตอนนี้ของผม เรื่องเกิดในห้องน้ำ มาจบที่เตียง เป็นอย่างที่ทุกคนคิดไว้ไหม(ก็บอกแล้วคิดตื้นๆเข้าไว้...เตือนล่วงหน้าแล้ว) บอกให้เลยก็ได้ผมไม่เขียนบท sex ของผมแล้วล่ะครับ ดมกลิ่นได้ว่ามีเด็กอายุ 16 เข้ามาอ่านด้วย (คนอ่านแอบแฝงน่าจะมีต่ำกว่านี้) ก็เลยไม่อยากทำลายชาติ ...ผมน่าจะได้รางวัลวรรณกรรมดีเด่นด้านส่งเสริมเยาวชน(ให้รักร่วมเพศ)เนอะ 55+ อยากบอกว่าเหตุผลที่กล่าวมามันเป็นเรื่องเล่าครับ....เอาเรื่องจริงก็คือ ไม่มี sex ที่น่าสนใจเท่าที่ควร ถ้าใครอยากอ่านก็กลับไปอ่านช่วงต้นๆ คล้ายๆเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงไรมาก 55555+
-
:a5: :a5: :a5:
-
o13
-
^^
-
:freeze: :freeze:เรารึก็รอ ใจร้าย
-
สวัสดีครับ
เชื่อเถอะ
คนที่รอ NC น่ะ มีแต่สาว Y
(เอะ หรือไม่จริงหว่า)
หึหึ
ผมคนหนึ่งที่ไม่ชอบฉาก NC ขอสนับสนุน
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ดูสวีทกันดีจังเลย :o8:
-
ครั้งแรกจิงๆๆคราบบบ
-
คู่กวนจริงๆ ขนาดคิดตื้นแล้วนะ มันยังคาดผิดอีกแหละ :z3:
-
:เฮ้อ:ผิดคาดเลย
-
ฮ่าฮ่า....กินกันไม่ลงจริงๆๆคู่นี้...
คิดได้ไงเนี่ย..ที่บอกว่า" เอาเป็นว่ากรูเสียตัวให้มึง" :m20: ขำๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆ ชอบๆๆๆ ที-ปอ....คู่นี้ฮาอ่ะ
ปล.ถึงเค้าจะชอบ NC แต่เรื่องนี้ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ฉากแบบนั้น อ่ะ...หุหุ.... o13
-
ทีไม่ผิดหรอก :เฮ้อ:
ปอนี้ก็ไม่ฟังเหตุผลเลย :z3: :z3:
ไม่อยากให้ง้อเลย ปอไม่มีเหตุผลนะ
-
ช๊อค :a5:
ความจริงไม่เน้นหรอกนะ nc
คู่นี้มีอะไรน่าค้นหา และ ฮาดี ชอบบบบบ
ปล แต่ไม่มีแล้วจริงๆหรอ :jul3:
-
ซุ่มอ่านได้สักพัก NC กูอยู่หนายยย
ล้อเล่นนะครับ
ชอบๆๆ ครับ ตอนนี้กำลังเจอประสบการณ์คล้ายๆพี่ทีเลย
แต่นายปอของผม ไม่เฮี้ยวเท่านี้
+1ให้นะครับ
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยย นึกว่าจะมีอะไรในห้องน้ำเสียอีก
กลับมาที่เตียงซะงั้น
แต่เหมือนจะสวีทนะ อ่านยังไงก็โรแมนติกไม่เจอ แต่น่ารักดี
อิอิ
กวนทั้งคู่
-
โธ่ โธ่ โธ่ เค้าอุตสาห์ดันคิดไปไกลถึงโลกพระจันทร์แล้วน่ะเนี้ย ว่าในห้องน้ำจะเป็นยังงัยบ้าง
จะเป็นยังงัยล่ะก็อาบน้ำงัย... :serius2: :serius2: :serius2:จิ้นๆง่ะมีม่ะได้โปรดดดดดด
-
อ๊ากกกกกกส์
อิจฉาที่สุด
555
-
:o8: :o8: :o8:
-
มี nc หรือไม่มี ก็ตามแต่คนเขียนสะดวกเลยค่ะ แล้วแต่เนื้อหาที่ดำเนินไปหรืออยากสื่ออะไรก็ว่ากันไป แค่จะบอกว่าคนอ่านคนเน้ไม่ใช่เด็กเน้อ 55 :laugh:
-
แล้วไหนหล่ะ NC อ่ะเพ่ :m16:
-
เจ๋งดีครับ ชอบมาก คนชลเหมือนกันคับ มาต่อเร็วๆนะคับ
-
:-[ ทีน่ารักจริงๆ
-
:o8:
น้ำตาลขึ้น
-
ตามทันแล้วว ดีใจจัง
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกดีจังเลย
เป็นคู่ที่น่ารักมากมาย
รักกันนานๆ นะ
เป็นกำลังใจให้ทั้ง ที และ ปอ :L2:
-
เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกได้สองวัน เลือกอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรก ขอบอกว่าสนุกมากครับ ตอนนี้อ่านทันเเล้ว รออ่านอยู่นะครับ
-
หวังขนาดนั้นเลย??
555+
:m20: :m20:
-
:laugh: :laugh: นายปอนี่ติงต๊องจริงๆ พี่ทีต้องจับมันให้อยู่นะ :z2:
NC มีorไม่มีก็ได้ค่ะ แต่อย่าขนาดตัดฉับจนเสียอารมณ์ในการอ่านไปก็พอค่ะ
ที่ไออ่านก็คือเรื่องราวของพี่ทีกะปอน่ะนะ เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนั้นไม่สันทัดค่ะ เราก็รู้ๆกันอยู่ :m18:
เป็นกำลังใจให้ต่อไปเคอะ :L2: :จุ๊บๆ: :กอด1:
-
:laugh:
+1
-
:-[ :-[ :-[
+1
-
o22 ^^
-
อิจฉาที อยากได้ปอ :o8:
-
:-[ :o8: อยากมีแฟนแบบนี้จังเลยอ่ะ....ถึงจะมีการทะเลาะกันบ้าง หึงกันบ้าง และความรักของกลุ่มของพวกอย่างเรา อาจจะไม่จีรังยั่งยืน เหมือนกับคู่ชาย-หญิง ปกติ แต่ก็ควรที่จะจดจำเรื่องราวในช่วงชีวิตหนึ่ง ที่เราเคยมีความสุขมากในสุดกับคนที่เราคิดว่าเป็นคนที่ยอมมอบคำว่ารักให้กับเขาคนนั้น อย่างไงผมก็เป็นกำลังใจในชีวิตคู่ของ ที-ปอ นะครับผม ทีครับถ้าหากปอทิ้งวันไหนบีมรออยู่นะ...อิอิอิอิ คิดเหมือนปอนะ ทีเป็นเมียที่ดีมากมาย 5555+ :impress2:
-
ทีครับ มาต่อเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้กับทีนะครับผม
-
ผิดหวัง ??????
o22 o22
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
ชอบตอนนี้จัง
o13
-
คนที่รอ NC น่ะ มีแต่สาว Y
(เอะ หรือไม่จริงหว่า)
รู้ใจกันจริงๆ
จาก สาว Y
:laugh: :laugh: :laugh:
-
มารอตอนต่อไป o4
-
จะติดตามต่อไปเช่นเดิมนะครับ
สู้ๆนะ...
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่21...เล่นน้ำจนเหนื่อย
วันนี้วันอังคารเป็นเหมือนวันปกติทั่วไป ทุกคนต่างตื่นแต่เช้า(รวมทั้งตัวผมด้วย) กินข้าวแล้วออกไปทำงาน(ยกเว้นตัวผม) วันนี้ ก็เหมือนปกติทั่วไปผมมานั่งหน้าบ้านสูดก๊าซคาร์บอนไดออกไซต์ให้เต็มปอด(เห็น รถติดยาวเยียด) และวันนี้มีสิ่งที่ผิดปกติคือ ไอ้ปอมาหาผมโดยที่มันใส่ชุดธรรมดา กางเกงขาสั้นและมาตอนจะแปดโมงแล้ว(ปกติ ก็ประมาณ7โมง) ทันทีที่มันดับเครื่อง
“ทำไมมึงไม่ไปเรียน” ผมถาม
“วิดลัยหยุด...วันเอดส์โลก” มันตอบ
“อืมมกูลืมไปว่ามึงก็เป็นผู้ป่วย มึงมีสิทธิหยุด”
“ไอ้บ้า ว่ากู”
“ถ้าวิดลัยมึงจะหยุดวันสำคัญของโลกทุกวันนะ..ปีนึงคงเรียนไม่เกิน10 วันหรอก”
“เออ นั้นดิ”
“เอาจริงๆ ไมไม่ไปเรียน”
“วิดลัยมีแข่งกีฬาสี ไม่ได้เรียน กูขี้เกียจไป ไปก็ไม่ได้อะไร”
“มึงรู้ได้ไงว่ามันไม่ได้...การเรียนเป็นใบเบิกทางให้มึงมีงานทำ แต่กิจกรรมมันจะทำให้มึงทำงานเป็น”(จำเค้ามา)
“หยุดพูดเหอะ พอๆๆๆ ทำตัวไร้สาระกับกูสักวันหน่อย...ขอร้อง...ได้ไหม”มันพูดมองมาที่ผมพร้อมทำตาละห้อย
“ดี ถ้ามึงไม่อยากเรียนรู้ตามหลักสูตรที่วิดลัยจัดให้ มึงมาเรียนรู้หลักสูตรชีวิตกับกูหนิ..เดินตามกูมา”
“มึงจะทำอะไรอ่ะ”
“กูจะพามึงลุยงานสวน” มันเป็นงานประจำของผมครับ นานๆทำที ตัดหญ้า ตัดแต่งกิ่งไม้ รดน้ำต้นไม้ ขุดดิน ผมเดินไปหลังบ้านเอาอุปกรณ์ทั้งหมด กรรไกรตัดหญ้า จอบ เสียม มีด พร้า เข่ง
“หาโอกาสที่กูว่างตลอด” ไอ้ปอทำหน้าเบือนๆ
“เอาน๊า ลงเรือลำเดียวกันแล้ว มึงจะบ่นทำไมว่ะ บ่นรึไม่บ่นมึงก็ได้ทำอยู่ดี”
“กูไม่ได้บ่น กูทำหมดแหละ บ้านมึงก็เหมือนบ้านกู” เริ่มยิ้ม (อิฐก้อนไหนที่มึงบริจาคว่ะ)
“เออ ให้มันได้ยังงี้ รู้สำนึกบุญคุณบ้านกูซะบ้าง เลี้ยงมึงมาจะปีอยู่แล้ว”
“บ้านกูเลี้ยงกูมาตั้งแต่เล็ก ยังไม่ใช้กูเท่ามึงเลย”
“อย่าหาว่ากูใช้เลย เรียกว่าเพื่อนร่วมงานกันดีกว่า”
“55+ ฟังเหมือนจะดูดีเลยว่ะ” เดินมาถึงหน้าบ้าน
“เดี๋ยวกูไปเอาเสื้อแขนยาวก่อน”
“มึงจะกลัวดำทำไมว่ะ จะมีที่ให้ดำอีกเหรอ” (อ้าว...ขาวกว่ากูทำปากดีนะมึง)
“กูไม่ได้กลัวดำ แต่มันร้อน กว่าจะเสร็จ เที่ยงเลยนะมึง”
“มึงอย่าเรื่องมาก ร้อนมันไม่ตายหรอก ถ้าจะตายเดี๋ยวกูผายปอดให้”
“ไอ้เหี้ย เอะอะๆผายปอดอย่างเดียว ทำไรเป็นอีกมั้ง”
“ไม่เป็น กูเรียนมาจำได้แค่นี้แหละ55+” ในที่สุดก็ลงมือในสภาพเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงบอล ผมเป็นคนตัดแต่งกิ่งไม้ ไอ้ปอตัดหญ้า ใช้กรรไกรตัดครับ(ไม่มีเครื่องตัด) ทำไปเรื่อยๆ แดดก็เริ่มแรงขึ้น โดยแดดเมืองชลที่ร้อนกว่าที่อื่นๆ(มั้ง)
“กูอยากกินน้ำมะพร้าวว่ะ” พลางสายตาไอ้ปอมองไปที่ลูกมะพร้าวน้ำหอมที่ดกเต็มต้น ผมเคยปลูกไว้เมื่ออดีตกาล
“ไม่ได้ๆ ต้นนี้กูรักมาก กูปลูกมากับมือ ใครจะกินแต่ละลูกต้องขอนุญาติกูก่อน”
“เหรอ งั้นกูขอกินสักลูกดิ” สายตายังไม่ละจากลูกมะพร้าว
“ไม่ได้ๆ ไว้ต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง คนใหญ่คนโตเท่านั้น” พูดเวอร์ๆเข้าไว้ มันจะได้ละความอยาก
“อภิสิทธิ์จะมาบ้านมึงเหรอ” ไอ้ปอทำหน้าตาย ตาโต
“ไม่ใหญ่โตขนาดนั้น ใครจะกินก็เป็นบุคคลสำคัญ” หลุดปากพูด มันคงคิดว่ามันไม่สำคัญแน่เลย
“อ้าว กูไม่สำคัญเหรอ” (กูว่าแล้วมันต้องมามุขนี้)
“เออๆ โควตา ลูกเดียวเท่านั้นนะเว้ย” พอได้ยินมันก็มุ่งหน้าไปที่ต้น ต้นไม่สูงครับแต่ยื่นมือตัดไม่ถึง
“หยุดๆๆ ไปเอาบันไดหลังบ้านมา กูเชี่ยวชาญต้นนี้กูขึ้นเอง” ห้ามๆมันไว้ก่อน กลัวมันตัดเอาลงมาทั้งหมดดิครับ
“มึงจะเอาบันไดทำไมว่ะ ต้นแค่นี้ ถ้ามึงจะขึ้นก็รีบมา เหยียบบ่ากูขึ้นก็ได้”
“มึงรู้ไหม กูดูมันมาตั้งแต่มันเป็นดอก กว่าจะติดลูกและกว่าจะโตมาขนาดนี้...กูเสียค่านมไปเท่าไหร่”ผมบ่นขณะเดินไปที่ต้น
“เกี่ยวไรกับนมว่ะ” มันทำหน้างง
“ก็ช่วงมันเป็นดอกกูต้อง เอานมมาพ่นรดมันทุกอาทิตย์ให้มันติดลูกดกๆ” ไม่รู้ว่าเป็นความรู้ที่ถูกรึป่าว.. ผมเดาเอา ผมจะปีนบันได อมนมสด100 เปอร์เซ็นต์ใส่ปาก(ต้อง100 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นนะมันถึงจะได้กลิ่นของนมแท้ๆ) ไปพ่นใส่ช่อดอกทุกอาทิตย์จะทำให้มีแมลงได้กลิ่นมาผสมละอองเรณู จะทำให้มีโอกาสติดลูกมากขึ้นแต่ต้องสลับกับการรดน้ำจะได้ล้างตัวเพลี้ย มดที่ไปเจาะด้วย มันเป็นทฤษฎีมั่วของผม จำมาตั้งแต่เรียนชั่วโมงเกษตร สมัยมอปลายเพิ่งจะได้ทดลอง แต่มันก็ดกขึ้นกว่าทุกปีนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าดกเพราะนม+น้ำลาย รึว่าดินฟ้าอากาศ...(ใครเรียนเกษตรมาเม้นด่วนๆ อยากรู้เหมือนกัน)
“หมาบ้านมึงตายเหรอ หน้ายังตูดเป็ด บ่นอยู่ได้”
“เดี๋ยวมึงก็ไม่ได้กิน”
“เอา ขึ้นไป” ไอ้ปอนั่งลงใกล้ๆต้นมะพร้าว ผมเหยียบบ่าทั้งสองข้างของมัน มือจับต้นมะพร้าว แล้วมันก็ค่อยๆลุกขึ้น
“ไอ้เหี้ยเห็นตัวบางๆ ไมหนักจังวะ”
“ทนๆหน่อย สงสัยกูหนักสมอง 55+” (โม้ๆ)
“ไม่เหมือนมึงตัวหนาๆ สมองมีแต่ขี้เรื่อย” ผมก้าวขาไปเหยียบทางมะพร้าว อยู่บนต้นเรียบร้อย
“กูหนักK ต่างหากโว้ย” ไอ้ปอพูดซะเสียดัง
“มาคงมาKหน้าบ้านกู เดี๋ยวกูลงไปจะใช้มีดนี่แหละตัดออก จะได้ไม่มีแล้วไม่ต้องพูด” (คนเดินผ่านไปมา ไม่อายเค้าบ้างรึไง)
“จะอึ้ย..โหดฉิบ”มันรีบเอามือกุมน้องชายมัน ผมก็ตัดทางมะพร้าวไปเรื่อย ให้มันลากไปกองรวมกัน
“ที” ไอ้ปอร้องเสียงดัง
“อะไร” ผมทำเสียงตะคอก(มึงจะเรียกเสียงดังทำไมว่ะ)
“ร้องผัวๆๆ หน่อยเร็ว” มันพูดฉีกยิ้มกว้าง
“มึงว่ากูเป็นนกเหรอ”
“ชะนีเว้ย”
“เดี๋ยวปากดีนะมึง ยืนอยู่ข้างล่าง สงบปากไว้กินน้ำมะพร้าวดีกว่าปอ”
“ลีลาว่ะ จะตัดก็ไม่ตัด เดี๋ยวกูเอาไม้มาสอยจะได้ลงมาทั้งหมดแน่มึง”
“มึงลองดูสิ มึง จะได้กินแต่ลูกเดียวตามโควตามึง มะพร้าวที่เหลือกูจะเอาไว้ล้างหน้ามึง” ได้ขึ้นมาทั้งที ก็ตัดแต่งกันหน่อย ผมตัดออกลูกนึงโยนให้มัน
“ปอรับ ห้ามให้มันตกถึงพื้นนะเดี๋ยวมันแตก”
“ถ้ามันจะขนาดนั้น กูต้องไปซื้อผ้าอ้อมมาห่อมันแล้วมั้ง เอาเป็นลูกกูกับมึงเลยดีไหม”
“ไอ้ปอ” ผมมองหน้ามันทำตาขวาง
“เวอร์วะ ต้นแค่นี้พื้นก็พื้นดิน ลูกมะพร้าวนะเว้ย ไม่ใช่เด็กอ่อน”
“เออ ลูกนี้ของมึง มึงจะรับรึไม่รับก็เรื่องของมึง”
“เออๆ รับๆ” (มึงพูดประโยคนี้ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ชอบต่อปากต่อคำ)
“หวานว่ะที เนื้อพอดีเลย”
“กูบอกแล้วต้นนี้น่ะ ของดี เนื้อพอดีเลยเหรอวะ”
“เออ” ผมเลยเอาลงมา8ลูก พ่อแม่พี่ผม 4 คน พ่อแม่น้องไอ้ปออีก4 เสร็จจากแทะมะพร้าวก็ลงมือทำงานต่อ 11โมงได้ก็เสร็จสิ้นภาระกิจ เอาเครื่องมือไปเก็บ ไอ้ปอกำลังจะเดินขึ้นห้อง
“มึงจะไปไหน” ผมถามอย่างสุภาพ(ตรงไหน)
“ก็ไปอาบน้ำดิ เหงื่อท่วมขนาดนี้”
“มึงคิดว่ามันเสร็จแล้วเหรอ”
“อ้าว มีไรอีกล่ะ”
“มึงจะขึ้นไปแล้วก็เอาตะกร้าผ้าห้องกูกับห้องพี่กู มาด้วย กูจะไปเอาห้องแม่”
“ซักผ้าอีกเหรอ”
“เออ..เจอกันลานหลังบ้าน..มึงมาอยู่ที่นี้ใส่เสื้อผ้ากูตลอด ไม่เคยเตรียมมา ไม่เคยซัก เร็วๆเลย”
“เออๆ บ่นไรหนักหนาว่ะ แค่ซักผ้า” ไอ้ปอเดินขึ้นไปเอาตะกร้า ผมก็เดินไปเอาห้องพ่อแม่ มารวมกันที่จุดรวมพล
“แยกผ้าสีกะผ้าขาว” ผมบอกไอ้ปอในขณะที่ผมแยกชุดข้างนอกกะชุดข้างใน
“มึงซัก...(สายตามองมาที่ชุดเครื่องในของพ่อ แม่ พี่ผม)...ด้วยเหรอ” ทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“อืมม..ทำไมว่ะ”
“ป่าว” ไอ้ปอใช้เสียงสูง
“มึง อย่าว่าแต่ของครอบครัวกูเลย น้ำเลือด น้ำหนองของผู้ป่วยเอดส์กูก็เคยจับมาแล้ว นับภาษาอะไรกับของแค่นี้...ในโลกนี้ ไม่มีอะไรน่าขยะแขยงสำหรับกู” ไอ้ปอทำหน้าหยี เหมือนเป็นคำถามว่าจริงเหรอ ผมเลยพูดต่อ
“มึง เชื่อไหม กูเคยเจอเคสนึงเป็นแผลเบาหวานลึกมากมองเห็นกระดูกหน้าแข้งเลยนะ แล้วแกก็ไม่มาล้างแผลทุกวัน วันนั้นแกไม่ได้มาล้างอาทิตย์นึงแผลโดนน้ำอีกต่างหาก อย่าให้กูพูด..เนื้อตายทั้งเน่า ทั้งน้ำเหลือง ทั้งน้ำหนอง เละตุ้มเปะและที่สำคัญมีหนอนอีกต่างหาก เคสนั้นกูทำเองด้วยเปิดแผลออกมากูแทบสลบ กลิ่นเหม็นมากขนาดกูใส่แมสสองชั้นแล้วนะ กูต้องเลาะเนื้อตายออก คีบหนอนออกมานับทีละตัว กูนับได้17ตัวแหนะ หน้ากูแทบจะจมลงไปกับแผล(อันนี้พูดเวอร์) เสร็จเคสนั้นกูยังไปกินข้าวต่อได้เลย ไอ้เหี้ยเม็ดข้าวที่กูกิน ยังเท่ากันกะหนอนเด๊ะเลย 555+” ผมเล่าพลางแยกผ้า
“แหวะ...มึงกินลงด้วยเหรอ” มันทำหน้าเหมือนเดิม
“กูบอกแล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรน่าขยะแขยงสำหรับกูอีกแล้ว ...จะมีก็มีมึงนี่แหละ” ผมพูดยิ้มๆมองไปที่มัน
“ปากดี เสื้อผ้ากองท่วมหัว เดี๋ยวกูไม่ช่วยมึงซักเลย”
“ทำยังกะกูบังคับมึง มึงไม่ซักกูก็ไม่ได้ว่า มึงมาก็เตรียมของมึงมา กู ไม่ให้ใส่ของกู” ไอ้ปอนี่อย่าว่าแต่เรื่องเสื้อผ้าข้างนอกเลยครับที่ไม่เตรียม แม้กระทั้งกางเกงในก็ใช้ของผม แปลงสีฟันมันยังใช้ของผมจนผมต้องยกให้แล้วซื้อใหม่ บางวันก็แอบมาใช้ พอถามก็บอกว่า ลืม (เออ ดีเว้ยเป็นโรคอะไรก็จะได้เป็นโรคด้วยกัน)
“ซักไรก่อน” ไอ้ปอถาม
“ผ้าขาวก่อนก็ได้” ผมตอบ ไอ้ปอหอบผ้ากำลังจะเอาลงเครื่อง(เครื่องซักผ้านะ ไม่ใช่เครื่องบิน)
“หยุดๆๆๆ ปอ เสื้อผ้ากูอนุญาตให้ซักเท้า นอกนั้นซักมือ ไม่ มีซักเครื่อง” ผมกางมือห้ามไม่ได้แกล้งนะ ผมก็ซักด้วย นานๆครั้งผมจะหอบเสื้อผ้าทุกคนมาซักมือ เพราะว่าซักเครื่องมันไม่ค่อยสะอาดเอาเสียเลย ซักผ้าสีดำจะเห็นชัด บางทีคราบผงซักฟอกยังติดอยู่เลย แต่ถ้ารีบๆผมก็จะทนๆใส่ไป แต่ช่วงนี้ไม่รีบต้องซักเท้าและมือเท่านั้น
“ห๊า..ซักมือ”
“อืม มึงซักเสื้อผ้ากูแล้วกัน เหยียบให้เต็มที่ สะอาดรึไม่สะอาดกูกับมึงเท่านั้นแหละที่ใส่ ที่เหลือกูซักเอง” ไอ้ปอก็ละเลงเลยซิครับ ยังกะปล่อยเด็กเล่นน้ำ ขึ้นเหยียบกะละมังแทบแตก ซักไปยังไม่ถึง30 นาทีด้วยซ้ำ
“เสร็จแล้ว” ไอ้ปอพูด(ซักไรของมึงว่ะ เออ แล้วแต่มึง ..ก็ยังดีที่รู้จักซัก)
“อืมม เอาไปตากดิ” ผมซักต่อมันก็เอาไปตากอย่างรวดเร็ว ผมมองดูผ้าบางตัวมันพันกันอยู่มันก็ไม่สะบัดออก(ตากยังไงของมึงว่ะ ...สมัยประถม มึงได้เรียน กพอ.รึป่าวว่ะ)..ถูกป่าวครับวิชานี้มั้ง สอนซักผ้าสมัยป.4...(ช่างเหอะ จะตากยังไงก็ช่าง ขอให้มันแห้งใส่ได้ก็แล้วกัน) ตากเสร็จไอ้ปอเดินมาหาผม
“ไปอาบน้ำก่อนกูไป แล้วก็หาไรกินในครัวเอง”
“ไปกินพร้อมกันดิ”
“มึงไปกินก่อน กูซักเสร็จโน้นแหละถึงจะไป” มันเดินมาข้างๆกะละมังแล้วนั่งซักกับผม ผมทำตาโตมองหน้ามัน(เหมือนว่าไม่เชื่อตาตัวเอง ไอ้ปอจริงเหรอนี่)
“กูช่วยมึงซัก จะได้เสร็จเร็วๆ” โอ้พระเจ้าซึ้งในรสพระธรรม (เกินไป)ซึ้งในความมีน้ำใจ ก็ช่วยกันซักกว่าจะเสร็จก็บ่าย2โมงกว่า ผมเอาเสื้อผ้าไปตากเต็มราว จนต้องเพิ่มเชือกขึงรอบบ้าน เล่นน้ำกันจนมือเหี่ยว หิวข้าวก็หิว ในที่สุดวันนั้นก็กินข้าวในสภาพที่เปียกทั้งตัวก่อนที่จะไปอาบน้ำ
ตอนนี้ออกจะไร้สาระซะหน่อย(มีตอนไหน มีสาระบ้างว่ะ) เหมือนเขียนบันทึกประจำวัน ไม่เหมือนเขียนเรื่องประทับใจ(เพราะไม่มีจะเขียนแล้ว) ... ผมรู้จักกับไอ้ปอมาก็8 เดือน เกือบจะปีแล้ว(น่าเหลือเชื่อ) เราเริ่มรู้จักกันด้วยความเลว ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบหน้ากัน ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟังตั้งแต่เจอกันครั้งแรกมันไม่ได้พิศวาสหน้าตาผมเลย อยากแกล้งด้วยซ้ำเห็นทำหน้าเอ๋อ ผมก็ไม่ค่อยชอบมันเหมือนกัน โดยเฉพาะมาพูดกวนตีน กิริยา มารยาทไม่มี ทำให้ต่างฝ่ายต่างแสดงออกในสิ่งที่เป็นตัวเอง(ไม่ได้ปิดบังความเลวว่างั้น เหอะ)แต่พอเริ่มอยู่ด้วยกันนานๆมันก็เริ่มเห็นความดีบ้าง (ต่าง กับหลายๆคนที่รู้จักกันเพราะหน้าตา บางคนก็สวมหน้ากากเข้าหากัน แล้วมารู้เรื่องเลวทีหลัง..อันนี้ไม่น่าให้อภัย) อย่างเรื่องที่เล่าตอนนี้ แค่มันมานั่งซักผ้ากับผมจนกว่าจะเสร็จทั้งหมด ถึงมันจะเป็นความดีนิดนึง แต่ มันก็แสดงออกมาให้เห็นเรื่อยๆถึงความมีน้ำใจ และมันไม่เคยเอาเปรียบผมเลย(ผมไม่เคยเอาเปรียบใครและไม่อยากให้ใครเอาเปรียบ ) ส่วนเรื่องเลวร้าย(ที่มีมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์)ผมก็มองมันว่ามันดีขึ้น(แต่ก่อนเลว100 เปอร์เซ็นต์..หาที่เปรียบไม่ได้) และทำให้เรารู้จักกันดีขึ้น ผมจึงคิดว่าตัวผมเองรู้จักมันดีที่สุดแล้วมั้ง ถ้าในอนาคต(เป็นสิ่งที่คาดการณ์ไม่ได้)เราจะเลิกกันไปผมก็จะเป็นเพื่อนเป็นพี่เลี้ยง ให้มันตลอดไป (เอาผู้อ่านเป็นพยาน) และคงจะจำมันตลอดไปเหมือนกัน(มั้ง)55+
-
55555ไอ้คุณปอเอ่ย นายทีใช่ซักผ้าซ่ะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
-
น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น ผมได้แฟนน่ารักนะ อิอิ
-
ตอนนี้น่ารักดีนะครับ รู้สึก ถึง ความรักแบบครอบครัวดี อิอิ
-
เข้าคอนเซ็ปอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย
ทำไปเถอะคับปอ ไม่ไ้ด้ทำให้ใครทำให้เมียชัด ๆ :m20:
-
ถึงปอจะเถื่อน ไม่มีมารยาท ห่ามๆแต่ว่าจริงใจดีนะ และเท่าที่อ่านมาอ่ะ สัมผัสได้อย่างนึงว่าปออ่ะรักทีมากเลยนะ
ถึงแม้จะมีทำผิดพลาดไปบ้างแต่ก็พร้อมที่จะแก้ไข แค่ทีให้โอกาสและสอน ... หุหุ..บางทียังอยากให้ทีพูดหวานกับปอมั่งจัง...แต่ว่าอย่างว่าเดี๋ยวจะเสียเอกลักษณ์ของคู่แท้คู่นี้หมด.. เพราะมันต้อง ฮา เถื่อน โฉด:laugh:
-
เอ๋ ชุดเครื่องใน กับชุดชั้นในเหมือนกันป่าวหว่า มันเรียกได้2 แบบหรอ
เรื่องนี้สนุกดีค้าบ เพิ่งอ่านเป็นครั้งแรก อิอิ
-
แหม๋ แหม๋ แหม๋ คู่ข้าวใหม่ปลามันเค้าช่วยกันซักผ้าน่ารักเน๊อะ :-[
-
ครอบครัวหรรษาได้อีกนะเนี่ยตอนนี้
-
ดูเป็นครอบครัวมากๆๆๆ พ่อกับแม่
-
แต่หลังๆมานี่หาความเถื่อนจากปอไม่ได้เลย
-
มีคนรักก็ดีแล้วครับ
รักกันไปเถอะยิ่งทีเป็นคนที่คิดดีแบบนี้
ผมว่าถ้ามีอะไรก็คงปรับความเข้าใจกันได้
อย่างน้อยคุณทั้งคู่ก็เป็นคนหนึ่งที่โชคดี
ไม่ใช่เรื่องง่ายนะครับ กับการที่เราจะเจอใครสักคน
บางคนหามาทั้งชีวิตยังไม่เจอ
แต่ตอนนี้คุณสองคนเจอกัน เรียนรู้กัน
ก็อยากให้อยู่และเป็นแบบนี้ตลอดไปนะครับ
-
น่ารักจริงๆๆๆคู่นี้ อิอิ
o18 o18
-
:z1: :z1:
-
:z1: สงสัยแค่ว่าปอรีบซักผ้า เพื่อรอทำอะไรน๊า ฮ่าๆ
-
ช่วยกันทำงานบ้าน ครอบครัวสามัคคีนะคร้าบบบ5555+ o13
เชียร์ๆๆทั้งคู่นะครับ มาต่อเร็วๆนะ :bye2:
-
อ่านแล้วฮาค่ะ :m20: เวลาสองคนนี้พูดคุยกันที่ไร
ภาษาที่ใช้กัน การหยอกกันแรงๆ อ่านไปขำไป
นั่งหัวเราะเหมือนคนบ้า 5555555+
สนุกค่ะสนุกมากๆ ต้องมาแวะดูทุกวันว่ามาต่อรึยัง
แต่ปอน่าร๊ากกกกกกกก
อนาคตมันไม่แน่นอน แต่เราประคองกันไปได้นี่เนอะ
ถ้าตราบที่ยังรักกันอยู่ก็ค่อยๆพูดคุย เข้าใจกันไป รักษาน้ำใจกันไว้
มองแง่ดีเข้าไว้นะน้องที สู้ๆค่ะ :a9:
-
ซักผ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:-[ปอน่ารักกกกกกกกก มีน้ำใจจจจจจจจจจ o13
-
จะหวานกันไปไหน
:pighaun:
-
พี่ที ... ไอไม่รู้จะพูดอะไรดี เอาคำนี้ไปเลยละกัน พี่'สุดยอด'จริงๆค่ะ! o13
นายปอ ... ได้แฟนดีๆขนาดนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ แล้วจะหาว่าไม่เคยมีใครบอก :m12:
-
^^
-
อย่าเลิกก กันนะก๊าบบ ผมขอร้อง ง :call:
-
อ่านแล้วอยากซักผ้าด้วยมือเลยแหะ...
พรุ้งนี้ซักซะหน่อยดีกว่า 555
-
:-[ :-[
-
ทำไมพี่ทีชอบพูดว่าอนาคตเราเป็นเพื่อนกันได้จัง
เหมือนว่า ตอนนี้เลิกกันแล้ว
คิดมากไปเองมั้ยเรา :เฮ้อ:
แต่ตอนนี้ไอ้ปอขยันดีเนอะ
อ่านไปชักอยากกินมะพร้าว :laugh:
-
คู่นี้น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสนะคะ :L1:
-
:กอด1:
-
สวัสดีครับ
เหมือนก้าวไปอีกหลายๆ ก้าว
มีช่วยทำงานบ้านกันด้วยล่ะ เออ
หุหุ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ความจิงแล้วปอก็น่ารักนะ
รู้จักช่วยงาน
คู่พี่ทีกะปอน่ารักจัง
ตามอ่านนะจ๊ะ :กอด1:
-
อะแฮ่มๆ....ในที่สุดก็ตามอ่านมาทันจนได้ :laugh:
เป็นเรื่องที่สนุกใช้ได้เลย แรกๆก็เถื่อนๆ :fire: แต่พออ่านไปอ่านมาก็เริ่มหวานขึ้นเรื่อยๆซะงั้น :o8:
จะรอติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้นะครับ^^
-
ไอ้ปอกัวเมีย
-
มารอทีกับปอ
:z3: :z3:
-
หวานกันจิงๆ เลยคู่นี้นี่ :L2:
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เรยย
-
น่ารักจังครับ อ่านเเล้วยิ้มตามตลอดเลย
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
ผมขอคอมนิดนะครับ
ผมว่าบทSEXมันก็ทำให้เนื้อเรื่อง ดำเนิดไปอย่างต่อเนื่องนะครับโดยที่จะครบที่รสในวรรณคดี +55 แต่ก็จิงๆนะ รสวรรณคดีสันสกฤต
ลองศึกษาแล้วก็มันจิงๆครับ
-
จะเล่าถึงเรื่องนั้นหรือไม่เล่าก็จะตามอ่านอยู่ดีค่ะ ^^
แต่ว่า มีมาบ้างก็ดีนะ 55
-
น่ารีกจริงๆเลยคู่นี่
:impress2: :impress2:
-
รออยุนะครับ : )
-
อย่างที่ทีบอกว่าเป็นเรื่องที่จริงที่สุดเลยครับ บางคนเอาหน้ากากเข้าหากันตั้งแต่แรก แต่พอมารู้เรื่องเลวร้ายของอีกคนว่าเป็นอย่างไงบ้าง ก้รับไม่ได้และก้เลิกลากันไป คู่ของที-ปอ ขอให้มีความสุขกันนานๆนะครับ ผมไม่ขอให้มีความสุขตลอดไป เพราะสุดท้ายแล้วการลาจากก้ต้องมาพบเจอกับทุกคู่ แต่จะลาจากกันอย่างไงก็อยู่ที่คน 2 คน ใช่ไหมครับที อิอิ
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอน22....ตัดขาดกันซะที
บ่นนำ
ตอนนี้ก็ตามชื่อเรื่องนั้นแหละครับ ตัดขาดกันซะทีนะปอ หลังจากที่ผมต้องทนมานานแล้ว ไอ้ปอเสียใจนิดหน่อย แต่ผมดีใจ ไม่นานมันคงจะดีขึ้น และหลังจากตัดขาดครั้งนี้ผมก็ได้แฟนใหม่เด็กกว่าเดิมอีก (กินเด็กอีกแหละ ทั้งๆที่ไม่ชอบเด็กกว่านี้อีกแล้ว) คุณๆที่อ่านทำใจให้ดีนะ ไม่อยากพูดพร่ำให้เสียเวลา ไปอ่านกันเลย
เย็นวันศุกร์ วันนี้เป็นวันที่แปลกมาก วันนี้ไอ้ปอไม่ยักเสนอหน้ามาที่บ้านผม สงสัยไปเตะบอลเลยมั้ง หลังๆผมเริ่มชักไม่ไปแล้วครับ ไม่อยากเล่นกับไอ้พวกเด็กๆ(กูจะ23แล้ว จะให้ไปเล่นกับเด็ก19ได้ไงว่ะ) ผมเหมือนเดิมกินข้าว ขึ้นห้อง ดู ทีวี (รายการสัตว์โลกแสนน่ารัก สลับกับท่องโลกกว้าง55+ รายการโปรดของผมเชียวล่ะ...ถึงแม้ผมจะไม่รักเด็ก(ก็กรูไม่ใช่นางสาวไทย)แต่ ผมก็รักสัตว์นะ) ...ดูจนจบ(จบทุ่มนึง)ผมก็แก้ผ้านุ่งผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ และระหว่างที่ผมล้างหน้า
“ปังๆๆๆ” เสียงทุบประตู
“ไอ้ หมาปอแน่ๆ” สัญลักษณ์ของมันคือ มันไม่เคยเคาะแต่มันกางมือทั้งห้านิ้วแล้วตบประตู(ก็ยังดีมีมารยาทส่งเสียง ก่อนเข้าห้อง)..แต่ก็นั้นแหละครับมันตบไม่ได้หวังให้ผมมาเปิดหรอก แต่มันตบเพื่อให้รู้ว่ากูมาแล้ว...ตบแล้วเปิดพรวดเข้ามาอย่างรวดเร็ว(ได้ยินเสียง)ครั้งนี้มันก็ทำเหมือนเดิม
“ทีๆๆ” ไอ้ปอเรียกผมเสียงปกติแต่แปลกที่มันเรียก เพราะปกติแล้วมันรู้ว่าผมอยู่ในห้องน้ำมันก็จะไม่เรียก สงสัยมันมีเรื่องด่วน
“..........” ผมเงียบ
“ไอ้ที” มันเรียกเสียงดัง
“ไอ้ทีๆๆๆ” พร้อมกับทุบประตูห้องน้ำผมเริ่มที่จะอารมณ์เสียแล้วสิ
“ปอ มึงเรียกทำไมว่ะ มึงก็รู้ว่ากูอยู่ในห้องน้ำ มึง จะพูดอะไรก็พูดมาสิ”(กูว่าแล้วสบู่ไหลเข้าปากกู นี่แหละที่ทำให้กูไม่อยากพูด) อยากจะบอกรสชาติกับทุกๆท่าน แต่อธิบายไม่ถูก ว่างๆคุณๆก็ลองกัดกินเล่นๆดูนะครับ55+
“ไม่อ่ะ กูอยากเห็นหน้ามึงด้วย”
“มึงอย่ามาเวอร์”
“มึงอาบน้ำเสร็จยัง”
“ยังกูเพิ่งล้างหน้า ยังไม่ได้อาบ มีไร” ดูมันลุกลี้ลุกลน(เกิดเรื่องอะไรอีกล่ะ)
“กูมีอะไรให้มึงดู”
“รีบไหม” ผมถาม
“อืม”
“กี่เปอร์เซ็นต์” ผมจะถามมันเล่นเสมอ เป็นเปอร์เซ็นต์ความรีบหรือความจริงที่พูด...อะไรประมาณนั้น
“98.5” มันตอบ
“เหลือ 1.5 แสดงว่ายังไม่รีบที่สุด”
“งั้น 102.75 เลยอ่ะ”
“ไอ้บ้ามันไม่ใช่คลื่นวิทยุนะเว้ย” ผมพูดไอ้ปอหัวเราะ ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวเปิดประตูห้องน้ำ
“มีอะไร”
“นี่ไง” มันชี้ไปที่ผมของมัน
“มึงไปตัดผมมาเหรอ”
“กูไปต่อมั้ง ไอ้เหี้ย ถามได้” มันหมุนหัวให้ผมดูรอบๆ
“ทรงอะไรของมึงว่ะ” ผมจ้องมองขมวดคิ้ว
“ไม่รู้กูบอกช่างว่าทรงหล่อๆ ให้สาวกรี๊ด”
“มึงออกจากร้านมามีหน้าไหนกรี๊ดมึงไม่ล่ะ”
“จุก พูดยังงี้กูจุกเลย มีแต่ก็มีมองๆ มันไม่แสดงออก กูรู้”
“เสือกรู้ว่าเค้ากรี๊ดในใจอีก”
“ช่างบอกว่ากูตัดทรงไหนก็หล่อ กูเลยเลือกเอาทรงในหนังสือก็ได้ทรงนี้ออกมา”
“มึงไปเชื่อปากช่างนี่นะ ต่อให้มึงเอาหมาขี้เรื้อนเข้าไปตัดร้านเค้า เค้าก็บอกว่าหมาเทวดาอยู่ดี”
“เออๆ แล้วมึงล่ะ ชอบไหม”
“บาดใจกูมาก บาดไปถึงตับกูเลยปอ” จะเรียกทรงอะไรดีล่ะ บรรยายเอาแล้วกัน ...ประมาณว่า แถเอาข้างๆหูทั้งสองออกไล่มาจนถึงข้างหลัง แล้ว เหลือตรงกลางตั้งแต่ตีนผมหน้าผาก ไปถึงท้ายทอย แล้วตัดให้ฐานกว้างหน่อยแล้วค่อยแหลมๆขึ้น (คิดออกไหม) อืมม...(กำลังคิด)....เหมือนครีบปลาอ่ะ....เห็นแล้วโคตรบาดใจมาก(ลากเสียง ยาวถึงจ.เชียงราย)
“หล่อบาดใจมึงล่ะสิ55+”ไอ้ปอพูด ...ที่ผมนิ่งก็กำลังคิดอยู่จะเอายังไงกับมันดี ตกใจซะมากกว่า เพราะปกติมันไว้ผมยาวหน่อยๆก็เหมือนที่เค้ากำลังฮิตเกาหลีทั่วไป แต่ผมไม่ชอบ ไล่ให้มันไปตัดเอง ไม่รู้มันประชดรึป่าว
“กูให้เวลามึงไปตัดใหม่ ก่อนที่กูจะอาบน้ำเสร็จ”
“เห้ย...ทำไมว่ะ ไม่หล่อเหรอ”
“มันกวนตีนและขัดใจกูเกินไป” ผมเห็นแล้วยังจี๊ดเลย ถ้าผมไม่รู้จักมันคงคิดว่า(ไอ้นี้ น่าเอาเท้ากระแทกปากมันเว้ย)
“กูว่าแล้วไม่มีผิด..ตอนกูเลือกทรง ช่างก็ถามกูว่าคิดดีแล้วเหรอ กูยังคุยกับช่างอยู่เลย ว่าทรงนี้ขัดใจเมียกูแน่เลย”
“ไม่เฉพาะทรงมึง ปากมึงยังกวนส้นตีนกูอีกต่างหาก”
“ช่างก็ไม่เชื่อนะว่ากูมีเมีย กูบอกว่ากูมีนานแล้ว ถ้ามีลูกคงจะเข้าโรงเรียนแล้ว55+”(กวนกูลงไป)
“มึงอย่าเพ้อเจ้อ เปลี่ยนเรื่อง...กูเห็นมันยังขัดตา แล้วคนที่ไม่ชอบมึงล่ะ ไม่กระทืบมึงเลยเหรอ”
“เอาดิ กูก็มีมือมีตีนเหมือนกัน”
“ไปเปลี่ยนทรงใหม่”ผมเริ่มใช้เสียงเข้ม
“มันเปลี่ยนไม่ได้แล้ว ทรงเก่าก็ไม่ดี ทรงใหม่ก็ไม่ชอบ” มันบ่น
“ก็มึงไม่เคยมีความพอดี ไอ้อันเดิมมันก็ยาวไป ทรง ใหม่ก็แว้นไป” เค้าว่ากันว่า ใครที่กล้าตัดผมแบบนี้มันต้องมีความมั่นใจมากๆ บางครั้งผมก็อยากตัดทรงเกาหลีกับเค้าเหมือนกันนะ แต่พอส่องกระจกทีไร ใส่ราชปะแตนขาว นุ่งจงกระแบนดีกว่า55+(ทำไมล่ะ ผมรักชาติไทย) จากที่เคยอยากเป็นเกาหลี ก็เป็นเกาเหลา น้ำตก ชายสี่ หมี่เกี๊ยวของไทยๆไปโดยปริยาย ไปไหนมาไหนเสื้อยืด กางเกงยีนใส่จนเน่าคาตัว
“มันเปลี่ยนไม่ได้แล้ว” มันยังย้ำเสียงเบาๆ พยายามที่จะไม่เปลี่ยน
“ไปสกินเฮดมา เร็วๆกูให้เวลามึงนึงชั่วโมง...มึงยังเป็นนักเรียนอยู่นะปอ”
“กูนักศึกษาโว้ย ไม่ใช่นักเรียน”
“เหมือนๆกัน อยู่ในการเรียนรู้ตามหลักสูตร ทำตัวให้มันมีกฎมีระเบียบหน่อย มึงรีบๆไปก่อนที่ร้านจะปิด”
“เออๆ ไปก็ได้ว่ะ” มันเดินออกไป ผมก็เข้าไปอาบน้ำต่อ
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมา 3ทุ่มแล้ว
“มึงไปตัดหัวรึตัดผมว่ะ ...รึมันกลับบ้านไปกบดานไม่อยากตัด” ผมก็ดูทีวีบ้าง อ่านหนังสือเล่นๆบ้าง นั่งพิงหัวเตียง เวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงได้
“ปังๆๆ” (สันดานเดิม ไม่เคยเปลี่ยน) พร้อมกับเปิดเข้ามา
“เป็นไง พอใจมึงรึยัง” มันเป็นคำถามที่ไม่น่าฟังเท่าไหร่ เสียงกระแทรกๆ ห้วนๆ
“360 องศาดิ” ผมพูด ไอ้ปอหมุนตัว
“มึงยังจะพยายาม แหวกแนวอีกเนอะ” มันกันข้างหู ข้างล่ะ 3 แง่ง
“อยากจะทำแบบนี้ก็ไม่บอก กูจะได้เอากรรไกรตัดให้” ผมพูดต่อ หน้ามันบึงๆ
“บ่นอีกแหละ”
“โทษทีๆ กูระบุทรงมึงไม่ละเอียดเอง มึงก็นี่เนอะหาช่องว่างของคำสั่งกูตลอด” ผมจะไม่ว่ามันสักคำถ้าทำตัวปกติเหมือนชาวบ้านเค้า ตั้งแต่ผมจรดปลายเท้า ต้องใช้ตีนกับฝ่ามือสะกิดถึงจะทำแต่ละอย่าง
“แล้วที่บอกจะไปสักมึงพูดจริงรึพูดเล่น” มันเคยเล่าให้ฟังว่าอยากสักลาย
“จริง”
“อย่าสักเลยนะปอ ไอ้ที่แง่งบนหัวมึง ไม่ถึงเดือนมันก็เลือนๆ กูยังพอให้อภัย แต่รอยสักมันจะอยู่กับมึงตลอดเลยนะ คิดดีรึยัง” ให้โอกาสไอ้ปอคิด
“คิดดีแล้ว” (อ้าวเสือกคิดสั้น)
“แล้วถ้ามึงอยากเอาออกล่ะ” ผมพูดเรียบๆ
“หึ..กูไม่เอาออกหรอก กูดูๆลายไว้สวยแล้ว พรุ่งนี้เดี๋ยวกูเอามาให้มึงดู”
“มึงลองไปเพ้นท์ก่อนดีกว่า มึงไม่ชอบแล้ว มันจะได้ไม่ติดไปตลอด” ให้โอกาสคิดรอบสอง
“ไม่เอาอ่ะ เพ้นท์เดี๋ยวมันก็ลบ สักเลยดีกว่า ครั้งเดียวจบ” มึงจะจบชีวิตลงก็บัดนี้แหละ
“กูบอกไม่ให้มึงไปสัก” ผมเริ่มขึ้นเสียง (มึงไม่คิดกูคิดแทนมึงเอง)
“อะไรว่ะ พายุเข้าไม่มีเสียงฟ้าร้องเลยแฮะ” มันทำหน้าเอ๋อๆ
“ตอนนี้มึงยังเป็นวัยรุ่น สมองมึงยังไม่ค่อยทำงานเท่าไหร่ .......” ผมด่ามันร่ายยาว แต่ไม่ขอเขียนแล้วกันนะครับ(เผื่อคนมีรอยสักอ่าน ผมจะโดนตอสระอือนอ)
“เดี๋ยวกูเอาลายมาให้มึงดูก่อน” (อ้าวไอ้นี้ ยังไม่สำนึก ยังอยากจะสักอีก)
“.........” ผมเงียบ...พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียเปลื้องน้ำลาย (สุภาษิตเพี้ยนๆแฮะ) นิ่งสักครู่
“พรุ่งนี้เดี๋ยวกูเอาลายมาให้มึงดู ถ้ามึงไม่ชอบกูก็จะไม่สัก..โอเคป่าว”
“แล้วแต่มึง ตัวมึงเอง คิดเองเหอะ” (คือประมาณว่าอยากสัก กูเห็นเพื่อนกูสัก กูไม่รับรูเรื่องอื่นอีกแล้ว)
“เออๆ โกรธกูทำไมว่ะ แค่รอยสัก กูไม่สักก็ได้ว่ะ” มันพูดอารมณ์เสียนิดหน่อย (มึงพูดว่า แค่รอยสัก แสดงว่ามึงยังไม่คิด)
“แล้วหูน่ะก็ไม่ต้องไปเจาะเพิ่ม” ผมพูดเบาลง ไอ้ปอมันเจาะไปแล้วข้างนึง รูนึง
“มึงเป็นแม่รึแฟนกูว่ะ”
“มึงไม่เชื่อก็ลองดู ถ้ากูเห็นมึงไปเจาะอีก กูจะระเบิดหูมึงเอง แล้วเอาขวดน้ำปลายัด”
“55+ หูกูคงขาดพอดี”
“ไอ้นี่ ให้คิดเองเสือกไม่คิด ชอบให้บังคับ”
“คร๊าบบ แม่” พลางลุกจากที่พื้นมานั่งบนเตียง
“ไปอาบน้ำก่อน ผมมึงร่วงใส่ที่นอน” ไอ้ปอลุกขึ้นเอามือปัดเศษผม สลัดใส่ที่นอนใหญ่เลยครับ (มันกวนตีน)
“เอ๊ะ..สงสัยอยากกินโปรตีนก่อนอาบน้ำว่ะ”
“เก็บไว้ให้มึงกินเองเห๊อะ” มันแก้เสื้อผ้า
“ปอมึงไม่อายใครเลยเหรอว่ะ”
“ อายใคร อายมึงนะเหรอ กูจะอายทำไม”
“เออๆ ไปๆ” (มึงไม่อายกู แต่กูอายมึงอยู่นะ) ...ถึงแม้ผมจะทะลึ่ง แต่ก็หน้ามึน(ดีตรงไหนว่ะ)55+ ผมก็ยังอายเป็นนะคร้าบบบ ไอ้ปอวิ่งผ่านน้ำออกมาอย่างรวดเร็ว(ทั้งๆที่ไม่หนาว..แต่มันก็อาบยังงี้แหละครับ ไม่ถึง10นาที) เดินออกมาในสภาพที่น้ำยังเปียกท่วมตัว
“กูบอกหลายครั้งแล้ว ให้เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปเช็ดข้างใน พื้นมันเปียก”
“กูลืม” ประโยคแก้ตัวเดิมๆ คิดไรไม่ออกก็พูดประโยคนี้ไว้ก่อน มันเดินไปเดินมา เช็ดตัวแต่งตัว ผมก็มองๆมัน ก็มันแปลกตาหนิครับ ไม่ชินกับทรงผม หน้ามันเด็กกว่าเดิมเยอะเลย ผมชอบหัวเหน่งๆของมันมากกว่าทรงผมกรุงโซลอีก
“มึงมองอะไรหนักหนาวะ”
“55+ เหมือนลูกมะพร้าวเลยว่ะ”
“เหมือนเหรอๆ” มันกักฟันพูดยิ้มๆ มันดึงขาผมมาที่ปลายเตียงแล้วล้มทับตัวผม
“โอ๊ยย ซี่โครงกูหัก”
“ไหนๆ กูตรวจดูหน่อยดิ” มันเปิดเสื้อผม แล้วเลียที่หัวนม มืออีกข้างก็เขี่ยนมอีกข้างของผม ลิ้นสากๆทำให้ผมขนลุกซู่
“อืมมมม ปอออออ” มือทั้งสองข้างของผมจับที่หัวไอ้ปอ และแล้วผมก็อุทานขึ้นว่า
“เห้ย..ลืมไปกล้องถ่ายอยู่นี่หว่า..”ผมก็เลยลุกขึ้นมาแพนกล้องไปที่หลอดไฟบนเพดาน (ดูเงาไปพลางๆก่อนนะครับ จะได้ไม่ติดเรท) ตัวหนังสือสีแดงผมแต่งขึ้นครับ
จินตนาต่อไปแล้วกันครับ ลืมไปว่าเขียนให้เด็กและเยาวชนอ่าน
*******************************************************
สุดท้าย
ผมจะโดนเตะไหม... ผมไม่ได้โกหกนะ ชื่อเรื่องตัดขาดกันซะที หมายถึง มันไปตัดผม ตัดแล้วสั้น ก็เลยใช้คำว่าตัดขาด ถ้า ตัดแล้วยาว ก็คงใช้คำว่าตัดต่อ (ถ้าผมเล่นมุขนี้อีกผมคงโดนตัดคอ)...หลังจากที่ผมทน(กับทรงผมมัน)มานาน ..แล้วไอ้เรื่องที่ว่าได้แฟนใหม่เด็กกว่าเดิมก็คือว่า มันตัดออกแล้ว ผมไม่คุ้นหน้า(เลยคิดเอาเองว่ามันเป็นแฟนใหม่) หน้ามันเด็กลงกว่าเดิม...จบคำอธิบาย กราบขออภัยพี่รัก เพื่อนรัก น้องรัก แฟนๆ...ถ้ามีโอกาสผมก็จะทำอีก (เห้ยย.แล้วมึงสำนึกตรงไหน)
สุดท้ายของสุดท้าย ช่วย กันเม้นหน่อยนะครับ(กระตุ้นอีกแล้ว หลังจากที่รู้สึกว่ายอดจะเคลื่อนที่แบบโปรเจคไทด์ขาลง)มั่งเอง55+...ถ้าใคร ไม่เม้นขอให้ได้แฟนเหมือนไอ้ปอ (แล้วคุณจะรู้ว่าความเลว 80 เปอร์เซ็นต์ที่เหลือมันเลวร้ายขนาดไหน)
-
รีบมาเม้นท์ทันที +๑ ให้ด้วยค่ะ
ป้าดดดดดดดดดด :a5: อ่านชื่อตอนรีบคลิกเข้่ามาเลยล่ะ
ตกใจหมดเลย ที่ไหนได้.....เฮ้ออออเสียดาย เอ้ย โล่งอก :m23:
ปอเนี่ย ดูห่ามๆ เถื่อนๆ แต่จริงๆแล้วกับทีเนี่ยยอมทุกอย่างเลยนะ
ดูแล้วน่าัรักดี ฮ่าๆๆ เวลาไม่ได้อย่างใจก็เสียงดัง สุดท้ายก็แพ้ทางทีอยู่ดี เอิ้กส์
ปล. จุดเด่นของเรื่องนี้ืที่สนใจตอนแรก และทุกๆครั้งที่อ่านนะคะ
คือว่า...ชื่อตอน....แต่ละครั้งเนี่ยเห็นชื่อตอนแล้วอดไม่ได้ที่จะต้องรีบกดอ่าน
แล้วก็เป็นอะไรที่รอทุักเย็น ขอให้ได้อ่านเหอะค่ะ
เรื่องเล่าโปกฮา เรื่องแปลกๆ เรื่องรักที่ดูเหมือนไม่หวาน แต่จริงใจดี :จุ๊บๆ:
-
อ๊าย เห็นชื่อตอนแล้วตกใจหมดเลย รออ่านต่ออยู่น๊า ปอลิง ถึงปอร้ายแต่ก็น่ารักน๊า ฮิ้ววว~ :mc4: :z13:
-
หึหึ....ตอนนี้ไม่หมั่นไส้ไอ่น้องปอแระ...หมั่นไส้ทีแทนได้ป่ะ...กรี๊ดดดด จั่วหัวซะน่ากลัว :z3: :m31:
ถึงจะมาเคลัยร์ตัดขาดไม่ขาด ได้แฟนเด็กคนใหม่ แต่มะเป็นไร..ถ้ายังเป็นทีกับปอ :กอด1:
ปล.... จั่วหัวไม่เท่าไหร่ บ่นนำ ทำเกือบเป็นลม :o11:
-
o18 หึหึ....เล่นเอาใจแป้ว
หัวใจวายใครจะรับผิดชอบเนี่ยะ
หลอกกันนนนได้ :เฮ้อ:
-
แหมๆๆ ทำเอาใจจเสียเลยครับ
-
เหนชื่อตอนแล้วรีบเข้ามาอ่านด้วยความตกใจ
โดนหลอกซะได้ อิอิ
-
ตกใจหมดเลยย คนเขียน :serius2:
ก็ว่าอยู่ตัดขาด ไมยังตลกกันกว่าครึ่งตอนอยู่ ชอบบทสนทนาของปอกับทีมาก ตลกดี
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตามทันแล้ว
ชอบตอนติวหนังสือสอบให้แทนมาก
โห....วิเคราะห์จัดเวลาการติวเนี่ย...ขั้นเทพเลยนะ...
อ่านเหมือนไดอารี ...ชีวิตรักเลย...
:pig4:
-
น่าฆ่าคนเขียนจริงๆๆๆ
แต่ไม่เป็นไรให้อภัยได้
555+
-
เห้อออ โล่งง
-
ใจหายหมดเลยอ่ะ > <"
-
:laugh: :laugh: :laugh:ทีหลังอย่าตั้งชื่อแบบนี้เน้อ มันตกใจ o6
ทำไม ทำไม ทำไมต้องตัดไปที่เงาด้วย :a6:
-
โหย...ตกใจเลย
น่ารักคัฟ ชอบเรื่องนี้ o13 o13 o13
-
:เฮ้อ:ต๊กใจหมกลุย
ตั้งชื่อตอนซะ :angry2:
-
-*- ใจหายแว้บบบบบบ..บ
:z13:คนแต่งทีนึง โทษฐานทำให้ตกใจ
55
-
ถ้าตอนท้ายไม่มาอธิบายชื่อตอนนะ มีเคือง ตกใจหมดเห็นชื่อตอน
-
อ่านชื่อตอนแล้วใจหายหมด
-
เห็นชื่อตอน เตรียมรับมุข 20%
พอปอตัดผม เปอร์เซนต์มุขยิ่งสูงขึ้นๆ
นี่แน่ะ :z13:
-
^^
-
เห็นชื่อตอนแล้วตกใจมากๆ คิดว่าสุดท้ายแล้วหรอความสัมพันธ์
วันหลังไม่ตั้งชื่อตอนแบบนี้แล้วนะ :m16:
-
แหมตกใจหมดเลย นึกว่าอะไรขาด :z3:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ทำเอาใจเสีย
ว่าจะไม่เม้นท์ให้นะ
อยากได้แฟนแบบปอ
555
-
โห อ่านชื่อตอนล่ะเสียวแปล๊บเลย
ฮ่าๆๆ
หนอยแน่ o18 ทำกันได้น่ะ
-
น่าฆ่าไรเตอร์จิงๆ o18 ตั้งชื่อซะน่าใจหายเเถมเกริ่นนำซะ
เสียวใจเเปลบๆเลย
-
555 พี่ทีคงจะหลงเสน่ห์ หน้าเด็กของปอแน่ๆเลย อิอิ
ว่าแต่ตอนที่ตัดฉับไปอ่ะ มันไปต่อยังไงอ่ะคะ
แอบอยากรู้นะเนี่ย หุหุ
-
:เฮ้อ: แกล้งคนอ่าน
-
:serius2:
มาหลอกกันซะได้
+1 จัดไป
ถึงจะโดนหลอกก้อยินดี
:-[
-
ตกใจหมดเลย
นึกว่าเลิกกัน
-
ชื่อตอนเอาใจหายใจคว่ำเลย ขอ :fcuk:สักทีเหอะ 55++
-
- -* เข้าใจหลอกคนอ่านเนาะ ไอ้เราก็ตกใจ ยังหวานๆกันอยู่เลย ตัดขาด!!! กันซะแระ :เฮ้อ:
แต่ถึงอย่างงั้นก็เหอะ....ถือว่าเป็นการกระตุ้นการอ่าน ให้อภัยละกัน :laugh: :laugh:
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคับ^^
-
เห็นชื่อตอนปุ๊บ ใจไม่ดีเลยพี่ที อ่านๆไป ใจตุ่มๆต่อมๆ ไม่เห็นจะมีลางบอกเหตุไรเลยนี่หว่า
มีแต่ตัดผม เจาะหู สัก แล้วพออ่านจบก็ :angry2: ทำกันได้นะพี่ที เด๋วจับจูบ ฮึ่ยยยยย
:z3: ขัดใจตรงตัวหนังสือสีแดงเนี่ยแหละ 5555
-
:freeze: :freeze: :freeze:
-
ก่อนอื่น.. :fcuk: สักทีเหอะพี่ที o18
ทำเอาตกอกตกใจหมด แกล้งกันงี้สนุกไหมมมมม :m16:
ส่วนนายปอนี่ก็ยังกวนตีนพี่ทีไม่เปลี่ยน :laugh:
-
+1เป็นกำลังใจให้น้องที ทำซะดีใจคิดว่ากำจัดปอออกไปได้แล้วเชียว :L2:
-
:-[ :-[
-
อยากจะทำร้ายคนเขียนอีกคนแล้ว ว
แต่ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ได้อ่านต่อไป !! รอดไปๆ :3123:
-
มีคนฝากมาให้ครับ
คุณUonlii_I อ่านแล้วฮาค่ะ เวลาสองคนนี้พูดคุยกันที่ไร ภาษาที่ใช้กัน การหยอกกันแรงๆ อ่านไปขำไป นั่งหัวเราะเหมือนคนบ้า 5555555+…ฮาขนาดนั้นเลยเหรอคร๊าบบบ แต่ผมเครียดนะ อยู่กับไอ้ปอ ยิ่งเรานิ่งมันยิ่งชอบข่มขู่ ฉะนั้นต้องพูดทันมันเข้าไว้ มันจะได้กลัว สนุกค่ะสนุกมากๆ ต้องมาแวะดูทุกวันว่ามาต่อรึยัง…จริงดิ ขอบคุณครับ อันนี้ก็แล้วแต่เวลาว่างของคุณลีโอล่ะ แต่ปอน่าร๊ากกกกกกกก …ไม่นาดนั้นมั้งเน้นซะยาวเลย อนาคตมันไม่แน่นอน แต่เราประคองกันไปได้นี่เนอะ…อันนี้แล้วแต่อารมณืและทรงผม(เกี่ยวไหม55+) ถ้าดีๆกันอยู่ก็โอเค
คุณ kitty ปอน่ารักกกกกกกกก มีน้ำใจจจจจจจจจจ…โห้นี่มากกว่าเมื้อกี้2 เท่าเลยนะ เห็นมันมีน้ำใจแค่ชั่วโมงอยากเพิ่งด่วนตัดสินนะคร๊าบบบ ที่ผ่านมามันโคตรแล้งยังกะทุ่งกุลาซะอีก
คุณเกริด้า พี่ที ... ไอไม่รู้จะพูดอะไรดี เอาคำนี้ไปเลยละกัน พี่'สุดยอด'จริงๆค่ะ! …โห้ขนาดนั้นเลยเหรอ(นั่งยิ้มเห็นฟัน32ซี่) ตาถึงนะไอ้น้อง55+ นายปอ ... ได้แฟนดีๆขนาดนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ แล้วจะหาว่าไม่เคยมีใครบอก …เออ บอกมันหน่อย ให้รู้จักเคารพพี่หน่อย55+
คุณPhawaiiอย่าเลิกก กันนะก๊าบบ ผมขอร้อง ง …โธ่ ขอร้องกันเลยเหรอ เรื่องอนาคตครับ วันนึงที่มันเจอใครที่ดีกว่าผม ผมก้ไม่ว่านะ(วันนึงกูเจอดีกว่ามึงกูก็จะไป55+) ล้อเล่น ผมคงไม่คิดมีใครอีกแล้ว ถ้าเลิกกันจริงผมก้จะอยู่คนเดียว(ดีไหม)
คุณMIkz_hotaruทำไมพี่ทีชอบพูดว่าอนาคตเราเป็นเพื่อนกันได้จัง เหมือนว่า ตอนนี้เลิกกันแล้ว…ยัง ยังครับ แต่อนาคตมันน่าจะ...นะ คิดมากไปเองมั้ยเรา ไม่ต้องคิดมากไอ้น้อง แต่ตอนนี้ไอ้ปอขยันดีเนอะ..ถ้าไม่โดนบังคับมันจะทำไหม
คุณdavidbodyน่ารักจังครับ อ่านเเล้วยิ้มตามตลอดเลย…เหรอครับ ผมก็ดีใจที่คุณอ่านแล้วมีความสุขไปกับเรื่องราวของผม
คุณppanudetผมว่าบทSEXมันก็ทำให้เนื้อเรื่อง ดำเนิดไปอย่างต่อเนื่องนะครับโดยที่จะครบที่รสในวรรณคดี +55แต่ก็จิงๆนะ รสวรรณคดีสันสกฤตลองศึกษาแล้วก็มันจิงๆครับ…โห้เล่นทบทวนวรรรกรรมมาดีซะขนาดนี้ สงสัยต้องมีให้แล้วล่ะมั้ง ใจเย็นๆก่อนแล้วกันครับ
คุณNichdia น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น ผมได้แฟนน่ารักนะ อิอิ… นี่คือหลุมพลางไอ้ปอที่จะทำให้เราตายใจว่ามันดี อย่าเพิ่งหลงมันครับ
คุณpollเอ๋ ชุดเครื่องใน กับชุดชั้นในเหมือนกันป่าวหว่า มันเรียกได้2 แบบหรอ…เรียกได้หลายแบบเลยครับ แล้วแต่สมองไอ้ทีจะบัญญัติศัพท์ขึ้นเอง55+
คุณชินจัง สงสัยแค่ว่าปอรีบซักผ้า เพื่อรอทำอะไรน๊า ฮ่าๆ…กินข้าว หายสงสัยยัง
คุณyunjaejoongโธ่ โธ่ โธ่ เค้าอุตสาห์ดันคิดไปไกลถึงโลกพระจันทร์แล้วน่ะเนี้ย ว่าในห้องน้ำจะเป็นยังงัยบ้าง…บอกแล้วให้คิดตื้นๆ อย่าคาดหวังกับไอ้ทีมากเลยครับ55+
คุณbeambeamอย่างไงผมก็เป็นกำลังใจในชีวิตคู่ของ ที-ปอ นะครับผม ..ขอบคุณครับ ทีครับถ้าหากปอทิ้งวันไหนบีมรออยู่นะ..อ้าว ไม่คิดว่าผมจะทิ้งมันบ้างเหรอ(ไอ้ทีสงสารตัวเองขึ้นมาทันที) คิดเหมือนปอนะ .อิอิอิอิทีเป็นเมียที่ดีมากมาย..คู่ขาก็พอมั้ง เป็นเมียมันฟังดูทะแมร่งๆ เอิ๊กๆ
คุณicyblue คู่กวนจริงๆ ขนาดคิดตื้นแล้วนะ มันยังคาดผิดอีกแหละ…ต่อไปก็ต้องคิดตื้นกว่านั้นอีกนะ (เท่าระดับพื้นดินพอ)
คุณbbyuqinฮ่าฮ่า....กินกันไม่ลงจริงๆๆคู่นี้... คิดได้ไงเนี่ย..ที่บอกว่า" เอาเป็นว่ากรูเสียตัวให้มึง" ขำๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆ ชอบๆๆๆ ที-ปอ....คู่นี้ฮาอ่ะ… โห้ สั่งยังกะก๋วยเตี๋ยวเลยวะ เล่าชีวิตนะครับ ไม่ได้เล่นตลก 555+
คุณ~!!Ome!!~ไม่อยากจะบอกว่า...ตั้งชื่อตอนได้น่ากลัวมากก P.S. อยากคุยกับพี่ทีอ่ะ…คุยได้พี่ไม่กัด ถึงกัดก็ไม่เจ็บไม่มีพิษร้ายเหมือนไอ้ปอ
สุดท้าย ขอบคุณทุกๆท่านที่อ่านและคอมเม้น เป็นกำลังใจให้ไอ้ทีได้ดีเลยทีเดียว
-
ชื่อเรื่องส่อมากกกกกกก
:angry2:
-
ทำร้ายจิตใจมากครับ
-
คนเราไม่ว่าภายนอกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน
ขอแค่ในใจเป็นคนเดิมก็พอ..
-
น้องทีน่ารักอ้ะ ชอบบบบบบบบบบบบ
(พอดีอ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกเลยยังโกรธน้องปอตอนนั้นไม่หาย ฮึ่มๆ)
ว่าแต่เรื่องมันก็ตั้งแต่ปีก่อน แสดงว่าตอนนี้น้องทีก็เรียนแล้วสิ?
แล้วกับปอทำยังไงล่ะคะ? จะมาเจอกันทุกๆวันก็ไม่ได้แล้วล่ะมั้ง
-
ฮาได้อีกน่ะคุณพี่ที น้องปอมันตัดผมสั้นแล้วแล้วอย่าได้ไว้ใจซะล่ะมันหล่อน่ะแล้วมันก้อเด็กด้วยเนี้ยระวังอย่าได้ชะล่าใจเชียว(เป็บห่วงง่ะ)
-
ตอนแรกก็นึกว่า แบบนั้นอ่าๆๆๆ
มาต่อเร็วๆน้าาาค้าบบบบบบ
:serius2: :serius2:
-
:z6: กวนได้อีกนะเนี้ยคู่นี้ สุดยอด ไอ้เราก็คิดว่าจะเลิกกัน น่าเสียดาย แต่พออ่านๆไป น่าตีจังนะเด็กเมืองชลเนี้ย ทำให้ใจหายใจคว่ำ จะไม่เม้นแล้วนะเนี้ย อยากได้แฟนแบบคุณปออ่ะ 5555+ ช่วงนี้รู้สึกว่าจะเชื่อฟัง คุณแฟนเป็นพิเศษเลยนะ :z1: :z1: :z1:
-
:angry2:
ทำไปได้ เราก็ตกจายยยหมด
-
อิจฉาคนได้แฟนเด็กว่ะ เอิ้กๆๆๆๆ
-
คุณ LEO ฝากบอกน้องที (น่าจะเด็กกว่าพี่แหล่ะ) วันหลังมาตอบคำถามสื่อบ่อยๆๆน๊า o13
อ้อ..เอาปอมาตอบด้วยก็ดีน่าจะฮา (แต่จะมามั้ยเนี่ย)
เป็นกำลังใจให้ ที - ปอ... ชอบคู่นี้มากมาย... :กอด1:
-
o18มิน่าถึงอยู่ด้วยกันได้ กวนอารมณ์กันทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆ แต่ก็น่ารักกกกกทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกก ถูกหลอกกกกกกกกกกกกกกก :angry2:
อ่านชื่อเรื่องใจหายแว๊บบบบ แถมบอกได้แฟนใหม่เด็กกว่าเดิม
ไอ้เราก็อ่านไปเครียดไปแบบว่าอิน 5555+
-
:angry2: :angry2: :angry2:
:laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
-
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง ตอนที่23....จบกันจริงๆ(ไม่ดัก)
ตอนที่23....จบกันจริงๆ(ไม่ดัก) ไม่มีอารมณ์มาเล่นดักแล้ว
ในวันเสาร์การดำเนินกิจวัตรประจำวันเป็นไปตามปกติผมอยู่บ้าน ไอ้ปอไปทำงานอู่ เวลาล่วงเลยมาถึงในช่วงเย็น เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“มีอะไร” ผมพูดเมื่อรู้ว่าปลายเสียงคือไอ้ปอ
“กูจะไปกินเหล้ากับเพื่อนที่หาด” ไอ้ปอพูดไม่เคยอ้อมค้อมอยู่แล้ว
“อืมม...รีบกินเข้าไปเยอะๆจะได้รีบตายไวๆ”
“เออน๊า นานๆที กูกินไม่เมาหรอก”
“ถ้ามึงทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูด” (ไอ้คออ่อน กินทีไรเมาทุกที)
“ไอ้เหี้ย รู้ทันกูอีก”
“โทรมาบอกกูนี่ จะให้กูอวยพรให้มึงรึไง”
“กูโทรมาขอนุญาติมึง” ไอ้ปอพูดเหมือนจะดูดี มีมารยาท(ในสิ่งที่เลวๆ)
“แล้วถ้ากูบอกไม่ให้ไปล่ะ”
“นานๆครั้ง นะ ...นะ...นะ”
“กูพูดเล่น กูไม่จำกัดสิทธิ์มึงหรอก อยากไปก็ไป แต่อย่าให้มันเดือดร้อนมาถึงกูก็พอ ถ้ามีอีกครั้งกูจะขุดหลุมฝังศพมึงตรงนั้นเลย” ผมเคยไปหามศพมัน กลับบ้าน 2 ครั้ง
“55+ จะมีใครมีเมียที่โชคดีเหมือนกูบ้างว่ะ”
“กวนส้นตีนกูอีกแหละ”
“กูกลับเดี๋ยวกูรีบไปหา”
“ไม่ต้องมา กว่ามึงจะกลับมันคงดึก กลับบ้านมึงเหอะมันใกล้กว่า” ผมพูดเท็จเหมือนเป็นห่วงมัน แต่จริงๆแล้วผมไม่อยากตื่นไปเปิดประตูกลางดึก ยิ่งเป็นคนหลับยากอยู่ด้วย
“เออๆ แล้วเจอกันพรุ่งนี้”
“เออ”
จบการสนทนา ผมก็ดูทีวีเรื่อยเปื่อย สักพักเสียงมอ-ไซต์คุ้นหูมาจอดหน้าบ้าน
“ปังๆๆ” เสียงเคาะประตู ไอ้ปอผลักประตูเข้ามา
“ไหนบอกจะไปกินเหล้า”
“กูผ่านมาทางนี้ เลยแวะมาบอกมึงอีกที”
“กูไม่ได้ความจำสั้น...อืม...ก็ไปดิ” ไปปอเดินวนเวียนรอบห้อง
“หาไร”
“กูหิวน้ำ”
“ลงไปกินข้างล่าง น้ำหมด กูยังไม่ได้เอาขึ้นมา” ปกติผมจะถือขวดน้ำขึ้นมาไว้กินบนห้อง ดึกๆขี้เกียจลงไป…ไอ้ปอเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำที่อ่างล้างหน้า แล้วเดินออกมา
“มึงทำอะไร” ผมถามเมื่อเห็นหน้ามันไม่เปียก(นึกว่าไปล้างหน้า)
“กินน้ำ”
“เฮ้ย”
“มึงจะตกใจทำไมว่ะ”
“มันน้ำในห้องน้ำนะปอ”
“มันต่างกันตรงไหนกับน้ำที่มึงเคยกินหน้าบ้าน” ผมเคยรดน้ำหญ้าหน้าบ้าน หิวน้ำแล้วขี้เกียจเข้ามาในบ้าน เลยกินน้ำที่รดซะ
“.........” ผมเงียบ
“ก็น้ำประปาเหมือนกัน มันต่างที่อยู่กันเฉยๆ”
“เออ กินแล้วก็แล้วไป กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
“ถ้ากูไม่พูดก่อน มึงก็ว่ากูอีกแหละ”
“เออๆ..จะไปก็รีบไป”
“พูดง่ายจัง ประชดกูรึป่าววะ”
“ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ถ้ามึงอยากจะทำชั่ว กูจะไปขัดศรัทธามึงทำไงล่ะ”
“ดูพูดซะ....กูไม่อยากไปเลย กูอยู่จำศีลกับแม่ชีก็ได้วะ”
“ไอ้สาดดด... (ทำไม่ต้องคิดว่ากูเป็นผู้หญิงตลอดวะ)...มันเป็นคำพูดเตือนสติมึง อย่าเมามากถ้ารถล้มเดี๋ยวมึงไม่รู้ท่าตายตัวเอง”
“กูไม่น่ามาให้มันด่าเลย...ไปก่อนนะเว้ย”
“เออ”
ผมก็กินข้าว อาบน้ำ นอน 4 ทุ่มตามแบแผนเดิมๆ
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นกลางดึกอีกครั้ง ไม่รู้เวลาเท่าไหร่
“อืมๆ ดีครับ” ผมพูดงัวเงีย ไม่รู้ว่าใครโทรมายังไม่ลืมตา(แมร่งไม่มีมารยาท)
“ทีเหรอ” ปลายเสียงที่ไม่คุ้น ผมเอาโทรศัพท์มาดูเบอร์ เป็นเบอร์ไอ้ปอ (แล้วใครโทรมาว่ะ)
“ครับ แล้วใครพูดครับ”
“กูโชค เพื่อนไอ้ปอ ไอ้ปอถึงบ้านยัง มันลืมโทรศัพท์เอาไว้ ”(อ้าวมาถามกูทำไมวะ มันนั่งแดกกับพวกมึงไม่ใช่เหรอ แล้วกูจะไปรู้ได้ไง) ไอ้โชคเพื่อนไอ้ปอ ที่ไอ้ปอเคยแนะนำที่สนามฟุตบอลว่าผมเป็นน้อง อีกอย่างไอ้ปอมันเคยโทรหาผมให้ไปรับมัน2ครั้ง มันคงคิดว่าผมอยู่บ้านเดียวกันมั้ง
“ไม่รู้ดิ”
“มันเมา กูโทรหาเปลวให้มารับไปส่งบ้าน มันไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้วนะยังไม่ถึงอีกเหรอ” ไอ้ปอเคยบอกเพื่อนในกลุ่มว่ามีแฟนแล้วแต่ไม่ได้บอกว่าเป็นใคร ทำให้หลายคนคิดว่าเป็นเปลว เพราะเป็นผู้หญิงที่คุ้นหน้าคุ้นตา ใกล้ชิดกับไอ้ปอมากที่สุด
“เหรอ..อืม...เดี๋ยวดูให้”(ไม่รู้ดูให้ตัวเองรึดูให้ไอ้โชค) ใจผมเริ่มตะหงิดๆสักเล็กน้อย
ผมกดวางสายดูเวลา (จะตี2แล้วเหรอวะ...เอาไงดีล่ะ จะโทรหาใครดี ...ไอ้ปอก็ลืมโทรศัพท์...เบอร์เปลวก็ไม่มี...เออโทรหาน้องไอ้ปอดีกว่า...โทรไปตอนนี้จะเป็นไรป่าววะ ) สับสนกับตัวเองอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจ(โทรก็โทรวะ)
“แป้งเหรอ พี่ทีนะ”
“ค่ะ มีไรค่ะพี่ที” (ปลายเสียงงัวเงียเหมือนกูตอนแรกเลย)
“โทษทีนะโทรมาดึกๆ พี่จะโทรมาถามว่าพี่ปอกลับถึงบ้านยัง”
“เดี๋ยวนะค่ะ ....... ยังไม่กลับค่ะพี่ที รถก็ไม่มี ในห้องก็ไม่มี”
“อ๋อครับ งั้นไม่กวนแล้วนะ”
“ค่ะ”
(กูจะเอาไงดี...มึงจะตกรถรึป่าว รึว่ารถจะล้มเปลวยิ่งตัวเล็กๆอยู่ด้วย) ด้วยความเป็นห่วงผมก็เลยขับรถออกไปดู จุดหมายปลายทางคือห้องเปลว รึไม่งั้นก็หาด ถ้าไม่มีก็ต้องเช็คที่โรงพยาบาล รึปอเต็กตึ๊ง ร่วมกตัญญูตามแยก ระหว่างที่ขับรถผมก็ มองถนนทั้งสองฝั่ง เผื่อมันจะล้มแล้วไม่มีใครเห็น ไม่รู้ทำไมร้อนใจแล้วดิ ผมขับไปเรื่อยๆ แวะไปดูบ้านไอ้ปออีกสักครั้ง เผื่อมันจะมาแล้ว ผมแอบย่องไปปีนหน้าต่างห้องไปปอ มองเข้าไปมันก็ยังไม่มา....ผมขับรถมุ่งไปที่หอเปลว(เคยมาครั้งนึงแล้ว) ผมหยุดที่หน้าหอยังไม่รู้เลยว่าจะพูดกับเปลวยังไง (เอาวะ เป็นไงเป็นกัน) ผมเดินขึ้นไปหน้าห้องผมเห็นรองเท้าไอ้ปอ ความรู้สึกตอนนั้นดีใจที่เห็นมันปลอดภัย แต่ความคิดต่อไปก็คือเรื่องเพศ มันได้เข้ามาในหัวผมโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ผมยืนอยู่หน้าประตูคิดนาน (จะเคาะมันก็ตีสองกว่าแล้วไฟในห้องก็ปิดสนิท แต่ถ้าไม่เคาะจะลากมันกลับยังไง)
“ก๊อกๆๆ” เคาะ3ครั้งด้วยเสียงไม่ดังนัก
“.............” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียก
“ก๊อกๆๆ”เคาะชุดที่สองแรงกว่าเดิม เสียงเคาะในตอนกลางคืนยิ่งดังกว่าปกติ กลัวแต่ห้องอื่นออกมาด่าน่ะดิ แต่ก็ยังเงียบอยู่(เอาไงดีว่ะกู...เต็มเหนี่ยวเลยแล้วกัน)
“ปังๆๆๆๆ” เสียงทุบ 5 ครั้ง ถ้าไม่ตื่น กูคงเรียก191แจ้งว่ามีคนตายแล้ว…เริ่มมีเสียงตอบกลับแล้วครับ ผมได้ยินเสียงปลดกลอน พร้อมกับเปิดประตู แต่ยังไม่ได้เปิดไฟในห้อง สิ่งที่ผมเห็นจากแสงไฟข้างนอกที่ส่องผ่านประตูเข้าไปคือ เปลวในชุดผ้าเช็ดตัวสีชมพูผืนเดียว ผมเผ้าฟู เปลวเมื่อเห็นผมก็สังเกตได้ว่าตกใจ ...แต่ผมตกใจมากว่าเปลวอีกผมน่าจะคาดเดาเหตุการณ์ได้ ชาไปทั้งตัวแต่ก็ยังฉีกยิ้มเจื่อนๆที่มุมปาก
“ปออยู่ที่นี่ป่าว” ผมถามเสียงเบา ทั้งๆที่รู้ว่าอยู่แต่ถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง
“ยะ ..อยู่ค่ะ” เปลวกลืนน้ำลายก่อนที่จะพูดตะกุกตะกัก
“พี่มารับมันกลับบ้าน เห็นโชคโทรไปบอก กลัวว่ามันจะรถล้ม”ผมพูดแล้วเปลวก็เดินเข้าไปเปิดไฟ พอมีแสงจากหลอดไฟทำให้ผมเห็นไอ้ปอในสภาพที่ชัดมาก มันหลับตา(แกล้งหลับรึเมาหลับก็ไม่รู้) ถอดเสื้อไว้ข้างเตียง แต่ยังคงใส่กางเกงยีนต์ไว้ นอนอ่าซ่ายังกะเป็นเตียงตัวเอง ผมเดินไปที่เตียงเอามือทั้งสองลูบใบหน้ากดลงหมอนเล็กน้อย(อยากจะต่อยให้ปากแตก จมูกยุบ ตาถลน ด้วยซ้ำ)
“ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะ พี่มารับกลับบ้าน” ไอ้ปอลืมตาสะดุ้งเฮือก(สางเมาเลยนะมึง)ตอนแรกเห็นหน้าแดงกล่ำ กลับกลายเป็นสีเริ่มซีด (ปรับตัวได้เร็ว)
“ปอจะกลับบ้านกับพี่ไหม” ผมใช้คำว่า”พี่”ถ้ามันมีปัญญาดีพออยู่คงรู้แล้วล่ะว่าความสัมพันธ์ของเราต่อจากนี้ต้องเปลี่ยนไปแล้วแน่ๆ
“กลับๆ” ไอ้ปอพูดสั่นเครือ พร้อมพยักหน้า ผมก้มลงไปหยิบเสื้อที่พื้นแล้วยื่นให้มัน
“อ่ะรีบใส่ ทีหลังอยู่กับเพื่อนผู้หญิงก็ควรทำตัวให้มิดชิดกว่านี้ ปอไม่เสียหายแต่เพื่อนเค้าจะเสียหาย และดึกๆดื่นๆถ้าไม่มีธุระก็ไม่ต้องมามันดูไม่ดี ทุกครั้งโทรเรียกพี่ทำไมครั้งนี้ไม่โทรเรียกล่ะ” ไอ้ปอรีบใส่เสื้อ และเงยมองมาที่ผม
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ใส่ใหม่ ปอใส่เสื้อกลับด้าน พี่จะลงไปรอข้างล่าง เผื่อปอจะมีอะไรล่ำลากัน” ผมเดินผ่านเปลวที่ทำหน้างงๆ อายรึเสียดายผมไม่สามารถคาดเดาได้ แต่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืด เปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“ทีหลังถ้าจะไปไหนมาไหนก็บอกเพื่อนไอ้ปอหน่อยก็ดีนะ พวกนั้นจะได้ไม่เป็นห่วง”ผมพูดกับเปลวก่อนที่จะเดินออกมา ไอ้ปอวิ่งกระเสือกกระสนตามมาติดๆ
“ทีกูขอโทษ” (พูดอีกแล้ว ประโยคนี้)
“ไม่จำเป็นต้องมาขอโทษกันอีกแล้วปอ ต่อไปนี้เรื่องแบบนี้มันจะไม่ใช่ความผิดอีกแล้ว ตามสบายเลย” (ปากผมก็พูดดี แต่ในใจอยากจะกระทืบมึงสองคนแล้วมัดเอาไปโยนลงหาดบางแสน)
“ที” ไอ้ปอพูดเสียงเบา คงไม่รู้จะพูดอะไร พลางเอามือมาดึงแขนเสื้อผม
“ไม่เอาปออย่าร้องไห้ มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาเสียน้ำตากันอีกแล้ว ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไร พี่ก็จะช่วยปอเสมอ เหมือนวันนี้ไงที่พี่ตามหาจนเจอ พี่สัญญา” ผมพูดสั่นๆ น้ำตาก็จะไหล
“ไม่เอาที พูดเหมือนเดิมดิ” มันร้องไห้ก่อนผมอีก ผมเดินมาที่รถ
“ปอ พี่ว่าราเป็นพี่น้องกันดีกว่า มันจะได้อิสระและมั่นคงกว่านี้ ...ปอจะทำอะไรก็ได้”ผมพูด น้ำตาไหลโดยไม่มีการสั่งการ
“ที” ไอ้ปอกอดผมจากด้านหลังและพูดต่อ
“กูทำใจไม่ได้ที่จะเป็นน้องมึง กูไม่อยากเป็นน้องมึง มึงเป็นแฟนที่ดีของกู ให้โอกาสอีกสักครั้งนะที”
“........(อืมม..แฟนที่ดีงั้นเหรอ).....ไม่ปอ พี่เป็นแฟนที่ดีให้ปอไม่ได้ จะให้พี่ทำตามใจปอทุกอย่างไม่ได้ และพี่ก็ไม่ได้ใจกว้างพอด้วย”
“มึงด่ากูสิที มึงตีกูก็ได้ อย่าพูดแบบนี้เลยนะ”
“ไม่รู้จะเอายังไงต่อไป”ผมพูดเบาๆ น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาอีกรอบ
“กลับกันเหอะ ให้มันผ่านช่วงนี้ไปก่อนแล้วค่อยคุยกัน”ผมผลักมือไอ้ปอออก เดินไปที่รถเสียบกุญแจสตาร์ทเครื่อง
“ขึ้นมาดิปอเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน” ไอ้ปอก้าวขาขึ้นช้าๆมันเขยิบเข้ามาชิดผม แขนมันกอดบ่าผมไว้แน่น มือผมไม่สามารถเอื้อมไปขับรถได้
“เอาล่ะ ถึงบ้านแล้วเราค่อยคุยกัน” ผมพูดโดยอยากจะให้ถึงบ้านก่อน ไอ้ปอคลายมือจากผมผมกำลังจะออกรถ
“กูขับเอง”มันพูดเปลี่ยนจากน้ำเสียงอ้อนวอน มาเป็นเชิงบังคับ
“ไม่ดีมั้งปอ ปอเมาแล้ว พี่ขับเอง” ผมพูดเสียงปกติ ในขณะที่มันเริ่มบิดรถออกไปอย่างรวดเร็ว ในสภาพที่ผมนั่งอยู่ข้างหน้า แต่มันเป็นคนขับ ผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที กลัวมันจะบ้าไปกว่านี้
“ทำไมไม่พูดเหมือนเดิม”ไอ้ปอกัดฟัน ผมได้ยินเสียงชัดเจนเพราะกามมันอยู่ติดกับหูผม
“.......” ผมเงียบก่อนที่มันจะเร่งเครื่องเร็วกว่าเดิม
“ไอ้ปอมึงจะบ้าเหรอ มึงจะเอาชีวิตมาเสี่ยงเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง” ผมตกใจและกลัวมาก ที่จะต้องมารถล้มบาดเจ็บ หรือตายเพราะเรื่องแบบนี้ จากเสียงพูดจึงกลายเป็นเสียงตะโกนให้ดังกว่าเสียงลม
“ดีจะได้ตายไปทั้งสองคน” มันตะโกนกลับ
“ปอกูกับมึงตายมันไม่จบแค่นี้นะ พ่อแม่จะว่ายังไง ใครเค้าจะเดือดร้อนบ้าง เชื่อกูเหอะปอ”ผมเอามือไปแตะที่หน้ามัน น้ำตาผมไหล (เพราะความกลัวตาย ศพเละมากกว่า) ไอ้ปอผ่อนเครื่องลง มันคงไม่ได้คิดถึงพ่อแม่หรอกครับ มันอาจจะคิดว่าผมพูดเหมือนเดิม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ผมก็โล่งใจ
“กูขับเองนะ” ผมเอามือไปเบียดข้างๆกับมือมัน ไอ้ปอปล่อยมือจากการขับรถมากอดเอวผมแน่น หน้าตะแคง แก้มซบลงที่บ่าผม
“กลับบ้านมึงนะ” มันพูดเสียงเบา ผมไม่ตอบ ขับมาเรื่อยๆมาจอดอีกทีก็หน้าบ้านมัน
“ปอถึงบ้านแล้ว” ผมปลุกมัน ในขณะที่รถจอดสนิท ไอ้ปอลืมตามองดูบ้านตัวเอง แล้วมองมาที่ผม ผมจ้องไปที่เข็มไมล์รถ ไอ้ปอเอามือข้างนึงที่กอดผมไปดับเครื่องแล้วดึงกุญแจรถออก พร้อมกับลากมือผมลงจากรถเข้าบ้าน
“มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ” ผมพูด ผมพูดเบาๆ เกรงใจคนในบ้าน
“ทำไมกูจะทำไม่ได้” ไอ้ปอพูดเสียงดัง
“พูดเบาๆหน่อยปอ เค้านอนกันหมดแล้ว กูว่ายังไงวันนี้เราก็คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก”
“ทำไมกูจะทำไม่ได้ ทำไมกูจะพูดไม่ได้” พูดเสียงเบาลงกว่าครั้งแรก
“ก็กูเป็นพี่มึง กูก็ต้องหวังดีกับมึงทุกเรื่องอยู่แล้ว”
“กูบอกให้มึงหยุดพูด”ไอ้ปอพูดระดับเสียงดังขึ้นอีกครั้ง มันบีบแขนผมแน่น
“ยิ่งทำตัวแบบนี้ ในตัวมึงยิ่งจะไม่มีอะไรดีเหลืออยู่เลย” ผมพูดด้วยความโมโห ควบคุมสติตัวเองเริ่มจะไม่ได้แล้ว
“เออ กูไม่มีอะไรดีสักอย่างในสายตามึง”
“ใช่ มึงไม่ดีเลยในสายตากู แล้วกูก็ไม่ใช่คนดีในสายตามึงด้วย”
“มึงดีที มึงดีในสายตากูตลอด ....แล้วครั้งนี้มึงจะยกโทษให้กูไหมที....มึงจะให้กูทำอะไรก็ได้ ...ต่อไปกูจะไม่เมา กูจะไม่กินอีกแล้ว”
“มึงไม่ต้องโทษตัวเองว่าเมา มันเป็นนิสัยมึงไปแล้วและมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกกับคนเดิม ถ้ามึงรักกันชอบกันก็บอกกูดิ กูจะมีสิทธิ์ไปว่าอะไรมึง”
“กูรักมึงนะที”
“มึงคิดดูให้ดี กูให้โอกาสมึงตลอดเลยนะปอ มึงเคยทำผิดมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ถ้ามันไม่ใช่เรื่องเดิมกูก็ให้โอกาสมึงทุกครั้ง......กูอาจจะให้โอกาสมึงมากเกินไปนะปอ” ผมสลัดมือมันออกแล้วดึงเอากุญแจที่อยู่ในมือมัน เดินไปเปิดประตู
“ถ้ามึงเดินออกจากห้อง กูจะโวยวายให้ตื่นกันทั้งซอย ไม่เชื่อมึงก็ลองดู”ผมชะงัก หยุดเดิน(จะทำยังไงกับมันดี) ผมรู้ว่ามันทำจริงแน่ ปกติมันก็บ้าอยู่แล้ว และตอนนี้มันเมาด้วย ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“อืมม..ไปอาบน้ำแล้วรีบนอนซะ” ผมพูดมันเข้ามากอดผม
“อยู่กับกูนะ”ไอ้ปอพูดเบาๆ มันดึงเอากุญแจจากผมไปแล้วเดินไปอาบน้ำ ผมนอนลงที่นอนไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
อาบน้ำเสร็จไอ้ปอรีบมานอนลงกอดผม...ผมเสียใจที่จะต้องเลิกกับมัน แต่ถ้าไม่เลิกผมคงต้องเสียใจอีกสักกี่ครั้ง...ไอ้ปอหลับอย่ารวดเร็วด้วยความเมา ผมลุกขึ้นแกะกุญแจมือที่อยู่ในกำมือมันแล้วออกจากบ้านมันไป...
...
เรื่องนี้มันก็ผ่านแล้วล่ะ มันก็มาป้วนเปี้ยนบ้านผมแต่ไม่ทุกวัน มาดูตอนหน้านะครับ มันพาคนใหม่มาบ้านผมด้วย มาหยามผมมากๆ แต่มันช่างเป็นเรื่องน่าขำสำหรับผมรึว่าผมหมดรักมันไปแล้ว...ติดตามด้วยนะครับ
-
...
อะไรเนี่ย
ไม่จริงช่ายม้ายยยยย ไรฟร้าาาาา
อึ้ง
-
เฮ้อออ เป็นซะแบบนี้ไป
เตะไอ้ปอ :z6: :z6:
-
อะไร้กันเนี่ย ผิดจริงครั้งนี้ทีอย่ายั้งมือ
ไอ่ปอมันไม่สมควรจะอยู่เคียงข้างทีอีกต่อไป
ด้วยความแค้นใจ มันจึงต้องโดน :z6:
-
ก็ให้มันรู้กันไป..
-
ผิดครั้งแรกก็พอให้อภัย แต่ผิดครั้งใหม่ :z6: กับเรื่องเดิมและผู้หญิงคนเดิม :beat: เอามันให้ตายที
ทำอะไรไม่รู้จักคิด คำขอโทษมันเน่าแล้วปอเอ้ย
-
:monkeysad:สงสารทีอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมทำอย่างนี้ๆๆๆๆๆๆ o13
-
เสียใจอ่ะ
ไมปอทำงี้อ่าา
-
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? :serius2:
สงสารทีจัง
ปอทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเล้ย
-
:m15: ทำไมละ ทำไม ทำไมปอทำกับทีแบบนี้!!! :z6:
มาต่อไวๆนะครับ....ชักอยากอ่าตอนหน้าแล้วสิ :z1:
เป็นกำลังใจให้คุณ LEO นะครับ^^
-
จุดจบคล้ายๆกันนะคะ ผู้ชายที่มีอะไรกับชะนีได้ แล้วมารักเกย์เนี่ย
ร้อยละ 99.99 กลับไปหาหอยแทบทุกรายไป ที่เหลือ0.01 พอมันเบื่อเรามันก็ไปหาเกย์คนใหม่
อย่าว่าอิชั้นมองโลกในแง่ร้ายนะคะ เพราะเจอมากับตัว และประสบการณ์ตรงจากเพื่อนสาวทั้งหลาย
เดี๊ยนคิดว่า ทีแกร่งพอที่จะผ่านช่วงเวลานี้ได้ข่ะ แล้วน้องทีจะเทพมากข่ะเรื่องฟามรักเอิกๆๆๆ
ปล. ให้ความรักเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต อย่าให้มันเป็นทุกอย่างของชีวิตข่ะ ไม่งั้นเราจะทุกข์จนไม่อยากหายใจ
(http://i269.photobucket.com/albums/jj45/mongyao/U1735P28T3D1407772F326DT20070112195.jpg)
-
แง สงสารที จัง
ตอนหน้า มีให้ลุ้นอีกแล้วหรอเนี่ย :serius2:
-
พี่ทีใจเย็นมากๆเลย :กอด1:
คงถึงจุดสิ้นสุดจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นะค้าบ
บางครั้งความรักก็ไม่เป็นอย่างที่เรานึกฝันไว้ :m15:
-
มะ..มะ..ม่ายยยยยจริง..... :sad4:
นี่มันอะไรกันเนี่ย..........ไม่จริงช่ายมั้ย....ทำไมปอทำแบบนี้..ผิดซ้ำๆๆ เรื่องเดิมๆที่สำคัญยังเป็นคนเดิม...จะขอโอกาสอะไรเนี่ย :z6:
กอดปลอบทีแน่นๆๆ :กอด1:
-
สงสารทีจัง ปอใจร้ายว่ะ ทำไมต้องทำอย่างงี้กับทีด้วย
มันไม่น่าจะให้อภัยเลยน่ะเนี่ย :beat:
-
ปอนี้นะทำผิดซ้ำๆแต่เรื่องเดิม :m16:
มันน่า :beat: :z6:
-
เมื่อวานยังรักันอยู่เลยย
สานดานผู้ชายจิงๆๆๆเนอะๆๆ
-
จะจบแบบนี้จริงๆเหร่อ เค้าไม่ยอม เค้าไม่ยอมจริงๆน่ะ :z3: :z3: :z3:อย่าเชียวน่ะ
-
แหะ ๆ ไม่มีอะไรหรอกแค่สงสัยว่า คนเขียนอยู่ชลบุรีใช่ปะ
ถ้าใช่ก็แบบว่า บ้านเดียวกัน o13
-
จบแล้วหรือนี่
พี่ทีไม่รักปอแล้วจิงๆหรอ
รออ่านนะค่ะ
-
^^
-
ไอ้ปอมึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ซ้ำซากๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำผิดเดิมๆๆอยู่นั้นแหละ
-
อะไร ยังไง
ไม่เข้าใจ งงมาก
เพราะฉะนั้นต่อเลยค่ะ
เอิ๊กๆ
-
เหอๆ อ่านแล้วก็เศร้านะครับ แต่ปล่อยเค้าเดินไปตามทางดีกว่าเนอะ
-
ตื่นเต้น
ลุ้นนนนน
-
เข้าใจทีนะว่าต้องเจอเหตุการณ์แย่แบบนี้ แต่ตอนทีไปเจอปอเค้ายังใส่กางเกงยีนส์อยู่ไม่ใช่เหรอ
บางทีอาจจะ ยังไม่มีอะไรก็ได้ แต่ชะนีเปลวอาจกำลังจะทำ (สงสัยชีวางแผนไว้แหง๋) งัยทีลองฟังปอเล่าอีกทีก่อนดีกว่านะ
:เฮ้อ: เอาใจช่วยทั้งคู่นะ :L2:
-
ตอนนี้ัไม่ตลกร้ายนะน้องที อ๊ากกก :m31:
ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้วล่ะ แต่ก็นะ....
...คนบางคนปล่อยตัวตามสบายเกินไป ชอบเปิดโอกาสให้ตัวเองแบบเสี่ยงดู ได้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็เฉยๆ ไม่ไ้ด้จริงจัง เค้าเรียกว่ามักง่าย ...อย่างปอ
...ถามว่าเค้ารักน้องทีมั้ย ตอบได้จากเรื่องราวที่อ่านมานะ รักแน่นอน แต่ไม่ค่อยถนอมน้ำใจ ชอบบังคับ ทำอะไำรไม่คิดถึงผลที่จะตามมา
...แต่คนบางคนคอยจ้องแต่จะตะครุบโอกาสตลอดเวลา ลองให้มีช่วงทางก็รีบเสียบ ถึงแม้ไม่มีช่องก็หาได้อยู่ดี เพราะเตรียมพร้อมเสมอ..อย่างเปลว
...เค้ารักปอเหรอ..คงไม่หรอกมั้ง แต่ชอบ หรืออาจจะติดใจละมั้ง ยิ่งปอหน้าตาดีก็คงอวดได้ เด็กผู้หญิงสมัยนี้เข้าใจยาก ปล่อยเนื้อปล่อยตัว
..น้องที..ก็คงต้องคิดให้ดี อะไรทำไปแล้วไม่มีความสุข หรืออะไรทำแล้วมีความสุข พี่เชื่อว่าน้องทีเลือกได้
..แต่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามอย่าให้เสียใจภายหลังเป็นพอค่ะ อย่างปอเนี่ยนิสัยเป็นแบบนี้ระยะสั้นเปลี่ยนยาก แ่ต่ก็่ใช่ว่าจะแก้ไม่ได้ซะทีเดียว
..เดาเอาว่า(ตามความคิดตัวเอง)น้องที กะ ปอ ต้องผ่านอะไรๆมาเย๊อกว่านี้แน่นอน เพราะเท่าที่อ่านดูเรื่องมันยังจิ๊บๆ(รึเปล่า)
พี่คิดว่าคงมีเรื่องเกิดขี้นอีกมากมายแน่ๆ (ใช่ป่ะ) ไม่จบแค่นี้หรอก เพราะที่สำคัญน้องทีรักปอ และปอก็รักที (เชื่อแบบนั้นนะ)
เพียงแต่สัน..เอ่อนิสัยปอมันคงต้องปั้นอีกแยะ
ปล...เวลาที่อ่านถึงตอนน้องทีน้ำตาไหลนี่ แบบว่าอินตามมากๆ น้ำตาจะไหลตามด้วยอ่ะ :m15:
-
เลิกอะไรกันเร็วจริง
-
รู้สึกเหมือนถูกถีบตกมาจากที่สูงเลย ตอนที่แล้วยังฮาอะไรกันอยู่เลย
แต่เรื่องยังไม่เคลียร์นะ อ่านแล้วยังคลุมเคลือนิดๆ ตรงที่ว่า ปอเมาแล้วโดนเปลวลากมา หรือปอเมาแต่พอมีสติแต่เลือกไปค้างกะเปลว
รอตอนหน้า ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
อ่านตั้งเเต่ตอนที่ 1 ถึงตอนที่ 22 ยิ้มเเล้วก้หัวเราะตลอดเลยครับ บางครั้งยังรู้สึกดีใจกับที ที่มีเเฟนเเบบปอ อยู่ด้วยเเล้วไม่น่าเบื่อ เเต่มาถึงตอนที่ 23 ยิ้มไม่ออกจริงๆ เสียใจด้วยนะครับ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :angry2: :angry2: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คือรู้สึกเหมือนตกเหวเลย
ทำไมเรื่องมันมาดีตลอด
แต่มาจบลงแบบนี้ รู้สึกเสียใจนิดๆ
ที่ต้องเลิกกัน ยังไงก็รอตอนต่อไปนะครับ
เผื่อจะเคลียร์กว่านี้ ตอนนี้อ่านแล้วอึ้งๆ งงๆ
-
เฮ้ย! อยากบอกว่าไม่ตลกเลยนะ o22 ไอ้ปอ! แกทำอะไรของแก ทำไมต้องทำให้คนที่มึงบอกว่ารักเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า
อย่างที่พี่ทีว่านั่นแหละ โอกาศน่ะมีให้เสมอแต่สำหรับความผิดที่ไม่ซ้ำกันเท่านั้น ถ้าแกชอบนังเปลวมันนักก็เลิกกับพี่ทีซะ :angry2:
อย่ามาทำตัวให้คนเขาต้องเสียใจแบบนี้ การนอกใจกันถึงจะสามารถให้อภัยได้ในวันหนึ่ง แต่แผลในใจลึกๆมันก็ยังมีอยู่นะ
ความเชื่อใจในตัวแกที่เชื่อมั่นมาตลอดก็หมดลงไปด้วย :เฮ้อ: แกยังเด็กอยู่ว่ะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอายุหรอกนะ ก็อาจจะมีส่วนนิสหนึ่ง
แต่ขึ้นอยู่กับภาวะทางอารมณ์และเหตุผลนิดหน่อยมากกว่า (ความรักไม่อยู่ที่สมองส่วนเหตุผลก็จริงอยู่แต่ก็ต้องมีบ้างไม่เช่นนั้นคงไม่มีคำว่า'ศีลธรรม'แล้ว) :serius2:
ตราบใดที่ยังคิดว่า "ก็กูรักทีมันจริงๆ แค่นอกกายชั่วครั้งชั่วคราวจะเป็นไรไป" แบบนี้เขาเรียกว่า'ของตาย'ใช่ไหม
ทำไมมึงไม่คิดในทางกลับกันบ้างวะ ถ้าคนที่มึงรักคิดแบบนั้นกับมึงบ้างจะเป็นไง ไม่ใช่ว่ามึงจะขอโทษไปได้ทุกอย่างนะ
หรือคิดว่าเดี๋ยวกูจะโวยวายมันก็ต้องยอม เดี๋ยวกูบังคับมันก็ต้องอ่อนตาม ... งั้นเหรอ?
จำไว้นะ สักวันความผิดนั้นก็อาจจะให้อภัยได้ แต่ถึงวันนั้นความรู้สึกก็คงไม่เหมือนเดิมแล้ว
ถ้ารักมาก..ก็อาจจะยอม แต่บาดแผลในใจก็ยังมีหลงเหลืออยู่ในซอกหนึ่งของจิตใจ ทีนี้ถึงฝืนคบกันไปยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ ก็คือหมดรักแล้วน่ะสิ..ทีนี้มึงจะไปทำอะไรก็ไม่สนใจแล้วล่ะ ถึงมึงจะประชดก็เท่านั้น ยิ่งทำให้ยิ่งเกลียด โกรธ ไม่อยากเห็นหน้า แล้วก็คงไม่ต้องพูดต่อไปแล้วมั้ง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ทำไมทำตัวดีๆไม่ได้ว้าา..... เสียใจว่ะ :o12:
-
ไอ้ปอทำไมทำยังงี้อ่ะ
สงสารพี่ทีอ่ะ
:sad4:
-
อ่านแล้วก็นั่งถอนหายใจ เฮ้ออออออออออออออออออ
ไม่เข้าเช้ามา 2-3 วัน ทำไมนายปอเป็นคนแบบนี้ ............. :z6:
รอติดตามเรื่องราวต่อ :กอด1:
-
เศร้า อีกแล้วหรอเนี่ย :o12:
-
อ่าน comment แล้ว เลยเบรค
รอให้ผ่านซักสองสามตอนก่อน
เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่ ทำใจไม่ได้
:เฮ้อ:
+1 เป็นกำลังใจให้น้องที
-
ชั้นจะฆ่าแกด้วยมือน้อย ๆ ของชั้นเนี่ยแหละ
ชั้นเคยโดนคนที่ชั้นรักทำร้าย ความเจ็บนี้เคยผ่านมาก็ย่อมทราบดีว่าทรมาณแค่ไหน
แกมาทำร้ายคนที่รักแกมากแบบนี้ ชั้นจะฆ่าแก แง่ง
ปล. อินเวอร์ เพราะเคยโดน ฮึ่ย
ก่อนไปขอกระทืบสักสองที แล้วก็จัดผ้านุ่งให้เข้าที่เข้าทาง ขยับสไบไม่ให้หลุด เสยผมเก็บไร แล้วก็เดินจากไปอย่างคุณข้าหลวง
"ไอ้ทองดี ลากไอ้คนมีชื่อผู้นี้ไปกระทืบซ้ำให้สาแก่ใจข้าอีกที ตามโทษานุโทษที่มันบังอาจ ทำร้ายผู้ที่รักมัน"
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
^
^
^
^
ข้างบนหนะบอกคุณชายทีสิว่าใคร
เสื้อสีชมพูหนะ
งง มานานละ
ก่อนอื่น ขอ :z6: ไอ้คุณปอทีแถอะหมั่นใส้
แล้ว :beat: นังคุณเปลวซะที
ชิ
-
ที่เอามาเนี้ยอาจจะไม่ใช่หยามก็ได่้ม๊าง ง เอามาให้พี่ทีหึงแน่เลย ย
(เข้าข้างพระเอก(เลวๆ) สุดชีวิต ต)
-
เฮือกกก....ค้างอย่างแรง :a5:
ขอตอนหน้าเร็วๆๆนะคับด่วนๆๆเลยอ่า
ป.ล.ดูไปดูมายังไงก็เดาบทสรุปเรื่องนี้ไม่ออกเพราะความบ้าของไอ้ปอ(มันชอบทำอะไรให้คาดไม่ถึง= =) รึใครคิดต่างจากผมมั่งคับแฮะๆ
-
:m15: :m15: :m15:
สงสารที
-
อ่านตั้งแต่ต้นยันจบเกือบตี 2 ละ
สนุกดีครับ
สุดท้าย :เฮ้อ: ไม่รู้จะว่ายังงัยดี
ก็ไม่เห็นต้องเลิกเลย ก็เอามันเป็นกิ๊กซะ และเราก็หาคนใหม่แทนมัน o13
มันจะมาว่าเราก็ไม่ได้ มันทำผิดเอง ทนได้ก็ทนไป ทนไม่ได้ก็ต้องไปจากเรา แต่ไม่ต้องกลัวเราก็มีแฟนใหม่มาดามอกแระ :o8:
ช่างคิดจริง ๆ กรู :jul3:
-
แงๆๆๆๆๆ ไอ้ปอ ชมอยู่วันสองวัน มาทำแบบนี้ได้ไง :z6:
สงสารปอก็สงสารนะ แต่สงสารพี่ทีมากกว่า ต้องให้โอกาสไปถึงเมื่อไหร่
แต่ให้อีกครั้งก็ดีนะ :z3:
ปล ตอนหน้า แปลกๆแฮะ รออย่างใจจดจ่อ :-[
-
ทีตัดใจ สมหน้าปอทำผิดซ้ำซาก
-
:z2: :z2:
-
คนไม่รักเราก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ถ้าเราทำแบบนั้นบ้างเค้าจะมาให้โอกาสเราตลอดแบบนี้ไม๊
:m15: :m15: :m15: สงสารพี่ที พี่ปอทำผิดเหมือนเดิมเรื่องเดิมๆพอให้โอกาสเดี๋ยวก็ผิดอีก
แต่ให้อีกครั้งก็ดีนะเผื่อพี่ปอจะกลับตัว :monkeysad: :monkeysad:
-
เป็นเราเจอแบบนี้ก็ทำแบบทีนี่แหละ :กอด1:
-
:m15: :m15: อุตส่าห์ครองรักกันมาตั้งนาน จะมาลงเอยแบบนี้เหรอ ไม่ดีมั่งครับ เข้าใจความรู้สึกของทีนะครับ แต่ก็ไม่รู้เด่ ว่าตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นระหว่าง 2 คนนั้นเหรอเปล่า เพราะเราก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ และบางครั้งสิ่งที่เราเห็นก็ไม่ใช่เห็นที่เราคิดก็ได้ ว่าเปล่าล่ะ :serius2: :serius2:
-
ไม่รู้จะ เห็นใจหรือสมน้ำหน้า ปอ มันดี งานนี้ ไม่น่าเลย รู้ทั้งรู้ยังทำอีกว่าแต่ว่า
ที ไม่คิดจะใจอ่อน ให้น้องอีกสักครั้งเหรอ :sad11:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เกิดมาแค่เพียงได้รักกัน สุดท้ายชีวิตของฉันก็ไม่มีไคร
:กอด1: :กอด1:
-
คนทำผิด สังคมให้โอกาสแก้ตัวใหม่ได้เสมอ
แต่ถ้าให้โอกาสแก้ตัวแล้วยังกลับไปทำผิดซ้ำสอง ก็ไม่สมควรจะได้รับความเห็นใจใดๆอีก(โหดไปไหม)
เป็นกำลังให้น้องทีนะ
แต่จริงๆไอ้น้องปอ มันก็เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่ง ที่ยังมีสันดานดิบๆติดอยู่ มันต้องการคนขัดเอาสันดานเดิมๆออกไปอย่างทีไง
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
เฮ้ออออ ไม่น่าเลยจริงๆ
-
...ขอคั่นก่อน...รู้สึกว่าตอนที่ผ่านมาจะเรตติ้งดีน่ะเนี๊ยะ
...เรียกล็อกอินใหม่ๆกับคนที่ซุ่มๆได้เยอะเลย...
...ก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและคอมเมนท์ให้น่ะครับ
...ถ้าทีเค้าว่างก็จะเข้ามาอ่านทุกความเห็นเรื่อยๆและจะพยายามตอบให้ได้มากที่สุดครับ
ขอบคุณครับ :pig4:
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง ตอน 24 ...คนที่เจ็บก็คือฉันคนเดียว
บ่นนำ
“เรื่องมันเศร้า” บ่นแค่นี้แหละ
ตอน 24 “คนที่เจ็บก็คือฉันคนเดียว”
เช้าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมตื่นสายเพราะเมื่อคืนกว่าจะมาถึงบ้าน กว่าจะได้นอนก็เกือบสว่างแล้ว เช้านี้ผมไม้รู้หรอกว่าไอ้ปอมาหาผมรึป่าว ผมตื่น 10โมง หลังจากนั้นก็ดำเนินการตามปกติ ก็เศร้านะแต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ผมใจกว้างไม่พอที่จะแบ่งให้ใคร ผมล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ สังเกตได้เลยว่าตาตัวเองบวม ผมมานั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน ก้มฟุบลงไปที่โต๊ะ
“ทำยังไงดีวะ จะลบมึงออกจากสมองกู” ผมเดินขึ้นไปที่ห้อง อยู่บนห้องจนถึง4 โมงครึ่ง ผมคิดในใจต้องออกไปไหนสักที่ เพราะผมยังไม่อยากเจอหน้าไอ้ปอตอนนี้ ผมขี่มอ-ไซต์มุ่งหน้าไปทะเลข้างๆตลาดหน้าศาล (ผมคงไม่กระโดดน้ำตายหรอกนะ) ผมไปนั่งเล่นคนเดียว มองดูทะเล ดูท้องฟ้า ฟังเสียงคลื่น(พูดซะยังกะบรรยากาศในละครไทย) เป็นตามที่คาดไว้ครับ 5โมงไอ้ปอโทรมาหาผม คงไปหาที่บ้านไม่เจอ ถ้าผมไม่รับก็จะเหมือนว่าโกรธมัน ผมก็เลยรับจะไค้คิดว่าเราจากกันด้วยดีคุยกันได้เสมอ
“อืม ปอ มีอะไร”
“กูไม่มีอะไร โทรหามึงไม่ได้เหรอวะ” มันก็พูดปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ก็ได้ ถ้ากูว่างกูก็จะรับ ไม่ว่างก็ไม่ได้รับ”
“มึงมีไม่ว่างด้วยเหรอวะ”
“อืม”
“.....”เงียบทั้งคู่
“มึงอยู่ไหน” ไอ้ปอถามผม
“เจเจ” ผมโกหก ถ้าบอกว่าอยู่ที่นี้มันใกล้เกินไปเดี๋ยวมันจะมา
“มึงไปเดินกับใคร ทำไมไม่รอกู”
“คนเดียว”
“คนเดียวมึงก็กล้าเดินเหรอ”
“อืม กูอยู่คนเดียวจนชินแล้ว”
“.......” เงียบอีกครั้ง
“มีอะไรอีกป่าว”
“กูจะไปหามึง มึงอยู่ตรงไหน”
“กูจะกลับแล้วล่ะ”
“งั้นกูจะรอมึงอยู่บ้านนะ”
“แล้วแต่...แต่กูยังไม่รู้เลยว่าจะไปไหนต่อ”
“ยังไงกูก็จะรอ”
“แล้วแต่มึง” ผมกดวางสาย ผมยังไม่รู้เลยว่าถ้ามองหน้ามันแล้วผมจะพูดยังไง ทำใจได้แค่ไหน ผมกลับบ้านประมาณทุ่มนึง ก็เห็นมันนั่งอยู่หน้าบ้าน ผมก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ
“ทำไมไปนานจังวะ”
“ก็เรื่อยๆตามประสากู ”ผมเดินเข้าบ้านเห็นมันเดินตาม
“มีอะไรจะพูดกับกูรึป่าว กูคงอาบน้ำแล้วนอน กูเหนื่อย”ผมพูดไอ้ปอหยุดเดินแล้วมอง
“มึงจะไม่ยกโทษให้กูเลยเหรอที”
“มันเป็นครั้งแรกของมึงรึป่าวล่ะ”
“......” มันเงียบ
“ในเมื่อมึงไม่พอใจในสิ่งที่มึงมี นี่ไงกูก็จะไม่ห้าม ไม่ขวางมึงอีกแล้ว”
“ถึงกูจะไปมีคนอื่นบ้าง แต่กูก็รักมึงคนเดียวนะที”
“กูดีใจที่ได้ยินอีกครั้ง...ถ้ามึงยังคิดว่ามึงทำถูก แล้วยังจะทำต่อไป งั้นกูก็คงเป็นคนที่ผิดที่ยอมรับในตัวมึงไม่ได้”
“กูผิดเอง กูไม่ได้ว่ามึงผิดเลย”
“อืม รู้ตัวก็ดี” ผมยืนนิ่งเงียบ ไอ้ปอก็ยืนก้มหน้านิ่ง
“กูไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย” ไอ้ปอพูด
“กูจะบอกให้มึงทำอย่างนึง มึงจะทำไหม” ผมมองไอ้ปอ ไอ้ปอเงยหน้ามองหน้าผม
“ขอให้มึงบอกเถอะที”
“กูไม่ต้องการให้มึงทำไถ่โทษ กูไม่ได้อยากแกล้งมึง ถ้ามึงทำหรือไม่ทำ มันก็ไม่มีผลต่อความสัมพันธ์ของกูกับมึง แต่ถ้ามึงทำมันก็จะเป็นเครื่องคอยเตือนมึง มันจะดีกับตัวมึงเอง” ผมพูดไอ้ปอทำหน้าเศร้าอีกครั้ง
“มึงลองจดบันทึกประจำวันว่า แต่ละวันทำอะไร พูดอะไร มึงรู้สึกยังไง คนรอบข้างล่ะเค้าคิดยังไง มึงเคยนึกถึงเค้าบ้างไหม แล้วจะมีใครเดือดร้อน ใครจะได้ประโยชน์ และในสิ่งที่ไม่ดี มึงจะแก้ไขมันยังไง มันจะได้ไม่ผิดพลาดอีกในอนาคต และมึงจะเป็นคนที่คิดถึงคนอื่นบ้าง เอาใจเขามาใส่ใจเราเป็นเรื่องที่ดีที่สุด....ตัวมึงโตขึ้นทุกวินาที ความคิดก็ควรที่จะโตขึ้นด้วย อย่าใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ไม่มีใครบอกมึงได้ทุกเรื่อง ต่อไปนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่มึงจะดูแลตัวเองให้ดี ....กูก็ขอให้มึงโชคดี” ผมพูดประโยคสุดท้ายน้ำตามันก็เริ่มไหลออกมาอีกแล้ว ผมรีบเดินขึ้นห้อง ผมอยู่บนห้องสักพักก็ได้ยินเสียงมอ-ไซต์ ขับออกไป
ผมนั่งลงบนเตียง ผมดูมันอยู่ และให้คะแนนกับทุกการกระทำของมัน(นี่เป็นความคิดส่วนลึกของผมที่จะให้โอกาสมันอีกสักครั้ง) และถ้ามันเลือกที่จะกลับไปเป็นคนเดิม ผมก็ทำใจไว้แล้วถึงแม้มันไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก
…………………………………………………………………………………
เย็นๆวันจันทร์
ผมคิดขณะเดินออกไปซื้อของแถวๆบ้าน
“ ก็รู้เป็นไปไม่ได้ ยังฝืนในความรู้สึก
ในส่วนลึกฉันรู้เธอมีใครอยู่
ก็รู้ในความเป็นจริง แต่ก็ยังจะแอบเฝ้าดู
ทั้งๆ ที่รู้เป็นได้แค่เพียงเท่านั้น……
…………………………………………….
......ผิดที่เราเจอกันช้าไป ไม่มีทางจะมารักกัน
เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
เมื่อผลสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว”
เพื่อเพิ่มอรรถรสในการเศร้า(เป็นเพื่อนผม)กรุณาเปิดฟังในyoutube ก่อนอ่านก็ได้เสียงเพลงนี้ได้ล่องลอยตามลมเข้าหูผม ต้นเสียงจากร้านอาหารริมฟุตบาท เพลงนี้ทำให้ผมสะดุดเดินช้าลง พลางกำลังคิดว่าไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องโกรธเปลวกะไอ้ปอ เพราะผมได้โทรไปถามจากเพื่อนไอ้ปอแล้ว ทำให้รู้ว่าไอ้ปอรู้จักกับเปลวก่อนที่จะมารู้จักกับผมอีก ...ผมเป็นคนมาทีหลังเอง โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย
“เมื่อผลสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว” โดนเลย ผมสะดุดใจเพลงนี้เพราะเคยมีความทรงจำเดิมๆครั้งนึง....ความว่า(ยังกะคำตัดสินในศาล)
ในครั้งนั้น ผมกำลังดูทีวี รายการบันเทิงช่องนึง(จำไม่ได้ว่ารายการอะไร..ไม่ค่อยได้ดู)เค้าถ่ายตัดตอนการแสดงคอนเสิร์ตบางช่วงของ4-5สาว(รุ่นใหญ่) มาให้ดู มีตู่ มีตั๊ก มีผู้หญิงอีก 2 คน และผู้ฉิง 1 คน คนสุดท้ายนี่แหละเด็ดที่ทำให้ผมทึ่ง เค้าร้องเพลงผู้หญิงก็เสียงหวานเพราะ ร้องเพลงผู้ชาย(ความลับ)ก็โคตรแมน น่าฟัง เป็นคนตลกอีกต่างหาก นี่แหละคือข้อได้เปรียบของเธอ ผมนั่งดูตาค้างเลย เค้าทำในสิ่งที่ผมทำไม่ได้ พูดถึงตอนนี้ก็ประจารตัวเองหน่อย จุดบอดของผมมีหลายอย่างเหมือนกัน (เอาแบบบอดสนิทเลยนะ)
1.เรื่องการแสดง ผมอายมากไม่กล้าแม้แต่นิดเดียวเชียวล่ะ ให้ผมแสดงออกทั้งสีหน้า ท่าทางไปตามบทไม่ได้เลยจริงๆ มีหลายครั้งในช่วงเรียนมหาลัยที่ผมพยายามแสดง แต่ผลสุดท้ายคือไม่ได้จริงๆ...งงกับตัวเองเหมือนกัน ทั้งๆที่เป็นคนปากหมา ทะลึ่ง และหน้าด้านพอตัว...
2.การเต้นไม่ได้อีกเหมือนกัน ฝันไว้ว่าอยากเต้นได้เหมือนบี้(ฝันค้างเลยกู)
3.การร้องเพลง ความสามารถเป็นศูนย์เช่นเดียวกัน ฟังเพลงได้ทุกแบบนะแต่ร้องไม่ได้ ฟังเสียงหมาหอนยังดีกว่า ...ผมเคยถูกโดนบังคับให้ขึ้นร้องเพลงครั้งแรกในชีวิตก็ตอนปี1(สงสัยปากดีเกินเหตุตอนช่วงรับน้อง)ตอนนั้นปีกยังไม่กล้าขายังไม่แข็ง เอ๋อๆอยู่ ก็เลยทำตามแบบงั้นๆ ผลสุดท้ายลงจากเวที ทั้งตัวไม่มีความรู้สึก อายไป3 ชาติ ทุกวันนี้ยังอายอยู่เลย
เพื่อนหลายคนบอกว่าการกระทำผมขัดกับบุคลิกตัวเองมาก เรื่องพวกนี้น่าจะทำได้สบาย แต่ความสามารถกลับติดลบ
(เห้ย...กูเขียนนอกเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่วะ) โทษที สติผมกำลังกระเจิงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อยากเขียนอะไรก็เขียน...กลับมาๆเข้าเรื่อง ถึงไหนแล้วล่ะ...อืม เพลงความลับ
ขณะที่ผมนั่งอึ้งในความสามารถของเค้าอยู่นั้น(อยากรู้ชื่อคนนั้นจริงๆ..เคยจำแต่ลืมแล้ว)
“ปอ มาดูคนนี้ดิ ร้องได้ทั้งเพลงผู้หญิง เพลงผู้ชายเลยวะ” ผมเรียกไอ้ปอให้ดู ขณะที่มันกำลังค้นหาของในกล่อง
“ไหนๆ” ไอ้ปอมองไปที่ทีวี
“นี่ๆ คนขวาสุด” กล้องกำลังถ่ายไปที่5สาวในชุดสีดำยืนเรียงกัน
“คนไหนวะ มีตั้งเยอะ” กล้องกำลังแพนหน้าแต่ละคน
“มึงก็ดูให้มันเร็วๆหน่อย รู้ขวารู้ซ้ายป่าวเนี้ย”
“ดูนี่ คนนี้” ผมเดินไปทีวี เอานิ้วจิ้มหน้าเค้าให้มันดู
“ร้องเพลงเมื่อกี้เหรอ”
“เออ”
“เค้าร้องดังมาตั้งนานแล้ว ไอ้โง่”
“อ้าวเหรอ” (มิน่าล่ะ กูเคยได้ยินแต่ไม่รู้ว่าใครร้อง)
“ไปมุดอยู่รูไหนมา...เพลงนี้กูก็ร้องได้”
“จริงอ่ะ มึงร้องเพลงเป็นด้วยเหรอวะ”
“อ่า ไม่เชื่อๆ มึงดูกู” ไอ้ปอลุกขึ้นยืนกลางห้อง กางขาทำมุม 30 องศา กำมือชิดปากเหมือนจับไมค์ ผมนั่งดูมันที่เตียง(มึงก็บ้าเนอะ ... ไม่อายตัวเองก็น่าจะอายกูบ้าง)
“ ปอดีใจที่ทุกคนมาคอนเสิร์ตปอในวันนี้” ไอ้ปอพูดพร้อมทำหน้าตาย ผมหัวเราะดังลั่น
“55+ ไอ้ปอ ไอ้บ้าเอ้ย...ร้องอย่างเดียวไม่ต้องมีลีลาก็ได้”
“ถึงบัตรเข้าชมจะแพง แถวนั่ง5หมื่น แถวยืน 5 บาทแต่ทุกๆคนก็มาให้กำลังใจปอกันแน่น เจเจฮอลล์ เดอะ มอลล์บางกะปิ” ไอ้ปอพูดทำหน้าเหมือนเดิม ผมขำกลิ้ง (คิดได้ไงวะ...ว่าแต่ไอ้ที่พูดเคยไปยังเหอะ)
“ไอ้บ้า เจเจ ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าอยู่เขตจตุจักร มันจะเป็นบางกะปิได้ไงวะ”
“เออ ช่างกูเถอะ กูไปเปิดสาขาไหม่ เจเจชลบุรียังมีเลย”
“เถียงข้างๆคูๆ”
“ผมมอบเพลงนี้ให้คุณทีครับ”และมันก็ร้องเพลงนี้จนจบเพลง(เออร้องได้จริงๆแฮะ...ไอ้นี่ชอบทำเก๊ก บทจะบ้าก็บ้าจริงๆ)
....นี่คือสิ่งที่ผมคิด เมื่อผมเดินผ่านร้านนั้น ครั้งนั้นที่ฟังไอ้ปอร้อง ผมมีเสียงหัวเราะตลอดเพลง และมาครั้งนี้ผมกลับซึมตลอดเพลง เพลงเดียวกันแท้ๆ ผมเดินเอื่อยๆ เรื่อยๆจนมาถึงบ้าน
เห็นแม่เย็บผ้า นั่งฟังเพลงอยู่ในบ้าน แม่ผมชอบฟังเพลง ต่าย อรทัย มีทุกชุด ฟังเกือบทุกวัน
“กินข้าวยังที” แม่ทักผมเมื่อเห็นผมเดินเข้าบ้าน
“ยังไม่กินเลยครับ แม่กินยัง”
“กินแล้ว ไปรีบไปกินได้แล้ว”
“ครับ” ผมรับปากแม่ เดินเข้าไปในครัวด้วยสีหน้าเศร้า ไม่ได้หิวหรอกนะครับ แต่กินแล้วจะได้เสร็จๆ อาบน้ำนอน ระหว่างที่ผมนั่งกินข้าวสำรวจอาหารว่าจะตักอะไรเข้าปากก่อน
“เก็บเอาความหลายใจ ความหลายใจไปใช้ที่อื่น...” เสียงเพลงต่ายแว่วเข้าหูผม(สงสัยคนร้องรู้ว่ากูอกหัก) ผมนั่งฟังเรื่อยๆ พลางกับเคี้ยวเอื้องบดข้าวในปาก จนเพลงนี้จบไป ยิ่งฟังก็ยิ่งเศร้า
“....ต้องท่องคำว่าทำใจ...” เพลงที่สองตามมาติดๆ (โอ้ย...ฆ่าไอ้ทีให้ตายเลยดีกว่า ต่าย อรทัย) ฟังดีๆ ด้วยเนื้อหาของเพลง+น้ำเสียงเศร้าๆ( ฟังต่อไปมื้อนี้คงได้กินข้าวกับน้ำตาแน่)ผมเก็บกับข้าวเข้าตู้ เดินออกมาจากครัว
“ทำไมกินเสร็จเร็วจัง” แม่ผมถาม
“ไม่ค่อยหิวนะแม่ เดินเข้าไปสำรวจกับข้าว ชิมอย่างละคำสองคำ หิวเดี๋ยวลงมากินใหม่”
“ว่าแต่ฟังเพลงต่ายจนแผ่นจะทะลุแล้ว แม่ร้องได้ยัง จะพาไปประกวดเดอะสตาร์ 55+”
“ไม่ไหวหรอก แม่แก่แล้ว” แม่ผมพูดไปหัวเราะไปด้วย (แม่หัวเราะแต่ผมจะร้องไห้)
“ทีไปอาบน้ำก่อนครับแม่” ผมเดินขึ้นห้องไป
วันนี้ ไร้เงาหัวไอ้ปอเลยเว้ย มันคงเลือกได้แล้วสินะ
...
“ก๊อกๆๆ”ครั้งนี้เคาะเสียงแบบนิ่มนวล ผมเดินไปเปิดประตู ตกใจครับมันคือไอ้ปอ (หลังจากหายตัวไป 3 วัน) มันไม่เปิดพรวดพลาดเข้ามา(จะมาท่าไหนอีกว่ะ)ผมให้คะแนน+1
“กรูมาเอาหนังสือ”
“อืม เอาดิ” ไอ้ปอมองมาที่ผมก่อนจะไปหยิบหนังสือบนโต๊ะ แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างและตะโกนออกไป
“รอแป๊บเดียวนะออย” สงสัยมันอยากให้ผมรับรู้ว่ามันพาคนมาด้วย ผมเลยตอบสนองเดินไปที่หน้าต่าง เห็นผู้หญิงคนนึง หน้าตาใช้ได้ยืนอยู่ที่รถ
“อืมก็สวยดีหนิ แฟนเหรอ” ผมพูดยิ้มๆมองหน้าไอ้ปอ
“แน่นอน ถ้าใครนั่งรถกูต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว” (กูก็เคยนั่งไม่เห็นมันจะวิเศษตรงไหนเลยวะ)ผมใจหายนิดหน่อย ต่อไปนี้กูต้องทำใจเป็นพี่มึงแล้วสินะ
“กูไปก่อน กูจะพาออยไปกินข้าว”
“อืม...โชคดี” ผมกลับมานั่งที่เตียง ไอ้ปอเดินออกนอกห้อง(ทำไมกูต้องสนใจมึงด้วย ต่อให้มึงขนมาเป็นท้ายรถสิบล้อ เหมือนไปเล่นน้ำสงกรานต์ กูก็จะไม่สนแล้ว)
…………………………………………………………………………………………
หลังจากวันนั้นมันก็หายไปอีก 2 วัน วันนี้เป็นวันศุกร์ ในตอนเย็นถ้าผมว่างผมก็จะไปเดินตลาดหน้าศาล แต่วันนี้ว่างและไม่อยากไป ไม่อยากไปเจอบรรยากาศเดิมๆ ไอ้ปอโผล่มาที่บ้านผมในชุดเสื้อกล้าม กางเกงบอล เคาะประตูตามมารยาท ผมเปิด
“กูมาเอาถุงเท้า” มันพูด ผมงงๆ(มึงเคยลืมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่)
“อืม หาเอาดิ” ผมมองทั่วร่างกายมันเห็นรอยสักต้นแขนขวา เท่าฝ่ามือ มันชำเลืองมองดูผมที่มองมัน
“สักมาเมื่อไหร่” ผมใจหาย เสมือนว่ามันไม่เชื่ออะไรผมอีกแล้วทั้งๆที่ผมเคยห้ามมัน (ให้คะแนน-50)
“เมื่อเช้า”
“แล้วไม่ได้ไปเรียนเหรอ”
“ไม่ได้ไป”ไอ้ปอตอบ ผมมองออกนอกหน้าต่างเห็นกระเป๋าสะพายตุงๆแขวนอยู่ที่รถ
ถึงตรงนี้ผมรู้ล่ะว่ามันโกหก มันคงเอาชุดที่เรียนใส่ไว้ในกระเป๋า ถ้ามันไม่ไปเรียนจริงๆมันคงไม่ต้องพยายามลงทุนทำให้เนียนหรอก ใส่ชุดเทคนิคบอกว่าไม่ได้ไปเรียนผมจะเชื่อมากกว่า เพราะมันเป็นธรรมชาติพฤติกรรมมนุษย์ที่ทำผิด มักจะทำให้เนียนเวอร์เกินไป(ถ้าโกหก) ทำให้ผิดสังเกต และอีกอย่างไอ้เรื่องรอยสัก สักมาเมื่อเช้า(ทำไมไม่เป็นรอยนูนแดงเลยวะ เข็มจิ้มเนื้อเลยนะเว้ย) แสดงว่านี่คือการเพ้นท์ดีๆนี่เอง... แล้วทำไมต้องพยายามทำความเลวให้ผมเห็นด้วย การโกหกครั้งนี้จึงเอาคะแนนไปอีก -10
“อืม” ไอ้ปออึ้งเล็กน้อย เพราะปกติถ้ามันไม่ไปเรียน มันจะไม่กล้าบอกผมหรอก ไอ้ปอเดินออกไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ถุงเท้า ปิดประตูดัง “ปัง” -1 ทันที
...
ผมปฏิญาณไว้กับตัวเอง ว่าจะไม่มีแฟนอีกแล้ว(ณ ตอนนี้คิดแบบนี้) แต่ เรื่องในอนาคตไม่สามารถหยั่งรู้ ...อาจเสียใจแค่ตอนนี้ หลังจากนั้น 100 วันหาใหม่เลย555+) ล้อเล่นครับ ผมคงไม่พยายามที่อยากจะมีอีกแล้ว สมมุติถ้ามีมาก็จะไม่รักมากมาย...สัญญาต่อหน้าคนอ่าน (จริงๆ) กลัวไม่เชื่อ
-
:z13:
เชื่อครับเชื่อ
-
:L1:สู้ๆข่ะ
จากกันแบบนี้ก็ดีข่ะไม่ต้องเจ็บซ้ำๆซากๆ
-
เราว่าทีแฟร์ดีนะ
ไม่ใช้ว่าเลิกกันแล้วมาโกรธเกลียดทำร้ายตบตีกัน
ชอบ!!!!!
-
ปลื้มน้องทีอ้ะ
ส่วนน้องปอ..มันเด๊กเด็ก เด็กมากกกกกกกกกกกก
การกระทำและทุกสิ่งอย่าง เฮ้อ...เด็กเอ๊ย
-
เฮ้อ ความรัก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เฮ้อออ....ความรัก
:sad11: :sad11:
-
^^
-
มีรักก็ต้องมีเจ็บ พูดเเล้วก็เศร้าจัง
-
:z6: ทำตัวเป็นเด็กๆไปด้ายยยยยยนายปอ :เฮ้อ: ถึงได้บอกไงว่ายังไม่โต เรียกร้องความสนใจแบบผิดๆนะเนี่ยยยย
-
ไม่รุจะเม้นท์ไร เอาเป็นว่าเข้ามาปลอบใจที (คนอกหักก็ละกัน) :กอด1:
-
สงสารทีอ่า
ไมนะปอ
ทำร้ายทีจัง
-
ปอร์โคตรเรียกร้องความสนใจอ่ะ
-
นายทีจะไม่ใจอ่อนเชียวเหร่อไอ้ปอมันก็ชั่งเรียกร้องความสนใจจังเลยนิอะไรที่นายทีไม่ชอบมันก็ทำ
เพื่อจะให้นายทีมาสนใจเหมือนเมื่อก่อนใช่ม่ะล่ะ
-
ปอ
ขี้ประชดมาก
...ได้อีกนะเนี่ย
-
เค้าสงสารปอจัง
อภัยให้ปอเหอะนะ
กลับมาเหมือนเดิมเหอะ
นะ นะ นะ
-
มากอดปลอบใจทีอ่ะ :กอด1:
ปอก็มาให้วุ่นวายใจได้เรื่อยๆเหมือนกัน...แต่อย่างที่ทีก็รู้ว่าปอไม่ได้ไปสักจริงแค่เพ้นท์ แล้วก็ไปโรงเรียน อันนี้ค่อยโอเคหน่อยแต่ปากอ่ะยังเฉไฉได้อีก..ชิส์ กะจะมาง้ออ่ะดิ..
แต่เรื่องน้องออย ยังไม่เคลียร์อ่ะปอ :m16: (จะเชียร์ให้ทีเห็นใจซะหน่อย หมดกัน)
-
สงสัยมาง้อ
:mc4:
-
+1 เป็นกำลังใจให้นะที :L2:
-
ปอมาวนเวียนแบบนี้แล้วใครหน้าไหนมันจะทำใจได้เนี่ย
จากกันโดยดีแต่ยังมาให้เห็นเนี่ย
ใครๆก้ทำใจไม่ได้อยู่ดี
-
ปอเค้าก็แค่อยากให้นิสัยคุณครูของทีออกมา
ประมาณว่า ไม่มีเธอ ชั้นเลวนะ อิอิ
-
555+
พี่ทีจับผิดเก่งมากน่ากัวจริงจริง
-
ก็เห็นใจทีนะครับ
แต่ลึกๆแล้วก็แอบเข้าข้างปอ
ผมรู้สึกว่าทีเองก็รักปอไม่น้อย
ปอเองก็รักทีเหมือนกัน
เพราะฉนั้นการให้อภัยน่าจะดีที่สุด
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรก
แต่ผมว่าที่สุดแล้วคนเราก็น่าจะทำตามใจตัวเอง
เรื่องบางเรื่องต้องใช้สมอง
แต่เรื่องบางเรื่องก็ต้องใช้ใจนะครับ
อย่ากลัวเลยครับความเจ็บ
ปล. ผมไม่รู้ว่าตอนนี้สถานะของคุณสองคนเป็นไงนะครับ แต่แค่มองอีกมุมนึงนะครับ สู้ๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:กอด1:ที
เข้มแข็งได้ใจ
แบบนี้แหละดีแล้ว
ปอจะได้ปรับปรุงตัวเอง :a14:
แต่อย่านานนักหละ
แอบสงสารเหมือนกัน :m26:
-
ดูเหมือนปอในตอนนี้พยายามเรียกร้องความสนใจจากคุณทีนะ
-
บักปอเอ้ย
เด็กว่ะ
ฮิ้ววววววว ทีไม่สน :laugh: :laugh:
-
รอดูกันต่อปายยย o13 o13 o13
-
:เฮ้อ: เฮ้อออ...สงสัยปอทำทุกวิถีทางเพื่อให้ทีกลับมาสนใจล่ะมั้ง
ว่าแล้วก็ขอ :z6: ปอสักทีเหอะ :laugh: :laugh:
เอาเลยที...ต้องเอาคืนซะให้เข็ด กร๊ากกกกกกกก
-
สวัสดีครับ
ตกลง จบ???
หรืออย่างไร???
ไม่รู้สิ รอคนเขียนมาต่อ หรือบอกอีกทีว่า จบแย้ว หรืออื่นๆ ว่าไป
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.ชีวิตลิขิตเองไม่ไ้ด้ทั้งหมด แต่เลือกที่จะทำหรือไม่ทำมันได้ ในบางที
-
ตอบข้อสงสัยเรื่องคนร้องเพลง"ความลับ"ของน้องที
คนร้องชื่อคุณมัม ลาโคนิคจ๊ะ
ไม่รู้ว่าตอนที่เล่าถึงตอนนี้เป็นปัจจุบัน หรือ อดีตจ๊ะเนี่ย
ถ้าเป๋นปัจจุบันก็เอาใจช่วยให้น้องทีผ่านพ้นไปด้วยดี
แต่ที่ไอ้น้องปอ มันทำ เค้าเรียกว่าเรียกร้องความสนใจนะ แต่รู้สึกมันไม่ค่อยจะได้ผลแหะ เพราะคุณครูน้องทีหักคะแนนจิตพิสัยจะหมดแล้ว
-
ใจก็ยังอยากให้ปอกับทีกลับมาเหมือนเดิม :monkeysad:
แต่ตอนนี้ลบคะแนนปอด้วยเหมือนกัน :m16:
-
เตรียมน้ำตามาหลายปี๊ป ไว้ร้องเป็นเพื่อนน้องที อิอิ :monkeysad:
-
:เฮ้อ: บอกได้คำเดียวว่าจุก
ไม่รู้จะพูดอะไร คอยดูต่อไปนะขอรับ
-
ยังไม่กระจ่าง มาต่อด่วนๆๆๆได้มั้ยคร้าบบบบ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คุณทีแต่งแบบเศร้าไปฮาไป (แต่เราว่าฮามากกว่า) จนอยากจะอาสาเศร้าแทนให้เลยค่ะ 555555
หน่ายนายปอจริงๆ ทำตัวเป็นเด็กได้ตลอดเวลาเลยอ่ะ :m16: แถมทำเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่เข้าใจว่าทั้งที่มีคนรักอยุ่แล้ว ทำไมถึงยังต้องการคนอื่นอีก ไม่รู้จักพอ เฮ่ออออออ
แต่คุณทีเก่งอ่ะ ชอบวิธีคิดของคุณทีค่ะ วิเคราะห์อะไรได้เป็นเรื่องเป็นราวเลย วิธีแก้ปัญหาแต่ละอย่างก็ไม่ใช่แบบขอไปที แต่เน้นให้ปอเข้าใจจริงๆ (เช่นตอนล่าสุดเป็นต้น)
แต่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจสินะ :z3: ถึงยังคงความประชดได้อย่างต่อเนื่องแบบนี้ = =
ยังไงก็ตาม เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ ^^ ว่าแล้วก็ปูเสื่อนอนรอตอนต่อปายยย
-
:เฮ้อ: ปอทำตัวเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจเลย
อะไรที่ทีไม่ชอบทำหมดเพื่อดึงดูดความสนใจ
อยากให้คนที่รักหันกลับมาสนใจ ถึงแม้เรื่องที่
ทำมันอาจจะดูไม่ดี แต่ก็หวังว่าคนที่รักจะหันมามอง
ให้ความสนใจเหมือนเดิม :m15:
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าทีเป็นคนที่มีความคิดเชิงบวกแล้วก็จิตใจดี
มันยากนะที่จะคิดหรือจะทำแบบนี้ได้ โดยเฉพาะกับคนที่ทำให้เราเจ็บ
ไม่ต้องถึงขั้นแฟนก็ได้ แค่เจอเพื่อนหักหลังก็ .. อย่าให้ได้เจอ เดี๋ยวมี :z6:
อ่านตอนนี้ เราคิดเหมือนคนอื่นๆแหละ
ว่ายังไงก็รู้สึกว่าปอยังรักทีอยู่ แถมเรียกร้องความสนใจอีกตะหาก
ว่าแต่..ที่เล่ามานี่ ปัจจุบันหรือผ่านมาแล้วคะเนี่ย? สงสัยเหมือนกัน
:L2: ให้กำลังใจ
-
ตอนที่เล่านี้ เรื่องเกิดนานยังอ่ะ
ถ้ายังพอมีโอกาสกลับมา luv ใหม่มั้ย ไม่อยากให้เลิกกันเลย :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะ :L2:
-
เวนกำ ไม่ได้ อ่านแค่ สอง วัน
รับไม่ด้า ยย ย ย ยย ย ย
:z3: :z3: :z3:
ไม ปอ ทำงี้ อ่ะ :angry2:
-
พี่ที สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แต่ไม่อยากให้เลิกกันเลยอ่าา :L1:
-
“ถึงกูจะไปมีคนอื่นบ้าง แต่กูก็รักมึงคนเดียวนะที” :z6: ยังมีหน้ามาพูด
เหมือนไอ้ปอพยายามจะทำอะไรบางอย่าง
อีหนูออยมาจากไหน
เรื่องยังไม่จบใช่มั้ยพี่ที ม่ายยยยยยยย :z3:
-
เอาไงดีอ่ะเนี่ย
:fire: :fire:
-
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพราะพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันนี้ในวันต่อไป
-
:o11: :o11:
-
:monkeysad:พี่ทีใจอ่อนเร็วๆๆๆสิ สงสารน้องปอออออออออออออออออออ o13
-
ตอนนี้ไม่เม้น
:m15:
อย่างเดียว...
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรียกร้องความสนใจมากเลยนะ "นายปอ"
เรื่องความรัก.....ไม่เชื่อหรอกว่าจะจบกันง่ายๆ :m31: :m31:
ปล. อ่านเรื่องไป ฟังเพลงไป ป้าดดดดดดดดดด :m15:
-
ก้อเลิกกันแล้วให้มันจบจบไป.....จริงหรือ :z3:
ปอ ทำไม ปอ ทำแบบนั่นละ ประชดอะไรพี่ทีป่าว
ไม่แคร์กันแล้วหรื...ความรัก...เหอะ รอปอมาง้อนะ :z2:
-
:L1: มีแฟนแบบทีนี้ก้ดีเนอะ ขนาดคิดจะเลิกกับแฟนทั้งที ยังมีการสอนสิ่งที่มีสาระให้อีกด้วย มีเพื่อนแบบทีบ้างเปล่าครับ แนะนำมาให้ด้วยนะครับผม อิอิ นี้ถ้าเป็นคนอื่นนะ ปอมันคงโดนด่าแบบขุดบรรพบุรุษมาด่าเลยล่ะ แต่นี้เป็นที ปอเลยรอดตัวไป แต่การง้อของปอบีมก้เคยทำนะ อิอิ งอนมากใช่ไหม จัดไปเป็นชุดใหญ่เลย ชอบแกล้งแฟนที่นิสัยเหมือนทีอ่ะ 5555+ :L1:
-
ทีครับ เราก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน
มันดีทุกอย่าง แต่ก็แอบไปหาเศษหาเลย
เราทั้งคู่รักกันแบบนี้แหล่ะ
แต่เราก็ทนไม่ได้ ....ไม่ได้เห็นกับตาหรอกนะว่ามันไปทำกับใคร
แต่รู้ว่ามันไปทำมาแน่ๆ คือมันเช็คได้ไงว่าเพิ่งเสร็จมา แต่เรายังไม่เสร็จเลย มันต่างกัน
ก็เลยเลิก ...แต่ทุกวันนี้ยังคิดถึงมันเสมอตลอดเวลา
อยากให้ทีคิดดูดีๆอีกที มันอาจจะมีบ้าง แต่ถ้ามันรักเราจริง
มันคงไม่ไปใหน
ทีให้โอกาสปอ ก็เหมือนให้โอกาสตัวเอง ให้โอกาสพวกเราที่คอยติดตามด้วยแหล่ะ
ทีคิดดีๆอีกทีได้นะ แต่การจะลงโทษก็ไม่ได้ให้ทีละเลยหรอก เอาเจ็บๆซักทีก็ได้นะ
-
:z10: :z10:
เอางัยแน่ปอ..55
-
จะทำให้ทีหึง !! จนทนไม่ไหวต้องมาง้อปออ๋อ
หรือจะทำให้เกลียด ๆ ๆแล้วก็จะได้เลิกรัก *
-
อ่านทันจนได้ หลังจากไปสอบนาน :z3: :z3:
เชียร์ให้กลับมารักกันอีกครั้งนะ
เพราะเผื่อได้เจอคู่ปอทีจะได้มีโอกาสไปทัก
เด็กช่างในเมืองชลอย่างเยอะ TTv
สู้ๆ ต่อไปคร๊าบบบบบบบบบ
-
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง25...โดน(หลอก)อีกจนได้
บ่นนำ
ทีน่าจะไปสมัครเป็นครูนะ ท่าทางจะสอนได้ดี แล้วก็เป็นนักเขียน (อาชีพเสริม)...ก็อย่างที่บอกเล่าเก้าสิบกันให้อ่านเมื่อตอนก่อน อาชีพครูเป็นอาชีพที่จะต้องวิ่งหนีเลยล่ะครับ(วิ่งเร็วจนจะชนรึป่าวไม่รู้...ยิ่งไม่ชอบก็ยิ่งเหมือนเข้าใกล้วงโคจรทุกที) 90 เปอร์เซ็นต์ก็ว่าได้ที่รู้จักผมก็จะบอกทำนองนั้น ทั้งพ่อ แม่ พี่ เพื่อนๆ อาจารย์ แม้กระทั้งไอ้ปอที่ไม่ค่อยมีสมองมันยังมีความคิดให้ผมไปเป็นครู...เหมือนกำลังจะมีควันดำบอกเหตุแล้วล่ะสิ เมื่อคณะติดต่อมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ว่าจะจ้างผมไปเป็นผู้ช่วยวิจัย ซึ่งอาจารย์ในคณะผมนั้นแหละเป็นหัวหน้าโครงการวิจัย และอาจารย์คนนี้อีกแหละที่เป็นต้นคิดอยากให้ผมเรียนต่อแล้วมาเป็นอาจารย์ (พยายามบอกเป็นนัยๆผมรึป่าวอาจารย์) ยิ่งเกิดเรื่องไม่ค่อยจะราบรื่นของผมกะไอ้ปอ ผมยิ่งตัดสินใจง่ายว่าผมจะไป...ส่วนเรื่องเป็นนักเขียนไม่สิ เรียกว่าผู้อยากเขียนมากกว่า...ในชีวิตนี้(เพิ่งคิดได้)อยากเขียนหนังสือ2เล่ม(ถ้าไม่ฝันเกินไป) เล่มแรก...ผมก็เริ่มวางแผนปีนี้แล้วล่ะครับ ว่าผมจะเขียนเรื่องราวของผมตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจนถึงตีนเท่าใบตาลเฉกเช่นปัจจุบัน ตอนนี้กำลังทำทิศทางที่จะเขียนอยู่ครับ ถ้าไม่ทำแบบนี้ คิดได้แล้วเขียนเลย คงไม่จบไม่สิ้นเป็นแน่แท้ หลักๆก็น่าจะเป็น (มีไรบ้างล่ะ) วัยเด็กที่แสนสั้น เข้าสู่วัยรุ่นวุ่นวาย การเรียนตามกระแส ความรักจอมปลอม ชีวิตที่โลดโผนบนถนนที่ขรุขระ ฯลฯ ก็จะมีทั้งหัวเราะ ร้องไห้ สมหวัง ผิดหวัง (เอาไว้แจกเป็นของที่ระลึกงานศพของตัวเอง55+)...และอีกเรื่องก็อยากจะเขียนตำราเรียนกะเค้าเหมือนกันนะ แอบๆร่างไว้แล้วเหมือนกัน ในสายที่เรียนมานี่แหละ แต่ด้วยคุณวุฒิที่ยังไม่น่าเชื่อถือเลยต้องเขียนแบบหลบๆซ่อนๆ เมื่อไหร่กาลเวลาเปลี่ยนไป หวังว่าความรู้ตัวเองจะเพิ่ม(จริงป่าวไม่รู้)ก็จะออกเผยแพร่ต่อสาธารณชนได้(มั้ง)...
ตอน 25...โดน(หลอก)อีกจนได้
2 วันต่อมา (เว้นระยะห่างได้ดีมาก) 6โมงเย็นไอ้ปอโทรมา
“หวัดดีครับ”
“กูเอง” (กูก็รู้ว่ามึง)
“อืม...มีอะไร”
“แม่กูไม่สบาย ซื้อยามาให้หน่อย”(แล้วทำไมมึงไม่ออกไปซื้อเองล่ะ)
“กูไม่รู้จะซื้อยาอะไร” ไอ้ปอพล่ามต่อ (มึงโง่รึมึงขี้เกียจ ไปซื้อก็บอกอาการเค้าไปดิ)
“แล้วแม่เป็นยังไงบ้าง”
“ไม่สบาย”(กูรู้แล้ว ไม่สบายยังไง...ไอ้นี่พูดไม่รู้เรื่อง)
“อาการยังไง” ผมเริ่มอารมณ์เสีย
“อาการป่วยอ่ะ ไม่สบาย มึงไม่รู้จักเหรอ” (กูพูดไม่รู้เรื่องรึมึงไม่รู้เรื่องกันแน่)
“เออๆ” ผมพยายามจะไม่ต่อล้อต่อเถียง
ผมวางสายรู้สึกว่ามันจะพยายามทำตัวขัดใจผมทั้งอาทิตย์ ผมไปร้านขายยา ซื้อยาสามัญประจำบ้านทุกชนิด แก้ไข้ แก้ไอ แก้อักเสบ ปวดหัว ตัวร้อน ผื่นแดง ท้องอืด ท้องเสีย ชุดทำแผล ผมเตรียมไปหมดเลย มีอาการยังไง มียารักษาหมด ผมตรงดิ่งไปที่บ้านไอ้ปอ
“แม่อยู่ไหนแป้ง” ผมถามน้องสาวไอ้ปอ เมื่อเห็นอยู่หน้าบ้าน
“แม่ยังไม่กลับมาเลยพี่ที”
“แม่ไปหาหมอเหรอ” ผมถาม แป้งทำหน้างง
“แม่กับพ่อไปงานศพ ที่สัตหีบ”
“อ้าว แล้วไมไอ้ปอบอกพี่ว่าแม่ไม่สบาย”เริ่มอยากกระทืบไอ้คนพูด
“ก็มีดบาดมือเมื่อเช้าไง” ไอ้ปอพูดเดินออกมาก่อนที่แป้งจะตอบ
“แผลนิดเดียวเองนะพี่ปอ หายแล้วมั้ง ไม่ต้องไปหาหมอขนาดนั้นหรอก”แป้งพูด (กูโดนหลอก)ผมยืนขมวดคิ้ว
“มานี่ที กูนี่แหละไม่สบาย”ไอ้ปอเดินมาดึงมือผม
“แล้วมึงจะตายเมื่อไหร่ล่ะปอ” ว่าจะไม่แสดงความโกรธอยู่แล้วเชียว
“เฮ้ย ตายตั้งแต่อายุยังไม่ถึง20เลยเหรอ เร็วไปมั้ง” ไอ้ปอพยายามพูดขำๆ แต่ผมสิขำไม่ออก(ดีล่ะพ่อแม่มึงมาจะได้มางานสวดศพมึงต่อ)
“มึงทำเพื่ออะไรปอ” ผมถามมันเมื่อมาอยู่ในห้อง
“..............” ไอ้ปอเงียบ
“ทำไมมึงเอาพ่อ-แม่มาแช่งแบบนี้”
“กูไม่ได้โกหก ก็แม่กูไม่สบายจริงๆ แต่เป็นไม่มาก กูบอกมึงไม่หมด” (มึงยังจะพยายามไปแบบน้ำขุ่นๆอีก)
“พูดความจริง ก่อนที่กูจะโกรธไปมากกว่านี้”
“กูอยากอยู่ใกล้มึง กูอยากเห็นหน้ามึง” ได้ยินแล้วก็รู้สึกอึ้งๆเหมือนกันนะ (มันตรงเกินไปว่ะ)
“เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนแล้วเราไปกินข้าวข้างนอกกัน...กูยังไม่อาบน้ำ ไม่คิดว่ามึงจะมาเร็วขนาดนี้”(กูจะทำยังไงกับมึงดี ทำไมการกระทำมึงมันไม่คงที่เลย ตกลงตอนนี้มึงคิดยังไงกับกู)
“นะ กูอาบแป๊บเดียว”ไอ้ปอเข้ามากอดผมก่อนที่จะถอดเสื้อผ้านุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกไปอาบน้ำ
ผมนั่งลงบนเตียง สายตาก็มองไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งข้างหมอน มันเป็นเล่มที่แปลกตา เพราะปกติผมจะเป็นคนซื้อสมุดให้มัน ผมหยิบขึ้นมาอ่าน (บันทึกนี่หว่า) ผมเปิดอ่าน(อย่างไร้มารยาท)
14 ธันวาคม 52
เมื่อวานกูทำให้ไอ้ทีโกรธ มันโกรธกูมาก กูไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันโกรธกูได้ขนาดนี้ กูยอมรับว่าผิด กูเมา กูควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ กูกินเหล้าทีไร ทำไมกูต้องเกิดอารมณ์ด้วย กูเคยถามเพื่อนหลายคน เค้าก็บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ไอ้ทีมันน่าจะเข้าใจกู กูเลยสัญญากับมันว่าจะไม่เมาอีก กูต้องทำให้ได้ กูคิดอยู่ตลอดเวลาถ้ากูเลิกกับมัน กูจะเป็นยังไง วันนี้กูก็ไปหาไอ้ทีกูไม่กล้าขึ้นไป กูกลัวมันจะโกรธกูมากกว่าเดิม เอาไว้มึงใจเย็นก่อนแล้วกูจะไปให้มึงด่า กูง่วงนอนแต่กูนอนไม่หลับและกูก็ปวดมือด้วย
ผมอ่านบันทึกวันแรกของมัน คำคอมเม้นของผม คือ... เขียนได้แย่-แย่มาก ไม่รู้ว่ามันเขียนบันทึก รึเขียนจดหมาย จะเขียนส่งหาผม รึเขียนให้ตัวเองอ่าน สับสน...จุดประสงค์ไม่ชัดเจน ลายมือช่วงแรกพอเดาได้ หลังๆต้องใช้ verb ช่วย(verb to เดา)สงสัยมันปวดมือจริงๆ แต่อย่างน้อยลายมือที่เขียน ก็ทำให้รู้จักตัวตนมันมากขึ้น มากกว่าการแสดงออกของมัน และอีกอย่างมันยังจดบันทึกเหมือนที่ผมเคยบอก ได้คะแนนไป +10
ผมกลัวว่ามันจะรู้ว่าผมแอบอ่าน(มันยิ่งอาบน้ำเร็วอยู่ด้วย) ผมก็เลยเปิดดูคราวๆรู้ว่ามันเขียนทุกวันและวางไว้ที่เดิม และเดินไปเปิดประตูไว้ (มาคิดได้ทีหลัง ผมทำผิดก็ทำตัวเนียนเกินไปเหมือนกัน จะเปิดประตูไว้ทำไมก็ไม่รู้..ช่วงนั้นอยากให้รู้ว่ากูไม่ได้แอบทำอะไรเลย เห็นไหมเปิดประตูโล่งโจ้งขนาดนั้น55+(ปัญญาอ่อนสิ้นดี))
แต่ไม่รู้ทำไม ผมก็นั่งรอมันนะ (สงสัยกำลังทำให้เนียนเวอร์โดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน...ถ้าไปตอนนี้มันจะคิดว่าเราหนีความผิด...เอ่อเนอะ ผมก็คิดไปได้ เห็นไหมล่ะคิดปกปิดความผิดรอบทิศมากเกินไป ถ้าโดนเข้าเครื่องจับเท็จของตำรวจคงไม่รอด...ผมเป็นโกหกมือสมัครเล่นอยู่)
ไอ้ปออาบน้ำเร็วกว่าที่ผมคิดไว้อีก(กูเกือบตายแล้วไหมล่ะ) รีบแต่งตัวโป๊ะแป้งเหมือนจะเข้านอน คือลูบไม่ทั่วหน้าส่วนใหญ่ก็ตกค้างที่แก้ม
“ไปกินข้าวกัน” มันชักชวนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ไปสภาพนี้นะ” ผมถามเบาๆ
“ถิ่นกู ใครจะกล้าว่าอะไร” ปกติมันอยู่ที่บ้านผมค่อนข้างจะเก็บหางไม่ให้โผล่ (ขยายความ เก็บหาง...คือ เวลาจะออกไปไหนค่อนข้างที่จะวางมาดมากถึงมากที่สุด ประมาณว่าเก๊กหล่อให้สาวๆและไม่สาวๆกรีด จะแสดงออกทางสีหน้าที่ขรึมๆ ดุๆ การแต่งตัวก็เสื้อยืดกางเกงยีนนี่แหละ ...แต่ถ้ามาแถวๆบ้านมัน ก็จะแต่งตัวสบายๆ เสื้อ กางเกงกีฬาที่เห็นใส่จนชินตา ไม่มีลุ๊คนั้นเลย)
“ลูบแป้งให้ทั่วหน้า” ผมออกคำสั่งเล็กน้อย ไอ้ปอเดินไปที่กระจก ใช้ฝ่ามือบดขยี้หน้าตัวเองอย่างแรง(กูบอกให้มึงลูบหน้า ไม่ใช่ตบหน้า)
“พอยัง” พูดพร้อมหันหน้ามาถามผม (มาถามกูทำไม มึงก็ส่องกระจกดูตัวเองดิ)
“กินอะไรดี” มันถามผมต่อ
“กูไม่ค่อยหิว” ผมตอบไม่ตรงคำถาม)
“หิวดิ” (มึงเป็นกระเพาะกูรึไง)
“ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน ของทีเอาบะหมี่แห้ง พิเศษลูกชิ้นให้เลยอ่ะ” ไอ้ปอพูดเมนูที่ผมชอบกินประจำ (มันพูดทำให้ผมรู้สึกอยากขึ้นมาทันที) ไอ้ปอเดินมาดึงมือผมออกไป
ณ ร้านก๋วยเตี๋ยว หน้าปากซอย
“เจ๊ เล็กหมูน้ำตกหนึ่ง บะหมี่แห้ง เพิ่มหมูเพิ่มลูกชิ้น ราคาเท่าเดิมอีกหนึ่ง” ไอ้ปอสั่งเมนูกับแม่ค้าที่คุ้นเคยก่อนที่จะเข้าไปนั่ง (ถ้าไม่รู้จักกันไปสั่งแบบนี้ จะโดนสาดน้ำชุปก๋วยเตี๋ยวรึป่าววะ)
“แหมมมมปอ น้ำตกไม่ต้องใส่เลือดแล้วมั้งสงสัยต้องไปเอาที่ปลายทางคนสั่ง55+”เจ๊ตอบกลับ(เออ..พอๆกัน มิน่าอยู่หมู่บ้านเดียวกัน...เกี่ยวป่าววะ)
“เจ๊ พูดให้มันดีๆหน่อยกับลูกค้าน่ะ”
“เจ๊พูดดีที่สุดกับคุณปอแล้วนะเจ้าค่ะ”
“55+” ทั้งสองหัวเราะ ผมนั่งนิ่งแต่ขำอยู่ในใจ สักพักชามก๋ยวเตี๋ยวก็มาอยู่ตรงหน้า
“มาเดี๋ยวปอปรุงให้” หูกูฟังผิดรึป่าววะ มึงให้แทนตัวเองว่าปอเหรอ ในภาวะที่กำลังนั่งช็อค(เวอร์ไป) ก็ไม่ได้ตอบอะไร ทำให้มันเอาชามผมไปปรุง ส่วนเรื่องรสชาติผมไม่ค่อยซีเรียส เพราะผมกินได้หมดแต่ขอให้ได้ปรุง
“พรุ่งนี้ทีจะไปกรุงเทพเหรอ”(มึงเรียกกูว่าทีเหรอ) ผมกำลังคีบลูกชิ้นกิน (กูจะกินก่อนรึตอบก่อนดีว่ะ... มันรู้สึกเกร็ง วางตัวลำบากแล้วดิ ทำไมต้องมาเปลี่ยนสรรพนามกูด้วย) ผมก็เริ่มคิดได้ขึ้นมาแล้วว่า ครั้งที่ผมใช้คำว่าพี่ และเรียกมันว่าปอ มันก็คงจะรู้สึกเหมือนผมตอนนี้กระมัง ก็เรารู้จักกันและพูดกันมีแต่ภาษาพ่อขุน แต่ก่อนรับไม่ได้ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไม่ได้ซะแล้ว
“อืม กูจะเข้ากรุงเทพ” เน้นคำว่า “กู” เป็นพิเศษ (แล้วอย่ามาพูดที ปอ กะกูนะ มันเลี่ยน) พูดกับคนอื่นก็ว่าไปอย่าง
“ไปทำอะไร”
“ธุระ”
“ธุระอะไร”
“กูบอกว่าธุระ” (ไอ้ไม่มีมารยาท บอกว่าธุระยังจะถามอีก) ที่จริงก็ไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก บอกได้แต่ไม่อยากบอก
“ไปด้วยได้ไหม”
“มึงจะไปให้เสียเงินทำไม”
“ก็กูอยากไป”(พูดเพราะได้สองคำ กลับมาเหมือนเดิม)
“แล้วแต่มึง กูไม่อยากห้ามใครอีก” (มึงเนี่ยนะจะเข้ากรุงเทพ) มันเป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายในกรุงเท่าไหร่ครับ ผมก็เหมือนกันไม่อยากไปเลยถ้าไม่จำเป็น
“โกรธกูยังไม่หายแฮะ เฮ้ย(ถอนหายใจ) จะทำยังไงดีล่ะกู” (ไอ้ปอบ่นกับตัวเอง)
“กูไม่ได้โกรธมึงนะปอ ถ้ากูโกรธกูคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก” คำปลอบเล็กๆน้อยๆจากปากผม(ทั้งที่เป็นจริงกูอภิมหาโกรธมึงเลยแหละ)
“ไม่เป็นไร ก็สมควรแล้วที่มึงโกรธ กูไม่ว่ามึงหรอก” (อ้าวก็ลองมาว่ากูดิ...กูไม่ผิด)
“ไปกี่โมง” มันถามต่อ
“เที่ยวแรก”
“ขึ้นรถที่ไหน”
“อีสเทอร์น”
“แล้ว...”มันพยายามจะถามเรื่องผมต่อ(มึงจะเสือกอยากรู้ทำไม)
“แม่จะกลับมากี่โมง” ผมตัดบทเรื่องของผม เบนประเด็นไปที่เรื่องของมันบ้าง
“ดึกๆมั้ง คงรอให้งานเสร็จหมดก่อน”
หลังจากนั้นก็จบบทสนทนาระหว่างการกิน ตั้งหน้าตั้งตาโซ้ยของใครของมัน( ลืมตัวบอกมันไม่หิว ไม่เหลือแม้กระทั้งรากถั่วงอก)
“ไปหาดไหม” ไอ้ปอถาม(มึงจะพากูไปตอกย้ำสถานการณ์เดิมทำไม)
“หึ” เสียงสั้นๆ ที่ได้ใจความเป็นการปฏิเสธของผม
“จะไปไหนดีล่ะ”
“กลับบ้าน”
“เดี๋ยวกูพาไปขี่รถเล่น”
“มึงเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันเหรอ”
“ถ้าเป็นได้ก็ดีดิ กูจะพามึงไปเที่ยวรอบโลกเลย”
ไอ้ปอเดินออกไปจ่ายตังค์ แล้วเดินไปที่รถ ผมเดินตามออกไป
“เท่าไหร่”
“กูเลี้ยง”
“เอาเงินกูไป ไว้ไปเลี้ยงคนอื่นเหอะ ไม่ต้องมาเลี้ยงกูหรอก” ผมยื่นแบงค์50บาทให้มัน
“เฮ้ย ไม่เอา” ผมคิดแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ผมยัดเงินใส่กางเกงมัน ไอ้ปอทำหน้าไม่พอใจ
“กลับบ้านนะ ไม่ต้องไปไหนต่อ” ที่จริงเดินมาก็ได้ แต่มันขี่รถมาสงสัยคิดไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะพาไปเที่ยวต่อ ไอ้ปอกลับรถเลี้ยวเข้าบ้าน หลังจากถึงบ้านดับเครื่อง ผมก็ควบรถมอ-ไซค์ผมทันที
“กลับแล้วนะ”ผมพูดทั่วไป
“เดี๋ยวกูไปส่ง”
“ไม่ต้อง”
ผมขี่รถออกมาเห็นไอ้ปอขี่รถตามหลัง(เรื่องของมึง) มันขี่รถตามผมถึงบ้านเลยแฮะ ผมเข้าบ้านมันจอดสักพักแล้วก็ขี่ออกไป
ในเช้ามืดวันเสาร์ ผมตื่นตี 4 อาบน้ำแต่งตัวเดินลงมาข้างล่างกินโอวัลติน กะขนมปังโฮสวีต 6 แผ่น (กินโคตรเยอะ) ก็นั่งเคี้ยวไปเรื่อยๆมันก็เยอะเอง ผมต้องรีบออกจากบ้านเพราะเหลือเวลา15 นาทีรถเที่ยงแรกก็จะออก ...รถออกตี5.....ผมซื้อตั๋วเดินขึ้นรถ ผมนั่งแถว 7 D ติดหน้าต่างด้านคนขับ ผมขึ้นไปนั่ง เอาหนังสือออกมาอ่านไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออกเที่ยวนี้คนน้อยครับ (วันเสาร์ขาเข้ากรุงเทพคนจะน้อย แต่ถ้าเป็นวันอาทิตย์หรือจันทร์คนจะเยอะ) ผมก้มหน้าอ่านหนังสือ สักพักก็มีคนจากด้านหลังมานั่งข้างๆ ผมก็ไม่ได้สนใจก็มันรถโดยสารร่วมใครจะนั่งตรงไหนก็ได้ ผมก็อ่านหนังสือผมต่อไป รถออกไปถึงอมตะนคร ยังไม่ขึ้นทางด่วนเลย ไฟในรถก็ปิดหมด (อ้าว...)ผมพับหน้าหนังสือแล้ววางไว้หน้าตัก มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นบรรยากาศในตอนเช้าที่ปกคลุมไปด้วยหมอก เมื่อรถขึ้นทางด่วน ก็จะมองไม่เห็นพื้นข้างล่าง(ผมก็คิดเตลิดว่าตัวเองอยู่บนยอดดอยอินทนนท์55+) ดูไปดูมาเริ่มง่วง หัวโยกเยก สะลืมสะลือ รู้สึกตัวนะแต่ตามันก็จะปิดให้ได้ โยกเยกได้พักใหญ่ หัวผมก็ไปฟาดกับบ่าคนนั่งข้างๆอย่างจัง
“โอ้ย”ผมร้องเบาๆ เอามือลูบหัว ลืมตาขึ้น
“ขอโทษครับ” (กระดูกไหล่หักแล้วมั้ง) ผมโค้งหัวลงเล็กน้อย ยังไม่ได้มองหน้า
“ไม่เป็นไร” เสียงโคตรคุ้น ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้า
“นอนต่อเหอะ ถึงกรุงเทพแล้วกูจะบอก” (เห้ย ไอ้ปอ มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมหายง่วงเลยทันที)
“มาทำไม” ผมถาม
“ก็อยากมา”
“แล้วไม่ไปทำงาน”
“กูโทรลาตั้งแต่เมื่อคืน”
“แล้วมึงจะไปไหน”
“ไปกับมึง”
“เฮ้อออ” ผมถอนหายใจยาวๆ
“รับรองกูไม่เป็นภาระให้มึงหรอก” (มึงเป็นภาระของตากูน่ะดิ)
ไม่ถึงชั่วโมงรถก็ลงทางด่วนบางนา มาถึงอ่อนนุชผมก็ลุกขึ้น
“มึงไม่ลงเอกมัยเหรอ”
“จะลงไหม ถ้าจะลงตามกูก็ไม่ต้องพูดมาก” (ไม่ลงเอกมัยเพราะเริ่มเห็นรถเริ่มเยอะขึ้น เดี๋ยวรถติด...ระยะทางสั้นๆแค่นั้นก็นานพอสมควร) ผมลงอ่อนนุชขึ้นบีทีเอส ไปอนุสาวรีย์ นั่งรถเมย์ต่อไปยังสถานที่เป้าหมาย(มึงก็ตามติดกูจริงๆเนอะ แทบจะเข้ามาสิงร่างกูอยู่แล้ว...เขยิบไปห่างๆหน่อย) ผมไม่ค่อยได้พูด แต่มันดิพูดกรอกหูผมตลอดการเดินทาง ยืนบนรถเมล์ก็ไม่เว้น
********************************************
ในวันนั้นเรื่องยุ่งๆวุ่นวายยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้น มันจะมีมากกว่านั้นอีก ติดตามได้ในตอนหน้านะคร๊าบบบบ
********************************************
เอาล่ะฟังเรื่องราวของผมมานานแล้ว ถึงตาที่ทุกท่านที่เป็นแฟนคลับ(มีป่าวไม่รู้) ให้คะแนนกับผมบ้างดิ เอาเป็นเกรดก็ได้ ง่ายดี เต็ม4 (เหมือนบารัคให้คะแนนตัวเอง)
A = 4.0
B+ = 3.5
B = 3
C+ = 2.5
C = 2
D+ = 1.5
D = 1.0
F = 0
ติผมก็ไม่ว่านะ มันเป็นส่วนนึงในการพัฒนาทั้งในเรื่องการใช้ชีวิตของผม รึว่าเป็นการเขียนของผมก็ได้ เช่น
ให้ C เพราะยังมีคำเขียนผิดเยอะ
ให้ C+ ไว้ก่อน แต่ถ้าเพิ่มบทsex มากกว่านี้จะให้ A
แบบนี้ก็ได้ 55+ รึให้เกรดแล้วไม่บอกเหตุผลก็ได้
-
เข้ามาจิ้มคนขเางบน อิอิ รอบนี้ได้มาเป็นคนแรกหรือเปล่าน้า :z13: :z13:
ตอนนี้เอา B ก่อนนะครับ เพราะยังทำให้คนอ่านลงแดงเป็นช่วงๆ
-
ให้ C+ ไว้ก่อน แต่ถ้าเพิ่มบทsex มากกว่านี้จะให้ A
^
^
^
อันนี้ ก็ น่าคิดอยู่
มา ให้ เกรด กัล ดี กว่า
ให้ A ละ กัล ชอบ ที่มาต่อเรื่องเรื่อยๆ ไม่ปล่อย ให้ รอ นาน
แต่ ตอนนี้ ขอติด F ให้ ปอก่อนละกัน เพราะคดีเก่ายังไม่เครีย
-
B ฮะ
^^
-
d+
ละกาน
เพราะโทดฐานที่ลงน้อย
บางครั้งนานเกิน
ถ้าติดเรด x เมื่อไหร่ให้ a
-
ให้ A+ ได้ป่ะ.. ไม่มีก็ A แล้วกัน
แบบว่าชอบทั้งทีแล้วก็ปออ่ะ...
อ่านเรื่องนี้ทีไร ยิ้มได้ทุกที ถึงจฃยางทีจะมีแบบ โหดๆ หรือ ช่วงเศร้าแบบที่เพิ่งเล่ามาก็เหอะ...
แต่ชอบมากมาย..เชียร์คู่นี้ให้ร้ากกันนานๆๆๆๆ (ถึงเลิกก็กลับมารักกันได้..ฮ่าฮ่า) :L2:
-
B+ ละกัน
คืนดีกันเมื่อไหร่เอา A ไปเลย
-
B+ นะ :L2:
-
ให้ B+ ก่อน ถ้ามี ... เยอะๆๆจะเขยิบไปเป็น A อิอิ :z13: :z13:
-
ถ้าจะให้A+คงไม่ได้กลัวเกรดเออเร้อ
เอาB+ไปก่อนนะจ๊ะ
ถ้ามีNCหรือฉากหวานๆ
แหะๆหรือไม่มีฉากที่ปอทำให้พี่ทีเสียใจจะให้ A
-
เรื่องวุ่นๆถ้าจะมีต่ออีกเยอะ :laugh:
ให้ B+ ละกันค่ะ จะให้ A++ ถ้าเพิ่มบท sex :z1:
-
ให้ A- เพราะสั้นเกิน
ถ้ายาวกว่านี้จะให้ + อีก 45 ตัว
-
:m16: B ไปก่อนละกันยังไม่หายโกรธ
คุณไอ้ปอมัน
-
ให้ B ก่อน ถ้ามี NC ปุ๊ป A ทันที :z1:
-
ให้ B+ นะครับ เพราะชอบแกล้งคนอ่าน
ชอบให้คนอ่านค้าง คริ คริ
-
ให้ B+++++
ติดไว้เยอะๆๆ ยาวกว่านี้ติด A + ไปเลย อิอิ
-
B+ไปก่อนน่ะแต่ถ้าเพิ่มบทsex มากกว่านี้จะให้ A จริงๆน่ะรับรองไม่ได้โม้
รักษาสุขภาพด้ยวแล้วอย่าลืมมาต่อน่ะ
-
ให้ b ละกัน
เพราะทำให้ึมาช้าเป็นช่วงๆ
และชื่อตอนชอบทำให้ตกใจ
และโกรธปออยู่ทำให้ทีเสียใจ :monkeysad:
-
สวัสดีครับ
มันไม่มี B- เหรอ หรือพวกประจุลบอ่ะ :laugh:
เพราะผมว่าจะให้ A- ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร
ผมให้ B+ แล้วกัน
จะให้ A เมื่ออ่านแล้วบิ้วอารมณ์มากกว่านี้อีกนิด อีกนิด นะจ้ะ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ส่วนเรื่องไม่มี NC ผมให้ A+
-
B ค่ะ
ให้มากเดี๋ยวกลายเป็นปล่อยเกรด คิคิ
:o8:
-
ขอให้ B+ บ้างล่กัน
-
ให้B+ค่ะ
เพราะอัพทุกวันแล้วก็เขียนดีอ่านไม่สะดุด ^^
-
ให้ B ก่อน ถ้ากลับมา luv กันใหม่ จะเลื่อนเป็น A
ให้แบบไม่เกี่ยวกับการเขียน แต่ใช้อารมณ์ล้วนๆ เลย :laugh:
-
B+ ครับ
ถ้าขยันมาต่อจะให้ A
-
ให้ B ละกันค่ะ เพราะรวมๆแล้วชอบ มีมุขให้ขำเยอะ คำผิดนิดหน่อยไม่ทำให้เบรคอารมณ์
"น่าจะเป็นครู อาจารย์ " <------ ข้อนี้จริง เห็นด้วยอย่างมาก สอนได้ยอดเยี่ยม แค่การวางตารางอ่านหนังสือให้ปอนี่นับถือเลย o13
แต่ที่ยังไม่ได้ A เพราะสั้นอ่า มีบทอัศจรรย์นิดๆหน่อยๆก็ดี :m13: อ่านแล้วจะได้ไม่ค้างๆคาๆ เห็นแต่จิ้งจกบนเพดาน อิอิ
อยากให้คะแนนปอบ้าง เพราะกร๊าฟปอขึ้น ลง ตลอดเวลา :laugh:
ตอนแรกก็ F ต่อมา ก็ D พอมาสักระยะทำตัวดีขึ้นพรวดเลย C+ ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้คาดว่าอยู่ที่ D- (มันต่างจาก F ตรงไหน กร๊ากกก)
แต่เห็นว่ากำลังทำตัวดี(ขอให้ดีจริงเหอะ) คาดว่าคงจะได้ D สักวัน
-
มา edit แล้วนะน้องที
ความน่าสนใจของพล็อท > B+
การนำเสนอโดยรวม >B
อยากอ่านมุมมองของปอบ้าง
+1
-
ให้ B ค่ะ โดยรวมดีแล้ว
แต่ก็ยังมีคำผิดอยู่บ้าง บางทีรวบรัดไปหน่อย
-
ติดเอฟได้มั๊ยครับ 555
เอาเป็นว่าสำหรับผมให้ C แล้วกัน
เหตุผลเพราะว่าไม่ยอมรักกันต่อ อ่านมาตั้งแต่แรก
นึกว่าทั้งคู่จะรักกัน คบกัน รู้ว่าปอผิดแต่ก็แอบเชียร์ปอ :laugh:
แต่ทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณมากๆครับที่มาลงให้ได้อ่านกัน
ทำให้รู้ว่าในความเป็นจริงแล้วแค่รักมันยังไม่พอจริงๆ :laugh:
มันต้องมีองค์ประกอบอีกเยอะ ไม่งั้นทีคงให้อภัยปอ (หรือว่าตอนนี้คบกันอยู่ )อิอิอิ
-
ให้ B เพราะว่าไอ้คุณปอยังไม่เคลียร์ตัวเอง
-
ผมให้ B นะครับ เพราะ เกือบจะดี แต่ก็ยังไม่ดีเลยทีเดียว (เหมือนตูจะตอบกวนๆนะเนี้ย)
คำผิดก็ยังมีบ้าง แต่ก็น้อยลงกว่าเดิมแล้ว ถือว่าปรับปรุงในทางที่ดีขึ้น o13
อีกไม่นานเกินรอก็คงจะได้ A (ถ้าปอกับทีกลับมาคืนดีกันโดยเร็ว จะให้ A+ ไปเลย เอิ้กส์ๆ) :z1:
เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ^^
-
ยก B ให้ค่ะ เพราะว่าคำสะกดผิดนั่นแหละ
ปกติจะเป็นคนรำคาญหนังสือที่สะกดผิดอยู่แล้ว
ถึงขั้นเลือกซื้อหนังสือตามสำนักพิมพ์คือถ้าสำนักพิมพ์ไหนเคยซื้อมาอ่านแล้วเจอคำสะกดผิดจนรับไม่ได้ก็จะไม่อุดหนุนอีกต่อไป
ส่วนเรื่องเนื้อเรื่องนั้นชอบค่ะ ภาษาก็อ่านเข้าใจง่าย แล้วก็รู้จักทิ้งปมชวนให้ติดตามด้วย
จะมีNCรึไม่มีไม่ใช่ข้อบ่งชี้การให้คะแนนของพี่นะคะ
ปล.น้องทีสู้ๆขอให้เขียนหนังสือแล้วได้เผยแผ่ตามที่ตั้งใจไว้นะคะ
-
o18 B+ จะ พี่ทีก้อเขียนดีนะ เขียนตลกด้วยชอบๆๆๆๆๆ สงสารพี่ปออะ ใจอ่อนสะทีสิค่ะๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
โทรไปถาม อาจารย์อุทุมพร มาว่าจะให้เกรดไรดี (ไม่รู้จักอ.อุทุมพร ก้อ กูเกิ้ล เอาเองเน่อ)
อาจารย์แนะนำว่า เกณฑ์ที่ทีต้องการไม่ชัดเจน ว่าจะให้เกรดเป็นตอน ๆ หรือ ให้เกรดรวมทั้งเรื่อง ทำให้ไม่สามารถตัดสินใจได้
อย่างไรก็ตาม จากการทบทวนวรรณกรรมการให้เกรดแล้ว
ขอให้ในภาพรวมทั้งเรื่อง จน ถึง ตอนปัจจุบัน
เป็น...
เป็น ...
A นะครับ
แต่มีข้อแม้ว่า ถ้าตอนหน้าไม่มี NC จะลดเกรดลงหนึ่งช่วงคะแนน
ไปเรื่อย ๆ
จนกว่าจะมีฉาก NC
:z1:
ป.ล. เรื่องสมุดบันทึกเป็นแผนของปอที่จะง้อทีรึป่าว ถึงได้ชวนมาบ้าน มาห้อง ขนาดนั้ย o18
-
B ครับผม เนื้อเรื่องโดยรวมน่าติดตามดีครับ
การใช้คำพูดสนทนากัน ดูแล้วให้ความรู้สึกว่าจริงใจ/สนิทกันดี
อ้อแล้วก็การอัพที่ต่อเนื่องเป็นประจำก็ส่งผลต่อคะแนนที่ได้ด้วยนะคร้าบ 555+
ป.ล.อาจจะอัพเกรดให้ก็ได้นะ ถ้าปอกับทีรีบๆเคลียร์ปัญหาหัวใจให้เรียบร้อย o13
อีกอย่างเน้อ ถ้ามี NC นี่เอาไปเลย A++++++ 55555555+ o18
-
เอาไปทุกเกรดเลย
ลวกๆกันเข้าไป จะได้เยอะๆ
ฮ่าๆๆ o13
-
เอา B+ ไปก่อนเลย
อิอิ
-
ให้เกรดแบบตามหัวข้อละกัน
เนื้อเรื่องความรัก A ไปเลย สนุกมากกกกกกกก ชอบโคตร ติดที่สุดเลย ตามอ่านไม่พลาดเลย พอไม่ได้อ่านแล้วจะลงแดง ส่วนเนื้อเรื่องตอนเศร้าไม่อยากให้มีเรื่องเศร้าๆเลย ชอบความรักของปอกับทีมาก พอถึงตอนเศร้าทีไรแล้วก็เสียใจด้วยทุกที
การเขียนให้ A ตรงที่เขียนสนุกดี เข้าใจง่าย น่าติดตาม แต่ขอหักตรงที่ชอบสปอยล์ เลยให้ตรงส่วนนี้ F ส่วนตัวเราไม่ชอบการสปอยล์อ่าว่าตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้น และก็การตั้งชื่อเรื่องที่หลอกผู้อ่าน เช่น "ตัดขาดกัน" อาจจะเป็นเทคนิคอย่างนึง แต่ส่วนตัวไม่ชอบชื่อเรื่องที่บอกอย่าง แต่เนื้อหาข้างในอีกอย่าง สรุปรวมแล้วพาร์ทนี้เป็น C
รวมแล้วได้ B
-
B+ ค่ะ ^^
ชอบในความเป็นกันเองในการเล่าเรือง คิดอะไรก็วงเล็บไว้อย่างนั้น 5555 อ่านทีไรมาสะดุดขำแตกก็ตรงในวงเล็บทุกที
เป็นส่วนนึงที่ทำให้ติดเรื่องคุณทีมากๆค่ะ เห็นตอนใหม่ทีไรก็รีบพุ่งเข้ามาเลย กร้ากๆๆ
หักตรงที่...ชอบทำให้อยากแล้วจากปายยยย 5555 ละแถมมาดักเราอีก(เป็นบางครั้ง) แต่ก็ชอบนะคะ เหมือนเป็นการเพิ่มรสชาติใหม่ๆให้กับการอ่าน บทนี้อ่านจบแล้วหน้ายิ้ม มาอีกบทหน้าเหี่ยวเลย โดนหลอกและตรู
ส่วนตอนนี้ขอยกมาวงเล็บนึง "มึงก็ตามติดกูจริงๆเนอะ แทบจะเข้ามาสิงร่างกูอยู่แล้ว...เขยิบไปห่างๆหน่อย"
ชอบค่ะ แทบจะสิงร่าง คิดได้ไงง ฮ่าๆๆๆๆ เราอ่านละฮามากกก จนต้องโควทส่งให้เพื่อนช่วยขำต่อ o13 ...หรือเราเส้นตื้นไปเอง ? ฮ่าๆๆๆ
ยังไงก็ตาม ชอบที่เรื่องคุณทีทำให้เรายิ้มได้เสมอค่ะ สนุกสนานมาก ไม่เว้นแม้ตอนเศร้าๆ (เลววว) ....เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ ทั้งการเขียนหนังสือ และเรื่องนายปอติ้งต๊องนี่ด้วย เย้! :bye2:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า พี่ทีโกรธไอ้ปอจริงป่ะเนี่ย ในวงเล็บจะฮาไปไหน :jul3:
ไอ้ปอก็เขียนบันทึกแล้ว ไม่พิจารณายกโทษให้มันหน่อยเหรอ ไม่งั้นมันอาจสิงพี่ีทีเ้ข้าสักวันนะ ห้าๆๆ
ถ้าจะให้เกรด สำหรับภาษาเนื้อเรื่อง สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ให้ A (ต้องมาลงทุกวันนะ ไม่งั้นริบคืน)
แต่ถ้าเพิ่มฉาก :oo1: จะให้A+ :laugh:
ให้ดีกว่านี้ถ้าคืนดีกัน :monkeysad:
-
ปอมาง้อเหรอ น่ารักดีนะครับ อย่าใจเเข็งเลยนะ ยกโทษให้ปอนะ
-
B + นะครับ
:undecided: :undecided:
-
เอา B + พอ
o18 o18 o18
-
C+ ครับ
-
B+ ถ้าทีคืนดีกะปอเมื่อไหร่จะไห้เอ ถ้ายังไม่คืนดีกัน จะให้ F เลยคอยดู :serius2: :angry2:
-
B+ ถ้าทีคืนดีกะปอเมื่อไหร่จะไห้เอ ถ้ายังไม่คืนดีกัน จะให้ F เลยคอยดู :serius2: :angry2:
เห้นด้วยมากๆๆ
:m31: :m31:
-
ิB ไป
-
ให้ B+ จ้า :ped149:
-
o13 o13 o13 o13ให้ B ไปก่อนนะครับสำหรับตอนนี้ เนื่องจากเอาอัพช้า เนื้อหาสั้น ไม่ทันใจวัยรุ่น อิิอิ เหตุการณ์ไม่ค่อยจะตื่นเต้นด้วย ไม่เหมือนตอนที่แล้วๆมา เห็นภาพมากกว่า ตอนนี้ดร๊อปลงไปหน่อยนะครับ ในเรื่องราวต่างๆ แต่ก็จะคอยใหกำลังให้นะครับผม o13 o13
-
ให้ Aล่ะกันเนอะ
คนกันเอง555
หนุกมากมาย
ชอบลักษณะกานเขียนอ่ะ
และเค้ากก็ชอบทั้งสองคนเลยย
-
ให้ B+ ไว้ก่อน แต่ถ้าเพิ่มบทsex มากกว่านี้จะให้ A
:z2: :z2:
อันนี้เห็นด้วยอย่างแรง เพราะถึง ที ไม่เขียนบรรยาย กลัวเด็กเข้ามาอ่านจะเสียเด็ก...อันนี้ไม่ต้องเป็นห่วง เด็กมันเสียไปนานแล้ว แล้วเรื่องอื่นๆ เค้าก้อบรรยายก้อบรรยายกันแบบ เสมือนหนึ่งเราแอบอยู่ใต้เตียงเค้าเลยนะ..5 5 5 เพราะงั้นเรื่องของ ที เป็นเรื่องจริงที่นำมาเล่า ภาษา OK เนื้อหา OK เขียนผิดมีบ้างก้อยัง OK บรรยายมาดีแล้วแต่พอถึงเรื่อง sex ตัด ฉับ ฉับ ฉับ ให้ไปจินตนาการเอาเอง มันเลย สะดุด ไง ไม่เชื่อ ที ลองไปอ่านดูนะ จะรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า
ให้ B+ ก่อนล่ะกัน และก้อ +1 ให้เป็นรางวัลปลอบใจ :bye2:
-
...ขอบคุณสำหรับเกรดที่ให้กันมาครับ
...เดี๋ยวทีคงเข้ามาอ่านครับ
...ส่วนเรื่องคำผิดผมจะพยายามอ่านตรวจทานให้ละเอียดขึ้นน่ะครับ
...ตอนนี้ยาวมากตามคำเรียกร้อง...อ่านแล้วอย่าลืมติ/ชมกันเพื่อเป็นกำลังใจให้น่ะครับ...บวกก็ได้น๊า
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง26...ตอนทัศนศึกษา
บ่นนำ
เป็นไงบ้างครับช่วงวันหยุดยาว วันนี้ก็วันสุดท้ายของการหยุดแล้ว อิ่มเลยล่ะสิ(หมายถึงอิ่มอกอิ่มใจ) เห้ย!หลายๆคนคงได้ไปเที่ยว แต่ไอ้ทีผู้โด่ดเดี่ยวและเดี่ยวดายกลับนั่งจมปลักอยู่ที่บ้าน ที่บ้านเค้าก็ไปเที่ยวกันหมดกับญาติๆเป็นขบวน ก็มีไอ้ทีนี่แหละที่อาสาเฝ้าบ้านทั้งคุ้ม ต้องคอยสอดส่องบ้านหลังนั้นหลังนี้เป็นระยะ เคยได้ยินแต่โครงการฝากบ้านไว้กับตำรวจ แต่ญาติๆและเพื่อนบ้านหารู้ไม่ว่า นี่เป็นการฝากบ้านไว้กับโจร 55+...ไม่ใช่ผมเป็นลูกเมียน้อย เค้าไม่ให้ไปนะ ผมไม่ไปเองไปก็ไม่สนุก คงจะนั่งหน้าหงิกทั้งวันเป็นแน่ ก็เลยสละ(พูดซะเหมือนเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่)เวลาเฝ้าบ้านดีกว่า ดูแลบ้าน ดูแลหมาไป...เทศกาลทั้งหมดทั้งมวลส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีผลกับผมหรอกครับ ปีใหม่ก็คิดเสียว่าเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง เปลี่ยนจากเดือนธันวาคมเป็นมกราคม ก็ไม่ต่างจากการเปลี่ยนเดือนทั้ง11 ผมก็เลยอยู่บ้านฟังเสียงพลุที่เค้าฉลองกันทั้งคืน (น่าเศร้าเคล้าน้ำตาไหมล่ะ55+) นั่งกดส่งเมสเซส Happy New Year จนเครื่องจะพังหมดเงินเป็นร้อย เพื่อนๆก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว (ถ้ากูไม่ส่งไปก่อนมึงจะไม่ส่งกลับมาเลยใช่ไหม ไอ้เพื่อนๆทั้งหลาย สนุกจนลืมกู)... วันนี้ก็พูดซะเหมือนน้อยใจเลย แต่ไม่ได้น้อยใจนะครับ ผมไม่ค่อยชอบสังคมอยู่แล้ว ชอบความเงียบๆสงบๆ อยู่กับธรรมชาติ (งั้นมึงก็ไปอยู่ในป่าช้า)...ก็ไม่ขนาดนั้น แต่คนภายนอกจะดูว่าผมเป็นคนชอบความสนุกๆ (หาว่าผมพูดมาก ปากดีนั้นเอง)...เอาเถอะคิดยังไงก็แล้วแต่ ผมก็เป็นผม ปีใหม่ปีไหนผมก็เป็นไอ้ทีเหมือนเดิม คนเดิม
อย่าลืม! ผู้ใดยังไม่ให้คะแนนผม สามารถเม้นในตอนนี้ก็ได้เพราะคะแนนเป็นของทั้งเรื่อง ไม่ได้ผูกมัดเฉพาะตอน (เข้าใจเด้อ) ...เข้าใจแล้วก็รีบๆซะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน26...ทัศนศึกษา
ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากไอ้ปอติดสอยห้อยตามผมไป กทม.ด้วย ผมก็มุ่งหน้าไปทำธุระ(ดีนะวันนี้ไม่ได้มีธุระไปหาเพื่อน..มันเป็นธุระจริงๆ)
เสร็จธุระใกล้ๆเที่ยง ผมก็เดินเข้าร้านข้าวมันไก่ มาด้วยกันกับไอ้ปอ แต่เหมือนไม่รู้จักกัน เพราะผมเดินไปนั่งคนละโต๊ะกับไอ้ปอ(เซลล์ขนในหูกูบวมหมดแล้วจากเสียงมึง ให้มันได้พักบ้างเหอะ) ไอ้ปอทำหน้าบึ้งเล็กน้อย(ช่างมึงปะไร กูทำหน้าบึ้งตลอดทางจนเจ็บหน้า มึงยังไม่หยุดพูดเลย) กินเสร็จก็นั่งรถมาลงอนุสาวรีย์เหมือนเดิม ผมเดินดูรอบริเวณนั้นไปเรื่อย (ทั้งๆที่แดดร้อนมากๆในตอนเที่ยง ไม่ได้อยากซื้อของ แต่เพื่อดูปฏิกิริยาของมันที่จะควบคุมอารมณ์ได้มากน้อยแค่ไหน (เป็นส่วนหนึ่งของการให้คะแนนเชียวล่ะ) เห็นมันสงบปากลง และเดินตามอย่างเรียบง่าย
“โออิชิ 2 ขวดครับ” ไอ้ปอหยุดซื้อน้ำ ผมจึงรีบเดินเข้าซอกข้างๆร้านขายเสื้อ ไอ้ปอซื้อเสร็จมองหาผมใหญ่เลย วิ่งๆ เดินๆหารอบๆ (หากูไม่เจอ กลับบ้านไม่ถูกเหรอวะ) มองดูมันหาผม ด้วยสีหน้ากระวนกระวาย (ผมก็เดิน ย่องๆตามหลังมัน) เห็นมันวิ่งหน้าตื่น ด้วยความสงสารก็เลยเดินไปดักหน้ามันในระยะกระชันชิด มันวิ่งชนผมเข้าอย่างจัง
“โอ้ยย ไอ้บ้า ดูตาม้าตาเรือบ้างดิ” ทั้งๆที่ผมพรวดพลาดไปดักหน้ามัน(กรรมตามทันจริงๆเว้ย ที่ไปแกล้งมัน...มึงก็นี่นะ ตามึงไม่มีเหรอวะ)
“โทษๆ กระเด็นเลยเหรอวะ ดีนะไม่ล้ม อายเค้าตาย 555+” (เอ๊ะ..มันพูดขอโทษด้วยแฮะ ) ...คะแนนให้+5
“ทะเล่อทะล่าอย่างมึงอยู่ในกรุงเทพไม่ได้หรอก” ผมพูดเสียงเบาๆ
“กูไม่คิดจะอยู่นี่อยู่แล้ว...อ่ะน้ำ” ผมรับโออิชิจากมัน (ก็กูหิวเหมือนกันนี่หว่า) ...มีน้ำใจเผื่อแผ่และแบ่งปัน +5
ผมเดินขึ้นสะพานลอยเห็นไอ้ปอเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปใหญ่เลย
“มึงไม่เคยมาเหรอ”
“เคยมาดิ แต่กูไม่เคยมากับมึง กูก็เลยจะถ่ายเก็บไว้” (พูดซะซึ้งเลย ถ้าเป็นสมัยก่อนกูคงรักมึงมากขึ้น แต่ตอนนี้ความรู้สึกกูยังคงเท่าเดิม) ว่าจะไม่ให้แต่ก็+1แล้วกัน รู้จักพูดและบันทึกเรื่องดีๆ
ตอนแรกกะว่าจะเลี้ยวซ้ายขึ้นบีทีเอสกลับ แต่เห็นมันไม่ค่อยได้ไปเที่ยว ไหนๆมันก็ลาหยุดงานทั้งวัน ครึ่งวันที่เหลือพามันเที่ยวแล้วกัน(ผมยังใจดีอยู่นะ) ผมเลยเดินตรงไปฝั่งโรงบาลราชวิถี นั่งรถ ปอ 515 ไปลงเขาดิน ครั้งก่อนที่ไปเขาเขียวเห็นมันตื่นเต้นชอบสัตว์มากกว่าผมอีก ผมเลยจะพามันไปสวนสัตว์อีกครั้ง(ให้เจ้าหน้าที่จับขังกรงโชว์เลยดีไหม) แต่ผมก็ไม่ได้บอกมันหรอกว่าจะพาไปเที่ยวและจะไปไหน ถึงหน้าสวนสัตว์
“สวนสัตว์ดุสิต” มันอ่าน พลางยิ้มปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว
“กูมาเฉยๆฆ่าเวลา กลับบ้านตอนนี้ร้อน มึงไม่อยากมาก็กลับก่อนได้”
“เฮ้ย ยัง มึงไม่กลับ กูก็ไม่กลับ”
“ถ้างั้นช่วงบ่ายก็ช่วยหุบปากมึงด้วย กูรำคาญ”
“เออๆ กูไม่พูดแล้ว” (ให้มันจริงเหอะ)
“ใครมานั่งวาดรูปบนกำแพงวะ มันต้องใช้ความอดทนมากเลยนะเนี้ย” (มึงพูดต่อจากประโยคที่แล้วยังไม่เกิน 5 วิเลยนะ)
“อยากรู้มากไหม...แหกตาดูข้างบนดิ มันมีสถาบันเขียนไว้อยู่” เหมือนพาเด็กมาทัศนศึกษาจริงๆนะ อะไรแปลกๆตามันก็จะถาม ถ่ายรูปไว้ ....แต่ในมุมนึง ไอ้ปอยิ่งสงสัย ยิ่งถามผม ผมก็รู้สึกห่อเหี่ยวใจบอกไม่ถูก สงสารมันอยู่พอควร (ช่วงชีวิตในวัยเด็กมึงหายไปไหน มึงได้มีโอกาสเที่ยวไหม) โตขึ้นมาหน่อยก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ไม่มีเวลาไปเที่ยว (เอาวะ วันนี้กูจะพามึงเที่ยวหลายๆที่แล้วกัน) ในระหว่างพามันเที่ยว ผมก็พยายามพูดมากขึ้น อยากให้มันสนุก วันนี้ยังไม่อยากให้มันมากังวลกับความรู้สึกผมมากนัก ก็เห็นมันแฮปปี้ขึ้นนะ หลังออกจากสวนสัตว์ ผมก็นั่งรถกลับมาอนุสาวรีย์เหมือนเดิม ในที่สุดก็คิดได้ว่าน่าจะเป็นวัดพระแก้ว(ความชอบส่วนตัว)
นั่งรถเมล์ต่อไปยังสนามหลวง วัดพระแก้ว ครั้งนี้ก็เช่นกันรู้สึกว่ามันจะตื่นเต้นน่าดู ในความวิจิตรงดงาม ความประณีตถึงรายละเอียดและแสงทองส่องสว่าง(เขียนยังกะบทละคร) แต่จริงๆนะ ผมก็ยังทึ่งเลยขนาดผมเป็นคนไทยที่เห็นวัดวาอารามมานักต่อนัก แล้วถ้าเป็นฝรั่งล่ะ พูดไม่ออกเลยมั้ง ...ซึ่งก็เหมือนไอ้ปอ ณ ตอนนี้
“สวยกว่าในทีวีอีกอ่ะ” (ไม่รู้มันพูดเอาใจผมที่พามันมารึความรู้สึกจริงๆ) ผมกับไอ้ปอเดินดูไปเรื่อยๆ
“ทำไมกูไม่เห็นพระเลยล่ะ” ไอ้ปอปล่อยไก่ตัวเบอะเร่อ
“555+”(กูอุตส่าห์วางตัวมาตลอดทั้งวัน กูหลุดจนได้...ให้กูหัวเราะหน่อยเหอะ)
“มึงโง่รึแกล้งโง่”
“ทำไม” ไอ้ปอยังทำหน้าเอ๋ออีก
“วัดนี้ไม่มีพระ...อย่าไปพูดให้ใครฟังนะ เค้าจะหาว่ามึงโง่”
“อ้าวเหรอ แล้วใครดูแลวัด”
“วัดนี้ไม่มีพระ ไม่มีเณร ไม่เมรุ ไม่มีสัปเหร่อ เป็นวัดท่องเที่ยวรัฐบาลดูแล เป็นสมบัติของชาติไม่มีเจ้าของ”
“อ๋อ เหรอ”
“ห้ามถ่ายรูปนะปอ ตำรวจจับ กูไม่ไปประกันตัวมึงนะ”
“ถ่ายรูปก็ไม่ได้เหรอวะ”
“เออ บันทึกภาพด้วยตา เก็บความจำไว้ในสมอง...ใส่รองเท้าเปิดส้นก็ไม่ได้ กางเกงขาสั้นก็ไม่ได้ ดีน่ะมึงไม่ใส่ยีนต์ตัวที่ขาดยังกะผ้าเช็ดตีนมา อันนั้นก็ไม่ได้”
“แล้วพูดคำหยาบในวัดได้ด้วยเหรอ” มันพูดประชดรึเตือนผมไม่รู้ แต่มันทำให้ผมแลบลิ้นเล็กน้อยแล้วยิ้มด้วยความอาย (สอนมันมานานโดนมันสอนคืน)
“แลบลิ้นก็ไม่ได้ ไม่เหมาะสม” มันล้อทำหน้าเคร่งขรึม (กูหลุดอีกแล้ว)
หลังจากที่เดินดูจนรอบแล้ว ผมก็พามันลงเรือนักท่องเที่ยว(ผมเคยลงผิดมาแล้วครั้งหนึ่ง) ขึ้นเรือท่าช้าง ผู้โดยสารทั้งหมดทั้งมวลก็ทยอยกันเดินลง เกือบทั้งหมดเป็นชาวต่างชาติ ทุกคนลงเรือรวมทั้งผมกับไอ้ปอ แต่ก็ไปติดขัดกันกลางเรือ (ทำไมไม่เดินเข้าไปวะ) คนข้างหลังก็ยิ่งเบียดเข้ามา ทันใดนั้นฝรั่งน้ำหนักร่วมร้อย(กะโดยประมาณ)ก็เหยียบตีนผมอย่างจัง
“โอ้ยย .. Excuse me I’m sorry” ด้วยความตื่นเต้นและตกใจ ก็เลยชิงบทฝรั่งพูดซะงั้น คิดในทางที่ดีก็คือคนไทยอ่อนน้อมถ่อมตน ยิ้มง่าย(ทั้งๆที่หัวเราะเยาะมากกว่า ไม่เคยเห็นฝรั่งหัวทอง) ซึ่งประโยคที่ผมพูด ก็เป็นประโยคท่องจำ สมัยเรียนที่อาจารย์สอน แปลได้ว่า ผมขอประทานโทษ ผมเสียใจอย่างสุดซึ้ง(ใส่ไข่เล็กน้อย... แต่ก็อยู่บนพื้นฐานความจริงที่คนไทยสั่งสอนกันมา แต่ฝรั่งมังค่ามักจะไม่พูดกันเท่าไหร่...ไม่รู้กูผิดอะไรหนักหนาถึงต้องพูดประโยคขอโทษซ้อนขอโทษ มารยาทดีเกิน)ผมพูดภาษาอังกฤษสำเนียงไทยแท้ออกไป
“ผมต้องขอโทษคุณครับ I’m sorry” ฝรั่งพูดไทย สำเนียงฝรั่ง (เออ...เอาสักอย่างสิ) พูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ผมด้วยนะ (อย่ายิ้มแบบนี้สิ ฝรั่งไม่คิด แต่คนไทยคิด55+)คนไทยหมายถึงไอ้ทีคนเดียวนะ คิดเล่นๆเป็นอาหารสมอง ใจจริงๆไม่นิยมของนอกหรอกเดี๋ยวเสียดุลยประเทศ (ฝรั่งต้องมาสัก5 ต่อคนไทย 1 คน...เออ..แบบนี้หน่อยถึงได้กำไร ประชากรเราน้อยกว่าหนิ)เอิ๊กๆ
“that all right ไม่เป็นไรครับ”ผมพูดยิ้มๆสำเนียงไทยเหมือนเดิม พูดอังกฤษแปลไทยให้เสร็จสรรพ ก็ด้วยความตื่นเต้นที่ยังไม่หาย คิดไรได้ พูดออกหมด เรียนมาก็ได้แค่นี้แหละ แต่เสือกอยากพูดกะเค้า
กะว่าจะแทะโลมฝรั่งต่อ ไอ้ปอดันผมเข้าไปข้างใน พอพ้นช่วงกลางลำก็มานั่งข้างหน้าซ้าย มีเก้าอี้3ตัวติด ผมให้ไอ้ปอนั่งก่อนมันจะได้มองวิว ได้ถนัดๆไม่มีหลังคาเรือบัง ผมนั่งตัวที่สอง สักพักฝรั่งคนเดิมมานั่งตัวที่3 (อย่าคิดมากเค้าไม่ได้ติดใจผมหรอกนะ เก้าอี้ข้างหน้ามันเหลือแค่ตัวเดียว เค้าก็เลยต้องมา) ทั้งๆที่รู้เหตุผลแต่ก็ยังอยากเข้าข้างตัวเองโดยคิดว่าฝรั่งคนนี้ชอบเราแหง่ๆเลย55+ ฝรั่งคนนี้เค้าก็ถือกล้องถ่ายไปถ่ายมาทั้งสองริมฝั่ง(ไม่สนใจกูเลย...ว่าแต่จะมาสนใจกูทำไมล่ะ(กูเป็นเอามาก)) และธรรมดาที่ไหล่ฝรั่งก็มาชนไหล่ผมบ้างเล็กน้อย อันนี้ผมมองเป็นเรื่องปกตินะ แต่ไอ้ปอมันคงมองเป็นเรื่องผิดปกติมั้ง มันเอามือมาโอบบ่าผมแล้วใช้นิ้วสะกิดให้เขยิบมาทางมัน ผมก็มองหน้ามัน ไอ้ปอก็มองมาที่ผม
“มองไปข้างนอกโน้น ไม่ต้องมามองกู” ผมพูด
“มึงสนุกมากเหรอถึงได้ยิ้ม” (ยิ้มตอนไหนว่ะ รึช่วงที่กูคิดแล้วแสดงอาการออกมาทางปากเหรอ...ไม่รู้ตัวเลยแฮะ)
“ไอ้สนุกก็ไม่เท่าไหร่ แต่วันนี้กูเจอเนื้อคู่หลายคนน่ะดิ” ผมพูดกะจะให้ขำๆ ผมแน่ปะล่ะ เหมือนเอามือไปแหย่ปากเสือ เล่นๆน๊า
ไอ้ปอนิ่ง เอามือออกจากที่โอบไหล่ผม ก้มตัวลงเอาศอกทั้งสองวางไว้บนเข่า ก้มหน้าคางชิดอก (เป็นไรมากป่าวเนี้ย...จะมาแบบไหนอีกวะ) ผมชะเง้อคอ ก้มหัวเล็กน้อยมองหน้ามัน เห็นน้ำตาคลอเบ้า น้ำใสๆออกจากตา (มึงร้องไห้เหรอ ร้องไห้ทำไม..จากคำพูดเมื้อกี้เหรอ) ผมเอามือเข้าไปเช็ดน้ำตามัน
“วันนี้มึงรู้ไหมกูมาที่นี้ทำไม” ผมพูดเชิงถามเบาๆ
“......”ไอ้ปอเงียบ น้ำตาก็ไหล แต่ยังนิ่งๆ
“มึงไม่ค่อยได้มากรุงเทพ ไม่ค่อยมีเวลาเที่ยว ถ้ามีโอกาสกูก็เลยพามึงมาเที่ยวนี่ไง ถ้ามึงมาแล้วไม่สนุก มาแล้วต้องมาเสียใจกูก็คงไม่พามึงมา เข้าใจกูไหม” ผมพูดยังก้มหน้ามองไอ้ปอมือหนึ่งก็เช็ดน้ำตาที่ไหลให้มัน
“มึงยังห่วงกูอีกเหรอ”
“ห่วงดิ ทำไมจะไม่ห่วงล่ะ” เริ่มเอามือเช็ดน้ำตาเอง
“กูนึกว่ามึงจะไม่สนใจกูแล้ว” ไอ้ปอเริ่มยิ้มออกนิดหน่อย
“พูดพล่อยๆ เดี๋ยวกูถีบตกเจ้าพระยาเลย” ผมเริ่มพูดเล่นได้แล้วเพราะเห็นมันเริ่มดีขึ้น
“มึงเป็นห่วงกู กูก็ดีใจ”
“ไปหัดพูดแบบนี้มาจากไหน หวานจนเลี่ยนกว่าข้าวหลามหนองมนอีก”
“55+ กูคิดเอง ออกมาจากใจ”
“ว่าแต่มึงพากูมาเที่ยวเหรอ”
“อ้าวไอ้นี่ปัญญาช่างน้อยนิด กูทำธุระเสร็จตั้งแต่เช้าแล้ว มึงคิดว่ากูมีธุระที่เขาดินที่วัดพระแก้ว ล่องเรือเจ้าพระยาไหมล่ะ”ผมพูด ไอ้ปอพลางเอามือมาจับที่มือผม
“เราเป็นเหมือนเดิมนะ” (ง่ายไปป่าว กูพูดดีด้วยแค่สองสามประโยค คิดว่ากูหายโกรธมึงรึไง)
“เหมือนเดิมของมึงหมายถึงอะไร เหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมาที่กูคิดคนเดียวว่ากูมีแฟน แท้ที่จริงกูกับต้องเป็นชู้ชาวบ้านงั้นเหรอ” อารมณ์ผมเริ่มเปลี่ยน
“กูไม่น่าพูดเลย” ไอ้ปอบ่นหน้าเศร้า ผมเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ ตั้งต่เมื่อไหร่กัน(ว่าจะไม่ขุดขึ้นมาพูดอีกหรอกแต่มันครั้งที่สองแล้ว)
“ไม่เป็นไร เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้กัน วันนี้กูพามึงมาเที่ยว มึงจะได้สบายใจ”
“กูไม่สบายใจหรอกในเมื่อมึงยังคิดแบบนี้”
“มึงอยากให้กูเป็นแบบไหน บอกกูมา วันนี้กูให้มึงได้เต็มที่”
“เอาเป็นธรรมชาติของมึงนั้นแหละ ดีแล้ว” (ก็กูพูดในตัวตนของกู แล้วมึงก็เศร้าแล้วจะให้กูทำยังไงอีกล่ะ) ในที่สุดผมก็ฝืนพูดดีๆกับมันต่อ (ปากพูดเรื่องใหม่ แต่ใจก็ยังคิดเรื่องเดิม)
ผมกับไอ้ปอนั่งเรือมาขึ้นท่าสะพานตากสินแล้วขึ้นบีทีเอส ไปลงเอกมัย เข้าแถวซื้อตั๋วรถทัวร์กลับที่ขนส่งเอกมัย รถออก ทุ่มนึงซื้อตั๋วติดกัน ได้ปอนั่10 B ผมนั่ง10 C ซึ่งมีทางเดินกั้นกลาง ผมนั่งติดกับหนุ่มหน้ามนคนชลบุรีคนนึง(เดาเอาเพราะรถมันสิ้นสุดที่พัทยา )อีกอย่างเป็นนิสิตด้วย เห็นใส่เสื้อขาว กางเกงสแลกซ์ ซึ่งหนุ่มคนนี้นั่งติดหน้าต่าง ผมเอนตัวลงแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง รถวิ่งได้สักพักก่อนขึ้นทางด่วนก็แวะรับคนขึ้นมาอีก(ขึ้นมาเลยครับที่นั่งเต็มแต่คอผมว่าง) ผมคิดประชด มีคนขึ้นมาจริงๆพนักงานเอาเก้าอี้เสริมมาให้นั่ง
“นั่งตรงนี้เลยครับ”ไอ้ปอบอกคนนึง ซึ่งทำหน้างงเหมือนผมทำอยู่ตอนนี้ ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์มีน้ำใจแบบนี้ (โอ้ย ให้คะแนน+20 เลย) ไอ้ปอยกเก้าอี้พลาสติกมานั่งข้างๆผม ยกพนักแขนขึ้นมันเอามือมาจับมือผม
“เอามือออกไป” ผมพูดเบาๆ
“มึงมองมาทางกูดิ” (มาสั่งกูทำไม แล้วมันเรื่องอะไรที่กูต้องมองมึง) อ๋อ คิดออกแล้วมันต้องคิดว่าผมมองคนข้างๆแน่ (ผิดจุดประสงค์ของการเสียสละ เอาคะแนน20คืนมา)
“กูไม่ได้มองใคร กูมองออกไปนอกรถ”
“กูไม่เชื่อ กูไม่ใช่ลูกตามึงหนิ” ไอ้ปอพูด เริ่มมีปฏิกิริยาจากสายตาคนข้างผมแล้วสิ
“กูง่วงกูจะหลับตา” ผมตัดบทหาทางออกก่อนที่มันจะขึ้นเสียงไปมากกว่านี้ ผมหลับตาลงนอน ไอ้ปอจับหัวผมซบที่ไหล่มัน ผมลืมตาขึ้น
“มึงจะได้ไม่ชนกับคนอื่นไง คอจะได้ไม่หัก...ท่านอนยิ่งอุบาทอยู่ด้วย”
“กูหลับตาเฉยๆ ไม่ได้นอน” ผมยกหัวกลับมาตั้งตรงเหมือนเดิม
ระหว่างนอน ผมก็คิด....ถึงแม้บางครั้งไอ้ปอมันก็น่ารำคาญ แต่บางครั้งมันก็เป็นคนที่สร้างเสียงหัวเราะได้ดี บางครั้งมันก็ช่วยเหลือผมได้ (ในอารมณ์โกรธผมก็มักจะคิดเรื่องดีๆของมันให้มายับยั้งได้บ้าง)
หลับตาคิดไปคิดมา ไอ้ปอยิ่งเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด จากการรวบรวมข้อมูลพฤติกรรมทั้งหมด (คิดคนเดียว)ยิ่งได้รู้จักมัน ยิ่งทำให้เข้าใจมันมากขึ้น คนอื่นจะมองว่ามันดื้อ แข็งกระด้าง พูดจาหยาบคาย ใช้อารมณ์ ไม่ใช้เหตุผล โง่ ชอบบังคับผู้อื่น เก่งในเรื่องต่อยตี ชอบอยู่เป็นกลุ่มเป็นแก๊งค์ ฯลฯ
แต่สิ่งที่ผมเห็นมันกลับเป็น มันเป็นคนที่อ่อนแอ ร้องไห้ต่อหน้าผมนับครั้งไม่ถ้วน (ผมเอาไปเล่าให้ใครฟัง เค้าจะเชื่อผมไหมเนี้ย) สิ่งที่ดีของมันก็มี มันเป็นคนที่มีความเชื่อมั่น พูดตรงไปตรงมา รักใครทุ่มเท(มากเกินไป)ทั้งเพื่อนและแฟน และหวังอยากให้เค้าแสดงออกอย่างมันบ้าง ...ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้แสดงออกเท่าไหร่ (ไม่ใช่ไม่รักนะ รักแต่แสดงออกน้อย)
ผมอยากจะช่วยมันนะให้มันเปลี่ยนวิธีการคิด การยอมรับของคนรอบข้างไม่จำเป็นเลยที่ต้องเป็นที่หนึ่งในเรื่องของการใช้กำลัง และไม่จำเป็นที่จะต้องเก่งเป็นที่หนึ่งในทุกๆด้าน หากเพียงแต่มันเข้าใจคนอื่น คนอื่นก็จะเข้าใจมันมากขึ้น ...ผมคิดว่าตัวเองก็คงทำถูกทางแล้วมั้งที่ให้มันจดบันทึก มันจะได้มีเวลาคิดและทบทวนถึงคนอื่นบ้าง ... ซึ่งมันก็ทำนะ จะเป็นแค่ช่วงนี้รึป่าวไม่รู้(ตอนนี้ทำรึป่าวไม่รู้อีกแหละ ไปบ้านมันไม่บ่อย เพิ่งเคยแอบอ่านครั้งเดียว) แต่ผมก็จะพยายามแอบอ่านมาเล่าให้ฟังว่ามันเขียนอะไรบ้าง555+ ผมอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะรู้สึกกับผมยังไง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขำนอกรอบ
วันนี้เริ่มอารมณ์ดีมาฟังเรื่องขำๆกันบ้าง
ครั้งสมัยเรียนผมได้มีโอกาสติดสอยห้อยตามอาจารย์ไปกับมูลนิธิ พอ.สว.ที่ชนบท(ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น) น้ำประปายังไม่มี ไฟฟ้ามีไม่เกิน 5 หลังถนนที่ดีที่สุดคือลูกรัง นอกนั้นดินทราย..มีเหล่าอาจารย์หมอ พยาบาล เภสัช ฯลฯไปเป็นขบวน ผมกับเพื่อนเป็นเบ้(คนใช้)ของคณะทัวร์ ขนของทุกอย่าง ไปอาทิตย์หนึ่งหลังจากที่จัดเตรียมของทุกอย่างในศาลาโรงเรียนเสร็จ ผมก็อยู่ในแผนกแรก ซักประวัติวัดความดัน วัดอุณหภูมิ เขียนรายงานส่งให้อาจารย์หมอประมาณนั้น
ในเช้ามืดวันหนึ่งขณะที่อาจารย์ทุกท่านยังไม่มาผมก็ต้องมาเตรียมข้าวของทั้งหมด(ท่ามกลางชาวบ้านที่ยืนดูเต็มไปหมดเหมือนเราเป็นสัตว์ประหลาด)เสร็จสรรพ ผมเห็นลุงหน้าซีดคนหนึ่ง นั่งตัวผอมๆใต้โคนไม้
“เป็นไรมาครับลุง” ผมถามอย่างสุภาพ ใช้เสียงนุ่มนวลที่สุด (สร้างภาพไว้ก่อน)
“ลุงก็เป็นชาวนา ชาวสวนนี่แหละคุณหมอ” (ลุงแกล้งตอบผมรึป่าว) ผมกัดฟันขำในใจ เคยเห็นในคณะตลกที่เค้าเอาไปเล่นกันไม่คิดว่าจะมาเจอเรื่องจริง ผมก็ก้มหน้า(กลัวหลุดขำ) แล้วเงยหน้าถามลุงใหม่
“หน้าลุงซีดๆ ลุงรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างครับ” พยายามถามที่ไม่สามารถตอบอย่างอื่นได้อีกแล้ว
“ลุงขี้ไหล” ลุงตอบอย่างซื่อๆ
“อ้อ ท้องเสียนะครับ ...เป็นมากี่วันแล้วครับ”
“เริ่มเป็นเมื่อวานครับ”
“อาการตอนนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อวานไหมครับ”
“มันเหนื่อยและยังท้องเสียอยู่เลยครับ” เออลุงนี่ก็เรียนรู้เร็วนะเนี้ย
“แล้วไปกินอะไรที่เสี่ยงต่อท้องเสียล่ะครับ”
“ไม่มีนะครับ ก็กินปกติ”
“คิดดูดีๆนะครับลุง กินของค้างคืน รึกินของดิบๆมารึป่าว” ผมพยายามให้ลุงคิด อย่างน้อยก็น่าจะเป็นปลาร้า ผมจะได้แนะนำการกินปลาร้าให้ที่ถูกหลักให้ (ไม่ได้ห้ามแต่ต้องกินให้เป็น)
“เออ มีสิเมื่อวานกินของแปลกๆเข้าไป” ลุงเบิกตากว้างเหมือนรู้ตัวแล้ว
“นั่นสิครับ กินอะไรล่ะลุง” ผมก็พลอยลุ้นไปด้วย
“ลุงกินไอ้ติมแท่ง ของหลานไปอันนึง” ลุงตอบ ผมก็ยังอยากจะรู้ต่อ
“ ลุงกินรสออกเปรี้ยวๆเหรอครับ” ผมพยายามหาคำตอบ
“ป่าวนะหมอ ลุงกินมันออกหวานๆ มันๆ” (อืมก็น่าจะมาจากอันนี้ล่ะมั้ง)...ผมกำลังก้มเขียนในรายงานให้อาจารย์หมอตรวจดูอีกที ทันใดนั้นลุงก็พูดขึ้นอีก
“มันน่าจะใช่นะหมอ เมื่อวานลูกลุงเข้าไปในอำเภอแล้วซื้อไอ้ติมแช่กระติกน้ำแข็งมาให้ลูกมัน ลุงเห็นว่ามันกินกันไม่หมด อากาศร้อนกลัวมันจะเสีย ก็เลยเอาไปอุ่นในหม้อให้มันร้อน แล้วใช้ช้อนตักกิน สงสัยมันจะเสียก่อนที่ลุงจะเอาไปอุ่น” ผมได้ฟังดังนั้น (โอ้ยยย จะไม่ให้หัวเราะจะอดได้ไหมเนี้ย) ผมนั่งเขียนอยู่กะพยายามขำเล็กน้อยไม่ให้น่าเกลียด ไม่ไหวจริงๆก็เลยโยนปากกาลงพื้นแกล้งทำหล่น ก้มเก็บ แล้วมุดหัวเข้าไปหัวเราะใต้โต๊ะ
“555+” อ้าปากกว้าง มุดยังงั้น2-3นาทีได้โผล่หัวขึ้นมาอีกที
“แล้วก่อนที่ลุงจะเอาไปอุ่น มันเป็นยังไงครับ” อยากรู้ว่า ถ้ามันเหลวมันอาจเสียก่อน รึลุงทำให้มันเสียเอง
“มันก็เป็นแท่งแข็งๆ” (กูว่าแล้วลุงนี่แหละทำให้มันเสีย) ด้วยความซื่อของลุงแท้ๆ
ผมเลยแนะนำการกินไอติมที่ถูกวิธีให้ลุงไป ลุงหัวเราะยิ้มแบบอายๆ
“แล้วมะม่วงดิบล่ะ ลุงทำให้มันสุกด้วยรึป่าว” อันนี้ผมอยากรู้จริงๆ เพราะลุงแกซื่อๆ
“หมอก็ถามได้ มะม่วงที่ไหนเค้าเอาไปต้มกันล่ะ ดิบก็กินได้ ถ้ามันสุกสีเหลืองก็กินได้” (เออ ลุงยังโอเคอยู่) ผมเลยจัดยา(แทนเภสัช ที่ยังไม่มา)
“นี่ยาฆ่าเชื้อนะลุง มันจะช่วยฆ่าเชื้อที่อยู่ในลำไส้ให้หมดและไม่ต้องไปกินยาห้ามถ่ายนะครับ ปล่อยมันออกมาให้หมดเลย และนี่เกลือแร่ผสมน้ำต้มสุกกินแทนน้ำป่าว” ผมแนะนำและรีบให้ลุงไปพักผ่อนที่บ้าน ลุงกลับถึงบ้านแล้วมั้งผมลืมถามว่าลุงรู้จักน้ำดิบน้ำสุกป่าว
เฮ้อ ชาวบ้านผู้ใสซื่อ มีอีกหลายคนนะที่เป็นแบบลุง ดังนั้นคำพูดที่พูดต้องละเอียดและใช้ภาษาชาวบ้านเลยทีเดียว
ขำครั้งนี้ย๊าวยาว ...ขำป่าวไม่รู้แต่ผมอยู่ที่นั้นขำจนปวดท้องไปหมด
-
สงสารน้องปอว่ะ หึหึหึ
-
ปอนี่ก็ทำสาระพัดนะ ที่จะให้ทีหายโกรธ (หรือทีหายโกรธตั้งนานแล้ว แต่แกล้งปอเฉยๆ)
ว่าแต่ ตอนนี้คะแนนของปออยู่ที่เท่าไหร่แล้ว เห็นบวก เห็นลบ อยู่เป็นว่าเล่น
:pig4: ขอบคุณครับ และเป็นกำลังใจให้นะครับ
ปล.ไอ้ตอนฮาท้ายฉากอ่า คิดได้เอาไอติมไปอุ่น :jul3:
-
ขอตัวไปอุ่นน้ำเย็นก่อนนะคร้าบบ
-
:z3: :z3:
คิดได้!!!
-
ปอเจ้าน้ำตาอย่างไม่น่าเชื่อ
เมื่อบวกกับการกระทำหลายๆอย่าง
ถ้ามาเล่าให้ฟังจิงๆคงไม่เชื่ออ่าค่ะ
รออ่านต่อไปอยู่นะค่ะ :กอด1:
-
มาอ่านนะคับ o13
-
ดูๆไปเจ้ามันน่าสงสารจริงๆ :เฮ้อ:
-
เริ่มสงสาร ปอ ขึ้นมาแล้วสิ :sad11:
-
สงสารปอจัง บ่อน้ำตาแตก แต่สมน้ำหน้าเมื่อก่อน ทำไม่คิด
ในห้องน้ำก้อทีนึง แล้วมาเมาเกิดอารมไปมีไรกันอีก :z6: :z6: เฮ้ออ ทีก้อมีทำไมไม่ไปหา ฮ่ะ
ว่าแล้วก้อไปต้มน้ำแข็งก่อนกินเบียร์ก่อน ซื้อมานานแล้ว กลัวบูด อิอิ
:z13: :z13:คนเขียนนะคร้าบบ
-
o13すごい
สงสารปอจัง
พี่ทีก็อย่าเหล่หนุ่มอื่นมากดิ
เรื่องของคุณลุง
นั่งอ่านไปด้วยเล่าให้เพื่อนฟังไปด้วย
อย่างขำอ่ะ ขำมากมาย
-
ปอก็เริ่มทำตัวดีแล้วนะที...อย่าใจแข็งมากเลย...
อ่านๆไปแล้วรู้สึกว่าตั้งแต่อยู่กับทีอ่ะปอดีขึ้นตั้
เยอะ และบางมุมอ่ะปอก็เหมือนเด็กๆคนนึง จนบางทีก็น่าสงสารนะ...
รักกัน รักกัน... เชียร์ ที-ปอ :L2:
-
คนที่อยู่เป็นคู่ มันก็ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยกันไป
เค้าผิดบ้างพลั้งบ้างก็อภัยให้กัน (ถ้ามันไม่เหลืออด)
ผิดครั้งแรกเค้าว่าเป็นครู
ผิดครั้งที่สองอาจเลื่อนขั้นเป็นอาจารย์
ผิดครั้งที่สามมันคงเป็นด็อกเตอร์ :m20:
ปล.ทีเป็นคุณหมอหรอคับ
-
อ่านตอนนี้แล้วอยากร้องให้อ่ะ คิดถึงตอนที่ทีพาไปเที่ยว สงสารปออ่ะ อ่านปอแล้วคิดถีงตัวเอง ที่เหมือนไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเลยตอนเด็ก :laugh: :laugh:
-
ทีเริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว ส่วนปอดูจ๋องไปเลย o13
-
อืมมมม
มุมน่าสงสารของปอ....
ทีเรียน NR ป้ะครับเนี่ยะ
:z13:
-
ตอนนี้ นายปอเอาคะแนนไปเต็มๆคะแนนความสงสารนะ
-
ทีก็ค่อยๆ สอนปอไปนะ เค้าก็จิตใจดี อ่อนไหว ถ้าไม่มีทีปอคงไม่มีใครคอยเตือน การเรียนก็คงไม่ได้ดีขึ้นมาอย่างที่เป็น
ส่วนนิสัยก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่ประสาวัยรุ่นบางทีไม่ค่อยได้คิดให้รอบคอบ ตามเพื่อน ทีก็ดูแลเค้าหน่อยนิ
รักกันๆ นะ :กอด1:
ปอลอ. คุณลุงอย่างฮา มีอุ่นไอติมด้วย คิดได้งัยเนี่ย :m20: :m20:
-
คนบางคนมักจะทำเป็นเข้มแข็ง หรือ ทำความเลวเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตัวเอง
ไม่รู้ว่าปอจะเข้าเคสนี้ไหม
ปล.เรื่องเล่าสนุกมากคะ อ่านให้แม่ฟังแม่ยังขำเลย
-
ปอพยายามต่อไปนะครับ
-
เอาไงกันต่อล่ะเนี่ย
-
ปอ อายุน้อย ประสบการณ์ชีวิตน้อยกว่า
ดูเหมือนจะรักทีมาก แต่แสดงออกไม่เป็น
+1 เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
-
o13
-
อ่านตอนนี้แล้ว
ปอคงคิดว่าทีไม่รักปอแล้วแน่ๆเลย มีน้ำตาซึมด้วยอ่ะ น่าสงสาร
ยังไงก็รู้สึกว่าปอยังรักทีอยู่มาก ทีเองก็คงยังรักปอเหมือนกัน
ทีใจดีจัง พาปอไปเที่ยวด้วย
ปอนี่มีความเป็นเด็กสูงแล้วก็มีความเป็นผู้ใหญ่ด้วย
ความเป็นผู้ใหญ่ที่เห็นชัดๆ ก็ตอนที่ทีไม่สบายกับตอนที่ทีขี่มอเตอร์ไซด์ย้อนศรไปชนรถ
ดูปอเป็นคนที่จัดการปัญหาแล้วก็ตัดสินใจอะไรเร็วดี ทียังดูมึนๆอยู่เลย
ปล. คุณลุงแกน่ารักดีเนอะ แกซื่อจริงๆ บางครั้งเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มันอดขำไม่ไหว
แต่ไม่ได้หัวเราะขำด้วยความดูถูก แต่ว่ารู้สึกว่าคนพวกนี้เค้าน่ารักดี
ไม่มีหน้ากากมารยาสวมเข้าหากันเหมื่อนในกรุง ที่ขนาดแค่อยู่บ้านข้างๆกันยังทะเลาะกันงี่เง่าได้เลย -*-
-
สงสารปอละ
-
:monkeysad:สงสารปออะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่พี่ทีจะใจอ่อนสะทีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ดูเเล้วปอก็น่าสงสารนะครับ คงอยากมีคนเข้าใจนะ
-
ปอก็ยังเป็นปอขี้หวงไม่เปลี่ยน o16
คะแนนปอตอนนี้อยู่ที่เท่าไหร่แล้วคะ?
ถึงพี่ทีอาจจะดูใจร้ายเย็นชาไปบ้าง แต่ไอว่าก็เหมาะสมแล้วนะ ความผิดโทษฐานนอกใจนอกกายกันไม่ใช่ว่าจะยกโทษให้ง่ายๆเว้ย! :angry2:
ขำนอกรอบ** คุณลุงแกน่ารักดีเนอะ ฮาอ่ะ คุณลุงชาวบ้านผู้ใสซื่อเอาไอติมไปต้มเนี่ยนะ :m20:
พี่ที ไอว่านะ... ขนาดไอติมยังเอาไปต้มเพราะกลัวเสีย คุณลุงเขาก็ต้องรู้จักน้ำสุกหรือน้ำดิบเป็นยังไงแหละค่ะ :m18:
-
ให้กำลังใจปอ สู้ๆต่อไปนะ อย่ายอมแพ้ ทีเค้าก็รักปอนะ :monkeysad: :sad11:
-
ทั้งหมดทั้งมวล..
ผมชอบ ไอติมแท่ง ที่สุด
-
:z1: :z1: :z1:ชอบไอติม ของลุงมากที่สุดเลยอ่ะ ชอบนะไปทำงานแถวหมู่บ้าน ที่เป็นแบบบ้านๆจริงๆอ่ะ ยิ่งแถวๆอีสานนะ คนแถวนั้นพูดตรงๆมากเลยอ่ะ อดหัวเราะไม่ได้เลยอ่ะ น่ารักมากๆกับความใสซื่อของพวกเขา
-
ปอ สู้ๆ ๆ เชียร์พระเอก ก ก :mc4:
-
เราว่านายทีมันต้องมีไรแน่ๆไม่ยอมไอ้คุณปอซักกะทีง่ะสงสารมันเหมือนกันน่ะเนี้ย
ใจอ่อนลงย้างน่ะนายที
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่ คำ บรร ยาย
-
^^
-
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง27.....ครั้งสุดท้าย
บ่นนำ
อยากจะเศร้าใจไปซัก 1 เดือน ไอ้ทีนั่งพิมพ์แสบตาจนน้ำตาไหล(เวอร์ไป) แต่ทั้งหมดเป็นผลดีไอ้ปอเหรอเนี้ย ..... ทั้งหมดทั้งมวล มีแฟนคลับไอ้ทีสัก 3 คนไหมคร๊าบบบบบ
ล้อเล่นน๊า ทั้งหมดก็อยากจะให้คืนดีกัน ก็ขอบคุณมากครับ ...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน 27.....ครั้งสุดท้าย
หลังจากวันนั้นที่เข้ากรุงเทพด้วยกัน ไอ้ปอก็มาหาผมเกือบทุกวัน แต่ยังดูเกร็งตัวอยู่บ้าง ไม่กล้าขึ้นมาบนห้องหรอกครับ ผมรู้ว่ามันมาทุกวัน บางครั้งก็มาจอดรถหน้าบ้าน ซักพักก็ไปเอง สร้างความสงสัยให้ผมอยู่มิใช่น้อยเลยกับการกระทำของมัน
ในเย็นวันหนึ่ง(จำไม่ได้แล้วว่าวันที่เท่าไหร่) อากาศร้อน ผมนอนไม่หลับ ถ้าบอกว่าไม่คิดเรื่องไอ้ปอก็คงเป็นไปไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งนอนไม่หลับ ยิ่งไม่หลับก็ยิ่งคิด ผมเลยหอบเสื่อผืนหมอนใบ..เอ้ย! เสื่ออย่างเดียวไม่มีหมอน มาปูนอนกลางลานหน้าบ้าน มองดูท้องฟ้า ดูดาว ตามประสาคนมีอารมณ์ศิลป์(มันน่าจะเกิดตอนมีความรักแฮะ...) 5ทุ่มแล้วครับ คนในบ้านผมนอนหมดแล้ว เหลือแต่ไอ้เจ้าแฝด(สุนัขเพศผู้พันธุ์ไทยสีดำและเจ้านิล สุนัขพันธุ์ไทยเช่นกันเก็บมาเลี้ยงจากข้างทางรถไฟ เพศเมีย สีขะมุกขะมัวสีดำๆด่างๆ วัยประมาณ 3เดือน..) ไอ้เจ้านิล เข้ามาเลียแขน เลียมือ เลียหน้าผมเล่นเหมือนเด็กๆ ส่วนไอ้เจ้าแฝดก็นอนๆเดินๆอยู่แถวนั้น
“นิล ทำไมมึงโชคดียังงี้วะที่เกิดเป็นหมา มึงมีความรู้สึกอกหักบ้างป่าววะ ไม่มีล่ะสิ กิน นอน เล่นอย่างเดียว” ฯลฯ อีกหลายๆประโยคที่ผมพูดคุยกับหมาพักใหญ่เหมือนคนบ้า และในขณะนั้นเองผมก็ได้ยินเสียงมอ-ไซต์คันนึงมาจอดหน้าบ้าน ผมรู้ว่าเป็นเสียงรถไอ้ปอ ผมใช้หางตามชำเลืองมองเล็กน้อย เห็นมันดับเครื่องแล้วรีบเคลื่อนตัวรถหลบไว้ข้างๆกำแพง มันตกใจมั้งที่เห็นผมนอนอยู่ตรงนั้น(ผมเดา) ผมก็เฉยๆจะดูท่าทีมันว่ามันมาทำไมเวลาดึกๆแบบนี้ ไอ้เจ้าแฝดก็เดินไปป้วนเปี้ยนแถวหน้าบ้านแต่มันก็ไม่ได้เห่าหรอกครับ(มันคุ้นเคย เป็นเพื่อนกัน) ไอ้เจ้านิลก็จะวิ่งแกว่งหางดิกๆจะไปหา ผมกดหัวมันลงหน้าท้อง(จำกัดสิทธิ์ของหมา)ผมก็ทำเฉยๆ ในเมื่อมันหลบอยู่ข้างรั้วไม่อยากให้ผมเห็นผมก็จะทำตัวไม่เห็นแล้วกัน
“นิล มึงต้องอยู่กับเจ้าของดิ ไอ้นั้นมันไม่ใช่เจ้าของมึงนะ” ผมพูดกับหมาเบาๆ ไอ้เจ้านิลยังดิ้นอยากที่จะไปหาไอ้ปออยู่ดี
“อยากไป ก็ไป” ผมก็เลยปล่อยมันไป(เพราะผมห้ามมันไม่อยู่) ผมก็ยังคงทำหน้ามองดูบนท้องฟ้า นอนไขว่ห้าง กอดอก กระดิกปลายเท้าเหมือนอารมณ์ดี (จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ถ้าลุกออกไปเดี๋ยวมันจะรู้ว่าผมรู้ที่มันมา) เห็นป่าว ผมทำตัวดีนะ มันอยากให้ผมรู้แค่นี้ ผมก็จะรู้แค่นี้(ถ้าทำได้ตั้งแต่แรกคงไม่เกิดเรื่อง...เสือกอยากรู้เกินได้เรื่องจนได้) พักใหญ่ ผมได้ยินเสียงมอ-ไซต์ของมันในระยะไกล(ถ้าไม่สนใจคงไม่ได้ยินแต่ผมเฝ้าแอบดูและแอบฟังทุกการเคลื่อนไหวของมัน ทำให้ผมได้ยินแต่เบา)
“มึงมาทำไมวะ” ประโยคคำถาม ที่อยู่ในใจ ผมพูดกับตัวเอง
หลังจากนั้นผมก็ขึ้นไปอาบน้ำใหม่อีกรอบ หลังจากที่นัวเนียกับไอ้นิลกลางสนามาหญ้า “น้ำลายเปื้อนตัวกูหมดเลย” ผมล้างตัวเสร็จ ล้มตัวลงนอนแต่ยังนอนไม่หลับอีก “มึงไม่หลับก็ไม่ต้องนอนกันล่ะคืนนี้” ผมพูดกับตัวเอง ลืมตามองเพดานห้อง นานแค่ไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็สว่างโล่แล้ว
ผมกับไอ้ปอก็ไม่รู้ว่าเป็นไง ผมก็อธิบายไม่ถูก ไอ้ปอ ผลุบๆโผล่ๆแบบนี้มาตลอด จนถึงเข้าช่วงปีใหม่(ที่ผู้อ่านทุกคนกำลังสนุก) ที่บ้านผมกับบรรดาญาติๆไปเที่ยวกัน 4วันรวด ผมไม่อยากไป ไปก็ไม่สนุก ผมเลยอาสาเฝ้าบ้าน เลี้ยงหมาด้วย และในคืนวันที่ 31 ประมาณ 3 ทุ่ม ผมเดินเตร่ออกไปซื้อของกิน seven เดินริมฟุตบาทคนเดียวเหมือนเดิม วันนี้ถนนค่อนข้างโล่ง ร้านหลายๆร้านข้างทางปิดหมด ผมเดินเรื่อยจนมาถึงบ้าน เดินขึ้นห้องนั่งดูทีวีกินขนมเล่นๆ จนถึง5ทุ่ม(ตาผมเริ่มจะปิดแล้ว กูจะได้นับถอยหลังกะเค้าไหมเนี้ย)
“5....4....3....2.....1” ผม countdown ตอน5ทุ่ม ก่อนเวลาเค้าอีก(ช่างมัน กูนับเองก็ได้วะ นับพร้อมกับประเทศญี่ปุ่น เอิ๊กๆๆ) ผมเดินไปปิดไฟ ปิดทีวี ล้มตัวลงนอน เวลาผ่านไปสักพัก
“อ้าว ไอ้เหี้ย ทีกูพามึงนอนแล้วเสือกไม่หลับอีก” ผมด่าตาตัวเอง...ที่ผมนอนไม่หลับเพราะสมองผมคิดไปเรื่อยเปื่อย ผมเลยคว้าโทรศัพท์มานอนกดข้อความรอส่งตอนเที่ยงคืน สักพักผมได้ยินเสียงพลุดังขึ้น รู้ได้ทันทีว่าเข้าสู่พ.ศ.ใหม่แล้ว ผมมองมือถือผมอยู่นานว่าผมจะส่งให้ไอ้ปอไหม
“ขอให้ไอ้ปอสมหวังทุกประการ Happy New Year” ผมตัดสินใจส่งไป ผมพิมพ์ไว้เยอะกว่านี้อีกแต่ตอนส่งจริงก็ตัดเหลือแค่นี้ ไม่ถึง 10 นาทีเสียงข้อความผมเข้า ผมเปิดอ่าน
“หวังของกู ที่กูขอเพียงข้อเดียว ให้ไอ้ทียกโทษให้กูอีกสักครั้งจะได้ไหม” ผมอ่านแล้วก็เศร้าใจเล็กน้อย (ก็กูเคยบอกแล้วว่ากูให้อภัยมึงได้เสมอ ตอนนี้ที่กูเฉยๆกับมึง กูอยากให้มึงอยู่กับตัวเอง จะได้คิดให้ดีๆ ถ้าเลือกเปลวกูก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้าเลือกกูก็เดินมาบอกกันจริงๆจังๆ แต่ที่ผ่านมากูยังเห็นมึงผลุบๆโผล่ๆ มาหากูแต่ละทีก็มีแบบต่างๆนานา กูไม่รู้ว่ามึงคิดยังไงกับกูกันแน่)
ผมอยากบอกแบบนี้กับมันเหลือเกิน แต่ถ้าพูดไปก็เหมือนไปยื่นข้อเสนอให้มันเลือกมากเกินไป อยากให้มันคิดเองซะมากกว่า
ผมคิดเรื่องนี้อยู่นานเลยนะ จะหลับอีกทีมองนาฬิกาก็ปาเข้าไปตี 3 แล้ว เมื่อคืน เอ้ย...เมื่อเช้ามืดนอนดึกแต่ผมก็สะดุ้งตื่นเช้าขึ้นมาอยู่ดี 6โมงเช้า (พ.ศ.ใหม่แล้วเหรอวะ ทำไมกูยังเหมือนเดิมทุกประการ)ผมเดินโซเซเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว ไปหาซื้อของมากิน 3-4 วันนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รับผิดชอบตัวเอง ผมเดินลงมาข้างล่าง เปิดประตู ก็ต้องหยุดชะงักในการเดิน เพราะผมเห็นไอ้ปอนอนอยู่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
“มานอนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
“ปอๆๆ ตื่น มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเขย่าขามันให้ลุกขึ้น ไอ้ปอลืมตางัวเงีย
“มาตั้งแต่เมื่อคืน” พูดพลางตะแคงตัวนอนท่าใหม่
“อ้าว แล้วทำไมมานอนตรงนี้” ผมพูด ไอ้ปอไม่ตอบ เห็นมันกลืนน้ำลายแล้วนอนต่อ
“ปอลุกขึ้น ไปนอนบนห้อง”สงสารมันครับ ท่าจะง่วงนอนมาก ผมเดินไปดึงแขนมันลุกขึ้น มันก็ลุกตามแรงดึง แต่มันยังคอหักก้มหน้าตามแรงโน้มถ่วงของโลก
“มึงเมารึมึงง่วง” ถามด้วยความสงสัยของผม
“กูเพิ่งจะได้นอนก็จะสว่างอยู่แล้ว”พูดพลางลืมตาขึ้นแล้ว พร้อม หาวอ้าปากกว้าง
“มึงไปcountdown ถึงเช้าเลยเหรอ”
“จะได้ไปไหนล่ะ ก็กูบอกว่าอยู่บ้านมึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“เฮ้ย” ผมตกใจ(งั้นเมื่อคืนตอนที่มึงส่งข้อความ มึงอยู่ตรงนี้เหรอ)
“แล้วทำไมไม่เรียกกูล่ะ”ผมถาม
“.......” เห็นมันเงียบผมเลยเปลี่ยนคำถาม ก็เหตุผลรู้ๆกันอยู่
“ทำอะไรอยู่ ถึงได้นอนตอนใกล้สว่าง”
“นอนไม่หลับ ยุ่งก็กัด หนาวก็หนาว” น่าจะใช่เพราะวันปีใหม่ ฝนที่ชลก็ตกตอนหัวค่ำ
“เอาล่ะทีหลังมาก็เรียก ไป...ขึ้นไปอาบน้ำนอนห้อง กูจะไปซื้อกับข้าว จะกินอะไร”
“กูไปด้วยดิ”
“ดูสภาพตัวมึงก่อนเหอะ ตาจะไม่ลืมอยู่แล้ว”
“เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บเดียว” ไอ้ปอเดินไปเปิดก๊อกน้ำหน้าบ้านแล้วฉีดเข้าหน้าตัวเอง มือลูบหน้าสองสามที สลัดหัวแรงๆให้น้ำออกแล้วเดินมาหาผม
“ไป” ไอ้ปอพูดพลางเดินไปที่รถตัวเองที่จอดอยู่หน้าบ้านนอกรั้ว(แสดงว่าเมื่อคืนมึงปีนรั้วเข้ามา)
“ปอเอารถมึงเข้ามาในบ้าน เอารถกูไปเอง” ผมขับรถเองเพราะถ้ามันขับมีหวังผมได้เป็นหนึ่งในสถิติบันทึก7วันอันตรายแน่...
.....ผมไปหาซื้อของกินที่ตลาดใหม่ ก็พอดีเห็นพระเดินบิณฑบาต ก็เลยมีโอกาสตักบาตรในวันปีใหม่ด้วย(ครั้งแรกในรอบหลายปี และครั้งแรกที่ได้ตักบาตรร่วมกับไอ้ปอ)
กลับถึงบ้าน ผมกับไอ้ปอกินข้าวกับเสร็จ ก็ขึ้นไปสุ่มหัวกันบนห้อง
“วันนี้ไม่ได้ไปทำงานเหรอ”
“ไม่มีหรอก อู่ที่ไหนจะเปิดปีใหม่”(เออ กูลืม...แต่ก็ตอบสั้นๆว่าอู่ปิดก็ได้นะ)
“ไปอาบน้ำดิ มึงจะได้นอน” ไอ้ปอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความปีใหม่หาเพื่อนซี้ทั้งหลาย ไอ้ปออาบน้ำด้วยความเร็วและความเร่งเหมือนเดิม
“ทำอะไร” มันพูดเมื่อเห็นผมกดโทรศัพท์ยิกๆ
“ส่ง SMS”
“หาใคร”
“เพื่อน” ผมมองไอ้ปอ ประมาณว่า (มึงอยากรู้ไปทำไม...มีปัญหาป่ะ) ไอ้ปอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
“ทีส่งหากู ส่งแค่ครั้งเดียว” มันบ่นครับ
“ไอ้บ้า มีที่ไหนเค้าส่งสองครั้งบ้างเล่า ...เมื่อคืนกูส่งให้มึงคนเดียวเลยนะ” ไอ้ปอใส่กางเกงบอลตัวเดียวล้มลงนอนที่เตียง ผมเห็นมันนอนอมยิ้ม
(เห็นมันนอนสักพักก็เลยมานั่งพิมพ์เรื่องราวส่งให้คุณๆได้อ่านกันนี้แหละคร๊าบบบ ในช่วงปีใหม่ที่ว่างๆไม่มีไรทำ)
ในตอนเย็นมันชวนผมไปออกกำลังกาย ผมก็ไปครับ ชอบบรรยากาศเงียบๆ คนน้อยๆ พอขี่รถมาถึงตำหนักน้ำ “ปิดปรับปรุง” ผมอ่านป้ายที่ติดอยู่หน้าประตู ก็นั้นไอ้ปอก็พาผมปีนรั้วเข้าไปจนได้ แน่นอนล่ะทั้งสวนย่อมมีผมกับไอ้ปอสองคน ไม่มีใครหน้ามึนเหมือนพวกเรานี่เอง
“ปอ เค้าจะไม่ว่าเราเหรอวะ”
“เจ้าหน้าที่มันหยุดปีใหม่หมดแล้ว ตำรวจก็ไปตั้งด่านหมด มึงจะกลัวใครอีกวะ” เออมันก็ถูก ...แต่ด้วยความที่ไม่กลัวใครของมึงนี่สิ หาเรื่องเจ็บตัวอยู่บ่อยครั้ง
ผมกับไอ้ปอวิ่งได้3รอบ ผมก็หอบแฮกๆแล้ว
“ปอ หยุดพักก่อน”
“มึงเหนื่อยเหรอ” (แหม...มึงพูดยังกะไม่เหนื่อยเลยนะ)
“เออ”
“มึงนั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำ”
“เออ” ผมนั่งลงใต้ต้นไม้ ไอ้ปอก็วิ่งปีนรั้วออกไป สักพักมันก็เข้ามาพร้อมกับสปอนเซอร์ 2 ขวด(เห็นกูเสียเหงื่อเยอะขนาดนั้นเหรอ) และมีขนมติดมือมาอีกด้วย
“ไม่ไปเตะบอลเหรอ”ผมถามเมื่อมองออกไปนอกรั้ว เห็นมีคนเล่นกันอยู่
“ไม่อ่ะ กูไม่อยากให้มึงรอ” (โอ้โห้เริ่มเข้าใจกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ)
“......”เงียบต่างคนต่างกระดกกินสปอนเซอร์
“ทีกูไม่รู้กูหวังสูงเกินไปรึป่าว” ไอ้ปอหันมาถามผม
“ทำไม มึงหวังจะเป็นนายกเหรอ55+...ไม่สูงหรอก ทุกหวังเป็นจริงได้ถ้ามึงตั้งใจ” ผมพูดไปก่อนอยากให้กำลังใจในความหวังของมัน
“ป่าว ที่กูหวังไว้เมื่อคืนไง” ผมก็อึ้งนะสิครับ ไม่คิดว่ามันจะพูดเรื่องนี้ ผมมองไปที่หน้ามัน
“มันก็แล้วแต่มึง ถ้ามึงทำตัวดีๆ ก็คงจะสมหวัง....มั้ง” มีคำว่ามั้งเว้นระยะห่างมาด้วย
“กูไม่รู้จะทำอะไรอีกแล้วนะดิ กูทำทุกอย่างแล้ว” สายตาไอ้ปอมองเม่อไปที่รั้วข้างหน้า (มึงปรึกษายังกะมันเป็นเรื่องมึงกะคนอื่น)...ผมยกโทษให้มันแล้วล่ะ (ไม่ใช่ประโยคนี้หรอกนะ ผมก็เห็นใจมันมานานแล้ว)
“กูว่าความหวังมึง เป็นจริงแน่ เพราะมึงตั้งใจ” ผมเอามือตบบ่ามันแล้วยิ้ม ไอ้ปอมองมาที่ผมฉีกยิ้มกว้าง
“จริงดิที”
“เออ” บทจะยกโทษให้ก็ง่ายซะงั้นกู
ระยะเวลา 3 วันเต็มที่ผมอยู่ด้วยกันกับไอ้ปอ มันก็พยายามดูแลผมอย่างดีเลยทีเดียว เราก็ค่อนข้างที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม หลายๆอย่างมันทำได้ดีขึ้น แต่สิ่งที่ยังไม่พัฒนาคือนิสัยขวานผ่าซากของมันน่ะดิ ที่ทำให้ผมเป็นห่วงว่าสักวันคงจะเลือดกบปากมาแน่
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในตอนเย็นวันที่ 4 อาจารย์ได้โทรมาหาผมอีกครั้ง ในเรื่องที่ผมรับปากว่าจะไปทำ อาจารย์ให้ผมไปคุยเรื่องแผนงานคร่าวๆ วันพรุ่งนี้ แต่ผมยังไม่ได้บอกไอ้ปอเลยว่าจะไป (ผมก็ไม่รู้จะบอกมันยังไง ก็ไม่รู้อีกแหละว่ามันจะว่ายังไง)
“ปอ ว่างไหม” ผมถามประโยคแรก
“ ว่างๆหลังเลิกเรียน รึมีไรรีบป่าว” ไอ้ปอพูดอย่างรวดเร็วคงแปลกใจที่เห็นผมโทรไปในวันที่เรียน
“ก็ไม่รีบ เออเดี๋ยวค่อยคุยกัน เลิกเรียนแวะมาบ้านด้วยนะ”
“เออๆ เดี๋ยวแวะไป เอาอะไรป่าว” (มึงยังจะห่วงเรื่องกินอีก)
“ไม่อ่ะ แค่นี้นะ” ผมวางสาย
5โมงเย็น
ไอ้ปอก็มาตามนัดเป๊ะ ผมนั่งอยู่หน้าบ้าน
“มีเรื่องจะคุยด้วย เดี๋ยวไปคุยกันที่ห้อง” ผมเข้าบ้าน ไปปอเดินตามหลัง
“ปอ กูได้งานทำแล้วนะเว้ยยย” ผมพยายามพูดให้เหมือนดีใจ
“เหรอ ทำอะไรที่ไหนวะ” ไอ้ปอถามธรรมดา อากัปกิริยาเหมือนจะเห็นด้วยเล็กน้อย ผมก็โล่งใจนิดนึงที่มันเห็นด้วย
“ส่วนใหญ่คงอยู่ในกรุงเทพ ก็มีมาที่ชล พัทยา ระยองบ้าง” ผมพูด ไอ้ปอมองหน้าผม(เริ่มจะไม่เห็นด้วยแล้วสิ) สงสัยตอนแรกนึกว่าผมคงทำที่ชล
“ถ้ากูไม่ให้มึงไปล่ะ”พูดเสียงนิ่งๆ เริ่มกัดฟัน
“มันเป็นงานน่ะปอ งานเลือกเรา เราไม่ได้เลือกงาน ถ้าไม่ทำ งั้นก็คงไม่ต้องทำอะไรกันพอดี มั่วแต่เลือกอยู่นั้นน่ะ” ผมสาธยาย (ถ้าผมคิดได้แบบนี้ผมก็คงไปทำงานตั้งนานแล้ว...แต่ผมพูดดีไว้ก่อน)
“กูให้เงินใช้ไม่พอรึไง มึงจะเอาไปซื้ออะไร” ไอ้ปอพูดแบบเดิม
“เงินมึงกูยังไม่ได้ใช้สักบาทเดียว” ผมเดินไปค้นหาบัตรเอทีเอ็มที่มันเคยเอาไว้กับผม
“นี่อ่ะ กูยังไม่ได้ใช้เลย ได้หลายบาทแล้วมั้ง” ผมยื่นให้มันแบบยิ้มๆ จะได้คลายเครียดหน่อย ดูท่าทางไอ้ปอเริ่มคิดแล้วว่าผมบอกเลิกมันแน่เลย มันยืนนิ่ง
“กูให้มึง”ไอ้ปอพูดแล้วโยนไปที่เตียง ยืนทื่อที่เดิม ผมจึงเข้าไปกอดมัน มือข้างนึงโอบที่หลัง อีกข้างกอดคอตบหัว(เกรียนๆ)เบาๆ เป็นการปลอบให้มันใจเย็น
“กูไม่อยากให้มึงไป” ไอ้ปอเลื่อนมือมากอดผม
“ไม่เอาน่าปอ ทุกชีวิต ทุกคู่เค้าก็ทำมาหากินเหมือนเรานี่แหละ บางคนอยู่ใต้บางคนอยู่เหนือ เค้ายังอยู่กันได้ อันนี้เราอยู่ใกล้ๆกันแค่นี้เอง”
“กูไม่อยากให้มึงไป กูเลี้ยงมึงได้นะที” มันยังพูดประโยคเดิม
“ถ้ามึงหาตังค์คนเดียวมันก็เป็นการทำมาหากิน พอรอดไปวันๆ แต่ถ้าช่วยกันหา มันก็จะเป็นทำมาหาเก็บ มันก็จะมีมากพอที่เราอยากได้อะไรก็ได้ อยากเที่ยวไหนก็ได้เที่ยว แล้วมันจะดีขึ้นกว่าตอนนี้ เข้าใจไหม”(ทำไมกูพูดยังกะจะออกเรือนกับมันจังวะ...ปลอบไปก่อนล่ะกัน)
“แล้วกูจะไปหามึงได้ที่ไหน” ไอ้ปอพูด ผมคลายกอดมันแล้วมานั่งที่เตียง(แล้วกูจะบอกมึงยังไงดีล่ะ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน)
“มันยังไม่มีแผนงานที่แน่นอนออกมาเลยวะ เสาร์-อาทิตย์กูก็กลับมาบ้านนี่แหละ”
“แล้วถ้ามึงไม่มาล่ะ กูจะไปหามึงได้ที่ไหน” ไอ้ปอเดินมายืนต่อหน้า ผมเงยหน้า (กูก็ไม่รู้เหมือนกัน จะให้กูตอบยังไงล่ะ)
“กูทำงานให้กับมหาลัย คงวงเวียนอยู่แถวนั้น(มั้ง)” (อย่าเชื่อกูมากนะปอ กูก็พูดมั่วๆเหมือนกัน กูยังไม่รู้ชะตาตัวเองเลย มันหลายสถานที่เหลือเกิน)
“ถ้าวันไหนกูไม่มีเรียนรึเลิกเร็วกูก็จะไปหามึง” (งานเข้ากูแล้ว)
“ปอมึงต้องรู้จักมีความอดทน โตแล้วนะ โตทั้งตัวทั้งK(อันหลังไม่เกี่ยวแต่พูดออกแนวไม่เครียดมาก) คิดบ้างดิ ไอ้นี่ ” ผมพูดยิ้ม อดหัวเราะตัวเองไม่ได้ ไอ้ปอสีหน้านิ่งๆ
“ไอ้เหี้ย มาวิจารณ์Kกูด้วย ” มันเริ่มยิ้มที่มุมปาก
“55+”ผมกับไอ้ปอหัวเราะ
“ไป...ไปเป็นเพื่อนกูซื้อชุดทำงานหน่อย” ผมชวนมัน เมื่อเห็นมันรับได้แล้วที่ผมจะไปทำงาน
“ที่ไหน”
“โลตัส”
“ไปดิ” ผมกับไอ้ปอมุ่งหน้าไปโลตัส เมื่อถึงก็ตรงดิ่งไปที่เสื้อผ้าวัยทำงาน(กูได้มาเดินโซนนี้แล้ว)
“ปอมึงว่าตัวนี้ดีไหม” ผมเอาเสื้อสีฟ้าอ่อนมาเทียบกับตัว
“ไปลองดูดิ” ผมเดินเข้าไปห้องลองเสื้อ แล้วออกมาให้มันดู
“ตัวเล็กไป”
“เล็กบ้าอะไร...กูว่ามันใหญ่ไปด้วยซ้ำ” ผมงงกับคำมันพูด size M นะครับ size เสื้อทำงานตัวใหญ่กว่าเสื้อยืดมาก size นี้ก็หลวมกว่าตัวผมเยอะแล้ว
“กูว่ามันเล็กไป มันเห็นรูปตัวมึง”
“มึงมองทะลุเสื้อกูเลยเหรอ...ไอ้บ้า”
“กูมองเห็น คนอื่นก็เห็นแบบกูนี่แหละ” ไอ้ปอยังย้ำอยากให้ผมเปลี่ยน size เสื้อ ...เสื้อมันไม่ได้บางหรอกนะครับแต่มันบอกว่าเสื้อมันแนบตัวผม ...คิดไปได้นะไอ้ปอ (ตัวหลวมจริงๆนะ..มึงเอาตาตุ่มดูรึไง)
“เฮ่อๆ หึงกูเหรอไอ้ปอ” ผมล้อเลียน พูดขำๆกับมัน
“เออ แล้วทำไม กูบอกให้ไปเปลี่ยนก็ไปเปลี่ยนดิว่ะ” ตรงกว่าไอ้ปอไม่มีแล้วโลกนี้
“งั้นกูไปทำงานเอาผ้านวมมาตัดเสื้อเลยดีไหม” ผมพูดประชด เดินไปหยิบเสื้อ size L ไปลอง
“ได้ก็ดี” มันยังพูดให้เข้าหูผมอีกนะ
“มึงไปใส่ให้กูดูก่อนเหอะ” ผมตะโกนออกมาจากห้องลอง
ผมเดินออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก เพราะตัวมันใหญ่มาก ชายเสื้อเลยปลายKผมไปเยอะ ตกอยู่กลางต้นขาผมเลย
“ปอ กูว่าไม่ไหวมั้ง”
“กูว่ามันตัวโคร่งๆดีนะ แต่สีฟ้ามันยังบางไปวะ” (เอาอีกล่ะกู ไม่น่าชวนมึงมาด้วยเลย)
“ไม่บงไม่บางแล้ว”
“กูว่าเอาสีนั้นดีกว่าวะ” ไอ้ปอมุ่งหน้าไปหยิบเสื้อสีน้ำตาลเข้มมาให้ผม
“ปอกูก็ว่ากูวัยรุ่นอยู่นะ ไม่ใช่กำนันตำบลนะเว้ย”
“เชื่อกูดิ ใส่ตัวนี้แล้วมันจะทำให้มึงเหมือนคนทำงาน คนจะได้เชื่อถือมึง” มันพยายามหาเหตุผลมาอ้าง (ขัดใจกูทั้งสีและ size)
“เอางี้ คนละครึ่งทาง กูเลือก size มึงเลือกสี เพราะกูเป็นคนใส่ มึงเป็นคนดู ถูกใจทั้งสอง”(ถึงมึงเลือกเฉพาะสีมันก็ขัดใจกูอยู่ดีแหละ) ผมพูดต่อ
“กูเลือก size M มึงเลือกสีอะไร”
“น้ำตาล” (กูว่าแล้ว) ในแผนกนี้ผมได้เสื้อมา 3 ตัว โดยไอ้ปอเป็นคนเลือกสีทั้ง 3 เหมือนกัน มีสี น้ำตาล กรมท่า และเลือดหมู (ทึบๆๆๆ มึงหวังดีรึทำร้ายกูวะ ไอ้ปอ ...กูไม่ได้ขาวเท่ามึงนะเว้ย ที่จะเข้าไปซะทุกสี...กูต้องใส่แบบนี้เหรอ) ส่วนใหญ่เห็นคนทำงานใหม่ก็มักจะมีแต่สีอ่อนๆจะได้ดูสดใส แต่ผมดิอมทุกข์ทุกวันแน่
หลังจากนั้นก็เดินไปที่แผนกชั้นในชาย (เพราะเกิดวิกฤตขาดแคลนกางเกงในที่บ้านมานาน แย่งกันใส่ เพราะไอ้ปอมาที่บ้านผมไม่เตรียมอะไรมาเลย) ผมก็เลยจะซื้อแล้วแบ่งแยกชัดเจน ผมก็เลือกของผม มันก็ยืนเลือก ผมก็ได้มา 3 ตัว
“กูไม่รู้ว่ากูใส่ size อะไร เลือกให้กูหน่อยดิ” ไอ้ปอหันมาบอกผม
“โอ้ยย เอวมึง มึงไม่รู้เหรอ นี่มึงดูมันบอกขนาดเอวไว้” ผมชี้หมายเลยติดกล่องให้มันดู
“เอวมันน่ะได้ แต่เป้ากางเกงในน่ะดิมันเล็กเกินไป555+” มันกระชิบข้างๆหูผม
“อย่าพูดมาก อวดสรรพคุณที่เหนือจริง เร็วๆเข้า” ผมก็ยังเลือกรอมันอยู่ เห็นมันยังยืนอยู่
“ไหนได้ยัง” ผมถาม
“ไม่เอา มึงใส่อะไรกูก็ใส่ได้หมดล่ะ มึงเลือกเหอะ”
“ไม่ได้ต่อไปห้ามใส่ของกู มึงมานี่” ผมเรียกมัน ผมก็นั่งลงค้น size มันอยู่ชั้นล่าง
“กูขนาด 30-31 มึงต้องใส่ 32-33 ” ผมกะขนาดเอวมัน แต่ในใจก็ยังไม่แน่ใจ (รึเอวมึงใหญ่กว่านี้ว่ะ) ผมก็ค้นหาสีที่ต้องการอยู่
“ เค้าให้ลองป่าววะ กูจะใส่ให้มึงดู 55+”
“ถ้ามีคนคิดเหมือนมึง ป่านนี้กางเกงในที่อยู่ทั้งชั้นคงผ่านศึกมาเยอะแล้ว” ผมก็มองซ้าย มองขวา มองหาเจ้าหน้าที่เสื้อเขียว จะได้แอบแกะกล่องมาวัดกับเอวไอ้ปอ เมื่อเห็นทางโล่งสะดวก ผมก็ปฏิบัติการแกะทันที ดึงกกน.ออกมา และทาบไปที่เป้ามันดูขนาด
“อืมก็น่าจะ size นี้ ประมาณนี้แหละ” ผมมัวมองแต่เสื้อเขียวๆ แต่ลืมมองคนอื่นที่เค้ามาเลือกเหมือนกัน สายตาเหล่านั้นก็จับจ้องมาที่ผมเหมือนสงสัยเป็นนัยๆว่าทำไรกัน
“เฮ้ย...ทำไมต้องให้พี่พามาซื้อยู่เรื่อยเลยนะ โตแล้วนะเราน่ะ ทีหลังก็มาซื้อเอง” ผมพูดเสียงดังกะให้คนอื่นที่สงสัยได้ยิน แล้วก็หยิบ size ไอ้ปอมา 3 ตัว สีขาว เดินออกมาอย่างรวดเร็ว
“มึงพูดทำไมวะ” ไอ้ปอรีบถามผม
“มึงไม่เห็นเหรอคนอื่นมองน่ะ กูก็อายเป็นนะ”
“มองแล้วทำไม กูเฉยๆ แต่ที่กูอายก็เพราะมึงนี่แหละ”
“อายทำไม” ผมถาม
“พูดยังกะกูเป็นเด็กอายุ 5 ขวบ เรียกกูว่าน้องด้วย” (ไม่เห็นน่าอายเลย)
หลังจากนั้นก็เดินซื้อของกินเล็กน้อยกลับบ้าน ......
เป็นไปตามชื่อเรื่องครับ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมให้อภัยในความผิดไอ้ปอที่ทำความผิดซ้ำๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนหน้ามาดูกัน เป็นเรื่องเสียวๆที่ของผมกับไอ้ปอ จะเสียวรูปแบบไหน ติดตามตอนหน้านะครับ...เอิ๊กๆๆๆ ลองคิดเล่นๆไปพลางๆก่อนนะครับ
-
ดีกันแล้ว ค่อยยังชั่ว :mc4:
-
เอาใจช่วยพี่ทีนะค่ะ
ใครบอกว่าไม่มีคนรักพี่ที
เค้าไง ^_^
ว่าแต่พี่ทีไปทำงานแล้วใช่ไหมค่ะ
เงินเดือนออกยัง
เอาตังมายืมหน่อย
55555+
:กอด1:
-
ไอ้คุณปอจะไม่เห็นหน้านายทีทุกวันแล้วฮึ ฮึ ฮึคิดแล้วเศร้า
-
เสียวแบบ NC ก้อดีนะ
เรื่องนี้ห่างหายมานาน
-
:z2:ดีกันซะที :-[
NCป่าวค้าบ
ที่ว่าเสียวๆอ่ะ :impress2:
-
ในที่สุด!!! ในที่สุด!!! ในที่สุดก็คืนดีกันแล้วววว :jul3:
หลังจากที่ลุ้นกันมานาน :เฮ้อ: ต่อจากนี้ถ้าปอผิดพลาดกับเรื่องความรักระหว่างที คงไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้วสินะ :m15:
จะว่าไปตอนหน้าเนี้ย จะมาเสียวขนาดไหนกันเชียว จะเสียวแบบ NC หรือจะเสียวแบบน่ากลัว กร๊ากกก ไม่อยากจะคิด
เป็นกำลังใจให้และขอบคุณครับ :pig4:
-
:mc4: ดีใจคับที่ดีกันแล้ว
รอลุ้นเรื่องเสียว ๆ ต่อไปคับ
-
บทจะดีก็ดีกันง่ายเนอะ
แต่ยังดัดนิสัยไอ้ปอไม่ได้เนอะ ห่ามเหมือนเดิม
-
finally... o13 o13 o13
-
เนี้ย ตกลงดีกันแล้วหรอ อ อ ..* ไม่มี จูจุ๊บๆ อ๋อ ไม่เห็นมีความรุ้สึกคืนดีเลยย ( 555+)
-
:impress2:
ครอบครัวสุขสันต์
-
มาอ่านสองตอนรวด (เพิ่งว่าง) ตอนแรกอ่านๆไปก็สงสารปอเหมือนกันนะ
คนที่สำนึกผิดแล้่วก็พยายามแก้ไข ปรับปรุง อย่างน้อยทีก็ให้บทเรียน และข้อคิดกับปอไปพอควรเลยล่ะ
ปอคงอ่อนไหวกับเฉพาะทีล่ะนะ ก็คนมันรักก็อยากอยู่ด้วยกัน รู้ว่าทำพลาดซ้ำๆเดิมๆ ก็อยากได้โอกาสอยู่ดี
เฮ้อ! โล่งอกที่เข้าใจกันได้ และหวังว่าปอจะทำผิดแบบเดิม เรื่องเดิมซ้ำๆอีก
ถือว่าเป็นพร และของขวัญปีใหม่ที่สุดๆให้ปอไปเลยแล้วกันนะที
แอบเป็นกำลังใจให้รักกันไปนานนานนนนนนน :L2:
ที่เป็นคนมีความคิดลึกซึ้ง รอบคอบ ใจเย็น มีเหตุผล คงเกิดจากสิ่งที่ได้เรียนรู้มา EQ ก็เยอะดี
ถึงแม้จะเจอเรื่องที่ทำให้ช๊อก แต่ก็จะสามารถเอาเหตุผลมาตัดสินได้ดีกว่าปอ ขนาดว่าปอทำขนาดนี้นะ
ทั้งที่จริงๆแล้วโกรธมาก แต่ยังควบคุมตัวเองได้ เพราะฉะนั้นเหมาะที่จะปั้นให้ปอได้รูปทรงมากขึ้นอีกนิดนึง
ไม่ใช่ว่าปอไม่ดีนะ เพียงแต่บางเรื่อง บางอย่างปออาจตัดสินใจโดยใช้อารมณ์มากไปนิด
ต่างกันบ้างมันทำให้ชีวิตมีรสชาติดี เหมือนกันหมดก็น่าเบื่อ
ปล. ขำนอกรอบ ฮาจริงค่ะ :jul3: สงสัยต้องไปต้มน้ำแข็งก่อนละกัน จะได้ท้องไม่เสีย
ปล.2 รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
-
สวัสดีครับ
ก็ดีนะ เหมือนจะคืนดีกันแล้ว
การเป็นคู่ชีวิตใครสักคน ยากเย็น... เชื่อเถอะ ถ้ารักษามันได้โดยไม่ทุกข์ใจ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของชีวิตแล้ว
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
พอๆ หรอกกันได้ตลอดอ่ะ
ไม่ต้องมาเสียว
ถ้าจะเสียวๆได้เรื่องเดียว เรื่องเลือดสาด :laugh:
-
ไม่ได้เข้าเล้าตั้งหลายวัน
ทำไมเป้นเเบบนี้อ่ะ :m15: ปอ :angry2:นิสัย
พี่ทีอย่าคืนดีง่ายๆน่ะ
+1 ค่ะ
-
น้องทีใจอ่อนแล้ว
โชคดีไป นายปอได้โอกาสอีกครั้ง
จะรักษาได้มั๊ยเนี่ย
น้องที บรรยากาศคืนดี มันแห้งๆ พิกลนะ
+1 เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ :L2:
-
เย้ ดีใจค่ะ ในที่สุดก็ดีกัน ตอนที่แล้วอ่านไปน้ำตาแทบไหลตามนายปอ สงสารจิงๆเชียว
แต่ตอนนี้ก็โอเคแล้ววว และก็กลับมากวงติงเหมือนเดิม :jul3: ฮาได้อีกค่ะ ฮ่าๆๆๆ กวนแบบซื่อๆ ตลกดี
พอคุณทีได้งานก็เริ่มห่างกันแล้วรึป่าวคะเนี่ย เหมือนพิสูจน์ด้วยระยะทางไหมนะ ? แฮ่ จะรอตอนต่อไปนะค้าา
ส่วนเรื่องเดา ไม่กล้าค่ะ เข็ดแล้ววววว :o12:
-
ทำงัยดีไอ้ปอมันจะไม่ได้เจอนายทีทุกวันแล้วง่ะ :z3: :z3: :z3:ใครรู้ช่วยบอกที
-
ดีกันแล้ว
แย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดีกันแล้ว งั้นเราก็มานั่งลุ้นตอนต่อปาย :z2:
-
ในที่สุดก็ดีกันแล้ว
เย้ๆ รอตอนต่อไป
:really2:
-
:m19: ดีกันแล้วอ้ะ..ดีจังเลย...
แต่ทีต้องไปทำงานนี่ดิ..ปอก็อยู่ไกลหูไกลตา หวังว่าจะยังเป็นคนดีที่พัฒนาแล้วแบบนี้ต่อไปน๊าาา
รอเรื่องเสียวๆด้วยคน :z1:
-
ว้าวววๆๆๆ เสียวยังไงอ่าๆๆค้าบบ ฮ่าๆๆๆ
ว่าแล้วก้อ :z13: :z13:
-
:L2: :L2:
-
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~ :m4: ในที่สุดพี่ทีก็ให้โอกาศปอแล้วววววว!!!!!
รักษาโอกาศครั้งสุดท้ายนี้ไว้ให้ดีนะจ๊ะ ไม่ใช่พี่ทีห่างไปไกลกันแล้วปอไปนอกกายนอกใจกับใครอีกล่ะ :angry2:
ปอก็ยังเป็นปอขี้หึงขี้หวงไม่เปลี่ยน :laugh: พี่ทีก็ช่างหลักการกล่อมปอได้เสมอ
ไอล่ะชอบคำ.."กูเลี้ยงมึงได้นะ" ให้ความรู้สึกยังไงบอกไม่ถูกเหมือนกัน :o8:
รอพี่ทีมาต่อจ๊ะ :L2:
-
:กอด1: :กอด1:
ก่อนอื่น คะแนนเนื้อเรื่อง ความสนุกและองค์ประกอบทุกอย่างของเรื่อง เจ้ให้ A นะคะ เพราะเร้าใจ สนุกและอ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกมากๆ เป็นเรื่องเล่าของชีวิตทีที่อ่านแล้ว น่าติดตาม อยากรู้ต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่เฟค เจ้ชอบ นอกจากได้ pleasure จากการอ่านแล้ว ยังได้ข้อคิดอะไรดีๆเยอะแยะด้วย อีกอย่าง ยังได้เห็นความน่ารักของปอที่ น้องทีบอกว่าเป็น แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์
ส่วนเรื่องภาษา เจ้ขอให้เป็น B แล้วกันนะคะ เพราะน้องเขียนได้ดีแล้ว ที่ให้แค่บี เพราะยังมีการสะกดคำผิด แต่ไม่เป็นไร แก้กันได้ค่ะ
ดีใจและปลาบปลื้มที่ได้อ่านเรื่องนี้จังค่ะ ขอบคุณนะคะที่ตั้งใจพิมพ์มาให้อ่านกัน จะรออ่านตอนหน้านะคะ
อืม รู้สึกใจหายเหมือนกัน ที่น้องทีจะต้องไปทำงานวิจัย ในที่ห่างไกลจากปอ สงสารปอนะ สงสารทีด้วย คนรักกันมันต้องมีอุปสรรคและระยะทางขวางกั้นอยู่ดีเนอะ :เฮ้อ:
Wordslinger โหมด ตั้งใจอ่านหนังสือสอบ และ เป็น ดี้ :laugh: :laugh:
-
คืนดีกันแว้ว :mc4:
ครั้งสุดท้ายของจริงละนะไอ้ปอ ห้ามทำผิดอีก พี่ทีีไม่ใจอ่อนให้แล้วนะเฟ้ย
คราวนี้จะได้อยูาห่างกันโดยระยะทางอีก
ขออย่ามีเรื่ิองไม่ดีเกิดขึ้นเลย
ปล เ้ค้าเป็น พี่ีทีfc นะ :man1:
ตอนหน้าเสียวไรกัน หุหุ
-
ดีกันแล้ว
:mc4:
เป็นแฟนคลับทีเหมือนกานน
แต่ปอด้วย
o18
-
'ง่ะ อิจฉาคู่นี้จังอ่ะ :-[
-
:กอด1: :กอด1:
-
คงไม่ใช่เสียวแบบนั้นน้ะ .................................................... :jul1:
-
:o12: ในที่สุดก็ดีกันจนได้
แต่จะเสียวยังไงนี่ :-[
-
รักปอๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจแทนปอ
คนใต้น้ารักเพราะผมคนใต้ :jul3: :m20:
-
^^
-
:m18: :110011: :z7:
ดีจาย คืนดีกันแย้ว
ลุ้นตอนหน้าจะมีอะไรให้ (หวาด) เสียว อีก หุหุ
-
o18น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
:z2: :z2: :z2:
-
เย้ เย้ เย้
ดีกันแล้ววววววว
กุงเกงในอ่ะ ใส่ด้วยกันไปเห๊อะ
เสียวจะเปนเรื่องยัยเปลวอ่ะดิ
-
เราก็นึกว่าจะเลิกกันจริง ๆ เป็น..ครั้งสุดท้าย..แล้วที่จะได้คุยกัน
-
ในที่สุดก็คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น ดีใจกับทั้งคู่ด้วยนะคร้าบ
แล้ว......แล้ว......เสียวๆตอนหน้าอ่ะ หมายความว่าไงน้อ o18
-
ครั้งสุดท้ายแล้วนะทำตัวดีๆละปอ :เฮ้อ:
-
มาเข้าคิวรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :pighaun: :pighaun: มีบรรยายม่ะ :z2:
-
ปอ ได้โอกาสมาแล้วก็รักษาไว้ให้ดี อย่าทำผิดซ้ำซากอีก โอกาสไม่ได้วิ่งเข้าหาคนบ่อยๆหรอก
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่า ทีเป็นคนที่มีระบบความคิดและการความคุมตัวเองดีมาก
คิดเป็นระบบดีจัง ชอบตั้งแต่เรื่องแผนอ่านหนังสือสอบแล้ว :a5: ทึ่งจริงจัง
ดีใจนะคะที่ดีกันแล้ว :L2:
-
เหย โล่งอกโล่งใจ
มีโอกาศก็รักษาไว้นานๆหล่ะ
-
มา่อ่านแล้วนะคับ
-
:z10:อย่าได้คลาดหวังกับการตั้งใจของตัวเองใากไปนะที เพราะคนเรามันอาจจะมีความผิดอื่นเกิดขึ้นได้อีก แต่...มันจะอยู่ที่ว่าทีจะยอมรับความผิดนั้นได้มากน้อยเท่าไร อยู่ที่ระดับการยอมรับของทีมากกว่า ว่าจะยอมให้ปอเขามากน้อยเท่าไร แต่ก็เป็นกำลังให้กับคู่ของทีกับปอนะครับ มีน้อยคู่ครับที่สามารถมีชีวิตที่น่าอิจฉาได้อย่างคู่ของคูณ :z10:
-
น่าร้ากกกก
-
เห็นชื่อตอนทีไรใจไม่ดีเลย กลับมาแฮ็ปปี้กันก็ดีแล้ว อิจฉาที อยากได้แบบปอบ้าง :monkeysad:
-
:o8: อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง มาต่อเร็วๆนะครับ
-
รักกันๆๆๆๆๆ :o8: :-[
-
:impress2: :impress2:
เข้ามาล่ะเธอ
-
ดีกันแล้ว ดีใจด้วยนะครับ
-
:L2: :L2:
-
ดีใจจังเลยครับ ดีกันเเล้ว
-
จะติดตามต่อไปเช่นเิดิมนะ
-
คำเตือน...ตอนนี้มีคำพูดและการกระทำที่ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน...ใครไม่นิยมก็ข้ามไปรอตอนหน้าได้ครับ
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่าง28… เสียวจริง
ไอ้ปอไปเรียน ตอนเย็นก็มาที่บ้านผมเหมือนเดิม ทุบประตูเปิดพรวดเข้าไปเหมือนเดินทุกประการ(เมื่อไหร่มึงจะเปลี่ยนนิสัยบ้างวะ)
“เป็นไงล่ะ วันนี้มีเรื่องกะใครมาบ้าง มาเล่าให้กูฟังบ้างดิ” ผมถามเชิงรู้สันดานมันดี
“โห้ยย ดูถามกูเข้า มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าใครมาหาเรื่องกู” ทำหน้าประชดกูอีก
“อย่ามึงนี้นะ มึงไม่ต้องรอให้คนอื่นมาหาเรื่องมึงหรอก มึงหาเรื่องเค้าก่อนทั้งนั้น”
“ทำไมเมียปากหมา ยังงี้ล่ะจ๊ะ” มันพูดกวนตีน ยิ้มเยาะ แล้วก้มมาหอมแก้มผม
“ปากยังดีเหมือนเดิมเลยนะ...สงสัยห่างหายจากตีนไปนาน”
“55+” ไอ้ปอหัวเราะ
“วันนี้ไปเรียนได้อะไรกับมาบ้าง เร็วเล่ามาให้ฟังหน่อยดิ๊” (ถามยังกะพ่อแม่ถามสมัยเรียนอนุบาลเลยวะ)
“ได้อาหารตา” ผมมองไปที่ไอ้ปอ มันล้มตัวนอนหนุนตักผม ยิ้มเยาะที่มุมปาก(ความวัวยังไม่ทันหายมึงยังกล้าจูงควายมาเป็นฝูง) กล้ามากที่จะพูดแบบนี้
“คิดก่อนพูด” ผมพูดเบาๆเชิงประชด มือสัมผัสหน้ามันเบาๆ
“มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่คิด มึงเข้ามาอยู่ในสมองกูรึไง” (อ้าว...กวนประสาทกูอีก...กูให้อภัยมึงเร็วไปใช่ไหม)
“สมองมึงต่อให้มดเข้าไปทำรังอยู่ก็ไม่ตายหรอก เพราะมันกรวง อากาศข้างในท่าจะมีเยอะ”
“เชื่อเค้าเลย สรรหาคำมาด่ากูได้ไม่ซ้ำแต่ละวัน” ไอ้ปอบ่นยิ้มๆ แล้วพูดต่อ
“แต่กูก็รักมึง... มึงไปทำเสน่ห์มารึป่าวที55+” (อย่ามาเล่นลิเกให้กูดู)
“กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ ทำตัวสนิทกับกูเกินไปแล้ว ” (กูพูดเพราะกูอายหนิ มาบอกรักกูต่อหน้า ระยะใกล้แบบไม่ทันตั้งตัว)
“เป็นผัวเป็นเมียกันไม่สนิทกัน จะให้กูไปสนิทกับหมาที่ไหนวะ” มันพูด ผมตบปากมัน
“กูบอกว่าอย่าพูด ผัวๆ เมียๆ”
“55+ กู หมายความว่า ถ้ากูไม่สนิทกับมึง กูก็ไม่สนิทกับใครแล้ว”( คำตั้งต้นกะความหมายคนละเรื่องเดียวกันเลย... ไปแบบน้ำขุ่นๆ)
“มึงจะอาบน้ำก่อนกูรึจะให้กูอาบก่อน แล้วค่อยไปหาซื้อไรกินกัน กูหิวข้าวแล้ว” ไอ้ปอพูด
“ข้าวในครัว จะกินก็กินไม่กินก็ไม่ต้องกิน เงินมึงมีเยอะมากรึไง”
“นอกประเด็นอีกแล้ว ไปอาบก่อนกู เร็วๆ ” มันพูดพลางลุกขึ้น (เห้ยมึงสั่งกูเหรอ)แต่ผมก็ทำ
“ให้มันน้อยๆหน่อย” ผมถอดเสื้อผ้าโยนเข้าตะกร้า นุ่งผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ผมก็อาบน้ำไม่นานนะ ไม่เกิน 15 นาทีก็เสร็จเดินออกจากห้องน้ำ ไอ้ปอลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าโยนเข้าตะกร้าเหมือนกัน เหลือกางเกงในตัวเดียว พลางเอามือมาดึงผ้าเช็ดตัวที่ปิดบัง K ผมอยู่ ออกไปอย่างรวดเร็วผมยังไม่ได้ใส่กางเกงใน
“เฮ้ยไอ้บ้า” ไอ้ปอเอาผ้าเช็ดตัวพาดบ่าก้าวเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“55+”เสียงหัวเราะกวนตีนก็ตามมาอย่างรวดเร็วจากในห้องน้ำ
“มึงแน่จริงอย่าวิ่งหนีสิวะ”(ระวังตัวให้ดีนะมึง กูจะจับมึงแก้ผ้ายืนโชว์ที่ระเบียง ปิดประตู ให้อายทั้งบางเลย)
ผมก็ใส่เสื้อผ้า โปะแป้งหน่อยก่อนนอน นั่งดูทีวี ไอ้ปออาบเสร็จเดินปรี่เข้าไปเปิดตู้ค้นหาเสื้อผ้าใส่(กูอยู่บ้านมัน รึมันอยู่บ้านกูกันแน่) หลังจากนั้นก็เดินลงไปกินข้างล่าง แล้วกลับมาที่เดิม(ชีวิตนี้ไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกครับ) ไอ้ปอถอดเสื้อ เหลือแต่กางเกงบอล ...ปกติผมกับมันอยู่ในห้องก็ไม่ค่อยได้ใส่เสื้อเท่าไหร่
นั่งดูทีวี คุยกันไปเหมือนแป๊บเดียวเวลาก็ล่วงเลยมา5ทุ่มแล้ว ผมเริ่มไม่ไหวตาเริ่มปิดแล้ว
“กูนอนก่อนนะ มึงจะนอนอย่าลืมปิดไฟ ปิดทีวีด้วย” ผมพูดแล้วล้มตัวลงนอน ไอ้ปอเดินไปปิดทันทีที่ผมพูดเสร็จ
“กูก็จะนอน” หลังจากปิดมันก็แทรกกายมาเบียดผม(ยังเป็นเตียงเดี่ยวเหมือนเดิม) ไอ้ปอสอดแขนมาใต้คอผม ระดมหอมแก้ม
“ทีรู้ไหม กูคิดถึงมึงแค่ไหน” (เหรอ...กูเพิ่งรู้) มันเป็นช่วงที่ผมง่วงนอนมากๆ
“นอนๆปอ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” ผมกดหัวมันลงกับหมอนข้างหูผม ไม่วายเสือกเอาลิ้นมาเตะบริเวณหู (อย่าทำแบบนี้ดิ...กูยิ่งเกิดอารมณ์ง่าย) อ้าว..ซะงั้น ผมนอนตะแคงหันหลังให้มัน เพราะถ้าเลยเวลานี้ไปแล้วมันจะนอนไม่หลับ
“ปอรักทีนะ” ไอ้ปอพูดพลางยกหัวขึ้นเอามือมาลูบหน้าผม ขาก่ายวางพาดตัวผม เอา K ที่รู้สึกได้เลยว่ามันแข็งๆมาถูที่ข้างหลังผม มือที่ลูบหน้าผมอยู่ก็เอื้อมมาถลกเสื้อผมขึ้นแล้ววนเวียนอยู่หัวนม(มึงหื่นอดอยากมากจากไหนวะ....กูบอกแล้วอย่าทำแบบนี้ กูอยากขึ้นมาเลย) ไอ้ปอถอดเสื้อผมแล้วจูบ เอานิ้วมือผมขึ้นมาดูด เลียมาตามแขน ต้นแขน คอ ใบหน้า จากนั้นก็ค่อยๆช้อนคอผมขึ้นมา สอดลิ้นเข้าไปในปากผม(ปฏิบัติการณ์ครั้งนี้ดูมันจะนิ่มนวลขึ้นเยอะ) ผมก็รับลิ้นมันแต่โดยดี ผมดูดลิ้น สลับกับเลียลิ้น แผล็บๆๆ ไอ้ปอไปมา
“อืมมมม จ๊วบบบ ” เมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ขัดขืน(ก็มึงมาทำให้กูเงี่ยนทำไมวะ) จากนั้นไอ้ปอก็เริ่มบดขยี้ปากผมแรงขึ้น หมุนหน้าไปมา มืออีกข้างไอ้ปอ ก็จับมือผมไปลูบ K มัน แล้วเลื่อนมือมาบดขยี้ที่หัวนมผม ผมเสียวอยากจะร้องแต่มันก็ประกบปากผมไว้แน่น สักพักไอ้ปอก็โก่งตัว ลากลิ้นต่ำลงมาที่คอ มือผมยังสาระวนอยู่กับแท่ง K ของมันที่ยังมีกางเกงมาเป็นตัวกลาง ผมสัมผัสได้ถึงน้ำเงี่ยนของมันที่ซึมผ่านเนื้อผ้าออกมาเหนียวๆมือ
“อ้าหหหห อืมมมม เสียววววว” ผมคางออกมา ไอ้ปอเหมือนจะเริ่มได้ใจ จับมือผมทั้งสองข้างขึงอยู่กับข้างตัว เขยิบตัวขึ้นมาทับตัวผมปากก็ละเลงกับหัวนมของผมอีกข้าง K ผมโดนหน้าท้องแข็งๆ มันยิ่งเพิ่มอารมณ์ได้มากเลยทีเดียว ผมกำมือไอ้ปอแน่น บิดตัวไปมา แต่บิดไม่ได้มากนักมันทับตัวผมอยู่ ผมชันเข่าขึ้น ตีนผมก็ขยี้ไปกับที่นอน มันเสียวจนผมหอบเลยทีเดียว ผมหายใจถี่และแรงขึ้น ลิ้นสากๆของไอ้ปอเลื่อนไปที่หน้าท้อง
“โอ้ยยยย ไม่ไหวววว อืมมมมม” ผมต้องดึงมือออกจากมือไอ้ปอ มาจับที่หัวไอ้ปอ ยกขึ้น มันเสียวโคตร ไอ้ปอถอดกางเกงผม เริ่มมาเล่นกะ K ผมชักเข้าออกจนแข็งได้ที่ ก็เอานิ้วหัวแม่มือแตะน้ำลายตัวเองมาวนๆที่ปลาย K ผมต้องกัดฟัน เกร็งตัว บิดจนเข่าชนกันเลยทีเดียว
“พอๆๆๆๆก่อนปอ” ไอ้ปอหยุด ผมนอนหอบแฮกๆ หมดกำลังจากการครางและเกร็ง เหนื่อยจริงๆ ไอ้ปอลุกขึ้นถอกกางเกงตัวเอง K ตั้งชี้เด่ นั่งคร่อมที่อกผม Kชี้หน้าจ่อปากผมอยู่แล้ว น้ำเงี่ยนใสๆไหลเยิ้ม(สงสัยไม่ได้เอาออกนาน)ในสภาพตอนนั้นผมก็ยังคงนอนหายใจยาวๆหอบอยู่
“ดูด K ให้ปอหน่อยนะ” ผมแลบลิ้นมาแตะปลาย K ไอ้ปอเบาๆ ไอ้ปอมันรูด K ตัวเองเข้า-ออกไปด้วย ทำหน้าหื่น ซูดปาก(เห็นแล้วเพิ่มความเงี่ยนให้กูเป็น2เท่า) ไอ้ปอเริ่มเอา K มาจ่อปากผมดันเข้า ผมอ้าปาก ทั้งดูดทั้งเลีย
“อ้าหหห” ไอ้ปอครางเบาๆกัดกรามตัวเอง เงยหน้ามองเพดาน มันกระเด้าเข้าออกไม่ลึกมาก ผมจับขาทั้งสองข้างไอ้ปอพลิกตัว ไอ้ปออยู่ในท่านั่ง หลังชนหัวเตียง ผมก้มหน้ามุดดูด K มันอยู่จน K มันเปียกน้ำลายผมผสมน้ำเงี่ยนตัวเองไปหมด ผมลากลิ้นไปที่หน้าท้องมันวงๆแถวสะดือ ไอ้ปอร้องไม่เป็นภาษา
“อืมมม อาหหหหหห ที ” กางขาเหยียดตรง สักพักผมก็ละเลงไปที่นมทั้งสองข้างของมัน ไอ้ปอจับหน้าผม ดึงขึ้นมาระดมจูบปากอีกครั้งหนึ่ง มือทั้งสองก็กอดผมไว้แน่นในท่านั่ง จากนั้นไอ้ปอก็กระซิบข้างหูผม
“กูรักมึงมากนะ มึงรักกูไหม”
“กูก็รักมึง”ด้วยความเงี่ยนเลยทำให้ผมพูดออกไป
“คืนนี้กูขอนะ” (มีมารยาทมากขึ้นรู้จักขอกินด้วย อีกอย่างสุภาพมากด้วย อ่อนโยนขึ้นอีกต่างหาก ปอของกูเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ)
ผมพยักหน้าแทนการตอบ ไอ้ปอยกตัวผมขึ้น หยิบถุงยางอนามัย มาใส่ K ตัวเองแล้วเอาเจลมาถูที่ก้นผม
ไอ้ปอค่อยกดตัวผมนั่งลง ผมนั่งลงอย่างช้าๆ รู้สึกเจ็บๆบ้าง ไอ้ปอก็ทำอย่างเบามือ ส่วนหัวมันเข้าไปได้เท่านั้นแหละ ยกตัวกระแทรกซะมิดเลย
“โอ้ยยยย” ผมจุก แน่นท้องจนต้องกอดไอ้ปอไว้ ไอ้ปอกอดผมประคองลงนอนย่างช้าๆ(กูเพิ่งจะคิดชมมึงว่านิ่มนวลอยู่แท้ๆ)
“ไม่ต้องเกร็งนะ ถ้าเจ็บทนไม่ไหวแล้วบอกกูนะ” (สุภาพตายล่ะ กูบอกไปมึงก็ไม่หยุดอยู่ดี) ผมหายใจเข้าลึกๆ ไอ้ปอก็เริ่มที่จะกระเด้าเข้า-ออกอย่างช้าๆ แล้วเร็วขึ้นๆ จนตัวผมต้องโยกไปตามแรงที่มันกระแทรก
“อืมมมม ปอออ เสียวววววว” ไอ้ปอยิ่งกระหน่ำใหญ่เลยครับ เหงื่อแตกซิก ปากจูบปากผม มือค้ำยันตัวกับที่นอน สักพักไอ้ปอก็จับขาผมทั้งสองพาดบ่า เหยียด กางขาตัวเองออกไปข้างหลัง กระเด้าถี่ๆและแรงมาก
“อืมมม อืมมม”เสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอไอ้ปอ “เข้าลึกดีวะ ตูดมึงตอด K กูฉิบหาย” ปอพูดแบบกัดฟันฉีกมุมปาก หน้าเหยเกหัวคิ้วชนกัน ยิ่งเห็นยิ่งเพิ่มความเงี่ยนให้ผม
“ซีสสสส ฮืมมมมม” ผมก็ครางเช่นเดียวกัน หลังจากท่านั้นสักพัก ไอ้ปอก็จับผมคลานท่าหมา จับ K จ่อรูผมแทงเข้าไปพรวดเดียว ตัวผมโยกไปตามแรง กระเด้า หน้าขากระแทกกับขาผมดัง “ป๊าบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ผมก็เด้งก้นรับตามจังหวะที่ไอ้ปอกระแทก เสียงครางของไอ้ปอก็ดังขึ้น
“ อ้ายยยย ๆ ๆ ฮืมมมม ๆ ๆ ๆ อืมมมมม ซีสสส ซีสสสสส” พร้อมกับกระแทก K ยัดตรูดผมจนเตียงโยกตามจังหวะกระเด้า
เมื่อผมคราง “ อาหหหห ซีสสสสส อืม อืม ๆๆ ๆ ๆ ๆ” ทำเอาไอ้ปอได้ใจกระเด้าหน้าขาแน่นๆ แบบไม่ยั้ง “ป๊าบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ผมต้องล้มนอนคว่ำตัวก็โยกไปเลย
ไอ้ปอล้มตัวมาทับหลังผมกระเด้าต่อ ยกช้าบ้าง เร็วบ้างสลับไปมา พร้อมกับ ก้มลงไป จูบสลับลากลิ้น เลียหลังผม “ อืมมม ....” ทำเอาผมแทบดิ้นเพราะความเสียว
ในระหว่างที่ไอ้ปอกำลังเลียท้ายทอยผมอยู่ พร้อมทั้งกระเด้าๆๆ K ดัง “ป๊าบๆ” ไอ้ปอก็เริ่มเสียว เหมือนจะแตกแล้วเริ่มซอยถี่ๆ เร็วพร้อมหายใจ รัว ๆ
“ อาหหห อาหหหหห อาหหห ๆ ๆ “ เสียงกระแทก สุดท้าย แล้วไอ้ปอก็รีบ ชักKออก ดึงถุงยางออก แนบ K ไปกับร่องตรูดผมแต่ไม่ได้เอาเข้าไปบี้จนน้ำว่าว ปรี๊ดดดดดดดดดดดด
น้ำว่าวไอ้ปอพุ่งข้ามหัวผมไปเลอะหัวเตียงเลย และหยดเป็นทางตามหลังผม ( สงสัย จะเงี่ยนจัด) “อ้าหหหหหหห” ไอ้ปอล้มลงทับตัวผม ตัวผมกับตัวมันเลอะน้ำว่าวกันทั้งคู่
หลังจากนั้นไอ้ปอก็จับผมพลิกตัวแล้วดูนมให้อีกครั้งมือนึงบี้ที่หัวนม อีกมือก็ชัก K ผมด้วย
“อืมมมม จาแตกกกกแล้วปออออ” ผมแตกโดยไม่ยากเลยเพราะด้วยความเสียวซ่านเป็นทุนเดิม(เมื่อกี้กูก็เกือบแตกไปพร้อมกับมึงแล้ว)
“อ้าหหหหห” เสียงครั้งสุดท้ายของผม พร้อมน้ำว่าวที่เลอะหน้าไอ้ปอ
“โห้ เต็มหน้าเลย” ไอ้ปอพูด
“แล้วไม่หลบล่ะ รู้ว่าเครื่องมันแรง 555+” ไอ้ปอเลื่อนมาหอมแก้มผม
“อ้าวแก้มกูก็เลอะน้ำ K ไปด้วย”
“เออ แบ่งๆกันมั้ง 55+” ผมกับไอ้ปอนอนกอดกัน หอบแฮกๆทั้งคู่
หลังจากนั้นก็ช่วยกันชำระสิ่งที่เป็นผลของการกระทำ ก็คือ เอาทิชชูเช็ดตามหัวเตียง พื้น ที่นอน แล้วเข้าไปล้างตัว ใส่เสื้อผ้าตัวใหม่ กลับมานอนเหมือนเดิม
---------------------------------------------------------------------------
เป็นไงล่ะเสียวๆ อย่างที่คิดไว้หรือป่าว555+ หลายคนคงไม่คิดอ่ะดิว่าผมจะเอาฉากsexมาลงอีก บอกแล้วว่าเสียวจริง เห่อๆๆ ... เจอกันตอนหน้า เม้นด้วยนะ ความเร็วของการลงเรื่องมีความสัมพันธ์กับคอมเม้น(ขู่ฉิบ)
-
สวัสดีครับ
ปรับเกรดลงเหลือ c+
o18
หึหึ
ฐานมี NC โดยตั้งใจ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
wow wow wowแบบนี้มันต้อง A แต่ยังไม่บวกน่ะขอแบบนี้อีกตอนน่ะแล้วจะมีบวกตามมา(ไม่ค่อยชอบเลยน่ะฉากแบบเนี้ย) :z1: :z1:
-
:haun4: :haun4: เสียว ได้ใจจริงๆ โอ้ย เล่นเอาเลือดเกือบหมด ขอเลือดด่วนเลยค่ะ hahahaha
-
:pighaun:
หะ หะ ให้ A+ :haun4:
แถมกด+ให้ด้วย :z1:
-
โอ้ว์
เสียวสุดๆไปเลย :haun4:
ทำไงดีละเนี๊ยยิ่งมาอ่านที่ร้านคอม
อ่านไปเสียวหลังไป
เอา A ไปโลด
-
เอา AA ไปเลยดีกว่า
เสียววววววววววววววววววได้ใจจริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อ่อยยยยยยยยยยยยย :jul1: :jul1: :jul1:
รับไป +1 เป็นค่าเลือด
ฉากแบบนี้รับรองไม่มีข้ามอ่ะพี่ที มีทุกวันก็รับไหว :haun4:
-
โห+++
เห็นชื่อตอน ไอ้เราก็นึกว่าหลอกให้เสียวอย่างอื่นแน่แน่
ที่ใหนได้ :oo1::pighaun:
-
เอิ๊ก :m25:
-
โอย :jul1: หมดตัว
ปอกับที เครื่องแรง กันจริงๆ
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z1: :z1: :z1:
-
:-[น่ารักทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:z1: พุ่งกระฉูดกันทั้งคู่เลย ไปเก็บกดกันมากจากไหนล่ะเนี้ย :laugh:
จากคะแนนที่เคยให้เกรด B+ ตอนนี้เอาไปเลย A+ :mc4:
:haun4: ยังไงก็ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะครับ :pig4:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านสองวัน
ไปเที่ยวแถวๆบ้านเจ้าของเรื่องมา
แดดร้อนจริงๆเลย
ไม่คิดว่าจะดีกันแล้ว
ดีใจมากๆครับ
ขอบคุณทีนะครับที่ให้โอกาสปอ
แล้วก็ขอบคุณมากๆสำหรับ NC
เลือดท่วมเลย
อิอิอิ
-
(มีมารยาทมากขึ้นรู้จักขอกินด้วย อีกอย่างสุภาพมากด้วย อ่อนโยนขึ้นอีกต่างหาก ปอของกูเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ) :impress3:
^
^
อ่า.....เห็นด้วยๆ ปอดูดีขึ้นเยอะ เหอะๆ :z1:
....อืม....อืม.....ละเอียดละออ ช๊าดเจนทุกท่วงท่า :m25:
ปล....ทำไมรู้สึกว่าปอน่ารักขึ้นอย่างม๊ากกกกกกกก บอกรักทุกครั้งที่อยากบอก เอาไป A+ (คะแนนกระฉูดเร็วไปรึป่าว)
-
ไม่มีคำบรรยายจริง ๆ เอา AAA ไปเลยคับ
-
ตอนนี้
ครูให้ A+
นะครับ
o13 o13
-
จดบันทึก แล้วทำตาม
อิอิ
ชอบอ่ะ ชอบบบบบบ
-
อ่านรวดเดียวเลยเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วหยุดไม่ได้ o13 o13
-
:jul3:เสียวจิงๆ :z1:
-
เครื่องเค้าแรงดีจริงๆๆ o13
อ่านไปเขินไป..แบบว่าบรรยายซะเห็นภาพเลย...เลือดท่วมจอ.. :haun4: :haun4:
ว่าแต่ปอดูหมือนมีมารยาทขึ้นมาติ๊ดนึงละ
เป็นกำลังใจให้ทีกับปอต่อไป
-
:m25: :-[
A+
-
:haun4: :pighaun:
A+ ยกกำลัง 9
ไม่มีอะไรจะมอบ :3123: เสียดาย ไม่มียก 2 ไม่งั้น ยกกำลัง 99 :z2:
-
:pighaun: :pighaun:
-
^^
-
เสียววววววว
จนเม้นท์ไม่ไหว
+1
ไปอย่างเดียว
:jul1:
-
A เลยตอนนี้
ได้อีกตอนจะให้ A+ เลยคะ
:jul1:
-
เครื่องเค้าแรงจริง ไม่พูดไรมาก
ตกเลือด :pighaun: :haun4: :jul1:
-
เข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่า
สงสัยพรุ่งนี้ตื่นมาตาบวมแน่เลย
นอนดึกบวกกับที่อ่านแล้วอิน
ไปตรงที่เศร้าก็น้ำตาร่วงตามเลยทีเดียว ฮะๆ :m15:
ดีใจนะค้าที่กลับมาคืนดีกันซะที ลุ้นแทบตาย
เรื่องนี้ทำให้เราอ่านจนติดอย่างแรง
เอาคะแนนไปเลยค่า A+
บวกให้เป็นคะแนนพิศวาส ฮ่าๆๆ o13
-
อ๊ากกกกก เสียวจิง :pighaun:
-
เฮือกกกกกกกกกกก :pighaun: :pighaun:
A+ ไปเลยคับ
นานๆ มีฉากแบบนี้มาขั้นในเนื้อเรื่องนิดหน่อย มันทำให้น่าติดตามขึ้นเยอะเลยคับ
.....ขอตัวก่อนนะคับ :jul1:
-
จดบันทึก แล้วทำตาม
อิอิ
ชอบอ่ะ ชอบบบบบบ
มีการจดบันทึกด้วย
พี่ที พี่ปอ เก็บกี่บาทดี
555+
:jul3:
-
:m25: :z1:
+1
-
อ่าาาา
เรื่องนี้อ่านจบแล้วอ่ะ
เหอะ ๆ
มันมีแค่ 30+ กว่าตอน จบแบบค้าง ๆ คา ๆ อีกอ่ะคร้าบบ
พี่ต้นไม่เขียนต่ออีกอ่ะ
>O<
:z3: :z3:
-
เอาไป Double A
เผื่อเอาไปเช็ด..เอ้ย..เขียนงานก่อน
-
o13 เสียวสมชื่อตอนคับ
NC ไม่เป็นรองใคร เล่นเอาซะเกร็งเลย :haun4:
-
เอาไปเลยเต็ม 10 อิอิ :haun4: :haun4:
-
กลับมาคืนดีกัน ก้เอาเรื่องเสียวๆมาให้อิจฉาเลยนะ ขอบคุณครับ ชอบๆๆๆ
-
:pighaun:
:m25:
:jul1:
เกินคำบรรยาย
-
:haun4: :oo1: :oo1:
-
:haun4: :m10: :m25:
วันนี้มาปรับเกรดให้ใหม่จ๊ะ เอาไปเลย A+++ o13
:m1: ขอแบบนี้อีกนะคะท่านพี่ที (ไม่ค่อยหื่นเล้ยยกรู) :impress2:
:กอด1: :จุ๊บๆ:
-
แรง อิอิ
-
:m25::pighaun: :haun4: :jul1:
ฉากนี้ :oo1: ที่รอคอย+1 ไปเลยค่ะ :z1:
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 29 ...เสียน้ำ(ครั้งแรก)ริมน้ำตก
บ่นนำ
โอ้ยยยยยยยยเครียดดดดดด จะไม่ไหวแล้วววววววววว บ่นที่ไหนไม่ได้ ร้องไปเค้าก็คงสมน้ำหน้าขอบ่นในนี้หน่อยเหอะ
กูเป็นคนนะเว้ยไม่ใช่นักโทษ(อ้าวกูพูดแบบนี้ งั้นนักโทษก็ไม่ใช่คนน่ะดิ) กูมาทำงานวิจัยนะ กูไม่ได้ทำงานในเรือนจำ บอกกูหน่อยเหอะที่อื่นเค้าเป็นแบบนี้รึป่าว
ทำงานจันทร์-ศุกร์ หยุดเสาร์อาทิตย์ แปดโมงถึงสี่โมงเย็น มีที่พักให้ เงินเดือน 18,000 บาท ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว กูก็ไม่ใช่คนบ้าด้วยดิ ก็เลยตอบรับสัญญานี้ โดยไม่ลังเลและซักถามรายละเอียดการทำงานเท่าไหร่ (หน้าเลือดฉิบหาย) หลอกกูไปขายตัวยังจะดีกว่าซะอีก(55+ ล้อเล่นแก้เครียด)
ฟังนะแล้วมาเครียดร่วมกัน
ผมทำงานในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว ปิดมิดชิด กระจกสีดำติดฟิล์มอีกต่างหาก ในห้องผม(มันมีหลายห้อง) มีแต่นักวิจัยรุ่นเดอะ(ไม่มีอาหารตาเลยกู) 12คน (รวมผมแล้วนะ) แต่ละคนนั่งโต๊ะติดกัน มีแผ่นกระจกใสกั้นแบ่งพื้นที่ อาณาจักรชัดเจน(ไม่เหมือนชายแดนไทย-กัมพูชา) ห้ามเข้าเขตแดนซึ่งกันละกัน(ไม่งั้นคงเกิดศึกแดงเหลืองแน่นอน) สายตาผมสำรวจห้องโดยรอบ ปรากฏว่ามีกล้องวงจรปิดนับสิบตัว(มึงจะไม่ให้กูมีที่หายใจเลยรึไง) ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ(ไปดูว่ามันจะมีกล้องไหม ถ้ามีล่ะก็ กูจะ…โชว์เลย) อืมไม่มีแฮะ แต่หน้าห้องน้ำมี
เรื่องโทรศัพท์ ไม่ต้องกังวลมีให้ใช้ แต่ต้องเป็นของสำนักงานเท่านั้น(มันมีเครื่องดักเสียง) โทรศัพท์มือถือ โดนเก็บไว้ในล็อคเกอร์ก่อนเข้าห้อง ผมก็ให้เบอร์สำนักงานไอ้ปอไปเหมือนกัน เผื่อมันมีอะไรหนักหนาสาหัส แต่ถ้าไร้สาระไม่ต้องโทรเด็ดขาด (ถึงแม้กูไม่เปิดเผยข้อมูลวิจัยแต่กูก็ไม่อยากให้เปิดเผยข้อมูลของกูเหมือนกัน)
เท่านั้นยังไม่พอ กระดาษแต่ละแผ่นถูกเจ้าหน้าที่เค้าบันทึกไว้ทุกหน้า มีเลขกำกับด้วย ห้ามหายเด็ดขาด(เพราะมันกลัวเราเขียนแล้วเอาออกไป) ขาดได้ ยับได้ ยังไงก็ต้องให้เหลือซาก วันแรกไปด้วยความไม่รู้(กูก็เลยเขียนบรรยายสรรพคุณที่อึดอัดไปซะ แล้วร่อนลงถังขยะส่วนตัว(ถังขยะยังห้ามทิ้งลงของคนอื่น)) ถ้าไอ้คนตรวจสอบอ่าน มันคงรู้แล้วล่ะว่าผมคิดยังไง (วาดรูปคนข้างๆเป็นปีศาจด้วย ฮ่าๆๆๆ ก็กูเกร็ง ก็เลยหากระดาษมาขีดเขียนเหมือนงานยุ่ง))
ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น มีเครื่องติดตามตัวเหน็บเข็มขัดทุกคน มิหนำซ้ำยังต้องเอาติดตัวตลอด24ชั่วโมงด้วย(แค่นี้คิดว่าจะติดตามกูได้เหรอ) พอถึงห้องพัก ผมก็ถอดมันไว้หัวเตียง แล้วออกไปพบปะกับเพื่อนๆบ้างเฮ่อๆ (มันคงเอาไว้ตรวจสอบว่าเราไปไหนมาไหนบ้าง เผื่อไปในที่เสี่ยงต่อการเปิดเผยข้อมูลมัน เช่น องค์กรวิจัยอื่น) ถ้าคิดจะทำจริงๆ มันคงไม่โง่ไปที่นั้นหรอก แต่ความลับไม่มีในโลก เมื่อผมโดนจับได้ว่าไม่เอาติดตัวในอาทิตย์แรก ก็กลับถึงห้องทีไหร่หยุดการเคลื่อนที่ทุกที (ก็ใครจะไปคิดว่ามันตรวจสอบละเอียดถึงการเคลื่อนที่ซะขนาดนั้น) ดูไอ้คนตรวจสอบพูดกับผมนะ
“ผมไม่คิดว่าคุณกลับถึงที่พักแล้วคุณจะล้มตัวนอนเลย” (เออ กูก็ไม่ได้นอนหรอก)
“อ๋อ ผมอาบน้ำ ถอดไว้ แล้วลืมใส่” (ข้อแก้ตัวสุดขุ่นของผม)
“ทีหลังตรวจสอบให้เรียบร้อยนะครับ”
“ครับผม” (เออ ไอ้เหี้ย กูรู้แล้ว…ทีหลังกูจะทำให้เนียนกว่านี้ เซ็งเป็ด เซ็งไก่ เซ็งห่านเลยกู) เดินออกจากห้องสอบสวนด้วยสีหน้าแห้งเหี่ยวเหมือนทุ่งกุลาร้องไห้ในฤดูแล้ง
ก่อนจะเข้าทำงานมันก็มีทีมงาน มาสแกนจับค้นตามตัวเอาอะไรติดตัวเข้าไปรึป่าว(บางวันก็มีมาสัมผัสKผมเล็กน้อย (แน่จริงมึงก็สัมผัสให้มันนานๆดิวะ ไอ้สาด) ผมก็ได้แต่คิดยกมือขึ้นสองข้างเหมือนผู้ร้ายโดนตำรวจจับ
ผมนั่งทำงานแต่ละวันโคตรเงี่ยน เอ้ย โครตเงียบ ได้ยินแต่เสียงแอร์ กับเสียงปากกาผมหล่นทุกวัน(ไม่รู้มันจะหล่นให้คนมองอะไรหนักหนา การเดินเพ่นพ่านไร้จุดหมายไม่มีแน่นอน ผมก็ได้แต่นั่งและเดินไปเข้าห้องน้ำวันละ2รอบ เช้าครั้ง บ่ายครั้ง บ่อยกว่านี้เดียวมันมอง อาหารการกินมีแม่บ้านมาบริการในห้องกินข้าวเรียบร้อย น้ำท่ามีให้ตามโต๊ะ วันๆนึงพูดได้เลยว่า เสร็จสิ้นกูคงเป็นง่อยแน่ๆ ดีอย่างเดียวมันมีที่นอนพักกลางวันให้(ขอบคุณที่มีดีบ้าง)
วันแรกเหล่ๆไปทางซ้าย เป็นหมอแก่ๆคนนึง กำลังสาระวนกับการทบทวนโรค กองหนังสือจะทับคอตายอยู่แล้ว มองไปทางขวา เป็นอาจารย์จากม.เชียงใหม่ นี่ก็ง่วนกับทำโปรแกรมสำเร็จรูปด้วยตัวเอง (เวอร์ไปแล้วอาจารย์ โปรแกรมเค้ามีให้ไม่ใช้ อย่าใช้เหนือธรรมดา เอาเหอะเพิ่มงานให้ตัวเองและที่สำคัญ กูไม่รู้เรื่องเลยยยย) ส่วนตัวผมนะเหรอ ก็อย่างที่บอกนั่งวาดรูปทั้งสองท่านที่นั่งข้างๆ 55+ งานกูก็ยุ่งเหมือนกัน
และแล้ว สิบโมงได้ (ให้เวลากูตั้งสองชั่วโมงนั่งทำงานศิลปะ) ก็มีกำหนดการณ์มาให้ผม ผมหยิบตารางมาอ่าน
อ่านเครื่องมือวิจัย ลงรหัสตัวแปร(เออ มีบอกให้กูอ่านด้วยเว้ย) ผมมองแผ่นแบบสอบถามที่แนบมาด้วย (หนาปึกขนาดนี้จะให้กูทำวันเดียว เป็นไปไม่ได้ กูเป็นคน ย้ำกูเป็นคน ไม่ได้เป็นเทพเหมือนคนข้างๆ) ผมกลับไปอ่าน วันเวลาอีกครั้ง (อ้อ ทั้งอาทิตย์นี้ ) ผมก็เอาเวลาทั้งหมดมาหารจำนวนข้อได้เวลาเฉลี่ยที่ทำในแต่ละข้อ ก็ดีได้เวลาทำเรื่อยๆไม่ต้องรีบ
ชีวิตปัจจุบันก็เป็นแบบนี้ได้สักพักแล้ว บ่อยครั้งเหนื่อยใจ หนักใจ แต่ก็ยังดีหน่อยที่มีคนข้างๆคอยให้กำลังใจ ทั้งพ่อ แม่ พี่ เพื่อน และไอ้ปอที่โทรมาทุกวัน ก็ได้มันนี่แหละเป็นถังขยะเล่าความกลัดกลุ้มทุกประเด็น โดยไม่ปิดบัง มันก็ไม่ค่อยพูดหรอก เพราะผมไม่ให้มันพูด (พูดทีไรบอกให้กูออกทุกที เงียบฟังกูอย่าเดียวดีแล้ว)
มาเข้าเรื่องเข้าราวกันดีกว่า
ผมทำงานได้เป็นอาทิตย์ที่สาม ในอาทิตย์นี้กำหนดการผมต้องไปรวบรวมข้อมูลจำนวนคนที่ได้รับผลกระทบจากสารพิษ และสารพิษทุกชนิด ผมออกเดินทางในวันจันทร์เช้ามืด ออกจากบ้านไปโรงบาลระยอง (เสาร์ อาทิตย์ผมกลับบ้าน) ผมโทรบอกรถสำนักงานให้ไปรอที่ระยองเลย(จะให้กูเข้ากรุงไปนั่งรถตู้ไประยองเหรอวะ กลับไปกลับมา กูไปเองดีกว่า) ไปปอก็เป็นพลขับรับส่งอย่างดี มันไม่ได้มาส่งระยองหรอกนะครับ( ผมไม่ให้มันมามันมีเรียนเช้าเหมือนกัน) มันส่งผมขึ้นรถบริษัทหนึ่ง(อย่ารู้เลย) ค่ารถ ห้าร้อยกว่าบาท เกือบ หกร้อย (ไอ้เหี้ย ชลกับระยองติดกันไม่ใช่เหรอว่ะ มันฟังผิดว่ากูจะไประนองรึไง)แต่ผมก็จ่ายไป (กูรีบ)สอบถามเล็กน้อยมันบอกว่าเป็นเฟริสคลาส(กูจะคอยดู รู้งี้กูยอมนั่งรถไปกรุงเทพก่อนดีกว่า 88 บาทเองขึ้นทางด่วนด้วย) รถเข้ามา ผมขึ้นไปนั่ง(ไหนมีอะไรวิเศษกว่ารถธรรมดามั้ง) อืมมมก็ดีกว่าหน่อย ทั้งหมด 24 ที่นั่งเบาะใหญ่ นุ่มดี มีทีวีส่วนตัว เบาะเอน175 องศา ระบบนวดไฟฟ้า (ผมอ่านคู่มือทุกอย่างแล้วก็ทำแม่งทุกอย่าง กลัวไม่คุ้ม) มีบริกรมาเสริฟ นม น้ำอัดลม น้ำเปล่า น้ำส้ม ขนม 2 อย่าง ผ้าห่ม (กูกินเรียบ) นั่งรถมาเรื่อยๆ รถก็ติดทุกแยกที่มี (ติดไรหนักหนา ไหนบอกว่าเฟริสคลาส ไม่มีรถตำรวจนำหน้าวะ)ด้วยความเร่งรีบก็คิดประชดมันไป และแน่นอน ผมไปถึงที่หมายก็จะเก้าโมงแล้ว (ไอ้เหี้ย ดีนะไม่มีสแกนลายนิ้วมือเหมือนในสำนักงาน) ผมกระเสือกกระสนวิ่งเข้าโรงพยาบาล ดีนะหมอที่ผมมาติดต่อเป็นคนไม่เรื่องมาก สบายๆ อาทิตย์นั้นผมก็รวบรวมข้อมูลเสร็จตั้งแต่2วันแรก (อ้าวเหลือ 3วันกูจะไปทำไรวะ) แต่ผมก็ต้องไปโรงพยาบาลเหมือนเดิมเพราะมันมีเครื่องตามตัวติดหลังผมอยู่ ถ้าไม่ไปนอนอยู่ห้องพัก มีหวังมันรู้ว่าเราเสร็จเร็ว ทำงานมันลวกๆ ผมก็เลยต้องไปโรงพยาบาล ไปนั่งเล่นห้องหมอ เดินตามไปตรวจบ้าง หมอก็ตรวจแล้วส่งให้ผมซักประวัติ สอบถามบ้าง กลัวผมเป็นง่อยมั้ง(หางานให้ทำ)
เออ กูมีเพื่อนทำงานที่นี้นี่หว่า กูลืมมันไปได้ไงว่ะ (โอ้ ไอ้กบเพื่อนรัก ทำไมวันนี้กูรักมึงผิดปกติวะ) ถึงตอนเย็นผมโทรหามันทันที
“ไอ้กบ กูเอง ที”
“เออ กูรู้ มึงจะมารายงานตัวกับกูทำไมวะ หายหัวไปนานเลยนะมึง”
“เออ วันนี้กูอยู่ระยอง”
“เหรอ มึงมาทำไรวะ ทำไมไม่บอกกูล่วงหน้า กูจะได้ลางานพามึงไปเที่ยว”(โห้ น้ำใจเพื่อนกู ประเสริฐอะไรเยี่ยงนี้)
“ไม่ต้องห่วง มึงได้พากูไปเที่ยวแน่ กูอยู่นี่อีก 3วัน”
“เหรอ แล้วมึงอยู่ไหน”
“กูอยู่ผืนแผ่นดินเดียวกับที่มึงทำงาน55+”
“ที่ไหนวะ”
“โรงบาลระยอง”
“จริงดิ” ไอ้กบเสียงตกใจ
จากนั้นเช้า กลางวัน เย็น มันจะพาผมไปกินข้าว ในตอนเย็นก็ไปเที่ยวบ้าง ตามหาด ตลาดนัด ไปจนถึงแกลง สุนทรภู่ และแน่นอนผมไม่ลืมที่จะถอดเครื่องตามตัวเวลาไปไหนไกลๆ
ไอ้กลมันบอกให้ผมเที่ยวต่อวันเสาร์อาทิตย์ มันจะโทรบอกเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆมาเที่ยวด้วยกัน มันจะพาไปได้เต็มที่ ผมจึงเกิดความอยากไอ้กบมากกว่าไอ้ปอซะแล้ว (หมายถึงอยากไปเที่ยวมากกว่ากลับบ้าน) ผมโทรหาไอ้ปออย่างไม่ลังเล
“ปอ เสาร์ อาทิตย์นี้กูไม่ได้กลับนะ”
“ทำไม มึงจะไปทำอะไร” มันถามผมแบบหาเรื่อง (ดักทางกูได้ถูกอีก)
ผมก็คิดในใจว่าจะบอกความจริงรึโกหกดี (จะบอกว่างานยังไม่เสร็จรึบอกว่าไปเที่ยวดีวะ)
“กูเจอเพื่อนที่อยู่ระยอง มันจะพาไปเที่ยว ไปกันหลายคน” (เอาความจริงแล้วกัน)
“เพื่อนคนไหน”(มึงถามไปทำไม บอกไปมึงก็ไม่รู้อยู่ดี)
“ไอ้กบ มึงรู้จักป่าว”ผมถามประชดเล็กน้อย
“แล้วกูล่ะ มึงจะทิ้งให้กูอยู่คนเดียวเหรอ กูรอมึงเป็นอาทิตย์เลยนะที”(เล่นบทลิเก ซะน่าสงสารเชียวไอ้ปอ)
“เออน๊า นานๆเจอเพื่อนสักที” ผมพูดเชิงขอร้อง
“นานๆกูก็จะได้เจอมึงสักทีเหมือนกันนะที” เสียงเชิงขอร้องเหมือนกัน (เอาสิ แล้วกูจะเลือกใคร เพื่อนกะแฟนมันแทนกันไม่ได้จริงๆ) (นานๆกูก็อยากไปเที่ยวเหมือนกันนะปอ เห็นใจกูบ้างดิ) ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร ไอ้ปอก็พูดขึ้นว่า
“เออ กูให้มึงไปเที่ยว” (อ้าว ประโยคสวรรค์หลุดออกจากมึงแล้ว ว่าแต่ทำไมมันง่ายจังหวะประชดกูรึป่าว)
“จริงดิ” ผมพูด (ยังไงก็แล้วแต่มึงให้กูไปแล้ว จะเคืองกู เดี๋ยวกูง้อทีหลัง ซื้อของฝากนิด พูดจาดีหน่อย เดี๋ยวมึงก็หาย)
“จริง”
“ทำไมมึงน่ารักอย่างงี้วะ” (แฟนกูหนิดีจริงๆ เข้าใจกูไปซะทุกเรื่อง อยู่ใกล้กูนะจะหอมแก้มฟอดใหญ่เป็นรางวัล)
“กูน่ารักมาตั้งนานแล้วที เดี๋ยวจะได้รู้ว่ากูน่ารักกว่าที่มึงคิดอีก”(ทำไมประโยคหลังมันแปลกๆวะ มึงโกรธกูแน่เลย ช่างเหอะ ไปง้อทีหลังก็ได้ กูก็มีแผนง้อมึงไว้แล้วเหมือนกัน) เอาสิมึงมาแบบไหน กูก็คงแก้ไขได้หมด(มั้ง) ผมโทรบอกรถสำนักงานว่าผมยังไม่กลับให้กลับไปก่อน
ในเช้าวันเสาร์ผมก็ตื่นแต่เช้า อาบน้ำ แต่งตัว นอนสบายใจเฉิบ นอนล่อ เอ้ย! นอนรอไอ้กบที่ห้องหลังโรงบาล เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (ไอ้กลแน่เลย) ไม่ใช่อย่างที่คิดครับ เพราะมันคือไอ้ปอนั้นเอง
“มึงอยู่ไหน”
“กูก็บอกแล้วว่าวันนี้กูไม่ได้กลับ กูอยู่ระยอง” (ความจำมึงสั้นจังวะ อย่าบอกนะแกล้งจำไม่ได้แล้วมากลับคำทีหลัง กูไม่กลับไปแล้ว กูเตรียมตัว เตรียมใจไปเที่ยวซะแล้ว)
“กูรู้แล้วว่าอยู่ระยอง แล้วอยู่ตรงไหนของระยอง” (แล้วมึงจะอยากรู้ทำไม ชอบสอดรู้ในสิ่งที่ไม่ใช่เรื่อง)
“โรงบาลระยอง”
“เออ”ไอ้ปอพูดประโยคเดียววางสายไปเลย (อ้าวไอ้นี่ มึงบ้าป่าววะ) โทรถามแค่นี้แล้ววางเฉยเลย หลังจากนั้นไอ้กบก็โทรมาติดๆ
“ออกมาเลยที กูถึงแล้ว”
“เออๆ” ผมวางสาย สะพายกระเป๋าสองใบออกจากห้องพัก เพราะไม่ได้มาที่นี้อีกแล้วตอนเย็นไปค้างที่บ้านไอ้กบ ผมเดินออกมาเห็นรถเก๋งคันงามจอดอยู่ ไอ้กบเปิดประตูเดินออกจากรถ(มันคนละคันกับคันที่พากูไปเที่ยวเมื่อวันก่อนๆนี่หว่า)
“โห้ ออกรถใหม่พาเพื่อนไปเที่ยวโดยเฉพาะเลยเหรอ”
“เงินกูที่ไหนล่ะ พ่อกูออกให้”
“บ้านมึงรวยเนอะ กูขอสักคันดิ”
“พูดมากเร็วๆขึ้นรถ กูจะพาไปเที่ยวจัน”
“อ้าวแล้วไม่เที่ยวในระยองล่ะ”
“ทั้งระยองกูก็พามึงไปหมดแล้ว เดี๋ยวกูพาไปน้ำตกพลิ้ว” (เออ ดีเหมือนกัน กูก็ยังไม่เคยไป) ผมกะไอ้กบเก็บกระเป๋าขึ้นรถ ผมมองเข้าไปเห็นเพื่อนอยู่ในนั้นอีก 3คน รวมผมกะไอ้กลเป็นห้า ในนั้นผมรู้แค่ไอ้เดี่ยวที่เป็นเพื่อนร่วมคณะไม่สนิทมากนักและเพื่อนไอ้กบที่ผมไม่รู้จักอีกสองคน
ผมก็นั่งหลังข้างๆไอ้เดี่ยวก็ทักทายกันดีเลย รถออกตัวไปได้สักพัก ไอ้ปอโทรมาอีก
“มึงอยู่ไหน” (อ้าว ไอ้บ้าหนิ มึงเพิ่งจะโทรถามกูเมื่อกี้)
“กูกำลังจะไปจัน มีอะไร” ผมถามเสียงเบาๆ(ถ้ากูอยู่คนเดียวมึงคงโดนด่าไปแล้ว กูต้องรักษาภาพพจน์ของกูหน่อย)
“ไปแล้วเหรอ เมื่อกี้มึงยังบอกว่าอยู่โรงบาลอยู่เลย”(มึงจะไม่ให้กูเคลื่อนที่เลยรึไง กูไปเที่ยวนะไม่ได้นั่งสมาธิ)
“กูออกมาแล้ว”
“ตอนนี้กูอยู่หน้าโรงบาลระยอง”
“เห้ย! มึงมาทำไม” ผมตกใจ
“ก็ไปเที่ยวกับมึงไง”(กูว่าแล้วเมื่อคืนมึงพูดทะแม่งๆ เหนือความคาดหมายกูจริงๆ)
“โอ้ยยยย กูจะบ้าตาย”
“กบจอดรถเหอะ กูไม่ได้ไปแล้วล่ะ น้องกูมาระยอง” ผมหันไปบอกไอ้กบ
“มากี่คนไปด้วยกันดิ”
“อย่าเลยมันไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน เอาแต่ใจตัวเอง” ไอ้กบชะลอรถจอดข้างทาง ผมคุยกับไอ้ปอต่อ
“ปอ….” ยังพูดไม่จบ
“น้องเหี้ยอะไร กูผัวมึง ทีพูดกับไอ้เหี้ยนั้นมึงพูดดีเลยนะที”(ดีตรงไหนวะ แล้วกูเรียกน้องมึงจะเป็นจะตายอะไรหนักหนา) ผมเงียบสักพัก ไอ้กบเอากระเป๋าลง และทุกคนก็ลงตามๆกันออกมาหมด
“เป็นน้องกูวันนึงมึงจะตายไหม”(แล้วจะให้กูบอกว่าเป็นอะไรล่ะ)
“ตาย” เสียงมันแข็งๆ (เชิญตายได้)
“มึงขับมาจากโรงบาล ตรงมาเรื่อยๆ ไม่ถึงกิโลหรอก มองซ้ายข้างทาง เดี๋ยวมึงก็เห็นกูยืนหัวโด่กับกระเป๋าสองใบ”ผมให้รายละเอียด พยายามเปลี่ยนเรื่อง
“มึงอย่าวางนะกูจะถามมึงไปเรื่อยๆ”
“เออ” ผมก็เอาโทรศัพท์แนบหู พลางพูดกับไอ้กบ
“ไปเหอะ เสียเวลาป่าวๆ เดี๋ยวน้องกูก็มาถึงแล้ว”
“รีบไล่ชู้ หนีหน้าผัวเลยนะมึง อย่าเพิ่งให้มันไปดิ กูอยากเห็นหน้ามันเหมือนกัน” ไอ้ปอพูดแทรกออกจากเสียงโทรศัพท์(กูอยู่ต่อหน้าเพื่อนเฉยๆ ถ้าเพื่อนกูไปแล้วมึงคอยดู)มันชอบอวดเก่ง ปากดี เมื่อผมอยู่กับเพื่อน มันคงคิดว่ามันได้เปรียบมั้ง
“ไม่เป็นไร จะทิ้งเพื่อนไว้กลางทางต่างบ้านต่างเมืองได้ไงวะ”ไอ้กบพูด
“โห้ย พูดซะเหมือนกูอยู่ต่างประเทศเลยเว้ย”
“แถวนี้มาเฟียเยอะน๊า เดี๋ยวมึงโดนอุ้มฆ่า55+” ไอ้กบพูดพลางหัวเราะ
“เป็นห่วงกันซะด้วย”เสียงไอ้ปอแทรกเข้ามาอีกครั้ง
ผมก็ไม่ได้สนใจเหมือนไม่ได้ยินมันพูด ก็คุยๆกันไปหัวเราะตามประสา ผมอารมณ์ดีหัวเราะง่ายอยู่แล้ว (จะมาเสียประสาทก็เพราะไอ้ปอนี่แหละ)
“มึงสนุกมากเหรอที” เสียงมันมารวบกวนโสตประสาทผมอีกครั้ง ผมก็ไม่สนใจ มันเป็นคำถามที่ไม่จำเป็นต้องตอบ
“น้องมึงมาถูกป่าว หลงทางแน่เลย” ไอ้กบทัก มันนานผิดสังเกต แค่โรงบาลมานี่เอง
“มึงมาถูกป่าวปอ ทำไมมันนานจังวะ”
“มึงไม่มีตารึไง มัวแต่คุย” ผมมองซ้าย แลขวา มองไปข้างหลังเห็นมันยื่นเอาศอกค้ำประตูรถ (กูไม่มีตาหลัง)
“แล้วทำไมมึงไม่บอกล่ะ”
“กูเห็นมึงคุย กูถึงได้ถามมึงว่ามึงสนุกมากไหม” ผมกดวางสายทันที (กวนประสาทกูฉิบ มึงจะมาหาเรื่องกูมึงจะมาทำไมวะ)
ไอ้ปอเดินมาในกลุ่มสนทนาแล้วก้มลงหยิบกระเป๋าแต่ยังทำตาขวางใส่เพื่อนๆผม แล้วเดินโยนกระเป๋าใส่รถมัน (มันเอารถพ่อมันมา ดีแมกซ์แค๊บ ทะเบียน…..ชลบุรี)แล้วมันยืนรอที่รถ
(กูจะแนะนำว่ามันเป็นน้องดีไหม มันจะโกรธฟาดงวงฟาดงารึป่าววะ)
“ปอมานี่” ผมเรียกไอ้ปอจะแนะนำกับเพื่อนให้รู้จัก
“ชื่อปอ” ผมพูด ไม่น้องไม่พี่แล้วกัน
“สวัสดีครับ” เพื่อนผมต่างพูดทักทาย ไอ้ปอพยักหน้ารับ(อ้าวเค้ามีแต่พี่มึงนะเว้ย) ไอ้ปอชักสีหน้าไม่พอใจอีกต่างหาก แล้วเดินกลับไปที่รถ
“บอกแล้วมันเอาแต่ใจ ถึงไปก็ไม่สนุกหรอก” ผมพูด
“น้องมึงมาคนเดียวเหรอ”
“เออ”
“โห้นึกว่ามากันเยอะ ไปดิจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน ไหนๆก็ได้มาถึงนี้แล้ว”
“ อย่าเลย” ผมรีบออกตัว
“ที ธุระมึงเสร็จยัง” ไอ้ปอตะโกนดังมาจากรถ
“งี้แหละ พ่อแม่มันเอาใจตั้งแต่เล็ก”
“ไม่เป็นไร น้องมึงคนเดียว เรามีตั้งห้าคนจะเอามันไม่อยู่เชียวเหรอวะ”ไอ้กบพูดขำๆ มันก็อยากให้ผมไป และเพื่อนๆหลายๆคนก็พูด ทำให้ผมใจอ่อน(ไม่รู้คิดผิดคิดถูก)ผมตกลงและเดินไปที่รถ
“ปอ มึงอยากไปเที่ยวป่าว” ผมถามกว้างๆไว้
“กูกะว่าจะไป แต่กูเห็นเพื่อนมึง กูไม่อยากไปล่ะ”(นั่นเพื่อนกูต้องพูดมากกว่า)
“ไปเหอะ ไหนๆก็ได้มาทั้งทีแล้ว”(เห้ย! ทำไมกูต้องมาง้อมึงให้ไปเที่ยวกับกูด้วยวะ)
ไอ้ปอทำท่าคิด
“ไปก็ไป” (โห้ ..ก็แค่นี้ อยากไปแต่ทำตัวเก๊ก)
“ไปก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย อย่าสร้างความเดือดร้อนนะมึง มีแต่รุ่นพี่มึงนะนั้น”
“พี่แล้วทำไม” กูตัดสินในถูกรึป่าววะที่ชวนมึงไป
สรุปว่าเช้าวันนั้นกว่าจะไปได้ก็ยุ่งๆพอควร ผมนั่งไปกับไอ้ปอ พวกนั้นนั่งด้วยกันหมด(ไม่มีใครอยากนั่งกับมันมั้ง) คงนินทาไอ้ปอสนุกปากเลย
พอมาถึง ณ ที่หมาย น้ำตกพลิ้ว
เป็นน้ำตกที่ไม่ใหญ่นักแต่ที่แปลกก็คือ มีฝูงปลาชนิดที่ไม่กลัวคนแม้แต่น้อย เยอะมาก ที่ต้นทางขึ้นมีคนมาขายถั่วฝักยาว ผมก็งงๆจะเอาไปทำไม ไอ้กบก็บอกว่าปลาที่นี้กินถั่ว ผมก็เลยเข้าใจตรงจุดนี้ แต่ก็ยังงงอีกทำไมปลาที่นี้ชอบกินถั่วล่ะ(ไม่รู้จะไปถามใคร) ก็ซื้อกันคนละกำ และของกินตอนเที่ยง ส้มตำ ไก่ยาง ยำทะเล น้ำตกหมู ต้มแซ่บ ข้าวเหนียว เฮ่อๆ หอบขนขึ้นไปบนเขา เพื่อนไอ้กบไปซื้อเบียร์มา6ขวด แป๊บซี่ขวดนึง น้ำแข็ง แก้วพลาสติก (มึงซื้อของหนักมา มึงขนขึ้นไปเองแล้วกัน)
พอไปถึง ได้ที่เหมาะก็กินกันอย่างรวดเร็ว หิว+อยากเล่นน้ำ(เพราะร้อนมาก) ไอ้คนที่หอบเบียร์ขึ้นมายกแก้วให้ผม ผมก็กินตามมารยาทไปซะ3แก้ว (ขนาดกูมีมารยาทแล้วนะนี้) แล้วมันก็ยกแก้วไปให้ไอ้ปอเช่นกัน ไอ้ปอซึ่งนั่งติดกันมองมาที่ผม
“ไม่ต้องกลัวมันหรอกไอ้ทีน่ะ มันจะไปฟ้องพ่อ แม่รึไง”(อ้าวไอ้นี้ แอลกอฮอลเข้าสายเลือดแล้วเริ่มปากหมา) ผมลืมชื่อมันแล้วล่ะ ไม่ค่อยได้สนใจ ไม่เคยเรียก
ไอ้ปอเอามือมาวางข้างๆตัวผม เอานิ้วโป้งแตะปลายนิ้วก้อย ประมาณว่าเป็นสัญลักษณ์ว่านิดเดียว(อยากกินล่ะสิ เห็นแล้วเปรี้ยวปาก)
“นิดเดียวนะปอ มึงต้องขับรถ”ผมพูดเบาๆ ไอ้ปอหันไปหยิบแก้วกระดกลงคออย่างเร็ว
หลังจากที่ทุกคนกินเสร็จ แต่เพื่อนไอ้กบสองคนกะไอ้เดี่ยวยังนั่งกินเบียร์กันต่อ ผม ไอ้ปอ ไอ้กบ แก้ผ้า เอ้ย! นุ่งกางเกงขาสั้น ถอดเสื้อ เตรียมเล่นน้ำ
ผมเดินไปที่ริมน้ำคนแรกเอามือสัมผัส (เห้ย ทำไมมันเย็นขนาดนี้วะ) อากาศร้อนแต่น้ำเย็นมาก ผมลังเลว่าจะลงยังไง(ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ลงไปKกูหดแน่) กำลังหาจุดที่ตื้นๆ ขณะยืนสำรวจอยู่นั้น ได้มีตีนใครไม่รู้กระแทรกเข้าข้างหลัง
“โอ้ยยย” ผมตกน้ำจ่อมลงไป แล้วมองกลับมาข้างหลัง
“ใครถีบกูวะ” ผมตะโกนถาม มือปัดน้ำที่เข้าหน้า เข้าตา
“555+” ไอ้กบยืนหัวเราะ (ไม่ต้องสงสัยเลย ไอ้กบนี่เองถีบกู) ขณะที่ไอ้กลยืนหัวเราะ มันก็ต้องประสบเหตุเหมือนผม เพราะโดนตีนไอ้ปอเข้ากลางหลังเหมือนกัน ผมตกใจสิครับ(ซวยแล้วกูไอ้ปอทำพิษ) ไม่คาดคิดว่ามันจะกล้า หลังจากนั้นไอ้ปอก็กระโดดลงมาหาผม
“มึงเจ็บไหมที”
“ไอ้เหี้ยปอ ไอ้กบเป็นพี่มึงนะ ขอโทษมันเร็วๆเข้า” ผมบอกไอ้ปอเบาๆ ซึ่งก็เห็นสีหน้าไอ้กลไม่พอใจอยู่
“…..”ไอ้ปอเงียบ
“ปอมึงขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษทำไมมันยังถีบมึงได้ มันยังไม่ขอโทษมึงเลย”
“กูกับมันเป็นเพื่อนกัน แค่หยอกๆกัน”
“กูก็หยอกมันไม่เห็นเป็นไรเลย”
“แต่มึงกับมันเพิ่งจะรู้จักกันวันนี้” ดูท่าไอ้ปอไม่ยอมขอโทษไอ้กล ผมเลยตะโกนออกไป
“เห้ย กบ ขอโทษแทนน้องด้วยนะ มันชอบเล่นแรงๆ มันเล่นๆนะ”(กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน)
“ไม่เป็นไร” ปากมึงบอกไม่เป็นไรแต่สีหน้าออกเอาเรื่องมากเลยทีเดียว
“ขอโทษแล้วกันพี่ ผมเห็นพี่เล่นกับไอ้ทีแบบนี้ ผมก็เลยเล่นด้วยนึกว่ามันจะสนุก” ไอ้ปอเห็นผมขอโทษ มันก็เลยขอโทษตาม แต่ดูคำพูดเหมือนประชดยังไงไม่รู้ ผมเริ่มไม่สนุกแล้วสิ น้ำก็เย็นดีอยู่หรอก สิ่งหนึ่งที่อยากขึ้นแล้วก็คือ ปลาเริ่มมารุมตอดKกูแล้วดิ (Kกูนะเว้ย ไม่ใช่ถั่วฝักยาว) ผมเลยขึ้นมานั่งที่โขดหิน ไอ้ปอก็ขึ้นตามมา
“โกรธกูเหรอที”
“กูจะโกรธมึงทำไม”
“ที่กูถีบเพื่อนมึง”
“ป่าว มึงขอโทษแล้วก็แล้วกันไป กูไม่คิดมากหรอก แต่อย่าทำอีกนะ” นั่งจนรู้สึกว่าลมพัดเริ่มเย็นๆแล้วดิ ก็เลยกลับมาที่เดิมที่กินข้าว เปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้ปอก็ตามมาอีก
“มึงจะตามกูมาทำไม อยากเล่นก็ไปเล่นดิ มาทั้งที กูหนาวถึงขึ้นมา”
“หึ กูไม่เล่นหรอก ไม่รู้จะเล่นกะใคร”
“แล้วแต่นะ อย่าอยากมาอีกล่ะ” ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จไอ้พวกนี้มันยังไม่ลงไปเล่นอีก(สามตัวที่นั่งแดกเบียร์) ผมเลยไล่มันลงไป เพราะกูจะเอาเสื่อไปนอน
ไอ้ปอนอนหนุนกระเป๋า ผมนอนหนุนท้องมัน คุยกันไปเรื่อยๆ จนเผลอหลับ ก็ลงเล่นน้ำ ยังก็ได้อาบน้ำ มานอนใต้ร่มไม้ริมน้ำอีก อากาศดีได้ที่ มึนๆจากเบียร์นิดหน่อย ผมมารู้ตัวอีกครั้งเมื่อมีเสียงหัวเราะดังขึ้น
“555+” ใครมาหัวเราะอะไรแถวนี้วะ ผมลืมตา
“เห้ย” ตกใจสิครับ เพราะสภาพตอนนั้นผมนอนคว่ำ แก้มผมแนบไปกับKไอ้ปอ มิหนำซ้ำน้ำลายเสือกไหลไปเปียกเป้ามันด้วย(กูนอนน้ำลายไม่เคยไหล มาไหลอะไรตอนนี้วะ) ผมอายสิครับ(กูพลิกตัวอยู่ในท่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกูหลับสนิทจังวะ) ไอ้พวกหัวเราะก็ไม่หยุดซักที
“ปอ ตื่นๆ” ผมปลุกไอ้ปอ ไอ้ปองัวเงียตื่น พวกนั้นหัวเราะเบาลง และเงียบในที่สุด วันนั้นเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องนินทาสนุกปากไปเลย มันหาว่าไอ้ปอคงจินตนาการว่าโดนสาวๆอมKให้ น้ำไหลเยิ้มเลย(ไอ้พวกนี้แน่จริงมึงพูดต่อหน้าไอ้ปอดิ มาพูดต่อหน้ากูกูอายนะเว้ยยยย)
โห้...เสียน้ำลายครั้งแรกริมน้ำตก (ครั้งแรกของกูเลยนะเว้ย)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วีรกรรมมันยังไม่หมดแค่นี้ ในทัวร์ครั้งนี้มีพี่อีกคนที่โดนตีนมัน(แมร่ง โครตเหี้ยจริงๆ)
-
ก๊ากกกก
ชื่อตอนทำเอาคิดหนักเลยนะเนี๊ย
แต่ว่ามั่นใจนะว่าปอหลับจิงๆ
-
อืม~~~~~...... เสียน้ำ....ลาย ครั้งแรกเลย... :serius2:
ปอหึงโหดจัง แต่ยังน่ารักอยู่ดี น่ารักตรงที่อะไรๆก็ "ที" เนี่ยแล๊ ใครอย่าได้แตะ :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สวัสดีครับ
งานวิจัยเหรอ
เหอๆๆๆ
ไม่เคยทำงานวิจับสายสุขภาพน่ะ เลยไม่รู้
เพราะที่เคยทำมานี่ แต่ละคน ไฮโซ~---- ด๊อกบ้าอะไร จบมาอายุไม่เกิน 30 กัน จะเข้าจะออกจะทำอะไรก็ทำ เว้นแต่ใกล้จะส่งงานทีก็อยู่กันซะนะ
แต่ตอนนี้ก็พ้นมาละ พร้อมความคิด การศึกษาที่สูง ไม่ได้บอกว่าคนๆ นั้นทำงานเป็น :z2:
แต่ก็ไม่พ้นงานวิจัยนัก แต่ก็เปลี่ยนสถานะจากคนทำเป็นคนจ้าง :laugh:
ปอก็ขี้หึงดีนะ เอาน่า ดีกว่ามันไม่สนเราเลยจริงไหม?
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
เป็นงานวิจัย (คนที่ทำวิจัยอีกทีป่าวเนี่ย)โหดดีแท้ มีเครื่องติดตามตัวเป็นของตัวเองด้วย :z2:
ปอโครตขี้หึงจริงๆ เลย ตอนท้ายในวงเล็บ ว่าใครอ่ะ
มาต่อให้ไว เค้ารออยู่ :call:
-
นึกว่าเสียไร
น้ำลายนี้เอง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:beat: :serius2: :a5: o22
-
:laugh: :laugh: เสียน้ำลายคาปอน้อยเลยหรอคุณที
ชักอยากอ่านตอนหน้าแล้วล่ะสิ :z1: สงสัยคงจะมันส์แน่ๆงานนี้
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้นะครับ :pig4:
-
55555....เสียน้ำจริง ๆ ด้วยคับ
แต่ไหงเป็นแค่น้ำลายหว่า :laugh:
-
555+
สุดยอดๆๆๆ
:jul3:
-
555555555
น้ำลายไหลได้ถูกที่มาก
-
เป็นงานวิจัยที่แบบเหมือนความลับระดับชาติเลยอ่ะ...ห้องสี่เหลี่ยม แคบๆๆกรรม จินตนาการมันจะพุ่งมั้ยเนี่ย...อ่านแล้วกดดันและเครียดแทน...แต่ก็พยายามเข้าน๊า....ตกลงไปแล้วนี่ถือว่าเป็นประสบการณ์นะจ๊ะ....สู้ๆๆ o13
แอร๊ยย...มาเที่ยวที่บ้านเค้าเหรอ..หุหุ...แถมมานอนท่าอะๆรก็ไม่รู้..ฮ่าฮ่า น่าจับถ่ายคลิปเนอะ...แล้วปอไม่กลัวปลาเหรอ ตัวมันใหญ่แล้วชอบตอดด้วย...แต่ไม่คิดว่าทีจะโดนตอดที่นั่นอ่ะ :laugh:สงสัยมันคิดว่าถั่วฝักยาวจริงๆ
จริงๆอ่ะปลามันไม่ชอบกินถั่วฝักยาวหรอกแต่เมื่อก่อนเวลาคนไปเที่ยวก็โยนเศษอาการ ต่างๆให้ปลากินอ่ะ..ทั้งไก่ย่าง ส้มตำ ข้าวเหนียว โยนมันไปทุกอย่าง แล้วปลามันเยอะมากๆๆ ตัวใหญ่ประมาณน่องคนอ่ะ..มันก็รุมๆๆกิน..แล้วมันก็มีคราบสกปรกติดในน้ำตก เค้าเลยรณรงค์ให้รักษาความสะอาดจ้า โดยห้ามนำอาหารขึ้นไปทานบนชั้นสูงสุดที่เป็นจุดเล่นน้ำ แล้วก็ให้ปลากินถั่วฝักยาวแทน เพราะเวลามันอิ่มถั่วพวกนี้มันลอยน้ำเจ้าหน้าที่ตามเก็บ และดูแลได้ง่ายขึ้น และได้รับรางวัลอุทยานที่สวยงามอะไรสักอย่างนึงด้วยจ้า และกำลังจะประกวดอีก...พูดแล้วก็คิดถึงสงกรานต์นี้กลับบ้านแล้วไปดีกว่า :z2:
-
ถึงกับน้ำลายไหลเลยหรอ (ของไอ่ปอมันน่ากินขนาดนั้นเชียว) :m20:
-
ปอขี้หึงมากเลยนะ
พอคิดแล้วแบบ ตอนปอทำตัวไม่ดี
ทีไม่น่าให้อภัยง่ายๆๆเลย
น่าแกล้งไปนานๆๆๆๆ
-
จะชมน้องปอว่าน่ารักขึ้น
กลายเป็นเถื่อนได้ใจอีกแล้ว :laugh:
+1
-
:a5: o22ทำไม..หรือเราคิดไปเอง
-
ปอนี่หึงได้ใจจริงๆ
-
ง่ะ ง่ะ เอาอึกแล้ว
อีพอตอนที่แล้วเราคิดว่าจะออกมาแบบนี้กลับไม่ออก
อีทีตอนนี้คิดว่าจะได้ :oo1:แบบเต็มๆ ดันออกมาอีกแบบ
เฮ้อ+++หลอกกันจ๊างงง
แต่ก็อ้ายยยยยยย+++ชอบปออ่ะ
น่ารักจัง
รักนะจุ๊บจุ๊บ
เค้าชอบลักษณะการเขียนมากมายอ่ะ
-
กีสสส เสียน้ำาาาาาาาาา
-
ตอนที่28 :m25: ผิดกับตอนก่อนหน้านี้เลย ตอนนั้นเป็นการเป็นงาน ดูดีมาก
ตอนนี้ก็ยังดูดีอยู่นะ แค่เสียเลือดมากเกินพิกัดไปหน่อย 5555
เราหมายถึงว่าการเล่าฉากธรรมดากับฉากไม่ธรรมดา การใช้ภาษามันช่างต่างกันน่ะค่ะ
ฉากธรรมดาดูเป็นการเป็นงาน ออกแนวสุภาพชนมากเลย
แต่ฉากที่ไม่ธรรมดานี่ ชาวบ้านจริงจัง
ตอนที่29 ปอยังคงคอนเซ็ปต์เดิม รักแรงหึงแรง แอบฮาตรงกระโดดถีบเพื่อนทีกับปลาตอดsmthน่ะแหละ
:L2: ให้กำลังใจค่ะ
-
ตลกดีครับ ปอก็เเรงใช่เล่นนะ
-
:z1: :z1:
-
เฮ้ออ นึกว่าน้ำอะไร อิอิ :z13:
-
:o12:จนได้
พี่ทีอ่ะ
ขึ้นหัวเรื่องซะ...... :m16:
-
อยากไปน้ำตกพลิ้วจัง..
-
ปอกวนโอ๊ยอ่ะ
...
ถ้าเพื่อน (สนิท) เจอแฟนนิสัยอย่างงี้
...
สงสัยโดนบอยคอต
:z3:
-
น้ำลายไหล :เฮ้อ:
ไม่ต้องกังวลหรอกคะ ตอนนี้20กว่าแล้วก็ยังนอนน้ำลายไหลอยู่ :seng2ped:
ปัจจุบันแม่บอกจะมีผู้ชายที่ไหนจะหลวมตัวมาขอเนี้ย(หนูจะได้อยู่แม่กับนานๆไง) :-[
ยืดอกแล้วพูดว่า"มันเป็นเรื่องธรรมชาติ" :o12:
-
555555555555555555555555
-
โหหหหหหหหหวววววว พี่ที! ทำงานไรวะนั่น?! ตรวจอย่างกะเป็นสายลับระดับโลก ฟังแล้วเหนื่อยใจแทนเลย :เฮ้อ:
โดนตรวจจับไม่มีความเป็นส่วนตัวขนาดนั้น เงินแค่นี้ไม่คุ้มเลยนะ คิดดูใหม่ดีๆเหอะงานอ่ะ แล้วไม่ใช่มันไม่ปล่อยไปอีกนะ :m16:
:serius2:
แต่ปอก็เกินไปจริงๆแหละ หวงพี่ทีก็เข้าใจ แต่ในเมื่อไม่มีซัมติงกันก็ต้องมีลิมิตนิสนึงนะปอ :angry2:
พี่ทีคงทำตัวลำบาก มีสามีเป็นเด็กแบบนี้ :กอด1:
-
o18ปอกวนอารมณ์อะ o13
-
ตอน 25-26 ทุกคนยังเป็นห่วงเป็นใยไอ้ทีอยู่เลยนะ แต่ตอน27 (ลมเริ่มเปลี่ยนทิศ...อย่างรวดเร็ว) โอ้โห้ เทใจให้มันหมดเลยเว้ย มีจะมาโกรธไอ้ทีด้วยนะที่ไม่ยอมคืนดีกับไอ้ปอ(หว่า!! ใจง่ายจังว่ะ)
แต่กะนั้นมันยังไม่เท่าคะแนนที่แปลผกผันอย่างเร็ว หลังจากที่ไอ้ทีลงตอน28 (เฮ้ยเหนื่อยใจ) ก่อนตอน28 ได้คะแนน 3.27 หลังจากลงตอน28 แล้วเกิน4 อีกเว้ย (มีคนให้มากกว่าA เยอะอ่ะดิ...)มันจะเลยจากเกียรตินิยม เป็นนิยมเกลียด สมมุติฐานได้ว่า บทNC มีความสัมพันธ์โดยตรง(และอย่างรุนแรง)กับคะแนน
yunjaejoong wow wow wowแบบนี้มันต้อง A แต่ยังไม่บวกน่ะขอแบบนี้อีกตอนน่ะแล้วจะมีบวกตามมา...ยังจะเอาอีกเหรออออ แค่นี้พอแล้วมั้ง (ไม่ค่อยชอบเลยน่ะฉากแบบเนี้ย)...อืมรู้สึกว่าจะไม่ค่อยชอบ(น้อย)ฉากแบบนี้เลยนะคร๊าบบบ
EunSung87 โอ้ว์ เสียวสุดๆไปเลย ทำไงดีละเนี๊ยยิ่งมาอ่านที่ร้านคอม อ่านไปเสียวหลังไป เอา A ไปโลด ...อ้าวๆๆ กลับบ้านได้ป่าววะนั้นน่ะ เป็นห่วงคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจริงๆ อย่าไปฉุดเค้านะเฟ้ยยย
jiBtar ฉากแบบนี้รับรองไม่มีข้ามอ่ะพี่ที มีทุกวันก็รับไหว...ข้ามหน่อยก็ได้ เพลาๆลงหน่อย อย่าหักโหม เดี๋ยวเสียสุขภาพจิต55+
m_pop91ไปเที่ยวแถวๆบ้านเจ้าของเรื่องมา แดดร้อนจริงๆ...บอกแล้วมันร้อนกว่าที่อื่นๆ จริงน๊า เลยขอบคุณทีนะครับที่ให้โอกาสปอ แล้วก็ขอบคุณมากๆสำหรับ NC…ประเด็นอยู่ประโยคหลังรึป่าว ขอบคุณไอ้ปอที่ทำให้ไอ้ทีมีฉากNCมาเขียนอ่ะดิ(55+ ) ก็ขอบคุณครับที่อยากให้เราคบกันและเป็นกำลังใจให้ไอ้ที
Uonlii_I....อืม....อืม.....ละเอียดละออ ช๊าดเจนทุกท่วงท่า…อย่าจินตนาการดิฟ่ะ เขินๆวุ้ยๆๆ(ตูเขียนลงไปได้ไง เขียนแล้วเพิ่งสำนึก ...เสียเด็กหมด(มีเด็กเข้ามาเยอะป่าวว่ะ))
j4c9y จดบันทึก แล้วทำตาม อิอิ ชอบอ่ะ ชอบบบบบบ…ขนาดนั้นเลยเหรอ (ตูเป็นต้นแบบในเรื่องนี้เหรอฟ่ะ ภูมิใจอย่างหาที่สุดมิได้)
bbyuqin อ่านไปเขินไป..แบบว่าบรรยายซะเห็นภาพเลย...เลือดท่วมจอ…อย่าว่าแต่คนอ่านเขินเลยครับ ไอ้ทีที่ว่าหน้าหนาๆยังเขินเลย(ประจารตัวเองได้ไงวะตู)
W@LnUt™ เสียววววววว จนเม้นท์ไม่ไหว +1 ไปอย่างเดียว…มันรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ สงสัยเสียเลือดมาก เรียกรถโรงพยาบาลด่วนๆ
wickedwomanสงสัยพรุ่งนี้ตื่นมาตาบวมแน่เลย นอนดึกบวกกับที่อ่านแล้วอิน ไปตรงที่เศร้าก็น้ำตา ร่วงตามเลยทีเดียว …อ่านวันละนิดจิตแจ่มใสครับ นอนก่อนก็ได้แล้วทยอยอ่าน แต่อย่าไปอ่านตอนที่มันค้างล่ะมันจะนอนไม่หลับ เอิ๊กๆ
miniฮะๆ เสียวสมชื่อตอนคับ NC ไม่เป็นรองใคร เล่นเอาซะเกร็งเลย…จริงดิ ไม่ค่อยได้อ่านฉากNC คนอื่นเท่าไหร่ ได้ยินเสียงล่ำลือว่าเรื่องอื่นเหมือนมุดอยู่ใต้เตียงเลย ว่าแต่อย่าเกร็งมากนะเดี๋ยวเป็นตะคริว ไปผ่อนคลายบ้าง
Solar cell , ash เกินคำบรรยาย...ไอ้ทีก็พูดไม่ออก
knightofbabilon ตอนที่28 ผิดกับตอนก่อนหน้านี้เลย ตอนนั้นเป็นการเป็นงาน ดูดีมากฉากธรรมดาดูเป็นการเป็นงาน ออกแนวสุภาพชนมากเลย แต่ฉากที่ไม่ธรรมดานี่ ชาวบ้านจริงจัง…พลาดแล้วไอ้ที(มาลงตอน28ทำไมวะ หมดกันตูอุส่าต์สร้างภาพเป็นสุภาพชน คนอ่านรู้จนได้ว่าตูเป็นชาวบ้าน555)
scouserง่ะ ง่ะ เอาอึกแล้ว อีพอตอนที่แล้วเราคิดว่าจะออกมาแบบนี้กลับไม่ออก อีทีตอนนี้คิดว่าจะได้ แบบเต็มๆ ดันออกมาอีกแบบ…รู้สึกว่าจะคาดหวังมากเลยนะครับ คิดว่าจะได้แบบเต็มๆคือไรหว่า 55…ไม่ได้หลอกนะเฟ้ย ทุกตอนมีคำอธิบายชัดเจน เอิ๊กๆ
ขอบคุณทุกๆเม้นที่ติดตามและให้กำลังใจ
ไอ้ที….
-
พี่ทีลงต่อเร็วๆเลย คิดถึงพี่ปอกะพี่ทีนะค้าบ :really2:
-
อ่า...วันนี้ทีเข้ามาตอบคำถามสื่อด้วย...
รออ่านตอนใหม่อยู่นะจ๊า....
เชียร์ๆๆ ที-ปอ :mc4: (ทำเหมือนเชีร์ยบอลเลยวุ้ย คิกคิก)
-
Nc ทำให้เด้กใจแตกไปหลายคนเลยยครับ เหอะ ๆ ๆ :haun4:
-
เป็นอย่างนี้นี่เอง
-
ปอมาเที่ยวด้วยแบบนี้รู้สึกเกร็งๆยังไงบอกไม่ถูก
เห็นเค้าลางไม่ดี = = แฮะๆ :call:
-
ว๊ากกกกก
พี่ทีทำให้คิดอีกแร่ะ (หรือว่าหยางแอบหื่นหว่า) :jul3:
-
5555 รับงานโดยไม่รู้เค้าจะให้ทำงานเเบบไหน :laugh:
เมื่อวันเสาร์ไปเที่ยวเเถวบ้านพี่ทีกับปอมา
ไปถึงโน่นตอน 00.52 เดินข้ามถนนดี ตกใจ รถมอเตอร์ไซค์ที่ วิ่งมาเป็นฝูง
น่ากลัว กลางคืนเเล้วเเท้ทำไมมันคึกคักอะไรขนาดนี้
ที่เหลือเล่นน้ำ กลับมาบ้านส่องกระจกจำตัวเองไม่ได้ ทำไมมันดำขนาดนี้
ผิวของฉันจากขาวๆ กลายเป็นดำสะเลย :serius2:
-
:jul3: คิดอะไรอยู่อ่ะตอนนั้น ที ส่วน ปอ มันก้อหลับได้เนอะ
ส่วนฉาก ถีบ & ถีบ ปอ แน่อ่ะ ในใจตอนนั้นคงไม่ได้คิดเล่นๆหรอก คาดว่า ปอ คงคิดว่า " ทำกะปอ พอคบ ทำแฟนที่เคารพ คบไม่ได้ " มากกว่า :z2:
ส่วนงานของที เหอะ แม่ง นรกชัดชัด :z10:
-
ตอน 25-26 ทุกคนยังเป็นห่วงเป็นใยไอ้ทีอยู่เลยนะ แต่ตอน27 (ลมเริ่มเปลี่ยนทิศ...อย่างรวดเร็ว) โอ้โห้ เทใจให้มันหมดเลยเว้ย มีจะมาโกรธไอ้ทีด้วยนะที่ไม่ยอมคืนดีกับไอ้ปอ(หว่า!! ใจง่ายจังว่ะ)
แต่กะนั้นมันยังไม่เท่าคะแนนที่แปลผกผันอย่างเร็ว หลังจากที่ไอ้ทีลงตอน28 (เฮ้ยเหนื่อยใจ) ก่อนตอน28 ได้คะแนน 3.27 หลังจากลงตอน28 แล้วเกิน4 อีกเว้ย (มีคนให้มากกว่าA เยอะอ่ะดิ...)มันจะเลยจากเกียรตินิยม เป็นนิยมเกลียด สมมุติฐานได้ว่า บทNC มีความสัมพันธ์โดยตรง(และอย่างรุนแรง)กับคะแนน
EunSung87 โอ้ว์ เสียวสุดๆไปเลย ทำไงดีละเนี๊ยยิ่งมาอ่านที่ร้านคอม อ่านไปเสียวหลังไป เอา A ไปโลด ...อ้าวๆๆ กลับบ้านได้ป่าววะนั้นน่ะ เป็นห่วงคนที่เดินผ่านไปผ่านมาจริงๆ อย่าไปฉุดเค้านะเฟ้ยยย
:m20:อายอยู่เหมือนกัน
แต่มันอยากอ่านทำไงได้หว่า
ก็ช่วงนี้ไม่ได้กลับบ้านเลยเพราะออกมาฝึกงาน
(ที่ฝึกงานก็อยู่ไกลจากบ้าน108 กม.เลยได้พักที่ฝึกงาน)
-
อ่านวันเดียวรวดเดียวเลยครับ ชอบมาก เพราะว่าเป็นคนชลบุรี
อ่านแล้วอิน อ่านแล้วเห็นภาพเลย เวลาพี่พูดถึงสถานที่ต่างๆ
พี่ไปหน้าศาลบ่อย ผมว่าคงมีเดินสวนกันกับผมมั่งล่ะ 55 o18
ชอบมากๆเลยครับ (NC) อะ :-[
-
ช่วงนี้เป็นโอกาสดีของปอเขาน่ะ
ทีก็ปล่อยไปก่อนเถอะนะ
ปล. เข้าข้างปอทุกเรื่อง อิอิอิ
-
สรุปน้องทีได้ ซุปเปอร์เกรียตินิยม เพราะได้เกิน 4.00 ฮ่าๆๆๆ
เพราะเรื่องราวเข้มข้นไง แบบละเอียดไรงี้ :m18:
ปล.มารอว่าจะมีอะไรครั้งแรกระหว่างทีกับปออีกมะ จัดมาอย่าให้เสีย :fire:
-
หนึ่งวันที่คุ้มค่า กีสสสสสสสส o13 o13
-
จ่ะ จ่ะ จ่ะ :m5:
ต่อไปจะไม่เพ้อไปคนเดียว
จะดูชื่อตอนจ่ะ :z3:
จู๊บบบบบบ
-
ทำงัยดีคร๊าบพี่น้องข้าพระเจ้าว่าข้าพระเจ้าชักจะหลงรักนายทีกับนายปอเข้าอย่างจังซะแล้วซิทีนี้
ไรเตอร์อยู่หนายอยู่หนายมารับรู้ไว้เลยน่ะอย่าทำให้คนอื่นเค้าหลงอีกน่ะเพราะมันทรมานถ้าไรเตอร์ไม่มาต่อไวๆและบ่อยๆน่ะ :L1: :L1:น่ะหอยขม หอยขม++แล้วก้อ+1
-
:impress2: พี่ทีค่ะ ได้โปรดดดดดด
ขอร้องงงงง
มาลงต่อนะคร้า....
อยากบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากกกกกกกกก
o13ดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆ
-
พี่ทีมาลงได้แล้วนะคับๆๆๆๆๆ
รอนานแล้วนะ
:serius2: :serius2:
-
^
^
^
เห็นด้วยครับ
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 30...เกิดเหตุที่บ้านเพื่อน
บ่นนำ
หวัด ดีผู้อ่านที่รักทุกท่าน(มาคำแรกก็หวานเลยเว้ย) ณ ตอนนี้ก็ครบรอบ3ทศวรรษแล้ว(ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องเขียนได้เยอะขนาดนี้ ...ตอนที่เขียนเริ่มแรกก็ว่าจะไม่ถึง10ด้วยซ้ำ ...)โทษทีนะบังเอิญขี้โม้เก่ง 555+
เอาล่ะอันนี้บ่นของจริง...หลังจากที่หายไป ส่วนหนึ่งเพราะงาน อีกส่วนเพราะทำใจในการจ่ายค่าไฟที่เป็นผลมาจากตัวผมเอง เรื่อง มีอยู่ว่า ที่ทำงานจะมีที่พักให้ อยู่ฟรีแต่เสียค่าน้ำค่าไฟเอง(รู้สึกว่าสวัสดิการจะดี แต่ยังน้อยกว่าอภิมหากฎระเบียบ) ผมเดินเข้าไปในห้องก็เป็นคอนโด ดีเลยทีเดียว(กูไม่เคยอยู่หรูแบบนี้มาก่อน) พักห้องละคน ติดแอร์อยู่อย่างสบาย ด้วยความที่ชลบุรีเป็นเมือง ที่มี2ฤดู(ร้อนกะร้อนมาก...) เลยฝันอยากไปเที่ยวเล่นเมืองหนาวแถวยุโรปสักครั้ง ก็เลยจำลองห้องตัวเองนั้นแหละ สมมุติฐานเป็นประเทศอังกฤษในฤดูหนาว (+กับอยากเป็นนักวิทยาสาสตร์..ชอบลองของ เอ้ย!ทดลอง ก็เลยเปิดแอร์3ตัวพร้อมกันในทุกห้อง อุณหภูมิเบาะๆ 10 ก็พอ ช่วงเปิดทีแรกก็สบาย เย็นKดีอยู่หรอก หลังๆKเริ่มหดจาก1 เป็น1/2เป็น1/4เป็น1/8....1/...ไปเรื่อยๆจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น(เวอร์ไป ) ยัง ..ยังไม่จบ ไอ้ทียังทำหน้ามึน(จะมีใครพิเรนเหมือนกูอีกไหมวะ) แทน ที่ผมจะไปปิดแอร์กลับไปลดอุณหภูมิ และดึงเอาเสื้อกันหนาวมาใส่หลายชั้น(ก็บอกแล้วอยากทดลองว่าคนอยู่เมืองนอก เมืองนามันอยู่กันได้ไง...เผื่อกูไปกูจะอยู่ได้ไหม) ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้มัน เพราะปากเริ่มเขียว มือไม้เอาออกนอกเสื้อเมื่อไหร่เป็นอัมพาตทันที ผม จึงกลับไปปิดแอร์ให้เหลือตัวเดียว และลดไว้ที่25 หลังจากวันนั้นก็ยังสนุกเปิดเล่น บางวันออกมาก็ลืมปิด พอสิ้นเดือนเมื่อสองวันที่แล้วบิลค่าไฟมาเลยครับ เหยียบๆสองพัน(ไม่มีเบรกเลยเว้ย) ไอ้ทีแทบซ๊อค ไม่กล้าบอกใครเลย เค้าจะด่า ผม จึงเดินคอตก Kหดไปที่เคาท์เตอร์ เซอร์วิสจ่ายค่าไฟ (มึงได้กินเงินกูแค่เดือนเดียวเท่านั้นแหละ) หลังจากจ่ายเสร็จผมก็เดินเข้าร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า เดินดูรอบๆ(หาพัดลมตัวที่ถูกที่สุด...ความงกเริ่มออก) ได้มาตัวหนึ่ง599 บาทเดินขึ้นรถเมย์ด้วยนะ(ไม่นั่งแท็กซี่..เปลือง) คนก็มีมองบ้าง (จะมองทำไมว่ะ ไม่เคยเห็นคนมากับแฟนเหรอ (fan)) ผมกลับถึงที่พัก และเริ่มใช้พัดลมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จนถึงวันนี้ผมยังนั่งพิมพ์เล่าเรื่อง เปิดพัดลมสบายใจเฉิบ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน 30
ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากที่ผมเสียน้ำลายริมน้ำตก หลังจากในเหตุการณ์ครั้งนั้น แก๊งของเราก็ไปเที่ยวต่อ จน ถึงเย็นกลับมาค้างคืนที่บ้านไอ้กบ ที่ระยองฮิ บ้านมันมีสองหลัง หลังหนึ่งอยู่ในเมือง อีกหลังอยู่ที่บ้านนอก ด้วยความอยากได้บรรยากาศการมาเที่ยวจึงเลือกที่จะไปพักบ้านที่อยู่อำเภอบ้าน ค่าย หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จ ก็มุ่งหน้าไปที่บ้านไอ้กบ
ณ บ้านค่าย
ผมแทบตกใจนึกว่ามันจะพามาฆ่าหมกศพ ก็บ้านมันอยู่ในสวนยางพารา บ้านแต่ละหลังก็ห่างกันมาก พอ รถจอดสนิท ทุกคนก็เดินลงมาจากรถ อึ้งไปตามๆกัน เพราะมันบอกว่าจะมาพักบ้านสวนก็นึกว่าเป็นบ้านธรรมดา ที่ไหนได้บ้านมันโคตรสวย สวยกว่าบ้านที่อยู่ในเมืองซะอีก ข้างๆบ้านเป็นเหมือนโรงงาน เห็นเป็นโกดัง มันจึงเล่าให้ฟังว่าบ้านมันผลิตน้ำยางเป็นแผ่นขายด้วยก็มีคนงานร้อยคนได้ มีแบ่งเป็น2กะ(มีกะด้วยเว้ย) กะเช้าจะมาผลิตแผ่นยาง กะดึกก็จะกรีดยาง เก็บน้ำยาง ไอ้ กบบอกว่ากรีดยางตอนกลางคืนน้ำยางมันจะออกเยอะ ต้นจะได้ไม่ตายด้วย เพราะพืชมันลดกระบวนการสังเคราะห์แสงไม่ได้ใช้น้ำ (ดูมันเอาวิทยาศาสตร์มาอธิบาย)ดีนะไม่อธิบายไปจนถึงการสูญเสียATP เข้าถึงวัฎจักรเคร์บ ...ก็มีคนงาน2คน เอาไม้มาก่อเป็นกองไฟหน้าบ้าน หลังจากที่ทุกคนอาบน้ำเสร็จ ก็หอบเสื่อมาปูนั่ง ทุกคนนั่ง ไอ้ปอกะไอ้บอยนอน เพื่อนไอ้กลอีกคนดีดกีตาร์ อีก3 คนที่เหลือก็แหกปากร้องเพลง ผม ไอ้ปอ ไอ้กบก็เป็นผู้ฟังที่ดี (กูร้องไม่เป็น)
ไอ้ปอนอนอยู่ดีๆ ก็ค่อยๆเขยิบยกหัวมานอนตักผม (มึงจะมานอนตักกูทำไม)
“ถ้ากูไม่รู้มาก่อนว่ามึงเป็นญาติกัน กูคงคิดว่ามึงเป็นแฟนกัน....รึมึงเป็นแฟนกันเหรอ”ไอ้กบพูด มือกีต้าร์หยุดเล่นกระทันหัน(สงสัยมันก็อยากรู้)
“เออ อะไรมันจะติดกันขนาดนั้น” อีกคนสนับสนุนความคิดไอ้กบ (อ้าวงานเข้ากูรอบดึก)
“เหรอ” ผมได้แต่ทำหน้าเหลอหลาไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ก้มมองดูไอ้ปอ ไอ้นี่ก็หลับตายิ้มมุมปากเล็กน้อย(มึงไม่คิดจะช่วยกูเลยนะ)
“อืมก็บอกแล้วแถวบ้านกู กูก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ก็เล่นแต่กับญาติๆกันเอง เลยสนิทกันไปหมด” (กูยังพยายามแถอีกครั้ง..เชื่อป่าวว่ะ) พวกนี้ยังไม่ทันได้คิดว่าจะเชื่อรึไม่เชื่อ ทันไดนั้นก็มีหญิงสาวกลุ่มนึง เดินผ่านมาให้หมาเห่า ทุกคนเลยหันไปมองเปลี่ยนเรื่องสนใจ(ขอบใจหมา) ทั้งหมดเป็นรุ่นราว คราวเดียวกับไอ้กบ ไอ้กบก็เลยเรียกเพื่อนมาแจมด้วย มีสาวๆแท้3 คน สาวเทียมคนนึง
“ว้าย ผู้ชาย” สาวเทียมคนนั้นอุทานเสียงแหลม
ไอ้กบแนะนำทุกคน ผมเลยรู้ว่าสาวเทียมคนนั้นชื่อแนนซี่ (ฉายามากกว่ามั้ง)
“ปอลุกๆ ให้เพื่อนนั่ง” ผมปลุกไอ้ปอ ที่นอนแผ่หลาเป็นเจ้าของเสื่อ
“ตามสบายเลยค๊า นอนในท่าที่ถนัดที่เหลือแนนซี่จัดการเอง” (อ้าว ซะงั้น ทีหลังกูจะทำป้ายแขวนคอมันไว้ว่ามีเจ้าของแล้ว) แนนซี่พูดพร้อมเสียงหัวเราะของทุกคน ยกเว้นผม แต่ผมก็พยายามยิ้มนะ
ไอ้ กบแนะนำว่าไอ้ปอเป็นน้องผม พอแนนซี่รู้แค่นั้นแหละแทะโลมไอ้ปอเหลือแต่กระดูก จับไม้จับมือบ้าง แกล้งซบไหล่ ซบอกไอ้ปอบ้าง ยังไม่พอ...จับแถวๆหน้าขามันบ้างแกว่งมือไปมา (ไม่ต้องเนียนหรอกจับไปเลย...ไอ้นี่มึงก็นั่งให้เค้าล้วงอยู่ได้)...คอยดูนะ ถ้ากูกลับบ้านแล้วไปตรวจเช็คสภาพปอน้อย มันมีรอยช้ำ ขึ้นมามีเรื่องแน่ (มีเรื่องกับไอ้ปอนะ โทษฐานไม่ปกป้องอธิปไตยตัวเอง และที่บาดใจก็คงเป็นที่แนนซี่เอาริมฝีปากประกบแก้มไอ้ปออย่างรวดเร็วพร้อม ทั้งกดโทรศัพท์แช๊ะ ถ่ายรูป ไอ้ปอก็เอียงหลบอยู่หรอก แต่มันก็โดนเป้าหมาย (ไอ้เหี้ยนี่ ทีกูคุยกับเพื่อนห่างกันเป็น 10เมตร มึงยังหาว่ากูคบชู้ แล้วมึงล่ะ ถึงเนื้อถึงตัวกันยังทำหน้าตาเฉยได้อีก...)ใจเย็นๆไอ้ที 1...2.....3....4.... ผมหายใจยาวๆ จะแก้ไขปัญหานี้ยังไง ในที่สุด
“ง่วงนอนแล้วว่ะกบ ไปนอนก่อนนะ” กูไม่อยากรับรู้เรื่องของพวกมึงอีกแล้ว แนนซี่ก็คงเล่นๆ ถ้าเอาเข้าจริงก็คงไม่กล้าที่จะมีอะไรกันขนาดนั้นหรอกมั้ง (ไอ้ทีอย่าคิดมาก มึงไม่อยากเห็นก็ไปที่อื่นสิว่ะ) ผมบอกตัวเอง พร้อมลุกขึ้นเดินออกไป
“เออ ง่วงแล้วเหมือนกัน ทีรอด้วย” ไปปอลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แกะมือแนนซี่ออก(มึงจะตามกูมาทำไม มันยิ่งสงสัยเราอยู่)
ผม เดินเข้าบ้าน ไปห้องนอนที่ไอ้กบจัดไว้ มีสองห้อง ก็จะได้ห้องละ3 แต่ตอนที่ไปอาบน้ำจองที่นอน ห้องผมมีผมกะไอ้ปอสองคน สงสัยไม่มีใครกล้ามานอนกับไอ้ปอ(มีสองอย่างคือ ไม่อยากมีเรื่องกับมันรึไม่งั้นก็เกรงใจไม่สนิทใจ)
“มึงโกรธกูเหรอที” ไอ้ปอถาม
“เปล่ากูจะโกรธมึงทำไม” ไม่ได้โกรธมันจริงๆนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงไม่พอใจ
“กูไม่เชื่อ”
“ปอ มึงทำอะไรผิดล่ะกูถึงจะไปโกรธมึง ...กูไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นนะ” (ไม่จริง กูนี่แหละโคตรคิด....แต่ไม่ได้โกรธ ไม่พอใจเฉยๆ เดี๋ยวมันก็หายเอง)...ผมก็เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะ ผมนอนลงบนเตียง ไอ้ปอก็นอนตะแคงมากอดผม
“อย่าโกรธกูเลยนะ ก็กูทำอย่างที่มึงบอกไง กูเห็นว่ามันเป็นรุ่นพี่ ก็เลยทำเฉยๆ” ไอ้ปอพูดเบาๆ
“คิดได้ยังงั้นก็ดีแล้วล่ะ แต่กูก็พูดจริงๆครั้งนี้กูไม่ได้โกรธมึงเลย”
“จริงดิ”
“จริ๊งงง” ผมพูด แล้วยิ้มให้มันสบายใจ
“ตลอดทั้งวันกูอดทนกับพี่คนอื่นมามาก พี่คนนี้กูขอทำตามใจตัวเองนะ” ไอ้ปอพูดจบก็หอมแก้มผม (อดทนมากเลยนะมึง บาทามึงยังฝากไว้ที่หลังไอ้กบอยู่เลย)
“เห้ย ไอ้ปอ บ้านคนอื่นนะเว้ย ประตูก็ไม่ได้ล็อค หยุดๆๆๆ” ผมผลักหัวมันออก
“เดี่ยวกูไปล็อคประตู” ไอ้ปอพูดเบาๆ
“อย่า..มันไม่ใช่บ้านเรา อย่าแสดงความเป็นเจ้าของ เค้าให้เรามาค้างก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
“อ้าว คืนนี้กูก็อดดิ”
“บ้ากามใหญ่แล้วนะมึง เดี๋ยวโดนหลังมือ” ไอ้ปอยังกอดผมอยู่(ใครเข้ามาเห็นตายแน่เลยกู)
“มึงไปนอนห่างๆกูด้วย เดี๋ยวมีใครมาเห็น เค้าจะหาว่ามึงยังเป็นเด็กอนุบาล นอนยังกลัวผีอีก55+” ผมแซวมันเล่น จริงๆแล้วใครเข้ามาเห็นในสภาพนั้นคงคิดได้อย่างเดียว เหมือนที่คุณๆคิด
ก็ นานพอควรที่ผมนอนคุยกับไอ้ปอ จนหลับไป มารู้สึกตัวอีกครั้งก็ได้ยินเสียงเปิดประตู จากนั้นก็เห็นคนเดินโซเซก่อนที่จะล้มลงที่นอน ในสภาพที่ขาอยู่ข้างล่างตัวอยู่บนเตียง (มีเหล้ากินกันด้วยเหรอวะ) ...(ไอ้คิว ไอ้นี่ก็แดกเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว) ผมก็นอนหลี่ตามมองว่ามันจะนอนท่านั้นเหรอ
ไอ้คิวนอนหลับตา ใช้มือคลำตามที่นอน(สงสัยหาหมอน) ผ่านตัวไอ้ปอ(ไอ้ปออยู่กลาง) มาแตะที่แขนตัวผม ตอนนี้ไอ้ปอเริ่มรู้สึกตัวผมแกล้งหลับตา ดูว่าไอ้ปอจะว่าไง
ทันใดนั้นไอ้ปอยกตีนขึ้นมาถีบตัวไอ้คิวลงไปกองกับพื้น แล้วเขยิบตัวมาใกล้ผม ผมเห็นทุกการกระทำก็เลยตื่นขึ้นมา
“เห้ย ไอ้ปอ” ผมลุกขึ้นนั่ง
“ไอ้เหี้ยเอ้ย เมาเหมือนหมา คออ่อนนักทีหลังก็ไม่ต้องแดก” ดูมันด่าเขา (ทีมึงล่ะเห็นกินทีไร ก็ไม่ต่างจากไอ้คิวเท่าไหร่หรอก)
“แข้งขาหักป่าวว่ะนั้นน่ะ” ผมลุกขึ้นไปดู ก็เห็นไอ้คิวไม่ไหวติง (มึงยังไม่รู้ตัวอีกเนอะว่าโดนตีน)
“ให้มันอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าขึ้นมาอีกกูจะถีบให้ไกลกว่าเดิมเลย”ไอ้ปอมันยังไม่สำนึก
“ปอ มึงไม่ได้อยู่กับกูบนโลกนี้แค่สองคน มึงดีกับกู มึงก็ต้องดีกับคนอื่นด้วย แล้วคนอื่นก็จะหวังดีกับมึงเหมือนกู” ผมพูด ไอ้ปอทำหน้าเซ็งที่โดนผมเทศน์ ผมเดินไปพยุงตัวไอ้คิวขึ้นเตียง เห็นว่าไอ้ปอมันไม่ชอบมันก็มาช่วยพยุงอยู่นะ
“กูว่ามันมาผิดห้องแน่เลย ทีไปเรียกเพื่อนมึงมาเอามันไปหน่อยสิ”
“กูว่ามันคงเมากันหมด อีกอย่างมันคงโดนเค้าไล่มามั้งก็เตียงมันนอนเต็มที่ได้3คน” เตียง6ฟุต นอนไม่ดิ้นก็ได้ประมาณ 3 คน
“ไอ้เหี้ย เมาแล้วยังเดือดร้อนคนอื่น” มันช่วยแต่ก็บ่น
“มึงรู้แล้วใช่ไหมว่าคนเมาจะเป็นภาระให้คนที่ไม่เมา และนับดูสิ กี่ครั้งแล้วที่กูไปเก็บศพมึงที่หาด”
“.......” ไอ้ปอเงียบ หลังจากที่ลากตัวไอ้คิวมาจัดท่านอนไว้อย่างสวยงาม(ท่าไหนวะ) ท่านอนอย่างเรียบร้อย ผมก็เอามือไปแตะจมูกมัน
“ยังหายใจอยู่ ยังไม่ตาย” ผมพูด
“แค่นี่ตายก็ไม่รู้จะว่าไง ตีนสะกิดนิดเดียว” ไอ้ปอพูด
“สะกิดบ้านมึงนะสิ ลองให้กูสะกิดมึงดูไหมล่ะ….ไปมึงไปนอนโน้น”ผมไล่มันไปนอนอีกฝั่งนึง ผมจะนอนกลาง จะได้ไม่มีปัญหา
“ไม่เอา มึงจะนอนติดมัน” (ซะงั้น มึงยังจะคิดเรื่องนั้นอีกเนอะ)
“เออ แล้วแต่มึง แต่มึงก็อย่าไปโดนตัวมันนะ” ไม่ได้หึงหรอกนะ แต่กลัวมันจะเอาตีนไปสัมผัสเค้าอีก
“เออ” ต่างคนก็ต่างนอน ไอ้ปอมาเบียดผม เว้นที่ห่างตัวมันกับไอ้คิว นอนได้อีกคนนึง(แต่กูจะตกเตียงแล้ว)
ในตอนเช้าผมตื่นเช้าเป็นปกติ ประมาณตีห้าครึ่งได้ ผมลืมตามองดูไปรอบๆ ไอ้ปอยังคงหลับตานิ่ง ผมยกหัวขึ้นจากหมอนนิดนึง เพื่อมองหาไอ้คิว (เอ้ย!ไอ้คิวหาย) ผมลุกขึ้นนั่งมองดูอีกครั้ง ...ครั้งนี้เห็นตีนมันโผล่ที่ปลายเตียง ส่วนตัวมันลงไปนอนกับพื้นเรียบร้อย สร้าง ความงงให้กับมันอยู่ไม่น้อย(มึงไปนอนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ...นอนดิ้นตกเตียงเอง รึ ว่าลงไปนอนเอง รึว่า ....โดนตีนไอ้ปอลงไปอีก) ยังไงก็ช่างกูคงไม่แบกมึงมานอนข้างบนอีกหรอกนะ มันจะเช้าแล้ว(มึงตื่นมาดูสภาพตัวเองแล้วกัน) ผมเดินเข้าไปห้องน้ำ อาบน้ำเสร็จสรรพ เดินออกมา ไอ้ปอกับไอ้คิวยังนอนท่าเดิม(มึงนอนรึมึงตายทั้งคู่วะ กูว่ากูอาบน้ำเสียงดังก็น่าจะตื่นแล้วนะ)
ผมเดินไปปลุกไอ้ปอ
“ปอๆ เช้าแล้ว ลุกขึ้น” ไอ้ปองัวเงีย มองหน้าผมแล้วหลับต่อ (อ้าวไอ้นี่)
“ไอ้ปอ กูบอกให้มึงตื่น ลุกขึ้น มันเช้าแล้ว” ผมขึ้นเสียงเล็กน้อย...ไอ้ปอมันโรคจิตพูดดีๆไม่ชอบ ชอบความรุนแรง
“โอ้ยยยที มึงจะแหกปากทำไมแต่เช้าวะ อีกแป๊ปนึง” ไอ้ปอมันพูดเบาๆยังหลับตาเหมือนเดิม
“ยัง...ยังนอนอีก พูดดีๆไม่รู้เรื่อง” ก็ไม่เช้านะ6โมงแล้ว นัดกันกินข้าว6โมงครึ่ง ออกจากบ้านเจ็ดโมง ไปเที่ยวจะได้ไม่ร้อน ....ไอ้ปองัวเงียลุกขึ้นนั่ง
“ไอ้พี่คิว เพื่อนมึงไปนอนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” (ไม่ใช่มึงแน่นะถีบมันลงมา...อย่ามาเนียนนะไอ้ปอ)
“กูจะไปรู้เหรอ มึงนอนข้างกันไม่ใช่หนิ”
“กูก็ไม่รู้ ไอ้เหี้ยท่านอนโคตรทุเรศ”
“ปลุกมันหน่อยปอ” ผมบอกไอ้ปอ ดูสิว่ามันจะปลุกไหม เห็นมันไม่ค่อยชอบหน้าไอ้คิว (ตั้งแต่มาที่นี้ ผมยังไม่เห็นว่ามันจะชอบหน้าใครเลย แกว่งปาก หาตีนตลอด)
ไอ้ปอเอาตีนเขี่ยตีนไอ้คิวลงเตียง (มารยาททรามมากกก) ผมขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจ
“ตื่นๆ” ไอ้ปอพูดเบาๆ (มึงปลุกคน แต่กลัวคนตื่นรึไงวะ) ไอ้ปอมองหน้าผมแล้วยักคิ้ว
“ก็มึงบอกให้กูปลุกมันอ่ะ” มันยังพยามยามไปต่อ
“กูบอกใช้ปากปลุกไม่ใช่ตีน มันเป็นพี่มึง….ไปมึงไปอาบน้ำ กูจัดการมันเอง”
“ตายแล้วมั้งนอนไม่ดิ้นขนาดนี้” มันยังเดินบ่นเข้าห้องน้ำไปอีก
ผมเขย่าแขนไอ้คิวแรงๆ
“ตื่นๆ คิว เค้าจะไปกันแล้ว” (มึงจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนวะ)
ได้ผล ไอ้คิวเริ่มขยับ มีการไหวติง
“อีก30 นาทีเค้าจะไปกันหมดแล้ว” (บอกยังกะระเบิดเวลาจะทำงาน)
“อืมม”ไอ้คิวพยุงตัวนั่ง “กูนอนนี้เหรอ เมื่อคืน” (กูจะไปรู้กับมึงเหรอว่ามึงนอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่)
“ไม่รู้ดิ เมื่อคืนมึงยังนอนบนเตียงอยู่เลย เช้าขึ้นมากูก็เห็นอยู่ตรงนี้แล้ว”
“กูมาห้องนี้ได้ไงวะ” (ยังงงไม่เลิกอีกเหรอวะ)
“ส่างเมายัง ไปไปอาบน้ำ”(ถ้าเป็นเพื่อนกู คงโดนตบกระโหลกหนาๆร้าวแล้ว ตัวเองแดกยังไม่รู้เรื่องอีก)
“ปอให้พี่เค้า เข้าก่อน ออกมาก่อนเร็ว” (ดูท่า ถ้าปล่อยไอ้คิวให้รอมันคงลงไปนอนอีกแน่)
“อะไรวะ กูเพิ่งเข้ามา”
“เออ ออกมาก่อน” ไอ้ปอเปิดประตูนุ่งผ้าเช็ดตัวผมออกมา มองไอ้คิวแบบเคืองๆ
“ไปเข้าไปอาบก่อนคิว” ผมพูดไอ้คิวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ
“เอาน่า รอแป๊ปเดียวปล่อยมันไว้มันจะลงไปนอนอีก”ผมพูดเบาๆกับไอ้ปอ
“เร็วๆนะเว้ย” ไอ้ปอพูดเสียงดังกว่าปกติ กะจะให้ไอ้คิวได้ยินล่ะมั้ง
“ปอออ เมื่อคืนกูบอกมึงไว้ว่าไง ...มึงไม่ได้อยู่กับกูสองคนบนโลก อย่าสร้างศัตรู อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
“กูก็แค่บอกให้มันเร็วๆ เดี๋ยวไม่ทันเวลา มึงดูดิกี่โมงแล้ว”
“ไหลไปเรื่อย” (มึงจะให้กูคิดว่ามึงหวังดีกับมันรึไง)
ไอ้ คิวออกมา นุ่งกางเกงตัวเดียว เดินออกจากห้อง(ก็กระเป๋ามันอยู่อีกห้องนึง) ไอ้ปอเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากที่ผมกับไอ้ปอเสร็จธุระส่วนตัวก็เดินออกมาหน้าบ้าน มารออีกห้องที่ยังไม่มีใครโผล่หัวออกมา อยากจะบอกว่าอากาศตอนเช้าที่นี้ไม่เหมือนอยู่ภาคตะวันออกเลย อากาศเย็นๆ จนแสบจมูก หมอกหนา สดชื่นดีมาก สักพักไอ้กบเดินออกมา
“สองพี่น้อง ทำไมตื่นเช้าจังวะ”(ทักผิดแล้วมั้ง)
“ก็ปกติ กูตื่นเช้าอยู่แล้ว และที่สำคัญมันถึงเวลานัดหมายกันแล้วด้วย” (ประชดไอ้พวกไม่ตรงเวลาเล็กน้อย)
“มึงต้องรอหน่อยแล้วล่ะ ไอ้สองตัวมันเพิ่งจะตื่น”
“ใช้ได้เลยทีเดียว การนัดหมายประเทศไทย”
“555+ เมื่อคืนมันกินหนักไปหน่อย”
“ไม่หน่อยแล้วมั้ง”
............................
ก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนเห็นชาวบ้านเป็นฝูงเดินออกมาจากป่ายางพารา
“เค้ามาจากไหนวะ” ผมถาม
“ไปกรีดยางมา…ยางมันต้องกรีดตอนดึก ไปจนถึงใกล้สว่าง”
“โห้ กรีดต้องใช้คนเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ” ผมเห็นคนเดินเรียงแถวออกมา น่าจะห้าสิบ หกสิบคนได้
“นี่ยังน้อย เพราะสวนฝั่งโน่นปิดหน้ายาง”( ร่ำรวยจริงๆเพื่อนกู) ผมรู้สึกอยากรีดยางขึ้นมา
“กูลองกรีดดูได้ป่าว”
“ได้สิ” ไอ้กบเดินไปที่คนงาน เอามีดมา3เล่ม(คล้ายๆเคียวหัก) ถ้วยรองน้ำยาง ไอ้กบสาธิตให้ดูก่อน มันบอกว่าถ้ากรีดบางเกินไปน้ำยางจะไหลไม่ดี ถ้ากรีดหนาเกินไปต้นยางจะตาย(อ้าวแล้วถ้ากูทำตายล่ะ)
“ปอ มึงไม่ต้องกรีด กูขอลองดูก่อน ต้นยางเค้าจะได้ตายต้นเดียว” ผมพูด
“ไม่เป็นไร อย่างมากก็ตายแค่สองต้น555+” (อ้าวไอ้กบ มึงหาว่ากูจะทำตายเหรอ) ผมบรรจงกรีดอย่างช้า(มาก) แต่ก็พอได้ ไอ้กบยื่นมีดให้ไอ้ปอกรีด
“ไม่เอาอ่ะ ไอ้ทีไม่ให้กรีด” (กูพูดเล่น มึงจะมีมารยาทอะไรตอนนี้)
“กลัวมันทำไมว่ะ ยังกะมันเป็นเมีย 555+ ไอ้นี่มีแววกลัวเมีย” ไอ้กบพูด(ปากดีนักนะกบ)
“ลองกรีดดูดิ” ผมบอกไอ้ปอ
“น่ะ มันอนุญาตแล้ว ลองดู” ไอ้ปอรับมีดแล้วบรรจงกรีดเหมือนผม ขรุขระเล็กน้อยแต่ก็ใช้ได้
กรีด เสร็จยืนคุยกันพักใหญ่ ไอ้พวกขี้เกียจสันหลังยาวก็เดินออกมา ไอ้กบเลยชวนไปกินข้าวข้างใน (ซึ่งแม่มันลงทุนมาจากในเมืองมาทำอาหารให้กิน เสร็จแล้วก็กลับ) แต่บรรยากาศสิ โต๊ะหมุนได้ ช้อนกลางเป็นหยก (แท้รึปลอมมิอาจทราบได้) ต้องนั่งกินแบบผู้ดีแล้วว่างั้นเหอะ
ทุกคนก็นั่งกินตามปกติ(แต่ดูเหมือนเกร็งๆทุกคน รวมถึงผมด้วย ยกเว้นไอ้กบเจ้าของบ้านไฮโซ) ผมก็พยายามกินให้มีมารยาทที่สุดเท่าที่จะมี
“แป๊ก” เสียงช้อนหยกกระทบชามแก้ว เป็นใครไม่ได้ นอกจากไอ้ปอ ไอ้ปอค้างเล็กน้อยมองมาที่ผม(มันคงอาย เพราะเสียงดังไม่น้อย) สังเกตได้เลยว่ามีคนแอบมองมัน ผมยิ้มเล็กน้อย ยักคิ้วให้มัน ประมาณบอกว่า ไม่เป็นไร
“โอ้ยย กูกินไม่อิ่มหรอกกบ กูเคยกินแต่ช้อนสเตนเลส สตีลธรรมดา ที่บ้านมึงพอจะมีไหม” (ประชดเล็กน้อย)
“มีดิ มึงจะเอาเหรอ”
“เออ จะให้กูกินระวังแต่เสียงช้อนกระทบจาน กูคงกินไม่อิ่มจริงๆนะ”
“55+ ไอ้บ้า มึงก็เวอร์ไป”
“มึงนะสิเวอร์ ทีหลังกูมาบ้านมึงห่อใบตองให้กูกินก็พอ ไม่ต้องมากมาย”
“55+ ขอช้อนสแตนเลสหน่อยครับ” ไอ้กบหันไปบอกคนงานที่ยืนรอเก็บอยู่
“ขอ สองครับ” ( เผื่อไอ้ปอด้วย...กูรู้ว่าคนอื่นก็กินลำบากแต่ไม่อยากขอเผื่อ อยากได้มึงก็บอกเองดิ มัวแต่วางฟอร์ม...กูกินช้อนกลางให้ก็ดีแล้วนะ) จริงๆแล้วผมก็พูดเพื่อไอ้ปอได้กินสบายแหละ เพราะผมเองกินช้อนไฮโซแบบนี้ก็น่าจะเอาตัวรอดได้อยู่หรอก แต่ไอ้ปอกว่าจะอิ่มไม่รู้จะต้องได้ยินเสียงช้อนกระทบกี่ครั้ง
หลังจากกินอิ่ม ก็เดินออกมานอกบ้าน เตรียมตัวไปเที่ยว ผมเห็นกลุ่มเดิมเมื่อคืนมานั่งรอหน้าบ้าน (ก็เมื่อคืนไอ้กบมันชวนเค้าไว้)
“กินข้าวมารึยัง ถ้ายังไม่กินก็เข้าไปกินในบ้านก่อน ไม่รีบ”
“กินแล้ว”หนึ่งในนั้นตอบ
“ที่รักคิดถึงกันไหม ไม่ได้เจอกันตั้ง1คืนแหนะ” แนนซี่คนเดิม(เอาแต่เช้าเลยนะ)
“แนนซี่ให้มันน้อยๆหน่อย เห็นผู้ชายแปลกหน้าไม่ได้เลยนะมึง” เพื่อนเธอห้ามปราม
“แหมก็ต้องนิดนึงแหละผู้ชายไม่ตกถึงท้องมาหลายเดือนแล้ว”
“เออ งั้นก็ขึ้นรถไปกันเลย” ไอ้กบพูด
“พี่ไปคันไหน เค้าจะนั่งไปกับพี่ปอนะ” แนนซี่พูด (ไอ้ปอเป็นพี่มึงตั้งแต่เมื่อไหร่) ไอ้ปอมองมาที่ผม (แล้วแต่มึงไม่ใช่รถกู) ผมมองไปข้างหน้าทำตาเฉยๆ
“เดี๋ยวกูแบ่งคนเอง” ไอ้กบพูด
“ให้ผู้หญิงนั่งด้วยกัน ทีมึงไปรถกู” ไอ้กบเดินมากอดคอผมลากไป ผมเดินได้สองก้าวไอ้ปอคว้ามือผม
“มึงมานั่งกับกู” เอาล่ะสิ (เป็นอะไรกันว่ะ ทำไมวันนี้เห็นกูสำคัญเหลือเกิน) คนนึงก็เพื่อน คนนึงก็แฟน ...แต่โทษทีท่าที่กูยืนตอนนี้มันตลกมาก ไอ้กบลากคอ ไอ้ปอดึงแขน ขากูกางค้าง 90 องศา ผมคิดว่าจะเอายังไง ในที่สุดก็ตัดสินใจ เงยหน้ากระซิบกับไอ้กบว่า
“มันคงกลัวแนนซี่ ข่มขืน 55+” ผมกับไอ้กบหัวเราะ
“ทีมึงหัวเราะอะไร” ไอ้ปอถาม ผมก็ขำ ไม่เห็นฟัน
“ป่าว” ผมตอบ ไอ้กบมุดหัวออกมาจากซอกแขนไอ้กบ
“กูไม่ไปแล้ว กลับบ้าน”(อ้าว เป็นงั้นไป มันคงคิดว่าผมหัวเราะเยาะมันแน่(ซึ่งมันก็จริง))
“เห้ยกูไม่ได้หัวเราะมึง กูพูดเรื่องอื่น”
“กลับบ้าน” ไอ้ปอสีหน้าเริ่มจริงจัง ทุกคนต่างตะลึงกับคำพูดไอ้ปอ รวมทั้งตัวผมด้วย
“อย่าเพิ่งโกรธสิพี่ปอ เดี๋ยวเราก็อดไปเที่ยวด้วยกันหรอก” แนนซี่พยายามปลอบ
“ปล่อย” ไอ้ปอมองไปที่มือแนนซี่ที่จับแขนมัน (เอาจริงเว้ย) ไอ้ปอปล่อยมือผมเดิน เข้าบ้านไปเอากระเป๋า
“เห็นรึยังว่ามันเอาแต่ใจแค่ไหน นี่แหละถึงไม่อยากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“ไม่เป็นไรที มันอยากกลับก็ให้มันกลับ มึงไปเที่ยวกับกู เย็นๆกูไปส่งก็ได้” (นั้นแหละ จะยิ่งกว่าแผ่นดินไหวที่เฮติอีก ...แค่นินทามันเฉยๆยังขนาดนี้แล้ว)
“ไม่แล้วล่ะกบ กูไปกูก็ไม่สนุกแล้วล่ะ โอกาสหน้าแล้วกัน” ผมพูด ไอ้ปอเดินออกมาจากบ้านหิ้วกระเป๋ามาสองใบเดินไปที่รถ เปิดประตู โยนกระเป๋าเข้าไป
“เออ เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวพวกกูจะไปรถตู้กัน” ไอ้กบพูด
“เออ โทษนะเว้ยที่ทำให้เดือดร้อน”
“ไม่เป็นไร แค่นี้เอง”
“ขอบใจนะ กลับแล้วนะ”ผมบอกทุกคนก่อนจะยิ้มเจือนๆแล้วเดินขึ้นรถ
“ขอบใจสำหรับข้าวกับที่พัก” ไอ้ปอตะโกนบอกไอ้กบ(เห้ย หูกูฝาดป่าววะ ไอ้ปอรู้จักพูดขอบใจ)...แต่มันยังลบความหุนหันพลันแล่นของมึงไม่ได้
...
คุณๆคิดว่าในรถต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น โปรดติดตามตอนต่อไป (จะพยายามไม่ช้า)
-
หวง
มากจิงๆๆๆ
แบบนี้คงไม่ไหว
-
^
^
^
^
เห็นด้วยๆ
555+
-
:กอด1: ฮึ ฮึ ปอ คงเส้นคงวาเนอะ แต่เค้าชอบนะไม่เหมือนใคร (หรือไม่อยากไมใครเหมือน)
คุณๆคิดว่าในรถต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เอาคันไหนก่อนดีล่ะ ถ้าคันไอ้กบ มันก้อกำลังนินทา ปอ กะ ที อยู่ไหง ไม่น่าถาม :z2:
แต่ถ้าเป็นคัน ปอ กะ ที นะ ก้อกำลัง :oo1: อยู่มั่ง ไม่ใช่แระ คาดว่า อีกคน(ใครก้อไม่รู้) กำลังงอนอยู่ ส่วนอีกคน(ใครก้อไม่รู้) กำลังง้ออยู่...ว่ามั้ย :z2:
-
:m20: ตอนนี้เอาคะแนนไป
ปอเอ๋ยทำตัวน่ารักมากเลย :3123:
-
ปอรักทีก็จริง
แต่ขาดการเข้าสังคมอย่างรุนแรง....
อย่างนี้คบ ๆ กันไปจะมีปัญหารึปล่าว
แบบเข้ากับเพื่อนของทีไรเงี๊ยะ
ป.ล. ต้น = ที ใช่ไม๊
:really2:
-
ปอเอ๋ย.......เมื่อหร่ายจะโตซักที
-
ไม่อยากคิดว่าเกิดไรขึ้น .. :laugh:
รักมากเลยหวงมาก
เด็กอารมณ์ร้อน
ต้องทำใจ ..... :เฮ้อ:
+1
-
เมื่อไรจะโตคะคุณปอออออออออออออออ
-
รอๆๆๆๆ
-
พยายามให้สำเร็จล่ะ
-
ถึงจะขาดมารยาท แต่ก็รักจริง กูยอม
-
:เฮ้อ:
ก็รู้ว่ารัก
แต่
ต้องอบรมมารยาทอีกเยอะ :angry2:
-
ปอนี่ติดอารมณ์ร้อนนะคับ
หงุดหงิดง่ายตลอด แต่คง
เพราะรักอะคับ เลยคิดมากไปหน่อย
ทีก็ทำใจหน่อยนะคร๊าบบบบบ..เพราะคนมันร๊ากกกกกกกกกกกก :jul3:
-
:z1: NC ในรถอ่ะป่าว...(แต่มันจะไม่ทุลักทุแลไปหน่อยหรอในรถแค๊ปนะ)
หรือว่า...จะเกิดปากเสียงทะเลาะกันในรถ :serius2:
ไม่เดาละ...รออ่านตอนต่อไปดีกว่า
ขอบคุณครับ....มาต่อไวๆนะครับ :pig4:
ปล.เป็นธรรมดาแหละคุณที ที่ปอเค้าจะมีอาการแบบนั้น ก็ต่างคนต่างไม่ค่อยได้เจอกัน มันก็ต้องมีอารมณ์หึงห่วงหวงกันหน่อยแหละ เวลาเห็นคนรักของเราอยู่กับคนอื่นก็ต้องร้อนเป็นฟืนเป็นไฟกัน :fire: แต่ที่ร้อนก็เพราะรักอีกนั่นแหละ :กอด1:
-
ในรถ ในรถ ในรถ ในรถ :fire:
-
เดาว่าทีโดนปอฆ่าหมกอยู่ในรถ...ฮ่าฮ่า...ล้อเล่นๆๆ...แต่ปอคงเหมือนตัวเองโดนหัวเราะอยู่ละมั้งเลยแบบอารมณ์พลุ่งพล่านอีกครั้ง
โตได้แล้วปอเอ้ยย...
ที-ปอ :กอด1: :L2:
-
^^
-
ปอนี่เสมอต้นเสมอปลายดีนะ เป็นไงก็เป็นงั้น :laugh:
กลางวันถีบใครยังไง กลางคืนก็ถีบอย่างนั้น เอิ้กส์ ไม่ใช่แระ
สังเกตมาตลอดตั้งแต่อ่านเนี่ย เวลาใครเข้าใกล้ หรือแตะ สกิด โอบที ฯลฯ
มักจะโดนปอสะกิดด้วย สายตา ปาก และมากที่สุด ใช้กำลัง กร้ากกกกก
ก็ต้องบอกว่าเป็นข้อดี(ถึงจะเย๊อะไปนิด?) ที่แสดงให้เห็นว่าเค้ารักไง
ถึง EQ จะน้อยไปนิด ขวานผ่าซากไปหน่อย อารมณ์ฉุนเฉียวง่าย บอกอะไรไม่เคยฟัง (ข้อดีทั้งน๊านนน)
ทีก็ค่อยๆสอนละกัน เค้าออกจะเชื่อฟัง หรือที่กบพูดอ่ะแหละ
ท่าทาง "กลัว......" น่าดูเลย เหอๆๆๆ :m12:
แต่เค้าก็รู้จักทีมากขึ้นนะ รู้ว่าทีอารมณ์ไหน คาดว่าประสบการณ์ก็ค่อยๆสอนเค้า
ปล.เรื่องบ่นนำนี่ฮานะ ทำไปด๊ายนะที
-
ไอ้คุณปอมันคงจะหึงนายทีแหละที่ กบ มันลากคอนายทีคงเห็นว่ามันถูกเนื้อต้องตัวนายทีเยอะเกินไป ไอ้คุณปอมันเลยเกิดอาการพิษชหึงเต็มเปา555555(คิดเอาเองน่ะอันนี้)อย่าลืมมาต่อตอนอยู่ในรถล่ะ
-
ปอขาดทักษะการเข้าสังคมแฮะ ลำบากใจแทนทีมาก จะเห็นได้ชัดเลยว่าต้องคอยบอก คอยเตือนคิดนู่นคิดนี่ให้ปวดหัวตลอดเลย
เอาใจช่วยนะคับ มาต่อเร็วๆๆล่ะ :bye2:
-
ต่อไวๆน่ะค่ะ
ในรถอะไรจะเกิดขึ้นน่ะ
5555+
-
สวัสดีครับ
ผมว่าไม่ใช่อ่ะหรอก
มันเป็นแผน.... แผนการที่หัวสมองปอจะคิดได้ ซึ่งได้ผลเสียด้วย
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
มีอะไรในรถป่าว
-
ปอน่ารักวะ
ชอบบบบ
มาต่อเร็วนะ
:call:
:call:
-
เป็นเราก็เคือง ชิมิปอ
ไปบอกเพื่อนว่าผัวเป็นน้อง เออ...บอกว่าผัวรุ่นน้องก็ไปอย่าง
ดีแล้วปอ....เมียแบบนี้อย่าได้กลัว ฮี่ ฮี่
จับ :oo1: ทุกคืนเลยปอ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าไม่ผิดน๊า
เค้าอยู่ข้างปอ
เค้าชอบ
แต่เค้าไม่ใช้แนนซี่ น้า
:-[
-
ปอ o13 อ่ะ
ถ้าไม่รักทีมากๆ ก็คงไม่มีอาการแบบนี้
แต่ว่า เรื่องพฤติกรรมที่พึงปฏิบัติในสังคมนี่
คงต้องค่อยๆ ปรับไปเรื่อยๆ เนอะ?
เป็นกำลังใจให้คุณที ค่ะ
-
ปอจะหวงไปถึงไหน
ปล*แอบเห็นเผยชื่อจิงด้วย :m20: :m20:
-
ขำดีค่ะ
มีการทดลองเปิดแอร์ซะหนาวเชียว ฮ่าๆ
เป็นเราคงอยู่ไม่ไหว หนาวเกิ๊นน :serius2:
แต่ปอขี้หึงจริง รับมือดีๆนะค้า
เป็นกำลังใจให้อยู่นะค่ะ
-
ปอเอ้ย
ก็รู้ว่ารัก :เฮ้อ:
-
ขอบคุณสำหรับนิยานสนุก ๆ มากเลยนะค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วมีครบทุกรสชาติเลยอ่ะ ทั้งสนุก เศร้า มีความสุข แล้วก็ฮามาก
ชอบทั้งที แล้วก็ ปอ ด้วยนะ...น่ารักทั้งคู่เลย
เป็นกำลังใจให้กับไรท์เตอร์ด้วยนะค่ะ...อิอิ ^^'
-
นายที บีมอยากเห็นคนทะเล้นแบบนายจัง แรกๆก็คิดว่าน่าจะเรียบร้อย เป็นเด็กเรียนเป็นการเป็นงาน แต่อ่าน 2 ตอนนี้ อ้าวทีเปลี๊ยนไป 5555+ สงสัยติดโรคมาจากนายปอมากไปหรือเปล่า อยากเห็นหน้าคนที่ทะเล้นทั้ง 2 คนเลย ทั้งนายปอและนายที หวังว่าคงจะมีโอกาสนะคร้าบบบ :pig2:
-
มาอ่านแล้วนะคับ
-
:m20:พี่ปอโคตรเอาแต่ใจเลยยยย สงสารพี่ทีแย่ๆๆๆ o13
-
ชอบบบบบบ
o13
o13
o13
-
หึงโหดจริงๆนะปอ
-
ถ้าให้เดาอาจเกิดศึกนองเลือดกันในรถ
มุมแดงพี่ปอ มุมน้ำเงินพี่ที
ฮุกขวา ซ้าย ขวา แย๊บๆๆ 555+
อย่ารัีกกันรุนเเรงมากนะครับ เป็นห่วงสุขภาพ
o13
-
“วัดนี้ไม่มีพระ ไม่มีเณร ไม่เมรุ ไม่มีสัปเหร่อ เป็นวัดท่องเที่ยวรัฐบาลดูแล เป็นสมบัติของชาติไม่มีเจ้าของ”
^
^
^
หาข้อมูลเพิ่มเติมใหม่หน่อยนะคะ หนู
เจ้สอง :bye2:
-
ปอรักทีก็จริง
แต่ขาดการเข้าสังคมอย่างรุนแรง....
อย่างนี้คบ ๆ กันไปจะมีปัญหารึปล่าว
แบบเข้ากับเพื่อนของทีไรเงี๊ยะ
ป.ล. ต้น = ที ใช่ไม๊
:really2:
เห็นด้วยๆ :a1: ไอมองเห็นเรื่องนี้มานานแล๊ะ
ระเบิดลงแหงๆในรถเนี่ยยยย พี่ทีเทศนาหน่อยซะ :serius2:
-
ไอ้ปอกวนตีนจิงๆ พี่ีทีสั่งสอนด่วนนะ
เป็นห่วงเรื่องเข้าสังคมจริงๆนั่นแหละ
แต่ดูเหมือนตอนท้ายๆจะดีขึ้นนะ
แอบน่ารักเหมือนกัน :o8:
วันนี้ไม่มาเหรอ?? คิดถึงพี่ที :z2:
-
กว่าจะตามอ่านทัน เหนื่อยยยมากก
:pig4:
-
ทีกะปอ เดือนหน้าไปเดินเที่ยวงาน'จำปีกันป่ะ อิอิอิ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:z1: :z1:
งั้นก้อคงต้องรอตอนต่อไป อิอิ
-
เอ่อ เหอะๆๆๆๆๆๆ ก็แบบว่า ขอเม้นหน่อยได้ไหม
ความรู้สึกส่วนตัว เหมือนที ไม่ค่อยได้ปรับอะไรเข้ากับปอ เรย
คือไม่ได้เข้าข้างปอ นะ แต่แบบว่า เหมือนบางครั้ง ทีก็ไม่เข้าใจตัวเอง
รู้อยู่ว่า ปอเป็นคนยังไง บางครั้งก็ทามอะไรไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของปอเท่าไร
คนสองคนอยู่ด้วยกันได้ไม่ใช่เพราะความรักอย่างเดียวแต่เป็นเพราะว่า คนสองคนนั้นต้องยอมรับความในสิ่งที่แย่ของอีกฝ่ายได้
ก้เข้าใจว่า ทีอาจจะเคยปรับแล้วแต่อาจจะยังไม่พอหรือเปล่า เหมือนบางครั้ง ก็แคร์คนอื่นมากกว่า คนที่ตัวเองรัก
ยังไงก็แบบว่า รักกันไว้ ละกัน
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 31...เจ็บตัวในรถ
หลังจากที่ผมกับไอ้ปอขึ้นรถความตึงเครียดจึงเกิดขึ้น ความเงียบเริ่มครอบงำ (เอาไงดีล่ะกู...ถ้ากูผิดกูก็ผิดแค่นิดเดียวที่นินทามึงแล้วหัวเราะเสียงดัง...แต่มึงก็ได้ทำกูแสบมาก...มึงคงคิดล่ะสิว่า ถ้ากูอยู่ในกลุ่มเพื่อน แล้วกูไม่กล้าพูดกับมึงแรงๆ) ซึ่งก็จริงอยู่ในกลุ่มคนที่รู้จัก อะไรพอยอมได้ก็ยอมไว้ก่อน(ไอ้ปอมันยิ่งปากพล่อยๆ) แต่ถ้ามันพูดทุกอย่างผมกับมันก็คงจบ(มันก็คงคิดอยู่มั้ง)...ผมคิดไปด้วย นั่งทำหน้าบึ้ง สายตาก็มองไปข้างหน้าอย่างเดียว ไอ้ปอก็คงอยู่ในภาวะหน้าหงิกเหมือนกัน
ผมไม่ได้สนใจมัน ไอ้ปอพูดประโยคแรกหลังจากขับรถได้ประมาณสองกิโลได้
“มึงคุยอะไรกัน” เสียงเย็นชา
“กูบอกไปแล้วมึงจะเชื่อกูไหม”
“มึงบอกกูมาก่อนดิ”
“ก็อย่างที่กูเคยพูด”
“พูดไร”เสียงนิ่งๆเหมือนเดิม
“.......” ผมเงียบ (กำลังคิดเหมือนกันว่าผมพูดอะไร ก็ตอนนั้นผมโกหกมัน ผมลืมไปแล้วว่าตัวเองพูดอะไร ...จะได้เหมือนกัน) ผมเงียบคิดพักใหญ่
“พูดอะไร” ไอ้ปอตะคอกใส่ผม
“........”ผมยังเงียบตามเคย (ก็มันลืม คิดยังไม่ออก) รู้สึกได้เลยว่าไอ้ปอขับรถเร็วขึ้น (ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย...มีอะไรใช้แต่กำลังไม่งั้นก็เรียกร้องความสนใจ) ผมมองหน้ามันก่อนที่จะระลึกได้
“กูบอกว่าแนนซี่คงดีใจที่ได้ไปกับมึง” ที่จริงผมนินทามันว่า(มึงคงกลัวแนนซี่) ถ้าพูดความจริงออกไปมันคงไม่พอใจเพราะมันไม่ชอบให้ใครมาพูดว่ามันกลัวคนโน่นคนนี่(ก็เด็กมีปัญหา...มันพยายามทำตัวเองให้มีปัญหามากกว่า)
ไอ้ปอได้ยินแค่นั้นก็เลี้ยวรถจอดข้างทางกระทันหัน
“โป๊ก” หัวผมชนกับกระจกข้าง (ไม่ได้รัดเข็มขัด) ผมยื่นหน้าเอามือคลำที่หัว ผมเหล่มองไอ้ปอ ...ไอ้ปอหน้าซีด ตกใจอย่าเห็นได้ชัด มันคงอึ้งไม่คิดว่ามันจะโขกแรงขนาดนั้น มันก็ทำอะไรไม่ถูกเลยล่ะ อ้าปากตาค้าง ค่อยๆเอามือมาที่หน้าผากข้างซ้ายของผม
“มึงเจ็บไหมที” ไอ้ปอพูดเสียงอ่อยๆ
“หึ ไม่เจ็บ” ผมตกใจมันมากกว่าที่มันหน้าซีด (มึงเลือดออกตรงไหนป่าว ทำไมมันซีดขนาดนั้น)
“มึง เจ็บมากไหม” (ทำกูเจ็บยังมาทำหน้าเศร้าให้กูเห็นอีก...กูจะโกรธมึงรึสงสารมึงดีล่ะ)
“ไม่เลย กูบอกแล้วว่าไม่เจ็บ” (กูถือว่ามันเป็นกรรมกูแล้วกันที่โกหกมึง...เห็นผลทันตาดี)
“กูขอโทษ” (ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ...ก็ดี แต่...)
“กูว่าคนที่มึงจะขอโทษคงไม่ใช่กูหรอก เพราะมันเป็นเรื่องเล็กน้อย” (กูอยากให้มึงไปขอโทษเพื่อนกูมากกว่าที่มึงทำลงไปเมือวานในหลายเหตุการณ์) ผมให้มันคิดแต่ไม่รู้ว่ามันจะคิดออกไหม
ไอ้ปอเหมือนไม่สนใจคำพูดผม มันจับหัวผมบิดดู
“มันช้ำขนาดนี้ ไปหาหมอไหม”
“หัวกูไม่เป็นไรหรอก แค่เส้นเลือดฝอยแตก มันไม่ได้สำคัญ เดี๋ยวมันมาอุดของมันเอง”
“มึงแน่ใจนะ”
“เออ”
“กูลืมไปว่ากูมากับหมอ55+” มันพูดแล้วหัวเราะเบาๆ(แต่กูไม่ตลกด้วยเลยนะ)
“กูว่าจะจอดถามมึงดีๆ ช่างมันเถอะ มันผ่านมาแล้ว” (ให้มันแน่เหอะถ้ากุไม่เจ็บตัวก่อนคงซักกูยาว... ดีแล้วล่ะที่ไม่ถาม กูก็ไม่อยากบาปโกหกมึงเท่าไหร่หรอก)
ไอ้ปอขับรถ เลี้ยวกลับ(อ้าวแล้วมึงจะไปไหน) ผมสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถาม ดูๆไปเรื่อยๆ (เห้ย มันกลับมาบ้านไอ้กบทำไมว่ะ)
“ไปไหนแล้วล่ะ” ไอ้ปอพูด เมื่อรถจอดหน้าบ้านไอ้กบ (อย่าบอกนะว่าจะมาขอโทษ)
“ใคร ไอ้กบเหรอ”
“เออ” (เค้าคงจะรอมึงอยู่หรอก)
“ออกไปเที่ยวแล้วมั้ง....ถามหามันทำไม” (ผมแกล้งถาม)
“อ้าว ไอ้นี่ มึงบอกให้กูมาขอโทษไอ้พี่มัน ไม่ใช่เหรอ…หัวมึงกระแทรกเป็นไรมากป่าวเนี้ย” (ไอ้พี่มัน...ศัพท์อะไรของมึงวะ กึ่งเพื่อนกึ่งพี่) ช่างมันเถอะแต่มันก็ทำให้ผมยิ้มที่มุมปากได้ อย่าน้อยก็คิดที่จะมีสำนึกดีกะเค้าบ้าง
“เค้าไม่อยู่ก็ไม่เป็นไหร่หรอก โอกาสหน้าก็ได้ ไม่สายสำหรับการสำนึกผิด 55+” ผมพูดแซวมันเล่น
“งั้นเราไปเที่ยวกัน ดีไหม ไหนๆกูก็ได้ลางานมาแล้วจะได้ไม่เสียเวลา” (กูขอร้องให้มึงมาตายล่ะ ... หาว่าเสียเวลางานมาหากู)
“มึงจะไปไหน เดี๋ยวกูพาไป” มันพูดต่อ
“ห๊ะ” ผมมองมัน เมื่อกี้นั่งยัน นอนยันว่าจะกลับ และอีกอย่าง(พูดซะเหมือนกูเป็นภาระมึงเลย)
“ไปพัทยา ดีไหม” มันพูดอย่างอารมณ์ดี ต่างจากเมื่อ ครึ่งชั่วโมงก่อน
“ไม่เอากูเบื่อทะเล”(เบื่อพอๆกับหน้ามึง)
“ไปสวนนงนุช”
“เคยไปแล้ว”
“ไปสวนเสือ”
“....”ผมส่ายหัว
“ไป.....สัตหีบ”
“ไปทำไม”
“ไปขึ้นเรือจักรี” (ทำไมมึงถึงอยากไปนักว่ะ ไอ้ที่มึงพูดๆมาทั้งหมด กูเคยไปหมดแล้ว)
“อืม ไปก็ไป” แต่ก็สงสารมัน ก็อย่างที่มันว่าแหละ ลางานมาทั้งทีจะให้กลับไปอยู่บ้านก็คงไม่ดี อย่างน้อยก็หาประสบการณ์วะ มาครั้งแรกกับครั้งนี้มันจะต่างกันไหม ในที่สุดก็ไปสัตหีบ ขึ้นเรือรบ ส่วนใหญ่ก็มีพ่อแม่พาเด็กๆมาเที่ยวกัน หลังจากนั้นก็ขึ้นเขาดูจุดชมวิว สัตหีบ ต่อด้วยเล่นน้ำที่หาดเตยงาม หาดนี้คนน้อยครับ อาจจะพราะว่ามันอยู่ในค่ายทหารมั้ง คนทั่วไปก็อาจจะไม่ค่อยกล้าเข้ามา ก็ประมาณเที่ยงก็กินข้าวแถวๆนี้แล้วมุ่งหน้ากลับชล
“ไปไหนอีกอ่ะ มันเพิ่งบ่ายโมงเอง” (ยังจะไปอีกเหรอ)
“กลับบ้าน นอน” ผมออกความคิดเห็น
“บ้า มาเที่ยวนะไม่ได้มานอน...นอนไว้นอนตอนเย็น”
“แต่กูง่วง” (กินข้าวอิ่ม โดนแอร์เย็น)
“กูอนุญาตให้มึงหลับ 30 นาที ถึงแล้วกูจะปลุกมึง” (กูต้องให้มึงอนุญาตก่อนใช่ไหม ถึงจะนอนได้) ผมหาวแล้วก็หลับไป
...
เวลานานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ผมหลับ ไอ้ปอก็ไม่ได้ปลุก แต่รถมาจอดสนิทที่ม.บูรพา ผมมองไอ้ปอ มันเอนเบาะนอนแต่ไม่ได้หลับ นอนฟังเพลง
“ตื่นแล้วเหรอ” (กูลืมตา คงหลับอยู่มั้ง)
“อืม กี่โมงแล้ว”
“สามโมง”
“อ้าวแล้วไม่ปลุกกูล่ะ”
“กูเห็นมึงนอนสนิท มึงคงเหนื่อย”
“แล้วมาที่นี้ทำไม”
“กูไปหาดมาแล้วแต่แดดมันส่องเข้ามา ไม่มีที่จอดร่มๆ กูเลยเข้ามาจอดในมหาลัย”
“เค้าให้มึงเข้าด้วยเหรอ55+”
“ปากดี... กูน่าจะปล่อยให้มึงตากแดด จะได้เป็นไอ้ทีแดดเดียว55+ ตัวยิ่งดำๆอยู่ด้วย” (ไอ้บ้า ขาวกว่ากู แล้วทำเป็นพูดได้นะมึง)
“มึงนั้นแหละปากดีนักนะ เดี๋ยวกูทิ้งไว้ที่นี้เลย”
“โอ้ยที อย่าทิ้งกูเลย กูหาทางกลับบ้านแถบไม่ถูกแหนะ” มันพูดประชดผม
“จริงดิ โง่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“กูหลับตาเดินยังไม่ตกหลุมเลย”
“แล้วมานี้ทำไมไม่กลับบ้าน”(ใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้ว)
“ก็บอกแล้วมันยังไม่เย็นเลย มานี้กูจะพามึงไปดูปลา”
“กูดูเป็นสิบรอบแล้วปอ” ปลาในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำทางทะเลม.บูรพา
“มึงเคยดูกับกูยัง” มามุกนี้ตลอด (กูเบื่อจริงๆ คำอ้างนี้ มันจะต่างกันตรงไหน ดูกับมึงแล้วปลามันจะมีขางอกมารึไง...เสียเงินอีกต่างหาก วันนี้งบปานปลายแล้วนะ)
“มึงเคยดูยัง”
“เคยดูแล้ว”
“กูก็ดูแล้ว มึงก็เคยดูแล้ว แล้วจะเข้าไปเสียเงินทำซากอะไรวะ” ผมพูดต่อ
“เอางี้ ไปนั่งรถรางเล่นดูมอดีกว่า มึงจะจบแล้วนี่ มาต่อนี้เลยดิ”
“ไม่เอาอ่ะ กูจะไปเรียนที่เดียวกับมึง จะได้ประหยัดค่าอยู่ค่ากินไง” (ทำเป็นประหยงประหยัด...ไปเรียนกับกูมันมีกระเพาะเดียวเหรอวะ ถึงประหยัดค่ากิน )
“เออ สอบให้มันได้ งั้นก็ไปนั่งรถรางเล่นกัน”ที่ชวนมันไปไม่อยากเสียเงิน หลอกล่อไปที่อื่น (จะได้สำรวจอาหารตาไปด้วย55+ความคิดกูช่างร้ายนัก)
ผมกับไอ้ปอเดินไปขึ้นรถรางอาคารเฉลิมพระเกียรติ(สถานที่เรียนรึที่ท่องเที่ยววะ) มีเสาไฟเป็นหงษ์ยังกะถนนที่นครปฐม(ถนนที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในประเทศไทย) ยิ่งเข้าไปยิ่งอึ้งในมหาลัยมีโรงแรมด้วยอ่ะ ตามปกติก็จะเห็นมีแต่ที่พักรับรอง แต่นี่โรงแรมสไตล์บาหลีซะด้วย ตอนแรกนึกว่าไม่ใช่ของมอเค้า แต่อ่านป้าย โรงแรมมหาวิทยาลัยบูรพา (ผมมาครั้งสุดท้ายก็น่าจะตอนมอหก...เออแต่ล่าสุดก็งานลอยกระทงที่ผ่านมานี่หว่า แต่ไม่ได้มาทางนี้)
“อย่างงี้ นักศึกษาก็สนุกเอากันเลยนะสิ” ดูมันพูดมาถิ่นเค้าแล้วยังปากดี มันพูดใส่หูผม แต่น้องคนข้างหน้าได้ยินมั้ง หันมามอง (เอาเลยน้อง ถอดคัชชู ส้นเข็มที่น้องใส่ ฟาดปากมันเลย)
“ปอ เค้าอยากใช้เป็นที่ฝึกงานของนิสิตเค้าก็ได้…สมัยกูก่อนจะไปข้างนอกได้ก็ต้องฝึกงานในโรงบาลมอก่อนเหมือนกัน”
“.......” ไอ้ปอเงียบ (หวังว่าน้องคนข้างหน้าจะไม่โกรธนะ พี่แก้ต่างให้แล้ว)
ไอ้ปอเงียบผิดปกติ จนผิดสังเกต ผมเลยมองมัน ผมคิดว่าจะมาหาอาหารตา แต่กลับเป็นมัน ที่มองคนรายทางคอแทบหัก (กูไม่น่าชวนมึงมาเลย...มึงมอง กูก็มองวะ) ผมก็มองหาสิ่งที่สบายตาเหมือนกัน มองไปคนละฝั่งกับมัน (มีแบ่งกันมองด้วยเว้ย) สักพักไอ้ปอเอามืออ้อมมาข้างหลังผม ชูนิ้วสองนิ้วทำเหมือนจะจิ้มตาผม
“มองอะไรหนักหนา”
“อ้าวไอ้นี่ ทีมึงมองกูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
“กูมองเฉยๆ กูไม่ได้คิดอะไร”
“กูคงจะเข้าชาญรู้อยู่หรอกว่ามึงคิดรึไม่คิด กูมองไปเรื่อยไม่ได้คิดไรเหมือนกัน”
“มึงไว้ใจได้ที่ไหนล่ะ”
“โอ้ยยย ไอ้ปอ คำนั้นกูต้องพูดมากกว่า” (กูไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยเหมือนมึงนะ) จริงๆแล้วผมน่าจะเป็นฝ่ายหึงหวงมันมากกว่านะ เอาจริงๆคือมันหน้าตาดีกว่าผมอีก แถมมีคนมาแทะโลมมากมาย (เหมือนคุณๆที่อ่าน แล้วเห็นมันดีกว่าผม)
นั่งครบรอบก็ลงที่เดิม ประมาณ4โมงได้
“ไปบางแสนกันไหม” ไอ้ปอชวน
“โอ้ยยย มึงยังไม่เบื่อน้ำทะเลอีกเหรอ”
“กูไปกับมึงได้ทุกที่แหละ” (อย่าพูดกูเลี่ยน)
“ไม่ไป น้ำทะเลเต็มกระเพาะกูแล้ว”
“กูไม่ได้ชวนมึงไปเล่นน้ำ ไปเดินเล่นเฉยๆ”
“จะไปยังไงก็ช่าง กูได้กลิ่นอายทะเลจะอ้วกอยู่แล้ว” (กูโคตรเบื่อ)
“ไปไหนต่อดีล่ะ มันยังไม่ค่ำเลย”
ตกลงเรื่องที่จะไปอยู่นาน คิดไม่ออกแถวๆนี้ก็ไปหมดแล้ว เลยตกลงกันว่าขับเลียบหาดบางแสน ขึ้นเขาสามมุก ดูพระอาทิตย์ตก เหมือนจะโรแมนติกเนอะแต่ไปจริงๆได้แต่นั่งบนรถไม่ได้ออกมา เพราะเจ้าลิงที่นี้ซนมาก และหลังจากที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ผมก็ชวนมันกลับ
“ไป กลับบ้าน”
“หาไรกินก่อนเข้าบ้านดีกว่า”
“ปอที่บ้านก็มีข้าวกิน” (มึงอย่าเพิ่มรายจ่ายให้มันมากนัก แค่นี้งบก็บานปลายเยอะแล้ว)
“น๊าที กินข้างนอกบ้านสักครั้งเหอะ”
“มึงหนิหาเรื่องเสียตังค์ตลอด”
“วันนี้มาเที่ยวแล้วก็เอาให้มันครบเซตไปเลย ทั้งกิน ทั้งเที่ยว จะได้สนุกไง” มันพูดยิ้มๆ
“สโลแกนมึงมีแต่จะพาจน ทำมาหาเก็บบ้างนะ ไม่ใช่มัวแต่ทำมาหากิน”
“ขอร้อง วันนี้วันเดียว กิน เที่ยว หยุดบ่น” มันพูดเน้นๆทีละคำ
“เออได้ แต่กูบ่นเป็นครั้งสุดท้ายของวัน การเที่ยวและการกินวันนี้ ถือว่าเราสองคนเอาเงินอนาคตมาใช้ ต่อไปนี้จะต้องประหยัดเอาเงินคืนอนาคต มึงเข้าใจไหม” ผมพูด ไอ้ปอทำหน้างง
“ยังไงวะ”
“ ก็ปกติมึงใช้ตังค์วันละ70 ต่อไปมึงต้องใช้ลดลงวันละ40บาท ทำเดือนหนึ่งก็พอ” ผมพูดให้มันฟัง ปกติผมให้มันใช้(ก็เงินมันนั้นแหละ)เดือนละ2พัน ทั้งกินน้ำมันรถ ต่อไปต้องลดลงให้ใช้ประมาณเดือน1พันสองร้อยบาท จะได้เอาเงินที่เหลือ แปดร้อยไปฝากเก็บให้มันเหมือนเดิม(เงินเดือนของมันจะต้องฝากในบัญชีไม่ต่ำกว่าเดือนละสองพัน...ผมเป็นคนควบคุมเอง) ไม่ใช่มันทำคนเดียวนะ ผมก็ต้องทำด้วย(รับผิดชอบร่วมกัน) ผมต้องลดลงให้มากกว่ามันอีก เพราะผมต้องเหลือเงิน พันสองร้อยในเดือนนี้ไปรวมกับของมัน ฝากเข้าบัญชีสองพัน ...หลายคนอาจจะคิดว่า ทำไมผมไม่เอาเงินเดือนผมฝากให้มันไปเลยจะได้ไม่ต้องมานั่งลดกันทั้งเดือน...ไม่ได้หรอกนะครับ เงินส่วนอื่นก็ต้องเก็บเป็นสัดส่วน ส่วนที่จะเอามาจ่ายก็ต้องคงเท่าเดิม ถ้าอยากจะได้อะไรเป็นพิเศษเช่นเที่ยวกินเหมือนในวันนี้ รึอยากได้ร้องเท้า เสื้อผ้า ก็ต้องรู้จักลดรายจ่ายส่วนอื่น เอาไปจ่ายส่วนนี้เอง สรุปแล้ว รายจ่ายต่อเดือนต้องเท่าเดิม รายเก็บต่อเดือนก็ต้องเท่าเดิม (งงไหมกับการเก็บเงินของผม)ผมทำตั้งแต่สมัยเรียนนะ แต่ตอนนั้นควบคุมรายจ่ายอย่างเดียว ตอนนี้ก็ทั้งรายได้และรายจ่าย
“ทำได้ไหม”ผมถามย้ำ
“วัน50 บาทไม่ได้เหรอ” (มีอ้อนวอน)
“ 40 บาทก็พอแล้วปอ ตอนเช้ามึงก็กินข้าวที่บ้าน ตอนเย็นก็กลับไปกินที่บ้านแล้วจะไสหัวไปไหนค่อยไป และตอนไปเรียนมึงก็ติดรถพ่อมึงไป และกลับ เห็นไหมแทบจะไม่ได้เสียตังค์ จะเสียหน่อยแค่ข้าวกลางวัน ตกลงไหม” ผมว่ามันน่าจะดีกับตัวมันด้วยนะ มันจะได้มีเวลาพบปะพูดคุยกับครอบครัวมันมากขึ้น
“มึงก็ไม่เผื่อให้กูเลยเหรอ ถ้ากูไปทำแก้วน้ำเค้าแตกมึงจะว่ายังไง”
“นั้นแหละเป็นสิ่งที่มึงจะต้องรอบคอบมากขึ้น ถ้ามึงไปแตกจริงๆ มึงก็กดออกมาใช้ได้ แต่ต้องใช้หนี้บัญชีตัวเองแค่นั้น”
“กูเพิ่งเคยเห็นนี่แหละเว้ย ใช้เงินตัวเองเป็นหนี้ตัวเอง”
“ปอเราโตแล้วมันต้องมีระเบียบในการใช้เงินได้แล้ว ถ้าใช้ไม่คิด มันก็หมดไปอย่างไม่ทันคิดเหมือนกัน...เหมือนวันนี้เหมือนจะหมดไม่เยอะแต่ถ้านั่งเขียนรายจ่ายออกไปมันเกินสองพันแล้วนะ” ค่าน้ำมันรถก็ปาไปแล้วพันห้าร้อย
“เออ กูทำได้…วันนี้เรากินข้าวนอกบ้านกัน”
“ได้ ไม่มีปัญหา มึงทำได้ ก็โอเค” (ทำให้ได้อย่างที่ปากพูดแล้วกัน)
“งั้นไปกินหมูกระทะกัน” (กูก็นึกว่ามึงจะกินข้าวไม่เกินคนละ50...ไปกินหมู2คน ตกคนละเกือบๆสองร้อยเลยนะเว้ย)
“เอาจริงดิ” (กูเริ่มมีปัญหาแล้ว ตัวเลขวิ่งพล่านในสมองกูไปหมด)
“นานๆครั้ง กูบอกแล้วว่ากูทำได้ ไม่ต้องห่วง”(มึงน่ะได้ แต่กูเริ่มไม่ไหวแล้วเพราะปกติต้องลดเยอะกว่ามึง เจอหมูลงไปกูต้องลดลงกว่าเดิม)
“โอเค ได้” (เดือนที่แล้วค่าไฟเพิ่งทำพิษกู)
ณ ร้านชบา หมูกระทะ
ไอ้ปอก็เลือกที่ซะไกลจากที่ตักอาหารเชียว นั่งตรงลานโล่งๆด้วยนะ(ฝนตกลงมาหรอกมึง ฝนยิ่งไม่มีฤดูอยู่ด้วย) ก็นั่งกินไปเรื่อยๆ สักพักมีเด็กมาขายดอกกุหลาบ
“พี่ค่ะ ช่วยหนูซื้อหน่อยค่ะ ดอกล่ะ10บาทเอง” (10 บาทไม่เองแล้วหนู)
“ไม่ซื้อหรอกครับ”ผมตอบแล้วยิ้มให้เด็กหญิงวัยประมาณ 6ขวบ สงสารเด็กแต่ไม่นิยมสนับสนุนให้เด็กเป็นเครื่องมือ (โห้..โคตรมนุษยชาติเลยกู)
“ซื้อให้แฟนก็ได้ค่ะ” แน่ะมีชักนำ ... น้องคนนี้ไม่ได้มองหรอกครับว่ามากับใคร เห็นพูดประโยคแบบนี้ทุกโต๊ะ สงสัยท่องมา
“พี่คนนั้นเค้าใจร้าย มา เอามาขายให้พี่” ไอ้ปอพูด (อ้าวไอ้นี่ พูดซะกูเลวในสายตาเด็กเลย)
“ดอกเท่าไหร่ครับ” ไอ้ปอถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่ม ผมก็นั่งอมยิ้มดูมันคุยกับเด็ก เห็นมันหน้ามึน เอะอะโวยวายไร้มารยาท แต่มันรักเด็กนะ(ขัดกับตัวมันใช่ไหมล่ะ) เวลาขี่รถผ่านโรงเรียนอนุบาลมองคอแทบหักแล้วก็จะยิ้ม พูดเพ้อเจ้อเรื่องลูกให้ผมฟัง มันคิดถึงขนาดจะขอเด็กกำพร้ามาเลี้ยง(มีปัญญาเอาตัวให้รอดก่อนเถอะ)
“ดอกสิบบาทค่ะ”
“3ดอก 20 บาทได้ไหม”
“ได้ค่ะ” (อ้าวน้อง บวกลบ คูณ หาร เลขถูกยังเนี้ย กลับไปจะโดนแม่ตีป่าว)
“พี่ซื้อ20บาท” น้องเค้าก็ยื่นดอกไม้ให้สามดอก
“พี่ฝากเอาไปให้พี่ทีหน่อย(ไอ้ปอชี้มาที่ผม) แล้วบอกให้พี่เค้ายิ้มกว้างๆด้วย” เด็กคนนี้กำมือปิดปาก ยิ้มเห็นฟันหลอ ก่อนพูดว่า
“พี่เป็นแฟนกันเหรอค่ะ” (อ้าว ไอ้ปอทำให้เด็กสับสนทางเพศ) เด็กคนนี้ยื่นดอกไม้มาให้ผม
“ดอกนี้ของพี่(ผมวางไว้กับตัว) ดอกนี้ของพี่ปอ(ผมยื่นให้ไอ้ปอรับ) แล้วดอกนี้ของน้อง(ผมยื่นให้น้องกลับ)” ไอ้ปอทำหน้างง น้องก็รับเอาแบบงงหน่อยๆ
“เห็นไหม ให้ดอกไม้กัน ไม่ได้เป็นแฟนกันก็ให้กันได้ เพื่อนก็ให้ได้ เป็นพี่เป็นน้องก็ให้กันได้” (หวังว่าน้องคงลดความสับสนลงนะ)
จากนั้นน้องคนนั้นก็ไปขายโต๊ะต่อไป แต่ยังแอบมองมาที่โต๊ะผมกับไอ้ปอ(ยังๆ ยังไม่เลิกคิดอีก เบิร์ดกระโหลก2ทีดีไหม)
“ฉลาดว่ะ รู้จักหลอกเด็กด้วย”
“หลอกอะไรวะ มึงน่ะทำให้เด็กสับสน”
กินเสร็จ ก็กลับบ้านกว่าจะกลับถึงบ้านก็จะสามทุ่มอยู่แล้ว ผมกับไอ้ปอรีบอาบน้ำนอน เพราะพรุ่งนี้ มันอาสาไปส่งผมขึ้นรถแต่เช้ามืด เมื่อหัวถึงหมอนผมก็สลบไปเลย ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกอีกที ตี4 (โอ้ยยย ทำไมมันเร็วอย่างงี้ เหมือนกูเพิ่งนอนแป๊บเดียว) ผมอาบน้ำ และเดินลงไปหาไรกินข้างล่าง
“ปอมึงมากินด้วย มื้อแรกในการประหยัดของมึง(และกู)” ผมพูดยิ้ม
“กูยังไม่หิวเลย มึงกินเหอะ”
“อย่าใช้เกิน40บาทนะเว้ย”
“เออ กูรู้แล้ว”
หลังจากนั้นไอ้ปอก็ไปส่งผมขึ้นรถ ดูมันทำหน้ายังกะผมจะไปออกรบ
“อาทิตย์หน้ามึงอย่านัดใครไว้อีกนะ” มันบอกผม
“เออ” (กูไม่กล้านัดใครแล้ว)
“มาถึงก็โทรมานะ เดี๋ยวกูมารับ”
“เออ”(ส่งกูทีไรบอกกูทุกครั้ง)
“อยู่ที่นี้มึงก็อย่าซ่านัก อย่าให้กูได้ยินเรื่องท้าต่อยท่าตีกัน เข้าใจไหม” ผมพูด
“เออ ไม่มี” มันพูดยิ้มเอามือเกาหัว (ยืนตรงนี้น่ะไม่มี)
“ไม่มีก็ดี ถ้ากูรู้มึงจะโดนดี”
“55+ โดนไรว่ะ”
“โดนตีน ชัดมั้ย”
“โหดว่ะ”
ถึงเวลารถออก ผมเดินเข้าไปกอดคอมันแล้วพูดข้างหู “ดูแลตัวเองดีๆนะปอ” จากนั้นก็เดินขึ้นรถไป มุ่งหน้าสู่มหานครที่วุ่นวาย
...
เสาร์ อาทิตย์เป็นวันหยุดที่เหนื่อยทีเดียว หวังว่ามาคราวหน้าก็คงจะราบรื่นเป็นปกติดีนะ
-
:z13: :z13:
จิ้มก่อน เดี๋ยวค่อยอ่าน อุอุ
-
:z13: จิ้มด้วยคน (แต่โดนตัดหน้า)
เฮ้อ...ผมว่าปอนี่ก็กะจะทำให้ทีทุกอย่างเลยนะเนี้ย หวานไปอีกแบบ
แต่ความเป็นเด็กของปอก็มีสูงเลยทีเดียว ทีก็ต้องเข้าใจนะครับ(ซึ่งผมว่าปอจะเข้าใจพี่ทีมากกว่า)
ขอบคุณครับ และเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ :pig4:
-
o18 น่ารักทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
โรแมนติกมากมายอ่ะ ทำไมแฟนเราไม่ทำแบบนี้มั่งนะ ฮือๆๆๆ :z3: :z3: อย่าทำให้อิจฉามากมายนะ เห็นใจคนที่ไม่มีแฟนมั่ง 5555+
o13 o13
-
สนุกเหมือนเคย
เจ้สอง :bye2:
-
กฎเข้มซะ :laugh:
+1
-
น่ารักดีค่ะ คู่พี่มีความเป็นเด็กและผู้ใหญ่ผสมปนเปกันไป มิกซ์ออกมาแล้วก็ได้รสชาติซาบซ่านดีไปอีกแบบ :z2:
-
อ่านชื่อตอน แล้วพาให้คิดอกุศลอ่ะคุณไรเตอร์ (ตอนแรกนึกว่าเจ็บตัว...ตรงอื่น ไม่คิดว่าเพราะหัวโขกอ่ะ อร๊ายยย :-[)
พี่ทีเป็นคนที่มีวินัยในการใช้เงินมากค่ะ น้องปอได้พี่ทีดูแลรับรองอนาคตเศรษฐีแน่นอน ถ้าอิฉันเอาหลักการคุณพี่มาใช้ หลังจากวันที่ไปกลับเที่ยวมา คงเหลือใช้แค่วันละ 20 แล้วแน่(ไม่พอแม้แต่จะซื้อแกลบกิน :L3:)
-
ชอบตอนเดินกอดคออะครับ เห็นภาพเลยอ่าๆๆ
หนุกมากมายคร้าบบ มาต่อเร็วๆน้าาา :z13: :z13:
-
เดี๋ยวจะเอาวิธีคิดพี่ธีมาใช้บ้างดีก่า
จะได้มีเงินอนาคต
-
เป็นกฎการใช้เงินที่เข้มดีจัง o13
-
ใช้เงินโหดมากอะครับ ยังไม่เคยคิดละเอียดขนาดนี้เลยอะครับ
-
โหยยยยยยยยยยยยยย
ที นี่สุดยอดศรีภรรยาเลย ทำให้ทุกสิ่งอย่างเลย วางแผนซะ
-
นั่นไง!!! เจ็บตัวบนรถ.......
:m26:เจ็บมากมั้ยที หัวโขกเนี่ย :pigha2:
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วมันอบอวล น่ารัก หวาน(หลบๆ)
ทีเป็นคนมีระบบระเบียบรู้จักวางแผน ซึ่งเหมาะมากที่จะคอยใส่สิ่งเหล่านี้ให้ปอ
และที่สำคัญ...ปอเค้าจะฟังและทำตามที่บอก ทีมีเหตุผลดีๆเสมอ ยอดมาค่ะน้อง
ส่วนปอ...โอ้โห..คนรักเด็กนะเวลาแสดงออกกับเด็กจะอ่อนโยนมากๆ นี่ถึงขนาดจะรับเด็กมาเลี้ยง
นี่ไง...เริ่มวางแผนเป็นล่ะ ที่เหลือเรื่องรายรับ รายจ่ายทีก็จัดการไง หู้ยยยยย หวานกันจ๊าง
ปล.อยากเห็นหน้าปอตอนมาส่งทีขึ้นรถจัง คงจะน่าสงสาร
-
เจ็บตัวในรถ :z3: น่าจะหัวแตกไปเลยนะเนี่ย :z2:
ปอคิดถูกแล้วที่เลือกทีเป็นแฟน ได้ทั้งแฟน แม่ และคุณครู :z2:
-
:a5:
หงะเจ็บตัวในรถ
ไอ้เราก็นึกว่า..........
-
หว้า..ไอ้ที่เจ็บตัวในรถนี้มันอะไรกัน เค้าดันคิดไปไกลเลยน่ะเนี้ยเค้าไม่ยอมเค้าไม่ยอม :z3: :z3: :z3:มาต่อไวๆน่ะ
-
แค่ความรู้สึก ดีๆ..ก็เพียงพอคับ
-
พี่ที วันละ 40 ใช้ไงเนี๊ย -..-
เด่วจะลองเอาไปใช้บ้าง
เพาะว่าตังที่ได้ๆมา (พ่อแม่)
หาย เรียบไม่เคยมีเกบสักที เห้ออ
:o12: :o12: :sad4: :sad4:
-
:z2: :z2: :z2:
-
:z13:
จิ้มๆๆๆแวะมาจิ้มคัฟ
-
สรุปว่าที่เจ็บตัวเนี่ย...หมายถึงหัวโนใช่ป่ะ???
ไอ่เราก็คิดไปซะไกลเลยนะ...นึกว่าจะตบกันเลือดตกยางออกซะอีก
555555555555555555+
แล้วที่ให้ใช้เงินวันละ 40 เนี่ย...จะว่าโหดก็โหดนะ
แต่จะว่าดีก็ดีเหมือนกัน...มีน้อยใช้น้อย
ชอบวิธีคิดของทีนะ...เพราะว่าวิธีนี้จะทำให้เราสามารถเก็บเงินได้จริง ๆ
นับวันยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งชอบอ่ะ...ปอกวนได้ใจมาก ส่วนทีก็ยอกย้อนได้น่ารักน่ายิก
คู่นี้เหมาะสมกันจริง ๆ นะ...อ่านทีไร ยิ้มไม่หุบสักที
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะค่ะ...คนโพสต์ด้วยจ้า...อิอิ *^^*
-
ดีครับ
เพิ่งตามอ่านทัน เป็นคนชลบุรีเหมือนกันเลย ที่เค้าว่ากันว่าคนชลบุรีหน้าตาดีทุกคน พี่ว่าจริงไหม ผมว่าจริง ไม่มีเถียงยอมก้มรับความจริงกันเถอะ 555+
มาเที่ยวสัตหีบบ้านผมเลย มากันวันไหนเนี่ย ...
มาเที่ยวอีกวันไหน รบกวนโพรสล่วงหน้านะครับ จะได้ไปขอลายเซ็นต์
ขอเป็น FC พี่ทีกับพี่ปอ ด้วยคนครับ
-
:laugh: กรี๊ดวันละ 40 บาท
ทีงกจริงหนอ เด็กหนุ่มกินข้าวก็หมดแล้ว
เจ็บตัวบนรถนี่ไม่หัวแตกเลยหรือ 555+ :3125:
-
เป็นกำลังใจให้
:L2:
:L2:
:L2:
-
โห.....สงสารปออ่ะ เหลือเงินใช้วันละ 40 บาท
ที่สำคัญคือปอไม่เถียงสักคำ
น่าร๊ากกกกกกก
-
ใช้เงิน40บาทต่อวันนี่มันพอจริงๆเหรอคะ (อันนี้สงสัยจริงๆ ไม่ได้แกล้งกวนประสาทเล่นนะ)
ถ้าเป็นเรานี่ ค่อนข้างโหดร้ายนิดนึงนะ 40 บาทต่อวัน o21
ปล. คุณทีโหมดสุภาพชนกลับมาแล้ว 55
คราวนี้เราได้เห็นระบบการจัดการการใช้จ่ายเงิน ที่น่าเอาไปใช้บ้าง (แต่สงสัยจะไม่รอดชัวร์ -*- )
(แซวเล่นนะคะ ^^)
:L2: ให้กำลังใจคุณที+รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
ปออ่ะน่ารัก
ต้องได้แฟนอย่างทีคอยคุมอย่างงี้แหละ
ดีแล้ว
:o8:
-
โหห...รุนแรงซะหัวโขกเลย :m20: จิ้นกันไปไกล๊ ไกล....
แต่ชอบวิธีบริหารเงินของทีน๊า...อย่างนี้รับรองอนาคตสบาย...จะได้ฝึกนิสัยปอด้วย
ปล. ไม่ได้ชื่นชมปอคนเดียว...คนอ่านก็รักทีเหมือนกันนนน :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ :-[
-
เกือบแตกในรถด้วยอะ กร๊ากกกกกกกกกก
ประหยัดเพื่ออนาคต o13
-
น่ารักดีครับ
ไม่ว่าจะเป็นวิธีคิด
การวางตัว การใช้ชีวิตประจำวัน
ผมว่าถ้าใครทำได้แบบนี้คงมีความสุข
เหมือนที่ทีกับปอมี
-
:impress2: :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
40 บาท!! ถ้าเป็นหนูอยุ่ไม่ได้แน่นอน ไม่ได้ใช้เงินแล้วขาดใจ!! 555+
พี่ที่เนี่ย เหมือนเป็นแม่พี่ปอเลย คุมมันซะทุกอย่าง
แล้วพี่ปอก็ไม่เถียง น่ารักกันจริงๆ ว่าแต่เป็นไงบ้างคะ เจ็บตัวเลยพี่ปอนี่รุนแรงจริงๆ! :laugh: :laugh:
-
ชอบจังที่จะมี อนาคตร่วมกัน น เห้ออ อิจฉาจังเลย ย ย!!
:man1:
-
มาอ่านคับ
-
สนุกมากคับรีบๆมาต่อนะคับ^^
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 32…ไข่ตก
บ่นนำ
ไม่มี (แล้วจะบอกทำไมวะ)
ผมมุ่งหน้าเข้ากรุงด้วยสีหน้าอยากลาโลก ตื่นตั้งแต่ตีสี่ เหนื่อยที่ต้องตื่นเช้ามืดและเดินทางมากกว่าทำงานซะอีก ไอ้เรื่องงานก็ให้กูนั่งซะจะเป็นง่อยอยู่แล้ว วันๆหนึ่งนับก้าวตัวเองได้เลย ...เริ่มบ่นอีกแล้ว กลับมาๆ
ผมขึ้นรถทัวร์ปรับอากาศ นั่งติดกระจกด้านซ้าย หยิบหูฟังยัดเข้าหูตัวเอง ไม่ได้อยากจะฟังเพลงเท่าไหร่หรอกแต่ไม่อยากหลับ นั่งเงียบๆเดี๋ยวหลับไปจะโดนคนฉุด 55+ (แต่ถ้าคนข้างๆหลับระวังให้ดีนะ กูจะ....ละไว้ในฐานที่เข้าใจ(หลับตามนั้นเอง)) รถมาจอดที่เอกมัย เวลา 06.15 โดยประมาณ ผมขึ้นบีทีเอส ต่อด้วยการเดินเท้า ไปทำงานก็เหมือนเดิม มาก่อนชาวบ้านชาวช่อง มีแต่ยามหน้าห้องนั่งหัวKโด่ เอ้ย! หัวโด่เฉยๆ
“สวัสดีครับมาแต่เช้าเลยนะครับ” พี่ยามทักผม
“สวัสดีครับ” ผมทักทายตอบ
“มาจากชลครับ” ผมตอบกระท่อนกระแท่น พี่ยามยืนทำหน้างง (อ้าว กูตอบไม่ตรงคำถามเหรอวะ) ผมจึงอธิบายขยายความเพิ่มเติม
“วันหยุดผมกลับบ้านที่ชลบุรีครับ แล้ววันจันทร์ตอนเช้าผมก็จะกลับมาทำงาน บางวันรถติด บางวันก็ไม่ติด เลยต้องเผื่อๆเวลาครับ ” (เข้าใจไหมพี่...ผมยิ่งง่วงนอนอธิบายตอนนี้ก็วกวน)
“อ้อ บ้านอยู่ชลเหรอครับ”
“ครับ” (พี่ตอนนี้ผมเงี่ยนอยู่ เอ้ย! ง่วงอยู่ผมยังไม่มีอารมณ์สนทนา เพราะผมพูดไม่รู้เรื่องแล้ว...ถ้าเป็นอารมณ์เงี่ยนก็ว่าไปอย่าง จะเปิดอกคุยกันเลยยย 55+ )
หลังจากที่ผมพูดจบผมก็ขอตัว เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าเข้าสู่ห้องพักผ่อน(ที่ทำงานมีห้องนอนด้วยนะโว้ย ...ห้องพักผ่อนตอนเที่ยงแต่มันไม่ใช่เตียงหรอกนะเป็นโซฟาของใครของมัน) ผมตั้งปลุกไว้ ของีบสัก30 นาที
...................................................................................
เสียงนาฬิกาปลุกผมดังขึ้น
(อะไรวะ กูยังนอนไม่ทันจะหลับเลย) ยิ่งเป็นคนหลับยาก ตื่นขึ้นมาบ้วนปากสองสามทีเดินเข้าห้องทำงาน ถึงโต๊ะทำงาน (นั่งกวาดสายตามองเพื่อนร่วมงาน)มองไปซ้ายก็ไม่เจริญหู มองไปขวาก็ไม่เจริญตา ก็เลยต้องก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป เฮ้อ...ชีวิตไอ้ที
10 นาฬิกาได้ มีคำสั่งศาลจากเบื้องบน (ผอ.สถาบันเขียนจดหมายลงมา) เนื้อความว่าทางโรงพยาบาลหลายๆแห่งได้ร่วมกันออกหน่วย พอ.สว. และมีจดหมายส่งมาที่สถาบัน ขอคนไปร่วมทีมด้วย3คน (คุณคิดว่าจะมีผมไหม) ...แน่นอนที่สุด จดหมายมุ่งตรงมาที่ผม ไอ้พวกผู้ใหญ่ออกตัวกันเป็นแถว(เรียนมาทำไมว่ะหมอน่ะ ถ้าขี้เกียจตรวจคนไข้) เวรกรรมตกเป็นของไอ้ที(ก็กูหัวเดียวกระเทียมลีบหนิ เป็นเด็กด้วย ไม่มีปากมีเสียง) สรุปได้ 3 คน มีหมอคนนึง เภสัชคนนึง และไอ้ที (เป็น 3 คนที่อายุน้อยสุด หมอกะเภสัชอายุน่าจะสามสิบต้นๆ) ทีเรื่องไปในที่แบบนี้ล่ะให้กูไป ทีเรื่องสัมมนาในโรงแรมหรูๆ รึไปต่างประเทศแย่งกันไป เจริญจริงๆ…(จะเป็นการไปพอ.สว.ครั้งที่สองในชีวิตนี้)
กำหนดการณ์ไปก็โน่นแหละเดือนมีนา(พูดซะยังกะไกล ก็เดือนหน้านี้แหละ) วันนั้นก็เลยอารมณ์เสียนิดหน่อย ในตอนเที่ยงผมเดินลงมากะจะหาไรกินเย็นๆหน่อย มาคลายเครียดด้วย(โมโหเรื่องเมื่อเช้ายังไม่หาย)
“เชี่ยเอ้ย! อย่าให้กูเป็นผอ.นะมึง กูจะสั่งให้ไปทำงานโค้กอีเลิ้งเลยคอยดู ไอ้ลูกผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินทั้งหลาย....ให้ไปที่บ้านนอกๆ ไม่อยากไปหรอกมีข้ออ้างสารพัด ทีไปเมืองนอกเกียร์หมาเลยนะมึง เค้าเอาตีนยันไว้ยังจะไปให้ได้ กูเชื่อเค้าเลย” ผมเดินบ่นเบาๆคนเดียว(ก็กูไม่แน่จริงหนิหว่า)
ผมเดินเตร่ลงมา เดินมุ่งหน้าไปร้านผลไม้ปั่น เจ้เจ้าเดิม
“สับปะรดปั่นแก้วนึงครับ” ผมสั่งน้ำดับกระหายความร้อนทั้งภายนอกและภายในใจ ขณะที่ผมนั่งรอน้ำปั่น
“น้องๆ พี่ขอเวลาแป๊ปนึงนะครับ” (ขอกูเหรอ)
“เอาดิพี่ ว่ามามีอะไร” (กูยิ่งหงุดหงิดเล็กน้อยถึงปานกลาง)
“น้องพี่ว่าน้องหน้าหมองๆนะ ทำงานเครียดมากเลยเหรอครับ เอาน้ำผลไม้พี่ไปกินดูไหม”(แหนะๆมาโฆษณาขายของ…ทักซะกูเสียเลย) พี่เค้าแต่งตัวเหมือนมาขายประกันแต่มาขายน้ำผลไม้ ที่สามารถรักษาได้สารพัดโรค(เค้าว่างั้นนะ) มากัน2คน อีกคนเป็นผู้หญิง
“ผมกินน้ำผลไม้ปั่นของผมก็ดีอยู่แล้วครับ ขอบคุณครับที่มาบอก”(ฝืนๆตอบดีไปงั้นแหละ มันเป็นการตัดบท แสดงจุดสิ้นสุดของการสนทนา)
“แต่มันให้ประโยชน์ไม่เหมือนกันนะน้อง ของพี่มัน......(สาธยายไปรักษาโรคครอบจักรวาล)...” (อยากสนทนากะกูมากใช่ไหม) เค้าพูดยังไม่จบผมก็เดินไปเอาน้ำปั่นที่สั่งไว้ ยังเดินตามผมไปอีกแหนะ(กูไม่ใช่นักโทษนะเว้ย) ผมได้น้ำปั่นเสร็จก็มานั่งที่เดิม(กูจะจัดการสองคนนี้ยังไงดี .. ก็บอกแล้วว่าไม่สนใจ ติดยังกะเหาฉลามอยู่ได้)
“ทำมาจากน้ำผลไม้แท้ๆเลยนะค่ะน้อง มีเป็น20ชนิด เป็นผลไม้จากแคนาดาทั้งนั้น....” ฝ่ายหญิงพูดเสริม ขณะที่ผมนั่งดูดน้ำปั่นที่นั่งเดิม
“ผมฟังข้อดีของพี่มาหลายนาทีแล้ว แล้วข้อเสียล่ะ เล่าให้ผมฟังหน่อย” ผมพูดแล้วมองหน้าทั้งสอง เค้ายิ้มๆคงคิดประมาณว่า(มึงไม่น่าถามเลย ใครจะพูดข้อเสีย...ประมาณนั้น)
“ไม่มีน้อง มันเป็นวัตถุดิบจากธรรมชาติ 100 เปอร์เซ็นต์ ไม่ได้เจือปน ไม่มีข้อเสียหรอกค่ะ”(พี่ผลิตเองรึไง ถึงมั่นใจขนาดนั้น)
“ถ้าอย่างงั้นผมขอถามพี่หน่อย นอกจากน้ำผลไม้20ชนิดสั่งตรงจากแคนนาดาของพี่แล้ว พี่คิดว่าบนโลกนี้มีอะไรอีกบ้างไหมที่มีด้านดีอย่างเดียว” ผมถามกลับ ทั้งสองคนมองหน้ากัน(คงไม่คิดว่าเด็กอย่างผมจะกล้าพูดมั้งคงเห็นเอ๋อๆ55…รู้จักไอ้ทีน้อยไปซะแล้ว)
“เอาล่ะผมให้เวลาพี่คิด เดี๋ยวผมมา” ผมพูดต่อและเดินไปที่ซุ้มขายน้ำปั่น สักพักก็กลับมาผมยื่นน้ำแตงโมปั่นให้ทั้งสองคน
“ไม่ต้องตกใจ ผมเลี้ยงเอง พี่พูดมาเยอะแล้วพี่คงหิวน้ำ” ทั้งสองยิ่งงง เต๊ก ไปกันใหญ่
“พี่คิดออกรึยัง .........เห็นมั้ยโลกนี้มันไม่มีอะไรหรอกที่มีด้านดีอย่างเดียว ขนาดต้นไม้ที่เรานั่งหลบแดดอยู่นี่มันมีข้อดีมากมาย เป็นทั้งที่หลบแดด ทั้งให้ออกซิเจนให้เราหายใจ ให้ดอกให้ผลเป็นทั้งที่อยู่ของพวกนกพวกหนู มันยังมีข้อเสียให้เราได้เก็บกวาดใบที่มันร่วงทุกเช้า” (น้ำที่เลี้ยงถือเป็นค่าที่ฟังกูบ่นแล้วกัน)
“แต่น้ำผลไม้นี้ผ่านการผลิตที่ได้มาตรฐานของสากลเลยนะ พี่ก็กิน ก็รู้ว่ามันดีขึ้น น้องจะลองดูก่อนไหมล่ะ” (ยังพยามขาย พูดแต่ส่วนดีๆมันเฉยเลย)
“ถ้าพี่จะยืนยันว่ามันมีแต่ส่วนที่ดี งั้นผมถามหน่อย ว่าพี่ขายขวดเท่าไหร่” ผมพูดคนขายคงดีใจนึกว่าผมจะซื้อ
“ขวด1600 ถ้าน้องซื้อสองขวดพี่คิดแค่สามพัน” (แค่สามพันเหรอ ฟังเหมือนน้อยเนอะ)
“แล้วแต่ละขวดใช้ผลไม้กี่ลูก” ผมถามข้อมูลต่อ
“โห้ น้องใช้เยอะเลยแหละ คั้นเอาแต่น้ำผลไม้อย่างเดียวไง ไม่ได้เจือปนอย่างอื่น ลูกใหญ่ๆคั้นน้ำออกมาได้แค่นิดเดียว กว่าจะได้แต่ละขวดใช้เยอะเลยนะ” คนขายนำเสนออย่างภาคภูมิใจ
“พันลูกได้ไหม…ถ้าพันลูกก็ตกลูกละบาทหกสิบสตางค์”
“พี่ว่ามากกว่านะ” คนขายพูดก็พยายามพูดเยอะเข้าไว้มั้งจะได้ดูคุ้มค่ากับราคา
“สองพันลูกได้มั้ย”ผมถามต่อ
“ก็น่าจะประมาณนั้นนะครับ” คนขายยิ้มออกทั้งสอง
“อืมมม ลูกนึงก็ไม่ถึงบาทและขวดนึงกินได้นานแค่ไหน” ผมทำน้ำเสียงเบาๆ
“ก็เดือนนึง ถ้าน้องกินแล้วมันดีน้องสมัครเป็นสมาชิกก็ได้จะมีส่วนลดให้อีกนะ” คนขายรีบนำเสนอ
“ผมขอนุญาติบอกพี่นะ ถ้าพี่ยังอยากจะยึดอาชีพนี้พี่ก็ควรศึกษาให้มันละเอียดๆ รู้ในสิ่งที่จะขาย” ผมพูดพี่ทั้งสองทำหน้างง (ไม่ต้องงง ยังไม่รู้อีกเหรอว่าจะโดนด่า)
“ผมจะบอกให้นะ พี่กลับไปก็ไปเปิดศาสตร์โภชนาการด้วยล่ะ เรื่องโภชนาการ เอาของประเทศไทยนะ ไม่ต้องเอาของแคนาดา(ผมประชด) เค้าจะมีบอกไว้ว่าสัดส่วนที่เราควรกินอาหาร และผลไม้ในแต่ละมื้อ ผลไม้1 ส่วน ถ้ากินส้มก็ได้แค่1ลูก และต้องกินเส้นใยมันเข้าไปด้วยช่วยระบบขับถ่าย แล้วพี่นำเสนอมา ผลไม้สองพันลูกก็แสดงว่าต้องกินได้สองพันมื้อ วันนึงกิน3มื้อก็เอาไปหารสองพัน จะได้หกร้อยเกือบๆเจ็ดร้อยวัน เท่ากับสองปีเลยนะพี่” ผมพูดน้ำเสียงดังขึ้น พี่เค้าก็ฟังแบบไม่ทันตั้งตัว
“แล้วพี่มาบอกว่ากินได้แค่เดือนเดียว คิดว่าน้ำตาลในเส้นเลือดมันจะเกินไหม ผมว่าพี่เอาโรคเบาหวานมาให้ผมซะมากกว่า อย่างน้อยผมก็รู้ข้อเสียของมันแล้วอย่างนึง และพี่คิดว่าผมควรจะซื้อโรคมาให้ตัวเองไหม” ผมยืนขึ้น
“ทีหลังถ้าเจอผมก็เข้าเสนอขายได้ไม่ได้ว่า แต่ศึกษาแล้วช่วยมาบอกผมด้วยว่าข้อเสียมันมีอะไรอีก และมาเล่าให้ฟังตั้งแต่กระบวนการคัดสรร ผลิต จนเห็นเป็นสถานะของเหลวที่อยู่ในขวด อีกอย่างช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อย การย่อยจากที่เห็นเป็นน้ำๆมันแตกตัวเป็นโมเลกุลขนาดเล็กเข้าสู่เซลล์ได้อย่างไร มันถึงมีผลต่อการรักษาโรคต่างๆนานาที่พี่เล่ามาเมื่อกี้ ... เมื่อพี่เล่าให้ผมฟังได้เมื่อนั้นแหละผมจะซื้อ เพราะมันดีจริง…ไม่ต้องคิดมากนะพี่ ถ้าพี่รู้มันก็ดีแก่การขายของพี่เอง ….…เวลาพักผมหมดแล้ว ไปล่ะครับ ขอบคุณอีกครั้งที่เอาเรื่องดีๆมาเล่าให้กันฟัง” ผมเดินจากพี่เค้าไป พี่ก็ทำหน้างงกันไม่เลิกมองตามผม (บอกแล้วที่ซื้อน้ำให้ มันต้องมีเรื่องคุยกันยาว…..กูว่าจะลงมาคลายเครียดมาเพิ่มความเครียดให้กูจนได้)
....................................................................................
ทำงานจนลืมเวลา(วันๆก็ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันนี่หว่า) วันศุกร์อีกแล้วเหรอวะ เหมือนกูเพิ่งจะมาเอง(วันจันทร์ก็คิดว่าเมื่อไหร่จะถึงวันศุกร์ พอวันศุกร์เหมือนแปบๆเดี๋ยวก็ครบอาทิตย์อีกแล้ว) ในตอนเที่ยงทุกคนก็นั่งกินข้าวกันตามปกติ ผมแอบชำเลืองไปเห็นหมอคนหนึ่งห่อกล้วยมากินด้วย(ที่ทำงานมีข้าวให้กินฟรี ใครอยากกินอะไรเสริมก็ห่อมากินเอง) ไอ้เจ้าพี่หมอคนนี้ก็กินยังกะมันอร่อยมาก ผมมองจนต้องกลืนน้ำลายตาม
“ทีกินกล้วยไหม” หมอถามพร้อมยื่นกล้วยมาให้ (กูมองจนสังเกตได้ชัดเชียวเหรอวะ)
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมมองเฉยๆ ขอบคุณครับ” (แต่ก่อนกูเห็นกล้วยก็เฉยๆแหละ แต่เห็นหมอกินซะกูอยากกินตามเลย)
หลังกินข้าวเสร็จผมเดินปรี่ขอกุญแจมาไขล๊อคเกอร์ เพื่อที่จะเอาโทรศัพท์โทรหาไอ้ปอเป็นการด่วน
“ปอ”
“มีอะไร ปกติไม่เห็นโทรมาตอนเที่ยง”
“กูกลับไปตอนเย็น มึงไปซื้อกล้วยไข่ให้กูหน่อยดิ” (อะไรกูจะอยากกินขนาดนั้น)
“เอากี่ลูก” (มีด้วยเหรอวะ กล้วยเค้านับขายเป็นลูก)
“กวนประสาทกูล่ะ ปอ”
“อ้าวกูถามมึง มาด่ากูเฉยเลยไอ้นี่”
“เออ แล้วแต่มึงจะเห็นสมควร” ผมพูดประชดมัน
“ตัวก็แค่นั้นจะกินซะกี่ลูกวะ”
“ให้กูอิ่มแล้วกัน” (ถ้ากูกลับไปแล้วกินไม่อิ่มมึงโดน)
“เอาใส่ถุงเนอะ” (อ้าวไอ้นี่จะให้กูด่ามึงให้ได้เลยใช่ไหม)
“ปอออ แล้วแต่มึง จะหอบใส่เสื้อมา ใส่ใบตองมากูก็ไม่ว่า” (กวนกูฉิบหาย)
“55+ไอ้บ้า” (มึงนะดิบ้า)
สิ้นสุดการสนทนาผมก็เอาโทรศัพท์ไปไว้ล๊อคเกอร์ เอากุจแจไปคืนเข้าทำงานต่อ
ในตอนเย็นผมรีบปรี่ออกมาอย่างเร็วรีบกลับชลเลย อารมณ์อยากกินกล้วยยังไม่หาย(มานั่งคิดอีกที ทำไมกูไม่ซื้อกินในกรุงเทพวะ...โง่ครับคิดไม่ทันก็ได้สั่งไอ้ปอไปแล้ว)
ผมถึงบ้านประมาณ5โมงกว่าๆยังไม่หกโมงเลย ขึ้นไปบนห้องเห็นไอ้ปอนั่งเล่นเกมหน้าคอมฯ ฟังเพลงเฉยเลย (กูเป็นผู้อาศัยมึงใช่ไหมเนี้ย)
“น่ะ ไข่มึงวางบนโต๊ะ” ไอ้ปอพูด(ไม่หันหน้ามามองกูเลย)
“ห๊ะ ไข่อะไร”
“อย่ามาโง่เฉียบพลัน” ดูมันด่าผมโง่เฉียบพลัน ...(แหมมม ทีคำด่าเรียนรู้เร็ว)
ข้อมูลเพิ่มเติม
การโง่ แบ่งออกเป็น2ประเภท
1. การโง่เฉียบพลันหรือโง่ชั่วคราว คือ การจำหรือระลึกไม่ได้ในขณะนั้น
2. การโง่เรื้อรังหรือถาวร คือ การที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้มาแต่ไหนแต่ไร และไม่พยายามจะรู้
นิยามนี้มีชื่อว่า นิยามของที 555 ผมเคยบอกไอ้ปอไม่คิดว่ามันจะจำได้(ทีเรื่องมีสาระไม่ยักกะจำ)
“อะไร” ผมยังงงๆกับคำพูดมัน
“อ้าวก็ตอนเที่ยงมึงบอกให้กูซื้ออะไร”
“กล้วยไข่”ผมพูด ไอ้ปอหันหน้ามาอย่างไว ก่อนที่จะยิ้มแบบไม่น่าให้อภัย (กูอุตส่าห์หอบสังขารมาจากกรุงเทพเพื่อที่จะมาดูถุงไข่มึงเนี้ยนะ)
“เหรอ มึงบอกกล้วยไข่จริงดิ” มันยังพูดแบบยิ้มๆ
“เออ คำว่ากล้วยมันหายไปไหน” ผมเน้นคำว่ากล้วยชัดๆ(ทำไมมันเหลือแต่ไข่)
“มึงโทรมาสงสัยมันตกหล่นแถวๆบางปะกง55+” มีหน้ามาหัวเราะ(กูไม่น่าฝากท้องไว้กับมึงเลย)
“ตลกล่ะ ไอ้ปอ”
“ไป ไปซื้อ เดี๋ยวกูพาไป ไปตลาดหน้าศาลด้วย ไปไหม” (ทำผิดแล้วเอาเดินตลาดมาล่อให้กูอยากไป)
“เดี๋ยว! แล้วเมื่อกลางวันมึงฟังเป็นไข่เหรอ” ผมยังติดใจ
“เออ”
“แล้วที่มึงบอกว่าใส่ถุง ก็คือนี่...” ผมชี้ไปที่ถุงหูหิ้วที่ใช้กระดาษทำเป็นฝอยๆห่อไข่เป็นถาดเลยล่ะมั้ง
“เออ”
“แล้วที่มึงพูดเป็นลูกๆล่ะ มึงเรียกไข่เป็นลูกเหรอ”
“เออ...ก็ที่บ้านกูเรียกแบบนี้นี่หว่า”
“โอ้ยยย ปอมึงโง่ขนาดนี้ก็ไปท่องกอไก่ ขอไข่ใหม่ไป”
“โอ้ยยยลูกพี่ที ลูกน้องปอขอโทษษษษ”มันล้อเลียนเสียงผม (ดีที่ยกให้กูเป็นลูกพี่ ..อภัยให้)
“ไปซื้อด่วนเลย” ผมกับไอ้ปอเดินออกจากบ้านไปซื้อกล้วยตลาดใหม่ก่อนที่จะไปตลาดหน้าศาล (คงมาเดินดูเฉยๆแต่ไม่ซื้อหรอก อยู่ในช่วงเทศกาลประหยัด) คนอื่นเดินดูของไปกินขนมกรุบกรอบ กินน้ำปั่นไป แต่ผมกะไอ้ปอเดินไปกินกล้วยไป(55+ทำไปได้)
ว่าจะไม่ซื้ออะไร ก็ซื้อจนได้ ซื้อรองเท้าแตะให้มันคู่นึงเพราะอันเก่ามันขาด มันไม่มีใส่ ไปไหนมาไหนก็ใส่แต่ผ้าใบ(ไอ้ผ้าใบก็ใช่ว่าจะดีนะ เยินจนหมดสภาพแล้วเหมือนกัน...แต่รอเดือนหน้าก่อนนะปอ)
“มึงไม่เตะบอลเหรอ” ผมถามขณะเดินดูของ
“หึ กูหยุดเสาร์ อาทิตย์”
“มีหยุดด้วยเหรอวะ”
“อ้าวมีดิ เตะทุกวันมันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเว้ย”
“แต่ก่อนกูไม่เห็นมึงอยากจะหยุด บ้าคลั่งเตะ บางวันบอกไม่สบายไม่ไปเรียน ตกตอนเย็นวิ่งแจ้นไปสนามฟุตบอลก่อนใคร”
“พูดอย่างงี้มึงก็หาว่ากูขี้เกียจไปเรียนนะเซ่” ไอ้ปอพูดอมยิ้ม
“ก็แหง่ล่ะ นิสัยมึงไม่มีใครรู้เท่ากูแล้ว ฉะนั้นอย่าพยายามโกหกกู”
“ถ้าไม่จำเป็น” มันพูดเบาๆ
“จำเป็นก็ไม่ได้” ผมพูด (แต่กูก็จะโกหกถ้าจำเป็นเหมือนกัน)
“เป็นผัวเป็นเมียกันมันต้องรักกัน มีเรื่องอะไรก็ต้องเปิดอกคุยกันสิวะจริงไหมน้องที” มันพูดทำสีหน้าจริงจัง มันล้อผม(ไอ้ปออออออ)
“อีกไม่นานหรอกกูว่า ใกล้แล้วล่ะ ใกล้ที่มึงจะโดนตีนแล้ว”
“โหดฉิบหาย” (รู้ว่ากูไม่ชอบ ยิ่งมาล้อ) ผมเดินเบียดไปกับมัน รู้สึกว่าคนจะมองกันเยอะ(กูยังเดินกินกล้วยเหรอวะ...ไม่หนิ) ผมมองไอ้ปอ มันก็ไม่ได้กิน มองมืออีกข้างนึง
“เฮ้ย” ไม่รู้ตัวเลยว่าเดินจับมือกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ (กูระวังแล้วนะ หางโผล่จนได้)ผมรีบปล่อยมือทันที ผมตกใจจนก้าวขาไปข้างๆ(พยายามยืนไกลมัน...ด้วยความตกใจยังไม่ทันได้คิด แต่ไม่รู้ว่าจะถอยไปทำไม) ตีนดันไปเหยียบ คนข้างๆ(ทางมันยิ่งแคบ)
“ขอโทษครับๆ”ผมพูดพลางก้มหัวลง ยังไม่เห็นหน้าคนที่เหยียบเลย ไอ้ปอคว้ามือผมดึงกลับ
“น้องผมเอง มันเซ่อซ่า” ไอ้ปอพูด(อ้าวไอ้นี่)
“แล้วมึงจะกระโดดออกไปทำไม” มันถามผมต่อ
“ก็เราเดินจูงมือกันอยู่” ผมตอบเสียงเบาๆ
“แล้วทำไม” มันถามด้วยสีหน้ากวนตีน
“ก็คนมันมอง”
“มองแล้วทำไม” มันถาม(ก็กูอาย)
“ก็ไม่อยากให้ใครมอง” ผมพูดเบาๆ
“ไม่อยากให้มันมองใช่ไหม กูมีวิธี” มันคว้ามับ กอดคอผมเฉยเลย
“เฮ้ย ไอ้บ้า”
“กอดคอกันเดินไง เค้าจะได้คิดว่าเป็นเพื่อนกัน…มึงก็ทำตัวให้มันเป็นปกติ อย่าลุกลี้ลุกลน”
“หึๆ แบบนี้คนยิ่งมอง กูว่าเดินแบบเดิมดีกว่า” ผมบอกมัน(เพื่อนกันเค้าเดินแบบนี้เหรอ...ไม่ใช่กูยังไม่เคยเดินกับเพื่อนแบบนี้เลย)
“จะเอาไงกันแน่”
ผมเลยต้องเดินจูงมือมันเอาถุงรองเท้าปิดแล้วรีบหาทางออกจากตลาด
หลังจากที่ออกมาได้
“หิวข้าวยัง” ผมถาม
“ทำไมจะกินข้าวนอกบ้านเหรอ”
“เออ”
“ไม่เอา กูไม่อยากลดเงินรายวันกูอีกแล้วววว”พูดเหมือนเข็ด
“ไม่ ไม่ต้องลด ว่าแต่ที่ลดลงมันลำบากมากเลยเหรอ” อันนี้ผมถามจริงๆถ้ามันลำบากมากก็จะเพิ่มให้(ไม่ได้โหดร้ายเท่าไหร่น๊า)
“ก็ไม่เท่าไหร่” (มึงพูดเองนะ เดี๋ยวกูจะไปตรวจสอบที่บ้านมึงว่ามึงไปขอใช้ไหม)
“ก็ดี” ผมเดินไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้ง 60 บาทตรงทางออกแล้วไปนั่งกินที่ริมทะเล(อยู่ติดกะตลาด)
“มึงทำงานเหนื่อยมากไหม” มันถามผมขณะนั่งกิน
“ก็เรื่อยๆ”
“ทนอยู่ได้ป่าว”
“ก็พอทนได้”
“ไม่ได้ก็ออกนะ กูหาเลี้ยงมึงได้ ไม่อดตายหรอก”(โห้ พูดซะดูดีเลยนะมึง)
“หึ หึ” ผมขำเล็กน้อยเหล่มองมัน
“จริงๆ กูพูดจริงๆ…มึงอยู่กับกูไม่อดตายหรอก”
“ไม่อดตายหรอก แต่จะได้ตายก่อนที่จะอด มีเรื่องเป็นรายปักษ์เลยนะมึง”
“รายปักษ์คืออะไรวะ”
“ทุก15 วัน เอ๊ะเดี๋ยวมันมากไปรายสัปดาห์เลยมั้ง”
“ไอ้บ้า กูไม่มีเรื่องกับใคร จะเป็น2 เดือนอยู่แล้ว”
“เหรออออ”
“มึงรู้ไหม มึงได้กูเป็นผัวมันดีขนาดไหนแล้ว” มันพูดขณะมันเคี้ยวข้าว
“นี่ ผัว” ผมเอามือตบปากมัน
“โอ้ยยย”
“ถ้ามึงยังพูดผัวๆ เมียๆ อีก มึงจะโดนหนักว่านี้” (รู้สึกว่าคำนี้มันจะเริ่มกลับมาพูดอีกแล้ว)
“กูก็ไม่รู้จะเรียกอะไร”
“กูมีชื่อเรียก เรียกทีเฉยๆ”
“เรียกน้องทีได้ไหม” (ยังๆอยากโดนอีก)
“ไม่ได้ ดีแค่ไหนแล้วที่กูให้มึงเรียกชื่อเฉยๆ”
“โห่ เว้ยไอ้นี่ ทีหลังกูจะเรียกก็คงต้อง กราบเรียนคุณทีล่ะมั้ง”
“ได้ก็ดี”
“มึงรู้ไหมกูไม่เคยเรียกใครว่าน้องเลยนะ น้องสาวแท้ๆ กูยังเรียกมันว่าไอ้เลย”
“อ้าวแล้วมันเกี่ยวไรกับกูล่ะ”
“ก็กูอยากเรียกมึงให้มันเพราะๆไง”
“โอ้โห้เพราะซะ พูดมึง-กูมาตลอดชาติแล้ว”
“ทำไมมึงไม่เข้าใจเลยวะ กูอยากเรียกมึงว่าน้อง แล้วให้กูเรียกคนเดียว”
“ไม่ได้ ทีกูเรียกมึงว่าน้อง มึงยังจะเป็นจะตาย”(เมิงเป็นน้องกูตั้งสามปี)
“เออ ไม่เรียกก็ได้วะ” นั่งกินข้าวกันต่อไปเรื่อยๆ ผมก็คิดถึงคำพูดที่คุณๆเม้นกัน ว่าผมไม่ค่อยแสดงความรักบ้างล่ะ ไม่โรแมนติกบ้างล่ะ ปากหนักบ้างล่ะ (เป็นอย่างงั้นจริงเหรอว่ะ) เอาล่ะวันนี้จะลองเชื่อแล้วเอามาใช้ดูสักครั้ง เผื่อมันจะได้ผลดี ผมจะบอกรักมัน (แล้วกูจะบอกยังไงดีวะ) เอาก็เอาวะมันเป็นคนตรงๆก็พูดกับมันตรงๆนี่แหละ ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด(ก็มันอายนี่หว่า)
“ปอ” ผมเรียกมัน ไอ้ปอเลิกคิ้วตั้งหน้าตั้งตาฟังผมพูด ปากก็พลางเคี้ยวข้าวไปด้วย เห็นหน้ามันเพิ่มความอายเป็นสองเท่า(บอกรักผ่านโทรศัพท์ดีไหมวะ)
“มึงจะกินผลไม้ป่ะ” ผมพูดเมื่อเห็นรถผลไม้มาจอดข้างๆ พูดออกไปไม่เหมือนในใจที่อยากจะพูด (มันไม่กล้าพูดจริงๆนะ เคยเห็นแต่ในละคร ชีวิตจริงมันไม่กล้าพูดจริงๆ...รึผมเป็นคนเดียวก็ไม่รู้ แต่เวลาพูดแทะโลมเล่นๆน่ะได้ คล่องด้วย เอาจริงกับไม่กล้า)
ผมไม่รอให้มันตอบ ผมเดินไปซื้อแตงโมกะสับปะรด...ผมซื้อแต่สองอย่างนี้ไม่ต้องสงสัยเพราะผมชอบกิน (เอาวะ มาตั้งท่าดีๆก่อนกู ทำไมมันตื่นเต้นจังวะ คบกันมาก็ตั้งนานแล้ว...เอาเหอะบอกๆบอก คิดเสียว่ามันเป็นตอไม้แล้วกัน) ผมเดินหิ้วผลไม้ไปหามัน นั่งลงหายใจเข้าลึกๆ
“ปอ” (รอบสอง) มันก็เงยหน้าตั้งใจฟังปากเคี้ยวข้าวอยู่เหมือนเดิม 2 วิ ผ่านไป
“มึงจะพูดอะไรก็พูดดิ กูรอฟังอยู่เนี้ย มึงท้องเหรอ” ดูมันกวนประสาทผมได้ทุกวินาที
“กูบอกแล้วกูรับผิดชอบทุกอย่าง ไม่ต้องกังวล 55+….อย่าดิ้นแรงนะลูกพ่อ เดี๋ยวแม่เค้าเจ็บ55+ ” มันพูดพลางก้มหัวเอามือมาลูบหน้าท้องผม (ยัง ยังไม่เลิก)
“ปอ กูรักมึง” ผมพูดด้วยสีหน้าตั้งอกตั้งใจ รู้สึกว่าเลือดบริเวณใบหน้ามันหายหมด ความชาเริ่มเข้ามาแทนที่ ใจผมเต้นจนรู้สึกได้ ไอ้ปอเบิกตากว้าง เคี้ยวข้าวช้าลงจนหยุดเคี้ยว
“พูดใหม่สิ” มันบอกผม (จะให้กูพูดใหม่ทำไมวะ ครั้งเดียวกูก็อายเกินพอแล้ว) ผมมองไปที่อื่นไม่ได้สบตามัน (อายเว้ยยยย)
“หูมึงตึงเหรอ”
“กูได้ยินไม่ชัด เผื่อหูกูฝาด” รวบรวมความกล้าอีกครั้ง
“กู-รัก-มึง....ชัดไหม” ผมพูดช้าๆ พูดเหมือนปกติแต่ข้างใน อายโคตรๆ ไอ้ปอหันหน้าคายข้าวที่เคี้ยวลงทะเล ทำสีหน้าปกติ
“มึงตัวร้อนป่าว” มันพูดเอามือมาคลำหน้าผากผม (โอ้ยยย มึงจะทำให้กูอายทำไม...ถ้ารู้แบบนี้กูไม่บอกมึงดีกว่า)
“รึข้าวเหนียวติดคอ เลือดไม่ไปเลี้ยงสมอง” ดูมันพูด (มึงงงงงงงงง กูจะไม่พูดอีกแล้ววววว)
“กูพูดเล่น กูไม่ได้พูดจริง” ผมพูดทำหน้าเมินๆ(กูอุตส่าห์พูด)
“55+ กูล้อเล่น กูแค่อยากได้ยินมึงพูดอีกครั้ง ในตอนที่กูตั้งใจฟัง ถึงมึงไม่ยอมพูดกูก็รู้ ทุกอย่างมึงก็ทำเพื่อกู กูถึงได้บอกไง ไม่มีใครดีและรักกูเท่ามึงอีกแล้ว มึงคงอายที่มึงพูด มึงต้องพูดบ่อยๆมึงจะได้ไม่อาย เหมือนกูไงกูบอกมึงบ่อยๆว่า กูรักมึงๆๆ กูไม่เห็นอายเลย” มันร่ายยาว ความอายผมเริ่มลดลงแต่ดูเหมือนมันมาสอนผมยังไงไม่รู้
“กูบอกแล้วว่ากูพูดเล่น” (ใครอยากบอกให้มึงล้อกูล่ะตอนแรก) ผมพูดทำหน้าเฉยๆเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
“พูดเล่นจริงดิ” มันเขยิบมาใกล้ผม มือกอดคอ หน้ามันจะชนกับแก้มผมอยู่แล้ว
“หึ กูพูดจริง” กลับลำอย่างเร็วเลยกู เผื่อมันจูบโชว์แม่ค้าจะว่าไงล่ะ ไอ้นี่มันยิ่งบ้า
“กูนึกว่าจะแน่” มันถอยหน้าออกไป แต่ยังโอบไหล่ไว้
“เอามือมึงออกไปด้วย” ผมสั่ง ไอ้ปอเอามือลง
……………………………………………………………………………………………
เป็นไงครับ อ่านชื่อเรื่องแล้วพอจะเดากันออกไหม ไม่ใช่ไข่ตกจะมีลูกนะเว้ยยยย แต่คำว่าไข่มันตกหล่นแถวๆบางปะกง
เขียนมาเยอะแล้วท่านผู้อ่านทั้งหลายคงปวดตา(แต่จริงๆไอ้ทีจิ้มคีย์บอร์ดจนปวดมือแย้ววว) ...ติดตามต่อตอนหน้า
สุดท้าย เม้นให้ด้วย (ตามไม่เลิก)
-
น่าร๊ากกกก ทั้งคู่
:z13:
+1 ด้วยคร้าบบบ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
o13 o13 o13
-
โอ้ว !! สุดยอด o13
-
น่ารักมากตอนนี้ อยากให้เป็นอย่างนี้ไปตลอด ความรักธรรมดาๆ ไม่หวือหวา แต่ยาวนาน :L1:
-
+1 ให้กับความสนุกของตอนนี้
น้องทีเขียนได้สนุกมาก
อ่านแล้วนั่งยิ้ม หายเครียดไปเลย
-
:z3: นึกว่าไข่ไร
-
กดบวกให้กับความน่ารักของทั้งคู่คับ
-
รักกันๆๆ อิอิ
-
:o8: โอ๊ยจะหวานอะไรขนาดนี้
อิจฉาอ่ะ :z3:
-
:z1:ชอบอะ
แต่เอ..........แบบนี้มันต้องเป็นกล้วยตกดิ ไข่จามาตกได้ไงอะ
-
สวีทกันอาทิตย์ละครั้ง
น่ารักอะ
ชอบบบ
:-[
:-[
-
ชอบการเล่าเรื่องของน้องที...ปกติไม่ค่อยได้เม้น เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
คู่นี้รักกันแบบฮาๆดี
ตอนแรกก็งง ว่ากล้วยชลบุรีนี่เค้าขายกันเป็นลูกเหรอ
:laugh: :laugh:
ที่แท้ สัญญาณโทรศัพท์ไม่ดี ทำให้ปอฟังผิด
แต่ปอไม่ผิดนะที มันตกๆๆหล่นๆ อย่างที่ปอบอกนั่นแหละ
-
ชอบตอนนี้จังอ่าๆ รู้สึกว่าโรแมนติกยังไงไม่รุ้อะนะ
:impress2: :-[
-
แหม
ชื่อแต่ละตอน :เฮ้อ:
ทำเอาจิ้นไปถึงไหนๆ :-[
-
นึกว่าพี่ทีกไข้ซะอีก !!!
:laugh:
-
เคยเห็นแต่กล้วยหอม นะที่ขายเป็นลูก เอ๊ะ เป็นคุ่สิเคยซื้อ :z2:
ฉาก Sweet พูดมาซะเห็นภาพเลยคุณที แต่ตอนนี้ยังหาเวลาว่างกลับไปเล่นแถว ๆ นั้นยังไม่ได้เลย :z2:
-
จริงของปอคับ ที่ให้บอกรักบ่อย ๆ
จะได้ชินไม่เขิน เพราะงั้นทีควรจะบอกรัก
ทุก 3 เวลาหลังอาหาร เพื่อเป็นยาบำรุงหัวใจคับ :laugh3:
-
กล้วยไข่ กับ ไข่
ห๊า ๆ ๆๆ พี่ปอฟังผิด - -*
แต่ก้ซื้อมาจิงๆ อะนะ
กุ รัก มืง ห๊า ๆๆ
อยากได้ยินบ้างจัง :m25: :m25:
-
น่ารักดีนะปอ
เวลาดีก้อดีสุดขั้ว
เวลลาชั่วก้อชั่วสุดขีด
-
คู่นี้จบแบบหักมุมทู๊กที....ไอ่เรานึกว่าหลังจากทีรวบรวมความกล้าบอกรักปอซักครั้ง มันต้องแบบ มองตากัน ลมพัดเย็นๆ ค่อยเลื่อนหน้าเข้ามาประกบมอบจูบที่แสนหวานให้กัน...กร๊ากกกก..ไม่มีเลย :jul3:
สงสัยคราวหน้าเวลาทีจะฝากปอซื้ออะไรเนี่ย..ให้ปอทวนนิดนึงก็ดีนะ..ไม่งั้นเดี๋ยวไปทำตกหล่นกลางทางอีก.....ฮ่าฮ่าฮ่า
-
โห้ย~~ ไข่ตก ไม่ใช่ม๊าง น่าจะกล้วยตก(หล่น) :m20:
ก็นะ ถ้าชื่อตอนธรรมดาก็คงไม่ใช่ทีเป็นแน่ แ่่ค่ชื่อตอนก็กินข๊าดดดดดดดดด
เม้นท์จริงจังมั่ง
ถึงมึงไม่ยอมพูดกูก็รู้ ทุกอย่างมึงก็ทำเพื่อกู กูถึงได้บอกไง ไม่มีใครดีและรักกูเท่ามึงอีกแล้ว
ประโยคนี้ชอบมาก....มันเป็นสิ่งที่แสดงว่า ปอ ไม่ได้โวยวาย ใจร้อนไปวันๆแล้วไม่เคยมองที หรือเข้าใจทีเลย เค้ามองเห็นและคิดวิเคราะห์พอสมควรนะ
เพราะคำพูดเหล่านี้มาจากสิ่งที่ทีทำให้ปอเสมอ ไม่ว่าการสอน การติว การวางแผนอนาคตต่างๆ การที่ทีให้ความรักและเอาใจใส่ปอ
มันส่งผลให้เค้าค่ิอยๆเรียนรู้ที่จะโตขึ้นเรื่อยๆ เค้าสังเกตุในสิ่งที่ทีืืืทำให้เค้าและเค้ารู้ว่านั่นคือความรักและหวังดีของที
ความรักของทีส่งถึงเค้าโดยที่ไม่ต้องพูด แต่จากการกระทำทุกๆอย่าง...
...แต่อย่างน้อยคำบอกรักก็ทำให้หัวใจเต้นแรงเหมือนกันนะ เพราะงั้นทีก็บอกๆเค้าไปมั่งก็ได้ :m4:
...ปอชอบแสดงออกจริงๆ ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ 555+ น่ารักนะเนี่ย
...แอบฮา ตรงที่ปอไม่กล้ากินข้าวนอกบ้านเพราะกลัวโดนตัดเงินรายวัน :m20:
-
กู รัก มึง ไม่อ้าววววว ไม่เพราะเลยที ชอบว่าปอพูดไม่เพราะ ทีก้อพูดไม่เพราะ ตกลงพอพอกันเลยคู่นี้ :z2: สมกันอย่างปอบอก
เอาไว้วันหน้า ลองพูดว่า ที รัก ปอ นะครับ :o8: ที รัก ปอ นะที่รัก อย่าลืมนะ
-
:-[ :-[ :-[
-
o13
-
อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มตลอดเลยอ่ะ...แก้มจะปริอยู่แล้ว ^[]^
คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเลยนะ...ระวังนะทีเด่วทะเลหวานขึ้นมาล่ะแย่เลย...อิอิ
แต่ฮามุกของปอมากนะ...ไปได้น้ำขุ่น ๆ เลยอ่ะ...ฮาจนปวดท้องเลย
แล้วยังจะตอนที่ทีด่าพวกเร่ขายน้ำผลไม้อีก...อ่านแล้วรู้สึกโดนใจมาก ๆ เลย
-
:laugh: ปอนะปอ ทำไมซื่อ(บื้อ) จังเลย
แต่จะว่าก็หวานกันดีนะครับตอนนี้ แถมทียังบอกรักปออีก :impress2:
ขอบคุณครับ...เป็นกำลังใจให้มาต่อตอนต่อไปไวๆนะครับ :pig4:
-
มดขึ้นจอ..............หวานซะ
:-[ :-[ :-[
นู๋ชอบพี่ทีมากเลยอ่ะ ชอบความคิดของพี่อ่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะค่ะมาต่อไวๆนะค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบตอนทีบอกข้อดีข้อเสียของน้ำผลไม้อ่ะ o13
ตอนบอกรักก็น่ารักมากกกกกกกกก
ให้อารมณ์ไม่หวานมากแต่อบอุ่นหัวใจไงไม่รู้ :-[
-
บอกรักกันไว้เยอะ ๆ นะครับ..
ก่อนจะไม่มีเวลาและโอกาสบอกกันอีกเลย..
(ทุก ๆ คน นะคับ)
-
ชอบตอนนี้จังอ่าๆ รู้สึกว่าโรแมนติกยังไงไม่รุ้อะนะ
impress2 Embarrassed
o13ใช่ๆๆ โรแมนติกมากๆ แต่ก็แอบกวนได้อีกนะที เป็นอาร์ทตัวแม่หรือเปล่าเนี้ย เล่นด่าเซลล์เขาไปซะขนาดนั้น อย่างไงทีก็คือทีคนที่มีเหตุผลเป็นร้อยแปดเจง นับถือมากมาย เห็นไหมปอมันเลยต้องสิโลราบให้โดยง่ายดาย ไม่ใช่เพราะอายุทีมากกว่าหรอกนะ ในจากความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่า แถวชลมีแบบทีมั่งอรกป่ะ หาให้แบบทีสักคนเด่ 5555+ อยากมีคนดูแลในทุกเรื่องอะ อิอิ o13 |
-
ตอนนี้แอบมีหวานเนอะ
น่ารักอยากได้แบบนี้จัง
-
:z1:ชอบอะ
แต่เอ..........แบบนี้มันต้องเป็นกล้วยตกดิ ไข่จามาตกได้ไงอะ
เห็นด้วย ได้มาแต่ไข่ แปลว่ากล้วยหายไป งั้นก็ต้องเป็นกล้วยตก ?
อ่านไปก็เขินไป :-[
-
อิจฉาว่ะ หวานกันซะ
o18
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
ทีลาออกจากงานให้ปอเลี้ยงเถอะ
รู้สึกว่าตั้งแต่ทีทำงานไม่ได้อ่าน nc เลย
:laugh:
-
โย่ววว
กลับมาแล้ว
หายไปตั้งอาทิตย์แหนะ
คิดถึงเค้าป่ะ
ตอนนี้รอตอนต่อไปอยู่นะ
มาไวไวนะจ๊ะ
-
:mc4:น่ารักจังเลย นายปอ นายที นายสองคนน่ารักมากเลยเราชอบน่ะ มาต่อไวๆน่ะ
-
รักกัน รักกัน ชอบคนรักกันครับ :really2: :really2:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์33…ไอ้ลูกแมวเอ้ย!!!
บ่นนำ
ครั้งที่แล้วใครๆก็หาว่าไอทีปากจัด(จริงเหรอ..ไม่รู้ตัวเองมาก่อน)... อืมแต่ก็พอมีคนบอกมาบ้างแต่ไม่คิดว่ามันจะจริง สมัยเรียนมากกว่านี้อีกนะ(ยังมีมากกว่านี้อีก) ทำงานกลุ่มไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่ ไอ้ทีได้เป็นประธานแทบทุกครั้ง(จริงๆนะ...ไม่ได้โม้) ส่วนใหญ่ก็จะโดนบังคับ (มึงอยากเลือกกูนักใช่ไหมมมม) ได้...แต่ทุกครั้งผมก็จะมีข้อตกลงชี้แจงกันก่อน กฎของผมคือ “ พูดข้อเท็จจริงและเหตุผล อย่าแสดงข้อคิดเห็นส่วนตัวและข้ออ้าง ...ทำผิดแล้วอย่าแถ อย่าโทษคนอื่น ให้รู้จักโทษตัวเอง…. นี่คือนิมิตหมายอันดีที่เราอยู่ร่วมกลุ่มกันนะสหาย” นี่แหละคือการปฐมนิเทศน์เพื่อนกลุ่มใหม่(ยื่นใบลาออกจากลุ่มไม่ทันแล้วด้วย) ...แต่อย่าคิดว่าใครอยู่กลุ่มไอ้ทีจะเครียด เพราะหัวหน้าพาบ้า ถ้าเราอารมณ์ดีแล้วมันจะคิด และจำได้ดี (มีนะ...เคยสั่งคนในกลุ่มให้หัวเราะก่อนลงมือทำงาน555+....ไอ้พวกนั้นก็เสือกทำตามอีก) เน้นฮาแต่มีสาระ นะเฟ้ยย เพื่อนบางคนบอกว่า “มันเป็นหัวหน้ากลุ่มรุ่นเดียวกัน รึอาจารย์ที่ปรึกษากลุ่มวะ55”
ตลอดเวลาที่เรียนก็จะเป็นแบบนี้ซะมากกว่า จนแทรกซึมเข้ากระโหลกทีละนิดจนปากเป็นแบบนี้ไง (ไม่จัดนะ ก็ไม่ได้ด่าใครหนิ) ผมด่าใครไม่เป็น จริงๆนะจะบอกให้ ไม่เคยด่าใครเสียๆหายๆ ไม่เคยด่าพ่อล้อแม่ ไม่เคยด่าใครหยาบคายนะเว้ยยย ไอ้ทีก็มีจรรยาบรรณอยู่(จะมีก็กับไอ้ปอนี่แหละที่รุนแรงขึ้นมาหน่อย)
ตอน 33 ไอ้ลูกแมวเอ้ย!!!
ถึงไหนแล้วล่ะ นานจนคนเขียนเริ่มจำไม่ได้แล้ว...(นั่งคิดย้อนไป ลำดับเหตุการณ์)....
ขณะที่ขี่รถกลับจากตลาดหน้าศาล
“ไปขี่รถเล่นไหม”ไอ้ปอหันหน้ามาถามทั้งๆที่มันขับรถอยู่
“แหมมม สิ้นเดือนปุ๊บ ใช้หนี้อนาคตเสร็จหาเรื่องเสียตังค์เลยนะ” ผมรู้ดีว่าไปขี่รถเล่นมันไม่เสียค่าน้ำมันอย่างเดียว จอดที่ไหนมีเป็นต้องซื้อของกินที่นั้น
“ไม่กินไรแล้ว สัญญาจริงๆด้วยเกียรติของลูกเสือรุ่นพี่เลยอ่ะ” มันชะลอรถเหมือนกำลังจะเลี้ยวโดยที่ผมยังไม่ได้ตอบตกลง
“พูดใหม่สิ ใครเป็นลูกเสือรุ่นพี่ กูต้องลูกเสือรุ่นพี่ ส่วนมึงเป็นแมวก็พอ 55+ ไอ้ลูกแมวเอ้ย!” ผมแซวมันเล่น
“กูเป็นลูกแมว มึงก็ต้องเป็นลูกหนูล่ะว่ะ” มันพูดเบาๆยิ้มๆ เห็นไหมล่ะครับมันจะไม่ยอมให้ผมเกินมันไปได้เลย(กูก็ต้องไม่เป็นรองมึงเหมือนกัน)
“ปอ พูดเบาๆกว่านี้หน่อยก็ได้ กูได้ยิน” ผมกระซิบข้างหูมัน
“อ้าวได้ยินเหรอ 55+...งั้นกูเป็นพ่อเสือ มึงเป็นแม่เสือ ดีไหม”
“กวนส้นตีนกูลงไป เดี๋ยวมึงก็ได้กลับบ้าน”
“555+” มันหัวเราะสะใจเหมือนเอาชนะผมได้(ทั้งๆที่ยังไม่สิ้นสุด......สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร...ไอ้ปออออเอ๋ย..)ผมกับไอ้ปออยู่ด้วยกันเหมือนออกรบ(ด้วยคำพูด)ยังไงไม่รู้ ไม่มีหรอกที่เจอหน้ามันแล้วผมจะได้อยู่อย่างสบายปาก
“อะ........” ผมรีบเอามือปิดปากมัน ไม่ให้มันพูดต่อ
“เงียบไปก่อน ให้กูนั่งเฉยๆ พักสมองหน่อย กูขี้เกียจคิดคำพูด มาพูดกะมึง”
“มึงพูดกับกูใช้สมองขนาดนั้นเลยเหรอวะ55+”
“เออ กูคิดก่อนพูด ไม่เหมือนมึง พูดก่อนไม่คิด”
“กูว่าแล้วเข้าตัวกูจนได้ ไม่น่าถามเลย”
จริงๆแล้วไม่ได้ขี้เกียจพูดหรอกครับแต่มันขี่รถไปด้วย บางทีก็หันมาคุยกับผม มันเสี่ยงกว่าคุยโทรศัพท์อีกนะเว้ยย
มันก็ขี่ไปเรื่อยๆจนมาจอดที่แหลมแท่น บางแสน จอดบุ๊ปมันก็มองหาอะไรสักอย่าง (แน่นอนมันมองหาของกิน...ถ้าครั้งนี้เดาผิด ให้แตะแรงๆเลยอ่ะ)
“ปอ ไอ้ลูกแมว มึงเพิ่งจะพูดว่าไม่กินอะไร ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะ” ผมพูดเบาๆมองหน้ามัน
“ลูกเสือรุ่นพี่กูขอกล่องนึงดิ” (กูว่าแล้ว...อ้อนวอนกูเรียกกูรุ่นพี่เลยนะ)
“โอ้ยยย ไอ้ลูกหมา มึงจะกินอีกแล้วเหรอวะ” (จากแมวมึงเป็นหมาแล้วนะ)
“โฮ้ ยี่สิบบาทเอง ลูกเสือรุ่นพี่”
“โอ้ยยยย อีกแล้วววว เออ ไปไป กล่องเดียวพอ เอากุ้งไม่ต้องเอาหมึก” มันเป็นเรื่องปกติครับที่มันมาจะกินกุ้งเต้นกะหมึกย่าง
“คร๊าบบบบ พูดให้มันง่ายๆอย่างนี้สิว่ะไอ้น้อง 55+” พลางเอามือมาลูบหัวผม แล้วรีบวิ่งออกไป (ให้มันได้ยังงี้สิว่ะ ถ้ามึงไม่วิ่งมึงโดนเตะแน่)
หลังจากที่มันไปซื้อกลับมา ผมกับไอ้ปอเดินไปนั่งแหลม (ที่เป็นสะพานยื่นไปในทะเล)
“มึงชอบกิน มึงรู้ไหมกุ้งฝอยน้ำจืดนี่แหละ ตัวเพาะพันธุ์ไข่พยาธิเลยนะเว้ย”
“หยุดๆ กูกินเสร็จแล้วมึงค่อยพูด”
“ช่างมึงเหอะ ท้องมึง พยาธิเต็มท้องแล้วมั้ง เฮ้ย! พูดมาแล้วขนลุก” ผมทำหน้าเบือนๆ
“กูว่าแล้วรู้มากก็ลำบากตัวเองป่าวๆ มองอะไรไปก็มีแต่เป็นพิษเป็นภัย ไม่รู้อย่างกูดีกว่า กินได้ไม่ยั้ง” ไอ้ปอพูดทำหน้าตาเฉย
“เออ ตอนนี้มึงยังกินอร่อย ต่อไปก็คงนอนกินน้ำข้าวต้ม” (กินไม่เลือกเจ็บป่วยมาแล้วมึงจะรู้สึก)
“ป้อนกูไหมล่ะ มึงป้อน กูก็กิน” มันพูดพลางตักกุ้งที่เต้นๆเข้าปาก
“เออ รีบกินเหอะ กูว่ามึงคงอยู่ได้กินอีกไม่นานหรอก”
“ปากดีเสมอต้นเสมอปลายเลยจริงๆ แฟนกู ฝนจะตกน้ำจะท่วมไม่เคยเปลี่ยนแปลง”(มึงเปรียบเทียบซะ...กูยังเป็นคนอยู่รึป่าวว่ะ)
“ว่าแต่กู มึงก็ใช่ย่อยไอ้ปอ มีบ้างมั้ยที่กูพูดไปแล้วมึงเงียบฟังเฉยๆ”
“ที กูรู้แล้วว่าเคยมีครั้งนึงที่มึงเงียบไป ตอนที่มึงไม่สบายจำได้ป่าว มึงป่วยกับไม่ป่วยมันเป็นคนละคนกันเลยเว้ย55+”
“อ้าว ไอ้นี่ คนป่วยมึงจะให้แรงที่ไหนมาพูดวะ”
“โห้ที ขนาดมึงพูดน้อยแล้วนะ มันยังไปเท่ากับคนปากมากที่สุดในห้องกูเลยยยยนะเว้ย”
“เออ กูถือว่าเป็นคำชมแล้วกัน”
.......................................คุยไปมันก็นั่งกินกุ้งเต้นมันไป
“ว่าแต่บรรยากาศดีๆแบบนี้ มีกับแกล้มอร่อยๆ น่าจะมีเบียร์วุ้นๆสักขวด” มันพูดยิ้มๆ (ไอ้ปอออ มากไปแล้วนะมึง)
“เอาดิ สองขวดเลย กูกะมึงคนละขวด” ผมพูดมองหน้ามัน
“หน่ะๆ ไม่ได้มึงไม่ต้องกิน” มันรีบปฎิเสธ ก็ไอ้ที่ผมพูดไป ผมก็รู้คำตอบแล้วล่ะ มันไม่ชอบให้ผมกิน ที่ไปกินที่น้ำตก(ไปเที่ยวกับไอ้กบ)วันนั้นบนรถไอ้ปอก็สวดผมยับไปเหมือนกัน
“มึงจะกิน แล้วยังอยากจะมาห้ามกูอีก”
“อ้าวก็มึงกินคออ่อน เมาแล้วไม่รู้เรื่อง”
“มึงน่ะคอแข็งตายล่ะ กูเห็นเมาทีไรกูก็มาลากศพมึงกลับทุกที”
“กูไม่ได้เมามานานแล้วนะเว้ย”
“พูดเหมือนจะดูดีเลยเนอะ”
“กูก็ดีอยู่นะที กูคนดีนะเว้ยย”
“มากน่ะปอ มึงป็นคนดีมากกกกกกก กูไม่โทษมึงหรอกปอ สงสัย หลักสูตร สปช. สมัยเด็กมึงกับกูเรียนกลับกัน” (เด็กเอ๋ย เด็กดีต้องมีหน้าที่10อย่างด้วยกัน....สงสัยมันไม่เคยร้องเพลงนี้)
“555+ประชดกูหนิที่หนึ่ง” ไอ้ปอส่ายหัว หัวเราะเสียงดัง
“ว่าแต่อาทิตย์หน้าก็สอบ มึงอ่านหนังสือไปถึงไหนแล้ว” พูดถึงหลักสูตรคิดได้ เด็กในกรุงเทพมันก็เริ่มสอบแล้วหนิ
“กูว่าแล้ว กูพยายามพูดนอกเรื่อง มึงยังคิดได้อีกเนอะ”
“ทำตามที่กูเคยพามึงทำรึป่าว เกรดตกมามึงไม่อายเค้าเหรอ” (ออกตัวแรงเชียวนะมึงเทอมที่แล้ว 3.74)
“ยังไม่ได้อ่านซักกะตัว”
“ไอ้ปออออ กูไม่มีเวลามานั่งติวมึงนะ”
“ไม่ต้องห่วง กูจบออกไปได้อยู่แล้ว”
“………….” ไอ้ปอโดนสวดยับ
“มึงพอจะมีเวลาว่างไหม” ไอ้ปอถามหน้านิ่งเหมือนเอาจริงเอาจัง
“ทำไม” (จะให้กูมานั่งติวเหมือนเมื่อก่อนเหรอ ฝันไปเถอะมึง งานกูก็ยุ่งอยู่แล้ว)
“กูจะจ้างมึงไปบรรยายให้ไอ้พวกเด็กเทคนิคฟัง” (ดูมันพูด ยังมาล้อเล่นอีก)
“เดือนหน้าก็จะยี่สิบแล้วนะปอ เลขสองนำหน้าแล้ว ใช้หัวคิดได้แล้ว กระโหลกหนาๆมีไว้เก็บสมองไม่ใช่กระบอกสูญญากาศ”
“กูตื่นเต้นจังเลยวะ ยี่สิบครั้งแรกของกู55+” (เรื่องประชดกูหนิ ได้โล่เลยทีเดียว)
“บ้านมึงนะสิ มียี่สิบสองครั้ง”
“อ้าวเหรอ มีครั้งเดียวเองเหรอ”
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง”
“เออ เอาน่า ที กูไม่ให้เสียชื่อมึงหรอก กูเป็นลูกศิษย์อาจารย์ที ทั้งที มึงคอยดูเกรดกูไม่ตก ชัวร์”
“เอาให้มันได้อย่าที่ปากมึงพูดเหอะ”
“ได้แน่นนอน แต่ตอนนี้กูขออนุญาติเปลี่ยนเรื่องคุย”
ที่ผมคาดคั้นมันเอาเป็นเอาตาย ผมก็ประเมินมันอยู่นะ ไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้า สุ่มหกสุ่มเจ็ดและสุ่มแปด ไอ้ปอมันเป็นคนฉลาดและเก่งเลยทีเดียว(ก็ดูมันพูด มันคิดสิ) แค่จัดสรรความคิดให้มันเข้าระบบหน่อย(อย่าเพ้อเจ้อตามมันมากนัก) มันก็ทำได้และไปได้ดีเลยทีเดียว หลายเรื่องที่มันคิดได้(ทั้งๆที่ผมคิดไม่ได้) ถ้ามันโง่ เข็นยังไงก็เท่าเดิมผมคงไม่คาดคั้นมันขนาดนี้ (โตขึ้นไปมึงจะเสียใจเองหรอก ที่มึงไม่ตั้งใจเรียนให้เต็มที่...เหมือนกูสมัยมัธยมถ้าตั้งใจมากกว่านั้น คงได้เรียนในคณะที่ชอบกว่านี้)
“ปอ อาทิตย์หน้ากูจะไปออกหน่วยอ่ะ”
“ไปที่ไหน”
“xxxx”
“โห้ ไปไกลจังอ่ะ”
“มึงจะให้มาตั้งอยู่แยกเฉลิมไทยไหมล่ะ” (แยกเฉลิมไทย คือแยกกลางกรุงมหานครชลบุรีเทียบเท่ากรุงวอชิงตันดี.ซี.เลยนะเว้ย55+)
“ไปกี่วัน”
“สองอาทิตย์”
“สองเลยเหรอ โห้ อาทิตย์หน้ามึงก็ไม่ได้กลับอ่ะดิ”
“อืมม มันคืองานเข้าใจไหม”
“ม่ายยเข้าจายยย”มันพูดช้าๆส่ายหัวไปด้วย
“ไม่มีงาน ก็ไม่มีเงิน มึงยิ่งกินเก่งอยู่ด้วย” พูดเอาใจมันหน่อย จะได้ไม่ทะเลาะกัน
“พูดซะมึงหาเลี้ยงกูเลยเนอะ เงินกูก็กินเหลือใช้แล้ว มึงไม่ต้องทำงานก็ได้”
“โอ้โห้ เหลือกินเหลือใช้เลยเหรอ เงินเดือนสามสี่พัน ...งั้นคนอื่นๆคงเอาทองไปถมที่เล่นแล้วมั้ง”
“สามสี่พันก็เงินนะเว้ย มีน้อยก็กินน้อยสิวะ”
“บอกมึงเองเถอะไอ้ปอ นั่งกินอยู่เนี้ย เงินทั้งนั้น”
“เงินเดือนมึงเยอะก็จริง แต่........เห้ย กูเบื่องานมึงว่ะ” (อ้าว มึงเบื่อแต่กูเป็นคนทำหนิ)
“เอาน๊า อย่าเครียดเอาเวลาไปเครียดที่มึงจะสอบดีกว่า”
“จะเอาไงดีล่ะ กูต้องการกำลังใจในการอ่านหนังสือ มึงไปแล้วกูจะสอบได้ไหมเนี้ย”
“มึงอย่ามาอ้าง หาช่องทางออกตัวน่ะสิมึง”
“55+ รู้ทันกูดีฉิบหาย”
“อ้าวแน่นอน ไม่งั้นกูจะเป็นพ่อมึงได้เหรอ”
“อ้าวจากพี่ มันจะเป็นพ่อเว้ย...เดี่ยวกูจับทำเมียตรงนี้เลย จะได้เป็นทั้งพ่อ ทั้งพี่ ทั้งเมีย” ดูมันพูด
“อ้าววววว กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ เล่นด้วยหน่อยเดียวทำเป็นเลียปาก” ผมพูดมันยิ้ม ยักคิ้ว ทำหน้ามึนใส่ผมอีก ....ไอ้ปอถอดเสื้อแขนยาวที่มันใส่มาให้ผม ก็ลมที่ทะเลดึกมันแรงจริงๆ
“ไม่ต้องมาสุภาพบุรุษ เพราะกูไม่ใช่สุภาพสตรี ลมทะเลไม่ใช่หิมะตก”
“อ้าว ไอ้นี่ เดี๋ยวกูจับโยนลงทะเลเลย ยิ่งว่ายน้ำไม่เป็นอยู่ด้วย ลูกทะเลอะไรวะ ว่ายน้ำไม่เป็น”
“มึงพูดยังงี้มันก็ไม่ถูก กูเกิดบนบกไม่ได้เกิดในน้ำ ไม่เหมือนมึงหนิครึ่งบกครึ่งน้ำสงสัยตอนเล็กๆอยู่ในน้ำแน่เลย55+”
“ไอ้บ้า กูไม่ใช่จระเข้นะเว้ย”
“ใครว่ามึงเป็นจระเข้ล่ะ กูว่ามึงเป็นคางคก55+” ผมพูดและหัวเราะ ในขณะที่หัวเราะ
“จุ๊บ” มันประกบปากผมเบาๆ แล้วถอยหน้าออกไป ผมอึ้งสิ ไม่คิดว่ามันจะกล้า(ส่วนใหญ่ก็แค่ขู่ๆกันเล่น) ตาผมจ้องค้างค่อยๆมองไปหาหน้าไอ้ปอ
“ปากดีนักใช่ไหม วอนโดนมาหลายรอบแล้ววันนี้” มันพูดแล้วแลบลิ้นทำท่าจะมาเลียปากผม ทำตาโตล้อเลียนผมอีก ผมเลยเอามือไปแปะที่ปากมัน
“เป็นไงล่ะรสชาติมือกู เค็มได้ที่ไหม...ไปกลับบ้าน” (กูไม่สามารถอยู่ตรงนี้ได้อีกแล้ว กูอายยย ...มีใครมองเห็นรึป่าววะ)
“เดี๋ยวสิจะรีบกลับไปไหน เมื่อกี้ยังปากดี เสียงแผ้วๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ” ไอ้ปอพูดยิ้ม มันรู้ว่าผมอาย มันเลยจะพยายามทำให้ผมอายต่อไป (รอให้ถึงทีมึงอายบ้างเหอะ)
“ไปกลับบ้าน” ผมสั่ง
“อายเหรอ ทีอายเหรอออ” มันก็ยิ่งพูด
“เออ กูอาย แล้วทำไม” ยิ่งแสดงความอายมันยิ่งล้อ ยอมรับซึ่งหน้าเลยดีกว่า
“อ้าว ครั้งนี้ มัยยอมรับง่ายจังวะ”
“จะกลับรึไม่กลับ ไม่กลับก็ได้นะ แต่พรุ่งนี้กูจะทำแบบทดสอบตามหนังสือมึง ถ้ามึงไม่กลับไปอ่านหนังสือแล้วทำไม่ได้มึงโดนแน่” (ไม่มีทางออก ออกทางนี้แหละกู เอาเรื่องเรียนอ้างเข้าไว้)พูดกลบความอาย
“อ้างไปเรื่อย” (อ้าวรู้อีก)
“ไม่ได้อ้าง จริงๆ มึงลองดูดิ ถ้าพรุ่งนี้กูไม่ออกข้อสอบให้มึงมาเหยียบหน้ากูได้เลย” (กูก็พูดข้างๆคูๆเหมือนกันเว้ย .... )
“เปลี่ยนจากเหยียบเป็นจูบอีกครั้งได้ป่าว55+” (มึงรู้ว่ากูอายยังมาเล่นอีก)
“เดี๋ยวมึงก็รู้ ความปราณีไม่มีในโลกอีกแล้ว” ผมยิ้มกัดฟันพูด
“เอาล่ะๆ กลับก็กลับ คืนนี้กูไม่อ่านนะ กูเหนื่อย พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องออกสอบ เพราะกูจะอ่าน” (ข้ออ้างมึงก็สารพัดใช่ย่อย)
หลังจากนั้นก็กลับบ้านกัน อาบน้ำ นอน ไม่มีไรเกิดขึ้น(มั้ง)
ตอนนี้ก็คงเป็นตอนสุดท้ายที่ไอ้ทีจะลง เนื่องมาจากไม่มีเวลาเอาซะเลย จันทร์-ศุกร์ก็มานั่งทำงาน เสาร์-อาทิตย์ก็กลับบ้านหอบหนังสือมาทบทวน งานเลี้ยงยังมีวันสิ้นสุด ละครยังมีวันจบ งั้น เรื่องราวของไอ้ที ก็ขอจบ ณ ตอนนี้แล้วกันนะคร๊าบบ
ส่วนเรื่องไอ้ทีกับไอ้ปอ ก็ดำเนินตามยถากรรมสุกๆดิบๆเหมือนคนทั่วไป ทุกชีวิตต้องเดินก้าวไปเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ น้องที่เรียนอยู่ก็ให้เต็มที่กับมันจะได้ไม่เสียใจย้อนหลัง โชคเอทุกคน ส่วนเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานแล้ว ก็มีประสบการณ์เยอะกว่าไอ้ทีอีก ไม่พูดไรมาก ก็ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับ มีโอกาสคงได้มานั่งเล่าให้ทุกคนฟังอีก อาจจะปีละครั้ง คงลืมกันแล้วมั้ง55+ เดินเฉียดกันตามป้ายจดรถเมล์ก็ทักได้นะคร๊าบบบบ
ขอบคุณที่ติดตามกันมายาวนาน
โชคดีทุกคน ไอ้ที+ไอ้ปอ
...
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านทุกคนน่ะครับ
ขอบคุณทีอีกครั้งที่ให้นำเรื่องนี้มาให้ทุกคนที่นี่ได้อ่านครับ
-
:กอด1:
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
ขอให้happyทั้งสองคนนะจ๊ะ
ถ้าว่างก็มาเล่าต่อนะจะรออ่าน :pig4:
-
จะไม่มาแล้วเหรอ
เอาเป็นว่าว่างเมื่อไรค่อยมาลงจะดีกว่ามั๊ย
อยากอ่านต่ออะ
:man1: :man1: :man1:
-
เสียดาย~~ แต่ก็เข้าใจว่าคงยุ่งจริงๆ
ถ้าว่างๆมีโอกาสก็เข้่ามาอัพเดทเรื่องราวหน่อยนะคะ
ขอให้รักกันนานน๊านนานนนน มีความสุขเยอะๆค่ะ
:กอด1: รักกัน รักกัน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:รักกัน รักกัน ทีปอ คู่รักบันลือโลก o13
ว่างๆก็มาเล่าต่อนะพี่ที
-
เรื่องของคุณที่สอนอะไรในเรื่องราวที่ขำๆได้เยอะเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณ
-
ขอบคุณนะที...สำหรับเรื่องดีๆของทีกับปอ..
ทำให้รู้ว่ายังมีคนมึนๆแบบปออยู่ แต่ปอนี่จริงใจได้โล่ห์ ส่วนทีก็เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้ปอได้ดีมากๆเลย...
บอตรงๆว่าอ่านเรื่องทีกับปอทุกตอนมีความสุขทุกครั้งที่อ่าน...
ทีกับปอ...เหมาะกันแล้วแหล่ะ...
ใครบอกว่าคู่นี้ลุ่มๆดอนๆ ออกจะมีสีสันนี่แหล่ะรสชาติของชีวิต...ฮ่าฮ่า...
ก็ขอให้ทีกับปอมีความสุขมากๆนะจ๊ะ รักกันไปนานๆๆ ดูแลกันดีๆ แล้วก็โชคดีเรื่องงานด้วยนะที :กอด1:
ปล.รักคู่นี้จริงๆๆ o13
-
เรื่องราวตอนสุดท้ายของปอ ที น่ารักมากๆๆ
ขอบคุณที่เล่ามาให้อ่านน่ะคะ
โชคดีๆคร้า
-
คงคิดถึงเรื่องราวของทีกับปอคับ
แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คับ หวังว่า
ถ้ามีเวลาคงมาเล่าเรื่องราวให้อ่านกันอีกนะคับ :yeb:
-
ขอบคุณที่รวมแบ่งปันอีกแง่มุมของความรัก
มีความสุขกันทั้งคู่ ถนอมรักไว้นานๆ
เป็นกำลังใจเช่นเคย
น้องทีมาอัพเดทเดือนละครั้งก้อได้
หรือว่าถ้าอยากเขียนตอนพิเศษ
คนอ่านรอได้นะ
+1 :L2:
-
ที + ปอ
น่ารักอะ
:bye2:
:bye2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวของทีกะปอน่ะค่ะ
ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป แต่ว่างๆก็แวะมาโพสเล่าตอนพิเศษอะไรมั่งน่ะค่ะ
-
ขอบคุณมากค่ะอ่านเมื่อไรหก้อน่ารัก
-
จบซะละ
โชคดีนะครับ
รักกันนานๆ ผมคิดว่านานนะ
โชคดีครับ :bye2:
-
แอบเสียดายนะค่ะ...ที่จะไม่ีค่อยได้มาต่อแล้วหน่ะ
เพราะว่ามีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้...มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แล้วก็น้ำตา (ในบางครั้ง)
ที่สำคัญเรื่องนี้ยังให้แง่คิดดี ๆ ในหลาย ๆ เรื่องด้วยอ่ะ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดี ๆ มาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ
ขอให้มีความสุขในการใช้ชีวิตทั้งทีและปอนะ
แม้ว่าชีวิตนี้มันอาจจะไม่ได้ราบเรียบหรือสวยงามอะไร
แต่ถ้าเราช่วยกันประคับประคองกันไป...ก็เชื่อได้ว่าเราจะผ่านทุกอย่างไปได้อย่างแน่นอน
หวังว่าจะได้อ่านเรื่องราวดี ๆ ของทั้งทีและปออีกนะค่ะ...เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
ว่างๆมาต่อนะคร้า
HAPPY HAPPY
ทุกๆวัน ทุกๆเวลา คร้า :L2:
-
ง่า จบแล้ว
แต่สนุกดีครับเรื่องนี้
ขอบคุนทีมากนะครับ ที่เอาเรื่องราวมาแบ่งปันกัน
-
ขอบคุณค่ะ เรื่องราวสนุกมากค่ะ ครบทุกรสทั้งสนุกทั้งเศร้าทั้งน่ารัก ขอให้โชคดีนะคะ วันหน้าถ้ามีโอกาสก็แวะมาเล่าต่อได้นะคะ :pig4: :L2:
-
ทำไมจบแล้วอ่ะ
กำลังติดเรื่องนี้เลย
แล้วต่อไปนี้เราจะติดเรื่องอะไรหละ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
แต่ก็ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่นะค่ะ
มาเล่าอีกนะถ้าว่างอ่ะ
:bye2:
-
:man1: ขอบคุณทีทำให้เรารู้ว่า
ความรักมีอะไรอีกหลายอย่าง :L2:
-
ว้า
เสีอดายอ้ะ
แต่ก้อเข้าใจครับ
ด้วยภาระ ทำให้จำเป็น
ขอให้รักกันตลอดไปนะครับ
:L2:
-
ขอบคุณมากๆนะครับที่เอาเรื่องดีๆ สนุกๆมาให้อ่านอะนะ
ถ้ายังไงก้อรักกันๆๆ มากๆๆนะครับ ถ้าว่างๆก้อแวะเข้ามาเล่าอะไรหนุกๆให้ฟังบ้างก้อดีนะคร้าบบ
o13 :impress2: :laugh: :o12: :angry2:
:bye2:
-
จะทักทุกคู่ที่เจอเลย
แต่เค้าอยู่ภูเก็ต ................ทักที่นี่จะมีโอกาสเจอมั้ยเนี่ยะ
อย่างน้อยก็อย่าทิ้งบอร์ดไปนะ ..มาเยี่ยมบ้าง
-
ขอบคุณคทุกช่วงเวลาที่แบ่งปัน คับ
-
ขอบคุณที่มาเขียนให้อ่านกันเน้อ สนุกมากๆ o13
ถ้ามีเวลาว่างก็มาต่อเป็นตอนพิเศษก็ได้นะ หรือ ให้ปอมาต่อแทนก็ได้ (ยังอยากอ่านต่อจริ๊งๆ) :impress2:
ขอให้ทีกับปอมีความสุขนะ :bye2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณมากๆนะค่ะที่มาลงให้ได้อ่านกัน...
นู๋คงคิดถึงพี่ทีกะพี่ปอแย่เลย
:o12: :o12: :o12:
ไว้ว่างๆก้มาลงให้อ่านอีกนะค่ะ
-
o13 เยี่ยมมากเลยครับ น่ารักกันทั้งปอและทีเลย ขอให้มีความสุขกันมากๆนะครับ
อ่ะ...มีข่าวคราวอะไรก็แวะมาบอกกันมั้งนะครับ จะรอติดตามต่อไป ไม่หายไปไหนหรอกครับ :m15: (คิดถึงปอกับทีแย่เลยงานนี้)
ขอบคุณที่นำประสบการณ์ดีๆมาแบ่งปันให้ได้อ่านกันนะครับ เป็นกำลังใจให้ปอกับทีนะครับ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รักกันให้ดีนะ
มั่นคงนะ
อย่าให้มีปัญหา
-
วันนี้นั่งอ่านเรื่องของน้องทีกะน้องปอ ตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย 555 (คนชลเหมือนกัน)
อยากจะบอกน้องทีว่า ขอบคุณมากที่นำเรื่องราวประสบการณ์ดีๆมาเล่าสู่กันฟัง :pig4:
อ่านแล้วแบบว่า มีหลายอารมณ์ดี มีทั้ง :-[ :m31: :m15:และ :m25:
ถ้ามีโชคดี คงจะได้เดินสวนกันบ้าง (เดินสวนป้าแก่ๆคนหนึ่ง 555)
สุดท้ายนี้ก็ขอให้น้องทีและน้องปอ โชคดี ประสบความสำเร็จในชีวิต
และมีความสุขกับการทำงานเช่นกันจ้ะ o13
-
มีน้องคนหนึ่งถามมา...เลยอยากจะนำมาตอบในนี้เลย...เผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับน้องๆคนอื่ๆนบ้างครับ...ขอบคุณทีที่ช่วยตอบให้ครับ
พี่ที อ่านเรื่องของพี่มาตลอดเลยนะ อยากถามสักเรื่องสองเรื่องน่ะค่ะ คือล่าสุดพี่พูดเรื่องการจำแนกเงินของพี่อ่ะ ช่วยอธิบายให้ชัดๆหน่อยได้ไหมคะ? แบบว่าไอมีเงินเดือน x บาท ค่ารถต่อวันประมาณร้อยนึง แล้วต้องแบ่งไงอ่ะ? เดือนๆนึงไม่มีเงินเก็บเลยค่ะ อยากมีกะเขามั่ง แล้วอีกเรื่องคือเรื่องที่พี่แบ่งเวลาตอนอ่านหนังสือสอบยังไงคะ? ท่าทางได้ผลดี ไอจะเอาไปใช้มั่งน่ะค่ะ ช่วยตอบได้หน่อยได้ไหมคะ? ไอจริงจังนะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ก่อนอื่น ก็ขอบคุณที่ไว้วางใจ ใช้บริการ การจัดวางแผนชีวิตของคุณกับไอ้ที555+ (จะมีชีวิตรอดไหมเนี้ย) เอาเรื่องแรกก่อนนะครับ เรื่องการเงิน
ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มเติมกว่านี้ก็จะดีเลยทีเดียว เอาล่ะไอ้ทีจะไม่พูดถึง ว่าคุณจะใช้เท่านั้นเท่านี้ มันจะเป็นการจำกัดมากเกินไป เพราะผมก็ไม่ทราบรายจ่ายสุทธิ แต่รู้ว่ารายรับคือ x บาท เอาอย่างี้แล้วกัน ให้คุณเขียนรายจ่าย(ที่คิดว่าจำเป็นทั้งหมด) นอกเหนือจากค่ารถ ในตอนนี้เรียนด้วยรึป่าว บ้านที่อยู่เป็นบ้านตัวเองใช่ไหม ค่าใช้จ่ายในบ้านคุณมีส่วนจ่ายไหม ภาระอื่นๆที่ต้องจ่ายมีอีกรึป่าว รวมถึงภาวะจิตใจด้วยนะ(บางครั้งอาจอยากซื้อนั้นซื้อนี่)(ย้ำเอาที่จำเป็นเท่านั้นนะ ประมาณว่าขาดไม่ได้ ถ้าขาดทำให้เสียดุลย์เลย55+) แต่ถ้าคุณทำทุกอย่าง หรือหลายๆอย่าง หรือมีเพิ่มนอกเหนือจากที่ผมพูดอีก ถ้าไม่เหลือคุณก็ภูมิใจได้เลยครับว่าคุณได้ใช้จ่ายมันอย่างเต็มที่และดีที่สุดแล้ว ก็จะคลายๆกับสมัยผมเรียน ควบคุมรายจ่ายอย่าให้เกินรายรับเด็ดขาด ใช้เงินแต่ละบาทอย่างคุ้มค่า แค่นี้ถ้าไม่มีเงินเก็บผมก็ไม่เสียใจ ผมทำถึงขีดสูงสุดของผมแล้ว
อีกกรณีนึง ถ้าอยู่ตัวคนเดียว รับผิดชอบคนเดียว ต้องมานั่งคิดแล้วล่ะว่าจะลดส่วนไหนได้อีก ที่แน่ๆน่าจะเป็นค่ารถที่ปาเข้าไปวันละร้อย เยอะเลยทีเดียว ถ้าเป็นไอ้ทีก็คงจะดูว่าเราสามารถย้ายไปใกล้ที่ทำงานจะประหยัดเงินประหยัดเวลามากกว่าไหม รึไม่งั้นก็คงนั่งวางแผนเส้นทางการไปที่ประหยัดที่สุด
ถ้าสุดๆแล้วก็ไม่เป็นไร ในตอนนี้เชื่อว่าทำงานและเรียนไปด้วย แค่นี้ผมก็คิดว่าคุณเป็นคนเก่งมากอยู่แล้ว(เก่งกว่าผมเยอะเลย) ควบคุมอย่างให้รายจ่ายอย่าเกินรายได้ก็พอ เงินเก็บแต่ละเดือนเป็นหลักสิบหลักร้อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ภูมิใจซะอีกเราใช้เงินอย่างคุ้มที่สุดแล้ว ไม่ต้องสนใจคนอื่นมีเงินเก็บเป็นแสนเป็นล้านก็ช่างหัวมัน ถึงเราจะไม่มีเงินหรือเงินเก็บน้อยแต่เราก็ภูมิใจในการใช้เงินของเราแต่ละบาทมันมีประโยชน์จริง ๆ
ปล.ถ้าจะให้ผมลงเป็นตัวเลขให้ก็คงไม่ดี เพราะผมไม่รู้ว่าคุณมีความจำเป็นไหนส่วนไหนบ้าง ไม่เหมือนไอ้ปอที่ผมเห็นถึงการใช้เงินแต่ละบาทของมัน ผมจึงให้ทิศทางคุณแล้วลองคิดวิเคราะห์ดูนะครับ(ไม่จำเป็นต้องเป๊ะทุกรายการ ถัวเฉลี่ยกันไป) ได้ผลออกมาเป็นตัวเลขยังไง ก็แปะไว้ฝาผนังจะได้คอยเตือนว่าเราต้องทำให้ได้
ส่วนเรื่องเรียน ที่ดีที่สุดคือการอ่านหนังสือ อ่านบ่อยๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างช่างมัน อ่านให้มันชินหูชินตา ไม่ต้องอารมณ์เสียกับการอ่านไม่เข้าใจ ให้คิดว่า(กูไม่ใช่คนคิดคนเขียนหนิ กูอ่านหนังสือมึง ก็ดีแค่ไหนแล้วววว555) เหมือนตลกนะแต่ผมก็ใช้มัน
การวางแผนการอ่านหนังสือเหมือนกัน แต่ละคนอ่านเร็วอ่านช้าไม่เท่ากัน การเข้าใจในเนื้อหาก็ไม่เท่ากันบางวิชาท่องจำ บางวิชาต้องคิด ขีดเขียน
เอาท่องจำก่อนแล้วกันก็ให้คุณอ่านหนังสือตามสบายเรื่อยๆ ในแต่ละบท โดยจับเวลาไว้(แต่ไม่ต้องสนใจเรื่องเวลา เอาเป็นปกติ) จากนั้น เวลาที่อ่านทั้งหมดไปหารจำนวนหน้า ผลที่ได้เวลาต่อหน้าก็จะออกมา จากนั้นก็ไปดูว่าหนังสือ1เล่ม มีกี่หน้า เอาเวลาไปคูณ ก็จะได้ว่าหนังสือว่าหนังสือเล่มนี้จะต้องอ่านทั้งหมดเป็นเวลากี่ชั่วโมง เช่น สมมติ ไอ้ทีอ่านวิชากายวิภาคศาสตร์ ใน1บท จำนวน50หน้า ใช้เวลาทั้งหมด5 ชั่วโมง(อันนี้คิดแบบอ่านช้ามากๆ) (300/50 = 6) แสดงว่าใน1หน้าผมใช้เวลาอ่าน6นาที จากนั้นก็ไปดูว่าใน1เล่ม 400หน้า ต้องใช้เวลาอ่าน(400*6 = 2400) เท่ากับ 2400 นาทีหรือ40 ชั่วโมง จากนั้นก็คาดการณ์เวลาที่ต้องอ่านหนังสือ มีในช่วงเย็นจาก1ทุ่ม-5ทุ่มของวันจ-ศ (วันละ4ชั่วโมง) เสาร์อาทิตย์จาก 9.00-12.00 และ13.00-17.00 (17.00-20.00 ผ่อนคลาย ออกกำลังกายบ้าง ดูหนัง ฟังเพลงบ้าง) 20.00-23.00 อ่านต่อ(มีเวลาทั้งหมดใน1อาทิตย์เท่ากับ27ชั่วโมง)ดังนั้น จะต้องอ่าน1อาทิตย์กับอีก3วันปกติ(ถ้าเริ่มอ่านหนังสือวิชานี้วันจันทร์ จะต้องสิ้นสุดวันพุธของอาทิตย์ถัดไป) อีกอย่างก็ประเมินความจำของตัวเองด้วยนะครับว่าจำแม่นมากน้อยแค่ไหน(ทำแบบทดสอบเล่นๆ) มันก็จะประเมินได้ว่าเราต้องอ่านประมาณกี่ครั้งถึงจะจำได้(ถ้าอย่างไอ้ทีความจำไม่ดีก็ต้องอ่านเป็นสิบ เอิ๊กๆ) จบแย้วววเรื่องท่องจำ แต่ไม่ต้องกังวล อ่านรอบแรกช้า รอบสองรอบสามเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว ไม่เชื่อลองดู รอบสี่ใช้เวลาสามวันอ่านจบแบบมีประสิทธิภาพชัวร์ ต่อให้ข้อสอบพลิกแพลงตะแคงรั่วขนาดไหน คุณก็จะพลิกแพลงตะแคงตอบได้เหมือนกัน
ส่วนเรื่องที่ต้องคิดเยอะๆเช่น แคลคูลัส เรื่องนี้ไม่อยากให้เวลาเป็นตัวกำหนดสักเท่าไหร่เพราะมันจะบีบเร่งเรามาก ยิ่งบีบเร่งก็จะยิ่งคิดไม่ออก ถ้าเป็นผม สูตรต่างๆผมจะใช้วิธีการเหมือนกันกับท่องจำ มีเพิ่มคือเขียนใส่กระดาษใช้ปากกาเคมีเขียนตัวหนังสือหลากสี แล้วติดไว้ตามที่เราต้องมองบ่อยๆ เช่นกระจกห้องน้ำ(มองอ่านเล่นขณะแปรงฟัน) เพดานตรงที่นอน(มองให้ชิน) ที่กินข้าว(ก็ไม่เว้น) ที่ดูทีวี(เวลาพักโฆษณา) ฟังดูเหมือนจะเครียดนะ แต่คุณลองทำดู มองแบบไม่ต้องจดจ้องที่จะจำมากนัก ให้มันคุ้นตาบ่อยๆแล้วมันจะจำได้เอง หลังจากที่สูตรพอไปวัดไปวาได้แล้ว ก็ลองทำโจทย์บ่อยๆจากหนังสือหลายๆสำนัก(เผื่อโชคดี เค้าเขียนวิธีคิดลัดบอก)
นี่คือการอ่านหนังสือแต่ละวิชาของผม หลังจากรู้การอ่านแล้วก็มาดูการเลือกอ่านหนังสือก่อน-หลัง สมมติมี7วิชา ลำดับความยากของตัวเองนะ(เพราะวิชายากอาจจะง่ายสำหรับเรามั้งนะ) คัดสรรวิชาที่ง่ายมาอ่านก่อนเลย จะได้มีกำลังใจว่าเราทำได้ และลดจำนวนวิชาลงให้ดูน้อย หรือมีอีกวิธีดูจากตารางสอบ วิชาไหนสอบหลังๆเอามาอ่านก่อน แล้วไล่ไปเรื่อยๆตามวันสอบจนถึงวิชาอ่านล่าสุด ใกล้วันสอบมากสุด และในการทวนกลับก็อ่านกลับกันวิชาไหนสอบใกล้อ่านใกล้ เป็นการทวนอีกครั้ง(วิธีหลังไม่ค่อยแนะนำ เพราะมันเป็นระยะเวลากระชั้นชิดมากเกินไป)
สรุป การอ่านที่ดี(ของไอ้ที)คือ ให้มันคุ้นตาบ่อยๆ ไม่จำเป็นต้องจำได้ในการอ่านครั้งสองครั้งแรก พื้นฐานของแต่ละคนไม่เท่ากัน ค่อยๆปรับนะครับ เอาตัวเองเป็นเกณฑ์ ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ตัวเองวันนี้ทำดีกว่าเมื่อวานรึยัง ตัวเองวันนี้ตั้งใจกว่าเมื่อวานรึยัง เป็นกำลังใจให้นะครับ
ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมพูดมาจะพอเป็นประโยชน์ให้กับคุณไหม เอาเป็นว่าผมเล่าประสบการณ์ของผมให้คุณฟังแล้วกัน เพราะทั้งหมดผมทำมาแล้ว
-
:L1:ขอบคุณเรื่องราวดีๆๆจ้าๆๆ น่ารักมากเลยยย ขอไห้รักกันนานๆน้าๆๆๆๆ o13
-
:monkeysad:จบแล้วอะ กำลังติดงอมแงมเลยนะเนี้ย แต่ก็เข้าใจทีนะครับ คงจะเหนื่อยกับภารกิจเอามากๆ อย่างไงก็มีความสุขมากๆเช่นกันนะครับผม เพราะทีเป็นคนดีและเอาใจใส่แฟนอย่างไอ้คุณปอได้ดีทีเดียว จากเด็กไม่ค่อยจะเอาไหน มาเป็นคนที่เรียนได้เกรดระดับต้นๆของห้องนะ
:L1: สุดท้ายขอให้รักจงประสบกับนาย 2 คนนะครับ :L1:
แล้วที่บอกว่าถ้าเจอกันก็ได้ทักกันนะ จะรู้เหรอครับว่าทีคนไหน 555+
-
... กำลังติดเรยอะ
ตื่นมา(เที่ยง)เปิดอ่าน
เห้ออ ชีวิตนี้จะมีไหม
แบบนี้ สักคน ^^
สู้ๆ คับ
-
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปัน ได้สิ่งดีๆไปจากเรื่องนี้ไม่น้อย ขอให้
มีความสุข ความสำเร็จในทุกๆเรื่อง :L2: แวะเวียนมาเยี่ยมกันบ้างนะ :L1:
-
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆให้อ่าน
หวังว่าจะมีโอกาสได้อ่านงานใหม่นะครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาเล่าให้กันฟัง
ว่าแต่จะหายไปเป็นปี เลยเหรอ :เฮ้อ: อาทิตย์ละครั้ง ก้อยังดีน๊า หรือเดือนละ 4 ครั้ง หายไปนานคิดถึงน๊า
(คิดถึง...ปอ....) :z2:
ว่าแต่เทอมนี้ ปอ จะได้เกรดเท่าไร อย่างลืมมาเล่าให้ฟังนะ :really2:
-
ว่างเมื่อไหร่ก็มาลงเถอะครับ ผมยังรออ่านอยู่เสมอนะครับ
แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนไปชลบุรีมา ผ่านที่พี่เขียนในเรื่องก็นึกถึงเรื่องราวของพี่ด้วยแหละครับ
-
คุณที ผมรักคุณณณณณณณณณณณณณณณณณณ
ทำไมเป็นคนมีวินัยจังเลยง่า
-
:pig4:ค้าบ
เป็นกำลังใจให้นะค้าบ :L2:
:mc4:รักกัน รักกัน
-
ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับเรื่องของทีกับปอ
เป็นเรื่องหนึ่งที่อ่านแล้วมีความหวัง อ่านแล้วคิดตามได้
ผมชอบวิธีการคิดของที ชอบความเป็นต้วเองของปอ
ยังไงก็ขอให้ทั้งคู่มีความสุขมากๆนะครับ
ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็มาแจ้งข่าวกันบ้างนะครับ
รักกันตลอดไปนะครับ
-
จบแล้วจริงเหรอ? เสียดายนิดนึง แต่เข้าใจค่ะ
ยังไงก็แวะมาอัพเดทข่าวคราวบ้างนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่คุณทีนำมาแบ่งปันให้เราอ่านนะ
แล้วก็ขอให้คุณทีกับปอรักกันแบบนี้ไปตลอดนะคะ
:pig4:
-
มาแอบอ่านตอนดึกๆ....จบซะแล้วหรอคับ???
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาให้หลายๆคนได้ติดตามกันนะคับ
เรื่องของพี่ผมอ่านแล้วมีความรู้สึกหลายแบบดี สนุก เศร้า ฮา เครียด(อันนี้ล้อเล่นคับ555+)
ถ้ามีโอกาสคงได้อ่านเรื่องราวของทั่งคู่อีกครั้งนะคับ...โชคดีคับผม :bye2:
-
จบแล้วเหรอคะ :sad11: ว่างๆแล้วเข้ามาทักทายกันบ้างนะ
ไอล่ะชอบวิธีการคิดของพี่ทีและความเป็นตัวของตัวเองของปอมากเลยนะ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันค่ะ :pig4: & :L2:
รักกันด้วยดีแบบนี้ตลอดไปนะคะ :กอด1: :จุ๊บๆ:
Ps.พี่ยังไม่ได้บอกเรื่องการแบ่งเวลาอ่านกับการใช้เงินเลยนะ o18
Good Luck! and Take Care Yourself* :bye2:
-
จบแล้วเหรอคะ :sad11: ว่างๆแล้วเข้ามาทักทายกันบ้างนะ
ไอล่ะชอบวิธีการคิดของพี่ทีและความเป็นตัวของตัวเองของปอมากเลยนะ
ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันค่ะ :pig4: & :L2:
รักกันด้วยดีแบบนี้ตลอดไปนะคะ :กอด1: :จุ๊บๆ:
Ps.พี่ยังไม่ได้บอกเรื่องการแบ่งเวลาอ่านกับการใช้เงินเลยนะ o18
Good Luck! and Take Care Yourself* :bye2:
รีบนไงครับ
อาจจะไม่ละเอียดมาก...แต่ก็พอจะได้แนวคิดบ้างน่ะครับ
-
จบซะแล้วนายที กะ นายปอ น่ารักมากๆเลยเรื่องราวของนายทั้งสองคน เป็นกำลังใจให้กับเรื่องต่อๆไปน่ะจากใจจิรงน่ารักมากๆเลยนายที นายปอ
-
สนุกดี ชอบ
จัดไปหนึ่งบวก
เจ้สอง :bye2:
อย่าลืมแวะเวียนมาอีกเรื่อยๆ นะคะ
-
น้องทีกับน้องปอผ่านเรื่องราวทั้งดีทั้งร้าย(มากๆ)ด้วยกันมาเยอะ ต่อไปก็คงค่อยๆพูดค่อยๆคุยกันอย่างนี้นะคะ
สู้ต่อไปกับทุกๆเรื่องทั้งงานทั้งเรียน แล้วก็ทั้งรัก จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ถ้ามีเวลาว่างๆ อยากมาเล่าอะไรให้คนแถวนี้รู้อีกก็อย่าลืมกลับมานะคะน้องที :L2:
-
ชอบเรื่องนี้มากกค๊าา(ตลอดแหละแกนะ) ชอบจริงๆ ๆ ชีวิตนี้จะมีมั้ยคนแบบนี้เนี้ย ยย
ขอบคุณนะคะที่เอาเรื่องดีมาให้อ่าน น นรู้สึกสนุกมากเลย ยแล้วก้ได้ขอคิดหลายอย่างด้วย ย :o8:
เด๋วไปหาคนมาเก็บเงินในอนาคตดีกว่าฮ่าๆ ๆ ๆ
+10 เลยเอ้า า
ขอให้พี่ที ก่า พี่ปอ ร๊ากกกันนานนะค๊า า ามีตอนพิเศาก็มาลงบ้างเน้อ อ อ :L2:
o13
-
แวะมาดูเผื่อทีจะใจอ่อนลงอีกสักหน่อย คิดถึงทั้งสองคนเลยอ่ะ...
พอมาเห็นวิธีการวางแผนของที ที่น้องคนนึงถามได้อ่านแล้วรู้สึกดีมากค่ะ
เพราะตอนแรกกะจะถามเหมือนกันว่าจัดตารางการอ่านหนังสือแบบไหนถึงจะได้ผลที่สุด
อย่างน้อยจะได้เอาไปถ่ายทอดให้คนที่เรียนๆอยู่รู้ เพื่อจะได้ปรับปรุง
เข้ามาอ่านที่ทีเล่า ไม่ใช่ว่าได้แต่ความบันเทิงอย่างเดียว แต่ต้องยอมรับมุมมองของที
และการวางแผนที่เรานำไปปรับใช้กับตัวเองด้วยอย่างมาก ถึงเป็นคนอายุน้อยแต่ทีมีแง่คิดรอบคอบมากค่ะ
...
:3123:
-
ขอบคุณพี่ที ที่เอาอะไรดีๆ ข้อคิดเจ๋งมาฝากนะคัฟ
สนุกมากกกกเลย :mc4:
-
พอมาอ่านก็จบซะงั้นอ่า
งืออ เศร้าๆ
ขอบคุณมากนะครับ
:L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สวัสดีครับ
เข้ามาอีกที จบเสียแล้ว
เรื่องของปอกับทีนั้น เอาจริงแต่แรกก็มาแบบแปลก จบ (ตามเรื่อง )ก็แบบแปลกไม่แพ้กัน
แต่ชีวิตคู่ก็ดำเนินต่อไป
ประสบการณ์ เป็นสิ่งแปลกสำหรับมนุษย์ ที่ต่างคนต่างเจอไม่เหมือนกัน
คำว่า ทุกข์ และ สุข ในนิยามของมนุษย์แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
บางคนว่า ไม่มีแฟน เป็นสุข บ้างว่าเป็นทุกข์
บางคนว่า มีงานที่ยุ่ง เป็นทุกข์ บ้างว่า ยังดีกว่าไม่มีงานทำ
บางคนว่า เงินที่ไม่พอใช้เป็นทุกข์ บ้างว่า ยังดีกว่าไม่มีกิน
บางคนบอกแค่นี้พอ แต่บ้างก็ว่าไม่้พอ
ประสบการณ์แต่ละคน ร่วมแชร์กันได้ เพื่อให้ได้เรียนรู้
เหมือนกับชีวิตของปอ และ ที ที่ให้เราได้ศึกษา แลกเปลี่ยน เรียนรู้
เรื่องนี้ให้เรารู้ว่า "ไม่มีอะไรดีที่สุด" แต่ถ้าเราพอใจกับมัน มันก็กลายเป็นสิ่งดีที่สุดของเราได้
ขอขอบคุณที่ได้นำเรื่องราวของอีกชีวิต มาร่วมแสดงให้เราได้เรียนรู้ และขอให้คู่ชีวิต ได้ร่วมใช้ชีิวตสมเป็นคู่ชีวิตต่อไป
-
มีน้องคนหนึ่งถามมา...เลยอยากจะนำมาตอบในนี้เลย...เผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับน้องๆคนอื่ๆนบ้างครับ...ขอบคุณทีที่ช่วยตอบให้ครับ
พี่ที อ่านเรื่องของพี่มาตลอดเลยนะ อยากถามสักเรื่องสองเรื่องน่ะค่ะ คือล่าสุดพี่พูดเรื่องการจำแนกเงินของพี่อ่ะ ช่วยอธิบายให้ชัดๆหน่อยได้ไหมคะ? แบบว่าไอมีเงินเดือน x บาท ค่ารถต่อวันประมาณร้อยนึง แล้วต้องแบ่งไงอ่ะ? เดือนๆนึงไม่มีเงินเก็บเลยค่ะ อยากมีกะเขามั่ง แล้วอีกเรื่องคือเรื่องที่พี่แบ่งเวลาตอนอ่านหนังสือสอบยังไงคะ? ท่าทางได้ผลดี ไอจะเอาไปใช้มั่งน่ะค่ะ ช่วยตอบได้หน่อยได้ไหมคะ? ไอจริงจังนะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ก่อนอื่น ก็ขอบคุณที่ไว้วางใจ ใช้บริการ การจัดวางแผนชีวิตของคุณกับไอ้ที555+ (จะมีชีวิตรอดไหมเนี้ย) เอาเรื่องแรกก่อนนะครับ เรื่องการเงิน
ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มเติมกว่านี้ก็จะดีเลยทีเดียว เอาล่ะไอ้ทีจะไม่พูดถึง ว่าคุณจะใช้เท่านั้นเท่านี้ มันจะเป็นการจำกัดมากเกินไป เพราะผมก็ไม่ทราบรายจ่ายสุทธิ แต่รู้ว่ารายรับคือ x บาท เอาอย่างี้แล้วกัน ให้คุณเขียนรายจ่าย(ที่คิดว่าจำเป็นทั้งหมด) นอกเหนือจากค่ารถ ในตอนนี้เรียนด้วยรึป่าว บ้านที่อยู่เป็นบ้านตัวเองใช่ไหม ค่าใช้จ่ายในบ้านคุณมีส่วนจ่ายไหม ภาระอื่นๆที่ต้องจ่ายมีอีกรึป่าว รวมถึงภาวะจิตใจด้วยนะ(บางครั้งอาจอยากซื้อนั้นซื้อนี่)(ย้ำเอาที่จำเป็นเท่านั้นนะ ประมาณว่าขาดไม่ได้ ถ้าขาดทำให้เสียดุลย์เลย55+) แต่ถ้าคุณทำทุกอย่าง หรือหลายๆอย่าง หรือมีเพิ่มนอกเหนือจากที่ผมพูดอีก ถ้าไม่เหลือคุณก็ภูมิใจได้เลยครับว่าคุณได้ใช้จ่ายมันอย่างเต็มที่และดีที่สุดแล้ว ก็จะคลายๆกับสมัยผมเรียน ควบคุมรายจ่ายอย่าให้เกินรายรับเด็ดขาด ใช้เงินแต่ละบาทอย่างคุ้มค่า แค่นี้ถ้าไม่มีเงินเก็บผมก็ไม่เสียใจ ผมทำถึงขีดสูงสุดของผมแล้ว
อีกกรณีนึง ถ้าอยู่ตัวคนเดียว รับผิดชอบคนเดียว ต้องมานั่งคิดแล้วล่ะว่าจะลดส่วนไหนได้อีก ที่แน่ๆน่าจะเป็นค่ารถที่ปาเข้าไปวันละร้อย เยอะเลยทีเดียว ถ้าเป็นไอ้ทีก็คงจะดูว่าเราสามารถย้ายไปใกล้ที่ทำงานจะประหยัดเงินประหยัดเวลามากกว่าไหม รึไม่งั้นก็คงนั่งวางแผนเส้นทางการไปที่ประหยัดที่สุด
ถ้าสุดๆแล้วก็ไม่เป็นไร ในตอนนี้เชื่อว่าทำงานและเรียนไปด้วย แค่นี้ผมก็คิดว่าคุณเป็นคนเก่งมากอยู่แล้ว(เก่งกว่าผมเยอะเลย) ควบคุมอย่างให้รายจ่ายอย่าเกินรายได้ก็พอ เงินเก็บแต่ละเดือนเป็นหลักสิบหลักร้อยก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ภูมิใจซะอีกเราใช้เงินอย่างคุ้มที่สุดแล้ว ไม่ต้องสนใจคนอื่นมีเงินเก็บเป็นแสนเป็นล้านก็ช่างหัวมัน ถึงเราจะไม่มีเงินหรือเงินเก็บน้อยแต่เราก็ภูมิใจในการใช้เงินของเราแต่ละบาทมันมีประโยชน์จริง ๆ
ปล.ถ้าจะให้ผมลงเป็นตัวเลขให้ก็คงไม่ดี เพราะผมไม่รู้ว่าคุณมีความจำเป็นไหนส่วนไหนบ้าง ไม่เหมือนไอ้ปอที่ผมเห็นถึงการใช้เงินแต่ละบาทของมัน ผมจึงให้ทิศทางคุณแล้วลองคิดวิเคราะห์ดูนะครับ(ไม่จำเป็นต้องเป๊ะทุกรายการ ถัวเฉลี่ยกันไป) ได้ผลออกมาเป็นตัวเลขยังไง ก็แปะไว้ฝาผนังจะได้คอยเตือนว่าเราต้องทำให้ได้
ส่วนเรื่องเรียน ที่ดีที่สุดคือการอ่านหนังสือ อ่านบ่อยๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างช่างมัน อ่านให้มันชินหูชินตา ไม่ต้องอารมณ์เสียกับการอ่านไม่เข้าใจ ให้คิดว่า(กูไม่ใช่คนคิดคนเขียนหนิ กูอ่านหนังสือมึง ก็ดีแค่ไหนแล้วววว555) เหมือนตลกนะแต่ผมก็ใช้มัน
การวางแผนการอ่านหนังสือเหมือนกัน แต่ละคนอ่านเร็วอ่านช้าไม่เท่ากัน การเข้าใจในเนื้อหาก็ไม่เท่ากันบางวิชาท่องจำ บางวิชาต้องคิด ขีดเขียน
เอาท่องจำก่อนแล้วกันก็ให้คุณอ่านหนังสือตามสบายเรื่อยๆ ในแต่ละบท โดยจับเวลาไว้(แต่ไม่ต้องสนใจเรื่องเวลา เอาเป็นปกติ) จากนั้น เวลาที่อ่านทั้งหมดไปหารจำนวนหน้า ผลที่ได้เวลาต่อหน้าก็จะออกมา จากนั้นก็ไปดูว่าหนังสือ1เล่ม มีกี่หน้า เอาเวลาไปคูณ ก็จะได้ว่าหนังสือว่าหนังสือเล่มนี้จะต้องอ่านทั้งหมดเป็นเวลากี่ชั่วโมง เช่น สมมติ ไอ้ทีอ่านวิชากายวิภาคศาสตร์ ใน1บท จำนวน50หน้า ใช้เวลาทั้งหมด5 ชั่วโมง(อันนี้คิดแบบอ่านช้ามากๆ) (300/50 = 6) แสดงว่าใน1หน้าผมใช้เวลาอ่าน6นาที จากนั้นก็ไปดูว่าใน1เล่ม 400หน้า ต้องใช้เวลาอ่าน(400*6 = 2400) เท่ากับ 2400 นาทีหรือ40 ชั่วโมง จากนั้นก็คาดการณ์เวลาที่ต้องอ่านหนังสือ มีในช่วงเย็นจาก1ทุ่ม-5ทุ่มของวันจ-ศ (วันละ4ชั่วโมง) เสาร์อาทิตย์จาก 9.00-12.00 และ13.00-17.00 (17.00-20.00 ผ่อนคลาย ออกกำลังกายบ้าง ดูหนัง ฟังเพลงบ้าง) 20.00-23.00 อ่านต่อ(มีเวลาทั้งหมดใน1อาทิตย์เท่ากับ27ชั่วโมง)ดังนั้น จะต้องอ่าน1อาทิตย์กับอีก3วันปกติ(ถ้าเริ่มอ่านหนังสือวิชานี้วันจันทร์ จะต้องสิ้นสุดวันพุธของอาทิตย์ถัดไป) อีกอย่างก็ประเมินความจำของตัวเองด้วยนะครับว่าจำแม่นมากน้อยแค่ไหน(ทำแบบทดสอบเล่นๆ) มันก็จะประเมินได้ว่าเราต้องอ่านประมาณกี่ครั้งถึงจะจำได้(ถ้าอย่างไอ้ทีความจำไม่ดีก็ต้องอ่านเป็นสิบ เอิ๊กๆ) จบแย้วววเรื่องท่องจำ แต่ไม่ต้องกังวล อ่านรอบแรกช้า รอบสองรอบสามเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว ไม่เชื่อลองดู รอบสี่ใช้เวลาสามวันอ่านจบแบบมีประสิทธิภาพชัวร์ ต่อให้ข้อสอบพลิกแพลงตะแคงรั่วขนาดไหน คุณก็จะพลิกแพลงตะแคงตอบได้เหมือนกัน
ส่วนเรื่องที่ต้องคิดเยอะๆเช่น แคลคูลัส เรื่องนี้ไม่อยากให้เวลาเป็นตัวกำหนดสักเท่าไหร่เพราะมันจะบีบเร่งเรามาก ยิ่งบีบเร่งก็จะยิ่งคิดไม่ออก ถ้าเป็นผม สูตรต่างๆผมจะใช้วิธีการเหมือนกันกับท่องจำ มีเพิ่มคือเขียนใส่กระดาษใช้ปากกาเคมีเขียนตัวหนังสือหลากสี แล้วติดไว้ตามที่เราต้องมองบ่อยๆ เช่นกระจกห้องน้ำ(มองอ่านเล่นขณะแปรงฟัน) เพดานตรงที่นอน(มองให้ชิน) ที่กินข้าว(ก็ไม่เว้น) ที่ดูทีวี(เวลาพักโฆษณา) ฟังดูเหมือนจะเครียดนะ แต่คุณลองทำดู มองแบบไม่ต้องจดจ้องที่จะจำมากนัก ให้มันคุ้นตาบ่อยๆแล้วมันจะจำได้เอง หลังจากที่สูตรพอไปวัดไปวาได้แล้ว ก็ลองทำโจทย์บ่อยๆจากหนังสือหลายๆสำนัก(เผื่อโชคดี เค้าเขียนวิธีคิดลัดบอก)
นี่คือการอ่านหนังสือแต่ละวิชาของผม หลังจากรู้การอ่านแล้วก็มาดูการเลือกอ่านหนังสือก่อน-หลัง สมมติมี7วิชา ลำดับความยากของตัวเองนะ(เพราะวิชายากอาจจะง่ายสำหรับเรามั้งนะ) คัดสรรวิชาที่ง่ายมาอ่านก่อนเลย จะได้มีกำลังใจว่าเราทำได้ และลดจำนวนวิชาลงให้ดูน้อย หรือมีอีกวิธีดูจากตารางสอบ วิชาไหนสอบหลังๆเอามาอ่านก่อน แล้วไล่ไปเรื่อยๆตามวันสอบจนถึงวิชาอ่านล่าสุด ใกล้วันสอบมากสุด และในการทวนกลับก็อ่านกลับกันวิชาไหนสอบใกล้อ่านใกล้ เป็นการทวนอีกครั้ง(วิธีหลังไม่ค่อยแนะนำ เพราะมันเป็นระยะเวลากระชั้นชิดมากเกินไป)
สรุป การอ่านที่ดี(ของไอ้ที)คือ ให้มันคุ้นตาบ่อยๆ ไม่จำเป็นต้องจำได้ในการอ่านครั้งสองครั้งแรก พื้นฐานของแต่ละคนไม่เท่ากัน ค่อยๆปรับนะครับ เอาตัวเองเป็นเกณฑ์ ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ตัวเองวันนี้ทำดีกว่าเมื่อวานรึยัง ตัวเองวันนี้ตั้งใจกว่าเมื่อวานรึยัง เป็นกำลังใจให้นะครับ
ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมพูดมาจะพอเป็นประโยชน์ให้กับคุณไหม เอาเป็นว่าผมเล่าประสบการณ์ของผมให้คุณฟังแล้วกัน เพราะทั้งหมดผมทำมาแล้ว
พอดีไอเพิ่งเห็น o6 ขอบคุณมากมายค่ะ :กอด1: ไว้ไอจะไปลองคิดและจัดการทำดู เรื่องอ่านหนังสือพี่อธิบายละเอียดดี ส่วนเรื่องเก็บเงินพอเข้าใจ(ไอให้รายละเอียดน้อยไปจริงๆนั่นแหละค่ะ) เพราะงั้นไม่เป็นไรค่ะ ไว้ไอจะไปลองเฉลี่ยดูเอง ที่จริงก็บริหารเงินเองมาหลายปีแล๊ะ เพราะป๊าให้เป็นรายเดือนและห้ามขอเพิ่ม อยากได้อะไรต้องเก็บเงินซื้อเอง เลยพอบริหารเงินเป็นอยู่บ้าง แต่ไอเก็บออมเงินไม่อยู่น่ะค่ะ มีแต่เงินที่เก็บเพื่อไปซื้อหรือใช้ต่ออีกนั่นแหละ เงินเก็บจริงๆเลยไม่มี เลยมาเป็นคำถามถามพี่นี่ไง :m23:
ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :กอด1: :จุ๊บๆ: :L2:
-
โหคุณที....เจ๋งดีอ่ะ o13 วิธีที่แนะนำขอแอบเอาไปใช้บ้างนะคะ ทั้งเรื่องจัดสรรการใช้เงิน ...หุหุ เงินเดือนออกมาไม่เคยเกินกลางเดือนหมดทุกที...ส่วนหนังสือคงเอาไว้อ่านเรียน ป.โทแล้วกัน ขอบคุณนะคะ...
คิดถึง ที-ปอ :กอด1:
-
โชคดีในทุก ๆ ก้าวที่เดินไปคับ..
:bye2:
-
มาอ่านดั้ยตะกี้เอง...จบซะเเล้ว....สนุกมากขอบอก....
ชอบคำพูดนี้ของพี่ที " ถึงกรูจะมีคนอื่นไปบ้าง แต่กรูก้อรักมรึงคนเด่ว "
คิดดั้ยงัย....มันน่า :beat:....
สุดท้าย...ขอหั้ยรักกันยืนยง...วู้ ฟิ้วๆ
-
จบแล้วหรอ???
ขอบคุณมากมายเลยน๊า
สำหรับเรื่องดีดี
โชคดีนะค่ะ จู๊บบบบบบบบบ
ปอลอ.ถ้าคิดถึงกันบ้างสักนิด ก็มาเล่าข่าวคราวให้ฟังบ้างนะ
-
ง่า จบซะแล้ว
อยากรู้จัง ว่าคิดยังไงกับการมีแฟนเด็กกว่า (เป็นรุกด้วย -*-)
//เจอแบบพี่ทีเลยครับ ของผมอ่อนกว่า 6ปี -*-//
อ้ออ อยากรู้แนวคิดในการคิดด้วยครับ ว่ารู้สึกอย่างไรบ้างกับความแตกต่าง ที่คนนึงเป็นคนทำงาน อีกคนนึงกำลังเรียนนี่ครับ
-
:กอด1:
เข้ามาอ่านตอนจบพอดี ขอบคุณน่ะครับที่เอาเรื่องดี ๆ มาให้ได้อ่านกัน
อ่านจบแล้วรู้สึกอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง ก็ขอให้ทั้งคู่ผ่านมันไปได้น่ะครับ
-
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ :o12:
ชอบเรื่องนี้มากเลย อ่านแล้วสนุกมาก
ปกติเราไม่อ่านเรื่องเล่านะ ไม่รู้ทำไม
แต่เรื่องนี้ทำเราติดเลยค่า
ชอบทีกับปอมากเลย มันให้ความรู้สึกที่ว่า
เค้ารักกันมากเลยน้า :กอด1:
ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปนะค่ะ
เวลามีปัญหาค่อยๆพูดกันน้า
เป็นกำลังใจให้อยู่ค่า :L2:
-
มีแต่คนคิดถึงที-ปอ..จะมีตอนพิเศษบ้างมั้ยน้ออ :z1:
-
:pig4: :pig4:
-
จบแล้ว :monkeysad:
:oni3: ให้มาลงตอนพิเศษอีกเรื่อย
-
ตามมาอ่านนะคับ
-
o13 เพิ่งมาตามอ่าน วันเดียวจบ(ในเวลางานด้วย) :laugh:
คนชลบุรีเหมือนกัน อ่านแล้ว เห็นภาพเลยว่า ทำอะไร ไปไหน ยังไง อิอิ :z2:
ตามมาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
เดกช่าง..รักจริง
เถื่อนค้าบ ๆ
ชอบๆ
-
เพิ่งตามอ่านทันอ๊า แต่จบซะแล้ว :m15:
ขอบคุณนะคร้า ที่มาเล่าเรื่องสนุกให้อ่าน
ขอบคุณคนโพสต์ด้วยคร้า :pig4:
ขอให้พี่ทีกะปอรักกันมากๆนะคร้า :L1:
-
รักพี่ปอกะพี่ที
มีแฟนแบบนี้ต้องทำใจอย่างเดียว
เพราะว่ามีเหมือนกัน
ขนาดเลิกกันแล้วมันยังไม่เลิกรังควาญเลย
แต่พี่ปอก้เปลี่ยนไปมากนะ
เพราะมีพี่ที
o13 o13 o13
:bye2: :bye2:
-
ขอขอบคุณสำหรับเร่ืองราวดีๆ ของที-ปอ
ขอให้รักกันนานนะทั้งสองคน
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย
เรื่องราวน่ารักมาก
ยังไงถ้าว่างๆ ก้มาต่อนะจ๊ะ
รอเสมอ
-
-ขอบคุณครับผม................
สำหรับเรื่องราว ดีๆ ครับ :pig4:
-
:mc4: จบแล้วววว
ชอบมากเลยคับ อ่านแล้วสนุก คลายเครียด และ อินกับเรื่องดีมากเลยคับ
ชอบที น้า มากกว่า ปอ เพราะฉะนั้นไม่ต้องน้อยใจจจจจ
อิอิอิอิอิ
มาต่อบ้างก็ได้น้า ขอให้ happy happy :impress2:
-
อ่านจบอีกเรื่องละ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆขอรับ :o8:
-
คิดถึงอีกแล้ว :z3: :กอด1:
-
รายรับรายจ่าย :a5:
ต่ายเป็นคนที่จ่ายไปกับเรื่องหนังสืออ่ะ 55+
เรื่องอื่นงกได้งกดีแต่พอการ์ตูนออก... :z3:
เดี๋ยวนี้ก็พยายามไปร้าน50%แทนก่อนเพราะชอบมีการ์ตูนใหม่ๆไปวางไว้ทั้งๆที่ยังห่อพลาสติกด้วยซ้ำ :เฮ้อ:
ยังไงขอบคุณพี่ทีมากนะคะที่แบ่งปันประสบการณ์และคุณลีโอที่เอามาโพสนะคะ
เรื่องเริ่มต้นแบบก่งก๊งด้วยความนิสัยไม่ดีของปอนิ -_-
แต่สุดท้ายกลายเป็นตัวเองตกหลุมเสียเองเนอะ จะว่าไงดีล่ะ ถ้าวันนั้นเจอคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ทีปออาจจะยังเหมือนเดิมต่ายเลยว่าดีนะที่คนโชคร้าย(?!)คนนั้นคือพี่ที
แต่ถ้าทุกวันนี้พี่ทีกับปอแฮบปี้ก็ดีใจด้วยนะคะ ถึงบางครั้งมันจะลุ่มๆดอนๆแต่ก็หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ :L2:
สู้ๆ!
-
ตะลุยอ่านยันตี 3 ชอบมากกก น่ารักดี
-
คิดถึงจังเลยครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยอ่ะครับ มาอ่านอีกที ก็จบซะแล้ว TT^TT
น่าจะให้คุณปอ มาเล่าในแง่มุมที่คุณปอได้มองบ้างก็ดีเนอะ อยากรู้จัง เค้าคิดอะไรอยู่ เอิกส์ๆ
-
คิดถึงนะ :L1: :L1: :L1:
-
นึกถึงสีแยกเฉลิมไทยแล้ว
มันเว่อร์ขนาดนั้นเลยหรอ 55+
แต่มันก็เหมือนกรุงเทพในชลบุรีจริงๆ
อยากกินไข่ปิงที่บางแสน :z3:
-
อ่านจนจบแล้ว ,, ชอบนะ
ทั้งปอทั้งทีเลยล่ะค่ะ ~
ปอใจร้อนไปหน่อยนะแต่ก็โอเค
เรื่องบางเรื่องเป็นสิ่งที่ให้อภัยได้
ก็มองข้อดีของเค้าก่อนข้อเสีย
ขอให้รักกันนานๆนะคะ*
-
คิดถึงคู่นี้สุดๆๆ
พากันไปสาดน้ำสงกรานต์ที่ไหนเนี่ย ...
รักษาสุขภาพด้วยน๊าาา o13
-
เรื่องนี้อ่านแล้วเพลิน อ่านได้เรื่อย ๆ เลยแฮะ อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
น่ารักดีคับแสดงความรักได้แบบผู้ซ้าย ผู้ชายมาก
แต่หวานๆกันบ้างก็ได้คับ
คิดถึงงะนะ
ยังไงก็มาคุยแลกเปลียนกันบ้าง
ขอให้รักกันนานๆนะคับ
ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะคับ
-
ก็ดี” ผมเดินไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้ง 60 บาทตรงทางออกแล้วไปนั่งกินที่ริมทะเล(อยู่ติดกะตลาด)
หึ่ม ๆๆ ไปนั่งกันบ่อยๆ นะคะ เราจะได้ส่องบ้างอะไรบ้าง ฮ่าๆ เหมือนจะไปบ่อยเลย แต่ร้านป้า หมูอร่อยๆ ^^
เอ้ออ จบซะแล้วอ่า น่ารักกันมากๆ เลยคะ อยากเห็นจังเลย เราก็อยู่ชล อยากเจอบ้าง
:L2: :L1: :3123: :กอด1: จัดไปเลยยย ฮ่า ๆๆๆ สงกรานต์ปีนี้เที่ยวไหนกัน ไหลบางแสนป่าว 55555
อย่าหายไปเลยนะคะ กลับมาอัพเดทบ้างไรบ้างด้วย ^^ ขอให้มีความสุขวันสงกรานต์คะ
-
ชอบมาเลยอะขอบคุณที่บอกเรื่องดีๆในการแนะนำอ่านหนังสืกนะคะ
จะเอาไปใช้ดู แล้วชอบที่คุณที่พูดด้วยในเรื่องมีคนมาขายน้ำผลไม้
ถ้าเป็นเราคงไม่พูดได้แต่คิดในใจ ในส่วนตัวแล้วชอบกินผลไม้เป็นผลๆมากกว่า
o13
-
น่ารักมากเลยค่ะ อ่านไปขำไป ฮาได้ใจมาก
รักกัน โหด มันส์ ฮาดีนะค่ะ ชอบ
ว่างๆ ก็เข้ามาอัพเดท ความคืบหน้าบ้างนะค่ะ พี่ที
ปล.คนจังหวัดเดียวกันเลย หุหุ
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 35…ภาคพิเศษ
บ่นนำ
หลังจากกลับจาก พอ.สว.ก็ 1 เดือนเต็มๆที่ไอ้ทีต้องมานั่งเขียนสรุปรายงานส่วนของตัวเองส่งผอ.เหนื่อยไปพักใหญ่...ก็กลับมากะว่าจะไม่เขียนแล้วพอมาเปิดเมล์ดู ปรากฏว่ามีคนส่งมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เข้าใจ เห็นใจ อยากให้เขียนต่อเมื่อมีเวลา ...บางส่วนก็เข้ามาด่า (เอิ๊กๆ อยู่เฉยๆกูก็โดนด่า) ไม่เป็นไรทั้งด่าทั้งชมทุกคนก็อยากให้เขียนต่อ ...บางคนบอกว่าการอ่านเรื่องของผมทำให้เค้ามีกำลังใจมากขึ้น ก็ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน
สรุปคือเขียนต่อแล้วนะ แต่นานๆครั้งนะครับ ถ้าไอ้ทีว่างก็จะมาเล่าเรื่องให้ฟัง ถ้าไม่ว่างก็คงไม่ว่ากันนะคร๊าบบบ
ส่วนหนึ่งจากการตอบ comment ของทีครับ
ตั้งแต่อ่านเรื่องมา มีเรื่องหนึ่งที่อยากรู้อ่ะ ทีเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย มาก่อนหรือเปล่า หรือว่าปอคือแฟนคนแรกเลย เห็นปอก็เคยมีแฟนมาก่อนที่จะมาคบกับที แล้วถ้าทีเคยมีแฟนมาก่อน แล้วเคยนอนกับแฟนเก่าป่ะ เราอยากรู้ในเรื่องที่แปลกไปหรือเปล่านะ...ถามเป็นชุดเลยนะครับ คุณpapไม่ได้เป็นคนแรกที่ถามหรอกครับมีหลายคนถามผมมาเหมือนกัน ผู้อ่านสงสัยกันจริงเลยนะ ตอบได้ไม่มีปัญหา คำถามแรก เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อนไหม นิยามคำว่าแฟนฉบับของผมก่อนนะครับ ถ้าแฟน หมายถึง ความรู้สึกดี อยากเจอหน้า อยากพูดคุย เป็นห่วงเป็นใยกันมากกว่าเพื่อน ถ้าเป็นแบบนี้น่ะเคยมี 2 คน(ระบุคนอีกต่างหาก) ถ้าเพิ่มsex เข้ามาเกี่ยวข้องก็จะมีไอ้ปอคนเดียว อืมม...พัฒนาการฮอร์โมนเพศเกย์ผมช้าครับ55+ กว่าจะรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชาย ผมก็เข้าเรียนปี1แล้ว สมัยมัธยมผมเฉยๆ ไม่ได้ชอบทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย เป็นเพื่อนกันไปหมดเหมือนสมัยที่หลายคนเรียนประถมนั้นแหละ ...2 คนที่ผมเคยทำความรู้จักกัน ล้วนแต่เป็นผู้ใหญ่กว่าผมเลยนะ ซึ่งตรงข้ามกับไอ้ปอทุกเรื่อง แต่ก็ยังไปไม่รอด ผมเลยไม่อยากมีใหม่ เจอใคร ทักใครก็แค่แซวๆกันเล่น ถ้าเอาจริงก็คงไม่ แต่ที่ไอ้ปอเข้ามามันมากับความบ้า ผมยังไม่ทันจะได้รู้จักกับมันเลย มันก็เข้ามานอนบนเตียงข้างผมซะแล้ว55+(ก็ตลกดีเหมือนกัน)...ตอบคำถามข้อสองไปในตัว เคยมีแฟนแต่ไม่เคยนอนด้วยกัน และข้อที่สาม เราอยากรู้เรื่องแปลกไปป่าว ... มาก555+ ล้อเล่น ก็ปกติครับ ตอบให้ได้
ส่วนเรื่องแฟนไอ้ปอ ถึงมันจะผ่านมา10สนามรบยังไง ผมไม่ถามมันหรอกครับ ถ้ามันอยากให้ผมรู้มันคงบอกผมเอง ผมก็ไม่ใคร่อยากรู้ด้วยสิ แฟนเก่ามันจะดียังไง จะเลวยังไง มันอยากให้ผมเป็นยังไง ผมก็ไม่คงเปลี่ยนตัวเอง ปรับได้นิดหน่อย ...(เพราะกูคือไอ้ที)
--------------------------------------------------------------------------------------
ตอน35...ภาคพิศดาร เอ้ย! ภาคพิเศษ
หลังเลิกงานในวันที่ผมยังอยู่ในกรุงเทพ หลังจากที่ผมวางสายจากพี่ ผมก็ได้โทรหาไอ้ปอ ทันที มันไปสร้างวีรกรรม ต้องขึ้นโรงพักอีกแล้ว(มีเรื่องอีกจนได้)
“ปอ”ผมทักมันคำแรก ยังไม่ทันจะได้พูดต่อ
“วันนี้เฮี้ยนนะเรา โทรมาพระอาทิตย์ยังไม่ตกดิน สงสัยคงมีฤทธิ์เดชเยอะ55” ดูมันประชดผม ปกติถ้าคุยกันก็จะประมาณสามทุ่มก่อนที่ผมจะนอน
“อืม ครั้งนี้กูก็คิดไว้เหมือนกันว่าจะโทรหามึงเป็นครั้งสุดท้าย”
“55ไม่เป็นไร กูโทรหามึงอย่างเดียวก็ได้”
“โอ้โห้ ร่ำรวยขนาดนั้นเชียว เก็บตังค์เหรียญไว้อมเล่นดีกว่ามั้ง”
“กูคนเป็นนะเว้ย ยังไม่ตาย”
“อ้าวเหรอ55…อย่าพยายามเปลี่ยนประเด็นกูโทรหามึงก็คงรู้ว่ากูจะถามเรื่องอะไร”
“เรื่องอะไรดีล่ะ แต่ละครั้งมึงถามกูหลายเรื่องเหลือเกิน เรื่องก็ไม่ซ้ำกันด้วย กูจำม่ายด้ายยยย”
“เจงดิ แล้ววันนี้หมาตัวไหนมันเดินเข้าไปในโรงพักวะ”
“เฮ้ยยย ใครบอกมึงวะ ทำไม่มันเร็วนักอ่ะ”
“สันชาตญาณ” มันไปที่บ้านเล่าให้พี่ผมฟัง พี่ผมมาบอกผมอีกที
“โอ้โห้ ถ้าแม่นขนาดนั้นมึงลาออกแล้วไปตั้งสำนัก ระลึกชาติดีกว่า คงจะดัง55”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง”
“เออ ไอ้เหี้ย กูโดนตำรวจจับนะดิ มันหาว่ากูแซงซ้าย พ่อมึงน่ะดิมาจับกู ถนนก็มีแค่สองเลน มันไม่ซ้ายก็ขวาดิ กูไม่ได้ไปตัดหน้าใครซะหน่อย ไอ้เวรที่วิ่งแซงขวาก็วิ่งยังกะเต่าคลาน ไอ้ตำรวจมันก็ไม่มีตา มันวอร์สกัดจับกูเลยนะเว้ย ไอ้เหี้ย เงินเดือนก็เพิ่งออก สงสัยเมียเก็บหมดไม่ใช้เลย เลยมาดักจับหากินเอาเอง ไม่งั้นเมียมันก็คงไม่ให้เอามันเลยหงุดหงิดไม่มีที่ลงมาอารมณ์เสียใส่กู ไอ้เวร” เป็นชุดครับพี่น้อง มันลามปามยังกะไฟลามทุ่ง เดือดร้อนไปถึงเมียตำรวจ
“เค้าร้อยเวรมั้งปอ ไม่ใช่ไอ้เวร”
“จริงๆนะที ไอ้เหี้ย ไอ้เอาเข้เฮ้ย”
“ใจเย็นปอ กูไม่ใช่ตำรวจ” (ด่าซะยังกะสนทนากับคู่กรณี…มึงด่าตำรวจแต่ทำไมเหมือนด่ากูจังวะ)
“อ้าวเหรอ กูนึกว่ามึงเป็นตำรวจ55 กูไม่ผิดเลยนะเว้ยที”
“ช่างมันเถอะมันผ่านมาแล้ว ให้ไปเถอะ ตำรวจเค้าก็มีหน้าที่รักษากฏหมาย มึงอาจจะไปผิดกฏหมายมตรา238 ย่อหน้าที่7 วรรคที่4 ก็ได้ มึงไม่รู้ตัวว่าผิดแต่ตำรวจเค้ารู้ว่าผิด”
“โห้ถ้ามันคิดได้ขนาดนั้นนะที มันคงไม่ได้มาโบกรถกลางสี่แยกหรอก”(อ้าวไอ้นี่ไปว่าเค้าอีก)
“คิดเสียว่า เป็นค่าที่มึงทำผิดกฏที่ผ่านมาแล้วกัน ในช่วงที่ตำรวจไม่เห็น ตำรวจเจอหน้ามึงเลยเรียกเก็บย้อนหลัง ครั้งนี้มึงไม่ผิด โอเคไหม”
“555 มีเรียกเก็บย้อนหลังด้วยเหรอวะ …อย่าให้กูเห็นตำรวจขี่รถย้อนศรนะมึงกูจะดักมันไว้เหมือนกันล่ะวะ เรียกนายมันมาดูด้วย ดูสิมันจะทำหน้ากันยังไง อย่าคิดว่ากูไม่กล้าทำนะเว้ย และไอ้ตำรวจที่ย้อนศรกูก็เคยเห็นแล้วด้วย”
“มึงก็คิดได้เนอะจะไปดักตำรวจ555 มึงเป็นโจรไอ้ปอ ไอ้นี้ลืมตัว”
“จริงๆที กูเสียหัวมากเลยวะ แล้วเมื่อไหร่มึงจะมา”(มึงเว้นกลืนน้ำลายก่อนก็ได้ก่อนที่จะถามกู มันคนละเรื่องเดียวกัน)
“เสาร์ อาทิตย์นี้กูไม่กลับนะ กูกลับสงกรานต์”
“อยู่ทำซากอะไร” (กูเป็นคนก็ต้องซากสัตว์สิวะ ไม่ใช่ซากพืชหรอก)
“วันจันทร์มันไม่หยุด มันเป็นวันทำงานปกติ มึงเข้าใจไหม มึงจะให้กูกลับมาทำงานวันเดียวแล้วกลับไปอีกครั้งเหรอ เปลื้องตังค์”
“เดี๋ยวกูซื้อตั๋วให้ทั้งขาไปและกลับ”
“เอาตั๋วเครื่องบินนะ ถ้าซื้อได้แล้วก็ค่อยโทรมาบอกกู”
“ถ้ามึงไม่มา กูไปหามึงก็ได้ แค่นี้เอง”
“โอ้ยยย แล้วมันต่างกันตรงไหนล่ะ เออ กลับก็กลับ”
----------------------------------------------------------------------------
ในเย็นวันศุกร์ผมก็กลับบ้านตามเคยเหมือนทุกๆสัปดาห์ ไอ้ปอก็เหมือนเดิมยังเป็นไอ้ปอจอมโปรเจคเหมือนเดิม คิดวางแผนสรรหาเรื่องกินเรื่องเที่ยวอยู่เรื่อยๆ และในครั้งนี้มันก็ชวนผมไปดูหนังที่เมเจอร์ บิ๊กซีชลบุรี (ปกติแล้วผมไม่ค่อยชอบดูหนังเท่าไหร่หรอก) แต่ครั้งนี้ก็ไป เห็นมันชวนหลายครั้งแล้ว เดี๋ยวมันลงแดงตาย สไตล์การดูของผมกับไอ้ปอมันก็แตกต่างกันด้วยดิ ผมชอบดูหนังแนวที่สัตว์เป็นตัวแสดงนำ 555 (กูรักสัตว์นะเว้ย) คิงคอง ก้านกล้วย ประมาณนั้น รึไม่งั้นก็ออกแนวประวัติศาสตร์ตำนานสมเด็จฯ(อย่างน้อยก็มีช้าง) ส่วนไอ้ปอจะออกแนวหุ่นยนต์ อวกาศ บู๊ล้างผลาญ แนวคมแฝก เอ้ย! อันนั้นมันละคร เห็นไหมเราเข้ากันไม่ได้สักกะเรื่อง แม้กระทั้งการดูหนัง) สรุปแล้ววันนั้นก็ดูเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับแวมไพร์ ครองโลก
หลังจากออกจากโรงหนัง 5 ทุ่มได้ ไอ้ปอก็โม้ใหญ่เลย จินตนาการว่าถ้าตัวเองเป็นคนนั้นจะทำอย่างงั้นจะไม่ทำอย่างงี้(โอ้ยยยย มึงจะเงียบๆหน่อยได้ไหม..ทีอยู่กับคนอื่นไมเงียบจังวะ)
“ปอ” ผมพูดแทรกขึ้นขณะที่มันจินตนาการเพ้อฝัน
“มีไร” คำถามประมาณว่า (อย่าเพิ่งพูดสิวะ กูยังพูดไม่จบ)
“เมื่อกี้กูได้เข้าไปดูกับมึงรึป่าว” ผมถาม
“ไอ้เหี้ยยย” ไอ้ปอยิ้มเอามือตบหัวผมเบาๆ
“แล้วมึงจะมาพูดให้กูฟังทำไม” ผมทำตาครึ่งลูกมองไปที่หน้ามันอย่างกวนตีน(รู้ตัวเองอีก)
“หนอยยย ไอ้น้อง กล้าหือกับพี่เหรอ พี่พูดน้องต้องฟัง มันคนละบรรยายกาศกัน” มันเอามือมากอดคอผม
“กูว่าบรรยากาศข้างในมันดีกว่าบรรยากาศที่มึงเล่าอีก…เออ ก็ดูด้วยกัน ยังจะมาเล่าให้กับฟังเฉยเลย”
“กูเล่าความคิดกูให้มึงฟังไง” มันพูดฉีกยิ้มกว้าง หยีตา(คิดว่าตัวเองเป็นเก่งรู้หมดเนี้ยนะ)
“เรื่องเค้าดีๆจะเสียก็เพราะมึงเอาความคิดมึงลงไปนี่แหละ อย่าไปเล่าให้คนอื่นฟังนะ”
“เออ มึงก็พูดไป สักวันกูเป็นผู้กำกับหนังหรอก กูจะเขียนป้ายติด ทุกโรงหนังทั่วประเทศไทย ห้ามมึงเข้า”
“เหรออออ คงสนุกเนอะ รู้ทุกเรื่อง เก่งทุกเรื่อง คนก็คงเข้าไปดูหนังมึงอยู่หรอก คงเดากันออกทุกฉาก เรื่องร้ายๆไม่ต้องตกใจเดี๋ยวมีคนมาช่วย อืมมม คงได้กำไรเยอะ…ไปเขียนการ์ตูนโดเรม่อนดีกว่าไป๊”
“รู้ดีจริงๆ ไอ้เมียผู้กำกับ”
ผมกับไอ้ปอเดินมาที่ลานจอดรถ
“ไปไหนต่อดี” ไอ้ปอถามผม
“กลับบ้าน ไปกินไข่เจียวที่บ้าน” (ยังจำกันได้ไหม ตอนไข่ตก มันยังเหลือมาถึงทุกวันนี้อยู่เลย)
“ทุกอาทิตย์ที่มึงมา กูกินไข่เจียวจนหน้าจะเป็นไข่เจียวอยู่แล้ว”
“ก็มันมีโปรตีนเยอะดี จะได้โตไวๆไงล่ะปออออ”ผมยิ้ม ยักคิ้มให้มัน(ก็มึงนั้นแหละ ต้นเหตุ)
“โอ้ยยยย ต่อไปห้ามฝากกูซื้อกล้วยไข่อีกนะ กูขี้เกียจมาเก็บตก” ไอ้ปอครวญครางเหมือนกินไม่ไหวแล้วว
“แล้วใครล่ะผิด”
“โรงไฟฟ้าบางประกงผิด เพราะมันหล่นแถวๆนั้น 55”
หลังจากนั้นก็ออกจากบิ๊กซี ขับรถมาได้สักพัก ใกล้ๆเซ็นทรัล ก็มีรถคันนึง ตัดหน้าอย่ารวดเร็ว รถคันนั้นมันจะวิ่งเข้าเส้นบายพาสที่อยู่ด้านซ้าย แต่มันมาขวาแล้วตัดหน้ารถผมกับไอ้ปอ ไอ้ปอเหยียบเบรกอย่างกระทันหัน ล้อหลังสบัดไปมา ผมกอดเอวไอ้ปอแน่น(ก็กูกลัวตกรถโดนสลัดไปกลางทาง รถสิบล้อวิ่งเหยีบซ้ำ คิดแล้วขนลุก) ไอ้ปอก็พยายามบังคับรถไม่ได้เหยียบเบรกซะทีเดียว ค่อยๆเบรค พยายามให้รถออกเลนส์นอก กลิ่นเหม็นยางไหม้ที่เสียดสีกับถนนทำให้ผมคิดว่ายางมันจะระเบิดแน่ รถคันใหญ่ๆหนักๆยังสะบัดขนาดนี้ ถ้าเป็นรถผมก็หมุนไป3ตลบแล้วแน่
“เอี๊ยดดดดด” รถมาหยุดข้างทางชนเข้ากับแผงกั้นทางโค้งกันรถตกถนน(กันได้จริงๆ) ผมมองไปข้างหลังมันเป็นทางยาวของล้อรถชัดเจน(นึกว่าจะไม่รอดแล้วกู) ไอ้ปอถอดหมวกกั้นน๊อตออกได้เท่านั้นแหละ
“ไอ้เหี้ยเอ้ยย ไอ้ควาย ไอ้สัด ขับรถเหี้ยอะไรของมึง”(ฝูงสัตว์วิ่งออกจากปากไอ้ปอพลุกพล่านไปหมด)
“ขับรถเหี้ยขนาดนี้ ไปตายเลยไป มึงอย่าทำให้คนอื่นตายไปกับมึงสิวะ ไอ้ควาย” ไอ้ปอลงจากรถยังด่าเค้าต่อ(ควายไปตัวที่สองแย้ววว)
“โห้ปอ ให้ควายเค้าไปหลายตัวแล้วนะ เค้าไม่มีที่เลี้ยงแล้วมั้ง” กะว่าจะให้มันลดความตึงเครียดลงบ้าง
“ยังจะมาพูดเล่นอีก”(อ้าวกูจะโดนด่าด้วยไหมเนี้ย) “ไอ้เหี้ยย พ่อมึงสอนให้ขับแบบนี้เหรอวะ”(พ่อมันไม่ได้สอนหรอกมันขับเอง) “มึงอย่างให้กูเจอนะมึง ไอ้ 5835 กูไม่ไว้แน่”
“ห๊า ปอมึงจำได้ขนาดนั้นเลยเหรอ เอาเวลาที่ไหนไปมองเลขทะเบียนมันวะ”
“ถ้ากูเห็นจอดอยู่ที่ไหน รถมึงได้ลายใหม่แน่”
“โห้ ไรวะไปลงที่รถ” ผมแซวมันเล่น ก็คงไม่เจอกันอีกแล้วมั้ง ถ้าไม่ซวยจริงๆ
“เจอคนก็ดี กูจะกระทืบให้จมดินเลย” (อ้าวไอ้นี่เอาจริงเหรอวะ)
“โวยวายไปมันก็ไม่ได้อะไรหรอกปอ ช่างมันเหอะ” (กูก็เคยขับรถไปชนคนอื่นหนิหว่า เลยเข้าใจคนผิดบ้าง มันคงไม่ได้ตั้งใจ(มั้ง) ...ตอนนั้นกูคิดว่ากูโชคร้ายแล้วนะที่ชนไอ้คนนั้น แต่ถ้าตอนนั้นกูชนมึงแล้วเราไม่รู้จักกัน กูคงโนกระทืบแน่)
“มึงไม่เป็นไรนะ” มันหันมาถามผม
“ไม่ ไม่เป็นไร”ผมยิ้มตอบ ก็อยากให้มันสบายใจ (กูไม่เป็นไรแต่ไอ้คนนั้นที่โดนมึงด่าคงยับเยิ้นไปแล้ว ตายแล้วมั้งป่านนี้)
“กูมาคนเดียวก็ไม่เท่าไรหรอก แต่มีมึงมาด้วยดิ” (โอ้โห้ เล่นบทนี้ข้างถนนเลยเหรอปอ ฟังดูแล้วสะเทือนตับ จุกลิ้นปี่ยังไงไม่รู้...ซึ้งจนจุก)
“มันต่างกันตรงไหน”
“ก็ถ้าล้ม กูน่ะไม่เท่าไหร่เพราะกูล้มบ่อย มึงน่ะดิ กูไม่อยากให้มึงเจ็บตัว ถ้ามาเจ็บตัวตอนที่มากู มึงก็คงจะไม่กล้าไปไหนกับกูอีก”(ปอมึงพูดจริงรึกูฝันวะ ซึ้งว่ะ แต่กูเพิ่งจะรู้ว่าการล้มต้องอาศัยทักษะ ความชำนาญส่วนบุคคล) ไอ้ปอพูดพลางนั่งสำรวจรถตัวเองลูบรอยข่วน
“ที่พูดเมื่อกี้จริงดิ แต่การกระทำรู้สึกว่าจะรักรถมากกว่ากูอีกมั้ง ไอ้ปออ” ผมแซวมันเล่น
“รถเป็นสิ่งที่กูรัก แต่มึงเป็นสิ่งที่กูห่วง ก็เล่นเป็นทั้งแม่ เป็นทั้งครู เป็นทั้งเพื่อน ที่สำคัญเป็นทั้งเมียที่น่ารัก จะไม่ให้กูไม่หวงได้ไงวะ กูรักมากว่ารถอีก55+”
“อย่าจริงจังปอ กูพูดเล่น... ถ้ามึงบอกว่ากูสำคัญกว่ารถมึง กูขอถีบรถมึงสักครั้งได้ไหม”(ไอ้เหี้ย มาว่ากูเป็นเมีย)
“55+ ไม่ได้ รถมันเป็นเมียน้อยกูเลยนะเว้ย กูได้ขี่มันทุกวัน มึงนานๆครั้งกูถึงจะได้ขี่” มันพูดยิ้มยักคิ้วให้ผม
“ยัง ยังไม่เลิก”
ขณะที่ไอ้ปอนั่งสำรวจรถเสียโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น
“มีไรวะ”ไอ้ปอรับ......
“กูไม่ไปกูมีเรื่องอยู่ แค่นี้นะ” ไอ้ปอจบการสนทนาอย่างรวดเร็ว
“ใครโทรมา” ผมถาม
“ไอ้โชค”
“มีไร”
“พรุ่งนี้วันเกิดมันเค้าจะไปเซอร์ไฟร์มันหลังเที่ยงคืน”
“อ้าวแล้วทำไมมึงไม่ไปล่ะ”
“กูอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากไป”
“เพื่อนกันนะเว้ยไอ้ปอ มึงจะเอาอารมณ์มาตัดสินได้ไง แยกแยะให้ออกดิ”
“มึงไปเป็นเพื่อนกูไหมล่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ มันไม่ใช่เพื่อนกู กูไป กูก็ทำตัวไม่ถูก”
“มึงไม่ไป กูก็ไม่ไป”
“อ้าวไอ้นี้”(กูต้องเป็นตัวกำหนดชีวิตมึงเหรอวะ)
“เออ ไปก็ไป เป๊ปเดียวนะมึง เดี๋ยวกูรอที่รถด้วย”
“เออ ก็ได้”
“มึงมีของขวัญรึยัง”
“ต้องมีด้วยเหรอวะ”
“มีสิ” (สมัยกูเรียนก็จนเพราะของขวัญนี่แหละ ไม่ได้ให้ของมีค่ามากมายหรอกแต่มันหลายคนนะดิ เกิดกันแม่งทุกเดือน เดือนละหลายคน)
“ไม่เอาหรอก ไปให้มันเห็นหน้าก็พอ”
“ถ้ากูเป็นเพื่อนมึง กูคงไม่อยากเห็นหน้ามึง เอาแต่ของขวัญมาก็พอ55+”
“ดีแล้วล่ะที่กูไม่ได้เป็นเพื่อนมึง แต่กูเป็น...”
“กูไม่ไป” ผมพูดดักมันไว้(กูรู้ว่ามึงจะพูดอะไรต่อไป)
“ไอ้นี่งอนน่ารักวะ โดนถีบสักป๊าบดีไหม55+”
“กล้าถีบกูบเหรอไอ้ปอ หน๊อยยยมึง”
“ปออ่อเอ่น...ไปไป ไปซื้อเอาไรดี”
“จะเที่ยงคืนอยู่แล้วก็คงจะมีแต่ในเซเว่น”
ผมกับไอ้ปอเข้าเซเว่น ก็คิดกันอยู่นานว่าจะเอาอะไร (เค้กแล้วกัน คิดไม่ออก)ก็เลยได้เค้กมาก้อนใหญ่สุดในร้าน (59 บาทลงทุนฉิบหาย ดีกว่าไม่ให้โว้ย) ได้เค้กผมกับไอ้ปอก็รีบบึ่งรถไปบ้านเพื่อน
“แล้ววันเกิดกูมึงจะให้อะไร”
“มันยังไม่ถึง มึงจะรีบพูดทำไม” ก็วันเกิดมันวันที่ 13 เมษา สงกรานต์พอดิบพอดี ไม่ขาดไม่เกิน (กูไม่สงสัยเลยว่าทำไมมึงถึงนิสัยร้อน ดุเดือด ) ซึ่งต่างกับผมที่เป็นคนอารมณ์ดี ใจเย็น แต่ไม่เยือกเย็นนะเว้ยย (ชมตัวเองซะงั้น) เพราะผมเกิดลอยกระทง ต้นฤดูหนาว55 +(กูกับมึงต่างกันสุดขั้ว ตั้งแต่เกิดจริงๆนะปอ)
พอไปถึงบ้านเพื่อน เค้าก็เซอร์ไพส์กันเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้โทรบอกเค้าว่าจะมา อีกอย่างมันก็เลยเที่ยงคืนมาแล้วด้วย ผมกับไอ้ปอยืนดูอยู่รั้วบ้านเห็นข้างในมันกำลังนั่งกินกัน
“ที ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย กูอาย”(อายเพราะมาไม่ทันรึอายเพราะต้องถือเค้กวะ)
“อายทำไมมีแต่เพื่อนมึงทั้งนั้น ดีจะตายเค้าจะได้รู้ว่ามึงทำเซอร์ไพส์ซ้อนเซอร์ไพส์ 55+ เร็วๆเลย”
“กูอาย ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” อ้อนวอน
“เรื่องแบบนี้ทำเป็นอาย ทีเมื่อกี้ยังปากดีจะเหยียบคนขับรถตัดหน้าอยู่เลย”
“มันไม่เหมือนกันหนิหว่า”
“เออๆ ให้แล้วกลับเลยนะ”
“เออ” ผมกับไอ้ปอเดินเข้าไปในบ้านไอ้โชค
“เห้ยปอ มึงกับน้องมึงยังกะเป็นแฟนกันเลยวะ กูเห็นมึงทีไรก็ต้องเห็นน้องมึงด้วย” (ปากอย่างงี้ สงสัยอยากกินข้าวต้มในโรงพยาบาลมากกว่ากินข้าวสวยล่ะมั้ง...ปากหมากันทั้งกลุ่ม)
“อย่าแซวดิ ...โชคกูเอาเค้กมาให้ Happy Birthday มีเมียเร็วๆล่ะเพื่อน55+” ดูมันอวยพรเพื่อนมัน
“Happy Birthday โชค” ผมทักทายบ้าง(แค่นี้ก็พอ ไม่ใช่เพื่อนกู) “กลับเหอะปอ” ผมกระซิบข้างหูไอ้ปอ(บรรยากาศไม่ดี กูไม่อยากอยู่นาน)
“กูกลับแล้วนะ” ไอ้ปอบอกเพื่อนมัน
“มึงจะรีบไปไหนวะ นั่งกินไรก่อนดิ” ไอ้โชคชวน
“ไอ้ทีมันบอกให้มึงกลับเหรอ เดี๋ยวกูจัดการเอง”...(เพื่อนมันอีกคนมองมาที่ผมและดึงแขนผมลงไปนั่ง)... “เอาที กินให้หมดขวดนี้ก่อน แล้วจะให้กลับ” (โอ้ยยย มีแต่เด็กเมื่อวานซื่น มาสั่งกู เรียกกูเป็นเพื่อนเล่นด้วย ไม่ตบหัวกูเลยล่ะ)
“ไม่เอาน๊ากัน(กูเพิ่งรู้ว่ามึงชื่อกัน) ...ค่อยต่อวันหลัง วันนี้กูไม่ไหวจริง ไปทีกลับ” ไอ้ปอพูด แต่ผมลุกเดินออกหน้ามันแล้ว
“งานเข้ากูอีกแล้ว” มันบ่นตามหลัง “อย่าถือสาพวกมันเลยไอ้พวกปากหมา” (มึงก็พวกเดียวกันทั้งนั้น)
“อืมม ไม่ถือสา”
“โกรธกูป่าวที่พามึงมาด้วย”
“โกรธมึงทำไม” (ก็กูนี่แหละบอกให้มึงมา)
“ไม่โกรธจริงอ่ะ”
“จริงสิ แต่เพื่อนมึงอย่าให้กูเจออีก”
“เออๆได้ๆ ต่อไปกูจะไม่พามึงไปเจอพวกมันอีก”
“ดี” (เจอทีไร กูอารมณ์เสียทุกที ... ไอ้เด็กเวร)
วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันกว่าจะกลับมาถึงบ้าน มานั่งเจียวไข่กิน ต้องรีบกินให้หมดเห็นแล้วขัดหูขัดตา
หยุดหลายวันคงมีโอกาสได้มานั่งเขียนตอนหน้าอยู่มั้งครับ ในตอนหน้าผมกับไอ้ปอไปสร้างวีรกรรมกันในห้องน้ำสาธารณะปั๊มน้ำมันแห่งนึง 55+ ค่อยมาดูกันว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
ปล. งานกาชาดชล เริ่มแล้ว ว่างๆมาเที่ยวดิ 9-18 เม.ย.
-
ตอนพิเศษนี่ทันเหตุการณ์จริงๆ
รอตอนต่อไปนะครับ
ปล. ผมก็อยู่ที่ชลฯ เหมือนกันเน้อ...ว่างๆ จะแวะไปดักหรอแถวหน้าศาล..อิอิ
-
เย้ มีตอนพิเศษด้วย ดีจัง :L2: ขอบคุณค่ะที่มาเล่าต่อ ชอบปอกะทีเวลาต่อปากต่อคำกันมากเลย
-
:กอด1: คุณที ทีนึง
ดีใจที่มีภาคพิเศษมาให้อ่านนะคะ มานานๆครั้่งก็ไม่เป็นไรค่ะ
เหอะๆ เรื่องรถตัดหน้าอ่ะ เป็นเรา คงอารมณ์ไม่ได้ต่างจากปอเท่าไหร่หรอก
ขับรถได้xxxขนาดนั้น อย่าให้เจออีกละกัน มีปาดคืนบ้างแหละ หึหึ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
:mc4: :mc4: สุขสันต์วันสงกรานต์ อิอิ วันที่ 14 ไปเที่ยวพัทยามาด้วยอ่ะ ขับรถผ่านบางแสน ที่นั้นเล่นสงกรานต์สนุกมากๆๆ เปิดถนนกันเลยล่ะ กว่าจะถึงพัทยาก็ปาเข้าไปเกือบ 6 โมงเย็น ดีใจมากๆๆที่ทีเข้ามาโพสใหม่ เรื่องของทีสนุกมากๆ ฮาได้ตลอดเรื่อง มีแฟนแบบปอก็ดีเหมือนกันนะ เด็กๆดี ว่านอนสอนไม่คอยง่ายก็เถอะ อิอิิอิ แต่ก็เชื่อฟังทีดีเนอะ อย่างไงก็มาโพสเรื่อยๆนะครับผม จะเป็นกำัลังใจได้ตลอดเลยนะคร้าบผม o13 o13
-
ดีใจจังเลยพี่ทีมาต่อตอนพิเศษแล้วฮะ
คิดถึงทั้งพี่ทีและนายปอมาก ๆ เลยฮะ...อิอิ
:L2:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18
เบิดเดด้วนะปอ
ดีใจจังมาทักทายกันบ้างแล้ว
ยังรักกันดีนะรุ้สึกเหมือนคนใจครอบครัวเลย
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากมาย
สบายนะคะ
-
โห้!! นี่บังเอิญเปิดมาแวะดูนะ ดีใจมากๆที่น้องทีมาต่อ : 222222:
คิดถึงมั่กๆ เวลาต่อปากต่อคำกันเนี่ยอ่านทีไรก็ยังฮาทุกที :laugh:
บางทีนะคนเราเหมือนกันมากไปกันไม่นานหรอกน่าเบื่อเกินไป
แต่งต่างกันอย่างสุดขั้วเนี่ยล่ะ รสชาติชีวิตแท้ๆ เพราะเราได้ค่อยๆเรียนรู้กันไป
ถ้าลองได้รักแล้วไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนทุกอย่างเพืออีกคน แต่เป็นการปรับเข้าหากันคนละครึ่งทางมากกว่า
ชอบนะดูเป็นความรักที่แข็งแกร่งดี (ตรงไหน 55555555)
ชอบปอที่ตรงไปตรงมา จริงใจ เค้ามีมุมมองหลายอย่างที่น่าสนใจเลยล่ะ ของแปลกแบบนี้น้องทีอย่าปล่อยหลุดมือเชียว อิอิ
ปล. Happy birthday ย้อนหลังให้น้องปอด้วย ขอให้มีความสุข รักน้องทีไปนานๆ
ทำแต่เรื่องหวานๆ เอาใจน้องทีเยอะๆ 55555 ถือว่าเกี่ยวละกันเนอะ
ปล. 2 รออ่านอีกตอน รอ รอ รออออ
-
นึกว่าตาฝาดคับ 555++
เห็นตอนพิเศษดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้อีกครั้งคับ :m4:
-
ตอนพิเศษนี่สนุกดี
แต่เกิดอะไรในห้องน้ำหรอ???
:m28:
-
สวัสดีครับ
ในที่สุดก็มาต่อ??
ดีแล้วล่ะ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังครับ ขอให้สุข สมหวัง สดชื่น เกิดแก่น้องทั้งสอง ตลอดปี แล้วตลอดไปนะครับ ตอนนี้ก็คบกันมาถูกทางแล้ว เป็นแนวทางที่ดีให้คู่ใครหลายๆคน เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สุขสันต์วันปีใหม่ไทย
:mc4: :mc4: :L2: :L2: :กอด1:
-
เพิ่งอ่านจบเมื่อคืนครับ ดีใจจังมีตอนพิเศษด้วย :o8:
(ยังไม่ได้อ่านครับ เม้นท์ก่อน หุหุ)
คุณทีเป็นผู้ใหญ่จังเลยนะครับ (ในขณะที่นายปอทำตัวเด็กหลุดโลก :m20: :m20:)
แต่ก็ดีนะครับ..ไม่งั้นคงเอาเด็กดื้ออย่างนายปอไม่อยู่ แหะๆ
ถ้าผมเป็นคุณ คงทั้งเหนื่อยทั้งมีความสุขเลยเนอะ อยู่กะเด็กบ้า(เลือด)แบบนายปอเนี่ย :jul1:
แต่ก็แบบนี้แหละเนอะ สิ่งที่อยากได้กับสิ่งที่ได้ มันมักจะแปรผกผันกันสุดๆ 55555 :m25:
รักกันมากๆ(ด้วยลำแข้ง)แบบนี้ตลอดไปนะคร้าบ เป็นกำลังใจให้ครับผม :L1:
:กอด1: :n1:
ฝาก :beat: นายปอ 1 ที...อย่าใช้โอกาสเปลืองนัก!!! อิอิ
-
เย้ เย้ เย้
มีความสุขกะสงกรานต์กลับมา
ก้อมามีความสุขต่อกะคุณที
ดีใจจังเลย
วันนี้กะว่าจะไปพัทยาแต่เปลี่ยนใจเลยได้มานั่งอ่านเรื่องของคุณที ดีใจมากมาย
เรื่องแนะนำการใช้ตังค์ และการอ่านหนังสืออ่ะ ดีมากมายเลยถ้าทำได้นะ
แต่เค้าว่า เค้าทำไม่ได้แน่เลยพอเค้าจะหยิบขึ้นมาอ่านทีไร ง่วงทุกที
ปล.เห็นลักษณะการเขียนของคุณพี่ที เค้าก้อยิ้มทุกที ชอบมากมาย
-
ไม่รู้เลยว่าพี่มาต่อ นึกๆไงไม่รู้ไอเลยเปิดเข้ามาดู ดีใจนะ.....
หลังจากกลับจาก พอ.สว.ก็ 1 เดือนเต็มๆที่ไอ้ทีต้องมานั่งเขียนสรุปรายงานส่วนของตัวเองส่งผอ.เหนื่อยไปพักใหญ่...ก็กลับมากะว่าจะไม่เขียนแล้วพอมาเปิดเมล์ดู ปรากฏว่ามีคนส่งมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เข้าใจ เห็นใจ อยากให้เขียนต่อเมื่อมีเวลา ...บางส่วนก็เข้ามาด่า (เอิ๊กๆ อยู่เฉยๆกูก็โดนด่า) ไม่เป็นไรทั้งด่าทั้งชมทุกคนก็อยากให้เขียนต่อ ...บางคนบอกว่าการอ่านเรื่องของผมทำให้เค้ามีกำลังใจมากขึ้น ก็ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน
สรุปคือเขียนต่อแล้วนะ แต่นานๆครั้งนะครับ ถ้าไอ้ทีว่างก็จะมาเล่าเรื่องให้ฟัง ถ้าไม่ว่างก็คงไม่ว่ากันนะคร๊าบบบ
.
.
.
หยุดหลายวันคงมีโอกาสได้มานั่งเขียนตอนหน้าอยู่มั้งครับ ในตอนหน้าผมกับไอ้ปอไปสร้างวีรกรรมกันในห้องน้ำสาธารณะปั๊มน้ำมันแห่งนึง 55+ ค่อยมาดูกันว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
ปล. งานกาชาดชล เริ่มแล้ว ว่างๆมาเที่ยวดิ 9-18 เม.ย.
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ นานๆครั้งก็ไม่เป็นไร อยากรู้ความเป็นไปค่ะ เป็นห่วงเสมอนะ ท่าทางงานพี่ทีจะหนักน่าดู (ฟังที่เล่าครั้งก่อนทำสยอง)
“รถเป็นสิ่งที่กูรัก แต่มึงเป็นสิ่งที่กูห่วง ก็เล่นเป็นทั้งแม่ เป็นทั้งครู เป็นทั้งเพื่อน ที่สำคัญเป็นทั้งเมียที่น่ารัก จะไม่ให้กูไม่หวงได้ไงวะ กูรักมากว่ารถอีก55+”
“อย่าจริงจังปอ กูพูดเล่น... ถ้ามึงบอกว่ากูสำคัญกว่ารถมึง กูขอถีบรถมึงสักครั้งได้ไหม”(ไอ้เหี้ย มาว่ากูเป็นเมีย)
“55+ ไม่ได้ รถมันเป็นเมียน้อยกูเลยนะเว้ย กูได้ขี่มันทุกวัน มึงนานๆครั้งกูถึงจะได้ขี่” มันพูดยิ้มยักคิ้วให้ผม
:-[ & :m20: ทั้งฮาทั้งน่าร๊ากกกกก ปอนี่ตรงดีจริงๆ เพราะงี้นี่เอง ... พี่ทีมีหลายตำแหน่งสำคัญกะปอ ปอเลยหวงพี่ทีเอามากกกกกกๆๆๆ :laugh:
อ่ะนะ หลายๆครั้งพี่พูดถึงชลฯด้วย ไอเคยเรียนอยู่ที่นั่น3ปี อ่านๆไปก็มีคิดถึงบ้างด้วยน่ะนะ เป็นอีกหนึ่งสมการที่ทำให้อยากอ่านด้วยค่ะ
อีกสมการหนึ่งคือพี่เขียนค่อนข้างมีสาระดีค่ะ และอีกสมการหนึ่งคืออ่านกี่ครั้งๆก็ฮาได้อีกอ่ะ เอาเป็นว่าไอชอบละกัน!
ขอกอด&จุ๊ฟสักที... :กอด1: :จุ๊บๆ: เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ... :L2:
-
อยากรู้จังว่าไปสร้างวีรกรรมอะไรกันไว้
รออ่านตอนต่อไป
:L2:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ :mc4: มีตอนพิศดาร เอ้ย ตอนพิเศษมาด้วย
โหดีนะแว้บเข้ามาดู ดีใจที่ จะได้อ่านต่อถึงจะนานๆมาทีก็ยังดีค่ะ หุหุ ปอก็ยังเป็นปอคนเดิม ด่าได้ใจมากเลยอ่ะ ยังคิดเลยว่าไอ่คนที่ปาดหน้าอาจจะรถล้มข้างหน้าไปแล้วก็ได้ เพราะควายหลายตัวจากปอวิ่งไปชน...เอิ๊กกกก.... จนทุกวันนี้เพื่อนๆปอยังไม่รู้เหรอคะว่าที กับ ปออ่ะ เป็นแฟนกัน..
คึคึ อยากอ่านตอนหน้าอ่า...จะเกิดอะไรในห้องน้ำสาธารณะหว่า :z1:
-
...ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามและเมนท์ให้น่ะครับ
ถ้าทียังเขียนเรื่อยๆ...ผมก็จะนำมาเอาให้อ่านเรื่อยๆน่ะครับ
...ยังไงก็ฝากติดตามและให้กำลังใจกันเรื่อยไปน่ะครับ...ขอบคุณครับ :pig4:
-
ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี ที่เอามาให้อ่านก่อนเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อง ๆ ไปเพลิน ๆ แบบว่า อ้าวจบแล้วหรอ
น่ารักดีค่ะ ทั้งที แล้วก็ ปอ เลยค่ะ
มีครบทุกรสชาติ เป็นกำลังใจให้ทั้งคนนะค่ะ
รักกันนาน ๆ ค่ะ
-
ดีคร่า
หนุกมากเลยอ่ะ o13
อิอิอิอิ
ไม่รู้เราเคยเจอะกันไหม
เพราะดิฉันก็อยู่ชลเหมือนกัล
ขอไห้รักยื่นยาวนะคะ
เวลาเจอะกันอย่าลืมทักทายกันนะ อิอิอิ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
บังเอิญเข้ามาเจอ ดีใจที่ทีมาต่อตอนพิเศษให้หายคิดถึง
เรื่องของทีกะปอยังน่ารักเหมือนเดิม
แล้วแวะมาต่ออีกนะคับ :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะที่แวะมาต่อตอนพิเศษให้อ่านด้วย ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปนะ
-
โห ชอบเรื่องนี้มากครับ
ชอบมาก
เขียนเรื่อง sex กำลังพอดีไม่มากเกินไป
ไม่หวานจนเลียน
ไม่พร่ำเพ้อนอกเื่รื่อง
ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ เป็นกำลังใจให้ครับ :pig4: :mc4:
-
คิดถึงครับ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ
-
:m25:มารอและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
มาให้กำลังใจเสมอนะค่ะแต่ไม่กล้า
แสดงออก
:L2:
อ่านแล้วบอกได้คำเดียว่าน่ารักมากค่ะ
จิ้ม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆปอ หลายๆๆๆๆๆๆๆที
แต่ +1 ให้ที
จะเข้ามารอบ่อย ๆ นะค่ะ
:L2: :L1: :L2:
-
ปอตลกดีกวนด้วย :z2:
ว่าแต่จะทำอะไรในห้องน้ำ อิ อิ :o8:
มาต่อเร็วน้า :bye2:
-
o18 o13
-
นึกว่าจะหายไปเลยซอีก
ดีใจนะครับที่กลับมาเล่าให้ฟังบ้างงง
-
เพิ่งอ่านจบ o13
ขอให้รักกันนานๆ นะคับ
:bye2: :bye2:
-
o13
-
:mc4: o13
-
บังเอิญมากๆ แอบเข้ามาดู
มาต่อตอนพิเศษให้อ่านด้วย
อ่านไปขำไป น่ารักดีค่ะ คู่รักแนวฮา มากมาย
HBD ปอย้อนหลังด้วยนะค่ะ
ได้เล่นน้ำสงกรานต์กันหรือเปล่าเอ่ย
แล้ว แว๊บมาเล่นไหลที่พัทยากันหรือเปล่าค่ะ อิอิ
แล้วจะเข้ามารอตอนหน้าค่ะ
-
แวะมาเยี่ยม Leo ที ปอ
ถ้าว่างๆก็ส่งข่าวคราวบ้างนะคะ
-
กีสสสส ดีใจอ่า คิดถึงพี่ที กะ ไอ้คุณปอ มากๆๆๆ
ยังฮาได้ใจเหมือนเดิม ปอยังกวนตรีนเหมือนเดิม
แต่ชอบมากกกกก
:o8:
มาอีกนะพี่มี
มาบ่อยๆก็ดี :z2:
-
เรื่องน่ารักมากเลยอ่า
ขอบคุณมากๆ นะค่ะ
อ่านไปแล้วก็ได้ข้อคิดหลายๆ อย่าง ^^
มีความสุขมากๆ รักกันตลอดไปนะค่ะ จรุ๊ฟๆ
-
:m15: :m15:คิดถึงจัง :m15: :m15:
-
ว้าว....คิดถึงคุณทีกับปอจังเลยครับ :impress2: :impress2:
:z1: ชักอยากอ่านตอนหน้าแล้วสิครับ
-
แล้วมาต่อตอนพิเศษอีกน่ะค่ะ ยังคิดถึงอยู่น่ะ :bye2:
-
นี่เม้นต์แรกหลังจากติดตามมานาน
เพิ่งได้ฤกษ์สมัครเล้าเป็ดก็วันนี้แหละ.
เป็นกำลังใจให้สำหรับความรักที่ครบรส
ขอให้สนุกกับการไปบุกป่าฝ่าดง กับกองงาน
ช่วงนี้อากาศแปรปรวน เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวพายุ ดูแลสุขภาพค่ะ :a12:
-
คิดถึงนายสองคนจังเลย นายที นายปอ ทำรัยอยู่หน๊าตอนนี้
-
มาแล้วววว
ขอบคุณทุกคนด้วยน่ะครับที่ยังเข้ามาอ่าน...เข้ามาเมนท์กันเรื่อยๆ...
เนื่องจากตอนนี้ค่อนข้างยาวมาก...ผมขอแบ่งเป็น 2 Part น่ะครับ...แล้วจะต่อส่วนที่เหลือให้ครับ
ที่ทำแบบนี้เพราะอยากจะให้เป็นเรื่องๆไปครับ...ไม่ว่ากันน่ะครับ :pig4:
ตอน 36…เลอะในห้องน้ำปั๊ม
หลังที่ผมเจอกับไอ้ปอก็มักเจอเรื่องร้ายๆเกี่ยวกับรถ (เกือบตาย…อายุไอ้ปอเกือบไม่ได้ขึ้นเลข2นำหน้า) ผมก็เลยคิดว่าคงต้องไปทำบุญกันแล้ว(เพิ่งจะคิดได้) ผมวางแผนบอกกับไอ้ปอไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ วันนี้เลยต้องตื่นแต่เช้า แต่มันก็สายตามเคยเพราะไอ้ปอมันช้า (ขนาดกูบอกล่วงหน้าเป็นวันแล้วนะเนี้ย)
“ปอออ เร็วๆๆ” ผมร้องบอกเร่งการอาบน้ำของมัน
“พระไม่หนีไปไหนหรอก มึงจะรีบไปทำไมวะ”
“อ้าว พระเค้าฉันข้าวเป็นเวลา มึงช้ายังงี้ มันจะทันเหรอ”
“เออๆ”
กว่ามันจะเสร็จก็เลยเวลาพระฉันอาหารเช้าแล้วล่ะ ผมก็เลยตัดสินใจไปซื้อสังฆทานถวาย มองไปตามข้างทาง ก็เห็นมีอยู่ร้านนึง ผมกับไอ้ปอเข้าไปซื้อ จอดรถไว้ข้างถนน แต่ทางเข้าร้านนะสิ เสียวเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะเทศบาลเค้ามาขุดลอกคลอง แล้วทางเดินเข้าร้านมีแค่ไม้กระดานแผ่นเดียวให้ไต่ข้าม มองไปข้างล่างก็เป็นโคลน+น้ำสีดำ
“ที มึงเดินดีๆนะเว้ย” ไอ้ปอบอกผม
“เออ ห่วงตัวเองเถอะ” เราสองคนก็ผ่านมาได้อย่างไม่ยากนัก หลังจากที่ซื้อแล้วไอ้ปอเป็นคนหิ้วถังสังฆทานเดินตามหลังผม ผมมองเห็นมันหิ้วถังแกว่งไปมา(มึงจะสงบเสงี่ยมไปทำบุญหน่อยไม่ได้เหรอวะ) ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ขาเดินกลับก็เหมือนเดิม เดินข้ามแผ่นสะพานไม้ ผมเดินนำหน้า ขณะที่ผมเดินมาได้ครึ่งทาง
“เอ้ยยยย” เสียงไอ้ปอร้อง ผมก็ต้องหยุดแล้วหันไปมอง “ถังหล่น” ไอ้ปอจ้องไปที่ถังคลุกอยู่กับโคลนแล้วมองมาที่ผม ทำท่ายิ้มเหมือนๆเดิม เมื่อรู้ว่าตัวเองทำผิดพลาด
“มึงเดินปกติไม่เป็นเหรอปอ มึงจะแกว่งถังทำไม”
“ก็ทดสอบความแข็งแรงไง เวลาพระเอาไปใช้ หิ้วน้ำหิ้วของ จะได้ใช้ได้ แต่อันนี้กูทดสอบแล้ว ไม่ผ่าน ชัวร์ อันตรายกับพระ” มันแถครั้งนี้ คิดดูดีๆก็เป็นเหตุผลได้ดี ยกให้สักวัน วันดีไม่อยากทำร้ายจิตใจใคร
“ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วมึงจะไม่ได้คิดแบบนี้ แต่ก็พูดดี กูอภัยให้ แล้วอย่าลืมลงไปเก็บสิ่งที่มึงทดสอบด้วยล่ะ กูจะเอาไปล้างให้คนใช้” โคลนไม่โดนข้าวของข้างในหรอกครับเพราะมันมีพลาสติกหุ้ม แต่ก็ไม่สมควรเอาไปถวายพระแล้วล่ะ
“เออๆ” ไอ้ปอเดินลงไป มือนึงมันเกี่ยวไว้กับหญ้ากอเล็กๆ(เออชีวิตมึงฝากไว้กับหญ้าต้นเดียว) ผมก็กำลังจะเดินไปจับมือมัน แต่ก็ไม่ทันแล้วล่ะ
“เอ้ยยยย”เสียงไอ้ปออุทานอีกครั้ง
“555” ครั้งนี้ผมหัวเราะลั่นเลย ในเมื่อต้นหญ้าขาด แล้วขาข้างนึงของไอ้ปอจมดิ่งลงไปในโคลน วันนี้อุตส่าห์มันแต่งตัวเรียบร้อย กางเกงขายาว รองเท้าผ้าใบ
“ไอ้เหี้ย ถึงหัวเข่ากูเลย”
“มึงได้ลงไปแล้วก็เอามาให้ได้นะ มาเอามือมา”ผมเอื้อมจับมือไอ้ปอ แล้วไอ้ปอก็เอื้อมไปเอาถัง
“ทีมึงเขยิบมาอีกนิดดิ ใกล้ถึงแล้ว” ไอ้ปอพูด ผมก็ก้มซะจนจะเสียดุลย์อยู่แล้ว
“ได้ยัง” ผมถาม
“ใกล้แล้วอีกนิด”
“จะไม่ไหวแล้ว”ผมพูดไม่ทันจบ ผมก็ไถลลงไปในคลองขาทั้งสองจมดิ่งในคลอง
“เอ้ยยยยย ไอ้ที” ไอ้ปอร้อง ผมหันไปตามเสียง เห็นมือไอ้ปอข้างที่มันเอื้อมจมไปในโคลนจนเกือบถึงต้นแขน
“555” ผมหัวเราะก่อนที่จะเดินลุยโคลน(ก็มันเลอะแล้วหนิ)ไปดึงมันขึ้น พร้อมกับสังฆทานตัวป่วน
“กูกับมึงก็ซวยกันจนถึงวินาทีสุดท้ายจริงๆเน๊อะ” ผมพูด ไม่รู้จะเปรียบตัวเองกับไอ้ปอเป็นไรดี มันเน่าจริงๆ น้ำในคลองยิ่งสะอาดอยู่ด้วย
“กลับบ้านก่อนเหอะ” ผมบอกไอ้ปอ
“เอ้ย เค้าบอกว่าถ้ามาทำบุญแล้วยังไม่ได้ทำ อย่าเพิ่งกลับ” ไอ้ปอพูดซะ (ไม่เห็นเคยได้ยิน)
“จริงดิ”ทำไมมันออกแนวไสยศาสตร์จังวะ
“เออ เค้าบอกว่ามันจะไม่ดี” (มึงไปรู้มาจากไหน)
“เหรอ งั้นไปล้างตัวในปั๊มก่อนไหม” เห็นสีหน้ามันพูดจริงจัง ผมก็เชื่อนะ
“เออ” ผม ไอ้ปอ สังฆทาน ชุบโคลนก็มุ่งหน้าไปที่ปั๊มใกล้ๆ (อายเหมือนกันนะ) แต่ดีหน่อยวันอาทิตย์ช่วงเช้าคนยังไม่เยอะ ผมก็ลับๆล่อๆ แอบเนียนเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำบางห้องก็ไม่มีน้ำด้วยสิ ทำให้ต้องสำรวจทุกห้อง ล้างทั้งหมดเสร็จสรรพ จะกลับออกมา เพิ่งจะรู้ตัวว่าทำห้องน้ำเค้าโคตรเลอะ เป็นรอยโคลนทุกห้อง อ่างล้างหน้าก็ไปล้างสังฆทานเปรอะไปตามๆกัน(ผลงานของผมกับไอ้ปอน่าภูมิใจจริงๆ)
“ปอ ถ้าเค้ามีไม้ถูพื้นอยู่ตรงนี้กูก็คงจะทำความสะอาดทำลายหลักฐานให้เค้าอยู่หรอก แต่นี้ไม่มี งั้นเรารีบหลบหนีเถอะว่ะ”
“55 คิดเหมือนกู สลายตัวด่วนๆ” ผมเดินออกมาก่อน สำรวจทางโล่งแล้วให้ไอ้ปอตามออกมาพร้อมอุ้มสังฆทาน(ทำยังกะสายลับ) ไอ้ปอก็ทำเนียนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น (เนียนได้อีก) ไอ้ปอเอาสังฆทานไปวางไว้ที่รถ
“ปอกูว่าหาไรกินก่อนเหอะ ” (พักสงบสติตัวเองด้วย จะเอาไงต่อไป)ผมกับไอ้ปอเดินเข้าไปใน 7-11 ในปั๊มนั้นแหละ พนักงานขายก็มองนะ จะไม่ให้มองได้ไงก็กางเกงขาวยาวตั้งแต่เข่าลงไปทั้งผ้าใบเปียกน้ำซะขนาดนั้น เปียกปอนไปตามๆกัน พนักงานมันคงขี้เกียจเอาผ้ามาเช็ด(ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่เอาโคลนมาด้วย55+...ไม่สำนึก) ได้ชาเขียวคนละขวด (ใช้สิทธิ์แลกซื้อ 2 ขวด 25 บาท 55+) เดินมานั่งกินใจเย็นๆข้างๆรถ (ก็หน้าห้องน้ำเจ้ากรรม) กินได้สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายไม่พึงประสงค์
“หมาตัวไหนวะ มันทำสกปรกในห้องน้ำ” เสียงแม่บ้านทำความสะอาดร้องโวยวายในห้องน้ำ ผมกับไอ้ปอมองหน้ากัน อมยิ้มเล็กน้อย
“แม่มึงเอ้ย มันเล่นกูทุกห้องเลย” เสียงบ่นยังไม่จบ(ก็กูเดินดูมันไม่มีน้ำนี่หว่า)
“ปอเริ่มด่าแม่แล้วว่ะ ต่อไปจะด่าทั้งโคตรแน่เลย” ผมกระซิบไอ้ปอ เสีย’เงียบไปสักพัก(คงทำใจกับสภาพได้แล้ว) ผมกับไอ้ปอก็นั่งกินตามปกติ
“เวรจริงๆ มันคิดจะแกล้งกูรึไงวะ” เสียงเดิมมาอีก
“ปอ กูว่าเราไปช่วยเค้าทำไหม จะได้ลดโทษ” ผมถามไอ้ปอ
“ไปให้เค้าด่าน่ะดิ” ไอ้ปอตอบ
“อ่างล้างหน้าก็เต็ม อุดตันขึ้นมาหรอก ลำบากกูอีก” เสียงแม่บ้านคนเดิม พูดซะผมรู้สึกผิดเลย จะไปสารภาพรึช่วยทำตอนนี้ก็เหมือนจะสายไป ผมเดินเข้า 7-11 ซื้อนม ขนมปัง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ป้า อ่ะผมให้” ผมยื่นถุงให้แก ป้าทำหน้างงแต่ก็รีบรับไว้อย่างรวดเร็ว
“ขอบใจจ๊ะ มาเที่ยวกันเหรอจ๊ะ” ป้าพูดดีขัดกับเสียงเมื่อกี้ไปเลย (รึในห้องน้ำนี้มีแม่บ้านสองคน)
“ป่าวหรอกครับ ป้ามาล้างตั้งแต่เช้าเลยเหรอครับ” แกล้งถามเสมือนเพิ่มมาถึง(ที่ไหนต้นเหตุคือกูเอง)
“อืม ป้ามาแต่เช้าแล้ว”
“อ๋อ งั้นผมไปล่ะครับ”
“ขอบใจนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรครับ” (จะเป็นได้ไงล่ะ กูไปสร้างไว้) แต่ถ้าป้าสังเกตดีๆก็น่าจะรู้ว่าผมทำเลอะ เพราะขากางเกงกับรองเท้าผมเปียก ผมเดินออกจากห้องน้ำ
“ไปปอ ไปซื้อสังฆทานใหม่”ผมกับไอ้ปอไปที่เดิม ซื้อเสร็จก็ตรงดิ่งไปที่วัด
ถึงวัดก็เห็นแต่เณรน้อยกวาดลานวัด
“เณรๆ พี่ถามหน่อย พระอยู่ไหนครับ” ไอ้ปอถาม (เมิงจะเรียกตัวเองว่าพี่ทำไม)
“อยู่บนกุฎิครับ” เณรน้อยบวชใหม่ตอบ(เดาเอาเอง) ผมกับไอ้ปอมุ่งหน้าไปกุฎิ พอมาถึงก็เห็นเงียบๆ
“พระอยู่ไหมปอ” ผมถามเบาๆหลังจากที่เห็นไอ้ปอเขย่งยืดคอดูพระชั้นบน
“ไม่เห็นวะ”มันตอบผมเบาๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นเสียงดัง
“พระอยู่ไหมครับ เชิญทางนี้หน่อยครับ” ไอ้ปอพูดสุภาพที่สุดเท่าที่ผมได้ยินมา (แต่ถ้ากูเป็นพระก็คงถลกจีวรเตะปากมึงไปแล้ว)
“ไอ้บ้ามึงเคยเข้าวัดเข้าวาป่าววะเนี้ย บ้านมึงนะสิตะโกนถามพระ”
“อ้าว พระก็คนนะเว้ย ไม่ตะโกนแล้วจะได้ยินเหรอ”
“โอ้ยยย ไอ้สัมพเวสี ผีไม่มีศาล”
“ไม่มีศาลเลยเหรอ ทำไมด่ากูได้น่าเวทนาจังวะ” มันพูดยิ้มๆ
“เออ กูไม่รู้จะเปรียบมึงกับอะไรแล้ววะ ....เวลาพูดกับพระให้มึงสงบเสงี่ยมหน่อย ถ้ายังไม่รู้จะเรียกอะไรก็เรียกหลวงตาไว้ก่อน เป็นการเรียกแบบกลางๆให้ความเคารพ ถ้าเห็นแล้วมึงก็กะเอาว่าจะเรียกอะไร หลวงปู่ หลวงตา หลวงลุง หลวงพี่ก็ว่าไป จำไว้ถ้าเรียกพระเฉยๆก็เหมือนเรียกรุ่นเดียวกัน”
“ถ้ารุ่นน้อง กูต้องเรียกหลวงน้องไหม” (มึงถามเพราะอยากรู้รึกวนประสาทกู)
“ถ้ารุ่นน้องมึงก็คงเป็นเณรแล้วล่ะ”
“มีอะไรเหรอโยม” พระทักในขณะที่ผมกำลังพูดกะไอ้ปอ
“สวัสดีครับ” ไอ้ปอไหว้ก้มหัว (โอ้ยย วันนี้กูจะได้บุญรึบาปวะ)
“กราบนมัสการครับหลวงตา” ผมก้มไหว้ (ก่อนที่จะกระซิบข้างหูไอ้ปอ
“มึงหยุดพูด ก่อนที่กูจะขนบาปกลับบ้านเป็นรถสิบล้อ” ผมก็สนทนากับพระแล้วก้เข้าไปทำสังฆทานบนศาลา พระก็ทำตามกิจของสงฆ์ ผมก็ทำตามกิจของคน ไอ้ปอ มัวแต่เปลี่ยนท่านั่ง ตามกิจของลิง มันนั่งขัดสมาธิพนมมือ (กูก็เพิ่งจะเคยเห็นมึงทำนี่แหละ) เป็นการไปทำบุญ(รึทำบาป)ที่ทุลักทุเลมาก ยังคิดอยู่เลย ถ้าวันนั้นอยู่บ้างคงได้บุญเยอะกว่ามั้ง
……………………………………………………..
-
อ้าว.....มาเจอเข้าหั้ย...แต่...จิ้ม :z13: 1 + หั้ยก่อน...
แล้วเด่วมาอ่านค่ะ....ฟิ้วววว.....มาต่อเรื่อยน่ะ...ชอบพระเอกเถื่อนๆ...555+
-
พี่ทีไอ้ปอซนขนาดนี่มันเป็นคนหรือลิงเนี่ย
:jul3:
-
แวะเข้ามาพอดีเชียว อิอิ
อ่านไปฮาไปทุกทีเลยอะ นี้แค่ไปทำบุญนะเนี๊ยะ
ยังฮาได้ คิกๆๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
o13 o13 o13 o13
รออยู่ค๊าบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นึกว่าคุณทีจะเดินไปบอกคุณแม่บ้านซะอีกว่า คุณทีกับปอเป็นคนทำห้องน้ำเลอะเอง :laugh:
ขอบคุณที่ยังกลับมาเล่าเรื่องราวให้ฟังนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :L2:
ปล. รอpart2ด้วยนะคะ
-
คู่นี้ โหด มัน ฮา เหมือนเดิม :laugh:
น้องที ย้ายเรื่องกลับห้องเถอะ
วันนี้เกือบไม่ได้อ่านแล้ว
+1
-
ทีทำเป็นเนียน.....ซื้อขนมให้แม่บ้าน :laugh:
-
ทีเราเข้าใจปออ่ะ มันเมื่อยจิงๆนะ
ไปวัดทีแม่ยังบอกเลยว่ามากับลิงรึไง
ก็เหน็บกินขาอ่ะมันก็ต้องขยับจิงป่ะ
-
เป็นการทำบุญที่ทุลักทุเลมากเลย แต่มีความตั้งใจขนาดนี้ ได้บุญแน่นอน
แต่อ่านแล้วฮามากกกกก :laugh:
-
:m20:ปอฮามาอะ
ทีกะปอเนี้ยไปตั้งคณะได้เลยนะ :laugh:
ตอน2มาต่อเร็วๆน้า :bye2:
แล้วใครพานั้งขัดสมาธิเนี้ยพะรท่านไม่ว่าเอาเหรอ
ทีตั้งชื่อตอนแบบนี้อีกแระแต่ก็คิดไว้แล้วเหมือนกัน :jul3:
-
คิดถึงทีกับปออ่ะนะ
-
:mc4: :mc4: ทีกับปอมาแล้ว.....
ปอคิดไงอ่ะ..มีพระอยู่มั้ย.....ใครเค้าถามพระแบบนั้นอ่ะ :m20:
ไหนจะยังมุกหลวงน้องอีก....ฮาซะน้ำตาไหล :jul3: คิดไปได้เนอะคนเรา...
ไอ่ตอนไปทำห้องน้ำเลอะเนี่ย คงชะล้างบาปได้บ้างเพราะเอาเสบียงไปให้แม่บ้านแล้วนี่เนอะ...คึคึ...
โอย...ขำมากมาย...
คิดถึงทีกับปอเหมือนเดิม :กอด1:
ปล.ขอบคุณคนโพสท์ด้วยจ้า
-
:mc4: :mc4: ทีกับปอมาแล้ว.....
ปอคิดไงอ่ะ..มีพระอยู่มั้ย.....ใครเค้าถามพระแบบนั้นอ่ะ :m20:
ไหนจะยังมุกหลวงน้องอีก....ฮาซะน้ำตาไหล :jul3: คิดไปได้เนอะคนเรา...
ไอ่ตอนไปทำห้องน้ำเลอะเนี่ย คงชะล้างบาปได้บ้างเพราะเอาเสบียงไปให้แม่บ้านแล้วนี่เนอะ...คึคึ...
โอย...ขำมากมาย...
คิดถึงทีกับปอเหมือนเดิม :กอด1:
ปล.ขอบคุณคนโพสท์ด้วยจ้า
ตามนี้เลยค่ะ :jul3: :laugh: ฮาได้อีกจริงๆ รอpart2จ๊ะ :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ตอนนี้จะฮาไปไหน กว่าจะได้ทำบุญ
อ่านไปขำซะปวดท้อง โอ่ย....คู่รัก คู่ฮาจริง
:jul3: :m20: :laugh:
-
เข้ามารอ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เข้ามาแอบอ่านด้วยคน
พึ่งจะเริ่มอ่านค่ะ
ไว้ตามอ่านทันแล้วจะมาเม้นใหม่นะคะ
^^
-
เอาอีกๆ
-
อ่านแล้ว โครตตตตตจะเอ็นดูนายปอจริง ๆ เหมือนเพิ่งจะเคยเข้าวัดเป็นครั้งแรก :jul3:
ไม่ไหวแล้ว มีการเชิญพระมานี่ด้วย = = " ต้องใช้นิมน สิ น้อง
รออ่านตอนต่อไป :L2:
-
ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ในเช้าวันหยุดยาว เวลา 6โมงเช้า (นาฬิกาชีวภาพกูทำไมมันตรงจังวะ จะเลทให้กูตื่นสายหน่อยก็ไม่ได้) วันนี้ผมก็อยากนอนตื่นสายอยู่นะ แต่มันข่มตาหลับไม่ลงอีกแล้ว ก็เลยได้แต่ลืมตามองดูเพดานห้อง ผมมองไอ้ปอมันก็ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่ (เวลามึงนอน สงบปาก สงบคำ เหมือนจะไร้เดียงสาก็น่ารักดีอยู่นะเว้ย…เออ วันนี้วันที่13 วันเกิดมึงนี่หว่า กูจะเอาอะไรให้มึงดีล่ะ) ผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้ไรมันดี (เอาเค้ก 7-11 ป่าววะ 59 บาท 55+) ผมลุกขึ้นนั่งเดินไปเปิดทีวีเบาๆ เป็นช่องข่าว นักข่าวกำลังพูดเกี่ยวกับการเมือง เสื้อแดง และการบาดเจ็บ ได้ยินแค่นั้นแหละผมปิดทันที (กูเบื่ออออ การเมืองงงงงงง ) แทนที่สงกรานต์จะเป็นข่าวดีประเทศไทย ต่างชาติมาเที่ยว เงินสะพัด คนไทยกลับต้องมาตีกันเอง เผาผลาญเงินของชาติ เจริญกันจริงๆ
ผมเดินมาที่เตียงมองดูไอ้ปอ(ไอ้นี่นอนรึตายวะ กูลุกจากเตียงมึงยังไม่มีวี่แววว่าจะกระดิกตัวเตียงก็เล็กนิดเดียว...หลับให้สบายเถอะนะปอ555+)ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ กลับออกมาก็เห็นไอ้ปอนอนตะแคงลืมตามองผมอยู่บนเตียง
“วันนี้วันไรวะที”มันถามผมเบาๆ
“วันอังคาร” ผมตอบ
“กูรู้แล้ว วันอังคาร แต่มันเป็นวันอะไร”
“วันสงกรานต์”
“ไม่ใช่ วันนี้วันเกิดกู”
“อ้าวมึงเพิ่งเกิดเหรอ”
“โธ่เอ้ย ไอ้ทีลืมวันเกิดกู มันไม่สำคัญใช่ป่าว”
“อย่าว่ายังงั้นดิปอ วันนี้วันสำคัญดิ ใครบอกว่าไม่สำคัญ” ไอ้ปอยิ้มๆ ผมเลยพูดต่อ
“ถึงมึงไม่เกิดวันนี้ วันนี้ก็เป็นวันสงกรานต์ วันขึ้นปีใหม่ไทยอยู่แล้ว รัฐบาลประกาศหยุดเลยนะเว้ย ไม่สำคัญได้ไง มึงเกิดก็ธรรมดาแต่มึงมาเกิดตรงวันสำคัญเฉยๆ55+”
“มึงอย่าเลยไอ้ทีมึงจำวัดเกิดกูไม่ได้ก็ว่ามาเหอะ”
“โห้ไอ้ปอ กูคงจำไม่ได้อยู่หรอกเนอะ เมื่อวานมึงพูดไปกี่รอบ ทวงของขวัญกูยิกๆ”
“กูพูดเล่นเฉยๆหรอกที กูไม่เอาหรอกเมื่อคืนกูได้แล้ว55+”
“ให้มันจริงเถอะปอ”
“วันนี้มึงจะไปเล่นสงกรานต์ที่ไหน” ไอ้ปอถามผม
“ไม่ไป”
“อ้าวไม่ไปได้ไง เพื่อนกูโทรมานัดจะไปเล่นสงกรานต์กัน กูบอกว่ากูไม่ไป กูจะไปกับมึง”
“เคยปรึกษากูก่อนไหม”
“โห้ย กูอุสาห์เลี่ยงไม่ให้มึงเจอกับพวกมันแล้วนะเว้ย”
“ปอ กูไม่เคยโดนน้ำสงกรานต์มานานแล้วนะเว้ย”
“ทำไม มึงไม่ชอบเล่นเหรอ”
“เออ กูไม่ชอบเล่น กูนั่งดูทีวี ดูเค้าเล่นกันดีกว่า”
“กูเพิ่งเคยเห็นว่ามีคนไม่อยากเล่นน้ำสงกรานต์”
“แปลกเหรอ ไม่เห็นแปลกเลย มึงก็ไปกับเพื่อนมึงเถอะ”
“แล้วมึงจะไปไหนอ่ะ”
“ไม่ไปไหนอยู่บ้านเฉยๆ”
“ทำตัวเป็นคนแก่ไปได้”
“ก็กูแก่แล้วหนิปอ กู 23 แล้วนะไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว”
“ห๊า ไม่ใช่วัยรุ่นแล้วมึงเป็นวัยไรวะ”
“วัยทำงานตอนต้น55+”
“มึงหนิทำตัวไม่สมวัยเลยเนอะ ตัวยังกะเด็กมัธยม แต่คิดยังกะรุ่นปู่กู”
“เห็นกูเป็นรุ่นปู่มึง ไหว้กูซะสิ”
“อย่าพูดมาก หยิบโทรศัพท์มาให้กู ด่วน อยู่หลังทีวี”
“อ้าวใช้กูเฉยเลยเว้ย”
“ใครบอกมึงไม่ไปกับกู กูจะโทรไปบอกพวกไอ้กันมารับกูด้วย” ผมเดินไปหยิบให้มัน ไอ้ปอลุกขึ้นนั่ง มันโทรไปบอกเพื่อนมัน ให้มารับไปเล่นสงกรานต์ (มึงจะไปกับเค้า ยังให้เค้ามารับเนอะ) หลังจากมันคุยกับเพื่อนมันเสร็จ มันก็หันมาพูดกับผม
“พ่อ-แม่มึงคงดีใจเนอะที่มีลูกอย่างมึงกับพี่มึง”
“อ้าวไอ้นี่ พูดแปลกๆ”
“กูว่าพ่อ แม่คงไม่ต้องห่วงอะไรเลย ”(มึงพูดประชดกูป่าววะ)
“ก็ไม่หรอกปอ”
“ขนาดกูยังดีใจเลย กูไม่ต้องห่วงอะไรมึง”(เดี๋ยวๆ พูดแบบนี้เหมือนกูเป็นภาระให้กับมึงยังไงไม่รู้)
“เหรอปอออออ ไอ้ตัวไหนโทรตามยิกๆ ตอนกูว่าจะไม่มาเสาร์อาทิตย์ แบบนี้มันเรียกอะไรวะ”
“กูหวงเว้ย ไม่ได้ห่วง มึงมีเหตุผลของมึงกูก็รู้ ถ้ามึงไม่มา กูก็ไปแค่นั้นจบ”
“เออดี มีปัญญาแต่ไม่นำพา....แล้วมึงไปเล่นแถวไหนกัน”
“บางแสนมั้ง”
“อย่าเมานะเว้ย”
“เป็นห่วงกูเหรอ มาให้กูหอมแก้มทีนึงดิ”มันพูดยิ้มๆ(มันเกี่ยวกันตรงไหนฟ่ะ)
“เย็นๆกูจะไปเดินกาชาด ไปป่าว ถ้าไปก็กลับให้ทัน”
“ไปกี่โมง”
“5โมงมั้ง”
“ไปกะใคร”
“ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าไม่มีใครไปกูก็ไปเดินเล่นคนเดียว”
“ไปคนเดียวก็เป็นด้วย”
“โห้ปอ เรื่องแค่นี้ ไปไหนมาไหนคนเดียวยิ่งสบาย”
“เออ เดี๋ยวกูจะกลับมาให้ทัน”
หลังจากนั้นไอ้ปอก็ไปอาบน้ำ ลงไปกินข้าว แล้วไปนั่งหน้าบ้านรอเพื่อนมารับ ผมก็นั่งเล่นเป็นเพื่อนมัน
ในขณะที่ทุกคนเล่นน้ำสงกรานต์อย่างสุกสนาน(รวมทั้งไอ้ปอด้วย) ผมก็มีความสุขนะตามแบบของผม ได้อยู่กับบ้าน ผมก็ทำงานสวนที่ผมค้างไว้ตั้งแต่สาม สี่เดือนที่แล้ว นั่งตัดหญ้าอยู่ริมรั้ว มองออกมาข้างนอกก็เห็นเด็กๆ ในซอยเอาถังมาตั้งเล่นสาดน้ำกัน คงสนุกกัน ผมคงไม่มีโอกาสรับรู้รสชาติความสนุกการเล่นน้ำสงกรานต์หรอก เพราะผมไม่เคยเล่น
ประมาณ4โมงกว่าๆเกือบห้าโมง ผมเห็นไอ้ปอกลับมาในสภาพเป็นศพ เสื้อผ้าหน้าผมเลอะไปด้วยแป้ง+ ดินสอพอง มันใส่เสื้อยืดสีขวาไป กลับมามีทั้งสีแดง สีน้ำตาล(มันยังน้ำสีกันอีกเหรอวะ) มันแอบเนียนครับ ถอดเสื้อออก พาดบ่าก่อนเข้าบ้าน(แต่กูเห็นมึงตั้งแต่กลางซอยแล้วล่ะ) ไอ้ปอมองไปที่ห้องผม สงสัยนึกว่าผมอยู่บนห้อง กลัวผมจะรู้ (พลาดแล้วล่ะ กูนั่งอยู่ข้างรั้ว)
“หยุดปอ หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาในบ้านกู”
“กูเละเลย” ไอ้ปอพูดยิ้มเห็นฟัน (รู้ตัวเอง)
“เสื้อเมื่อเช้าสีอะไร” ผมถามอย่างหาเรื่อง
“สีขาว” ไอ้ปอตอบยิ้มเหมือนเดิม
“แล้วกลับมามันสีอะไร”
“มึงมองให้มันเป็นศิลปะดิ” (อ้าว มีมาบอกกูให้มองเป็นศิลปะอีก)
“ศิลปะสวยไหม กูมองไม่ค่อยออกวะ”
“สวยดิ โธ่ ดูศิลปะไม่เป็นก็ไม่บอก” ดูมันหาทางไป
“ เสื้อตัวนี้มันเป็นเสื้อที่มึงใส่ข้างในช๊อปไม่ใช่เหรอ”
“เออ”
“งั้นมึงก็อยู่กับศิลปะสวยๆของมึงไปจนกว่ามันจะขาด” (มึงอยากอ้างนัก)
“โหดไปมั้ง” ไอ้ปอฉีกยิ้มกว้าง
“ไม่โหด กำลังพอดี…แล้วที่ใส่ห้อยคอน่ะ มึงแน่ใจนะว่ามันเป็นสร้อย” ช่วงที่มันออกไปไม่ได้มอง มันเอาไว้ข้างในเสื้อ (สร้อยเงินรึสเตนเลสรึท่อเหล็กไม่รู้ ใหญ่มาก)
“ห้อยคอ เค้าจะเรียกอะไรล่ะ ก็สร้อยดิ”
“แต่กูเรียกมันว่าโซ่” มันอันใหญ่มากๆ (มึงจะแสดงความเถื่อน ไร้สกุลรุนชาติไปถึงไหน)
“กูถามหน่อยมึงไปเล่นสงกรานต์ รึ ไปคล้องช้าง”
“55+ ไอ้เหี้ย”
“มึงยังอยากจะใส่อีกไหม ถ้าใส่ก็ใส่ธรรมดาเหมือนชาวบ้านใส่กันก็พอ ถ้ามึงยังใส่อันนี้อยู่อีก กูจะเอาโซ่หมามาหล่ามมึง”
“มันแพงนะเว้ยต้น”
“ใครบอกให้มึงซื้อล่ะ…แล้วกินเหล้ามาป่าว ทำไมหน้ามึงแดง”
“เห้ย กินนิดเดียว แดดมันร้อนม้างงง”
“มึงพาร่างกายมึงเดินอ้อมไปหลังบ้าน เอาเสื้อไปแช่ ล้างตัวตรงลานซักผ้าแล้วค่อยเข้ามา” ผมสั่งมัน(กูก็จะเดินไปสำรวจไอ้ปอน้อยสิว่ามันมีคราบแป้งรึป่าว ถ้ามีติดแสดงว่ามึงจงใจให้เค้าล้วงโดยไม่มีการปกป้องสิทธิ์ตัวเอง) พูดเล่นเดินไปดูเฉยๆว่ามันทำตามไหม เผื่อมันแอบเข้าไปในบ้าน แล้วมันจะได้กลับมาเช็ดทีหลัง
ไอ้ปอมันก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่กางเกงใน ก้มหัวเอาน้ำจากสายยางฉีดล้างตามหัวตามตัว
“ปอทำไมมึงกลับบมาเร็วจังวะ”
“อ้าว ก็กูบอกว่าจะไปกับมึง”
“แล้วรถมันไม่ติดเหรอ ปกติมันจะติดแทบจะไม่ขยับ”
“ติดดิ กูเดินยังจะเร็วกว่า กูเลิกเล่นตั้งแต่บ่าย กูก็นั่งสองแถวมา”
“เค้ายังกล้าจอดรับมึงอีกเนอะ”
“ใครว่ามันรับล่ะ กูก็เดินขึ้นเลยต่างหาก รถมันติด555+”
“เวรกรรมรถเค้า”
“มันไม่เลอะเพราะกูหรอกที ทุกคนก็เหมือนกูนี่แหละ รถยิ่งติดมันยิ่งขึ้นมาเล่นบนรถเลย”
“จริงดิ”
“กูออกมาบ่าย กูเพิ่งมาถึงนี่แหละ โคตรติด”
“แล้วเพื่อนมึงล่ะ”
“มันก็เล่นกันต่อดิ ทุ่มสองทุ่มโน้นแหละกว่ามันจะกลับ”
“พอแล้วๆ สลัดขนสองสามทีแล้วรีบวิ่งไปใส่เสื้อผ้าไป”
“55+ ไอ้เหี้ยกูไม่ใช่หมานะเว้ย”
“อ้าวเหรอ เห็นทีแรกนึกว่าใช่ซะอีก55+” ไอ้ปอรีบเดินขึ้นห้อง ผมก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน ผมใส่กางเกงวอร์มขายาวสีน้ำเงิน เสื้อยืดคอปก รองเท้าผ้าใบ (ชุดกีฬาสีสมัยเรียนมัธยม)
“มึงจะไปวิ่งเหรอ” ไอ้ปอถามผม (จริงๆมันก็เหมือนจริงๆแหละ)
“ไอ้บ้า กูเตรียมพร้อมเว้ย มันต้องเดินทั้งงาน มันก็ไม่ต่างกับไปออกกำลังกายหรอก”
“เดี๋ยวมึงก็เปียกหรอก กางเกงขายาวมันจะอมน้ำ มันจะหนัก”
“ไม่มั้ง มันไม่สาดหรอกมั้ง”
“ไม่เชื่อกูอีก”
ผมกับไอ้ปอเดินลงมาหน้าบ้าน ไอ้ปอมันใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ (ทำไมมันต่างกันจังวะ เหมือนแต่งตัวไม่ปรึกษากัน)
“ถ้ามึงไม่อยากเปียกมึงก็เอารถยนต์ไป” ไอ้ปอบอกผม
“ไม่เอาไปหรอกหาที่จอดลำบาก” ผมพูด ไอ้ปอก็เดินไปที่รถมัน “ไม่ต้องเอามอไซต์ไปหรอกปอ จอดไว้เดี๋ยวมันหาย ชลบุรียิ่งโจรเยอะหายแทบทุกวัน งานใหญ่ๆแบบนี้มีเหรอมันจะพลาด”
“แล้วจะไปยังไงล่ะ” ไอ้ปอถาม
“รถสองแถว” เราสองก็เลยเดินมาหน้าปากซอยขึ้นรถสองแถว ผมกับไอ้ปอก็ยืนท้ายรถเช่นเคย
“มึงเข้าไปนั่งสิ” ไอ้ปอบอกผม
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวก็มีคนมานั่ง กูยืนดีกว่า” (กูคิดผิดป่าววะมารถสองแถว สภาพรถทำไมมันเละขนาดนี้ ตามเบาะนั่งเปียกน้ำ ตามพื้นมีแต่แป้ง) ผมจึงวางแผนเลือกยืนด้านขวา เพราะด้านซ้ายมันจะอยู่ติดกับฟุตบาท คนเล่นน้ำสงกรานต์ก็น่าจะเล่นริมถนน เวลาสาดน้ำจะได้โดนคนที่ยืนด้านขวาก่อน 55 ความคิดอันชั่วร้ายของผม จะให้คนอื่นเป็นกำบัง เป็นไปตามแผนครับ ผมก็โดนแค่สะเก็ดน้ำเล็กน้อย555(หัวเราะสะใจ) รถวิ่งได้ประมาณ 200 เมตร มาติดไฟแดง สองแถวที่ผมขึ้นติดคันแรกผมก็เฉยๆ แต่เมื่อคันที่สองมาเริ่มใจไม่ดี เพราะมันเป็นรถพวกที่เล่นสงกรานต์ มาจอดข้างๆ รถคันนั้นก็มีแต่วัยรุ่นผู้ชาย ทั้งเปิดเพลงทั้งเต้น รถคันที่สาม สี่ ห้า ก็เป็นพวกที่เล่นน้ำ (ตายล่ะหว่า กูอยู่ทามกลางสงครามน้ำ) ไอ้รถคันแรกสาดน้ำเข้ามาในรถสองแถวพร้อมเสียงหัวเราะสะใจของคนสาด ขณะที่คนในรถร้องตกใจ(ดีที่ไม่โดนกู กูอยู่ท้ายรถ) กำลังคิดเข้าข้างตัวเองเพลินๆ ก็มีไอ้คันข้างหลังหิ้วถังน้ำลงมาจากรถ มาท้ายรถสองแถว (ไฟแดงนานจังวะ รีบๆไปดิ) ครั้งนี้กูโดนแน่ๆ ทันทีที่ผมเห็นเค้ากำลังจะสาด
“อย่าสาดนะครับ ผมจะไปธุระ” ผมพยายามพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม(ธุระคืองานกาชาด)
“ไม่มีธุระหรอกครับ เค้าปิดกันหมดแล้ว” (อ้าวรู้อีก)
“มึงเข้าไปข้างใน” ไอ้ปอกระซิบบอกผม
“ข้างในกูก็คงโดนเหมือนกันแหละ ไอ้คันข้างๆจ้องจะสาดอยู่โน่น” (กูทำใจแล้วล่ะตั้งแต่รถติดไฟแดงแล้วเห็นคันข้างๆ กูต้อองโดนน้ำสงกรานต์แน่) ไอ้คนนั้นก็สาดเข้ามาเป้าหมายเน้นที่ผมเลยมั้ง ไอ้ปอก็รีบเอาตัวมาบังไว้ ผมก็เปียกเล็กน้อย (กะสาดให้ตายเลยเหรอวะ)ก็มันสาดเข้ามาแรงมาก ยังไม่ทันจะได้มอง ไอ้คันข้างๆมันลุกขึ้นเทน้ำมาจากข้างบนเจาะจง ลงมาตัวผม มันคงคิดว่า(เหลือมึงคนเดียวในรถที่ยังไม่เปียก แถมบอกกูไม่ให้สาดด้วย ) เหมือนมันแก้แค้นยังไงไม่รู้น้ำเย็นซะด้วย น้ำได้แทรกซึมผ่านชั้นผิวหนัง เย็นไปถึงตับ (เวอร์ไป) น้ำเย็นจริงๆนะ น้ำไหลไปตามตัว Kผมก็หดได้ที่เลยทีเดียว(กูเปียกจนได้) เป็นไปตามที่ไอ้ปอบอกเลยครับ กางเกงเริ่มหนัก เดินลำบากอีกต่างหาก เพราะรองเท้าผ้าใบมันก็เปียกเหมือนกัน
“ปอ ชุดกูเหมือนมาเล่นสงกรานต์เหรอวะ” ผมถามไอ้ปอ
“วันนี้มึงมาชุดไหนก็เปียกหมดแหละ” ไอ้ปอตอบพร้อมสีหน้าหัวเราะเยาะ
มาถึงกาชาดผมเริ่มไม่อยากเดินแล้วสิ (มันเปียกไปทั้งตัว)แต่มาถึงแล้วก็เดินดูซะหน่อย ผมลงแถวๆที่จับสลากกาชาดพอดี ก็เลยเข้าไปตรงนั้นก่อน ไม่ได้หวังรางวัลหรอกนะเว้ย มาทุกครั้งก็ต้องจับเหมือนเป็นประเพณี ช่วยกาชาดด้วย
“ปอ มึงเอากี่ใบ”
“ใบเดียว”
“ไอ้บ้า ช่วยกาชาดหน่อย”
“เอาเยอะไปทำไมวะ ได้มาม่าอยู่ดี”
“เออน่า คนละห้าใบ คนละร้อย” ผมเดินไปซื้อคูปอง แล้วเดินไปตักสลาก
“ปอ มึงเคยมาตักป่าว” ผมถามไอ้ปอขณะตัก
“เคย”
“ได้อะไรใหญ่สุด”
“น้ำปลา55”
“กูก็น้ำปลา55” (ปีนี้ก็คงเหมือนทุกๆปี) ผมเอาสลากไปให้เจ้าหน้าที่เปิด เปิดไปได้สามอันก็เป็นไปตามคาด ไม่ ก ก็ ข (อักษรย่อ น้ำปลา มาม่า ซันไลต์ แก้วตามเคย)
“เอ๊ะ อันนี้หมุนออกยากๆ ได้รางวัลใหญ่ล่ะมั้ง” เจ้าหน้าที่แซว
“สงสัยน้ำปลาสองขวดล่ะมั้งครับ” ผมพูดยิ้มๆ
“ หม้อหุงข้าวไฟฟ้า” เจ้าหน้าที่พูด ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เจ้าหน้าที่ยื่นให้ผมดู
“จริงๆด้วย หม้อหุงข้าวไฟฟ้า ปอออ กูได้หม้อหุ้งข้าว55” ผมหัวเราะดังลั่น ไม่ได้ดีใจที่ได้หม้อหุงข้าว แต่ดีใจที่ตัวเองได้รางวัลนอกเหนือจาก ก ข สรุป ผมได้ ผงซักฟอกห่อเล็กๆ มาม่า2ห่อ น้ำปลาขวดเล็กๆ(ขวด6บาท)ขวดนึง กับหม้อหุงข้าวใบใหญ่ ใบนึง (มันมีหลายขนาดแต่ผมได้ใบใหญ่เลยนะเฟ้ยย)
เสร็จของผมก็เปิดของไอ้ปอ เปิดใบแรก
“เอ๊ะอันนี้ก็หมุนยากๆ สงสัยได้รางวัลใหญ่อีกล่ะมั้ง” เจ้าหน้าที่แซว ยิ้มๆ (เหมือนเดิมเลยนะ)
“จักรยาน…โชคดีจังเลยอ่ะ” เจ้าหน้าที่เปิดอ่านแล้วส่งให้ดู
“55 ปอมึงได้จักรยานเหรอ” มันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อดีวะ ไอ้ปอยิ้มๆ เจ้าหน้าที่เปิดอันที่2 3 4 5 ก็เป็นอักษร เหมือนผมแหละครับ สรุปไอ้ปอได้ น้ำปลา แก้ว น้ำตาล มาม่า กะจักรยาน (แต่จักรยานมันท่าจะแพงวะ มันเป็นเสือภูเขา มีเกียร์ด้วย ตั้งเด่น โชว์อยู่บนเวที) โดนไอ้ปอสอยซะแล้ว เจ้าหน้าที่เอาสมุดมาให้ลงชื่อ ที่อยู่รับของขวัญ
“เดี๋ยวขึ้นเวทีหน่อยนะค่ะ สัมภาษณ์ ถ่ายรูปตอนมอบ”
“ได้ครับ” ผมตอบ (ต้องมอบบนเวทีเลยเหรอวะ)
“มึงขึ้นไปน่ะ ไปรับทั้งสองแหละ กูให้มึงกูไม่เอา”
“ไม่เอา รับของใครของมัน”
“ไม่เอา มึงขึ้นไปแหละ กูอาย คนมันเยอะ”
“โห้ แค่นี้ทำเป็นอาย” เจ้าหน้าที่เลยพาผมขึ้นไปบนเวที พิธีกรก็ซักใหญ่เลย คำถามพื้นฐาน ชื่อ ที่อยู่ ฯลฯ และแล้วก็มาเจอคำถามที่ไม่คิดว่าจะถาม
“มีครอบครับรึยังครับ” (กูจะตอบยังไงดีล่ะ พิธีกรต้องการถามอะไร)
“อ้อมีแล้วครับ เกิดมาผมก็มีพ่อแม่ มีครอบครัวตั้งแต่เกิดแล้วครับ” ผมตอบแบบขำๆ พูดกว้างๆไว้ (เผื่อมาเจอเนื้อคู่ใหม่แถวๆนี้55)
“55 ผมก็ถามแบบกำปั้นทุบดินจริงๆนะครับ งั้นขอถามใหม่ ตอนนี้มีแฟนรึยังเอ่ย” (กูอุตสาห์เลี่ยงแล้วนะเนี้ย…เอายังไงดีล่ะ จะตอบว่าไม่มี มองลงไปก็เห็นไอ้ปอยืนเหมือนรอคำตอบเหมือนกัน ถ้าตอบว่ามี แล้วเนื้อคู่แถวนี้กูล่ะ555)
“ก็มีคนที่พูดคุยกันอยู่ครับ ขอคุยไปก่อน ถ้าต่างคนต่างยังมั่นคงในเรื่องที่ดีๆและพัฒนาส่วนที่เสีย ก็คงไปด้วยกันได้ต่อไปครับ” พูดกลางๆไว้ก่อนแล้วกัน (มึงไม่ต้องยิ้มไอ้ปอ กูไม่ได้หมายถึงมึง กูหมายถึงคนข้างหลังมึง55)
“ดีครับ ทางกาชาดจังหวัดชลบุรีก็มีความดีใจที่มีเยาวชนดีๆเป็นคนจังหวัดเรา..(จังหวัดอื่นเค้าก็มีคร๊าบบบ) ลำดับต่อไปก็ขอเชิญภริยาผู้ว่า แม่งานของกาดชาดครั้งนี้มอบของรางวัลให้กับผู้โชคดีครับ” งานนี้ผมก็เลยได้รับทั้งสองรางวัล ผมเดินลงมาไอ้ปอก็ไปรับขนลงมา
“เอาไงดีล่ะที่นี้ งานก็ยังไม่ได้เดิน จะแบกหม้อหุงข้าวกับจักรยานเดินก็ลำบาก”ผมพูดกับไอ้ปอ
“ก็ไม่ต้องเดิน กลับดิ วันใหม่ค่อยมาเดิน”
“เดี๋ยวกูโทรบอกพ่อ ให้มาเอารางวัลกลับ” (รางวัลเป็นภาระอีก) ผมกับไอ้ปอเดินออกจากซุ้มกาชาด ไอ้ปออุ้มกล่องหม้อหุงข้าว ผมเดินจูงจักรยาน รู้สึกว่าจะเป็นจุดเด่นเลยทีเดียว
“โชคดีจังนะครับ/ค่ะ” ผู้คนส่วนใหญ่ก็จะเข้ามาทัก
“ครับ”ผมก็จะตอบแบบยิ้มๆ
“เนียนเลยนะมึง จูงจักรยานกู ให้กูอุ้มหม้อหุงข้าวมึง ของใครกันแน่วะ”
“พูดยังงี้มันก็ไม่ถูก กูขึ้นไปรับคนเค้าก็คิดว่าของกู ถ้ามึงจูงเค้าจะหาว่ามึงขโมยกูไป55 แบกไปเหอะหม้อหุงข้าวมึงอ่ะ”
“กูให้มึงนั้นแหละ” ไอ้ปอมันไม่เอาของรางวัล
“ไม่เอาหรอก กูไม่ได้ใช้ทั้งหม้อหุงข้าวทั้งจักรยาน หม้อหุงข้าวบ้านมึงใกล้พังยัง เอาไปดิ”
“ยังใหม่อยู่เลย กูก็ไม่ได้ใช้ เอาไว้บ้านมึงแหละ เผื่อไปซื้อของหน้าปากซอยจะได้ปั่นไป”
สรุปแล้ววันนั้น พ่อผมก็มารับของรางวัลไป และเอารองเท้าแตะกับกางเกงขาสั้นมาให้ผมเปลี่ยน ผมกับไอ้ปอก็เดินกันต่อ ผมซื้อของขวัญให้ไอ้ปอด้วย รองเท้าผ้าใบนั้นเอง เห็นมันเยินมาเป็นชาติแล้ว ได้ใหม่ซะที ไอ้ปอได้ดีใจใหญ่เลย(ไม่คิดว่ากูจะซื้อให้เหรอ กูไม่ได้งกขนาดนั้นนะ) หลังวันสงกรานต์ก็เป็นวันไหลบางแสน ไอ้ปอมันคงอยากให้ผมมีวันสงกรานต์กับเค้าบ้างมั้ง มันเลยเอารถยนต์พ่อมันมา พาผมขับรถเข้าไปดูเค้าเล่นสงกรานต์ สายสุขุมวิท ถนนลงหาดบางแสน รถแทบไม่ขยับจริงๆ ผมกับไอ้ปอก็ไปเพิ่มประชากรรถให้ติดมากขึ้นแต่ก็สนุกดีเห็นเค้าเล่น เค้ากิน เค้าเต้น เหมือนในผับบนถนนดีๆนี่เอง บางคนก็ขึ้นมาเต้นบนหลังรถเรา บางคนก็ใช้แป้งมาเขียนข้อความบอกรักบนกระจก(ทำไปได้) มาเคาะกระจกให้เปิดก็มี เปิดก็ตายสิ จะได้เปียกหมด
(ขอบใจนะปอ ที่มึงก็พยายามทำให้กูมีรอยยิ้ม หลังจากที่สร้างความปวดหัวให้กูเป็นปี555)
-
ดวงดีทั้งสองคนเลย :mc4:
-
พี่ทีคิดเหมือนกันเลยอะไม่อยากไปเล่นน้ำ
แต่อยากดูเค้าเล่นมากกว่าทั้งที่อายุเท่าๆกะปอแท้ๆ
งานกาชาดที่ชลฯเป็นมาม่า น้ำปลา
ที่บ้าน(อุบล)เป็นวุ้นเส้น ปักกิ่ง ขัน 555+
-
ในที่สุดก็อ่านทัน แถมมีมาต่อตอนใหม่ด้วย
ตอนแรกที่อ่านถึงตอนจบนึกว่าจะไม่มาต่ออีก เสียใจอยู่
ดีใจมากที่จะมาต่อให้อ่านอีก
อยากขอให้เขียนต่อไปเถอะครับ
เหมือนบันทึกประจำวันก็ได้
เรื่องราวเหล่านี้ทำให้ผมมีความสุข ที่ได้อ่าน ขำ ฮา น้ำตาไหล เศร้า
มันเหมือนได้รู้จัก และเข้าใจอะไร มากขึ้น เพราะทำให้คิด อะไรได้เยอะ
อยากบอกว่า
ขอบคุณ
ขอบคุณทีและน้องปอมากนะครับ สำหรับเรื่องราวในชีวิตของคุณทั้งสอง
ขอบคุณที่เล่าประสบการณ์เรื่องราวในชีวิตของคุณ
ผมก็อยากจะบอกนะครับว่าเป็นอีกคนหนึ่ง
ที่อ่านเรื่องของคุณแล้วรู้สึกมีกำลังใจ
อยากบอกว่าเรื่องเรียบง่ายของคุณสองคน เวลาคุยกัน
มันน่ารักมากๆ
ไม่จำเป็นว่าต้องพูดเพราะ
มันทำให้รู้สึกว่าจริงใจและเป็นตัวเองดีจังครับ
บางเรื่องที่เป็นความทุกข์เรื่องเศร้าๆมันก็ทำให้ผมได้รู้และเข้าใจมากขึ้นเช่นกัน
สรุปว่า
ชอบมาก
มีทั้งสุขและทุกข์ รวมมันเป็นชีวิต
อีกอย่างผมชอบเวลาคุณทีเล่า มันเป็นตัวคุณ ที่แบบว่า คนอ่านได้อ่านเรื่องที่คนถ่ายทอดแล้ว
รู้สึกดีมากๆครับ
ขอบคุณครับ
มาต่อเรื่อยๆนะครับ
ผมดีใจและยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
ถ้าขอร้องได้อยากให้เขียนต่อไป
เวลาผมเหงาๆ
ผมอ่านเรื่องคุณ เรื่องที่ไม่จำเป็นว่าทุกตอนต้องมีความสุข
มันก็ทำให้ผมรู้สึกหายเหงาได้นะครับ
ขอบคุณจริงๆ
ขอบคุณที่ทำให้ผมได้อ่านเรื่องของคุณครับ
ปล.บ้านผมอยู่ชลบุรี :man1:
-
เราตามอ่านมาแต่ต้นจนถึงตอนนี้
ไม่มีอะไรจะบอกแล้ว
นอกจาก ขอให้คุณทีกับปอรักกันนานๆ ค่ะ
:L2:
สงกรานต์ ถ้าคิดจะไปข้างนอก ต้องทำใจอย่างเดียว
เพราะเปียกแน่ๆ เปียกชนิดเลี่ยงไม่ได้เลย
ฮ่าๆๆๆๆ
ปล. ของรางวัลงานกาชาด ทั้่งคุณทีและปอโชคดีมากกก
ได้หม้อหุงข้าว จักรยาน
-
คิดถึงวันไหล บางแสนเหมือนกัน จำได้ว่าไปครั้งแรก คิดแค่ว่า เจอกันครั้งเดียวพอ คนเยอะไหลจริง ๆ สมชื่องาน :jul3:
จับฉลากกาชาดทีไร ได้แต่ ลูกอม น้ำปลายังไม่เคยได้เลย :sad4: คุณทีกับคุณปอ โชคดีจริง ๆ
-
คิดถึงบางแสนจัง
เดี๋ยวไปเล่นดีกว่า
คุณที อัยปอ พาเค้าเที่ยวหน่อยดิ
-
ชอบจัง อ่านทีไรยิ้มได้ทุกที :impress2:
สงกรานต์ยังไงก็เปียกค่ะ มากน้อยแล้วแต่ที่ที่เราไปล่ะนะ ไอก็ไม่ค่อยชอบเล่นเหมือนกัน เพราะมันร้อนมั้ง บางทีก็แล้วแต่ฟิลลิ่งค่ะ
งานกาชาดนี่ไอก็ไม่ได้ไปนานแล๊ะ ไปทีไรต้องซื้อสลากด้วย อย่างนั่นแหละค่ะ ช่วยๆกัน งานจังหวัดเราเองนี่เนอะ :m18:
จำไม่ได้ว่าเคยได้อะไรมั่ง แต่ที่แน่ๆ ไม่เคยได้รางวัลใหญ่ แบบนี้พอคบกันแปลว่าดวงเสริมกันนะเนี่ยยย โชคดีเลยมาหา (ใช่ป๊ะ มั่วแหลกได้อีก อิอิ)
Love & Miss you :กอด1: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
ปล.อยากไปเที่ยวชลฯเหมือนกันนะ อ่านแล้วก็คิดถึงเนอะ แต่ก็ร้อนเกิ๊นนนนนทำเอาไม่อยากไป :t2:
:yeb:
-
นอกจากเลอะในห้องน้ำ แล้วยังเปียกในรถกันอีกนะ :m20:
ฮาตอนไปวัดมาก ไอ้ปอยังคงความกวนได้แม้กระทั่งกับพระกับเณร
สงกรานต์นี้พี่ทีก็ได้เล่นน้ำ??สมใจ(ไอ้ปอ) 555
มีหวานตอนท้ายๆด้วย :-[
แล้วมาอีกนะพี่ที คิดถึงที่สุดดดดด :call: :z2:
-
ฮ่าๆๆ น่าสนุกดีนะครับ สงกรานต์ของทีกับปอ
แต่ที่ฮาสุดๆก็ตอนไปวัดนั่นแหละครับ อ่านไปหัวเราะไป ท้องแข็งหมดละ
-
ปอน่ารักมาเลยครับ ตอนนี้
เหมือนคอยเป็นห่วงความรู้สึกของทีมากๆเลย
-
คู่นี้น่ารักอ้ะ ดีๆมีตอนพิเศษมาเรื่อยๆนะคะ อ่านไปๆรู้สึกปอจะโตขึ้นเรื่อยๆ ^o^
-
พี่ทีน่ารักอ่ะ
-
สนุกกันนะซิเนี่ย
สงกรานต์ก็ไม่ได้ไปเล่นน้ำเลยเหมือนกันอยู่บ้าน
555+
:really2:
-
:impress2:
-
น่าเอ็นดูนะสองคนนี้ :impress2:
เห็นพัฒนาการขอปอแล้วรู้สึกว่าการที่ได้อยู่กับทีเรื่อยๆทำให้เค้าอารมณ์ดี ใจเย็นขั้น เพราะทีเป็นคนมีอารมณ์ขัน
เป็นคนที่มองโลกในแง่ดีนะ เมื่อทีให้ปอมาตลอด เค้าก็ได้เรียนรู้จากตรงนี้ และค่อยๆซึมซับ...
ทีมีอารมณ์ขันเยอะมาก แต่ละตอนมุขมาจนทำเอาอ่านไปขำไปตลอด :laugh:
สุดท้าย..ปอน่ารักเนอะ พาทีเที่ยวสงกรานต์แบบไม่ให้เปียกด้วย :กอด1:
-
ตามอ่านทันแล้วครับเรื่องนี้ หลายอารมณ์ดี อิอิ บางทีก็นั่งอมยิ้มคนเดียว บ้างก็นั่งขอบตาร้อนผ่าวๆ บางทีก็นั่งขำหงึกๆที่คอมจนคนที่บ้านสงสัย แต่เราก็ไม่สน อิอิ ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน ขอให้ความรักยั่งยืนไปนานๆๆๆๆ แล้วเอามาให้อ่านต่อนะครับ
-
คู่นี้ทำไมน่ารักอย่างนี้
เถื่อนๆ ปากหมาๆ แต่ก็แอบหวานกันด้วยนะ
อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักของทั้งคู่เลย
รักกันไปนานๆนะจ้ะ
:L2:
-
น่ารักจังเลยค่า
อ่านแล้วยิ้มทุกทีเลย
ขำพี่ทีอ่ะ มีการคิดว่าจะไม่เปียกด้วย
แต่น้องเราทำได้นะ เดินไปเดินมาผ่านที่เค้าตั้งด่านสาดน้ำแล้วไม่เปียก
มันทำหน้าโหดๆ แบบไม่รับแขกเลยไม่มีใครกล้าสาด ฮ่าๆ o22
อาศัยหน้าคำพูดไม่ต้อง o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ยังน่ารักเหมือนเดิม
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
แล้วเจอกันอีกนะ
-
โชคดีมากมายอ่ะ จับกาชาดได้ทั้งจักรยานกับหม้อหุงข้าว
ตังแต่เด็กยันป่านนี้ได้มันตั้งแต่ แฟ้บ สก็อตไบรท์ น้ำปลา มาม่า ยาสีฟัน..555 เซ็งแต่ก็ขำๆ
จริงๆอ่ะทีโชคดีตั้งแต่ด้ปอเป็นแฟนแล้วม้างงง ส่วนปอไม่ต้องพูดถึงมีทีเป็นแฟนเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง คึคึ
คิดถึงๆๆ น่ารักจริงๆคู่นี้...แล้วมาอีกน๊าาาาา :L2: :กอด1:
-
เลอะเปรอะเปื้อนแบบนี้นี่เอง อิอิ
-
เรื่องนี้สนุกมากคับ ให้รอยยิ้มได้ตลอด อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ
ขอบคุณผู้แต่งนะครับ
-
ปอน่ารัก กก
ที+ปอ
Forever
-
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบจัง อ่านไปยิ้มไป อ่านไปหัวเราะไป
อ่า..โชคดีจังค่ะ มาคนเดียวอาจจะได้ ของอย่างเดิมกลับบ้านก็ได้
แต่ปีนี้ ได้โชคใหญ่ตั้ง 2 อย่าง หม้อหุงข้าวกับจักรยาน ฮ่าๆๆ
แล้วกลับมาต่ออีกนะค่ะ
-
คับ สนุกมาก
รอมาต่อภาคต่อไปนะคับ
สู้ๆ เป็นกำลังใจคับ
-
โชคดีรับวันเกิดจริงๆ นะนายปอ..
-
สวัสดีค่ะ
ตามอ่านจนทันแล้ว
เรื่องนี้สนุกดีค่ะ ได้สาระด้วย 555+
อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักกันมากเลย
^^
ขอบคุณค่ะ
ปล. จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
ติดตามชีวิต ที กับ ปอ มา
สนุกสนาน เศร้าในที
ก็ขอให้ ความรักเป้นตัวประคอง ทั้งสองคนให้เดินทาง
ไปสุ่จุดที่หวังไว้ครับ
เรื่องนางเปลว จอมแบ เหมือจะไม่แรงแต่แรงนะครับ
กล้าเข้าไปถวายบัวถึงสนามกีฬา ผู้ชายที่ไหนจะปล่อย อ่อยวะขนาดนี้
ยังมีมาอีกหรือเปล่าครับ
วัวเคยค้าม้าเคยขี่ระวัง นางจะมาแบอีกรอบ
ถ้า ปอเมาๆแล้วเจอเข้าอีกจะทำยังไงดี กลัวนายปอเผลอเพราะตวามเมา และ เชี่ยน
และกลัวใจ นายทีด้วยสิครับ
จะรอติดตามนะครับ
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ของพี่ที (หรือพี่ต้นนะ) มากๆ ครับ
พี่มักจะมีแนวคิดดีๆ ในการใช้ชีวิตอยู่เสมอ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่มีความสุขตลอดไปนะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:impress2: :impress2: ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะครับผม ตอนนี้ทีเป็นไงบ้างครับ งานหนักมากไหม แล้วปอเรีนเป็นไงบ้างอ่ะ เกรดดีเหมือนเดิมป่ะ แล้วจะเรียนต่อที่ไหนเหรอเปล่าอ่ะ ทีต้องดูแลดีๆนะ เพราะแฟนแบบนี้หาได้ยากมากๆ สามารถทำเรื่องปวดหัวและเรื่องที่ทำให้ยิ้มได้ในเวลาเดียวกันได้นะ มีไม่มากนักนะในโลกใบนี้ นี้ถือว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างที่ 10 ของโลกเลยก็ว่าได้นะ 55555+ :o8: :o8:
-
เมื่อไหร่จะมาครับรอๆๆ :man1:
-
:t3: มารอด้วยคน
-
อ่ า น แ ล้ ว รุ้ สึ ก อิ จ ฉ า คุ่ นี้ จั ง เ ล ย อ ย า ก มี แ บ บ นี้ บ้ า ง จั ง ฮ ะ
น่ า รั ก จ ริ ง ๆ เ ล ย :impress2: :-[
ม า ต่ อ เ รื่ อ ย ๆ น ะ ค รั บ ติ ด ต า ม อ่ า น อ ยู่ ค ร้ า บ :z2:
:กอด1: :L2: ใ ห้ ป อ ก ะ ที น ะ ค้ า บ ....
-
o18โชคดีอะ อยากได้มั้งงงง มารอตอนต่อไปน้าๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
มาต่ออีกนะ รออยู่ๆๆๆ
-
แอบโดดมาเม้นก่อนอ่านจบ o13
เท่าที่อ่านดู (ตอนนี้ถึงหน้า32) ผมชอบนะครับ อธิบายอารมณ์ ความคิด ความรู้สึกได้ดีมากๆ จนบางทีผมก็อินจนคิดว่าตัวเองเป็นที เหอะๆๆ :-[
ช่วงที่มีปัญหาเรื่องเปลว ทีทำได้ดีมากเลย ใจเย็น คิดอ่านอย่างเป็นเหตุเป็นผล ถ้าเป็นผม คงเลิกแล้วเลิกเลยอ่ะครับ เพราะผมขี้ระแวง ผมไม่อยากมานั่งคิดอะไรให้เหนื่อยใจอีก มีเรื่องก็ขอจบเลยดีกว่า เจ็บทีเดียวแล้วให้ผ่านไปเลยดีกว่า :เฮ้อ:
แต่ทีเองใจเย็นมากๆ และคิดถึงคนอื่นๆด้วย (ดีจัง)
ปอเองเท่าที่อ่านมาก็น่าสงสารในหลายๆ เรื่องนะ แต่ก็น่าหมั่นไส้กับความมั่นอ่ะ แล้วยังเรื่องแบบว่า "กูมีตัวจริงคือทีนะ คนอื่นๆแค่เล่นๆ" ผมรับไม่ได้อ่ะ อย่างแรงๆ :serius2:
แค่นี้ดีก่า ก่อนที่จะเริ่มว่าปอ เหอะๆๆ
ยังไงถึงตอนนี้ก้คงต้องขออวยพรให้ทั้งคู่ผ่านช่วงที่เลวร้ายไปด้วยกันให้ได้ ขอให้ประคับประคองกันให้ดีๆ นะครับ
อนาคตเป็นยังไงไม่รู้ แต่วันนี้ทำเท่าที่ทำได้ ให้ดีที่สุดดีกว่าเนอะ
จาก...คนที่ไม่มีโชคด้านความรัก (แน๊ แอบเศร้าและเน่านิดๆ) :monkeysad:
-
คู่รัก คู่ฮา ไม่โรแมนติก แต่ ก้อน่ารักนะตัวเอง :กอด1:
ว่างแล้วมาต่ออีกนะ
-
กะลังจะเริ่มอ่า น นน...
และจะตามไปเรื่อยๆนะค๊า ...^^
ขอโทษที่เข้ามาช้า ...
ไม่ว่ากันโน๊ะ
-
นั่งอ่านมาเรื่อยๆจนถึงหน้านี้เลยนะ
แต่รู้สึกว่าทีเป็นผู้ชายที่ใช้สมองและมีสติ อารมณ์มั่นคงและยอมรับความเป็นจริงได้ดี
เพราะโดยมาก เกย์หรือไบ อารมณ์มักไม่คงที่ ส่วนปอ ก็เด็กเรียกร้องความสนใจทั่วไปเจ้าอารมณ์ แต่บางทีก็มีความคิดนะ ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ว่าจะจบลงตรงไหนล้วนมีค่าแก่การจดจำทั้งนั้น
-
น่ารักง่ะ นายทั้งสองคน นายที นายปอ อย่าลืมมาลงอีกน่ะรออยู่เสมอติดตามตลอด
-
ทําไมมันเถื่อนอย่างนี้
-
คู่นี้แปลกจริงๆๆ
-
สนุกดีชอบๆๆๆ
-
:L2: :L1: :3123:
-
เค้าไม่เคยมีแบบนี้เลยอ่า
-
รอๆๆ :man1:
-
น่ารักจังเลยคู่นี้
เพิ่งได้มาอ่าน ก็ตอนจบเรื่องซะแล้ว
-
เพิ่งได้อ่านเหมือนกัน ตามจนจบเลย
เมนช้าไปไหมเรา - -
ขอให้รักกันนานๆนะครับ :)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ไล่อ่านจนหมดเลย สนุกมากครับ
ขอบคุณที่แบ่งปันประสพการณ์ให้ฟังครับ
ขอเป็นกำลังใจและอวยพรให้มีความสุขความสมหวังตลอดไปครับ
-
มาอ่านครั้งแรกค่ะ ชอบคุณทีนะคะ 55+
พี่ปอนี่ก็น๊าตบน่าตีจิงๆ -3-
-
มาเร็วยังดีกว่ามาช้า เอ้า มาช้ายังดีกว่า ไม่มา :sad4:
-
เข้ามาทักทาย ปอ ที และ LEO (ที่จริงมารอ :z2:)
ดันๆ :z10:
-
อ่านเรื่องของทีแล้วได้แก่นสารในชีวิตอีกเยอะเลย
-
หนุกสุดยอดดดด ด
เปนเรื่องที่เล่าได้ดีมากก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆ ค่ะ o13
จะเอามาลงอีกมั้ยอ่า?? :กอด1:
-
ชอบคู่นี้นะไม่หวาน o18
แต่มันและฮาดี :z2:
-
เข้ามาอ่านวันนี้รวดเดียว อยากบอกว่าชอบทีมากๆ ชอบแนวคิดและวิธีดำรงชีวิตของที สนุกดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ ส่วนปอคงต้องปรับปรุงเรื่องเหตุผลกับมนุษยสัมพันธ์จริงๆ แหละ
-
:pig4:เข้ามาอ่าน และโพสขอบคุณเรื่องดีๆ และเอาใจช่วย คนบ้านเดียวกัน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เขียนเรื่องได้สนุกจังค่ะ
เป็นกำลังใจให้กับความรักของทั้งคู่นะคะ
รออ่านตอนต่อๆไปเรื่อยๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
อยากอ่านต่อไปจังครับ :n1:
-
แวะมาเยี่ยมคุณที :L2:
-
สวัสดีพี่ที
ประวัติคู่พี่
เจ๋งดีนะ
^^
ชอบๆๆ
เดวมาคุยด้วยใหม่
ขอไปอ่านต่อก่อน
ฮ๋าๆๆ
-
อ่านแล้ว สนุกดี
อยากให้ทีสอนๆๆๆๆปอ ให้เจาะทะลุกะโหลก เรื่องมนุษยสัมพันธ์ ฮี่ๆ
-
อยู่ๆวันนี้นึกขึ้นมาได้ว่า คุณที เคยซื้อรองเท้าให้นายปอ... :m25: :m25: :m25:
ยังไงก็อย่าลืมให้นายปอจ่ายค่ารองเท้าคืนคุณทีซัก 1 บาทน้าาาาาา
>___< :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ครับ....สยิว (ปนสยอง) มาหลายคู่มั่กๆ :call: :call: :call:
รักกันนานๆนะคร้าบบบบ :กอด1: :L2: :L1:
:oo1: :oo1: :oo1:
Forever!!!!
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์37…ไอ้ปอมีลูกแล้ว
บ่นนำ
ในสถานการณ์บ้านเมืองที่สับสน วุ่นวาย ที่สร้างความปวดหัวให้คนอยู่ในกรุงไปตามๆกัน (รึว่าเป็นผมคนเดียวไม่รู้…รู้สึกอยากกลับชลมากมาย) แถมยังเกิดความเครียดจากจากทำงานอีก วันนี้ผมลองวิเคราะห์ดู มึนไปตามๆกัน เพราถ้ามันผิดตัวเดียวมันก็ทอดยาวเลยล่ะทีนี้ ต้องมานั่งไล่ทีละตัวว่าตัวไหนผิด หลับตาลงมองเห็นแต่ตัวเลข โอ้ยยยยยปวดตา แต่ในเดือนหน้าก็คงสบายขึ้น เค้ารับสมัครคนมาช่วยผมสามคนแหน่ะ ปกติผมเป็นผู้ช่วยอาจารย์ แต่อาจารย์ก็ธุระเยอะเหลือเกิน ทั้งงานสอน ทั้งทำวิจัย ทั้งงานตรวจคนไข้ ก็เข้าใจอยู่เหมือนกัน ผมถึงได้ทำงานตรงนี้แทนทุกอย่าง(แม้กระทั้งปลอมลายเซ็นต์) โชคดีหน่อยเดือนหน้าจะได้สบายขึ้นแล้ว(หวังว่าอย่างงั้น)... ที่ได้มานั่งพิมพ์เล่าเรื่องก็เพราะคืนนี้ผมนอนไม่หลับ หลับไปอย่างที่บอกมองเห็นแต่ตัวเลข เลยมานั่งพิมพ์ตัวหนังสือให้มันสมดุลย์กัน 55+
ตอน 37 ….ไอ้ปอมีลูกแล้ว
เผลอแป๊ปเดียวก็วันศุกร์ซะแล้ว การทำงานมันช่างเร็วจริงๆนะ วันนี้แหละที่ผมบอกว่าปวดหัวเพราะผมลองวิเคราะห์ดูปรากฏว่าตัวเลขไม่ตรงกัน (เอาละสิ งานเข้าใครเป็นคนลงข้อมูลวะ) ดีกว่าจะมาพร่ำหาคนผิด ผมเลยตรวจดูด้วยตัวเองเลย (ถึงหาคนผิดเจอมันก็ต้องมานั่งดูเหมือนผมนี่แหละเสียเวลาป่าว) นั่งดูไปดูมาโน้ตบุ๊กคู่ใจเกิดงอแงไม่ทำตามคำสั่ง มีงอนแบบค้างนานๆด้วย (โดนไวรัสเหรอวะ กูไม่เคยให้ใครเสียบนะเว้ย..นอกจากไอ้ปอ(อ้าว คนละเรื่องล่ะ)เสียบไดร์ฟต่างหาก) ผมโทรตามไอที เค้าก็มาทำให้หลายชั่วโมง ก่อนจะบอกว่า “ทำไม่ได้” (อ้าวกำ) แล้วมีคำถามนึงไอทีถามผมว่า “ใช้เครื่องต่อจากใคร” (เห้ยย เครื่องใหม่ๆสดๆร้อนๆกูเปิดซิงมันเอง) ไอทีบอกว่าคนที่แล้วลงโปรแกรม….(อะไรไว้ไม่รู้…ไม่ได้เก่งไอทีหนิ เค้าบอกจำไม่ได้)แล้วมันลบไม่ออก (เข้าใจไหม…ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก มันพูดแต่ศัพท์ไอทีทั้งนั้น) ไอทีสำนักงานติดต่อไปที่ศูนย์ใหญ่ที่กรุงเทพนี่แหละ เค้าก็มาดูให้ ผลปรากฏว่า …ไม่ได้…ต้องส่งไปที่ศูนย์แม่ที่สิงคโปร์(กำ กูอีก…มีศูนย์ใหญ่แล้วต้องมีศูนย์แม่ เผื่อมันไม่ได้อีก มันไม่บอกให้ไปศูนย์พ่อเหรอวะ) ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวส่งไปทีหลัง เก็บเครื่องไว้ก่อน (ไว้ประจารคนโกงกินชาติ) เพราะผมทำงานในหน่วยงานราชการ ครุภัณฑ์ทุกชิ้นมาจากภาษีประชาชน แต่มันมีพวกเห็นแก่เงิน สั่งซื้อมามันก็เปลี่ยนเอาของใหม่ไปเอาของเก่ามาใส่แทนรึไม่งั้นก็สั่งซื้อของเก่ามาในราคาที่คณะกรรมการตั้งไว้ (ดีแล้วล่ะที่เป็นเครื่องไอ้ที ทีนี้แหละมึงรู้กันว่าใครกิน..กูไม่ยอมแน่ๆ ไอ้พวกตัวเหี้ยทั้งหลาย ใหญ่คับฟ้ามาก็ช่างมึง) วันนั้นผมเลยร่างหนังสือตรวจสอบครุภัณฑ์ สเปกโน้ตบุ๊ก และเรียกคณะกรรมการจัดซื้อจัดจ้างมาชี้แจง(ทั้งหมดทั้งมวลลงชื่อในนามอาจารย์ผมเอง…ถ้าเอาชื่อผมคงไม่ไหว มันคงไม่มากัน (เป็นไม้จิ้มฟันอยู่ ไม่ใช่ท่อนซุง55) อาทิตย์หน้ารู้กัน
ในตอนเย็นหลังเลิกงาน
“ปอ กูไม่ได้กลับบ้านนะ พรุ่งนี้กูต้องเข้าที่ทำงาน” ผมรีบโทรรายงานไอ้ปอ
“ทำไม” เสียงแข็งๆผ่านเข้าหูชั้นนอกจนทำลายคลอเคลียในหูชั้นใน
“กูทำงานนะสิ งานค้างเพียบเลย กูกลับเย็นพรุ่งนี้นะ”(ทำไมเหมือนกูต้องขออนุญาติมึงด้วย) คือความจริงแล้วที่ทำงานผมเปลี่ยนแอร์ทั้งหมด ห้องทำงานผมข้อมูลมันเยอะ เค้าเลยให้คนเฝ้า และด้วยความที่ผมเป็นคนมีน้ำใจ เลยอาสาเฝ้าเอง (ความจริงครั้งที่สอง ...กูก็ไม่ได้เป็นคนมีน้ำจงน้ำใจไรหรอก ถึงกูไม่อาสาเอง ผู้ใหญ่ๆๆๆๆทั้งหลายก็คงให้กูเฝ้าอยู่ดี เลยรับๆเอาหน้าว่าเป็นคนดีมีน้ำใจดีกว่า) หวังว่าเปลี่ยนแอร์ทั้งหมดแบบนี้คงไม่โกงกินกันอีกนะ
“ตลอดเลยนะที”
“ตลอดอะไร กูกลับทุกอาทิตย์”
“อย่าเลยถ้ากูไม่บังคับก็ไม่กลับ มีอะไรปิดกูรึป่าว” (ซะงั้น)
“มี” (ในเมื่อมึงอยากให้มีนัก)
“ไอ้ที” ไอ้ปอทำเสียงแข็งอีกแล้ว
“ในเมื่อมึงก็รู้ว่ามันไม่มีอะไร มึงก็ชอบหาเรื่องกูจังเนอะ”
“ทำงานจนลืมผัวเลยนะมึง”
“ลืมอะไรนะ” (กูทำเสียงแข็งบ้าง)
“ลืมกลับบ้าน” (ระวังให้ดีไอ้ปอ)
“อย่าคิดแบบสมองกลวง หูตก เข้าใจไหม” (กูว่ามึงเป็นหมา)
“ให้มันเรื่องงานจริงเหอะ”
“แล้วกูจะโกหกมึงทำไม”
“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ” (นั่นสิกูโกหกมึง มึงก็ไม่รู้กับกูหร๊อกไอ้ปอ)
“ว่าแต่กู มึงล่ะ กูมาทำงานเป็นอาทิตย์กว่าจะได้กลับ แอบไปไหนบ้างป่าว” ผมถามกลับบ้าง (หาเรื่องกูดีนัก)
“ไม่มี ไม่ได้ไปไหน”
“ไปไหนมาไหน กูอยู่นี้กูไม่รู้ไม่เห็นมึงหรอก แต่กูเชื่อในสิ่งที่มึงพูดแล้วกัน จำไว้ ศีลห้าอย่าได้พร่อง” เป็นคำพูดของพระตอนผมไปทำบุญ พระท่านบอกไว้(ศีลห้าอย่าได้พร่อง)55
...
..
.
สนทนาภาษาคนกับไอ้ปอประมาณ30 นาทีได้ กว่ามันจะยอมและเข้าใจ ทีแรกก็ตั้งหน้าจะมากรุงเทพอย่างเดียว ไอ้ปอยิ่งเป็นคนที่ดื้อสุดๆ มึนสนิท แสบบาดตับ พูดไม่เป็นภาษาคน(กูก็อยู่กับมันได้เนอะ)
...
เช้าวันเสาร์ผมก็เข้ามาที่ทำงานตามปกติ ผมนั่งทำงานไปด้วยจนเวลาล่วงเลยมาจนถึง 10 โมง ไอ้ช่างแอร์ก็ยังไม่โผล่มาสักตัว(กูเริ่มฉุน) นัดกันไว้ 8 โมงครึ่ง (ถ้าเลยเที่ยงเมื่อไหร่ กูกลับ แล้วมาเคลียร์กันทีหลัง) เริ่มเข้า11โมง เริ่มเห็นปฏิกิริยาที่ประตู
“ก๊อกๆ”หลังจากเสียงเคาะก็เห็นช่างโผล่หน้าเข้ามา ผมมองด้วยสีหน้าปกติ(มาทำไมตอนนี้วะ อีกชั่วโมงเดียวเอง)
“ขอโทษครับที่มาช้า ผมไปทำชั้นหกอยู่ครับ พอดีเค้าให้ติดตั้งเพิ่มเลยช้า” (ต่อให้เมิงไปทำชั้นดาดฟ้า มันก็มีคลื่นโทรศัพท์แล้วทำไมไม่โทรมาบอกก่อนวะ) หลังจากนั้นลูกมือช่างอีกคนก็เค้ามา(หล่อวะ...ไม่เป็นไรให้อภัย) ซะงั้นกู กลับลำแทบไม่ทัน
“ไม่เป็นไรครับ” อ้าวไอ้ที เห็นคนหล่อนิดเดียวให้อภัยมันเลยเหรอ ผมเห็นช่างมาสองคน(แล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จล่ะ)
“พี่ มาแค่สองเหรอครับ” ผมถามช่าง
“ครับ เค้าอนุญาติให้มาติดห้องนี้สองคน” (โอ้ยยยย มันก็เกินไปมีข้อมูลอะไรต้องปิดบังกันหนักหนา ไม่ใช่แหล่งผลิตแผ่นหนังโป๊นะโว้ย แล้วเมื่อไร่มันจะเสร็จล่ะเนี้ย) ผมเลยอาสาเป็นลูกมือช่างอีกคน(อยากอยู่ใกล้คนหล่ออ่ะดิ...ใช่ เอ้ย!ไม่ใช่อยากเสร็จเร็วๆ เพราะมันร้อน อีกอย่างสงสารลูกมือช่างที่ต้องยกแอร์คนเดียว ท่าจะหนัก) วันนี้กว่าจะเสร็จก็ปาไปบ่ายสามโมง ผมรีบกลับไปอาบน้ำแล้วกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
...
กลับถึงบ้านก็ประมาณ 5 โมง ผมเห็นไอ้ปอมารอรับอยู่ที่เดิม
“หวัดดีปอ”ผมทักทายแซวไอ้ปอเมื่อลงจากรถ
“หวัดดีกูทำไม” (ไอ้นี่ไม่เล่นด้วยกับกูเลย)
“อ้าว คนไทยป่าวเนี้ย รึมอนเตรเนโก ถ้าเจอกันก็ต้องหวัดดีกันดิ” (อ้าวกู พาดพิงการเมือง)
“เหรอ...นี่สักทีดิ กลับช้านัก” มันเอามือเบิร์ดกระโหลกผมเบาๆ ผมกับไอ้ปอก็เดินคุยกันมาเรื่อยๆจนถึงสะพานลอยแยกเฉลิมไทย
“รถมึงจอดไว้ไหน” ผมถามเมื่อเห็นว่าระยะทางเดินมันไกลพอสมควร
“ไม่มี ล้อรั่ว”
“อ้าว แล้วมึงมาทำไม”
“อ้าวไอ้นี่ ถามโง่ๆก็มารับมึงน่ะดิ”
“ปอ ถ้ามันไม่สะดวกก็ไม่ต้องมารับก็ได้ กูกลับเอง”
“กูไม่ได้ลำบาก กูก็ไม่ได้เดินมารับมึงตั้งแต่บ้านหนิ กูมารถสองแถว”
“แล้วรถสองแถวมันเสียตังค์ไหมล่ะ”
“กูเก็บตังค์เหรียญได้ข้างทางพอดีเลยที กูถึงได้มารับมึง ถ้าไม่ได้เงินเหรียญนั้นกูคงไม่ได้มาแน่ๆ” มันประชดผม แล้วก้มมาพูดข้างหู
“เกลือติดอยู่คอมึงวะ…ไอ้งก ไอ้ลูกน้ำเค็ม”
“แน่นอนกูลูกน้ำเค็ม มึงไอ้ครึ่งบกครึ่งน้ำ55”
“เออ ต่อไปกูจะปั่นจักรยานที่เราได้มารับมึง”
“ดี” (ว่าแต่มันไม่มีที่ซ้อนหนิ มันเป็นเสือไบ เอ้ย!เสือภูเขา) ผมกับไอ้ปอก็ขึ้นรถสองแถวกลับบ้าน ถึงหน้าปากซอยก็เดินต่ออีกหน่อย ในขณะที่เดินใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้วก็มีเสียงทักขึ้น
“น้องเอย สวัสดีพี่หมอสิลูก” เสียงแม่ยังสาวบอกลูก และเด็กคนนั้นก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“หวัดดีครับ หลานเอย” ผมกล่าวทักเด็ก
“กินขนมไหมเดี๋ยวลุงพาไปซื้อ” ผมพูดต่อ
“ลุงเลยเหรอวะที” ไอ้ปอกระซิบผม
“ตามศักดินาน่ะปอ” ผมตอบมันเบาๆ
“เรียกพี่ดีกว่าค่ะ พี่หมอ” แม่เด็กคนนั้นพูดขึ้น(ดูตัวเองก่อนเถอะ อายุเท่าไหร่ล่ะเรา เท่าๆกับไอ้ปอ มีลูกแล้ว อายุ1ขวบ) ไอ้เจ้าอิม(แม่เอย)กับไอ้เจ้าเพชร(พ่อเอย) อายุรวมกันยังไม่เท่าผมเลย 55+(เกินไป) เป็นน้องผมทั้งคู่ แล้วจะให้ลูกมาเรียกพี่
“เรียกลุงแหละ ถูกแล้ว” (โตขึ้นจะได้ประจารพ่อ แม่มันมีลูกยังเด็กนัก ลูกทำตามบ้างก็อย่าว่ามันนะเว้ย)
“มึงเป็นลุง กูก็เป็นลุง” ไอ้ปอเจ้าเดิมมากระซิบข้างหูผม (มึงเป็นพลายกระซิบเหรอ...อยากมีเอี่ยวกับเค้าด้วย)
“มึงรุ่นเดียวกันหมด” ผมกระซิบตอบ
“เอยไป เดี๋ยวลุงพาไปเที่ยว ไปซื้อขนมด้วย วันนี้ลุงจะไปโลตัส เอยไปไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ เอยเกรงใจลุงหมอ” แม่ตอบแทนลูก
“ไม่เป็นไร นานๆลุงจะได้เจอครั้ง” ก็จริงนะ ตั้งแต่เด็กคนนี้เกิดผมเพิ่งได้เจอแค่สามครั้ง ครั้งแรกมาอาบน้ำเอยให้พ่อ แม่มันดู (มีลูกทำไรเป็นมั้งวะ) จะว่าอย่างงั้นก็ไม่ใช่มันทำเป็นซะจนมีลูกเป็นตัวเป็นตนนี่แหละ ...ผมเอื้อมมือไปอุ้มเอย เอยก็มาอย่างว่าง่าย
“เดี๋ยวพามาส่งนะ” ผมบอกอิงก่อนที่จะอุ้มเดินเข้าบ้านไปเอารถไปซื้อของโลตัส
“มึงจะไปโลตัสเหรอ”ไอ้ปอถามผมหลังเดินเข้าบ้าน
“อย่าพูดไม่เพราะต่อหน้าเอยสิครับ” ผมพูดทักไอ้ปอ
“แม่จะไปโลตัสเหรอ ไม่เห็นบอกพ่อเลย” ไอ้ปอพูด (อ้าว…กวนประสาทกูซะงั้น ผมวางแผนไว้ตั้งแต่ก่อนจะมาแล้วล่ะว่าจะไป แต่ยังไม่ได้บอกไอ้ปอ)
“หึ” ผมมองหน้าไอ้ปอ (กูเกรงใจเอย เฉยๆหรอกมึง)
“555” มันอ้าปากกว้างหัวเราะเสียงดัง ผมเอารถพ่อไป ไอ้ปอขับ ผมอุ้มเอยถึงโลตัส
“มาเอยเดี๋ยวพ่ออุ้มเอง แม่ปวดมือแล้ว” (มึงว่ากูเป็นแม่อีกแล้วไอ้ปอออ) ไอ้ปอยื่นมือมาอุ้มเอย เอยก็ไปเฉยเลย(ไปกับคนง่ายเว้ย)
“ตัวหนักใช่เล่นนะเราอ่ะ” หลังจากที่มือผมวางผมก็ผมก็เอามือไปบิดท้องไอ้ปอ(โทษฐานที่ว่ากู)
“อย่าร้องนะเดี๋ยวเอยตกใจ” ไอ้ปอเม้นปาก แก้มป่อง หลับตาปี๋ตามแรงบิด
“เดินตามมา”ผมสั่งไอ้ปอ
“เอยดูสิ แดงเลย”ไอ้ปอถลกเสื้อดู
“ใจร้ายกับพ่อจัง”
“ไอ้ปออออ” ผมพูด(เริ่มมีไอ้แล้วนะ)
“ยังๆ ยังไม่ได้พูดคำว่าแม่เลย...อย่าเรียกไอ้ไม่สุภาพเดี๋ยวเอยจำในสิ่งที่ผิดๆ” (มึงพูดได้หน้านิ่งมาก)
เข้าไปในโลตัส ไอ้ปออุ้มเอยไปเอารถเข็น (อืมมันก็เข้าใจเลือกเนอะ มันเอารถเข็นที่มีที่นั่งของเด็กมาด้วย) มันจับเอยยัดลงตรงนั้นแล้วเข็นของตามผม
“เอยกินขนมไหมครับ” ไอ้ปอก้มลงไปคุยกับเอย
“นี่เอานี่เดี๋ยวลุงซื้อให้” ไอ้ปอหยิบไปที่มันฝรั่งเลย์
“ไม่เอานะครับเอย โซเดียมเยอะไป เดี๋ยวไตทำงานหนักตั้งแต่เด็ก เก็บไว้ให้มันทำงานตอนโตดีกว่านะครับ” ผมพูด
“ก็ว่าไป เป็นเด็กเป็นเล็กยังไม่มีตับไม่มีไตหรอก กินได้ๆ” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ
“จะเก็บไตไว้ใช้ตอนเด็กรึตอนโตล่ะ”
“ไม่เอาก็ได้เนอะเอย เราไปเอาอันอื่นที่มันมีประโยชน์ดีกว่า” ไอ้ปอเข็นไปต่อ
“นี่ไง ลุงเจอของมีประโยชน์แล้ว เอยกินนมไหมครับ”มันถามทุกครั้งที่ถึงแผนกต่างๆมันจะเอาให้เอยอย่างเดียว
“ไม่เอานะครับ เดี๋ยวเอยท้องเสีย” ก็ไม่รู้หนิว่าปกติกินนมอะไร
“เอยมากับแม่ เอยไม่ได้อะไรหรอก” มันประชดผม(เรียกกูแม่อีกแล้วนะ) ครั้งนี้เอยเหมือนจะร้องไห้แล้วด้วยสิ
“โอ๊ะ โอ๋ ไม่ร้องนะครับ ไอ้ปออุ้มเอยออกมา” (ตายล่ะกูทำลูกเค้าร้องไห้)
“เออๆ คิดออกแล้วเอยจะเอาอะไร” ผมรีบปลอบแล้วรีบเดินไปที่แผนกของเล่น
“เอาเลยครับ เอยอยากได้อันไหน ชี้เอาเลย” ผมหยิบให้สามสี่อัน สีสดใสเพื่อพัฒนาการสมอง
“โอ้โห้ ของเล่นมีประโยชน์จังเลยเนอะเอย” ไอ้ปอแซว
“ลุงปอ ลุงรู้ไหม วัยนี้พัฒนาการทางสมองเจริญ 80 กว่าเปอร์เซ็นต์ เชียวนะ ดังนั้นต้องรีบตักตวง ให้เด็กสร้างจินตนาการและพัฒนาการทางร่างกายทั้งการสัมผัส การฟังเสียง การมองเห็นไปพร้อมกัน”
“โอ้โห้ คิดขนาดนั้นเชียว ถ้ามีลูกคงน่ารัก พ่อก็หล่อ แม่ก็เก่ง 555” (อย่าจินตนาการมากนักไอ้ปอ หลงตัวเองมากเกินไปแล้วมึง…แต่ไม่เป็นไรเพราะมันมีคำชมกูอยู่ด้วย555 )
“เคยได้ยินแต่พ่อแม่เค้าห้ามซื้อของเล่นให้ลูก ให้ซื้อของกินมีประโยชน์กว่า”
“ถูกเลี้ยงมาแบบนี้อ่ะดิ” (เป็นนัยที่บอกว่ามึงโง่)
“เออ” (ถึงว่า ถึงได้โง่ขนาดนี้) 555ว่าแต่ไอ้ปอ จริงๆแล้วมันฉลาด แต่มันขี้เกียจมากกว่า
ผมก็ซื้อของเยอะเหมือนกัน ของใช้ทั่วไป สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน น้ำยาสระผม น้ำยาล้างจาน ทิชชู ฯลฯ ทุกอย่างที่ผมเห็นและที่บ้านผมใช้ว่างั้นเหอะ และของเล่น ของใช้ให้เอย(ไม่รู้จะซื้อไรให้)
“ซื้อเยอะขนาดนี้ไม่ต้องมานั่งอดกันทั้งปีเลยเหรอ” ไอ้ปอถามผม
“ไม่ปอออ ไม่ต้องอด (กู)คิดว่า(กู)ใช้เงินคุ้มค่าแล้ว” ใน(..)เป็นคำที่ผมคิดไม่ได้พูด เกรงใจเอย แต่ถ้าไม่คิดมันก็พูดไม่ออก มันเขินไม่เคยพูดเพราะหนิ
“เอาไปใช้กรุงเทพด้วยดิ”
“จะให้(กู)ขนไปทำไม ในกรุงเทพก็มี”
“ก็ได้ซื้อแล้วก็ซื้อเสร็จๆทีเดียวไง”
“(กู)บ้านนอกยังไม่พออีกเหรอ (มึง)ถึงจะให้(กู)หอบหิ้วใส่ถุงปุ๋ยไปอีก”
“555พูดลำบากไหม” ไอ้ปอรู้ทัน มันคงรู้แหละเพราะผมพูด ผมจะหยุดคำว่ากู-มึง(คิดอยู่ไง) ผมยิ้มให้มันเป็นอันรู้ว่า(กูโคตรลำบาก)
“ เป็นห่วงนะเว้ย กลัวไปซื้อจะไม่มีใครเข็นรถให้”
“โห้ปออ ขอบคุณมากกกกกก”
ผมเดินไปชำระเงินที่เคาว์เตอร์ เค้าก็เช็คราคา หลายพันอยู่เหมือนกัน (เหงื่อตก)
“วัล ทู คอล 300 สองใบครับ” มันเป็นระบบที่ใช้ตั้งแต่ใช้โทรศัพท์มา ไม่เคยเปลี่ยนไปใช้อย่างอื่น จะเปลี่ยนก็ลำบากแจ้งคนอื่นๆ แต่ไอ้ปอมันเปลี่ยนมาใช้เหมือนผม
“บัตรหมดค่ะ เติมออนไลน์นะค่ะ” พนักงานถามผม
“ครับ” ผมตอบแบบเอ๋อๆ
“ขอเบอร์ด้วยค่ะ” ผมก็ตอบไปทั้งผมกับไอ้ปอ ชำระเสร็จสรรพก็เดินออกมาข้างนอก ไอ้ปออุ้มเอยและเข็นรถไปด้วย (ดูแล้วเหมือนมึงมีลูกอ่อนเลยวะ ไอ้พ่อลูกอ่อน55) ดูเหมือนผมจะเอาเปรียบมันนะ แต่มันอาสาทำทั้งสองอย่างเองนี่หว่า ผมก็เดินดูใบเสร็จ มองหารหัสเติมเงิน พยายามมองหาตั้งนานเชียวนะ จนเดินมาถึงรถ
“ปอ ทำไมมันไม่มีรหัสเติมตังค์วะ อันนี้ก็ไม่ใช่มันเป็นรหัสใบเสร็จ” (อวดรู้อีกกู)
“จริงดิที” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ
“จริงๆนะ” ผมตอบ ยังพยายามมองใบเสร็จต่อไป
“ถามจริง” ไอ้ปอสีหน้าเริ่มจริงจัง
“อ้าว(กู)จะโกหก(มึง)ไปทำไม”
“อืม เชื่อแล้วล่ะ” (ก็กูพูดจริงจะไม่เชื่อได้ไง…พูดจริงไม่ค่อยเชื่อ โกหกล่ะเชื่อง่ายเชียวนะ)
“เดินไปถามพนักงานเค้าสิ” มันบอกผม (ไม่บอกกูก็ไป)
“เห้ยๆ ไปจริงเว้ย” ไอ้ปอคว้ามือผมไว้ในขณะที่ผมกำลังก้าวขา ผมก็งงเพิ่มขึ้น(จะดึงกูไว้ทำไม) “ลองดูโทรศัพท์ดิ มีข้อความป่าว” ผมเอาโทรศัพท์ออกมาดู (มีจริงๆด้วย รู้ได้ไง) ผมไม่ได้ยินเสียงเพราะในโลตัสเสียงดัง
“อ่านสิ มันมีข้อความอะไร” ไอ้ปอบอก ผมเปิดอ่านเท่านั้นแหละแทบอยากจะแทรกแผ่นปูนหนี (กูอายยยยยย นี่หรือคือการเติมตังค์ออนไลน์)
“เอย อย่าเอาแม่ทีเป็นตัวอย่างนะครับ พ่อปอนึกว่าคนโง่ตายหมดโลกแล้ว” ไอ้ปอพูด
“ก็(กู)ไม่เคยเติมนี่” ผมยิ้มเจือนๆ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น
“ไม่เคยคิดเลยว่ารู้รอบโลกเป็นกูลเกิ้ลขนาดนี้ จะพลาดเป็น555” (อย่าพูดดิกูอายยนะเว้ย)
“อยากจะหัวเราะให้ฟันหน้าหัก555 ไหนดูสิ เอยมีฟันหน้าให้หักรึยัง” (เยาะเย้ยกูจังนะ…เดี๋ยวกลับบ้านฟันหน้าก็ได้หลุดทั้งแฝง)
“ไปกินข้าวไหม เดี๋ยวเลี้ยง” (เอาเรื่องกินมาล่อให้มันหยุดพูด)
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เรื่องนี้ยังไม่จบ ช้างตัวใหญ่สะดุดเสี้ยนไม้ มันตลกวะ…ถามไรหน่อยดิที” มันเปลี่ยนสีหน้ามาจริงจัง
“รู้การเติมตังค์ออนไลน์แล้วรู้สึกยังไง555” (สัมภาษณ์กูซะ… จะรู้สึกยังไงล่ะนอกจากคำว่า อายยยยยย) อย่างน้อยก็ขอบใจมึงที่ดึงกูไว้ไม่ให้ไปถามพนักงานเค้า ไม่งั้นกูคงอายมากกว่านี้ และจะไม่เข้าโลตัสอีกเลย
หลังจากนั้นก็กลับบ้านเอาลูกเค้าไปส่ง หลังจากที่ลูกเค้าทรมานมานาน ขากลับหลับซบไหล่ผมเลยคงเหนื่อยแย่ ผมกับไอ้ปอก็กับไปกินข้าวบ้านเหมือนเดิม
ปล. บอกมาซะดีๆ ใครยังไม่รู้การเติมตังค์ออนไลน์ (คิดย้อนไปยังอายไม่หาย …กูทำไมไม่รู้ในสิ่งที่คนทั่วประเทศรู้)
-
:m20: อ่านคู่นี้ไม่เคยทำให้ผิดหวังเล๊ย ฮาซะขนาดนี้ ต่อปากต่อคำกันได้ทันกันจริง
โอ่ยขำ เติมเงินออนไลน์ 55555555555555++++
ปล.ดีใจจังที่มาต่อนะ แหมตกใจหัวข้อนึกว่าปอไปมีลูกที่ไหน
-
ช่าย ย ย...ตกใจเหมือนกันอ่ะพี่ที ...ดักตลอดเรย ย ... :z3: :z3:
ฮ่าๆ...ชอบๆๆ ตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกันได้ ฮากลิ้ง ง .. o13
^_________^
ปล.เติมออนไลมันมีมานานมากเเล้วนะพี่ที...ไปอยุ่ไหนมา ..ฮ่าๆๆๆ :z1:
-
พาดหัวไว้ให้ตกใจอีกแล้วนะคุณที 55
ตอนแีรก นึกว่าปอไปทำใครท้องซะอีก ตกใจหมด!
เรื่องเติมเงินออนไลน์ คุณทีไม่ีรู้ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่ว่า..
ขออนุญาตขำได้ป่ะ? :m20:
:กอด1:ทีนึง คิดถึงเรื่องนี้
-
รับขวัญหลานเอย
-
:jul3:แหม สุดยอดของความฮา จิงๆเลย คู่นี้ เอาใจช่วยคนบ้านเดียวกัน แหม น่าจะเดินไปเจอกันที่โลตัสนะ จะขอลายเซ็นซักหน่อย o22
-
ขอ :jul3: :m20: :m20:
-
หนุกๆๆๆๆ อย่าลืมมาต่อนะ งิงิ ชอบมากเลยจร้า o13
-
สนุกมากเลย :laugh:
-
ดีใจจริง ๆ นะ ที่ทั้งคู่มีความสุข
ตามอ่านตั้งแต่ที่เก่าจนถึงที่นี่ไม่ผิดหวังจริง ๆ
-
เอ๊ะตกลงว่าทีเป็นหมอเหรอเนี่ยยังงัยกันแน่ :z3:
เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่
:laugh:เติมตังออนไลน์ :m20:
ปล.ยังตั้งชื่อเรื่องได้ :a5:เหมือนเดิมเลยนะ
-
สนุกมากครับ
-
นาน ๆ มาทีก็ทำให้หายคิดถึงไปได้เยอะกับความเปิ่นที่แสนจะน่ารัก
เจ้าปอได้ทีเยาะเย้ยใหญ่เลยนะเฟ้ย :m20:
-
ชื่อตอนได้น่ากลัวมากๆกลัวเเยกกัน o22
-
น่ารักจัง :m1:
-
555
ตลกพี่ที ดีนะพี่ปอจับไว้ทัน
ไม่งั้นอายเเย่ :-[
-
เห็นชื่อตอนแล้วทำให้ตกใจอีกแล้วนะ คิดว่าปอไปแอบกิ๊กกะใครแล้ว... :a5: หรือคิดว่าไปเก็บเด็กที่ไหนมาเลี้ยงสักอีก เหอๆๆๆ เนอะแม่จ๊ะ :laugh:
ตกลงว่าพี่ทีเป็นหมอเหรอ? คิดว่าเป็นผู้ช่วยวิจัยอะไรสักอย่างซะอีก :m28:
อ่านกี่ทีๆก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกซาเหมอพี่ทีของปอเนี๊ยยยยยยยยยยยย :m3:
จาฮาไปไหน :jul3:
นี่ๆ ไม่รู้ไม่ผิดค่ะ แต่... กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :m20:
:กอด1:
-
55555 ปออย่างเนียนอ่ะ สวมรอยเป็นพ่อเลย แถมเรียกแม่ทีอีกต่างหาก...กร๊ากกกก :m20:
แต่คราวนี้ ทีใช้เงินเยอะเหมือนกันนะเนี่ย...คิกคิก เพระาเห็นทุกทีเบรกปอตัวโก่งเลย..
จริงๆทีก็รักเด็ก ปอก็เข้ากับเด็กได้ดีนะเนี่ย..
คู่นี้ยังน่ารักไม่เปลี่ยน...มาบ่อยๆๆน๊าาาา :กอด1:
-
5555++ เกือบไปแล้วไง อ่านแล้วลุ้นแทน
-
อายแทนครับพี่ที :laugh:
-
อ่านตั้งแต่แรกนึกว่า ที เรียนเภสัช ไม่ก็พยาบาล แล้วไปช่วยงานวิจัย มาอ่านตอนนี้คิดเหมือนหลาย ๆ Reply ตกลงทีเป็นหมอเหรอ ? :z2:
"ไอ้ปอยิ่งเป็นคนที่ดื้อสุดๆ มึนสนิท แสบบาดตับ พูดไม่เป็นภาษาคน(กูก็อยู่กับมันได้เนอะ) " <<< เท่าที่อ่านมา เราเห็นที เป็นแบบนี้เหมือนกัน มิน่า ถึงอยู่ด้วยกันได้ (ล้อเล่น) :man1:
ไว้มาเล่า (เขียน) เรื่องให้ฟัง (อ่าน) อีกนะ
-
ตกใจนึกว่าไปทำใครท้องๆ
-
อ่านไป ฮาไปด้วยเลยนะเนี่ย
555+
:jul3:
-
o18 o13
-
ฮ่าๆๆ....นึกว่า คุณทีท้องซะอีก ก๊ากก
ที่แท้ก็ลูกชาวบ้านตาใส นี้เอง
แหม...แต่ปอก็นะ แอ๊บเนียน ฮ่าๆๆ
อ่านคู่นี้ แล้ว ขำทุกที
คุณทีคะ เติมออนไลน์เป็นแล้วชิมะ...คิกๆๆๆ
-
อ่านชื่อตอนแล้วตกใจ
แต่อ่านเนื้อหาข้างใน
น่ารักมากมาย
ชอบ ชอบ :m20:
-
555555เมียใครหว่า....มันช่างโ-่ง จังเลยนิ เรื่องยากๆรอบรู้ทุกอย่างมาตกม้าตายก้อตอนไอ้เรื่องง่ายๆนี้แหละคนเรา
-
รักคู่นี้จังเลยค่ะ อ๊าง~~ :o8:
-
เรื่องนี้จบแล้วเหรอครับ
แจ้งฉันที อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาตามอ่าน จบภายในวันเดียวเลย
ทั้งสองคนเป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะ ต่อปากต่อคำได้สุดยอด อ่านไปขำไป บางคำพูดไม่รู้คิดได้ยังไง อยู่ด้วยกันคงไม่มีเบื่อ(รึเปล่า)
เป็นอีกคู่ที่ประทับใจ อ่านตอนที่ปอแอบไปกับสาว เป็นคนอื่นถ้ามีเหตุการณ์ซ้ำสองแบบนี้คงถือฐิถิ ไม่ยอมให้อภัยแน่ๆ
แต่คุณทีเลือกที่จะใช้สมองควบคู่กับหัวใจ ถ้าเรายังรักเค้า แล้วเค้าก็พิสูจตัวเองว่ารักเราจริงๆได้ ก็ให้อภัยคนที่เรารักเถอะค่ะ
ถึงปอจะเด็ก แต่ก็ดูท่าทางจะรักคุณทีจริงๆนะค่ะ ถึงจะเป็นรักที่บางทีมันดูน่าอึดอัดสำหรับคนอายุมากกว่า
ตรงที่มาตามหึง ตามหวง แต่ถ้าคิดว่ามันทำไปเพราะรักก็คงจะโกรธไม่ลง
อีกหน่อยอายุมากกว่านี้คงจะคิดได้เองว่าควรจะทำยังไงกับความรัก ถึงจะคบกันได้นานๆ มันต้องมีความเชื่อใจให้กันอย่างสูง
รออ่านตอนพิเศษต่อๆไปนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้
ปล คุณที เป็นหมอหรอค่ะ
-
เราก็เคยไม่รู้ เรื่องเติมออนไลน์
ก็เลย ถาม ถาม ถาม ถาม ถาม ถาม ถาม ซะจนพนักงานมันแสดงออกว่า พอแล้วมึงถามไรนักหนาว๊ะ
ก็เลยตอบในใจว่า กูกลัวโง่อ่ะ 555555555+
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์38…เปิดอก
บ่นนำ
นักเรียน นิสิต นักศึกษาทั้งหลายคงเปิดเทอมกันหมดแล้วดิ ละเว้นจากการอ่านเรื่องพี่บ้างก็ดีนะ555 ไปอ่านหนังสือหนังหากันได้แล้ว พี่ก็เปิดแล้วเหมือนกัน หนึ่งอาทิตย์มีเจ็ดวัน ไม่มีแล้ววันหยุดที่จะได้พัก พอจะมีที่ให้หายใจบ้างก็คงเป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ ช่างเหอะไม่บ่นดีกว่าก็เลือกเดินเองหนิโว้ยยย โทษใครไม่ได้
ไม่รู้เหมือนกันได้บอกไปรึยังว่าผมต่อสัญญากับที่นี้อีก 2 ปี ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ที่สำคัญที่สุดก็คือ มันน่าจะเป็นแหล่งข้อมูลทำ thesis ให้ผมได้ดีเลยทีเดียว และหนึ่งในหลายๆเหตุผลนั้นเค้าก็หาคนมาช่วยด้วย ก็น่าจะเบาลงได้(มั้ง) ให้ผมสัมภาษณ์เองด้วย ผู้หลักผู้ใหญ่เค้าบอกว่าจะให้มาร่วมงานกับผมก็เลยให้ผมคัดดูเอง(เป็นครั้งแรกที่ใส่ใจกู และเป็นครั้งแรกที่กูจะเป็นผู้สัมภาษณ์)
การคิดคำถามที่จะถามก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่เหมือนกันนะ คุณอยากรู้ไหมว่าผมจะถามอะไร (ไม่อยากรู้ก็จะบอก) คำถามผมไม่ยากหรอก ไม่ได้วัดระดับไอคิว เพราะคนที่สมัครจบปริญญาตรีผมก็คิดว่าเก่งแล้ว แล้วอีกอย่างคนที่มาสัมภาษณ์ ก็ต้องผ่านก็สอบวิชาการเฉพาะที่องค์กรออกข้อสอบมา ผ่านมาทั้งหมด15คน จะเอาสามคน ก็ลำบากใจเหมือนกัน คำถามผมจึงเน้นเป็นคนดี มีความรับผิดชอบ
“คุณนับถือศาสนาอะไรครับ” คำถามแรกของผมเล่นเอาคนตอบมีแบบงงๆไปเหมือนกัน (ทั้งหมดเป็นพุทธ)
“แก่นหลักๆของศาสนา ที่คุณคิดว่าคนเราพึงปฏิบัติน่าจะมีอะไร” ผมใช้คำว่า คนเรา…น่าจะ… ก็แปลว่า ไม่ได้หมายถึงคุณคนเดียว หมายถึงคนทั่วไป คุณจะตอบมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ทุกคนตอบว่ามี และบางคนก็บรรยาย ยกหนังสือพระพุทธศาสนามาทั้งเล่ม ก็ถือว่าเก่งที่จำได้ (ก็บอกแล้วไม่ได้วัดคนเก่ง)
“แล้วจากที่กล่าวมาทั้งหมด คุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำได้มีข้อไหนบ้าง” บางคนข้อที่แล้วตอบเยอะจัด จนต้องคิดทบทวนนานหน่อย (เดาได้ว่าคุณเก่งทฤษฎี ในทางปฏิบัติอาจจะยังน้อยอยู่) แล้วคนที่ระหว่างคิดโดยที่ลูกนัยน์ตามองไปข้างบนหรือเอียงบนเล็กน้อย สันนิฐานได้เลยว่าอาจจะคิดคำที่ไม่ใช่ความจริง (โกหกนั้นเอง)
สามคำถามเป็นคำถามเกริ่นนำ หลังจากนั้นผมก็ถามทั่วไป เชิงพูดคุยกันให้เค้าหายเกร็งแสดงออกเป็นตัวเองมากที่สุด และสุดท้ายผมก็จะกลับมาถามเรื่อง ศีลธรรมอีกครั้ง“คุณคิดว่า ศีลห้ามีข้อไหนที่คุณทำได้ดี…ข้อไหนที่ต้องพยายามปรับปรุง” มีบางคนตอบไม่เหมือนเดิมด้วยฮาดี สามข้อแรกกับข้อสุดท้ายไม่ไปด้วยกัน สงสัยคุยเพลินแล้วลืมตัว แต่ผมจำได้แน่นนอนเพราะตั้งคำถามต้องการความเชื่อมั่นในตัวคนตอบ
สัมภาษณ์15คน ทั้งวันเลย จบลงบ่ายสองโมง ผมนั่งเขียนจดหมายชั่วโมงนึง บ่ายสามผลออก ผมบอกผลในจดหมายซองสีขาว ผมให้จดหมายเองทั้ง15คน ในคนที่ได้ผมก็จะเขียนว่า “ยินดีที่จะได้ร่วมกันสร้างสรรค์สังคมไทยให้น่าอยู่ เริ่มงานวันที่ 1 มิถุนายน ” และเขียนชื่อที่อยู่ เบอร์ เมล์ ไปในนั้นด้วย สำหรับคนที่ไม่ได้ ผมก็เขียนยาวหน่อย ประมาณว่า “ขอบคุณและยินดีที่ได้พูดคุยกัน คุณเป็นคนเก่ง เป็นที่น่าชื่มชมของวงศ์ตระกูล ผมหวังว่าคุณต้องได้งานที่ดีกว่าองค์กรของเราแน่นอน” ผมก็ให้ชื่อ ที่อยู่ เมล์เหมือนกัน “ไม่ได้เป็นเพื่อนร่วมงานกัน แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้เสมอ” ผมก็หวังว่าคงจะเป็นการปลอบใจเล็กน้อยๆได้ล่ะมั้งนะ
แล้วคุณผู้อ่านล่ะ หวังว่าสักวันคงได้ร่วมงานกัน (ก็เดาผมออกทุกทางแล้วมั้ง)
...
………………………………………………………………………………………
ตอน38....เปิดอก
เย็นวันพุธผมเข้านอนตอน6โมงครึ่ง ด้วยความเพลีย(จากการนอนไม่หลับมาเมื่อคืน) เลิกงานปุ๊บ ลืมตาแทบไม่ขึ้น (มันก็แทบไม่ขึ้นตั้งแต่หลังกินข้างเที่ยวแล้วล่ะ) ผมกินข้าว อาบน้ำ นอนอย่างรวดเร็ว
เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (โอ้ยยยยย กูไม่น่าเปิดเสียงไว้เลย ) ผมก็ไม่กระดิกหูนอนฟังไปเรื่อยๆจนเสียงเพลงหยุด ไม่ถึงสองวิเสียงดังมาอีกแล้ว ผมก็นอนไม่กระดิกหาง เอ้ย! หู อีกครั้ง (กูยังมีความอดทนพอ) ผ่านไปสองครั้ง เสียงสิ้นสุดลงเหมือนเดิม ผมกำลังเคลิ้มหลับต่อ เสียงครั้งที่สามตามมาติดๆ (โอ้ยยยยย มึงงงงงง แม่งก่อนกูจะพูดกูขอด่าก่อนเถอะ ใครวะ) ผมตะเกียกตะกายเลื้อยลงเตียงเดินโซเซไปที่โต๊ะ ผมดูชื่อไอ้ตัวที่มันโทรมา (เมิงงงงง ไอ้ปอบ ไอ้ปอออออออ) ผมกดรับ อ้าปากกะจะใส่เป็นชุด
“ทำเหี้ยอะไรอยู่ ทำไมรับช้าวะ” (อ้าวเห้ยเอาเป็นว่ากูโดนด่า ไงเป็นมึงมาด่ากูวะ)
“บุญเท่าไหร่แล้ว ที่กูคืบคลานมารับโทรศัพท์” ผมพูดเสียงงัวเงีย
“มึงคลานอยู่กับใคร” (โทรมากวนกู ยังมีหน้ามาหาเรื่องกูอีก)
“ตามจินตนาการมึงเหอะ มึงอยากให้กูคลานกับใครก็เลือกเอา แต่เอาหล่อๆหน่อยนะ” (แม่งกูประชดซะเลย ไอ้ปัญญาเท่าหางอึ่ง คิดแต่อย่างเดียว)
“กูเริ่มไม่มั่นใจแล้วนะที มึงทำอะไรอยู่”
“ไม่เคยเชื่อกูอยู่แล้วหนิ” ผมพูดเศร้าๆ เคล้าน้ำตา(เวอร์ไป) น้อยใจเล็กน้อย
“ไอ้เชื่อใจมึงน่ะเชื่อใจ แต่กูไม่เชื่อใจคนอื่น”
“ยังไง” (กูไม่เข้าใจ)
“มึงชอบทำดีกับคนอื่น กูกลัวคนอื่นเค้าจะชอบมึง”
“อ้าว ไอ้นี่ มึงจะให้กูด่าทุกคนที่กูเห็นรึไง…คงตลกดีเนอะ จากที่พูดสวัสดีตอนเจอหน้า มาเป็นไอ้ควาย ทำเหี้ยอะไรอยู่ ไม่ค่อยเจอหน้าเยินๆมึงเลย ดูหูตกไปเยอะเลยนะมึง กูคงโดนสวนกลับด้วยตีนล่ะมั้ง”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ยังงั้น กูหมายถึงว่าคนที่มันมาใกล้ชิดมึง มันจะรู้ว่ามึงเป็นคนยังไง แล้วมันจะทำเป็นตีสนิทกับมึง กูเลยไม่อยากจะมั่นใจ”
“คิดไปถึงดาวอังคารเลยนะมึง ไม่มีหรอก ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้กูหรอก ไม่ต้องคิดมาก”
“ไม่อ่ะ กูว่าใครได้อยู่ใกล้มึง มันต้องมีคิดบางล่ะ อยู่กับมึงแล้วมันมีความสุข มันก็บอกไม่ถูกว่ะ…มึงก็อย่าให้ใครมาสนิทกับมึงมากนะ” (เริ่มเน่าแล้วปอ…ประโยคแรกยังด่ากูอยู่เลย)
“มีแต่มึงล่ะมั้งที่คิดแบบนี้” (แต่กูก็ยังสานความเน่าต่อ)
“ถ้ามันคิดแต่กูก็ดี จะได้ไม่มีตัวอื่นมาหม้อ” (เอ้ย ไอ้นี่ พูดซะกูเป็นหมาในฤดูผสมพันธุ์เลย)
“ก็ว่าไป ยังกะกูมีให้เลือกมากมาย แต่ถ้ามีให้เลือกได้ก็ดีเหมือนกันเนอะ555”
“ไอ้เหี้ย ที”
“อะไรไอ้เวรปอ…กูพูดเล่น ถึงมีให้เลือกเยอะ กูก็เลือกมึงอยู่ดี” จริงรึไม่จริง นิ้วชี้กับนิ้วกลางกูก็พันกันล่ะวะ…เจอครั้งแรกใครจะหลับหูหลับตาไปเลือกมึง ไอ้เด็กเวร ไอ้เด็กก้าวร้าว ไอ้เด็กไม่มีมารยาท
“เออๆ พูดเล่น พูดบ่อยๆเข้านะ เดี๋ยวจะไม่มีปากให้พูด” (โห้ เล่นบทโหดเลยเหรอ)
“ทำเป็นงอน เดี๋ยวกูส่งตีนไปง้อเลยหนิ”
“โหดไปไหมพี่ที”
“พูดกับมึงมันพูดธรรมดาเหมือนชาวบ้านเค้าได้ที่ไหนเล่า มันต้องมีความรุนแรงทางวาจา และกำลัง” ก็บอกแล้วพูดกับไอ้ปอ แยกแยะไม่ออกหรอกว่าโกรธกันรึป่าว มันใช้ภาษาพูดเหมือนกัน ถ้าจะให้รู้อารมณ์ก็ฟังจากระดับเสียงที่พูด
“มึงนั้นแหละพูดกวนประสาทกู พูดให้มันเหมือนแฟนเค้าพูดกันได้ป่าว” (อ้าวเป็นเพราะกูเหรอวะเนี้ยยยย กูเพิ่งรู้ตัวววว)
“โห้ ไอ้ปอ อย่าทำเป็นพูดดีเลย แรกๆกูพูดกับมึงเพราะจะตาย กูเรียกตัวเองว่าพี่นะ กูจำได้ มึงมาพูดมึงๆกูๆกับกูก่อน”
“มึงก็อย่าเรียกตัวเองว่าพี่สิ มึงก็เรียกว่าที รึไม่งั้นก็น้องที555”
“ไอ้เหี้ย กูรุ่นไหนแล้ว”
“เอะอะๆ ก็อ้างแต่ว่าตัวเองเป็นพี่ ตัวเองเกิดก่อน มึงเกิดพร้อมสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเหรอรึเกิดตอนโซเวียตล่มสลาย”
“โอ้โห้ ไอ้ปอกูพัฒนาเว้ย มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์โลกด้วย เป็นการกล่าวอ้างที่สมเหตุสมผลที่สุดเท่าที่ได้ยินมา”
“กูจำเค้ามา55”
“ถึงกูจะไม่เกิดพร้อมสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง …แต่กูก็เกิดทันเห็นสงครามกลางกรุง รถถังวิ่งในเมืองหลวงอ่ะ มึงเคยเห็นป่าว” (อ้างอิงการเมืองไทย ใกล้ตัวนี่แหละกู)
“จะพูดอะไรก็พูดให้มันน่าอิจฉากว่านี้หน่อย …กูปรับอารมณ์ไม่ถูกเลยวะ ว่าจะอิจฉามึงดีรึสมน้ำหน้ามึงดี”
“อ้าว อย่ามาดูถูกประวัติศาสตร์ประสบการณ์กูนะเว้ย มึงเคยเห็นรถถังวิ่งบนถนนลาดยางไหมล่ะ ไม่เคยอ่ะดิ เคยเห็นแต่มันจดอยู่พิพิธภัณฑ์ ไม่งั้นก็วิ่งรบในป่า”
“เออ มีอีกเที่ยวหน้า มึงอย่าลืมชวนกูไปดูด้วยนะ ”
“อ้าวไอ้นี่ แช่งประเทศ เปลี่ยนเรื่องคุย ก่อนที่กูกับมึงจะไปอยู่ในตาราง”
“55 ก็ดีกูจะได้อยู่กับมึงตลอด”
“อะไรจะอยากอยู่กับกูขนาดนั้น” ผมพูดแซวมันเล่นๆ
“รึมึงไม่อยากอยู่กับกู” เสียงแข็งๆแทรกเข้าหูอีกแล้ว (เอาไงดีล่ะ ไม่น่าพูดหาเรื่องมันเลย ถ้าบอกว่าไม่อยาก มันคงระเบิดใส่กูแน่ๆ)
“อยาก ครับปอ อยากมากๆเลยนะ จริงๆ” (ถ้าเชื่อก็ไม่รู้จะว่าไง)
“อยากอะไร พูดให้ชัดๆ มันค้างๆคา ” (สมองกลวงจริงๆ คิดได้แต่เรื่องเดียว)
“อยากอยู่ใกล้ปอไง” ผมพูดทำเสียงใส เหมือนไม่ได้คิดอะไร
“อยู่ใกล้เฉยๆเหรอ มันจะมันตรงไหนวะ”
“อยากให้มันก็ซื้อถั่ว เม็ดทานตะวัน รึไมงั้นก็เม็ดแตงโมง มานั่งแกะกินข้างๆ กินไหม กลับไปเดี๋ยวซื้อไปด้วย”
“ถั่วไร”
“ถั่วลิสงคั่วไง”
“ไม่เอากูอยากกินถั่วดำ มันดี” (เสือกตอบทะลึ่ง)
“ไปซื้อกินดิ ตลาดไง”
“ไม่เอากู อยากกินของแม่ค้าที”
“ไอ่ ซ่ง ติง” ผมพูดภาษาจีนช้าๆ แปลเป็นไทยได้ว่า ไอ้ส้นตีน (รู้สึกว่าคำจะใกล้เคียงกันมากเลย)
“55 แล้วมึงรู้ยังพรุ่งนี้วันพระ”
“เห้ย หูกูฝาดรึป่าววะ มึงรู้จักวันพระวันเจ้าด้วย”
“รู้ดิ รู้ทุกอาทิตย์เลย วัน พะ-ฤ-หัส ไง” (เวรกำ มึงทำกูอึ้งไปสองวินาทีที่รู้จักวันพระ ก่อนที่มันจะสลายตัวกลายเป็นอากาศเสีย)
“เออ พฤหัสเต็มๆ ทั้งวันจริงด้วย ”
“แล้วมึงรู้ไหม ถัดจากวันพระมึงมันเป็นวันชาติจีนนะ”
“พูดจริง พูดเล่น”
“จริ๊งง”
“มึงรู้ได้ไง”
“ก็วันจีนเตี๊ยะ…วันเจี๊ยะตีนไง กูกลับไปเย็นวันพระมึงนั้นแหละ มึงโดนแน่”
“55 ขนาดนั้นเลยเหรอ กูพูดผิด วันศุกร์ต่างหากวันพระ”
“จะมามุมไหนอีกล่ะ”
“อ้าวจริงๆ วันวิสาไง” (กูรู้แล้ว วันหยุดขอให้ถามกู กูว่องนัก)
“ วันวิสาที่เป็นดาราน่ะเหรอ”
“น่านนน พอกูพูดจริงๆ เสือกตอบมั่ว เดี๋ยวปัดเหนี่ยว”
“เออ กูพูดจริงๆล่ะ ต่อให้วันศุกร์จะเป็นวันอะไรก็ช่าง แต่มันเป็นวันชาติจีน กูกลับไปมึงต้องโดนแน่ๆ”
“เออๆ รีบกลับมานะ กูไปกินข้าวก่อน”
“กินข้าวที่ไหน”
“อยู่บ้านเมียอย่านิ่งดูดาย ต้องรีบหาข้าวให้แม่ยายกิน แล้วจะดีเอย” (กลอนสุนทรปอ)
“ไอ้ฟายยยย ทำเป็นบ้านตัวเองเลยนะมึง”
“อย่าว่ายังงั้นยังงี้เลยที เป็นผัวเมียกันมันก็เหมือนคนๆเดียวกัน เห็นไหม มึงไม่อยู่คนทำหน้าที่แทนมึงทุกอย่าง แม่ยายกับพ่อตากำลังปลื้มกู กูต้องรีบทำคะแนน กินข้าวแล้วกูก็ล้างจานก่อน แล้วค่อยได้นอน”
“เดี๋ยวๆ พูดซะยังกะมันเป็นงานหนัก ดีแค่ไหนแล้วที่กูไม่เก็บค่าเช่า กลับไปสิงสถิตบ้านตัวเองบางนะ แม่มึงจะด่าว่าเลี้ยงโตมาแล้วให้บ้านกูใช้”
“แม่กูเข้าใจว่ากูมีครอบครัว มีเมียแล้ว”
“ไอ้ปอ ถ้ามึงยังพูดเมียอีกครั้งนึง กูกลับไปมึงจะโดนหนักกว่าเดิมหลายเท่า”
“จะอึ้ย คร๊าบบบบ ไปก่อนเดี๋ยวไปกินข้าวช้า แม่ยายจะไม่ปลื้ม”
“เมิงงงงง กูกลับไปมึงระวังให้ดี” (หาว่ากูเป็นเมีย หาว่าแม่กูเป็นแม่ยาย…ทำกูตาสว่างแล้วก็จากไป คืนนี้กูจะนอนหลับป่าวเนี้ย)
…………………………………………………………………………..
เย้!!ในที่สุดก็ถึงวันหยุดยาวแล้ววววว (หยุดวันวิสากับเสาร์ อาทิตย์) แค่นี้ผมก็ว่ายาวและพึงพอใจแล้วนะ555 วัยทำงานก็จะดีใจยังงี้แหละ (เห้ย กูแก่แล้วเหรอเนี้ย) ดีใจสิ จะไม่มีวันหยุดเลยนอกจากวันชดเชยต่างๆ
วันหยุดนี้ผม พี่ พ่อ แม่ ไอ้ปอ(ไอ้ตัวสุดท้ายมันเป็นส่วนนึงของบ้านผมไปแล้วครับ) ว่าจะไปทำบุญกัน ก็คงไม่ได้ไปไหนไกล วัดแถวๆบ้านล่ะมั้ง
รุ่งขึ้นแต่เช้าทุกคนต่างตื่นแต่เช้าและตื่นเต้นที่จะได้ไปทำบุญ(เพราะมันนานๆๆๆๆๆครั้ง) ในตอนเช้าก็ทำบุญตักบาตร ที่วัด ตอนเที่ยงไปปล่อยนก ปล่อยปลา เลี้ยงอาหารลิงที่เขาสามมุก และตกตอนเย็นก็เดินหาเดินแจกยาสามัญประจำบ้านให้กับคนงานก่อสร้างอยู่ใกล้ๆ ดีหน่อยที่พี่ผมเป็นหมอทำงานที่โรงบาล เลยขอซื้อมาได้ในราคาต้นทุน กล่องละ200บาท ได้เยอะเลยนะเว้ย ซื้อทั้งหมด50กล่อง ให้50ห้อง
หลังจากที่ทำบุญกับพระ ทำทานกับคนเสร็จ ในวันนั้นเราเลยชวนกันออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน แต่พ่อ แม่ผมไปด้วยไม่ได้ ติดธุระด่วน ทำให้เราต้องไปกันสามคน
ในระหว่างขับรถ(ไอ้ปอขับรถพ่อมัน…ทั้งวันเลยล่ะวันนี้เอารถมันไป…ครอบครัวผมไม่ได้งกนะเว้ย แต่ไอ้ปอมันอยากช่วยบ้าง มันบอกว่าผมออกทุกอย่างแล้ว มันอยากร่วมทำบุญด้วย เราก็ไม่ขัดศรัทธาคนที่คิดจะทำบุญ … ไอ้ปอมันก็มีน้ำใจเหมือนกันนะเนี้ย)
เราสามคนก็พูดคุยกันปกติ ทั่วไป กินเสร็จ ขากลับ
“ทีอิ่มไหม กินไรอีกป่าว” ไอ้ปอถามผม
“ไม่อ่ะ อิ่มแย้ววว” ผมส่ายหน้า พูดประมาณว่าอิ่มมากๆเลยล่ะ
“กินของหวานหน่อยไหม เดี๋ยวแวะซื้อ” ไอ้ปอถามผมอีกครั้ง
“ไม่เอาอิ่มมาก ตอนนี้เม็ดข้าวเม็ดสุดท้ายอยู่ที่ลูกกระเดือก” ผมพูดเล่นๆ
“ไหนอ้าปาก ดูหน่อยสิ”
“แหมม ห่วงกันจริงๆนะ เห็นเป็นห่วงเป็นใยกันทั้งวันเลย”พี่ผมพูดแล้วยิ้ม
“555” ผมได้แต่หัวเราะไม่เต็มใจเท่าไหร่ หัวเราะแก้เขิน ไอ้ปอก็ยิ้มๆ
“พี่ไปไหนต่อดี” ไอ้ปอถามพี่ผม
“แหมมม ถ้าพี่ไม่พูดขึ้นคงลืมมั้งว่าพี่นั่งรถมาด้วย55…พี่เห็นทีกับปอมีความสุข พี่ก็มีความสุขแล้ว” (อ้าว พี่ผมไมพูดทะแม่งๆ)
“สุขดิพี่ เราสุขกันทุกวันอยู่แล้วครับ” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ (มึงก็ตอบแบบหลายแง่หลายง่ามเหนอะ)ผมเอียงหัวมองไอ้ปอเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มเจื่อนๆเป็นสัญลักษณ์ว่าหยุดพูด
“อ่ะๆ ไม่เอาอย่ามองกันแบบนั้น มันน่ากลัว” พี่ผมก็ช่างสังเกตจริง(กูว่าแล้วพี่กูเหนือกว่ากูทุกอย่าง)
“ถามจริง เป็นแฟนกันมานานแล้วเหรอ” (อ้าววววววววววว เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย พี่รู้ได้ยังไงงงงงงงงงงงงงง) หน้าผมจากที่ยิ้มเจื่อนๆอยู่กลับมาหน้านิ่ง ตาค้างมองหน้าไอ้ปอ
...
ที่ตัดจบตรงนี้ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรน่ะครับ....อยากแกล้งคนนิดหน่อย o18
เดี๋ยวครึ่งหลังจะตามมาครับ
เป็นกำลังใจให้"ทีกับปอ"ก็อย่าลืมเมนท์น่ะครับ
-
ยังสนุกและน่ารักเหมือนเดิม
-
ชอบคู่นี้ ยิงมุกใส่กันตลอดเลย :laugh:
-
อ่า
แสดงว่า พ่อแม่รู้ไหม
จ๊ากกก
-
ยังต่อปากต่อคำได้ฮาเหมือนเดิม กวนกันวันล่ะนิด จิตแจ่มใส่ :laugh:
แอบตกใจแทนตอนที่พี่สาวถาม
รออีกครึ่งนึงนะคะ :L1:
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร มีความสุขหมายถึงสนุกกับการที่สองคนกวนกันไปมา
พี่รู้ว่าเป็นแฟนกันแสดงว่า...ทำอะไรประเจิดประเจ้อล่ะสิ หุหุ
-
อ่านเรื่องนี้ได้ทั้งสาระและความฮา(เวลาคุณทีกับปอคุยกัน) :laugh:
แกล้งกันเหรอคุณที
เดี๋ยวก็ :z13:ฉึกๆๆๆๆ ให้ทะลุเลยนี่
พี่สาวรู้ด้วย ฮ่าๆ แล้วจะเป็นไงต่อไป?
:กอด1:ทีนึง เอาครึ่งหลังมาเร็วๆนะ
ปล.คุณทีใช้คำพูดในการบอกคนที่ไม่ได้งานดีจัง อ่านแล้วมันดูไม่เสียกำลังใจดีน่ะ
-
ฮ่าฮ่าฮ่า น่ารักดีอ่ะ..งคุยกันทีไร ได้ฮาทุกทีปออย่างกวนเหอะ...คิกคิก
คิดว่าปอต้องตอบพี่ของทีทันควันแหงๆ เคยอายอะไรกับเค้าซะที่ไหน
แล้วพ่อแม่อ่ะ เค้าก็น่าจะรู้ๆแต่ไม่พูดอ๊ะเปล่า
-
เม้นท์ตอนที่ 37* นายปอเป็นผู้ใหญ่กว่าที่คิดนะครับ ในบางที ^^'
ส่วนคุณที...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ (เอ๊ยยย ผมไม่ได้เยาะเย้ยน้าาา..น่ารักดีครับ ไม่รู้เรื่องง่ายๆ เอิ๊กๆๆ)
^^
ส่วนตอนที่ 38 ขออ่านก่อน หุหุ
-
o18เป็นแฟนกันมานานแล้วครับบบบบบบบบบบ ตอบไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
มาเป็นกำลังใจให้ค้าบ :L2:
-
โวะ มีงี้ด้วย o13คุณพี่ยอดมั่กคร่า อิอิ
-
:m16: โห ทำไมทำกันอย่างนี้ มันค้าง มาก o22 มาเร็วๆนะครับ
-
อ้าวแล้วใครรู้เรื่องนี้มั้งเนี่ย
:a5:
-
รู้กันทั้งบ้านเเน่ๆ :laugh:
-
:laugh: :laugh: เอาแล้วไงงงงงงงง สงสัยรู้กันทั้งบ้านไปแล้วแหงๆ :jul3:
เหอๆๆ มาต่อเร็วสินะจ๊ะ o18
ปล.พี่ทีสัมภาษณ์ได้แปลกจริงๆค่ะ พี่นี่ฉลาดน่าดูเลยอ่ะ องค์กรไหนมีคนแบบพี่อยู่คงเจริญน่าดู(อันนี้พูดจริงๆนะ) o13 แล้วพี่ทีก็ปฏิเสธได้ดีให้กำลังใจได้ดีจังเลยค่ะ :กอด1: รักพี่มากมายอ่ะ มาเป็นแฟนไอเถอะ(ล้อเล่นนะปอ ขอเป็นน้องสาวก็พอเนอะ โฮะๆๆ)
-
ตามอ่านมาได้พักใหญ่ แต่เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกกะเค้าเจ้คร่ะ
ปลื้มพี่ปอมากกกกก :-[ :o8: :-[ :o8: ซื้อ(บื่อ)ได้จัย ชอบตอนที่บอกว่า จะหาเลี้ยงพี่ทีด้วย (เงินเดือน สี่พัน)
แล้วก้อสงสารพี่ปอด้วย ตอนที่นอกจัยพี่ที ในห้องน้ำอ่ะ (ดู๊ดู o22ขนาดพี่ปอนอกจัยพี่ที ยังอยู่ข้างพี่ปอ แสดงว่าเป็นแฟนคลับตัวจิง)
สาเหตุเพราะพี่ปอมีการบอกว่า ไม่ได้นอกใจแค่...เอง นี่แสดงว่าซื้อ(บื้อ)มากกกกกกกกกกกก จนไม่รู้ว่าตัวเองทำผิด
อ่านเรื่องของพี่ปอกะพี่ทีแล้วมีความสุขมากกกกก ๆ เรย
สรุปว่าตอนนี้พี่ของพี่ทีก้อรู้แระ ...
รออ่านตอนต่อไป ...
ปล.พี่ปอหวงพี่ทีบ่อย ๆ งี้ แสดงว่า พี่ทีก้อน่ารักอ่ะดิ o13 หรือว่าความรักทำให้พี่ปอตาบอด :a5: เอ๊ะ ยังงัย
-
ต่อๆ
…………………………………………………………………………..
เย้!!ในที่สุดก็ถึงวันหยุดยาวแล้ววววว (หยุดวันวิสากับเสาร์ อาทิตย์) แค่นี้ผมก็ว่ายาวและพึงพอใจแล้วนะ555 วัยทำงานก็จะดีใจยังงี้แหละ (เห้ย กูแก่แล้วเหรอเนี้ย) ดีใจสิ จะไม่มีวันหยุดเลยนอกจากวันชดเชยต่างๆ
วันหยุดนี้ผม พี่ พ่อ แม่ ไอ้ปอ(ไอ้ตัวสุดท้ายมันเป็นส่วนนึงของบ้านผมไปแล้วครับ) ว่าจะไปทำบุญกัน ก็คงไม่ได้ไปไหนไกล วัดแถวๆบ้านล่ะมั้ง
รุ่งขึ้นแต่เช้าทุกคนต่างตื่นแต่เช้าและตื่นเต้นที่จะได้ไปทำบุญ(เพราะมันนานๆๆๆๆๆครั้ง) ในตอนเช้าก็ทำบุญตักบาตร ที่วัด ตอนเที่ยงไปปล่อยนก ปล่อยปลา เลี้ยงอาหารลิงที่เขาสามมุก และตกตอนเย็นก็เดินหาเดินแจกยาสามัญประจำบ้านให้กับคนงานก่อสร้างอยู่ใกล้ๆ ดีหน่อยที่พี่ผมเป็นหมอทำงานที่โรงบาล เลยขอซื้อมาได้ในราคาต้นทุน กล่องละ200บาท ได้เยอะเลยนะเว้ย ซื้อทั้งหมด50กล่อง ให้50ห้อง
หลังจากที่ทำบุญกับพระ ทำทานกับคนเสร็จ ในวันนั้นเราเลยชวนกันออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน แต่พ่อ แม่ผมไปด้วยไม่ได้ ติดธุระด่วน ทำให้เราต้องไปกันสามคน
ในระหว่างขับรถ(ไอ้ปอขับรถพ่อมัน…ทั้งวันเลยล่ะวันนี้เอารถมันไป…ครอบครัวผมไม่ได้งกนะเว้ย แต่ไอ้ปอมันอยากช่วยบ้าง มันบอกว่าผมออกทุกอย่างแล้ว มันอยากร่วมทำบุญด้วย เราก็ไม่ขัดศรัทธาคนที่คิดจะทำบุญ … ไอ้ปอมันก็มีน้ำใจเหมือนกันนะเนี้ย)
เราสามคนก็พูดคุยกันปกติ ทั่วไป กินเสร็จ ขากลับ
“ทีอิ่มไหม กินไรอีกป่าว” ไอ้ปอถามผม
“ไม่อ่ะ อิ่มแย้ววว” ผมส่ายหน้า พูดประมาณว่าอิ่มมากๆเลยล่ะ
“กินของหวานหน่อยไหม เดี๋ยวแวะซื้อ” ไอ้ปอถามผมอีกครั้ง
“ไม่เอาอิ่มมาก ตอนนี้เม็ดข้าวเม็ดสุดท้ายอยู่ที่ลูกกระเดือก” ผมพูดเล่นๆ
“ไหนอ้าปาก ดูหน่อยสิ”
“แหมม ห่วงกันจริงๆนะ เห็นเป็นห่วงเป็นใยกันทั้งวันเลย”พี่ผมพูดแล้วยิ้ม
“555” ผมได้แต่หัวเราะไม่เต็มใจเท่าไหร่ หัวเราะแก้เขิน ไอ้ปอก็ยิ้มๆ
“พี่ไปไหนต่อดี” ไอ้ปอถามพี่ผม
“แหมมม ถ้าพี่ไม่พูดขึ้นคงลืมมั้งว่าพี่นั่งรถมาด้วย55…พี่เห็นทีกับปอมีความสุข พี่ก็มีความสุขแล้ว” (อ้าว พี่ผมไมพูดทะแม่งๆ)
“สุขดิพี่ เราสุขกันทุกวันอยู่แล้วครับ” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ (มึงก็ตอบแบบหลายแง่หลายง่ามเหนอะ)ผมเอียงหัวมองไอ้ปอเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มเจื่อนๆเป็นสัญลักษณ์ว่าหยุดพูด
“อ่ะๆ ไม่เอาอย่ามองกันแบบนั้น มันน่ากลัว” พี่ผมก็ช่างสังเกตจริง(กูว่าแล้วพี่กูเหนือกว่ากูทุกอย่าง)
“ถามจริง เป็นแฟนกันมานานแล้วเหรอ” (อ้าววววววววววว เห้ยยยยยยยยยยยยยยยย พี่รู้ได้ยังไงงงงงงงงงงงงงง) หน้าผมจากที่ยิ้มเจื่อนๆอยู่กลับมาหน้านิ่ง ตาค้างมองหน้าไอ้ปอ
“……” ความเงียบเกิดขึ้นหลายวินาที
“พร้อมที่จะบอกพี่รึยัง” พี่ผมพูดต่อ
“ไม่พร้อมไม่เป็นไรนะ คิดหาคำพูดก่อนก็ได้” (พี่คร๊าบบบ บอกรึไม่บอกมีค่าเท่าเดิม พี่รู้แล้วหนิ อีกอย่างตอนนี้จุกจนพูดไรไม่ออก)
“พ่อ แม่จะว่าไงอ่ะพี่” ผมถามเสียงสั่งเครือ ถ้าพ่อแม่บอกว่าจบผมก็ต้องทำตามอย่างรวดเร็ว
“พี่จะบอกพ่อ แม่ไหม” ผมถามเหมือนเดิม ไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองหน้าพี่ น้ำตาเริ่มซึมแล้วสิในเมื่อเห็นพี่เงียบ ผมต้องสิ้นสุดกับไอ้ปอจริงๆแล้วใช่ไหม ผมนั่งก้มหน้า ไอ้ปอจอดรถริมถนนแล้วเอามือจับบ่าผม
“เชื่อกูดิที พ่อแม่เป็นคนมีเหตุผล กูว่าเค้าคงไม่ว่าอะไร” (นั่นเป็นความคิดมึง แล้วพ่อแม่กูล่ะ เค้าจะคิดยังไง) พี่สาวผมก็ยังเงียบและถอนหายใจ มันยิ่งทำให้ผมคิด อย่าว่าพ่อกับแม่เลย พี่ยังไม่เห็นด้วยเลย
ผมมองหน้าไอ้ปอ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ปอแต่ก่อนเราไม่รู้จักกัน ยังอยู่กันได้เลย” ผมตัดสินใจพูดเอง เพราะถ้าให้ผมเลือกครอบครัวกับไอ้ปอ ผมคงเลือกครอบครัว และผมไม่อยากทำให้พี่ลำบากใจ ไอ้ปอมองกัดฟันไปที่พี่ผม
“ไม่เอาปอ อย่าโทษใคร มันขึ้นอยู่กับเรา กูเป็นคนพูด กูก็เสียใจ” น้ำตาหยดใสๆมันได้ไหลผ่านแก้มผมแล้ว
“ช่างปะไรที ใครไม่เห็นด้วยก็ไม่ต้องสนใจ เราก็อยู่ของเราได้” ไอ้ปอเอามือมาเช็ดน้ำตาผม
“ไม่ได้ปอ จะไม่สนไม่ได้เพราะเค้าคือครอบครัวกู” ผมก้มส่ายหน้า
“หยุดๆ หยุดเล่นบทพระ บทนางได้แล้ว” พี่ผมพูดขึ้น
“พี่บอกรึยังจะไม่เห็นด้วย” ผมกับไอ้ปอต่างมองหน้าพี่
“ทีไม่เคยทำให้พี่เสียใจสักครั้ง ทีฟังพี่นะ ทีเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง และเป็นความคิดที่ดีตลอด และเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ทีคิดและตัดสินใจ พี่ก็เชื่อว่ามันต้องออกมาดี” พี่ผมพูด ผมก็ยังคงเงียบอึ้งอยู่
“ถ้าพี่ไม่เห็นด้วยพี่คงพูดนานแล้ว แต่นี้พี่ก็รอให้ทีพูดกับพี่ ทีก็ไม่พูดซะที พี่ก็เลยถามทีเอง” (พี่-คง-พูด-นาน-แล้ว)
“พี่รู้นานแล้วเหรอ” ผมถาม สีหน้าไอ้ปอเริ่มรอยยิ้ม
“ถ้าจะเอาจริงๆ ตอนที่พี่มั่นใจว่าใช่แน่ๆ ก็น่าจะอาทิตย์ที่สองหลังจากที่ปอมาบ้านบ่อยๆ”
“ไม่ใช่แล้วพี่ ตอนนั้นผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับไอ้ปอเลย” ผมพูด
“อ้าว ไงพูดหมาๆงั้นล่ะที กูตกลงเป็นแฟนกับมึงตั้งแต่วันแรกแล้วนะเว้ย” ไอ้ปอพูด
“ ก็จริงหนิปอ ใครเค้าจะไปคิดว่าจะมีแฟนแบบมึง ไม่ทันจะตั้งตัว”
“เอาล่ะไม่ต้องเถียงกัน พี่รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแหละ จะเป็นแฟนกันรึกิ๊กกันไม่รู้ล่ะ รู้แต่ว่าไม่ใช่เพื่อนกันแน่ๆ ดูเวลาทะเลาะกันก็น่ารักดี บางครั้งก็งอนกัน เล่นกัน หยอกกัน น่ารักจะตาย55…อีกอย่าพี่ไม่เคยเห็นปอมาก่อนเลย แล้วทีก็มาอ้างว่าเป็นเพื่อน พี่ไม่เชื่อตั้งแต่แรกแล้ว ” (พี่พูดแต่ผมเริ่มอายที่โกหกแล้วมีคนจับได้ ดันมาเล่นกับเราด้วยนะ ไอ้เราก็นึกว่าไม่รู้)
“น่ารักดีเหรอพี่” ไอ้ปอพูดยิ้มเห็นฟัน (อ้าวไอ้นี่เมื่อกี้มึงยังโกรธจนจะกัดพี่กูอยู่เลย ไงไปเป็นพวกเดียวกันซะล่ะ)
“น่ารักสิ พี่ก็ไม่ค่อยได้เห็นทีลุ๊คใหม่ๆ ปอเชื่อไหม ปอทำให้ทีเปลี่ยนไปมาก”
“ไม่เห็นเปลี่ยนเลย” ผมพูดขึ้น
“เปลี่ยนสิ แต่ก่อนพี่เห็นทีเคร่งกับการเรียนมาก พี่ก็หวั่นๆว่าทีจะเครียดเกินไป สมัยเรียนทีแทบจะอยู่กับหนังสือตลอด พอจบมาก็อ่านสอบเรียนต่อ ตอนนั้นพี่อยากจะให้ทีพักสักสองสามปีให้หายเครียดก่อนแล้วค่อยเรียน พี่ไม่กล้าบอก พี่ก็เลยไปบอกพ่อ” พี่ผมพูด ทำให้ผมคิดไปถึงช่วงที่พ่อมาพูดกับผม
“อ้อ จำได้ล่ะที่พ่อบอกว่า ให้ผมหยุดและไปเที่ยวสักปีก่อน แต่ผมไม่ได้สนใจ และคิดว่าเที่ยวเป็นสิ่งไร้สาระ55” ผมพูด
“ใช่ๆ ทีรู้ไหม เรากลัวมากเลยนะ กลัวว่าทีจะเป็นบ้า 55(อ้าว ซะงั้นครอบครัวกูคิดว่ากูจะเป็นบ้า) แต่ก็เหมือนโชคดีทีจบมาก็ไม่สบายจนไม่มีแรงไปสอบ เว้นได้พักไปปีนึง และโชคดีไปกว่านั้นก็ตอนที่ปอเข้ามา ทำให้ทียิ้มได้ หัวเราะได้ พูดคุยได้มากขึ้น ได้ออกไปข้างนอกมากขึ้น และที่สำคัญตอนงอนกันพี่ยังเห็นทีร้องไห้จนตาแดง จริงๆพี่ไม่สงสารทีเลยนะ พี่กลับจะหัวเราะเพราะพี่ไม่เคยเห็นทีร้องไห้ ความรักมันทำให้ทีเปลี่ยนไปจริงๆ”
“ไม่เอาดิ อย่ามาคุยกันเรื่องสมัยอดีตกาล อายนะเว้ย ไม่ขนาดนั้นซะหน่อย” ผมพูดอายๆ
“55ไม่อดีตกาลนะ เมื่อเร็วๆนี่เอง” พี่ผมพูด ทั้งสองต่างหัวเราะ
“เห็นไหม น่ารักแม้กระทั้งตอนอาย” ไอ้ปอพูดเสริม (ตรงไหนวะ กูก็พยายามทำหน้านิ่งที่สุดแล้วนะ)
“55 ใช่ๆ ทีเป็นคนที่เก็บความรู้สึกได้ดี ถ้าแสดงออกนิดหน่อยแสดงว่าข้างในต้องเยอะมากแล้วล่ะ55” พี่ผมพูด (ผมก็อายเพิ่มล่ะสิที่มีคนรู้ทัน)พยายามกัดฟันแล้วยิ้มเล็กน้อย
“สนุกกันจังนะ” ผมต้องพูดขึ้นเพราะทั้งสองหัวเราะไม่หยุด
“อ่ะๆ ไม่หัวเราะล่ะ น้องพี่อาย” (ขอบคุณนะพี่ที่เห็นใจ)
“ว่าแต่พี่ได้น้องเขยรึน้องสะใภ้ล่ะ” (อ้าวพี่ นี่แหละมันยิ่งอายกว่าเมื่อกี้)
“น้องเขยพี่ น้องเขยสุดหล่อ55” ไอ้ปอตอบเสียงดังฟังชัด(ไอ้เหี้ย กูกำลังคิดคำพูดที่มันดูดีหน่อย)
“น้องเขยด้วย ดีสิ บ้านพี่จะได้ไม่ต้องเสียเงินแต่ง” พี่ผมพูดยิ้มๆ
“5555 เรียกมาเลยพี่ ผมจะเตรียมไว้ 555” ไอ้ปอเอ้ย มึงจะพูดทำไม ผมมองหน้าไอ้ปอ ไอ้ปอหยุดหัวเราะ
“ พี่ไม่ได้หัวเราะนะที พี่ยิ้มเฉยๆ อย่าส่งสายตาพิฆาตมาหาพี่นะ”
“งี้แหละพี่ ไอ้ปอมันพูดไม่ค่อยคิดเท่าไหร่” ผมเริ่มบ่น
“ไรวะที คิดแล้วนะ ” ไอ้ปอแย้ง
“ก็ดีแล้วหนิ อีกคนคิด อีกคนไม่คิดจะได้ออกมากลางๆ อยู่ด้วยกันได้ ถ้าไปเจอคิดทั้งสอง พี่ว่าทะเลาะกันตาย ต่างคนต่างคิดว่าตัวเองถูก” (ว่าแต่ผม พี่คิดมากกว่าผมอีก) ไอ้ปอเริ่มออกรถ
“แล้วไปเจอกันยังไงล่ะ พี่สงสัยมานานล่ะ มันไม่น่าจะเจอกันได้เลยเนอะ” (พี่ก็อยากรู้จังเลยเนอะ
“แยกคีรีพี่” (อ้าวไอ้ปอ กูกำลังคิด คิดยังไม่ออกเลย มึงเสือกตอบไปแล้ว)
“จำสถานที่ได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ ทีไปทำอะไรแถวนั้น” พี่เตยถามผม
“ก็ขี่รถเล่นเฉยๆ”
“ฝนตก หลบศาลาแถวนั้นอ่ะดิ พี่เคยอ่านแต่ในนิยาย ไม่น่าเชื่อจะเกิดกับน้องพี่”
“ป่าวครับ กลางแยกเลยพี่ ทีมันทำน่ารักใส่ผม ผมเลยกระโดดกอดเอวมันเลย55” (ไอ้เน่า เมื่อก่อนมึงบอกว่ากูทำหน้ากวนตีนมึง)
“ไอ้ปอมันมุสา มันบอกว่าผมทำหน้ากวนตีนมัน มันเลยจะกระโดดมาต่อย” (เอาสิมึง มึงพูดความจริงครึ่งเดียว กูก็ใส่ใข่ครึ่งเดียว หายกัน)
“นักเลงกับน้องพี่ขนาดนั้นเลยเหรอปอ” พี่ผมถามเสียงดุใส่ไอ้ปอ
“ไม่ใช่นะพี่ ไอ้ทีมันมั่ว ผมกระโดดซ้อนท้าย กอดเอวจริงๆ แต่ก็…ไอ้ทีมันทำหน้ากวนตีนจริงๆล่ะ แต่ผมไม่ได้จะต่อยนะ” ไอ้ปอรีบแก้ตัว
“เจอกันก็ไม่เหมือนใคร เอาเหอะพี่เชื่อว่าทีจะดูแลปอได้ และปอก็จะดูแลทีได้ดีเหมือนกัน เหมาะกันแล้วล่ะ”
“พี่จะกินไร ผมจะเลี้ยงเอง” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ
“พี่ไม่กินแล้วอิ่ม อิ่มท้อง อิ่มอกอิ่มใจด้วย”
“แล้วพี่จะบอกพ่อกับแม่ไหม” ผมถามเบาๆมันยังเป็นเรื่องที่คาใจอยู่
“พี่ไม่บอกหรอกที แต่ทีคิดเหรอว่าพ่อกับแม่จะไม่รู้ พี่ไม่ค่อยได้อยู่บ้านพี่ยังรู้เลย พ่อกับแม่ฉลาดกว่าเรานะที เค้าก็คงคิดเหมือนกันกับพี่นี่แหละ เชื่อว่าทีทำทุกอย่างได้ดี ” ไม่รู้สิพี่พูดแบบนี้ผมยิ่งหนักใจ เพราะครั้งนี้ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันดีแล้วหรือยัง เพราะผมคิดว่ายังไม่รู้จักไอ้ปอดีพอ
“ปอ ปออย่าทำให้น้องพี่เสียใจนะ”
“ไม่หรอกพี่ กลัวแต่น้องพี่น่ะสิจะทำให้ผมเสียใจ”
“ทีเหมือนกันอย่าทำให้ปอเสียใจ” พี่ผมพูด (เดี๋ยวๆพี่ ไม่ใช่พิธีรดน้ำสังข์ ส่งตัวเข้าหอนะ)
“ไม่มีหรอกพี่ ผมทำอะไรไม่เอาอารมณ์ตัดสินใครแน่นอน”
“ไอ้เหตุผลนี่แหละน่ากลัว เหตุผลแต่ละทีมันลึกไปถึงแกนโลก คิดได้คนเดียว” ไอ้ปอบ่นเบาๆ
“555+ นี่แหละทีตัวจริง รู้เอาไว้ปอ เวลาทำผิดก็พยายามปิดให้มิดๆๆๆๆๆเลยนะ ไม่งั้นตายย55 ” (อ้าวพี่ ไปพูดส่งเสริมให้มันทำผิดแล้วเนียน งี้ผมก็แย่ดิ)
“ผมว่า ผมไม่มีความรู้ความสามารถพอที่จะปกปิดน้องพี่หรอก แสนรู้ทุกเรื่องขนาดนั้น”
“ฟังเหมือนดูดีเนอะ ตัดคำว่าแสน ออกไปได้ป่าว มันเหมือนหมาเลยวะ” ผมพูด
“555 ได้ๆ”
วันนั้นก็มุ่งหน้ากับบ้าน ก็โล่งใจเหมือนกันนะที่ได้เปิดเผยกับพี่ไปไม่อยากปิดคนในบ้านเท่าไหร่นักเพราะยังไงทุกคนก็คือครอบครัวของเรา ส่วนเรื่องที่จะบอกพ่อกับแม่ผมก็คงไม่บอก ผมรู้ว่าเค้าก็น่าจะรู้ แต่ไม่ได้ว่าอะไร ถ้าไปบอกก็เป็นเหมือนจะเปิดเผยมากเกินไป ไม่สู้ดีนัก เรายังเป็นสังคมตะวันออกอยู่ สัญญาใจกันแล้วกันนะคร๊าบบบบบ
………………………………………………………………………………..
จริงๆแล้วตอนนี้ อยากจะตั้งชื่อว่า เสียวในรถ นะ แต่กลัวโดนด่า เลยเปลี่ยนชื่อมาเป็นแบบธรรมดาดีกว่า (มันก็เสียวจริงๆนะเว้ย เสียวว่าพี่จะไม่เห็นด้วย) …ก็เลยมาเป็นเปิดอกคุยกันดีกว่า
-
ยินดีด้วยย :mc4: พี่เข้าใจ
ส่วนมากครอบครัวก็จะรู้นะ คือถ้าพ่อแม่เลี้ยงเรามา มีเหรอท่านจะไม่รู้เหอๆ เพียงแต่จะพูดหรือไม่พูดเท่านั้นอ่ะ อย่างน้อยก็ต้องตะหงิดๆบ้างแหละ
-
ยินดีด้วยที่คนในครอบครัวยอมรับ คงไม่มีอะไรยินดีมากกว่านี้...
เวลาอ่านเรื่องนี้ทีไรมีความคิดหนึ่งที่เด่นชัดมากเลยคะ
"ทั้ง ที และปอ เป็นเหมือนส่วนเติมเ้ต็มซึ่งกันและกัน" ทั้งคู่เวลาอยู่ด้วยกันมันไม่มากจนล้น แต่มันกลางๆ เหมือนที่พี่เตยบอกเลย ^^
-
เม้น เม้น เม้นเจ้าค่ะ
ตั้งชื่อว่าเสียวในรถ น้องก้อเห็นด้วยค่ะ ขนาดอ่านยังเสียว(ไส้)เรย
รอ อ่าน ต่อ นะ คะ เรื่องราวของพี่ ๆ นี่ น่ารัก จริง ๆ นั้นแหละ
ยินดีอิกครั้งที่ ที่พี่สาวเข้าอ๊กเข้าใจ๋เด้อออออออ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
น่ารักอ่ะ เขิลๆ
-
คนนึงมีเหตุผลเกิน อีกคนแทบจะไม่ค่อยมีเหตุผล เอามารวมกันมันเลยพอดี
ปอน่ารักมากเลยค่ะ คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น โกหกไม่เนียนหรอกคนอย่างนี้ จับได้ทุกทีแหละ
-
เกือบพลาดไม่ได้อ่านอีกแล้ว
อ่านสองตอน คนละอารมณ์เลย
สนุกเหมือนเคย นายปอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ
พี่น้องที น่ารักมาก
+1 เป็นกำลังใจ
-
o18น่ารัก สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ่านไปยิ้มไป ขำไป o13
-
เข้าใจกันได้แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ
+ ให้เลย
:กอด1:
-
คุณพี่สาวน่ารักที่สุดเลย
:กอด1:
ดีใจกับทีปอด้วยนะจ้ะ
-
พี่สาวคุณที "สาววายรึป่าวครับ"
ดูแลกันดีๆนะคร้าบ...(ดอกไม้)
-
:L1:เอาใจช่วยให้อะไรๆมันผ่านไปด้วยดีนะ :n1:
-
ไอ้เหตุผลนี่แหละน่ากลัว เหตุผลแต่ละทีมันลึกไปถึงแกนโลก คิดได้คนเดียว
:m20: เข้าใจเปรียบเทียบจริง
แต่..นั่นสิ ขนาดเราเป็นแค่คนอ่าน รับรู้เรื่องราวผ่านตัวอักษร เรายังรู้สึกเลย
คุณทีเป็นคนที่มีเหตุมีผล ทุกอย่างที่คิดที่ทำ ผ่านกระบวนการคิด วิเคราะห์มาหมดแล้ว
ส่วนปอหลายครั้งที่ไม่คิดอะไรเลย ทำก่อนเลย อย่างเดียว
จับมาอยู่ด้วยกันมันเลยถ่วงให้สมดุลกันได้จริงๆ
แต่ความรัก บางทีเอาเหตุผลมาช่วยในการตัดสินใจ มันก็ไม่เวิร์คเท่าไหร่หรอกนะ คิดว่าอย่างนั้น
รักกันนานๆนะคะ คู่คุณทีกับปอเป็นอีกคู่ทีประทับใจจริง
ปล. เราว่าพ่อแม่ก็รู้แหละ แต่ไม่พูด รอให้คุณทีพูดเองมากกว่า
:กอด1:
-
ดีใจ+โล่งใจไปกับพี่ทีและปอด้วย :เฮ้อ:
-
น่ารักหว่ะ .. รักแท้มีใน ช-ช ด้วยเน้อ
อิจฉาอ่าๆ
-
(อ้าวไอ้ปอ กูกำลังคิด คิดยังไม่ออกเลย มึงเสือกตอบไปแล้ว) :jul3:
ปอนะปอ
ทั้งฮา ทั้งซึ้ง
รักกันมากๆ o13
ไอ้ปอยังกวนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ -"-
แต่ก็นะ ไม่กวนไม่ใช่ไอ้ปอ (ที่รักของพี่ที) :-[
เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องบอก แต่รับรู้ได้ในตัวของมันเอง ...
มาต่ออีกนะพี่ที ชอบอ่านเรื่องนี้ที่สุด :กอด1:
-
พออ่านความคิดของพี่ทีแล้วทำให้เห็นว่า ทั้งที และ ปอต่างก็เปลี่ยน และ ปรับ เข้าหากันจนคนรอบข้างมองเห็นได้
คาดว่าพ่อแม่คงรู้แล้วละมั้ง เพราะการที่ปอมาอยู่ มานอน มากิน มาล้างจาน :laugh: ให้ขนาดนี้ทั้งๆที่ทีไม่ได้อยู่บ้าน
แถมเวลาทีอยู่ปอก็ไม่ต้องกลับบ้าน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด ชัดเจนอย่างนี้
แถมดูท่าทางพ่อ แม่ก็น่าจะพอใจปออยู่นา.... ที่จริงอ่านมาถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าปอเปลี่ยนไปเยอะมากเหมือนกันเพราะความรักนี่ล่ะ หุหุ
ดีใจด้วยนะคะที่ได้เปิดอกคุยกับพี่ได้ แล้วก็รักกันๆ :กอด1:
“ไอ้เหตุผลนี่แหละน่ากลัว เหตุผลแต่ละทีมันลึกไปถึงแกนโลก คิดได้คนเดียว” ไอ้ปอบ่นเบาๆ
ชอบประโยคนี้ :m20: ท่าทางทีจะเป็นคนมีเหตุผลมากๆเลยล่ะ ปอถึงได้เกรงขนาดนั้น 555+
-
แอบหลงเข้ามาอ่าน ครับ ม่ายรู้ว่าเข้ามาได้ยังไง
พอเริ่มอ่านก็เริ่มติดใจ พออ่านไปเรื่อยๆ เริ่มสนุก และเริ่มรู้สึกเสียใจเมื่อทั้งสองทะเลาะกัน จนจะเลิกกัน
เราเชื่อนะว่า ปอ เป็นคนดี และจริงใจกับ ที มากๆ
ถึงแม้ว่าที่ผ่านมา ปอ จะทำอะไรที่ผิดจนแทบจะไม่ให้อภัย
แต่ ปอ ก็แก้ไขจนดีขึ้น ตามที่ ที บอกทุกอย่าง
แต่ คุณที ก็ปากแข็งเหมือนกันนะ ลึกๆ ก้อรัก ปอ มาก แต่ม่ายกล้าบอก 55555+
ถึงแม้ว่า ปอ จะนิสัยมุทะลุ ขวานฝ่าซาก แต่ความจริงใจมีให้คุณ ที เต็มร้อย
อิจฉาจริงงงงงง เลยครับ......
ขออวยพรให้รักกันนานานะครับ อย่าให้มีอุปสรรคใดใดในความรัก
ปล. ว่าจะเม้นท์หลายครั้งแล้วล่ะครับ แต่ขออ่านจบก่อนแล้วค่อยเม้นท์ดีกว่า
ขออนุญาติ เป็นแฟนคลับด้วยคนนะครับ เพราะชอบเรื่องราวของทั้งสองคนเอามากๆ
แล้วอย่าลืมมาต่ออีกนะครับจะรอ......
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ และดูแลความรักซึ่งกันและกันแบบนี้ไปให้นานเท่านานนะครับ
-
:L1:ยินดีด้วยนะครับ ใช้เหตุผลกับความรักมากไปก็ไม่ดี อย่าลืมใช้ใจกับความรู้สึกด้วยนะครับ (อิจฉาจัง)
-
อ๊ากกกกกกกกก :z1: เป็น้องเขย หมดกันพี่ที :z2:
-
พี่น่ารักจังค่ะ เป็นพี่ที่เข้าใจน้องดีจัง
คิดว่า พ่อกับแม่ เค้าก็คง เปิดใจรับแล้วละค่ะ
พ่อกับแม่เลี้ยงเรามา เค้าก็คงมองออกมานแล้วละ
ยินดีด้วยนะค่ะ
คู่นี้น่ารักจริงๆ คิกๆๆ
-
o13 ถึงต้องแคร์สังคมมากน้อยแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้ามีคนในครอบครัวเข้าใจนี่แหละthe bestแล๊ะ o13
:m4: ดีใจด้วยมากมายจริงๆค่ะ :m11:
:laugh: ขำปออ่ะ แอบเขม่นพี่สาวด้วย 555+ พี่ทีนี่เป็นที่หนึ่งของปอจริงๆ รักกันมากมายแบบนี้น่ะดีแล๊ะ ท่าทางปอจะค่อยๆโตขึ้นแล้วด้วย(แปลว่ายังมีความเป็นเด็กอยู่) ,, ขำพี่ทีด้วย พี่ทีน่ะโกหกไม่เป็นหรอก เพราะงั้นถึงจะเป็นคนเก็บอารมณ์ได้ดี แต่ก็นะ 5555+ :jul3: ,, ขำพี่สาวด้วยอีกคน น้องชายร้องไห้กลับขำซะงั้น 55555+ :m20:
ไอก็ว่าพ่อแม่คงรู้อยู่แล้วแหละ แต่คงเชื่อในสิ่งที่พี่ทีเลือกนะสิ :กอด1:
คู่นี้สมกันจริงๆ น่ารักมากมายค่ะ :L2:
-
ดูๆไป ปอก็น่ารักนะครับ
-
คุณพี่สุดยอดมากคร่า :laugh:
-
o13 o13 นายทีนี้เจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันแล้วนะเนี้ย...อยากจะร่วมงานกับคนอย่างนายแล้วเด่ อิอิ ถ้ามีคนสัมภาษแบบนายทีสงสัยคนอย่างบีมก็น่าจะตอบเพี้ยงๆไปเหมือนกันนะ เพราะเป็นคนที่ไม่มีศีลธรรมในใจเลย 555+ อย่างไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับผม :bye2: :bye2:
-
พี่ทีครับ การที่เรามีความรักไม่ว่าแบบชายหญิงหรือชายกับชาย หญิงกับหญิง มันก็คือความรักที่ทำให้คนเรามีความสุข ผมว่าครอบครัวพี่ทีก็จะมีความสุขถ้าพี่มีความสุข ดังนั้นพี่อย่าคิดมากเลย เท่าที่ผมอ่านเรื่องของพี่มา พอจะดูออกแล้วว่าพ่อแม่ของพี่น่าจะรู้แล้วแต่ท่านไม่พูดท่านคงคิดว่าพี่น่าจะตัดสินใจดีแล้ว ท่านจึงไม่ขัดขวาง แต่ยังไงผมคิดว่าพี่ก็ควรจะบอกเป็นในๆให้ท่านรู้จากปากของพี่ดีกว่า ถึงจะได้รับความสุขทั้งจากคนรักและครอบครัว ปล. และก็ครอบครัวปอด้วย เอิ๊กๆๆๆ
-
:L2: :L2:
จะเรื่องจริงเรื่องแต่งไม่สำคัญ
ชอบครับเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้รักกันนานๆละกันนะครับ
ชีวิตเราไม่รุจะอยู่ได้อีกนานมะ
ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกันก้ขอให้มีแต่สิ่งดีๆให้กัน
ความรักเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว
แต่เราชอบไปกำหนดกฎเกณฑ์ว่า ใครต้องรักใคร
แล้วบอกว่าคนที่รักเพศเดียวกันผิดธรรมชาติ
ก็ธรรมชาติมันเป็นอย่างงี้จริงมะ(สร้างเพื่อรัก อ่ะ ไม่ได้สร้างเพื่อสืบพันธุ์)
แต่ชาย หญิง ธรรมชาติสร้างมาเพื่อสืบเผ่าพันธุ์
ไม่ได้สร้างมาเพื่อรักกันอย่างเดียวนี่นะ (มาบ่นไปงั้นๆแหละ)
ขอให้นายปอ รักนายที หรือนายต้นดี ชื่อ สลับกันบ่อยๆ
เหมือนกับที่เราเคยบอกว่ารักละกันนะ
ผมไม่รุจะบอกออกมาเพื่ออะไร
แต่อย่างน้อยก้อยากบอกคนที่ รักใครไปเรื่อยๆโดยไม่มีจุดหมายได้รู้ไว้
ว่าคนเราทุกคน อยากมีความรักที่มั่นคง ยั่งยืนทั้งนั้น
อยู่ที่ตัวเราเองจะทำได้หรือไม่ เท่านั้นเอง
มาต่อไวๆนะครับ ปอ นายรักษาความรักของนายไว้ดีๆนะ
รุ่นนี้หายากมากนะ
เราก้หาอยู่ :กอด1: :กอด1:55555
สมัครเป็นแฟนคลับ ที ปอ คิดถึงเมืองชลจัง
-
อยากอ่านต่อเร็วๆ จังครับผม
คิดถึง ที กับ ปอ
-
พ่อแม่ทีคงพอน่าจะรู้อะไรเป็นอะไรเพราะลูกเขย
มาอยู่มากินเหมือนกับเป็นบ้านของตัวเอง แต่.....
พ่อกะแม่ปอเนี่ยสิ จะรู้รึป่าวน๊าว่าลูกชายมีเมียแย้ววววว :z2:
-
คุณพี่ค่ะใจดีจังเลย :o8:
-
ดีใจครับวันนี้แวบมาบอร์ดนี้เลยรู้ว่ามาอัปตอนใหม่ ยังน่ารักเหมือนเดิมครับ ขอให้สมหวังตลอดไปนะครับ
-
อย่างน้อยตอนนี้ปอก็มีกองหนุน แบบหนุนสุดตัวคนนึงแล้วล่ะ..หุหุ
ท่าทางพ่อกับแม่ก็ไม่น่าจะรังเกียจนะ...ได้ลูกเขยมาตั้งคนนึงเนอะ
สู้ๆๆๆ o13
-
อ่านตอนนี้ก็ดีใจค่ะที่พี่สาวเข้าใจ
-
มารอด้วยคนครับ :m7:
-
ปอได้ backup ดีนะเนี่ย เป็นถึงพี่สาวที o13
อย่างนี้ต้องเอาใจพี่ดีๆ นะ เค้าจะได้เอ็นดูเยอะๆ :กอด1:
-
เย้ๆๆ...ได้อ่านต่อซักที
ตอนต่อไปคงชื่อตอน เปิดใจกับพ่อแม่ อ่ะดิ
ขอบคุณครับและเป็นกำลังใจให้เสมอครับ^^!
-
:impress2: :impress2: รักคู่นี้จัง
-
:a2:
ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วค่ะ
อยากบอกว่าสนุกมาก พี่ทีใช้ภาษาคล่องดี อ่านแล้วลื่นไหล ชวนให้ติดตาม
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของสองคนจริงๆ เพราะตัวเอกมีแค่พี่ทีกับพี่ปอกันสองคน
บางทีอ่านแล้วก็นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องแนะแนว ไม่ก็คาบโฮมรูม หรือไม่ก็คาบจริยธรรม :laugh:
คาดว่าคำสอนของพี่ทีมันน่าจะซึมเข้ากระแสเลือดของปอไม่บ้างก็น้อย เพราะอ่านไปนานๆแล้วรู้สึกว่าปอมีพัฒนาการที่ดีขึ้น
ปอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด(?) แต่มันก็ยังคงความกวนตีนไว้ได้อย่างเหนียวแน่น
ว่าแต่ไอ้คอสสร้างควายให้เป็นคนเนี่ย...พี่ทีคิดได้ไง? แบบว่าภาษาโดนกรั่กๆ
บางทีก็คิดว่าพี่ทีปากจัดใช้ได้เลยนะ เวลาพี่ทีด่าใครนี่เจ็บแสบสะท้านไปถึงทรวง
แต่พอย้อนกลับมาดูตัวเอง เราก็หาได้ต่างจากพี่ทีไม่
แต่อาการแบบนี้จะเป็นเฉพาะกับคนที่เราสนิทด้วย ซึ่งถ้าไม่สนิทกันแล้วอย่าหวังเลยว่าจะร่วมสนทนา
จะฮาแต่กับเพื่อนเท่านั้น คือเหมือนเป็นคนหยิ่ง (= =\\\)
แต่ความจริงเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่เงียบๆ ติดบ้าน ชอบเข้าวัดอะไรประมาณนั้น
แต่ใครจะรู้ว่าตรูเนี่ยแหล่ะหัวโจกของเพื่อนเชียวหล่ะ หุหุ
เอาเป็นว่าประทับใจในความรักของพี่ทีกับปอ ไม่รู้ว่าจะให้เกรดอะไรดี
เอาเป็นว่าตัดเกรดให้พี่ที 3.74 ก็แล้วกัน :z1:
เป็นกำลังใจให้พี่ทีกับนายปอนะคะ รอคอยที่จะอ่านเรื่องของพี่เสมอ
พีเอส ว่าแต่นายปอรู้รึเปล่าว่าพี่ทีเอาเรื่องมาลงมาในบอร์ด? อยากเห็นนายปอถูกทำเซอร์ไพร์จังอ่ะ หมอนั่นคงหน้านบานเป็นปีกกระหังแบบหุบไม่อยู่ อิอิ
แล้วก็อยากให้นายปอเขียนเรื่องให้อ่านด้วย มันคง...เป็นอะไรที่ซับซ้อนน่าดู :jul3:
อีกเรื่องคือ พี่ทีเกิดวันพฤหัสบดีใช่ป่ะ?
-
เข้ามาบันทึกและเซฟไปอ่านที่คอมแล้วนะครับ
ขอบคุณนะครับ
-
นึกว่าตอนแรกจะจบแล้ว เพราะจากที่อ่าน ๆ มาเหมือนพี่ต้นจะไม่เขียนต่อ ไป ๆ มา ๆเขียนต่อซะงั้น
ปลื้มคู่นี้จริง ๆ
^^
อร๊ายยยยยย >O<"
-
เมื่อไหร่จะมาต่อให้อ่านกันอีกน๊า
-
อ่านมาได้ถึงตอนที่27ไม่ไหวละ ไปนอนก่อน ไว้มาอ่านต่อทีหลัง
-
ยินดีด้วยเป็นที่สุดครับ!
-
มาทักทาย แอบแฝงด้วยการรอคอย o18
-
คู่นี้มีความต่างในหลายๆ เรื่องเลยอะ
แต่ทำไมช่างเป็นอะไรที่ลงตัวงี้นะ :really2:
...คงเพราะความรักละมั้ง :n1:
-
เห้ออออ
พี่ต้นอ้ะ รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สงสัยช่วงนี้งานยุ่ง ^^
ไปหาที่ชลบุรีเลยดีกว่า ๕๕
-
มีพี่เป็นสาววายก็ไม่บอก :laugh:
-
ตามมาจากบอร์ดนู้นนนน
ปูเสื่อนั่งรอที่นี่อีกคน
ว่างแล้วก็มานะพี่
รออยู่ ๆ ๆ
-
น่าัรักทั้งคู่ 555 กวนกันไปกวนกันมา
ชอบครับ มากๆด้วย
-
สนุกมากๆเลย อ่านไปขำไป o13
-
อ่านไปอ่านมาก็รู้ว่าคุณที มีอะไรมากกว่าที่คิดเยอะเลย ความรู้ ความคิด ความเด็ดเดี่ยว
ทักษะเข้าสังคม ความรับผิดชอบ ผู้นำ สภาพจิตใจ หน้าตา น้ำใจ และความพร้อมสำหรับความรัก
ผมไม่รู้ว่าเยอะขนาดไหน แต่เชื่อเหลือเกินว่าไม่น้อย (หมายถึงเยอะกว่าคนส่วนใหญ่)
ฉะนั้นผมว่าคุณทีน่าจะเอานายป้ออยู่นะครับ ลักษณะที่ให้ผลดีต่อการอยู่ด้วยกันคือการใจกว้าง ให้อภัย
ผมคิดว่าพวกคุณคงมีปัญหาที่ต้องการการแก้ไขปัญหาด้วยวิธีนี้มาให้เจอเรื่อยๆ
เพราะข้อเสียคือคุณป้อเป็นคนหล่อ และชอบทั้งผู้ชายและผู้หญิง (จากสถิติแล้วผู้หญิงเยอะซะด้วย)
ดังนั้นคุณที ต้องเอาความน่ารัก ความคิดดีๆ ผสมรวมกับความใส่ใจ ให้เขาไปนะครับ
ผมอยากให้คุณทีทำเพื่อเขาให้มากขึ้นน่ะครับ
ผมอยากให้คุณทีเต็มที่กับป้อให้มากขึ้นน่ะครับ เพราะความคิดความอ่านของคุณทีดีอยู่แล้ว
เหมือนอย่างที่พี่คุณบอกในรถ
“ทีไม่เคยทำให้พี่เสียใจสักครั้ง ทีฟังพี่นะ ทีเป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง และเป็นความคิดที่ดีตลอด
และเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ทีคิดและตัดสินใจ พี่ก็เชื่อว่ามันต้องออกมาดี”
ผมรู้ว่ามันไม่สามารถกำหนดอนาคตของใครได้ อะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิด แต่ผมอยากให้คุณทำให้ดีที่สุด
ช่วยเป็นอีกคู่ที่จะอยู่ด้วยกันยืดยาวไปตลอดให้หน่อยนะครับ มันคงทำให้ผมรู้สึกดี และมาส่งข่าวเรื่อยๆ นะครับ
ปล.
I ดีใจที่คุณมาลงเรื่องของคุณอย่างต่อเนื่อง (แถมช่วงนี้มีแต่ข่าวดีทั้งนั้น ยิ่ง Happy ^.^)
II อย่าลืมเข้าหาทางครอบครัวป้อบ้างนะครับ คู่คุณเป็นคู่ที่ผมรู้สึกลุ้นความก้าวหน้าที่สุดเลยครับ
เพราะคุณมีดีพอให้ลุ้น ถ้าพื้นฐานครอบครัวดี ก็มีชัยไปกว่าครึ่งครับ ช่วยรักษาปัญหาลิ้นกับฟัน
III เราอายุเท่ากันเลยนะครับ แต่ผมไม่มีอะไรเทียบคุณได้เลยสักอย่าง แต่การได้อ่านเรื่องของคุณ
ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นด้วยครับ ในหลายเรื่อง
IV I'll always pray for yours love to be long lasting or forever.
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวชีวิตดีๆ ครับ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แวะมาดู เผื่อน้องทีจะมา
-
o13อ่านไปขำไป มีเรื่องให้หัวเราะได้ทุกตอน
-
อ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ :bye2:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์39…เสียตัวเพราะแพ้บอลโลก
บ่นนำ
เมื่อสามสี่วันที่แล้วไปแสดงความยินดี กับปริญญาน้องรหัสมา พลางนั่งคิดถึงตัวเอง(ของขวัญที่ไอ้ปอให้มา…เอาตัวเองผูกโบว์ ของขวัญไรวะยิ่งนับวันยิ่งปวดหัว) เหมือนเพิ่งจะเล่าเรื่องรับปริญญาตัวเองไปหยกๆ 1ปีเร็วเหมือนกันนะเนี้ย ใครอยากทำอะไรก็รีบทำซะนะ จะได้ไม่เสียใจตอนที่หมดแรงจะทำ(บอกตัวเองด้วย) และก็เป็นกำลังใจให้เพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่เรียนด้วยนะครับ รู้ว่าการเรียนมันลำบากยากเย็นเนอะ แต่เมื่อจบแล้ววันรับปริญญานี่แหละมันภูมิใจ หลายคนยิ้มให้เรา แสดงความยินดีกับเรา ดีใจไปกับเรา ก็มีความสุขดีนะ จบออกไปทำงานก็จะได้สบาย(มั้ง) อย่างน้อยก็คงไม่ได้ตากแดด ตรากตรำ (ยกเว้นไอ้ปอ ยิ่งเรียนยิ่งเลอะมอมแมม)
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอน39…เสียตัวเพราะแพ้บอลโลก
เย็นวันพุธผมนั่งรถกลับบ้าน ผมไม่ว่างทั้งเจ็ดวัน แต่ผมต้องหาเวลากลับอาทิตย์ละสองครั้งเหมือนเดิม…ข้อตกลงของผมกับไอ้ปอ วันนี้แปลกเว้ย ไม่ยักเห็นหน้าไอ้ปอมารับมันคงมีธุระของมันแหละมั้ง ผมเดินไปขึ้นรถสองแถว สักพักก็มีมือมาสัมผัสกะโหลกผมเบาๆ
“นี่ทีนึง ไม่รอกูอยู่กับที่” ผมมองไปตามเสียง ไอ้เหี้ยปอ
“โห้ ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมา นึกว่าตายไปแล้ว ทุกทีเดินลงจากรถก็เห็นมึงทำหน้าลิงใส่ซะแล้ว”
“แม่งคำแรกก็ทักกูเป็นมงคลเลยนะ”
“เอาอีกไหมล่ะ กูจะได้สวดให้พรมึงต่อ”
“พอๆ กูไม่อยากได้บุญมากกว่านี้ล่ะ…ต่อไปมึงมาถึง ถ้ากูยังไม่มาให้มึงยืนรอนะ เข้าใจไหม”
“ไม่เข้าใจ ทำไมกูต้องยืนรอด้วย”
“ก็เผื่อกูซวย ติดไฟแดงทุกแยก”
“แล้วถ้ามึงมีธุระล่ะ”
“ไม่มี ถ้ามีก็จะมา มีไรไหม”
“กวนกูได้อีก…”
“กูหิวข้าวอ่ะ...ยังไม่กินข้าวเที่ยงเลย”
“ทำไมไม่กินล่ะ”
“กูกินก๋วยเตี๋ยวอิ่มนะเส่” ไอ้เวรปอกูอุส่าห์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ก๋วยเตี๋ยวเป็นคาร์โบไฮเดรตกินแล้วย่อยเร็ว กูว่ามึงกินโปรตีนนนนน ลงไปเพิ่มดีกว่ามั้ง” (กวนส้นตีนกู)
“555+ พูดซะกูอิ่มเลย”
“เออ งั้นก็แวะซื้อกับข้าวเข้าไปเลย” ผมกับไอ้ปอมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารตามสั่ง
“ปอกินไร”ผมถาม
“แล้วแต่มึง” อีกล่ะ กูล่ะเบื่อคำนี้เพราะกูคิดไม่ออกเหมือนกัน ผมนั่งที่โต๊ะเอามือค้ำคาง มองเมนูที่ติดผนัง
“เอายำทะเล 1” ผมพูด พนักงานร้านจด ไอ้ปอมองหน้าผม จนผมสงสัย
“มองทำไม ไม่กินทะเลรึไง”
“555ยำทะเล มองหน้าแล้วน่าจะสั่งยำปลากระป๋องกิน” กูโดนไอ้ปอกัดไปแล้ว1ดอก
“หน้ากูมันโบร่ำโบราณขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออ” (เต็มสองรูหูกูเลย เออ ได้ฟังชัดจริงๆ) ผมขมวดคิ้ว
“มึงพูดเองนะเว้ย กูไม่ได้พูด 555น่ารักขนาดนี้กูจะว่ามึงลงได้ยังงายยยย” มันพูดพลางเอามือมาจับแก้มผม
“อย่ามาเน่า ตบหัวแล้วลูบหลังกูหนี่หว่า”
“555” หมาปอหัวเราะเสียงดัง
“ไม่ดูหน้าตัวเอง หน้ายังกะปลาไหลถูกไฟรน”
“มันเป็นยังไงวะ กูยังไม่เคยเห็นเลย” (อย่าถามให้มันมากนัก กูก็ไม่รู้)
“เร็วๆรีบสั่ง”
“อืมมม เอาไรดีล่ะ กูอยากกินผัดกระเพรา เอากระเพราหมูกรอบ เอ้ย!ไม่เอา เอากระเพราหมูสับดีกว่า” คิดตั้งนานสุดท้ายก็กระเพรา
“กูถึงว่าคิดนาน แล้วไม่กินหมูกรอบ ที่แท้ก็กลัวฟันปลอมหลุด 555เลยกินหมูสับแทน” กูกัดคืนบ้างนะปอ เด็กร้านจดอยู่แอบหลุดขำ
“เออ กูขี้เกียจถอดล้างวะ เห้ย ไม่ใช่ กูยังไม่ได้ใส่ฟันปลอมเว้ย ของแท้ล้วนๆ พ่อให้มา ฟันแข็งดี ไม่มีหักกลางลำ ลองดูไหมล่ะ”
“ทำไม ฟังดู…. มันไม่เหมือนมึงพูดถึงฟันเลยวะ”
“พูดถึงฟันสิ ฟันอย่างเดียว ฟันแท้ๆ แน่นอน ฟัน ฟัน ฟัน แล้วก็ฟัน” ไอ้เหี้ยมึงจะย้ำไรหนักหนา เดี๋ยวพนักงานเค้าจะเข้าใจถูก เอ้ย!ผิด
“เออ ฟันก็ฟัน” (ไอ้บ้ากาม) ได้ยำทะเล ต้มยำปลา ไข่เจียวหมูสับ และกระเพราหมูสับ แล้วออกจากร้าน ไปต่อที่ร้านผลไม้
ผมเห็นเงาะที่ปักป้ายไว้ โลละ 40 เอ้ยมันแพงขนาดนี้เลยเหรอวะ จำได้ครั้งล่าสุดยังซื้อโล10บาทอยู่เลย
“เงาะ โลเท่าไหล่ครับ” ผมถามเพื่อความชัวร์ แม่ค้าคงคิดในใจ (มึงก็แหกตาดูสิวะ)
“40 จ๊ะ” แม่ค้าตอบเสียงนิ่มๆ
“แพงวะปอ” ผมกระซิบไอ้ปอเบาๆ
“เจ๊ เพื่อนผมบอกว่าแพงไป ลดลงหน่อยได้ป่าว อยากกินแต่มันแพงอ่ะ” ไอ้ปอพูดเสียงดังฟังชัด ผมมองหน้าไอ้ปออย่างรวดเร็ว มันอมยิ้มที่มุมปาก (ประจารว่ากูงกได้อีก)
“ลดสุดๆแล้วจ๊ะ เงาะมีมาน้อย”
“เจ๊บอกลดไม่ได้ ทีมึงจะซื้อไหม”ไอ้ปอหันหน้ามาถามผม ผมยังลังเลคิดอยู่
“เจ๊มันมีเงินเยอะนะ คิดดูเหอะ40บาทมันยังไม่กล้าซื้อ” มึงไม่ต้องแหกปากย้ำก็ได้ กูได้ยินชัด กูก็อายคนด้วยเริ่มมองแล้ว ผมยิ้มเจือนๆหลบหน้าแม่ค้านิดๆ
“ซื้อจิปอ” ผมพูดกับไอ้ปอเบาๆ อยากออกจากตรงนั้นให้เร็วมากกว่า
“เออ เป็นบุญเงาะเจ๊ที่ได้ตังค์ไอ้ที” (ไอ้หน้าปลาไหลมึงจะพูดทำไม กูอายยยย)
“เงาะโรงเรียนเหรอครับ” ผมพูดยิ้มๆ (ก็รู้อยู่นะ ว่าเงาะโรงเรียน) แต่พูดแก้เขิน ถ้าอยู่นิ่งยิ่งจะทำไรไม่ถูก
“จ๊ะ เงาะโรงเรียน” แม่ค้าตอบยิ้มๆ
“อ๋อ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นเงาะแม่ค้า ที่แท้ก็เงาะโรงเรียนฝากมาขาย” ไอ้ปอปล่อยมุก ผมกับแม่ค้าอดไม่ได้ที่จะไม่หัวเหราะ (แม่งเอ้ย ทำหน้านิ่งได้อีก)
“มึงอย่าพูดมากปอ เร็วๆ ฝนกำลังจะตก” ผมเร่งไอ้ปอ เมื่อเห็นฝนปรอยๆ
หลังจากซื้อเงาะกับแม่ค้าเราก็เดินขี่รถกลับบ้านอย่างรวดเร็ว พ่อ แม่ ผม ไอ้ปอ นั่งกินข้าวร่วมกัน ผม คิดถึงพี่ผมเหมือนกัน นานๆจะได้กลับบ้านครั้ง ไปใช้ทุนก็ได้ไปไกลๆ บางครั้งเทศกาลหยุดยาวก็ติดเวร(ป่านนี้พี่กูกินข้าวยังวะ แล้วจะกินข้าวกับอะไร อร่อยรึป่าว) แต่ไอ้ปอนี่สิ ทำไมมันเนียนมากๆ ยักกะเป็นครอบครัวเดียวกัน มันไม่มีความเขินอายกับครอบครัวผมเลย ผมไปบ้านมันเกร็งจนหำหด ไม่กล้าแม้กระทั้งจะไปนั่งกินร่วมโต๊ะกับพ่อแม่มัน
“ปอ กลับบ้านตัวเองบ้างป่าว” ผมถามในห้อง หลังจากที่กินข้าวเสร็จ
“ก็กลับอยู่นะ” มันตอบเบาๆ
“กลับอยู่นะ งั้นก็แสดงว่ากลับไม่บ่อยอ่ะดิ”
“ก็เรื่อยๆ”
“ต่อไปกลับทุกวันนะ”
“ทำไม ไม่อยากให้กูอยู่บ้านมึงเหรอ” (ไอ้นี่ มีงอนๆ)
“ป่าว ไม่ใช่ยังงั้น แค่อยากให้พ่อแม่มึงภูมิใจในตัวมึงเหมือนกัน ลูกชายคนโตทำงานเต็มตัวแล้วนี่” ไอ้ปอมันจบปวส.แล้วนะ มันไม่เรียนต่อครับ ผมก็ไม่บังคับมันหรอก มันตัดสินใจเอง ผมเห็นมันตั้งใจทำงานก็โอเคแล้วครับ (ไม่ขยันได้ไงล่ะ รถเป็นส่วนนึงในชีวิตมันเลยล่ะ …เผลอๆรักมากกว่าผมอีก)
“กลับ ไม่กลับ พ่อแม่กูก็รู้ว่ากูอยู่นี่ ก็ไม่ว่าอะไรหนิ”
“กูรู้ว่าเค้าจะว่ารึไม่ว่ามึงก็มา แต่กูก็อยากให้มึงกลับบ้านบ้าง ทำดีกับพ่อแม่มึงให้มากกว่าทำดีกับพ่อแม่กูนะ เพราะพ่อแม่มึงเลี้ยงมึงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย แต่พ่อแม่กูเพิ่งเห็นมึงตอนที่มึงเท่าฝาหอยปั๊มเซล”
“555 คร๊าบบบบ เมียที ทราบแล้วคร๊าบบบบ”
“ไอ้ปอ” ผมทำเสียงดุ
“ว่างๆมึงก็ทำตัวเลวให้กูเห็นมั้งดิ กูอยากเห็นว่ามึงจะเลวเป็นไหม”
“อ้าววว ไอ้นี่ กูด่ามึงอยู่ทุกวันนี้ กูยังไม่เลวอีกเหรอ”
“ยัง ยังไม่เพียงพอ ยังไม่ครึ่งนึงของกูเลย”
“55 ไอ้ปอ มึงก็รู้เนอะว่ามึงทำตัวเลว ก็ยังโอเค ยังมีความรู้สึกนึกคิด ถึงจะไม่มีความละอายก็เหอะ”
“มึงด่ารึมึงชมกูวะ…มานี่มาดูบอลกันดีกว่า พนันกับกูไหมว่าทีมไหนจะชนะ”
“กูเพิ่งจะชมว่ามึงระลึกความชั่วมึงได้ มึงก็ชวนกูเล่นพนันเลยเนอะ”
“เออหน่า เร็วๆ แพ้ก็ไม่เสียไรมากหรอก แค่เสียตัว เอิ๊กๆ” (มึงอ้าปากกูก็เห็นไปถึงกระเพาะมึงแล้วปอ)
“กูอยากดูอยู่นะ แต่กูต้องไปทำงานเช้าอ่ะดิ กูอาบน้ำคงนอนเลย” ผมเลี่ยงๆ พูดเสียงเบาๆ
“ มันยังไม่ดึกเลย มาเร็วๆ ถ้ากูแพ้ กูจะยอมเสียตัว บีบนวดให้มึงจนกว่ามึงจะพอใจ เรียกบริการกูได้ตลอด24ชั่วโมง” (อืมน่าสนใจมึงไอ้ปออย่าได้นอนเลย อยากจะบอกว่าการนวดของไอ้ปอขั้นเซียนนะโว้ย มันนวดให้ผมบ่อย ซึ่งการนวดแต่ละครั้งก็อย่างว่า มีข้อแลกเปลี่ยนเป็นธรรมดา… อย่ารู้เลย)
“แล้วถ้ากูแพ้ละ” จะคิดเอาแต่เอาแต่ได้อย่างเดียวไม่ได้ มันยื่นข้อเสนอมาจุใจขนาดนี้มันก็คงต้องการเยอะเหมือนกัน
“ถ้ามึงแพ้ มึงก็เสียตัวบริการกู ตลอด24ชั่วโมงเหมือนกัน เห็นไหมเท่าเทียมกันจะตาย”
“เวลาน่ะเท่าเทียม แต่ประเด็นหลักกูว่ามันน่าจะอยู่ที่กิจกรรมบริการมากกว่ามั้ง” ผมมองไอ้ปอด้วยหางตา ไอ้ปอยิ้มก่อนจะตอบว่า
“ก็แค่ตื่นทุกครั้งที่กูสะกิด เห็นไหมไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ส้นตีนนนนน กูไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี”
“กูไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกที กูก็จะปล่อยให้มึงพักอยู่หรอก”
“ไม่เอากูไม่รับข้อเสนอ แม่งเสียมือมานวดให้กู ถ้ากูหลับไปก็ไม่รู้แล้วว่ามึงนวดรึไม่นวด แล้วจะให้กูเสียตูด ทั้งคืน มีหวังกูนั่งไม่ลงแน่”
“555 อ่ะๆเห็นว่าเป็นผัวเมียกัน คนกันเอง กูลดให้มึง ถ้ากูชนะ จะเตะเข้ากี่ประตูก็ช่าง กูขอมึง2ประตู แต่ถ้ากูแพ้ กูบริการมึงเหมือนเดิม เอาป่าว” ข้อเสนอครั้งนี้ก็น่าสนนะ (ปกติกูก็เสียให้มึงครั้งนึง ถ้าแพ้ก็โดนอีกครั้ง คงไม่เสียหายมั้งเนอะ …แต่ถ้ากูชนะขึ้นมา มึงอย่าหวังว่าจะได้นอนเลยไอ้ปอ กูจะให้มึงนวดจนถึงสว่าง ให้เลิกคิดเรื่องการพนันอีกไปเลย)
“ตกลง เอาตามนี้” ผมยักคิ้วให้ไอ้ปอ (มีทีมโปรดในใจอยู่แล้ว)
“กูใจดี ให้มึงเลือกก่อนเลย” (เข้าทางกู) รอบ8ทีมสุดท้าย แต่สถิติเท่าที่ดูบอลโลกปีนี้มา ส่วนใหญ่พลิกล๊อคตลอด อย่างว่าเอาแน่เอานอนไม่ได้ (คิดไปคิดมาเริ่มสับสน...แต่กูก็มั่นใจในบราซิลสุดๆ)
“บราซิล” ผมตอบอย่างมั่นใจ (เอาเส่ ไอ้ปอ มึงจะมาต้านทานความแข็งแกร่ง แชมป์5สมัยของกูได้ไง)
“โห้ ยังงี้ต้องต่อลูกให้กูหน่อยล่ะมั้ง” ไอ้ปอเสียงอ้อนวอน
“ไม่มีทาง” ผมตอบอย่างเย็นชา
“แน่ใจ” ดูมันเสียงเข้มๆพิลึก
“มาก” กูก็ตอบซะอย่างมั่นใจเหมือนเดิม
“ดี ให้มันได้อย่างงี้สิว่ะ” (มึงก็พูดซะมั่นใจเลยเนอะ ข่มขวัญกูเหรอ ไม่มีทาง กูมั่นใจทีมบราซิลสุดรักของกู ลูกพ่ออย่าทำให้พ่อต้องผิดหวังนะ)
“หัดสเช้ยยยย” เสียงผมจามเองครับ ออกเสียงตัวs ด้วยนะ(นี่แหละฝรั่งจาม) สงสัยโดนฝนตอนขี่รถกลับจากตลาด
“อ่อนวะ โดนแค่เสี้ยนฝนก็ไม่สบายซะแล้ว …คู่ต่อสู้กูจะรอดไหมเนี้ย”
“เสี้ยนฝนมันคืออะไรวะ ภาษาวัยรุ่นเหรอ กูไม่รู้จัก”
“มึงเคยเห็นเสี้ยนไม้ไหม มันคือส่วนเล็กมากๆของไม้ เสี้ยนฝนมันก็คือส่วนเล็กๆของฝน” (อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง…มีมึงคิดได้คนเดียว)
“ไอ้บ้า กูไม่ได้มีภูมิต้านทานสัตว์เท้ากีบ เหมือนมึงนี่ ที่จะทนฝนทนร้อน”
“555 ภูมิต้านทานสัตว์เท้ากีบ อะไรวะ หมูเหรอ”
“ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ควายน่ะชัดไหม ปีที่แล้วยังเห็นวิ่งแข่งอยู่เลย ลืมชาติกำเนิดไอ้นี่”
“น่านนน นั่งคุยกันท่าจะไม่รู้เรื่อง นอนให้น้องชายกูคุยดีกว่ามั้ง” ไอ้ปอแกล้ง(รึมันจะทำจริงๆวะ) ผลักผมนอนลงแล้ว ขึงมือผมไว้
“เห้ยๆ ปอ ยังไม่รู้แพ้รู้ชนะเลยยยย”
“แต่กูรู้แล้ว” มันพูดยิ้มๆ
“กูยังไม่อาบน้ำ อาบน้ำก่อน” (หวังว่ากูอาบน้ำเสร็จบอลคงมาพอดี)
“จ๊วบบบ” ไอ้ปอหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“อาบเร็วๆนะ” (ฝันค้างเหอะมึง กูกะเวลาไว้แล้ว อาบน้ำเสร็จปั๊บดูบอล บอลจบมึงก็นวดกูทั้งคืน 555สะใจ) ไอ้ปอลุกออกจากตัวผม แล้วดึงมือผมลุกขึ้นด้วย ผมยักคิ้วให้มันแล้วยิ้มมุมปากข้างเดียว เดินเข้าห้องน้ำ ผมอาบน้ำเล่นๆในห้องน้ำอยู่สักพัก
“ทีอาบน้ำอยู่ รอแปปนึง” เสียงไอ้ปอตะโกนแถวๆระเบียง(มันบอกใครวะ)
“ทีไม่รู้ใครมาหามึงวะ มันรอตากฝนอยู่หน้าบ้าน” (มึงไม่รู้ว่าใครแล้วกูจะรู้ไหมเนี้ย)
“ปอ มึงก็ไปเปิดประตูบ้านให้เค้าสิ ไอ้นี่ก็รู้ว่าเค้ายืนตากฝนยังบอกให้เค้ารออีก”
“ไม่เอาอ่ะ กูไม่รู้ว่าเป็นใคร อ้างว่าเป็นเพื่อน เผื่อเป็นโจรล่ะ”
“บ้าน่ะปอ โจรมันก็กลัวเปียกฝนนะโว้ย มันไม่แกล้งหรอก รีบไปเปิดให้เค้าหน่อย”
“กูว่าทางที่ดี มึงรีบออกมาดูดีกว่า ว่าใช่ไหมแล้วกูจะไปเปิดให้”
“เออๆ” ผมเร่งไม่ถึงนาทีก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา
“ไหนๆ” ผมรีบเดินไปที่ระเบียง (ไหนวะ ไม่เห็นมีใครเลย)
“ไหนวะปอ” ผมถามย้ำมองมาที่ไอ้ปอ เห็นมันยืนอมยิ้มเอามือคล้ำประตู
“กูนี่ไง เป็นไงล่ะแผนสูงนักนะ คิดจะแช่ตัวอยู่ในห้องน้ำ ไม่ออกมาจนกว่าบอลจะมาน่ะดิ” (เห้ย…รู้ความลับกูได้ไงวะ) คนอ่านคนไหนบอกมัน บอกมาซะดีๆ
“เห้ย ทุกวันนี้ไอ้ปอแสนรู้จังเว้ย” ผมฉีกยิ้ม (รู้ทางกูหมดเลย)
“กูรู้ตั้งแต่มึงยิ้มยักคิ้วให้กูแล้ว มีพิรุธผิดสังเกต” มันเดินมาที่ผม อุ้มผม แบกขึ้นบ่า
“เสื้อผ้าไม่ต้องใส่กันแล้ว โทษฐานหลอกกู” ไอ้ปอวางตัวผมไว้ที่เตียง มือนึงดึงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของผมออก มันนั่งทับที่ต้นขาผมไว้ พลางถอดเสื้อตัวเองออก มันโน้มตัวลงมาดูดปาก มือทั้งสองก็จับที่มือผมไว้ (บรรยายแค่นี้ก็พอเนอะ …เอาเป็นว่าบอลยังไม่เริ่มเลย ผมก็เสียประตูให้มันซะแล้ว)
หลังจากเสร็จกิจกาม ไอ้ปอก็นอนกอดผมดูบอล
“แม่งเอ้ย ไอ้บราซิลอย่าทำให้กูเสียประตูอีกครั้งนะ” ผมพูดหลังจากที่เห็นลูกทีม (ทำยังกะเป็นผู้จัดการทีมเลยวะ) เล่นเริ่มให้เค้าบุกหนักขึ้น
“อะไรที อะไร ถ้าทีมมึงแพ้จะเสียอีกครั้งได้ไง สองครั้งตามตกลงนะเว้ย”
“ไอ้ปออย่าเบี้ยว ข้อตกลงสองครั้งนะเว้ย” (ก็ผ่านมาแล้วครั้งนึง ก็เหลือครั้งนึงดิ..ถ้ากูแพ้แต่ถ้าชนะมึงต้องชดใช้)
“ก็สองครั้งไง แต่เมื่อกี้ มันเป็นหน้าที่มึงประจำอยู่แล้ว ไม่นับรวม” (อ๊างงงงงงงง ไอ้ปอเพิ่งรู้กูมีหน้าที่นี้ )
“จริงเหรอ กูตกลงยังงั้นเหรอ…ใครบัญญัติหน้าที่ให้กูวะ”
“เออ”
“ทุกวันนี้มีละเอียดในคำพูด ทีหลังจะพูดอะไรกับมึงกูต้องระวังแล้วว่ะ”
“ได้มาจากใครล่ะ” มันประชดผม (แม่งเอ้ย อย่าแพ้นะลูก กูไม่อยากเสียสามประตูในคืนเดียววววว ถ้ากูชนะขึ้นมามึงหนาวแน่ๆ)
ทุกนาทีมีค่ายิงนัก กูลุ้นจนตัวโก่ง จนมาถึงวินาทีที่ผมช๊อค
“ไอ้เหี้ยยยยย ไอ้โล้น ไอ้เมโล่ ทำงี้ได้ไงวะ โอ้ยยย มึงก็กลัวชนะเหรอวะ ถึงได้โม่งเข้าประตูตัวเอง โอ้ยย กรรม” (แม่งเอ้ย นำเข้าอยู่ดีๆให้กูดีใจเล่น)
“55 มันกลัวชนะขาดวะ ขอบใจๆ ต่อไปเนเธอร์แลนด์กูเอาจริงแล้วนะ”
“ถุยยย ทีมกูไม่เตะเข้าประตูตัวเอง ไข่มึงก็ยังไม่แตกหรอกปอ”
“ไข่เนเนเธอร์แลนด์ที ไม่ใช่ไข่กู เจี๊ยวววว” ไอ้ปอพูดพลางหดคอเอามือกุมไข่ตัวเอง
หลังจากได้เสมอเนเธอร์แลนด์คงได้ใจ แม่งรุกฉิบหาย ไอ้บราซิลกูก็ท่าจะแย่ ไม่ท่าจะแย่หรอก มันแย่แล้ว เมื่อเนเธอร์แลนด์ตอกย้ำไปอีกดอก 2:1
“แม่งเอ้ย ไอ้อ่อน กูลงเล่นยังจะดีกว่า” ผมบ่นมองหน้าไอ้ปอ เห็นมันยิ้มทำลอยหน้าลอยตา รู้ตัวทันที(กูพลาดดดดแล้ว)
แค่นั้นยังไม่หน่ำใจ บราซิลไปย่ำเค้าอีก โดนใบแดงไล่ออกจากสนาม (อืมมมม กูว่ากูเลือกบราซิลนะ ไมมันยังกะเบนซิลสารก่อมะเร็งวะ เนื้อร้ายชัดๆ) จบเกมส์เป็นไปตามคาด (ไอ้ปอคาด) บราซิล+ผม แพ้อย่างขายหน้า ผมทำหน้าเศร้ามองหน้าไอ้ปอ (ปอ สัญญาทีพูดเล่นนะครับ ให้อภัยคนปากพล่อยๆอย่างทีเถอะ) คิดอ้อนวอนมัน เผื่อมันเห็นใจ
“เอาอีกคู่ไหมล่ะ” ไอ้ปอมีเยาะ ไอ้นี่กูขอความเมตตา ยังจะมาซ้ำเติมกูอีก คิดเหรอว่ากูไม่กล้า…จะเอาดีรึป่าววะกู เอาก็เอาวะทุ่มสุดตัว…แต่กูจะไปเชื่อใครได้บราซิลทำกูแสบ(ตูด)นัก
“ได้ ไม่มีปัญหา กูเลือกทีมก่อน” (อะไรทำให้กูมั่นใจตอบไปอีกแล้ว พล่อยอีกแล้วนะไอ้ที)
“ได้ แต่เกมส์นี้จ่ายกูก่อนแล้วกัน กูไม่อยากให้ใครค้างหนี้วะ” (ภายในไม่กี่ชั่วโมงมึงจะเอากูสามครั้งเลยเหรอ โหดไปมั้ง)
“เห้ย อย่าเพิ่งสิ เกมส์ยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร เอาเป็นคืนๆไปดิ คืนนี้สองคู่กูก็เล่นสองคู่ จบแล้วค่อยว่ากัน” ตายเป็นตายวะ เกิดมาชาติเดียว…กูว่าแล้วบอลโลกปีนี้เป็นไปตามสถิติ บอลรองเป็นต่อ งั้นกูเลือกกานา (กานาจ๋า ชำระแค้นให้พ่อที อยากทำให้ขายหน้าอีกนะเว้ย จะได้หายกันกับไอ้ปอ…)
“ว่าแต่รวบยอดทีเดียว ไหวเหรอ 4ครั้งติดเลยน๊า” เสียงเยาะอีกครั้งของไอ้ปอ
“จะ4ครั้งรึหายกันได้รู้คืนนี้ล่ะปอ เอ๊ะ รึรอบนี้จะพิเศษเพิ่มขึ้นวะ” (กูมั่นในในกานากูสุดๆ(อีกแล้ว)…เพราะเมื่อกี้ตั้งใจยังพลาดได้ รอบนี้มั่วๆน่าจะได้)
“แล้วแต่ ว่ามา”
“ได้พูดง่ายๆอย่างงี้สิ …ถ้ากูแพ้เกมส์นี้(ทำยังกะตัวเองลงไปเล่นด้วย) กูจะให้มึงเพิ่มเป็นสาม ถ้ากูชนะ การเสียประตูหายกัน และมึงต้องเป็นทาสกูสองวัน กูใช้มึงได้ทุกอย่าง 48 ชั่วโมง ไม่ใช่แค่นวดเท่านั้น”
“แสดงว่าถ้าเกมส์นี้กูชนะอีก รวมเป็นห้า”
“อืมม แต่ถ้าแพ้ 48 ชั่วโมง กูเก็บเป็นชั่วโมงนะ กูคิดเฉพาะเวลาที่กูลืมตาเจอมึง”
“ยังไง”
“ก็กูไม่ได้อยู่บ้านตลอดสองวันเพราะไม่มีวันหยุด ดังนั้นกูจะคิดเป็นวันไม่ได้ กูเก็บเป็นรายวันชั่วโมง ถ้ากูเจอมึงตอน6โมงที่มึงไปรับ สิ้นสุดที่กูหลับตานอนตอนสี่ทุ่ม แสดงว่ามึงเก็บไปแล้ว4ชั่วโมง กูตื่นอีกทีตี5 มึงไปส่งกูตอน 6โมง มึงเก็บไปอีก1ชั่วโมง แสดงว่า กูมาแต่ละครั้งมึงเก็บเวลาได้5ชั่วโมง กูก็มีสิทธิ์ใช้มึงทั้ง5ชั่วโมง”
“ไอ้เหี้ย โหดไปมั้ง เล่นนับชั่วโมงเลยเหรอ กูนึกว่าสองวันก็สองครั้งที่มึงมา”
“โหดไร ทีจะเอากู5ครั้งติด ในคืนเดียว มันไม่โหดเลยใช่ไหม …ตกลงจะเอาไม่เอา”
“กูต้องเป็นทาสมึงเกือบ10วันเลยเหรอ”
“ใช่ 9วันกับอีก3ชั่วโมง ที่กูเดินทางมาชลบุรี555”
“ได้ ก็ได้ มึงจะใช้กูทั้งวี่ทั้งวันเลยรึไงวะ…อย่างน้อยมึงนอน กูก็นอน กูก็เร่งให้มึงนอนตั้งแต่สองทุ่มก็ได้วะ555”
“กูนอนเร็วเวลาวันก็ยืดออกนะเว้ย เก็บเป็นชั่วโมง”
“เออๆ ก็ได้ เอาไรว่ามา”
“กานา ดูสรีระแล้วใช้ได้ สีผิวบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง” เชียร์อย่างออกนอกหน้า ว่าไปฝีตีนสองคู่นี้ก็พอๆกัน แต่ดูรูปร่างแล้วกานาดำกว่า(เกี่ยวไหมเนี้ย) ช่างเหอะดูน่าจะฟิตกว่าแล้วกัน
“กูอุรุกวัยก็ได้ มึงรู้จักอุรุกวัยน้อยไป” เอ๊ะทำไมมันถึงมั่นใจ
“ฟลุ๊คเข้ามาล่ะสิ ทีนี้ล่ะจะได้เจอของจริง ปล่อยให้หลงเข้ามานานแล้ว”
“ขี้โม้ว่ะ แพ้ขึ้นมาหรอก กูจะจับเอา5ครั้งติดไม่ให้หายใจเลย”
“ไอ้ไม่เจียมบอดี้ ดูทีมตัวเองก่อนเหอะ เคยเป็นแชมป์ป่าวอ่ะ เอ๊ รึว่าเป็นเยอะจัดจนนับนิ้วไม่ถูก555 อ่ะกูให้ยืมมือนับ” ผมกางมือต่อหน้าไอ้ปอ (กานากูก็ไม่เคยเป็นแชมป์นี่หว่า)
“หยามจริงๆ เดี๋ยวกูสั่งอุรุกวัยถล่มแบบไม่ได้เลี้ยงเลย”
“55 เอาดิ บอกเบอร์มาเดี๋ยวกูกดให้ …กูพูดมากเริ่มหิวน้ำแล้ววะ ทดลองใช้มึงได้ป่าว”
“น้ำมีน่ะมีเยอะด้วย เอาอีกไหมล่ะ เก็บหนี้นัดที่แล้วดีกว่ามั้ง”
“เตรียมไว้เยอะๆแล้วกันปอ กูอยากกินน้ำมึงมากเลยนะ กลัวแต่จะไม่มีโอกาสนะสิ บอลมึงเป็นรองเยอะ” (เก่งไม่เก่งอีกเรื่อง ขอกูโม้ไว้ก่อนแล้วกัน) ผมลุกจากเตียง เดินมากินน้ำที่โต๊ะ แล้วเดินไปใส่กางเกง(นอนคุยกันยังไม่ใส่เสื้อผ้าเลย)
“ใส่ไปก็เท่านั้น เดี๋ยวก็ได้ถอด” ไอ้นี่ก็ปากดี
“รออยู่” ผมยิ้มเยาะไอ้ปอ ผมกลับไปนอนที่เดิม ไอ้ปอเขยิบตัวมาโอบกอดผมไว้ ผมกับมันหลับไปด้วยความเพลีย มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เสียงนาฬิกาที่ไอ้ปอตั้งปลุกไว้ตีหนึ่งครึ่ง ผมได้ยินแต่ก็ยังหลับตา ไอ้ปอปิดนาฬิกา เดินไปเปิดทีวี แล้วกลับมานอนที่เดิม
“ทีๆ บอลมาแล้ว” ไอ้ปอปลุกผมเบาๆ
“เออๆ กูดูไม่ไหว” ผมพูดงัวเงีย
“เดี๋ยวมึงก็หาว่ากูโกง”
“ไม่ว่าหรอก พรุ่งนี้กูเปิดเน็ตดูผลแต่เช้าก็ได้” ผมยังงัวเงียเหมือนเดิม
“ไม่ทันแล้วมั้ง จบเกมส์กูทวงสิทธิ์กูเลยนะ” (มึงจะเงี่ยนอะไรหนักหนาวะ)
“อืม ๆ กูไม่ลืมตา แต่กูได้ยิน ดูไปเหอะ” ผมพูดเลี่ยงๆก็คนง่วงนอน
ไอ้ปอมันก็ดูไปสักพัก เสียงมันก็ลุ้นเป็นช่วงๆ เชียร์คนเดียวมึงยังพูดอีกเนอะ (ไปเชียร์ไกลๆหูกูหน่อยก็ไม่ได้) มันก็พยายามจะเบาอยู่หรอกแต่บางครั้งมันคงลืมตัว (เสียงทีวีเนอะกูหลับได้อยู่หรอก แต่เสียงมึงนี่สิ บ้างครั้งกูก็สะดุ้ง) ผมก็เลยค่อยๆหรี่ตาขึ้นดู ไอ้ปอหอมแก้มผม
“ดีมาก ดูเป็นเพื่อนกัน กูจะได้มีเพื่อนคุย” ผมกับไอ้ปอก็ต่างคุยโม้ทีมตัวเองใหญ่เลย ( บางทีไอ้อุรุกวัยก็ทำกูเสียวๆหลายครั้งเหมือนกัน)
จนมาถึงวินาทีที่ผมดีใจเมื่อทั้งสองทีมมีแต้ม1:1 แต่กานาได้ยิงจุดโทษในช่วงท้ายเกมส์
“ในที่สุด สวรรค์ก็มีตา มิอาจทนเห็นกูโดนข่มขืนได้555ไอ้ปอ มึงเตรียมตัวตาย ..3…2…1” ผมให้จังหวะลูกทีมตั้งสมาธิแล้วเตะ
“ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยย” (กูดีใจยังไม่ถึง5วิ มันก็มีความรู้สึกเหมือนมีคนโยนกูลงทะเลอาร์คติก) ไอ้กียานเตะไม่เข้า(มัวแต่ยานอยู่นั้นแหละ) มาลุ้นอีกทีเตะลูกโทษ 4:2 ไม่อยากบรรยายมาก (ไอ้กานาตัวดีได้2)
“555 ไปว่ามัน ทีมกานามึง มันก็พยายามเต็มที่แล้วล่ะ” ไอ้ปอพูดความขุ่นเคืองกานาเริ่มเกิด (เล่นไรกันวะเนี้ย) ไอ้ปอมันยิ้มเหล่มาทางผม
“รู้ผลแล้วเริ่มท่าไหนดีวะ”
“ปอ กูว่าเรานอนต่อเหอะ ควรนอนวันละ6-8ชั่วโมงนะ สุขภาพจะได้ดี” ผมยิ้มเจือนๆ
“น่านนนน ไม่มีทีอย่ามาเบี้ยว อย่ากูมันต้องเอาอย่างน้อยวันละ6-8ครั้ง สุขภาพจะได้ดี” มันยิ้มมุมปาก
“ไอ้บ้า 6-8ครั้งขนาดนั้น มึงก็ไม่ต้องทำไรกินกันพอดีเฉลี่ย 3ชั่วโมงครั้ง”
“อ้าว ลองดูไหมล่ะ กูทำลายสถิติได้ด้วย” ไอ้ปอไปปิดทีวี เดินมาที่เตียงเริ่มเอาลิ้นมาวนเวียนหลังใบหูแล้วสิ จะไม่ให้มันก็กลัวจะผิดสัญญา จะให้มันก็เยอะเกินไป
“ปอออ กูว่าทยอยจ่ายก็ได้เนอะ มึงว่าไหม” อ้อนวอนมันไว้ก่อน
“ได้ไม่มีปัญหา แต่กูเก็บดอกแพงนะ” (ไอ้เหี้ย มีดอกอีก)
“ว่าไป คนกันเองแท้ๆ ดอกเดิกอะไรเหล่า น๊านะหยวนๆกันหน่อย”
“ดูก่อนแล้วกันว่าครั้งนี้จะทำให้กูพอใจได้แค่ไหน ครั้งนี้ก็อยากเพิ่มท่าซะด้วยสิ” (อ๊างงงง ไม่เฉพาะเสียตูดแต่ต้องทำให้มันพอใจด้วยเหรอวะ …กูแพ้บอลรึกูติดหนี้มันสิบล้านวะเนี้ย…ตกลงกูต้องบริการมึงอย่างดีใช่ไหม)
“แหมปอ มึงน่ารักจะตาย กูว่ามึงต้องเป็นคนใจดีด้วย จริงไหม” อ้อนๆมันเข้าไว้ (ไอ้เอาเข้เอ้ย ทำไมกูต้องมาพูดดีกับมึงด้วยวะ)
“เออ ให้ได้อย่างงี้สิ พูดเพราะๆ หวานๆกับกู บอกไรก็ทำตามเดี๋ยวยืดเวลาใช้ให้” มันพูดระยะประชิดปลายจมูกมันชนปลายจมูกผม ก่อนที่มันจะสอดลิ้นเข้าไปในปาก
“จ๊วบบบๆ” พอๆแค่นี้ไม่บรรยายมาก เด็กใจแตกหมด
และแล้วเช้ามืดก่อนสว่างคืนนั้นผมก็ต้องเสียประตูไปอีกสองครั้ง (เท่ากับกานาเตะโทษได้จากอุรุกวัย) คางเหลืองเลยกู นับรวมหัวค่ำด้วยโดนสามเด้ง เป็นประวัติการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ผมต้องนอนกอดผ้าห่มร้องไห้(เวอร์ไป) ยังไม่ได้หลับไม่ได้นอน ก็ต้องลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัว ให้ไอ้เหี้ยปอมาส่งขึ้นรถ6โมง (หน้ากูคงเยินๆพอๆกับตูดเลยมั้ง อดหลับอดนอน ไอ้นี่ได้ทีก็ไม่ถนอมกูหรอก)ไอ้ปอมันยืนส่งผมหน้าประตูรถทัวร์
“รีบๆกลับมานะครับ รอเก็บหนี้อยู่ อย่าหนีหนี้ล่ะ ไล่ฟันถึงกรุงเทพเลยนะคร๊าบบบบ” มันทวงหนี้ผมในขณะที่ผมก้าวขาขึ้นรถ ไอ้คนข้างหลังต่อขึ้นอีก4-5คนมองเป็นตาเดียวกัน (ไอ้เหี้ย มึงอย่ามาทวงหนี้กูตอนนี้ดิวะ คนเค้าจะหาว่ากูไม่มีอันจะกิน ไปยืมเงินนอกระบบกับพวกแก๊งค์ทวงหนี้โหด)
“อย่าให้ถึงทีกูนะมึง” ผมชี้นิ้วชี้กับนิ้วกลางติดกัน ยิงไปที่มัน คนก็ยิ่งมอง สังสัยคิดกันอยู่หรอกว่าเราโหด เล่นจะฟันกันจะยิงกันเลย (เสียภาพลักษณ์หมดกู)
ผมขึ้นรถ นั่งเบาะอย่างช้าๆ(เจ็บหนิเว้ย) บรรจงนั่งลงเบาะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงคนข้างนอกเคาะกระจกหน้าต่าง ผมมองออกไป เห็นไอ้ปอยืนหัวเราะอยู่ข้างนอก(หน๊อยยยย ไอ้หมาปอ อย่าให้ถึงทีกูมั้ง วันพระไม่ได้มีหนเดียวโว้ยยย) ผมทำสีหน้าดุใส่มัน (ฝากไว้ก่อนเถอะมึง)
ปล. การพนันเป็นสิ่งไม่ดี อย่าเล่นกันเลยนะครับ ไม่งั้นจะเสียตัวเหมือนไอ้ที T_T
-
:oo1:น่ารักอ่ะ คราวหน้าพนันอีกนะ เชียร์ให้น้องปอชนะ :-[
-
แอร๊ยยยยยยยยย..ย
น่ารักกันจริงๆเลย :-[
แต่..งานนี้อยู่ข้างปอล่ะ 55+
(วันนั้นเชียร์ฮอลแลนด์เฉพาะกิจ เนื่องจากไม่เชียร์บราซิล 55+)
:กอด1: คิดถึงเรื่องนี้จัีง
-
มาต่อแล้ว :pig4: :pig4:
อ่านแล้วก็สนุกดี
แปปเดียวก็ปีหนึ่งแล้ว
ขอให้รักกันนานๆนะ
-
น่าจะมีอีกหลายๆคู่เนอะ เหลือคู่เดียวแล้วอ่า
ว้าาาา...เสียดายแทนนายปอจังครับ
ปล*คุณทีเรียนมหิดลรึป่าวครับ...ผมก็เพิ่งไปงานปริญญารุ่นน้อง (มัธยม)มา...
-
มาต่อแว้วว รอคอยมาแสนนาน
ยังคงเอกลักษณ์ความเป็นปอกับทีได้อย่างเหนียวแน่นจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
ทีกะปอน่ารักเหมือนเดิมไว้มีไรมาเล่าอีกนะ
-
อ่านเรื่องน้องทีทีไรได้ฮาทุกที อ่านไปหัวเราะไป เหมือนหลังๆ ปอมันจะทันน้องทีเเละดักทางไว้ได้เกือบหมด เป็นกำลังใจให้เรื่องงานนะคะ ส่วนเรื่องความรักน้องทีคงได้จากคนใกล้ตัวเเละ
ปล. รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
ปอไม่เคยทำให้ผิดหวัง :laugh:อ่านทีไรขำทุกที
แล้วทีใช้หนี้ปอหมดรึยัง :z1:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยย การพนันเป็นสิ่งไม่ดีจริง
เพราะทำให้คนเสียตัว...แต่แฟนคลับ ดีใจ กร๊ากกก
เป็นตอนที่น่ารักมากๆ กับการเอาคืนของ ที...คงให้ความรู้สึกว่า รู้งี้...เล่นรอบเดียวดีกว่าแน่ๆ
-
:mc4:คู่รักคู่ฮา ที-ปอมาแล้ววววว
อย่างปอคงต้องโด๊ป..โปรตีนแบบที่ทีแนะนำจริงๆๆ เพราะใช้พลังงานเยอะ ส่วนทีก็ต้องโด๊ปนะเพราะดูท่าจะเสียพลังงานเยอะ :laugh:
นี่ขนาดแมตซ์เล็กๆๆโดนไปสามเด้ง แล้ววันลุ้นแชมป์ จะรอดมือปอมั้ยเนี่ย....คิกคิก
-
ฮาได้อีกนะเนี่ย
:jul3:
-
ชอบจริงจัง คู่นี้ ทั้งฮาทั้งน่ารัก
ก๊ากก รักกันด้วยลำแข็งมากๆ
เจอหน้ากันเป็นฮา อยู่ด้วยกันมีความสุขดี
ไวว่างๆ ก็กลับมาเล่าใหม่นะคะ
รออยู่เสมอคะ
-
น่ารักพูดกันแต่ละทีก็ตลกอ่ะ ไม่เครียดดี
จะรอตอนต่อไปเรื่อยๆนะ
:กอด1:พี่ที พี่ปอ
-
:laugh: :laugh: ขนาดได้เลือกก่อน ข้อตกลงก็เห็นๆอยู่ว่าใครได้เปรียบกว่า ยังแพ้หลุดรุ้ย สวรรค์คงเข้าข้างปอที่มันอดอยากมานาน :jul3:
-
แหม่ะ...ทีก็เลือกทีมเองหนิ เสียปะตูแบบไม่ยั้งเลย ฮ่าๆๆ
มาต่อบ่อยนะค๊าบบ
ปล.ยังเหลือคู่ชิงนะครับพี่ที ไม่ลองหน่อยหรอ เผื่อจะได้เอาคืนปอมั้ง เอิ้กส์ๆ
-
สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ
-
:m25:พี่ทีเสียตัววววววววววววววววววววววววว น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ทีเสียประตูเยอะเชียว :laugh:
ทั้งฮา ทั้งน่ารัก เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วไม่เคยเบื่อ
ตอนนี้ปอเริ่มพัฒนาล่ะ เพราะทีสอนมาดี :m20:
...แล้วใช้หนี้หมดยังน้องที :jul3:
-
คู่นี้มิเคยทำให้ผิดหวังจริงๆ ฮ่าฮ่า ฮาได้อีก :m20:
มาอัพให้อ่านอีกนะ ช๊อบชอบ
-
มาต่อแล้วดีใจจัง
อ่านแล่วสนุกด้วย แอบยิ้มตลอด
ทีเสีย 5 ประตู อิอิ เหลือ 3 ช่ายป่ะ ระวังดอกนะ
ปอยิ่งม่ายแน่นอนอยู่ด้วย
รัก กัน รัก กัน แบบนี้อิจฉานะ
-
เห็นไหมละว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ีดี เพราะมันทำให้ไม่ได้หลับได้นอน เหนื่อยมากเกินไป :m25:
แล้วอีก 2 นัดทีเหลือ เอาสักกี่ประตูดีอะ :laugh:
-
:m20: :m20: ใช่แล้วครับที การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ไม่ควรจะเป็นเยี่ยงอย่างนะครับผม 5555+ นี้ดีนะที่ที่นายปอมีการผ่อนผันให้บ้างนะ ถือว่าเป็นเจ้าหนี้ที่ดีนะเนี้ย อิอิ ไม่นั้นละก็วันนั้นคงไม่มีแรงมาทำงานแน่เลยนะจะบอกให้ จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13
-
โถ่ พี่ทีน่อ ได้สิทธิ์เลือกทีมก่อน แล้วก็ยังอุตส่าห์แพ้ทั้งสองคู่อีก :z3:
เสร็จไอ้ปอมันแหละดีแล้ว :laugh: ไม่ได้ซ้ำเติมเล๊ยยยยย
แอบเคืองตอนตัดบทเนี่ยแหละ อยากรู้เค้าใช้หนี้กันท่าไหนบ้าง :m25:
-
:กอด1:
-
:laugh:
น้องต้นคงจำพี่ได้เนอะ ติดตามน้องจากหลายที่นะ ขอบอกอ่านเรื่องนี้ทีไรจะต้องมีรอยยิ้ม หรือได้หัวเราะทุกที
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแระ ยังน่ารัก + ตลกเหมือนเดิมเลยอ่า :o8:
-
ชอบมากๆเลย คู่รัก โหด มันส์ ฮา อยากเจอแบบนี้บ้างจัง แต่ทีก่อนจะเลือกควรจะอัพเดทข่าวจาก หมึกพอล ก่อนล่ะจะได้ไม่พลาดเสียหลายท่า :z1:
-
ขอพนันด้วยคนด้วยได้ป่าวๆเล่น 3P กันๆ
-
:mc4: ตามอ่านรวดเดียวจบ..
:laugh: เขียนเล่าเรื่องได้น่ารัก + ฮา มากมาย
ชอบทั้งคู่อ่ะ ปะทะฝีปากกันได้ทันท่วงทีแบบไม่มีใครยอมใคร
อ่านแล้วก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว :jul3:
นั่งรอตอนต่อไป....
ป๋อล๋อ...จบบอลโลกแล้วทีรายงานผลด้วยน๊า..ว่าเสียไปทั้งหมดกี่ประตู :pigha2:
-
สนุกเช่นเคย อ่านไปยิ้มไป
น้องปอเก่งขึ้นทุกวัน
ติวเตอร์ส่วนตัวดี :laugh:
+1
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โห ปอ แรงดีอะ55555
-
เสียตัวให้คนรัก ไม่เป็นไรหรอกเนอะพี่ที :-[
-
เปิดเรื่องมาก็ nc เลย หุๆ แล้วจะคบกันได้ยาวมั้ยหว่า
-
ขำไอ้หนังสือข้อตกลงอารายนั่นอะ หุๆ ปอช่างคิดได้ ไม่เรื่องนี้มันคิดซะละเอียดเชีย :laugh: :m20:
-
ตอนนี้น่ารักดีค่ะ ค่อยเห็นความน่ารักของปอหน่อย ปกติมีแต่ความหื่น :laugh:
-
ตามมาอ่านจาก อีกเว็บ
โอ้ยย สงสารพี่ต้น แต่กก็สุด ๆ นะพี่ปอ
๕๕๕๕๕๕
:haun4: :pighaun: :m25:
-
ความเชื่อใจ เมื่อเสียไป มันจะเรียกกลับคืนมาได้ยาก :เฮ้อ:
ตอนทำไม่คิด พอเกิดเรื่องแล้วจะมาร้องขอความเห็นใจ ใครๆมันก็ทำได้ แต่คนดีๆเค้าไม่ทำกัน เหอะๆ
แต่ถามว่าทำไง ไม่มีความคิดเห็นอะค่ะ เหอะๆ
-
อืมม ปล้นกันซะงั้น ไอ้แบบนี้ไง ถึงไม่มีใครอยากเป็นคนดี :เฮ้อ:
-
ตอนนี้น่ารักดีค่ะ :กอด1:
-
เหอะๆ ไรท์เตอร์ทำตกใจ นึกว่าเลิกกันจริงๆ กำลังงงๆว่า แล้วตอนที่เหลือใครมันจะเป็นพระเอกวะ เด๋วนี้เค้ามีเปลี่ยนพระเอกกันกลางอากาศแล้วเหรอ นิยายแนวใหม่้ 555 คิดในใจได้เยอะดีมั้ย เก่ง :laugh:
-
โฮ่ กว่าจะอ่านจบ
เป็นอันไม่ต้องทำการ ทำงาน กันเลยทีเดียว
สนุก ฮา ซึ้ง
อ่านแล้วก็มามองดูตัวเอง
เมื่อไหร่จะมีกะเค้าบ้างน้า T_T
ฮ่าๆ
ขอให้มีความสุขตลอดไปนะครับ
-
:เฮ้อ: เหมือนที่เค้าว่าสันดอนขุดได้ สันดานมันขุดไม่ได้ หรือไงกันน้อ :z3:
-
ความคิดทีเป็นผู้ใหญ่ดีเนอะ หลายๆอย่างเลย ตั้งแต่ตอนเรื่องเตรียมสอบแระ ดูเป็นคนตั้งใจจริงดี อะไรที่แนะนำปอไปก็ดูดีทั้งนั้นเลย แต่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าัตัวอ่านะ จะทำได้ดีแค่ไหน ของบางอย่างมันก็ต้องทำต้องรู้ด้วยตัวเอง ทำแทนกันไม่ได้
-
:m20: ลุงแกฮาดีอะ แต่นะ แกคงซื่อๆมากกว่า
คะแนนให้ไม่ถูกอะค่ะ มันหลากหลายมุมจิงๆ เอาเป็นถ้าในแง่นักเขียนให้ B ละกันค่ะ คือก็เล่าเรื่องได้น่าสนใจ แต่มันเหมือนเล่าไปตามอารมณ์คนอยากเล่า ไม่ใช่ว่าไม่สนุกนะคะ แต่มันไงอะ ไม่มีพล็อต ไม่มีอะไร ออกแนวไดอารี่ (ไรท์เตอร์บอก ก็มันเรื่องเล่า 555)
-
อ้าวว จบไปซะแล้ว มาไม่ทัน (นึกอีกที เออ มันอยู่หมวดจบแล้วนินา หุๆ)
จะไม่ได้เจอไรท์เตอร์ซะแระ ขอให้มีความสุขนะคะ ว่างๆแวะเข้ามาโพสต์บ้างน้า จะคอยมองๆค่า :bye2:
-
:m20: ขำปอ ที่ว่า ทำกิจของลิง ตลกดี :laugh:
-
:m20: ตอนนี้ทีตลกดี แต่แหม เอาน่า คนเรามันต้องมีการไม่รู้อะไรกันบ้าง มะช่ายพหูสูตรอ่านะ :o8:
-
สนุกมากเลยอ่า พี่มีปากสุดยอดมากกกกกก
-
แหม คิดไปได้ เสียวในรถ 5555 หลอกให้คิดอีกแระ
ดีจัง พี่ชายไม่ขัดขวางด้วย ห่วงแต่ปอนี่ล่ะ อย่าทำทีเสียใจน้า เหมือนปอยังเด็กๆทำอะไรไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลัง ไม่คิดว่าถ้าตัวเองโดนบ้างจะเปนไง :เฮ้อ: ห่วงๆ
-
เย่ อ่านทันแล้ว :mc4:
ขำทีมาก ทำไมดวงซวยแท้ แพ้สองทีมซ้อน เหอะๆ ทั้งคืนเลยเหรอ หมดสภาพเลยจิ ปอเอาซะคุ้ม 555
ว่าแต่สงสัยรอบที่เหลือทีคงเข็ดนะ คงไม่ไปพนันเพิ่มอีกนะนั่น ใช้หนี้กันอานแน่ๆ :laugh:
-
อยากเสียบอลแบบนี้บ้างจังเลย อิอิ
คิดถึง ที กับ ปอ นะคร้าบๆๆ
-
โอนะ เป็นชีวิตง่ายๆไปเรื่อยๆ
-
ฮาแบบโหดๆได้ดี
-
อนิจา อะไรก็ไม่เที่ยง
ดูอย่างเยอรมันสิ :z3: น่าจับฆ่าไอ้หมึกพอล :pigangry2:
.
.
.
ความจริงพี่ปอน่าจะคิดค่าใบแดงของบราซิลด้วยเน้ อิอิ เข้าข้างอ่า :m13:
-
o13สุดยอด
-
สุดยอดเลยO[]O
ปอไม่ต้องไปสนใจตามไปเก็บหนี้ถึงกรุงเทพเลย :impress2:
ทีเองก็ต้องเบี้ยวหนี้ด้วยนะ :-[
-
เมื่อไหร่จะมาต่อนะ
-
อย่างฮาอ่ะ
-
สนุกมากๆๆๆ
อ่านทันสักที
555+
-
ผมชอบวิธีการคิดของคุณทีนะครับ มีความรู้สึกว่าคนระดับมันสมองนี่เค้าคิดแบบเป็นระบบดีจัง แค่ระบายออกมายังทำให้คนอ่านคาดไม่ถึง แล้วคบกับปอที่ไม่ค่อยอะไร ยังซึมซับมาได้ตั้งเยอะ เรียนรู้ว่าต้องหลอก(ล่อ) ยังไง 5555
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ น่ารักมาก
น้องทีเขียนเรื่องได้น่าติดตามมาก แฟนน้องทีก็น่ารัก :-[ หุๆๆ
ให้เกรด A+++ ไปเลย..... (มีไม๊เนี่ย????)
ยิ่งตอนล่าสุดยิ่งฮา เข้าใจอารมณ์คนเสียบอลเลยว่าเป็นไง :laugh:
เป็นกำลังใจให้น้องทีกับน้องปอรักกันไปตลอดๆนะคะ
มาอัพเดทเรื่องราวเรื่อยๆนะจ๊ะ จะเข้ามาตามเรื่อยๆ :pig4:
-
อ่านอยู่หลายวันเลย ... น่ารักดีจังครับ คู่นี้ o13
ความรักคืบหน้าไปถึงไหน มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ
ขยันปั้มลูกขนาดนี้ .. มีน้องเร็วๆ นะครับ
:z1:
-
:bye2: :bye2:หนุกอ่า คิดถึง ปอ กะ ที แต่อยากเสียบอลโลกแบบนี้บ้าง (แต่ก้อคงยาก เพราะยางม่ายมี555+) :oo1:
-
คิดถึงคู่โหด มัน ฮา กวน มึน โฮ :laugh:
วันหยุดตั้งหลายวัน นึกว่าจะมาอัพเดทให้หายคิดถึงซะอีกง่ะ
แต่น้องทีคงอยู่ในช่วงสอบ สู้ๆนะคะ :a9:
-
อ่าๆๆ ยังไม่มาต่อเลย
-
นานมากแล้วนะเนี่ย
-
นี่แหละ ผลของการเล่นการพนัน ทีอย่าโดนผีพนันเข้าสิงล่ะ เดี๋ยวรีดเดอร์ เลือดหมดตัว
นี่เป็นการเม้นต์ครั้งแรกของข้าน้อย (แหะๆ เค้าก็เห็นนะว่าไรเตอร์อยากให้เม้นต์ทุกตอน )
ตอนแรกคิดว่า ปอจะเลวได้ใจมากๆ มันจะต้องทำให้ทีเสียใจ แต่ที่ไหนได้ กลายเป็นคนที่รักทีมากๆ
(ชมปออีกและ เดี๋ยวทีน้อยใจแน่ๆ) แต่ทีก็นะรักแล้วไม่ค่อยแสดงออก ตอนแรกคิดว่าทีจะต้องเป็นเคะน่ารัก
โดนปอรังแกร้องไห้ทุกวัน แต่กลายเป็นเหมือนแม่ของปอเลย เหอๆ (จะโดนกระทืบไหมเนี่ย)
เป็นประสบการณ์ที่ดีมากปกติ รีดเดอร์จะเป็นคนอ่านแต่ช่วงที่มี nc (ไรเตอร์นึกหน้าออกเลยใช่ไหมว่า มันต้องหื่น)
แต่ไรเตอร์มีประสบการรืชีวิตมาเล่าด้วย ชอบตอนที่ ที บังคับปอให้อ่านหนังสือ ไรเตอร์จะบรรยายหลักการอ่านหนังสือด้วย
มันก็น่าสนใจนะ ยังงี้เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี
ไปละ จะรอนะอ่านตอนต่อไปจ้า :bye2:
-
น่ารัก
-
คู่นี้น่ารักมากมาย
ขยันกันจัง :z1: :haun4:
จะรออ่านตอนไปครับ :pig4:
-
รรรรรรอออออ ครับ
-
สงสัยปอจะเก็บหนี้หนักไปหย่อย ทีหายไปซะนานเลย
-
สงสัยจะสอบ
-
สนุกมาก เรื่องนี้ แหะๆ
-
ทีน่ารักม๊าก มาก ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วมีความสุขจริง ๆ
ถ้ามีเวลาว่างมาต่อตอนพิเศษด้วยนะคะ
-
คิดถึงพี่ทีกะปออ่ะ :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
เม้นแรก(เช่นกันกับ TENSHINEKO )
เจ๋งอ่ะพี่ที
เรื่องราวชีวิตพี่สุดๆๆ
ชอบชะมัด
โวหารสื่อได้ใจ^^
o13
อยู่ชลบุรีด้วย~
เจอกันเลยมั้ย ?
อยู่ซะใกล้กันเลย
ถ้ามีโอกาสคง(บังเอิญ)ได้เจอกัน
...
พี่ปอนิสัยดีอ่ะ
เหลือเชื่อออออ
ยังมีผู้ชายนิสัยติ๊งต๊อง
แต่ดีเหลืออยู่(?)
ฮ่าๆๆ
จะสื่อว่าพี่ทีโชคดี
มีคนรักดีๆๆ แบบพี่ปอ
^^
อ่านเรื่องมา
ก็นะ~
เฮฮาได้อีก :laugh:
แต่ตอนไหนพาเศร้าก็..
..
..
เศร้าน้ำตาแตกได้ดี :sad4:
.....................
ขอบคุณนะฮะ
ที่มาต่อออออออ
แต่จะดีกว่า
ถ้ามาต่ออีกเร็วๆๆ
ฮ่าๆๆ
(ก็มันฮาดีอ่ะ)
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 40 ….Thank you
บ่นนำ
เป็นไงกันบ้างยังสบายกันดีอยู่หรอกนะ เอิ๊กๆๆ หายไปนาน เจอใต้ฝ่น+สึนามิมา ในที่สุดมรสุมการสอบก็ผ่านพ้นไป ไม่อยากนึกย้อนกลับไปเลย ขนลุก T_T
อันนั้นยังไม่บ่น ประเด็นบ่นอยู่ตรงนี้ …
วันนี้เป็นวันที่ผมเบื่อหน่ายที่สุดวันนึง(แสดงว่าเคยมีหลายวัน) เรื่องตัวงานไม่เท่าไหร่ เรื่องเรียนก็พอไปได้ สิ่งที่น่าเบื่อออออคือเรื่องหมานุษย์ (รู้งี้กูเรียนสัตวแพทย์ ทำงานกะหมู หมา กาไก่ดีกว่า) อยากเล่าให้ฟังเพราะไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง การเล่าก็เหมือนเป็นยาระบายอ่อนๆ (อ้าวๆไอ้ที ปากวอนหาเรื่อง…ให้อภัยไอ้ทีเถอะมันปากชักโครกแบบนี้ล่ะ) คือเหตุการณ์วันนี้มันชวนให้เป็นโรคจิต(งุดเงี้ยว)
ผมได้เชิญให้เป็นผู้เข้าร่วมฟังการบรรยายวิจัยระดับชาติ ที่โรงแรมแห่งนึง (พูดซะดูดี จริงๆคือ เค้าให้อาจารย์ไป อาจารย์ไม่ว่างส่งต่อมาให้ผม) เพราะความรู้ไอ้ทียังน้อยนิดอยู่ อาจารย์เลยมีความเมตตาอยากให้ได้ความรู้ เรื่องนี้มีหนังสือส่งหาผมตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ผมก็เตรียมตัวซะดี อ่านวิจัยที่เกี่ยวข้องเท่าที่หาอ่านได้ ยืมหนังสือหอสมุดมาอ่าน(จริงๆไม่ได้อ่านหรอก ทำให้ผ่านตาเฉยๆ) ในที่สุดวันจริงก็มาถึง ผมแต่งตัวอย่างหล่อ(จริงๆน๊า) มุ่งไปโรงแรมแต่เช้า (แต่ก็สายจนได้รถติด) พอไปถึงเค้าก็เริ่มเกริ่นๆแนะนำคนนั้นคนนี้ ผมยืนอยู่โต๊ะลงทะเบียนหน้าห้อง มองหาชื่อตัวเอง มองไปมองมา (เจอแล้วนี่ไง) มองไปข้างหลังชื่อ ดร. ……(แทน) (อ้าวเห้ยยยยยย ไรกันใครมาแทน) ผมยื่นหนังสือที่เค้าส่งร่วมประชุมให้เจ้าหน้าที่ดู เจ้าหน้าที่ทำหน้างง ก่อนที่จะค้นของ ด๊อกเตอร์คนนั้น สักพัก คนต้นเหตุโผล่หน้ามาแล้วพูดว่า “อ้าวที มาทำไม” ผมทำหน้า เอ๋อแดก “ก็ในหนังสือส่งให้ผมมาครับ” ผมตอบ “ไหนเอามาดูสิ” ด๊อก(เตอร์)คนนั้นหยิบกระดาษเทียบกันกับของแก “ของทีสำเนา ของอาจารย์ตัวจริง ปัดไม่ได้บอกทีเหรอ” พูดเสร็จยิ้มเยาะก่อนที่จะเดินเข้าไป(ทำไมไม่โทรบอกกูตรงๆ…ปัดลูกมือแกนิสัยเหมือนกันเด๊ะ) ผมฉุนมากๆ เป็นผู้ใหญ่แล้วทำไมต้องมารังแกเด็กด้วยวะ ตัวเองก็มีความรู้ท่วมหัวจนจะไม่มีที่ยัดอยู่แล้ว ณ ตอนนั้นหน้าผมเหลือสองนิ้ว โกรธและอายยยย แต่ทำไรไม่ได้ ก้มหน้ามองพื้นเดินกลับ สาเหตุที่เป็นแบบนี้เพราะอาจารย์คนนี้ไม่ชอบผม ด้วยหลายๆอย่าง ผมไม่รู้จะแสดงความรู้สึกยังไงวันนี้ผมไม่คุยกะใครทั้งวัน บางวันผมเหนื่อยนะที่ต้องมาต่อสู้กับคน ผมเตรียมตัวอย่างดี และคิดว่าต้องได้อะไรจุในสมองบ้าง แต่แล้วก็ว่างเปล่า พูดเหมือนผมหมดกำลังใจใช่ม๊า แต่จริงๆยิ่งจะทำให้ผมรู้ทุกวันนี้ก็คงจะสู้กันด้วยความรู้เท่านั้น ผมจะต้องรู้ในสิ่งที่ด๊อกเตอร์คนนั้นไม่รู้ และผมจะทำให้ได้ พอกันทีกับค่านิยมไทยๆ เด็กไม่มีปากมีเสียง พูดไปไม่มีใครได้ยิน เรื่องนี้จะไม่เกิดกับไอ้ที (555 จะทำได้รึป่าววววว) กูจะเป็นนายกให้ได้(อ้าวๆไปกันใหญ่)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
comment
maicyอ่านเรื่องน้องทีทีไรได้ฮาทุกที อ่านไปหัวเราะไป เหมือนหลังๆ ปอมันจะทันน้องทีเเละดักทางไว้ได้เกือบหมด
…นั้นน่ะสิมันเริ่มมีเล่ห์มีกลล่ะ
เป็นกำลังใจให้เรื่องงานนะคะ ส่วนเรื่องความรักน้องทีคงได้จากคนใกล้ตัวเเละ
…ขอบคุณนะครับ ขอให้มีความสุขเช่นกันครับทั้งการงานและความรักpattra_13 แอร๊ยยยยยยยยยยย การพนันเป็นสิ่งไม่ดีจริง เพราะทำให้คนเสียตัว...แต่แฟนคลับ ดีใจ กร๊ากกก
…มีเยาะกันนะ เดี๋ยวเหอะbbyuqin นี่ขนาดแมตซ์เล็กๆๆโดนไปสามเด้ง แล้ววันลุ้นแชมป์ จะรอดมือปอมั้ยเนี่ย....คิกคิก
…รู้ล่ะว่าเรื่องพนันบอลไม่ใช่ทางถนัด เลยยกเลิกการตั้งโต๊ะรับพนัน มันจะชักชวนขนาดไหนก็ไม่เอาQUE1 ชอบจริงจัง คู่นี้ ทั้งฮาทั้งน่ารัก ก๊ากก
…คนคอมเม้นก็น่ารัก(ใครไม่เม้นไม่น่ารัก) เกริด้า(๐-*-๐)v ขนาดได้เลือกก่อน ข้อตกลงก็เห็นๆอยู่ว่าใครได้เปรียบกว่า ยังแพ้หลุดรุ้ย สวรรค์คงเข้าข้างปอที่มันอดอยากมานาน
…อืมมมสวรรค์นะสวรรค์ทำไมแกล้งไอ้ทีหว่า มันอดยากเหรอ ไม่หรอก (ผมไม่อยู่มันก็หาแถวนี้ล่ะมั้ง ผมว่านะ กำลังดูๆอยู่อย่างเงียบๆ)
Uonlii_I ทีเสียประตูเยอะเชียว ทั้งฮา ทั้งน่ารัก เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วไม่เคยเบื่อ
ตอนนี้ปอเริ่มพัฒนาล่ะ เพราะทีสอนมาดี
…สอนเรื่องดีมันไม่เอาหรอก มันต้องต่อย ตีน (2 ต. พิชิตไอ้ปอ)
dragonnine มาต่อแล้วดีใจจัง อ่านแล่วสนุกด้วย แอบยิ้มตลอด
…เห่อๆๆๆdragonnine บ้าแล้ววววว(อ้าว ด่าคนคอมเม้นซะงั้น)
MIkz_hotaru โถ่ พี่ทีน่อ ได้สิทธิ์เลือกทีมก่อน แล้วก็ยังอุตส่าห์แพ้ทั้งสองคู่ แอบเคืองตอนตัดบทเนี่ยแหละ อยากรู้เค้าใช้หนี้กันท่าไหนบ้าง
…อ้าวเล่นซะอยากรู้ท่ากันเลยเหรอyayee2 น้องต้นคงจำพี่ได้เนอะ ติดตามน้องจากหลายที่นะ ขอบอกอ่านเรื่องนี้ทีไรจะต้องมีรอยยิ้ม หรือได้หัวเราะทุกที
…จำได้ๆ พี่yayee2น่ารักขนาดนี้ใครจะจำไม่ได้andaseen ชอบทั้งคู่อ่ะ ปะทะฝีปากกันได้ทันท่วงทีแบบไม่มีใครยอมใครอ่านแล้วก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียวจบบอลโลกแล้วทีรายงานผลด้วยน๊า..ว่าเสียไปทั้งหมดกี่ประตู
…ขอรายงานผลครับ ไอ้ทีเสียเท่าที่เสียนั้นแหละ เล่นมากกว่านั้นไม่ไหวWhatever it is
...น่ารักที่สุดเลย มาอ่านช้า แต่เม้นให้ทุกตอน น่ารักๆๆๆๆๆๆ(มั้ง)555
S=UUllnJllSJ เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าของสองคนจริงๆ
…ครับเล่าเฉพาะสองคน ไม่อยากให้คนอื่นมัวหมอง
ตัวเอกมีแค่พี่ทีกับพี่ปอกันสองคนบางทีอ่านแล้วก็นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องแนะแนว ไม่ก็คาบโฮมรูม หรือไม่ก็คาบจริยธรรม
…อ้าวๆเดี๋ยวโดนตีเลยหนิ
พีเอส ว่าแต่นายปอรู้รึเปล่าว่าพี่ทีเอาเรื่องมาลงมาในบอร์ด?
…ไม่รู้ ถ้ารู้พี่คงโดนตีน มันไม่อยากให้พี่เล่นเน็ตเท่าไหร่(โดยเฉพาะเวปล่อแหลม)
อยากเห็นนายปอถูกทำเซอร์ไพร์จังอ่ะ หมอนั่นคงหน้านบานเป็นปีกกระหังแบบหุบไม่อยู่ อิอิ
…ไม่ต้องเซอร์ไพร์หรอกครับ พี่รู้อนาคตแล้วววว ไม่เสี่ยง
พี่ทีเกิดวันพฤหัสบดีใช่ป่ะ?
...คำถามเยอะนะเราน่ะ เอาวันเกิดพี่ไปดูดวงให้เหรอ เดี๋ยวคุยกันสองคน ลับเฉพาะ 555 แต่ก็พอจะเดาได้หนิbeautyless อ่านไปอ่านมาก็รู้ว่าคุณที มีอะไรมากกว่าที่คิดเยอะเลย ความรู้ ความคิด ความเด็ดเดี่ยว ทักษะเข้าสังคม ความรับผิดชอบ ผู้นำ สภาพจิตใจ หน้าตา น้ำใจ และความพร้อมสำหรับความรัก ผมไม่รู้ว่าเยอะขนาดไหน แต่เชื่อเหลือเกินว่าไม่น้อย (หมายถึงเยอะกว่าคนส่วนใหญ่)
…ขอบคุณๆ ที่เห็นไอ้ทีเป็นแบบนั้น (ถึงแม้มันจะไกลตัวก็ตาม) และขอบคุณอีกหลายๆอย่างที่ชี้แนะ ให้กำลังใจ และลุ้นไปกับเรานะครับบบบTANYAjip มาต่อแว้วว รอคอยมาแสนนาน ยังคงเอกลักษณ์ความเป็นปอกับที รออ่านตอนต่อไปนะคะ
…เอกลักษณ์ กวน มึน โวยครับ(ชื่อเกาหลีไอ้ปอ ผมตั้งเอง) ไอ้ปอทั้งกวนตีน ทั้งทำหน้ามึน ทั้งโวยวาย เห้ย เหนื่อย (รึที่พูดไปเป็นไอ้ทีหว่า)
และขอบคุณทุกๆคอมเม้น อยากคุยเลย แต่เวลามีน้อยหน่อยนะครับ เลยสุ่มๆเอานะครับ พยายามจะให้ครบทุกคนครับ
สุดท้ายเหมือนจะมีคนชลบุรีเยอะเลยวะ น่ากลัวๆๆๆ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ตอน 40 …Thank you
วันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวัน ก็ดีนะไม่ร้อนดี หลังจากเลิกงานผมรีบใส่เกียร์หมามุ่งหน้าไปเอกมัยจะกลับบ้าน
“ป๊อก แป๊กๆๆ” เสียงฝนเม็ดเป้งกะทบไหล่ผมแทบหัก (เม็ดฝนรึอุกกาบาตวะนั้น)
“บ้าเอ้ย ครึ้มทั้งวี่ทั้งวันไม่ตก มาตกก็ไอ้ตอนที่คนเค้าเลิกงานกัน” สายฝนไม่เป็นอุปสรรคของผม ผมฝ่าไฟแดง เอ้ย! ฝ่าสายฝนตรงไปป้ายรถเมย์ เปียกนิดหน่อยไม่เท่าไหร่ ต่อด้วยบีทีเอส และลงเอกมัยนั่งรถทัวร์ นั่งไปได้สักพักออกจากกรุงเทพได้สักระยะ รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีอาการผิดปกติ หนาวๆร้อนๆ (เปื่อยแน่กรู) ผมล้วงหน้ากากอนามัย(ไม่ใช่ผ้าอนามัยนะโว้ย) มาปิดปากตัวเองทันที ป้องกันการได้รับเชื้อเพิ่ม(เห็นแก่ตัวไหมล่ะ) ป้องกันคนอื่นได้รับเชื้อด้วย
ผมนั่งทนหนาว ตัวสั่น Kหด จนมาถึงชลบุรี ฝนที่นี่ก็ปรอยๆเหมือนกัน สงสัยวิ่งตามรถมา555 ในกรุงเทพตกหนัก แต่ชลเริ่มตก อีกไม่นานคงตกหนักเหมือนกัน
ผมลงจากรถเห็นไอ้ปอมาพร้อมร่มสีน้ำเงินคันใหญ่ 2 ชั้น (คงเคยเห็นกันนะ)
“ปอมันเล็กไปไหม ไม่เอาร่มแม้ค้ามาเลยล่ะ” ผมพูดยิ้มๆ
“ยืมไม่ทันวะ เดี๋ยววันหลัง…ป่ะกลับบ้าน”ไอ้ปอเดินมากอดคอผม ครั้งนี้มีความคิดหน่อย มันมารถสองแถวไม่มามอไซต์ไม่งั้นมีหวังได้นั่งรถตากฝนอีก “มึงไม่สบายเหรอ ทำไมตัวมึงร้อน” แขนมันสัมผัสโดนตกคอผม
“ใช่มั้ง ตากฝนมาแล้วตากแอร์บนรถ หนาวๆยังไงไม่รู้” ผมตอบเสียงเบาๆ
“เอากระเป๋ามากูสะพายเอง” (อย่ามาเล่นเป็นพระเอกหนังเกาหลี กูมีแรงเตะมึงได้แล้วกัน ไม่ได้เป็นลูคีเมีย เหมือนนางเอกเกาหลีที่ชอบเป็นกัน) ไอ้ปอดึงกระเป๋าเป้ออกจากหลังผม ในนั้นไม่หนักหรอกเป้ใบใหญ่เฉยๆ มีโน๊ตบุ๊คตัวเดียว
“เห้ย ไม่เป็นไร สะพายได้ ไม่หนัก”
“อย่ามาทำปากดี เอามา” ไอ้ปอดึงหลุดออกจากบ่าผมทั้งสองข้าง
“อืมมม thank you” ผมพูดยิ้มๆ
“เป็นฝรั่งเหรอ” (เอาอีกกู กูก็เห็นเค้าพูดกันทั่วบ้านทั่วเมือง)
“ไม่ได้เป็น เป็นคนไทยโดยกำเนิด” (กูไม่ได้เป็นฝรั่งหรอก แต่กูอยากมีแฟนเป็นฝรั่ง มีไรป่ะ)
“เป็นคนไทย มึงก็ต้องพูดไทยสิวะ” มันหันมายิ้มเยาะ
“เออ ขอโทษๆ อะไรวะ กูพูด thank you คำเดียว ทำยังกะกูไปด่าแม่ใคร…ว่าแต่มือน่ะไม่คิดจะล้างเลยรึไง” ผมสังเหตุเห็นมือมันเลอะๆ น่าจะเลอะน้ำมันเครื่องมั้ง ดำขนาดนั้น ขอบคุณที่เอามือดำๆมาสัมผัสกระเป๋ากู)
“ล้างแล้ว มันไม่ออก มันต้องล้างให้ดีๆ กูรีบมาไง”
“โธ่ปอออออ กูไม่ว่ามึงหรอกถ้ามึงจะเอาเวลาสัก5นาทีไปล้างให้ดีๆ”
“แล้วจะทำไม กูขึ้นสองแถวมา ไม่เห็นมีใครว่ากูเลย”
“เค้าไม่บ้าเหมือนมึงน่ะสิที่จะทักคนแปลกหน้า เค้าคงคิดว่าไอ้คนนี้บ้าชัวร์555”
“ไรว่ะ มาบอกว่าคนหล่อเป็นบ้าได้ไง เดี๋ยวจับปล้ำซะนี่” ไอ้ปอฉีกยิ้มเห็นฟัน28ซี่ อีก4 เป็นฟันคุดยังไม่ขึ้น 555
“นี่ ทีนึง” ผมเบริดกระโหลกมัน
“ทำหน้าตาคิดลึก โทษฐานจินตนาการอนาจารกูในที่สาธารณะ”
“55 ไปดิ ไปแจ้งตำรวจ กูก็จะบอกตำรวจว่ากูคิดอะไรมั้ง”
“สมองคนเรามีสองซีก ซีกซ้ายและขวา กูว่าซีกครึ่งของมึงคิดเรื่องลามก อีกครึ่งซีกคิดเรื่องรถ ไม่ถูกกูให้เตะ” ผมพูดอย่างท้าทายเพราะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมองไอ้ปอ มันคิดจะทำอะไร เดาค่อนข้างถูก(แต่ก็มีชนิดที่ไม่คาดคิดบ่อยเหมือนกันนี่หว่า)
“ผิด” มันก็ตอบอย่างมั่นใจ
“ผิดยังไง”
“สมองทั้งสองซีก แถมกระดูกสันหลังไปอีกนึง กูคิดเรื่องลามกหมดเลย อ๊ากกก” (เออ กูพลาด กูกะน้อยไป และไม่คิดว่าจะประชดกูได้ลึกขนาดนี้)
ระหว่างที่เดินไปคุยไป ฝนเจ้ากรรมก็ตกห่าใหญ่ลง ผมกับไอ้ปอก็เลยวิ่งเข้าหลบเฉลิมไทย(ห้างเก่าแก่กลางเมืองชลเชียวนะเว้ย)
“ฝนจะตกอีกนานไหมเนี้ย” ผมบ่นเบาๆ อยากกลับบ้านอาบน้ำ นอน รู้สึกเพลียๆ ปวดเมื่อยตัว
“ดูหนังรอฝนหยุดป่าว” ไอ้ปอแสดงความคิดเห็น ก่อนที่ความคิดเห็นนั้นจะเป็นหมัน
“ไม่เอาเดินเล่นดีกว่า จะได้ออกกำลังกายไปด้วย ดีกว่าจะนั่งเฉยๆ(เสียเงินด้วย)” ผมค้าน
ผมกับไอ้ปอก็เดินไปเดินมา เดินมาเดินไป จนเดินเข้าร้านอุดมเอก
“ปอมาดูรองเท้าคู่นี้ดิ มึงว่าOKไหม” ผมถาม ไม่ซื้อหรอกดูป้ายแล้วแพงฉิบ
“ทำไมไม่พูดภาษาไทย” (อ้าว ไอ้บ้าหนิ ครูลิลลี่เข้าสิงมึงรึไง)
…ปล. ด้วยความเคารพครูลิลลี่ผมห้ามความคิดตัวเองไม่ทัน ขอโทษคร๊าบบบบบบบบ (อ้าวกูเขียนผิดหลักภาษาไทยอีก)
“ปอ (ผมทำเสียงเข้ม) มาดูคู่นี้สิมึงว่ามันตกลงไหม” ผมพูดเรียบๆ
“กร๊ากกกกก” ไอ้ปอหัวเราะดังลั่น
“มึงจะหัวเราะทำไมมึงบอกให้กูพูดภาษาไทย”
“555 มึงแปลได้ตรงตัวไม่มีผิดเพี้ยนเลยว่ะ”
“แน่นอน กูไม่ชอบใส่ใข่ในการแปลประโยคสนทนา”
“555ก็ตกลงว่ะ สวยดี” มันก็พูดซะไทยจ๋า ประชดผมเลย
“รองเท้าตกลง แต่ราคาไม่ตกลง ไปออกจากร้านเค้าด่วน” ผมรีบเดินออกจากร้านก่อนที่เจ้าของร้านจะเอารองเท้าปาหัว เพราะดูตั้งนานแต่ไม่ซื้อ
“ปอปวดเยี่ยว เข้าห้องน้ำแป๊บ เข้าไหม”
“หึ กูยืนรอข้างนอกแล้วกัน”
“ไปล้างมือมึงเส่” ผมพยายามชักชวน
“ล้างน้ำป่าวมันไม่ออก เดี๋ยวกลับไปล้างที่บ้าน”
“แล้วกลับบ้านใช้ไรล้าง”
“น้ำมันเบนซิน”
“เห้ย ไม่ได้ๆ น้ำมันเบนซินเป็นสารมิวโคนิก ซึมผ่านผิวหนังได้ ระเหยสูดดมได้ง่าย สารก่อมะเร็งเลยนะมึง”
“กูว่าแล้ว เมียกูแปลงร่างเป็นอัลสไตน์อีกแล้ว รู้ทุกเรื่อง” ไอ้ปอเอามือดำๆมาจับแก้มผม “โทษนะที มึงจะให้กูขัดด้วยขมิ้นชัน ล้างด้วยน้ำมะพร้าวสดไหม มันถึงจะไม่มีโทษ”
“เออ ไม่เชื่อกู กูไม่ไปนอนเฝ้ามึงที่ศูนย์มะเร็งนะเว้ย”
ผมพละตัวออกเข้าห้องน้ำ ในห้องน้ำมีคนยืนฉี่เต็มจำนวนโถ (แม่งเอ้ย มาปวดอะไรพร้อมกูว่ะ…มันน่าจะเป็นว่าทำไมกูปวดพร้อมเค้ามากกว่ามั้ง) ผมยืนรอตรงกระจกล้างหน้า (สำรวจความหล่อ เอิ๊กๆ…ไม่มีเลย) รอจนกระเพาะปัสสาวะบีบตัวจนจะไม่ไหวแล้ว (เคยใช่ไหมถ้าอยู่ข้างนอกดีๆก็ทนได้ แต่พอเข้ามาในห้องน้ำยิ่งใกล้ยิ่งทนไม่ได้…ไอ้คนเยี่ยวก็เหลือเกิน มึงเยี่ยวรึชักว่าววะ โคตรนาน) ผมทนไม่ไหวเลยเข้าไปเยี่ยวในห้องน้ำ ทันทีที่น้ำปัสสาวะออกมาข้างนอก โคตรจะโล่ง ผมมองไปรอบๆ ให้ตายสิ ศิลาจารึกสมัยพ่อขุนรามมาอยู่ที่นี้เอง มีทั้งภาพวาดระบายสี ศิลาจารึกที่เป็นข้อความตามฝาผนัง …พ่อมึงสิบอกให้อ่าน …(อ้าวซวยเลย กูกำลังอ่านเพลิน พ่อกูไม่ได้บอกโว้ย กูอ่านเอง) มีทั้งไอ้นั้นเป็นพ่อไอ้นี่ ไอ้นี่ใหญ่ไอ้นั้นเล็ก ถ้าอยากโทรมา มีเบอร์โทรด้วยนะ ฯลฯ อืมมมม
“ไอ้ที ตกส้วมตายยังวะ” เสียงคุ้นๆ ไอ้ปอ จ๊ากกก กูเยี่ยวเสร็จตั้งนานแล้วแต่อ่านเพลินไปหน่อย ผมได้ยินเสียงไอ้ปอเดินไปที่โถฉี่ ผมรีบออกจากห้องน้ำแล้วมารอข้างนอก
“ไปไหนมาวะ ไหนบอกจะไม่เข้า” ผมแกล้งว่ามารอตั้งนาน
“อ้าวเห้ย มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ กูเข้าไปยังไม่เห็นมึงเลย”
“ตลกล่ะไอ้ปอ กูมารอมึง ไม่ใช่มึงรอกู ”
ผมเดินเล่นต่อ 3รอบจนจะเวียนเทียนได้อยู่แล้วฝนก็ยังไม่หยุด ผมเลยชวนไอ้ปอกลับนั่งกระป๋องกลับจะได้ไม่เปียก(รถเมย์แหละแต่บ้านผมเรียกรถกระป๋อง)
ลงรถได้ต้องเดินเข้าซอยไปบ้านอีก ระหว่างเดินก็มีรถเก๋งคันงาม วิ่งด้วยความเร็วเหยียบน้ำในแอ่งถนน น้ำกระฉูดมาถึงหน้าผมกับไอ้ปอ
“แม่งเอ้ย ไอ้เหี้ย มึงรีบไปตายที่ไหนวะ ฯลฯ” อีกสารพัดคำด่า ก็รู้ๆอยู่ไอ้ปอมันปากหมา พูดโผงผาง มีไรมันก็พูดตามอารมณ์มัน (ถึงมีเรื่องบ่อยไง)
“ปอ ถือซะว่าเมียเค้าจะคลอดลูก เค้ารีบ ไม่ต้องด่าเค้าหรอก” (ก็จะถึงบ้านอยู่แล้ว เข้าบ้านอาบน้ำจะเป็นไรวะ)
“มึงก็คิดแต่อย่างงี้ อย่ายอมให้ใครเอาเปรียบสิวะ”
“มึงโวยวายไปแล้วมึงได้อะไร เค้าจะรับรู้กับมึงไหมรึมันทำให้มึงรู้สึกดีขึ้น”
“มันรู้รึไม่รู้ก็ช่างมัน ทำตัวเหี้ยๆ ไอ้พวกนี้โดนตีนกูเข้าไปมันถึงจะสำนึก”
“นักเลงใหญ่โตแล้วนะเราน่ะ” ผมชักสีหน้าไม่พอใจ
“โอเคๆ กูไม่ว่ามันล่ะ คิดเสียว่ามันรีบไปงานศพแม่มัน” (โอ้โห้ ขนาดไม่ว่านะเนี้ย มึงยังแช่งให้แม่มันตาย)
“เมื่อกี้ยังบอกกูยิกๆ ไม่ให้พูดไทยคำอังกฤษคำ” ผมพูดยิ้มๆ มันจะได้ลดความเครียด
“อื้ม ตกลงสิ กูไม่ว่ามันล่ะ” ไอ้ปอหันมาพูดยิ้มๆ
กลับถึงบ้านผมตรงดิ่งอาบน้ำ ลงมากินข้าว กินยา แล้วนั่งอ่านหนังสือเล่น ห่มผ้าอย่างหนา
“ไม่สบายเค้าไม่ให้อ่านหนังสือ รู้ไหม นอนซะ” ไอ้ปอเดินมาหยิบหนังสือที่มือผมออกไป
“ไม่ได้อ่านจริงจังปอ อ่านผ่านตาเฉยๆ”
“ผ่านตาก็ไม่ได้ สมองมันไม่ได้พักผ่อน” ไอ้ปอเดินมาที่เตียงกอดผ้าห่มที่คลุมตัวผม
“ครับ ศาสตราจารย์ นายแพทย์ปอ”
“ไม่เอา กูไม่อยากเป็น ให้เมียเป็นดีกว่า ศาสตราจารย์ นางแพทย์ ที”
“ไอ้เหี้ยปอ ยศนี้มีแต่มึงแหละแต่งตั้ง นางแพทย์”
…………………………………………
“ปอหิวน้ำ …ปออยากดูทีวี …ปอเมื่อยขาเดินมาทั้งวัน(และอีกหลายๆปอ)” เวลาผมไม่สบายไอ้ปอมันดีเว้ย มันจะไม่เถียงผม ทำตามทุกอย่าง (ดีมากไอ้น้อง)แต่พอหายป่วยเมื่อไหร่ มึงเอ้ย ไม่ครบ12ยกเป็นไม่ยอมกัน ไม่มีแพ้น๊อกด้วยนะ
ระหว่างที่ทาสปอกำลังนวดขาให้เจ้าคุณทีอยู่นั้น สายตาก็ไปสะดุดทรงผมเกาหลี(อีกแล้ว)
“กวนมึนโวย ผมยาวแล้วมั้ง” ฉายาเกาหลีไอ้ปอครับ เพราะมันเป็นคนกวนตีน ชอบทำหน้ามึน และจอมโวยวาย
“ไรที มายุ่งไรก็ผมกู” มันพูดแบบเคืองๆด้วยนะ
“ให้โอกาสพูดใหม่”
“อย่ามายุ่งกับผม ผมเลยคร๊าบบบบ”
“ไม่ได้ยุ่งแค่เสือก55 แล้วแต่ไม่ได้ว่ากัน แค่บอกว่าตอนผมสั้นมันดูดีกว่าผมยาว”
“ไรวะ สั้นดีกว่ายาวมีที่ไหน ทั้งใหญ่ทั้งยาวน่ะสิดี เอิ๊กๆ”
“พูดได้ดี อย่าเผลอนะมึงเดี๋ยวกูจะจับเฉือนให้หมดเลย”
“จะอึ๋ย”
“เห้ยๆๆ กูลืมเอาข้าวให้หมากิน กูบอกแม่จะเอาให้กินเอง” ผมลุกออกจาเตียงเดินลงไปข้างล่าง ให้กินเสร็จก็ขึ้นมานอนบนเตียง
“ที มุมปากเป็นอะไร” ไอ้ปอทัก
“ไหน เอากระจกมาดูดิ”
“มันเป็นสิว มากูบีบให้” มันเขยิบตัวมาติดผม
“ไม่ใช่มั้ง หน้ากูไม่มีสิว” ผมขมวดคิ้วน่าสงสัย ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับหน้าตัวเอง
“เออน่า มึงจะมองเห็นอะไรล่ะ มานี่กูบีบให้” ไอ้ปอไม่รอให้ผมยื่นอุทรณ์ มันจับปากผมแล้วบีบอย่างเอาเป็นเอาตาย
“อ๊ากกกกก” ผมร้อง คงเคยใช่ไหม โดนมดกัดที่ปาดนิดเดียวยังเจ็บไปทั้งวันรึเป็นแผลในปาก เจ็บแป๊บ เพราะเส้นประสาทรับรู้ความเจ็บปวดมันเยอะ ผมพูดไม่ได้ ได้แต่กำมือกับที่นอน
“ยังไม่ออกวะ” ไอ้ปอพูดพร้อมเร่งบีบหนักขึ้น
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก” ผมร้องมือขยุ้มหลังไอ้ปอ น้ำตาพลางไหลออกมาอัตโนมัติ
“เออออๆ พอก็พอ มันไม่ออกนะ” ไอ้ปอพูด น้ำตาผมมันยังไหลอยู่เลย ห้ามก็ไม่ได้
“ไรวะแค่นี้ก็ร้องไห้”
“ให้กูบีบปากมึงดูไหมล่ะ” ผมเดินไปส่องกระจก เหงื่อแตกซิกเลย
“555” ไอ้ปอหัวเราะ เพราะน้ำตาผมมันยังไหลอยู่เลย
“ไอ้ปอ ไอ้เหี้ย มันไม่ใช่สิว มันเป็นตุ่มแดงยุงกัดกู” ผมพูดอย่างเคือง
“อ้าวเหรอ กูนึกว่าสิว”
“มึงไม่ต้องเลย แทนที่พรุ่งนี้มันจะยุบ กลับต้องมาช้ำมัวหมองเพราะมึงขืนใจมัน”
“โห้ที เว่อร์ไปป่าว พูดซะหาว่ากูข่มขืนเลยเหรอวะ”
“ไม่ข่มขืนได้ไง กูอนุญาติให้มึงบีบรึไง อยู่ๆก็ล่วงละเมิดทางปากกู”
“555 กูนึกว่ามึงยินยอม”
“ยินยอมไร ก็ดิ้นขนาดนั้น…” ผมเดินไปนอนที่เตียง
“โกรธกูเหรอที ปอขอโทษนะครับบบบ” ไอ้ปอทำเสียงอ้อน มาโอบกอดผม
“โกรธยุงตัวนั้นต่างหาก มันเป็นต้นเรื่อง”
“ไหนดูสิ”ไอ้ปอจับปากผมเชิดขึ้น
“แดงเลย เจ็บไหม” มันพูดผมไม่ทันจะตอบ มันก็จูบปากผม
ปิดไฟก่อนเดี๋ยวคนอ่านเห็น 55555 เดี๋ยวมาต่อตอนหน้านะครับบบบบ
ปล. มาต่อแต่ไม่รู้ว่าจะต่อสถานการณ์เดิมรึป่าวนะ เอิ๊กๆๆๆ เดี๋ยวเสียเด็กหมด (พูดไปไอ้ทีให้คนอื่นคิด จริงๆไม่มีไรหรอก ปิดไฟแล้วนอน ป่วยอยู่นะเว้ยยยย)
-
น่ารักทั้งคู่เลย ทีกะปอ :z13:
-
เย้ๆๆ :mc4: ดีใจที่น้องทีมาเล่าเรื่องต่อ
หายไปนานนะจ๊ะ คิดถึงๆ
ปอก็ยังกวนเหมือนเดิม แหมๆๆ จะให้พูดภาษาไทยแบบถูกต้องตลอดเวลาจะทำได้ไงว้า????
ต้องสวมวิญญาณ อ.กาญจนา แห่งภาษาไทยวันละคำก่อน :laugh:
เรื่องงานของน้องที พี่ก็เป็นกำลังใจให้เนาะ
ยิ่งทำงานไปนานๆ เจอคนเยอะขึ้น ยิ่งได้เจอคนหลายรูปแบบ
บางคนทำเราอึ้งได้เลย ว่ามีคนแบบนี้ในโลกด้วยหรือฟระ :serius2: โอ๊วพระเจ้าจอร์จ!!!!มันเหี้ย(ม)มากกกกกกก
แต่มั่นใจในมันสมองและ2มือของน้องที สู้เค้าได้สบายอยู่แล้ว ชิมิๆ
ปล. ใช้เบนซินล้างมือแล้วเป็นมะเร็งจริงอ่ะ ลูกน้องที่อู่ใช้ทินเนอร์มั่ง เบนซินมั่งล้างมือเกือบทุกวันเลยยยยย เวนแระ o22
ปลล. รอฉากต่อไปด้วยใจลุ้นระทึก
ถึงน้องทีจะปิดไฟ แต่ตาเรามองเห็นได้ในความมืด :jul3:
-
:L2: คิดถึงทั้งคู่เลย
มาต่อเร็วๆๆนะคะ :L2:
-
55555ขำอ่ะล่วงละเมินทางปาก
คิดไปได้นะคนเรา
-
ทั้งขำ ทั้งสนุกมากๆ
-
:impress2: หายไปนานเลยนะครับนายที ดีเนอะมีแฟนแบบนี้ นี้ก็คบกันมาหลายปีแล้วเด่ ยังอินเลิฟกันเหมือนเดิมเลยเนอะ อยากให้คู่นี้ครองคู่กันไปตลอดชีวิตเลยคร้าบบ ชอบๆๆ :L1: :L1:
-
:z13:
:z3:
-
:mc4: มาจนได้ ยังคงความน่ารัก น่ามึน กันเหมือนเดิม
รอคอยตอนต่อไปนะคะ
-
หายไปนานเลยนะครับ ศาสตราจารณ์ นางแพทย์ ที
น่ารักทั้งคู้เลยครับ
-
เย้ๆๆๆๆๆ มาต่อแล้ว..
ศาสตราจารย์นายแพทย์ปอ กัย ศาสตราจารย์ นางแพทย์ ที :m20: มากี่ทีก็ฮาได้ตลอด...
คู่นี้น่ารักอ่ะ คิกคิก
-
ไม่ไหวแล้ว ฮามาก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์
คือมันหลายมุขนะ แต่มุขนี้ไม่ไหวจริงๆ ......“ปอ (ผมทำเสียงเข้ม) มาดูคู่นี้สิมึงว่ามันตกลงไหม” ผมพูดเรียบๆ
ตั้งแต่มุขนี้อ่านลงมานี่เก็บอาการไม่ได้อีกต่อไป โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณมากนะคะ ^o^
-
:mc4: มาต่อแล้ว หายไปนานเลย ยังเถียงกันน่ารักเหมือนเดิม ยังกะคู่หูคู่ฮา 555
แต่อ่านเรื่องดอกเตอร์อะไรนั่นแล้วพา่ลหงุึดหงิดไปด้วย อยากกระโดดขาคู่ถีบหน้ามันจริงๆ เหอะๆ
-
หายไปนาน แต่น่ารักเหมือนเดิม
นายปอกวนไม่เปลี่ยน ชีวิตมีสีสรรดี
+1 ให้กำลังใจเรื่องงาน
-
ปั้มขอพื้นที่ไว้ก่ิอน ^^ เด๋วไอมาอ่านนะ
-
กวนมึนโวย เข้ากับหนัง กวนมึนโฮเลย เป็นญาติกันป่ะเนี่ย :laugh3:
ปอกับที เป็นคู่ยียวนกันตลอดเลย แต่น่ารักดีอ่ะ ใช้ ตกลง แทน ok. ฟังแล้วมันไม่ค่อยเข้าแก๊ปกันเลย
แต่ก็ตลกดีอ่ะจ๊ะ :z2:
ก็มาต่อเรื่อยๆ นะน้องที ( กวนจังแก ตั้งฉายาให้เข้ากับ กวนมึนโวย 55++ ล้อเล่นนะค่ะ :man1:)
ส่วนเรื่องด็อกฯ ก็ปล่อยให้คนแก่เค้าทำไปเหอะ (ถ้าคิดว่าแกล้งเด็กแล้วสบายใจ) สงสัยเก็บกดมาก พวก IQ สูงแต่
EQ ต่ำ แก่แล้วแก่เลย สมองเลยฟั่นเฟือน บ้าบอ หาเรื่องเด็ก :z10:
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ :กอด1: :L2:
-
:กอด1:ทีนึงคิดถึงเรื่องเล่าคุณที
คนเราการศึกษาสูงไม่ได้หมายความว่าจิตใจจะสูงตามการศึกษานี่นะ ใช่ป่ะคุณที
เก่งแต่ในตำราแต่ถูกครอบงำด้วยความเห็นแก่ตัว ทำอะไรก็ได้เพื่อให้ตัวเองสูงส่งแล้วคอยเหยียบหัวคนอื่น
มีเยอะจะตายบนโลก คุณทีอย่าไปใส่ใจเลย แต่ถ้ายังมีอีก ก็จัดหนักให้เขาไปถ้าทำได้ เอ๊ะยังไง? :laugh:
เหมือนตอนนี้ปอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะคุณที เรารู้สึกแบบนั้น
ศาสตรจารย์นางแพทย์ที มีตำแหน่งนางแพทย์ด้วยแหะ ตำแหน่งกิตติมศักดิ์มากอ่ะ
คุณทีได้รับคนเดียวเลย :m20:
รักกันนานๆนะคะ แล้วมีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังอีกนะ
ตามอ่านเสมอ
:กอด1:อีกที ให้กำลังใจไปสู้กับคุณด็อก(เตอร์) ท่านนั้น
-
:m20:
คู่นี้ o13
พี่ทีสู้ ๆๆๆ ต่อไปนะค่ะ
คนที่เขาแกล้งพี่ทีเพราะเขาคิดว่าพี่ทีมีความสามารถที่จะไปยืนอยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่าเขาได้
คิดทางบวก คือพี่ทีมีความสามารถจนเขากลัวเลยอยากแกล้ง
สู้ ๆๆๆๆ ต่อไปนะค่ะ :L2:
อ่านทีไรหยุดยิ้มไม่ได้สักที
ไม่รู้คู่นี้เขาจะน่ารักกันไปถึงไหน :duck1: :give2: :give2:
-
ดีใจที่ทีคอยมาต่อให้ครับ มาเยี่ยมบ่อยๆนะ
-
น่ารักทั้งคู่เลย
ชอบจริงๆเวลาเถียงกัน ฮาตลอด :m20:
:L2:
-
กลับมาแล้ววว
กว่าจะกลับมานานเลยนะครับ
-
ดีใจเอ๊ย ดีใจจัง มาต่อตอนใหม่แล้ว น่ารักซะขนาดนี้
อ่านไปขำไป จนแม่มองหน้าเลย
ปอ เขาก็มีชื่อเป็นภาษาเกาหลี แล้วของที อ่ะ มีกับเขาบ้างป่าวเนี่ย เฉลยหน่อยสิ
รอตอนต่อไปนะ แกล้งปอ เยอะ ๆ นะ จะได้มีข้อมูลมาเขียนต่อ (ล้อเล่นจ๊ะ)
รักษาสุขภาพด้วย
-
คู่นี้น่าตลอดอะ
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลยคะ
-
ดีใจจัง คุณที มาต่อแล้ว หลังจากที่รอมานานเกือบเดือน
มาต่อยาวและหนุกหนานเช่นเดิม รักกันนานนะครับบบบบบบบบ
แอบอิจฉาด้วย อิอิ
-
คิดถึ๊งงงงง คิดถึง :กอด1:
คุ้มค่าการรอคอยจริงๆ
น่ารักเหมือนเดิม ความฮาไม่หายไปไหน
ความจริงใจเกินร้อย วู้ฮู้ววววว
พี่ทีเป็นหวัดหายยัง นางแพทย์ที (ก๊ากๆๆคิดได้ไง) ให้นายแพทย์ปอฉีดยาจึ๊กๆ รึยัง :laugh:
คนอ่านเค้าเชื่อจริงๆนะ ว่าปิดไฟนอนกัน(เฉยๆ)
สังคมการทำงานเน้อ น่ากลัวอ่า ตอนนี้ยังเรียนอยู่ แล้วได้ทำงานกลุ่มกะคนที่เราไม่ชอบเรายังจะตายให้ได้เลย
ไปทำงานแล้วจะเป็นไงเนี่ย :เฮ้อ:
-
มึนโวย เข้ากับหนัง กวนมึนโฮเลย เป็นญาติกันป่ะเนี่ย
ปอกับที เป็นคู่ยียวนกันตลอดเลย แต่น่ารักดีอ่ะ ใช้ ตกลง แทน ok. ฟังแล้วมันไม่ค่อยเข้าแก๊ปกันเลย
แต่ก็ตลกดีอ่ะจ๊ะ
ก็มาต่อเรื่อยๆ นะน้องที ( กวนจังแก ตั้งฉายาให้เข้ากับ กวนมึนโวย 55++ ล้อเล่นนะค่ะ )
ส่วนเรื่องด็อกฯ ก็ปล่อยให้คนแก่เค้าทำไปเหอะ (ถ้าคิดว่าแกล้งเด็กแล้วสบายใจ) สงสัยเก็บกดมาก พวก IQ สูงแต่
EQ ต่ำ แก่แล้วแก่เลย สมองเลยฟั่นเฟือน บ้าบอ หาเรื่องเด็ก มีการศึกษาสูงแต่เห็นแก่ตัวแบบนี้มันก้อไม่ต่างจากไอ้
พวกไร้การศึกษาเท่าไรหรอก
เป็นกำลังใจให้คุณที และ ปอด ให้รักกันนานนะ
-
อินเทรนสุดๆอะคู่นี้ .. ตามกระแสหนังด้วย
แต่ก็ดีใจที่มาต่อให้อีก ... คิดถึงทั้งคู่เลย ^^
:กอด1:
-
อิอิ
-
แปะโป้งก่อนอ่านครับ
เห็นคู่นี้แล้วนึกถึง กวน มึน โฮ =P
-
อืม..คู่นี้น่ารัก และรักกันมายาวนานดีนะเนี่ย ยินดีกับทั้งคู่จริงๆ
-
อ๊า...ไม่คิดว่าคุณทีจะตอบเม้นด้วยกรี๊ดดด
แต่ก็ชอบคู่คุณทีจริงจังนะ
น่ารักดีอะ อยู่กันแบบฮาๆดี
ถ้าจะไม่มีเรื่องเครียด...
นานมาอัพเดทสักทีก็ดีนะค่ะ
ค่อยหายคิดถึงหน่อย อิอิ
-
ก๊ากกกกกก เจอกวนมึนโวย กะ ศาสตราจารย์ นางแพทย์ที เข้าไป ขำจนปวดท้องเลยอ่า รองเท้าตกลงไหม?? :m20:
แม๊ช่างเหมาะสมกันจริงเชียวคู่นี้ ฮาพอกัน :pigha2:
-
แล้วตอนนี้สุขภาพน้องทีตกลงมั้ย ? :pandalaugh:
....สมองสองซีก แถมด้วยกระดูกสันหลัง คิดแเต่เรื่องลามก กร้ากกกก คิดได้ไง :jul3:
ขอบคุณที่กลับมาเขียนใ้ห้อ่านอีกนะคะ ฮาได้ตลอด รักกันๆ :กอด1:
-
ปอ อ่ะน่าร้ากกกกกก
หุหุ เฮฮา บ้าดี ชอบแนวสไตล์นี้แหละ
อยู่ด้วยแล้วมะเครียด เอิ้กๆๆๆ
แต่ขอลดดีกรีความหื่นลงซักครึ่งซีก ก้อดี นะ
-
อ่านเรื่องคุณทีเมื่อไร อารฒณ์ดีทุกที คู่นี้ก็น่ารักดีนะคับ ฮ่าๆๆ
-
มาต่อจากสถานการณ์เดิมด่วนเลยครับ ห้ามข้ามเด็ดขาด!! จูบปากแล้วอะไรต่อ.....หุหุ
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน เลยเพิ่งได้เม้น ต้องขอสมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนหนึ่งนะครับ สนุกดีๆๆ อิอิ
ขอบคุณไรเตอร์มากคราบบ
ป.ล.ชอบปออะ แอบจินตนาการไว้ว่า หล่อสุดๆ อิอิ
-
คำเดียวที่บอกได้ขอบคุณ
อ่านที่ไร ยิ้มได้ทุกทีจริง บ้าก็บ้าสิเอา อิอิอิอิ
ชอบมากครับ
อยากให้คุณทีเขียนบ่อยๆ
ชอบเวลาสองคนนี้คุยกันมากเลยน่ารักดีครับ :man1:
-
:เฮ้อ:อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยยยพี่ที
สนุกอ่า รับรู้ถึงความสุขของผู้ชายสองคนได้
ขอบคุณพี่ทีที่มาอัพน้า ถึงไม่ได้อัพบ่อย แต่นานๆทีมาอัพยาวๆแบบนี้ก็หายคิดถึงแล้วว
พี่ปอ กวนมึนโวย เออ เหมาะดี ฮี่ฮี่ฮี่
พีเอส อ่านเรื่องด๊อกเตอร์คนนั้นแล้วเจ็บอยู่ในจิต แต่พี่ทีคิดดีนะที่ยังไม่ท้อแท้อ่า แล้วใช้แรงนี้เป็นกำลังขับเคลื่อนของเราดีกว่าเนอะ หรือไม่ก็อีกทาง ให้คิดว่าเค้าคือวิบากกรรมของเรา ทำบุญแผ่เมตตาให้มันบ่อยๆเดี๋ยวไอ้วิบากกรรมก็หายไปเอง
พีเอสสอง ฮี่ฮี่ฮี่ สรุปพี่ทีเกิดวันพฤหัสใช่ป่ะ เพราะนิสัยแม่งโคตรเหมือนกันเลย เกือบทุกจุด o3
+1 พี่ทีน้า :กอด1:
-
เย้ๆ มาต่อแล้ว ทีหายไปนานเลยนะเนี๊ย
แต่ยังรับประกันความสนุกเหมือนเดิม :really2:
-
ให้เรื่องนี้เกรดA ไปเลย
ชอบเรื่องนี้อ่ะ น่ารักมาก
ทั้งฮา อ่านทีไรได้ยิ้มทุกที
มีสาระ ให้ข้อคิดในหลายๆ เรื่องo13
+1ให้เลยค่า
:กอด1:
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 41 …. “ฉ 60+”
บ่นนำ
เรื่องนี้เขียนนานแล้ว ส่งให้ที่ปรึกษา สำนักนายกฯ กระทรวงวัฒนกรรม (กำของกระทรวง) บรรณาธิการนานมีบล๊อค (บล๊อคแล้วยังหลุดมาได้) เขียนตั้งแต่เข้าพรรษาโน้นแน่ะ แต่ไม่กล้าลง จนพัฒนาความหน้าด้านได้พอสมควร จากการติของหน่วยงานทั้งหมดเค้าไม่เซ็นเซอร์แต่ให้เขียนว่า
เรื่องนี้มีสัญลักษณ์ “ฉ 60+” เรื่องเล่าตอนนี้เฉพาะบุคคลที่มีอายุ60 ปีขึ้นไป ไว้เพิ่มสมรรถภาพทางเพศ บุคคลที่มีอายุน้อยกว่า 60 ควรมีวัยชรานั่งอยู่ข้างๆเพื่อร่วมลุ้น
เอาล่ะ พูดไปงั้นแหละ ไม่มีไรหรอก5555 อ่านเลยแล้วกัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน 41… “ฉ 60+”
ในเย็นเทศกาลวันหยุดยาว ผมเดินทางกลับบ้าน(พูดซะยังกะอยู่เมืองนอก ป่าวหรอกบ้านนอกต่างหาก) พลางนั่งคิดบนรถคนเดียว(สองคนคิดร่วมกันก็แปลกแล้วล่ะ)(กูจับปลาสามมือจริงๆ…ทั้งทางเรียน ทั้งทางบ้าน และทั้งทำงาน…จะรอดสักอันไหมวะเนี้ย…รึจะตัดบางส่วนออกไป) บางวันก็เหนื่อยนะ ถ้าเกิดดูท่าแล้วจะไม่รอด ก็คงต้องสลัดบางส่วนออกไปแหละ แต่ตอนนี้ก็พยายามที่จะทำทุกหน้าที่ให้ดีที่สุด สู้ต่อไปทาเคชิ
“ปอ กูเหนื่อยวะ มานวดให้กูหน่อยดิ” ถึงบ้าน ขึ้นห้อง นั่งเตียง ใช้ไอ้ปอทันที
“เห้ย จะดีเหรอที ยังหัวค่ำอยู่เลยนะ” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ
“ไอ้เหี้ยปอ กูให้มานวด ไม่ได้ให้มานาบ”
“นวดกับนาบมันก็ทำไปพร้อมๆกันได้ ออกกำลังกายเหมือนกัน จะได้หายเหนื่อย เห่อๆวันนี้กูขอสอง”
“ขอหลังแหวนกูรึไง…เร็วๆ กูเหนื่อย” ไอ้ปอเขยิบมานั่งหลังผม กดมือลงที่หัวไหล่ นวดอย่างชำนาญ เพราะผมใช้มันบ่อย (เยี่ยมจริงๆปอ เพิ่งจะเห็นมีดีก็ตอนนี้แหละ)
“กูบอกแล้ว ถ้างานมันเหนื่อยนักก็ไม่ต้องทำ”
“อ้าวไอ้ปอ ไม่ทำแล้วจะเอาไรกิน”
“วันๆ มึงกินไรมั้ง มันหนักหนาจนกูหามาให้มึงกินไม่ได้เชียวเหรอวะ”
“มันก็ไม่ใช่ยังงั้น ก็หาเผื่อวันข้างหน้าด้วยไง”
“นี่ไงกูก็หาเผื่อข้างหน้าด้วย หาเผื่อมึงด้วย”
“อืมมม เก็บไว้เยอะๆแล้วกัน เดี๋ยวกูขอยืมใช้มั้ง” ผมพูดเสียงอ่อยๆ รู้สึกว่าตัวเองเพลียๆยังไงไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน
“ไม่ต้องขอ กูให้มึงหมดเลย” (แฟนกูก็น่ารัก(เป็นบางครั้ง)นะเนี้ย หาเงินเผื่อกูด้วย )
“แล้ว…ไม่คิดเรียนต่อเลยเหรอ” ผมหันข้างไปถาม ตอนนี้ไอ้ปอมันก็เป็นวัยทำงานเต็มตัวแล้วนะ เพราะมันจบปวส.แล้ว มันไม่เรียนต่อ
“เฮ้อ (เสียถอนหายใจ) ไม่อ่ะ ยังเหนื่อยอยู่เลย ขอทำงานก่อนนะที สนุกกว่าอีก ได้ตังค์เยอะด้วย” ไอ้ปอเปลี่ยนจากที่นวดไหล่ มาเป็นโอบกอดไหล่ผม พูดอยู่ข้างหูเชิงอ้อนให้ผมเห็นด้วยกับการกระทำของมัน
“อืมม ตัดสินใจดีแล้วก็จะไม่บังคับล่ะ จะเรียนรึทำงานมันก็ดีทั้งสองแหละ ก็ดีที่รับผิดชอบตัวเองได้ งั้นเอางี้ ไม่เรียนตามหลักสูตรก็ไม่เป็นไร มึงตั้งใจเรียนกับงานนะ เรียนรู้ทุกๆส่วนในอู่ อย่าอยู่เฉพาะหน้าที่ตัวเอง”
“สบายมากเลยที กูชอบอยู่แล้ว ตกลงกูสัญญาว่าจะเรียนกับงาน และจะรายงานให้มึงฟังทุกวันที่มึงมา ดีไหม” ดูไอ้ปอดีใจมาก ที่ผมเข้าใจและไม่บังคับมัน
“อืมดีแล้ว ปอ” ผมพูด ไอ้ปอหอมแก้มผมเบาๆ
“กูว่า กูอยากเปิดอู่เป็นของตัวเอง มึงว่าไงที”
“ก็ดีนะปอที่มึงไม่คิดหยุดกับที่ ไอ้ปอกูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว” ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ปอก็ยิ้ม กอดไหล่ผมแน่นขึ้น
“ นี่ไงถึงได้บอกให้เรียนรู้งานทุกฝ่าย ทุกซอกทุกมุมเลยนะ งานออฟฟิตว่างๆมึงก็ต้องเข้าไปดูด้วย การทำงบ ทำบัญชี การทำทะเบียน พอเปิดอู่จริงจะได้ทำได้หมดไง”
“เออ กูลืมคิดไปเลย…มีมึงอยู่ข้างๆกูถึงได้อุ่นใจ”
“มันไม่สายหรอกที่จะเริ่ม มีเยอะแยะเหมือนกันที่กูก็ไม่รู้”
“แล้วถ้ากูเปิดอู่ มึงจะมาอยู่กับกูเลยไหม”
“เห้ยยย เอางั้นเลยเหรอ” ผมแซวๆมันเล่น พูดซะยังกะว่าจะเปิดพรุ่งนี้
“เอางั้นสิ อู่มันก็จะเป็นบ้านกูกับมึงไง” ผมก็ฉีกยิ้มกว้าง
“ยิ้มทำไมล่ะ ไม่เชื่อกูน่ะดิ จริงๆนะเว้ย กูก็จะตั้งชื่อว่าอู่ทีนะคร๊าบบบ ดีไหม”
“55 มันไม่ใช่อู่กูนะเว้ย กูทำไรไม่เป็น เปลี่ยนเป็นชื่อมึงเหอะ”
“ไม่เอา ชื่อกูมันไม่แข็งแรง มึงบอกว่าปอเป็นพืชที่หักง่าย เอาทีดีกว่าจะได้มั่นคง” (มันก็จำได้เว้ย เคยพูดกันเล่นๆ)
“กูพูดแบบนั้นเหรอ ไม่ม้างงง ปอก็มีประโยชน์อยู่น๊า”
“งั้นเป็นอู่ทีปอ แล้วกันเนอะ” ไอ้ปอพูดระดมจูบบ่าผม มึงพูดทีปอ แต่มือมึงมันคลึงอยู่ที่ทีน้อยของกู
(ปอมันจะดีเหรอวะ คนอ่านนั่งจ้องตาเป็นมันแล้วนะเว้ย…ช่างเหอะสักตอนก็ได้วะ)
ไอ้ปอมันเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงผม มืออีกข้างก็ปลดเข็มขัดไปด้วย หลังผมก็มีแท่งเอ็นอุ่นๆสัมผัส ไอ้ปอนั่งชันเข่าคล่อมหลังผมอยู่ มันเอาเคถูเข้าไปข้างในเสื้อผม ปากก็ไล่ลิ้นตามคอ หลังหู ความเสียวซ่าๆ ได้ผ่านไปตามร่างกายผม จนขนลุกไปทั้งตัว
“ปอออ เดี๋ยววว อาบน้ำก่อนนนน” ผมพูดเริ่มเสียงสั่น
“ไม่อาบแล้วที่รัก เงี่ยนเคเต็มที่แล้ววว” ไอ้ปอกระซิบข้างหูผม ปากซุกไซร้ตามท้ายทอย
“ปออออ” ผมต้องเหยหน้าครางเลยทีเดียว หลังจากที่ถอดกางเกงลงไปกองที่พื้นไอ้ปอก็หันมาแกะกระดุมเสื้อแล้วถอดออก มือมันยังสาวเล่นกับเคผมที่ชูชันโด่เด่ เสียวทั้งคอเสียวทั้งเคเลยกู ไอ้ปอเอาปากมาประกบปากผม เราต่างแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม “จ๊วบบบๆๆๆ” มือไอ้ปอข้างนึงเริ่มลูบมาตามหน้าท้องผม มาวนเวียนแถวๆหัวนม มือผมอ้อมไปข้างหลังจับหัวไอ้ปอไว้ ส่วนอีกข้างนิ้วโป้งผมกำลังวนเวียนเล่นที่หัวเคมัน น้ำใสๆลื่นๆไหลออกมาลื่นหัวเค ไอ้ปอกระดุกเอวช้าๆ
ดูดปากสักพัก ไอ้ปอไล่ลิ้นต่ำลงมา แล้วก้มมาดูดที่หัวนมผม ขบเบาๆ ผมเอียงตัวแอ่นเล็กน้อยให้มันดูดได้ถนัด “ซีสสสส ปออออ” ผมครางเงยหน้า ไอ้ปอมองหน้าผมแล้วยิ้มก่อนที่จะละเลงลงไปอีกข้าง ผมแอ่นตัวอยู่ในอ้อมกอดไอ้ปอ มันอบอุ่นจนบอกไม่ถูก
ไอ้ปอค่อยๆประคองผมนอนราบไปกับเตียง ไล่ปากต่ำลงมาเรื่อย วนเวียนที่หน้าท้อง จากนั้นก็ครอบปากไปที่เคผม (แต่ก่อนต้องบอกถึงทำ ทุกวันนี้ชำนาญกว่าผมอีก) ไอ้ปอเม้มปาก ห่อลิ้นดูดเคผม ลิ้นอุ่นๆสากๆ สัมผัส เคกูก็รู้หน้าที่เหลือเกิน หงึกๆ ๆ สู้ลิ้นไอ้ปอน่าดู
“โอยยยยย ปออออ กูจาไม่ไหวววว แล้ววววว” ไอ้ปอทั้งดูดทั้งเลียพักใหญ่ จนผมต้องบิดตัว หนีบขา ไอ้ปอก็เอามือจับเข่าผมอ้าออก มันหยุดพักนึงแล้วเดินไปหยิบถุงยางหน้ากระจก ไอ้ปอมองผมนอนหอบอยู่ที่เตียงแล้วยิ้ม ก่อนที่จะเดินมาคล่อมที่หน้าอก เคชี้หน้าด่าผมอยู่
“ทีดูดให้ปอหน่อย” (มึงพูดกะไม่ให้กูปฎิเสธเลยรึไง จ่อจนติดปากกูอยู่แล้ว) ผมอ้าปาก ไอ้ปอก็ดันเคเข้า มือข้างนึงมันคล้ำผนังไว้ (หัวเตียงติดผนัง) มืออีกข้างก็ประคองดันหัวผมสวนทางกับเอวที่มันกระเด้าเค้าปากผมช้าๆ ไอ้ปอมันก็พยายามดันเคเข้ากระพุ้งแก้มผม จนแก้มป่องเป็นรูปหัวเค
“ซีสสส แม่งนุ่ม เสียวเคดีวะ อ้าหหหหห” ไอ้ปอซูดปากกันฟันจนกรามขึ้นชัด ไอ้ปอถอนเคออกจากปากผม ฉีกถุงยางครอบไปที่เค“ที ใส่ให้หน่อยดิ” ผมยกมือจะใส่ ไอ้ปอกับจับมือผมไว้ “เอาปากใส่” มือไอ้ปอจับถุงยางทาบกับหัวเคผมยังไม่มีโอกาสตอบมันก็ยัดเคเข้าปากผมอีกครั้ง ปากผมก็รูดถุงยางไปกับเคมันโดยมิได้ตั้งใจ แต่ไม่สุดหรอก (เคแม่งเอาเข้าไปหมดทะลุคอหอยกูแน่…ไอ้เหี้ย ยังมีลีลาการใส่อีกนะ) ไอ้ปอถอนเคออกมาเอามือรูดต่อ แล้วยิ้มๆ ถอยเคออกจากหน้าผม มันก้มลงมาจูบปากผม “พร้อมนะ” ผมยักคิ้วให้มันแทนการตอบ
ไอ้ปอจับขาผมถ่าง ก้มหน้า วนเลียที่ร่องตูด(กูโคตรเสียววะปอ แม่งเล่นเสียวอยู่ได้) มันก็ยิ่งตวัดลิ้นไปมา
“อืมมมม ปอออ กูเสียยววววว ” ผมครางเหมือนมันยิ่งประชด สอดนิ้วเข้าไป จากนิ้วเป็นสองนิ้ว เป็นสามนิ้ว แหย่เข้าออกช้าๆและเริ่มเร็วขึ้น มือและตีนผมจิกไปกับที่นอน
ไอ้ปอจับขาผมพาดบ่า เอาเคจ่อประตูถ้ำผม ค่อยๆกดหัวเข้าไป ผมหยีหน้า
“ใกล้แล้วที ใกล้จะสุดแล้ว ทนอีกนิดนะที่รัก…ซีสสส ตอดเคกูฉิบหาย” ไอ้ปอเริ่มกระเด้าเข้าออกช้าๆ มือข้างนึงลูบต้นขาผมอีกข้างก็ชักให้ผมไปด้วย ผมรู้สึกเจ็บเล็กน้อย ไอ้ปอแช่เคไว้สักพักจนเห็นหน้าผมเริ่มเป็นปกติ มันก็เริ่มกระเด้าเร็วขึ้น (ไอ้เหี้ยยย ไม่คิดถนอมกูเลยรึไง แต่ละครั้งก็เร่งซะ …กูแทบนั่งไม่ลง)
“อ้ารรรรร อืมมมมม” แยกแยะไม่ค่อยจะออกแล้วว่าเสียงใคร จากที่ขาพาดไหล่มันอยู่ ไอ้ปอจับถ่างออกกว้างๆ โน้มตัวมาดูดปาก เลียคอผม
“ซีสสสส ที เห็นหน้ามึง กูโคตรเงี่ยนวะ อ้าหหหหห” ไอ้ปอครางเสียสั่น (หน้ากูมันหื่นขนาดนั้นเลยเหรอ) ผมดึงปากไอ้ปอมาจูบอีกครั้ง
“อืมมมมมมม” เราสองคนคราง เสียงในลำคอเบาๆ ไอ้ปอลุกขึ้น ยืนข้างเตียง มันจับผมคลานบนเตียง แล้วเสียบเข้าไปใหม่ ทีนี้ไอ้ปอยืนเด้าเอวเข้าออกตูดผม มือข้างนึงก็ชักเคผมไปด้วย ผมเด้งรับตามจังหวะ ไอ้ปอก้มตัวนาบไปกับหลังผม ทั้งหน้าอก ซิกแพ็คแข็งๆของมันสัมผัสหลังผม เพิ่มความเสียวได้ดีเลยทีเดียว มือมันกอดผมไว้ อีกข้างก็ยันไว้กับที่นอน
“อืมม อ้ารรร เสียวเคโคตรรรร มึงบอกกูสิที มึงรักกูไหมม” ไอ้ปอครางพูดเบาๆ
“อืมมมปอออ ไม่ไหววววว แล้ววววว” ผมพูด ไอ้ปอยิ่งกระหน่ำเอวไม่ยั้ง ความเสียวผมมาถึงปลายเคน้ำว่าวก็พุ่งปรี๊ดดดด เลอะตามเตียง
“อืมมมม โอยยยยยย โคตตอดกูเลยยยที อ้าหหหหหห” ไอ้ปอพูดแต่มันก็ไม่หยุดอยู่ท่านี้ มันผลักผมนอนหงายจับขากางออก เสียบพลวดเดียวเข้ามิดด้าม
“โอ๊ยยย” ผมร้องด้วยความจุก มองหน้าไอ้ปอมันยิ่งเหมือนคนหื่นจัด เหงื่อท่วมตัว มันก้มลงมาดูดนมผมอีกครั้ง ทั้งเร่งกระเด้าใหญ่จนตัวผมเอนไปตามแรง มันกระเด้าแรงซะจนไข่มันกระทบแก้มก้นผมดัง “ป๊าบๆๆๆ” ไอ้ปอเลื่อนหน้าดูดปากผมจวบๆ “อืออออๆๆ” เสียงครางในลำคอพร้อมกระเด้าถี่ยิบ ปากไอ้ปอพละออกจากผม มันเกร็งหน้าซุกลงข้างหูผม
“อ้ารรรร โคตรเสียว อาหหหหหหหหห” ไอ้ปอครางเกร็งตัวกระตุกห้า หกที แล้วทับตัวผม(หมดแรง) จูบแก้มผมเบาๆ
“วันนี้ขออีกสองน้ำ ก่อนนอนนะ”
“ไอ้เหี้ย รอบเดียวก็จะตายแล้ว อีกสองรอบติดต่อวัด ต่อโลงได้เลยมั้ง” (ดูสภาพมันเหงื่อท่วม ผมเปียก…ผมก็คงไม่แพ้กัน)
“55 ขนาดนั้นเลยเหรอ ฮาได้ตลอดเลยนะ นี่แหละกูชอบ ” มันหอมแก้มผมอีกครั้ง
“ปอ ม้ามกูแตกแล้วมั้ง ลุกออกจากตัวกูได้แล้ว”
“อ้าว หนักเหรอ กูยังไม่ลงน้ำหนักเต็มที่เลยนะเว้ย”
“หนักดิ หนักขึ้นป่าววะเนี้ย”
“บล๊อก” เสียงเคไอ้ปอถอดออกรูผม มันนอนหงายลงข้างๆผม
“น้ำหนักไม่เพิ่มนะเว้ย 67 เท่าเดิม อ่ะ กูให้มึงทับกูจะได้หายกัน” ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย มันก็ยกตัวผมไปทับตัวมันแล้วกอดไว้
“ไม่เพิ่มอะไร แต่ก่อน65”
“เพิ่มมานิดหน่อย ก็กูเล่นบอล ทุกวันนี้กูยกเวทด้วยนะ มึงดูดิ ไม่สังเกตรึไงกล้ามแขน กล้ามหน้าอกกูมันพองๆขึ้นแล้วนะเว้ย”
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้าอยากให้หน้าอกมันพองเร็วไหมละ ก็ไปกินยาคลุมดิ จะได้ไม่ต้องยกเวทให้เหนื่อย”
“เมียทำไมปากหมายังงี้ล่ะ ผัวอยากให้มันเป็นกล้าม ไม่ได้อยากเป็นเต้า เมียเข้าใจไหม” ไอ้นี้พูดแล้วยิ้ม ได้กูแล้วไมพูดงี้ว้า
“นี่” ผมเอาหัวโขกหัวมัน เพราะมันกอดผมไว้ ไม่มีมือเบิร์ดกระโหลก
“โอ้ย ไหนบอกไม่มีแรงไง แรงดีแบบนี้ อย่าได้นอนกันเลยคืนนี้”
“ยัง ยังจะพูดดีอีก”
“ว่าแต่มึง ไปเพิ่มน้ำหนักบ้างก็ดีนะ จะได้ทนแรงทับได้555” ไอ้ปอพูด
“ทำไม มึงชอบหนากว่ากูก็ไปหาใหม่ดิ”
“ทำงอนๆ เดี๋ยวกูจับเอาอีกครั้งดีไหมจะได้ไม่มีแรงพูด…มึงจะเป็นไงมา กูก็ไม่ไปหาคนอื่นหรอก ก็กูรักมึงไปแล้วหนิ”
“โห้ยย อะไรมันจะรักกูขนาดนั้น กูไม่เชื่อหรอกปอ อย่ามาเวอร์ ถ้ากูอ้วนสักร้อยโล มึงจะยังรักกูอยู่ไหม”
“อ้าว จริงที แรกๆกูอาจจะทำเฉยๆ บังคับกับมึงเพราะกูยังไม่รู้จักมึง (ขนาดมึงไม่รู้จักยังทำกับกูได้ขนาดนี้) แต่หลังจากนั้นมึงเป็นคนที่ทำให้กูเหมือนเกิดใหม่ ต่อไปมึงจะเป็นอะไรยังไงก็แล้วแต่กูจะรักมึงและมีมึงคนเดียว มึงเป็นเจ้าของกู แล้วกูก็จะเป็นของมึงคนเดียว” ไอ้ปอกอดผมแน่น มือหนึ่งมันจับที่หัวผมแล้วกดซบไหล่ “มึงมันไม่เหมือนใคร ” (มึงชมรึด่ากูว่าบ้าวะเนี้ย)
“เออๆ กูรับรู้แล้วกัน ปล่อยกูได้แล้ว ไปอาบน้ำจะได้ลงไปกินข้าวกัน” ผมบอกแก้เขิน
“ไม่เอา มึงยังไม่ได้บอกเลยว่ารักกู” (สภาพนอนแก้ผ้ากอดกันเนี้ยนะ มึงยังจะให้กูบอกอีกเหรอ)
“อืม ก็ดี” ผมตอบสั้นๆ ไม่เคยบอกรักระยะใกล้ชิดแบบนี้เว้ย พูดโทรศัทพ์ก็ไม่ค่อยอายเท่าไหร่แต่พูดต่อหน้า มันอายยยยย
“ดีอะไรเล่า กูถามว่ามึงรักกูไหม”
“อืมนั้นแหละ ก็ดี”
“อ้าปากสิ กูจะดูหินในนั้น กี่โลวะนั้นน่ะ ปากหนักฉิบหาย” มันจะดู ผมก็อ้าให้มันดูจริงๆ
“เห็นปะ” พยายามเปลี่ยนประเด็น (เออน่าเดี๋ยวกูโทรบอก)
“อ่ะๆๆ ไม่บอกก็ไม่เป็นไร กูรู้แล้วกันว่ามึงรักกู” มันพูดแล้วยิ้ม (สำนึกผิดเลยกู เหมือนเอาเปรียบมันยังไงไม่รู้)
“กูก็รักมึงนะ” ผมพูดไอ้ปอผงกหัวจูบปากผม ผมต้องรีบลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำทันที
“55 ดูเค้าอายดิ อายแก้มแดง ก้นเนียน เลยวะ”
“ไอ้บ้า อายไม่เกี่ยวกับก้นเว้ย” (กูก็ยังมีหน้าตะโกนตอบโต้ออกมาจากห้องน้ำอีก)
“55 55” ไอ้ปอหัวเราะ ผมอาบน้ำเสร็จ ไอ้ปอมันนั่งเคเหี่ยวดูทีวีเฉยเลย (ปอเอ้ยมึงจะนุ่งผ้าเช็ดตัวหน่อยก็ไม่ว่าหรอกนะ)
“ไปอาบน้ำ” ผมสั่ง ไอ้ปอเดินโตงเตง เข้าห้องน้ำ
หลังจากนั้นเราก็ลงไปกินข้าวข้างล่างกัน ….เออ วันนี้ไอ้ปอเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะเลยนะเว้ย (ผีตัวไหนสิงอยู่ก็ขอให้สิงนานๆหน่อยเหอะ) เพราะมันรู้จักคิด วางแผนอนาคตแล้ว ท่าทางเอาจริงเอาจังเหมือนจะเป็นไปได้ (ถึงจะอีกนานก็เหอะ) ผมก็ให้กำลังใจมันไป (ว่าไป เพิ่งเห็นมันครั้งนี้ครั้งเดียวแหละ มันต้องดูกันอีกนานล่ะ …เอาเป็นว่าวันนี้มันดีกว่าเมื่อวานก็พอ …ถึงแม้พรุ่งนี้จะไม่เป็นอย่างวันนี้ก็ไม่เป็นไร ….กูจะจำไว้ว่าครั้งหนึ่งมึงยังเคยมีดีแล้วกัน เหนอะ)
ปล.เป็นห่วงเยาวชนของชาติจริงๆ อ่านตอนนี้(ใจ)แตกป่าววะ อย่าหมกมุ่นนะเว้ย แค่คิดตลอดเวลานะได้ เอิ๊กๆๆ (ไอ้ทีคิดประจำ) เอ้ย! ไม่ใช่
-
ทีมาแล้ววววววววววววววววววววว กอดๆๆคิดถึงนะคะ
ฝากบอกปอว่าคิดถึงด้วย
ตอนนี้น่ารักอ้ะ วางแผนอนาคต อู่ทีปอ >///////<
แต่นี่สิ ประโยคเด็ดประจำตอน “มึงมันไม่เหมือนใคร ” (มึงชมรึด่ากูว่าบ้าวะเนี้ย)
ก็เพราะไม่เหมือนใคร เพราะแบบนี้มีคนเดียวนี่แหละ ยังไง ปอก็เปลี่ยนใจไม่ได้ (อย่างน้อยตอนนี้ทีก็มั่นใจนี่เนอะ ^o^)
ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วมีความสุข ^o^
-
:jul1:
-
โอ้ยเลือดกำเดาไหลเลย
ปอน่ารักขึ้นทุกวันๆ
-
มาต่อแล้ว แต่วันนี้ยังม่ายอ่านนะนอนก่อน นอกดึกมาหลายคืนแล้ว เด๋วพรุ่งนี้ค่อยเข้ามาอ่าน ขอบคุณครับ
-
:กอด1:คุณทีก่อน คิดถึงเรื่องเล่าคุณที
ปอดูความคิดโตขึ้นจริงๆด้วยล่ะ
ดีใจ/ยินดี เอ๊ะ พูดไงดีอ่ะ นั่นแหละค่ะ อารมณ์ประมาณดีใจและยินดีกับปอด้วยนั่นแหละ
ถึงแม้จะไม่ได้รู้จักคุณทีกับปอเป็นการส่วนตัวก็เหอะ
ส่วนเรื่องเล่าฉาก :oo1:
คุณทีไม่ต้องกังวลไป
นิยายโดยส่วนมากมีฉากแบบนี้อยู่แล้ว
ถ้าคุณทีจะเล่าในส่วนนี้ก็ไม่ทำให้ใจแตกเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด :laugh:
:กอด1:อีกทีนึงปิดท้าย ขอบคุณนะคะ ที่ยังคงแวะเวียนมาเล่าเรื่องให้ฟังอยู่
-
ขำตั้งแต่ชื่อตอน
น่ารักเหมือนเดิมเวลาคุยกัน
+1
-
ปอเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะเริ่มรู้จักคิดถึงอนาคต แต่ความหื่นมันดันโตตามอายุซะด้วย :jul1: :jul1:
ปล อยากอ่านปอที ทุกวัน เช้า สาย บ่าย ค่ำ อยากอ่านไปถึงตอนปอทีแก่จัง 555555+ :laugh:
-
:haun4:
-
น่ารักกันจริงๆ เลยคู่เนี้ย
ชอบๆ
+1 คร้า...
:-[
-
ปอมันก็น่ารักเนาะที
และก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแล้ว ประคับประคองกันไปดีๆละ
ส่งกำลังใจให้ทีสู้ๆ ทั้งงาน ทั้งเรียน ทั้งรัก
-
ปอน่ารักจริงๆ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ รักกันตลอดไปนะคะ
:L1:
-
กรี๊ดกร๊าด~ พี่ที&ปอมาแล้ววววววววววว :m11:
คราวนี้มาพร้อมกับความอะจะปะเฮ้ย!ซะด้วยยยยยยยยยย :haun4:
รัก+คิดถึงพี่ทีปอมากมาย คู่พี่นี่หื่น เอ้ย! น่ารัก ฮา หวานแบบแปลกๆ มากมายได้ตลอดเนอะ :laugh:
ดีใจกับความเอาจริงเอาจังของปอด้วยนะคะ แต่ที่จริง ไอก็เห็นแววปอว่าเอาจริงเรื่องอู่มานานแล้วนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
พี่ทีจ๊ะ :กอด1: เหนื่อยนักก็พักสักบ้างเนอะ พี่ไม่ได้ตัวคนเดียวนะ มีปอคอยมองอย่างห่วงๆอยู่ด้วยนะ อ้อนปอบ้างมันก็ไม่ว่าหรอกค่ะ คงดีใจด้วยซ้ำ :L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ คู่นี้น่ารักมากมายอ่ะ ห้าๆๆๆ เอาไปเลย+1
-
:m25: (ปอมันจะดีเหรอวะ คนอ่านนั่งจ้องตาเป็นมันแล้วนะเว้ย…ช่างเหอะสักตอนก็ได้วะ) :m20: แหมๆๆ ทีรู้ใจคนอ่านจริงจริ๊ง น่าร๊ากกกกกกกกที่ซู๊ดดดดดล่ะ :pigha2:
-
อ่านเรื่องนี้ที่ไร ทำไมรู้สึกดีดีๆ มีเพิ่มๆเรื่อยๆ เวลาสองคนพูดกัน ใช่ ไม่เหมือนใคร จริง :man1:
-
:haun4:
:haun4:
:haun4:
:haun4:
ฉากเรทอ่านแล้วรู้สึกขำ คิดถึงพี่ทีตอนที่เขียนฉากรักเร่าร้อนของตัวเอง แล้วมานั่งอ่าน แล้วตัดสินใจว่าจะเอามาลง
พี่ทีคงต้องผ่านการอายมาแล้วหลายครั้ง นานวันเข้าเลยเริ่มรู้สึกปลงๆ กร้ากกก อยากบอกว่าเขียนอะไรเก็บไว้ก็เอามาลงอีกเด้อพี่
มีคนแถวนี้เค้าอยากอ่าน กร้ากกก
ชอบพี่ปอว่ะ เดี๋ยวนี้พี่ปอเขาพัฒนาแล้ว
แสดงว่าพี่ปอจริงจังกับพี่ทีนะ ถึงขนาดคิดสร้างอนาคตร่วมกัน อย่างนี้คงกัดพี่ทีไม่ปล่อยแล้วล่ะ
อีกหน่อยคงเป็นเสี่ยปอ
+1 พี่ที พักบ้างไรบ้างน้าพี่ เดี๋ยวเครื่องมันช็อต เป็นห่วงๆ
-
เรื่องพี่ทีน่ารักจิงๆ
อิอิไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนาน
เพราะไปฝึกงานเลยไม่ได้อ่าน
คิดถึงๆอย่างแรง
อิอิอิ
-
จะ "ฉ..." อะไรก็อ่านได้อยู่แล้ว
ถึงจะดูเป็นบทออกกำลังกายยังไงก็นะ....
มันแฝงไปด้วยความรักจริงๆ
จิ๊บๆ อย่าคิดมาก
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
:jul1: อ่ารู้สึกเป็นไข้เลือดออก ขอตัวเป็นรพ.ก่อนนะ
เอิ้กส์ :-[
... แต่น่ารักจริง ปอน่ารักมากๆ คำพูดที่พูดกับน้องทีแต่ละประโยคช่างทำให้มีความสุขไปด้วย
... ไหนจะให้เงิน ไหนจะเปิดอู่แล้วใช้ชื่อที ไหนจะชวนไปอยู่ด้วยกัน ไหนจะแสดงความรักกับน้องทีทั้งคำพูด และการกระทำ
... รักกันมากๆนะคะ อนาคตเราก็อยู่ที่เราสองคนในวันนี้แหละ ทำให้ดีไปทุกๆวัน รักกันทุกๆวัน
ปล. รักคู่นี้จัง ธรรมชาติดีแท้
-
เง้ววว คอมฯเจ้ง แต่ไม่ว่ายังงัยก็ต้อง โพสให้ได้
"น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดด"
อิจฉาจังเลย เจ้าค่ะ :z3:
รออ่านเสมอนะ เจ้าค่ะ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักจริงๆ เลย
-
ชอบพี่ทีกับพี่ปอมาก กกกก
อยากมีแบบนี้บ้าง
เสียดายไม่ได้เกิดมาเปนเกย์
เอิ้กๆ
-
มาต่อด้วยอ่า เย้ๆ ดีใจ คิดถึงมากเลย :m15:
บอกได้คำเดียวว่าเลิศ o13 เฝ้ารอมานานแล้วกับ เรท ฉ60+
มาต่อให้หายคิดถึงกันเรื่อยๆนะที
:bye2:
-
นึกว่า อะไร เห็นขึ้น ฉ 60+ ที่แท้ก้อ :oo1:
555555
กลับมาอ่านแล้วมาต่อ เรื่อยๆ นะครับ เหนื่อยก้อพัก แต่อย่าพักเรื่องนี้นานะครับ อยากอ่านต่อ :bye2:
-
แต่จะบอกว่าชอบ ปอนะที่มี ทำอะไร คิดถึงอนาคตและคิดถึงทีตลอด
ชอบบบบบบ
-
ดีใจกับคุณทีด้วย
ที่ความคิดปอโตขึ้นแล้วเย้...
แต่ก็ยังฮากันได้ตลอดสิ
“มึงมันไม่เหมือนใคร ” เพราะเหตุนี้เลยทำให้ปอรักคุณทีใช่มะ..อิอิ
-
:m25:
จัด +1 ให้พี่ทีเต็มๆไปเลยยยยยยย อ๊ากกกก รอคอยเธอมาแสนนาน 555
ตอนนี้ไอ้ปอน่ารักสุดๆอ่ะ พี่ทีเลยรักเลย :-[
อนาคตปอที :-[
ขอให้ความฝันของปอสำเร็จโดยเร็วเน้อ
อู่(รังรัก)สองเรา
-
พวกคุณทำให้ผมน้ำตาแตกเลยนะ พูดดีมาก ดีแล้วครับ ค่อยๆ สร้างความรักกันไปเรื่อยๆ
อยากบอกว่าความรักของคุณมันดูมีคุณค่ามากขึ้นเรื่อยๆ ผมทำได้แค่นั่งมองเป็นกำลังใจให้
แต่ผมก็รู้สึกว่าหัวใจของพวกคุณแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้สึกดีจริงๆ
-
ปอ..เยี่ยมเลย คิดได้เป็นการเป็นงานดีมากๆๆ แบบนี้ ทีค่อยวางใจได้หน่อย...ความคิดโตขึ้นจริง o13
แต่ปอนี่ปากว่ามือถึงดีจริง :-[ อิอิ
-
:m10: :laugh3: o9
ไม่ยอม ไม่ยอม ตกลงว่า ขอสองรอบไม่ใช่หรือ
ทำไม ทำไม รอบเดี๋ยวเองอ่ะ
ปอผิดคำพูดอ่ะ :z3:
มาต่ออีกรอบเลย :z2:
-
ชอบพี่ทีกับพี่ปอมาก กกกก
อยากมีแบบนี้บ้าง
แต่คงอีกนาน
รีบมาอัพต่ออีกนะ
-
โห เรท ฉ.ฉิ่ง จิงๆด้วย 555 ว่าแต่ปอก็เริ่มเป็นผู้ใหญ่บ้างแระเนอะ ขอใ้ห้เป็นงี้ตลอดแระกาน 555
แต่อ่านการเดินทางไปกลับบ้าน ที่ทำงาน ของคุณทีแล้ว เราว่าน่าเหนื่อยจริงๆนะ ร่างกายจะแย่เอานะคะ รักษาสุขภาพด้วยน้า :กอด1:
-
มาตามอ่านจ้า
อ่านรวดเดียวเลย
หนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปอน่ารัก แถม เก่งเรื่องอย่างนั้นๆอีก โอ้ว
อยากได้มาเป็นแฟนซะจริงๆ ฮ่าๆๆ
ว้าว ทีโดนไปหนึ่งเอง อาปอ อั๊วขออีกสอง 555
-
:impress2:น่ารักทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักกันนานๆน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
เอาอีก!! เอาอีก!! เอาอีก!!
:pighaun: :m25:
กร๊ากกกกกกกกก ไม่ค่อยจะหื่นเลยตรู
ปอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยน้า แต่ความหื่นยังเหมือนเดิม
ที.....เป็นเมียปอต้องอดทนนะ :-[
รักกันไปนานๆนะ จุ๊บๆ
-
ปอ+ที
ยังไงก็น่ารักเหมือนเดิม
-
พี่ทีเขียนฮาตลอดอ่ะ
ตอนนี้ก็ฮา ฮาจนเลือดพุ่งเยย ย
-
:jul1:
น่ารักปนฮื่นอ่ะ
หวานสุดๆๆ
มาเรื่อยๆน่ะพี่ที
:m25:
-
อ๊ากซ์...รักคู่นี้จัง :haun4:
น้องปอน่ารักนะเนี่ย รู้จักวางแผนอนาคตเพื่อความมั่นคงของทั้งคู่ด้วย
:กอด1:
-
ปอยังคงความน่ารักเหมือนเดิมจริงๆ
-
เข้ามาต่อเรื่อย ๆ นะคะ นาน ๆ ครั้งก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้รับรู้เรื่องราวบ้างเท่านั้น ชอบความคิดของคุณทีจังเลยค่ะ
-
:m10: :m1:
-
น่ารักกันอีกแล้วนะคู่นี้ .... อิจฉา อ่าาาาาาาาาาาาาา
:impress2:
-
โห .. น้ารักไม่เปลี่ยนเลยๆ
ว่างๆ .. ก็มาต่อตอนพิเศษบ้างน้าครับๆ
-
...เอาตอนใหม่มาส่งครับ...
...น้องทีฝากบอกว่า...ลงให้ที่นี่ก่อนอีกที่เลยน่ะ...
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 42…ซวยซ้ำซ้อน
COMMENT
S=UUllnJllSJ
ฉากเรทอ่านแล้วรู้สึกขำ
…นั้นสิ พี่ก็ว่ามันขำๆนะ เขียนไปมีอารมณ์(เครียด)ไป
คิดถึงพี่ทีตอนที่เขียนฉากรักเร่าร้อนของตัวเอง แล้วมานั่งอ่าน แล้วตัดสินใจว่าจะเอามาลง
….น่านนนนโดนแซว อายนะเว้ยยย
อีกหน่อยคงเป็นเสี่ยปอ
…อนาคตอันไกลเป็นเสี่ยปอ แต่ตอนนี้มันเป็นเหี้ยปออยู่
พีเอสสอง ฮี่ฮี่ฮี่ สรุปพี่ทีเกิดวันพฤหัสใช่ป่ะ เพราะนิสัยแม่งโคตรเหมือนกันเลย เกือบทุกจุด
…ม่ะใช่พี่เกิดวันจันทร์ ขอของขวัญวันเกิดด้วย(ทุกวันจันทร์)
Uonlii_I
คำพูดที่พูดกับน้องทีแต่ละประโยคช่างทำให้มีความสุขไปด้วย
…เหรอครับ มันก็กวนตีนตามประสามัน
fakelove
ชอบพี่ทีกับพี่ปอมาก กกกก อยากมีแบบนี้บ้าง เสียดายไม่ได้เกิดมาเปนเกย์
…เพิ่งมีคนอิจฉาเกย์ ผมจะดีใจดีไหมเนี้ย เฮ้ยยยย ไม่อยากเป็นมันก็เป็นไปแล้ว ก็คงต้องอยู่กับมันให้มีความสุขนี่แหละ
beautyless
พวกคุณทำให้ผมน้ำตาแตกเลยนะ พูดดีมาก ดีแล้วครับ
…จริงดิครับ ขนาดนั้นเลยเหรอ ขอบคุณครับ ไม่คิดว่าจะมีคนชอบขนาดนี้
jimmyjimmy
ไม่ยอม ไม่ยอม ตกลงว่า ขอสองรอบไม่ใช่หรือ ทำไม ทำไม รอบเดี๋ยวเองอ่ะ
…อ้าวๆ ได้คืบจะเอาศอกนะเราน่ะ ครั้งเดียวล่ะครับ ครั้งเดียวก็อายซะ เพิ่มรอบอีกคงไม่ไหวม้าง
nano
ปอน่ารัก แถม เก่งเรื่องอย่างนั้นๆอีก โอ้ว อยากได้มาเป็นแฟนซะจริงๆ ฮ่าๆๆ
…ปอน่ารัก ปอเก่ง ไอ้ทีเศร้าเลย T_T ไอ้ทีเล่าไอ้ปอมีแฟนคลับ ก๊ากกกกกกก
kongkilmania
ปอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยน้า แต่ความหื่นยังเหมือนเดิม ที.....เป็นเมียปอต้องอดทนนะ
….เมีย เมีย และเมียเปลี่ยนเป็นเพื่อนคู่คิดมิตรคู่บ้านได้ป่าว เป็นแฟนมันต้องอดทนจริงๆ เพราะมันกวน มึน โวย ส่วนความหื่นมันก็เป็นโรคเรื้อรังประจำตัวมันไปล่ะ
arewhy
พี่ทีเขียนฮาตลอดอ่ะ ตอนนี้ก็ฮา ฮาจนเลือดพุ่งเยย ย
…พี่เขียนฉากเรท60+นะ มันยังฮาอีกเหรอ งี้แหละพี่เป็นคนอารมณ์ดี เอิ๊กๆ
Uonlii_I
แล้วตอนนี้สุขภาพน้องทีตกลงมั้ย
…ปกติแล้วครับ ขอบคุณครับ แต่คนที่จะแย่ต่อไปคือไอ้ปอ
CaroL
คำเดียวที่บอกได้ขอบคุณ อ่านที่ไร ยิ้มได้ทุกทีจริง บ้าก็บ้าสิเอา อิอิอิอิ ชอบมากครับ
…ขอบคุณเหมือนกันครับที่อ่านและเม้นด้วย ไม่บ้าหรอกแค่เกือบ เอิ๊กๆ
Little Devil
ขำตั้งแต่ชื่อตอน
…น่านนนนคนนี้บ้ากว่า ยังไม่ได้อ่านเลย ขำแย้ววว
TANYAjip
อยากอ่านปอที ทุกวัน เช้า สาย บ่าย ค่ำ อยากอ่านไปถึงตอนปอทีแก่จัง
…จะอ่านจริงป่าว จะมีใครอ่านถ้าผมบรรยายถึงสภาพตาแก่ๆสองคน55555
kongkilmania
ใช้เบนซินล้างมือแล้วเป็นมะเร็งจริงอ่ะ
…จริง ชัวร์ จากผลงานวิจัยหลายๆชิ้น ทั้งการสัมผัสและสูดดม
ลูกน้องที่อู่ใช้ทินเนอร์มั่ง เบนซินมั่งล้างมือเกือบทุกวันเลยยยยย เวนแระ
…นั้นน่ะสิ เปลี่ยนเป็นป้องกันโดยใช้ถุงยางดิครับ เอ้ยยย ถุงมือยาง (ตกตัวเดียวความหมายเพี้ยนเลย)
icyblue
กวนจังแก ตั้งฉายาให้เข้ากับ กวนมึนโวย
…มีคนตั้งฉายาให้ไอ้ทีด้วย กวนจังแก555+ฮาดี ว่าแต่ผมไม่ได้กวนนะ(มั้ง)
knightofbabilon
คนเราการศึกษาสูงไม่ได้หมายความว่าจิตใจจะสูงตามการศึกษานี่นะ ใช่ป่ะคุณที
…อืมมมก็อาจจะเป็นบางคนมั้งครับ คนส่วนน้อยแหละที่เป็น ช่างเหอะครับ ผมก็อยู่ส่วนผมเป็นที ต้นไม้เล็กๆในเมืองหลวง คอยให้อากาศดีกับคนที่อยู่ใกล้ 555
……………………….++++++++++++++++++++++++++++++………………………
ในระหว่างพักเที่ยงผมเดินลงมาซื้อน้ำผลไม้ปั่นข้างล่าง ได้ยินข่าวแว่วๆว่า สิ้นงบประมาณปีนี้(ก่อนเดือนตุลา) จะพาไปเที่ยวจีนกัน (สาธุขอให้ได้ไปจริงๆ อยากไปกำแพงเมืองจีนมานานแล้ว…ข่าวกรองรึป่าววะ อย่างงี้ต้องมีสืบ) ผมเดินขึ้นตึก เห็นกลุ่มนึงอยู่ข้างหน้าแอบมองผมแล้วคุยกัน(นินทากู ชัวร์) เอาเหอะ เอาให้สนุกปากไม่ว่ากัน ไม่จองเวรแล้วกัน ผมเดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำชั้นล่าง (หลังกลุ่มนั้นแหละ) เดินเอาแก้วน้ำไปทิ้งและสำรวจความหล่อตัวเองนิดหน่อย 555 เป็นงั้นไป
“คนนี้เหรอที ยังเด็กอยู่เลยนี่หว่า” ผมที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำได้ยินชื่อตัวเอง เลยพลางให้กลายเป็นจิ้งจก ทำตัวกลมกลืนกับผนัง ยื่นนิ่ง
“ที่ว่ากล้าปะทะกับ ดร. …. เล่นกับใครไม่เล่น ไปเล่นกับด๊อกเตอร์….” จำได้ไหมก็ ดร.คนนี้แหละที่เข้าฟังวิจัยแทนผม ที่ผมหน้าแตกละเอียดยับ จากนั้นก็มีเล็กๆน้อยๆมาเรื่อย สงสัยหน้าไปเหมือนญาติฝ่ายเมียแกมั้ง ถึงไม่ชอบกันขนาดหนัก เรื่องของผมเป็นที่นินทาสนุกปากของกลุ่มนี้เลยล่ะ ผมยืนฟังสักพัก หลายๆประโยคจนคิดว่า (นั้นมันตัวกูเหรอ) กลุ่มนี้ก็เป็นลูกน้องแกทั้งหมดแหละ ซึ่งก็มีปุย เลขาหมายเลข1อยู่ด้วย…ช่างเหอะ ไม่ใส่ใจหรอก คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
ผมต้องย่องๆเข้าไปในห้องน้ำใหม่แล้วเดินลากเสียงให้รู้ว่า คนเดินมา จะได้หยุดนินทาและรู้ว่าผมไม่ได้ยิน เดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติดเฉยๆ ถึงผมจะปากหมา(บางครั้ง) แต่ผมจะเลี่ยงเสมอ ไม่อยากสร้างศัตรูกับใคร
ในตอนเย็นผมกลับที่พัก เล่าให้ไอ้ปอฟัง
“ปอ มีคนนินทากูด้วย ระยะเผาขนเลยล่ะ กูก็เฉยๆ คิดซะว่าไม่ได้นินทากู เพราะมันไม่ใช่ตัวกูเลย”
“มึงไม่เอาตีนเหยียบปากมันไปเลยวะ รู้อยู่แท้ๆว่าคนไหนพูด” เหมือนไอ้ปอมันโกรธมากเลย
“ใจเย็นปอ เค้าว่ากูไม่ได้ว่ามึง”
“ไอ้พวกไม่มีสมอง พูดมากอย่างเดียว ถ้ากูไปหามึงแล้วมึงบอกกูนะว่าใคร” (แน่ใจนะว่ามึงจะปกป้องกู รึมึงจะพากูเข้าตาราง)
“เล็กน้อยน่า ช่างเหอะ …ปอกูมีเรื่องจะบอกอีก อาทิตย์หน้ากูจะไปจีนนะเว้ย”
“ไปทำไม”
“ไปเที่ยว เค้าจัดไปเที่ยวกัน หลังจากทำงานหนักมาทั้งปี”
“ไปกี่วัน”
“7วันเลย ไปเช้าวันจันทร์มั้ง กูฟังคร่าวๆ เริ่มจากเชี่ยงไฮ้ เจียงซู เหอหนาน เหนอเป่ย ปักกิ่ง นั่งรถไฟไปออกมองโกเลียเลย555 กูอยากไป แต่กูคงไปได้5 วัน เสาร์-อาทิตย์ต้องเรียน คงต้องกลับมาก่อน คงไม่ได้ไปมองโกเลีย 555” ผมพูดไปก็ยิ้มไป จินตนาการตัวเองกำลังเดินไต่กำแพงเมือง
“ไม่ให้ไป” จ๊ากกกกกกกกก อย่าทำลายกำแพงเมืองจีนยังงี้สิ ไม่ได้ปอ มึงพูดใหม่ซิ กูฟังผิดใช่ไหม
“อะไรนะ” ผมขมวดคิ้ว
“ไม่ให้ไป” เสียงเข้มเหมือนเดิม
“ทำไมล่ะปอ กูไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ ต่อไปถ้าจะไปก็คงต้องออกเอง”
“ชาตินี้กูมีปัญญาพามึงไป ตอนนี้ไม่ต้องไป กลับมาบ้าน”
“ปอ แยกแยะให้ออก อันนี้ไปโดยไม่ต้องเสียอะไร แล้วกูก็ไม่ได้ไปสองต่อสองกับใคร กูไปกันเป็นฝูง” ผมก็เริ่มอารมณ์เสีย
“กูไม่ให้มึงไป มึงลองไปดูสิ” มันมีขู่
“ไปหาเหตุผลมา ทำไมถึงไม่ให้กูไป อย่าเอาเหตุผลปัญญาอ่อน”
“ถ้ากูบอกว่ากูไม่สบาย มึงยังจะห่วงกูไหม”
“มึงเก่งขนาดที่จะเดาอนาคตอีกข้างหน้า1อาทิตย์ มึงจะต้องป่วยเลยเหรอ งั้นกูขอใบรับรองแพทย์”
“เออ มึงมันเก่ง อยากไปไหนก็ไป ไม่ต้องห่วงกู” น่านนนน ปัญญาอ่อนว่ะปอ มึงมาโกรธกูเรื่องอะไรเนี้ย
“เอาล่ะ วันนี้คุยกันไม่รู้เรื่อง พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน จะได้มีเวลาคิด” ผมพูดปัดๆ ไม่อยากทะเลาะกับมันเลย
“ไม่ต้อง คุยวันนี้ให้รู้เรื่อง”
“………” ผมเงียบ มันก็เงียบ
“ก็พูดมาสิ มีอะไรอีก กูไม่มีอะไรจะพูดแล้ว” ผมพูดขึ้น
“ทุกวันนี้ไม่อยากจะพูดกับกูแล้วใช่ไหม” ดูมันพูดเข้า ไปกันใหญ่แล้ว
“เออ …กูไม่อยากพูดกับมึงตอนที่มึงยังไม่มีสติ ตอนนี้มึงอาจจะโกรธ พูดไปก็ทะเลาะกันป่าวๆ กูว่าใจเย็นๆก่อนแล้วค่อยมาพูดกันใหม่ อาบน้ำ กินข้าว แล้วไปนอนซะ” ผมพูดเบาลงแล้วกดวาง
ผมคิดในหัว ไอ้ปอมันเป็นอะไร (แม่งวันนี้ไปกินรังแตนมารึไงวะ กูซวยจริงๆโดนสองเด้ง โดนคนนินทาแล้วยังมาทะเลาะกับไอ้ปออีก)
ผมอาบน้ำ นั่งอ่านหนังสือนิดหน่อยแล้วนอน
…………………………………………………………………………….
“ปังๆๆๆๆๆ” เสียงเคาะประตูจนผมตกใจ เพราะไม่เคยมีใครมาเคาะประตูผมในเวลาดึกขนาดนี้ ผมดูนาฬิกา ตี1 (ใครวะ)
“ปังงๆๆๆๆ” รอบสอง (เห้ย โจรรึป่าว…โจรมันจะมาปลุกทำไม) ผมลุกจากเตียงเดินไปดูตาแมวที่ประตู (เห้ย ตายห่าล่ะ ไอ้เหี้ยปอ มันมาทำไม) ผมเปิดประตู เห็นไอ้ปอยื่นอยู่กับยาม
“เพื่อนผมเองครับ ขอโทษครับที่รบกวน” ผมยิ้มให้ยาม ก่อนที่ยามจะเดินจากไป
“เห้ยปอ มาทำไมดึกดื่น…แล้วเข้ามาได้ไง” ผมถาม ผมดึงมันเข้าห้องแล้วปิดประตู
“กูมาฟังจากปากมึง มึงยังจะไปอีกไหม” (โห้ ไอ้เหี้ยแดกเหล้ามาด้วย แล้วยังขับรถมาเองอีก กูจะบ้า)
“ใครบอกให้มึงกินเหล้า มีหน้ามาขับรถอีก เผื่อตายไปจะว่าไง”
“กูกินเหล้าไม่มีใครบอกหรอก กูอยากกินก็กิน ใครมันจะมาสนใจกู กูตายก็เรื่องของกู” เข้าขั้นงอนหนักพอสมควร เรื่องเล็กๆกลายเป็นเรื่องใหญ่โตได้ขนาดนี้ เอาไงดีละทีนี้
“ไปนอน พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกัน” (คุยกับไอ้ปอก็ว่าหนักแล้ว ดันมาเมาอีก ความไม่รู้เรื่องเพิ่มเป็นสองเท่า) ผมเดินเข้าไปนอน ไอ้ปอเดินตาม
ผมนอนลงไอ้ปอล้มทับตัวผม (โอ้ย ไอ้เหี้ยปอกูจุกท้อง) มันกอดผมไว้ คอผมสัมผัสหน้ามัน ทั้งหน้ามันร้อนมาก ลมหายใจมันยิ่งร้อน
“มึงไม่สบายจริงๆเหรอปอ” ผมสงสารกึ่งๆตกใจ
“ไม่มีใครสนใจกู” น้ำตามันเริ่มไหล
“ไม่ใช่ว่าไม่มีใครสนใจ แล้วมึงไม่สบายยังงี้ มึงบอกใครไหม พ่อแม่ก็ไม่รู้” ปกติดูมันไม่ออกหรอกป่วยรึไม่ป่วย เพราะมันจะทำตัวเหมือนๆเดิม ถ้ามันไม่ถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล
“คนแรกที่กูบอกก็คือมึง มึงยังไม่เชื่อกู มึงยังคิดจะทิ้งกู” ผมอึ้ง ไม่รู้ว่าพูดทำร้ายใจมันขนาดนี้ เพราะเจอผู้ป่วยมาเยอะ ทุกคนก็ต้องการกำลังใจอย่างมาก เพราะจะรู้สึกว่าไม่อยากได้อะไรขอแค่ให้ร่างกายดีขึ้น ครั้งที่ตัวเองไม่สบายมาก็คิดแบบนี้เช่นกัน
“ปอ กูขอโทษ” ผมพูดเบาๆ มือโอบกอดเอวมันไว้ มือผมไปสะดุดกับแผ่นกระดาษที่ม้วนๆเหน็บกระเป๋าหลังมันไว้ ผมหยิบแล้วคลี่ออกมาดู ยิ่งรู้สึกผิดไปกันใหญ่เพราะมันคือ ใบรับรองแพทย์ โรงพยาบาลเอกชล ระบุเวลา 20.43 น. หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จมันคงไปหาหมอ
“กูดีใจทุกครั้งที่เห็นมึงกลับบ้าน กูจะยิ้มทุกครั้งที่เห็นมึงเดินลงมาจากรถ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกูถึงได้บ้าขนาดนี้ กูอยากอยู่กับมึงนานๆ แต่เวลามึงมีน้อย เราเจอกันแต่ละอาทิตย์นับชั่วโมงได้ (ผมกอดมันแน่นขึ้น) ….เวลาที่มึงจะไปเที่ยวจีนเจ็ดวัน เจ็ดวันกูขอนะ ไปเที่ยวกับกูได้ไหม กูเตรียมของมาแล้วอยู่ในรถ” ไอ้ปอพูดช้าๆ แม่งเอ้ยย น้ำตากูไหลออกมาจนได้
“ได้สิปอ เจ็ดวันที่เค้าไปเที่ยว กูไม่ไปแล้ว” ผมก็ตอบแบบเสียงสั่นๆ
“ขอบใจนะที” (โอ้ยยยย ปออ อย่าพูดให้กูรู้สึกผิดไปกว่านี้ดิ) ผมพลิกตัวมันนอนลง แก้เสื้อผ้ามันออก เช็ดตัวให้
“กินข้าวยัง” ผมถาม
“ยัง”
“อ้าวไมไม่กิน”
“ไม่หิว”
“มันต้องมีอะไรรองท้องก่อนกินยา” ผมเช็ดตัวให้มันเสร็จ
“เดี๋ยวหาไรให้กิน”
“ไม่เอาไม่กิน แถวนี้ร้านปิดหมดแล้ว ไม่ต้องหรอก”
“มึงเพิ่งมาจะรู้อะไร กูรู้ดีรอแป๊ป” ผมออกจากห้องได้รีบวิ่งเลยครับ กลัวมันจะรู้ว่าโต้รุ่งอยู่ไกล เพราะมันเกือบกิโลได้เหมือนกัน ได้ข้าวผัดหมูมาให้กิน (ไอ้ปอไม่ชอบกินข้าวต้ม ) กลับมาถึงไอ้ปอหลับแล้ว
“ปอออ ตื่นๆ กินข้าว กินยาก่อนแล้วค่อยนอน” มันสลึมสลือ งัวเงียลืมตา
“มากินข้าวก่อน” ผมหอมหน้าผากมันเบาๆแล้วยิ้ม
“ป้อนหน่อยดิ” ไอ้ปอพูด (ไอ้ปอมึงจะอ้อนทำไม)
“อะไร อะไร ป่วย ไม่ได้แขนหัก”
“น่า นะ”
“มึงจะกินดีๆ รึมึงจะกินไปด้วยร้องไห้ไปด้วย”
“ทำไมต้องร้องไห้ไปด้วยล่ะ”
“เห็นเด็กแถวบ้านไม่ยอมกินข้าว โดนแม่เอาไม้เรียวฟาด55 อยากโดนไหม”
“โห ใจร้ายวะ” ไอ้ปอเดินลากขาไปกินข้าวที่โต๊ะ (กูวิ่งไปซื้อให้มึงกินก็บุญเท่าหัวแล้ว)
กินข้าว กินยาเสร็จ ก็นอนต่างคนต่างเพลีย ตื่นอีกทีตีห้าครึ่ง ผมต้องลงไปซื้อของกินมาถวายไอ้ปอ (ป่วยเฉยๆหรอกมึง ถ้ามึงไม่ป่วย กูไม่มีทางทำแน่นอน) ผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย 7โมง ไอ้ปอยังนอนตายเหมือนเดิม
“ปอ” ผมสัมผัสขามันเบาๆ
“ข้าวเช้ากะเที่ยงอยู่บนโต๊ะ ยากินหลังอาหาร นมอยู่ในตู้เย็นเอามาอุ่นให้ร้อนแล้วค่อยกิน ขนมเคี้ยวเล่นเผื่อปากว่างๆ วางอยู่หลังตู้เย็น อืมมม…อะไรอีก ไม่มีแล้วแค่นี้แหละ เดี๋ยวเที่ยงจะโทรมาหา ไปทำงานก่อนนะ” ผมเอามือออกจากขามัน เดินออกไป
“เดี๋ยว” ไอ้ปอเรียก “สั่งไว้เยอะขนาดนี้จำไม่ได้หรอก” มันพูดเบาๆ
“เยอะไร มีแต่กินกับนอน อย่าลืมกินยา เข้าใจ๋”
“ไม่เข้าใจ มานี่ใกล้ๆ กูไม่อยากพูดเสียงดังเจ็บคอ” มันพุดเสียงเบาลงกว่าเดิม
“เรื่องมากวะ พูดเร็วๆดิ กูจะสายแล้ว”
“เอาหูมาใกล้ๆ” มันพูด ผมนั่งลงข้างๆ เอียงหูเล็กน้อย
“จุ๊บ…กลับมาเร็วๆนะที่รัก” มันหอมแก้มผม อ๊ากกกก เขินๆ ทำไงล่ะ( กัดฟันไว้ไอ้ที…แล้วตบกระโหลกมัน)
“โพล๊ะ” เสียงมือผมสัมผัสหัวมันเบาๆ “เลิกเล่นได้แล้ว ไปล่ะ”
“ไรวะ ไม่ได้เล่นนะเว้ย เอาจริงๆ”
“ยัง ยังจะพูดอีก” ผมเดินออกนอกห้องไป ในตอนเที่ยงก็ไม่ลืมที่จะเอาโทรศัพท์ในล๊อคเกอร์ โทรหาไอ้ปอ (เผื่อตายคาห้อง) และในช่วงบ่าย ผมก็ได้ข่าวดี ไปจีนผมเห็นในหนังสือ ระบุไปได้1คนกับอีก1ผู้ติดตาม (เห้ย อะไรกูจะดวงดีขนาดนี้ อุตส่าห์ตัดใจแล้วว่าไม่ได้ อย่างงี้ไปได้สองคน 555เสร็จกู) เอ๊…ไอ้ปอจะว่าไงวะ เดาอารมณ์มันไม่ถูกเลย ถ้าเลือกผู้ติดตามไปได้อีกคน คนนั้นจะเป็นใครล่ะ แม่ พ่อ พี่ รึไอ้ปอ ถ้าให้เรียกลำดับความสำคัญก็คงลำดับตามนั้นแหละ แม่ พ่อ พี่ ไอ้ปอ คิดหนักกว่าไปคนเดียวอีกที่นี้
คำถามประจำตอน พอเดาได้ไหมว่าผมจะให้ใครไป
ก. แม่
ข. พ่อ
ค. พี่
ง. ไอ้ปอ
จ. อื่นๆ…...............
ตอนหน้าจะมาเฉลยนะครับบบบบ
-
สรุปแล้วไม่ได้ไปชัวร์เพราะว่า เจียดโควต้ามาให้ไม่ถึงข้างล่าง เพราะต้องทำงานไปไหนไม่ได้ เขาให้แต่พวกใช้ปากทำงานไป :m15: :m15: :m15:
-
สุรปแล้วจะได้ไปมั้ยนั่น
-
จากตัวเลือกแล้วถ้าไม่เลือกปอก็จะไม่ได้ไปเมืองจีนแน่
แต่ถ้าเลือกปอที่มีฉายาว่า กวน มึน โวย แล้วล่ะก็พี่ทีต้องคิดหนักหน่อย
ดังนั้นคิดว่าไม่ได้ไปแน่เลย ฮ่าๆ :L2:
-
ให้พ่อกับแม่ไป แล้วตัวเองไปเที่ยวกับปอ แทน
-
555+ อ่านทีไรก็ได้รอยยิ้มทุกทีอ่าๆ
ก็ .. ไปกะ ปอ ดิๆ
-
ฮากันจริงๆนะ ขนาดป่วยก็ยังขำ
สงสัยจัง ถามหน่อย ทีแคร์รึเปล่าถ้าไอ้คุณน้องปอแอบไปเล่นจ้ำจี่กับคนอื่นตอนไม่ได้เจอกันน่ะ หรือว่าตอนนี้เลิกนิสัยไม่ดีแล้ว กลับตัวกลับใจจนทีเชื่อใจได้แล้ว
แต่เท่าที่อ่านก็ดูรักกันมากมายนะ ถึงไอ้น้องปอจะเถื่อนแต่ก็น่ารักดีนะ ส่วนทีก็คงน่าฟัดดีเน๊อะ :pigha2: ไม่งั้นไอ้น้องปอคงไม่หื่นได้ขนาดนี้
รออ่านตอนต่อไป มาต่อเรื่อยๆๆแบบนี้รักทีจัง :impress2:
-
หึหึหึ ปอช่างงอนได้น่ารักจริงๆ มาให้ง้อถึงที่เลย ^^
แอบเหมือนมีประชดตรงที่ไปเอาใบรับรองแพทย์ด้วยนะ แต่ก็ดีตรงที่ได้ไปหาหมอแล้วไง
พี่ทีจ๊ะ~ ปอเขาแคร์พี่มากเลยนะ ถ้าจีนปอไม่ได้ไป สงสัยพี่ก็คงจะไม่ได้ไปหรอก 55555+
รอพี่ทีมาเฉลยค่ะ ดูแลปอดีๆเน้ออออออ คนป่วยมักอยากให้ได้กำลังใจจากคนรักมากมายเสมอ ^^
ขอกอดปอที :กอด1: และขอจุ๊บพี่ทีด้วย :จุ๊บๆ:
-
o18 คงต้องเป็นปอแน่ๆเลยยยย
ไม่งั้นทีก้อม่ายไปจะได้หมดปัญหา
ปอป่วยแล้วขี้อ้อนนนนนนนน o13
-
ต้องปอดิเนอะ
เอแต่ปอจะหายทันมั๊ยน้า
รึอย่าไปมันเลยจีน
อยู่สวีทกันสองคนที่เมืองไทยดีกว่า
:z1:
-
เลือก ปอ เพราะไม่งัยปอ ก็ไม่ให้ ที ไปแน่
-
โหยย พี่ปอทำซึ้งอ่า
รักพี่ปอรักพี่ที แต่เลือก จ.อื่นๆ...
ซึ่งมันก็คือเค้านั้นเอง ฮ่าๆ
อยากไปจีนไปคาราเต้คิดส์
-
CaroL
คำเดียวที่บอกได้ขอบคุณ อ่านที่ไร ยิ้มได้ทุกทีจริง บ้าก็บ้าสิเอา อิอิอิอิ ชอบมากครับ
…ขอบคุณเหมือนกันครับที่อ่านและเม้นด้วย ไม่บ้าหรอกแค่เกือบ เอิ๊กๆ
ดีใจครับคุณทีตอบเม้มด้วย ว่ะฮ่ะฮ่ะ
คุณปอโคตรรักคุณทีเลย
ขนาดงอนนะแต่ก็ยังเก็บรายละเอียดว่าคุณทีพูดอะไรยังไปเอารับรองแพทย์ด้วย
จะมีสักกี่คนที่ใส่ใจคำพูดที่เรา
ส่วนคำถามขอตอบเป็น จ. จะเป็นจีนหรือไทยขอให้เจ็ดวันมีทีปออยู่ด้วยกันทุกเวลา
มันสำคัญตรงคำว่าเวลา
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ครับ
ขอบคุณ
ที่ทั้งสองแบ่งบันเรื่องราวของคุณวันนี้
อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆครับ
-
จะได้ไปมั้ยน้อเมืองจีน
ไม่ใช่ตาด๊อกเตอร์จะแกล้งอีกเหรอ :a5:
-
ปอแน่มาก แค่วางสายก็รีบเคาะประตูถึงที่
แล้วอย่างนี้..ไปจีนจะเอาใครไปดีคะ หุหุ
-
อยากอ่านต่อน้องที
ค้างงง นะ
+1
-
เสี่ยปอแม่งโคตรเลยอ่ะ
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบรรยายดี
รู้แต่ว่าพี่ปอโคตรรักพี่ทีเลย
อ่านไปก็จะร้องไห้ตามพี่ทีไป
อารมณ์ซีรี่ย์เกาหลีเลยนะเนี่ย 555 :laugh:
+1 เสี่ยปอ แล้วฝากเสี่ยปอ'บวก'พี่ทีอีกที
:-[
* รออ่านเสมอ
-
เหอเหอ...อยากให้กาถูกทุกข้อ แต่โควต้าก็จำกัด
ถ้าเอา พ่อ หรือ แม่ไป ปอ งอนชัวร์ แต่ถ้าเอาปอไป พ่อแม่ก็คงเข้าใจ..
แต่ไปเที่ยวกับปอสองคนแล้วกันซัก 5 วัน อีก 2 วันที่เหลือ ก็กลับไปรวมตัวกับที่บ้านไง ทีนี้ได้เที่ยวได้เจอกันครบทุกคนเลย..อิอิ
ปล. ตอนปอป่วยๆแบบนี้น่าสงสารอ่ะ
-
น่ารักว่ะปอ อยากให้ไอ้คนที่บ้านเป็นอย่างนี้จัง
แต่งานขอโหวตว่าไม่ได้ไปชัวร์
-
น่าร๊ากกกกน่ารัก!!
แต่ว่านะ ตัวเลือกเยอะเกินไปไหมนั่น? เอาเป็นว่า โหวตไม่ได้ไปแล้วกัน ฮ่าๆๆ
-
พี่ปอน่าร้ากกกก ง่องแง้ง กะแฟน ไม่ผิดค่ะ :z2:
ฟัง ๆ พี่ทีพูดถึงด๊อกเตอร์...อ่ะรัยนั้นอ่ะ สงสัยอิตาด๊อกเตอร์นั้นจะเป็น ศัตรูคู่แค้นประจำชาติของของพี่ทีมั้ง
ประมานว่า พี่ทีก็ไม่ได้ทำไรให้ แต่ก็ยังโดนก่อกวน กลั่นแกล้ง สารพัด เหมือนที่พระพุทธเจ้าก็มี เจ้าชาย...อะรัยนี่แหละ
เป็นศัตรูคู่แค้น คู่อาคาตร อย่างพวกนี้เราทำรัยไม่ได้ นอกจากสวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้ แล้วทำใจให้สบาย :call:
เป็นกำลังใจให้ พี่ที :n1:พี่ปอ เสมอนะเจ้าคะ
-
ใครจะได้ไปอ่ะ :L1:
-
มาลุ้นให้ปอได้ไปกะที :impress2:
-
ปอน่ารักอ่ะ แต่ถ้าเราเป็นทีตอนแรกก็คงไม่ยอมให้ปอหรอก เรืองอะไรมาบอกเราไม่ให้ไปจีน มันดูไม่มีเหตุผลสำหรับเราอ่ะ
แต่พอมารู้ว่าป่วย ใจอ่อนเลยอ่ะ มาให้อ้อนถึงที่เลย อย่างงี้แสดงว่า ปอเคยไปหาทีที่กรุงเทพหรอค่ะ มาซะถูกที่ถูกห้องเชียว :z1:
ทีเกิดวันจันทร์เหมือนกันกับเราเลยอ่ะ คนวันจันทร์เป็นคนที่มีเสน่ห์ที่สุดแล้วก็เจ้าชู้เงียบ อันนี้จริงรึเปล่า ที สำหรับของเรานี่ เจ้าชู้เงียบ ตรงมาก เจอคนถูกใจจะทำเฉยๆ ไม่มีอาการหรอก แต่สายตานี่หยาดเยิ้มเชียว ที่สำคัญเจอใครก็สนใจไปหมด ฮ่าๆ (ขอเรียกแทนตัวเองว่า เรา แล้วกันเพราะเกิดปี 30 เหมือนกันใช่ป่าว)
TANYAjip
อยากอ่านปอที ทุกวัน เช้า สาย บ่าย ค่ำ อยากอ่านไปถึงตอนปอทีแก่จัง
…จะอ่านจริงป่าว จะมีใครอ่านถ้าผมบรรยายถึงสภาพตาแก่ๆสองคน55555
อ่านจริงๆ ไม่ได้โกหก ถ้าเขียนถึงตอนนั้นเราคนอ่านก็คงเป็นยายแก่เหมือนกันแหละ แก่พร้อมกันไปทั้งบอร์ด :laugh:
ปล ตอบข้อ ง เป็นคำตอบสุดท้าย
-
แหม่ะ....เป็นคำถามที่ถูกทุกข้อ แต่มีข้อที่ถูกที่สุดเพียงข้อเดียว
และนั่นก็คือข้อ................
ไว้รออ่านเฉลยดีก่า อิอิ
-
:-[
เพิ่งจะได้เริ่มอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก
แต่สนุกมากเลยยยยยย อ่านจบภายในวันเดียว 55
ใครได้แฟนแบบพี่ทีคงโชคดีตายเลยยย พี่ปอก้น่าร้ากกกก รักพี่ทีเหลือเกิน
ฮิฮิ
ส่วนไปจีน
ให้พี่ปอไปเถอะน้าพี่ที อยากให้ไปฮันนีมูนกัน ฮิฮิ
จะได้มีเรื่องมาเล่าให้เด็ก(ใจ)แตกกันอีก
ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
น้องปอก็ช่างใจน้อย ขี้อ้อนจริงเลย
น้องทีต้องทำใจหน่อยนะมีแฟน กวนๆ มีนๆ โวยๆ อย่างนี้ :z2:
ชอบน้องทีตรงที่ใจเย็น พยายามไม่ใช้อารมณ์ เพราะต่างคนต่างอารมณ์ไม่ดีถ้าใช้อารมณ์คุยกันคงแย่
เรื่องไปจีน คงพาคุณแฟนไป ไม่งั้นน้องทีก็อดไป (เสียดายแย่เลย)
:กอด1: :L2:
-
สนุกมากกกครับมารอลุ้นตอนเฉลย แต่น่าจะเป็นปอนะ o13
-
ปอ ตลอด ตามมาส่งเสียงดัง ฉุดกระชากลากถูทีตลอด กร้ากกกกกกกกกกส์
โถ......ไม่สบาย ไม่มีใครสนใจ โทรหาที่รักที่รักก็ไม่เชื่อ เลยยิ่งน้อยใจนะปอนะ
ตอบคำถามบ้าง.....งืม คาดว่าจะเป็นปอ
เพราะทีจะถามเรียงตัวโดยเริ่มจากแม่ แต่แม่ไม่ไปเพราะไม่อยากทิ้งพ่อไว้คนเดียว
พอถามพ่อ พ่อก็ไม่ไปเพราะกลัวเครื่องบิน
จากนั้นก็พี่.....งืมๆๆคนนี้ก็ไม่ไปแต่ไม่รู้เพราะอะไร อาจจะไม่ชอบอาหารจีนก็ได้ หุหุ
เพราะงั้น....เลยวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล(เหรอ?) ตอบว่า.....ปอค่ะ
-
ขอเดาว่าไม่มีใครได้ไปเลยค่ะ เพราะถ้าได้ไปคุณทีคงไม่มีเวลามาเขียนเล่าให้อ่านอยู่ตอนนี้ใช่ไหมคะ :pig4:
-
ตอบคำถามก่อน..
เลือก อื่นๆ ล่ะ
คิดว่าไม่ได้ไปหรอก รวมถึงคุณทีด้วยแหละ
ทริปนี้อาจไม่ได้ไปทั้งแผนก ก๊กที่ไปก็ก๊กคุณด็อก(เตอร์)แอนด์เดอะแก๊งค์ มั้ย?
(เดาล้วนๆเลย ไม่มีทั้งตรรกะและเหตุผลใดๆ)
ปอน่ารักมากอ่ะตอนนี้ มากที่สุด!
:m1:
ครั้งนี้ภาพและหลักฐานประกอบชัดเจนมากอ่ะ
เพราะไม่สบายด้วยใช่มั้ยถึงดูทั้งอ้อนทั้งน้อยใจออกมาเปิดเผยผิดจากที่เคยอ่าน
แต่คนอ่านชอบมากกกกกกกกกก :m11:
:กอด1:คุณทีแรงๆทีนึงแถม :จุ๊บๆ: ให้ด้วย
ชอบตอนนี้จริง
ปล.คุณทีทำไมใจเย็นและคิดบวกได้ขนาดนี้ ชื่นชมจริงๆ
นินทาระยะใกล้ขนาดนี้ เป็นเราคงได้ฟาดปากคนพวกนั้นพังไปแล้วเหอะ
-
คำถามมีข้อแม้ว่า "ถ้าไม่เลือกปอ ก็ไม่ต้องไปจีน"
คำตอบเลยง่ายนิดเดียว :laugh:
ว่าแต่จะได้ไปมั้ยนั่น จะเจออภินิหารอะไรจากมุมมืดมะอ่ะ
อ่านปอวันนี้แล้วต้องใช้อีโมตัวเน๊ :L3:
:-[ คุณที ได้ยินคำว่า ที่รัก แล้วรู้สึกไงอ่ะ หุ หุ หุ อยากรู้อย่างละเอียด 5555+
-
ก็ให้พ่อไปจีนกับแม่ แล้วทีไปเที่ยวกับปอแทนไง ลงตัวสุดๆๆ :laugh:
-
โอ๋ยยยย.. สงสารปออ่ะ ไม่สบายบอกแฟน แฟนไม่เชื่อต้องไปหาหมอขอใบรับรองแพทย์ ปวดใจหลายยยยเนอะปอเนอะ..ทีใจร้ายยยย :m15:
..ตอบเลือกปอ ... เพราะถ้าไม่เลือกปอ ปอก็คงไม่ให้ไป เค้าเก็บเสื้อผ้าใส่รถมาแล้วนะ ถ้าทีเลือกคนอื่นก็ใจร้ายยยยยยยมากกกกกกกกกกเชียวล่ะ :z3: แต่ที่สำคัญปอจะไปมั้ยหนอ..ปอคงอยากไปเที่ยวกะทีสองคนมากกว่ามั้ง :m28:
รอๆๆๆ รอทีมาเฉลยไวไวน๊า
-
ไม่ต้องเลือกแล้วมั้ง คำตอบเดียวเท่านั้น...ปอ...
ปอนี่มันน่ารักนะ แต่ฝากบอกหน่อยนะ วันหลังกินเหล้าอย่าขับรถเด็ดขาด อันตรายมากๆนะจ้ะ
:กอด1:
-
ให้คุงพ่อไปเที่ยวจีนกะคุงแม่พี่ที
แล้วพี่ทีก็ไปลั่นล๊าอาฮะกะปอ
แบบนี้ลงตัวโอเคแล้วววววววว
-
ป่วยเป็นด้วย 555+
แต่ขอเดาว่า...ไม่รู้...
:jul3:
-
อ๊ายยยย :-[ ก็ต้อง ปอ!! สิ เอาปอไปด้วยๆๆ ครอบครัวค่อยไปเที่ยวกันทีหลังสิ
รีบมาเล่าต่อน้า
Thank a lot ^^
-
ปอน่าสงสารจัง อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย T__T
ก็ยังงง...ว่าทำไมอยู่ๆก็นอยด์ ที่แท้ป่วยหนัก(เหรอ???) ต้องการกำลังใจจากคุณแฟนที่จะไปเที่ยวนี่เอง
ดีนะที่ไม่สบาย ไม่งั้นปอซิ่งจากชลมาเตะปากอีพวกขาเม้าท์ไปแล้ว 5555++
ใช่ว่าเป็นดอกเตอร์แล้วจะเป็นเทวดา
เห็นตามหน้าจอทีวี ไอ้พวกด๊อก(บางคน)พูดจาได้น่าตื๊บถมไป
ขอทายว่า้น้องปอได้เป็นผู้ติดตามไปเที่ยวเมืองจีน
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น คาดว่าทีก็ไม่ได้ไปเช่นกัน :laugh:
รอเสี่ยปอรวยๆค่อยพาที พ่อ แม่ ของทั้ง2ฝ่ายไปเที่ยวแบบครอบครัวสุขสันต์ก็ได้
ตอนนี้ขอไปฮันนีมูนกันก่อน :z1:
-
ปอน่าสงสารจริงน้า ติดทีเอาจริงๆจังๆ เหอะๆ มามะ กอดๆ :กอด1: 555
ว่าแต่ทีจะได้ไปเหรอ เด๋วก็โดนอำนาจมืดอีก :m16:
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมหว่า.....
... ปอตอนนี้ต่างจากตอนแรกๆเยอะเหมือนกันนะ ดูจะติดน้องทีมากๆเลย ยิ่งน่าสงสารใหญ่ที่มาร้องไห้
กล่าวหาว่าน้องทีไม่สนใจ อารมณ์คนป่วยก็งี้ทั้งนั้นแหละ อ้อนได้ กวน มึน โวย ตามแบบฉบับของเค้าล่ะ
... น้องที ดูแลปอดีมากอ่ะ แต่ชอบพูดเป็นเรื่องตลกซะงั้น ทั้งๆที่ตัวเองก็ห่วงปอมากอ่ะเด๊ :z1:
... ตอบคำถามดีกว่า เผื่อมีรางวัล...
ถึงขั้นนั่งวิเคราะห์กันเลยดีกว่า ...ถ้าปอ...เวลาแค่อาทิตย์เดียวไม่พอในการเตรียมตัวหรอกมั้ง ไหนจะพาสปอร์ต วีซ่า
มันไม่รวดเร็วเลยนะสถานทูตจีนเนี่ย
.....ถ้าแม่... อันนี้ความเป็นไปได้สูง เพราะแม่คงมีอะไรๆพร้อมแล้ว และถ้าทีไปกับแม่ ปอก็คงพูดอะไรไม่ได้ เพราะเป็นแม่ที
จะหึงก็ไม่ได้ เพราะเป็นแม่ที จะห้ามก็ไม่ได้เพราะเป็นแม่ที ข้อนี้น่าสน
.... ส่วนพ่อ กับ พี่ จะไปได้ก็คงต้องให้แม่ไปไม่ได้ก่อน
แล้ว...ถ้าทีไปกับแม่ แล้วทิ้งปอไว้ 7 วัน...ปอร้องไห้แน่เลย ยิ่งพักนี้เหมือนน้อยใจบ่อยด้วย จากคำพูดที่ตัดพ้อเรื่องเจอกันนับชั่วโมงได้ก็สงสารจะแย่
แบบนี้.................. น้องทีจะได้ไปเหรอเมืองจีนเนี่ย...ชักไม่แน่ใจ o18
ปล. รอมาเฉลยตอนต่อไป อยากบอกว่ายังชอบอ่านเรื่องนี้ไม่เคยเปลี่ยน ชอบความฮา ความจริงใจ อ่านแล้วไม่ต้องเก็ก เพราะคนเขียนไม่เก็ก ฮ่าๆๆ
-
“กูดีใจทุกครั้งที่เห็นมึงกลับบ้าน กูจะยิ้มทุกครั้งที่เห็นมึงเดินลงมาจากรถ กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมกูถึงได้บ้าขนาดนี้ กูอยากอยู่กับมึงนานๆ แต่เวลามึงมีน้อย เราเจอกันแต่ละอาทิตย์นับชั่วโมงได้ (ผมกอดมันแน่นขึ้น) ….เวลาที่มึงจะไปเที่ยวจีนเจ็ดวัน เจ็ดวันกูขอนะ ไปเที่ยวกับกูได้ไหม กูเตรียมของมาแล้วอยู่ในรถ”
:monkeysad: ซึ้งอ่า น้ำตาไหลตามพี่ทีด้วยเลย ปอรักพี่ทีมากๆเลยนะ :-[
คนป่วยปอ ขี้น้อยใจจริงๆ แต่ก็เป็นกันทุกคนตอนไม่สบาย
มาเฉลยไวไวน้า อยากรู้อ่า
ลุ้นให้พี่ทีได้ไปจีน แต่ก็อยากให้อยู่กับปอเยอะๆ อืม เดาไม่ถูก
-
โห ถ้าไม่ให้ปอไป คงจะใจร้ายมากเลยล่ะ และคงคิดว่าปอคงงอนไปกันใหญ่ เพราะคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่หน่า
ถ้าพ่วงไป 1 เลือกพ่อก็ไม่ได้ เลือกแม่ก็ม่ายได้เพราะ ท่านต้องไปคู่กัน พี่แฟน เขาก็คงไม่ให้ไปหรอก เผลอๆ ลางานม่ายได้ด้วยซ้ำไป
ปอ เหมาะสุดๆๆๆ แล้วล่ะ
-
ตกลงใครจะได้ไปจีนหว่า
แล้วพี่ปอร์จะได้ไปด้วยอ่ะป่าวอ่า
รอตอนเฉลยครับ
:L1: :3123: :L2: :
-
มาใหม่จ้า...สวัสดีค่ะพี่...
เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่หนูชอบมากๆเลยนะ.....
อ่านแล้วรู้สึก....เอ่อ...รู้สึกว่าบอกไม่ถูกอ่ะ....
รู้เพียงแค่ว่าชอบมากๆอ่ะ....
หนูคิดว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักดีนะ...ว่าม๊ะ ..คริคริ...:impress2:
สุดท้ายนี้...
หนูขอเดาว่าคนที่จะได้ไปจีนกับพี่ทีด้วยก็คือ....
คือ....คือคนนั้นแหล่ะที่พี่จะให้ไปด้วย...555+
ไปละ...หลบขวด...ฟิ๊วววววว...
-
ปอโคตรได้ใจเลยว่ะ ตอนนี้อ่า ชอบๆๆๆ
-
มาใหม่ครับชอบๆสนุกดีคับ อ่านแล้ว อมยิ้ม :pig4: :pig4:
-
ชอบนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่อยู่บอร์ด gboy แล้วค่ะ >//<
อะไรไม่รู้ดลใจให้เข้าไปอ่าน (ฮา) ชอบมากๆ น่ารัก ....แบบแอบโหด
เคยร้องไห้ตอนห่างกันสักพัก (ขอใช้คำนี้ละกันเน้อ) แล้วก็ยิ้มตอนหวานๆ (น้ำลายไหลตอน... หึหึ)
รู้สึกดีมากๆ ชอบความคิดแบบผู้ใหญ่ของพี่ที แล้วก็ชอบความคิดแบบอยากเป็นผู้ใหญ่ของพี่ปอ
ตามอ่านนะคะ =')
-
:pig4: :pig4: ขอเดาคำตอบได้ป่ะ ว่าต้องเป็นข้อ ง.งู ไอ้คุณปอของพี่ทีอ่ะ โอกาสแบบนี้จะพลาดได้ไงล่ะ ว่าป่ะ เป็นอีกคู่หนึ่งนะที่ผมชอบมากที่สุดเ้ลย ขอให้มีความสุขแบบนี้ไปนานๆนะครับผม สู้ๆๆ เฮี่ยทีแแอนด์เฮียปอ 585555+ :bye2: :bye2:
-
ให้ปอไปด้วยเถอะ
เพราะ แม่ พ่อ พี่ ต้องทำงานใช่ป่ะ แล้วไป2 คน สมบุกสมบันขนาดนั้น ไม่เหมาะกะผู้ใหญ่หรอก
-
รอเฉลยๆ
แต่อยากเดาเล่นๆ เลือกปอมั้ง ไม่งั้นไม่ได้ไป
-
น่ารัก โค ร ต ๆๆๆ เลยผมชอบๆๆมาเป็นแฟนคลับอีกคนคน
จากที่ซุ่มๆๆอยู่นาน
อิอิ ขอให้รักที่เกิดขึ้นมานั้นเป็นรักนิรันต์
-
คาดว่าคุณปอจะได้ไป
๕๕๕๕๕๕๕๕
-
ยางม่ายมาเลย
คิดถึง ที กับ ปอ แล้วอะคับ
หุหุหุ
:m15: :m15: :m15:
-
เข้ามารอปอกะที
ทำไรกันอยู่น้อ อิอิ
คนรอคิดไปไกลแล้วน่า...มาเฉลยด่วนๆ
:z2: :z2:
-
:man1:
อ้าวคุณพี่ทีไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :oo1:
มารอรอรออลุ้นว่าไอเดกช่างยนต์จะได้ไปป่าวว 55
-
:z13:
เข้ามาฝากเม้น ก่อนจะอ่าน
รักคนแต่ง
:กอด1: :กอด1:
--------------------------------------------------------------------------
ปอ กับ มี น่ารักจัง
ปอ ดู จะรักที มากๆเลยอ่าาา
แอบน่าสงสาร ตอนที่ปอไม่สบาย
ขอให้รักกันตลอดไปเลยน๊ะคะ o13
-
ด.ช ปอ + ด.ช.ที GO TO CHINA ..... WoW
o13
-
คนแต่งไม่อยู่ ไปจีนแหง๋ เลยอ่ะ :L2:
-
สงสัยมัวแต่ไปเที่ยวจีน แน่ๆเลย ม่ายมาซะที
กลับมาแล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังด้วยนะคร้าบบบ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:call: :call:
-
ว้าววววววววววววววววววววว
ตามอ่านจนมาถึงนี่แล้ว
ตอนที่พี่บอกว่าจะลงเป็นตอนสุดท้ายนะ น้ำตาแทบไหล
แต่พอเปิดไปหน้าอื่นแล้วเจอที่พี่มาลง
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ที ของถามหน่อย พี่เรียนคณะอะไรมาหรอ พอจะตอบได้ป่าวอ่ะ
หุหุ แค่นี่แหละครับ ขอบคุณที่เสียสละเวลาส่วนตัวมาลงให้อ่านครับ
[/color]
-
คนแบบพี่ปอนี่บางทีก้น่าสงสารนะ
เจอมากับตัวแล้ว
พี่ทีสู้ๆ
-
เข้ามาอ่านกว่าจะจบ ฮ่าๆๆ ทีปอน่ารักดี น่ารักมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 43…สงครามน้ำลาย
หลังจากที่ผมได้รับข่าวดีที่จะมีผู้ติดตามไปเที่ยวจีนด้วย1คน ผมไม่รอช้า รีบแจ้งความจำนงกรอกรายชื่อไว้ก่อน หลักฐานทำหนังสือเดินทางเดี๋ยวเอามาให้พรุ่งนี้ ดีหน่อยไปเที่ยวเป็นคณะทัวร์ ให้บริษัททัวร์เดินเรื่องให้ และเป็นการไปเที่ยวเป็นหมู่คณะ หนังสือเดินทางเลยได้เร็วขึ้น ไม่เหมือนไปเรียนหรือทำธุรกิจค่อยข้างที่จะละเอียด (ผมถามเค้ามาไม่เคยไปเมืองนอกเมืองนากับเค้าหรอก)
ผมเดินไปส่งรายชื่อ เห็น ดร.คนเดิมมองตาเป็นมัน (อยากรู้ละเส่ ว่าไปกะใคร…ไม่บอก)
“ที” ดร.เรียก (เรียกทำไมวะ)
“ครับ” ผมตอบ
“มีประชุมวิจัย อาทิตย์หน้าทีไปไหม ผมเขียนส่งมอบทีไปแล้วล่ะ” (แผนดีมากกกกก จะให้กูไป ตัวเองไปเที่ยว) ซึ่งมันตรงกับสัปดาห์ที่เค้าไปเที่ยวกัน
“ตรงกับไปเที่ยวจีนพอดีเลย ไม่ใช่เหรอครับอาจารย์”
“ครั้งนี้ก็สำคัญนะผมอยากให้คุณเข้าร่วม ผมส่งมอบชื่อคุณ เสนออาจารย์หมอไปแล้ว” (ขอบคุณ…ต้องขอบคุณใช่ไหมเนี้ย...ไม่ถามไถ่กูสักคำ) อดทนไว้ไอ้ที อดทนไว้อีกนิด
“แล้วอาจารย์ไม่ไปล่ะครับ เค้าส่งหนังสือถึงอาจารย์ไม่ใช่เหรอ” เริ่มชักมีอารมณ์ (ไอ้ทีอดทนไว้สิ)
“ผมว่าหัวข้อวิจัยมันน่าจะตรงกับงานของที ทีไปจะได้นำมาใช้ได้มากกว่าผม” (เหตุผลดีซะด้วย)
“หนังสือเป็นสำเนาส่งแฟกซ์มาเหรอครับ” ผมถาม
“ใช่ ส่งมาเมื่อวาน”
“งั้นถ้าจะให้ผมไป ผมขอหนังสือตัวจริงแล้วกันครับ” ผมย้อน เล่นตัวนิดๆ
“ไม่ได้หรอกที ถ้าทีจะขอ ทีก็ต้องติดต่อเอง” ดร.พูดแบบปัดๆ
“นั้นสิครับ ขอหนังสือตัวจริงใช่ว่าจะขอได้ง่ายๆ แต่อาจารย์ก็เคยทำได้แล้วหนิครับ” ผมพูด อาจารย์อึ้ง (ขยายความนิดหน่อย การส่งหนังสือราชการทุกแห่งเลยล่ะที่ต้องส่งสำเนาเท่านั้น เพราะตัวจริงเค้าจะเก็บเข้าแฟ้มเป็นหลักฐาน และหนังสือจะมีเลขทะเบียนเรียบร้อย ดังนั้น จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เค้าจะส่งตัวจริงฉบับจริงมาให้…นอกจาก อาทิ จะส่งหนังสือให้คนเข้าร่วม100คน ผู้บริหารของเค้าต้องเซ็น100ฉบับ ถึงจะได้เป็นฉบับจริง ในทางปฎิบัติเป็นไปไม่ได้ที่เค้าจะเสียเวลามาเซ็นต์ให้ขนาดนั้น)
“คุณกำลังจะพูดอะไร ที” (เน้นชื่อกูเลยนะ)
“ป่าวครับ ผมแค่อยากบอกว่ากรุณาส่งสรุปความ ที่ได้มาจากการประชุมวิจัยครั้งที่แล้วเมื่อเดือนก่อน มาให้ผมหน่อย ผมจะเสนออาจารย์หมอ รึไม่งั้นอาจารย์ก็เสนอเอง” (จะเอายังไงก็มีค่าเท่าเดิม เพราะมันต้องผ่านผมอยู่ดี) ผมพูดด้วยเสียเบาๆ ไม่อยากจะประจารนะว่าอาจารย์ปลอมเอกสารครั้งที่แล้ว ที่เงียบๆเพราะไม่อยากพูด แต่กระนั้นคนก็มองกันซะ
“คุณคิดว่าคุณทำอะไรอยู่” คงจะโกรธมาก
“ป่าวหรอกครับ ผมคิดว่าผมยังไม่ได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ” ผมพูด มีเสียงฮือฮาเล็กน้อยจากข้างๆ (เราคงประกาศศึกกันอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหม…) ผมพยายามที่จะยอมทุกครั้งแล้ว แต่ยิ่งยอมก็ไม่เกิดผลดีกับผมเลย ครั้งนี้ก็คงพยายามเขี่ยผมไม่ให้ไปจีนด้วยมั้ง ถ้าวัดตามผลงาน ผมคิดว่าผมไม่แพ้คนที่เป็นดร. ที่อยู่ต่อหน้าผมเลย
“พรุ่งนี้คุณเตรียมตัว เข้าห้องประชุมได้เลย” (น่านกูว่าแล้ว ไอ้ดร.คนนี้จะเขียนเรื่องเสนอผู้บริหาร ถึงพฤติกรรมไม่เหมาะสมของผมมั้ง…อาจารย์หมอที่เป็นหัวหน้าผมก็อยู่ในคณะกรรมการบริหารด้วย ไอ้ดร.คนนี้เลยจะพยายามให้คณะกรรมการบริหารหลายๆคนตัดสิน คิดประมาณว่าถ้าอาจาย์หมอคนเดียวเข้าข้างผมชัวร์) ผมไม่กลัวด้วยสิเพราะผมไม่ผิด
“ครับอาจารย์ พรุ่งนี้เจอกัน” ผมพูดยิ้มๆ
“ผมจำได้ว่าผมไม่เคยสอนคุณ ไม่ต้องเรียกผมว่าอาจารย์” พูดเสียงดังฟังชัด คนมองเยอะขึ้น(คงหวังให้ผมหน้าแตกละมั้ง แต่ครั้งนี้ผมไม่มีความรู้สึกหน้าชาเลย)
“ผู้มีพระคุณสำหรับผม ผมจะเรียก พ่อ แม่ ผู้ที่ผมให้ความเคารพ ผมจะเรียกครู อาจารย์แต่ในเมื่อคุณไม่อยากให้ผมเรียกอาจารย์ ผมก็ขอเรียกยศทางการศึกษาว่า ด๊อกเตอร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานผมเท่านั้น…ผมขอตัวครับ” ผมเดินไปส่งรายชื่อไปจีนเหมือนเดิม
เชื่อไหมเรื่องนี้ไม่ถึงครึ่งวันคนนินทากันทั้งสำนักงาน ผมเดินไปไหนมาไหน มักจะเข้าหูอยู่บ่อยๆ (ไม่น่าเลยที น่าจะอดทนให้มากกว่านี้ รู้ๆกันอยู่ว่าสังคมไทยมักจะมองอายุสำคัญ ต่อให้มึงพูดขนาดไหน เค้าก็คงหาว่ามึงผิด เหตุผลเดียวเพราะมึงเป็นเด็ก เฮ้ย)
(เอาล่ะ เอาความทุกข์กับงานทิ้งไว้ที่นี้ เอากลับไปด้วยเดี๋ยวจะพลอยให้ไอ้ปอไม่สบายใจป่าวๆ) ผมรีบกลับที่พัก เปิดกุญแจเข้าไปเห็นสภาพที่ไอ้ปอ นั่งบนโซฟา ดูทีวี เอาตีนพาดโต๊ะ ในมือถือถุงขนม ในปากเคี้ยว “ก๊อบๆ” (ให้ตายเหอะปอ มึงไม่สบายจริงหรอเนี้ย)
“กูเข้าห้องผิดรึป่าววะ ห้องกูจะต้องมีคนไข้นอนบนเตียง และหายใจพะงาบๆใกล้ตายแล้วต่างหาก” ผมแซวมันเล่น
“โห้เป็นขนาดนั้นเลยเหรอ” ไอ้ปอหันมาพูดเสียงใสแจ๋ว
“ไม่สบายเหรอ” ผมยังไม่อยากจะเชื่อ (รึเมื่อคืนกูง่วงนอนซะจนเห็นกระดาษเปล่าๆเป็นใบรับรองแพทย์) ผมเดินไปสัมผัสกระหม่อมมัน “อืมมม ก็ตัวร้อน นี่แหละเหตุผลเดียวที่กูเชื่อว่ามึงไม่สบาย”
“ไรๆที ไม่เชื่อกูอีกล่ะ” เหมือนจะงอนเล็กน้อย
“โอ๊ะ โอ๋ ใครว่าไม่เชื่อล่ะ เชื่อดิ ตัวออกจะร้อน แล้วกินยาป่าว”
“กิน”
“กินนมป่าว”
“กิน”
“กินข้าวป่าว”
“กิน”
“กินตีนป่าว” ผมพูดยิ้มๆ
“กิน แต่ถ้ามึงถามไปมากกว่านี้มึงจะได้กิน” ไอ้ปอหันมาพูด
“โห้ แม่ง โหดว่ะ ไป รีบไปอาบน้ำแล้วไปกินข้าวกัน”
“เช็ดตัวให้หน่อยดิ ไม่สาบายยยย” มีอ้อนๆ (อย่ามาสำออย)
“จะไปดีๆ รึให้กูไล่เตะไปอาบ มันสมัยโบร่ำโบราญแล้วเป็นไข้ไม่ให้อาบน้ำ ทุกวันนี้ไข้ขึ้นต้องให้รีบอาบน้ำ รีบไปเร็วๆให้ว่อง” ถ้าใครไม่สบายอยู่ หากตัวร้อนมีไข้รีบอาบน้ำเลยนะครับ เพราะต้องรีบทำให้อุณหภูมิลดลง น้ำปกติธรรมดานะครับไม่ใช่น้ำเย็น ถ้ามัวแต่เช็ดตัวความร้อนในร่างกายที่เพิ่มขึ้นจะลดลงช้า เกิดภาวะช็อคได้ง่าย …แต่ไอ้ปอถึกขนาดนี้ หายห่วงไล่มันลงน้ำขั้วโลกใต้ยังทำได้เลย เหมือนไอ้ปอจะไม่ยอม มีงอแงด้วยเว้ย
“รีบไปอาบน้ำ จะได้กินข้าว กินยา นอน ถ้าหายทันอาทิตย์หน้าเราจะได้ไปเที่ยวกัน” ผมพูด ไอ้ปอทำหน้าสงสัย
“จริงดิ”
“จริง กูเคยหลอกมึงเหรอ” ผมพูด ไอ้ปอลุกไปเข้าห้องน้ำ
“ที” ไอ้ปอเรียกเสียงดัง
“อะไร” (จะเรียกดังทำซากอะไรวะ อยู่กันแค่นี้)
“แปรงสีฟันใคร” ตายล่ะหว่า แปรงสีฟันเพื่อน มันมาเล่นด้วยและมาค้างที่นี้ นานแล้วด้วย มันลืมแปรงไว้
“เอ่ออ แปรงกูสิวะ จะให้แปรงใครล่ะ”
“มึงแปรงครั้งละสองอันเลยเหรอว่ะ(ไอ้ปอเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมถือแปรงออกมาด้วย) …มึงพูดมาตามตรงแปรงใคร มึงให้ใครเข้ามา” เสียงเข้มๆหาเรื่อง (พูดความจริงไปมึงก็ไม่เชื่อแน่ สมองด้านเหตุผลมึงยิ่งไม่ทำงานอยู่ด้วย)
“แปรงกู มีปัญหาป่าว” (ดีมากไอ้ที ยืนยันกระต่ายขาเดียวเข้าไว้) ขณะที่ในสมองพยายามคิดหาเหตุผลที่เข้าท่า
“กูไม่เชื่อ มึงซื้อของ มึงจะซื้อเป็นโหล แปรงสีฟันกูก็จำได้มึงซื้อเป็นแพ็ค แต่อันนี้มันคนละยี่ห้อ บอกกูมาตามตรง” (ไอ้บ้า ทีเรื่องแบบนี้จำได้และมีคิดเหตุคิดผลด้วยนะ)
“กูเห็นในโฆษณาแปรงสีฟันอันนี้เค้าบอกว่าดี กูเลยทดลองซื้อมาใช้อันเดียว พอใช้ไปแล้วเหงือกมันร่น มันเสียวฟัน กูเลยกลับมาใช้อันเดิม มีอะไรสงสัยอีกไหม” (เอาเข้าไปไอ้ที ใช้จนเหงือกร่นเลยเหรอวะ…อย่าสงสัยอะไรอีกนะปอ กูคิดคำแถไม่ออกอีกแล้ว)
“อ้าปาก” (เห้ย ไอ้ปอมึงจะมาเป็นหมอฟันอะไรตอนนี้วะ) เอาไงดีล่ะ อ้าให้มันดูก่อนแล้วกัน ผมอ้าปากเต็มที่ ไอ้ปอก็มองดู
“ทันตแพทย์ปอเป็นไง เหงือกข้าพเจ้ายังดีอยู่ไหม” ผมพูด ไอ้ปอเริ่มยิ้ม
“เหงือกไม่เห็นร่นเลย” มันก็พูดไปตามประสา มันดูไม่ออกหรอก แต่มันจะให้ผมผิดน่ะดิ
“จะให้มันร่นไปถึงรากฟันเลยไหมถึงจะดูออก”
“55” เสียงหัวเราะไอ้ปอกลบเกลื่อน
“และอย่ามาสงสัยอะไรที่มันปัญญาอ่อน กูกลับบ้านไปยังไม่สงสัยอะไรมึงเลย”
“ก็กูไว้ใจได้ ไม่เหมือนมึง” ไอ้ปอเดินเข้าห้องน้ำ
“นั้นมันคำพูดกู” หลังจากที่มันปิดประตูห้องน้ำ ผมรีบสำรวจสิ่งตกค้างทันทีว่าเพื่อนมันจะลืมอะไรอีกรึป่าว (ไม่ได้ผิดแต่ทำตัวเหมือนผิดเลยวะ)
ไอ้ปออาบน้ำเสร็จผมก็พามันไปกินข้าว แหล่งอาหารที่เดิมที่ผมวิ่งซื้อข้าวให้มันกินเมื่อวาน พามันเดินมันก็บ่นเล็กน้อย
“โห้ ไกลขนาดนี้ไม่เอารถไปวะที”
“มึงได้ออกกำลังกายรึยัง แล้วหวัดมันจะหายเมื่อไหร่” ผมทำหน้าดุใส่มัน
“เดินก็เดิน” ไอ้ปอตอบเสียงอ่อยๆ
“รีบหายไวๆ จะได้ไปเที่ยวกัน” ผมยิ้มให้กำลังใจไอ้ปอ ไอ้ปอก็ยิ้มตอบ
กินข้าวเสร็จ เดินเล่นเรื่อยๆกลับห้อง
“ไปเที่ยว ไปเที่ยว ไปไหนกันดี” ไอ้ปอถาม
“อยากไปไหนล่ะ”
“ไปไหนก็ได้ มึงอยากไปไหนล่ะ กูไปได้หมด”
“อย่างมึงเข้าวัดดีไหม”
“เออ ดีๆ ยังไม่เคยไปเลย” (โห้เป็นครั้งแรกที่ไอ้ปอเห็นด้วยที่จะเข้าวัด นี่แหละไม่สบายเป็นการเตือนว่าเราอยู่ใกล้ความตาย มันอาจจะคิดได้มั้ง555)
“งั้นก็รีบหายไวๆนะ”
“มันสั่งได้ด้วยเหรอวะไอ้หวัดหนิ”
“รู้ว่าจะได้ไปเที่ยว กวนส้นกูเลยนะ…รู้แต่ว่าถ้ายังไม่หายป่วย อาทิตย์หน้าก็ไม่ได้ไป”
“ทันดิ ทัน” มันรีบพูด
“เออ มึงก็เก่งเนอะสั่งให้หวัดหายป่วยทันได้ด้วย”
“น่านนน ย้อนกู”
กลับถึงห้องผมก็เลยจัดการหาเอกสารพ่อ แม่ ทำพลาสปอร์ตไปจีน และsearch หาบริษัททัวร์ ในระยะเวลาจำกัดก็อยากไปเที่ยวสถานที่เที่ยวให้คุ้ม ก็เลยจะไปกับบริษัทจัดทัวร์
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันใหม่ ผมตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม กะจะไปตลาด
“ไปไหนแต่เช้าอ่ะ” ไอ้ปองัวเงียถาม
“ไปหาอาหารมาถวายคุณชายไง” ผมพูดไอ้ปอฉีกยิ้มไม่เห็นฟัน
“ไปด้วย”
“ไปไรล่ะ หน้ายังไม่ล้าง ฟันก็ยังไม่แปรง”
“ไม่ต้องห่วง กูไปไม่พูดกะใครหรอก ส่วนหน้ามันหล่อโดยกำเนิด หล่อทุกเวลาไม่ล้างมันก็หล่อ” มันกล้าพูดเนอะ มันพูดแล้วยิ้มอีกต่างหาก
“ไอ้ปอ รีบไปแปรงฟันให้ขี้โม้มันออกจากปากไป”
“ไม่เอา เดี๋ยวไม่ทันมึง ไปเราไปกัน” ตายล่ะก็ต้องเดินคู่ไปกับไอ้ปอ ฟันไม่แปรง หน้าไม่ล้าง ผมเผ้ายุ่งเยิง หมดกันกู มันลุกจากเตียงเดินมาหาผม ผมก็เอามือทั้งห้านิ้ว สางๆผมให้มัน
“ทรงเกาหลีมึงจะไว้อีกนานป่ะ ยิ่งมันยุ่งๆตอนตื่นนอนมันยิ่งเหมือนนักร้องเกาหลีว่ะ”
“แล้วทำไม ไม่ชอบเหรอ”
“มันบาดตับกูเกินไป ไม่ได้บังคับ แต่ขอร้องให้ไปตัด ได้ไหม”
“ได้สิ สู้เพื่อเมียอยู่แล้ว” (กวนกูได้อีก ทั้งก่อนนอนทั้งตื่นนอนเลยนะปอ)
“ปากน่ะไม่ต้องเอามาก็ได้ เอาฝากไว้ชักโครกแล้วกดทิ้งซะ”
“555+” ไอ้ปอหัวเราะ ผมกับไอ้ปอออกไปซื้อของกิน
ผมก็สั่งมันเหมือนเดิม ก่อนจะออกไปทำงาน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาฟังสถานการณ์การทำงานของผมดีกว่า วันนี้รู้สึกว่าจะตรึงเครียดกว่าที่กรุงเทพละปริมณฑลประกาศภาวะฉุกเฉินซะอีก
ผมเดินเข้าที่ทำงาน สายตาหลายสิบคู่มองมาที่ผม (เท่าที่สังเกตุได้) ผมก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่หรอก กล่าวทักทายแล้วก็เดินต่อไป
10 โมงได้
“…ที….อาจารย์เชิญที่ห้องประชุมครับ” พี่คนนึงมาบอก (งานเข้ากู)
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมเดินออกไป
ไปถึงห้องประชุม ผมนั่งประชันหน้ากับ เหล่าผู้บริหาร 5คน (ดีนะอีก3คนติดธุระ) ผมเห็นคู่ปรับผมนั่งอยู่ก่อนแล้ว ผมยกมือไหว้กล่าวทักทายก่อนที่จะนั่ง
“ในสิ่งที่ผมเห็น คุณทั้งสองเป็นคนที่ตั้งใจทำงาน แต่ก็อาจมีบางเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทำให้ไม่เข้าใจกัน ผมว่าถ้าเราเคลียร์กันในวันนี้ก็คงจะดี ผมอยากให้ผ่านไปด้วยดีนะ รักๆกันไว้” รองผอ.กล่าวแบบติดตลก
“ในใจผมไม่มีอะไรเลยครับ แต่ก็อย่างที่อาจารย์พูดบางทีอาจจะไม่เข้าใจในคำพูดกันบ้างเล็กๆน้อยๆ” ผมพูดและยิ้มให้กับดร.แต่ ดร.นี่สิ มองจ้องหน้าผมซะ คงคิดประมาณว่าผมเสแสร้งแกล้งพูดมั้ง ผมพูดจริงๆนะ
“เข้าประเด็นเลยแล้วกันนะครับ ต่างคนต่างมีงานเยอะ ในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจในการกระทำของทีและเห็นว่าพฤติกรรมเหล่านั้นอาจจะไม่เหมาะสม มีหลายข้อด้วยกัน ถ้าพูดคุยกันตรงนี้ก็อาจจะช่วยปรับ ให้ทีไปปรังปรุงต้นเอง ซึ่งก็เป็นผลดีกับทีนะครับ” ดร.พูด (พูดดีนะเนี้ย พูดจากเรื่องเสียๆให้เป็นเรื่องที่น่าฟัง)
“ครับ ถ้ามันเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม ผมก็พยายามจะปรับครับ” ผมฝืนตอบไปงั้นแหละ
ข้อเสียของผมตามที่ดร.บอก เอาย่อๆแล้วกัน
1 การแต่งกายของที ยังไม่เหมาะสม ทีใส่ตามสบายเกินไป ใส่เสื้อยืด กางเกงขาเดฟ
2 การพูด ไม่รู้จักผู้ใหญ่
3 เรื่องค่าตอบแทนที่ได้เกินตำแหน่ง
4 เรื่องงาน ชอบจับผิดงานคนอื่น
5 ได้รับทุนเรียนเร็วเกินไป โดยที่ระยะการทำงานยังไม่น่าจะได้
เป็นไงล่ะ ชีวิตไอ้ที ทำไมมันเลวร้ายขนาดนี้ ดร.พูดผมพยายามจดประเด็นเป็นข้อๆ และผมก็ตอบเป็นข้อๆ (เค้าไม่ได้พูดตรงๆแบบนี้หรอก เค้าพูดดีกว่านี้ แต่ใจความก็แบบนี้ล่ะ)
“ ข้อแรก ผมยอมรับ เพราะปกติส่วนใหญ่ผมใส่เสื้อยืดคอปกมาทำงาน ก็คล่องตัวดีนะครับ ถ้าในวันไหนมีงานสำคัญหรือพบกับบุคคลภายนอกผมก็จะใส่เชิตมาทำงาน(เชิตที่ไปซ้อกับไอ้ปอนั้นแหละ) ถ้ามีเวรผมออกตรวจต่างจังหวัด ผมก็ใส่เสื้อขาว ในความคิดผม ผมว่าผมก็ปฎิบัติตามความเหมาะสมแล้ว ส่วนเรื่องกางเกง ก็เป็นกางเกงสแลคขาก็ไม่ได้เดฟมาก(ก็เหมือนเค้าใส่ทั่วบ้านทั่วเมืองนั้นแหละ) แต่ถ้าจะให้ผมปรับเปลี่ยนผมก็ยินดี (สรุปแล้วในข้อนี้ก็ให้ผมเลี่ยงใส่เสื้อยืดคอปก กางเกงได้เหมือนเดิม แต่ถ้าขึ้นเวร/ออกต่างจังหวัดให้ปรับเป็นกางเกงสแลคขาตรงธรรมดา)
เรื่องที่สอง เรื่องนี้ต้องให้คนภายนอกมอง ถ้าผมมองตัวเอง ก็อาจจะเข้าข้างตัวเอง ผมว่าผมเป็นคนพูดเพราะ ผมเคารพผู้อาวุโส ผมไหว้ยาม ไหว้แม่บ้านที่อายุมากกว่า ผมพยายามทักทายทุกคนที่ผมรู้จัก ผมไม่เคยนินทาใคร แต่บางครั้งก็อาจจะพูดตรงไปบ้าง ก็ขออภัยครับ
เรื่องที่สาม เรื่องค่าตอบแทน ผมได้ตามอัตราเงินเดือนที่เป็นโครงสร้างขององค์กร ผมไม่ได้เรียกร้อง และตอนนี้ผมก็ได้เท่ากับเดือนแรกที่ผมเข้ามา ผมไม่รู้ว่าใครจัดเวรให้ผมมีเวรออกตรวจต่างจังหวัดและเมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมก็มีขึ้นเวรดึกของโรงพยาบาล ผมก็พยายามที่จะไม่มีปัญหา ก็ทำตาม ผมยังงงอยู่เลย ว่าผมทำงานวิชาการและทำไมถึงได้มีเวรปฏิบัติ อีกอย่าง ในหนึ่งสัปดาห์ผมมีเวรปฏิบัติมากกว่า 8 ชั่วโมง ตามกฏหมาย ผมควรจะได้รับเงินค่าวิชาชีพ ค่าเบี้ยเลี้ยงนอกสถานที่ แต่ผมก็ไม่ได้เรียกร้อง ไม่ได้ยื่นขอเบิก เพราะผมคิดว่าเงินที่ได้ ก็พอที่จะทำให้ผมมีชีวิตอยู่ได้
เรื่องที่สี่ ผมคิดว่าผมหวังดีที่จะช่วยงานคนอื่น หากแต่คนอื่นคิดว่าผมไปจับผิด ผมก็ขอโทษครับ ครั้งต่อไปก็คงจะทำในหน้าที่ของตัวเองครับ
เรื่องสุดท้าย ผมนึกว่าจะจบตั้งนานแล้วนะครับ เพราะผมไปปฏิเสธทุนไปนานแล้ว ผมว่าผมคงไม่มีความสามารถพอที่จะเรียนได้ ผมขอเรียนในไทยและใช้ทุนตัวเองไม่ใช่ว่าผมรวยแต่ผมว่าผมไม่เหมาะสมกับนักเรียนทุน
จบการตอบคำถามครับ ขอบคุณครับ ” ผมพูดเสร็จผมนั่งกับที่ ผมจะไม่กล่าวถึงใคร จะไม่พาดพิงถึงใคร เพราะผมคิดว่าผมรู้จักเค้าไม่พอ ผมก็ตอบแต่ส่วนที่เกี่ยวข้องกับตัวผมเอง ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนดีหรอกนะ ผมรำคาญต่างหากอยากให้มันผ่านไปเร็วๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทุกวันนี้ผมคิดว่าผมใช้ชีวิตคุ้มค่ามากพอแล้วล่ะ โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นคนและมีความคิดเป็นของตัวเอง ยิ่งได้เคลื่อนที่มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ผมเห็นคุณค่าของตัวเองมากขึ้น
ใน1อาทิตย์ มี7 วัน ผมเรียนเสาร์-อาทิตย์ 2 วัน เหลือ5 วัน
ใน5วัน ผมออกเวรต่างจังหวัด 1 วัน เหลือ 4 วัน
ใน4วัน ผมขึ้นเวรในโรงพยาบาล1-2วัน เหลือ3-2วัน ที่จะได้ทำงานวิชาการที่ผมชอบ
และ2 สัปดาห์/ครั้ง ผมจะได้ขึ้นเวรดึก เวรดึกคือ ผมเลิกงาน4โมงต้องวิ่งไปโรงพยาบาล4โมง-เที่ยงคืน ลงเวรเดินทางกลับที่พัก+กินข้าว 1 ชั่วโมง นอน4-5 ชั่วโมง ตื่นกินข้าว อาบน้ำ ไปทำงาน 7โมง นี่แหละชีวิตผม 24 ชั่วโมง
และในเวลา2-3วันที่ผมได้ทำงานวิชาการอยู่กับที่ ในตอนเย็นผมก็ต้องรีบกลับชล เป็นไงล่ะชีวิตนี้มีแต่การเดินทาง ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ชีวิตก็ดิ้นรนต่อไปนะ เอิ๊กๆๆ
ปล. ชีวิตเพื่อนๆเป็นไงบ้าง ผมก็อยากรู้ ว่างๆก็เม้นเล่าให้ฟังบ้างนะ ถ้าใครพูดน้อย(ไม่ขี้โม้เหมือนไอ้ที) ก็เอาแบบประหยัดๆก็ได้ ทำงาน/เรียนกี่โมง เลิกกี่โมง จากนั้นทำไรต่อ
ตอนนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับไอ้ปอสักเท่าไหร่ เพราะอยากระบายเรื่องส่วนตัว(รับฟังหน่อยนะ) ตอนหน้าจะเล่าให้ฟังเรื่องไปเที่ยวนะคร๊าบบบบบบ
-
:laugh: คุณLEOมาอัพแล้ว
ตั้งแต่ตามอ่านมาแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน เราเข้าใจว่า
คุณLEOเป็นคนละคนกับคุณที คุณLEOติดต่อนำเรื่องคุณที มาอัพที่เล้านี่
เราเข้าใจถูกใช่มั้ย?
********************
เอ่อะ.. ทำไมเรารู้สึกว่าคุณด็อกเตอร์คนนั้น ขี้หาเรื่องดีจัง
วอนอะ :angry2:
และถ้าเข้าใจไม่ผิด(อีก) คุณดร.อยากจะไปเที่ยวเลยโยนประชุมวิจัยมาให้คุณทีไปแทนตัวเอง
คิดแบบน้ำหวานอีกหน่อย..ก็ตัดโอกาสไม่ให้คุณที ไปเที่ยวด้วย
อย่างนั้นหรือเปล่า?
ดีใจที่ช่วงนี้คุณทีมาอัพเรื่องราวให้ฟังบ่อยๆ กว่าที่คิด
ตอนแรกที่บอกว่าจบ นึกว่าจะซักสองสามเดือนมาเล่าให้ฟังซักทีว่า ชีวิตเป็นยังไงบ้าง
:กอด1: ทีนึง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆกับไอ้คุณดร.นั่นต่อไป คิดบวกแถมใจเย็นแบบคุณที เราเชื่อว่ารับมือกับคุณด็อกนั่นได้อยู่แล้ว
ถ้าเหลืออดมากๆ ให้ปอจัดหนักคุณดร.ซักทีสองทีสิ 55+
-
สู้ๆๆๆๆ น้าจ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อิด็อกเตอร์มันต้องมันเจ้ากรรมนายเวรแต่ชาติบางก่อนแน่นอนค่ะ
อิหรอบนี้ คิดซะว่าเราเคยไปทำเค้าไว้ ก่อนเค้าตาย จิตเค้าคงอาฆาตรคุณที
แผ่เมตตาได้อย่างเดียวค่ะ อย่างนี้ จองเวรกันต่อก็ไม่จบซะที (อ้าว ประนมมือ รับพร)
เฮ่ออออออ
แต่ในฐานะ คนอ่าน ลิ้นจี่เกลียดมันเข้าใส้ และจะขอจองเวรมันเองค่ะ
-
อยากบอกว่าชีวิตคนทำงานก็งี้แระค่ะ เป็นเหมือนกันหมด ปากกัดตีนถีบ
ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องคน ขนาดเราอยู่เฉยๆคนมันยังมากัดเราเลย ไม่รู้เหมือนกันว่า
เป็นทั่วโลกเหรอว่าเฉพาะสังคนไทย แค่คำว่าอดทน บางทีก็ไม่ไหวหรอกนะคะ
จนตอนนี้ มีคำนึงติดอยู่ที่หัวตลอดเวลาเลยว่า อย่าไว้ใจใคร เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกะเรา
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
-
:laugh: คุณLEOมาอัพแล้ว
ตั้งแต่ตามอ่านมาแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน เราเข้าใจว่า
คุณLEOเป็นคนละคนกับคุณที คุณLEOติดต่อนำเรื่องคุณที มาอัพที่เล้านี่
เราเข้าใจถูกใช่มั้ย?
********************
เข้าใจถูกต้องแล้วครับ
-
:angry2:ไอ่ด๊อกๆบ้าอำนาจ
อิจฉาอ่ะดิ๊ เลยคอยหาเรื่องแกล้งอ่ะ :beat: :beat: :z6: :z6:
ขอให้ด๊อกๆเดินตกท่อไปเลย
-------------------
เป็นกำลังใจให้ที น๊าาา :กอด1:
สู้ต่อไป
-
สู้ๆค่ะมันเป็นเรื่องปกติเวลาเราไปทำงาน
ก็จะเจอเพื่อนร่วมงานหลายๆรูปแบบบางทีเขาก็ทำเรารู้สึกอึดอัดบ้าง
ไม่ว่าจะในเรื่องนินทาหรือจะหาเรื่องเราอะไรก็แล้วแต่
ยังไงก็สู้ๆนะค่ะพอทนได้ก็ทน
-
:กอด1:
เป็นกำลังใจให้พี่ทีแล้วกัน
สู้ๆๆๆ :L2: :z2:
-
เครียด ยิ่งอ่านยิ่งเครียด
1. เครียดเรื่องเพื่อนร่วมงาน (อันนี้เป็นเรื่องทีน่าเห็นใจ เพราะเราเข้าข้าง ที)
2. เครียดเรื่องแปรงสีฟัน (เพราะเราคิดว่า ควรบอกความจริง ว่าเป็นของเพื่อน ไม่ควรโกหก ถ้า ปอ รู้ความจริงทีหลัง เรื่องไม่เป็นเรื่องจะเป็นเรื่องขึ้นมา สำหรับเรา คิดว่า การโกหกทำให้เกิดความสงสัยว่า ทำไมถึงต้องโกหก มีอะไรรึเปล่า)
-
กด+1 ให้คุณทีและคุณLEO
เข้ามาถูกจังหวะดีจัง ลงตอนใหม่พอดี
ดร.ก็นะเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่ก็มาหาเรื่องเด็กก่อน
ผู้ใหญ่แบบนี้ไม่น่านับถือเลยจริงๆ
แต่คนส่วนใหญ่ก็จะมองว่าเราเป็นฝ่ายผิด
เพราะเราเด็กกว่า....
ชีวิต 24 ชม.ของคุณทีนี้คุ้มค่ามากๆ
ทำให้ ชีวิต24ชม. ของคนอ่านคนนี้ไร้ค่าเกิน....
เพราะ24 ชม.ทำอะไรได้ไม่กี่อย่าง
ทำงาน เล่นเกมเล่นคอม นอน ....จบชีวิต24 ชม.
-
น้องทีสู้ๆนะจ้ะ
ส่วนคุณดอกเตอร์ก็ปล่อยๆเค้าไปเหอะ อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเลย
แผ่เมตตาให้เค้าไป เค้าจะได้เลิกยุ่งกับน้องทีซะที
:กอด1:ที+ปอ
-
เย้ๆหวัดดีค่ะพี่ที
วันี้หนุกมมากๆเลยค่ะ ดูแล้วงานของพี่ยากจัง
ยังไงก็สู้ๆน่ะค่ะ
ปอลอ ชีวิตหนูไม่เครียดมากอ่า อิอิ โตมาคงเครียดน่าดู
-
โชคดีของผมเหมือนกันเข้ามาได้อ่านเรื่องคุณทีคุณปอ
ดูชีวิตประจำวันคุณทีแล้ว คุณทีบอกว่าทำในสิ่งที่รัก นั่นคงเรียกว่าคุ้มจริงแหล่ะครับ
ชีวิตผมก็คุ้มเหมือนกันถ้ามีโอกาสได้อ่านเรื่องของคุณทีคุณปอหรือเรื่องของนักเขียนท่านอื่น
ชีวิตประจำวันผมตอนนี้
ตอนเช้าวิ่งเย็นวิ่งรักการออกกำลังกายอายุเริ่มไม่อำนวย
คุณทีกับคุณปอออกกำลังกายบางไหม
คุณลีโอด้วยนะครับ
ผมคิดว่าเราควรออกกำลังกาย สักเกตเวลาเราเป็นแผล แผลจะหายช้าลง นั่นเพราะอายุเป็นปัจจัยหนึ่ง
ออกกำลังกายที่ใช้ได้กับบุคคลเช่นผมอายุเริ่มเยอะ
วิ่งเยาะๆครับ แต่หมอแนะนำว่า ควรว่ายน้ำ เล่นโยคะ หรือเทนนิส เพราะไม่ใช่กีฬาเกมส์เร็ว
ถึงแก่ก็เล่นได้ไม่หัวใจวาย :laugh:
สรุปผมโม้มาทั้งหมดคือ อยากให้คุณทีและคุณปอออกกำลังกาย
อาทิตย์ล่ะสามครั้งต่อสัปดาห์ สักสามสิบนาที อย่าลืม วอร์มร่างกายวอร์มอัพ คูดาวน์ ด้วยนะครับ
ส่วนชีวิตที่เหลือก็คือ ว่างครับ อยู่ในช่วงพักผ่อน หลังจากนี้จะเริ่มทำงาน
ส่วนความฝันเยอะแยะที่อยากทำคงหยุดไว้ก่อนครับ
อีกอย่างทีอยากฝาก คุณที คุณปอ และคุณลีโอ ว่าช่วงนี้หวัดรุนแรง คุณปอขอให้หายวัยครับ คุณที และคุณลีโอ ระวังด้วยครับ
การไม่เป็นโรคเป็นลาภอันประเสริฐครับ
และสุดท้ายผมยังยืนยังนะครับว่าอ่านเรื่องคุณทีที่ไรมันสุขใจมากๆครับ :m11:
ขอบคุณคุณที คุณปอ และคุณลีโอ :man1:
-
ที ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าทุกนาที
ยิ่งกว่าช่อง 3 อีก
-
เฮ้อ ต้องทำใจค่ะ สังคมไทยระบบวัยวุฒิสูงส่งแต่คุณภาพที่เค้าปฏิบัติเพื่อให้ได้ความเคารพจากเราเนี้ยวิกฤติยิ่งกว่าต่ำ เคยโดนมากับตัว รู้ซึ้งและเจ็บปวดกับมันจริงๆเพราะตอนนั้นเพิ่งจบใหม่ๆ เดินขาขวิดทำไรไม่ถูกไปเลย-*-
เหลือบเห็นตารางชีวิตคุณทีในแต่ละวันแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ
แต่ตะก่อนตอนที่ทำงานเป็นลูกจ้างเค้า
ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดแบบนี้เหมือนกัน
เข้างาน 9 โมง เลิก หนึ่งทุ่ม แต่ถ้างานไม่เสร็จหรือเร่ง
ก็อยู่ยาวถึงตีสอง แล้วตอนนั้นหาห้องพักไม่ได้ด้วย
ทุกวันเลยต้องเหาะจากลาดพร้าวไปสาทรทุกวัน
ยานพาหนะนี้ได้ใช้ครบทุกอย่าง ขึ้นรถเมล์->บีทีเอส->พี่วิน
ขากลับนี้บางทีก็พี่แท็ก แล้วไอ้เข้างาน 9 โมงนี้ออฟฟิศเรานะ
แต่ลูกค้าเค้า8:00-8:30 พวกคุณๆก็โทรฯกันมาตั้งแต่ตอนนั้น
สรุปว่าเวลาเข้างาน 9 โมงนี่ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นเลย TT
เผชิญชีวิตเป็นลูกจ้างเค้าอยู่สามปี ปัจจุบันก็กลับมาตายรัง
อยู่ช่วยกิจการของที่บ้านไป เบื่อหน่อย แต่ก็ได้สุขภาพที่ดีคืนมา ^^
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณทีสู้ต่อไปนะคะ
แต่เรื่องเพื่อนมาค้างที่ห้องนี้เห็นสมควรว่าควรบอกชายปอไปตรงๆดีกว่า เด่วเด็กน้อยจะงอแง :m20:
-
ถ้าพี่ทีเล่นได้ทั้ง 365 วันจะเปนการดีมากครับ ฮ่าๆๆ
แต่ยังไงคนเราก็ต้องดิ้นรนกันต่อไป จริงมั้ยคร๊าบบบ
-
ขอสารภาพว่าเคยอ่านเรื่องนี้ ตั้งแต่ยังไม่สมัครเป็นสมาชิกเล้าเป็ดเลยค่ะ
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจมาก ได้กลับมาอ่านอีกครั้งยิ่งสนุกและตะลึงกับตอนพิเศษอีกเพียบ
ตรูพลาดตอนพิเศษไปนานเร้ยอ่ะ แต่...ตอนนี้ตามทันแระ จะรอคอยตอนพิเศษต่อๆไปนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณทีทุกๆเรื่องนะค่ะ เรื่องงานขอให้ทำใจสบายๆ
ส่วนเรื่องของปอ ดูแลกันและกันให้ดีๆนะค่ะ คุณเป็นอีกหนึ่งคู่ ที่เราเก็บไว้ในความทรงจำ
ขอให้รักกันนานๆ นะ ขอบคุณคุณลีโอ ที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันคะ
-
:m3: พี่ทีมาแล้วววว
ดีใจจัง
เห็นใจพี่ที ไม่ใช่เข้าข้าง แต่ด้วยเหตุผลทั้งหมดที่อ่านมา
คุณ ดร เค้าน่าจะมีอคติส่วนตัวมากไปนะ พักบ้างเหอะ :angry2:
เห็นวงจรชีวิตพี่ทีแล้วเหนื่อยแทน ไหนจะเวลารีบกลับชลไปหาไอ้ปออีกล่ะ :laugh:
รออ่านตอนไปเที่ยวน้า ยังไม่เคลียร์เลย ตกลงได้ไป? หรือไม่ได้ไป? กับที่ทำงานอ่า
ไหนจะพ่อ แม่อีก อืม อยากรู้ๆๆๆ
(พี่ทีมาต่อบ่อยๆ อย่างนี้ อยากให้ย้ายไปห้องนิยายปกติจัง :m13: )
ส่วนชีวิตเค้าช่วงนี้มีแต่ อ่านสือ สอบ อ่านสือ สอบ แล้วคงใกล้น๊อคเต็มที :really2:
-
ขอบคุณคนโพส :mc4:
และก็เอาใจช่วยคนแต่งครับ
สู้ๆ ครับ o13
-
สังคมไทยมันห่วยแตกพี่ เรื่องนี้ท่าจะแก้ยากจริงๆ (ที่จริงต้องพูดว่ามองไม่เห็นหนทางแก้จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบราชการ) :เฮ้อ:
บ่นได้ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องนี้ไอพอเข้าใจม๊าบ่นให้ฟังบ่อยๆ แม่งเซ็งเนอะ :กอด1: ไอยินดีรับฟังค่ะ
ชีวิตไอก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรียนลูกเดียว ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนเพราะขี้เกียจ แฟนก็ไม่มีให้กระตือรือร้นไปหาด้วย ^^ ก็อยู่ไปชิวๆแบบนี้แหละค่ะ
ปล.วันไหนทนไม่ไหวก็ออกไปให้ปอมันเลี้ยงละกัน มันคงยินดีอยู่กับพี่ตลอด24ชม. ฮ่าๆๆ (ล้อเล่นค๊าาา)
-
อืมมม อ่านตารางชีวิตทีแล้วเหนื่อยแทนอ่ะ หุหุ เหนื่อยมั้ยที แต่ท่าทางถึงเหนื่อยแต่ทีก็มีความสุขนะ ได้ทำงานที่รักได้อยู่กะคนที่รัก อย่าง กวน มึน โวย คงทำให้ทีหายเหนื่อยเนอะ กลับมาดูตัวเอง ทำไมตารางชีวิตตรูมันมีวันว่างไร้สาระเยอะจังวะ เหอ เหอ :z3: :z2:
-
สู้ๆครับพี่ที
ตอนนี้ตอบอะไรไม่ได้ ฮ่าา า
มันเป็นเรื่องของคนสองคน ผมก็ไม่ได้รู้ลึกอะไร เลยไม่ขอพูดนะครับ
ไม่อยากเข้าข้างใครครับ เพราะ เหมือนฟังความข้างเดียว
ฟังแต่ในส่วนของพี่ที
แต่รักพี่ทีนะครับ สู้ๆพี่ คนเรามันก็แบบนี้แหละครับ
แต่ทำไมคนคิดได้ คนคิดดีมันน้อยกว่าก็ไม่รู้ เฮ้ อออ
-
หุหุ...ที่ออฟฟิศก็มีคนปลวกแบบนี้เหมือนกัน...แก่แต่อายุกะโหลกกะลาจริงๆ ไม่ได้ก้าวร้าวนะแต่แบบชอบเอาคำว่าอายุมากมาข่ม (ข่มแบบว่าโยนงาน โยนความผิดให้เด็ก แล้วก็ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเวลาโดนนายเรียกไปถาม) สงครามน้ำลายมีกันประจำ.. :z10:
ปล. แอบลุ้นอ่าว่าปอจะรู้เรื่องเจ้าของตัวจริงของแปรงสีฟันอันนั้นหรือปล่าว
-
เพิ่งเข้ามาอ่านก็เห็นว่าคุณลีโอเพิ่งอัพเรื่องน้องทีเหมือนกัน ดีจังที่ไม่พลาดตอนนี้
... คนเรามีหลายประเภทอยู่รวมกัน การที่เราก็ไม่รู้ว่าไปเหยียบตาปลาเค้าตอนไหนก็ไม่แปลก แต่สิ่งที่น้องทีทำเป็นสิ่งที่ชัดเจนแล้ว ทุกอย่างไม่มีกั๊ก จริงใจ ตรงไปตรงมา อยู่ที่ไหนเราก็สุขกับการงานของเราได้ เรื่องของคน ผู้ร่วมงานเป็นสิ่งที่นอกเหนือการควบคุมของเรา มีความสุขกับสิ่งที่น้องทีทำ ที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว
... น้องทีเป็นคนมีสาระในชีิวิตเยอะ ใช้เวลาทุกชั่วโมง ทุกนาทีคุ้มค่า ดูจากตารางทุกอย่าง พยายามจัดสรรให้่กับทุกอย่าง ทุกคน โดยเฉพาะการให้เวลากับปอซึ่งก็ไม่เคยขาด และสิ่งเหล่านี้ก็ได้ทำให้ปอรับรู้ได้ ถึงจะมีเหวี่ยงบ้าง แต่เค้าคงรู้แหละว่าทีเหนื่อยแค่ไหน ถึงจะกวนไปบ้างก็เพราะอยากอยู่ด้วยกัน อยู่ใกล้่ๆกัน คนรักกันก็แบบนี้ทั้งนั้นแหละค่ะ ขอให้เข้าใจกันมากๆ สื่อสารกันเยอะๆก็น่าจะไม่มีปัญหากัน
... ทุกวันนี้พี่ยังใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าเท่าน้องเลย ตื่นขึ้นมาเช้า ไปทำงานถึงเย็น บางวันกลับบ้านเร็ว บางวันก็ไปเดินเล่นก่อนกลับบ้าน ถึงบ้านเล่นเน็ต ดูแลครอบครัว แล้วก็นอน เสาร์ว่างนอนยาว บ่ายเล่นเน็ต นอน อาทิตย์ก็เป็นเวลาสำหรับศาสนาทุกอาทิตย์ต้องไป เที่ยงกลับบ้าน เดินเล่นบ้าง นอนบ้าง เช้าวันจันทร์ก็ทำงาน วนเวียนอยู่แบบนี้ ดูแล้วยังใช้กิจกรรมน้อยกว่าน้องทีเย๊อทีเดียว ....
... รู้สึกดีที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่แรก ได้เรียนรู้อะไรจากน้องทีเยอะแยะไปหมด ถึงจะอายุยังน้อย แต่การวางระบบความคิดพี่นับถือมาก พี่ยัีงแอบขโมยหลายสิ่งหลายอย่างไปใช้ ทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็ ในส่วนการเล่าเรื่องกับปอนั้น พี่ก็ชอบมากนะ อาจจะดูว่าคู่นี้แรง ฮากันไป แต่พี่เห็นถึงสาระที่ปอซึมซับจากทีไปเรื่อยๆ ไอ่อันที่ทีซึมซับกับปอก็มีพอควร 555+ แต่ที่เห็นชัดขึ้นทุกวัน ทุกวันคือ ความรักความเข้าใจกัน ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆ ขอบคุณมากค่ะ
-
วันก่อนเราเม้นไปแล้วทำไมไม่ขึ้นอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณที ต่อไปค่ะ
...
-
แล้วสงครามนี้จบด้วยผลยังไง
บางที ด็อกเตอร์ทั้งหลายก็หลงตัวเอง คิดว่าตัวเองทำอะไรก็ไม่ผิด
เคยทำงานกะพวกด็อก พวกนี้ปวดตับ สาปส่งเลย ก่อนออกก็เลยปะ ฉะ ดะ ไปแบบไม่ไว้หน้า สะใจ
-
ชิชิ .. ขอบคุณสำหรับประสบการณ์น้าครับๆ
-
“กูไม่เชื่อ มึงซื้อของ มึงจะซื้อเป็นโหล แปรงสีฟันกูก็จำได้มึงซื้อเป็นแพ็ค แต่อันนี้มันคนละยี่ห้อ บอกกูมาตามตรง”
โหหหหปอ เป๊ะเลย
เพราะเป็นแฟนที ปอเลยคิดได้เป็นตรรกะออกมาเลย
คู่นี้น่ารักมาก ชอบ :กอด1:
-
ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ แล้วไอ้ดอกตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ
-
เป็นกำลังใจให้คุณทีในเรื่องการทำงานนะ
เป็นเรื่องธรรมดาของการทำงานอยู่แล้ว ชิลๆนะจ๊ะ
ที่สำคัญ แผ่เมตตาให้คุณดร.เยอะๆ นะ ทำบุญเยอะๆด้วย
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ชีวิตการทำงานเนี่ยมันไม่เหนื่อยที่ตัวงานหรอกค่ะ
แต่มันเหนื่อยตรงเพื่อนร่วมงาน ผู้บังคับบัญชา
อย่างประเภทคุณด๊อก...เนี่ยแหระค่ะ
เซ็งเป็ด :seng2ped:
-
...โพสต์มาตั้งนานนมยังไม่มีโอกาส...ทักทายทุกคนอย่างเป็นทางการเลย...ด้วยหลายเหตุผล...ที่สำคัญเป็นคนสื่อสารไม่ค่อยเก่งครับ
...ก็สวัสดีทุกๆคนน่ะครับและขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องของทีกับปอกันมาตลอด...ตอนแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกประทับใจมากๆคือมันไม่ใช่ว่าจะได้แง่คิดในเฉพาะเรื่องความรักอย่างเดียว...ยังได้อะไรที่มันเป็นวิชาการด้วยอย่างเรื่องการเรียน...การวางระบบการใช้ชีวิต...ผมอ่านตอนแรกแล้วทึ่งมากๆ...คือเรื่องมันฮาแต่ได้สาระ...ตรงนี้ละที่เด็ดจริง...ซึ่งคิดว่ามันน่าจะมีประโยช์กับคนอื่นๆบ้างถ้าได้มาอยู่ถูกที่ถูกทางแบบนี้
ซึ่งน้องทีก็ใจดีอนุญาตให้นำมาลงที่นี่ได้
...ในส่วนของการตอบคอมเม้นท์นั้นเห็นเป็นหน้าที่ของเจ้าของเรื่องแล้วกันน่ะครับ...เพราะมันเป็นเรื่องของทีกับปอจริง...ผมตอบไม่ได้ :laugh:
...ขอยืนยันว่าคอมเมนท์ทุกอันผ่านตาและใจของน้องทีแน่นอนครับ...ถ้าน้องทีว่างเมื่อไร(ซึ่งค่อนข้างยาก)ทีเค้าก็จะพยายามตอบให้เท่าที่ทำได้ครับ...ยังไงก็แวะมาให้กำลังทีกับปอกันเรื่อยๆน่ะครับ
..................................................................................
...อันนี้ขอตอบคำถามของทีบ้าง
...เห็นนาฬิกาชีวิตของทีแล้วก็ทึ่งอีกตามเคย...ทำไปได้ไง...แต่ตราบใดที่ยังไหวและมีความสุขอยู่ก็ทำไปเลยครับ...สู้กันต่อไป
...ส่วนของผมตอนนี้ยังอยู่ในส่วนของการผลัดเปลี่ยนของชีวิต...อาจจะดูเหมือนว่าง...แต่ก็ไม่...เรียนมาค่อนชีวิต...ตอนนี้อยู่ในช่วงที่สำคัญที่สุดเลยก็ว่าได้...มันเป็นสิ่งที่เราได้คิดและไตรตรองดีที่สุดแล้ว...แม้จะกดดันและต้านกระแสรอบข้างก็เหอะ...แต่ถ้าจะให้ทำให้คนทุกพอใจ...วันๆหนึ่งก็ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี...สู้กันต่อไปครับทุกคน
-
เป็นกำลังใจให้น้องทีค่ะ...พี่ก็เจอปัญหาที่ทำงานมาเเละ หนักอยู่เเต่ก็ผ่านมาได้ ไว้จะมาเล่าให้ฟัง
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
ขอบคุณคุณลีโอครับที่น้ำเรื่องของคุณทีคุณปอมาแบ่งบัน
เห็นคงจริงอย่างที่คุณลีโอว่า ฮาจริง แต่เป็นฮาที่ได้สาระ
ดีใจจริงครับที่ได้อ่าน :man1:
คุณลีโอก็สู้สู้ครับการพลัดเปลี่ยนชีวิต
ผมก็เหมือนกันช่วงนี้พักผ่อน เพื่อเริ่มต้นกับสิ่งใหม่
เป็นกำลังใจให้ครับสู้สู้ :m11:
-
ทีตอบได้สะจา...................ย มากค่ะ โดนเด็กตอกจนหน้าแตกยับล่ะสิ
ทนฟังที่เค้าพูดความจริงไม่ได้ ถึงขั้นไปฟ้องผู้ใหญ่ แทนที่จะดูตัวเองว่าทำไมเค้าถึงพูดอย่างนั้น
เป็นถึงดอกฯ แต่ทำตัวแย่มาก แถมยังหาข้ออ้างปัญญาอ่อนๆ แกล้งเด็กอีก คนอย่างนี้ไม่เจริญหรอก o22
น้องทีไม่ต้องสนใจเค้าหรอกค่ะ คิดว่าเป็นยุง แมลงหวี่ แมลงวัน มาบินกวนใจเล่น
แต่ถ้ามากัด หรือ ป้วนเปี้ยนบ่อยๆ ตบ :fcuk: เลยค่ะ จะได้ไม่กล้า หรือ มาตอแยอีก
ถือว่าแก่กว่า (ภูมิใจเหรอเนี่ยที่แก่) เรียนจบมาสูงกว่า เหรองัยคร้า ถ้าจะให้ดีทำไมไม่ไปขัดเกลาจิตใจให้มันสูงด้วยล่ะ
ชิส์:a14:
เป็นกำลังใจให้น้องทีสู้นะ แล้วก็รักษาสุขภาพกายด้วย ส่วนสุขภาพใจให้น้อง กวน มีน โวย ดูแลล่ะกัน
:กอด1: :L2:
-
เมื่อได้รับรู้นาฬิกาชีวิตของทีแล้วรู้สึกว่าตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่ :freeze:
-
ดูงานเยอะมากเลยแหะ ... สู้ๆ
-
ผู้ใหญ่ ยิ่งแก่แล้วก็ยิ่ง อีโก้เยอะ ยิ่งคนที่มีความรู้ด้วย ยิ่งทนงตัวเองไปกันใหญ่ ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดเลย
เข้าใจอะไรยากเย็นกว่าเด็ก 3 ขวบซะอีก บางทียังมานั่งคิด ผู้ใหญ่ก็แค่คนที่เกิดก่อนเราแค่นั้นแหละ
-
คุณพี่ทีเปนคนที่ใช้ชีวิตคุ้มค่ามากๆ แถมเป็นคนฮาได้อีก
ไม่ปล่อยเวลาเสียไปเลยแม้แต่นาทีเดียวจริงๆ
ส่วนเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องปกติ คนเค้าไม่ชอบก็หาเรื่องมาใส่เราได้ตลอด จริงๆถ้าเรานิ่งเฉยไปเร่องมันก้จบเอง
ปล่อยให้อีกฝ่ายบ้าไปฝ่ายเดียวตลกดีออก 55
แต่คุณพี่ทีทำให้เราได้ข้อคิดอะไรหลายๆอย่าง อ่านแล้วมีความสุข
แล้วก็ได้รู้ว่าชีวิตเรามีทั้ง สุข ทุกข์ เหงา เศร้า หมดเลย :mc4:
ขอเป้นกำลังใจให้ด้วยทั้งคุณทีและคุณ LEO
ไม่ตายก้สู้ต่อไปกันเนอะ อิอิ :laugh:
คำถามของพี่ที
เรายังเรียนไม่จบเลย อยู่ปี2 แถมช่วงนี้ปิดเทอม
ว่างๆก็อยู่บ้านทำไรเรื่อยเปื่อยไป ทำตัวเกรียนในเวปต่างๆ
ออกไปเที่ยวกับที่บ้านและเพื่อน
แต่วันเสาร์-อาทิตก็ไปสอนพิเศษเด็กตามบ้าน
มันเหนื่อยแต่ก็สนุก แถมได้เงินไม่ต้องขอพ่อแม่ใช้ด้วย อิอิ o22
-
เห็นนาฬิกาชีวิตคุณทีแล้ว ก็ทำให้ได้คิดว่าทำไมเราใช้เวลทิ้งๆ ขว้างๆ จัง
ควรต้องจัดเวลาทั้งงานและส่วนตัวให้คุ้มค่าแล้วนะ (เพิ่งคิดได้เหรออออออ)
-
ก่อนอื่นต้องกล่าวคำว่าสวัสดีพี่ทีเจ้าของเรื่อง กับพี่ลีโอที่กรุณาเกย์ตาดำๆอย่างผมเอานิยายมาลงให้อ่าน ทีแรกไม่ได้ตั้งใจจะมาอ่านหรอกครับ แต่เห็นเรื่องนี้โพสต์อีกเว็บหนึ่ง มันเลยเกิดเอะใจขึ้นมาจากนั้นจึงเข้ามาอ่าน พออ่านๆไปแล้วติดคับ ทั้งฮาทั้งน่ารัก นั่งอ่านตั้งแต่เที่ยงคืนยันเช้า(ทีอ่านหนังสือสอบ ๑๐นาทีก็แทบจะตายห่าคาหนังสืออยู่แล้ว) ยอมรับเลยครับเรื่องนี้ผมชอบมากในบรรดาหลายเรื่องที่เคยอ่านมา อ่านไปขำไป
โดยส่วนตัวนะครับ ชอบคนนิสัยแบบปอ ห้าวเป้งนักเลงหัวไม้ ชอบคนแบบพี่ทีด้วยหละครับ มีอะไรตรงไปตรงมา... มันโดนอ่ะ นิสัยของผมก็คล้ายๆแบบนี้หละครับ ตรงไปตรงมา นี่แหละครับจุดเด่นของเรื่องเลย ถึงแม้ว่าคำพูดกับการกระทำจะหยาบคายไป ผมว่ามันแสดงถึงความจริงใจอ่ะ มันดีกว่าพวกที่ช่างสรรหาคำเลิศหรูมาคุยกันแต่เบื้องหลังเบื้องลึกแล้วนั่นคือความตอแหลซึ่งกันและกัน (ไม่รู้ใช้คำแรงไปรึเปล่า แต่ปกติก็พูดแบบนี้) เรื่องนี้ผมยกนิ้วให้เลยครับ
แล้วที่ใครๆบอกว่าเรื่องนี้ฮาระ(ย่อมาจากฮาและมีสาระ/บัญญัติเอง)ผมเห็นด้วยทุกประการเลยครับ พี่ทีเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าจริงๆ ผิดกับผมอย่างลิบลับที่วันๆปล่อยเวลาไปให้เสียประโยชน์เปล่า ตามจริงก็คิดอยู่เสมอหละครับว่าจะใช้ชีวิตในแต่ละวันยังไงแต่ แต่ความขี้เกียจนี่สิครับมันเป็นตัวฉุดรั้งความมุมานะของตัวเองเอาไว้... จากที่อ่านไปตอนล่าสุดเห็นตารางชีวิตของพี่ทีแล้ว ผมขอคารวะเลยพี่ เดี๋ยวผมจะเอามาปฏิบัติตามบ้าง
แล้วเรื่องที่ตอบโต้ด๊อกเตอร์ พี่ก็ถือว่าสุดยอด ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบมีปากมีเสียงกับใครโดยเฉพาะกับผู้ใหญ่ทั้งที่ตัวเองก็มีความคิดขัดแย้งกับเขาเหล่านั้น ผมจะนำวิทยายุทธ์ของพี่ไปปรับใช้ให้ตัวเองพัฒนาบ้าง... ผมว่าสิ่งที่ดอกเตอร์ทำ(ในฐานะที่ได้รับข้อมูลด้านเดียวจากพี่ที)ผมเข้าข้างพี่ครับ ด๊อกเตอร์ทำแบบนี้เสียหมาไปเลย ใช่ว่าเป็นเกิดมาก่อนสำเร็จการศึกษาก่อนแล้วจะได้สิทธิอะไรบางอย่างก่อนนะครับ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เท่าเทียวกัน แล้วที่พี่ทีทำไปผมในความคิดของผมก็ไม่ถือว่าพี่ลามปามผู้ใหญ่นะครับ ผู้ใหญ่บางคนไม่ยอมเป็นกำนันเสียทีเกิดมาก่อนปล่อยให้ห-มอยหงอกไปเปล่าๆ ใช่ว่าเกิดก่อนแล้วตนเองจะถูกเสมอไป
ยิ่งในแวดวงวิชาการด้วยแล้ว ผู้ใหญ่เอาแต่ใจตัวเองมาก มากถึงมากที่สุด ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ติดตามเรื่องนี้ ผู้ใหญ่บางคนเอาความคิดของตนเป็นใหญ่จะให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ทำไมไม่ถามเด็กบ้างว่าเด็กต้องการอะไรยังไง แล้วชอบพูดว่าตนเองผ่านน้ำร้อนมาก่อน อ้าวแล้วเด็กที่กำลังโดนน้ำร้อนลวกอยู่หละครับ ปล่อยให้น้ำร้อนลวกให้ตายห่าเหรอ แหกปากบอกออกปากร้องซะขนาดนี้... นี่แหละเป็นที่มาว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็กแล้วจะให้เด็กเข้าใจผู้ใหญ่ได้ยังไง ลูกผู้ชายจริงเจอกันครึ่งทางสิ ใช่มั้ยพี่
เอาหละครับ บ่นมาพอสมควรแล้วเดี๋ยวพี่รำคาญไปซะก่อน สุดท้ายก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆทำอะไรก็ขอให้สมใจหวังทุกอย่าง เป็นกำลังใจให้ครับท่าน
-
รักเรื่องนี้จัง
มาต่อน่ะค่ะพี่ที
-
ยุ่งเหมือนน้องเราเลย เป็นนักจิตวิทยา ตารางชีวิตคล้ายทีเลย
สังเกตว่าสายงานวิชาชีพนี้มักจะมีชีวิตการทำงานที่แน่นเอี๊ยดมั่กมากๆ
น่านับถือนะ สายงานนี้น่ะ หากคนทำงาน รักในงาน และทำงานให้ได้งานจริงๆ
น้องเราก็มีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน เหมือนกัน เคยเกือบถูกญาติคนไข้
ที่เป็นตำรวจฟ้องด้วย ไม่เคยนึกเลยว่าคนเรียบร้อย สุภาพขนาดนี้
จะมามีวันที่ทะเลาะฟ้องร้องกับใครเขาได้ นึกว่าสายงานนี้จะมีแต่อาชีพแพทย์
ซะอีกนะ ที่เสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางที่สุดแล้วอ่ะ
ราชการมักจะแย่ที่ตัวบุคคลนี่แหละ ตอนนี้เขาก็ลาออกไปบวชแล้วจ้า
หลังรับกฐินอ่ะแหละ ค่อยออกมาสู้โลกอันวุ่นวายนี้ใหม่
ที ก็สู้ๆ ปอก็เนอะสุดยอดอ่ะ เป็นคนที่พัฒนาได้จริงๆ เจ๋งว่ะ
ขอบคุณ คุณลีโอ ที่นำเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกัน...
-
ใจเย็นๆ พี่ที เขาทำไงก็ให้เขาทำไปเถอะ งานมันปฏิเสธได้ไม่ใช่เหรอ เราไม่ไปซะอย่างเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะเรื่องมันส่งมาถึงเขานี่
-
อ้าว.....พี่ปออยากเป็นหมอฟันก็ไม่บอก....
แล้วไอ้ดร.นั่นทำไมถึงเป็นคนแบบนี้เนี่ย.... :เฮ้อ:
ระวังตัวไว้ให้ดี...เดี๋ยวน้องจะไประเบิดบ้านมันให้เอง...
พี่ทีสนใจป่าวคะ o13
เดี๋ยวหนูจัดการให้....ไม่เหลือซาก....555+
เค้าไม่ได้โหดนะ...ขอบอก...อิอิ
-
เย้ ๆ ๆ มาต่อแล้วหรอคร้าบบ
คิดถึงตั้งนานนน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาให้หายคิดถึง อยากรู้ผลการประชุม
ดร.ประเภทนี้แฝงตัวเป็นเหลือบ
อยู่ในทุกสาขาอาชีพของระบบราชการไทย
+1 เป็นกำลังใจน้องทีและคนโพสท์
-
o13 o13 อยากจะบอกว่าที่เป็นคนเก่งคนหนึ่งเลยล่ะ ที่สามารถรับผิดชอบหน้าที่ที่ตนเองรับผิดชอบได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาดเลย...น่าอิจฉาและแอบเป็นกำลังใจให้นะครับผม อย่างไงปอเขาก็คงจะอยู่ข้างๆทีตลอดไปเนอะ เป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน อย่างไงก็สู้ๆนะครับ แล้วก็รีบส่งเรื่องมาให้พวกเราอ่านกันอีกนะครับผม จะรอนะครับผม สู้...สู้...สู้ o13 o13
-
สนุกในแบบผู้ชายดีนะ
มันง่ายๆ เรื่อยๆ แต่มันก็เพลินในการอ่าน
ไม่ถึงขนาดติดงอมแงม แต่มันเหมือนอ่านไปเรื่อยๆ
แล้วเวลามันก็ผ่านไปเร็วจริงๆ อ่านถึงตอนปัจจุบันซะแล้ว 55+
ว่าแต่ ทำงานตลอด เดินทางตลอด เหนื่อยแย่เลย
ขนาดได้ทำงานดีๆ เงินเดือนดีๆ เหมาะกับการศึกษา
แต่ยังเจอคนแบบดร.นั่นได้ สมแล้ว โลกนี้มันขาดคนนินทาไม่ได้จริงๆ
นี่สินะโลก - -*
บ่นมาเยอะแล้ว 55+
เป็นกำลังใจให้ทั้งหมดเลย ^^ เยอะมากมาย
รออ่านตอนต่อไป ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่
แต่จะรอเน้อ^^
-
ชีวิตคนทำงานโดยเฉพาะข้าราชการก็แบบนี้แหละมักใช้ระบบอุปถัมภ์นำหน้า
หากทำงานเก่งทำงานดีแต่ปากไม่ค่อยดีหรือพูดอะไรตรงเกินไปมักจะเป็นการ
สร้างศัตรู โดยเฉพาะพวกที่มีดีกรีเป็นหัวหน้างานหรือคนที่คิดว่ามีความรู้หรือ
เก่งกว่า เป็นเรื่องธรรมดาโลกมั้ง ยิ่งทำงานกับพวกอีโก้สูงและหัวโบราณยิ่งไปกันใหญ่
มักคิดว่าสิ่งที่ตัวทำนั้นถูกต้องเสมอ ไม่ค่อยรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น พี่เข้าใจว่า
คุณทีคงเป็นเด็กรุ่นใหม่ มักจะพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง แต่กลับไปผิดในความคิด
ของคนอื่น การทำงานใหม่นี้ต้องปรับตัวเข้าหากันไม่ว่าจะมีตำแหน่งใหญ่ อายุมากกว่า
หรือเก่งกว่าแค่ไหน เพราะทุกคนมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน ต่างเป็นฟันเฟืองหรือ
ตัวจักรที่จะทำให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี พี่ทำงานในระดับหัวหน้าแต่ไม่เคยมองว่า
เด็กรุ่นใหม่หรือลูกน้องไม่มีความสำคัญ จะใช้ระบบความเสมอภาคเป็นหลัก มองว่าทุกคน
มึความสำคัญเท่ากันหมด ไม่เคยตำหนิลูกน้องต่อหน้าคนอื่น พี่เป็นคนรุ่นเก่า แต่จะมองและ
ศึกษาคนรุ่นใหม่เพื่อเอามาปรับปรุงการทำงานในระบบใหม่ให้ดี เพื่อผลสำเร็จของทุกคน
และขององค์กรด้วย ขอเอาใจช่วยและให้กำลังใจคนทำงานทุกคนเช่นกัน เหนื่อยได้แต่
อย่าท้อ ..... :ped149: :ped149:
-
ไม่เป็นไรเนอะพี่ทีเนอะ สู้ๆ ต่อไปนะคะ
:pig4: :pig4:
-
คุณที อารมณ์เย็นจัง ถ้าเป็นเราแหลกไปแล้ว
-
รอคุณพี่ที
ทำงานหนักแน่เลย
หรือโดนพี่ปอเล่นหนักก้ไม่รุ
5555
รอต่อออออๆๆๆๆ :impress2:
-
:call: :call:
-
เชื่อป่ะ??? คนอย่างไอ้ด๊อกเตอร์คนเนี๊ยะ มันต้องได้เป็นใหญ่เป็นโตแ่น่ๆ
เอามาจากหลัก "จะเป็นใหญ่ใจต้องเ_ี้ย(ม)" 555++
สังเกตดูผู้หลักผู้ใหญ่ที่เป็นใหญ่เป็นโตในบ้านเมืองทุกวันนี้สิ แล้วจะเชื่อ
แล้วก็จะมีอยู่ทุกวงการ ทุกสถานที่ให้เราพบเจอได้แม้ไม่ต้องการ
ยิ่งต้องทำงานร่วมกันยิ่งลำบาก แต่จะยิ่งซวยถ้าได้มันมาเป็นผู้บังคับบัญชา :serius2:
ฟังมันพ่นน้ำลายแล้วใจอิเจ๊เต้นแรง เหมือนๆจะความดันขึ้น
เอ๊ะ นี่เราอ่านนิยายเข้าชิงนิยายสุดฮาอยู่นี่หว่า :laugh:
พล่ามมามากแระ ก็ได้แต่เป็นกำลังใจให้น้องทีนะคะ
รักษาตัวรักษาใจอย่าพลาดไปมีเรื่องกะมันตรงๆ เรานี่แหล่ะจะลำบาก
แล้วก็เป็นกำลังใจใ้ห้น้องทีในการใช้ชีวิตที่โคตะระคุ้มมากกกกกกกกกกกก
ของพี่เหรอ????
ตื่น7.30น. เปิดร้าน8โมง
9โมงกินข้าว ล้างจาน กลับมาร้านเปิดคอมเล่นเนทไป ขายของไป (แต่เล่นเนทเยอะกว่า 555++)
เที่ยงกินข้าว นานๆจะมีออกไปส่งของลูกค้าสักที
เล่นคอม โหลดหนังตลอดบ่าย
6โมงเย็นปิดร้าน กลับบ้านกินข้าว อาบน้ำ ดูหนัง นอน (คุ้มซ้า!!!!)
อ้อ!!! มีไปออกกำลังกายบ้าง อาทิตย์ละ3-4ครั้ง
แต่ช่วงนี้ฝนตกงดฮ่ะ หุๆๆ
-
:impress2:สวัสดีค่ะ น้องที+น้องปอ +คุณLEO สื่อ นำเรื่องดี ๆมาให้อ่าน
เป็นเด็กใหม่ค๊า เพิ่งอ่านจบ (เพิ่งตามทัน 555)
ขอบอกว่า สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้เรื่องความรัก สนุกๆ อย่างเดียว แต่ได้ทั้งข้อคิด การดำเนินชีวิต ของน้องที
การเก็บออม การรู้จักให้อภัยหลาย ๆๆ อย่างค่ะ
และรู้สึกว่า ปอโชคดีที่ได้ น้องที เป็นแฟน เพราะคบกัน แล้วพากันไปพบแต่สิ่ง ดี ๆๆ ก่อให้เกิดสิ่งดี ๆ เพิ่มขึ้น
ในชีวิต ตลอด อ่านแล้ว น้องทีเป็น คนที่มีความคิดเป็น "มนุษย์" ที่ดีในโลกนี้เลยค่ะ
บางอย่างพี่จะเอาำไปทำตามนะค่ะ เช่นเรื่องออมเงิน 555555 จริง ๆ ก็รู้แหละ ว่าทำไง แต่คนเรา
ไม่ทำ ก็ไม่เกิดผล ซึ่ง ผลนั้น ก็ดีกับตัวเรา ไม่ใช่คนอื่นถูกมั้ย ชอบความคิดของน้องมากเลยค่ะ
ที่สอนปอ ให้คิดถึงครอบครัว มาก่อน ซึ่งเป็นเรื่องจริง จะมีใครมาหวังดี กะเรา เท่าครอบครัวเรา ไม่มีหรอก จริงมะ
:beat:ส่วนน้องปอ มาอยู่กะที พ่อแม่ ของน้องเค้าทราบมั้ยเนี่ย ว่าลูกมีแฟนอะ อิอิ
เรื่องที่น้องทำงาน ซึ่งมีคนประเภทนี้อยู่ในองค์กร ก็ได้แต่เห็นใจ เพราะว่าไปแล้ว ก็มีอยู่ทุกที่
ไม่ว่า สังคมไหน (ไม่รู้ทำไง จะหมดไปจากสังคมไทยซักที....ประเทศไทยถึงได้เป็นอย่างงี้ไง)
เป็น ดร. ก็ใช่ว่าจะเหยียบทุกคนได้ เออเนาะ แทนที่เห็นเป็นรุ่นน้องหรือ เป็นเพื่อนในองค์กร ต้องช่วยเหลือกัน
มีไรต้องพากัน พัฒนา ไม่่ใช่ขวาง อยู่แบบนี้ อุตส่าห์ เรียนจน เป็น ดร. พูดได้แค่เนี่ย เฮ้อ สงสารประเทศ
แล้ว องค์การ จะเดินหน้าไปไหนเนี่ย พูดก็ทำให้เสียรมณ์
มาต่อดีกว่า น้องค่ะไปเที่ยวกลับมา หวานกันขนาดไหนก็มาเล่าบ้างนะค่ะ
เอ๊..!!! แล้วอย่างงี้ที่ำงานเค้าจะเห็นมั้ยเนี่ย อิ ๆๆ เผื่อเผลอ แอบทำหวาน กัน ตอนไปเที่ยว 5555 อยากเห็น
จะมาตามติดนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่เสียสละ เวลามาเล่าให้ฟัง ฟังดูน้องไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ ทำหลายอย่าง สู้ ๆๆค่ะ
ทั้ง 2 คนนะค่ะ เปิดอู่ เมื่อไหร่ อย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะค่ะ
ขอบคุณมาก ๆๆค่ะ :L1:
-
โห คุณปอเก่งจังเลยครับ ดีแล้วหละได้ทำงานที่ตัวเองรักเนอะ
รีบมาต่อตอนไปเที่ยวน้า อยากอ่านแล้ว ^^
-
ขอบคุณครับที่มาเล่าเรื่องน่ารักและเป็นประโยชน์ให้พวกเราทุกคนได้ฟัง
ทำงานทุกที่มันก็ต้องมีปัญหาทั้งนั้นแหละครับเว้นแต่ว่าเราจะแก้ปัญหาอย่าไงไร
เราก็มีปัญหา เพื่อนร่วมงานก็มีปัญหา แล้วแต่ว่าเราจะทำอย่างไงกับปัญหานั้นครับ
-
:o8: คิดถึงที และ ปอ มากมาย
เรื่องนี้สนุกมากๆ เลยคร้า :o12:
ขอบคุนมากเลยนะที่เอามาลง o13
มาต่อไวๆ นะค่ะ :bye2:
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบคุณทีจัง..ถ้ามีคนอย่างคุณที
เยอะ ๆ นี่ ประเทศไทยสดใสแน่
-
เข้ามาดัน ๆๆๆๆ :m16:
พี่ทีไม่มาซักทีๆๆ :m31:
-
เอ่ เอ๊ หายไปหลายวันแล้วนะครับ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:angry2: รออออออออออ
-
สุดยอดพี่
-
:L2: :t3: :pig4: ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ ให้แง่คิดที่ดีมากๆๆๆ ขอขอบคุณเขียนที่ได้อ่านเรื่องดี :bye2: :call: o18
-
รอๆๆ
-
:serius2: มารอด้วยค่ะ Please กลับมาเถอะค๊า รออยู่
ไปเที่ยวจีนมาแล้วเป็นไงบ้าง ค๊า :call:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 44…ตะวันยังมีให้เห็น
บ่นนำ
เขียนไปเขียนมา ไม่เคยคิดว่าจะได้เขียนหลายตอนขนาดนี้ เขียนจนเวลาล่วงเลยมา1ปีเต็ม เพราะผมเริ่มเขียนเมื่อวันที่19 ตุลาคม 52 แรกๆที่เขียนอายๆ เหมือนกับมาประจารตัวเอง แต่เขียนไปเขียนมาเริ่มหน้าหนาขึ้น เป็นเพราะหลายๆคนเม้นคอยให้กำลังใจ อยากที่จะรู้ ให้ความสนใจ ก็เลยเขียนมาเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน อนาคต(ไม่รู้)…
comment
knightofbabylon คิดบวกแถมใจเย็นแบบคุณที เราเชื่อว่ารับมือกับคุณด็อกนั่นได้อยู่แล้ว ถ้าเหลืออดมากๆ ให้ปอจัดหนักคุณดร.ซักทีสองทีสิ… ขอบคุณครับที่คิดว่าผมจะสู้เค้าได้ (เฮ้ย! ถอนหายใจหนักๆ) ถ้าเหลืออดมากๆผมจะปาหินใส่ จะได้หนักๆ รึปาเหล็กก็ได้เนอะ เอิ๊กๆ ก็แซวเล่นกันไป
Lin-G แต่ในฐานะ คนอ่าน ลิ้นจี่เกลียดมันเข้าใส้ และจะขอจองเวรมันเองค่ะ…อูยยน้องลิ้นจี่ใจเย็นๆๆ จัดหนักให้พี่หน่อยจิ พี่ม่ะกล้า
ppmayuree เครียด ยิ่งอ่านยิ่งเครียด…เป็นบาปรึป่าวเนี้ย มาทำให้คนสุขภาพจิตดีๆมานั่งเครียด
QUE1 ชีวิต 24 ชม.ของคุณทีนี้คุ้มค่ามากๆ ทำให้ ชีวิต24ชม. ของคนอ่านคนนี้ไร้ค่าเกิน....อย่าเอามาเทียบกันเลยครับ เพราะไอ้ต้นมันเริ่มต้นจากศูนย์ก็เลยต้องดิ้นรนกันไป ถ้าผมเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นผมก็จะเสียกำลังใจป่าวๆ ฉะนั้นอยู่อย่างเป็นตัวเรา มีความสุขกับตัวเองดีกว่าเนอะ
ToGetHerFoRevEr อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเลย…เอ๊ะ!ใครเป็นเกลือ ใครเป็นพิมเสนหนิ ไม่เป็นไรผมเป็นเกลือก็ได้ แต่เป็นไอโอดีนนะ ถ้าผู้ใหญ่ใครขาดจะเป็นคอพอก และเด็กขาดจะปัญญาอ่อน เห็นรึยังว่าผมสำคัญสำหรับทุกวัยมากแค่ไหน 555
CaroL โชคดีของผมเหมือนกันเข้ามาได้อ่านเรื่องคุณทีคุณปอ
…ผมก็โชคดีเหมือนกันนะที่ได้อ่านเม้นนี้ แนะนำการออกำลังกายเพียบเลย
lemone ที ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าทุกนาที ยิ่งกว่าช่อง 3 อีก
…น่านนน ว่าไป เป็นช่องเจ็ดได้ไหมอ่ะ (ช่องเจ็ดสี เรื่องนี้ เพื่อคุ๊ณณณณ)
andaseen เหนื่อยมั้ยที แต่ท่าทางถึงเหนื่อยแต่ทีก็มีความสุขนะ ได้ทำงานที่รักได้อยู่กะคนที่รัก อย่าง กวน มึน โวย คงทำให้ทีหายเหนื่อยเนอะ
…เรื่องเรียน เรื่องงาน ไม่เหนื่อยครับสนุกดี แต่จะมาเหนื่อยเรื่องไอ้เจ้ากวน มึน โวย นี่แหละ เซ็งเป็ด(น่าน เอาsloganเค้ามาพูดเฉยเลย)
arewhy ไม่อยากเข้าข้างใครครับ เพราะ เหมือนฟังความข้างเดียว
…อืมม นี่สิผู้พิพากษาตัวจริง ถูกต้องที่สุดเลย
bbyuqin แอบลุ้นอ่าว่าปอจะรู้เรื่องเจ้าของตัวจริงของแปรงสีฟันอันนั้นหรือปล่าว
…ไม่รู้(มั้ง) ไม่เห็นมันว่ายังไง
Uonlii_I รู้สึกดีที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่แรก ได้เรียนรู้อะไรจากน้องทีเยอะแยะไปหมด
…ขอบคุณครับ ก็ดีใจเหมือนกันนะที่มีคนมาบอกว่าเรื่องของผมมีประโยชน์
minima คุณพี่ทีเปนคนที่ใช้ชีวิตคุ้มค่ามากๆ แถมเป็นคนฮาได้อีก
…ฮาเหรอ(จริงๆอยากจะบอกว่าพี่บ้าล่ะสิ)
แต่วันเสาร์-อาทิตก็ไปสอนพิเศษเด็กตามบ้าน
…นั่นไงเป็นสิ่งที่ดีและมีสาระที่สุด
AGELA ก่อนอื่นต้องกล่าวคำว่าสวัสดีพี่ทีเจ้าของเรื่อง กับพี่ลีโอที่กรุณาเกย์ตาดำๆอย่างผมเอานิยายมาลงให้อ่าน
…พูดซะมองเห็นภาพเลยเป็นเด็กแอฟริกาเลย (เห้ย!ตาดำไม่ใช่ตัวดำ) แต่เห็นเรื่องนี้โพสต์อีกเว็บหนึ่ง มันเลยเกิดเอะใจขึ้นมาจากนั้นจึงเข้ามาอ่าน
…เอ๊ะ ยังไง เหมือนว่า(กรูไม่อยากอ่าน แต่ก็ตามไปทุกที่ กรูก็เลยต้องอ่าน)ประมาณนั้นไหม555
Kiss Koki น้องทีเป็น คนที่มีความคิดเป็น "มนุษย์" ที่ดีในโลกนี้เลยค่ะ
…โห้พูดซะไอ้ทีดูสูงส่งเลย เหมือนได้เป็นยอดมนุษย์อุตราแมน ยังไงไม่รู้ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ น้ำท่วมโคราช ลพบุรียังช่วยเค้าไม่ได้เลย (อ้าวเกี่ยวไหมวะ) แต่ส่งSMS ไปแล้วน๊า
rero ชอบคุณทีจัง..ถ้ามีคนอย่างคุณที เยอะ ๆ นี่ ประเทศไทยสดใสแน่
…จริงดิ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ประเทศไทยคงจะสูญพันธุ์แน่เลย
และขอบคุณอีกหลายๆคอมเม้นนะคร๊าบบบบบ
คอมเม้นตอนนี้รู้สึกว่าจะยาวๆทั้งนั้น ขอบคุณครับ ที่เป็นกำลังใจได้เยอะเลยทีเดียว นานๆทีจะได้เข้ามาอ่านเม้น ผมก็ใช้วิธีการปริ้นไปนั่งอ่าน อ่านไปก็ยิ้มได้นะ อยู่คนเดียว คนเดินผ่านไปผ่านมามันคงว่าผมบ้า ก็ขอบคุณทุกๆคอมเม้น ผมตอบไม่หมดแต่ก็จะพยายามตอบตอนต่อไปให้ได้ครบทุกคนนะครับ ขอบคุณคุณลีโออีกครั้ง ที่หาช่องทางลงเรื่องให้ผม ทำให้ได้พบมิตรทางโลกอินเตอร์เน็ต เยอะแยะเลย ขอบคุณหลายๆคนที่เขียนเมล์มาพูดคุยกัน ทั้งให้กำลังใจ ปรึกษาเรื่องสุขภาพและหัวใจ(อันหลังยากที่จะตอบจริงๆ) ขอบคุณสื่อ ขอบคุณผู้จัด ขอบคุณเพื่อนร่วมงาน ขอบคุณแอน ขอบคุณเคน (เวอร์ไปแล้วไอ้ที เมิงงงงไม่ใช่นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม รางวัลนาฏราช นะเว้ย)
…………………………………………………………………………………….
อาทิตย์ที่ไอ้ปอไม่สบายทั้งอาทิตย์ มันอยู่กับผมตลอด รู้สึกว่ายิ่งเอาใจมัน มันยิ่งเหมือนแกล้งผมตลอดเลย ขึ้นเสียงนิดหน่อยทำเป็นงอนๆ ผมก็ง้อมัน (มึงป่วยเฉยๆหรอกมึง) บางครั้งก็ขี้เกียจง้อ สักพักเดี๋ยวมันก็มาคุยกับผมเอง (แล้วมึงจะงอนกู ทำส้น…อะไรว่ะ) และแล้วก็ถึงเวลาที่มันต้องกลับชล
“กูจะกลับไปทำงานแล้วนะที” (เรื่องของมึง… ถ้ากูเป็นเจ้านายคงไล่มึงออกไปนานแล้วล่ะปอ)
“สมควรแล้วล่ะปอ หวัดก็หายแล้ว ลางานยาวเหยียดเลยนะมึง”
“ใครบอกล่ะว่ากูลา”
“อ้าวไอ้ปอ มึงไม่ลามึงหยุดได้ไง”
“กูล้อเล่นมึงก็เชื่อเนอะ ก่อนกูจะมากูก็เขียนบอก..ลา1อาทิตย์..สอดเข้าไปในประตูหน้าอู่” (นั้นเหรอวิธีการลาของมึง)
“สอดทำไม ทำไมไม่เอาไปให้เจ้าของอู่ล่ะ”
“มึงจะเอาไปให้ได้ไง กูมา5ทุ่ม มาถึงนี้ตี1” (เออว่ะ มันมาเคาะห้องตี1กว่าๆ)
“วิธีการลาของมึงแปลก เหมือนหักดิบว่ะ เจ้านายจะให้ลารึป่าวยังไงไม่รู้เลย”
“เฮีย ใจดีจะตาย กูทำงานกับเค้ามาตั้งนาน เค้าบอกว่ารักกูเหมือนลูก ก็เหมือนพ่อ แม่มึงนั้นแหละ555”
“ไอ้นี้ ลามปามถึงพ่อแม่กู กูยังไม่เคยได้ยินเลย”
“อ้าว พูดจริงนะที พ่อแม่พูดตอนมึงไม่อยู่” (แล้วมึงจะทำหน้าจริงจังทำมายยย)
“มึงก็ไปทำไสยศาสตร์ใส่พ่อแม่กูแน่เลย”
“ไม่มีหรอก ได้ลูกเขยดีขนาดนี้ใครจะไม่รักว่ะ”
“ถุย…ดีตายล่ะ”
“555” ไอ้ปอหัวเราะ
ไอ้ปอเห็นมันกวนตีนไปวันๆ แต่เวลามันทำงานมันจริงจังมากเลยนะ และผลงานมันก็ดีเลยทีเดียว (มันเคยเคาะรถให้ผม ตอนที่ถูกชนนั้นแหละ เหมือนเดิมเป๊ะ เคยไปที่อู่มัน เค้าก็บอกว่ามันทำงานดี นี่แหละมั้งเจ้าของอู่ถึงได้ชอบมัน ไม่ไล่มันออกสักที เพราะมันคิดจะลาก็ลา … เรื่องที่บ้านผม มันก็เข้ากับพ่อแม่ผมได้ดี มันช่วยพ่อผมล้างรถ ชวนพูดเรื่องรถ(ถูกคอกันทั้งวัน) มันช่วยแม่ผมล้างจาน(รู้จักประจบเลยทีเดียว) …แต่มันก็ไม่ทุกคน ในบ้านมันเกร็งๆอยู่คนเดียว คือพี่เตย ไม่รู้มันเกร็งอะไร ทั้งๆที่พี่ผมเป็นคนที่ไม่น่าจะเกร็งที่สุด รึมันกลัวว่าพี่ผมเป็นโรคจิต (พี่ผมเป็นแพทย์ประจำบ้านจิตเวช) พี่ผมค่อนข้างที่จะอ่านใจคนออก(ดักทางถูก) เข้าอกเข้าใจคนอื่นซะหมด (นี่แหละมั้งถึงเข้าใจผม) ส่วนไอ้ปอกับผม มันช่างไม่มีความเกร็งเอาซะเลย(กูไม่คิดจะกลัวกูหน่อยเหรอปอ ถึงกูจะไม่เชี่ยวชาญด้านจิต กูก็เชี่ยวโรคติดเชื้อนะ …สักวันกูจะเอาไวรัสสายพันธุ์ใหม่มาฉีดให้มึง แล้วมึงก็จะกลายเป็นมนุษย์หมาป่า5555) ไอ้ทีเป็นเอามาก
ไอ้ปอเก็บของใส่เป้ ผมก็นั่งช่วยมัน
“พร้อมแล้ว ไปยัง” ไอ้ปอถามผม
“เฮ้ย! ไปไหน” (มาชวนกูทำไม)
“กลับบ้านไง”
“ไม่กลับ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า”
“ไม่ได้ มึงไม่กลับได้ไง ก็กูไม่กลับ”
“บ้าเหรอตัวไม่ได้ติดกัน มึงก็มาหากูแล้วหนิ มึงกลับไปคนเดียว”
“กลับด้วยกัน กูบอกแม่มึงไว้แล้วว่าเราจะกลับ ฟังดูแม่มึงดีใจมากเลยนะ ป่านนี้เตรียมอาหารไว้พียบแล้วมั้ง” ดูมันพูด เหมือนแม่ผมอยากให้กลับมากกกกกก (กูรู้ว่ามึงโทรจริง แต่มึงพูดก็ค่อนข้างที่จะใส่ไข่ไปหน่อยมั๊ย)
“โอ้ยยยย ไอ้ปอ ไมไม่ถามกูก่อนวะ”
“ถามมึงทำไม ถามไปมึงก็ไม่ให้กูโทรน่ะดิ”
“โอ้ยยย พรุ่งนี้กูก็แต่เช้านั่งรถมากรุงเทพอีก” (กูหมดคำที่จะพูดกับมึง มึงช่างกวนกูได้ทุกวี่ทุกวันจริงๆ) พูดไปก็ได้กลับ ไม่พูดก็ได้กลับ ผมกับไอ้ปอเดินลงมาข้างล่าง ผมเดินไปที่รถ
“ไปรถทัวร์” ไอ้ปอบอกผม ผมก็แปลกใจ
“ทำไมอ่ะ” (หาเรื่องอะไรให้กูอีก)
“ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน มึงเอาไว้ขับไปทำงานเหอะ” (โอ้โห้ อะไรจะเป็นห่วงกูขนาดนั้นนนน)
“ไม่เอา เอากลับเหอะ นี่รถพ่อมึงนะ”
“พ่อกูไม่ค่อยได้ใช้หรอก ไปทำงานส่วนใหญ่ก็นั่งรถตู้โรงงานไป” พ่อไอ้ปอทำงานในอมตะ
“มึงให้พ่อนั่งรถโรงงาน แล้วเอารถพ่อมาให้คนอื่นใช้เนี้ยนะ” (เป็นลูกที่ประเสริฐจริงๆ)
“ใครคนอื่น กูเอารถให้…” ไอ้ปอพูดยังไม่จบผมแทรกขึ้นมา
“หยุดๆๆๆ กูรู้ว่ามึงจะพูดอะไร” (มันคงจะพูด ถ้าไม่เอารถให้เมีย ก็เอารถให้ลูกสะใภ้ กูเบื่อที่จะฟัง) ผมพูดไอ้ปอยิ้ม
“รู้แล้วก็ดี กูจะได้ไม่ต้องย้ำบ่อยๆ มึงชอบลืม”
“ไม่เอาอยู่ดีแหละ พ่อมึงไม่ใช้ คนอื่นในบ้านก็ใช้”
“แม่กูก็มีรถ”
“กูรู้บ้านมึงรวย” ผมประชดมัน
“ไม่ใช่ กูจะบอกว่า ถ้าที่บ้านจะใช้ก็ใช้คันของแม่กูก็ได้”
จะพูดยังไงดีล่ะ มันไม่ยอม จะเอาให้ใช้อยู่ท่าเดียว เอาว่ะ ครั้งนี้กลับรถโดยสาร เดี๋ยวครั้งหน้าอีก3วันก็กลับอีก เดี๋ยวขับไปจอดไว้ที่หน้าบ้านมันเลยดีกว่า (ชอบมัดมือกูชกดีนัก เดี๋ยวกูทำกลับบ้าง)
ผมกับไอ้ปอขึ้นรถเมย์ลงอนุสาวรีย์ ต่อด้วยบีทีเอสลงเอกมัย เดินไปซื้อตั๋ว(ไม่รู้จะบอกละเอียดทำไมเนอะ)
“2 ที่ครับ” ผมซื้อตั๋ว
“รอบ1ทุ่มนะค่ะ”
“ห๊า ทุ่มเลยเหรอครับ” ไอ้ปอตกใจ มันคงขี้เกียจรอ
“ค่ะ รอบหกโมงครึ่งเพิ่งจะออกไป”
“อะไรว่ะ ไปทีไปคันอื่น”
“เบาๆดิปอ” ผมกระซิบหูมัน “ครับ 2 ที่นั่งครับ” ผมบอกกับคนขาย ไอ้ปอทำหน้าเบื่อ ผมทำเพราะอยากให้มันไม่เอาแต่ใจตัวเองมากเกินไป ดูจากหลายครั้งแล้วมันเอาแต่ใจตัวเองมากเลย ครั้งนี้ก็ขับรถมาหาตอนตี1 (คนปกติเค้าจะทำกันไหม มันเป็นคนค่อนข้างไฮเปอร์(ในทางที่ไม่ดี)) ผมอยากให้มันรู้จักอดทน มีเหตุผล ถ้าปล่อยไว้นานๆมันคงจะเป็นเด็กสมาธิสั้น (ไม่ใช่เพิ่งจะสั้นหรอก สั้นมานานแล้ว)ซื้อตั๋วเสร็จก็เดินไปนั่งรอบนรถ
“ไปคันอื่นได้ไปแล้วนะเนี้ย” ไอ้ปอมีบ่น ขณะที่เรานั่งบนรถ
“มึงจะคิดไรมากว่ะปอ รถคันเมื่อกี้เรามาไม่ทันนิดเดียว มันไม่รอเรา แล้วตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถ เราก็คิดเสียว่ารอญาติเราที่กำลังจะไปด้วย เรารอเค้า เค้าจะได้ไปกับเรา เค้าจะได้ไม่ตกรถเหมือนเราไง เข้าใจไหม” ผมพูด
“ไม่เข้าใจ เพราะกูไม่ได้รอญาติ”
“ต้นทางกรุงเทพ ปลายทางชลบุรี คนส่วนใหญ่ก็ไปชลบุรีกัน คนชลบุรีก็คือคนบ้านเรา”
“กินไรไหม เดี๋ยวจะลงไปเข้าห้องน้ำ” มันคงรอนานๆไม่ได้จริงๆ
“ในห้องน้ำมีไรกิน” ผมแซวมัน (ถามไรวะ จะไปเข้าห้องน้ำ กินไรไหม)
“55 กูหมายถึงว่าจะกินอะไรไหม จะแวะซื้อให้ หลังจากที่กูเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว”
“อ๋อเป็นอย่างงี้นี่เอง ….คิดไม่ออก ตามจิตศรัทธา” ผมพูดแหย่ๆให้มันอารมณ์ดีขึ้น
“สาธุ” ไอ้ปอตอบ แล้วลุกออกไป สักพักมันมาก็พร้อมกับปลาเส้นทาโร่ ขนมขบเคี้ยว โออิชิ มันเอามาวางไว้ตักผม
“เห้ยปอ มึงกลัวที่บ้านเราไม่มีขายรึไง”
“น่านนน ปากดี พอกูถามบอกว่าอะไรก็ได้”
“ใครว่าล่ะ ซื้อมามีแต่ขนมอร่อยๆทั้งนั้น บ้านเราไม่มีนะเนี้ย มีแต่ในกรุงเทพ55”
“555” ไอ้ปอหัวเราะเอาขนมมาตีหน้าผม คุยกันไปคุยกันมารถก็ออก
“เห็นไหม รอไม่นานเลย”
“ก็ไม่ได้ตั้งใจรอหนิ มันก็ไม่นานดิ” (เสือกรู้ดี แต่ไม่นำพา) ผมกับไอ้ปอนั่งแถวที่สามหลังคนขับ ก็เลยมีโอกาสเห็นเด็กรถแซวสาวคนนึง ที่นั่งอยู่แถวแรก ฝั่งขึ้น มีประโยคนึงไม่รู้พูดได้ไง
“ลงที่ไหนครับ” เด็กรถถามหญิงสาววัยละอ่อน
“จะให้ลงที่ไหนล่ะ” อ้าวล่ะสิ หญิงสาวก็เล่นด้วย
“ไม่มีที่ลง ลงในใจผมก็ได้นะครับ” เด็กรถพูดแล้วเอามือปิดหน้า ทำท่าอาย ผมกับไอ้ปอหันหน้ามองกันแล้วยิ้มๆจะหัวเราะก็ไม่กล้า
“ลิเกวะ” ไอ้ปอพูดกับผม
“มึงก็ไปว่าเค้า เด็กวัยรุ่นก็งี้แหละเห็นโลกเป็นสีชมพูไปหมด55” ลืมบอกเด็กรถคนนี้ถ้าให้ทาย อายุคงไม่ถึง 18 หรอก 15 ก็ให้ถึงเถอะ (เท่าที่ขึ้นรถกรุงเทพ-ชล เป็นร้อยๆเที่ยว จะสังเกตุได้เลยว่า เด็กรถเค้าจะลักษณะคล้ายๆกัน ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ผมไม่ค่อยอยากจะตัด เสื้ออดีตเคยเป็นสีขาว กางเกงยีนต์ โคตรเดฟ พร้อมกับรูระบายอากาศมากมาย ไม่ใช่เค้าไม่มีตังค์ซื้อนะ ดูเหมือนเค้าจะพอใจและภูมิใจมากเลยกับกางเกงขาดๆ ชายกางเกงไม่ถึงตาตุ่ม ถ้ากางเกงใครยาวก็จะดึงขึ้นมา(ไม่รู้ทำไม) รองเท้าเท่าที่เห็นชอบใส่แตะ พฤติกรรมค่อยข้างที่จะเอะอะเสียงดัง อายุส่วนใหญ่ไม่ถึง20 มั้ง แต่จะทำตัวล่วงล้ำไปเยอะ) บรรยายลักษณะให้พอคิดออก กำลังคิดเพลินๆ ก็มีเสียงนึงมาทักผม
“ลงที่ไหนครับ” ไอ้ปอพูดเสียงดังหันหน้ามาหาผม (ไอ้บ้า มึงจะพูดทำไม..เอาล่ะสิคนก็มอง กูจะเล่นกับมึงไหมว่ะ ถ้าไม่เล่นไอ้มึงคงอาย ถ้าเล่นไอ้เด็กรถก็คงอายเพราะมีคนเอามาแซว)
“จะให้ลงที่ไหนล่ะ” (อ้าวไอ้ทีเมื่อกี้แม้แต่หัวเราะยังไม่กล้า) ผมเล่นกับไอ้ปอน่ะสิ ได้รับรางวัลตุ๊กตาทองซะด้วย เล่นบทบาทซะเนียนเลย ใครจะปล่อยให้แฟนตัวเองหน้าแตก เนอะ(แต่อย่ามีหลายครั้งนะมึง ต่อไปกรุณาเตรียมกูด้วย)
“ไม่มีที่ลง ลงในใจผมก็ได้นะครับ” พูดเสร็จแถวๆ4-5แถวหน้าก็หัวเราะกันซะ ส่วนคนที่ถูกอ้างอิงไม่กล้ามองหน้ากันเลย คงอาย (กูก็อายนะปอ) เด็กรถก็มองไปข้างหน้าตลอดเลย นานๆครั้งหันมามองหญิงสาว พอเจอผมมองก็หันกลับ เออฮาดี(แต่กูจะกลับถึงชลป่าววะเนี้ย เผื่อมันไล่ลงบนทางด่วนจะทำไงดี)
สักพักหันไปมองไอ้ปอ (อ้าวไอ้ตัวยุ่งหลับซะแล้ว) มาไม่ทันรถก็มีโวย พอนั่งรอบนรถก็งอแง รถออกก่อนจะนอนก็ไปกวนตีนชาวบ้านเค้า (ถ้าไม่มีชาวบ้านให้กวนก่อนนอนก็มากวนตีนกู) ดูสิมันวอนหาเรื่องปากแตกมากน้อยเพียงใด…กวน มึน โวย เอ้ย!
ในที่สุดเราก็ถึงที่หมาย (ขอบใจน้องที่ไม่ทิ้งพี่ไว้บนทางด่วน)
“หวัดดีครับแม่ กลับมาแล้วครับ” มันทักแม่ผมก่อนผมซะอีก เมื่อมาถึงบ้าน
“ปอแม่กู” ผมพูดเบาๆ
“แม่มึงก็เหมือนแม่กู กูหวัดดีก็เหมือนมึงหวัดดีแหละที” (มึงยังมีหน้ามาพูดระรื่นอีก)
“หวัดดีลูก ทีไม่กลับบ้าน ปอไปตามถึงกรุงเทพเลยเหรอลูก” แม่ก็พูดซะ
“ตามไรล่ะแม่ ตามไปป่วนในกรุงเทพน่ะสิ”
“ไร ไรที ป่วนไร เสื้อผ้าก็ซักให้ ห้องก็กวาดให้” เออจริงของมัน มีวันนึงที่ฝนตกหนักๆนั้นแหละที่มันซักผ้าให้ผม กวาดห้อง(อย่าเรียกว่ากวาดเลย เรียกว่าเขี่ยดีกว่าเพราะมันเขี่ยๆแล้วเอาไปซุกไว้ตามมุมห้อง)
“ ที่พูดมาน่ะ ทำกี่วัน”
“วันเดียว” ไอ้ปอพูดพร้อมหยี่หน้ายังกะเต้าหู้
“ทำวันเดียวก็ดีกว่าไม่ทำเนอะปอ” แม่พูด(อ้าวแม่ใครวะ)
“ถูกต้องเลยครับแม่ 555” ไอ้ปอพูด
“55ไป ไปกินข้าวกัน แม่เตรียมไว้แล้ว”
ระหว่างกินข้าว ผมก็เล่าให้พ่อ แม่ เตรียมตัวไปจีน ตอนแรกก็ไม่รับ เพราะเห็นว่ามันเป็นผลประโยชน์ที่ได้จากผมทำงาน อยากให้ผมไป เกลี้ยกล่อมซะนานเลยกว่าจะยอมไป
หลังจากกินเสร็จขึ้นห้อง อาบน้ำเสร็จ ไอ้ปอก็เล่นเกมส์อย่างเอาเป็นเอาตาย ผมก็นั่งเล่นบนเตียง
“กวนมึนโวย รบกวนหน่อยดิ” (จะใช้มันก็พูดดีๆหน่อย)
“ไอ้ที ฉึก ฉึก จะใช้กูก็บอกมาตรงๆ” (มึงจะให้กูบอกว่า ไอ้เหี้ยปอมาให้กูใช้มึงหน่อย…มึงจะไปไหม)
“555 มีฉึกๆ ด้วยเหรอว่ะ อินเทรนนะเรา…ขอรบกวนนิดเดียวเอง”
“ว่ามา ใช้เยอะก็ไม่ว่าหรอก”
“นิดเดียว อยากกินผลไม้อะไรก็ได้ ลงไปดูในตู้เย็นให้หน่อยดิ มีป่าว” ไอ้ปอเดินลงไป ผมรอนานมากกกกก (มันลงไปดูตู้เย็นรึล้างตู้เย็นวะ)
“พลวดดดดด” เสียงเปิดประตูโดยที่ไม่มีการเคาะเหมือนเดิมอย่างนี้ ผมไม่มองก็รู้ ต้องเป็นไอ้ปอคนเดียว มันมาพร้อมกับกระติกน้ำ
“อะไรอ่ะปอ กูบอกให้ไปดูผลไม้ ไม่ได้อยากกินน้ำ”
“ก็นี่ไง ผลไม้อยู่ในนี้ ในนี้มีน้ำแข็งแช่เย็นด้วย”
“เวอร์ไปป่าว ถ้ามันมีก็ถือขึ้นมาก็ได้” (งง จะเอาไปแช่ทำไม)
“จะกินไม่กิน”
“กินๆ” ผมเดินไปเปิดกระติก จนต้องตกใจ “เห้ยปอ อะไรวะ” ผมเห็นน้ำผลไม้กล่องปิดทับด้วยน้ำแข็ง (กินให้ตายไปข้างนึง ประชดกูป่าววะ)
“ในตู้เย็นไม่มีหรอก กูเดินไปหน้าปากซอย ไปแล้วก็เลยซื้อน้ำผลไม้ในเซเว่นมาให้แทน”
“โอ้ย อะไรจะขนาดนั้น ไม่มีไม่กินก็ได้” ผมนับดู 20 กล่อง มีน้ำส้ม ฝรั่ง กีวี องุ่น ลำไย แอปเปิ้ล ดอกกระเจี๊ยบ ใบเตย น้ำผัก ผลไม้รวม ฯลฯ (ทั้งผักทั้งผลไม้เลยกู)
“กินให้ท้องแตกไปเลยที”
“ท่าทางมึงหวังดีกับกูมากเลยนะ” ให้กินจนท้องแตกตาย
“หวังดีสิ กูวิ่งไปซื้อมาให้มึงเลยนะเว้ย” เอ๊ะ! เหตุการณ์มันคุ้นมากเลย มันเหมือนกับที่ผมเคยวิ่งไปซื้อข้าวมาให้มันกินเมื่อตอนที่มันไม่สบาย ทำไมกรรมมันเห็นเร็วจังวะ
“ขอบใจ” ผมขอบใจมันอย่างใจจริงนะ
“ไอ้เหี้ยเอ้ย” ไอ้ปอพูดซะเสียงดัง
“อ้าวไอ้ปอ มึงด่ากูเหรอ” (กูขอบใจมึง มึงมาด่ากูเนี้ยนะ)
“ป่าว กูหาตัว ฆ. ไม่เจอ” (เล่นเกมส์อะไรว่ะใช้ตัว ฆ.รึมันจะไปฆ่าใคร)
“ไม่เจอก็หาดิ แล้วมึงจะด่าทำไมวะ”
“กูไม่ได้ด่ามึง กูด่าคีย์บอร์ด แม่งเอ้ยใครเป็นคนคิดว่ะ”
“อ้าว มึงจะถามหาคนคิดทำไม เค้าสร้างมาให้มึงได้มานั่งพิมพ์มันก็ดีแล้วนะ”
“สร้างไรมาไม่รู้เรื่องรู้ราว พยัญชนะไทยก็เรียง ก-ฮ ดีๆ เสือกมาเรียงให้มันสลับกัน”
“5555+ไอ้ปอ มึงก็ฉลาดคิดเนอะ กูยังไม่เคยคิดเลย ไหนหาเจอยัง” ผมเดินไปดูคีย์บอร์ดมัน
“ยัง” ไอ้ปอตอบ
“ข้างบน หำมึงน่ะ มึงเห็นไหม” (กว่าจะเห็นกูก็มองจนทั่วเหมือนกันแหละ)
“ไหนว่ะ” ไอ้ปอมองแถวๆเป้าตัวเอง
“ไอ้บ้ามึงซื่อจริงๆน่ะ กูหมายถึง ข้างบน หอ-อี-บอ-หีบ เปลี่ยนเป็นหอ-อำ-หำน่ะ555”
“อ้าว กูก็นึกว่าอะไรอยู่บนหำกู”
“555” (แกล้งไอ้ปอสะใจดี) ผมกลับมานั่งที่เดิมกินน้ำส้มต่อ
“ทีมึงกินเจป่าว” ไอ้ปอถามผม แปลกใจเล็กน้อยมันถามทำไม
“นั่งกินข้าวด้วยกันมึงไม่เห็นเหรอ” (เออก็กินปกติถามหาไรวะ)
“ป่าวก็เห็นพ่อ แม่มึงกิน ก็คิดว่ามึงกินด้วย”
“กูก็กินบ้างไม่กินบ้างแหละ ไม่ได้เคร่งแต่บางช่วงไม่อยากกินเนื้อสัตว์”
“เออ มึงอย่ากินเจเลยเสียสถาบันเค้า หน้าไม่เหมาะสม”
“โห้ไอ้ปอ เจ็บทรวงเลยกู กล่าวหาว่ากูหน้าไม่เหมาะสม ใครจะเหมือนมึงไอ้หน้าเต้าหู้…มึงกินกับเค้าป่าว”
“55 ถามไม่คิด ยังกินปลาด้วยกันอยู่เลย รึมันเป็นปลาปลอมเหรอ” มองมาทางผมทำหน้ากวนตีนด้วยนะ
“ไม่ใช่ปลาปลอมหรอ มันเป็นปลากระป๋อง เพราะกูกำลังจะปากระป๋องใส่หัวมึง” (โดนไปสองเด้งเลยกู ไม่น่าถามมันเลย ลืมไปชั่วขณะ นั่งกระเดือกด้วยกันแท้ๆ โดนมันย้อนเลย) ผมพูดแล้วมองไปรอบๆห้อง เห็นเสื้อผ้าไอ้ปอกระจัดกระจายรอบตระกร้า
“ปอ มึงจะใส่แล้วโยนให้มันลงตระกร้าหน่อยไม่ได้เหรอวะ”
“มันไม่ลงเอง” (อ้าวไอ้นี้โทษเสื้อ)
“มึงแหละโยนไม่ลง โยนไม่ลงก็เก็บหน่อยสิวะ” ผมเดินไปเก็บยัดๆลงตระกร้า มีสิ่งนึงที่ตกลงมาจากระเป๋า กางเกงบอล และสิ่งนั้นมันคือ ถุงยางอนามัย (สงสัยโชคคงเข้าข้างผมอยากให้รู้ให้ตาสว่าง) มียังงี้แล้วจะให้ผมคิดยังไงล่ะ คิดในทางที่ดี ไอ้ปอมันคงเอาถุงยางอนามัยไปเป่า เตะเล่นที่สนามบอล(เหรอ) รึมันหวังดีกับเพื่อนพกไปเผื่อเพื่อน(เหรอ) รึเค้าไปตั้งบู๊ทแจกถุงยางอนามัยที่ข้างสนาม(เหรอ) พยายามคิดดีแล้วแต่มันเป็นไปไม่ได้ และมันเคยมีเหตุที่สนามนั้นด้วยไง นักบอลก็คนเดิมๆ คนไปดูก็น่าจะเป็นคนเดิมๆ แล้วจะเป็นเปลวคนเดิมไหม รึมีอีกหลายคน ….????
ผมกลับมานั่งที่เดิมด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก เอาโน๊ตบุ๊คออกมา เปิดเพลงฟัง กล่อมเกลาจิตใจให้เย็นลงหน่อย …. ตะวันยังมีให้เห็น (ใจเย็นมากล่ะไอ้ที มันยิ่งทำให้อารมณ์โกรธมากขึ้น)
“ฟังเพลงนี้สิปอ มึงว่ามันเพราะไหม” ผมพูดปกติ ไอ้ปอหันมามอง
“เพลงไรวะ”
“ฟังเองดิ” ฟังได้สักพัก
“ปกติมึงฟังอินเตอร์ มึงเข้าประเทศมาฟังเพลงไทยแล้วเหรอวะ” มันพูดยิ้มๆ ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ รู้ไหมว่าผมกำลังจะสื่อความหมายอะไร รึแกล้งทำเป็นไม่รู้ รึไม่รู้อะไรเลย
“ฟังเนื้อเพลงสิปอ กูว่ามันเพราะดีนะให้กำลังตัวเองดี คิดเสียว่าถ้ามึงอยู่ในสถานการณ์นั้นจะรู้สึกยังไง”
“เศร้าๆ ไม่เห็นจะไห้กำลังใจตรงไหนเลย”
“นั้นสิ เศร้า ถ้ากูไปมีคนอื่นมึงจะรู้สึกยังไงจะมีมากกว่าเศร้าไหม”
“ถามไรวะที กูไม่ยอมให้มึงไปมีคนอื่นหรอก…แต่…ถ้ามีจริงกูจะเอาตีนไปเหยียบมัน”
“ถ้ามึงมี กูก็คงคิดเหมือนกัน แต่กูก็คงเหยียบใครไม่ได้ มึงจะเหยียบคนนั้นให้กูได้ไหม” (จะเหยียบคนนั้นให้กูได้ไหม รึมึงจะเป็นคนปกป้องเค้า)
“ไม่มีหรอกที กูไม่มีหรอก ที่ผ่านมาก็ไม่ได้คิดอะไร อย่าคิดมากเลย” (ไม่ได้อะไร หมายถึงอะไร ไม่มีอะไร รึมีแต่ไม่ได้คิดอะไร…ปอกูว่าเราจะไปด้วยกันรอดไหม มึงเป็นคนที่ทำอะไรแล้วไม่ค่อยคิด รึว่ากูคิดจนมันมากเกินไป…เรายังอยากจะไปเที่ยวด้วยกันอีกหรือ?)
“ช่างเหอะ กูพูดเผื่อไว้ อนาคตเป็นสิ่งที่เราไม่รู้” ผมพูดแล้วยิ้มให้ไอ้ปอ ไอ้ปอปิดคอมแล้วเดินมานั่งข้างๆกอดผม “เหนื่อยมากล่ะ เวลาว่างๆก็ไม่อยากคิดอะไรให้รกสมอง นอนเถอะ ไม่ต้องคิดมากหรอก” (กูบอกมึงไม่ให้คิด แต่ทำไมกูเห็นหลักฐานแล้วกูอยากจะรู้ วันนี้มึงนอนข้างกู แล้ววันต่อไป ต่อๆไป ????? กูอุส่าห์ดีใจที่เกรดเทอมนี้กูได้4 ดีใจได้ครึ่งวัน ตกเย็นกูต้องเปลี่ยนมาเศร้า )
แต่วันนี้ ฉันรั้งตัวเธอต่อไปไม่ไหว
เมื่อเธอกับฉันต้องเดินแยกทางกันไป
ไม่มีเธอแล้ว จะอยู่อย่างไร
ไม่รักก็ควรต้องลืมใช่ไหม ฝืนใจตัวเองทุกครั้ง
และพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง
รู้เพียง ตะวันยังมีให้เห็นไกลไกล
ทุกอย่าง นั้นยังมีแปรเปลี่ยนไป
แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจ เหมือนดวงตะวัน
(กูรักมึงมากนะปอ แต่ในเมื่อกูไม่ใช่คนที่ใช่ของมึง กูก็ไม่อยากฝืนใจมึง ถึงจะมีรึไม่มีมึง ในวันข้างหน้า กูก็คงต้องเดินต่อไป กูจะไม่ลืมมึงเลย …ปอ…) T_T
…………………………………………………………………………………………………..
http://www.4shared.com/embed/47399055/eb86ed9e
-
อ่านตอนนี้แรกๆยังฮาอยู่เลย
สุดท้ายเศร้าซะงั้น
เห็นลางความขมซะแล้ว
ทีมีอะไรก็เคลียร์กับปอซะนะ
อย่าเก็บไว้ ถามไปเลยตรงๆ
ถ้าเก็บไว้ ซักวันมันก็ต้องระเบิดออกมาแน่ๆ แล้วมันจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่
:กอด1: เป็นกำลังใจให้นะคะ
+1 ให้คุณลีโอค่ะ
-
กรี๊ดดดดด
เริ่มดราม่าแล้วT^T
จริงๆแล้วก็น่าจะถามไปตรงๆนะ
อย่าปล่อยให้ตัวเองฟุ้งซ่านไปคนเดียว
-
อา..เครียดนะเนี่ย :z3:
เนื่องจากมันเป็นเรื่องปัจจุบันใช่มั้ยคะ
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ชีวิตไม่แน่นอน
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
-
ขอกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก่อนคะ ที่ ที เข้ามาต่อ อิๆๆ
อ่านตอนแรก มัน ฮา อยู่ หนุก ๆๆ มันส์ และซึ้งอยู่เลย
เรื่องที่ ป่วยแล้วก็ดูแล เอาใจใส่กันนะค่ะ น่ารักมากๆๆ
อันนี้ฮา มาก 555 แต่ก็ฮา เยอะนะ
v
v
“ป่าว กูหาตัว ฆ. ไม่เจอ”
พอท้าย ๆๆ เริ่ม ดราม่าแล้ว เย้ยยยยยยยยยย ขอให้เข้าใจกันนะค่ะ อยู่รอดปลอดภัย
เอาใจช่วยค๊า แล้วไง มาลงต่อนะค่ะ จะตามติดค่ะ
ชีวิตไม่แน่นอน มีคนรักจริงแล้ว นิด ๆๆ หน่อย ๆ ก็อภัยกันนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้เพิ่มอีกคน นะ สู้ๆๆ :L1:
ขอบคุณมากคะ น้องที และ คุณ LEO
-
เป็นกำลังใจให้น่ะ
:n1: :L2:
-
โอ๊ย !!! เจ็บ ปวด บีบหัวใจ อ่านตอนแรกนึกว่าจะไม่เครียด แต่ตอนท้ายเครียดซะงั้น คุณทีอย่าคิดไรมากนะ อย่าตัดสินใจอะไรเร็วเกินไป สงสารปอ อภัยได้ก็อภัยกันไป หรือมีอะไร ก็ฟังเหตุผลเค้าก่อน นะ นะ น้า น้า ขอร้อง อย่าให้เครียดและเศร้าไปกับปอด้วยเลย :sad11:
(ไม่รู้เป็นไง ดู look ของปอ จะเป็นเด็ก bad boy แต่ก็ยังอยากเอาใจช่วยปออยู่ดี)
-
ระยะทาง...กับความรัก...เศร้าอ่ะ ไมเอานะๆ มีไรรีบๆเคลียร์กันนะ ไม่อยากให้เศร้า :m15:
-
กรี๊ดดดดดด อย่านะที อย่าเพิ่งคิดไปก่อน เปิดอกพูดกันตรงๆ จะดีกว่านะ
ส่วนตัวคิดว่าปอคงไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้วล่ะ เพราะมันรู้ว่าทีคงเอาจริงแน่คราวนี้
-
อ่านอ่านไปแล้วก็ฮา น้ำตาไหล..
ยิ่งตอนด่าคีย์บอร์ดนี่คิดได้ไงอ่า....5555
แต่ทีอย่าเพิ่งคิดไปไกลน๊า...ลองคุยกับปอก่อนดีกว่ามั้ย...มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้...แต่ถ้ามีก็ต้องจัดการที่ต้นเหตุเนอะ o18 เจี๋ยนให้กุดเลย ..
อิอิ
เป็นกำลังใจให้เสมอน๊าาา :กอด1:
-
^
^
o18เจี๋ยนให้กุดเลย .. :beat:
555555555555 เม้นข้างบนคะ แล้วจะ เอาอะไรไว้ใช้งานละเนี่ย 555
นั้นคือ สิ่งที่สำคัญที่สุดของ ปอ แล้วนะนั่น กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
เอ่อ ถามน้องที อีกเรื่องค่ะ ลืม เอาเรื่องมาลงเนี่ย น้องปอ ทราบมั้ยค่ะเนี่ย อิ อิ :serius2:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ไม่นาน แต่ก็บอกตรงๆ ว่าอ่านหลายรอบมากๆ (นิสัยไม่ดีเลยไม่ยอมเม้นต์ 555+) แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วทำไมมันเศร้าๆ จังเลยนะ อย่างไรก็ลองดูสิว่าปอจะว่ายังไง บางทีสิ่งที่น่ากลัวคือการคิดไปคนเดียว (แต่ก็อดคิดไม่ได้) ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทีและปอนะ
-
ดีใจจัง เข้ามาเจอว่าโพสตอนใหม่แล้ว
เรื่องคอมเม้นตอนที่แล้วนั้น
เข้าใจค่ะว่ามันเปรียบเทียบกันไม่ได้
แต่อ่านชีวิตประจำวันของคุณทีแล้ว
มันดูวุ่นวายได้ตลอดเวลาจริง คิดแค่นี้แหละค่ะ ไม่ได้คิดอะไรมาก
อ่านไปก็ฮาไป ขำไปกับคุณปอและคุณที
แต่ทำไม ตอนหลังๆมันเริ่มขำไม่ออกละคะ
คุณทีอย่าเพิ่งคิดมาก คิดไปไกลเลยนะ
ลองฟังคุณปอดูก่อน เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ
ปล. กด+ 1 เป็นกำลังใจให้อีกแรง
-
ตอนแรกยัง :m20: อยู่เลย
ตอนหลังมา :monkeysad: ซะงั้น
ปอ อย่านะ ไม่เชื่อระวังจะโดน :z6:
:pig4: :pig4:
-
ท้ายตอนทำไมมัน :serius2:
คุยกันก่อนนะทีอย่าเพิ่งคิดเอง เออเอง
:กอด1: :L2: คนโพส & น้องทีสู้ๆ นะจ๊ะ ส่วนน้องปอ :beat: โทษฐานทำให้น้องทีคิดมาก
-
:a5:
มันคงไม่มีไรมั้งคิดบวกเข้าไว้
-
.....ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี....
:a5:
-
ถ้าคิดว่าไม่ใช่ ทำไมไม่ทำให้ใช้หละค่ะ
รักกันมากขนาดนี้จะยอมปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆหรอ
-
:z1: รอมาอัพให้อ่าน ตอนแรกอ่านไปยิ้มไป :m20:
:sad11: แต่ไหนตอนท้ายๆๆเศร้าจัง :m15: :monkeysad:
:really2: ดั่งสุภาษิต ระยะทางพิสูตรม้า กาลเวลาพิสูตรคน :เฮ้อ:
-
อย่าพึ่งเลิกกันน้าเค้าขอร้องๆ
เค้าอยากให้คู้เกย์ครองโลก
ไม่ชอบให้เลิกกันๆ .. ชิชิ
-
ตอนท้ายเศร้าซะงั้น - -
-
:sad11: :monkeysad:
เป็นงั้นไปได้น้อไอ้พี่ปอเอ้ย
ระวังจะเสียใจ
ไม่เป็นไรเน้อพี่ทีทุกคนรักพี่ทีเหมือนเดิม :กอด1:
-
อย่าคิดมากเลยปวดสมอง อนาคตเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น เราได้แต่เพียงรอคอยมันอย่างใจเย็น
-
โหย พี่ทีไรอ่ะ...
มาม่าให้ค้างแล้วจากไป T T
ตอนแรกยังฮาอยู่เลย ตอนจบหุบยิ้มเก็บน้ำลายแทบไม่ทัน
เราไม่ใช่เขานะครับ เขาคิดอะไรอยู่ ความจริงของเขาคืออะไร
เราคิดแทนเขาไม่ได้หรอก เราจะรู้ได้จริงๆทางเดียว คือหันหน้าคุยกันนะครับ
(แต่ถ้าูพูดโกหกอีก เอาให้ตายครับพี่ที ฮ่าาา า)
รักพี่ที รักพี่ปอ สู้ๆพี่!
-
ฮามาตลอดตอนท้ายเริ่มเศร้าซะงั้น
น่าจะลองคุยกันนะคะ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้
อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะคะคุณที
เป็นกำลังใจให้นะคะอยากให้รักกันตลอดไป :L2: :L1:
บวก1ให้คุณLEO
-
อ่านไปยิ้มไป ทำไมจบเศร้า ซึมเลย
น่าจะคุยกัน เก็บไว้คนเดียว
ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา
+1
-
ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกเหรอ :serius2: อย่าเลยนะ สงสารทีอ่ะ
ให้อภัยปอมา2ครั้งแล้วนะ (เฉพาะเรื่องนังหนูเปลว)
ถ้าทำซ้ำอีก จะหาข้ออ้างอะไรมาให้อภัยปอดีเนี่ย????? :z3:
ยังไงก็คุยกันดีๆก่อนนะน้องที (แต่ในใจพี่ก็ปรี๊ดดดดไปแระ ถ้าเป็นเราขอเอาเลือดหัวมันออกก่อน แล้วค่อยนั่งคุยกันทีหลัง เหอๆๆ)
พยายามคิดในแง่ดีไปพลางๆ ระหว่างรอน้องทีเคลียร์ปัญหา
รอฟังข่าวดีนะคะ :L1:
นึกถึงเวลาที่มีความสุขด้วยกัน แล้วเสียดายมากๆ
ไม่อยากให้ต้องมีปัญหาใดๆเลย
-
คุณทีอย่าเพิ่งเครียดไปก่อน เป็นกำลังใจให้นะ
เรามองว่าคุณทีเป็นคนที่เป็นระเบียบอ่ะ มีแผนในชีวิตพร้อม
การวางแผนหรือเตรียมพร้อมกับอะไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ดีนะ
แต่ว่า..
ตราบใดที่ปอยังรักคุณทีอยู่นะ
(เรารู้สึกว่ายังไงปอรักคุณที มากกกกกกด้วย ณ ตอนนี้และอีกยาวนาน)
เราเชื่ออยู่อย่างว่าถ้าคนเรามีสติพอ มันสามารถคุย ตกลง ปรับความเข้าใจกันได้น่ะ
ยิ่งมีพื้นฐานความรักความเข้าใจด้วยแล้วนะ ถ้าใจเย็นพอจะรับฟังและยอมรับได้
มีอะไรให้พูดกันตามตรง พูดไปตามความจริง..
อะไรๆก็ผ่านไปได้ทั้งนั้นแหละ
(พอเป็นการเป็นงานขึ้นมา พูดอย่างที่รู้สึกไม่รู้เรื่องอีกแล้วอ่ะ ไม่ได้ดั่งใจ เซ็งตัวเอง :serius2: )
อีกทีเป็นกำลังใจให้คุณทีนะ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งเครียดคิดอะไรไกลเกิน.. :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:sad4: :sad4: :sad4:
-
ตอนแรกก็ฮาแต่ตอนท้ายเนี่ยดราม่านิดๆ
เอาน่าพี่ ชีวิตมีขึ้นมีลงเหมือนน้ำทะเล
บางทีสิ่งที่เราเห็นอาจจะๆม่ใช่ของจริง
ของจริงเราก็อาจจะไม่เห็นมัน คิดมากไปพาลจะประสาทเสียซะเปล่า(โหยพูดง่ายชิบหายเลยว่ะ)
เป็นกำลังใจให้พี่ไปจีนอย่างสนุกสนาน(เกี่ยวตรงไหนวะ)
-
คุณทีอย่าทำให้ตกใจนะ........จริงป่ะเนี่ย????
o22
-
อะไรอ่ะ :a5:
เกิดอะไรขึ้นคะ
คุยกันก่อนดีมั๊ย
อย่าเพิ่งตัดรอนกันแบบนี้
มีปอต้องมีที
แล้วมีทีก็ต้องมีปอ
มันเป็นสมการที่ลงตัวที่สุดแล้ว
อย่านะ อย่าทำอย่างนั้น
:serius2:
-
ทำไมพี่ปอทำงี้ง่ะ
แต่อาจจะเข้าใจผิดก้ได้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:))รู้ตัวเองอีกที ที่เธอแอบคิดเปลี่ยนใจ
อีกไม่ช้าเธอคงบอกลาและเหินห่างกัน
แต่รู้ไหม ยังไง ในใจ จะรักเธอ
ยังไงก็ยังคงเพ้อเจ้อ หลอกใจว่าเธอยังมีใจให้กัน
รู้ตัวไหม ทำไมเฝ้ารักเธอ ยังคิดถึงคืนวันดีดีที่บอกรักกัน
เธอเคยดีกับฉัน เธอเคยเฝ้าบอกรักทุกวัน ก็เลยฝังใจก็เลยเชื่อใจรักเธอ
-------
พี่ทีไปฟังเพลง เจ็บแลกรัก ของ ด๊อกเตอร์ฟูนะ
โดนมากเลยอ่ะ
พอดีก้เพิ่งอกหักมา
เซ็งเป็ดจริงๆเลยอ่ะค่ะ
-
เวงกำ
..ถุงยาง :m31:
อ่านเข้าใจอารมณ์พี่ทีแหละว่าพูดไม่ออก จุกเลยแหละ
เพราะเราอ่านก็รู้สึกว่าปอโตแล้วคงความคิดและพฤติกรรมเปลี่ยนได้แล้ว
แต่พออ่านมาถึงท้าย...
ความเชื่อใจกันมันก็หายไปด้วย โกหกครั้งเดียวทำให้ถูกสงสัยตลอด
พี่ทีให้โอกาสปอมาถึง2ครั้งแล้ว แล้วครั้งนี้ถ้าปอทำมันพังลงอีกก็คงช่วยอะไรไม่ได้
ครั้งแรก ยังเข้าใจ ครั้งที่สอง ยังพอให้อภัย
แต่ถ้าครั้งที่สามหละ ..เหอะๆ บางทีปออาจจะได้รับโอกาสมากเกินไปแล้วหละ
เฮ้ออ...
เราได้แต่ก้ภาวนาไม่ให้ปอมันนอกใจคุณพี่ทีเลย :call:
บางทีมันอาจจะคิดที่จะทำ แต่ไม่ได้ทำก็ได้น่ะพี่ที
อ่านแล้ว จี๊ดๆ :เฮ้อ:
ps.ดีใจจังเลยพี่ทีมาตอบเม้นด้วย อิอิ
-
อ้าาา...พี่ที ฉึกๆ มาอัพแล้ว บทตอนนี้เริ่มต้นตอนด้วยเสียงหัวเราะแต่ทำไมจบตอนด้วยความเศร้าหล่ะ ก็อย่างที่พี่บอกอ่ะแหละ...อนาคตข้างหน้ามันไม่แน่ไม่นอน...เราก็ต้องดูกันต่อไปเรื่อยๆ...แล้วทุกๆอย่ามันก็คงจะแจ่มแจ้งเอง...เป็นกำลังใจให้พี่ทีกับปอเสมอ..สู้ๆค่ะ
-
น้องที อย่าเพิ่งคิดไปเองคนเดียว
ถามมันซิ ไอ้น้องปออ่ะว่า ถุงยางมันเอามาจากไหน ยังไง มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
คุยกันก่อน ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่คิด ก็เลิกเลย(โหดไปไหมเนี่ย) คนเราไม่ควรทำผิดซ้ำๆกับสิ่งเดิมๆ
แต่อยากให้คุยกันให้เคลียร์ก่อน อย่าคิดไปเอง
เอาใจช่วยนะน้องที
-
อย่าคิดมาก
คิดแค่เพียงว่า
เสียทองเท่าหัวแต่ไม่ยอมเสียปอให้ใคร
ตืบมันเลย อย่าอ่อนแอ
อย่าคิดไปเองทั้งที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
-
มารอทีด้วยความระทึก
:z3:
-
ที อะไรที่มันยังไม่เกิดขึ้น อย่าไปกังวล
ส่วนเรื่อง ถุงยาง ถามกันไปตรงๆ เลยไม่ดีกว่าหรือ
เก็บมากลุ้มใจคนเดียวทำไม
อย่ากลัวอะไรที่มันยังมาไม่ถึง
-
ตอนแรกๆฮาแบบหัวเราะออกมา แต่ตอนท้ายๆ... อ่า
หนูว่าพี่คุยกับพี่ปอตรงๆไปเลยดกีว่าไหมคะ
อย่าให้ความรู้สึกตะขิดตะขวงใจมันกัดกร่อนไปทีละนิดเลยนะ
เป็นกำลังใจค่ะ (ไม่ไหวละ วันนี้เห็นคนที่มีความรู้สึกดีๆให้กันแต่สุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันหลายคู่ละ T^T)
-
อ่านเรื่องราวของทีกะปอแล้ว ก็รู้สึกสุขใจไปด้วยเนอะ
:impress2: :impress2:
ถึงจะมีช่วงที่สุขบ้าง :o8: ดิบบ้าง :o12: (วัฏจักรชีวิตของทุก ๆ คนละนะ ที่จะมีสุข มีทุกข์กันบ้าง)
ตามอ่านมาถึง P.39 (ใช่ป่ะครับ งงๆ)
ก้อเห็นว่าจะจบเรื่องซะแล้ว................
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ถ้าว่าง ๆ มาเล่าต่อนะครับ
สัญญา :call:
ว่าจะมาปูเสื่อผืน หมอนใบ.....
รออ่านครับ
:L3: :L3: :L3: :L3:
-
อ้าว!!!!!! ไหงเป็นงั้นล่ะ ????
น้องทีกลับมาเคลียร์ด่วนมากที่สุด โอ้โน่วววว ~~
-
เพิ่งเข้ามาอ่านได้ครึ่งเรื่องเองอ่า
กะว่าจะมาเม้น เผลอมาอ่านตอนนี้
พอมาอ่านตอนนี้แล้ว ตืบ เลย
><
รอตอนต่อไป
นะๆ
พี่ทีกลับมาด่วน ค้างสุดซึ้งๆ
ชอบมากๆ เลยประประสบการณ์ที่หายากจริงๆ
ขอให้พี่ประคองกันไป... ให้นานๆ นะคับ
ผมเชื่อว่าถ้าคนเรา รักกัน
ไม่มีอะไรจะทำให้แยกจากกัน
เราต้องเข้าใจกัน เชื่อใจ... แล้วเราจะข้ามผ่านพ้นมันไปได้
อย่าให้มันลงเอยแบบชีวิตของผม
ที่ไม่สามารถยอบกลับไป
แก้ไขอดีตอะไรไม่ได้เลย
เพียงแค่ระลึก...ว่าเราเคยรู้สึกดีๆ กัน
ฝากไว้แค่นี้นะครับ... :3123:
-
:z13:
พี่ที... มันเกิดอะไรขึ้นนะ :เฮ้อ:
อยากให้คุยกันนะ อย่างปอน่ะต้องพูดตรงๆ อย่าเก็บมันไว้เลยพี่ทุกข์ใจเปล่าๆ มันอาจไม่มีอะไรจริงๆก็ได้นะ ปอดูรักพี่มากนะ ถ้าไม่รักคงไม่ตามล่าพี่ขนาดนี้ มาใส่ใจพ่อแม่คนอื่นมากขนาดนี้(คนอื่นที่ว่าหมายถึงไม่ใช่ของตัวเองไม่ต้องคิดไปไกลนะพี่) ด้วยนิสัยที่ปอมันเป็นคนไม่ง้อใครอยู่แล้วนะพี่
เป็นห่วงนะคะ :กอด1:
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 45 ….แยกทางกันจะดีกว่า
บ่นนำ
เรื่องนี้ผมเขียนเล่าย้อนไปประมาณเกือบเดือนแล้วล่ะ (เกิดตั้งแต่ต้นเดือนตุลา) เพราะไม่ค่อยมีเวลาเขียนเท่าไหร่ มีเวลาวันหยุดวันก็เลยมานั่งเขียนตอน 44 พอเขียนฝากคุณลีโอ แล้วมานั่งอ่านเม้น ปรากฎว่าทุกคนเศร้าไปกับไอ้ทีตามๆกัน ขอโทษคร๊าบบบบ เป็นบาปเลยทำให้คนเศร้า ก็เลยรีบเขียนตอนที่45 เผื่อจะคลายเศร้าได้บ้าง(รีบเขียนอย่างด่วนๆๆๆ) ก็อย่างที่บอกเหตุการณ์นี้ผ่านมาจะเดือนแล้วเลยรีบเขียนให้ทันปัจจุบันด้วย คนอ่านจะได้รู้ว่าตอนนี้อยู่ด้วยกันรึเลิกกันไปแล้ว จะได้ไม่ค้างๆคาๆ เนอะ
เข้าเรื่องๆ
ผมคิดแล้วคิดอีก ว่าจะเอาไงดี จะเอายังไงกับไอ้ปอดี ผมถามตัวเองหลายครั้ง (และเชื่อในหลายๆคอมเม้นตอนที่ผ่านๆมา จะรักใครสักคนเหตุผลอาจจะใช้ไม่ได้) …(กูยังรักมึงอยู่รึป่าววะปอ….คำตอบคือรัก รักมากด้วย กูไม่อยากเสียมึงไป มึงเป็นรักครั้งแรกของกู ถึงกูจะไม่ใช่รักครั้งแรกของมึง แต่กูก็อยากเป็นรักครั้งสุดท้ายของมึง…ได้ไหม) ผมจะทำปกติ ผมไม่อยากถามกวนใจมัน ช่วงที่ไอ้ปอไปอยู่กับผม ถามเรื่องแปรงผมยังรู้สึกไม่ค่อยชอบเหมือนไม่เชื่อใจ ดังนั้นผมจะไม่ระแวงมันล่ะกัน ถ้าคิดอย่างเข้าข้างตัวเอง มันก็คงรักผมอยู่มั้ง มันอาจจะพลั้งเผลอไป มันก็คงไม่อยากให้ผมรู้ ถ้าจะอยากตัดขาดกันจริงๆ ก็คงทำให้เห็นให้รู้มากกว่านี้ ไม่รู้ว่าคิดแบบนี้ ต่อไปจะยิ่งเจ็บใจรึป่าว เอาล่ะทำเฉยๆไปก่อนแล้วกัน
………………………………………………………………………………………………
ผมเข้ากรุงเทพอีกครั้งตั้งแต่เช้าตรู่ และในสามวันต่อมาผมก็เอารถไปคืนไอ้ปอที่บ้าน มันไม่อยู่บ้าน(ก็แอบไปเงียบๆไม่บอกใคร) พอมันรู้ มันก็โมโหเล็กน้อยถึงปานกลาง (ช่างมัน)
พรุ่งนี้พ่อกับแม่ผมจะไปจีน และเป็นวันปิดเทอมใหญ่(หัวใจวุ่นวายของผมด้วย) หยุดอาทิตย์นึงมันก็ยิ่งใหญ่สำหรับผมแล้ว ผมกับไอ้ปอไปส่งพ่อแม่ตื่นตั้งแต่ตีสี่(ตื่นเต้นยังกะไปเอง) พี่เตยก็สมทบมาส่งที่สุวรรณภูมิ แหล่งนัดพบของคณะทัวร์ หลังจากที่คณะทัวร์ขึ้นเครื่องไป เราก็แยกย้ายกัน พี่เตยกลับไปโรงพยาบาลทำงานต่อ กว่าจะไปถึงก็เกือบเที่ยงโน้นแหละ ทำงานต่างจังหวัดไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ (ยังอุส่าห์มาส่งอีก) ผมกับไอ้ปอก็เอารถไปจอดไว้ที่พักผมแล้วไปกับคณะทัวร์ที่ผมติดต่อไว้เหมือนกัน พอจอดรถเรียบร้อย ผมก็คว้าเป้ผม (เอ๊ะ! ทำไมมันมีใบเดียว)
“ทีกูลืมกระเป๋า” ไอ้ปอร้องเสียงตกใจ
“อ้าวเวร ไอ้ปอมึงลืมได้ไง” (มึงก็อุส่าห์เตรียมไว้ตั้งนาน)
“เมื่อเช้ากูเก็บกระเป๋าขึ้นรถเยอะอ่ะดิ กูก็นึกว่ากูเอาของตัวเองขึ้นแล้ว” พูดเสียงเบาๆ (ไม่เบาได้ไง ตัวเองไม่เอาของตัวเองขึ้น ถ้าเป็นผมจัดกระเป๋าขึ้นเมื่อเช้ามันคงด่าไม่ยั้งแล้วป่านนี้)
“แกนสมองมึงมันต้องทำด้วยไม้หน้าสามเหรอวะ”
“กูลืม” พูดฉีกยิ้ม ตาหยี่ ประมาณว่าสำนึกผิด(ตลอด ท่าสำนึกผิดมึง)
“ไม่เป็นไหร่ กลับไม่ทันแล้ว เดี๋ยวไปหาเอาข้างหน้า”
“ขอยืมกางเกงในใส่หน่อยนะ” มันพูดแล้วหัวเราะ
“ที่ผ่านมาไม่เคยใส่ของกูเลยใช่ไหม ทำมาเป็นขอยืม มีมารยาท ใครไม่เอามาก็ไม่ต้องใส่”
“แหนะ กูมีมารรยาทก็ด่ากู”
เราเดินทางไปบริษัททัวร์โดย แท็กซี่มิตเตอร์ (นั่งในรอบหลายเดือนเลยนะเนี้ย) พอไปถึงก็พบกับเพื่อนร่วมคณะประมาณ 40 คนได้ จริงๆไอ้ปอบ่นมากๆ มันไม่อยากไปกับคณะทัวร์ แต่ผมก็บอกมันว่าเรามาเที่ยวในระยะเวลาจำกัดก็อยากไปดูหลายๆที่ มันก็โอเค ยอมๆ
พอจัดสรร ขึ้นรถเรียบร้อย ผู้นำเที่ยวก็แนะนำคณะทัวร์ทั้งหมด 4 คนรวมคนขับ รถทัวร์สองชั้น ชั้นล่างจะมี4 โต๊ะ เป็นที่พักผ่อน สำหรับคนที่นั่งแล้วอยากจะรู้สึกเมื่อยลงไปนั่งเล่นข้างล่างได้ หลังจากนั้นก็ให้ลูกเรืออย่างพวกราแนะนำตัว ต่างคนต่างมาจะได้รู้จักกัน ชื่อ ชื่อเล่น ที่ทำงาน/ที่เรียน สถานที่ท่องเที่ยวที่อยากไป และอาหารที่ชอบกิน นี่คือโจทย์ที่โจนัสให้มา(หัวหน้าผู้นำเที่ยว) เราอยู่ช่วงกลางๆรถ เห็นคนข้างหน้าตอบซะ อยากไปเที่ยวต่างประเทศเกือบหมด อาหารก็ซะอย่างหรู(ไม่ดูเลยรึไงนั่งอยู่บนคณะทัวร์เค้าจะพาไปอยุธยา สิงห์บุรี อ่างทอง สุพรรณบุรี ) ผมกลัวไอ้ปอจะตอบแบบนั้น ก็เลยซ้อมบทไว้ (เส้นทางที่ตอนนี้น้ำท่วมหนักนั่นแหละ ดีนะไปก่อนน้ำท่วม รึเพราะผมไปมั้งน้ำเลยท่วม)
“ปอ มึงต้องตอบว่ามึงอยากไปสถานที่ท่องเที่ยวประวัติศาสตร์ เมืองเก่า เรียนรู้ประเพณี วัฒนธรรม ของคนไทยสมัยก่อน ส่วนอาหารมึงก็บอกว่าอยากกินอาหารพื้นเมืองของเค้า อยากชิมรสชาติที่แตกต่างจากที่เคยกินนะ ตอบประมาณนี้นะ” ผมกำลังจัดฉากให้ไอ้ปอ คนจัดทัวร์จะได้มีกำลังใจจะพาเราไปหน่อย ไม่ใช่จะไปที่นึง ดันตอบอยากไปอีกที่นึง
“โอ้ย ที กูจำไม่ได้หรอก ยาวเกิน ใกล้จะถึงกูแล้วด้วย จำไม่ได้ๆ” ไอ้ปอโอด
“เหรอจำไม่ได้งั้นตอบสั้นๆ แต่แนวๆนี้นะ”
“เออ แล้วจะมาบอกคำตอบกูทำไมเนี้ย”
พอไมล์มาถึงไอ้ปอ ผมก็ลุ้นๆอยู่ว่ามันจะตอบอะไร
“ดีครับ ผมป…… ชื่อเล่น ปอ ทำงานแผนกช่วงยนต์ที่ชลบุรี สถานที่เที่ยวที่อยากไป ทุกที่ที่…(มันมองมาที่ผม..มึงอย่าตอบพิเรนนะไอ้ปอ) …รถคันนี้จะพาไป”
“วิ้ววววววววววว” เสียงคนจัด กะคนในรถร้องขึ้น ผมก็ยิ้มๆ (อืมตอบสั้นๆแต่ดีกว่าที่กูจัดฉากไว้อีก) เสียงนั้นจบลงมันก็พูดต่อ
“อาหารที่ผมชอบกิน ผมกินได้หมด แม้กระทั้งตะขบหลังบ้านผมก็ยังชอบเลยครับ” มันพูดยิ้มๆ
“555” เสียงหัวเราะทั้งรถดังขึ้น (ตอบดีวะ แหมะแฟนใครหว่า กินง่าย นอนง่าย อยู่ง่ายจังเว้ย)
“แหมมม รูปหล่อแล้วยังตลกอีก บอกแม่รับลูกสะใภ้เพิ่มไหมค่ะ” โจนัสพูดขึ้น (สมัยเป็นเด็ก แม่คงตั้งให้ว่าโจเพราะเห็นเป็นเด็กผู้ชาย พอโตขึ้นเริ่มรู้ตัวเองว่าเป็นผู้ชายไม่เหมาะ เลยเติมนัสเพิ่ม…มีแซวเค้าอีก) ไอ้ปอก็ยิ้ม
“มากับใครจ๊ะ” โจนัสถาม (อย่ามาแซวปอกูนะ)
“มากับ…(ไอ้ปอมองหน้าผม) เพื่อนครับ”
“ดีจัง แล้วไม่มากับแฟนล่ะจ๊ะ” (อ้าวๆทำไมซักไอ้ปอกูนานจัง)
“มาครับ แฟนผมอยู่บนรถนี่แหละ (อ้าวไอ้เหี้ยปอ มึงตอบอะไร)… ผมมาหาเอาข้างหน้า”
“555 งั้นน้องโจนัสก็มีสิทธิ์ลุ้นสิคะ” โจนั้สแซวไอ้ปอ ต่อจากไอ้ปอก็เป็นผม ผมก็ตอบเหมือนที่เตรี๋ยมไอ้ปอแหละ อาหารที่ชอบผมก็ตอบไปว่าไก่ย่าง ส้มตำแหละ มันน่าจะพื้นๆมีกินอยู่ทุกที่
“มีแฟนรึยังจ๊ะ” โจนัสยังอยากถามต่อ ผมมองไอ้ปอบ้างแล้วยิ้ม
“ไม่มีครับ ผมมาหาเอาข้างหน้าเหมือนกัน” (อย่าโกรธกูนะ กูตอบเหมือนมึง)
“เอ๊ะ 2 ท่านนี้ตอบแล้วมองหน้ากันตลอด เป็นเพื่อนกูรักมึง รึป่าว (เสียงคนหัวเราะดังขึ้น…ทำไมดูเหมือนกูมาเล่นตลกจังวะ) โจนัสล้อเล่นจ๊ะ อ่ะท่านต่อไป” และแล้วก็ผ่านไปด้วยดี
ทุกคนแนะนำตัวเองเสร็จ โจนัสก็เป็นแกนนำร้องรำทำเพลง
“คณะเรามีหมอมาสองคน ชอบกินไก่ย่างเหมือนกันด้วย เราให้หมอมาทำไก่ย่างให้ดูดีไหม” โจนัสอีกแล้ว
“ดีๆ” ลูกเรือประสานเสียงดังก้อง
“เรียนเชิญหมอที กับหมอกายข้างหน้าจ้า” โจนัสทำไมชอบหางานให้ทำอยู่เรื่อยเลย หมอกายเป็นสัตวแพทย์ เรียนปี4 ปิดเทอมมาเที่ยว (จากที่นั่งฟัง) งั้นก็เป็นน้องผม
“วันนี้ใครเจ็บป่วย เรามีหมอประจำคณะทัวร์ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ”
“ผมเป็นหมอหมาครับ” หมอกายตอบแบบยิ้มๆ ทุกคนก็ฮาตรึม รวมทั้งผมด้วย
“ได้ยินมาว่าหมอชอบกินไก่ ดังนั้นก่อนจะเป็นไก่ที่กินได้ ก็ต้องผ่านการย่างก่อนใช่ไหมจ๊ะ ดังนั้นก็อยากจะให้ย่างไก่ให้ทุกๆท่านได้ดู …คนดูพร้อมยังจ๊ะ..(พร้อม)…34-34” (โจนัสไม่ถามคนทำเลยเนอะว่าพร้อมไหม)
“ไก่ย่างถูกเผาๆ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆๆๆๆ”จากช้าๆเริ่มเร็วขึ้น จาก1รอบเป็น2-3-4-5ฯลฯ
“นานไปแล้วมั้งโจนัส โดนเผาจนไหม้กินไม่ได้แล้ว” ผมพูดขึ้น
“555 ขอเสียงปรบมือให้หมอด้วยจ๊า หมอก็เนอะทำไปได้” (อ้าววว ก็บอกให้ทำ)
กิจกรรมช่วงเช้าก็ผ่านไป ทุกคนในรถพักผ่อน ผมก็กำลังจะนอน มีเสียงประกาศดังขึ้น
“ใครต้องการจะติวเลข คิดเลขเร็วเชิญด้านล่างนะครับ เรามีบริการผ่อนคลายความเครียด” (เออ ดีเว้ย เพิ่งเคยเห็นบริการแบบนี้) ผมกำลังจะลุกออกไป
“ไปไหน” ไอ้ปอถาม
“ไปเล่นเกมส์ คิดเลขไง”
“มึงรู้ไหมเค้าคิดเลขอะไร”
“ไม่รู้ ก็อยากรู้นี่ไง”
“เค้าคิดแบบ โพลดำ โพลแดง ข้าวหลามตัด ดอกจิกน่ะ รู้ป่าว”
“อ้าว เล่นไพ่กันเหรอ ไมไม่บอกกันตรงๆล่ะ”
“มันเป็นศัพท์ที่ฟังแล้วให้มันลื่นหู แล้วยังจะไปอีกป่าว”
“ไม่ไปอ่ะ” (เพิ่งจะเคยได้ยิน คิดเลขเร็ว เออก็จริงต้องคิดกันเร็วๆ)
“แต่กูจะไป กูก็ไม่คิดว่ามันจะมีบนทัวร์ ที่แบบคนไม่ค่อยรู้จักกัน ยังกล้าจัด เผื่อมีตำรวจปลอมตัวมา มันจะเป็นยังไงวะ” (มึงก็คิดว่าเผื่อมีตำรวจมา แต่มึงก็ลงไปเล่น)
“อ้าววอนหาเรื่องเสียตังค์”
“รู้ได้ไงว่ากูจะเสีย” ไอ้ปอยิ้ม
“เออ แล้วแต่มึง เอากระเป๋าตังค์มึงมาดูหน่อย” ก็ไม่อยากห้าม มาเที่ยว แต่ขอจำกัดหน่อยเหนอะ เผื่อเล่นไปเสียโดยไม่รู้ตัว
“200 ก็พอ เสียหมดแล้วขึ้นมา ไม่ต้องนั่งนาน” ผมยึดทรัพย์มันไว้
“ขอ100 เดียว” ไอ้ปอยื่นคืนให้ผมร้อยนึง
“เออ ดี”
ไอ้ปอลงไปเล่นได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียประกาศจากข้างล่าง
“ประกาศ ประกาศ หมอทีลงมาข้างล่างด่วน รู้สึกว่าจะมีคนไข้ปวดมือหนัก” เสียงไอ้ปอเล็ดลอดออกมา (ไอ้เหี้ยเอ้ย มาแบบไหนอีกล่ะ) ผมเดินลงไป ถ้าไม่ลงก็กลัวมันประกาศอีก คนเค้าจะด่าเอา พอลงไปเห็นกลุ่มคนประมาณสิบ นั่งวงล้อมโต๊ะ
(โอ้ไม่ ไอ้ปอเป็นเจ้า มึงเสียแน่เลยเงินไม่พอจ่าย ตายๆถ้าเล่นกันตายี่สิบ ถ้าเค้าได้ครั้งเดียวก็เกินเงินร้อยมึงแล้ว มึงเรียกกูมาเสียตังค์ให้มึงใช่ไหม)
“ตัวเฮงผมมาแล้ว ทีมาทางนี้มานั่งใกล้ๆ นับเงินให้หน่อย ปวดมือว่ะเก็บตังค์อยู่คนเดียว” ผมก็ทำหน้างงๆ(โห้ไอ้ปอมึงขี้คุยจังวะ) แต่เออ มันได้จริงเว้ย เห็นกองเงินแบงค์ยี่สิบกับเหรียญกองอยู่ข้างๆ
คนเล่นก็ต่างเฮกันสนุก ทั้งได้ทั้งเสีย แต่ไอ้ปอดวงมันดี มันได้อย่างเดียว นั่งรถ3ชั่วโมง ผมนั่งนับตังค์ให้มันได้มาแล้ว2พัน (แต่ก็อย่างว่าเงินร้อนได้เร็วก็เสียเร็ว เสียไปก็ไม่ได้ว่าแต่อย่าเอาเงินในกระเป๋าก็พอ)
หลังจากนั่งรถจากกรุงเทพก็มาถึงที่เที่ยวโบราณสถาน วัดอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ เจดีย์สามยอด ก็ดูเก่าๆ ขลังๆ ดี ผมกับไอ้ปอสลับกันถ่ายเลยไม่ค่อยมีรูปคู่เท่าไหร่ ถ้ามาหน้าอื่นคงจะดี เรามาหน้าฝน ฟ้าครึ้มไปหน่อย แต่ก็ยังสวยงามอยู่
ผมกับไอ้ปอไม่ได้ฟังมัคคุเทศ์เท่าไหร่เพราะเค้าเดินเร็วมาก ไอ้เราก็มัวแต่ขึ้นตรงนั้น ออกตรงนี้ จนคนทั้งรถรอ จนต้องประกาศออกประชาสัมพันธ์หากันเลยทีเดียว
“ขอโทษครับ ๆ” ผมพูดพร้อมก้มหัวกล่าวขอโทษยกใหญ่ (ลืมดูเวลา) หลังจากนั้นก็กินข้าวเที่ยว และไปที่ต่อไป เหมือนเดิม เล่นไพ่ ผมก็นั่งดู จนเริ่มเอ๊ะใจ เพราะไอ้ปอนานๆมันจะเสียครั้ง เล่น10 ครั้ง มันจะเสีย1 ครั้งเป็นแบบนี้ไปตลอด (มึงโกงเหรอ ทำไมมันเป็นแบบแผนจัง) ผมสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวคนอื่นจะทักทวง
หลังจากกินข้าวเที่ยงมาได้ชั่วโมงกว่าที่อยู่บนรถ ผมนับเงินอีกครั้งได้มาประมาณห้าพัน (คิดดูว่ามันมีแต่แบงค์ยี่สิบและเหรียญมันจะมีเยอะแค่ไหน)
“ปอเลิกเหอะ” ผมกระซิบไอ้ปอหลังจากที่เห็นว่ามันได้เยอะ แล้วเริ่มมีคนหัวเสีย พูดเสียงดัง (ถ้าเค้าดักรู้ว่ามึงโกงมึงจะทำไง)
“เดี๋ยวลงไปเที่ยวขึ้นมากูก็ไม่เล่นล่ะ” ไอ้ปอกระซิบตอบ พอไปถึงที่เที่ยวที่สอง วัดพระนอน ทุกคนลงไป ผมก็ลงไปไหว้ เดินดูรอบๆแล้วรีบขึ้นมากลัวเค้าจะรอเหมือนครั้งที่แล้ว ผมขึ้นมานั่งข้างบนกับไอ้ปอ นับเงินที่ได้ เกือบๆเจ็ดพัน (ตายล่ะหว่าใครเสียบ้างวะ เฉลี่ยคนเกือบพันเลยนะ)
พอทุกคนขึ้นรถ สักพักก็มีคนมาตามไอ้ปอ
“ไม่แล้วครับพี่ ผมเหนื่อยล่ะ” ไอ้ปอตอบ
“เห้ย น้อง ได้แล้วอย่าเล่นตัวดิ” คนมาตามพูด (อ้าว ทำไมเริ่มมีเสียง)
“พี่เล่นกันเหอะ เดี๋ยวว่างผมลงไป”
“ได้แล้วอย่าถอยดิน้อง” (ชักจะไม่ดี)
“เอาล่ะ เดี๋ยวไปเคลียร์กันข้างล่าง ทีเดี๋ยวกูมา”
“ปอเอาเงินให้เค้าไปแบ่งกันเหอะ เงินร้อนๆมันจะสร้างแต่เรื่องเดือดร้อนให้เราแหละ” ผมกระซิบมัน
“ไม่ต้องห่วงที เดี๋ยวกูจัดการเอง” ไอ้ปอเดินลงไป หลังจากนั้นก็มีเสียงจากข้างล่างดังขึ้นมา ผมก็ตกใจนึกว่าไอ้ปอจะโดนรุม ผมลงไปดู ข้างล่างด่ากันกระจาย
“อยากเล่น เล่นเสียเอง อย่าโวยวายดิพี่” ไอ้ปอตะคอก
“ได้แล้วอย่าหนีดิ” เสียงนึงดังขึ้น
“ไม่ได้หนี ถ้าเล่นไปพี่เสีย พี่ก็จะมาโวยวาย ”
“เห้ยน้อง พูดงี้ก็สวยดิ”
“เล่นแบบนี้มันต้องใจถึง ถ้าใจไม่ถึงก็อย่าเล่นเลยดีกว่า…ถ้าผมไม่เล่น พี่จะเอาไง” ไอ้ปอเริ่มมีอารมณ์แล้วสิ คนจัดทัวร์ลงมาก็ไม่ดีขึ้น ยิ่งแต่จะวางมวยกัน
“ไม่เป็นไรพี่ พี่จอดรถเลยครับ ผมลงตรงนี้ เดี๋ยวไปเที่ยวกันเองจะได้ตัดปัญหา” ผมพูดกับคนนำเที่ยว(แยกทางกันจะดีกว่า….ที่มาของชื่อตอน(หลายคนตั้งท่าจะเบริด์กระโหลกไอ้ที)
ทัวร์เค้าก็ดีนะขอโทษยกใหญ่ เค้าคงกลัวเสียภาพลักษณ์เค้ามั้ง(ทั้งๆที่เค้าไม่ผิด ) คืนเงินให้เราด้วยครึ่งนึง เพราะเราจ่ายไปคนละ5พัน เที่ยวไหว้พระ9วัด 9จังหวัด และทัวร์ก็มาส่งขนส่งจังหวัดอยุธยา ผม ไอ้ปอ กะกระเป๋า1ใบ บนพื้นที่ที่เราไม่คุ้นเคย เวลาก็ใกล้ค่ำแล้วด้วย
ไอ้ปอก็คงหัวเสียอยู่หน่อยๆ อารมณ์ค้าง ประมาณว่าอารมณ์เกิดแล้วไม่ได้ระบาย(โกรธแล้วไม่ได้ต่อย)
“ช่างเหอะปอ เราไปเที่ยวกันเองก็ได้ คืนนี้เราจะเป็นประชากรแฝงของอยุธยา ทำตัวให้เนียนล่ะมึง อย่าให้เค้าหาว่าเราบ้านนอกมาจากชลบุรี” ผมพูดเล่นยิ้มๆ อยากให้มันอารมณ์ดี
“คืนนี้เรานอนไหนล่ะ”
“ไม่มีที่นอนจริงๆกูจะพามึงนอนขนส่งนี่แหละ” ผมพูดแล้วพามันเดินไปถามประชาสัมพันธ์ ก็ได้ความในที่สุดเราก็ได้ที่ซุกหัวนอนโรงแรมอยุธยา ริเวอร์ไซต์
ได้ที่นอนแล้วก็เดินเที่ยวตลาดหาเสื้อผ้าให้ไอ้ปอใส่ใหม่
“เดี๋ยวกูจัดการเอง กูจะเปลี่ยนสไตส์มึงเอง” ผมซื้อให้มันใหม่ ทั้งรองเท้าผ้าใบ ทรงสูงๆหน่อยเหมือนนักบาสใส่กัน ถุงเท้า กางเกงสามส่วนกระเป๋าเยอะๆจะได้เท่ เสื้อยืดคอปก กระเป๋าสบายใบโตๆ (เผื่อใส่ของฝาก)
“แว่นกันแดดได้เอามาไหม” ผมถาม
“มันอยู่ในกระเป๋าที่ลืมอ่ะ”
“ไม่เป็นไหร่ ซื้อใหม่” เงินที่ได้จากเล่นพนันนั้นแหละรีบจ่ายๆไปให้หมด อยู่กับตัวก็เดือดร้อน
ในคืนนั้น เราก็….ต้องอธิบายไหม 55 เราก็วางแผนการเดินทางต่อ (คิดไรเนี้ย) เดินลงมาร้านเน็ตเปิดดูแหล่งท่องเที่ยวในทันที มีอยู่สองทางที่อยากจะไปขึ้นทิศเหนือไปกาญ ลงใต้ไปแถวหัวหิน สรุปไปดูหิ่งห้อย (อ้าวแล้วไอ้อันหลังมันมาจากไหน) ไอ้ปอมันอยากไปก็ไป
-
“ ได้ๆ เราจะไปอัมพวากัน” เมื่อได้แหล่งท่องเที่ยวเป้าหมายแล้วก็เดินกลับขึ้นไปพักผ่อน
“ปอ เล่นไพ่ไมต้องโกงกันด้วย” ผมถาม
“อ้าวรู้ด้วยเหรอ”
“ก็พอเดาออก ได้10 เสีย1 ทุกครั้ง”
“โอ้โห้มีนับด้วยเว้ย”
“มันแปลกๆไง ไม่คิดว่ามันจะตรงอะไรขนาดนั้น แล้วได้โกงจริงป่าวล่ะ”
“เออ โกง มันเป็นของคู่กันที การพนันกับการโกง”
“มีอีก1ที่ยังขาด ไม่ครบเซ็ต”
“อะไร”
“ทะเลาะกันไง เรื่องปกติที่เล่นเสียแล้วอยากได้คืนก็เลยเล่นต่อเรื่อยๆ ยิ่งเล่นยิ่งเสีย โมโหและทะเลาะกัน”
“อืมม แต่กูก็นานๆครั้งถึงจะเล่น เพื่อนๆที่เล่นด้วยกันมันไม่ค่อยเล่นกับกูหรอก กูได้ตลอดมันก็ว่ากูโกง”
“จริงป่าวล่ะ”
“จริง” (เออ มึงก็ยอมรับตรงๆดีเนอะ)
“โกงยังไงอ่ะ กูดูไม่ออก”
“ก็ถ้าจะโกงต้องเป็นเจ้ามือเท่านั้น มึงต้องชำนาญการเรียงไพ่และตาเร็ว ทุกครั้งเห็นไหมล่ะกูจะต้องสับไพ่ก่อนถ้ามันไม่เรียงตามใจกู กูก็จะสับนาน บางคนก็ทวงว่าสับนาน กูก็บอกว่ามันจะได้แตก ไพ่มันก็จะเรียงตามมือกู แต่มันไม่ได้เรียงหมายเลขหรอก พอใครสับไพ่ต่อไปมันก็สับสองสามทีมันก็ไม่แตกกันมาก ตัดไพ่ใบสองใบก็ไม่มีผล ตามันต้องไวเว้ย สับไปไม่ใช่สับมั่วๆ มึงต้องมองดูไพ่ด้วย” (พูดไรยิ่งพูดกูยิ่งงง)
“ถ้ามึงฉลาดเหมือนเล่นโกงพนัน มึงคงจะเป็นบิดาแห่งคณิตศาตร์เนอะ”
“ไม่ยากเดี๋ยวกูสอน”
“no thank ไม่ ขอบคุณ”
“ไม่เอาติดตัวไว้หน่อยเหรอ จะได้ไม่มีใครหลอกไง”
“รู้ไม่ให้ใครหลอกก็ดี แต่รู้แล้วไปหลอกคนอื่นนี่ดิ”
“ปากดี สั่งสอนหน่อยเป็นไง” ไอ้ปอประกบปากผมบดซะ(ปากกูช้ำแล้วมั้ง) “เป็นไง หายปากดียัง” มันยักคิ้วใส่ผม
“อ้าวปากกูดีแล้วมันผิดตรงไหน ไม่ได้ปากเสียซะหน่อย”
“น่านนน ยังไม่เลิก” ครั้งนี้มันประกบปาก พร้อมกับเอามือจี้เอวนี้สิ จะร้องก็ไม่ดัง ดิ้นมันก็ทับตัวไว้ ผมจั๊กจี้มากพยายามดิ้นสุดแรงเกิด ที่นอนหนิกระจาย ชนิดที่ผ้าปู หมอน ผ้าห่ม ไปคนละทิศคนละทาง
“อื้อ ๆ ๆ” ผมพยายามร้องแล้วยกมือขึ้น ประมาณว่ายอมยกธงขาว ยอมแพ้ ไอ้ปอหยุดเล่นผมหอบเหนื่อย ผมหายใจถี่ๆ
“เป็นไร ยังไม่ได้เสียน้ำซะหน่อย”
“ไอ้เหี้ยปอ กูเหนื่อยมากเลยนะ” ผมพูดหอบไปด้วย
“เหนื่อยไร กูยังไม่ได้ทำไรเลย” (อย่าเผลอนะมึง กูจะล็อคคอ แตะหำมึงให้จุกเลย… รู้อยู่ว่ากูบ้าจี้) คืนนั้นก็นอนแบบไม่ได้ปูผ้าปู เช้ามาแม่บ้านคงด่าเละเลยแหละ เจอลิงสองตัวอยู่ในห้องเดียวกัน
ตื่นเช้ารีบอาบน้ำแต่งตัว จะไปเที่ยวกันต่อ อาบน้ำแต่งตัว มากินข้าวข้างล่าง ขึ้นมาเก็บข้าวของไปขนส่ง
“แหะ ไอ้ปอวันนี้หล่อจริงโว้ย” ผมแซวมัน ใส่ชุดใหม่ทั้งเซ็ต
“อ้าๆ พูดงี้กูก็เขินดิเว้ย”
“จริงเหมือนนักท่องเที่ยวไต้หวัน เลยว่ะ”
“กูรู้ว่ามันเป็นความจริงแต่ไม่ต้องพูดก็ได้55”
“โห่ ไอ้ปอให้มันน้อยๆหน่อย พ่อฟิล์ม หล่อเลือกได้”
“ไม่ใช่เว้ย กูไม่ใช่ฟิล์ม ไม่เคยทำใครท้องแล้วกัน” (ไปเอาเค้ามาเกี่ยวอีก)
“ไม่เคยทำใครท้อง รึทำแต่ไม่ท้อง” (อ้าว ไอ้ที พยายามจะไม่พูดประชดมัน ลืมตัว)
“อยากรู้เหรอ(มันก้มหน้ามาประชิดผม) ทำให้ตายก็ไม่ท้อง อยากรู้ไหมว่าทำกับใคร”
“ไม่อยากรู้ล่ะ” รู้สึกว่าเลือดจะสูบฉีดขึ้นหน้าเยอะเลย
ผมแต่งตัวให้มันแนวนี้ มันดูดีขึ้นนะ เหมือนคนมีอันจะกิน ดูโตขึ้นด้วย และไม่ต้องสงสัยว่าผมแต่งยังไง เหมือนๆกัน (แต่ทำไมกูเหมือนผู้ติดตามคอยยกกระเป๋าให้มันวะ) เรานั่งรถเข้ากรุงเทพอีกครั้ง แล้วต่อไปที่สมุทรสงคราม กว่าจะถึงก็บ่ายโมง เดินเข้าตลาดน้ำทันที (ให้ตายเหอะ ร้อนฉิบเป้ง คนก็เยอะเบียดเสียดกัน) ผมกับไอ้ปอนั่งกินขนมจีนน้ำเจี้ยว เอ้ย!น้ำเงี้ยว ที่ท่าน้ำ คละเคล้าด้วยบรรยากาศเสียงเพลงสุนทราภรณ์ กินอิ่มก็เดินลัดเลาะไปตามทางน้ำ
ยืนดูเค้าร้องเพลงคาราโอเกะ สมัยเก่า ที่นี้เค้าจะมีคาราโอเกะ ริมน้ำ มีโน๊ตบุ๊ค ไมล์ ลำโพง เพลงที่จะร้องต้องอยู่ในยุคสุนทราภรณ์ ส่วนเงินแล้วแต่จะให้ อืม สร้างบรรยายกาศได้ดีเลยทีเดียว
“ร้องไหม” ไอ้ปอถาม
“ให้กูร้องไห้ยังจะง่ายกว่าเลยปอ เพลงกูก็ไม่ค่อยได้ยิน จะให้แหกปากต่อที่สาธารณะอีก คนข้างหลังจะได้ถีบกูตกน้ำพอดี…มึงร้องสิ”
“สักเพลงก็ดี” ไอ้ปอกล้าเว้ย มันร้องจริงๆด้วย ผมก็เป็นผู้เก็บภาพ มันบอกว่าไม่เคยฟังเหมือนกัน อ่านเอาตามเนื้อ แต่ร้องออกมาก็เนียนนะ เราเดินไม่ทั่วตลาดหรอก มันจะมืดซะก่อน ก็ต้องหาที่ซุกหัวนอนอีกแล้ว ก็ได้รีสอร์ทใกล้แถวๆนั้น ฝากท้องที่ตลาดอีกครั้ง แล้วติดต่อเรือไปดูหิ่งห้อย คนละ60บาท แต่ถ้าเหมาเรือ ลำละ500บาท
“เหมาลำนึงครับ” ไอ้ปอพูด
“เห้ย!” ผมอุทานเสียงหลง
“ตกใจไร กูไม่อยากไปกับใครอีกแล้ว ไปทีไรมีเรื่องตลอด”
“เอางั้นเลยเหรอ 500 กับ120 เลือกเอาไร”
“เอา500 …ไปได้ทุกที่ใช่ไหมพี่ ออกได้เลยใช่ป่าว” ไอ้ปอร้องถามคนขับเรือ
“ครับ ออกได้เลย” เค้าตอบ
“120รอคนอีกเป็นชาติ แล้วยังต้องนั่งเบียดกันอีก”
“เออ เอาก็เอา แต่เรือมันใหญ่ไปป่าว” (นั่งสองคนมันวังเวง) ผมกับไอ้ปอลงเรือ ยังไม่มืดยังไม่เห็นหิ่งห้อย คนขับเรือก็พาเราขับรอบอัมพวา ผ่ากลางตลาดน้ำ ผมกับไอ้ปอนั่งท้ายสุดของเรือ มันก็มัวแต่ถ่ายรูปผมทั้งยืนถ่าย นอนถ่าย เดินถ่าย เรือก็วิ่ง (มึงก็ไม่กลัวตกน้ำเลยเนอะ แต่กูอายเพราะคนริมฝั่งมันมองเยอะ)
จนตะวันตกดิน ผมกับไอ้ปอนอนอยู่ท้ายเรือมองฟ้ามืดสนิท เรือเริ่มพาเราไปดูหิงห้อย เห็นต้นกำภูเป็นเงาตะคลุ่มๆ ริมน้ำ เห็นนิดเดียวเอง คนขับเรือบอกว่ามันยังไม่เยอะเพราะมันใกล้แห่งชุมชน
“หิ่งห้อยเกาะใครเค้าบอกว่าจะได้เนื้อคู่นะ” คนขับเรือแซว
“เหรอครับ งั้นพี่ขับไปใกล้ๆนะ มันไม่มาเกาะผม เดี๋ยวผมจะไปจับมันเอง55” ผมตอบ
“จะเอากี่ตัวล่ะที” ไอ้ปอพูด (กูลืม เผลอปากพูด ขอโทษๆ) ผมยิ้มเล็กน้อยให้ไอ้ปอ
พอเริ่มเห็นหิ่งห้อย เรือดับเครื่อง ค่อยๆแล่นเข้าไป ไฟในเรือปิดสนิท ไอ้ปอหอมแก้มผม
“ยังอยากจะได้หิ่งห้อยอีกเหรอ” มันถามผมเบาๆ
“นี่ไง จับหิ่งห้อยได้แล้ว” ผมก็พูดเบาๆจับมือมันยกขึ้น (ปอกูเล่นละครอ่ะ อย่าคิดมาก) ไอ้ปอยิ้มหน้าแป้นเลย
“มองฝั่งขวามือครับ”
“โอ้โห้” ผมแทบตกใจ มันไม่น่าเชื่อ สวยมากๆๆๆๆๆๆ อยากจะบอกว่าทีแรกไม่เชื่อนึกว่าเค้าเอาไฟกระพิบมาติด เหมือนที่เคยได้ยินมา มันระยิบระยับเหมือน คนเอาไฟไปติดต้นคริสต์มาส สวยมาก ผมขอให้เอาเรือเข้าไปเบาๆ เห็นกิ่งกำภูโน้มลงพื้นน้ำ หิ่งห้อยเกาะเต็มไปหมด เชื่อทันทีเพราะหิ่งห้อยบินมาเกาะผมจริงๆ ผมรีบเอากล้องมาเก็บรูป (ว่าจะเอาลงมาอวด) แต่โทษทีถ่ายรูปไม่ติด (ผีหลอกป่าววะ) ไม่หรอกมันกระพิบไฟเล็กทั่วต้น เล็กไปจนถ่ายไม่ติด มืดไปหมด ต้องมาบันทึกด้วยตาตัวเองเท่านั้น แต่หิ่งห้อยก็ไม่ได้เกาะทุกต้นหรอกนะครับ ต้นไหนเกาะก็จะเกาะเป็นกลุ่ม ต้นไหนที่เกาะมันจึงส่องสว่างมาก บางทีก็เห็นฝูงนกกระเรียนสีขาว เกาะตามปลายมะพร้าว (เออ มันธรรมชาติจริงๆนะ ไม่น่าเชื่อแหล่งท่องเที่ยวตลาดน้ำ แต่ป่ายังสมบูรณ์ขนาดนี้)
ผมกับไอ้ปอนอนท้ายเรือต่างชี้ให้กันดู คุยกันเบาๆ เรือที่มาดูต่างก็ดับเครื่อง มันมีความสุขมากนะยิ้มตลอด หายเหนื่อยจากที่เดินทั้งวันเลย สวยๆๆ ใครยังไม่เคยไปแนะนำให้ไปเลย ไม่ไกลจากกรุงเทพ อาหารของกิน ของฝากก็ไม่แพง
วันที่สองเราก็เดินเที่ยวตลาดน้ำแบบเต็มๆ ทั้งวัน ตกเย็นก็ไปดูหิ่งห้อย และนั่งเรือชมอัมพวา เข้า-ออก หลายๆคลอง (เค้าบอกว่า สมุทรสงครามมีคลองมากกว่า300 ผมยังไปไม่หมดเลย วันที่สาม ก็ขึ้นบก ท่องเที่ยวไปตามวัด วัดสร้างด้วยไม้สักและแกะสลักสวยเลยล่ะ มาครั้งนี้ก็ไหว้ครบ9วัดเหมือนกัน เที่ยวอุทยาน ร.2
จบการเที่ยว วันที่สี่เดินทางกลับบ้านพักผ่อน กลับไปนอนเอาแรงที่บ้านวันนึง ก่อนที่จะเข้าสู่ภาวะปกติ ไปเที่ยวก็เหนื่อยนะ (ใครบอกว่าไปพักผ่อนไม่จริงอ่ะ ไม่ได้พัก ไม่ได้ผ่อน เหนื่อย …แต่ก็ได้เห็นในสิ่งที่เราไม่เห็นก็คุ้มดีนะ) ที่ว่าคุ้มน่ะไม่ได้ใช้เงินตัวเองเลย ใช้เงินพนันไอ้ปอซะเกลี้ยง555
กลับถึงบ้าน (โอ้พระเจ้าถึงซะที) ผมวางสัมภาระอันหนักหน่วงไปด้วยของฝาก ไอ้ปอก็ไม่แพ้กัน ยัดเต็มกระเป๋า ผมล้มนอนคว่ำลงโซฟาข้างล่าง
“ไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนที่จะทำอะไรเถอะ” ผมพูด
“เหนื่อยเหรอ” ไอ้ปอถาม
“มันเหนื่อยแบบเมื่อยๆ ปวดบ่า เจ็บหลัง โอ้ยทุกอย่าง”
“อะไนมันจะขนาดนั้น” ไอ้ปอพูดเดินมานวดหลังให้ผม
“มันไม่ขนาดนั้นหรอก พูดให้มันเวอร์จะได้มีคนมานวดให้55”
“เจ้าเล่ห์อย่างงี้ มันต้องโดน” ไอ้ปอกดนิ้วสัมผัสกระดูกสันหลัง ที่ไปกลางหลัง
“อ๊ากกกกกก พอแล้วๆ” ผมร้อง
“5555เด็กน้อยเอ้ย กดนิดเดียวก็เจ็บ”
“ไอ้บ้ามาหาว่ากูเด็ก ถ้ากูเด็กมึงก็ทารกล่ะวะ”
“มีอะไรที่กูเด็กกว่ามึง กูใหญ่กว่ามึงทุกอย่าง” ไอ้ปอไม่ยอม
“เออ ๆ ให้โตกว่าวันนึง หิวข้าวไปเจียวไข่ให้กินหน่อย” เริ่มหิวข้าว เข้ามาก็ไม่ได้แวะซื้อ กระเป๋าหนักเกิน
“ใช้เก่งวะ”
“อ้าวไหนบอกว่าจะเป็นพี่กู มึงก็ต้องดูแลน้องสิวะ” ผมพูด ไอ้ปอยิ้มๆ เพราะผมเพิ่งเคยพูดนี่แหละว่าให้มันเป็นพี่ (อย่าดีใจไปปอ กูหลอกใช้มึงเฉยๆ)
“ไอ้น้อง อยากกินไร บอกพี่ พี่จะไปซื้อมาให้”
“บอกให้ทำ ไม่ได้ให้ไปซื้อ เดี๋ยวตอนเที่ยงค่อยออกไป ตอนนี้กินกันตายไปก่อน กินจะได้ไปอาบน้ำ นอนพักสักแป๊ป”
“ได้ ไข่เจียวใช่ไหม”
“เออ”
“เออๆๆ พูดกับพี่ห่าอะไรวะไม่เพราะเอาซะเลย”
“ห่าของมึงเพราะตายล่ะไอ้ปอ”
“ตกลงกันใหม่ไหม”
“ตกลงไร”
“มึงเป็นน้อง กูเป็นพี่ น้องต้องพูดกับพี่เพราะ พี่จะพูดกับน้องยังไงก็ได้”
“เว้ย ไอ้นี่ กูให้มึงเป็นพี่วันนึงมันก็ดีขนาดไหนแล้ว อย่ามาต่อรอง ไปหุงข้าว เจียวไข่เร็วๆ”
“โห้ น้องอย่าว่าพี่เลย พี่ไปแล้วคร๊าบบบบ” มันเดินไปพร้อมบ่นเบาๆ ผมก็ค้นของออกจากกระเป๋า แบ่งเป็นหมวดหมู่ว่าฝากใครๆ
“ใส่หมูไหม” ไอ้ปอร้องออกจากในครัว
“ไม่ใส่” ผมตอบ(ขี้เกียจเคี้ยว)
“ใส่แหนมไหม”
“ไม่ใส่” (อย่ามาพิเรน)
“ใส่หมูยอไหม”
“ไอ้ปอ มึงยกตู้เย็นมาถามต่อหน้ากูเลยมา มีอะไรในตู้มึงก็จะถามหมดเลยเหรอ”
“อ้าวมันก็ใส่ได้หนิ”
“ไม่ใส่อะไรเลยอ่ะเข้าใจไหม ใส่ไข่อย่างเดียว” (กวนว่ะ ไอ้นี่)
ผ่านไปสักพัก เสียงแว่วออกมา
“เสร็จแล้ว มากินได้”
“ใช้ได้เลยนะเรา เยี่ยมจริงๆ” ผมเดินเข้ามาในครัว เห็นไข่เจียวในจาน ก็ไหม้ๆขอบนิดหน่อยไม่เป็นไร มันอุตส่าห์ทำให้กิน ไอ้ปอตักข้าวมาวางไว้หน้าผม ผมเม้นปากมองหน้าไอ้ปอ (แน่ใจนะว่ามันเป็นข้าวที่ผ่านการหุง ไม่ใช่การต้ม) ไอ้ปอยิ้ม
“สุกแน่นอน” ไอ้ปอรีบบอก
“โอเค ทำให้กินก็ดีแล้ว” จากเม้นปาก ผมยิ้มให้มัน ตักไข่ใส่ข้าว เข้าปาก ผมก็ต้องหยี่ตา “ใส่อะไรลงไปในไข่บ้าง” ผมถาม หลังจากที่สัมผัสรสมันจืดสนิท
“ก็มึงบอกไม่ต้องใส่อะไร” (มึงประชดรึมึงซื่อ) จะด่าก็ไม่ได้ ผมก็บอกมันจริงๆ(แต่หมายถึงไม่ต้องใส่วัตถุดิบอื่นๆ แต่ปรุงรสได้ นะปออออออออ)
“โอเค กินกันตาย” ผมเดินไปหยิบซอสพริกมาเทใส่ไข่ กับปลากระป๋องมาเปิดกิน พยายามกินไข่ให้หมดมันจะได้มีกำลังใจกับการทำอาหารให้ผมกินมื้อแรก ตั้งแต่ที่รู้จักกัน(ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงออกไปซื้อกินดีกว่า ไม่น่าเลย)
เล่ามาซะยาว จบแล้วกับการพักผ่อน(มั้ง) เย็นวันอาทิตย์ พ่อกับแม่ผมก็กลับจากจีน ทุกอย่างก็เข้าสู่การดำเนินชีวิตปกติ
โอกาสหน้า คุยๆกับไอ้ปอ จะไปภูกระดึงกัน (ดูสิมันจะรักกันจริงป่าว จะให้แบกของทั้งหมดเลย) และอยากไปทางเหนือ เพราะเคยไปเหนือสุดก็ลำปาง อยากไปแม่ฮ่องสอน เชียงราย เชียงใหม่ พะเยา (อยากเป็นเด็กดอย) คงอีกนานแหละกว่าจะได้หยุดยาวๆ ไปด้วยกันไหม555+
……………………………………………………………………………………….
ใครเป็นเพื่อนหรือแฟนคลับไอ้ลิงมัน ฝากบอกมันด้วย ผมให้อภัยมันได้เสมอ แต่ทำอะไรไว้กรุณาเก็บหางไว้ดีๆ เพราะไม่อยากเก็บมาคิด เรื่องโผล่เล็กๆน้อยๆก็พอจะคิดเข้าข้างตัวเองได้บ้าง แต่ถ้าเจอเข้าแบบเต็มๆ ก็คงจะไม่ไหว…นี่แหละใช้ใจคิดล้วนๆ (จะดีรึป่าวไม่รู้)
-
ที...มีของฝากมาให้ทุกคน...แต่ผมยังหาวิธีลงรูปไม่ได้...รบกวนช่วยชี้แนะด้วยครับ
-
^
^^
จิ้มๆ
เอิกๆๆพี่ทีเล่นมุกแบบนี่ทุกที
-
ชื่อตอนนี่เอาเครียดใช่มั้ยอ่ะ - -
ตกใจหมดเลย เฮ้อ!
แต่ยังรักกันดีอยู่ก็ดีแล้ว ^^
ส่วนรูปไม่เคยลงเองนะ แต่น่าจะใช้เป็นลิงค์เชื่อมต่อล่ะมั้ง
เดี๋ยวคนที่รู้คงมาบอกต่อจากเราเองแหละ ^^
ชักอยากรู้แล้วสิว่าอะไร^^
-
+1 แทนคำขอบคุณ เห็นชื่อตอนใจหาย นึกว่าปอทำอะไรร้ายแรงขนาด
ต้องแยกทางกัน แถมยังมีลางมาตั้งแต่ตอนที่แล้ว (เจอถุงยาง) แต่พอ
อ่านจบถึงได้เข้าใจ (คนแต่งก็เข้าใจตั้งชื่อตอนซะใจหายเลย) รออ่าน
ตอนต่อไป ปอกวนน่ารักดี+ทีก็ผู้ใหญ่กลับกลายเป็นเด็กเพราะหาเรื่อง
เถียงกับปอได้ทุกเรื่อง :pig4:
-
เฮ้อ.......พี่ทีเล่นงี้เลยหร่า ตั้งชื่อตอนซ่ะ ใจหายใจคว่ำหมด หุหุหุ
เฮ้อ....ถอนใจอย่างโล่งอก หายจิตตกทันควัน ยังไม่เลิกกันๆ โย่วๆๆๆ
แอบหมั่นไส้พี่ปออ่ะ กวนได้โล่ห์ แต่ก็ชอบๆๆ 5+
ขอบคุณพี่ปอนะค่ะ ที่ตอบ PM เห็นหลังไมค์แล้ว ดีใจมากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดด
ขอบคุณพี่ลีโอด้วยนะค่ะ ขอกอดพี่ปอ กะ พี่ลีโอ ค่ะ :กอด1:
-
เย้ ๆ ๆมาสักที รอนานมากเลยนะพี่
เป็นFC พี่ปอ แต่...พี่ทีอย่าคิดมากน๊า
อ่านแล้วปลื้มพี่ปออีกเป็นโขเลย คนอะไรกวนได้ตลอดดดดจริง ๆ
ไม่ได้ให้หายใจกันบ้างเลย นั่งอ่านอยู่กับเพื่อน หัวเราะกับมุกพี่ปอเพื่อนมันก็หาว่าบ้า
วิชาคิดเลขเร็ว ปกติเด็กช่างเค้าเป็นกันเกือบทุกคนป่าว
เพื่อนมันก็ทำได้ ไม่ค่อยอยากจะเล่นกับมันเท่าไหร่ เสียตลอดดดดดดด555+
รักกันนาน ๆ นะค๊าบบบบ
-
แอบอ่านอย่างห่างๆ และแอบเม้นอย่างห่วงๆ :monkeysad:
ชื่อตอนทำเอาเสียววาบ เป็นกำลังใจให้พี่ที และอยากรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร :กอด1:
-
แค่เห็นชื่อตอนก็แบบว่า.....ใจหายนึกว่าเลิกกันแล้วจิงๆ
แต่ก็เห็นด้วยที่ทีเลือกที่จะเชื่อใจปอ
ก็รักไปแล้วนี้นะ เฮ้ออารมณ์เดียวกันเลย
-
:L1:ดีแล้วเรื่องบางเรื่องเราไม่รู้อาจจะดีกว่ารู้ก็ได้ :L1:
:m20:ขำกับการโกงของปอจริงๆ โกงเก่งมากๆ แต่ก็จริงนะถ้าเล่นแล้วเสียมาพลาลใส่กันแบบนี้ อย่าเล่นตั้งแต่แรกสิ เคยเหมือนกันพอเราได้ คนเสียมันจะมาพลาใส่ :m20: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:เรื่องผ่านไปด้วยดีนะๆ
พี่ทีสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
เห็นชื่อตอน...นึกในใจ...ชิ-หายละ!!! :a5:
พออ่านจบ ค่อยยังชั่วหน่อย :z2:
-
จิ้มพี่ทีหลายๆรอบบบบบบบบบ หนอยๆๆๆๆๆ
ทำให้เราจิตตกตอนอ่านชื่อตอน ฮึ่มมมม :angry2:
แต่ดีใจที่ยังไม่แยกทางกันจริงๆไม่งั้นคนอ่านคงนั่งร้องไห้สุดชีวิต
เที่ยวครั้งนี้ได้ทั้ง 2 คู่คือคุณพ่อคุณแม่พี่ทีและคู่พี่ทีกะปอไปฮันนีมูนกัน
เอิ้กๆ :-[
-
แอบอ่านมานานแล้วครับ ไม่ได้เม้น
อิจฉาพี่ทีพี่ปอ และทึ่งในความเป็นผู้ใหญ่ของพี่ปอมากๆเลยครับ
ผมเคยได้ใช้ชีวิตแบบพี่ทีมาช่วงหนึ่งครับ
ช่วงสั้นๆ แต่ก็มีความสุขมาก
คือตอนนั้น ผมได้แฟนแบบพี่นี่แหละ ห่างกันหกปี (ผม23 มัน 17)
เป็นเด็กช่างเหมือนกันด้วย
นิสัยมันคล้ายปอเลย ห่ามๆ แต่จริงใจ
แต่ก็นะ ผมกับมันจบกันด้วยเรื่องที่พี่ทีเจอเมื่อตอนที่แล้วนี่ล่ะ
อืมม ช่างเหอะ เอาเป็นว่า ขอบคุณนะครับ ที่เอามาลงเรื่อยๆ :pig4:
-
น้องที.... แยกทาง "กับทัวร์" กันจะดีกว่า....ใช่ป่าวคะ??
แล้ว ที & ปอ ก็เดินไปทางเดียวกัน และจะไปภูกระดึง เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน เชียงราย และ ฯลฯ
อย่างนี้รักกันอีกนานมากๆ กว่าจะเีที่ยวหมด ^_________________^
รักกัน ให้อภัย พูดคุย อย่าต่างคนต่างคิดนะ ใจเย็นๆค่ะ ดูท่าทางแล้วปอก็รักน้องทีมากเหมือนกันนะ
แต่บางทีต้องคุยกันบ้าง ทำความเข้าใจกันเป็นระยะๆ เพราะระยะทางกับระยะเวลาค่อนข้างห่าง
ค่อยเป็นค่อยไป ใจเย็นๆ ทั้งรัก และ ผูกพันให้ยาวๆ อวยพรให้ยืนยาวค่ะ
-
ชื่อตอนหนอออออออออออ เอาซะต๊กใจหมด
แต่น่ารักดี ไอ้ปอทำตัวน่ารักตลอดเลย อิอิ
-
ใช่เลยง่ะ
ถ้าเจอแบบเต็มๆนี้ไม่ไหวแน่
:monkeysad: :monkeysad:
-
เข้าใจหลอกคนอ่านนะคะ
ใจหายแว้บบบบเลย
มีความรักไม่ยากหรอก
แต่รักษาประคับประคองให้มันอยู่กับเรายากยิ่งกว่า
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมม :DD
-
:z2: ทำกันใจหายใจคว่ำได้นะ ที กะชื่อตอนเนี่ย :z2:
แต่ไม่มีไรก็ดีแล้ว ยัง :กอด1: กันอยู่เหมือนเดิม ชิมิ
:pig4: :pig4:
-
อ๊ากกก....ชื่อตอนนี่...ทำเอาซะหัวใจหนูแทบวายแหนะ...เฮ้อ แต่ตอนนี้พี่ทีกะพี่ปอน่ารักมากเลยอ่ะ...อ่านแล้วมีความสุข...นั่งยิ้มตลอดเลยโดยเฉพาะตอนไปดูหิ่งห้อยเนี่ย...น้องชอบมากกับตอนที่พี่ทีบอกว่าจับหิ่งห้อยได้แล้วและพี่ทีก็ไปจับพี่ปอ กรี๊ดดด..น่ารักมากอ่ะ...หว๊านหวาน และอยากจะบอกว่าพี่ปอเทพมากอ่ะกะการนับเลขเร็ว...มีงบแค่100แต่ไหงได้กลับมาเป็นพันๆ...สุดยอดว่ะ สุดท้ายก็ขอให้รักของพี่ทีกะพี่ปอเป็นรักนิรันดร์เพราะว่าความผูกพันมันไม่ได้เกิดขึ้นมาง่ายๆกับใครหลายๆคน จะขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ...ขอให้รักกันนานๆและมากๆนะคะ...ฮี้ววว!!!
-
เฮ่อออออ พออ่านแล้ว ลองสมมติว่าเป็นตัวเองดู
ถ้านอกใจแบบไม่ให้รู้ = ไม่ได้นอกใจ
ถ้ามีพิรุท ให้สงสัย + มีหลักฐานนิดหน่อย = ไม่ไหวอ่ะ :serius2: ระแวง ต้องถามไปเลย
ถ้าถามแล้วบอก ไม่จริงหรอก ไม่มีรัย เราคิดมากไป = กูขออยู่คนเดียวก่อน เมิงจะไปไหนก็ไป :z10: (วัดใจตัวเองว่าถ้าไม่มีมันจะอยู่ได้ม่ะ)
เฮ่ออออออออ ไม่ไหว ๆ คนเรานี่มันไม่เหมือนกันจริง ๆ :really2:ลิ้นจี่ยิ่งเป็นพวกเอะ อะ ถอย เอะ อะ หนี ไม่รับฟังใด ๆ ถึงรักก็เถอะ อย่างนี่เค้าเรียกใช้ "หัวใจคิด" มั้ยอ่ะ
ปล.แต่ยังงัยก็เป็นกำลังใจ อวยพรให้รักกันนาน ๆ แบ่งบันเรื่องราวดี ๆ กะหมู่เฮาต่อไป
-
:m18: โล่งใจเมื่ออ่านจบ โอยยยย คาใจมาหลายวันเลยตั้งแต่ตอนก่อน
รักกันๆ ดีแล้วๆ อยู่สองคนไม่เหงา
มีคนทำไข่เจียว(คิดผิดที่กูสั่งให้ทำ)ให้กินด้วยนะ -- อันนี้หาที่ไหนไม่ได้
อยู่กะปอไม่เคยเงียบเลยสักที สนุกจะตาย ----เนอะ
แบบปอหาใหม่ได้ที่ไหน อ้อ แบบทีก็หาใหม่ได้ที่ไหนเช่นกัน
แพ๊คคู่กันไว้อ่ะดีแล้วนะคะ คนอ่านตาดำๆ ดีใจ+สบายใจ :จุ๊บๆ:หุ หุ หุ
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ
ส่วนปอ ตอนนี้อยากตีก้นปอ ไอ้เด็กซุกซนเอ้ย :z6:
-
:pighaun: สมกับที่รออ่าน ตื่นเต้นดี บางครั้งทำให้ใจหายใจควำเลย :haun4:
( :call:ขอชมที่ปอเล่นได้อาจจะเป็นเพราะตาไวอยู่แล้ว :bye2:)
:z3:ตอนหน้ามาอัพไวไวให้หายคิดถึงนะ :z13:
-
ชื่อตอนนี่ทำให้ต๊กกะใจซะกดเข้ามาอ่านแทบไม่ทัน
แต่มันคงไม่มีอะไรล่ะ...อย่าเพิ่งคิดไปไกลน๊า...แต่ถ้าไม่ไหวก็ถามตรงๆก็น่าจะดี อิอิ...เอาใจช่วยจ้า :กอด1:
ปล...วิธีลงรูปเหรอ ..อืม ตอนที่เคยลงอ่า เอารูปไปฝากในเว็บโฮสท์ พวก upic หรือ mediafile แล้วก็อป url ของรูปไว้อ่ะจ้ะ
มากด insert picture จะขึ้น [ img ]----[ /img ]แล้วก็ใส่ url ระหว่างวงเล็บ [--/img--] ค่ะลองดูน๊าา ถ้าคนอื่นมีวิธีง่ายกว่ารบกวนแนะนำด้วย แบบว่าก็อยากเห็นรูปที่มาฝากด้วย อิอิ รออ่านตอนต่อไปจ้าาาา o13
-
โหยยยย ทีค้าบบบบบ ตั้งชื่อตอนแบบนี้ มากระโดดถีบเรายังจะรู้สึกดีซะกว่่า ใจหายหมด นึกว่าทีจะเชือดปอจริงๆ
รักคือการให้ค่ะที ถ้าเราให้อภัยมัน แต่เราไม่ดูโง่ในสายตาคนอื่นก็ให้อภัยคนที่เรารักเถอะค่ะ ปอมันก็ติดทีมาเป็นปีแล้ว อย่างนี้มันคงหยุดจริงๆแล้วล่ะ นิสัยแบบปอนี่ ไม่น่าจะหยุดที่ใครแบบนี้ง่ายๆ แต่ก็มาหยุดที่ที
ปล ปอ ทำไรก็ปิดดีๆล่ะ เด๋วจะหาว่าไม่เตื่อน
-
ชื่อตอนตั้งซะตกใจเลย
ทีกับปอมีมุมโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย
อยากเห็นของฝากจากทีจัง แต่ลงรูปไม่เป็นเหมือนกันค่ะคุณLEO
:L2:
-
เห็นชื่อตอนตกใจเลยพี่ - -" ใจเสียก่อนอ่านไปเรียบร้อยแล้ว
ลืมไปได้ไงว่า พี่ก็ตั้งชื่อตอนหลอกคนอ่านมาเยอะ ยังจะไปหลงกลอีก
ดีใจนะครับพี่ยังดีกันอยู่ สู้ๆี่ (แต่บอกพี่ปอให้รู้ก็ดีว่าเรารู้ เดียวเขาจะเหลิง)
-
เล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ทำเป็นมองไม่เห็นบ้างก็ดีค่ะ
-
ลัดคิวมาอ่านเรื่องแรกเลยนะเนี่ยเพราะเห็นชื่อตอน
คุณทีขา(ลากเสียงยาว)
เล่นแบบนี้อีกแล้วนะ
o18
ฮาปอ มีการโกงไพ่ด้วย เจ้าเล่ห์ได้ใจ :laugh:
ดีใจที่คุณทีกับปอยังรักกันดีอยู่ ส่วนเรื่องถุงยางทีคุณทีสงสัย
ถ้ามันยังไม่มีอะไรแปลก แน่ชัด บางทีก็อย่าเพิ่งคิดมากให้ทุกข์ใจเลยค่ะ
ตั้งแต่ตามอ่านมาแต่แรก ยังไงก็รู้สึกว่าปอรักคุณทีมากกกกกกกกก..ก จริงๆ
ต่อให้ทำอะไรพลาดไปบ้างแต่ยังไงก็ยังรักคุณทีคนเดียวนั่นแหละ
ปอแค่น่าจะระวังตัวให้มากกว่านี้ มั้งนะ.. เราคิดแค่นั้น
รักกันนานๆนะคะ :กอด1:
-
ดีใจ ที่มันยังเป็นแบบนี้ ผมจะบ้าตาย
-
อ่านชื่อตอนแล้วเครียดไม่อยากอ่านเลย :serius2:
แต่ต้องอ่านเพื่อจะได้รู้.....
รู้ว่าคุณทีทำกันได้ลง :m16:
แต่น่ารักดีนะตอนนี้
+1 ให้เรียกขวัญให้ตัวเองค่ะ
:กอด1:
-
อ่านแล้วแปลกๆ ยังรักกันดีใช่ไหม ถ้าเปงเราก็คิดมากน่ะเรื่องถุงยาง มันจะพกไปใช้กะใคร
-
ลงรูปได้แล้วครับ ขอบคุณคุณ pajaa และ bbyuqin มากๆครับ
เส้นทางท่องเที่ยว
(http://www.uppices.com/images/12498739702299523932.jpg) (http://www.uppices.com/)
ป้ายบอกทางไปอัมพวา
(http://www.uppices.com/images/27778988841719444648.jpg) (http://www.uppices.com/)
เรือที่จะพาไป
(http://www.uppices.com/images/62140827034639072808.jpg) (http://www.uppices.com/)
ที่ฝากท้อง
-
จิ้ม
5555 ได้จิ้มกับเขาบ้าง เห็นรูปแล้วอยากไปเที่ยวกับเขาบ้าง
ปิดเทอมไอ้กระผมไม่ได้ไปไหนกับเขาบ้างเลย ไม่มีที่จะไป
ตอนนี้อ่านชื่อตอนแล้ว คิดว่าจะเลิกกันจริง 5555 ที่ไหนได้
-
:angry2: ชืื่อตอนของเค้า เจ๊บแสบดี อืม แยก แหม ๆๆ ...!!! เข้าใจเล่นเน๊...หลงกลซะงั้น
ยังดีที่ ยังเดินไปด้วยกัน................หนุกดีค่ะ ตอนใหม่รีบมานะ จะรออ่าน
การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะจ๊ะ :เฮ้อ:
-
อ่านชื่อตอนแล้วตกใจเลยค่ะ นึกในใจเลยว่า เอาแล้วไง แต่พออ่านแล้ว ก็รู้สึกดีใจด้วยที่ทั้งคู่ยังรักกันอยู่ อยากบอกคุณทีว่า อะไรที่ทำวันนี้แล้วยังมีความสุขก็ทำต่อไปเถอะค่ะ แต่ถ้าวันใดรู้สึกไม่มีความสุข ไม่รู้จะทนทำไม ก็ถอยห่างออกมาก็ได้ค่ะ คนเราต้องนึกถึงความสุขของตนเองสิคะ ถ้าเราไม่มีความสุข แล้วจะทำให้คนอื่นมีความสุขได้อย่างไร แต่ตอนนี้จากที่อ่านมาก็ยังเชื่อว่าปอยังรักคุณทีอยู่นะคะ
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าเรื่องสนุกๆ ให้รู้ :pig4:
-
เอาอีกแล้วๆๆ คุณพี่มาุมุกนี้อีกแล้วนะ รู้ไหมไอใจหายแค่ไหน เป็นห่วงจริงๆนะ(เว้ยเฮ้ย)! :m16:
เห็นชื่อตอนนี้ใจนี่ปลิวบิดเป็นวงควงสวิงหมุนเป็นเป็นสปิงไปไกล :angry2:
แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ดีแล้วล่ะ :เฮ้อ: บอกตรงๆว่าโล่งใจไปตามๆกัน ใจที่มันหมุนเป็นวงปลิวไปไกลก็แว๊บบบกลับมา ฮึฮึ~
ปอก็นะ... ไอก็ไม่รู้เหมือนกันนะพี่ว่าปอมันนอกกายจริงไหม (ส่วนใจนี่ไอว่าอยู่กับพี่ตลอดแหละ)
แต่บางทีคงต้องมองผ่านแบบที่พี่ว่าจริงๆแหละมั้ง เพราะปอมันรักพี่จริงๆนะ วางใจเถอะนะ ^^
เป็นกำลังใจให้พี่เสมอจ้าาาา :กอด1: :จุ๊บๆ:
ปล.พี่ทีจ๊ะ ไอข้องใจจริงๆนะ พี่ตอบไอหน่อยได้ไหม ทำไมปอมันถึงชอบอยากให้ตัวเองเป็น"พี่"นักอ่ะ ตอนเพื่อนพี่ทีมาชลฯครั้งนู้นก็บอกว่าเป็นพี่ ตอนพี่ไปเที่ยวระยองไม่ยอมกลับบ้านถ้าพี่ทีไม่บอกว่าปอเป็นน้อง ไอว่ามันคงบอกว่าเป็นพี่พี่ทีอีกแหง(ตอนนั้นเหมือนไม่พอใจด้วย) ส่วนกับพี่นี่ไม่ต้องบอกเลยแทบทุกโอกาส ^^
ปอลิง ไอจะจำไว้ว่าห้ามเล่นคิดเลขไวกับปอโดยเด็ดขาด (ไม่งั้นอาจหมดตัวได้) :jul3: (แต่โดนจริงๆคงขำไม่ออกอ่ะนะ)
ปอหล๋อ ไปเที่ยวกันท่าจะสนุกเนอะ อยากมีแฟนไปเที่ยวกันใกล้ไกลหน่อยแบบนี้จังน๊าาา :myeye:
-
น้องทีมุกเยอะนะค่ะ ชื่อตอน ทำเอามวลหมู่ทั้งหลายตกกาจายไปตามๆกัน o22
อยากเห็นน้องทีเต้นไก่ย่างจัง คงน่ารัก :-[
ส่วนน้องปอ กวนได้ตลอดจริงๆ :z2:
ว่าแต่ตอนทำไข่เจียวแล้วไม่ปรุงเนี่ย น้องปอเค้ากวน หรือ ซื่อล่ะนั่น :a5:
:กอด1: :L2: น้องที & น้องปอ และ Leo
-
อ่านมานานแล้วค่ะ แต่เพิ่งเข้ามาเม้น อย่าว่ากันนะ ตกใจหมดเลยนึกว่าเรื่องราวใหญ่โตซะอีก :a5:
พี่ทีสู้ๆนะค่ะ
-
สนุกมากๆๆเลยนะคับ เรื่องราวความรักของคุณพี่ที(น่าจะเป็นพี่ผม) และน้องปอ(น่าจะน้องผมนะ) ยิ่งอ่านยิ่งซึ้ง มีหลากหลายอารมณ์เลยครับ ก็ขอให้รักกันนานๆอย่างนี้ตลอดไปนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ คือตอนนี้ก็สารภาพตรงๆว่าอ่านมาได้ทั้งหมด 40 หน้าแล้ว ก็จะขอเม้นต์ในส่วนที่ผมคิด ผมมอง ในทัศนคติดของผมแล้วกันนะ อาจจะผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วย
ขอย้อนมาให้คะแนนย้อนหลังนะครับ B+ เหตุผล ผมเป็นคนแบบนี้แหละครับ ส่วนใหญ่ไม่ค่อยให้ใครเต็ม ส่วนใหญ่เต็ม 10 ให้ 9.5 ก็คือสูงสุดแล้วคับ คะแนนที่ผมให้คือคะแนนความรักความหึงหวงครับ แต่ก็จริงๆนะ ปอแสดงความรักกับพี่ทีตั้งเยอะ พี่ทีไม่ค่อยสารภาพกับปอเลย บางทีผมก็สงสารปอนะ ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดไง อาจจะเกลียดปอ แต่ผมเชียร์ปออ่ะ
ผมอยากให้พี่ทีมองข้อดีของปอเยอะๆนะครับ (เม้นละเอียดเลย ปกติผมก็ชอบอยู่สามสี่เรื่องนะ(รวมเรื่องนี้ด้วย) แต่เนื่องจากเจ้าของเรื่องไม่ได้มาอ่านเองก็เลยเม้นต์ไม่ละเอียดมาก)
ตอนประทับใจ(ปอ)
1. ปอบับรถไปหาพี่ทีถึงระยอง (ไม่แน่ใจว่าไปที่ไหน ที่ไปกับพวกพี่กบอ่ะคับ) แบบว่าอืมซึ้งดีอ่ะ แต่พี่ทีก็ได้ใจผมนะตอนที่พี่ไม่ทิ้งปอหรือบอกให้ปอกลับไปตอนที่ปอไปไม่ทันพี่ พี่ยอมเสียสละไม่ไปเที่ยว ซึ้งๆๆ
2. ปอถีบพี่กบ นั่นแสดงว่าเค้ารักพี่ทีมากไม่อยากให้ใครมาแกล้งคนที่เค้ารัก (แม้จะเป็นการกระทำที่ไม่ดีก็ตาม แต่มองในแง่ที่เค้าปกป้องพี่นะคับ)
3. แม้ว่าปอจะได้เงินเดือนไม่มากก็ตาม แต่เค้าก็มีความตั้งใจที่จะเลี้ยงคนที่เค้ารัก ซึ่งก็คือพี่ คิดดูนะเงินเดือนแค่ 4000 เองนับว่าไม่มากอะไร เลย ถ้าปอไม่รักจิงคงไม่ยอมขนาดนี้หรอก
4. แอบตามพี่ไปกรุงเทพ (ตอนที่ไปเทียววัดพระแก้ว) ยังอุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นมาอีก
5. ซื้อนาฬิกาให้พี่ (ครึ่งหนึ่งของเงินเดือนไปแล้ว) อยากรู้ว่าพี่ซื้ออะไรให้ปอบ้างหรือยัง (แบบที่มันซึ้งๆอ่ะ แบบว่าปอเปรยๆอะไรพี่ก็ซื้อมาให้ มันจะทำให้คนรับซึ้งใจสุดๆๆ)
ฯลฯ
ตอนประทับใจ (พี่ที)
1. เขียนตารางสอบให้ บันทึกเสียงให้ปออ่าน คือนอกจากพี่จะอ่านสือสอบตัวเองแล้ว ยังสละเวลามาทำให้ปออีก
2. พี่บอกรักปอ (ซึ้งอ่ะ ) เพราะพี่ไม่ค่อยได้บอกเลย พี่อย่าเก็บไว้เลยนะ พี่รู้สึกอะไรกับปอผมอยากให้พี่แสดงมันออกมาบ้างนะ ปอเค้าก็คงอยากจะเห็นพี่แสดงหรือพูดว่ารักเค้าบ่อยๆ เค้าก็คงจะมีความสุขมากๆๆ
3. ตอนเทศน์คนขายน้ำส้ม พี่คิดได้ไง เอาหลักโภชนาการมาเทียบเลย (เป็นการผสมผสานระหว่าง คณิตศาสตร์ กับ โภชนาการได้ดีมาก)
4. ชอบความคิดของพี่หลายๆอย่างที่สอนปอ
- ตอนที่บอกปอเรื่องมารยาท ตอนที่ปอไล่คนที่นั่งติดพี่ไปที่อื่นระหว่างติดฝนที่ศาลา,ตอนที่บอกปอว่าไม่ได้อยู่สองคนในโลก อยากให้เค้าทำดีกับเราก็ต้องทำดีกับเขา, บอกปอให้ตั้งใจเรียน , สอนปอเก็บเงิน , สอนให้ปอรู้จักเคารพรุ่นพี่ , ให้ปอรู้จักขอโทษ
ฯลฯ
ก็อยากให้ปอเข้าใจนะว่าพี่ทีก็รักปอมากๆเหมือนกันนะ จากที่ผมอ่านอยู่ แต่พี่ทีเค้าจะแสดงออกไม่มาก แต่หลายสิ่งหลายอย่างที่เค้าทำแม้จะไม่ได้สื่อตรงๆ แต่ก็พิสูจน์ได้ว่าเค้ารักปอมากๆๆเลยนะ อย่าทำให้พี่ทีเสียใจเรื่องเปลวอีกนะ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่อีกครั้งนะครับ รักกันนานๆๆ ไว้มีโอกาสจะมาเม้นต์ให้ใหม่คับ
ปล. ขอบคุณคุณ LEO ด้วยนะครับ ที่อุตส่าห์เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน ช่วงนี้ก็ น้ำท่วม ฝนตก หนาว season chage ยังไงก็ดูแลสุขภาพๆเยอะเลยนะครับ ทั้งพี่ที ปอ แล้วก็คุณ LEO ด้วยนะครับ
-
เป็นตอนแรกในรอบหลาย ๆ ตอน ที่อ่านแล้วไม่เครียด สบาย ๆ (แต่แอบกังวล อย่าให้ ปอ ทำอะไรหรือมีอะไรให้ทีสงสัยอีกเลย ใครรู้จักคุณปอ แอบเตือนให้หน่อยนะคะ) :เฮ้อ:
-
อยากไปบ้างจังแฮะ
-
ลืมไปแล้ว....ว่าน้องทีตั้งชื่อตอนได้ชวนเข้าใจผิดมาหลายตอนละ
เป็นความผิดเราเองที่ตกใจไปล่วงหน้า :m16: ชิส์ๆๆๆ
อยากจะงอนน้องทีจริงๆ แต่คงไม่ง้อแน่ งั้นไม่งอนละ 555++
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกได้ถึงความรักที่ปอมีต่อทีนะ มากๆด้วย
เรื่องกวนใจบางเรื่องก็ไม่ต้องไปให้ความสนใจ ลืมๆมันไปซะ
ทำเป็นมองไม่เห็นบ้าง ถ้าไม่ร้ายแรงจนเกินไป :เฮ้อ:
ยังไงก็เอาใจช่วยคู่รักที่น่ารักคู่นี้เสมอนะ
ปล. น้องปอจะเปิดคอร์สสอนโกงไพ่มั๊ย
พี่อยากเรียนไว้ไปโกงไพ่ญาติๆตอนตรุษจีนบ้างอ่ะ
หรือน้องทีเรียนไว้ แล้วมาเปิดกระทู้สอนในเล้ายิ่งดีใหญ่ :laugh:
-
บอกตามตรงเห็นหัวเรื่องแล้ว กดปิดเลยค่ะไม่กล้าอ่าน
แต่พออ่านแล้วเฮ้อ...คุณทีนะหลอกคนอ่านอีกแล้ว
ทำเอาใจหายหมด ความคิดที่ว่าปล่อยไป ไม่คิดมากมันก็ดีค่ะคุณที
แต่ถ้ายังไง ก็ลองพูดคุยกันด้วยนะคะ อยากให้รักกันนาน รักกันไปตลอด
เป็นกำลังใจให้คุณทีนะค่ะ
ปล.กด+1
-
อ่านชื่อตอนแล้วเสียวทุ๊กทีเลย .. ขอบคุณครับๆ
เดี๋ยวจะแวะมาอ่านตอนต่อไปๆ
รักกันนานๆน้าครับ คู่นี้ .. เก๊าอย๊ากให๊เก๊ย์ก๊องโย๊กๆ
-
o13 ชอบบบบบ มากฮ้ะ :'D
-
รอๆๆๆๆๆ
-
o13 เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้ว ...ชอบ...
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ปอมันกวนๆ ตลกดีเนอะ :jul3:
ดีใจที่เหตุการณ์ไม่ใช่เหมือนชื่อตอน :3123:
-
น่ารักมากๆเลยคู่นี้
อ่านแล้วอิน อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าปอคงจะรักพี่ทีมาก และพี่ทีก้อคงจะรักปอมากเหมือนกัน
สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งของความรักผมเชื่อนะครับว่ามันคือการให้อภัย
เหมือนอย่างที่พี่ทีให้อภัยปอไงครับ
ปอยังเด็ก ก้ออาจจะมีทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง แต่ผมก้อเชื่ออย่างมากเลยนะครับ
ว่าปอคงจะรักพี่ทีมากๆจริงๆ
เพราะฉะนั้นเวลาเกิดเรื่องอะไรไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเล็กน้อยขนาดไหน
ก้อขอให้พี่ทีคิดถึงสิ่งดีๆเหล่านี้เอาไว้มากๆนะครับ
ความรักกว่าจะหากันเจอว่ายากแล้ว แต่กว่าจะหาคนที่เรารักมากๆจริงๆยิ่งยากกว่า
เพราะฉะนั้นก้อขอให้พี่ทีรักกับปอและรักษาความรักนี้เอาไว้ให้นานๆนะครับ
^ ^
-
เฮ้อ! อ่านชื่อตอนแล้วแอบตกใจ อะไรกันนี่ๆๆ
อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงประโยคของหนัง ชั่วฟ้าดินสลาย
" ไม่มีความผิดใด ที่ความรักให้อภัยไม่ได้"
สิ่งที่ค้างคามันอาจจะบั่นทอนจิตใจเรา
มีอะไรก็คุยกันนะค่ะน้องที อย่าเพิ่งคิดไปเอง
ให้โอกาสปอได้อธิบายนะคะ :L1:
-
เห็นชื่อตอนแล้วใจแป้วเลยน้องที เขย่าประสาทแลหัวใจดีแท้
ไปเที่ยวมีความสุขก็ดีแล้ว
ส่วนเรื่องอื่นพี่ว่าค่อยๆดูไป แล้วก็ค่อยๆคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่าเนาะ
-
อิจฉาเด็กคู่นี้จริงๆ อิจฉาๆๆๆๆ
-
โห เล่นมุขกะชื่อตอน เล่นเอาซะหายใจ(ใจหาย)เลย
นึกว่าจะมีเรื่องกัน(อีกแล้ว)
แต่ในสุดที่(ที่สุด 55 เล่นมากไปป่าว)
ก็ยังรักกันดีเหมือนเดิมเนอะ
น่าร้ากกก... นะคู่นี้อะ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
เห็นรูปแล้วอยากไปมั่งอ่ะคุณพี่ที o13
แต่ตอนนี้มันน้ำท่วมป่าวหว่า - -
ใครตอบที
-
อ่านชื่อตอนแล้วตกใจหมดเลย
น่า.....นัก
-
อย่างอ่นไม่รู้........รู้แต่ว่า
อยากเห็นรูปปออ่ะ...มันร้ายเข้าตา น่ารักเต็มๆ
ขอให้ทั้งคู่รักกันไปนานๆโน้น เดี๋ยวจะเอาไม้เท้ากับกระบองไปฝาก คุณปู่กะคุณตา
-
ทำไมทีไม่เคลียร์กับปอล่ะมีอะไรก็พูดคุยกันดีกว่า เหมือนซุกขยะไว้ใต้พรมมากกว่าอะ ที่จริงอยากให้เคลียร์กันนะ ทำไมถึงมีแบบนี้ เพราะถ้าเป็นอย่างที่เราคิดจริง ๆ ก็จะได้เป็นการปราม ๆ ปอไปในตัวด้วย เราเชื่อนะว่าปออะ รักที รักมากด้วย แต่ด้วยความที่เค้าก็ยังเด็กวัยรุ่น อยู่ในวัยที่กลัดมัน อาจจะทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง คิดแค่ว่าหนุก ๆ มันส์ ๆ ตามประสาวัยรุ่นวัยหนุ่ม ซึ่งนิสัยปอเป็นคนที่คิดอะไรง่าย ๆ อยู่ด้วย ติดจะประมาทกับชีวิตเกินไปด้วยซ้ำ อาจจะกำลังหลงลืม ว่าในสิ่งที่ตัวเองทำถ้าเกิดทีรู้ ทีจะเสียใจมากแค่ไหน
เพราะงั้นต้องให้สติอะถ้ากำลังหลงทาง ถ้าทีปล่อยไว้มันก็เหมือนระเบิดเวลาดี ๆ นี่เอง ปอก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร ทำแบบนี้ทีจะเสียใจแค่ไหน หรือคิดว่าทีอยู่ไกลและเพราะตัวเองไม่ได้จริงจังก็คงไม่มีปัญหา
จะรอให้ปอคิดได้ ก็นะ ทีน่าจะรู้นิสัยปอดีนะ (ปอพยายามเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็หลุดนิสัยเด็กออกมาอยู่เยอะ เพราะงั้นก็เป็นหน้าที่ทีอะที่จะบอกสอนยังไง (มีแฟนหรือมีลูกวะ 555) หรือต้องทำให้ปอกลัว&เกรง(ใจ)คนรัก ถ้าจะทำอะไรนอกลู่นอกทาง ถ้าไม่อยากเสียทีไปอะ )
ถ้าทีไม่อยากเสียปอไปเราว่าน่าจะหันหน้ามาคุยกันมากกว่าที่จะซุกปัญหาไว้อะ เราไม่ได้มองว่าถ้าทีคุยเรื่องเจอถุงยางกับปอแล้วจะเป็นการไม่เชื่อใจหรือไว้ใจคนรักนะ (ถ้าคุยกันด้วยเหตุด้วยผลไม่ใช้อารมณ์) ยิ่งถ้ารักกันยิ่งต้องพูดคุยกันให้มาก ๆ อย่าให้มีอะไรค้างคาใจ ถามว่าการที่เราจะคิดจะระแวงทำให้บั่นทอนความรักของคนทั้งคู่ลดน้อยลงไปหรือเปล่าก็ไม่หนิ เหมือนกับที่ปอถามทีเรื่องแปรงสีฟัน
เราคนที่อ่านเรื่องที่ทีถ่ายทอด เรากลับรู้สึกว่า ปอรักทีมากนะเนี่ยถึงถาม
ที่กลัวอีกอย่างถ้าทีปล่อยปัญหาไว้ไม่เคลียร์ปอก็คงสติลทำแบบเดิมต่อไป เพราะคิดว่าทีไม่รู้หรอก( ถ้าหากว่าปอนอกลู่นอกทางจริง )ปัญหาก็คือไป ทำหญิงท้อง หรือเปล่า(ถ้ามีแบบนี้ "จบ"เลยนะ ต่อให้ทีและปอรักกันมากแค่ไหนก็ตาม )
ต่อให้มั่นใจว่าป้องกันทุกครั้ง แล้วจะมั่นใจฝั่งนั้นได้ไง หรือมั่นใจอารมณ์ของคนกำลังหน้ามืดได้ไง
มั่นใจเหรอว่าจะป้องกันตัวเองได้ทุกครั้ง เพราะงั้นตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมจะดีกว่านะ
เรามั่นใจว่าปอรักที รักมากด้วย เพราะงั้นการที่ทีจะพูดเคลียร์ในสิ่งที่ทีสงสัยไม่ได้ทำให้ทีเสียปอไป หรือทำให้ปอรักทีน้อยลงนะ แต่ ถ้าหากว่าปอกำลังหลงลืมไป ก็เป็นการให้สติ ปอมากกว่า
รักคือการให้อภัย เห็นด้วยค่ะ
เพราะงั้นต้องถามทีด้วยว่า ถ้าหากทีเจอแบบเดิมอีกครั้งในอนาคตทีจะทำยังไงกับปอ ให้อภัย หรือเลิกไปเลย เพราะให้เคยให้แล้ว(แบบเงียบ ๆ)
ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เหมือนเดิมค่ะ อยากให้รักกันนาน ๆ
อ่านตอนที่แล้ว เครียดนอยด์ไปเลย พอมาตอนล่าสุด ก็โดนชื่อตอนทำให้ใจหายวาบตกไปอยู่ตาตุ่ม 555 แทบไม่กล้าอ่านเลยเหอะ :z3:
-------------------
ชอบตอนล่าสุด ฮาปอมาก เซียนไพ่เลยนะเนี่ย 555
เก่งมวกกกกกกกกกกกกกกก ตาไว แอนด์ ความจำดี :laugh:
-
o22 อ่านเหมือนจะดีเลย แต่เราเครียดแฮะ ปอมันจะรู้จักจำบ้างมั้ยนะ คนเรา ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ :z6:
-
สวัสดีคับ พึ่งตามอ่านมจนจบ :a5: (ยังไม่จบนี้หว่า พึ่งตามทัน)
ชอบมากๆเลยคับ ชอบทั้งคู่เลย
หวานกันดีจังเลยอะคับ :o8:
ยังไงก็มาต่อไวไวมาม่านะค๊าฟ
เป็นกำลังใจให้ พี่ที(หรือต้นหว่าแอบเห็นว่าพิมพ์ผิด) กับน้องปอ นะค๊าฟทั้งคู่เลย
-
อืมมม เรื่องของหัวใจก็คงต้องใช้ใจคิดเท่านั้นแหละเน๊อะ ๆ
-
ก็รู้นะว่าตารางชิวีตน้องทียุ่งขนาดไหน ไม่กล้าทวงเรื่องเลยทีเดียว
แต่.... มาบอกว่าคิดถึง ปอ ทีได้ใช่ป่ะ คิดถึงมว๊ากกกกกกกค่ะ อิอิ
-
+1 เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน + คนโพสท์
ตั้งชื่อตอน ทำคนอ่านลุ้นซะเหนื่อย
-
อ่านชื่อตอนแล้วใจแป้ววว อ่ะ แต่ พออ่านเนื้อเรื่องยิ้มได้แระ แถมฮาได้อีก :z2:
เป็นกำลังใจให้ทีกะปอ อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ แล้วกันเนอะ อยากให้รักกันตลอดไปนานๆๆๆๆ :กอด1:
-
มาอัพเดตเรื่อยๆ นะครับรออยู่ๆ
-
สนุกมาก ชีวืตรักของพี่เนี่ย :laugh:
แต่แบบ พี่ก้อขู่ๆ ปอ บ้างก้อได้ วอกแวกมากๆ มันก้อเหนื่อยได้ง่ายๆนะ :angry2: ขอวีน ปอ หน่อย กร๊ากกกกกกกก :laugh: :laugh:
ไม่อยากให้เลิกกันอ่ะ เพราะคิดว่าปอรักพี่มากนะ ไม่งั้นไม่จำรายละเอียด หรือ บางสิ่งบางอย่างของพี่ได้หรอก มันดูเถื่อนๆแต่น่ารักดีค่ะ ฮ่า :-[
ดังนั้น ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมค่ะพี่ หนูเชียร์ให้พี่ เผด็จการนะ เอาให้อยู่หมัดไปเลย จะเปงกำลังใจให้ค่ะ :L1: :L1: :L2:
ปล. เซียนไพ่มีโกงกันด้วย งั้นต่อไป จะแนะนำให้ปอไปเล่นไพ่ ตอแหล แบบกินเงิน คงรวยน่าดู ฮ่าๆ ว่างๆ จะมาชวนเล่นสลาฟนะจ๊ะ กร๊ากกกกก :really2:
-
ส่วนตัวชอบที่พี่เป็นคนมีเหตุผลนะ อ่านคำบรรยายไปทำให้แอบคิดถึงตัวเองบ่อยๆ
ไม่รู้สิเนอะเป็นพวกไม่ได้เชื่อเรื่องวันเกิดเดือนเกิดเท่าไหร่ :z2:
เพราะดวงมันมาคู่กับเดา ดูดวงแต่ละทีเห็นจะมีแต่น้ำ (แถมเชื่อที่ไหรพัดลมซวยทุกที)
ปอดูเด็กอ่ะพี่ หาเรื่องให้ปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวันจริงๆ เขาเรียกไม่รักไม่ทนใช่ไหม5555+
ลงเอยกันได้พิศดารจริงๆ
มันมาแบบไม่ทันตั้งตัว :pighaun: 555+
เหตุการณ์น่าประทับไตมาก จำไปจนตายกันเลยที่เดียว
พึ่งเม้นครั้งแรกหลังอ่านจบทุกตอน ถ้าเม้นยาวนี่คงไม่ว่าเนอะ :laugh:55+
อาจารย์ด๊อกนี่แกเป็นเอามากเนอะ อย่างว่าแหละสังคมไทยมันแน่อยู่แอบเซ็งบ้างแต่ต้องยอมรับ พูดไรไม่ได้มากจริงๆ
พัดลมเหมือนต่อต้านงานรัฐไปเลยอ่า เจอแต่คนแบบนี้เยอะ เล่นเส้นสายอีก ปวดหัวโคตรเลยเรื่องนั้น
แถมคนส่วนมากไม่มองว่ามันผิดด้วยนะ o22
ทางป้าพัดลมนะอยากให้ลูกชายน่ะกลับไปทำงานที่บ้านมากๆ ถึงขั้นที่เอาข้อสอบการสอบคัดเลือกมาให้ดูเลย
มันเป็นเฉลยนะ เฉลย!!!! โอ้ แถมเห็นว่า หน่วยงานแถวบ้าน งบติดลบเรื่องจ้างลูกจ้างด้วย ลูกจ้างมีเกินกำหนดไปหลายคน แต่หัวหน้ารวยเอาๆ
พัดลมไม่รู้ว่าพี่พัดลมมันอ่านเฉลยหรือเปล่านะ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนั้น แต่ถ้าเป็นพัดลม พัดลมคงรับไม่ได้อ่ะ
มันไม่ให้เกียรติตัวเองเลย ผลสอบออกมาว่าพี่พัดลมมันได้ที่หนึ่งด้วย แต่สมัครไว้เป็นตัวสำรองเพราะมันมีงานอยู่แล้ว
โอย....นึกสภาพตัวเองตอนโดนบ้างไม่ไหวอนาคตอันไม่ใกล้ไม่ไกล :serius2:
กลับๆ เถอะพี่ พูดเรื่องนั้นแล้วปวดตับ อยากเป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ~~~ อยากบอกว่าอ่านไปยิ้มไม่หยุดจริงๆ
555+ ไม่รู้ว่าปลายทางของเรื่องราวนี้มันจะไปหยุดที่ตรงไหนแต่ก็คิดว่ามันจะต้องเป็นเรื่องที่สวยงามเรื่องนึงแน่ๆ ก็เพราะมันเป็นเรื่องที่เปิดจากความรู้สึกของอีก้อนตึกๆข้างซ้าย
ไม่ใช่สมองนี่เนอะ ปอนี่น่ารักดี ถ้าถ้าให้เก็บเอาไว้บ้างคงไม่เอา ยกให้ทีจริงๆ เพราะรักหรอกนะถึงยกให้ กร๊ากกกกกก o13
-
มารอสุดหล่ออีกรอบ ทั้งพี่ทีและคุณลีโอ
-
:pig4:Thank You :impress3:
ติดตามมานานแล้ว
อ่านไปหลายรอบแต่ไม่ได้ แสดงความเห็นสักที
ชอบบบบมากกกกกกกก :m15:
ต่อ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รออ่าน (ให้กำลังใจ) o13
-
เพิ่งเห็นว่าได้รางวัล เลยตามอ่านซะจบภายในวันเดียว (อ่านมันที่ที่ทำงานนั่นละ)
วันเวลาและสถานที่เนี่ย ไม่แน่นะ เราอาจจะเคยเจอกันก็ได้ เพราะกลางปีที่แล้วถึงกลางปีที่ผ่านมา ไปบางแสนบ่อย ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปแระ ล่าสุดไปก่อเหตุไว้ 555+
อีกเรื่องก็คงเป็นเรื่องตอนที่ปอแอบมีเล็กมีน้อยนั่นละ อยากจะบอกว่าตอนนี้เจอสถานการณ์แบบนั้นอยู่ (ถึงระดับความรุนแรงจะน้อยกว่านิดหน่อยก็เถอะ(มั๊ง)) อ่านแล้วก็ช่วยให้ปลงเรื่องของตัวเองได้เหมือนกัน
ขอบคุณนะที่ทำให้คิดถึงมุมอื่น ๆ ซึ่งอาจหลงลืมไปบ้าง
:bye2:
ปล. ถ้าจำไม่ผิด คิดว่าเคยได้อ่านตอนรับปริญญานะ แต่ลิงค์มันหายไปจากที่เซฟไว้ ก็เลยไม่ได้ตาม
ปล.2 ทีคิดอ่านได้มีระบบมาก ๆ เลยนะ ไม่แปลกหรอกที่จะทำใจเรื่องของปอได้
ปล.3 เรื่องชื่อนี่ค่อนข้างหลุดนะ
ปล.สุดท้าย ชั้นจะปอลออะไรนักหนาฟะเนี่ย
-
:impress2: ชอบจัง อิอิ
-
:impress2: :impress2: ยังน่ารักเหมือนเดิมนะครับ...คู่นี้ เป็นกำลังใจให้กับ 2 คนนะครับ ทุกคู่นั้นแหล่ะครับมันต้องเจอปัญหาแบบนี้ ขนาดคู่ชายหญิงเขายังมีปัญหาเรื่องแบบนี้เลย...แล้วคู่ชาย-ชาย มันจะเหลือเหรอ อย่างไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านอุปสรรคไปให้ได้นะครับ :bye2: :bye2:
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 46 ….เซอร์ไพรส์
บ่นนำ
จะบ่นดีไหมเนี้ย ไม่มีล่ะกัน เดี๋ยวคนอ่านจะขี้เกียจฟัง 555 มาทีไรๆก็มาบ่นให้ฟัง
โทษๆที ไม่ค่อยได้เขียนเท่าไหร่ ไม่ค่อยว่างเลย T_T เหนื่อยเหมือนกันนะ ไอ้ทีไม่ใช่คนเหล็กนะเฟ้ยยยยยย (น่านนน ว่าจะไม่บ่น)
……………………………………………………………………………………..
เข้าเรื่องๆ
เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่ได้กลับบ้าน ต่อไปนี้ผมจะขอไอ้ปอกลับอาทิตย์ละครั้ง ปกติผมจะกลับ2 วันต่ออาทิตย์ (แล้วแต่โอกาสจะสะดวก) เพราะผมเรียนเทอมนี้แล้วแทบจะอ้วกออกมาเป็นตัวหนังสือ เทอมที่แล้วฟลุ๊กๆ ได้4 มา (หมายเหตุ เพราะเรียนปรับพื้นฐานที่ได้เรียนมาแล้วครึ่งนึง และเพิ่มใหม่อีกประมาณครึ่ง พอมีพื้นฐานอยู่แล้ว ก็เลยรอดตัวมาได้) แต่เทอมนี้สิของจริง (พูดแล้วเสียวๆ) ผมมีสอบทุกวันอาทิตย์ วันเสาร์เรียนตามปกติ วันอาทิตย์เช้า 08.00-10.00 สอบข้อเขียน(ปวดมือฉิบ) 10.00-12.00 สอบปากเปล่า (เข้าห้องเย็น) บ่าย13.00-17.00 ขึ้นวอร์ด ผมจะตายแล้วววววว (แต่คิดถึงคนอ่านก็เลยแอบโดดมาเขียนเล่าเรื่อง 55…เดี๋ยวถ้าผมสอบตกมา ระวัง ระวังผมจะมาบ่นแบบยาวๆ) คุณว่าไอ้ปอมันจะเข้าใจผมไหม ถ้าผมจะพยายามอธิบายแบบนี้อย่างนุ่มนวลให้มันเข้าใจ (มันคงเข้าใจเนอะ)
หลังเลิกงานวันจันทร์ผม ทำใจนานพอสมควรโทษหาไอ้ปอ
“ปอออ วันนี้อากาศที่ชลเป็นไงบ้าง” (ถามมันก่อน ถ้ามันบอกว่าอากาศร้อนอบอ้าว ก็จะพูดวันใหม่)
“ก็ดี ไม่หนาวไม่ร้อน” ไอ้ปอตอบธรรมดา (เออ อากาศดี ถ้าจะไม่เป็นไร)
“แล้ววันนี้เหนื่อยไหม” (เป็นการเน้นอีกครั้ง ว่าอารมณ์ดีจริง)
“ก็เรื่อยๆ กูไม่เหนื่อยหรอก มึงล่ะเหนื่อยป่าว” มันตอบน้ำเสียงปกติอีกครั้ง (อืมมม คำถามจิตวิทยาน่าจะใช้ได้แล้วล่ะ)
“ก็นิดหน่อย” (เริ่มพูดให้ตัวเองน่าสงสารขึ้น เผื่อมันเห็นใจ)
“กูบอกแล้ว เรียนอย่างเดียวก็พอ ออกจากงานเหอะ” (อ้าวๆ ไงเป็นงั้นล่ะ)
“ไม่หรอกงานก็สบายดี เรียนก็โอเค แต่เดินทางมันเหนื่อยหน่อยน่ะ” (ตะลอมๆให้มันเข้าที่เข้าทาง)
“แล้วยังไง ให้เอารถไปใช้ก็ไม่เอา” ก่อนจะไปเที่ยวแหละครับที่มันเอารถพ่อมันมาให้ผมใช้ (เจริญจริงๆ)
“รถน่ะไม่อยากได้หรอก พ่อกูจะซื้อรถให้ตั้งแต่กูเรียนจบ แต่กูไม่เอาหรอก นั่งรถเมย์ไปกับเพื่อนหลายคน อบอุ่นดี555 มีคนขับรถให้ด้วย เบนซ์ 2ประตู 20 หน้าต่าง หาได้ที่ไหน”
“มึงก็พูดตลกไป แล้วจะมาบ่นทำไม”
“คืองี้ เอาตรงๆเลยนะ กูขอกลับอาทิตย์ล่ะครั้ง…..นะ”
“ไม่ได้ แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว เจอกันอาทิตย์ละไม่กี่ชั่วโมง เป็นแฟนกันห่ายังไงวะ” (โอ้ เหมือนอากาศเริ่มร้อนล่ะ อุณภูมิเริ่มสูง)
“ใจเย็นๆปอ กูไม่ใช่ออกซิเจน ขาดกูแล้วมันไม่ตายหรอก ….(ผมก็เล่าเรื่องเรียนให้มันฟัง เหมือนข้างต้นนั้นแหละ)…” ผมพูดอย่างโค-ตะ-ระ เพราะเลยนะ
“มึงอย่ามาเวอร์ กูไม่เคยเห็นใครเรียนเอาเป็นเอาตายอย่างมึงหรอก”
“จะเคยเห็นได้ไง เวลาที่มึงเรียน มึงก็ไม่ค่อยเรียน”
“ครูห่าอะไรวะ มันไม่มีอะไรทำรึไงถึงสอนได้ขนาดนั้น” (เรียกว่าอาจารย์ดีไหม เรียกครูเหมือนสมัยกูเรียนอนุบาลกับครูสมศรีเลยวะ)
“ก็มันหน้าที่เค้า เค้าเป็นอาจารย์ก็นี่แหละงานเค้า”
“ไม่ได้ มึงอย่าเอามาอ้าง ไม่ได้ก็คือไม่ได้” มันทำยังกะเป็นผู้ปกครองผมเลยเนอะ ขอซื้ออะไรสักอย่างแล้วไม่ให้
“กูไม่ได้อ้าง มึงไปถามเพื่อนร่วมห้องกูดูสิ มีทั้งหมด 5 คน”
“อย่าท้ากูนะที มึงอย่าให้กูรู้นะว่าเอาเวลาไปให้คนอื่น”
“ซะงั้น ดูกูมีเวลาว่างขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้ามีเวลาขนาดนั้นก็ดีสิ ก็จะนอนให้ลืมโลกเลย” ช่วงนี้เวลาที่มีค่ามากที่สุดคือนอนพักผ่อน ณ ตอนนี้ผมได้นอนวันละ4-5 ชั่วโมง หลายครั้งมึนๆ งงๆ สติสตังไม่ค่อยจะอยู่กับล่องกับรอย
“มึงจะพูดยังไงก็เรื่องของมึง ถ้ามึงไม่กลับภายในพรุ่งนี้ มีเรื่องแน่” (กลัวตายล่ะ)
“พูดไม่รู้เรื่องล่ะ กูก็บอกแล้วว่ากูกลับไม่ได้ กูโทรมาบอกมันยังไม่ดีอีกเหรอ”
“เหตุผลมึงมันเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น”
“แล้วจะเอายังไง” (เริ่มอารมณ์เสียแล้วสิ)
“มึงลองดูแล้วกัน ถ้ามึงไม่กลับพรุ่งนี้”
“อย่าเป็นคนไม่มีเหตุผล โตๆกันแล้ว” ผมพยายามพูดอย่างฝืนๆ จริงๆอยากจะด่ามันให้รู้แล้วรู้รอดไป
“ถ้ามึงแน่ มึงก็ลองดู”
“กูไม่กลับ ในเมื่อไม่ฟังเหตุผลกัน ก็ไม่ต้องฟัง กูก็จะไม่อดทนอีกแล้ว” ผมเริ่มขึ้นเสียง
“มึงจะพูดอะไรที” ไอ้ปอก็เริ่มอารมณ์เสียเหมือนกัน
“กูพยายามที่จะอดทน แต่เมื่อมันเกินแรงกูแล้ว กูจะทำในสิ่งที่กูอยากทำ และกูจะไม่ทำในสิ่งที่กูไม่อยากทำ”
“มึงอยากทำอะไร ไม่อยากทำอะไร มึงพูดให้มันดีๆที” ไ อ้ปอเริ่มโวยวาย(ใจเย็นๆ ไอ้ที ตอนนี้มึงกำลังโกรธ พูดไรออกไปมันจะไม่ดี) ผมหายใจเข้าลึกๆ 5 4 3 2 1…
“โทษๆปอ กูอารมณ์ไม่ค่อยดี” (อย่าเอาเรื่องเรียน ไปลงกับไอ้ปอสิที มันเป็นปัญหาของมึง มึงก็ต้องจัดการเวลาให้ได้)
“แค่นี้นะปอ อาบน้ำกินข้าว เข้านอนไวๆ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ” ผมพยายามควบคุมสติและปรับอารมณ์ตัวเองให้ลดลง กดวางสาย เข้าไปอาบน้ำให้สบายตัว กินข้าว นั่งอ่านหนังสือ สักพักมีข้อความเข้า
“ก็แค่ช่างกระจอกๆ มัวแต่เห่าหมอป.โท อนาคตไกล…หมาวัดชัดๆ” ไอ้ปอส่งมา เห็นข้อความก็เศร้านะ (ปอมึงคิดอะไรอยู่) ผมไม่ได้ตอบกลับ เดี๋ยวมันจะยาว ขออยู่นิ่งๆไปก่อน
ผมก็ได้แต่แอบโทรไปหาแป้ง(น้องไอ้ปอ) ถามว่ามันยังอยู่บ้านไหม แป้งบอกว่าอยู่ ผมก็โอเคสบายใจบ้าง
……………………………………………………………………………..
วันนี้วันอังคาร วันที่ไอ้ปอมันบอกให้ผมกลับ ถ้าไม่กลับมันขู่จะมีเรื่องด้วย เอาไงดีล่ะ ผมตัดสินใจว่าไม่กลับวันนี้ เพราะวันพฤหัส วันศุกร์ ผมจะไปเก็บcaseที่โรงพยาบาลชลบุรี ผมกะว่าจะกลับเย็นวันพุธ เช้ามาก็ไปโรงพยาบาลชลบุรี ได้อยู่ชลตั้ง2วันแหนะ แต่ผมคงไม่โทรไปบอกไอ้ปอหรอก เดี๋ยว พลอยจะทะเลาะกันป่าวๆ รอไปแล้วซื้อของไปง้อเล็กๆน้อยๆก็น่าจะหายมั้ง
…………………………………………………………………………….
วันพุธ ผมคิดทั้งวันว่าจะซื้ออะไรไปให้มันดี มันอยากได้อะไร เลิกงานเดินขึ้นรถยังคิดไม่เลิก (คิดสิที คิดๆๆๆๆๆ….สายตาเหลือบไปเห็นมอไชต์คันนึง …อย่าตกใจผมคงไม่ซื้อมอไชต์ให้มันหรอกนะ….แต่คนขี่มอไซต์ดิ โดนเลย เสื้อแจ๊คเก็ตสีดำ กางเกงดำ รู้สึกว่าจะมีฟองน้ำกันล้มที่ศอกและเข่าซื้อให้คงจะดี(แพงเกินไปป่าวที ง้อนิดเดียวเองนะ) เออนั้นสิแพงไป ก็เห็นไอ้ปอมีแล้วด้วย ประเด็นนี้เลยไม่ผ่าน
เอาใกล้เคียงล่ะกัน ผมเดินตะลอนๆ (ไอ้ทีผู้น่าสงสารแบกเป้ใบใหญ่เดินโดดเดี่ยวและเดี่ยวดายในเมืองหลวง) ผมเดินตามหาโปสเตอร์รถหาแบบสวยๆหน่อย (สวยกูแล้วไอ้ปอมันจะโอเคไหมเนี้ย) เพราะผมเคยเห็นในห้องมัน มันชอบเอาไปติดแทบจะทุกมุม ผมเลยซื้อขนาดใหญ่ ประมาณว่าติดเป็นฝาผนังห้องด้านนึงได้เลย (หลายร้อยอยู่นะ) ได้ของเสร็จผมรีบไปอนุสาวรีย์ (ปกติจะขึ้นรถทัวร์ที่เอกมัย แต่วันนี้ด่วนพิเศษเลยไปรถตู้)
ใกล้ถึงชลผมโทรหาไอ้ปอ
“หวัดดีปอ” ทักด้วยความอารมณ์ดี
“นึกว่าตายไปแล้ว” มันทักผม (ท่าจะโกรธมาก)
“ไม่ตายหรอก ยังไม่อยากเห็นคนร้องไห้หน้าโลง55”
“โทรมามีไร” (โห้ โกรธจริงเว้ยไม่เล่นด้วยเลย)
“ป่าว โทรถามเฉย ๆ อยู่บ้านเหรอ”
“อู่” ตอบห้วนๆ
“อ้าวยังไม่กลับเหรอ ทุ่มแล้วน่ะ”
“ทำโอ กลับไปก็อยู่คนเดียว”
“อะไรจะขยันขนาดนั้น”
“……………….” ไอ้ปอเงียบ
“เอาล่ะๆ ไม่กวนล่ะ ตั้งใจทำงานนะ”
“ไม่มีอะไรจะคุยกับกูเลยเหรอ”
“ก็เห็นทำงาน ก็ไม่อยากกวน แค่นี้นะ” ผมกดวางสาย เพราะรู้ที่อยู่มันแล้ว ผมจะตรงไปหามันที่อู่เลย
ที่อู่ก็เห็นคนอยู่เยอะนะ เค้าทำโอทีกัน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้ชาย ผมเที่ยวถามว่าไอ้ปออยู่ไหน จนเห็นเป้าหมาย ลักษณะที่เห็น ไอ้ปอนอนหงาย มุดเข้าไปใต้ท้องรถ เห็นแต่ขากับรองเท้าที่คุ้นตาโผล่ออกมา
ผมก้มลงจับขามัน เห็นโทรศัพท์วางข้างๆตัว
“หมาตัวไหนวะ กูไม่มีอารมณ์เล่น อย่ามากวนตีนกู” มันยกเข่าขึ้นถีบมือผมออก (เห้ย!ไอ้นี่ปกติมึงพูดยังงี้กับเพื่อนเหรอ โคตรสุภาพเลย) ผมมึนจับข้อเท้ามันอีกครั้ง
“ไอ้เหี้ย วันนี้กูอารมณ์ไม่ดี มึงอยากกลับก็กลับไปเลยไป” มันถีบมือผมอีก (มึงไม่คิดจะโผล่ออกมาดูหน่อยเหรอ) ครั้งนี้ผมนั่งลงนวดข้อเท้าให้มัน (มึงก็คงเหนื่อยเหมือนกันเนอะ)
“กวนตีนกูลงไป ใครวะ” ไอ้ปอเลื่อนตัว ถ่างขาออกมา(ที่ลองตัวมันเป็นแผ่นมีล้อเลื่อน) มันเห็นหน้าผมครั้งแรก มันตกใจ (กูไม่ใช่ผีนะเว้ย หน้าตื่นเชียว) ไอ้ปอลุกนั่ง (เอาไงล่ะกู ง้อคนไม่ค่อยเป็นซะด้วย) ผมได้แต่กัดฟัน คิดหาคำพูด
“กัดฟันทำไม กรามขึ้นหมดแหละ” ไอ้ปอเอามือทั้งสองมาลูบกรามผม “มาได้ไง” ไอ้ปอถามผมเบาๆสิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือมันอมยิ้มเล็กๆ (มึงจะโกรธกูไหมเนี้ย…กูอุส่าห์เตรียมตัวมาง้อ)
“มารถตู้” ผมก็ตอบแบบงงๆ
“ทำไมมารถตู้ล่ะ”
“จะได้มาถึงเร็วๆไง” ไอ้ปอเริ่มยิ้มมากขึ้น “ไม่โกรธกูเหรอ” ผมถามอย่างงงๆ ไอ้ปอยิ้ม
“โกรธ โกรธมากพอวางโทรศัพท์แล้วใจหาย อยากจะขว้างทิ้ง แต่พอเห็นหน้ามึงอยู่ตรงหน้า…ไม่คิดว่าจะได้เห็น มันโกรธไม่ลง กูเตรียมหน้าไม่ทัน” มันเอานิ้วโป้งลูบแก้มผม
“มารับ จะกลับบ้านยัง”
“เป็นครั้งแรกที่กูได้ยินมึงมารับกู กูตื่นเต้นจัง รอแป๊ปนึงนะ กูใกล้เสร็จแล้ว” ไอ้ปอนอนลงเหมือนเดิม เลื่อนตัวเข้าไป “นวดขาให้หน่อยดิ” มันบอกผม
“สั่งใครๆ เร็วๆเลย” ผมนั่งรอ ไอ้ปอมันก็ร้องเพลงออกมาเบาๆ
“จะมองทางซ้ายก็เข้าตา จะมองทางขวา โอ๊ะ โอ๊ย ก็โดน
อุตส่าไม่ซุก แน่ะ ยังซน มาจ้างให้ทนก็ทนไม่ไหว
ก็ถูกใจอีกแล้ว มันอดไม่ไหว ใจแตกอีกแล้ว
สกัดยังไงก็เอาไม่อยู่ ควบคุมไม่อยู่ มันอู้ฮูซะทุกราย
บาดใจอีกแล้ว มันหลบไม่พ้นใจหล่นอีกแล้ว
ขนาดไกลๆมือไม้ก็สั่น ก็มันจะละลาย ถ้าหากละอายใจ
ได้ไหมช่วยไปน่ารักไกลๆหน่อย”
(ไม่ต้องร้องกูรู้ปอ จะมองทางไหนก็เข้าตามึงไปหมดแหละปอ) ผมลุกขึ้นเดินออกไปรอข้างนอก(เพราะผมเหมือนสิ่งแปลกปลอมของที่นั้นยังไงไม่รู้) ช่วงเดินออกมาคนก็มองผมเยอะนะ (กูก็เคยมาแล้วนี่ มองไหรหนักหนา…ไม่เคยเห็นคนหล่อน่ะดิ555) ผมก็เลยทำเฉยๆ แต่กระนั้นสื่อก็ยังมองตามๆกัน ไม่แคร์สื่อไม่ได้แล้วล่ะ มันต้องมีอะไรผิดสังเกตุแน่ๆ ผมทนสื่อโจมตีไม่ไหวก็เลยต้องหลบออกไปรอหน้าอู่ ทันใดนั้นกระจกรถติดฟิล์มดำที่เอามาซ่อมมันสะท้อนใบหน้าผม เห็นใบหน้าผมที่มีรอยเปื้อนที่ปากเป็นรอยนิ้วมือ ผมเอียงดูข้างๆก็มีล่องรอยตามใบหู ทั้งสอง (รอยมือมึงเต็ม ไอ้ปอ…แกล้งกูสนุกนักใช่ไหม)
เรื่องนี้มีเหรอไอ้ที จะยอมให้มันแกล้งฝ่ายเดียว ผมยังไม่เช็ดหน้าออกหรอกเดี๋ยวมันหาว่าผมรู้ตัว ผมเอาผ้าเช็ดหน้า ป้ายฝุ่นดำๆ แล้วไปหาไอ้ปอ
“ปอ เสร็จยัง”
“ใกล้แล้วที อีกนิดเดียว 5นาที”
“เหรอ เมื่อกี้เห็นหน้ามึงเลอะ คิดขึ้นได้ว่ามีผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเลยเอามาให้เช็ด ออกมาก่อนดิ” ผมพูดไอ้ปอเลื่อนตัวออกมา
“หน้ากูเปื้อนเหรอ ตรงไหน” ไอ้ปอยิ้ม (ยิ้มไปก่อน ไอ้ลิง)
“ทำยังไงวะปอ ให้มันเลอะ ทั้งตา ทั้งแก้ม คาง” ผมทำท่าบ่น “หลับตาๆ เดี๋ยวมันเข้าตา” (น่าน ไอ้ทีทำเป็นหวังดีอีกต่างหาก)
ไอ้ปอหลับตา ได้ทีไอ้ทีละเลงทั่วใบหน้า
“ออกหมดล่ะ ทำงานต่อเหอะ 5 นาทีเร็วๆนะ” ที่เร่งไม่ใช่อยากกลับหรอก แต่อยากจะให้เพื่อนๆมันเห็นก่อนที่เค้าจะกลับบ้านก่อน ผมตรงดิ่งไปล้างหน้าตัวเอง แล้วไปรอที่รถ สักพักไอ้ปอเดินออกมา เพื่อนมันก็หัวเราะตรึม
“มึงเอาหน้าไปมุดถังสีที่ไหนมาวะ555” เพื่อนๆมันทัก
“ไร” ไอ้ปอทำงง แต่มันก็รีบเดินมาหาผม
“เอ้ยย ปอ หน้ามึงไปโดนอะไรมา”
“โดนไร” ไอ้ปอก้มส่องกระจก “โห้ ไอ้ที แสบนักนะมึง”
“555ใครเล่นก่อนวะ ไปๆ ไปรีบไปล้างหน้าออก” ไอ้ปอเดินไปล้างหน้า เดินกลับมา
“แสบจริงๆ”
“แสบไรล่ะ555”
“ทีเดี๋ยวกลับบ้านกูก่อนนะ”
“อืมได้ๆมีไรป่าว” ถามด้วยความเป็นห่วง งงๆ เพราะปกติไม่ค่อยร้องเรียกอยากลับบ้าน
“เออน่า บอกให้ไปก็ไปสิวะ”
“โห้ ขอร้องอยากให้กูกลับเป็นเพื่อน ก็พูดให้มันดีๆหน่อย ” พอไปถึงบ้านมัน ไอ้ปอเข้าไปในบ้าน แล้วออกมา ไม่เห็นมีไรเปลี่ยนแปลง
“ปอ กูให้ ผมยื่นม้วนโปร์เตอร์ให้มัน”
“อะไรอ่ะ เห็นถือมา ว่าจะถามนานล่ะแต่ลืม”
“เปิดดูเอง” ไอ้ปอคลี่ออก
“โห้ที ใหญ่เบอร์เร่อเลย แบบนี้รักตายเลย”
“รักกู รึรักรถ”
“รักทั้งสองได้ป่าว”
“เห้ย! กูน่าสงสารเนอะ เทียบกับเศษเหล็กก็ยังสู้ไม่ได้”
“ใครว่าล่ะ กูพูดเล่น ใครจะรักรถมากกว่าเมีย…ไปๆกินข้าวนอกบ้านนะ เดี๋ยวกูเลี้ยง”
“โห้อะไรเนี้ย ถูกหวยรึไง”
“ป่าวแค่อยากเลี้ยง ดูหนังด้วย”
“ผีเข้ารึป่าว ตัวร้อนไหม” ไอ้ปอพาผมไปกิน ปลาเผาริมทาง และไปดูหนังแถวบางแสน จากนั้นก็ไปนั่งเล่นที่หาด (จริงๆตามแผนปกติผมต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบอาทิตย์หน้า แต่ก็เว้นสักวัน ตามๆใจไอ้ปอหน่อย) นั่งที่หาด ไอ้ปอก็บริการอย่างดี ทั้งน้ำ หมึกย่าง ขนม (นานๆมาทีก็ดีเหมือนกัน มารับลม) เราคุยกันหลายเรื่อง จนมาถึงประโยคที่ผมอึ้ง เพราะตัวผมเองก็ลืมสนิท
“ที happy birthday” ไอ้ปอพูดมองหน้าผม
“ฮึ อะไรนะ” (วันเกิดกูเหรอ กูลืม)
“happy birthday หรือสุขสันต์วันเกิดน่ะ เข้าใจป่าว เรื่องง่ายๆก็ให้มันเข้าใจง่ายๆหน่อย”
“โห้ปอ ขอบใจ ไม่คิดว่าจะมีเซอร์ไพส์ ทั้งกินข้าวดูหนังมี happy birthday”
“น่าจะมาตั้งแตเมื่อวาน จะได้ตรงวันพอดี”
“ไม่เป็นไรวันนี้ก็ได้ กูดีใจมากๆเลยรู้ไหม”
“เหรอ กูรู้แหละว่ามึงก็พูดไปงั้นพยายามให้กูดีใจ กูจะแกล้งดีใจไปกับมึงดีไหมเนี้ย”
“เห้ย ไม่ได้แกล้ง ไม่เคยมีใครเคยทำแบบนี้ให้เลยนะ ไม่มีใครให้เคยให้ความสำคัญกับมันเลยกูไม่เคยบอกใคร บางครั้งกูเองก็มองข้าม ในเมื่อมึงทำให้วันเกิดกูมีค่า ทำไมกูจะไม่ดีใจล่ะ”
“กูขอกอดมึงได้ไหม” ผมมองไปรอบๆด้วยหางตา ไม่ค่อยมีคน อีกอย่างจะได้เป็นการขอบคุณมันด้วย
“ได้สิ” ผมโอบกอดมัน
“ขอบคุณที่อยู่ข้างๆกู” ไอ้ปอพูด
“กูดีใจเหมือนกัน ที่มึงอยู่ข้างๆกู” ผมพูดเบาๆ น้ำตาจะไหล ไอ้ปอไม่เคยพูดซึ้งขนาดนี้นี่หว่า ผมรู้สึกว่าไอ้ปอมันใส่อะไรที่คอให้ผมไม่รู้ ผมผละตัวออก มองดูแทบตกใจ
“เห้ยปอ ไม่เอา เอาเก็บไว้เหอะ” มันคือสร้อยคอทองคำหนัก1บาท
“ใส่เอาไว้ กูไม่รู้จะให้อะไรมึง มันถึงจะมีค่ากับมึง มึงก็มีหมดทุกอย่างแล้ว กูก็หาได้เท่าที่จะหาได้ ทุ่มสุดตัวเลย”
“ปอ ไม่ขนาดนี้ก็ได้ แล้วไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อ” เพราะตังค์มันทุกเดือนอยู่กับผมหมดเลย ในบัญชีมันมีเงิน7-8 หมื่นแล้วนะ ผมก็ไม่ค่อยได้ดู
“ทำโอไง มึงไม่อยู่กูก็ไม่รู้จะไปไหน ก็ทำโออยู่อู่แหละ” (อ้อ ตอนแรกผมเข้าใจว่าตังค์มันเก็บไว้กับผมหมดแล้วมันขอพ่อแม่มาใช้ ที่แท้มันก็หาเองหมด)
“โอ้โห้ ไม่เคยบอกกันเลย ยักยอกทรัพย์นี่หว่า” ผมแซวมันเล่นๆ (มึงทำให้กูรู้สึกผิดมากเลยรู้ไหม กูจะซื้อของให้มึงคอยคำนวณแต่เรื่องตังค์ แต่มึงซื้อของให้กู มึงซื้อให้ทั้งหมดที่มี) ไอ้ทีเหมือนผู้ร้ายมากเลยใช่ไหม
“ไม่ใช่นะเว้ย ก็มีติดตัวบ้างเผื่อยางรถรั่วจะทำไงล่ะ”
“มันแพงไปอยู่ดีล่ะปอ เก็บไว้เองเถอะ”
“ทีกูตั้งใจให้มึง มึงเก็บไว้นั้นแหละ” (ทุกวันนี้ก็บาทนึงก็ปาเข้าไปจะ2หมื่นอยู่แล้ว กว่าจะทำโอได้ตังค์สองหมื่นน่าจะนาน ผมสงสารมันจัง)
“ขอบใจนะ” ผมโอบกอดมันอีกครั้ง
เรานั่งคุยกันสักพัก สารพัดเรื่องตั้งแต่เจอกันโดยแบบงงๆ เรื่องฮาๆ บ้าๆ ของเรา ผมกับไอ้ปอหัวเราะดังลั่น มันเป็นอีกวันนึงที่ทำให้ผมมีความสุข วันที่ผมประทับใจไอ้ปอ เราเดินตามหาดทราย จับมือกัน เขียนทรายเล่น สลักชื่อไว้ ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้ามันรักผมแบบนี้ตลอดไปคงจะดี เพราะยังไงผมรู้ตัวเองดีว่าผมรักมันขนาดไหน เรากลับบ้านกันตี1 อาบน้ำ เข้านอน วันนี้เราเข้าใจกันมากขึ้นกว่าเดิม ไม่รู้จะขอบคุณใครที่ทำให้ผมได้รู้จักไอ้ปอ ลิงน้อยแซนซน แต่ก็ปนความน่ารักเหมือนกันนะ (ใครจะไม่ชมแฟนตัวเองเนอะ) อยู่ดึกได้เพราะพรุ่งนี้ผมก็ยังอยู่รพ.ชล ตื่นสายได้นิดหน่อย ไม่ต้องรีบกลับกรุงเทพ 555+
-
อันนี้เป็นส่วนที่ ที ฝากตอบ...ไม่รู้ว่าน้องที่ถามไปอยู่ในเล้าหรือป่าว
เอาเป็นว่าตอบโดยรวมแล้วกันน่ะครับ
........................................................................
ดีครับน้องคิดส์
โทษๆที ตอบเมล์ช้าไปหน่อย (ไม่หน่อยแล้วพี่)
พี่ก็ว่างั้นแหละ พี่ไม่ค่อยมีเวลา หวังว่าน้องคงให้อภัย 55 (ไม่รู้เอาเวลาไปทำอะไรหมดเนอะ)
รู้สึกว่าจะเป็นFC พี่ปอออกนอกหน้าเลยนะ
ไอ้คุณพี่ปอของคิดส์มันกวนteen ได้ทุกสถานการณ์แหละครับ พลอยจะทำให้คนดีๆอย่างพี่เป็นโรคประสาทไปด้วย (ฟังไม่ผิดหรอก คนดีๆอย่างพี่55..มีเน้นๆ)
ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านโดยตลอดเลย
ส่วนวิชามารสับไพ่ พี่ก็เพิ่งจะรู้จากไอ้ปอนี่แหละ (เรื่องเลวๆถามได้มันถนัดและชำนาญนัก)
เด็กช่างคนอื่นเป็นหรือป่าว พี่ก็หารู้ไม่
อยากเห็นพี่ อืมมม พี่ก็วนเวียนสิงสถิตย์แถวเอกมัยบ่อยๆ จะเป็นญาติกับคนขายตั๋ว เป็นชู้กับพนักงานขับอยู่แล้ว
อ่านแรกๆ เอ๊ะ! จดหมายส่งผิดป่าว น่าจะส่งให้พี่ปอมากกว่ามั้ง (มีประชด)
แต่อ่านไปอ่านมา ถึงพี่ที...สุดหล่อ(หรือป่าวว) อิอิ มีคำว่าหรือป่าวด้วยนะ ตามด้วยเสียงหัวเราะเล็กน้อย ถึงได้รู้ว่า อืมมม จดหมายถึงเราจริงๆ
พี่ก็สบายดีหรือป่าว ยังไม่แน่ใจ ระดับกลางๆแล้วกัน สบายดีแบบพอเพียง (อ้าวยังไง)
อยากเป็นเด็กชลเหรอ เด็กชลเค้าคัดหน้าตานะเฟ้ย หน้าตาดีๆถึงจะผ่านเกณฑ์ (แต่ทำไมตรูยังอยู่ได้วะ555) ก็ขอให้สอบผ่าน ได้เรียนในคณะที่ใช่ มหาลัยที่ชอบ ชลบุรียินดีต้อนรับ (นึกว่าตัวเองเป็นผู้ว่าฯ)
สุดท้าย
ขอบคุณครับที่อยากให้พี่เด็ก (มีบอกให้แอ๊บแบ๊วด้วย) พี่จะลองทำดู คนเห็นเค้าจะหาว่าพี่ปัญญาอ่อนรึป่าววะเนี้ย
ปล.ตั้งใจเรียนนะคร๊าบบบบบ เด็กน้อย
พี่ที
ดีๆครับ น้องน้ำ
โทษๆทีพี่ตอบช้า จดหมายที่เขียนมาหาพี่ทุกฉบับพี่ตอบหมดครับ แต่มันอาจจะช้าหน่อย ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ครับ มีเวลาว่างต่อวันประมาณ 5 ชั่วโมงได้ มันเป็นเวลานอนของพี่ พี่ก็เลยนอนให้น้ำลายยืดซะหน่อย(คนอ่านยังอุส่าห์เขียนมาหา แล้วทำไมคนเขียนจะไม่ตอบกลับล่ะเนอะ)
ก็ขอบใจครับที่ชื่นชมเรื่องพี่ ว่าแต่จะสมัครเป็นแฟนคลับ ได้ใบสมัครยัง ต้องติดรูปถ่าย แนบสำเนาทะเบียนบ้าน บัตรประจำตัวประชาชนมาด้วย (สงสัยน้ำจะไม่มี งั้น เอาบัตรต่างด้าวก็ได้ 555 น้องต่างด้าว แต่พี่น่ะต่างดาว)
เห็นปล.แล้วตกใจ เป็นคนที่มีปล.เยอะมาก
พี่ก็ดีใจหากเรื่องพี่พอจะมีประโยชน์บ้าง
อยากตอบมากกว่านี้แต่ตาเริ่มจะปิดแล้ว พี่ขอตัวนอนซักหน่อยนะครับ
ตั้งใจทำงานนะครับ
พี่ที…คนหล่อ (มีใครบ้างไม่ชมตัวเอง เนอะ น้องน้ำคนสวย(รึป่าว) เอิ๊กๆๆ)
-
อ่านตรงปอส่ง ข้อความมา :sad11: คิดเยอะไปแล้วอ่ะปอ
แต่ก็เข้าใจนะ :กอด1: รักกันรักกัน นานๆนะ
-
เห็นเพื่อน+พี่เรียนหมอก็เข้าใจพี่ทีเลยค่ะ - -'
แบบวันสอบเสร็จวันสุดท้ายเดินสวนกับพี่หมอปี3ทักเค้าว่าเพิ่งสอบเสร็จเหมือนกันเหรอเพราะเห็นใส่ชุดนิสิตอยู่ปรากฎ...'พี่เปิดเทอมแล้วครับ'
= [ ] =' เหอๆ...
ช่างเป็นคณะที่เปิดปิดได้ไม่เหมือนชาวบ้านจริงๆ
พี่ปอเองก็สุดยอด ตั้งใจทำโอเซอร์ไพร์ซพี่ที ที่หงุดหงิดกว่าปกติคงเพราะเป็นวันเกิดพี่ทีล่ะมั้งเนี่ย
ขอให้รักกันนานๆทุกอย่างผ่านไปด้วยดีนะคะ สู้ๆ!
ปล.โดยส่วนตัวหนูว่าถ้าพี่ปอส่งเมสเซจแนวประชดแบบนั้นมาอีก..น่าจะตอบกลับนะคะ เพราะเวลาคนเราทำประชดไปเพราะอยากได้ปฎิกิริยาตอบกลับให้มั่นใจว่ายังรักกันอยู่
-
พี่ปอหวานมาก
น่ารักมากมาย
พี่ทีก็น่ารักมากเหมือนกัน อิอิ^^
-
:-[ :-[ หวานซะไม่มีอ่ะคู่นี้...แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าจะเดินเคียงข้างกันไป ไม่ใช่ให้ใครเป็นผู้นำและใครเป็นผู้ตาม ถนัดคนละเรื่องก้ช่วยกันไปในสิ่งที่เราไม่ถนัด อยากให้คู่นี้ครองคู่กันไปนานๆ เท่าที่จะนานได้นะครับ ฉึก ฉึก :mc4: :mc4:
-
ดีเนอะที่เข้าใจกันได้
ปอน่ารักมากกกกกก พยายามทำโอด้วย
-
ติดตามเรื่องนี้มานาน นานๆได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยแหละ
เลยดูเหมือนเป็นคนที่คอยแอบดูปอกับทีอยู่ห่างๆ เหมือนอยู่วงนอก คอยแอบชื่นชอบและแอบชื่นชมอยู่เสมอ
แต่ก็ดีใจทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน และได้เห็นว่า สองคนนี้รักกันจริงๆ และยังอยู่ด้วยกัน ด้วยความรักความเข้าใจมาโดยตลอด
ปัจจุบันปอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะ รู้คิดรู้อะไรมากขึ้น แต่ก็ทั้งปอและทีแหละ ต่างก็มีส่วนช่วยกันปรับเปลี่ยนตัวตนของตนได้เยอะเลย
รักกันๆ ตลอดไปนะคะ ป้ายังรอชื่นชมอยู่เสมอจ้ะ
-
อ่านไป ยิ้มไปเช่นเคย
นายปอเก่งมาก ทำโอทีซื้อทองได้
+ 1 เป็นกำลังใจ และ Happy Belated Birthday นะ :L2: :L1:
-
:impress2:ตอนนี้ปอน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ทีเอาใจใส่ปอมากๆน้า
รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยยยยยย o13
-
คู่นี้น่ารักมากๆ
ถึงแม้ไม่ได้พูดกันแบบหวานๆ ออกห่ามๆ
แต่อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักของทั้งคู่เลย
รักกันตลอดไปนะคะ
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ :m2:
ดีจังเลยมีคนที่รักกันขนาดนี้อยู่บนโลก :m1:
พี่ทีก็ดูแลสุขภาพด้วยน่ะค่ะ ดูแลหัวใจของพี่ปอด้วย
:m17:
ฮิ้วววว :m23:
-
คุณปอยังดูใส่ใจและูรักคุณทีดีอยู่เลย อะไรที่คุณทีสงสัยอยู่ในใจ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะ
จะว่าไปคุณปอน่ารักแบบกวนๆดีนะ
-
ก็ยังตามอ่านอยู่ร่ำไป ตามเป็นแฟนคลับต่อไปค่ะ o13
คุณทีนี่ขยันเรียน จังเลยนะค่ะ
ไหนจะทำงาน ไหนจะเรียน ไหนจะแฟน
คงยุ่งน่าดู ยังอุส่าคิดถึงคนอ่านอีกแหนะ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่า
-
ปอน่ารัดที่สุด :กอด1:
รักกันมากๆ นะคะ
HBD ย้อนหลังค่ะที
:b:
-
อยากให้ทุกคนเป็นแบบปอจัง
หัวไว ใจกล้า หน้าหล่อ กะดอหวาน(อิอิ เดา)งานโอเค เกเรนิดนิด
พิชิตแฟนด้วยปาก หลากคารม นิยมที ฮี่..ฮี่.....ค่อยต่อนะ
-
:a: :HBD2: HBD...ย้อนหลังนะค่ะน้องที :a13: :z7: มีความสุขมากๆๆ ค่ะ:: :mc1:
โรแมน~~~~~~~~~~~ ไม่ใช่เล่นนะเนี่ย ยินดีด้วยค๊า รักก้นไปนาน ๆๆ นะค่ะ
เอาใจช่วย ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: ฉลอง ๆๆ ๆ อย่างนี้มันต้องฉลอง :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด พี่ทีตอบรับให้เป็นแฟนคลับด้วย อ๊ากกกกกกก ขอเป็นลมแป๊บนึง ค่ะ 5+
ฮ่วย...ใบสมัครอะไรจะมีเอกสารเยอะจังอ่ะ ไม่ส่งซักอย่าง ขอส่งใจไปอย่างเดียวละกันนะค่ะ ( คริ คริ)
อ่านตอนล่าสุด...ซึ้งกะพี่ปอจังอ่ะ เห็นมุมน่ารักๆ ของพี่ปอแล้ว เฮ้อ...แอบเข้าข้างพี่ปอว่า สิ่งที่พี่ทีเคยคิดคงไม่มีไร
อยากให้รักกันนานๆ ตลอดไปเลยค่ะ ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย แต่หากสุขสมหวังดั่งนิยาย ก็น่าดีใจมากๆเลยนะค่ะ
กอดพี่ที แอบกอดพี่ปอ อีกทั้งแอบกอดพี่ลีโอ แน่นๆ สู้ๆ ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวนะค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้พี่ๆ ทั้ง 3 คน นะ
ปล. พี่ทีเขียนแต่เรื่องดีๆพี่ปอ แบบนี้ แอบปันใจชอบพี่ปอขึ้นมาแล้วนะ คริ คริ เด็กน่ารักๆ แบบเนี่ย พี่ทีจะไปไหนรอดอ่ะ ชิมิ๊ๆ
-
:L1:
-
:L2:ปอน่ารักมากๆๆๆๆๆ ทีโชคดีจังเลยเจอคนน่ารักแบบปอ ถึงแม้ว่าบางทีจะอารมณ์รุนแรงไปหน่อย เม้นไม่ออกเลยอะอ่านครั้งนี้ เพราะความหวานจุกอก :L2:
-
ปอ...ทำพี่ซาบซึ้งตามไปด้วย น่ารักมากๆ อยากให้คะแนนสิบกีบ เห็นได้ชัดเจนถึงการแสดงออกว่ารักน้องทีแค่ไหน
ที...ใจเย็นมาก ทำให้ได้คิดตามว่า คนเรากว่าจะลงตัว กว่าจะรักกันต้องฝ่าฟันอะไรมากี่มากน้อย
จะมาเอาอารมณ์จากไหนๆมารวมตัวกัน แล้วใส่ไปกับอีกคนก็ไม่ควร น้องทีสุดยอดจริงๆ
ขอให้รักกันไปอย่างนี้เรื่อยๆ อยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจไปทุกวัน วันนี้อ่านแล้วซึ้งใจในความรักความเข้าใจของทั้งสองคน
ปล. น้องทีเรียนหนัก ทำงานเยอะ รักษาสุขภาพนะคะ เป็นกำลังใจให้ละกัน สู้ๆ o13
-
อะนะน้องที งานนี้ปอทุ่มสุดตัวเลยจริงๆ (ทั้งตัวและหัวใจ)
:L1:
-
รักกันนานๆน้าครับๆ
-
ข้อความของปอ มันกินใจมาก โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :a5:
เข้าใจๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
ปล. :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
มอบให้ย้อนหลัง สำหรับวันเกิดครับ
:pig4: :pig4:
-
ปอยังคงความเป็นพระเอกประเภทเถื่อนถ่อยได้แบบคงเส้นคงวา
และถูกใจคนอ่านมาก จนมีคนสมัครเป็น fc ปอหลายคนเลย
ส่วนทีก็เข้าใจนะ มีความรู้มากมีความเป็นผู้ใหญ่มากก็เลยคิดเยอะ
และระวังในทุกเรื่องทุกอย่าง มองการณ์ไกล ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดีและ
น่าชื่นชม ปอยังมีความคิดเด็ก ๆ ก็เลยอาจดูไม่จริงจังสักเท่าไหร่
แต่ก็มีความรักในตัวทีอยู่มาก และแสดงออกตามความคิดของตัวเอง
ที่คิดว่าถูกต้อง น่ารักนะ มีคนรักทำอะไรให้ขนาดนี้ก็น่าจะเพียงพอ
ขอให้รักกันนาน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :L1:
-
รอๆๆๆๆ
-
อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นคู่ที่เหมาะกันจัง คนนึงอารมณ์ร้อน ส่วนอีกคนมีเหตุผล คนนึงเครียด แต่อีกคนฮา จนอยากให้รักกันไปนานๆ เลยนะค่ะ :L2: :L1:
-
แอบอิจฉานะเนี่ย :L3:
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ขอให้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ
-
อ่านตรงข้อความของปอที่ส่งมาให้ที แล้วสะเทอนใจมากมาย
รู้สึกว่าลึกๆแล้วปอก็คงจะคิดอยู่ตลอดเวลาหากมีเรื่องใดทำให้ชีวิตประจำวันระหว่าง ทีกับปอเปลี่ยนไป
แต่เชื่อว่าทีไม่เคยคิดอย่างนั้นแน่นอน รักกันไปนานๆนะค่ะ
-
อ่านแล้วซึ้งอ่ะ ปอคงคิดมากอยู่เหมือนกันถึงส่งข้อความไปให้แบบนั้น ปอคงจะพยายามทำตัวดีๆเพื่อให้ทีภูมิใจ
ทำไมปอน่ารักแบบเน้ :-[
-
:o8: :o8: :o8:
น่ารักอ่ะ~
-
ชอบพี่ทีกะพี่ปอมากมาย
ถึงเค้าจะเจ้าชู้ไปบ้าง
แต่ก้เหี้ยแบบจริงใจจ้า
กร๊า ก กก
-
-0- แอบมี Happy Birthday :L1:
-
:z1:มาอัพต่อแล้ว :impress2:
:call:อ่านกี่ที่กี่ทีก็น่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
:-[ตอนนี้น่ารักจัง ได้ใจมากกๆๆเลยอะ :sad11:
:L1: เป้นกำลังใจให้นะ :mc4:
+1 เลย
-
1
-
:m4: น่ารักทั้งคู่..ต่างฝ่ายต่างเซอร์ไพรส์กันและกัน :m1:
-
ขอให้รัก และเข้าใจกันอย่างนี้ตลอดไปนะครับ
ปอทำอะไรผิดไปก็ให้อภัยเขานะคุณที
ปล. แล้วลืมเรื่อง Condom ไปด้วยนะครับ อย่าไปนึกถึงมัน จะทำให้เราสั่นคลอนไปป่าวๆ
-
อ้อลืมค่ะ... HBD ย้อนหลังค่ะน้องที (เมื่อคืนมัวแต่ซาบซึ้งใจ ลืมอวยพรวันเกิดซะงั้น)
ขอให้มีความสุขกับทุกๆวัน ไม่ว่าการทำงาน การเรียน และกับคนรัก ให้ได้รับสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตมากมาย
ให้ปอรักน้องทีตลอดไป เพราะพี่ก็พอสัมผัสได้ว่าน้องทีรักปอมากและอยากให้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปเช่นกัน
ปล. ปอคงคิดมากกับความแตกต่างนี้ ซึ่งก็เป็นธรรมดาของคนที่คิดว่าเค้าด้อยกว่า
น้องทีต้องให้ความมั่นใจกับปอว่าความแตกต่างเหล่านี้มันไม่ได้มีความหมายอะไรระหว่างคนสองคนที่รักกันเลย
ถ้ารักและเชื่อใจกัน ต้องแสดงออกเยอะๆนะคะุ
-
โอ๊ยยยย ตอนนี้น่ารักสุดยอดไปเลยพี่ที :m1:
พี่ทีมาเซอร์ไพรส์เค้า กลับโดนเซอร์ไพรส์กลับซะงั้น
ยุ่งจนลืมวันเกิดตัวเองเลยเหรอเนี่ย :z3: มิน่าไอ้ปอถึงหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนั้น
แอบจิตตกข้อความนิดหน่อย ส่งมาซะน่ารันทดเลยนะไอ้ปอ :sad4:
แต่ก็ลงท้ายด้วยดี
ขอHBD ย้อนหลังให้พี่ทีด้วยคน
ขอให้รักกันๆๆ เยอะๆ และตลอดไป ยิ้มเยอะๆนะพี่ที
ปล อยากให้พี่ทีบ่นยาวๆ แต่ไม่อยากให้สอบตก :laugh:
พี่ทีเก่งจะตาย ไม่ตกหรอก ฮี่ๆ
-
รักกัน รักกัน :กอด1: (กอดรวบทั้งพี่ที ทั้งปอ)
สู้ๆ นะคะพี่ที รักษาสุขภาพด้วยคร่า
ตอนใหม่นี้------------น่ารักอ่ะ (เสียงแบบโก๊ะตี๋)
-
คิดฮอต หลายๆๆๆ ครับ หายไปนาน ยุ่งกับแนวทางชีวิตตัวเอง
คิดถึง คุณทีคุณปอจัง ครับ ยังไม่ได้อ่านต่อเลยเดี๋ยวต้องขอไปอ่านต่อก่อน
คิดถึงครับคิดถึง :man1:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง ด้วยคนนะค่ะ มีความสุขมากๆนะค่ะพี่ที ขอให้ครองรักกับพี่ปอไปนานๆ ค่ะ :กอด1:
-
:m1: :m1: ปอน่ารักที่สุด แต่อย่าขี้งอนมากนะ
:b: นะค่ะพี่ที พี่ทีใจเย็นมากเลยค่ะ ดีจังจะได้ไม่ทะเลาะกันใหญ่โต ขอให้รักกันนานๆนะค่ะ
-
ไม่ได้อ่านมาซะนาน คิดถึงพี่ที กะปอจังคร๊าบบ
ว่าแต่ผมยังค้างเรื่องถุงยาง ที่ตกจากกางเกงบอลอยู่เลยอ่า
คิดๆๆๆ ยังไงก้อคิดไม่ตก เฮ้ออออ ตกลงยังไงหว่า??
ยังไงพี่ที กะ ปอก้อดูแลสุขภาพด้วยนะคร๊าบบ จุ๊ฟฟฟๆๆ
-
ตอนนี้แอบซาบซึ้ง ปอน่ารักนะ
ตั้งแต่อ่านมา นิสัยปอไม่เปลี่ยนเลย
แต่รู้สึกว่าโตขึ้น มีวุฒิภาวะมากขึ้นด้วย o13
ส่วนคุณที สุขุมเยือกเย็นน่าทึ่งเหมือนเดิม^^
รักกันนานๆนะคะ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยค่ะ
:กอด1:
-
แอบปริ้น เนื้อเรื่องล่าสุดไปอ่านมาเนื่องจากว่า
คอมส่วนตัว พาไปหาหมอรักษา
เลยต้องยืมคอมส่วนรวมมาใช้เฮ้ออ..
แต่อ่านตอนนี้แล้ว อมยิ้มเล็กๆ
กลับของขวัญที่ปอให้คุณที
มูลค่ามันมากที่ตัวเงินและมันมากจากความตั้งใจ
ที่คุณทีบอกว่า ปอให้โดยไม่ได้คำนึงถึงราคา
คงเพราะว่า คุณทีมีค่ามากกว่ามันละค่ะ
อ่านไปแล้วก็ อ๊ายย น่ารักเนอะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ
ปล.HBD คุณทีย้อนหลังด้วยคะ
-
ซาบซึ้งพี่ทีมากค่ะ งานยุ่งขนาดนี้ ยังไม่ลืมคนอ่าน
:z1: :z1:
ปอคงดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอะ มาเซอร์ไพส์แบบนี้
สู้ๆๆนะค่ะ พี่ที ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน ^^
-
น่ารักกันได้อีกคู่นี้
งัยก็ขอให้น้องทีจัดระบบชีวิตให้ลงตัวได้เร็วๆ นะ
เดี๋ยวใครบางคนจะงอลอีก :m17: เห็นตารางเวลาน้องทีแล้ว :a5:
น้องปอมีทำซึ้ง เซอร์ไพรซ์ แฟนด้วย :z2: อย่างนี้น้องทีรักสุดจายขาดดิ้นเลยเซ่ อิอิ
:HBD3: ย้อนหลังให้น้องทีด้วยคนนะ ขอให้น้องปอรัก และหลง น้องทีตลอดไปจ๊ะ
:กอด1: :L2: น้องที น้องปอ
-
HBD น้องที(ต้น) ย้อนหลังนะคร๊าบบ
-
Happy Birthday ให้คุณหมอที ย้อนหลังด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆๆ และผ่านพ้นช่วงเรียนมหาโหดได้แบบสบายๆค่ะ :L2:
อ่านตอนนี้แล้วแบบว่า ปอได้ใจแฟนๆๆไปอีกเพียบเลย....น่ารักซะไม่มี อิอิ ถึงบางทีจะดูเหมือนไม่ค่อยมีเหตุผลไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ แต่เหตุผลของปอที่มีคงคิดถึงแล้วก็รักทีมากอ่ะเนอะ.... :o8:
-
สุขสันต์วันเกิด ย้อนหลังด้วยคร้าบบบ :a13: :HBD3: :HBD1: :HBD5: :HBD2: :a: :b:
อยากจะบอกว่า ไม่เคยชอบอ่านนิยายเลย
แต่พออ่านเจอเรื่องนี้แล้วติดงอมแงม ชอบมากๆคร้าบ
จะคอยติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆนะคร้าบบบ
:o8: :o8: :o8:
-
(http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-074.gif) ย้อนหลัง ^^ ด้วยคนค่ะ :กอด1:
-
ชอบการดำเนินเรื่องนะ ทำให้คนอ่านอินตามเลย
แต่ปอนี่ น่าตีจริงๆ ทำผิด บ่อยมาก
สู้ๆนะที
-
น่ารักปนอิจฉาสุดๆ
-
โอ้ยยย ยิ้มแก้มปริ น่ารักอ่า ชอบๆๆๆ จะให้ดีกว่านี้ต้องมีเลิฟซีน โดยเฉพาะnc ฮะๆๆๆ :laugh:
คุณทีนี่ก็พูดจาทะลึ่งตึงตังเหมือนกันนะ ฮะๆๆ
คุณปอน้อยใจได้น่ารักจัง คริๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆน้าไรเตอร์ คิดถึงแล้วอ่า :กอด1:
-
Happy Birthdayน้องทีย้อนหลังค่า :L1:
ขอให้เรียนสำเร็จไวๆ การงานราบรื่น ไอ้ตัวอุปสรรคทั้งหลายก็ขอให้มันแพ้ภัยตัวเอง
ขอให้ปอรักทีคนเีดียว :กอด1: และตลอดไปด้วย
ตอนนี้ปอน่ารักมาก ทุ่มทุนสร้างหมดตัวเลยสิเนี่ย จริงใจขนาดนี้ไม่รักได้ไง ใช่ป่าวน้องที หุๆๆ
ปอเค้าเป็นคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองจริงๆ
รู้สึกอย่างไรก็แสดงออก และคงอยากให้คนที่เค้ารักแสดงออกกับเค้าเช่นกัน
น้องทีก็หวานกับปออีกนิดสิ
ยกเว้นตอนปอกวนตรีน อนุโลมให้เอาเท้ายันออกไปไกลๆได้ :laugh:
-
:HBD3: :HBD1: :a13: :HBD4:
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ตอนนี้ ปอน่ารักมาก :กอด1:
-
มารอตอนต่อไป :o8:
-
ปอไม่น่าซื้อสร้อยเลย น่าจะซื้อหวานมากกว่า มันทำให้ดูโรแมนติกขึ้นเย๊อะเลย
-
ปอน่ารักมากจริง ๆ หงะ อยากมีอย่างนี้บ้างจัง ((ฝันเพ้อไปเรียบร้อย ๕๕๕))
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลย
ขอให้มีความสุขและรักกันดูแลซึ่งกันและกัน
ตลอดไปน๊า
เหมือนคำอวยพร คู่บ่าวสาวเลยแหะ
-
รักกันๆนะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จิ้มๆ
รอจ้า^^
-
ยังแวะเวียนเข้ามาดูเรื่อยๆนะ ^^
-
ปอมันเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยเนาะ
อ่านถึงตรงนี้เข้าใจปอมันมากขึ้น ที่เรียกร้อง งอแงง๊องแง๊ง เอาแต่ใจ กับที เพราะปอมันรู้สึกหวั่นไหวกับสถานะ ความแตกต่าง อยู่แน่ๆ
น้องที ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง จะบอกรักปอมันมั่งก็ได้ อย่าเอาแต่คิดอยู่คนเดียว
แล้วปล่อยปอมันคิดเองไปเรื่อย มันกัดกร่อนเน้อ
มีไรก็คุยๆกัน
-
เมื่อไหร่พี่ทีจะมาน้อ :o12: :o12:
อ่านเรื่องของพี่ทีแล้วทำให้ผมมองดูการเรียนของตัวเอง
เฮ้อมันช่างต่างกันลิบลับ
ยังไงก็ขอให้รักกันนานๆนะคับ
เรื่องถุงยางอะพี่ทีผมคาใจมาก
:z3: :z3: :z3:
-
:t3:วันนี้เข้ามาอ่าน ยังไม่เห็นมาอัพใหม่ :seng2ped:
:z3:สงสัยงานยุ่ง ถ้ายังไงจะรอนะ :z10:
:เฮ้อ:ปล.จากแฟนพันธ์แท้เลย :bye2:
-
:n1:มารอด้วยคน เทศกาลที่ผ่านมา ไปไหนกันมาเอ่ย.. :-[
-
คิดถึง^^
-
มานานๆจิตแจ่มใส
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 47 ….วันนี้จบเหอะ ขอร้อง!
บ่นนำ
ตอนนี้ต่อจากตอนที่แล้วนะครับ (ก็ต้องต่อสิวะ ตอนที่แล้ว46 ตอนนี้47) ไม่ใช่แบบนั้น หมายถึงสถานการณ์ต่อกันเลย มันหลายสัปดาห์มาแล้วล่ะ (แหะๆ ไม่มีเวลามานั่งเขียนเลย)
เข้าเรื่อง
ผมตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม (กะว่าจะนอนให้ลืมโลกซะหน่อย) ทั้งๆที่เมื่อคืนนอนดึก กลับจากหาดก็ตี1 กว่าจะได้นอน แต่ก็ตื่นปกติเหมือนเดิม ตี4 ผมมองดูไอ้ปอ มันยังนอนแน่นิ่งอยู่เลย (ตายรึยังวะเนี้ย ตัวยิ่งซีดๆอยู่) ผมลุกเดินไปที่โต๊ะ ไอ้ปอเริ่มพลิกตัว(เออ มันยังมีชีวิตอยู่) ผมเปิดโคมไฟอ่านหนังสือ จนกระทั่ง6โมงหน่อยๆ ไอ้ปองัวเงีย
“ที” เสียงเรียกไม่เต็มเสียงเพราะไอ้ปอมันไม่อยากอ้าปาก (ขี้เกียจ ขยับปากก็ไม่ต้องพูด)
“มีไร”
“ทำไร” พูดอ้อมแอ้มๆเหมือนเดิม
“ลืมตาสิ จะได้รู้ว่าทำไร”
“ลืมไม่ขึ้น ยังเช้าอยู่เลย รีบตื่นทำไมวะ” (อ้าวกูตื่น แล้วจะเดือดร้อนแทนกูทำไมเนี้ย)
“ก็ตื่นเหมือนเดิม มันนอนไม่หลับ”
“นอนเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องหลับ มานอนให้กอดหน่อยจิ” มันพูดอมยิ้มนิดหน่อย
“เล่นด้วยแล้วทำเป็นเลียปากเลยนะ”
“ไอ้บ้า กูไม่ใช่หมา”
“อ้าว ไม่ใช่หรอกเหรอ”
“แหมะ ปากนี้ใช้ได้แต่เช้าเลย…อ่านหนังสือมากๆ เดี๋ยวก็บ้าตายหรอก”
“กูจะรอวันที่กูอ่านหนังสือจนบ้าตาย เพราะถ้ากูไม่อ่านตอนนี้ กูก็คงได้ตายก่อนที่จะได้บ้า”
“เรียนห่าอะไรวะ สอบทุกอาทิตย์ขนาดนี้”
“อย่าชวนกูคุยวะปอ ตื่นแล้วก็กรุณาเขยื้อนตัวไปอาบน้ำไป เพราะกูจะอาบหลังจากที่มึงอาบ”
“โห้! ยังเช้าอยู่เลยจะรีบไปทำไมวะ”
“มึงไม่รีบแต่กูรีบ”
“รีบมึงก็อาบก่อนดิ” (มีย้อน)
“ไอ้ปอ ถ้าไม่อาบก็หลับไปเลย กูขี้เกียจฟังมึงพูด”
“ไม่อาบ ไม่หลับ อยากคุย” มันพูดอย่างหน้ามึน
“กวนตีนแต่เช้าเลยนะ สงสัยเช้านี้อยากปากแตก กินเลือดแทนกินข้าวล่ะมั้ง”
“อยากให้อย่างอื่นแตกได้ไหม เช้าๆมามันยิ่งโด่อยู่หนิ” มันพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว
“เดินมาใกล้ๆกูหนิมา กูจะเตะให้ม้ามแตกเลย”
“555 โหดว่ะ เก่งขนาดนี้ส่งไปแข่งโอลิมปิกดีกว่ามั้ง” มันยอกย้อนผมได้ทุกสถานการณ์ ผมปิดหน้าหนังสือ เพราะรู้สึกว่าจะอ่านไม่รู้เรื่องแล้ว ไอ้เวรปอมันพล่าม ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ ได้ยินเสียงไอ้ปอเห่าหอนอยู่ข้างนอก (ร้องเพลง อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะมึง กูยิ่งเครียดอยู่) ผมเดินออกมา ไอ้ปอแก้ผ้าเหลือกางเกงในนั่งบนเตียง
“ไป ไปอาบน้ำ” ผมไล่มัน ไอ้ปอเดินมาใกล้ ก่อนที่จะ “คล๊วบบบ” ดึงผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่วิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วผมจะเหลืออะไรล่ะ “ไอ้ปอ ไอ้ๆๆ….” มันมึนจนผมไม่มีอะไรจะด่ามันแล้ว หาที่เปรียบยากเหลือเกิน
“555 ขอยืมหน่อย” เสียงล้อเลียนเล็ดลอดออกมาจาหห้องน้ำ
………………………………………………………………………………………
เราแต่งตัวเสร็จสรรพ ก็เดินลงมากินข้าวข้างล่าง พร้อมหน้าพร้อมตา ขาดแต่พี่สาวผม (มีส่วนเกินคือไอ้ปอ…แต่มันหาละอายใจไม่ ทำตัวมากกว่าลูกซะอีก)
“ปอ วันนี้ไมแต่งตัวหล่อจังลูก” แม่ผมทัก
“ไปส่งหมอน่ะแม่ เดี๋ยวหมออายคน” มันพูดแล้วยิ้มเล็กน้อย (อูยยย มีสร้างภาพด้วย กูอายเพราะมีมึงไปด้วยทุกที่แหละ)
“เอาความจริงปอ เพราะนิสัยจริงๆไม่ใช่แบบนี้” ผมพูด
“จริงนะ” ไอ้ปอตอบผม
“ไปส่งทีรึจะไปแอบมองพยาบาลสาวๆกันแน่ปอ” พ่อผมพูดขึ้น
“พ่อรู้ใจผมได้ไงเนี้ย ผมคิดไว้ตั้งนานแล้วว่าจะไม่พูด 55” ไอ้ปอตอบ (ไม่คิดจะเกรง กลัวกูเลยยยย)
“555” พ่อ แม่ผมขำเล็กๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ไอ้ปอก็ขับรถไปส่งผม มันจัดแจงให้แม่ไปทำงานกับพ่อ เอารถพ่อไป แล้วมันจะเอารถแม่ผมมาส่งผมและจะมารับไปกินข้าวเที่ยง (เออ ดูสิ มันคิดว่ามันเป็นลูกชายอีกคนไปแล้ว) เหตุผลมันบอกดีนะ มันบอกว่าเดี๋ยวผมนั่งมอไซต์จะร้อน (ไอ้ปอกูโหนรถเมย์ แอร์ธรรมชาติออกจะบ่อย) แผนการเดินทางจึงเป็นไปตามที่มันวางไว้
มันไปส่งผมถึงโรงพยาบาล แล้วก็ไปทำงาน เช้าๆโรงพยาบาลชลบุรีคนเยอะมาก มันให้ความรู้สึกเหมือน อยู่ขนส่งยังไงไม่รู้ เหมือนคนกำลังรอรถกลับต่างจังหวัด (ก็คิดได้เนอะ) ผมก็พบกับอาจารย์ประจำหวอด อาจารย์ก็พาไปดูเคส เก็บเสร็จก็ไม่มีอะไรจะทำอะไรแล้ว ก็กำหนดแค่นี้ (มาข้างนอกสบายมากเลยน่ะ แต่เหนื่อยนิดหน่อยตรงที่นั่งรถนี่แหละ…) ผมกลับมานั่งที่ห้องพักคนเดียว (แล้วจะทำอะไรต่อไปล่ะ) แผนชั่วเริ่มออก ผมก็โดดนะสิ ถามได้ ผมเขียนโน๊ตไว้บนโต๊ะ “ขออนุญาติไปธุระ 30 นาทีครับ” เผื่อมีใครเข้ามาจะได้รู้ว่าผมไม่อยู่
ผมรีบเดินข้ามสะพานลอยหน้าโรงพยาบาล นั่งรถสองแถวแดง ไปแถวตลาดผ้า ผมกะจะซื้อของขวัญให้ไอ้ปอเหมือนกัน เดินเข้าร้านทอง ซื้อสร้อยเหมือนกับที่ไอ้ปอซื้อให้ผมนั้นแหละ ลายเดียวกันเป๊ะ ผมรู้สึกว่าไอ้ปอมันให้ผมมากเกินไป ผมก็เลยซื้อคืนมันบ้างจะได้เท่าเทียมกัน
ผมกลับไปโรงพยาบาลอีกครั้ง ยังไม่เห็นใครเหมือนเดิม (รึกูน่ารังเกียจวะ ไม่มีใครเข้าใกล้เลย…ป่าวหรอก โรงพยาบาลเค้ายุ่งต่างหาก คนไข้เยอะมากกกกก) สักพักมีเสียงเปิดประตู ผมเงยหน้ามอง
“เห้ย! ไอ้ปอ มึงเข้ามาได้ไง” (ห้องนี้มันสำหรับเจ้าหน้าที่แหกตาดูบ้างไหม)
“มารับมึงไปกินข้าวเที่ยงไง”
“ไอ้บ้า ยังไม่เที่ยงเลย”
“มาเผื่อเวลาไง อีกไม่กี่นาทีเอง”
“เกือบชั่วโมงเลยนะเว้ย จะมาก็ไม่โทรมาบอกกูก่อน”
“โทรบอกมึงก็ไม่ให้กูมาสิ”
ผมออกไปข้างนอกนั่งเป็นเพื่อนไอ้ปอ จะนั่งข้างในก็เกรงใจ ผมก็ไม่ได้ทำงานที่นี้ซะด้วย ไอ้ปอมันก็บ่นเล็กน้อยที่ยังไม่ออกไปต้องมานั่งรอ ตามประสามัน มันเป็นคนที่รอไม่ค่อยได้ ผมเลยพามันเดินทั่วตึก คงจะดีกว่านั่งเฉยๆ จะออกไปตอนนี้ก็เกรงใจ ถึงจะไม่ได้ทำอะไรก็เหอะ โดดมาแล้วครั้งนึง เดินสักพักกลับมาที่เดิม เหลือเวลาอีกสักประมาณ20 นาที มีพยาบาลคนนึงมาชวนผมไปกินข้าว เค้าบอกว่า ทยอยกันไปกิน กินเสร็จก็จะได้รีบขึ้นมาเปลี่ยนให้คนอื่นไปกิน
“เชิญเลยครับพี่ ขอบคุณครับ” (รอสิไอ้ที อีก20 นาทีเอง) ผมเดินไปหาอาจารย์ ที่ห้องตรวจว่าจะชวนไปกินข้าว(ตามมารรยาท) ปรากฏว่า อาจารย์ผมไปกินแล้ว สงสัยจะรีบขึ้นมาสับเปลี่ยนคนอื่นเหมือนกันมั้ง (อ้าวแล้วกูจะอยู่ทำไงล่ะ) ผมเลยชวนไอ้ปอไปกินข้าว
“กินไรดี” ไอ้ปอถามผม
“ข้าวก็มี ก๋วยเตี๋ยวก็มี โรงอาหารอยู่หลังโรงบาล”
“ไม่เอาอ่ะ อาหารโรงบาล กูกลืนไม่ลง”
“อ้าว ไอ้นี่เรื่องมาก กินกันตายไปเหอะ คนอื่นเค้าก็ยังกินได้” ผมพูด ไอ้ปอไม่ฟัง จูงมือผมไปที่รถ แล้วพาผมไป ห้างแห่งนึงในจังหวัดชลบุรี
“กินMK ดีกว่า”
“เห้ย! ปอ มันหนักไปมั้ง” (มึงหนิใช้จ่ายฟุ่มเฟือยวะ)
“ไม่หนงไม่หนักหรอก เร็วๆกูหิวแล้ว” มันเร่งผม
เข้าไปในร้าน นั่งโต๊ะ ไอ้ปอสั่งแบบยังไม่เปิดเมนู เป็ดย่าง 1 หมูกรอบ1 เห็นมันสั่งสองจานผมก็เหงื่อตกแล้ว และก็มีอื่นๆอีกมากมาย สั่งเสร็จ (โดยที่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย)
“ปอ สั่งมากินหมดป่าว” ผมพูดเบาๆ
“สั่งมาก็ต้องกินดิ หมดไม่หมดก็ช่วยกันกิน มึงน่ะกินลงไปให้มันเยอะๆ” ในหัวพลางคิดตัวเลขไม่ต่ำกว่าพัน ผมคิดผมก็กัดริมฝีกปากไปด้วย
“ไม่ต้องคิดหรอกที กูคิดตามเป้าเรียบร้อย ตามที่มึงบอก มึงไม่อยู่กูใช้ตังค์ไม่เกินวันละร้อยนะเว้ย”
“จริงอ่ะ”
“จริง บางวันกูไม่ใช้เงินสักบาท กูห่อข้าวมากินที่อู่ด้วย ส่วนใหญ่ก็กินข้าวเช้าที่บ้าน กินข้าวเที่ยว ข้าวราดแกงก็25บาท ข้าวเย็นก็กลับไปกินที่บ้าน เห็นป่าว กูทำตามแผนมึงเลยนะ”
“โห้ปอ กูไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น กูบอกให้มึงใช้ห้ามเกินวันละร้อย ไม่ได้ให้อดขนาดนั้น”
“กูก็ไม่ได้อด กูก็เอาส่วนที่เหลือมากิน MK กับมึงนี่ไง” ในใจผมเริ่มสับสนวุ่นวาย สงสารมันอ่ะ ทำไมมันทำเพื่อผมขนาดนี้
“ทีหลังไม่ต้องหรอก กูคนธรรมดา กินได้ปกติทุกอย่าง มึงกินอะไรได้กูก็กินอันนั้นได้เหมือนกัน”
“กูก็อยากให้มึงกินดีๆ เห็นบ่นว่าเหนื่อย จะได้มีพลังไง”
“55 คิดได้นะเราอ่ะ…ของกินที่ดีที่สุดสำหรับกู คือกูกินแล้วอิ่ม แค่นั้น ก๋วยเตี๋ยวข้างทางกินแล้วอิ่ม ข้าวมันไก่กินแล้วอิ่ม ข้างราดแกงกินแล้วอิ่ม นั้นมันก็ดีสำหรับกูแล้ว”
ภายใน10นาทีของทุกอย่างก็มาวางที่หน้าเรา (อืมมม แล้วมันจะกินหมดไหมเนี้ย) ผมกับไอ้ปอกิน กิน กินและก็กิน
“เข้าห้องน้ำก่อน เป๊ป” (กินน้ำชามากไป ปวดฉี่เลย) ผมยืนเคลื่อนตัวออกจากโต๊ะ ทันใดนั้นเสียงเพลง MK ก็ดังขึ้น พนักงานในร้านก็เต้นๆ สเต๊ป MK นั้นแหละ
“อ้าวๆ จะเต้นกับเค้ารึไง” ไอ้ปอทักซะสียงดัง พนักงานเค้าก็มองผมแบบขำๆ (ไอ้บ้าปอ มึงจะพูดทำไม กูอายยยย) เพราะการเต้นกะการร้องเพลงเป็นสิ่งที่ผมไม่ถนัดอย่างที่สุด แล้วมายืนช่วงเค้าเต้นกันทุกคนก็มองสิ
“ได้นะปอ อย่าดูถูกกู” (ท้าแบบนี้มีเหรอไอ้ทีจะทำไม่ได้) พูดด้วยความอาย
“เอาสิ อยากดู” ไอ้ปอพูดยิ้มๆ มันคงคิดว่าผมไม่กล้า (ท้าต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้ หลับตาเต้นก็ได้วะ) ผมดูคนข้างๆแล้วทำตาม เป็นการโชว์ของแปลกไปเลย ทั้งพนักงานที่เต้นด้วยกัน ทั้งคนในร้านมอง (ไอ้ตัวแปลกประหลาดที่ไหนมาเต้น 555)ตลกตัวเองเหมือนกัน เชื่อไหมผมเต้นตามเค้าจนจบเพลง พอเพลงจบ ทุกคนปรบมือให้ผม ผมโค้งคำนับ (ยังกะเปิดฟอร์เต้นลีลาศในโรงแรมหรู) ไอ้ปอหัวเราะลั่น (คงไม่คิดล่ะสิว่ากูจะกล้าทำ) ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำ พลางคิดขณะที่ฉี่(กูก็ทำไปได้) ผมกลับเข้ามามานั่งโต๊ะอีกครั้ง
“โหดว่ะที กูไม่คิดว่ามึงจะกล้าเต้น”
“มีไรอีกไหมล่ะที่กูไม่กล้าทำ” (น่านนนเมื่อกี้อายแทบตาย มันผ่านมาแล้วก็มาโม้กับมันได้)
“555 กูไม่เคยเห็น” ระหว่างที่คุยกัน ก็มีพนักงานคนนึงเดินมาที่โต๊ะผม เป็นผู้จัดการสาขา เอาบัตรส่วนลด5% มาให้ (ในฐานที่ผมหน้าด้านกล้าเต้น)
“เห็นไหม กูมีประโยชน์อยู่นะ” เราก็กินไปเรื่อยๆ ผมก็หาจังหวะพูดจะให้สร้อยมันยังไม่ได้เลย มันพูดตลอดเลย (เปิดช่องว่างให้กูหน่อย)
“ปอ หยุดพูด หยุดถามกูก่อน1นาที กูมีไรจะให้” ผมเอาสร้อยออกมา
“เห้ยที ไม่เอา กูซื้อให้มึงไม่ได้หวังให้มึงซื้อให้กู”
“มึงไม่ได้หวังแต่กูอยากซื้อให้”
“ไม่เอาหรอก งั้นมันก็เหมือนซื้อมาสลับกันเฉยๆ กูซื้อให้มึงเพราะมันเป็นวันสำคัญของมึง”
“ปอ กูไม่ค่อยได้ให้อะไรมึงเลย มีแต่มึงให้กูมาตลอด กูก็ไม่ได้คิดอะไร ที่กูให้มันไม่ใช่โอกาสอะไรหรอก แค่กูอยากใส่คู่กับมึง อยากใส่อะไรที่มันเหมือนกันกับมึง แบบเดียวกัน จะใส่ให้กูดีใจหน่อยได้ไหม” ผมพูดไอ้ปอ ยิ้ม
“มึงพูดให้กูดีใจอีกแล้ววะ ชอบทำให้กูรักอยู่เรื่อยเลย55” (ปอเอ้ย เอาอะไรกับคำพูดกู หุหุ)
“อ่ะ” ผมยื่นให้มัน
“แบบเดียวกันเลยหนิหว่า”
“เออดิ กูหาตั้งสองร้าน” เป็นลักษณะโซ่แหละครับ ก็มันชอบใส่แบบนี้ มันก็เลยซื้อให้ผมแบบนี้มั้ง ผมก็ต้องซื้อให้มันแบบนี้เหมือนกัน
“ใส่ให้หน่อยดิ กูจะไม่ถอดออกเลย” (เอาวะ เอาใจมันหน่อย)
“ก้มหัวมา” ผมใส่ให้มัน กำลังมองบีบตะขอ ไอ้ปอเอามือมาจับหน้าผม
“ทำตัวน่ารักซะกูหลงเลยนะ” (กูก็อายนะเว้ย มันระยะปะชิดเกินไป)
“เสร็จแล้ว” ผมผละหน้าออกห่าง
“เหมือนอาเสี่ยเลยวะ555 เฮียปอ”
หลังจากกินเสร็จมันก็มาส่งผมที่เดิม
“เลิกกี่โมง” ไอ้ปอถาม
“สี่โมง”
“เดี๋ยวมารับ”
“อย่ามาก่อนเวลานะ” ผมย้ำ กลัวมันมาก่อนเวลาอีก ขี้เกียจพามันเดิน
ช่วงบ่ายแทบไม่มีอะไรเลย คนไข้ก็ไม่ค่อยมี ส่วนใหญ่ก็จะนัดมาเช้าหมด บ่ายมีแต่หมอประจำคลินิก กะฉุกเฉิน ผมก็เหมือนเดิม นั่งอยู่ในห้องอ่านหนังสือเฉยๆ
“…(ที)…กลับเลยก็ได้นะ เก็บเคสเสร็จแล้วหนิ เข้ากรุงเทพจะได้ไม่เย็น” อาจารย์เอ่ยปากไล่ 55 (คงไม่รู้สิว่าผมอยู่ชล)
“ไม่เป็นไรครับอาจารย์ ยังไม่ถึงเวลา” ผมตอบยิ้มๆ (ตามมารรยาท แต่อยากกลับ)
“กลับเหอะบ้านไกล ผมไม่รายงานว่า..(ที)...กลับก่อนหรอก ทีหลังได้เคสเสร็จแล้วก็กลับได้เลยนะ” (อ้าว อาจารย์อย่าชี้โพรงให้กระรอกสิ ผมเก็บเสร็จตั้งแต่10โมงเลยนะ)
“เกรงใจจังครับ” พูดแนวนี้แสดงว่าไอ้ทีจะไปใช่ไหม (ใช่)
“ไม่ต้องเกรงใจ ผมอนุญาติ”
“ขอบคุณครับ เจอกันพรุ่งนี้นะครับอาจารย์” ผมกล่าวลาอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะเดินออกจากห้องอย่างช้าๆ(เสมือนว่าไม่อยากกลับ) ลับหลังห้อง วิ่งเลยครับ (555 อยากมีเวลาพักกับเค้าเหมือนกันนะโว้ยยยย) เพิ่งจะบ่ายโมงครึ่งเอง โทรหาไอ้ปอดีกว่าจะได้ไม่ต้องไปรับ
“เฮีย ไม่ต้องมารับแล้วนะ จะนั่งรถกลับ เลิกงานแล้ว” ผมแซวอาเสี่ย
“อ้าวไหนบอกว่าสี่โมง”
“ก็อาจารย์บอกว่าไม่มีไรแล้ว ให้กลับได้เลย”
“อยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวไปรับ”
“ไม่ต้องมา ทำงานเหอะ โทรมาบอกเฉยๆ”
“อย่าเรื่องมาก อยู่ตรงนั้น ห้ามไปไหน” (โอ้ยยย กูไม่น่าโทรบอกมันเลย น่าจะให้ถึงบ้านก่อน)
“เออๆ โดนไล่ออกอย่ามาโทษกูแล้วกัน” (เจ้านายไอ้ปอทำไมใจดีจังวะ เป็นกูไล่มึงออกนานแล้วล่ะ)
ผมนั่งรอมันตรงทางเข้าตึกแรก นั่งไปนั่งมาคนข้างๆชวนผมคุย (ตามนิสัยคนไทยไปไหนก็เป็นมิตร) เป็นวัยรุ่นผู้ชาย (ประเด็นนี่แหละเป็นหลักที่ไอ้ทีอยากคุย55) เค้าพาแฟนมาเข้าเฝือก กระดูกหัก (เออ คนนี้ก็คุยดีเว้ย) อายุน่าจะน้อยกว่าผม ไม่งั้นก็ใกล้เคียงกัน คุยได้สักพัก ผมเห็นไอ้ปอเดินมาลิ่วๆตรงดิ่งมา ผมเลยเงียบทำเฉยๆ เดี๋ยวเป็นประเด็นร้อนอีก
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ที่อื่นมีให้นั่งเยอะแยะ ไปกลับ” (น่านนนน มาก็มาหัวฟัดหัวเวี่ยงใส่กู) มันดึงแขนผมลุกขึ้น
“นั่งตั้งแต่ยังไม่มีใครนั่งเลยนะ” ผมพูดระหว่างเดิน
“แล้วมึงคุยไรกัน พอกูเห็นแล้วก็ทำหยุดพูด” (สายตายาวเกินไปแล้วไอ้ปอ)
“ป่าวหนิ ก็คุยปกติ คิดมากทำไมวะ กูเห็นมึงทำงานที่อู่กะเพื่อนผู้ชายทั้งฝูง กูยังไม่เห็นว่าไรมึงเลย”
“ก็มันมีแต่เพื่อนกู มึงก็รู้จัก แต่มึงอ่ะรู้จักมันเหรอถึงไปคุยกับมัน” (ไม่คุยแล้วจะรู้จักกันไง)
“ไม่รู้จัก”
“แล้วเสือกไปคุยกับมันทำไม”
“เออๆ กูผิดเอง ไปคุยกับคนแปลกหน้า ชาตินี้กูกับมึงก็คงไปอยู่โน้นแหละทะเลทรายสฮารา มีแต่กูกับมึง วันๆไม่ต้องเจอใคร”
“อืมมมมม ดี” (ไอ้นี้ไม่สำนึกกูประชด) ทะเลาะกันจนมาถึงรถ
“ไปไหนกันดี” ไอ้ปอถาม
“กลับบ้าน” ผมตอบห้วนๆ
“ไป …ไปนั่งรถเล่นดีไหม” ไอ้ปอพูดแล้วทำหน้าทำตาชื่นมื่น
“ไปส่งกูที่บ้าน แล้วมึงก็กลับไปทำงาน” (ต้องให้ย้ำ)
“กูลา บ่ายนี้กับพรุ่งนี้ทั้งวัน”
“ไอ้บ้า การลาแต่ละครั้งของมึงไร้สาระมากเลยวะ”
“ไร้สาระไร แฟนมาทั้งที ใครบอกว่าไร้สาระ” ยิ้มมุมปาก
“กลับบ้าน กูร้อน อยากอาบน้ำ มีเวลาพักก็ขอนอนสักชั่วโมงหน่อย”
“เออๆ กลับก็กลับ”
ถึงบ้าน ผมอาบน้ำเสร็จ ล้มตัวลงนอน ก็เห็นไอ้ปออาบน้ำเหมือนกัน
“อย่าบอกนะมึงจะนอนเหมือนกัน”
“เออสิ มึงจะให้กูบ้านั่งพูดคนเดียวรึไง”
“กลางคืนก็นอนเต็มเหยียด กลางวันก็นอน กูว่าไม่ใช่คนแล้วมั้ง จะออกขนเป็นลิงแล้ว”
“ไม่อยากให้กูนอน มึงก็นั่งคุยกับกูสิ”
“ไม่เอาอ่ะ กูขอนอน สักชั่วโมงก็ยังดี” ผมกำลังเคลิ้มๆ ได้ยินเสียงแผ่วเบาผ่ารูหู
“ไอ้ทีขี้เซา ๆ” เสียงไอ้ปอกระซิบข้างหูผมนั่นเอง ผมผลักหน้ามันลงกับหมอน
“ไอ้ทีขี้เซา ๆ” เสียงมาอีกครั้ง ผมหรี่ลืมตา
“ไอ้ปอ มึงไม่ง่วงนอนแล้วจะกวนกูทำไม”
“ก็กูนอนไม่หลับ ไม่เคยนอนกลางวัน” (แล้วมันความผิดกูเหรอที่มึงนอนไม่หลับ)
“ไม่หลับก็ลงไปคุยกับเจ้าทองแท้ไป (หมาที่บ้าน)”
“ไม่เอา อยากคุยกับมึง”
“ไอ้ปอ กูจะนอน” ผมนอนตะแคง เอาหมอนปิดหูไว้
“ก็กูนอนไม่หลับอ่ะ” (แล้วกูบังคับให้มึงนอนเหรอ) มันนอนดิ้นไปดิ้นมา เตียงก็มีอยู่แค่นั้น มันก็โดนตัวผมตลอด (โอ้ยยยย กู เวลาสวรรค์ของกู กลับกลายมาเป็นเวลานรก) ผมยกตีนยันมันลงจากเตียง
“อุ๊บบบ” เสียงตัวมันสัมผัสพื้น
“อ้าว นึกว่านอนแล้ว ยังไม่นอนนี่หว่า” ดูมันทักผม ผมต้องลุกขึ้นมานั่ง
“จะให้นอนได้ไง ในเมื่อมีหมามานอนเกาหมัดอยู่ข้างๆกู”
“ไอ้ทองแท้เหรอ ไม่นี่กูไม่เห็นมันขึ้นมาเลย” มันพูดแล้วยิ้มเหมือนไม่ใช่ความผิดตัวเอง
“หมาปอ…ชัดไหม”
“อ้าวเหรอ เออๆนอนๆ กูไม่ดิ้นแล้ว” (ช้าไปแล้วล่ะ กูตาสว่างแล้ว) ผมเดินเข้าห้องน้ำล้างหน้า บ้วนปาก มานั่งโต๊ะ อ่านหนังสือ
“วันๆไม่ทำอะไร เห็นมาทีไร ก็มุดหัวอยู่กับหนังสือ” มันนอนบ่นบนที่นอน ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร
“เห้ยๆๆๆ” มันเรียกผม ผมหันไปมองด้วยสีหน้าที่ว่า (มึงจะกวนตีนกูไปถึงไหนนนนนนน)
“ป่าวไม่มีอะไร” มันพูด ดูความหน้ามึนของมันแล้วกัน หลังจากนั้นไม่กี่นาที เก้าอี้ผมก็สั่น ผมหันไปมองไอ้ปอมันเลื่อนตัวมาที่ปลายเตียง เอาตีนมาเหยียบเก้าอี้ผม แล้วเขย่า
“ปอ กูไหว้ล่ะ นอนอยู่เฉยๆเถอะ” พูดด่าก็แล้ว ลองอ้อนวอนมันดู เผื่อได้ผล
“ก็กูอยากคุยกับมึง” มันพูดพร้อมทำหน้าละห้อย
“เดี๋ยวนะ ตอนเย็นหลังสี่โมงครึ่งแล้วกัน กูจะคุยกับมึงเต็มที่เลยดีไหม กูขอเวลา2ชั่วโมงอ่านหนังสือเงียบๆ ได้ไหม”
“โห้ไรวะ มาแบ่งเวลาให้กูคุยด้วย ครั้งต่อไปกูไม่นัดเวลาล่วงหน้าคุยกับมึงเลยเหรอ” (โห้ ประชดได้โล่เลย)
“เอาน่า อีก2ชั่วโมงนะ เราค่อยคุยกัน”
“เออ ให้มันได้ยังงี้สิวะ …มีเมียเป็นด๊อกเตอร์ต้องทำใจ …ใครบอกให้ไปชอบมัน” มันบ่น (เออแล้วแต่มึงจะบ่น ทำตัวเงียบๆแล้วกัน) มันก็ง๊องแง๊ๆ อยู่แถวๆผมนั้นแหละ จนเสียงเงียบลง ผมมองไปอีกที มันนอนหลับคว่ำหน้าอยู่กับพื้น (เตะสักทีดีไหม ไอ้ตัวยุ่ง กว่ามึงจะนอนได้ กระนั้นมาบอกว่านอนไม่หลับไม่เคยนอนกลางวัน)
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“ครับพ่อ” พ่อผมโทรมา ก็เลยได้รู้ว่า เย็นนี้พ่อกับแม่กลับดึก จะไปงานศพพ่อเพื่อน ที่พนัสนิคม คุยโทรศัพท์เสร็จหันไปมองไอ้ปอเห็นมันนั่งชันเข่า มือเท้าไปข้างหลัง สลึมสลือ
“เย็นนี้เราหากินกันเองแล้วล่ะปอ พ่อกับแม่ไปงานศพ”
“ไม่ปลุกกูวะ” มันพูดเบาๆ (ปลุกให้มึงมากวนกูน่ะสิ)
“เห็นนอนแทบไม่อยากตื่น ก็เลยไม่ได้ปลุก”
“บ้าสิ กูยังไม่อยากตายนะเว้ย” ไอ้ปอเดินไปล้างหน้า
“วันนี้กูทำกับข้าวกินเองดีกว่า” ผมพูด
“ทำเป็นด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นทำ”
“อ้าวไม่เป็นก็หัดสิวะ คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกทั้งนั้นแหละ…กินไรว่ามา”
“ไข่เจียว” ไอ้ปอตอบ
“โห้ ดูถูกฝีมือกูไปแล้ว น้ำพริกกะปิ ปลาทู กะไข่เจียวด้วยเลยอ่ะ”
“โม้วะ”
“จริ๊งงง”
ใครจะไปเชื่อผมกับไอ้ปอไปเดินจ่ายตลาดซื้อของมาทำกับข้าว ตลกตัวเองเหมือนกัน คิดจะทำกับข้าว แต่ผมก็ทำได้นะ เอาปลาทูลงไปทอดๆๆๆ เอาพริก กะปิ มะนาว หัวหอม ตำๆๆๆรวมกันปรุงรส ไข่ก็ตีๆๆๆเอาลงกระทะน้ำมันร้อนๆ ไอ้ปอเป็นลูกมือผมเองมันล้างผัก หั่นผัก ในที่สุดก็ออกมาอย่างน่ากินเลยล่ะ กับข้าววางบนโต๊ะพร้อมกิน ข้าวเราซื้อข้าวที่หุงมาแล้วจากตลาด เพราะเราเกรงว่าหุงเองจะไม่ป็นการดี ครั้งที่แล้วก็ยังกะข้าวต้มผมนั่งยิ้มให้กับข้าวที่อยู่ตรงหน้าอย่างภูมิใจ
“เออ นั่งยิ้มอยู่นั้นแหละ อิ่มทิพย์แล้วมั้ง” (ไอ้ปอ ไอ้บ้าทำลายความสุขกู กูอุส่าห์ทำ) ไอ้ปอเทข้าวใส่จานวางลงต่อหน้าผม
“อ้าวกินๆๆ มื้อนี้เต็มที่” ผมบอกไอ้ปอ ไอ้ปอแกะปลาทูใส่จานผม และจานตัวเองตักน้ำพริกกะปิราดแล้วเอาเข้าปาก ผมเห็นมันเคี้ยวอยู่นาน
“มันเป็นยังไง” ผมถาม
“กูว่า ไปซื้อปลาหมึกมาย่างกินดีกว่า”
“ทำไมอ่ะ”
“มันเหมือนน้ำจิ้มซีฟู๊ดมากกว่า มันเปรี้ยวมากกกกกก เผ็ดมากกกกกกก เค็มปะแล่มๆอีกต่างหาก”
“555 เหรอ ไม่มีความอร่อยเลยเหรอ กินแต่ปลาทูกะไข่เจียวแล้วกัน” เออมื้อนั้นก็ได้กินแค่นั้นก็อร่อยดีนะ ปลาทูน่ะ (ก็มันเป็นอย่างเดียวที่ไม่ต้องปรุงนี่หว่า)
หลังจากกินข้าวเสร็จ คืนนั้นทั้งคืนผมแทบไม่ได้นอน (ไม่ต้องคิดลึกหรอกนะ) หลังจากที่เราเอากันเสร็จ (อ้าวไอ้ทีแล้วมึงจะบอกเค้าหาพระแสงอารายยยยยยยยยยวะ) ถึงเวลานอนของผม มันกลับไม่นอน กวนผมเหมือนเดิมเด๊ะ เหมือนก่อนที่จะนอนกลางวัน (ไอ้ปอมึงไม่ง่วง…แต่กูง่วงงงงงงง)
“ขอร้องล่ะวันนี้จบแค่นี้เหอะ หยุดกวนส้นตีนกูสักนาทีนะ พรุ่งนี้ค่อยกวนกูต่อก็ได้” ผมจนได้เอ่ยถ่อยคำอ้อนวอน (โอ้ยยย…กลับบ้านแต่ละทีประสาทจะเสีย) ในที่สุดผมก็ต้องนอนคุยกันกับมันจนดึกดื่น ใครว่างๆ ก็ชวนมันไปคุยด้วยหน่อย คุยแค่นั้นนะเฟ้ยยยยย แต่ระวังอาจจะไม่ได้นอน
ปล.ใครพลาดไม่ได้ดูกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ สามารถมาดูกีฬาแห่งชาติ ชลบุรีเกมส์ได้ ยิ่งใหญ่พอกัน55 เห็นเอามัสคอร์ดปลาฉลามมาวางทุกแยก ท่าจะใหญ่จริง (เกี่ยวกับเนื้อเรื่องมากกกกกก) แค่ช่วยประชาสัมพันธ์เป็นพลเมืองชลบุรีที่ดีเฉยๆ
-
ดีคราบพี่...ผมชื่อชัดคราบ.....ผมอ่านเรื่องของพี่มาหลายวันแล้ว...แบบโดนใจครับ....ผมพึ่งอ่านถึงตอนล่าสุดคราบ.....เรื่องจริงใช่ไม่พี่.....555+...ก็เห็นพี่ตอบว่าอยู่แถมเอกมัย....555+....พี่ยังรักกันอยู่ใช่มัย...555+...กูถามอะไรเนี้ย...ยุ่งเรื่องชาวบ้านเขา....ทำไม่ต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ....คนเรา....รักกัน...แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเนี้ย....มันทรมานว่าไหมพี่....
ผมละอยากเห็นคนรักกัน....อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข...แต่ทำไมมันมีแต่เรื่องเนอะ...พี่ว่าไหม....ผมละเห็นใจพี่ๆทั้งสองคนมากเลยนะ...ยิ่งตอนแรกๆที่ตอนปอกินเหล้าทั้งอาทิตย์...ไม่รู้ว่าปอเป็นพี่หรือเป็นน้องผมก็ไม่รู้...ผมอายุ 20 คราบ...ถ้าเรียกผิดก็ขอโทษด้วยนะคราบ...ที่ทะเลาะกันอะพี่...ถ้าเป็นผมผมก็โกรธเหมือนกันแหละ...ที่แฟนตัวเองไปมีอะไรกับคนอื่น...แต่ผมชอบพี่ตรงที่ว่า...พี่ไม่คิดมาก...แถมไม่ว่าไรปอมันด้วย...ถ้าเป็นผมผมก็คิดเหมือนกัน...เพราะอนาคตข้างหน้าเรายังไม่รู้...นี้เนอะ....แต่สุดท้ายพวกพี่ก็ดีกันได้...ผมละดีใจ....นึกว่าพวกพี่จะเลิกกันจริงๆสะแล้ว...ผมเศร้ามากเลยนะตอนนั้นอะ...กะว่าจะไม่อ่านต่อ...แต่สุดท้ายก็อ่าน...555+...ทำงัยได้...อินไปหน่อย...เอิ๊กๆ..งัยก็สู้ๆนะพี่....รักกันให้มากๆ...มีอะไรก็พูดกันดีๆ....อย่าต้องมีใครต้องเจ็บเลย....นะครับ....งัยผมก็เป็นกำลังใจให้นะ... :bye2: :L2: :กอด1:
-
โอ้ยยยยยยยยยย ปอน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก จริงๆ นะ ปอรักพี่ทีจังเลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดด
-
โหยยยยยยยยยยยยยยย ที่ 3 อ่ะ
ปอน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่ฉุด ๆ ๆ
รักกันนาน ๆ นะจ่ะ
ไม่มีรัยจะเม้นแล้ว อ่านทีรัยก็มีรอยยิ้มทุกที o13
-
พี่ทีเอาอีกแล้วนะ
ตั้งชื่อตอนเอาซะใจหาย
นึกว่าจะ...กันจริงๆ
โธ่
แต่พี่ปอกับพี่ทีน่ารักมากมายอ่า
ชอบขอให้รักกันนานนะ
-
ตั้งชื่อตอนน่ากลัวววว :a5:
ปอกวนมากอะแต่ก้อน่ารักก สมกะทีแล้วแหละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2: o13
-
ชื่อตอนเหมือนทะเลาะกันเลยอ่ะ - -
ตั้งชื่อแต่ละตอนนี่ใจหายใจคว่ำหมด
-
:L1:
-
ปอนี่พลังงานเยอะมากมายสุดๆอ่ะ
แต่ที่เค้าพลังงานเยอะ เพราะแรงคิดถึงมันเยอะอ่ะแหล่ะ กว่าคุณทีจะกลับมาครั้งนึง เสี่ยปอเราก็ตั้งหน้าตั้งตาคอยเน้อ...รักกัน รักกัน..
ปล.คุณทีดูแลตัวเองด้วย...อ่านหนังสือขนาดนั้น พักบ้างไรบ้าง...(อันนี้เข้าข้างเสี่ยปอเต็มที่ คริคริ)
-
พี่ที! o18 รู้ไหมว่าชื่อเรื่องของพี่กับคำที่พี่เกริ่นทำไอใจหายยยยยยยยย เกือบไม่กล้าอ่าน :angry2:
แหมมมม พี่ก็นะ ปอเขาก็เหงาเนอะ นานๆพี่จะกลับมาสักที ปอก็เลยให้เวลากับพี่ไง
พี่ก็เหมือนกัน นานๆได้อยู่เฉยๆสักที พักหัวสมองแล้วไปนั่งคุยนั่งเล่นกับปอบ้างก็ด้ายยยย
จะบอกว่าระหว่างพี่กับปอมันไม่ต้องมาหวานใส่กันแล้ว แต่คนรักกันก็ต้องคุยกันบ้างนะพี่
เพราะหลายคู่ที่คิดว่าเราเข้าใจกัน ไม่มีอะไรต้องพูดอีกทำให้ล่มมาแล้วหลายคู่นะ
พอมีเวลาแล้วก็ให้เวลากันและกันบ้างเน้ออออ ^^
รักและคิดถึงพี่เสมอ (ถึงแม้พี่จะทำให้ไอใจหายไปบ่อยๆนะ) :กอด1: (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-050.gif)
ใส่ใจและดูแลสุภาพตัวเองกับคนๆนั้นดีๆนะคะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-026.gif)
-
:-[
น่ารักทั้งคู่เลยนะครับ
:impress2:
-
เห็นขึ้นหัวเรื่อง เล่นเอาจิตตกนึกว่าจะดราม่ามาอีกเเล้ว....เป็นคู่ที่น่ารักมากกกก ถึงจะไม่หวาน แต่มันดูอบอุ่น ให้ความรู้สึกว่า แค่ได้คบกัน รักกันก็พอแล้ว :กอด1:
-
ฮืมมมมมมมมมมมมม
ชื่อตอนมาแต่ละที่เสียวๆๆทั้งนั้นเลยนะพี่ที
:L2: :L2: :L2: เอามาฝากความน่ารักของทั้งคู่ค่ะ
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
โอยย
ชลบุรีน้ำตาลท่วมเมืองแล้วพี่ทีพี่ปอ
ปล.ตั้งชื่อตอนแบบนี้ตลอดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เย้ มาแล้ว o13 o13 o13
อยากไปเที่ยวกรีฬาแห่งชาติที่ชลฯจัง :z2: :z2: :z2:
-
:sad4:ตั้งชื่อแต่ละตอนซะ ตกใจ แทบจะไม่กล้าอ่าน คิดนานมั้ยเนี่ย ...!!!
มีเวลาอยู่ด้วยกันไม่บ่อย ก็หวาน ๆ กันมั่ง ให้อิจฉาเล่นหน่อยน๊า....
รอตอนต่อไป ใกล้จะปีใหม่ แล้ว คงจะมีโรแมนฯ มากขึ้นเนาะ อู้ยยยยยยยให้กันไปให้กัน มา น้องที+เสี่ยปอ :impress2:
-
ก็แอบเห็นใจพี่ปอนะค่ะ แบบว่า นานๆๆที่จะได้เจอกัน ก้คงอยากคุย
แต่ว่าก็เข้าใจพี่ทีเหมือนกันอะ แบบว่าเรียนหนักๆแล้วมันอยากนอน
เป้นเหมือนกันเลย
มันเหนื่อยนิเนอะ
แต่ว่า กล้าเต้นด้วยหรอค่ะ วันหลังไปเต้นมั่งๆๆดีกว่าเื่อเค้าลดให้แบบนี้มั่ง
555555555
:o8: :o8:
-
ชื่อตอนชวนคิดมาก
นายปอน่ารักมากไปแล้ว
+1
-
:impress2: มาอัพแล้ว :man1:ยังน่ารักเหมือนเดิม o13
:call:โดนใจสุดๆๆ o13
-
ชื่อตอนมาแนวดราม่าเลยนะพี่ที :z3:
สงสารพี่ทีโดนคนกวนกวนตลอด 555
แต่ก็ออกแนวสมยอม กร๊ากกกก
น่ารักจริงๆ ไอ้ปอเป็นเสี่ยของจริงแล้วสิเนี่ย ใส่สร้องทองเส้นเบ้อเร้อ อิอิ
อืม พี่ทีช่างเป็นคนตรงจริงๆ :m25:
แค่คำสองคำ เราก็จิ้นกระจายได้
เอิ๊กๆๆ
พี่ทีทำงานหนักตลอดดูแลสุขภาพบ้างน้า เป็นห่วง :กอด1:
-
คู่นี้ เป็นอะไรที่อ่านแล้วเรียกรอยยิ้มได้ตลอด
ทั้งสนุกและก็ฮา แถมยังกระตุ้นให้ต้องหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเหมือนกับที
ชอบทั้งคู่มั่กมาก เป็นกำลังใจให้ทีเน้ออ
-
หลอกเค๊าไม่ได้แล้ว ชื่อตอนอ่ะ :m20:
555 ก่อนหน้านี้ เห็นชื่อตอนแระ ไม่กล้าเข้า รออ่านเมนท์ก่อน
เค๊ามีภูมิแระ 5555
-
:m29: โหยยยยยยยย เห็นชื่อตอนแล้วไม่ค่อยกล้าอ่านเลยอ่ะ กลัวใจที..
แต่อ่านแล้วฮา น่ารัก มากมายเหมือนเดิม เห็นทีกะปอมีความสุขแล้วคนอ่านก็มีความสุขอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ :impress3:
-
ตั้งชื่อตอนซะใจหายเลย
ปอน่ารักมากๆ :impress2:
:L1:
-
:L1:ปอน่ารักมากๆๆๆๆ เลยอะ แต่รู้สึกว่าจะคุมอารมณ์หึงได้ดีขึ้นนะ :L1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบปอ ยิ่งอ่านยิ่งหลงปอ
ปอน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก :man1:
ปล.โดนชื่อตอนดักอีกแว้วววววว :sad4:
-
:m20: :m20:ฮ่าได้อีก...มีสามีชอบคุยก็แบบนี้แหล่ะคุณที แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอจะมีข้อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเยอะแยะ ขอเป็นกำลังให้กับคู่นี้ให้มีความสุขแบบนี้ไปนานๆนะครับ o13 o13
-
แค่เห็นชื่อตอน
ใจจะขาด น้ำตาจะไหล มือไม้สั่น
จะเปิดอ่านดีไหมว๊า
:serius2: :serius2:
รักกันแบบนี้ตลอดไปนะ
:กอด1: :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ อ่านแล้วยิ้มตาม 555+
ปอ...น่ารักเิกิ้น
-
:pigha2: เห้ย ๆ ....พอหันไป ...บอก ไม่มีอะไร :m20: บ่งบอกว่าเป็นปอจริงๆ
:pig4: :pig4:
-
ผมชอบคุณเข้าแล้วครับ พี่ปอ พี่ที :กอด1:
-
มาแล้ว คุณที มาต่อเรื่องแล้ว
อ่านแล้วก็ยิ้มไปทุกทีเรื่องนี้
ปอ กวนได้ตลอดเวลาซิเนอะ ฮ่าๆๆ
แต่แอบสารภาพว่า....
เห็นชื่อตอนแล้วคิดไกลมากๆๆ...แอบหวั่นใจเล็กๆ
แต่พออ่านแล้ว กรี๊ดดด คุณทีหลอกกันอีกละ..
-
รอๆๆ
-
ใครเจออย่างนี้ก้ประสาทเสียได้เหมือนกัน
ผมก็เคยเจอนะ แต่เป็นผมนะที่ชวนคุยจนดึก555
-
ดีใจกับที ปอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ทำให้เห็นว่าทำทุกอย่างให้ทีได้จริงๆ แม้เงินเดือนน้อยก็ยังพยายามเก็บเงิน น่าชื่นชมจริงๆ
-
คู่กวน คู่ฮาจริงๆ เลย
อยากเห็นน้องทีเต้นเอ็ม เค บ้างจัง น้องกล้ามา..................ก o13 (แวะมาเต้นสาขากทม.บ้างจิ พี่จะได้ไปดู อิอิ)
ส่วนน้องปอนี่ก็คุ้มค่าทุกนาที ให้น้องทีจริงๆ ขนาดทำงานยังโดดมารับกลับบ้าน น้องทีจะนอนก็จะชวนคุยตลอด
ถึงจะกวน แต่ น้องทีก็รักนะ ช่ายป่ะ :o8:
ปอลอ. น้องทีชอบเขย่าประสาทคนอ่านนะเนี่ย ตั้งชื่อตอนแต่ละที ใจหายแว็ป เลย
(ดีนะพอมีภูมิเลยไม่ต๊กกะจายมากเหมือนชื่อตอนก่อนๆ ที่ผ่านมา :a2:)
:กอด1: :L2: คู่ฮา คู่กวน
-
:-[ อ่านมามีความสุขมากครับ ขอบคุณผู้แต่งคร้าบบบบ :impress2:
ps. อยากมีแบบนี้บ้างจัง น้องปอน่าร้ากกก o18 o18 o18
-
อ่านชื่อตอนแล้วใจเสียเลย
น่า นะ ปอเค้าเหงาอ่ะ
นานๆ ทีจะกลับบ้านมาคงอยากคุยกันนานๆ ให้หายคิดถึงละมั๊ง
:z1:
-
นี่คุณที ชอบตั้งชื่อให้คนอ่านใจหายใจคว่ำตลอดเลยนะ o18
:-[ คู่คุณทีกับปอน่ารักตลอด
ว่าแต่คุณที ช่างกล้าอย่างร้ายกาจ เต้นตามพนักงานเอ็มเคด้วย สุดยอด
ปอพูดรู้เรื่องขึ้นเยอะเลยนะ
รู้สึกได้จากที่อ่านมา
:กอด1:คุณทีให้กำลังใจ
(เห็นความขยันของคุณที ย้อนกลับมองตัวเอง ดิฉันยังแต๊ดแต๋อยู่ในเล้า งานการปัดไว้ก่อนอยู่เลย :m31:)
-
555 นายทีสุดเนี้ยบ กัับนายปอสุดป่วน ป่วนทุกตอนจิงๆ
แต่ก็น่ารักไปอีกแบบนึง เอิ้กส์ๆ
-
555555 ตลกดี ปอกวน... ได้ตลอด ชอบอ่ะน่ารักดี
มาต่ออีกนะครับ :n1:
-
อ๊ากกก...พี่ทีกะพี่ปอมาแล้ว...นี่เรามาช้าไปมั๊ยเนี่ย...เอาอีกแล้วนะพี่ทีตั้งชื่อตอนแต่ละทีทำเอาหนูเครียดไป 2 วิ เฮ้ออ...พี่ทีก็อย่าไปรำคาญพี่ปอเค้ามากนักเลย...เค้าคงเหงาเมื่อเจ้าของ(หัวใจ)ไม่อยู่(บ้าน)ด้วย...555+
-
ขออยู่หน้านี้ด้วยคนนะ
ชอบคู่นี้ที่สุด โดยเฉพาะเสี่ยปอ อิอิ
-
:กอด1: :กอด1:
-
รอ ร๊อ รอ
-
ิคิดถึง พี่ที พี่ปอแล้ว ดิ๊ รอออออออออออออออออ อ่านกี่ทีก็ชื่นใจ ตอนนี้ คะแนนพี่ปอท่วมท้น :z2:
-
จากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านซะเกือบเดือน ... มีเรื่องราวเกิดขึ้นเพียบเลย
แต่วันนี้ตามจนอ่านทันละ
ยังน่ารักกันเหมือนเดิมเน๊อะ คู่นี้
" รักกันนานๆ นะ "
-
รอตอนต่อไปนะครับ
-
สุขสันต์วันพ่อค่าพี่ทีและคุณLEO
ไปไหนมามั่งป่าวๆ
-
โหคู้นี้จะน่ารักไปไหนครับๆ
โค้ดปลื้มเลยอยู่กันได้ๆ
ปากเป็นปากจริงๆ .. ฃิชิ
-
กด Like อะเรื่องนี้
-
รอเรื่อยๆ
-
รอตอนต่อไปนะค้า :m1:
-
คู่นี้เขาดีจริง น่าร้ากกกก มีncมั่งก็ได้นะ มะต้องเขิลล อิอิ
ไรเตอร์น่าร้ากจางง มาต่อเร็วๆน้า :กอด1:
-
มารายงานตัวว่าอ่านจบแล้ว
สนุกมากๆ เลยค่ะ เป็นคนชลบุรีเหมือนกัน อ่านแล้วแบบว่านึกออกทุกสถานที่
ตอนแรกจดโพยไว้ว่าจะเม้นทุกตอนอย่างที่คุณทีรีเควส เขียนไปได้ประมาณสิบตอนย้ายที่อ่านเลยทำโพยหายประกอบกับเริ่มขี้เกียจ เพราะอู้งานนั่งอ่านอยู่ ดังนั้นขอเม้นแบบสรุปๆ ละกันเน้อ
ในตอนที่หนึ่ง ชอบฉากการเจอกันของปอกับที มันแลโรแม๊นติกดี ถึงตอนหลังจะอ่านเจอเหตุผลขอปอก็ยังชอบอยู่ดี มันแลไม่เฟค ฉากเข้าพระเข้านายก็อ่านแล้วสยิวกิ้วดีค่ะ อายุเลขหลายหลักแล้วจริงๆ อยากอ่านมากกว่านี้ ว้อนมากๆ เพราะคุณทีเขียนดี๊ดี ปกติหาอ่านเรื่องที่เขียนฉาก nc ได้อารมณ์หายากเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะสั้นๆ ชอบแบบไม่ต้องมีบ่อยแต่ขอยาวๆ เน้นๆ ถ้าคุณทีเจอเรื่องที่เขียนฉากนั้นๆ ดีๆ พีเอ็มมาบอกกันบ้างนะคะ
พูดถึงฉากที่ปอกับทีไปตลาดนัดกะเตะบอล เจก็ไปตามที่แถวนั้นบ่อยๆ เหมือนกัน บางทียังเดินเล็งหนุ่มที่เดินเป็นคู่ๆ เลย(พฤติกรรมสาววายสุดฤทธิ์) อ่านเรื่องนี้แล้วปลื้มทั้งปอทั้งที วิถีชีวิตแลจะไปคนละแนวแต่ก็มารักกันได้ ช่างเป็นพรหมลิขิตชักนำ....^^
เรื่องชลบุรีเกมส์ ตุ๊กตามาสคอทฉลามก็น่ารักดีนะ แต่หน้าร.ร.ชลชายเขาเอาหุ่นคนมาใส่หัวฉลาม ดูน่าสยองมากกว่า บ้านเจอยู่แถวเมืองใหม่ ใกล้สนามแข่ง ถนนหนทางถูกปรับปรุงแบบด่วนจี๋ทำกันแบบผักชีโรยหน้าเชียว ว่างๆ ปอกับทีลองผ่านมาเดินตลาดนัดนินจาบ้างก็ดีนะคะ จะออกไปยืนเล็ง...พูดแบบนี้คุณทีพาลจะไม่มาเดินเลยซะมากกว่านะเนี่ย -_-;
-
ลืมบอกว่าใจหายกับชื่อตอนของคุณทีจัง พออ่านชื่อตอนมันก็จะพาลคิดไปในทางที่ไม่ดีก่อน อ่านไปเครียดกะลุ้นไป
เฮ่อ ไม่ดีต่อสุขภาพใจคนอ่านนะคะ อย่าตั้งชื่อตอนให้เสียวไส้มากนักซิคะ :sad4:
-
รอแล้วรออีก รอด้วยความหวัง ว่าจะมาต่ออีก :z2:
-
รอจ้า
-
เพิ่งเข้ามาใหม่ เรามาขอเป็น FC ทีด้วยอีกคนนะคะ
อยากบอกว่าทีว่าแต่ปอ พูดอะไรต้องหารร้อย ชื่อตอนแต่ละตอนของพี่ เราก็ต้องเอาหารร้อยไม่ให้คิดมาก่อนอ่านอีก
ติดนิสัยกวนมาจาก ปอใช่มั๊ยเนี่ย..
อ่านมาทั้งหมดรวดเดียว ทำให้รู้อาไรหลายๆอย่าง
อย่างแรก รู้สึกว่าทีเป็นคนดีมาก น้อยคนที่จะนึกถึงเรื่องของคนอื่นเยอะๆแบบนี้ คนโตๆแล้วบางคนยังไม่มีใครเค้ามีหัวคิดแบบทีกันเลย อ่านไปแล้วก็เหมือนถูกสอนไปด้วยในตัว
ส่วนปอ ไอ้นี่ขี้หึง มาก คนอาไรขี้หึงขนาดนี้ไม่คิดว่าจะมีจริง นึกว่ามีแต่ในละคร (แต่ให้อภัยตรงที่รักทีจริง มีข้อนี้ยอมยกโทษให้ก็ได้)
เอาล่ะ เราขอสมัครเป็นแฟนคลับแล้ว ก็ขอถือวิสาสะตามอ่านต่อไป และเป็นกำลังใจให้ เขียนสนุกดีมากจ้ะคุณหมอ ^^ สู้ๆทั้งเรื่องเรียน งาน และรักนะคะ
ps. เราเกิด พ.ศ.เดียวกันขอเรียกแบบรุ่นเดียวกันเลยนะ
pps. มีตอนเก่าๆที่ีบอกว่าอยากให้ ให้คะแนนคุณที ขอแอบให้ตรงนี้ ให้ที A แต่ไม่ A+ โทดฐานตามใจแฟนจนเราขัดใจ 5555
(อยากบอกว่าเท่าที่อ่านมา รู้สึกว่าทีจะยอมเขาหมดเลยนะรู้มั๊ยเนี่ย รู้แล้วๆว่ารัก.... ^^)
-
:serius2:มารอด้วยคนค๊า หยุดหลายวัน คงมีเรื่องเล่ามาให้ฟังอ่านกันเยอะน๊า
รออยู่ค๊า คุณที เข้ามาอัพด้วยเน้อ...ได้กลับชลบุรีหรือป่าว ช่วงวันหยุดเยอะ สองสัปดาห์ติดต่อกัน
รอ รอ รอ รอ ค๊า มาน๊า .... :call: :กอด1:
-
นับถือทีเลยเรียนโททำงานแบ่งเวลาให้ปออีก เราเรียนโทอย่างเดียวก็จะตายแล้ว เหนื่อยมากๆ แต่คงไม่เท่าที
เราอ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้เลย เป็นกำลังใจให้ ให้ A เลย เก่งจริงๆ ปอกวนได้ใจจริงๆ o13
-
รอจ้า
-
รอนะ สู้ๆๆ :m11:
-
บางทีก็รู้สึกปอมันง๊องแง๊ง แต่ทีก็ใจเย็นรับมือกับปอได้
อ่านเรื่องนี้เรานับถือในความเป็นผู้ใหญ่ของทีมากกกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 48…เด็กซ่า ท้า เด็กแว้น
บ่นนำ
ตอนที่แล้วไอ้ทีเสี่ยงโดน(teen)เยอะเลยเกี่ยวกับชื่อตอน 555 ขอโทษ แต่มันก็เป็นประโยคที่สนทนากันจริงๆนะ แค่ยกตัดออกมาตั้งชื่อตอนเฉยๆ…ตอนนี้ตั้งชื่อแบบสงบๆแล้วกัน(ถ้ายังเล่นแบบเดิมมีหวัง บ้านโดนระเบิดปาแน่) ดูล่ะกันครับใครเด็กซ่า ใครเด็กแว้น
……………………………………………………………………………………………………..
Comment
knightofbabylon>>>ว่าแต่คุณที ช่างกล้าอย่างร้ายกาจ เต้นตามพนักงานเอ็มเคด้วย สุดยอด
…เอ๊ะ! ช่างกล้าอย่างร้ายกาจ ชมใช่ไหมครับ ยังไงก็แล้วแต่ผมจะคิดว่าเป็นคำชม ฮ่าๆๆ ก็พนักงานเค้ายังกล้าเต้นให้เราดูเลย เราก็ต้องกล้าเต้นให้พนักงานดูเหมือนกัน (มั้ง ถ้าไม่มีคนท้า)
ปอพูดรู้เรื่องขึ้นเยอะเลยนะ
…ปกติไอ้ปอจะพูดไม่เคยรู้เรื่องเลยนะ ใครพูดกับมันรู้เรื่องแสดงว่าไม่ใช่คน (อ้าวกำลังจะว่าknightofbabylon ไม่ใช่คนเอิ๊กๆ…เป็นเทพนั้นเอง)
icyblue>>>อยากเห็นน้องทีเต้นเอ็ม เค บ้างจัง น้องกล้ามา..................ก
…โห้ลากเสียงยาวเลย รู้แล้วม๊าว่าไอ้ทีมันหน้าหนาขนาดไหน รังสีเอกซเรย์ก็ผ่านไม่ได้(มันหนาจัด)น้องทีชอบเขย่าประสาทคนอ่านนะเนี่ย ตั้งชื่อตอนแต่ละที ใจหายแว็ป เลย (ดีนะพอมีภูมิเลยไม่ต๊กกะจายมากเหมือนชื่อตอนก่อนๆ ที่ผ่านมา )
…หว้า!เล่นแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วเหรอเนี้ย สงสัยต้องปล่อยเชื้อตัวใหม่ฮ่าๆๆ
QUE1>>>เห็นชื่อตอนแล้วคิดไกลมากๆๆ...แอบหวั่นใจเล็กๆ แต่พออ่านแล้ว กรี๊ดดด คุณทีหลอกกันอีกละ
...เอิ๊กๆๆๆ สงสัยQUE1 ยังไม่มีภูมิ ไปขอแบ่งกับicyblueได้นะ
JkrR>>>ผมชอบคุณเข้าแล้วครับ พี่ปอ พี่ที
…พี่ก็ชอบน้องครับ รักสามเศร้า เราสามคนเนอะ 555 มีคนรักดีกว่าเกลียด รักกันเข้าไว้คนไทย (พาดพิงประเทศชาติอีก)
ชัดเจนกาบ>>>ดีคราบพี่...ผมชื่อชัดคราบ
…ดีครับน้องชัด
พี่ยังรักกันอยู่ใช่มัย
…ใช่(มั้ง)ครับ
ผมละอยากเห็นคนรักกัน....อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข...แต่ทำไมมันมีแต่เรื่องเนอะ...พี่ว่าไหม
…ใช่ครับ งี้แหละทุกสิ่งทุกอย่างจะให้มันเป็นอย่างที่เราชอบก็คงไม่ได้ ก็เลือกๆให้สุขเยอะ เศร้าน้อยล่ะกัน ส่วนเรื่องพี่รู้สึกว่าจะสุขน้อย เศร้าเยอะ555 ไอ้ปอมันชอบหาเรื่องหนิ มันเลยเรื่องเยอะ
Lin-G>>> ปอน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่ฉุด ๆ ๆ
…น้อยๆหน่อยน้องLin-Gรู้สึกว่าจะเอียงไปทางโน้นเยอะเลยนะ (ไอ้พี่ทีนั่งอดตาหลับขับตานอนเพื่อจะเขียนให้อ่าน แต่คนที่น่ารักคือไอ้ปอน่าเศร้ายิ่งนัก)
kitty>>> ปอกวนมากอะแต่ก้อน่ารักก สมกะทีแล้วแหละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
…อ้าวๆๆๆๆงี้ก็หาว่าไอ้ทีกวนด้วยดิ เจอกันกลางแยกอนุสาวรีย์เคลียร์กันดีกว่ามั้ง
เกริด้า(๐-*-๐)v >>>รักและคิดถึงพี่เสมอ (ถึงแม้พี่จะทำให้ไอใจหายไปบ่อยๆนะ)
…คนนี้สิคลับไอ้ทีตัวจริง จะทำให้ใจหายยังไงก็จะรักพี่ ดีมากน้อง มาเอาตังค์หลังไมค์ยี่สิบ555 (หน้าม้าผมเอง)เอ๊ะ!ไม่ได้ระบุพี่คนไหน อย่าบอกนะว่าพี่ปออีกคน
minima >>>ตั้งชื่อตอนแบบนี้ตลอดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
…คนนี้ถ้าเจอไอ้ทีท้ายซอย คงฆ่าผมหมกศพแน่ รู้สึกว่าน้องเค้าจะโกรธมาก 555 พี่ขอโตดดดดพี่จะไม่ทำอีก(ถ้าไม่จำเป็น)
ปีศาจน้อยสีชมพู>>> หลอกเค๊าไม่ได้แล้ว ชื่อตอนอ่ะ 555 ก่อนหน้านี้ เห็นชื่อตอนแระ ไม่กล้าเข้า รออ่านเมนท์ก่อนเค๊ามีภูมิแระ 5555
…ฉลาดนะเรา รอให้คนอื่นอ่านก่อนแล้วอ่านเม้นดูทิศทาง อืมมมม คนธรรมดาคิดไม่ได้นะเนี้ย นอกจากจะเป็นปีศาจ
@21>>> ยิ่งอ่านยิ่งชอบปอ ยิ่งอ่านยิ่งหลงปอ ปอน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
…น่านนนนนยี่สิบเอ็ดทำไมหลงมันยังงี้ล่ะครับ ไม่ชอบไอ้ทีบางเหรอ นิดนึงก็ยังดี นะ นะ นะ (น่าสงสารเชียวกู)
beambeam>>>ฮ่าได้อีก...มีสามีชอบคุยก็แบบนี้แหล่ะคุณที
…เปลี่ยนจากสามีเป็นเพื่อนที่สนิทได้ไหม(น่านนนตอบแบบดาราอีก) สามีฟังดูมันรุนแรงเกินไปม๊างงงง ขอบคุณครับที่เม้นให้กำลังใจตลอด
golove2>>> แค่เห็นชื่อตอน ใจจะขาด น้ำตาจะไหล มือไม้สั่น จะเปิดอ่านดีไหมว๊า
…หิวข้าวล่ะสิ ไปกินข้าวก่อนอ่านก็ได้ครับ(ไม่เกี่ยวกันไอ้ที) เพิ่งรู้ตัวว่าทำให้golove2เป็นได้ขนาดนี้ ทีหลังจะไม่ทำ(มั้ง)ครับ
และขอบคุณทุกๆคอมเม้นที่ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ อยากจะบอกว่าพอเข้ามาอ่านทีไรได้กำลังใจไปเยอะเลย เหมือนโลกนี้ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ผมมีเพื่อนที่รู้จักอีกมากมายที่หวังดีกับผม และได้สนทนาได้โต้ตอบ ทำให้คลายความเครียดไปได้เยอะเลย จริงๆนะ ขอบคุณคร๊าบบบบบ
………………………………………………………………………………………………………
ผมเข้าทำงานในวันจันทร์ วันแรกแห่งสัปดาห์
“ขอโทษนะครับ ใครชื่อพี่ทีครับ” คนแปลกหน้าเดินมาถามหาผมในห้องกินข้าวช่วงพักเที่ยง (งง ใครวะ ไม่เคยรู้จัก)
“ครับ ผมทีครับ” ผมก็ตอบแบบงงๆ มองไปตามเสียง (อย่าเรียกผมว่าพี่เลย เดี๋ยวผมบาป)
“ครับคุณที ช่วงบ่ายจะมีของมาส่ง คอมพิวเตอร์กับปริ้นเตอร์ เค้าบอกว่ามาให้คุณทีดูก่อนครับ” ผมถามที่มาที่ไปถึงได้รู้ว่า เค้าเป็นตัวแทนบริษัทมาติดต่อขายกับพัสดุสำนักงาน จัดซื้อจัดจ้างเปิดประมูลไปแล้วล่ะ แต่มาให้ผมเลือกดูรุ่น สเปกต่างๆ (โอ้ยยยย แล้วกูจะรู้เรื่องไหมเนี้ย ยิ่งโง่เทคโนโลยีอยู่ด้วย) พูดไปก็เหมือนฝ่ายพัสดุเค้าประชด ยังจำครั้งที่แล้วที่คอมฯผมเสียได้ไหมแล้วเป็นเรื่องใหญ่โต เพราะเค้าเอาไส้ข้างในไปเอาของเก่ามาแทน และต้องส่งเครื่องไปศูนย์แม่ที่สิงคโปร์ ครั้งนี้เค้าก็เลยให้ผมเช็คเองเลย (ประมาณว่าถ้าผิดพลาดอะไรมา มึงนั้นแหละ เป็นคนตรวจรับเอง)ไอ้เราก็มีความรู้เรื่องเทคโนโลยีเท่าหางอึ่ง จะให้ไปดูอะไรถึงข้างในก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวหรอก (ประมาณว่าเก่งแต่ปาก55) ไม่ใช่นะ ถ้ามันไม่แสดงอาการพังมาผมก็ไม่รู้หรอก เอาไปให้ช่างเค้าดูต่างหากถึงรู้ (เออ พูดถึงเรื่องช่าง กูไม่รู้ก็ไปหาคนที่รู้ดีสิวะ) จำได้ว่าที่สัมภาษณ์คนที่เข้ามาทำงาน มีคนนึงที่บ้านมีธุรกิจร้านเกมส์ (ก็น่าจะมีองค์ความรู้เรื่องนี้อยู่หนิหว่า) ผมไม่รอช้า รีบพาเจ้าตัวที่ว่านี้ไปเจรจา ดูของว่าโอเคไหม
ไปถึงไอ้เจ้านี่ไม่ทำให้ผิดหวัง พูดภาษาคอมกัน รู้ซะทุกเรื่อง ผลปรากฏว่าสเปคที่เอามาต่ำไป มีบางส่วนไม่เหมือนในสเปกที่ตั้งไว้ ผมก็ได้แต่ดูรูปลักษณ์ภายนอกแค่นั้นแหละ ภายในแล้วแต่จะดู หุหุ และแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี วันพรุ่งนี้เค้าจะเอามาให้ดูตัวใหม่ วันแรกของสัปดาห์ก็วุ่นซะแล้ว ผมกลับบ้านเย็นวันศุกร์(ไม่กลับตามกำหนดอีกแล้ว) ถึงชลผมยังไม่เห็นไอ้ปอ (ก็ไม่ได้โทรบอกมันหนิ จะเห็นได้ยังไง)
(ช่างเหอะ กลับเองดีกว่า ไม่อยากกวนมันมาก) ผมเดินไปขึ้นรถสองแถว ลักษณะการเดินของผม ผมจะเดินค่อนข้างเร็วและจะก้มหน้าเดิน ครั้งก่อนๆที่มันมารับมันด่าผม
“ทีมึงรีบเดินไปไล่ควายที่ไหนวะ”
“ ไม่ใช่ไล่ควายปอ ต้องเรียกว่าจูงควาย เพราะควายอยู่ข้างหลัง555” สะใจได้ด่ามันกลับ
ไอ้ปอมันตรงข้ามผมทุกอย่าง มันเดินช้า ชอบเดินลากขา ชอบทำตัวยืดๆหน้าตั้ง(หูตก55) เดินมาสักพัก ผมรู้สึกมึนๆงงๆ หาวนอนตลอด อยากจะอ้วกด้วย ผมรีบเดินเข้าเฉลิมไทย เดินเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ รู้สึกว่าตัวเองผิดปกติ คิดไปคิดมาก็น่าจะเพราะสะพายกระเป๋าหนักเกินไป มันกดทับเส้นเลือดไหลเข้าหัวใจมั้ง เดินมาหน้าห้องน้ำเห็นที่ชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญ ผมเอากระเป๋าไปช่าง 7กิโลเต็มที่เลย สะพายแรกๆก็เหมือนไม่หนัก นานๆไปกลับหนัก ผมก็ทนสะพายสลับกับหิ้ว จนขึ้นรถถึงบ้าน อาบน้ำเสร็จเผลอหลับ จนไอ้ปอโผล่มาที่บ้าน
“มาทำไมไม่บอกวะ” มันเปิดประตู พูดเสียงดัง ผมงัวเงียลืมตา
“ก็พอดีเห็นรถสองแถวจะออกพอดีก็เลยขึ้นมา” ผมตอบเรียบๆ
“แล้วไปไหนมา ทำโอเหรอ” ผมถามต่อ
“วันนี้ไม่ได้ทำโอ ไปรอรับมึงน่ะสิ กูรู้ว่ามึงต้องมาวันนี้”
“อ้าวเหรอ ทำไมไม่โทรมาถามล่ะ ยังงี้พอมึงเดาว่ากูจะมาวันไหนมึงก็จะไปรอน่ะเหรอ”
“โทรแต่มึงไม่รับ…กูก็ไม่ได้ไปทุกวันหรอก มันเป็นวันหยุดยาวไงกูก็กะว่ามึงจะต้องมาแน่ๆ”
“อ้าวจริงดิ แล้วถ้ากูไม่ได้มาล่ะ”
“ไม่เจอก็กลับดิ จะยืนรอทั้งคืนเลยรึไง”
ผมค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋า
“เออ จริงๆ สี่สายไม่ได้รับ”
“แล้วทำไรอยู่ไม่รับโทรศัพท์”
“โทษที ไม่ได้ยิน กูก็ไม่ได้โทรบอกด้วย นึกว่าทำงานอยู่”
“ที...ก่อนจะถึงมึงโทรมาเลยนะ” ไอ้ปอเดินมาลูบหัวผม
“ไม่สบายเหรอ เห็นนอนแต่หัวค่ำ”
“ป่าวหรอก เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เย็นดีก็เลยนอน” ผมตอบยิ้มๆ
หลังจากนั้นผมกับไอ้ปอก็ไปกินข้าวข้างล่าง พ่อแม่ พี่ อยู่ครบเลย วันนี้วันพ่อ มีโอกาสหยุดตั้งสามวันแหนะ
ครอบครัวเรากินข้าวร่วมกันไม่บ่อยเท่าไหร่นัก เดือนละครั้งได้ ผมจะเห็นพ่อกับแม่ดีใจทุกครั้งที่อยู่รวมกัน เตรียมอาหารไว้เยอะ และในวันที่นานๆครั้งจะรวมกันผมก็เตรียมของขวัญเล็กๆน้อยๆให้ทุกคน (ก็ไอ้ที่แบกมานั้นแหละ) ปกติผมจะสะพายไม่เกิน4กิโล แต่ครั้งนี้หนักของฝากไปหน่อย ระหว่างกินข้าวเราคุยกันสนุกสนาน คุยไปหัวเราะไป กินข้าวอยู่ดีๆผมก็เห็นหยดเลือดที่ไหนไม่รู้ตกลงจานข้าวผม
“ป๊อก ๆ ๆ” เลือดสามหยด ผมตกใจคลำใบหน้าตัวเอง จนรู้สึกอุ่นๆที่โพรงจมูก
“ที เลือดจากไหน” ไอ้ปอทักเสียงดัง ทุกคนตกใจหน้าซีดไปตามๆกัน ผมหยิบทิชชูปิดจมูก เงยหน้า
“ทีเป็นไรไหมลูก” แม่ผมทัก ผมส่ายหัว
“เดี๋ยวเอารถออก ไปโรงบาล” พ่อผมพูดเสียงตกใจ
“ไม่เป็นไรครับ แค่เลือดกำเดาไหล” ผมบอกทุกคนจะได้ลดความกังวล
“ไหนๆ พี่ดูหน่อย” พี่ผมเดินมาหา เอาทิชชูออก เช็ดเลือดให้
“ทีไปนอนโซฟาก่อน” ผมเงยหน้าเดินไปโซฟา ไอ้ปอจูงมือผมไป พี่ผมเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาประคบ
“ไม่เป็นไรมากหรอกครับ แค่เลือดกำเดาธรรมดา ไปกินข้าวต่อเถอะครับ” รู้สึกว่าทุกคนจะห้อมล้อมผมใหญ่ ดูสีหน้าแต่ละคนไม่ดีเอาซะเลย
“เดี๋ยวรอให้เลือดแข็งตัว ผมก็จะเดินไปกินต่อเหมือนกัน” ผมยิ้ม
สักพักทุกคนเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร ยกเว้นไอ้ปอ
“กูว่าไปโรงบาลเหอะที…ไปหาหมอ จะได้รู้ว่าเป็นอะไร มึงซึมๆตั้งแต่กูเห็นแล้วนะ” ไอ้ปอพูดทำซะผมกลัวเลย เหมือนมันจะว่าผมเป็นอะไรร้ายแรง (รึกูเป็นโรคระบบเลือดวะ ฮีโมฟีเลียรึป่าว รึร้ายแรงเป็นลูคีเมียเกล็ดเลือดต่ำเหรอ) เข้าขั้นเพ้อ
“ไม่เป็นไรหรอก แค่เลือดกำเดาเค้าเป็นกันเยอะไป”
“เราแอบไปกันก็ได้ ถ้ามึงไม่อยากให้ใครรู้” ไอ้ปอรู้ใจผมอีก เพราะถ้าเกิดอะไรที่ไม่ค่อยดี ผมไม่อยากให้ที่บ้านรู้ เพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วง
“เออๆ ก็ได้ แต่มึงไปกินข้าวต่อให้เสร็จไป”
“กูกินไม่ลงแล้ว”
“กูบอกให้ไปกินให้อิ่ม ถ้ามึงไม่ไปกิน กูก็ไม่ไปโรงบาล”
ไอ้ปอรีบไปกิน กินเสร็จ มันก็รีบออกมาบอกที่บ้านผมว่า จะพาผมไปขี่รถเล่น (เห้ย! ไอ้ปอ โกหกทั้งบ้านกูเลยเหรอ) ผมไปโรงพยาบาลเอกชนแห่งนึง ไปถึงไอ้ปอเหมือนเดิม เข้าห้องตรวจไปกับผมด้วย มันตอบแทนผมทุกอย่าง ดูเหมือนสิ่งที่มันตอบไปจะเป็นร้ายแรงกว่าที่เป็นอยู่ซะด้วย
“กูตอบเองปอ กูไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น” ผมกระซิบบอกมัน หมอก็เคาะตามร่างกาย ส่องไฟ ซักประวัติ ตรวจเสร็จหมอก็วินิจฉัย
“หมอว่าอาจจะเกิดจากความเครียดที่มีมากเกินไป…ความเครียดที่เกิดอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ค่อยๆสะสม พอเครียดจะมีผลต่อแรงบีบตัวของหัวใจ เป็นปฏิกริยาของร่างกาย ความดันเลือดเพิ่ม ทำให้หลอดเลือดส่วนปลายแตก ดีน่ะครับไม่แตกในอวัยวะสำคัญถ้าเกิดไปแตกในสมองเข้าจะยุ่ง”
“ครับ” ผมตอบหน้าเศร้านิดหน่อย (ไม่ได้เป็นขนาดนั้นซะหน่อย หมอหนิ)
“ช่วงนี้พักผ่อนเยอะๆนะครับ หมอจะให้ยาไปทาน ถ้ารู้สึกว่านอนไม่หลับก็กินยาตัวนี้นะครับ” ยาตัวเดียวกันกับที่ให้กับคนไข้ในโรงบาลศรีธัญญาเลยวะ 555 (ยาคลายกังวล ยาคลายกล้ามเนื้อ ยานอนหลับ)ไอ้ทีกำลังบ้าหรือนี่
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมเดินออกข้างนอก
“ต่อไปมึงต้องพักผ่อนเยอะๆนะที”
“ไม่มีเวลาหรอกปอ มึงก็รู้มันหยุดได้ที่ไหนเล่า ภายใน2ปีนี้ต้องห้ามสะดุดอะไรทั้งสิ้น เวลาจะเจ็บป่วยก็มีไม่ได้”
“คนนะเว้ย ไม่ใช่หุ่นยนต์ จะเป็นจะตายมันห้ามได้ซะที่ไหนวะ”
“มันห้ามป่วยไม่ได้หรอก แต่มันห้ามตัวเองไม่ให้หยุดได้”
“อย่าดื้อที หยุดก็คือหยุด” ไอ้ปอเริ่มตะคอกผม
“ปอกูก็พอรู้ว่าร่างกายกูมันเริ่มล้า ต่อไปกูจะพักผ่อนเยอะขึ้น แต่ถ้าจะให้หยุดเลยมันก็ไม่ได้ กูจะดูแลตัวเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ” ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน
“เห้ย! เหนื่อยพูดกับมึงแล้วเหนื่อย ชีวิตมึงเคยทำอะไรที่มันช้าบ้างไหม กินเร็ว เดินเร็ว คิดเร็ว พูดเร็ว ร่างกายมันจะทนได้ยังไงวะ ให้มันได้พักผ่อนบ้าง ฯลฯ” โดนเลยไอ้ที โดนไอ้ปอเทศน์ยาวเลย
“รู้ดีนะเนี้ย ไปเป็นหมอเลยไป”
“กูก็ไม่รู้หรอก ก็เทียบๆเอา มันก็เหมือนรถแหละ ใช้งานบ่อยๆ ซิ่งมันตลอด ถ้าไม่ดูแลมัน มันก็พังได้” (นี่ไอ้ปอมีอุปมาอุปมัยด้วย)
“โอเคๆ กูจะพัก พอดีช่วงวันหยุดยาวด้วย” ไอ้ปอขับรถพาผมเล่นไปเรื่อย
“ปอกูอยากขับบ้างวะ ไม่ได้ขับมานานแล้ว” ผมไม่ได้ขับรถไอ้ปอมานานแล้ว
“ยิ่งไม่สบายอยู่ มีแรงขับเหรอ”
“ไอ้บ้า กูเลือดกำเดาไหล เส้นเลือดส่วนปลายเล็กๆๆๆแตก ไม่ใช่เส้นเลือดหัวใจ”
“555 มีแรงด่า แสดงว่ายังใช้ได้” ไอ้ปอจอดรด เปลี่ยนให้ผมขับ ผมก็ขับตามประสา เพราะผมขับรถไม่เร็วอยู่แล้ว ขับเลียบไปตามชายหาด ไอ้ปอซบไหล่ มือข้างนึงวางบนหลังมือผมที่ขับรถอยู่ อีกข้างก็กอดเอว
“นั่งเฉยๆดิ กูขับให้มึงนั่ง ไม่ใช่ให้มึงมาสอนกูขับรถ”
“หวั่นๆว่าจะไปไม่ถึงที่55”
“โห้ดูถูกกู ถ้าบ้านกูมีเครื่องบินกูก็ขับได้แล้วล่ะปอ นับประสาอะไรกับรถมึง” ผมจอดริมทะเล ได้กลิ่นทะเล ลมพัดปะทะหน้า รู้สึกดีขึ้น (รู้สึกว่าอารมณ์ไหนๆ ผมกับไอ้ปอก็มักจะมาแต่หาดบางแสนกัน) ไม่รู้จะไปไหน ยังไงมันเป็นที่พักผ่อน หย่อนใจที่ใกล้ที่สุดแล้ว
“หนาวไหม” ไอ้ปอถามผม (หนาวไร อากาศกำลังดี อย่าเล่นบทพระเอกว่ะ)
“เฉยๆ อากาศกำลังดี”
“เหรอ นึกว่าหนาว” ไอ้ปอโอบกอดผมแน่นขึ้น (กูบอกว่าไม่หนาวมากอดกูทำไม) ช่างเหอะ ไม่มีคนรู้จักมาแถวนี้หรอก ถ้าโลกไม่โคตะระกลม
“ว๊าววว ผู้ชายกอดกัน” เสียงหญิงสาวส่งเสียงสูง ขับรถผ่านทักทาย
“ฮึ ฮึ” ไอ้ปอหัวเราะในลำคอ
“ปอ กลับยัง”
“กลับแล้วเหรอ”
“อืม” (กูเริ่มอาย) ผมสตาร์สรถ ขับกลับบ้านถนนเลียบชายหาดไปเรื่อยๆ
“ปี๊ดๆๆๆๆ” เสียงรถมอไชต์คนนึงบีบแตรไล่
“รีบไรวะ รีบก็ไปก่อนสิ” ผมบ่นเบาๆ (กูขับช้ากูก็ขับชิดซ้ายแล้วนะ)
“แม่งให้กูดูหน้าหน่อยสิ ไอ้เกรียนเอ้ย” ไอ้ปอด่าเค้า
“ปี๊ดๆๆๆๆ” เสียงชุดครั้งที่สอง ผมผ่อนรถหลบซ้ายแทบจะขึ้นฟุตบาตแล้ว ให้มันไปก่อน ผมได้ยินเสียงเหมือนรถเสียดสีกัน (ตูดรถไอ้ปอแน่เลย กูซวยแล้ว มันยิ่งรักรถมันอยู่ด้วย เป็นรอยขึ้นมา มันจะไม่สวดกูยกใหญ่เลยเหรอวะ)ใจเริ่มเสีย ผมมองกระจกรถ ไอ้ปอมองท้ายรถมัน (ตายแน่กู) ผมหยี้หน้า
“แม่งขับช้า ไปขับสนามเด็กเล่นไป๊ ควาย!” (กูโดนด่า โดน2เด้งเลยกู) รถคันนั้นที่แซงขึ้นด่าผม
“ทีจอด”ไอ้ปอบอกผม “จอดๆๆที” ไอ้ปออารมณ์เสีย (ตายแน่กู) ผมจอดรถตั้งขาตั้ง ไอ้ปอลงจากข้างหลัง ดึงตัวผมไปข้างหลัง กระโดดขึ้นรถอย่างเร็ว
“เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับกู ไอ้เหี้ย” ไอ้ปอบ่น และออกตัวแบบเร็วมากกกกก(โอ้ยยยยกู เจอมรสุมอีกแล้วววว) ผมต้องกอดเอวมันไว้ ไม่งั้นปลิ้วตกรถโดยที่ไอ้ปอไม่รู้ตัว ไอ้นั้นพอรู้ไอ้ปอไล่ก็ยิ่งเร่ง
“มึงแน่มึงอย่าหนีสิ” ไอ้ปอตะโกนด่า
“ปอ พอเหอะ ช่างมันเถอะ” ผมรู้สึกว่าไอ้ปอมันจะเดือดแล้วสิ
“มันด่ามึง มึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที” ไอ้ปอพูด
“ช่างมัน คิดเสียว่ามันไม่ได้ด่ากูแล้วกัน” ผมต้องร้องตะโกนบอกให้ดังกว่าเสียงลมที่พัด
“มันด่ามึงเป็นควายเนี้ยนะ” ไอ้ปอหันหน้ามาพูด (มึงหันหน้ามาพูดกับกู กูกลัวมากกว่าวะ) พลาดเสี้ยววินาทีมีสิทธิ์ตายได้ ผมเลยหยุดพูด ในใจก็สวดธรรมะยกใหญ่
“จอดสิวะ” ไอ้ปอร้องบอก ขับรถมาเทียบกับคันนั้น ผมมองหน้ามัน มันก็คงรุ่นๆไอ้ปอนี่แหละ มันเป็นเด็กแว้น(ดูการแต่งตัวแต่งรถ บวกกับมีเด็กสก๊อยนั่งข้างหลัง…มั้งนะ) ไอ้คนนั้นก็ไม่ยอมเร่งเครื่องใหญ่เลย ไอ้ปอขับรถตัดหน้ามัน รถคันนั้นสะดุดเล็กน้อยแต่ก็ไปต่อโดยเร็ว (ตายล่ะ เหมือนกูอยู่ในวงเวียนการแข่งรถยังไงไม่รู้…ไอ้ปอกูไม่ใช่เด็กสก๊อยนะเว้ยยยยย)
“มึงไม่หยุดใช่ไหม” ไอ้ปอตีคู่คันคู่กรณี เข้าไปใกล้ๆ ก่อนที่จะใช่ตีนยันคันนั้นตกข้างทาง
“โอ้ยยยยปอออ ไปถีบมันทำไม” (หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว) ดีนะมันหลุดออกมาจากฟุตบาตแล้ว ไม่งั้น เนื้อหนังมังสา ปะทะกับคอนกรีต ไม่อยากคิดสภาพ รถคันนั้นพุ่งลงไปในคลอง ไอ้ปอชะลอรถ แล้วเลี้ยวกลับมาดู
ไอ้ปอจอดรถ ตั้งขาตั้งแล้วลงไป
“มึงด่าใคร มึงด่าใครควาย” ไอ้ปอตามไปหาเรื่องเค้าอีก ผมรีบลงไปในคลอง ยกรถที่ทับไอ้คนนั้นอยู่
“มึงไปช่วยมันทำไมที มันด่ามึงไม่ใช่เหรอ”
“อย่าเพิ่งพูดเลยปอ ช่วยคนก่อน”
“ไม่ต้องไปช่วยมัน” ไอ้ปอตะคอกผม ผมยกรถออก พยุงทั้งสองขึ้นมาจากน้ำมานั่งข้างทาง
“กูถามว่ามึงด่าใคร” ไอ้ปอเดินมาดึงคอเสื้อไอ้คนนั้นขึ้น ง้างมือกำหมัดกำลังจะชก
“พอเหอะปอ” ผมไปแกะมือมันออกจากคอเสื้อ เอาตัวกันหน้าไอ้เด็กแว้น
“โธ่ เว้ย” ไอ้ปอ บ่นอย่างอารมณ์เสีย
“เจ็บตรงไหนป่าว” ผมถาม
“มึงจะถามมันทำไมวะ ไอ้พวกนี้ต้องเอาเลือดชั่วมันออก” (มึงน่ะดีตายล่ะ)
“เดี๋ยวกูจัดการเอง เดินไปที่รถไป” ผมไล่ไอ้ปอไปสงบสติ มันกำลังร้อน
“พี่ว่าเราไม่เคยรู้จักกัน ด่าพี่ทำไม มีเหตุผลไหม”
“พูดกับมันดีไปทำไม พวกเหี้ยมันฟังไม่รู้เรื่องหรอก” ไอ้ปอเสือกได้ยิน
“ป่าว ผมไม่ได้เป็นอะไร” ไอ้เด็กแว้นลูบรถตัวเองใหญ่เลย (สงสัยจะเสียดายมากกว่าสก๊อยที่นั่งมาด้วยซะอีก) ทำเป็นเบี่ยงประเด็น
“พี่ขับรถผิดกฏมาย ขับปาดหน้าน้อง รึขับผิดเลน” ผมถาม เด็กแว้น ส่ายหน้า
“งั้นก็ด่าไม่มีเหตุผล” นิ่ง มันไม่ตอบ
“ทีหลังอย่าไปด่าคนอื่นเค้านะ มันเป็นคำพูดที่ไม่มีใครอยากได้ยินหรอก พี่ด่าน้องน้องก็คงจะโกรธ ใครฟังก็คงโกรธ เข้าใจพี่เค้านะ(ผมมองไปที่ไอ้ปอ) พี่เค้าก็โกรธ เค้าอาจจะรุนแรงไปหน่อย เห็นไหมเรื่องแค่คำพูดมันก็ทำให้เสียหายได้เหมือนกัน พี่ขอโทษที่ทำให้รถน้องต้องพังและน้องสองคนก็ต้องเจ็บตัว …” เด็กมันก็เงียบ (ฟังกูป่าววะเนี้ย)
“พี่ขอโทษในส่วนที่พี่ผิด น้องล่ะไปขอโทษพี่คนนั้นได้ไหมในส่วนที่น้องพูด” (หวังว่าไอ้ปอได้ยินคำขอโทษแล้วมันจะไม่เอาเรื่องอีก)
“ขอโทษ” ไอ้เด็กแว้นพูดไม่เต็มใจเท่าไหร่หรอก
“ไม่ต้องมาขอโทษกู ขอโทษคนที่อยู่ข้างหน้ามึงน่ะ คนที่มึงด่าไม่ใช่เหรอ” ไอ้ปอพูดเสียงดัง
“ขอโทษครับ”
“โอเค พี่ไม่ติดใจอะไรนะ เราหายกันแล้ว ต่อไปถ้าเจอกันก็ยิ้มให้กันนะ จำไว้คนชลเหมือนกัน” ผมพูดแล้วยิ้มให้ ไอ้สองคนนี้ก็เงียบเหลือเกิน
“เอาล่ะ ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม”
“ไม่เจ็บ” แว้นส่ายหน้าตอบ สก๊อตเงียบ
“งั้นก็กลับบ้าน บ้านไกลไหม” ผมพูด ไอ้แว้นลุกขึ้นนั่งค่อมรถตัวเองสตาร์สรถ มันไม่ติด (ติดได้ไงจมน้ำซะขนาดนั้น)
“ไม่เป็นไรพี่ ผมจูงกลับบ้านก็ได้ ไม่ไกล” แว้นบอก ผมรู้ดีว่ามันคงอยู่ไกลอยู่หรอก แต่มันคงไม่อยากรับความช่วยเหลือจากคู่กรณี เดี๋ยวเสียฟอร์ม
“เอองั้นกลับดีๆนะ พี่ไปแล้วล่ะ” ไอ้ปอกับผมขับออกไป ผมโทรเรียก1669 มารับเด็กสองคนกับรถ1ครั้ง
กลับถึงบ้านก็ค่อนข้างดึก สี่ทุ่มแล้ว พ่อ แม่ผมนอนแล้วเหลือแต่พี่ผม นั่งดูทีวี
“เป็นไงที หมอว่าไง” พี่ผมพูดยิ้มๆ
“อ้าว รู้ได้ไง” ผมมองไปที่ไอ้ปอ
“อย่ามองกูแบบนั้นดิ” ไอ้ปอทำหน้าเศร้า
“เออๆ อย่าว่าปอเลย พี่บอกให้ปอพาไปเองแหละ รู้แค่นี้จริงๆ อย่าลืมกินยาล่ะ”
“ไม่รู้ผมจะไปหาหมอให้เสียตังค์ทำไม ก็ได้ยาโรคจิตมา รู้งี้ก็ให้พี่รักษาดีกว่า55”
หลังจากนั้น เราก็แยกย้ายกันไปนอน ผมกับไอ้ปอ อาบน้ำแล้วนอนคุยกันที่เตียง
“ทีหลังอย่าขับรถแบบนี้อีกนะ มันไม่ปลอดภัย”
“โห้กูไม่ใช่พ่อพระเหมือนมึงหนิ เค้าด่าแล้วยังมาทำเฉยอยู่ได้”
“เค้าด่าก็เรื่องของเค้าสิ กูไม่เห็นเจ็บตรงไหนเลย แต่ถ้ามึงขับรถแบบนี้ ถ้าพลาดไปนิดเดียว มันจะเจ็บหนักเลยนะเว้ย”
“ไม่เจ็บได้ไง กูเจ็บใจ”
“เจ็บใจแล้วตายไหม เจ็บตัวนี่สิ เผลอๆตายก่อนที่จะมีโอกาสได้เจ็บ”
“มึงไปด้วย กูไม่เอาเสี่ยงขนาดนั้นหรอก”
“แล้ววันนี้มันไม่เสี่ยงเลยใช่ไหม”
“ก็ปกติ”
“อย่าขับแบบนี้อีก ถ้ากูเห็นอีก กูจะให้มึงใช้จักรยานที่ไปจับสลากได้มาจากกาชาด”
“555 ได้นะที สมัยเด็กกูก็สิงห์นักปั่นเลยนะเว้ย”
“กรรม! เรื่องเลวร้ายเชี่ยวชาญจริงๆ”
“ที กูถามมึงหน่อย” ไอ้ปอถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“อะไร”
“มึงเคยทำชั่วบ้างไหม มึงดีมากๆๆๆๆๆ ดีเกินไปวะ กูไม่คิดว่าจะมีคนแบบมึงอยู่บนโลกนี้”
“ไอ้บ้า มึงหาว่ากูน่าจะตายไปเร็วๆเหรอ”
“555 ไม่ใช่ กูหมายถึงกูไม่เคยเห็นใครดีเท่ามึงเลยตั้งแต่เกิดมา”
“กูไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกปอ กูก็ทั่วไป ความเลวกูก็มีเยอะ แต่กูไม่อยากให้ใครรู้ กูก็เก็บมันไว้คนเดียวไง 555 บางทีกูก็ระบายกับกระดาษกูก็เขียนด่าเค้าไปทั่ว พอเวลาผ่านไปกูอารมมณ์ดีขึ้นกูก็เอากระดาษไปเผาทิ้ง 55 เหมือนกูเป็นโรคจิตไหม”
“มันจะหายแค้นได้ไงวะ ต่อไปใครทำไรมึง มึงบอกกูก็ได้ กูจัดการเอง”
“อย่านักเลงให้มันมากนัก เดี๋ยวจะไม่ได้แก่ตาย”
“โอ้โห้ ว่ากูเหรอ” ไอ้ปอระดมจูบหน้าผม จี้เอวผม
“5555 ไอ้ปอกูจั๊กจี้” ผมพยายามหัวเราะเบาๆ เดี๋ยวลั่นบ้าน
“ยกให้วันนึงเห็นว่าไม่สบาย นอนเร็วๆซะ คืนหน้ากูจะเบิ้ลทบต้นทบดอก” ไอ้ปอ มันจะเป็นคนที่ดีมากในช่วงที่ผมไม่สบาย ผมจะเป็นเทวดาเลยล่ะ สั่งได้ดั่งใจทุกอย่าง (แต่เมื่อเปรียบกับส่วนเลวแล้วก็ยังแตกต่างกันลิบลับอยู่ดี) หุหุ (แต่ทำไมกูก็ทนอยู่กับมันได้วะเนี้ย)
………………………………………………………………………………….
ปล. ที..เดี๋ยวพี่จะไปซุ้มดูคนกอดกันที่บางแสนบ้างดีกว่า ฮ่าๆ
ปล.อีก ที่เขียนด่าคนนี่ใช่ที่พวกเราอ่านกันอยู่หรือน่ะ
-
ขอบคุณครับ
เข้ามาอ่านเมื่อไร
ก็มีความสุขเมื่อนั้นครับ
-
ที เป็นคนดีจริงๆ เลยนะ แต่ปอก็เป็นคนดีนะ ดีที่รัก ที 5555
-
จิ้มไว้ก่อนๆ (จะสอบในชั่วโมงนี้ยังจะเข้ามาอัฟเดท ฮา..) ^O^
-
:z1: :z1: อิอิ มาแล้วมาแล้ว คู่หวานแห่งปี ต้องยกให้คู่นี้เลยละ ไม่รู้จะหวานให้พวกเราๆอิจฉาไปถึงไหน อิอิ เป็นกำลังให้กับทั้งสองคนนะครับ อย่างไงก็รักกันมากๆนะครับผม o13 o13
-
:กอด1:ตามมาดติด ๆๆ ค่ะ ยังมีเล่าต่ออีกใช่มั้ยนะ หยุดยาว 2 อาทิตย์เลยน๊า 555
จะรอ ที่ปอบอก “ยกให้วันนึงเห็นว่าไม่สบาย นอนเร็วๆซะ คืนหน้ากูจะเบิ้ลทบต้นทบดอก” 55
ถ้าปอไม่ได้คบ ที ความใจเย็นคงไม่ได้ลงมากขนาดนี้นะ ดีจัง เป็นแฟนทีแล้ว ไม่ได้ใจเย็นลงมาก แต่ก็ดีกว่าแต่ก่อน จริงมะ..........ชื่นชม...แฟนปอนะเนี่ย... ทีน่ารักมากค่ะ สอนน้องแว้นด้วยดีนะ ทำได้เท่าที่ทำ เพราะไม่รู้น้องที่ด่านะ จะ สำนึกมะ เราคิดว่า ดีกว่าไม่พูดอะไร แต่ถ้าพูดอย่างปอ อาจมีเรื่องถึงโรงฯถึงศาลฯ
ยังไงก็ ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ อย่าหักโหมมากทั้งทำงานทั้งเรียน ก็ขอเป็นกำลังใจให้ที สู้ ๆๆค่ะ ปอด้วยละกัน
ก็ทนุทะนอมทีหน่อยละกัน ...รอตอนต่อไปน๊า มาต่อด้วย หวานไปถึงไหน อิอิ อ้อนึกได้ว่าเคยอ่านตอนไปเที่ยวดูหิ่งห้อย เค้าดูหน้าไหนกันน๊า อยากไปดูจัง ..............ถ้ามีไปเทีี่ยวไหนอีก มาเล่าให้ฟังกันบ้างนะค่ะ....
-
น่ารักเสมอคู่นี้
:กอด1:
ปอฟังทีเค้านะ อารมณ์ร้อนอย่างนี้ทีเค้าเป็นห่วงมากนะรู้มั้ยจ้ะ
:L2:
-
ปอเปรี้ยวว่ะถีบเด็กแว้นเลยนั้น ทีถือว่าเป็นสีสันของชีวิตละกัน ลองเป็นเด็กสกอยดู อย่างน้อยปอก็ดูใจเย็นขึ้นกว่าเมื่อก่อน
-
:m20:ทีใจเย็นมากๆ มีการไปสอนเด็กแว้นด้วย แต่ก็ดีนะที่เด็กมันฟัง เพระเด็กบางคนมันก็ไม่ฟัง แต่ปอนี่รักทีจริงๆ แค่ทีโดนด่าถึงกับขี่ตามแล้วถีบรถเด็กแว้นจนล้ม (โหดไปหน่อยนะ เกิดเด็กแว้นเป็นไรขึ้นมางานใฝหญ่เลยนะ) :m20:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เป็นไงละ เด็กแว้น มาแว้นๆ ใกล้ๆป๋าปอ โดนลูกถีบเลย หายซ่าไหมล่ะ
คนหนึ่งใจร้อน อีกคนใจเย็น เป็นคู่ที่ลงตัว :laugh:
-
:L1: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12:
กรี๊ด พี่ปออออออ พี่ปอ พี่ปอ เท่ระเบิดไปเลยค่ะ นักเลงได้ใจลิ้นจี่มากค่ะ :z6:
อารมณ์ร้อนก็เท่ อารมณ์เย็นก็น่าัรัก คนอารัยก็ไม่รู้.....ไม่มีข้อเสียเลย :กอด1:
ส่วนคุณที...เอ่อ...ก็น่าัรักเหมือนกัน
ลิ้นจี่จะติดตามต่อไปพร้อม ๆ กับป้ายไฟกระพริบ "พี่ปอน่ารัก"
จะไม่ยอมแพ้แฟนคลับทุกคน ไปแล้วนะค่ะ ขอไปจิ้นระเบิดก่อน
-
555+ ทีกะปอฮาได้อีก
สนุกสนานจังชีวิตนี้ 55+
ตอนนี้เพื่อนพัดลมมันมีแฟนเป็นหนุ่มนักเทควันโดด้วยค่ะ- -*
และมันเป็นผู้ชาย โฮ้วแม่เจ้า
มันตัดหน้าทุกคนแบบเงียบเชียบไม่เคยบอกใครเรื่องนี้เลย-*-
พี่พวกพัดลมรู้เพราะมันไม่ไปงานเลี้ยงรุ่น
พอเพื่อนโทรไปมันบอก
มีอะไร----ซึ้งคนอย่างมันไม่เค้ยไม่เคย
วันศุกร์ที่แล้วนี่เองที่ตกลงเป็นแฟนกัน
แถมมันยังอวดให้อิจฉาเล่นว่าจริงๆแล้วมันเกินเพื่อนกันมานานแล้ว
มันขอกันเป็นแฟนตั้งแต่ป.6 (โหวหลายปีนะเนี่ย)
แต่ด้วยความเล่นตัวของเพื่อนพัดลม
มันเลยบอกว่าอยู่คนละโรงเรียนคนละที่
เดี๋ยวสุดท้ายก็ไปกันไม่รอด ถ้ารอได้ก็รอไป
โอ้วแม่เจ้า~
-
ทีใจเย็นมากกกกเลยอ่ะ
แต่ก็ดีคนนึงใจเย็น คนนึงใจร้อน เหมาะสม o13
เออ... ถ้าจะบอกว่าสะใจที่ปอถีบรถเด็กแว้นเนี่ย
จะดูเลวร้ายไปไหมอ่ะ ... เอิ๊กกกกก :laugh:
-
อ่านกี่ทีกี่ที
ก้อมีความสุข
น่ารักมากอ่าคู่นี้
-
ทีพักผ่อนมากๆ :กอด1:
แต่คุยกับปอก็ถือว่าเป็นการผ่อนคลายไปในตัว
ไม่ว่าจะเป็นการคุยแบบ "ภาษาใจ" หรือ "ภาษากาย" o18
-
ชอบจริงๆไอ้ฉากถีบเด็กแว้นเนี่ย ฮ่าๆๆ
ส่วนทีเนี่ย ดีเกิ๊น! ดีจนใจหาย = =*
-
:impress2:ปอใจร้อนเกินนนนนนนน แต่ก้อน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ทีก้อใจเย็นเว่อออออออออออออ แต่ก้อน่ารักกกกกก อยู่กะปอได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:z1: กรี๊ดกรี๊ดเลย :haun4: ทีน่ารักอะนะ o18 ใจเย็นและเป็นคนดีมากๆๆเลย :pigha2:(สุภาพบุรุษไปหรือเปล่าจะ)
:o8:แต่ยังไงก็ชอบปอมากกว่า ชอ้บชอบ :L1:มากๆก็ตอนถีบเด็กแว้นนะ ได้ใจเลย o13
:m25:(สุดยอด กวดทันด้วย และถีบจักรยานอีก ตอบได้ใจเลย) :pighaun:
:man1:เข้ามาอ่านกี่ทีกี่ทีก็ยังกุกกิ้กน่ารัก แบบว่าชีวิตมีสีสันไม่น่าเบื่อดีนะ สมกับชีวิตคู่ดี :กอด1:
:call:มาอัพ อ่านแล้วสมกับที่รออ่านเลย :mc4:
o13 :bye2: o13 :bye2: o13 :bye2: o13 :bye2:
-
คิดถึงนะจ๊ะน้องปอ & น้องที
นี่ถ้าป่วยแทนทีได้ ปอคงป่วยไปแล้วอ่ะมั๊ง โกรธแทนทีบ่อยๆ ชิมิคะ รึ.....รึเป็นความชอบส่วนตัวของเจ้าปอเค้า :laugh: อ๊ะ ขำขำ (เสียงนาเดีย)
รักษาสุขภาพนะคะที ขอให้แข็งแรงเร็วๆ นะ
-
หุหุ
เราจะไปดูเขากอดกันบ้างดีมั้ยนะ? 55+
-
น่ารักทั้งคู่หงะ ฮามาก แบบ ยิ่งได้อ่านก็ยิ่งฮา
ชีวิตมีรสชาติจริง ๆ เวลาที่อยู่ด้วยกันสองคนอย่างนั้น รึเปล่า???
เหอ ๆ แบบว่า แต่ทีเป็นคนดีหงะ ไม่ค่อยเขากับน้องปอเลย เหอ ๆ
มาเจอกันแบบ ฮา ๆ แล้วก็รักกันแบบ ฮา ๆ น่ารักว่ะ
ยิ้มแก้มจะแตกละเนี้ย โฮะ ๆ
ขอบคุณที่เอมาเล่าให้ฟังนะ ((อ่าน)) ว้าว ๆ ขอบคุณมาก ๆ
เป้นกำลังใจให้ใครอีกหลาย ๆ คนได้เยอะทีเดียวแหละ ช้อนว่า
ฮุ ๆ ช้อนเป็นหนึ่งในนั้น ที่เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกว่า เออ ว่ะ
ชีวิตเรามันไม่ได้มากมายอะไร แค่มีใครสักคนที่อยู่เพื่อเรา
และราก็อยู่เพื่อคน ๆ นั้น เท่านั้นก็เพียงพอ ๕๕๕ แต่ตอนนี้ยังหาไม่เจอ ((นั่นคือ ประเด็น เหอ ๆ))
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วต้องได้ยิ้มทุกที
อ่านไปฮาไป คิดได้ไงค่ะแต่ละคำ เล่นเอาฮาเลย
คุณที แสนดีจริงๆละ อ่านแล้วได้ข้อคิดคะ
เจ็บใจแต่ไม่ตาย โกรธกันแล้วเดี๋ยวเราก็หาย
คิดได้แบบนี้ ชีวิต สงบขี้นเยอะค่ะ
ปล. แหม..อยากจะแอบไปเฝ้าหาดบ้างละเพื่อจะเจอผู้ชายกอดกัน ก๊ากๆๆ
-
ชอบตรง...'ผู้ชายกอดกัน' นี่แหละ :z1:
ขอบคุณครับ
-
น่ารักตลอดอ่ะ คู่นี้
เค้าอิจฉานะ
-
คิดเหมือนปอเลยอ่ะ ทีเป็นคนดีมากๆ :กอด1: :L2:
-
อ่านเรื่อง ที&ปอ ทีไรต้องอมยิ้มทุกทีเลย
ทีกะปอก็ต้องระวังบ้างนะเนี๊ยมีเรื่องกะเด็กแว้นอะ
แต่ยังไงก็เชื่อใจปอว่าปกป้องดูแลทีได้อยู่แล้ว อิอิ o13
-
จะว่าไปชื่อตอนอันนี้ไม่ใจหายเหมือนตอนที่ผ่านมา
ทำเอากระชุ่มกระชวยนิดนึง 55+
-
น้องทีนี่ใจเย็นดีแท้ โดนเด็กแว้นด่ายังไปสั่งสอนได้อีก o13 ก็หวังว่าไอเด็กนั่นมันจะจำใส่สมองบ้างนะ
คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อน นี่ถ้าน้องปอไปคนเดียวมีหวังเด็กแว้นนั่นคงเละกว่านี้ :a5: (เด็กคืออนาคตของชาติ แต่ถ้าเด็ก
เป็นเยี่ยงนี้ โอ๊ย :serius2: สงสารประเทศจัง :เฮ้อ:)
ปอลอ. น้องทีพักผ่อนเยอะๆ นะจ๊ะ สุขภาพสำคัญที่สุด อย่าหักโหมล่ะ
:กอด1: :L2: น้องที&น้องปอ
-
ที่จริงสองคนนี้เป็นจิ๊กซอที่มาเติมเต็มกันนะ ยิ่งนานวันก็ยิ่งชัดเจน
ปอก็ร้อน วู่วาม โมโห เดือดง่าย พูดอะไรทำอะไรตามอารมณ์ ค่อนข้างเรียลเลยล่ะ แต่ก็มีอารมณ์สบายๆ ช้าๆบ้างในตัวเอง เป็นเหมือนมนุษย์ธรรมดาที่มีออกจะใจร้อนมากกว่าปกติมากไปหน่อย (มั้ง)
ส่วนที ก็เป็นคนใจเย็น เย๊นนนเย็น คิดก่อนพูด ก่อนทำเสมอ รอบคอบ วางแผนทุกอย่างกับชีวิต และก็ดี๊ดี แต่ทำไมเป็นคนทำอะไรเร็วแบบที่ปอว่าล่ะ เดินเร็ว กินเร็ว คิดเร็ว พูดเร็ว เป็นความขัดแย้งในตัวชัดเจนเหมือนกันนะ และการที่ระบายออกมาเป็นการเขียนนี่ก็ดีไปอีกแบบ แต่อารมณ์มันสุดเหรอคะ ข้อนี้พี่อยากรู้จริงๆ เพราะคนเรามันต้องได้ระบายทางร่างกาย คำพูดอะไรงี้บ้างไง
...แต่ถึงอย่างไรอาการเครียดสะสมก็น่าเป็นห่วงนะ ผ่อนคลายบ้างก็ดี ทุกอย่างมันก็ไม่ไ้ด้เป๊ะไปหมดหรอกค่ะ อะไรที่ผ่อนได้ก็ผ่อนบ้่าง พี่ว่าคนใกล้ตัวน้องที คนในครอบครัวเค้าเป็นห่วงกันทุกคนแหละ เพียงแต่เค้าคงรู้ว่าถ้าแสดงออกมากทีจะยิ่งเครียดไปกันใหญ่ เค้าเลยส่งปอเป็นทัพหน้า เพราะยังไงปอก็ลากทีไปรพ.ได้อยู่ดีล่ะ 55+ (ปอเก่งนะนี่)
... ก็อย่างที่บอกสองคนอยู่ด้วยกัน ส่งเสริมกันในทางที่ดี น้องทีเป็นคนทำให้ปอใจเย็นลงมาค่อนข้างเยอะนะ ลองย้อนไปช่วงแรกๆดู และปอก็รัก ห่วง และหวงทีมากด้วย ทีคงจะรู้ดีเพราะการกระทำของปอชัดเจนเสมอ ส่วนน้องทีก็มีปอคอยเป็นคนมาป่วนให้โมโหบ้าง ป่วนให้หัวเราะบ้าง พยายามบังคับนั่งรถเล่น บังคับทำโน่นนี่ แต่สิ่งต่างๆที่ปอทำก็ทำให้ทีได้ปลดปล่อย และผ่อนคลาย เพราะงั้น...รักกันไปทุกวันอย่างนี้แหละดีแล้วค่ะ
-
รักพี่ที พี่ปอเหมือนเดิมครับ :กอด1:
จะบอกว่า อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่แรก แต่ๆแอบๆอ่าน แอบๆเม้น
เพราะเรื่องนี้มันโดนใจ เมื่อต้นๆปีเคยคบกับน้องคนนึง อารมณ์ประมาณพี่ปอนี่ละครับ
ห่างกันประมาณหกปี แอบหวังๆว่าจะเหมือนกับคู่พี่ทีพี่ปอ แต่ผมเป็นคนดีไม่เท่าพี่ทีอะครับ บางเรื่องเลยทนไม่ได้ เผลอแว้ดๆใส่ไป
ตอนนี้ก็เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน แต่นะ มันก็ยังขี้งอนแข่งกับผมเหมือนเดิม ฮ่าๆ
ขอเข้ามาอ่านเรื่อยๆนะครับ รักพี่ที พี่ปอที่ซู้ดดด
ว่าแต่โหดร้ายนะเนี้ย ถีบรถตกคลองเนี่ย -*-
-
ปอนี่สิงห์นักบิดตัวจริง...แต่ถึงจะเป็นสิงนักบิดสุดซ่าก็ต้องยอมให้กับทีอยู่ดี...อิอิ
-
ฮาได้อีกนะคู่นี้ ปอนี่ก็เลือดร้อนดีจิงๆ ฮ่าๆๆ
แต่ถึงกับขั้นถีบรถกันเลยหรอ = =! รุนแรงไปมั้ย
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
โอยยย
หวานแหววที่สุด
อ่านตอนนี้แล้วรู้ถึงความรักของปอที่มีต่อพี่ทีมากๆเลย
ตั้งแต่ตอนที่พี่ทีเลือดกำเดาไหล
ไปถึงตอนที่มีคนว่าพี่ที ปอก็จะออกตัวปกป้องพี่ทีตลอด
ปอคงรักพี่ทีมากจริงๆ
ดีใจจังเลยที่ทั้งสองคนรักกัน อ่านแล้วนั่งยิ้มไป แอบซึ้งๆด้วย
55555
ส่วนพี่ทีเป็นผู้ใหญ่มากๆๆๆๆ
เอาเหตุผลเหนืออารมณ์ตลอดเลย
เหมาะกับไอปอที่เอาอารมณ์เหนือเหตุผลเนอะ 55
สองคนอยู่ด้วยกันแล้วมันลงตัวจริงๆๆ
พี่ทีก็พักผ่อนบ้างน่ะค่ะ
ร่างกายคนเราไม่ใช่เครื่องจักร
ใช้มันมากๆก็สึกหรอได้เหมือนกัน
ดูแลรักษาสุขภาพมากๆน่ะค่ะ
:impress2:
-
หุหุ
แวะเวียนมารอต่อ^^
-
สองคนนี้มันน่ารักเจงๆ ความต่างที่ลงตัว
-
:m29: คุณทีตอบเม้นมาทีนึงแอบเหงื่อตกเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ
ชมค่ะไม่ได้ว่านะ >< หมายถึงว่าคุณทีกล้ามากๆอ่ะที่ลุกขึ้นเต้น^^
เห็นด้วยกับความเห็นคุณ Uonlii_I ด้วย
แต่ถ้าโคว้ทมา เม้นนี้จะยาวยืด
คุณทีเคยทำอะไรร้ายๆบ้างมั้ย? เอาแบบร้ายซึ่งหน้าเลยนะ
นี่ขนาดโดนด่า แล้วพอปอถีบรถฝั่งนั้นล้ม ยังใจเย็นแล้วยังเป็นห่วงว่าจะได้รับบาดเจ็บ ได้อีก o1
(เป็นเราคงทำแบบปอ ได้ปาดไปถีบคู่กรณีแล้วล่ะ หึ)
เครียดจนเลือดกำเดาไหล o22
(แอบน่ากลัว)
พักผ่อนบ้างนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย :กอด1:
-
ฉากถีบเด็กแว้นน่ากลัวอ่ะ คิดแล้วเสียวแทนเลยดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก ไม่งั้นปอแย่แน่เลย
ทีก็ดีจริงระบายความเครียดแบบเดียวกันเลย แต่ของเราไม่เผานะเก็บไว้อ่าน(เก็บไว้ในที่ปลอดภัยที่สุด)
พอเราหายโมโหแล้วกลับมาอ่านมันจะดูตลกไปเลยว่า เฮ้ย เราด่ามันขนาดนี้เลยเหรอ แก้เครียดไปอีกทาง
แล้วอยู่ดีๆก็กำเดาไหลนะเป็นเราก็ตกใจเหมือนปอ (เป็นคนกลัวเลือดมาก)ทีก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ :L2:
แล้วจะรอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
อยากบอกพี่ทีว่าอ่านมาสามรอบแล้วอยากจะอ่านอีกเรื่อยๆ ชอบสำนวนแล้วก้อวิธีคิดเรื่องต่างๆรอบตัว ไม่แปลกใจเลยที่ปอจะรักพี่ทีมากมายเพราะว่าความรักของพี่ทีมีแต่การให้ น้องว่าปอโชคดีมากที่ได้แฟนดีๆอย่างพี่ที ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ ขอร้องละอัพเรื่อยๆนะคะ อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:o8:
น่ารักดีครับ ติดตามมานานแล้วเพิ่งจะโพสต์ครั้งแรกครับ
-
มึงเคยทำชั่วบ้างไหม มึงดีมากๆๆๆๆๆ ดีเกินไปวะ กูไม่คิดว่าจะมีคนแบบมึงอยู่บนโลกนี้
เฮ้ย เห็นด้วยกะประโยคนี้มาก ไม่เคยเห็นใครใจร่มได้เท่าทีเลย แค่โมโหแล้วเขียนด่าในกระดาษแค่เนี้ยทีเป็นเทวดาหรือไงเนี่ย....
ปล.รักษาสุขภาพด้วยเน้อ อากาศเปลี่ยนอยู่
-
เข้ามารอจ้า^^
-
:t2:ชอบทีมากเลยอ่ะ แบบว่าเป็นตัวของตัวเองดีจังขยันด้วย o15 สู้ สู้นะคะ :a2:
รออ่านต่อ ปล. ไอ้คุณปอโหดได้จายยย :fire: ชอบตรงที่มันรักทีมากกกกกๆเนี่ยแหละ
-
:z2: รู้สึกว่าที ก็ยังเป็นที และปอ ก็ยังเป็นปออยู่ แต่ ดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิม :impress2:
:pig4: :pig4:
-
โอ้โหววว ตอนนี้ลุ้นระทึกเหมือนอยู่ในหนัง 555
แรกๆอ่าน ไอ้ปอเท่มากเลย ตอนถีบรถ เอิ๊กกกกก
แต่พออ่านมาตอนท้ายๆ พี่ทีช่างเป็นคนดี มีน้ำใจ ใส่ใจสิ่งแวดล้อม มากกกกกก
อ่านจบแล้วปลื้มแทนปอที่ได้เจอคนอย่างพี่ที
(พูดสั้นๆคืออิจฉา :laugh:)
ตอนนี้น่ารัก พี่ทีอย่าเครียดมากเน้อ คนเป็นห่วงเพียบเลย
-
ฮาได้ตลอดนายปอ..ทบต้นทบดอก :laugh:
รักษาสุขภาพด้วยน้องที :L2:
+1
-
กด LIKE .. กด LIKE
:กอด1:
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อค่ะ
ตอนนี้ระทึกใจกับความห้าวของปอ กลัวจะเกิดอุบัติเหตุแบบที่คุณทีห่วงเหมือนกัน
แต่ถ้าพูดตรงๆ ก็สมน้ำหน้าเด็กแว้นท์ ถือว่าตัวเองแน่ เจอคนที่เก๋ากว่าก็หมดท่า...เจเป็นคนดีน้อยกว่าคุณทีเยอะเลย
ส่วนเรื่องสุขภาพ คุณทีคงต้องปล่อยวางความเครียดบ้าง อาการที่เป็นมันไม่ร้ายแรง แต่ร่างกายส่งสัญญาณเตือนแบบนี้แสดงว่าต้องใส่ใจกับมันมากขึ้นแล้ว อากาศเริ่มหนาว(อีกรอบ)แล้ว รักษาสุขภาพนะคะ :man1:
-
มารออ่านด้วยคนนะครับ
-
ทีสุดยอด ใจเย็นมากเลย
ถ้าเป็นเราคงด่ามันกลับอ่ะ
:m31: :m31:
หายป่วยเร็ว ๆ ค๊า
:L2: :L2:
-
รอออ อาาา ค่าาา(ตอนล่าสุดนี่feelแบบว่าแอบฮายังไงไม่รู้) สู้ๆนะคะ ทั้งสองคนเลย :a2:
-
รอจ้า^^
-
อ่านแล้วรู้เลยว่าปอเป็นห่วงทีมากๆ เลย ทีดูแลตัวเองด้วยนะ พักผ่อนเยอะๆ คนอ่านก็เป็นห่วงทีเหมือนกัน แต่เห็นประโยคพรุ่งนี้จะทบต้นทบดอกของปอแล้ว ท่าทางทีจะไม่ได้พักมากกว่า :m20:
ส่วนปอก็ใจร้อนเหมือนเหมือนเดิมเนอะ ดีนะที่ทีใจเย็น ถึงอยู่ด้วยกันได้ดี แต่แอบสะใจเล็กๆที่ปอถีบรถเด็กแว้น :z2:
-
:L1:Big Thank krub :L1:
-
เข้ามารอทางนี้^^
-
น่ารักมากกกกกกกกกก
-
...น้องปอ มันร้ายน่ารักนะวุ้ย มันต้องเกลือจิ้มเกลือเงี้ยแหละ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ
...พี่มาอ่านที่นี่แล้วนะน้องต้น ที่โน่น มันชอบหายไปเรื่อยเลย
...ขอบคุณ คุณ Leo ที่เอาเรื่องนี้มาไว้ที่นี้ แต่แปลกใจนิดเดียวทำไมอยู่ในโหมด นิยายจบแล้วหว่า หาตั้งนาน
...ยังไงก็ขอให้ น้องต้น น้องปอ และ คุณ Leo มีความสุขในวันคริสมาสต์ และปีใหม่ 2011 นะจ๊ะ
[attachment deleted by admin]
-
Merry Christmas นะค๊า.....
ไปฉลองกันที่ไหนมั้ยเนี่ย...น่าจะพาปอมาเดินถ่ายรูปไฟแถวสยามเนอะ...อิอิ
(http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT3oX8qMOm4CCaRINl5ZwwbY5Eb3zYLheYUSYLgpYJ6KutfAZjmow)
-
Merry X' mas ค่าน้องที น้องปอ
อ่านเรื่องของน้องทีไรก็มีความสุขทุกที (ตอนดราม่าที่ผ่านมาไม่นับนะ)
ยกเว้นเวลาอ่านชื่อตอนที่ชวนจิตตกตลอดๆ (หลังๆชักจับทางได้ละ o18 )
ต่อไปเรียกน้องทีน้องปอไม่ได้แล้วสิ
ต้องเรียกเสี่ยปอ กับ เฮียที :laugh:
-
สุขสันต์วันคริสต์มาสจ้า^^
-
:impress2:สุขสันต์ วันคริสมาสคะ น้องที+น้องปอ มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
รออยู่น๊า ต้องมีเรื่อง มาเล่า เยอะ แน่เลย วันหยุดหลายวัน จะปีใหม่แล้ว :L1:
รออยู่นะค่ะ งานกีฬา ที่ชลฯ ก็จบไปแล้วน๊า ...ว่าแต่ อยากไปส่อง ผช. กอดกันทีีหาดจัง อิๆๆ :กอด1:
-
รอจ้า^^
-
ไอ้ผมหรือก็ตกใจหมดครับ
นึกว่าคุณทีเป็นอะไร
กลัวๆไปด้วย
ดีนะได้พยาบาลปอเวลาป่วย
อิอิอิ :laugh:
คิดถึงครับ :man1:
-
Merry Christmas & Happy New Year จ้า
หวังว่าช่วงปีใหม่นี้ จะมีเรื่องหวานๆจั๊กจี้หัวใจให้ได้อ่านอีกนะคะ ^^ ติดตามอยู่ตลอดนะคะ รอๆว่าเมื่อไหร่ที จะว่างเขียนต่อ
-
:z13:
-
จะมาตอนปิใหม่หรือเปล่าน้อ
-
รออ่าาาค่ะ คุณทีหายไปไหนคะ กลับมาๆ :undecided: o1
-
ถ้ายังไม่มาจะไปตามที่ชลบุรีแล้วน่ะๆๆๆๆ
หนีไปสวีทกันสองคน ฮึ่มๆๆๆๆ
:m16:
-
^^
เข้ามารอ^^
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยละกัน
-
:o8: รักกันๆ อิๆ
Happy New Year นะคะ :L2:
-
wish t & p happy in day the end of year...
happy new year
wish u 2 ...happy ...lucky
:man1:
-
เค้าเป็น เอฟ ซี รายใหม่ที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะ
เอฟซี พี่ทีกะปอ(อายุเค้าน่าจะเท่าปอหรือไม่ก้อมากกว่าเล็กน้อย) หึหึ
ดีใจนะที่ได้เรื่องราว อัตชีวประวัติ ๕๕๕ ล้อเล่นนะ เรื่องราวชีวิตที่น่าสนใจของพี่ที
เฮ้อออออ คนหล่ออีกสองคนก็ไปอีกคู่ มีความสุขที่สุดดดด
สวัสดีปีใหมด้วยนะคะ มีความสุขมากๆๆนะคะ ทั้งสองคน
รู้สึกรักทั้งสองคน ถึงแม้เราจะไม่เคยเจอหน้ากานนนน
-
Happy New Year 2011 :3123:
-
มาสวัสดีปีใหม่ LEO ทีแล้วก็ปอด้วยจ้า
ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงจ้า...มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะจ๊ะ....
(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRBUFQutINcr2tgCh79DOvDCRwR9L2sHdlEMn_TeGBrbJPTfuGm)
-
สวัสดีปีใหม่ ทีกะปอ และก็ LEO ด้วย
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เจอแต่สิ่งดีๆ โชคดีตลอดปีกระต่ายนะ :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L2:
-
(http://i.kapook.com/glitter/2010/en/12/E151210_05P.gif) (http://glitter.kapook.com/content.php?id=17213&category_id=22&sid=208f093f7922d03b7bf7f35d4e48b999&lang=en)
สวัสดีปีใหม่ครับ ... ขอให้ทั้งคู่และครอบครัว รวมถึงเพื่อนๆ ทุกคน
มีความสุขกันมากๆ นะครับ ^^
-
:call: :call: :call:
-
สวัสดีปีใหม่จ้า^^
-
อ่านได้ครึ่งนึงละ
หนุกมากๆๆ
แล้วจะมาอ่านต่อให้จบนะคร๊าฟ
เป็นกำลังใจให้
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังก๊าบบบบบบ
เข้ามาหาพี่ทีกะพี่ปอด้วยความคิดถึง
คู่นี้ก็ยังเป็นคู่ที่น่ารักเหมือนเดิม
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
รักกันให้มากๆนะก๊าบบบบบ
กอดดดดดดดด
-
สวัสดีปีใหม่จ้า
รถแดงที่นั่งมาจอดหน้ารพ.ชล แล้วก็อดไม่ได้ต้องมองว่าจะมีหมอทีขึ้นรถมามั้ย(ไม่รู้จักหน้าแท้ๆ)
คิดถึงซะแล้ว ขออ่านตั้งแต่ต้นอีกรอบแล้วกัน อิอิ
-
รอจ้า^^
-
อ่านจบแล้ว
หนุกๆๆ
คุณทีหายไวๆนะคร๊าฟ
มาต่อไวๆๆนะคร๊าฟ
-
ทามไมไม่มาต่อสักทีอะ ชอบมากๆๆๆ คิดถึงสุดๆๆ แฟนเราชื่อทีเหมือนกานแต่ทามไมไม่ฉลาดละนิ
-
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/12/T281210_01C.gif)
มาบอกช้าไปหน่อย ^^ แต่ไอคิดถึงพี่ทีกับปอเสมอนะ :กอด1:
-
Happy new year
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ทีปอ...อิอิ
มีความสุขมากๆๆนะค่ะ
สมหวังตลอดปีตลอดไป
อย่าเจ็บอย่าไข้...การงานรุ่งเรื่อง ปัญหาต่างๆหมดไปกับปีเก่า
เริ่มปีใหม่พบกับสิ่งดีๆ...
เพิ่งได้เข้ามา สวัสดีปีใหม่ ซะงั้น
-
มาแอบดูหลายรอบ..สงสัยไปแอบหวานกันสองคน
... :mc4: Happy New Year 2011... :L2:
-
รอจ้า^^
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะที&ปอ
ขอให้รักกันจนถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรเลยน๊า
ปีใหม่หยุดตั้งหลายวันมีอะไรดีๆมาเล่าให้ฟังบ้างมั้ยน๊า
-
ที ดีไปจริงๆอ่ะ อย่างที่ปอว่า
ส่วน ปอ อืม.ม.ม..ม ตลอด
รักในแบบฉบับของปอ น่ารักออกนะที
-
รอ ร๊อ รอ ^^
-
เพ่ที มาอะยังงงงงคร้า
-
เพ่ต้นคร๊าบบบบ รออยู่นะคร๊าบบบ
-
:call: :call: :call:
-
รอจ้า^^
-
:z13:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องที คงไม่ช้าไปหรอกเนาะ
ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีกว่าปีที่ผ่านๆมา ขอให้มีความสุขกว่าปีที่ผ่านมา
ขอให้สุขภาพดีขึ้นกว่าปีที่ผ่านมา ขอให้ความรักดีขึ้น ดีขึ้นเรื่อยๆยิ่งกว่าที่ผ่านมาเป็นหลายๆเท่า
ขอให้การเรียน การงาน การวางแผนชีวิต ดีขึ้นกว่าปีที่ผ่านมา และดีขึ้น ดีขึ้นตลอดไป
Happy New Year 2011
(http://img148.imageshack.us/img148/1787/copyao.jpg)
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน วันนี้คิดถึง ทีกับปอ พอมาอ่านทีดันเป็นพ่อพระซะงั้นแต่ก้อดีน่ะไม่ต้องมีเรื่องมีราวใหญ่โตไร ดีแล้วล่ะหัดจำไว้น่ะนายปอหัดฟังแแม่ทีไว้มั่ง
-
รอออออออออ
-
อ่านเรื่องนี้อย่างมีความสุข... :L2: :L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
ร้อออรอพี่ทีกลับมาเล่าให้ฟังอยู่ว่าปีใหม่ไปไหนกับปอบ้าง
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคุณหมอที :L2: :L2:
-
คิดถึงเจ้าของเรื่องค่ะ
-
คิดถึงคับ เลยแวะเข้ามา ^^
มาต่อให้หายคิดถึงกันบ้างนะครับ
-
รีบ ๆ มาต่อเร็ว ๆนะค้าบพี่ คิดถึงพี่ ๆทั้งสองคนมาก ๆเลย :z2:
-
รอจ้า^^
-
พี่ทีอยู่หนายยยยย มาต่อซะดีดี :กอด1:
พี่ทีเค๊าไม่โกรธเด็กแว้นหรอก ก็ตอนเจอกันครั้งแรก ได้ข่าวพี่ปอก็แว้นมาไม่ใช่เหรอ
เค๊าจำได้นะ 555
-
หลังจากที่ห่างหายจากบอร์ดไปร่วมๆ 4 เดือน
คิดถึง เรื่อง ที กับ ปอ จัง
กลับมาตามอ่าน ทันแล้วนะครับ
ขอให้ทั้ง 2 คน รักกันนานๆ (นี่เป็นการอวยพรปีใหม่ย้อนหลังนะ ฮ่าๆ)
มีความสุขมากๆ ครับ
ปล. หัวใจผมเองก็อยู่ที่บางแสน ตอนนี้ - -"
-
รอเหมือนเดิม^^
-
คิดถึงจัง!!
-
คึดถึง เรื่องนี้จัง
ขอบคุณเรื่องราวดีดีที่แบ่งปันกันนะครับ
-
ไมคลาวนี้นานจัง เป็นห่วงแล้วสิ ส่งข่าวบ่างนะคับคุณหมอ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หายไปไหนนานจังคิดถึง
-
รอจ้า^^
-
เข้ามารออออออออออออออออออออ :call:
คิดถึง ทีปอออออออออ o13
-
เป็นคู่ที่มีเรื่องพูดคุยกันเยอะจริงๆ แต่เป็นการพูดคุยแบบเข้าอกเข้าใจกัน ห่วงใยกัน รักกันอ่ะนะ
-
รอเสมอ^^
-
แว้นกันไปถึงไหนแระหนอ
พี่ทีจะรู้ไหมน้าว่าเค้าเปลี่ยนจาเด็กแ้ว้้นเป็น "วีระบุรุษนักบิด"แล้วอะ
มาต่อด้วยนะคับคิดถึ้งคิดถึง
:L2: :L2:
-
คุณที อย่าเงียบหายดิ คิดถึงนะ
-
คุณที อย่าเงียบหายดิ คิดถึงนะ
นั่นจิๆ
-
:z13:
-
แวะเข้ามาดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟอกับทีหายไปไหนละคับเนี้ยยย อย่าบอกนะว่าหลงปีใหม่ยาวมาจนตรุษจีน
-
หายไปนานแล้วอ่ะคุณที รออยู่น้า
:L2:
-
อ่านจบซะที ^^
((จริงๆแล้วซุ่มอ่านมาสักพัก))
ชอบพี่ทีกับพี่ปอมากๆ เถื่อนดี หุหุ
ยังไงก็จะรอผลงานต่อๆไปน้าา
-
รอน้า~
-
เข้ามารอด้วยคน พี่ที ๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: :call: :call:
-
จขกท....ลืมทู้ตัวเองไปแล้วม้างงงงงงงงงง :เฮ้อ:
-
คิดถึงคู่นี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ :3123: :3123: :3123:
-
รอT^T
-
ขอวันวาเลนไทน์อ่ะ >///<
-
โอ๊ะโอ....
แล้วก็รอต่อไป....
โฮกกกกกเมื่อไหร่พี่ๆทั้งสองจะมาซะทีอ่า.....ฮึก
คิดถึงอ่ะ :กอด1:
-
ชอบเรื่องมากๆเลย
เจอแต่คนมารอ เราเองก็รอบ้างดีกว่า TOT
มาเร็วๆน้าาาา.... :sad4:
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 49 ….รักคุณเท่าฟ้า
บ่นนำ
หวัดดีคร๊าบบบ
สบายกันดีนะครับ มีบางเม้นคิดถึงผมด้วย หุหุ คิดถึงเช่นกันครับ วันนี้มีเวลาเลยมาเล่าสู่กันฟังอีกครั้งนึง ผมก็สบายดี(กรูไม่อยากรู้) ไอ้ปอก็สบายดี (อันนี้อยากรู้มากกว่า) บ่นให้ฟังก่อน ช่วงที่หายศีรษะไป
หลังปีใหม่ไม่กี่วัน ผมไปดูงานต่างประเทศ (ฟังดูดีมีสกุล ลุนชาติเนอะ555….ทำยังกะได้ไปแถวยุโรป ) ผมไปเวียดนามมา 5 วัน มองดูหนุ่มๆเวียดนามจนน้ำลายหก ท่วมเวียนนามแล้ว555 อย่าได้อิจฉาผมเลย เพราะคนไทยหล่อกว่าเยอะ (จริงๆนะ) ดูหนุ่มบ้านเราดีกว่า เวียดนามเค้าจะผิวพรรณดี แต่หน้าตา เกณฑ์เราดีกว่าเยอะ (มาตรฐานไอ้ทีคนเดียว) พอกลับมา ไปเรียน โอ้พระเจ้า! โค ตะ ระ หนัก (ว่าจะเขียนโม้เรื่องไปต่างประเทศซะหน่อย ไม่มีเวลาอ้าปากเลย) กลับมา ก็ลางานต่อ1เดือน ไปฝึกงานเก็บcase ที่จังหวัด…….ติดกับชายแดน (จะถาม ให้ของรางวัลจากวียดนามดีไหมเนี้ย) ที่ไม่บอกเพราะอยากบอกว่าที่นี้บ้านนอกมากกกกกก 555 สัญญาเน็ตไม่มี จะมีก็มีแต่ในโรงพยาบาลไม่กี่ห้อง ไอ้ที่มีก็ใช่ว่าจะดี โหลดช้า หลุดง่าย ผมไม่ได้ติดต่อใครทางอินเตอร์เน็ตเลย (นี่แหละเหตุผลที่ไม่บอกว่าจังหวัดไหน) ก็มีกันเกือบทุกจังหวัดแหละ ชลบุรีก็ใช่ย่อย ไอ้ที่เจริญก็เจริญ ส่วนไม่เจริญก็ด้อยพัฒนาอยู่อย่างงั้น เห้ย!ประเทศไทย (น่านนนนนบ่นเก่งฉิบหาย) หุหุ
ช่วงที่ผมไปอยู่ต่างจังหวัด (อีกแหละเมื่อกี้ก็บอกว่าต่างประเทศ …พูดดูดีอีกล่ะ55) ไอ้ปอชอบมากเลยมั้ง กินเหล้ากับเพื่อนทุกวัน(ช่วงหลังๆผมกลับบ้านไม่ค่อยบอกมันเพราะกลับไม่ตรงเวลานัดเท่าไห่ มันเลยเพลาๆลง เพราะกะเวลาไม่ถูก ไปแอบกินไม่ได้) มันก็ปัญญาอ่อน กินเสร็จเมา โทรหาผม ให้ผมด่า (ไม่ให้ด่าได้ไง โทรตีสอง ตีสาม…กรูจะนอนนนนนน) ตื่นเช้ามาผมโทรด่ามันต่อ (เพราะเมื่อคืนยังง่วงนอนอยู่) โอ้ย!เวรกรรมกู ตัวไม่มาก็ส่งเสียงมากวนส้นตีน
เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่า ย้อนไปตั้งแต่ช่วงปีใหม่เลยเนอะ เล่าสลับไปสลับมานี่แหละ คนอ่านจะได้งง 555 (ตามประสาผมเขียน ไม่มีเค้า ไม่มีโครง อยากเล่าก็เล่า) เออ ต้องอวยพรปีใหม่ย้อนหลังไหมเนี้ย ขอให้มีความสุขกันทุกๆท่านนะคร๊าบบบบบบ
เข้าเรื่อง (รอบสอง)
ช่วงก่อนปีใหม่ ที่โรงพยาบาลมีจัดกีฬาสี หลังกีฬาสีเสร็จก็ปีใหม่ จัดพร้อมๆกันถือกฤษ์เลี้ยงกันเองแหละ ผมไม่เคยอยู่กิจกรรมกับเค้าเลย จนวันสุดท้ายของวันแข่งผมก็ได้รับหมอบหมายให้มีหน้าที่กับเค้า ผมก็จำใจต้องยอม (เพราะไม่เคยเข้าร่วมอะไรกับเค้าเลย) ป้าพยาบาลหัวหน้าห้องฉุกเฉินซะด้วยที่มาบอก (มึงกล้าขัดสิ หัวจะได้แตกส่งเข้าห้องERโดยตรง ) ผมเลยโทรบอกไอ้ปอว่ากลับไม่ได้
“ปอครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงน่าฟังผ่านโทรศัพท์
“อะไรอีกล่ะ มาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”
“วันนี้ กะพรุ่งนี้ไม่ได้กลับนะ”
“ทำไม เป็นไรอีก” เออ มันไม่ตะคอกใส่เหมือนครั้งที่แล้วๆเว้ย
“เปล่า คืองี้ วันพรุ่งนี้วันปิดกีฬาสีภายใน กูไม่เคยร่วมแข่งกับเค้าสักที กูว่ากูจะอยู่หน่อยนะ มันจะไม่ได้น่าเกลียดเกินไป” ผมพูดอย่างนิ่มนวลเช่นเดิม
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับวันนี้ล่ะ ก็กลับวันนี้ดิ”
“วันนี้กูซ้อมกิจกรรมนิดหน่อยกับเค้า พรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องทำหน้าเอ๋อไง555” หัวเราะกลบเกลื่อน
“ทำไร มึงต้องทำอะไร บอกกูมาสิ”
“ไม่มีไรมากหรอก แค่เป็นกองเชียร์ข้างสนาม ซ้อมร้องเพลง”
“อ้าว ร้องเพลงเป็นด้วยเหรอ…ร้องเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไม่เห็นบอกกันเลย”
“ไม่เป็นหรอก ถั่วงาๆ ไปกับเค้าเฉยๆ อาศัยคนเยอะ555”
“555 กูว่าแล้ว อย่างมึงเหรอจะกล้าร้องเพลงคนเดียว”
“อ้าวอย่าท้ากูนะเว้ย”
“ท้าสิ กล้ารับคำท้าไหมล่ะ” ไอ้ปอพูด (อย่านะที อย่าหลงคำท้ามัน เดี๋ยวตัวเองซวย)
“ไม่เอา ไม่รับ ไม่กล้า” บอกตรงๆกันไปเลยดีกว่า
“กูว่าล่ะ นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็แพ้เด็กประถม”
“เออ แพ้ก็แพ้สิวะ…ตกลงล่ะกัน เอาเป็นว่ามึงรับรู้กูไม่กลับ ในวันสองวันนี้”
“เออเห็นว่ามึงมีเหตุผล กูยอมให้มึงอยู่ แล้วเชียร์ที่ไหน”
“ที่นี้แหละ คงไม่ไปที่สนามกีฬาแห่งชาติหรอก”
“น่าน กวนตีนกู กูกำลังอารมณ์ดี”
“เหรออออ เออขอโทษๆว่ะ งั้นอารมณ์ดีต่อไปเหอะ กูไปซ้อมเชียร์ก่อนนะ”
คุยเสร็จ ผมก็ไปรวมตัวกันที่กลุ่มสีของผม ผมอยู่สีฟ้า (เย้ๆๆ สีฟ้า สู้ สู้) เค้าแข่งกันทุกเย็น หลังสี่โมงครึ่ง ถึงสองทุ่ม แข่งมาจะเป็นเดือนล่ะ ผมไม่เคยลงแข่งกับเค้าสักที วันพรุ่งนี้วันสุดท้าย พิธีปิดด้วย เริ่มตั้งแต่แปดโมงครึ่งเลย มีการชิงที่หนึ่งของกีฬาแต่ละชนิดด้วย
ผมก็ซ้อมๆเชียร์ตามคำสั่งป้าหัวหน้าการพยาบาล(ฉายา เจ้าป้า) ผมไม่อยากเป็นเชียร์เลย แต่ถูกบังคับ T_T ผมขัดไม่ได้ เพราะเค้าเอาเด็กๆที่เข้ามา1-2ปี ผมเคยซ้อมมาแล้วล่ะครั้งนึง ซ้อมบ้างโดดบ้าง ผมปวดเมื่อยตัวแทบตายกว่าจะเสร็จ หลังจากนั้นกลับบ้าน นอนเป็นลืมโลกเลย
เช้าวันใหม่ วันนี้ วันแข่ง ผมต้องตื่นแต่เช้า เค้าบอกให้ไปใส่ชุด เตรียมอุปกรณ์ (ป้านะป้า)ผมคิดบ่นในใจไปด้วย อาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัว เดินออกห้องด้วยสีหน้าอิดโรย
พอไปถึง เค้าจับผมแต่งหน้า ฉีดสเปรยเข้าผม
“โหยพี่ ไม่เอาครับ ผมไม่แต่งหน้านะ ผมก็ไม่ต้องเซตครับ มันยุ่งของมันอยู่แล้ว” ผมบอก
“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวมันไม่หล่อเท่าเพื่อน” ช่างแต่งหน้าบอกผม
“ไม่เอาครับ ผมหล่ออย่างพอเพียงดีกว่า ผมขี้เกียจล้างหน้า สระผม” ผมเดินไปบอกป้า ผมไม่แต่งหน้า ทำผม (มาเต้น มาร้องก็ดีแล้วนะ ยิ่งไม่ชอบอยู่ด้วย) ป้าก็ยอมๆ
ผมเลยใส่แค่ชุด โป๊ะแป้งจอนส์สันแล้วเดินออกมมาข้างนอก เดินไปแอบดูโรงยิม (โอ้! คนเยอะขนาดนี้ เวรกูล่ะ กูอายยยยย) ผมก็เลยมานั่งทำใจ ในห้องแต่งตัว
ผมเป็นเชียร์หลีดเดอร์ มีผู้ชายหกคน ผู้หญิงหกคน คอนเซปเชียร์ “การบินของเรา รักคุณเท่าฟ้า” (ไม่เกี่ยวกับเชียร์กีฬาเลย)ผู้ชายก็ใส่ออกแบบเสื้อผ้าคล้ายๆสจ๊วด ผู้หญิงก็เป็นคล้ายๆแอร์โอสเตส พูดแล้วก็อายยยย มากกกก (กูไม่น่าตกปากรับคำเลย) เห็นว่าไม่ค่อยได้ร่วมก็เลยรับปาก
หลังจากพร้อมกันแล้ว ทุกคนก็เดินเรียงแถวตามระดับความสูงเข้าสนาม ผมล่ะแทบอยากแทรกแผ่นปูนหนี ผมอายมากๆจริงๆนะ (ไอ้ที เดินดีๆ มีสติ อย่าขัดขาตัวเองล้มนะมึง) ผมหายใจเข้าลึกๆ หน้าก็ยิ้มเจือนๆ หน้าผมไม่แต่ง มันทำให้ดูซีดๆมากกว่าคนอื่น (ปกติก็ไม่ได้ดูดีกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ยิ่งไม่แต่งหน้า) เชียร์ช่วงนี้ยังไม่มีคะแนน แต่มีบาสชิงชนะเลิศ สีฟ้ากับสีเหลือง เค้าเลยให้ออกมาเชียร์ ตามเพลงที่ซ้อมไว้เมื่อวาน
“เก๊กฮวย ถ้วยใหญ่ๆ แช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็นสีเหลืองเค้าผ่ามมาเห็นๆ แอบเปิดตู้เย็นกินน้ำเก๊กฮวย ชัก แง่กๆๆๆๆ ชักแง่กๆๆๆๆ” เอาสิท่าชักแง่กๆ ไอ้ทีมันจะตลกขนาดไหน เพลงทุกเพลงที่เค้าเชียร์กัน ร้องหมด มีท่าเต้นหมด จนเวลาที่เค้าพัก กองเชียร์ก็พักบ้าง ผมเหนื่อยเหมือนกันนะ มานั่งกินน้ำ ข้างๆแสตนส์ (กูหลีดเดอร์ รึหลีดโจ๊กกันแน่วะ)
“ฮ่าๆๆๆ อายไหมล่ะ เต้นไปน่ะ” (ใครวะ เสียง คุ้นๆ)
“อ้าว ไอ้ปอ มึงมาได้ไง ใครบอกให้มึงมา” (โอ้ย ความอายเพิ่มเป็นเท่าตัว)
“ไม่มาจะเห็นมึงเต้นเหรอ” (โอ้ยยยยย ม่ายยยยยยยยย)
“กลับไป กลับไปก่อน ไปรอกูที่ห้องก่อน เดี๋ยวกูเสร็จแล้วตามไป”
“ไม่ไป กูได้มาแล้ว กูจะดูมึงเต้น”
“โอ้ยยย ดูไรล่ะ เดี๋ยวกูกลับไปเต้นให้ดูก็ได้”
“อย่ามามั่ว มึงไม่เต้นหรอก” ไอ้ปอมา เล่นเอาซะผมไม่กล้าเต้นเลย เลิกพัก นักกีฬาเข้าสนาม ผมก็ยังนั่งอยู่เฉยๆ
“ไปดิ นั่งทำไม ลุก” ไอ้ปอไล่ผม
“เหนื่อย”
“ไรวะ เต้นแค่นี้เหนื่อย”
“ไม่ไปเต้นเองล่ะ”
“ไม่เอา อยากดูมึงเต้นมากกว่า”
“กูเหนื่อย” (เหนื่อยใจ)
“เห้ย! มีกองชุดเลยเหรอ ท่าจะมันวะ…พากูไปดูหน่อยดิ” ไอ้ปอพูดผมเห็นสายตามันมองไปที่กลองชุด ที่สีฟ้าเอาไว้เชียร์
“ไม่อ่ะ อยากไปดูก็ไปดูเองดิ”
“ไม่เอาพาไปหน่อยนะ เดี๋ยวเค้าจะหาว่ากูเป็นคนนอก เค้าจะไม่ให้ดู”
“ดูเฉยๆ เค้าไม่ว่าหรอก ไป ไปดูได้”
“ไม่เอา พาไปหน่อย”
“โอ้ยยย มาเนี้ยมาก่อประโยชน์ให้กูบ้างไหม” ผมพามันเดินไปดูกองชุด
“โห้ แม่ง ตีน่ามันวะ”
“กองน่ะหน้าตี หน้ามึงก็หน้าตีเหมือนกัน”
“ขอลองกองหน่อยได้ไหม” (มึงจะถามกูทำไม กูไม่ใช่เจ้าของกอง)
“ไม่มีลองกอง มีแต่ลางสาดได้ไหม”
“นี่ ถามดีๆ ตอบทะลึ่ง” มันเอาไม้กองมาตีหัวผม
“โอ้ยยย ไอ้บ้า กูเจ็บนะ นั้นน่ะไม้ นี่หัวคนนะเว้ย”
“มึงไม่ให้ลองกอง กูก็เลยลองลางสาดมึง เออ แสดงว่าลางสาดใช้ได้ ตีแล้วดังดี”
“เอามานี่” ผมแย่งไม้จากมือไอ้ปอ “กูอยากลองลางสาดมึงมั้ง”
“โป๊ก” เสียงไม้กระทบหัว
“เป็นไง” ผมถาม
“ไม่เจ็บ” ไอ้ปอพูดพร้อมส่ายหน้า (ฟอร์มเยอะนะ)
“กูลืมไป หน้ามึงหนากว่าหนังกองซะอีก ตีเท่าไหร่ก็ไม่เจ็บหรอก”
“ปะ โล่ โป๊ง ฉึ่ง” ไอ้ปอมันเข้าไปนั่งตรงกลางแล้วตีเสียงดัง (กูว่าแล้วมึงจะต้องไม่มาดูเฉยๆ ถึงได้ลากกูมาด้วย)
“มึงตีทำไมวะ คนมองมาแล้ว”
“อยากตี”
“มึนสนิท สุดที่จะมึนก็มึงนี่แหละปอ”
“55มันดีวะ”
“ตีเป็นด้วยเหรอ”
“อ้าว ดูถูกกูได้ไงที มองข้ามกูไปได้ไงเนี้ย” ทีนี้มันพูดกระหน่ำตีเลยครับ แรกๆคนก็มอง(มึงเป็นใคร) มันก็ดีนะ มันตีเชียร์สีฟ้า เวลาเค้าชู้ดลูกลง หรือเวลาสีฟ้าแย่งลูกมาได้ (เออ สีฟ้าเพิ่มกองเชียร์มาอีก1) แต่ไอ้คนตีกองตัวจริงกลับนั่งทำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ ในที่สุดเกมส์จบลง
“ออกมาๆ เค้าจะตีเชียร์จริงจังแล้ว” ผมบอกให้มันลุกออกจากวงกอง
“ทีลงมาได้แล้ว เค้าจะเก็บคะแนนเชียร์แล้ว” (เอาล่ะสิกู งานที่ต้องใช้หน้าหนาๆกูยังไม่จบนี่หว่า…โอ้ยยยย ตื่นเต้นจนหำหดหมดแล้ว)
สีฟ้าสีแรกซะด้วยที่เค้าจะให้คะแนนเชียร์ สีอื่นๆเงียบเสียงลง ตามองมาที่สีฟ้า (ขาสั่นๆ)
“การบินสีฟ้า รักคุณเท่าฟ้า…ผู้โดยสารพร้อมไหมครับ(บนแสตนซ์)” หมอกรณ์ หัวหน้าเชียร์พูดเสียงดัง (พูดไปได้ไม่อายเหรอวะ 555) มีแซวทีมตัวเอง
“พร้อมครับ/ค่ะ” แสตนซ์ขานรับ
“แอร์ พร้อมไหมครับ” หมอกรณ์เหมือนเดิม
“พร้อมค่ะ” บรรดาหมอๆ พยาบาล สาวๆขานรับ
“สจ๊วดพร้อมไหมครับ” หมอกรณ์เจ้าเดิม
“พร้อมครับ” เสียงผู้ชายพูดบ้าง (รวมทั้งตัวกูด้วยยยยย ฮือๆๆๆ ต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ว่าหรอก ไอ้ปอต้องดูกูอยู่แน่ๆ)
“พร้อมแล้วววว บินเลย” จากนั้นเชียร์ก็ร้องๆเพลง เสมือนอยู่บนน่านฟ้า มีแวะเติมน้ำมันด้วย เครื่องบินตกหลุมอากาศล้อรั่ว ต้องแวะเปลี่ยนล้อ มีน้ำมันหมด ติดแยกไฟแดงกลางอากาศ ขณะติดมีคนมาขายไก่ยาง ข้าวเหนียวด้วย คิดดูแล้วกันความบ้าจะบ้าขนาดไหน คนดูฮากระจาย รวมทั้งไอ้ปอด้วย ผมแอบเหลือบมองมัน
จบการแสดง15 นาทีผมแทบอยากจะแทรกแผ่นดินไทยหนีไปอยู่กัวเตมาลาสัก2อาทิตย์ ผมปลีกตัวแทรกผู้คนหนีเข้าห้องแต่งตัวรีบเปลี่ยนชุด ไม่อยากใส่ชุดนี้นานนั้น เดี๋ยวคนจำได้ เปลี่ยนเสร็จเดินออกมาหน้าห้อง
“เห้ย ไอ้ที ทางนี้โว้ย” ไอ้ปอยิ้มแป้นเชิงหัวเราะทักผม (ปอกูไม่อยากเจอมึงตอนนี้เลยวะ)
“อืม” ผมตอบเบาๆ
“โห้ เป็นเชียร์หลีดเดอร์ก็ไม่บอกกูเมื่อวาน กูจะได้เอากล้องมาด้วย”
“อย่าพูดถึงมันเลย มันผ่านมาแล้ว”
“อายล่ะสิ กูรู้ ฮ่าๆๆ แต่มึงก็เต้นน่ารักนะที”
“รู้ว่ากูอายแล้วจะมาพูดทำไม”
“ก็มึงเต้นน่ารัก ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ฮาดี”
“ท่าเต้นเค้าคิดให้” ผมพูดแบบไม่อยากคุยเรื่องนี้นัก
“เด้งซ้ายเด้งขวา เด้งหน้า เด้งหลัง …” ไอ้ปอร้องแซวผม
“หยุดๆๆๆมึงจะร้องทำไมวะ”
“ทำไมล่ะ กูอยากเชียร์555 เต้นดีแต่เด้งน้อยไปหน่อย”
“ไอ้บ้า มีแต่คนในโรงบาล เด้งแรงได้ไง เสียpicture หมด”
“กูจะได้ว่าอะไรล่ะ มันฮาเฉยๆ ตลกกว่าชิงร้อยชิงล้านอีกนะเนี้ย”
ผมไม่ได้ดูสีอื่น (มาร่วมแค่นี้แหละ ไม่ไหวจริง อายยยย) เค้าประกาศผลตอนเย็น ผมไม่รอกินเลี้ยงปีใหม่ด้วยก็เลยกลับก่อน กลับบ้านชลบุรีเลย
ผมกับไอ้ปอรีบกลับชลวันนี้ วันนี้วันที่30 ธันาคม ทุกคนที่บ้านก็ยังทำงานปกติ บ้านเงียบมาก
“ไปเดินเล่นเซ็นทรัลป่าว” ไอ้ปอชวนผม
“เซ็นทรัลไม่ได้กินเงินกูหรอกปอ แม่งของโคตรแพง”
“อ้าวไม่ได้บอกให้ซื้อ บอกให้ไปเดินเล่น” มันพูด(เออ กูฟังไม่ดีเอง)
“ไม่เอาหรอก ถ้าจะเดินไปเดินแล้วออกกำลังกายหน้าศาลดีกว่า”
“ไปดิ งั้นไปวิ่งกัน” ไอ้ปอพูดพร้อมกับถอดกางเกงยีนต์ใส่กางเกงบอล
“เอาจริงเหรอ กูพูดเล่น”
“ไม่เล่นแล้ว เสียเหงื่อให้กับกีฬา ดีกว่าเสียน้ำตาให้ยาเสพติด” มันพูดแล้วยิ้ม
“กร๊ากกกกกกก ไอ้ปอมึงคิดได้ด้วยเหรอ”
“อ้าว กูคนดีนะเว้ยที”
“เออๆ จะปีใหม่แล้วกูจะเชื่อมึงแล้วกัน”
ผมกับไอ้ปอไปถึงสวนสาธารณะหน้าศาลประมาณสี่โมง ผมชอบช่วงเทศกาลหยุดยาวมากเลย เพราะถนนมันจะโล่ง คนไม่เยอะเท่าไหร่ เดินเข้าประตูเล็กข้างป้าย ไอ้ปอทะเล่อทะล่า ไม่ดูทางต่างระดับ ขามันพลิก
“5555 ไอ้ปอ ขาอ่อนตั้งแต่ยังไม่เข้าสนามเลยเหรอวะ” ผมหัวเราะเสียงดัง ไอ้ปอนั่งกับพื้นชันเข่า จับข้อเท้าตัวเอง สีหน้าจริงจัง (เห้ย มันท่าจะเจ็บมากูไปหัวเราะมันได้ไงวะ)
“เป็นไรป่าว เจ็บมากไหม เหยียดขาออกมาให้ดูหน่อย” ผมนั่งลงจับข้อเท้ามัน
“โอ้ยๆๆๆ” ไอ้ปอร้องครวญ
“เห้ย เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ทีมึงรับปากกูสิว่าจะรักกูคนเดียว” เสียงอ่อยๆ (เกี่ยวกันป่าวเนี้ย)
“อะไรของมึง…เขยิบมาตรงนี้ก่อน เผื่อมีคนจะเดินเข้ามา” เพราะเรานั่งตรงทางเข้าเลย
“กูเจ็บมาก กูอยากได้ยินจากปากมึง มึงรักกูไหม” (มึงสับสนรึป่าวในสถานการณ์ มึงแค่ข้อเท้าพลิกทำยังกะไปสงครามรบเวียดนาม โดนยิงปางตาย)
“กูจะพยุงมึงไปตรงโน้นก่อน” ผมยกแขนมันพาดคอแล้วจะพยุงมันลุก
“ไม่เอา ไม่ลุกบอกกูมาก่อน”
“ไอ้นี้ดื้อวะ” สายตามองเห็นอาม๊ากลุ่มนึงกำลังจะเข้ามาในระยะใกล้
“ปอคนมา เร็วๆ”
“ยกกูได้ก็ยกไปสิ”
“เออ โอเคๆ กูรักมึงปอ กูรักมึง” ผมรีบพูด ไอ้ปอดึงแขนที่มันพาดคอผมอยู่หน้าผมไปชนกับแก้มมัน
“555 กูสะดุดหลุมรักลึกไปหน่อย” มันพูดแล้วหอมแก้มผม พลางลุกขึ้นยืนเฉยเลย(ไอ้น้ำเน่าๆๆๆๆ)
“อ้าวไอ้เวร หลอกกู” เหล่าอาม๊าเดินผ่านผมกับไอ้ปอพร้อมลักษณะการมองที่พิเศษกว่าปกติ
“ไม่หลอกให้มึงพูด แล้วมึงจะพูดเหรอ”
“ปอ อย่าทำแบบนี้ในที่สาธารณะอีกนะ มึงไม่อายคนอื่นรึไง”
“มองก็มองไปสิ แกมองไม่เห็นหรอกแก่แล้ว มึงดูสิมีแต่คนใส่แว่นตาหนาเตอะ55”
ผมขี้เกียจพูดกับมัน ก็เลยออกหน้าเดินก่อน “รอกูด้วย” ไอ้ปอส่งเสียงหอนตามมาข้างหลัง เดินไปได้สองรอบ
“ปอกูเหนื่อยแล้ว กูนั่งรอมึงแล้วกัน”
“โหไรวะที อ่อนวะ มากูแบกมึงเดินก็ได้”
“อย่ามาเล่นหนังเกาหลี อยากเดินไปเดินเอง กูเหนื่อยกูนั่งรอ”
“ไม่เอากูเดินไม่มีเพื่อนคุย กูไม่เดินหรอก”
“เพราะกูเดินคุยกับมึงนั้นแหละ กูถึงได้เหนื่อย เหนื่อยขากรรไกรมากกว่าเหนื่อยขาล่างอีก”
“เออ นั่งพักก่อนก็ได้ แล้วเดี๋ยวไปฝั่งโน้นกัน” ไอ้ปอชี้ไปที่หน้าศาลากลางจังหวัด เห็นเค้าจัดงานกัน
ผมกับไอ้ปอเดินมาผ่านร้านปลาเผา เลยซื้อกลับบ้านรอนานมาก ผมให้ไอ้ปอไปเข้าคิวรอ ผมก็ปลีกตัวไปซื้อช่อดอกกุหลาบสี่ช่อ นี่แหละของขวัญปีใหม่ ให้พ่อ แม่ พี่ ดูแปลกไปไหม(ผมชอบทำในสิ่งที่เค้าไม่ทำกัน)
กลับถึงบ้านเห็นพ่อแม่ ปูเสื่อ จัดเตรียมแก้ว จาน ชาม
“สวัสดีครับ” ผมกับไอ้ปอยกมือไหว้พ่อแม่
“พ่อ แม่ ทำไรครับ”
“เลี้ยงปีใหม่ไงลูก พ่อซื้อปลาเผามาตั้งสามตัว กลัวจะไม่พอ…เดี๋ยวสักพักพี่ก็คงมา”
“อ้าวเหรอ ทีก็ซื้อมาสองตัว” (ปลามาประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย)
“555เหรอ งั้นก็5ตัวเลยล่ะสิ” แม่ผมพูดแล้วขำ
“งั้นก็กินให้หมด โควต้าคนละตัว”พ่อผมพูด (ไซต์บิ๊กเลยนะ ใครจะไปกินหมดล่ะพ่อ)
ผมกับไอ้ปอขึ้นไปอาบน้ำ ช่อดอไม้ผมยังอยู่ท้ายรถ ไม่มีใครรู้ว่าผมซื้อมา แม้กระทั้งไอ้ปอ เดินลงมาเห็นพี่มาพอดี
“หวัดดีครับพี่” ผมกล่าวทักทาย
“หวัดดีจ๊ะ”
“หวัดดีครับพี่หมอ” ไอ้ปอวิ่งลงบันไดตามผมลงมา
“หวัดดีจ๊ะ น้องเขย ตามกันต้อยๆไม่ห่างกันเลยนะ” (อ้าวพี่ มาพูดแซวให้น้องตัวเองอาย)
“พูดถูกใจ กินไรไหมครับ ผมบริการเต็มที่”ไอ้ปอพูดยิ้มมุมปาก
“พี่อยากกินน้ำส้มเย็นๆ ไม่ได้กินมานาน มีไหมเนี้ย”
“จัดไป” ไอ้ปอพูดแล้วเดินไปดูที่ตู้เย็น
“ไม่มีอ่ะ…เดี๋ยวผมออกไปซื้อ”
“ไม่เป็นไรปอ” พี่ผมพูด
“ใกล้ๆ รอเป๊ปครับ” ไอ้ปอรีบบึ่งรถออกไป
“ทีพี่ว่าปอเค้าน่ารักนะ”
“เหรอครับ ต่อหน้าพี่เฉยๆมั้ง” ผมกับพี่คุยกันขณะล้างผักในครัว พ่อกับแม่อยู่หน้าบ้าน
“ไม่หรอก พี่เห็นปออยู่กับทีก็โอเคเหมือนกัน”
“บางครั้งน่ะพี่” เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“ว่าไง” ผมทักไอ้ปอ
“เมื่อกี้รีบมาลืมถามว่ามึงจะเอาไรอีกไหม” (เออ ก็ยังดีคิดได้ก่อนที่จะกลับมา)
“ไม่เอา”
“พ่อ แม่ล่ะ”
“เดี๋ยวถามดูก่อน” ผมเดินออกไปถาม “ปอพ่อกูบอกว่าซื้อมาเลยขนมขบเขี้ยว อะไรก็ได้ พ่อฝากซื้อเลย์ รสลาบคลาสสิก ด้วยนะ กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีไหม กูเพิ่งเคยได้ยิน”
“มันมีด้วยเหรอ เลย์ลาบปลาสลิด”
“คลาสสิกไอ้บ้า ไม่ใช่ปลาสลิด c-l-a-s-s-i-c” ผมสะกดให้มัน ต้องสะกดให้เลยทีเดียวไม่งั้นจะเป็นเหมือนเรื่องกล้วย+ไข่ เหมือนแต่ก่อน
“อ้าวเหรอ นึกว่ารส fishสลิด” (ไอ้รสฟิสสลิดมึงรอให้มึงไปเปิดโรงงานทำขายไป)
“ทำมาเป็นฟุด ฟิด ฟอ ไฟ น่ะ กลับมาถ้าไม่ได้ล่ะมึง”
ส่งท้ายปีเก่าปีนี้ ไม่มีใครไปไหน ครอบครัวผมก็ฉลองเล็กๆที่หน้าบ้าน ผมหอบดอกไม้สี่ช่อให้ทุกคน พ่อ แม่ พี่ ไอ้ปอ เห็นทุกคนยิ้มผมก็happy โดยเฉพาะไอ้ปอมั้ง ดูเหมือนจะยิ้มหน้าบานกว่าชาวบ้านเค้า
หลังจากกินกันเสร็จ ผมกับไอ้ปอนอนคุยกันบนเตียง
“ดอกไม้หอมนะ แต่คนให้หอมกว่า” ไอ้ปอหอมแก้มผม
“ปอลองพูดอัดเทปแล้วเอามาฟังใหม่นะ มึงจะรู้ว่ามึงน้ำเน่ามากกกก”
“อ้าวจริง ไม่พูดก็ได้ ร้องเพลงให้ฟังดีกว่า…เด้งซ้าย เด้งขวา ฯ”
“ส้นตีนนนน ไม่มีเพลงจะร้องแล้วรึไง” ผมดึงผ้าห่มปิดหน้า
“555 เอาเพลงใหม่ก็ได้…วันนึงไอ้ปอตาลาย จับไอ้ทีนอนหงาย กระดื๊บ กระดื๊บ”
“เพลงบ้าอะไร”
“อ้าว ไม่ได้เรียนโรงเรียนอนุบาลชลล่ะสิ ครูเค้าสอนกูมากูจำได้”
“เออ กูไม่ได้เรียน แต่กูรู้ว่ามึงแต่งเพลงแล้วเอาไปสอนครู555”
“ เพลงหากินกูเลยนะเว้ย…วันนึงไอ้ปอตาลาย จับไอ้ทีนอนหงาย กระดื๊บ กระดื๊บ”
“พอเหอะปอ อยู่กับมึงลงเรื่องใต้สะดือทุกที”
“คิดไรมากวะคนเรา เกิดมาชาติเดียว กินให้อิ่ม เอาให้มัน แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว”
“เออ ชีวิตมึงมึงมีแค่นี้ เคยได้ยินแต่ปัจจัยสี่ มึงต้องการแค่ปัจจัยสองก็อยู่ได้”
“555” ไอ้ปอหัวเราะชอบใจ
“รักกูป่าวปอ” ผมถาม
“เอะ ยังไง” ไอ้ปออึ้งเล็กน้อย
“มีสามตัวเลือก รัก ไม่รัก กับไม่มั่นใจ ตอบตามจริง”
“ถามแปลกวะ”
“แปลกไร มึงยังถามกูเลย”
“ก็กูถามมึงบ่อยไง แต่มึงไม่เคยถามกูเลย”
“ก็กูอยากรู้”
“รักสิ”
“รักที่อะไร”
“หลายอย่าง”
“มีมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อืม”
“เอาสามข้อเด่นๆล่ะกัน กูรู้ว่ากูมีเยอะ555” (ไม่เข้าข้างตัวเองเลยนะ) ไอ้ปอ หอมแก้มผมหายใจเข้าเสียงดัง
“เอาจริงใช่ป่าว”
“เออ เอาจริง กูจริงจังอยู่”
“ข้อแรกชอบมึงที่มึงเป็นคนฉลาดพูด มึงทำอะไรที่ทำให้กูทึ่งหลายอย่าง พอมีเรื่องอะไรเข้ามา มึงก็จัดการได้ดี เวลาไปไหนมาไหนกับมึงแล้วมันรู้สึกดีบอกไม่ถูกวะ พ่อ แม่กูก็ไม่บ่นด้วยถ้าบอกว่าไปกับมึง”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ ข้อสองล่ะ” ผมยิ้มเล็กน้อย
“ข้อสอง หุ่นน่ากินฉิบหาย”
“เห้ยๆ ไอ้ปอ กูบอกให้เอาเรื่องจริง อย่าเพิ่งเข้าเรื่องลามก”
“ก็จริง หาว่ากูพูดลามกอีก เห็นมึงถอดเสื้อแล้วKแข็งทุกที (โอ้แม่เจ้า ไอ้ปอสายตามึงอ่านกินกูตลอด) เอวบางร่างเล็ก อย่าว่าแต่ถอดเสื้อเลยแค่เห็นชายเสื้อมึงลอยขึ้นเห็นสะดือ กูก็อยากจะจบเอาแล้ว”
“ปอ มึงบ้าsexขนาดนี้เลยเหรอวะ” (ต่อไปกูคงต้องใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขากระบอกนอนซะแล้ว)
“กูก็ได้แต่คิดแหละที มึงก็ไม่ได้ยอมกูทุกครั้งหนิ”
“เออๆ ข้อสาม” ไอ้ปอทำท่าคิดหนัก
“กูชอบมึงยิ้ม มึงเป็นคนยิ้มเก่ง หัวเราะเก่ง พอกูเครียดกูเห็นหน้ามึงยิ้ม กูก็หายแล้ว”
“เวอร์ไปป่าว”
“จริง แฟนเก่ากูแม่ง ทำอะไรนิดหน่อยก็โกรธ งอน หน้าบูดหน้าบึ้ง อยู่ด้วยแล้วเบื่อฉิบหาย” ได้ยินมันพูดถึงแฟนเก่าแล้วใจหายแว๊ป ผมจิตนาการไปถึงเวลาที่มันอยู่กับคนอื่น เวลาที่มันมีอะไรกับคนอื่น ซึ่งผมก็ไม่ใช่คนแรกและคนเดียว จากหน้าที่ผมยิ้มเริ่มซึมลง
“โทษๆที กูเผลอพูด ปากกูไม่ดี กูแค่อยากเปรียบเทียบให้ดูเฉยๆว่ามึงดีที่สุดแล้ว”
“ไม่เป็นไรปอ มึงกำลังชมกูทำไมกูจะไม่ดีใจล่ะ กูแค่คิดไรนิดหน่อยเฉยๆ”
“กูไม่น่าพูดให้มึงคิดเลย” ไอ้ปอโอบกอดผม
“กูบอกแล้วไม่เป็นไร กูชอบความเป็นจริง ทุกอย่างที่เป็นจริงกูรับได้หมดล่ะ..อ้าวต่อ”
“ข้อสี่เลยนะ”
“อ้าวข้อสี่แล้วเหรอ ไม่ต้องล่ะครบสามล่ะ” ผมพูดเสียเศร้านิดหน่อย
“ไม่เป็นไรกูพูดหลายๆข้อก็ได้…ข้อสี่ มึงเป็นคนรักครอบครัว มึงทำอะไร มึงจะคิดถึงครอบครัวมึงตลอด กูเห็นแล้วอยากเป็นคนนึงในครอบครัวมึงได้ไหม…ถ้ามึงทำอะไร กูอยากให้คิดถึงกูได้ไหม”
“กูคิดถึงทุกคน กูคิดถึงมึงเสมอ มึงก็เหมือนกันจะทำอะไรก็คิดถึงกูได้ไหม”
“กูดีใจที่ได้ยินมึงพูดแบบนี้” (กูตอบมึง แต่มึงไม่ตอบกู ??? ไม่เป็นไรกูไม่บังคับใจใคร)
...
เดี๋ยวมาต่อที่เหลือพรุ่งนี้ครับ
-
กรี๊ดดด หายไปนานมากกก คิดถึงมากๆครับ คิดถึงจริง ฮือๆๆๆๆ :m15: ซึ้งอะ ชอบจังเลย แค่รู้ว่าคุณปอกับคุณทียังรักกันดีมีความสุขมันก็ตื้นตันอะ :m15:
พรุ่งนี้จะมีต่อด้วย เย้ๆๆๆ ^^ -v[86Iot8ik[[
-
จิ้ม รออ่านคะ :z13:
กลับมาก้อน่ารักเชียว
ดีใจที่มาลงต่อคะ
ชอบพี่ทีมากมาย
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดด คุณทีมาแล้ว :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จุดประทัฉลอง ในที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดด การรอคอยของผมก้อสิ้นสุดลง
จุ๊บๆๆๆๆๆ พี่ที ฝากไปเผื่อไอ้พี่ปอด้วย เอิ๊กๆๆๆ
-
:o8: ยังรักกันมากมาย น่าอิจฉาที่ซู๊ด :-[
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดส์ๆ ทีมาแว๊วว หายไปนานมากกก
อ่านไปฮาไป ช่างเป็นคู่ที่ลงตัวอะไรเช่นนี้เน้อ
ผมก็สบายดี(กรูไม่อยากรู้) ไอ้ปอก็สบายดี (อันนี้อยากรู้มากกว่า)
ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะน้องที อ๊ะๆ ล้อเล่นคิดถึงทั้งสองคนหละค๊า
อยากให้ปอมาแสดงตัวด้วยจังเลยเนอะ สงสัยคงฮาน่าดู
-
:กอด1:พี่ทีมาแล้วววววววววววววววววววววววววว
ดีใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ o13
-
:-[
+1
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด....กลับมาแล้ว
ดีใจจังที่ทั้งสองยังคงมีความสุขร่วมกัน
อ่านแล้วยังยิ้มมีความสุขเหมือนเดิม
:L2: :L2:
:pig4:
-
+1ให้ค่ะ
น่ารัก+ฮา เหมือนเดิมนะคะคู่นี้
-
เปิดมาฮาเลย 55+
ยังคงความน่ารักไม่เปลี่ยน อิอิ^^
-
หายคิดถึงไปครึ่งนึง รออีกครึ่งนึงอยู่ :L2:
คู่นี้ฮาดี มีสาระไปพร้อมๆกัน
-
จะมาต่ออีกเมื่อไหร่น่ะ....ยังไม่เห็นมาต่ออีกเลยน่ะวันนี้วันใหม่แล้วน่ะ
ดีใจที่รู้ความเป็นไปของทีกะปอตลอด ชอบง่ะ อย่าลืมมาต่อนะ
-
ยังคิดถึงอยู่เสมอ
:L2: :L2:
-
พี่ที พี่ปอน่าร๊าก
:-[ :-[
-
กลับมาต่อแล้ววว...เฮ้ออ
น่ารกได้อีกนะคู่นี้ อ่านแล้วไม่เครียดดี 555+
-
กลับมาต่อแล้ววว...เฮ้ออ
น่ารกได้อีกนะคู่นี้ อ่านแล้วไม่เครียดดี 555+
-
ไอ้เจ้าปอมารับผมอย่างเช่นเคย ผมยิ้มให้หลังจากเดินลงมาจากรถ
“เห้ยที มึงจะย้ายบ้านรึไงวะ มาแต่ละครั้งเห็นบ้าหอบของมาเยอะแยะ” (กูอุส่าห์ยิ้มให้ ปากหมาใส่กูเลยนะ)
“ก็เห็นแบบนี้อยู่ทุกครั้ง จะถามหาหอกอะไรเล่า”
“พูดกับผัวตัวเองให้มันดีๆได้ป่าว”
“ไอ้ส้นตีน มึงน่ะทักกูดีตายล่ะ”
“กูกลัวมึงขาดสองท่อนนั้นแหละที หอบมาไม่ดูตัวเอง เอวหักมาหรอกจะหาว่ากูไม่เตือน”
“ไอ้บ้า เอวคนไม่ใช่เอวม้าก้านกล้วย เคยขี่เล่นสมัยเด็กๆล่ะสิ”
“555 แสดงว่ามึงเคย มีต้นกล้วยข้างบ้านน่ะดิ”
“เออเคย รึมึงไม่เคย”
“ไม่เคยบ้านกูไม่ไช่บ้านนอก555”
“ถุย ไอ้ในเมือง มึงนั้นแหละบ้านนอกไม่เคยเล่น โตมาได้ไง ไม่เคยเล่น เค้าฮิตจะตายสมัยเด็กๆ”
“555 หน้ามึงมัน มากูเช็ดหน้าให้ หน้ามันจะเอาไปทอดไข่เจียวได้อยู่แล้ว”
“จริงเหรอ วันนี้กูไม่ได้ส่องกระจกดูหน้าตัวเองเลยนะเว้ย” ผมพูดยังไม่ได้อนุญาต ไอ้ปอก็ถลอกชายเสื้อคลุมมาเช็ดหน้าผม มันก็เช็ดหน้าผมอย่างแรง (ไอ้ห่าปอหน้าคนนะเว้ย ไม่ใช่ขัดกระดาษทรายกับโลหะ)
“ขอบคุณที่เอาซิปมาถูหน้ากู” ผมพูดประชดมัน
“555 จริงเหรอที ไหนเจ็บไหม” มันพูดยิ้มๆ
“มันแสบๆตรงนี้” ผมมองไม่เห็นหน้าตัวเองหรอกแต่วัดด้วยความรู้สึก
“เออ เป็นรอยแดงเลย”
“เวรกรรม …กูยอมให้หน้ากูมันดีกว่า”
ก็กลับบ้านปกติ ไม่มีไรเกิดขึ้นนอกจากที่มันคึกคะนองเกินเหตุ(สงสัยอยากกินตีนไม่ได้กินนานแล้ว) ผมก็ตบกระโหลกหนาๆของมันประจำ ยิ่งรุนแรงกับไอ้นี่มันยิ่งชอบใจ หัวเราะลั่น(ไอ้ประสาท ซาดิตส์รึป่าววะ)
ถึงบ้านทามกลางความเงียบ ภายใต้แสงไฟนีออน (เขียนเหมือนในนิยายเลยเนอะ) เอาจริงๆล่ะ… ผมนั่งอยู่ในห้องกับไอ้ปอ มันก็เล่นเกมส์(ชีวิตมึงมันมีไรดีกว่านี้ไหมวะ) ผมก็นั่งอ่านหนังสือเงียบๆอยู่บนเตียง(ว่าแต่มัน ชีวิตผมก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้หรอก) ความเงียบแบบนี้ผมชอบ แต่ก็ยังรำคาญอยู่บ้างก็ไอ้ปอมันกดคีย์บอร์ดย้ำๆๆๆๆๆ เสียงดัง “แค๊กๆๆๆๆๆๆ” (มึงจะยิงอะไรกันหนักหนา) แต่(ครั้งที่สอง) ก็ยังดีกว่าที่มันแหกปากคุยกับผมอยู่หรอก
เสียงโทรศัพท์ไอ้ปอดังขึ้น ผมมองอย่างเขม่น เพราะมันไม่ลุกมารับ
“ปอ มึงหูหนวกรึไง โทรศัพท์มึงดัง”
“รับให้หน่อยดิ มันอยู่ใกล้ๆมึงน่ะ” พูดแบบไม่หันมามองหน้าผมด้วยนะ ผมมองดูชื่อว่าใครโทรมา ผมไม่รับหรอก เพราะผมเป็นคนมีมารรยาท 5555
“ญาติมึงโทรมา”
“บอกให้รับก็ไม่รับ” ไอ้ปอเดินมารับโทรศัพท์
“มีไร” มันทักญาติมัน
“……” ไม่รู้ทางนั้นพูดอะไร
“โอ้ยยยย ไม่เอาหรอก ไปไหนก็เอามันไปด้วยเหอะ ดื้อฉิบหาย” ไอ้ปอพูด
“…….” เค้าก็พูดกล่อมมันอยู่นาน จนมันต้องยอม
“เอออออๆๆๆๆ เดี๋ยวไปรับ เป๊ปเดียวนะ กลับมาเอาของมาฝากด้วย”
ผมได้ยินแต่เสียงไอ้ปอก็ไม่ค่อยกระจ่างนัก (ความอยากรู้จึงเกิด)
“มีไรปอ” ผมถามด้วยความอยากเสือก
“พี่กูน่ะสิ มันจะไปรับผัวที่โรงงานแล้วจะเลยไปไหนของมันไม่รู้ มันฝากไอ้ป่านไว้กับกู” ผมก็พอรู้แล้วล่ะ เพราะผมไปบ้านมัน บางทีก็เห็นไอ้เจ้าป่าน เด็กคนนี้เป็นเด็กผู้ชายน่ารัก ขาว น่ากินเชียว อายุ4-5ขวบนี่แหละมั้ง (เห้ยที เด็กไป) ไม่เป็นไรเลี้ยงไว้ให้โตก่อนแล้วใช้งานก็ได้ 555
“โห้แค่นี้เอง ทำเป็นบ่น ญาติพี่น้องตัวเองแท้ๆ”
“พี่กูมันเคยตัวล่ะสิ ครั้งที่แล้วไปเที่ยวเชียงราย เสือกไม่เอาลูกไปบอกว่ากลัวลูกไม่สบายเดินทางไกล เอาไว้ให้ยายเลี้ยง มีวันนึงยายไปโรงบาลหมอนัด พ่อแม่กูก็ไปทำงาน ญาติคนอื่นก็ไม่อยู่ โยนให้กูทั้งวัน มึงคิดดูกูหอบมันไปทำงานที่อู่ด้วย อายคนฉิบหาย”
“จริงดิ เลี้ยงเด็กเป็นด้วย เค้าไม่ว่ามึงเป็นพ่อหรอกเหรอ”
“คนอื่นมองเค้าก็หาว่ากูเป็นพ่อน่ะดิ ดีนะมันเรียกกูว่าน้า”
“อืมมม เก่งเว้ย เลี้ยงเด็กได้ตั้งวันนึงรอดอย่างปาฎิหาร”
“ใครว่ากูเลี้ยงล่ะ กูจับมันเข้าไปในออฟฟิต ให้พวกผู้หญิงเลี้ยง เค้าแย่งกันเลี้ยงนะ”
“อืม มันก็น่ารักดีนะ”
“มันดื้อน่ะสิ แม่งไอ้ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน” ดูมันด่าดูพี่มัน (ไม่ใช่พี่แท้ๆหรอกครับ ลูกพี่ลูกน้อง ก็เป็นญาติใกล้ๆกัน)
“ไป ไปรับด้วยกัน ไปหาไรกินด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ ไปรับเหอะมึง หลานมึง กูรอที่นี้แหละ” คำพูดผมไม่เป็นผล ไอ้ปอลากผมไปด้วยจนได้
ถึงบ้านไอ้ปอ
“ป่านๆ น้าปอมาแล้ว อยู่กับน้าปอนะลูก” คุณแม่บอกลูกชาย
“มาๆ มาอยู่กับน้า แม่เค้าจะไปหาพ่อ พ่อแม่เค้าจะไปเที่ยวกัน ป่านโดนทิ้งน่ะ เข้าใจไหม” ไอ้ปอพูด ไอ้เจ้าป่านก็มองไปที่แม่เหมือนจะร้องไห้
“ไม่เอาๆ หนูไปด้วย หนูจะไปกับแม่” เด็กเริ่มงอแง
“เห้ย” แม่อุทาน ไอ้ปอยิ้มเยาะ “แม่ไม่ได้ไปเที่ยว แม่ไปหาเงินและจะไปซื้อของเล่นมาให้หนูไง” แม่ก็พยายามปลอบเต็มที่ “อยู่กับน้าปอก่อนนะลูก น้าปอจะพาหนูไปเที่ยว ซื้อไอติมให้กินด้วย”
“เวร เป็นภาระแล้วยังโยนขี้มาให้อีก” ไอ้ปอบ่น “ไป จะไปไหนก็รีบไป รีบกลับมารับมันนะเว้ย…มาป่านขึ้นมาขี่คอน้า” ไอ้ปอนั่งลง ไอ้เจ้าป่านก็รู้หน้าที่ปีนขึ้นไป
“ไอ้ปอ แกทำกับลูกฉันดีๆหน่อยสิวะ ลูกคนนะเว้ยไม่ใช่ลูกลิง”
“อ้าวๆ พูดงี้เดี๋ยวไม่เลี้ยงให้ซะเลยนี่ แค่นี้ไอ้ป่านมันไม่กลัวหรอก ครั้งที่แล้วยังพามันบิดมอไซต์ ถึงอู่ผมตั้งเลย555”
“หว่าลูกฉัน ถ้าคนอื่นอยู่ฉันไม่พึ่งแกหรอก …เออๆ เดี๋ยวซื้อของมาเซ่นไหว้”
เออ ลืมบอกผมเอารถยนต์มา เห็นว่ามารับเด็กไม่อยากให้โดนลมเท่าไหร่ แต่สงสัยเจ้าป่านคงมีภูมิต้านทานดีแล้วล่ะ ก็เล่นซะมีน้าเป็นสิงห์มอไซต์ขนาดนั้น (เวรกรรมไอ้ป่านจริงๆ)
เจ้าป่านมันก็เป็นเด็กร่าเริงนะ หัวเราะชอบใจใหญ่เลย คุยเก่งมากเลย
“กูเมื่อยปากแล้วป่าน ไปคุยกับน้าทีไป” (มึงพูดกับหลานได้เพราะมากกกกกก)
“ปอครับ พูดใหม่ซิครับ” ผมพูดประชดมัน
“555 ป่านหลานรัก น้าปอขอโทษ น้าเมื่อยปากคุยกับหลานนานแล้ว กรุณาช่วยไปคุยกับน้าทีหน่อยนะ ขอร้องนะครับ” มันก็คงจะประชดผม ไอ้เจ้าป่านมองมาหาผม (ตายล่ะกู กูเป็นเป้านิ่งของไอ้ป่าน กูไม่อยากคุยกับเด็กกกกกก) จากนั้นไอ้เด็กคนนี้ก็ชวนผมคุย ถามทุกเรื่องที่ผ่านสายตา
รถติดไฟแดง ไอ้ป่านมองออกไปนอกรถเห็นร้านขายรถจักรยาน
“น้าปอ หนูอยากได้คันนั้น” ไอ้ป่านชี้ออกไปนอกรถ
“เออๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยให้แม่พามาซื้อ” ไอ้ปอพูด
“ไม่เอา หนูอยากได้วันนี้”
“อยู่กับพ่อแม่ มึงเคยขออะไรกับเค้าป่าววะ” ไอ้ปอถามโคตรสุภาพ
“แม่ไม่ซื้อให้” ไอ้ป่านทำหน้าบูด
“เออ พรุ่งนี้เดี๋ยวมาซื้อให้” ไอ้ปอพูด ไอ้ป่านดีใจ (เออ ไอ้ปอมันใจดีกับหลานมันวะ มิน่าล่ะหลานติดแจเลย)
ไฟเขียวรถออกตัว ไอ้ป่านก็พูดอยู่นั้นแหละ มันคงดีใจที่จะได้รถ (คืนนี้จะนอนหลับรึป่าวล่ะเนี้ย) ไอ้ปอก็ขับรถเล่นเรื่อยๆ คุยกันแปดร้อยเรื่อง ไอ้ป่านก็จะวนชวนพูดเรื่องจักรยานสักเจ็ดร้อยเก้าสิบเก้าครั้ง
“น้า น้าปอ หนูจ้างพันนึงไปซื้อตอนนี้ไปป่าว”
“5555” ผมกับไอ้ปอหัวเราะลั้น ใครจะไปคิดว่าไอ้ป่านจะอยากได้จนจ้างขนาดนี้
“น้อยไปจ้างเยอะกว่านี้หน่อย” ไอ้ปอแซวไอ้ป่าน
“หนูจ้างล้านนึง”
“โอ้ จ้างล้านนึงเลยเหรอ” ผมทัก (แพงกว่าจักรยานโขเลย…เด็กหน่อเด็กไม่รู้จักคุณค่าเงิน)
“มีเงินขนาดนั้นไม่ไปซื้อเองเลยล่ะ”ไอ้ปอพูด
ไอ้ปอเห็นหลานอยากได้จัด มันก็เลยต้องวนกลับไปซื้อให้
“จักรยานคันเล็กๆ ทำไมแพงจังวะ” ไอ้ปอเริ่มบ่น
“อ้าวมันก็ประมาณนี้แหละ” ผมพูด
“กูนึกว่า หก-เจ็ดร้อย”
“บ้า หก เจ็ดร้อยได้แค่ล้อมัน” จักรยานคันนี้ ซื้อมา1,300 บาท เอาจักรยานไว้หลังรถ ไอ้ป่านก็มองอยู่นั้นแหละ (น้ากับหลานโคตรเหมือนกันเลยวะ อยากได้อะไรไม่ค่อยเก็บอาการ มองแทบทะลุ)
“วันนี้จะมีคนนอนหลับรึป่าวหน๋อ” ไอ้ปอแซวหลาน
“หนูจะขี่ไปโรงเรียน” (พูดดีไป อย่าให้เห็นจักรยานนอนแอ๊งแม๊งข้างบ้านล่ะ)
“ขี่ถึงเหรอ นานนะ”
“ก็ไปตั้งแต่มืดๆ”
“ถุย ตะวันชี้ฟ้ายังเห็นนอนตูดโด่งอยู่เลย”
กลับถึงบ้าน พักใหญ่ๆ ญาติไอ้ปอก็มารับ (มาซะที เมื่อยปาก ถามจนขี้เกียจตอบ)
ผมอาบน้ำกินข้าวแล้วเข้านอนอย่างเร็ว ง่วงจัด นอนน้อยมาหลายวันแล้ว
“ปอได้กฤษ์ตัดผมแล้วมั้ง” ผมนอนคุยกับมัน เพิ่งจะสังเกตว่ามันยาว ปกติก็มองผ่านๆ
“น่านนนน เอาอีกแล้วยุ่งกับผมกูอีกแล้ววววว”
“ข้อเสนอแนะ ไม่ใช่ข้อบังคับ”
“อย่าเลย เสนอแนะกูไม่ทำตามแล้วได้ป่าว” มันประชดผม
“ก็แล้วแต่ ไม่ตัดแล้วใครจะไปบังคับมึงได้”
“เออ อีกสองเดือนเดียวกูตัด” โอ้โห้ ผลัดแต่ละทีเป็นสองเดือน(กูนึกว่าสองวัน)
“คิดดูอีกทีดีไหม”
“น่านนน กูว่าแล้ว ไอ้ทีใจร้าย ชอบพูดทำร้ายจิตใจกู” (อูยยยย กูเพิ่งรู้ว่ามึงมีจิตใจ)
“ไอ้สัมพวสี ผีไม่มีหลุม จะพูดอะไรดูตัวเองบ้างเหอะ บอบบางเหลือเกินนะ”
“ถึงหน้าจะด้านแต่ใจไม่ด้านนะเว้ย ใจอ่อนแอ หุหุ”
“ใจมึงนั้นน่ะ ต่อให้ควักออกมาวางบนถนน สิบล้อเสียหลักยังหักหลบเลย มันด้านขนาดนั้นแหละ”
“กูคนนะเว้ยที เสียใจเป็นนะเว้ย บอบบาง”
“ฮึ ถ้ามันบอบบางขนาดนั้นกูจะดีใจมาก กูจะเรียกมึงว่าคุณปอทุกคำเลย”
“ให้มันจริงเหอะ”
“พูดยังกะกูรู้จักมึงแค่สองวันเนอะ ที่จะมาหลอกกู แค่มองตา กูก็เห็นไปถึงไส้ติ่งมึงแล้ว”
“ลิ้นไก่ก็พอมั้ง ให้กูเก็บความลับไว้หน่อยเหอะ”
“กูรู้หมดแหละปอ แค่ว่ากูจะพูดรึไม่พูดแค่นั้นแหละ”
“ลืมไปๆ เมียผมเป็นด๊อกเตอร์”
“โป๊ก” (โดนฝ่ามืออรหันต์กู วอนโดนมานานล่ะ)
“บุคคลอันตรายน่ากลัววะ เข้าใกล้เจ็บตัวเลย”
“สงสัยจะกลัวกูม๊าก มากกกกกกก กวนส้นกูตลอด”
ว่าจะนอนเร็วหน่อย ดันคุยกับไอ้ปอซะยืดยาว ดึกอีกตามเคย เฮ้ย!
-
...คนโพสต์ก็รออ่านนานมากเหมือนกัน
...ยังไงก็ขอบคุณน้องที มากๆน่ะครับ...ที่ยังมีเรื่องมาเล่าสู้กันฟังเรื่อยๆ(นานๆ...ฮ่าๆ)
-
:z13:
คู่นี้น่ารักไม่เปลี่ยนเลยแฮะ
-
ว้าววววววววววววว ปอรักเด็ก ไม่น่าเชื่อ :jul3:
:กอด1:
-
ฮาตลอดเวลาสองคนนี้คุยกัน :laugh:
-
:m20: :m20: :m20:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักสุดๆๆๆ สองคนนี้
อยากเหนหน้าจัง ว่าจะหล่อขนาดไหน ๕๕๕ :man1:
-
อ่านทีไรก็สนุกไปด้วยทุกครั้ง
จะฮากันไปไหน :laugh:
แต่รักกันไปทุกวันแบบนี้น่ารักจริงๆ o13
-
คุ้มค่าการรอคอย ฮาดี.....
หายไปนาน งานยุ่ง จริง ๆ เห็นใจค๊าน้องที
ปอก็ยังปากดีเหมือนเดิม มิผิดเพี้ยน 555
-
:-[ อ่านแล้วมีความสุขจริงๆนะเนี่ย อ่านไปยิ้มไป :o8:
:pig4: :pig4:
-
อ้าว...ไหนว่าจะมาต่อล่ะครับ......ค้างอ่ะ......เวลามึงทำอะไรมึงคิดถึงกูได้ไหม(เอ้ย..กูถามแต่ไม่ตอบ....กูไม่บังคบใจใคร)
งงอะครับ....และผมชอบตรงประโยคนี้มาก
“ข้อสอง หุ่นน่ากินฉิบหาย”
“เห้ยๆ ไอ้ปอ กูบอกให้เอาเรื่องจริง อย่าเพิ่งเข้าเรื่องลามก”
“ก็จริง หาว่ากูพูดลามกอีก เห็นมึงถอดเสื้อแล้วKแข็งทุกที (โอ้แม่เจ้า ไอ้ปอสายตามึงอ่านกินกูตลอด) เอวบางร่างเล็ก อย่าว่าแต่ถอดเสื้อเลยแค่เห็นชายเสื้อมึงลอยขึ้นเห็นสะดือ กูก็อยากจะจบเอาแล้ว”
คิดถึงอยู่ตั้งนาน....มาต่อแล้ว....ดีใจมากมาย......น่าอิจฉาคนมีคู่จังเลย....รักกันนานๆนะครับ.......กว่าจะถึงทุกวันนี้....มันนาน...และมันมีค่านะ....ก่อนจะทำอะไรลงไปก็คิดถึงวันที่เรามีความสุขและทุก...ที่เรายังมีกันและกันนะครับ.....ผมว่ามันมีค่านะ....คนหลายคนต้องการมัน...แต่กับยังไม่เจอมันด้วยซ้ำไป...อย่าเช่นผมเนี้ยแหละ...ยังโสดอยู่จนทุกวันนี้....ได้แต่อิจฉาคนอื่นเขาไปวันๆ...
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :bye2: o13 :pig4:
-
มาต่อแล้ววววววว ~ ขอเม้นรวบยอดกับตอนที่แล้วด้วยเลยนะคะ
เป็นคู่ที่อ่านทีไรก็ยิ้มและฮาได้ตลอดจริงๆ หวานในแบบฉบับปอที o13 o13
*ชอบตอนปอคุยกับน้องป่านมาก ยังคงเป็นปอเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เว้นแม้กระทั่งเด็กเล็ก 5555555
-
อ้าว จบแล้วหรอ ไปไม่ร่ำไม่ราเลย
-
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อแล้ว
เย้ๆๆๆ รักกันตลอดไปนะคะ
ขอบคุณคุณ Leo ด้วยค่ะ
:L2:
-
หายเงียบไปนึกว่าน้องทีทั้งเรียน และทำงานจนสมองบวมไปซะแล้ว o22
แต่กลับมาต่อ จัดให้ 2 ตอน ให้หายคิดถึงค่อยยังชั่ว
แบบว่ายังคงเป็นคู่รัก คู่ฮา คู่กวน และคู่มึน ได้น่ารักเหมือนเคย :-[
น้องปอนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ว่าแล้วต้องแอบไปดูน้องทีงานกีฬาสีไม่งั้นคงไม่พูดง่ายๆอย่างนั้นหรอก
น้องปอนี่ชอบทำเซอร์ไพรส์ตลอดอ่ะ (ไม่งั้นคงไม่ได้เห็นเชียร์ลีดเดอร์สุดหล่อเต้นการบินไทยฯ คงเสียดายแย่ :m20:)
ส่วนคุณหลานนี่จะเจริญรอยตาม(ความกวน)เหมือนคุณน้ามั้ยล่ะนั่น
ปอลอ. สุขสันต์วาเลนไทน์ย้อนหลัง นะคะ ขอให้ทั้งคู่รักกันๆ ชื่นมื่น กวนๆ มึนๆ ฮาๆ แบบนี้ตลอดๆนะ :L1:
:กอด1: :L2: น้องที น้องปอ & คุณ LEO นักโพส
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากมายค่ะ ดีใจสุดๆ เด๋วขอกลับไปอ่านก่อนค่อยเข้ามาเม้นท์ใหม่นะคะ กรี๊ดดดดดดดดด
-
อ่านแล้วมีความสุข
ยิ้มหน้าบานเลยค่ะ
คิดถึงทีมาก
มาอัพเดทบ่อยๆนะคะ
:กอด1:
+1 ให้คุณ Leo คนโพส :L1:
-
อ่านไปยิ้มไปหัวเราะไปค่ะ :laugh:
-
สนุกเหมือนเดิม อ่านแล้วมีความสุข o13
น้าหลานแสบพอกัน
+1
-
อ๊ากกกกก คิดถึง ที-ปอ
มาแล้วดีใจๆๆๆ :o8: อ่านแล้วก็ยังฮาเหมือนเ :-[
แต่ชอบเพลงของอนุบาลชลบุรีที่ปอร้อง 55555 ว่าแต่เค้าสอนเพลงนี้จริงๆเหรอ..
ว่างๆก็มาอีกน๊า รออ่านต่อจ้า
ขอบคุณคุณLEO ด้วยค่ะ
-
:impress2:คู่นี้น่ารักเหมือนเดิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13
-
เฮ่อ มีความสุขจัง น่ารักจริงๆเลยคู่เนี้ย
ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ
-
แค่รู้ว่าทั้งสองคนยังรักกันดี เพียงแค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ
ขอบคุณพี่ทีและคุณ LEO นะครับจะรอตอนต่อไปครับ
:L2: :L2:
-
รักกานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะจ้า
-
น่ารักจังเลยอ่ะ
-
หุหุ
ยังคงความน่ารักเสมอ^^
-
คิดถึงงงงง มวกกกกกกกกกกกกกกที่สูดดดดดดดดดดดดดดดด
หายไปไหนนานแท้ :o12:(จริง ๆ ก็รู้แหละ เพราะว่าอ่านแล้วตอนแรกแล้ว แต่ทักเป็นพิธี)
แต่ตอนนี้จบห้วนไปหน่อยนะ หรือว่าจะมี part 3
เอาเถอะ จะ part 3 หรือตอนใหม่ จะอะไรยังงัยก็แล้วแต่...ลิ้นจี่รอได้เสมอ :z2:
ปล.ลิ้นจี่แอบจิ้นตามที่คุณปอพูด "อยากเอาทีตลอดเวลา....ฯลฯ" อ่ะไรทำนองนี่อ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :haun4:
-
กรี้ดดดด !
เค้าซุ่มอ่านอยู่บอร์ดเกย์คุงมานาน 55555 .
ไม่คิดว่าจะมาโผล่ที่นี่ด้วยเนอะ , คิดถึงพี่ปอกะพี่ทีม๊ากมาก ! -3-
-
ชอบเพลงเชียร์มากๆ ขอบอก
-
อย่าบอกว่า เริ่มเรื่องมาฟังคุณทีเล่าถึงช่วงที่หายไป ยังไม่ทันเข้าเรื่อง เราก็นั่งยิ้มไปแล้ว
คิดถึงมากอ่ะ นึกว่าจะปล่อยที่นี่ร้างซะแล้ว
มาต่อแล้วก็ดีใจมาก
ปล.อยากดูคุณทีเต้นจัง อยากดูอีกอย่างที่ว่าหุ่นน่ากินมากอ่ะเป็นยังไง ^^ หุหุ
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
...ฮาโครตๆๆ ปอ น่ารัก คงเป็นเฉพาะตอนอยู่กับต้น และครอบครัวของทีมั้งดูเค้าเทคแคร์คนในครอบครัวทีดี
...ปอมันเข้าใจร้องเพลงเนอะ ส่วนทีก็โรแมนติกดี ปีใหม่ซื้อดอกไม้ให้คนในครอบครัว คนหน้าบานที่สุดคงเป็นปอสิ ได้กับเค้าด้วย :L2:
-
สองคนนี้ถ้าวันไหนไม่ได้แหย่กันคงจะนอนไม่หลับแน่เลย
แต่ก็น่ารักดีนะครับ
-
+1 ให้ค่ะ
น่ารักที่สุดค่ะคู่นี้
-
คิดถึงงงงงงงง ปอกะทีมากๆๆๆๆ อ่านรวบยอดทีเดียวสองตอนเลย ฮากระจายเหมือนเดิม :m1:
อ๊ายยยยย อยากเห็นทีเต้นที่สุด!! :laugh:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม
แวะมาเล่าให้ฟังบ่อยๆนะค่ะ :L1:
-
แวะมาบอกว่า...คิดถึงกั๊บ^^
-
คู่นี้น่ารักมากๆๆๆอ่า
อ่านกี่ครั้งกี่ครั้งก้อคงความฮาตลอด
ชอบทีกับปอมากๆๆๆเลย
ขอให้รักกันนานๆๆนะ
-
:-[ ชอบคู่นี้มากมาย...อยากมีคู่แบบนี้บ้างจัง อิอิ แต่สงสัยไม่มีวาสนาแบบคุณทีเนอะ เป็นกำลังใจให้กับทั้ง 2 คนครับผม :bye2:
-
เป็นคู่ที่น่ารักมาก ๆ เลย
:กอด1: :กอด1:
-
อร๊ากกกกกกกกก
พี่ทีกะพี่ปอมาแล้ววววววววว
ชอบเพลงพี่ปอมากเลยอ่ะ...นั่งขำอยู่ตั้งนาน
แล้วก็เลย์รสปลาสลิดอีก...ถ้ามีรสนี้ออกมาจริงๆ
หนูคนนึงนี่แหละคงจะไม่กิน5555
ส่วนไอ้ตอนตกหลุมรัก...หนูคิดว่าหลุมมันคงไม่เล็กแล้วหล่ะ
พี่ปอตกหลุมพี่ทีซะหลุมเบ้อเล้อเลยซะมากกว่า...อิอิ...
และสรุปสงท้าย 3+1 ข้อที่พี่ปอรักพี่ที..
มันเป็นความรู้สึกที่พูดออกมาไม่ใช่ง่ายๆ....
แต่ความรู้สึกที่คนพูดให้กับคนฟังมันคงจะออกมาจากใจจริง
และหนูเชื่อว่ามันต้องมีมากกว่าร้อยกว่าพันข้อแน่ๆที่พี่ปอจะรักพี่ที
รวมถึงที่พี่ทีก็รักพี่ปอด้วย...หล่ะมั้ง...อิอิ
ไม่ว่ามันจะเป็นข้อดีหรือข้อเสีย
แต่สิ่งเหล่านั้นก็คือทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้คน2คนนั้นมารักกัน
รักกันไปนานๆและตลอดไปนะคะ....คู่พี่เป็นคู่ที่น่ารักมาก
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะแล้วก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย....
พักผ่อนมากๆนะคะ :กอด1:
-
คิดถึงคุณที มากๆ...มาต่อแล้ว
ดีใจจัง...รักกันดีก็ดีใจด้วยมากๆๆ
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงนี้
-
ฮาได้ฮาดี 555
-
อยากอ่านอีกๆๆ^^
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ได้อ่านต่อแล้ว ดีจัยจัง คิดถึงพี่ที พี่ปอที่สุดเร้ยยยยยยยยยย
ปล. จะไปเวียดนามวันที่ 17 นี้ เหมือนกานนนนนนนน คริ คริ
-
คู่นี้ฮาตลอด :m20:
:pig4:คุณที คุณLEO
-
ไอ้ปอหื่นๆๆๆ ><'
-
ชอบๆๆๆๆ ยกนิ้วให้เลย (กด Like +1)
อิอิ ฮาตลอดดดดดดดดดด
-
ดีใจ วันนี้แวะมาเลยได้อ่านตอนต่อเลย มาเยี่ยมบ่อยๆนะครับ
-
คิดถึงเลยลองเข้ามาดู
เห็นว่ามีเรื่องใหม่มาเล่าแล้ว
อ่านแล้วยังคงได้ยิ้มเสมอกับทีและปอ
ถ้าว่างแวะมาเล่าอีกนะคับ :L2:
-
คู่นี้น่ารักดี :o8:
-
กว่าจะอ่านจบ อีกไม่กี่ก้อจะสอบล่ะครับ แต่ท่าไม่อ่านก้อไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือ
อยากติดต่อพี่ทีอ่ะครับ มีเรื่องอยากปรึกษามากเลยครับ ปัญหาทางครอบครัวอ่ะครับ
หาทางออกไม่ได้จริงๆ พอดีเห็นพี่ทีเป็นคนมีเหตุผม จัดการปัญหาได้หมดอ่ะครับ
มีอีเมลพี่ทีมั้ยครับ เห้อเครียดครับ
รบกวนทีนะครับ
-
คิดถึงอ่ะ>.<
-
เอ๊!ๆๆๆ ไหนๆก็ตรวจเลือดแล้ว ไม่วางแผนครอบครัวด้วยเหรอ :o8:
-
คิดถึงคู่นี้สุดๆๆ
พากันไปสาดน้ำสงกรานต์ที่ไหนเนี่ย ...
รักษาสุขภาพด้วยน๊าาา o13
o13
-
อร๊ากก ชอบๆๆๆ ปอรู้จักวางแผนแร้วนะเนี่ยย
-
ปอลงทุนอ่ะ มาหาทีถึงที่เรย น่าร๊าก
ส่วนตัวเลือกนี่ ต้องเปนปอนะฮะพี่ที :กอด1:
-
รอน้าพี่ที :z2:
-
เอาอีกแล้ว ทำไมพี่ทีไม่ถามพี่ปอไปตรงๆเลยล่ะฮะ :seng2ped:
-
พี่ทีฮะ ทำไมไม่นอนกลางวันล่ะฮะ
กลางคืนจะได้..... :oo1:
-
เด้งซ้าย เด้งขวา เด้งหน้า เด้งหลัง ผมก็เคยร้องนะฮะเพลงนี้ตอนกีฬาสีฮะ ว่าแต่พี่ปอแซวพี่ทีนี่ น่าร๊าาาาามร๊าาาาาก :m20:
-
คิดถึงจัง ที&ปอ อย่าลืมนะ ควันหลงวันวาเลนไทน์อ่ะ >///< รักษาสุขภาพนะจ๊ะ
-
เข้ามารอสักหน่อย^^
-
รอคอยๆ >.<
-
เมื่อไหร่จะมาต่อจ๊ะ
รออยู่นะ
-
มาให้กำลังใจครับ ตามมาจากบอร์ดนู้นนะครับแต่หายไปนานเลย
-
กินข้าวอิ่มมั๊ย นอนหลับสนิทรึป่าว งานที่ทำหนักไปมั๊ย ฯลฯ สบายดีกันรึป่าวคะ คิดถึงทั้งคู่นะคะ ^^
-
คิดถึงคู่นี้ :L2:
-
อ่านมาตั้งแต่ต้น แต่ยังไม่จบ
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความรุ้สึกว่า ไม่อยากหลับไม่อยากนอน ไม่อยากให้จบ
รุ้มั้ยวันๆเรากระวนกระวายขนาดไหน
วันไหนไปข้างนอกไม่ได้อ่านถึงกับเหงาทั้งวัน มันรุ้สึกเซงๆอ่ะ
อื้มงั้นฝากความรุ้สึกไว้ให้รุ้แล้วกัล
ปล.คิดถึงพี่ปอกะพี่ทีมาก
-
:pig4: hehe น่ารักมากๆๆๆๆๆเลย แต่ปอก็นะ พบกันแบบไม่คาดคิดมากมาย สู้ๆๆๆต่อไปนะค่ะ
-
คิดถึงครับ มาเยี่ยมบ้างนะครับ
-
คุณที ว่างหรือยังค่ะ ถ้าว่างอย่าลืมแวะมาแถวนี้บ้างนะ คิดถึงแล้ว
-
ว้าวๆๆๆๆๆ
นายปอเลี้ยงเด็กแล้วรอด
แทบไม่เชื่อ 555+
-
:o8:
ทีกับปอ ยังน่ารักเหมือนเดิมมมมมมมมม
-
มาอ่านทีไร ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมนะคู่นี้ ^^
-
อย่าลืมชวนพี่ปอไปเล่นน้ำแถวสีลมนะคะ
-
หายไปเลยอ่าT^T
-
แปะก่อนนะค่ะ เดี๋ยวกลับมาอ่าน
-
:L2:
:กอด1:
-
คิดถึงคู่นี้จังเลย
-
คิดถึงเหมือนกัน T^T
-
สวัสดีค่พี่ทีเพิ่งอ่านเรื่องนี้จบสดๆร้อนๆเรยนะเนี่ย
หลงรักพิ่ทีกับพี่ปอมากๆเรยยยยยยย
ปล.HBDพี่ปอย้อนหลังนะค่ะ ทันมั้ยเนี่ย
ปล.2 มาต่อเร็วๆนะค่ะคิดถึงมากมาย
ปล.3 ชื่อปุ๊กกี้นะค่ะ (จะบอกทําไม5555555)
-
HBDพี่ปอย้อนหลังค่ามีความสุขมากๆนะค้าาา ทันมั้ยเนี่ย
พี่ปอเกิดวันที่13เมษาชั้ยมั้ยเน้อตรงกับวันสงกานต์พอดี
รักพี่ที คิดถึงพี่ปอ มาต่อเร็วๆนะค่ะ...
-
ตะโกนให้สะหนั่นลั่นไปทั้งเล้า
พี่ทีกะพี่ปออยู่ไหนนนนนนนนนนนนนน
มีใครหลายคนเค้าคิดถึงอยู่กันหลายเด้ออออออออ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะก๊าบบบบบบ
รักษาสุขภาพแล้วก็เข้ามาเล่าเรื่องราวดีๆอีกนะก๊าบบบบบ
รออ่านอยู่นะคะ :z2:เชิ๊บๆ
คิดถึงมากมาย :กอด1:
-
ไอ่ย่ะน่ารัก รักพี่ที ติดถึงพี่ปอ
อิอิ รอคอยๆ
-
^^
สนุกมากๆๆ
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:กอด1: :L2: :L2: :L1:ขอบคุณมากๆๆๆๆตามลุ้นทุกชอตเลยทั้งสงสารและเสียน้ำตาตามคนเขียนเลยและขอให้สมหวังกานทุกคนนะๆๆๆๆๆๆๆ :pig4:
-
คิดถึงพี่ที พี่ปอ อ่าาา
สงสัยช่วงนี้พี่ทีไม่ว่าง แหงเลย :z3: :z3:
-
o18 สนุกมากครับ
-
พี่ทีพี่ปอรักกันนานๆๆนะคับ :o8: :o8: :o8:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง!!!
-
รออออคอยยยเธอมาแสนนนนานนนนน ชะเอิ่ง เอิง เอยยยย
ทรมานนนนวิญญานนนหนักหนาาา ชะเอิ่ง เอิง เอยยย
รักเธอออออแน่นในอุราาา ชะเอิ่ง เอิง เอยยยย
แก้วววกานนนนดา ฉันรออออเธอผู้เดียวววว ชะเอิ่ง เอิง เอยยยย >///<[เสียงดีจริงๆเรา ฮ่าๆ]
-
คิดถึงงงงงงงงงง ทีกะปอ :z3: :z2:
-
คิดถึงคุณที เท่าฟ้า....
-
วันเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา...ไปบางแสนมาค่า...พยายามมองหาพวกพี่อ่า... :call: :call: :call:
อยากเห็นๆๆๆ
อิอิ :-[ :-[
-
คิดถึงน้องทีจังเลย เมื่อไหร่จะมาต่อเอ่ย
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
ทั้งเรื่องงานและเรื่องเรียน
-
:กอด1: :กอด1:คิดถึง :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงอ่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึง คุณที กะคุณปอ
-
ยู้ฮู !!!!! น้องที น้องปอ ยังอยู่ป่ะค่ะ :z2:
-
คิดถึงปอกับ ที คร้าบ คบกันมากี่ปีแล้วเนี่ย 55555
-
รอ คุณ ที กับ คุณปอออยู่นะคร้าบ
รีบๆ มาต่อนะ :call: :call: :call:
-
คิดถึงบ้านนี้จัง
-
หายไปนานจังงงงง .... ทั้ง 2 คน สบายดีไหมมมมม :L2:
-
คิดถึงน้องทีกะน้องปอจังเลยคะ แล้วก็คุณลีโอด้วยนะคะ
ฝากคุณลีโอทวงเรื่องจากน้องทีด้วยนะคะ ฝากบอกด้วยว่า
แฟนคลับคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เมื่อไหร่จะมาต่อคะ รออยู่จ้า
-
สนุกมากๆเลยครับ กว่าจะอ่านจบ น้องปอก็น่ารักในบางมุมนะเนี่ย แต่ที่เหลือ แหงะ ไม่น่ารักเท่าไหร่เลย กวนมึนโวย อิอิ
-
คิดถึงน้องทีจังเลย เป็นอย่างไรบ้างสบายดีหรือเปล่าไม่เห็นมาต่อเรื่องราวให้อ่านกันเลย
ยังรออ่านทุกวันนะคะ และเข้ามาดูทุกวันว่ามาต่อหรือยัง แต่ก็ไม่เห็นน้องทีมาต่อเลย
ยังงัยก็ส่งข่าวคราวมาหากันบ้างนะคะ คิดถึงมากๆคะเป็นห่วง หรือว่าน้องทีงานยุ่งเลยไม่มีเวลา
หรือว่าไม่สบายหรือเปล่าคะ แล้วน้องปอเป็นอย่างไรบ้างสบายดีหรือเปล่า
(พี่ nana เองนะคะน้องทีไม่รู้ว่าน้องทีจะจำได้หรือเปล่าเคยเข้าไปโพสต์เรื่องของน้องที ที่เวปแห่งหนึง)
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ และจะรอตอนต่อไป มาต่อตอนต่อไปเร็วๆนะคะ :L1:
-
ตอนใหม่มาแล้ววววววววว
...................................................................
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 50….เรื่องของทหาร
บ่นนำ
ดีครับทุกๆท่าน ผมเงียบไปเลย แหะๆ โทษทีไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบ เก้าสิบเอ็ด เก้าสิบสอง (พอแล้ว) ผมใช้เวลาหลายเดือนนะเนี้ย กว่าจะสะสมเขียนได้ตอนหนึ่ง (ว่างๆก็เขียนทีละห้าบรรทัด) เหนื่อยมากมาย ไม่รู้ว่าไอ้ทีมันทำเวรอะไรไว้ชาติที่แล้ว ชาตินี้ชีวิตมันจึงดูวุ่นวายมากกว่าคนอื่นๆ(พูดเหมือนเริ่มท้อเนอะ) จริงๆแล้วไม่ใช่นะ ยังยิ้มได้อยู่ หวังว่าทุกคนที่ติดตามอ่านเรื่องของไอ้ทีจะสบายดีกับถ้วนหน้านะคร๊าบบบบ(ใครไม่อ่านไม่สบายนะจะบอกให้ แช่งเค้าอีก หุหุ) ป่าวนะ คนที่ไม่อ่าน ก็ไม่รู้หรอกว่าผมพูดให้เค้า ส่วนคนที่อ่านก็จะมีสุขภาพดีไง
เดี๋ยวขอนินทาไอ้ปอหน่อยเหอะ มันเป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อน พี่น้องเอ้ยยยย ไอ้ปอติดละครเรื่องดอกส้มสีทองงงงงงง ปกติมันไม่ดูแนวนี้เลย มันชอบดูบู๊ล้างผลาญ เลือดสาดแผ่นดิน ประมาณนั้น แต่ครั้งนี้ ติดงอมแงม ชนิดที่จำกัดการโทรกับผมด้วย กำลังคุยกันกะว่าสองทุ่มครึ่งมันบอกเลยว่ามีนัด ผมถามว่านัดกับใคร “นัดกับเรยา” สุดยอดดดดด เป็นคำตอบที่น่าทึ่งในรอบปี ผมไม่เคยดูหรอก ไม่เคยดูสักตอนเลย แต่รู้ว่ากระแสมันดัง ได้ยินจากคนอื่นพูดๆกันพอจะรู้ว่าละครมันแนวไหน (ละครผมไม่เคยดูมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่จบมัธยมแหนะ ถ้านับปีก็นับสองมือเลยทีเดียว) ไอ้ปอบอกว่ามันไม่ได้ตั้งใจดู มันทำโอทีที่อู่เค้าก็เปิด มันดูผ่านๆ ดูไปดูมานานเข้า จากนั้นก็เลิกทำโอเลย วันไหนมีเรยารีบกลับบ้านเฝ้าหน้าจอ (โอ้ยยย งงเลยกู) ผมก็เลยเรียกมันว่าเรยา มันตอบว่า “ไม่ใช่เว้ยยย กูสินธร ลักลอบมีเมียน้อย555” (แน่นอนล่ะมึง) ผมอยากรู้ ไม่เคยดูสินธรเป็นใคร ผมกะว่าจะเอาไปถามคนที่ทำงานก็เกรงว่าจะไม่เหมาะ (มาตั้งวงสนทนาละคร หลังข่าว) บังเอิญมีน้องๆเขียนเมล์มาหาถามสารทุกข์สุกดิบ ได้ทีผมก็ถามน้องคนนี้แหละ น้องก็คงมึนๆ แต่ก็ตอบนะ (พี่ทีบ้าป่าวมาถาม) นี่แหละเหตุผลที่พี่ถาม จะได้รู้ทันไอ้ปอ
Comment ขอบคุณทุกคนครับที่โพสต์ให้กำลังใจ ผมก็คงยังไม่ได้ตอบนะครับ ถ้ามีเวลามากกว่านี้จะนั่งทวนตอบตั้งแต่หลังๆเลยยยยยย
เข้าเรื่องดีกว่า
ผมนั่งรถกลับบ้านหัวฟัดหัวเหวี่ยง ตามเคย หัวโขกกับคนข้างๆบ้าง ไปฟาดกับกระจกรถบ้าง เหนื่อยเหมือนกัน มีเวลานอนน้อยไปหน่อย ขึ้นรถได้นอนเลย มีคนข่มขืนคงไม่รู้ตัว (รึจงใจจะไม่ตื่นกันแน่…รู้ทันเราจนได้ หุหุ)
“โป๊กกก” เสียงหัวผมโขกกับเบาะข้างหน้า ผมมึน เลยลืมตาขึ้น เห็นคนข้างๆนั่งแอบขำเล็กน้อย (ไม่นอนแล้วเว้ย เสียpictureหมด)
กลับถึงชล ไอ้ปอมารับพร้อมกับไอ้ป่านอีกครั้ง (ไอ้เด็กคนนี้ เราต้องโคจรมาเจอกันอีกแล้วใช่ไหม)
“ไหว้น้าทียัง” ไอ้ปอทัก
“ดีครับ” ไอ้ป่านทักทายยกมือไหว้
“ดีครับ ป่านหลานรัก” ผมยิ้มแย้มตอบอย่างอารมณ์ดี
“ทักกูรึยัง” ไอ้ปอพูด (อ้าวไอ้นี่ อิจฉาเด็กเหรอ แต่ก่อนมึงมาคนเดียวกูทักแล้วไม่อยากให้ทักนะ)
“ดีคร๊าบบบ ปอ” ผมทะลึ่งทักไปงั้นแหละเห็นไอ้ป่านมอง ไอ้ปอยิ้ม
“น้าปอไม่หวัดดีน้าทีล่ะ” ไอ้ป่านพูดหน้าตาเฉย
“55555” ผมหัวเราะลั่น ไอ้ปอยิ้มอายๆ
“หวัดดีครับที” ไอ้ปอพูดอย่างฮา
“ทำไมได้มาด้วยกันล่ะ” ผมถาม
“แวะรับไอ้ป่าน เลิกเรียนพิเศษ แม่มันฝากมา กูล่ะเบื่อจริงๆ มีปัญญาทำลูก แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง”
“ดูพูดเข้า 18+++” ผมปรามมันไว้
“ป่าน ทำไมไม่ปั่นจักรยานมารับน้าล่ะ” ผมแซวเล่น เห็นแต่ก่อนอยากได้นัก
“หนูขี่มาไม่ไหวหรอก มันไกล”
“ไกลเหรอ ก็ขี่ออกมาตั้งแต่เช้าสิ55” กัดเด็กนิดหน่อย
ไอ้ปอกับผมขับรถไปส่งเจ้าป่านก่อนที่บ้าน ถึงปากทางเข้าบ้าน มีร้านค้าขายของชำ ไอ้ปอจอดรถ ไม่ได้ดับเครื่อง
“ป่าน ไปเข้าไปซื้อบัตรเติมเงินให้น้าหน่อย”
“เฮ้ย ไอ้บ้าปอ ใช้แรงงานเด็ก เด็กไม่รู้หรอก (มึง) อย่ามาขี้เกียจ ไปซื้อเองเลย”
“โห้ ไอ้ป่านคล่องจะตาย หลานกูใช้ง่ายอยู่แล้ว…” ไอ้ปอพูดแล้วยกไอ้ป่านที่นั่งข้างหน้า ลมพัดจนหัวตั้งลงไป
“หึไม่ไป” ไอ้ป่านพูดแบบไม่ใยดี
“5555” ผมหัวเราะ
“แม่มึง กูอุส่าห์คุยว่ามึงใช้ง่าย ให้มันได้อย่างงี้สิวะ”
“(มึง)ไปเองเถอะ เด็กที่ไหนจะรู้ว่าต้องซื้อระบบอะไร” ผมทัก
“หนูรู้” ไอ้ป่านร้องขึ้น (เห้ย เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ)
“ใช้ระบบอะไรครับ” ผมถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“น้าปอใช้โนเกีย”
“หึหึ” อยากจะหัวเราะเด็กแต่กลัวเด็กเสียน้ำใจ ผมเลยหัวเราะในลำคอ
“ป่านๆ ระบบ ไม่ใช่ยี่ห้อ ตอบใหม่ อายน้าที” ไอ้ปอสอนหลานมัน
“เก่งนะเนี้ยรู้จักโนเกียด้วย” ผมแซว
“ตอบใหม่ไอ้ที่น้าเคยให้มาซื้อน่ะ ดี..ดี…ดีอะไรน๊า” ไอ้ปอใบ้เต็มที่
“ดีแม๊ค” ไอ้ป่านร้องเสียงดังอย่างมั่นใจ
“หึหึ” ผมหัวเราะในลำคออีกครั้งนึง (ไอ้ป่านมันคงคุ้นๆยี่ห้อรถบ้านไอ้ปอ )
“นั้นมันรถ ดีเทคๆ” ไอ้ปอตอบแทน จริงๆร้านนี้ก็ร้านญาติๆมันนั้นแหละ ไอ้ปอตัวดีชอบใช้ไอ้ป่านมาซื้อ
“ไป ไปป่านอยากกินขนมอะไรก็ไปเอาไป เอาบัตรเติมเงินมาด้วย” ไอ้ปอมันชอบตามใจหลานมัน ไอ้ป่านเลยติดแจ
“เออ รู้จักหลอกเด็กนะมึง” ผมพูดหลังไอ้ป่านเดินเข้าไปซื้อ
“กูกำลังฝึกมันให้มันรู้จักซื้อของ จะได้คิดเลขไปด้วย”
“หวังดีมากกกกก ถามตัวเองก่อนเถอะ4-5ขวบทำไรได้มั้ง”
หลังจากที่ส่งไอ้หลานป่านตัวแสบของไอ้เจ้าปอตัวยุ่ง ไอ้ปอก็พาผมขี่รถเอื่อยๆเรื่อยๆ (ผิดแปลกจากเดิม ปกติมันจะพาผมเหาะ)
“ปอขับช้าจัง ไม่สบายเหรอ” ผมกระซิบถามข้างหูมัน
“กินลมเล่น”
“กินเล่นไม่ได้ กูรีบกลับ หอบการบ้านมาเพียบเลย”
“โห้ จะรีบไปไหนวะ ทำไม่เสร็จจะโดนครูตีเหรอ”
“กูไอ้ทีนะเว้ย ไม่ใช่ไอ้ป่าน”
“เออนั่นสิ ทำไม่เสร็จก็ไม่ได้เจ็บตัว จะรีบให้มันเหนื่อยตัวเองทำไม” (แหมมมมไอ้ปอ คิดง่ายนะมึง)
“มันไม่เจ็บตัวหรอก แต่กูจะหามีชีวิตไม่ ไม่เจ็บตัวแต่ตายเลย” มันก็ไม่รีบเหมือนเดิม มันพาผมมาที่ริมทะเล แถวตลาดหน้าศาลนั้นแหละ ไอ้ปอจอดรถ ถอดหมวกกันน๊อค
“เฮ้ยยยยย” เสียงมันถอนหายใจยาวๆ
“เห้ยไอ้ปอเป็นไร” ผมทักตกใจเล็กน้อยมันไม่เคยเป็นแบบนี้
“ไม่รู้จะพูดยังไง”
“มีเรื่องไรอ่ะ”
“รักกูป่าว รักกูมากไหม ถ้าไม่เจอกูแล้วมึงจะคิดถึงกูไหม” เป็นชุดเลยทีนี้
“เอ้ย ถามตรงๆเลยเหรอ เขินนะเว้ย” ผมพูดก้มหน้าเล็กน้อย
“เปี้ยะ” เสียงฝ่ามือไอ้ปอกระทบท้ายทอยผม
“ทำเป็นเขิน เอากันทุกวัน เห็นกันหมดแล้ว” (ไอ้บ้าไม่ขนาดนั้นสักหน่อย คนอ่านกรูจะเข้าใจผิด)
“แหมมม มึงก็ทำให้เหมือนกูยังไม่เคยหน่อยสิ กูหน้าบางอยู่นะเว้ย”
“ยังทำมึน เรื่องแบบนี้ทำเป็นอาย ปกติไม่เห็นจะอายอะไรเลย บอกกูมาเร็วๆ” (ด่ากูว่าหน้าด้านนี่หว่า)
“ยังจะให้บอกอีกเหรอวะ กูแบ่งเวลาอันมีค่ามหาศาลมาหามึงเลยนะเว้ย มึงก็สำคัญอยู่นะ ใครมาพูดอะไรให้ไอ้ปอกูน้อยใจรึป่าวเนี้ย”
“ป่าว กูถามไปงั้นแหละ”มันพลางจับมือผมเดินไปตามฟุตบาต
“ไม่ใช่อ่ะ ต้องมีไรมากกว่านี้แน่ อะไรว่ะมีไรแล้วไม่ยอมบอกกู ไหนบอกว่ารู้หมดไส้หมดพุงกันแล้วไงอย่าปิดบังกันสิวะ”
“อาทิตย์หน้ากูจะคัดเลือกทหารแล้ว ถ้ากูได้ไปแล้วมึงจะยังคิดถึงกูอยู่ไหม แล้วมึงจะมีใครไหม”
“อ้าว เพิ่งเกณฑ์ทหารเหรอ อ่อนวะ อายุกูเกณฑ์ไปแปดชาติที่แล้วแล้ว”
“โห้นานจัง เจ็ดชาติครึ่งแค่นั้นแหละ”
“ไม่ กูนับอยู่ แปดชาติพอดี” ผมแซวมัน ไม่อยากให้เครียดมาก
“อายุห่างกูไม่กี่ปี ทำเป็นพูดดี”
“ไม่ต้องเครียด สนุกจะตาย ได้เจอเพื่อนใหม่ ฝึกหนักหน่อยนึงช่วงแรก หลังจากนั้นก็สบาย โห้ ตื่นเต้นเหมือนกันนะจะมีแฟนเป็นทหารเนี้ย 555”
“รู้ดีนะ เคยเป็นเหรอ” มันย้อนกลับ
“ไม่เคยเป็นหรอก แต่เรียน ร.ด. ก็คล้ายๆกันมั้ง”
“ร.ด. น่ะหลานทหาร เรียกว่าน้องก็ไม่ได้ ไม่ได้เสี้ยวทหารหรอก”
“อ้าวพูดงี้ก็สวยสิ กูเรียนมานะเว้ย พูดงี้กับหัวหน้ากองพันได้ไง มึงเคยเรียนมาเหรอ”
“ไม่เคย กูเห็นเพื่อนเรียน”
“อย่างมึงกลัวอะไรด้วยเหรอ ทั้งทน ทั้งด้านไปหมดแล้วมั้ง”
“พูดซะยังกะกูไม่ใช่คน กูไม่ได้กลัวหรอกความลำบากน่ะ กูกลัวว่ามึงอยู่ข้างนอกนั้นแหละ จะไม่มีใครดูแล ใครจะไปรับส่งมึง มึงไปมีใคร ใครจะดูแลแทนกู” (สำคัญตัวเองมากไปป่าว ทำยังกะมึงเป็นผู้ปกครองกูนั้นแหละ)
“ปอ กูมีเวลาไปหาใครเหรอ มีก็ดีสิ”
“น่านนนน ชอบพูดแบบนี้แหละ ทำให้กูคิด”
“โอ้ยยย ไอ้ปอกูพูดเล่น จะอะไรวะ รู้ๆอยู่ว่ากูเป็นคนยังไง” (เป็นคนหื่นขนาดไหน หุหุ)
“อย่าไปมีใครนะ”ไอ้ปอพูดซะน่าสงสารเชียว
“กูกังวลมึงมากกว่า อยู่ในค่ายมีเยอะแยะ อย่าให้กูรู้นะเว้ย กูไปถล่มถึงในค่ายเลย” (กูจะไปดูคนอื่น หุหุ)
“เห้ยยย ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เออออออ”
หลังจากนั้นผมก็คุยกับมันเรื่อยๆ จนลืมเวลาเลยว่าต้องกลับมาทำงานตัวเองที่กองท่วมหัวอยู่ กลับบ้านดึกเช่นเคย รีบอาบน้ำนอน เพราะต้องรีบตื่นแต่เช้ามืดกลับเข้ากรุง
เช้าวันเสาร์ผมกำลังจะออกไปเรียน ไอ่ปอโทรมาแต่เช้าเชียว
“ที มึงว่าเค้าคัดกันที่ไหนวะ ใช่เทศบาลป่าว”
“อ้าวมาถามกูได้ไง กูไม่ใช่สัสดี กูไม่เคยคัดด้วย”
“กูว่าอยู่เทศบาล” (คิดเอาเนี้ยนะ จะคัดกันไม่กี่ชั่วโมงแล้วนะเว้ย)
“ อืมมม กูว่ามึงลองไปดูก่อนดิ น่าจะใช่”
“กูอยู่เทศบาลแล้ว” (อ้าววว แล้วมึงไม่เสือกไปดูรายชื่อล่ะ)
“ตื่นเต้นไปป่าว นอนหลับป่าวเมื่อคืน กินข้าวเช้ายัง” ผมแซวมัน
“โห้แค่นี้ปกติวะ กูมาดูก่อนเฉยๆ” (ทำเป็นปากดี ที่จริงตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะมาเต้นข้างนอกแล้วล่ะสิ)
“แล้วมีใครไปยัง เห็นเค้าจัดสถานที่ไหมล่ะ”
“เห็น เห็นคนมาแล้วด้วย ไอ้นี่พาญาติมาเป็นฝูงเลย กลัวสิท่า” (ดูมันไปว่าเค้า)
“แหมมม ไอ้พ่อไม่กลัว เออ ก็คงเป็นตรงนั้นแหละรอตรงนั้นแหละ ถ้าตื่นเต้นหนักก็ถอดเสื้อแล้วไปนั่งรอไว้ก่อนเลย เอิ๊กๆ”
“ไอ้บ้า กูกลับบ้านก่อนดีกว่า เดี๋ยวมาใหม่” (มึงน่ะสิบ้า มาก่อนชาวบ้านชาวเมือง)
“เออๆ กูก็กำลังจะไปเรียน เดี๋ยวเย็นกูโทรไปถาม”
“ไม่เอา อย่าปิดเครื่องนะ กูจะโทรไปบอกตอนเที่ยง”
“เออๆ”
ผมเรียน พักเที่ยง ไอ้ปอโทรมาตามสัญญาเด๊ะ
“ทีมึงว่ากูได้ใบอะไร”
“ลีลาว่ะปอ มึงได้ใบไรก็บอกมาเร็วๆ”
“เห้ยยย กูอยากให้มึงตอบ” ดูน้ำเสียงเคร่งครึม
“ใบ อืมมม ใบมะพร้าวมั้ง 555”
“ไม่ตลกนะที มึงรู้ไหมพอกูจับขึ้นมากูคิดถึงมึงแค่ไหน กูต้องห่างมึงตั้งสองปี” ไอ้ปอพูดอย่างเคร่งเครียด
“ใบแดงเหรอ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ ใจหายแว๊ปเหมือนกัน
เสียงเงียบไปเป็นนาที ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร บอกไม่ถูกเหมือนกัน ใจหนึ่งก็อยากให้มันไปมันจะได้รู้จักระเบียบวินัย แต่ก็อดเป็นห่วงมันไม่ได้
“ กูได้ใบแดงก็โดนไล่ออกจากสนามสิวะ555”
“อ้าวไอ้ปอ ไอ้ปัญญาอ่อน เมื่อกี้มึงเล่นละครเหรอ”
“เออดิ เล่นเป็นพระเอก555”
“โหยยย ไอ้ปอ ไอ้ตัวโกง ไอ้ตัวอิจฉา ไอ้โคตรเลว”
“เห้ยที อินมากไปป่าว พระเอกโหดขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ตกลงมึงได้ใบดำเหรอ เอาให้ชัดๆดิ”
“ได้ใบมะพร้าว ถูกต้องนะคร๊าบบบบ มึงทายถูกตั้งแต่แรกแล้ว”
“ช่วงนี้ กูจะเบญจเพสแล้ว หงุดหงิดง่าย อารมณ์แปรปรวนมึงรู้ป่าว กวนตีนกูบ่อยครั้งอาจตายได้ ฉะนั้นอย่ามาพูดเล่นกับกู”
“จะเบญจเพสรึจะมีประจำเดือนห๊า”
“ตอนนี้ถ้ามึงอยู่ใกล้กูในระยะ10เมตร มึงรู้ตัวไหมว่ามึงจะเกิดอะไรขึ้น”
“สะกิดกู555”
“เออ กูจะใช้ส้นตีนนี่แหละสะกิดมึง”
“แรงไปมั้ง สะกิดเบาๆกูก็เผด็จศึกแล้วววว”
“เห้ยยย กูเหนื่อยพูดกับมึงแล้ว ไปกินนมแล้วนอนไป๊ ไอ้เด็กอ่อน”
“อ้าวๆ พูดงี้ก็สวยสิ ไรอ่อนวะ พูดแล้วขึ้นๆเลย แข็งโป๊กเลยตอนนี้”
“เฮ้ย ไปหลอกชาวบ้านเหอะปอ กูเห็นมึงหมดแล้วอ่อนๆทั้งนั้น555”
“แหมะ อยู่ไกลกูปากดีเชียวนะมึง ถ้าอยู่ใกล้กูจับยัดปากแล้ว ไม่ได้พูดหรอก”
“เหรออออ555”
“จะเบญจเพสแล้วเหรอ ดูแลตัวเองดีๆนะที เค้าบอกว่ามันไม่ค่อยดี กูก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก แต่กูก็อยากให้มึงฟังๆไว้” (อ้าวเวรตัวเองไม่เชื่อ ดันมาสอนคนอื่น กูก็แทบปรับอารมณ์ไม่ทันเมื่อกี๊กัดกัน บทจะดีก็ดีขึ้นมาเฉยๆ แต่ก็ซึ้งนะ)
“อืมมม ปีหน้าก็เบญจเพสแล้วล่ะ กูไม่ใช่วัยรุ่นแล้วนะ ฉะนั้นพูดกับกูต้องพูดอย่างมีเหตุผลเข้าใจมั้ย”(เกี่ยวไหมเนี้ยกู ตัวกูจะเบญจเพสแล้วไปสอนให้มันพูดดี)
“โห้ยยยยย ไอ้เวรที กูนึกว่าปีนี้ มึงจะร้อนตัวเกินไปล่ะ” (หมดซึ้งเลยกู กูอุส่าห์กำลังเคลิ้ม ด่ากูอีกล่ะ)
“อ้าวไอ้นี่ มึงนับเลขเป็นป่าว ปีนี้ปีอะไรลบพ.ศ.เกิดกูดิ จำได้บ้างป่าว”
“กูน่ะรู้แต่มึงบ้าป่าว ที่ไหนนับอายุล่วงหน้าจะเป็นปี”
“กูอยากนับอ่ะ แล้วจะทำไม มึงมีปัญหาอะไร”
“ไม่มีคร๊าบบบ โห้ข่มขู่กูอยู่ได้ กูงอนมามึงจะเดือดร้อน”
“ไอ้ปอลองดูสิ มึงงอนกู กูก็โกรธมึง มึงหายงอนแล้วมาง้อกูด้วยแล้วกัน”
“555ไอ้ที มึงไม่ยอมเสียประโยชน์เลยเนอะไปได้เรื่อยๆนะมึง”
“ตกลงจะงอนกูไหมล่ะ” ผมแซวมันเล่น
“ไม่งอน กูขี้เกียจง้อมึง เออแปลกดีกูงอนมึง กูยังต้องไปง้อมึงอีก”
“เออ รู้ก็ดี กูต้องถูกต้องเสมอ”
ที่พูดๆกันอยู่นี่ ไม่รู้ว่าใครกวนตีนใครกันแน่ ไอ้ปอกวนผม รึผมกวนไอ้ปอ รึพอๆกันก็ไม่รู้ (แต่ผมว่าผมยังน้อยกว่ามันเยอะอยู่) แต่มีไอ้ปอก็มีข้อดีอยู่บ้างนะ มันนี่แหละทำให้ผมกล้าที่จะแสดงอีกด้านหนึ่งของตัวผม ถ้าผมอยู่ต่อหน้าคนอื่นคงไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้ออกไป หลายๆครั้งอยากพูด อยากจะทำ ด้วยหน้าที่ก็ต้องแสดงไปตามบทบาทของตัวเอง(ดูเหมือนมีเกียรติมากเลยนะไอ้ทีมึง หุหุ มีเท่าหางอึ่ง) อยู่กับไอ้ปอไม่ต้องเก็บแสดงออกส่วนนั้นเต็มที่ ผมด่ามันได้ ผมพูดหยาบคายได้ คุยกันเรื่องเพศ ได้หัวเราะบ่อยครั้ง ได้เป็นชีวิตเด็กแว๊น ได้ขี่มอไซต์เล่นตอนกลางคืน ได้อยู่ในสถานการณ์หาเรื่องชาวบ้าน (เรื่องดีๆทั้งนั้น) คนข้างนอกมักมองว่าผมเนี๊ยบ ขรึม วิชาการ ปากเฉียบ เจ้าระเบียบ เด็กเนิร์ด ทำให้ไม่ค่อยมีใครเข้าใกล้ผม แต่ถ้ารู้จักผมหรืออ่านเรื่องผมเรื่อยๆก็จะรู้ว่ามันมันไม่ช่ายยยยยยยยย เลยยยยยยยยยย ผมเป็นคนเพี้ยนๆ บ้าๆ ฮาๆ ผมอยากมีเพื่อนเยอะ ผมอยากพูดคุย การเขียนเรื่องของผมก็เลยเหมือนเป็นการระบายอีกทาง และผมก็ได้เพื่อนมากมาย มีคนเขียนเมล์มาทักทาย มีคนโพสต์เป็นห่วง คิดถึง สิ่งเล็กๆเหล่านี้สร้างรอยยิ้มให้กับไอ้ทีได้เสมอ ถ้าผมไม่เขียน ปานนี้ผมก็คงเป็นเพียงไอ้ทีคนนึงที่ไม่ค่อยมีใครอยากสนทนาด้วย คงจะใช้ชีวิตเรื่อยๆไม่มีใครรับรู้อะไรกับมัน (ไม่มีใครรู้ลึกตื้นหนาบางเรื่องของผมเท่าคนอ่านนะเนี้ย)
ผมกะว่าจะเขียนเทศกาลสงกรานต์กับวันเกิดไอ้ปอ แต่รู้สึกว่าเวลาที่เขียน ล่วงเลยเวลางานอื่นๆมาแล้วสิ ตอนนี้ก็เพียงเท่านี้ก่อนล่ะกันนะครับ ตอนหน้าจะพยายามเขียนที่ค้างๆไว้ (บางทีก็ลืมไปบ้างแล้ว หุหุ) เรื่องต่างๆเกิดขึ้นมากมายในแต่ละวัน อยากเล่าให้ฟังไปหมด ถ้ามีเวลาเขียนทุกวัน แต่ละเดือนรวมกันแล้วคงหนากว่าพจนานุกรมไทยแน่ เรื่องไอ้ปอก็มีเรื่องกวน มึน โวย ให้ขบคิดบ่อยครั้ง เรื่องดีก็มีเยอะ เรื่องเลวก็โคตรเยอะ ทั้งหมดมันอยู่ในความทรงจำผมคนเดียว (นานๆไปก็เริ่มลืม ความจำใหม่ๆเข้ามา ความจำเก่าๆต้องลบอันเก่าออกไป พอดีmemory น้อย 555)
ขอบคุณคำอวยพรวันเกิดไอ้ปอ (ทีวันเกิดไอ้ปอจำข้ามปีเลยนะ พอวันเกิดไอ้ทีต้องเขียนเล่าให้ฟัง แล้วถึงรู้ อ๋อออ วันเกิดทีเหรอ) หุหุ แซวเล่น เอาล่ะผมจะบอกมันให้ว่าเพื่อนผมฝากอวยพรย้อนหลังคร๊าบบบ thank u. เม้นอื่นๆก็ขอบคุณมากๆเช่นกันครับ
-
โฮ่ยยยยยยยยย คิดถึงจริง :กอด1:
ปอไม่ได้ใบแดงเหรอ :laugh:
-
สนุกเช่นเคย
อ่านไป ขำไป
รักษาสุขภาพด้วย
-
:L1: :L1: :3123: :L1:
ดีใจโคตรอ่ะ ที่แรกนึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้วเห็นหายไปนานเลย
พี่ทียังน่ารักน่าหยิกเหมือนเดิม
555 o13
-
เย้ๆๆๆ~ ขอบคุณมากค่ะสำหรับความสุข ได้รับมาเต็มเลยค่ะ ขอให้มันกลับไปสู่'ทีกะปอ' ด้วยเช่นกันนะคะ ^_^
ปูลู~ มิใช่เราคนเดียวที่ไม่ได้ดูเรยา อิ อิ
-
ตลกปอ 55555
คงจะตื่นเต้นมาก ไปตั้งกะไก่โห่ :m20:
น้องป่านน่ารักอะ :man1:
-
ในที่สุดพี่ทีก็กลับมา ขอบคุณมากค่ะ
อ่านแล้วก็มีความสุขเช่นเคย ขอให้พวกพี่มีความสุขเช่นกันนะ
:pig4:
-
ไอ้ปอเอ้ย แล้วเรยาจบแล้วตอนนี้ แกจะไปดู รึเม้่ทืกับคนในอู่เรื่องไร ฮึฮึ
แล้วมาอัพตอนใหม่เรื่อยๆนะ น้องที :-[
-
ฮิ้ววววววววววว กลับมาแล้ว ยังฮาดีเหมือนเดิม...
ปอได้ใบดำอะดิ๊ ยัง กวนดีเหมือนเดิม ฮาๆๆ...
อยากอ่านตอนซึ้ง วันเกิดปออะ ให้ไรกัน
มาอัพต่อน๊า รออยู่ ขอบคุณคะ
-
:m20: :m20: :m20:
-
ปอกวนได้อีก หลานป่านนี่แววมาแระ ไม่พ้นกวนเหมือนน้า :z2:
รอน้องทีเล่าเรื่องย้อนหลังที่ยังไม่ได้เล่า (ตอนวันเกิด กวน มืน โวย) จะมีแบบโรแมนติคกับเค้ามั้งป่าว :o8:
-
+1 ค่ะ
หายไปซะนานคิดถึงคู่นี้จัง
ยังน่ารัก+ฮา อยู่เหมือนเดิมนะคะ
-
:กอด1: :กอด1:คิดถึง :กอด1: :กอด1:
-
ปอ กะ ที มาทีไร :m11: ทู๊กกกที
-
โห..คิดถึงจริงๆ แวะเข้ามาดูทุกวันเลย จนวันนี้ได้อ่าน :กอด1:
มาทีไรก็พกพาความฮาแบบมาีสาระ (เหรอ 555+) ยังเปี่ยมไปด้วยความรักที่รุนแรงเหมือนเดิม
ดีใจที่เป็นอีกคนนึงที่ได้รับรู้มุมของน้องทีที่จะมีน้อยคนมองเห็น อย่างน้อยก็ได้เห็นคล้ายๆที่ปอเห็นล่ะ
รักกันไปทุกวันจริงๆคู่นี้ ฮาได้เรื่อย จับได้ใบมะพร้าวอีก 555 :laugh:
+1ให้คุณ LEO
-
มาต่อน้อยหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่มาเนอะ เพราะคิดถึงมากมายยยย ....รู้ว่ายังสบายดีก็ดีใจ อิอิ
-
คิดถึ้งงคิดถึงพี่ที่กะปอ
นึกถึงตอนผมไปจับใบดำแดงก็ลุ้นแทบตายเหมือนกันนะคับ :กอด1: :กอด1:
-
มาต่อแล้ว ดีที่ได้ใบดำ 55+
ปอยังตลกเหมือนเดิม ><
-
กำลังคิดถึง ที กับ ปอ อยู่พอดีเลย จุ๊บ ๆ
-
....โล่งอก นีกว่าปอจะโดนทหารซะแล้ว ยังเล่นมุกอีกนะ
....ที เหตุการณ์ไหนที่สำคัญ ทีก็บันทึกเล็กๆๆเอาไว้ในสมุดสิ วันดีคืนดีว่างๆก็เอามาเล่าสู่กันฟัง
....พี่ยังอยากอ่านเรื่องของสองคนอยู่ ไม่น่าเชื่อคนที่เจอกันโดยบังเอิญจะรักกัน คบกันมาได้นานขนาดนี้
....เพราะว่าปอ เป็นส่วนเติมเต็มให้ปอ และปอเป็นส่วนเติมเต็มให้ที นั่นแหละ ดีแล้วที่ไม่เก็บเรื่องราวของสองคนไว้เป็นเรื่องส่วนตัว
....ขอบคุณมากที่ที เอามาเล่าสู่กันฟัง ได้ความรู้จากที เยอะนะ และก็ได้ฮา คลายเครียดกับปอเยอะอยู่ เรื่องนี้มีประโยชน์กับคนอื่นมากๆ
....ขอบคุณอีกครั้งที่ยังไม่ลืมกระทู้นี้ นานๆมาต่อทีก็ยังดี รู้ว่าทำงานอยู่ แต่ก็ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณ k.leoด้วยที่เอามาโพสให้พวกเราได้อ่าน :L2:
-
แอบเข้ามาทุกวัน..อ่านกลับไปกลับมาหลายรอบล่ะ ก็สนุกเหมือนเดิมวันนี้มาต่อแล้วดีใจมากมาย :pig4:
-
คุณที มาน้อยไปอ่ะ อุตส่าห์รอคอย
ถ้าไม่มาต่อจะงอนนะ
เอหรือไม่งอนดี เพราะเดี๋ยวต้องไปง้อคุณที ที่หลัง 555
-
:L1: ดีใจมากๆ เลยน้องทีมาต่อให้แล้ว ขอบคุณมากนะคะ
น้องทีกับน้องปอยังน่ารักเหมือนเดิม ยังไงแล้วก็
สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องปอ ขอให้มีความสุขมากๆ
คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้ได้สมดังปรารถนา และขอให้ในวันต่อๆไป
ในทุกๆวัน ให้น้องทีและน้องปอมีความสุขตลอดไป รักกันมากๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ
-
ยังกัดกันได้น่ารักเหมือนเดิม :laugh:
มีแฟนที่ระบายได้ทุกเรื่องแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คลายเครียดและเป็นตัวของตัวเองได้สุดๆ อยากมีมั่ง :monkeysad:
-
รอนานมากกกกกกกกกกกก
คิดถึงงงงงงงงงงง สุดๆๆ
-
หลานน่ารักจัง
แวะมาบ่อยๆนะค่ะ
-
ทีแวะมาแว๊ววว หลังจากหายไปนานมากกกกกกกกกกกเลยอะ
แอบลุ้นแทบแย่กลัวปอจะได้ใบแดง เป็นห่วงเด๋วทีจะเหงาอะดิ :z2:
-
กรี๊ดดดดดด
ในที่สุดพี่ทีกะพี่ปอก็มาซะที
ไม่น่าเชื่อว่าพี่เค้าจะติดน้องเรยาได้555
เรื่องเก่าๆที่จะทยอยเล่านู๋จะตั้งหน้าตั้งตาคอยอ่านนะก๊าบบบบบ
รักพี่ทั้งสอง
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมากเลยยย ชอบเรื่องนี้มากเลยคะ ขอบคุณที่แบ่งประสบการณ์ดีๆแบบนี้ให้พวกเรานะคะ o13
-
เอาไว้ตอนทีว่างๆ มาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
:bye2: :bye2:
-
คิดถึงทีกะปอ
กอดๆๆๆ
-
คึดถึงพี่ที พี่ปอ มาเล่าต่ออีกนะครับ
-
มาแล้ว เรื่องที่รอคอย
มาทีไร ก็ได้ ขำ ได้ฮ่ากันตลอดจริงๆ คู่นี้
นานๆ แวะเวียนมาบ้าง ว่ารักกันดี คนอ่านก็มีความสุขไปด้วยคะ
ไว้ คุณที ว่างๆก็แวะ มาเล่าความสุขให้ฟังอีกนะคะ
-
555 กี่ทีกี่ทีก็น่ารักตลอดแหละคู่นี้ ปอดูโตเป็นผู้ใหญ่ ทีก็กำลังจะเบญจเพศ อิอิ
คิดถึงคนเขียนเหมือนเดิมนะคร๊าบบบ เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
มาทำให้คิดถึงอีกแล้ว งั้นมาบ่อยๆนะคร๊าบบ
-
จับได้ใบมะพร้าว :m20:
-
ในความกวนตีน
ก็แฝงไปด้วยความหวาน
-
ขอบคุณน้องที ที่มาเขียนต่อนะคะ
เป็นอีกเรื่องที่แวะเข้ามาดูประจำว่า มาต่อตอนใหม่ละยังน้า
โล่งอกแทนปอที่ไม่ต้องไกลแฟน แหม ๆ แอบหวง กลัวทีมีแฟนใหม่
-
นายปอได้ใบมะพร้าวแล้วไปเป็นอะไรหรอคะ
ลิง หรือ...ทหาร
-
o13 o13 ขอบคุณที่คุณที...กลับมาเล่าประสบการณ์ดีๆให้เราอ่านกันนะครับ อยากอ่านเรื่องของคุณทีตลอดไปเลย เป็นคู่ที่ฮามากมาย มีน้อยคู่นะครับที่จะเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่และคนรักในเวลาเดียวกันแบบนี้ เป็นกำลังใจให้กับปอและที นะครับผม o13 o13
-
:กอด1: ด้วยความคิดถึง
ที&ปอ ยังคงน่ารักเหมือนเดิม
ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วย
จะรออ่านต่อไป :z2:
-
แล้วที่ปอจับได้ใบมะพร้างนี้ไปฝึกที่กองไหนคะ 555555
ฮาได้ตลอด o13
-
ปอติดเรยาเหรออออออออ 555
-
รวมเล่ม เขียนขาย แบบเซ็งเป็ดม่ะ อ่านแล้วยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ คนเขียนนี่มีอาการแบบนี้ไหม เวลาเขียน เนี่ย ขอบคุณนะ ชอบ ครับ
-
พี่ทีมาอัพแล้ว ดีใจจัง :-[
ยังคงเป็นคู่ที่น่ารักแบบห่ามๆ กันเหมือนเดิมนะคะ
ดีใจกับปอ (และพี่ที) ด้วยที่ได้ใบดำ ถ้าต้องห่างพี่ทีไป 2 ปี คงขาดใจตายแน่ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ ที่มาเล่าสู่กันฟังนะคะ :กอด1:
ช่วงนี้อากาศแปรปรวน รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม อ่านแล้วยิ้ม หัวเราะ ชอบมากกกกก :man1:
-
กลับมาเมื่อไหร่ก็ฮา 55555555555
-
อ่านแล้วก็ยิ้มครับ <3
-
คิดถึง....คำเดียวเลย
-
:o12: :o12::ลิ้นจี่ซาบซึ้งจริง ๆ ค่ะ
อยากบอกว่า ลิ้นจี่ก็ยินดีจะเป็นเพื่อนคุณทีนะค่ะ(ฟังดูเวทนา...) น้องล้อเล่นนนนนนนนนนนนค่ะ :z2:
แต่จะอย่างไรก็แล้วแต่ มิตรภาพดี ๆ หาได้จากเล้าเป็ดเสมอนะค่ะ :กอด1:(แต่ลิ้นจี่ยังไม่เริ่มหาเท่านั้นเอง :laugh:)
-
ชื่อโอ โอชอบเรื่องของพี่ทีมากๆครับ เออ อยากทราบว่าปอเนี่ยเกิดปี2533หรือเปล่าครับเพราะผมเกิดปีนี้ เพื่อนๆผมก็เกณฑ์ทหารปีนี้เหมือนกัน แล้วปอรู้หรือเปล่าว่าพี่ทีเอาเรื่องพวกพี่ๆมาเล่าในเล้าอะครับถ้าปอรู้แล้วปอจะว่าหรือเปล่า แต่ชอบเรื่องพี่มากๆครับบ้านพวกพี่กับโอก็ไม่ไกลกันเท่าไหล่เพราะผมอยู่แปดริ้วอะครับ
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงทีและปอ
-
รออ่านอยู่เสมอ :กอด1:
-
เข้ามารอน้องทีกับน้องปอคิดถึงจังเลย
น้องทีหายเงียบไปเลยเป็นไงบ้าง งานคงยุ่งน่าดูเลย
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ แล้วถ้ามีเวลาว่างวันไหน
ก็มาต่อตอนต่อไปให้ FC ได้รู้ข่าวคราวความเคลื่อนไหวบ้างนะคะ
รออ่านอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
อ่านมาตั้งแต่ต้นแล้ว อินสุดๆๆเลย ปอ กับ ที น่ารักสุดๆๆ ถึง2คนนี้จะไม่ได้หวานชื่นเหมือนกับคู่อื่นๆ แต่ผมว่าก็ดีนะที่ทั้ง2คนเข้าใจกันและเปิดเผยอะไรหลายๆๆอย่างได้โดยไม่ต้องปิด ถึงคำพูดคำจา จะรุนแรงไปหน่อยแต่ผมก็ชอบครับ +1ให้นะคับ ปล.ฉากNCเพลาๆๆลงหน่อยก็ได้นะ ผมเสียเลือดเป็นลิตรๆๆๆละ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :m25: :m25: :m25: :m25: :z1: :z1: :z1: :z1: :jul1: :jul1: :jul1:
55555+
-
มารออ่านอีกครับ
-
ชอบ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3:
:L2: :L2:
-
คิดถึงน้องทีกับน้องปอมากมายเลยคะ
เข้ามารอทุกวันเลย :L3:
-
:laugh: :laugh:ปอยังคงความซ่า ทะเล้น บ้าบอได้เหมือนเดิมนะเจ้าค้ะ
ส่วนคุณทีก็ยังเป็นคนใจเย็นเหมือนเดิม o18 คิดว่าปอจะได้ไปรับใช้ชาติสะแล้ว
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะเจ้าค้ะ :L2:
-
คิดถึงน้องทีกับน้องปอนะคะ
เข้ามารอ ตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
คิดถึง ทีกะปอ
-
มาอ่านทีไร ก็ อบอุ่น และ อมยิ้มตามทุกที ^^
-
ร๊อ รอจ๊ะ :z2:
-
พี่ทีหายปายหนายยยยยยยยยยยยยยย
-
มาต่อได้แล้วพี่ที
-
สองเดือนผ่านไป
คิดถึงมากๆๆๆๆ :กอด1:
-
ว้าวววว คิดถึงพี่ทีกับพี่ปอจังเลยค่า~~><
-
คิดถึงพี่ทีกับปอจัง~~~~~~ :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
อ่านมันตั้งแต่ 3โมง(ในที่ทำงาน) จนตอนนี้ตีหนึ่งครึ่ง และพรุ่งนี้ไปทำงาน น็อนสต็อปอะคุณที
แล้วมาต่ออีกนะจ๊ะ ♥
-
น้องทีหายไปไหน คิดถึงนะจ๊ะ
คิดถึงมากมาย มาต่อเร็วๆนะคะ
รออยู่จ้า
-
กลับเข้ามาอ่านเรื่องของพี่ทีกะนายปออีกครั้ง(ทั้งๆที่อ่านจนตามมาถึงตอนล่าสุดแล้วแต่ไม่รู้ว่าคอมเม้นอยู่หน้าไหนเม้นใหม่ก็ได้)
ฮาได้โล่มากมาย
อยากให้พี่ทีกลับมาเล่าให้ฟังอีกบ่อยๆ
คิดถึงพี่ทีกะนายปอนะค่ะ
มีโอกาสก็เข้ามาบ้างอะไรบ้าง
รออ่านอยู่เสมอ
-
หายเข้ากลีบเมฆไปเลย คิดถึงนะนี่
-
ถ้าบอกว่าคิดถึงเธอจะเชื่อมั้ย :กอด1:
-
ในเว็ปที่พี่ ทีเอาลง พี่ทีมาต่อแล้วครับ คุณ leo ไปเอามาลงได้เลย
-
อยากอ่านแล้วครับ
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 51…โดนเลย
หวัดดีครับ หายไปนานอีกเช่นเคย วันนี้หยุดก็เลยได้พิมพ์ยาวหน่อยแต่ยังไม่สมบูรณ์ สะสมมาเรื่อยๆจนถึงวันนี้แหละ ก็เลยได้มาเล่าให้อ่านกันอีกครั้ง
……………………………………………………………………………………………………..
ตอบคอมเม้นหน่อยนึง
Horizon สนุกเช่นเคย อ่านไป ขำไป รักษาสุขภาพด้วย ครับ
……เช่นกันนะครับรักษาสุขภาพด้วย(โดยเฉพาะสุขภาพจิต) 555 ระวังคนข้างๆจะมองว่าอารมณ์ดีเกินไปนะ
icyblue ปอกวนได้อีก หลานป่านนี่แววมาแระ ไม่พ้นกวนเหมือนน้า
……อืมมมม ถูกต้องเลยครับ ถอดแบบกันเปี้ยบ นึกว่าโคลนนิ่งกันออกมาเชียวล่ะ
ployyunho มีแฟนที่ระบายได้ทุกเรื่องแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คลายเครียดและเป็นตัวของตัวเองได้สุดๆ
……มันน่ะสิครับเป็นตัวมันเองสุดๆ เก็บๆวางมาดให้ผมหน่อยก็ดีนะ หลายเรื่องเหมือนกันที่แสดงออกซะจนผมปวดหัว
kakashiget ฉากNCเพลาๆๆลงหน่อยก็ได้นะ ผมเสียเลือดเป็นลิตรๆๆๆล่ะ
……อ่ะๆๆได้ ตามใจkakashigetอยู่แล้ว
EunSung87 (อ่านจนตามมาถึงตอนล่าสุดแล้วแต่ไม่รู้ว่าคอมเม้นอยู่หน้าไหนเม้นใหม่ก็ได้)ฮาได้โล่มากมาย
……EunSung87 เม้นไว้ที่2370 ครับ ว่าแต่ฮาจนได้โล่ แล้วพี่จะไปรับโล่ได้ที่ไหนครับ อยากได้ๆ 555
ขอบคุณเม้นอื่นๆด้วยนะครับที่ให้กำลังใจ อ่านแล้วมีรอยยิ้มทุกที
………………………………………………………………………………………………….
เข้าเรื่อง
เห็นหลายคนเป็นแฟนคลับไอ้เจ้าป่าน (จนลืมไอ้ทีกะไอ้ปอ) วันนี้ก็จะเอาความน่ารักของไอ้น้องคนนี้มาเล่าให้ฟังอีกครั้งนึง จากที่ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกกันกะเด็กนัก แต่ไอ้ป่านก็สร้างความฮาให้ผมอยู่เรื่อยเลย และแล้วเด็กคนนี้ก็เป็นหนึ่งในแก๊งค์ของผม (มีไอ้ที ไอ้ปอ ไอ้ป่าน) สามคนแค่นี้แหละ มีแต่คนที่ไม่มีใครคบทั้งนั้น 555 สถานการณ์นี้เช่นเคย ไอ้ปอมารับผมแวะรับไอ้ป่านไปด้วย (คุณแม่ขอร้องอีกตามเคย)
“น้าๆ พรุ่งนี้วันพระ ครูบอกให้ไปทำบุญที่วัด น้าพาไปหน่อยครับ” ไอ้ป่านพูดอย่างอารมณ์ดีในระหว่างรถติด (เออ เป็นเด็กเป็นเล็กก็หัดเข้าวัดไว้ โตขึ้นกูว่าเป็นเหมือนไอ้ปอแน่ ได้ยินวัดเผ่นแน๊บแล้ว)
“ใครๆ น้าอะไรระบุด้วย พรุ่งนี้กูไม่ว่าง ไปชวนน้าทีมึงโน้นไป” ไอ้ปอพูด (อ้าว โบ้ยมาที่กู ลูกหลานมึง มึงก็พาไปเส่)
“น้าที พาหนูไปหน่อย เดี๋ยวไปโรงเรียนครูจะถาม” (เล็งมาที่กูอีกแล้ว)
“น้ายังไม่รู้เลยป่าน น้าจะได้กลับมารึป่าว น้าทำงานในกรุงเทพแหนะ” ผมออกตัว
“อ้าวๆ ไม่มาจะไปไหน วันหยุด มึงอย่ามามั่วไอ้ที” ไอ้ปอแทรกขึ้น
“ก็ดูก่อนล่ะปอ อนาคตมันไม่แน่ไม่นอน เผื่อมีคนบ้านไกลอยากกลับต่างจังหวัด ขอสลับเวร (กะกู) สงสารเค้า นานๆครั้ง (กู) ก็อาจจะอยู่” ผมตอบ (…) สัญญาลักษณ์พูดในใจเหมือนเดิม อยู่ต่อหน้าเด็ก
“ไม่ต้องเลย ไม่สงสารกูรึไง ทำงาน เรียนไม่มีเวลาให้กูเลยนะมึง” มันพูดน้อยใจนิดๆ
“อารายๆ ใจเย็น เค้าสลับ (กับกู) พอถึงวันที่ (กู) ขึ้นเวรเค้าก็มาเปลี่ยน (กู) ก็กลับมาบ้าน เวลาเท่ากันเปลี่ยนแค่วันแค่นั้น”
“ไม่ต้องเลย อย่ามามั่ว”
“เออๆ เรื่องยังไม่เกิดแล้วจะมาทะเลาะกันทำไมวะ ลืมเรื่องทำบุญป่านเลย555” ผมเบี่ยงประเด็นเล็กน้อย กลัวจะเกิดเหตุบานปลาย จนต้องสลายการชุมนุม
“ไปวัดต้องไปแต่เช้านะ ป่านตื่นไหวเหรอ” ผมถามป่าน
“หนูก็จะไม่นอนไง ไม่ไปเดี๋ยวโดนครูตี” ไอ้ป่านพูด
“โธ่ไอ้ขี้โม่ ไม่นอนรึนอนไม่ตื่น จะไปยากอะไร ไม่ไปก็ไม่เห็นเป็นไรเลย พอไปโรงเรียนก็อย่าไปบอกใครสิ”
“ครูจะถามน่ะสิ ไม่เอาหนูจะโดนตี”
“ครูถามก็บอกว่าไปสิ โง่ดิบอกความจริงให้โดนครูตี” (เออ แม่งสอนหลานได้ดีว่ะ ถ้าไอ้ปอเท่าไอ้ป่านโดนตบกะโหลกร้าวไปล่ะ)
“ไม่เอา ไม่ดี อย่าเชื่อน้าปอนะป่าน ความจริงก็คือความจริง สักวันครูก็ต้องรู้ แล้วป่านไปพูดกับใครอีกก็จะไม่มีใครเชื่อ” ผมพูด
“น้าปอนิสัยไม่ดี” ไอ้ป่านพูด พลางทำปากจู๋
“5555” ผมหัวเราะเล็กน้อย (ให้ตายเหอะไอ้ป่านน่ารักจริงๆ)
“เออ เข้าข้างกันลงไป กูนี่แหละมารับมึงทั้งสองคน ไม่มีกูจะได้กลับบ้านกันไหม”
“โธ่ๆๆ ปอ เป็นบุญคุณมากๆ ไม่มีน้าปอ เราต้องเดินเลยนะป่าน” (ทั้งรถสองแถว รถบัส มอไซต์รับจ้าง แท๊กซี่ โอ้ยยย สารพัด ไม่มีมึงกูก็คงคิดไม่ออกหรอกมั้งว่าจะกลับยังไง)
ผมไม่มั่นใจว่าจะได้พาไอ้ป่านไปไหม แต่ก็ร่วมทำบุญด้วยล่ะกัน ก็เลยพาไปซื้อของที่โลตัส ไอ้ป่านย้ำผมตลอดว่าครูบอกให้ซื้อข้าวสาร อาหารแห้งไปทำบุญจะได้เก็บไว้นานๆ พอไปถึงบ้านไอ้ปอ(บ้านไอ้ปอกะไอ้ป่านติดกัน) ผมก็แบ่งใส่ถุงเป็นชุดๆ
“อ่ะ น้าทำให้ล่ะ วันเข้าพรรษาก็เอาอันนี้ไปน่ะ” ผมบอกป่าน ไอ้ป่านเดินมาดูแต่ล่ะถุง สักพักมันก็แกะของผมออก
“อ้าวๆ ป่านไปแกะออกทำไม น้าทีอุส่าห์ทำให้ อย่าดื้อดิ” (อูยยยย บอกหลานอย่าดื้อ มึงนั้นแหละตัวการ)
“เอานม กับโอวันตินออกครับ ครูบอกให้เอาข้าวสารอาหารแห้ง”
“5555” ผมหัวเราะเบาๆ (อีกครั้ง)
“ไอ้เบื้อกเอ้ย ก็นี่แหละ อันนี้ก็ได้” ไอ้ปอพูด มันหัวเราะเสียงดังกว่าผมอีก
“ไม่ได้ มันเป็นน้ำ” (เออไอ้ป่านพูดถูกมันไม่แห้ง มันเป็นน้ำ) ไอ้ป่านเถียงกับไอ้ปอ ไอ้ปอก็ว่าหลานโง่ ไอ้ป่านก็บอกน้าปอไม่รู้เรื่อง (เออ ถูกคู่ดีว่ะ มวยคู่นี้มันดีเว้ย) ผมเลยเป็นกรรมการ
“ป่านครับเข้าพรรษาพระจะต้องอยู่ที่วัด ออกไปไหนไม่ได้ สมัยก่อนเค้าเลยเอาข้าวสาร อาหารที่มันแห้งๆ ไปถวาย เพราะพระจะเก็บไว้ฉันได้นานๆ ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไป เราผลิตอาหารที่เป็นน้ำไม่ให้เสียได้ ดังนั้นอาหารที่เป็นน้ำ ที่เก็บไว้นานๆก็ถวายได้ เอาไว้ให้พระฉันตลอดสามเดือน ของที่ไม่บูดไม่เสียเร็ว ถวายได้หมดนะครับ”
“แล้วครูจะรู้ไหมน้าที” (โอ้ยยยย ความคิดเล็กๆของเด็กน้อย มันใสซื่อจริงๆ)
“เอาล่ะไม่เป็นไร เอาออกก็ได้ ไปโรงเรียนป่านลองถามครูดูนะ ไม่รู้อะไรหรือสงสัยอะไรให้รีบถามนะเข้าใจไหม” ผมพูด (อาจจะเป็นความคาดการณ์ไม่ถึง เวลาครูบอกถึงไม่ได้ลงรายละเอียด หลายครั้งความคิดเด็กผมก็ตามไม่ทัน)
“เป็นไงล่ะ โดนแม่ชีเทศน์ ไม่ต้องไปถวายของที่วัดแล้วมั้ง ถวายแม่ชีที่บ้านนี่แหละได้บุญเหมือนกัน 555” (ไอ้ปอ กวนตีนกูลงไป)
เป็นไงสถานการณ์ความน่ารักของไอ้ป่าน เชื่อว่าถ้าทุกคนอยู่ในเหตุการณ์จะฮาจนท้องแข็ง ผมกะว่าจะไม่หัวเราะเยาะเด็กแล้ว แต่ก็มีหลุดเหมือนกันนะ
………………………………………………………………………………………………………
หลังจากส่งไอ้ป่านเสร็จ ผมก็กลับบ้าน ไอ้ปอก็แวะซื้อไก่ย่างห้าดาว (หุหุ ผมอยากกิน) รถวิ่งผ่านเห็นแล้วน้ำลายไหล ยิ่งเป็นคนที่อยากกินอะไรแล้วต้องพยายามหามากินให้ได้ ไม่งั้นจะย้ำคิดย้ำทำ
พอมาถึงบ้านเจ้าหมาผมก็วิ่งกระดิกหางมารับ
“ว่าไง อยากกินเหรอ ของพี่ทีนะ อ่ะๆให้กินก็ได้คนล่ะชิ้น” ไอ้ปอพูดกับหมาผม ( เออก็เข้าใจกัน สื่อสารภาษาเดียวกันนี่หว่า555….ผมนินทาในใจ) มันก็เล่นกับหมา
“เอ๋งๆๆๆ” หมาผมร้อง
“ไอ้ปอมึงเหยียบหางมันเหรอ”
“555 หมามึงแม่งโง่ว่ะ นอนกินทับแขนตัวเองแล้วร้อง เจ้าของก็ฉลาดอยู่หนิ หมาเสือกโง่ไอ้หมาเจ้าของไม่สั่งสอน 555” ไอ้ปอด่าหมาพาดพิงมาถึงคน (สะเทือนเลยกู)
“กูสอนมันอยู่แต่มันไม่จำ…ใครจะไปทั้งเก่ง ทั้งฉลาดเหมือนมึงล่ะ เห็นหมามีแขนด้วย”
“ขาหน้าโว้ยยยยย กูพูดผิด ไม่ใช่แขน” มันพูดแล้วยิ้ม (อายเป็นเหมือนกันเหรอ)
“เออ ยอมรับหน่อยก็ดี”
หลังจากนั้นผมก็ไปกินข้าวกับไอ้ปอ พ่อแม่กลับดึกหน่อยวันนี้ไปงานเลี้ยงใครก็ไม่รู้ (แล้วกรูจะรู้กับมรึงไหมเนี้ยยยยย)
กินข้าวเสร็จไอ้ปอก็เล่าสัพเพเหระให้ผมฟัง ก็ดีเหมือนกันะ ถ้าไม่มีมันวันนี้ผมคงนั่งกินข้าวคนเดียว ไม่มีใครมาเล่าเรื่องราวไร้สาระให้ผมฟังเป็นฉากๆ หัวเราะบ้าง แตบ่อยครั้งที่มุกแป๊ก(โคตรฝืด) แต่ก็หัวเราะตรงที่มันฝืดนี่แหละ
“วันนึงไอ้ปอเมากาว จับไอ้ทีนอนว่าว จะอึ้ยๆ” ฟังเพลงมันสิครับ
“เอาอีกล่ะ ครั้งที่แล้ว ก็ตาลาย จับกูนอนหงาย กระดื้บๆ…ครั้งต่อไปมึงจะเมาอะไรอีกล่ะ”
“ครั้งหน้าก็เมารัก อืมมมม วันนึงไอ้ปอเมารัก จับไอ้ทีนอนชัก….”
“หยุดๆๆๆๆ หยุดความคิดปู้ยี่ ปู้ย่ำกูซะที แหมมมมมแต่ละคำดีๆทั้งนั้น”
“ป่ะว่าแล้วก็รีบไปอาบน้ำป่ะ จะได้กระดื้บๆ555” ทำหน้าหื่นใส่กูอีก
สักพัก เสียงโทรศัพท์ไอ้ปอเข้า ได้ใจความว่า เพื่อนมันโทรมา แล้วชวนมันไปกินเหล้า ที่หาดบางแสน ไอ้ปอก็ปฏิเสธแหละทีแรก (แบบเลี่ยงๆเกรงใจผม แต่ใจจริงก็โคตรอยากไป) ผมพอเดาออก ก็เลยไป ไม่อยากให้มันเป็นคนประเภทว่า เห็นแฟนดีกกว่าเพื่อน เพราะผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน ก็เลยบอกให้มันไปได้ แต่ต้องมีลิมิตหน่อย อย่าเมาเหมือนไส้เดือนเกือกกิ้งไปกะทราย
“ไปกะกูหน่อยดิ กูจะไปเป๊ปเดียว ถ้ากูไปคนเดียวมันจะนาน” มันบอกผม
“อ้าว กินนานๆนึกว่ามึงชอบ”
“มันก็อยากกินอยู่ แต่มันไม่อยากอยู่นานน่ะ ถ้าไปคนเดียว มันออกมาไม่ได้ไม่มีข้ออ้าง ไปกะมึงกูก็จะบอกว่าแวะผ่านมา ต้องรีบไปส่งมึงไง”
“โอ้โห้ เอาหน้ากูไปหากินด้วย กูยิ่งไม่ถูกกะเพื่อนมึงอยู่ด้วย”
“เอาน่ะ ไม่ต้องไปมองหน้ามันดิ กูจะกันให้”
“อะไรวะปอ อยากจะกินเดือดร้อนถึงกูตลอด กูอนุญาตแล้วแทนที่จะรีบไป ได้คืบจะเอาศอก”
“โอ้ยาวเลยทีนี้”
นานๆครั้งเอาก็เอาวะ ไปเป็นเพื่อนก็ได้ ผมตกลงกับไอ้ปอ มากสุดชั่วโมงนึงแล้วกลับ พอไปถึง รถไอ้ปอจอดยังไม่ได้ดับเครื่องเลย พวกนั้นตั้งวงมองมาเป็นตาเดียวต่างเห่าหอนกันใหญ่ (มันทักทายกันเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นชาติ กูได้ยินว่าพวกมึงกินกันทุกอาทิตย์)
“มาแล้วเหรอวะเพื่อน โห้กว่าจะมาได้…ล่ะนั้น พาน้องมาด้วย (มองมาที่ผมเหมือนเป็นคนนอก) ไม่ไปส่งมันก่อนวะ” (เป็นไงล่ะ มันทักผม เป็นการไล่กันดีๆนี่เอง… กูอยากมาเจอมึงตายล่ะ ไอ้เวร)
“ผ่านมาทางนี้อ่ะดิ เลยได้มาด้วยกัน” ไอ้ปอพูด (เอื้อ เอากูนี่แหละไปอ้าง มันจะด่ากูซ้ำไปอีก)
“ติดกันยังปาท่องโก๋เลยวะ มาม่ะ มาแล้วก็มาร่วมวงกัน” เพื่อนอีกคนพูด (กูโคตรอยากร่วมอ่ะ) แต่ก็ทำเฉยๆ ผมนั่งข้างๆไอ้ปอ
“มาก็ต้องกินเหล้านะเว้ย วงนี้ไม่มีน้ำเป๊ปซี่นะ” มันมองมาที่ผม (กูไม่ได้อ่อนขนาดนั้นนะเว้ย)
“ไอ้ทีมันไม่กิน” ไอ้ปอทัก
“ได้ไง อย่าน้อยก็นิดนึงแหละ ว่าแล้วรับน้องใหม่กันดีกว่ามั้ง” มันชงเหล้ายื่นให้ผม
“หมดแก้วๆ” ทุกคนร้องเชียร์ ผมก็รับมาให้มันจบๆไป
“ลิ้นแตะพอนะที ไม่ต้องกิน” ไอ้ปอกระซิบหูผม
“ได้ไง เหล้าแค่แก้วเดียว ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเพื่อนมึงเห่ากูอีก” ผมกระซิบตอบ
“เดี๋ยวกูกินแทน” ไอ้ปอพูด ผมไม่สนใจ กระเดือกลงหมด เพื่อนมันร้องเชียร์กันใหญ่
นั่งกินเรื่อยๆ(เพลินเลยทีนี้ มันไม่ใช่แค่แก้วเดียวนะสิ)จนจะถึงเวลากลับแล้ว รู้สึกว่าไอ้ปอจะติดลมเหมือนกันนะเนี้ย
“ปอกูไปฉี่ก่อน กลับมาแล้วกลับบ้านเลยนะเว้ย” ผมกินซะจนปวดฉี่ ผมเดินไปฉี่ริมรั้วบ้านเค้ามีต้นไม้หนาทึบ เหมือนบ้านตากอากาศไม่มีใครอยู่ (ทุเรศได้อีกูไม่ไปเข้าห้อน้ำ) ก็มันไกล ผมยื่นฉี่เรื่อยๆจนเห็นมีคนมายื่นฉี่เหมือนกันอยู่ข้างๆ มองแว๊ปๆก็เพื่อนไอ้ปอนั้นแหละ ฉี่เสร็จสลัดๆเก็บKเข้าที่ (ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้) ไอ้คนนั้นเดินเข้ามาใกล้ เข้ามาข้างหลังโอบไหล่ผม
“กูเงี่ยน ช่วยกูหน่อยที กูไม่บอกพี่มึงหรอก” (อ้าวเวร กูจะโดนข่มขืนเหรอเนี้ย)
“เห้ย อย่าทำแบบนี้ดิ เมาแล้วก็กลับบ้านนอนไป” ผมพูด
“กูเงี่ยน กูไม่ได้ง่วงมึงเข้าใจป่าว”มันลากผมเข้าไปพุ่มไม้หนาทึบติดกำแพง แสงไฟส่องไม่ถึง ผมแทบไม่มีแรงยั้งตัวเองเพราะมันลากล๊อกแขนแล้วลากจากข้างหลัง
“เห้ยๆ ใจเย็นๆ กูเจ็บแขน พูดกันดีๆสิวะ กูทำให้มึงได้” ผมก็ล่อให้ใจมันเย็นๆ กลัวอยู่นะเว้ยมันยิ่งเมาๆ เอามีดมาด้วยรึป่าวก็ไม่รู้ มันก็ยังไม่ยอมปล่อยแขนผม ปากไซร้อยู่กับต้นคอ
“ดูดKกูให้หน่อย” มันบอกผม
“ล็อคกูไว้อย่างงี้จะดูดได้ไงล่ะ” ตามลมไปก่อน (จริงเหรอไอ้ที อยากเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างอ่ะดิ) ไม่ใช่นะเว้ย กลัวจนหำหด หมดอารมณ์แย้ววว มันก็ค่อยๆคลายมือผมออก แล้วหมุนตัวหน้าผมหันเข้าหามัน มันกดบ่าผมลง
“ถอดกางเกงก่อนดิ ถอดออกให้หมดเลยนะ มันเกะกะ” ผมบอกให้มันถอด
“เป็นเกย์เหรอ มึงชอบเหรอ งั้นกูเอามึงได้ป่าว” โอ้คำถาม เล่นกูซะจุกเลย
“แล้วมึงเป็นเหรอ ถึงได้อยากกับผู้ชาย”
“ไม่ได้เป็นแต่กูเงี่ยน รูไหนกูเสียบได้ เสียบหมดแหละ” มันพูดอย่างหน้าตาเฉย (ไอ้ห่า งั้นมึงไม่เสียบกับปลั๊กไฟไปเลยล่ะ) มันก็ถอดไปเรื่อยๆช่วงมันถอดออกหมดนี่แหละผมวิ่งแจ่นเลย (มึงแน่มึงก็วิ่งทั้งแก้ผ้าอยู่ดิ) ผมออกตัวไปอย่างรวดเร็ว
“เห้ยๆ ไอ้เหี้ย” มันร้องตามผม
“มึงนั้นสิเหี้ย” ผมยังมีหน้าร้องด่ามันกลับ ไอ้ปอเดินมาตามผม พอดีมันเห็นเข้า
“ไอ้สัส มึงทำอะไรไอ้ที” ไอ้ปอวิ่งปรี่เข้าไปหาไอ้นั่น ไอ้ปอต่อยไปที่หน้า ต่อยท้องจนมันนอนฟุบกับพื้น(คงจะจุก)
“โอ้ยๆ” ได้ยินแต่เสียงมันร้อง
“แม่งเอ้ยยย ไอ้เวร เหี้ยชัดๆ มึงทำอะไรไอ้ที ห๊า” ไอ้ปอเตะไปอีกหลายที ไอ้นั้นก็เอาศอกป้องหน้าตัวเองไว้
“ปอกูขอโทษ” มันพูด
“พอแล้วล่ะปอ ยังไงก็เพื่อนกัน มันก็ไม่ได้ทำอะไรกูหรอก” ผมพลักไอ้ปอออก เพราะถ้าปล่อยไว้นานไอ้นั้นอาจจะซี่โครงหักได้
“มึงมากราบตีนขอโทษไอ้ทีเลย เร็วดิ ไอ้ควาย ไอ้เหี้ย กูพามันมาด้วย กูดูแลมันไม่ได้ มึงมาทำเลวๆกับมัน แล้วกูจะบอกแม่มันยังไง”
“ไม่เป็นไรปอ พอแค่นี้เหอะ มันก็เจ็บมากแล้ว”ผมปราม เดี๋ยวจะปานปลาย จากเพื่อนก็จะอาฆาตกันไปเรื่อยป่าวๆ ไอ้นั้นก็เฉย มันก็คงเจ็บเยอะอยู่
“มึงจะทำรึไม่ทำ ห๊า กูยังเห็นมึงเป็นเพื่อน ไม่งั้นมึงตายคาตีนกูไปแล้ว”
“แรงไปแล้วปอ ยังไงพวกมึงก็เคยเรียนมาด้วยกัน พวกมึงเคยช่วยเหลือกัน มึงจะมาทะเลาะกันให้ใหญ่โตไปทำไม เรื่องมันก็ยังไม่เกิดที่ กูไม่ได้เข้าข้างใคร เพื่อนมึงมันก็ผิดแต่มันก็โดนไปเยอะแล้ว ส่วนที่ดีเพื่อนมึงมีไหม? …มันก็มี อย่างน้อยมันมีกิน มันก็อยากเรียกให้มึงมากินด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างกูโทษที่เหล้ามันทำให้ขาดสติ ไม่มีความคิด ต่อไปพวกมึงต้องมีโอกาสช่วยเหลือกัน ดูแลกัน ครั้งนี้กูจะคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น กูไม่เอาผิด ครั้งต่อไปก็จำไว้ อย่าชวนกันมากินกันเมาแบบนี้ ดีนะที่เป็นกู ถ้ามึงไปทำผู้หญิงคนอื่น มึงอาจจะโดนเข้าคุกเข้าตาราง เสียประวัติ พอเหอะ ขอร้องล่ะ” ผมพูดแล้วพยุงไอ้คนนั้นขึ้น(ยังไม่รู้ชื่อมันเลย จำไม่ได้) ผมเห็นล่ะก็ตกใจอยู่เหมือนกัน เลือดออกปาก จมูกมีบ้าง (ตายห่า แล้วท้องที่โดนเตะไปหลายครั้งข้างในจะเป็นไงบ้างวะ)
“ไปโรงพยาบาลไหม รู้สึกเจ็บไหม” ผมถาม แล้วกดบริเวณท้องเบาๆ
“โอ๊ยยย ” ไอ้นั้นร้อง
“ท่าจะไม่ดี ปอกูว่าพามันไปโรงบาลเหอะ มึงรออยู่นี่เดี๋ยวกูไปเอารถมา” ขืนบอกให้มันไปเอารถ ผมอยู่ เดี๋ยวมันจะคิดอีก
“มึงเห็นไหม ไอ้ทีดีกับมึงแค่ไหน กูบอกไว้เลยนะถ้าจะทำชั่วไปทำกับคนเลวๆ อย่ามาทำกับมัน” ไอ้ปอตะคอก ผมเดินไปเอารถ ไอ้พวกนั้นก็ถามว่าสามคนไปไหนกัน ผมบอกพวกมันว่าไอ้คนนั้นมันเมามาก ก็จะไปส่งและกลับเลย
ผมขี่รถมาไฟส่องเห็นไอ้ปอกอดคอพยุงไอ้นั้น ผมก็อุ่นใจหน่อยอย่างน้อยต่อไปมันก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่มั้ง
“กูไม่ไปโรงบาลหรอก นิดเดียว ไปส่งกูที่บ้านหน่อย” (นิดเดียวอะไรล่ะ หิ้วปีกขนาดนั้น)
“อ่ะไม่ไปก็ไม่ไป” ผมล่ะกลัวมันช้ำในตาย แวะซื้อยาให้มันกินแล้วไปส่งที่บ้าน ผมกับไอ้ปอก็กลับบ้าน ไอ้ปอก็บ่นมาตลอดทาง จริงๆแล้วไอ้คนนั้นมันไม่ใช่เกย์หรอก ด้วยอาการมึนๆ เงี่ยนๆ บรรยากาศปลอดคน มันเลยแสดงออกมาให้เห็นแบบนั้น (จำไว้นะอย่าไปที่เปลี่ยวๆ และอย่าอยู่กับคนอาการเมา…ยิ่งห้ามจะเหมือนยิ่งยุป่าวเนี้ย)
พอถึงบ้านก็ต่างอาบน้ำ ล้มลงนอนด้วยฤทธิ์เหล้า ไอ้ปอหน้าแดงกล่ำหายใจรดต้นคอผม
“ไหนดูสิ ยังอยู่ดีอยู่ใช่ไหม” ไอ้ปอ มานนนนนนเอา มือคลำตรูดดดดดดผม
“ไอ้บ้า ยังไม่ได้ทำไรเลย” (มึงนั้นแหละขัดจังหวะกู เอิ๊กๆ)
“คลำภายนอกไม่รู้หรอก ให้น้องชายกูเข้าไปสำรวจความเสียหายหน่อยจิ” มันพูดพลางยกตัวขึ้นมาทับหลังผม หอมแก้ม ลงลิ้นต้นคอ
“อูยยยยย ปอ ”
“กูยังไม่ทำไรเลยเสียวแล้วเหรอวะ555”
“กูไม่ได้เสียว กูจั๊กจี้”
“อ้า ปากดียังงี้ กูจัดชุดใหญ่เลยดีกว่า” ไอ้ปอถอดเสื้อ ดูดเลียปากผม
“จ๊วบๆๆๆ” ขนทั่วตัวผมลุกตั้งชัน (เหมือนเพิ่งเคยเลยเนอะ)
ไอ้ปอเริ่มไซส์มาที่คอเสียงหายใจของความเงี่ยนไอ้ปอเริ่มดังขึ้น “ฝึดดด ฝาดดดด ผึดดดด” มือข้างนึงของไอ้ปอกอดตัวผมไว้แน่น อีกมือนึงก็ล้วงไปจับก้นผม แล้ว บีบคลึง เบา ๆ ถึงตอนนี้ผมเริ่มเงี่ยนแล้วจิ(เอาจนได้นะมึงไอ้ที) มือทั้งสองข้างผมก็กอดไปที่รอบเอวไอ้ปอแน่น “อืมมมม ซีสสสสส ฝึดดด ฝาดดดดดดด” เสียงของการนัวเนียทั้งสองคนไม่รู้เสียงใครกันแน่ ลมหายใจเริ่ถี่มากขึ้น Kของเราทั้ง 2ก็บี้ผ่านกกนตัวจิ๋ว (ไอ้ปอถอดกางเกงเมื่อไหร่เนี้ย ไม่ทันสังเกต) Kคลึงกันไปมา จนรู้สึกถึงความแข็งและความอุ่น ๆ ของKทั้ง 2 ลำไอ้ปอกระเด้า ผ่านกางเกงในจนเสียงดับ “บึบ บึบ บึบ บึบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ไอ้ปอเงยหน้าพร้องครางออกมา
“อืมมม ที ซีสสสสส อืมมมมม Kปอโคตรแข็งหวะ ขอเอาให้หนำใจหน่อยนะ” ผมไม่ตอบอะไร นอกจากส่งเสียงครางเล็กน้อย จากนั้นผมพลิกตัวไอ้ปอลง จูบไปที่แผงหน้าอก ดูดเลียนม ไล่ลงมาถึงหน้าท้อง ไอ้ปอเกร็งจนเห็นกล้ามขึ้นชัด จนร้องเสียงหลงออกมา
“ อ้าหหหหหห ซีสสสสสส ทีครับ ปอโครตเงี่ยนเลยหวะ “ จากนั้นผมก็เลียไล่มาจนถึงKทั้งดูด ทั้งเลียKไอ้ปอชุ่มไปด้วยน้ำลายผม“ ซีสสส อ้าหหหหห ปออยากล่อ ทีหวะ” ไอ้ปอคงไม่ไหวจริงรีบใส่ถุงยางอนามัย กดผมลงที่เตียง ยกขาผมขึ้นเลียที่ตูดผม
“ ซีสสสสส อืมม ซีสสสสสสส อืม ซีสสสสสสสส” ผมก็ครางออกมาโดยไม่รู้ตัว ไอ้ปอใช้ลิ้นเลียไล่จนมาเลียวนที่ปลายKผม สลับกับซุกหน้าไปที่ไข่ของผมเอาทั้งจมูก ทั้งลิ้นกดไปที่ ซอกไข่ จนผม โคตร เสียยวววว
“ อ้าหหหหหหห อ้าหหหหหหว ซีสสสสสสส อืมมมมมม โวววววววววว อาซซซซซซว”ไอ้ปอก็ยิ่งแหกขาผมกว้างขึ้น หน้าของมันเข้าไปเลียได้ทุกซอกทุกมุม น้ำเยิ้มจากหัวKของผม ก็เริ่มหยดลงมาโดนหน้าไอ้ปอเลย ( ไอ้ทีมึงเงี่ยนขนาดนี้เลยเหรอ)
“อืมมมมโอออออออ อืมมม โวววว ซีสสสสสส”ผมครางจากนั้นมือของไอ้ปอก็จับที่Kผมเขา พร้อมทั้งชักว่าวให้ผมจนดัง“ แจะ แจะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ”(น้ำKเยิ้มซะขนาดนั้น) ปากไอ้ปอมันก็ทำหน้าที่ไม่หยุดเลียตูด ลิ้นตวัดไปมา และไล่มาเรื่อยๆจนมาวนเวียนแถวหน้าอก ขนทั้งตัวผมลุกซู่ ผมคางไม่เป็นภาษา มันยิ่งได้ใจ ชักให้ผมถี่ขึ้นๆ “ อ้าหหหห ปอๆๆ ซีสสสสส ไม่ไหวแล้ว” น้ำผมพุ่งปรี๊ดเลอะเต็มหน้าอกตัวเอง
ขณะที่ผมกำลังนอนหอบ มันโกยน้ำว่าวผมที่เลอะเต็มตัว ไปทาKมัน แทนน้ำมันหล่อลื่น จากนั้นไอ้ปอก็จับขาผมพาดบ่า(กูเหนื่อยอยู่นะเว้ย) ไอ้ปอไม่รอช้า ดันหัวK เข้าไปในตูดของผม เข้าได้แต่หัว
“ โออวววววว ไอ้ปอ กูเจ็บหวะเบาๆหน่อยสิวะ” ไม่เป็นผลมั้ง มันดันเข้าไปอีกครึ่งลำ “โอออยยยยย ไอ้ปอ เบาๆ” ผมถึงกับหยี่หน้า มันจึงหยุดก่อนแล้วค่อยๆดันส่วนที่เหลือเข้าไปอีกให้มิดลำเลย ไอ้ปอก้มตัวมาประจบจูบปากผมเบาๆ พร้อมกระซิบข้างหู
“ทีแตกแล้ว ทีช่วยปอหน่อยนะคับ” แล้วไอ้ปอก็เลียที่ติ่งหูผม พร้อมกับค่อย ๆ ซอย ตรูดดด ผมช้าๆ “อืมมม อ่า อ่า อ่า อ่า ที ตรูดด มึงฟิต อะ กูไม่ค่อยได้เยด ต่อไปให้กูบ่อยๆนะ ซีสสสสสสส อืมมมมม” (Kเข้าไปได้ปากหมาเลยนะ เมื่อกี้ยังที ยังปออยู่เลย)
ทีนี้เริ่มไม่ปราณีผมแล้วดิ ผมผละจากการจูบ มาจับข้อเท้าผมแล้วกางขาออกกว้าง พร้อมกับกระแทก K ยัดเข้าตูดผมดัง “ ป๊าบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “ ผมก็เริ่มเสียวๆถึงกับนอนส่ายหน้าไปมา ไอ้ปอจับขาผมพาดบ่า ทำให้ก้นของผมลอยขึ้นอีก พร้อมกับกระแทกลำKสวนเข้าไปดัง“จึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “ จนผมครางออก(อย่างลืมตัว) “อ้าหหหหหหหห โอออวววววววว ปอๆๆๆๆ ซีสสสสสสสส เสียวตูดดดดด หวะ” มันยิ้มยิ่งได้ใจกระแทกไม่ยั้ง “ป๊าบ ๆ ๆ ๆ ๆ “ กระแทกซะจนไข่ของมันฟาดกับก้นผมดัง “ ปับ ปับ ปับ”
จากนั้นมันชักKจับผมพลิกท่า มันจ่อK ยัดทีเดียวพรวดเลยทีนี้ “อ้าวววววว” ผมสะดุ้งนิดนึง(ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนเลย) จากนั้นมันก็จับเอวผม แล้วใส่ไม่ยั้งด้วยความเร็วสูง “ ป๊าบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” สักพักไอ้ปอครางลั่น “ ซีสสสส อ่า อ่า อ่า อ่า อ้า อ้า อ้า จะ ... แตก.... อ่า อ่า อ่า ซีสสสสสสสสสสสส” ไอ้ปอกอดหลังผมแน่น กระแทรกตูดผม4-5ทีแล้วทิ้งตัวทับหลังผม ผมก็ล้มลงตามแรงโน้มถ่วง(ใครจะไปยั้งไว้ล่ะหนักจะตาย) มันยังคงนอนซบลงแผ่นหลังผม “เสียวโคตรเลยวะที”
“อืมมม ก็ดีแล้ว” ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร(ก็ดีกูก็ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ขึ้น)
“อืมมม กูรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก วันนี้กูได้นอนกอดมึง มันอุ่นใจดี”
“กูก็อุ่นใจเหมือนกันนะ มีมึงอยู่ข้างๆกู” (โอ้ยยยย เอากันเสร็จ ยังจะมาเน่าได้อีก) ไอ้ปอกอดผมแน่นขึ้น เขย่าไปเขย่ามา
“ไม่คิดหน่อยเหรอว่ากูจะม้ามแตก” ผมพูด (เล่นซะนอนทับผมยังงี้เริ่มจุกแล้วนะเว้ย) Kมันยังไม่ถอดออกเลย เหี่ยวแล้วล่ะ(บอกสถานะอีก)
หลังจากนั้นก็ไปล้างตัว และกลับมานอนที่เดิม (คราวนี้นอนจริงๆ)
…………………………………………………………………………………………….
ขอบคุณนะที่ติดตาม คอมเม้นให้กำลังใจ ถึงแม้ว่าจะสองสามเดือนถึงได้เข้ามาสักครั้ง แต่อ่านเม้นแล้วก็มีรอยยิ้ม บางเม้นผมก็หัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนกัน(ประมาณว่าช่างคิดได้) โทษทีตอนนี้มันไม่เหมาะสำหรับเยาวชนนัก (บอกไม่ทันแล้ววว) เอาเป็นว่าอ่านเพื่อการศึกษาแล้วกัน อืมมมม เรื่องเพศศึกษา เป็นภาคทฤษฎี และไม่ต้องปฏิบัติตามก็ได้นะ อันนี้ไม่มี lab ไม่ออกเกรด
-
คิดถึงมาก
-
เป็นเรื่องที่น่าศึกษายิ่งครับ พี่ที 5555 :oo1:
-
ถือโอกาสเมนต์ครั้งแรกนะคะ
ที่เข้ามาอ่านตอนแรกเพราะเห็นเคยได้โหวตเป็นหนึ่งในนิยายฮาแห่งปี
แล้วไม่ผิดหวังอ่ะ นอกจากจะฮาแล้วยังมีหื่น มีสาระ ธรรมมะ สุขศึกษา ปัญหาครอบครัว แพทย์ ช่างยนต์ พละศึกษา จิตวิทยา.... โอ๊ยย เยอะอ่ะ ได้ใจจริงๆ o13
แล้วจะติดตามต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณค่า :L2:
-
:jul1: เลือดหมดตัวเลย
ปล.ทีเป็นคนดีจัง เข้าใจคนอื่นมากๆ
-
เกือบจดเลคเชอร์ ไม่ทัน แหนะ.... เป็นความรู้ที่ ไม่มีใครเทียบได้จริง แบบว่า มีภาพให้ดูด้วยไหม 5555+ (ล้อเล่นนะคะ)
ยังไง ก็จะติดตามคุณที กะคุณปอ ไปเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณคะ
-
ตอนต้นเรื่องยังใสใสเพราะน้องป่านอยู่เลย ไงท้ายเรื่อง :pighaun: :m25: :z1:
-
ปอน่ารัก ดูแลทีดีจริงๆ
เลือดกำเดาไหลเป็นทางด้วย
ฮ่าๆ
-
อ่านช่วงน้องป่านคิดไว้แล้วว่าจะเม้นอะไร
พออ่านถึงช่วงสุดท้ายลืมไปหมดหละ เพราะความหื่นมันบังตา :haun4:
-
อ๊ากกกกกกก :z10: คิดถึงงงง ปอกะที หายไปนานมากกกกกอ่ะ แต่พอมาเนี่ยยก็เสียเลือดหมดตัวแย้ววว :pighaun:
-
หายไปนานมากเลยนะเนี่ย....แต่ก็ยังฮาเหมือนเดิม ชอบป่าน
-
วันนี้ได้เข้ามาอ่านก็ยิ้ม+หัวเราะได้อีก
นายปอพาฮาซะ
ส่วนน้องป่านเนี๊ยน่ารักได้อีกดูจากการพูดแล้วเหมือนจะโตขึ้นอีก
55555+
EunSung87 (อ่านจนตามมาถึงตอนล่าสุดแล้วแต่ไม่รู้ว่าคอมเม้นอยู่หน้าไหนเม้นใหม่ก็ได้)ฮาได้โล่มากมาย
……EunSung87 เม้นไว้ที่2370 ครับ ว่าแต่ฮาจนได้โล่ แล้วพี่จะไปรับโล่ได้ที่ไหนครับ อยากได้ๆ 555
อยากได้โล่มารับได้ที่อุบลราชธานีที่เดียวค่ะ
เดี๊ยวน้องจะเตรียมไว้ให้
555555555+
ขอบคุณนะที่ติดตาม คอมเม้นให้กำลังใจ ถึงแม้ว่าจะสองสามเดือนถึงได้เข้ามาสักครั้ง แต่อ่านเม้นแล้วก็มีรอยยิ้ม บางเม้นผมก็หัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนกัน(ประมาณว่าช่างคิดได้) โทษทีตอนนี้มันไม่เหมาะสำหรับเยาวชนนัก (บอกไม่ทันแล้ววว) เอาเป็นว่าอ่านเพื่อการศึกษาแล้วกัน อืมมมม เรื่องเพศศึกษา เป็นภาคทฤษฎี และไม่ต้องปฏิบัติตามก็ได้นะ อันนี้ไม่มี lab ไม่ออกเกรด
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค๊า :a2:
ยังไงก็แวะเข้ามาบ่อยๆนะค๊า
อิอิอิ
แลกเปลี่ยนรอยยิ้มกันน๊า
-
น้องป่านน่ารักกกกกกกกกกก :จุ๊บๆ:
ใส ซื่อ ฉลาด กวนๆ อยากมีน้องแบบนี้สักคน
เรื่องเพื่อนดีนะ ที่น้องทีจัดการให้จบได้อย่างสวยงาม ไม่งั้นงานนี้คง.......... เหล้าทำให้ขาดสติกันจริงๆ
แล้วน้องปอก็ปลอบขวัญน้องที :oo1: กัน........ :jul1: คนอ่านตายเลย หุหุ
มาไม่ถี่ แต่มาทีก็จัดเต็ม ค่อยหายคิดถึงกันหน่อย อิอิ
:กอด1: :L2: 2 หนุ่ม กับ Leo
-
คิดถึงจังเลย :กอด1:
ทีกับปอยังรักกันแน่นหนึบเหมือนเดิม
-
คิดถึงพี่ทีมากมาย :จุ๊บๆ:
คิดถึงปอ และหลานป่านด้วย น่ารักใสซื่อ (หมายถึง เฉพาะ ป่าน นะ 555)
ตอนนี้เกือบไปแล้วนะคะ ลุ้นแทบแย่ สุราทำให้คนไม่สามารถควบคุมความ....ของตัวเองไ้้ด้จริงๆ
แล้วตกลงพี่ทีได้พาป่านไปวัดไหมคะเนี่ย ?
กว่าจะนอนได้ก็เหนื่อยกันไปซะขนาดนั้น :m25: (ขอบคุณสำหรับภาคปฏิบัติ ถึงพริกถึงขิงที่สุดอ่ะ :o8:)
คู่นี้ยังน่ารักกันเหมือนเดิมเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
ฝนตกบ่อยๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณที่มาต่อให้อ่านกันอีกค่ะ ยังคงรอพี่ทีกลับมาอีกนะคะ :กอด1:
-
ต้นเรื่องกับท้ายเรื่อง
คนละอารมณ์กันเลยนะเนี๊ยะ
:z1: :z1: :z1:
-
:กอด1: พี่ที คิดถึงมากมาย แอบๆ มาดูบ่อยๆ เมื่อไหร่ พี่ทีจะมาต่อ
o13 พี่ที เยี่ยมยอด มากจิตใจดี มีเมตตา เป็นแม่ชีของน้องป่าน ...
แต่เป็นแม่ทูนหัวของปอ 555++
:L1:
-
ป้าดโธ่สมกับที่หายไปหลายเดือนลุ้นระทึกสุดๆ ส่งท้ายด้วยฉากเลื้อดสาด เอ้ยน้ำสาด555
ขอบคุณนะคับพี่ทีที่ำไม่ทิ้งไปไหนนานๆค่อยมาก็ได้แต่อย่าหายไปเลยนะคิดถึง :กอด1: :กอด1:
-
:pighaun: ถ้าจะรุนแรงกันขนาดนี้ คิดว่าคงไม่ใช่แค่ม้ามแตกแล้วหล่ะ ไส้ในคงปลิ้นออกมากองด้วยแน่ๆ
นานๆมาที่ แต่จัดซะเต็มขนาดนี้ รักเลย :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
คิดถึงพี่ทีอ่ะ
นานๆมาต่อทีพี่ก็ทำเอาเลือดหมดตัวเลยอ่ะ :jul1:
หวังว่าจะมาทักทายกันใหม่น่่ะค่ะ :o8:
-
ฮ่าๆๆๆมาทีไรก็ทำให้หายคิดถึงทุกทีเลยนะ o13
:m20:น้องป่านยังน่ารักเหมือนเดิม
ปอ ที ยังหื่นได้อีกนะ :jul3:
-
เอร๊ยยยยยยย เลือดมันไหลไม่หยูดดดดดดดดดดดด =..=
มัน(ส์)อะไรจะขนาดเน้~~~555
เอาเรื่องน่ารักๆ(เรียกเลือดบ้าง)มาฝากบ่อยๆนะคะ
คิดถึงๆๆๆๆๆ พี่ทีกับพี่ปอนะคะ~♥♥
-
ไอ้ปอ โค ตะ ระ หื่น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เลย :oo1:
ส่วนที ยังน่ารักเหมือนเดิม รวมทั้งน้องป่านด้วย นารักมาก 555555
ส่วนเพื่อนไอ้ปอ ทืบนะสมแล้ว น้องเพื่อนก็ไม่ละ ไม่เว้น สมควรแล้ว อาจจะน้อยเสียด้วยซ้ำ :really2:
-
ขึ้นต้นยังชวนไปวัดกันอยู่เลย :a5:
-
นานๆจะมาสักตอน
มาตอนนึงก็เอาซะครบรส
เริ่มจาก ฮา..(ป่าน) .... โหด ...(ปออัดเพื่อนซะน่วม) .... มัน ... (มัน...โอ้โห อื้อหือมาก :jul1:)
หาทางออกกระทู้แทบไม่ได้ :laugh:
-
โอ้ววววววววววววววววววววววววว รอมานานแสนนานนนนนนนนน กว่าจะมา 555+ o13 o13 o13 ชอบจังเลยรักปอ+ทีมั๊กๆๆ แต่ผมก็รักคนแต่งด้วยนะ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: มาต่อไวๆๆๆนะ ปูเสื่อรอ อีกกี่เกือนกว่าจะมาอีกน้า :110011: :z7: :5779: :5779: :5779: :catrun: :catrun:
-
o13น้องทีฉลาดมาก เอาตัวรอดได้สบายๆ... แถมใจดีอีกต่างหาก
รักน้องปานอะ ว่างๆยืมมาเล่นมั่งดิ
-
หายไปนานนนนนนนนนนมากๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่มาที คุ้ม ยอม เลืยดดดดดดดด กำเดากระฉูดดดดดดดด :jul1:กันเลยทีเดียว5555
น้องป่าน น่ารักมากๆๆๆๆๆ....ปอก็ยังหื่นเหมือนเดิม อย่างว่าละนะ ไม่ค่อยได้เจอกันทุกวัน จัดซะเต็มมมมมมมมม555
เช้าตื่นกี่โมงกันคะเนี่ยคุณที
-
ไม่เจอกันน้าน ๆๆๆๆๆ นาน
เจออีกที รู้สึกเหมือน กลับไปบทแรก ๆๆๆ ที่ปอเจอกะทีเลยเน๊าะ(โดยเฉพาะเรื่องนั้น) o13
-
:m25: :m25: :m25:
-
คิดถึงทีจังเลยย :impress2: :impress2:
มาทีก็ทำเค้าประทับใจเลยนะ :oo1: :oo1:
ไอ้เพื่อนน้องปอคนนั้นน่าจะกระทืบอีกสักทีสองทีนะ ชิชะ :m31:
-
:a5: :o8: :-[ :haun4: :pighaun: :m25: :m25: :jul1:
-
น้องป่านน่ารักจริงๆ อย่างว่าอ่ะนะ ยังเด็กอยู่นี่นา ไร้เดียงสาอ่ะ :กอด1:
.
.
เอิ๊กกกกกกกก เต็มอิ่มสุดๆๆๆๆๆๆกับการกลับมาของพี่ที&เดอะปอ หุๆๆๆๆๆ :haun4:
ปอหึงได้น่ารัก(?)เชียว ยังหึงโหดมิเปลี่ยนแปลง หึๆๆ แต่เพื่อนคนนั้นคงไม่ตั้งใจแหละ ไอว่านะ ^^
คิดถึงพี่ที & เดอะ ปอ เสมอนะเคอะ :จุ๊บๆ: :give2:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆเลยครับ อ่านแล้วยิ้มตามไปทั้งเรื่องเลย
หลงรักพี่ปอมากๆเลย ตรงๆฮาๆ แต่รักพี่ทีจริง อะไรจริง
พี่ทีก็น่ารัก นิสัยดีนางเอกยังต้องอายเลย :o8:
จะติดตามต่อไปนะครับ ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ ^^
-
จัดเต็มซะ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ขอบคุณที่ยังมาต่อนะคะ
-
:z1: :z1: :z1:
-
ครบทุกรสเลยตอนนี้
ใสๆธรรมมะธรรมโม ตื่นเต้าเร้าใจ บู๊ล้างผลาญ กะ :pighaun:
-
:o8:
-
ลิ้นจี่มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว
ตอนนี้อ่านไปจิ้นไป :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: มีความสุขจัง อิอิ
แต่ลิ้นจี่สงสัยอ่ะ ทำไมปอไม่ต่อยก2/3/4 ไหน ๆ ก็ไหนแล้วนะ :fire:
ปล.ขอบคุณพี่ทีที่กลับมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :sad4: ลิ้นจี่จะรอตอนต่อไปนะเจ้า่ค่ะ :bye2:
-
ดีใจครับที่ยังไม่ลืมกัน คอยหมั่นแวะมาเยี่ยมกันบ่อยๆนะครับ คิดถึง
-
:jul1:
มาซะหายคิดถึงเลย 55
-
:pighaun: นานเจอกันทีเป็นอันต้องมี :oo1: ดีจริงๆเล๊ย :pighaun:
:pig4: :pig4:
-
รักน้องทีกับน้องปอคะ และน้องป่านอีกคน น่ารักที่สุดเลย
มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ คิดถึงมากมายคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :กอด1: :L1:
-
ติดตาม พี่ทีต่อปาย
ความจริงพรุ่งนี้มีสอบบ แต่ว่า ดอดมาอ่านก่อน แล้วจะได้มีกะลังใจไปสอบ เหอะๆๆๆ :laugh: :laugh:
-
:m25: :haun4:
-
โอ้ยยยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอด กอด กอด กอดดดดด คิดถึงมากเลยยยยย ไม่ได้เวอร์นะ แต่พอเลื่อนมาเห็นว่ามีตอนมาอัพเดท ก็รู้สึกคิดถึงจริงๆ อิอิ
แอบฮาตอน ทำไมไม่เอาไปจิ้มรูปลั๊ก 5555555
น้องป่านก็ฮาได้อีกกกก 555
ชอบปอเวลานี้ที่สุดดดด อิอิอิ :oo1:
-
คนอ่าน ก็ตับปลิ้นเหมือนกันนะพี่ที =[]=
-
โอยย พี่ที พี่ปอ คิดถึงแบบว่า เวอร์อ่า
หายไปนานมากเลยเนี่ย
มาโผล่มาคราวนี้ แบบ ไม่รู้จะอธิบายยังไง :jul1: :jul1:
พออ่านแล้วรู้สึกน้องป่านจะแย่งซีนพี่ที กับ พี่ปอยังไงไม่รู้นะเนี่ย
พี่ปอก็ช่างกวนได้ใจ ส่วนพีทีก็ช่าง....ได้ใจ(คิดเอาเองนะพี่)
กร๊ากกกกก
บอกตรงๆว่าชอบ พี่ที กับ พี่ปอ :oo1: :oo1:
พี่ทีบรรยายได้แมร่งสุดยอด เท่าที่เคยได้อ่านมา
ชอบพี่ทีที่บรรยายได้ทั้งตรง ทั้งแรง แบบว่า :m25: :m25:
เลือดแแถบหมดตัวอ่า
ครั้งหน้าฝากพีปอว่าขอมากกว่าอีกได้ปะ
-
ให้ไปเสียบกับปลั๊ก 555
-
ความน่ารักน่าชังของหลานป่านโดนความหื่นของอาปอกลบหมดเลย คิคิคิ
-
ชอบมากเรยเรื่องนี้ ชอบพี่ทีมาก อิจฉาๆๆ ชอบปอด้วย ^^ น่ารักทั้งคู่เรย
-
คิดถึงพี่ที พี่ปอ แล้วก็น้องป่านที่สุดเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เคยอ่านเรื่องของพี่จากเว็บนึง ยอมรับว่าติดมากก :a5: :a5: :a5:
แต่ตอนนี้ย้ายมาเว็บนี้ ยังไงก็ยังจะติดตามต่อนะจ๊ะพี่ที :n1: :n1: :n1:
-
ได้ฮาก็เด็กน้อย ได้เสียเลือดกะผู้ใหญ่ เห้อหมดแรงเลย นานๆมาทีก็ยังดีที่มาทำให้หายคิดถึง
-
:haun4: :jul1: หายไปนานสิ้นถึงมากมาย ขอห้ความรักของทั้งสอง จงเป็นแบบนี้เรื่อยๆไปนะครับผม :call: :call:
-
สวัสดีค่ะพี่ที น้องป่านน่ารักใสๆแบบเด็กๆๆ
แต่ก็ขำจริงๆนั่นแหละ 555555555
กลับมารอบเน้พี่ปอจัดให้พี่ทีชุดใหญ่ กร๊ากกกกก
พี่ปอก็ยังเหมือนเดิมจริงๆ ไม่มีเปลี่ยนแปลงชัดเจนที่สุด ฮ่าๆๆ
พี่ทีเกือบไปแล้วนะนั่น น้ำเมาทำคนเปลี่ยนจริงๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
:กอด1: คิดถึงหล๊ายหลายพี่ที (+เจ้าปอ + น้องป่านด้วย)
วันนี้คิดถึงพี่ทีเป็นหลักเพราะนานๆ ทีจะมีบท ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :m25:
-
เริ่มด้วยเรื่องเด็กใส ๆ จบด้วยเรื่องผู้ใหญ่ เอ่อ ก็ยังใส ๆ อยู่ (มั้ง)
-
ที ปอ มาแล้ว
มาเมื่อไร มีเรื่องฮาๆๆ มาเล่าอีกแล้ว
คนเราเวลาเมา บางครั้งมันก็จะเป็นอีกคนไปเลยก็มี
เฮ้ออ กินเหล้า แต่ให้เหล้ากินคน
-
อ่านกี่ทีก็ขำปออ่ะ..ทั้งเพลงหื่นๆที่สรรหามาร้อง ทั้งเวลาเถึยงกับหลานเนี่ย เหมือนเด็กๆเถียงกันเลย 55555
ทีเยี่ยมมากๆที่เตือนสติปอ ตอนที่ซ้อมเพื่อน ถูกใจๆ o13
คิดึง ที ปอ ป่านเหมือนเดิม :กอด1:
-
...กำลังคิดถึงอยู่เลย เข้ามาดูอยู่นะ แต่เพิ่งได้อ่านวันนี้ แล้วมันไปซ่อนอยู่ตรงไหนหว่า
...ที กลายเป็น...แม่ชี ไปแล้ว เออ ปอมันก็ช่างคิดเนอะ อ่านแล้วก็ฮา น้าหลานคู่นี้จริงๆๆ
...นี่ขนาดที เป็นผู้ชายนะ แถมเพื่อนคิดว่าเป็นน้องปออีก ยังกล้าทำขนาดนี้เลย
...แล้วถ้าไม่มีไหวพริบละ มิต้องโดนข่มขืน หรือ ไม่ได้เป็นเกย์ แต่เอา..รูไหนก็ได้ เออกูงงงงง :L2:
-
ในที่สุดพี่ก็มา อิอิ
แล้วก็คงความฮากับความน่ารักไว้เหมือนเดิม
แถมตอนนี้ยังมีฉาก....จ๊ะอึ๊ยๆ....อีกด้วยอ่ะ หุหุ
ชอบพี่ๆทั้งสองคนมากมายจิงๆนะ
น่ารักมากๆค่ะ
:กอด1: ด้วยความคิดถึง (อยู่ห่างๆ^^")
-
เกือบลืม!!!!!
เพื่อนพี่ปอแมร่งนิสัยไม่ดีว่ะ
เมาแล้วเหมือนหมาจริง
เอาแมร่งไปทั่ว
ดีนะที่พี่ทีห้ามพี่ปอไว้ได้ ไม่งั้นได้ตายคาตีนแน่ๆ
ฮึ่ย!!!
-
คุ้มค่าที่ลอยคอ เอร๊ย!! รอคอยยยยยย >/////<
-
พี่มีมาต่ออีกนะครับ
-
เลือดท่วม :m25:
คิดถึงมากมายยยยยยยยยย ดีจัยที่มาต่ออีกนะคะ :กอด1:
-
:laugh:เข้ามาขำอีกที ตรง รูไหนก็ได้ที่เป็นรู
ขำ "ตรงรูปลั๊ก" ที่สู้ดดดดดดดด คิดได้ไงอย่างฮา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
มาอัพทีไร....ได้คำคมทุกตอนเลย....พอทำให้หายคิดถึงไปบ้าง
-
เข้ามารอน้องทีคะ คิดถึงมากมายเลยคะ
มาต่อเร็วๆ นะคะ :กอด1:
-
555 ปอหื่น ทีหื่น เลยลงเอยกัน
นานๆมาที ขอบคุณคร๊าบบบบ รักกันนานๆเด้อ
-
เพิ่งอ่านถึงหน้า7 เม้น ก่อน อ่าน แพ๊บ ๆ ๆ :L2: :z10: :z10:
-
:haun4:เงี่ยนจริงอะไรจริง :jul1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งคิดถึง :กอด1:
-
อ่านกี่ทีก็รู้สึกว่าคุณทีความคิดบวกและใจเย็นมากกกกก
มากจริงๆ ขนาดว่าเจอเพื่อนปอเมาแล้วหื่นใส่ยังเย็นได้ขนาดนี้อะ
นับถือจริงๆค่ะ คุณมีสติมากอะ คาราวะงามๆหนึ่งทีจริง
o1
แต่พอผ่านมาได้อ่านได้ล่างแล้ว อื้มมมม :m25:
:กอด1:
ปล. น้องป่านน่ารัก
-
:L1:อ่านเรื่องนี้ทีไร สนุกครบรสจริงๆ นี่แหละเวลาเมามักจะไร้สติ ดีนะที่ไม่เสียเพื่อนไป แต่ก็แอบสงสัยจนป่านนี้เพื่อนปอยังไม่รู้อีหรือว่าทีไม่ใช่น้อง แต่เป็น..... 555+ :L1:
-
รีบๆมาต่ออีกนะครับรออ่านอยู่
-
นานๆ มาอ่านที มีทั้งฮาทั้งเสียว ปนกัน อิอิอิ
คิดถึงนะครับ
-
เรื่องนี้ฮามากๆเลยอะ ชอบจัง
-
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่าน
อยากบอกว่าชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
น่ารักมาก ประทับใจมากๆ
ขอบคุณที่เอาเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันนะคะ
ขอให้พี่ทีกับพี่ปอมีรอยยิ้มอยู่เสมอตลอดไปนะคะ ให้สมกับที่สร้างรอยยิ้มให้คนอ่านทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้ ^ ^
-
มาต่ออีกไวๆนะครับ
-
ที่ว่าไม่ต้องทำตามไม่ออกเกรด
แต่ว่ามีผลต่อตัวเราเองใช่ไหมค่ะพี่ที
55555+
มาต่ออีกเร็วๆนะคะ
คิดถึงเรื่องของพี่ทีกะนายปอมากมาย
-
อ่านเรื่องนี้รู้สึกเหมือนดู reality เลยครับ
อยากจะบอกว่าคุณทีกันไอ้เจ้าปอ โชคดีมากนะครับที่มีกันและกัน (อิจฉาอะ)
ผมขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ :)
(ปล. เวลาอ่านจะชอบคิดว่าปอเป็นคนผิวคล้ำๆ หน้าคมๆตลอดเลยครับ
สงสัยจะติดภาพน้องโอปอลมา ทั้งที่น้องปอออกจะตี๋น่าร๊ากตาหยี)
-
ติดตามตลอดไปครับบบบบบบบบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อร๊ายยย นึกว่าจะไม่มาต่ออีกแล้ว เปิดมาเจอแบบฟลุ๊คๆ
อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยว่าคุณทีเป็นคนมีสติดีมาก แถมยังมีน้ำใจห้ามปอไม่ให้กระทืบเพื่อน แล้วยังคิดจะพาคนที่คิดจะทำมิดีมิร้ายไปส่งโรงพยาบาลอีก
ดีอย่างนี้นี่เอง มิน่า ปอถึงทั้งรัก ทั้งหลง อิ อิ :กอด1:
-
เพิ่งได้มาอ่านครับ ทำให้รู้สึกว่านี่เป็นพรหมลิขิตรึเปล่า
เขาว่ากันว่า คนที่จะมาเป็นคู่กันนั้น มีเหตุอยู่ 2 อย่าง
คือ เคยสร้างบุญร่วมกันมาในอดีต หรือ เกื้อกูลกันมาในปัจจุบัน
แต่กรณีของทีกะปอ คงจะเป็นอย่างแรก อาจเคยเป็นสามี-ภรรยา กันมาในอดีตก็ได้
อ่านตั้งแต่ต้น ก็ชื่นชมทั้งคู่ที่รักในความเป็นตัวตนของกันและกัน
จะดีเลวก็เห็นกันหมด ไม่ต้องเสแสร้ง และช่วยกันนำพาชีวิตไปในทางที่ดีขึ้น
ความรักจะยืนยาวได้แค่ไหนนั้น สำคัญที่ความซื่อสัตย์ และเข้าใจซึ่งกันและกัน
ใช้ทั้งอารมณ์และเหตุผลผสมผสานกัน มีความยืดหยุ่นตามสถานการณ์
ผมได้รู้จักคนไทยคนหนึ่งที่เยอรมัน เขาเป็นแม่บ้านให้กับครอบครัวหนึ่งที่เป็นคู่เกย์
ซึ่งทั้งคู่อายุ 80 กว่าแล้ว คงจะใช้ชีวิตร่วมกันมานานหลายสิบปี (คงไม่ได้มาปิ๊งกันตอนอายุ 80 หรอกนะ 555)
ตอนนี้ทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย
ไม่ต้องห่วงว่าใครจะไปมีกิ๊กที่ไหน แต่ห่วงว่าใครจะไปนอนในโลงก่อนกัน 555
แม้จะรู้กันว่า รักแท้ของคู่เกย์ ที่จะอยู่กันจนแก่เฒ่านั้นหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี เพียงแต่เรายังไม่รู้ เพราะไม่ค่อยมีใครออกมาเปิดเผยต่างหาก
ยังไงก็ขอให้กำลังใจ ให้ทีกับปอ มีความรักที่ยั่งยืนเหมือนคู่ที่ได้เล่ามานี้ก็แล้วกันนะครับ :กอด1:
-
ติดตามอ่าน มาหลายวันเหมือนกัน ชอบมากๆเลยครับ :pig4:
-
ชอบมากๆครับ มาอีกนะครับ
-
ชอบคับ ชอบช่างยนต์ แมนๆๆ เถื่อนๆๆ รออ่านคับ ให้ผม สเก๊ต ตัวละครตามจินตนาการผมนะ อิอิ อินๆๆ
-
กระจะมาแอบอ่านตอนต่อสักหน่อยแต่ยังไม่มีตอนต่อไปเลย
จะรอติดตามอ่านตอนต่อไปคับ :กอด1:
-
มาทวง มานอนรอ
หมอทีมาได้แล้ว
-
มาช่วยนอนรอ :sad4:มาเถอะๆ
-
เข้ามารอน้องทีนะคะ คิดถึงมากมายเลย :L1:
-
มาดันๆๆๆ :L2: :L2:
-
คิดถึงๆๆๆ^^
-
รอนานแล้วนะ
-
:amen: :call:
-
อ่านตอนนี้แล้วเลือดพุ่ง >//<
-
เข้ามารอน้องทีด้วยคนคะ คิดถึงมากมาย
แฟนคลับรออยู่นะคะ ถ้าไม่ได้เข้ามาต่อเรื่อง
ก็เข้ามาทักทายบ้างนะคะ :L1:
-
รอนานแล้วนะเมื่อไหร่จะมา
-
มารอด้วยคนค่ะ คิดถึงน้องทีกะน้องปอมากมาย
น้องทีไหนจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย
คงหนักน่าดูไม่ค่อยมาเวลาไงก็ให้น้องปอ
มาเล่าในมุมของน้องปอก็ได้นะคะ อิอิ
พี่ว่าน้องปอยินดีมาเล่าแน่ๆ เลย 555
-
เพิ่งจะมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน การพบกันที่ฉับไวดีนะฮะ อ่านไปอ่านมานี่ทึ่งในตัวคุณทีมากๆ เรื่องระบบการคิด ส่วนคุณปอนี่ก็ทึ่งสุดๆ เช่นกัน สามารถคิดในสิ่งที่เราคาดไม่ถึงเลยทีเดียว (555+ ประมาณว่ามีคนคิดแบบนี้ในโลกด้วยรึเนี่ย) เรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเลยสำหรับคนสองคน เรารู้สึกว่าเหมือนอีกคนจะสามารถเปลี่ยนโลกของอีกคนได้เลยทีเดียว
มีโอกาสก็จะตามอ่านอีกนะฮะ เป็นกำลังใจให้ ^-^b
-
:-[ :เฮ้อ: เป็นคู่ที่น่ารักมากๆอะ ชอบจังเลย :impress2:
-
เมื่อไหร่มาเนี่ย
-
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดี ๆ อีกหนึ่งเรื่อง
หวังว่าคงจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านบ้างนะครับ
-
มาต่อไวๆนะครับ รออ่าน
-
มาด่วน
-
คิดถึง ปอกะทีจัง
-
คิดถึง^^
-
เมื่อไหร่จะมา คิดถึงจัง
-
o13 o13 o13
-
ยังไม่มาอีกหรอครับ
-
รอนานแล้ว คิดถึงๆๆ
-
นานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่อยากอ่านจบมาถึงหน้า 84 เลย
เพราะต้องรออีกนาน ถึงจะได้อ่านต่อ
ผมใช้เวลาหลายวันกว่าจะอ่านจบจน
ก็ขอขอบคุณ คุณที นะครับ ที่มาเล่าประสบการณ์
ทำให้ผมมีกำลังใจ ที่จะทำความรักของผมให้สดใส สวยงาม
ผมอยากจะขอได้แค่เสี้ยวนึงของความสุขที่คุณที บอกเล่า ^^
-
เข้ามารอน้องทีนะคะ คิดถึงมากมายคะ
:กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบแล้วมาเมนท์ครับ อ่านเรื่องนี้แล้วผมผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
เป็นเรื่องที่น่ารักมากครับ ผ่านอะไรมันมาหลายอย่างแล้วก็จะผ่านมันให้พ้นไป
จะติดตามอ่านเสมอครับ
บวก1ครับผม
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา
-
ขอให้ทั้งสองคนรักกันอย่างนี้เรื่อยไปนะคะ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญานหนักหนา (เพลงลาวม่านแก้ว)
-
เข้ามาดัน+เป็นห่วงพี่ทีกับพี่ปอ น้ำท่วมที่นู้นรึป่าว
เป็นห่วงจริงๆ ขอให้น้ำลดเร็วๆเถอะ เป็นกำลังใจให้่ค่ะ ^^
-
คิดถึงทีกับปอจัง แล้วก็น้องป่านอีกคน
มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
หายไปนานเลย คิดถึงคนบ้านนี้จัง :กอด1:
-
น้องทีหายไปไหน คิดถึงจัง
มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
เข้ามาหาด้วยความคิดถึง :กอด1:
-
คิดถึง :จุ๊บๆ:
-
เข้ามารอน้องทีเหมือนกัน คิดถึงจังเลย
ตอนนี้เป็นยังไงบ้างสบายดีหรือเปล่า
เป็นห่วงนะคะ
-
คิดถึงทั้งสองคนมากๆครับ รออยู่นะครับ อยากให้กลับมาต่อเร็วนะครับ
-
:call: :call:
:L2: :L2: :L2:
-
คิดถึง ทีกับปอ จังเลยครับบบบบ
เวลาผ่านไป แถว ชลบุรี จะนึก ถึงทั้งสองคนตลอดเลย ว่าตอนนี้เป็นยังไงกันบ้าง
ทำอะไรกันอยู่ อิอิอิ....... แล้วจะคิดถึงคนอ่านตาดำๆ อย่างเราๆ บ้างหรือป่าวก็ไม่รู้
ขอให้มีความสุขกันตลอดไปนะครับ รักกันนานนนนน
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงครับ หายไปนานจัง
-
2 หนุ่ม หายไปไหน คิดถึงนะจ๊ะ :กอด1:
-
สนุกมากอ่ะ ไม่รู้จะบอกยังไงแต่สนุกจริงๆ
แล้วก็ขอบคุณที่แบ่งปันและเสียสละเวลา
มาเล่นให้พวกเราฟังนะครับ
ป.ล. ผมก็เป็นคนชลบุรีครับ
-
จริงๆน้องทีเค้าส่งมาให้ตั้งแต่ก่อนสิ้นเดือนที่แล้ว....แต่ผมเพิ่งมีโอกาศเช็คเมล์วันนี้
เลยรีบเอามาลงให้....ข้าพเจ้าผิดไปแล้วที่มาช้า :a5:
...............................
ดีครับ
ขอบคุณนะครับที่ยังคิดถึงกัน คิดถึงคนอ่านเหมือนกันนะ (เริ่มน้ำเน่าล่ะไอ้ที) ผมได้เข้ามาอ่านเม้นก็เห็นหลายคนยังรออ่าน อยากจะรู้เรื่องของไอ้ที แต่ปัญหาคือไม่มีเวลาจะเขียนจริงๆๆๆๆครับเวลานอนก็น้อยนิดสั้นลงเรื่อยๆ ก็พยายามอดทนไปครับ (เราคงไม่อยู่ถึงร้อยปีหรอกก็คงได้หลับยาวล่ะที่นี้ เฮ่อๆ) ช่วงนี้น้ำท่วมสงสารคนน้ำท่วมจริง ผมได้ออกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ที่อยุธยา ในวิกฤตนั้นมันทำให้ผมมีโอกาสได้คิดว่า ผมยังไม่ลำบาก ไม่มีความอดทนพอเท่ากับชาวบ้านแถวนั้นเลย ผมได้นอนวันละ4 ชั่วโมง บางทีก็5ชั่วโมง ยังบ่นว่านอนน้อย แต่คนแถวนั้นไม่ได้นอนเลย แถมต้องเฝ้าดูน้ำ ทรัพย์สินต่างๆเสียหาย มันทำให้ย้อนมองตัวเองเนอะ ไอ้ที่บอกว่าลำบากน่ะเพราะไม่เคยได้ดูความลำบากจริงๆของคนอื่น
(จะมาบอกข่าวรึมาบ่นว่ะเนี้ย) หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะครับ ผมกับไอ้ปอก็สบายดี ผมแทบไม่ได้กลับบ้านเลยช่วงนี้ ไอ้ปอเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมบ่อยขึ้น จะได้รู้แต่ก่อนผมลำบากแค่ไหนที่ต้องกลับบ้านให้ตรงเวลาที่มันบอก (เด็กบ้านนอกเริ่มจะเข้ากรุงแล้วววว) หวังว่ามันคงเข้าใจในวิถีชีวิตผมนะ
ประเด็นหลักที่จะเขียนบอกคือ ปีนี้ผมอาจจะไม่ว่างเขียนในตอนต่อไปมั้ง (ถ้าว่างผมจะเขียนให้อ่านกันทันที) จนถึงสิ้นปี รอหยุดปีใหม่แล้วกันนะครับผมจะมาบอกเล่าเก้าสิบ ตอนนี้เริ่มงานวิจัยเต็มขั้น แต่ปัญหาคือLab ในไทยไม่มีตรวจ ต้องส่งตัวอย่างไปต่างประเทศ ผมล่ะกลุ้มจริง(นี่ขนาดร่างยังไม่ได้เก็บตัวอย่าง) มันเป็นความผิดพลาดของผมเองที่ไปกำหนดชนิดเครื่องวิเคราะห์ในแบบร่างที่เสนอคณะกรรมการวิจัย ผมได้ทุนวิจัยแต่มันไม่พอ(เพราะเหตุการณ์นี้) ก็เลยต้องยุ่งยากในการขอเพิ่ม ไม่รู้เค้าจะให้ป่าว ไม่ได้งกนะ แต่ไม่อยากจ่าย เอ้ะ! ยังไง (เป็นแสนเลยนะเว้ยยยย ค่าขนส่งอีก) ติดต่อห้องlab ที่ญี่ปุ่น(ใกล้ที่สุดที่มี) ผมก็ต้องติดต่อเองส่งทั้งแฟกต์ ส่งทั้งจดหมาย speak English telephone โอ้ยยยยรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง(ส่วนใหญ่ไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆ) ก็เลยติดต่อทุกช่องทางที่มี เห็นไหมล่ะเรื่องนี้ก็พอเครียดไปหลายสัปดาห์เชียว
นั้นแค่เรื่องเรียน มาฟังเรื่องงานบ้าง นับวันยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปอยู่ตรงไหน มีสมุดเล่มเล็กช่วยจำติดตัวตลอด (เริ่มล้นความจุของสมอง) ทั้งงานวิชาการ งานปฏิบัติที่โรงพยาบาลก็ต้องขึ้น (ช่วงนี้เวรยิ่งถี่ขึ้นเพราะบางส่วนออกหน่วยแพทย์) และล่าสุดเป็นเกลียด เอ้ยยย เป็นเกียรติมากกกกก ที่ได้บรรยายในบางหัวข้อให้นักศึกษาที่ขึ้นฝึกงานที่โรงพยาบาล (ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า) ผมคิดว่าผมเป็นคนที่ทำงานหนักมาตลอด แต่พอไปดูคนที่น้ำท่วมมามีกำลังใจให้ตัวเองเลย อย่างที่บอกเราแค่เหนื่อยกาย แต่เค้าเหนื่อยกาย ใจ ทรัพย์สิน บางคนก็สูญเสียสิ่งที่รักหลายๆอย่าง ผมยังมีเวลาได้นอนได้พักผ่อนบ้าง ทั้งหมดที่เล่ามาก็อยากให้กำลังใจคนที่น้ำท่วมอยู่ หรือคนที่ท้อแท้ สิ้นหวังเนอะ ยังมีอีกหลายๆคน หลายๆชีวิตบนโลกใบนี้ที่ลำบากกว่าเรามากมาย บอกตัวเองเสมอนะ โชคดีที่เราเป็นเรา มีลมหายใจเป็นของเราเอง (ไม่ได้พึ่งพิงสายออกซิเจน ฮ่าๆๆ) เราจะสร้างตัวเราต่อไปเรื่อยๆๆๆนะคร๊าบบบบบบ
จะถือครั้งนี้สวัสดีปีใหม่เลยดีไหมเนี้ย 555+ ยังดีกว่าเนอะ ผมคงได้เข้ามาก่อนปีใหม่อยู่หรอกมั้ง
โชคดีทุกๆคนครับ
ที…
-
o13 o13 o13
-
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เข้ามา :กอด1:คุณที
เป็นกำลังใจให้สิ่งที่กำลังทำสำเร็จน่ะ
-
คิดถึงที่สุด :กอด1:
พักผ่อนบ้างนะ เดี๋ยวจะเป็นลมเ็ป็นแล้งไป o18
-
คิดถึงและชอบที่สุด
-
ยังติดตามเสมอ ๆ ค่ะ
หาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ :กอด1:
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
-
โชคดีนะคะ แล้วก็แฮปปี้นิวเยียร์ทุกคนล่วงหน้าค่ะ :กอด1:
-
:กอด1: กอดคุณที
ยังรอเสมอคร้าาาาา
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
:L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
สู้ต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
คิดถึงมากมายเลยรู้รึปล่าว รักษาสุขภาพนะครับ
-
สู้ๆนะจ๊ะ^^
-
อ่านแล้ว เห็นใจคุณทีจัง งานสุมรุมเร้าซะ
อย่างนี้ต้องให้ปอมาช่วยคลายเครียดนะเนี่ย :z2:
สู้ๆนะค่ะ :L2: :กอด1:
-
:กอด1: :L2:
+1
-
น้องที สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ :กอด1: :L2:
คนโพ้ส สู้ๆเช่นกัน :3123:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆๆน่ะค่ะ คิดถึง ที ปอ เสมอ
-
เป็นกำลังใจให้คะ ยังไงก็หาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ
แฟนคลับเป็นห่วง :กอด1:
-
....คิดถึง แล้วก็เข้ามาดูบ่อยๆๆว่าลงเรื่องหรือยัง
....ไม่เป็นไรตอนนี้ยังมีแรงทำงานอยู่ทำไป ..เงินคืองานบันดาลสุข
....ดีใจด้วยที่ยังรักกันดีกับปอ และขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ตอนนี้ปอก็เป็นเด็กเทพ ไปแล้วสิ
....ยังไงก็จะติดตามอ่านต่อไปจ้า พักผ่อนบ้างนะ รักษาสุขภาพ บอกปอด้วยว่าคิดถึงเด็กช่างเหมือนกัน :L2:
-
สู้ๆ นะคะคุณที
เหนื่อยกาย แล้วมีนายปอคอยปลอบใจก็ดีเนอะ
-
:กอด1:สู้ๆ นะครีบ เป็นกำลังใจให้ครับ คิดถึงทีกับปอ เข้ามาดูบ่อยๆ ว่าจะมีอัพเดทข่าวสารอะไรบ้าง :กอด1:
:L2:สำหรับคุณ LEO ที่มาโพสต์แจ้งให้ทราบครับ :L2:
-
ขอบคุณที่มาส่งข่าวนะครับ เอาใจช่วยให้ผ่านทุกปัญหา ขอให้สุขภาพจิต สุขภาพกายแข็งแรงนะครับ
-
หวัดดีน้องทีกับน้องปอ
อ่านเรื่องของน้องทั้งคู่แล้ว
บอกได้คำเดียวว่าน่ารักอะ 555
นั่งอ่านไปยิ้มไปบ้างหัวเราะ น้ำตาซึมเล็กบ้าง
ขอให้น้องทั้งคู่รักกันอย่างนี้ตลอดไปนะคะ
ปล.น้องทีถ้ามีเวลาก็มาเขียน(ยังงัยก็รอ)
ปล1.เมื่อไรน้องปอจะเปิดอู่ของตัวเอง(เริ่มเขียนโครงการณ์แล้วหรือยัง)
:bye2:
-
คิดถึงครับ ดูแลสุภาพด้วยนะครับ ไม่งั้นลงที ลำบากเลย :L2: :L2: :L2:
-
ยังรักและคิดถึงพี่ทีอยู่เสมอค่ะ
เป็นกำลังใจให้..ยังไงก็สู้ๆตั้งใจทำงานนะคะ
ที่พี่กล่าวมานั้นถูกต้องมากๆเลยค่ะ
เพราะคนที่ลำบากกว่าเรานั้นมีอยู่บนโลกนี้อีกเยอะ
:กอด1:
-
กลับมาเจอทีบอกเล่าก็ชื่นใจ
คิดถึงค่ะ หายไปนานช่วงนี้ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
นอนน้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้นอนเลย
สู้นะคะ
-
กอดๆๆๆพี่ที
ยังคิดถึงพี่ทีกะนายปอ(ไม่ได้ห้ามใช่ไหม)เสมอ
เป็นกำลังใจให้พี่ทีค่ะ
สู้ๆ
-
โหย พี่ทีมา ขอกอดให้ชื่นใจหน่อย :กอด1:
หอมอีกฟอดได้ป่าว (โดนไอ้ปอถีบ)
พี่ทีทำงานหนักมากกก นอนน้อยจังเลยอ่า
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เป็นห่วงมากๆ :o8:
เจอกันก่อนปีใหม่เนอะ ยังไม่อวยพรปีใหม่ดีกว่า อิอิ
:L1: ปอที
-
เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ
:L2: :L2: :L2:
-
สู้ ๆ คะ คุณที...เป็นกำลังใจให้...ค๊า
แฟนปอ เป็นยังไงบ้างน๊า น้องป่านด้วย อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เมื่อคืนวันพระจันทร์สีอิฐ ผมกับเพื่อนๆขับรถจากกรุงเทพไปทานข้าวแถวบ้านคุณทีกับคุณปอ ทำให้คิดถึงคุณทีกับคุณปอขึ้นมาทันทีเลยคับ คิดอยู่ว่าจะได้เดินสวนกันบ้างหรือป่าว ได้ไปเดินสะพานปลาด้วยนะคับ ผมไปทานร้านดีเลิศคับ อาร้อยอาร่อย ^^ (แต่แอบนานนิดนึง)ไม่รู้คุณทีเคยไปทานยัง รองดูนะคับ คิดถึงนะคับจะรออ่านเรื่องราวต่อไปคับ
-
คิดถึงพี่ที กับพี่ปอจังเลย อยากไปเที่ยวชลมั่งจังครับ เผื่อได้เจอพี่สองคน เหอะๆ พอดีผมเป็นคนเหนือน่ะครับ ช่วงนี้เริ่มเบื่อดอย อิอิ ช่วงนี้หน้าหนาวพอดี ท่าอยากมาเที่ยวแถวๆเหนือติดต่อได้นะครับ จะพาเที่ยวทั้งสองคนเลย ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะครับ มาอัพเดทเร็วๆนะครับ คิดถึง >.<
-
รอพี่ที+พี่ปอ
ไม่รู้ว่าพี่ปอจะยังรักษาความกวนอยู่ใหม
:pig4:
-
อย่างน้อยก็กลับมาให้หายคิดถึงนิสนึง
-
พี่ทีสู้ๆๆๆ^^
-
สู้ๆนะน้องที
-
น่ารักมากเลย ที่จิงมาอ่านเรื่องนี้นานแล้ว ขอฝากตัวแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ พี่รู้ไหมว่าพี่ทำให้หนูอยากเป็นแพทธ์มากๆๆๆที่จิงหนูไม่คิดที่จะสอบแพทธ์หรอ แต่ยังงัยก็ลองสอบดูได้ไม่ได้ไม่รู้ถ้าได้ก็ได้เจอกันที่มหาลัยนะค่ะพี่ที :L2: :bye2:
-
เอาดอกไม้มามอบให้เป็นกำลังใจนะคะ :L2: :กอด1:
-
o13 o13 นายทีของเรายังขยันเหมือนเดิมเลยนะครับ ผมละชอบมากๆเวลาเข้ามาอ่าน มันจะได้เห็นอีกมุมของชีวิต ขอบคุณเล้าที่ทำให้ผมได้เจอสิ่งที่ดีๆแบบนี้ :bye2: :bye2:
-
แอร่กกกกกกกกกกกก! ชอบครับ ชอบมาก ๆ o13
ไอ้ทีกับไอ้ปอกวนกันโคตร ๆ ฮามว๊ากกก ได้เข้ามาอ่านแต่ละตอนแล้วยิ้มไม่หุบเลย
ขอให้รักกันนาน ๆ นะครับ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้คุณทีคุณปอ มีความสุขมากๆและสมปรารถนาทุกประการนะคะ ^^
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอให้มีความสุขตลอดไปเลยนะค่ะ :กอด1:
-
เข้ามาสวัสดีปีใหม่พี่ทีกับพี่ปอ :mc4:
คิดถึงพี่ทั้งสองเสมอนะคะ
ขอให้พี่ทั้งสองมีความสุขกันตลอดปีและรักกันตลอดไปเลยนะ
คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา
มีแต่คนรักคนชอบด้วยนะ เพี๊ยง!! อิอิ
o13 :bye2:
-
คิดถึงพี่ทีกับน้องปอเสมอนะค๊าบบ
-
เข้ามารออ่านเรื่อง :o8: และสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะ ขอให้ทั้งสองคนรักกันมากๆนะค่ะ :call:
-
รอ รอ รอ
-
สวัสดีปีใหม่ 2012 นะคะทีกับปอ ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไป
พร้อมด้วยมีสุขภาพกายและสุขภาพใจที่แข็งแรงนะคะ :กอด1: :L1:
-
คิดถึง 2 หนุ่ม น้องทียังยุ่งมากเหมือนเดิมล่ะสิ
งัยปีใหม่นี้ก็ขอให้ มีความสุข เฮงๆ แฟนอยู่ในโอวาทนะ แล้วก็ขอให้สุขภาพแข็งแรง มีเวลาพักผ่อน
เยอะๆ นะจ๊ะ :กอด1: :L2:
-
ทีกับปอเป็นยังไงบ้างคะสบายดีหรือเปล่า
คิดถึงนะคะ :กอด1:
-
มาซักทีเถอะครับ
-
คิดถึงคู่นี้มาก ไว้ว่าง มาลงบ้างเน้อ
-
คิดถึงด้วยคน..
-
เข้ามารอทีกับปอนะคะ
คิดถึงมากมายเลย :กอด1:
-
คิดถึงมากเลย
:n1:
-
คุณทีเก่งมากเลย ผ่านได้อยู่แล้ว แถมมีกำลังใจดีอีก เอาใจช่วยอีกคน จะรออ่านเรื่องต่อ อิอิ :L1: :L1: :L1:
-
สวัสดีค่ะพี่ที :)
ดีใจจังที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
อยากจะบอกว่าแรกๆนิพี่ปอ เลว เนอะ
แต่ตอนนี้ก๊ดีขึ้นมานิส นึง
พี่ทีเป็นคนที่มีความคิดดีมากค่ะ คิดบวกเกือบซะทุกเรื่อง
ก็ไม่ต้องรับนะคะ รอได้เสมอ :) แต่คิดถึงจังเลย
-
คิดถึงจัง :L3:
-
คิดถึงมากๆครับ
-
เข้ามารอทีกับปอคะ คิดถึงจัง
ทีเป็นยังไงบ้างคะเป็นห่วง
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ
และหากถ้าว่างก็แวะมาทักทาย
แฟนคลับนะคะ คิดถึงคะ :กอด1:
-
คิดถึง
-
จะมาเมื่อไรนะ
:a12: :a12:
-
รออยู่นะครับบบบบบบบบบบบบบบ
-
คิดถึงพี่ต้นกับปอ ไม่มาต่อหน่อยเหรอคะ?
เดือนเมษายนก็วันเกิดปอละ ถือฤกษ์งามยามดีมาเล่าสู่กันฟังก็ดีนะ :mc4:
ชอบแง่คิดพี่ต้นอ่ะ ตอนที่เจอคนขายอาหารเสริมหรืออะไรนะ ที่สกัดจากผลไม้เข้มข้นอ่ะ อ่านไปขำไป :m20:
คิดได้ไงอ่ะ คนขายไปไม่ถูกเลย55+
รักพี่ต้น รักปอด้วย เอาใจช่วยในทุกๆเรื่องนะคะ
ขอบคุณLEO พี่ต้น และเล้าเป็ดค่ะ
-
ผมอ่านแล้วรู้สึกชอบพี่ปอ มากเลย อยากมีแฟนแบบพี่ปอ จังเลยครับ
-
ผมจะรอพี่มาต่อนะ ^^
-
ชอบมากครับ
อยากมีคนที่รักผม และผมรักแบบนี้มั่งจัง
-
เป็นเด็กใหม่ เข้ามาอ่านอะ 555 น่ารักมากมายอะ พี่ที (ขอเรียกอย่างนี้นะ ^^)
เห็นหัวข้อแต่ละตอน บางตอนอยากจี้ให้พี่ที หัวเราะให้ตาย เหมือน :pigha2: ตัวนี้เลย 5555
ปอก็น่ารัก? น่าถีบ น่าหยิก 5555 พี่ทีเีลี้ยงดี? มากอะ 5555 พึงเคยอ่าน น่ารักมากมาย อิอิ >w<
-
เอามาลงให้ครึ่งแรกก่อนน่ะครับ.....
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้ด็กช่างยนต์ 52… ครั้งแรกกับหนุ่มเชียงใหม่
หลังเงียบหายไปหลายเดือน โทษทีครับไม่ค่อยว่างเลยอ่ะ ทั้งงานทั้งเรียนแต่ก็สนุกดี(บางครั้ง)ดูเหมือนตัวเองมีค่าแก่สังคมไทยมากมาย(นั้นว่าไป เข้าข้างตัวเอง) แต่พอมากๆเข้าก็เครียดประมาณมว่า “กูจะดิ้นรนไปกว่าชาวบ้านชาวช่องเค้าทำไมวะ” นี้แหละความคิดคนเปลี่ยนแปลงได้บ่อยตามสภาพภูมิอากาศของประเทศไทย เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวแล้ง เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวน้ำท่วม เดี๋ยวลมแรง เอาไปสารพัดในระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ (ตามสไตส์การเล่าเรื่องของผม จับหลายๆเรื่องมารวมกันมั่วไปหมด แล้วแต่คุณผู้อ่านจะแยกแยะแล้วกันนะคร๊าบบบ) สวัสดีปีใหม่ด้วยนะครับ(ทันไหม) ว่าจะเล่าเรื่องช่วงปีใหม่แต่ก็สายไปซะแล้ววว เผลอเป๊ปเดียวข้ามเดือนเลยอ่ะ
ครั้งนี้เริ่มต้นด้วยเล่าการทำงานก่อนนะครับ
ผมก็ทำงานตามปกติ วันนี้ผมขึ้นเวรโรงพยาบาล ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยเข้ารับบริการหรือเคยเห็นโรงพยาบาลของรัฐเนอะว่าเป็นยังไง คนไข้ก็จะเยอะมากถึงมากที่สุด โดยเฉพาะแผนกผู้ป่วยนอก คนจะรอคิว บางโรงพยาบาลจะถอดรองเท้าเอาไปเรียงกันไว้แทนการเข้าคิว ผมก็เข้าใจนั้นนะว่ามันก็ลำบาก เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่ทุกคน ทุกแผนกที่รองรับกันแทบจะไม่ไหว วันหนึ่งๆต้องพูดคุยกับคนไข้นับร้อย นับพัน เหนื่อยเหมือนกัน แต่ทุกครั้งผมก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะพูดคุยให้น่าฟัง ยิ้มแย้ม และก็แสดงความเป็นมิตรไม่ใช่เฉพาะสอบถามความเจ็บป่วยที่มา แต่จะถามการเดินทางมา สภาพภูมิอากาศ งานอดิเรกอยู่ว่างๆชอบทำอะไร สับเพเหระตามประสาผม(ซึ่งจะล้นๆเกินๆบางทีก็เหมือนจะไม่เต็มฮ่าๆๆๆ)
“โรงบาลห่าอะไร รอนานจะครึ่งค่อนวัน ยังไม่ทำอะไรให้ จะให้รอตายก่อนรึไง” เสียงลุงคนนึงเอะอะขึ้นจนเป็นจุดสนใจของทุกคน ซึ่งผมเองก็ได้ยินพลอยอยากจะรู้ไปด้วย(พูดดูดีเนอะ อยากเสือกเรื่องของชาวบ้านนั้นเอง) กรณีนี้ไม่ใช่เพิ่งเห็นหรอก ผมก็เห็นบ่อยเหมือนกัน จนจะชินไปซะล่ะ และแล้วช่วงที่คนไข้เปิดประตูออกไปผมก็เห็นลุงคนที่น่าจะใช่เจ้าของเสียงด่าเมื่อกี้ หลังจากเสียงด่าพยาบาลก็เข้าระงับเหตุด้วยการพูดคุยกับลุงด้วยน้ำเสียงน่าฟังแล้วพาเข้าห้องเย็น เป็นห้องขังเอ้ยยย! ห้องปรับอารมณ์ให้เย็นลง มีนักจิตวิทยา พยาบาลจิตเวชให้คำแนะนำ ปรึกษาให้ใจเย็นๆลง สถานการณ์นี้ผ่านไปสักพัก
“นั่งเลยครับ สวัสดีครับ สบายดีนะครับ” ผมทักใครก็ไม่รู้ยังไม่ได้เงยหน้ามองดูเลย มัวแต่อ่านแฟ้มประวัติ
“ถ้าสบายดีคงไม่มาเหยียบโรงบาลนี้หรอก” (กำ กูอุส่าต์ทักดีๆ) เสียงคุ้นๆผมเงยหน้ามอง อ้าวลุงคนนั้นนี่หว่า
“ฮึฮึ (ผมยิ้มเล็กน้อย) ลุงครับ ที่ผมทักลุง ผมอยากให้ลุงสบายดี ผมรู้แล้ววววววว่าลุงมาน่ะต้องมีสิ่งที่ไม่สบาย เวลาลุงไปหาหมอเคยได้ยินแต่ว่าเจ็บป่วยตรงไหนมาใช่ป่าว ลุงก็จะคิดแต่สิ่งที่เจ็บป่วย ผมอยากให้ลุงคิดถึงแต่สิ่งที่มันแข็งแรงบ้าง สิ่งที่มันไม่เจ็บป่วย มันก็สำคัญ แล้วมีเยอะมากด้วย จะได้มีกำลังใจไง แหมมมมลุงหนิไม่รับมุกผมเลย”ผมพยายามพูดดีด้วย
“มาโรงบาลก็ยังกะโรงฆ่าสัตว์ เจ้าหน้าที่ก็พูดจาไม่เป็นภาษาคน ไม่โวยวายก็จะไม่พูดดีด้วย” ยังๆไม่เลิก สงสัยอารมณ์ค้าง ผมก็คนนะเริ่มที่จะไม่สบอารมณ์กับลุงคนนี้แล้วดิ(ก็มีสัตว์มาให้ฆ่าทุกวันเลยหนิ) ผมคิดแต่ไม่ได้พูด พูดไปคงระเบิดกันเลยทีเดียว
“ใจเย็นๆลุง ไหนมีปัญหาอะไรเล่าให้ผมฟังสิ ใครหน่อทำให้ลุงไม่สบายใจ” ผมก็พานอกเรื่องสับเพเหระ ถามไปเรื่องจนถึงญาติพี่น้องถึงรู้ว่า แกบอกว่า...ลูกแกพึ่งพาไม่ได้ บอกอะไรก็ไม่ฟัง แถมยังใจแตก ท้องโย้ทั้งๆที่ยังไม่แต่งงาน อะไรประมาณนั้น....เห็นไหมทุกสิ่งทุกอย่างต้องมีที่มาที่ไป จากลุงที่ไม่น่าคบพูดจาเอะอะโวยวายหลายคนโกรธ เกลียด สุดท้ายก็เปลี่ยนมาเป็นคนที่น่าเวทนา สงสาร ผมเลยขอโทรไปหาลูกลุง และได้พูดคุย ให้ข้อคิด ในส่วนเท่านี้แหละที่ผมทำได้ “สิ่งที่หนูหวังอะไรกับลูกในท้องที่จะเกิดมา สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ลุงคนนี้หวังให้เกิดกับลูกสาวของตัวเองเหมือนกัน” ผมพยายามแนะแนวทางในอนาคต หลังคุยเสร็จ ลุงจากสีหน้าดุเดือนเมื่อสักครู่กลายมาทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอต่อหน้าผม จากการพูดที่แข็งกระด้างกลับพูดจาน่าฟัง ขอบคุณผมหลายๆครั้ง จนลืมอาการเจ็บป่วยตัวเองแล้วล่ะมั้ง การดูแลที่ดีใครเรียนสายทางด้านวิทย์ฯสุขภาพมาคงคุ้นกับคำว่า สุขภาพแบบองค์รวม คือ ดูแลทั้ง กาย จิต สังคม จิตวิญญาณ ไม่ใช่เรื่องสุขภาพกายอย่างเดียวที่โรงพยาบาลหลายๆแห่งกระทำอยู่ (นอกเรื่องไปไกลล่ะ เข้าเรื่องๆ)
ช่วงพักเที่ยงไอ้ปอโทรหาผม
“หวัดดีที” ไอ้ปอโทรมา
“อืมมม หวัดดีปอ” แปลกใจเล็กน้อยที่ทักผมซะอารมณ์ดี พูดเพราะเลย
“มีไร” ผมพูดอีกครั้งหลังจากที่มันเงียบไม่ยอมพูด
“ไม่มีไร โทรหาไม่ได้รึไง” น่านนนน มันเริ่มกวน
“ได้ไหม อืมมมม ได้ก็ได้” ผมตอบ
“กูถาม ไม่ได้ให้มึงตัดสิน ยังไงก็ห้ามกูโทรไม่ได้หรอก”
“อ้าวเหรอกูนึกว่ามันเป็นประโยคคำถามซะอีก...มีไรว่ามาเร็วกูไม่ได้ว่างจัดขนาดมานั่งโทรศัพท์เล่นนะเว้ย”
“ไรที นี่มันเที่ยง มึงจะไปไหน” น้ำเสียงไอ้ปอเริ่มไม่พอใจ
“ไปกินข้าวอย่างเดียว เดินไปใช้เวลาห้านาที เข้าแถวซื้ออาหาร กดน้ำกินสิบนาที กินข้าวสิบนาที เดินกลับห้านาที อีกสามสิบนาทีขออ่านหนังสือเตรียบสอบ ครบเวลาหนึ่งชั่วโมงที่พักเที่ยง แต่ตอนนี้กูต้องแบ่งปันส่วนที่อ่านหนังสือมาคุยกับมึง ให้เวลาได้ห้านาที ดังนั้นกรุณาคุยเฉพาะสาระ เอาประเด็นเนื้อๆ กลับบ้านค่อยเพ้อน้ำให้ฟัง”
“สวดดดดยอดดดด เวลาอะไรจะเป็นเงินเป็นทองขนาดนั้น กูกินข้าวสิบนาที เล่นตบหัวเพื่อน ด่าแม่มันสิบนาที เข้าห้องน้ำฉี่ห้านาที ออกมาแล้วนอนกลางวันในเปลใต้ต้นไม้ชั่วโมงกว่า รวมแล้วเท่าไหร่วะ กูทำงานช้าทุกที 555”
“มึงพูดอยู่นี่ กูยังไม่รู้ว่าต้องการอะไร หมดไปแล้วสามนาที เหลือสอง ถ้าครบห้านาที สายจะถูกตัดโดยอัตโนมัติ” ผมยั้วมันกลับ
“อ่ะๆๆ โอเค อาทิตย์หน้าลาหยุดยาวเลยนะ กูลาแล้วอาทิตย์หนึ่ง ไปเที่ยวกัน” ไอ้ปอพูด (เห้ย มัยงั้นน่ะ ไม่ได้ถามความเห็นกูสักคำ เหมือนบังคับเลย)
“ไอ้บ้ากูจะลาได้ไงเป็นอาทิตย์ ถึงจะมีสิทธิ์ลาแต่มันติดกันเกิน เกรงใจเค้า แล้วมันก็ยังไม่ได้เตรียมอะไรหลายๆอย่าง ยังไม่ลงตัว เปลี่ยนเป็นเดือนต่อไปเหอะ ไปยกเลิกใบลา แล้วกูจะบอกเองว่าช่วงไหนมันพอไปได้”
“ไม่ได้ๆ จะพาไปเที่ยวเชียงราย เดือนหน้ามันก็ไม่หนาวแล้ว กูจะพาไปดูแม่คะนิ้ง” ไอ้ปอยืนยันคำเดิม
“ปอ กูเลี่ยงตารางหลายๆอย่างยากเข้าใจป่าว มันกระชั้นชิดเกินไป”
“ทีกูอยากรู้นักถ้ามึงไม่สบายนอนโรงบาล มึงยังจะบ้าเอางานไปทำที่เตียงคนไข้ไหม”
“มันก็ไม่ขนาดนั้น ถ้ามันสุดวิสัยขนาดนั้นมันก็พักได้ แต่ตอนนี้...”
“ไม่ได้มึงต้องว่าง พักผ่อนบ้างเหอะ ถ้ามึงไม่ลาเอง อาทิตย์หน้ากูจะไปโรงบาลมึง กูจะไปลากมึงยัดขึ้นรถไปเลย เลือกเอาจะลาเองดีๆรึจะหายไปกับกูดื้อๆ” ดูมัน
“ไอ้บ้า ไอ้ปอ กูไม่น่ารับโทรศัพท์มึงเลยยยย”
“แล้ววันนี้กลับบ้านกี่โมงกูจะไปรับ” ผมบอกมันไว้ว่าจะกลับวันนี้ในรอบเดือน
“เอออๆ ถึงเมื่อไหร่กูโทรหาเอง ช่วงเย็นๆโน้นแหละ”
“กูจะไปรับเองเข้าใจภาษาคนป่าว กูจะไปรับในกรุงเทพ”
“มาทำไมล่ะ กูก็กลับของกูประจำ นั่งรถทัวร์ไปก็ไม่ได้ลำบากอะไร แค่นี้เอง”
“ก็กูอยากไปรับ มึงมีอะไรป่าวถึงไม่อยากให้กูไป” (น่านนนว่าแล้ว กูเบื่อจริงๆไอ้คำว่า “มีอะไรป่าว”)
“ขอเหตุผลทำไมถึงอยากมารับ ทั้งๆที่ทุกครั้งกูก็กลับเอง มึงมีอะไรป่าว” (กูย้อนกลับบ้าง ดูสิจะรู้สึกยังไง)
“ก็กูอยากไปเฉยๆ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”
“ต่อไปทำอะไรให้คิดถึงเหตุและผลด้วยนะ อย่าใช้อารมณ์ให้มันมากนัก”
“เออ กูทำอะไรก็ไม่มีเหตุผลสำหรับมึงหรอก กูทำอะไรก็ผิดไปหมด กะแค่ไปรับเมียกลับบ้านมันยังต้องมีเหตุผลอะไรอีกวะ” ตะคอกผมซะ
“เราคุยกันคนละภาษาล่ะ พักเรื่องนี้ไปก่อนล่ะกัน ใจเย็นลงแล้วกูจะโทรหาใหม่” (เริ่มทำตัวเด็กมีปัญหาอีกล่ะ) ใช้เวลาคุยกะไอ้ปอเป็นครึ่งชั่วโมง
(เห้ยยย ทำไมเหนื่อยจังวะพูดคุยกับคนไข้ที่อารมณ์ร้อนให้เย็นลงได้ แต่คนใกล้ตัวยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้ร้อนขึ้น) พลอยกินข้าวไม่ค่อยลง เดินลงไปกินของหวานถ้วยหนึ่ง กะน้ำเปล่าแล้วเดินขึ้นมาเตรียมทำงานบ่ายโมง
ผมทำงานตามปกติเรื่อยๆ ช่วงบ่ายคนไข้จะน้อยลงล่ะ เริ่มไม่มีการเคลื่อนไหวที่ปาก(จะพูดคนเดียวก็เกรงใจ)ความง่วงก็เริ่มเข้ามาแทนที่ ผมเลยหากิจกรรมทำ อยากรู้ไหมงานอดิเรกผมทำอะไร(นอกจากนั่งพิมพ์เรื่องราวอยู่นี่) ผมชอบค้นหางานวิจัยที่มันแปลกๆโหลดมาอ่าน มันเป็นสิ่งล่อใจให้ผมอ่านงานวิจัยต่างประเทศ(เพราะเค้าจะมีเรื่องพิเรน พิลึก พิลัน เยอะกว่าคนไทย) ผมอ่านเรื่อง “อธิบายผลทางกายวิภาคของอวัยวะเพศชาย”ผมแปลของผมเอง เป็นไงล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้ทีหางานวิจัยประเภทนี้ไม่ได้นะเนี้ย (เค้าไม่หมกมุ่นเหมือนมึงนะสิ) สรุปเค้าบอกว่า รอยต่อระหว่างส่วนหัวและส่วนก้าน(between glans and shaft/body) ผมแปลภาษาง่ายก็คือตรงเงี่ยงมันนั้นแหละ หรือรอยหยักแล้วแต่ใครจะเรียกล่ะกัน มันมีไว้เพื่ออะไรรู้ไหม...เค้าบอกว่ามันมีไว้เพื่อกวาดเอาอสุจิของเพศผู้ตัวอื่นออกก่อนที่จะปล่อยเอาอสุจิตัวเองออกไป(เออ เอาสิอันนี้ทำกับคนนะ) ซึ่งเค้าให้เหตุผลว่าคนไม่ต่างจากสัตว์อื่นๆที่มีอวัยวะเพศชายที่มีรูปร่างลักษณะเหมือนกันจะทำพฤติกรรมเช่นนี้ งานวิจัยนี้ได้สร้างแบบจำลองน่ะไม่ใช่ทดลองกับคนจริง(ใครจะให้ทดลองวะ ถ้าให้เนอะคงจะแบบว่า นักแสดงคงเอากันปกติแต่รอบเตียงคงรายรอบไปด้วยนักวิจัย และส่วนไหนที่ดูกันไม่ทันสงสัยต้องมีแบบ slow) การสร้างแบบจำลอง ผมอยากรู้ไว้ศึกษาก็ยังโหลดแบบเคลื่อนไหวไว้เลยฮ่าๆๆๆ ส่วนแบบสอบถามได้สอบถามในคน คำถามก็พิลึกๆถามผู้ชาย(แท้ๆ)ถามว่า ถ้าแฟนของคุณนอกใจไปมีชายอื่น คุณจะมีพฤติกรรมทางเพศอย่างไร คำตอบ...(อยากรู้ไหมว่าเป็นยังไง) เกือบทั้งหมดเลยนะ ร้อยละ90กว่า ตอบว่าจะปฏิบัติรักที่รุนแรงขึ้น สอดใส่ลึกขึ้น เพิ่มความถี่เข้า-ออกมากขึ้น ซึ่งมันก็ไปสอดคล้องกับสมมติฐานเค้าพอดิบพอดี ที่ว่ามีเงี่ยงเพื่อกวาดอสุจิตัวอื่นออก โดยสันชาตญาณของสัตว์หากรู้ว่ามีตัวอื่นปล่อยอสุจิก่อนหน้านี้ ตัวผู้จะต้องรีบจัดการกับอสุจินั้นออกมามากขึ้น ก่อนที่จะปล่อยของตัวเองเข้าไป ฮ่าๆๆๆ เป็นไงมันทำให้ผมมีความรู้มากขึ้นนะเนี้ย เห้ย!หายง่วงล่ะเลยออกไปหาซื้อน้ำกิน คุยกับชาวบ้านไปเรื่อยระหว่างทาง ทำให้ถึงห้องช้าหน่อย พอกลับเข้ามา
“เห้ยยยย” ผมอุทานเสียงหลงเลย
“เป็นไร ตกใจเห็นผีรึไง” เสียงไอ้ปอตัวเป็นๆ มันนั่งอยู่หน้าห้องผม
“มาได้ไง” ผมถามยังตกใจอยู่ (ตอนออกไปก็ไม่ได้มอง มารึยังวะช่วงนั้น)
“กูบินมามั้ง มึงเลิกทำตาค้างได้แล้ว” ไอ้ปอพูด ซะแบบทุกคนแถวนั้นมองมา เพราะไม่เคยเห็นใครพูดกับผมแบบนี้ เพื่อนก็มีแต่พูด เรากะนาย ผมกะคุณ รึไม่งั้นก็เรียกชื่อ แต่ไอ้ปอกับพูดเสียงดังฟังชัด มึงกะกูเต็มที่เลย ก่อนที่จะเสียภาพพจน์อันดีงามของผมผมก็รีบพามันเข้าไปในห้อง ฟังดูน้ำเสียง คำพูดแลจะยังโกรธผมอยู่ (ยังม่ะเข้าใจ กูจะต้องโกรธมึงรึมึงต้องโกรธกู)
“ไม่ใช่ ที่ถามคือ มาได้ยังไง ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลย รึวันนี้ลาไม่ได้ทำงานเหรอ” ผมก็พยายามพูดปลอบโยนที่สุดแล้ว
“ทำแต่ออกมาตั้งแต่คุยกับมึง” พูดแบบงอนๆ (ฮาไอ้ปอวะ งอนนะแต่มาหาให้ผมง้อ)
“เหรออะไรมันจะรวดเร็วทันด่วนขนาดนั้น ใครเนี้ยทำให้ไอ้ปออารมณ์เสีย นั่งตากแอร์เย็นๆก็ทำใจให้เย็นๆตามหน่อยดิ” เย้าแหย่มันหน่อย
“กูเอามอไซต์มา”
“ห๊า! เอามอ-เตอร์-ไซต์ มา” ผมตกใจมากกว่าเจอมันครั้งแรกอีก พยายามทวนคำ
“เออ ดิ”
“แสดงว่ามึงแว้นมาเลยเหรอ แล้วตอนเย็นกูก็แว้นกลับไปกับมึง” (โอ้ยยยย ไม่ๆๆๆ กูต้องฝ่ามรสุมรถพ่วงสิบแปดล้อถนนบางนา-ตราดไปกะมึงเหรอ ขึ้นทางด่วนไม่ได้ด้วย)
“เออ รึจะไม่ไป” ไอ้ปอน้ำเสียงหาเรื่องมาก
“อิอิ ไปดิ ลมคงเย็นดีเนอะ” ตอบไม่ไปดูดิ มีหวังอาระวาดทั้งโรงพยาบาลมากกว่าลุงคนนั้นแน่ พลอยให้ผมต้องเสียหาย อุส่าต์สร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง(ก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอก) ว่าไปแต่มีคนรักผมเยอะมากๆนะ คนเกลียดก็มี เป็นเรื่องปกติ ระหว่างนั้นเค้าก็ส่งคนไข้มาหาผมคนนึง
“สวัสดีครับ เป็นไงบ้าง เดินทางมา เหนื่อยไหมครับ” ผมยิ้มเห็นฟันทักทายคนไข้อายุราวสี่สิบกว่าๆ
“ผมให้ลูกมาส่ง ผมปวดหัวมาหลายวันแล้วครับ เป็นๆหายๆ” ....คุยกันหลายอย่าง สรุปแล้วความดันเลือดขึ้น ผมก็แนะนำเรื่องกินอาหารบ้างหลีกเลี่ยงเค็ม นอนพักผ่อน หลีกเลี่ยงงานใช้แรงหนักต่างๆก็ว่าไป สุดท้ายก็บอกว่าให้ฝึกเรื่องจิตใจด้วย ทำใจให้สงบ รู้จักกำจัดความเครียด หาคนไว้วางใจ ระบายความเครียดก็เป็นอีกทางที่ช่วยได้ ผมเลยยกตัวอย่าง
“ผมก็เครียดเยอะเหมือนกัน ผมก็พยายามหาทางระบายออก ก็จะมีคนที่สนิท ไว้วางใจได้ คนนี้ไงครับ(ผมมองไปที่ไอ้ปอ) ผมจะพูดจะเล่าเรื่องเครียดต่างๆนานาให้เค้าฟัง มันก็ช่วยเหมือนมีคนรับรู้ปัญหากับเรา บางครั้งเค้าก็มีความคิดดีๆเสนอแนะกลับมา เป็นสิ่งที่เราอาจจะคิดไม่ได้ บางเรื่องเหมือนเส้นผมบังภูเขา ถึงบางเรื่องเค้าจะไม่ได้เสนอแนะก็ยังดี ที่เราได้ระบายมันออกไปนะ” ผมพูด จากที่ไอ้ปอหน้าขึงตึง ก็กลับเป็นรอยยิ้มที่พยายามจะปกปิดแต่มันปิดไม่มิด มันแอบอมยิ้มนั้นเอง สรุปน้าคนนี้ก็นอนพักโรงพยาบาลสักพักก่อนกลับบ้าน (ขอบคุณคนไข้คนนี้ที่ได้สร้างสถานการณ์ให้ผมกึ่งๆง้อไอ้ปอ)
พอถึงเวลาเลิกงานสี่โมงเย็น (ฮือๆๆ กูจะต้องแว้นกลับชลเหรอวะเนี้ยยย) ไอ้ปอมันเตรียมพร้อมมาก มันใส่เสื้อคลุมเปลี่ยนกางเกงใส่หมวกกันน๊อคเต็มใบซะยังกะนักแข่งมืออาชีพ(ทั้งๆไม่ได้เป็นมือสมัครเล่นด้วยซ้ำ) มันก็ไม่ลืมที่จะเตรียมเสื้อคลุมกับหมวกกันน๊อคให้ผมด้วย)
“พร้อมยังที ป่ะกูจะพาซิ่งแล้วนะ” มันยิ้ม ผมทำหน้าไม่สู้ดีนัก
“ปอกูว่าเราไม่ต้องซิ่งหรอก” ผมพูดเบาๆพร้อมเขย่งก้าวขาขึ้นรถ
“ไม่ต้องกลัวไปหรอกน๊า กูไม่ซิ่งหรอก มึงมากับกูไม่ต้องกลัว กูจะต้องทำให้มึงปลอดภัย 100% และต้องทำให้มึงเชื่อใจกู” ไอ้ปอพูดซะผมจุกเลย
“อูยยยย ดีใจจน น้ำตาจะไหล” ผมแซวมัน
“จริงๆนะ อยากรู้เหตุผลไหมล่ะทำไมกูถึงอยากมารับ” ไอ้ปอถาม
“...เหตุผลไรล่ะ” นึกว่ามันลืมไปแล้ว
“ปกติเราเจอกันน้อยมากเลย กูอยากเจอมึง กูอยากอยู่กับมึงนานๆขึ้น อย่างน้อยเวลาที่ขี่รถมอไซต์กลับบ้านมึงก็จะได้ซบหลังกู มันก็ทำให้กูใกล้ชิดกับมึงมากขึ้น แค่นี้เหตุผลพอไหม” (ไอ้บ้าปอ กูเขินนะเว้ยยยยย)
“เป็นเหตุผลครั้งแรกที่ฟังขึ้น ถือว่าเหตุผลนี้ผ่าน อนุญาตให้มารับได้คร๊าบบบ”
“ไปกลับบ้านกัน จะขับช้าๆเลยจะได้นั่งอยู่ด้วยกันนานๆ ฮ่าๆๆ” ไอ้ปอพูด ในระหว่างขี่รถเราก็แว๊ปเรื่อยๆ ซื้อของข้างทางตั้งแต่กรุงเทพยันชลบุรี มาชลยังแวะกินข้าวก่อนเข้าบ้าน สรุปออกจากโน้นสี่โมงมาถึงนี้สี่ทุ่ม ยังไม่พอเข้าบ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามันชวนผมออกมาข้างนอกอีก ไปบางแสน(อืมมม แปลกตาไปเยอะดูเจริญขึ้น เอ๊ะรึผมไม่ค่อยได้อยู่ชลแล้วมันดีขึ้นไปหมด ถนนก็เพิ่มเลนกว้างขึ้น สิ่งก่อสร้างอาคาร ตึกคอม ตึกต่างๆเพิ่มขึ้น)
ทันใดนั้น ขณะซ้อนรถสายตาผมก็มองไปเห็นมอเตอร์ไซต์ซ้อนสาม เคยเห็นไหม(มึงบ้าป่าวที) ที่ซ้อนสามน่ะไม่แปลก แปลกตรงที่ผู้ชายนั่งข้างหน้าถัดมาผู้ชายตรงกลางขับ และผู้หญิงซ้อนท้าย เกิดคำถามเกิดขึ้นมากมายในศีรษะผม
“ปอ มึงว่าคันนั้นแปลกๆไปไหม” ผมถามจากที่มองอยู่นาน
“แปลกตรงไหน” (เหรอออ รึมันเป็นเรื่องปกติ) พยายามคิดว่าใครเป็นใคร ไอ้ผู้ชายนั่งหน้าเป็นแฟนผู้หญิงเหรอ ไม่น่าใช่เพราะไม่น่าจะนั่งแยกกัน ไอ้ผู้ชายคนขับที่อยู่ตรงกลางเป็นแฟนผู้หญิงเหรอ ไม่น่าใช่เพราะมันจะประคองคนข้างหน้าอะไรขนาดนั้น รึว่า......
“ปอ มึงดูดีๆสิกูว่ามันแปลกนะ” ยังๆไม่เลิกที่จะสงสัยเค้า
“ไอ้คนขับเป็นผัวไอ้นั่งข้างหน้า มึงไม่เห็นเหรอKจะเสียบตูดมันอยู่แล้ว ไอ้คนซ้อนก็เป็นเมียน้อยมั้ง” ไอ้ปอพูดหน้าตาเฉย (โอยยยยย ไม่มีคำตอบไหนชัดเจนนนนเท่านี้อีกแล้ว เล่นซะผู้ถามถึงกับหมดคำถามถามต่อ)
หาดบางแสน
ไอ้ปอก็ซื้อกุ้งเต้นมากินเหมือนเดิม ชอบไรหนักหนาไอ้นี่
“ปอกุ้งเต้นเอ้ย ชอบกินนักนะของดิบน่ะ”
“ก็นานๆครั้ง” แล้วมันก็เดินเข้าร้านซอยแปด ซื้อเบียร์มากินอีกสามขวด
“อารมณ์ไหนเนี้ย” ผมถาม
“อยากกินเฉยๆ บางวันกูยังซื้อไปนั่งกินคนเดียวที่ห้องเลย”
“บ้านกูนั้นน่ะ” ผมตกใจอะไรมันจะกล้าขนาดนั้น
“ป่าว บ้านกูเอง ใครจะไปกินหน้าพ่อตา แม่ยายล่ะ จะหาว่ากูไม่ดีไปป่าวๆ เนอะ” มันตีคิ้ว แล้วยิ้ม
“นึกว่าจะแน่”
“ไม่เอา ไม่แน่หรอก ล้อเล่นกับของสูงได้ไง ไม่ปลื้มกูมาจบเห่เลย”
“พ่อแม่กูไม่ได้ไร้เหตุผลซะหน่อย หากบอกได้ว่ากินทำไม มีเหตุผลอ้างหน่อยก็ได้”
“กูล่ะขนลุกกับคำว่าเหตุผลของบ้านหลังนี้จริงๆ จะทำอะไรตามอำเภอใจไม่ได้เลยรึไงวะ ต้องมีเหตุผล ซึ่งวันนี้ก็ก็ฟังคำนี้มาหนึ่งพัน สองร้อย ห้าสิบเก้าครั้ง”
“อูยยย นับด้วยเหรอ เก่งจังเลยนับได้ตรงเป๊ะมาก”
“ไปเที่ยวเชียงรายกันอาทิตย์หน้า เหตุผลไปรับอากาศหนาว เหตุผลมึงจะได้คลายเครียด เหตุผลยังไม่เคยไป เหตุผลเราไปสองคน”
“อันสุดท้ายมันเป็นเหตุผลเหรอ” (กำลังคิดจะตอบไรไปดีนะ มันจะโกรธไหมถ้าปฏิเสธ แล้วถ้าปฏิเสธไปอะไรจะเกิดขึ้น มองซ้ายแลขวาก็ไม่มีใครช่วย)
“คิดดูก่อนนะ เดี๋ยวให้คำตอบวันหลัง”
“ไม่รู้สิ ตอบยังไงกูก็ทำอย่างที่กูบอกเมื่อกลางวันแหละ จะไปโดยการลาที่ทำงานดีๆรึจะหายตัวไป”
“ไอ้ปอมึงเข้าข่ายข่มขู่กูเลยนะเว้ย”
“ไม่ได้ข่มขู่ เรื่องจริง ทำจริง” ผมไม่ท้าทายอำนาจมืดมันหรอก เพราะรู้ว่ามันทำจริงแน่ๆ
“อ่ะๆๆๆไปก็ไป แต่เป็นสามวันได้ไหม ไม่ต้องถึงอาทิตย์หรอก กูยอมไปแล้วมึงก็ลดวันให้กูหน่อยดิ”
“กูไม่ใช่เอ ไอ เอสนะเว้ย ที่จะมาเพิ่มวัน ลดวัน แต่กูเป็นดีแทค ง่ายสำหรับคุณ ฮ่าๆๆๆ”
“มุกเยอะเนอะ ไปเล่นตลกคาเฟ่ โน้นไป”
กลับจากบางแสน ไอ้ปอแวะเข้าบ้านไปเอาของ
“อ้าววววป่าน ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะครับ” ผมตกใจหลายครั้งแล้วนะวันนี้ (นี่ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้วไอ้ป่านยังไม่นอน)
“นอนไปแล้ว ตื่นมาแล้ว เลยมาหาน้าแป้ง” (แป้งน้องไอ้ปอ) ปกติไอ้ป่านมีหลายบ้านครับ บางครั้งก็มาค้างกับน้าแป้ง บางวันก็มานอนแทนที่ไอ้ปอ บางครั้งก็ไปนอนกะพ่อแม่ไอ้ปอ ไปนอนกับยายบ้าง
“ครับเคริบ หายไปไหนป่าน พูดกับผู้ใหญ่ให้มันดีๆหน่อย” ไอ้ปอเอ็ดหลานมัน
“นอนตื่นแล้วครับ” ไอ้ป่านพูดใหม่
“เออพูดให้มันดีๆแบบนี้หน่อยถึงน่ารัก ไปเที่ยวเชียงรายจะได้เอาของมาฝาก” โม้เหลือเกินนะมึง ยังไม่ได้ไปเลย
“น้าปอไปเชียงรายเหรอครับ”
“เออใช่” ไอ้ปอตอบหลาน(สอนแต่คนอื่นตัวเองกับพูดไม่ค่อยดีเลย)
“มึงก็พูดครับกับหลานมึงดีๆหน่อยปอ” ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆ
“หนูไปด้วย” (น่านนนไง โม้ดีนัก)
“มึงไม่ต้องไป เดี๋ยวเอาของมาฝาก”
“ไม่เอา หนูไปด้วยๆ”
“อย่าดื้อกับน้านะ บอกไม่ให้ไป ไปโรงเรียนโน้น”
“ฮือๆๆๆหนูจะไปกับน้าปอน่ะ” ไอ้ป่านออกสตาร์ทเริ่มร้องไห้
“อ้าวเวรกรรม มึงร้องไห้อะไรตอนนี้ มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“ร้องไห้ต้องดูเวลาด้วยเหรอ ฮืออออ ฮือๆๆๆ” เจ้าป่านร้องไปด้วย พูดไปด้วย
“ฮ่าๆๆๆ เออป่านเก่งเว้ย” ผมล่ะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ มันตลกจริงๆคิดได้ไงเนี้ย อย่าว่าแต่ผมเลย ไอ้ปอคู่กรณีก็ยังขำซะ แป้งด้วย
“โอ๋ๆ หยุดร้องนะ น้าปอให้ไปด้วยอยู่แล้ว” แป้งปลอบไอ้ป่าน
“อะไรๆแป้งอย่ามามั่ว เด็กดื้อเอาแต่ใจใครจะให้ไปด้วย เอาใจมันมากมันถึงได้เสียคน” ไอ้ปอตอบ (มึงพูดอะไรออกมารู้ไหม ว่ามันเข้าตัวเองหมดเลย)
“ฮือๆๆๆ กร๊ากกกกก” ไอ้ป่านร้องดังกว่าเดิม
“มึงแหกปากร้องอีกกูตีปากมึงนะป่าน โธ่เว้ยยลูกเต้าใครวะมาเอามันไปหลับไปนอนหน่อย มันแหกปากรบกวนชาวบ้านเค้า” ไอ้ปอพูดเสียดังให้พ่อแม่ไอ้ป่านที่อยู่บ้านข้างกันได้ยิน
“กร๊ากกกกกกก” ไอ้ป่านร้องหนักกว่าเดิมอีก
“อ้าวๆ แหกปากลงไป” ไอ้ปอยกมือทำท่าจะตี (ซึ่งมิอาจคาดเดาได้ ผมเลยรีบเข้าไปห้าม)
“น้าทีไม่ชอบใครร้องไห้เสียงดัง คนอื่นๆที่นอนแล้วเค้าก็ไม่ชอบด้วย ป่านอยากทำตัวให้คนอื่นชอบรึไม่ชอบครับ” ผมนั่งลงกอดป่านไว้ “ฟังน้านะ ถ้าป่านอยากไปด้วย ป่านพูดกับน้าทีดีๆไม่ร้องไห้นะครับ น้าทีก็ให้ไปด้วยแล้ว ป่านเคยไปเชียงรายรึยัง” ผมกอดเชิงปลอบ
“อ้าวๆไอ้ที อย่าไปหลอกมันนะ มันจำเก่งเลยนะ คอยดูมันจะทวงมึงจนรำคาญ จนกว่าจะได้ไป”ไอ้ปอพูด (กูรู้อยู่แล้ว เคยเห็นตั้งแต่ตอนที่มึงซื้อจักยานให้แล้ว ไอ้ป่านจะพูดตลอดจนไอ้ปอทนไม่ไหว รีบไปซื้อเลย)
“ไม่ได้หลอกนะ ให้ไปจริงๆ” ผมพูด
“ยังไม่เคยไปเชียงราย อึกๆๆ” ไอ้ป่านทั้งตอบทั้งสะอึกสะอื้น
“ไม่เอาไม่ร้องนะครับ เราจะไปเชียงรายกันอาทิตย์หน้าแล้วนะ ไปขึ้นดอยด้วย ต้องเตรียมร่างกายให้แข็งแรง”
“หนูแข็งแรงนะน้าที หนูยกกระถางต้นไม้ที่โรงเรียน ครูบอกใครแข็งแรงมาช่วยกันยก เพื่อนยกไม่ได้หนูยกได้คนเดียว” ไอ้ป่านพูดเสียงเริ่มดีขึ้น
“ถุยยยย โม้เหลือเกินนะ ทำเก่งต่อหน้าน้าทีนั้นแหละ” ไอ้ปอพูด
“ป่ะ ไปนอนนะคนเก่ง เอาเรี่ยวเอาแรงไว้ขึ้นดอยอาทิตย์หน้า” ผมบอกไอ้ป่าน
ผมกับไอ้ปอขี่มอเตอร์ไซต์มุ่งหน้ามาที่บ้านผม
“พูดจริงพูดเล่นที่จะเอามันไป” ไอ้ปอถาม
“คิดว่าไอ้ป่านมันหลอกง่ายไหมล่ะ”
“มันจำเก่งนะเว้ย”
“เออนั้นสิ มันไม่ใช่เด็กหลอกง่าย แล้วกูพูดเหมือนหลอกเหรอ”
“บ้าเหรอ หอบเด็กไปด้วย หอบเด็กที่ไหนไม่หอบ ไปหอบไอ้ป่านอีก มันดื้อจะตาย” ไอ้ปอถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยหลานจริงๆ
“กูว่ารับมือกับมึงได้ ก็น่าจะรับมือกับไอ้ป่านได้อยู่หรอกมั้ง” พูดไปสายตาพลางมองไปเห็นผู้ชายคนนึงกำลังจูงรถอีกเลนส์ตรงข้าม(สายตามองเห็นชัดเจนในตอนกลางคืนเฉพาะบุรุษเพศเท่านั้น)
“ปอ เมื่อกี้เห็นคนจูงมอไซต์เราลองไปถามเค้าดิ เผื่อบ้านเค้าอยู่ไกล”
“ไม่เอาหรอก เผื่อมันเป็นโจรหลอกมึงทำไง”
“กูก็จำยอมดิวะ ฮ่าๆๆ เป็นผู้ชายนะเว้ย”
“แล้วมึงคิดว่ากูจะไปช่วยมันป่ะ มึงพูดแบบนี้” น้ำเสียงเย็นชาเริ่มแทรก
“ย่อเย่นน๊า กูก็จะบอกมันไปว่า กูมีแฟนแล้วนะ แฟนกูหล่อกว่ามึง ดีกว่ามึงตั้งเยอะ ถ้ามันจะทำไรกู กูจะตบกะโหลกมัน โอเคป่ะ” (ดูเหมือนกูเลือกได้เยอะเลยเนอะ มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่หลงเข้ามา)
“เออ ลองไปดูก็ได้ว่ะ” ไอ้ปอพูดแบบอมยิ้ม บ้ายอเหมือนกันนี่หว่าเรา
พอไปดูปรากฏว่าน้ำมันหมด (โอ้ยยย มันน่าให้อภัยไหมนี่ ขี่รถยังไงไม่ดูน้ำมันวะ นึกว่ารถเสีย ยางแตก อะไรทำนองนั้น) ก็เลยช่วยๆถีบไปถึงปั๊ม
...
-
เที่ยวเหนือกันดีจัง..,,น้องป่านจะได้ไปด้วยมั๊ยเนี่ยลุ้นๆ..,ใจดีจริงๆคุณที.,.ปอยังดีเดือดเหมือนเดิมแต่ดีเนาะจัดโปรแกรมให้แฟนได้ไปเที่ยวพักผ่อนบ้าง
-
พาน้องป่านไปด้วยเถอะสงสารเด็กน้อยตาดำๆ :laugh:
คงจะมันน่าดูเลย ปอปะทะป่าน โดยมีทีเป็นกรรมการ
-
รออ่านตอนไปแอ่วเหนือกันสามคนพ่อ-แม่-ลูก?
นะจ๊ะ :m1:
-
หนาว ๆ >w< ตอนนี้จะยังหนาวอยู่ไหมหนอ 5555
ครั้งแรกกับหนุ่มเหนือ อะไรครั้งแรก >w< พี่ทีชอบเขียนหัวเรื่องให้กระโดดเกาะ 0.o
-
อ่าาาาาาาาาาาาา
พี่ทีกะพี่ปอมาแล้ว
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจังเลยค่ะ ^^"
พี่ทีก็ยังคงทำงานหนักอยู่เหมือนเดิม
ยังไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองเยอะๆด้วยนะคะ เดี๋ยวจะหมดแรงทำงานกันพอดี
พี่ๆได้ไปเที่ยวขึ้นเหนือกันด้วยอ่ะ น่าอิจฉาจังเลย อิอิ
แถมยังมีเจ้าตัวป่วนไปด้วยอีกคน ไม่รู้ว่าจะป่วนสักแค่ไหน
พี่ๆคงจะปวดหัวกันน่าดู(รึเปล่า) หุหุ
ได้อ่านตอนที่พี่ทีได้ให้คำปรึกษากับคุณลุงท่านนั้นแล้ว
อยากมีพี่ชายเหมือนพี่ทีจัง...พี่ที่ดูให้คำปรึกษาและให้ข้อคิดได้ตลอดเวลา
แถมยังเป็นคนมีเหตุผลและก็ใจเย็นอีกด้วย
o13 :bye2:
-
กลับมาแล้ว ปอกะที คิดถึงที่ซู้ดดดดดดดด 555
-
คนไข้กะปอใครรับมือยากกว่ากันคะหมอที
-
ง่าาาาาาาาาาาาา ไม่อาวๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: พี่ทีอ่ะ มาต่อนิ๊ดเดียวเอง ตัวเองหายไปตั้งหลายเดือนง่ะ
ไม่อาวๆๆๆ :m31: :m31: อยากอ่านต่อ จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก :fire: :fire:
-
ทีกับปอมาแล้ววว
หลานป่านน่าร๊ากกกกกกก
-
เหตุผลที่ว่าจะได้ไปเพื่อพักผ่อน กับเหตุผลไปกันสองคนนี่คงทำไม่ได้แล้วแหละน้อ :z2:
-
ชื่อตอน เสียวได้อิก น๊าาา
ลุ้นๆๆๆๆ :o8:
-
พี่ปอจะไปปั๊มลูกเหรอพี่
-
รอค่ะ
-
โอ้ว์ๆๆๆๆพีีทีมาแล้ววววว
คิดถึงงง
ขอกอด(พี่)ทีน้อออ :กอด1: :L2:
พี่ทีให้น้องป่านไปด้วยจิงๆหรอ
5555+
ไม่อยากจะคิดภาพ(แต่ก็คิดไปไกลแล้ว)
-
ในที่สุดพี่ทีก็มา ยังฮาไม่่เปลี่ยน พี่ปอน่ารักดี
-
บ๊าย บาย ความฝัน honeymoon ของนายปอ
หมอทีคิดยังไงจะเอาเด็กเล็กไปด้วย..... :เฮ้อ:
+1
-
ติดตามมานาน....คิดถึงหนักๆ รักเรื่องนี้เต็มๆ...ปอกะที มีมิติเหมือนชีวิตของคนใกล้ตัว
รอฮา และ รอซึ้ง
-
ขอกรี๊ดดังๆ พี่ต้น(ที)มาแล้วววว :m11:
เห็นพี่ต้นบอกกะมาช่วงปีใหม่แต่ไม่ได้มา วันที่13เมษายังมีนะเออ(อินี่ยังไม่เลิกเรียกร้อง)
ปล.ปอฮามากอ่ะ ด่าแม่เพื่อนนายนับนาทีด้วยเรอะ :m20:
-
ไปแอ๋วเหนือโต้ลมหนาวกัน นายปอก็โรแมนติกไม่เบานะที แต่มี กขค หลานป่านร้องตามซะแล้ว 555
-
555 ปอกับคนไข้อันไหนยากกว่ากันคะ หมอที
-
มาแล้วๆๆๆๆ คิดถึงครับ
เที่ยวให้สนุกน้าาาาา
-
หอบหลานไปด้วยแล้วจะเอาเวลาไหนไปสะหวีตกันล่ะนั่น
-
:L2: :L2: :L2:มาอีกนะครับ
-
คิดถึงคู่นี้จังเลย
-
น่าร๊อกอะ คิดถึงปอทีมากคับ
-
“ปกติเราเจอกันน้อยมากเลย กูอยากเจอมึง กูอยากอยู่กับมึงนานๆขึ้น อย่างน้อยเวลาที่ขี่รถมอไซต์กลับบ้านมึงก็จะได้ซบหลังกู มันก็ทำให้กูใกล้ชิดกับมึงมากขึ้น แค่นี้เหตุผลพอไหม” (ไอ้บ้าปอ กูเขินนะเว้ยยยยย)
ประโยคนี้ปอโรแมนติกซะ :o8: เค้ารักของเค้าจริงๆ
มารอดูว่าหลานป่านจะได้ไปมั้ย??? แล้วจะมีอะไรฮาๆ กันอีก :กอด1:
-
เย้~ๆๆๆ ดีใจมากมาย >///<
-
ดีใจมากๆเลยที่ทีกับปอมาแล้ว ไปเที่ยวเหนือคงจะสนุกมากแน่เลย
ไม่อยากให้เอาน้องป่านไปด้วยเดี่ยวจะเป็น กขค. สงสารปอ
อยากให้ไปหวานกันสองคน ยังไงมาต่อครึ่งหลังเร็วๆนะคะ อยากอ่านแล้ว
คิดถึงมากมายเลย :กอด1:
-
:pig4:
ดีใจจังทีมาต่อแล้ว
ตอนต่อไปคงเป็นตอนไปเที่ยวนะ
ปล.ถ้าว่างก็มาต่อเรื่อยๆนะ ยังงัยก็รอ
ปล.ที+ปอ ยังน่ารักเหมือนเดิม (ชอบเหตุผลของปอจัง)
:L2:
-
....น้องที นี่ท่าจะจบ จิตวิทยา มาใช้คำพูดในการเกลี้ยกล่อม ให้คนคล้อยตามได้เก่งมากๆๆ
....ฮา น้องปอ จริงๆๆ แต่ละคำพูด เอาจริงเอาจัง แต่ฮา ตลอดดดดดดดด :laugh:
-
น้องทีนี่เกิดมาเพื่อปราบพยศปอเลยนะ เห็นปอยอมตลอดเวลาที่เจอเหตุผลของน้องที
แต่ส่วนใหญ่จะวู่วามทำไปก่อนค่อยหาเหตุผลให้ แต่ฮาดี รับรองว่าน้องทีไม่เคยจะเหงาแน่ๆ
อ่านไปฮาไป... ปอคงจะสยองกับเหตุผลของบ้านนี้จริงๆ เลยต้องพยายามหาเหตุผลมาล้างบ้าง :laugh:
ดูแล้วเป็นคู่ที่เหมาะกันเวอร์ ต่างกันสุดขั้ว ชีวิตมีรสชาติเนาะ :n1:
ปล. น้องทีพักผ่อนอย่างที่ปอบอกบ้างก็ดีนะคะ ทุกอย่างของน้องมันออกจะเป็นตารางเปะๆๆๆมากเลยอ่ะ
ไงก็สู้ๆค่ะ ยังติดตามคู่นี้ตลอด แวะมาด้อมๆมองๆกระทู้นี้ทุกวัน
-
ความแสบของป่านกับปอไม่น้อยหน้ากันเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
-
สุขสันต์ในวันแห่งความรักนะคะ
ขอให้ทีกับปอมีความสุขมากๆคะ :L1:
-
เย้ๆๆๆพี่ทีมาต่อแล้ว คิดถึงมากๆๆเลยค่ะ :L2:
-
:L2: สุขสันต์ วันแห่งความรัก... :L1:
มารอตอน สอง ด้วยคนคะ อยากอ่านน้องป่าน ไปเป็น คขคง มั้ยอะ...ถ้าไปจริง แล้วปอจะหาวิธีไหนที่จะซั่มน้องทีได้ ฮ่าๆๆ
อยากรู้เรื่องชาวบ้าน...มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555555555555 :z1:
-
ปอยังกวนเหมือนเดิม :laugh:
รอครึ่งหลังครับ
-
o18 o18 o18
-
ใกล้วันที่จะไปเชียงราย ผมก็เคลียร์ทุกอย่างล่ะ เขียนใบลา(ครั้งแรกเลยนะเนี้ย) เพื่อไปเที่ยว อืมมม..เหตุผลเหมาะสมดีไหมล่ะ
“ทีกูมีเรื่องจะบอก” ไอ้ปอโทรหาผมตอนเย็น
“อืม ว่ามา”
“กูจองตั๋วรถผิดอ่ะ กูจองไปเชียงใหม่” หัวเราะเบาๆเหมือนทุกครั้งที่รู้ตัวเองว่าผิด
“เออนี่ขนาดแค่จองนะเนี้ย และรับปากจะจองเองด้วย กูมั่นใจว่ามันเป็นภารกิจที่มึงต้องทำสำเร็จแน่ๆเลยให้จอง เวลาผ่านไปหลายวันแล้วมาบอกว่าจองผิด เชียงใหม่กะเชียงราย จำสลับกัน ใหม่กะราย ๆ อืมมมกูจะเข้าใจว่ามันออกเสียงใกล้เคียงกันล่ะกันเนอะ” (ปอ หนอปอ จะมีกี่ครั้งเนี้ยที่ทำแล้วไม่ผิดพลาด)
“แหะๆ ไปเปลี่ยนได้ไหมวะ”
“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก ไปเชียงใหม่ก็ได้ยังไม่เคยไปเหมือนกันหนิ ใช่ป่าว”
“เออ”
“คิดว่ามันเป็นฟ้าลิขิตแล้วกันที่จะให้เราไปเชียงใหม่”
...
ถึงวัน เวลาที่ออกเดินทางแล้ววววว ผมก็เพิ่งจะไปครั้งนี้ครั้งแรกนะเนี้ย ตื่นเต้นเล็กน้อย
ทุกคนรวมตัวกันที่บ้านผม ทุกคนพร้อม แม่เจ้าป่านอาสามาส่ง
“ป่านแม่มึงแต่งตัวให้เหรอ จะไปเชียงใหม่รึไปขั้วโลกเหนือวะ”
“5555” หลายๆคนหัวเราะรวมทั้งแม่ไอ้ป่านด้วย (ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าจริง หมวกไหมพรหม ผ้าพันคอ เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า ร้องเท้า)
“มันหนาวนะเว้ยปอ ไปเชียงใหม่น่ะ มันก็ต้องเต็มยศสิวะ เลี้ยงหลานดีๆนะเว้ย” แม่ไอ้ป่านตอบ
“เอาให้มันถึงก่อนดีไหม ตอนนี้มันร้อนนนน”ไอ้ปอแซว
“ร้อนไหมป่าน” แม่ถามลูก ไอ้ป่านพยักหน้าก็เลยต้องสละบางชิ้น หมวก ผ้าพันคอ เสื้อแขนยาว
“จะให้เลี้ยงให้ดีก็เอาตังค์มาสมทบเร็วๆ เผื่อมันอยากได้ของ”
“ไอ้ปอ เว่อร์ล่ะ มันไม่อยากได้อะไรหรอก เด็กตัวนิดเดียว” แม่ตอบ
“เห้ยย ปอไม่ต้อง” ผมก็ห้ามด้วย
“ไม่ได้เว้ยที เดี๋ยวแม่มันจะติดเป็นนิสัย หลอกให้กูเลี้ยงลูกให้ตลอด ให้กูซื้อของให้ตลอด”
“5555 เว่อร์ล่ะไอ้ปอ” แม่ไอ้ป่านหัวเราะ
“ไม่เวอร์อ่ะ เอามาเลย”
“เออๆ เท่าไหร่วะ”
“หมื่นนึง” ไอ้ปอตอบซะแบบจุก
“ไอ้บ้า ลูกฉันตัวนิดเดียว มันกินไม่หมดขนาดนั้นหรอก”
“แล้วที่เอาไปเรียนพิเศษที่ให้ครูเค้าดูอ่ะเค้าคิดอาทิตย์ล่ะเท่าไหร่ นี่ก็เหมือนฝากเลี้ยงนั้นแหละ 24 ชั่วโมงเลยด้วย งั้นเอามาห้าพันอย่าโน้น นี่ นั้น ไม่เอามันไปด้วยนะ” หูยยยใจดีจัง ลดให้ตั้งครึ่งนึง
“ไม่เอาๆ หนูไปด้วย” ไอ้ป่านเสริม
“เออๆ ห้าพันก็ห้าพัน” แม่ไอ้ป่านหยิบกระเป๋าตังค์พลางนับ “ป่านอยากได้อะไรก็บอกน้าปอนะลูก ซื้อเต็มที่ได้เลย เอาให้เยอะกว่าห้าพันนะลูก”
“เออ สอนกันลงไป แทนที่จะสอนกันประหยัดๆ เอามานี่” ไอ้ปอคว้าเอาเงินมาจากมือแม่ไอ้ป่าน “ไปหลานป่าน ตัวเงินตัวทองของน้า มาขี่คอน้ามา ไปได้”
“ลูกฉันคนนะเว้ย แหมมมได้เงินแล้วน้าปอ หลานป่านเชียวนะ” แม่ไอ้ป่านพูด (ซึ่งก็เห็นด้วย เมื่อกี้ยังกู มึงอยู่เลย) แม่ไอ้ป่านมาส่งที่นครชัยแอร์ การเดินทางเริ่มต้นขึ้น ขึ้นไปบนรถมีปัญหาอีก ที่นั่งจองสองที่ติดกันอีกที่นึงมันไปอยู่เยื้องข้างหน้า คนละแถวกัน (ไม่กูก็มึงแหละที่จะได้นั่งคนเดียวตรงนั้น)
“ป่านโตแล้วนั่งคนเดียวได้ ไปนั่งตรงโน้นไป”
“เห้ยยย ไอ้บ้าปอเด็กนั่งคนเดียวไม่ได้ ไอ้ป่านนั่งตรงนี้ผมชี้ที่ริมหน้าต่าง ตรงนี้(ที่ติดกัน)ไม่กูก็มึงนั่ง และไม่กูก็มึงอีกนั้นแหละต้องไปนั่งตรงโน้น เอาให้เลือกก่อน จะนั่งตรงไหน”
“ไอ้ป่านมันนั่งได้ มันโตแล้ว มันไม่กลัวหรอก” ไอ้ปอพูด
“ไม่เอาหนูจะนั่งตรงนี้” ไอ้ป่านชี้ไปตรงที่ติดหน้าต่าง
“บางทีก็โตแล้ว บางทีก็เหมือนเด็กนะป่าน อย่างอแงดิ” (กูว่า มึงน่ะกำลังว่าตัวเองอยู่มั้ง จะแย่งที่กันกับไอ้ป่าน)
“เอางี้ กูไปนั่งตรงโน้นเอง น้าหลานนั่งด้วยกันดูแลกันนะ อย่าตื่นขึ้นมากลางดึกทะเลาะกันนะเว้ย” ผมไปรถรอบประมาณสามทุ่มนี่ล่ะมั้ง ผมกำลังจะเดินไปนั่ง
“มึงนั่งกับไอ้ป่านก็ได้ กูไปนั่งโน้นเอง” เห็นไหมล่ะนี่เพิ่งเริ่มการเดินทางนะเนี้ย สรุป ผมนั่งกับป่าน ไอ้ปอไปนั่งกับป้าอีกคนนึง มันก็พยายามมองมาเรื่อยๆ รถเที่ยวนี้เป็นวีไอพี จะไม่จอดทุกจังหวัด จอดทีที่ลำปาง ลำพูน และก็เชียงใหม่ กินข้าวก็กินบนรถ กินข้าวกินไรเสร็จผมก็ปรับเบาะให้ไอ้ป่านนอน แกะผ้าห่มห่มให้ อุณหภูมิบนรถก็เริ่มเย็น แต่งตัวให้เหมือนเดิม(หมวก เสื้อแขนยาว)
“นอนนะครับ คืนนี้นอนบนรถ พรุ่งนี้ตื่นมาก็ถึงเชียงใหม่แล้ว” ผมหอมแก้มเจ้าป่าน ห่มผ้าให้ รู้สึกว่าผู้หญิงแถวข้างๆจะมองผมอยู่ (คงสงสัยว่าผมเป็นพ่อล่ะมั้งเนี้ย ไม่ใช่นะเว้ยยยย) ไฟบนรถก็ปิดลง ผมก็นอนเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยหลับหรอกนอนบนรถ หลับบ้างตื่นบ้าง ผมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าไอ้ป่านมันจะพลิกตัวบ่อย (จะตีหนึ่งแล้วเหรอเนี้ย)
“ป่านเป็นไรครับ” ผมถามเบาๆ
“หนูปวดฉี่”
“ไปๆเดี๋ยวน้าพาไป ปวดฉี่ทีหลังบอกน้านะครับ” ผมพาไอ้ป่านไปเข้าห้องน้ำข้างหลัง ไอ้ป่านไม่ยอมให้ปิดประตูห้องน้ำเพราะมันกลัว ห้องน้ำจะแคบๆ พอเปิดไว้เลยเห็นวีรกรรมการฉี่ไปด้วย คือรถมันเคลื่อนโยกเยกทำให้ฉี่ไม่ตรงโถ แล้วไอ้ป่านมันก็หัวเราะชอบใจ
“ป่าน เบาๆครับ คนอื่นเค้าจะตื่นมาดูช้างน้อยป่านนะ” บอกได้แป๊บเดียวเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมาอีก คราวนี้เต็มๆเลยเลอะเต็มกางเกง
“ป่านเล่นไรน่ะ” ไอ้ปอโผล่มา เห็นกางเกงมันเปียก “เห็นมั้ยเลอะหมดเลยแล้วมันจะมีกางเกงเปลี่ยนไหม แก้ผ้าไปล่ะกัน” ไอ้ปอบ่นหลาน
“ไม่เป็นไรๆ รถมันโครงเครง ผู้ใหญ่ยังยืนไม่อยู่เลย (กู)ไม่ได้ถอดกางเกงออกให้ป่านหมดด้วยแหละ”
ไอ้ปอเดินไปหยิบกระเป๋าที่อยู่บนชั้นค้นหากางเกง ได้กางเกงขาสั้นเดินมาที่ห้องน้ำ
“อ่ะเปลี่ยน มีแต่ขาสั้นนะเว้ย ขายาวอยู่กระเป๋าใต้ท้องรถ” ผมก็เปลี่ยนให้
พอออกไปทุกคนอยู่ในสภาวะเดิมไอ้ปอก็แอบชำเลืองมองมาเรื่อยๆ ผมก็สังเกตเห็นไอ้ป่านนั่งขัดสมาธิ(สงสัยเริ่มเย็นขา) ผมก็หนาวๆ ขนาดผู้ใหญ่นะเนี้ย มองดูอุณหภูมิ (โอ้ อุณหภูมิ11องศา บ้ารึป่าวคนนะเว้ยไม่ใช่ไก่แช่แข็ง) ผมก็เดินไปค้นกระเป๋าบนชั้นที่อยู่บนหัวไอ้ปอ จะหาผ้ามาคลุมขาให้ไอ้ป่าน
“มันไม่มีแล้วที มีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆ”ไอ้ปอช่วยหา
“เออๆ นั้นก็ได้”
“แม่งเอ้ย หนาวฉิบหาย ไอ้คนเปิดมันมาดูบ้างป่าววะ” ผมเดินมาห่มให้ไอ้ป่าน แล้วนอนกอดไว้ เอาผ้าห่มผมมาซ้อนทับห่มให้อีกชั้น ผมก็ได้ห่มครึ่งนึง ไอ้ปอเห็นมั้งก็เลยดินมาพร้อมกับผ้าห่มอีกผืน
“ป่านลุกก่อน เดี๋ยวมานั่งตักน้า”ไอ้ปอมันนั่งลงก่อน ไอ้ป่านนั่งตัก แล้วห่มผ้าเช็ดตัวให้ป่าน ทับผ้าห่มสองชั้น มันก็กอดป่านไว้ ผ้าห่มผืนนึงก็ให้ผมห่ม เห็นภาพนี้แล้วประทับใจนะ เห็นมันกร้านๆ(รึจะใช้เกรียนๆดี)ประมาณว่า หยาบๆกระด้างล่ะกัน แต่มันยังมีความห่วงใย ความอ่อนโยนอยู่นะ ภาพที่นอนกอดหลานไปจนถึงเชียงใหม่นิ คงจะเป็นภาพที่ผมไม่ลืม
ในที่สุดก็มาถึงเหยียบผืนแผ่นดินเชียงใหม่ อยากจะบอกว่าก็แตกต่างกันกะชลบุรีพอสมควร อากาศภายนอกกับภายในรถแทบไม่ต่างกันเลย นอกรถจะเย็นกว่าซะอีกเพราะเริ่มมีลมเอื่อยๆเย็นๆปะทะหน้า รถสองแถวก็แปลกตาไปเหมือนรถโบราณ ผมใช้บริการรถคันนี้แหละไปที่พักโรงแรมเชียงใหม่ภูคำ รถสองแถวที่นี้ก็แปลกๆ คือจะไปที่ไหนจะต้องถามก่อนเพราะรถแต่ละคันวิ่งไปไม่เหมือนกันแล้วแต่ผู้โดยสารบนรถถ้าไปทางเดียวกันเค้าก็รับ ไปคนละทางเค้าก็ไม่รับ ก็เหมือนแท๊กซี่ในกรุงเทพนั้นแหละ แต่นี้เป็นสองแถวและนั่งได้หลายคน ผมก็ตะลึงในหน้าตาผิวพรรณคนเชียงใหม่ด้วยนะ เพราะเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์จะผิวพรรณดีมากทั้งผู้ชายและผู้หญิง หน้าตาดีกว่าร้อยละเก้าสิบ (ประเมินด้วยตาตัวเองนะ) รึที่ไปมีแต่แหล่งท่องเที่ยวไม่รู้ทำให้เจอแต่คนที่จัดเต็มที่ เสื้อผ้า หน้า ผม ลุงขับสองแถวคนนี้นี้แหละเป็นไกด์ให้ตลอดที่ผมอยู่สามวัน ทั้งพากิน พาเที่ยว ผมเหมาแกวันละสองพัน เที่ยวตั้งแต่ในตัวเมืองไหว้พระ ซึ่งแกบอกว่าสามารถโทรเรียกได้ตลอด24ชั่วโมง เช้ามืดวันที่สองไปดอยอินทนนท์ตื่นตั้งแต่ตีสาม ออกเดินทางจากเมืองไปจอมทองขึ้นดอย อยากไปสัมผัสอากาศหนาว เจ้าป่านก็สู้ไม่ถอยนะ ตื่นเรียกง่ายมากเลย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะผมซื้อเสื้อแขนยาวไปป่านเพิ่ม ผ้าห่มผืนเล็กๆพอดีตัวไอ้ป่าน กะหอบกันขึ้นดอยเลยทีเดียว สภาพอากาศก็เป็นใจมาก หนาวสุดยอดดดดดดดดดดดด อุณหภูมิวันนี้ผมอ่านป้ายที่ยอดดอยอินทนนท์ 1 องศา ไปข้างบนซื้อที่ครอบหูให้ป่านอีก ทั้งหมดเห็นแต่หน้า เห็นแม่คะนิ้งด้วยนะ ถึงแม้จะไม่ขาวโพลนแต่ก็มีให้เห็น ไอ้ป่านเดินก็คงจะเมื่อยเดินช้าลงเรื่อยๆ ไอ้ปอก็ต้องทั้งแบกทั้งอุ้ม
“เหนื่อยไหมป่าน” ไอ้ปอถามขณะแบกไอ้ป่าน
“เหนื่อยขาครับ” ไอ้ป่านตอบ
“เหนื่อยอะไร อยู่บนหลังน้า ขายังไม่ถึงดิน”
“ตอนที่หนูเดินต่างหาก”
“หนูเดินแล้วทำไมป่านปวดขาอ่ะ เออ แปลกเว้ยหนูเดินแต่คนปวดขา 555.... แล้วจะอยู่บนหลังน้าตลอดเลยเหรอ” (ใจไอ้ปอคงแปรผันตามอากาศ รู้สึกว่าวันนี้จะอารมณ์ดี ใจเย็น)
“น้าปอเมื่อย หนูก็จะไปขี่หลังน้าที” (อ้าวกำตรู)
อยู่บนดอยจนครึ่งวัน แสงแดดส่องอากาศยังเย็นอยู่เลย ลงจากดอยก็เที่ยวแถวจอมทองนั้นแหละ และกลับมาที่พักเพื่ออาบน้ำ เปลี่ยนชุดแล้วไปต่อที่พืชสวนจักวาล เอ้ย! พืชสวนโลก ไปประมาณสี่โมงเย็นนั่งรถบ้าง ใช้เวลานานทั้งกินทั้งพัก ทั้งเดิน ค่ำๆเลยนั่งชิงช้าดูแสงสียามค่ำคืน จำความได้ไม่ได้นั่งมานานมากๆๆๆ ผม ไอ้ปอ ไอ้ป่านขึ้นไปมีคู่รักขึ้นมาเราอีกคู่นึง ตอนแรกผมเฉยๆนะ พอขึ้นไปเรื่อยๆเหมือนใจจะหวิวๆ ไอ้ป่านก็กลัว
“น้าปอสูงๆ” มานนนนนไม่พูดเปล่าๆ รีบลุกหน้าไปซุกตักไอ้ปอ (กร๊ากกกกกกก ชิงช้ามันโครงเครง)
“ป่านๆอยู่เฉยๆ น้าก็กลัว” ผมพูดเบาๆมือจับเสาตรงกลาง
“ฮ่าๆๆๆ มาซุกไหล่ดิมา” ไอ้ปอพูดซะ
“อย่าแม้กระทั้งหายใจเสียงดัง มันจะทำให้ชิงช้าแกว่งได้” ผมหลับตาพูด ลืมไปแม้กระทั้งคนที่ขึ้นมาด้วย เค้าก็หัวเราะกัน รอบแรกผมอยากลงเลย แต่ขึ้นไปอีกรอบสองเริ่มชิน ลืมตาได้ล่ะ เริ่มมองบรรยายกาศรอบๆ อืมก็สวยดีนะ
หลังจากนั้นเราก็ขึ้นไปหอคำหลวง แสงสีเสียงส่องตระการตา
“บ้านใครน่ะ น้าที” ไอ้ป่านถามผม
“ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ปอหัวเราะหลาน
“หัวเราะน่ะรู้เหรอ ว่าคืออะไร (กู)นี่ยังไม่รู้เลย อืมมม ก็ไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่วัด จะบอกยังไงดีล่ะเป็นคล้ายๆพิพิธภัณฑ์ แสดงเอกลักษณ์น่ะ ปอช่วยแปลไทยเป็นไทยหน่อยดิ” ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง
“ป่านเคยเห็นหอพระไหม” ไอ้ปอถาม
“ที่ไหนครับ” ไอ้ป่านทำงงๆ
“ที่ใกล้ๆกับโรงเรียนน้าแป้งน่ะ ที่น้าเคยพาป่านไปนั่งรอน้าแป้งเลิกเรียนไง จำได้ไหม” ไอ้ปอพยายามอธิบาย
“อ๋อๆ จำได้ครับ ไม่เห็นเหมือนกันเลย ที่นี่ใหญ่กว่า” (อืมมใช่ป่าน น้าปอแกก็กล้าเปรียบเทียบเนอะใหญ่กว่ากันเยอะ อันนั้นหอพระ)
“ให้รู้เฉยๆว่ามันเหมือนกัน เอาไว้ให้คนมาเที่ยว มาไหว้ไง ไม่มีใครมาอยู่หรอก งั้นมันจึงไม่ใช่บ้าน ให้คนมาดูเฉยๆ เข้าใจไหมเด็กน้อย” (เออ เข้าใจไปเหอะป่าน ถ้าอธิบายมากไปกว่านี้จะยิ่งงงกว่านี้นะ)
ขึ้นไปถ่ายรูปข้างบนเสร็จพอดีข้างล่างก็มีรถแห่ขบวนไฟสีสันสดสวย
“ว้าวววว น้าปอใครไปยืนข้างบนน่ะ” ไอ้ป่านช่างสงสัยถามอีกแล้ว(ถามมึงๆก็ตอบเองล่ะกัน)
“นางฟ้า ไหว้ซะสิ” (เห้ยยยไอ้ปอ แหมมมครั้งก่อนเหมือนจะตอบดี มาครั้งนี้มั่วฉิบหาย)
“สวัสดีครับ” ไอ้ป่านก็ไหว้ซะสวยโค้งคำนับอีกต่างหาก
“ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ปอมีหน้าหัวเราะเยาะ
“น้าปอไม่ไหว้ล่ะ” ไอ้ป่านหันมาถาม ผมล่ะอยากหัวเราะแต่กลัวไอ้ป่านบอกผมไหว้อีก
“ไหว้แล้ว ไหว้ก่อนป่านอีก”ไอ้ปอแถตอบ
เรานั่งดูขบวนบันไดหน้าหอคำหลวงจนขบวนผ่านไปหมด เดินเล่นลงมาเรื่อยๆ ถ่ายรูปหลายๆซุ้ม มาเจอ ขบวนเดิมอีกครั้ง ตั้งโชว์ข้างหน้า ผู้แสดงทั้งบนรถและข้างล่างก็โบกไม้โบกมือทักทายนักท่องเที่ยวและให้ถ่ายรูป
“ไปจับมือนางฟ้าไหมป่าน” ไอ้ปอถาม
“แหนะๆ จะป่านหรือปอหนอออที่อยากจับน่ะ เอาป่านมาอ้างรึป่าว” ผมแซวมันเล่น
“แฮะๆ รู้ทัน....พาป่านไปจริงๆเว้ย”
“อ่ะๆ ป่านก็ป่าน ไปสิเดี๋ยวถ่ายรูปให้” ผมพูด ไอ้ปอก็อุ้มไอ้ป่านไปจับมือเพราะนางฟ้าอยู่บนรถ
“1 2 3” ผมนับ “อ่ะๆอีกรูป ป่านมาอยู่กับน้า อ้าวน้าปอจับมือหน่อย” ผมแซวมันอีกครั้ง
“เห้ยไอ้บ้า ไม่เอา” มันพูดอายๆ (มียางอายด้วย)
“เร็วๆคนรอคิวเยอะ อย่าเล่นตัว” ผมทำเสียงเข้มเล็กน้อย ไอ้ปอก็ยื่นมือไปจับ ไม่มองกล้องด้วยน่ะ(สงสัยกลัวผมเห็นแววตาอันซ่อนเล่น ไอ้ปอเอ้ยยย ปิดอะไรก็ไม่ค่อยมิดหรอก) พอถ่ายเสร็จ
“เป็นไงป่าน มือนางฟ้าเย็นป่าว” ไอ้ปอถามป่าน
“เย็นครับน้าปอ หนูนึกว่านางฟ้าเป็นผีตายแล้ว อิอิ” ไอ้ป่านพูดแล้วหัวเราะ (เออเคยจับมือคนตายเหรอ)
“ป่านอยากถ่ายรูปกับเทวดาไหม” ผมถามไอ้ป่าน
“ไหนน้าที”
“นั้นไง” ผมชี้ไปเทวดาอยู่บนรถ เป็นผู้ชายคนเดียว ยืนขบวนสุดท้าย (จ้องมานานล่ะ หุหุ)
“ถ่ายครับ” ไอ้ป่านตอบ ผมก็รีบอุ้มไปเลยโดยไม่สนไอ้ปอ
“อ้าวปอ ถ่ายให้ป่านหน่อย” ผมร้องบอก ไอ้ป่านยื่นมือขึ้นไป เทวดาก็นั่งลงแล้วจับมือ ไอ้ปอก็จับภาพเป็นที่ระทึก (ระทึกใจว่ามันจะถ่ายรึมันจะขว้างกล้องมา)
พอถ่ายเสร็จผมก็ทักทายนิดหน่อย “หนาวไหมครับ” ก็เล่นซะเทวดาถอดเสื้อข้างบนนุ่งแต่จงกระเบน
“หนาวครับ” เทวดาตอบพร้อมกับรอยยิ้ม (อย่ายิ้มแบบนี้ดิ มันคิดลึกนะ) เป็นไงล่ะผมท้าทายอำนาจมืดไหม ทักแค่นั้นแหละผมก็เดินออกมา ถ้าจับมือด้วยมีหวังอากาศจากหนาวๆคงร้อนอบอ้าวทันที อีกอย่างถ้าให้มันถ่ายคนอ่านคิดว่ามันจะถ่ายผมไหม (ถ่ายแต่มันคงถ่ายภาพผมตัดคอ ไม่งั้นก็ซูมเอาเฉพาะหน้าบานเต็มจอเหมือนที่มันเคยทำตอนถ่ายรูปวันรับปริญญา)
“รู้จักมันเหรอ” ไอ้ปอถามผม
“ไม่รู้จัก บ้าเหรอจะให้(กู)รู้จักคนทั้งโลกรึไง” ผมตอบ
“เออ ไม่รู้จักแล้วไปคุยกับมันทำไม”
“คุยเฉยๆ เป็นมารยาทแค่นั้นแหละ ถามว่าหนาวไหม”
“ญาติฝ่ายไหนถึงต้องเป็นห่วงมันขนาดนั้น” (น่านนนว่าไปนั้น)
“ถามไปยังงั้นแหละ คนอะไรถอดเสื้อท้าลมหนาว หุ่นก็ใช่ว่าจะดีเหมือนน้าปอเนอะป่าน ให้น้าปอขึ้นไปยังจะดีกว่า” ผมพูดเอาใจไอ้ปอหน่อย มันงอนเล็กน้อย (ไรวะทีจับมือสาวกูไม่เห็นจะหึงหวงตรงไหน รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะเจอกัน)
“น้าปอขึ้นไปไม่ได้ น้าปอเป็นคน ไม่ได้เป็นเทวดา” ไอ้ป่านตอบอย่างใสซื่อ
“5555” หัวเราะหน่อยเหอะ
“เออกูไม่ใช่เทวดาหรอกป่าน ไอ้นั้นก็ไม่ใช่เทวดา มันเป็นคนใช้ เทวดาไม่อยู่มันเลยแอบอ้าง” น่านนนมีงี้ด้วย
“อูยยย อากาศร้อนอบอ้าวเนอะ” (เมื่อกี้ยังน้าปอๆอยู่เลย ตอนนี้เป็นสถานะภาพเป็นกูซะแล้ว)
ถึงทางออกแล้วก็นั่งกินข้าวตรงอาคารอาหารนั้นแหละ ขี้เกียจเข้ามาหากินในเมือง เพราะเหนื่อยมาทั้งวัน อยากอาบน้ำนอนแล้ว กินเสร็จลุงคนเดิมมารับกลับที่พักที่เดิม
“ปอไปอาบน้ำให้ป่านหน่อย” ผมบอกเมื่อกลับมาถึงห้อง
“อาบเองป่าน โตแล้ว” ไอ้ปอร้องบอก
“ไม่ได้เผื่อเปิดผิดเปิดถูก ไปเปิดน้ำร้อนเข้า ไม่เป็นไร ไปป่านเดี๋ยวน้าอาบให้” ผมก็พาไอ้ป่านเข้าไปอาบ สักพักไอ้ปอเดินเข้าไป
“น้าทีอาบน้ำให้ป่าน ต่อไปน้าปอจะอาบน้ำให้น้าที” ไอ้ปอทะลึ่งล่ะ
“ไม่ช่วยป่านอาบน้ำก็กรุณาออกไปก่อนไป เกะกะว่ะ” ผมพูด
“นี่ไงมาช่วยอาบ น้าทีถอดเสื้อดิ” ทำมึนต่อไปนะ
“น้าทีโตแล้ว อาบคนเดียวได้” ไอ้ป่านพูด ผมล่ะนึกขำในใจ (ขอบใจที่ช่วยน้า) ไอ้ปอ มันไม่ได้อะไรหรอก มันชอบกวนตีน ทีบอกให้มาอาบให้หลานแล้วไม่มา พอผมอาบใช้แล้วก็มากวนไอ้ป่านหลานไอ้ปอ รึไอ้ปอหลานไอ้ป่านเนี้ย ถ้าสองคนนี้เกิดพร้อมกันนะ ผมจะเลือกไอ้ป่านแลจะฉลาด มีเหตุผลกว่า(เป็นไงล่ะไอ้ทีเลือกได้จริงๆ)
ไม่เฉพาะเรื่องอาบน้ำ เรื่องนอนเหมือนกันมันเป็นเตียงเดี่ยว ไอ้ปอกะไอ้ป่านแย่งกันนอนตรงกลางไอ้ป่านอยากนอนตรงกลาง ไอ้ปออยากนอนติดผมแล้วมันจะนอนกันลงตัวยังไงวะ ไม่ใช่มีปัญหาเฉพาะคืนนี้ มันมีปัญหามาตั้งแต่เมื่อคืนก่อน รู้ไหมจัดการกันยังไง ก็ให้ไอ้ป่านนอนตรงกลางพอไอ้ป่านหลับ ไอ้ปอก็อุ้มไปนอนขอบ ตื่นขึ้นมาไอ้ปอก็แก้ตัวบอกว่า “ป่านนั้นแหละละเมอไปนอนขอบเอง” เป็นไงล่ะน้าจอมเฟี้ยวกับหลานจอมแสบ ไม่ยอมกันเลย คืนนี้ก็คงเหมือนเดิม
เช้าวันใหม่เราก็เที่ยวต่อ มาเพื่อเที่ยวจริงๆเนอะ ไปดอยสุเทพ ดอยปุย หมู่บ้านกระเหรี่ยง สองน้าหลานตื่นเต้นไปกับห่วงของกระเหรี่ยงคอยาว ชมไร่สตอเบอร์รี่ ดูสัตว์แสนรู้ ฟาร์มจระเข้ ผีเสื้อ งู คุ้มเสือ สวนสัตว์เชียงใหม่ อืมทั้งหมดนี้ เล่าไม่หมดแล้วมันเยอะและมีเรื่องจะเล่ามากมายในทุกทริป เอาเป็นว่าใครอยากรู้เป็นไง ผมแนะนำให้ไปเองแล้วเอามาเล่าให้ผมฟังหน่อยนะ เพราะนี้ผมใช้เวลาพิมพ์เยอะมากเลยนะ ถ้าไม่มาเล่าให้ฟังกลัวคนอ่านที่ติดตามจะด่าผมซะก่อน หุหุ ขากลับผมก็เข็ดเล็กน้อยกับการนั่งรถที่จุดเยือกแข็งและใช้เวลานานผมเลยตัดสินใจนั่งเครื่องกลับดีกว่าเป็นประสบการณ์ให้ไอ้ปอกะไอ้ป่านด้วยเพราะทั้งสองยังไม่เคยขึ้นเครื่องไปไหน ผมเองก็เพิ่งเคยขึ้นสองครั้งนี่แหละมั้ง เพราะไม่รู้จะขึ้นไปไหน เดินทางแต่กรุงเทพ-ชล จะขึ้นจากดอนเมืองมาอู่ตะเภาแล้วย้อนกลับมาเมืองชลก็เกรงใจ ฮ่าๆๆ ตั๋วนครชัยแอร์ที่จองไว้ขากลับล่วงหน้าก็เอาไปคืน เขาก็คืนตังค์บางส่วน(นึกว่าจะไม่ได้ ที่เอาไปคืนเพราะอยากให้คนอื่นได้ไปบ้างเผื่อใครไม่มีรถกลับ เห็นอย่างงี้ก็ใจดีอยู่นะ)
พอวันกลับก็ยังใช้บริการลุงคนเดิมมาส่งถึงท่าอากาศยานเชียงใหม่ ลุงได้เงินจากผมหกพัน เหมาวันละสองพัน สามวันพาเที่ยวตามอำเภอใจยี่สิบสี่ชั่วโมงเรียกได้ คุ้มค่าเลยแหละ จะเช่ารถขับเองก็ไม่รู้เส้นทางเผื่อหลงเป็นอันไม่ได้เที่ยวพอดี ว่าไปเมืองเชียงใหม่เป็นอะไรที่ผมงุนงงกับเส้นทางมาก เหมือนรถวิ่งอยู่คูคลองน้ำตลอด รถจะเลี้ยว ผลุบโผล่ไปไหนก็เห็นแต่คลองน้ำ ผมงงไม่รู้ไหนทิศเหนือ ใต้ ออก ตก ไม่มีหลักการจำเลย ดีแล้วล่ะที่ให้ลุงนำเที่ยว (มาเที่ยวแบบนี้ผมก็ไม่ได้งกนะ ถ้ามัวแต่คิดเรื่องตังค์คงเที่ยวไม่สนุก มีอะไรที่ไอ้ปอหรือป่านอยากได้ผมซื้อให้หมดแหละ และผมกำชับไอ้ปอบอกให้เอาไปคืนแม่ไอ้ป่านห้าพัน)
ในขากลับระหว่างเดินทางเข้าสู่เครื่อง
“น้าปอ นี่อะไรน่ะ”
“กูก็ไม่รู้ป่าน ถามน้าที” ไอ้ปอกระซิบ คงอายคนเดินทั้งข้างหน้า ข้างหลัง
“อันนี้เค้าเรียกงวงช้าง เรากำลังอยู่ในงวงช้างเดินขึ้นเครื่องบินครับ”
“โอ้ งวงช้างใหญ่จังน้าที แล้วช้างล่ะ” (โอ้ยยย กูละไม่รู้จะตอบยังไง)คนเดินใกล้ๆเราขำเล็กน้อย
“เค้าเปรียบเทียบครับป่าน งวงช้างมันจะมีรูตรงกลางไว้พ่นน้ำ ป่านเคยเห็นใช่ไหม นั้นแหละเค้าก็เลยเปรียบเหมือนเราเดินอยู่ในนี้ไง มันจะเป็นยาวๆจากตึกมาหาตัวเครื่องบิน แล้วมีรูตรงกลางให้เราเดินครับ” (เข้าใจไหม ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว)
ระหว่างรอยต่องวงช้างกับเครื่องมันจะมีช่องผมเลยชี้ให้ดู “นี่ไงเรากำลังจะขึ้นเครื่องแล้วเห็นไหมเครื่องบินใหญ่ไหม”
“หูยยยย ใหญ่ๆ” ไอ้ป่านตอบ ไอ้ปอก็อยากรู้โผล่หน้ามาดูด้วย
เข้าไปในเครื่องนั่งสักพักเครื่องก็เริ่มเคลื่อนตัวออกช้าๆ แล้วเคลื่อนไปสู่รันเวย์ ไอ้ปอนั่งติดหน้าต่าง(อยากมองไปข้างนอก) ไอ้ป่านนั่งตรงกลาง และก็ผมเรียงกัน
“น้าทีเครื่องบินวิ่งช้าแบบนี้เมื่อไหร่จะถึงบ้าน” (โอยยย น้าทีเมื่อยปากแล้วล่ะหลานป่าน หลานจะไม่มีคำถามก็ต่อเมื่อหลานนอนหลับเท่านั้น)
“ตอนนี้เครื่องบินกำลังเตรียมตัว เคลื่อนออกไปทางตรงที่จะวิ่งได้ จากนั้นจะวิ่งเร็วมากแล้วบินขึ้นฟ้าครับ” ผมพยายามจะอธิบาย
“เมื่อไหร่จะบินน้าที”
“ใกล้แล้วครับ ป่านนับหนึ่งถึงยี่สิบในใจนะ” หลอกให้เด็กชายป่านเงียบสักพัก ไม่ถึงยี่สิบด้วยล่ะมั้ง เครื่องก็เริ่มเร่งเสียงดัง วิ่งอย่างรวดเร็ว
“วูยยยยยย” ไอ้ป่านทำปากจู๋
“ขึ้นแล้วๆ” ไอ้ป่านเจ้าเดิม
“น้าที เราจะเจอนางฟ้ากับเทวดา บนนี้ไหม” (น่านนนไงไปหลอกมันไว้ ไอ้ป่านจำเก่งนะ) ไอ้ป่านถามเมื่อเจอกลุ่มก้อนเมฆ ตอบยังไงล่ะทีนี้
“ไม่เจอหรอก เทวดา นางฟ้านอนหมดแล้ว เก็บแรงลงไปข้างล่างตอนค่ำ” ไอ้ปอตอบหลาน
“หนูไปอยู่บนเมฆได้ป่าวครับ” คำถามแต่ละคำถาม (อย่าถามน้าป่านนนน น้าตอบไม่ด้ายยยย คำถามหนูน่ากลัวมากกกก)
“ไม่ได้หรอกครับ เมฆมันเบา มันเป็นกลุ่มไอน้ำที่จับตัวรวมกันเฉยๆ เหมือนป่านไปเหยียบน้ำนั้นแหละ ป่านจะเหยียบได้เหมือนอยู่บนดินไหม” ผมพูด
“ไม่ได้ครับ ตกน้ำตายเลย” ป่านตอบ
“นั้นแหละครับเหมือนกัน อันนี้เหยียบก็ไม่ได้เหมือนกัน พอเหยียบปุ๊บก็หล่นลงพื้นดินเลย”
ใช้เวลาเดินทางมาประมาณเกือบๆชั่วโมง
“อ้าวถึงแล้วเหรอ” ไอ้ปอถามบ้าง
“อืมมม แค่นี้แหละ”
“โห่ รู้งี้เวลาไปก็ขึ้นเครื่องไปดีกว่า”
“จะได้ประสบการณ์เยอะๆไง ทั้งนั่งรถ ทั้งขึ้นเครื่อง”
จากนั้นก็ต่อรถมาถึงชล เห้ยยย เหนื่อยเหมือนกันนะเนี้ยกว่าจะมาถึง ก็เป็นอันว่าจบแล้วนะ อุณหภูมิที่ชลกับเชียงใหม่ต่างกันมาก ที่โน้นวันที่เรามาในตัวเมืองประมาณสิบสามองศา มาตัวเมืองชลสามสิบสององศาขนาดช่วงเย็นนะเนี้ย ตอนเช้าก่อนจะกลับกรุงเทพเช็คสภาพอากาศอีกครั้ง ตัวเมืองชลยี่สิบเจ็ดองศา อืมมมมมิน่าล่ะเนอะ อุณหภูมิสูงอย่างนี้นี่เองที่ทำให้ไอ้ปอชอบเดือดตามไปด้วย ไปอยู่เชียงใหม่เห็นอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย
ก็แนะนำนะครับใครว่างๆก็ลองไปเที่ยวดู ผ่อนคลายได้บ้างก่อนเริ่มงานหนักใหม่ แต่ก็ดีครับรึใครที่อยู่เชียงใหม่ก็ลองมาเที่ยวชลดู จะคนละบรรยากาศเหมือนกัน นี่แหละครั้งแรกที่ไอ้ทีไอ้ปอ ไอ้ป่าน เป็นหนุ่มเชียงใหม่ คิดลึกไว้ก่อนเลยอ่ะจิ (ผู้อ่านลามกว่ะ) ฮ่าๆๆๆ
...
ก็ขอบคุณนะครับที่ยังคอยติดตามให้กำลังใจ หวังว่าอนาคตอันใกล้คงได้มีโอกาสมานั่งเล่าให้ฟังกันใหม่ จริงๆแล้วเรื่องเล่ามีเยอะครับ ไม่รู้จะเอามาเวลาที่ไหนมานั่งพิมพ์ เรื่องที่เล่าอยู่นี่ก็เอาเวลาตอนกลับมาแหละครับแล้วมารีบพิมพ์ก่อนจะกลับกรุงเทพ แต่ยังไม่เสร็จจนมาต่อวันนี้อีก พอไม่ได้เล่านานๆหลายเหตุการณ์ก็ลืมไป เลยได้เล่าช่วงที่ผ่านมาใหม่ๆนี่แหละ หวังว่าคงไม่ว่ากันเนอะ
สุดท้าย โชคดีมีชัยทุกคนนะครับในปีมังกรทอง ไม่เจ็บ ไม่จน ร่ำรวยๆ มีโอกาสก็ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันบ้างนะครับ ให้สังคมไทยเราน่าอยู่ขึ้นเนอะ เจอกับตอนหน้าครับ
ที....
-
เย้ๆได้อ่านครึ่งหลังแย้ว
-
ได้หายคิดถึงซะที ว่างๆก็มาต่ออีกน้า~ อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณมากๆ
-
ขอบคุณหมอทีที่มาเล่าประสบการณ์เที่ยวเชียงใหม่กับตัวป่วนทั้งสอง สนุกมากค่ะ
ว่าแล้วก็เก็บเงินหยอดกระปุก ปลายปีจะได้ไปสัมผัสอากาศหนาวบ้าง
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ป่านนี้กวนดีจริงๆ แต่ก็น่ารักดีนะ
-
เที่ยวกันคุ้มมากๆเลย o13
-
น้องป่านน่ารัก ใสใส เรยเอาะ
-
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน :L1:
-
ป่านนิชั่งถามน่ารักดี ทำให้ทริปทีปอมีสีสันขึ้นเยอะ
-
เหมือนพ่อแม่ลูกไปเที่ยวกันเลย :laugh:
นู่ป่านตัวป่วนแต่น่ารักม๊ากกกกกกกกกกก
-
อ่านแล้วหายคิดถึง ไม่กับเด็กก้อต้องปวดหัวกับคำถามเป็นธรรมดา :bye2:
-
ป่านน่ารักมากกกกกก:impress2: :impress2: โตมาเป็นเด็กดีนะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงจัง ได้อ่านซะที ทั้งคู่ยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
น่ารักอ่ะ :m3: ทั้งน้าทั้งหลานเลย :z2:
รอตอนต่อไปนะคะ ว่างๆก็แวะมาเน้อ คิดถึง :กอด1:
-
55555555+
นายปอก็ยังเป็นนายปออยู่เหมือนเดิม
เปิดฉากตอนนี้มาพร้อมกับคำว่า
จองตั๋วผิดจังหวัด
เป็นไปได้ยังไงเนี๊ย :angry2: :angry2: :angry2:
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
น่ารักทั้งน้าทั้งหลานเลย...
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปอกะทีมากอ่ะ ดีใจๆๆๆ ได้อ่านต่ออีก น้องป่านน่ารักมากอ่ะ กวนๆ เหมือนน้าปอเนอะ น้าหลานคู่นี้น่าร๊ากก.. :z2:
-
น้าหลานสุดป่วน
-
...และแล้วเจ้าป่านก็ได้ไปทัวร์ ชม ด้วย
...แต่ปอนี่ 555 จองตั๋วยังผิดเลย
...แต่เค้าก็มีมุม น่ารักอบอุุ่น ของเค้านะ
...ที เป็นเสี่ยพาเด็กๆไปเที่ยว เปย์อย่างเดียว :laugh:
-
ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันความสุข ชอบเชียงใหม่เหมือนกัน o13
ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัวเช่นเดียวกัน :L2: :L1:
+1
-
ทีต้องขอบคุณปอนะเนี่ย
ที่ทั้งขู่ ทั้งขอร้องให้ไปเที่ยวด้วยกัน
-
อยากไปเที่ยวบ้างจังคับพี่ที กะน้องปอ
-
ทำไม ตอนหลังๆมานี่
ไม่มีบท :oo1: นี้เลยอ่ะ ที
:serius2:
ม่ายยอมๆๆๆๆๆๆ จะอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หนุ่มปอเสื่อมสมรรถภาพทางจวยไปแล้ว งั้น????
:laugh: ฮ่าฮ่า
-
ขอบคุณนะครับที่มาเล่าสู่กันฟัง นึกภาพออกเลยที่เล่าๆมาเพราะไปบ่อยชอบกาศทางเหนือครับ ชอบเจ้าป่านนะช่างจำนรรจาให้น้าหมดปัญญาตอบ สุดๆเลยหลาน
-
อิ่มเลยคับ อ่านคู่นี้กี่ครั้งๆก็มีความสุขคับ :)
-
ปอโก๊ะจริงๆ จากเชียงราย เป็น เจียงใหม่ ได้งัย :m28:
หลานป่าน น่ารักจัง ฉลาดถาม เอาน้าๆ งงกันไปเลย :z2:
น้องทีได้จับมือเทวดานุ่มมั้ยจ๊ะ :o8: ทำเอาน้องปอแทบ :fire: เลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากไปเที่ยวด้วยคน
-
ป่านนนนนนนนนนนน น๊ารั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอะ...ถ้าทีจับมือกะเทวดา จะเป็นไงมั่งเนี่ย ฮ่าๆๆ :m20:
-
มาต่อแล้วว ><"
คิดถึงพี่ทีนะคะ
จะเฝ้ารอ~♥
หนูป่านน่ารักดีแฮะ
ตอนทะเลาะกับเฮียปอนี่
นึกว่าเด็กๆเค้าหยอกกัน 5555
-
น้องป่านช่างซักช่างถามมาก ๆ เลย
-
ว่าแล้ว พี่ทีต้องเล่นมุข - - แหม ๆ ไปเชียงใหม่ เป็นหนุ่มเชียงใหม่ :a5:
ป่านน่ารัก เจ้าหนูจำไม อิอิ ^^
-
โหย พี่ทีไปเที่ยวบ้านเค้าเอง :-[
อ่านแล้วคิดถึงบ้านจัง
ตอนกลับไปเค้าก็ไป พืชสวนโลกเหมือนกัน
จำเทวดาบนรถขบวนแสงสีได้ด้วย อิอิ
ไปเที่ยวหลายที่เลยนะเนี่ย
วันหลังไปอีก ไม่ต้องจ้างรถนะ เค้าจะพาไปเอง
รับรองหลง :laugh:
ครอบครัวสุขสันต์น้าหลาน น่ารักจัง
น้องป่านน่ารักมาก เด็กช่างพูด โตขึ้นต้องฉลาดแน่ๆ o13
-
คิดถึง ทีปอ
อยากไปเชียงใหม่จัง
ชลก้ไปบ่อย เวลาไปผ่านที่ไหนจะนั่งนึกเรื่องที่ทีเขียน ว่าใช่ที่นี้หรือป่าว
บางแสนวันนี้เปลี่ยนไปมากจากเมื่อก่อน
ที่สำคัญที่สุด น้ำใสขึ้น
-
ถ้ามีเวลาว่างๆ ก็มาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
o13
-
เหมือนพ่อเเม่ลูกเลยค่ะ 555
-
แล้วมาอีกนะครับ มาเป็นกำลังใจให้ครับ เอาเรื่องราวของพี่ทีกับปอมาเล่าสู่กันเรื่อยๆนะครับ ขอให้พี่ทีกับปอรักกันตลอดไปนะครับ
คิดถึงเสมอ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:jul3:ถ้าไม่มีเจ้าป่าน จะได้ไปจับมือเทวดามั้ยอ่ะ
-
ว้าวว ได้อ่านครึ่งหลังแล้วว
ป่านน่าร๊ากกกกก
-
:pig4:
ป่านน่ารักเนอะ(เจ้าหนูจำไม)
-
ว้าว ๆ ในที่สุดก็กลับมาต่อ
ขอบคุนพี่ที ที่ไม่หนีหายไป
-
o13 o13 มารอบนี้ไม่มีฉาก NC เลยเนอะ 555+ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบหนึ่ง เป็นกำลังใจให้กับทั้งคู่ครับ มีความสุขมากๆนะครับ o13 o13
-
คิดถึงทีกับปอจังเลย
งานเยอะรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ขอบคุณครับพี่หมดที น้องปอ
-
ชอบ ที-ปอ มากเลย ดูเป็นชีวิตจริงๆ ธรรมดาๆ แต่ทำให้เราติดตามได้ตลอดดดเลย
อิจฉาความเรียบง่าย ของคู่นี้จัง
-
คิดถึงพี่ทีกะ พี่ปอมากอ่า
ท่าทางงานจะเยอะนะคะเนี่ย
แล้วเจอกันนะคะพี่
รออยู่ตลอดเลยยย
-
อ่านแล้วหายคิดถึงเลย ดีใจๆ ทีกับปอยังคบกันจนถึงทุกวันนี้ :กอด1:
-
เข้ามารอคุณลีโอแล้วก็ทีกับปอคะ
คุณลีโอและน้องทีเข้ามาคุยกับแฟนคลับบ้างนะคะ
คิดถึงมากๆ คะ
-
มาต่อทีไรไม่เคยผิดหวัง :laugh: ตลอด
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบที่สองคนที่แตกต่างกันมาก
แต่ก็อยู่ด้วยกันรักกันมากเช่นกัน
-
ป่านแลเป็นเด็กเลี้ยงง่ายจัง ไปเที่ยวไกลๆไม่งอแงเลย :กอด1:
-
มารอครับ
-
คิดถึง อยากให้มาเล่าเรื่องสนุกๆ รอ รอ รอ :z2: :z2: :z2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอ ๆๆๆๆๆๆ
-
มารอพี่ทีกับปอ
-
ป่านนี่จ้อเก่งจริงๆ :laugh:
เล่นเอาพี่ทีเมื่อยเลย
:กอด1:
-
o13 ตามอ่านมา...ได้ใจ ทั้งปอและที มีชีวิตชีวา ยังกะญาติสนิทมิตรสหาย ขอคารวะ 1 จอก 555
-
รอนะครับ :L2: :L2: :L2:
-
หลังจากมารอ....เข้ามาอ่าน....ก็ยังชื่นชอบอยู่เหมือนเดิมแถมคราวนี้มีหลานมาเพิ่มสีสันดูชวนให้น่าติดตามมากขึ้น
ปล.ยังเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ.....เข้าใจอยู่ว่าม่ายคอยมีเวลา(กลุ่มงานเหมือนกันนะ)แต่ถ้าว่างๆๆก็มาอัพอีก....จะรออ่านจร้า
-
คิดถึงทีกับปอจังเลย :กอด1:
-
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าต่อ
วนเวียนเข้ามาดูและรอคุณทีตลอดเลยค่ะ
แล้วก็ดีใจที่คุณทีมาบอกข่าวคราวบ้าง
อย่าเงียบหายไปนานนะคะ
รู้สึกยินดีและชื่นชมกับความรักของคุณปอกับคุณทีมากๆ เลยค่ะ
ขอให้รักกันไปนานๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :o8:
-
มารอครับ
-
รออ่านอยู่นะ ชอบเรื่องของทีกับปอมากเลย :กอด1:
-
:L1:ปอยังคงความน่ารักแบบเถื่อนๆ ไว้ตลอดเวลาเลย ส่วนเจ้าป่านก็ตัวป่วนคอยขัดขวางความสุขของน้าปอ :L1:
-
อ่านรอบที่สาม ก็ยิ่งทำให้คิดถึง ทีกะปอ ว่ะคับ !!
-
คิดถึง ปอ มาก อ่ะ มาต่อเร็วๆๆ นะ
รอนาน ละ 55555
:angry2:
-
มารอครับ
-
น่ารักอ่ะ ทั้งทีและปอเลยอ่ะ :m15:
-
ได้เข้ามาอ่านจนจบ...ประทับใจในความรักของพี่ทั้งสองคนมากๆค่ะ^^...... ขอให้รักกันตลอดไปนะค่ะ...ยิ่งมีน้องป่านมาช่วยเพิ่มสีสันอีกยิ่งช๊อบ....ชอบ
^
^
^
^
^
ปล.อยากให้พี่ที-ปอ เอาน้องป่านมาเป็นลูกเยย....อิอิ
-
เพิ่งได้มารู้จักเรื่องนี้ไม่นาน แล้วก็ติดตามอ่านรวดเดียวจนจบ
ชื่นชมความคิด การใช้ชีวิตของทีจัง
จะเข้ามารอตามอ่านเรื่อยๆ นะครับ ขอให้รักกันนานๆ นะปอที :กอด1:
-
มันเป็นความแตกต่างแต่ลงตัวมากเลยครับ ปอ + ที สุขสันต์วันเกิดนะครับปอ (13 เม.ย. ) คงไม่ช้าไปนะครับ ขอให้รักกับทีนาๆนะครับ..Big ^O^
-
คิดถึงค่ะ ^^
-
:L2:
คิดถึงปอ+ที
-
มารอครับ
-
ขอบคุณครับที่มาเล่าต่อ แต่จะมีตอนพิเศษต่อไปอีกมั้ยครับ...............
-
ผมเพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกนะครับ ยอมรับเลยว่าติดมาก เล่าเรื่องได้ชวนติดตามเลยทีเดียว
บางช่วงแอบหมั่นไส้พี่ปอ สงสารพี่ทีเหมือนกัน แต่สุดท้ายการตัดสินใจของพี่ทีก็ทำให้ได้เจอกับปัญหาที่หาทางออกไม่ได้
ผมก็เพิ่งไปพืชสวนโลกมาเหมือนกันสวยเหมือนที่พี่ทีบอกจริง ๆ แหละครับ ไปตั้งแต่เช้ามืดกลับถึงบ้านเที่ยงคืน (บ้านผมอยู่ต่างจังหวัด) เดินจนขาลากกันเลยทีเดียว
ผมเจอนางฟ้านะครับ แต่ไม่เห็นเทวดาหว่า 5555 สงสัยเดินออกมาก่อนแน่ ๆ
มีความคิดว่าอยากเห็นภาพของพี่ทีกับพี่ปอตัวจริง ๆ จังเลย จิ้นแตกอยู่คนเดียว อิอิ
ยังไงก็จะเข้ามาติดตามเรื่องของพี่สองคนเรื่อย ๆ นะครับ ถ้าว่างพี่ทีก็เข้ามาทักทายกันบ้าง อย่าหายไปนะครับ
อ่านเรื่องของพี่แล้วผมได้ข้อคิดในการเรียนและการใช้ชีวิตเยอะดีครับ ผมสัญญาว่าจะนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์นะครับ
พี่ทีดูแลสุขภาพด้วยนะครับ พักผ่อนเยอะ ๆ อย่าหักโหมกับพี่ปอ เอ้ย! อย่าหักโหมกับการทำงานนะครับ
และสุดท้ายก็ขอบคุณพี่ที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาแบ่งปันกัน ., อ่านทีไรก็ซึ้งใจทุกทีเลยครับ ^ ^
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย
-
หายไปนานมากกกนะ คิดถึงอ่ะ ถ้าไม่มีเวลา แค่เข้ามากล่าวคำว่า "สวัสดี" แฟนก็จะดีใจมากแล้วละ
ก็ขอให้ทั้งน้องทีและน้องปอ(น้องหรือเปล่า)รักกันไปนานๆและตลอดไป เจริญด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ อย่าเจ็บและอย่าจน
-
ชอบอ่านอะ ให้ข้อคิดเยอะนะ
สนุกด้วยยยยยย :กอด1: :กอด1:
-
เราพึ่งมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกบอกเลย ติดมากมากกกกกกก :L1: :L1:
ฮามากเลย บางตอนกลับไปอ่านซ้ำยังฮาอยู่เลย 555555 o13
ชอบมาก ๆ ติดสุด ๆ
เป็นกำลังใจให้จ้า
ยังรออ่านอยู่น้า :กอด1: :กอด1:
-
ทีฝากครับ
...............................
nunamicky รออ่านตอนไปแอ่วเหนือกันสามคนพ่อ-แม่-ลูก?นะจ๊ะ...น่านนน ว่าไป พ่อ-พ่อ-ลูกก็ได้มั้ง ม่ะต้องมีแม่หรอก
JA(e)jung อยากมีพี่ชายเหมือนพี่ทีจัง...พี่ที่ดูให้คำปรึกษาและให้ข้อคิดได้ตลอดเวลา...ยินดีมีน้องชายครับ แถมยังเป็นคนมีเหตุผลและก็ใจเย็นอีกด้วย...พยายามใจเย็นครับ แต่มันก็เดือดๆอยู่ข้างในเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้
malula , gumrai3 คนไข้กะปอใครรับมือยากกว่ากันคะหมอที...ทั้งสองท่านนี้ใคร่อยากรู้เหมือนกันเลย ตอบเลยล่ะกัน คนไข้พันคนจะมีพูดจายากๆ1คน แต่ไอ้ปอ มันได้ทุกที่ ทุกเวลา และทุกวัน ทุกสถานการณ์ เอ้ยยย จวนผมจะเสียประสาทไปแล้ว
หมูกระต่าย พี่ปอจะไปปั๊มลูกเหรอพี่...ฮึฮึ ไม่มีเวลาเลยน้องชายยยยยยย
mamaNUT ติดตามมานาน....คิดถึงหนักๆ รักเรื่องนี้เต็มๆ...ปอกะที มีมิติเหมือนชีวิตของคนใกล้ตัว รอฮา และ รอซึ้ง...ขอคุณครับที่ติดตามมานาน ชีวิตคนเราก็ประมาณนี้แหละ ฮาบ้าง เศร้าบ้าง
StillLoveThem น้องที นี่ท่าจะจบ จิตวิทยา มาใช้คำพูดในการเกลี้ยกล่อม ให้คนคล้อยตามได้เก่งมากๆๆ...เรียนเฉียดๆครับไม่ได้จบจิตวิทยามาโดยตรง เรียนในรายวิชาจิตเวชมา แต่ไม่ได้เอามาใช้หรอก หุหุ ก็พูดเท่าที่อยากพูดครับไม่มีหลักการอะไร
....ฮา น้องปอ จริงๆๆ แต่ละคำพูด เอาจริงเอาจัง แต่ฮา ตลอดดดดดดดด...มันก็พูดไปงั้นแหละครับ เอาแน่เอานอนไม่ค่อยจะได้ เจ้านั้นชอบทำตามอารมณ์ซะส่วนใหญ่
Uonlii_I น้องทีนี่เกิดมาเพื่อปราบพยศปอเลยนะ เห็นปอยอมตลอดเวลาที่เจอเหตุผลของน้องที...มันยอมเพราะมันคงขี้เกียจฟังผมพูดยาวมั้งครับ ฮ่าๆๆ
bebe น้องป่านน่ารัก ใสใส เรยเอาะ...ตอนนี้ใส กลัวแต่ไอ้ปอนี่แหละจะไปสาดโคลนใส่ ยิ่งชอบทำเป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยจะดีนัก
broke-backทำไม ตอนหลังๆมานี่ไม่มีบทXนี้เลยอ่ะ ที...ไรเนี้ย ตอนก่อนๆลงให้อ่านแล้วไม่ใช่เหรอ กลับไปอ่านตรงนั้นก็ได้เพราะมันเหมือนๆเดิม ไม่ได้เพิ่มท่ายากไรมากมายหรอก ฮ่าๆๆๆๆ (เอ้ย พูดไรออกไป)
naiin นึกภาพออกเลยที่เล่าๆมาเพราะไปบ่อยชอบอากาศทางเหนือครับ ชอบเจ้าป่านนะช่างจำนรรจาให้น้าหมดปัญญาตอบ สุดๆเลยหลาน...ชื่อคุ้นๆนะคนนี้ เหมือนเคยตอบในเวปอื่น ขอบคุณครับที่ติดตามมาเม้นให้ ส่วนเจ้าป่านก็ถามซะจนผมไม่มีคำตอบแล้ว ยอมแพ้
icyblue น้องทีได้จับมือเทวดานุ่มมั้ยจ๊ะ ทำเอาน้องปอแทบ เลย...ผมไม่ได้จับครับ แต่เจ้าป่านได้จับ ป่านบอกว่าเย็นและนุ่มนะ (แอบถามป่าน มือพี่ทีกับเทวดาใครนุ่มกว่ากัน ป่านตอบว่าเท่าๆกัน แต่มือพี่ปอหยาบกว่า ฮ่าๆๆ)
pp4 หนูป่านน่ารักดีแฮะ ตอนทะเลาะกับเฮียปอนี่ นึกว่าเด็กๆเค้าหยอกกัน 5555...อืมมครับ เค้าอายุเท่าๆกันแหละ
MIkz_hotaru ไปเที่ยวหลายที่เลยนะเนี่ย วันหลังไปอีก ไม่ต้องจ้างรถนะ เค้าจะพาไปเองรับรองหลง ...นั้นไง มีเจ้าถิ่นก็ไม่บอก จะได้ชวนให้เป็นไกด์ให้หน่อย
noosao ชลก้ไปบ่อย เวลาไปผ่านที่ไหนจะนั่งนึกเรื่องที่ทีเขียน ว่าใช่ที่นี้หรือป่าวต้อ...ชลบุรียินดีนรับ(คิดว่าตัวเองเป็นผู้ว่าอีกล่ะ)
น้ำทะเล ชอบ ที-ปอ มากเลย ดูเป็นชีวิตจริงๆ ธรรมดาๆ แต่ทำให้เราติดตามได้ตลอดดดเลย...ใช่ๆชีวิตผมก็ปกติทั่วไปครับ
iforgive เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบที่สองคนที่แตกต่างกันมาก แต่ก็อยู่ด้วยกันรักกันมากเช่นกัน...นั่นสิ ต่างคนก็ต่างไม่ใช่สเป๊กซึ่งกันละกันครับ ไม่รู้ว่าจะยืดยาวแค่ไหน
mamaNUT ตามอ่านมา...ได้ใจ ทั้งปอและที มีชีวิตชีวา ยังกะญาติสนิทมิตรสหาย ขอคารวะ 1 จอก 555...หนึ่งจอกผมก็เมาแล้วล่ะ คออ่อนถึงอ่อนมากกก
Ultramann อ่านรอบที่สาม ก็ยิ่งทำให้คิดถึง ทีกะปอ ว่ะคับ !!...อ่านหลายรอบกว่าอ่านหนังสือสอบอีกนะเนี้ยยย หุหุ ขอบคุณที่ติดตามครับ
bigkrubสุขสันต์วันเกิดนะครับปอ... อ่ะๆ เป็นคนเดียวนะเนี้ยที่จำวันเกิดปอได้ทั้งๆที่ยังไม่ได้เล่าเลยปีนี้
Homepageอ่านเรื่องของพี่แล้วผมได้ข้อคิดในการเรียนและการใช้ชีวิตเยอะดีครับ ผมสัญญาว่าจะนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์นะครับ...ครับเรื่องไหนคิดว่าดีก็เอาไปใช้เลยครับ ส่วนเรื่องเสียๆก็มีทิ้งมันไว้ในนี้นะ อย่าลอกเลียนแบบ หุหุ
ตอบหมดคงไม่ไหวนะครับ ผมเลยสุ่มๆมาตอบ ยังไงก็ขอบคุณทุกคอมเม้นนะครับที่ให้กำลังใจและข้อเสนอแนะ ผมนั่งอ่านบางคอมเม้นก็ฮากว่าในเรื่องอีก สนุกกว่า บางเม้นก็แอบมีซึ้ง หลากหลายอารมณ์เหมือนกันนะเนี้ยผู้อ่านเรื่องเรา แวะมาทักทายนะครับ ส่วนเนื้อเรื่องยังไม่ได้เขียนเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ทาทีนะครับ มันไม่ว่างจริงๆนะ ยิ่งโตขึ้นยิ่งต้องมีความรับผิดชอบเยอะแยะเนอะ เฮ้ยยย ไม่เหมือนสมัยเด็กที่คิดว่าหนักแล้วยังได้มีเวลาวิ่งเล่น ดูการ์ตูน แต่สัญญาว่างปั๊บจะรีบเขียนทันทีเลย ผมกับปอก็สบายดี หวังว่าทุกคนก็จะสบายดีเช่นกัน เจอกันโอกาสหน้า(หวังว่าคงใกล้ๆนี้นะ)ครับ แวะมาทักทายครับ
-
ปอ นี่แสบจริงๆเลยนะ อ่านแล้วขำซะ - -
-
ฮาคำตอบน้องป่าน
-
สนุกมากจ้า ยิ่งอ่านยิ่งสนุก o13 o13
-
ทีมาแล้วหลังจากหายไปนาน
สนุกฮามีสาระสไตล์ที
ขอบคุณที่เล่าให้ฟังน๊า :pig4:
-
มาเล็กๆน้อยๆพอเป็นกระสัยให้คนอ่านได้หายคิดถึงก็ดีใจแล้ว :z2: :z2:
-
มารอพี่ที ปอ ครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
.
.
หายคิดถึง ไปนิ๊ดนึง...แต่จะรอซีนหรูเลิศอลังการงานสร้างของนายปอเค้า...( จะมาไหมเนี่ยะ ?? )
.
.
<img src="http://student.nachuakpit.ac.th/talypatcharin/files/2012/02/151.gif" />
-
หลังจากที่รอมานาน มาตอบเมนท์ก็ยังดีนะน้องที
อ่านเรื่องน้องทีกับน้องปอมันทำให้ได้ขยับขากรรไกรอะ
ฮาดีอะ ชอบมากกกก
-
....ขอบคุณมากๆๆ ที่ส่งข่าวมาให้ได้รับรู้ว่ายังอยู่ดีมีสุข
....เวลาเข้าเล้าต้องแวะมาดูนิยายที่โพสจบแล้วทุกครั้ง เพื่อจะมาดูเรื่องนี้ว่ามาต่อหรือยัง
....คิดถึงทั้งสองคนนะ ฝากบอกคุณชายปอด้วยว่ามี fc คิดถึง
...เค้าว่างกว่าที วันอื่นก็อัญเชิญมาเยี่ยมเยียนเล้าบ้างสิ
ปล..คนเราไม่จำเป็นต้องสเปกตรงกันก็อยู่ด้วยกันได้ เพราะเค้าเข้าใจกัน รักกัน และเติมเต็มให้กันจ้า :L2:
-
ดีใจน้องทียังมาทักทาย เห็นหายไปนานเข้าใจว่างานเยอะนะ
หรือว่าโดนปอกักขังหน่วงเหนี่ยวด้วยจ๊ะ :กอด1:
รอทีมาเสริฟ์ตอนต่อไปจ๊ะ :z2:
:pig4: ที่ตอบเม้นท์ด้วยนะค่ะ
-
เย่ พี่ทีตอบกระทู้ผมด้วย ^^ ดีใจๆ อิอิ
ที่พี่ทีบอกว่าบางทีก็มีเดือดปุดๆอยู่ในใจบ้างเหมือนกัน แต่พี่ก็สามารถควบคุมมันได้นี่หน่า
ซึ่งอันนี้ผมว่ามันสุดยอดมาก o13
ยังไงก็รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะค้าบบบบบ
ผมรออ่านเรื่องราวดีๆ ของพี่ๆทั้งสองอยู่นะ
คิดถึงพี่ๆทั้งสองฮะ :bye2:
:pig4:
-
พี่ทีมาตอบด้วยอ่ะ ดีใจ >,,<" มาต่อไว ๆ นะครับ
ยังไงจะเข้ามาติดตามเร็ว ๆ (:
-
คิดถึง :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
-
:L2:
คิดถึง
รอได้คะถ้ามีเวลาก็มาลงนะ
ปล.รักษาสุขภาพนะคะทีแอนด์ปอ
:bye2:
-
:impress2: น่ารักมากอ่ะ o13 o13 o13
-
ว๊าาาาา รอพี่ มาเล่นต่อ น้าาาาาาา ^^
-
ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆทั้งเรื่องใช้เงิน&เรียน
ทีสมเป็นพี่นำพาสิ่งดีๆให้ปอไอ้น้องคงโง่มากถ้าจะทำผิดซำ้ซากให้เสียไป
ขออวยให้รักกันนานๆนะ เริ่มต้นไม่สวยจบดีเป็นใช้ได้นะ
ปล ชอบสไตล์การเขียนเล่า เหมือนเราอ่านไดอารี่ อมยิ้มไปกับเรื่องของทีปอ
-
ดีใจมากนะคะที่ทีมาตอบ
อยากจะบอกเป็นเพลงว่า คิดถึงจริงๆ ทุกวินาที ทั้งทีและปอเลย
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปมาต่อเร็วๆนะคะ
-
อิอิ แหมเล่นผมอ่านสองวันรวดเลย พาเอาเสียงานเสียการกันเลยทีเดียว คุณมีความผิดมากรู้ม๊ะ 555 กรุณามาเล่าสู่กันฟังต่อนะว่าเป็นไงมั้ง อยากรู้บทสรุปของตาด๊อกสติเฟื่องนั่นเป็นไงบ้างคุณยังต้องทำงานกันเค้าอยู่ป่าวอ่ะ
แล้วตอนนี้ปอโตแล้วนิ่งขึ้นบ้างป่ะ หรือยังร้อนเหมือนเดิม แล้วถ้าคุณมีโอกาสได้ทุนไปเมืองนอกตรงสายงานของคุณ คุณจะไปไหมครับ
แล้วถ้าเค้าทำผิดเรื่องเดิมอีกครั้งแล้วคุณจับได้ คุณคิดว่าลงโทษยังไง เพราะผมคิดว่าพวกคุณคงไม่เลิกกันหรอก
จากเพื่อนที่มาอ่านเรื่องของคุณช้าเกินไป
ขอให้โชคดี และมีความสุขในทุก ๆ เรื่องนะครับ
-
รอพี่ที พี่ปอ ต่อไป ><
-
ดีใจมากที่เห็นน้องทีมาตอบคอมเม้นท์ มาอัพเดทให้ได้รู้กัน
ถึงจะอยากรู้ว่าชีวิตรักของน้องเป็นไงบ้าง แต่ก็นะ... น้องต้องทำงานคงหาเวลาได้ยาก
ไงถ้าว่างๆก็มาส่งข่าวคราวกันบ้างนะคะ
ปล. แหมๆ ปอเค้ารักดอกจึงฟังเหตุผลน้องทีได้(ยาวๆ) เห็นเชื่อตล๊อดด ไม่เห็นจะเถียงได้สักที :laugh:
-
คิดถึง :กอด1:
-
พี่ทีรู้ไหมว่าพี่เป็นจุดประการความฝันให้กับวิเลยตอนแรกๆคิดว่าเรียนอะไรก็ได้เรียนๆไปตั้งแต่อ่านนิยายพี่มันทำให้วิคิดว่าถ้าเรามัวแต่คิดอย่างนั้นรับรองอนาคตเราจะอยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รัก ซึ่งตอนนี้ความฝันของหนูคืดแพทย์ค่ะตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเลยจนพ่อแม่นึกว่าพี่เข้า555+ เพราะตอนเรียนม.4เห็นหนังสืออย่างกับเห็นพี่ตอนนี้มัวแต่อ่านๆๆเกรดก็ดีขึ้นเรื่อยๆตอนนี้เทอม1ม.สี่2.36 เทอม3.00 เหลือแต่ม.5กับม.6ค่ะ ขอบคุรนะค่ะที่ทำให้หนูคิดได้ :3123: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากให้พี่ทีรวมเล่มจังเลยค่ะ
จะได้หยิบไปทุกที่ อยากอ่านเมื่อไหร่ก็ได้
เพราะว่าชอบเรื่องราวของพี่ทีมาก จะมีโอกาสไหมคะ :กอด1: :กอด1:
-
:impress2:คิดถึงมากกกกกกก
-
มารอฟังข่าวครับ
-
สวัสดีคับคุณที เป็นคนชลบุรีเช่นกันคับ อยากรู้จักทีกะปอจังเลยคับ
-
เรื่องนี้น่ารักดีนะครับ ผมตามมาจากในกระทู้พูดคุย เห็นเค้าพูดกันถึงเรื่องนี้ก็เลยตามมา
พอมาอ่านแล้วเป็นเรื่องเล่ายิ่งชอบ (ปกติไม่ค่อยชอบเพราะกลัวเรื่องจริง :m29: แต่เรื่องนี้ชอบครับ เล่าได้น่ารักมากเลย)
อ่อ แล้วอีกอย่างคือคุณทีกับผมเป็นคนชลบุรีเหมือนกัน ตอนนี้ก็เรียนอยู๋ที่บางแสนนี่แหล่ะ
อ่านๆไปเลยคุ้นชินกับบรรยากาศที่เล่ามาครับ
ขอให้รักกันนานๆนะครับ แล้วผมจะเข้ามาส่องกระทู้นี้เรื่อยๆ
รอฟังข่าวคราวครับ :L2:
-
พอเห็นว่าอยู่ในหมวดนิยายที่โพสต์จบแล้วก็นึกว่าพี่ทีจะไม่มาโพสต์ต่ออีก :z3: :z3:
มาต่ออีกนะค่ะ เรื่องของพี่สนุกมากเลย เรื่องเล็กๆน้อยๆพี่ก็เล่าได้สนุกมากกกกกก
ทีนี้ถ้ามาเชียงราย เดี๋ยวนำเที่ยวให้ค่าาาาาาา ไม่คิดตังค์ด้วย :laugh:
-
ช่วยด้วยผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์53 ...ขอแค่เข้าใจ(ก็เพียงพอ)
comment
มีคนเขียนมาบอกว่าในเล้านี้ มีคนไปตั้งกระทู้ว่า ใครเขียนฉากNCได้ประทับใจมากที่สุด
คุณดำดีสีไม่ตก ก็กรุณาตอบไปว่า “ถ้าแบบว่าเขียนแล้วเกิดอารมณ์ได้ ต้องเจ้านี้ ... ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ไม่รู้สิ เจ้านี้เขียนฉากอย่างนี้ทีไร มันเข้าถึงอารมณ์นะ”
.....อ่านแล้วผมก็หัวเราะออกมาดังๆ ฉากอื่นผมไม่เด่นเลยเหรอ ฉากนี้คิดว่าลงน้อยแล้วนะ แต่ก็โฟกัสกันเชียว เป็นคำชื่นชมที่ประทับใจจริง เอาล่ะอย่างน้อยก็มีคนคิดถึงเรื่องผม ดำดีสีไม่ตกแสดงตัวด่วน นายแน่มาก!!!
mamaNUT หายคิดถึง ไปนิ๊ดนึง...แต่จะรอซีนหรูเลิศอลังการงานสร้างของนายปอเค้า...( จะมาไหมเนี่ยะ ?? ) ......หรูเลิศแบบไหนเอ่ยยย น่าจะแบบตอนนี้ป่าวไม่รู้ ลองอ่านเองอาจจะเหนือความคาดหมาย นายปอคนเก่งของmamaNUT
8X อ่านเรื่องน้องทีกับน้องปอมันทำให้ได้ขยับขากรรไกรอะ.....ขยับขากรรไกรอย่างด่ารึป่าว ฮ่าๆ ล้อเล่นครับ ตอนนี้อาจจะไม่ได้ขยับเท่าไหร่แล้วล่ะ
StillLoveThem ฝากบอกคุณชายปอด้วยว่ามี fc คิดถึง......ผมยังไม่โอกาสได้บอกเลย เค้าว่างกว่าที วันอื่นก็อัญเชิญมาเยี่ยมเยียนเล้าบ้างสิ .....มันว่างครับแต่มัวแต่ไปทำอย่างอื่น
nutty ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆทั้งเรื่องใช้เงิน&เรียน ......ถ้าเอาไปใช้ได้ก็ยินดีครับ ไอ้ปอคงโง่มากถ้าจะทำผิดซ้ำซากให้เสียไป ....เหมือนมีsenseเลยครับ ไม่รู้ว่าใครโง่ ความจริงอาจจะเป็นผมก็ได้มั้ง
mabi บทสรุปของตาด๊อกสติเฟื่องนั่นเป็นไงบ้างคุณยังต้องทำงานกันเค้าอยู่ป่าวอ่ะ....ทำน้อยลงแล้วครับ เพราะโครงการวิจัยก็สิ้นสุดลงแล้ว ผมก็อยู่โรงพยาบาลขึ้นเวรเป็นหลักล่ะเค้าก็คงอยู่ของเค้าแหละครับ ผมไม่นึกถึงแล้ว ให้อภัย ถ้าคุณมีโอกาสได้ทุนไปเมืองนอกตรงสายงานของคุณ คุณจะไปไหมครับ.....แต่ก่อนอาจจะไม่ไปแต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยห่วงอะไรแล้ว ผมจะตั้งใจเรียนให้มาก แล้วถ้าเค้าทำผิดเรื่องเดิมอีกครั้งแล้วคุณจับได้ คุณคิดว่าลงโทษยังไง .....มีsenseอีกคน ไม่รู้สิครับรออ่านต่อไปเรื่อยๆ (ถามเยอะนะเนี้ย น้องใหม่ของเรา)
nuwi พี่ทีรู้ไหมว่าพี่เป็นจุดประการความฝันให้กับวิเลย ความฝันของหนูคืดแพทย์ .....พี่ก็ดีใจมากๆเลย ถ้าพี่จะเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของน้อง ตอนนี้ก็ม.ห้าแล้วสิเนอะ ทุ่มเทๆดีแล้วครับ ใกล้จะได้ลงสนามล่ะ โชคดีนะครับ เป็นกำลังใจให้
Aoya อยากให้พี่ทีรวมเล่มจังเลยค่ะ จะได้หยิบไปทุกที่ อยากอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ ....ขอบคุณครับที่ชื่นชอบ แต่ถ้ารวมเล่มแล้วคงขาดทุน ฮ่าๆๆ ทั้งเนื้อหา ภาษาขาดการตรวจสอบผิดพลาดเยอะมากๆๆ
Hematol NewYearzz เป็นคนชลบุรีเช่นกันคับ.....มีเพื่อนชลมาอ่านเพิ่มแล้ว ผมอาจจะเคยมองคุณแล้วมั้ง แต่คุณทั้งสองไม่มองผม ...ฮ่าๆๆ ดีๆครับ
...
...
ไม่ได้เล่านานเลย อิอิ ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับการติดตาม บางคนบอกว่าเป็นแฟนคลับด้วย ก็ขอบคุณครับ (ดีใจเหมือนเป็นดาราเลยนะเนี้ย หุหุ ...ดาราตลกน่ะ) ผู้อ่านที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับก็ขอบคุณเหมือนกันนะ อุส่าห์หลงเข้ามาอ่านและเม้นให้เนอะ
ว่าไปก็นานเหมือนกันนะที่ไม่ได้มาเขียน (ตอนแรกนึกว่า เป๊ปเดียว พอเข้ามาดูวันที่ลง อ้าวๆ หลายเดือนแล้วนี่หว่า) เหตุการณ์หลายๆเรื่องผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ให้อภัยกันเนอะ เริ่มเลยละกัน
“รถติดอะไรวะ” ไอ้ปอเริ่มบ่น ปกติมันจะขี่มอเตอร์ไซค์มารับผมแถวๆเฉลิมไทย แต่วันนี้มันขับรถยนต์มา ทำให้ซอกแซกไม่ได้ ผมก็เงียบๆไม่ได้พูดไร
“แม่งเอ้ยยย ชนกันตายห่าหมดแล้วมั้ง แม่งรถข้างหน้าติดไรกันหนักหนาวะ” สักพักมันเริ่มพูดอีกครั้ง
“รถติดฟิล์มลามิน่ามั้ง เห็นฟิล์มดำเชียว มองไม่เห็นคนขับข้างหน้าเลยเนอะ” ผมพูดธรรมดา
“ทำหน้ามึนได้ตลอดเลยนะที” มันพูดยิ้มๆชายตามองผม ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มันดังขึ้น มันยกขึ้นดูแล้วโยนไปเบาะหลัง
“อ้าวไม่รับล่ะ” ผมทัก
“ก็ขับรถอยู่”
“ขับตรงไหน รถติดขนาดนี้ เผื่อเค้ามีธุระอะไรด่วน ถ้าไม่ด่วนก็บอกเค้าก็ได้ว่าขับรถไว้คุยกันใหม่”
“ยุ่งไรเนี้ย” (อ้าวไอ้นี่มาอารมณ์เสียใส่กูอีก ไปกินรังแตนที่ไหนมาวะ) ผมก็เงียบๆ หลังจากเสียงเงียบ มันก็ดังขึ้นมาอีกติดกันอีกครั้ง
“กูพูดให้ก็ได้” ผมเอื้อมมือไปหยิบ
“กูบอกว่าไม่รับไง” ไอ้ปอดึงตัวผม ทำให้โทรศัพท์ในมือผมหลุดตกที่พื้น
“มึงไม่รับ กูก็รับให้ไง กูจะบอกเค้าว่ามึงขับรถอยู่ เดี๋ยวมึงโทรกลับ เป็นไรป่าว” ผมก็เริ่มจะมีอารมณ์แล้วสิ
“มึงจะมาอารมณ์เสียไรกับเรื่องเล็กๆ” ไอ้ปอมันต่อว่าผม
“กูทำไม่ถูกเหรอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่กูทำ กูหวังว่ามึงจะค่อยซึมซับไปบ้าง กูไม่มีปัญญาพอที่จะมานั่งสั่งสอนเหมือนมึงเป็นเด็ก และถ้ากูบอกมึง กูก็ไม่คิดด้วยว่ามึงจะทำตาม กูมีแต่ความหวังดี อยากให้มึงเรียนรู้คนอื่น อยากให้มึงมีมารยาทกับคนอื่น อยากให้มึงเข้าใจคนอื่น อยากให้มึงเป็นที่ชื่นชมของคนอื่น การกระทำหลายๆอย่างของมึงมันหยาบกระด้างเกินไป” ผมพูดแล้วนั่งนิ่ง ถอนหายใจเล็กน้อย รถก็วิ่งออกตัวไปช้าๆ
“กูไม่อยากรับ” มันก็ยังพูดสั้นๆยืนยันคำเดิม (ไม่รับก็ไม่รับ)
“ไม่เป็นไร มึงอาจจะมีเหตุผลส่วนตัว เพราะคนเรามันต้องมีเรื่องส่วนตัวกันบ้าง โทษนะที่ก้าวก่ายไปหน่อย อันนี้ไม่ได้พูดประชด กูเข้าใจ กูก็อารมณ์ร้อนไป” ผมพูดเพราะในหัวเริ่มคิดถึงเบอร์สายเรียกเข้ามามันเป็นเบอร์ที่ผมจำได้ไม่น่าพลาด เบอร์สี่ตัวสุดท้ายที่ลงท้ายด้วย2000 (คิดกันออกไหมครับเบอร์ใคร)
“กลับบ้านกูก่อนแล้วกัน ไปเอามอไซค์แล้วค่อยมาบ้านมึง” มันบอกผม
“ไม่เป็นไรหรอก ไปส่งกูก่อนแล้วกัน ยังไงก็ถึงก่อนบ้านมึง”
“ทำไมล่ะ โกรธกูอยู่เหรอ”
“ปอกูไม่ใช่เด็กที่จะไร้สาระขนาดนั้น เราโตๆกันแล้วสิ่งที่กูพูดทั้งหมดคือกูคิด กูไม่ได้พูดด้วยอารมณ์ กูแค่เพลียๆอยากอาบน้ำเร็วหน่อย แค่นั้นไม่มีไร ไม่ต้องคิดมาก”
เงียบด้วยกันทั้งคู่ รถแล่นผ่านเรื่อยๆจน ผ่านเลยซอยหน้าบ้านผม มันไม่ยอมเลี้ยว ผมก็กะๆไว้แล้วล่ะว่ามันคงไม่ยอมทำตามใจผมเท่าไหร่(ถ้ามันโกรธ ผมพูดไรไปมักจะไม่ค่อยเข้าหูมันเท่าไหร่) ผมก็เฉยๆ จนมาถึงบ้านมัน
ผมลงจากรถเห็นญาติมันเยอะเลย ผมก็ต้องฉีกยิ้มและกล่าวทักทายทุกคน(ผมเป็นที่รักของบ้านไอ้ปอนะ แม่มันบอกว่าดีใจที่ไอ้ปอมีเพื่อนดีๆกับเค้าบ้าง...ตูดีแล้วเหรอวะเนี้ย) ไอ้เจ้าป่านตัวแสบวิ่งเข้ามากอดขาผม
“น้าทีไปไหนมาครับ”
“น้ากลับมาจากกรุงเทพครับ”
“ติดน้าทีจังเลยนะป่าน ไม่มากอดน้าปอบ้างล่ะ” ไอ้ปอแซวหลาน
“น้าปอมีแต่น้ำมันดำๆ น้าปอไปอาบน้ำก่อน” ป่านจะบอกว่าไอ้ปอสกปรกนั้นเอง
“อูยยยไอ้หลานรัก กูอยากให้มึงมากอดมากๆเลย” ไอ้ปอประชดหลานแล้วมันก็เข้าไปเอามอไซค์ออกมา
“น้าปอไปไหน” ป่านถาม
“ไปส่งน้าที”
“ไปด้วยๆ”
“หยุดความคิดนั้น เพราะมันเป็นไปไม่ได้” ไอ้ปอตอบกลับ ไอ้ป่านก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกล่ะ
“มาอยู่กับป้าหนิมา ป้าจะพาไปซื้อขนม ไม่ต้องไปกับเค้าหรอก” แม่ไอ้ปอปราม (ป่านน้าก็ไม่ได้รักเด็กอะไรมากมายนะ วันนี้น้าก็เพลียๆ น้าไม่อยากตอบคำถามหนูแล้ว ปวดหัวๆ สถานการณ์วันนี้ก็เริ่มชักไม่ค่อยจะดีด้วย)
ผมกับไอ้ปอกลับมาบ้านผมก็อาบน้ำ แล้วลงไปคุยกะพ่อแม่ข้างล่าง ไม่ค่อยได้คุยกันนานแล้วเหมือนกัน
“ใครๆเค้าก็บอกแม่ ว่าลูกแม่โตแล้ว เก่งด้วยทั้งลูกสาว ลูกชาย เมื่อไหร่จะแต่งงาน เป็นฝั่งเป็นฝากัน” แม่ผมพูดยิ้มๆ
“ขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่ แสดงว่าเค้ายังสนใจผมอยู่ ใช้ได้ๆ ผมยังเรตติ้งดีอยู่นะเนี้ยมีคนกล่าวถึงด้วย” ผมแซวกลับ
“ฮ่าๆๆ แม่ยังมองลูกยังเป็นเด็กอยู่เลย ใครว่าลูกแม่โตแล้ว ...” ผมคุยกับแม่ยาวยืดจนง่วงนอน(ทั้งๆเพิ่งจะสองทุ่ม) นอนน้อยมาหลายคืนล่ะก็เลยง่วงผมเดินขึ้นบนบ้าน ผมเปิดประตูเข้าไป เห็นไอ้ปอคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
“ปอนอนแล้วนะ เหนื่อยๆ จะเล่นเกมส์ก็อย่าเสียงดังมากนะ จะดูบอลก็เบานิดนึง” ผมก็พูดเบาๆกะให้มันได้ยินแต่ไม่อยากให้เข้าโทรศัพท์ พอดีไอ้ปอวางสายแล้วเดินเข้ามา
“มัยนอนเร็วนักล่ะ” มันถาม (ทั้งๆเมื่อกี้กูก็พูดไปแล้ว กูเหนื่อยยยยย)เดือนนี้ผมนอนให้น้ำเกลือแล้วสองครั้ง (กลางวันทำงานโรงบาลนึงเสร็จก็ไปอาบน้ำอีกโรงพยาบาลนึง นอนให้น้ำเกลือ ก็หลับไปทั้งคืน ทำเหมือนโรงบาลเป็นบ้านล่ะ มันเหมือนร่างกายขาดน้ำ เหนื่อยๆ เพลียๆ...ไม่ใช่น้ำอย่างอื่นนะ น้ำจริงๆ น้ำเปล่าๆน่ะ(มีย้ำ)...รู้นะว่าคิดไร หุหุ(ใครคิด)) ผมไม่ได้บอกใครรวมทั้งไอ้ปอ
“เพลียๆ ง่วงๆ นอนล่ะนะ”พูดเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอน มันก็เดินเข้าไปอาบน้ำ หัวถึงหมอนผมก็เคลิ้มทันที
“คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” เคยได้ยินเสียงโทรศัพท์ตั้งสั่นแล้ววางบนโต๊ะป่าว นั้นแหละโทรศัพท์ไอ้ปอ (โอยยยยย ไรเนี้ยยยยย) ผมก็ขี้เกียจลุก หลับตาต่อไป และแล้วเสียงนั้นก็หยุดลง ผมชนะ เอิ๊กๆ
“คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” มันดังครั้งที่สอง (โธ่เว้ยไม่ไหวแล้วนะ) ผมเดินไปกดเงียบสั่นแล้วเดินมานอนใหม่ ไม่อยากจะรับ เดี๋ยวไปยุ่งเรื่องส่วนตัวมันอีก
“คลื้ดดดด คลื้ดดด คลื้ดดด” มันดังครั้งที่สาม (กูจะบ้าตาย) ผมเดินไปรับเลยกะว่าจะไม่เสียมารยาทแล้วเชียว แต่มันไม่ไหว
“สวัสดีครับ” ผมกล่าวทัก
“....” เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
“ปอทำธุระอยู่ครับ เสร็จธุระแล้วจะให้ปอโทรกลับนะครับ” ผมพูด
“ธุระอะไร”เสียงผู้ชายใสแจ๋วชวนให้ผมตื่นตาตื่นใจ (จะให้กูบอกไหมว่ามันแก้ผ้าอาบน้ำอยู่) แต่คิดไปคิดมา คนที่โทรมาคงไม่พ้นไอ้เพื่อนเวรมันแน่ๆกวนตีนแบบนี้ คงจะเข้าใจว่าผมรับแล้วคงกวนประสาท
“ไม่รู้สิครับ ปอเสร็จธุระแล้วถามกันเอาเองแล้วกันนะครับ”
“ปกติพี่ปอไม่เคยมีธุระกับใคร แล้วคุณเป็นใคร” (อ้าวชักยังไง จะหาเรื่องกันเหรอ) เรียกพี่ปองั้นคงไม่ใช่เพื่อนมันดิ อ้าวแล้วเป็นใครล่ะ
“คุณไม่รู้ว่าผมเป็นใคร คุณยังพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชวนคุย แล้วคิดว่าผมจะคุยกับคุณต่อไหมครับ” (อดทนไว้ไอ้ที) “ผมยังบอกคุณได้เหมือนเดิมว่าถ้าปอเสร็จธุระแล้ว ผมจะบอกให้ปอโทรกลับทันที แล้วจะประสานกันต่อยังไง ถามอะไรกันก็เป็นเรื่องของคุณนะครับ ผมพูดใจความของผมหมดแล้วขอวางสายนะครับ”ผมกดวางสายทันที เป็นไงล่ะต่อมโมโหไอ้ทีทำงาน เหมือนได้กินกาแฟแก้วใหญ่ พลางข่มตาหลับไม่ลง จนไอ้ปอออกมาจากห้องน้ำ
“เมื่อกี้มีคนโทรมา เลยบอกว่ามึงทำธุระอยู่ เสร็จธุระแล้วจะโทรกลับ” ผมบอกมัน
“ใครอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้เมมชื่อด้วย โทรกลับไปถามเองล่ะกัน หมดภาระส่งต่อข่าวล่ะ ขอตัวนอนก่อน” ผมก็สังเกตไอ้ปอมันก็เฉยๆนะ เอ๊ะรึผมจะคิดมากไปเอง
ผมก็หลับตาไปงั้นแหละ เริ่มไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่แล้วล่ะ อยากรู้มากกว่าไอ้เด็กนั้นเป็นใคร
ไอ้ปอไปปิดโทรศัพท์ ปิดไฟแล้วลงมานอนกอดผม (แปลกๆไปไหมทุกท่าน ผมว่ามันแปลกๆนะ ปิดเพื่อ? แล้วไม่โทรกลับด้วย?) วันนี้สองครั้งแล้วนะเกี่ยวกับโทรศัพท์ที่น่าสงสัยหนิ แต่มันคนละเบอร์กับเมื่อช่วงเย็น
(คิดมากล่ะไอ้ที อย่าปะติดปะต่อเรื่องดิ)
ไอ้ปอหอมแก้มผมเบาๆแล้วกอดไว้ ผมก็แกล้งหลับไป สรุปคืนนั้น ไม่มีไรเกิดขึ้นนอนอย่างเดียว (หุหุ บอกเพื่อ?)
ตื่นเช้ามาผมลุกอาบน้ำแต่ไก่โห่ ไปทันใส่บาตรหน้าบ้านกะพ่อ แม่ หลังจากกิจวัตรเสร็จเรียบร้อยผมก็ขึ้นมาไอ้ปอจอมง่วนมันก็ยังนอนอยู่ที่เดิม
“ปอตื่นโว้ยยยย จะกินวัดกินโบสถ์ได้อยู่แล้ว”ผมปลุกมัน
“ไอ้บ้าไม่ใช่ปลวกนะเว้ย” งัวเงียตอบมาจนได้
“อ้าวเหรอนึกว่าใช่ ยิ่งคล้ายๆปลวกอยู่ด้วย” ผมพูดเบาๆ
“ไรที ได้ยินนะ” มันลุกขึ้นมากอดผม จี้เอว จับกดที่เตียง
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้ปอ ไอ้บ้ากูจั๊กจี้นะเว้ย”ผมดิ้นพลุกพล่านบนที่นอน
“โทษฐานที่เมื่อคืนนอนถีบกู ตอนเช้ามาว่ากูเป็นปลวกอีก นี่ๆมันต้องโดนแบบนี้” มันจี้เอวผมใหญ่เลย
“ไอ้ปอ กูขอโทษ กูละเม่อ ฮ่าๆๆ หยุดเถอะไอ้ปออออ” ผมออนวอนมัน
“ทีหลังจะทำอีกไหม” มันหยุดมองหน้าผม
“ไม่ทำแล้วครับ เหนื่อยนะ”ผมหายใจหอบเลย
“ยังไม่ทำไรเลย เหนื่อยแล้วเหรอ”มันนอนทับผมและกอดคอผม
“ไม่ได้ทำบ้าไรล่ะ ให้กูออกแรงแต่เช้าซะขนาดนี้”
“ผอมลงไปเยอะนะ กินเยอะๆหน่อยดิ มันจะได้มีแรง”
“ครับหมอปออออ” รู้สึกดีเหมือนกันกับคำพูดเล็กๆน้อยๆ มันทำให้รู้ว่ามันยังเป็นห่วงผม
ไอ้ปอลุกจะไปอาบน้ำ แต่มันไปเปิดเครื่องโทรศัพท์ก่อน พอเปิดเท่านั้นแหละเสียงข้อความเข้าเพียบบบบ มันแอบๆมองมาที่ผม ผมก็ทำท่าเหมือนไม่สนใจ
“โทรศัพท์เป็นไรวะ เจ๊งแน่เลยวะเสียงข้อความอะไรไม่เห็นมีไรเข้ามาเลย” มันบ่นให้ผมได้ยิน ผมก็เฉยๆ(กูคงเชื่อมึงนะ)
เริ่มเห็นชัดขึ้นทุกวันหลังจากเมื่อก่อนๆจะเห็นนิดหน่อย ความรักเรายังเหมือนเดิมหรือป่าว? หรือมันใกล้กับความเป็นจริงที่เคยคิดอยู่ในใจลึกๆของผม ผมคงไม่มีแรงพอที่จะมายื้อแย่งเรื่องพวกนี้ ไม่ขออื่นมากมายขอแค่เข้าใจกัน ...ปิดฉากลงได้ด้วยดี...ก็เพียงพอ
ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้ ผมเข้มแข็งเพียงพอแล้วนะ ไม่ต้องกังวลใดๆ นึกกลับไป(ซึ่งก็ไม่นานมานี้เอง) เอาเรื่องมาเขียนผมก็เจ็บแป๊ปๆอยู่แต่ไม่มากเท่าไหร่ ทนได้เพราะเราต้องอยู่กับความเป็นจริงล่ะ ไม่ได้เพ้อฝัน ผมรับความจริงได้ แล้วมาดูกันตอนหน้าล่ะกันครับว่ามันจะดีขึ้นรึเลวร้ายกว่าตอนนี้ เราคุยกันอยู่หรือป่าว รึคุยกันแบบไหน รึว่าผมจะใช้หัวใจดูมองข้ามสิ่งเหล่านี้ แต่ถ้าท่านใดติดตามมาเรื่อยๆน่าจะพอเดาผมออกอยู่มั้ง สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือ เอ้ยยย พ่อเสือแล้วล่ะ ว่าจะเขียนตอนต่อไปในเร็วๆนี้ ไม่เกินเดือนนี้แน่นอน ฟันธงครับ
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
คือ คนลงเรื่องอยากแสดงความเห็นบ้าง ฮ่าๆๆ
จริงๆก็พอจะเดาสถานการณ์ได้เหนือนกันน่ะ ว่าทีจะทำยังไง....แต่ยังไงก็แล้วแต่เป็นกำลังใจให้ครับ
มีอะไรให้ทำอีกเยอะในชีวิตนี้ครับ...สู้ๆ...รักตัวเองและดูแลสุขภาพและหัวใจตัวเองให้ดีที่สุดน่ะครับ
-
ต้องยอมรับความจริงซินะ เป็นกำลังใจให้ที ไม่อยากคาดเดา อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่ที่ตัวเราจะเผชิญหน้ากับมันยังไง ทีมีความคิดที่ดีเป็นคนที่น่าชื่นชม เหมือนปล่อยวางแล้วซินะ :กอด1:
-
หลังจากอ่านตอนล่าสุดจบ o22 o22 มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยพี่ที :z3: :z3: แต่อยากจะบอกว่าพี่ทีเข้มแข็งมากเลยนะ เพราะเราก็เคยเจอคล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน แต่ของเราแฟนมันไม่ได้เล่นด้วยแต่กระนั้นเราก็ยังเสียใจอยู่ดีอะ :o12: :o12: แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอนะ เราเชื่อว่าพี่ทีคงจะมีทางเลือกหรือวิธีจัดการเรื่องนี้แน่นอน :L1: :L1:
ปล. พี่ทีดูแลตัวเองหน่อยก็ดีนะจ๊ะ มัวแต่ดูแลคนอื่นจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลย เป็นห่วงนะจ๊ะ
-
อ่านเรื่องของทีมาตลอดละ ต้องขอโทษที่บางครั้งก็คอมเม้นท์ บางครั้งกไม่ได้เม้นท์
นี่ไงเรื่องระยะทาง...มันอาจเป็นส่วนประกอบบ้าง แต่ที่สุดมันขึ้นอยู่กับความรักที่มั่นคงของคนสองคน
ซึ่งตอนนี้มันคงเป็นทีคนเดียวที่มั่นคง
ไม่รู้ซิ...แต่ของบางอย่างถ้าปล่อยมันไปแล้วดีต่อตัวเรา ก็น่าจะปล่อยไปนะ เมื่อเขาไม่มีเราคนเดียว
แต่ดูจากสถานะการณ์ ปอก็คงติดต่อตอนทีไปทำงานที่ กทม
คนที่จะคิดมาก และคอยกังวล ก็คือทีคนเดียว
การเลิกลา ก็รู้ว่ามันเจ็บ แต่เจ็บทีเดียว ดีกว่าให้เรื่อรังนะ ขอโทษที่ให้คำแนะนำแบบนี้
ขอเป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
พี่ที ดูแลตัวเองด้วยดิ กินเยอะๆแบบที่่พี่ปอบอกอะ
หนูชอบคู่นี้มากจริงๆ อยู่กันไปนานๆนะพี่ :m5:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ค้าง TT สงสารพี่ทีมาก ๆ เลย กลัวว่าเหตุการณ์จะกลับไปเป็นแบบเดิม
คงจะไม่มีหัวใจห้องไหนให้สลายอีกแล้ว แง ๆ
-
เริ่มหวั่นใจว่ะ
ตอนหน้าคงเป็น....ถ้าไม่เคลียร์ ก็ไม่รอด จบแน่ๆปอเอ๊ยยยยย
เริ่มเหนื่อยกับปอ แทนทีเบาๆ....
ตอนหน้ามันยากจะคาดเดา~♫
แต่ก็จะรอนะคะ~♫ มาไวๆ (เอิ๊กๆ)♥
ปล.รัีก ชอบ และติดตามคู่นี้มานาน(?) อยากให้รักกันนานๆ แต่ไม่รู้สิ กูเบลอ 55555 :laugh:
-
หายไปนาน กลับมาอีกที ไมเป็นแบบนี้ล่ะ เข้มแข็งนะที เป็นกำลังใจให้นะ รักตัวเอง ดูแลสุขภาพด้วย ทียังมีครอบครัวที่น่ารักอยู่นะ
-
สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจ
-
:เฮ้อ: ผมกำลังจะเม้นว่าจะไปดักเจอที่เฉลิมไทยอยู่แล้ว แต่อ่านตอนนี้แล้ว...
สู้ๆนะครับพี่ที (ขออนุญาติเรียกแบบนี้นะครับ) แอบกลัวตอนหน้าเบาๆ
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
:เฮ้อ: เห็นแววมาม่าอีกแล้วอ่ะ :z3: เป็นกำลังใจให้ทีนะ เข้มแข็ง สู้ๆ :กอด1:
-
ปอทำให้ทีเครียดอีกแล้ว
ไม่อยากเดาไปในทางลบ หวังว่าจะเคลียร์ได้ดีนะค่ะ
:กอด1: :L2:
-
อ่านแล้วใจหวิวๆเลยแฮะ
เราเป็นกำลังใจให้ทีนะคะ :L2:
-
หวั่นใจแทนนะเนี้ยะ ไงก็สู้ๆค่ะ
-
:monkeysad: :monkeysad:
เอาใจช่วยน่ะค่ะ แอบใจหายเลยตอนที่อ่าน
:z3: :z3:
-
อ่านแล้วทำไมรู้สึกสะเทือนใจ น้ำตาไหลเลยไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ไม่ดีเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทีเสมอนะคะ ยังเชื่อว่าปอรักทีมากหากมีเรื่องที่พอให้อภัยได้
ก็อยากให้ทีให้อภัยปอด้วยนะคะ ความรักบางครั้งต้องใช้ใจคิดจริงๆ
-
ผมมาเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะครับ ที&ปอ มีดอกไม้มาฝากครับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ติดตามมานานมากเลยกับคู่นี้ พออ่านตอนล่าสุดนี่ใจหายมากๆ กลัวปอออกนอกลู่นอกทางอีกรอบ
แต่ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย เสียดายเวลาดีๆที่ผ่านมาด้วยกัน กว่าจะรักกันขนาดนี้ ต้องผ่านอะไรแย่ๆมาเยอะ
ถ้าปอยังกลับไปทำแบบเดิมอีก มันก็ต้องอยู่ที่ตัวคุณทีแล้วละว่าจะตัดสินใจยังไง เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เราเอาใจช่วยดีกว่า ขอให้รักนี้จงเจริญอยู่ต่อไปได้ด้วยดี สู้ สู้ เป็นกำลังใจให้ เราจะรอฟังฟันธงตอนต่อไปแล้วกัน o13
-
พี่ที :กอด1:
เพิ่งเข้ามาอ่านชอบพี่ทีมากจร้า เป็นกำลังใจให้พี่ที สู้ สู้ นะจ๊ะ มีอะไรไม่อยากให้พี่ทีเครียด คนเดียว ยังไงก็เปิดใจคุยกับพี่ปอ
ไปเลย จะได้เคลียร แอบหวังว่าทุกๆๆอย่าง มันจะมีแต่เรื่องจริงๆๆ แต่โลกแห่งความเป้นจริงมันคงต้องมีเรื่องเจ็บปวดบ้างคงไม่สวยงามเหมือนในนิยาย แต่อยากให้พี่ทีรู้ไว ว่ารักพี่ทีมากจร้า ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม นะจ๊ะ ส่งกำลังใจให้พี่ทีจร้า
:L1: :L1: :L1: :L1:
ชานมเย็น
-
หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิด
เป็นกำลังให้ที สนับสนุนทุกความคิดทุกการกระทำของทีที่ตัดสินใจในครั้งนี้
:กอด1:
-
:z6: ไอ่ปอ..สุดท้ายก็ "เหี้ย" ตามชื่อเรื่องจริงๆ สันดานมึงนี่..ไม่ไหวจริงว่ะ
น้ำตาร่วง พ่วงตามรัก ที่หักหาย
น้ำตาชาย ไหลแห้งเหือด เดือดโมโห
น้ำตาปริ่ม อิ่มทะลัก เหมือนควายโค
น้ำตาแค้น ของคนโง่ โดนหลอกลวง
ให้มันจบ ครบทุกสิ่ง ทิ้งความฝัน
ให้มันจบ ครบทุกอัน อย่าหึงหวง
ให้มันจบ ครบทุกถ้วน ล้วนภาพลวง
ให้มันจบ ครบทุกห่วง ไม่หน่วงใจ
ถึงสุดท้าย ชายคนรัก ไม่พักหยุด
เที่ยวแจกรัก อุตลุด สุดทนไหว
เชิญไปเป็น สุดที่รัก ของใครใคร
แต่คนนั้น ต้องไม่ใช่ ใจของกู
:กอด1: ที ดูแลตัวเองให้มากกว่าใคร ดูแลที่ใจให้มากกว่า "เหี้ย"
:z3: ถ้าไม่รักกันจริง..ก็ทิ้งกันไป ดีกว่าหลอกลวงกันเป็นไหนๆ
+1 บวกเป็ด คนโพสต์ครับ
กาซิกๆๆๆๆๆๆๆๆ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจนะครับน้องที
ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
+1
-
รอๆๆๆนะครับ ผมติดตามเรื่องนี้มานานนนนนนนนนนนนนนนน มาก เข้ามาอ่านและรอทุกวัน
-
เห้ออ อารมค้างอยากอ่านต่อ ผมก็เป็นคนชลบุรี
-
แอบหวั่นใจซะแล้ว...
-
เกิดอะไรขึ้นกันนะ พี่ทีอ่ะ ตอนนี้เป็นยังไงกันแน่เนี่ย?
-
รักแท้มันมีอยู่จริงมั๊ยนะ :เฮ้อ:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะครับ
-
หวั่นใจจังก็ทีเล่นบอกว่ายังเจ็บยังแปล๊บอยู่เลย
ปอแอบนอกใจให้ใครเข้ามาแทรกกลางอีกแล้ว
คนที่มีอยู่นี้มันยังไม่พอใช่ไหม จึงต้องหาใหม่ไปเรื่อย
ไม่รักกันแล้วก็บอกกัน อย่าทำร้ายจิตใจกันเลย
เป็นกำลังใจให้ทีนะคะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
คิดว่าทีต้องไตร่ตรองดีแล้ว ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไป
:L2:
-
ตามอ่านทันสะที่ :mc4: :mc4: :mc4:
แต่มาตอนนี้ก็ :a5: :a5:
แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคลับสู้ ขอบคุณนะคลับสำหรับเรื่องดีดี :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ติดตามเรื่องราวมาตลอด
อ่านตอนนี้แล้วใจหาย ไม่อยากเดาตอนต่อไป
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ
-
ใจหายวาบเลย o22
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ใจนึงก็อยากให้เป็นอย่างที่พี่สงสัยและจับได้คาหนังคาเขาแล้วก็จบกันไป
เพราะไม่อยากให้พี่ต้องมาระแวงแล้วก็เป็นกังวลกับคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา
แต่....ใจนึง ก็อยากให้เรื่องที่เกิดนี้ ปอมีเหตุผลที่จะอธิบาย และยังรักกันต่อไป
คงเพราะหนูเป็นคนขี้ขลาด อยู่กับความหวาดระแวงไม่ได้ มันจะทำให้ความเป็นตัวเราเปลี่ยนไป
เลยเลือกที่จะตัด เจ็บครั้งเดียวดีกว่าเรื้อรัง...
-
จากที่เป็นแฟนคลับมานาน ผมว่าปอไม่มีทางยอมเลิกกับทีแน่ๆ ปอทั้งคลั้งทั้งรักทีขนาดนี้ ใช่มั้ยครับคุณที ^^
-
พี่ทีค่อยๆคิดนะครับพี่ ผมว่าจับให้ได้คาหนังคาเขาเลยดีกว่า จะได้รู้กันไปเลย ว่าเรื่องที่ปอมีใครอีกคนจริงรึปล่าว ถ้ามีจริง สำหรับผมถึงแม้ช่วงเวลาที่ผ่านมาจะดีจะมีมากมาย มีความสุขเท่าไหร่ แต่ถ้ามาทำกันแบบนี้ รู้สึกจะ สามครั้งแล้ว ก้ไม่ไหวนะครับ ลองดูๆคนอื่นดีกว่าพี่ที พี่ทีทั้งเก่ง มีความรู้ขนาดนี้ ผมว่าหาคนดีๆ เก่งๆ เหมาะสมกับพี่ได้อีกนะครับ
คหสต ล้วนๆนะครับพี่ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ที ครับ ^^
-
เชื่อว่าพี่ทีเข้มแข็งและมีเหตุผลมากพอ
บางอย่างอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดเสมอไปนะคะ
แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ก็ขอให้พี่ทีใจเย็นๆ
เพราะกว่าที่จะมีวันนี้ได้ทั้งสองคนผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ
หากสุดท้ายแล้วเราไม่สามารถประคับประคองอะไรไว้ได้
ทุกคนยังอยู่ข้างพี่ที เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอนะคะ
พี่ทีสู้ๆ ค่ะ
-
:o12: :o12: รับไม่ได้ เสียใจอ่ะ
-
ทุกอย่างมันก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงสิน่ะพี่ที
ความเป็นจริงที่มักเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
-
ขออย่าให้ปอทำอย่าที่คิดกับทีเลย จะเสียใจมาก เสียความรู้สึก
-
สู้ๆค่ะ
ถึงสุดท้ายแล้วเรื่องจะจบยังไง
เราก็ไม่ได้ตัวคนเดียวยังพี่พ่อแม่ที่รักเรา
-
ไม่อยากให้เลิกกันเลยอ่ะ มันรู้สึกใจหวิวๆสั่นๆทุกครั้งที่เข้ามาดูว่าทีมาต่อหรือยังอยากรู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไง เพราะคิดไม่ถึงว่าปอจะมีคนอื่นอีกขอให้เขามาตามตื้อปอเองแต่ปอไม่เล่นด้วยเถอะ ไม่อย่างนั้นเราคงผิดหวังกับปอมาก
-
ยังไม่มีความคืบหน้าเหรอ ตอนนี้ตื่นเต้น กลัวความจริงที่จะมาบอกจริงๆ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ พี่ทียังมีคนอ่านทุกคนในที่นี้ค่อยเป็นที่ระบายของพี่ได้นะ
และรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :monkeysad: :monkeysad:
โกรธพี่ปอออออออออออออออออออ :angry2: :angry2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอนะค่ะ
หนูรู้ว่าพี่อ่ะเข้มแข็งอยู่แล้ว สู้ๆๆนะค่ะ
-
ติดตามอ่านมานานแล้ว เอาใจช่วยครับไม่ว่าผลจะเป็นยังไงพี่คิดว่่าทีคงไตร่ตรองดีแล้ว ของพี่ 7 ปีแล้วเกือบไม่รอดเหมือนกัน แต่ว่ารักกันต้องคุยกันครับบางครั้งอาจไม่เป็นอย่างทีคิดก็ได้ สู้ๆครับน้องที :L2:
-
อ่านเรื่องของทีตอนนี้แล้ว น้ำตาปริ่มนิดๆ ใจหวิวๆ เลยอ่ะ
ขอให้ทุกอย่างเป็นไปทางที่ดีขึ้นนะ ดีต่อที ดีต่อปอ
เอาใจช่วย เราว่านะ ทีเข้มแข็งมากนะ จากที่อ่านๆ มา อะไรจะเกิดก็ต้องเกินเนอะะะ สู้ๆๆๆ
-
มาปูเสื่อรออีกแล้วค้าบบ :sad11:
-
ผมก็ว่ามันแหม่งๆมาตั้งนานละ แต่ยังไงก็ขอให้พี่ทีสู้ๆนะครับ ผมว่าพี่ทีคงคิดไม่ตกอยู่เหมือนกัน อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ ถึงเค้าไม่รักเรา ก็ขอให้เรารักตัวเองไว้ก่อนเป็นพอครับ ความรักมันไม่จีรังยั่งยืนหรอกครับ มีพบก็ต้องมีจาก (แต่ใครเค้าอยากจะเลิก อยากจจะจากกันล่ะ)
เป็นกำลังใจให้นะครับ รอติดตามตอนต่อไปอย่างใกล้ชิด !!
-
เข้ามารอน้องทีคะ เป็นห่วงนะคะ
-
จะเป็นยังไงต่อไปนะ 'เจ็บ...แต่จบ' หรอ
ใจจริงไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ก็เคารพการตัดสินใจของทีไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ตามจะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้
ปล.ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ การตั้งใจทำงานก็ดีแต่ก็อย่าลืมตัวห่วงเอง :กอด1:
-
คิดถึงเรื่องดีๆ ของปอเอาไว้นะคะที
เจอกันตอนหน้าขอให้หวาน มัน ฮา เหมือนเดิมนะคะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ได้อ่านเรื่องของคุณทีกับ ปอ มาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนล่าสุด รู้สึก มีอารมณ์ร่วมไปกับพวกคุณ 5555 พออ่านมาถึงตอนล่าสุด เราเข้าใจกันทั้ง 2 ฝ่ายนะ แอบสงสารปอ อยู่นะคะ คนที่รักมาก ไม่ได้อยู่ด้วยกัน บางครั้งอาจทำให้เผลอใจไปบ้าง เราว่าปออยากติดอยู่กับคุณทีนะ คุณทีน่าจะกลับมาหางานที่ชลบุรี นะคะ เผื่ออะไรจะดีขึ้น ทั้งนี้คุณทีจะตัดสินใจยังไง ก็ขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะคะ
-
เอาใจช่วย
ชอบสำนวนเขียนเรื่องของคุณที
-
อ่านจบพอดี และก็ค้างพอดี ให้กำลงใจคุณทีนะค่ะ :L1:
-
เอาตอบ comment ไปอ่านก่อนน่ะครับ....เนื้อหารอสักครู่น่ะครับ
ตอนนี้แล้วเจอคนเขียนบอกว่าพี่ใส่ตอนผิดน่ะ...ฮ่าๆ เพิ่งรู้ครับ แก้จากตอนที่ 23 เป็น 53 น่ะครับ
...
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 54...สิ้นสุดสักที
LEO มีอะไรให้ทำอีกเยอะในชีวิตนี้ครับ...สู้ๆ...รักตัวเองและดูแลสุขภาพและหัวใจตัวเองให้ดีที่สุดน่ะครับ
...พี่คนนี้เป็นคนเบิกทางให้ไอ้ทีมาเจอกับกลุ่มมิตรภาพในโลกออนไลน์ที่ไม่เคยคิดว่าเรื่องตัวเองจะมีคนให้ความสนใจ ให้กำลังใจขนาดนี้ ขอบคุณพี่นะ อย่างที่พี่บอกชีวิตนี้มีอะไรให้ทำอีกเยอะ ทำอย่างอื่นดีกว่าเนอะ ดีกว่าจะหมกมุ่นเรื่องเดิมๆ
beery25 ทีมีความคิดที่ดีเป็นคนที่น่าชื่นชม เหมือนปล่อยวางแล้วซินะ
...ขอบคุณนะครับที่มองเห็นส่วนดีของไอ้ที ฮ่าๆ อะไรที่ไม่ใช่ของเราควรจะปล่อยวางไป เนอะ
Destiny_thieF พี่ทีดูแลตัวเองหน่อยก็ดีนะจ๊ะ มัวแต่ดูแลคนอื่นจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองเลย เป็นห่วงนะจ๊ะ...อ่านตอน53ถึงกับช๊อคเลยเหรอ(พี่ไม่ได้ตั้งใจ) ตอนนี้น่าจะช๊อคกว่าป่าวไม่รู้ ขอบคุณนะครับ น้องและทุกท่านเหมือนกันนะครับ ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดีกว่าดูแลคนอื่น แต่ผมคงต้องดูแลคนอื่นมากกว่าตนเองแล้วล่ะ เพราะมันเป็นอาชีพผมนั้นเอง ประชาชนจ้างผม ผมก็ต้องรับใช้ประชาชนอย่างสุดความสามารถ (พูดดูดีเนอะ เหมือนจะสมัคร สส.เลย หุหุ)
luv_khun อ่านเรื่องของทีมาตลอดละ ต้องขอโทษที่บางครั้งก็คอมเม้นท์ บางครั้งกไม่ได้เม้นท์
...ไม่เป็นไรแต่ตอนนี้ต้องเม้นนะ ฮ่าๆๆ มีข่มขู่
...การเลิกลา ก็รู้ว่ามันเจ็บ แต่เจ็บทีเดียว ดีกว่าให้เรื่อรังนะ ขอโทษที่ให้คำแนะนำแบบนี้
...ครับ มีความคิดแบบเดียวกัน
Noockie หนูชอบคู่นี้มากจริงๆ อยู่กันไปนานๆนะพี่
...แล้วถ้ามันเป็นคี่ล่ะ หนูจะยังชอบพี่อีกไหม
andaseen เห็นแววดราม่าอีกแล้วอ่ะ
...ชีวิตคนเราครับ มีขึ้นมีลงตามยถากรรมเก่า ฮ่าๆๆ
nn~~NN อ่านแล้วใจหวิวๆเลยแฮะ
... ผมทำให้น้ำตาลในเลือดคุณต่ำรึป่าวครับ มีอาการใจหวิวๆ (ล้อเล่นนะ) หรือมีอาการเจ็บหน้าอกร่วมด้วยรึป่าวครับ (ยังๆไม่เลิก) ผมก็ใจหวิวๆเหมือนกันแหละครับ
naiyana อ่านแล้วทำไมรู้สึกสะเทือนใจ น้ำตาไหลเลยไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ไม่ดีเลย
...มีคนร้องไห้เป็นเพื่อนผมแล้วววว ผมไม่ได้ร้องแล้วนะ คุณก็ไม่ร้องเหมือนกันนะครับ
ชานมเย็น อยากให้พี่ทีรู้ไว้ ว่ารักพี่ทีมากจร้า ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม นะจ๊ะ ส่งกำลังใจให้พี่ทีจร้า
...ขอบคุณครับน้องใหม่ อยากให้น้องรู้ไว้ว่าชานมเย็นเป็นสิ่งที่พี่ชอบกินเหมือนกัน (ฮ่าๆ แซวเล่นนะ)
broke-back ไอ่ปอ..สุดท้ายก็ "เหี้ย" ตามชื่อเรื่องจริงๆ สันดานมึงนี่..ไม่ไหวจริงว่ะ
...นั้นสิ ตั้งชื่อเหมือนรู้เหตุการณ์ในอนาคตว่ามันไม่สามารถดีขึ้นมาได้ ถ้าตั้งชื่อดีกว่านี้มันอาจจะดีก็ได้เนอะ (ผิดที่ผมตั้งเอง) ขอบคุณครับสำหรับบทกลอนดีๆ เข้ากับชีวิตเลยตอนนี้
malula คนที่มีอยู่นี้มันยังไม่พอใช่ไหม จึงต้องหาใหม่ไปเรื่อย
...คนที่มีอยู่ยังไม่ใช่คนที่ใช่คร๊าบบบ
obab ใจนึงก็อยากให้เป็นอย่างที่พี่สงสัยและจับได้คาหนังคาเขาแล้วก็จบกันไป แต่....ใจนึง ก็อยากให้เรื่องที่เกิดนี้ ปอมีเหตุผลที่จะอธิบาย และยังรักกันต่อไป
...น้องหลายใจนะเนี้ยยย คาดการณ์ไว้ว่าน่าจะเป็นเหมือนใจแรกมั้งครับ ใจที่สองที่จะให้ปอมีเหตุผลอธิบายเกิดขึ้นได้ยากเชียวล่ะ
รักทุกฤดู ถ้ามาทำกันแบบนี้ รู้สึกจะ สามครั้งแล้ว ก้ไม่ไหวนะครับ ลองดูๆคนอื่นดีกว่าพี่ที พี่ทีทั้งเก่ง มีความรู้ขนาดนี้ ผมว่าหาคนดีๆ เก่งๆ เหมาะสมกับพี่ได้อีกนะครับ
...น้องชายคนนี้นับสถิติด้วย คลับตัวจริงนะเนี้ย(ขับไล่ อิอิ) ก็ใหญ่ๆสามครั้งแล้วเนอะ ขอบคุณนะครับที่มองภาพพี่ซะดีเชียว จริงๆก็ปกติธรรมดาคนนึง ต่อไปก็คงอยู่กับตัวเองมั้ง (ถ้าไม่โดนคนที่ใช่เข้าอย่างจัง ฮ่าๆ)
kakah รับไม่ได้ เสียใจอ่ะ
...สั้นๆแต่ได้ใจความ พี่ก็รู้สึกประมาณนั้น
amisezmin สู้ๆค่ะ ถึงสุดท้ายแล้วเรื่องจะจบยังไง เราก็ไม่ได้ตัวคนเดียวยังพี่พ่อแม่ที่รักเรา
...นั้นสิครับ ผมยังมีคนที่รักผมมากมายสิเนอะ
capool เพราะคิดไม่ถึงว่าปอจะมีคนอื่นอีกขอให้เขามาตามตื้อปอเองแต่ปอไม่เล่นด้วยเถอะ ไม่อย่างนั้นเราคงผิดหวังกับปอมาก
...อะไรก็เกิดขึ้นได้ กับผู้ชายที่ชื่อว่าปอ
Inamning เป็นกำลังใจให้นะคะ พี่ทียังมีคนอ่านทุกคนในที่นี้ค่อยเป็นที่ระบายของพี่ได้นะ
...นั้นสิ ทุกวันนี้พี่ยิ้มได้ก็เพราะมาอ่านเม้นนี่แหละ เลยมาเล่าสู่กันฟัง เพราะพี่เองก็ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟังที่ไหน
peerapong ติดตามอ่านมานานแล้ว เอาใจช่วยครับไม่ว่าผลจะเป็นยังไงพี่คิดว่่าทีคงไตร่ตรองดีแล้ว ของพี่ 7 ปีแล้ว
...ผมคงไม่ขนาดพี่หรอกครับ เท่านี้ก็ไม่รู้จะประคับประคองกันยังไงแล้ว
i_ang อ่านเรื่องของทีตอนนี้แล้ว น้ำตาปริ่มนิดๆ ใจหวิวๆ เลยอ่ะ
...อืมๆ หายเศร้าได้แล้วล่ะครับ พายุลูกนี้ก็กะลังจะออกไปล่ะ อาจจะทนอ่านอีกสักตอนเนอะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยนะครับที่ไม่ได้หยิบยกมาด้วย ครั้งที่แล้วที่เกิดปัญหา ตอนนั้นผมก็คิดว่าคงไม่ได้มาเขียนเล่าประสบการณ์ให้ใครฟังอีกแล้ว เรื่องมันจบ มันสิ้นสุดลงแล้ว (คงเป็นเหตุผลที่ลงในนิยายที่โพสต์จบแล้ว) และแล้วก็เปลี่ยนแปลงได้เขียนมาจนถึงทุกวันนี้(ถึงจะนานๆครั้ง) ต่อไปข้างหน้าผมก็อาจจะเข้ามาเขียนบ้าง เรื่องราวตอนนี้ผมเป็นยังไง อยู่ยังไง ถ้าการดำเนินเรื่องต่อไปมีผมคนเดียวไม่รู้ว่ายังอยากจะอ่านกันไหมหน่อ เพราะทุกเรื่องคงต้องมีคู่สิเนอะ มันเป็นเรื่องเล่าความรักหนิ ไม่ใช่บันทึกประจำวัน ฮ่าๆๆ
...
-
ก่อนอ่าน...ทีเค้าอยากให้ลงเพลง สิ้นสุดสักที ให้ด้วย...แต่ผมไม่แน่ใจว่าบอร์ดยังอนุญาตอยู่ไหม...ยังไงเค้าให้ลงได้และใครลงเป็น (ผมทำไม่เป็นครับ แฮ่ๆ) ผมขอรบกวนด้วยน่ะครับ...ขอบคุณครับ....ไปอ่านต่อเลยครับ
ต่อจากครั้งที่แล้วนะครับที่เกิดเหตุการณ์สงครามมืดเกี่ยวกับโทรศัพท์ ตื่นขึ้นมาเปิดโทรศัพท์ข้อความเข้าเพียบ ดันมาบอกว่าโทรศัพท์เสีย เสียงข้อความเข้ามั่วๆ เข้าสถานการณ์ต่อเลย ในช่วงเช้าวันนั้น
“ปอวันนี้เดี๋ยวกลับกรุงเทพแต่เช้าเลยนะ อาบน้ำแล้วไปส่งหน่อย” ผมพูด
“เห้ยยย ไอ้ทีมึงจะรีบกลับไปทำไม วันนี้มันวันเสาร์นะเว้ย” มันพูดไม่ค่อยพอใจ
“กูก็คงมีเหตุผลเรื่องหน้าที่การงานของกูแหละ ไม่ใช่คิดอยากจะกลับก็กลับซะหน่อย”
“มึงทำงานเป็นไร เป็นนายกเหรอ มันถึงได้ดูยุ่งวุ่นวายกว่าชาวบ้านเค้า”
“ก็อยากเป็นอยู่นะ” ผมพูดแล้วยิ้ม จริงๆผมไม่ได้ไปทำงานหรอก ผมอยากอยู่คิดทบทวนของผมเหมือนกัน ใช้เวลาอยู่กับตัวเองและอยากเฝ้ามองดูมันในช่วงที่มันคิดว่าผมไม่อยู่
“ถ้ากูเป็นมึงกูคงเบื่อตัวเองมากกกกกก แม่งทำแต่งานหามรุ่งหามค่ำ” มันพูดเสร็จแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“แล้วมึงเบื่อกูบ้างรึป่าว” ผมพูดเบาๆ มันไม่ได้ยินหรอก
ไอ้ปอมาส่งผมที่ท่ารถ โดยที่มันบ่นมาตลอดทาง
“เอาล่ะ ขอบใจๆ ทีหลังบ่นให้น้อยๆหน่อยหูกูจะดับไปแล้ว และช่วงกูไม่อยู่ก็อยู่กับตัวเองนะ” ผมบอกมัน
“เออไม่ต้องมาบอกกู มึงไม่อยู่จะให้กูไปอยู่กับใครล่ะก็อยู่กับตัวเองดิ” พูดเหมือนน้อยใจเล็กๆ
“ทำยังกะเด็กน้อย โตเป็นหนุ่มแล้ว หล่อด้วยนะเนี้ย” พูดเอาใจมันหน่อย
“มึงเหมือนกัน ดูแลตัวเองดีๆล่ะ กูว่ามึงผอมไปนะ กินเยอะๆหน่อย”
“เหรออออ แล้วถ้ามาครั้งหน้ากูอ้วนฉุมาเลยล่ะ ยังจะมารับกูอีกไหม”
“มาดิ ยังไงก็รัก เพราะมันรักมานานแล้ว” มันพูดแล้วฉีกยิ้ม
“หวานเกินไปล่ะ พอล่ะๆ ไปก่อน ไม่ต้องรอส่งหรอก เดี๋ยวนั่งรอสักพัก มึงรีบกลับเหอะเดี๋ยวสายแดดร้อน” ผมพยายามไล่มันกลับ เพราะผมไม่ได้คิดจะกลับกรุงเทพแต่จะแอบดูมันอยู่ห่างๆ
จริงๆแล้วผมไม่อยากที่จะทำแบบนี้เลย แต่เมื่อสถานการณ์มันชวนให้เห็นต่างๆที่ผ่านมา ผมว่าตัวเองจำเป็นต้องรู้เรื่องเหล่านี้เองแล้วล่ะ ถ้ารอให้ไอ้ปอพูดมันคงไม่บอกถ้าจับไม่ได้จริงๆ และถ้าถามก็เหมือนจะหวาดระแวงกันป่าวๆ ผมก็เลยอยากที่จะรู้เอง
ผมแวะไปหาเพื่อนที่บางแสนแล้วขอยืมรถหนึ่งวัน เป็นไงล่ะเจริญมากมีเพื่อนแบบไอ้ที เดือนร้อนแล้วค่อยไปหา(เอารถที่บ้านเดี๋ยวมันรู้) ฮ่าๆ เพื่อนสนิทมากเลยนะ(เพื่อนคนนี้ก็รู้จักไอ้ปออยู่(ถ้ามันจำกันได้) เพราะเป็นกลุ่มเดียวกันกับที่ไปเที่ยวน้ำตกที่จันทบุรี)
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ใหม่ เหมือนนักสืบยังไงไม่รู้ บางทีก็ตลกตัวเองทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นที่สร้างสรรค์กว่านี้จะดีกว่า แต่มันเหมือนเลยตามเลยล่ะก็อยากลองดูเหมือนกันระหว่างความรู้สึกของผมกับความจริง
ผมขับซีวิคเพื่อน(บอกยี่ห้อด้วย)สีขาวติดฟิล์มรอบคับ เริ่มจากไปที่บ้านผม ผมมองเข้าไปในบ้านไม่เห็นรถไอ้ปอ (คงไม่อยู่)จากนั้นก็ตามไปบ้านไอ้ปอก็ไม่อยู่ ที่อู่ก็ไม่มี (เริ่มหมดทางล่ะแล้วมันจะไปไหนล่ะ) กูโง่อีกล่ะแล้วทำไมไม่โทรไปถามมันล่ะ มัวแต่วิ่งให้เปลืองน้ำมัน
“ดีปอ กินข้าวเช้ายัง” ผมทักทายมันผ่านโทรศัพท์
“กะลังกิน แล้วมึงล่ะถึงไหนแล้ว” (อ้าวล่ะสิ แล้วกูจะถึงไหนดี)
“เออ ยังอยู่บนทางด่วนอยู่เลย แต่ใกล้ถึงแล้วล่ะ แล้วกินข้าวที่ไหนล่ะ”
“กินต้มเลือดหมู ข้างทาง ถามไม มึงจะมากินด้วยเหรอ”
“ถามไปงั้นแหละ แล้วทำไมไม่กินที่บ้านล่ะ”
“ออกมาธุระด้วยก็เลยกินแถวนี้”
“แถวนี้แถวไหนวะ ร้านที่เคยไปกินกันนะเหรอ” (เนียนได้อีกไอ้ที)
“ป่าว ร้านแถวบ้านสวน”
“แถวนั้นมันมีร้านต้มเลือดหมูด้วยเหรอ”
“ไอ้บ้ามีดิ ตลาดบ้านสวนนะเว้ย”
“อ้อ ร้านตรงข้ามตลาดนะเหรอ เคยไปกินกะแม่นานล่ะ อร่อยอยู่ เออๆ แค่นี้แหละ กินให้อร่อย”
รู้ล่ะ ผมก็เลยตรงไปที่เป้าหมาย จอดรถระยะไกลพลางมองออกไปเห็นรถไอ้ปอจอดอยู่จริงด้วย แต่ไม่เห็นคน สงสัยมันนั่งเข้าไปในร้าน เอ๊ะ..ทำไมมีหมวกกันน๊อคสองใบวางไว้ที่รถแต่ไม่ใช่หมวกผม(สงสัยมากับแป้ง) ผมก็จอดรออย่างงั้นแหละ จนเห็นไอ้ปอเดินออกมาที่รถ
“เห้ยยย” ผมอุทานในรถเมื่อเห็นมันมากับหนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนนึง มันยื่นหมวกกันน๊อคให้กัน พลางคิดภาพตัวเองที่มันจะยื่นให้แบบนี้ประจำ บอกตามตรงใจผมเริ่มแป้วไปแล้ว (ทำไมต้องทำแบบนี้กับคนอื่น) ผมขับรถตามไปห่างๆมาเรื่อยๆมันเป็นเส้นทางที่ผมไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่ มันเป็นซอยย่อยออกไปแถวๆขนส่ง แล้วก็มาถึงหอพัก ไอ้ปอกับเด็กคนนี้เข้าไปด้วยกัน ถึงตอนนี้ผมอยากบอกว่าผมเสียใจมาก ใจพยายามคิดว่ามันไม่ใช่ แต่ผมพอดูออกว่าน้องเค้าไม่ใช่ผู้ชายด้วยท่าทาง กริยา ผมเขียนรายละเอียดวัน เวลา สถานที่ สิ่งที่ผมเห็น แม้กระทั่งวาดแผนที่ ผมถ่ายรูปในโทรศัพท์ น้ำตาผมหยดลงกระดาษ (ทำไมกูต้องเจอแต่แบบนี้ด้วย กูไม่เคยนอกลู่นอกทาง กูก็หวังไว้เหมือนกันว่าคนที่รักกูจะไม่ทำกับกูเหมือนกัน แต่มึงก็ทำ แสดงว่ามึงไม่รักกูแล้วใช่ไหม) ผมจับเวลาตั้งแต่ทั้งสองเริ่มเข้าไปในหอ เวลาแต่ละนาทีนานมาก ผมต้องทนอยู่จอดอยู่ตรงนั้นร่วมสามชั่วโมง
เวลาเกือบๆสิบเอ็ดโมง ทั้งสองออกมา ไอ้ปออยู่ในชุดเดิมแต่เด็กคนนั้นเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ เป็นชุดที่ดูดีกว่าเมื่อเช้า เมื่อทั้งสองขี่รถมาใกล้ ผมก้มลงเหมือนเก็บของจากนั้นก็รีบกลับรถตามไปห่างๆ
ทั้งสองมาเดินเซ็นทรัลด้วยกัน สิ่งที่ไอ้ปอทำ มันทำให้ผมมองดูตัวเองตลอด มันเหมือนภาพในอดีตที่มันเคยทำกับผม (นี่เหรอที่บอกรักกูเมื่อเช้า คนรักกันเค้าทำแบบนี้เหรอ) ผมหายใจเข้าออกลึกๆ ทั้งเสียใจ ทั้งเจ็บใจทั้งโกรธที่ผมเหมือนคนโง่ที่โดนมันหลอก
ผมเดินตามห่างๆออกไปด้วย ถ่ายรูปด้วย แต่ผมก็ต้องกลับมาที่รถเหมือนเดิม ยิ่งตามมันเหมือนยิ่งเจ็บใจตัวเอง ผมรอในรถเช่นเคย ผมเฝ้ามองรถคันนั้นอยากให้เจ้าของกลับมาเร็วๆแล้วกลับไปอยู่บ้าน ผมยังหวังไว้เสมอว่ามันไม่ใช่ในสิ่งที่ผมคิดไว้ (ปอกูรักมึงนะ มึงยังรักกูอยู่รึป่าว แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย)
ผมเห็นทั้งสองเดินออกมาสองโมงกว่า แล้วขี่รถออกไปต่อ ผมเห็นแวะซื้อข้าวแล้วตรงไปที่หอพัก ผมรอวันเวลาจนตะวันตกดินผมไม่รู้สึกหิวอะไรเลย มันจุกๆ ในที่สุดผมก็ยอมแพ้แล้วทั้งกายและใจ ผม...ผมเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไร ผมคิดทบทวนสิ่งต่างๆผมอยากจะเข้าไปโวยวายแต่มันจะได้อะไร แถมคนอื่นจะมองผมอย่างไร ทำไมผมต้องทำ ท้ายที่สุดผมคิดถึงพ่อ แม่ พี่ที่รักผมโดยไม่หวังอะไรและรักผมตลอดไป และผมก็จะไม่รักใครเท่าครอบครัวผมอีกแล้ว ...สิ้นสุดสักที ผม...เสียใจมาหลายครั้งเกินไปแล้ว
เคยมีคนบอกว่า “เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย” แล้วผมจะเป็นอะไรดีล่ะ ผมขอเป็นคน มีหลายคนก็พอเดาออก มันมีพิรุธต่างๆมากมายในอดีตที่บอกถึงความไม่ซื่อสัตย์ของไอ้ปอ แต่ผมไม่ได้เอามาเขียนเท่าไหร่ มีเรื่องถุงยางในกางเกงนั้นก็อีกอันนึงที่ผู้อ่านบางท่านจำได้ ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ ผมเฝ้าแต่บอกตัวเองว่า “กูรักมึงนะกูจะเชื่อใจมึง เพราะคนรักกันต้องเชื่อใจกัน มันไม่มีอะไร ครั้งหน้าจะไม่มีแบบนี้อีก” ผมปลอบ(หรือใช้คำว่าหลอกก็ได้) ผมปลอบใจตัวเองมาตลอด หวังว่าไอ้ปอจะปรับเปลี่ยนตัวเองได้ นี่คือโอกาสที่ให้กับไอ้ปอนับครั้งไม่ถ้วน (สุดท้ายก็ไม่ต่างจากเดิม)
ผมกลับไปบ้านเพื่อนกล่าวขอบคุณ เพื่อนจะมาส่งที่บ้านแต่ผมปฏิเสธ เพราะผมยังไม่อยากกลับ ยังไม่อยากไปกลับเจอสิ่งแวดล้อมเดิมๆเพราะมันมีของไอ้ปอมากกว่าครึ่งห้องซะอีก เพื่อนผมคงรู้ว่าผมไม่สบายใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
“ เราคงไปเดินเตร่แถวหาดหน่อย แล้วก็จะกลับบ้านแล้วล่ะ” ผมพูดครั้งสุดท้ายก่อนออกมาจากบ้านเพื่อน
“ยังไงจะกลับก็โทรมานะ เราจะไปส่ง”
“ขอบใจมากเพื่อน”
เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน เพื่อนแท้ผมจะอยู่เคียงข้างผมตลอด เมื่อผมหรือเพื่อนคนนี้มีปัญหาอะไร เราจะปรึกษากัน ช่วยเหลือกันทุกเรื่องตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมด้วยกันแล้วล่ะ
ผมนั่งกินเบียร์คนเดียวเรื่อยๆบนหาดทรายบางแสน ผมโทรบอกแม่ว่าผมอยู่ที่บางแสน นั่งเล่นรับลมไม่ต้องเป็นห่วง(เพราะตอนออกมาผมไม่ได้บอกใครว่าไปไหน ผมไม่กล้าโกหกพ่อแม่หรอกว่ากลับกรุงเทพ แต่โกหกไอ้ปอ)
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมนอนบนพื้นทรายมองดูดาวบนท้องฟ้า ฟังเสียงคลื่นทะเล
“เกิดมาเป็นดาว เป็นคลื่นทะเลคงจะดี ไม่มีชีวิตจิตใจ รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองไปในแต่ละวัน” ผมบ่นคนเดียวเบาๆ
พักใหญ่ๆเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมมองดูไอ้ปอโทรมา เห็นชื่อแล้วทำให้น้ำตามันไหลออกมาอีกแล้ว ความรู้สึกตัวเองสับสนไปหมด ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเกลียดมัน โกรธมัน น้อยใจ เจ็บใจ มันบอกไม่ได้จริงๆ ผมพยายามซ้อมพูดและทำน้ำเสียงให้ปกติก่อนที่จะรับสาย
“หวัดดีปอ ว่าไง” ผมพูดหลายๆครั้งแต่เสียงมันก็อื้ออึงเหมือนคนร้องไห้อยู่ดี ผมอยากคุยกับมันปกติ ผมอยากให้มันเล่าให้ผมฟังโดยที่ผมไม่ต้องถาม ผมอยากให้มันพูดว่าไม่มีอะไร คนนั้นเป็นแค่คนรู้จัก
“อืม” ผมกดรับสายแล้วพูด ได้แค่นี้
“ที มึงอยู่ไหน เมื่อเช้ามึงเข้ากรุงเทพไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมแม่บอกว่ามึงอยู่บางแสน มึงมา แล้วทำไมมึงไม่บอกกู” มันพูด น้ำตาผมยิ่งไหล มันคงกลับไปบ้านผม
“....”ผมพูดอะไรไม่ออก มันจุกไปหมด
“ทำไมไม่ตอบล่ะ รึมึงโกหกกูใช่ไหม โกหกกูไปทำไม” ผมกดวางสายทันที(กูหลอกมึง รึมึงหลอกกูมาโดยตลอด)
ผมลุกขึ้นจะพยายามกลับไปบ้านเพื่อนเพราะรู้ว่าไอ้ปอคงมาแน่ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามัน ผมอ่อนแอเกินไปตอนนี้ ผมพยุงตัวเองขึ้นแต่มันหน้ามืด มึนๆไปทั้งตัวผมพลุ๊บลงกับพื้นทราย ผมคงเมามาก ผมไม่เคยกินเมาขนาดนี้ ผมคลานไปที่มุมมืดใต้ต้นมะพร้าวเพราะกลัวไอ้ปอมาเจอ
ผมรีบกดเบอร์โทรหาเพื่อน
“เรารู้สึกเราเมาน่ะ โทษที ถ้าว่างแวะมารับหน่อยนะ”
“ได้ๆที ไปกินไงเนี้ยคนเดียวกินจนเมา เออๆอยู่ตรงไหน” ผมบอกสถานที่สักพักเพื่อนผมก็มา
“เราไม่ไหวจริงวะ อาศัยเพื่อนตลอดเลย ฮ่าๆๆ” ผมพยายามหัวเราะไม่ให้ดูเหมือนเศร้ามากนัก
“เห้ยเล็กน้อยน๊า คิดไรมากวะ สงสัยเรื่องนี้คงหนักเลยถึงทำให้เพื่อนเราเสียบุคลิกนายทีผู้มาดมั่น สุดเนี้ยบ หมดกันเลย”
“เราก็มีหลายด้านนะ ทำด้านเดียวคงเบื่อแย่ ฮ่าๆ”
“ค้างบ้านเราก็ได้นะ เดี๋ยวเราโทรบอกแม่ทีเอง” เพื่อนผมก็จัดการเป็นธุระให้ เพื่อนคนนี้เคยไปบ้านผมบ่อยสมัยเรียน แม่ก็คุ้นเคยและไว้ใจ
“กินเบียร์ป่าว” ผมชักชวนเพื่อน
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวจะเมาด้วยกันทั้งสองแล้วใครจะมารับเราล่ะ ฮ่าๆๆ”
“อืมมม มีเพื่อนดีมีชัยไปกว่าครึ่ง งั้นเรากินขวดนี้ให้หมดก่อนนะมันได้เปิดแล้ว” ว่าไปผมก็อายเล็กน้อยเพื่อนคนนี้เป็นวิศวกรทำงานที่แหลมฉบัง แต่ต้องมานั่งเฝ้าผมกินเบียร์ซึ่งเรียนสายสุขภาพอืมมม ดูขัดๆกันเนอะ
นั่งกินเบียร์ไปก็เล่าเรื่องสมัยเป็นเด็กมัธยมไป ตลกดีนะมองย้อนไปวัยเด็ก มันสนุกดีไม่ต้องคิดไรมากเรามีแต่เพื่อนกัน ชวนกันเรียน ชวนกันไปเที่ยวงานกาชาด ตลาดนัด เดินจนส้นเท้าพองแต่ไม่ได้อะไรเลย (เพราะเราจะไม่ซื้ออะไร ยังหารายได้เองไม่ได้) อันไหนอยากได้เราก็จะพูดว่า “วันนี้มาดูไว้ก่อนนะ อีกห้า หกปีข้างหน้าจะมาซื้อล่ะ ฮ่าๆๆ” สมัยก่อนรู้ป่าวว่าผมอยากเป็นอะไร ผมชอบเรียนฟิสิกส์กับคณิต (แต่ถามตอนนี้ผมลืมสนิทๆไปหมดแล้ว เอิ๊กๆ) ผมว่าผมจะเรียนวิศวะ ผมอยากเป็นวิศวกรพอดีเพื่อนคนนี้ก็อยากเรียนด้วยเหมือนกัน เราตกลงกันว่าเราจะสอบเข้าและเรียนด้วยกันให้ได้ และอีกสาขานึงที่ชอบและผมอยากเรียนคือ สัตวแพทย์ ฮ่าๆ ผมชอบสัตว์ ผมชอบดูรายการสัตว์ แต่กลับหันเหช่วงปลายเลยไม่ได้ลงตามที่ตั้งใจ แต่เพื่อนผมคนนี้เค้าตั้งใจ ทุ่มเทแน่วแน่ เลยได้ไปเรียนที่หวังไว้ คณะวิศวะ พระเกี้ยว คนละคณะ คนละสถาบันอีก(ผมเป็นลูกพระบิดา) ถึงจะคนละสถาบันแต่เราก็เจอกันบ่อย รักเพื่อนคนนี้เหมือนเดิม คุยไปหัวเราะไป ขณะพูดคุยเรื่องเก่าๆอยู่นั้น
“กลับบ้าน” มีเสียงนึงมาจากข้างหลังพร้อมกับดึงแขนผมขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดว่าผมจะเจ็บ
“ปล่อยนะปอ” ผมตะคอก
“ทำไม ทำไมต้องมานั่งไร้สติแบบนี้ กูตามหามึงทั้งหาด แล้วไอ้นี่เป็นใคร” มันพูดเสียงดัง ผมนั่งลงกับพื้นเพราะยืนเริ่มไม่ไหว
“ทีรู้จักกับมันเหรอ” เพื่อนผมคงแปลกใจเพราะไม่คิดมั้งว่าผมจะมีเพื่อนแบบนี้ และเท่าที่เรียนมา เพื่อนผมคนนี้ไม่รู้จักไอ้ปอเลย
“ขอโทษนะหนึ่ง น้องที่เคยไปเที่ยวจันด้วยกัน” ผมพูดเบาๆ
“แม่งเอ้ย มึงเป็นใครวะ แล้วมึงมาถามหาพ่อมึงเหรอ” ไอ้ปอมันพูดตะคอก
“หยุดเหอะปอ หยุดก้าวร้าวเพื่อนกูได้แล้ว ทำไมต้องสร้างเรื่องให้กูอยู่เรื่อยๆ”
ไอ้ปอปล่อยละมือผมไปต่อยเพื่อนผมจนล้มลงกับทราย เพื่อนผมก็ต่อยคืนบ้าง
“ปอ พอๆ พอแล้วๆทำไมมึงต้องทำแบบนี้” ผมได้แต่ตะโกนบอก
หนึ่ง(ชื่อเพื่อนผม)ได้ทีนั่งค่อมไอ้ปอแล้วต่อยที่หน้า ไอ้ปอพลักเต็มแรงแล้วใช้ตีนถีบ ผมเห็นท่าไม่ดีวิ่งไปดึงตัวมันไว้ มันสลัดผมออกจนผมกลิ้งกับทราย
“ปอ พอเหอะนะ” ผมลุกขึ้นเดินเซเอาตัวไปกันเพื่อน ทำให้ผมโดนตีนไอ้ปอ ผมกับเพื่อนนอนไปกับพื้นทราย
“ทำไมมันต่อยกูมึงไม่ห้ามมัน แล้วกูเอาคืนมึงจะมากันเอาไว้ทำไม มันเป็นใคร” ไอ้ปอโวยวาย
“เราขอโทษนะหนึ่ง เราไม่รู้มันจะรุนแรงขนาดนี้ เราขอโทษจริงๆนะ หนึ่งกลับก่อนนะ”
หนึ่งก็กลัวผมจะโดนมันทำร้าย ผมก็กล่อมให้หนึ่งกลับนานสองนาน หนึ่งจึงยอมกลับ
“ทำไมมีอะไรแล้วไม่บอกกัน แล้วมานี้ทำไม ไอ้นั้นเป็นใคร” ไอ้ปอซักผม
“เพื่อนกัน เพื่อนกันมานานแล้ว” ผมไม่มีอะไรจะพูด มันไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี
“แล้วที่มากินนี่ล่ะ มึงเป็นอะไร”
“ก่อนที่จะถามว่ากูเป็นอะไร แล้วมึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังก่อนไหมล่ะ”
“กูไม่มีอะไร ไอ้นั้นมันเป็นใคร มันเป็นเพื่อนมึงกูไม่เชื่อ”
“...........” ผมเงียบ พยายามเดินออกไปที่ถนน รอรถสองแถว ไอ้ปอเดินตามแล้วดึงผมไปที่รถมอไซต์ ผมสลัดมือมันออก แล้วตัวเองก็ล้มลง
“เดินก็ยังจะไม่รอด มึงจะไปไหนได้” ไอ้ปอนั่งลงพลิกตัวผมขึ้น กอด จูบปากผม ผมเบือนหน้าหนี
“เป็นไรอ่ะ บอกปอได้ไหม” ไอ้ปอพูดน้ำตาผมไหลออกมาดื้อๆ มันตื้อๆในสมอง
“ปอ กูกับเปลวมึงรักใครมากกว่ากัน กูกับเด็กคนนั้นมึงรักใครมากกว่ากัน และคนอื่นๆอีกล่ะมึงรักใครมากกว่ากัน” เบอร์โทรที่ผมบอกว่าคุ้นๆ(ลงท้ายด้วย2000)คือเบอร์เปลวแสดงว่ามันยังติดต่อกันอยู่ แล้วเด็กอื่นๆอีกล่ะที่ผมยังไม่รู้
“บอกสิ วันนี้อยู่บ้าน วันนี้ไม่ได้ไปไหน วันนี้อยู่กับตัวเองเหมือนที่เคยรับปากกับกู อย่าต้องให้แสดงหลักฐานเลยนะ”
“.............”ไอ้ปอเงียบ ผมผลักมันออก แล้วลุกนั่ง
“เราโตกันแล้ว มีไรทำไมไม่พูดกับกูตรงๆ กูอึดอัดที่ต้องอยู่ในสภาพนี้มานาน กูรู้มานานว่ามึงไม่ได้มีกูคนเดียว กูอยากให้มึงพูดเองเพราะเชื่อใจว่ามึงมีไรต้องบอกกูแน่ แต่มันไม่มีเลยสักครั้ง กูต้องเห็น ต้องรู้เองหมด แล้วคนที่เจ็บใจ เสียใจก็คือกู หยุดทำร้ายกูเถอะ กูทนไม่ไหวแล้ว” ถึงตรงนี้ผมร้องไห้ไม่หยุดเหมือนเด็กๆ
ไอ้ปอเข้ามากอดผม “กูทำผิดเองๆ กูขอโทษ กูอยากให้มึงรู้ว่ากูไม่ได้จริงจังกับใคร กูมีมึงคนเดียว กูรักมึงคนเดียว”
“พอได้แล้วปอ หลายต่อหลายครั้งกูต้องเสียน้ำตาเพราะเรื่องเดิมๆ เมื่อครั้งที่แล้วถ้ากูไม่ทำตามใจตัวเองตอนนี้กูคงทนได้หมดแล้ว ไม่เจ็บอีกครั้ง กูไม่อยากเรียกร้องอะไรอีกแล้ว กูไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ปล่อยกูไปเถอะนะ ฮือๆๆ...กูไม่หวังอะไรจากมึงอีกแล้ว” ผมร้องไห้ฟูมฟาย
“ไม่เอาทีเราคุยกันได้ อย่าทิ้งกูไปแบบนี้ กูผิดเองคนเดียว มึงดีกับกูทุกอย่าง ไม่เคยมีใครที่หวังดีกับกูเหมือนมึง มึงอย่าทิ้งกูนะ ทำยังไงก็ได้อย่าทิ้งกู อย่ามองกูเป็นคนอื่น” มันโอบกอดผมไว้แน่น
“แยกให้ออกปอความรักกับความรู้สึกผิด แต่ก่อนมึงก็อาจจะรู้สึกดีกับกู แต่ตอนนี้มึงรู้สึกผิดมากกว่า มึงเห็นกูดีกับมึง มึงเลยไม่กล้าที่จะบอกว่ามึงไม่ได้รักกู มึงแค่รู้สึกผิดกับกูเฉยๆ ฟังกูนะต่อไปไม่ต้องทำแบบคนรักกัน มึงไปหาความรักของมึงเลย แล้วไม่ต้องกังวลว่ากูจะรู้สึกยังไง กูก็จะเป็นกู กูก็จะหวังดีกับมึงเหมือนเดิม เหมือนทุกๆคนที่เป็นเพื่อนกู วันนี้กูเจ็บและอ่อนแอ วันพรุ่งนี้กูก็กลับมาเป็นไอ้ทีคนเดิม ไม่ต้องกังวลเรื่องของกู กูสามารถเดินไปข้างหน้าได้” ผมเริ่มตั้งสติตัวเอง ต้องเผชิญกับความจริง ต้องพูดด้วยเหตุผล
“ไม่เอาอย่าพูดแบบนั้น เราต้องเป็นแฟนกันเหมือนเดิม กูจะพามึงไปหาเปลว กูจะพามึงไปหาณัฐ กูจะบอกว่ากูมีมึงเป็นแฟน แล้วกูจะไม่ยุ่งกับใครอีก...กู....กูอยากให้มึงเชื่อกู กูไม่อยากเสียมึงไป ไม่รู้จะทำยังไงดี” ไอ้ปอร้องไห้ออกมา (แบบนี้ทุกครั้ง คำพูดเดิมๆทุกครั้ง)
“วันนี้กูกับมึงต้องทนเสียใจ แต่ต่อไปมึงเชื่อกู ถ้ามันผ่านไปมันจะไม่มีอะไร เราทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการนะ มึงกลับไปหาคนที่มึงรัก กูก็จะเป็นเพื่อนอยู่ห่างๆ กูจะเดินตามทางของกู กูจะสร้างให้ตัวเองแข็งแกร่ง ต่อไปถ้ากูไปเรียน ไปทำงานไกลๆกูจะได้ไม่ต้องกังวล กูจะเฝ้าดูความรัก ครอบครัวที่อบอุ่นของมึง มึงก็เฝ้าดูความสำเร็จของกู ได้ไหม” ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้ คิดถึงตอนที่เราต้องห่างกันจริงๆ
“อย่าพูดแบบนั้น กูจะอยู่กับมึงสองคน กูไม่เคยคิดไปมากกว่านี้ ตอนนี้มันคือความสุขที่สุดของชีวิตกูแล้ว”
“อยู่กับความเป็นจริง จริงๆมึงชอบผู้หญิงสักวันมึงก็ต้องมีครอบครัว มีลูกที่น่ารักนั้นเป็นสิ่งที่ดี ต่อไปกูอาจจะเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย กูจะดีใจหากวันนึงกูได้สอนลูกมึง กูจะติวลูกมึงสอบเข้าให้ได้ แล้วกูจะสอนให้เค้าเป็นคนดี กูจะดูแลต่อในมหาวิทยาลัย กูคงมีความสุข ลูกมึงกูจะดูแลอย่างดี”
“หยุดพูดได้ล่ะที กลับบ้าน” มันพูดเสียงดังแล้วดึงมือผมขึ้น
ผมนั่งคุกเข่าก้มหัวไปจรดพื้น “ขอร้องล่ะ ถ้ายังมีความห่วงใยกันอยู่ อย่าทำร้ายกูอีกเลย กูเจ็บมาก เจ็บมากๆเลย ฮืออๆๆ หยุดทำร้ายกูเถอะนะ กูขอร้องจริงๆ”
“โธ่เว้ยยย ชีวิตกูทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย” มันตะโกนไปต่อยกับต้นมะพร้าว ผมก็ลุกขึ้นเดินไปที่ถนน
“ที เดินไปเดี๋ยวก็ตายห่ากันหรอก เดินยังไม่ตรงเลย” ไอ้ปอวิ่งเข้ามาอุ้มผมไปที่มอไซต์ ผมไม่มีแรงที่จะต่อต้านกับไอ้ปอแล้ว ทั้งแรงกายและคำพูด มันจับประคองผมนั่งข้างหน้า ล๊อคตัวผมไว้ ผมลงไม่ได้ มันสวมหมวกกันน๊อตแบบเต็มใบให้ผม
“วันนี้คุยกันไม่รู้เรื่อง พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ กลับบ้านก่อน” ไอ้ปอมันบอกผมแล้วสตาร์สรถออกตัวไป
ในระหว่างทางไม่มีเสียงพูดคุยกันแม้แต่คำเดียว จนมาถึงหน้าบ้านผม ไอ้ปอประคองผมลงจากรถ ผมถอดหมวกออก ยื่นให้ไอ้ปอแล้วโค้งตัวเล็กน้อย (แสดงความขอบคุณ) ล๊อคประตูแล้วเดินเข้าบ้าน ไม่ได้คิดจะงอนไอ้ปอ แต่จะทำเหมือนเราเป็นเพื่อนกัน (ไอ้ปอก็คงรู้สถานะตอนนี้ดี มันก็ไม่ได้คิดจะเข้าบ้านผมอยู่แล้ว) การเลิกรากันอย่างน้อยก็น่าจะจบไปด้วยดี เป็นเพื่อนที่มองหน้ากันได้ โทรหากันได้ ไม่อยากจบแบบมองหน้ากันไม่ติด เพราะผมก็รู้จักไอ้ปอดีพอสมควร ตลอดเวลา4ปี เราเรียนรู้ซึ่งกันและกันมากมาย ก็ไม่อยากให้คิดว่าเวลาที่อยู่กับผมสูญเปล่า ขอเวลาสักระยะหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันนะปอ......... ทีปอ
....................................................สิ้นสุดสักที สินะ.........................................................
.........................................ไม่มีใครรักเรา เท่าคนในครอบครัว........................................
-
ชอบคู่นี้มากๆ...แต่บอกตรงๆ...ถ้าจบกันได้จริงๆ...จะรู้สึกโล่งใจมากๆเลย...ความเชื่อใจมันยากที่จะเอากลับคืนมาน่ะ...รักบนความหวาดระแวง...ก็คงไม่ได้มีความสุขเท่าไรหรอก
พี่อยากให้ ที ตัดสินใจแบบที่พี่คิดน่ะ...เจ็บ แต่ จบ...
ปล.อยากอ่านเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องรักของคนสองคนแล้วก็ตาม...ยังไงการอ่านเรื่องของทีก็ให้อะไรกับคนอ่านได้เยอะทีเดียว...เยอะกว่าที่ทีคิดน่ะ
-
เศร้า
-
ผมสงสารพี่ทีนะคับ ผมเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดี โอกาสมันไม่ได้มีหลายครั้งเสมอไปหรอกครับสำหรับความไว้เนื้อเชื่อใจกัน แต่ถ้าห่างกันได้จริงๆ ผมก็ขอพี่ที เข้มแข็งมากๆนะครับ ยังไงก็อย่างที่พี่ทีบอก ยังมีคนที่เรารักมากกว่า พ่อ แม่ พี่น้อง หรือแม้แต่เพื่อน :)
ยิ้มสู้ครับ เพื่อพรุ่งนี้ที่ดีกว่า
-
เรารู้สึกเศร้าใจจัง
บอกตามตรงว่าอยากให้คู่นี้รักกันตลอดไป แต่ความเป็นจริงเราไม่สามารถที่จะกำหนดอะไรมันได้
แต่เข้มแข็งไว้ในที เราจะช่วยแบ่งปันความเศร้ากับทีด้วย :กอด1: :กอด1:
ปล.ผิดหวังในตัวปออ่ะเพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่เชื่อใจปอ
-
เป็นกำลังใจให้คุณทีนะ เข้มแข็งนะครับ ไม่มีใครรักเรา เท่าคนในครอบครัว จริง ๆ ครับ
อย่าลืมมาอัพเดท ปัจจุบันให้อ่านด้วยนะครับ :3123:
-
จริงค่ะถึงแม้จะไม่มีใครรักเรา
แต่เรายังมีพ่อแม่ที่รักเราอยู่และจะไม่ไปไหน
คิดซะว่าเขาไม่ใช่ของๆเรา
วันนี้เศร้าแต่พรุ้งนี้อะไรๆจะต้องดีขึ้นแน่ๆค่ะ
สู้ๆผู้ชายไม่ได้มีแค่คนเดียว 555+
-
เข้ามาอ่านตอนที่แล้ว แล้วก็อึ้ง แล้วก็ทำใจไม่ได้ ช็อกมากค่ะน้องที
แล้วพี่ก็ออกจากบอร์ดไปเงียบๆ เข้ามาอ่านอีกครั้งก็ยังทำใจไม่ได้
แล้วก็บอกกับตัวเองว่า มันไม่จริงทีอาจจะคิดมากไปเอง
รึก็ขอให้เป็นการเข้าใจผิดกัน ปอต้องมีเหตุผลอธิบายได้
นิสัยของทีกับปอมันเป็นอะไรที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงและไม่น่าเชื่อ
ว่าจะโคจรมาพบกันได้ การคบกันของทีกับปอก็แปลกหนะแหละ
ไม่เหมือนทั่วๆ ไปที่เจอกันถูกใจกันแล้วเริ่มจีบเริ่มศึกษากัน
อ่านตอนแรกๆ พี่ก็งงว่าคู่นี้เจอกันแปลกมาก ไม่ได้ศึกษาดูใจกันเลย
ชีวิตแตกต่างกันคนละขั้วจะไปกันรอดหรือปล่าว อ่านไปก็นับเวลาไปด้วย
ต่อมาก็คิดว่าคู่นี้อยู่กันทนดี เวลาก็ล่วงเลยมาหลายปีแล้วแสดงว่า
ทีกับปอปรับตัวเข้าหากัน ช่างเป็นคู่ที่น่าอิจฉาจริงๆ
ต่อมาก็ได้เห็นความเจ้าชู้ของปอ ซึ่งพี่ก็งงอีกหนะแหละว่าทีทำไมยอมยกโทษให้ปอ
ถึง 2 ครั้งได้ยังไง ประเสริฐไรอย่างงี้(55)แอบดีใจแทนปอว่าโชคดีแค่ไหนที่มาเจอกับที
ถ้าปอยังปล่อยให้ทีหลุดมือไป ปอก็โง่ที่สุดล่ะ แต่ดูจากนิสัยปอแล้วก็หวั่นไม่รู้จะคิดได้รึปล่าว
ซึ่งถ้าเป็นคู่อื่นๆ พี่เชื่อว่าคงมีไม่น้อยที่เลิกกันไปแล้ว
ในที่สุดปอก็เป็นคนที่ใช้โอกาสเปลืองที่สุด ตัวเองเป็นคนเจ้าชู้ถึงได้หวงทีมาก
อะไรนิดหน่อยก็ระแวง หึงไม่ดูอะไรเลยแม้กระทั่งเพื่อนทีที่คบกันมานาน
เฮ้อ! อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไม่ว่าทีจะตัดสินใจยังไง พี่ก็เคารพการตัดสินใจของทีนะคะ
ถ้าจะไม่ได้เป็นแฟนกับปอแล้ว ทีก็มาเล่าชีวิตทั่วๆ ไปให้ฟังบ้างนะคะว่าทำอะไรอยู่ เรียนเป็นยังไง
ถึงเราจะไม่ได้เห็นหน้ากัน แต่ก็เหมือนเพื่อน พี่น้อง กันไปแล้ว ยังคิดถึงและหวังดีเสมอค่ะ น้องที
-
ตัดสินใจเลิกทั้งที่ยังรัก และยังคิดว่าจะเป็นเพื่อนกันได้ในอนาคต
นับถือทีมากเลยค่ะ :เฮ้อ:
-
:m15: อ่านแล้วนั่งร้องไห้เลยสงสารพี่ทีทำไมปอถึงทำแบบนี้ทำไมถึงไม่เคยพอ เลว เลวมาก เลวที่สุด ขอเป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะสู้ต่อไปอะไรจะเกิดก็ต้องพี่ทียังมีพ่อแม่พี่เตย และพวกเราอยู่เคียงข้างเสมอนะคะ
-
สู้ๆต่อไปนะพี่ที คนดีๆยังรออยู่อีกเยอะ เป็นกำลังใจให้น้าาาา o13 o13 o13
สมน้ำหน้าปอมากๆๆๆๆๆๆ คบกันมาตั้งนานสันดานแบบนี้ก็สมควรนะฮ๊า คนดีๆไม่รัก สมควรเจอแบบนี้แหละ รู้มั้ยว่าคนถูกหักหลังมันเจ็บขนาดไหน อยากจะยอดหน้าซักที อ่านตอนที่พี่ทีไปเจอกับตานี่แบบ จี๊ดมาก มันจี๊ดดดดดดดด :z6: :z6:
-
พี่ที......สู้ๆนะค่ะ
หนูอ่านเรื่องของพี่ไปร้องให้ไป.....มันบอกไม่ถูก มันอื้อๆ ยังไงไม่รู้
ชีวิตยังต้องเดินต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
พี่ทีอย่ายอมแพ้นะค่ะ หนูขอให้พี่ผ่านเรื่องราวที่ไม่ดีนี้ไปให้ได้
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่ทีตัดสินใจถูกแล้วครับ ปอก็จะได้รู้ถึงความรู้สึกของพี่สักที เดินหน้าต่อไปครับพี่ พี่ทีมีอะไรเหนือกว่าพี่ปอหลายๆอย่างทั้งการเรียน ความรู้หน้าที่การงาน คนดีๆเก่งๆคงรอพี่ทีอีกมากครับ เชิ่ดใส่ครับพี่ ไปหาคนที่คู่ควรกับพี่ดีกว่า ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวประสบการร์ที่พี่ได้เล่าให้ฟัง :beat:
-
อ่านแล้วร้องไห้เลย สงสารพี่ทีมากๆ
และก็ชอบกับการตัดสินใจของพีทีด้วย พี่ทีคิดและพูดมีเหตุผลมากเลย
ชอบความคิดของพี่ทีมากเลย เป็นกำลังใจให้พี่ทีคับ :L2:
ปล.ลิง.ตอนนี้ก็อยากอ่านเรื่องของพี่ทีเหมือนเดิมครับ ไม่ว่าจะเป็นคู่ หรือ คี่ ก็จะติดตามชมครับ :กอด1:
-
เราอ่านแล้วร้องไห้ ... :m15:
ความรักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันเสมอไป บางทีมันก็จบด้วยการจากลา
น่าเสียดายที่เป็นทีกับปอนะคะ
เท่าที่ติดตามอ่านมา เราว่าทีมีวุฒิภาวะ มีสติดีอยู่แล้ว คงก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้แบบเข้มแข็งเร็ววัน
ปอสิยังน่าห่วงกว่า แต่ในเมื่อทำตัวเอง ก็ต้องเอาตัวเองให้รอดเนาะ
แอบอินจัดเพราะคนใกล้ตัวก็่ประสบปัญหาคนรักนอกใจซ้ำซาก :z3:
มันไม่รักก็กลับมารักตัวเองเหอะ มีแฟนด๋อยๆ...อยู่เป็นโสดอย่างมีคุณค่าดีกว่านะคะ :กอด1:
-
อยากให้พี่ทีเขามาเขียนน่ะ เพื่อช่วงเขียนเจอครปิ๊งปั้งเข้า ก็เอามาเขียนอีก ฮ่าๆ
-
สู้ๆนะค่ะพี่ที ชีวิตยังอีกยาวไกลล
-
น้ำตาซึมเลยค่ะคุณที
ไม่คิดเลยว่าจะมาถึงวันนี้
ถึงเวลาต้องกลับมารักตัวเองซะที
เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจค่ะ .. สู้ ๆ ^_____^
-
คิดดี ทำดี พูดดี เป็นคนดีอย่างที ซักวันสิ่งดีดีก็จะคืนกลับมาอาจทบทวีคูณก็ได้ เชื่ออย่างนั้นเสมอ เราน่าจะอายุพอๆกับที ติดตามเพราะชอบความคิดของที อะไรไม่ใช่ของเราก็ไม่ใช่ของเราอยู่วันยังค่ำ คู่กันแล้วย่อมกันแล้วไม่แคล้วกันไป แต่เนื้อคู่จริงๆนั้นอยู่ไหน สุดท้ายถ้าไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่ใคร จงทำให้ตัวเองมีคุณค่าที่สุด เพราะพ่อแม่เราจะเห็นคุณค่าเราเสมอ และทำให้ตัวเรามีค่ายิ่งๆขึ้นไป ด้วยความดีที่สั่งสมมา เป็นกำลังใจให้ทีมีความสุขมากๆน้า :กอด1:
-
บางทีการให้โอกาสเค้ามากเกินไป ก้อกลายเป็นการหลอกตัวเองโดยไม่รู้ตัว
ถ้าคิดที่จะปิดโอกาสครั้งนี้ ตัดใจ จริงๆ ก้อขอให้เข้มเเข็งน่ะครับบ
เป็นกำลังใจให้ ผ่านมันไปให้ได้น่ะครับ :กอด1: สิ่งดีๆยังรอเราอยู่เสมอ ^^
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ผมไม่ค่อยกล้าอ่านเรื่องจริงเพราะชีวิตจริงมักจบแบบนี้เสมอๆ มันทำให้ผมกลัว
และความกลัวก็กลับมาในใจผมอีกครั้ง
แต่ผมจะถือเอาเป็นประสบการณ์ที่ผมไม่ได้เล่นเองเพื่อพัฒนาชีวิตตัวเองนะครับ
ขอบคุณพี่ที(ขออนุญาตเรียกแบบนี้นะครับ)
ขอให้ชีวิตพี่ต่อไปมีแต่ความสุข
ขอบคุณครับ :pig4:
-
เข้าใจความรู้สึกของที ผ่านมาแล้วเช่นกัน
เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
ไม่อยากเชื่อว่าจริงเลย นายปอทำได้ยังไง
+1
-
ส่งกำลังใจให้่ทีนะคะ พร้อมกอดแน่นๆ
:กอด1:
-
อ่านมาตั้งแต่ต้น รู้สึกดีกับความรักของทั้งคู่ (แม้ว่าปอจะทำผิดพลาด แต่ทีก็ให้โอกาส)
แต่พออ่านล่าสุด รู้สึกว่าไม่อยากให้มันเป็นจริง เสียใจ เสียดาย และเสียความรู้สึก
ปอบอกว่ารักที กับคนอื่นแค่เล่นๆ แต่พอมีเพื่อนผู้ชายอยู่กับที ทำหึงหวงเกินเหตุ
แล้วตัวเองเที่ยวไปมีใครต่อใคร ทำไมไม่คิดถึงใจเขาใจเราบ้าง
เสียดายที่ปอปล่อยความรัก คนรักที่ดีอย่างทีไป ขอบอกว่าปออย่าเสียใจเลยเพราะทั้งหมดมันก็เกิดจากตัวเองทำ
ถ้าคิดว่ารักทีจริง ก็ปล่อยเค้าเถอะ
งัยทีก็สู้ๆนะค่ะ สักวันหนึ่งต้องเจอความรัก คนรัก ที่ดีแน่ๆค่ะ :กอด1: :L2:
-
ดีจ้า
พี่ที ยังร้องอยู่รึเปล่า อย่าร้อง อย่าเศร้านะคะ ยิ้มหน่อยนะ ^^ น่ารักอ่ะ
ไม่ได้เข้ามานานมากเพราะต้องทำงานเหมือนกัน ไม่คิดว่าเข้ามาแล้วจะเป็นแบบนี้
แต่ไม่เป็นไร มันผ่านไปแล้ว แล้วคุณน้องก็เชื่อมั่นว่าคุณพี่ต้องเข้มแข็งขึ้น
ตอนแรกที่เข้ามาก็หวิว ๆ เพราะเห็นเกริ่นเรื่องได้น่ากลัวววววววมาก
แล้วมันก็หวิวจริงงงงงงงงงงงงงงงง เคืองด้วย ตอนอ่านไปก็น้ำตาซึมนะ
เข้าใจคำว่าโดนหักหลังนะ แล้วจากคนที่รักเนี่ย มันจะเสียใจผสมแค้น
(ออกแนวโรคจิตละ เหอ เหอ)
ในเมื่อมันหยุดความเจ้าชู้ไม่ได้ เราอย่าไปแคร์มันค่ะ
มันอาจไม่ใช่ของเราจริง ๆ แล้วถ้าให้โอกาสหลายครั้งก็ยังเหมือนเดิม
คุณพี่ก็ทำถูกแล้วค่ะ ตอนแรกก็เชียร์นะคะ
แต่ตอนนี้มันเกินไปแล้วค่ะ บอกว่ารักคุณพี่แล้วตัวที่เค้าควงอะ ตอไม้หรอ
แต่เพื่อนคุณพี่่น่ารักดีนะคะ หายากค่ะเพื่อนที่ดี ยิ่งสามีดีนี่หายากยิ่งกว่าอีก
ถ้ามีแล้วทำให้เจ็บปวดใจ ทำใจ แล้วหาใหม่ดีกว่า 555++++
เป็นกำลังใจให้นะคะ ความเสียใจจงหายไป เพี้ยงงงงงงงง
นิดนึง ๆๆๆ เราคงเคยเดินสวนกันที่เฉลิมไทยมั่งแหละ
เพราะคุณน้องเคยไปเรียนที่ชลแล้วเดินห้างที่เฉลิมไทย
ถ้าได้เจอคุณพี่ คุณน้องคงโชคดีมากเลยอะ
ไปก่อนนะคะ มาเล่าเรื่องคุณพี่ต่อนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ
สู้ ๆ จุ๊บบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (นอนหลับสบายๆนะคะ) o22 :กอด1:
-
ช็อกและเศร้าอะ แต่ก็เป็นกำลังใจนะคลับ อ่านตอนนี้ละคิดถึงเพลงนี้อะ สู้ๆนะคลับ
http://www.youtube.com/watch?v=oKH1qgCareg
เนื้อเพลง นาฬิกาหัวใจ – ซานิ AF6 :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
ในความเป็นจริงของการเดินทาง
ไม่ว่าอย่างไรสักวันต้องถึงวันสิ้นสุด
ในการเดินทางของคนสองคน
จะช้าจะเร็วสุดท้ายก็ต้องแยกจาก
วันนี้ทั้งเธอและฉัน ต่างสุดหนทาง
แต่ฉันเข้าใจ และคิดว่าเธอก็คงจะเข้าใจ
อย่างน้อยเราก็เคยได้ใช้วันเวลา
อย่างน้อยนาฬิกาหัวใจเคยตรงกัน
สุดท้ายแม้ว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน
แต่จะจำไว้ ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
บนการเดินทาง ของเธอกับฉัน
มีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตารวมปนเป
แต่ฉันขอจำ ไว้เพียงแต่สิ่งดี
ปล่อยทิ้งทุกความเสียใจไว้ในอดีต
วันนี้ทั้งเธอและฉัน ต่างสุดหนทาง
แต่ฉันเข้าใจ และคิดว่าเธอก็คงจะเข้าใจ
อย่างน้อยเราก็เคยได้ใช้วันเวลา
อย่างน้อยนาฬิกาหัวใจเคยตรงกัน
สุดท้ายแม้ว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน
แต่จะจำไว้ ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
เผื่อวันหนึ่งบังเอิญนั้นเราพบกัน
รอยยิ้มจะยังอยู่ บาดแผลต่างลืมไปหมดแล้ว
อย่างน้อยเราก็เคยได้ใช้วันเวลา
อย่างน้อยนาฬิกาหัวใจเคยตรงกัน
สุดท้ายแม้ว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน
แต่จะจำไว้ ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
ว่ารักนั้นเคยเป็นของเรา
-
อยากบอกว่า เราไม่อยากให้ทีกับปอจบกันเลย
แต่ในความเป็นจริง นี่มันคือชีวิตจริง ไม่ได้สวยงามเหมือนใจต้องการ
แต่สี่ปีมีค่ามากเลยนะ
แต่ถ้ามันถึงทางที่ทรมานเิกินไป ก็เลือกจบดีกว่า
แต่ก็อยากให้มีปฏิหาริย์เกิดขึ้นในชีวิตทีกับปอน้า
เราชอบที่ปอ ชอบเถียงที แต่ก็เชื่อทีตลอด
เราชอบที เพราะทีเป็นคนมีเหตุผลมากๆ
บอกตามตรงใจหาย...หายจริงๆ นะ
แต่ก็อยู่ข้างที
เอาใจช่วยที
ให้ผ่านช่วงวิกฤตไปให้ได้นะ
สู้ๆๆๆ นะ ที
^_________________^
แล้วยังรอการอัพเดตชีวิตหลังจากนี้ของ ที ต่อนะ
แอบมาเขียนให้กันอ่านบ่อยนะ
-
พี่ที สู้ๆ นะค่ะ.....
พวกเราเป็นกำลังใจให้พี่นะค่ะ
พอได้อ่านเรื่องของพี่ ทำให้หนูร้องไห้เลยอ่ะค่ะ
เพราะหนูเองก็เคยมีความรักแบบนี้เหมือนกัน แต่พี่เข้มแข็งมากเลยนะค่ะ
ดีกว่าของหนูมากเลย ตอนนั้นหนูบอกตามตรงว่าหนูคิดสั้นเลยจริงๆค่ะ
หนูคิดว่าขาดเค้าไปแล้วหนูจะอยู่ไม่ได้ แต่สุดท้ายพอหนูนึกถึงหน้าของพ่อกับแม่
หนูเลยรู้ว่าสิ่งที่ หนูกำลังทำมันกำลังจะทำให้คนที่รักหนูมากที่สุดเสียใจ
เวลาจะช่วยเยียวยาเราเองนะค่ะ ดังนั้นพี่ทีต้องยิ้มไว้นะค่ะ สู้ๆค่ะ :bye2:
-
http://www.youtube.com/v/nZRCbl_1jc4
ก็แค่คน คนหนึ่ง ซึ่งเคยรัก
ก็แค่คน เคยทายทัก ปักใจหลง
ก็แค่คน ไม่รู้พอ ขอที่ลง
ก็แค่คน ตั้งใจจง จะนอกใจ
พอกันที รักครั้งนี้ มีพอแล้ว
พอกันที ขอแน่แน่ว แจวไม่ไหว
พอกันที ที่เคยให้ หมดทั้งใจ
พอกันที รักแบ่งไป ใครอีกคน
จะคร่ำครวญ กวนตีน พ่อมึงเหรอ
ตีหน้าเซ่อ เอ๋อแดก ไอ่หน้าขน
อย่าเสแสร้ง แกล้งทำ ยอมจำนน
น้ำตามึง กูไม่สน เลิกทนเลย
:a5: ไอ่ปอ..ไอ่เหี้ย เลวเจรงงงงง
:กอด1: ที..เจ็บแบบนี้ไม่นานหรอกครับ ถึงครั้งนี้จะเจ็บจริง เจ็บหนัก
แต่ซักพักเดี๋ยวก็หาย แล้วตัวตนของเราก็จะกลับมาเหมือนเดิม
อันนี้พูดมาจากประสบการณ์ตรงเลย ที่สำคัญถ้ากลับมาร่ำไรอีก แดรกตรีนกูเหอะ
ขอโทษนะครับ ถ้าเม้นท์แรงไปหน่อย แต่ความรู้สึกตอนนี้มันไม่ไหวอ่ะ จี๊ดดดดดดด..โคตรจะจี๊ด
ฮื๊ยยยยยยยยย..แมร่งงงงงงงง
-
:L2: :L2:
ความจริงการเลิกกันก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้วหล่ะค่ะ สำหรับในตอนนี้
http://www.youtube.com/watch?v=Q34ujpNPlFw&feature=youtube_gdata_playerhttp://www.youtube.com/watch?v=sJAaTxwNN-c&feature=youtube_gdata_player
หยุดความเจ็บปวด หยุดความรัก หยุดความเกลียด ไว้เท่านี้
หยุดเพื่อรักษาตัวเอง พอในวันที่เราเข้มแข็ง เรื่องที่ผ่านมาก็แค่นิยายบทนึงในความรู้สึกเรา แค่มีเราเป็นตัวเอกเท่านั่นเอง
หนูเคยเสียใจและค่อยๆเก็บมันไว้ พยายามเข้มแข็ง แต่พอวันนึงมันเกินจะรับ หนูก็ร้องไห้จนสุดเสียงในห้องคนเดียว
ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ พอร้องจนน้ำตาหมด ร้องจนเหนื่อย มันทำให้ปลงได้ทันตาเห็น
ได้ยินเหมือนมีด้ายเส้นขาดในหัว แล้วก็เป็นนาทีที่รู้สึกปล่อยวางจริงๆเลยค่ะ
เรื่องของหนูยังเล็กกว่าเรื่องพี่ เพราะงั้นพี่คงต้องใช้เวลามากกว่าหนูแน่ๆ
แต่เชื่อเถอะค่ะ ปล่อยมันออกมาให้หมด
เพราะพี่ในด้านที่หนูสัมผัสเป็นคนเก็บอารมณ์มากเพราะพี่คิดในทุกการกระทำไตร่ตรอง
ไม่ว่าจะเป็นนิสัยส่วนตัวหรือหน้าที่การงาน ที่ต้องใช้ความรอบครอบและสุขุม
แต่สิ่งที่หนูอยากบอกคือ พี่ทำดีที่สุดแล้วค่ะกับหน้าที่ของคนที่รักคนนึงคน
ไม่มีอะไรต้องเสียใจเพราะพี่รักเขาจนไม่มากไปกว่านี้และไม่น้อยไปกว่านี้แล้วหล่ะนะ
http://www.youtube.com/watch?v=B5W8ZsiJk9E&feature=youtube_gdata_player
กลับมารักตัวเอง เหมือนกับที่ทุกคนในนี้รักพี่นะคะ❤❤
ปล. รุ่นน้องลูกพระบิดาคนนี้เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ
ถ้าเหนื่อยนัก ก็กลับมาเยี่ยมศาลายา บ้านของเรานะคะ
-
รู้สึกทั้งเศร้าใจและโล่งใจ ทีสู้สู้นะ :กอด1:
-
เห่อเศร้า :m15:
-
คุณ ที สู้ค่ะ แล้วปอจะต้องเสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป
-
อ่านมานานแล้วครับ แต่ไม่เคยคอมเมนต์เลย ไม่นึกว่าคอมเมนต์แรกจะเป็นแบบนี้
เรื่องของทีกับปอ เป็นเรื่องที่ผมชอบมาก เพราะเคยหวังว่าจะให้ชีวิตตัวเองมีคนที่รักผมอบบนี้บ้าง
แต่ถ้าคนที่เรารักเป็นผู้ชายแท้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องจากกันเพราะยังไงเค้าก็อยากมีลูก
ซึ่งเราให้เค้าไม่ได้
แต่ถ้าปอยังรักทีจริงแก้ไขตัวเองได้(ในชีวิตจริงจะมีคนทำได้ไหม) ผมก็ยังหวังว่าคุณทีจะให้โอกาสปอนะครับ
เรื่องจริงมันเศร้าแบบนี้เสมอ.....สู้ๆนะครับ
-
ทำใจไม่ได้เป็นไปได้งัยเนี่ย เข้มแข็งไว้นะครับ มีสติและอย่าวู่วาม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านเรื่องของคุณทีกับปอมาตลอด ชอบมุมมองการดำเนินชีวิตของคุณที
อยู่กับสิ่งที่เราอยากทำ และทำให้ตัวเองมีความสุขและยิ้มได้เสมอนะคะ :กอด1:
ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆและหวังว่าคุณทียังจะเข้ามาเล่าเรื่องอีก :pig4: o13
-
อย่างปอนี่ เค้าเรียกว่า นอกกายแต่ไม่นอกใจได้มั๊ยนะ :เฮ้อ:
แต่ถึงอย่างไร ไม่ว่าเรื่องที่จะเขียนต่อไปเป็นเลขคี่ หรือ เลขคู่ ก็จะตามอ่านต่อไปคะ
ชอบพี่ทีอยู่แล้วคะ ขอกอดปลอบใจสักหนึ่งที :กอด1:
-
เจอแบบนี้บ่อย ๆ เข้า จะทำให้เราดูถูกตัวเองมากขึ้น
คุณค่าของตัวเราอยู่ที่เราเลือกคิด พูดหรือทำ
ทีเลือกถูกแล้วค่ะ แล้วเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป
คนที่สำคัญกับทีมากที่สุดก็ครอบครัวทีนั่นแหละ
ปอก็แค่คน ๆ หนึ่งที่บังเอิญผ่านเข้ามาในชีวิต
ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ อยู่ได้ดีกว่ามีเขาซะอีก เชื่อเถอะ
-
ไอ้ปอไอ้เลว เราชอบคู่นี้มาตลอดชอบนิสัยปอด้วย แต่ตอนนี้เกลียดมันเลวจริงๆ 4 ปีแล้ว มันยังคบกับเปลวอยู่อีกมันหลอกทีมาตลอดเลยไอ้ชั่วเอ๊ย
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ที...เข้มแข็งไว้นะสู้ ๆ... :L2:
-
...สุดท้าย...ร้านต้นปอ ...มันก็จบที่...การแยกทาง..เพราะร้านต้นปอ มันยังไม่ได้เริ่มต้นนั่นเอง
...ดีแล้วละน้องทีเอ๊ย มันคบที่เดี่ยว 3 คน พอคนนี้ไม่อยู่ก็ออกไปหาคนนั้น พี่ก็รับไม่ได้ว่ะพวกไบเนี่ย มันเห็นแก่ตัว
...น้องทียังก้าวหน้าไปอีกไกล แต่มันนานเหมือนกันเนอะ..4 ปีแล้วพี่นึกว่าซัก 2ปี ที่อ่านที่เวปแรกที่น้องทีเขียนนั่นก็เพิ่งเริ่มต้นคบกัน
...พี่อยากอ่านเรื่องนี้ต่อนะ ถึงแม้จะเหลือแค่ทีคนเดียว พี่ว่าชีวิตทีนะมีสาระมากๆๆ พออ่านแล้วมันให้ประโยชน์ถึงแม้ไม่ใช่เรื่องรักๆใคร่ๆๆ
...ยังไงก็อย่าปิดใจนะ ถ้ามีคนดีเข้ามาก ก็รับความรักครั้งใหม่ไว้ด้วย ..จำไว้คนเรามันไม่เหมือนกัน...ย้ำพี่ยังอยากอ่านเรื่องของทีอยู่จ้า
...ขอให้ชีวิตใหม่มีความสุข และเจริญก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆๆนะ :L2:
...พี่ว่าชีวิตทีมันต้องมีไอ้ปอ เข้ามาวุุ่นวายอีกเชื่อสิ พี่เชื่ออย่างนั้น มันคงไม่เลิกกับคนดีๆๆง่ายๆๆหรอก มีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังนะ สู้ๆๆ
-
ขอบอกเลยค่ะว่าช็อคมาก เริ่มใจไม่ดีตั้งแต่ตอนที่แล้วและ
เข้าใจคุณทีนะคะ เคยเจ็บเหมือนกัน เหอเหอ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถึงไม่มีปอแล้วก็อยากให้คุณทีมาเล่าเรื่องต่อ ชีวิตคุณทีน่าสนใจมากค่ะ ให้อะไรกับคนอ่านเยอะเลย
จะรอติดตามต่อๆไปนะคะ
-
เศร้ามาก ติดตามพวกพี่มานาน พี่พูดเสมอ สบายกันดี เลยไม่เคยคิดว่าพวกพี่จะมีวันนี้
เป็นกำลังใจให้พวกพี่ ให้เจอในหนทางที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองนะคะ
-
พอคล้อยหลังก็ไปจู๋จี๋กับคนอื่น นี่หรือที่บอกว่ารักกัน
ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง
ชอบทางไหนก็ไปทางนั้นเถอะ
เจ็บซะให้พอ แล้วก็เลิกเจ็บเพราะคนที่ไม่รักเราเถอะนะที
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
:monkeysad: :monkeysad: ขอให้สู้ต่อไปนะค่ะ ชีวิตยังอีกยาวไกลค่ะ
-
จั่วหัวไว้ซ๊าาาาาา......เล่นเอากรูเครียด อยากได้บรรยากาศแบบเกรียน แล้วกกวนตีนเหมือนเดิม
อยากโดดถีบไอ้ปอ :z6: :z6: ทำเอาน้ำตาซึม :o12:
มอบกำลังใจให้นายที อย่าท้อแท้...ที่สุดคือครอบครัวและตัวเอง
<img src="http://www.thaimtb.com/webboard/355/177986-20.jpg" />
-
ติดตามเรื่องของทั้งคู่มา..ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะชีวิตเรายังต้องเดินต่อไปข้างหน้า
-
คำเดียว "ช็อก" :n1:
-
ถอดใจกับเธอแล้ว หมดใจกับเธอแล้ว เมื่อเธอไม่เห็นความสำคัญ ฉันนั้นก็พร้อมยอมตัดใจไปจากเธอ โอกาสที่มีให้แก้ตัวมันไม่ได้มีให้เยอะมากมันมีวันหมด จะขอโอกาสอีกทั้งที่ผิดเรื่องเดิมๆ คนเราในเมื่อไม่จำ ไม่รู้จักปรั บปรุงตัวมันเป็นสันดานที่แก้ไม่หายง่ายๆ คุณทีมีเวลาโอกาสได้พบคนที่กว่านี้ โดยสภาพแวดล้อมอาชีพการทำงาน คุณจะต้องเจอคนที่ซื่อสัตย์ต่อความรัก ต่อตัวคุณแน่นอนครับ คนที่ทำผิดกับคุ
ณเรื่องเดิมๆ คนเดิมๆและมีเพิ่มเข้าเรื่อยๆอย่าไปเอามาเก็บไว้ให้ปวดใจเลย สู้ต่อไปมีคนอีกมากไว้ให้พบเจอ อย่าไปใส่ใจแค่คนไม่รู้จักพอแค่คนเดียว ไอ้คนที่เป็นไบมันถือว่ามันมีโอกาสมากกว่าคนที่เป็นชายแท้ และคนที่เป็นรับ เพราะปัจจุบัน ผู้หญิง สาวประเภทสองเยอะมาก ไอ้คนประเภทเดียวกับ(ไอ้)ปอจึงได้คิดเอาแต่เห็นแก่ตัวเพราะมีเข้าหาเยอะ พวกนี้ถึงได้ไม่รู้จักพอ ไม่มีศีลธรรม ศีล5 อยู่
-
ขอบอกว่าเศร้ามากๆ ทุกคนลุ้นว่าทีกับปอจะไปด้วยดี แต่ในเมื่อตัวมันไม่รักดีก็อย่าไปอาลัยอาวรณ์มันเลย เป็นกำลังใจให้ทีนะ หยุดเศร้าได้แล้ว ท่องไว้ว่าเขารักเราที่ร่างกายของเราแต่เขาไม่ได้รักใจของเรา อาจเป็นเพราะทีเป็นผู้เจริญทั้งด้านความคิดและการกระทำที่ดี(ต่อปอ) จากที่ติดตามเรื่องมาตลอด ทีเป็นผู้ให้ ให้ทุกอย่าง ให้จนปอไม่เห็นคุณค่า ฉะนั้นก็พอแล้ว หยุดให้เขาได้คิดว่าถ้าไม่มีเราแล้วเขาจะเป็นอย่างไร บางคนไม่เห็นโลงศพมันไม่หลั่งน้ำตา หน้าด้านกลับมาถีบหน้าแม่งมันเลย แล้วให้เฉย หยุดการพูดคุย การติดต่อใดๆทั้งสิ้น(ระยะหนึ่ง) อย่าไปเสียเวลาก้บคนพรรค์นี้เลย สู้มาใส่ใจตนเองทำหน้าที่ของลูกที่ดีของพ่อแม่ ครอบคร้วของเราดีกว่า ปฏิบัติหน้าที่การงานให้เจริญยื่งๆขึ้นไป แล้วคอยก้มมองความล้มเหลวของมัน(เจ้าปอ)ด้วยความสะใจ(ของแฟนคลับ) คนที่ไม่มีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่นจะได้ดีต่อไปภายภาคหน้านั้นยาก ขอแช่งเจ้าปอไว้ ณที่นี้ ดูแลตนเองให้มากๆนะที เรื่องราวต่อไปจะเดี่ยวหรือคู่ก็พร้อมจะรับฟัง เพราะทีเขียนเรื่องมาให้อ่านแต่ละตอนมีสาระมาก ช่วยทำให้หลายๆคนได้รับความรู้มากมาย เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
เศร้าครับ.. จิตใจพี่ทีประเสริฐมากจริง ๆ อ่านมาถึงตอนนี้รู้สึกไม่ชอบปอเลยจริง ๆ
ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ทีเป็นยังไงบ้าง ? ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ อยากให้พี่ทีสู้ต่อไปนะครับ
เรื่องของพี่จะเป็นข้อคิดสำหรับการดำเนินชีวิตของผมนะครับ ((:
-
ขอให้พี่ทีเจอคนที่ใช่ในเร็ววันนี้
ส่วนปอคงตามมาสร้างเรื่องขอโอกาสกับพี่ทีไม่หยุดแน่ นิสัยปอไม่น่าจะยอมเลิกง่ายๆ
แต่พี่ทีเข้มแข็งอยู่แล้ว ยังไงก็คงจัดการปัญหาได้ สู้ๆจ้า
-
:m15: ความเชื่อใจไม่ได้สร้างขึ้นได้ในวันเดียว แต่มันมีเพียงครั้งเดียว
เมื่อไหร่ที่มันถูกทำลายลงแล้วมันไม่สามารถสร้างขึ้นใหม่ได้อีก
เจ็บแต่จบน่ะดีที่สุดแล้วล่ะ :m8:
เป็นกำลังใจให้ที ใจการเดินต่อไปข้างหน้า หนทางอีกยาวไกลมันอาจจะดีกว่าที่ผ่านมานะ
วันนี้เราอาจรู้สึกเจ็บเจียนตาย แต่วันข้างหน้าใครจะรู้ เราอาจมองมาแล้วก็หัวเราะขำๆกับสิ่งที่เกิดวันนี้ก็ได้
สู้ๆนะ o13
ป๋อล๋อ แม้ว่าจะไม่มีคู่แล้ว แม้ว่าจะเป็นบันทึกประจำวัน แต่เราก็อยากอ่านต่อนะ อย่าหายไปเลยนะมาโพสต่อเรื่องชีวิตประจำวันทั่วไปก็ได้ :กอด1:
-
น่าสงสาร แต่ไม่อยากใช้คำนี้เลย เพราะทีดูเข้มแข็งมาก กล้าบอกเลิกแบบนี้ เราเชียร์นะ ขอให้ทำใจได้เร็วๆ เลิกก็ดีเพราะตั้งแต่อ่านมาไอ้น้องปอเป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้วางใจเลย คบแล้วต้องเจ็บแบบนี้ เลิกก็ดี หวังว่าเรื่องจะจบนะ แต่ดูท่าไอ้น้องปอคงยื้ออีกนาน
-
จบกันก็ดี..............ไม่ชอบคนเจ้าชู้
คนเราไม่พร้อมที่จะอภัยให้ใครตลอดชีวิตหรอก
มีกี่คู่ที่เกย์.....สมหวังจริง.......ส่วนใหญ่ขั่วครู่ชั่วยาม
......................................ให้มันจบ...............................
-
เป็นกำลังใจให้คุณที :L2: ยังไงก็ update เรื่องราวของคุณทีต่อนะค่ะ :pig4:
-
xv py'9bf9jv,k[hk'ws,
,k'hvdyows,vjt 8iy[
อยากรู้ แปลเอาเอง กรั๊กๆ
-----------------------------------
เค้าแสดงตัวละนะฮะ
หนูยอมแพ้ ออกจากที่กำบังแระ
:sad4:
เค้าอ่านออฟไลน์อ่ะ เห็นใจกันบ้างจิ :monkeysad:
ดีนะเข้ามาบอร์ดนี้ เลยได้เห็นว่า มีความคืบหน้า (ในด้านที่ไม่อยากเจอ แงๆ)
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 1 เริ่มเรื่อง
..................................................................
วันพุธนะครับ ไม่ใช่วันพุทธ
ตอนแรกเลย ครับ
ปล ชอบเรื่องนี้มาก มันส์ทุกช็อตจริงๆ
------------------------------------------------------
ไม่จริงงงงงงงงงงงง จบอย่างนี้ได้อย่างไร วันก่อนเข้ามาดู ยังเรื่อยๆอยู่เลยนิ
โอ้หนอ ชีวิต
-
มันเป็นหนทางที่ดีสุดสำหรับทีในตอนนี้แล้วละ..
ขอบอกว่าทีเข้มแข็งมากนะ ถึงจะมึนๆแต่ก็มีสติที่ดีในการใช้คำพูดกับปอ
ถ้าเป็นคนอื่นยังจะพูดดีกับปอ แบบนี้อีกไหม๊เนี่ย
พักหัวใจซักระยะนะ เหนื่อยมามากแล้ว แล้วค่อยลุกขึ้นมาแข็งแกร่งใหม่
ทางข้างหน้ายังมีให้เราก้าวไป หัวใจที่เคยไปรักคนอื่น เอากลับมาให้หมด
แล้วก็รักตัวเองให้มากขึ้น มันอาจจะเหงา.... อาจคิดถึง ......อยากร้องไห้...
แต่เชื่อซิ......แล้วมันก็จะผ่านไป วัน เวลา จะช่วยรักษาใจได้
... ขอมอบให้ที :L2: :กอด1:
ดูแลตัวเองให้ดีๆ แล้วว่างๆก็มาเขียนอะไรๆ ให้อ่านบ้าง จะคอยแวะมาดูน้า
-
เข้มแข็งไว้นะคะพี่ที น้ำตาที่เสียไปก็ถือซะว่าให้มันล้างความเจ็บปวดไปให้หมด
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ ต่อไปถึงจะมีแค่พี่ที ใหม่ก็ยังจะติดตามพี่อยู่ค่ะ
อ่านเรื่องนี้ให้อะไรใหม่หลายๆอย่าง มันไม่ได้มีแค่เรื่องของความรัก แต่มีหลักในการใช้ชีวิต ทัศนคติต่างๆที่พี่ทีเขียนให้ได้อ่าน ใหม่อ่านแล้วก็รู้สึกดีมาก บางทีคิดไม่ถึงอ่ะ เกิดปัญหาขึ้นมาหาทางออกไม่ได้ แต่พี่ทีเกิดปัญหาที่คล้ายกัน พี่กลับมีวิธีแก้ไขมันได้
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ รักพี่ทีเสมอค่ะ
วันใหม่
:pig4: :pig4:
-
เฮ้อ...อ่านแล้วเศร้า. :m15:.ชีวิตต้องดำเนินต่อไป..ขอให้กำลังใจน้องทีนะสู้ๆ. :L1:.^__^...ติดตามอ่านมานานเสียดายนะไม่น่าจบแบบนี้เลยไอ้ปอ...ปอโชคดีมากกกกกกทีได้มาเจอทีคบกับตั้งหลายปีรู้ไส้กันแล่ะไม่น่าเลยนะปอนะ...ยังจำที่ทีสอนปอเก็บเงินได้เลยสุดยอดมากกกกก... #ยังอยากอ่านเรื่องน้องทีอยู่นะคะได้มุมมองอีกด้านของชีวิตที่ดีมากเลย...ขอบคุณมากกกกคะ^^สู้ๆนะ :กอด1:กอดดดดดดดดน้องทีแน่นๆ
-
ทีพูดได้มีเหตุผลมากเลยครับ ปออาจรู้สึกผิดต่อที อาจไม่ได้รักทีแล้ว ผมว่ามันแย่มากเลย
ผมคิดว่าคนระรักกันอย่างแท้จริงอย่างสุดหัวใจ จะไม่มีวันไปมีอะไรกับคนอื่นได้อีกเลยครับ เพราะมันจะไม่มีอารมณ์ร่วมเลย ไม่มีความสุขเลข
ไง ก็ขอให้ทีโชคดี ว่างๆมาเล่าข่าวคราวของทีบางนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ :L2: :L2: :L2:
-
อึ้งมาก o22
:o12: :o12: :o12:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องทีนะคะ อ่านตอนนี้แล้วไม่รู้จะเขียนอะไร
อ่านแล้วก็น้ำตาไหลไปด้วย รู้สึกเสียใจมากๆ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
แต่ยังไงก็คงจะไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวน้องทีเองว่าจะตัดสินใจอย่างไร
จะเดินจาก หรือจะถอยกลับ แต่ถ้าเหนื่อยใจก็ถอยกลับมาตั้งหลักก่อนก็ดี
กลับมาทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา แล้วเดินหน้าอย่างเข้มแข็งนะคะ
พี่จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ และขอบคุณน้องทีมากๆ ที่มาเขียนเรื่องราวต่างๆ
ให้ได้อ่านกัน อยากจะบอกจากใจจริงว่าเรื่องของทีทำให้พี่ได้ข้อคิดดีๆ มากมาย
ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต การรู้จักรักคนอื่น การให้อภัย น้องทีอายุน้อยกว่าพี่ (มาก)
แต่ยังคิดได้ดีกว่าพี่ซะอีก บางครั้งยังคิดเลยว่าพี่อยากให้ลูกชายมีความคิดดี และใฝ่ดีแบบที
และสำหรับปอ ก็รู้สึกสงสารเหมือนกันนะคะ ในความรู้สึกพี่ รู้สึกว่าปอก็ยังรักทีและห่วงทีมาก
อยู่เหมือนเดิม แต่การแสดงออกจะมีวุฒิภาวะต่างจากทีมาก คงจะมาจากพื้นฐานของนิสัย
ที่เป็นคนตรงๆ และถ้าให้ปอเลือกระหว่างเปลว ณัฐ และ ที ยังไงแล้วปอก็ต้องเลือกทีอยู่แล้ว
แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว พี่คงไม่กล้าที่จะบอกว่าขอให้ทีให้อภัยปออีกสักครั้งเพราะสงสารปอ
ความรู้สึกที่เสียใจจากคนรักของเรานอกใจ พี่เข้าใจว่ามันเสียใจมากจริงๆ
แต่ยังไงขอเป็นกำลังใจให้ทีสู้ๆ ต่อไป เราไม่เคยรู้จักเห็นหน้ากัน แต่รู้สึกรักและเป็นห่วงน้องทีนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงมากๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: อ่านไปหน้าชาไปหมดเลยอ่ะ อินมากน้ำตาซึมแง้ๆๆๆ
-
อ่าน ณ ศรีราชา จินตนาการตามภาพ เห็นหมดทุกอารม แง้ๆๆ
-
หวัดดีคับพี่ที
ผม ดช นิว
ผมตามอ่านเรื่องของพี่มานานแล้วคับ
แต่ผมไม่เคยเเสดงตัว(เพราะผมไม่ได้สมัครสมาชิก อิอิ)
เมื่อก่อนผมก็เป็นผู้ชายปกตินี่แหละคับ กินเหล้า เอาหญิง
จนมีได้เด็กเเว้นคนนึง เข้ามาวุ่นวายในชีวิตผมเนี่ยแหละคับ
มันทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป
ทำให้ผมต้องเข้ามาหาข้อมูล เกี่ยวกับเรื่องชายกับชาย
จนได้มาเจอเรื่องราวของพี่นี่แหละ
ที่ทำให้ผมได้รู้ว่า ไม่ใช่ผมคนเเรกที่เจอผู้ชายเข้าหา แบบหน้ามึนๆ
ผมติดเรื่องของพี่มาก ขนาดเข้าห้องน้ำยังเอา โน๊ตบุค เข้าไปอ่านด้วย อิอิ
แล้วเรื่องของพี่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับผม ทำให้ผมเผื่อใจไว้ให้เยอะๆ
เพราะว่า มันมีพร้อมทุกอย่าง รูปหล่อ พ่อรวย ....ใหญ่ 555555
และที่สำคัญผู้หญิงเข้ามาหามันก็เยอะ(สวยๆทั้งนั้น)
ผมโดนทั้งมือ ทั้ง ทีน ของคนที่เข้าหามันมากมาย
ไม่ไม่รู้ ไม่มั่นใจ ไม่เเน่อะไรทั้งนั้น ผมไม่รู้วว่าไอ้คำว่า รัก ที่มันพูดกับผม
มันจะยังพูดกับผมได้ทุกวันหรือไม่ หรือมันพูบกับใครบ้าง
และที่สำคัญความรัก แบบชายกับชาย (ที่มันยัดเยี้ยดให้ผม)
มันจะยาวนาน เหมือน ช ญ รึป่าวเลย ก็ยังไม่รู้เลย
ทุกครั้งที่ผมเห็น ภาพบาดตาบาดใจ ทั้งที่ผมเข้าใจผิดไปเอง
เเละ เข้าใจถูกต้อง มันทำให้ผมเจ็บมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจหล่นไปไหนก็ไม่รู้ ขอบตาร้อนอย่างกับมีคนเอาไปมาลน
แต่ทำไงได้ละ ก็มันรักไปแล้วนิ
ผมก็เเค่เข้ามาระบาย ความรู้สึก อิอิอิ
และผมก็ เห็นพี่เล่า
ผมก็เลยเอาชีวิตผมมาเล่าให้ฟังบ้าง 555555
แต่ช่วงนี้ผม ฝึกงาน เลยไมค่อยมีเวลามาเล่าต่อสักเท่าไร เลยแอบเข้ามาดูพี่
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคับ o13 o13
ด ช นิว
-
ไร้คำพูด.....อึ้ง มึน งง
แต่มันจะดีกว่า ถ้ายังจะยื้อกันต่อไป
สู้ๆนะค่ะคุณที รักษาหัวใจให้แข็งแรง มันดีที่สุดแล้ว
ถ้าต้องอยู่กับความรักที่ต้องคอยระแวง
ถึงแม้ เรื่องของ ทีกับปอ จะสิ้นสุดไปแล้ว
แต่คุณทีก็ แวะมาส่งข่าวกันบ้างนะค่ะ
-
อยากบอกพี่ ที ว่า อ่านเรื่องนี้มานานมาก แล้วก็ชอบมากด้วย
ณ ตอนนี้ รู้สึกแย่ ใจหาย มาก
แต่ยังไง หนูเชื่อว่า คนดีๆอย่างพี่ทีต้องได้เจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาแน่นอนค่ะ
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่ ที ด้วยค่ะ รักพี่ที ^^ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้ำตาจะไหลอ่ะ ปอเคยทำพลาดมาสองครั้ง พี่ทียังให้อภัย ทีนี้มาทำอีก ดีแล้วที่พี่ทีทำแบบนี้ แต่สุดท้ายพี่ทีจะตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่พี่ อย่าลืมมาเล่าความคืบหน้านะคับ สู้ๆนะคับ
-
พูดไม่ออกเลย :m15:
คุณทีเข้มแข็งเร็วๆ นะคะ
จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
พี่ที กอด กอด กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ที่จ๊ะ สู้ๆๆนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้พี่ที มั่นใจว่าพี่ทีต้องเจอกับคนที่รักพี่แบบแท้จริงแน่ๆๆจ๊ะ อยากให้พี่ ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม
รอยยิ้มของพี่ ถึงจะไม่เคยเห็น แต่มันคงเป็นรอยยิ้มที่สดใสที่สุดในโลกเมื่อพี่ยิ้ม ถึงเรื่องของพี่จะจบไปแล้ว
แต่อยากให้พี่เข้ามาเล่าเรื่องของพี่อีก ชานมเย็นอยากรับรู้ความรู้สึกและทุกๆๆอย่างของพี่ อยากเป็นกำลังใจเล็กๆ
ให้พี่ ความรักเป็นเรื่องสวยงามอย่ากลัวที่จะรักนะจ๊ะ ไม่ว่าจะเป็นชายรักชาย ชายรักหญิง
ขอกอดพี่ที พี่ชายคนที่ชานมเย็นรักนะจ๊ะ :กอด1: :กอด1:
ปล.รอพี่ทีอยู่ที่เดิม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม จร้า
ชานมเย็น(ผู้หลงรักความรักของพี่ รักที่พี่ทีเป็น)
-
รู้สึกแย่มากตอนอ่านจบร้องไห้เลยคะที ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้เราจะตัดใจได้รึเปล่าเพราะว่า ปอยังใช้คำว่ารักเพื่อดึงเราเอาไว้อยู่
แล้วก็ยังเชื่อว่าตอนนี้ปอก็ยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ทีแน่ๆ เฮ้ออ ที่เข็มแข็งมากรู้ไหมคะ คอยเป็นกำลังใจให้นะคะไม่ว่าทีจะตัดสินใจยังไง
-
เข้ามาอ่านเรื่องพี่เพราะเรื่องนี้สอนอะไรหนูหลายอย่างมากทั้งด้านการเรียนการเข้าสังคมไม่อยากไม่ไห้มันเป็นแบบนี้เลยหนูอนากคุยกับพี่จังเพราะพี่แนะนำดีมากๆๆจริงๆๆ ขอให้พี่ทีเจอรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิมนะค่ะอย่างไงก็อยากอ่าานเรื่องนี้ถึงจะไม่มีพี่ปอก็ตามขอให้พี่เข้ามาบอกกล่าวเหมือนเดิมนะค่ะทั้งเข้ามาอ่านเพราะพี่ทีนั้นหละหนูชอบพี่มากจบขนาดจะสอบเข้ามหาลัยที่พี่เรียนเลยนะอยากไปเจอพี่คุยกับพี่เราะพี่เป็ยคนที่เยี่ยมสุดๆเท่าที่เคยเห็นมากเลยล่ะ รู้ปะรู้อ่านเรื่องนี้จบร้องไห้จนเพื่อนว่าเลยว่าร้องไห้หาอยะไรอย่างไงก็ขอให้พี่มีความสุขนะค่ะหวังว่าพี่ควได้มาเป็นอาจารย์หนูนะขอบคุณค่ะ
-
สนับสนุนให้ทีไปเรียนต่อที่เมืองนอกมากเลยจะได้ตัดให้ขาด หรือหาอะไรที่ทำให้เรามีเวลาว่างมาคิดอะไรเรื่อยเปื่อยให้น้อยที่สุด
และมันก้อเป็นจังหวะที่ดีนะ ไปแล้วจะไ้ด้ไม่ห่วงอะไรมาก
ส่วนความรักในครั้งใหม่ อยากให้ทีรอช่วงที่พร้อม อยากให้เริ่มในช่วงที่งานและเวลาอยู่ตัวมากกว่านี้ หลายคู่มากๆที่มีปัญหากันเพราะเรื่องเวลา แต่อย่างว่าแหล่ะ บางทีเราก้อไม่ได้ไปสรรหามันมานี่ความรักอ่ะ บางครั้งมันก้อมาเองอ่ะเนอะ
ส่วนกับปอ ถ้าทีพร้อมและจัดการเรื่องเรียนและงาน ได้ลงตัวกว่านี้ รวมถึงปอยังไม่มีใคร จะกลับมาคบกันก้อไม่น่าเป็นไรนะ
หลายคนเหมือนกัน ที่ช่วงวัยรุ่นเป็นแบบนี้ พอเวลาผ่านไปเค้าได้เรียนรู้อะไรที่มากขึ้น ก้อกลับมาเป็นคนรักครอบครัว
อะไรๆก้อปล่อยให้มันดำเนินไปตามวิถีทางของมัน ทำอะไรก้อขอให้มีสติ คิดให้รอบคอบนะ
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆ :กอด1:
-
ยังจบแค่นี้ไม่ได้หรอกนะคุณที
ต้องมาเล่าให้ฟังว่าผ่านวิกฤติครั้งนี้ได้อย่างไร คนที่มีความคิดดีๆ อย่างคุณ
ต้องมีวิธีที่ดี มีแนวคิดดีๆเหมือนเรื่องอื่นๆที่ได้มาเล่าให้ฟัง
ส่งกำลังใจให้ผ่านไปได้ให้นะ
-
พี่ที สู้ๆๆๆนะคะ
เราแอบเห็นด้วยกับพี่ทีนะ
รักกันต่อไปก็มีแต่จะเจ็บไปเรื่อยๆๆๆๆ
เพราะจากที่พี่ทีเจ็บมาถึงสองครั้งงง
มันก็เพราะคนที่ชื่อเปลว ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน
นั้นแสดงให้เห็นแล้วว่า พี่ปอยังคงเป็นเหมือนเดิม
และคาดว่าต่อไปก้คงเป็นเช่นนั้น
ส่วนตัวเราอาจจะมองโลกในแง่ร้ายไป
อนาคตพี่ปอเองอาจจะกลับตัวได้
แต่มันคงไม่คุ้มเลย ถ้าพี่ทีจะต้องไปพิสูจน์ความจริงใจอีกครั้ง
พี่ทีทำถูกแล้วค่ะ
ไม่มีใครรักเราได้เท่าตัวเราเองกับครอบครัวเราหรอก
เพราะฉะนั้น ขอให้พี่ทีเข้มแข็งให้มากๆๆนะค่ะ
ซักวันนึง เรื่องนี้มันก็จะผ่านไป เหมือนสายลมนั้นแหละค่ะ
สู้ๆๆๆนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รู้สึกใจหา o22ย ปะปนกับความสุข การเลิกกันทั้งสองคนครั้งนี้
มันรู้สึกว่า ถึงเวลาของทั้งคู่ ผมคิดว่าปล่อยปอให้แต่งงาน มีลูกไปอาจจะเป็นหนทางที่ดี
เหมือนที่ทีบอก เป็นเพื่อนกันดีกว่า คงจะเหมาะที่สุด คนแบบปอ สักวันหนึ่งการกระทำของปอจะทำร้ายปอเอง :beat:
ถามว่าเห็นทั้งคู่เลิกกันผมรู้สึกเสียใจไหม ตอบเลยว่า ไม่ แต่รู้สึกเสียดายเวลามากกว่า
เสียดายแทนทั้งสองคน
สุดท้ายนี้ขอให้พี่ทียิ้มอีกครั้ง กลับมาเล่าประสบการณ์ดีให้ผมฟังอีกสักครั้งนะครับ
ส่วนแฟนเก่า ก็ปล่อยเขาไป เวรกรรมมันมีจริง :z6: รักพี่ที สู้ๆครับ :L2: :L2:
-
Go on...
ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป
ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธอ...อยู่เหมือนเดิม
ผ่านเลยไปนะ ที
ตามเรื่องนี้มาเป็นปีแล้ว เป็นกำลังใจให้...
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องที ครับ :3123: สรุปแล้ว " เจ็บแต่จบ" เป็นทางที่น้องทีเลือก ขอให้เข้มแข็งนะครับ
ปอนี่ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ กับเปลวก็นึกว่าจบไปแล้ว แถมยังมีณัฐเข้ามาให้ทีปวดหัวอีกพี่เข้าใจว่าทีต้องพยายามประคับประคองเต็มที่แล้ว ตั้งแต่เรื่องพกถุงยางอนามัยที่มองข้ามไปแต่ครั้งนี้ได้รับโทรศัพท์และยังได้ไปเห็นกับตาอีกมันคงจะเกินรับได้ ขอให้สู้ๆ นะครับ พี่คิดว่าพี่ๆกับน้องๆในบอร์ดนี้ต้องเป็นกำลังใจให้ทีก้าวผ่านเรื่องนี้ไปได้ (แต่ดุท่าทางปอจะไม่ยอมปล่อยทีไปง่ายๆแน่นอน)ขอให้เข้งแข็งนะครับ
ยังไงถึงจะไม่มี ปอ+ที ก็เข้ามาเล่าสารทุกข์สุขดิบให้อ่านกันบ้างนะครับเรื่องงานก็ได้ยังไงเราก็ทำงานสายสุขภาพเหมือนกัน(พี่เป็น MT) :pig4:ขอบคุณที่มาแบ่งประสบการณ์แล้วแนวคิดซึ่งบางอย่างพี่ยังคิดไม่ได้เหมือนทีเลย
พี่ P
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:serius2: :serius2: :seng2ped:
-
:m15: :m15: :m15:เสียใจ เกลียดปอ อ่ะ :z6:
-
อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกมากเลยคับ
ถึงขนาดที่ผมเกือบร้องไห้ด้วยอ่ะคับ :sad4: :sad4: :sad4:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคับ ชีวิตถ้ามั่ยสิ้นก็ต้องดิ้นกันไป :z10: :z10:
-
:t3: ปูเสื่อรอพี่ที
-
คิดว่าทีทำดีที่สุดแล้วนะ
สู้ๆ นะครับ
เอาใจช่วยเสมอ :กอด1:
-
หวัดดีคับพี่ที
ผม ดช นิว
ผมตามอ่านเรื่องของพี่มานานแล้วคับ
แต่ผมไม่เคยเเสดงตัว(เพราะผมไม่ได้สมัครสมาชิก อิอิ)
เมื่อก่อนผมก็เป็นผู้ชายปกตินี่แหละคับ กินเหล้า เอาหญิง
จนมีได้เด็กเเว้นคนนึง เข้ามาวุ่นวายในชีวิตผมเนี่ยแหละคับ
มันทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป
ทำให้ผมต้องเข้ามาหาข้อมูล เกี่ยวกับเรื่องชายกับชาย
จนได้มาเจอเรื่องราวของพี่นี่แหละ
ที่ทำให้ผมได้รู้ว่า ไม่ใช่ผมคนเเรกที่เจอผู้ชายเข้าหา แบบหน้ามึนๆ
ผมติดเรื่องของพี่มาก ขนาดเข้าห้องน้ำยังเอา โน๊ตบุค เข้าไปอ่านด้วย อิอิ
แล้วเรื่องของพี่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับผม ทำให้ผมเผื่อใจไว้ให้เยอะๆ
เพราะว่า มันมีพร้อมทุกอย่าง รูปหล่อ พ่อรวย ....ใหญ่ 555555
และที่สำคัญผู้หญิงเข้ามาหามันก็เยอะ(สวยๆทั้งนั้น)
ผมโดนทั้งมือ ทั้ง ทีน ของคนที่เข้าหามันมากมาย
ไม่ไม่รู้ ไม่มั่นใจ ไม่เเน่อะไรทั้งนั้น ผมไม่รู้วว่าไอ้คำว่า รัก ที่มันพูดกับผม
มันจะยังพูดกับผมได้ทุกวันหรือไม่ หรือมันพูบกับใครบ้าง
และที่สำคัญความรัก แบบชายกับชาย (ที่มันยัดเยี้ยดให้ผม)
มันจะยาวนาน เหมือน ช ญ รึป่าวเลย ก็ยังไม่รู้เลย
ทุกครั้งที่ผมเห็น ภาพบาดตาบาดใจ ทั้งที่ผมเข้าใจผิดไปเอง
เเละ เข้าใจถูกต้อง มันทำให้ผมเจ็บมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจหล่นไปไหนก็ไม่รู้ ขอบตาร้อนอย่างกับมีคนเอาไปมาลน
แต่ทำไงได้ละ ก็มันรักไปแล้วนิ
ผมก็เเค่เข้ามาระบาย ความรู้สึก อิอิอิ
และผมก็ เห็นพี่เล่า
ผมก็เลยเอาชีวิตผมมาเล่าให้ฟังบ้าง 555555
แต่ช่วงนี้ผม ฝึกงาน เลยไมค่อยมีเวลามาเล่าต่อสักเท่าไร เลยแอบเข้ามาดูพี่
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคับ o13 o13
ด ช นิว
แหม...นิวก็อ่านเรื่องนี้เหมือนกันเหรอเราก็ติดตามเรื่องของนิวเหมือนกันชอบแนวนี้ ตอนนี้กำลังเข้มข้นเลย
แต่เราไม่อยากให้ทีเลิกกับปอเลยติดตามมาตลอดอ่านซ้ำตั้งหลายรอบ แอบหวังว่ามาต่ออีกที ปอกับทีดีกันแล้ว
-
จะไม่มาอัพเดทสถานะบ้างแลหรือ คุณที... อี... อี....~~~~~
-
เป็นกำลังใจให้คุณที นะคะ
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
สู้ๆนะครับ. เข้มแข็งนะครับ อยากให้คุณทีใจเย็นๆ แล้วค่อยๆคิดนะ บางครั้ง คุณทีก็ไม่ชัดเจน รู้สึกอย่างไร ก็ไม่ได้พูด ใช้ความคิดว่าเชื่อใจ และรอให้เค้าพูด คนบางคนอาจคิดว่า การนอกกายไม่ได้หมายความว่าต้องนอกใจ อยากให้ลองคุยกันดูก่อนนะ ว่าเรารับไม่ได้ เราเสียใจ ถ้ามีการคุยแล้วยังเกิดอีก ก็ค่อยตัดสินใจอีกที่ เพราะเราคิดว่า คุณที ให้โอกาสตัวเอง ไม่อยากเจ็บ แต่คุณที ยังไม่ได้ให้โอกาสคนที่คุณรักเลย. บางที่อีกคนก็อาจเจ็บเหมือนกันก็ได้ เราว่าการที่เลิกรักใครสักคนอาจไม่ได้อยาก แต่การที่จะทำให้อยู่ด้วยกันไปตลอดอาจยากกว่า เราเคยถามแม่ว่า พ่อเป็นแบบนี้ทำไม ไม่่เลิกกัน เลย แม่บอกว่าไม่มีใครดีที่สุดหรอก แค่อยู่ที่เราว่าคาดหวังกับอะไรมากไปหรือเปล่า ขอโทษนะถ้าพูดไม่ดีไป แต่เป็นห่วงนะเพราะติดตามมาตลอด อาจจะไม่ได้มาเมนท์ตลอด สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้
-
มารออ่านเรื่องของทีต่อ แม้จะไม่มีปอแล้วก็ตาม
-
เข้ามารอน้องที ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง อยากให้เข้ามาอัพเดทเหตุการณ์บ้าง
เป็นห่วงมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ:กอด1:
** สงสารทั้งทีและก็ปอเลย
-
นิยาย เศร้าเหมือนกัน 2 เรื่อง
คนอ่านจะไม่ไหวแล้วนะ :m15:
-
การให้ "อภัย" ใครสักคน .. มันไม่ใช่ "เรื่องยาก" !!
แต่ความรู้สึกหลังจากที่ให้ "อภัย" ต่างหาก .. ที่มันไม่เหมือนเดิม !!
เราเข้าใจคุณทีนะคะ
-
เศร้าอะ ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย
-
ไม่เอานะ!! อย่าจบแบบนี้นะ!! เศร้าแท้ T^T *น้ำตาไหลพราก*
แต่หนูยังรักพี่ปอพี่ทีเหมือนเดิมเด้อ ไม่ว่าจะคู่หรือจะคี่ก็ตาม.
พี่ทีก็สู้ๆด้วยนะคะ !!
-
อยากให้มาต่ออีกนะครับ ใจหายเลย
-
เป็นครั้งแรกที่เข้ามา comment ค่ะ อ่านเรื่องของพี่ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ประทับใจมากค่ะ อ่านซ้ำหลายรอบเพราะอ่านแล้วยิ้มได้ อ่านแล้วมีความสุข ไม่คิดว่าพี่จะทุกข์ใจในช่วงหลัง อ่านแล้วก็เศร้าตามไปด้วย สุดท้ายนี้ขอให้พี่กลับมาสุขเหมือนเดิมไวๆ นะคะ
-
:o12: :sad4:
ไม่จริงใช่มั้ย
ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก
อ่านแล้วมีความสุข ฮา เศร้า หลากหลายอารมณ์
ไม่อยากให้เรื่องจบแบบนี้เลยพี่ที
แต่มันคงเกินรับไหวแล้วจริงๆ
ไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ใช่ครั้งที่สอง แต่มันเกินกว่านั้น
ไอ้ปอมีของดีอยู่กับตัวแท้ๆ คนอย่างพี่ทีหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอ เข้มแข็งไว้นะพี่ แล้วเวลาจะรักษาทุกอย่างให้ดีขึ้น
แม้มันจะยาก แต่สักวันเชื่อว่าพี่ทีจะทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้
แวะมาทักทายกันอีกนะพี่ :กอด1: :L1:
-
:เฮ้อ:
:L2: ให้คุณที กลับมาอัพเดทอีกนะคะ
-
To.คุณ LEO
ขอบคุณมากๆ นะคะที่เป็นสื่อกลางในการนำเรื่องราวชีวิตของทีกับปอมาให้ได้อ่านกัน
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ไม่ดีกับทั้งสองจริงๆ
อยากให้ความรักของน้องทีมีแต่เรื่องที่ดีๆ เพราะว่าจากที่ติดตามอ่านมาตลอด
ก็รู้ได้ว่าทีเป็นคนที่จิตใจดี ไม่คิดร้ายกับใคร คนแบบนี้หายากมากในสังคมปัจจุบัน
***แต่ว่ามันก็ย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้ว ก็หวังแต่ว่าในอนาคตต่อไปทีจะพบเจอ
แต่สิ่งที่ดีๆ นะคะ และหากว่าทีกับปอเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ ในสักวันก็คงจะกลับมารัก
กันใหม่ ก็แอบหวังนะคะ (แต่ปอคงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้ก่อน)
อยากให้น้องทีมาอัพเดทข่าวคราวบ้างจังเลยเป็นห่วงมากๆ ฝากคุณลีโอบอกด้วยนะคะ
ว่ามีคนเป็นห่วง และรักที อยู่นะคะ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
คนอ่านทำใจครบ 9 วันแล้ว....
คนเขียนโปรดพิจารณาดำเนินการต่อไปด้วย :call: :call: :call:
-
^
ฮา อันนี้ มากๆ
9 วันเองพี่น้องเอ้ยยย~~
แต่ยอมรับว่า รอเหมียนกัลล์ ~~~~
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ
ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้ายเร็วๆ
ส่วนเนื้อร้าย...ก็ตัดมันทิ้งซะเถอะค่ะ
ปล่อยไว้ยิ่งลุกลาม ยิ่งทรมาน
ยังไงก็จะเอาใจช่วยอยู่เสมอนะคะ
สู้ๆ ค่ะ
-
เศร้า ... นึกคำพูดไม่ออก
-
:เฮ้อ: ก็ได้แต่เครพในการตัดสินใจของคุณนะค่ะ หวังว่ามันคงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย :pig4: ที่มาส่งข่าวคราวค่ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ยังไงก็แวะมาส่งข่าวบ้างนะค่ะ่ :กอด1:
-
เรื่องนี้มีหลากหลายอารมณ์มาก
ขอบคุณที่มาถ่ายทอดเรื่องราวดีให้อ่านนะคะถึงแม้ตอนจบอาจจะไม่สวยงามแต่เชื่อว่า
ความทรงจำดีๆๆความรู้สึกดีๆที่พี่ทีมีให้พี่ปอยังอยู่ในใจ
ส่วนพี่ปอ ต้องยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง
ทำตัวเองทุกอย่างจริงๆ
พี่ทีสู้นะคะ
มาอัพเดตข่าวสารบ้างไม่จำเป็นต้องเรื่องความรัก
มาบ่นๆๆให้อ่านกันบ้าง
:)))
-
สู้ ๆ นะครับ
ว่าง ๆ ก็แวะมาส่งข่าวกันด้วยนะ
-
ปวดใจ....จริงๆ
รักกัน...เขาไม่ทำร้ายกันแบบนี้หรอก
โอกาสมันหมดแล้ว.. เฮ้อ!
TT
-
ก็คิดว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้ เสียใจนะ อ่านวันที่ 5 ก.ค. วันนั้นทั้งวันนั่งโกรธปอทั้งันเลย ว่าทำไมต้องทำอย่างนี้ อยากให้ปอไดมาอ่านเรื่องที่ผ่านมา และเรื่องที่ทำให้ทีต้องเสียใจ ปอจะได้รับรู้ความรู้สึกของทีบ้างว่าเป็นไง แต่ก็ยังอยากเห็นคู่รักคู่นี้อยู่ตลอดไป
-
^^
-
คิดถึงทีจังเลย เป็นห่วง ไม่รู้ว่าสบายดีหรือเปล่า
แต่ยังไงก็จะรอให้มาอัพเดทเรื่องราวนะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆ :กอด1:
-
เคร้ามากเลยค่ะอยากให้พี่กับพี่ปอคืนกันจังเลย
แต่ก็น่ะพี่ทีตัดสินใจไปแล้วความจริงก็คือความจริง
เศร้า
-
อยากรู้ตอนปัจจุบันหนะครับ ช่วยอัพทีครับ
-
^
^
^
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
..............................
ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า ไม่มีอะไรที่แน่นอน
มีทุกข์ก็ต้องมีสุข มีขาว มีดำ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
^
^
^
อยากรู้เหมือนกัน อยากรู้ว่าทีสบายดีไหม
มาบอก มาเล่า ให้กันฟังบ้างนะที ^^
-
ไม่ได้เข้ามานาน...พอกลับมาอีกทีผมก็เจอแจ็กพ็อตเข้าจนได้ หึหึ
ถึงเรื่องราวมันจะลงเอยในรูปแบบนี้ ในแบบที่เราไม่อยากให้เกิด
แต่ก็ช่างมันเถอะ ในเมื่อมันเกิดไปแล้ว เราก็ต้องยอมรับมัน
วันนี้มันทำให้เรารู้ว่าเขาไม่ใช่ของเรา นั่นถือว่าเป็นเรื่องดีที่จะทำให้เรารู้และเดินทางตามหาคนที่ใช่ต่อไป
ไม่ต้องมาหยุดเดินและเพิ่มช่วงเวลาที่จะเจอตัวจริงในวันข้างหน้าให้มากขึ้น
ชีวิตยังอีกยาวไกล(ตราบใดที่ยังไม่เป็นโรคตายไปซะก่อน หุหุ)เราก็ต้องสู้ต่อไปอ่ะนะ
สู้ในเรื่องของหน้าที่การงาน ครอบครัว และตัวเอง
อ้อ ผมพึ่งรู้อ่ะว่าพี่เป็นลูกพระบิดา(นี่ผมพลาดไปได้ยังไง แฮะๆ)
ผมก็แค่อยากจะบอกว่า ผมก็เป็นลูกพระบิดาเหมือนกันนะ
เราเป็นพี่น้องกัน ยังไงก็สู้ๆนะฮะพี่ที ดูแลตัวเองและดวงใจให้ดีๆ
อย่ามัวแต่ดูแลคนอื่นแล้วละเลยตัวเองไป
เห็นประโยชน์ส่วนรวมดีกว่าส่วนตนมันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่ถ้าตนเองไม่ไหวอันนี้มันก็ไม่ดีนะฮะ
สุดท้ายผมก็ยังคอยเป็นกำลังใจให้พี่เหมือนเดิมนะฮะ สู้ๆครับ ^__________________^
-
สวัสดีค่ะ คุณที คุณ LEO
เพิ่งสมัครเข้ามาวันนี้ และนี่ก็เป็นเม้นแรกเลยค่ะ
หลังจากที่อ่านเรื่องราวของคุณทีจบเมื่อคืนนี้
เป็นอะไรที่เสียดายคนดีดีที่รักจริงแทนปอ
และเสียใจกับคุณทีมากมากเลยค่ะ ที่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนั้น
แต่ไงก็ต้องขอขอบคุณคนเล่าเรื่องและคนโพส
ที่นำเรื่องราวส่วนตัวมาก ๆ มาเล่าให้พวกเราได้อ่านกัน
ขอฝากกำลังใจไปให้คุณทีด้วยนะคะ จากใจจริง
หลังจากได้อ่านเรื่องการใช้จ่าย การเก็บออมเงิน การใช้เวลาของคุณที
ทำให้เราคิดได้ว่า เราไม่มีระบบระเบียบในการเก็บเงิน การใช้เวลาเลย
เหมือนทำงานไปวัน ๆ แต่ก็ไม่เบียดเบียนคนอื่นนะคะ
ต่อไปเราจะเริ่มทำอะไรดีดีให้กับชีวิตบ้างแล้ว ^_^
ยังไงก็มาเล่าเรื่องราวของคุณต่อไปนะคะ ( ถ้าพอมีเวลาค่ะ ^^)
:: เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ :: :L1: :L1:
ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ :pig4: :pig4:
-
พี่ทีคะ แวะมาเยี่ยมเยือนพูดคุยกันบ้างนะคะ
สุข ทุกข์ก็มาระบาย มาเล่าสู่กันฟังบ้าง
ทุกคนที่นี่ยังรัก เป็นห่วง และเป็นกำลังใจให้พี่ทีอยู่เสมอนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดว่าทีคงจะงานยุ่งและเหนื่อยมากๆ จนไม่มีเวลาเข้ามา
อยากจะบอกทีว่าคิดถึงและเป็นห่วงมาก ถ้ามีเวลาว่างก็เข้ามาทักทายกันบ้างนะคะ
ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รู้จักกัน แต่ขอบอกจากความรู้สึกจริงๆว่าเมื่ออ่านเรื่องราวของทีกับปอแล้ว
ก็รู้สึกผูกพัน และอยากรู้ว่าทีกับปอสบายดีหรือเปล่า แล้วก็ปัญหาระหว่างทีกับปอไปถึงไหนแล้ว
แต่ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้ทีเสมอนะคะ เชื่อว่าทีต้องผ่านมันไปได้อย่างสวยงาม
และต่อไปขอให้ทีพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆนะคะ
และสำหรับปอไม่รู้ว่าทีจะสามารถให้อภัยปออีกครั้งได้หรือเปล่าแต่คิดว่าประสบการณ์ในครั้งนี้
จะสอนให้ปอรู้จักการใช้ชีวิตมากขึ้นไม่ประมาทกับชีวิตแบบนี้ จนต้องเสียทุกอย่างไปเมื่อสายแล้ว
ยังอยากเห็นในอนาคตว่าทีกับปอกลับมาคบกันใหม่ ปอทำตัวดีขึ้น รักที มีความสื่อสัตย์ต่อทีคนเดียว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อ่านจบ รอบที่สาม
อยากต่อยคุณปอ :m25:
ว่าจะอ่านอีกรอบแต่ไม่อยากอ่านสองตอนสุดท้าย
มันจุกอก
-
ไม่ได้เข้ามาเช็คนานมาก (ประมาณ 2-3 เดือน)
ใจหายเลยค่ะเพิ่งรู้ว่าน้องทีกับน้องปอเลิกกัน
น้องทีเป็นคนเข้มแข็งและคิดดีทำดีอยู่แล้ว พี่คงทำได้แค่ขอส่งกำลังใจไปให้น้องทีนะค่ะ อยากให้น้องทีรู้ว่ายังมีหลายคนที่เป็นห่วงน้องอยู่ ( หนึ่งในนั้นมีพี่ด้วยค่ะ) ขอให้น้องทีมีความสุขมากๆ ต่อไปก็ขอให้เจอแต่คนดีๆน่ะค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ: สรุปว่าไงหว่า เลิกหรือไม่เลิก รออ่านตอนต่อไป
-
เข้ามาอ่านแล้วก็เข้าใจชีวิตจริงๆ
คู่นี้อยู่ด้วยกันไม่ยืนเพราะคนนึงไม่ยอมเปลี่ยนตัวเอง
สุกท้ายนี้...ชอบบบบบบบบบ :impress2:
-
พี่ทีเข้ามาอัพเดทหน่อยครับ คิดถึง
-
ผมเปนคนหนึ่งที่ติดตามความรักของคุณทั้งสองมาตลอดไม่ว่าผลของมันจะออกมาเปนอย่างไรผมก็เคารพในการตัดสินใจของคุณผมคิดว่ากาลเวลาเท่านั้นที่จะรักษาและให้สิ่งที่ดีกลับมาผมขอให้คุณเดินต่อไปคุณเปนคนที่โชคดีที่ยังกลับมาเปนตัวของตัวเองได้และสามารถเลือกทางเดินในชีวิตคุณต่อไปได้ซึ่งต่างกับผม ผมไม่สามารถที่จะเลือกทางเดินต่อไปได้อีกแล้วชีวิตผมอยู่กับคนที่ผมรักมา10กว่าปีแต่ตอนนี้จะให้ผมเลิกก็ไม่ได้และรักก็ไม่ได้อีกผมไม่รู้ว่าต้องจะทนชีวิตแบบนี้ไปอีกถึงเมื่อไรผมขอให้คุณมีชีวิตที่สดใสและพบแต่สิ่งดีๆที่จะเข้ามาผมขอเปนกำลังใจให้นะครับ
-
^
ระบายให้พวกเราฟังได้นะครับ
ยินดีรับฟังพี่น้องชาวเป็ดเสมอ ครับ
เป้นกำลังใจให้ ครับ
-
.
เรื่่อยๆ เปื่อยๆ เมื่อยๆ เหนื่อยๆ....กับนายทีกะปอ
.
ตามอ่านมานาน...จนชักจะสนิทสนมกัน เหมือนคนข้างบ้าน
.
มันจะสิ้นสุดได้ไง โปรดทราบ...เพื่อนๆ(ในเล้า)ไม่ยอมคร้าบบบบ
ศาลเตี้ยพิจารณาดูแล้ว เห็นว่า...
.
สมควรให้นายปอ ถูก :z6: และให้บำเพ็ญประโยชน์ชดเชย จำนวน 3 เดือน
กอด 4 ครั้ง..เป็นกำลังใจร่วมกับครอบครัว ให้นายที สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
<img src="http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/708/3708/images/cuteanimal2.jpg" />
-
เรื่องของทีกับปอคล้ายชีวิตจริงผมกับแฟน (ยิ่งนิสัย)
พอเรารู้ว่านอกใจ แฟนผมมาพูดและทำเหมือนกับปอเลยครับ
ผมเหมือนทีเลยครับให้อภัย อดทน แต่คนเราก็มีขีดจำกัด (ซึ่งของผมสั้น)
เพราะความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมเหมือนก่อน เลยทำให้ผมบอกเลิกไป (บอกเลิกหลังคืนดีไม่เกิน 2 อาทิตย์)
แต่ผมหวังว่าเราจะยังเป็นพี่น้องกันได้ เรื่องที่เราสอนจะเป็นผลดีต่อตัวเค้าเอง
เพราะรักเลย "ยอม" เพราะเชื่อใจเลย "ทน"
แต่คนที่เจ็บที่สุดคือ "เรา"
ฟังเพลงนี้ "จ้างมันเต๊อะ" ของกระแตโดนมากครับ
แปลไม่ได้อย่าถามผมครับถึงคนเหนือแต่ก็ไม่เหนือแต้นะครับบบ 555
-
หรือจะทนถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน ทั้งที่มีกุญแจอยู่ในมือ.....?
-
รีบมาต่อนะคับ รอๆๆๆๆ
-
ช่วยด้วย!ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์55...แค่คนรู้จัก
ขอบคุณ ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจที่เยอะมากๆ(ถ้านำมาเรียงต่อกันมันมากกว่าเรื่องทั้งหมดที่ผมเขียนอีก...เวอร์ไปหน่อยแต่ใกล้เคียง) ผมต้องปริ้นมานั่งอ่านเลยทีเดียวและอ่านหลายรอบด้วยนะ ทุกความคิดเห็นผมได้รับรู้ทั้งหมดนะครับ มีหลายๆท่านเม้นกันหลายครั้งในตอนเดียว คอยให้กำลังใจ อยากรู้ว่าตอนนี้ผมมีชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง (ผมเลยรีบเขียน..รีบที่สุดแล้วล่ะ) ทั้งพี่ เพื่อน น้อง บางท่านส่งเมล์มา ผมใช้เวลาสองวันในการตอบเลยแหละ เอาล่ะเล่าต่อเลยแล้วกันครับถือฤกษ์ดี ตอนที่ 55 หน้าที่ 99 เนอะ (ถ้ามีเวลามากกว่านี้ผมจะหยิบยกคอมเม้นมาตอบนะครับ โทษทีๆ)
ปล.ว่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเหมือนกันนะ แค่เขียนชื่อก็แสลงใจแล้วอ่ะ (ท่าจะเป็นเอามากไอ้ที)
...
“ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ” เสียงนาฬิกาผมปลุกตีห้า ผมต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วล่ะ (โอ๊ยยย หนักหัวจังวะ) ก็แหง่ล่ะเมื่อคืนดื่มไปซะขนาดนั้น ผมเอามือตบหัวตัวเองเบาๆ เดินเข้าห้องน้ำ พลางครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อวาน มันก็ยังเสียใจมากๆอยู่เลย เมื่อคืนผมกลับมานอนน้ำตายังเปียกหมอนอยู่เลย (โอ้ยย อกหัก รักคุด มันเจ็บปวดขนาดนี้เชียวเหรอวะ) น้ำตาไหลก่อนจะหลับไปด้วยความเพลียราวๆตีสาม
“ที มึงเป็นทีคนเดิมได้แล้วนะ ไม่มีมันมาตั้งนานมึงไม่เห็นจะเป็นจะตายเลย” ผมบอกตัวเองหน้ากระจก แล้วก็เร่งรีบอาบน้ำ
ผมรีบแต่งตัวลงมากินโอวันติน ขนมปังข้างล่าง (ยัดๆเข้าไปเหอะ ไม่หิวก็ต้องกิน) พยายามบอกตัวเองอีกแล้ว สิ้นสุดจากคืนที่ผ่านมาแล้ว ไอ้ทีต้องเป็นไอ้ทีเข้าใจไหมมมมมมมมมมมมมมมม
“ปอ ยังไม่ตื่นเหรอลูก” แม่ผมล้างจานอยู่ในครัวร้องถาม (จ๊ากกกกกก แม่อย่าเอ่ยชื่อนี้คร๊าบบบบ มันแสลง)
“ไม่ได้นอนบ้านเราครับ” ผมตอบน้ำเสียงเงียบๆ
“เหรอ งั้นแม่ไปปลุกพ่อให้ไปส่งนะ ไม่ไหวจริงนอนอะไรหนักหนา” แม่ผมบ่นพ่อเล็กๆ
“พ่อยังไม่ตื่นเหรอครับ ไม่เป็นไรแม่ เดี๋ยวทีเดินไปหน้าปากซอยเรียกพี่วิน” (วินมอไซต์น่ะ)
“ไม่ต้องลูก พ่อน่ะตื่นแล้วล่ะแต่ชอบนอนเล่นเหมือนเด็กๆ เห็นปอไปส่งทีทุกครั้งเลยชินสิ เดี๋ยวแม่ไปเรียกเอง” แม่ผมพลางเดินไป
“ปอไปไหนล่ะลูก” (โอ้ยยย คุณณณณพ่ออออ ย้ำผมอีกแล้ว) ที่บ้านผมเห็นไอ้ปอเหมือนลูกชายคนนึง ถ้าเจอผมไม่เจอไอ้ปอก็มักจะถามหา ถ้าเจอไอ้ปอไม่เจอผมก็ถามหามผมเหมือนกัน (นี่ล่ะมั้งเมื่อวานถึงรู้ว่าผมอยู่หาด)
“กลับบ้านเค้าน่ะพ่อ”
“อืมมๆ เดี๋ยวพ่อไปส่ง ถึงกรุงเทพเลยเนอะ”
“ไม่ต้องหรอก แค่ท่ารถก็พอครับ” ผมเดินไปไขกุญแจเปิดรั้วบ้าน ผมมองเห็นเงาคนตะคุ่มๆอยู่ข้างรั้ว (มองหางตาผมก็รู้ว่าเป็นใคร อย่าให้เอ่ยชื่อเลยนะ แต่เช้านี้ผมยังไม่ได้เอ่ยชื่อนี้เลย มีแต่พ่อกับแม่ที่ย้ำกันจังเลยยยย)
“ถอยเลยครับ ถอยเลยๆ” ผมบอกพ่อขณะถอยรถ พยายามจะไม่สนใจมัน และจะไม่แสดงความเสียใจเหมือนเมื่อคืนอีกแล้ว (ขออย่าให้พ่อเห็นเลย สาธุ) พ่อผมถอยมาเรื่อยๆผมก็พยายามมายื่นบังๆเคลื่อนตามกระจกรถตรงที่พ่อขับ ทำท่าเหมือนจราจรโบกรถ
“พ่อชำนาญแล้วลูกไม่ต้องมาโบกหรอก” พ่อผมเปิดกระจกลงมาบอก (โอ้ยยยย ยิ่งไม่อยากให้เปิด ซวยแล้ว)
ถอยเรื่อยๆ ช่วงหักพวงมาลัยออกตามถนน พ่อไปเหยียบเบรกเข้า ไฟท้ายแดงแป๊ดดดด (โอออออ โนนนนนน)
“อ้าวปอ ไปทำไรตรงนั้น มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะไม่เข้าบ้าน”
“ผมมาส่งทีครับ” ผมหลับตาถอนหายใจ ผมไม่อยากได้ยินเสียงมันเลย
“ไม่เป็นไร วันนี้พ่อไปส่งได้ ปอเข้าบ้านเหอะลูก” พ่อผมบอก
“พ่อให้ผมไปส่งนะ ผมตั้งใจไว้แล้ว”
“เอางั้นเหรอ...อืมมมงั้นปอไปส่งทีหน่อย” (พ่ออออ ไม่เอานะ) ผมกัดฟันแต่ไม่ได้พูดอะไรกลัวพ่อรู้ว่าทะเลาะกันเดี๋ยวเอาไปเล่าให้แม่ฟัง พลอยจะไม่สบายใจกันทั้งบ้าน
“อ่ะ เอารถพ่อไปก็ได้” พ่อผมลงมาจากรถ
“ไม่เป็นไรครับ เอามอไซต์ผมไปดีกว่า”
“อืมๆ” พ่อผมพูดแล้วเข้าไปในรถ
“พ่อ...”ผมร้องตามทีหลัง(ผมไปกับพ่อได้ไหม ผมมมม เสียใจนะ) “สวัสดีครับ” ผมไหว้กล่าวลา
“ครับ เดินทางปลอดภัยนะลูก” พ่อผมขับรถเข้าบ้านเหมือนเดิม
“ขอบใจนะที่จะไปส่ง แต่ไม่เป็นไร เกรงใจวะ เมื่อคืนก็มาส่งทีนึงล่ะ” ผมพูดโดยที่ยังหันหลังให้มันอยู่ (ไม่ได้ประชดนะ เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว)
“กูเป็นคนที่แย่มาก ทำไมกูต้องทำให้มึงโกรธ ทำไมต้องทำให้มึงไม่พอใจ ทำไมต้องทำให้มึงร้องไห้ ทำไมต้องทำให้คนที่รักกู และคนที่กูรักมากที่สุดต้องเสียใจ พอคิดมันก็ทำให้กูต้องพูดขอโทษถึงแม้มึงจะไม่ได้ยิน เมื่อคืนกูพูดคำนี้เป็นร้อยเป็นพันครั้ง” ไอ้ปอพูดเรียบๆ
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษ ให้อภัยไปหมดแล้วไม่ขอรับรู้อะไรแล้วดีกว่า เอาล่ะเดี๋ยวสาย ไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวจะไปมอไซต์รับจ้างเอง ไปล่ะนะ ดูแลตัวเองดีๆ” ผมก้าวเดินออกไป
“อย่าบังคับให้กูต้องเห็นแก่ตัวเลยนะที” ผมหยุดลงไม่เข้าใจที่มันพูด ไม่เข้าใจประโยคบอกเล่านี้
“อะไร” ผมเริ่มเสียงเข้ม
“ในเมื่อมาถึงจุดจนตอกของกูแล้ว กูคงจะทำทุกสิ่งได้โดยไม่คิดอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมยากที่จะคาดเดาความคิดมัน เพราะความคิดหลุดโลกมันจะทำให้ผมคิดไม่ถึง ผมหันหน้ามาหามัน สีหน้าผมเย็นชาขึ้น
“ขึ้นรถมา เดี๋ยวจะไปส่ง” มันก็ใช้น้ำเสียงเย็นชากับผม (คงไม่อยากเป็นมิตรกันแล้ว) ผมมองหน้ามัน และยืนนิ่ง
“พ่อแม่ยังไม่รู้สินะ ว่าเราเป็นอะไรกัน คงไม่รู้ว่าเราทะเลาะกัน คงไม่รู้ว่ากูมาอยู่ที่นี้ไม่ใช่ฐานนะแค่น้องชาย...ขึ้นรถไปกับกู กูแค่จะไปส่งไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่โต” มันพล่ามต่อ ผมเดินยิ้มที่มุมปากไปขึ้นรถด้วยสีหน้าปกติ ไม่แสดงความวิตก ผมจะนิ่งไม่ให้มันรู้ว่าผมคิดอะไร แต่ในใจมันเริ่มปะทุความโกรธไอ้ปอที่เพิ่มมากขึ้น (เป็นมิตรไม่ได้ก็คงต้องเป็นศัตรู่สินะ)
มันยื่นหมวกกันน๊อคให้ผม ภาพเก่าๆเมื่อวานมันลอยเข้ามาในหัว (ภาพที่ไอ้ปอยื่นหมวกให้ไอ้ณัฐ) แต่ผมคงไม่แสดงอาการอะไร เพราะผมจะคิดว่ามันเป็นแค่คนรู้จักคนนึง (มึงบังคับความสัมพันธ์ของเราให้แย่ลงเอง)
ระหว่างทางไอ้ปอพยายามพูดกับผมปกติ ถามว่าจะกลับมาเมื่อไหร่จะได้มารับ กินข้าวกินไรมารึยัง แวะซื้อไหม ฯลฯ ทุกคำถามจะมีแต่ความเงียบเป็นคำตอบ
ก่อนถึงท่ารถมันแวะจอดเซเว่น
“กินนมกะขนมปังแล้วกันนะ เอาไว้กินบนรถ เอาอะไรอีกไหม” มันถามผมก่อนเข้าไป แล้วถอดกุญแจรถใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อผม “ฝากกุญแจไว้ด้วยนะ” (มันคงคิดไว้ดีแล้ว ป้องกันไม่ให้ผมหนี) ผมได้แต่ปั้นสีหน้าปกติ พอมันเดินเข้าไปซื้อของ ผมเดินไปที่เคาว์เตอร์
“ฝากกุญแจรถให้ผู้ชายเสื้อเขียวคนนั้นด้วยนะครับ” ผมบอกพนักงานแล้วเดินออกมา รีบเดินไปขึ้นพี่วิน
ผมเปลี่ยนที่ขึ้นรถใหม่ ไม่อยากให้มันตามมาเจอ
...
ผมอยู่กรุงเทพ วันแรกของการทำงานในสัปดาห์ ผมสนุกกับงาน ผมได้คุยกับคนหลายคน จนลืมเรื่องต่างๆสักพัก ผมรู้สึกว่าเวลางานของผมมันเป๊ปเดียวก็ล่วงเลยเลิกงาน ผมเดินลงตึก ออกมาพ้นแค่รั้วโรงพยาบาลแค่นั้นแหละ ความเงียบมันได้เข้ามาหาผมอีกแล้ว
(เห้ยย ที มันเป็นชีวิตที่มึงอยากได้ไม่ใช่เหรอ หยุดความคิดอยู่กับตัวเองซะที) ผมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินยิ้มออกไป
ผมโทรไปหาพ่อแม่และพี่สาว คุยเล่นปกติ และผมก็บอกว่าผมจะปิดโทรศัพท์ล่ะ เพราะผมอยากจะพักผ่อน โทรบอกไว้ก่อนถ้าโทรมาแล้วเห็นปิดเครื่องจะได้ไม่ต้องกังวลกัน (ทุกท่านคงรู้เนอะว่าผมปิดเครื่องทำไม) ผมขอเว้นระยะให้ผมได้พักกายพักใจกับความวุ่นวายที่มันเกิดขึ้นในชีวิต
ต่อจากนี้ไปผมจะตั้งใจทำงาน และเรื่องเรียนก็กำลังเก็บตัวอย่าง thesis ผมขอเวลาทำตรงนี้ให้ดีที่สุดก่อน คืนนี้มันเป็นคืนพักผ่อนคืนสุดท้ายของผม จากนั้นผมจะขอขึ้นเวรดึกด้วย จะได้มีงานทำมีเพื่อนคุย มีเงินเยอะ(ฮ่าๆๆ) แล้วไปเที่ยวทั่วประเทศไทยเลยยยยยยย คนเดียวสบายใจเฉิบบบบบบบบบบบ (เพื่อนคนไหนที่อ่านอยู่จังหวัดไร บอกผมด้วย ผมจะได้แอบเนียนไปขออาศัยชายคาอยู่ด้วย ประหยัดค่าที่พัก หุหุ)
ชีวิตผมดำเนินการแบบนี้มาเกือบจะเป็นเดือน ผมไม่ได้กลับบ้านเลย ได้แต่โทรคุยกับที่บ้าน ผมทำงานอย่างทุ่มเท มันช่วยได้จริงๆ ผมไม่มีเวลาไปคิดเรื่องนั้นเท่าไหร่ กลับถึงห้องผมเหนื่อยสลบโดยที่ยังไม่ถอดเสื้อทำงานก็มี ตื่นขึ้นมาก็ไปต่อ ชีวิต1วัน ผมอยู่ในโรงพยาบาล16ชั่วโมง นอกนั้นก็ทำภารกิจส่วนตัว กินข้าว อาบน้ำ อ่านหนังสือ(บ้าง) เพราะส่วนใหญ่ก็นั่งอ่านที่ทำงานมากกว่า อิอิ และก็นอนหลับ วนเวียนๆแบบนี้
...
“น้าทีอยู่ในห้องมั้ยครับ” ผมได้ยินเสียงเด็กถามเจ้าหน้าที่ (เสียงคุ้นๆ)
“อูยยน่ารักเชียว ช่างถามด้วย” เสียงเจ้าหน้าที่ดังมากกว่า ผมเดินออกมาดู
“อ้าวป่าน หลานน้ามาได้ไง มากับใครครับ” ผมนั่งลงไปกอดหลาน(ไอ้ปอ)
“มากับน้าปอครับ” (เห้ยยยยย มาทำไม)
“มีใครมาอีกครับ พาใครมาหาหมอรึป่าว” ผมถามพยายามจะจ้องหน้าป่าน ไม่มองไปที่อื่น(กลัวเจอ)
“ป่านไงครับ มาหาหมอที”
“อูยยยย มีสำบัติ สำนวนนะเรา ใครสอนมาเนี้ย ฮ่าๆๆ ป่ะๆ เข้าไปนั่งกับน้า” ผมพาเจ้าป่านเข้าไปแล้วปิดประตู
ผมคุยเล่นกับเจ้าป่านช่างถามนานมาก จนป่านเผลอหลับไป ผมก็ยังไม่ออกมา (แล้วแต่เหอะ ใครบอกให้มึงมา)
“ป่านๆ ตื่นได้แล้วครับ น้าเลิกงานแล้ว น้าจะพาไปกินข้าว” จริงๆวันนั้นผมต่อเวรบ่าย (เข้า4โมงถึงเที่ยงคืน) แต่ผมก็แลกกับคนอื่น เพราะสงสารเจ้าป่านเดี๋ยวพาไปกิน ไปเดินแล่นบ้าง นานๆจะเข้ากรุง
เจ้าป่านก็งัวเงียๆ ผมอุ้มออกมา ทุกคนที่เห็นคงคิดว่าเป็นลูกผมแล้วมั้ง
“น้าปอล่ะน้าที” (เป็นห่วงกันจังเลยนะ) ไอ้เจ้าป่านสะลึมสะลือพูด (มันก็เดินตามหลังมานั้นไง)
“มาเดี๋ยวอุ้มเอง” ไอ้ปอแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ(แต่โทษกูก็สุภาพบุรุษ) เมื่อก่อนคงจะปลื้ม แต่ตอนนี้เฉยๆ
“ไม่เป็นไหร่ กลับเหอะ เดี๋ยวจะดูแลป่านเอง”
“วันนี้วันศุกร์เลิกงานแล้ว เห็นว่าไม่ได้กลับบ้านหลายอาทิตย์ มารับกลับบ้านด้วยกัน”
“ทำงานน่ะ ไม่มีเสาร์อาทิตย์หรอก นี้ก็ต้องขึ้นเวรดึกแทนเค้า” (เวรดึกเที่ยงคืนถึงแปดโมงเช้า ต่อของตัวเองอีกสองเวรติด แปดโมงเช้าถึงเที่ยงคืน) สมัยก่อนผมรับเวรเดียวคือเช้า จะเข้าแปดโมงเลิกสี่โมงเย็น ตอนนี้ก็รับเช้าบ่าย เข้าแปดโมงเลิกเที่ยงคืน บางทีก็ดึกต่อเช้าเที่ยงคืนถึงสี่โมงเย็น เพราะงานวิจัยนั้นสิ้นสุดโครงการไปแล้ว ผมก็ขึ้นเวรโรงบาลได้เต็มที่
“กลับบ้านเรานะ” มันพูดเสียงอ่อยๆ
“ป่านจะกินอะไรครับ” ผมเบี่ยงประเด็นคุยกับป่าน
“หนูอยากกินไก่ย่างห้าดาว”
“หึ” (แล้วตูจะไปหาที่ไหนเนี้ยยยย แถวนี้) ผมเดินไปถามเจ้าหน้าที่ที่เดินผ่านหน้า ใครต่อใครก็ไม่รู้ว่าร้านมันอยู่แถวไหน
“กินเคเอฟซีล่ะกันนะครับ มันไก่เหมือนกันแต่มันไก่ทอด อร่อยน๊า ไก่ทอดในกรุงเทพน่ะ” หลอกเด็ก
“ครับๆ” เริ่มหัวตั้งขึ้นล่ะ หลังจากที่ซบบ่าผมมานาน
“เดินได้แล้วป่าน น้าทีหนักนะ ตัวก็โต” ไอ้ปอดุหลาน
“หนูอยากขี่หลังน้าปอ” ไอ้ป่านเปลี่ยนเป้าหมาย
“มาๆ” มันพูดพลางเดินมาตัดหน้าผม นั่งลง ไอ้ป่านก็เอี้ยวตัวลงไป
“ป่าน ให้น้า...ให้น้าปอ(เสียงเบาๆ)พาไปกินได้ไหม เดี๋ยวน้าพาไปกินวันหลังนะ”
“ครับ” ป่านตอบ
“งั้นน้าไปก่อนนะ เราค่อยไปเจอกันที่บ้าน ทีหลังน้าไปหาหนูเอง หนูไม่ต้องมานะครับ มันไกล” ผมบอกแล้วโบกมือบายๆ เดินกลับหลัง (โชคดีนะ)
ผมเดินออกมายังไม่ถึงสิบเมตรเลยได้ยินเสียงไอ้ป่านร้องไห้
“ฮือๆ ไม่เอาหนูจะให้น้าทีไปด้วย” (อ้าว ยังไง ไอ้ปอมึงไปทำอะไรเด็ก) ผมต้องเหลียวหลังแล้วเดินกลับมา
“ป่านร้องไห้ทำไมครับ ไม่เอาไม่ร้อง บอกน้าสิ ทำไมถึงร้องไห้”
“หนูอยากให้น้าทีไปด้วย” (เห้ยยย เอ่ออออ ....ไปก็ไป ป่านเอ้ยป่าน)
“อ่ะๆ ไปก็ไปครับ ทำไมคิดถึงน้าเหรอเด็กน้อย” ผมเอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้ป่าน
“อืม” เสียงไอ้ปอผ่านหูผมเบาๆ ป่านจับนิ้วมือผมแน่น
“หนูจะจับมือน้าทีไว้ครับ กลัวน้าทีหนี” (ที่พูดและทำนี่ ความคิดป่านทั้งหมดเหรอครับ)
ผมก็ต้องเดินเบียดไหล่ไอ้ปอไปตามฟุตบาด สะพานลอย เอาเหอะคิดสภาพ ป่านขี่หลังไอ้ปอ ป่านจับมือผม ผมก็ต้องชิดๆกับตัวไอ้ปอ (แม่งงง ผมล่ะอายเดินตลอดทางคนก็มอง มันมีที่ไหนวะที่ผู้ชายจะเดินเบียดเสียดแบบนี้ มากกว่านั้นคือทำไมต้องมาเดินกับไอ้ปอ)
“เราไม่ได้คุยกันเลยนะ ติดต่อไม่ได้เลย ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ” ไอ้ปอพูด
“ก็เฉยๆนะ” ผมตอบ (มึงอยากถามกูเอง ก็บอกไปความจริง)
“เหรอ มันตรงข้ามกับกูจัง” มันพูดเศร้าๆ
“อืมม ต่อไปก็คงจะรู้สึกเหมือนกัน” ผมตอบ
ไอ้ปอส่ายหัว “มันขาด มันหายไป ชีวิตเหมือนเสียศูนย์เลย” มันพูดแล้วเม้นปาก
“ถ้ามีอะไรพอจะช่วยได้ ก็บอกแล้วกัน ไม่มากไป ไม่น้อยไป ช่วยได้ก็จะช่วย” ผมพูด
“ช่วยกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่รู้มันจะมากไปไหม”
“มากไป คงช่วยไม่ได้แล้วล่ะ” ผมตอบตามจริง
“แล้วให้เป็นได้แค่ไหน” ไอ้ปอหยุดเดินมองมาที่ผม ผมนิ่ง มองไปข้างหน้า
“คนรู้จัก” ผมบอกด้วยสีหน้าเรียบๆ ไอ้ปอนิ่งก่อนที่จะโอบกอดผม
“ถ้ารู้ใจกันดี คงรู้ว่าที่ทำอยู่นี้มันพลอยจะลดความรู้จักกันลงไปอีก” ผมไม่อยากให้แสดงออกในที่สาธารณะ
“ใครจะมองยังไงกูไม่สน กูรู้แต่ว่ากูจะเสียมึงต่อไปไม่ได้ ชีวิตกูทรมานขาดมึงไม่ได้จริงๆ กูยอมทุกอย่าง อย่าทำแบบนี้กับกูเลยนะ” ไอ้ปอพูด
“น้าปอร้องไห้ทำไม” ไอ้ป่านทักเมื่อเห็นน้ำตาไอ้ปอ พร้อมกับทำหน้าจะร้องไห้ตาม
“น้าปอแสบตาน่ะครับ ฝุ่นเข้าตา ป่านไม่ร้องนะ” ผมบอกป่าน ใจผมด้านไปแล้วล่ะ มันร้องมาเยอะแล้ว
“น้าทีจะทิ้งเราไปแล้วนะป่าน น้าเค้าไม่กลับไปบ้านเราแล้ว” ไอ้ปอบอกหลาน
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆ” เอาล่ะที่นี้ ไอ้ป่านสตาร์สเครื่อง
“มาหาน้ามา” ผมอุ้มป่าน แล้วพยายามเกลี้ยกล่อม “น้าทำงานยุ่งมากเลย ถ้ากลับไปชลบุรีน้าจะไปบ้านป่านนะ ซื้อของเล่นไปให้ด้วย น้าก็เลยต้องหาเงินซื้อของเล่นนี่ไง .....บลาๆๆ” หลอกเด็กไปให้หยุดร้อง แต่ไอ้ผู้ใหญ่ เชิญร้องตามสบาย ตามแต่จะพอใจ
ผมอุ้มเดินป่านเข้าไปในร้านเคเอฟซี ไอ้ปอก็เดินตาม ตาแดงๆ
“เดี๋ยวสั่งให้” ไอ้ปอเดินไปสั่ง มาพร้อมกับไก่ชุดใหญ่ กับเป๊ปซี่สามแก้ว
ผมก็คุยกับเจ้าป่านสองคน ไอ้ปอก็ฉีกๆหั่นๆไก่ให้ผมกับเจ้าป่าน ผมก็เขี่ยให้ป่านหมดที่มันทำ ผมกินของผมเองได้ กินกันอิ่ม ก็นั่งแท็กซี่กลับมาที่เดิม (เดินไม่ไหวล่ะฮ่าๆ แบกคนไม่ไหว)
“กลับได้แล้ว เดี๋ยวครั้งหน้าน้าจะไปหาเองนะ ไม่ต้องเข้ามาในกรุงเทพ” ผมสั่งลาเจ้าป่าน ไอ้ปอมันเอารถยนต์มาครับ จอดไว้ที่โรงบาล
“ถึงทำไปตอนนี้มันยังไม่ดีพอ กูก็จะทำต่อไป” (สาธุ) “ขอแต่อย่าตัดขาดกันเลย ได้ไหม” มันถามผม
“เรามาคุยกันดีๆ กันดีกว่า” ผมพูด
“ไม่อยากให้พูดเลย เพราะเท่าที่ฟังมาวันนี้ มันเจ็บทุกคำพูดเลย” มันยิ้มเล็กน้อย
“เคยบอกหลายครั้งแล้วใช่ไหม ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ถ้ามึงทำแบบเป็นเพื่อนกัน กูก็คงทำแบบนั้นกลับไป แต่ถ้าทำแบบอย่างอื่น ก็คงต้องห่างๆออกมา นี่คือความต้องการของกู ทำเพื่อกูได้ไหมล่ะ” ไอ้เจ้าป่านง่วงอีกแล้ว
“กลับก่อนเหอะ ป่านง่วงนอนล่ะ” ผมบอก ไอ้ปอไปสตาร์ทเครื่องให้ไอ้ป่านไปนอนเบาะหลัง
“ขอคุยกันก่อนได้ไหม”
“เวลาน้อยนะ” (ยังเห็นความเป็นเพื่อนอยู่)
“ถามจริงๆ เราไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย” ไอ้ปอถาม (ทั้งๆที่รู้คำตอบ)
“ชีวิตคนเรา มีเรื่องเข้ามาต่างๆมากมาย ทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคต เห็นไหมว่ามันจะให้เราคิดอยู่ตลอดเวลา อดีตที่ผ่านระหว่างเราสองคนมันมีทั้งเรื่องดีเรื่องร้ายก็จดจำมันไว้ทั้งสองแหละ ส่วนดีก็นำมาใช้ ส่วนเสียก็ปรับปรุง อดีตเป็นบทเรียนในปัจจุบัน ปัจจุบันก็เป็นพื้นฐานของอนาคต คิดแค่นั้นแหละ”
“บอกตามตรงไม่มีมึง มันไม่อยากทำอะไรเลย ไม่รู้จะทำไปเพื่อใคร ทำงานกลับบ้านจะไปหาใคร วันหยุดจะเฝ้ารอใคร ตอนเย็นจะโทรหาใคร มันหมดทุกอย่าง กูได้แต่นั่งซึม ไม่รู้จุดของตัวเอง ขอร้องล่ะกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ” มันพูดนิ่งๆ
“กูก้าวผ่านจุดที่มึงเป็นมาแล้วล่ะ ทุกสิ่งไม่ใช่ว่าไม่เกิดกับกู สิ่งที่มึงพูดมันใช่หมด แต่มันเจ็บมากกว่าเมื่อ...(ไม่อยากคิดแล้ว อุส่าห์ลืมได้เยอะแล้ว)..ช่างมันเหอะ ...”
...
ครั้งหน้าจะเล่าให้ฟังนะครับว่าผมมีกำลังใจดี เพราะผมเห็นครอบครัวหนึ่งใช้ชีวิตในกรุงเทพนี่แหละ ผมคิดว่าเราทุกคนมีทุนมากกว่าเค้า เรามัวแต่มาทุกข์ใจทำไมเล่า และในวันนั้นผมก็เล่าให้ไอ้ปอฟังไปแล้ว ลองดูว่ามันจะมีกำลังใจต่อสู้ชีวิตต่อไปได้หรือไม่
-
จิ้มพี่ที จึ๊กๆ
ครั้งแรกในชีวิตที่ทันจิ้ม เอิ๊กๆๆ
เม้นแรกด้วยเพิ่งอ่านทันอายจัง=.=
พี่ทีเข้มแข็งมากสุดยอดเลยอ่ะ!!!
มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ จะรอตอนต่อไปค่ะ^^
-
ใจจริงอยากให้ทั้งสองคนกลับมาเหมือนเดิม
เพราะรู้สึกว่าทั้งทีและปอสามารถเิติมเต็มส่วนที่อีกคนขาด เป็นส่วนผสมที่ลงตัว
แม้ชีวิต มีปัญหา มาพานพบ
อย่ามัวหลบ หลีกลี้ หนีไปไหน
จงมุ่งหน้า ฝ่าปัญหา อย่าท้อใจ
หนักแค่ไหน ใจมีหวัง ยังก้าวเดิน
เจอกลอนด้านบนที่เฟชบุ๊ค ชอบมากเลยก๊อปมาฝากที
ดีใจกับก้าวที่ก้าวไปข้างหน้าของน้องที
หนทางยังอีกยาวไกล
สู้ต่อไป อย่าเพิ่งท้อแท้นะคะ
พี่เชื่อว่า คิดดี ทำดี พูดดี จิตใจก็จะเบิกบาน
เอาใจช่วยทีอยู่เสมอ
ด้วยรักและกำลังใจ :กอด1:
สำหรับปอ
การเปลี่ยนความผิดพลาด แก้ไขให้เป็นความถูกต้อง
มีความรัก ความเพียรพยายาม ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคปัญหา
อาจทำให้ปอได้สิ่งที่รักกลับคืนมา
-
อ่านไปน้ำตาไหลไปสงสารปอจริงๆ
-
ตรรกะ ลอจิก ต่างๆ ใช้กับชีวิตมากไปชีวิตมันก็จะเป็นเส้นทื่อๆนะครับคุณที.....ผมเชื่อว่าถ้าหากคุณทั้งสองรักกันมากพอ พวกคุณก็จะได้รักกันอีก ถ้าคุณทีรักปอมากพอที่ให้อภัยได้ และปอรักคุณทีมากพอที่จะไม่ทำให้เสียใจอีก.....บอกตามตรง ผมอยากให้คุณทีเปิดใจให้ปออีกครับ ทำเป็นคนที่เพิ่งรู้จักแล้วเข้ามาจีบคุณก็ได้.....พิจารณากันยาวๆ ถ้าปอรักคุณมากพอเค้าต้องชนะใจคุณทีอีกครั้งนึงได้....เพราะผมเชื่อว่าถ้าครั้งหน้าที่คุณทีเสียใจอีกมันคงจะไม่เท่าไรแล้วแหละเพราะเจ็บจนเจียนตายอย่างครั้งนี้ยังทนมาได้เลย.....เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ครับ...
-
คดีนี้หนักเกินอภันรึงัยครับ หรือหมดรักแล้ว ถ้าที่ผ่านมาคือรักแท้แล้วมันจะจบแบบนี้หรือ
-
ใจเด็ดจริงๆ
สู้ๆ นะครับ ที
:กอด1:
-
อยากให้กลับมาคืนดีกันจริงๆ
-
วันข้างหน้าเป็นไงไม่รู้ แต่เราเชียร์ทีนะ เข้มแข็งดีมาก
สำหรับเรานะ แค่คำว่า ซื่อสัตย์ แค่นี้ให้ไม่ได้ ก็เป็นแค่เพื่อนกันเถอะ (ถ้าเป็นเราเห็นแฟนพาคนอื่นไปเที่ยวเดินเล่น ทำตัวเหมือนตอนอยู่กับเรา แบบนี้มันโคตรเจ็บจี๊ดเลยว่ะ เพราะฉะนั้นไอ้นั่นมันก็ต้องโดนให้รู้สำนึก ทีเวลาไปไม่คิด..)
แต่อนาคตก็ใช่ว่าไม่มีโอกาส เราว่า เวลาจะพิสูจน์ปอนะ คิดว่าปอเองก็คงรักที ไม่งั้นคงไม่เปลี่ยนแปลงขนาดนี้(จากที่อ่านๆมาตั้งแต่ต้นอ่ะนะ)
สำหรับเรา เราไม่ยังไม่อยากให้ทีเจอคนใหม่ แอบเห็นแก่ตัวเนอะ คงเป็นเพราะผูกพันธ์กับเรื่องราวของปอกับที ไม่รู้สิ ยังไงก็อยากให้สองคนนี้กลับมาดีกันอีกครั้ง เสียดายแทนสิ่งดีๆทีีมีให้กัน
ที...สู้ๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปอ...สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนนี้ ฉันว่าแกสมควรแล้วล่ะ จงรับผลกรรมไปซะ
-
จะกลับมาแก้ตัวยังไง ความรู้สึกเก่ามันก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอก เปนกำลังใจให้กับคุนทีค่ะ:)
-
สู้ๆนะครับพี่ที ผมไม่รู็จะเม้นว่าอะไรดีแล้ว ตาพร่ามาก ...
มีพี่คนนึงบอกผมมาว่าโลกนี้ไม่ได้สวยงามเหมือนในนิยาย
คนเห็นแกตัวที่เราอ่านในนิยายที่บางเรื่องเป็นพระเอกด้วย
ไม่ควรจะได้โอกาศใดๆในชีวิตจริงทั้งนั้น
เพราะอย่างนี้ผมจึงอยากฝังตัวในโลกนิยายที่สดใส
ที่ไม่ต้องมีคนเห็นแก่ตัวและจุดจบของเรื่องคือความสุข
ไม่ว่าพี่ทีจะเลือกอะไร ขอให้พี่ทีมีความสุขกับสิ่งที่พี่เลือกนะครับ :L2:
-
ตอนที่แล้วยังไม่ได้อ่าน เห็นคอมเม้นหลายๆคนแล้ว มันหดหู่ตามค่ะ
พี่ทีกับพี่ปอ เป็นคู่รักที่อยากให้เป็นรักแท้
แต่ที่พี่ปอทำ มันไม่ใช่เลย
อาจจะเพราะที่ผ่านมา พี่ทีรักและยอมเกือบทุกอย่าง
แต่ครั้งนี้ คงไม่เหมือนทุกๆครั้งที่พี่ปอเคยทำผิด และพี่ทีคงไม่ยกโทษให้
หนูเป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ
จริงๆอยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม(เริ่มสงสารพี่ปอ)
แต่ก็เคารพการตัดสินใจของพี่ที
อยากให้พี่มีความสุข เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
-
แสดงว่า "มันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วใช่ไหม ?"
ปล ขออย่างเดียว... ถ้าคุณทีมีคนใหม่... ให้ต่อกระทู้ใหม่ อย่าลงกระทู้นี้เลย ให้มันจบเป็นเคสๆไปดีกว่า
บอกได้เลยว่า แม้แต่ตอนล่าสุด ที่มาหาทีเนี่ย ผมก็เชื่อว่าปอ ยังมีคนอื่นอยู่ นิสัยคนหล่อส่วนใหญ่มันเป็นอย่างนี้แหละ มันถือว่าสับรางเก่งและถึงแฟนรู้ก็ไม่กล้าเลิกกับมัน ซึ่งถ้าไม่เลิกกับมันก็จะพ่วงหลายๆคนไปอย่างนี้แหละเรื่อยๆ จนกว่าเราจะทนมากที่สุดจนมันแก่ไม่เหลือใครไปเอง ซึ่งก็อีกนั่นแหละ ถ้าแก่ไปแล้วมันมีเงิน มันก็จะยังคงใช้เงินล่อหญิงมาได้อีกอยู่ดี อ่ะ ครับ
มันต้องขี้เหล่อย่างผมสิ...อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ที ไม่ว่าทีจะกลับไปคบกับปอต่อหรือไม่ เพราะเราเชื่อว่าเรื่องความรักมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและเป็นเรื่องของคนสองคนจริงๆ ไม่มีใครบอกได้ว่าทางไหนถูกหรือผิด ขึ้นอยู่กับคนสองคนว่าจะยอมรับหรือรับมือกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างไร อยากจะเดินหน้าต่อไปหรืออยากจะหยุดเดินแค่นี้เพราะในความรักผิดถูกไม่สำคัญเท่าเรายอมรับมันได้หรือไม่ ต้องถามใจของตัวเองเท่านั้น บางครั้งก็ต้องใช้เวลาเป็นตัวช่วยในการหาคำตอบ ไม่ว่าทีจะตัดสินใจอย่างไรเราเชื่อว่าทีเลือกดีแล้วสำหรับตัวเอง
สู้ๆ น๊า o13 :n1:
-
:L2: :L2: :L2:มาลุ้นครับ :L1: :L1: :L1:
-
เฮ้อ...ปอ :เฮ้อ:
ต้องให้หลานมาช่วยง้อเลยนะ
-
ว่าแล้วปอต้องเอาน้องหนูป่านมาเป็นข้ออ้างเข้าหาที ปอทำงานที่ไหน ถ้ารามาจะแวะไปให้กำลังใจ อิอิ
-
พอได้มาอ่านบางที ก็สงสารพี่ปอนะคะ
แต่ในสถานการณ์นี้ เราเห็นด้วยในสิ่งที่พี่ทีทำ
เพราะความเชื่อใจ มันมีให้กันไม่ได้บ่อยๆๆ
สุดท้าย ถ้าพี่ปอรักพี่ทีจริงต้องไม่มีคนอื่นตั้งแต่แรก
จะไม่มีทั้งเปลว หรือณัฐแน่นอน
เพราะฉะนั้น พี่ทีสุดยอดมากค่ะ ตอนนี้มันอาจจะแย่ทั้งสองคน
แต่สุดท้าย ถ้าเป็นคู่กันจริงๆ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง
ยังก็ขอให้พี่ทีมีความสุขในทุกๆๆวันนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลองให้โอกาสปออีกซักครั้งไม่ได้หรอ..เสียดายวันเวลาดีๆ
ที่เคยมีร่วมกันมานะคนเรามีโอกาสที่จะก้าวพลาดกันได้ถ้ามันไม่หนักหนาเกินไป
ให้อภัยกันไม่ได้เชียวหรอ..แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของทั้งฝ่ายนะ(วิ่งไปร้องไห้แงงงงงงงงงง)
-
ทีเข้มแข็ง แล้วก็มีสติดีนะ o13
แถมยังหวังดีกับปออีกด้วย ถ้าเป็นเรานะ :fire:
-
ไม่อยากบอกว่าครั้งหนึ่งก็เคยเจออะไรทำนองนี้เหมือนกัน พอเรารู้ก็เลิกเลย
แล้วเขาก็มากอดขาร้องไห้ ขอเริ่มใหม่ พอเราใจอ่อนเข้าหน่อย ก็เหมือนเดิม (หลายครั้ง)
ไปอิ๊อ๊ะกับคนใหม่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเราจับได้ หลัง ๆ มาจะใช้ไม้แข็งกับเรา
มันก็ทำนองว่า จะมาบังคับให้เราคบด้วย แต่ไม่สัญญากับเราว่าจะเลิกกับอีกคน (เชี่ยมาก)
หลังจากที่ตั้งสติได้ว่า เราก็คน มันก็คน ทำไมต้องสนใจฟระ ก็ตัดขาดมันจริง ๆ จัง ๆ ไปเลย
หลังจากนั้นก็มาพบว่า อ๋อ สุดท้ายมันก็ไปคบกันนั่นแหละ เออ ก็ขอให้ไปด้วยกันด้วยดีนะ (โล่งใจ)
คือ จะบอกว่า ปอไม่เคลียร์ตัวเองอ่ะ แมน ๆ เลยคือเอาคู่กรณีมาคุยต่อหน้าเลยว่าเอายังงัย (ของเราก็ไม่นะเพราะมันทำไม่ได้งัย)
เพราะต่อหน้าที ปอจะพูดว่าอย่างนี้ อย่างนั้น อย่างไหนก็ได้ เพราะอีกคนไม่รู้เรื่องด้วยนี่
เพราะฉะนั้น ต่อหน้าคนนั้น ลับหลังที ปอจะเรียกร้องความสนใจ สงสารยังงัยก็ได้คงไม่ต่างกันเหมือนกัน
ไม่ใช่ว่าเอากรณีของตัวเองเป็นบรรทัดฐานนะคะ แต่จะบอกว่าปอทำแบบนี้หลายครั้งแล้ว
และเหมือนไม่สำนึกว่าทำให้ทีต้องเสียใจ ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ทำแบบคนเห็นแก่ตัว
ก็เลยคิดว่าครั้งนี้ ปอคงแค่ไม่คิดว่าทีจะใจแข็งได้นานขนาดนี้และท่าทางจะเอาจริงแล้วด้วยมั๊ง
ก็เลยพยายามงอนง้ออย่างถึงที่สุด ใจเสียและเสียใจจริง ๆ แล้วถึงขนาดพาหลานมาบังหน้าช่วย
เราก็สงสัยนิดหน่อยว่า ระหว่างที่ปอยังง้อทีไม่สำเร็จ ระหว่างนั้นปอทำอะไร อยู่กับตัวเอง
หรือว่าให้อีกคนช่วยปลอบใจ คือทีไม่รู้ไม่เห็นอะไรซักอย่าง ส่วนตัวเราเลยรู้สึกไม่เชื่อใจปอ
แต่ถามความรู้สึกว่า สงสารปอมั๊ย สงสาร แต่ปอมากรักหลายใจเกินไป ไม่ได้ให้ความมั่นใจอะไรซักอย่าง
ดังนั้น สงสารทีมากกว่า ทุ่มเททำอะไรเพื่อปอตั้งหลายอย่าง ไม่สมควรได้รับการตอบแทนแบบนี้
... อยากบอกทีว่า เชื่อหัวใจตัวเอง ความคิดของตัวเอง และไม่ต้องเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง
ไม่ว่าจะให้อภัยปอหรือไม่ก็ตาม ยังงัยชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองมีความสุข
และเผื่อใจสำหรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นด้วย ชีวิตย่อมมีปัญหาและอุปสรรคเสมอค่ะ พี่เอาใจช่วย
-
เป็นกำลังใจนะคะคุณที ^^
-
ห่างกันซักพักก็ดีเหมือนกัน
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ทีอาจทำใจได้มากขึ้น ปออาจปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น
อาจได้กลับมาคบกันอีกครั้ง
หรือ...ไม่กลับมาอีกเลย
-
นับถือจิตใจน้องทีมากจริงๆ เข้มแข็งมาก
แต่พี่คิดว่ากว่าทีจะผ่านมาได้ขนาดนี้คงจะเสียใจมาก
การที่จะตัดคนที่เรารักมากๆ ออกจากชีวิตมันไม่ง่ายเลย
ต่อไปขอให้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ และถ้าหากปอสามารถกลับตัวได้จริงๆ
รักทีจริงๆ เวลานั้นทีก็จะรู้เองว่าจะให้อภัยปอหรือเปล่า
แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้พี่คิดว่าทีทำถูกต้องแล้ว ถอยห่างออกมาดีกว่าไป
จมอยู่กับสิ่งที่มันทำให้เราอึดอัดเจ็บปวด มันไม่มีความสุข
ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์ สิ่งไหนถ้าเป็นของเราต่อให้อยู่ห่างกันแค่ไหน
ก็เป็นของเรา แต่ถ้าไม่ใช่ต่อให้อยู่ใกล้กันแค่ไหนก็ไม่ได้มา
ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้รู้จักกัน
แต่ก็อยากจะบอกว่า รัก และ เป็นห่วงนะ :กอด1:
-
เปิดเข้ามาเจอ...พักทำใจก่อน 5 นาทีแล้วอ่าน. :sad11:
ดีใจนะครับที่ทียังมาเข้ามาเล่าสู่กันฟัง เข้าใจความรู้สึกนะเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ :3123:
ติดตามอ่านต่อไปครับน้องชาย
พี่ พี
-
ในที่สุดน้องก็สมัครแล้ว Venus นะคะพีีที ดีใจที่พี่ทีเล่าเรื่องต่อ
เป็นกำลังใจให้พี่ทีค่ะ ถึงแม้ส่วนเล็กๆ ในใจจะอยากเห็นพี่ทีกับพี่ปอกลับมาคืนดีกัน
แต่ก็คิดว่าถ้าหากพี่ทีจะต้องเจ็บอีกก็ให้มันจบซะตอนนี้ดีกว่า
ตลอดเวลาหนูเคยคิดว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบพี่ทีคงไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนกับคนนั้นได้อีก
แต่พออ่านเรื่องของพี่ทีแล้วมันทำให้รู้สึกว่า ถ้าเราเข้มแข็งเราก็จะเดินหน้าต่อไปได้โดยไม่ต้องทำลายสายสัมพันธ์กับใคร
เห็นพี่ทีทำงานหนักมากเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงนี้อาจต้องใช้งานเป็นตัวช่วยให้ลืม
แต่หลังจากนี้อยากให้ผ่อนลงมาบ้าง คนอ่านเป็นห่วงกันทุกคนเลยน้า :กอด1:
-
T^T
ได้อ่านความพยายามของปอแล้วน้ำตาซึม เอาหลานป่านมาด้วย
ทีใจแข็งแรงมาก
แต่ก็นะ ทีสู้ๆๆๆๆๆ ผ่านมาแล้ว ก็ผ่านมาแล้วเนอะ
ฟ้าใหม่สดใสกว่าเดิม
ปล.แต่ก็สงสารปอจัง T^T
-
:sad4: :o12: :เฮ้อ:
-
ทีเด็ดเดี่ยวมาก ต้องยอมรับกับประโยคที่ว่า
เมื่อเราไม่เจอกับตนเอง เราก็คงไม่มีทางรู้
สงสารปอเหมือนกันนะ แต่มาคิดดูว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่ครั้งแรก
ทางออกแบบนี้อาจจะดีที่สุด
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ
-
อ่านแล้วเฮ้ออออ...ได้แต่ถอดถอนใจ :เฮ้อ:....ปอ
น้องทีเข้มแข็งดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....ทำงานหนักไปปะรักษาสุขภาพตัวเองด้วยจ้า :กอด1:...
ให้กำลังใจสู้ๆๆ ต่อไปขอให้เจอแต่เรื่องดี ๆ ที่เข้ามาใหม่ ๆ นะคะ
ส่วนปอถ้าเลิกนิสัยเดิมได้...พิสูจน์ให้ทีเห็นได้ในอนาคต ถ้าคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกัน...ถึงกะเอาป่านมาง้อ
ก็น่าเห็นใจนะ...แ่ต่ทำตัวเองทั้งนั้นก็สมควรรับมันไป :z6:
ขอบคุณน้องทีมากที่ยังเข้ามาเขียนส่งข่าวยังอยากอ่านไปเรื่อยๆคะเล่ามาได้ตลอดคะ :กอด1:
...ถ้าแสลงใจเปลี่ยนชื่อเรื่องก็ได้คะ..เข้าใจ
-
แก้วที่ร้าวแล้ว ยังไงๆมันก็มีตำหนิ อยู่ที่เราว่ายังจะทนเก็บมันไว้ได้หรือเปล่า
ถ้ารักมาก ทำใจทิ้งไม่ลง ก็ต้องหาทางวางหลบรอยร้าวเอาไว้อย่าให้เห็น
แต่ถ้ายังเห็นอยู่ ก็ต้องชั่งใจว่าจะทนมองดูตำหนินั้นได้หรือเปล่า
ถ้าทำได้ เราก็จะยังมีควาสุขในการเก็บมันไว้
แต่ถ้าไม่ ทิ้งไปเถอะ เก็บแค่ความทรงจำว่าเราเคยมีมันไว้ก็พอ
ขณะเดียวกัน มันเท่ากับเพิ่มที่ว่างให้เราหาอะไรใหม่ๆมาตั้งทดแทน
เคารพและมั่นใจกับการตัดสินใจของทีครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
แอบหวังไว้ว่าตอนหน้าทีมาอัพต่อจะได้รับข่าวดีว่าคืนดีกันแล้ว ยิ่งอ่านตอนนี้ยิ่งเศร้าสงสารปอด้วย เราก็ไม่รู้ว่าปอจะรักทีตลอดไปไหมแต่อยากให้ทีให้โอกาสปอจังเลยอาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ แต่ถ้าปอยังพยายามอยู่ทีจะลองพิจารณาอีกทีดูไหมอ่ะ เราเข้าใจว่าถ้าเกิดกับตัวเองคงทำใจได้ยากแต่ก็อยากให้ลองดูอีกที อย่าเพิ่งตัดเยื่อใยขนาดนี้เลยนะ
-
ขอบคุณที่มาเล่าต่อนะคะ ^^ :กอด1:
คุณที เข้มแข็งมากมากกก เด็ดขาดจริง ๆ
แต่ก็ :m15: แอบสงสารปอนิดนึงอะ .. T^T
:L3: คงเจ็บเหมือนกันเนอะ (จากที่อ่าน )
รออ่านเรื่องเล่า .. ครอบครัวหนึ่ง ใน กทม.
จะได้ทำให้ตัวเองมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ... :L2:
-
ตอนที่ปอห่างกับทีรวมทั้งตอนที่มาหา
ปอเลิกกับคนอื่นๆ หรือยัง
ไม่เห็นปอพูดหรือยืนยันอะไรเลย
แล้วปล่อยเวลาให้ผ่านมาเนิ่นนานขนาดนั้น
ช่วงเวลาที่ห่างกันปอทำอะไรอยู่ หรืออยู่กับใคร
ถึงไม่ได้ใส่ใจทีเลยว่าจะเจ็บปวดหัวใจขนาดไหน
แล้วที่มาวันนี้เหมือนปอยังไม่ได้พยายามมากพอที่จะมาขอคืนดีเลย
ไม่ใช่ว่าไม่สงสารปอนะคะแต่ปอยังคลุมเครือ
ไม่จัดการอะไรให้ชัดเจน
ห่างกันแบบนี้ดีแล้วค่ะ
ถ้าปอรักทีจริงเวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์ทุกอย่าง
และถ้าถึงเวลานั้นเชื่อว่าคุณทีต้องตัดสินใจไม่ผิดแน่นอน
เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ
ถึงไม่ได้พบไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว
แต่ทุกคนที่นี่รักและเป็นห่วงคุณทีอยู่เสมอ
ทำงานหนักอย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
แล้วก็อย่าหักโหมจนไม่ได้พักผ่อนน้า
ยังเฝ้ารอฟังข่าวจากคุณทีอยู่ทุกวัน
สู้ๆ ค่ะ :bye2: :กอด1: :กอด1: คุณที
-
แอบสงสารปอนิดนึง นิดนึงเท่านั้นจริง ๆ อยากให้พี่หมอทีเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาในชีวิตบ้าง เพราะยังไงโลกเราก็หมุนด้วยความรักอยู่แล้ว eiei เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ สู้ ๆ ผมจะเข้ามาติดตามเรื่อย ๆ นะครับ (:
-
สู้ๆนะค่ะพี่ทีั เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ :กอด1:
-
พี่ทีใจแข็งมาก
ถ้ากลับไปเป็นแฟนกัน สักวันก็ต้องกลับมาเป็นแบบนี้อยู่ดี
-
ขอให้มีกำลังใจมีสติกับการใช้ชีิวิตเสมอนะค่ะ :bye2: :bye2:
-
ตอนนี้ได้แต่อึ้ง o22
คือ..ปอยังไม่หยุดอีกเหรอ ..ช่างเถอะ
เห็นเข้มแข็งได้แล้วก็ดีใจ
สู้ๆจ้า(สู้กับอะไรหว่า?)
ปล.คิดถึง :กอด1:
-
:monkeysad: ตอนแรกสงสารทีอะๆๆๆ ตอนนี้ก้อสงสารปออออ อยากเห็นคนรักกัน ไม่อยากเห็นคนเลิกกัน ไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมจริงๆๆหรอ พี่ทีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
-
http://www.youtube.com/v/Xn5ym4rb1Io
หากวันนี้ เธอเหนื่อยจนลุกไม่ไหว
กับชีวิตที่เปลี่ยนเกินจะรับได้
เกินที่จะยืนหยัด เกินที่จะเข้าใจได้ไหว
ว่าเหตุใดจึงถึงเกิดขึ้นกับเธอ
หากวันนี้ความฝันได้เปลี่ยนไป
เปลี่ยนจากวันที่เคยดูเหมือนยิ่งใหญ่
เป็นวันที่ไม่รู้จัก วันที่ไม่เคยคาดฝันไว้
ว่าชีวิตนี้จะต้องเผชิญ
สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่ เกิดขึ้นแล้วก็จากไป
สักวัน น้ำตาจะหยุดไหล
สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ผ่านไป
ดั่งต้นไม้ถูกลิดเพื่อผลิใบ ดั่งชีวิตที่พ่ายแพ้เพื่อเริ่มใหม่
คนที่ไม่เคยเจ็บ คือคนที่ไม่เคยทำสิ่งไหน บอกใจเอาไว้เมื่อต้องเผชิญ
บนเส้นทางในชีวิตของเธอจะมีคำตอบรอคอยอยู่เสมอ
หากเธอนั้นยอมเดิน
สักวัน แล้วมันก็ผ่านไป
ไม่มีเรื่องอะไรใหม่ เกิดขึ้นแล้วก็จากไป
สักวันน้ำตาจะหยุดไหล สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไหร่ สุดท้ายก็ผ่านไป
สักวัน แล้วเราจะเข้าใจ
สุดท้ายร้ายดีเท่าไหร่ แค่ไหนก็ผ่านไป
:- เนื้อเพลง สักวันแล้วมันก็ผ่านไป โต๋ ศักดิ์สิทธิ์
คนถูกทำให้เจ็บ กับ คนที่ทำให้เจ็บ
ความรู้สึกจะเหมือนกันเหรอ จริงดิ?
คนถูกทำให้เข็ด กับ คนที่ทำให้เข็ด
ความรู้สึกจะต่างกันเหรอ จริงดิ?
คนรักเดียวใจเดียว กับ คนมากรักหลายใจ
ความรู้สึกจะนิยามความรักออกมายังไง เหมือนหรือต่าง จริงแท้!
ขอให้ผ่านไปด้วยดีครับ..คุณที :กอด1:
-
ใจจริงก็ไม่อยากให้พวกพี่เลิกกัน
แต่ในเมื่อมันเป็นความตั้งใจของพี่ สู้ๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอออออออออออออ
พี่ใจแข็งมากกกกกกกกกกกกกก
-
รู้สึกเหมือนหลาย ๆ คนว่าอยากให้คุณทีคุณปอกลับไปเป็นเหมือนเดิม อยากให้คุณทีให้โอกาสคุณปอ เพราะเท่าที่อ่านมาก็เหมือนคุณทียังคงมีคุณปอในใจอยู่ ส่วนคุณปอก็รักคุณทีมากเหมือนกัน คนเราทุกคนเีคยทำผิดพลาดกันได้ ขึ้นอยู่กับแต่ว่าจะมีคนให้โอกาสแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไหม ซึ่งโอกาสของใครที่ให้คงไม่มีค่าเท่ากับโอกาสของคนที่รักหรอกค่ะ แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของคุณทีค่ะ และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ส่วนคุณปอ ถ้ารักคุณที ก็ต้องพยายาม และก็อดทน เพราะความไว้ใจเมื่อถูกทำลายลง การจะสร้างขึ้นใหม่ยาก แต่ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณปอค่ะ
-
เมื่อวานหวยแด๊ก :sad4: :o12: แต่นายที ใจดีมาอัพชีวิต แม้จะดราม่าไปหน่อย ...(น้ำตาซึมๆ)
.
ก้อเบาใจ ว่าเพื่อนเราเข้มแข็งขึ้นตามกาลเวลา หวังว่าจะมีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต...
.
ก้อช่วยหวังกันต่อไป....เหมือนหวยที่ให้ความหวังทุก 15 วัน
.
ครอบครัวก้อเป็นที่พึ่งพิง พักใจพักกายได้ตลอด...โดยไม่มีข้อแม้ ไม่มีเงื่อนไข
.
คิดว่าคงไม่ต้องทำใจสำหรับตอนต่อไป คาดว่าน่าจะลงตัวสำหรับความสุขของนายที นะคร้าบบบบ
-
ดีใจที่พี่ทีมาต่อ ขอให้ผ่านอุปสรรคไปไวๆ นะคะ จริงแล้วก็อยากให้พี่ทีกับปอกลับมาเป็นเหมือนเดิมไวๆ
เพราะรู้สึกว่าถึงปอจะทำผิดไปยังไง เค้าก็รักพี่ทีมาก ขอให้พี่ทีดัดนิสัยปอนานๆ เลยนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้นะคลับ ทังที่และปอนะคลับ ขอให้ก้าวเดินต่อไปตามทางที่แต่ละคนได้เลือกเดินนะคลับ
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
สู้ๆๆๆ นะคลับ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจเสมอ
+1
-
สู้ๆนะคับ ที วันนี้ดีใจที่สุดเปิดเข้ามาอ่านแล้ว เข้ามาต่อ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองนะคับ :sad11:
-
จุกอ่ะ เราเข้าใจเหตุผลของทีนะ แต่บางทีเราก็คิดว่าไม่ต้องหาเหตุผลมากมายให้กับเรื่องบางเรื่องก็ได้
ปล.ทีเต็มที่กับการทำงานมากเลย อย่าลืมเต็มที่กับความสุขของตัวเองบางละ :กอด1: :กอด1:
ปลอีกครั้ง.ปอเอย ผลของการกระทำกำลังย้อยกลับมาทำร้ายแล้ว อย่ามัวสียใจกับมันทำปัจจุบันให้ดีดีกว่านะ
-
คิดอยู่แล้วว่าปอคงยังไม่ยอมเลิกไปง่ายๆ
อยากให้ที ทำใจให้เข้มแข้งไว้นะ อะไรที่ทำให้เจ็บแล้ว อย่าย้อนไปให้เราเจ็บอีก
เพราะคนอย่างปอดูแล้วคงยังไม่ใช่คนที่นิ่งกับชิวิตคู่ที่มีทีคนเดียว ถ้าอยู่กันต่อไป อีกซ้กพักก็จะเริ่มขึ้นใหม่อีก
ใครๆอาจสงสารปอ ที่อุตส่าห์ มาตามง้อ แต่เราไม่คิดว่าปอจะกลับตัวได้นะ อจจะดีซักพักหนึ่งเท่านั้นแหละ นานเข้าก็คงไปเป็น
แบบเดิม
ปอเหมือนเด็กที่ดคยมีของเล่นที่ตัวเองชอบมาก เคยเล่น เคยชื่นชม และรักษาอย่างดี แต่พอนานเข้าก็เบื่อ เที่ยวไปหาของเล่น
ใหม่ แต่พอแม่จะเอาไปทิ้งหรือไปให้คนอื่น ก็เกิดอาการหวงขึ้นมาทันที ไม่ยอมจะให้ใคร ถามว่าอยากเล่นอีกไหม๊ คงไม่
เล่นของใหม่ๆดีกว่า แปลกและน่าตื่นเต้นกว่า แต่ของเก่าก็ไม่อยากใคร
อย่างที่ทีพูด พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุด ขอเป็นกำลังใจให้ทีนะ :กอด1: :L2:
-
ทำไมเราไม่สงสารปอเลยสักนิดอ่ะ เราว่าสิ่งที่ปอทำมันดูเสแสร้งยังไงไม่รู้
ไม่ชอบปออ่ะ เห็นแก่ตัวมากๆ!กับเรื่องความรัก
-
ตอนทำไม่คิดนะปอ มันไม่ใช่แค่ครั้งแรก ครั้งสองซะด้วยสิ
ตอนนี้มาคร่ำครวญเพื่ออะไร
ยังไงชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไป ทั้งพี่ที ทั้งปอ
สิ่งที่เราทำได้ก็แค่ส่งกำลังใจไปให้
ทั้งสองคน ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
เราอยากเห็นทั้งคู่มีความสุข
ถึงแม้จะไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้อีกก็ตาม
:กอด1:
อยากให้พี่ทีเจอคนที่รักและจริงใจด้วย
เพราะพี่ทีเป็นคนที่น่ารักมากคนนึง
ถึงเราจะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่จากที่อ่านเรื่องราวมาตั้งแต่ต้น
ชอบนิสัย และการคิดของพี่มาก o13
-
ชอบที่คุณทีพูดปัจจุบันเป็นฐานของอนาคต และยังอยากให้ทั้งสองคนกลับมาเป็นมากกว่าคนรู้จักกัน
หวังลึกๆว่าเจ้าปอจะพยามยามและเข้าใจใช้โอกาสที่มีพิสูจน์ตัวเองและทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเพื่ออนาคตที่หวังไว้ถ้ายังรักกันอยู่
รักคำนี้มันวิเศษนัก
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ ปอ+ที :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ที อยากให้พี่มีความสุข คนเราเพียงแค่การได้รู้จักในที่แห่งนี้
ก็สามารถทำให้เรา ห่วงใย ผูกพันกันได้ อาจไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่พี่น้อง
แต่เราเป็นเพื่อน เพื่อนคิด เพื่อนที่คอยให้กำลังใจ แม้อายุจะห่างกัน แต่ขอให้กำลังใจนี้เป็นกำลังใจที่
ช่วยทำให้พี่มีความสุข
หนูก็คนหนึ่งที่คิดคล้ายพี่ คือเสียใจแล้วจำ ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว
บางคนเคยถามว่าแล้วไม่ได้รักเหรอ ก็รักสิ ถ้าไม่รักไม่เป็นขนาดนี้
แต่..มันพอแล้ว..ไม่อยากมีความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว
ถามว่าให้โอกาสได้มั้ย มันอยู่ที่ตัวคน ๆ นั้นต่าง ๆ ว่าจะทำได้ให้ โอกาสมีให้เสมอ
เพียงแต่เขาคนนั้นจะคว้าไว้ได้มากน้อยขนาดไหน..เท่านั้นเอง
เอาใจช่วยนะคะพี่ที อยากให้พี่ทีทำให้สิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข
พี่ปอก็ดูเหมือนกับว่ารักพี่ทีมาก(อันนี้จากที่อ่าน) หากโอกาสมี ก็เอาใจช่วยพี่ปอเหมือนกัน
เราไม่รู้หรอกว่าเราจะอยู่ต่อไปได้นานขนาดไหน สำหรับคนเคยที่จะจากไปแล้วกว่าสองครั้ง
คิดว่าสิ่งไหนที่เราทำแล้วสบายใจ ทำแล้วมีความสุขก็จะคว้าเอาไว้ค่ะ
รักและห่วงใย
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณที :L2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ :กอด1:
เดี๋ยวเขาจะค่อยๆทยอยอ่านตอนล่าสุดนะ อ่านไปทีละนิด แบบว่ามันจะร้องไห้อ่ะ งื้อออ เขามันคนอ่อนไหวT^T
แต่ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ก็เป็นกำลังใจให้พี่เสมอ
ชีวิตเราไม่ได้สิ้นสุดและหยุดอยู่แค่นี้ สิ่งดีๆยังรออยู่ข้างหน้า
แม้ในใจจะอยากให้กลับมาคืนดีกัน และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้ ก็ทำได้แค่เป็นห่วงทั้งคู่อยู่ห่างๆเช่นนี้
ทั้งพี่ที และ ปอ ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทั้งสองคนเลยนะคะ
วันใหม่ค่ะ :L2:
-
ตามอ่านมารวดเดียวเลยค่ะ
อ่านจบตอนนี้แล้วร้องไห้เลย....จิตใจห่อเหี่ยวไปหมด
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ใคร ๆ ก็เคยอกหักกันทั้งนั้น...ชีวิตดำเนินต่อไป
-
ชื่นชมในความมีสติของคุณทีมากๆ คือเป็นคนที่รู้จักตัวเองและเพื่อนมนุษย์ดีว่าต้องการอะไร ทำแบบนี้ไปทำไม และรู้สึกอย่างไร
ซึ่งข้อดีของคนแบบนี้เวลาอกหักคือ จะนำพาตัวเองออกมาจากความทุกข์ได้เร็วกว่าคนอื่นเสมอ
ถึงเวลารักตัวเองแล้วค่ะ ดีใจด้วยที่ผ่านช่วงเวลาที่แย่ที่สุดมาได้แล้ว สู้ต่อไปค่ะ^^
-
ที่ไม่ตอบเม้นท์ตั้งแต่ตอนที่แล้ว
คือในหัวคิดว่าจะเลิกกันจริงๆเหรอ
โอเคปอมันผิดจริงและผิดมากๆด้วย
แต่ก็แอบหวังลึกๆว่าจะกลับมารักกันได้อีก
เพราะกว่าจะมาถึงทุกวันนี้มันไม่ได้ง่ายเลย
ปล.ถ้าอะไรที่มันทำแล้วทำให้ชีวิตมีความสุขก็ทำไปเถอะ
การมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
:L2:
-
ไม่อยากบอกว่าครั้งหนึ่งก็เคยเจออะไรทำนองนี้เหมือนกัน พอเรารู้ก็เลิกเลย
แล้วเขาก็มากอดขาร้องไห้ ขอเริ่มใหม่ พอเราใจอ่อนเข้าหน่อย ก็เหมือนเดิม (หลายครั้ง)
ไปอิ๊อ๊ะกับคนใหม่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอเราจับได้ หลัง ๆ มาจะใช้ไม้แข็งกับเรา
มันก็ทำนองว่า จะมาบังคับให้เราคบด้วย แต่ไม่สัญญากับเราว่าจะเลิกกับอีกคน (เชี่ยมาก)
หลังจากที่ตั้งสติได้ว่า เราก็คน มันก็คน ทำไมต้องสนใจฟระ ก็ตัดขาดมันจริง ๆ จัง ๆ ไปเลย
หลังจากนั้นก็มาพบว่า อ๋อ สุดท้ายมันก็ไปคบกันนั่นแหละ เออ ก็ขอให้ไปด้วยกันด้วยดีนะ (โล่งใจ)
คือ จะบอกว่า ปอไม่เคลียร์ตัวเองอ่ะ แมน ๆ เลยคือเอาคู่กรณีมาคุยต่อหน้าเลยว่าเอายังงัย (ของเราก็ไม่นะเพราะมันทำไม่ได้งัย)
เพราะต่อหน้าที ปอจะพูดว่าอย่างนี้ อย่างนั้น อย่างไหนก็ได้ เพราะอีกคนไม่รู้เรื่องด้วยนี่
เพราะฉะนั้น ต่อหน้าคนนั้น ลับหลังที ปอจะเรียกร้องความสนใจ สงสารยังงัยก็ได้คงไม่ต่างกันเหมือนกัน
ไม่ใช่ว่าเอากรณีของตัวเองเป็นบรรทัดฐานนะคะ แต่จะบอกว่าปอทำแบบนี้หลายครั้งแล้ว
และเหมือนไม่สำนึกว่าทำให้ทีต้องเสียใจ ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง ทำแบบคนเห็นแก่ตัว
ก็เลยคิดว่าครั้งนี้ ปอคงแค่ไม่คิดว่าทีจะใจแข็งได้นานขนาดนี้และท่าทางจะเอาจริงแล้วด้วยมั๊ง
ก็เลยพยายามงอนง้ออย่างถึงที่สุด ใจเสียและเสียใจจริง ๆ แล้วถึงขนาดพาหลานมาบังหน้าช่วย
เราก็สงสัยนิดหน่อยว่า ระหว่างที่ปอยังง้อทีไม่สำเร็จ ระหว่างนั้นปอทำอะไร อยู่กับตัวเอง
หรือว่าให้อีกคนช่วยปลอบใจ คือทีไม่รู้ไม่เห็นอะไรซักอย่าง ส่วนตัวเราเลยรู้สึกไม่เชื่อใจปอ
แต่ถามความรู้สึกว่า สงสารปอมั๊ย สงสาร แต่ปอมากรักหลายใจเกินไป ไม่ได้ให้ความมั่นใจอะไรซักอย่าง
ดังนั้น สงสารทีมากกว่า ทุ่มเททำอะไรเพื่อปอตั้งหลายอย่าง ไม่สมควรได้รับการตอบแทนแบบนี้
... อยากบอกทีว่า เชื่อหัวใจตัวเอง ความคิดของตัวเอง และไม่ต้องเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง
ไม่ว่าจะให้อภัยปอหรือไม่ก็ตาม ยังงัยชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองมีความสุข
และเผื่อใจสำหรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นด้วย ชีวิตย่อมมีปัญหาและอุปสรรคเสมอค่ะ พี่เอาใจช่วย
o13 o13
ใครๆก็ว่านิยายมักมาจากชีวิตจริง แต่จริงๆแล้วบางเรื่องในชีวิตก็อาจจบไม่สวยเหมือนนิยาย ที่สำคัญ เราก็ไม่รู้ว่ามันจะดำเนินต่อไปจนถึงเมื่อไหร่ ชอบความคิดเห็นนี้มากๆ โดยเฉพาะที่บอกว่าให้เผื่อใจ
รู้ว่าทีต้องเสียใจ แต่ทีก็เข้มแข็งจริงๆ :กอด1:
-
นั้งอ่านทั้งน้ำตา
ยิ่งอ่านมันยิ่งไหล
รู้สึกไม่ค่อยดีเลย
เป็นกำลังใจให้คุณทีน่ะครับ
คุณปอนี่ยังไง คุณทีให้อภัยแต่นิสัยก็เหมือนเดิม
แต่ก็ยังอยากให้มารักกันเหมือนเดิมน่ะครับ
-
เลิกกันแน่แล้วใช่ไหม สาธุ สาธุ เราดีใจด้วย อนาคตต้องมีคนเห็นความดีของทีแน่ๆถ้าของเก่าเน่าๆไม่ไป ของใหม่ดีๆกว่าที่ไหนจะกล้าเข้ามาล่ะ ขอให้เจอคนคนนั้นเร็วๆ
ปล.เห็นด้วยนะกันคนเม้มว่าคนใหม่ก็ขึ้นเรื่องใหม่ไปเลย :L2:
-
อ่านตอนี้แล้วปวดหน่วงๆในใจ ไม่เหมือนตอนที่แล้วน้ำตาไหลพราก
เคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้ เข้าใจคุณทีเลยค่ะ ที่ไม่อยากเจ็บอีก คุณทีเข้มแข็งมาก
แต่อย่าลืมทบทวนความรู้สึกตัวเองนะคะ ตัดใจเพราะกลัวเจ็บ กับ ทรมานกันทั้งสองฝ่าย
ลองชั่งน้ำหนักดูดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า^^
-
พี่ทีทำดีแล้วครับ ตัดสินใจถูกต้องแล้ว ถ้ากลับไปอีก อะไรจะประกันว่าพี่ทีจะไม่เสียใจกับเรื่องนี้อีก เพราะฉะนั้นตัดขาดเหลือแค่ความเป็นเพื่อนแบบนี้ดีที่สึดครับ อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่จะทำไม ในเมื่อเราเลือกที่จะรักตัวเอง ไม่ให้กลับไปเสียใจอีก
ปล. รักตัวเองให้มากครับพี่ที ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราเองหรอก ไม่ว่าจะรักแท้ดูดดื่มแค่ไหน สู้ๆ สู้ต่อไปครับ o18
-
นั่นสิ ชีวิตไม่ได้ราบเรียบเสมอไป มีทุกข์มีสุข
เพียงแต่จดจำและเก็บไว้เป็นประสบการณ์ สร้างภูมิคุ้มกันให้ชีวิตแข็งแกร่ง
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
เลิกกันแน่แล้วใช่ไหม สาธุ สาธุ เราดีใจด้วย อนาคตต้องมีคนเห็นความดีของทีแน่ๆถ้าของเก่าเน่าๆไม่ไป ของใหม่ดีๆกว่าที่ไหนจะกล้าเข้ามาล่ะ ขอให้เจอคนคนนั้นเร็วๆ
ปล.เห็นด้วยนะกันคนเม้มว่าคนใหม่ก็ขึ้นเรื่องใหม่ไปเลย :L2:
1000000 Like ถูกที่สุด ขอให้พี่ทีเจอคนรักจริง หล่อๆ รวยๆ จากนั้นก็เชิ่ดใส่เลยครับพี่ที เก๋ๆ
-
o13 o13
-
พี่ทีมองโลกแง่ดีมากค่ะ เป็นผู้ใหญ่มาก
ถึงจะเจ็บตอนนี้ ถ้ายื้อต่อไำปเราก็จะเจ็บมากกว่านี้
แต่ในใจลึกๆ อยากจะให้ปอเปลี่ยนนิสัย แล้วกลับมาเหมือนเดิม
แต่ก็ไม่รู้จะได้ไหม ... T.T
ยังไงก็เคารพในการตัดสินใจของพี่ทีนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
อนาคตต้องเดินต่อไป^^
-
^^
-
ก่อนจะเลิกลองคิดดูว่า กว่าจะรู้จักกันมันยากแค่ไหน
แล้วกว่าจะรู้ใจกันยิ่งนานกว่า ลองมองมุมที่ดีของเขาเชื่อว่าคุณทีรู้ดีที่สุด
สู้ๆนะจ๊ะ
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ทีนะคะ สู้ๆ กับวันใหม่ที่สดใส
อนาคตรอเราอยู่ข้างหน้า อยู่ที่ว่าเราจะเลือกให้เป็นแบบไหน
-
ได้อ่านตอนล่าสุดแล้ว
พี่ทีเข้มแข็งมากเลยค่ะ o13
ไม่ว่าเมื่อไรก็เป็นคนที่มีสติรู้เท่าทันตัวเองจริงๆนะคะ ดีจัง
เป็นกำลังใจให้พี่ทีค่ะ :กอด1:
-
ดีใจที่ทีมาต่อเรื่องค่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าปอเค้าจะทำงัยต่อ
อ่านมาตั้งแต่แรก ชอบทั้งคู่ที่เข้ากันดี ทั้ฮา กวน ป่วงได้จายยยยยยย
แต่ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์นี้ :monkeysad: ใจหนึ่งก็อยากให้ทีให้ปอจีบใหม่ แบบจีบยากๆ เป็นเดือนๆ ปีๆ
แต่ก็เข้าใจว่าปอก็ทำให้ทีเจ็บมาเยอะ (เห็นใจทีจริงๆ)
คงแล้วแต่ชะตา (ทีลิขิต) ล่ะค่ะว่าจะได้กลับมาคบเหมือนเดิมอีกรึป่าว??
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :กอด1: :L2:
-
ความรู้สึกของคนก็แบบนี้แหละถ้าถึงจุดๆหนึ่งแล้วบางครั้งก็หันหลังกลับไม่ได้
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณทีผ่านช่วงเวลานี้ไปเร็วๆ
-
ดีใจที่พี่ทีทำใจได้เร็ว ถ้าเป็นนิยายเราคงอยากให้นายเอกกับพระเอกกับมารักกันอีกครั้ง แต่นี้มันชีวิตจริง เราเคารพการตัดสินใจของพี่ทีคะ เราไม่รู้ว่าปอคิดไง แต่เราคิดว่าปอคงรักพี่ทีมากเหมือนกัน คงด้วยความเคยชินมักมาก..ไม่เคยพอ (ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^)
-
ขอให้คุณทีมีความสุข กับทุกก้าวเดินนะครับ
สู้ ๆ นะ ^^
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะฮะ สมน้ำหน้าปอเหมือนกันที่โดนพี่ทีเมินแบบนี้ ต้องโดนซะบ้างถึงจะรู้สึก
ปล.แต่ก็แอบอยากให้ทั้งสองกลับมาคืนดีกันเหมือนกันนะ
...วันเวลาดีๆเหล่านั้น เธอยังคงจำมันได้ไหมมม... :กอด1:
-
ถึงจะเศร้าใจแต่ก็ต้องบอกว่าเห็นด้วยกับการตัดสินใจของคุณทีครับ
การให้โอกาสแก่คนที่ทำผิดถือว่าเป็นเรื่องที่ดี
แต่กับคนที่ใช้โอกาสเปลืองก็ไม่ไหวจะทำใจเหมือนกัน
มีคนเคยบอกว่าทุกครั้งที่เอ่ยคำว่าขอโทษ
ขอให้คิดด้วยว่าความผิดนั้นคืออะไร
และต้องทำยังไงไม่ให้ความผิดนั้นเกิดขึ้นมาได้อีก
คนที่พูดคำว่าขอโทษบ่อยๆ พอถึงจุดหนึ่งคำนั้นก็จะไม่มีคุณค่าอะไรอีก
ขอบคุณ......ยิ่งพูดบ่อยก็ยิ่งดี
ขอโทษ......ยิ่งพูดบ่อยก็ยิ่งไร้ความหมาย
-
เป็นเพื่อนกัน มันรู้สึกดีกว่านะ ห่วงใยกันในฐานะเพื่อน คุยกันในฐานะเพื่อน มันอาจจะเจ็บบ้างแรกๆ แต่ต่อไปมันจะชินจนชา และก็หายไปเอง อยู่กับความเป็นจริงให้ได้นะค่ะน้องที เพราะน้องปอเขาเลิกและเลือกไม่ได้ ก็ปล่อยเขาไปค่ะ .... พี่ชอบคนแบบน้องนะ เด็ดเดี่ยวดีจัง อนาคตที่สดใสยังรอให้น้องคว้ามาให้ได้ เป็นกำลังใจให้น้องผ่านจุดนี้ไปจนถึงความสำเร็จที่น้องหวังนะค่ะ ... ครอบครัวและเพื่อนที่ดี คือความรักและกำลังใจอันยิ่งใหญ่ ที่ควรใส่ใจค่ะ...
:L1: :L1: :L1:
-
อยากหยุดเวลาไว้ แล้วพบว่าที่ผ่านเป็นแค่ฝันไป
-
โอ้ยยยยย ไม่ได้มาอ่านตั้งนาน
บอกได้คำเดียวว่า หน่วง!!
-
:กอด1: :กอด1:
พี่ทีกอดๆๆๆ
รักพี่ทีนะจ๊ะ สู้ๆๆ ต่อไปนะค่ะ ไม่ว่าเรื่องราวมันจะเป็นอย่างไร ชานมเย็นก็จะเป็นกำลังใจ
ให้พี่ทีเสมอ อย่าลืมมาเล่าเรื่องต่อ เป็นกำลังใจให้พี่ทีจร้า
พี่ทีจ๊ะเชื่อในรักนะค่ะ ถ้ามันใช่มันก็ใช่ค่ะ ความรักมันไม่มีเหตุผลนะจ๊ะ
(โลกมีไว้ให้เหยียบไม่ได้มีไว้ให้แบกจ๊ะ)[/b][/size]
:กอด1: :กอด1:
รักพี่ที ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม นะจ๊ะ
ชานมเย็น
-
ตอนนี้คงต้องให้ปอร้องเพลง "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
ถ้าหากเป็นในละครหรือในนิยายก็คงจะเชียร์ให้ทีกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับปอแล้ว
แต่ ณ ตรงนี้มันเป็นเรื่องจริง ชีวิตจริง มีชีวิตจิตใจรู้สึกได้กับการกระทำที่อีกคนทำ
เพราะฉะนั้นการที่จะกลับไปก็คงจะทำใจลำบาก
ไม่ว่าทีจะตัดสินใจยังไง ขอให้รู้ว่าจะเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
-
หน่วงมาก
คือไม่รู้พี่ทีจะรู้สึกเหมือนกันมั้ยว่า
เวลาเลิกกัน ขออย่าพึ่งมาพูดมาให้เห็นหน้าเลยเพราะมันไม่ทำให้ดีขึ้น
ที่กล้าจะบอกว่าเลิกนั่นคือการตัดสินใจที่เด็ดขาดแล้ว
ยิ่งตื้อยิ่งพูดยิ่งจะทำให้โมโห
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ มั่นใจว่าพี่ทีจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้
และเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ
-
เฮ้อ ยังแอบหวังอยู่เล็กๆว่าพจะกลับไปคบกันอีก
แต่ส่วนหนึ่งก็โดีใจนะ ที่พี่ทีทำใจได้
-
ยังรอหมอทีอยู่นะค่ะ :กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้หมอที นะสู้ๆต่อไป อ่านแล้วร้องไห้ไปด้วยสุดเลย นึกถึงตัวเองแล้วอยากร้องไห้ :L3:
-
ความรักคืออะไรหลายคนสมหวังหลายคนต้องพิงพัง
-
อ่านไปสิบสองตอนแล้วค่ะ
มีหลายอารมณ์จริงๆ
-
ปอทำตัวเองล้วนๆ โทษใครได้ :เฮ้อ:
-
ไม่มีอะไรในโลกที่ยั่งยืน คนเราอยู่กันด้วยความรัก ถ้าเมื่อไหร่เขาไม่รักเราแล้วก็ต้องปล่อยไป รั้งไว้ก็ได้แค่ตัว ไม่ได้จะยอมแพ้ก็แค่ยอมรับ
นับถือคุณทีมากอ่ะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
ขอโอกาส ขอพื้นที่ให้ปอได้แก้ตัวใหม่ จะได้มั้ยครับ
เห็นใจทั้งคู่นะครับ ... อ่านแล้วยังรู้สึกว่าพี่ๆ ทั้งคู่ยังรักและผูกพันกันอยู่
เพียงแต่ตอนนี้ พี่ทียังทำใจ ยังลบความเสียใจไม่ได้ ..
วันนี้พี่เสียใจก็จริงอยู่ ...............
แต่ที่ผ่านๆ มา มันก็มีทั้งความรัก ความสุข ความผูกพัน เจือปนอยู่มากมายไม่ใช่เหรอครับ
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก ... อย่าให้ความเสียใจบดบังความต้องการของตัวเองเลยนะครับ
ผมเคยเสียใจ..ทิฐิ...ไม่ยอมรับ.. หวาดกลัวความเจ็บปวด...แล้วเดินจากมา
แต่.... ก็ต้องกลับไปเพื่อกล่าวคำลาครั้งสุดท้าย .... เมื่อเค้าสิ้นลมหายใจไปแล้ว...
ถ้าย้อนวันคืนได้ .... ผม .. คง ......
-
....อย่างที่พี่เคยบอกไปแล้วเนอะ ปอมันจะมาป้วนเปี้ยนอยู่ในชีวิตทีนี่แหละไม่ไปไหน
....ยังไงก็เก็บความเป็นเพื่อน ไว้ให้กันและกันก็แล้วกัน คนเรามันตัดอะไรได้ยาก และง่ายต่างกัน คงต้องใช้เวลา
....แต่ปอน่าจะคิดได้ก่อนหน้านี้ว่า สิ่งที่ปอทำมันจะมีผลในวันข้างหน้า มาคิดได้ตอนมันสาย มันก็ช่วยอะไรไม่ได้
....พี่ก็เห็นใจปอเค้านะ ที่เค้าพูดมาอะมันถูกหมดแหละ ว่าเค้าไม่รู้จะทำอะไรไปเพื่อใคร ไม่มีคนให้รอ ไม่มีคนให้พูดคุยไม่มีคนให้คอยรับกลับบ้าน
มันทำให้ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต และมันทำให้ชีวิตซังกะตาย นี่คือเรื่องจริงและเกิดกันมนุษย์ทุกคน คนต้องใช้เวลานานเชียวละสำหรับคนบางคน
....แล้วผู้หญิงกับผู้ชายอีกคู่นึงล่ะที่ปอ ไปผูกพันไว้ด้วยน่ะ เค้าไปไหนกันหมด ไม่อยากเชื่อว่าเลิกหมดแล้ว ถ้าไม่คิดผูกตอนแรกก็ไม่ต้องมาคิดแก้ภายหลัง
....สู้ๆทั้งสองคนแล้วกันนะ ขอให้เลือกทางเดินที่ถูกต้องและดีเพื่อชีวิตที่ดีของตัวเองในอนาคต :L2:
-
ดีจ้า
คุณพี่อี้อี้อี้อี้้ 55++ มาเป็นกำลังใจให้ คุณพี่เข้มแข็งขึ้นมากกกกกกกกก
หึหึ.....น้องปอ สายไปแล้วมั้งงงงง กว่าจะรู้ว่าคุณพี่รู้สึกยังไง ทีหลังอย่าพาหลานมาลำบากนะ ทำเองแก้เองดิ
อย่าไปสนใจค่ะ ถ้าแค่คนรู้จัก ความรู้สึกจะแค่คนรู้จักร้องไห้
แต่ถ้าคนสำคัญ ความรู้สึกจะเป็นห่วง ไม่อยากเห็นน้ำตาแบบนั้นอีก
ถ้าคุณพี่จะเที่ยวพักผ่อน สนใจมาโรงเรียนที่สระแก้วไหมคะ (จะได้พักผ่อนรึเปล่าหนอ)
เดี๋ยวจะพาไปโรงเกลือ ซึ่งจะพาหลงหรือเปล่า นั่นอีกเรื่อง 55++
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ อย่าหักโหมมากเกินไป สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
เข้ามาส่องทุกวันเลย อยากจะรู้ความเคลื่อไหวๆ อิอิ
-
ก่อนเม้นขอบอกว่าติดตามเรื่องราวของพี่ทีนานมาก และไม่ได้เม้นเพราะไม่ได้เป็นเมมเบอร์บอร์ด
ชอบเข้ามาอ่านและติดตามเรื่องราวของพี่
วันนี้อยากจะเม้นจริงๆคะ เป็นคนชอบอ่านแต่ไม่ชอบเม้น นิสัยเสียเนอะ เหอๆ หวังว่าพี่ทีไม่โกรธ
ิีไม่ว่าพี่ทีตัดสินใจยังไง เค้าก็ยอมรับและเห็นด้วย หากมันเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ความรักมันก็รัก แต่มันคงไม่ใช่รักเพราะทนอยู่ ทนเพื่อเพราะรัก หากตัวเองไม่มีความสุข
ความเชื่อใจมันมีได้แค่ครั้งเดียว หากถูกลดลงไป มันก็เหมือนมีโดนัท (มีรูตรงกลาง) อิอิ
ถ้าเรายอมทุกครั้งแต่สุดท้ายก็ไม่หายระแวง เราก็ไม่สบายใจอยู่ดี
หลายๆคนอยากให้เปิดโอกาศอีกครั้ง แต่ส่วนตัวคิดว่าโอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ
รักแท้แพ้ระยะทางเพราะคนเรามันเหงา มันเลยต้องหาใครสักคน
แม้เค้าบอกว่ารักเราคนเดียว แต่ถ้ารักแล้วต้องมีคนอื่นไปด้วย
มันอาจจะไม่ใช่ มันคงเป็นความผูกพัน ความดีของพี่ทีที่พี่ปอยังเทิดทูนรักและหวงพี่ไว้ิกับเค้า
ไม่รู้ว่าวิเคราะห์มากไปรึเปล่า เดี๋ยวพี่ทีว่าเอา
ยังไงก็อยากให้พี่มีความสุขและไม่อยากให้พี่ทำงานหนัก
ตรรกะเยอะบางทีก็ไม่ได้ช่วยระบบความรู้สึกอะไรมาก
แต่เค้าเชื่อว่าตรรกะต่างๆมันก็คือความจริงที่เกิด
อยู่ที่พี่ีแล้วว่าเหตุผลและความรู้สึก พี่ทีจะสามารถจัดการรวมกันไปได้มั้ย
ขอให้พี่ทีผ่านช่วงเลวร้าย ไวไวคะ
ติดตามห่างๆๆ
-
ไอ้พี่ปอ!!!! บักผีบ้าเอ้ยย!!!! :m16:
พี่ทีสู้ๆนะคะ :m11:
หนูอะร้องไห้เลย ตอนอ่านตรงที่พี่ปอยื่นหมวกกันน็อคให้พี่ที หึ
มันเจ็บเนอะ :เฮ้อ:
-
เริ่มมีความรู้สึกสงสารพี่ปอ :m23:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
คุณทีกะนายปอ..กะลังเป็นแค่คนรู้จัก..... :เฮ้อ:
คนแปลกหน้าอย่างเราๆ ก้อคอยลุ้นต่อไป
ถึงชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่คงไม่เต็มไปด้วยกับระเบิด...
เป็นกำลังใจให้กับทั้งสองคน ( +++คนในครอบครัว )
<img src="http://eduvc.oas.psu.ac.th/~user101/flower/animated_rose_wallpaper.jpg" />
-
เฮ้อ,,,,,,,,,,,,เรื่องมันเศร้านะ.....
-
ถ้าเหนื่อยก็พัก ถ้าง่วงก็นอน ทานอาหารให้ครบทุกมื้อ
สู้ต่อไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123: :3123: :3123:
:L3: กลับมารักตัวเองแล้วกัน :กอด1:
-
สู้ๆนะค่ะพี่ที.
เป็นกำลังใจให้ มีพบก็ต้องมีจากเป็นธรรมดาเนอะ,
หนูเชื่อนะว่าพี่ปอคงไม่ได้รักพี่แล้วแหละ เพราะคนรักกันคงไม่ทำให้คนที่ตัวเองรักเจ็บซ้ำเจ็บซากแบบนี้หรอก
เพียงแต่ว่าพี่ปออาจจะผูกพันเลยอยากรั้งพี่เอาไว้มากกว่า
หลายความเห็นข้างบนบอกว่า ถ้าพี่ปอเปลี่ยนนิสัยได้ก็น่าจะลองให้โอกาสดูสักครั้ง
แต่หนูคิดว่ามันคงเปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะสิ่งที่พี่ปอเป็นมันคือสันดานไม่ใช่นิสัย
ซึ่งอ่านถึงตรงนี้แล้วพี่อาจจะว่าแรงไปป่ะ แต่บอกไว้เลยค่ะว่าไม่ใช่
หนูเคยเจอเรื่องแบบนี้มาแล้ว แต่เป็นความรักชายหญิงนะค่ะ ซึ่งหนูคิดว่ามันก็เหมือนกันนั่นและ
ของหนูเจอยิ่งกว่าพี่ด้วยซ้ำเพราะคบกันมาตั้งหลายปี ต้องคอยเอาใจมันตลอดยิ่งพอหนูท้องมันก็ไม่มาสนใจเลย
หายหัวไปแรกๆหนูก็ตามจิกตามตื้อหลังๆมาคิดไว้ว่าไม่ไหวล่ะเพราะมันเจ็บมากเลยพอดีกว่า
ช่วงนั้นจำเป็นต้องย้ายบ้านพอดี พอหนูหายไปมันก็มาง้อซึ่งเราก็เลิกติดมันต่อไปเลยไม่รับเงินอะไรมันสักบาท
ค่าคลอด ค่าอะไรออกเองทั้งหมด
ให้ลูกใช้นามสกุลตัวเอง มันก็ให้แม่มันโทรมาถามถึงหลานหนูก็ไม่คุย
ช่างหัวมันทั้งแม่ทั้งลูกนั่นล่ะ
ตอนนี้พอกลับไปนึกย้อนดูตัวเองช่วงนั้นยังงงเลยว่าไปรักมันได้ไงกัน
หน้ามันตอนนี้ก็จำไม่ได้แล้วด้วย ทั้งๆที่ผ่านมาไม่ถึง2ปีด้วยซ้ำ
.
ที่เล่าๆมานี่แค่อยากให้พี่ลองอ่านดูว่าคนที่เจอหนักกว่าพี่มันก็มี
แล้วอยากให้เชื่อเถอะว่าเวลามันช่วยได้จริงๆ อย่าไปจมปลักอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเราเลย
รักแท้ไม่ได้มีแค่หนเดียวนะค่ะ
ปล.ถ้าสนใจจะมาเป็นพ่อทูนหัวให้ลูกหนูก้บอกได้นะ ๕๕๕๕๕.
กอดพี่ที♥
อยากให้พี่ทีส่งเพลงนี้ให้พี่ปอฟังนะค่ะ เชื่อว่ามันน่าจะตรงกับความรู้สึกพี่ทีมากๆ
ผิดไหมถ้าฉันไม่กลับไปรักเธอ ทาทายัง.
-
เข้ามาดูทุกวันว่าทีมาต่อบ้างหรือยัง
อยากให้รู้ว่าเป็นห่วงมากนะคะ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้เสมอคะ
-
เข้ามาให้กำลังใจ... :กอด1:
และรออ่านตอนต่อไป.... :z3:
-
สวัสดีคับ
ผมอยากให้พี่นั่งคุยเปิดอกกันอีกครั้งอะ
ผมรู้นะครับว่าผมไม่มีสิทิธิตัดสินใจแทนพี่ได้
แต่ผมก็อยากเห็นพี่มีความสุขทุกครั้งที่มาเล่าเรื่องสู่กันฟัง
แต่ท่ามีมีความสุขดีแล้วผมก็เป็นกำลังใจพี่อีกแรงนะครับ
ไอ้พี่ปอไม่น่าเลย
ปล.แอบอ่านมาตั้งนาน
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีคะ
สารภาพว่าไม่ค่อยได้ติดตามเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่มารู้จากเพื่อน
ตอนแรกก็ตกใจมาก ไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้
ชีวิตมันต้องเดินต่อไป อยากให้พี่เจอเรื่องดีๆ ในชีวิต ไม่ต้องมาทุกข์ใจอีก
ยังไงคงต้องผ่านมันไปได้
-
ความรักมันเป็นสิ่งที่อธิบายออกมายากมาก แต่ใช่ว่าเราจะพูดออกมาไม่ได้ แสดงออกมาไม่ได้ สู้ๆๆต่อไปนะครับ สักวันทุกอย่างมันจะดีขึ้น เพราะกาลเวลาจะเป็นสิ่งที่จะพิสูจน์ทุกสิ่งทุกอย่างเอง :L3: :monkeysad: :m15: :m15:
-
:a5: :a5:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่ ???? คนรู้จักนั้นจะกลับมา...หายไปอีกแล้ว จนอ่านห่วงหา
ในนาทีนี้ ชีวิตต้องมีค่า และเดินต่อไป และต่อให้ไม่มีแรงเดิน ก็ต้องคลานมั้ง
คำถามในใจ คือ :sad4:มันจะ SO SAD ( หรือวะ ) ( รึเปล่า??)
อ่านมาตั้งนาน ขอหวังซักหน่อย ให้ ความสุข และสันติ จงบันเกิด อ่ะๆๆ บ้าไปแล้ว :really2:
คือให้มีความสุขเบาๆ ไม่มากไม่น้อย ไม่บ่อย แต่ไม่หาย คิดว่าคนอ่านคนอื่นคงคิดเหมือนกัน :call:
-
อ่านแล้ว รู้สึกดีมากเลย
ก่อนหน้านี้ถ้าทำได้แบบพี่ที คงจะดี ................
-
เข้ามาอ่านตอนนี้แล้วมันรู้สึกแปลกๆ สงสารทั้งพี่ทีและก็พี่ปอ เฮ้ออออ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ ติดตามอ่านมาตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงเลิกกัน
มันหวิวๆยังไงชอบกล แต่เมื่อมันเป็นสิ่งที่พี่ตัดสินใจผมก็คงบอกได้เพียงว่า สู้ๆนะครับ
ยังไงผมก็ยังคงรออ่านและติดตามพี่อยู่ ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆในวันข้างหน้านะครับ :bye2:
-
:monkeysad:อ่านแล้ว ทำให้กลัวความรักไปเลย กลัวเจ็บจัง :monkeysad:
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาตามข่าวคราวครับผม
-
หัวใจอ่อน ก่อนจะเจ็บ เก็บให้อยู่
หัวใจแข็ง แรงฮึดสู้ อยู่ให้ไหว
ยังอยากถาม ถึงคุณ"ที" ว่าเป็นไง
แต่ไม่ถาม ความเป็นไป ใครอีกคน
คิดถึงคุณ"ที" อยู่ซำเหมอ
กอดกันเนอะ
-
เรียน ท่านที ( แค่คนรู้จักของนายปอ :z3: )
ตามที่ช่วงนี้เป็นวันหยุดย๊าวยาว ก่อนเข้าพรรษา ในวาระนี้หวังว่าท่านจะร่วมทำบุญทำกุศล
โดยการนำนิยายนี้มาเผยแพร่แก่ญาติมิตรในเล้า :z13:
เนื่องจากต่อมกิเลสอยากรู้เรื่องราว( ของคนอื่น ) เกิดภาวะหน่วงและอักเสบ
แม้ยังไม่ถึงขั้นติดเชื้อแทรกซ้อน แต่คาดว่าถ้าไม่รีบรักษาด้วยเรื่องของคุณทีกับนายปอ
อีกไม่เกิน 3 วันนี้ จะกลัดหนอง
จึงเรียนมาเพื่อพิจารณา
<img src="http://www.meemodo.com/images/Dek%20satoo.jpg" />
-
ตรรกะ ลอจิก ต่างๆ ใช้กับชีวิตมากไปชีวิตมันก็จะเป็นเส้นทื่อๆนะครับคุณที.....ผมเชื่อว่าถ้าหากคุณทั้งสองรักกันมากพอ พวกคุณก็จะได้รักกันอีก ถ้าคุณทีรักปอมากพอที่ให้อภัยได้ และปอรักคุณทีมากพอที่จะไม่ทำให้เสียใจอีก.....บอกตามตรง ผมอยากให้คุณทีเปิดใจให้ปออีกครับ ทำเป็นคนที่เพิ่งรู้จักแล้วเข้ามาจีบคุณก็ได้.....พิจารณากันยาวๆ ถ้าปอรักคุณมากพอเค้าต้องชนะใจคุณทีอีกครั้งนึงได้....เพราะผมเชื่อว่าถ้าครั้งหน้าที่คุณทีเสียใจอีกมันคงจะไม่เท่าไรแล้วแหละเพราะเจ็บจนเจียนตายอย่างครั้งนี้ยังทนมาได้เลย.....เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ครับ...
ในความคิดของผมนะครับ...คุณทีทำแบบนี้ก็ดีแล้วครับ เพราะถ้ามีครั้งที่หนึ่ง ก็จะมีครั้งที่สอง และสาม และไม่รู้อีกกี่ครั้งที่ตามมา ยอมเจ็บที่เดียวไปเลยดีกว่า อย่าได้เจ็บหลายครั้งเลย จุดนี้มันอยู่ที่ว่าคุณทีเขาเป็นคนโดนหลอกนะครับ หลอกได้หลอกดี (ท่าทางตอนตายคงจะเฮี้ยนน่าดูเนอะ) ตรรกะของคุณทีมันไม่ทื่อๆนะครับ ถ้าคุณโดนบ้างแล้วจะรู้ว่า คนที่โดนนะมันเจ็บแค่ไหน ของแบบนี้ไม่เจอกับตัว ไม่รู้สึกหรอกครับ แล้วอีกอย่างของแบบนี้มันเหมือนกับแก้วร้าวนะครับ แก้วที่มีรอยร้าวแล้ว ทำไงก็มีรอย ... แล้วจะเก็บแก้วใบนั้นไปทำไมละครับ ??? การอภัยไม่ใช่ทุกอย่างนะครับ เพราะถึงอภัยแล้วก็ใช่ว่าความรู้สึกจะกลับมาเหมือนเดิม จริงไหมครับ!!!
-
อ่านตอนล่าสุดแล้วใจหายจัง แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
ปอเจ็บมากมายเลยใช่มั้ย นั่นหละก็คือความรู้สึกที่ทีเจ็บมาไงหละ
ตอนนี้ทีเป็นยังไงบ้าง มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
-
สวัสดีครับพี่ที ผมชอบเรื่องมากๆเลยนะครับและก็เอาใจช่วยพี่ทั้งสองมาตลอด พี่ๆน่ารักมากเลยนะครับ ผมได้ติดตามอ่านเรื่องของพี่มาเแลฌกือบอาทิตย์แล้วพออ่านมาถึงตอนล่าสุดผมก็ใจหายนิดนึง ตอนนี่แอบเอาใจช่วยให้พี่ปอง้อสำเร็จเร็วๆและพี่ทีก็ใจอ่อนให้พี่ปอเร็วดด้วยครับ ปล.พี่ทีดูแลสุขภาพด
-
กลับเข้ามาเมนท์อีกรอบ เคยนั่งคิดเรื่องของพี่ทีกับพี่ปอ
ด้วยความที่แอบอยากให้ทั้งสองกลับมาคืนดีกันเลยคิดว่า
ถ้าพี่ปอยังคงรักพี่ที และพี่ทียังรักพี่ปอก็อยากให้พี่ทีให้อภัยพี่ปอ
จึงแอบหัวงว่าถ้าสัก 2 ปีดีดัก แล้วพี่ปอยังไม่เปลี่ยนใจจากพี่ที
ก็อยากเห็นคู่นี้รีเทิร์นกัน (สองปีดูนานดี หากมันเป็นไปได้นะคะ)
ป.ล. แฟนคลับพร่ำเพ้อ :z3:
-
รอ
:z2:
ร้อ :z3:
รอ :z10:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยคือ...ประทับใจพี่ทีมากที่เขียนเรื่อง
ออกมาได้สนุก เศร้าและอินขนาดนี้ :haun4: แต่พออ่านตอนท้ายๆ พี่ทีทนเก็บอาการความโกรธ
ความสงสัยที่มีได้ดีมากอิจฉาปอจริงๆเลย o13
แต่ยังไงคนเราก็ต้องมีขีดจำกัดละนะครับพี่ทีทนไม่ไหวแล้วก็
พยายามรักษาความสัมพันธ์เพื่อนอันดีไว้นะครับ :3123: :3123:
ผมบอกได้เลยว่าทุกคนที่เข้ามาอ่านจะเป็นกำลังใจให้พี่ทีแน่นอนครับ
ส่วนคุณลีโอเป็นอีกคนที่ต้องขอบคุณที่อุตสาหะนำเรื่อง
ของพี่ทีมาลงให้ทุกๆคนได้อ่านกันและขอให้พี่อายุยืนๆนะครับ :laugh:
หมดเรื่องแล้วล่ะครับ บ๊ายบาย(แต่จะมาดูบ่อยๆเผื่อแอบเอามาลง)
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
คิดถึงและเป็นห่วงน้องทีมาๆ คะ ตอนนี้สบายดีหรือเปล่า
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะคะ ทีคงจำได้ว่าเป็นข้อความเดิมๆ
ของพี่คนนี้ แต่อยากบอกทีว่าทุกคำที่เขึยนออกมาจากใจและ
ความรู้สึกจริงๆ เป็นห่วงคะ ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็เข้ามา
พูดคุยกันบ้างนะคะ :กอด1:
-
ไม่ยอมให้ชีวิตตกขอบ :serius2:
ไม่ยอมให้เรื่อง "ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที" ตกจากหน้่า 1
เลยต้องติดตามกันต่อไป ในฐานะ FC :L1:
-
ดันกระทู้ค่ะ :z3:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z13: :z13: :z13:
NO MORE WORD
<img src="http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/s480x480/283695_457097274323220_347403062_n.jpg" />
-
นิยายรัก ยากนัก จะสุขสม
ชื่นอกตรม ขมขื่น สะอื้นหา
แต่เรื่องจริง กูคงทิ้ง อย่าวิ่งมา
ไม่ครวญหา เป็นบ้าบอ ของ้อใคร
เอาอะไร การันตี ไม่มีอีก
มึงงอกปีก งอกทั้งหาง อ้างไม่ไหว
คนที่เจ็บ ก็คือกู มึงหรือไง
ลองมาเจ็บ ดูบ้างไหม เข้าใจกู
คิดถึง..ที(คนเดียว)
อ้อ..ลีโอ ด้วย
หุหุ
-
แอบมาคิดถึงคุณทีด้วย (แอบคิดถึงปอด้วยย...ขอโทษน้า ที่คิดถึงคิดผิด T^T)
คุณทีสบายตัวสบายใจดีแล้วหรือยัง
มาบอกเล่าเก้าพันสิบอย่างให้ฟังหน่อย
คิดถึงจริงจัง คิดถึงคุณที คิดถึงชีวิตคุณทีด้วยย
รักๆๆ ห่วงๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาบอกคิดถึงพี่ที เมื่อไหร่จะมาต่อน้า อยากรู้จังว่าเรื่องราวหลังจากนั้นเป็นยังไงบ้าง ?
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะครับ (:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์ 56…บทเรียนของชีวิต
สวัสดีครับครั้งนี้ก็ถือว่ามาเขียนเร็วอีกเช่นเคย ด้วยระยะเวลายังไม่ถึงเดือน(เมื่อเทียบกับหลายๆตอนที่แล้วสอง สาม เดือนค่อยมาเขียน...ฮ่าๆขอโทษ) ครั้งนี้ขอตอบและวิเคราะห์ทิศทางของคอมเม้นหน่อยนะครับ(พอดีมีวันหยุดหลายวัน และตามที่คุณ mamaNUT เขียนจดหมายราชการคอมเม้นไว้ ที่ 3073...เอิ๊กๆ)
อืมมม คอมเม้นที่ผ่านมาก็มีทั้งฝ่ายธรรมะและอธรรม (เห้ยยย ไม่ใช่หนังจีน) ไอ้ทีก็สับสนเล็กน้อยเหมือนกันนะว่าสิ่งที่ตัวเองทำ ตัวเองคิดมันถูกต้องที่สุดหรือยัง พอมาอ่านคอมเม้น เข้าใจสำนวน..คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย (เป็นฝูงล่ะสบาย) มีหลายหลากความคิดเห็นดีครับ พอจะเอาไปเป็นแนวในการดำเนินชีวิตข้างหน้าต่อไปได้
ในตอน54...สิ้นสุดซะที
จากการนับคร่าวๆ ทั้งหมด128คอมเม้น ตอน54นี้ เรื่องมันก็เศร้าๆหน่อยเนอะ ผมก็อยากรู้ว่า คนที่จะอยู่เคียงข้างผมโดดๆ อย่างเดียว ไม่มีเห็นใจไอ้ปอใดๆทั้งสิ้น จะมี%เท่าไหร่หว่า ยกตัวอย่างคอมเม้นที่เข้าข่าย เช่น
mamacub ผิดหวังในตัวปออ่ะเพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่เชื่อใจปอ...ต่อไปเชื่อใจไอ้ทีคนเดียวก็พอเนอะ
yoyoyoyoyo ทำไมปอถึงทำแบบนี้ทำไมถึงไม่เคยพอ เลว เลวมาก เลวที่สุด
...เม้นประมาณนี้อยากกด Like จังฮ่าๆ
win200 อ่านแล้วร้องไห้เลย สงสารพี่ทีมากๆ และก็ชอบกับการตัดสินใจของพีทีด้วย พี่ทีคิดและพูดมีเหตุผลมากเลย ชอบความคิดของพี่ทีมากเลย
...จริงเหรอออ เฮ่อๆๆ เขินจังมีคนชม ก็มาจากบทเรียนทั้งนั้นครับ (การอ่านก็เป็นหนึ่งในบทเรียน)
ยกตัวอย่าง3คอมเม้นครับ ถ้าแนวๆนี้ ไอ้ทีก็คิดว่าน่าจะเป็นผู้ที่เข้าข้างไอ้ทีนะ ส่วนที่เอนเอียงเผื่อใจให้ไอ้ปอก็มีเหมือนกัน เช่น
langgra เคร้ามากเลยค่ะอยากให้พี่กับพี่ปอคืนกันจังเลย
...พี่ปอนะเนี้ยทำให้เรื่องเศร้า สงสัยน้องlanggraยังอยากอ่านเรื่องเศร้าๆอีก (อิอิ พี่แซวเล่นนะ)
MeepadA ทีพร้อมและจัดการเรื่องเรียนและงาน ได้ลงตัวกว่านี้ รวมถึงปอยังไม่มีใคร จะกลับมาคบกันก้อไม่น่าเป็นไรนะ
... คุณMeepadAแนะนำดีนะ แต่มีแอบเผื่อใจให้ปอเหมือนกัน เอิ๊กๆ
ส่วนอีกประเด็นคือ กล่าวถึงความรู้สึก อื้ออึง ช๊อค กลางๆ คิดอะไรยังไม่ออก ไม่รู้จะเข้าฝ่ายไหนดี เช่น
kakah อ่านไปหน้าชาไปหมดเลยอ่ะ อินมากน้ำตาซึมแง้ๆๆๆ อ่าน ณ ศรีราชา จินตนาการตามภาพ เห็นหมดทุกอารมณ์ แง้ๆๆ
...รู้ว่าอยู่ใกล้กันจะให้มาช่วยดูซะหน่อย อิอิ เป็นอีกหนึ่งในตัวละคร
สรุปแล้ว เม้นที่อยู่เคียงข้างไอ้ที ร้อยละ69.29 เม้นที่ลักษณะกลางๆ ก่ำกึงๆ ยังซ๊อคกับเหตุการณ์ ร้อยละ 25 และแอบลุ้นอยากให้เรามาคบกันอีกครั้ง ร้อยละ 5.71 คอมเม้นไม่มีผิดมีถูกนะครับ บางคอมเม้นก็เป็นสิ่งที่ไอ้ทีคิดไม่ถึงเหมือนกัน จะได้นำไปประกอบการตัดสินใจด้วย
ในตอน55...แค่คนรู้จัก
เช่นเดิมครับยังอยากจะรู้อีกว่าคลับไอ้ทีจะมีแปรเปลี่ยนไปบ้างไหม ก็ลองทำดู จากทั้งหมด124คอมเม้น(ใกล้เคียงกันกับตอนที่แล้ว) พบว่ายังอยู่เคียงข้างไอ้ทีร้อยละ 28.23 ให้ใจ เห็นใจปอไปแล้วร้อยละ 27.42 กลางๆ ก่ำกึง ร้อยละ 44.35
ไอ้ทีซ๊อค!!!!! คะแนนนิยมไอ้ทีลดพรวดพลาดร้อยละ 41.06 (ทำไมลดลงขนาดนี้) นี่ขนาดที่มันมาแว๊ปๆให้เห็นวันเดียวนะเนี้ย (แฟนคลับตรูไปหมดเลย) ในทางตรงกันข้ามคะแนนไอ้ปอกลับดีขึ้นทันตาเห็นด้วยตัวเลขที่แทบจะใกล้เคียงกันอยู่แล้ว อยากรู้ต่อไปอีกว่าคลับไอ้ทีหายไปไหน ส่วนใหญ่ที่หายไป ไปอยู่เคียงข้างไอ้ปอ อยากจะขอโอกาส ขอพื้นที่ให้ปอ ร้อยละ21.71 และกลับไปลังเลเริ่มไหวเอน ก่ำกึงๆ ร้อยละ 19.35 (ประมาณว่าจะเม้นให้กำลังใจปอก็เกรงใจทีรึป่าว) จากที่คิดตัวเลขออกมาเล่นๆ พลางให้คิดต่อไปว่า ถ้าตอนต่อไปยังเอ่ยชื่อปอ หรือมีปอมาเกี่ยวข้องแล้ว คะแนนไอ้ทีมีวี่แววว่าจะลดลงมากกว่านี้ ฉะนั้นไม่สมควรกล่าวถึงอีกเลย ดีไหมมมมม ตอนนี้มาดูใหม่ อยากรู้ว่าคนที่ กลางๆ ก่ำกึง ร้อยละ 44.35 ซึ่งเป็นส่วนใหญ่จะเทคะแนนให้ใครในโค้งสุดท้าย (ฮ่าๆ ยังกะโพลเลือกตั้งเลยวะ) อ่ะๆ มาดูเม้น ตอน 55 บ้าง
naiyanaบางครั้งยังคิดเลยว่าพี่อยากให้ลูกชายมีความคิดดี และใฝ่ดีแบบที(เม้น54 แต่อยากตอบ)
...ขอบคุณพี่ครับที่ให้กำลังใจซะดีเลย เม้นตอนล่าสุดตั้ง 5 ครั้งเลย พลางมีกำลังใจขึ้นเยอะ ว่าแต่อย่าให้ลูกชายพี่เป็นเหมือนผมเลยครับ เพราะผมเป็นเกย์ ฮ่าๆๆ(แซวเล่นนะครับ) คนเรามีสองด้านเสมอครับ ผมเช่นกันมีส่วนเสียเยอะ การกระทำบางอย่างคนหนึ่งอาจมองว่าดี แต่อาจเกิดผลเสียอีกกับคนหนึ่ง แต่ก็ขอบคุณครับที่พอเห็นผมจะเป็นตัวอย่างได้บ้างในบางเรื่อง อิอิ
ดำดีสีไม่ตก ขออย่างเดียว... ถ้าคุณทีมีคนใหม่... ให้ต่อกระทู้ใหม่ อย่าลงกระทู้นี้เลย ให้มันจบเป็นเคสๆไปดีกว่า
...ฟังดูเหมือนไอ้ทีจะมีหลายเคสนะเนี้ย ฮ่าๆ ไม่มีใครสนใจผมหรอกคร๊าบบบบ
snack ลองให้โอกาสปออีกซักครั้งไม่ได้หรอ..เสียดายวันเวลาดีๆ
...นี่ไงอีกหนึ่งเม้นที่ขอโอกาสแทนปอ อืมมมให้เวลาเป็นเรื่องพิสูจน์ล่ะกันครับ (พูดเหมือนในละครเด๊ะ)
Memaykung ในที่สุดน้องก็สมัครแล้ว Venus นะคะพีีที ดีใจที่พี่ทีเล่าเรื่องต่อ
...ชื่อเสียงเรียงนามคุ้นๆ น้องสาวที่ให้เสื้อไปนี่เอง
nunamicky เฮ้อ...ปอ ต้องให้หลานมาช่วยง้อเลยนะ
...นั้นสิ มันก็คิดได้เนอะ ทรมานเด็ก อย่างว่าล่ะมันมาคนเดียวอย่าว่าแต่หางตาเลยครับ หางตาตุ่มผมยังไม่มองหน้ามันเลย
jatfighting ทำไมเราไม่สงสารปอเลยสักนิดอ่ะ เราว่าสิ่งที่ปอทำมันดูเสแสร้งยังไงไม่รู้ ไม่ชอบปออ่ะ เห็นแก่ตัวมากๆ!กับเรื่องความรัก
...นี่ไงคนที่เข้าข้างเรา อิอิ (อย่าหลุดโผล่ไปอยู่อีกฝั่งนะ)
MIkz_hotaru อยากให้พี่ทีเจอคนที่รักและจริงใจด้วย เพราะพี่ทีเป็นคนที่น่ารักมากคนนึง ถึงเราจะไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่จากที่อ่านเรื่องราวมาตั้งแต่ต้น ชอบนิสัย และการคิดของพี่มาก
...ขอบคุณครับที่บอกว่าพี่น่ารัก (ถึงแม้ความจริงจะไม่ใช่อย่างงั้น หุหุ) พี่ก็หวังไว้เสมอว่าจะเจอคนจริงใจ แต่ไม่แล้วล่ะ กะว่าจะอยู่คนเดียวดีกว่า สบายกายและใจ ไม่ต้องปรับอะไรมาก ทำตามใจตัวเอง น้องว่าดีไหม
Kfc_Pizzaที่ไม่ตอบเม้นท์ตั้งแต่ตอนที่แล้ว คือในหัวคิดว่าจะเลิกกันจริงๆเหรอ โอเคปอมันผิดจริงและผิดมากๆด้วย แต่ก็แอบหวังลึกๆว่าจะกลับมารักกันได้อีก เพราะกว่าจะมาถึงทุกวันนี้มันไม่ได้ง่ายเลย
...ที่ไม่ตอบเพราะไม่ค่อยมีเวลาคร๊าบบบ แต่Kfc_Pizzaเค้าคิดวิเคราะห์ดีเนอะ
torto เลิกกันแน่แล้วใช่ไหม สาธุ สาธุ เราดีใจด้วย อนาคตต้องมีคนเห็นความดีของทีแน่ๆถ้าของเก่าเน่าๆไม่ไป ของใหม่ดีๆกว่าที่ไหนจะกล้าเข้ามาล่ะ ขอให้เจอคนคนนั้นเร็วๆ
...ชอบจริงคอมเม้นนี้ มีสาธุด้วยฮ่าๆๆ ของเก่าไปแล้ว ของใหม่ก็ไม่มีมาหรอกครับ
icyblueอยากให้ทีให้ปอจีบใหม่ แบบจีบยากๆ เป็นเดือนๆ ปีๆ
...นานไปป่าวครับ ฮ่าๆ ถ้ามันเป็นความผิดครั้งแรกผมให้มันง้อสัก สองสามวันผมก็โอเคแล้ว(ม่ะค่อยเล่นตัว กลัวมันเปลี่ยนใจ ณ สมัยนั้น) แต่ตอนนี้ ผมจะแนะนำให้มันไปจีบคนใหม่เลย อย่าเสียเวลากับกระผมเป็นเดือนๆ ปีๆเลย เห่อๆ
..... แต่ก็เข้าใจว่าปอก็ทำให้ทีเจ็บมาเยอะ (เห็นใจทีจริงๆ)
misshappy_time เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะฮะ สมน้ำหน้าปอเหมือนกันที่โดนพี่ทีเมินแบบนี้ ต้องโดนซะบ้างถึงจะรู้สึก ปล.แต่ก็แอบอยากให้ทั้งสองกลับมาคืนดีกันเหมือนกันนะ
...ปรับอารมณ์ตามน้องแทบไม่ทันแหนะ
@rnon ขอโอกาส ขอพื้นที่ให้ปอได้แก้ตัวใหม่ จะได้มั้ยครับ
...รั้งไปก็เท่านั้นแหละครับ ให้มันลองไปหาคนอื่นที่ดีกว่า คนคนนั้นอาจจะดีกว่าผม หรือเข้ากันได้มากกว่าผม งั้นเปลี่ยนเป็นให้โอกาสปอไปหาใหม่ดีกว่าเนอะ
makodonghae น้องปอ สายไปแล้วมั้งงงงง กว่าจะรู้ว่าคุณพี่รู้สึกยังไง ทีหลังอย่าพาหลานมาลำบากนะ ทำเองแก้เองดิ
...นั้นสิชอบสร้างเรื่อง ถ้าแก้ด้วยความคิดมักจะไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่แก้ด้วยกำลังต่อยตี ถนัดนัก นิสัยนี้เป็นตั้งแต่กำเนิดแล้วล่ะ
Noockie(คอมเม้นที่ 3054 เวลา14:42:23)ไอ้พี่ปอ!!!! บักผีบ้าเอ้ยย!!!! พี่ทีสู้ๆนะคะ
...พี่ชอบมากเลยคอมเม้นนี้ด่าไอ้ปอซะ
แต่พอเวลาผ่านไป 12.14นาที ( 14:54:37) เริ่มมีความรู้สึกสงสารพี่ปอ
...อ้าวไงเป็นงั้นอ่ะ
ท่านเจ้าคุณ หลายความเห็นข้างบนบอกว่า ถ้าพี่ปอเปลี่ยนนิสัยได้ก็น่าจะลองให้โอกาสดูสักครั้ง
แต่หนูคิดว่ามันคงเปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะสิ่งที่พี่ปอเป็นมันคือสันดานไม่ใช่นิสัย
...เป็นไงล่ะ ชาดดดเจนนนน มันคือสันดาน
broke-back หัวใจอ่อน ก่อนจะเจ็บ เก็บให้อยู่ ...หัวใจแข็ง แรงฮึดสู้ อยู่ให้ไหว ...ยังอยากถาม ถึงคุณ"ที" ว่าเป็นไง...แต่ไม่ถาม ความเป็นไป ใครอีกคน
...มาเป็นบทกลอนเลย ขอตอบกลับด้วนกลอนล่ะกัน(ภาษาไทยเกรด2นะ) หัวใจที เข้มแข็งล่ะ ณ ตอนนี้...ได้ยาดีแฟนคลับคอยปลอบขวัญ..อยากจะเล่าเรื่องตัวเองทุกวี่วัน...ส่วนคนนั้นให้ไปเก็บไว้ไหนดี...(ตอนนี้อยู่ใน Recycle Bin ถ้ายังไม่หยุดซ่าจะต้องตามไปลบในนั้นแล้วล่ะ)
magicclean03 ผมบอกได้เลยว่าทุกคนที่เข้ามาอ่านจะเป็นกำลังใจให้พี่ทีแน่นอนครับ ส่วนคุณลีโอเป็นอีกคนที่ต้องขอบคุณที่อุตสาหะนำเรื่อง ของพี่ทีมาลงให้ทุกๆคนได้อ่านกันและขอให้พี่อายุยืนๆนะครับ
...อ่านแรกๆพี่ก็ดีใจ มาทะแม่งๆที่ให้พี่อายุยืนนี่แหละ(สงสัยรู้ว่าพี่เบญจเพสนะช่วงนี้)...แซวๆ ขอบคุณครับ
i_angอยากให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นในชีวิตทีกับปอน้า เราชอบที่ปอ ชอบเถียงที แต่ก็เชื่อทีตลอด เราชอบที เพราะทีเป็นคนมีเหตุผลมากๆ
...ปาฏิหาริย์เลยเหรอออครับ ป่านนี้มันก็อาจจะทำใจทำกายได้แล้วล่ะครับ รึมีคนใหม่แล้วไม่รู้ ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ (รึคนเก่าเอามาเล่าใหม่)
capool ไอ้ปอไอ้เลว เราชอบคู่นี้มาตลอดชอบนิสัยปอด้วย แต่ตอนนี้เกลียดมันเลวจริงๆ 4 ปีแล้ว มันยังคบกับเปลวอยู่อีกมันหลอกทีมาตลอดเลยไอ้ชั่วเอ๊ย
...สุดยอดดดดดด ชอบมากเลยยยยย พูดในสิ่งที่ไอ้ทีไม่กล้าพูด อิอิ
Sabaijaiพี่พูดเสมอ สบายกันดี เลยไม่เคยคิดว่าพวกพี่จะมีวันนี้
...เออ มันเป็นเหมือนคำติดปากตั้งแต่เด็กพี่ไปแล้วมั้ง พี่ไม่อยากให้ใครมากังวลกับพี่มากนะครับบบบ
...
เล่าต่อเลยละกันครับ จากเมื่อครั้งที่แล้วผมได้เกริ่นจะเล่าถึงครอบครัวหนึ่งในกรุงเทพ ที่ชีวิตต้องล้มลุก คลุกคลาน สิ่งที่จะเล่ามันเป็นกำลังใจให้ผมดีเลยทีเดียว และอยากให้เป็นกำลังใจสำหรับบางคนที่อยากจะกำลังท้อแท้ หมดหวังกับชีวิตตัวเอง ลองอ่านดู
...
สิ่งที่ผมเห็นคือแม่คนนึงแบกกระเป๋าใบใหญ่บนหลัง มือข้างนึงยังหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า มืออีกข้างจูงเด็กหญิงวัยหกขวบ และเด็กหญิงคนนี้ก็จับมือน้องชายวัยจะห้าขวบ สีหน้าของแม่บ่งบอกถึงความเศร้าความไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด เด็กสองคนมองไปรอบๆอยู่บ่อยๆเหมือนตื่นตระหนกกับเมืองใหญ่ พอจะเดาออกว่าเค้าคงเป็นคนต่างจังหวัดกัน
ครอบครัวสามคนแม่ลูกมาหยุดที่หัวลำโพง เค้าไม่รู้จะไปไหน ภาพนั้นยังติดตาผม ผู้เป็นแม่นั่งตรงกลางม้านั่ง ลูกทั้งสองนอนหนุนตักด้วยความเหนื่อย เวลานานจนมืดค่ำ แม่พาลูกทั้งสองไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง
“แม่วันนี้เราจะนอนกันที่ไหนค่ะ” ลูกสาวถาม แม่ตาแดงๆเพราะไม่มีคำตอบให้ลูก
“คืนนี้เราก็นอนที่เดิมก่อน วันพรุ่งนี้แม่สัญญาเราจะได้นอนที่ดีกว่านี้นะจ๊ะ...แม่ดีใจที่แม่มีสมบัติสองสิ่งอยู่กับแม่ ดาว(ลูกสาว)และเดือน(ลูกชาย)เป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวิตแม่ ... จำไว้นะลูก ลูกทั้งสองต้องดูแลกัน รักกัน อย่าทอดทิ้งกัน”
“ค่ะ/ครับ” เสียงเด็กทั้งสองตอบแข่งกัน ทั้งๆที่ยังไม่เข้าใจมากนัก คืนนั้นหัวลำโพงก็เป็นบ้านหลังใหญ่ของพวกเค้าทั้งสาม
ตอนเช้าดาวและเดือนเห็นแม่เอาเสื้อผ้าที่หอบมาด้วยมาวางขาย เสื้อผ้าชุดใหม่ๆดีๆทั้งนั้นและของเล่นแพงๆมาวางขายในราคาถูก เด็กสองคนร้องไห้เสียงดัง
“แม่เอาของเดือนมาขายทำไม แม่ไม่รักเดือนเหรอ” เดือนร้องไห้
“ของเหล่านี้เราเคยเล่น เราเคยใส่แล้ว เราต้องรู้จักแบ่งปันให้คนอื่นบ้างนะลูก...” แม่พยายามอธิบายให้เหตุผล
ในวันนั้นเด็กทั้งสองไม่เข้าใจว่าแม่ไม่มีเงิน ไม่มีแม้แต่จะกินข้าวในวันนั้น ถ้าไม่ขายของที่มีอยู่ก็ไม่ได้กินข้าว เดือนยังร้องไห้น้ำตาอาบแก้มไม่เข้าใจ ดาวผู้เป็นพี่ได้แต่เข้ามากอดน้อง ซึ่งดาวก็เสียใจน้ำตาปริ่มๆ
แม่พาเด็กทั้งสองไปกินข้าวมันไก่มื้อสาย สัมภาระที่หอบหิ้วมาไม่เหลืออะไรแล้ว หลังกินข้าวเสร็จ แม่พาเด็กเดินไปที่ต่างๆนานา สอบถามไปเรื่อย จนมาสิ้นสุดอาคารหลังหนึ่งซึ่งก็ครึ่งค่อนวัน
“เราจะอยู่ที่นี้กันนะ” ดาวและเดือนมองไปรอบๆมีคนอยู่มากมาย มีคนมาทักทายด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส มีคนเอาขนมมาให้กิน มันเป็นครั้งแรกที่เดือนยิ้มออก มีเพื่อนๆรุ่นเดียวกันวิ่งเล่น ตามประสาเด็กก็เลยลืมเรื่องต่างที่ผ่านมา ออกไปเล่นกับเด็กเหล่านั้น
สถานที่ตรงนั้นดาวและเดือนยังไม่เข้าใจมากนักว่ามันคืออะไร ซึ่งจริงๆมันคือสถานสงเคราะห์ของคริสตจักรหนึ่ง แม่คงไม่มีที่ไปจริงๆ แม่มาฝึกอาชีพที่นี้ ส่วนเด็กๆก็ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่าอาทิตย์หน้าต้องถูกส่งตัวไปที่อื่นต่อ สามแม่ลูกอยู่นั้นกิจวัตรประจำวัน ตอนเช้าแม่จะปลุกลูกแต่เช้า สอนให้เก็บผ้าห่ม ซักผ้าของตัวเอง ล้านจานเมื่อกินข้าวเสร็จ โดยที่แต่ก่อนหน้านี้เด็กทั้งสองไม่เคยทำเลย
“ลูกแม่ ลูกทั้งสองรักกันให้มากๆนะ ดาว ลูกเป็นพี่ลูกต้องดูแลน้องนะลูก อย่ารังแกน้อง..เดือน ลูกเป็นลูกผู้ชาย ลูกก็ต้องดูแลพี่นะ อย่าให้ใครมารังแกพี่ อย่าใช้กำลังต่อยตีใครนะลูก”
“ค่ะ/ครับ” เด็กทั้งสองตอบเสียงเบาๆ
“พรุ่งนี้ลูกต้องไปโรงเรียนนะ” แม่กล่าว
“เย้ๆ จริงหรือค่ะแม่” พี่สาวพูดเด็กทั้งสองดีใจ
“จริงจ๊ะ แต่ลูกต้องไปอยู่ประจำนะ แม่จะไปหาเดือนละครั้ง ลูกต้องดูแลกันนะ ตื่นเช้ามาก็ทำอย่างที่แม่สอน กินข้าวเสร็จก็ต้องล้างจาน เสื้อผ้าหนูต้องซักเองซักให้สะอาดนะลูก ลูกต้องนอนแต่หัวค่ำ” แม่โผล่เข้ามากอดดาวและเดือนไว้
“ลูกเจ็บป่วยไม่สบายลูกต้องบอกครูนะลูก” คำพูดครั้งนี้แม่น้ำตาร่วง พลอยให้ลูกทั้งสองร้องไปด้วย
“อย่าร้องไห้ งอแงสิลูก มันแสดงถึงความอ่อนแอ ลูกของแม่ต้องเข้มแข็งทั้งสองคน ในวันข้างหน้าลูกของแม่จะต้องโตมาแข็งแกร่ง ไม่ด้อยไปกว่าคนอื่น” แม่พยายามปลอบ
ในวันรุ่งขึ้นมีรถมารับเด็กทั้งสองไป แรกๆดาวและเดือนก็เงียบๆ แต่ในรถมีเด็กเต็มคันสักพักก็คลายความเศร้าไปตามประสาเด็ก แต่ทุกคำพูดของแม่เด็กสองคนนี้จำไว้ขึ้นใจ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในนั้นสองพี่น้องทำเป็นตัวอย่างที่ดีตลอดมา แม่มาเยี่ยมในทุกเดือนอย่างที่สัญญา พอแม่กลับไปเด็กทั้งสองก็จะกอดคอกันร้องไห้หลังห้องน้ำ ซึ่งหารู้ไม่ว่าแม่ก็แอบร้องไห้เหมือนกัน
เด็กทั้งสองจะไม่ร้องไห้ให้คนอื่นเห็น ก็เลยต้องแอบมานั่งร้องไห้กัน และปลอบใจซึ่งกันและกัน นี่คือความเข้มแข็งที่พอจะทำได้ ณ ตอนนี้
...
ครั้งหนึ่งขณะที่เดือนซักเสื้อไปตาก เกิดทำเสื้อครูประจำหอที่ตากไว้ข้างๆ ปลิวไปตกน้ำคลองใกล้ๆ ครูสั่งลงโทษขังในห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำห้องนี้จะอยู่ห่างตัวอาคารออกไป (ดูเหมือนห้องเก็บของมากกว่า ไม่ค่อยมีใครเข้า) จนถึงเย็นดาวยังไม่เห็นน้อง ได้ออกเดินตามหา
“เดือนๆ เดือนได้ยินพี่ไหม เดือนอยู่ไหน ” เดือนอยู่ในห้องน้ำที่เริ่มมืดสนิท
“พี่ๆ ผมได้ยิน ผมอยู่ในนี้ มันมืดมาก” เดือนพยายามตะโกนตอบด้วยความดีใจ ดาวรีบวิ่งมาหาน้องชาย
“เดือนเข้าไปอยู่ในนั้นได้ไง พี่จะไปบอกครู รอก่อนนะ”
“พี่ครับ พี่ไม่ต้องไปบอกหรอก ผมทำเสื้อครูตกน้ำ ผมถูกลงโทษ พี่ไม่ต้องไปบอกครูนะ เดี๋ยวครูโกรธจะตีผมด้วย พรุ่งนี้ผมคงได้ออกไป” (ผมเล่าให้ไอ้ปอฟังถึงตรงนี้น้ำตาผมไหลออกมา )
“เดือนหิวไหม พี่จะไปหาขนมในครัวมาให้กินนะ” พี่สาวผู้ที่แสนดีถาม
“ไม่นะพี่ เดี๋ยวครูรู้พี่จะโดนทำโทษ ผมกินน้ำในนี้ได้ พี่ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้พี่มาหาผมหน่อยนะ ผมดีใจที่พี่เจอผม”
“ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่มา” เดือนได้ยินเสียงพี่วิ่งกลับไป พักใหญ่แล้วเดือนไม่เห็นพี่มา ก็คงคิดว่าพี่ลืม
“เดือนๆ” เดือนได้ยินเสียงพี่สาวกระซิบข้างประตูห้องน้ำ
“ครับพี่ พี่ดาว พี่ไม่กลัวครูเหรอ” น้องชายกระซิบเบาๆตอบ
“ครูตรวจชื่อขึ้นนอนแล้ว พี่แกล้งขึ้นนอน ครูไม่รู้หรอก พี่ไปขโมยข้าวในครัวมา เดือนหิวไหม”
“หิวครับพี่ แต่กินไม่ได้ครูล๊อคประตู” เดือนพูด เสียงเงียบไปสักพัก “ไม่เป็นไรครับพี่ ผมกินน้ำในนี้ได้ ไม่หิวแล้วล่ะ” เดือนพูดให้พี่คลายกังวล
“เดือนๆมาข้างหลังสิ เดือนเห็นช่องน้ำไหลข้างล่างไหม พี่จะส่งให้ทีละคำนะ นี่ๆเห็นพี่เขี่ยไหม” พี่ดาวกำลังใช้ไม้เขี่ยให้เดือนเห็น
“ครับพี่ ดีจัง” พี่ดาวคงเดินดูรอบๆห้องน้ำ ภาพในขณะนั้น ยังพอจำได้ ทามกลางแสงจันทร์ที่พอมองเห็นสลัวๆบ้าง ในขณะที่ทุกคนอาจจะกินข้าวพร้อมหน้ากันที่บ้าน หรือกินข้าวในร้านอาหารใหญ่โต ใครจะไปรู้มีเด็กสองคน ซึ่งพี่สาวตักข้าวผัดทีละครึ่งช้อนกลัวมันจะหก จากที่ขโมยมาในครัวส่งให้น้องที่โดนขังในห้องน้ำทางช่องระบายน้ำ ส่งให้ทีละคำๆจนเดือนอิ่ม มันเป็นข้าวที่อร่อยและวิเศษที่สุดไม่แพ้ร้านอาหารเลยล่ะ
“อิ่มแล้วครับพี่” เดือนกระซิบบอก พี่สาวคนนี้ได้สอดนิ้วก้อยเล็กๆเข้ามาในช่อง
“พี่สัญญานะว่าพี่จะไม่ทิ้งเดือนไปไหน ไม่ต้องกลัวนะ” เดือนพลางส่งนิ้วก้อยเกี่ยวก้อยกัน เด็กสองคนคุยกันเบาๆอยู่อย่างงั้น ไม่รู้จะสงสารใครดี เดือนก็อยู่ในที่มืดๆเย็นๆ ดาวก็อยู่ในที่ลมเย็นตากหมอก มีหญ้ารกอีกต่างหาก จนทั้งสองเผลอหลับไป
ใกล้สว่างดาวบอกลาเดือนแล้วรีบวิ่งกลับเข้าไปที่นอนก่อนที่จะมีครูมาปลุกทุกคน ที่แห่งนี้ที่สองพี่น้องเข้าใจว่าเป็นโรงเรียนแต่จริงๆแล้วคือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นเอง
ตอนเช้าครูมาเปิดให้ เดือนพูดแต่ขอบคุณ ยกมือไหว้ครูหลายครั้ง แล้วรีบวิ่งไปหาพี่ดาว ดาวกอดน้องมือแตะหน้าผากน้อง เหมือนวัดไข้ ดาวช่างจดจำคำที่แม่บอกได้ดีจริงๆ ดูแลน้องคนนี้ดีมาโดยตลอด
เด็กสองคนนี้อยู่ในที่แห่งนี้สองปี แม่ก็รับมาอยู่ด้วยเป็นห้องแถวเล็กๆ สลัมนั้นแหละ แต่ทั้งสามก็ดีใจที่ได้อยู่ด้วยกัน ดาวและเดือนไม่เคยบอกแม่ในสิ่งร้ายๆที่ได้รับในนั้น เพราะอยากให้รู้ว่าทั้งสองมีความสุขดี สิ่งที่ดีๆในนั้นดาวและเดือนก็ได้รับมากมายเช่นกัน รู้จักรับผิดชอบตัวเอง
“ดาวสบายดี เดือนก็สบายดี” จะเป็นคำพูดที่เด็กทั้งสองโกหกแม่เพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงบ่อยครั้ง
ในตอนนี้แม่เด็กทั้งสองพอมีเงินบ้างเล็กน้อยจากการฝึกอาชีพในนั้น ได้อาชีพนั้นไปทำมาหากิน และแม่มีจักรเย็บผ้าตัวนึง เย็บผ้าเช็ดเท้าขาย ถึงจะอดบ้างกินบ้าง แต่ที่โชคดีที่สุดคือ แม่ไม่ทิ้งดาวและเดือนไปไหน (ขอบคุณมากครับที่แม่ไม่ทิ้งในวันนั้น)
ดาวและเดือนได้เข้าโรงเรียน เด็กสองคนไม่รู้หรอกว่าจะต้องตั้งใจเรียนไปทำไม รู้แต่เพียงว่าถ้าเรียนได้ที่หนึ่งจะมีทุนกินอาหารกลางวันฟรี เท่านั้นเองเป็นเป้าหมายให้ทั้งสองตั้งใจเรียนและอาหารกลางวันนั้น ทั้งสองก็ไม่พลาด เรียนได้ที่หนึ่งตลอดมา ในตอนกลางวันถาดกับข้าวเดือนจะมีช้อนสองคันเพราะเด็กสองคนนี้จะกินข้าวถาดเดียวกัน ส่วนข้าวกลางวันของพี่ดาวจะห่อใส่ถุงกลับบ้านไปกินเป็นอาหารเย็น ถ้าวันไหนแม่ไม่มีตังค์ซื้อข้าว เด็กสองคนก็จะโกหกว่าได้กินหลังเลิกเรียนมาแล้วอิ่มเลย ข้าวที่ห่อก็จะให้แม่กิน เพราะตอนเช้าในหลายๆครั้ง ถ้ากับข้าวมีน้อยแม่จะบอกว่า “แม่กินตั้งแต่เช้ามืดแล้วก่อนลูกตื่นอีก” ทั้งๆที่แม่ยังไม่ได้กินเลย อยู่แบบนี้ถึงจะไม่เต็มอิ่มมากนัก แต่ก็สุขใจ สุขใจมากกว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอีก เรื่องเสื้อผ้านักเรียนก็มีกันคนละสองตัว ได้รับบริจาคมาจากรุ่นพี่ที่เค้าใส่ไม่ได้ ชื่อที่ปักยังไม่ใช่ชื่อตัวเองเลย เดือนและดาวต้องซักตากทุกวัน ถึงจะเก่าแต่สะอาดนะ
การเดินทางของเด็กสองคนนี้เดินเท้าไปโรงเรียนถึงแม้จะห่างไปหลายป้ายรถเมย์ คนอื่นพ่อแม่ขับรถมาส่งถึงหน้าโรงเรียนแต่ทั้งหมดก็ไม่เคยทำให้ดาวและเดือนน้อยใจเลย หน้าฝนก็ลำบากหน่อย เอาชุดนักเรียนใส่ไว้ในถุงพลาสติกแล้วค่อยมาเปลี่ยนที่โรงเรียนไม่งั้นเปียกทุกวัน เพราะครอบครัวก็ไม่มีเงินซื้อร่ม หน้าหนาวก็เสื้อแขนยาวตัวเดียว กลับมาจากโรงเรียนรีบเอามาผึงไว้ ไปโรงเรียนก็ใส่ตัวเดิม จนโรงเรียนบริจาคให้ก็มีบางปี
พอโตขึ้นมาหน่อย ป.3 ดาวและเดือนขอแม่ไปทำงานหลังเลิกเรียน เพราะก่อนหน้านั้นแม่ไม่ยอม จนในที่สุดแม่ก็ใจอ่อน เพราะให้ป้าเจ้าของร้านข้าวต้มมาคุยด้วย สองพี่น้องเลยได้ไปทำงานล้างชามข้าวที่เปิดขายช่วงเย็นข้างถนน ได้วันละ 15 บาทดีใจมาก บางวันก็จะได้ข้าวต้ม กับข้าวที่เหลือบ้าง หอบหิ้วกลับบ้านมากิน มันเป็นสิ่งที่ดีใจที่สุดในตอนนั้น ต่างกินอิ่มกันทุกคนในตอนเย็น วันไหนได้มาเยอะก็เก็บไว้กินตอนเช้า ชีวิตแบบนี้คือความสุขที่สุดแล้วในความคิดของดาวและเดือน
ครอบครัวนี้มีการดำเนินชีวิตแบบนี้มาจนดาวกำลังจะขึ้นม.2 เดือนกำลังจะขึ้นจะขึ้นมัธยม พ่อของเด็กถึงได้มาตามหาและพากลับไปอยู่ด้วยที่ชลบุรี
ช่วงหลังๆถึงพอจะรู้คร่าวๆว่า พ่อเป็นคนที่มีฐานนะร่ำรวยคนนึงในจังหวัด ปู่และย่าเป็นตระกูลใหญ่ พ่อมีพี่น้องหลายคน แต่ก่อนดาวและเดือนก็อยู่บ้านหลังใหญ่ มีพี่เลี้ยงคอยดูแล มีของเล่นแพงๆ มีเสื้อผ้าดีๆ มียี่ห้อใส่ เดือนมักจะแปลกใจ และไม่เข้าใจคนอื่นเมื่อตัวเองมีของเล่น แต่เพื่อนไม่มีเล่น แล้วเดือนก็จะไม่อยากเล่นกับเพื่อนคนนั้น
พอสิ้นปู่กับย่าพี่น้องก็แบ่งสมบัติกัน คนโตก็อยากได้เยอะกว่า ลูกผู้หญิงที่ดูแลปู่ย่าก็อยากจะได้เยอะกว่า หรือคนที่ไม่ได้เรียนสูงๆก็เรียกร้องมากกว่าเพราะเค้าคิดว่าเงินส่วนหนึ่งได้ส่งเสียให้เรียน พ่อของดาวและเดือนตอนนั้นจบปริญญา มีหน้าที่การงานมั่นคง แต่แม่ของเด็กจบแค่ม.ต้น ถึงจะเรียนไม่สูงแต่ปริญญาชีวิตไม่มีใครเคยเทียบแม่ได้เลย แม่สอนลูกสองคนได้ดีมาก ต่างฝ่ายก็ต่างอยากได้เยอะก็เลยเกิดการเข่นฆ่ากัน ลอบยิงกันก็มี แม่กลัวลูกๆจะได้รับผลกระทบเลยพาเข้ามาในกรุงเทพมาตายเอาดาบหน้า ส่วนพ่อเค้าไม่เห็นด้วยเลยอยู่ที่ชลบุรี เรียกร้องเอาสมบัติต่อไป
ระยะเวลาผ่านมาเกือบสิบปีเด็กไม่เคยรับรู้ว่าพ่ออยู่ไหน และไม่เคยถามจนวันนึง พ่อมาตามหาและพากลับไปอยู่ด้วย การแก่งแย่งมันสิ้นสุดลง เรื่องทุกอย่างฟ้องร้องขึ้นศาล พี่น้องจากเคยที่รักกันต้องแตกแยกกัน บางคนเสียชีวิตไป นี่แหละชีวิต พ่อได้สมบัติมาบ้าง แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาดาวและเดือนไม่ได้อยากได้มากมาย แค่มีอาหารให้กินอิ่มไม่ได้คำนึงถึงรสชาติ มีที่หลบแดดหลบฝนโดยไม่คำนึงถึงความสวยงาม ไปโรงเรียนตอนเช้าขอแค่ท้องฟ้าเปิดโล่ง ให้เราไปได้สะดวก เพียงแค่นี้เราก็พอเพียงแล้ว
...
-
“เห็นไหมล่ะว่ามึงมีต้นทุนชีวิตดีกว่าครอบครัวนี้มากมาย” ผมมองหน้าไอ้ปอแล้วยิ้ม
“มันไม่ใช่อย่างที่กูคิดใช่ไหม คน..คนนั้น..มันไม่ใช่มึง...ใช่ไหม” มันพูดกระกุกตระกัก
“มึงว่าใช่ไหมล่ะ ชีวิตคนเราบางครั้งมันยิ่งกว่าละครซะอีก มากกว่าหลายๆเท่าเลยล่ะ” ผมยังยิ้มให้มัน
“กูขอโทษ กูมันเลว กูทำไมต้องให้มึงเสียใจ มึงเสียใจมามากแล้ว”
“ที่พูดไม่ใช่ให้มาสงสารและกูก็ไม่ได้เสียใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเลย แค่อยากบอกว่ากูผ่านอะไรมามากกว่าหลายคนคิด กูทนได้ทุกสถานการณ์ กูต้องปรับตัวอยู่ตลอดเวลา กูอยากขอบคุณแม่ที่ไม่ทิ้งกูในวันนั้น กูอยากขอบคุณพ่อที่ไปรับกูกลับมาเพราะถ้าไม่มีพ่อกูคงไม่รู้ว่ากูจะเรียนต่อไปหรือป่าว เพราะเริ่มขึ้นมัธยม ค่าใช้จ่ายเริ่มสูงกูคิดเสมอว่ากูเป็นผู้ชาย กูต้องแข็งแรงกว่าพี่ กูจะออกมาหางานส่งพี่เรียน มันเป็นจังหวะพอดีกับที่พ่อตามหาเรา สุดท้ายกูอยากขอบคุณพี่สาวกูที่ช่วยเหลือ หยิบยื่นสิ่งดีๆให้กูตลอด และ...ขอบคุณมึงที่ทำให้กูรู้จักความรักสักครั้ง วิกฤตทุกอย่างมันมีแต่สิ่งที่ดีๆแอบแฝง มันเปลี่ยนได้แค่ความคิดของเราเท่านั้น จะคิดให้มันเป็นกำลังใจหรือคิดทำลายใจตัวเอง”
“.....” ไม่มีเสียงจากไอ้ปอเลย ผมมองเห็นตามันแดงๆ
“ถ้าไม่มีประสบการณ์ครั้งนั้นกูคงจะเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่เข้าใจคนอื่น ไม่มีความรับผิดชอบ วัตถุนิยม ไม่ตั้งใจเรียน เพราะสามสี่ขวบกูมีสิ่งเหล่านี้กับตัวเอง ความยากจนมันทำให้กูต้องเปลี่ยน ระยะเวลาตรงนั้นเกือบ10ปี มันสอนอะไรกูมากมาย กูไม่เคยคิดเสียใจที่ชีวิตกูเป็นแบบนั้น เช่นกันอยากบอกว่าการหยุดคบกันแบบแฟนของเรา กูก็ไม่เคยเสียดายเวลาที่อยู่กับมึง ทุกอย่างมันมีบทเรียนมีคุณค่าของมันไม่ต้องกังวลว่ากูจะเสียใจ กูบอกแล้วกูจะรู้สึกแค่ช่วงแรกๆช่วงที่มันเปลี่ยนแปลง ต่อจากนั้นมันจะไม่มีอีกแล้ว” ผมพูดต่อ
“เชื่อกูนะ ไม่มีใครหวังดีเท่ากับครอบครัวเรา อย่าคิดว่าที่บ้านไม่รักและไม่เข้าใจมึง พ่อกับแม่มึงรักมึงมากนะ มึงลองกลับบ้านบ่อยขึ้น อยู่บ้านนานขึ้นแล้วมึงจะสัมผัสได้ ปัญหาต่างๆมันมักมาจากความคิดของเรา ลองคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาแล้วมันจะเป็นเรื่องเล็กเลยทีเดียว” ผมยิ้มให้ไอ้ปอ
ไอ้ปอน้ำตาไหลออกมาโผล่เข้ากอดผม “ให้โอกาสกูดูแลมึงอีกสักครั้งนะ กูสัญญาจะดูแลมึงให้ดี” (ยังไงเนี้ย กะให้เข้าใจว่าไม่ต้องห่วงกู ไปมีใครก็ไปได้เลย กูมองข้ามเหตุการณ์นี้ไปแล้ว มันไม่ใช่ปัญหาของกูอีกแล้ว)
“เอาล่ะ แม่เคยปลอบกูช่วงที่กูเป็นเด็กแล้วร้องไห้ มันเป็นประโยคที่กูคิดถึงเสมอเมื่อกูเสียใจ กูเอามาปลอบมึงแล้วกัน...อย่าร้องไห้ งอแงสิ มันแสดงถึงความอ่อนแอ เพื่อนกูคนนี้ต้องเข้มแข็ง ในวันข้างหน้าเพื่อนกูคนนี้จะต้องโตมาแข็งแกร่ง ไม่ด้อยไปกว่าคนอื่น” ผมปลอบมัน
“เอาล่ะๆ จะเที่ยงคืนล่ะ ต้องไปขึ้นเวรต่อ วันนี้ไม่ได้พักผ่อนเลย แต่ไม่เป็นไร ไปแอบงีบเอาในห้องก็ได้..มึงก็กลับได้แล้ว เอางี้ล่ะกันมันดึกมากแล้ว พาป่านไปนอนที่ห้องก่อนก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับ กูก็จะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ชุดนี้จะครบ 24ชั่วโมงอยู่แล้ว” ผมพละตัวออกจากมัน ลุกขึ้น
“กูจะเอาของกูกลับมาให้ได้” มันพูดเบาๆ
คืนนั้นไอ้ปอกับป่านก็ค้างที่ห้องผม ผมเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ
“นี่เอทีเอ็ม ที่มึงเคยฝากไว้กับกู” ผมยื่นบัตรให้
“เอาไว้กับมึงแหละ”
“มันเป็นเงินมึงทั้งหมดทุกบาททุกสตางค์ เงินเดือนสามปีแล้วมั้งไม่เคยถอนเลย ไปดูยอดมันก่อนดิแล้วจะตกใจ สมุดบัญชีไปเอาที่ห้องนะ ในลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือแหละ หยิบเอาได้เลย อนาคตข้างหน้าก็เก็บไว้ไปเปิดอู่เป็นของตัวเองตามที่ฝันไว้” ผมยิ้มแล้วเอาไปใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์มัน ยอดสองแสนกว่าบาทล่ะมั้ง เงินเดือนประจำมันไม่เคยมาเอากับผมเลย เงินที่มันใช้มันจะได้จากโอทีซะมากกว่า ถึงเงินเดือนมันจะน้อยหกพัน เจ็ดพัน เก็บหลายๆเดือนก็เยอะเหมือนกันนะ แรกๆเงินเดือนมันน้อยเพราะเรียนอยู่(ไอ้เด็กช่าง)ทำเฉพาะช่วงเย็นกับวันหยุด สามปีหลังนี่แหละที่ผมเก็บตังค์ให้มัน
แล้วผมก็ออกไปโรงพยาบาล นั่งคิดถึงไอ้ปอ(นิดเดียวนะ ไม่ได้คิดถึงมากมาย) มันอ่อนแอ ต่างไปจากเดิมมากๆ ก็ได้แต่หวังว่ามันจะกลับไปเป็นคนเดิมได้เร็วๆ (คนเดิมหมายถึง คนที่เข้มแข็ง สนุกสนาน ไม่ใช่นิสัยเลวๆแบบเดิมนะ)
ผมก็งีบหลับบ้างบางครั้ง (หุหุ อู้งาน) จนถึงเวลาออกเวร แปดโมงเช้า ผมรีบไปซื้อโจ๊ก ผมซื้อสามถุง ปาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้ สามชุด(เผื่อเพื่อนและหลาน)
(เออ..ไอ้ปอมันไม่ค่อยกินพวกโจ๊ก ข้าวต้มนี่หว่า เอาไงดีจะไปซื้อต้มเลือดหมูกับข้าวดีป่าววะ...ช่างมันเหอะซื้อให้กินแค่นี้ก็ดีแล้ว อย่าเลือกมากนักเลย) สมองเริ่มตีกันเอง ผมยังคิดอยู่เลยเจอมันผมจะทักยังไงก่อน ทำหน้ายังไง
ผมมาถึงที่พัก เห็นโน้ตแปะไว้ประตู “กุญแจฝากไว้กับแม่บ้าน”
(แป่วววว) ใจหายเล็กน้อย หน้าแตกนิดนึง (ทำไมกูต้องรีบซื้อมาให้มึงกินด้วย) ผมไปขอกุญแจป้าแม่บ้านเลยให้ไปชุดนึง ไปทักทาย รปภ.เลยให้ไปอีกชุด อีกชุดกินเอง (ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ให้คนอื่นก็ได้)
ผมเข้าไปในห้อง เห็นห้องสะอาดขึ้นมาก (อย่าบอกนะไอ้ปอเป็นคนทำ ไม่เชื่อๆๆๆ ปกติซกมกจะตาย) เห็นโน้ตแปะไว้ที่ผนังห้อง “ว่างๆเลยเก็บ กวาดให้ ถึงมันจะไม่สะอาดมากแต่ก็คงจะดีกว่าเดิม ฝุ่นเยอะระวังเป็นภูมิแพ้” (มึงงงงงงเป็นหมอเหรออออ)
ผมพลางเดินสำรวจห้องตัวเองรอบๆว่ามันทิ้งร่องรอยอะไรไว้อีก “ซักเสื้อให้นะ เสื้อขาวที่ถอดเมื่อคืนซักมือให้สะอาดแล้ว ไม่ได้ใช้ตีนเหยียบเลย ตากไว้ระเบียง มันคงแห้งทันตอนเช้า” (ซักตั้งแต่เมื่อคืนเลยเหรอ เพื่อนบ้าอะไรซักเสื้อให้กัน แม้กระทั้งกางเกงใน) เข้าไปห้องนอนเห็นผ้าปูไว้อย่างเป็นระเบียบ มองไปที่โต๊ะเขียนหนังสือ เห็นบัตรเอทีเอ็มใบเดิมเมื่อคืน พร้อมกับกระดาษA4 พร้อมลายมืออันสุดจะบรรยายของปอ(ลายมือผมก็เหมือนกัน หุหุ)
ที...(อะไร) ในวงเล็บ(..)คือผมคิดนะ
เงินในบัญชีได้เท่าไหร่แล้ว (อ้าวไอ้นี่ กูบอกให้มึงไปดูเอง) เท่าไหร่กูไม่สนใจหรอก เพราะกูยกให้มึง กูจะทำงานและเก็บเข้าในบัญชีนี้ต่อไป กูจะคิดว่ามึงจะดูแลให้กูต่อไป กูคงไม่เอามันไปเปิดอู่แล้วล่ะ เพราะไม่รู้จะตั้งชื่ออะไร ยังจำได้ไหมชื่ออู่ของเรา กูอยากมาทำงานในกรุงเทพมึงว่าดีไหม กูอยากไปส่งมึง ไปรับมึงทำงาน เห็นกลับดึกดื่น อดที่จะห่วงไม่ได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้มึงคงไม่ไปกับกู ต่อไปกูขออย่างเดียว ขอได้โทรหามึง ให้มึงรับสายกูหน่อยได้ไหม กูจะไม่มาให้มึงเห็นหน้าอีก เพราะกูรู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันยิ่งทำให้มึงไม่ชอบกู จริงๆกูยังยืนยันคำเดิม กูรักมึงมาก (มีขีดเส้นใต้ด้วย) แต่ก็ไม่กล้าที่จะขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม กูเพิ่งรู้ คำว่าดีเกินไปมันเป็นแบบนี้นี่เอง ที่กูออกมาก่อนเพราะกูไม่อยากบอกลากับมึง กูไม่อยากให้มึงปิดประตูใส่หน้ากู และอีกเรื่องโทรศัพท์กูเอาไว้กับมึงนะ กูปิดเครื่องแล้วไว้ในลิ้นชักเสียงไม่รบกวนมึงหรอก กูไม่มีโทรศัพท์ใช้นะ กูรู้ว่ามึงไม่โทรหากูหรอก แต่กูจะโทรตู้หามึงละกัน รึยืมเครื่องพ่อ แม่ แป้งโทร รับเบอร์แปลกๆด้วยนะ
ป่านบอกที่นอนห้องมึงนิ่ม มันอยากจะมานอนอีก จะว่าอะไรไหมถ้ามันจะมาอาทิตย์ละครั้ง สองอาทิตย์ครั้งก็ได้ รึเดือนละครั้ง เดี๋ยวโทรถามนะ (อะไรของมึงเนี้ยยยย ไอ้ป่านรึไอ้ปอ ช่วงแรกๆยังบอกว่าจะไม่มาให้กูเห็นหน้าอยู่เลย สงสัยเขียนเยอะจนลืมว่าตัวเองเขียนอะไร)
รักมึงมากกว่าตัวกูเอง
ปอ
(ทำอะไรไม่ถูกเลย !!!! สิ่งที่ทำมึงดีแล้วเหรอวะปอ ทำไมต้องมาเสียเวลา หยุดอยู่กับกู กูคงกลับไปแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว หวังว่ามึงจะหายจากอาการเหล่านี้เร็วๆ บอกแล้วอย่ารู้สึกผิด ทำตามใจตัวเองเถอะ ตอนนี้กูก็สงสารมึง แต่ก็สงสารตัวเองเหมือนกัน)
................จะคอยดูและให้กำลังใจนะปอ......................จาก.........................เพื่อนที..........................................
-
อ่านตอนนี้แล้วอย่างแรกที่รู้คิดได้คือ ทุกคนมีเบื้องหลังและไม่แปลกใจเลยที่มันทำให้ทีเป็นทีในวันนี้
ยังไงพี่ก็ชอบที่จะเห็นคนรักกัน อยู่ด้วยกัน มากกว่าเป็นแบบนี้น่ะ
“กูจะเอาของกูกลับมาให้ได้” ......ขอให้ปอตั้งใจทำสิ่งนี้ให้สำเร็จน่ะ....ถึงทีจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้ แต่พี่เชื่อว่าทีปอทำให้มันเปลี่ยนไปและเป็นไปได้...อยู่ที่ตัวเองแล้วล่ะปอจะทำได้ไหม
ที บอกให้ปอทำตามใจตัวเองเถอะ...งั้นก็คงให้ปอทำแบบนี้ต่อไปน่ะ
จริงๆหนทางมันอีกยาวไกล ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกเน๊าะ ไม่อยากให้ทีปิดตัวเองทั้งจากคนอื่นและปอ...ส่วนปอ ถ้ายังอยากกลับมาคบกันและคิดว่าทีดีเกินไป...ก็หวังแต่ว่าคงเอาบทเรียนนี้ไปปรับใช้และแก้ไขตัวเองให้ดีพอสำหรับทีแล้วกันน่ะ สู้ๆทั้งสองคน พี่ด้วย
-
ไม่บรรยาย บรรยายไม่ถูก (พิมพ์ไม่ออกมาหลายตอนแหละ ก่อนหน้านี้)
เอ้า! ชีวิต...ค่อยๆ ใช้กันไปนะ
:กอด1: ทั้งสองคน คนละครั้ง...ค่อยๆ สู้กันไปนะ ห่วงใย....จากใจ
-
ค่อยๆดูกันไปดีกว่าเนอะ
แบบไม่ตัดขาดแต่ไม่ผูกพันใกล้ชิดแบบเดิม
เรื่องแบบนี้ พูดยากคิดทางออกยากอะ
เอาไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดีใจที่พี่ทีกลับมา สงสารปอจังเลย แต่ก็รู้ว่าพี่ทีคงไม่ให้อภัยง่าย :เฮ้อ:
แต่จริงๆ ก็รอดูกันต่อไปก่อนดีกว่าเนอะ :L1:
-
กูจะเอาของกูกลับมาให้ได้
ชอบประโยคนี้ ให้กำลังใจพี่ปอและพี่ทีคนละครึ่ง ก็หวังว่าจะมาต่อให้อ่านเร็ว ๆ ^ ^
คิดถึงพี่ทีมาก สู้ ๆ นะครับ
-
ชีวิตพี่ทีผ่านมาเยอะนะเนี่ย
พี่ปอก็ยังไม่ยอมตัดใจ
อยากรู้อ่า ว่าตอนนี้ใช่ตอนปัจจุบันรึเปล่า
-
แอบเทใจให้ฝ่ายโน้น :monkeysad:
-
ดีใจที่พี่ทีมาต่อ
สถานการณ์อย่างนี้ก็คงต้องดูต่อไป
แต่แอบกลับมาเชียร์ปอแล้วอะ! ><"
สู้ๆนะค่ะพี่ที :กอด1:
เพิ่มเติม เรื่องของพี่น้องดาวกับเดือน
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้หนูตั้งใจจะทำสิ่งที่ดีเพื่อตัวเองและครอบครัวต่อไป
ไม่คิดว่าำี่พี่ทีจะเคยมีเรื่องลำบากขนาดนี้มาก่อนT^T
-
พี่ทีนิวใจอ่อนแล้วอ่ะ เหลือแต่พี่ทีแล้วนะ (ไปสนิทกับพี่ๆเค้าเมื่อไหร่์? ไม่รู้ ความจริงเรียกมานานแล้ว แต่ไม่กล้าใช้ในความเห็น) อยากให้กลับมารักกันครับ สิ่งที่ตามใจอีกฝ่ายผมว่าก็การดูแลพี่ทีแหล่ะ บางทีนะ การห่างกันมันคงทำให้...เค้าหลงผิดไปบ้าง แต่ผมสงสารเค้าแล้วอ่าครับ ให้อภัยเค้าเถอะนะพี่ที เผื่อพี่ๆกลับมารักกันแล้วนิวจะไปแอบดูที่เฉลิมไท :3123:
รอข่าวดีครับ :L2:
-
หวัดดีคราฟฟๆๆ
ผมชอบนิยายเรื่องของคุณมากๆครับบบ
ทีแรกผมเข้ามาอ่านโดยที่ยังไม่ได้สมัครสมาชิก
ผมอ่านถึงล่าสุดตอนนั้นคือตอน55 แล้วคุณยังยังไม่มาต่อ(ตอน56)
นึกว่าจะไม่มาต่อแล้วผมสมัครสมาชิกเลยคราฟ อยากคอมเม้นถึงคุณ
อุปสรรคผมเยอะมากกว่าจะได้ยืนยันข้อความกว่าจะหาที่คอมเม้นเจอ
วันนี้ฝันผมเป็นจริงแล้ววคราฟๆๆๆ???????
-
ณ ตอนนี้ ต้องบอกว่าใจเริ่มอ่อนให้ปอ
แต่......ทุกอย่าง เวลาจะเป็นเครื่องตัดสิน
เป็นกำลังใจให้ที
ขอพรให้ทีมีสติ พิจารณาเรื่องราวต่างๆได้อย่างมีเหตุผลและมองเรื่องราวต่างๆได้อย่างถ่องแท้
What will be,will be.
โชคดีครับ
-
อยากให้พี่ทีใจอ่อน
สงสารพี่ปอมาก :m15:
จะมีวันนั้น...ที่รักกันเหมือนเดิมอีกสักครั้ง...ได้มั๊ย :monkeysad:
-
พี่ปอได้ใจวะ
1เสียงให้พี่ปอแต่เอะ!แล้วป่านได้มานอนมังยัง
รักษาสุขภาพด้วยพี่ปอ
-
เข้าใจทีนะ
แต่แอบลุ้นปอ
อิอิ :กอด1:
-
ผมใช้เวลาอ่านเกือบอาทิตย์กว่าจะจบ ช่วงนั้นผมสอบพอดี
ร้องไห้3รอบ ปกติผมร้องไห้ยากนะ แต่นี่มันไหลมาเอง
เพื่อนมาเที่ยวห้องผม หาว่าผมบ้า ผมไม่แคร์ เพราะผมมีความสุขที่ได้อ่านนิยายของคุณ
มันทำให้ผมยิ้ม มีความสุข แล้วก้เศร้า ร้องไห้ ผมหลากหลายอารมณ์มากจริงๆๆ
ผมอ่านทุกเวลาที่ผมว่างๆๆ(ผมอ่านในโทรสับอะคราฟ) บางครั้งก็ซ้ำไปมา
ถ้าเป็นไปได้อยากจะไปเม้น ให้ที่ละตอนเลยคราฟ ผิดที่เราเจอกันช้าไป5555
ผมเข้าใจคุณนะคราฟๆ แต่ผมก็สงสารปอ นะคราฟ ให้โอกาศปออีกสักครั้ง
ผมรู้ดีว่า รักแท้สำหรับพวกเรามันยากมากๆ เป็นไปได้น้อย
ช่วยทำให้ความฝันของผมและอีกหลายๆคนเป้นจริงด้วยเถอะคราฟๆ
คุณมีโอกาส มีมันแล้วนะคราฟๆ รักษามันไว้ดีๆ อย่าปล่อยให้มันหลุดไปเลย
ถ้าผมพูดมากไปขอโทดด้วยนะคราฟๆๆ ขอระบายยหน่อยย
ผมอดมานานๆๆๆ อยากเม้น อยากโพสขอคุณ ให้กำลังใจคุณ
-
คุนทีใจแข็งมากอ่ะ เป็นเราต้องตัดออกไปเลยไม่อยากจะมีเยื่อใยต่อ ให้มันจบๆ
แต่พอมาเห็นข้อความที่ปอเขียนให้คุนทีแล้วถ้าเป็นเราใจอ่อนฮวบบอ่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุนทั้งสองผ่านเรื่องนี้ไปด้วยดี :)
-
ความรัก..ความเจ็บปวด.. เวลา.. ให้อภัย..ความรัก
ความรัก..ความเจ็บปวด..เวลา..ไม่ให้อภัย..จบความรัก
ความรักบางครั้งก็แปลก เมื่อเรารักใครสักคนด้วยหัวใจจริงๆ ไม่ว่าเค้าจะเป็นแบบไหน ทำร้ายเรามากเท่าไหร่
ทำให้เราเจ็บปวดมากแค่ไหน ใจเราก็ยังคงให้อภัยเค้าเสมอไป ความรักทำให้คนบางคนยอมเป็นคนโง่
ความรักทำให้คนบางคนยอมเจ็บปวด...เพื่อให้ได้รัก
ในชีวิตคนเราจะมีความรักจริงๆซักกี่ครั้งกัน???
เป็นกำลังใจให้ทีไม่ว่าทีจะรักหรือไม่รัก :z2:
-
ขอเม้นอีกก
ทำไม??? ผมถึงชอบ นิยายเรื่องนี้? ที? ปอ?
ชอบนิยาย????เพราะนิยายเรื่องนี้ถ่ายทอดออกมาจนผมเห็นภาพ จินตนาการได้เลย
ผมความสุขที่เห็นชายกับชายได้รักกันได้เห็นความรักของคนสองคนที่เกิดขึ้นมา คือทุกอย่างมันลงตัวมากๆๆอะ
ชอบที???เพราะทีเป็นคนที่มีความคิดที่ดี มองโลกในแง่ดี เจ้าระเรียบดี ในตัวของทีสมบูรณ์แบบมาก
อันไหนยอมได้ก้ยอมอย่างเช่นตอนกินเหล้ายอมให้ปอไปพบเพื่อนบ้างประมานนนี้
ชอบปอ???เพราะเป็นคนที่เข้มแข็ง ไม่ยอมคน สามารถดูแลทีได้อย่างดีเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากๆๆ เฟอเฟกกแล้วก็แมนมากๆๆ
สเปกของใครหลายๆๆคน แต่ผมไม่ยอมให้ใครให้คู่กับใคร นอกจากที
เป็นคู่ที่ลงตัวมากๆๆ ผสมผสานกันคนละนิดละหน่อยแล้วมันดูโอเคไม่มากเกินไป ไม่น้อยไป
-
โอยยยยยยย ปวดตับ
ถ้าเจอกับตัวก็คงอ่านแอกว่าพี่ที แล้วลุกขึ้นไม่ไหวแน่ๆ
เข้มแข็งมากค่ะ ทั้งเรื่องในอดีตและเรื่องของปอ
ในใจลึกๆก็อยากจะลองเปิดใจดูอีกรอบ ถ้าเห็นว่าปอสำนึกผิดจริงๆ หรือดูๆกันต่อไป เวลาทำให้เราเห็นเองค่ะ
แต่อีกใจนึง ก็ไม่อยากให้พี่ทีเจ็บอีก ชีวิตเราต้องเดินต่อไปข้างหน้า พี่มีอนาคตที่ดี คงเจอสิ่งดีๆหลังจากนี้อีกมากมาย
ไม่ว่าจะตัดสินใจทางไหน ก็จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ฮือออออออ บรรยายไม่ถูก !
แต่อนาคตมันไม่แน่นอนนะคะ
คนเราไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่
ถ้าเกิดมันสายเกินไป....
อยากรู้ว่าพี่ทีจะเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ไหม?
ลองคิดดูเพื่อการตัดสินใจนะ
-
เฮ้อ.... ทุกคนล้วนมีอดีตที่แตกต่างกัน สำหรับคุณที อาจจะเป็นเหตุการณ์ที่โหดร้ายไปสักหน่อย....แต่ก็กลับมาสดใสอีกครั้ง ชอบการเล่าของคุณจังเลย มันทำให้มองภาพออกจริง ๆ.. บรรยายไม่ถูก
สำหรับปอ เวลาคือเครื่องพิสูจน์ ผมเชื่อว่าสิ่งที่ปอพูดสักวันมันจะเป็นจริงอีกครั้ง...
ให้กำลังใจทั้งคู่ครับ... :))
-
เศร้า
-
อ่านช่วงแรกน้ำตาไหลโจกๆเลย :m15:
ส่วนตอนท้าย....เราก็เชียร์ปอน่ะ กลับข้างอย่างรวดเร็ว :z6:(โดนทีก้านคอซะบ่)
เหตุผลก็เราชอบที่ปอพยายามรักษาความรักไว้ ถึงตัวเองจะเป็นคนก็เรื่องก็เถอะ
ถ้าจะเลิกกันก็อยากให้หมดรักกันมากกว่า :z6: (โดนทีบอีกรอบ)
-
ชีวิตแต่ละคนล้วนแล้วแต่มีเบื้องหลัง..แต่จะต่างกันทีโหดร้ายหรืองดงาม แต่เราไม่ยักจะคิดหรือทำตัวให้พ่อแม่ภูมิใจได้เหมือนทีเลย เราขอเอาทีเป็นแบบอย่างในชีวิตนะ ทีเป็นผช.ที่สมบรูณ์แบบ น่านับถือ และเราก็นับถือมาก ^^...แต่ทีแน่ใจแล้วนะว่าแบบนี้คือทางออกที่ดีที่สุด ปอเองมันก็รักทีมากและมันก็พิสูนจ์ให้เห็นว่าทีคือคนที่มันอยากฝากชีวิต อยากมีทีเป็นคู่ชีวิตมัน ถ้าเป็นเรา ถ้าเราต้องยืนเหน็บหนาวอยู่บนโลกกว้างอย่างเข้มแข็งคนเดียว เรายอมอ่อนแอ่ให้โอกาสเพราะอย่างน้อยเราก็เจอคนที่เขารักเราจริงพร้อมที่จะอยู่คู่ชีวิตเราไปจนแก่จนเฒ่า ไงทีก็ลองคิดดูนะ เราไม่ได้เข้าข้างปอ ปอมันก็เลวอยู่ ไม่รู้จักพอ แต่ความดีหลายอยากมันก็พิสูจน์ให้เราเห็นว่ามันนี้ล่ะที่รักที ปล.เราเป็นกำลังใจให้ทีนะ ไม่ว่าผลสุดท้ายมันจะออกมาเป็นไง ^^
-
ชีิวตของคนเรามันสั้นจริงๆ นะคุณที อยู่กันได้แค่วันต่อวัน พรุ่งนี้ก็ไม่รู้จะเป็นยังไงแล้ว
แอบอยากบอกว่า เทใจให้ปอ เห็นความพยายามของปอ (ตามที่คุณทีเล่ามา) ชอบ และอยากใจอ่อน
ถ้าคุณทียังรักปออยู่ รักแบบเดิม ก็น่าจะลองเปิดใจอีกครั้ง
แต่ถ้าหมดรักแล้ว ...แล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย อยู่ที่การตัดสินใจของคุณทีแระ
แต่คุณที เก่งมากกกกกกก และเข้มแข็งมากกกกกกกกกกกก นับถือจริงๆๆๆ ^___^
ปล.ถ้าปอผ่านน้องป่านมาเยี่ยม แอบฝากทีหอมแก้มน้าทีกะหลานป่านด้วยน้าาา
-
ไม่แปลกใจเลย จากเรื่องเล่า เรื่องราวที่ผ่านมาได้ลงในเล้าแห่งนี้ ว่าทำไมพี่ทีถึงมีมุมมองชีวิต การใช้ชีวิต รวมถึงข้อคิดดีๆที่แชร์ผ่านเรื่องเล่าให้พวกเราได้อ่านกันมันมาจากคนเคยลำบาก เคยเจอเรื่องราวแบบนี้เอง
คนเราก็อย่างที่พี่ทีว่านะแหละไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ต่างมีอดีตทั้งดี ไม่ดี ด้วยกันทั้งนั้น
คนเราถ้าได้ใช้ใจผูกพันธ์กันแล้ว ยากที่จะตัดคนๆนั้นออกไปได้
เพราะคนๆนั้นมีความสามารถทำให้เรา อมยิ้ม ยิ้ม เขิล แอบมอง คิดถึง หัวเราะ มีความสุข
ในขณะเดียวกันคนๆนั้นก็ทำให้เราเป็นทุกข์ น้ำตาไหล ร้องไห้ เป็นห่วง น้อยใจ
สุดท้ายก็แล้วแต่พี่ทีละกัน เพราะความรักมันบังคับกันไม่ได้
แต่อย่าหลอกหัวใจตัวเองก็พอ ถ้ายังรัก ยังรู้สึกดีกับเขาอยู่ก็ลุยต่อเพราะความรักมันไม่มีถูกมีผิด มันออกแบบไม่ได้ มันเป็นไปตามธรรมชาติของหัวใจของทั้งสองคน
สู้ๆๆ by mymint
-
ไม่รู้จะเขียนอะไร ขอบคุณคุณทีมาก ๆ สำหรับเรื่องตอนเด็กของคุณที ตอนนี้ยังอึ้งอยู่เลย โดยส่วนตัวจะไม่อ่านเรื่องเศร้า เพราะอ่านแล้วชอบคิดเยอะ แต่รู้สึกดีมากที่ได้อ่านเรื่องของคุณที
ส่วนเรื่องของคุณทีกับปอ เป็นกำลังใจให้คุณทีจริง ๆ รักและห่วงคุณทีเสมอ
ู
-
:เฮ้อ: ขอเป็นกำลังใจให้ทีนะ
เรามารอพิสูจน์ใจคนไปด้วยกัน
อย่าหักโหมทำงานมากไป รักษาสุขภาพด้วยนะ :กอด1:
-
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าปอจะทำได้ไหม ดีใจที่ ที เป็นคนเข้มแข็ง มีสติ มีเหตุผล ที เองก็รู้ว่า
ปอเป็นคนยังไง(เมื่อรู้ความจริงทีหลัง) เคยบอกแล้วว่า คนอย่างปอไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
จะเห็นคุณค่าเมื่อของ(รัก)จะจากไป ขอให้ที เข้มแข็งและหนักแน่นคิดให้รอบคอบ สิ่งไหนที่คิดว่า
ดี ถูกต้อง ก็จงทำไปเถอะ เพราะชีวิตเป็นของเราเอง เป็นกำลังใจให้ สู้ สู้
-
ความรักความเอาใจใส่ความเข้มแข็ง และกำลังใจที่ดีๆที่ได้รับจากที มันทำให้เราได้คิดอะไรได้หลายๆอย่างนะ แต่สิ่งใดสิ่งหนึ่งคือกำลังใจ และความเข้าใจกันละหว่างคนสองคน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ และจะค่อยดูต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร :impress3: :impress3: :sad11: :sad11: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
จะว่าอะไรมั๊ย ถ้าอยากให้พี่ทีกับปอคืนดีกัน
คำว่าคู่ชีวิต ต้องมีคำว่าให้อภัย และเข้าใจกัน
อยากให้พี่ทีกับปอ เป็น คู่ชีวิตของกันและกันคะ
หมายเหตุ อ่านอดีตพี่ทีแล้วเศร้าจัง เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดี
พี่ทีมีแม่ที่เก่ง และเข้มแข็งมากคะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยครับ เศร้ามาก ๆ ครับ
พีทีเข้มแข็งมาก ๆ เลยครับ ไม่รู้ตอนนี้พี่ทีจะเป็นยังไงบ้าง แต่จากที่พี่ทีเล่ามาครั้งล่าสุด ผมคิดว่าพี่ปอก็ยังป่วนเปี๊ยนอยู่ใกล้พี่ที
ขอแอบเชียร์ให้ทั้งคู่กลับมาดีกันนะครับ
สู้ ๆ นะครับ
-
หลังจากที่ซุ้มอ่านเรื่องเล่าพี่ทีมานาน นาน นาน นานมากๆเเล้ว จนไม่ไหวแล้ว ต้องสมัครสมาชิกแล้วแหละ
บอกได้คำเดียวว่า สุดยอด
ขอบคุณเรื่องการบริหารจัดการเงิน และการจัดเวลาการอ่านหนังสือคับ (จากตอนก่อนโน้น)
:m15: อ่านแล้วร้องไห้ตามเลยครับ แม่ พี่สาวพี่ที และพี่ที ชอบครอบครัวนี้จังคับ
ดูแล้วอบอุ่น ฝากตัวเป็นน้องพี่ทีด้วยคนนะคับบ
แต่พอเริ่มมี คนรู้จักคนนั้นเข้ามา น้ำตาที่เก็บไว้ในส่วนลึกใต้ลูกตา (อิอิ) ก็หลั่งไหลออกมาแบบน้ำป่าทะลัก
สงสารพี่ปอคับ (จากที่หลายๆตอนก่อนที่ผมเคยอ่าน ผมเชื่อว่าพี่ปอรักพี่ทีมากๆ เช่น ขับมอไซด์จากชล มาหาพี่ทีถึงกทมตอนดึก รักแท้ไม่เคยเเพ้ระยะทางเลยคับ (หุหุ) พี่ปอทำงานเยอะ ทำโอที เพื่อจะเก็บเงินให้แฟน เรื่องสมุดบัญชีธนาคารด้วย
พี่ทีไม่ต้องรีบให้โอกาสพี่ปอก็ได้คับบ แต่ก้อให้เวลาพิสูจน์ รอพี่ปอเค้าหน่อยนะ
ชอบคำพูดนี้ของพี่ปอ (กดไลด์หน่อย) บอกตามตรงไม่มีมึง มันไม่อยากทำอะไรเลย ไม่รู้จะทำไปเพื่อใคร ทำงานกลับบ้านจะไปหาใคร มันหมดทุกอย่าง กูได้แต่นั่งซึม ไม่รู้จุดของตัวเอง ขอร้องล่ะ (ขอร้องนะคับบพี่ทีสุดหล่อ)กลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ
ผู้ชายมันก็มีเล็กมีน้อยบ้างแหละ (อิอิ) เข้าข้างพี่ปอหน่อยแระกัน
:impress2: :impress2:อ นะคับบๆๆๆ :sad11: :sad11: :sad11:
เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอคับ ผมก็ลูกพระบิดา (ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจและแรงใจให้พี่นะคับบ)
รอพี่ปอหน่อยนะคับบ บ รักพี่ทีพี่ปอคับบ ทีปอเอ็ฟซี :o12: :monkeysad: o18
-
:เฮ้อ: ก็เอาเป็นว่ารอดูกันไปแล้วกันเนอะ
ฝากไว้นิดนึงแล้วกัน
รักคืออะไร รักคือความห่วงใย
รักคือความเข้าใจ รักคือให้อภัย
รักคือสายใยที่พันผูก ที่ต้องช่วยกันปลูก ช่วยกันดูแล
อันนี้ให้ที คนเคยเลว
http://www.youtube.com/v/Mu6A2efdJ6g
อันนี้ให้ปอ ที่ว่าง
http://www.youtube.com/v/BaHtRv3oE0w
สุดท้าย เคารพทุกการสินใจของทั้งคู่ :bye2:
:pig4: ที่มาเขียนเรื่องนี้ต่อ และแวะมาต่อบ่อย ๆ น้า
-
อาจจะเหมือนพี่ปอเห็นแก่ตัวนะ แต่จริงๆแล้วหนูว่าพี่ปออาจจะเจ็บมากกว่าพี่ทีด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ถึงพี่ปอจะพูดอะไรไปมันก็ไม่มีความหมายเลย พี่ทีรู้มั้ยการที่เราไม่สามารถเอ่ยแม้กระทั่งคำว่าขอโทษกับคนที่เรารักได้มันเป็นยังไง อาการแบบที่พี่ปอเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีวันหาย การที่พี่ทีจะให้โอกาสคนที่พี่รักมันยากนักใช่มั้ยคะ หรือพี่ทีไม่เคยรักพี่ปอเลย
-
:serius2: ไม่ไหวไม่ไหวแล้ว :angry2: ขอเม้นท์อีกเม้นท์นึง :sad11:
สงสารพี่ปอ ย้ากส์ๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
เพลง คนเดิมของเธอ
เขาคือคนนั้น คนสำคัญ ที่เธอให้รักไปแล้ว แล้วฉันควรทำยังไง ในเมื่อเธอฝังใจอย่างนั้น
ความทรมานที่เสียเธอไปให้ใคร :m15: มันไม่เท่าเสียเธอให้เขา
เพราะเขาคนนั้นคือตัวฉันในวันเก่า คนที่เธอเคยให้ความรักไปหมดใจ
***********อยากกลับไป เป็นคนเดิมของเธอ คนที่เธอ เคยรักในวันนั้น ***********
มีอะไร อะไรที่เขาเคยทำ แล้วฉันวันนี้ทำไม่ได้ :seng2ped:
เพลงๆ นั้นที่ฉันเคยร้องให้เธอ เหมือนเธอไม่ซึ้งใจอีกแล้ว ไม่เหลืออีกแล้ว
ฉันอยากกอดเธอ :กอด1: อยากสัมผัส อยากได้รักเธออีกครั้ง
จูบที่ฝังในใจเธอ ยังอยู่เสมอในใจฉัน :)
ถ้าเธอลองมองๆ ด้วยหัวใจ เธอจะเห็นจะรู้ว่า
คนๆ เดิมยังรักเธอทุกเวลา แค่มองผ่านตาอาจไม่รู้ เธอไม่รู้ :z2:
:impress2: :impress2:อยากกลับไปเป็นคนเดิมของเธอ คนที่เธอเคยรักในวันนั้น :กอด1: :กอด1:
มีอะไร อะไรที่เขาเคยทำ แล้วฉันวันนี้ทำไม่ได้
บอกได้ไหมต้องทำให้เธอยังไง
ให้เธอกลับมา กลับมารักฉันอีกครั้ง ****รักฉัน :L1:อีกครั้ง**** :call: :call: :call:
ถ้าครั้งหลังพี่ปอทำแบบนี้อีก FC พี่ปอจะไป :z6: :beat: :fire: :m31: :z13: ถึงอู่เลย (555555555)
ร้ากพี่ที นะ :กอด1: ปอ :n1: ที :mc4: :mc4: อินจัด
-
จะเป็นยังไง ก็แล้วแต่ ขอให้ ที มีความสุขมากๆ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
พี่ขอระบายบ้าง หลังจากที่ผ่านการร้องไห้มาแระ ฮือๆ เศร้าอ่ะ
อ่านตอนทีจับว่าปอมีคนอื่นและขอเลิก ยอมรับว่าพี่ช็อกมากค่ะ อ่านไปร้องไห้ไปเลยทีเดียว
เพราะไม่คิดว่าจะมีเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ เพราะคิดมาเสมอว่าคู่นี้ช่างเป็นอะไรที่ต่างแต่ลงตัว(น้อยคู่นักที่จะเป็นแบบนี้)
เป็นแฟนกันแบบงงๆ ไม่ได้ผ่านขึ้นตอนที่ควรจะเป็น ไม่ได้ผ่านการจีบ ดูใจกัน จู่ๆ ก็มาเป็นแฟนกันเลย(ลัดขั้นตอนสุดขั้ว)
อ่านตอนต่อมา ก็ลุ้นจนตัวโก่งว่าทีจะจัดการเรื่องราวต่อไปยังไง แต่ก็ทำใจไว้บ้างแล้ว
เพราะทีเกริ่นไว้ในตอนที่แล้ว ปอเค้าทำผิดร้ายแรงอย่างไม่น่าให้อภัยจริงๆ อะนะ แต่ก็ยังแอบหวังลึกๆ
ให้ปอสำนึกผิดและเลิกนิสัยแย่ๆ ของตัวเองซะที(จะเป็นไปได้มั้ยปอเอ๊ย)เดินหน้าง้อทีอย่างเต็มรูปแบบ (เวอร์แระ 555)
อ่านตอนล่าสุดนี่สิ อ่านแต่ละบรรทัดนี่ลุ้นตัวโก่ง ไม่แปลกใจเลยที่ทีเป็นทีได้ทุกวันนี้
ยิ่งอ่านจดหมายของปอ เฮ้อ ชีวิตคนเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่สูญเสียจะไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่
แต่ชีวิตก็คือชีวิต มีล้มลุกคลุกคลาน ผิดพลาด สมหวัง ผิดหวัง ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไปนะทีจะอยู่อย่างมีลมหายใจ
แต่ไม่มีหัวใจได้รึปล่าว(ถ้ายังรักปออยู่นะคะ)
ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปโดยไม่ต้องกะเกณฑ์อะไร ไม่ต้องมีถูกมีผิดดีมั้ยคะ ทีจะได้ไม่เหนื่อยไง
ให้ทุกอย่างเป็นอย่างใจต้องการ ให้ปอได้ลองเริ่มใหม่อย่างถูกขั้นตอนซะที เริ่มจีบกันใหม่ เริ่มคุยกัน
โทรศัพท์หากัน ค่อยไปค่อยเป็น และใจทีจะบอกได้เองว่ายังต้องการปออยู่รึปล่าว
น้องทีค่ะ เข้ามาเล่าชีวิตประจำวันบ้างไรบ้างก็ได้นะ ถ้าแผลมันยังสด
ไม่ต้องมาเล่าเรื่องความรักก็ได้ แค่เข้ามาทักทายกันบ้างไรงี้ทุกคนในเล้าเค้าเป็นห่วงนะคะ
จริงๆ อยากไปหาหมอทีเหมือนกันนะเนี้ย ว่ามียาอะไรให้พี่กินบ้างช่วยหน่อย
อ่านเรื่องน้องทีแล้วมันปวดใจ หัวใจเต้นแรงพลอยจะหัวใจวาย 555
เพราะดูแล้วเหมือนจะอยู่ใกล้ รพ. ที่ทีทำงานเลยนะ สู้สู้นะ :L1:
***แก้ไขคำผิดคะ
-
สงสารปอเหมือนกัน
แต่บางเรื่องบางอย่างเจ็บแล้วจบ
ถ้ายังพอหลงเหลือความรู้สึกดี ๆ อยู่บ้าง
เป็นเพื่อนกันก็พอไหว คุยได้ ปรึกษาได้ ช่วยได้
แต่ไม่เหมือนเดิม ไม่เท่าเดิม
ว่าแต่ทีจะให้โอกาสปอแค่ไหน ขั้นไหน
ประสบการณ์ชีวิตของทีในวัยเด็กยิ่งกว่านิยาย
-
ขอเกริ่นก่อนว่าร้องไห้เป็นคนบ้าตอนอ่านเรื่องของดาวเดือน
ครั้งหนึ่งเคยมีโอกาสเข้าไปทำบุญทำกิจกรรมในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
ก่อนเข้าไปเคยคิดว่า คนที่ดูแลในนั้นจะเป็นคนที่รักและเข้าใจเด็ก
แต่เปล่าเลย คนดูแลบางคนหยาบคายใส่เด็ก ทำเหมือนเด็กเป็นส่วนเกิน
ทำให้เด็กพวกนั้นต้องดิ้นรน ทำให้ตัวเองแข็งแกร่ง ลดปมของตัวเอง
พี่ทีสุดยอดมาก พี่คือคนที่แข็งแกร่งมาก อย่างนี้เองที่เค้าบอกว่า
ประสบการณ์จะสอนเราเอง
ขอบคุณประสบการณ์ดีๆ และทำให้เกิดแรงบรรดาลใจ มากๆเลยนะคะ
ส่วนเรื่องพี่ปอ
อยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลา
ถ้าพี่ปอสม่ำเสมอ แล้วพี่ทีเองก็ไม่มีใคร
ก็อยากให้พี่ที รับพี่ปอมา้ป็นเพื่อนคนพิเศษ
คนเรามันผิดพลาดกันได้
แต่คนเจ็บก็ต้องเจ็บแล้วจำ
แต่เชื่อว่า เวลาจะพิสูจน์เองว่า อะไรจะเป็นยังไง
ให้กำลังใจทั้งสองคน
ขอให้พี่ทีได้เจอคนดีๆคนที่พี่ทีอยู่ด้วยและมีความสุขนะคะ
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าคุณปอรักคุณทีมากจริง ๆ ทั้งจากคำพูด และการกระทำที่แสดงออกทุกสิ่งแสดงให้เห็นได้อย่างดีว่าคุณทีสำคัญและเป็นที่รักของคุณปอมากเพียงไร คุณทีอาจจะคิดว่าแล้วเรื่องนั้นล่ะ คุณทีคะคนเราทุกคนย่อมเคยทำสิ่งที่ผิดพลาดค่ะ ไม่มีมนุษย์คนไหนสมบูรณ์แบบ คุณปออาจจะเคยพลั้งเผลอไปบ้าง แต่เชื่อแน่ว่าใจคุณปอมีแต่คุณที คุณทีเจ็บ คุณปอเองก็คงเจ็บไม่ต่างกันหรอกค่ะ เท่าที่อ่านก็คิดว่าคุณทีเองก็ยังมีคุณปอในใจ แล้วทำไมถึงไม่ลองให้โอกาสคุณปออีกสักครั้งล่ะคะ อยากให้คุณทีคุณปอกลับมาเป็นคนรักกันเหมือนเดิมค่ะ แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของคุณที และเป็นกำลังใจให้คุณทีค่ะ คุณปอคะ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่ีน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะตราบเท่าที่มนุษย์ยังมีความพยายาม คุณปอสู้สู้นะคะ รู้ว่าทำอะไรผิดก็แก้ไขปรับปรุงตัวนะคะ พิสูจน์็ตัวเองให้คุณทีเห็นนะคะว่าคุณปอทำได้เพื่อคุณที ทำให้คุณทีกลับมาเชื่อใจ และมั่นใจในความรักที่คุณปอมีให้อีกครั้ง เป็นกำลังใจให้คุณปอค่ะ
-
หมูกระต่าย:
อาจจะเหมือนพี่ปอเห็นแก่ตัวนะ แต่จริงๆแล้วหนูว่าพี่ปออาจจะเจ็บมากกว่าพี่ทีด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ถึงพี่ปอจะพูดอะไรไปมันก็ไม่มีความหมายเลย พี่ทีรู้มั้ยการที่เราไม่สามารถเอ่ยแม้กระทั่งคำว่าขอโทษกับคนที่เรารักได้มันเป็นยังไง อาการแบบที่พี่ปอเป็นอยู่ตอนนี้มันไม่มีวันหาย การที่พี่ทีจะให้โอกาสคนที่พี่รักมันยากนักใช่มั้ยคะ หรือพี่ทีไม่เคยรักพี่ปอเลย
เห็นด้วยอย่างแรงเลยคับผมว่าเอาเหตุผลออกไปบางก็ได้
ชิหมั่นไส่พี่ทีที่สุดเลย
-
รู้สึกคนเดียวหรือเปล่าว่าทียังรักปอ ไม่รู้สิ หลายๆตอนมันทำให้รู้สึกว่ายิ่งตัดใจเหมือนมันยิ่งรัก ถ้ายังรักก็เปิดโอกาสเถอะพี่ที
พี่ทีมีชีวิตคล้ายกับผมตอนเด็กๆ พี่ทีรู้ไหม หากเรามีคนๆหนึ่งมาอยู่ข้างๆเราในเวลาที่ห่างจากครอบครัว มันทำให้เราไม่รู้สึกต้องอยู่บนโลกคนเดียว ลองให้โอกาสตัวเองสักครั้งลองรับเขามาอยู่ข้างๆสักคน ลองให้เขาพิสูจน์ตัวเองสักครั้ง บางทีโลกใบนี้ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก ขนาดตอนพี่ที่เด็กๆยังให้โอกาสที่จะมีชีวิตกับตัวเองได้เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงให้โอกาสที่จะรักอีกสักครั้งไม่ได้
สู้ๆนะครับ :bye2:
-
ยังเก็บเดือน เก็บดาว ขาวพร่างอยู่
ยังสวยหรู อยู่ในใจ ไม่สับสน
ยังเข้มแข็ง แกร่งอยู่ รู้อดทน
เดือนดาวซน วนวิ่ง อยู่ในใจ
อดีตขม อมหวาน วันวานก่อน
ผ่านหนาวร้อน ผ่อนกายใจ ให้สู้ไหว
ได้แต่บอก กับตัวเอง ไม่เป็นไร
ยิ้มสดใส หัวเราะอยู่ สู้เหตุการณ์
อนาคต กำหนดได้ ถ้าใจมั่น
ปัจจุบัน นั้นทำได้ ให้กล่าวขาน
จะสยบ จบเรื่อง เมื่อวันวาน
ตั้งใจสาน ผ่านความจริง ไม่ทิ้งกัน
:L2: แด่..ความรัก
สิ่งซึ่งเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง
ทั้งด้านมืดและสว่าง
สิ่งซึ่งหล่อเลี้ยงหัวใจคน
..ให้พบกับความอบอุ่นและแสนสงบ..
..หรือมีแต่ความร้อนรุ่มและวุ่นวาย..
:3123: ยืนอยู่ข้างคุณทีครับ
..แน่ะ! มีแอบอมยิ้มด้วย..
อิอิ
-
ดีใจที่คุณทีผ่านเรื่องราวที่ยากลำบากมาได้ อ่านแล้วเศร้าจัง ปล. เป็นแฟนคลับคุณทีคนเดียว
-
ดีใจ ทีพี่ตอบเม้นด้วย :mc4:
พอรู้อดีตพี่ที ก็รู้สาเหตุที่พี่ทีมีมุมมอง และความคิดแตกต่างจากใครหลายๆคน ถ้าพี่ทีไม่บอกอายุตอนแรก คงคิดว่าอายุ 50 กว่าๆแล้วนะนิ (หมายถึงความคิดนะคับ :m23:) แต่ส่วนใหญ่คนที่เคยลำบากมาก่อนมักจะเข้าใจอะไรง่ายกว่าคนที่ไม่เคยลำบากอยู่แล้วคับ ผมว่านะ
อยากเข้าข้างพี่ทีนะ แต่อ่านตอนนี้แล้วใจเริ่มโอนเอียงไปหาพี่ปอละอะ :really2:
จากที่ดู พี่ทีก็แอบโอนเอียงไปหาพี่ปอหน่อยนึง(รึเปล่า) แต่ผมก็คิดว่า คนเราทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง ผมเองก็ชอบทำผิดพลาด ไม่ใช่แค่ครั้ง สองครั้ง สามครั้งด้วย สี่ครั้ง ห้าครั้งได้อีก แต่ก็แน่นอนว่าจะปรับตัวให้ดีขึ้นเรื่อยๆด้วย ที่ว่ามาคือ(ขอพล่ามยาวหน่อยน่ะครับ )
คือผมเป็นคนเพื่อนน้อย(มีอยู่ตั้งหนึ่งคน) เพราะผมเป็นคนพูดน่าเบื่ออ่ะคับ เลยไม่ค่อยมีคนอยากพูดด้วย เลยชอบสรรหาซื้สัตว์เลี้ยงมาเป็นเพื่อนแก้เหงา
ครั้งแรกซื้อกะจ้อนมาเลี้ยงโดนคนที่บ้านเตะตาย ครั้งที่ 2 ซื้อมาเลี้ยงอีก คราวนี้เป็นหวัด ก็ไม่รอดคับ ครั้งที่ 3 แข็งตายคับ ก็ยังไม่รอดอีก คราวนี้เข็ดคับ (ความจริงน่าจะเข็ดตั้งแต่ครั้งที่2 แล้ว โดนรุมด่ามากมาย) และหลังจากนั้นผมก็สวดมนต์ ทำบุญตักบาตรไปให้พวกเค้าทุกวันเลย ตั้งแต่ตอนนั้นผมคิดว่าไม่คิดจะเลี้ยงอะไรอีกแล้ว ตอนนั้นเข็ดมากๆ ไม่อยากทำผิดซ้ำอีก
หลังจากนั้น เกือบๆ2 เดือน ก็ไปเดินเล่นที่สนามหลวง 2 ตามปกติ (มีที่เดินอยู่แค่ที่เดียว) แต่ก็ไม่คิดจะซื้ออะไรมาเลี้ยงอีก
ผมก็เดินดูหมา แมว นก กระรอก ตามปกติ กำลังจะกลับ ก็คิดอยากเดินไปดูกระรอกอีก เหมือนขาสั่นๆ เหมือนมีอะไรบันดลใจพาเดินไป ก็เห็นกรงใหญ่ มีลูกกระรอกหลายตัวนอนรวมตัวกันเพื่อคลายหนาว แต่ก็มีลูกกระรอกตัวนึง เด่นมากๆ เกาะกรงเด่นสง่า ตาแป๋ว(ถ้าเป็นในการตูน คงจะเห็นมันส่งประกายระยิบระยับมาให้แล้ว) อยู่ตัวเดียว แถมเป็นตัวเมียอีกอ่ะ (ส่วนตัวชอบซื้อแต่ตัวผู้มาเลี้ยง) แต่เจ้าตัวนี้กลับดูเหมือนมีสเน่ห์จนประหลาดเลย พอรู้สึกตัวก็ถือตัวเล็กขึ้นรถเมลล์มาแล้ว
ตอนนั้นก็คิดว่า ซื้อให้เพื่อนก็ดั้ย.. หรือ โตแล้วเอาไปปล่อย ประมาณนี้ แบบไม่คิดจะเลี้ยงเลย แต่สุดท้ายตอนนี้ก็ยังเลี้ยงไว้อยู่คับ แถมเจ้าตัวเล็กก็ไม่เชื่องเลยสักนิด ผิดกับตัวแรกๆ ที่เลี้ยงมาเลย เหมือนเค้ากลัวๆ ด้วย หลังจากกนั้นผมก็เลี้ยงน้องเค้าแบบตัวติดกันเลยคับ อันตรายอะไรระวังทุกอย่างเลย(ระหว่างนั้นมีหายตัวไปเยอะ เสียน้ำตาเป็นปิบ กรองเป็นน้ำอาบได้หล่ะ) จนผ่านมาได้ จะ 3 ปีแล้วคับ = =
ระหว่างนั้นผมก็ลองซื้อ กระรอกมาเลี้ยงเพิ่มด้วย(กลัวตัวเล็กเหงา) แต่ก็ไม่รอดเลย (เอาละสิ) ตอนนี้ก็คิดได้ว่าเราควรจะอยู่กับเค้าให้มากที่สุด ทดแทนที่เค้าไม่มีเพื่อน เลยไม่เคยขังกรงคับ บ้านผมกับหอผม เฟอร์นิเจอร์ที่เป็นไม้เลยป่นปี้ แต่เอาเถอะ ก็เรารักเค้าไปแล้วก็ยอมๆไป เพราะบางครั้งที่เราไม่ชอบใจเค้า แล้วเค้าหายไป เราต้องมาโทษตัวเองทุกที ตอนนี้ความคิดที่จะซื้อสัตว์มาเลี้ยงเพิ่มมันหายไปแล้วคับ ไม่คิดจะเจ้าชู้แล้ว ขอแค่มีเจ้าตัวแสบตัวนี้ก็พอ
(พล่ามยาวมากเลยอะ... :a5: )
เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคับ แต่ก็คิดว่าเป็นเรื่องของเวลาเหมือนกัน จะเกิดอะไรขึ้นมันก็ต้องเกิดอะนะ ขอให้ทั้งพี่ทีและพี่ปอผ่านไปได้คับ :กอด1:
-
อดีตแต่หนหลังแม้จะไม่สวยงาม แต่มันก็ทำให้เราเห็นแง่มุมของชีวิตเหมือนกันนะค่ะ ใช่ว่าจะเลว
ร้ายซะทีเดียว เพราะมันสามารถหล่อหลอมให้คุณทีเป็นคนที่มีมุมมองและการใช้ชีวิตที่ดีในวันนี้
ส่วนเรื่องความรัก ก็อยากให้เวลา (ของใจ) เป็นเครื่องพิสูจน์ ไม่รีบ ไม่เร่ง ถ้ามันจะใช่คงจะหนี
ไม่พ้นแหละค่ะ
ก็เป็นกำลังใจให้คุณทีนะค่ะ ส่วนปอก็โชคดีแล้วกัน :กอด1: :L2:
ปล. ถ้าผลการวิเคราะห์คอมเม้นท์รอบนี้เชียร์ปอแบบถล่มทลาย คุณทีจะมีคำตอบของใจเทมาทางปอบ้างรึป่าวนะ :z2:
-
อนาคตไม่มีอะไรแ่น่นอนจริงๆนะ หึ ดูทีมีความสุขที่ได้เห็นปอดิ้นรนนะ แต่ถ้าปอทำไม่ได้ก็เน่าไปเถอะจ้ะ บทเรียนชีวิตเจียรไนก้อนกรวดให้เป็นเพชรได้จริงๆ หัตถาครองภิภพเหมาะกับคนเป็นแม่จริงๆ
-
:sad11: :m15: :o12: อ่านเรื่องราวชีวิตของพี่ทีแล้วน้ำตาไหลเลยคะ
พี่ทีผ่านมาแล้วทุกอย่างของชีวิตจริงๆๆ เม้นไม่ออกเลยคะพี่ที
สงสารพี่ที่ นาทีนี้อยู่ข้างพี่ทีคะ โกรธปอที่ทำร้ายพี่ที คนดีๆๆอย่างพี่น่าจะเจอแต่ความสุข ไม่อยากให้มีความทุกข์อีกแล้ว
ฮืออออออออออออ :o12: :o12: :o12:
-
ความผิดของปอในครั้งนี้ ถึงพี่ทีจะให้อภัยได้
แต่หนูคิดว่า การจะกลับมาคบกันอีก พี่ทีก็คงต้องคิดมากกว่านั้น
ไม่เพียงแค่ให้อภัย และรักกัน แต่ตราบใดที่ยังจัดการกับความกลัวและแผลในใจไม่ได้
ถึงรักมากแค่ไหน ก็ยากที่จะทำใจให้กลับมาคบกันได้อีกครั้ง
เพราะมันไม่ใช่ความผิดครั้งแรก เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้ว และพี่ทีเคยให้โอกาสไปแล้ว
แต่สุดท้าย มันก็เกิดขึ้นอีก......... ไม่แปลกหรอกค่ะที่พี่ทีจะกลัวว่า หากให้โอกาสอีกครั้ง จะต้องเจ็บอีกครั้งไหม
ยิ่งจากลักษณะนิสัยของพี่ทีตามที่หนูติดตามอ่านมาตลอด ก็คิดว่า.....
พี่เป็นคนใช้ชีวิตอยู่ในหลักของเหตุและผล อีกทั้งเห็นว่าความรักแบบคู่รัก ถึงไม่มี พี่ทีก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้
เพราะฉะนั้น ถ้าความรักมันจะทำให้ต้องเจ็บปวด ไม่มั่นคง พี่ทีก็เลือกที่จะปิดประตูหันหลังให้มันดีกว่าเนอะ
แต่พี่ทีจ๋า......... ที่เป็นอยู่แบบนี้ มันมีความสุขจริงๆหรอคะ? ไม่ได้กำลังฝืนใจตัวเองอยู่หรอคะ?
บางทีชีวิตก็ไม่ได้อยู่ด้วยเหตุและผลเสมอไปนะคะ บางทีเราก็ใช้แค่หัวใจในการขับเคลื่อนชีวิตก็มี
เพราะถ้ายึดเหตุผลและความถูกต้องแล้ว คงไม่มี ปอ-ที ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหมล่ะคะ?
ยังไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ค่ะ เมื่อเข้มแข็งพอที่จะมองอดีตที่ผ่านมาอีกครั้ง
สักวันหนึ่ง หนูขอร้องให้พี่ทีลองย้อนกลับมาอ่านเรื่องราวที่พี่เคยเขียนไว้ดูอีกครั้งได้ไหมคะ?
พี่อาจจะเห็นมุมมองใหม่ๆ ในความรักของพวกพี่ หรือเปิดใจให้กับบางเรื่องมากขึ้นก็ได้
อย่างตอนล่าสุดที่อ่าน ทุกครั้งที่มี (......) พี่ทีกำลังต่อสู้กับหัวใจตัวเองรึป่าวคะ?
เพราะอ่านเรื่องของพี่ทีมานาน จึงมีความผูกพันบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่า พี่ทีคือพี่คนหนึ่งที่รู้จักกัน
หนูหวังอยากให้พี่ทีมีความสุขจากใจจริงค่ะ และปฏิเสธไม่ได้ว่าหลังให้พี่ทีกลับมาคบกับปออีกครั้ง
แต่นั่นเพราะอะไรล่ะคะ ทำไมใครหลายๆ คนที่อ่านเรื่องเล่าของพี่ถึงคิดตรงกันแบบนี้
แค่เพราะเราอินมากเกินไป ? หรือติดอยู่ในอุดมคติแบบ Happy Ending ?
หรือ...ทุกคนสัมผัสได้ถึงความรัก ที่พี่ทีพยายามจะมองข้ามมันรึป่าวคะ?
เป็นกำลังใจให้พี่ทีต่อไปค่ะ ยังคงยืนยันคำเดิมว่า หวังให้พี่ทีมีความสุขสดใสในทุกๆวันค่ะ
ถ้ายังไม่พร้อม ไม่ต้องเล่าเรื่องความรักก็ได้ ถึงพี่เขียนเรื่องชีวิตของพี่ หนูก็อยากอ่านค่ะ
เพราะมักจะได้ข้อคิดดีๆ เสมอ ความคิดของพี่บางครั้งก็เปิดโลกทัศน์ใหม่ให้หนู
หรือไม่ก็เตือนสติได้ดีทีเดียวค่ะ เช่น เรื่องการรู้จักอดออม การเรียน ฯลฯ
แล้วพบกันใหม่ เมื่อพี่ทีพร้อมนะคะ จะรอคอยเสมอ :กอด1:
ปล. ปอ เอ้ย!!! งานหนักมากกกกกกกกกกกกกกกกนะ มันคือบทเรียนและบทพิสูจน์ของนาย
ที่นายมีวันนี้ก็ไม่ใช่เพราะใคร เพราะตัวเองล้วนๆเลย เพราะงั้นถึงจะอยากลำบาก เจ็บปวดทรมาน
มันก็สมควรแล้วล่ะ !!!!!! :z6:
กราบขออภัยที่พร่ำเพ้อยืดยาว เปลืองหน้ากระทู้มาจนถึงจุดนี้ค่ะ :o12:
-
เสียน้ำตาไปกับตอนนี้เยอะมาก ชีวิตของทีผ่านอะไรมาเยอะมาก
ทำให้เข้าใจว่าทำไมทีถึงเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งได้ขนาดนี้
ขอบคุณที่เข้ามาเล่าตอนนี้ให้ได้อ่าน ขอบคุณจริงๆ
เรื่องราวของทีทำให้พี่ได้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตของพี่มากมาย
ไม่มีใครรักเราเท่ากับครอบครัวของเราจริงๆ พ่อ แม่ พี่น้อง
เป็นสิ่งที่มีค่ากว่าสิ่งอื่นใด พี่นับถือจิตใจของคุณแม่ทีนะ
ทีคงจะได้แบบอย่างที่ดีมาจากแม่ แม่เป็นผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ
ยังไงพี่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทีตลอดไป ต่อไปนี้ขอให้ที
พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆเข้ามาในชีวิตนะ
-
ทุกสิ่งเกิดเพื่อรอการดับ... เช่นเดียวกัน ปอกับที เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดนับว่าเป็นวิถีที่สอนให้มนุษย์ทุกคนที่ยังคงมีกิเลสตัณหาพึงสังวรณ์
เป็นตัวอย่างในการดำรงชีวิต มันยอดมาก ชอบที่สุด ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง ดีเกินไปมันเป็นแบบนี้เอง
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป รัก...ที่เพิ่งผ่านพ้นไป
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม กลับไป...ก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม
-
จะบอกว่าอ่านแล้วน้ำตาไหลพรากๆ รู้แล้ว ทำไมวันนี้ทีถึงเข้มแข็งได้แบบนี้
เมื่อชีวิตจริงมันไม่ใช่นิยาย เราไม่สามารถให้ใครทำอะไรตามใจที่เราต้องการแม้อยากจะเห็นทีกับปอกลับมาคบกันแค่ไหนก็ตาม แต่ความจริงก็คือความจริง
-
นี่สินะที่เรียกว่าอดีตสอนคน o13
เข้มแข็งมาก อ่านมาก็อดจะสงสารปอไม่ได้ แต่ก็...ทำตัวเองล่ะนะ ผูกปัญหาไว้ ก็ต้องแก้ด้วยตัวเอง
:L2:
-
อย่าท่าดีทีเหลวล่ะปอ..
-
สุดยอดมากครับคุณที
-
ตามอ่านมาตั้งนานครับ ไม่เคยได้เม้นเลย วันนี้มีความรู้สึกอยากจะเม้นดูบ้าง ไม่รู้ว่าพี่ทีจะได้อ่านหรือเปล่า
เรื่องนี้ผมคงไม่เข้าข่างใครครับ เพราะใครถูกหรือผิด คนสองคนเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด ในมุมมองของคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์
อาจจะบอกว่าคนใดคนหนึ่งผิด แต่ผมว่าคงฟันธงไม่ได้เท่ากับคนทั้งสองคน สำหรับผมคิดว่า การที่คนสองคนจะใช้ชีวิตร่วมกัน
ไม่ว่าจะคู่ชายจริงหญิงแท้ หรือคู่ชายรักชาย แต่ตั้งฝ่าฟันอุปสรรค์ทั้งสิ้น บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่ดีเลิศไปทุกอย่าง 100%
ไม่มีใครที่ถูกสร้างมาเพื่อใครได้ 100% ชีวิตจริงมันไม่เหมือนละคร มันไม่เหมือนตัวต่อจิ๊กซอ ที่สร้างมาเพื่อให้เป็นคู่กัน
อย่างหาชิ้นอื่นมาทนแทนไม่ได้ ผมเชื่อว่าพ่อกับแม่พี่ที การที่ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาถึงทุกวันนี้ก็ต้องผ่านอะไรมาเยอะ
แต่ทำไมเขาทั้งสองคนยังรักและอยู่ด้วยกันมาจนทุกวันนี้ พี่ทีลองไปถามท่านทั้งสองดูนะครับ ความรักมักจะมากับคำว่าสู้ ให้อภัย
อดทน พยายาม แต่ดูถ้าพี่ทีจะยอมแพ้แล้ว ผมอาจจะมองต่างไปจากคนอื่นว่า ที่พี่ทีทำแบบนี้ เพราะรักพี่ปอมากจนเสียใจมาก
หรือว่ารักตัวเองมากกว่าจึงเลือกที่จะหนี อย่างที่ผมบอกไปข้างต้นครับว่า ไม่มีใครจะถูกสร้างมาให้เป็นของใครได้ 100%
ทุกคนมีข้อดีข้อเสียอยู่ในตัว พี่ปอเองก็มีส่วนที่เสีย ที่ยังคึกคะนอง ยังเจ้าชู้ไม่เลิกด้วยวัยยังคงคะนองอยู่ แต่อยากให้พี่ทีลองมอง
ย้อนกลับไปว่า จริงๆแล้วก่อนที่จะมาเจอกันพี่ปอเป็นอย่างไร ในหลายๆเรื่องเหมือนกับที่เป็นอย่างวันนี้ไหม ผมว่าเขาเปลี่ยนไป
เยอะนะ จากคนที่หัวดื้อทุกอย่าง เห็นตัวอย่างเป็นจุดศุนย์กลาง แต่ทุกวันนี้ไม่ใช่ คนๆนึงจะเปลี่ยนตัวเองได้มากขนาดนี้เพราะอะไร
ใช่มันเป็นเพราะพี่ที แต่อาจจะให้มองลึกไปอีกว่าทำไมต้องเป็นพี่ที ทั้งที่พี่ปอก็มีแฟนมาตั้งหลายคนแล้ว แต่เขาเปลี่ยนตัวเองมา
มากมายเพื่อพี่ที???? คนเรามาจากคนละที่ มาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน ได้รับลำดับ base sequence จากพ่อแม่ที่ต่างกัน จะให้
เปลี่ยนไป 100% คงเป็นไปไม่ได้ แต่ใช่ว่าจะบอกว่าพี่ปอไม่ผิด ผิดครับผิดมาก แต่การหนี้และยอมแพ้ มันใช่คำตอบของปัญหาหรือไม่
ส่วนพี่ที ถ้าเทียบกับพี่ปอ พี่ทีเป็นคนดีครับรักครอบครัว เป็นคนที่พร้อม (ณ ตอนนี้ ) ถึงแม้ในอดีตจะเป็นมาอย่างไรก็ตาม ขอใช้
คำถามเดียวกับพี่ปอครับว่า ปกติพี่ทีเป็นอย่างไร ก่อนมาเจอพี่ปอ เก็บตัว จริงจังมากไป และอีกหลายอย่าง ที่ผ่านมามีใครเข้ามา
ถึงตัวตนของพี่ทีได้บ้าง
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น (อย่างที่บอกครับว่าไม่มีใครดีไปทั้งหมด 100%) นั้นเพราะอะไร ทำไมต้องเป็นคนนี้
ที่พี่ทียอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีคำตอบในใจไหมครับ สิ่งหนึ่งที่ผมมองเห็น และอยากถามกับพี่ที (อย่าโกรธนะครับ) พี่ทีเป็นคนมีอดีต
เป็นอดีตที่เจ็บปวด เขาว่ากันว่าอดีตนั้นเป็นพื้นฐานของปัจจุบัน แต่จะผิดไหม หากเราเอาอดีตมาทำร้ายปัจจุบัน มาทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
อยากให้พี่ทีลองวางอดีต วางความเจ็บปวด และมองใหม่อีกครั้ง ว่าสิ่งที่ผ่านมามันคืออะไร ในชีวิตของชายรักชาย มันก็ยากอยู่แล้ว
แต่ผมกลับมองว่าคู่ของพี่สองคนโชคดีมากแล้ว ในชีวิตที่เหมือนกับถูกสาปอย่างเราๆ การที่มีความรักที่จริงใจแบบนี้ถือว่าได้รับของขวัญล้ำค่าแล้ว
แต่พี่ทีกำลังจะเอาความเป็นตัวเอง อดีตของตัวเองมาทำลายของขวัญนั้นด้วยความที่ว่า มันไม่ perfect ลองพยายามดูใหม่ไหมครับ
ปล่อยวางและมองดูใหม่อีกครั้ง ใช้หัวใจมากว่าเหตุผล ผมอยู่ในสายวิชาชีพเดียวกับพี่ทีครับ เข้าใจอยู่ว่าในสายวิชาชีพเรา
จะมีความเชื่อมั่นและยึดในความคิดของตัวเองมากเป็นพิเศษ ผมเองก็มีประสบการณ์ในอดีตไม่ต่างไปจากพี่ทีครับ แต่มีคนๆนึงได้
แต่ให้ผมลองทบทวน
ในแบบที่ผมกำลังให้พี่ทีทบทวน แล้วผมก็มองเห็นทางในอีกด้านที่ตัวเองไม่เคยคิดว่ามันมี ลองดูนะครับ ผมแค่อยากให้พี่ทีได้มีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่
แต่หากมีข้อความไหนที่เขียนแล้วทำให้พี่ทีไม่พอใจต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ (และขอโทษที่เขียนยาวมากกกกกนะครับ )
-
:sad11: :sad11: อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาไหลไม่รู้ตัว..... :sad11: :sad11:
:กอด1: ขอให้ต่อไปนี้ชีวิตมีแต่ความสุขนะคะ (จะตัดสินใจเกี่ยวกับปออย่างไรก็ตาม..) :กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ดีใจจังที่มา...ประสาคนรู้จัก
ไม่รู้จะเข้าข้างใคร....แต่ไม่อยู่ตรงกลาง
ขอเอียงไปทางปอ ( กรณี...ให้พยายาม ) ถึงแม้จะ เลว (ว่ะ ..ไอ้หลายใจ ไม่เคยพอ )
ขออยู่ข้างที ( กรณี... ให้เข้มแข็ง ) แต่ไม่อยากให้ใจแข็งเกิ๊น....
<img src="http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/192/4192/images/Heart/Heart-65.jpg" />
-
ก่อนอื่นดีใจมากกกกกกกกกกกกกก พี่ทีตอบเขาด้วย 55555
อยากถามพี่ทีว่า จริงหรอที่พี่ทีจะต้องการเป็นแค่เพื่อนกับปอเท่านั้น ไม่ใช่เพราะว่ากลัวเจ็บอีกหรอ ลึกๆในใจพี่ที ยังมีปออยู่ใช่หรือเปล่า(อันนี้พี่ทีตอบในใจเองนะ 5555) บางครั้งความรักก็ไม่ต้องการเหตุผลร้อยแปดอะไรทั้งปวง มันขึ้นอยู่กับใจของคนสองคนล้วนๆ คนในเล้าเป็ดเองก็คงอยากให้พี่กลับไปหาปอกันทั้งนั้นละ (ขอบอก) คนเราก็มีด้านขาวด้านดำทั้งนั้นละ หนูก็เข้าใจทั้งพี่ทีและปอ และหนูก็เป็นอีกคนที่อยากให้กลับไปคืนนี้ หนูอยากจะบอกพี่ทีว่าจะทำอะไรก็รีบทำเถอะค่ะ อย่าดู อย่าลองใจกันให้นานนัก แล้วอย่ามานั่งเสียใจภายหลังแล้วกัน น้องโยคนสวยขอเตือน เชอะ!
ปลลลลล (เขารู้นะพี่ทีก็ยังรักปออยู่ วางทีอยู่ได้เดี๋ยวยุให้ปอจับข่มขืนขังเดี่ยวอีกรอบเลยนิ 55555) :z1: :z1:
-
เป็นกำลังใจให้ทีเข้มแข็ง อดทนไปก่อน การกลับไปดีกันตอนนี้มันง่ายนิดเดียว แต่ว่าเด๋วปํญหามันก้อกลับมาใหม่
เพราะการที่ปอคบกับผู้หญิงคนนั้นมา ก้อเกือบ 4 ปีเหมือนกัน มันก้อนานพอที่เค้าจะมีเยื่อใยต่อกันมาก
ใช่ว่าจะตัดขาดกันไปง่ายๆในเวลาเดือน สองเดือน ความสัมพันธ์เค้าไปถึงขั้นไหนเราก้อไม่รู้
ส่วนกับหนุ่มน้อยคนนั้น ถ้าเด็กมันไม่ได้รู้เรื่องอะไร คือไม่รู้ว่าปอมีคนอื่นอยู่ แล้วอยู่ดีๆก้อโดนทิ้ง เัค้าก้อน่าสงสารเหมือนกัน
ดังนั้นทั้งนี้ทั้งนั้นมันอยู่ที่ตัวปอเอง ว่าจะเคลียร์ปัญหาทั้งหมดยังไง
อ่านตอนนี้แล้วก้อสงสารเจ้าปอขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเค้าก้อพยายามในแบบของเค้าอยู่ การที่เค้าทิ้งโทรศัพท์เอาไว้ที่นี่
มันหมายถึงอะไร มีความหมายอะไร บอกตรงๆคิดตามเจ้าปอมันไม่ค่อยทัน
ส่วนเรื่องราวชีวิตในตอนเด็ก รู้สีกซาบซึ้งเนอะ เป็นครอบครัวที่ต้องฝ่าฟันกับชีวิตจริงๆ o13
-
T.T
-
อยากรู้ว่าปอจะทำยังไงต่อไป
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ ^^
-
ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย
ในนิยาย ใคร ๆ ก็อยากให้จบแบบแฮบปี้เอนดิ้ง
ชีวิตจริงจะต้องเจ็บแบบนี้อีกซักกี่ครั้งกับคนที่ทำผิดซ้ำซาก ไม่เคยจำ
ถ้าเป็นผม เรื่องนี้คงจบตั้งแต่นอกใจครั้งแรกแล้ว
ความเชื่อใจ ความไว้ใจมันหมดไปแล้ว ต่อให้รักมากแค่ไหน คบกันไปก็มีแต่ทุกข์
ให้กำลังใจคุณทีครับ
-
ยังอ่านไม่จบเลย แต่ดีใจมากที่คุณทีตอบเม้มเราด้วย :impress3:
หนักแน่นมั่นคงไม่ต้องหันกลับไปแลมันเลยนะ แค่ความเป็นเพื่อนก็ ok :mc4:จุดประทัดเรียกคนดีๆเข้ามาไม่เจอตอนนี้ก็คงมีสักวันเราเอาใจช่วย ^-^
-
น้ำตาร่วงอีกแล้ว ตอนอยู่ด้วยกันทำไมไม่คิดแบบนี้นะปอ :เฮ้อ:
-
จงอย่าทำร้ายตัวเองและทำร้ายคนที่ตัวเองรักเป็นดีที่สุด อย่าให้เวลาที่แสนน้อยของชีวิต ต้องสูญเสียไปกับการไม่เข้าใจกันเลย ทรมาณทั้งคู่นะ
-
ชอบ comment ของคุณ Leo คิดเหมือนกัน
อ่านตอบ comment ของน้องที ทำให้นั่งหัวเราะคนเดียว
น้องที พี่อยู่ข้างน้องทีเสมอ แต่เหมือน Leo ชอบคนรักกัน :laugh:
+1
-
ยอมรับว่าใจจริงแล้วก็อยากให้ปอปรับปรุงตัวเองได้ และกลับมารักกันอีกครั้ง แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าปอจะทำใหุ้คุณทีเสียใจกับเรื่องเดิมๆ อีก ยังไงก็ยอมรับการตัดสินใจของคุณทีนะคะ :กอด1:
-
อ่านแล้วมันไม่ชอบเลยแต่มันคือความจริงในชีวิตของทุกคนที่มีพบและจากแต่ยังไงเราก้ออยากให้กลับมาคบกันแบบเก่าเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนละกัน o13
-
พี่ทีก็อย่าลืมให้โอกาสพี่ปออีกสักครั้งนะ
พี่ปอก็พยายามสร้างโอกาสให้ได้นะ
-
:pig4:
ไม่รู้จะเขียนอะไรเลย
อ่านแล้วร้องไห้น้ำตาไหลมากมาย
สมองมึนๆอย่างงัยไม่รู้
แอบมียิ้มตอนท้ายเล็กๆ
ปล.เดี๋ยวมาเม้นท์ใหม่
-
:a5: :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้พี่ๆทั้งสองคนน่ะค่ะ
ชีวิตยังไงก็ต้องดำเนินต่อไป ขอแค่เข้าใจและยอมรับเนอะ
ขอบคุณพีทีที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆแบบนี้น่ะค่ะอย่างน้อยหนูได้จะจดจำเอาไว้ใช้
ในยามที่เราไม่เข้าใจชีวิตบ้างค่ะ :กอด1: :L2:
-
อ่านเรื่องของพี่น้องดาวเดือนถึงกับอึ้ง .. พูดอะไรไม่ออกเลย :m15:
ชีวิตปัจจุบันเราอาจจะเทียบคุณทีไม่ได้เลย .. ดูด้อยคุณค่ากว่าเยอะ ไม่เคยทำอะไรเพื่อคนอื่นแบบคุณทีเลย .. :เฮ้อ:
คุณทีรู้มั้ยว่า .. การที่เราทำผิดพลาดกับคนรักจนไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้
แก้ไขอะไรก็ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่ทุกข์ทรมาณใจอย่างที่สุด ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
เราไม่โกรธคุณทีหรอกนะที่ตัดสินใจแบบนั้น
เราขอแค่ ... ร้องไห้ไปกับปอเท่านั้นเอง .. :monkeysad: :monkeysad:
เราเข้าใจปอและเจ็บปวดไปด้วยจริง ๆ
-
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร...
รู้สึกแต่ว่า พออ่านเรื่องพี่ดาวกับน้องเดือนแล้ว หดหู่ดี
-
คุณที
สร้างปาฏิหารย์ให้พวกเราที ช่วยทำให้นิยายเรื่องนี้จบแบบสมบูรณ์ ทั้งอารมณ์แล้วก็ใจด้วยครับ อย่าทำร้ายใจกันด้วยตัวหนังสือเลย 55555 ผมจะรอนะครับ
ฟ้าลั่น
ปล.ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้อย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอตลอดมาครับ
-
ช่วงนี้ผมเครียดๆ เลยเข้ามาหาอะไรอ่านเล่นหน่อย ไม่ได้อ่านเรื่องพวกนี้มานานหลายปี เปิดเข้าเวปมาก็นั่งเลือกจะอ่านเรื่องไหนดีน๊าาาให้คลายเครียดซะหน่อย ... แม่ม เรื่องแรกอ่านตั้งแต่ต้นจนจบในหนึ่งคืน .... เครียดกว่าเดิมเลย .. แต่ไม่ใชเรื่องของตัวเอง
ขอบคุณที่ทำให้ผมลืมเรื่องรอบๆ ตัวได้นะครับ แล้วก็สู้ๆ นะครับ
:bye2:
-
ขอบคุณข้อคิด กำลังใจดีๆจากพี่ทีนะครับ พี่ทีเป็นคนที่คิดอะไรเป็นระบบมาก ไม่สงสัยเลย ว่าทำไมพี่ทีถึงควบคุม
อารมณ์ ความรู้สึกของตัวเองในหลายๆสถานการณ์ได้ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับนิยายเรื่องไหนมาก่อนเลย
มาเป็นความรู้สึกผูกพัน แม้จะไม่ได้รู้จักพี่ที พี่ปอ ยากที่จะอธิบายครับ อาจจะเวอร์แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
สุดท้ายนี้ ผมขอบคุณเรื่องของ "เดือน กับ ดาว" มากๆนะครับ ทำมห้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง
-
อ่านยังไม่ทันจบก็ร้องไห้แล้ว
น้องไม่เคยคิดว่าจะได้รับรู้เรื่องราวชีวิตแบบนี้อย่างใกล้ๆ เลย
(ถือว่าเป็นประสบการณ์ตรงมากๆ ถึงแม้จะไม่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของพี่ทีในโลกแห่งความเป็นจริงก็ตาม)
โดยส่วนตัวก็ค่อนข้างมีชีวิตที่ดราม่าเหมือนกัน แต่พอเทียบกับเรื่องนี้หรือเรื่องคนอื่นอีกหลายๆ คน ถือว่าเบามาก
ถึงจะบอกว่าสงสารพี่ทีแต่ตอนนี้ก็คงช้าเกินไป เพราะเรื่องราวเลวร้ายได้จบลงแล้ว
แอบรู้สึกผิดที่ไม่เคยเจอเรื่องราวแบบนั้น เพราะมันเป็นความรู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ในสังคมเดียวกันแต่กลับสบายกว่า
ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าการที่พี่ทีเล่าเรื่องนี้ให้พี่ปอฟังมันคือการเพิ่มน้ำหนักของพี่ทีในใจและชีวิตของพี่ปอมากขึ้น
คิดว่าจากนี้ไปพี่ปอคงไม่มีวันลืมพี่ทีแน่ พออ่านตอนนี้แล้วต้องบอกว่าค่อนข้างแอบหวังหน่อยๆ
เพราะคิดว่าพี่ปอคงจะกลับตัวได้จากเรื่องราวที่พี่ทีเล่าไป และคงคิดถึงพี่ทีมากขึ้น
นี่ก็เป็นความเห็นและความหวังของคนอ่านค่ะ อย่างที่บอกว่าถึงนานแค่ไหนถ้าทั้งสองคนยังไม่มีใคร ก็อยากให้กลับมารักกัน
แต่ก็เคารพการตัดสินใจของพี่ทีค่ะ เพราะบอกตามตรงถ้าเป็นน้อง น้องก็คงตัดเลย ที่หวังอยู่เพราะเป็นคนที่ดูอยู่เท่านั้น
ตอนนี้บอกได้เลยว่าสำหรับน้องเรื่องของพี่ทีและพี่ปอยังไม่จบ อาจจะแค่เปลี่ยนสถานการณ์ และบทบาท
แค่เห็นพวกพี่สองคนมีความรักสึกที่ดีต่อกันก็สุขใจคนเฝ้าดูแล้วค่ะ ที่สำคัญกว่าคือคนอ่านเห็นสายใยที่สองคนมีให้กัน
เพราะอย่างงั้นจึงไม่รู้สึกเศร้าเลย จะไม่ขอร้องให้คืนดีกัน แต่อยากหวังให้ทั้งสองเป็นอย่างนี้ เป็นคนสำคัญของกันและกัน
ไม่ว่าจะในฐานะอะไร น้องก็สุขใจที่ได้ติดตามแล้วล่ะคะ
ป.ล. ถึงในอดีตจะผ่านอะไรมา แต่ก็ดีใจที่ เรา คือ เรา ที่ได้พบเจอและผ่านพ้นมันมาได้ เพราะไม่อย่างนั้น เรา ที่อยู่ตรงนี้ก็คงไม่มีตัวตน
-
ซาบซึ้งกับความรักของครอบครัวเดือนดาวมากๆ
เป็นความรักที่บริสุทธิ์จริงๆ
ส่วนนายปอเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าปอจริงใจรึป่าวรึว่าแค่ลมปาก
คืนดีรึไม่อยู่ที่ที
เป็นกำลังใจให้ทีนะคะ
โดยส่วนตัวแล้วชอบเห็นคนรักกันนะ
แต่คนรักกันเขาทำกันยังงี้หรอ
โอ๊ยสับสน :L2: ดอกไม้ให้ทีค่ะ
-
ป๊าาาดดด~ ไม่เข้ามาวันเดียว ไปไกลเลยอ่ะ...
:a5:
อ่านแระ.........
ขอย้ายข้างได้ไหมอ่ะ ?
สงสารพ่อรูปหล่อ... ( แต่ล่อไม่เลือก! )
:monkeysad:
วิเคราะห์แล้ว ปอคงรักทีมาก เพราะอยู่กับทีแล้ว เหมือนอยู่กับ ...... "แม่" ... เอิ๊ก~ ///โดนคุณที ตบกบาลทางโทรจิต
:really2:
คือ คุณทีมีหัวคิดดี ชอบวิเคราะห์ แล้วผู้ชายปกติก็จะชอบคบคนฉลาดอยู่แล้วอ่ะ ครับ
แต่ปัญหา คือ ปอยังคลุกคลีอยู่กับชลบุรีบ้านเกิด มันก็เจอแต่สภาพแวดล้อมเก่า ๆ จึงเผลอใจไปตามความเคยชิน แม้จะรักทีก็ตาม
ปัญหาจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ก็ต่อเมื่อปอย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับที ในต่างถิ่นที่ไร้คนรู้จัก เพราะเท่ากับปอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่มีคนสนิทแค่คนเดียวคือที มันจะทำให้ปอติดทีมาก โดยที่ไม่มีคนอื่นมารบกวน ไม่มีความเคยชินเก่าๆติดมา (ถ้าไม่สร้างเพิ่มเอง) สุดท้ายปอจะเลิกเจ้าชู้ได้ ครับ
:กอด1:
เปลี่ยนจากเรื่องเล่าสเป็นนิยาย แล้วเอาพล็อตตามที่ผมว่าแล้วกันเน้อ ~
แอ๊กกกสสส!!! /// โดนรุมสกรรม...
:beat:
ป.ล. ชีวิตดาวและเดือนเศร้ามาก แต่โดนคุณปอแย่งซีนเรียบร้อย...
-
ยังงัยดีล่ะ เห็นใจปอมั๊ยก็เห็นใจอยู่นะ สงสารมั๊ยก็สงสารอยู่ แต่ไม่มากพอที่จะไว้ใจปอได้อีก
คือปอทำผิดซ้ำซาก มันทำให้ไม่เชื่อใจ และไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะไม่ทำอีก
กับเปลวนี่หลายปีแล้วใช่มั๊ยล่ะ ถ้ามันเลิกกันยากนักก็เลือกสิ
... ตอนนี้คนอ่านอย่างเราได้รับรู้เฉพาะในส่วนที่คุณทีรู้ ไม่ได้รู้ว่าเวลาที่ปออยู่กับคนอื่น ๆ พูดและทำอะไรบ้าง
และตอนนี้ยังคบกันอยู่หรือเปล่าทั้งเปลว เด็กนัทอะไรนั่นน่ะ
เอาแบบจริง ๆ เลยนะ คุณทีก็คงไม่รู้ เพราะปอคงไม่พูดถึงเหมือนกัน
แต่อยากบอกว่า...เลือกทำสิ่งที่คุณทีมีความสุขมากที่สุดเถอะค่ะ
ชีวิตยังต้องเดินต่อไป ก้าวไปข้างหน้าต่อไป เพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีขึ้น ความสุขที่มากขึ้น
อันนี้หมั่นไส้ส่วนตัวเล็กน้อย ....
... ปอเพิ่งมารู้ตัวเองว่ารักมากกกกก ก็ตอนที่จะสูญเสียไปนี่เอง ... มันน่า .. จริง ๆ
-
ในเมื่อทีเลือกที่จะให้มันจบแบบนั้นเวลาคงจะช่วยเยียวยาความเจ็บปวดของทั้ง2คนให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
แต่ในใจก็ยังแอบหวังว่าสักวันปอคงจะสามารถกลับมาทำให้ทีรักและเชื่อใจได้อีกครั้ง
-
ผมชอบอ่านเรื่องของพี่ก็เพราะมันให้แง่คิดดีนี่แหละ ทำให้มีกำลังใจต่อสู้ และฝ่าฟันอุปสรรค์ไปได้ดี
อ่านเรื่องพี่ทีในอดีตแล้ว บอกตรงว่า"มันน่าเศร้าจริงๆ" เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายจริงๆ
-
:monkeysad: :เฮ้อ: :L2: :กอด1:
-
เอามาให้ได้ล่ะปอ ของสำคัญอย่างนี้
คุณทีคอยเข้ามาบอกด้วยนะคะ
ว่าความพยายามของปอจะสำเร็จมั๊ย
-
...ไม่ได้มีอคติ กับน้องปอนะค่ะ แต่คิดว่า ปอ ทำแบบนี้กับแฟนทุกคนมั้ยค่ะ เพราะแฟนเก่าแต่ละคน ก็ยังคบกับน้องปออยู่ได้ คิดว่า (ความคิดนะค่ะ ) แฟนเก่าน้องปอแต่ละคน เขาต้องรู้ว่า น้องปอก็มีคนอื่น แต่ทำมัย ทุกคนยังคบกับน้องปอได้เหมือนเดิม คงเพราะน้องปอเป็นคนแบบนี้หรือเปล่าค่ะ เวลาจะเสียแฟนเก่าแต่ละคนไป น้องปอก็พยายามไขว่คว้าเอาไว้แบบนี้ ทุกคนเลยไม่ได้จบกับน้องปอสักที ....ย้ำนะค่ะ ความคิดส่วนตัว.... พี่ยังยืนยัน ความคิดที่ว่า เป็นเพื่อนกันนะดีที่สุด ณ ตอนนี้ (จะเพื่อนแบบไหนก็ตาม) ปล่อยชีวิตให้ดำเนินไปเรื่อยๆ เพราะยังอายุน้อย ในอนาคตจะกลับมาคบกันใหม่อีกรอบ หรือจะเริ่มมองคนใหม่ ก็สุดแต่อนาคต ..ตอนนี้ใครมีหน้าที่อะไรต้องทำ ก็ทำให้ดีที่สุด จะโทรคุย จะไปเที่ยว ไปหากัน ก็ได้นี่ค่ะ เพราะเพื่อนกันมันตัดไม่ขาดอยู่แล้ว ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องรอ ไม่ต้องหวัง ว่าเขาจะทำอย่างโน้น อย่างนี้ ...เคยดูรายการเกี่ยวกับ ดร.เสรี ท่านกับแฟน เขาก็อยู่กันแบบเพื่อน จะไปไหน ทำอะไร ท่านทั้ง 2 ก็ไม่ได้บังคับกะเกณท์กัน แต่อันนั้น ท่านมีงานมีการหน้าที่มั่นคงแล้ว แต่ของทีกับปอ เพิ่งเริ่มต้น ยังเด็กทั้งคู่ คบแบบเพื่อนไปก่อนก็ได้นี่ค่ะตอนนี้ ... เป็นกำลังใจให้น้องทีนะค่ะ น้องปอ พี่ไม่ให้นะกำลังใจ ไปหาเอาเอง น่าจะมีเยอะ555 แซวเล่น (แอบกัดนิดๆ)..
-
อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจเลยว่าทำไมพี่ทีถึงเป็นคนที่มีแนวความคิดที่ดีและเข้มแข็งได้ขนาดนี้
เอาเป็นว่าไม่ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไปก็ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะคะทั้งพี่ทีแล้วก็ปอด้วย สู้สู้ค่ะ^^
-
ผมเป็น 1 ในแฟนคลับพี่ปอ แต่พี่ปอทำเกินไปอ่ะ อยากบอกพี่ทีว่า แข็งเข้าไว้ ครับ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกมันเคยเกิดขึ้นแร้ว ถ้าให้โอกาศเค้าไป มันก็จะได้ใจแล้วกลับมาทำอีก พอตอนทำไม่คิดมาคิด ได้ทีหลังมันก็สมควรเป็นแบบนี้แหละ ผมก็ขอฝากไว้แค่นี้เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
แอบสะเทือนใจกับครอบครัวของพี่น้องดาวกับเดือน
จะเก็บเรื่องราวนี้ไว้ .. เป็นแรงใจ เวลาเจอกับปัญหาต่าง ๆ
ไม่ขอให้คุณทียกโทษหรือให้อภัย เพราะเข้าใจว่ามันเจ็บปวด
แต่ถ้าขอได้ .. อยากขอให้ ปอทำทุก ๆ อย่างให้ดีขึ้น สม่ำเสมอ
เพื่อวันข้างหน้าที่สวยงามจะกลับมาอีกครั้ง (แอบหวัง)
เราเชื่อว่า .. ไม่มีใครรักปอเท่าคุณทีอีกแล้วหละ .. ขอให้โชคดีนะ ปอ ( เค้าจะรู้ ?)
ไม่ได้ลำเอียงนะคะ 555
คุณทีอะเข้มแข็งอยู่แล้ว และรักตัวเองเป็น o13
แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณทีด้วยนะคะ .. :L2: :L2: :L1:
-
อ่านตอนนี้แล้วเศร้า(อีกแล้ว)
เริ่มจะเห็นใจปอแล้ว ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็อยากให้ทีอภัยให้ปออีกซักครั้ง
อาจจะยังไม่ต้องเป็นตอนนี้ก็ได้ รอดูพฤติกรรมอีกซักหน่อย
ถ้ามั่นใจแล้วค่อยบอกปอ ยังไงก็ยังอยากเห็นคนรักกัน
-
:L2:
ตั้งแต่อ่านเรื่องมาชอบวิธีคิดและความมีเหตุผลขอคุณทีมาก
พออ่านตอนนี้จึงทำให้รู้ว่าคุณทีผ่านประสบการณ์ชีวิตอะไรมาเยอะมากมาย
จึงหล่อหลอมให้เป็นคุณทีเป็นคนดีและมีแง่คิดดีๆเสมอมา
ขอชื่นชมในตัวคุณทีอย่างแรง :pig4:ขอเป็นกำลังให้คุณทีด้วยนะคะ
ปล.เป็นห่วงแต่ปอว่าจะมีความอดทนทำได้ดังที่ตั้งใจไว้ไหม
กับประโยคที่พูดไว้ “กูจะเอาของกูกลับมาให้ได้” สาธุขอให้ทำสำเร็จทีเถอะ
ปล.1 ถ้าไม่รบกวนเวลาหรือการทำงานหรือจิตใจของคุณที ก็ขอโอกาสให้ปอมันบ้าง
ไม่ต้องดีกันตอนนี้แต่ดูๆมันไปเรื่อยๆ
รักกันไว้เถิด เราเกิดที่เมืองชล ...
-
เรื่องจริงมันยิ่งกว่านิยาย ขอกอดพี่ทีนึง :กอด1:
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ทีถึงเป็นคนมีความคิดดีขนาดนี้
เพราะพี่ผ่านอะไรมาตั้งมากมาย มันมากเกินไปด้วยซ้ำสำหรับคนอายุเท่านี้(เท่าไหร่หว่า? 55)
เรื่องของพี่ไม่เพียงสอนไอ้ปอเท่านั้น ยังสอนทุกคนที่มาอ่านเรื่องนี้ด้วย
สุดยอดจริงๆ o13
อ่านครึ่งแรกจบ คือเทใจให้พี่หมดใจ
บางทีอยู่กับตัวเองบ้าง ให้เวลาเป็นเครื่องเยียวยา
ก็ดีเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้พี่ปิดใจสนิทขนาดนั้นเลยค่ะ
พออ่านจดหมายไอ้ปอเท่านั้นแหละ น้ำตาไหลพรากๆ ใจอ่อนยวบ :sad4:
อยากรู้ว่าปอจะทำอย่างที่ว่าไว้ได้ซักเท่าไหร่
ความพยายามอาจมีผลก็ได้นะ หรือบางทีปออาจทิ้ง"โอกาสสุดท้าย"ไปแล้วก็ได้
"โอกาส" คำนี้พี่ทีจะให้เขาได้ไหมนะ
ของอย่างนี้ต้องดูกันนานๆ
ยังไงก็อยากเห็นพี่มีความสุขนะคะ :bye2:
-
พูดไม่ออกบอกไม่ถูก :กอด1:
ขอให้เจอรักครั้งใหม่(แอบหวังให้เป็นปอนะ)เร็ววันนะค่ะ
-
เฮ้อ นานมากแล้วไม่ค่อยได้เม้นท์ให้ทีเลย :o8:
งานนี้ไม่เม้นท์ไม่ได้แล้ว ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพ่อแม่
ที่ไม่ทอดทิ้งในวันนั้น ไม่มีใครรักและหวังดีกับเราเท่าครอบครัวจริงๆ :L2:
มีคนเคยบอกว่า "คนที่รักตัวเองเป็นเท่านั้น จึงจะรู้จักรักคนอื่นได้"
พี่เห็นด้วยนะ เพราะทีรู้จักรักตัวเอง
จึงมอบความรัก และความหวังดีต่อเพื่อน(ปอ) ได้อย่างเต็มใจ
พี่อยากให้คนที่มีความรักเต็มเปี่ยมอย่างที มีแต่ความสุขนะคะ
ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด มีความสุขกับทุกการตัดสินใจ
ซึ่งทีทำมันได้ดีเสมอมา พี่เคารพการตัดสินใจของทีนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
-
เพิ่งมาเม้นเป็นครั้งแรกนะครับ :m23:
หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวมายาวนานนนนของทั้งทีกับปอ
ถึงแม้ว่าปอจะดูเอาแต่ใจไปบ้าง ทำตัวเองผิดพลาดบ้าง
แต่ปอเองก็ดูจะรักทีมาก ๆ เหมือนกัน
ล่าสุดที่ปอทำตัวแบบนี้ ถ้าเป็นผมเอง ผมก็คงจะโกรธเขามาก ๆ เลยละ
แต่ถ้าปอสำนึกมันจริง ๆ บางทีผมเองก็อาจจะให้อภัยเขาอยู่เหมือนกัน
เพราะผมเองก็อยากให้ปอรู้จักคุณค่าของคนที่รักบ้าง บางทีบทเรียนรักครั้งนี้
อาจทำให้ปอได้รู้จักคนที่เขารักมากขึ้น เมื่อตอนที่เสียไป
แต่ในใจผมไม่อยากให้ทั้งคู่เลิกกันเลย อยากให้ทั้งคู่กลับมาทบทวนตัวเอง
ดูบ้างอะคับ บางครั้งการอยู่ห่างกันสักพัก มันอาจทำให้เรารู้จักมุมมองของ
ความรัก เรายังขาดตกบกพร่องอะไร จะได้คุยกัน ปรับตัวเข้าหากันอะคับ
ยังไงผมก็ยังเป็นกำลังใจให้กับทีและปอนะครับ o13 สู้ๆนะครับ :bye2:
-
เศร้าจับจิตเลยอะ
ยังไงก็เอาใจช่วยนะ
-
อ่านจบแล้วค่ะ อดไม่ได้ต้องเข้ามาเขียนไรออกมาบ้าง
:monkeysad:
คุณที, ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เถอะค่ะ
ถึงแม้ว่า โดยส่วนตัวแล้วเราเองไม่ชอบคนผิดสัญญา และการ
กระทำของคุณปอไม่ได้บ่งบอกถึงการให้ความมั่นใจได้เลย
เมื่อเปรียบเทียบกับลมปากที่พูดออกมาในแต่ละครั้ง ขนาดเราเอง
ยังรู้สึกเจ็บปวดหัวใจแทนจริงๆ หากจะต้องใช้ชีวิตต่อไปกับคุณปอ
วันข้างหน้าก็คงต้องรู้สึก (จึ็ก จึก) เจ็บปวดหัวใจต่อไป อาจจะมากขึ้น
จนไม่สามารถมองหน้ากันได้ติด แต่ก็นะ เราไม่ใช่คุณที ก็เลยทำได้
แค่อยากพูดในฐานะคนนอก อยากให้กำลังใจ - เวลาและการกระทำ
จะเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ ให้โอกาสกับตัวเองนะคะ เปิดใจให้กว้าง
ยังเชื่อเสมอ ทำดีได้ดีค่ะ
-
เข้ามาบอกว่าห่วงใยเสมอนะคะ
-
:เฮ้อ:เฮ้ออออออ (ขอถอนห้ายใจก่อน อิอิ) เป็นกำลังใจให้ที :3123: แอบเชียร์ปอ o18 555
ในฐานะแฟนคลับยอมรับการตัดสินใจของน้องทีนะครับ
แต่พี่ขอน้องทีอย่างหนึ่งนะ อย่าเอา ทิฐิ มาใช้กับคนที่เรารักก็พอครับ
เป็นกำลังใจให้น้องทั้ง 2 คนครับฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ :mc4:
P' P
-
ลังเลอยู่นานค่ะว่าจะเม้นต์ดีมั้ยน๊า หลังจากแอบอ่านมาโดยตลอด
..
....
พอเห็นคุณทีทำสถิติว่าแต่ละคนคิดแบบไหนกันบ้าง เลยขอแอบมาเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้ "กลับมาคืนดี" กันอีกซักหน่อย
โดยส่วนตัวเราเชื่อและยอมรับในการตัดสินใจของคุณทีอยู่แล้วค่ะ เลยได้แต่ตามอ่านไปเงียบๆๆ
แต่พอได้อ่านตอนหลังแล้วก้เห็นใจปอ...คือด้วยอะไรหลายๆอย่าง คงอาจมีอะไรบางอย่างที่ทำให้นายปอหลงผิดไปชั่วขณะ
ยังไงคุณทีลองวางใจกลางๆแล้วตัดสินจากปัจจุบันของนายปอต่อไปนะคะ
ถึงจะเชียร์สุดใจขาดดิ้น..แต่เราก้ยังคิดว่า ไม่ใช่สิทธิ์ของเราเท่าไหร่นัก
คนที่ยุให้เกลียดกันไป...คุณไม่ได้ร่วยมทุกข์ร่วมสุขอยู่ในชีวิต อย่าตัดสินอะไรจากแง่มุมเดียวด้วยอคติส่วนตัวของคุณเอง
คนที่เชียร์ก็เหมือนกัน คุณเชียร์ป..แต่ถ้าวันนึงเค้าเจ้บ คุณคงไม่ได้ไปร่วมแบ่งปันความทุกข์เค้าได้เท่าไหร่
เอาเป็นว่าเชียร์กลางๆ เงียบๆ เบาๆ เคารพการตัดสินใจและแอบภาวนาเบาๆให้นายปอกลับใจจริงๆ และคุณทีให้โอกาส
แต่ถ้าไม่ ก็ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปตลอดแล้วกันนะคะ
..
.....
ตอนล่าสุดทำให้รุ้ว่าคุณทีผ่านอะไรมามากมายจริงๆ
ขอแอบกอดเบาๆเป็นกำลังใจให้กับทุกๆเรื่อง...ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีที่สุดเท่าที่เป็นได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้จากใจจริงค่ะ
..
....
รออ่านติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้ตลอดไปค่ะ :กอด1: :L2:
ฝากเพลง แชร์ของ Potato ให้คุณที ค่ะ
[flash]http://www.youtube.com/watch?v=rKQboVk7x0E[/flash]
ให้เธอแชร์ความช้ำในหัวใจ..มาให้ชั้น
-
คงต้องให้พิสูจน์ความรักนี้อีกต่อไป เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยครับ
-
ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่บอร์ดโน้น จนนึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว เพราะไม่ได้เข้าบอร์ดโน้นแล้ว
จนปีหนึ่งให้หลัง(คาดว่าประมาณนี้) ก็เห็นชื่อเรื่องนี้ในบอร์ด ดีใจมาก เห็นความรักระหว่างคนสองคนที่มีให้กัน
เห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิต แนวคิดดี ๆ ที่เรานำมาใช้ในชีวิตของเราได้ สารภาพตามตรงบางครั้งคิตก็เอาสิ่งที่ได้จากเรื่องนี้ไปใช้ในการแก้ปัญหา
อยากที่บอกพี่ทีไปในเม้นที่แล้ว เวลาของเราในอนาคตไม่รู้ว่าเหลืออีกมากน้อยขนาดไหน
ทำในสิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดและไม่ทำร้ายจิตใจใครก็พอแล้ว คือไม่ได้สอนนะคะ เพียงแค่เป็นความคิดส่วนตัว อย่าว่ากันนะคะ
ไม่ได้เห็นใจพี่ปอที่ต้องเป็นแบบนี้ และไม่ได้เข้าข้างพี่ทีตัดสินใจแบบนี้
เพราะทุกคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง และเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
การกระทำของพี่ปอที่ผ่านมา ซึ่งในความคิดของคิตเองก็บอกได้ว่ารักพี่ทีมาก
แต่ในขณะเดียวกันพี่ปอก็มีคนอื่น ซึ่งสำหรับคนที่เจออะไรมากมายอย่างพี่ที
ก็คงเข้มแข็งและเลือกที่จะตัดออกไปจากชีวิตได้ แต่เพียงต้องใช้เวลา การกระทำบางทีที่ดูเหมือนว่าไม่รัก แต่ที่จริงก็รัก
และเลือกที่จะถอยห่างมากกว่าที่จะได้ครอบครอง (ซึ่งข้อนี้คิตก็คิดเหมือนกับพี่ที ตัดก็คือตัด)
แต่ในอนาคตข้างหน้าเราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทั้งสองคนอาจจะคืนดีกันก็ได้ ในเมื่อก็ยังรักกันอยู่
โอกาสสำหรับทั้งพี่ทีและพี่ปอในอนาคตข้างหน้าก็คงต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ขอให้พี่ทั้งสองเปิดโอกาสให้กับตัวเองนะคะ
บางทีเราอาจจะเจอกับอะไรที่แตกต่างจากที่เคยผ่านมาก็ได้ ใครจะรู้
ขอกอดให้กำลังใจพี่ทีนะคะ กอดด้วยความจริงใจ และกำลังใจจากน้องคนหนึ่ง
-
ตามอ่านมา 3 ตอนล่าสุด แต่มาเม้นท์รวบ (เอ๊ะ!! นั่งนี่แอบเลว :z6:) พออ่านจบแล้วแบบว่าเพลงนี้มันลอยมาเลยอะ :o12: :o12:
http://www.youtube.com/v/MwiAGCr1EJY
สู้ๆนะพี่ที เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว(มั้ง แหะแหะ) ทำตามใจตัวเองในเรื่องที่ทำได้เถอะ :L1: :L1:
-
ดีใจที่พี่ทีเห็นด้วย^^
(ไม่รู้ว่าตอนมาง้อพี่ที พี่ปอจะเลิกกับบรรดากิ๊กๆหรือยัง ,คนเราพูดเอาดีเข้าตัวแค่ไหนก็ได้นี่เนอะ):(('
พี่ปอก็เนอะไม่ยอมเลิกลาน่าจะถอยออกไปกันคนละก้าว
ไปทำใจแล้วก็ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น
ขุดมันไปโยนทิ้งซะ สันดานเจ้าชู้ของตัวเองนะ
ทำได้แล้วค่อยกลับมาเป็นเพื่อนกันเก็บความทรงจำดีๆไว้คงจะดีกว่า
ถึงตอนนั้นถ้าหายเจ็บกันทั้งคู่จะเริ่มนับหนึ่งใหม่กันก็ยังไม่สาย
ดีกว่ามายื้อๆกันไว้ทำแบบนี้ก็เจ็บทั้งคู่จากที่จะเป็นเพื่อนที่ดีกันได้อาจจะต่อกันไม่ติดด้วยซ้ำ
โดยส่วนตัวไม่เชื่อเรื่องความรักนะ ว่าจะมีคนที่รักเรามากกว่าชีวิตเหมือนที่พี่ปอบอก
ใครก็รักชีวิตตัวเองมากที่สุดทั้งนั้นละ [นอกจากพ่อกับแม่(แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนอีกนั่นล่ะบางคนก็ไม่รักลูกตัวเองด้วยซ้ำเดี๋ยวนี้)]
แล้วยิ่งความรักแบบคู่รัก มันแน่อยู่แล้วว่ามีขึ้นมีลงวันนี้รักมากพรุ่งนี้ไม่รัก แต่วันต่อไปอาจจะกลับมารักมากก็ได้
แล้วยิ่งประโยคที่บอกว่า กูจะเอาของกูกลับมาให้ได้
ความเห็นหลายอันปลื้ม
แต่เราไม่ปลื้มเลย ถ้าเราป็นพี่ทีคงมีกระทืบเลยนะ
เพราะมันบ่งบอกว่าพี่ปอเห็นพี่ทีเป้นสิ่งของส่วนตัวชัดๆ ตอนมีก็ไม่เห็นค่าพอมันมีขาเดินหนีไปถึงได้มาทวงคืน
น่าทุเรศ!!
(ใส่อารมณ์ส่วนตัวเข้าไปเต็มที)
แต่มันก็เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวของเราเท่านั้นเพราะเรารับรู้แค่ในส่วนของพี่ทีเฉยๆ
เพราะฉะนั้นก็ได้แค่ส่งอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่เท่านั้น.
ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ ชีวิตมีวันพรุ่งนี้เสมอ :กอด1:
"โอกาส มันมีตราบเท่าที่พี่ปอกับที่พี่ทียังมีชีวิต ฝากไปบอกพี่ปอด้วยว่าอย่ามาขอโอกาสเพราะสิ่งเหล่านั้นมันสร้างขึ้นได้ด้วยตัวพี่ปอเองต่อให้พี่ทีโกรธเกลียดแค่ไหนถ้าพี่ปอมีความพยายามยังไงสักวันคงได้กลับมารักกัน^^"
แอบหวังเล็กๆไม่อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม,
.
.
แต่อยากให้เริ่มใหม่ด้วยความรู้สึกใหม่ที่มั่นคงต่อกันรักกันมากกว่าเดิมนะค่ะ♥ 555555
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มาตามอ่านเรื่องนี้แล้วเศร้า
เข้าใจพี่ทีนะฮะ
เป็นเราคงเจ็บปวดที่สุดเลย
อยากให้เรื่องจบลงอย่างมีความสุข แต่ก้อขึ้นอยู่กับพี่ทีกับพี่ปอ
เราอยากให้พี่ทีให้โอกาสพี่ปอ ไม่ใช่ตัดโอกาสไปเลย
คือไม่ใช่ให้กลับมาคืนดีกัน
แต่ให้โอกาสพิสูจน์ตัวว่าพี่ปอจะเลิกเจ้าชู้ได้มั๊ย คงต้องเป็นเวลานานๆ หกเดือน หนึ่งปี หรือมากกว่านั้น
ถ้าพี่ปอทำได้ ก็ค่อยให้อภัยพี่ปอ
แต่ถ้าพี่ปอทำไม่ได้ เทวดาก็ช่วยไม่ได้แล้ว :o12:
ชีวิตพี่ทีไม่ได้มีไว้เพื่อให้อภัยพี่ปอซ้ำๆซากๆ
แต่อยากให้โอกาสพี่ปอหน่อยนะพี่ที ถ้ายังพอทำได้ ตอนนี้มันเศร้ามากๆๆๆๆ
-
ลงต่อไปจ๊า o13 o14
-
ทีสุดยอดดดดดดดดดดดด :L1:.....คนดีเกินไปดี๊ดีเป็นแบบนี้นี่เอง....ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาขนาดนี้สอนการดำเนินชีวิตได้ในปัจจุบันสดยอดดดดดดเข้มแข็งจริงๆเลย :กอด1:.......กอดคนดีทหลายๆที^___^.....เริ่มใจอ่อนให้ปอแล้วตอนล่าสุดดดดดดสู้ต่อไปนะปอพิชิตใจเค้าอีกครั้งสู้ๆขอให้ทำได้อย่างที่พูดดดดดดนะ....ทีจ๋าให้ใจนำพานะน๊า~~~~~~~~~~~......ให้กำลังใจเสมอจ้า :กอด1:
-
:sad4:ตามอ่านเรื่องพี่ทีจากเว็บนึงท่ีต้องเสียตังเข้า ก็ยอมเสียตังติดตามอ่านมาตลอด เพราะเมื่อก่อนพี่ที่จะอัพเรื่องราวบ่อยมากก แต่พอนานๆไปกลับนานทีปีหนจะอัพ555 แต่พอได้รู้จักเว็บนี้ก็่ทำให้ได้อัพเดทเรื่องราวของพี่ทีอีกครั้ง บอกตรงๆว่าครึ่งแรกที่อ่านความรักของพี่เป็นที่น่าอิจฉามาก แต่ทำไมครึ่งหลังมันถึงเศร้าขนาดนี้ พี่ปอนี่นะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง รู้สึกว่าพี่ที่เข็มแข็งมากเพราะถ้าเป็นผม คงเวิ่นเว้อหว่าเว้แน่ อย่างเเรกเลยคือเสียดายเวลา ไหนจะความเชื่อใจ ไหนจะอู้ยยย พี่ที่ทำดีสุดยอดเเล้วคับ สู้ๆคับเป็นกำลังใจให้คับ :3123:
-
ผมติดตามเรื่องของทีมาตลอดแต่ไม่ค่อยได้เม้นเท่าไร่ครับยอมรับว่าบางอย่างมันเกินจะห้ามใจและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นทั้ง2กลับมาเหมือนเดิมใช่ไหมครับแต่ในใจผมก็แอบหวังว่าทั้งปอและทีจะกลับมาถึงไม่เหมือนเดิมแต่ก็เริ่มต้นกันใหม่
ถ้าว่างก็เข้ามาทักทายกันบ้างนะครับหมอทีขอบคุณนะครับสำหรับประสบการณ์ความรักดีๆมากมายขอบคุณจริงๆ
-
....มันเหมือนกับเวลา 4 ปีปอมันได้บทเรียนอะไรจากการใช้ชีวิตคู่เยอะ ผิดบ้าง ถูกบ้าง คงต้องดูกันต่อๆๆไป
....สำหรับคนผิดพลาดคนนึง ก็ไม่รู้ว่ามันจะเสียหลักนานแค่ไหน พี่ว่าถ้าปอมาหาอีก ทีก็เป็นแบบที่ทีอยากเป็นนั่นแหละคือเป็นเพื่อน
....เอ๊ะ หรือ สมองปอ มันกระทบกระเทือน จากการเสียใจมากเกินไปเลยทำให้พฤติกรรมมันเปลี่ยนไปด้วยวะ ซักผ้า ถูบ้าน ปัดกวาด ..เฮ๊ย ไม่ใช่ปอแล้วมั้ง 555
....เป็นหลักให้ปอมันพักพิง จนกว่ามันจะเข้มแข็งและตั้งหลักได้ คนเรามันมีดี เลว ปะปนกันสำนึกได้ก็ดีแล้ว
....มันถึงกับทิ้งทุกอย่างโทรศัพท์ แม้แต่ที่ทำมาหากินจะย้ายมาอยู่ กทม กันเลยทีเดียว มันคงอารมณ์..กูไม่อยากอยู่ที่นี้แล้วโว๊ย
....ชีวิตนี้มันสั้นนัก ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น คนบางคนเราอาจเห็นเค้าไปจนเราแก่เฒ่า แต่คนบางคนก็ไปจากเราก่อนวัยอันควร ไม่มีอะไรแน่นอน ทำดีให้กันไว้ดีกว่า
....เก็บเงินได้เยอะเนอะ ปอมันคงคิดแหละ ถ้าไม่มีทีป่านนี้เงินมันคงหมดไปกับการเที่ยวเตร่ กินเหล้าเมายา ทีมีความดีกับปอมากปอมันก็ยากตัดใจแหละ คงต้องใช้เวลา
....แต่ที่เอาชื่อน้องป่านมาอ้าง พี่ว่ามันไม่ใช่แล้วแหละ ปอเอ๊ย ใจเอ็งมากกว่ามั้งที่ต้องการ :laugh:
....ส่วนนึงที่ทำให้ทีเป็นคนเข็มแข็งคิดเป็น คือ ทีมีจิตสำนึกดี คิดดี ทำดี สืบเนื่องมาจากประสบการณ์ในเยาว์วัยด้วยเนอะ
....สู้ๆทั้งที ทั้งปอ เกิดเป็นคนมันก็เป็นแบบนี้แหละ เราไม่สร้างปัญหาเอง คนอื่นก็สร้างปัญหาให้ ค่อยๆแก้กันไป คิดซะว่า..โชคดีแล้วที่ได้เกิดเป็น ...คน :กอด1:
-
:L2:
เสี้ยนตำเล็บ เจ็บที่นิ้ว เหมือนสิ่วตอก
เสี้ยนตำใจ เจ็บช้ำชอก บอกไม่ไหว
ถ้าจะหาย ต้องใช้เสี้ยน บ่งที่ใจ
ถึงจะเจ็บ ทนไม่ไหว ได้ผลดี
ปอ..สร้างเรื่อง ให้แตกร้าว คาวความรัก
ก็ต้องยอม อดทนนัก รักอย่าหนี
ต้องเพียรทำ ค้ำจุนใจ ให้เพื่อ..ที
ใช้ความดี รักษาแผล รักแท้จริง
..ความรัก มักเกิดขึ้นได้เสมอ..
ขึ้นอยู่กับว่า ช้าหรือเร็ว
ขอให้ความสุข จงสถิตอยู่กับ..ที นะครับ
:กอด1: จุ๊บๆๆๆ
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ทั้งเรื่องชีวิตในวัยเด็กของที เรื่องของปอ
คนเรามักรู้ตัวหรือสำนึกได้ก็ต่อเมื่อเสียของนั้นไปแล้ว
อีกอย่างมีคนดีๆอยู่กับตัวไม่ชอบ ชอบไปหาข้างนอก
ผมก็หวังว่าคนรักกันจะได้อยู่ด้วยกันอีกนะครับ
-
ตามอ่านมาตั้งนานครับ ไม่เคยได้เม้นเลย วันนี้มีความรู้สึกอยากจะเม้นดูบ้าง ไม่รู้ว่าพี่ทีจะได้อ่านหรือเปล่า
เรื่องนี้ผมคงไม่เข้าข่างใครครับ เพราะใครถูกหรือผิด คนสองคนเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด ในมุมมองของคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์
อาจจะบอกว่าคนใดคนหนึ่งผิด แต่ผมว่าคงฟันธงไม่ได้เท่ากับคนทั้งสองคน สำหรับผมคิดว่า การที่คนสองคนจะใช้ชีวิตร่วมกัน
ไม่ว่าจะคู่ชายจริงหญิงแท้ หรือคู่ชายรักชาย แต่ตั้งฝ่าฟันอุปสรรค์ทั้งสิ้น บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่ดีเลิศไปทุกอย่าง 100%
ไม่มีใครที่ถูกสร้างมาเพื่อใครได้ 100% ชีวิตจริงมันไม่เหมือนละคร มันไม่เหมือนตัวต่อจิ๊กซอ ที่สร้างมาเพื่อให้เป็นคู่กัน
อย่างหาชิ้นอื่นมาทนแทนไม่ได้ ผมเชื่อว่าพ่อกับแม่พี่ที การที่ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาถึงทุกวันนี้ก็ต้องผ่านอะไรมาเยอะ
แต่ทำไมเขาทั้งสองคนยังรักและอยู่ด้วยกันมาจนทุกวันนี้ พี่ทีลองไปถามท่านทั้งสองดูนะครับ ความรักมักจะมากับคำว่าสู้ ให้อภัย
อดทน พยายาม แต่ดูถ้าพี่ทีจะยอมแพ้แล้ว ผมอาจจะมองต่างไปจากคนอื่นว่า ที่พี่ทีทำแบบนี้ เพราะรักพี่ปอมากจนเสียใจมาก
หรือว่ารักตัวเองมากกว่าจึงเลือกที่จะหนี อย่างที่ผมบอกไปข้างต้นครับว่า ไม่มีใครจะถูกสร้างมาให้เป็นของใครได้ 100%
ทุกคนมีข้อดีข้อเสียอยู่ในตัว พี่ปอเองก็มีส่วนที่เสีย ที่ยังคึกคะนอง ยังเจ้าชู้ไม่เลิกด้วยวัยยังคงคะนองอยู่ แต่อยากให้พี่ทีลองมอง
ย้อนกลับไปว่า จริงๆแล้วก่อนที่จะมาเจอกันพี่ปอเป็นอย่างไร ในหลายๆเรื่องเหมือนกับที่เป็นอย่างวันนี้ไหม ผมว่าเขาเปลี่ยนไป
เยอะนะ จากคนที่หัวดื้อทุกอย่าง เห็นตัวอย่างเป็นจุดศุนย์กลาง แต่ทุกวันนี้ไม่ใช่ คนๆนึงจะเปลี่ยนตัวเองได้มากขนาดนี้เพราะอะไร
ใช่มันเป็นเพราะพี่ที แต่อาจจะให้มองลึกไปอีกว่าทำไมต้องเป็นพี่ที ทั้งที่พี่ปอก็มีแฟนมาตั้งหลายคนแล้ว แต่เขาเปลี่ยนตัวเองมา
มากมายเพื่อพี่ที???? คนเรามาจากคนละที่ มาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน ได้รับลำดับ base sequence จากพ่อแม่ที่ต่างกัน จะให้
เปลี่ยนไป 100% คงเป็นไปไม่ได้ แต่ใช่ว่าจะบอกว่าพี่ปอไม่ผิด ผิดครับผิดมาก แต่การหนี้และยอมแพ้ มันใช่คำตอบของปัญหาหรือไม่
ส่วนพี่ที ถ้าเทียบกับพี่ปอ พี่ทีเป็นคนดีครับรักครอบครัว เป็นคนที่พร้อม (ณ ตอนนี้ ) ถึงแม้ในอดีตจะเป็นมาอย่างไรก็ตาม ขอใช้
คำถามเดียวกับพี่ปอครับว่า ปกติพี่ทีเป็นอย่างไร ก่อนมาเจอพี่ปอ เก็บตัว จริงจังมากไป และอีกหลายอย่าง ที่ผ่านมามีใครเข้ามา
ถึงตัวตนของพี่ทีได้บ้าง
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น (อย่างที่บอกครับว่าไม่มีใครดีไปทั้งหมด 100%) นั้นเพราะอะไร ทำไมต้องเป็นคนนี้
ที่พี่ทียอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง มีคำตอบในใจไหมครับ สิ่งหนึ่งที่ผมมองเห็น และอยากถามกับพี่ที (อย่าโกรธนะครับ) พี่ทีเป็นคนมีอดีต
เป็นอดีตที่เจ็บปวด เขาว่ากันว่าอดีตนั้นเป็นพื้นฐานของปัจจุบัน แต่จะผิดไหม หากเราเอาอดีตมาทำร้ายปัจจุบัน มาทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
อยากให้พี่ทีลองวางอดีต วางความเจ็บปวด และมองใหม่อีกครั้ง ว่าสิ่งที่ผ่านมามันคืออะไร ในชีวิตของชายรักชาย มันก็ยากอยู่แล้ว
แต่ผมกลับมองว่าคู่ของพี่สองคนโชคดีมากแล้ว ในชีวิตที่เหมือนกับถูกสาปอย่างเราๆ การที่มีความรักที่จริงใจแบบนี้ถือว่าได้รับของขวัญล้ำค่าแล้ว
แต่พี่ทีกำลังจะเอาความเป็นตัวเอง อดีตของตัวเองมาทำลายของขวัญนั้นด้วยความที่ว่า มันไม่ perfect ลองพยายามดูใหม่ไหมครับ
ปล่อยวางและมองดูใหม่อีกครั้ง ใช้หัวใจมากว่าเหตุผล ผมอยู่ในสายวิชาชีพเดียวกับพี่ทีครับ เข้าใจอยู่ว่าในสายวิชาชีพเรา
จะมีความเชื่อมั่นและยึดในความคิดของตัวเองมากเป็นพิเศษ ผมเองก็มีประสบการณ์ในอดีตไม่ต่างไปจากพี่ทีครับ แต่มีคนๆนึงได้
แต่ให้ผมลองทบทวน
ในแบบที่ผมกำลังให้พี่ทีทบทวน แล้วผมก็มองเห็นทางในอีกด้านที่ตัวเองไม่เคยคิดว่ามันมี ลองดูนะครับ ผมแค่อยากให้พี่ทีได้มีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่
แต่หากมีข้อความไหนที่เขียนแล้วทำให้พี่ทีไม่พอใจต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ (และขอโทษที่เขียนยาวมากกกกกนะครับ )
น้องทีค่ะ พี่เห็นด้วยกับ คุณ Yamakuchi อย่างแรงค่ะ
พ่อของพี่เองก็เคยมีปัญหาทำนองนี้กับแม่พี่ แต่ทั้งคู่ก็ผ่านกันมาได้ (ถึงขั้นไปจดทะเบียนหย่าเลยนะตอนนั้น!)
ทุกวันนี้ พ่อกับแม่ถึงจะหย่ากันมาเกือบ 30 ปีแล้ว แต่ก็อยู่ด้วยกันดี(ไม่สนลูกเต้า)
วันที่ 7 ก.ค. ที่ผ่านมายังไปเลี้ยงครบรอบวันแต่งงานอยู่เลย
( ปัจจุบันพ่อพี่ 66 แม่ 62 ..ขอบอกว่า พี่ยังไม่เคยเห็นพ่อถอดแหวนแต่งงานออกจากนิ้วนางข้างซ้ายเลย..โรแม้นท์มากก)
...คือที่พี่เกริ่นมา เพราะอยากจะบอกว่าคนเรามันไม่ perfect บางคนทำผิดครั้งเดียวก็จำ แต่บางคน 2-3 ครั้งถึงจะจำก็มี (case พ่อพี่รู้สึกจะ 3-4 ครั้ง)...อยากจะให้น้องทีลองคิดทบทวนเยอะๆนะค่ะ คิดถึงความสุขของตัวเองมากๆ ยังไงพี่ก็เคารพการตัดสินใจของน้องทีค่ะ
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :oo1: :sad4: :o12:
เศร้ามาก เอาใจช่วยนะพี่ที สู้ๆ
-
การให้อภัยเป็นการให้ที่สูงสุดพี่หวังว่าน้องทั้งสองคงคิดได้นะครับชีวิตคนเรานั้นไม่มีอะไรที่แน่นนอนแล้วจะมาเสียใจกันภายหลังนะขนาดนิ้วเราเองทั้งสิบยังไม่เท่ากันเลยแล้วการใช้ชีวิตร่วมกันมันคงไม่สมบูรณ์แบบไปเสมอหรอกครับพี่อยากจะให้น้องทั้งสองคิดกันให้ดีๆน้องลองคิดกันนะว่าถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของใครคนใดคนหนึ่งเราจะทำอะไรให้คนๆนั้นพี่ไม่อยากจะมาให้น้องทั้งสองต้องมาเสียใจกันเมื่อถึงวันวันนั้นของชีวิต
-
เข้ามารอน้องทีทุกวัน คิดถึงๆ
ถ้าว่างก็เข้ามาทักทายกันนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
จากการอ่านนิยายมา5ปี มีีตนที่ประทับใจไม่กี่คนมีพี่ที กับพี่ทิว(จากเรื่อง love is or not) ที่ดำเนินชีวิตอยากมีเหตุุมี ปัญหาครั้งนี้เวลาเป็นเครื่องพิสูญครับ มันขึ้นอยู่กับพี่ปอ แต่นิสัยเจ้าชู้แบบนี้เลิกยากครับปอคงได้รับบทเรียนครั้งนี้ ต่อไปเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต้องให้ฟ้าลิขิตทั้งคู่ ทั้งคู่อาจมีกรรมร่วมกันมาครั้งนี้ต้องขอบคุณที่ทำให้เราได้ชดใช้กัน(เอามาจากริว จิตสัมผัส ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง) แต่ที่สุดคู่กันแล้วต้องไม่แคล้วกันอย่างแน่นอน
-
อ่าน4ตอนรวด
อยากกอดทีแน่นๆ แล้วบอกทีว่าถูกแล้วที่ทีทำอย่างนี้ รักตัวเองให้มากๆ
สำหรับปอ ถ้าถามว่าเชื่อไหมว่ามันรักที ก็บอกว่าเชื่อ แต่ ปอมันก็รักตัวมันเองมากกว่า ไม่อย่างนั้น คงไม่ทำผิดอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คนเราให้โอกาสคนทำผิดให้กลับตัวเป็นเรื่องดี แต่ถ้าคนที่ได้รับโอกาสยังกลับไปทำผิดอีกซ้ำๆ ก็ไม่ควรได้รับโอกาสอีกไหม เพราะถ้าได้รับโอกาส ได้รับการให้อภัยบ่อยๆ คนคนนั้นก็จะไม่เห็นค่าของโอกาสนั้น
ไม่ได้โกรธเกลียดปอ ความรู้สึกเหมือนทีแหละ ถ้าตอนนี้ทียังยืนอยู่จุดเดิม ทีก็จะเจ็บปวดยิ่งกว่าใคร รู้ว่าถึงตอนนี้ทีก็ยังไม่ลืมความเจ็บปวดนั้นหรอกถึงได้ทำงานหามรุ่งหามค่ำขนาดนี้ ดูแลตัวเองมั่งนะที
วนไปวนมาไหม แค่จะบอกว่า เป็นกำลังใจให้ทีนะ ทำดีที่สุดแล้ว สู้ๆ
-
แอบตกใจที่เรื่องนี้มีจุดต้องแยกทางกัน
ไม่ได้เข้ามาอ่านต้ังนานมากเลย
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ทีนะคะ
ถ้าจะตัดสินใจอะไรก็คิดให้ดีๆ
แต่ยังไงก็ไม่อยากให้เิกกัน
ฮิฮิฮิ
-
มารอพี่ทีครับ
-
ติดตามมาตั้งแต่ต้น....จนถึงตอนนี้นึกได้คำเดียวว่า...ปอนะปอ...ไม่น่าเล้ยยยย.... :เฮ้อ:
เอาใจช่วยเสมอครับ ไม่ว่าทีจะกลับไปคืนดีกับปอหรือไม่ก็ตาม :กอด1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ผมแอบอ่านมาตั้งนานละคับ พอมาถึงจุดนี้ก้อดที่จะเม้นไม่ได้ " ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ทีเป็นไงบ้างเนอะ "
:sad11: :sad11: :sad11: ติดตามอยู่นะคับ ^^
-
น้ำตาไหลเลยทีดียว
เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกัน
เลิกทั้งที่ยังรัก
:m15:
-
ผมเป็นแฟนคลับพี่ทีนะครับ :-[ ติดตามมานาน ชอบเรื่องนี้มากเลย
ให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตหลายๆด้าน ผมนับถือพี่ทีมากเลย
แต่เรื่องเป้าหมายในชีวิตกับความรัก มันไปด้วยกันยากยังไงไม่รู้
บางคนให้ความสนใจกับความสำเร็จในชีวิตมากกว่า จนให้เวลากับคนรักน้อยลง
ผมไม่มั่นใจว่าพี่ทำงานหนักมากไปหรือเปล่า? อีกทั้งยังอยู่ไกลกับพี่ปออีก
พี่ปอก็คงเหงาอยู่ แถมยังไม่ซื่อสัตย์อีกด้วย อ่านแล้วไำม่กล้าตัดสินใจเลย เห้อ
แต่ผมเข้าข้างพี่ทีนะ และโกรธแทนพี่ทีจังเลย เพราะผมเป็นแฟนคลับพี่ 555
ผมเชื่อในการตัดสินใจของพี่ทีเสมอ ขอให้พี่ทีมีแต่ความสุขนะครับ
ปล.ถ้าเหนื่อย ท้อแท้ กลับมาเล่าให้ฟังเรื่อยๆนะครับถ้าว่าง อยากบ่น หรือระบายอะไรก็ได้
มีคนคอยรับฟังเสมอนะครับพี่ที :กอด1:
-
:t3: :t3: :t3:
มาเยี่ยมเยียน...เนื่องในโอกาส "วันศุกร์แห่งชาติ "
มาแวะกะว่าจะซื้อโอเลี้ยงกับข้าวผัดมาปลอบใจนายปอ
:beat: เฮอะ ขอโทษที เราอยู่แผนกช่างมัน (เข้าข้างนายทีมากกว่า 555 )
โส น้า หน้า นายป๊อ (กรุณา ออกเสียงแบบต่างด้าว )
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีครับ
รอพี่ทีมาต่อเรื่องอยู่
-
น่ารักๆ
-
พี่ทีเป็นคนที่เก่งแล้วก็ดีมากๆๆพี่ปอเค้าก็ทำอะไรผิดซ้ำๆซากๆหรืออาจเป็นเพราะพี่ทีไม่มีเวลาไห้ทำแต่งาน ผมกลัวว่าพี่ปอเค้าจะคิดไม่ได้เหมือนพี่ทีนี่ซิน่าสงสารทั้งคู่เรย หรือว่าเค้ายังไม่เป็นผู้ใหญ่พอน้า
-
เข้ามารอน้องทีนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
-
มารอพี่ทีกะนายปอครับ :n1: :n1: :n1:
-
เข้ามารอพี่ทีกับพี่ปอครับ (:
-
เข้ามาอ่าน แรกๆ ฮ่ามาก หลังๆ เริ่ม จุก ตาม ด้วย เจ็บ แล้ว สุด ท้าย ก็ซึ้ง แถมน้ำตาไหลพรากเลย
(มันหลากหลายอารมณ์จริงๆ)คุณทีเข้มแข็งมากเลยนะค่ะ เป็นคนที่หน้าทึ่ง ในหลายๆความหมายจริงๆ (หมายถึงในทางที่ดีนะค่ะ)
พอมาอ่านแบบนี้ เรารู้สึกว่าไม่ว่าอะไรก็เริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะ จะเริ่มต้นใหม่ กะ ใคร ยัง ไง นั้นอีกเรื่อง หนึ่งเนอะ
(อยู่คนเดียวก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่)
เราได้มองเห็น และ เรียน รู้ อะไรหลายๆอย่าง ในเรื่องของคุณที ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ
ตามที่คุณทีเล่ามาดูคุณปอจะรักคุณทีมากนะ (ตามที่อ่านนะไม่ได้ที่เห็น)แต่รักมันไม่มากพอที่จะทำให้คนเราหยุด
อยู่ที่คนคนเดียว เลยเหรอ (ก็แค่สงสัย)หรือว่าการที่เราจะหยุดอยู่ที่คนคนเดียวนี้มันไม่เกี่ยวกับความรักหว่า ???
(สงสัยอีก - -") ขอให้คุณที ได้พอเจอกับสิ่งที่ถูกต้องในชีวิตนะค่ะ (เพราะรู้สึกว่าสิ่งบิดๆเบี้ยวๆมันเยอะช่วงเน๊)
ขอให้ คุณที่เข้มแข็ง และ แข็งแรงนะค่ะ (จิตรใจที่เข้มแข็งมาพร้อมกับร่างกายที่แข็งแรง เหอๆๆว่าไปนั้น)
ปล. ขอให้สิ่งดีดีวิ่งเข้าหาคุณที นะค่ะ :L2:
-
:m15: :m15: :m15:
โอยยยยยยย น้ำตาไหลพรากกะ 2 ตอนสุดท้าย
อยากให้ปอปรับปรุงตัวได้ อยากให้ทีให้โอกาสปออีกสักครั้ง (เป็นครั้งสุดท้าย) ....
เริ่มจากการเป็นเพื่อนไปก่อนก้อได้ ถ้าทีคิดว่าปอดีขึ้น ค่อยให้โอกาสปอได้พิสูจน์ตัวเองอีกที
ชอบเวลาที่ทีกะปอคุยกัน น่ารัก ตลก หวาน มีครบเลยยยยย (แอบเสียดายที่ต้องเลิกกัน)
และขอชมเชย o13 o13 ทีเป็นคนที่มีความคิดดีมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านไป ได้ข้อคิดให้กับตัวเองเหมือนกัน
จะคอยอ่านตอนต่อไปนะคะ ให้กำลังใจทีและปอค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:t3: :t3: มารอ ไม่อยากรอครบเดือน
ดวงจันทร์ยังเต็มเดือนตั้งสองครั้งในเดือนเดียว ( เกี่ยวไรกัน ??? 555)
อยากช่วยบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพทางใจของนายปอ
ไม่ทราบจะเลือก วิธีไหนดี
ก. ฉีดยา ข. กินยา ค.ทำใจ
ง. ชั่งใจ จ. ช่างมันกะเผือก (ออกทะเลไปนู้น....)/<img src="http://img.kapook.com/image/other/shutterstock_32430637.jpg">
ยังไงก็อยากให้กลับมาไวๆ
แต่ไม่เอามาม่า น้ำตานอง
-
:m22: เข้ามารอ.... :m7:
:110011: :z7: .... :z7: :110011:
-
ผมจำได้ครั้งสุดท้ายที่ผมได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ผมมีความสุขมากกกก กับการที่สองคนอยู่ด้วยกันแบบนี้
แต่ผ่านไป เกือบปีผมเข้ามาอ่านอีกครั้ง มีเรื่องน่าเศร้าเกิดขึ้น ผมก็เศร้าไปด้วย เพราะชอบที่ทั้งสองคนรักกัน
ไม่เคยคิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับทั้งสอง แต่คน คนนึงทำพลาดไปแบบให้อภัยไม่ได้
เพราะสาเหตุอะไรไม่รู้
แต่รู้ว่ามันเจ็บมากกกกกกก ที่โดนคนที่เรารักหักหลังแบบนี้
เรื่องราวชีวิตของ คุณที ที่ผ่านมามัน เป็นอะไรที่สุดยอดมากกกก ไม่คิดว่าเด็ก ขนาดนั้น จะรับมือกับเรื่องบบนี้ได้
( ผมก็ประมาณเดียวกันกับคุณทีแหละครับ แต่ไม่เศร้ามากขนาดนี้ )
จากที่อ่านผมรู้ครับ ว่าคุณทียังรักและหวังดีกับปออยู่เสมอ
คนเรากว่าจะรัก กว่าจะเดินทางมาถึงจุดๆ นึง มันยากเย็นเอามากกกก
แต่ถ้าการเดินทางครั้งนี้มันถึงที่สุดแล้ว ก็พักก่อนก็ได้ครับ แล้วใช้เวลา ที่มีอยู่คิดว่าจะเดินหน้าต่อไปอย่างไร.
ผมขอเขียนระบายอะไรเพิ่มเติมความรู้สึกต่อคุณที หน่อยนะครับ
คุณที ลองคิดดูนะครับ ว่าที่ผ่าน คุณที มีเวลาให้กับคนที่เรารักมากพอหรือยัง
เพราะที่ อ่านมาคุณที ทำแต่งาน มากกว่าที่จะสนใจคนที่เรารัก
เข้าใจครับว่างานที่คุณที ทำเป็นงานเพื่อส่วนร่วม แต่เรื่องส่วนตัวล่ะคุณมีเวลาให้เท่ากับเรื่องงานมั้ย?
ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณที มากกว่าตัวคุณทีหรอกครับ
และที่สำคัญ คุณที เองยังไม่กล้ายอมรับความสัมพันธ์นี้อย่างเปิดเผย ด้วยเหมือนกัน?
ต้องขอโทษด้วยที่ผมก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว.
ผมชอบให้คนรักกัน เข้าใจกัน ครับ
ผมขอโทษอีกครั้งที่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวครับ แต่มันเศร้าจริงๆ
อยากให้คนรักกัน อาจจะมีปัญหาบ้าง แต่อยากให้ก้าวผ่านไปด้วยกัน
แต่การตัดสินใจ ขึ้นอยู่กับคุณทีครับ คุณทีเป็นคนมีเหตุผล แต่หัวใจก็ต้องอยู่เหนือเหตุผลครับ
-
ขอตะโกนดังระบาย กับความรู้สึกเศร้านี้
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ผมอยากให้สองคนรักกัน
-
เป็นกำลังใจให้ครับบ
-
น้องทีเป็นยังไงบ้างคะ มาส่งข่าวกันบ้างไรบ้าง ทุกคนในเล้าเป็นห่วงนะคะ
ยังไงถ้ากลับบ้านที่ชลก็แว๊บๆไปดูเจ้าปอบ้างนะคะ ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง
สำหรับทีหนะไม่ห่วงหรอก เพราะทีรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ แต่เจ้าปอหนะซี๊
ไม่รู้ว่าจะคิดได้แล้วปรับเปลี่ยนตัวเองได้ดีขึ้น รึคิดได้แต่ทำตัวแย่ลงก็ไม่รู้ :เฮ้อ:
(ลุ้นเอาใจช่วยแกอยู่นะเว๊ยยยปอ ได้ยินป่าว)
พี่เข้ามาบ่นๆๆๆๆ และก็ออกไปด้วยความเป็นห่วงนะคะ
-
:call: :call: :call: :call:
วันนี้วันดี เป็นศรีวัน วันที่ 9 เดือน 9
โปรดมาต่อด่วนพิเศษ (ไม่งอก ...เดี๋ยวมีเฮ ) 555
คิดถึงชะมัดยาด ทราบแล้วเปลี่ยน...
-
:pig3: วันดี :pig3:
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียว 3 วัน ต้องขอชมคุณทีว่าเขียนเรื่องได้สนุกน่าติดตามมาก สื่อออกมาได้ทุกอารมณ์
ตอนจบนี่แสนจะเศร้า
ต้องขอคอมเม้นหน่อยนะครับ อดไม่ได้จริงๆ
โดยส่วนมากคนเรามักจะให้เหตุผล และตัดสินอะไรจางอย่าง จากสิ่งที่เราเห็น (หรือสิ่งที่เรารับรู้) ซึ่งไม่ได้หมายความว่าผิดนะครับ แต่อยากให้คุณให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้บ้าง
ยกตัวอย่างง่ายๆ จากในหนังสือเล่มหนึ่งที่ผมเคยอ่าน ชื่อว่า "ให้โอกาสในสิ่งที่เราไม่รู้"
ในงานสัมนาแห่งหนึ่ง ผู้บรรยายยื่นแก้วกาแฟให้กับผู้ฟังสัมนา 2 คน คนแรกผายมือทั้งสองข้างรับแก้ว อีกคนหนึ่งจับที่หูแก้ว
ทั้งสองคนมีวิธีการรับแก้วกาแฟต่างกันออกไปทั้งๆที่เป็นแก้วเดียวกัน
ผู้บรรยายส่งแก้วให้คนแรกโดยจับที่หูแก้ว ทำให้เค้าต้องผายมือรับ และจับที่ด้านข้างยื่นหูแก้วส่งให้กับคนที่สอง คนที่สองจึงรับแก้วกาแฟโดยจับที่หู
เค้าบอกว่า คนเรามักจะตอบสนองต่อสิ่งต่างๆตามที่ตัวเองเห็น ขนาดแก้วกาแฟเล็กยังมีหลายด้าน แล้วนับภาษาอะไรกับคน หรือกับโลกใบนี้
คุณทีอาจจะมองเห็นคุณปอในด้านที่คุณทีมองเห็นเป็นประจำ แต่อย่างลืมว่ายังมีอีกหลายด้านที่คุณยังมองไม่เห็น
การตัดสินใจลงไปตามสิ่งที่คุณรู้อาจจะทำให้คุณ หรือ คนที่รักคุณและคนที่คุณรัก เสียใจไปทั้งชีวิต
ประเด็นที่คุณปอนอกใจคุณทีนั้นเป็นเรื่องร้ายแรงก็จริง
ถ้าคุณเป็นคนที่มีเหตุผลจริงๆ คุณก็ต้องหาสาเหตุของปัญหานี้ว่ามันเกิดจากอะไรได้บ้าง และแก้ไขมัน
แต่เท่าที่อ่านมา คุณพยายามให้เหตุผลเพื่อ "หนี" ความเจ็บปวดมาตลอด
ลองคิดดูดีๆนะครับว่าเหตุผลมันมีอะไรบ้าง และผมก็เชื่อว่าสาเหตุไม่ได้มาจากคุณปอฝ่ายเดียว
ถึงคุณทีจะหนีและลอยตัวเหนือปัญหานี้ไปได้ แต่สักวันหนึ่งคุณก็จะเจอกับปัญหาเดิมกลับมาหลอกหลอนคุณอีก
เพราะคุณไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ
ขอโทษที่ก้าวก่าย มันอดไม่ได้จริงๆ
-
^
จะให้ทิ้งอนาคตไปอยู่กับปอ หรือไง ครับ เพราะผมเห็นมีทางเดียวนี่แหละที่จะรักษารักของคุณทีไว้ได้
ผมว่ามันไม่ถูกนะ ที่จะต้องทิ้งอนาคตทั้งชีวิต กับรักที่ไม่แน่นอน โดยเฉพาะกับปอ ที่มันเกิดเหตุมาหลายครั้งตั้งแต่ตังอยู่ด้วยกันที่บ้านเกิดอยู่แล้ว (ไม่ใช่เพิ่งมาเกิดตอนที่ทีย้ายมากรุงเทพนะ)
ดังนั้น รักษาไว้ไม่มีประโยชน์เลย ไม่ใช่ว่ามันเกิดขึ้นตอนทีย้ายมาสักหน่อยนะครับ
-
ปล่อยไปตามหัวใจ~~
บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน...ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืดเดี๋ยวก็สว่าง..
บางครั้งการตัดสินอะไร อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างมีสติดีกว่าที่จะตัดสินด้วยอคติ หรือ เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาตัดสินนะคะ
สู้ๆ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.เข้ามาทักทายเพราะหา่ยไป 1 เดือนแล้วน๊าาา~มาส่งข่าวบ้างนะคะ
-
<IMG SRC="http://a5.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/s480x480/558402_466644123366439_1806351610_n.jpg">
-
^
จะให้ทิ้งอนาคตไปอยู่กับปอ หรือไง ครับ เพราะผมเห็นมีทางเดียวนี่แหละที่จะรักษารักของคุณทีไว้ได้
ผมว่ามันไม่ถูกนะ ที่จะต้องทิ้งอนาคตทั้งชีวิต กับรักที่ไม่แน่นอน โดยเฉพาะกับปอ ที่มันเกิดเหตุมาหลายครั้งตั้งแต่ตังอยู่ด้วยกันที่บ้านเกิดอยู่แล้ว (ไม่ใช่เพิ่งมาเกิดตอนที่ทีย้ายมากรุงเทพนะ)
ดังนั้น รักษาไว้ไม่มีประโยชน์เลย ไม่ใช่ว่ามันเกิดขึ้นตอนทีย้ายมาสักหน่อยนะครับ
โลกนี้ไม่ได้มีแต่ดำหรือขาว ไม่ได้มีผิดหรือถูก ดีหรือเลว แค่สองด้าน
การเลือกปอแล้วทำให้ความรักหวานชื่น แต่เสียการเสียงาน ไม่มีอะไรจะกินจึงไม่ควรทำ
การเลือกงานแล้วได้ดิบได้ดี ก้าวหน้าเงินเยอะ แต่เสียทั้งคนรักและทั้งสุขภาพ ก็ไม่ควรทำเหมือนกัน
ต้องรู้จักสร้างสมดุลให้กับมัน และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
แต่ความสุขก็ไม่ใช่ความสุขปลอมๆที่คิดเอาไปเอง และความสุขบนความทุกข์ของอีกฝ่าย
ลองถามตัวเองดีๆว่าความสุขของคุณคืออะไร และจัดการกับมันอย่างสมดุล
-
ขอให้ชีวิตต่อไปข้างหน้าของคุณทีเจอแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ขอให้พระคุ้มครองค่ะ ^^
เที่ยวทั่วไทยเมื่อไหร่ ผ่านมานครศรีฯบอกนะคะ พักฟรี แถมข้าวสองมื้อ ^^ ( มื้อเช้าหากินเองนะจ๊ะ เพราะเค้าตื่นเที่ยงอ่าา >,<' ) ฮ่าๆๆ ขอให้เจอแต่ความสุขนะคะ แล้วมาแบ่งปันที่นี่อีก จะรออ่านจร้าาา^___<
-
หวีดดีคับพีี่ที....
:L3:
ผมลืมแนะนำตัวไป55555 ผมชื่อต้องนะคับ เพิ่งจะมาอ่านอะคับ...
ผมว่าเส้นทางที่เราเจอมาคล้ายๆ กันนะคับ ผมว่าพี่มีลองให้พี่ปอแก้ตัวอีกซักรอบจะดีกว่าไหมคับ
ผมเชียร์มาตลอดเลยนะคับ ผมยังแอบอิจฉาพี่ทั้งสองคนเลยยังไงผมจะรอลุ้นนะคับ
น้องชายสุดหล่อ...(อิอิ...ขอเป็นน้องชายละกันนะพี่หมอที)
-
เป็นห่วงพี่ทีจังคร้าบบ ไม่อยากให้หายไปนานแบบนี้เลย
-
อ่านเรื่องของคุณทีแล้วได้ครบทุกอารมณ์จริงๆ แถมยังได้สาระดีๆนำกลับไปใช้อีกตั้งหลายอย่าง
ใจนึงก็นึกเกลียดปอนะที่ทำให้คุณทีต้องเสียใจบ่อยๆ แต่ก็ยังแอบเชียร์ให้ทั้งคู่กับมารักกันเหมือนเดิม
ขอบคุณ คุณทีมากเลยนะครับที่นำเรื่องราวดีๆเหล่านี้มาแบ่งปัน เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
-
ถ้าพี่ปอรักพี่ทีจริง ความรักคงไม่ไข้วเขวหรอก ต่อให้มีคนถอดเสื้อผ้ามายั่วต่อน้า ! :m15:
-
^
เฮ้ยยย ! ไอ้น้องงงงง....
ของอย่างนี้บางทีมันก็ห้ามใจไม่ไหวนะเฟ้ยยยย~~~~
อุ๊ย! หางพี่ดำโผล่ ^.^
-
ไม่สบายเสียแล้ว.....คาดว่าน่าจะล้มหมอนนอนเสื่อซักพัก
แม้จะรักเรื่องนี้มากมาย ค่อยเข้ามาตามต่อ....
-
^
หายมาม่านะฮับ
-
พี่ทีครับ เจ็บหัวใจจี๊ดๆ :o12:
เข้ามาเว็บนี้อ่านเรื่องของพี่นี้เป็นเรื่องแรกเลย ทุกอารมณ์จริงๆ แต่มาอ่านตอนนี้โฮย จบกัน!!!ไม่อยากให้เลิกกันแบบนี้เลยสู้ใรกันมาได้ตั้งเยอะ เจ็บมาตั้งเยอะ เจ็บอีกสักครั้งจะเป็นใรไปครับ ดูท่าพี่ปอก็รักมาก และรู้สึกผิดมากแล้วนะครับ โอ๊ย :m15: สงสารทั้งคู่เลย เป็นแบบนี้กันใช่ว่าจะสุขทั้งสองฝ่าย ลองให้โอกาศครั้งสุดท้ายๆๆๆ ดีกว่าใหมครับ ยังไงก็สู้ๆครับ o13
-
ผมมารอพี่ทีกะนายปอครับ
-
:monkeysad:มารอพี่ทีกับพี่ปอคร้าบบบบ
-
น้องที ออกทักทายกันหน่อยนะ คิดถึงจ้า
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
เข้าใจทีเพราะชีวิตจริงมันไม่ใช่นิยาย เจ็บก็เจ็บจริง
จะบอกว่าให้ยกโทษให้มันก็เข้าใจ เพราะมันก็หลายครั้งเกินทน
สงสารปอไหม อืมก็สงสารแต่มันก็ทำตัวเองนิหว่า รู้ไหมว่าปอรักทีมากก็รู้สึกได้
แต่มันก็ดันทำให้เสียความเชื่อใจไปแล้ว
อยากให้กลับไปรักกันไหม ก็อยาก เพราะที่อ่านมาตลอดรับรู้ได้ถึงความรัก ความรู้สึกดีที่ทั้งคู่มีให้กันมาโดยตลอด
ปล.เป็นเม้นที่สับสนและงงกะตัวเองมาก
-
ถ้าจะสนับสนุนให้กลับไปคืนดีก็พูดได้ไม่เต็มปากเท่าไหร่ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่พอคิดอีกที ชีวิตคนเรามันสั้นนะน้องที ลองคิดเล่นๆว่าถ้าพรุ่งนี้น้องเค้าจากไปอย่างไม่มีวันกลับ :amen: :amen:
น้องทีอยากจะพูดอะไรกับเค้าก็คงไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉะนั้น อภัยได้ก็อภัยไปเถอะ
แต่ก็ต้องมีข้อตกลงกันให้เรียบร้อย :impress: :impress:
โอกาสครั้งที่2ไม่ได้มีบ่อยๆ ทำวันนี้ตามใจตัวเองก่อนที่จะไม่มีวันได้ทำเถอะครับ :a1: :a1:
-
เฮ่ออออ........................…………
อยากจะให้ทั้งคู่คืนดีกัน แต่สิ่งที่ปอทำมันเกินอภัยจริง ถ้าผิดครั้งแรกครั้งเดียวให้อภัยได้ แต่มีครั้งถัดมาอีก...เหอะๆ
มีน้องคนนึงพูดว่า ถ้าเราไปดูเสื้อผ้า แล้วลังเลระหว่างตัวแรกกับตัวที่สอง ให้เราเอาตัวที่สอง เพราะถ้าเราชอบตัวแรกจริงๆ
เราจะไม่มีทางลังเลกับตัวที่สองเลย (เลยแอบคิด มันก็คล้ายๆกับชีวิตคนนิดๆเหมือนกัน ^^' ) แต่ก็บอกน้องเค้าไปว่า
แล้วถ้ามีชอบตัวที่ 3 4 5 สุดท้ายเราก็จะกลับมาเอาตัวแรกที่เลือก เพราะมันเป็นตัวที่ทำให้เราเข้ามาร้านนี้ใช่ป่าว ^^
น้องเค้าก็ตอบว่า เออจริงพี่ แล้วก็ฮากันไป ^^ ไม่รู้การเลือกสิ่งของกะความรัก มันจะคล้ายๆกันบ้างหรือเปล่าน้อออ เฮ่อออ.…
แต่ไม่ว่ายังไง คนที่ไม่ใช่มันก็ไม่ใช่ คนที่ใช่มันก็คือคนที่ใช่ ไม่ว่าอีกกี่สิบปีก็ตาม
ณ ตอนนี้ ขอให้ทั้งคุณทีและคุณปอ มีความสุขมากๆในสิ่งที่เลือก และสิ่งที่เป็น
รวมหน้าที่การงานทุกอย่างที่ทำ ขอให้มีความสุข ขอให้พระคุ้มครองทั้งคู่นะคะ
-
พี่ทีมาอัพด่วน
-
ซุ่มอ่านมาเพิ่งจะได้มาเม้นท์ o1
สงสารพี่ที.. จริงๆผมก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันนะ
แต่ว่าคบไม่ได้คบนานเหมือนพี่ที ผมเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไร
เค้าก็ยังมีไปยุ่งกับคนอื่นด้วย แล้วมีมาพูดให้ฟังเรื่อยว่าคนไหนเป็นยังไง
ไปนานๆเข้าผมก็ทนไม่ไหว ก็ขอเลิกเค้าก็ไม่ยอม ผมขอเลิกสามครั้งได้มั้ง
แล้วก็หายมาเลย กลับไปอีกทีก็มีแฟนใหม่แล้ว กันไม่ให้เค้ามายุ่งอีก
แรกๆก็เจ็บมากเลย แต่จะให้คบต่อก็ทรมานเลยเลิกดีกว่า
พอผ่านไปช่วงนึงมันเริ่มทำใจได้ก็ไม่รู้สึกอะไร
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่ที่นะคร้าบ :mc4:
-
เข้ามารอทีจ๊า
:z2:
-
เข้ามาส่องจ้า
-
จบแล้วเหรอ กำลังลั้นล้า เขามาอ่านทำเราใจแป๋วไปไกล้
เสียใจแท้ เราเชียร์ความรักพี่ทีกะพี่ปอมานาน เจ็บแทนอ่ะ
เอาละ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาเนอะ
-
ไม่อยากให้เลิกกันเลย เรื่องนี้ตามอ่านและตามอิจฉามานานมาก ไม่นะ ไม่นะ รับความจริงไม่ได้
-
เมื่อไรคุณจะมาๆๆคราฟๆ จะให้พวกเรารออีกนานแค่ไหนๆ
ผมเข้ามาเปิดดูทุกครั้งเวลาที่ผมว่าง เกือบจะทุกวันมาเป็นเวลาเกือบจะ 2เดือนละนะ
อยากอ่านไวไว อยากลุ้นว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
-
ช่วงนี้น้องทีไม่ว่างเพราะไปปลอบใจเจ้าปอใช่ไหม เลยไม่มาทักทายใครๆ ทุกคนคิดถึงและเป็นห่วงนะน้องที
พี่ๆน้องๆให้เกียรติและ(พยายาม)ยอมรับในการตัดสินใจของน้องทีนะจ๊ะ มาทักทายกันหน่อยอย่าหายไปนาน
-
คิดถึงทีนะคะ ไม่เห็นเข้ามาทักทาย
งานคงจะเยอะมากๆ ตอนนี้สบายดีหรือเปล่า
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วง
-
...มาหา เพราะว่า โค..ตะ ระ คิดถึง นายทีหายไปนานเลยรอบนี้ ไม่แน่ใจว่าติดภารกิจงานหรือว่าลอยตามน้ำไป 555
-
ไม่มีพี่ปอแล้วสงสัย พี่ทีคงไม่มาเล่าอะไรๆดีๆ ให้ฟังอีกแล้วละมั้ง
อยากให้พี่ปอทำให้สำเร็จ พี่ทีจะได้มีกะจิตกะใจมาเล่าประสบการณ์ฮาๆ น่ารักของทั้งคู่
อ่านแล้วเศร้าบรม ใกล้สอบแล้วด้วย จิตใจหดหู่เลย
เชียร์พี่ปออยู่ สู้ๆน่ะ อย่าถอดใจไปก่อนหล่ะ อย่าน่ะเว้ย อย่าให้เสีย :3125:
-
มันกดจบไปแล้วหรอ :o12:
-
^
จบไปนานแล้วนะฮะ
แต่มีอัพเดทเรื่อยๆ เท่านั้นเอง
-
คุนค้าบคุนรีบน
ผมไม่เก่งเท่าพี่ทีเลย ผมอ่านเรื่องพี่ทีแล้วหดหู่ โครตๆ
ภาพวันเวลาเก่าๆของผมย้อนมา เกลียดการเปลี่ยนแปลง เกลียดการจากลา :เฮ้อ:
นึกถึงเพลงรักแท้ขึ้นมา
http://youtu.be/WF5MyL1OR9c (http://youtu.be/WF5MyL1OR9c)
แล้วเข้าใจพี่ปอโครตๆ
http://www.youtube.com/watch?v=CJlzYueGkCU (http://www.youtube.com/watch?v=CJlzYueGkCU)
-
ผมบ้าแล้ว อินจัด รู้สึกว่าผมมีอารมณ์พี่ปออยู่ ไงมไ่รู้อ่ะ อ่านตอนสุดท้ายไปแล้วหลายวัน อารมยังค้างๆอยู่เลยพี่ ผมบ้าไปแล้ว
-
คิดถึง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงพี่ทีกะนายปอครับ :L2: :L2: :L2:
-
คิดถึงด้วย :o10:
-
:a5: ตอบจบนี่มัน ไม่ไหวจริงๆ แต่ก็รักคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
ช่วยด้วย ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 57...ตามกรรมสินะ
มาดูคอมเม้นกันอีกครั้ง จากทั้งหมด 172 คอมเม้น(ถึงเม้น3271) เท่าที่อ่านดูก็พอรู้แล้วล่ะ แต่จะทำตัวเลขออกมาให้เจ็บใจเล็กๆแล้วกัน ฮ่าๆ ยังยืนอยู่ข้างกายไอ้ที 6.97%ก็โอเคครับ (ไม่0.00 ก็ดีแล้วล่ะสำหรับไอ้ที...น่าสงสารไหมล่ะ) กลางๆ ไม่เอนเอียง 1.75% เศร้า อึ้ง มึน บรรยายไม่ถูก 3.49 % และแล้ว ไอ้ปอก็ได้รับการเลือกตั้งเข้าสู่สภา 78.49% (ไม่ใช่การเมือง) เอาเป็นว่าร้อยละ78.49 อยากให้โอกาสปอ เห็นใจ ก็ไม่เป็นไรครับไอ้ปอรู้มันคงดีใจมีคนรอให้โอกาสมันมากมาย ส่วน 9.30% คอมเม้นว่ารอ และรอ และก็รอ
Comment
Pentoh นักวิเคราะห์เลยนะเนี้ย ไม่ได้บอกว่าชอบเฉยๆ แยกประเด็นทั้งเรื่อง ทั้งที ทั้งปอ ขอบคุณนะคร๊าบบบ
teeporfc ผู้ชายมันก็มีเล็กมีน้อยบ้างแหละ (อิอิ) เข้าข้างพี่ปอหน่อยแระกัน
...ไม่หน่อยล่ะมั้งแบบนี้ เข้าข้างกันเต็มๆ หุหุ ว่าแต่ use mane ที่ใช้ เล่นซะพี่คิดเข้าข้างตัวเองว่ามีคนเป็นแฟนคลับจนเอาไปตั้งชื่อ เห่อๆถึงแม้จะบังเอิญ พี่ก็คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ดี ฮ่าๆ
bebe ปล. เป็นแฟนคลับคุณทีคนเดียว
... สั้นๆแต่ได้ใจความจริงเชียว ขอบคุณคร๊าบบบบ
AAigoo คนดีๆๆอย่างพี่น่าจะเจอแต่ความสุข ไม่อยากให้มีความทุกข์อีกแล้ว
...ยาก ดี มี จน ก็มีความสุข ความทุกข์ปนๆกันไปครับ ขอเลือกความสุขมากกว่าความทุกข์ก็พอครับ พี่ก็ไม่อยากกลับไปเป็นทุกข์แบบเดิมๆอีกแล้วล่ะครับ ถ้าจะมีทุกข์ขอมีทุกข์เรื่องใหม่ล่ะกันเนอะ
Yamakuchi ไม่รู้ว่าพี่ทีจะได้อ่านหรือเปล่า
...ได้อ่านครับ ทุกเม้นเลย น้องคนนี้เขียนยาวมาก และดีมากเลยนะ ว่าแต่อดีตพี่ไม่ได้เจ็บปวดขนาดนั้นซะหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ก่อนพี่อาจจะทุกข์กายแต่มันสุขใจนะ ตอนนี้สุขกายแต่ใจยังกลับเป็นทุกข์ เมื่อหนีความทุกข์ไม่ได้ก็ขอพยายามพบพาลน้อยที่สุดล่ะกันครับ (ไม่นานกระผมคงออกผนวช)
IamMarkFollowMeตามอ่านเรื่องพี่ทีจากเว็บนึงท่ีต้องเสียตังเข้า ก็ยอมเสียตังติดตามอ่านมาตลอด
... หว้า!! แย่จังนะ จริงๆผมเขียนเรื่องผมอยากให้คนอื่นรับรู้ ไม่เคยคิดที่จะมีผลประโยชน์ใดๆเลย พอจะรู้เหมือนกันที่มีคนเข้ามาอ่านแล้วนำไปลงที่อื่นหลายเวป บางครั้งก็บอกว่าเป็นเรื่องของตัวเอง ผมก็ไม่ติดใจ น้อยใจอะไรหรอก แต่การเข้าถึงเนื้อหาหากต้องแลกด้วยอะไรสักอย่างหนิ ผมว่ามันมากเกินไปนะ ถึงแม้จะเป็นเงินในเกมส์ มันก็เหมือนการเอาเปรียบอยู่ดี ลองทบทวนดูใหม่แล้วกันครับคนที่เอาไปลง...ขอบคุณน้องนะที่มาติดตามถึงในนี้เลย
dragonnine การตัดสินใจ ขึ้นอยู่กับคุณทีครับ คุณทีเป็นคนมีเหตุผล แต่หัวใจก็ต้องอยู่เหนือเหตุผลครับ
...ผมก็เคยคิดเหมือนกันว่าผมเหตุผลมากเกินไปหรือป่าว ในอดีตจึงเห็นผมยกโทษให้ง่ายมาก มาครั้งนี้ผมเลยอยากจะลองเชื่อเหตุผลผมดูบ้าง โดยตัดความรู้สึกออกไป ผิดว่าผิด ถูกว่าถูก ดูสิต่อไปจะเป็นยังไง ถ้ามันเลวร้ายกว่าอดีตผมก็คงยอมรับมันเพราะผมได้ลองทำเอง
และขอบคุณทุกๆคอมเม้นครับ ผมอ่านหมดเลย แอบปริ้นเอาไปอ่านแหนะ จริงๆอยากเรียกชื่อมากกว่า user name อีกนะ ไม่สะดวกเป็นนามแฝงก็ได้ครับ เช่น ตอนนี้รู้แล้ว มีฟ้าลั่น(konruk-2007) พี่พี(peerapong) น้องต้องสุดหล่อ(tongkung) ohv’นิว ประมาณนี้ บอกครั้งเดียวก็ได้ครับผมจะพยายามจำให้ตรงกับuser nameที่ใช้ไม่ต้องบอกทุกครั้งที่เม้น เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ
...
“ติ้ง ติ่ง ติง ตะดิดิ่งติงติ๋ง ๆ ๆ” (ฮ่าๆ พยายามทำเสียงโนเกียล่ะกัน) เสียงโทรศัพท์รุ่น 2700 ไอ้ที ดังขึ้น ไม่รู้น้องๆจะรู้จักกันป่าว รุ่นนี้มีดีที่หน้าจอสี ถ่ายภาพออกมาเบลอๆหน่อย จะได้ดูดี ฮ่าๆ มันเก่า เยิ้นมากแล้วล่ะ แต่ใช้ได้ดีเชียว คงทน ถาวร (ปอมึงโทรมาเหรอวะ) เห็นเบอร์แปลกๆมา หลอนเป็นไอ้ปอไปหมดล่ะ ก็น่าสงสัยอ่ะดิ โทรมาช่วงเที่ยงพักพอดี คิดอยู่นานว่าจะรับไหมจนเสียงนั้นสิ้นสุดลง ผมเดินไปล้างมือแล้วลงไปกินข้าวโรงอาหาร คิดทุกขณะย่างก้าว ว่าถ้าเป็นไอ้ปอแล้วจะเริ่มต้นคุยยังไง กินเสร็จกลับมาที่เดิม ผมนั่งหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะโทรกลับเบอร์แปลกนั้น
“สวัสดีครับ” ผมกล่าวพยายามเป็นปกติ
“หวัดดีที กันเองนะเว้ย เปลี่ยนเบอร์ใหม่นะ เลยโทรมาบอก” (กำ กูอุส่าห์คิดตั้งนานว่าจะเอายังไง)
“เหรอ เออๆ เป็นไงล่ะ....” คุยกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันมานาน (หน้าแตกกับตัวเองเล็กน้อย)
สองอาทิตย์ผ่านไปแล้ว หลังจากไอ้ปอกับป่านมาหาที่กรุงเทพ จากนั้นก็ขาดการติดต่อไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย สงสัยไอ้ปอก็อยู่ในระยะทำใจมั้ง ไม่ติดต่อกันล่ะ ดีแล้วช่วงนี้ ต่างฝ่ายต่างต้องทำใจ
ช่วงวันแม่หยุดหลายวัน ผมกลับบ้านวันเสาร์ ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์มาคืนไอ้ปอ ว่าจะแอบไปฝากไว้กับแป้ง ผมเปลี่ยนที่ขึ้นรถ มาขึ้นรถตู้ที่อนุสาวรีย์ ปกติก็ไปขึ้นรถทัวร์ที่เอกมัย เพราะเกรงว่าจะมีคนมารอที่ลงรถที่เดิม (ระแวงไปเองป่าวไม่รู้) ระหว่างที่ผมนั่งรอขึ้นรถ มีตาคนนึงเดินมาหาผม
“เล็กจัง” พลางมองมาที่ผมตั้งแต่เอวจรดเท้า (เหวอออออ ไรๆตา ไรเล็กพูดให้ดีๆนะ)
“ไรเล็กเหรอครับตา”
“หุ่นพ่อหนุ่มนะสิ” พลางมาบีบแขน และจับขาผม
“เหรอครับ” ก็ไม่รู้จะพูดอะไร ตกใจเล็กน้อย
“กินเยอะๆกว่านี้นะ เนื้อหนุ่มน้อยไปหน่อย อย่าโกรธตานะ นี่ถ้ามีกล้ามกว่านี้หน่อย หนุ่มจะดูดีมากเลย ตาเห็นยิ้มบ่อยๆ แบบนี้ล่ะสาวๆชอบเลย” (ดูดีเพราะยิ้ม อืมมมนะ ฮ่าๆหน้าตาดูไม่ได้เลยเหรอตา)
“ไม่หรอกครับ” (ผมไม่ชอบสาวๆอ่ะ)
“เชื่อตาสิ อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ”
“ยี่สิบห้าครับ”
“อืมมม อย่าเพิ่งไปมีเลยนะ เมียน่ะ (ไม่มีอยู่แล้วครับ) หนุ่มยังไปได้อีกไกล ดูแล้วน่าจะเรียนสูง ตั้งใจเรียนไปก่อนนะ ทำงานเป็นใหญ่เป็นโตเลือกที่จะเอาได้เลย มีผู้หญิงดีๆให้เราเลือกอีกเยอะ”
“ครับ” ผมก็ตอบเบาๆเลี่ยงๆไป (ก็ไม่ได้อยากมีเมียหนิ)
“ตาอยู่อีกไม่นานหรอก ตอนนี้ก็ 90 ล่ะ อยู่อีกปี สองปีแค่นั้นแหละ ตาอยู่นานล่ะ เห็นกรุงเทพตั้งแต่ยังไม่มีอะไร ตามาซื้อที่ตรงนั้นแล้วปลูกอาคารไว้ให้ลูกให้หลาน(พลางชี้ให้ดู เป็นอาคารพาณิชย์) ตาซื้อไว้ จ่ายเงินจนเกษียรพอดี” คุยไปนานจนรู้ว่าตาเคยเป็นทหาร แล้วรู้สึกว่าหลานชายจะมีปัญหาครอบครัว เมียหลานหอบลูก(เหลน)ไปด้วย แกคิดถึงเหลน คงอยากจะมีเพื่อนคุยบ้าง อยากบอกเล่าให้คนอื่นรู้อยากปรับทุกข์นั้นเอง ผมก็ชวนคุยใหญ่เลยทีนี้ จนรถจะออกอยู่แล้ว(จริงๆออกไปแล้วรอบนึง แต่ผมไปเปลี่ยนเที่ยว อยากให้ตาระบายออกมา (อยากฟังด้วย หุหุ)) กระนั้นก็ยังไม่หมดแต่ผมต้องไปแล้วล่ะ ไม่งั้นรถตู้มันจะด่าผมแล้ว ผมบอกลาตาแล้ววันหลังผมกลับผมจะมาคุยกะตาใหม่นะ
ด้วยความที่ขึ้นรถช้าทำให้ผมได้นั่งแถวหลังสุด ข้างในสุด และรู้สึกว่าคนข้างหลังจะตัวใหญ่กันด้วย (โอ้ยยยยย) ผมต้องเบียดเสียดนั่งตัวหดในนั้นชั่วโมงกว่า
การมาโดยรถตู้ครั้งนั้นมันสอนผมว่าต่อไปอย่ามาอีกกกกกกกกกกก ขับรถเร็วมากๆๆ น่ากลัว แถมคนขับด่าโวกเวกโวยวายกับผู้โดยสารอีก ผมรับไม่ได้เชียวล่ะ (อาจจะโดนแจ๊คพล๊อค รถที่นิสัยไม่ดีมั้ง...ก็คงไม่เหมารวมเค้าหรอก) กลับรถทัวร์ดีกว่าต่อไป ถึงจะเสี่ยงเจอใครบางคนที่จุดหมายปลายทาง อย่างน้อยก็รู้ว่าจะถึงที่หมายอย่างปลอดภัยมากกว่านี้
กลับถึงบ้านทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า พี่ผมก็มาตั้งแต่เมื่อวานเย็น พ่อก็หยุด นานๆครั้งเหมือนกันนะที่ผมจะได้อยู่พร้อมกัน (ติดที่ผมนี่แหละเป็นส่วนใหญ่)
“พี่ พี่ซื้อไรให้พ่อแม่น่ะ” ผมแอบถามพี่สาว
“พี่เอารูปเราสี่คนไปอัดภาพใหญ่”
“เหรอ ว้าวววว อยากดูครับ รูปไหนเอ่ย” ผมแซว
“พี่ให้เค้าห่อแล้วสิ รึทีจะดู แล้วห่อให้พี่ใหม่นะจ๊ะ”
“ไม่เอาอ่ะ ผมไม่มีศิลปะด้านการห่อกระดาษเพื่อความสวยงาม ฮ่าๆ”
“แล้วที ละ แอบถามพี่แล้วตัวเองได้อะไรมา”
“ผมยังไม่ได้ซื้อเลยพี่ ยังไม่มีเวลาไปเดินซื้อเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก รวมกับพี่ก็ได้ ชิ้นเดียวกันนี่แหละ”
“ไม่หรอกครับ เดี๋ยวผมจะออกไปหาซื้อล่ะ”
ที่บ้านผมพ่อแม่จะไม่รับของที่มีมูลค่าเลย เกรงใจลูกซะ จะรับก็ของเล็กน้อยๆ ของใช้ ของกิน ประมาณนั้น
ผมยังไม่รู้เลยจะซื้ออะไร ผมขับรถไปเซ็นทรัล เดินวนจนหาทางออกไม่เจอ (ฮ่าๆ ไม่ค่อยได้มาเท่าไหร่)ก็ยังไม่ได้อะไรอยู่ดี (เลือกซื้อยากจริงๆ...ไปแถวบางแสนก็ได้วะ ไปหาเปลือกหอยประดิษฐ์สวยๆ) ผมไปที่บางแสน (วันนี้เป็นวันที่เราว่างที่สุดในรอบปีแล้วหนิหว่า โสดสนิทด้วย ต้องทำเพื่อตัวเองบ้างล่ะ) ก่อนถึงบางแสนผมเลี้ยวรถ เดินเล่นห้างแหลมทองก่อน (อยู่คนเดียวก็สบายใจดี)
(เริ่มต้นกินก่อนเลยยยยย) เที่ยงแล้วด้วย ผมเดินหาร้านกิน กินคนเดียวก็แปลกๆเหมือนกันนะ ผมเดินเข้าร้านเคเอฟซี เลือกทำเลที่ดีที่สุด เพราะมาคนเดียวไม่อยากให้ใครเห็น (อายเป็นด้วย) เล็งเห็นมุมโต๊ะขนาดเล็กปกติน่าจะนั่งสองคนพอดี แต่มีคนนั่งอยู่ ผมยืนวนเวียนอยู่หน้าร้านรอสักพัก เห็นเค้าลุกออก(คงไม่มาแล้วมั้ง...คิดเอง) ผมรีบเดินตัวปลิวเข้าไปเลย เฮ่อๆ ได้ที่ล่ะ ผมสั่งนั่งก้มหน้าก้มตากิน
หลังจากอิ่มท้องแล้ว ก็เดินออกมาไปดูโปรแกรมหนังต่อชั้น4 spider man มันน่าจะเป็นเรื่องที่อยากดูที่สุดแล้วล่ะในบรรดานี้ ปกติผมชอบแนวออกธรรมชาติ สัตว์ป่าซะมากกว่า (เพื่อนกันน่ะ) อันนี้พอดีมาเจอโปรแกรมนี้ ดูก็ดูอย่างน้อยก็มีแมงมุมล่ะวะ ผมนั่งแถวกลาง ที่นั่งโล่งมาก คนก็ประมาณยี่สิบนี่แหละ
“5555” ถึงฉากหัวเราะ ผมก็ขำเบาๆ
“55 ตลกจริงๆ” เสียงดังมาจากข้างหลังพูดเบาๆ เสียงคุ้นมาก แต่คงไม่ใช่ อะไรจะโลกกลมขนาดนั้น แต่ผมก็ไม่ได้เหลียวหลังหรอก แอบเก็บความสงสัยไว้..... ในที่สุด
“มาดูคนเดียวเหรอ” เสียงพูดพร้อมมือแตะไหล่ผม
“เอะ อะ..” พูดไม่ออกสิ ระยะประชิดพร้อมทั้งลุกล้ำมาซะขนาดนี้
“บังเอิญจังเลยนะ มาเจอกันที่นี้” เจ้าของเสียงพูดขึ้น....ไอ้ปอ
“อ่ะ อืมมม ไม่น่าเชื่อ” ผมยังพูดอ้ำอึ้ง พร้อมทั้งพยักหน้า
“ไปนั่งข้างๆได้ป่าว ไม่ได้ดูหนังด้วยกันมานานแล้ว” ผมยังไม่ได้พูดอะไร มันก็ลุกพรวดพลาดจากข้างหลังผมมานั่งข้างๆผม (คนดูข้างหลังก็ไม่ด่ามันหน่อยเนอะ)...ทำไมใจมันเต้นถี่ขึ้นวะ ตื่นเต้น ตกใจรึประหลาดใจกันแน่
“เห็นมานั่งดูนานแล้ว เห็นมึงหัวเราะ มัน...หื้ออออ(ไอ้ปอหายใจเข้าลึกๆแล้วถอนหายใจ) ...มันบอกไม่ถูกวะ เหมือนลืมกูแล้วจริงๆ”
“.?????....”ผมเงียบ ตายังมองไปที่หนัง
“ยิ่งเห็นมึงมีความสุขที่อยู่คนเดียว กูก็ยิ่งปวดใจ มึงว่ากูควรทำไงดี” มันถามผมเบาๆ
“จะเข้ามาดูหนังรึเข้ามาคุยกัน” สติผมก็ไม่ได้อยู่ที่หนังหรอก อื้อๆอึงๆอยู่กับตัวเอง
ไอ้ปอลุกพรวดออกไป ยิ่งเพิ่มความงงให้ผม (พูดแทงใจดำมันเกินไปรึป่าววะเนี้ย แต่ก่อนพูดแรงกว่านี้ไม่เห็นมีอาการอะไร โกรธกูเหรอ แล้วคิดว่ากูจะง้อเหรอ ไปเลย) ว่าจะลุกออกไปแล้วล่ะ ไม่อยากดูละ แต่เสียดายตังค์ต้องทนดูต่อไป
สักพักก็มีคนข้างๆมาพร้อมกับยื่นแก้วน้ำเป๊ปซี่กับป๊อปคอนมาให้ผม ผมมองเล็กน้อย
“เอาดิ กว่ามันจะจบเรื่องอีกนานนะ กลัวจะคอแห้ง” ไอ้ปอพูด (กูใช้ตาดูไม่ได้ใช้ปากดูถึงจะคอแห้ง)
“อืมม ขอบใจแต่ไม่เป็นไร”
“เห้ยที กินเป็นเพื่อนหน่อยดิ กินไม่หมด”
“แล้วซื้อมาเยอะทำไม”
“ก็ซื้อมาเผื่อไง...เอาเร็วๆ ถือเอาดิ คนอื่นเค้ามองมาแล้ว คุยกันเสียงดัง” (เห้ยยยยย กวนประสาทกูทำไมวะ วันนี้วันพักผ่อนกูนะ) ผมรับเอาของจากไอ้ปอ กลัวเสียน้ำใจผมเลยหยิบป๊อปคอนกินนิดหน่อย(ดีนะที่ยังเห็นเป็นเพื่อนอยู่หน่อยนึง)
“อร่อยไหม” มันหันหน้ามาถามผม พร้อมกับยิ้มเห็นฟัน ผมมองเหล่มัน (มึงเงียบซะทีได้ไหมมมม)
“โทษครับ” มันพยักหน้าแล้วกลับไปเอนตัวที่เบาะตัวเอง (มารยาทก็พอรู้จัก แต่มักไม่อยากทำ) เงียบไปสักพัก
“โทรไปหลายครั้ง ไม่รับสายเลย” มันพูดเปรยๆออกมา (เหรอออออ ไม่รู้อ่ะ )
“กูผิด” ผมพูดสั้นๆ
“ป่าวมึงไม่ผิด กูผิดเองที่โทรไปช่วงที่มึงยุ่ง” (แหมะพูดได้ดี รู้จักพลิกมาโทษตัวเอง แต่กูก็เฉยๆ)
“เข้าใจอย่างงั้นเหรอ” ผมยิ้มที่มุมปากมองหน้ามันเล็กน้อย (ไม่คิดว่ากูไม่อยากรับสายมึงบ้างเหรอ)
“เออดิ ก็เที่ยงกว่าแล้วมึงยังไม่ออกมากินข้าว กูก็โทรเข้าไป มึงไม่รับ สักพักก็เห็นคนไข้เดินออกมา กูก็รู้แล้วแหละว่ามึงงานยุ่งจริงๆ แต่ยังไงก็อย่าลืมกินข้าวนะ”
“หืออออ เห็นเหรอ” ( แสดงว่ามึงเฝ้ากูตลอดเลยเหรอ) มิน่าละผมเคยเห็นเบอร์แถวๆโรงบาลโทรเข้าหลายครั้ง ผมโทรกลับ กลับไม่มีคนรับ สงสัยโทรตู้มา
“อืมมม” มันยักคิ้ว
“มึงว่างมากนักเหรอถึงได้ตามกู ครั้งนี้กูว่าก็คงไม่ใช่บังเอิญหรอก” ผมเริ่มโกรธ สีหน้าบึ้ง
“เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งโกรธดิ ไม่อยากให้โกรธกูไปมากกว่านี้แล้ว กูไปหามึงวันอาทิตย์เท่านั้นนะ อู่ปิด ไม่ได้โดดงานไป อีกอย่างก็ไม่ได้เอาป่านไปด้วย เพราะมึงไม่ให้ไป ไม่ได้เข้าไปกวนมึงด้วย แค่อยากมองอยู่ห่างๆบ้าง วันหยุดมันทนไม่ไหวที่จะอยู่บ้านเฉยๆ....อยู่คนเดียว....ขอแค่เห็นหน้าบ้างแค่นั้น ยังจะไม่ได้เชียวหรือ”
“ว่างก็พักผ่อน ดูแลตัวเองดิ รับผิดชอบตัวเอง ต้องรู้จักดูแลตัวเองแล้วนะต่อไป” ผมเริ่มคลายสีหน้าลง (ก็เห็นมันทำหน้าเสียเลยอ่ะ)
“อยากดูแลคนอื่นมากกว่า ให้ดูแลป่ะละ”(กูเริ่มจะคลายอารมณ์ มึงก็เริ่มแทะโลมกูอีกละ)
“ดูแลตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”
“แสดงว่าถ้ากูดูแลตัวเองรอด กูก็ดูแลมึงได้ดิ” มันยิ้มๆ (กิ้งก่าจริงๆนะมึงไอ้ปอ เมื่อกี้ยังตีหน้าเศร้า)
“ความหมายกู เป็นแบบนั้นเหรอ”
“อ่ะ ไม่ต้องตอบ ให้กูคิดไปเองดีกว่า กูไม่อยากเจ็บกับคำพูดมึง” มันรีบสกัดคำพูดผม
“ทำไมรู้ว่ากูอยู่นี้” ผมถาม
“ถ้าบอกบังเอิญมึงคงไม่เชื่อ ต่อไปนี้กูจะพูดความจริงกับมึงตลอด ไม่โกหกแล้ว กูตามมึงมาจากที่บ้าน กูไปดักมึง คิดแล้วว่ามึงต้องกลับบ้าน ไม่เมื่อวานก็วันนี้”
“กูเห็นมึงเป็นคนที่พูดความจริงตลอด มึงไม่เคยโกหกกู มึงแค่พูดออกมาไม่หมด อันไหนที่อยากปิด มึงแค่ไม่อยากพูดเท่านั้น” (ไอ้ที มึงจะพูดเรื่องเดิมทำไมวะ เดี๋ยวมันก็หาว่าประชดอีก)
“ไม่แล้วๆ พูดหมดทุกอย่าง” มันรีบปฏิเสธ
“ตามดักกู อืมมม กรรมทันตาเห็นจริงๆ ครั้งหนึ่งกูก็ทำแบบนี้ กูไม่ชอบให้ใครมาแอบดู แต่กูก็เคยทำแบบนี้มาก่อน เสมอกันแล้วนะ หมดกรรมต่อกันซะที”
“ขอโทษ ต่อไปกูจะไม่ทำอีก...” มันกำลังจะพูดต่อ ผมหยิบป๊อปคอนเข้าปากมัน
“ซื้อตั๋วมาดูหนัง ไม่ได้เข้ามาคุยกัน”
“มันเป็นป๊อปคอนที่อร่อยที่สุด มีมึงป้อนให้กิน” มันพูด ผมชำเลืองมองมัน “ขอโทษ”
เจอมันครั้งนี้มีดีอย่างเดียวกล่าวคำว่า ขอโทษ บ่อยขึ้น แรกๆหนิ คำนี้ไม่หลุดออกจากปากไอ้ปอหรอก ขอโทษ ขอบคุณ พูดยากเชียว จะสำนึกพูดได้ก็ตอนที่ตัวเองผิด ...ดูจบผมเดินออกมา ไอ้ปอมันก็เหมือนเหาฉลามแหละ เทียวเดินอยู่ข้างๆ
“ไปไหนต่อกันดี” ไอ้ปอพูด
“หือออ” ( พูดซะเหมือนจะไปด้วยกัน)
“ก็ขอไปด้วยไง” มันบอกผม
“มายังไง”
“มึงว่ารองเท้าคู่นั้นสวยป่าววะ อันที่มึงซื้อให้ชาติที่แล้วมันขาดแล้ว ไปเลือกให้กูหน่อยดิ” ตามเคยผมเชื่อว่ามันเอารถมาเพราะมันตามผมมา แต่มันไม่อยากบอกเลยเปลี่ยนเรื่อง เท่านี้นิสัยเดิมก็ยังไม่เปลี่ยน
“เอาเรื่องจริง” ผมทำเสียงดุ
“จริง ขาดแล้วๆ .. .(ผมเบือนหน้าหนี)... แหะๆ เอารถมาแต่อยากไปด้วย ขอไปด้วยดิ”
“เรามาคนละทางกันแล้วล่ะปอ มายังไงก็ไปยังงั้น” ผมพูด ไอ้ปอเศร้าลงเห็นได้ชัด (ต่างคนต่างไม่สร้างความหวังให้กันละกันเถอะนะปอ)
“ไม่เป็นไร กูไม่ว่าอะไรมึงหรอก แค่กูได้นั่งดูหนังข้างๆมึงมันก็ดีแล้วล่ะ มันดีกว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมาที่กูเฝ้าแต่เพ้อไปคนเดียว ไปหาก็ได้แค่แอบมอง โอกาสคุยยังไม่มีเลย ไม่ได้ยินเสียง วันนี้กูได้คุยกับมึง ได้อยู่ใกล้มึง ถึงแม้มันจะเป็นเวลาสั้นๆ มันก็น่าจะดีแล้ว...สำหรับกู”
“นี่กูไม่ใช่บุคคลสำคัญของประเทศขนาดนั้นที่จะเข้าถึงตัวได้ยาก ...เอาล่ะ ไหนอยากได้รองเท้าไปดูก็ได้ไป” ผมตัดบทไป ไม่อยากให้บรรยากาศมันเศร้าไปกว่านี้
“ไม่เอาหรอก”
“เออ ไม่เอาก็ไม่เป็นไร ไปดูเฉยๆ กูอยากจะได้เหมือนกัน” แปลกใจตัวเองเหมือนกัน เวลามันงอนๆรึมีอารมณ์เศร้าจริงๆ(ไม่นับที่แกล้งเศร้า) ผมอยากจะเปลี่ยนสถานการณ์นั้น อยากทำให้มันหายเศร้า อยากเห็นมันมีความสุข ให้มันไปเอะอะโวยวายแล้วโดนตีนเค้ามา มันยังจะดีกว่าแบบนี้เลย ผมเผลอไปคว้ามือมันแล้วดึงไปที่ร้าน มาคิดได้ระหว่างทางเพราะมันจับมือผมแน่นขึ้น ผมก็ทำเฉยๆ เหมือนไม่คิดอะไร
“เอาคู่นี้ไหม ดูก็สวยดีนะ เท่ห์ดี” ผมถาม
“ไม่เอาหรอกมันเลอะง่าย ไม่ได้อยู่ในตึก ที่ไม่ได้เหยียบดินนะเว้ย” (ประชดกูเหรอ กูไม่ได้ง้อมึงนะ กูไม่จำเป็นต้องมาซื้อเป็นเพื่อนมึงเลยนะเว้ย)
“เออๆ งั้นก็เลือกดูเองล่ะกัน กูก็จะเลือกของกู”
“ไม่เอา เลือกให้หน่อย”
“เลือกไปก็ไม่ถูกใจมึง แล้วจะให้กูเลือกทำไมล่ะ”
“ถูกใจทั้งคนเลือกและรองเท้าแหละ แต่อยากให้มึงเลือกของตัวเองก่อน เดี๋ยวของกูเอายังไงก็ได้” (แทะโลมทีเผลอกูอีกแล้วววว)
“เออ ตามใจ” ผมก็เลือกของผม จนได้รอจ่ายตั้งที่เคาว์เตอร์ สักพักมันก็ยังไม่มา มาเลยเดินไปถาม
“ได้ยัง เลือกไรหนักหนา รอจ่ายตังค์อยู่” ผมบอก
“เค้าไปค้นให้อยู่ มันไม่มีโชว์แล้ว”
“มันวิเศษขนาดไหนวะ ถึงขั้นต้องไปค้น แล้วทำไมไม่เอาที่มันมีโชว์ไว้ล่ะ” ผมเชิงบ่น
“เออน๊า เป๊ปเดียวเค้าบอกว่ามันมีอยู่” ผมเดินไปรอที่เดิม (มารู้ทีหลัง มันเอาแบบเหมือนผมเด๊ะ ไซต์ใหญ่ขึ้นหน่อย)
ไม่ทันไรมันก็เดินพร้อมกล่องตามมาติดๆ
“ไม่ต้อง กูซื้อให้เอง” มันบอกผม (ถ้าจำไม่ผิดตอนต้นๆโน้น ผมเล่าเรื่องซื้อรองเท้าให้มัน มีคอมเม้นบอกว่า ซื้อรองเท้าให้แฟนระวังเลิกกัน ต้องแก้ด้วยให้ตังค์มั้ง เหรียญบาทก็ได้ ถึงวันนี้เลิกกันจริงด้วย ฮ่าๆเพราะไม่ได้ให้ตังค์เหรียญตอนนั้นมั้งเนอะ)
“กูบอกว่ากูจะซื้อให้” ผมยื่นตังค์ให้พนักงาน ผมซื้อรองเท้าออกแนวสปอร์ตหน่อย เพราะจะกีฬาสีอีกแล้ว คราวนี้ผมจะเล่นแบดมินตัน หลังจากปีที่แล้วไม่ได้เล่น เพราะมัวแต่ไปซ้อมเชียร์ลีดเดอร์อะไรก็ไม่รู้ ผมนักกีฬาแบดฯคณะเก่านะ แต่ไม่ได้เล่นมานานนนนมากแล้ว ไม่รู้จะเล่นเป็นป่าว ต้องหาเวลาไปซ้อมล่ะ
“เอาล่ะ ทางใครทางมันแล้วนะทีนี้” ผมพูด หลังเดินออกจากร้าน
“ไม่รู้จะไปไหน”
“กลับบ้าน ไปพักผ่อนซะ”
“อืมม ก็คงจะขี่รถเล่นๆ แล้วกลับบ้านแหละ”
“อืมม งั้นไปนะ” ผมเดินออกไปลานจอดรถ แล้วไปหาซื้อโมบายเปลือกหอย ผมเฝ้ามองดูกระจก ดูไอ้ปอจะตามมารึป่าว (ไม่เห็นมี...อืมมมม ก็ดี)
...
-
กลับถึงบ้าน ผมอาบน้ำเสร็จ พี่มาชวนไปไหว้แม่ข้างล่างพอดี
“แล้วปอล่ะ พี่มายังไม่เห็นปอเลย”
“ไม่เป็นไรครับ เราไปไหว้ก่อนเถอะ ไม่รู้ปอจะมาป่าว” ผมพูดทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มา
“โทรไปบอกก่อนสิที เดี๋ยวปอน้อยใจนะ”
“ครับ” ผมพูดพร้อมกับหอบของขวัญลงไปด้วย แต่ก็ไม่ได้โทร
พี่และผมไหว้พ่อ และแม่เสร็จ แม่เป็นคนแกะของขวัญพี่ พ่อแกะของขวัญผม ของขวัญผมก็ธรรมดาแหละ แต่ของขวัญพี่ผมก็ตกใจเล็กน้อย เพราะเป็นรูปครอบครัวขนาดใหญ่ สมาชิกนึงในนั้นมันมีรูปไอ้ปอด้วย ภาพนี้ผมจำได้ถ่ายกันช่วงสงกรานต์ มีทั้งหมดห้าคนเลย แม่บอกชอบภาพนี้เพราะมีลูกๆครบสามคน(รวมไอ้ปอด้วย)และเป็นอีกวันที่แม่มีความสุข
“เอ๊ะวันนี้ปอไปไหน ยังไม่ได้มาบ้านเลยนะ ทีโทรถามปอหน่อยสิลูก เย็นนี้แม่ว่าจะไปกินข้าวนอกบ้านกัน”
“คระ ครับ” ผมตอบ
ระหว่างนั้นแม่พูดเรื่องไอ้ปอด้วยความห่วงใย แม่เห็นไอ้ปอเป็นเหมือนสมาชิกในบ้านเราจริงๆ ผมหยิบโทรศัพท์เดินออกมาหน้าบ้านคนเดียว แต่ก็ยังคงได้ยินเสียงแม่ พ่อ กับพี่คุยกันอยู่บ้าน
“ปอเหมือนลูกคนเล็ก...” แม่พูดเรื่องปอต่างๆนานาให้พี่ฟัง ได้ยินพอรู้บ้างว่า ทุกวันนี้ปกติไอ้ปอก็ยังมาบ้านผมทุกวัน บางครั้งก็ไปนอนกับพ่อแม่ผมด้วย เหมือนลูกคนเล็กพ่อแม่ไปซะแล้ว “ปอจะเข้าไปทำความสะอาดห้องที ทุกวันศุกร์ เพราะคิดว่าที จะมาเสาร์ อาทิตย์ ปอบอกว่าที จะได้อยู่สบาย” ผมได้ยินแม่เล่าประโยคนี้แล้วมันจุกๆยังไงบอกไม่รู้ (ทำไม เพราะอะไร ปอ ทำไมมึงทำเหมือนยังรักกูอยู่ แต่หลายครั้งมึงก็ทำลายหัวใจกู ตกลงเราคิดกันยังไง) ผมมึนงง ทำตัวทำใจไม่ถูก
ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเดินออกมาก็ใช่ว่าจะมาโทร เพราะโทรศัพท์มันยังอยู่กับผมอยู่เลย เดินออกมาคิดว่าจะเอาไงต่อ ผมกดโทรศัพท์โทรไปหาแป้ง รอสายอยู่นาน ระหว่างรอสายก็คิดคำพูดว่าจะแอบๆถามว่าไอ้ปอไปไหน
“หวัดดีครับแป้ง พี่ที เองนะ”
“....” เงียบ
“ครับแป้ง ได้ยินพี่ไหม” ผมทวนซ้ำ
“ว่าจะโทรหาพอดี” อ้าวววววววววไอ้ปอ โทรไปเจอตอ
“เออ...เออ..”
“จะเอออีกนานไหม” มันสอดขึ้น
“ไม่นาน จะคุยกับแป้ง” แก้ตัวไปก่อนล่ะกัน
“แป้งไม่อยู่ คุยกะกูนี่แหละ ปกติโทรมาหาแป้งบ่อยป่าว ทำไมแป้งมันไม่บอกกู”
“ไม่ๆ เพิ่งโทร”
“กูอยากไปไหว้แม่ กูไปได้ไหม” (ตรงประเด็นกูไม่ต้องถามให้เสียฟอร์ม)
“...มาตอนไหนล่ะ”
“มึงจะได้ไม่อยู่ใช่ป่าวล่ะ”
“ทำไมเหรอ อยากให้เป็นแบบนั้นเหรอ”
“ป่าวไม่ได้อยาก แต่กลัวไปแล้ว มึงจะไม่คุยกับกู กูก็คงทำตัวไม่ถูก”
“ก็..ก็แล้วแต่”
“งั้นไปนะ” (ขอซะยังกะกูเป็นเจ้าที่) ผมก็วางสายเลย เดินไปบอกแม่ว่าปอคงจะมา
ก็คุยกันเล่นๆไป สักพักก็เห็นไอ้ปอมา พร้อมพวงมาลัยกับช่อดอกไม้ มันเอาพวงมาลัยไปไหว้พ่อแม่ผม ช่อกุหลาบช่อเล็กๆมันเดินเอามาให้พี่ผม และอีกช่อเดินมานั่งข้างๆผมแล้วเอาให้ผม ผมก็อึ้งๆไม่รู้จะพูดยังไง ทุกคนในบ้านก็ให้พรมันหมด
“ลูกชายคนนี้ ทำให้แม่แปลกใจได้ตลอดเลย” แม่ผมพูดพร้อมกับทุกคนหัวเราะ ไอ้ปอก็ยิ้มๆ ทุกคนก็คุยกัน ผมก็ขอตัวไปข้างบน
“วันหยุดก็ไปพักผ่อนกันเถอะลูก ต่างคนต่างเหนื่อยกับงานกับเรียน” พ่อผมพูด ก็มีผมคนเดียวนี่แหละที่ขึ้นมา ผมมาตั้งหลัก
“อึดอัดเหรอ วันหลังไม่มาก็ได้นะ” ไอ้ปอมันเดินตามผมมาเมื่อไหร่เนี้ย
“ป่าวหรอก มาเก็บของออกจากระเป๋าน่ะ มาเมื่อเช้าก็รีบไปซื้อของ”
“ให้ช่วยไหม”
“ไม่ต้องหรอก ไปคุยกับพ่อแม่เหอะ”
“อยากพามึงไปไหว้แม่กูจัง” เห้ยยย ร้อยปีทีหนไม่เห็นกะคิดได้ แต่ก่อนที่ผมรู้จักกับไอ้ปอใหม่ๆ วันพ่อ วันแม่ ผมไหว้พ่อแม่มันยังงงๆอยู่เลย มันบอกว่าโตแล้วยังไหว้แบบนี้กันอีกเหรอ แล้วผมก็ขู่เข็นให้มันกลับไปไหว้ที่บ้านตัวเอง มันก็ไปอยู่ปีนึง ไหว้แบบยกมือไหว้หลายเมตร ซึ่งแม่มันก็ยังอึ้งๆเหมือนกัน มาครั้งนี้เป็นเรื่องเป็นราวอยากไปไหว้เป็นจริงเป็นจัง เอาไงดีล่ะ จะไปก็ยังไงๆเราก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว จะปฏิเสธก็เหมือนเห็นแก่ตัวที่โทรให้มันมาฝ่ายเดียว และมันก็มาไหว้ที่บ้านผมทุกปีด้วยจนมันชินกับบ้านผมไปแล้ว ลำบากในการตัดสินใจมากๆ แต่ก็เอาเหอะ ไปก็ไป
“มึงไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวกูตามไป”
“เห้ย ได้ไงล่ะ ไปพร้อมกันดิ”
“ทำไมต้องไปพร้อมกัน”
“กูอาย มีมึงไป แม่กูยังเห็นมึงเป็นคนดีหน่อย”
“เอากูไปบังหน้า”
“ไม่ใช่ ไปไหว้ด้วยกัน ไม่ได้เอาไปบังใคร”
วันนั้นผมก็เลยไปบ้านไอ้ปอ ช่วงที่ออกมามันบอกว่ารถมันล้อรั่ว ก็เลยได้มากับผม อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ผมว่ามันต้องเจาะเองแน่เลยไม่งั้นก็ปล่อยลมออก กลับไปค่อยไปเคลียร์ ผมไหว้แม่ไอ้ปอ
“แม่ฝากปอด้วยนะที ปอมันดื้อมากๆ แม่ยอมรับ เพื่อนมันแต่ละคนเละเทะกันทั้งนั้น แม่ดีใจมากที่ปอยังพอมีเพื่อนแบบที แม่ฝากหน่อย ฉุดปอขึ้นหน่อยนะลูก ดูแลซึ่งกันและกัน แม่ก็ไม่ได้เตรียมอะไรให้ไม่รู้ที จะมา”
“ไม่เป็นไรครับแม่” ผมได้แต่ยิ้ม (ทำไมดูเหมือนอวยพรงานมงคลจัง...รึเราคิดไปเอง)
“ยังไงแม่ แต่ก่อนเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“โห้ปอ อย่าให้แม่พูดเลย แต่ละคืนพ่อแม่นอนไม่หลับกัน ดึกๆดื่นๆก็ไม่กลับบ้าน กลับมาแต่ละครั้ง เมาเหมือนหมา ชกต่อยกันประจำ แม่ถึงขึ้นทำใจเลยนะที ว่ายังไงก็คงได้ไปงานศพลูกก่อนแน่ๆ แม่จะเบาใจหน่อยก็ที่พอจะมีเพื่อนแบบที นี่แหละ ปอจะไปค้างคืน จะไปไหนยังไงก็แล้วแต่ ถ้าอยู่กับที แม่ก็ไม่ห่วงล่ะ แต่จะเกรงใจบ้านโน้นเชียว ปอไปวุ่นบ้านที มากไหมลูก”
“ก็วัยรุ่นนะแม่ จะให้อยู่กับบ้านตลอดไม่ได้หรอก”
“ปอพูดแบบนี้ไม่ดีมั้ง” ผมเอ็ดไอ้ปอ
“แม่ละอยาก อยากให้ที เป็นผู้หญิง แม่จะไปขอเลยล่ะ” (อ๊ากกกกกก ไม่นะแม่) ไอ้ปอมันยิ้ม
“อ้อไม่หรอกครับแม่ เดี๋ยวปอคงเจอคนดีๆ เหมาะกับปอล่ะครับ...(ผมมองมาหาไอ้ปอ) ผมก็เห็นปอทำตัวดีขึ้น สักวันคงเจอคนดีๆแน่”
“ลองไปขอดูสิแม่ เผื่อบ้านเค้ายอมยกให้” ไอ้ปอยิ้มๆ
“ทำเป็นพูดเล่นนะ ใครเค้าจะเอาแกละปอ...เป็นเพื่อนกัน อย่าทิ้งกันก็พอ ปอเอ้ยยย มีเพื่อนดีๆสักคนให้แม่หน่อย เพื่อนไหนที่ไม่ดีไม่ต้องคบก็ได้นะ”
“ไม่ลองก็ไม่รู้” ไอ้ปอพูด ผมเริ่มทนมันลวนลามทางวาจาไม่ได้ล่ะ ผมเลยคุยกะแม่และขอตัวออกมา มันก็รีบตามผมมา
“ไม่คิดมาก่อน แม่หวังจะให้เราแต่งงานกันนะ” (ตามมาตอกย้ำกูทำไม)
“แม่สมมติ ไม่ใช่เรื่องจริง”
“ก็ไม่แน่เผื่อกูบอกไปตรงๆว่าชอบมึงจริงๆ ถ้าแม่กูไปขอมึงจริงล่ะ มึงจะว่าไง”
“ไอ้ปอ กูว่ากูคุยกะมึงเข้าใจแล้วนะ”
“กูสมมติ มึงก็เอะอะไปได้”
“......” ผมไม่มีไรจะพูดล่ะ
“แม่ก็พูดซะ รึแม่คิดไปแล้ววะ ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน” มันยังพยายามพูดอีก
“ถามจริงมึงบอกแม่มึงว่าไง ทำไมแม่ถึงพูดแบบนี้ เหมือน...(พูดไม่ออก)”
“ป่าวๆ ไม่ได้บอก ไม่ได้เตรียมกันนะเว้ย แม่ยังไม่รู้ ถ้าแม่รู้ ถ้ากูเตรียมกันจริงๆ กูคงให้แม่กูไปคุยกะแม่มึงแล้วล่ะ จะให้มึงมาทำไมล่ะ”
“ช่างเหอะ กูไม่คิดไรแล้วล่ะ”
“ไม่คิดได้ไง แม่บอกว่าไม่ให้มึงทิ้งกู มึงก็รับปากแล้วไม่ใช่เหรอ” (เอ้ยยยย เอาจนได้ ไม่น่ามาเลยกู)
หลังจากนั้นในตอนเย็นแม่ก็พาไปเลี้ยงกินข้าวนอกบ้าน (แทนที่จะพาแม่ไปเลี้ยงเนอะ) ไอ้ปอก็ไปด้วย พ่อขับ แม่นั่งคู่ ข้างหลังก็จะเป็นพี่เตย ผมและไอ้ปอ มันก็ไม่คับแคบนะ แต่ไอ้ปอมันจะเบียดมาทางผมตลอดเลย แขนติดกันมันทำให้รู้สึกน่ะ แบบผิวหนังติดกันแล้วมัน... (จะอธิบายไงดี) แล้วมันรู้สึกว่าผิวหนังไอ้ปอมันเต้นๆ (เออประมาณนั้นแหละ) แบบนี้มันคิดอะไรอยู่ รึมันหื่นใส่ผมเหรอ กินเสร็จกลับมาดึกเหมือนกัน มันก็ขอนอนโซฟาข้างล่าง
“แล้วพ่อแม่ พี่จะคิดยังไง” ผมถามมัน
“คิดยังไง หมายถึงอะไร” (สมองกลวงเฉียบพลันอีกล่ะ)
“ปกติมึงนอนที่ไหน แล้วตอนนี้ทำไมไปนอนโซฟา ถ้ามีคนถามมึงจะตอบเค้าว่ายังไง”
“ก็ไม่รู้ ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่กล้าทำอะไร เหมือนมันจะผิดไปหมด”
“มีให้เลือก กลับไปนอนบ้านตัวเอง กับ....นอนพื้น บนห้อง” กลัวทุกคนรู้ว่าทะเลาะกัน
“ขึ้นไปได้ใช่ไหม” (กูคิดว่ากูถามมึงนะ ไม่ใช่ให้มึงถามตอบกลับ)
“ได้ แต่นอนพื้น”
“ได้ๆ พื้นก็พื้น ไม่มีปัญหา” มันอมยิ้ม
ผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้ามาตั้งแต่ในห้องน้ำโน้นแหละ เดี๋ยวมันมอง ผมนอนอ่านหนังสือบนที่นอน มันก็เข้าไปอาบ มันก็นุ่งผ้าเช็ดตัว เข้าออกเหมือนเดิม(ไม่เกรงใจสายตากูเลยเนอะ...อ่ะๆอย่าเข้าใจผิดนะ ไม่ได้อ่านกินมันหรอกนะ) มันใส่เสื้อผ้า ปะแป้งแล้วล้มตัวนอนพื้นข้างๆเตียง
“ขอหมอนหน่อยดิ” ผมก็โยนให้มัน มันหยิบไปหนุน
“ขออ่านนะ” มันหยิบหนังสือของผมไปอ่าน โดยที่ผมยังไม่อนุญาต แต่ผมก็ไม่พูดไร ยิ่งสาวความกับมันมากยิ่งยืด
“ไม่รู้เรื่อง อ่านกันยังไงวะ” (พลาดแล้วกู ไม่น่าให้มันมานอนตรงนี้เลยยยย มึงน่าจะไปนอนข้างล่างเนอะ) มันเอามาวางไว้ที่เดิม กลับไปนอนเล่นกระดิกหาง เอ้ยขา
“ยังไม่ง่วงเหรอ” (มึงพูดคนเดียวเลยนะปอ) ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าให้มัน
“เอาไปซะ ของมึง”
“เอามาทำไม กูไม่ใช้แล้ว”
“กูรู้ว่ามึงเอาไว้กับกูทำไม กูถามมึงหน่อย ถ้ามึงจะโทรหากู มึงจะทำยังไง”
“โทรตู้ดิ โทรศัพท์ไอ้แป้งรึใครก็ได้”
“นั้นแหละกูก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ถ้ามึงจะโทรหาใครสักคน มึงก็มีช่องทางเยอะแยะที่จะโทรหาเค้าคนนั้น ไม่จำเป็นต้องเอาโทรศัพท์ไว้กับกู เพื่อต้องการแสดงให้กูเชื่อว่า มึงไม่ได้ติดต่อใคร”
“ไม่ๆก็ไม่ได้ติดต่อใครเลยจริงๆนอกจากมึง แล้วก็อยากยืนยันด้วยว่าคนไหนที่จะโทรหากูก็โทรไม่ได้ด้วย เพราะกูไม่ได้ใช้โทรศัพท์แล้ว เชื่อกูดิ”
“กูก็ว่ากูมีเหตุผลนะ กูคงไม่ตัดสินใจใคร เพราะติดต่อทางโทรศัพท์รึเห็นเบอร์ในเครื่องหรอก ถ้ากูเชื่อใจใครสักคน ต่อให้นั่งติดกันกูก็เชื่อว่าไม่มีไร แต่ถ้าเริ่มไม่เชื่อใจ ไม่ไว้ใจใคร ต่อให้อยู่คนละขั้วโลก ก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี...เข้าใจนะ ไม่ได้ตัดสินเพราะโทรศัพท์ เอาไปใช้ให้มันเป็นประโยชน์ ต่อไป คิด พูด ทำ ให้น่าไว้ใจ” พูดเสร็จผมก็วางไว้ข้างๆมันนั้นแหละ แล้วเดินไปหยิบที่นอนปิกนิคบนหลังตู้เสื้อผ้าให้มัน ปิดไฟนอน
“มีหลายเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง ที่ผ่านมาที่ไม่ได้คุยกันเลย กูก็จะเก็บเรื่องต่างๆไว้ และคิดว่าถ้าเจอมึง ถ้ามีโอกาสกูจะเล่าให้มึงฟัง เหมือนเมื่อก่อน....มันมีทั้งเรื่องตลก เรื่องงาน เรื่องที่มึงฟังแล้วเสี่ยงต่อการโดนด่า ก็มี” มันพูดพร้อมกับปูที่นอน
“.....” ผมเงียบ มันผงกหัวขึ้นมาดูผม คงเห็นผมนอนลืมตาในความมืดสลัวๆอยู่มั้ง
“ไม่ต้องตอบกูก็ได้ กูแค่อยากเล่า มึงก็คิดว่ากูเล่านิทานให้มึงฟังก็ได้” เหมือนเดิมครับ เหมือนสมัยโน่นนนน ที่มันชอบเอาเรื่องแต่ละวันของมันมาบอกผม ถ้าผมไม่ลืมซะก่อนครั้งหน้าคงเอามาเขียนให้อ่าน (แต่ไม่ค่อยมีไรหรอก เรื่องไร้สาระน่ะ) ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง จนเผลอหลับไป นี่แหละประสบการณ์หยุดวันแม่ ซึ่งตลอดระยะเวลาจากวันนั้นถึงวันนี้ผมยังไม่ได้กลับบ้านอีกเลย(ต้นตุลาคมล่ะ) ว่าจะกลับเดือนหน้าโน้นแหละครับ ส่วนไอ้ปอส่วนใหญ่จะส่งข้อความมาซะมากกว่า ถ้ายาวๆก็จะเขียนเมล์(แต่มันพิมพ์คอมฯไม่ถนัด) ส่วนเจ้าป่านผมก็ไม่ได้เจอมาหลายเดือนล่ะ อ้อ จะได้ยินเสียงแจ่วๆหน่อยก็ตอนที่ไอ้ปอโทรมาแล้วบอกว่าป่านจะคุยด้วยสองสามครั้งนี่แหละ คุยกะป่านเสร็จผมก็วางเลย (ก็บอกว่าป่านอยากคุยหนิ) นี่แหละชีวิตปัจจุบันที่สุด ณ ตอนนี้แล้ว ลงรายละเอียดมากเดี๋ยวยาว เอาเป็นว่าค่อยต่อตอนหน้าล่ะกัน ก่อนปีใหม่ (ชัวร์มั้งครับ...ม่ะอยากให้คำสัญญากลัวทำไม่ได้ แต่ก็มีบางตอนนะแค่อาทิตย์สองอาทิตย์ก็ลงตอนใหม่น่ะ อนาคตไม่แน่นอนครับ)
-
พี่ปอสู้ๆ เอาชนะใจพี่ทีให้ได้นะ
ปล.ตอนนี้พี่ทีสดใสขึ้นมากๆเลย ดีใจที่เห็นพี่ทีเป็นห่วงพี่ปอ >//< ขอให้กลับมาคืนดีไวๆนะครับ
-
อ่านไปจุกไป
พอถึงบางฉาก น้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว
คงเพราะพี่ทีสื่อสารได้ดีมากสินะ อารมณ์ถึงออกมากับตัวอักษรขนาดนี้
ปอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวพี่ทีไปแล้วจริงๆ
จะปิดว่าเลิกกันได้อีกนานแค่ไหนนะ
ในเมื่อทุกมุมของบ้านพี่ มองไปทางไหนก็เจอปอ
ใจนึงเห็นใจพี่ที ที่อยากตัดยังไงก็ตัดไม่ขาด
แต่อีกใจก็ลุ้นไอ้ปอให้ทำตัวดีๆอย่างนี้ตลอดไป
คงมีสักวันที่พี่ทีจะให้อภัย
รอวันนั้นนะคะ :กอด1:
ชอบประโยคนี้ของไอ้ปอ
“มีหลายเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง ที่ผ่านมาที่ไม่ได้คุยกันเลย กูก็จะเก็บเรื่องต่างๆไว้ และคิดว่าถ้าเจอมึง ถ้ามีโอกาสกูจะเล่าให้มึงฟัง เหมือนเมื่อก่อน....มันมีทั้งเรื่องตลก เรื่องงาน เรื่องที่มึงฟังแล้วเสี่ยงต่อการโดนด่า ก็มี”
มันเศร้าๆยังไงไม่รู้ มีเรื่องราวมากมายที่อยากบอก แต่บอกไม่ได้ ต้องเก็บไว้เผื่อวันนึงเขาจะกลับมา
-
❤❤
สู้ๆ
-
:give2: :give2: :give2:
มาแล้ว ๆๆๆๆๆๆๆ
หายคิดถึงไป หลายกิโล....
:give2: :give2:
-
เม้นต์ไว้ก่อน กำลังจะอ่าน
-------------------------------------------
edit:
ไม่เชื่อปอ ไม่เห็นใจใดๆทั้งสิ้น ใครจะสงสารก็สงสารไป, 3 รอบนี่ตามหลักศาสนาพุทธ คือ ตัดสินได้เลย ไม่ต้องรอลงอาญา ครับ
จริงอยู่ มันเป็นที่อาชีพของที ทำให้ต้องอยู่ไกลกัน, แต่จะว่าทีผิดก็ไม่ใช่ เพราะตอนมีทีอยู่ใกล้ๆ ปอก็ทำอย่างนี้
ตอนหน้ากลับไปบ้าน มันก็คงมีคนใหม่แอบๆ คบไม่ได้แล้ว เด็กสร้างบ้านมากๆ ไม่รู้จักสำนึก
ถ้าทียอมอีก แต่นั้นไป ทีจะกลายเป็นคนผิดเองทุกประตู... ผิดที่ไม่รู้จักจำ
เว้นแต่มันจะเข้าทางผู้ใหญ่... ซึ่งถ้ามันไม่จริงใจจริงๆ...
มันก็คงไม่กล้า! เหมือนตอนนี้ไง!
มันยังไม่เคยบอกแม่เลย!
ถึงบอกจริงๆ ...
ระยะทางหล่ะ ?
ของขึ้น!!!
ของขึ้น!
="=
-
คำพูดแรกที่อยากตะโกนบอกคือ..
"ทำตัวให้สมกับที่แอบเชียร์แบบนี้สิปอ!!! คนเชียร์จะได้ไม่ผิดหวัง!!!"
คิดถึงคุณทีค่ะ เชื่อว่าคนดีๆอย่างคุณทีต้องเจอแต่สิ่งดีๆ(มากกว่าสิ่งร้ายๆ) ต่อจากนี้ไป~
-
คงไม่หวังจะเชียร์แล้วล่ะ คงยากที่ทีจะกลับมาจริงๆ
-
ขอให้มีปฏิหาร สาธุ~
-
ไก่ได้พลอย
หุหุ
ตอนมีเค้าอยู่กลับไม่ดูแลรักษาไว้ให้ดี
มาตอนนี้พอไม่มีเค้าแล้ว กลับอยากจะขอดูแลซะงั้น
หนังจีนกำลังภายใน ใช้บ่อยอ่ะ "มิเห็นโลงศพ มิหลั่งน้ำตา"
ไม่รู้ว่าจะเห็นใจ หรือสมน้ำหน้าดี
คิดถึงนะ..ที
น้องคิดดีทำดี อยู่เสมอ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่รู้ว่าควรใช้หัวใจหรือสมองในการตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำอะไรกันแน่ในกรณีนี้
แต่เหตุการณ์ที่ผ่าน ๆ มามันก็ยังทำให้เชื่อใจ มั่นใจไม่ได้เต็มที่อยู่ดี
อยากบอกว่า ทีควรให้โอกาสตัวเองกับอิสระและคนอื่นเพื่อเริ่มต้นใหม่ ในขณะเดียวกันให้โอกาสปอด้วย
แต่แบบเพื่อน แค่เพื่อนจริง ๆ หากทีไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจนักนะ
แล้วดูปอไปนาน ๆ ยาว ๆ หากถึงวันหนึ่งที่ปอได้แสดงให้เห็นแล้วว่าทีคือคนสุดท้ายที่ปอเลือก
คนอื่น ๆ ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงก็ขึน้อยู่กับทีแล้วล่ะว่าจะเอายังงัย
จะบอกว่าสงสารปอก็สงสาร แต่ก็อย่างที่ว่ามันก็แค่ด้านเดียวที่รับรู้จากที
ส่วนของปอในแต่ละวันเจอใคร พูดอะไร ทำอะไร เราไม่รู้ด้วย
ก็ระแวงน่ะนะ ทำกันถึงขนาดนั้น ยาวนานกันเป็นปี มันก็ยังหลอน ๆ อยู่
เอาเถอะ ชีวิตเรา เราเลือกเอง ทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองมีความสุขที่สุดแล้วกันค่ะ เชียร์
เพิ่มเติม .. แอบมีน้ำตาซึมตอนที่แม่พูดว่าปอมาทำความสะอาดห้องให้ทีทุกวันศุกร์
ด้วยความหวังว่าเสาร์-อาทิตย์ทีจะกลับมาและได้พักผ่อนให้สบาย ๆ
ใจเราอ่อนยวบไปเลย รู้สึกว่าความแข็งหายไปเกือบครึ่ง เฮ้ออออ
-
ก็ให้มันเป็นไปตามบุญพา วาสนาส่ง แล้วกัน
คิดถึงทีนะ รักษาตัว หัวใจ และสุขภาพด้วยนะ :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ไม่เห็นที่เล่าว่าปอเห็นรูปครอบครัวที่พี่เตยให้เป็นของขวัญแม่รึป่าว
คงดีใจมากสินะได้การยอมรับจากครอบครัวที่รัก?
ทุกสิ่งเป็นไปตามกรรมถ้าปอทำตัวดีก็ให้โอกาสปอเถอะน๊าน๊าน๊า
ถ้าไม่ดีก็ตัดหางปล่อยวัดไปได้เลยคนอ่านทำใจล่ะ
ถ้าข้างหน้ามีโอกาสได้คบกันอีกรอบคิดว่าครอบครัวคงไม่ใช่ปัญหาแล้ว
ดูแต่ละคนเป็นที่รักของครอบครัวกันและกัน
ทีรักษาสุขภาพด้วยนะอย่าลืมอัพร่างกายจะได้หล่อเหลาเอาการเหมือนคุณตาบอก
เจอกันครั้งหน้าให้นายปออึ้งไปเลยคิคิ :L2:
-
หายงอลกันไวๆ นะคาฟฟฟฟ.....
.....พี่ที พี่ที ฝากบอกพี่ปอว่าสู้ๆ นะคับ :impress2:
-
o13พี่ปอสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาใจพี่ทีกลับมาให้ได้ๆๆๆๆๆๆ พี่ทีอย่าใจแข็งนักสิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อ่านแล้ว น้ำตามันไหลอ่ะ. สงสารปอ
เราเชื่อว่า. คนที่มันจะเปนคู่กัน. ให้หนีกันยังไงมันก็หนีกันไม่ได้หรอก
ยิ่งหนีใจตัวเอง ยิ่งยาก
ปล ดูจริงจังมากกกกก 55 :กอด1:
-
เอาใจช่วยปอแบบสุดๆๆเลยสู้ๆๆนะปอผิดแล้วก็ต้องแก้ไขปรับปรุงตัวเอง
ให้ดีขึ้นกว่าที่ผ่านมาซักวันโอกาสดีๆก็จะมาหาเราเองถึงตอนนี้ทุกอย่างจะยัง
ไม่เหมือนเดิมแต่ก็ถือว่ายังได้พูดคุยได้ใกล้ชิดดีกว่าที่จะไม่สามารถกลับมามองหน้ากันได้เลย
-
ยิ่งหนีหัวใจตัวเอง ยิ่งเหนื่อยนะ
คนเราไม่มีใครดีเลิศไปซะทุกอย่าง ปอก็คนๆหนึ่ง
มีพลาดบ่อย(แต่ก็บ่อยไปนะตัวแสบเอ๋ย) แต่การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีนะ
แต่ตอนนี้ก็ถือซะว่าสั่งสอนไอ้ตัวแสบมันล่ะกัน ให้ได้สำนึก แต่ถ้าคำตอบที่อยู่ในใจทีคือยังรักปออยู่
ก็ลองให้อภัยลูกหมาตัวโตๆมันอีกสักทีแล้วกันนะ สงสารมัน อิอิ
-
อ่านเรื่องของพี่ทีกับพี่ปอมานานแล้ว ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย บางครั้งเสียงหัวใจของเรามันอาจจะเบา จนไม่ได้ยินเสียงของมันที่กำลังร้องบอกก็ได้นะครับ
-
ผมอ่านเรื่องนี้แล้วเกิดๆาวะเศร้าซึมอย่างหนัก :laugh:
ทำไมผมไม่เข้มแข็งแบบพี่ทีบ้าง สักนิดก็ยังดี จะได้มีค่ามากกว่านี้
อ่านตอนนี้แล้วเห็นตัวเองแบ่งอยู่ในฝั่งพี่ทีส่วยนึงและพี่ปออีกส่วนนึง
ส่วนที่เหมือนพี่ทีคือมีเรื่องแบบนี้ทำนองเดียวกัน
และที่เหมือนพี่ปอคือผมเองก็ต้องเป็นฝ่ายตามเหมือนคนบ้า
ทั้งบ้าทั้งโง่ที่ตามทั้งๆที่รู้ว่าอาจไม่มีหวัง เพียงแค่เพราะอยากจะรั้งเค้าไว้
สักนาทีก็ได้ ช่างโง่ดีแท้ ไม่รู้ศักดิ์คืออะไรอยู่ที่ไหน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น
สุดท้ายแล้วคนโง่ๆอย่างผมก็ไม่ได้อะไรกลับคืนมานอกจากความเจ็บปวดเสียใจ
พี่ทีครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากขอร้องให้พี่ลองให้โอกาศพี่ปอดู
ผมรู้ว่าโดนทำลายความรู้สึกมันเจ็บปวด แต่อีกคนที่ตามทั้งๆที่คนรัก
ตามแบบไร้ความหวังมันเจ็บปวดทรมานมากๆเลยครับ แต่ละวินาทีมันผ่านไปอย่างยากลำบาก
ถ้าพี่ยังพอหลงเหลือความรู้สึกดีๆอยู่บ้างก็เลือกรักษารักนี้ไว้เถอะครับ
สุดท้ายผมขอโทษที่มาพร่ำเพ้อบ้าๆบอๆครับ และหวังว่าจะได้ฟังข่าวดีนะครับ :L2:
-
จะยังไงดี แต่เห็นทีมีความสุขขึ้นก็โอเคล่ะ
-
ถ้าเกิดมาคู่กันก็คงไม่คลาดแคล้วจากกันหรอกนะ จริงๆก็อยากให้กลับมาดูแลกันและกันเหมือนเดิม
แต่ก็เข้าใจความเจ็บช้ำที่ทีได้รับ. อิฉันทำใจเชียร์ไม่ถูกเลยค้าาาา!!!!
-
ดีใจที่น้องทีเข้ามาเล่าเรื่องให้รู้ความเป็นไปอีก(คนอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน)
อย่าใจอ่อนง่ายๆนะน้องที ง้อนิดหน่อยแล้วใจอ่อนยอมปอ จะทำให้ปอยิ่งเหลิง
ไม่เห็นคุณค่าของน้องที เอาใจช่่วย เป็นกำลังใจให้น้องที เข้มแข็งเข้าไว้ ท่องไว้ว่า
อย่าหูเบาเชื่อ(ปอ)ง่ายๆ
-
ไม่รู้จะว่ายังไงดี แต่พี่ทีก็ใจแข็งดีนะ
-
อ่านตอนนี้รู้สึกสงสารปอมาก แต่ไม่อยากจะเชียร์ เพราะสงสัยจังว่าถ้ารักหมอทีซะขนาดนี้แล้ว ทำไมลับหลังหมอที ปอต้องมีกิ๊ก ซึ่งเป็นทั้งผู้หญิงและผู้ชาย....อยากให้ปอช่วยตอบหน่อยค่ะ....เป็นกำลังใจให้หมอทีค่ะ..... :L1: :L1: :L1:
-
ความเจ็บปวดจากความรักเป็นอะไรที่เจ็บและจำจนยากที่จะลืมได้
แต่การให้อภัยก็ทำให้เราปล่อยวางความเจ็บปวดที่ได้รับมาได้เช่นกัน
บอกตรงๆว่าเห็นใจทั้งพี่ปอและพี่ที แต่ก็อยากให้พี่ทีให้โอกาสพี่ปออีกสักครั้ง
อาจจะดูเข้าข้างพี่ปอไปหน่อย เพราะตัวเองก็รู้ว่าการที่เรารักใครสักคนแล้วเราก็ไม่อยากเสียเค้าไป
แม้เค้าอาจจะไม่มีความรู้สึกรักเหลือให้เราแล้วก็ตาม
-
ให้ใจน้องที และกาลเวลาเป็นตัวตัดสินดีกว่า เพราะไม่ว่ายังไงเราก็จะเป็นคนที่อยู่ตรงนั้น
จะเจ็บปวดก็เราเอง จะมีความสุขก็เราเอง พอถึงวันนึงเราจะรู้ว่าควรจะเลือกกลับมาอยู่กันเหมือนเดิม
หรือควรจะแยกย้ายกัน หรือควรจะตัดขาดไปเลย มันต้องใช้เวลาทั้งนั้นแหละค่ะ
บางครั้งคำแนะนำใดๆก็อาจจะไม่ตรงกับเราเสมอไป เพราะประสบการณ์แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
ลักษณะของคนแต่ละคนก็ต่างกัน ใช้บรรทัดฐานไหนๆมาสรุปหรือตัดสินไปเลยก็คงไม่ได้
แต่อย่างน้อยทุกคำแนะนำก็อยากเห็นทั้งคู่หาจุดที่มันพอดีลงตัวกันทั้งสองฝ่ายแหละค่ะ เชื่อเช่นนั้นนะคะ
~ สู้ๆค่ะน้องที ~
ขอเพิ่มเติมอีกสักหน่อยแล้วกัน ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอใส่ความคิดเห็นส่วนตัวอีกสักนิด
~ถ้าน้องทียังมีความรู้สึก สงสาร เห็นใจ เป็นห่วง หรือยังใส่ใจปออยู่ นั่นคือน้องทีตัดปอไม่ได้
และถ้าปอยังคงมีความพยายามอย่างต่อเนื่อง พิสูจน์ตัวเองแบบจริงจังแบบนี้ละก้อ พี่ว่าน้องทีคงทิ้งไม่ลงเพราะเรายังรักเค้า
แนะนำว่าลองเริ่มใหม่ดูอีกสักครั้ง ถ้ามันจะเกิดเรื่องเดิมแบบนี้ซ้ำๆอีกรับรองว่าเราเข้มแข็งกว่าเดิม เราจะทนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
และมีความสุขกับการเริ่มชีวิตใหม่ เพราะเรารู้แล้วว่าไม่ควรมาเสียเวลาให้กับคนพรรค์นี้ต่อไป o13
~แต่ถ้าเมื่อใดที่เราเฉยชา นั่นคือเวลาสิ้นสุดล่ะค่ะ
อย่างไรก็ตาม...แค่คำแนะนำ การตัดสินใจทั้งสิ้นทั้งมวลอยู่ที่ตัวเราเอง เพราะเรารู้จักเค้าดีที่สุด
ให้เวลามันค่อยๆไหลไปแล้วเราจะเห็นชัดเองแหละ ทำอย่างที่เราสบายใจ ดูสิว่าเค้าจะจริงใจและพยายามถึงเมื่อไหร่
บทสรุปแล้ว น้องทีจะรู้ได้เองจริงๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
อ่านแล้วกลัวทีใจอ่อนจริงๆ ปัจจุบันยังคงสถานภาพ ..เลิกกัน..แต่บางคนพยายามง้ออยู่งั้นสินะ :เฮ้อ:
แต่เราว่าสันดรยังขุดได้แต่สัน...ของน้องปอคงลำบาก ถ้ายอมกลัีบไป...มันจะเป็นเหมือนเดิม เรื่องเก่าก็ต้องมาเล่าใหม่ ความใว้ใจก็คงไม่มีให้อีก นี่เราไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายนะ แต่มองน้องปอต่างหาก :pigha2:
ปล.เราแค่แสดงความคิดเห็น แต่ขึ้นอยู่กับทีต่างหาก ชีวิตเกิดมาต้องสู้โว้ย.....
-
:z3: อ่านจบแล้ว มันก็นะ เรื่องของความรัก ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร แต่ก็ขอให้ ทีโชคดี พบเจอคนดีๆ หวังว่าสักวัน คงจะข้ามผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปได้ อย่างเข้มแข็ง และอดทน อย่างที่เป็นแบบนี้เสมอ
:เฮ้อ: ความสุขหรือความทุกข์ อยู่ที่มุมมองทั้งนั้น ถ้าใจเราสุข ความสุขก็อยู่กับเรา ถ้าใจเราทุกข์ ความทุกข์นั้นก็อยู่กับเราเช่นกัน รักคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
ปอจะมีโอกาสมั้ยนะ :z3:
อ่านตอนนี้แล้วก็คิดนะ ว่าปอเขาทุ่ม (แต่ไม่รู้ว่าที่ไม่ได้เขียนเป็นยังไงนะ)
เท่าที่อ่านเขาก็เหมือนยอมรับผิดแล้ว เหลือแต่ทีล่ะงานนี้ :กอด1:
-
คงต้องดูกันอีกนานเลย
ใจนึงก็สงสารปอนะ แต่ก็นึกถึงเรื่องที่ทำไว้มันก็ไม่ไหวอะ
อาจจะดีแล้วที่เป็นแบบนี้อะ ให้ได้รู้สำนึกซะบ้างนะ
-
อยากให้กลับมาดีกันจัง
คงต้องขึ้นอยู่กับทีว่าจะแสดงความจริงใจ
และทำให้เป็นคนที่ไว้วางใจได้อีกรึเปล่า
-
เห็นคุณทีบอกว่าฟังหัวใจมาเยอะและเจ็บมาแยะแล้ว เลยอยากฟังเหตุผลดูบ้าง อืมมมมม....
เราว่ามันก็ดีค่ะ ในแง่ที่หากได้กลับไปคืนดีกับปอ คิดว่าปอคงได้เข็ดอย่างแท้จิง เพราะกว่าจะได้กลับมาคืนดีกัน
มันก็ยากแสนยากเหลือเกินกว่าคุณทีจะใจอ่อน
อีกแ่ง่คือ มองในทางกลับ หากมองในมุมนักอ่าน ก็คิดว่าคุณปอก็รักคุณทีมาก(จากที่คุณทีเล่าๆมา) ไม่งั้นคงไม่ลงทุนทำแบบนี้ ถึงขนาดนี้
อาจเข้าสุภาษิตไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตานะคะคุณปอ แต่การจะหาคนที่รักเราได้มากๆ มันยากจังคะในโลกปัจจุบัน ส่วนมากรักแบบโปรโมชั่น หมดโปรก็หมดรักไป เราก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรคุณปอต้องนอกใจคุณทีด้วย ทั้งๆที่ก็ดูรั๊กรักจะตาย
แต่ถ้ามองโดนองค์รวม ก็หลายสาเหตุมาก อาจเพราะเวลาไม่ตรงกัน คนหนึ่งก็ว๊างว่าง คนหนึ่งก็ยุ๊งยุ่ง ต้องยอมรับว่ารักแท้แพ้ระยะทางก็มีหลายคู่เช่นกัน และเพราะห่างก็ทำให้คนเหงา ยิ่งพวกติดแฟนนี่ตัวดีเลย เหงามากกว่าคนปรกติเท่านึงอีก บวกกับว่างด้วยแ้้ล้ว โอ๊ยยไปกันใหญ่เลยเรื่องมีกิ๊กนี่เป็นทางออกที่สะดวกอีกทางนึงเลยค่ะ แต่เมื่อถึงเวลาโดนจับได้และเสียของรักไป พวกนอกใจจะรู้ค่ะว่า สุดท้ายสิ่งที่เราต้องการคือใครกันแน่ ซึ่งคิดว่าคุณปอคงได้เลือกแล้วว่าเลือกใคร
ที่จริงมองในมุมเรา ก็อยากให้คืนดีค่ะ แต่ไม่ใช่ง่ายๆ คนผิดต้องมีได้บทเรียนบ้าง ถึงจะดูเสมอภาคกันค่ะ ยังไงก็ขอให้ทั้งคู่มีความสุขค่ะ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนขออย่าให้เสียใจภายหลังก็พอ สู้ๆนะคะ
-
ถ้าใจยังรัก ถ้าใจยังเจ็บ ถ้าใจหายเจ็บแล้ว ลองมารักดูอีกสักครั้งจะได้ไหม ถ้าปอทำตัวแบบนี้ไปตลอด ทีจะอภัย เชื่อใจ แล้วมาเป็นครอบครัวเดียวกันกับปออีกครั้งจะได้ไหม (แอบเชียร์อะถึงจะรู้ว่าปอทำไม่ดีให้ทีช้ำใจ แต่คำว่ารักถ้ามันยังอยู่ในหัวใจอะ)
-
ติดตามมาตลอดนะครับ แต่เพิ่งจะเม้น ครั้งแรกเลย แอบเลวมากถึงมากที่สุด อิอิ คือตอนนั้นก็โกรธปอมากเหมือนกันนะ คืือมันก็เรื่องเดิม ๆ จนพี่ทีก็เอืือม ผมก็เอือมแทนนะ แต่พอมาตอนนี้ผมก็รู้สึกว่าปอดูน่ารักขึ้นเยอะนะพี่ที ดูจากหลาย ๆ อย่างประกอบกัน แต่ก็ยังคงหวั่น ๆ ละนเพราะคนเคยทำมันก็นะ ถึงจะบอกว่าตอนนี้ไม่เป็นละ แต่อีกไม่นานก็ไม่แน่ แก้ยากไอ้เรื่องเจ้าชู้นิ ผมก็เบื่อนะไม่รู้ทำไมคนรอบข้าง เพื่อน ผมก็เป็นเหมือนกันคิดว่าหล่อแล้วเลือกได้หรออย่างไร ผมก็งง ก็ไม่ได้อะไรมากนะผมว่า(สำหรับเพื่อนผม) มันมีสาเหตุมาจากอะไรเจ้าชู้นิผมจะได้แก้ปัญหาถูก เบื่อมาก เหมือนจะมาบอกว่ามันไม่ดีจริง ๆ เจ้าชู้ แต่ผมอะรู้สึกว่าปอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย อยากให้พี่ทีอภัย ถือว่าทำบุญแล้วกันที่ผ่าน ๆ มาก็ลด ๆ ลงอะครับไม่ต้องคิดมาก อิอิ(ผมเอฟซีพี่ทีคนเดียวจริง ๆ นะ) เพราะผมไม่อยากให้พี่ทีมาคิดเสียดายหากวันนึงเมื่อเวลาผ่านไป มันไม่สามารถมาย้อนเวลาได้นะครับ ผมอยากให้พี่สมหวังในความรักครั้งนี้ กับคน ๆ นี้ ผมว่าปอเค้าก็มีดีหลายเรื่องมากเลยนะ ถ้าตัดเรื่องนี้ออก แต่เค้าก็ดีขึ้นมากแล้วนะครับเท่าที่ฟัง ๆ ดูเพราะผมไม่เห็นด้วยไงเลยตัดสินใจช่วยไม่ได้ แต่อยากให้พี่ทีคบกันอีกครั้งถึงจะคบแบบไม่ค่อยสนิทใจเท่าไรก็เถอะนะครับแรก ๆ แต่อยากให้คบกันจริง ๆ สงสารปอ แต่ก็สงสารพี่ทีนะจะลืมเรื่องต่าง ๆ ได้บ้างละแต่ก็ออย่างว่าละครับ ต้องให้อภัยกัน อิอิ เพราะพี่ทีน่ารักไม่ควรใจดำอย่างยิ่งนะครับ สงสารปอเค้าจริง ๆ นะ อิอิ
-
อ่านแล้วเศร้า จัง เศร้าเพราะปอยังคอยมาวนเวียนอยู่อย่างนี้ เรยเศร้าตามพี่ที
ปล. พี่ทีสู้ๆถ้ามีโอกาสคงได้แอบเห็นกันสักแวบหนึ่งเดือนหน้าเค้าจะไปหาแม่ที่ศรีราชา
-
ครอบครัวคุณทีท่าทางจะรักและเอ็นดูคุณปอมาก แม่คุณปอก็ท่าทางจะรักคุณทีมากเหมือนกัน และเท่าที่อ่านดูคุณทีก็เหมือนจะยังมีใจให้คุณปอ และคุณปอก็รักคุณทีมาก อยากให้คืนดีกันจังเลยค่ะ คุณปอพยายามเข้านะคะ ความไว้วางใจถึงจะสร้างขึ้นใหม่ยาก แต่ไม่มีอะไรที่ความพยายามและความตั้งใจของมนุษย์ทำไม่ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณปอค่ะ และก็เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ
-
พี่ทีใจอ่อนทีเถอะ พี่ปอง้อขนาดนี้แล้ว ลองดูอีกสักตั้งคงไม่เป็นไรหรอกนะพี่ที
-
ดีใจที่น้องที่ยังส่งข่าวเรื่อยๆ
เรื่องปอก็ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ละกันเนาะ
ขอให้น้องทีมีความสุขมากๆนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
ป.ล.ถ้าปอเขาพิสูจน์แล้วว่าเขาแก้ไขเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ( แต่ต้องอยู่ในระดับที่น้องทีพอใจด้วยน่ะ!! )
พี่ว่าน้องทีจะทำตามหัวใจก็ได้นา (แอบเชียร์ให้คืนดีกัน แต่ให้ปอมันง้อสักปี 2 ปี.. 555+)
**ปอมันยังวัยรุ่นอยู่เลย จะเอาเหตุผลไปตัดสินว่าสันดานมันเลวก็ยังไงๆอยู่เนาะ (ไม่อ่อนดัดได้ ไม่แก่ลงโลงไปเลย!)
ย้อนดูตัวเองตอนวัยรุ่นเกี่ยวกับเรื่องคนรัก(ประมาณ 10 ปีที่แล้วก็พอเนาะ) พี่ก็ทำเรื่อง(เหี้ยๆ)ไว้เยอะเหมือนกัน ไม่รู้ตอนนั้นทำไปได้ไง (เอ็งเอาอะไรคิดว่ะ--ตอบคือก็ไม่ได้คิดอะไรเลยนะเซ่! ) แต่ตอนนี้พี่ก็ไม่เป็นเหมือนเดิมแล้วน่ะ(จริงๆ) ออกจะเป็นคนดีของสังคม อิอิ ( ตอนนั้นทุกข์มากกว่าสุข แต่ตอนนี้ลั่ลล้าอย่างเดียว อุอุ )
-
ผมว่านะปัจจุบัน คุณทีวางตัวถูกแล้วล่ะ อ่อนบ้างแข็งบ้าง เพื่อไม่ให้ปอได้ใจ
แต่ผมก็แอบหวังนะครับว่าจะมีเรื่องดีดีเกิดขึ้น อาจจะไม่ใช่ตอนนี้ เพราะมันคงต้องใช้เวลา
อยากให้ปอเริ่มจีบทีใหม่อีกครั้ง .... อิอิ
แอบอมยิ้มอยู่ด้วยนะครับที่ได้อ่านตอนนี้ :bye2: :bye2:
คิดถึงคุณทีนะครับ เป็นกำลังใจให้ สู้สู้ ...... by นะโม
-
:mc4: :mc4:
ขอบคุณคุณที ที่มาเล่าต่อนะคะ ^^
รู้สึกดีใจ ที่ คุณทีพูดคุยกับปอ .. ถึงแม้จะไม่เหมือนเดิม ... ( ดุมากกว่าเดิม ) ... ก็ตาม
เอาใจช่วยปอนะครับ แค่ได้เห็นหน้า ได้พูดคุยกันบ้าง ...... แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วเนอะ
ปอก็ทำตัวให้ดีขึ้นนะครับ เป็นกำลังใจให้ปอนะ ^_^ ( คุณทีเค้าจะบอกปอให้แกรึ ... 555 + )
เป็นกำลังใจให้คุณทีในทุก ๆ เรื่อง และจะติดตามตอนต่อ ๆ ไปนะคะ :L2:
อย่าหายไปนาน ๆ อีกน๊า!!!!! :monkeysad:
:L1: :pig4: :pig4: :L1:
สมัครสมาชิกเข้ามาเพื่อเม้นเรื่องของคุณทีเม้นแรกเลยน๊า!!! ... แค่อยากบอก~~~ :-[
-
ดีใจที่เห็นพี่ทีมาต่อเรื่องราวเสมอ ถึงแม้จะช้าบ้างก็ยังดีใจที่พี่มา อ่านแล้วก็ยังรู้สึกว่า พี่ที ก็ยังคงคิดถึงพี่ปอ และพี่ปอก็ยังคงคิดถึงพี่ทีอยู่
ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แหละครับ ดีที่สุดละ อาจจะใช้เวลาเป็นปี แต่มันก็คุ้มนะครับ ในใจผมก็หวังลึก ๆ ว่าทั้งสองจะกลับมาคืนดีกัน
จากพี่ทีเล่าครั้งนี้ก็ยังเห็นว่า พี่สองคนยังคิดถึงกันอยู่ น้ำตาซึมเล็กน้อยตอนได้ยินเรื่องพี่ปอ กับ บ้านของพี่ที
ผมว่ายังไงพี่สองคนก็คงตัดกันไม่ขาดหรอกครับ อาจจะเคยทำบุณทำกรรมร่วมกันมา
อนาคตอาจจะเป็นเพื่อนที่สนิทรักกันไปตลอด หรืออาจจะเป็นคนรักกันตลอดไปก็ได้นะครับ
:D สู้ ๆ นะครับพี่ที เป็นกำลังใจให้ :n1:
-
ต้องสารภาพก่อนครับว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้นจนถึงวันที่คุณทีตัดสินใจเลิกกับปอ
ผมได้เข้ามาอ่านและติดตามเรื่องราวตลอด แต่ยังไม่ได้ให้ความคิดเห็นอะไรเลย
เหตุผลเพียงเพราะว่า เคยเจอเรื่องราวคล้ายๆ กับทีถึงแม้จะไม่เหมือนกันซะทีเดียว
ก็เถอะ อารมณ์ร่วมเยอะเลยกลัวว่าจะมีความเห็นส่วนตัวผสมมากเกินไปน่ะครับ
ประสบการณ์คล้ายกันแต่นิสัยของคนแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน สิ่งที่คนแต่ละคนเจอหรือ
ตัดสินใจทำ ผลลัพธ์สุดท้ายที่ได้ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ดูจากที่ทีเล่าถึงปอ ผมว่าเค้าสำนึกผิด
อยู่มาก คงรู้สึกสูญเสียและรู้ว่าคราวนี้ทีเอาจริง แต่ถ้าถามผมว่าปอจะเข็ดมั๊ย ผมเองก็ตอบ
ข้อนี้แทนไม่ได้ครับ คงต้องดูกันยาวๆ อยู่ที่ว่าปอรักทีมากขนาดไหนมากจนสามารถเปลี่ยนแปลง
ตัวเองได้เลยหรือเปล่า แต่สิ่งนึงที่ผมเห็นคือความผูกพันธ์ระหว่างสองคน อย่างเรื่องครอบครัว
ซึ่งจะเป็นเรื่องนึงที่ทำให้ถ้าจะตัดก็ไม่ขาด จะไปต่อก็ไม่ไหวอยู่อย่างนี้
ผมคงไม่ได้มีคำแนะนำอะไรมาก นอกจากให้กำลังใจทีให้ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้อย่างสวยงาม
และลงตัวที่สุด ถึงผมจะเป็นทีแฟนคลับ ^^ แต่ก็ยอมรับได้นะถ้าจะกลับมาเป็นทีกับปอเหมือนเดิม
ถ้าสิ่งนั้นคือสิ่งที่คุณเลือกและตัดสินใจที่จะอยู่กับสิ่งที่เลือกนั้นแล้ว
-
....ฮาคุณทีว่ะ เถึยงลุงแกอยู่ในใจนั่นแหละ.......ผมไม่อยากมีเมียยยยยย ความมุ่งมั่นสูงเหลือเกินนะ555
....อ่านไปก็รู้สึกสงสารปอไป ไม่รู้สิหรือว่าพี่เป็นคนใจอ่่อนวะ ก็ไม่น่าใช่แต่ปอมันเหมือนลูกแมวเชื่องๆยังไงไม่รู้
....นี่ถ้าปอไม่สำนึกแล้วไปอยู่กับกิ๊กทั้งหลายแหล่ซะนะ พี่จะไม่มีความรู้สึกสงสารเลย เหมือนแบบเออ ทางใครทางมันวุ้ย
....แต่นี่บอกไม่ถูกอะ ความรักมันมีอิทธิพลทำให้ปอกลายจากคนหยาบๆๆมาเป็นคนที่มีความละเอียดอ่อน รู้จักคิดรู้จักทำ
....อดทนอยู่กับการรอคอย ที่ไม่รู้ว่าผลมันจะเป็นยังไง น่าเห็นใจอยู่เนอะแต่อย่างว่าแหละพี่ก็ไม่ใช่คนที่ถูกกระทำอย่างที 55
.....แต่ 2 ครอบครัวดูอบอุ่นดีเนอะเหมือนได้ลูกใหม่กันมาครอบครัวละ 1 คนไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไงนะแต่เริ่มเห็นใจปอแล้วละ
.....และเริ่มอยากหวังว่า ...ซักวันน้องทีจะใจอ่อน และให้อภัยปอ ....อีกซัก 10 ปีก็ได้อยู่กันไปแบบนี้แหละ และสุดท้ายก็อยู่ด้วยกัน :laugh:
-
สงสารปอ แต่เห็นทีมีความสุขกับการเป็นโสดก็ดีใจ
ความผูกพันยังมี แต่จะให้กลับเป็นเหมือนเดิมคงต้องใช้เวลา
นานเข้าปออาจจะเลิกตามที และมองหาคนใหม่
ทีเองถ้ามีใครเข้ามาก็ลองให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง
-
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้..ลังเลว่าจะแสดงความเห็นยังไง :jul3:
แต่จากความคิดและสิ่งที่เจอมา..การที่ปอกับทีจะกลับมา
เหมือนเดิมหรือไม่นะไม่ใช่เรื่องยาก.....ที่ยากกว่าคือความเชื่อใจ
นะมันจะเหมือนเดิมไหม....ถ้าโดนอีกพร้อมจะรับได้ไหม..ไม่มีอะไร
แน่นอนหรอกชีวิตนะ
แต่นะในโลกนี้มีคนที่ดีพร้อมและไม่เคยทำผิดหรอ...มีพระท่านเคย
ถามว่าพรุ่งนี้กับชาติหน้าอะไรมาก่อนกัน...นั้นซินะ..ท่านว่าถ้าเดินออก
จากวัดแล้วรถชน....มันจะมีพรุ่งนี้ไม่นะ....ชาติหน้ามาเร็วจัง..ทำ
สิ่งที่ดีและมีความสุขตั้งแต่วันนี้เพราะพรุ่งนี้อาจไม่มี..
ปล.ดีและมีความสุขสำหรับแต่ละคนไม่เหมือนกันอยู่ที่
แต่ละคนเลือก.....ขอให้มีความสุขนะ
-
อยากให้ทีให้โอกาสปอแล้วก็ตัวเองด้วย แต่ให้ดูกันนานๆ อยากให้ทีค่อยๆทำตัวกับปอเหมือนเดิม แต่ไม่มีอะไรเกินเลยทางกายกัน ดูกันเรื่อยๆ เชื่อว่าทุกอย่างจะดีเอง ทั้งความรู้สึกปอและตัวทีเอง
:L2: :L2: :L2:
-
เข้าใจน้องที แต่ก็เห็นใจน้องปออยู่บ้าง คงต้องให้เวลาพิสูจน์ความรู้สึก และการกระทำแหละเนอะ
แต่ก็คิดถึงหลานป่านจอมแสบนะ :z2:
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะค่ะ :กอด1: :L2:
-
อ่านแล้วรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อยหลังจากเรื่องคราวก่อน ปอทำตัวน่ารัก เนอะ แต่ก็แอบเครียดอ่ะ ก็จริงอย่าที่คุณทีว่าอ่ะ จะให้กลับไปเชื่อใจอย่างเดิมมันยากนะ แล้วมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วด้วย แต่เริ่มต้นใหม่ได้เนอะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณทีนะค่ะ รออ่านค่ะ
ด้านล่างนี้คุณทีอย่าอ่านเลยนะค่ะ o18
*ถึงปอ* ปอถ้าปอรักคุณทีจริง ก็ขอคุณทีแต่งงานให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยดิ๊ ไม่ต้องแต่งเหมือนผู้หญิงแต่ง แค่ขอให้มันถูกต้องให้ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายเค้ารับรู้ แล้วขอโทษ เค้าให้เป็นเรื่องเป็นราว คนดีดี ไม่ได้หาง่ายๆ นะเฟร้ยยย แค่นี้ก็ตบแย่งกันจาตาย5 อยู่แระ มีคนดีดีอยู่กะตัวไม่รีบตะครุบ โอ๊ยยยยยยยยย :angry2: ขัดอารมณ์ชะมัด :m31: http://www.youtube.com/watch?v=B4iKiE35hlU
-
:pig4: ที่มาต่อเรื่องนี้ค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่น้า :m13:
-
โหย พี่ทีอ่ะโครตใจแข็ง (ผมไม่ได้เป็นพี่ทีนิเนอะ) แต่ก็อยากให้เหมือนเริ่มต้นจีบใหม่ๆ อย่างนี้อ่ะ กลัวอย่างเดียว กลัวพี่ปอท้อแท้ สิ้นหวัง
คนในครอบครัว น่ารักโครตๆอ่ะ
คิดถึงพี่ที คิดถึงพี่ปอ :3123: ผมคิดถึงพี่ทีก่อนน่ะ แล้วค่อยคิดถึงพี่ปอ เห็นไหม เด๋วพี่ทีน้อยใจไม่มาต่ออีกหล่ะแย่
-
แอบเชียร์พี่ปอ อยากให้พี่ทีใจอ่อนเร็วๆ อ่ะ T___________T
พออ่านแบบนี้แล้ว สงสารพี่ปอมากๆ เลย พยายามเข้านะครับ สู้ๆ !
-
สวัสดีค่ะ ตามอ่านมานานแล้วค่ะแต่พึ่งได้มาตอบ เป็นคนชลบุรีเหมือนกันค่ะ ตอนที่ได้อ่านเวลาคุณทีพูดถึงสถานที่ต่างๆ
ทำให้เรานึกยิ้มในใจ จนบางครั้้ง เวลาขึ้นรถสองแถวก็นึกถึงทั้งคู่ นึกอยากจะได้เจอทั้งคู่โดยบังเอิญสักครั้งเหมือนกันค่ะ
หลังจากที่อ่านตอนนี้ก็นึกเศร้าอยู่บ้างค่ะ แต่คงไม่ได้พูดเชียร์ ใครเพราะเราไม่ได้รู้ขนาดความเสียใจของคุณทีว่าความเป็นจริงแล้วมันมากน้อยแค่ไหน เพราะคงมีหลายเรื่องที่เกิดขึ้น แต่คุณทีอาจไม่ได้เลือกที่จะเล่า อีกอย่างเราก็ไม่เคยได้มีประสบการณ์ความรักอะไรมากพอที่จะมาช่วยแนะนำคุณทีได้ แต่อยากจะมาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณที ให้ผ่านเรื่องนี้ไปอย่างสบายใจที่สุด ไม่ว่าคุณทีจะเลือกแบบไหน
ปล. ถ้าเหนื่อยที่จะคิดอะไรลองหาเวลาไปพักผ่อนคนเดียวบ้างก็ดีนะค่ะ มันอาจช่วยให้รู้สึกดีขึ้น
-
อ่านตอนนี้แล้วเรารู้สึกเหมือนกับว่าพี่ทีมีคำตอบกับความสัมพันธ์ของพี่ทีกับพี่ปออยู่แล้วนะค่ะ ไม่รูว่าพี่ทีจะสังเกตุเห็นหรือปล่าวในฐานะคนที่สามที่มองในมุมต่างออกมาก็อยากจะช่วยเสนอแนวทางให้พี่ทีบ้าง^^
ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือระหว่างพี่สองคนหลายคนอาจจะมองว่าอึดอัดแต่เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ตอนนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพี่สองคนแล้ว
ไม่ใช่แฟนแต่ก็ไม่ใช่เพื่อน เหมือนจะตัดขาดแต่ก็ไม่ขาด เป็นเหมือนคนรู้จักแต่มันก็มากกว่านั้น
พี่ทียังรักแล้วก็มีเยื่อใยกับพี่ปออยู่ แต่ก็ยังเจ็บกับสิ่งที่ปอทำ
พี่ปอรักพี่ที รู้สึกผิดแต่ก็ไม่กล้าปล่อยพี่ทีไป
การตัดขาดจากกันก็ทำไม่ได้เพราะมีความสัมพันธ์ของครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง
เหมือนรถสองคันวิ่งมาทางเดียวกันตีคู่กันมาแล้วแยกออกเป็นสองเลน โดยมีเกาะกลางคั่นไว้แต่ก็ไม่มีทางแยกออกไปเลยต้องขับตีคู่กันมา นั่นแหละค่ะความสัมพันธ์ของพี่สองคน เราคิดว่าวันหนึ่งมันจะคำตอบของมันเองว่าจะมีทางแยกข้างหน้าแล้วขับไปกันคนละทาง หรือเลนทั้งสองจะรวมกันโดยที่เกาะกลางหายไป
การให้โอกาสเป็นสิ่งที่ดียิ่งเป็นคนที่เรารักยิ่งแล้วใหญ่ แต่ก็ต้องถามใจเราเองว่าพร้อมหรือยังกับการให้อภัยครั้งนี้ ทุกอย่างต้องใช้เวลา แต่ใช้มากไปมันก็อาจจะสาย เพราะฉะนั้นอยากให้พี่ทีลองเปิดใจคุยกับพี่ปอดูอีกสักครั้งเพื่อหาจุดยืนให้กับตัวพี่ทั้งสองคน
บางทีคำว่า แฟน เพื่อน คนรู้จัก ก็ไม่ใช่ตัวกำหนดความสัมพันธ์ของใคร
ปล. เชื่อว่าเวลาจะทำให้พี่ทั้งสองคนรู้ใจตัวเอง
-
ดีคับพี่ที อ่านเรื่องนี้มานานแร้ว แต่ไม่ค่อยเม้น ^^ ตอนแรกทำใจอยู่ตั้งนานว่าจะอ่านตอนหลังๆดีมั๊ยเพราะชื่อเรื่องมันเศร้าๆ ไม่อยากให้เปนแบบนี้เรย ยังใจก็มีความสุขมากๆน่ะครับ .^^.
-
ปล่อยวางครับ อะไรจะเกิดก็เกิด อะไรจะเป็นก็เป็น อยา่ไปคาดหวังหรือกำหนดอะไรล่วงหน้า
อยู่กับปัจจุบันแล้วใจจะสบายครับ
ขอให้โชคดีนะครับ
-
จะเป็นยังไงก็แล้วแต่พี่ทั้งสองคน แต่อยากจะเป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองคนนะครับ
อ่านตอนนี้แล้วไม่ค่อยรู้สึกหน่วงเท่าไหร่ อิอิ
-
เยเย่เหมือนพี่ทีใจอ่อนลงนิดนึงแย้ว โบกธงเชียร์พี่ปอต่อแบบไม่แคร์สื่อ
-
เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ ^^
-
ลองดูซักปี ถ้าปอทำได้อย่างที่พูด ไม่ถอดใจไปซะก่อน ก็น่าจะให้โอกาสปออีกครั้งนะ
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ตามเรื่องหมอทีกับปอมานานเเล้วค่ะเเต่ไม่มีโอกาสได้เม้น พึ่งสมัครใหม่ :sad4:
เเต่ชอบเนื้อเรื่องมากเลยค่ะ ชีวิตจิงที่มีทั้งความสุข ความทุกข์ป่ะปนกันไป :impress3:
เเต่พี่หมอทีเก่งมากๆเลยนะค่ะที่ผ่านมันมาได้ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้พี่หมอทีกับปอนะค่ะ :L2:
ขอบคุณที่เเบ่งปันเรื่องราวของพี่ ให้หนูได้อ่าน :กอด1:
-
ปอต้องพยามอีกเยอะๆๆนะเนี่ยสมละ...ถ้าน้องทียังๆไม่ใจอ่อน.....จะปิดที่บ้านๆด้อีกนานมั้ยเนี่ยเป็นห่วงแทนปอยังวนเวียนอยู่รอบตัวเนี่ย
-
:L2: :L2: ดีใจที่พี่ทีมาบอกกล่าวความเคลื่อนไหวของชีวิตให้ได้รับรู้นะคะ ตอนนี้พี่ทีมีความสุขดีไม่เจ็บไม่ป่วยก็ดีแล้วนะ ส่วนเรื่องของปอเราว่าเวลาจะให้คำตอบทุกอย่างเองอะ ถ้าได้เป็นเนื้อคู่กันจริงๆเราว่าทำยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก แต่ถ้าไม่ใช่ต่อให้ปอพยายามมากกว่านี้ซักแค่ไหนมันก็ไม่เป็นผลหรอกเนอะ เป็นกำลังใจให้ตลอดนะคะ :L1: :L1:
ปล. อ่านถึงท่อนนี้ “ปอเหมือนลูกคนเล็ก...” แม่พูดเรื่องปอต่างๆนานาให้พี่ฟัง ได้ยินพอรู้บ้างว่า ทุกวันนี้ปกติไอ้ปอก็ยังมาบ้านผมทุกวัน บางครั้งก็ไปนอนกับพ่อแม่ผมด้วย เหมือนลูกคนเล็กพ่อแม่ไปซะแล้ว “ปอจะเข้าไปทำความสะอาดห้องที ทุกวันศุกร์ เพราะคิดว่าที จะมาเสาร์ อาทิตย์ ปอบอกว่าที จะได้อยู่สบาย” แล้วแบบว่า :o12: :o12:
-
รู้สึกว่าจะมีแนวโน้มไปในทางที่ดีนะ
o13
-
เข้ามาให้กำลังใจอีคนนะ
แล้วแต่น้องทีจะตัดสินใจ แต่ดัดนิสัยปอสักพักก็ดีน่ะ(เชียร์เจ้าปออยู่ป่ะเนี่ย)
-
:mc4: ดีใจมากๆๆเลยคับที่พี่ทีอ่านเม้นท์ด้วย
Username ตั้งใจให้เป็น teeporfc ครับ พี่ทีพี่ปอแฟนคลับ :m20:
:m25: ชอบคู่พี่ทีพี่ปอมากๆๆคับบ
เปนกำลังใจให้พี่ๆๆทั้งสองคนคับ :z1: :impress2:
อยากให้พี่ทีเข้ามาอัพบ่อยๆจัง เป็นห่วงพี่ทีน้าค้าบบ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน รักกัน ๆ ที+ปอ :L1:
-
:monkeysad: ดีใจที่พี่ทีกลับมาเล่าต่อ เป็นกำลังใจใจพี่ที่เสมอ !!
-
เป็นกำลังให้คุณทีกับปอครับ ยังไงปอก็ยังเด็กๆอยู่ ช่วยให้โอกาสปออีกครั้งนะครับ อนาคตผ่านไปแถวนั้นจะได้ไปใช้บริการ อู่ของคุณทีและปอครับ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน
น้องธีใจแข็งมาก :laugh:
น้องปอทำดีสู้ สู้ อย่าท้อไปก่อน :110011: :z7:
+1
-
จบซะแล้ว :z3:
-
ผมเคยอยากให้พี่มาคบกันนะ
แต่เมื่อผมย้อนกลับไปอ่าน ผมเห็นคำสัญญาต่างๆ คำพูดต่างๆ และที่จี๊ดสุดคือ รถคันนี้คนไม่พิเศษไม่ได้ขึ้นมานั่งหรอก
แล้วผมก็รู้สึกว่า ผมอยากให้พี่คิดดูดีๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้กับมาคบกันใหม่
คนอ่านท่านอื่นลองอ่านและคิดว่าเป็นตัวของคุณนะ
อาจจะหยาบคายบ้างแต่อยากให้รู้สึกถึงสิ่งที่พี่ผู้ชายคนนี้ได้ทำ
คุณเจอผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้มาบอกว่าเขารักคุณ บอกว่าจะหยุดอยู่กับคุณ คุณตกลงรักเขาแต่เป็นรักที่เริ่มด้วย เซ็กส์ ถึงกระนั้นมันก็ยังเปนความรัก
คุณรักคนๆนี้และไว้ใจเขา แล้ววันนึงเขาชวนคุณไปเล่นฟุตบอล คุณก็รอเขาอยู่ด้านนอก จนมันนานกว่าปรกติ แต่แล้วคุณไปเจอเขาคนที่บอกว่ารักคุณคนที่คุณไว้ใจ เขาคนนั้นเต็มใจให้คนอื่นมา โม๊ก เขาให้ความสุขเขาทั้งๆที่เขาก็มีคุณ คุณเสียใจมาก แต่ คุณก็ยังให้อภัยเขาเพราะคำว่ารักคำว่าสงสารที่เห็นน้ำตาและคำกล่าว ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ และนี้เป็นครั้งแรกที่เขาทำร้ายคนที่เขาบอกว่ารัก
จนต่อมาด้วยความไว้ใจที่มีมากขึ้นอีกครั้งเขาคนนั้นขอคุณไปกินเหล้ากับเพื่อน คุณก็เข้าใจปล่อยให้เขาไป แต่เป็นอีกครั้งที่อยู่ๆเขาก็หายไป คุณลองคิดสิแฟนคุณหายไปนานโทรไม่ติด ติดต่อไม่ได้คุณจะรู้สึกอย่างไง
ตอนนั้นคุณรีบออกไปตามหาเขาด้วยความห่วงใย คุณไปถามเพื่อนของเขา และเพื่อนเขาบอกว่า เขา คนที่คุณรัก แฟนของคุณไปกับผู้หญิงคนเดิมที่มามอบความสุขให้เขาในห้องน้ำในครั้งนั้นคุณจะรู้สึกอย่างใร
คุณรีบไปยังหอของผู้หญิงคนนั้นและเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขามีอะใรกับผู้หญิงคนเดิมโดยอ้างคำว่าเมาทั้งๆที่เขาก็มีเรามีเบอร์เราและทำไมไม่โทรหาเรา.......................แต่สุดท้ายคุณก็ให้อภัยให้เขาอีกครั้ง การให้อภัยในครั้งที่สองที่เขาทำร้ายความรู้สึกของคุณ คำพูดเดิมๆของเขา ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
ต่อมาคุณต้องไปทำงานในที่ๆใกลจากเขา สิ่งเดียวที่ยังยึดติดเราทั้งสองคือคำว่ารักและความไว้ใจ
เขามาหาคุณบ้างเมื่อเขาว่าง คุณก็ยังดีใจแต่หลังๆมานี้มีเบอร์โทรแปลกๆโทรมาหาเขาบ่อยๆเป็นเบอร์เก่าของผู้หญิงคนเดิมและเบอร์ใหม่ของใครไม่รู้ทุกครั้งที่โทรศัพย์เขาดังเขาจะไม่เคยรับเมื่ออยู่ต่อหน้าเรา ลองใฟ้แฟนคุณเป็นสิคุณจะรู้สึกยังไง
แต่คุณก็ยังไม่พูดอะใรไม่ถามไม่ระแวงเพราะ ความ ไว้ ใจ
จนวันนึงคุณกลับไปหาเขาโดยไม่บอกเขาล่วงหน้า แต่สิ่งที่คุณเห็นคือเขาคนนั้นให้เด็กผู้ชายน่าตาจิ้มลิ่มมาซ้อนรถ คันที่เขาบอกว่าเฉพาะคนพิเศษเท่านั้นที่ได้นั้ง ท่าทางที่ถอดหมวกท่าทางที่เดินไปด้วยกัน ถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไง มันใช่ครั้งแรกอย่างนั้นเหรอ คุณคิดไปต่างๆนาๆไม่เล่าให้ใครฟังเพราะกลัวคนอื่นจะเป็นห่วง ไม่กล้าทำอะใรในตอนนี้ ได้แต่คิดมากไปต่างๆนาๆ
แล้วเขาทั้งสองก็เดินเข้าไปในหอด้วยกันหายไปหลายชั่วโมง คุณเข้าใจความรู้สึกใหมว่ามันกังวลวิตกใจสั่นขนาดใหนที่นั้งรอ เขาคนที่บอกว่ารักคุณ เขาคนนั้นขึ้นไปอยู่กับใครไม่รู้ตั้งหลายชั่วโมงในหอของเขา และสิ่งที่คุณเห็นคือเขาคนนั้นลงมาด้วยกันทั้งคู่แต่อีกคนนึงเขาเปลี่ยนชุดและอาบน้ำ ทำไมต้องอาบน้ำ และเขาเอาชุดมาจากใหน มัน ใช่ ครั้ง แรก จริงๆเหรอ ความไว้ใจที่คุณให้กับเขาเมื่อตอนที่คุณอยู่ห่างกับเขามันเหมือนกับเขาทำลายไปไม่เหลือเลยไม่ใช่เหรอ
จนสุดท้ายมันเป็นอย่างที่คุณคิดจริงๆ เขามาบอกคุณคำเดิม ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ เสียใจและร้องให้
คุณว่ามันง่ายจนให้อภัยและไว้ใจกันอีกครั้งจริงๆเหรอ ผมอยากให้คิดนี้มันชีวิตจริงไม่ใช่นิยายที่โกรธทำผิดง้อ ง้อ ง้อ ให้อภัยไว้ใจกันอีก
การให้อภัยครั้งแรก คุณให้เขาได้เพราะคำว่ารัก เพราะคนเราต้องมีโอกาศ
การให้อภัยครั้งที่สอง คุณยังให้เขาได้แม้มันจะเจ็บและฝังลึกลงไปในใจแล้วก็ตาม
แต่อย่าลืมการให้อภัยแล้วปล่อยให้เขามาทำร้ายคุณ ทำร้ายคนที่เขาบอกว่ารักซ่ำแล้วซ่ำเล่า คนๆนั้นเขารักคุณหรือเขาสงสารและไม่กล้าปล่อยคุณไปกันแน่ ลองคุณดูให้ดีๆ
ให้อภัยได้แต่อย่ามากเกิน จนคล้ายกับเรายอมให้เขาดูถูกเรา ลองถามสิว่าเขารู้ใหมว่าเขาทำผิดกับเราอยู่ เขารู้แต่เขาคิดว่าเราคงไม่รู้ แต่เมื่อเรารู้เขาก็ขอโทษแบบทุกครั้งด้วยคำเดิมๆ
จะอ้างว่าเขาอยู่สภาพแวดล้อมเดิมๆ เจอแต่คนเดิมๆเลยห้ามใจไม่ได้ งั้นเราก็ทำได้สิเราก็อยู่ห่างเขา เราทำงานเราก็ไปพับไปเอาใครก็ได้เหมือนเขาสิเพราะเราก็อยู่สภาพแวดล้อมเดิมๆเหมือนกัน ถ้าคุณใช้คำนี้มาอ้างแปลว่าคุณเห็นคนอื่นคนรอบกายมีความสำคัญจนขนาดมากลั่นกลอนความรักของคุณงั้นเหรอ จนขนาดไปเอาคนอื่นงั้นเหรอ
ไม่ใช้ว่าผมไม่อยากให้กลับมาคบกันอีกหรอกนะครับแต่ เขาจะเห็นเรามีค่าก็ตอนที่เขาจะเสียเราไปงั้นเหรอ ไม่ใช่เขาหรือไงที่ไปมีคนอื่นและไม่ใช่เขาหรือไงที่ ทำ ลาย คำ ว่า รัก และ ไว้ ใจ ของ คุณ เป็นครั้งที่เท่าใหร่แล้ว
-
^
ดำจะรับไม่ได้มากๆ ถ้าหากว่าดำไม่ได้กดไลก์รีบน...
มันคือ สิ่งที่ดำคิดมาตลอด ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งที่ 3 นี้ขึ้น
ดำถึงไม่ใจอ่อนให้ไอ้น้องปอเลยไง...
ดำรู้จักผู้ชายหล่อโพดคนหนึ่ง บอกดำประมาณว่า ...
"ผมคบได้ทีละหลายคน เพราะคนที่คบไว้ไม่กล้าเลิกกับผม"
นั่นแหละ สันดานคนเจ้าชู้ (ทั้งหญิงและชาย) มันรู้ว่าเรามีจุดอ่อน มันก็เลยกล้าไง
-
o22 o22 ตามเวรตามกรรมจริงๆเลยนะครับ ความเชื่อใจมันมีอิทธิพลจริงนะๆเนี้ย ถ้าหมดความเชื่อใจกันแล้ว อยู่ไปก็ไร้ความหมายจริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อยากให้ทั้งสองคนรักกันตลอดไปครับ :L2: :L2: :L2:
-
ผมติตดามอ่านเรื่องของคุณที มาตลอดแต่ไม่เคยเม้น แต่วันนี้อยากครับมันถึงเวลาแล้ว สั้นๆ ได้ใจความ เซ็กหาง่าย ความรักมันหายาก
-
แอบซุ่มอยู่นาน ปกติไม่ค่อยคอมเม้นท์เลยครับ อ่านอย่างเดียว แต่ครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ อ่านแล้วรู้สึกผูกพันมาก พี่ทีลงเรื่องครั้งล่าสุด ถ้าจำไม่ผิด วันที่ 8 ตุลา ผมยังสอบไม่เสร็จเลย วันนี้ก็วันที่ 21 แล้ว อ่านมาจนทันตอนล่าสุด อ่านเรื่องของพี่ทีแล้วได้ข้อคิดเยอะแยะมากมาย ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้อ่านกันนะครับ ถ้าภายในปีสองปีนี้ พี่ทีได้มีโอกาสมาเชียงใหม่อีก บอกผมนะครับ จะเข้าไปขอลายเซ็นต์ ไว้เป็นกำลังใจซะหน่อย ฮ่าๆ (เว่อร์มากกก )
-
ไม่รู้อ่ะ ถึงเป็นแฟนไม่ได้ เป็นพี่น้องที่รักกันก็ยังดี ไปมาหาสู่กัน เหมือนพี่น้องแท้ๆ อยากให้คุยกัน คิดถึงพี่ที คิดถึงพี่ปอ
-
ไม่อยากให้ทั้งสองคนเลิกกันเลยครับ
-
วันนี้วันหยุดจะมาต่อเรื่องนี้ไหมน้า :m28:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอมาค่ะ ^^
-
http://www.youtube.com/v/xLLfwHIaiB8&feature=related
เจ็บช้ำ ซ้ำอีก ซ้ำอีก
หลบหลีก ซ้อนเร้น ลื่นไหล
จรดมีด กรีดบาด ปาดใจ
อีกไหม ใช้เล่ห์ ลวงกัน
จับได้ ไล่ทัน หันสู้
แสร้งรู้ ว่ายัง รักฉัน
เนิ่นนาน ผันผ่าน วารวัน
ไม่รู้ เท่าทัน..ก็ปล่อย สันดาน ดังเดิม
:กอด1: คุณที.. สติพรั่ง สตังค์ครบ น่ะคร้าบบบบบ
-
ผมมีโอกาสได้อ่านตั้งแต่วันที่คุณโพสแล้วนะคราฟแต่ไม่มีโอกาสคอมเม้นสักที เพราะผมติดสอบอะคราฟอ่านหนังสือหนักมาก
อ่านนิยายแล้วมีความสุขมากๆ ชอบตอนนี้มาก บรรยายได้จนผมเห้นภาพเลยๆ ภาพของเทศกาลวันแม่ ประทับใจในทุกๆๆตอน
ไม่มีที่ติเลยครับ หรือเป็นเพราะว่ามีแต่เร่ืองราวดีๆๆ อยากให้กลับมาคืนดีกันไวไวจัง
ชอบ....
1.ปอจะเข้าไปทำความสะอาดห้องที ทุกวันศุกร์ เพราะคิดว่าที จะมาเสาร์ อาทิตย์ ปอบอกว่าที จะได้อยู่สบาย
ชอบมากๆ สุดยอด ผมว่าเท่านี้ก็น่าจะพิสูจน์ความเสมอต้นเสมอปลายของปอได้แล้วนะคราฟๆ ซึ่งทีทำงานไม่รู่้เลยว่าปอจะเป็นยังไง
แต่พอมาฟังแม่พูดแล้ว ถ้าผมเป็นคุณผมจะดีใจสุดๆๆอะ ประทับใจ รักกันเถิดคราฟๆ
2.กูอยากไปไหว้แม่ กูไปได้ไหม
คำพุดนี้ผมอ่านวนไปวนมาได้หลายมาก คำพูดสั้นๆแต่กินใจผมมากๆๆ ซึ้งมากๆ ผมชอบแทบทุกคำที่คุณบรรยายในตอนนี้ นะโดนทุกคำแต่เลือกมาเฉพาะที่สุดๆกินใจผมไแเลย
ผมรักนิยายเรื่องนี้ ทำผมมีความสุขและได้รับรู้ว่ามีรักแท้เกิดขึ้นจิงๆๆในรักชายกับชาย ทั้งทีและปอ สวรรค์สร้างคุนมากเพื่อคู่กันจิงๆ
ผมรักทุกตัวละครที่เกิดขึ้นในนิยายเรื่องนี้ รักที รักปอ มันไม่สามารถบรรยายออกมาได้ว่าเพราะอะไร รักพี่สาวเพราะเข้าใจน้องมากๆ
รักพ่อแม่ของที ที่ให้ความรักกับปอ รักแม่ของปอที่จะไปขอทีให้กับปอ รักน้องป่านที่เป็นกาวใจเล้กๆๆน้อยให้ทีกับปอมารักกันเหมือนเดิม ฯลฯ
จะต้องมีวันนั้น วันที่ทั้งคู่เข้าใจกัน ให้อภัย ให้โอกาสกัน และใช้ชีวิตคู่ด้วยกันไปตราบนานเท่านาน
-
ใครไม่เชียร์ผมไม่รู้ ผมไม่สนใจ ผมมั่นใจเกิน70เปอเซ้น ลุ้นให้กำลังใจ ให้กลับมารักกันเหมือนเดิม
ผมเชียร์ขาดใจ กลับมารักเหมือนเดิมนะคราฟๆๆ สาธุๆๆๆๆ
มาสักเดือนละครั้งก็ยังดีนะคราฟๆๆ มาทำให้หัวใจของพวกเรากระชุ่มกระชวยหน่อยคราฟๆๆ
รอนะคราฟๆๆไวไวนะ (คนรอมันท้อ) แต่ยอมท้อเพื่อได้อ่านนิยายดีๆๆแบบนี้คราฟๆ ขอบคุณคราฟผม
ผมบ้ามากๆๆ ติดมากๆๆ เวลาเครียดๆๆ ท้อแท้ในชีวิตเรื่องขอิงความรักที่เกิดขึ้น
ผมจะเข้ามาอ่านๆแล้วจะรู้สึกดีมากๆๆ ยังแอบรู้สึกอิจฉาพี่ๆทั้ง2คนเลย ที่เหมาะสมดูลงตัวด้วยกันทั้งคู่ เฟอเฟกมาก
-
สวัสดีค่ะพี่ที:). คนอ่านยังรักและให้กำลังใจพี่ทีเสมอน่ะค่ะ
ไม่ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงแต่ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอน่ะค่ะ
คนเรามีทุกข์ในวันนี้แต่ยังมีความหวังในวันหน้า. ไม่มีใครทุกข์ไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ
ไม่ว่าพี่ทีจะตัดสินใจยังไงก็ยังเคารพในการตัดสินใจของพี่ทีเสมอน่ะค่ะ
แล้วหากพี่ทีท้อต้องการกำลังใจ. คนอ่านก็พร้อมที่จะให้กำลังใจเสมอน่ะค่ะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อยากให้พี่ทีกับพี่ปอดีกันมากๆๆ :angry2: :angry2: :angry2:
-
^^
-
เป็นกำลังใจให้พี่ทีค่ะ
อยากจะบอกว่าถ้าน้องเป็นพี่ที พี่ปอคงโดนหนักกว่านี้อีก พี่ทีอ่ะใจดีมากๆ เลย
แบบว่าตอนนี้แอบหวังให้พี่ทีเจอคนอื่นมากกว่า 555
-
:sad11: อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ อยากรู้ว่าปอจะทำให้ทีใจอ่อนได้สำเร็จหรือป่าว
-
เอ่ออ พูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดไรดี :z3:
ถ้าปอยังรักที และรักทีจริงๆ ก็สู้ต่อไป มาถูกทางแล้วพยายามเข้าทำให้ทีเห็นให้ได้
แต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับทีแล้วแหละว่าจะใจอ่อนและยอมให้โอกาสปอรึปล่าว
เรื่องความรักมันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งสองคน สู้สู้
-
อ่านถึงตอนที่5เองคะ
ปอจะจีบพี่ทีหรือข่มขู่พี่ วิธีนี้แอบน่ากลัวนะ
ดำเนินเรื่องเร็วมาก 555 ข้ามขั้นการจีบเลย :L2:
-
นั่งอ่านรู้สึกเหมือนผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย(ทั้งแม่พี่ทีและแม่พี่ปอ)จะรู้เลยว่าพี่สองคนเหมือนจะคบๆกัน
แต่อาจจะยังไม่รู้ว่่าตอนนี้นั้นเป็นยังไงกันอยู่ บางทีผู้ใหญ่เขาก็ดูรู้แต่แค่ไม่พูดก็เท่านั้นเอง
ใจนึงก็สงสารพี่ปอนะ แต่ความจริงแล้วเราก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง
เพราะเราก็ไม่ได้เห็นทุกฉากทุกตอนในการกระทำในชีวิตประจำวันของเขาและเราก็มีหน้าที่การงานของเราที่จะต้องรับผิดชอบ
ตอนที่เขาอยู่ข้างนอก ตอนที่เขาคุยกับคนอื่น และตอนที่เขามาพูด มาคุย มาเล่าเรื่องให้เราฟังนั้นเหมือนกันหรือเปล่าเพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยตัวติดกันตลอดเวลา บางเรื่องเขาเล่าแต่บางเรื่องก็เก็บไว้ไม่ได้เล่าก็มีเยอะแยะ
การถูกคนรักทำให้เจ็บไปแล้วครั้งนึงยอมทำให้ความเชื่อใจลดลงไปเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว
และการที่จะทำให้ความเชื่อใจนั้นกลับมามีเหมือนเดิมก็ทำได้ยากด้วยเช่นกัน
เราอาจจะคิดว่าเราเชื่อมันนะแต่ในใจไม่ได้เป็นอย่างที่คิดหรอก
ข้างในลึกๆแล้วเราก็ยังเป็นห่วงมันอยู่ แต่ในหัวเราคิดว่าเราเลิกกันแล้วก็ช่างมันสิแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจอะไรมากมาย
ใจนึงก็เขาใจพี่ทีที่ได้เลือกและตัดสินใจทำมันลงไปแล้ว และคิดว่าสิ่งที่ทำลงไปนั่นดีที่สุดของทั้งสองฝ่าย
แต่อีกใจไฉนถึงได้โอนเอียงไปทางพี่ปอ จากที่ได้อ่านที่พี่ทีเล่าก็เหมือนว่าพี่ทีก็ยังรักพี่ปออยู่เหมือนเดิม
อยากกลับไปแต่ก็กลัวเหมือนเก่า ไม่อยากเจ็บซ้ำ (คิดเองเออเอง ขอโทษครับ อิอิ)
ตอนนี้สับสน ไม่รู้จะอยู่ข้างไหนดี เข้าใจพี่ทีก็เข้าใจนะ แต่พี่ปอก็ทำตัวน่าสงสารซะงั้น
อยากให้กลับมาคบกันเหมือนเดิมก็อยาก แต่ก็เคารพการตัดสินใจของพี่ที
แต่ถ้าพี่จะกลับมาคบกันอีกก็อยากให้พี่ทีดัดหลังพี่ปอให้นานๆ ใจอ่อนง่ายๆก็ใช่เรื่อง ฮ่าๆๆๆ
พี่ปอสู้ๆนะ พี่ทีอย่าใจอ่อนนะ
รักพี่ทั้งสอง (ยิ้มให้พี่ทีจนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่)
สุดท้าย
หลังจากที่ได้อ่านน้องดาวและน้องเดือนจนน้ำตาคลอเบ้า
มันทำให้ผมคิดได้ว่า....ชีวิตผมในตอนนี้ยังโชคดีอยู่มากจริงๆ :)
:bye2:
-
^
ไม่ใช่ครั้งหนึ่งนะครับ
จะๆ คาตานี่ ครั้งที่ 3
ครั้งแรก ผู้หญิงคนนั้น ห่ามผ้าขนหนู(มั้ง) ออกมาจากห้อง
ครั้งที่สอง ผู้หญิงคนนั้นอม ในห้องน้ำ
ครั้งที่สาม ก็คือ ครั้งนี้
ทั้งหมดจากความจำ และบทสรุปของคนอื่นๆ
จากแฟนเกือบจะพันแท้
-
miss you P'T. P'P.
-
"การทำร้ายความรู้สึกใคร ครั้งแรกอาจแปลว่าไม่รู้ ครั้งที่สองอาจแปลว่าลืม แต่ถ้ามากกว่าครั้งนั้น มันแปลว่า...ไม่เคยจำ...ซึ่งต่างกับการลืมอย่างสิ้นเชิง..."
ปล . พี่ที พี่ปอ ยังเป็นกำลังใจ น่ะครับบบ :)
-
^
บน...
"การทำร้ายความรู้สึกใคร ครั้งแรกอาจแปลว่าไม่รู้ ครั้งที่สองอาจแปลว่าลืม แต่ถ้ามากกว่าครั้งนั้น มันแปลว่า...ไม่เคยจำ...ซึ่งต่างกับการลืมอย่างสิ้นเชิง..."
กับล่าง...
ปล . พี่ที พี่ปอ ยังเป็นกำลังใจ น่ะครับบบ :)
ไม่สัมพันธ์กัน~
-
อ่านมาถึงจุดนี้แล้ว พูดยากจิง ๆ คับ มันเป็นเรื่องราวของคน 2 คนอ่ะนะคับ คนที่เจอเหตุการณ์กับตัวจิง ๆ คงจะเข้าใจได้มากที่สุด
แต่ก็นะ ถ้าถามว่าชอบความรักคู่นี้มั๊ย ตอบได้เลยว่าชอบมาก แอบอิจฉาด้วยซ้ำ (ในด้านดี ๆ นะ หุ ๆ)
แต่อะไรก็ตาม ก็คงมีทั้ง 2 ด้าน มีทั้งดีและไม่ดี
ถามว่าอยากให้จบมั๊ย ก็ไม่อยากให้จบ แต่ก็สงสารที เพราะก็ไม่มีอะไรจะยืนยันได้เลยว่าปอจะเปลี่ยนพฤติกรรมได้ นอกจาก .... เวลา
ผมคิดว่า อยากให้ใช้เวลาดู ๆ กันไป แบบนี้ แบบที่ทีทำอยู่ ไม่มากไป ไม่น้อยไป ถ้าคนมันจะคู่กัน ยังงัยมันก็คู่กัน แต่ถ้าไม่ใช่ ก็คงยื้อไว้ไม่ได้
ปอก็คงรักทีมาก แต่ด้วยความเด็กและความเอาแต่ใจก็เลยไม่รู้จัก หักห้ามใจและควบคุมตัวเอง ยังไม่โตพอ ว่างั้น
ทีก็คงรักปอไม่น้อย เพราะยังหวังดี และห่วงใย ปอเสมอ เพียงแค่ ความเชื่อใจแบบคนรัก มันคงหายไป และ ยากจะสร้างขึ้นใหม่
ยังงัยก็อยากให้ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีนะครับ เป็นกำลังใจให้ทั้ง ที และ ปอ
เพลงนี้ อยากให้ฟังนะคับ ชีวิตมันสั้นจิง ๆ
http://www.youtube.com/watch?v=ONXvlendk2c&feature=related (http://www.youtube.com/watch?v=ONXvlendk2c&feature=related)
-
เอาใจช่วยทีนะ ให้ผ่านมันไปให้ได้อย่าเพิ่งใจอ่อนล่ะ ดูยาวๆว่าปอมันจะทำดีได้นานแค่ไหน
-
พี่ปอขี้ตื้อจริงๆเลย พี่ทีใจอ่อนหน่อยเร๊ววว :m5:
-
เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา ได้ไปเที่ยวชลบุรี ไปมุมไหนของเมือง
ไม่ว่า บางแสน ศรีราชา ผ่าน ม.บูรพา ยิ่งผ่านแยกคีรี เทคนิคชล
เฮ้อ มองไปทางไหนก็คิดถึงทีกับปอ มองซ้ายมองขวาเผื่อจะเจอทีกับปอบ้าง
(เอ๊ะ เราไม่รู้จักหน้าค่าตากันนี่นา 555)
พี่รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ทีว่างบ้างรึยังมาต่อได้แล้วม๊ายยย แบบว่ามันลุ้นอะ
-
อ่านจบทันพอดี (พุ่งนี้ 7-7-12)ไปชลพอดี
อันดับแรกก็ขอขอบคุณที่นำเรื่องราวดีดีมาแบ่งปันกัน
ความรักระหว่างปอกับที ก็ลุ้นอยู่ว่าจะคืนดีกันไหม
แต่ใจนึงก็คิดว่าท่าปอรักทีขนาดนั้นและทำไมต้องนอกใจกัน
แต่ก็ช่างมันเหอะพูดไปก็เหมือนตอกย้ำกันไปซะป่าวๆ
ก็ขออวยพรให้ทีกับปอ ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ปรารถนา
ปล.มาเม้นในกรณีอ่านจบก่อน อยากเม้มอีกเยอะ เดี๋ยวจะไปเขียนในword
และจะมาทยอยเม้มนะครับ
คิดถึงปอกันที ครับ
ปล.2 ผมเพิ่งไปเที่ยวที่ชลมาเหมือนกันครับ
ไปไร่องุ่นซิลเวอร์เลคมา และก็ไปทะลบางสะเหร่สวยมากๆคัพ
และก็ไปกินปลาเผาที่หน้าศาลมา อร่อยมากกกกกกกกกกกกกกก
และก็ไปสวนสัตว์เขาเขียว ค่าเข้ายัง 70 บาทเท่าเดิม
และก็ไปน้ำตกชันตาเถรมา เจอกลุ่มเด็กวัยรุ่นมาด้วย นึกว่าจะได้เนื้อคู่เป็นเด็กแว้นเมืองชลมั่ง
55555
อันนี้สั้นๆครับ
ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8:
ชีวิตข้างหน้ายังมีหวัง..เป็นกำลังใจให้คะ
-
ขอบคุณมากๆคับ น่ารักจังเรื่องนี้
-
อ่านมานานติดตามมานานตั้งแต่เว็ปg ...........ถ้าเป็นไปได้อยากให้น้องทั้งสองกลับมาเป็นเหมือนเดิมในระหว่างนี้ตอนนี้อยากให้ทั้งสองหาจุดบกพร่องข้อเสียของตัวเอง......คนหนึ่งไม่มีเวลาให้แฟน..บางที่ก็ไม่กลับบ้านทั้งที่อยู่ใกล้...อีกคนก็ทนความเหงาไม่ไหว...แฟนไม่กลับไม่มีเวลาหรือไม่ตรงกันจึงหาทางออกแบบผิด.......เซ็กกับเกย์มันก็เหมือนคู่ชายหญิงเกย์ก็คือผู้ชายมีความต้องการมากน้อยขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ..แล้วกลับมาย้อนหาสาเหตุที่ต้นเหตุไม่ใช่ปลายเหตุเลย.....เค้าทำไปเพราะเหงาหรือแค่ระบาย...หรือ..เพราะเค้ารักคนนั้น?หมดรักเราแล้ว? คนเราเกิดมาอยู่จะถึงร้อยปีไหมไม่รู้...ตราบใดทีเค้ายังรักเราให้อภัยเค้าได้ไหมล่ะ? หลายคู่ก็มีปัญหาแบบนี้มาเยอะบางคู่แฟนไปเรียนนอกห่างกันมากจนมีข้อตกลงกันเกี่ยวกับเรื่องนี้...(แค่ชั่วคราวแต่อย่าลึกซึ้งและป้องกัน) นี้คือเรื่ิองจริงในสังคม เพราะคนเราไม่มีใครดีเต็มร้อยแบบเทพบุตรหรอกน่ะ อยากให้มองที่ผ่านมาเค้ายังรักแคร์เราอยู่ไหมโกหกเราเพื่ออะไรเพื่อให้เราสบายใจหรือเพื่อแค่เอาเค้าเอาตัวรอด ความสุขมันผ่านไปไว้น่ะเผลอแป๊บๆก็จะใกล้ขึ้นเลยสามแล้ว อยากทำอะไรก็รีบทำซะน่ะ...การเริ่มต้นใหม่ไม่ใช้เรื่องผิดและอายเลย อยากเห็นน้องมีความสุขอีกครั้ง. เพราะมาตรฐานความรักของคนเราไม่เหมือนกันทุกคู่ ขึ้นอยู่กับปัจจัยสภาพแวดล้อมหลายอย่างจะเอาแบบอย่างนิยายโลกสีชมพูคงไม่ค่อยมี....
-
เพิ่งตามอ่านจนจบค่ะ ประทับใจเรื่องนี้มาก ๆ เลยนะคะ ชอบความเป็นคุณทีมากเลยเป็นตัวของตัวเอง
ความคิดดี เรื่องการเก็บเงินนี่ชอบมาก (ตัวเองทำไม่ได้ 555) เรื่องรักครอบครัวก็ชอบมากเลยค่ะ
ความคิดดีของคุณก็เผื่อแผ่ไปถึงคนรอบข้างด้วยโดยเฉพาะกับปอ ปอถึงรักคุณมาก สุขใจกับความรัก
ของสองคนจริง ๆ ค่ะ แต่โลกความจริงมันไม่เหมือนนิยายเนอะ
:เฮ้อ: ครั้งแรก ๆ ที่ปอทำผิดก็ยังแบบพอจะอยากให้คุณทีให้อภัย แต่พอหลายๆ ครั้งแบบ คนเราความเชื่อใจ
มันอยู่ตรงไหนนะ มันระแวงไปแล้วมันก็ยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะ ยิ่งครั้งหลังสุดแบบไม่ไหวละ
ตำตาตำใจ กับเปลวซึ่งนานมากแล้วยังติดต่อกัน เด็กผู้ชายคนนั้นอีก ซึ่งไม่มีอะไรรับรองได้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
อาจเกิดจากปอเหงาหรือเปล่า แต่ถ้าคิดแค่ว่าจะหาคนอื่นให้หายเหงา คงหาความรักแท้ในชีวิตได้ยากนะ
ยิ่งเจอคนดี ๆ และัเด็ดเดี่ยวอย่างทีด้วยแล้วยิ่งยากเลย อ่านตอนสองคนต้องเลิกกันนี่ร้องไห้เลยค่ะ อินมาก
คือรู้แหละว่ามันจะเศร้าเพราะอ่านทีหลังก็เห็นสปอยล์็บ้างอยู่แล้ว แต่พอได้อ่านจริง ๆ อืม...เศร้าจริง
แล้วตอนปอมาง้อก็แบบสับสนนะคนอ่าน อยากให้ทีใจแข็ง แต่ก็สงสารปอ เพราะปอก็ดูเสียใจจริง ๆ
ลุ้นทั้งสองคนนะคะ ถ้าได้คืนดีกันอีกครั้งก็หวังว่าปอจะเปลี่ยนนิสัยได้จริง ๆ คือปอก็รักทีมาก และก็น่ารักมากด้วย
(เหมือนเด็กตลอดเวลาอยู่ด้วยแล้วมีหลายอารมณ์มาก ๆ) เห็นอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขคนอ่านก็อยากให้ที
มีความสุขนะคะ ยิ่งสองคนผูกพันกันจนแบบปอเหมือนลูกคนนึงของบ้านทีไปแล้ว มันยากจริง ๆ เนอะคะ
เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ทั้งทีและปอนะคะ ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็แล้วแต่ :L2:
รออ่านเรื่องราวต่อนะคะ ถ้ามีเวลาก็มาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ :pig4:
-
เรื่องนี้ไม่มีใครผิดใครถูก
พี่ทีไม่อยากเจ็บอีกแต่ยังรักอยู่
ปอไม่อยากเลิก อยากได้โอกาสเพราะรักอยู่
การหนีไม่ทำให้หายเจ็บได้หรอกนะครับ
การเผชิญหน้ากับความจริงต่างหากที่จะทำให้หายเจ็บ
-
ฮัลโหลๆ ๆ ๆ น้องที คิดถึงมากกกก เข้ามาทักทายกันหน่อย ใกล้ลอยกระทงแล้ว ความเจ็บช้ำทั้งหลายใส่กระทงทิ้งลงแม่น้ำ
แล้วหาคนดามหัวใจใหม่ ฮิ้ววว
-
คิดถึงพี่ทีกะนายปอครับ
-
น้องทีสบายดีไหมค่ะ
คิดถึงค่ะ..
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและข้อคิดดีๆมากมายที่ได้จากเรื่องนี้นะคะ
เราร้องไห้หนักมาก โดยเฉพาะตอนที่เล่าเรื่อง แม่และเด็ก2คนพี่น้อง
เรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้ไปหลายตอนเลยจริงๆ เสียใจไปกับทั้ง2 คนมากๆ
ที่สุดท้ายต้องจบแบบนี้ แต่เชื่อค่ะว่าทั้ง2คนรักกันมากจริงๆ
หวังว่าซักวัน ทั้ง2คนอาจจะเริ่มต้นใหม่ และไม่มีเรื่องให้เสียใจอีก
แต่ถ้าไม่มีวันนั้น ก็อยากให้ทั้งคู่ใช้ชีวิตให้มีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือกนะคะ
เป็นอีก1กำลังใจที่ขอมอบให้ทั้งคู่ค่ะ
เรื่องของพวกคุณ2คน สร้างทั้งรอยยิ้มและน้ำตาให้กับเรา
แต่เราก็มีความสุขที่ได้อ่านค่ะ วันนี้อ่านรวดเดียว อ่านจบก็เม้นเลย
ปล.คุณทีเป็นคนที่น่ารักจริงๆ ถึงไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว ก็ขอให้ดูแลคุณปอต่อไปนะคะ
-
ปีนี้ไปลอยกระทงที่ไหนหรือเปล่า..ที
ถ้าไปลอย..ลอยกะใคร หุหุ
แต่คงไม่หลงทาง ยี่ห้อ..ที เน๊าะ
อิอิ
-
วันลอยกระทงเป็นไงบ้างครับพี่ที
-
รอพี่ที มาไวๆน๊า
-
:m22:
:m7:
:mc1:
-
คิดถึงพี่ทีจังเลย :L1:
-
คิดถึงพี่ที แต่รักน้องป่านนะเออ
-
จะปีใหม่และ
มารอพี่ที นะครับ
-
:call: :call: :call: :call: มารอพี่ทีคับ :z3: :z3:
-
มารอพี่ที นายปอครับ
-
เดือนธันวาคมแล้ว ใกล้จะสิ้นปีแล้ว
แต่ยังงัยก็ยังรอน้องทีอยู่นะคะ
ยังอยากรู้ความเป็นไปของทีและปอ
คิดถึงมากๆ เลยคะ :กอด1:
-
ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกจนปัจจุบัน ผมเห็นใจพี่ทีนะ เพราะสิ่งที่พี่ทีเจอก็ไม่ต่างจากผมหรอก ของผม3ปีแล้วที่เลิกกัน เลิกกันก็น่าจะตอนที่พี่คบกันใหม่ๆหล่ะมั้ง หลับตาให้คืนนี้ผ่านไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ลืมตามามันก็เป็นวันใหม่แล้ว :m15:
-
มารอด้วย ก่อนสิ้นปี ฮิฮิ
-
ยังรอทีมาเล่าต่ออยู่นะ
-
คิดถึงงงงงงงงมากกกกกกกกกกกกกกก
-
มาต่อหน่อยค๊าาาาาาาาาาาา คนอ่านจะลงแดงแล้ววว :z3: :z3: :z3:
-
:m22: :m22: :m22: :m22: :m22: :m22:
-
รอพี่ทีครับ กำลังใจนะพี่ :L2:
-
คุณจีมาต่อแล้ว, คุณทีจะยอมแพ้หรอ ?
-
หายไปเกือบปี เพราะมั่วแต่หาตัวเอง (สรุปว่าเจอล่ะ กูเป็นตุ๊ดindyT_T) ก็เลยไม่ได้ตามเรื่องพี่ที กับ ปอ
พอมาถึงวันนี้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ลิ้นจี่เกลียด! เกลียด! เกลียด! และเกลียด! ปอไปเลย(มะก่อนเชียร์ยิ่งกว่าอะไร..เบื่อตัวเอง)
ผู้ชายอ่ะไรเลวแท้ !! สงสัยที่มาเจอกับพี่หมอทีได้คงเป็นกรรมเก่าแหละ!!! (ที่เค้ายังตามอยู่คงเพราะเป็นเจ้ากรรมนายเวรมั้ง)
แต่พูดก็พูดเถอะ พี่หมอนี่แข็งแกร่งเกินไปป่าว ยิ่งกว่ายอดมนุษย์ ตัดเป็นตัดค่ะ (ชอบตรงนี้แหละ) คือภูมิคุ้มกันแข็งแกร่งมากกกกกก น่าจะได้จากครอบครัวแหละ
แต่ถ้าเป็นกรรมแบบนี้ ก็ต้องใช้สติและปัญญาเนาะ!! เฮ่อออออออ ไม่น่าทำตัวเองเลยจริงจริ๊งไอปอ!!!
ช่างเหอะ เชียร์ให้เจอคนใหม่ไปเลย จ๊วบ ๆ บ๊วบ ๆ ม๊วฟ ๆ อึ๊บ! อ่าาาส์ (ฮึ!!)
ปล.รอพี่หมอทีมาลงเรื่องต่อ พูดจริง!!!
-
^
แร๊งงงงสสสส์
-
เข้ามาดู :m22:
:z2:
-
กรรม ตามทัน ไม่รับรู้ ขอส่งความปรารถนาดีแก่เพื่อนมนุษย์ โดยเฉพาะคู่ปอ กะ........ที ล่วงหน้า
ก่อนเข้าสู่ปีใหม่ 2556 และตลอดไป ( แม้จะไม่ถึงนิรันดร์ )
ให้มีโชคลาภ ประสบสุข สดชื่น สมหวัง ปราศจากโรคภัย มีสติปัญญา ในทุกกาลเทศะ
<img src="http://s.img.kapook.com/photo/140/kapook_world-138862.jpg" />
-
รออยู่นะ คิดถึงมากๆคะ
ตอนนี้ทีกับปอสบายดีหรือเปล่าคะ
-
คิดถึงพี่ทีมากมายค่ัะ เข้ามาดูบ่อยๆ ส่วนตัวแล้วบางตอนที่ชอบมากๆ จะกลับมาอ่านแล้วอ่านอีก
เมื่อไหร่จะมาต่อเหนอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ ชีวิตยังอีกยาวไกลลล~(มากๆ)
-
รออยู่ๆ ใกล้ปีใหม่และนะคัพ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามเดือน :serius2:
จะปีใหม่แล้ว ส่งข่าวมาบ้างนะคะ คิดถึงมากค่ะ
-
....สวัสดีปีใหม่ นะ 2 หนุ่ม และรวมถึงคุณเลโอ ด้วย ขอให้มีความสุข และสมหวังกับสิ่งที่ต้องการตลอดไป :pig3:
-
สวัสดีปีใหม่
ขอคุณพระคุ้มครอง
ประทานพรให้พบแต่สิ่งดีๆในชิวิตนะครับ
-
สวัสดีปีใหม่ 2556 ค่ะ
(http://img.coolz-server.com/img/2012-12-31/16-08-34_0.059605.gif)
-
สวัสดีปีใหม่ คุณปอและก็คุณที ขอให้มีความสุขมากๆ ครับ
-
โชคดี สุขสันต์ สวัสดีปีใหม่จร้า
ขอให้มีความสุขตลอดไปน้าคร้าบน้องที
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๖ น้องที
ปีใหม่ ชีวิตใหม่ ให้มีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป อย่าเจ็บ อย่าจน ให้สมปรารถนาทุกประการเทอญ
อายุ วรรณโณ สุขขัง พลัง
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องที
ขอให้สุขกายสบายใจนะคะ
(แอบมารอดารอัพเดทเรื่องที&ปอด้วยคนค่ะ)
-
สวัสดีปีใหม่ด้วยยยยยยยยยย
ปีใหม่นี้ ขอให้พี่ทีและครอบครัวมีสุขภาพกายและสุขภาพใจแข็งแรงกันถ้วนหน้านะค่ะ
บ๊าบ บาย
by.ลิ้นจี่
-
:L1: :L1: :L1:
Happy New Year na ka
:L2:
-
Happy New Year 2013 na p't p'por
มีความสุขมากๆนะครับ :L1: :L2: :3123:
-
สวัสดีปีครับทุกคน...ขอให้คนอ่านทุกท่านมีความสุขเยอะๆในปีใหม่นี้ ตลอดปี และตลอดไปน่ะครับ
น้องทีฝากของขวัญปีใหม่มาให้ด้วยครับ
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ยไอ้เด็กช่างยนต์58…ตอน“โชคดีไอ้ที แก่ลงอีกปีล่ะ”
หายตัวไปนาน หุหุ รู้สึกผิดไปเล็กน้อย-ปานกลาง มัวทำไรอยู่ไม่รู้เผลอเป๊ปเดียว อ้าววววว ปีใหม่แล้ว เลยได้มีโอกาสหยุดยาวกลับบ้าน มานั่งเล่าเรื่องได้บ้าง (ยกโทษให้หน่อยน๊า)
ขอบคุณนะครับที่mentอวยพรปีใหม่ให้กัน ผมก็ขอสวัสดีปีใหม่2013ทุกๆคนเช่นกันนะครับ ขอให้โชคดีมีความสุขมากกว่าความทุกข์และความเศร้านะครับ (ถ้าสุขอย่างเดียวชีวิตจะไม่มีรสชาติ สุขบ้างทุกข์บ้างเนอะ)
ช่วงนี้ก็หนาวมานิดหน่อย (นิสสสเดียวจริงๆ รึผิวหนังเราหนาไปวะ) รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆนะครับ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือนะคร๊าบบบ คนเป็นหวัดไม่สบายเยอะ ส่งผลให้กระผมเหนื่อย ฮ่าๆ (บ่นแต่ในนี้นะไม่เคยบ่นกะคนไข้น๊า เพราะยังไงก็คืองาน ถ้าไม่มีงานตรงนี้ผมก็ตกงานดิ) เข้าเรื่องดีกว่า เล่าแบบเรื่อยเปื่อยแล้วกันครับ
ช่วงปลายปีวันเกิดของผมเองล่ะ (มีใครจำได้บ้างป่าวเนี้ย...จำได้แต่ของคนนั้นเชียวนะ วันสงกรานต์) ผมก็เฉยๆครับไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันมากเท่าไหร่ ก็ปกติทั่วไป แทบจะลืมด้วยซ้ำ
“ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ” เสียงข้อความผมเข้าเที่ยงคืน (อื้มมม ใครเนี้ย ตั้งใจส่งมาให้ขนาดนั้นเชียว) ผมเปิดอ่าน
“วันเกิดใครหว่า สุขสันต์วันเกิด ขอให้หายโกรธเร็วๆนะครับ” (หื้อออ มันเป็นคำอวยพรเหรอ) งงๆกับข้อความ ผมก็เลยปิดเสียงซะเลย เดี๋ยวรบกวนเวลาพักผ่อน ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วนอน
ตื่นเช้าปกติ อาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน “โชคดีไอ้ที แก่ลงอีกปีล่ะ” ผมสูดลมหายใจเข้ายาวๆแล้วอวยพรตัวเอง ระหว่างอยู่ที่ทำงานก็มีคนส่งข้อความมาบ้าง (ไม่เยอะเท่าไหร่ เพื่อนน้อย ไม่มีใครคบ ฮ่าๆ) ใกล้จะเลิกงานล่ะมีพยาบาลหลายคน เจ้าหน้าที่ในแผนกรวมตัวกันมา ยกเค้กก้อนโตมาให้เป่า (โอ้ยยย เขินมากๆ) ขอบคุณมากๆนะครับที่ทำวันธรรมดาวันนึงให้มีสีสันและเป็นที่น่าจดจำ
เลิกงานเสร็จผมก็กลับมาที่ชล เพราะเป็นวันศุกร์ และเดือนกว่าละที่ไม่ได้กลับ ที่บ้านผมก็ครึกครื้นนะ (เอ๊ะ ยังไงเนี้ย วันนี้) พี่ผมก็กลับมาด้วย ก็เข้ามาในบ้านเห็นทุกคนนั่งซะพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย
“ที สุขสันต์วันเกิดจร้า” พี่สาวผมทัก พร้อมยื่นกล่องของขวัญมาให้
“พ่อก็มีให้นะ สำหรับคนเก่งของพ่อ” ผมยิ้มจนเหงือกแห้งเลย (อะไรกันนี่) พ่อผมส่งกล่องเล็กๆมาให้
“ขอบคุณครับ อยากรู้จังกล่องอะไร” กล่องเล็กๆ เหมือนกล่องใส่ทองมั้ง
“แม่ก็ขอให้ลูกเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานนะ”
“ขอบคุณครับแม่...ผมแกะเลยนะครับ อยากรู้ๆ” ผมยิ้มหน้าบานเลย แกะของขวัญที่พ่อให้
“เหวออออ พ่ออะไรเนี้ย” ผมตกใจมากๆๆๆ เมื่อเห็นกุญแจฮอนด้า
“รถยนต์ พ่อให้เป็นของขวัญ พ่อว่าทีน่าจะมีได้แล้ว”
“อูยยย พ่อไม่เอาหรอกครับ มันใหญ่เกินไป พ่อเอาไว้ใช้เลย”
“แม่รู้นะว่าทีอยากจะหาด้วยตัวเอง แต่พ่อแม่ก็รู้สึกไม่ดีเลยที่ไม่ได้ช่วยเหลือลูก และที่ผ่านมาพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ให้อะไรทีเลย เอาไว้ใช้นะลูก แม่ก็ไม่อยากเห็นลูกลำบาก ครั้งนี้พ่อแม่ให้เป็นของขวัญทั้งวันเกิด ของขวัญที่ลูกเรียนจบ ของขวัญปีใหม่ที่จะมาถึง เห็นไหมหลายเทศกาลรวมกันเลย” แม่ผมยิ้ม
“ขอบคุณครับ แต่ผมเกรงใจมากๆ งั้นคนละครึ่งทางละกันครับ เดี๋ยวผมจะทยอยโอนเงินให้แม่ทุกเดือนเลยนะครับ ตามจำนวนราคารถแล้วกัน ว่าแต่รถอะไรครับ ฮอนด้าซิตี้หรือแจ๊สหรือบริโอ้ครับ ผมจะได้ไปยื่นภาษี จะได้ลดราคากันหน่อย ฮ่าๆ”
“ก็แนวที่อยากได้แหละ” ไอ้ปอร่วมวงสนทนา (บอกตอนไหน..รู้ได้ไงว่ากูอยากได้แนวไหน)
“พ่อซื้อ CR-V ให้ ฝากไว้ที่ร้าน พ่อให้ทีไปขับมาเองเลย ไปพรุ่งนี้แล้วกัน ปอไปด้วยนะ จะได้รู้ว่าคันไหน วันไปรับ ให้ปอไปช่วยเช็คดูให้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปเองก็ได้ครับ เอาใบไปให้เค้าดู น่าจะเลือกถูกคันแหละ” (เหงื่อแตกเลยไอ้ที เมื่อไหร่จะผ่อนแม่หมดเนี้ย ล้านกว่าเชียวเหรอ)
“แกะของขวัญพี่แล้วนะ หวังว่าคงไม่ใช่กุญแจบ้านนะ ผมจะหนี้ท่วมหัวไปมากกว่านี้ ฮ่าๆ”
“ไม่ใช่หรอกจร้า” ผมเปิดดู
“อ้าวๆ นี่ก็ใช่ย่อยนะครับ ( i-phone)ทำไมมีแต่ของมีมูลค่าจังครับ ผมใช้ไม่เป็นหรอกพี่”
“เอาน๊า มีก็ใช้เป็นเองแหละ เล่นๆดู เด็กอนุบาลยังมีเลย พี่เห็นว่าโทรศัพท์ทีเก่าแล้ว ใช้ใหม่เถอะ แล้วไม่ต้องมาผ่อนพี่นะ เล็กๆน้อยๆ”
“ขอบคุณครับ” ผมก้มไหว้ทุกๆคน
“ยังหาอะไรมาให้ไม่ได้นะ” ไอ้ปอพูดเหมือนน้ำเสียงเศร้าๆ สงสัยต้องมีอะไร
“ไม่เป็นไรปอ ไม่ได้ซีเรียส” ผมพูดยิ้มให้เล็กน้อย
“ไม่เป็นไรลูก ปอก็ให้พี่เค้าตลอดๆอยู่แล้ว” แม่ผมพูด
“ก็คงจะดูแลรถให้ตลอดไปแล้วกัน จะมาล้างรถให้ถ้ามันสกปรก จะเซ็คเครื่องยนต์ให้ จะเป็นคนขับให้ถ้าต้องการ” ไอ้ปอพูดซะ
“ขอบใจนะ ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่พรุ่งนี้ก็ไปก็ทดลองขับให้หน่อยแล้วกัน ดูเครื่องว่าเป็นไง ผู้เชี่ยวชาญหนิ” (ทำไมเราชอบพูดให้มันรู้สึกดีเมื่อมันเศร้า ทำไมต้องตัดไม่ขาดไปเลยซะที)
“ไม่ได้เชี่ยวชาญหรอก แต่จะดูให้เต็มที่เลย” มันเริ่มยิ้ม
“แล้วเป็นไงลูก เรื่องงาน เรียนจบแล้วคงเบาขึ้นมาหน่อยแล้วมั้ง”
“ก็ดีครับแม่ ทำงานสนุกดี หลากหลาย แต่ก็ไม่เบาลงเท่าไหร่ เพราะมีงานช่วยสอนเพิ่มขึ้นมาอีก”
“โห้ลูกแม่เป็นอาจารย์ด้วยเหรอ”
“ยังครับ ไม่ใช่เต็มรูปแบบ ผมช่วยอาจารย์สอนบางเรื่องในห้องเรียน กับเป็นพี่เลี้ยงให้นักศึกษาในโรงพยาบาลแค่นั้นแหละครับ ไม่ได้รับผิดชอบทั้งวิชา”
“แล้วจะเรียนต่อเอกเลยป่าว” พี่ผมถาม
“ก็ช่วงที่ไปพรีเซ็นที่ญี่ปุ่น เค้าก็บอกว่าให้ทุนนะครับ แล้วให้ศึกษาเรื่องนี้ต่อ” ช่วงที่หายไปสองสามเดือนนี้ ผมเร่งทำวิจัยโค้งสุดท้ายอยู่ครับ หลับเต็มตาบ้างไม่เต็มตาบ้าง ในที่สุดก็จบมา แล้วเกิดเหตุจนได้เพราะLabบางตัวผมส่งตรวจที่โรงพยาบาลในมหาวิทยาลัยญี่ปุ่นที่ไทยไม่มี พอวิจัยเสร็จตีพิมพ์ในวารสารทางการแพทย์ของไทย แต่ก็ต้องรายงานผลบางส่วนให้ทางญี่ปุ่นด้วยเพราะเค้าไม่คิดค่าLab ให้เป็นความร่วมมือทางวิชาการ ปรากฏว่าพอส่งเรื่องไปไม่นานเค้าส่งหนังสือให้ไปนำเสนอผลงานในงานวิชาการของมหาวิทยาลัยเค้า งานเข้าไอ้ทีอย่างจัง (กรรม!!!!! ต้องไปพรีเซ็นต์เป็นภาษาอังกฤษ) แต่ก็ขัดไม่ได้ผมก็ไปแบบเอาตัวรอด ถูๆไถๆไปมีเหรอผมจะไปคนเดียวผมก็ไปจีบๆอาจารย์ที่ปรึกษาไปด้วย (คนเดียวศีรษะหาย สองคนเพื่อนตาย)
“แม่ก็แล้วแต่ทีนะ ถ้ายังเหนื่อยอยู่ก็พักสองสามปีก่อนก็ได้ แต่ถ้าเห็นว่ามันจะเป็นโอกาสที่ดีของตัวเอง แม่ก็ไม่ขัดอะไร” แม่ผมพูด
“แล้วพี่ว่าไงครับ”
“พี่สนับสนุนให้เรียนต่อแน่นอนล่ะ แต่ก็อย่างที่แม่พูด มันขึ้นกับความพร้อมของทีมากกว่า ถ้าพร้อมแล้วก็ไปได้โล้ดดดด” พี่ผมพูดติดตลก“อยู่ก่อนเถอะ” ไอ้ปอพูด ทุกคนหันไปมอง ผมด้วย ไม่คาดคิดว่ามันจะพูดแบบนี้ (พระเอกมากๆๆ ท่านั่งน่ะ ไปเลียนแบบในหนังเกาหลีมาป่าว) ตลกนะผมคิดถึงฉากที่พระเอกพูดทุกคนชะงักทันที นั่งโซฟาก้มไม่มองใคร เอาแขนวางบนเข่า มือประสานกัน มาดนิ่งเหมือนกำลังคิดไรอยู่ (โทษนะมึงไม่ใช่พระเอกแล้วล่ะ)
“ไปอยู่โน้นใครจะดูแล ไกลบ้าน ใครจะรู้กินข้าวรึยัง นอนยัง เดินไปไหนมาไหนมีคนรังแก หาเรื่องจะทำไง คุยกันคนละภาษา อยู่ในไทยนี่แหละ เรียนที่เดิมก็ได้”
“เรียนมหาลัยนะ ไม่ใช่ไปเรียนอนุบาลเกียวโต” พูดซะเหมือนผมเป็นเด็ก
“ปอก็เป็นห่วง เหมือนที่แม่เป็นห่วงแต่แม่ก็ไม่กล้าพูด (ฮ่าๆ ทุกคนหัวเราะ) เพราะแม่รู้ว่าทีเอาตัวรอดได้ ทีคิดรอบคอบ หรือปอจะไปดูแลพี่ที่โน้นไหมล่ะ”
“โอ้ ค่าครองชีพคนเดียวที่ญี่ปุ่นก็จะไม่ไหวแล้วนะคร๊าบบบ ...ผมก็ไม่ได้ตอบตกลงอะไรหรอกครับ ขอคิดดูก่อน” ใจจริงผมตัดสินใจแล้วล่ะครับ ว่า....ผมไม่ไป ถ้าไม่มีไอ้ปออยู่ตรงนี้ผมก็คงบอกไปล่ะ มีมันอยู่ผมเลยอยากหาเรื่องให้มันคิด (รึมันจะไม่คิด) เรียนปริญญาเอกใครอยากจะเรียนก็เรียนได้ที่ไหนเล่า ผมไม่พร้อมด้วยหลายๆประการ ความรู้ ประสบการณ์ขอหาไปก่อนสักสาม สี่ปี ผมเห็นพี่เรียนแล้วก็หนักหนาอยู่ ขอช่วยพี่สาวไปก่อนแล้วกัน(ถ้ามีอะไรให้น้องคนนี้ช่วย) ตอนนี้ก็ทำวิจัยอยู่ น่าจะอีกสักปี สองปีนี่แหละมั้งบ้านผมก็จะมีดร.แล้ว สู้ๆนะพี่
“พูดเรื่องกินดีกว่าผมหิวแล้ว ไปครับ วันนี้ผมเลี้ยงเอง กินร้านไหน” หลังจากนั้นก็ไปกินข้าวกันทั้งบ้าน ดูวันนี้ไอ้ปอมันเงียบๆซึมๆ (รึป่าว) รึมันไม่อยากพูดกับผม กินเสร็จกลับมาถึงบ้าน เข้าไปในห้อง
“ไปจริงเหรอ” มันถามผมหลังจากที่เงียบมาได้สักพัก
“ไปไหน” แกล้งถามไปงั้นแหละ
“ไปเรียนต่อ”
“บอกแล้วไง คิดดูก่อน”
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ เรียนในไทยนี่แหละ”
“ต่างกันมากไหมอ่ะ เรียนที่นี้ก็ต้องต่อสู้คนเดียว เรียนที่โน้นก็ต้องอยู่คนเดียว” ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวจะไปอาบน้ำ ไอ้ปอเดินมากอดข้างหลัง
“อย่าทิ้งกูเลยนะ จะทำอะไรกับกูก็ได้ ถ้าโกรธกูมาก ตีกู เตะ ต่อยกูก็ได้ ขอร้องล่ะอย่าไปเลย” มันพูด ผมก็อึ้งๆ เพราะมันก็ไม่ได้โอบกอดผมมานานแล้ว มันก็รู้สึกแปลกๆ ผมไม่ได้พูดอะไร มันพูดต่อ
“เตรียมของขวัญมาให้ แต่ไม่กล้าเอาให้ มันไม่มีราคาอะไร” มันล้วงออกจากกระเป๋ากางเกง
“มันเป็นแหวนเงิน แต่ก็เงินแท้นะ”มันหยิบออกมาจากซองพลาสติก แล้วสวมให้ผม
“ปกติ ก็ไม่ชอบใส่แหวน” ผมพูด ดึงมือออก ไอ้ปอตาแดงๆ ซบไหล่ผม
“ถ้ากูใส่ใจมึงมากกว่านี้ กูคงรู้ว่ามึงไม่เคยใส่แหวนเลย นั้นสิ ทำไมกูถึงซื้อมานะ” มันพูด พลางเก็บแหวนใส่ซองเหมือนเดิม (ผมทำร้ายมันมากไปไหม...แต่มันทำร้ายผมมากกว่านี้ไหม)
ผมเข้าไปอาบน้ำตามปกติ ออกจากห้องน้ำมาไม่เห็นไอ้ปอ คงกลับไปนอนบ้านล่ะมั้ง ก็เริ่มคิดทบทวนว่าตัวเองพูดแรงไปไหม ถ้าคิดกับมันแค่เพื่อนก็ไม่น่าจะขนาดนี้
(ไปไหน ทำไมไม่บอก โกรธมากเลยเหรอ...เอาว่ะเห็นว่าเป็นเพื่อนลองๆถามหาล่ะกัน)
“ครับแป้ง พี่ทีนะครับ ปอถึงบ้านยัง” ใจเริ่มกระวนกระวาย
“ไม่มีนะพี่ที วันนี้พี่ปอยังไม่เข้าบ้านเลย ไม่ได้อยู่บ้านพี่ทีเหรอค่ะ”
“อ้อ ป่าวครับแป้ง ปกติออกไปแล้วจะบอกพี่ ครั้งนี้ไปแล้วไม่บอกสงสัยไปซื้ออะไรแถวนี้มั้ง” ผมกลัวที่บ้านไอ้ปอจะเป็นห่วง (เพิ่งออกไปยังไม่ถึงสิบห้านาทีเลยสงสัยยังไม่ถึงบ้าน) ผมวางสายจากแป้ง
ผมรอเวลาที่จะโทรหาแป้งอีกครั้ง (รอให้ผ่านไปอีกสิบนาทีก่อนดีกว่า) ระหว่างคิดผมก็เดินวนเวียน เปิดทีวีดูก็ไม่ได้สนใจ ถ้ามันบอกผมสักคำว่าจะไปไหนผมคงไม่ห่วงเท่าไหร่ นี่อยู่ดีๆก็ออกไปเลย
(แล้วถ้าโทรไปอีกครั้งจะว่ายังไงล่ะ จะถามยังไงไม่ให้ทางโน้นเป็นห่วง)...(ออกไปดูเองดีกว่า)ผมบอกพ่อแม่ขอออกไปข้างนอก และบอกพี่ด้วย
“พี่เอะใจตั้งแต่ทีมาเคาะห้องแล้วล่ะ ว่าต้องมีอะไรเพราะพี่ได้ยินเสียงรถปอออกไป”
“เหรอครับ ผมไม่ได้ยิน ป่าวหรอกครับ จะไปก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่แปลกที่ไม่ได้บอกอะไรไว้”
“ไปเหอะเคลียร์ให้ลงตัวแล้วกัน พี่เห็นพฤติกรรมแปลกๆของเราทั้งสองนานแล้วล่ะ ได้แต่เอาใจช่วย ถ้าทีมีไรให้พี่ช่วยก็คงบอกพี่ ปอก็เหมือนมีอะไรจะบอกพี่นะแต่ไม่พูด พี่ว่าคงกลัวที ทีไม่บอกปอก็ไม่บอกก่อน เอาเหอะจริงๆมันเป็นเรื่องของสองคน สองคนรู้ดีที่สุด พี่ดูอยู่ห่างๆดีกว่า แต่ถ้ามีอะไรที่อยากปรึกษา อยากเล่า พี่ยินดีรับฟังน้องทั้งสองเสมอนะ” ผมยิ้มให้พี่แล้วออกไป คิดว่าจะขับผ่านหน้าบ้านไอ้ปอ ดูแว๊ปๆว่ารถมันจอดที่บ้านป่าว ในระหว่างทางไป ผมก็พยายามมองซ้าย ขวาริมถนน
ขับมาจนถึงบ้านไอ้ปอ ผมมองไปรอบบ้าน มองไปทั้งซอย แต่ไม่เห็นแม้แต่เงารถมัน ผมวนในนั้นสองรอบแต่ก็ยังไม่เห็น (เอาไงดีล่ะ..จะรอรึกลับ)
ผมไปซื้อของแล้วขับไปบ้านไอ้ปอ ผมโทรหาแป้งอีกครั้ง แป้งเดินออกมาหน้าบ้าน “แป้งพี่แวะมาแถวนี้ ซื้อของฝากป่าน พี่ฝากแป้งไว้นะ พรุ่งนี้ค่อยให้ อ่ะอันนี้ของแป้ง” มันเป็นแผนของผมเอง (ขนาดนี้เลยเหรอวะกู)
“บ้านเงียบจัง นอนกันหมดแล้วเหรอ” ผมถามอ้อมโลก
“พ่อนอนแล้ว แม่ดูทีวีอยู่จ๊ะ แป้งก็เล่นเน็ตไปเรื่อยไม่ได้ทำไร” แป้งพูดยิ้มๆ อายๆเหมือนบอกว่าตัวเองไร้สาระอยู่
“ป่านคงนอนไปแล้ว อื้มม พี่ฝากบอกด้วยแล้วกัน พี่แวะมาหา”
“ค่ะ” (แสดงว่าไอ้ปอไม่อยู่ รึแป้งลืมบอก ถามให้ชัวร์ดีกว่า)
“ปอ..อืมมม ปอมาทะเลาะกับป่านบ่อยป่าว ฮ่าๆ” อยากถามว่าอยู่ไหม แต่เดี๋ยวจะรู้ว่าไม่อยู่บ้านผม เค้าจะเป็นห่วงกัน
“ก็บ่อยเหมือนเดิมค่ะ ถ้ามา ก็ขาประจำกัน” (อืมมม แสดงว่าวันนี้ไม่ได้มา) ผมเลยลาแป้งแล้วออกมา (ไปไหนก็ไปเหอะ มีที่ไปหลายที่หนิ ไม่ตามแล้ว) ผมกลับบ้าน(ไม่อยู่บ้านตัวเอง ไม่อยู่บ้านผม แล้วอยู่ไหน???)ก็คงคิดกันออกเนอะ แล้วแต่นะเราก็เป็นแค่เพื่อนกัน
ผมกลับถึงบ้านล้างหน้า ล้างขา ปิดไฟนอน (ไม่ต้องสนใจมันไอ้ที) เสียงโทศัพท์ I phone 5 ผมดังขึ้น ฮ่าๆ (ไอ้ทีทันสมัยแล้วนะ) แต่ยังงงๆอยู่เสียงอะไร ค้นอยู่นานถึงรู้ว่าเสียงไลน์
“กลับแล้วเหรอ แล้วเจอไหม” พี่ผมไลน์มาครั้งแรก
“เปิดหาไลน์เจอไหมเนี้ย น้องฉานนน” พร้อมรูปการ์ตูนตลกๆ (ผมละขำตัวเอง)
“หาไลน์เจอบอกพี่ด้วยนะ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ” ไลน์ที่สาม (แล้วตอบกลับยังไงฟ่ะ) ลองผิดลองถูกจนส่งไปครั้งแรกของชีวิต
“เจอไลน์แล้ว แต่ไม่เจอคน หุหุ” ผมเขียนตอบกลับไป
“เรียนรู้ได้เร็วนะเรา” พี่ผมตอบกลับ “นอนเหอะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก” พี่ผมไลน์มาต่อ
“ไม่ได้คิดมาก คิดนิดเดียวเอง” ผมตอบ
“ทีมาทั้งที ปอก็มาสิ เชื่อพี่ ก็คงดึกๆโน้นแหละ นอนๆ” พี่ส่งตัวการ์ตูนง่วงนอนมา
“โอเคๆ” ผมตอบกลับ ผมก็ไม่ได้นอนหรอกมัวแต่เล่นมั่วๆ เหมือนได้ของเล่นใหม่เลย เกมส์เยอะเชียวพี่ผมเอาไปลงโปรแกรมก่อนที่จะให้น้อง เพราะรู้ว่าน้องlow technology การสื่อสาร เล่นไปจนแบตหมด เริ่มง่วงแล้วด้วย ผมก็หลับไป
…………………………………………………………………………………………………………
ในตอนนี้ผมอยากขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้ผม ทั้งครอบครัว เพื่อนร่วมงาน และผู้อ่านที่เม้นให้ข้อคิดเห็น เสนอแนะต่างๆยามท้อถอย หลายครั้งผมก็นำไปใช้ ขอบคุณครับ ตอนนี้ชื่อตอนมันเป็นคำกล่าวของตัวเอง บอกตัวเอง ผมก็มักจะบอกตัวเองแบบนี้เสมอในยามที่รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว (เหมือนคนบ้าเลยเนอะ) “ทีแกทำได้อยู่แล้ว” “ทีวันนี้นอนพักนะ พรุ่งนี้ตื่นมามันจะต้องดีกว่านี” ....อื่นๆมากมายที่ผมปลอบใจตัวเอง
ในตอนหน้าไม่นานหรอก เพราะผมเริ่มเขียนแล้ว อาจจะมีอะไรที่มากกว่านี้อีกมั้ง ไอ้ปอก็หลั่งน้ำตาเลยทีเดียว ผมคงไม่โหดร้ายไปใช่ไหม รึมันจะเข้าสถานการณ์เดิมอีกเนี้ย และผมก็เผยๆการตัดสินใจคร่าวๆให้ไอ้เจ้าปอฟัง ไอ้ปอก็อึ้งเลยเหมือนกัน เจอกันตอนหน้าครับ coming Soon
-
จำได้ว่าหมอทีบอกไว้ตอนที่แล้วว่า เจอกันปีใหม่ เลยมาอ่านตอนเก่าๆรอ
เปิดหน้าใหม่ทุกครั้ง ขึ้นหัวกระทู้เดิม แต่เมื่อกี๊เปิดหน้าใหม่ ขึ้นหัวกระทู้ตอนใหม่
อยากจิกรี๊ดให้ลั่นบ้าน ขอบคุณนะคะที่มาต่อ
อ่านไปสงสารไป คือ สติลสงสารปอเหมือนเดิม เข้าใจนะคะว่าหมอทีก็เจ็บ
แต่ถ้าอภัยแล้วมันเป็นความสุขทั้งสองฝ่าย ก็อยากให้ลองอภัย
ไม่อภัยตอนนี้ ก็ใช่ว่าจะหายเจ็บ แต่ถ้าอภัยตอนนี้ อย่างน้อยๆก็สุขทั้งคู่
วันข้างหน้าปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตเถอะนะ อยากเห็นทุกคนมีความสุข^^
-
สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้มีความสุขมากๆทึ้งกายและใจนะ...
รออ่านว่าหมอทีตัดสินใจแบบไหน..?
-
:mc3: สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณที
-
สวัสดีวันปีใหม่ย้อนหลังนะคะ
ตอนแรกๆที่ปอทำให้ทีเสียใจ โกรธมากอะ แต่มาตอนนี้รู้สึกสงสารปอเหมือนกัน
รู้สึกเหมือนกันว่าปอพยายามกลับตัวเป็นคนดี แต่ถ้าพี่ทีให้อภัย ก็ไม่รู้จะทำเหมือนเดิมอีกรึเปล่า
เอาเป็นว่ารออ่านตอนหน้านะคะว่าพี่จะตัดสินใจยังไง ยังไงก็เคารพการตัดสินใจพี่ทีอยู่แล้ว^^
-
มารอตอนต่อไปครับ มาให้กำลังใจคนเเต่งครับ
-
ดีใจมากที่น้องทีมาต่อแล้ว อยากบอกว่าคิดถึงมากๆ
ก่อนอื่นขออวยพรปีใหม่ให้น้องที น้องปอ และทุกคนในครอบครัว
มีความสุข มีสุขภาพกาย สุขภาพใจที่แข็งแรง ขอให้มีแต่สิ่งที่ดีๆ
เข้ามาในชีวิต สิ่งไหนที่ไม่ดีก็ขอให้ผ่านพ้นไปกับปีเก่า
เริ่มต้นใหม่กับปีใหม่ขอให้มีความสุข สดใสกว่าเดิม :L2:
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนต้องมีอะไรมากกว่านี้ รู้สึกสงสารปอจังเลย
(ทีอย่าเพิ่งโกรธนะ555) ถ้าทีถามว่าการที่ปอให้แหวนแล้ว
ทีไม่รับแรงไปไหม ในความรู้สึกพี่ก็รู้สึกว่าแรงไปเหมือนกัน
เพราะว่ามันเป็นความตั้งใจที่เราซื้ออะไรให้คนที่เรารัก
แล้วเขาไม่สนใจ คิดว่าวันนั้นปอคงเจ็บและเสียใจมาก
แต่ก็เข้าใจน้องทีว่าที่ผ่านมาปอก็ทำอะไรให้ทีเจ็บมาเยอะเหมือนกัน
เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนผ่านอุปสรรคทางใจในครั้งนี้
ไปให้ได้แล้วกันนะคะ จะรออ่านตอนต่อไป มาต่อเร็วๆนะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ หมอที บอกตรงๆลุ้นไม่อยากให้จบเลย ขอให้หมอทีมีสุขภาพแข็งแรง ถ้าท้อ ก็ขอให้มีกำลังใจ ถ้าเหนื่อย ก็ขอให้มีแรงสู้ต่อไป คิดถึงและเคารพให้การตัดสินใจของหมอทีนะคะ
-
อยากอ่านอีกอะๆๆๆๆๆๆๆ
-
สวัสดีปีใหม่น้องที
ปีใหม่ชีวิตใหม่(มีแฟนใหม่ ฮ่า ฮ่า ล้อเส่น เดี๋ยวfc เจ้าปอจะจามหัว) ขอให้น้องทีมีความสุข เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ และหน้าที่การงานอีกทั้งการเงินไหลมาเทมา คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังความมุ่งมาดปรารถนาทุกประการ
แล้วอย่าหายไปนานนะจ๊ะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ดีใจที่มาต่อค่ะ :L2:
ทีเก่งมากเลยเรียนจบแล้วดีใจด้วยนะคะ อนาคตยังรออีกยาวไกลเลย พ่อกับแม่ให้รถคงอยากให้สะดวก
เวลาไปกลับบ้านเนอะจะได้กลับบ่อย ๆ มาหาปอด้วย ฮี่ๆๆ คนอ่านยังเชียร์นะคะ
อีตาปอหายไปไหน อย่าบอกว่ามีอะไรไม่ดีอีกนะ หน่วงในใจและเป็นห่วงมาก ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
มีความสุขมากๆนะคะ ทั้งทีและปอ ว่าใจอ่อนก็ได้นะ ลองให้โอกาสคนเหี้ยๆ ชีวิตมันก็มีแต่ความเสี่ยง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ประคับประครองกันไป ป้่าเราเคยพูดให้แม่เราตอนทะเลาะกับพ่อ ให้มองที่ส่วนดี ส่วนเสียเลิกๆมองไปบ้าง เราเคยบอกว่าอยากให้พ่อแม่เราเลิกกันนะ แต่ลองคิดตามป้าคนเราคงหาคนสมบูรณ์พร้อมยาก แล้วก็มองเห็นพ่อกะแม่คงตัดกันให้ขาดคงยาก ก็คงต้องมีชีวิตคู่สุขบ้าง ทุกข์บ้างปนๆกันไป แต่ท้ายที่สุดชีวิตคนเราก็ไม่เหมือนกัน แค่อยากเสนอมุมมองที่เราเห็นจากคนใกล้ชิดของเราให้ทีฟัง คนบ้างคนก็เลือกจะมีความสุขทั้งๆที่รู้ว่ามีความทุกข์อีกแน่ๆ :L1: :pig4: :กอด1:
-
พี่ทีมาต่อแล้ว ดีใจจังเลย สวัสดีปีใหม่นะคะพี่ที อยากบอกว่าสงสารพี่ปอแต่ก็เข้าใจความรู้สึกของพี่ทีนะคะ แต่ไม่ว่าพี่ทีจะตัดสินใจยังไงก็ขอให้พี่มีความสุขกับสิ่งที่พี่เลือกนะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องที
เข้าใจอยู่ว่าทีคงห่วงและสงสารปอ
แต่อยากให้ปล่อยไปมากกว่า
อยากให้มุ่งมั่นกับการทำงานและการเรียน
ข้างหน้าอาจมีใครรออยู่ก็ได้
สิ่งที่ผ่านไปแล้วอยากให้ผ่านไป
อิฉันใจร้ายใช่ไหมนี่
แต่จากประสบการณ์คนเรามักจะเดินไปข้างหน้าไม่กลับหลัง
วันนี้เสียใจแต่พรุ่งนี้ก็ดีขึ้นเอง
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะพี่หมอที :L2: :L2: ขอให้ปีนี้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นกับพี่ทีน๊าาาา
รีบมาต่อเร็วๆๆนะค๊าาาาาา อยากรู้ๆๆๆๆ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณทีปีใหม่แล้วเรื่องเก่าๆก็ทิ้งไปเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆดีกว่านะคะ
อ่านตอนนี้แล้วบอกตรงๆว่าสงสารปอมากกกกกกก
-
คิดถึง ยังไม่หาย...
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้ทีและครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ
ดีใจที่ ทีกลับมาเขียนต่อ ใจหนึ่งก็เข้าใจว่ายุ่งเรื่องงานและทีก็เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับงาน แต่อีกใจก็คิดว่าอาจเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น
ก็ได้แต่รอละค่ะ
อารมณ์ตอนนี้บอกไม่ถูกว่ายังโมโหปอ อยู่หรือเปล่าพอนานมา ก็นึกสงสารเหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าในอนาคต ปอจะกลับมา
มีนิสัยเหมือนเดิมนี่ซิ
ให้ ทีเป็นคนตัดสินใจเองเถอะนะ เลือกจะหวนกลับไป แล้วไปเจอเหตุการณ์แบบเดิม หรือเลือกจะเดินไปข้างหน้าตามพัง
ซึ่งอาจโดดเดี่ยว ซักระยะ หรือตลอดไป ก็อยู่ที่ใจทีแล้วละ
ไม่ว่าจะเลือกทาง ก็ขอเป็นกำลังใจให้ ทีได้รับกับสิ่งดีๆนะคะ :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
พี่ทีครับ ผมว่าผมเองนิสัยเรื่องหายโกรธยากไม่ต่างจากพี่เลยนะ
แต่เหตผลของผมคงมีน้อยกว่า ผมงี่เง่ามากกว่า เรื่องรักๆใคร่ๆก็ไม่ได้สัมผัสมามากมายเท่าไหร่นัก
ผมว่าพี่ปอเค้าควรจะได้บทเรียนเยอะๆหน่ะถูก แต่พี่ทีครับ ถ้าพี่รักเค้า มันไม่เท่ากับพี่ทำร้ายตัวเองไปด้วยหรอครับ?
ทุกครั้งจะเห็นได้ว่าพี่ไม่ได้เคยตัดเค้าได้ขาด ยังไง ถ้าวันนึงพี่คิดว่าพี่เค้าน่าจะได้รับบทเรียนแล้วเค้ายังรอพี่อยู่
ก็ให้โอกาศเค้าและตัวพี่เองจะได้มีความสุขไปด้วยนะครับ
ไม่ว่ายังไงก็เชื่อในการตัดสินใจของพี่นะครับ สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้พี่มีความสุขมากๆครับ :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ที^^ :mc2:
ดีใจมากที่พี่มาต่อ คิดถึ๊งคิดถึง
―――――――――――
ครอบครัวพี่ทีนี่น่ารักจริงๆเลย
ดีจังเนอะ อบอุ่นๆ คุณพี่สาวก็เข้าใจ
พี่ปอก็น่าสงสารอีกแล้ว 555
ให้โอกาสพี่ปอหน่อยซิ :m12:
นะๆๆ :m17:
―――――――――――
ชอบความคิดพี่ทีมาก
บางครั้งหนูเองก็เอามาปรับใช้กับตัวเองเหมือนกันนะ
สู้ๆนะคะ พรุ่งนี้ต้องดีกว่า เหนื่อยก็นอน 55
-
สวัสดีปีใหม่จ้าที ขอให้มีความสุขกับทุกวินาทีของชีวิตนะ
-
Happy New Year 2013 น้องที น้องปอ ขอให้มีความสุข งานดี มั่งมีเงินทอง สุขภาพแข็งแรงๆนะจ๊ะ
ดีใจที่น้องทีมาอัพเรื่องต่อ แต่ทิ้งท้ายตอนต่อไป ปอมีเสียนำ้ตาด้วย จะเป็นงัยล่ะเนี่ย
รอคะ :z2:
-
Happy New Year 2013
ดีใจจังพี่ทีมาต่อให้แล้ว
ตอนนี้ก็เข้าใจทั้งสองคนนะ สู้สู้
-
สวัสดีปีใหม่ครับเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่นะครับ
-
สงสารคุณปอ คงจะเสียใจ และคงจะคิดมากด้วยเรื่องเรียนต่อของคุณที แต่ยังไงก็ไม่ควรหายตัวไปแบบนี้นะคะ ไปไหนก็น่าจะบอกคุณทีนะคะคุณปอ อยากให้คุณทีให้โอกาสคุณปอค่ะ เพราะเท่าที่อ่านดูก็รู้สึกว่าคุณทียังคงมีใจให้คุณปออยู่ และคุณปอก็รักคุณทีมาก แต่ก็เคารพการตัดสินใจของคุณทีและเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณปอก็พยายามเข้านะคะ ทำให้คุณทีมั่นใจและเชื่อใจในตัวคุณปอและความรักที่คุณปอมีให้คุณทีให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณปอนะคะ และก็ Happy New Year นะคะคุณปอคุณที
-
:sad4: สงสารพี่ปอจัง
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
อยากให้ทีกับปอกลับมาเหมือนเดิมจังเลยค่ะ ให้โอกาสปอนะคะ
-
:mc4: Happy New Year 2013 จ้า
มาต่อตอนต่อไปไว ๆ น้า อยากรู้ว่าผลจะออกมายังไง :เฮ้อ:
-
เมื่อก่อน
ใครบางคน เคยบอกว่า
เขาไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา
ใครหลายคน เคยบอกว่า
เขาไม่รู้จะต่อสู้กับปัญหาต่างๆ
และจะเดินบนเส้นทางยาวไกลนี้ได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา
ทุก ๆ คนที่เคยผ่านเข้ามา เคยบอกว่า
เขาไม่รู้ว่าล้มแล้วจะลุกได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเรา
วันนี้
ใครบางคน ก็ยังมีชีวิตอยู่ แม้ไม่มีเรา
ใครหลายคน
ก็ยังเดินบนเส้นทางชีวิตต่อไป
ต่อสู้ และแก้ปัญหาต่าง ๆในชีวิตได้
ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรา
หลาย ๆ คนที่เคยผ่านเข้ามา
ก็ยังล้มและลุกขึ้นได้ ทุกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรา
ชีวิตของทุกคนก็คงเดินต่อไปได้ แม้ไม่มีใครเลย
-
เย้ๆมาต่อแล้วนะครับรอมานานรอจนเรียนจะจบแล้วฮือๆ เดี๋ยวก็ไม่ค่อยได้ติดตามแล้ว
-
:sad11:
ใช่ว่า..ไม่มีจิตใจ
ใช่ว่า..อยากไร้คุณค่า
ใช่ว่า..ไม่เสียน้ำตา
..นะเธอ..
ใช่ว่า..ยังไม่หายโกรธ
ใช่ว่า..ไม่ยกโทษให้
ใช่ว่า..ยังอยากไว้ใจ
..นะเธอ..
ใช่ว่า..ไม่อยากลืมเลือน
ใช่ว่า..ไม่เปื้อนใจฉัน
ใช่ว่า..ไม่ตั้งใจทำมัน
..นะเธอ..
ใช่ว่า..ไม่อยากคืนดี
ใช่ว่า..คนนี้คือฉัน
ใช่ว่า..ลืมแล้วรักกัน
...นะเธอ..
:กอด1: คิดถึงคุณหมอที
:L3: ใจเย็นๆ นะปอ
คงต้องใช้เวลาบ้าง ให้ทีไว้วางใจบ้าง เมื่อนั้นถึงจะสมหวัง
เชื่อว่ายังคงรักกันอยู่ทั้งสองคน เพียงแต่ความไว้วางใจมันหดหายไป
พิสูจน์ดิ..พิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าที่ผ่านมาเราสำนึกผิดหมดแล้ว..และตอนนี้ก็กลับตัวกลับใจได้จริงๆ
และคงไม่มีอะไรจะยืนยันได้เท่ากับ..การกระทำของตัวเราเอง เพียงเท่านั้น
ล่วงเลยมาถึงขนาดนี้..แม้แต่คำพูด หรือของมีค่ามากมายมหาศาลอะไรๆ ก็ช่วยไม่ได้
นอกจากใช้.. ใจแลกใจ เท่านั้น -- ทำได้หรือเปล่า ปอ
:pig4: คุณลีโอ โพสต์ให้อ่าน
คุณหมอที คนเล่าเรื่องให้ข้อคิดดีดี
และช่างยนต์ปอ คนสร้างเรื่องราวต่าง ๆ ให้นักอ่านเล้าเป็ด
ขอบคุณครับ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณหมอที คนเก่ง o13
ดีใจที่มาเล่าต่อ .... จะว่าไรมั้ย!! ถ้าจะบอกว่า ....
แอบน้ำตาชึมเลย ตอนที่นายปอมากอดทางข้างหลัง แบบสงสารจับใจ :เฮ้อ: .. :m15:
แต่ก็เข้าใจนะว่า คนทำผิดก็ควรได้รับโทษ :(
ถึงนายปอ :: แค่ได้เป็นเพื่อนกันกับคนดีดีแบบคุณหมอที ได้เจอกันบ้างก็ดีที่สุดแล้วเนอะปอเนอะ =="
ไปแอบน้อยใจอยู่ที่ไหนของเค้าน๊า!!! :(
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอให้พี่ทีกับพี่ปอมีความสุขมากๆน้า
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ^^
-
มาแล้ว มาแล้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
สวัสดีปีใหม่ครับ
คิดถึงนิ
-
ป่วยทางกาย มีทางป้องกันโรคหลายทางและรักษาได้ด้วยยา
แต่ป่วยทางใจเขาบอกให้ใช้ใจรักษานั้นแล
เชือกอาจจะตัดขาดง่าย แต่เส้นใจที่ผูกกันแน่นแล้วยากนะค่ะที่จะตัดกันโดยไม่รู้สึก
ที่พูดอยากให้ทำอะไรที่ทำแล้วมีความสุข อย่าพยายามสร้างกฎให้มันเพิ่มเลย ให้เป็นไปตามที่ใจต้องการและรู้สึกจะดีที่สุด
ถึงยังไงคนอ่านก็อยากเห็นคนรักกันเนาะ ^_^
-
ดีจ้า
สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ ปีใหม่นี้ก็ขอให้เป็นปีที่ดีมากกว่าปีเก่านะคะ
แล้วก็สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ในทุก ๆ อย่าง
จะบอกว่า .... เห็นเค้าลางเศร้าตะหงิด ๆแฮะ
555+++
:bye2: :กอด1:
-
สวัสดีดีปีใหม่นะคะพี่ที :mc4:
แอบส่องกระทู้นี้ทุกวัน เห็นชื่อตอนยังไม่เปลี่ยนก็นั่งรอไปเรื่อยๆ
หนูก็อยากเรียนสูงๆ เหมือนอย่างพี่ทีกับพี่สาวบ้าง ยังต้องพยายามอีกไกลเลย ไหนจะเรื่องเก็บตังอีก :เฮ้อ:
อาจดูโหดร้ายกับพี่ปอไปหน่อยแต่หนูไม่คิดว่าพี่ทีทำผิดอะไร แต่ก็ยังชื่นชมในความพยายามของพี่ปอที่ยังไม่ยอมง่ายๆ
ที่บอกว่าเผยการตัดสินใจเนี่ยหมายถึงเรื่องอะไรคะ ใช่เรื่องเรียนต่อรึป่าว รอตอนหน้านะคะ :กอด1:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังครับ ขอให้มิตรภาพระหว่างคุณทีกับคุณปอ กลับมาเบ่งบานอีกครั้ง ในรูปแบบใดก็ตาม ส่วนน้ำตาของที ที่กำลังจะเกิดขึ้นในตอนหน้า ขอให้คุณปอแพ้น้ำตาคุณทีทุกกรณี ฮิฮิ
-
สวัสดีปีใหม่จร้า
ขอให้น้องทีมีความสุขมากๆนะค่ะ
-
สวัสดีปีใหม่น่ะครับ
ขอให้มีความสุข ทั้ง 2 คน
เข้าใจกันเร็วน่ะครับ
-
ปอรีบกดนะบัดแนวเลยย :z1:
-
สวดยอดอ่าพี่ปอ นึกว่าแกจะไม่ไหวซะแล้ว :m25:
-
555+ พี่ปอมันเอาจริงเว้ยเฮ้ย :o11:
-
ค้างอ่าคับ พี่ทีไม่น่าปวดฉี่เลย :m31:
-
หึงแรงนะไอ้ตัว(ไม่)เล็ก :laugh:
-
อิพี่ปอมันหึงแม้กระทั่งหมอ(แก่ๆ) :m16:
-
เห็นคุณทีมาอัพเดท .. ก็รีบวิ่งเข้ามาอ่านเลยค่ะ
สวัสดีปีใหม่ และขอให้คุณทีมีหัวใจที่แข็งแรงนะคะ ^^
-
สวัสดีปีใหม่ 2556 : ขอให้เป็นคนไกลที่ใกล้กัน อย่าเป็นคนใกล้ที่ไกลกัน
นำคำคมมาฝากเป็นของขวัญปีใหม่
โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกนะ มีก็แต่พรหมลิขิต
จาก xxx holic by CLAMP
เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ
จากปฏิจจสมุปบาท
ขอเอาใจช่วยกับความรักของคุณทั้งสอง
ทั้งที่รักมากมายเหตุใดจึงนอกใจ
หรือคนหนึ่งไม่มีเวลาให้/คนหนึ่งว่างมากไป
หรือต้นทุนชีวิตในด้านนามธรรม คือ ความรักความอบอุ่นของครอบครัว วิธีการเลี้ยงดูอบรมสั่งสอนในวัยเยาว์ มีไม่เพียงพอจะทำให้เข้มแข็งหนักแน่นพอ (เหมือนที่บอกกันว่าความรักความอบอุ่นของครอบครัวเป็นเกราะป้องกันยาเสพติด)
หรือรักมากแต่ยังไม่มากเพียงพอที่จะทำให้เวลาจะทำอะไรผิด ทำอะไรไม่ถูกต้อง ทำอะไรไม่ดี แล้วคิดถึงและกลัวคนที่ตนเองรักและคนที่รักตนเองเสียใจ
หรือเป็นเพราะความไม่รู้
หรือเพราะอธรรมจะชนะธรรมะ
หรือเพราะเหตุใด
ความรักในลักษณะนี้ที่จริงเปราะบาง แทบจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ เพียงถ้ามีคนขัดขวาง เพราะแค่เอาชนะแรงภายในตัวก็ยากยิ่ง ดังนั้นนอกจากจะมีความรักให้กันแล้วยังต้องอาศัยความสามัคคีในการช่วยกันประคับประคองความรักของคนทั้งสองให้ตลอดรอดฝั่งจนวาระสุดท้ายของชีวิต สิ่งใดที่ทำแล้วทำให้หรือมีผลเกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงให้ความรักต้องขาดสะบั้นแม้นจะรักกันมากมายก็คงต้องช่วยกันหลีก ช่วยกันหลบ ช่วยกันป้องกัน ช่วยกันแก้ไข
เคยมีผู้ใหญ่กล่าวให้ฟังว่า
การได้มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์ถือเป็นความโชคดีอย่างที่สุดเพราะสามารถสะสมบุญบารมีสะสมความดีได้สะดวกกว่าเกิดเป็นอย่างอื่น การได้มีโอกาสพบกันถือว่ามีบุญต่อกัน ทำดีต่อกันไว้ เพราะไม่รู้ว่าชาติหน้าจะได้มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์หรือเปล่า ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะได้มีโอกาสเจอกันหรือเปล่า
ถ้าหมดรักกันแล้ว
ก็คงต้องวางเฉย เพราะไม่มีใครทำอะไรใครได้นอกจากตัวคนนั้นเอง
ก็คงต้องตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เพราะก็คงเป็นตัวเราที่จะเป็นเพื่อนเป็นที่พึ่งแก่ตัวเราทุกภพทุกชาติไป
แต่ถ้ายังรักกันอยู่
ก็คงต้องตกลงกันใหม่
( Creditตามlink : http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2009/01/L7430855/L7430855.html )
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดี ไม่มีใครเถียง แต่การ "ให้อภัยอยู่เสมอ" นี่เอง คือสาเหตุที่ทำให้การอภัยนั้นไม่มีราคา ไม่มีน้ำหนัก
การให้อภัยเป็นเรื่องที่ดี แต่พอให้อยู่เสมอ กลับกลายเป็นต้องยอมอยู่ตลอด
เพราะคนที่ได้รับการอภัยไม่เคยสำนึกได้เลยว่าทำอะไรไม่ดีไว้บ้าง
ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ควรทำอย่างไร
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดี ไม่มีใครเถียง แต่การ "ให้อภัยอยู่เสมอ" นี่เอง
คือสาเหตุที่ทำให้การอภัยนั้นไม่มีราคา ไม่มีน้ำหนัก ไม่มีความหมาย
ในใจของผู้รับ
สาเหตุก็เพราะคุณกำลังทำผิดหลักการของการให้อภัยที่แท้
การให้อภัยที่ถูกนั้นควรให้เพียงครั้งเดียวหรือสองครั้งเท่านั้น ถ้ามีการ
ให้อภัยจนเป็นเรื่องปกติก็ไม่ใช่ความผิดของผู้ทำผิด หากแต่เป็นความผิด
ของผู้ให้อภัยเอง ที่ให้ไม่เป็น หรือไม่มีศิลปะของการให้ การให้อภัย
ซ้ำซากคือการลดคุณค่าของการให้อภัย หรือคือการแสดงให้เห็นว่าสิ่ง
ที่ทำผิดพลาดไปไม่ใช่เรื่องใหญ่โต
เวลาให้อภัยใคร เราควรวางขั้นตอนดังนี้
1. ผู้ทำผิดต้องตระหนักรู้ถึงความผิดที่ได้ทำลงไปแล้ว
2. ตัวผู้ทำผิดนั้นเกิดความรู้สึกอยากจะขอโทษ
3. พยายามขอโทษด้วยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง
4. ผู้ที่เหนือกว่าเขายกโทษให้ (= ให้อภัย)
5. ก่อนจะยกโทษ มีการชี้แจงความผิดและชี้ทางออกที่ถูกต้องให้
6. ผู้ทำผิดและมาขอให้ยกโทษให้ ตั้งใจว่าจะปรับปรุงตัว บางที
อาจมีการปฏิญาณตนว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในทางที่ถูกต้อง
ลองทบทวนดูว่าทำไมการให้อภัยของคุณจึงให้ผลในทางลบ ทั้งที่
การให้อภัยเป็นเรื่องที่ดี
การให้อภัยที่จะมีผลที่แท้จริงจึงไม่ใช่การบอกว่า "ฉันยกโทษให้เธอ"
แล้วจบกัน หากแต่ต้องมาจากการที่คนทำผิดเกิดจิตสำนึกขึ้นมาอย่าง
ถ่องแท้ว่าสิ่งทีเขาทำนั้นผิด แล้วอยากเริ่มต้นใหม่ อยากแก้ไขตัวเอง
หากการให้อภัยดำเนินไปในลักษณะนี้ จึงจะเป็นการให้อภัยใน
ความหมายที่แท้
โดย.... "ท่าน ว. วชิรเมธี"
ก็คงต้องปรับให้ สม - รส
(Creditตามlink : http://www.womanandkid.com/index.php/relationship/13-marriedcouple/95-marriage-in-thai)
คำว่า "สมรส" นั้นแปลอย่างตรงๆ ว่า "มีรสที่สมกัน" คือมีรสนิยมเสมอกัน หรือพอๆ กันนั่นเอง รสเสมอกันนั้นประกอบไปด้วย รส 4 ประการ คือ
1 มีศรัทธาหรือความเชื่อเหมือนกัน
ไม่ใช่แบบว่า คนหนึ่งจบวิทยาศาสตร์มาเชื่อว่าทุกอย่างมีเหตุผลและมีที่มา ส่วนทางด้านอีกคนหนึ่งศรัทธาหมอดู แปะยันต์รอบบ้าน คิดเองไม่เป็นเชื่อซินแสตลอด ทรงเจ้าเข้าผี หาหมอดููดูดวงทุกวี่วัน แบบนี้ท่าทางจะอยู่กันยาก
2 มีศีลเสมอกัน
คือ เป็นคนดีพอกัน ไม่ใช่ว่าคนหนึ่งกินเหล้า เล่นการพนัน ได้ทุกวี่วัน ส่วนทางด้านอีกคนหนึ่งทำบุญทุกวัน รักษาศีล ประพฤติธรรม จะอยู่ด้วยกันรอดยาก
3 มีเมตตาเสมอกัน
ถ้าคนหนึ่งใจบุญโอบอ้อมอารี ชอบช่วยเหลือคนอื่น อีกคนหนึ่งยิ่งกว่าเกลือ ปล่อยเงินกู้ ทำอะไรไม่ว่าสิ่งใดๆ ทุกอย่างต้องมีค่าตอบแทน แบบนี้อยู่ด้วยกันไปก็ทะเลาะกันตาย
4 มีปัญญาเสมอกัน
คือใฝ่หาความรู้ จนมีความรู้ใกล้เคียงกัน เช่นคนหนึ่งดูข่าว ดูสารคดี อ่านหนังสือตำรา อ่านสรุปข่าวทันโลกทันเหตุการณ์ ทางด้านอีกคนหนึ่งอ่านข่าวดารา ข่าวซุบซิบนินทา ดูละครน้ำเน่า อยู่ด้วยกันไป ความสุขคงหาได้ยาก
UP TO YOU
-
Happy New Year na ka
ขอให้ทีกับปอสุขภาพใจและกายดีทั้งคู่นะคะ
ปล.รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
:L2: :L2: :L2:
-
อ่านมานานแหละ
สงสารสงสารพี่ที ถ้ามันเป็นครั้งแรกคงคิดว่าพี่ทีใจร้ายๆมากโกรธนานขนาดนี้
แต่เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกเลยไม่รู้จะสงสารใคร :o12:
แต่พี่ทีต้องคิดให้ดีๆนะ เพราะพี่ปอดูรักพี่ทีมากๆเลย แถมคบกันมาตั้งนานแล้วด้วยอ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก สงสารใครดี :z3:
มาต่อเร็วนะฮะ :sad4:
-
....หาความสุข กันตอนทึ่ยังมีชีวิตอยู่ดีกว่านะ
....ถ้าวันใดวันหนึ่งขาดคนใดคนหนึงไป โดยเฉพาะ..จากตาย
....มันคงมีคำเดียวที่จะพูดได้...เสียใจ...ซื่งมันไม่มีประโยชน์กับใครเลย
....นี่ขนาดอยู่ไกลกันยังเลิกกันไม่ได้ แสดงว่าคนสองคนยังมีใจให้กันอยู่่ มันตัดกันไม่ขาด
....อยากรู้ปอมีอะไรในใจ ถึงได้ดูซึมๆๆ ยากที่สุดก็ตรงที่ อ่านใจคนที่ไม่พูดนี่แหละ
....ก็ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าของทั้งคู่จะเป็นยังไง พี่ก็ได้หวังว่าทั้งสองคนจะทำในสิ่งที่ถูกที่ควร
....ถึงแม้ว่ากับ คนๆนึงอาจคิดว่ามันถูกต้องแล้ว แต่อีกคนอาจคิดว่ามันไม่ดีสำหรับตน แต่เมื่อถึงที่สุดก็ต้อง..ยอมรับ
....สู้ๆ พี่เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน :กอด1:
-
เศร้า
แต่มันไม่ใช่ครั้งแรก ถ้าครั้งแรก ให้อภัยแล้ว ไม่ทำอีก จะเชียร์ปอมากๆ
มันหลายครั้ง :o12:
-
ในที่สุดก็มาต่อ
รอตอนต่อไปครับ
ความรักไม่มีใครผิดใครถูกครับ
ความรักใช่แต่สมองไม่ได้ต้องใช้ใจด้วย
-
ถึงพี่ปอจะทำผิดแต่ตอนนี้สงสารแล้วอ่ะ :o12: :o12:
-
Happy New Year 2013
+1
-
อ่านไปอ่านมาก็สงสารปอนะ แต่ทีก็มีเหตุผลของตัวเอง
แต่เราอ่ะสงสารไปแล้ว :m20:
ว่างๆก็แวะมาทักทายกันบ้างเน้อ คิดถึงมากๆ :กอด1:
-
มาต่อให่แล้ว ผมดีใจมาก
ชอบ/มากๆ ปอไปไหนอ่าา
อยากอ่านตอนหน้าไวไวจังคราฟ
ภาวนา ขออย่่าให้ปอทำผิดซ้ำอีกเลย
ขอให้ทีคืนดีให้อภัยปอเร็วจังคราฟ
สวัสดีปีใหม่2556 คราฟผม รอตอนต่อไป......
-
้กำลังเข้มข้นเลย
แล้วพี่ทีจะบอกอะไรพี่ปอนะ ตรงนี้แหละสำคัญ T^T
-
เข้าบอร์ดที่ไรแวะมาดูเรื่องนี้ตลอด ในที่สุดก็ได้อ่าน รอตอนต่อไปใจจดจ่ออยากรู้ว่าปอไปไหน หรือไปหาของขวัญวันเกิดให้ทีหว่า???
-
Happy New Year เน้อพี่ที ,,,เปิดดูตลอกเลยว่าจะมาลงอีกป่าว อ่านหลังๆแล้วเศร้านิดๆเนอะ ;( งัยก็มาต่ออีกนะรออยู่ๆๆ
-
Happy New Year ครับ.
ดีใจที่ได้อ่านตอนใหม่
ขอชมทีจริงๆ ที่บรรยายถึงปอจนรู้สึกสงสาร(????เอ๊ะ ยังไง?????)
เอาเป็นว่าถ้ายังมีเย่ือใยกันอยู่ก็อย่าทรมานกันต่อไปเลย
ลองเริ่มกันใหม่ แต่ในมุมท่ีเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
อย่าไปรื้อฟื้นอดีต แต่ให้ดูปัจจุบัน
ถ้าคิดว่าพอไปกันได้ก็เดินหน้าเลยครับ
เอาใจช่วยนะครับ
-
Happy New Year ครับ.
ดีใจที่ได้อ่านตอนใหม่
ขอชมทีจริงๆ ที่บรรยายถึงปอจนรู้สึกสงสาร(????เอ๊ะ ยังไง?????)
เอาเป็นว่าถ้ายังมีเย่ือใยกันอยู่ก็อย่าทรมานกันต่อไปเลย
ลองเริ่มกันใหม่ แต่ในมุมท่ีเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
อย่าไปรื้อฟื้นอดีต แต่ให้ดูปัจจุบัน
ถ้าคิดว่าพอไปกันได้ก็เดินหน้าเลยครับ
เอาใจช่วยนะครับ
เห็นใจครับ ชีวิตแสนสั้นนักอย่าเสียเวลาแง่งอนกันอยู่เลย
เวลาไม่รอท่า เกิดอะไรขึ้นมาจะมานั่งเสียใจมันไม่คุ้ม
อย่าทำร้ายคนที่ตัวเองรักและทำร้ายตัวเองต่อไปเลยครับ
ตอนนี้ทั้งสองคนน่าจะได้ประสพการณ์และบทเรียนแสนแพงแล้ว
ถึงเวลาแห่งความสุขซะที ถ้าไม่มัวประวิงเวลาให้สูญปล่าว
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ทีดีใจจังมาต่อแล้ว
อ่านตอนนี้แล้วมันหน่วงๆยังไงไม่รู้
รอพี่ทีมาต่อดีกว่าเผื่อจะหายหน่วง555
-
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ อ่านแล้วรู้สึกหดหู่ สงสารพี่ทีและปอมาก พี่ทีเป็นคนดีจิตใจดีน่าจะมีความสุขมากกว่านี้
ส่วนปอรู้เลยว่ารักพี่ทีมากกก ถึงแม้อดีตจะเป็นไงแต่พี่ทีก็ถือว่าโชคดีมากที่เจอคนที่รักเรามากดูแลเราดีขนาดนี้
ทำไมเรื่องราวมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ไม่รู้จะแนะนำอะไรเพราะเรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับคนสองคน ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจ
ให้ทั้งพี่ทีและปอแล้วกัน สู้ๆ ฝ่าฝันอุปสรรคนี้ไปให้ได้ทุกข์ทรมานใจกันมามากพอแล้ว อย่าทำร้ายตัวเองไปมากกว่านี้เลย
อยากเห็นทั้งสองคนมีความสุข หัวเราะและก็ด่ากัดกันเหมือนเดิม ไม่มีใครเหมาะสมกับปอเท่าพี่ทีแล้ว ถ้าพี่ทีได้อ่านรู้ไว้เลย
ว่ามีคนๆหนึ่งเฝ้าติดตามเรื่องราวของพี่มาตลอดตั้งแต่พี่ยังไม่นำเรื่องนี้มาลงในเล้าเป็ด เชื่อไหมไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะ
กลายมาเป็นแบบนนี้ไม่คิดเลยจริงๆ ทั้งที่สองคนก็รักเป็นห่วงและดูแลกันดีมากยังแอบอิจฉาพี่เลยอยากมีแฟนอย่างปอบ้าง
ยังไงก็ขอให้ทั้งสองคนได้พบกับความสุขที่แท้จริงของตัวเองเร็วๆนะ สิ่งไหนที่ทำให้ตัวเองมีความสุขหรือมีอะไรมาเติมเต็ม
ในส่วนที่ขาดหายไปก็รีบคว้าไว้เถอะ อดีตช่างมันอนาคตก็ไม่สามารถรู้อะไรอยู่แล้ว คิดมากไปก็ปล่าวประโยชน์ปวดหัวปล่าวๆ
ให้ดูที่ปัจจุบันดีกว่าสิ่งไหนที่จะทำให้เรามีความสุข จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ยังไงพี่ก็ให้อภัยปอเร็วๆนะที่ผ่านมาก็น่าจะพิสูจน์
อะไรได้แล้วเวลาก็ผ่านมานานแล้ว ปอต้องการพี่และเชื่อว่าลึกๆแล้วพี่ก็ยังต้องการปอ อดีตช่างมันเริ่มต้นกันใหม่เชื่อว่าพี่จะกลับ
มามีความสุขเช่นเดิม อนาคตเป็นไงก็ช่างคบแล้วมีความสุขก็คบไปเลยถ้าจะเลิกมันก็ต้องเลิก กล้าที่จะรักก็ต้องกล้าที่จะเสียใจ
อยากเห็นสองคนกลับมาคบกันเหมือนเดิมเร็วๆ ไม่อยากให้ทุกข์ใจกันอย่างนี้เลยปวดใจแทน เป็นกำลังใจให้เสมอสู้ๆ :3123:
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง แล้วก็สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ที
ก็ได้แต่หวังอยากให้พี่ชายมีความสุขในทุกๆวัน
เคารพการตัดสินใจของพี่ทีทุกประการ
:กอด1:
รอตอนต่อไปนะคะ
-
หวังว่าปอคงไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกนะ
-
คิดถึงที่ส๊ววดดด
-
HNY2013 :L2:
-
" สวัสดีปีใหม่ เช่นกันนะค่ะ "
,, ยังไงก็แล้วแต่ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะค่ะ
.. แต่อยากเห็นทั้งสองคนมีความสุขนะค่ะ ไม่ใช่อยู่อย่างให้อภัย แต่ลึกๆแล้วแอบเจ็บไม่น้อยเลย แบบนี้มันเศร้ามากเลยนะ
แต่อย่างว่าแหละ ,, คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอกค่ะ!! จะรอนะค่ะ สู้ๆค่ะ!!!!
-
เข้ามารอน้องทีคะ :กอด1:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย :fire:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย :fire:
ทำไมมันค้าง ๆ คา ๆ อย่างงี้
ค้าง ๆ คา ๆ ไม่ว่า ยังมาสปอยอีก
ลิ้นจี่ไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววว
เมื่อไหร่จะมาต่อค่ะเนี่ยยยย อย่าบอกว่าตรุษจีนนะ
โอยยยยยย(เสียงต่ำ)
ระหว่างรอนี่กระดกกระทิงแก้อาการลงแดงไปก่อนนะ :z3:
ปล.รักเธอเสมอรึม เหมือนกันตรึมส่องแสง
ถึงจะรักแบบกันตร๊ะกันแตรง แต่ขอให้ได้แสดงว่า "ฉันยังรักเธอ" :-[
ฮิ้ววววววว
-
อ่านไปเศร้าไป ปอนายต้องอดทนนะ
อย่าหายไปให้คนอื่นปลอบล่ะ
สงสารทั้งคู่เลยอ่ะ
-
เข้ามารอทีกับปอคะ คิดถึงมากๆ :กอด1:
-
เห็นว่าเขียนตอนต่อไปแล้ว มาต่อไว ๆ นะจ๊ะ :L2:
-
เห็นว่าเขียนตอนต่อไปแล้ว มาต่อไว ๆ นะจ๊ะ :L2:
ดีใจ รออยู่เหมือนกัน
-
ดีใจ รออยู่เหมือนกัน
รอเหมือนกันครับ
-
ผมคิดว่า...ควรจะรอให้เวลาเป็นตัวช่วยให้มองอะไรในชีวิตของคนทั้งสองดีกว่านะครับ
เพราะในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต ความคิดของคนก็จะเปลี่ยนไปตามประสบการณ์ที่ได้เจอมา
แต่มีสิ่งหนึ่งที่รู้สึกประทับใจในคุณทีก็คือ การยืนหยัดและดำเนินชีวิตต่อไปอย่างแน่วแน่ เข้มแข็ง และอยู่บนพื้นฐานของเหตุผล...มันจะทำให้อย่างน้อยเราไม่รู้สึกเสียใจเมื่อกลับมามองเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะครับ... :กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน พอกลับมาอ่านแล้วน้ำตาไหลเลย :sad4:
เอาเป็นว่า...ไม่ว่าพี่ทีจะเลือกทางไหน
ก็ขอให้พบแต่ความสุขในวันข้างหน้านะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
พี่ทีค่ะ... :m7:
-
คนอ่านยังเฝ้าดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ อยู่นะครับ
-
รักกันเหมืิอนเดิมเถอะนะ
อ่านเเล้วเครียด คิดถึงอดีตเเล้วเสียดายยย
-
อ๊าก ค้างคาใจ ปอปายหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >< ทีอย่าใจร้ายกับปอนักเลย บีบหัวใจอ่ะ อยากอ่านต่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >_<
-
รอตอนต่อไปนะครับ :z2:
-
เคารพ การตัดสินใจของพี่ที แต่แอบสงสารปอนะ แต่ผมคนหนึ่งที่เจ็บแล้วลืมยาก
-
มารอตอนนต่อไปครับ
-
มาแย้ววว ดีใจจ >w<
ให้โอกาสกันซักครั้งเถอะเนอะ
สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้พี่ทีและพี่ปอและทุกคนที่รักพี่ๆและพี่ๆรักมีความสุขมากๆตลอดไปนะคะ ^ - ^
-
รอพี่ทีมาต่อคับบ สงสารพี่ปอจัง แต่ก็เข้าใจพี่ที :เฮ้อ: :call: :z10:
-
รอคอย เธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทม อยู่ในอุรา แก้ว กานดา ฉันปองเธอผู้เดียว ~~ Haha
-
รอคอย....เมื่อไหร่จะมาน๊า...... :sad4:
-
คิดถึงมากๆ เข้ามารอทีกับปอ
ตอนนี้คุณหมอทีงานคงจะยุ่งมาก
ทำให้ไม่มีเวลามาต่อเลย
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เป็นห่วงนะคะ :กอด1:
-
น้องที คับ ทำตามก้นบึ้งหัวใจตัวเองดีกว่ามั้ยคับ ให้โอกาส ให้อภัย คนที่เรารักจริง และ
รัก เข้าใจ เราจริง ตอนที่เราและเค้า ยังมีชีวิต มีลมหายใจ มีเวลาชีวิต เท่ากัน ร่วมกัน นะคับ
พี่เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
อ่านทีไร ใจจะขาดรอนๆ
-*-
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 59....เว้นระยะห่างบ้าง
ประเทศไทยภาคกลางและตะวันออกฟ้ามืดครึ้ม ฝนตกประปราย หนักบ้าง เบาบ้างตลอดทั้งวันทั้งคืน (เหมือนมาพยากรณ์อากาศเลยเนอะ) ไม่รู้ทางเหนือ อีสาน ใต้เป็นเหมือนกันป่าว บรรยากาศแบบนี้ผมไม่ชอบเลย มันพะอืดพะอม ผมไม่ใช่เชื้อโรคนะที่จะชอบอยู่ในที่มืดและชื้นแฉะ บ่นไปเรื่อย....
ขอบคุณนะครับที่ยังคอยติดตามกัน และให้ข้อคิดเห็นมากมาย บางทีคนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย หลายคนสบาย เนอะ ขอบคุณทุกคอมเม้นจริงๆ ผมอ่านหมดเลย ถ้ามีเวลาว่าง จะขอสุ่มๆมาแซวนะครับ เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ....
...
ครั้งที่แล้วเหมือนได้ของเล่นใหม่ เล่นโทรศัพท์ที่พี่ให้จนหลับไป “ค๊อกฟี่ๆ” เสียงหายใจนะไม่ใช่เสียงกรน ไม่ได้นอนกรนซะหน่อย ดึกแค่ไหนไม่รู้ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ผมก็งัวเงียมารับ
“ดีครับ” ผมคว้ารับสายตายังปิดอยู่
“เบอร์ทีป่าวคร๊าบบบ” ฟังแค่นี้ก็รู้ล่ะ
“มีไร”
“ตอบก่อนสิ เบอร์ที แฟนไอ้ปอคนนี้ป่าว”
“มึงเมาป่าว” (ไอ้เวรปอเมาชัวร์)
“กินนิดหน่อยจะเมาได้ไงวะ คนชื่อทีในประเทศไทยมันมีเยอะ แต่ทีแฟนไอ้ปอมันมีแค่คนเดียว ใช่ทีแฟนไอ้ปอป่าว ห๊า” (กูปวดประสาท คุยกับมึงภาวะปกติก็ว่าแย่แล้วนะ นี่แถมยังเมาอีก)
“มึงอยู่ไหน กินกับใคร ดึกแล้วทำไมยังไม่กลับ” ผมทำเสียงดุใส่มัน
“เป็นห่วงกูเหรอ แล้วจะให้กูกลับไหนล่ะ” (คำไหนวะ บอกว่าห่วง...แค่อยากรู้ว่าอยู่ในที่เสี่ยงไหม มีเพื่อนไปด้วยหรือป่าว ปลอดภัยกะมึงแค่ไหน)
“นี่เวลาที่กูพูดก็รีบตอบมา ถ้ามึงไม่ตอบ กูไม่พูดกับมึงแล้วนะ”
“เออๆ นั่งแดกเหล้าคนเดียว อยู่ริมทะเลข้างๆศาล” (ก็พอรู้ตัวเองว่าแดก คงจะเยอะกว่าดื่มปกติ)
“กูว่ามึงเมานะ เมาป่าว” (มันคงขับรถมาไม่ไหวแน่)
“เมาห่าอะไร กินนิดเดียว” (ด่ากูอีกไอ้ปอ กูจะรอไปรับศพมึงเลยดีไหม)
“ไม่เมาก็ไม่เมา เดี๋ยวกูไป รอตรงนั้น อย่าไปไหนล่ะ ถ้ากูเห็นมึงขับมอไซต์กูจะถีบมึงลงทะเล คอยดู”
“ฮ่าๆ ถีบกูได้ไง กูไม่ใช่รถจักรยานนะ” (เมาก็ยังพยายามเล่นมุกอีกเนอะ)
“เออๆกูออกไปล่ะ” (เวรกรรมกู ไม่ได้หลับได้นอน) ในระหว่างขับรถไปผมก็คุยโทรศัพท์กับมันไปด้วย เช็คสติ สตางค์ ให้มันมีเพื่อนคุย จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน พอไปถึงก็เห็นมันนั่งฟุตบาต หลังพิงเสา กับเหล้ากลมนึงโซดาหมดเป็นโหลล่ะ กะพวกปลาหมึกย่างกับแกล้ม ขนมกรุบกรอบ
ผมเดินเข้าไปใกล้มัน มันยิ้มให้ผม แต่ตาเยิ้มๆ แดงๆ (เมาหรือง่วงหรือโกรธหรือน้ำตาซึม)
“กินหมึกสิ กินตัวใหญ่น่ะ กูแบ่งไว้ให้มึง เหล้ากูกินเองมึงไม่ต้องกินหรอก กินโค้กป่าวเดี๋ยวไปซื้อให้” ผมสะอึกเล็กน้อย มันก็ยังทำตัวเหมือนอดีตที่ผ่านมา ในวงเหล้ามันก็จะไม่ให้ผมกิน มันจะออกตัวกินแทนผม และมากไปกว่านั้นผมสังเกตเห็นที่นิ้วนางข้างซ้ายของมันใส่แหวนเงิน ที่เหมือนกันกับที่ซื้อให้ผม
“ไม่เป็นไร หมึกคอลเลสเตอรอลเยอะ กินเข้าไประวังมันจะไปอุดตันเส้นเลือดมึง” ผมพูดติดตลก
“นั้นสิ ทีมึงก็ยังเป็นทีคนเดิม ทุกๆอย่างมึงทำเหมือนเดิม...ยกเว้นกับกูที่ทำตัวเปลี่ยนไป” มันพูดเบาๆ (มึงเหมือนกัน ทุกๆอย่างมึงยังทำเหมือนเดิม เหมือนมันไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้นเลย)
“เหรอ...ไม่รู้ตัวเลยนะเนี้ย”
“กูเตรียมเรื่องจะคุยกับมึงมากมาย ..วันนี้พอเห็นหน้ามึงตรงหน้ากับพูดอะไรไม่ออก”
“เหล้ามึงไม่อยากให้กูกิน มึงก็รู้ว่ามันไม่ดี มึงรู้ไหม กูก็คิดแบบนั้นเช่นกัน กูก็ไม่อยากให้...คนที่กูรู้จักกิน”
“อื้มมม คนรู้จัก” มันจิ้มหมึกย่างจ่อมาที่ปากผม “อ่ะ กินเยอะๆจะได้โตเร็วๆ”
“ไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ” ผมตอบ
“ใครว่าอนุบาลล่ะ จะเป็นด๊อกเตอร์อยู่แล้ว ยิ่งคิดยิ่งสมน้ำหน้าตัวเอง ไม่อยากเรียน ใครจะไปเอามึง มันห่างกันขนาดนั้น”
“บ้าแล้ว คิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย”
“ก็จริง” พลางยกแก้วเหล้ากระดกลงคอ
“แล้วรีบออกไปไหนมาล่ะ ไม่บอกกล่าวกันสักคำ” (ว่าจะไม่ถามล่ะ ถ้ามันอยากบอกก็คงพูดเอง เผลอพูดออกไป)
“หึหึ (มันยิ้มมุมปากเล็กๆ) ตะเวนหาของขวัญ ดึกป่านนี้ร้านมันก็ปิดหมดแล้วล่ะ กูก็ปัญญาอ่อนวิ่งหาอยู่ได้” มันด่าตัวเอง แต่มันทำให้ผมรู้สึกกลืนไม่เข้า คลายไม่ออก
“บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร”
“ก็รู้มึงไม่อยากได้อะไรจากกูหรอก...ก็แค่อยากจะลองหาดูอีกครั้ง ไม่อยากให้พ้นคืนนี้ แต่ก็ไม่ทันอีกจนได้ นี่ก็ตีสองกว่าล่ะ มันเลยวันเกิดมึงมาแล้ว” (มันจะขนาดนั้นเชียวหรือ)
“ไม่เป็นไร กูไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเท่าไหร่”
“ไม่รู้จะไปไหน ก็เลยซื้อเหล้าในเซเว่น...เห็นเค้กเล็กๆกับเทียน กูก็นึกถึงมึง วันนี้มึงยังไม่ได้เป่าเค้กเลย”
“เออจริงสิ วันเกิดกูแต่ละปีแทบจะไม่มีเค้กให้เป่าเลย แล้วไม่ซื้อมาด้วยล่ะ ไม่เป็นไรกูไปซื้อมาก็ได้ มึงรออยู่นี้นะ” (จริงๆปีนี้เค้กก็เป่าแล้วล่ะที่โรงพยาบาล แต่ผมก็อยากจะให้มันคลายกังวลกับวันเกิดผมสักที ผมไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ดูมันให้ความสำคัญซะ)
“มึงไปซื้อเค้กให้วันเกิดตัวเองนี่นะ”
“เออ ไม่เป็นไรหรอก” (ผมเห็นมันเมามาก ขับรถไม่ไหวแน่)
“อยากได้อยู่เหรอ มันไม่มีค่าอะไรนะ ห้าสิบกว่าบาทเอง”
“เออ บอกแล้วไงไม่เคยได้เค้กวันเกิดเลย”
“นั้นน่ะ ห้อยอยู่รถมอไซต์กูน่ะ กูซื้อมาด้วย” มันพูดยิ้มๆ ผมก็ยิ้มเช่นกัน มันลุกขึ้นเดินไปหยิบ (โอ้ยๆ ไหวป่าวนั้น) ออกตัวเซเล็กน้อย แล้วเดินกลับมาแกะกล่องกระดาษ
“ไอ้เหี้ยยย (มองมาที่ผม) เละหน่อยนะ แหะๆ สงสัยมันโดนลมสะบัดตอนขี่มา” (นึกว่าด่ากูอีก)
“ไม่เป็นไร จุดเทียนให้ได้ก่อนเหอะ ลมขนาดนี้” ไอ้ปอประคองมือป้องลม ผมจุดและมืออีกข้างก็ยกเค้กขึ้น (ทุลักทุเลน่าดู) ติดๆดับๆสอง-สามครั้ง ผมกำลังจะเป่า
“เห้ยๆ อธิฐานยัง” มันถามผม
“อธิฐานแล้ว เดี๋ยวลมก็เป่าแทนอีกหรอก” ยังไม่ทันไรเลยดับอีกล่ะ สงสัยลมออกจากปากนี่แหละ เพราะก้มจะเป่าอยู่ล่ะ พูดปั๊บ ดับเลย
“อ่ะๆ จุดใหม่ เอาปากไปใกล้ๆ ติดแล้วเป่าเลยนะ ฮ่าๆ” มันบอกผม เออๆแต่ผมก็ทำตามนะ ผมก้มลงและจุดไฟ มันก็ก้มลงมาด้วย
“ก้มมาเพื่อ? กูเป็นคนเป่า มึงเอามือป้องลมไว้ก็พอ”ผมพูด ก็หน้ามันใกล้กันเกินไป มันยิ้มๆ
“มึงดูเงาเราดิ เหมือนจูบกันเลย ทั้งๆที่ห่างกันเป็นคืบ” (ก็เออดิ ก้มมาซ้อนหน้ากูทำไมล่ะ) มันก็ทำปากจู๋เหมือนจูบ ตาก็มองไปที่เงา ผมก็รีบเป่าเลย จะได้ไม่เกิดเงาให้มันจินตนาการ (หยุดลวนลามเงากูเดี๋ยวนี้)
“ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ” มันอวยพรผมซะจริงจัง สุภาพเชียว
“ขอบคุณครับ” ถามรื่นหูก็ตอบรื่นหูเช่นกัน
“พูดเพราะๆ เดี๋ยวโดนเตะเลย ฮ่าๆ” (มันพูดอายๆ) กูอุส่าต์จริงจัง
“กลับแล้วนะ กวนตีนกูขนาดนี้” ผมยืนขึ้น กะรับลมมันคงคิดว่าผมจะกลับจริง
“ฮ่าๆ นั่งก่อนๆ ไม่กวนล่ะ ใกล้หมดล่ะนั่งเป็นเพื่อนกันหน่อย”
“มันดึกแล้วนะ กินไม่หมดก็ไม่มีใครจับมึงเข้าตารางหรอก” ผมหลับตาหายใจเอาลมทะเลเข้าลึกๆ
“คิดเสียว่ามานั่งสมาธิก็ได้หนิ” (ไหนบอกว่าจะไม่กวนตีนกู) ขี้เกียจฟังมัน ผมก็เลยเดินไป ก้มเอามือสัมผัสน้ำทะเล
“เดี๋ยวก็หัวทิ่มลงไปหรอก” มันบอกผม
“กล้าบอกกู บอกตัวเองดีกว่ามั้ง เดินยังเซเลย”
“ใครบอกกูเมา เดินเซ” มันลุกขึ้นเดิน เดินริมขอบเลย (ขอบฟุตบาตมันจะเป็นกำแพงคอนกรีตกั้นน้ำทะเลเซาะ) ตกลงไปก็อาจจะโดนน้ำทะเลซัดกระแทรกคอนกรีต
“เห้ยๆ ไอ้ปอ ไอ้บ้ามึงกลับมานั่งเลย” (ไม่น่าว่ามันเลย ถ้ายิ่งเมายิ่งท้าไรนิดหน่อยไม่ได้เลย)
“มึงก็ไปนั่งดิ ก็คิดเหมือนกันแหละ กูคิดว่ากูไหวมึงยังห้ามเลย มึงก็อาจจะคิดว่ามึงไหวไม่ตก แต่กูก็เป็นห่วงเผื่อมึงตกลงไปล่ะ” (ห๊า สอนกูกลับเนี้ยนะ) ผมก็กลับมานั่งมันจะได้มาด้วย (กล้าคิดว่ากูจะพลาด ตัวมึงนั้นแหละ)
“อนาคตมึงอีกไกล อย่าเอามาเสี่ยงแบบนี้” มันพูด (กูไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมต้องมาให้มึงด่าด้วย สั่งสอนสอบสวนเหมือนกูผิด กูมึนเลย)
“กินๆรีบกินให้หมดจะได้กลับ” ผมบอก
“ให้กูกลับไหนอ่ะ”
“กลับบ้าน อยากกลับไหนก็กลับ กูไม่ได้บังคับมึงเลย”
“ก็มึงเจ้าของบ้านอ่ะ ใครจะไปรู้ว่าอยากให้เข้าไปป่าว”
“เว่อร์ จะมีมารยาทไรตอนนี้”
“อย่าให้ความหวังลมๆแล้งๆกับกูเลย” (อ้าวไอ้นี่ ยังไงอีกล่ะ)
“ให้ความหวังไร ก็บอกไปหมดแล้วหนิ”
“นั้นสิ ก็คงได้เป็นแค่เพื่อน กูก็น่าจะดีใจแล้ว” (ไอ้นี่เมาๆ ช่างมันเถอะ ปล่อยให้มันพูดๆไปเดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็คงลืม ไปขัดเดี๋ยวโววาย)
“เค้กเล็กๆก็อร่อยดีหนิ กินไหม” ผมตักเค้กกิน แล้วตักจ่อปากมัน
“กินเหล้ากะเค้ก มันเข้ากันตรงไหน” มันยิ้มๆ แต่อ้าปาก ผมยัดเค้กเข้าปากมัน (หยุดเพ้อได้ล่ะ)
“มึงคงเจอคนที่โรงบาลเยอะ ทำงานดีๆความรู้สูงๆ กูไม่คิดก็ไม่ได้เราอยู่เหมือนคนละโลก แต่มึงก็จะอยู่กับกูตลอดไป มึงดูนี่ (มันโชว์แหวนให้ผมดู) กูซื้อมาคู่กัน อันนึงจะให้มึงมันสลักไว้ว่าปอ แหวนที่กูใส่มันสลักคำว่าที กูก็ได้แต่คิดไปคนเดียวว่าจะได้ใส่คู่กับมึง เราจะมีชื่อกันและกันติดตัวไว้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่ามึงไม่ชอบใส่แหวน” (พูดซะกูผิดเลย)
“เหรอ ไม่ได้สังเกต(จริงๆก็เห็นตั้งแต่มานั่งแล้วล่ะ) กูก็ไม่เคยใส่แหวน แต่ถ้ามึงให้ก็ได้นะ แต่จะขอเอาไปเก็บไว้ ได้ป่าวล่ะ”
“เก็บไว้ไหนล่ะ เก๊ะในสุด รึกล่องหลังตู้ฝุ่นเกอะ” (เอาลงไป ประชดกูเข้าไป เห็นกูยอมนิดยอมหน่อยแล้ว เอาจังนะ)
“ก็ยังไม่รู้ แต่น่าจะเป็นแหล่งที่เข้าถึงสะดวก เห็นได้บ่อยๆมั้ง” (ทำไมกูต้องพูดง้องอนมึงด้วย)
“ไม่เป็นไรหรอก แค่มึงบอกว่าต้องการเก็บมันไว้กูก็น่าจะดีใจแล้ว มันมากเกินไปสำหรับช่างกระจอกๆ ปวส. ทำงานเลอะเปอะเปื้อนไปวันๆ ไม่มีอนาคตแน่นอน” พูดแล้วก็ก้มมองพื้น มืออีกข้างล้วงกระเป๋าเสื้อ หยิบแหวนออกมา วางไว้บนพื้น ทั้งๆที่ผมก็แบมือยื่นรับ แต่มันก็ไม่ส่งมาให้ที่มือ
“ทำไมอ่ะ ทำไมต้องพูดประชดกู ทำไมทำเหมือนรังเกียจกู คนที่รู้ดีที่สุดว่ากูเป็นยังไงก็คือครอบครัวกู และมึงไม่ใช่เหรอ” ผมก้มหน้าลงน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ว่าจะไม่ร้องไห้กับเรื่องนี้อีกแล้วเชียว
“กูขอโทษ กูไม่ได้เรื่องเลย ทำไมต้องทำให้มึงเสียใจอีก” มันเข้ามากอดผม พลางตบหัวผมเบาๆ
“ฟังกูนะ (ผมผละมันออก) ถ้ากูรักใครสักคน กูจะมองหน้าที่การงานไว้ลำดับสุดท้ายเพราะมันไม่มีผลกับกูเลย กูไม่อยากได้แฟนเรียนจบด๊อกเตอร์เพราะจะรู้มากกว่ากู คงจะทะเลาะกัน ตกลงกันไม่ได้ กูไม่ต้องการให้แฟนกูรู้เรื่องเดียวกันไม่ได้มองคนวิชาชีพเดียวกันเพราะจะคุยได้แต่เรื่องเดียว เวลาทำงานกับอยู่บ้านคงไม่ต่างกัน มันไม่เปิดโลกทัศน์ใหม่สำหรับกู มันเป็นเรื่องที่มากกว่านั้นกูเฝ้ามองหาแต่แฟนที่รักกู เชื่อใจ ไม่โกหก มีอะไรบอกกู ไม่ปิดบัง มีปัญหาแก้ไขไปด้วยกัน สร้างเสียงหัวเราะ แว้นไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่ต้องคิดอะไร เล่าเรื่องไร้สาระให้ฟัง พูดเรื่องรถ เรื่องเครื่องยนต์ เพราะมันเป็นสิ่งที่กูไม่รู้ จินตนาการเฟ้อฝันก่อนนอน นี่แหละคือสิ่งที่กูเฝ้ารอ สักวันก็คงเจอถ้าไม่เจอก็รอต่อไป คงไม่อยากมีใคร คงจะรอ รอจนกว่าจะเจอแบบนั้นอีกครั้ง ” ไอ้ปอมองหน้าผมแล้วทำหน้านิ่งๆ (ผมก็อึ้งๆตัวเองเหมือนกันที่กล้าพูดออกไปหมดเปลือก)
“ที มึงพูดจริงเหรอที มึงไม่ได้หลอกกูใช่ไหม กูยังมีโอกาสใช่ไหม ขอบคุณมากนะที ขอบคุณมึงจริงๆ” ไอ้ปอทำหน้าจริงจัง (ซีเรียสไปรึป่าว)
“มั่นใจว่ามีครบแล้วเหรอ” ผมยิ้มเล็กน้อย
“แต่ก่อนมันอาจจะยังไม่ครบ แต่ต่อไปกูจะทำให้มันครบ กูทำได้นะที กูจะไม่ให้มึงต้องรอเลย”
“เห้ยยย พูดเองแบบนี้ได้ไงวะ มันต้องเห็นเว้ย”
“แค่นี้แหละที แค่นี้แหละที่ต้องการยังไม่ต้องเชื่อกูทั้งหมด ขอแค่โอกาสให้มึงมองกูบ้าง กูจะทำให้มึงเห็นเอง” (พระเอกไปป่าว)
“ไปลอกคำพูดที่ไหนมาล่ะ ถ้าไม่เห็นหน้า ฟังแต่เสียงกูนึกว่า ณเดชพูด น่าจะเป็นพระเอกหล่อ แต่พอเห็นหน้ามึงแค่นั้นแหละ ตัวโกงชัดๆ ฮ่าๆ”
“เป็นไรก็ได้ มันเกินกว่าที่กูคิดไว้เยอะแล้ว”
“กูตกลงว่าจะดูมึงอยู่นะ ยังไม่ได้ว่าจะเป็นเหมือนเดิมทั้งหมด”
“กูขอแค่นี้แหละที มันมากสำหรับกูแล้ว มึงรู้ไหม วันนี้มันเป็นวันที่สำคัญกับกูมากๆ กูว่ากูจะตามง้อมึงถึงวันเกิดมึง”
“มีตั้งลิมิตไว้ด้วยเหรอ” ผมพูดแทรก
“อื้มมม กูจะพยายามทำทุกอย่างก่อนถึงวันเกิดมึงเพื่อให้มึงสนใจกูบ้าง แต่ถ้าเลยนี่ไป กูคิดว่าถ้ากูฝืนทำไปมันก็คงจะสร้างความรำคาญให้กับมึงป่าวๆ อย่าว่าแต่ไม่สนใจเลย เพื่อนก็จะไม่ได้เป็น กูคงทำใจไม่ได้ วันนี้ที่โทรไปมันดึกแล้ว แต่กูว่าจะโทรไปลา แต่ก็เกินคาดที่มึงยังเป็นห่วงและบอกว่าจะมา มันทำให้ใจกูเต้นมากๆ ทำอะไรไม่ถูก เจอหน้าก็ไม่รู้จะพูดยังไง”
“บ้า ทำยังกะวัยรุ่นจีบกัน เจอกันครั้งแรก ฮ่าๆ แล้วมึงจะลาไปไหน”
“ตอนแรกคิดว่าจะไปบวชไกลๆ เผื่อมันจะลืมมึงได้”
“หืออออ กูขัดขวางทางบุญมึงเหรอนี่ ถ้าเป็นแบบนี้กูคือตัวบาปเลยนะเว้ย”
“ไม่ใช่หรอก มึงคือตัวบุญต่างหาก ถ้ากูไปบวชก็คงไม่สงบ คิดเรื่องพวกนี้ ไม่ได้อะไรอยู่ดี ขอบคุณนะที่ให้โอกาสกู มันเป็นเหมือนโชคด้วยที่มึงมา”
“กูไม่ได้มีสัมผัสที่หกนะ แต่ถ้าคิดล่ะตั้งใจที่จะบวชอยู่แล้ว ก็บวชเลยสิ อายุก็น่าจะได้แล้ว ความคิดก็เริ่มมีแล้วในระดับหนึ่ง อารมณ์ก้าวร้าวลดลงเล็กน้อย”
“ทำไม อยากถือหมอนเร็วๆรึไง ฮ่าๆๆ” (จะจริงจังหน่อยก็เป็นเล่นอีกล่ะ)
“อยากถือหางมึงมากกว่า เพราะหางยาวหนิ ม้วนเป็นพวงเลย”
“บ้าเหรอ กูไม่ใช่กระรอกนะ”
“เออๆกระรอก กระรอกพันธุ์บางแก้ว”
“บวชพร้อมกันไหม” มันถามผม
“วัดแตกพอดี กูคงอดที่จะด่ามึงไม่ได้หรอก อย่าเลย”
“อยู่วัดเค้าห้ามด่ากันนะ กูพูดอะไรมึงก็ครับผมๆฮ่าๆ”
“พระแถวบ้านมึงเหรอพูดครับ” (บาปๆไอ้ที นินทาพระ)
หลังจากนั้นผมก็ชวนมันกลับบ้าน รถมอเตอร์ไซต์ก็จอดฝากยามที่ศาลไว้ พรุ่งนี้ค่อยมาเอา ไอ้ปอมันคงง่วงนอนบวกกับความเมาก็นอนในรถ ขนาดระยะทางไม่ได้ไกล คงอดหลับอดนอนมาหลายวัน ถึงบ้านเข้าไปในห้อง ถึงพื้นห้องหลับเลย น้ำไม่อาบ เสื้อผ้าไม่เปลี่ยน กลิ่นเหล้าหนิฟุ้งคับห้องเลย (กรรมกู) ผมก็นอนบนเตียง (แบ่งแยกชนชั้น) ก็ไม่ได้บอกว่าจะเป็นเหมือนเดิมทั้งหมด แค่บอกว่าจะรอดูต่อไปแค่นั้นเอง ไม่รู้ตัวเองว่าจะตัดสินใจผิดไปหรือป่าว ขอดูไปก่อนแล้วกัน เว้นระยะห่างกันบ้าง
...นี่ขนาดบอกว่าเขียนไว้แล้วส่วนหนึ่ง จะมาเร็วๆยังเป็นเดือนอีกเนอะ ตอนหน้าก็จะพยายาม แต่ไม่สัญญาว่าหนึ่งเดือนแล้วกันนะครับ... (จริงๆแล้วอยากเล่านะครับ แต่มันไม่มีเวลาพิมพ์จริงๆ ขอโทษนะคร๊าบบบบ)
-
ดีใจพี่ทีมาต่อแล้ว
ในที่สุดแฟนคลับพี่ปอคงได้เฮแล้ว ก็คิดอยู่ว่าเดี๋ยวก็ดีกันแน่
ยังไงพี่ทีกับพี่ปอก็ยังมีห่วงต่อ หวังว่าจากนี้ไปพี่ปอคงทำตัวดีกว่าเดิม
ไม่อย่างงั้นน้องจะฝากเพื่อนที่เรียนที่บางแสนไปทุบพี่ปอเลย :m16:
ป.ล. อาการเปลี่ยนแปลงบ่อยพี่หมอทีรักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่ามัวแต่ทำงานเพลิน :กอด1:
-
เย้ๆๆ เป็นเรื่องดีๆ อีกเรื่องในปี 2556 นี้ ที่พี่ีทีกับปอดูจะมีทีท่ากลับมาคืนดีกัน :-[
พูดตรงๆ ว่าแต่ก่อน คิดว่ายังไงก็ได้ แล้วแต่พี่ทีนะคะ เอาใจช่วยให้พี่ทีมีความสุข ไม่เศร้าเสียใจอีก
เพราะก็เห็นพฤติกรรมของปอก่อนหน้านี้ว่า...........สมควรจริงๆ
แม้ในใจจะแอบหวังลึกๆ ว่าอยากให้กลับมาคืนดีกัน
เพราะเราก็รู้สึกเหมือนกับที่พี่ทีบอกปอ คนรักที่เหมาะกับพี่ที...........น่าจะเป็นคนแบบปอนี่แหละ
แต่ก็ได้แค่แอบหวังอยู่ลึกๆ จริงๆ
แต่แล้ว พอได้อ่านตอนนี้ ................ มีความสุขมากๆ เลยค่ะ :กอด1:
ต้องยอมรับกับตัวเองเลยว่า เรารอคอยช่วงเวลาแบบนี้มาตลอด
ขออวยพรให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ขอให้พี่ทีไม่ต้องรออีกต่อไปแล้ว
หวังว่า ปอจะเป็นได้ครบทุกอย่างอย่างที่พูด
เป็นกำลังใจให้ ที-ปอ เสมอนะคะ
ขอบคุณมากที่มาแบ่งปันเรื่องราวของพี่ให้ได้ติดตามกันต่อไปค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
รอวันที่พี่จะมาเล่าให้ฟังอีก o13
-
แค่มาต่อก็ดีใจแล้วนะครับ
-
พี่ที รู้ไหม น้องร้องตั้งแต่บรรทัดที่2 จนจบแล้ว พร้อมรอยยิ้มทั้งน้ำตา ดีใจมากที่พี่ทีให้โอกาสพี่ปออีกครั้ง :)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจเป็นที่สุดดดดดดดดดดด :serius2: :serius2:
ในที่สุดพี่ทีก็ยอมใจอ่อนให้โอกาสปอบ้างแล้ว พี่ทำถูกแล้วถ้ายังเป็นเหมือนเดิมก็คงจะทุกข์ใจกันไปเรื่อยๆ
ก็ค่อยๆดูกันต่อไปเรื่อยๆ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เองว่าเค้าดีพอตามที่เราต้องการรึป่าว เริ่มนับหนึ่งกันใหม่ถ้ามันยังไม่ใช่
จริงๆก็คงไม่มีใครฝืนความรู้สึกของตัวเองหรอก เพราะทั้งคู่จะเข้าใจได้ผ่านความรู้สึกนั้นมาแล้ว ถ้าจบแบบนี้มันยัง
สบายใจกันทั้งสองฝ่ายเพราะทั้งคู่ก็ได้ทำหน้าที่ของตัวเองเต็มที่แล้ว ถ้ายังเป็นเหมือนเดิมนะมีแต่จะแย่มองหน้ากันไม่ติด
พูดอย่างแต่ความรู้สึกเป็นอีกอย่าง พี่หาทางออกที่มันเหมาะสมที่สุดแล้วหละพี่ที ต่อจากนี้มันก็ขึ้นอยู่ว่าทั้งคู่จะพัฒนาความ
สัมพันธ์กันไปได้มากแค่ไหนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้รึป่าว ยังไงก็เอาใจช่วย สู้ๆ รักครั้งใหม่ย่อมดีกว่าครั้งเก่าแน่นอน
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาเยอะเจ็บมาแยะ คู่นี้ต้องกลับมาคบกันในเวลาไม่นานแน่นอน เฟิร์มคอนๆ ธงฟันๆ :L1: :L1:
ปล.อย่าใจร้ายกับปอนานนะพี่ทีเอาแค่พอประมาณก็พอสงสาร แต่ก็เชื่อว่าปอทำได้แน่นอน อยากเห็นสองคนมีเสียงหัวเราะ
ด่ากันกัดกันเร็วๆจัง ท้ายสุด สุดท้าย อย่าให้น้องคนนี้รอเก้อคอยนานๆนะพี่จ๋าาาา มันจิขาดใจตายยยยย :bye2: :bye2:
-
ขอบคุณ น้องที ที่กลับมาเล่าให้ฟัง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
บอกตรงๆว่าดีใจมากๆๆที่พี่ทีไม่ลืมกัน ไม่หายไปไหน มาต่อให้เราอ่านตลอด (ถึงจะช้า แต่เข้าใจคนที่ทำงานแล้วมากๆ คนรอบข้างเราก็เต็มเลย หาเวลาว่างไม่เจอจริงๆ-*-)
แล้วก็ดีใจอีกเรื่อง อย่างน้อยพี่ทีก็ยอมให้โอกาสพี่ปอแล้ว ถึงแม้ว่าพี่ปอจะเคยทำร้ายจิตใจก็เถอะ แต่ครั้งนี้เราว่าคงเข็ดแล้วล่ะ
ิอยากให้พี่ปอใช้โอกาสครั้งนี้พิสูจน์ตัวเองให้ดีที่สุด เพราะมันมีค่ามากที่สุดนะ
จะดีหรือร้าย ก็ต้องรอดูกันต่อไป ^_^
ติดตามอยู่เสมอนะ เข้ามาอ่านบ่อยๆ ไม่ลืมเรื่องนี้เลย ขอบคุณพี่ทีค่ะ
-
ดีใจกับปอด้วยที่ทีให้โอกาสกับปออีกครั้ง
หวังว่าปอคงจะได้คิด และคิดได้ว่า กว่าจะได้รับโอกาสนี้อีกครั้งมันยากแค่ไหน
สำหรับที พี่ก็ว่าดีแล้วล่ะ ที่ให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง
เพราะใจของทีเองก็คงยังรู้สึกดี ๆ กับปออยู่ใช่มั๊ยล่ะ
อย่างน้อยที่สุด ทั้งทีและปอก็จะมีความสุขไปด้วยกันอีก
...
-
ยังไม่สะใจ เลยอ่ะคุณที เกลียดนักไอพวกเจ้าชู้ แล้วมาเรียกร้องขอโอกาสตอนทำไมไม่คิด
-
ดีใจกับปอด้วยนะที่ได้โอกาสหวังว่าปอคงทำให้ทุกอย่างมันดีกว่าที่ผ่านมานะ
บทเรียนที่ผ่านมามันเจ็บปวดแค่ไหนอย่ากลับไปยืนตรงจุดนั้นอีกเลย..
ตอนนี้อ่านแล้วยิ้มทั้งน้ำตาจริงๆๆ
-
ขอเอาใจช่วยกับรักครั้งใหม่ (แต่คนเดิม) นะครับ :กอด1:
-
โห๊ยยยยยยย :o12:
ไม่ไหวแล้ววววววววว
มันทราบซึ้ง กินใจ :m15: เกิดความรู้สึกปิติขึ้นในดวงฤทัยของลิ้นจี่ :monkeysad: ในทันทีที่อ่านจบเชียว
อารมณ์คงคล้าย ๆ กับหลาย ๆ คน ที่ยิ้มทั้งน้ำตา :o12: (ไอค่อนนี้ป่ะ?)
รอต่อไป จะกี่เดือนก็จะรอต่อไป (ก็เล่นเกริ่นไว้ก่อน ว่าคงไม่ใช่แค่เดือนเดียว)
จะเข้ามาส่อง จะเข้ามาจิก(เอ้ย!!) และจะไปตามเพื่อนวายทั้งหลายมาอ่าน 5555555
มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ จ๊วฟ ๆ :กอด1:
-
:mc4: ตามความรู้สึกนะ ตอนนี้ดีใจอ่ะ ดีใจวุ๊ย :-[
อ่านตอนนี้ไม่รู้กี่รอบแล้ว มีความสุขแทนเจ้าปอจริงๆ
-
พี่ทีให้โอกาสพี่ปอด้วย
-
ดีใจจัง ดีกันแล้น
ได้โอกาสแล้วก็รักษาไว้ให้ดีเนะ :m1:
-
มาให้หายคิดถึงแล้ว :กอด1:
และก็มีเรื่องที่น่ายินดีด้วย คิดว่าทีคงตัดสินใจดีแล้วที่ให้โอกาสปอ
ปอก็ทำตัวดีๆล่ะ โอกาสไม่ได้มีให้บ่อยๆน่ะ
รักกันๆนะทั้งสองคน :L1:
-
บรรยากาศหวานๆเบาๆ :o8:
เหมือนนั่งอยู่หน้าเตาผิงในฤดูหนาว
(เปรียบเทียบอะไรไม่รู้ แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆนะคะ ฮ่าๆๆๆ ถึงที่บ้านจะไม่มีเตาผิงก็เถอะ o7)
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกมีความสุขยังไงไม่รู้อ่ะ
ถึงปอจะทำผิดแต่ก็แอบหวังว่าพี่ทีจะให้โอกาสอีก
อยากให้พี่ทีกับปอกลับมาคบกันเหมือนเดิม
ส่วนพี่ปอก็รักษาโอกาสนี้ไว้ดีๆนะคะ พี่ทีอุตส่าห์ให้โอกาสแล้ว
ยังเอาใจช่วยทั้งคู่อยู่นะคะ
ขอบคุณพี่ทีที่ยังมาเล่าเรื่องให้พวกเราฟังค่ะ :pig4: :กอด1:
-
พออ่านจบก็ยิ้มกว้างมาก....เป็นกำลังสู้กันต่อไปนะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
-
ดีใจที่มีความรักดีๆ เกิดขึ้นบนโลกนี้อีกครั้ง
-
เป็นกำลังใจให้คุณที
หวังว่าปอจะปรับปรุงตัวแบบจริงๆจังๆนะ
-
ดีใจจังงงงงง พี่ทีกับพี่ปอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ววววว :mc4: :mc4: :mc4:
-
เว้นระยะห่างบ้าง ...ชอบความคิดน้องทีค่ะ... แผลที่ยังสดใหม่ มันลืมไม่ได้ง่ายๆ แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นค่ะน้องที เป็นเพื่อนกันไปแบบนี้ก่อนนะดีแล้ว ไม่เจ็บปวดกะทุกอย่างดีค่ะ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคต ดูซิว่า ...ความรักของทีและปอจะทำลายความผูกพันธ์ที่ปอมีให้คนอื่นได้มั้ย .... รักได้ก็เลิกรักได้แต่ความผูกพันธ์มันเลิกยากค่ะ ท้ายนี้ก็ขอให้น้องทีรักตัวเองให้มากๆนะค่ะ
น้องปอก็ด้วยถ้าตัดความผูกพันธ์ที่มีให้กับคนอื่นไม่ได้ก็อย่าเพิ่งมาทำให้น้องทีรักอีกรอบเลยค่ะ เป็นเพื่อนกันไปก่อน จนกว่าน้องปอจะมั่นใจว่าตัดได้แล้วจริงๆนะค่ะ....
-
ดีใจมากๆเลย ที่พี่ทีให้โอกาสในตัวพี่ปอแล้ว
นิดนึงก็ยังดี เย้ๆๆ ถ้าคืนดีกันสำเร็จอยากให้รักกันไปยาวๆเลย สู้ๆ
-
(คำไหนวะ บอกว่าห่วง...แค่อยากรู้ว่าอยู่ในที่เสี่ยงไหม มีเพื่อนไปด้วยหรือป่าว ปลอดภัยกะมึงแค่ไหน)
หุหุ ขนาดไม่ห่วงนะเนี่ย :m28: :m28:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ดีใจอ่ะ!! ทีเริ่มใจอ่อนเห็นใจปอแล้ว หุ ๆ รักกันก็ต้องให้อภัยกันได้อ่ะเนาะ
ให้อภัยกันแล้วก็น่าจะสุขใจทั้ง 2 ฝ่าย ^_^
-
อ่านตอนนี้แล้วดีใจครับ อย่าน้อยพี่ทีก็ยังให้โอกาสปอบ้าง ผมเคยเขียน comment ไปทีนึง ซึ่งยาวมาก 55+ ว่าอยากให้พี่ทีลองเปิดใจ เพราะชีวิตคนเรามันสั้นนัก บางครั้งการถือทิฐิมากไป อาจจะกลายเป็นสิ่งที่ย้อนมาทำลายตัวเอง คนทำผิดใช่ว่าจะเลวทุกครั้งเสมอไป เพราะบางครั้งเขาอาจจะต้องการโอกาสในการพิสูจน์ตัวเอง แต่ขอยอมรับและชื่นชมกับแนวการความคิดของพี่ทีนะครับ เหมือนกัยการทำให้ปอรู้ว่าการให้อภัยไม่ใช่จะมีได้หลายครั้ง ผมคิดว่าครั้งนี้น่าจะทำให้ปอเข็ดไปเหมือนกัน เพราะดูจริงจังมาก ถึงขั้นเกือบหมดโอกาสในการแก้ตัว บทเรียนครั้งนี้สอนทั้งปอและตัวพี่ทีเอง เป็นแบบอย่างให้หลายคนได้ดีครับ และหวังอยู่ลึกๆว่า ขอให้ปอเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เสียที่ อยากเห็นพี่ทีมีความสุขในความรักครับ เพราะผมว่า ปอกับพี่ทีเหมือนส่วนเติมเต็มของกันและกัน อาจจะมีล้นบ้างขาดบ้างแต่เวลาจะทำให้กลายเป็นส่วนผสมที่ลงตัว ขอบคุณครับที่มาเล่าต่อ
-
“ฟังกูนะ (ผมผละมันออก) ถ้ากูรักใครสักคน กูจะมองหน้าที่การงานไว้ลำดับสุดท้ายเพราะมันไม่มีผลกับกูเลย กูไม่อยากได้แฟนเรียนจบด๊อกเตอร์เพราะจะรู้มากกว่ากู คงจะทะเลาะกัน ตกลงกันไม่ได้ กูไม่ต้องการให้แฟนกูรู้เรื่องเดียวกันไม่ได้มองคนวิชาชีพเดียวกันเพราะจะคุยได้แต่เรื่องเดียว เวลาทำงานกับอยู่บ้านคงไม่ต่างกัน มันไม่เปิดโลกทัศน์ใหม่สำหรับกู มันเป็นเรื่องที่มากกว่านั้นกูเฝ้ามองหาแต่แฟนที่รักกู เชื่อใจ ไม่โกหก มีอะไรบอกกู ไม่ปิดบัง มีปัญหาแก้ไขไปด้วยกัน สร้างเสียงหัวเราะ แว้นไปเรื่อยเปื่อยโดยไม่ต้องคิดอะไร เล่าเรื่องไร้สาระให้ฟัง พูดเรื่องรถ เรื่องเครื่องยนต์ เพราะมันเป็นสิ่งที่กูไม่รู้ จินตนาการเฟ้อฝันก่อนนอน นี่แหละคือสิ่งที่กูเฝ้ารอ สักวันก็คงเจอถ้าไม่เจอก็รอต่อไป คงไม่อยากมีใคร คงจะรอ รอจนกว่าจะเจอแบบนั้นอีกครั้ง ” ชอบตอนนี้มาก น้ำตาซึมเลย :impress:
-
ขอบคุณที่พี่ให้โอกาศกันและกันนะครับ ขอให้พี่มีความสุข
ขอให้ผมได้ยึดถือคู่ของพี่เป็นคู่ตัวอย่างที่มีความสุขและสมหวัง
รอตอนต่อไปครับ :L2:
-
มาต่ออีกเร็วๆนะครับ อยากมาให้กำลังใจพี่ที และปอ :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณทีมากๆเลยนะคะ ดีใจมากที่เห็นทีให้โอกาสปออีกครั้ง
ติดตามอ่านเรื่องของทีกับปอมาตลอด รู้สึกผูกพัน เวลาเห็นทีกับปอ
มีความทุกข์หรือไม่เข้าใจกัน ก็คอยลุ้นมาตลอดว่าอยากให้เข้าใจกัน
ต่อจากนี้ไป ปอคงต้องพิสูจน์ให้ทีเห็นตามที่สัญญาไว้ว่าจะทำตัวใหม่
เชื่อว่าด้วยความรักที่ปอมีให้กับที ซึ่งมีทั้งความรักและความผูกพันกัน
และยากขนาดไหนที่ทีจะให้โอกาสในครั้งนี้ ปอต้องคิดได้และทำตามสัญญา
ได้อย่างแน่นอน เพราะนี่จะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายของปอแล้วจริงๆ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะคะ ขอบคุณทีอีกครั้งที่มาเล่า
เรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน ชอบความคิดของที การสู้ชีวิตของที ทำให้พี่ได้ข้อคิดดีๆ
หลายอย่างเหมือนกัน ขอบคุณมากนะคะ
-
ขอให้พี่ปอทำได้ยังที่พูด พี่ทีให้โอกาศเเล้วนะคะ อย่าปล่อยให้คนที่รักหลุดมืออีกเป็นรอบสามเลยค่ะ
ตอนที่อ่านพี่ทีเลิกกลับพี่ปอครั้งที่สองมันเป็นอะไรที่อื้งมากอึ้งสุดๆ รอวันที่พวกพี่จะมาคบกันอีก มันเป็นอะไรที่คาดหวังมาก
ถึงพี่ปอจะผิดก็ตาม อ่านตอนเลิกกันที่สอง โกธรมากพี่ปอไม่น่าทำยังนี้ ไม่อยากให้พี่ทีกลับไปคบเลยเเต่พออ่านไปอ่านมาเห็นความพยายาม เห็นอะไรต่างๆที่พี่ทีคิด พี่ทียังรักพี่ปออยู่ เลยไม่อยากให้เลิกกัน อยากให้มีความสุขทั้งสองฝ่ายเลยค่ะ
ไม่ได้เม้นอะไรยาวๆขนาดนี้มาก่อนเลย อิอิ ของให้มีความสุขที่คู่ค่ะ รออ่านตอนหน้าต่ออิอิ :กอด1:
-
คุณทีไม่ได้พูดคำว่าห่วงออกมาเลยค่ะ แต่ทุกคำพูดทุกการกระทำของคุณทีบอกว่าคุณทีห่วงคุณปอค่ะ ดีใจที่คุณทีให้โอกาสคุณปอ คุณปอเมื่อได้โอกาสมาแล้วก็ใช้โอกาสให้คุ้มค่านะคะ รักและดูแลคุณทีให้ดีนะคะคุณปอ อย่าทำอะไรให้คุณทีต้องเสียใจอีกนะคะ พิสูจน์ตัีวเองให้คุณทีมั่นใจในความรักของคุณปอและตัวคุณปอให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณปอคุณทีนะคะ
-
มาลองกันอีกสักตั้งว่าปอจะพิสูจน์ตัวเองได้หรือเปล่า
คนเคยรักเคยห่วงใช่ว่าจะตัดกันได้ง่าย ๆ ทำตามใจตัวเองเถอะน้องที
-
ขอให้สิ่งที่คุณทีเลือกสมหวังและมีความสุขตลอดไปแต่มีสิ่งหนึ่งอยากบอกนะคะ
ระยะทางหน้าที่การงานเซ็กซ์เวลา ล้วนมีความสำคัญกับชีวิตคู่ ง่ายคือไม่มีใครอยาก
แยกกันอยู่กับคนที่เรารักหรอกคะ...อยากอยู่ด้วยกันนอนกอดกันและตื่นเช้ามาเจอหน้ากัน
ทุกวัน...หน้าที่การงาน ยิ่งสูงยิ่งห่างความรับผิดชอบเยอะ โกหกทั้งนั้นที่บอกว่าไม่คิดยิ่งคน
ที่ด้อยกว่าคิดอยู่ในใจทั้งนั้นคะยังไงก็เป็นปมในใจแม้ทีบอกไม่คิดเรื่องนี้แต่ในใจปอคิดแน่นอน
เซ็กซ์มันสำคัญในชีวิตคู่ต้องเติมเต็มให้ทั้ง2ฝ่าย ถ้าเราได้รับจากคนที่เรารักเพียงพอ เราก็ไม่
อยากได้จากใครอีก..ถ้าอยากแสดงว่าคนนั้นไม่รู้จักพอไม่ใช่ความรัก แต่ถ้าไม่ใช่แสดงว่าเราบกพร่อง
เวลา..ทุกคนชอบอ้างคำนี้ตลอดไม่มีเวลาต้องทำงานเหนื่อยและอีกมากมายหลายเหตุผล อ้างเวลาที่เรา
ละเลยคนรักของเรา..ทุกคนมีเวลาทั้งนั้นและเท่ากันแต่เราจะดูแลแบ่งมันอย่างไง...ไม่ใช่ปอไม่ผิดแต่
ถ้าย้อนคิดไปที่คุณที....คุณก็บกพร่องและมีส่วนทำให้เกิดช่องว่างในความรัก....ปอเลือกแก้ปัญหาใน
ช่องว่างนั้นโดยหาสิ่งอื่นมาทดแทนชั่วคราวส่วนคุณทีแก้ปัญหานั้นด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบ
เพราะความคิดการแก้ปัญหาแต่ละคนไม่เหมือนกัน..แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหน..คุณทั้งคู่ก็มีส่วนทำให้เกิด
ช่องว่างและปัญหาในชีวิตรักของทั้งคู่
ขอให้การเริ่มต้นนี้สมหวังและมีความสุขไปตลอดการเดินทางของชีวิตคู่นะคะ
-
ติดตามมาก้นานแล้ว ถึงจุดๆนี้ยอมรับนะคับว่า ดีใจ ดีใจที่คุณที ยอมให้โอกาศปอ อีกครั้งนึง ถึงจะยังดูๆกันอยู่( เอ เข้าใจถูกหรือเปล่าหว่า ) ความรักคนอีกมากตามที่จะใขว่ขว้า อาจมีเจ้บบ้าง สมหวังบ้าง ซึ่งก็เจ็บกันเป็นส่วนใหญ่ แต่คนเราก็วิ่งใขว่ขว้าหา คุณที โชคดีกว่าอีกมากคน ที่ปอ ยังรักและอยากกลับมาคืนดีอยู่ และปอ เองก้โชคดีกว่าคนอีกมากคน ในโลกนี้ที่คุณที ยอมให้โอกาศ อีกครั้ง ก้ได้แต่หวังว่า คุณที คงไม่ทำลายโอกาศดีๆในครั้งนี้นะคับ
-
อ่านตอนบอกความในใจริมหาดแล้ว .. น้ำตาไหลเลย :m15:
คุณทีรู้มั้ยว่า .. ความด้อยกว่าในหลายเรื่อง มันอึดอัดใจ น้อยใจ คิดเสมอว่า เราไม่คู่ควร :monkeysad: ( เข้าใจปอมากเลย :( )
ดีใจที่ปอกับทีได้พูดความในใจของกันและกันซะที :n1:
คุณทีน่ารักกับปอมากๆๆๆๆเลยอะ :กอด1: :กอด1: :L2:
คุณทีน่ารักที่สุดเล้ย!!!!!!!!!!! o13 o13
โอกาสมาถึงแล้วนะปอ~ .. ทำตัวดีดี .. เป็นกำลังใจให้นะครับ .. :) :)
-
o13
ลองเสี่ยงดู อีกสักครั้ง ถ้ารักอยู่
ลองเสี่ยงดู ให้รู้เห็น เป็นจริงไหม
ลองเสี่ยงดู อย่างรู้ค่า ว่าเข้าใจ
จะเป็นไง ให้มันรู้ ว่าคู่กัน?
รักแท้..ไม่เคยแพ้สิ่งใด
:L1:
-
อ่านตอนนี้แล้วดีใจมาก จริงๆเท่าที่อ่านมา ความรู้สึกคือทั้งสองคนยังรักกันอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ
แต่ช่วงที่ผ่านมาก็น่าจะสอนอะไรๆให้ปอได้เยอะเหมือนกัน
ดูแลกันไปเรื่อยๆนะคะ :กอด1:
-
อ่านไปยิ้มไป ดีใจแทนปอจังเลย
ถึงจะยังไม่เหมือนเดิม แต่ก็ให้โอกาส
ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับนายปอแล้วนะ
เป็นกำลังใจให้น้องทีน้องปอ สู้สู้
-
สู้ๆนะปอ ได้โอกาสมาแล้วอย่าทำลายมันอีก o13
เป็นกำลังใจให้กับความรักของทั้งคู่นะ :z2:
-
ขอบคุณที่มาเล่านะคับ แค่อ่านตอนนี้ก็ดีใจมากๆ
เป็นคนนึงที่เชียร์ให้พี่ทีให้โอกาส ให้อภัยพี่ปอ และ หวังไว้ว่าพี่ทั้งสองจะกลับมาคบกันอีกครั้ง
ดีใจคับ ...
-
ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้วนะปอต่อไปก็พิสูจน์ตัวเองให้คุณทีได้เห็น
:L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่เรื่องกลับมาเป็นอย่างนี้
ขอบคุณทีมากๆที่ยอมให้โอกาสกับปอ
สำหรับปอเมื่อได้โอกาสแล้วทำมันให้ดีๆสุดๆไปเลย
ปล.นั่งอ่านที่ทำงานอ่านไปน้ำตาไหลไปต้องเช็ดอยู่ตลอด
กลัวเพื่อนมาถามว่าร้องไห้ทำไม 5555
:L1: :L1: :L1:
-
อ่านตอนนึั้แล้วน้ำตาไหลเลยทั้งตื้นตันในความรักของปอ และความพยายามที่จะแก้ไขบ้างและรู้สึกดีมากๆๆๆที่ คุณทีให้โอกาศ ปอและใจตัวเอง. มีความสูขนะครับ. เป็นกำลังใจให้ o13
-
ดีใจด้วยนะ ปอ
-
" สิ่งที่กูเฝ้ารอ สักวันก็คงเจอถ้าไม่เจอก็รอต่อไป คงไม่อยากมีใคร คงจะรอ รอจนกว่าจะเจอแบบนั้นอีกครั้ง "
ชอบมากกกกกก ,, หมอทีให้โอกาสกับปอแล้วนายก็ต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่านะเฟร้ย
ความสุข สมหวัง มันอยู่แค่เอื้อมแล้วล่ะ พยายามเข้า สู้ๆ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนตลอดเวลาเลย พี่หมอดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :bye2:
-
รักกันเถอะะะะะะ
-
ดีใจ ปลื้ม ซึ้ง ที่ทีให้โอกาสปออีกครั้ง ตาปอต้องรักษาไว้ให้ดี ๆ นะ คนเราจะผิดซ้ำผิดซากบ่อย ๆ ก็ไม่ไหวนา
คนอ่านนี่ให้อภัยปอหมดใจแล้วค่ะ น่ารักตั้งแต่โทรไปแล้วนะ ใช่ทีแฟนปอป่าว โคตรแว้นเลยเพ่
ทีก็น่ารักถ้าไม่ยังรักและห่วงใยจะออกไปหาเหรอ แล้วยิ่งไปรู้ว่าปอมีลิมิตว่าแบบจะง้อแค่ถึงวันนี้
นี่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันคือพรหมลิขิต 555 คนอ่านก็ดีใจจนเพ้อไปนะคะ โถ พ่อคุณซื้อเค้กน้อย ๆ น่ารัก ๆ
มาใ้ห้ กับแหวนที่ตอนแรกทีเฉย ๆ กลายเป็นรีบอยากได้แทบไม่ทัน ก็คนให้เค้าตั้งใจให้
ปอก็ประชดตัวเองตลอด แต่ก็เข้าใจนะ เหมือนทีห่างไกลไปเรื่อยๆ แต่ที่ทีพูดมันซึ้งมาก คนเราไม่จำเป็น
ต้องมีคนรักที่อาชีพเดียวกันนี่ แตกต่างกันได้แลกเปลี่ยนโน่นนี่กันสิถึงจะดี อันนี้มันลึกซึ้งมากเลยนะ
อ่านย่อหน้านี้แล้วชอบมาก แล้วที่พูดมาก็เป็นคุณปอล้วน ๆ เลย ดีใจแทนปอจริงๆๆๆๆ :impress2:
รอตอนหน้านะคะ ขอบคุณค่า :L2: :3123: :L1:
-
ก็..ดีใจกับปอด้วยได้ขยับใกล้ไปอีกก้าว
เรื่องที่เกิดขึ้นไม่รู้จะเป็นบทเรียนให้ ปอ ได้จำได้แค่ไหน ..ก็คงต้องดูกันไป
ทีเองก็คงพร้อมที่จะก้าวเดินไปกับ ปอ อีกครั้งแล้วเหมือนกันซินะ ถึงจะเดินกันอยู่ห่างๆหน่อย
ยังไม่สนิทเหมือนเดิม ก็ยังดี
...ขออย่าให้ระยะทางของการดำเนินชีวิตของ ทีและปอ ต้องทำให้เกิดเรื่องไม่ดีๆแบบที่เกิดขึ้นอีกเลยนะ.....
-
ดีใจเหลือเกินที่พี่ทีมาต่อแล้ว เหมือนจะเห็นแสงสว่างสดใสอยู่ลางๆ (รึเปล่านะ)
อยากเห็นทั้งสองคนกลับมาคืนดีเร็วๆ จังค่ะ ติดตามมาโดยตลอดนะคะ o13
-
ไม่มีใคร ไม่เคยทำผิด ..ปอสำนึกผิดจนน่าสงสาร อยู่ที่ที..จะให้โอกาสปอบ้างไหม :dont2:
ทีเขียนเห็นภาพชัดเลย..อ่านแล้วสงสารปอสุดใจ :monkeysad:
-
เย้ๆ
ดีใจกับพี่ปอด้วย
-
เป็นความเปลี่ยนแปลงที่ดีจริงๆค่ะ
ขอให้ปอ รักษาโอกาส และทำรักครั้งนี้ให้ดีนะ คนรักที่ดีอย่างทีหาไม่ได้ง่ายๆ
งัยน้องทีก็ต้องคอยดูแลน้องปอดีๆนะค่ะ ไม่งั้นก็ :beat: :z6: ไว้ค่ะ จะได้อยู่ในโอวาทซะบ้าง :z2:
-
:sad4:ซึงอ่ะ
เสียงของหัวใจไงพี่ที อิอิอิ
พี่ปอทามตัวดีล่ะๆ โอกาศดีๆไม่ได้มีบ่อยๆ o18
-
ในชีวิตจริงๆก็คงจะเป็นแบบนี้แหละนะ...เวลาที่เราโตขึ้น..เราก็จะเห็นอะไรมากขึ้น...
-
ให้กำลังใจกับ ที นะครับ ปอ ก็ด้วยธรรมดานะครับถ้ายังรักก็อภัยกันนะครับ เพราะรักมันคู่กับความเจ็บอยู่แล้ว ทำให้รักเรามีความสุขไปกับรักที่มีกีกว่าเสียใจที่ยังรักครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ จะคอยติดตามต่อไป
-
ดีใจมากค่ะ ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คนเคยคบกัน ผูกพันกันมาก่อน
ผ่านความทรงจำต่าง ๆ มาด้วยกัน ทั้งดีและร้าย
แค่มองตากันก็รู้ใจ
ทุก ๆ วันที่ผ่านไป ก็เหมือนอีกคนนึง เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
อย่างไหนที่เราทำแล้วมีความสุขก็ทำไปค่ะ
เป็นกำลังใจนะคะ ^^
-
ดีใจด้วยกับนายปอที่ได้โอกาสอีกครั้ง รักษาไว้ให้ดี
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะ
+1
-
เย้ๆ ในที่สุดวันนี้ที่รอคอยก็มาถึง
ดีใจกับทั้งปอทั้งทีด้วยนะจ้ะ
ปอได้โอกาสแก้ตัวใหม่แล้ว ประสบการณ์ที่ผ่านมาเอาไว้ปรับปรุงพัฒนาตัวเองนะจ้ะ
รอวันที่ปอทีกลับมารักกันเหมือนเดิมนะ
:L1:
-
ก็รอดูกันตอ่ไป เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอ
เวลาเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถใช้ดูใจคนได้
สู้ๆครับ :กอด1:
-
ซึ้งจนน้ำตาไหลเลย ตอนที่ปอบอกทีว่าจะโทรมาลา.. ซึ้งมากๆ..
ดีใจจังเลยที่ทีให้โอกาสปอ.. ถึงแม้ว่าปอจะเคยทำผิด
แต่การให้อภัย คือสิ่งที่ดีที่สุด.. พี่ทีทำถูกต้องแล้ว
ชอบใจในการตัดสินใจของทีจัง
ขอให้ทั้ง2คนรักกันไปนานๆเลยนะ..
-
คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ อ่านแล้วรู้ได้เลยว่าความบังเอิญไม่มีหรอก
ปอจะโทรไปลา แต่พี่ทีเหมือนรู้จริงๆ ถ้าคลาดกันนิดเดียว อาจเปลี่ยนไปอีกทิศทางเลยก็ได้
ถ้าถามว่าดีใจไหมที่พี่ทีให้โอกาสปออีกครั้ง ตอบได้เลยว่าดีใจมาก
จากนี้ไปก็อยู่ที่ปอแล้วล่ะ ว่าจะใช้โอกาสนี้ได้ดีแค่ไหน
เอาใจช่วยทั้งสองคน
ไม่อยากเห็นพี่ทีต้องเสียใจเพราะความรักอีก
:กอด1:
ทำงานหนัก หาเวลาพักผ่อนบ้างน้า
รอเสมอค่ะ ^^
-
ดีใจกับปอจริงๆเลยน่ะครับ ที่ทียังให้โอกาสปออยู่
แต่ก็คอยลุ้นกันล่ะครับว่าปอ จะทำได้อย่างที่พูดมั้ย
เอาใจช่วยน่ะครับ ทั้ง ทีและปอ
-
ขอให้ปอทำได้อย่างที่สัญญาไว้กับทีนะคะ
จะได้รักกันตลอดไป :กอด1:
-
ฮ่าาาาาาา ติดตามอ่านเรื่องนี้มาได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่า ๆ แล้ว.. กว่าจะถึงตอนล่าสุด โคตรจะใช้เวลานานในการอ่าน แต่อ่านแล้วก็ยิ้มได้ทุกครั้ง มีความสุขกับทุกตอนที่คุณทีเขียน..... ยังไงขอแสดงความยินดีที่เรียนจบอีกระดับนะคะ..... สัญญาว่าจะติดตามต่อไปจนกว่าคุณทีจะเรียนจบในระดับสูงสุด สู้ ๆ ค่ะ คิคิ :))
-
ยินดีกับการตัดสินใจครับ
หวังใจว่าปอคงทำได้ตามพูด
-
ขอให้พี่ปอเอาโซ่ล่ามยักษ์มาล่ามโอกาสไว้นะพี่ ขอให้พี่ทีรักพี่ปอมากๆ
-
มาต่อแล้ววว
ผมดีใจมากก อยากอ่านใจจะขาด
พออ่านจบ ดีใจเข้าไปใหญ่ โคตรดีใจ
ที่พี่ทีให้โอกาสปอ สักที
นับจากนี้ไป จะลุ้นให้กำลังใจ ให้แต่สมหวัง กลับมาเป็นเหมืิอนเดิมไวไว
ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้ผมและอีกหลายๆคน
มีความสุขที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี ขอบคุณจิงๆครับผม?
-
ดีใจอ่ะ ได้แค่นี้ก็ดีแล้วววว อย่างน้อยฟ้าก็เปิดแล้วเน้อ~ ที่เหลือก็เป็นพี่ปอที่จะแสดงให้พี่ทีเห็นว่าจะซื่อสัตย์และรักจริง o13
-
ดีใจนะครับ ที่กลับมาดูใจกันอีกครั้ง ถึงจะดูแบบห่างๆ
ขอบคุณครับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อยากอ่านตอนต่อไปจังเลยมาต่อเร็วๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งทีและปอนะคะ :กอด1:
-
:a2: ในที่สุดปอก็มีโอกาสอีกครั้ง โลกสดใสทันตา :a1:
-
ดีเอ๋ยดีใจ เยเย่เย้เย้เย้ :haun4: :n1: :mc4:
-
น้องทีมาต่อแล้ว ............................ ดีใจจางง
แต่เห็นน้องที น้องปอ ดีกัน.............. ดีใจมากกว่าาา
-
เฮ้อออ เฮ้ออออ ลุ้นจนเหนื่อย
-
:กอด1: สนุกมากครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม :L1:
-
พี่ทีน่ารักจังเลย :m3:
ดีแล้วๆ ที่ให้โอกาสพี่ปอ
พี่สองคนเหมาะกันอะ แยกกันแล้วมันไม่เวิร์กหรอก เชื่อหนูๆ 555
รอค่ะ ^^V
-
o13 :mc4: o13
-
:mc4:
:pig4:
:z2:
:z2:
:z2:
-
:mc4:ปอมีความหวังแล้ว
-
คิดถึงจัง มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
:n1:สวัสดีครับคุณที
ผมเพิ่งได้อ่านเรื่องของคุณเมื่อ3วันที่แล้ว ผมตั้งใจอ่านมากเลยนะครับ เพราะครั้งแรกที่อ่านผมนึกว่าผมได้อ่านเรื่องของตัวผมเอง 555 (แตผมไม่ไช่ทีนะ ผมเหมือนไอ้ปอแทบจะทุกอย่าง มีอยู่อย่างที่ผมทำได้ไม่เท่ากับปอก็คือรักและทำทุกๆๆๆอย่างให้แฟนอย่างเต็มที่) ชื่อผมก็ตัวปอเหมือนกัน แฟนผมก็ตัวที ผมนึกว่าแฟนผมแอบมาเขียนรึป่าว ???ไม่รู้ แต่คงไม่ใช่หรอก เพราะผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาปีนี้เข้าปีที่11 แล้วครับ เรื่องราวก็ไม่ต่างอะไรกับคุณ
แต่เรื่องที่คุณเขียนมันกับทำให้ผมได้คิด และเข้าใจจริงๆๆว่าความรู้สึกที่เราทำให้คนที่เรารักเสียใจ ครั้งแล้วครั้งเล่ามันเป็นยังไง แต่ก่อนคิดแค่ว่าเราทำผิดเดี๋ยวเค้าก็ให้อภัย เพราะเค้ารักเรา แต่พออ่านเรื่องของทีแล้ว ผมรู้สึกว่าผมยังโชคดีมากที่ผมยังรักษาโอกาสสุดท้ายของผมไว้ได้
เพราะผมเพิ่งจะทำเรื่องนอกใจแฟนผมเมื่อ ต.ค.55ที่ผ่านมา แล้วแฟนจับได้กว่าจะง้อคืนดีได้ก็เกือบปีใหม่ ผมต้องขับรถไปง้อทุกวัน เพราะเราทำงานกันคนละจังหวัดระยะทางประมาณ75กิโลเมตร แรกๆไปก็โดนด่า โดนไล่ออกจากห้องนั่งรออยู่ในรถบ้าง นอนในปั้มนำ้มันบ้าง หรือไม่ก็ต้องกลับมาบ้านตัวเอง อ้อผมลืมบอกไป ผมเลิกงาน 2 ทุ่ม ขับรถไปหาเค้าประมาณ 2 ชั่วโมง วันไหนโดนไล่กลับ ก็จะกลับถึงบ้านประมาณเที่ยงคืนถึงตี1 แต่ก็พยายามไปนะอิอิอิ ก็คนมันรัก อยากได้คนรักคืน
ตอนนี้เค้าก็เหมือนคุณที ที่ยังไม่รับปากว่าจะเหมือนเดิม จะดูความประพฤติผมไปก่อน ผมเองก็สัญญากับเค้าว่าจะไม่ทำแบบเดิมอีกจะปรับปรุงตัวใหม่ จะทำให้เค้ามีความสุข จะไม่นอกใจอีก (แต่ก็ยังแอบมองคนนั้น คนนี้บาง นิดหน่อย ขอโทษนะครับเลิกเหล้ายังใช้เวลาเลย กำลังพยายามอยู่ครับ จะไม่มองใครแล้ว)
แต่พอผมได้อ่านเรื่องของที ผมตัดสินใจเลิกเด็ดขาด จะไม่ทำให้แฟนผมเสียใจอีกแล้ว ผมเข้าใจแล้วว่าเค้าเสียใจมากแค่ไหน ผมไม่เคยรู้สึกว่าผมทำผิดมาก จนผมได้อ่าน ขอบคุณมากนะครับ ที่ทำให้ผมเหมือนได้ส่องกระจกมองดูตัวเอง ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่าถ้าพลาดโอกาสสุดท้ายนั้นไป ผมคงไม่มีแรงที่จะทำอะไรต่อไปได้อีกแล้ว และผมคิดว่าปอเองก็คงเป็นเหมือนผม ให้โอกาสปอเถอะนะครับ ให้เค้าได้ชดเชยความผิดที่ทำลงไป ผมก็จะทำเหมือนกันครับ
ป.ล. เรื่องของผมต่างจากคุณตรงที่ครอบครัวของผมรับรู้และเข้าใจว่าผมกับแฟนเราอยู่ด้วยกันในสถานะอะไร โดยที่ผมไม่ได้บอก แต่เค้าก็เข้าใจได้เองเหมือนครอบครัวคุณที ส่วนทางบ้านแฟนยังไม่ค่อยได้ไป แต่ไปหาที่แม่เค้าก็ดีและรักผมมาก และก็บอกว่าผมน่ารัก เป้นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูกเค้า กอดผมทุกครั้งที่ลากลับ ผมรู้ได้ถงความรักและความอบอุ่นที่แม่เค้ามีให้ ...ผมขอสัญญาเลยนะครับคุณแม่ยายที่รัก ว่าต่อไปนี้ผมจะไม่ทำให้ลูกแม่เสียน้ำตาอีกแล้วครับ ผมสัญญา
ขอบคุณครับ
ปอเหมือนกัน
-
เอาใจช่วย ทีกะปอ ... ขอให้ครั้งนี้ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะค้า :3123:
-
โอ๊ยย ดีใจมากอ่ะ พี่ปอก็ทำตัวดีๆนะคราวนี้ โอกาสมาแล้ว
-
:impress3
-
...บอกตามตรง กลัวการตัดสินใจของน้องที เวลาจะเปิดมาอ่านตอนนี้ ต้องแอบอ่านเม้นของคนอื่นก่อนว่าเป็นยังไงบ้างพอเห็นว่าเม้นคนอื่นดีใจกันพี่ถึงค่อยมาเปิดอ่าน
...บอกตามตรง...ดีใจมากๆๆ ที่ให้โอกาสน้องปอ บางทีคนที่เค้าสำนึก ตั้งใจกลับใจทำดีกลับเราแล้วเราไม้ให้โอกาสเค้า พี่ก็จะรู้สึกเสียใจ น้องทีก็คงรู้สึกอย่างนั้น ใช่ไหม
...ช่วงหลังๆพี่เริ่มสงสารน้องปอมันนะ แล้วก็คำตัดพ้อที่เค้าดูถูกตัวเองนั่นอีก แต่พี่ก็ชอบมากนะที่น้องทีตอบกลับเค้าไปแบบจริงใจและจริงจัง
...ขอให้รักกันไปนานๆๆเนอะ ฝากบอกน้องปอด้วย คนที่ใช่ในชีวิตน่ะมันหายาก เก็บรักษาเค้าไว้ดีๆๆ หวังว่าน้องปอมันจะคิดได้และทำแต่ในสิ่งที่ถูกต้องนะ
...ขอให้มีความสุขตลอดไป และมากยิ่งๆขึ้นด้วย :กอด1:
-
ซึ้งจริงๆเลย :monkeysad:
-
^^
-
ไม่เชียร์ ปอหรอก, แต่แอบดีใจ ที่ทีใจอ่อน -*-
ป.ล. มาดูกระทู้นี้ที่ไร ใจจะขาดรอนๆ ทุกที ก็เล่นต่อช้าเสียเหลือเกิน
-
อยากบอกว่าโอกาสที่ ทีให้ปอเป็นสิ่งที่ดี เพราะที่ติดตามมาต้องขอบอกว่ารู้สึกโกรธปอเหมือนกัน แต่ การที่ปอต้องมีคนอื่นบางส่วนก็มาจากทีด้วย ไม่ได้เข้าข้างปอนะแต่อยากแนะนำเพื่อให้ชีวิตคู่ของทั้งคู่ดำเนินต่อไปได้
เรื่องแรก ปอแสดงความรักกับทีตลอดอยากอยู่กับทีตลอดแต่ทีไม่แสดงออกเลย ถึงแม้ปอจะรู้อยู่ว่าทีรักตนแต่บางครั้งก็ต้องมีอารมณ์ไม่แน่ใจบ้าง ซึ่งคนรักกันบางครั้งก็ควรบอกความรู้สึกให้อีกฝ่ายรับรู้
เรื่องที่สอง ทีเก็บความรู้สึกมากเกินไปจากจากข้อสงสัยเล็กๆพอรวมกันก็เป็นระเบิดลูกใหญ่ บางครั้งเราก็อยู่บนโลกของความจริงถ้าสงสัยก็ถามเราไม่ได้จับผิดแต่ถามเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดไปเอง และมันจะไปลดความเชื่อใจที่มีให้กันลง
เรื่องที่สาม เวลา ผมก็เข้าใจทีนะเรื่องเวลาไหนจะเรียน ทำงาน คนเรามีเวลาในแต่ละวันเท่ากันทุกคนแต่เวลาของทีถูกแบ่งให้เรื่องอื่นจนไม่มีไว้ให้ปอ แต่เวลาของปอจะแบ่งไว้เพื่อให้ทีตลอด จนเวลาของคนทั้งคู่ไม่เท่ากัน เวลาของคนรอมักยาวและนานกว่า
สรุป ผมชอบนะครับที่ตอนจบออกมาแบบนี้ แต่เป็นไปได้ขอให้ทีลองมองมุมปอบาง (แอบสงสาร)
ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องราวดีๆ และเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่
-
เย้ พี่ทีเอานิยายมาลงแล้ว(พึ่งเห็นหรอเค้าโพสตั้งนานแล้ว)
พี่ทีและพี่ปอกลับมาคืนดีกันแล้ว ดีใจจัง
-
วาเลนไทน์นี้ ปอจะมีอะไรมาให้ ที รึป่าวน๊า :L1: :L1: :L2:
รอทีมาอัพดีกว่า หวังว่าจะมีหวานๆกับเค้าบ้างแหละ
-
:L1: :L1:
Happy Valentine na ka
ช่างปอ :L1:หมอที
ขอให้มีความสุขกันความรักนะคะ
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์คับพี่ทีพี่ปอ :L2:
-
ชอบการคิดและนิสัยของทีมากๆเลย :L1: สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะค่ะ
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ :L1:
-
:L1:
ความรักก็ยังเป็นความรัก
เท่าที่สองคนนั้น..ยังรักกัน
http://www.youtube.com/v/9W5Y9eh2mvY
..เสียรักไม่ได้..
ขอให้มีแต่สิ่งดีดีเกิดขึ้นกับทีและปอ
..คิดถึงซาเหมอ ลัฟเลิฟ..
-
พี่ทีคะ รีบมาต่อนะ ไม่งั้นจะเรียนพี่ทีว่าลุงเลย
ป.ล ไม่ต้องรีบมาก็ได้คะ เพราะลุงทีทำงานหนัก อิอิ :m20: :m20: :m20:
-
จากวันที่เว้นระยะห่างก็ผ่านมาจะ 2 เดือนแล้ว
ไม่รู้ว่าความสัมพันของทั้งคู่เป็นอย่างไรบ้าง
แถมเพิ่งจะผ่านวาเลนไทน์มา ไม่รู้ปอเซอร์ไพรส์อะไรทีบ้างนะ
ปล.รอเป็นกำลังใจให้มาอัพเดทเร็วนะคะ
-
คิดถึง ^^
:m3: :m3: :m3: :m3:
:m3: :m3: :m3:
:m3: :m3:
:m3: :m3:
:m3:
:catrun:
-
สวัสดีค่ะพี่ที หลังจากที่ติดตามมาโดยตลอดพอสมัครเข้าเล้าได้ก็เลยอยากเม้นหาพี่บ้าง :-[
ตอนที่พี่ปอนอกใจหรือว่านอกกายพี่ที เป็นอะไรที่หนูเจ็บแค้นแทนพี่มาก(เว่อร์มั้ย?แต่เป็นอย่างนั้นจริงๆ)
ตอนนี้ก็ยังโกธรพี่ปอ(แทนพี่)อยู่เลย แต่ก็เคารพในการตัดสินใจของพี่ทีทุกประการค่ะ
เพราะยังไงก็รักพี่ทีเหมือนเดิมค่ะ :กอด1: อ๊ายว่าแล้วก็เขิน เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้ค่ะ o22
-
ติดตามอยู่เสมอ
-
รอน่ะ
-
มะไหร่หมอทีจะมาต่อซะทีน้า รออยู่นะจ๊ะ ลุ้นๆๆๆ
ไม่เสียแรงที่เชียร์ปอมาตัั้งแต่ต้น
-
พูดตามตรงนะคะยังไงก็ยังรับไม่ได้อยู่ดีคะ ตั้งเเต่ที่อ่านมาเเล้วมันดูเป็นคำพูดที่เห็นเเก่ตัวมากๆคะที่จะบอกว่าคนอื่นก็เป็นเเค่ที่ปลดปล่อยชั่วคราวเเล้วมาบอกว่าคุณคนเดียวที่เป็นตัวจริงน่าเกลียดมากคะวิธีดัดนิสัยของคนนิสัยเเบบนี้น้ะคะมีทางเดียวคะถ้าคุณจะบอกว่าคุณรักเขาเเละยังไม่อยากเลิกก็คือบอกเขาไปเลยคะงั้นเราก็จะไปมีอะไรกับคนอื่นบ้างน้ะเเล้วให้พูดลอกประโยคที่เขาพูดมาเลยคะว่าคนอื่นก็เป็นที่ปลดปปล่อยชั่วคราวของเราเหมือนกันส่วนคุณก็เป็นตัวจริงเหมือนกันคนเเบบนี้มันต้องตาต่อตาันต่อฟันคะเเละถ้าเขาจะอ้างว่าไม่ได้มันไม่เหมือนกันให้คุณหัวเราะดังๆเเล้วตะโกนตอบไปเลยน้ะคะว่าอะไรหรอที่ไม่เหมือนกันผู้ชายก็ผู้ชายเหมือนกันทำไมหรออะไรหรอที่เเตกต่างเเค่นั้นคะ เเล้วการที่มาขอโทษมาง้อมาร้องไห้ต่างๆนาๆมันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกครั้งหลังจากโดนจับได้ไม่ใช่หรอคะเป็นเราๆว่าน้ำตาที่มันออกมามันคงไม่มีความหมายอีกเเล้วละคะเพราะมันก็คงจะมีครั้งต่อไปเรื่อยๆเเละอีกอย่างที่มีคนบอกว่าปอทำผิดกับทีเเล้ว3ครั้งเราว่ามันไม่จริงน้ะคะนั่นคือครั้งที่ทีจับได้เท่านั้นเเล้วคุณรู้หรอว่าปอเขาไปทำอะไรกับใครอีกมากมายกี่ครั้งโดยที่ทีไม่รู้เรื่องอีกละคะคุณจะว่าอย่างไร เป็นเรารักให้อภัยได้คะเเต่อย่าลืมรักตัวเองน้ะคะเรียนจบมาจนเกือบจะเป็นด็อกเตอร์อย่าให้เขามาหลอกเราได้น้ะคะ เพราะเราก็อายุมากกันขึ้นเรื่อยๆจะหาใครใหม่ๆก็ยิ่งยากขึ้นการที่เราจะโดนหลอกเเบบนี้ไปเรื่อยๆจนอายุมากเเล้วถึงตอนนั้นเราเป็นฝ่ายจะเลิกจริงๆเเล้วเราเองที่จะเป็นฝ่ายลำบากน้ะคะขอให้คิดดีๆน้ะคะ ด้วยความเป็นห่วงคะ ^^ :L1:
-
:bye2: :bye2: :bye2:
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
มารอคุณทีเขียนต่อครับ
-
วันก่อนไปสัตหีบมา และผ่านหนองมน ชลบุรึ แมคโคร บิ๊กซี ทำให้คิดถึงหมอทีมากๆ แล้วเมื่อไหร่หมอทีจะมาต่อให้จ๊ะ
ทรมานแฟนคลับจังคุณหมอ
-
มันยังไงเนี่ย ไม่อัพเรื่องตัวเองเลย
แต่ แต่ แต่
ไปอ่านเรื่องคนอื่น แล้วแสดงความคิดเหนซะงั้น
พี่ทีมาต่อเหอะ อยากอ่าน แล้ว อยากรู้ต่อแล้ว มาต่อเถอะนะ ขอร้องหล่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
มาต่อเร็วๆสิครับ ก่อนที่ผมจะย้ายจากบางแสนไปอยู่ระยอง
-
ขอบคุณมากนะครับ
-
:L2: :L2: :L2:
คิดถึงนะ
หมอที+ช่างปอ
:L2:
-
รีบๆมาต่อนะครับ เชียร์พวกพี่สุดหัวใจเลย o13
อยากรู้ว่าเป็นยังไงกันบ้างแล้วววว :-[
-
รออยู่ครับ มาต่อไวไวนะ
-
มารอทีอัพเดตเรื่องราวความรักระหว่างทีปอค่ะ
-
:3123: มารอและไห้กำลังใจน่ะครับผม อิอิ รักกันนานนาน น่ะครับผม
-
พี่ทีเว้นระยะห่างมานานแล้วนะเมื่อไรจะมาต่อ คิดถึงนะ :กอด1: :กอด1:
-
มารอพี่ที นายปอครับ
-
อิอิยังไงก็กลับมารักกันไวนะคะ
-
คิดถึงพี่ทีนะคับสู้ๆนะคุณหมอตัวน้อย :L2:
-
มารอฟังข่าวดี ว่าน้องหมอทีใจอ่อนไปกี่ % แล้วคะ
-
คิดไปคิดมา น้ำตาไหล สงสารพ่อนาค
-
รอ ๆ พี่ที มาเล่าเรื่องต่อนะครับ :D
-
:katai5: รอๆๆๆๆๆ
-
-สวัสดีครับพี่ที ติดตามมาจนถึงตอนล่าสุดและอย่าลืมมาต่อนะครับ(เพิ่งได้สมัครสมาชิกและแสดงความคิดเห็นวันนี้ และอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนล่าสุดในเดือนนี้) ตอนแรกก็คิดว่าจะเข้ามาหาอ่านเรื่องแนวประสบการณ์อย่างว่าครับ ซึ่งจะเน้นไปทางด้าน Sex เสียเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งตอนนั้นตัวเองก็กำลังมีอารมณ์อยู่(คงเข้าใจนะครับ อิอิ) และได้สะดุดกับชื่อเรื่องนี้เลยกดเข้ามาอ่านดู อีกทั้งเหตุการณ์ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวระหว่างพี่กับพี่ปอที่ไม่เหมือนคู่อื่นๆ ซึ่งแต่ละตอนก็ได้แง่คิดต่างๆมากมาย ทั้งยังสร้างความสะเทือนทางอารมณ์ให้ผมที่เป็นผู้อ่านเป็นอย่างมาก ทั้งดีใจ ซาบซึ้ง เขินอาย ร้องไห โกรธ น้อยใจ กวน หื่น( คิคิ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าฉากไหน) ฯลฯ เรียกได้ว่าครบรสเลยทีเดียว
-ขอบคุณที่นำประสบการณ์ต่างๆมาเล่าสู่กันฟัง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับพี่ที สู้สู้ครับ
-พูดแล้วก็เศร้าครับ ตัวเองไม่เคยมีแฟน แต่เคยอกหัก จะว่ารักเขาข้างเดียวก็ไม่ใช่ เพราะเขาเคยดูแล ปกป้อง ห่วงใย และบอกรักเรา จะว่าเป็นแฟนกันก็ไม่ใช่อีก จนทำให้เรารู้สึกดีๆกับเขา แต่ก็มารู้ทีหลังว่าเขาก็แอบชอบเพื่อนผู้หญิงในห้อง(เราทั้งสามอยู่ห้องเดียวกันครับ) และได้มารู้ว่าเขาคบกันจากปากของเพื่อนๆอีกที ตอนนั้นมันทำให้เราเจ็บมากเลยครับนอนร้องไห้คนเดียวไม่หยุดเลย คิดว่ายังไงแล้วเขาก็คงไม่เลือกเราหรอกด้วยครอบครัวเขา เพื่อนเขา ใครจะมายอมรับในสิ่งที่เราเป็นได้ และสักวันหนึ่งเขาก็คงต้องการมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ มีพ่อ แม่ ลูก ซึ่งในส่วนนี้เราให้เขาไม่ได้ T^T และเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านมาหลายปีแล้วครับ ทุกวันนี้ก็ทำใจได้แล้ว แต่ทุกครั้งที่เจอเขาก็มีห่วงๆบ้าง บางครั้งตัวเองก็เกิดอาการน้อยใจเหมือนกันถ้าเลือกเกิดได้จะเลือกเกิดเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย ไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ เพราะมันยากนักที่จะหาคนยอมรับและเข้าใจในตัวตนที่เราเป็นและเป็นเรา แต่ถึงกระนั้นในใจลึกๆก็ยังคงเฝ้ารอคอยว่าจะเจอเขาคนนั้นสักครั้ง :mew4:
______________________________________________________________________________________
ถ้าเธอรักกันด้วย “เพศสภาพ” ฉันคงหมดสิทธิ์ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
ถ้าเธอรักกันด้วย "หน้าตา" ฉันคงหมดหวัง
ถ้าเธอรักกันด้วย "ฐานะ" ฉันคงหมดโอกาส
ถ้าเธอรักกันด้วย "หัวใจ" ฉันก็ควรจะได้รับสิทธิ์ในการถูกพิจารณาอย่างชอบธรรม
-
คิดถึงทีกับปอมากๆเลยคะ สบายดีหรือเปล่าคะ
เข้ามาอ่านและรอทุกวันแต่ไม่ได้โพสต์ เพราะว่าลืมรหัสผ่าน
ก็เลยต้องสมัครใหม่ เข้ามาทักทายกันบ้างนะคะคิดถึงจังเลย
:กอด1: :L1:
-
2 เดือนแล้วววว
ฮว้าาาาากกกกกกกก!!!
-
รอฉันรอเธออยู่ อยากเห็นทั้งคู่รักกันเหมือนเดิม
-
รอๆๆๆๆๆคุณทีมาต่อ :z2:
-
รอบนี้ห่างไปนานเลยนะ..หมอ
แต่ก็ยังจะรอ..ที
ส่วนปอ รอหรือไม่รอดีว่ะ
ฮ่าฮ่า
-
เรื่องนี้คนแต่งเค้ายังแต่งต่ออยู่หรือป่าวหน่อ :really2:
ยังมีคนรออยู่น้า :sad11:
-
:call:
เหมือนคนไข้รอหมอเลยครับ ชะเง้อชะแง้ จะหายป่วยมั้ยเนี่ยะ
-
คิดถึงจังเลย ^^
อากาศร้อนมาก ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
-
มารอครับ คิดถึง
-
:z13: :hao7:
-
ยังไม่มาอีกเหรอคะน้องที
-
คิดถึงคุณที มากกกกกกกที่สุด ห่างหายไปนาน ที่ไม่ได้อ่านกระทู้นี้ ขอโทษนะครับ
คิดถึงปอด้วย ไม่ว่ากันนะครับ
หวังว่าโอกาสที่ปอได้รับนี้ อย่าทำให้ทีเสียใจอีกนะ
สุขสันต์ วันเกิดย้อนหลัง และสวัสดีปีใหม่ ไทย สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ
-
เมษาแล้ว คิดถึงน้องทีนิ
-
คุณหมอทียังไม่มาต่อเลย คิดถึงมากๆเลยคะ
ฝากคุณลีโอบอกให้ด้วยนะคะ ว่าเป็นห่วงคะ
-
เกิน 100 วันแล้ว กลับมาส่งข่าวคราวได้แล้ว ค่ะ พี่ที :z13: :z13:
-
รอจ้า :hao7:
-
กลับมาอ่าน แล้วก็รอตอนต่อไปค่ะพี่ที หวังว่าพี่ทีจะกลับบ้านมาแต่งในช่วงสงกรานต์น้า
งานยุ่งมากแน่ๆเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ แล้วก็อย่าลืมคนอ่านนะคะ ^^
-
เป็นกำลังใจให้นะคัฟที ... เฝ้าติดตามอ่านมานานแล้วว วันนี้ขอแสดงตัวหน่อยแล้วกัน 555
......... :mew1:
ขอฝากถึงปอ ... โอกาส ไม่ได้มีมาบ่อยๆนะคัฟ เพราะฉะนั้นจงใช้ โอกาสที่ได้รับให้คุ้มค่าและดีที่สุด คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน ว่า ทุกๆการกระทำ ทุกๆความคิด จะมีข้อดี ข้อเสียอะไรบ้าง ... ตะกอนความคิด
ป.ล.รักทีให้มากๆนะคัฟ เรื่องที่ผ่านมาถือเป็นบทเเรียน อย่าทำอีกนะคัฟ!!!
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคัฟ :bye2:
-
หยุดสงกรานต์นี้จะมาต่อเรื่องนี้ไหมหน่อ :monkeysad:
-
มารอครับ
-
:hao7:เข้ามารอสงกานนนนนนนนนนนนนนนน :hao5:
-
ขอให้คุณปอคุณทีมีความสุขมาก ๆ ในเทศกาลสงกรานต์นะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ไทยจ้าน้องทีและน้องปอ รวมไปถึงน้อง LEO ด้วยนะคะ
เที่ยวสงกรานต์ที่ไหน ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ
-
สวัสดีปีใหม่ ปอ นะครับ
ขอให้ได้แฟนใหม่ไวๆน้าาาา~
-
สวัสดีวันสงกรานต์ ขอให้ทีกับปอมีความสุขมากๆ
คิดสิ่งใดขอให้ได้ดั่งใจปรารถนานะคะ :กอด1:
***ยังรอตอนต่อไปอยู่นะคะ***
-
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่ที นี่นานแล้วน้า พี่ทีไม่มาเลยอ่ะ :hao5: แต่เข้าใจพี่ทีคงยุ่งมากจริงๆ รักๆๆพี่ทีและจะรอพี่ทีต่อไปค่ะ :mew4:
-
เข้ามารอทีกับปอคะ คิดถึงมากๆคะ
-
รอตอนต่อไปครับ ^^
-
mizzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz :ling1:
-
คิดถึงจังเลย แวะเข้ามาทักทายกันบ้างนะคะน้องที
อยากรู้ว่าสบายดีหรือเปล่า :กอด1:
-
รอต่อไป แต่อยากรู้ว่าปอทำคะแนนถึงไหนแล้ว
อย่าให้เกิดเรื่องอะไรที่ทำให้ไม่มีปอ&ทีเลยนะ
-
:katai4: :katai4: :katai4:
:katai5: :katai5: :katai5:
-
มารอพี่ทีและนายปอครับ
-
:mew2: :mew2: :mew2:
:mew2: :mew2:
:mew2:
-
สิ้นเดือนเมษาแล้ว :ling2: รอหมอที :)
คิดถึงหมอทีพี่ปอคับบบ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:mew2:
-
เว้นระยะห่าง....นานจัง
คิดถึงอ่ะ
-
ขับรถจากกรุงเทพไปกินข้าวที่บางแสน ร้าน relax ใกล้ร้านประการัง กินไปนั่งมองบรรยากาศไป อยู่ๆก็คิดถึงเรื่องราวของคุณทีกับน้องปอขึ้นมา หายไปนานจัง เป็นอย่างไรบ้าง ยังสบายดีไหม ทั้ง2 คนยังอยู่ด้วยกันเหรอเปล่า ยังคิดถึงอยู่นะ ว่างๆมาต่อเรื่องให้รู้ข่าวคราวบ้างนะจ้ะ
-
เข้ามาอีกครั้งหมอทีก็ยังไม่มา จะมีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ ส่งข่าวกันบ้างนะคะ
-
หรือหมอทีจะโดนอุ้มมมม!!!
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ฟ้าหลังฝน เย็น ๆ เหงา ๆ ................. คิดถึงกันบ้างมั้ย !!! :ling3:
-
หรือหมอทีจะโดนอุ้มมมม!!!
ถ้าอย่างนั้น คงให้เป็นปอนะที่อุ้มไป....อิอิ
-
^
งั้นไปเตรียมทิชชู่ สำหรับตอนหน้ากัลล์เถอะ~
-
:monkeysad: คนแต่งหาย
-
:mew5: พี่ๆทั้งสองหายไปไหนคับ งานยุ่งเหรอฮ่ะ สบายดีนะคับ
-
คุณที หายไปไหนน น้าาา
-
พี่ทีมายังน้อ
คิดถึงนะ :mew2:
-
คิดถึงๆๆๆ :n1:
-
นานแล้วนะ ยังไม่มาอีกเหรอ
หรืออาจจะยุ่งๆ เรื่องงานก็ได้
-
อ่านจบซะที อ่านกันเป็นเดือนเลย ไม่ค่อยว่าง
สู้ ๆๆๆ
... จอม สตูล ....
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
-
หมอที ไม่ต้องเขิน รักใหม่ในคนเดิม แฟนๆก็เอาใจช่วยถ้าทีพอใจและมีความสุข หมอทีหายไปนานมาก ช่วยส่งข่าวด้วยนะจ๊ะแฟนๆรอนะ
-
คิดถึงทั้งคู่เลย ส่งข่าวมาบ้างนะ
-
กำลังใจมีให้เสมอครับ
-
เข้ามารอหมอทีเหมือนเดิมจ้า
-
น้ำตาซึมอะ
ปอเซนสิถีฟมากอะ เรื่องการศึกษาอะ เห็นพูดมาหลายรอบแล้วอะ
แต่ก้นะ น่าสงสารยังไง เรื่อง ณัฐ กับเปลว ก้ยังไม่เคลียร์นะ แล้วมันก้มีหลายรอบแล้วด้วยอะ
เป็นกำลังใจมห้พี่ทีนะคะ :)
-
เข้ามารอ.... :z2: :z2: :z2: :z2:
:ling1:
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:katai2-1: ขอบคุณที่ทำให้ผมได้ติมตามอ่านจนจบ ฮ่าาาา
มาต่ออีกนะครับ ผมจะรออ่านเรื่องของคุณ :bye2:
-
เรียนเป็น หมอ งานมากนะครับ ต้องดูแลคนไข้กันทัั้งวันทั้งคืน ยังไงก็ สู้ ๆๆ นะครับ หมอ ที
ปอ ละ เป็นไงบ้าง
รักกันนาน ๆๆ นะครับ ปอ-ที
... จอม สตูล ...
-
วันหยุดยาวอีกแล้วเดือนนี้วันหยุดเยอะ หวังว่าจะมาแต่งเรื่องนี้ต่อนะค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว :sad11:
-
รออออออยู่นะครับบ
ใจจะขาดแล้ววววววววววว
เข้ามาอ่านตั้งแต่แรก จนถึงตอนนี้ล่าสุด อีกครั้งง
อ่านซ้ำๆ ซ้ำมา จนไม่รู้ว่า อ่านไปกี่รอบบละ5555
มาไวไวนะ หมอที :))))
-
หมอที ครับ, ฉีดเรื่องเล่าให้ผมสักเข็มสองเข็มถิด ครับ
ใจจะขาด
T-T
-
เข้ามารอพี่หมอที
เข้ามาดัน ฮึบๆๆๆๆ :katai5: :katai5:
-
เข้ามารออัพเดทเรื่องราวของทีกับปอจ้า
อยากรู้ว่าหมอทีตัดสินใจอย่างไร :L2:
-
เป็นไงมั้งน้อ หายไปนานจัง :katai5:
-
หมอที เป็นไงบ้าง หายไปนาน สุขสบายดีหรือเปล่า ช่วยโบกมือทักทายหน่อยอิอิ
หมอที แข็งใจกับแฟนๆ ไม่ทักทาย ไม่เป็นไร เราเคือเรา ชีวิตใคร ชีวิตมัน ชีวิตคุณคือของคุณ
ไม่ต้องเขิน ขอบอกให้แฟนๆได้หายห่วง ว่าตอนนี้อยู่กับปอน มีความสุขดี ทุกคนก็สบายใจ ไร้กังวล
ขอเวลาว่างสักจิ๊ดดดดด เซย์ ห้าโหล กับมิตรรักแฟนๆๆ หน่อยก็ดีน๊าาา อย่างไรก็รักหมอทีเหมียนเดิม
-
หมอ ที หายไปเลย เป้นไงบ้าง ส่งข่าวด้วย อิอิ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
เมื่อไรพี่ทีจะมาต่อนะคะ หายไปนานมากคิดถึงพี่ปอพี่ทีทั้งสองเลย
-
อย่าทิ้งพวกเราไปน้าาา มาต่อทีเถอะ T-T
-
:z10:
:z2:
:z3:
:ling1:
-
เว้นไปครึ่งปีแล้ว อยากทราบข่าวบ้าง อะไรบ้าง
-
มารอครับ
-
น้องที
โปรดทราบ
แฟนๆในเล้าคิดถึงมาก
-
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านน่ะครับ....ที ยังไม่มีตอนใหม่มาให้อ่าน ตามเหตุผลด้านล่างครับ...คนโพสต์ ก็ให้ทุกคนมีความสุขกับชีวิตน่ะครับ
............................................
เรียน ทุกท่านที่ติดตาม
ขออภัยอย่างใหญ่หลวงที่ไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบเลย หายไปดื้อๆ ไม่ได้ตั้งใจว่าจะนานขนาดนี้ โผล่ศีรษะมาอีกที (อ้าวกรรมมมมมมม .... นานขนาดนี้เชียวหรือ) งงๆกับตัวเองเหมือนกันครับ แก่เร็วมากๆนึกว่าเวลาผ่านไปเป๊ปเดียวเอง ขอโทษทีจริงๆ มาทักทายนะครับ ด้วยข้อความทวงถามจากหลังไมค์ส่งต่อคุณลีโอฝากถึงไอ้ที(ยาวหลายทอดเชียว) ได้รับข้อความแล้วนะครับ ทำให้สะกิด ว่านานแล้วหรือนี่(ยังไม่รู้ตัวอีก) ...ด้วยเกียรติของลูกเสือ เอ๊ะ!!รึพ่อเสือแล้ว เห้ยยย!!!! รึแม่เสือ โอ้ยยยย สับสนด้วยเกียรติของเสือทีของสัญญาว่าภายในเดือนสองเดือนนี้ จะพยายามเขียนมาลงให้ได้ หากผิดคำสัญญา (ล่ะเว้นบทลงโทษเนอะ บางทีเหตุสุดวิสัยน๊า) ก็ให้อภัยกัน (แล้วจะพูดเพื่อ หุหุ)
ช่วงนี้งานประจำเหมือนเดิมครับ (ซึ่งผมก็คิดว่ามันก็ยุ่งอยู่นะ) โผล่อีกงานคืองานสอน เหนื้อยเหนื่อย สลับหัวสลับหาง สลับตารางกันวุ่น บางทีเสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุด ไอ้ปอก็บ่นหนักบ่นหนาทำงานยังกะนายก ผมก็ได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน ถ้านานๆกลับทีรู้สึกผิดก็หอบหิ้วของไปฝาก มันก็จะอารมณ์ดีขึ้น แต่แรกๆก็เก๊กโกรธไปงั้นแหละ
มีครั้งนึง(ว่าจะไม่เล่าล่ะ แต่คราวๆเนอะ) ผมหวังดีมากกกก บอกไอ้ปอไปว่า
“กูรู้กูให้เวลามึงน้อยมาก น้อยไปเลย แต่ก็ล่ะทิ้งงานไม่ได้ นี่คืออาชีพ นี่คืองานที่ต้องรับผิดชอบ กูเข้าใจมึงนะ ฟังกูนะ ต่อไปถ้าเจอใครที่ดีกว่า หรือต้องตาใครเป็นพิเศษ ขอให้บอกกูนะ กูพร้อมทำกายทำใจที่จะเห็นมึงรักกูน้อยลง กูจะไม่โกรธ ไม่โทษมึง นอกจากตัวกูเอง”
“เพ้ออะไร มึงพูดอะไร ไอ้เหี้ยบอกกูมาใครให้มึงพูดแบบนี้ มึงไปเจอใคร” (กำ!! ความหวังดีเป็นหวังร้าย)
“ไม่ใช่อย่างงั้นเลย แค่คิดว่ากูไม่มีน้ำใจกับมึงเลย ในสิ่งที่แสดงออกเหมือนแฟนคู่อื่นๆ กูเจอมึงน้อย กูอยากให้มึงรู้ความรู้สึกของกูมีกับมึงมันไม่ได้ลดลง แต่กูก็ต้องให้โอกาสมึง ให้มึงมีสิทธิเลือก ให้มึงมีความสุขบ้าง อย่าเข้าใจกูผิดนะ”
“มึงเห็นกูเป็นคนยังไง กูรับได้ในสิ่งที่มึงเป็น กูดีใจที่มีมึงแค่ได้พูด ได้คุย ได้เห็นหน้า ได้มีมึงอยู่ข้างๆ กูไม่ได้บ้าเอา(อย่าลืม Sensor หน่อยนะคำนี้>>>>ขออนุญาติไม่ทำตามคำขอน่ะครับน้องที มันได้อารมณ์ดี(จาก ลีโอ)<<<<) มันเป็นความรัก ไม่ได้บ้ามั่วๆ อย่าพูดแบบนี้ให้กูได้ยินอีก มันเหมือนมึงไม่รักกู” (แหมมมม ทำเป็นพระเอกเลยนะมึง แต่ก่อนลับหลังกูล่ะเป็นว่าเล่น กูเปิดโอกาสให้ล่ะเล่นตัว ในใจคงดีใจอ่ะดิ อย่าให้กูรู้ทีหลังล่ะ มีไรกะใครก็บอกกูแต่ถ้าจับได้ล่ะมึงงงงงง) ก็ไม่ได้อยากให้มันมีอะไรกับใครหรอกนะ ไม่รู้เหมือนกันถ้ามันบอกมาจริงๆ ว่า “ตอนนี้กำลังอยู่ห้องคนนี้นะ กำลังจะมีไรกัน ไม่ต้องคิดมากนะ” ไอ้ทีจะรับได้หรือป่าว แต่ก็เพราะคิดว่าตัวเองผิดที่เหมือนเอาเปรียบก็เลยบอกมันดู
“อ่ะๆ กูขอโทษล่ะกันที่พูดออกไป คิดซะว่ากูไม่ได้พูดล่ะกัน”
“คิดได้ไง พูดออกมาซะเต็มปาก กูจะนอนหลับไหมนี่”
ลืมบอกไปสถานการณ์นี้มันนอนฟูกที่พื้นเหมือนเดิม ผมนอนบนเตียง
“นับแกะสิ 1 2 3...” ผมแซวมันเล่น
“ไปหลอกป่านโน้น ได้สักทีคงหลับฝันดี” มันพูดเบาๆ (แหมมมมม พ่อพระเอกคนเมื่อกี้ไปไหนล่ะ กูล่ะอยากอัดเสียงไว้จริงๆ ไอ้ไม่บ้ากาม) ผมปวดฉี่เลยลุกขึ้นไปห้องน้ำ เชื่อมั้ยผมไปสะดุดผ้าห่มมันที่กองอยู่ปลายเท้ามัน หน้าขมำไปที่หน้าตัวมัน (ยังกะในละครน้ำเน่าหลังข่าว เลยเนอะ) แต่มันไม่สวยหรูขนาดนั้นหรอก แรงล้มไปทั้งตัว มือข้างนึงคล้ำไปที่หน้าอกมัน อีกข้างอยู่ในท่ากำหมัดอยู่ที่ท้อง
“อุ๊กกกก อ๊ากกกก” ไอ้ปอร้องลั่น มันคงเจ็บและจุก
“ปอโทษๆ เจ็บไหมๆ” ผมรีบลุกขึ้นโดยเร็ว ด้วยคลื่นความถี่เสียงที่มันร้องออกไป ทำให้แตกตื่นทั้งบ้าน พ่อ แม่ ร้องเรียกปอกันหน้าห้อง ผมซีดเลย
“บอกแม่หน่อยกูจุก” มันนอนตะแคงหดตัว คงเจ็บมากๆ พูดเบาๆ (ผมอยากจะขำอยู่เหมือนกัน จุกก็จุกยังอยากตอบอยากพูด แต่ก็สงสารมากๆ) ผมไปเปิดประตูให้พ่อ แม่ แล้วเล่าสถานการณ์ให้ฟัง ไอ้ปอก็นอนขดอยู่ พ่อแม่ก็สีหน้าแตกตื่น
“ปอ ขอโทษนะ ลองเหยียดตัวสิ เหยียดได้ไหม ขอดูหน้าท้องหน่อยสิ” ผมบอก มันไม่พูดได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ คงยังจุกอยู่ มือยังคงปิดหน้าท้องที่โดนไว้
“ขอดูหน่อยสิ นะ” ผมเอื้อมมือไปแตะเสื้อ มันทำหน้าแหย่ๆ เหมือนเจ็บมาก (เว่อร์ไปล่ะ ยังไม่โดนผิวเนื้อมึงเลย พ่อแม่อยู่ละทำออเซาะนะมึง)
“พ่อว่าเป็นหนักไปโรงบาลเถอะ เดี๋ยวพ่อกะทีช่วยกันอุ้ม”
“อ่ะ ไม่ๆครับ เดี๋ยวมันก็หาย มันจุกอยู่ เริ่มดีขึ้นแล้วครับ” ผมปฏิเสธพูดเบาๆ
“เอางั้นเหรอ ไหวมั้ย” พ่อผมถาม
“ครับ” มันพยักหน้า
“เอางี้ อีกสิบนาทีถ้ามันไม่ดีขึ้นเดี๋ยวไปกัน” พ่อผมบอก
“แม่ก็ไม่ได้ดูลูก อยู่ด้วยกันสองคนแต่มีเตียงเดียวเล็กๆ คนนึงต้องนอนพื้น พรุ่งนี้เดี๋ยวแม่ไปดูเตียงคู่” (หืออออออ เตียงคู่เลยเหรอ...กูเห็นมึงแอบยิ้มที่มุมปาก ไม่ต้องทำหน้าเจ็บเลย) รอสักพักไอ้ปอมันก็เริ่มเหยียดขาออก คงกลัวเกินสิบนาทีเหรอ กลัวได้ไปหาหมอเหรอ
“ปอ ไปโรงบาลเอกซเรย์ดูก็ดีนะ เพราะล้มเต็มแรงเลย” ไอ้ปอส่ายหัว
“กลัวหมอเหรอลูก” แม่ผมถาม ไอ้ปอได้แต่ยิ้มเล็กๆ “ยังไม่ชินอีกเหรอลูกรึมีหมอทีประจำตัวล่ะ” (อ๊ากกกกก มุกไรของแม่อีกเนี้ย...จุกกว่าหมัดที่ไอ้ปอโดนอีก) ไอ้ปอยิ้มมากขึ้น
“ไหนดูหน้าท้องหน่อยดิ เจ็บหน้าอกมั้ย หายใจแล้วรู้สึกเจ็บมั้ย” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“อ่ะๆให้ทีดูไป” พ่อผมบอก
“ครับเดี๋ยวผมจัดการเอง พ่อแม่ไปนอนเหอะครับ” (ไอ้ทีเหตุมึงตาย ทำให้แตกตื่นกัน) พ่อแม่ผมออกไป ผมก็เปิดดูเสื้อมัน มีรอยแดงมือชัดเจน
“ขอโทษนะ คงเจ็บมาก เดี๋ยวไปเอายามาทาให้” ผมเดินลงไปข้างล่างเอายามา
“ถ้ามีอาการผิดปกติอะไรบอกนะ” ผมถอดเสื้อมันออกแล้วทายา
“มึงดูหัวใจก็ดิ มันเต้นผิดจังหวะป่าว รัวเลย” มันชี้ให้ผมดูหน้าอกมัน
“พูดไปปากดีก่อนเลยนะมึง เมื่อกี้ทำเป็น”
“ก็จริงๆ ก็มันเต้นเร็วผิดปกติ ก็ไม่ได้นอนแก้ผ้าให้มึงเห็นนานแล้วหนิ อีกอย่างมือมึงสัมผัสตัวกูแล้วมันหวิวๆ” มันพูดแล้วยิ้มๆ
“เอาอีกสักจุกนึงมั้ย”
“เห้ยๆ จุกจริงนะเว้ย ไม่ได้แกล้ง ไม่เอาแล้ว”
เอาสถานการณ์เล็กๆน้อยๆไปก่อนแล้วกันนะครับ รายละเอียดอื่นๆเดี๋ยวจะหาเวลาว่างมาเล่าให้ได้ เสือทีสัญญา ทักทายทุกๆท่านนะครับ มารายงานตัวว่ายังมีชีวิตอยู่ เจอกันฉบับยาวขึ้น เร็วๆนี้ สุขกาย สบายใจทุกๆท่านนะครับ
-
เย้ ในที่สุดพี่ทีก็มา รอนานมากกกกกกกกกกกลากเสียงยาว
คิดถึงมากกกก มาคราวนี้ก็ไม่ผิดหวัง
-
น่ารักเนาะ แต่ให้นอนพื้นเหมือนเดิมนั่นแหละ ดีแล้ว
ยังคงไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่
-
มาลงชื่ออ่านจ้า รักษาสุขภาพด้วยนะหมอที
-
โหยยย มาต่อแล้ววว เป็นหมองานยุ่งเวลาก็เลยพุ่งไปไวหน่อย สัญญาแล้วนะว่าจะมาต่อยาวๆๆๆๆๆๆ ถ้าไม่มาต่อขอให้โดนปอ....ลุกไม่ขึ้นไปหนึ่งอาทิตย์ เพี้ยง
-
พี่ทีกลับมาแล้ว เย้ๆ :z2:
เข้าใจพี่ทีนะคะว่างานยุ่งมาก
ยินดีรอเสมอค่ะ
แค่ได้รู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนยังคบกันอยู่ก็ดีใจมากแล้วค่ะ นี่คือเรื่องที่ดีที่สุดเลย :heaven
จะรอนะคะ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ รักษาสุขภาพทั้งคู่เลยนะคะ
ไว้เจอกันใหม่
ขอบคุณคุณลีโอด้วยนะคะที่มาส่งข่าว ดีมากๆ ค่ะ :กอด1:
-
ฮึกๆ ฮือๆ
ความพยายามเป็นผลแว้วววววววว~
ขอบคุณ คุณลีโอ ขอบคุณ คุณหมอที ขอบคุณ ไอ้ปอ นะคร้าาาาบบบบบ
-
ตอนแรกนึกว่าตาฝาด :a5:
กลับมาแล้วรอๆๆๆ :z2:
-
โหยยย มาต่อแล้ววว เป็นหมองานยุ่งเวลาก็เลยพุ่งไปไวหน่อย สัญญาแล้วนะว่าจะมาต่อยาวๆๆๆๆๆๆ ถ้าไม่มาต่อขอให้โดนปอ....ลุกไม่ขึ้นไปหนึ่งอาทิตย์ เพี้ยง
โหดมั๊กๆ -*-
-
หมอทีมาแล้วววววววววววววววววววววววววววววว
ดีใจเว่อร์ๆอ่ะค่ะ
-
เห็นชื่ออัพเดทแล้วตกใจแทบตกเก้าอี้ คิดถึงพี่ทีปอแบบสุดใจเลย มาต่ออีกตามความสัญญานะ เราจะรอ
รักพี่ที พี่ปอ พี่LEO อิอิ
-
โหย โคตะระดีใจอ่ะ เห็นคุณลีโอมาต่อแล้ว แค่ได้รู้ว่าพี่ทียังอยู่ดีมีสุขน้องก็ดีใจแล้วค่ะ :กอด1:
-
:mew3:
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ทีกับพี่ปอคืนดีกันแล้ว
ถึงแม้อาจจะไม่เหมือนเดิมทั้งหมดก็ตาม
-
อยากอ่านต่ออ่ะ ดีใจจังคืนดีกันแล้ว
-
กลับมารักกันเหมือนเดิมแล้วสินะ งั้นขอให้รักยืนยง...
-
พี่ทีมาแล้ว :sad4: :sad4:
คิดถึงจังเลย คิดถึงคนโพสด้วยนะคะ
-
นึกว่าจะลืมคนที่อยู่ทางนี้ซะแล้ว เอิ้กส์ๆ
-
แค่ได้อ่านก็ดีใจแล้ว
-
:กอด1:
หายคิดถึงหมอทีขึ้นมานิดส์นุง
รอมานานมั่ก หุหุ
http://www.youtube.com/v/MwtqDN59w3Y
ยังไงก็รัก
:L1:
หมอที กะ ช่างปอ
-
ดีใจที่หมอทีกลับมาเล่าต่อ :heaven :heaven
-
เย้ๆๆ ดีใจที่สุด!!!!!!!!!!
ในที่สุดก็รู้สักที :L2: :L2:
-
ดีใจที่ได้อ่าน หลังจากเปิดมาหลายทีก็ยังไม่มา แต่ตอนนี้ดีใจ รออ่านตอนเต็มๆ
-
ทีครับ ปอครับ
1.ผมอิจฉา ในความรักที่คุณมี
2.ผมมีความรักมามาก แต่สุดท้าย คือตัวคนเดียว
3.ร้องทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณ
4.ขอบคุณ ที่ทำให้ยังมีที่พึ่งทางใจ
ขอบคุณ
จาก สาย สุขภาพคนหนึ่งซึ่ง โง่ แก่ จน อ้วน ดำ 55555555
-
คุณที คุณปอ
1.อ่านเรื่องนี้มา 5 รอบ
2.อ่านทุกที็ก็เมาทุกที
3.ไม่มีอะไรจีรัง
4.เราก็แค่ เกย์แก่ โง่ จน อ้วน ดำ
รัก ที และ ปอ นะ
-
ทีงานยุ่งเหมือนเดิมเลยเนอะ สู้ๆ ค่ะ ปอก็น่ารักดี มีหวิว ๆ ด้วยเนอะ 555
หนับหนุนให้พ่อแม่ซื้อเตียงคู่ค่ะ ฮาตอนทีเปิดโอกาสให้ปอ จะให้ดี กลายเป็นหึงซะงั้น
มาเล่าบ่อย ๆ นะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
อยากบอกทีว่าดีใจที่สุดเลย ที่น้องทีกลับมาแล้ว
คิดถึงมากเลยนะรู้มั๊ย คิดถึงทีกับปอมากๆ
จะรอตอนต่อไปนะคะ มาต่อเร็วๆนะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :กอด1: :กอด1:
-
เทคแคร์นะคะ
-
ดีใจมากเลยค่ะ ที่น้องทีมาส่งข่าวคราว
รู้ว่าน้องทีงานยุ่งมาก ขนาดเวลาที่จะแบ่งให้ปอยังน้อยนิด(แอบสงสารปอเล็กๆ น๊าาา)
แต่ก็อยากให้รู้ไว้ว่าคนทางนี้(เล้าเป็ด) คิดถึงมาก
เอาใจช่วย ลุ้นจนปวดตับ กับโอกาสที่ทีมีให้ปออีกครั้ง
ยังไงถึงจะไม่ได้มาเล่าเรื่อง แวะเข้ามาพูดคุยเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดีนะค่ะ
ให้คนทางนี้(เล้าเป็ด) หายคิดถึงกันได้บ้าง :mew1:
-
หมอทีมาแล้วน๊ะ ดีใจมากมาย เลยอ๊ะ อิอิ รักกันแล้ว รักกันนานนาน น๊ะ ชอบ เห็นหมอทีเป็นแบบนี้น๊ะ แล้วมีความสุขอ๊ะ อิอิ ชอบ มาก
-
ขอให้พี่รักกันนานๆนะครับ :L2:
-
โอ้ววว มาต่อแล้ว โคตรดีใจที่พี่ทีมาต่อ และได้รู้ว่า เรื่องราวที่ตามมาก็มีความสุข สมหวังกันดี ตามที่แอบเชียร์ไว้มานาน
รอคุณหมอทีครับมาต่อแบบยาว ๆ จุใจครับ :3123:
-
ดีใจที่พี่ทีมา อยากให้มาบ่อยๆครับ
-
นิดๆหน่อยๆ พอหายอยากเนอะ รอต่อไป
-
:mew1: o13
-
ดีจาย :heaven
-
ดีใจจัง ที่รู้ว่าทั้งคู่ยังอยู่ดูแลกันเหมือนเดิม มีความสุขมกๆนะคะ ดูแลตัวเองด้วยนะ
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณปอคุณที
-
ดีใจจังที่มาส่งข่าวคราวได้รับรู้ว่าทีกับปอยังอยู่ข้างๆกันแบบนี้ก็ดีใจแล้ว
-
อยากจะบอกว่า ดีใจมากมากเลย ที่ได้รู้ว่า ทั้งทีและปอ ยังคุยกันอยู่ o13 .. แค่นี้ก็สุขใจละ .. :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณ คุณ LEO
ขอบคุณ คุณหมอที
ขอบคุณ สำหรับข่าวดีดี
และ ..... ฝากคิดถึง ปอ ~~ :-[
ปอที. เมื่อคืนเข้ามาอ่านแล้วแต่พิมพ์ไม่ได้ ==' ได้แต่ เย้เย ไปตามเรื่อง ^^ :hao3:
-
แอบกรี๊ดเล็กๆในใจ
-
ถึงไม่มีเรื่องมาเล่า ก็ ให้เข้ามาทักกันบ่อย ๆ น๊ะ อย่าหายเงียบไปดื้อ ๆๆ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
...oh!! เจ็บครั้งนี้คุ้ม...ได้เตียงคู่ :laugh:
-
:mew1: :mew2: :mew3: :mew4: :mew5: :mew6:
สวัสดีครับ ที ปอ
อยากจะบอกปอว่า เรื่องนี้เคยอ่านมานานแล้ว แต่พอเห็นในบอร์ดอีก็เลย เริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ ต้น จนถึงปัจจุบัน 126 หน้า
รู้ไหมครับ พออ่านแล้วรู้สึกว่าในเรื่องมีทุกรูปแบบของชีวิตเลย ทั้ง สุข ทุกข์ ดีใจ เีสียใจ เศร้าใจ ฯลฯ บางตอนนั้นแทบจะบอกว่าอยากร้องไห้เพราะมันเหมือนชีวิตรตัวเองไปมากๆ แต่สิ่งที่ตัดสินใจไปแล้วก็ปล่อยมันไปเหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆ ให้กันและเหลือไว้แค่คำว่าเพื่อนก็พอ
อีกอย่างอยากจะบอกว่า ปัญหาต้องค่อยๆ แก้ไครับ และหากเขาปรับตัวให้กับเราแล้วนั้นก็รับไว้ หากเขาเป็นของเราจริงๆ ยังไงก็เป็นของเราใช่ไหม
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้เป็นแง่คิดในการใช้ชีวิตใน โลกแบบนี้ ชีวิตเราต้องอดทนกับทุกสภาวะมากกว่า ชาย หญิง ทั่วไป เพราะ เราเป็น แบบนี้ ผมจะรออ่านต่อไปครับ
ปล.ตอนนี้ผมมาทำงานอยู่ที่ชลบุรี ทุกสถานที่ ที่อยู่ในเรื่องนั้นไปแตร่มาหมดแล้ว แหล่งที่นั่งกินเหล้าบ่อยๆ ก็จะเป็น ถนนพระยาสัจจา กับสะพานใหม่ (หนีความอกหักมาพักที่เมืองชลครับ) ผมทำงานเกี่ยวกับ it ครับ เคยดูแลระบบ JH... ของ สสอ.เมือง กับ 17 สภ.ในเขต มาปีกว่าๆ แล้วครับ ตอนนี้เขาได้เจ้าหน้าที่ประจำก็เลยส่งมอบงานไป มีอะไรปรึกษาได้ครับ พักแถวเสม็ดครับ
ขอบคุณในเรื่องราวและขอเป็นกำลังใจให้สู้งานต่อไปครับ
กฤตย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เย้ๆๆมารายงานสถานการณ์แล้ว เอ...ตอนนี้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายยังไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันใช่ไหมคะ ขอให้ทุกคนยอมรับทั้งคู่ได้นะคะไม่อยากให้มีอุปสรรค์เลย ชอบคู่คุณทีกะปอมาก ขอให้สมหวังตลอดไปค่ะ
-
พี่ทีมาแล้วดีใจจังเลยคัฟ เม้นได้ไม่เยอะ แต่ก็ดีใจน๊าา ขอบคุณพี่ ลีโอ ที่มาโพสคัฟ ขอให้คู่กันตลอดไปนะคาฟ อย่าไปมีคนอื่นน๊าพี่ปอ[55ดอดมาเม้นอีก]
-
เฮ้ย คิดถึงพี่ทีมากกกกกก สุดๆ
ดีใจที่ทั้งคู่กลับมาเป็นเหมือนเดิม (รีเปล่า)
:mew1:
มีหมอทีประจำตัวอยู่แล้ว จะไปโรงบาลทำไมเนอะ
อิอิ
ถึงไม่มีเวลาให้ ก็ขออย่าให้ปอไปมีคนอื่นอีกเลย
เห็นแก่พี่ทีที่ยอมให้อภัยเถอะ :mew6:
-
กำลังจะหลับละๆ อยู่ดีดีก็คิดถึง
เลยเข้ามาเปิดดู ดีใจมากก!!!
ที่มาต่อแล้ว หลังจาก ห่างหายไปนาน เกือบครึ่งปี
รอนะครับ รอ ผมและเชื่อว่าอีกหลายๆคน ก็รอแล่วเป็นกำล้งใจ
ให้กับหมอทีกับช่่างงปอครับผม :)))))
-
ดีใจ กลับมาแล้ว ขอบคุณนะหมอที :mc4:
+1
-
โฮ่ะ!! คิดถึงพี่ มากเลยค่ะ มาเล่าเรื่องราวเล็กๆน้อยๆ
ก็ดีใจจะแย่ ,, จะรอนะค่ะ
สุขกาย สบายใจเช่นกันค่ะ!!! o13
-
เย้ มาต่อแแล้ว มีความสุข
-
รอคัพรอ 6 เดือนมาที รอได้
-
ดีใจที่สุดเลยค่ะ 2 ต่อเลยด้วย
1. ดีใจที่คุณ LEO มีข่าวของหมอทีมาส่ง
2. ดีใจที่ในข่าวมีเรื่องของทีกับปอ (ถึงจะยังนอนฟูกก็เถอะ)
เราจะรอต่อไป ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
-
เอาเถอะ! ถึงปอยังต้องนอนพื้น (มีท่าทีจะอัฟเกรดมานอนเตียงเพราะพี่ทีไปเหยียบปอจนคุณแม่เกริ่นจะให้ซื้อเตียงคู่มาแทน 55+) ก็ยังดี ดีใจจังค่ะที่พี่มาส่งข่าว คิดถึงเสมอนะคะ :จุ๊บๆ: :กอด1:
-
เย้ มาต่อแแล้ว
-
ดีใจจุง มีข่าวของปอและทีมาส่งแว้ววว
-
ในที่สุดก็จะได้นอนเตียงเดียวกันซะที แต่ว่าตอนหมอทีไม่ได้กลับบ้าน ปอก็ต้องนอนคนเดียวสินะ คงจะเหงาน่าดูเลย
-
:oni1:
-
เย้ยยยยยยยยยยยย คิดถึงงงงงง
มานิดๆหน่อยๆก็ยังดีค้าาาาา :กอด1: :heaven :heaven :heaven
-
ไม่ได้เข้าเล้าพักใหญ่ พอมาเจอว่าคุณทีแวะมา ปลื้มปริ่มน้ำตาจะไหล
หายไปนานเลยนะครับ เข้าใจในภาระและหน้าที่ของคุณทีนะครับ เพราะ
ขนาดผมคนทำงานบริษัทธรรมด๊า ธรรมดายังหาเวลาเป็นส่วนตัวแสนยาก
แค่แวะมาทักทาย มาส่งข่าว ให้กันบ้างก็พอหายคิดถึงแล้วครับ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ คุณหมอทำงานหนักก็ต้องพักผ่อนและรักษาสุขภาพด้วยนะครับ :bye2:
-
สรุปหมอทีคืนดีกะปอแล้ว แต่ยังไม่ให้อ๓ัยทั้งหมดใช่ป่ะ
ยังไงหมอทีดูแลสุขภาพด้วยเน้อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จะได้นอนเตียงคู่แล้น :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:z2: :z2: :z2:
-
เย้ๆๆ กลับมาแล้ว หายไปซะนานเลย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ทุกอย่างเป็นเรื่องของเวลาที่จะพิสูจน์คำพูดของปอ
แต่ถ้าเรามีจิตใจที่มั่นคงและปล่อยวางไม่ว่าวันข้างหน้า
จะเป็นอย่างไรเราก็จะไม่ทุกข์คะ...โชคดีนะคะ
-
ฮัมเพลง...... การรอคอยที่นานแสนนาน ได้สิ้นสุดลงแล้ว เมื่อพี่ทีกลับมาเล่าต่อ
ยินดีกับปอด้วยนะพี่ทีด้วย ในที่สุดพี่ทีก็ให้โอกาสปอซักที หวังว่าเวลาจะทำให้
ทั้งสองกลับมาครองรักกันเหมือนเดิมในเร็ววัน ตอนพิเศษน่ารักมากสั้นๆแต่แอบเขิลลลล
-
เห็นการเปลี่ยนเล็กน้อยเกิดขึ้นดีใจมากนึกว่าจะไม่มีมาบอกเล่าเรื่องราวของคุณทีอีกแล้ว เพราะเว้นระยะห่างไปนานมาก ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนตอนนี้คงจะดีขึ้นแล้วใช่ไหม ดีใจที่ได้อ่าน
-
มาเล่าเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ทำให้คนอ่านยิ้มได้นะคะ
รอหมอทีมาเล่าต่อนะ :mew1:
-
^^จิ้มๆ เค้าให้โฆษณาได้ด้วยหรอคัฟ คือ ผมเข้ามาอ่านเว็ปนี้นานแล้วนะคัฟ เพิ่งเจอแบบนี้ ---- โฆษณาหายไปลงล่างแล้ว อิอิ
-
อ่านแล้วเรื่องนี้อีกหลายสิบปีจะเข้ามาดูอีกครั้ง ตามเจ้าของ
-
คุณแม่ ไปซื้อเตียงใหม่ให้รึยังน๊า~~~~ :mew3:
-
มาอ่านตอนพิเศษ เล็ก ๆ น้อย ๆ อิอิ >.<
-
ผมโสดนะครับ เกย์ ไบรุก สตูล อิอิ ใครสนใจ พูดคุยกันได้นะครับ โย่ว ๆๆๆๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอเป็นแฟน ขอเป็นแฟน ได้หรือเปล่า อิิอิ
http://www.youtube.com/watch?v=HcWCZlD9B-s (http://www.youtube.com/watch?v=HcWCZlD9B-s)
http://www.youtube.com/watch?v=HcWCZlD9B-s
-
อ่านแล้วมีฟามสุข อิอิ ♥♥
-
ได้แค่นี้ ก็ดีใจแล้ว ก่อนหน้านี้ อินจัด อ่านแล้วนอยด์อิปอ แทนที ไปพักนึงเลย แบบ หมั่นไส้มันหว่ะ จะรอนะจ้า
-
ถึงจะน้อยนิด แต่ก็เรียกรอยยิ้มไปไม่น้อย
คิดถึงพี่ทีเสมอ มาทักทายกันเร็วๆนะครับ :katai4:
-
ขอบคุณครับ ในที่สุดก็อ่านจบจนได้ะครับสนุกดีแต่ถ้าเป็นผมคงไม่เอาแล้วละครับตั้ง 3 ครั้งที่นอกใจกันแล้วจับได้แบบนี้
-
หนึ่งเดือนผ่านไป หมอทีว่างหรือยัง คิดถึงนะ
-
อยากอ่านเรื่องนี้ต่อแล้วอ่ะ :monkeysad:
-
เห็นใจ หมอ ที เพราะคนเป้นหมอ งานจะมาก ไม่ค่อยได้ว่างสักเท่าไร สู้ ๆๆ นะครับ หมอ ที
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ทักทายวันแม่แห่งชาติ พอแม่ไปเที่ยวไหนกันบ้างเอ๋ย
-
มารอทีกับปอ และ LEO เหมือนเดิมจ้า
-
ว๊าววววว คิดถึงพี่ทีจัง มาเล่าต่ออีกนะ
-
คนรอใจจะขาด แต่พี่ทีก็คงทำงานหนักจนสายตัวแทบขาดด้วยแหง เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่างๆมาต่อให้หายคิดถึงนะคะ รอเสมอ^_^
-
Waiting you
ช่างปอ กะ หมอที
-
รู้ว่าพี่ทีคงจะยุ่ง เข้าใจครับ แต่ก็จะรออ่านนะครับ ฝากความคิดถึงถึงพี่ปอด้วย ๕๕ ป.ล. เรื่อนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านในเล้า :pig4: :pig4:
-
ชอบมากๆเลยแหละ รอคอยตามอ่านตลอดนะค่ะ ^v^
-
คิดถึงครับ :mew2:
-
Q : ปอกะที ทำไรอยู่น๊า ^^
A : คงจะงานยุ่งแหละ ... ใครเค้าจะว่างอย่าเธอหละ ฮะ ฮะ ฮ่า
เข้ามาเพ้อ ด้วยความคิดถึง .. :mew3: :mew1:
-
มารอเหมือนเดิมค่ะ
-
ดีใจจัง คิดถึงจะแย่ .......
-
คิดถึงจังเลยค่ะ รอน้า :hao5:
-
กลับมาทีนึงก็มาจุกกันเบาๆซะงั้น :laugh:
-
โอ้วว อ่านมาหลายเรื่องคันมืออยากเม้นมากค่ะ แต่สมัครไม่ได้ 555ได้ในที่สุด ดีใจ)
ตั้งใจสมัครเพื่อพี่ที กะปอโดยเฉพาะ โคดชอบบบบบบบบบบบบ มากๆ
สองคนนี้ดูแบบ เหมาะกันมากมาย เข้าใจพี่ที บางทีแบบ ปอแกทำไรวะ กุอาย กุรำคาญ
แต่อยู่กะมันแล้วก็มีความสุข (ช่ายป่าวว อิอิ)
อ่านๆไป ทีแรก ที่ปอมันนอกลู่นอกทางนี่ ก็ด่ามันเล็กๆนะ สงสารพี่ทีมากกว่า แต่พี่ทีใจแข็งสุดๆ
จนมาเกิดเรื่อง ล่าสุด โอย แม่เจ้า คาหนังคาเขา น้ำตาไหล หลายตอนมากๆ
แต่พอปอมันยอมรับ ก็สงสารปอมากมาย ปอรักพี่ทีมากๆเลย จากสายตาคนนอกอย่างอาย
แต่คิดว่ามันคงแบบ เหงาๆมั้ง บวกกะความที่ยังเด็ก เลยนอกกายไปบ้าง แต่แค้นนะไม่ใช่ไม่เเค้น
แต่มองดูแล้ว คนที่จะทำให้ปอมีความสุข และคนที่จะทำให้พี่ทีมีความสุข ก็คงเป็นกันและกันเนี่ยแหละ
ชอบคู่นี้มาก ยังไงก็เชียร์ รักมากกก อิอิ
ปล.ขอโทษค่ะเพิ่งได้มาอ่าน 555 (ไปทำไรอยู่วะ) ถ้าไม่ได้อ่านนี่โคดพลาด คิดุคงพี่ทีกะปอมากกกกกกกกกกกกกกกก พี่ทีงานหนักสู้ๆนะคะ ว่างแล้วเจียดเวลามาเล่าต่ออีกนะ อิอิ
ปล.อีกที ชอบตอนล่าสุดมากกก น่ารักจิงๆ พอแม่บอกจะซื้อเตียงคู่ให้ กะแซวว่ามีหมอประจำตัว แหม่ๆๆ ปอ สบายใจเลยล่ะสิ อิอิ
เหมือนจะเม้นยาว รึเปล่า ? พอดีตื่นเต้นเม้นครั้งแรก อิอิ จุ๊บๆ :L1:
-
คิดถึงทีก่ะปอที่สุดเบยยยยย ม่ะได้เข้ามานาน เย้ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ ... แวะมาบ่อยๆน่าาาา เค้าสัญญาจะแวะมาบ่อยๆเหมือนกัน :mew1:
-
มาได้แล้วมั้งครับ เนิ่นนานแล้วนะ5555555555
-
น่ารักมาก
คิดถึงมาก
มั่กมากกกกกกกกกก
:m1:
-
คิดถึงเรื่องของหมอที่กับช่างปออีกแล้วอ่ะ
-
รอจ้า :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
รอๆๆๆ
:z2: :z2:
:z3: :z3: :z3:
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
น่ารักจริงๆคู่นี้
รอตอนต่อไป
-
อ่านทันสักที...
อยากขอบคุณพี่ทีมากๆที่เขียนบอกเล่าชีวิตพี่
ตอนใกล้ๆจะล่าสุด(?) กำลังมีปัญหาครอบครัว หัวใจ การเรียนอยู่มากจนท้อที่จะใช้ชีวิตตอ่
แต่พออ่านแล้วทำให้รู้ว่า มีหลายคนเลยที่ทุกข์กว่าเรา เจ็บปวด ทรมานกว่าเรา...
เลยคิดว่า ถ้าเราเจอแค่นี้แล้วยอมแพ้ตอนนี้ ก็จะทำให้เราหมดโอกาสที่จะเจอกับความสุข
ในอนาคต^-^
สู้ๆต่อไปนะคะ เข้าข้างพี่ทีเสมอ(555) แล้วมาเล่าให้อ่ายอีกนะคะ
จะรออ่านค่ะ^_^
-
มารอครับ
-
ถึงมาน้อยก็ชื่นใจ
-
นอนรอ 5555
-
รอรอรอรอ แล้วก็รอรอรอ :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
^^
-
คุณหมอ ที งานคงจะมากแน่เลย เพราะส่วนมาก หมอจะมีงานตลอดเวลา เวลาว่างไม่ค่อยมี สู้ ๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
มารอครับ พี่หมอ :mew1: :mew1:
-
มานั่งรอพี่ที ><
-
พี่ที เกิน2 เดือนแล้วนะๆ
-
ทักทาย วันสาทเดือนสิบ (วันชิงเปรต) อิอิ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
คิดถึง เมื่อไรพี่หมอทีจะมาละคะ
:ling3: :ling3: :ling3:
-
ถ้ารู้ว่าอยู่ที่ไหน เราจะส่งจดหมาย อีเมล์ แชทเฟสบุ๊ค ไลน์ ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม แทงโก้ โซเชียลแคม ไปหาพี่ทีตอนนี้เลย
ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามเดือน... คิดถึงพี่ทีใจจะขาดค่ะ T^T
-
ถ้ารู้ว่าอยู่ที่ไหน เราจะส่งจดหมาย อีเมล์ แชทเฟสบุ๊ค ไลน์ ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม แทงโก้ โซเชียลแคม ไปหาพี่ทีตอนนี้เลย
ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามเดือน... คิดถึงพี่ทีใจจะขาดค่ะ T^T
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ5555555555555555
-
555+
-
คิดถึงพี่ที กับ คุณชายปอ มากๆ :mew3:
-
:katai4: เมื่อไหร่หนอ หมอทีจะมาลงนิยาย เข้ามาดูมารอทุกวันเลยน้า เสิทหาแผนที่ตลาดหน้าศาลที่ชลบุรีดูทุกวันเลย ^_^ เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองนะครับ สู้ๆ :seng2ped: :o12: :katai5:
-
ถ้ารู้ว่าอยู่ที่ไหน เราจะส่งจดหมาย อีเมล์ แชทเฟสบุ๊ค ไลน์ ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม แทงโก้ โซเชียลแคม ไปหาพี่ทีตอนนี้เลย
ข่าวคราวเงียบหายไปสองสามเดือน... คิดถึงพี่ทีใจจะขาดค่ะ T^T
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้นะคะ :L2: :L2: ( เพราะคิดถึงทีปอและอยากอ่านเหมือนกัน :mew3: )
-
:mew3: :mew3: ย๊ากกกกก ได้เม้นซักทีหลังจากติดตามเรื่องราวมานาน สมัครสมาชิกยากมากเลย
ดีใจมากๆๆ คิดถึงพี่ทีกับพี่ปอ อ่านมาตั้งแต่ม.3 ตอนนี้ อยู่ปวช.3 แล้วแต่ก็กลับเข้ามาอ่านเรื่องราวของพี่ทั้งสองบ่อยๆ
อ่านแล้วอ่านอีกอยู่นั่นแหละ คิดถึง555 หลงรักการดำเนินเรื่องและเล่าเรื่องของพี่ที ยิ่งเป็นเรื่องจริงยิ่งฟินกันไหน
รักและห่วงใยยังกับพี่น้องจริงๆก็มิปาน เราก็รู้จักกันตั้งแต่3ปีที่แล้วนี่เนาะ 55
ป่านนี้น้องป่านคงจะโตขึ้นเยอะแล้วม๊างง
แวะเข้ามาหากันบ้างนะพี่ที คิดถึงจัง :mew1: :mew1: :mew1:
-
วันนี้ 23 กันยายน เป็นวันครบรอบวันเกิด แต่ โดนแฟนบอกเลิก ซะงั้น มันเป็นของขวัญวันครบรอบวันเกิดที่วิเศษมาก ๆๆๆๆๆ
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เมื่อไรจะมาต่ออออ หนูรออยู่นะ :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12:
-
คิดถึง ทีปอ จริง ๆ นะคะ ... ไม่ได้พูดเล่น ๆ .... :hao4:
ขอให้คุณหมอที สนุกกับงาน มีความสุขกับครอบครัวนะคะ .. :L1:
จะคิดถึง ตลอดไป~ ค่ะ :) :)
-
รอ :z2:
ร้อ :z3:
รอ :z10:
:ling1: :ling1: :ling1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หมอทีหายไปนานคิดถึงจัง :serius2:
-
:o12: พี่หมอทีไหนสัญญาว่าจะมาต่อ หายไปเลยยยยยยย ใจร้ายยยยย ใครพอมี E-mail Facebook Twitter IG Line อะไรก็ได้ของพี่ปอกับพี่ทีบ้าง จะเป็นบุณคุณมากเลยย :katai4:
-
โอ้ย..โอ้ย.. คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยย :hao5: :hao5:
อยากได้ช่องทางติดต่อพี่ทีทางโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คด้วยคนค่ะ
หายเงียบไปเลย คิดถึงที่สุด :sad4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนล่าสุด เลยเข้ามาขอเป็นfcพี่ทีด้วยคน แหะๆ ชอบการคิดของพี่ทีนะมันแฝงด้วยเหตุผลเสมอๆการเขียนเล่าเรื่องดีมาก ฮาอ่ะ บางตอนก็ทำให้น้ำลายปริ่ม เอ้ย!!น้ำตาปริ่มต่างหาก ขอบคุณพี่ทีที่เอาเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังค่า
ปล.ยังคงเกาะติดนิยายเรื่องนี้ต่อไป มาต่อไวไวน่ะคะ o13 o13
-
:o8: :o8:
อ่านมาสองวันและ ในที่สุดก็ครบสักที :-[
ชอบคุณทีนะคะ คิดมีหลักการเหมือนกัน แถมยังทำได้ด้วย
หนูคิดมีหลักการแต่ทำไม่ค่อยจะได้55
ลองมาคิดดู เด็กเรียนอย่างหนูเนี่ยไม่ชอบคนแบบปอเล้ยยย
เพราะว่ามันน่ารำคาญมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ถ้ามากวนตอนเราอ่านหนังสือนะ คงฆ่าตายไปนานและ- -"
พูดอะไรก็ไม่ค่อยจะฟัง แต่เราก็เห็นใจนะ เพราะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันนี่นา
สรุปว่าชอบคุณที ชอบคุณปอ(บางครั้ง โดยเฉพาะตอนอ้อนๆ :impress2: :impress2: :impress2:)
เป็นเรื่องเล่าที่มีสาระตลอดเลย
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านนะคะ
ทำให้เด็กเรียนที่พูดกะคนอื่นไม่รู้เรื่อง (เพราะมันพูดเป็นแต่เรื่องวิชาการกะเรื่องเกย์)ได้มาพูดยาวๆในนี้555
(นิยายเรื่องอื่นอ่ะไม่ยาวหรอก พูดไม่เก่งค่ะ- -" เรื่องนี้ค่อยยาวหน่อย555 ภูมิใจตัวเองจริงๆ)
-
รอรอรอจ้า
-
...หายไปก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้มี..ความสุข.. กันนะทั้งสองคน :n1:
-
ผมติดตามเรื่องนี้ มันทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก :laugh:
รักกันนานๆนะครับ อย่าลืมเรื่องที่เคยผ่านมาด้วยกัน
:laugh:
-
หมอทีแอบไปฮันนี่มูนกะช่างปอเลยทำให้ไม่มีเวลามาอัพต่อจ้า
-
หมอทีแอบไปฮันนี่มูนกะช่างปอเลยทำให้ไม่มีเวลามาอัพต่อจ้า
น่าจะใช่ครับ555555555555
-
คุณหมอทีครับ จะ 3 เดือนแล้วนะครับ คิดถึง ฝุดๆ จุงเบย 555+
-
ทักทาย ช่วงปิดเทอม ครับทุกท่าน สะบายดีกันบ่ หมอทีสงสัยง่ายยุ่ง เงียบไปเลยอ๊ะ อิอิ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
หมอทีหยู่ไหนเนี้ยใครเห็นบ้างงงง :hao7: งานยังคงยุ่งหยู่สินะ ตั้งใจทำงานละ :katai4:
-
คิดถึงหมอทีกับช่างปอ รักษาสุขภาพด้วยน่ะหมอ รักกันนานๆน่ะค่ะ
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย ชีวิตคนเรานี่มีสีสันดีนะคะ เอาใจช่วยนะคะทัั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน และเรื่องความรัก สู้สู้ *v*
-
ทักทายวันชักพระ ลากพระ นะครับ ใครไปเที่ยวไหนกันบ้าง มารับผมด้วยนะที่บ้าน อิอิ
:z2: :z2: :z2: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่ที หายไปนานเลยนะครับ ช่วงนี้ คงงานยุ่ง ๆ เป็นกำลังใจให้ และมาต่อไวไวนะครับ
-
คิดถึ๊งงงงงงงง คิดถึงงงงงงงงง
พี่หมอที หนูไม่สบาย อยากอ่านเรื่องต่อ รับรองหายแน่ๆ
:laugh:
-
:m22:
:m7:
:t3:
:hao3: :hao3: :hao3:
-
หายไป นานจังครับ !! สาบายดีกันรึป่าว?
ไหน ว่าไม่เกิน2 เดือน
-
รอรอรอ
-
รอยู่นะคะ อย่าหายไปนานนนนนนน :impress2:
-
เปิดเทอมแล้ว อิอิ เปิดเทอมวันแรก อาจารย์ไม่สอน เช็คชื่อแล้วปล่อย สบายโครจเลย อิอิ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
คิดถึงหมอทีกับช่างปอจุงเบย
-
ThankS
-
ค่อยๆทยอยๆอ่านมาเรื่อยๆตั้งหลายวันแหนะค่ะะะะะะะ
ปกติ หนูได้อ่านเรื่องเล่า ส่วนมากจะจบไปแล้ว แต่เรื่องนี้แอบได้เป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบันแหะ 5555555
อ่านมา หนูชอบพี่ปอตั้งแต่แรกๆๆๆๆๆเลยอ่า น่ารักมากกกกกกกกกก!! กวนๆ ตลกอ่ะ ขำพี่ทีพี่ปอตลอดเลย
อันไหนชอบมากๆ ก็เอาไปเล่าให้เพื่อนฟังที่มอด้วยแหนะ ^^
ถึงจะมีช่วงนึง (จริงๆก็หลายช่วงเลยแหละ) ที่พี่ปอออกนอกลู่นอกทางบ่อยๆ ก็แอบเห็นใจพี่ปอนะ (แต่เห็นใจพี่ทีมากกว่านะคะ)
ช่วงนั้น พี่ทีก็งานยุ่งๆที่กทม. มีเวลาให้พี่ปอน้อย เด็กดื้อเลยเกเรไปบ้างไรงี้ 555555 นี่หาเหตุผลซัพพอตเต็มที่ ไม่ค่อยเข้าข้างเลยเนอะ ตอนพี่ๆเลิกกัน ใจหายมาก! ก็คิดว่า เออ....นี่มันเรื่องจริงนี้นะ จะให้ราบรื่น ตรงเป๊ะแบบพลอตนิยายได้ที่ไหนหละ จะว่าไปก็สนุกดี เรียลดี และมันยิ่งดีใจมากๆๆๆๆๆๆ ที่พี่ๆดีกันนนนนน หนูเดาไว้แล้ว ว่าพี่ทีต้องใจอ่อนเข้าสักวัน เพราะพี่ๆสองคนก็ผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะ เป็นแฟนกันมาตั้งหลายยยยปี ไม่ได้ฟลุคจับสลากได้พี่ปอมาเป็นแฟนซะหน่อย 555555 (ของรางวัล) พี่ปอนี่พลาดมาหลายครั้ง ทุกๆครั้งก็มีการเปลี่ยนแปลง(ไม่มากก็น้อย) แล้วครั้งนี้ เว้นระยะห่างนานเป็นพิเศษ พี่ปอต้องเป็นแฟนที่ดีขึ้นมากๆๆๆแน่ๆเลย หนูเอาใจช่วยพี่ๆทั้งสองนะคะ โดยเฉพาะพี่ที ^ ^
เวลาพี่ปอ พูดเหมือนน้อยใจ แบบเปรียบเทียบตัวเองกับพี่ที หนูอดสงสารพี่ปอไม่ได้จริงๆ พี่ปอเองก็มีความสามารถความถนัดในแบบของตัวเอง วันนึงพี่ปอต้องได้เปิดอู่ เป็นเถ้าแก่ แข่งกัน make money กับพี่ที รวยเละกันทั้งคู่แน่นอนค่า (ฝากเป็นกำลังใจให้พี่ปอด้วยน๊า)
เรื่องของพี่ที อ่านแล้วเพลินมากเลยค่า ไม่ง่วงจิงๆๆๆๆหนูไม่ปิดคอมอ่ะ 55555 อ่านแล้วครบรสมาก ได้ข้อคิด แนวทางดีๆอีกต่างหาก
ถึงแม้หนูจะชอบพี่ปอ(กวนมึนโวย<3) แต่หนูก็ชอบพี่ทีมากๆเหมือนกันนะคะ อย่าน้อยใจน๊าาาา ชอบมากแบบคูณ10 คือตอนที่พี่ทั้งสองอยู่ด้วยกันนะคะ ^^
พี่หมอทีงานยุ่ง งานเยอะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ แล้วหาเวลาว่างมาเล่าเรื่องอีกนะคะ จะรอติดตามค่ะ
'
'
'
'
พิมพ์ซะเยอะแยะเลย ก็งี้แหละ ซุ่มอ่านมานาน เพิ่งจะอ่านทัน พี่ทีจะได้อ่านคอมเม้นท์เค้ามั้ยน๊า >3<
-
:m32: :m32:
เข้ามาดักซุ่มรอ
-
รออย่างมีความหวังค่ะ พี่ทีต้องงานหนักแน่ๆ เข้าใจและเป็นห่วงนะคะ ยังไงก็อย่าหักโหมเนอะ สู้ๆค่ะ
วันลอยกระทงปีนี้ก็อยากจะให้แว้บมาทักทายกันบ้างน้าา คิดถึงพี่ทีพี่ปอมากๆค่ะ ^_^
-
คุณ Leo ช่วยตามหมอทีให้ด้วยจ้า
โปรดทราบคิดถึงมาก กลับไปคบกับปอได้ ให้อภัยจ้า
เพราะนั่นคือชีวิตของหมอที
:วู้วว1:
-
ใก้ลจะถึงวันลอยกระทงแล้ว ผมยังไม่มีคู่ลอยเลยอ๋ะ ใครก็ได้ช่วยมาเป็นคู่ลอยกระทงให้ผมหน่อยดิครับ
:fire: :fire: :fire: :fire: :call: :call: :call: :call: :call:
-
คิดถึงหมอทีกับช่างปอจังเลย ลอยกระทงนี้ได้ไปด้วยกันหรือเปล่านะ
-
มีใครไป ลอยกระเทย เอ้ย ลอยกระทง ที่ไหนบ้างเอ๋ย อิอิ ผมอยู่บ้านไม่มีคู่อ๊ะ
:call: :call: :call: :call:
-
คิดถึง ที ปอ :z3:
-
คิดถึงปอกับทีจังเลย
-
กลับมาอ่านอีกรอบ(อีกแล้ว) ร้องไห้ทุกครั้งตอนที่พี่ทีเจอเรื่องที่ทำร้ายจิตใจ อยากจะเป็นกำลังใจให้ข้างๆให้พวกพี่ทั้งสองคนค่ะ >_<
ยังไงถ้าว่างก็อย่าลืมแวะเวียนมาทักทายได้นะคะ นานแค่ไหนเรารอได้เสมอ อย่าทิ้งกันก็พอค่ะ ^__^ รักพี่ทีพี่ปอ
-
วันนี้วันที่ 2 ธันวาคม 2556 แล้ว อีกไม่นานก็ 2557 แล้ว
ไม่รู้ว่าพี่ทีจะลืมไปแล้วหรือป่าวว่าเคยเขียนอะไรทิ้งไว้ แต่ก็ไม่เป็นไรหนูขอแค่พี่ทีกับพี่ปอยังรักกันก็พอแล้ว
หนูอยากจะบอกว่าหนูอ่านเรื่องนี้จบไป6รอบแล้ว ไม่เบื่อเลย เป็นเรื่องที่หนูชอบที่สุด ยังไงถ้าพี่ทีว่างๆก็แวะมาทักทายหน่อยนะคะ :m15: :monkeysad: :mew2: :z13: :sad4: :o12: :mew6: :katai4: :heaven :z3:
ป ลิง. อยากได้ช่องทางติดต่อพี่ปอพี่ทีจัง :katai5:
ป ลิง. 2 พี่รู้ไหมฉันมารอพี่ที่หน้าบอร์ดทุกวันเลยนะ o22
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เข้ามาดัน อิอิ รออย่างตั้งใจ
-
คิดถึงจังเลยค่ะ คุณหมอทีกับปอ
-
:กอด1:
อยากกอดหมอที ก่อนวันปีใหม่
:hao3:
ในวันปีใหม่ ให้เจ้าปอชวนที่รักเข้ามาเยี่ยมในเล้า
miss..miss
:mew1:
-
น้องทีมาอัพเดทชีวิตให้ทราบหน่อยก็ยังดีนะค่ะ คิดถึงมากมาย
และก็อยากรู้ด้วยว่าปอความประพฤติเป็นยังไงบ้างเป็นห่วงมากมายเช่นกันค่ะ
-
happy birthday ล่วงหน้า ครับ หมอT หวังว่าจะมีข่าวหมอTช่วงปีใหม่น่ะครับ ฝากหมอT แบ่งเวลางาน มาให้เวลาความรักบ้างครับ อย่าให้ ไอ้ดัวดี(ช่างปอ) อยู่อย่างเหงาๆน่ะครับ รอรอรอ :hao4:
-
หายไปเลยเนาะ
-
จะปีใหม่อีกแล้ว หมอที เงียบหายไปเลย สงสัยงานหนัก ไม่ว่างแน่เลย
:katai1: :katai1: :katai1:
:call: :call: :call:
-
:ling1: :ling1: คิดถึง หมอที กับช่างปอ :o8: :o8:
-
:z3:
:hao3:
-
หมออ่ะ หึ!
-
แปะ
อ่านแล้ว แ่านอีก ชอบบบบ
-
พี่หมอทีครับ มาทักทายแฟนคลับบ้างนะครับ คิดถึงมากๆเลย แฟนคลับพี่หมอทีทุกคนเรามาดันโพสต์กันเถอะ
-
คิดถึงพี่ทีกับปอมากๆอะ
มาบอกเล่าเรื่องราวกันหน่อย สบายดีมั้ยย
ขอให้สบายดีทั้งคู่ทั้งครอบครัวของทั้งสองด้วยน้า
คิดถึงมากก อยากให้รู้ จุ๊บๆ :L2:
-
คิดถึงคู่นี้มากๆ ดีใจที่กลับมาคบกันเกือบจะเหมือนเดิม แต่ก็เดาๆว่าในใจพี่ทีก็รักพี่ปออยุ่มากๆนะเนี่ย 555
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
พี่ที ปอ
-
คิดถึงนะคะ มากๆด้วย :mew2: :mew2:
-
หมอทีเป็นไงบ้างคะ ปีใหม่นี้หวังว่าหมอทีคงมีความสุข สวัดดีปีใหม่ค่ะ :mew1:
-
สวัสดีปีใหม่ 2557
ขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความสุข ความเจริญ สุขภาพร่างกายแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังใจหวัง เทอญ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
สวัสดีปี 2557 ค่ะหมอที ฝากถึงช่างปอด้วยค่ะ
ขอให้หมอทีกับช่างปอมีความสุขกายสบายใจ
ขอให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับทั่งคู่มีความสุขนะคะ
ปีใหม่ผ่านไปอีกรอบแล้วนะ หวังว่าความสัมพันธ์
ของหมอกับช่างคงเพิ่มขึ้นและเดินไปพร้อมกัน
ปล.สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะหมอที
แอบอยากรู้ว่าช่างปอมีเซอร์ไพรซ์อะไรหรือเปล่านะ
-
Happy New Year 2014
สวัสดีปีใหม่ 2557 พี่ที พี่ปอ มีความสุขมากๆนะคะ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:กอด1: Together Forever :L2:
ปล. คิดถึงเสมอ
-
คิดถึงงงงงง มาอัพเดตบ้างน่ะ พี่หมอที ช่างปอ ^^
-
คิดถึงนะ
:mew3:
-
:mc4: สวัสดี ปีใหม่ แล้วก็ขอสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังของคุณทีด้วย :mc4:
ผมก็เพิ่งเข้ามาอ่านครับอ่านราวๆ สามวันติดๆเลย (ยกเลิกประชุมไปสามงาน อ่านนิยายคุณที เจริญแน่)
ยินดีด้วยนะ ที่มีความรักที่ดี ส่วนตัวผมว่าคนรักกันมัจะรักกันได้ยาวนานคงผ่านเรื่องราวเลวร้าย มาบ้าง เพื่อลองกายลองใจดู :katai1:
คุณทีเจอคนที่ดี ในแบบของตัวเอง ผมยินดีด้วย ขอบคุณที่มาพิมพ์ให้อ่าน ว่าแต่สงสัยว่าคุณปอรู้หรือเปล่าว่าคุณที มาพิมพ์ให้อ่านแบบนี้นะ
:a5: ปล. ต่อไปจะเข้ามาดูเดือนละหน
-
สวัสดีปีใหม่หมอที ขอให้ปีนี้เป็นที่ดีและมีความสุขสำหรับน้องทีและตลอดไป
เข้าปีใหม่แล้วน่าจะพอมีเวลาว่างมาทักทายกันบ้างนะ
:z12: :z12: :z12:
-
เลิกกันแล้วแน่เลยหายเงียบไปนานขนานนี้ :mew6: :heaven :sad4:
-
ไม่น๊ะ ไม่ ขออย่าให้เป็นแบบนั้น ขอให้หมอT บอกมาบอกว่างานเยอะ งานยุ่งเลยไม่มีเวลามาเล่าเรื่องต่อพอ ขอแค่นี้ก็สบายใจแล้ว
-
หมอที หายเงียบไปนานเลย เรารออยู่นะ อิอิ สงสัยงานยุ่งแน่เลย
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
... จอม สตูล ยังโสด ...
-
ยังรอ อยากรู้ข่าวคราวซักนิดก็ยังดี
หวังว่าคงยังไม่ลืมคนทางนี้นะคะ
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew2: :mew6:
-
คิดถึงมากมายจริงๆ ยังรอคุณหมอทีและปอเสมอนะค่ะ :กอด1:
-
รอๆๆๆๆ :z10:
:z2:
:z3:
-
หายไปนานเลย ยังไงเนี่ย หมอที ส่งข่าวหน่อย รออยู่ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบมากเลย ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
ชอบพี่ทีมาก คนอะไรดีขนาดนี้ ไม่เคยเห็นเลย ได้เป็นคนรักนี่โชคดีมากนะ ปอก็ดีนะ แลเด็กๆหน่อย แต่ทำอะไรก็จริงจัง คู่นี้ขอให้มีความสุขมากๆ อยู่ดูแลกันไปนานๆนะคะ ตลอดไปก็ดี
:กอด1:
-
คิดถึงหมอที ช่วยส่งข่าวด้วยจ้า
-
(https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1/1557509_245363705636672_2059273362_n.png)
-
เลิกกันแล้วแน่เลยหายเงียบไปนานขนานนี้ :mew6: :heaven :sad4:
:a5:
ถ้าเป็นจริง เศร้าตายเลย
:z3:
-
อิอิ อ่านเล่น ๆๆ ได้นะคับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40765.30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40765.30)
-
:katai2-1: รอหมอทีมาทักทาย
พี่ทีกลับมาเถอะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
พี่ลีโอครับ รายงานความคืบหน้าให้ฟังหน่อยครับ คิดถึงจะแย่แบ้ววว
-
กลับมาเร็วๆนะ คิดถึงพี่ที ปอ น้องป่าน :mew2: :mew2: :mew2:
-
:z3: :monkeysad: :serius2: :pighaun: :sad4: :o12: หมอทีใจร้าย รอมาเป็นปีแล้วง่ะ 5555 มาต่อทีเถอะ อัพเดทอะไรนิดหน่อยก็ได้ จะขาดใจตายแว้ว ไม่ได้อ่าน
-
หมอที หายไป เกือบจะครบ 1 ปี แล้วนะครับ เป้นยังไงบ้าง
:call: :call: :call: :call:
-
:z3: :z3: :z3: กลับมานะ หมอที คิดถึงใจจะขาดแล้ว พี่ปอด้วย
-
คิดถึงพี่ทีกับพี่ปอนะครับ
-
มาได้แล้วมั้งครับ เอิ้กๆๆ
-
:sad4:เดือนหน้าก็วันเกิด นายปอแล้ว จะได้อ่านต่อมั๊ยน้า
-
คิดถึงหมอทีกับช่างปอซะแล้วซิ
จะมีโอกาสได้อ่านความเคลื่อนไหว
ของทั้งคู่อีกมั้ยน๊ออออ รอเสมอค่ะ
-
:m15: :m15: :m15: รอหมอทีกับช่างปอ มาจะครบปีแว้วอ่ะ ไม่มีอะไรอัพเดทเลย เศร้ามาก
-
สวัสดีครับ พี่หมอที และพี่ช่างปอ
เท่าทีผมได้อ่านเรื่องของพี่ๆๆมา มันมีความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
มีหลายอารมณ์ ทั้งสุข เศร้า เหงา น้อยใจ งอล ง้อ และอีกมากมาย
มันทำให้ผมมีความสุขที่อ่านเรื่องของพวกพี่
ยังไงก็ช่วยมาต่อให้ จบ นะครับ ผมรอ พี่หมอทีมาเล่าเรื่องให้จบนะครับ
:ruready
:hao5:
-
คิดถึงหมอทีกับช่างปอ มาต่อสักทีเถอะ มโนจะตายอยู่แล้ว 555
-
มาอ่านอีกรอบด้วยความคิดถึงค่ะ
-
คิดถึงๆๆ
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! ดิฉันขอบอกค่ะ ฉันรอ NCCCCCCCC :sad4: :sad4: :sad4:
-
คิดถึงหมอทีมากๆๆๆๆ
:z12:
-
พี่หมอทีหายไปนอนแล้วนะเนี้ย
มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
คิดถึงพี่หมอทีกับพี่ปอนะคะ ^^
-
จะถึงวันเกิด นายปอ แล้ว ฝาก Happy birthday นายปอ ด้วยครับ ขอให้มีความสุข ทั้งหมอ ที และ นายปอ ด้วยครับ รออ่านเรื่องของ หมอที อยู่น่ะครับ
-
T-T
-
สวัสดีปีใหม่ไทย (วันสงกรานต์)
ครบรอบ 1 ปีเต็ม ที่ได้เข้ามาติดตามเรื่องราวของ ปอ - ที
ขอให้รักกันนาน ๆๆ นะครับ
และทุกคนขอให้มีความสุขมาก ๆๆๆ
... จอม สตูล ...
-
มารอ หมอที กับนายช่างปอ :serius2:
-
กลับมาได้แล้วครับ
-
:z3: :z3: :z3:
-
หายเงียบไปนานเลย เป็นไงบ้างนะ ปอ ที
-
เสียน้ำตาไปหลายรอบค่ะ ระหว่างอ่านเรื่องของทีกับปอ :m15:
แต่ก็ได้ทั้งความฮา :t2: สาระ o13 ความหื่น :z1: ครบรส
อย่าลืมมาบอกเล่าเก้าสิบความเป็นไปกันต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :3123:
หมายเหตุ: ไม่ต้องกังวลกับอายุของคนอ่านมากก็ได้นะคะ แบบว่าแก่แล้วก็มีค่ะ :o8: น้องชายปีนี้อายุ 33 อายุสุภาพสตรีอย่ารู้เลยค่ะ :laugh:
-
หมอหายไปเกือบสองปี อัพเดทข่าวคราวนิดหน่อยก็ยังดีอ่ะ T^T :z10: :serius2: :m15: :monkeysad: :hao5: :sad4: :o12: :mew6:
-
บอกตรงๆความรู้สึกที่ให้ปอติดลบตั้งแต่ครั้งแรกในห้องน้ำแล้ว ปอบอกทีว่าแค่2-3ครั้ง ใช้คำว่าแค่เหรอปอ ถ้าทีทำบ้างจะครั้งเดียวปอจะให้ทีใช้คำว่าแค่ได้มั้ย แต่ยังทำใจอ่านนะอ่านทั้งที่อึดอัดอ่านทั้งที่รู้สึกไม่ได้ดั่งใจว่าทียกโทษให้ปอเร็วไปมั้ยแต่เอาเถอะทีมีเหตุผลของทีทุกคนมีเหตุผลของตัวเองแต่มาครั้งนี้ที่ปอทำผิดกับชะนีเปลวคนคนเดิมซ้ำซากๆเรารู้สึกได้เลยว่าถ้าเป็นเราไม่ว่าต่อไปปอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนดีขนาดไหนจะมากราบเท้าขอขมาหรือจะตายลงต่อหน้าเราก็จะไม่มีวันให้อภัย อ่ะอาจอโหสิให้แต่ไม่มีวันที่เราจะกลับไปให้โอกาสผู้ชายแบบปอมาอยู่ในวงเวียนชีวิตเราเด็ดขาด เจ็บแล้วจำคือคนโอกาสในเมื่อให้ไปแล้วแต่ไม่รักษาก็ไม่สมควรจะให้อีกความไว้ใจก็เหมือนกระดาษต่อยังไงก็ไม่มีวันเหมือนเดิมถึงอยู่ด้วยกันต่อไปอีกสามสิบสี่สิบปีหรือตลอดชีวิตเรื่องแบบนี้มันก็จะไม่มีวันหายไปจากความทรงจำถึงต่อไปอาจจะได้กลับมาคบมาอยู่ด้วยกันอีกแต่มีความสุขเหรอที่จะอยู่แบบไร้ความไว้มั่นใจขาดทุกความเชื่อมั่นเราเสียความรู้สึกกับปอจริงๆมากถึงมากที่สุดนี่ขนาดเราเป็นคนแค่อ่านไม่ใช่คนเป็นคนในเหตุการณ์แบบทีนะเชื่อมั้ยว่าเราอ่านไปใจนี่กระตุกมือเท้านี่เย็นไปหมด ทีจ๋าถึงเราจะมาอ่านช้าไปเจอเรื่องราวของทีช้าไปถึงตอนสุดท้ายทีจะยังให้โอกาสคนคนนั้นอยู่เราก็จะไม่ถามถึงเหตุผลหรืออะไรจากทีเลยเราเคารพทุกการตัดสินใจของทีไม่ว่าตอนจบเรื่องราวจะออกมาบวกหรือลบแต่เรามั่นใจว่าทีจะผ่านมันไปได้อย่างสวยงาม สำหรับคนนั้นของทีเราต้องขอโทษด้วยนะที่เราคงไม่สามารถติดตามเรื่องราวเขาได้อีก แต่ถ้าอ่านเรื่องทีต่อก็คงต้องเจอเรื่องน้องเขาด้วยอ่ะนะ5555 เอาเป็นว่าเราจะลืมว่าเรื่องมีตัวเอก2คนคือทีกับใครก็ไม่รู้อีกคน และต่อไปในวันข้างหน้าทีอาจต้องเจอเรื่องราวที่หนักหนากว่านี้แต่มั่นใจเหลือเกินว่าทีจะสามารถหยัดยืนและผ่านมันไปได้ เราเป็นกำลังใจให้ทีเสมอทีมีคนอีกมากมายที่เขารักเเละเป็นห่วงทีรู้ใช่มั้ยสู้ๆนะ
-
คิดถึงหมอทีกับปอจังเลย
ไม่รู้ทั้งคู่เป็นอย่างไรกันบ้าง
-
หรือว่า หมอที ไปเรียน ด็อกเตอร์ ต่อหรือป่าวน้า เงียบหายไปเลย คิดถึงทั้งหมอที และ นายปอ จังเลย
-
พี่ทีหายไปไหนนนนน อุส่าอ่านทันแล้ว :z3: :heaven :hao5:
-
ปอ ที หายไปนานเลย ครบรอบ 1 ปี แล้วนะ ที่หายเงียบไป
ครั้งล่าสุดที่โพสไว้ 07/07/2556
-
คิดถึงนะค่ะคุณหมอ...
-
ครบหนึ่งปีแล้ว ยังรออยู่น้า
-
หนึ่งปีแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะมาอ่าาาาา คิดถึงพี่ต้นกับพี่ปอ :katai1: :katai1:
-
ยังรอพี่หมอทีกับพี่ปออยู่น่ะ :sad4: :sad4:
-
สวัสดี วันแม่แห่งชาติ นะครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกกกก น่ารักทั้งคู่ มีทุกอารมณ์จริงๆ ยังอ่านไม่จบหรอก แต่อยากมาดันกระทู้ก่อน เผื่อว่าคุณทีจะเข้ามาเล่าต่อ
:L2: :3123: :L1:
หวังว่าตอนนี้ทั้งคู่จะยังรักกันเหมือนเดิมนะครับ :กอด1:
-
ชอบเรื่องนี้มาก น่ารักดีๆ อยากเหนปอกะที :)
-
ชอบอ่ะ ขอบคุณนะที่ เอาเรื่องดีๆ มาให้อ่าน
-
หายไปเป็นปีแล้วนะคะหมอที
ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
ช่วยมาอัพเดทชีวิตบ้างไรบ้างนะคะ
รออยู่ :L1:
-
เกลียดไอ้ปอ(อาท) มึงกล้าเนาะ กล้าทำร้ายคนที่มึงเอ่ยบอกบ่อย ๆ ว่ารัก คิดถึง .
กี่ครั้ง อีกกี่ครั้งกัน ที่มึงจะสำนึกได้จริง ๆ กูกลัวว่าโอกาสในวันขัางหน้าจะไม่มี
สำหรับมึงอีกแล้ว
ถ้ามึงมีโอกาสได้รับรู้ กูจะขอเตือนไว้
"เวลามันผ่านไปไวนัก จะทำอะไรก็คิดเยอะ ๆ คิดถึงคนที่รักมึง คนที่ห่วงมึง"
"มึงโชคดีที่เจอคนดี ๆ อย่าให้โอกาสนี้สูญเปล่าสิวะ"
**** แต่ไม่โทษมึงทั้งหมดนะ*****
เหตุที่ทำให้มึงรวนเร ก็คือ เพราะระยะทาง และความเหงา ความไม่มั่นใจในตัวที
มึงพ่ายแพ้ต่อความเหงา เลยต้องหาที่พึ่งพิงชั่วคราว หาที่พักใจ และความเงี่ยน
น้องที. ให้เวลาปอให้เยอะกว่านี้นะครับ อยู่ด้วยกันให้เยอะกว่านี้ สงสารคนที่รอน้อง
นะครับ ถ้าคราวนี้น้องปรับเข้าหาปอ ให้เวลา ให้ความสำคัญ ให้ความมั่นใจ ความสุข
แล้วช่างปอ ยังวอกแว่ก ยังรวนเรอีกครั้ง
***** น้องทีต้องปล่อยเค้าไปแล้วล่ะครับ****
เพราะความรักมันต้องหล่อหลอมจากความสัมพันธ์ คนที่แยกกันอยู่ห่าง ๆ
คงจะเรียกว่ามีความสัมพันธ์กันไม่ได้
***** ช่วยกันประคับประคองนะครับ คนเดียว ไปไม่รอด****
-
เรื่องสนุกดีนะครับ
จะบอกว่า "ปอ" มีส่วนคล้ายคนที่ผมเคยคบด้วยระยะสั้นๆ คนนึง แต่คนนั้นของผมชื่อ "ที"
ซึ่งเหตุที่ไปด้วยกันไม่รอด ก็เพราะความเป็นคนอารมณ์ร้อน และขี้เมาของเขานี่แหละครับ
ยังไงก็รออ่านต่อนะครับ (ถ้ามี)...
เป็นกำลังใจให้คุณทีครับ o22
-
i miss you
-
คิดถึงอีกแล้ว
อยากรู้ข่าว
ของทั้งคู่จัง
-
กว่าจะรุ้ว่าเม้นอย่างไงเล่นเอางงเลย
พี่ทีรุ้ป่ะว่าผมเม้นที่นี่เปนที่แรกเลยนะครับอ่านเรื่องของพี่แล้วสนุกดีพอดีพึ่งได้มาอ่านน่ะครับเพราะมีคนแนะนำมาก้อเลยลองอ่านดูอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เลยพึ่ง
ได้เม้นผมอยากให้พี่เอามาลงอีกนะครับรออ่านอยุ่นะครับ :monkeysad:
-
:katai5: อ๊าคจบแล้วหรอ หมอที คิดถึงเลย ส่วนนายปอ เป็นยังไงบ้างหว่า กลับมาเมื่อไหร่ แจ้งข่าวคราวบ้างนะค่ะ :hao5:
-
สวัสดี วันลอยกระทง
ไปลอยกระทงที่ไหนกันบ้างเอ๋ย เราอยู่บ้าน ไม่มีคู่ โสดทั้งปี เห้อ
-
รอหมอทีกับนายช่างปออยู่น๊าาา
คิดถึงคิดถึงงงงงง :-[ :-[ :-[ :-
-
สวัสดีครับทุกๆคนเลย
รู้ตัวเองนะว่าผิด 555 (อย่ามาหัวเราะกลบเกลื่อน) แหะๆ ที่บอกว่าจะมาต่อในเร็ววัน
กลับยาวไปเรื่อยเปื่อย วันเวลาได้เร็วเกินไปช่างน่ากลัวจริงๆสารภาพบาปเลยว่ายังไม่ได้เขียนแหระ T_T
ทราบจากพี่ลีโอคนหล่อว่ามีกระทู้ขับไล่ เอ้ย!!! ตามจับต่างหากล่ะ ไปไหนมาไหนก็ไม่รู้เนอะ
ตอนนี้ยังอยู่ที่ประเทศไทยนะครับ ไม่ได้ลี้ภัยไปไหนเลย
ก็คิดอยู่เหมือนกันนะครับว่าเราน่าจะหาเวลามาเขียนสะสมเอาไว้ก่อน นานไปก็ลืมสุดท้าย ลืมจริงๆ
555+ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆในชีวิตลืมหมดเลย บางทีก็สุ่มๆอ่านเรื่องของตัวเองย้อนหลัง
เป็นเหมือนไดอารี่เหมือนกันนะ ทำให้รู้ว่าหลายสิ่งเราก็ตัดสินในแบบเด็กๆเกินไป (ตอนนี้โตแล้วว่างั้น)
ก็ยังไม่โตเท่าที่ควรอยู่ดี หุหุ
สมัยก่อน (พูดซะแก่เลย) แต่ก่อนก็ทำงานเป็นกิจวัตรในโรงพยาบาล หลังจากนั้นก็มีงานสอนบ้าง
งานโรงพยาบาลบ้าง สุดท้ายตอนนี้ งานสอนล้วนๆ!!! แม่เจ้างานอาจารย์ในมหาวิทยาลัยหนักมาก T_T
ล้มลุกคลุกคลาน โซซัดโซเซกลับห้องสี่เหลี่ยมทุกวันในยามดึกสงัด ออกจากรังแต่เช้ามืด
รถจะได้ไม่ติดเอาเวลารถติดไปนั่งเตรียมการสอนดีกว่า
น้องๆบางคนอ่านเรื่องไอ้ทีตั้งแต่เรียนม.ปลายตอนนี้เข้ามหาวิทยาลัยล่ะ
จงตั้งใจเรียนอย่างหลับโดยเด็ดขาดนะสงสารอาจารย์เถิด 55+ กว่าจะมาถึงการสอนแต่ละคาบ
ไอ้ทีต้องนั่งอ่านหลายเล่มทั้งในและต่างประเทศ อ่านวิจัยที่คิดค้น
ยืนยันขึ้นมาใหม่ๆกว่าจะรวบรวมนำไปสอนได้
(คิดว่าอ.ทุกคนก็คงเป็น...เพราะผู้อ่านเชื่อว่าหลายคนเป็นอ.แต่ไม่แสดงตัว 55+) เจอนิสิต/นักศึกษาที่ไม่ตั้งใจ
แล้วไอ้ทีจึงต้องจัดการ โหดปะล่ะ 5555+ (ถ้าไอ้ทีอ่านแบบนี้สมัยเรียนตรีคงได้เกียรตินิยมเหรียญทอง 2
เส้นเป็นแน่แท้)
ในบทบาทนึงก็เป็นสอน อีกบทบาทนึงก็เป็นนักเรียนตัวน้อยๆเหมือนกัน เรียนเอกในไทยเน้อ
สืบทราบมาว่าในนี้มีเอกต่างประเทศด้วย เผยตัวออกมาเบยยยย 5555+...
ที่บอกนี่ก็ไม่ใช่เรื่องดีกับตัวไอ้ทีเลยนะ ถ้าเขียนในบางเรื่องต่อไป คงมีคนคิดว่า
“เรียนมาเหมือนจะสูงแต่คิดได้เท่านี้เหรอ” 555+ คิดไว้ก่อน ซึ่งก็มีแหระ คนที่จบยังไงมาก็แล้วแต่
รู้แค่เรื่องเดียวครับ เรื่องอื่นก็ปลวกกินเหมือนกัน หลายๆเรื่องสู้ชาวบ้าน ตาสีตาสาไม่ได้เลย
ดังนั้นอย่างคาดหวังกับไอ้ทีมากเพราะจะไม่ได้ตามคาด 55+ ในส่วนที่หื่นก็หื่นเหมือนเดิม
ขอยืน(ในเวป)ในมุมที่เป็นเหมือนเดิมนะ (เพราะขี้เกียจปั้นหน้า ปั้นตัวตลอดเวลา) เห่อๆ
บ่นนำมาเยอะล่ะเนอะพูดแต่เรื่องเรียนๆอะไรก็ไม่รู้!!! เพราะผู้อ่านวัยกระเตาะก็เยอะนะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคร๊าบบบบ พี่ทีเป็นคนที่ล้มเยอะนะ (ตอนนี้ก็ล้มลุก คลุกคลาน)
เอาล่ะ!!! สนทนา comment เนียนๆไปก่อนเนอะ แบบว่าเกริ่นมาไม่ถูกกันเลยทีเดียว นานเกินไป
veeveevivien (คนนี้แหระประกาศจับเราออกสื่อ 55+ วีวีวิเวียร์นมั้ย (วอเยอะจัง))
sarawutcom สวัสดี วันลอยกระทง (สวัสดีวันเลยลอยกระทงครับ) ไปลอยกระทงที่ไหนกันบ้างเอ๋ย
(ลอยทะเลครับ ไม่รู้คิดได้ไงเนอะ ลอยไปคลื่นก็พัดเข้าฝั่ง แต่ไม่อยากไปที่แหล่งคนเยอะครับ
เดี๋ยวจะอดใจลวนลามผู้ชาย(ทางสายตา)มิได้ 555+) เราอยู่บ้าน ไม่มีคู่ โสดทั้งปี เห้ย
(ดีแล้วๆไม่ไปไหนหรอกครับคนเยอะ ดึกๆมีแต่อันตรายเน้ออ โสดทั้งปีดีกว่าโสดครึ่งปี
(โดยเฉพาะครึ่งปีแรก) เพราะจะต้องมีการปรับอารมณ์ 55+)
fifa tsm กว่าจะรุ้ว่าเม้นอย่างไงเล่นเอางงเลย (เห่อๆๆกว่าจะเม้นมากระผมก็ไปซะแย้ววววเน้อ)
DayDaySay "เวลามันผ่านไปไวนัก จะทำอะไรก็คิดเยอะ ๆ คิดถึงคนที่รักมึง คนที่ห่วงมึง" (เอาเลยด่ามันเลย
ด่าไอ้ปอตอนนี้ก็มิสาย) "มึงโชคดีที่เจอคนดี ๆ อย่าให้โอกาสนี้สูญเปล่าสิวะ" (ไอ้ทีดีหรือป่าวไม่รู้
แต่ด่ามันเลยเย้ๆๆ) แต่ไม่โทษมึงทั้งหมดนะ (อ้าวววว!!!! เงิบๆ ทำไมล่ะ ใครผิด แก็สโซฮอล์?)
เหตุที่ทำให้มึงรวนเร ก็คือ เพราะระยะทาง และความเหงา ความไม่มั่นใจในตัวที (ดีนะไม่โทษไอ้ที 555+)
jom10 ปอ ที หายไปนานเลย ครบรอบ 1 ปี แล้วนะ ที่หายเงียบไป ครั้งล่าสุดที่โพสไว้ 07/07/2556
(วันที่โพสต์ก็นับไปเป๊ะมากๆ 555+)
newyniniw ชอบพี่ทีมาก คนอะไรดีขนาดนี้ ไม่เคยเห็นเลย (1.ไม่เคยเห็นคน 2.ไม่เคยเห็นพี่
3.ไม่เคยเห็นพี่เป็นคน แปลได้แบบนี้ป่าวครับ 555+...ย่อเย่นๆเน้อ)
kitwiphat เลิกกันแล้วแน่เลยหายเงียบไปนานขนานนี้.... (แหะๆ
เลิกกันบอกในนี้ก่อนแน่นอน...เพราะไม่รู้จะไปประกาศบอกใครที่ไหนเนอะ 555+)
pumpui จะถึงวันเกิด นายปอ แล้ว ฝาก Happy birthday (คร๊าบบบบ จะบอกไอ้ปอว่าปุ้มปุ้ยเป็นห่วง
เม่อสงกรานต์ต้นปีรีบโพสต์เลยนะ ...เอ้!!! แต่ว่าช่วงๆนี้เทศกาลลอยกระทงวันเกิดทีน๊า
มีใครจำได้มั้ยหน๋อ555+ ... ครั้งนี้ไม่ตรงวัน แต่ครั้งนึงเคยนะ)
ทิวสนทีอ่านตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้เรียนมหาลัยแล้ว...(เอาซะพี่ทีเงิบเลยนะครับ นานขนาดนั้นเชียว
แล้วเรื่องนี้พี่เขียนตั้งแต่เรียนจบ ตอนนี้จะขนาดไหนแล้ว 555+
บางคนก็บอกว่าอ่านตั้งแต่เป็นเด็กชายจนโตขึ้นเป็นเด็กหญิงล่ะ เอ้ยๆๆไม่ใช่
อ่านตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่นจนโตจะผ่านวัยรุ่นล่ะ หุหุ เพศไม่เป็นเกย์ยังไงก็เกย์เหมือนเดิม
(ตัวพี่เองน่ะนะ)555+)
ทุก comment ไอ้ทีอ่านหมดเช่นเดิมครับ
ขอบคุณมากๆที่สื่อสารและยังจดจำซึ่งกันและกันได้....สุขสันต์สงกรานต์ ปีใหม่ด้วยนะครับ
เทศกาลใกล้ๆกัน...หุหุ
-
:mc3: :mc3: :mc3:
พี่ทีมาแล้ว
-
คิดถึงที่สุดแค่เห็นมาโพทส์แค่นี้ก็พอใจแล้ว.....แค่รู้ว่ายังไม่เลิกกันก็ดีใจที่สุดแล้วคับรอนะคิดถึงเสมอ
-
นะ นะ นะ ในที่สุดดดดด :a2:
คือ รีบพุ่งมาอ่าน พุ่งมาเม้นต์เลยทีเดียว
-
แวะมาอัพเดทข่าวสารบ่อย ๆ ก็ได้นะน้องที (คนอ่านคนนี้แก่จริงจ้ะ)
-
กลับมาเล่าอีกคราวนี้
ต้องมีอะไรสนุกๆๆๆๆๆ อีกแน่ๆเลย
แต่ไม่แน่ใจว่าคราวนี้
จะเป็นวีรกรรมของปอ
หรือของทีกันแน่
อิอิ
ชักจะเป็นห่วงปอขึ้นมา
ว่าโดนทีกระทำชำเราหรือเปล่า
ดูแลสวัสดิภาพด้วย
ปอ..ป่วง
ฮ่าฮ่า
:o8:
หุหุ..ลืมบอก
ขอบคุณคนโพสต์
+1 ครับ LEO
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดว่าตาฝาด ดูวันนี้โพสกับนั่งหยิกตัวเองว่าวันนี้วันเดือนปีอะไร ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย
โอ๊ยยย น้องทีดีใจสุดๆ เลยค่ะ การรอคอยด้วยความคิดถึงมันทรมานน๊อ
มโนไปต่างๆ นาๆ ว่าทีกับปอเป็นยังไงบ้าง ปออยู่ในโอวาททีดีมั้ย
ไหนๆ ก็มายั่วให้อยากแล้วอย่าจากไปนานนะคะ มาลงให้อ่านวันละนิดจิตแจ่มใสนะคะ :katai2-1:
edit : อัพเดทน้องป่านให้ทราบด้วยนะคะ เวลาน้องทีเล่าแล้วเห็นความน่ารักของน้องป่านไปด้วยเลย
ตอนนี้คงโตเข้าประถมละมั้ง ยังพูดเก่งและเป็นหลานรักของปออยู่มั้ยเอ่ย
-
สะดุ้ง และ ตกใจ มากกกกกกที่เห็นพี่LEO เปลี่ยนวันที่ คือมองตอนแรกก็เอ.....ทำไมปีมันแปลกๆ 2557.... วันที่ก็ใกล้ๆเหมือนพึ่งผ่านไป.... พอกดเข้ามาดูก็ เฮ้ย!!!!! พี่ที๊ คิดถึงจับจิตตตต
แค่อยากรู้ข่าวคราวและเรื่องราวชีวิตค่ะว่า...
1 พี่ทีสบายดีไหม นอนพักเต็มที่หรือเปล่า เป็นยังไงบ้าง รู้สึกว่าจะเป็นอาจารย์ซะแล้ว(ไม่นับเรียนเอกควบคู่อีก) คงเหนื่อยกว่าเดิมเป็นเท่าตัวแน่เลย
2 ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ทีกับพี่ปอเป็นยังไงบ้างหนอ ยังรัก(แบบคนรัก)กันอยู่ไหมคะ (แลดูเผือกมากเลย55555)
3 ได้กลับบ้านบ้างหรือเปล่าคะ อย่าลืมกลับบ้านไปพักผ่อนร่างกายจิตใจบ้างนะคะ^^
ด้วยรักและห่วงใย 55555 คิดถึงมากๆค่ะ
-
ดีใจมากที่พี่หมอมา :mew4:หายไปนานมากกกก หวังว่าคงเข้ามาเรื่อยๆนะคะ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
จุดพลุเลยพี่ทีกลับมาแล้วววววว
ดีใจมากๆที่มาส่งข่าวคราว
แค่รู้ว่ายังรักกันดีอยู่ก็เป็นสุขแล้ว
ดูแลรักษาสุขภาพกันดีๆนะ พี่ที&พี่ปอ
ถ้าว่างก็มาส่งข่าวกันบ้างเน้อ
รักนะ
:mew3:
-
ถึงดับต้องเอาปฏิทินมาปางเลยเพื่อความแน่ใจในวันที่นึกว่าตัวเองตาฝาด คิอถึงจริงๆค่ะด้วยความเสือกอยากรู้เรื่องชาวบ้าน ว่าตอนนี้ชีวิตการงานและความรักเป็นอย่างไรบ้าง
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณค่ะ ที่มาแจ้งข่าวคราว อยากบอกพี่ทีว่า veeveevivien ก็อยู่ ศรีราชา ใกล้ ๆ บางแสน เผลออาจเคยเห็นหน้าพี่ทีด้วยซ้ำ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ขอบคุณ หมอที ที่ยังไม่ลืมกันนะคะ คิดถึงค่ะ มีเวลาก็มาเล่าอะไรก็ได้ให้อ่านอีกนะคะ ^^
ขอบคุณ LEO มากมากเลยค่ะที่โพสให้อ่าน +1
ขอบคุณ veeveevivien ที่โพสทู้ทั่วไปนะคะ +1
:pig4: :pig4:
-
:mc4: เย้ในที่สุดก็มาอัพเดท
ดีใจที่มาบอกข่าวนะคะ
รออ่านช่วงระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง
กับปอยังคงรักกันเหมือนเดิมเน้อ :L1:
-
หายคิดถึงไปนีดนึง
ขอบคุณพี่ทีค่ะ
-
โอ น้องหมอทีกลับมาแล้ว ขอต้อนรับการกลับมาจ้า
:L2: มาแล้วมาเลยอย่าหายไปอีกน๊าาาาาา
-
โฮรรรรรร คิดถึงพี่ทีมากๆ จะมาอีกมั้ยน้า
-
โอ้ย โล่งอก ที่หมอทียังมีชีวิตอยู่ ไชโย ไชโย ไชโย
เรื่องความรักกับนาย ปอ เป้นไงบ้างละ
-
คิดถึง.
-
ดีใจที่เห็นเข้ามาทักทายกันค่ะ^^
-
พี่ที กลับมาแล้ว :m1:
ดีใจมาก ว่างๆก็มาต่อบ้างนะงับ
รออยู่นะ :a11:
-
นึกว่า ตาฝาด ดีใจที่อย่างน้อยคุณหมอทีก็กลับมาทักทายยยย :D
-
ขอต้อนรับ กับการกลับมาครั้งใหม่นะคะคุณพี่ที
หวังว่าครั้งนี้จะไม่ทิ้งกันไปนานแสนนานแบบนี้
รีบเขียนเรื่องเร็วๆนะคะ จะได้มาลงต่อซักทีอยาก
อ่านจะแย่อยู่แล้ว คงมีเรื่องให้เล่าเยอะมากๆ
รอตอนหน้านะคะ สงสารคนอ่านที่รอบ้างเถอะค่ะ
อย่าใจร้ายไปหน่อยเลย รอคอยมาแสนนานแล้ว
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เฮ้ยยยย กลับมาแล้ววววว จะดีใจหรือเสียใจดีอ่าาาา
แบบว่าหายไปนามากกกก พอกลับมาาาาก็นะะะะะะะ
มาาาาานิดดดดเดียววจิงจัง 555 เค้าล้อเล่นเนอะะะ
ยังคิดถึงเหมือนเดิมมมมมมมมม(ม.ม้าเยอะไปไหน?)
-
เห็นวันที่อัพแล้วค้างไปแป๊ปนึง
เห้ย พี่ทีมาแล้ว 5555 ดีใจอ่ะ
ต้องเขียนเรื่องมาไถ่โทษด้วยนะ
-
หือ คือแบบเห็นวันที่นี่ ต้องดูซ้ำอีกรอบว่า
ใช่ปีนี้ป่าวว่ะ คือนานมากแล้วที่พี่หมอไม่ได้อัพ
ดีใจมาก คิดถึงมากเลยค่ะ พี่หมอแข็งแรง สบายดี
หนูก็ดีใจ สู้ๆนะค่ะพี่
-
ขุ่นพระ OH MY GOD อ่านวันที่อยู่3รอบว่าใช่ปีนี้เดือนนี้จริงๆหรอ >< :a5: :a5:
กรี๋ดดดดดดดดดดดดด เรื่องอันดับหนึ่งในดวงใจหนู กรี๋ดดดดดดดดดดด :hao7: :hao7: :hao7:
พี่ทียังไม่ลืมเล้าเป็ดดดดดดดดดดดดด:sad4: :sad4: :sad4:
แค่รู้ว่าพี่ยังสบายดีก็ดีใจแล้ว ยังไงก็มาอัพเดตชีวิตให้ฟังบ้างน้าาา จะรอ :katai5: :katai5:
Edit เพิ่มเติม : เรื่องพี่คือเรื่องแรกที่หนูมาอ่านในเล้าเป็ดและสมัครสมาชิกเพราะเรื่องของพี่
Ps. :mc4: :mc3: :mc2:
-
สวัสดีค่ะคุณหมอ อยากจะมาบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกแล้วก็อ่านรวดเดียจนจบ ใครชวนไปไหนไม่ไปไหนกันเลยทีเดียว อ่านจบร้องว่า>>>>เฮ้ยยยยยย <<< สนุกมากกกก ถึงจะปวดจิตช่วงที่โดนหักหลังแต่พออ่านจบรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นทำได้แค่เข้ามาขอบคุณค่ะ :pig4:
-
มาอ่านทันตอนหมอทีเล่าจนหายไปเราก็หายตามหมอทีไปด้วย แต่นานๆแว็บมาดูบ้าง โอ้หมอทีมาเหมือนมีลางสังหรณ์เลยได้กลับมาคราวนี้จะได้มารอจริงจังบ้างคะ อย่าให้รอเก้อนะคะ :mew2:
-
หุๆๆ
นักศึกษาที่ว่าอาจเป็นเค้ากะได้
อิๆๆ
มัวแต่อ่านนิยายวายอะจิ
:o8:
-
รีบตามเข้ามา คิดว่าจะมีอัพเดท :monkeysad:
-
อะฮ้าาาา ยังรักกันดีอยู่ ดีใจด้วยนะคับ
อย่างที่พี่ทีว่าก็จริงนะ ผมอ่านตั้งแต่เป็นเด็กชาย จนกลายเป็นเด็กหญิง เอ้ยยย เป็นนายเข้าไปแล้ว
ชอบพี่ทีจัง หมั่นไส้พี่ปอนะ โชคเข้าข้างจังเล้ยยพี่ปอเนี่ย
ยังรักยังรอพี่สองคนเสมอนะ :mew1:
#เพิ่งจะผ่านสมรภูมิรบมากว่าจะได้เข้าเว็บอ่าน เรียนหนักจัง
:ling3:
-
อย่างงงเลย ทำไมวันที่มันเปลี่ยนไป เอ๊ะปีนี้ปีอะไร พี่ไม่มาอัพนานแล้วไม่ใช่เหรอ
นั่งนับวันที่อยู่นานเลย จนกดเข้ามา
ปกติก็หลงวันอยู่แล้ว555
-
เพิ่งตามอ่านจนจบรู้สึกว่าพี่ทีเป็นคนที่ควบคุมสติอารมณ์ได้ดีมากเลย ถ้าเป็นเราบ้านแตกตั้งแต่ตอนเจอถุงยางในกระเป๋าแล้ว
ในห้องน้ำผิดครั้งแรกยังพอให้อภัย ครั้งที่สองเจอในห้องเปลวเมาจนขาดสติถือว่าพอให้อภัยได้ครั้งที่สอง แต่ครั้งที่แอบตามไปเจอเองกับไอ้ณัฐ ถ้าพี่ทีเอาขวานไปจามหน้ามันสองคนตอนนั้นก็ไม่รู้สึกว่าทำเกินไป 5555 อยากให้พี่ทีมาเล่าต่อนะครับ ถึงจะไม่ค่อยปลื้มคุณปอเท่าไหร่แต่ก็ยังอยากติดตามชีวิตเรื่องของพี่ทีนะครับ อยากรู้ว่าหลังจากนั้นเคลียร์เรื่องเปลวกับณัฐยังไง แล้วพี่ทีได้มีโอกาสเจอสองคนนั้นรึป่าว จะติดตามต่อไปนะครับขอฝากตัวเป็น FC :)
-
ก็ยังตามเหมือนเดิม ถึงนานๆๆๆ จะมาอัพเดทที :mew1: :mew1: :mew1:
-
:z1: ยังติดตามผลงานอยู่นะคร้า ว่างๆๆมาอัพต่อด้วยนะคร้า :katai3:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
:mew3:
ห มอทีมาแล้วก็หายไปอีก
คิดถึงน๊า รีบๆกลับมาเถอะ
อยากรู้เรื่องของชาวบ้านอ่ะ
:hao7:
-
คิดถึงพี่ทีมากๆ นี่เพิ่งเห็นว่ามาอัพแล้ว 55555 แอบเข้าไปส่งอีเมลหาพี่ทีผ่านเมลเก่า แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้แล้วสินะคะ เพราะมันส่งไม่ได้ 555555 นี่ตามมาตั้งแต่จีบอย อ่านตั้งแต่ม.ต้นหรือม.ปลายก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ปีสามแล้วนะ คิดถึงพี่ทีทุกเดือน 55555
ปล. เสื้อเซฟเวิร์ลดที่เคยได้จากพี่ที แม่เอาไปเก็บไว้ไหนแล้วไม่รู้ ตอนที่ได้หนูอ้วนใส่แล้วฟิต ตอนนี้ใส่ได้ แต่หาเสื้อไม่เจอ แง่วววววว
รัก
:กอด1:
-
โปรดีแท็ค เล่นเน็ตไม่อั้น + โทรฟรีทุกค่าย 100 นาที
ใช้ความเร็ว 4G/3G สูงสุด 42 Mbps เล่นได้ 500 MB
ใช้ความเร็ว 2G สูงสุด 128 Kbps เล่นได้ไม่จำกัด
อายุการใช้งาน 30 วัน
แค่ 199 บาท (+vat= 212.93)
สมัคร กด * 103 * 116 * 1355184 # โทรออก
ปิดเน็ต *104*72 # โทรออก / เปิดเน็ต *104*71 # โทรออก
-
https://www.facebook.com/571972849614407/photos/a.571977022947323.1073741828.571972849614407/571978526280506/?type=1&theater (https://www.facebook.com/571972849614407/photos/a.571977022947323.1073741828.571972849614407/571978526280506/?type=1&theater)
-
ดีใจครับที่ยังไม่ลืมกัน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
โอ้ยยย พลาดได้อ่านช้า ได้รับรู้เรื่องช้าไปตั้งหลายวันแน่ะ
แต่ดีใจมากๆ ที่ทั้งคู่ (ที&ปอ) ยังคงเดินหน้าไปด้วยกัน
แต่อยากรู้อีกนิด อยากรู้ว่าปอทำอะไรอยู่ ยังไปมาหาสู่เหมือนก่อน หรือย้ายไปอยู่ด้วยกัน อิอิ
-
ดีใจที่หมอทียังไม่ลืมกัน ^^
อวยพรปีใหม่เผื่อไว้เลยนะครับ
ขอให้หมอทีมีแต่ความสุข ความรักพบแต่ความสดใส
สำเร็จดังที่หวังและตั้งใจนะครับ
ยังรอเรื่องเล่าของหมอทีกับปอเสมอ :hao3:
-
ดีใจค่ะที่แวะมาบอกความคืบหน้าา ว่างๆก็เข้ามาอัพเดทบ้างนะคะ :mew1:
-
ยังคิดถึงหมอทีกะไอ้ปอเสมอนะครับ แวะมาบ่อยๆก็ดีนะครับ
-
คิดถึง
-
ขอบอกนิดนึงว่าไม่ได้เข้ามาอ่านนิยายในนี้นานมากเลยจริงๆ
แต่วันนี้นึกคึกอยากย้อนความหลังหรือไรก็ไม่รู้ 555 พอเปิดเข้ามาก็ป๊ะเข้ากับวันที่ 10/11/57 :hao4:
:a5: เอ่า เฮ้ย! ของปีนี้นี่หว่า นี่พี่ทีเข้ามาทักทายกันหรือเนี่ย :heaven ข้าพเจ้าพลาดได้ไง 5555
เอาเป็นว่าได้รู้ว่าพี่ยังสบายดีก็ดีใจแล้วค่ะ เป็นเรื่องที่น่า อัด-สะ-จัน ใจจริงๆ ไม่รู้ทำไม่รู้สึกผูกพันกันเรื่องราวของพี่ขนาดนี้
ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยรู้จักกันและก็ไม่เคยคุยกันด้วย 5555 จะว่าไปก็เขินนิดๆนี่เราผิดปกติหรือเปล่าก็ไม่รู้อ่ะ :เฮ้อ:
ได้อ่านที่พี่กล่าวเกี่ยวกับบางคนที่อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่มัธยมจนจบปอตรีแล้วก็ยังติดตามพี่อยู่ ข้าพเจ้าก็อยากจิบอกว่า....
นี่ก็เป็นอีกคนนึงในกลุ่มนั้นนะ 5555 อาจจะเป็นเพราะเรื่องราวที่พี่ถ่ายทอดออกมานั้นมันเป็นเรื่องจริงด้วย
ทั้งอารมณ์ ความรู้สึก และความคิดนั้นมันมีตัวตนของพี่อยู่ มันเลยทำให้รู้สึกว่าเรื่องราวเรื่องนี้มันมีอยู่จริงและสามารถจับต้องได้
(ดูเวอร์ไปเน๊าะ 555)ในขณะที่เรื่องอื่นๆนั้นเป็นเรื่องราวในจินตนาการที่แต่งขึ้นมาเพียงเท่านั้น
มันคงไม่แปลกใช่มั้ยที่เราจะอินเรื่องที่อิงจากความจริงมากกว่าเรื่องที่แต่งขึ้นมาจากความคิดเน๊าะ
ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่ที งานช่วงนี้พี่คงจะหนักน่าดู การเป็นครูไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ สู้ๆ o13 :bye2:
-
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ ม.3 ยันตอนนี้ ปี1 (มหาลัยที่ชลบุรี) ^^ คิดถึงเรื่องนี้มากๆเลย อ่านแล้วนึกถึง ตอนมัธยมต้นติดนิยาย ฮ่าๆๆ ก็อยากให้มาต่อไวๆจัง ไม่เคยโพสเรื่องนี้เลย เพราะแต่ก่อนไม่ได้สมัครสมาชิก วันนี้ได้มาโพสละ แฮะๆ เรื่องนี้ครบทุกรสชาติเลย แอบหน่วงเล็กๆนะ ตอนบอกว่าเลิกกัน แต่ตอนนี้คบกันอยู่ใช่ไหมหว่า อยากให้มาต่อนะ :) ยังรอการอัพเดตอยู่ สุดท้ายก็ขอให้แฮปปี้ๆๆๆ นะ ครับ รอมาต่อๆๆๆ :ling1:
-
หมอทีเข้ามาให้อยาก(เจอ) แล้วก็หายจากไป
เมื่อไหร่จะมาเล่าเรื่องให้ได้รับรู้อีกจ๊ะคุณหมอ
คิดถึงมากๆ
:laugh:
-
ดีใจที่คุณทีกับนายปอยังรักและคบกันอยู่ ยังไงว่างๆ ก็เข้ามาอัปเดทให้ fc ได้หายคิดถึงบ้างนะครับ
คิดถึงทั้งสองคนครับ :กอด1: :กอด1:
-
:สวัสดีครับ ผมชื่อแมน อายุตอนนี้ก็ 24 ผมอ่านเรื่องนี้จบภายใน 5 วัน เรื่องของช่างปอและหมอทีสอนอะไรผมหลายอย่าง เรื่องนี่มีทั้งสนุก เศร้า เฮฮา พลอยได้ลุ้นตลอดเวลา บ้างมีเสียงหัวเราะ มีน้ำตาคลอเบ้า เฮ้อ ดัีใจมากเลยที่ทั้งสองคนกลับรักกันเหมือนแล้ว ยังไงก้มาอัพเดตหน่อยนะครับ ฝากคุณ LEo ตามคุณหมอทีด้วยนะครับ อยากอย่างต่อ
ปล.วันนี้ผมอ่สมัครสมาชิกเป็นวันแรก นี้ก้ปลายปี 2014 ละ ไม่อยากให้นายปอ นายทีเลิกลากัน
อ้อ ผมเป็นตำรวจนะครับ แม้จะเป็นแค่นายสิบ ผมก้ภูมิใจสุดๆละ ผมอยู่ สน.แห่งหนึ่งใน นครพนม ใบให้ก้ได้ ผมอยู่เรณูนคร
-
เหอัะๆ จะบอกว่ามะวานที้ผมอ่าน สงสารทั้งปอ ทั้งนายที ผมน้ำตาคลอเบ้าเลย น้ำตาแตกคา สน. เลย เพื่อนถามก้บอกว่าฝุ่นเข่าตา เอิ๊กๆ
ผมอยากแานต่ออะครับ มาอัพเดตเร็วๆนะครับ
อ้อผมเพิ่งมารู้ว่าผมชอบผู้ชายด้วยกันเมื่อจบ นายสิบมาตอน อายุ 23 นี่เอง ตอนนี่ 24ละ ยังโสด
เข้าเวรต่อก่อนนะ
-
คนโสดอย่างเรา ต้องฉลองปีใหม่ คนเดียวอีกอะ เห้อ อยากมีแฟนนะ แต่ยังไม่เจอนิ
แอดเฟสมาคุยกันได้นะ https://www.facebook.com/profile.php?id=100006904904536 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100006904904536)
-
:katai5: มาต่อเร็วๆนะครับ
ปล. ได้เวลาไปตรวจเครื่องดื่มเเอกอฮอล และพวกเมาขัแล้วขับก่อนนะ สวัสดีปีใหม่นะครับทุกๆท่าน
-
(https://scontent-a-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/10896997_1542330149340467_5740235150949157558_n.jpg?oh=3a0f24521e0228b3892e70b70d173079&oe=5539F56D)
-
สวัสดีปีใหม่ 2558 ครับผม
โสดอีกปี อิอิ
-
ส่งความสุขให้หมอที ให้มีความสุขสมหวังสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ตลอดปีและตลอดไปจ้ำ
:mew1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะปอที
-
เข้ามาสวัสดีปีใหม่(ย้อนหลัง) ทั้งพี่ที พี่ปอ และพี่LEO ค่า ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
-
ขอบอกก่อนเลยนะว่ายังอ่านไม่จบอ่านถึงตอนวันแม่
เอาจริงๆไม่เข้าข้างใครเลยนะถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของทีกับปอ จะบอกเป็นข้อๆนะ
ส่วนนึง(ที)ก็ผิดตั้งแต่อ่านมาตั้งแต่เริ่มทีไม่แทบจะไม่เคยบอกรักปอเลยทีไม่มีเวลาให้ปอทีเป็นคนทีเห็นแก่งานเกินไปถึงจะเริ่มต้นไม่สวยก็เถอะครั้งแรกที่ทีเห็นปอับเปลวในห้องน้ำอันนั้นไม่คิดนะเพราะเพิ่งเริ่มคบกันแล้วอันที่ตอนปอเมาโดนเปลวรากไปทีห้องทีตัองเข้าใจหน่อยนะคนเมาอ่ะเข้าใจคำว่าคนเมามั้ย
ต่อมาที่ทีแอบตามไปเจอกับเด็กที่ชื่อนัดอ่ะคือทีต้องเข้าใจตัวเองด้วยว่าตัวเองมีเวลาพอทีจะให้ปอบ้างมั้ยตั้งแต่อ่านมาทีเอาแต่ใจตัวเองตลอด(ไม่ได้เข้าข้างปอนะ)ที่เห็นจากการอ่านมันเป็นแบบนี้จริงๆขนาดจะไปเที่ยวยังไม่มีเวลาให้ปอเลยถ้าปอไม่บังคับทีจะไปมั้ย(ตอบแท้เลยว่าทีไม่ไป)แล้วอีกหลายๆอย่างทีทำเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกปอเลยด้วยซ้ำ คือ เอาง่ายๆข้อเสียของการไม่เข้าใจกันมันมาจากทีเกือบจะ100%ถ้าได้อ่านเม้นขอเรานะรองคิดตามดูอย่าเอาแต่ข้อเสียของปออยู่ฝ่ายเดียวของเสียของทีอ่ะเยอะอยู่นะขนาดชวนไปเล่นสงการทีก็ไม่ไป ไปเที่ยวไปดูหนังไปกินข้าวก็ทำตัวเหมือนไม่ใช่แฟนกันทั้งนี้และทั้งนั้นส่วยใหญ่มันก็เกิดจากทีด้วยไม่ใช่แค่ปอคนเดียว
อักหนึ่งส่วน(ปอ)เราว่าปออ่ะพยายามทำดีกับทีทุกอย่างอาจจะมีเหงามีอารมณ์ทางเพศ อันนี้พอจะเข้าใจปอก็ผิดที่ไม่มีความอดทน แต่ เป็นไคร ไครก็ต้องมีแบบนี้กันบ้าง เราก็มีแฟนนี้อยู่ด้วยกันมา3ปีแล้วล่ะมันก็มีย้างที่จะกิ๊กกับคนอื่นตอนที่แฟนไม่อยู่ เพราะมันเป็นอารมณ์เหงา ปอยังดีที่ได้เจอทีอาทิตตั้ง1ครั้ง เป็นความกรุณาอย่างสูงของที(ตอนที่ยังครบกันอยู่)
ที่เม้นนี้เพราะอยากให้ทีลองมองข้อเสียของตัวเองบ้างอย่างมัวแต่โทษปอฝ่ายเดียวตัวทีเองก็ผิด ไม่แน่นะถ้าลองเปรียบเทียบกันจริงๆทีอาจจะผิดมากกว่าปอก็ได้ (สุดท้ายนี้ อยากเจอคนเเบบปอย้างอ่ะ)
เป็นกำลังใจให้กับมาครบกันในตอนต่อนไป (บอกแล้วว่ายังอ่านไม่จบอ่านถึงตอนวันแม่)
.....อ่านจบแล้วนะอย่างไงก็ยังokนะที่กับมาครบกันเป็นกำลังใจให้นะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ที
:katai2-1:
-
https://www.youtube.com/watch?v=iP2W58QhQPQ
สวัสดี รออ่านอยู่นะ รัก ที รักปอ เอาเพลง นี้ มาให้ทีกับปอฟัง ลองฟังดูนะเพื่อ จะทำให้อะไรๆดีขึ้นเลื่ีอยๆ
ขอให้รักกันนานๆนะ อย่าทะเลาะกันอีกเลย มันทรมาร
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
:mc3: สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณปอและคุณที ขอให้มีความสุขกันมากๆ นะคะ :mc3:
-
เข้ามาสวัสดีปีใหม่ทีกับปอ :mc2: :mc2:
แวะมาทักทายบ้างนะ :กอด1: :กอด1:
-
จะวานเลนไทน์แล้วนะพี่ที พี่ปอ
คิดถึงนะครับ มีความสุขดีอยู่มั้ย :impress3:
-
ขอบคุณอ.หมอทีนะคะที่เขียนเรื่องให้อ่านมันประทับใจมากค่ะ
เรื่องนี้มีหลายอารมณ์มากและที่สำคัญมีสาระมากๆด้วยค่ะ
อ่านแล้วมีกำลังใจเพิ่มขึ้นเยอะเลย น้องหมอทีก็สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องนะคะ ว่างเมื่อไรก็มาส่งข่าวบ้างนะ
ทุกๆคนรออยู่ค่ะ มีความสุขกับทุกวันนะคะ :mew1:
-
คิดถึงงง รักกันไปนานๆนะคะ เยิฟฟฟฟ
:กอด1:
-
^^
-
คิดถึงมากกก :katai5:
-
คิดถึงเลยแวะมาอ่านอีกสักรอบ เผื่อหายคิดถึง :z10: :z10:
-
ใครจะถึง สงกรานต์ แล้ว ยังไม่มีเพื่อนเที่ยวเลย
-
จะถึงวันสงกรานต์แล้ว สุขสันต์วันปีใหม่ไทย(ล่วงหน้า)นะคะ คิดถึงพี่ทีพี่ปอมากเลยค่ะ วันหยุดยาวถ้าว่างๆก็เข้ามาทักทายกันได้นะคะ มาบางแสนใกล้ๆชลบุรีแล้วคิดถึงพี่ทั้งสองคนมากกกกกก
รักพี่ปอพี่ทีค่ะ
-
:z1: อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจอารมณ์นายปอ อะ เพราะเราเองก้อเจอกันกับแฟนอาทิตย์ละครั้ง ก้ออยากอยู่ใกล้อยากมีกิจกรรมร่วมกัน แต่แฟนเราก้อเฉย ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไหร่ แต่ยังไงเราก้อรักกัน 55555555 แต่เท่าที่อ่านบางครั้งนายปอ จะเยอะเกิน 55555 แต่ก้อน่ารัก คริคริคริ
-
คิดถึง พี่ที พี่ปอ จังเลยย :mew1:
เมื่อไหร่จะเขียนต่อให้น้องคนนี้หายคิดถึงสะที
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
ขอบคุณคาบบบบบบ
-
เรื่องนี้ไม่เล่าต่อแล้วหรอครับ
-
หายไปเลย ไม่มาต่อแลัวเหรอคะ อัฟเดทหน่อยได้ไหมมมมม :impress2: :impress2: :impress2:
-
หมอที มาอัพเดทบ้างนะ ความรับกับ นาย ที เป็นยังไงบ้างแล้ว
-
รออยู่นะคะ พี่หมอ :katai5:
-
ระหว่างที่รอหมอทีว่างมาเล่าเรื่อง ก็กลับไปอ่านเป็นรอบที่สาม
รออยู่นะครับ
:katai3:
-
คิดถึง หมอที นะครับ เป็นไงบ้างเน้อ
-
หมอที กะ นายช่าง เป็น งัยบ้างน้า มาอัพเดต บ้างซิครับ
-
คิดถึงหมอทีนะครับ หายไปนานมาก ๆ ไม่รุ้ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง :D
-
คิดถึงพี่หมอทีมากๆๆๆ ตอนแรกก็เกือบได้เข้ามหาลัยเดียวกันล้า แต่มิติด :o12: :o12: เลือกศิริราชไม่ติดแต่ติดมชแทน :z3: :z3:
พอดีโง่ๆๆ อยากได้พี่หมอทีสอนจัง มีเงินว่าจาจ้างสอนน้านิ แต่เงินมิมี :z3: :z3: :z3: ตอนแรกอ่าไม่รู้จาเรียนอาไร
พอมาอ่านเรื่องนี้หนูเอวไปคิดว่าตัวเองอยากเป็นอาไร อ่านเรื่องพี่มีกำลังใจมากเลย เวลาท้อน้า หนูจาเข้ามาอ่านเรื่องพี่ตลอด
อยากให้พี่หมอมาต่อเร็วๆจัง คิดถึงคิดถึง :L2 :กอด1: :pig4:
-
ช่วยด้วย!!! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 57...ตอน หนูทีโตไวๆนะลูก
ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ...ที่ยังติดตามและให้แง่คิดมากมาย...รวมถึงถ้าเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลให้หลายๆคนมีกำลังใจขึ้นมา...ยินดีมากเลยครับ
ลงไปครั้งก่อนวันที่ 10 เดือน 11 ปี 57 แม่เจ้า!!!!! มันนานไปมั้ย...ถ้าใครท้องตอนนั้น ตอนนี้ก็มีลูกขวบนึงล่ะ...เอ๊ะ!!! รึว่ามีจริงๆ...
“ที มึงอ้วนขึ้นป่าว” เสียงแว่วลอยมาครั้งแรกที่เจอกันในรอบเดือน เมื่อปีที่แล้ว นานนมมากๆ
“มึงรู้มึงจะพูดทำไม..ไอ้นี้ที่สาธารณะ” ผมพยายามพูดเบาๆ
“ก็ดีใจเห็นมึงกินดี อยู่ดี กำลังดีแหระไม่ได้อ้วน แต่ก่อนมึงผอมไป”
“กูตั้งใจให้เพิ่ม มึงมีปัญหาป่าว” น้ำหนักผม 60 กิโลกรัมเป๊ะ!!! เลขกลมๆรึคนกลม 55+
“ไม่กล้ามีหรอกคร๊าบบบบบ กำลังพอดี....แต่น่าจะอุ้มยากนิดหนึ่ง” มันพูดเบาๆยิ้มที่มุมปาก
“ทะลึ่งๆนะมึง”
“555+” ไอ้ปอหัวเราะ
นั่นเป็นบทสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่างการไปออกกำลังกายที่สวนสาธารณะหน้าศาลผมจำได้ดี (สมองอัจฉริยะป่าวล่ะ ปีนึงล่ะนะ)
ด้วยความที่ไม่ค่อยได้กลับชลและเจอกันบ่อยเหมือนแต่ก่อนทำให้ผมพอจำได้บ้าง ยิ่งอายุมากขึ้นความรับผิดชอบก็เหมือนเงาตามตัว ไม่ใช่เด็กมีเวลาแว๊นๆเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ผมก็อายุ 28 ปีแล้ว วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปฏิบัติงานในหลายหน้าที่ทั้งสอน ทั้งเรียน และยังต้องมีเวรที่โรงพยาบาล...ดีขึ้นมาหน่อยตอนนี้ลาเรียนเต็มรูปแบบแต่ยังเข้าสอนวิชาหลักบ้างอาทิตย์ละวัน...
ออกตัวไว้นิด...คนที่เรียนหรือจบปริญญาเอกไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด หรือเก่งกว่าแม่ค้าขายหมูปิ้งที่ผมเคยซื้อกินในชั่วโมงเร่งด่วน ก็เป็นแค่คนที่มีเวลาทุ่มเทให้กับการเรียนรู้ตามหลักสูตรเพียงเรื่องเดียวๆอย่างต่อเนื่องเท่านั้น มีอีกมากมายบนโลกที่เค้ายังไม่รู้ และหลายเรื่องที่ไม่มีวันรู้ถ้ายึดติดยศทางการศึกษานำหน้าชื่อของตัวเอง... ดังนั้นเรื่องที่ทุกคนคิดได้บางทีผมก็อาจจะคิดไม่ได้เป็นเรื่องปกตินะ 555+
พิจารณาตัวเองเหมือนกันว่าจะเขียนต่อไหม...แต่อยากบอกว่าทุกคน ทุกอาชีพ มีมุมเป็นของตัวเองไม่ว่ามุมนั้นจะมืดหรือว่าสีเทาๆ แต่จะบอกเล่าหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้วกัน (แต่ผมก็คิดว่าเล่าก็ไม่เสียหายเป็นปุถุชนคนธรรมดา...)
ย้อนอดีตยืมประตูโดเรม่อนมาหน่อย เรื่องเล่าเมื่อปลายปี 57 ต้นปี 58 (ต่อจากตอนภาคพิเศษเลย)
“กริ๊งงงงง....กริ๊งงงงง....” เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น ไม่ใช่โทรศัพท์บ้านหรือกริ๊งนะ สมมติเสียงเอาเอง ปกติเป็นเสียงเพลงไพเราะเสนาะหู 555+
“หวัดดีครับ” ผมรับสาย ทั้งๆที่รู้ต้นสายคือใครโทรมา
“อืมม..ที่นี้ฝนตกหนัก..กรุงเทพฯก็คงเหมือนกัน” น้ำเสียงเบาๆ แต่ยังคงความเป็นไอ้ปอ
“อื้มใช่” ผมพยักหน้าพร้อมตอบเบาๆ
“ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าให้โดนฝน”
“อื้ม...เหมือนกัน ขอตัวนะได้เวลาเข้าสอนแล้ว” ผมนั่งในห้องพร้อมหลับตาเรียกสติ จริงๆแล้วผมไม่มีสอน....มองออกนอกหน้าต่างเห็นฝนโปรยบางๆ ยังคงเพิ่งเริ่มมา ปลายต้นไม้พลิ้วไปตามลมคงจะพัดแรงพอสมควร (อันนี้บทนำ)
………………………………………………………………………………………………………………..
(อันนี้เนื้อเรื่อง 55+)
...เมื่อเดือนพฤศจิกายนปี 57 เพิ่งซื้อเตียง 6 ฟุตเข้าห้อง ต่อให้ใหญ่แค่ไหนผมก็นอนมุมเดียวเสมอ...
“เดี๋ยวว่าจะไปหาป่าน ป่านบ่นอยากได้ไรป่าว” ผมถามไอ้ปอ
“ไม่ต้องหรอก มันไม่อยู่ไปเรียนพิเศษให้พ่อแม่มันดูแลเอา” ไอ้ปอตอบ แต่ก่อนจะเห็นว่าไอ้ปอมันปากร้ายกะหลาน แต่มันก็รักไอ้ป่านมาก... นานๆครั้งที่ผมจะไปแบบนี้ไม่เคยตอบพลาด...ถ้าเรียนก็เคยไปดักเอาตัวมาเลย
เมื่อมีคำถามที่ชวนสงสัยอาจจะต้องค้นหาคำตอบ...
หลังจากกลับมาบ้านผม...ผมเลยลองแอบโทรไปถามแป้ง ว่าป่านอยู่บ้านมั้ย คำตอบที่ได้คือ “อยู่” แล้วไอ้ปอมันจะโกหกผมทำไมหรือว่ามันงอลลล กับหลานอยู่ 555+ (ตลกล่ะ มึงโตเป็นควายแล้วนะเฟ้ย)
(มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้...) ผมก็เลยวางแผนแอบไป บอกจะไปหาซื้อของเป๊ปเมื่อกี้ลืม...มันก็จะมาด้วย ต้องใช้กลอยู่หลายตลบเลยทีเดียว
ผมแวะซื้อของแล้วมุ่งหน้าไปบ้านไอ้ปอ...ป่านเห็นรถผมก็วิ่งเข้ามาก่อนเลย ผมชะลอแทบจะหยุดเผื่อมุมๆจะมองไม่เห็น ถึงจะเข้า ป.1 แล้วแต่ก็ยังดูเด็กๆอยู่เลย (ตอนนี้โตขึ้นเยอะละ) นั่งเล่นอยู่หน้าบ้านกับแป้งกับป่าน สายตาก็มองไปเห็นเด็กสาวคนนึงไม่คุ้นหน้าคุ้นตา อยู่ในบ้าน
“เพื่อนแป้งเหรอ..ไปอยู่กับเพื่อนได้นะ พี่มาเล่นกับป่านเป็ปเดียวก็จะกลับล่ะ” ผมพูดพลางมองเด็กสาวคนนั้น
“พี่ปอไม่ได้บอกพี่เหรอ..เรื่องใหญ่โต ตัวเองทำไว้ขนาดนี้...หนูไม่ชอบคนนี้เลยค่ะพี่ที..กินๆ นอนๆไม่เห็นทำอะไร... เมียพี่ปอ ...ไม่เข้าใจจะมาอะไรกับคนนี้” แป้งพูดจบ จุกในลำคอพูดอะไรไม่ออก แสดงสีหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะถามอะไรทั้งๆที่น่าจะถามได้มากมาย (เมียพี่ปอ!!!ๆๆๆ มันค้างคาในหูมาตลอด)
“เหรอ ปอไม่เห็นบอกพี่เลย” พูดไปแทบจะร้องไห้ กลืนน้ำลายและน้ำตาลงไปด้วยกัน
“มาโวยวายทั้งแม่ทั้งลูกนะสิ เค้าบอกว่าท้องกับพี่ปอ เรื่องเลยใหญ่โต สุดท้ายตกลงก็ได้รับลูกเค้าไว้ด้วย... เป็นคนที่ขี้เกียจมากนะพี่ที ถามคำตอบคำ เที่ยงค่อยตื่นนอน” ผมไม่มีอะไรจะถามต่อได้แต่นิ่ง มึนๆ งงๆ แป้งก็ยังเล่าต่อไป
“แต่ก็ทนได้เนอะ พี่ปอแทบจะไม่ได้สนใจอะไร เป็นหนูนะถ้าแฟนไม่สนขนาดนี้กลับแล้ว”
“เค้าคงดูแลกันเองแหระ ปล่อยไป” ผมพูด พลางเปลี่ยนเรื่องมาคุยเล่นกับป่าน ทั้งเจ็บทั้งจุก พายุลูกนี้คงหนีไม่พ้นแล้ว ในที่สุดสิ่งที่แอบคิดลึกๆก็ผุดขึ้นมาให้เห็นไวขึ้น
ผมขับรถกลับ ขึ้นนั่งบนรถได้ น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว พยายามตั้งสติแต่ก็ไม่สามารถจะกลั้นไว้ได้ใกล้จะถึงบ้านแล้วยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล.... จนต้องจอดไว้ไหล่ทาง มองดูหน้าตัวเองในกระจก ขอบตาเริ่มแดง นัยน์ตาฉ่ำมองได้ออกว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มา
...ผมเดินขึ้นไปในห้องพยายามทำตัวให้เป็นปกติ....
“หน้าแดงๆ เป็นไรป่าว” ไอ้ปอถาม
“ร้อนมั้ง ไปช่วยแม่หั่นหัวหอม” (กูจะไปหั่นทำไม คิดไม่ออกแล้วแก้ไปก่อน) ผมเดินเข้าไปอาบน้ำ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป...(นี่ไม่ใช่แฟนเราแล้ว เราควรจะทำอย่างไรดี) ...คนเราจะคิดได้เมื่อเอาตัวออกมาจากปัญหา ผมเลยคิดว่าถ้านี่ไม่ใช่ปัญหาเราแล้วมีคนมาปรึกษา เราจะบอกเค้ายังไง ...แน่นอนคำตอบที่ได้คือ ...ให้พูดจากันตรงๆ เปิดอกคุยกัน...???
“ปอ...เมื่อกี้กูแวะไปหาป่านมา” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดหลังออกมาจากห้องน้ำ ไอ้ปอหันหน้ามาหาผม
“ไป..แล้วทำไมไม่บอก” มันถามผมกลับ
“ก็แวะไป...เห็นป่าน เห็นแป้งและเห็น.....” ผมพูดเบาๆแต่ก็ยังไม่รู้ชื่อจริงๆ ไอ้ปอเข้ามากอดผม
“ไม่ต้องคิดอะไร เดี๋ยวกูจัดการเอง” ผมบอกข้างหูผมเบาๆ
“เรื่องนี้ใหญ่นะ กูจะช่วยมึง บอกแล้วปัญหาของมึงก็คือปัญหาของกู” ไอ้ปอมองหน้าผม
“ไม่ต้องกูจัดการเอง” มันย้ำอีกที (การจัดการของมึงคือทิ้งปัญหา นี่เหรอจัดการของมึง) ผมยังไม่อยากพูดอะไรคงเจ็บทั้ง 3 ฝ่ายไม่อยากให้แตกหักไปมากกว่านี้
เหตุการณ์ได้เกิดขึ้นมาตั้งแต่นั้น..เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง....ยังเรียนไม่จบมัธยมปลายพร้อมด้วยแม่ของเค้ามาร้องกับแม่ไอ้ปอถึงที่บ้านว่าลูกสาวเค้าท้อง .... ผมจับประเด็นที่มันเล่าคร่าวๆแบบนี้ (ไอ้ปอต้องเป็นลูกผู้ชาย มึงต้องรับผิดชอบมากกว่านี้) คืนนั้นต่างคนต่างนิ่ง ไม่มีคำพูดใดๆ รุ่งเช้าผมเข้ามากรุงเทพฯ พลางแต่คิดเรื่องนี้ ทำไมถึงแยกแยะงานกับส่วนตัวไม่ออกนะ
“ปอ สิ่งที่อยากให้มึงแก้ไขตอนนี้คือรับผิดชอบน้องเค้า” ผมโทรมาหาไอ้ปอ ไม่อยากพูดต่อหน้า ผมทำตัวไม่ถูกและพูดไม่เห็นหน้ามันจะพูดได้มีสติกว่า
“ทีกูรู้มึงคิดอะไร ขอให้กูแก้ไขเองได้มั้ย ตอนนี้กูก็ให้มาอยู่ในบ้านแล้วจะเอาอะไรอีก”
“มันไม่ใช่ความรับผิดชอบของมึง แต่มันเป็นของพ่อแม่มึงมากกว่า...กูรักมึง กูอยากเห็นมึงมีครอบครัวมากกว่า”
“มึงรักกูทำไมมึงทิ้งกู...มึงทิ้งกูแล้วกูจะอยู่กะใคร...ฮือออ” ไอ้ปอพูดพร้อมปล่อยโฮ เป็นครั้งแรกที่รู้จักกัน เห็นมันร้องไห้จริงจัง
“เราไม่ใช่เด็กแล้วนะ...กูอยู่ข้างๆมึงนะ...แต่..ขออยู่เป็นพี่เป็นน้อง เป็นเพื่อนได้มั้ย” ผมพูดน้ำตาพลอยไหลออกมาด้วย
“มึงไม่รักกูเหรอที กูรักมึงมากนะ” ไอ้ปอมันยังพูดปนเสียงร้องไห้
“กว่ากูจะพูดได้ กูซ้อมหลายครั้ง และทุกครั้งที่กูพูดก็ร้องไห้...มันไม่ได้ช่วยอะไรถ้าเรายังคลุมเครือแบบนี้”
ผมพูดเสร็จไอ้ปอตัดสายทิ้ง...ในขณะนั้นก็สี่ห้าทุ่มแล้ว เป็นห่วงมากจะไปกินเหล้าเมาที่ไหนอีกมั้ย... ต้องปล่อยให้มึงมีชีวิตเป็นของตัวเองแล้วสินะ ...คืนนั้นทั้งคืนผมก็นอนไม่หลับ (มันเป็นกรรมของเราทั้ง 2 อีกครั้งคงต้องผ่านมันไปให้ได้)
ผมอาบน้ำแต่งตัววันนี้คงต้องออกแต่เช้ามืด เพราะนอนไม่หลับทั้งคืน ถ้าไม่หลับตื่นไปทำอย่างอื่นน่าจะได้เยอะขึ้น ผมเดินลงมาจากห้องพักประมาณ ตี 4 เดินไปที่รถ
“เห้ยยย” เสียงผมตกใจเมื่อมีคนมาสวมกอดจากด้านหลัง แต่ไม่เจอหน้าก็พอคุ้นการสัมผัสว่าเป็นใคร ผมยืนนิ่ง
“อย่าไปจากกูเลยนะ” มันพูดสั่นเครือ พร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมา
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่โทรบอก” ผมถามมัน
“มาเมื่อคืน นั่งรอ รอเห็นหน้ามึง” มันพูด ผมแกะมือมันออก
“อย่าทำแบบนี้เลย เดี๋ยวกูจะไปทำงาน” ผมเลยพามันเดินเข้าไปในห้อง
“อาบน้ำ นอนพัก ถ้าดีขึ้นค่อยกลับ อย่าทำให้เรื่องนี้มันต้องเสียการเสียงาน เพราะมึงมีหน้าที่ที่ต้องเลี้ยงดู” ผมบอกมัน
“ถ้ากูได้ทุกอย่างแล้วเสียมึง มึงว่ากูจะเลือกอะไร” มันพูด ผมมองหน้ามันแล้วเงียบ
ดูหน้าตามันคงเพลียมาก ผมไล่ให้มันไปอาบน้ำ เดินลงไปซื้อของกินมาวางไว้เห็นมันหลับไปแล้ว (ต่อไปกูคงได้แต่แอบมองดูมึงสินะ)
วันนี้ผมทำงานแต่เช้าและกลับดึก อยากโทรถาม อยากกลับไว แต่นั้นคงเป็นหน้าที่ในอดีตที่ผมก็พลาดที่ไม่ได้ทำแบบนี้ ณ ตอนนี้ก็ได้เพียงกลับดึกๆ เพราะยิ่งไปเจอหน้าไอ้ปอยิ่งจะทำให้ผมรู้สึกเจ็บ..
ผมกลับเข้ามาเกือบเที่ยงคืน เปิดประตูด้วยความเบา ไฟจากทางเดินสาดส่องเข้ามาทำให้มองเห็นข้าว ขนมวางอยู่ที่เดิมไม่ได้แตะแม้แต่เพียงเล็กน้อย ผมไม่กล้าทำเสียงดังไอ้ปอคงหลับไปแล้ว ผมเดินไปเปิดไฟมุมครัว มองรอบๆห้อง.......ไอ้ปอนั่งอยู่เก้าอี้
“อื้ม...ทำไมนั่งมืดๆ”
“รอมึงครั้งไหนก็ไม่นานเท่าครั้งนี้ มึงรู้มั้ย กูคิดว่าถ้ามึงไม่มากูจะทำยังไง มึงใจร้ายกะกูมากนะที...” (ตอนนี้ใจกูอ่อนแอมากกว่ามึงอีกรู้ไหมปอ กูไม่อยากตกอยู่ในวังวนแบบนี้)
“ทำไมไม่กินข้าว” ผมถาม มันก็ไม่ตอบอะไรเดินมากอดผมนิ่ง
เหตุการณ์ครั้งนั้นมันก็อยู่กับผมอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งก็จะเป็นลักษณะนี้ทุกวัน ผมออกเช้า เข้าดึก จริงๆไม่ได้ทำงานหามรุ่งหามค่ำขนาดนั้น แต่อยากลดเวลาการอยู่ด้วยกันลง คนที่จะทำใจไม่ได้คือตัวผมเอง... ส่วนไอ้ปอก็ไม่ค่อยกินข้าวเหมือนเดิม จนหน้าตา ตัวผอมลงเห็นได้ชัด
“กูขอโทษที่มารบกวนมึง และขอโทษที่ทำให้มึงหนักใจ...รักมึงมากที่สุดนะ” ข้อความสุดท้ายที่มันเขียนไว้บอกผมในท้ายสัปดาห์ที่มันกลับชลบุรี
สิ่งที่ทำให้เราเข้าใจปัญหาและหาทางออกได้คือ เวลาที่อยู่กับตัวเอง ผมลาพักร้อนในช่วงปิดเทอม Backpack ไปแถวประเทศเพื่อนบ้าน ลาว เวียดนาม จีน เป็นอีก 1 ครั้งที่ต้องครุ่นคิดเอาชีวิตรอดไปวันๆมากกว่าคิดเรื่องนี้ ไปพบปะผู้คน พูดรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง โดนแย่งชิงเงินบ้าง โดนหลอกซื้อตั๋วบ้าง มันเป็นชีวิตที่สนุกและชีวิตจริง มองปัญหาคนอื่นเค้ายิ่งเป็นทุกข์มากกว่าตัวเอง....ไอ้ปอก็คงทำตามชีวิตตัวเองชอบ ก็อายุ 24 แล้วไม่ใช่เด็ก คงคิดเองได้แล้ว (ตอนนี้ 25 แล้วแหระ)
“พี่ทีได้ข่าวว่าพี่ปอไปแข่งรถอีกแล้ว” แป้งโทรมาบอก (คิดถึงแต่ตัวเองจะเป็นพ่อคนอยู่แล้ว)
“ปออยู่กับทีมั้ยลูก มันไม่หลับบ้านมาหลายวันแล้ว” แม่เจ้าปอโทรมาถาม ผมตกปากรับคำว่าจะค้นหา ตามหาให้ด้วยความร้อนใจ แต่คนร้อนใจมากที่สุดคือพ่อ แม่ คนในครอบครัวมัน มันจะรู้บ้างมั้ย... ไอ้ปอมักจะดื้อกับคนที่บ้าน... และคนที่บ้านก็จะเข้าใจว่าไอ้ปอมักจะเชื่อผม (ก็เชื่อบ้างส่วนใหญ่ไม่เชื่อ)
“ปอ อยู่ไหน ทำไมชอบหาความเสี่ยงให้กับตัวเอง” ผมก็โทรหามันบ้างถ้ารู้มีเหตุการณ์ที่มันชอบเสี่ยงๆ ตามที่แป้งบอก
“ดีใจนะที่มึงยังห่วงกู แต่กูจะป้องกันตัวเองดีๆ” (น้องมึงฝากมา)
“ปอ มึงไปซุกตัวอยู่ไหน มึงโตแล้วไปไหนก็ได้แต่บอกทางบ้านด้วย” ผมถามน้ำเสียงเคร่งขรึ้มทางโทรศัพท์ เมื่อรับรู้ข่าวจากแม่ไอ้ปอ
“อยู่อู่ แต่งรถอยู่ไม่ได้ไปไหน” มันตอบกลับ
(ไม่ใช่แค่ครอบครัวมึงนะที่ห่วง...กูก็ยังเป็นเพื่อนที่หวังดีกับมึงเสมอนะ จะทำอะไรก็ขอให้คิดถึงกูด้วยนะ) ได้แต่บอกมันในใจ เพราะมันเปลี่ยนเจ้าของไปเสียแล้ว
………………………………………………………………………………………………………………
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้วนะ ลูกไอ้ปอก็น่ารักมาก เป็นเด็กผู้ชาย ผมเคยไปเยี่ยมช่วงที่อยู่ในโรงพยาบาลไปพร้อมกับพ่อ แม่ผม มันตั้งชื่อว่า ที (ให้ตายเถอะ มึงเอาชื่อกูทั้งชื่อจริงชื่อเล่นไปตั้งชื่อลูก) หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้ไปเลย ผมก็ลาเรียนไม่ค่อยว่าง แป้งบอกว่าปอก็เหมือนเดิม ทำตัวเหมือนโสดไม่ค่อยกลับบ้าน ดีที่มีป่านที่ชอบเล่นกับน้องและหวงน้องด้วย แป้งก็จะจบปริญญาแล้ว ถ้าได้งานที่อื่นคงไม่มีใครช่วยเลี้ยงเท่าไหร่ เมียไอ้ปอก็ไม่สนใจลูก หลักๆก็แม่ไอ้ปอที่เลี้ยงหลาน และญาติๆมันที่ช่วยกันเลี้ยง
(ถึงแม้พ่อและแม่จะไม่ค่อยดูแลเพราะยังเป็นวัยรุ่นกัน แต่หนูก็โตไวๆเลี้ยงง่ายๆนะที หนูมีสิ่งแวดล้อมรอบข้างที่พร้อมดูแลทดแทนได้เสมอ...ลุงที (หรือป้า ไม่ใช่ๆลุงนั้นแหระ) จะเป็นส่วนหนึ่งที่ดูแลหนูเติบโตขึ้นมาเอง ...ไม่ต้องไปพึ่งพิงพ่อหนูหรอก..มันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนัก)
...
ณ ปัจจุบัน
“ดูข่าว กรุงเทพฝนตกหนัก อย่าให้โดนฝนนะ เดี๋ยวป่วย” มันโทรมาบอกผมเมื่อสัปดาห์ก่อน
“ก็ดูข่าวเหมือนกัน ได้ข่าวว่าชลน้ำท่วมกว่าอีกนะ” (ผมพูดเชิงขำๆ)
“ไม่ต้องห่วง...กูจะดูแลตัวเอง..เพื่อมึงนะ” ไอ้ปอพูด (เลิกแทะโลมกูได้ละพ่อลูกอ่อน)
คุ้นๆว่ามันเป็นประโยคที่ถามเมื่อฤดูฝนปี 57 ดังนั้นฤดูฝนมันจึงย้อนให้คิดถึงเหตุการณ์นี้ขึ้นมาอีกครั้ง เลยมานั่งเขียน นั่งเล่าให้ฟังกันครับ
...
ช่วงนี้ก็ทั้งฝนตก ฝนแล้ง ก็ปรับตัวกันไปนะครับ ยังดีกว่าหลายๆประเทศฝั่งหนึ่งท่วม ฝั่งหนึ่งแล้ว อีกฝั่งมีพายุทราย... บ้านผมที่ชลบุรีก็ตกหนัก น้ำท่วมถนนบ้างเพราะระบายไม่ทัน น่าแปลกที่สุดใน 3 โลกอำเภอที่ติดทะเลจะท่วมหนัก (คุณพระ!!! อุทานผู้ดีมั้ยล่ะ 555+) สร้างหมู่บ้าน ตึกแล้วถมที่ปิดทางน้ำกัน น้องน้ำจะไปไหนเสียล่ะนี่
...
สถานการณ์ขำๆท้ายเรื่อง 2 เหตุการณ์ที่ไม่ควรเกิดก็เกิด...
-ในเมื่อมีสถานะโสดเลยเริ่มมองคนรอบข้าง ครั้งหนึ่งขณะขับรถมองหนุ่มเดินบนฟุตบาท จนรถทิ่มเข้ากับแท็กซี่เบาๆ 5555+ ดีนะเป็นช่วงออกตัวไฟเขียว ไม่คิดว่าเพิ่งออกตัว คันข้างหน้าจะเบรกเอี๊ยดดด...เรียกประกันภัยด่วน สาเหตุที่ทิ่มคือ มองผู้ชายคนนึงกำลังแยกแยะว่าต่างชาติหรือคนไทย
-ระหว่างพักเบรกที่สอนระบบไหลเวียนโลหิต มีนศ.ถือหนังสือเดินมาถาม “อันนี้คืออะไรครับ” --นศ. “heart chambers” ---อาจารย์ “แล้วตอนนี้ heart chambers อาจารย์มีใครอยู่ในนั้นมั้ยครับ” --นศ. (หมายหัวไว้เรียบร้อย ปีนเกลียวนะ) (heart chambers คือ ห้องๆพื้นที่ว่างภายในหัวใจ)
...เจอกันตอน 58 ครับ........สวัสดี........
-
นึกว่าตาฝาด!! ขอบคุณค่ะที่มาต่อ พร้อมกับเรื่องปอ :hao5: พอได้มาอ่านแล้วก็ได้แต่อุทานในใจว่า "ว่าแล้วว"
ไม่รู้จะเม้นว่าอะไรดีเลย :mew6: แต่ตอนนี้พี่ทียังสบายดีก็ดีใจแล้วค่ะ
ขอให้พี่ได้เจอคนดีๆนะ :L1:
-
ตกใจหมดเลยยยยยพี่ที ในที่สุดพี่ก็กลับมา เย้ๆๆๆ คิดถึงแทบใจจะขาดรอนๆ
ปอนะปอ ทำไมทำตัวแบบนี้ ปล่อยตัวปล่อยใจตัวเองจนเกิดเรื่อง มันอาจจะเป็นเรื่องที่นานแล้วหรือปอไม่ได้ตั้งใจก็เถอะแต่เริ่มจะไม่เชียร์แล้วล่ะ ปากบอกว่ารัก แต่ดูเธอทำสิ ตั้งแต่เริ่มยันปัจจุบัน เอ้ออออออ
ปล.นศ.คนนั้นน่าสนใจดีเนอะพี่ที อิอิ วัยเอ๊าะๆกระเต๊าะอย่างนี้พาลให้ใจกระชุ่มกระชวยน้าาา แต่ก็ดูจะกะหล่อนอย่างว่านั่นแหละ555
เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอค่ะ งานน่าจะหนักมาก ทั้งสอนและเข้าเวร อาชีพนี้ต้องรับผิดชอบสูงด้วย เหนื่อยน่าดู สู้ๆนะคะ #ทีมพี่ที
-
ไม่เป็นไรนะพี่ทีคนเก่ง สู้สู้ :กอด1:
-
พี่ทีคนดีสู้ๆนะ อยากจะเม้นท์อะไรใากกว่านี้แต่ความรู้สึกคงไม่เท่าพี่เชื่อว่าผ่านมาหมดแล้วแล้วมันจะผ่านไป.
ปล
-
เฮ้ยยยยยยยยยยย มาแล้วววววววววววว เฮ้ยยยยยยยยยยยยย งงงงงงงงงงงงงงงงงง เฮ้ยยยยยย ดีใจ
อ่านแป๊ป
-
เฮ้ยยยยยย เสียใจ เฮ้ยยยยยย อิปอ เฮ้ยยยยย อินี่ไม่เคยพอเลย
-
สงสารทีกับปอนะ แต่ปอก็ทำตัวเองให้เรื่องต้องจบแบบนี้ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด
-
ดีใจมากที่มาต่อ...ถีงความสัมพันธ์แบบเก่าจะจบลงแต่อย่างน้อย
ทั้งคู่ก็ยังรักและห่วงใยกันบางเรื่องถ้าทำพลาดไปแล้วมันก็ยากที่จะกลับมาเหมือนเดิม
-
ให้กำลังใจครับผม สู้ๆต่อไปนะครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
-
ดีใจที่พี่ทีกลับมานะค๊าาาาาา แล้วขอให้พี่ทีคนดีเจอคนดีๆเช่นกันค๊าาาา
-
พี่ที มองคนใหม่บ้างเหอะนะ อย่าจมอยู่กับอดีตเลย
ส่วนปอก็ปล่อยมันไป
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะมันทำตัวเองทั้งนั้น
-
ตามอ่ายตลอดดดดเลย
ดีใจที่มาต่อนะ เป็นกำลังใจให้น๊าาาา พี่ที
-
เปิดมาเจอดีใจมากที่คุณหมอมาต่อ..................แต่อ่านจบเหตุการณ์นี้ทำเอา อึ้ง ซึม และเศร้า
อีกครั้งแล้วที่ปอทำแบบนี้ อยากให้คุณหมอเปิดใจให้คนใหม่ แต่ ...ทำไงดีเราคิดว่าเราเองยังทำใจไม่ได้(ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของเรา) :monkeysad:
อยากให้คุณหมอมีความสุขมากๆ นะคะ ทำไงดี อ่านแล้วอยากร้องให้
-
น่ารักที่สุด!!!
-
แว๊กกกกกกกกกกกก
ดีใจที่อาจารย์คุณหมอทีกลับมา แต่ก็อดใจหายไม่ได้
ที่ปอทำเรื่องอีกแล้ว คิดไว้แล้วซื้อหวยทำไมไม่ถูกแบบนี้
เฮ้อ ปอนะปอ
น้องที มองหาคนใหม่ได้แล้วมั่ง คงไม่ได้เป็นแล้วเถ้าแก่เนี้ยอู่รถอ่ะ
อยากจะพูดอีกเยอะ แต่กลัวน้องทีคิดมาก ทั้งๆที่เพิ่งเข้ามา
หลังจากที่หายไปนานนนนนนนนนนน มาก จนลืมตอนที่ลง 555
กลับไปดูเป็นตอนที่ 59 คริคริ
ยังไงก็ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู่ ขอให้ได้แฟนใหม่ไวไวนะ สู้ๆ
แฟนเราไปเป็นสามีชะนีอื่น เจ็บแทน :mew5:
:mew6: :m15:
ยังไงๆก็เข้ามาทักทายกันบ่อยๆนะครับ เป็นการระบายความเครียด อิอิ :mew4:
อากาศเปลี่ยนแปลงง่ายดูแลตัวเองด้วยนะครับ
เมื่อกี้ฝนตกมากๆ แต่ตอนนี้ร้อนอบอ้าวสุดๆ
-
ขอโทษที่หยาบนะคะ จะเหี้ยจะเลวยังไงทำไมไม่รู้จักป้องกันว่ะ
ปออายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ โตแล้วคิดบ้างจะทำอะไรนะ
-
อุตส่าห์ดีใจที่หมอทีมาต่อเรื่อง ที่ไหนได้อิปอเป็นพ่อคนซะงั้น เฮ้อ...
กรรมใครกรรมมัน ทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ
ยังดีที่คุยกันเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกันได้
โสดแล้วก็บริหารเสน่ห์ให้เต็มที่เลยค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ ฝนตกบ่อย ขับรถระวัง ๆ ด้วย อย่ามัวแต่มองผู้ชาย อิอิ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดสำหรับ หมอที ค่ะ
ชีวิตต้องเดินหน้าต่อค่ะ
หมอที กะ อาจจะเกิดมาเพียงเพื่อแค่รักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
ปอคงต้องทำหน้าที่ลูกผู้ชาย และรับผิดชอบกับการกระทำของปอเอง
ส่วนคุณหมอที วิเวียน เชื่อว่า ถ้าลองเปิดใจอาจจะได้เจอ ความรักที่ดีก็ได้ค่ะ
สู้สู้ ไปด้วยกันนะคะ เชื่อว่าคนในเล้าเป็นกำลังใจให้หมอทีค่ะ
รักนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย ตอนนี้ฝนตกตลอดดดด :กอด1: :กอด1:
-
อุสาห์เห็นมาต่อรีบเข้ามาอ่านที่ไหนได้เป็นแบบนั้นไปซะได้ จบแบบนี้ก็ดีคิดซะว่าปอไม่ใช่คู่ของเรา
อนาคตก็ก้าวต่อไปต้องมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตเราแน่ สู้ๆนะ
-
อีกแล้วนะ ปอ ... ไม่เคยจะทำให้มั่นใจได้เลย เฮ้อ
-
อึ้ง..............
ตอนที่พี่ทีหายไปไม่มาต่อเรื่อง ในใจลึกๆ เรายังหวังให้ทั้งสองคืนดีกันกลับมารักกันเหมือนเดิม
อ่านตอนนี้จบ........ เราก็จบความคิดนั้นเช่นกัน
พี่ที พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนนี้พี่มีความสุขดีหรือเปล่า
มองคนรอบๆตัว โลกนี้ต้องมีสักคนที่จริงใจกับเรา
เป็นกำลังใจให้พี่เสมอ
แล้วมาเล่าอีกนะพี่
หนูจะรอ :กอด1:
-
คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ พี่ปอๆน้าพี่ปอ
พี่หมอทีสู้ๆ น้าค่าหนูคิดว่าสักวันพี่ต้องเจอคนที่ดีที่ำพร้อมจารักพี่แน่นอนค่า
พี่หมอเข้มแข็งมากที่ผ่านเวลานั้นไปได้
ลองมองๆนศคนนั้นดูสิค่า หล่อป่าวพี่หมอท้าหล่อให้จีบเลย
พาไปให้พี่ปอเจ็บใจเล่นๆ ห้าๆๆ
:z2: :z2:
-
เอาตามที่หมอทีสบายใจก็แล้วกันนะ
ตอนนี้คงจะเข้มแข็งขึ้นบ้างแล้วนะ
ไอ่ปอ..กรูหมดคำพูดถึงมึงแล้วง่ะ
เสียปากเปล่าๆ
-
จะจบแบบไหนถือว่าคุณหมอคงตัดสินใจในสิ่งที่ดีถูกต้องและเหมาะสมแล้ว
ขอให้ชีวิตต่อไปข้างหน้ามีแต่เรื่องที่ดีและมีแต่ความสุขมากๆ.ปอก็เช่นกัน
รักใหม่ขอให้สดใสและมั่นคงจนแก่เฒ่าไปด้วยกัน
-
ดีใจที่คุณทีมาต่อครับ
ช่วงที่หายไปเป็นปี ในใจเฮียก็คิดไปต่างๆ นานา
ได้แต่ภาวนาว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิด อยากให้ชีวิตคุณทีคุณปอเป็นดั่งนิยาย
แฮปปี้เอนดิ้ง
แต่สุดท้ายมันก็ต่างจากความรักทางเลือกหลายๆคู่
:hao5: :hao5: :hao5:
แม้จะไม่แฮปปี้เอ็นดิ้งตามฉบับนิยาย
แต่ดูจากสถานะ สภาพปัจจุบันของคุณที
เฮียคิดว่ามันก็แฮปปี้เอนดิ้งในแบบฉบับตัวคุณที
สู้ต่อไปนะ ทีเคชิ!!!!!
-
นึกว่าตาฝาด555แต่ก้อความสัมพันธ์จะไปทางไหนยินดีกับทั้งคู่ด้วยคะ
-
พี่ที สู้ๆนะ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
-
อยากบอกว่าคืนนั้นทั้งคืนหนูนอนไม่หลับเลยพี่ที แบบพี่คงจะเจ็บมากๆ แบบหนูคิดเหมือนหนูเป็นตัวพี่เลยอ่า ตอนนั้นพี่จะเจ็บมากแค่ไหน แบบพี่คบกันมานานแล้วเนอะ พี่ก็มองๆรอบตัวพี่นะพี่อาจจะเจอรักแท้สักวันคนที่พร้อมจะอยู่ข้างกัน เนอะพี่28อยู่เลย ยังมีเวลาที่จะหาคนที่ใช่ แต่เรื่องของน้องที สงสารน้องเค้านะค่า แต่หนูคิดว่าคงไม่นานหลอกพี่ปอกะเมียเค้าคงไปกันไม่นานหรอ พี่ปอก็รักพี่ทีนะแต่ก็นะความไม่รจักพอ ลองมองจากคู่ผู้ใหญ่หลายคู่ที่หนูเคยเห็นนะ แบบตัวเองเป็นลูกหลงเนอะแม่มีอีกทีคลอดมาก็หมดประจำเดือนเลย เห็นพี่ๆหลานๆเหลนๆแก่ไปป่าว55 มีหลานหนูมั้งทำผู้หญิงท้องแบบเมามั้งต้องรับผิดชอบผู้หญิงเค้าผู้หญิง16เองหลานหนู24แล้วนะนั้นมีหลานแก่กว่าตัวเองแบบเด็กเกิดมาพ่อแม่ไม่สนใจ หลานหนูไปทำงานที่เชียงใหม่ฝ่ายหญิงเลี้ยงลูก พอลูกได้2ขวบมั้งฝ่ายหญิงก็ทิ้งลูกไปหลานหนูก็มีแฟนใหม่ คราวนี้เป็นผู้ชายนิสัยดีมากๆ ทางบ้านก็ไม่ว่าอะไรบอกโตแล้วคิดเองได้หลานก็เอาลูกไปเลี้ยงแบบว่าอิจฉามากเป็นครอบครัวสุขสันต์มากตอนนี้เหลนได้6ขวบล้าน่ารักมาก
ปลพูดชะยาวเลย แบบหนูอ่านจบใจมันวูบๆเลย55 หวังว่าพี่จะหาคนมาดามใจได้เร็วๆนะค่า รักและเป็นห่วงนะค่า ใจอยากให้พี่จะเล่าวันละครั้งด้วยช้ำ555 อย่าหายไปนานนะค่า ถึงจะไม่ใช้เรื่องปอที หนูก็ติดตามนะค่า
-
คิดเหมือนกันว่าหายไปนาน คงจบแบบนี้
เรียกว่าหมดเวรหมดกรรมกันไปละกันนะ
สำหรับปอ ถ้ารักคนคนหนึ่งมากพอจะไม่มีคำว่านอกใจ
สำหรับคุณที หมดเคราะห์ของคุณแล้ว ได้มีโอกาสมองโลกสดใส ค่อยๆดู ค่อยหาไป เพิ่ง 28 เอง
ยังมีอะไรมากมายให้ได้เรียนรู้อีกเยอะ มีความสุขกับชีวิตมากๆนะคะ อะไรที่ผ่านแล้วก็ผ่าน เก็บไว้เป็นแค่ความทรงจำหนึ่งก็พอ
-
ตอนนี้เเผลสด เริ่มตกสเก็ดเเล้ว ขอให้มีกำลังใจเเละสู้ต่อไป :mew1:
-
เห็นว่าอัพใหม่รีบกดเข้ามาเลย
สงสารทีจัง เจ็บกับเรื่องเดิมซ้ำๆ
กับคนเดิมๆอย่างนายปอผู้ไม่เคยพอ
ทำให้รู้เลยว่า ตลอดเวลาปอก็ไม่เคยซื่อสัตย์
แอบกินเล็กกินน้อยไปเรื่อย จนเกิดเรื่องใหญ่
ตงลงทีได้ปิ๊งใครบ้างยัง คราวนี้สืบให้ดีเลยนะ
พวกเจ้าชู้น่ะขอบาย อย่าได้สานต่อนะ สู้ๆ
-
ซึ้งมากๆๆเลย
-
สุดท้ายก็จบเหมือนที่คิดจริงๆด้วย ปกติเวลาอ่านเจอแบบนี้จะร้องไห้หนักมาก แต่พอตอนนี้ไม่ละ อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่เริ่มต้น(และผ่านการร้องไห้หนักมากกับเรื่องนี้) พอเห็นแบบนี้มันรู้สึกเสียใจแทน แต่แบบมันหลายครั้งมาก รู้สึกแบบเจ็บจนชินแทนพี่ที เข้าใจคำว่าจบจนจุก เอาละ สุดท้าย กรรมใครกรรมมันละกัน ยังไงก็สู้ๆน้าพี่ที เชื่อว่ายังมีคนดีๆรอพี่อยู่ ปอมันก็แค่เสียคนที่รักมันมากที่สุดไปแค่นั้นเอง ยินดีด้วยนะพี่ทีเรื่องนี้จบสักที จบบริบูรณ์ ได้เวลาที่พี่จะเริ่มต้นใหม่ อย่าจมอยู่กับอดีต เจ็บแต่จบ !
มาเล่าเรื่องราวให้ฟังบ้างเน้อ :katai4:
กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
มาอีกที อื้อหือ พูดเลย ไอ่Here. ปอ ขอโทษที่หยาบคายไม่มีความรับผิดชอบ มีลูกแล้วแท้ๆ ทำตัวเหมือน14อีกครั้งอยู่ได้ Sed สงสารน้องที :hao5: พี่ทีก้สู้ๆน้า เปนกำลังใจให้คับ อยากให้พี่ที เป็นแฟนกะนักเรียนจุง 5555
-
ขอบคุณที่กลับมา :mew1:
-
เข้าใจพี่ทีและเข้าใจปอด้วย
แต่พอผิดหวังแล้วประชดตัวเองแบบนี้ไม่ดีเลย พลาด(รึป่าว)มีลูกมาแล้วคนนึง
ทำให้หมดโอกาสถาวรเลย แต่ก็ยังอยากให้ทั้งสองคนกลับมาอยู่ด้วยกันอีกนะคะ
อ่านตั้งแต่ต้นเลยจนถึงตอนนี้ก็ยังเอาใจช่วยน้าาาา
-
เข้ามาดูทุกวันเพื่อพี่ทีมาตอบ อ่านเรื่องพี่ก็ส่งให้เพื้อนอีก3คนอ่านเป้นสาววาย2เกย์1 ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าพี่ปอกะเมียอีกไม่นานเมียพี่ปอคงจะหนีไปมีใหม่แน่ๆ เพื่อนที่เป็นเกย์บอกว่าปอมันทำเพราะประชดชีวิตและอยากให้พี่ทีสนใจตัวเอง ความจริงมันมีทางเลือกหลายทางนะถ้าปอมีสติ ไม่ใช่มาประชดตัวเองแบบนี้ แล้วเพื่อนมันบอกว่าถ้าพี่ทีมีแฟนใหม่พี่ปอจะไม่ไปรังคราวหรอ ดจากที่อ่านมาต้องมีการหึงหวงบางล้า แต่เพื่อนเรา2คนมันบอกว่าอยากให้เมียพี่ปอหนีไปไวๆเพื่อทั้งคู่อาจจะกลับมาเหมือนเดิม แต่มันก็ยากนะเพราะปอทำเรื่องซ้ำๆเดิมๆ ถ้ากลับมาคบกันคงจะครอบครัวสุขสันต์ล้า ในใจได้แต่หวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะไปเร็วๆ แต่คงไม่นานหรอ ดีไม่ดีน้องทีหย่านมอยากเลิกเลยมั้ง เท่าที่ดูน้องคนนั้นก็ไม่ได้รักอะไรพี่ปอหรอ เหมือนกลัวโดนล้อว่าท้องไม่มีพ่อมากกว่า และสำคัญคือพี่ปอหน้าตาดีสามารถพาไปอวดเพื่อนๆได้ ตามประสาความคิดเด็กอ่า แต่พลาดท้องมา นานไปวัยรุ่นเนอะ เดี๋ยวกฟ้ต้องมีใหม่เรื่อยๆ รีบๆมาต่อรีบนะ ใจจะขาดล้าตอนที่58 รีบๆมานะค่ะ
-
มาดันกะทู้ๆ 555 . พี่ที มาต่อเร็วน่ะ ครับสู้ :katai2-1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ขอให้ทุกคนหาทางออกที่ดีได้นะยังคิดถึงทีกับปอเสมอนะ
-
ชีวิตคนเรา ไม่มีอะไรแน่นอนตลอดไป
แต่ก็ดีนะที่ปอยังนึกถึง ยังง้อ
ไม่รู้สิ อย่างน้อยเขาก็ยังเห็นเราอยู่ในสายตา
ดีกว่าถูกมองข้าม มันเจ็บ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เชียร์ปอมาเรื่อยจนถึงตอนนี้
เปลี่ยนใจแล้วครับ ดีแล้วที่ตัดใจได้
ถ้าคบกันต่อคงมีเรื่องให้ช้ำใจไม่รู้จบ
เชื่อว่าปอรักทีจริงแต่มันคงไม่มากพอที่จะหยุดตัวเองไว้กับทีได้
สงสารคนที่มาเกี่ยวข้องกับปอนะครับ มีลูกแล้วหวังว่าจะแก้ไขจิตใจที่อ่อนแอไม่มั่นคงของตัวเองเพื่อที่จะเป็นหลักให้ครอบครัวได้
ขอให้ทีและครอบครัวมีความสุขนะครับ
-
ต้องเจอกัน59 ไหมอะ เหมือเรานัดกันปีละครั้ง หุหุ
-
อืมมมม,, เป็นเรื่องที่อึดอัดจนพูดไม่ออกเลย
สู้ๆนะที
-
จาก Venus นะ แฮร่ กลัวไม่รู้
ดีใจที่เห็นว่าสาส์นจากพี่ทีมาได้สักที 555555 ส่วนเรื่องของพี่กับไอ้พี่ปอ อยากบอกว่าหนูคงรู้สึกแปลกใจกว่วถ้ายังคบกันอยู่
เอิ่ม อันนี้ไม่ได้แช่งนะ หนูแค่คาดว่าพี่ปอก็คงทำผิดเรื่องซ้ำๆ อีก แล้วก็จริง แต่คราวนี้ผลลัพธ์ที่ตามมามันใหญ่มากจริงๆ
สำหรับหนู ตอนอ่านเรื่องของพี่ทีแรกๆ ตั้งแต่เว็บที่พี่เป็นคนลงเอง ถึงตอนนั้นหนูจะฟินกับพวกพี่ทั้งสอง
แต่ยิ่งติดตาม สิ่งที่เปลี่ยนไปคือหนูสนใจกับตัวพี่ทีเองมากกว่า อาจเพราะหนูอ่านจากมุมมองของพี่ทีมากกว่า
เหมือนจะสนิทกับพี่ทีมากกว่า หนูเลยสนใจตัวพี่ทีมากกว่า ดังนั้นหนูเลยอยากให้พี่ทีมีความสุขมากกว่าใครในเรื่องที่พี่เล่า
ถึงแม้พี่จะต้องเจ็บ แต่สักวันหนูเชื่อว่าพี่ก็จะสุข หนูจะรอติดตามเรื่องราวของพี่ทีอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่กับใครก็ตาม
ถ้ามีอะไรอัพเดทก็มาเล่าให้อ่านอีกนะคะ ^_^
รักมากๆ
ปล. ตอน 58 รีบๆ มานะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ปล2. หนูเชียร์พ่อหนุ่มนศ. นะ 55555555555
ปล3. เสื้อเซฟเวิร์ลดที่ได้จากพี่ที หนูก็ยังหาไม่เจออยู่ดี T^T แม่เอาไปเก็บไว้ไหนก็ไม่รู้
-
สมัครมาเพื่อการนี้ ห้าๆๆ คอยติดตามเรื่องพี่หมอมานานล้า
เพื่อนพีชมันบังคับให้ไปอ่าน ห้าๆๆๆ
พี่หมอสู้ๆน้าค่า พีชว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไปด้วยดี
พี่หมอเป็นคนดี พีชก็คิดว่าน้องคนนั้นอีกไปนานคงเบื่อแล้วทิ้งไปเอง
เท่าที่พีชดุน้องเค้าก็ไม่ได้รักพี่ปอหรอค่า ที่ได้กันอาจเป็นความใคร่มากกว่า แบบอาจคิดว่าชีวิตคู่มันสบาย
ให้สามีหาเลี้ยง ตัวเองอยู่บ้านนอนๆกินๆ
ตามคิดเด็กๆเพราพีชก็เคยเป็นแบบมีแฟนหล่อๆ เอาไปอวดให้เพื่อนอิจฉาได้ แบบใช้เงินแฟน แฟนไม่รับไปส่ง
แบบตอนนั้นสบายมาก เพราพี่ปอเป็นคนที่คารมดีใช่ไหมค่า แต่ดีน้าค่าพี่ปอรับ ทางบ้านพีชรับแต่ลูกผู้หญิงไม่เกี่ยว
แต่ก็สงสารพี่ปอน้าค่า ต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก มันทรมารน้าค่า ไม่มีความสุขหรอ ทางที่ดีลองคุยกับน้องผู้หญิงดีไหมค่า
แบบขอเลี้ยงลูก ส่วนน้องเค้าก็ปามาณส่งเงินให้ใช้เป็นเดือนๆ จนกว่าน้องเค้าจามีครอบครัวแบบนี้
ที่พูดแบบนี้เพราทางบ้านพีชเค้าทำแบบนี้น้า พ่อแม่ทุกคนก็ย่อมรักลูก พีชคิดว่าพ่อแม่ทางฝ่ายพี่ปอรู้น ว่าพี่ๆคบกัน
แต่พอเกิดเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้จาทำไง มันมีทางออกหลายทางน้าค่า พี่ปออาจทำตัวไม่เคยพอ จนเกิดเรื่องแบบนี้
แต่ก็น้าค่าขนาดหญิงกับชาย พอห่างกัน มันต้องมีบ้างเพราพีชก็เคยโดนแบบนี้ คบกับแฟนตั้งแต่ม.4 พอเข้ามหาลัยดันสอบได้
้คนล้าที่กัน แต่เราก็รักกันดีน้าค่า จนมาจับได้ว่าเค้าไปมีกับสาวอื่น แบบจับได้หลายครั้งแล้วน้าค่า ตอนนั้นแบบเลิกค่า ยังไงก็เลิก แฟนเราก็พยายามบอกเราเราก็พูุดกับเค้า ว่าหมดรักกันใช่ไหม ท้าหมดรักให้บอก แฟนเราบอกว่าไม่เคยหมดรัก ยังรักเหมือนเดิม พีชก็ามว่าแล้วไปมีคนอื่นทำไม มันก็ำพุดตรงๆแบบผู้ชายความต้องการทางนั้นมันยังสูง แบบโทรคุยกันมันก็ไม่เหมือนกัน
โทรคุยนิล้าตัวดี ยิ่งทำให้คิดภึงกันกว่าเดิมอีก แบบบางทีมันก็เพลอไป แบบต่างคนต่างไฟ แล้วจเหลืออาไร แต่ปัจจุบันเลิกกันแล้ว เพราพีชต้องเรียนหนักเน้อ แต่บอกว่าท้าวันที่เรียนจบยังรอกันได้ค่อยมีค่อยกัน แต่ยังติดต่อกันน้าเคยภามว่ามีแฟนใหม่ยังก็บอกไม่มี หรือมันโกดหกดเราว้ ห้าๆๆ ช่างมัน
ปล พี่ที่บางทีความรักมันก็ไม่ต้องเสียสล หรอน้า คนเรามันก็ต้องมีเห็นแก่ตัวบ้าง เรามัวแต่แบบนั้นต่างคนก็ต่างทุกข์
ใช่เราทุกคนต้องมีเหตุผลเป็นของตัวเอง ใช่เราเป็นผู้ชาย เมื่อแฟนเราทำผู้หญิงท้อง ใช่พี่ปอต้องรับผิดชอบ แต่การรับผิดชอบ
มันก็มีหลายทางได้น้า อย่างเช่น เราเลี้ยงลูก ผู้หญิงเอาเป็นแบบส่งเงินให้หรือจาแบบอื่นก็ได้ ทางฝ่ายผู้หญิงก็จามีอนาคตมากกว่า ฝ่ายเราก็ไม่ต้องทุกขรักคนที่ไม่ได้รัก
เป็นกำลังให้ค่า พี่หมอ ยังไงไม่มีใคร มาม้าเดี๋ยวช่วยดามใจให้ห้าๆๆๆ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เรื่องจริงเรื่องที่สองที่ลงเอยแบบนี้ :m15:
แต่ผมชอบ นศ. แต่มีคนบอกตอนผมจะทำงานสอนว่าห้ามกินเด็กที่สอน :-[
-
สู้ๆๆๆๆ เค้าเป็นกำลังใจให้นะคะคุณหมอที :L2:
ยังไงก็อยากจะอ่านเรื่องราวคุณหมอต่อไปเรื่อยๆ
มาอัฟเดทให้รู้ข่าวคราวกันอีกทีนะ :impress2:
คุณหมอเข้มแข็งมาก อาจจะด้วยประสบการณ์ วัยวุฒิ คุณวุฒิ
หลายๆอย่าง
ขอให้เจอคนใหม่ดีๆๆๆนะคะ :L1:
-
ปอเอาอีกแล้ววว คิดว่าอยู่แล้วเชียวที่พี่ทีหายไปนานต้องมีเรื่องแน่
แต่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ กลับมาอีกทีปอมีลูกมีเมียซะแล้วว จุกอ่ะ!
งื้อออ..ปอไม่น่าเลย ยังไงก็พี่ทีสู้ๆนะค๊าาเป็นกำลังใจอีกแรงอยู่ตรงนี้
รอตอนต่อไป ว่างๆเข้ามาทักทายเล่าเรื่องราวบ้างนะค่ะ แบบว่าคิดถึงง
-
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กับ หมอ ที นะครับ
เรื่องความรักของชาย-ชาย จบแบบนี้ทั้งนั้น เห้อ เศร้า
-
แล้วยังไงต่อ..หมอที
จะเข้ามาเล่าให้อ่านอีกไหม
มีเถอะ..เรื่องอะไรก็ได้
คิดถึง
-
ว่าแล้ว
ที่หายไปนานต้องเพราะเจอเรื่องแบบนี้
ยังไงก็หาเวลามาอัปเดตให้แฟนๆทราบบ้าง
วิธีแก้ปัญหาชีวิตและวิธีคิดของคุณทีมีประโยชน์กับคนอ่านมากๆ
และที่นี่มีกำลังใจ มิตรภาพ และความปรารถนาดีให้คุณทีมากมาย
ขอบคุณที่มาส่งข่าวจ้ะ
-
เป็นเรื่องที่ตามอ่านมานานมากกกกก ตั้งแต่มัธยม จนเข้า มหาลัยเลย ^^ เป็นเรื่องที่เป็นแรงบันดาลใจเรื่องความรักมาตลอด ฮ่าๆ ลึกๆ หวังให้ทั้งคู่กลับมาคบกัน แต่พอได้โตขึ้น มองเห็นไรมากขึ้น เข้าใจอะไรมากขึ้น ก็เริ่มอยากให้พี่หมอที มีรักใหม่แฮะ เริ่มไม่ใจอ่อนกับปอ ล่ะ เพราะมีคนที่คู่ควรกับพี่หมอที อีกเยอะ ที่น่าจะทำให้พี่หมอทีมีความสุขมากกว่านี้นะ 55 ท้ายนี้ดีใจที่ยังไม่ทิ้งเรื่องนี้ไว้ ยังกลับมาเขียนต่อ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่หมอทีนะ :) :) ขอให้มีความสุขกับความรัก อาจจะคนใหม่ หรือ คนเก่าก็ตามที 55 สู้ๆครับ :mew1:
-
หมอทีไม่มีอะไรมาอัปเดทเหรอครับ คิดถึงนะ
:mew1:
-
อึ้ง ขอช็อคแป๊บ ระยะทาง และ กาลเวลา ทำร้ายคนเสมอ ตาปอ อะไรนี่ อุส่าได้ นอนเตียงใหญ่ แล้วเชียว ทำเรื่องอีก เวลาจะรักษาใจเราเองครับ สู้ๆนะครับ
-
ดันๆๆๆ
เมื่อไรจามาอัพเดตต่อค่า อยากรู้ๆ ว่าพี่ทีเป็นไง
มีใหม่หรือยังคนเก่าอยู่
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
จากการเป็นนักอ่านเงาของผม ผมไม่ค่อยตอบของใครหรอกครับอ่านไปก้ผ่านๆ (ขอโทษค้าบบบบบบพี่ที)
แต่ตอนนี้ผมโกรธมาก โกรธขนาดที่สมัครมือยังสั่นเลยครับ ผมยอมสมัครเพื่อมาพูดกับพี่ทีว่า ความรักของพี่ทีในครั้งนี้ อาจจะเป็นอุปสรรคอย่างนึง แต่ยังไง ผมอยากให้พี่ที ออกห่างจากปอดีกว่าครับ เพื่อความรู้สึกที่ดีกว่า ให้เขาไปสนใจลูกสนใจเมียดีกว่า(ถึงเมียมันจะสันดานสก็อยก็เถอะ) :ling2: แต่ผมเคารพการตัดสินใจของพี่ทีครับ แต่ผมรับไม่ได้กับการนอกใจครั้งที่ 3 หรือการจะพาไปบอกว่าผมมีแฟนแล้ว แล้วไง พูดแบบนี้น่าโมโหชิบหาย (ขอโทษคร้าบบบบ โมโหจัด)
ผมเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนด่าแรงกว่าผมอีกครับ ผมพูดตรงๆผมรับไม่ได้กับการกระทำของพี่ปอ แต่ผมเคารพและรักการตัดสินใจของพี่ทีครับ แต่ผมแนะนำในความคิดเห็นผม ออกห่างเถอะครับ ออกห่างเพื่อที่จะสร้าง ระยะห่างระหว่างกันและกัน เวลาจะช่วยเยี่ยวยาทุกสิ่งครับ การออกห่างของผมไม่ได้หมายถึงว่าพี่จะเลิกคบหรือว่ายังไงนะครับ แต่ผมอยากให้พี่ เว้นเพื่อให้เขา เลิกคิดถึงพี่ แล้วไปสนใจลูกตัวเองบ้าง ถึงจะตั้งใจไม่ตั้งใจ เด็กคนนึงก็เกิดมา เขาคงไม่อยากมีบาปกรรมที่พ่อไม่สนใจเขาหรอกครับ ดังนั้น อยากให้พี่ลองพิจารณาดูครับ
ปล.ด้วยรักและเคารพ ผมยังเคารพการตัดสินใจของพี่อยู่
ปล2. เป็นไปได้ฝากกระทืบพี่ปอทีครับ ด้วยรักและเกลียดอย่างสุดซึ้ง :beat:
-
:m15: :m15: :m15:
สวัสดีครับพี่ ก่อนอื่นขอพูดอะไรก่อนนะครับ ผมอ่านเรื่องพี่ตั้งแต่ ปีหนึ่งแล้วละมั้งครับ ตอนนี้จบละครับ
แต่ผมก็ไม่เคยเม้นอะไรเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกครับผม
ผมขอขอบคุณที่พี่สละเวลาเพื่อพิมพ์เรื่องซึ่งถือว่าเป็น วรรณกรรมที่ทรงคุณค่าอย่างมาก
เรื่องของพี่ไม่ใช่แต่เรื่องเพียงแต่เป็นเกี่ยวกับความรัก มีทั้งแง่คิดในการดำเนินชีวิต รวมถึงให้ความรู้ชั้นสูงถือวิชาชีพชั้นสูงที่น่ายกย่องมากเลยครับ ผมเคยมีความคิดนะครับว่าจะนำเรื่องพี่ไปทำทีสิส แต่ไม่สามารถหางานวิจัยที่เกี่ยวข้องได้ ผมจึงล้มเลิกไป
ถ้าไม่เป็นการรบกวนผมอยากรู้เกี่ยวกับตอนที่พี่เด็กๆตอนที่พี่เล่าเรื่องให้ปอฟัง แต่ถ้าเป็นการรบกวนไม่ต้องก็ได้ครับ
แต่ของเพียงอย่าหายไปนาน ผมคิดถึง คิดถึงมากๆ
สุดท้ายนี้ผมขอให้พี่รักษาสุขภาพด้วย หาเวลาพักผ่อนให้เพียงพอเป็นห่วงนะครับ อย่าหักโหมทำงานมากเกินไป
หมอคนอื่นผมเห็นดูแฟ้มคนไข้หน้าเตียงแล้วก็ไป ตื่นสายๆหนีเวรแอบไปงีบ แต่พี่เป็นพ่อพระมากครับผมขอให้บุญศลที่พี่รักษาคนไข้หายจากความทรมาร จงย้อนไปหาให้พี่มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เงินค่าประกอบวิชาชีพได้หลายๆขั้นนะครับ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:oo1: :really2: สวัสดีครับ คุณที ติดตามอ่านเรื่องของคุณมานานมาก ชอบมากๆๆครับ
เป็นกำลังใจให้นะสำหรับความรักของคุณ เนื้อคู่กันยังก็ไม่แคล้วกันเนอะ ผมว่าคุณกับปอ ความสัมพันธ์มาในลักษณะแบบนี้ก็ดีนะ มีพื้นที่ช่องว่างระหว่างกันและกัน ผมเชื่อว่าคุณทีรักปอมากคงจะไม่มีใครใหม่ ปอเองก็รักคุณทีมากเช่นกัน แต่ความเป็นผู้ใหญ่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไม่เท่ากัน เชื่อว่าเมื่อปอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ความสัมพันธ์คงกลับมาดีเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิม แต่ไม่รู้เมื่อไหร่เนอะ หวังว่าคงไม่เหี่ยวซะก่อนนะ 5555555555555
กลับมาต่อไวๆๆนะ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ทุกครั้งที่อ่านเรื่องของพี่ทีไม่ว่าเรื่องจะหนักหนา มักจะเชียร์ให้ลงเอยด้วยการคืนดีกันเสมอ แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ ไม่อยากให้พี่ทีต้องกลับไปเจ็บอีกแล้ว คนแบบปอไม่สมควรได้รับการอภัยอีกแล้ว ได้โอกาสมาไม่รู้กี่ครั้งก็กลับเข้าอีหรอบเดิม คนแบบนี้อย่าไปยุ่งอีกเลยจะดีที่สุด เก็บเรื่องดีๆไว้เป็นความทรงจำที่สวยงาม แล้วไปเริ่มกับรักครั้งใหม่ดีกว่าครับ เป็นกำลังใจให้พี่ทีเสมอ
ปล.อ่านเรื่องพี่แล้วนึกเพลงนี้
https://www.youtube.com/v/l_fSkgPr1LA
-
พี่หมอทีเมื่อไรจะมาอัพเดตค่ะ เข้าเบ้ามาก็หาเรื่องพี่เลย ดูว่าพี่มาต่อยัง แต่ก็เข้าใจค่ะ พี่คงเรียนหนัก ขนาดหนูปี1หนูยังเกือบตาย 555 ปีต่อโทหรือเอกแล้วค่ะตอนนี้ สู้ๆๆๆค่ะ
-
หมอทีหายไปอีกแล้วครับ ยังไม่ว่างเหรอ โปรดทราบคิดถึงครับ
:กอด1:
-
:mew2: :mew2: :z2: :ling3: :ling3:
เมือไรจะมาต่อค่ะ พี่หมอ
รักและเป็นห่วงนะค่ะ
-
จุกมากกกก
ฮืออออ รอตอน58
-
:กอด1: :กอด1: พี่ที ไม่ค่อยมีโอกาสเข้ามาในเล้าเท่าไหร่ อ่านมานานมากกกกกเรื่อง จนจะจบ ม.ปลายละ ยังรักและคิดถึงพี่ทีและพี่ปอเหมือนเดิม อุตส่าห์มองโลกในแง่ดีว่ามันหลายครั้งหลายหนพี่ปออาจจะคิดได้ แต่สุดท้ายพี่ปอก็พลาดเหมือนเดิม 555 แต่ก็ปลงแล้วแหละตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่พี่ปอทำ แต่ก็ยังเชียร์พี่ปอเหมือนเดิม พอมาถึงตอนนี้ก็ปลงอีกครั้ง ฮา แต่ยังไงอดีตมันก็คืออดีตแหละโนะ อยู่กับปัจจุบันดีกว่า เพราะยังไงก็ยังคิดว่าคนอย่างพี่ทีก็จะเลือกทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเองเสมอแหละ คนที่อยู่มานานเกินฐานะแฟนก็เพื่อนที่รู้ใจนี่แหละ ฮ่าๆๆ ตอนนี้น้องทีได้ขวบนึงแล้ว แต่พ่อปอยังไม่ค่อยโตเลย อยากให้พ่อปอโตบ้าง
ปอลิง. พี่ทีเปิดใจให้คนใหม่บ้างก็ดีนะ อยากให้พี่มีความสุขแบบสุขจริงๆมากๆบ้าง
ปอลิง2. อย่างว่าชีวิตจริงกับนิยายมันก็ไม่เหมือนกันโนะ
ปอลิง3. รักพี่ทีกับพี่ปอเหมือนเดิม โอ๊ะๆน้องป่านกับน้องทีด้วย :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณมาก..มาก....ที่เล่าเรื่อง
ประสบการณ์ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้ฟัง
อยากให้ทีเปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามา
ไม่ว่าจะนักศึกษาคนนั้น(ที่เคยเล่า)
เราว่าทีเป็นคนโชคดีน่ะที่มีความทรงจำดีๆผ่านเข้ามาในชีวิต
ส่วนเรื่องใหม่ก็ขึ้นอยู่กับทีจะทำให้เป็นความทรงจำใหม่ขึ้นมารึเปล่า
-
:z1: :z6: :z6:
-
ใกล้วันเกิด หมอ ที แล้วนี่ ครับ ขอให้หมอที สุขภาพแข็งแรง นะครับ ส่วนเรื่องอื่น หมอที ผ่านได้อยู่แล้ว
-
ขอให้ โชดดี ในความรักครั้งต่อไปนะครับ
-
โห..คุณหมอที ผมเกือจำชื่อเรืองไม่ได้แล้ว 555+ มาต่อปีละ 1 ตอน แต่ดูจากตอนล่าสุดผมว่าคุณหมอคงเข้มแข็งมากขึ้นแล้วแหละคับ คุณหมอทีทำถูกแล้ว (ที่เธอเลือกเขา...แล้วทิ้งฉันไว้ตรงกลางทาง) ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคับ ชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป สู้ๆครับ
-
สวัสดีปีใหม่ 2559
-
สุขสันต์วันปีใหม่น่ะค่าาาาที
ขอให้มีความสุขมากๆ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ปี2559นี้ขอพี่ทีมีความสุขมากๆนะค่ะ ขอให้มีหน้าที่การงานดีๆ และเจอคนที่ทำให้พี่มีความสุขนะค่ะ เรื่องอะไรที่ไม่ดีขอให้ทิ้งไว้ปีเก่านะค่ะ คิดถึงพี่เสมอค่ะ
-
พี่ทีหายไปนานมากเลย เข้ามาส่งข่าวบ้างน้าค่า
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
กึดตึงหาขนานหนา อ้ายที น้องทีด้วย
:mew1:
-
เฮ้อออ อ่านแล้วก็ใจหาย เป็นกำลังใจให้คุณทีนะคะ เชื่อว่าคนดีๆอย่างคุณทีต้องได้เจอคนที่ดีเช่นกันแน่นอน
อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ขอให้คุณทีอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุขนะคะ อะไรทำแล้วมีความสุขทำไปเถอะค่ะ
รอตอนหน้านะคะอย่าหายไปเป็นปีอีกละ รอจนลืมว่ารอ อ่านแล้วได้มุมมองเยอะเลยเหมือนมีแรงผลักดันจริงๆ
-
อ่านไป ขำไป แต่ทำไมไม่บอกใครว่าคบกันหล่ะ น่าอึดอัดอ่ะ :hao7: :hao7: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ทีพูดอะไรกับปอไว้ละ ที่ริมหาดคืนวันเกิดของทีเอง ปอมันก็ทำได้แล้วน่ะ
-
ยังคิดถึงทีอยู่นะ :monkeysad:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน หมอทีเล่าเรื่องสนุกมากค่ะ ได้แนวคิดหลายๆอย่างจากหมอทีเลย
หมอทีเป็นคนดีจริงๆค่ะ การแก้ปัญหาทุกครั้งมีเหตุมีผล ชอบเวลาที่หมอทีอยู่กับปอด้วย
ยังไงก็แล้วแต่ขอให้หมอทีพบเจอคนที่ดี ทุกสิ่งทุกอย่างเคารพการตัดสินใจของหมอทีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ว่างๆก็แวะมาเล่าเรื่องให้ฟังอีกนะคะ
-
สุขสันวันวาเลนไทน์นะค่ะพี่ที ขอให้พี่เจอรักดีๆคนดีๆ
ในปีนี้นะค่ะ กอดพี่ที :กอด1:
-
:3123:
สุขสันต์สันวาเลนไทน์ครับน้องที
ขออวยพรให้น้องเจอรักที่ดีตลอดไป
รวมทั้งคุณลีโอด้วยมีความสุขในวันแห่งความรักนะครับ
-
สวัสดีวันแห่งความรัก
:L2: :3123: :L1:
-
ไรเนี่ย ไมเป็นแบบนี้อ่ะ คุณทีอะไรที่คือของเรามันก็เป็นของเรา มีชีวิตกับปัจจุบันแล้วอนาคตก็จะตามมา สู้ๆ
-
จบแล้วสินะกับปอ
แต่ผู้ชายแบบ ปอ ก็ไม่ไหวนะ ทำตัวไม่มีดารพัฒนาเลยจริงๆ
-
ยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะที
-
รอการ อัพเดท ของ หมอ ที นะครับ
-
:pig4: ได้ข้อคิดหลายอย่างเมื่ออ่านเรื่องราวของพี่หมอที
-
เมษาแล้วหมอทีจะมามั้ย
-
:z10: :ling1: ช่ายยยยนี้ เมษาปี 59. แร่วน้าาาาา หมอทีผู้น่ารักกกกกลืมมม เว็บนี้แร่วรึป่าวเนี่ย สาธุ ขอให้มาต่อทีเถอะ คิดถึงที่สุดดดดอะ มาเล่าชีวิตต่อเถอะน้าาาา :mew2: :ling2: :mew2:
-
ใกล้จะถึงวันสงกรานต์ แล้ว จะครบรอบ 3 ปี ที่ติดตามอ่านอย่างจริงจังแล้ว อิอิ
หลายท่านกลับบ้านเดินทางปลอดภัยนะ
-
(https://scontent.fbkk7-1.fna.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-0/p480x480/13015150_1713990468817689_5923066480073831832_n.png?oh=63e6db4a08b9493c1767cba998776918&oe=5778C36E)
-
สุขสันต์วันสงกานต์ค่ะพี่ที
-
เพิ่งผ่านวันเกิดปอ ปีนี้ไปนี่เนาะ หมอที คงได้อวยพรบ้างแหละมั้งคับ เสียดายโอกาสที่หมอทีให้ปอ เนาะ ถ้าปอไม่ประมาทในการใช้ชีวิตและหยุดอยู่ที่หมอทีได้จริงๆ คิดว่าหมอทีก็ให้โอกาสปอได้ใช้ชีวิตด้วยจริงๆแหละน่า ที่จริงดูแล้วปอก็รักหมอทีมากนะ แต่ด้วยวัยที่กำลังฮอร์โมนมันแรงอะ เลยเป็นแบบนี้ ที่จริงน่าจะป้องกันตัวเองหน่อยนะ เฮ้อ!!!! มันอดหน่วงๆเจ็บแปลบๆแทนไม่ได้ ขนาดเราอ่านเองยังรู้สึกเจ็บ ร้อนที่ใจเลยนะตอนที่อ่านอะ แต่คิดว่าตอนนี้ หมอทีกับปอ ก็คงเป็นเพื่อนหรือ พี่น้อง ที่มันอาจจะมากกว่าเพื่อน,พี่น้องธรรมดาอะ คงจะห่วงใยกันได้อย่างเดิมอะนะ แต่อาจจะไม่ได้มีเรื่อง sex ที่จะแสดงว่า เค้ายังเป็นของเราอยู่ คนคบกันมาขนาดนี้แล้วอะ จะให้หายไปจากกันก็คงไม่ใช่นิสัยหมอทีอะ ดูๆแล้ว ก็เป็นพี่เป็นน้องให้ความรู้สึกดีต่อไปเถอะนะคับ ปอก็ผิดพลาดแล้ว เรื่องเดิมๆ คราวนี้คงหนักสุดแล้วหล่ะ เสียหมอทีไปจริงๆ สู้ๆเนาะครับ ไม่ใช่คนรักก็เป็นห่วงเป็นใยกันต่อไปได้ครับ....อย่างน้อยก็สิ่งก็สิ่งดีๆที่ผ่านมาน่า และหมอทีก็คงทำตามเหมือนที่เคยบอกไว้อะ ว่ายังไงก็ยังห่วงและหวังดีเสมออะ
-
คิดถึงพี่ทีกับปอมากเลย จะกลับไปอ่านใหม่อีกรอบแล้ว อิอิ
ดูๆไปปอคงยังรักพี่ที แต่ไม่ค่อยหักห้ามใจเลย คราวนี้มันพลาดแรงเลย
แย่จัง ช่วงนี้ก็หน้าฝนแล้ว กทม.น้ำท่วมด้วยย พี่ทีก็คงโดน555
รักษาสุขภาพนะคะ รักและคิดถึงทั้ง 2 คน รอตอน58 นะพี่ คิคิ
ปล.เรื่องปอนี่ เสียใจแทน ช็อคมั้ยคงไม่ เพราะดูจากนิสัยที่เคยทำ
แต่สงสารพี่ที ณ ตอนนั้น
ไปแล้ววว รอนะคะพี่
-
อัพสักบรรทัดสองบรรทัดก็ยังดี~
-
คึดถึงคุณหมอธี ^__^
-
หมอทีแวะมาดูบนเล้าบ้างมั้ยครับเนี่ยรู้มั้ยว่ามีคนคิดถึงเยอะมากเลยนะ :hao5: :hao5:
มาอัพให้อ่านหน่อยเถอะครับ คิดถึง อยากรู้ว่าตอนนี้ชีวิตเป็นยังไงบ้างแล้วยังคบกัน(เป็นพี่น้องกัน)หรือกลับมาคบกัน(เป็นแฟนกัน)หรือเลิกกันไปแล้ว(ไม่ได้แช่งน้า~) คุณลีโอก็ช่วยไปตามตื้อพี่หมอเค้าอีกแรงหน่อยสิครับ :m16: อยากอ่านตอนที่ 58 จะแย่แล้ว ผ่านมาครึ่งปีแล้วนะคร้าบบบบ อยากได้ทริคการใช้ชีวิตอีกเยอะๆเลย หมอทีรู้มั้ยนิยาย(จากเรื่องจริง)เรื่องนี้มีคนอ่านเก้าแสนกว่าครั้งแล้วนะครับ!!! ไม่รู้จะขึ้นหลักล้านเมื่อไหร่แล้ว(ดีใจแทนจิงๆ :mew6:)
คิดถึงนะครับหมอที :mew1: :mew1:
-
รอหมอที มาอัพเดท ข้อมูลนะ
-
ชั้นยังต้องรออีกนานมั๊ย, ต้องรอเธออีกนานมั๊ยยยยย
-
ยังคิดถึงหมอทีเสมอนะ
-
อ่านจนจบ..เสียน้ำตาหลายปี๊บ ไมปอทำงี้ และน้องทีตอนนี้เป็นไงบ้าง ปวดใจ
-
สวัสดีวันแม่แห่งชาติ
-
สงสารหมอทีมากครับ ขอให้ผ่านพ้นวิกฤต และมีความสุขกับชีวิตปัจจุบัน อยากให้หมอทีเจอคนใหม่ที่อยู่เคียงข้างและชดเชยความเสียใจและความรักที่เสียไป ไม่อยากให้กลับไปหรือข้องเกี่ยวกับปออีก คนแบบนี้ปากบอกรัก แต่ความผิดพลาดกี่ครั้งไม่เคยสำนึก มักง่าย เห็นแก่ตัว ไม่ควรจะได้รับโอกาสอีก หารักคนใหม่ง่ายกว่าจมกับทุกข์ที่คาดเดาอีกไม่ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ระยะเวลาที่ผ่านมาคงจะรักษาแผลใจหมอทีได้บ้างแต่คงไม่ทั้งหมด เจอรักใหม่เร็วๆนะครับ อย่ากลับไปหารักเก่าของคนมักง่ายเลย ให้ตายไปกับอดีตดีกว่า
-
คิดถึงหมอที อัพบ้างน้าาาา
-
เรื่องนี้
หนึ่งปี..มีตอนเดียว
ฮ่าฮ่า
ปีนี้ก็ยังรออ่านอยู่เหมือนเดิมนะ
หมอที
-
สวัสดีค่ะพี่ที เอ๊ะหรือเรียกอาจารย์ทีดี :mew1:
หนูชื่อเกดนะคะ ตอนนี้อยู่ม.6แว้วว จะสอบเข้ามหาลัยและ หนูพึ่งมาอ่านเรื่งของพี่เมื่ออาทิตย์ก่อน หนูจะบอกว่าสิ่งที่พี่ทำคือสิ่งที่หนูอยากทำมันให้ได้ หนูอยากเรียนกายภาพ ทำงานสักปีสองปี แล้วเรียนต่อ หนูอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้านสุขภาพ ทำงานวิจัยเหมือนๆที่พี่ทำตอนเรียนโทอะค่ะ ตอนนี้หนูอ่านหนึงหน้าที่65ตอนแรกกะว่าจะอ่านให้จบก่อนแล้วค่อยมาเม้นต์ แต่ก็อดรนทนไม่ไหว คือเหมือนเห็นสิ่งที่ต้องการจะเป็นอะค่ะ (ไม่รู้จะทำได้ป่าวว) หนูชื่นชมพี่มากๆเลยนะคะ เทคนิคการอ่านหนังสือด้วย. แแต่ว่าเจอช้าไปนิดดเหมือนจะไม่ทันแล้ว55555 หนูแน่ใจว่าพี่จบป.ตรีคณะไร เดาว่าไม่กายภาพก็เทคนิคแหละ เห็นจบ4ปี พี่เป็นเหมือนคนเบิกทางให้เส้นทางฝันหนูมันกว้างขึ้นเยอะเลย หนูจะพยายามทำให้ได้อย่างพี่นะคะ
:impress2:
ส่วนเรื่องพี่ปอ หนูว่าพวกพี่ก็ยังคงมีความรักที่ดีให้กันอยู่เหมือนเดิม แค่อยู่ในสถานะที่ต่างไปจากเดิมแค่นั้น ความรักที่แท้จริงคือความรักที่เปลี่ยนสภาพแต่ไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ
ปล.หนูว่าอย่าพึ่งคบคนอื่นเลยนะคะ รอพี่ปอเลิกกับเมียก่อน5555555 จะได้อยู่แบบพ่อปอแม่ทีและลูกที
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
คิดถึงมากๆเลยค่ะ ขอให้คุณหมอมีความสุขมากๆนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
ช่วยด้วย!!! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 58...ตอน เรื่องเก่า มาเล่าใหม่
:L1:
ด้วยความที่คุณ LEO คงยุ่งมาก เพราะน่าจะอยู่แถบๆยุโรป... ไอ้ทีจึงสมัครและส่งเรื่องให้อ่านนะครับ ตั้งแต่ลงในนี้เพิ่งจะสมัคร (ว่าแต่คนอ่าน...อิอิ) อ่านวิธีการสมัครอยู่นานมาก เอิ่มมมม admin ครับ ผมนึกว่าเนื้อหาอ่านสอบ รัดกุมมากๆครับ แต่เพิ่มรู้หลายประเด็นไอ้ทีก็แหกกฏ (ไม่อ่านก่อนลง) 5555+
ยังไงเรื่องนี้ก็ให้คุณ LEO เป็นสื่อกลางเช่นเดิมนะครับ แค่ช่วงนี้คงยุ่งหนัก เลยขออนุญาตสมัครและลงเอง (ด้วยความที่เกือบว่าง...เลยมีเวลาอ่านวิธีสมัครลงได้ 5555)
:z13:
ทักทายครับ
Inamning (ดีใจที่พี่ทีกลับมานะค๊าาาาาา แล้วขอให้พี่ทีคนดีเจอคนดีๆเช่นกันค๊าาาา) ...ขอบคุณครับ เจอที่ไหนบอกพี่ด้วย พี่จะตามไปจีบเอง 555
Yarkrak (แฟนเราไปเป็นสามีชะนีอื่น เจ็บแทน)... วลีเด็ดจริงครับ น่าจะทำนองนั้น
malula (ขับรถระวัง ๆ ด้วย อย่ามัวแต่มองผู้ชาย อิอิ)... เอ๊ะ ทำไมรู้ รึผมเคยเขียนป่าว ครั้งนึงติดไฟแดงมองผู้ชายจนรถออกตัวชนคันข้างหน้า ขำตัวเองไม่กล้าบอกเหตุผลใครเลย 555
Mom2maM (ช่วงที่หายไปเป็นปี ในใจเฮียก็คิดไปต่างๆ นานา)... ต่อไปน่าจะชินครับ ตอนละปี ตายๆ ไอ้ทีเผลอเป๊ปเดียวเอง
nuwi (อยากบอกว่าคืนนั้นทั้งคืนหนูนอนไม่หลับเลยพี่ที แบบพี่คงจะเจ็บมากๆ…พี่28อยู่เลย ยังมีเวลาที่จะหาคนที่ใช่)...ให้พี่นอนไม่หลับคนเดียวพอครับ หนูเข้านอนเถอะมีเรียนเช้า 5555 ...ปีนี้ 29 ล่ะยังหาไม่ได้ครับ
Dark_Noah (จาก Venus นะ เสื้อเซฟเวิร์ลดที่ได้จากพี่ที หนูก็ยังหาไม่เจออยู่ดี T^T แม่เอาไปเก็บไว้ไหนก็ไม่รู้)... อ้อน้องวีนัส ติดตามมาแต่อ้อนแต่ออก... เสื้อนั้นเป็นวัตถุโบราณไปละครับ เดี๋ยวพี่เล่นเกมส์ใหม่ในนี้ได้ 555
Pa pie (สมัครมาเพื่อการนี้ ห้าๆๆ คอยติดตามเรื่องพี่หมอมานานล้า)... กาลนี้ตอนที่ 58 เลยนะน้อง 5555 คอมเม้นต์ให้แนวทางออกดีครับ
frank_kie07 (เป็นเรื่องที่ตามอ่านมานานมากกกกก ตั้งแต่มัธยม จนเข้า มหาลัยเลย)... เอ่อ น้องครับแล้วพี่ละ เขียนตั้งแต่เรียนจบ ตอนนี้พี่ก็จะเกษียณแล้วนะ 5555
Chalie (ตอนนี้ผมโกรธมาก โกรธขนาดที่สมัครมือยังสั่นเลยครับ)... ผมโกรธคนเดียเองครับ อ่านสบายๆเลย ไม่อยากทำร้ายจิตใจคนอ่าน หุหุ
habanice (ผมอ่านเรื่องพี่ตั้งแต่ ปีหนึ่งแล้วละมั้งครับ ตอนนี้จบละครับ)... มาอีกคนละ เรื่องพี่นานขนาดเป็นพงศาวดารเลยรึ 555
kokkak (หนูจะบอกว่าสิ่งที่พี่ทำคือสิ่งที่หนูอยากทำมันให้ได้)... สู้ๆครับ ทำได้ๆ ทำได้ดีกว่าพี่ด้วย
rarin (คิดถึงมากๆเลยค่ะ ขอให้คุณหมอมีความสุขมากๆนะคะ)... ขอบคุณครับ คิดถึงทุกคน มีความสุขเช่นกันครับ
และคอมเม้นต์อื่นๆ ขอบคุณครับ ... ผมอ่านทั้งหมดก็เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันดีครับ มาต่อตอน 58 กันเลยยยย
:-[
ยังสบายกันดีอยู่ใช่มั้ยครับ??? ผมก็สบายดี หายตัวเหมือนนินจาบ้าง 555+ จริงๆก็อยากเขียนนะครับ แต่ยิ่งโตขึ้นความรับผิดชอบ ภาระการทำงานมันก็จะเพิ่มมากขึ้นตามตัวไปด้วย .... หลายคนเชียร์ให้เปิดใจใหม่กับนักศึกษาลองดูบ้าง อยากบอกว่าเด็กคนนั้นโดนลงดาบไปล่ะเรียบร้อยครับ คงมิกล้า 555+ .... ถึงแม้ไอ้ทีจะเป็นอ.เด็กสุดในภาคและคณะแต่ไม่เล็กนะเฟ้ยยยย!!! เอ่ออะไรเล็ก พูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่...ความร้ายกาจไง ที่มักจะโดนนศ.กล่าวถึง (นินทา) 555+
ส่วนความรักก็ว่างเหมือนป้ายแท็กซี่ ตอนนี้อายุอานามก็ย่างเข้า 29 ปีล่ะ ฮอร์โมนคงไม่พลุกพล่านเหมือนแต่ก่อน เลยรู้สึกเฉยๆกับความไคร่ (รึผ่านมันมาเยอะ และอิ่มกับมันล่ะ) สังเกตได้จากสมัยก่อนจะชอบแอบมองหนุ่มๆ (แอบๆมองนะ ไม่ได้มองจริงจัง... แต่ที่แอบมองนี่แหระทำให้ไอ้ปอจับได้และเป็นต้นเหตุเรื่องราวทั้งหมด)
พูดถึงไอ้ปอ ผมก็ไม่ได้เจอนานล่ะ...ส่วนใหญ่ก็ไลน์คุยกันถ้ามีธุระ...นานๆทีจะโทร อาจจะเป็นเพราะมันคงสำนึกได้ว่าไม่ควรโทรหรือเป็นเพราะว่ามันคงลืมผมไปแล้วเหมือนกัน แต่ผมก็ยังคงไปบ้านไอ้ปอบ้างเมื่อกลับบ้านในนามเพื่อนกัน (แต่ชอบแอบไปในช่วงที่มันทำงาน) อ้อมีอีกเรื่องที่จะเล่าไอ้ปอมันลาออกจากอู่เดิมแล้ว..ได้เป็นช่างในบริษัทรถยนต์แห่งหนึ่งในชลบุรี
“กูลาออกจากที่เดิมแล้วนะต้น” ไอ้ปอพิมพ์ไลน์บอกผม
“อืม แล้วคิดทำไรต่อ”
“ได้งานใหม่ที่......บริษัทรถยนต์....” (มึงคงโตแล้วสินะมีลูกแล้ว คงคิดถึงอนาคตมากขึ้น)
“ดีแล้ว ดีใจด้วย”
“มึงจำได้ไหม มึงเคยบอกกูให้มาทำ”
“เหรอ” (กูจำได้นะ แต่ไม่อยากให้มึงคิดถึงหรือใส่ใจกูมาก ยังไงเราก็ไม่กลับไปเหมือนเดิมแล้ว คนที่มึงควรใส่ใจคือครอบครัวของมึงเอง)
ไอ้ปอส่งสติ๊กเกอร์เศร้ามา ผมไม่ได้ตอบไรมันกลับไป
แวะไปเยี่ยมป่านบ่อยครั้งเหมือนกัน ป่านโตเป็นหนุ่มแล้วไวมาก สูงชะลูดอย่างเร็ว ที่สำคัญมีแววหล่อ (กูเกิดเร็วเกินไปไหมเนี้ย...อ่ะๆไหนบอกว่าความไคร่หายไปแล้ว...) 555+ ก็มีบ้างแต่นี่หลานไม่คิดไรหรอก แหมะๆ ก็อาบน้ำล้างหำให้ตั้งแต่เด็กล่ะ จะคิดไรมาก 5555 ถึงแม้จะดูเหมือนเป็นหนุ่มน้อยแต่นิสัยก็ยังเป็นเด็กเหมือนเดิม
ไปบ้านไอ้ปอแต่ละครั้งก็ได้ยินหนาหูขึ้นถึงพฤติกรรมของเมียไอ้ปอ ซึ่งตอนนี้อาจจะขุนเคืองกับแม่ไอ้ปอ ดูเหมือนจะไม่ทำงานบ้านอะไรเลย แต่คงเป็นเรื่องครอบครัวเค้าผมก็ไม่ได้ยุ่งไรมากมาย ได้แต่รับฟังบ้างบางครั้ง ผมไปเป๊ปๆก็กลับไม่ค่อยได้อยู่นาน
“น้าที หนูอยากไปกรุงเทพกับน้าทีด้วย” เสียงอ้อนๆของหนุ่มน้อย
“ช่วงนี้ปิดเทอมนี่ ได้ๆเดี๋ยวน้าพาไป เดี๋ยวน้าเคลียร์วันว่างๆก่อนนะ” ผมพูด
“เย้ๆๆๆ” เด็กชายป่านแสดงความดีใจอย่างชัดเจน ผมว่าวัยเด็กเป็นสิ่งสำคัญ วัยแห่งการเรียนรู้เลยทีเดียว มันจะเป็นภูมิหลังของเค้าเมื่อโตขึ้น แต่ผมก็ภูมิหลังไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก แต่ผมได้ไรเยอะแยะในวัยเด็ก เรียนรู้การยืนด้วยตัวเองและเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ ที่เด็กหลายๆคนไม่เคยเห็นด้านนั้น
เด็กชายตัวโตหรือชายหนุ่มตัวน้อยนับวันเฝ้ารอ โทรหาผมแทบทุกวัน ไลน์มาบ้าง (เห็นไหมล่ะนิสัยเจ้าป่านก็ยังเป็นเด็กเสมอ) “ว่างหรือยังครับ” คำนี้ป่านจะถามเป็นประโยคต้นๆเสมอ (แหมะๆหลานชาย ถ้ารุ่นราวคราวเดียวกันมาถามแบบนี้ เค้าเรียกว่าตามจีบนะเนี้ย 555+...ความมโนเกิดขึ้นได้เสมอ)
ในที่สุดก็หาวันเวลาได้ผมขับรถมารับป่านที่บ้าน ซึ่งก็บอกแม่ไอ้ปอกับแม่ป่านไว้คงพาไปกทม.สัก2-3 วัน ในขณะที่รถจอดสนิทป่านก็วิ่งมาตามเคย พร้อมสะพายกระเป๋าที่หลังใบเล็ก คงจะเป็นสัมภาระที่ต้องอยู่ 2 วัน (เอิ่มมม ป่าน น้าว่าเราไม่ได้ไปออกค่ายลูกเสือนะ เหมือนมันพร้อมไปป่าว)
วันที่ผมหาวันว่างได้คือวันสงกรานต์ 555+ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างหยุดและปีนี้หยุดยาว คนออกจากกทม.เพียบ กทม.น่าจะเงียบที่สุดในรอบหลายปี ไอ้เจ้าป่านมากอดผมแต่ผมคงยกอุ้มเหมือนแต่ก่อนไม่ได้ (หลังน้าจะเดี้ยง) สักพักผมเห็นคนๆนึงเดินออกมาจากบ้าน พร้อมอุ้มเด็กมาด้วย
“ไปเล่นสงกรานต์กันเหรอ” เสียงไอ้ปอถามนั้นเอง (วันนี้ก็เป็นวันเกิดมันด้วยสินะ)
“ป่าว พาป่านไปกรุงเทพ พอดีว่างและกรุงเทพก็โล่งด้วย” ผมอธิบาย
“อ้าวเหรอ” ไอ้ปอทำหน้านิ่งเล็กน้อยก่อนจะไปตะวาดป่าน “ป่านมึงไม่บอกกูวะ”
“ก็น้าปอไม่ได้ถามหนิ” ไอ้ป่านตอบ (เออ เหมาะสมกัน ใช้ได้ ถามหาเรื่องก็ตอบหาเรื่องไป 555)
“กูจะไปรู้ไงว่ามึงจะไปไหนมาไหน จะให้กูถามทุกวันเลยรึไง” ไอ้ปอด่าหลาน แต่ผมก็เห็นสิ่งที่เปลี่ยนไปไอ้ปอคงทำใจพอได้แล้ว หันมาใส่ใจครอบครัว ดูแลลูก เห็นมันอุ้มลูกผมก็รู้สึกอบอุ่นใจ
“ไปด้วยได้ป่าว” มันหันมาที่ผม
“หือออออ” ผมอุทานเบาๆ มองหน้าไอ้ปอ แล้วบอกไป “ไปเป๊ปเดียว ไม่ได้เที่ยวไหร่มากหรอกแค่ให้ป่านไปเห็นว่ากรุงเทพมันเป็นยังไง”
“แสดงว่าไม่อยากให้ไป” มันพูดเบาๆ
“อืม” ผมก็ตอบเบาๆ
ไอ้ปอหันหลังหอบลูกเข้าบ้าน ก่อนเข้าบ้านพูดเสียงดังออกมา “งั้นรอแป๊ปหนึ่งนะ” (อะไรอีก มาไม้ไหนอีก เอาไงดีๆ) ผมเลยเฉยๆ เอากระเป๋าป่านขึ้นรถ จัดแจงให้ป่านขึ้น ไปกล่าวลาแม่ไอ้ปอที่อยู่ร่มไม้ และกลับมานั่งในรถ (เอาไงดีๆ จะรออะไร รอทำไม) แต่จะออกรถก็เกรงใจแม่ไอ้ปอคงได้ยินประโยคนั้นให้ผมรอ ถ้าขับออกไปเลย แม่จะคิดยังไง
ไม่ถึง 5 นาทีไอ้ปอออกมา มาพร้อมกับเปลี่ยนชุดใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อยืด (อย่าบอกนะ!!)
“ก๊อกๆๆๆ” ไอ้ปอเดินมาฝั่งคนขับเคาะกระจกจากนั้นเปิดประตู “ไปด้วยนะๆๆๆๆ” พร้อมกับโค้งตัวคำนับ (เล่นแบบนี้เลยเหรอ ไอ้ป่านก็มอง แม่ไอ้ปอก็คงมอง)
“เย้ๆๆๆ น้าปอไปด้วย” (อ้าววววๆๆๆ ป่านเป็นงั้นไป...เป็นพวกของใคร) ผมก็อึ้งยังทำไรไม่ถูก
“ลงมาๆเดี๋ยวขับให้นั่งสบายๆ จะขับนิ่มๆที่สุดเลย” มันพูดพร้อมปลดเข็มขัดผมออกแล้วดึงให้ผมลง (กูงง!!! กูมาตรงนี้ได้อย่างไร) ไอ้ปอเปิดประตูด้านหลังให้ผมเข้าไปนั่ง จากนั้นมันก็ขึ้นขับรถ ปลดกระจกพร้อมกับร้องตะโกนบอกแม่ “แม่ดูไอ้หนูให้หน่อยนะ วัยรุ่นไปเที่ยวกันก่อน” จากนั้นก็ขับรถออกไป ไอ้ป่านนี่หน้าบานหัวเราะคิกคักๆชอบใจที่น้าสุดที่รักของมันไปด้วย (2น้าหลานอยากเข้ากรุง...ไม่ไปกันเองซะล่ะ)
ผมก็เริ่มเอ๊ะใจ ทำไมไม่เห็นแฟนไอ้ปอ (ถามไม่ได้ๆ เดี๋ยวเปิดช่องโหว่ให้มันแซว...เพราะกูไม่ได้พิศวาสขาดสดิ้งมึงล่ะ)
“หิวมั้ย” ไอ้ปอถาม (ล้อรถเพิ่งหมุน ออกมายังไม่ถึงกิโลเลย)
“........” ความนิ่งเงียบเกิดขึ้น (ก็ถามคนรึควายล่ะ ในนี้มีหลายคน) เอ่อ..สมัยก่อนคงพูดออกไปล่ะ ตอนนี้สถานะเปลี่ยน ไอ้ปอก็ได้แต่หางตามองไปที่ไอ้ป่าน และละสายตามาที่กระจกมองหลัง เห็นหน้าผม ผมก็เฉยๆ หลบตานิดนึงเหมือนไม่ได้มองมัน
“นี่มากับกูอดอยากไม่ได้นะ เดี๋ยวจะหาว่าเลี้ยงดูไม่ดี” มันพูดเชิงประชด
“เพิ่งกินมา....ป่านล่ะครับกินข้าวมายัง” ผมพูดขึ้น (คุยกะป่านนะ ไม่ได้พูดกะมึง)
“กินข้าวแล้ว แต่หนูหิวขนมครับ” (แม่เจ้า เตรี๋ยมกันป่าวหนิ...อ่ะๆ จอดก็จอด)
“อีกนิดจะมีศูนย์อาหารแวะก็ได้” ผมมาทางมอเตอร์เวย์ขึ้นทางไปพนัสนิคม เลยมาหน่อยจะมีศูนย์อาหารที่พักรถ บนทางด่วน เมื่อถึงศูนย์อาหารผมกับป่านเดินเคียงกันมือแตะที่บ่าป่าน ไอ้ปอเดินมาตามหลัง
ก็เดินเลือกนั่นนี่ไปเรื่อย (เสมือนไอ้ปอไม่มีตัวตนล่ะกัน) เข้ามาในร้านสะดวกซื้อเห็นเด็กประมาณอนุบาลมั้งมาซื้อคนเดียว (พ่อแม่ก็กล้าปล่อยมาน้ออออ) ยืนข้างๆกันหน้าตู้เครื่องดื่ม ผมพลางกระซิบบอกป่านเบาๆ
“ดูสิ น้องเค้ามีความกล้ามาก สมัยน้าตัวเท่านี้ยังไม่กล้าแบบนี้เลย” ผมพูด
“เอาอะไรดีน๊า จะเอาขวดเดียวรึสองขวด (ครุ่นคิด) ขวดเดียวดีกว่า เดี๋ยวเอาไป2ขวดแม่จะด่า กินหมดค่อยมาซื้อใหม่” โหหหหห เด็กน้อยคนนี้ไม่ธรรมดา พูดคนเดียวเหมือนแสดงละคร พูดชัดเจนเหมือนผู้ใหญ่ และเด็กหญิงก็เดินไปเคาว์เตอร์ ผมก็เลือกต่อไปและเดินไปที่ชำระเงินเช่นกัน
“เร็วๆสิ ชักช้ามากกกก น่ารำคาญ” (เห้ยยยยย ได้เด็กคนนั้น...อึ้งๆๆๆ เหมือนนางร้ายเลย) พนักงานในนั้นก็ตะลึงเล็กน้อย ก่อนที่จะมองหน้าแล้วยิ้มๆที่มุมปาก
“เปิดฝาเลยมั้ยค่ะ” พนง. ถามพร้อมรอยยิ้มจะหัวเราะก็ไม่เชิง เด็กคนนี้ซื้อเป๊ปซี่ขวดแก้วเล็กๆ น่าจะ10บาทนี่แหระ
“เปิดสิ ไม่เปิดจะกินได้ยังไง คิดสิ” อึ้งมากกกก ครั้งที่ 2 (ไม่ได้ๆล่ะ อนาคตของชาติ พูดจาแบบนี้อาจจะไม่ได้โตเป็นแน่แท้) พนง.คงไม่กล้าพูดเพราะเค้าต้องบริการ แต่ไอ้ทีนี่เหรอ สบายๆ
“หนูครับ พูดแบบนี้กับพี่เค้าไม่ได้นะ ถ้าหนูมีเงินแต่พี่เค้าไม่ขายน้ำเป๊ปซี่ให้ หนูจะได้กินมั้ย” (ถ้าเป็นลูกเป็นหลาน แกโดนไปละ)
“ก็ไปซื้อที่อื่นสิ” (เราจะเป็นศัตรูกันใช่มั้ย)
“ไปซื้อที่อื่นหนูอาจจะโดนแม่ค้าต่อว่ากลับแล้วนะ หนูอยากโดนดุเหรอ เราไม่อยากให้คนอื่นมาดุด่าว่าเรา เราต้องพูดดีๆกับเค้า เห็นพี่ที่นี้มั้ยเค้ายิ้มให้หนูไม่มีใครคิดร้ายกับหนูแล้วทำไมไปพูดไม่ดีกับเค้าล่ะครับ” พูดเสร็จพนักงานทอนตังค์ให้ เด็กน้อยก็รีบกำตังค์ไว้ในมือ พลางวิ่งถือขวดน้ำออกไป พนง.ก็ได้แต่ขำๆเด็ก แล้วส่ายหัว (ประมาณว่าเกิดมาเพิ่งเคยเจอ) เออ ผมเองก็เพิ่งเคยเจอ
“เพล๊งงงงงง” ได้ยินเสียงเข้ามาข้างใน ในขณะที่พนักงานกำลังคิดเงินสินค้าที่ผมเลือกซื้อ
“ 555 เด็กคนเมื่อกี้เหรอ อดกินเลย” พนง.หัวเราะเยาะเบาๆพลางเรียกกันมาดูจอทีวีที่แสดงกล้องทั่วร้านรวมถึงหน้าร้านด้านนอกด้วย
“ดูซิ จะทำยังไง” พนง.คนนึงบอก ผมมองดูจอมอนิเตอร์เห็นเด็กคนนั้นยืนนิ่ง ทำอะไรไม่ถูกพลางจะนั่งลงไปเก็บ ผมเลยเอาตังค์ใส่มือเจ้าป่านพร้อมบอกให้จ่ายตังค์แล้วออกไปดู (เวรกรรมนี่มันรวดเร็วจริงๆ)
“เดี๋ยวๆก่อนหนู อย่าเพิ่งไปเก็บ” ผมทำเสียงดุเป็นการปราม เด็กก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้เหมือนตัวเองทำผิด
“ไม่เป็นไรๆนะ ถ้าเห็นแก้วหล่นอย่าไปเก็บ มันจะบาดมือเป็นแผลเลือดออก” ผมจับมือเล็กๆของเด็กไว้ และนั่งต่อหน้าเด็ก
“นี่ไม่ใช่ความผิด หนูไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ต้องร้องไห้ เห็นไหมว่าหนูรีบและหนูพูดไม่ดีกับพี่ๆเค้า เมื่อเกิดเรื่องที่หนูต้องการคนช่วยจะไม่มีใครช่วยหนูเลย คนเราเกิดมาไม่ได้เก่งทุกเรื่องเราต้องพึ่งพาอาศัยกัน ถ้าหนูพูดดีๆกับทุกคน ทุกคนก็จะพูดดีและอยากจะช่วยเหลือหนู ครั้งนี้น้าจะช่วยเก็บให้ น้าจะช่วยซื้อให้ใหม่ หนูจะได้ไม่โดนแม่ดุ...คนอื่นดีกับหนู หนูต้องดีกับคนอื่นนะ เข้าใจมั้ยครับ” ผมก็หยิบเศษแก้ว ทันใดนั้นไอ้ปอกับป่านก็ออกมา
“ป่าน หนูพาน้องไปซื้อใหม่หน่อย” ผมบอกป่าน เพราะเห็นไอ้ปอหิ้วของออกมา หลังจากนั้นไอ้ปอก็มาว่างถุงไว้ข้างๆ ก่อนที่ เก็บของใส่ถุงรวมๆกันเหลือถุงนึงเปล่ามาใส่เศษแก้ว ป่านก็พาน้องเดินเข้าไปในร้าน
“กูเก็บเองๆ เดี๋ยวบาดมือ” ไอ้ปอบอก
“กูไม่ใช่เด็ก 4 ขวบเหมือนเมื่อกี้นะเว้ย” ผมบอก พูดไม่ทันเท่าไหร่ก็เห็นพนง.เดินออกมาพร้อมถังน้ำและอุปกรณ์ทำความสะอาด
“ขอโทษนะค่ะ เดี๋ยวหนูเก็บเองค่ะ” พนง.บอกพร้อมรอยยิ้ม ผมยืนรอเป๊ปนึงเด็กๆก็ออกมา
“ขอบคุณค่ะ” เด็กไหว้ด้วยความเร็วและวิ่งจากไป ผมเดินกลับมาที่รถ
“ป่านๆ ไปนั่งข้างหลัง กินไม่เท่าไหร่ก็คงนอน จะได้เหยียดขานอนยาว” ไอ้ปอบอกพร้อมไปเปิดประตูกลาง ไอ้ป่านก็ขึ้นไป (อ้าวๆ ที่กูนะ ตอนก่อนจะลง..)
เออ..แต่ก็เป็นจริงอย่างที่ไอ้ปอพูด ขับได้สักพักเจ้าป่านก็หลับไป ไอ้ปอคุยเล่าเรื่องต่างๆ นานาให้ฟัง มันก็คงอยากจะหาคนรับรู้ปัญหาหรือระบายให้ฟังมั้ง ผมก็ฟังอย่างเดียวไม่ได้ซักไซ้ไรมาก เครื่องครอบครัวเค้า จับใจความได้ก็ประมาณว่าที่บ้านไอ้ปอก็คงไม่ปลื้มลูกสะใภ้เท่าไหร่ ไอ้ปอก็ไม่ใส่ใจกลับบ้านดึกดื่นมืดค่ำเหมือนเป็นโสด บางทีก็น่าเห็นใจแฟนมัน (แต่ไม่กล้าพูดออกไป) คนต่างบ้านแล้วมาอยู่บ้านคนอื่นรับรู้สิ่งแวดล้อมรอบข้างว่าเค้าไม่โอเคกับเรา ก็คงอึกอัดน่าดู แต่แฟนไอ้ปอก็คงยังไม่เข้าใจความรู้สึกผู้ใหญ่ด้วยเพราะวัยอาจจะมองข้ามไป
ตามที่วางแผนไว้ มากทม. คงจะพาป่านนั่งบีทีเอส (คนกรุงเทพอาจจะไม่เข้าใจเด็กตจว.ว่าการนั่งบีทีเอสก็แปลกใหม่ตื่นเต้นได้นะ 555) ไปลงแถวสีลม ยืนดูผู้คนเล่นน้ำ (แต่จะไม่ลงเล่นเด็ดขาดเพราะกลัวน้ำ 555) พาเข้าวัดพระแก้ว ขับรถเล่นในกรุง เห็นที่ไหนน่าเที่ยว น่ากินเราก็จะแวะตามประสา เพราะทุกสิ่งอย่างป่านเพิ่งเคยเจอ....แต่ ...แต่ ตอนนี้มีไอ้ปอด้วยทำไงดีละ มันอาจจะคิดว่านี่มาเที่ยวแล้วเหรอ...เลยกลับมาวางแผนใหม่เริ่มต้นที่ห้องผม
“ห้องมึงก็เหมือนเดิมนะ ไม่ได้มาตั้งนาน” ไอ้ปอพูดพลางขนสัมภาระเข้ามา
“อื้ม” ผมตอบสั้นๆ พลางจับมือป่านที่เดินงัวเงียตามมา
“ป่านมันคงไปเที่ยวไม่ไหว ไปๆ ไปนอนก่อนตื่นมาค่อยไป” ไอ้ปอบอกป่าน แล้วไอ้ปอมันมากระซิบผมว่าป่านจะเป็นแบบนี้ ถ้านัดหรือซื้ออะไรให้ที่บอกล่วงหน้าจะตั้งหน้าตั้งตารอคอยจนบางทีนอนไม่หลับ เดาว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับ พอเพลียทีนี้สิ้นฤทธิ์เลย
ผมจัดสรรให้ป่านนอนบนที่นอน ระหว่างที่รอผมก็เปิดคอมฯ นั่งทำงานรอ
“ที มึงก็ให้เวลาตัวเองบ้างเหอะ เค้าพักผ่อนกันทั้งประเทศ มึงก็อย่างเพิ่งทำงานเลย” ไอ้ปอบอกผม
“ก็อยากพัก แต่งานมันก็ต้องรันต่อไป ก็อดทนไปก่อน” ผมตอบ
“กลับบ้านเราเหอะที ไม่ต้องอยู่กรุงเทพหรอก... กู..” มันพูดเบาๆ ผมมองหน้ามัน (มาอะไร ยังไงอีกกับกูอีก) “กูสงสารมึง”
(ไอ้ที..มึงน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ไอ้ปอยังสงสารมึงได้....) ถัดไปจะมาลงต่อให้นะครับ เค้าจำกัด word ลง มีหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อจากนี้
-
เดี๋ยว admin LEO ว่าง...โพสต์ชื่อตอนที่ลงให้ตรงกับหัวข้อครับ... 555 (แอบลงโดยพลการไม่ผ่าน admin LEO) :call:
-
หวัดดีครับน้องที หายไปนานมาก ดีใจที่กลับเข้าอีกครั้ง
และหวังว่าคงไม่หายไปนานๆอีกนะครับ ยังเป็นกำลังใจให้นะครับ
ขออวยพรให้น้องมีชีวิตและความรักใหม่ที่ดีและสมหวัง ไม่อาภัพเหมือนที่ผ่านมา
:L2:
-
ดีในมาก ที่มาต่อ
-
ช่วยด้วย!!! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 58...ตอน เรื่องเก่า มาเล่าใหม่ (ต่อ)
:z2:
Yarkrak หวัดดีครับน้องที หายไปนานมาก…. หายนานมากๆครับ (รู้ตัวดีเลย) 5555
ดำดีสีไม่ตก อ๊าาาากกกส์ มาต่อแล้ววววววว…. ครับ นึกว่าจะไม่มีใครมาอ่านซะอีก เพราะมาเขียนเหมือนมาคอมเม้นต์
:katai5:
..................ต่อกันเลย...หลังจากที่ไอ้ปออยากให้ผมกลับบ้าน...........
“กลับบ้านเราเหอะที ไม่ต้องอยู่กรุงเทพหรอก... กู..” มันพูดเบาๆ ผมมองหน้ามัน (มาอะไร ยังไงอีกกับกูอีก) “กูสงสารมึง”
“กูน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมบอกเล่าเชิงคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ
“กูคิดถึงมึงตลอดนะ...อยู่คนเดียวจะกินข้าวตรงเวลามั้ย กลางคืนมึงจะได้พักผ่อน นอนมั้ย ออกไปข้างนอกมึงจะปลอดภัยรึป่าว” ไอ้ปอพูด (ไม่ต้องมาบิวอารมณ์กู)
“มึงกังวลเพราะมึงคิดแทนกู เห็นแล้วหนิชีวิตกูทุกอย่างเหมือนเดิม กูเดินได้ด้วยตัวเอง ชีวิตกูก็เรื่อยๆ ไม่ได้คิดว่าขาดอะไร” ผมตอบผ่านๆ มันพร้อมทำงานจ้องดูคอมฯ แต่ลานสายตาก็พอชำเลืองได้ว่าไอ้ปอจ้องมองผมอยู่
“มึงอยู่ได้เพราะมึงเก่ง...แต่มึงไม่รู้หรอกว่าคนไม่เก่งเหมือนมึง มันจะคิดไม่ได้เหมือนมึง และมันก็ทำใจไม่ได้ แต่มันต้องทนทำใจในทุกวัน” ไอ้ปอพูด ครั้งนี้ผมเคลื่อนลูกตามองไปมองมันที่อยู่ข้างๆ เห็นสายตาจริงจังและเหมือนมันกลั้นน้ำตาไว้
“อะไร กูด่ามึงเหรอถึงทำหน้าตาซีเรียสขนาดนี้” ผมพูดขำๆ ตัดบทไป เพราะไม่อยากให้มันรื้อฟื้น ให้สถานการณ์มันแย่ไปกว่านี้ มันคงอยากคุยอยากเล่าให้ผมฟัง (ก็ได้วะ วันเที่ยวของมึงและป่าน กูยอมไม่ทำงาน นั่งฟังมึงโม้) “กูเริ่มขี้เกียจละ ปิดคอมดีกว่า”
ผมเดินไปตู้เย็นหยิบน้ำอัดลมและขนมที่เหลือจากกินบนรถมากองไว้ข้างหน้าไอ้ปอ เอาโค๊กกระป๋องไปทาบหน้าไอ้ปอ แหย่ๆมันเล่นให้คลายคิดมาก
“โอ้ยยย มันเย็นนะ” มันร้องเบาๆ
“ก็จะได้ตื่น เมื่อกี้มึงละเม่อ” ผมตอบ มันก็ยิ้มๆ ผมสำรวจสายตาไปทั่วใบหน้าของมันอย่างจริงจัง หลายปีเลยทีเดียวที่ไม่ได้จ้องหน้ามันแบบนี้ (ดูโทรมไป..มึงก็คงผ่านหลายๆเรื่องมาเยอะ มึงควรที่จะสดใสตามวัย แต่ก็ต้องมีภาระครอบครัวมาเกี่ยวโยง)
“เห้ย มองกูอยู่ได้ จะกินกูรึไง” ผมละสายตาไปที่อื่นหลังจากมีเสียงไอ้ปอ (ลืมตัวๆ ...กำลังจะเล่นบทเป็นคนดีเข้าใจหัวอกมึง.. มึงก็มาทำให้กูเป็นร้ายอีกล่ะ)
“มึงไม่ต้องไปหาหมอผิวหนังหรอก กูเลเซอร์ด้วยสายตาละ ใช้ครีมกันแดด เดย์ครีม ไนท์ครีมมั้งนะ” ผมแซวมันเล่น แก้เขินไปมองหน้ามันนาน
“ห่วงว่ากูไม่หล่อเหรอ กูหล่อแล้วมึงจะชอบกูป่าวละ” มันถาม แหมะๆ ไหลตลอดนะมึง
“แหมะๆ ถ้าเจอกันครั้งแรกๆ กูนึกว่าจีบกูนะเนี้ย 555” ในใจอายนะ แต่ถ้าแสดงความอายออกมาก่อนเดี๋ยวมันถล่มมากกว่านี้
“ครั้งแรกใครจีบใคร กูยังจำได้เลย มึงแอบมองกูก่อน” มันพูด (เอ่อ อันนี้กูเขินจริง...ทีๆ อย่าแสดงเขินออกไป) “เขินจนหูแดงแล้วหน่ะ” (จริงๆเหรอ) ผมพลางหลับตามือท้าวหน้าผาก
“กูระลึกชาติก่อน กูจำไม่ได้” (จริงๆอ่ะจำได้ 5555 ขำตัวเอง)
“ได้กูจะเล่าให้มึงฟัง มึงมองเป้ากูก่อนมองหน้าอีก เจอกันกลางสี่แยก พอกูตามไปทำเป็นเล่นตัว กูว่าจะหลอกไก่อ่อนเล่นๆ ตอนนั้นมึงเจี๋ยมเจี่ยมมากเลยนะ” (สนุกใหญ่ละมึง...เห็นว่ากูอายพูดใหญ่เลย)
“ปอ...กูมีไรจะบอก” ผมจับมือมันไว้ ไอ้ปอทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ “Happy birth day” ทางออกที่มึงจะไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ ไอ้ปอยิ้ม
“ยังไงก็แล้วแต่ มึงก็ยังเป็นทีที่กูลืมไม่ได้ กูขอบคุณมึงด้วยซ้ำที่ให้กูเข้ามาในชีวิตมึง ถึงแม้แรกๆ กูเจอมึง กูอาจจะแกล้งมึงแค่นั้น แต่จากวันนั้นไม่มีเลยที่กูจะไม่รักมึง คิดถึงมึง กูบอกมึงตรงนี้เลยจะสถานะยังไงก็แล้วแต่ กูรู้สึกกับมึงเหมือนเดิม หลายสิ่งที่มึงปฏิเสธกู กูเจ็บปวดในใจ แต่กูไม่เคยโกรธมึง..เพราะกูคิดว่าสิ่งที่กูทำมามันคงไม่ต่างกัน มึงก็คงเจ็บ กูคงเป็นปอที่รอมึงอยู่เหมือนเดิม” ไอ้ปอพูดจ้องมองผม แต่ผมก็ไม่กล้ามองหน้ามัน ผมมองไปที่มือที่กุมมือมันไว้
“โอเคๆ รับรู้ละกัน มาซะบทพระเอกเลยนะมึง” ผมยิ้มให้มัน
ในที่สุดในทริป 2 วันนั้น ผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแผนตามที่วางไว้ เพราะไอ้ปอมันบอกไม่ได้อยากมาเที่ยว แค่อยากมาด้วยและเป็นสารถีขับรถให้เท่านั้น ตอนแรกก็นึงว่าจะไม่โอเคที่มันมาด้วย หลังๆก็ดีนะ ไม่เหนื่อย พาป่านขึ้นบีทีเอสไอ้ปอก็ขับตามไปรอที่ปลายทาง มันก็ไม่ค่อยรู้ทางหรอกแต่ตั้งจีพีเอสก็ถือว่าเก่ง รถโล่งมากๆ ด้วยละมั้งเลยขับคล่อง และก็มาส่งป่านถึงชล
“ขอบคุณครับ” ป่านยกมือไหว้แสดงความขอบคุณ ก่อนจะไปโม้กับพ่อแม่ ป้าน้า 555
“เดี๋ยวกูเอารถไปเช็ค กูขับเหมือนศูนย์ถ่วงมันไม่ดี” ปอมันบอกผม
“ห๊า นี่ทุ่มนึงละ วันใหม่ก็ได้” ผมพูด
“ไม่ได้ๆ เดี๋ยวกูพาไปอู่เฮีย ว่างๆวันหยุดกูก็ไปที่นั่น สบายๆ อู่ปิดกูก็เปิดได้” อู่ที่เดิมที่มันออกมาน่ะครับ.. (มึงชั่งกล้า)
“แล้วกูต้องอยู่ไหน รออยู่นี่ ไปด้วย รึจะไปส่งกูที่บ้านก่อน” (สับสนๆ)
“ไปด้วยดิ เผื่อกูถอดอะไหร่รถมึงไปขายจะทำไง” ไอ้ปอทำหน้ากวน
“อื้มมม ต่อให้กูไปนั่งเฝ้ามึงถอดขายกูก็ไม่รู้หรอก”
“ไม่ได้ๆ ไปด้วยกัน” มันพูด...เลยตามเลย เลยต้องไปด้วยกันอีก
ไปถึงอู่เค้าปิดแล้วจริงๆ พนักงานบางคนก็นั่งก๊งเหล้ากันอยู่แถวนั้น ไอ้ปอก็เปิดร้านเหมือนอู่ตัวเอง
“เฮีย กลับแล้วเหรอ” มันตะโกนถามเพื่อนร่วมงานเก่า
“กลับแล้ว” เสียงในกลุ่มตอบกลับ แต่ไม่ยักกะถามอะไร ทำไม ไอ้ปอคงมาที่นี้บ่อย มันก็จัดการโน้นนี่นั้น ผมก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ไม่ถนัดทางนี้.. มันตรวจสอบละเอียดมาก
“สภาพรถมึง ถ้ามันมีปากมันคงด่ามึงแล้วล่ะ”
“อะไรๆ กูดูแลเข้าศูนย์ประจำทุก 6 เดือน รายการเชคทียาวเป็นหางว่าว” ผมบอกมัน
“เค้าหลอกเอาตังค์มึงสิ ตะปูทิ่มล้อรถมึงเค้าบอกป่าว”
“อ้าวเหรอ แล้วทำไง ต้องเปลี่ยนยางเลยป่าว” ผมเดินไปดูยาง (ให้ตายเหอะเดินไปดูยังมองไม่เห็น ตะปูก็ใหญ่นะมันมิดลงไปเลย แต่ไอ้ปอมันอาศัยการคลำเอาไม่ได้ดู) ผมก็ถามมันทำไมล้อไม่แฟบล่ะ มันอธิบายเป็นฉากๆ ความเข้าใจเดิมคิดว่ารถยนต์มียางนอก ยางในเหมือนมอเตอร์ไซต์ จักยาน ดีนะไม่ถาม ไอ้ปออธิบายก่อน ไม่งั้นเพิ่มความหน้าแตกมากกว่านี้ (บอดจริงๆ ทางนี้ไม่ได้สนใจ) ไอ้ปอเชคไปบอกไป (กูจะจำได้มั้ย) แบตเตอรี่ น้ำโน้นนั่นนี่ บลาๆๆๆ
“เอาล่ะ มึงไม่ต้องจำหรอก เดี๋ยวกูดูให้ มึงมาชลทุกครั้งต้องเอารถมาหากู รึถ้ามึงยุ่งวันหยุดกูจะไปกรุงเทพเอารถมาเชคให้” มันพูดสีหน้าจริงจัง
“กูก็เชคตามระยะนะ” ผมแย้ง
“มึงดูศูนย์ต่อวันเค้ารับรถ มึงคิดว่าเค้าจะดูให้แค่ไหน กูอยู่ศูนย์รู้ดีกว่ามึงอีกว่าเค้าทำยังไง”
“เอ่อๆ” ผมตัดบทไป
หลังจากออกจากอู่ ไอ้ปอก็พาผมไปนั่งริมทะเลแถวหน้าศาล เช่นเคยกับอดีตนานมาแล้วที่เราเคยมาตรงนี้ ไอ้ปอซื้ออาหาร น้ำ โน้นนี่ตามรถเข็นขายที่ผ่านมา
“กูขอกินเบียร์นะ” มันพูดสายตามองมาที่ผมเหมือนขอร้องจะลงแดงแล้ว
“ตามใจ แต่ขากลับกูขับละกัน” ผมพูด มันไม่ตอบพลางเดินไปซื้อ
“วันเกิดกู กูเลี้ยงมึงได้เท่านี้นะ มันไม่หรูหรา แต่น่าจะอิ่ม” ไอ้ปอพูดพร้อมกระดกซดเบียร์
“เห้ยยย ไม่เป็นไร จริงๆ กูต้องเลี้ยงมึงมากกว่า” ผมพูด
“อึดอัดไหมมากับกู รำคาญมั้ย” มันพูดเศร้าๆ
“คิดไรมาก เราไม่ค่อยได้เจอกัน มาก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ” ผมยิ้มพลางสูดลมหายใจเข้า
“บางทีกูก็เห็นแก่ตัวนะ อยากอยู่ใกล้มึงนานๆ ... แต่ถ้ามึงอึดอัดบอกกูนะ” (ซดเบียร์ยังไม่หมด เริ่มดราม่าละมึง)
“นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้มานั่งตรงนี้ ฟังคลื่นทะเล ลมทะเล ฟังเพลงตามรถซิ่ง ก็เพลินดี” ผมพูด ไอ้ปอยื่นกุญแจรถให้ผม มันบอกเผื่อทำหายให้ผมเก็บไว้
หลายครั้งที่เราเงียบกัน แต่ก็อุ่นใจเหมือนเราคุยกันในใจ ไอ้ปอก็หยิบโทรศัพท์เซลฟี่ ถึงแม้จะแสงสลัวๆ ไม่ชัดแต่มันก็ถ่าย บางทีก็มาซบจากข้างหลังผม หน้าแทบจะแนบกัน ใจผมก็ยังคงตื่นเต้น หัวใจเต้นเร็วขึ้นสังเกตได้ด้วยตัวเอง ซึ่งก็รู้ตัวเองดียังตัดขาดจากมันไม่ได้ทั้งหมดหรอก แต่สถานะเรามันไม่เหมือนเดิม ทำได้เท่าที่จะทำแต่คงไม่เกินเลยไปมาก
“555 ที มึงดูดิหน้ากูตลกวะ แต่ก็หล่อกว่ามึงนะ555” มันพูด ดูจากสีหน้าก็เริ่มได้ที่ละฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตาแดงๆ (กูจะไม่ตลกก็เพราะหลอกด่ากูนี่แหระ)
“แหมะๆ ถึงกูจะไม่หล่อแต่อดีตก็มีคนมาชอบกูละวะ 5555” (ด่ามึงคืนมั้ง)
“งอลๆ น่ารักดี 555 ไม่หล่อแต่น่ารักไง กูชอบดูคนน่ารัก...ใครว่าอดีตละ ตอนนี้กูก็ชอบ” ไอ้ปอพูด (มาแอ่วกูเหรอ)
“เมาแล้วรั่วนะมึง” ผมพูดเบาๆ
“เมาไรแค่นี้” มันพลางหยิบโทรศัพท์ “เดี๋ยวโทรบอกแม่ก่อน...(สักพัก).. วันนี้ไม่ได้กลับนะ จะนอนค้างอู่เฮีย” มันพูดแค่นี้แล้วว่างเลย (เอ้า!!!!) มึงก็ยังเกเรเหมือนเดิมเลยนะ
“กูกินเหล้าเข้าบ้าน โดนด่าอีกสิครับ แบบนี้ดีละ ด่าแต่กูไม่ได้ยิน” ไอ้ปอชิงบอกก่อน เพราะเห็นผมทำหน้าเป็นคำถาม (ผมคงไม่สั่งสอนมันหรอก คิดเองแล้วกันมีครอบครัวแล้ว) หลังจากนั้นมันก็กินเบียร์ยังกะกินน้ำเปล่า กินเข้าฉี่ออกๆ แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือมันเมามากกกกกก
“วันพิเศษปีนี้มันพิเศษจริงๆ กูไม่กวนมึงละ ไปส่งกูที่อู่หน่อยละกัน....เห้ยๆ กุญแจๆ หายไปไหน” ไอ้ปอลุกขึ้นยืนยังจะเซๆ
“ตลกล่ะ อยู่กับกู” ผมพูด
“ 5555 กูนึกว่ามึงจำไม่ได้” (สรุปมึงเมารึกูเมา ที่จะจำไม่ได้) ผมเก็บเศษอาหาร ขยะไปทิ้ง
“ไม่ต้องๆ กูเก็บเองๆ” ไอ้ปอปรามไว้
“เอาสังขารมึง ยืนให้ตรงก่อนป่าวครับ” ผมเก็บ ไอ้ปอก็นั่งลงช่วยเก็บ
ผมขับรถคิดในใจจะไปส่งมันที่อู่สภาพแบบนี้ใครจะดูมัน มันจะล้มตัวนอนในอู่ให้ยุงหามป่าว ผมชำเรืองดูไอ้ปอที่มันปรับเบาะเอนลงหน่อย ตาแดงๆเม่อลอย เหมือนมีน้ำใสๆอยู่ในดวงตามากกว่าปกติแต่ยังไม่เอ่อล้น (มึงคงมีเรื่องทุกข์ใจที่ยังไม่เล่าสินะ)
“ไหวมั้ย มึงจะอาบน้ำได้ป่าวหนิ ไม่ใช่ไม่อาบนะเว้ยทั้งวัน โดนทะเลอีก” ผมถามหยั่งเชิงดูปฏิกิริยามัน
“อาบไม่อาบใครจะมานอนดมวะ ตัวคนเดียว” (กูพูดอะไรผิด เหยียบตาปลามึง)
“อาบก็ไม่มีใครดมหรอก มึงจะได้หล่อขึ้นไง ดูแลตัวเองดีๆดิ” ผมบอก
“เอ่อๆ กูจะอาบเองน่า บ่นอยู่ได้ ถึงละบอกกูด้วย” ไอ้ปอมันพลางหลับตา (อ้าวววว อารมณ์ไหน ทีทั้งวันอยากพูดกับกู ทีงี้มาชิงหลับ)
(ทำไมมึงต้องทำตัวน่าสงสาร ทำไมไม่รักตัวเอง) ผมขับผ่านอู่ที่มันบอกว่าจะมานอนไป เลยผ่านจนมาถึงที่บ้านผมเอง ในขณะนี้เวลาก็ดึกดื่นเที่ยงคืนกว่า ผมจอดรถไว้นอกรั้วบ้านเกรงเอาเข้าไปทุกคนจะแตกตื่น และไอ้ปอสภาพที่เมามายไม่อยากให้พ่อแม่ต้องเห็นและกังวล ผมดับเครื่องอย่างไว ดีนะเจ้าแฝดและฝูงเพื่อนไม่เห่า มันจำได้
“ปอๆ ตื่น ถึงแล้ว เบาๆนะ กูพามาที่บ้าน” ผมก้มลงไปสะกิดบ่ามันเบาๆ ไอ้ปอลืมตาขึ้น แล้วสวมกอดผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว “อะไรๆปอ มึงเมาป่าวเนี้ย” ผมพูด
“ขอบคุณนะทีที่มึงยังห่วงกู กูไม่ได้หลับหรอก แค่กูไม่อยากมองรายทาง ให้เห็นว่าเราต้องจากกันไว” ผมอึ้งในใจ กลั้นความรู้สึกไว้
“เออๆ แต่มึงต้องเบาๆนะ จะแอบเข้าบ้าน พ่อแม่จะได้ไม่ตื่น” ผมบอกมันเบาๆ
“ได้ๆ” มันตอบ (กูจะเชื่อคนเมาได้ป่าวเนี้ยยยยย)
ภารกิจนี้ผมกับไอ้ปอก็เลยเหมือนโจรย่องเข้าบ้านตัวเอง ย่องๆๆ จนมาถึงในห้อง (โล่งอก ภารกิจปิดปากมึงสำเร็จ)
“เหมือนเดิมทุกอย่างเลยวะ แต่เตียงใหญ่อันนี้กูนอนไม่กี่ครั้งเอง... ตอนนี้ถ้าเป็นเตียงเล็กแบบเดิมคงจะดี” ไอ้ปอพล่าม
“มึงจะมารื้อฟื้นวรรณคดีหาอะไร ไปอาบน้ำ” ผมพูด ไอ้ปอยิ้มกว้าง
“อาบก็ได้วะ ดีนะมานี่ อยู่คนเดียวกูซักแห้งล่ะ” (มาห้องกูสดใสเลยนะมึง อยู่ในรถหนิ หมาเหงาเชียว)
ไอ้ปอกับผมก็อาบน้ำเรียบร้อย จะเกร็งๆก็ตอนนอนนี่แหระ (ก็ไอ้ทีไม่เคยนอนกับผู้ชายมานานละหนิ...ไม่ใช่สิไอ้ปอมันไม่ใช่ผู้ชาย 555) ผมก็จัดที่นอน 6 ฟุต ที่ซื้อมาเปลี่ยนแทน 3 ฟุตปั๊ป เกิดคดีทันที ผมเอาหมอนข้างมากั้นไว้ (เกร็งๆ เผื่อเผลอไปโดนตัวมัน มันจะรู้สึกได้)
“ดูละครมากไปป่าว ไม่ต้องใช้...กูไม่ข้ามไปหรอก” มันนอนตะแคงมาบอกผม
“หันหน้าไปทางโน้นด้วย หายใจออกมากูนึกว่าโรงเบียร์ กูเมา” ผมบอกมัน
“ได้กลิ่นแล้วเมาก็ดี กูจะได้จับกด” มันพูดเบาๆ พลางพลิกตัวนอนหงาย
“ทะลึ่งนะมึง”
คืนนั้นผมก็นอนไม่ค่อยหลับหรอก ตรงข้ามกับไอ้ปอที่สนิทมากคนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แรกๆก็มีมาเบียดๆ หลังๆมีกอด (กูไม่หลับก็เพราะตรงนี้แหระ) แต่ผมก็ไม่ได้อะไรมาก เลยช่วงวัยนั่นล่ะ สมัยยังชิงๆ 5555 เอาไรมากกะคนเมา (กูไม่หลับคนเดียวพอ ผลักมึงมากเดี๋ยวมึงไม่หลับอีกคน) ก็เป็นห่วงเล็กน้อยเท่านั้น
(สิ่งแวดล้อมเดิมๆ คนเดิมๆ พฤติกรรมเดิมๆ วงจรนี้ทำไมมันกลับเข้ามาอีกอย่างไม่รู้เท่าทัน มันเหมือนเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ยังไงยังงั้น)
....ในตอนหน้า จะพยายามมาเร็วกว่านี้ครับ รอช่วงหยุดปีใหม่ (รึเปล่า) 5555.... ขอบคุณที่ยังเข้ามาอ่านและติดตามมานานครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านเรื่องนี้มานานละ แล้วก็ยังคอยอยู่ตลอดเลย แล้วก็จะคอยตลอดไป
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ปีใหม่ปีไหนครับ คุณที
ขอชัดๆ 55555
-
ปีใหม่ปีไหนครับ คุณที
ขอชัดๆ 55555
555555555
-
นึกว่าตาฝาด :ruready
ติดตามมานานแล้ววว ละก่ะจะตามต่อไป :กอด1
ตอนนี้เจ้าป่านอายุเท่าไหร่แล้วนะ
-
ทีแรกเห็นผ่านๆก็เลยเข้ามาอ่านเล่นๆ ไม่คิดว่าพี่ปอจะอยู่เทคนิคเหมือนผม เอาตามตรงจากที่อ่านมานี่ยังไงก็เทคนิคเดียวกัน ถ้าเทียบเวลาในตอนนั้นที่พี่ปอ อยู่ ปวส.1 ผมก็อยู่ประมาณ ปวช.2 สมัยนั้นยังนั่งทำเครื่องรับวิทยุเล่นอยู่เลย 5555 มาเม้นไว้ก่อนนะครับจะตามอ่านให้จนจบเลย เพราะเห็นว่าอยู่เทคนิคเดียวกัน และเรื่องน่าสนใจมากๆครับ o13
-
ดีนะที่เข้ามา เลยเห็นว่าคุณทีมาเล่าต่อแล้ว
รอตอนหน้านะครับ
-
ขอบคุณที่มาอัพเดพเรื่องราวครับพี่ที อย่าลืมมาต่ออีกนะ
-
หัวเรื่องก็ไม่ได้เปลี่ยน แต่ไม่นึกอะไรกดมาดู ขุ่นพระะะะะะะะะะ มาต่อแล้ว :katai4: :hao5:
-
คอยตามตลอด เมื่อไหร่ ที จะมาต่อ
ดีใจ มาลงให้อ่านแล้ว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชอบเผือกชีวิต ที-ปอ อ่านแล้วอ่านอีก รี หลายรอบ
หลายอารมณ์กับปอ โมโหแทนที
ทำตัวเองจริงๆ พอตอนนี้ก็ น่าสงสาร
เฮ่ย....ปอเอ๊ย.... ได้เมีย เสียคนรัก
ก็ยังเชียร์ๆ นะ คู่กันแล้ว ไม่แคล้วกัน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังรอตามติดติดตาม
ชีวิตคุณทีอยู่น่ะคะ
ยังเล่าเรื่องได้มีเสน่ห์ ไม่น่าเบื่อเหมือนเคย
รออ่านคะ
-
รอนะครับ ...ถ้าผมเป็น ที ผมก็จะอยู่แบบนี้ต่อไป มีกันและกันแม้จะไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันก็ตาม
-
(สิ่งแวดล้อมเดิมๆ คนเดิมๆ พฤติกรรมเดิมๆ วงจรนี้ทำไมมันกลับเข้ามาอีกอย่างไม่รู้เท่าทัน มันเหมือนเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ยังไงยังงั้น)
Tee_Por
ดูจากชื่อที่สมัครและข้อความทิ้งท้าย ขอสงสัยละกันว่า คืนดีกันแล้ว ^^ :haun4:
Forgive and forget to live with one you love.
-
ดีใจมากมายที่หมอทีมาต่อเรื่อง
คราวนี้มาลงเรื่องเองด้วย พี่ดีใจมากมาย
เข้ามาดูเรื่องนี้เห็นชื่อตอนไม่เปลี่ยน
ก็แค่จะมาเม้นบอกว่ายังคิดถึงทีเสมอนะ
แต่มาเห็นเม้นล่าสุด โอ้ววว รีบเปิดย้อนหน้าอย่างไว
เซอร์ไพร 3 เด้งเลย แต่ก็ยังทำให้พี่ร้องไห้เหมือนเดิม
แต่ก็บอกได้ไม่เต็มว่าร้องไห้เพราะความรู้สึกไหนมากกว่า
-
ยังไงเนี่ยเห็นชื่อแล้วสงสัยจัง
รีบมาเฉลยเลยนะหมอที
:mew2:
-
ดีใจมากที่พี่ทีมาต่อ แอบหวังนิดๆอยากให้กลับมาคบกันจัง
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะพึ่ที
-
ดีใจที่มาต่อนะคะ.....ส่วนความรักไม่ว่าอย่างไง
ขอให้มีความสุขกับทางที่เลือกเดิน
-
หน่วงๆ
-
อ่านไปอ่านมาทำไมน้ำตาหนูไหล เหมือนจะหน่วงก็ไม่ใช้ ดีใจที่พี่ทีมาต่อค่ะ เข้มาส่องตลอดว่าพี่ทีมาต่อยัง พี่ทีมาต่อปีละตอน รอช่วงหยุดปีใหม่ แต่ปีใหม่ปีนี้ใช่ไหมค่ะ
-
รัก..แม้ไม่ได้ครอบครอง
ถึงจะไม่ได้เป็นเจ้าของ
แต่รักมันก็คือรัก
..หน่วงจิดข้ามปีข้ามชาติ..
อ่านเรื่องของที ปวดที่ใจทุกที
ทู๊กที..ทุกที
(ไม่)ทุกปอ
อิอิ
-
ความรักอุปสรรคเยอะจริงๆเนอะ หาความสุขให้ตัวเองนะพี่ที
อยุ่กันแบบนี้มีความสุขใช่ไหมคะ ฝืนห่างกันก้ทุกข์เนอะ
ดุแลกันแบบนี้ เจอหน้ากัน คุยกัน เวลาจะทำไห้ปอโตขึ้น
หวังว่าสักวันนึงจะได้กลับไปรักกันนะ หวังว่าพี่ทีจะได้รักที่ดี
อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำเถอะคะพี่ที (แอบคิดแทนพี่ที 555)
มีคนนึงเคยเล่าให้เราฟัง เค้าเลิกกันฝ่ายหญิงมีชายอื่นก่อน ผ่านไป ประมาร 6-7 ปี เค้ากลับมาเจอกัน ต่างคนต่างมีครอบครัวที่เลิกรา
ตอนนี้แล้วกลับมารักกันแล้ว อยุ่ด้วยกัน เค้าบอกว่า รู้งี้วันนั้นยอมให้อภัยดีกว่า เพราะเค้าไม่เคยเลิกรักกันเลย ฝ่ายชายมีลุกสาว 1 คน เพราะพลาดพอลุกคลอดก้เลิกกันเอาลุกมาเลี้ยงเอง ฝ่ายหญิงมีลุก 1 คน (เลิกกับสามีเก่าตอนลุกประมาณ 2 ขวบ)
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
คิดถึงมากๆ เลยคับ คิดถึงสุดๆ
อ่านไปน้ำตาผมไหลทุกตอน บอกตรงๆ ว่า เป็นเรื่องที่ผมชอบที่สุดในชีวิตการอ่านนิยายเลย
รักคุณหมอทีกับไอ้ปอ นานมากๆ แล้ว
อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมไม่รู้ คนที่เคยรักกันกลับมาเจอกันผมดีใจมากๆ คับ
มาต่อไวไว นะคับ คุณหมอ ผมรออยู่คับ..
#แฟนคลับตั้งแต่ web gboysiam ตั้งแต่เป็น ต้น+ปอ แล้วคับ...
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:hao3:
และแล้วน้องทีก็หายไปเหมือนเดิม :m31:
-
คิดถึงหมอทีจังเลย
-
น่าจะ กลับมารักกันเหมือนเดิม แล้วมั้ง รอเป็นกำลังใจให้นะ ปอ ที
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หัวกระทู้ไม่ได้เปลี่ยนเลยไม่รู้ว่ามาต่อแล้ว เกือบพลาดเลย :mew4: คิดถึงพี่ทีกะพี่ปอนะคะ คิดว่าจะไม่มาต่อแล้ว ดีใจที่พี่ทีมาต่อ หวังว่าอะไรๆมันคงจะดีขึ้นแล้วนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่ทั้งสองคนนะคะ :L2:
-
ชีวิตต้องเดินต่อไป ไม่มีอะไรอย่างใจทุกอย่าง สู้กันต่อไปเนอะ :L2:
-
พอดีมีปัญหากับการเข้าเมล์เลยไม่รู้ว่าน้องทีสงเรื่องมาให้ลง เพิ่งเห็นวันนี้เอง
ลงเรื่องไปแล้วเกือบ 2 เดือน เพิ่งได้เข้ามาแก้หัวเรื่องให้ .... แต่ได้อ่านรับลมหนาวแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ
-
คิดถึงทีปอ :กอด1: ขอบคุณที่มาต่อนะ รักคือรัก รักคือความปรารถนาดีต่อกัน แต่ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันก็ได้นะ
แวะมาต่อบ่อยๆน๊า :m5:
-
:mew1: :mew1:
-
ไม่รู้ทำไมนะค่ะ เราบอกตรงๆเลยว่าไม่อยากให้คุณทีกลับมาคบกับปอต่อ ไม่ใช่ว่าเกลียดปอมากนะค่ะ การที่จะให้ใครสักคนลืมคนที่รักมากถึงแม้เขาจะทำเลวกับเราสารพัดมันก็คงยาก แต่คุณปอเคยสัญญาว่าจะไม่ทำตัวเหลวไหล แต่ก็มักมีให้คุณทีจับได้ตลอด เรากลัวคุณทีเจ็บอีก(ขอโทษนะค่ะที่คิดแทนคุณที) คือยอมรับเลยว่าอ่านเรื่องนี้ของคุณทีแล้วเราเจ็บปวดมาก เจ็บมากๆ เหมือนว่าความรู้สึกของคุณทีส่งผ่านตัวอักษรมาสู่นักอ่านได้สำเร็จ พออ่านจบเราถึงกับจิตตกไปประมาน2เดือน ในหัวมีแต่เรื่องคุณทีเต็มไปหมด(ขนาดหาเรื่องอ่านในเล้า มีชื่อเรื่องของคุณทีโผล่มา เราต้องรีบสไลด์ให้ผ่านไปเร็วๆ ไม่มองชื่อเรื่องเลย เพราะมันจะทำให้เรานึกเรื่องคุณทีอีก เป็นมาจนถึงปัจจุบัน) อ่านนิยายหรือเรื่องเล่าของใครไม่เคยมีความรู้สึกนี้เลยว่า อยากให้คุณทีมีความสุข ขอให้มีความสุขไวๆนะ อย่าเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้อีกเลย(ช่วงที่จิตตก เวลามันแว่บเข้ามาในหัวเราจะขอพรให้คุณทีแบบนี้ตลอด) แต่ตอนนี้ก็ไม่เท่าไหร่แล้ว 5555 แล้ววันนี้นึกไงไม่รู้เปิดเล้าในคอมพ์ สายตาไปเจอชื่อเรื่องคุณทีและมันได้มีการอัพเดท อดใจไม่ได้คลิกเข้ามาอ่าน อ่านๆไปพอจะรู้สึกได้ว่าคุณทีมีความสดใสขึ้นผ่านตัวอักษร ถึงจะไม่ทั้งหมด แต่ก็ดีแล้วค่ะ ส่วนเรื่องราวต่อไปไม่มีใครกำหนดว่าอยากให้เป็นอย่างนั้นหรือต้องเป็นอย่างนี้ได้ มันต้องเป็นไปของมัน เพราะฉะนั้นเราทำได้เพียงแค่อวยพรให้คุณทีมีความสุขนะค่ะ ถ้าเวลาไหนเศร้า ทุกคนในเล้ายังเป็นเพื่อนคุณเสมอ มาระบายเลยค่ะ555 เราคนนึงที่จะยอมเป็นโถส้วมให้คุณ
ความคิดเราวกไปวนมาหน่อยอาจอ่านไม่เข้าใจ เพราะสิ่งที่อยากพูดกับคุณทีมีเยอะมาก สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด หากคุณทียังต้องการกำลังใจ เราจะเป็นหนึ่งกำลังใจของคุณค่ะ :n1:
(ถ้าน้ำเน่าหรือเวินเวอร์ ผ่านค่ะ อิอิ) :pig4:
-
ชอบมากน้า
-
ขอบคุณนะคะ ฟินกับความรู้สึกดีงามของความรัก แม้ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันแต่ความรู้สึกดีดีมีให้กันเสมอ
-
ดีใจมากกก ที่น้องทีมาเล่าต่ออีกครั้ง คิดถึงมากกกก
เห็นชื่อ tee_por แอบดีใจ กลับมารักกันเหมือนเดิมแล้วใช่ไหม
หวังว่าปอคงไม่ทำให้ทีเสียใจอีกแล้วนะ
:กอด1: :L1:
_
-
ดีใจที่หมอทีมาอัพเดทชีวิตให้พวกเราได้รู้ค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ อย่าโหมงานหนักเกินไป
-
ไม่ได้เป็นแฟนกัน เป็นเพื่อนกันก็ได้
-
คุณทีเข้มแข็งมาก ปอก็เหมือนเดิมเลยเนอะ เจอกันต้องมีอ้อนๆ ตลอด
ขอบคุณค่ะิรอมาเล่าต่อนะคะ
-
คิดถึงครับ
:mew1:
-
คิดถึงอีกแล้วอ่ะ
น้อง LEO มาเปลี่ยนหัวข้อแว้ววววว
-
ดีใจมากที่พี่ทีกลับมาเล่าเรื่องนี้ด้วยตนเองอีกครั้ง คิดถึงพี่ธีนะครับ ดูแลสุขภาพ และให้ความสุขกับตัวเองเยอะ ๆ นะครับ ^_^
-
สวัสดี วันที่ 5 ธันวาคม 2559
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: ขอบคุณที่มาเล่าต่อ คนเราเป็นเนื้อคู่กัน ยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอก รอแค่เวลาและอุปสรรค ที่จะผ่านมาแล้วจะผ่านไป และถึงเวลาที่จะกลับมารักกันใหม่ พร้อมกับวุฒิภาวะที่เพิ่มขึ้น :mew3:
-
ขอบคุณค่ะได้อ่านตอนใหม่ด้วย ความรักก็สวยงามเสมอนะคะ เอาใจช่วยคุณหมอค่ะ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
ดีใจากเลย มาเล่าให้ฟังเนี้ยดีใจสุดๆ จะรอน่ะครับ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
https://www.facebook.com/1734023330199028/photos/a.1761387290795965.1073741879.1734023330199028/1777367502531277/?type=3&theater
-
ขอบคุณที่มาอัฟเดทนะคะ
-
ดีใจที่คุณหมอทีเข้ามา ขอบคุณมากๆนะคะ อ่านตอนล่าสุดแล้วไม่ว่าจะยังไงชีวิตคนเราต้องเดินต่อไปจริงๆ จะเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ เชื่อว่าหมอทีต้องเจอคู่ชีวิตที่ดีแน่นอนค่ะ :L1:
-
จะปีใหม่แล้ว วางแผนไปเที่ยวไหนกันละ ปอ ที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
https://www.facebook.com/1734023330199028/photos/a.1734046343530060.1073741830.1734023330199028/1779250895676271/?type=3&theater
-
ตามอ่านมานาน อ่านจบหลายรอบ คิดถึงคุณทีมากมาย เป็นกำลังใจให้นะครัช
การให้อภัยเป็นยาที่ดีที่สุดในโลกแล้วสักวันความดีจะย้อนกลับมาหาเรา สู้ๆ
-
:mew2: สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กใหม่พึ่งได้อ่านมาสามวันติด พึ่งจบเมื่อกี้นี้เอง
ผมติดตามตลอดน่ะครับ อยากจะรุ้อีกต่อไป ผมก้อเข้าใจพี่ทีน่ะครับรักเขามากเห็นเขามีครอบครัวที่ดีแล้วเห็นเขามีความสุขก้อพอใช่ไหมครับ แต่ผมหวังลึกๆว่าอยากให้พี่ทั้งสองคนมารักกันเหมือนเดิม ถ้าไม่มีมารพจนมา
พี่ทีผมฝากไปถามพี่ปอหน่อยว่า ตรงๆน่ะครับผมไม่ใช่คนสุภาพ ถ้าคนโลกสวยอ่านก้อต้อขออภัย
ผมก้อปรื้มทั้งสองคนน่ะแต่อยากให้พี่ไปถามหน่อย
1.พี่ปอรุ้ว่าไปมีอะไรกะใครแล้วจะสดทำเหี้ยอ่ะไร สุดท้ายก้อท้อง ท้องมาเป็นไงล่ะ
2.ผู้หญิงคนนั้นคือใคร หรือคนที่ชื่อเปลว
3.พี่คิดจะรักกับพี่ทียุ่ไหม
ผมอยากอ่านต่อน่ะพี่ ถ้าพี่มีอะไรคืบหน้าก้อมทเขียนต่อน่ะ เป็นกำลังใจให้อินน่ะ
อ่านไปร้องไป เพราะผมก้อมีแฟนคล้ายๆปอนั้นล่ะเอ้ยเพื่อนใช่คำว่าเพื่อนนั้นล่ะ เพราะเราไม่ได้ไปบอกใครว่าเราเป็นแฟนกัน
ผมก้อเข้าใจพี่ดี อย่าลืมมาต่อล่ะ
ปล.อยากเห็นรูปคู่พี่ทั้งสองคนสมั่ยก่อนจัง
-
พี่ครับอยากรู้อีกเรื่อง แวนอ่ะ พี่ปอยังใส่อยู่ไหม และใส่นิ้วไรข้างอะไร
ส่วนพี่ทีคำถามเหมือนพี่ปอ :ling3: :ling3:
-
(Venus คนเดิม ไม่มีเพิ่มเติม และยังหาเสื้อเซฟเวิร์ลดไม่เจอ T^T)
ดีใจที่พี่ทีกลับมา ดีใจที่ยังได้ติดตามพี่ทีเหมือนเดิม
ไม่ได้เจอกันนาน คราวหน้ารีบมานะคะ คิดถึง เป็นห่วงเสมอน้า
ปล. นี่หนูตามเรื่องพี่ครั้งแรกน่าจะสักม. 3 ตอนนี้หนูเรียนจบแล้วนะ 5555555
-
ใกล้จะปีใหม่แล้ว น้องทีคงจะมาอัปเดทเรื่องราวให้ได้รับรู้บ้างนะ
อยากเผือกเรื่องของชาวบ้าน อิอิ ไหนๆก็ทำให้อยากแล้ว ก็ช่วยรับผิดชอบต่อไปเด้อน้องที
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน
ดีใจที่ได้ทราบว่าคุณทียังสบายดี เข้มแข็งพอที่จะผ่านเวลาที่โหดร้ายมาได้
สำหรับปอ คงต้องให้อนาคตเป็นตัวบอกว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิต
ขอให้พบแต่สิ่งที่ดีในชีวิตครับ
-
ปีใหม่ 2560 ไปเที่ยว ระยอง ฮิ เด้อ
.
.
.
.
.
.
.
.
https://www.facebook.com/1734023330199028/photos/?tab=album&album_id=1761387290795965
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
คิดถึงมากกกกกกกกกกก นึกถึงสมัยบ้านิยายอ่านไปหลับอีกทีตอนเช้า
อยากให้หมอมาอุ้มผางเชคหัวใจให้น่อย
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
HappyNewYear 2017นะครับ
-
:L2: :L2: :L2:
สวัสดีปีใหม่นะคะ
:mew1:
:mew1:
:mew1:
:mew1:
:mew1:
-
:L2:
Happy New Year น้องทีและน้องLEO
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยดลบันดาลให้ทั้งน้องทีและลีโอ
มีความสุขสดชื่น คิด หวังสิ่งใดให้ได้ดังปรารถนา เจริญในหน้าที่การงาน
มีสุขภาพแข็งแรง อย่าเจ็บอย่าจนตลอดปีและตลอดไป มีความรักที่สดใสชื่นบาน
-
สวัสดีปีใหม่ 2560 คุณที นายปอ และคุณลีโอ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงตลอดปี
ทีปอ กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมหรืออยังน๊า ขอให้มีความสุขมากๆนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สุขสันต์วันเกิดน้องทีช่วงปลายปีที่ผ่านมานะคะ
แล้วก็สวัสดีปีใหม่ 2560 ด้วยเลยนะ
ขอให้ทีมีความสุขกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เลือกนะคะ
-
รอเธออยู่ตรงนี้
-
ไม่รู้ว่าน้องทีมาเขียนต่อ ผ่านไปตั้งสองเดือนกว่า
กับปอเราว่ามันเหมือนมีผัวเจ้าชู้ รักเราแต่ก็มีคนอื่นด้วย ใครจะไปทน รักน่ะรัก แต่รับไม่ได้
อยู่กับเรามีความสุขแล้วไปมีคนอื่นทำไม ทำผิดซ้ำไปซ้ำมา
แต่เวลาหงอย ๆ ก็น่าสงสาร เฮ้อ... ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกัน
-
คิดถึงพี่ที่จังเลย :-[
-
ดีใจมากมากกกกกกที่ได้อ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าต่อ .... อ่านไปยิ้มไป
:L2: :pig4: :pig4:
-
ติดตามเรื่องนี้มานานแล้วนะครับ #@ท่าจำไม่ผิดเรื่องนี้หน้าจะเป็นเรื่องจริง? :confuse:
#แฮะๆ ไม่แน่ใจนะครับ ..... แต่ติดตามนะครับ คุณที :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อ๊ะแฮ่มๆ สวัสดีครับพี่ที
วันนี้ร้องจะมาตอกย้ำอายุพี่ทีว่า 'น้องอ่านตั้งแต่คำนำหน้ายังเป็นเด็กชายเด็กหญิง จนตอนนี้เปลี่ยนไปใช้นางสาวแล้วนะ' แถมเป็นนางสาวที่ขึ้นมหา'ลัยแล้ว ฮ่าๆๆๆ
(น้องเป็นผู้หญิงแต่ชอบใช้ครับผมในเน็ต มันเป็นโรคหรือไม่ร้องไม่แน่ใจ)
น้องหยุดอ่านไป เพราะต้องสอบเข้ามหา'ลัย จากนั้นบอกเลยว่าน้องลืมอ่านต่อ มัวแต่เรียน 555 มาอ่านครั้งนี้กลัวกินข้าวไม่ลง เลยเลือกอ่านตอนสุดท้ายก่อน มาถึง โอ้วโห เซอร์ไพรซ์จริง ดีนะที่อ่านตอนท้ายก่อน เพราะถ้าอ่านเรียงๆ มาน้องนอนไม่หลับกินข้าวไม่ได้แน่ๆ 5555(ตอนนี้อ่านครบแล้วนะ)นีองจำไม่ได้ว่าน้องเคยเม้นพี่ไปหรือเปล่า(น้องขี้ลืมกว่าปลาทอง) แต่ตอนนี้ก็ถือว่าเม้นแล้วเนอะ อิอิ
งั้นขอว่าด้วยการขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่แสนมีค่าที่พี่สละเวลามาลงให้น้องได้อ่าน น้องชอบมาก มันเป็นเรื่องที่ทำน้องกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับเพราะน้องอินจัดมาแล้ว 5555 น้องขอบคุณพี่จริงๆ และอยากขออวยพรเนื่องในปีใหม่(ที่อ่านมานานแล้ว งั้นขอควบวันวาเลนไทน์ด้วยเลยแล้วกันนะครับ) วันใหม่(ตีห้าแล้วน้องยังไม่นอน) ให้ทุกๆ วันหลังจากนี้เป็นวันที่ดีสำหรับพี่ที ขอให้ชีวิตได้เจอคนดีๆ ที่พร้อมจะรักพี่และอยู่กับพี่ไปนานๆ ต่อให้จะเป็นพี่ปอหรือเป็นคนใหม่ๆ ที่จะเข้ามาในชีวิตก็ขอให้เขาทำให้พีมีความสุขมากๆ และขอให้เวลาเล่ห์ตามมองหนุ่มคนไหนจะไม่ไปจิ้มรถใครอีก ฮ่าๆ
(เสียงกระซิบจากใจน้อง น้องอยากให้กลับไปรักกับพี่ปอ เพราะน้องหมันไส้เมียพี่ปอ ฮ่าๆ แบบ เคยเจอคนแบบนี้มากับตากับตัว โคตรไม่ชอบเลย ล้อเล่น เพราะร้องชอบที่พวกพี่รักกันนะ)
ต่อมาๆ น้องชื่นชมพี่มาก น้องอยรกทำให้ได้แบบพี่ ดังนั้น... น้องซิ่วแป๊บ ฮ่าๆๆๆ เดียวตามไปเป็นนศพ. จะไปเรียนกับอาจารย์นะคะ ฮ่าๆ
สุดท้ายๆ มาต่อไวๆ นะครับผม น้องรออยู่เสมอ
ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดีครับ
(เขินจัง)
-
ฝากข้อความถึง กุํกไก่
ตอนนี้ผมเรียนจบแล้วนะ รับปริญญาแล้วด้วย
-
:m15: :serius2: :serius2:ผมไล่อ่านตั้งแต่แรกจนจบ ภายใน3วัน
รู้สึกผูกพันธ์อย่างบอกไม่ถูก อีกทั้งแอบร้องไห้ และเชียร์ให้หมอทีเลี้ยงลูกของปอด้วยกัน อยู่ด้วยกันแล้วให้ผู้หญิงคนนั้นไป เพราะสงสารเด็กที่ต้องมารับอะไรแบบนี้ หมอทีเท่านั้นที่จะเอาอยู่นะ
เห็นแก่เด็กนะคับ
*****ยังรอการกลับมาต่อเรื่องของหมอทีเสมอนะ และสัญญาว่าจะมาเม้นให้จนกว่าหมอจะมาต่อ********
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :monkeysad:
ใครก็ได้ตามหมอทีมาอัพเรื่องให้ผมทีนะคับ วันนี้เข้ามาดูจะเป็น10รอบแล้วคับ
นอนไม่หลับเลย รู้สึกถึงทั้งหมอทีและปอยังไงไม่รู้คับ
*******ขอร้องล่ะคับ นะนะนะ********
:call: :call: :call: :call: :call: :ling1: :ling1: :ling1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย นอนไม่หลับอ่ะ รู้สึกค้างคาใจและเป็นห่วงทั้งคู่ยังไงไม่รู้อ่ะ จริงๆนะ
มันหวิวๆ
****หมอทีมาต่อทีได้มั้ยคับ ขอร้องล่ะคับ******
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4:
หมอทีเงียบเลยอ่ะคับ
คนรอใจจะขาดรอนๆ
สงสัยรอต่อทีเดียววันเกิดปอแน่ๆเลยอ่ะ
***********ยังรอตลอดเวลานะคับ*********
-
:m15: :m15: :sad11:
เห้อออออออออ.........
-
พี่หมอที :ling1: :katai4: :ling1:
-
คิดถึง
-
:L1: :L1: :L1:
รักพี่ทีที่สุดดดดดดดดดด
ขอบคุณที่มาต่อนะคับ ไม่ได้เข้ามาดูนานเพิ่งเข้ามาดู อ้าวพี่ทีมาต่อตั้งนานละ เกือบๆ5เดือนได้
อ่านตอนนี้แล้วอยากกลับไปอ่านทั้งหมดอีกรอบ
อ่านไปก็น้ำตาไหลไป ไม่รู้เพราะดีใจที่พี่มาต่อหรือว่าอะไร ฮ่าๆ
สำหรับพี่ปอ อยู่กับพี่ทีแบบนี้ก็ดีแล้วเนอะ เป็นเพื่อนที่รู้ใจกันแบบนี้ก็ดีละ
ยังไงพี่ทีก็รักพี่ปอเหมือนเดิม ชิมิคับ น้องป่านก็โตเป็นหนุ่มละ
พี่ทีก็อย่าโหมงานนักสิคับ พักได้ก็พักเนอะ
แต่อย่างว่าอาจารย์ทีซะอย่าง ยังไงงานก็สำคัญสุดๆ ฮ่าๆ
เคารพการตัดสินใจของพี่ทีเสมอคับ ยังไงพี่ทีก็ต้องเลือกทางที่ดีที่สุดแหละเนอะ
เสียดายเค้าไม่ได้เลือกเรียนที่ชล สละสิทธิ์ไป บางทีถ้าเรียนที่นั่น
อาจจะเจอหนุ่มปอก็ได้ ถึงจะไม่รู้จักก็เถอะ ฮ่าๆ
ยังรักและคิดถึงพี่ทีน้าาาา ยังไงก็มาเรื่อยๆนะ ปีละตอนก็ยังดี ฮิฮิ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดถึงหมอทีครับ
-
เทศกาลสงกรานต์กำลังจะกลับมาอีกครั้ง
คิดถึงคุณหมอทีกับปอจังค่ะ ^^
" การมีใครสักคนให้คิดถึง ให้ได้รัก มันก็ดีต่อใจมากแล้ว
ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายเลย ขอแต่ความจริงใจเท่านั้นพอ "
เราว่าปอโชคดีเนอะ ที่มีคนดีดีแบบคุณหมอที ให้ได้รัก ให้ได้คิดถึง
### ทำตัวดีดีนะปอ จะได้เป็นน้องที่น่ารักของหมอตลอดไป ^_^
-
สวัสดีปีใหม่ไทย วันสงกรานต์ 2560
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
https://www.facebook.com/NetTrue4Mbps/photos/a.687359458097961.1073741828.687316651435575/752494618251111/?type=3&theater
-
:m15: :m15: :m15:หนูจะเผาทู้อ่านวันเดียวยาวเลยค่ะคือหน่วงอ่ะฮรือออ สงสารทั้งสองงคนหนักมาก รีบมาต่อเถอะค่ะอารมณ์จุกมาก :ling1: :sad11:
-
สวัสดีครับพี่หมอต้น(รึ ที นามแฝง)ผมอ่านเส้นทางของพี่แล้ว ผมขอกราบเลยครับ พี่ทำไมใจดี ใสซื่อ เมตตา กรุณาขนาดนี้ครับ พี่รู้ทุกอย่างแต่เลือกที่จะเก็บจะเจ็บคนเดียว พี่นางเอกเกินไปรึป่าวครับ ไม่สงสารตัวเองบ้างเหรอพี่ สู้ๆนะครับ พี่มีค่ามากเลยรู้ไหม ส่วนพี่ปอ ก็ไม่รู้จักจำ ปากบอกรัก หัวใจลอกต้องการ แต่สันดานเดิมก็ไม่ทิ้ง(ขอโทษที่แรงนะครับ) ผมเข้าใจนะครับว่าไม่มีใครดี100%แต่สิ่งที่พี่ปอมอบให้พี่ที มันสมควรเหรอครับ แบบนี้เค้าไม่เรียกความรักครับ เค้าเรียกว่าเห็นแก่ตัว ไม่เคยคิดถึงหัวอกพี่ที คิดถึงแต่ตัวเอง สุดท้ายนี้ผมหวังว่าพี่ทีจะเข้มแข็ง และ เจอคนที่เหมาะสมกับพี่ทีนะครับ อย่าปิดกั้นตัวและหัวใจนะพี่ คนดีแบบพี่ผมเชื่อว่าจะได้สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตบ้าง พักผ่อนเยอะๆนะครับ ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย
-
:katai5: :ling1:
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์... 59 ตอน ปอ ปาล์ม
ทักทาย สวัสดีในช่วงกลางปีค่อนไปทางปลายปีครับ (จะเจอกันปีละครั้งจริงหรืออออ) เป็นไปได้อยากจะอัพทุกวัน (เฟ้อเจ้อล่ะไอ้ที) แต่ชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้นต่อไป (เกี่ยวมั้ย 555) ภาระเรียนรุมเร้า อีกด่านที่ทดสอบกำลังกาย ใจ สังคม และจิตวิญญาณ (มาเป็นองค์รวมเลย) ทีเดียว ช่วงนี้ผ่านมาได้ก็ทุ่มให้กับงาน ตามกำลังความรู้ที่เค้าอุส่าส่งเสียให้เรียน... เล่ามากไปก็จะดราม่าเป็นวงจรชีวิตวิถีทางโลก ....
ขอบคุณคอมเม้นต์ต่างๆ นานา ผมอ่านหมดนะครับ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้สุ่มมาตอบเหมือนทุกครั้ง (ด้วยเวลาจำกัด) มีทั้งให้กำลังใจ และให้คำแนะนำรับไว้หมด และขอให้กำลังใจทุกๆท่าน ผู้อ่านอันเป็นที่รักเช่นกัน....สู้กันต่อไปทุกท่าน 555 สำหรับชีวิตชีวาเรื่องความรักไม่มี (เลยไม่รู้จะเล่าอะไรเลยทีนี้) ดวงงานรุมเร้า ดวงความรักอับโชค (หมอทีทำนายเอง) เป็นอย่างงั้นจริง ๆ ชีวิตจึงดำเนินอย่างราบเรียบ ถ้าจะอัพเดทเจ้าปอก็มีบ้างเล็กน้อย ได้ว่า….
เจ้าทีน้อย (ลูกไอ้ปอ) ก็กำลังน่าฟัดจริงๆ ตอนนี้เข้าเนอสเซอรี่ ไอ้ปอเลยมาปรึกษาว่าพ่อ แม่จะขอให้เป็นลูกบุญธรรม โดยยกเจ้าทีน้อยเป็นลูกพ่อกับแม่ แล้วให้เรียกไอ้ปอว่าพี่
“มึงว่าไงที พ่อแม่กูบอกยังงี้” ไอ้ปอถามผม
“เค้าคงเห็นศักยภาพมึงจะเลี้ยงลูกไม่รอด และคิดถึงอนาคตมึงหากมีครอบครัวใหม่ ทั้งหมดไม่ได้ขึ้นอยู่กับเค้า ขึ้นอยู่กับมึงล้วนๆ ถ้ามึงเปลี่ยนตัวเองให้เป็นพ่อคน มีความรับผิดชอบกูสนับสนุนให้มึงเป็นชื่อพ่อ แต่ถ้ามึงทำตัวแบบนี้อยู่ ยกให้พ่อแม่ไป นั่นจะดีกว่า” ผมตอบ
อ้อๆ เล่าเลยสถานการณ์ระหว่างพ่อแม่วัยรุ่นคู่นี้ คือ ไอ้ปอกับเมียมันเลิกกันแล้ว และพ่อแม่ไอ้ปอรับหลานมาเลี้ยง โดยดูฝ่ายหญิงแล้วไม่น่าจะเลี้ยงได้ ซึ่งก็เป็นไปตามฝ่ายหญิงอยู่แล้วที่จะไม่รับเด็ก ที่บ้านไอ้ปอเลยให้ตังค์ไป แต่ผมไม่ได้ถามรายละเอียดเท่าไหร่ ซึ่งก็เลิกกันมาปีกว่า ๆ แล้ว หลังจากนั้นเลยมาคุยกัน ว่าจะให้ทีน้อยเป็นลูกใคร
ผมบอกไอ้ปอต่อว่า “ไม่ว่าจะอย่างไรมีลูกควรเลี้ยงเอง มันจะผูกพัน ถึงแม้ว่ารอบข้างมึงจะเป็นหลักที่ดีให้ได้ แต่เค้าควรเป็นฝ่ายสนับสนุนไม่ใช่หลัก บทบาทของคนเป็นพ่อถึงแม้จะเลี้ยงคนเดียว มึงต้องเป็นได้ทั้งพ่อและแม่ อยู่ด้วยและใกล้ชิดให้มากที่สุด สำหรับพ่อแม่มึงก็ให้เป็นปู่ ย่าตามสิ่งที่จะเป็น นี่คือคำแนะนำของกู แต่มึงต้องปรับตัวเองเป็นพ่อคนก่อน”
ผมก็แอบติดตามมันอยู่เรื่อยๆว่าจะเปลี่ยนแปลงไหม (แอบถามป่านบ้าง เป็นหนุ่มหล่อสูงชะลูดละ ถามแป้งบ้าง บางทีกลับชลแอบไปดูที่เนอสเซอรี่บ้าง ครั้งหนึ่งเห็นไอ้ปอไปรับลูก มันผิดไปจากเดิมมาก มันอุ้มลูกออกจากห้องเด็กเล็ก (สงสัยเพิ่งตื่น ทีน้อยขี้เกียจเดิน หน้างอปะแป้งเต็มเลย 555) พร้อมหอบหิ้วกระเป๋า ขวดน้ำของทีน้อย แต่ที่ไม่เปลี่ยนก็ยังพาแว้นเหมือนเดิม ผมรู้สึกอิ่มใจ น้ำตาซึมๆ เหมือนกันนะ (มึงก็พยายามทำหน้าที่เต็มที่สินะ..คงได้ประสบการณ์จากเลี้ยงป่านมาบ้าง)
“ปอ ลูกมึงกำลังเรียนใช้ตังค์ จะเอาเอทีเอ็มไปให้นะ” ผมไลน์บอก (จำได้ไหมท่านผู้อ่าน ตั้งแต่สมัยไหนมันฝากผมไว้ ผมว่าน่าจะหลายแสนล่ะ ฝากตลอดไม่เคยมาเอาไปถอน ให้ไปหลายครั้งก็ไม่เอาคืน)
“เอาไว้นั่นแหระ เรียนมหาลัยกูจะส่งไปอยู่กับมึง มึงเอาไว้เลี้ยงมันต่อ” ไอ้ปอตอบกลับ
“มันนานไป มึงต้องใช้จ่าย เอาไปใช้ก่อน เงินมึง” ผมตอบกลับ ไอ้ปอก็ส่งสติกเกอร์มาให้ ประมาณตัวกวนๆ ตีน …สุดท้ายมันก็ยังไม่รับคืน
ผมกลับบ้านเดือนละครั้ง ก็จะไปบ้านไอ้ปอบ้าง เอาของเล่นไปให้เด็กทั้งทีน้อย ทั้งป่าน ป่านก็จะติดผมเช่นเดิม แต่อยู่ไม่ค่อยติดบ้านล่ะ หนุ่มน้อยเริ่มติดเพื่อน ชอบไปทางดนตรี เล่นกีต้าร์ แต่งเพลงตัวเอง อะไรไปทางนั้น แต่ถ้าได้ยินว่าผมจะมา ป่านก็จะอยู่เสมอ (น้าคงอาบน้ำให้ อุ้มห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวไม่ได้อีกแล้วสินะ 555) ตัวโตเป็นหนุ่มน้อยแต่นิสัยยังเด็กอยู่เลย
ไอ้ปอก็นิสัยโตขึ้น ไม่ดื้อมึนมากเหมือนเมื่อก่อน..แต่ก็ยังคงไม่ฟังใครเท่าไหร่ถ้ามีคนมาบอกให้ทำนั้นนี่ มันจะไม่ทำ มันต้องทำเองเมื่ออยากทำ ..ไอ้ปอจะไลน์มาหาผมทุกวัน (นอกจากมันเมา) เดาได้เลยเพราะมันมักจะเป็นเย็นๆก่อนวันหยุด ประมาณว่าโทรมาและคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง (เมาแล้วมีความกล้า ท้าทายอำนาจมืดกูนะมึง)
ความรู้สึกต่อไอ้ปอ มันมากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน แต่ไม่ใช่กิ๊กนะ ก็เข้าใจและรู้ทุกประเด็นแม้มันจะไม่พูดก็ตาม เรียกว่าไรดี ไม่รู้ 5555 มันก็ยังคงชอบชวนผมไปเที่ยวเสมอ มีครั้งหนึ่งเมื่อผมมีความเครียด (เครียดเป็นนะ แต่ไม่แสดงออก 555) มันเคยแว้นมอไซต์พาผมขี่ไปเรื่อยๆ ไปจนถึงสระแก้ว (แม่เจ้า!!!) จะออกชายแดนอยู่ละ ไปค้างคืนอุทยาน ..คือไปแบบไม่ได้เตรียมตัวค้างคืนแต่ถ้ากลับมาคงถึงดึก
“ชีวิตไม่ต้องวางแผนทุกเรื่องที ปล่อยให้มันไปตามธรรมชาติที่มันจะเกิด มึงจะรู้สึกตื่นเต้นไปเอง” ไอ้ปอมันบอกผมไว้ ...ก็อาจจะจริง ถ้าเราวางแผนไว้ เสมือนเรารู้ล้วงหน้าสิ่งที่จะเกิด เมื่อเกิดแบบนั้นขึ้นจริงก็คงไม่ตื่นเต้น เพราะเราจินตนาการการเกิดนั้นไปแล้ว (ล้ำลึกๆ ปรมาจารย์ปอ)
มันพาผมไปซื้อเสื้อผ้าโรงเกลือ (เออแปลกตาดี เสื้อกีฬาสวยๆ ราคาถูกทั้งนั้น ได้มาคนละสองชุด (ว่าแต่มึงจะเลือกชุดและสีเหมือนกูทำไม จะไปเล่นกีฬาชายคู่รึไง)
บรรยากาศเงียบมากกกกก ได้ยินเสียงลมพัดใบไม้เลยทีเดียว อากาศดีสุดๆ เช้าๆ เดินเล่นรอบๆจนเย็นๆ จมูก อากาศชื้นสดชื่นมาก มีผีเสื้อ สัตว์ป่าหากิน ชีวิตโคตรฟิน (เอ่อ ต้องเล่ามั้ยผ่านกลางคืนมาได้ไง 5555)
เล่าย้อน หลายคนอาจติดใจ เมื่อคืนนอนกันท่าไหน ไม่มีไรนะ ห้องนั้นมันมีสองเตียงก็นอนคนละเตียง ด้วยความเพลียแดดช่วงกลางวันก็หลับไปอย่างง่าย (ไม่ได้แอบหลับเพื่อให้คนมาลักหลับนะ..ไอ้คนจะลักหลับ สลบก่อนผมอีก มันคงเพลีย)
“กูหลับเป็นตายเลยทีเมื่อคืน” ไอ้ปอบอกผมตอนเช้า
“ไม่บอกล่วงหน้า กูจะได้ติดต่อวัดแถวนี้ไว้” ผมบอกมัน
“ปากดีนะมึง กูทิ้งมึงไว้นี้ดูสิจะกลับไง รถประจำทางไม่มีนะเว้ย”
“หน้าตากูเป็นมิตร โบกรถคนอื่นกลับก็ได้”
“ใครจะทิ้งได้ละเมียจ๋า” มันพูด ยื่นปากมาใกล้ๆ
“เดี๋ยวๆ มึงจะโดนถีบ” ผมค้อนมัน
ที่นี้ไม่มีอาหารเช้าให้ สายๆจึงต้องเก็บสัมภาระและโบกมือลาอุทยาน (ไปเที่ยวได้นะ สระแก้วเมืองสงบ)
มุ่งหน้าไปเรื่อยไม่มีแผนการ เจอร้านอาหารข้างทางจอดแวะกิน เน้นอาหารพื้นบ้าน อาหารป่าทั้งนั้น 555 กินสิครับรออะไร ไปแบบนี้ต้องถอดสละตัวตนออก ไม่ใช่ไปเรียกร้องหาอาหารเมือง ไม่งั้นจะพลาดโอกาสงาม เราไปตามป้ายเที่ยวในละแวกนั้น มีปราสาท (เอาเหอะจำชื่อไม่ได้จริงๆ ภาษาไปทางเพื่อนบ้านหมด เที่ยวละลุ น้ำตก (ร่างกายกูไม่ป่วยหนิ ก็เก่งมากแล้วล่ะ) เดินละลุอย่างร้อน มาเล่นน้ำตกอย่างเย็น ดีนะได้ชุดจากโรงเกลือมาเปลี่ยน ...คนน้อยมาก เป็นโอกาสดีในการเที่ยวธรรมชาติ ...หลังจากนั้นก็เดินทางกลับ ขับมาเรื่อยๆ เพราะผมตั้งเงื่อนไขตั้งแต่ต้น ถ้าขี่มอไซต์จะต้องขับไม่เกิน 90 กิโลเมตรต่อชั่วโมง 555 สรุปใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนท้องถนน
เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ไม่เคยทำ ก็สนุกดี เป็นเรื่องราวที่น่าจดจำ ทริปนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน (แน่นอนอยู่บนท้องถนน ใส่หมวกกันน๊อคตลอด 555) แต่มันก็รู้สึกจูนความรู้สึกกันได้ดีขึ้น อาจจะด้วยโตๆแล้ว ไม่ง่องแง่งเหมือนก่อน
นอกกรอบไปสักพัก ก็ต้องกลับเข้ากรุงตามวิถีตามเดิม...
...ในวันหนึ่งเพื่อนทำงานที่ขอนแก่นโทรมาจะมาธุระและเที่ยวในกทม. และตรงกับวันเกิดเพื่อนพอดี เลยต้องฉลองกันเล็กน้อย ที่เกิดมาแล้วทำประโยชน์ต่อแผ่นดิน (นินทามันได้เพราะมันไม่รู้ 555)
“มึงมากรุงเทพ กูจะพามึงไปเลี้ยงรึมึงพากูไปวะ” ผมพูดขึ้นหลังจากฟังมันสาธยายที่มันอยากจะไป เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนเรียนสมัยมัธยมที่ชลด้วยกัน พอเข้ามหาวิทยาลัยผมเข้ามาเรียนกรุงเทพ เพื่อนไปเรียนอีกม.ที่ตจว. แต่มันเจนจัดในกรุงเทพยิ่งนัก เพราะมัธยมปลายมันมาติวในกรุงเทพเป็นว่าเล่น ผมก็แถวๆ ตึกน้ำที่ชล .... สถานที่มันจะพาผมไปคือ ผับแห่งหนึ่ง ซึ่งก็ชักชวนเพื่อนๆ กันไปหลายคน
ตั้งแต่จำความได้ไอ้ทีเคยมานับครั้งได้ ไม่ค่อยชอบเสียงดัง แต่อย่างว่าจะเอาเราเป็นเกณฑ์ตั้งก็ไม่ได้ ไม่ได้เป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาล สิ่งที่เราไม่ชอบใช่ว่ามันจะไม่ดี นานๆทีมาไอ้ทีก็จัดตามนั้น ..มาผับนุ่งขาวห่มขาวก็ไม่ควร 555+
ถึงวันเวลานัดหมายไอ้ทีก็ไปรับเพื่อนโรงแรมตรงข้ามสนามบิน (กูพลขับมึงรึไง) คือแบบมันกะเมานอนโรงแรม ตื่นมาอีกวันหอบเสื้อผ้าเดินขึ้นเครื่องทั้งชุดนั้นได้เลย 5555
แต่ก็นะ แหล่งท่องเที่ยวที่มันจะมาคือ ย่านใจกลางเมือง (มึงไม่นั่งรถมาฟะ กูเหมือนขับย้อนไปย้อนมา) แต่เอาใจมันหน่อยจะหาว่าเป็นเจ้าบ้านที่ไม่ดี (กูไปขอนแก่นมึงเอาพรหมแดงมาปูให้กูเดินเลยนะ)
ถึงผับก็สนุกดีนะ ผมไม่ดื่มเท่าไหร่กลัวโดนด่านแอลกอฮอล์ ซึ่งมีอยู่แล้วกลับดึกๆ ที่จะไปส่งเพื่อน ในผับไอ้ทีก็ออกสเตปเบาๆ แบบเมาน้ำเปล่า อิจฉาไอ้พวกเพื่อน 3 คน กินเหล้ากินเบียร์กัน ซึ่งนานๆที ไอ้ทีก็อยากมีโมเม้นต์นั้นนะ กรึมๆจะทำให้รู้สึกเพลิดเพลิน
“คลึ๊ดดดดดดๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ผมสั่น เอาออกมาดู (ห๊า แม่ครับ ทำไมโทรมายามนี้ มันเป็นสถานที่ไม่ค่อยจะดีน๊า) ผมเดินออกไปหลบโทร นอกอาคาร จริงๆแล้วแม่ผมให้อิสระการกระทำหมดแหระ ก็ไม่ได้ว่าไรหรอก แต่ก็เกรงใจ
“มาเลี้ยงเพื่อนครับ เพื่อนมาจากตจว. เสียงดังหน่อยนะแม่” ผมโทรบอกแม่
“ลูกเพิ่งเป็นวัยรุ่นเหรอ” แม่ผมตอบมาขำๆ
“555 ในรอบสิบปีที่น่าจะจำความได้ครับ” ผมโทรคุยกับแม่ตามปกติ ไม่มีอะไรมาก คุยเป๊ปเดียวแม่ผมเกรงใจเพื่อนด้วยนะ บอกให้รีบไปสนุกกับเพื่อนเดี๋ยวจะคุยนาน
ผมวางสาย เพิ่งจะรู้ตัวว่ามานั่งคุยในซุ้มศาลาด้านนอกอาคาร ยิ่งไปกว่านั้นมีคนนึงอยู่ข้างศาลายื่นติดกับเสา (ศาลาไม้ที่เค้าทำเป็นที่นั่งสูบบุหรี่น่ะ...มิน่าละได้กลิ่นบุหรี่) สายตามองพลางไปเห็นป้ายเขียนที่สูบบุหรี่ (ตายละกรูมานั่งทับที่เค้า) ผมพลางยิ้ม (แบบเขินๆ) ก้มหน้าพยักให้ (เชิงขอโทษทีคร๊าบบบบบ)
“ชื่อไรครับ” เจ้าของเงาตะคุ่มๆ ถามผม (จะตอบชื่อรึฉายาวะกรู)
“ทีครับ” ผมตอบ
“ดูเป็นคนดีมากนะครับ ผมปาล์ม” เจ้าของเสียงขยี้บุหรี่ลงถาดเก็บ แล้วเดินอ้อมมาบนศาลา
“ดูยังไงครับว่าดี 555” (ก็กรูสงสัย)
“ดูหน้า ดูการพูดจา เพิ่งเคยมาเหรอครับ” ปาล์มถาม
“ไม่ค่อยว่างครับ เพื่อนมาจากตจว.เลยมาเลี้ยง” (จำเป็นไหมที่ต้องบอกความจริงขนาดนี้ ...ทีมึงอย่าเปิดเผยอะไรมากสิ ในสถานที่แบบนี้คนมีหลากหลาย)
มองหน้า รูปร่างด้วยแสงมากขึ้น หลังจากต้นเสียงออกมาจากเสาตะคุ่มๆ รู้ได้ว่าน่าจะอายุอานามรุ่นน้อง รูปร่างพอๆกับผม หน้าตาออกคมเข้มผิวแทน เหมือนคนทางใต้ (มึงมองขนาดนั้นเป็นชั่วโมงเลยมั้ย...ป่าวนะมองแวปเดียว มาพรรณนามเอา เป็นคนมองไว 555)
“โทษนะนายเป็นรุ่นเพื่อนรึพี่ผม” ไอ้ปาล์มถาม (เห้ยยย กูแก่แล้วนะเฟ้ย)
“ผม 30 ละ” ผมตอบ (30 ยังแจ๋วนะเฟ้ยยยย หุ่นเปี๊ยะกว่าเดิม เพิ่มเติมคือกล้ามหน้าอก (เล็กๆ) 55)
“ห่ะ จริงดิ เป็นพี่ผม 7 ปีเลยนะ” (7ปีเลยเหรอ เล่นใหญ่ซะกูแก่มากเลย)
“555” ผมหัวเราะเบาๆ แล้วเดินออกจากศาลาไป
“พี่ พี่นั่งโต๊ะไหนผมไปคุยด้วย” เสียงร้องตามหลังมา (เอ๊ะ ยังไง) ผมหยุดแล้วมองกลับมา
“ทำไมเหรอครับ พี่มากับเพื่อนหลายคน” ด้วยความสงสัยบวกกับป้องกันตัว (กูมาหลายคน มรึงจะหาเรื่องเหรอ)
“ไปคุยด้วยเฉยๆพี่ ผมเห็นว่าพี่เฟรนรี่ คุยดี” ปาล์มตอบกลับมา
“ไม่สะดวกมั้งครับ 555 ถ้ายังไม่ชินพี่ก็ไม่รู้จะคุยอะไร” (มันเป็นข้ออ้าง คือแบบว่าไปนั่งแล้วไม่รู้จะแนะนำกะเพื่อนยังไง ไม่รู้จักกันมาก่อน)
“ไม่เป็นไรครับ” ปาล์มพูด จากนั้นผมก็เดินเข้าไปในอาคารเลย
ผมก็สนุกกับเพื่อนตามปกติต่อไป (เมาน้ำเปล่าเช่นเคย) ขณะออกสเตรปโยกเบาๆ หน้าเวทีในเพลงร๊อค (แกไม่เบาเลยนะไอ้ที...นิดๆหน่อยๆ สิบปีครั้งน๊า 555) ก็พอจะรู้สึกว่ามีคนข้างๆ มาเต้นเบียดเกินไปนะ
“สนุกด้วยคนครับ” หือออไอ้ปาล์มคนเดิม พร้อมถือแก้วเบียร์ส่งมาให้ผม
“ไม่ดื่มครับ ผมขับรถ” ผมตอบ
“ไม่เป็นไร” มันซดคนเดียวเลยคร๊าบบบบ
ระหว่างที่เต้นปาล์มถามผมว่า “พี่ชอบดูหนังไหม” (ห๊า จะมาชวนไปดูตอนนี้เหรอ บ้าไปแล้ว)
“อืมมม ก็ดูบางเรื่อง แต่ไม่ใช่คอหนังติดตามอะไรเป็นพิเศษ” ผมตอบ
“ผมอยู่ใกล้ๆ พี่ได้กลิ่นบุหรี่ผมป่าว พี่เหม็นมั้ย” ปาล์มพูด ผมก็เพิ่งได้มองหน้าชัดๆ (ไอ้ปาล์มดัดฟันด้วยแหะ...ก็เป็นคนดูดีนะ (กูเมาป่าววะ) แต่เสียตรงสูบบุหรี่นี่แหระ)
“ได้กลิ่นนะ” ผมตอบ (ตรงไปไหม 555) เออ ไม่ทราบว่าจะมาเต้นรึมาคุยกัน
เพลงจบลงผมก็เดินกลับโต๊ะ แต่ปาล์มยังคงเต้นต่อไป ผมก็เกร็งๆไม่กล้าลงไปล่ะ ไม่รู้ว่ามาคุยด้วยเหตุผลอะไร เลยเลี่ยงที่จะลงไปร่วม ได้แต่นั่งโยกตัวเบาๆอยู่กับโต๊ะ
เชิงพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบไปเรื่อยกับเพื่อน สักพักเริ่มปวดฉี่ ผมเดินเข้าห้องน้ำ ระหว่างเดินเข้าห้องน้ำ ผมก็เดินแบบก้มหน้าหน่อยๆ ไม่ได้มองใครเท่าไหร่ แต่ผมรู้ถึงแรงกระแทกที่ไหล่
“ขอโทษๆครับ” ผมรีบขอโทษก่อน เพราะไม่รู้ผมไปชนไหล่ใคร รึใครมาชนกันแน่ แต่ไม่อยากเป็นเรื่อง
“พี่ๆ ผมขอโทษผมไม่ได้มอง” เสียงคุ้นๆ (อ่า!!! บังเอิญรึว่าตั้งใจ)
“เดี๋ยวรอแป๊ปนะ เข้าห้องน้ำก่อน” (ฉี่ก่อนแล้วค่อยมาเคลียร์) หลังจากที่ผมฉี่เสร็จ เดินออกมาหน้าห้องน้ำ (เอ่อมึงก็เชื่อกูเนอะ) เห็นไอ้ปาล์มยังรออยู่หน้าห้องน้ำ
-
.................(ต่อ)............................................
“พี่มีไร ให้ผมรอ รึกลัว 555” มันขำๆ
“(กูจะเริ่มพูดยังไง อยากจะรู้ว่าสิ่งที่ทำไปต้องการอะไร) เอ่อ ไปคุยกันศาลาได้นะ” ผมตอบ (ขอเวลาคิดคำพูดก่อน)
“ดีเหมือนกัน ผมอยากดูดบุหรี่” ไอ้ปาล์มตอบ
หลังจากที่มาถึงศาลาคนเศร้า 555 “พี่ไม่รู้จะเริ่มยังไง แต่พี่ว่าเหตุการณ์ที่เราเจอกันมันไม่ค่อยปกติ ความรู้สึกมันเป็นแบบนั้น มีอะไรหรือเปล่า” โหมดจริงจัง
“ก็ไม่ไรนิพี่ ก็ปกตินะ” มันพูดพลางเอาบุหรี่มาจุดสูบ ผมมองเล็กน้อย “พี่เหม็นมั้ย” ปาล์มถามต่อ
“เหม็น” ผมก็ตอบตรงๆ หลังจากที่พูดจบ ไอ้ปาล์มจากที่จะสูบบุหรี่เลยเอาหมากฝรั่งมาเคี้ยว “อ้อครับ พี่คิดว่าปาล์มจะมาหาเรื่องพี่ซะอีก 555” ผมพูดต่อหลังจากเห็นสีหน้าปาล์มดูยิ้มแย้ม พูดเหมือนเราเป็นเพื่อนกัน (กะว่าจะมาถามซะหน่อย มีสาเหตุป่าวที่จะหาเรื่อง)
“ผมขอไลน์พี่หน่อย ไว้คุยกันได้ เผื่อชวนกันไปเที่ยว” ปาล์มบอกผม
“ผมไม่ค่อยเที่ยวนะ นานๆมาทีมาก” ผมตอบ (ใช้ทั้งผมและพี่สลับไปมา มันไม่ชิน 555)
“ไม่เป็นไร กินข้าว ดูหนังได้ ชอบดูป่าว” ปาล์มถาม
“นานๆทีอีกแหระ” ผมตอบ
“เออ พี่แปลกดี” (ชมกรูวะ) ปาล์มยื่นโทรศัพท์ให้ผมใส่ไอดี (ให้ก็ได้ ก็ไม่น่าเสียหาย ก็คงไม่ได้มาแบบนี้อีกหรอก) ผมกดให้ จากนั้นก็กลับมาหาเพื่อน
เมื่อผับปิด (ไม่ปิดไม่เลิก) ตามสเตปที่ได้ตั้งไว้ เพื่อนแต่ละคนหมดสภาพ ผมหนิต้องลากมันกลับ ไปส่งแต่ละคน ซึ่งพี่ตำรวจก็ห่วงในประชาชนดีเหลือเกิน เจอ 3 ด่าน (ตามคาดหมาย) มีด่านนึงให้ผมเป่าแอลกอฮอล์ด้วย (ขึ้นก็ผีหลอกล่ะ) แต่ผมหนิต้องลงรถไปเป่าเลย ตำรวจคงงง ไม่ลงได้ไง เปิดกระจกเป่ามีหวังกลิ่นไอ้พวกนี้เข้าเครื่องเป่าหมด เปิดมาฟุ้งเลยทีเดียว
สิ้นสุดการพาบรรดาเพื่อนๆ เที่ยว ไม่รู้ใครพาใครเที่ยว 555 กลับถึงห้องอาบน้ำ สลบครับ
หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ได้..........
“พี่ว่างไหม ไปดูหนังกัน” ไลน์ผมเด้งขึ้นมา (ไอ้ปาล์ม)
“ไม่ว่างเลยครับ” ผมตอบกลับ
“กินข้าวก็ได้พี่ อย่าบอกนะไม่กินข้าว” ไอ้ปาล์มถาม (ไม่กินครับ พี่แดกเอา ..เพราะรีบยัดแล้วรีบเสร็จ)
“พี่ไม่ค่อยว่าง พี่กินแถวที่ทำงาน” ผมตอบกลับ ไอ้ปาล์มส่งสติกเกอร์เศร้ามา
“ผมเบื่ออยู่ห้อง ไปกินข้าวแถวที่ทำงานพี่ได้มั้ย” (อ่ะ มีมาต่อ) (เอาไงๆดี)
“วันอื่นได้มั้ย สะดวกค่อยนัดกัน”
“ได้พี่ ผมแค่อยากหาเพื่อนคุย เพิ่งเลิกกับแฟน ไม่เป็นไรครับ” มาแนวดราม่า (แล้วกรูจะช่วยอะไรได้ ...อ่านแต่ยังไม่ตอบ คิดอยู่นานจนลืม ใกล้เลิกคิดขึ้นมาได้อีกที 555 ...เออๆ รับฟังอย่างเดียวก็ได้วะ...วันนี้อารมณ์ดี (พี่ไม่มีโมเม้นรักๆ เลิกๆกับแฟนมาหลายปีแล้วน้องเอ้ยยย))
ในที่สุดก็นัดกัน แถวๆที่ทำงานผมแต่ไม่ใกล้มาก ยังไม่อยากให้รู้พิกัดที่แน่ชัด 555 กินข้าวเสร็จก็เดินเล่น (เอ่อ เลือกที่ดีมากสวนสาธารณะ) ส่วนผมก็ฟังๆ (ที่เล่ามาแกอกหักตอนไหนวะเนี้ย กูเริ่มงง) จะเล่าให้ฟังคราวๆ รายละเอียดมีดังนี้ (ทางการไปมั้ย)
“หัวใจผมเต้นแรง ไม่ค่อยชิน ไม่ได้นัดเหมือนเพื่อนนัดกัน” ไอ้ปาล์มมันพูด (อ้าววว แล้วลิงที่ไหนละนัดกรูเอง)
“อ้าวล่ะนัดทำไมล่ะครับ” ผมถาม
“ผมก็.... อยากรู้ความรู้สึก เลยนัดดู นัดครั้งแรกของผมเลย.. ผมจะพูดมากหน่อยนะพี่ ผมเขิน” ปาล์มพูด จากนั้นผมก็ทำหน้าที่พยักหน้า รับฟังเรื่องราว
ปาล์มอายุ 23 ปี บ้านเกิดจริงๆอยู่สงขลา (อ่ะ ทำไมซื้อหวยไม่ถูก (ก็ไม่เคยซื้อไง) ดูแล้วเหมือนทางใต้) แต่ครอบครัวมาอยู่นนท์ ตั้งแต่ปาล์มอายุได้ 9 ปี พ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นครู เรียนในกรุงเทพตลอด เรียนมหาวิทยาลัยปี2 เกเร หยุดเรียนไปปีนึง ดังนั้นอายุ 23 แล้วยังไม่จบ ตอนนี้ก็เรียนอยู่
อายุ 18-19 มาเรียนมหาลัย ในกรุงเทพมาเช่าหออยู่คนเดียว ไม่ได้ไป-กลับนนท์ ช่วงนั้นเกเรมาก เที่ยวทุกคืน แต่เที่ยวกินเหล้าเบียร์ สูบบุหรี่ ไม่ได้เที่ยวผู้หญิง
มีแฟนมา 4 คน มีตั้งแต่ 16 ปี จนเข้ามหาลัย แต่คบแต่ละคน 2-3 เดือนก็เลิก เลยไม่อยากคบ มีคบคนหนึ่งสวย บ้านรวย เลยทุ่มให้ทำงานนอกเวลาแต่ไม่พอ ต้องพาไปกินข้าวที่ดีๆทุกวัน ใช้จ่ายเดือน 2-3 หมื่น ถ้าเดือนละหมื่นยังไหว (เห้ยยย สายเปย์นี่หว่า) แต่สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด เลิกกันไป
ตอนนี้มีเกย์มาชอบ ไปเที่ยวแล้วมาขอไลน์ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้เลยให้ไลน์ไป นึกว่าจะชวนกันไปเที่ยวจะได้เพื่อนกลุ่มใหม่ แต่เกย์ทั้งกลุ่ม เค้าเสนอมาเยอะ แต่ไม่เคยตอบกลับ มีคนนึงไลน์มานาน ไลน์มาเรื่อยๆให้เดือนละ 2 หมื่น จะมัดจำด้วย หากได้กันครั้งแรกจะซื้อทองให้ แต่ก็ไม่ไปมันน่ากลัวเกินไป (สรุปเล่ามามีไรเกี่ยวกะกรูมั้ยนี่)
“พี่ผมร้อน ผมตื่นเต้น จริงๆนะหัวใจเต้นแรงมาก” ปาล์มบอกผม (กรูไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย)
“จะช๊อคเหรอ บอกก่อนได้นะ” ผมพูดขำๆ
“จริงๆ นะพี่ ผมมือเย็นหมดล่ะ” พูดพลางเอามือมาจับมือผม (เห้ยยยย หลอกแต๊ะอั้งกูป่ะ)
“เป็นไรหนิ มีโรคประจำตัวป่าว” ผมถามเริ่มกังวลนิดๆ เห็นสีหน้าปาล์มจริงจัง อาการก็แสดงจริงจัง มันกระดกกินน้ำบ่อยมาก ปาล์มเอามือออกจากผม
“ป่าวๆ ผมตื่นเต้นเฉยๆ ผมไม่เคยนัดใคร ผมอาจจะพูดมากหน่อยนะพี่ ผมทำตัวไม่ค่อยถูก” (เออกูรู้ละมึงพูดมาก ...มาเนี้ยมึงพูดอย่างเดียว กูได้แค่ฟัง) จากนั้นปาล์มก็เล่าต่อ
“ผมบอกกับพี่แบบแมนๆเลยนะ ผมเคยไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน กลุ่มผู้ชายทั้งหมด ไปค้างคืน ...เย็นๆตั้งวงกินเหล้าตั้งแต่เย็นถึงดึก เมามากอ่ะพี่ ...และถ้าผมเมาผมจะมีอารมณ์ตลอดเลย ผมเผลอไปจูบปากกับเพื่อนผู้ชาย มันคงเหมือนกัน ก็เมาได้ที่ แต่จูบเฉยๆ เป๊ปเดียวนะ แต่ผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกดี แต่ก็ไม่มั่นใจผมเป็นเกย์ป่าว ผมเข้าไปอ่านในเวป เหมือนจะไม่ใช่ ถ้าให้ผมเอากับผู้ชายผมก็ไม่กล้า ผมชอบผู้หญิงนะพี่ แต่ครั้งนั้นผมจูบกับเพื่อนผมก็รู้สึกดี ผมเลยงงๆกับตัวเอง” เล่ามายาววนไปวนมา
“ก็เป็นผู้ชายนั่นแหระ แค่อยากลอง ไม่ผิดหรอก ทุกวันนี้มีเยอะแยะ” ผมพยายามให้ผู้ชายกลับสู่เมือง ชะนีกลับสู่ป่า 555 เป็นในสิ่งที่ควรจะเป็นดีแล้ว ผมเป็นเกย์ก็ไม่ได้อยากให้ใครเป็นหรอก ถ้ามีความลังเลแบบนี้ก็ควรผลักดันให้เป็นตามเพศปกติ
“ผมก็ว่าผมเป็นผู้ชายนะพี่ ก็ชอบผู้หญิงอยู่” ปาล์มพูด
“ใช่ๆ นายเป็นผู้ชาย ...แล้วทำไมมาเปิดเผยให้พี่ฟัง” (เออ สงสัยแล้วมาเล่าให้กูฟังทำไม)
“ผมว่าพี่เป็นคนดีนะ ใจดี” ปาล์มบอก
“รู้ได้ไง” ผมถาม
“ผมได้ยินพี่คุยโทรศัพท์กับที่บ้าน พี่ดูอบอุ่นดีนะ พูดน่ารัก สังเกตพี่อยู่กับเพื่อนเห็นพี่ใส่ใจเพื่อน ดูพี่เต้นด้วย เต้นพอดีๆ คงไม่ใช่คนแรง ผมเลยกล้าที่จะบอกและถามพี่” (เก็บทุกเม็ดไอ้นี่)
“มันเป็นด้านเดียวที่เห็น ทุกคนมีหลายด้าน แต่จะแสดงด้านไหนออกให้ใครเห็นแค่นั้น พี่ไม่ใช่คนดีนักหรอก ทั่วไป” ผมพูด
“ไม่นะ ผมก็พอมองคนออก เจอคนมาเยอะ ยิ่งในผับ มองตาแทบไม่ต้องพูด รู้เลยว่าต้องการไง”
“เก่งแบบนี้ ไปเป็นหมอดูได้นะ 555”
“ขำๆ ผมยิ่งตื่นเต้นอยู่ ผมนัดกับผู้ชายครั้งแรกไงเลยรู้สึกตื่นเต้น ไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมเลยอยากลองทำดูว่าจะรู้สึกยังไง”
“แล้วรู้สึกยังไงล่ะ” ผมถาม
“มีความสุขดีนะพี่ บอกไม่ถูก ผมตื่นเต้น” (ทำไมกูเฉยๆวะ รึกูกร้านโลกนี่ซะแล้ว)
“เรื่องปกติที่ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำจะตื่นเต้น แต่ถ้าทำจนชินจะไม่มีอาการนั้น เป็นเรื่องธรรมดานะ” ผมบอก
“พี่เป็นเกย์รึป่าว” ไอ้ปาล์มถาม ผมหนิอึ้งเลย (ตรงชิบหาย) จะบอกดีมั้ย...อื้มแต่บอกยังไงไปก็คงไม่มีผล เพราะเราไม่รู้จักกัน ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันอยู่แล้ว
ไอ้ปาล์มคงเห็นผมเงียบสักพักเลยพูดขึ้น “ผมถามดูเฉยๆนะพี่ เผื่อผมอยากรู้เกี่ยวกับเกย์จะได้ถาม ..ผมดูไม่ค่อยออกพี่เป็นผู้ชายรักครอบครัว คุณหนู ผู้ชายเรียบร้อย รึพี่เป็นเกย์ มันจะคล้ายๆกัน แต่เกย์แบบจัดชุดใหญ่อันนั้นผมรู้ มาแบบเกย์กล้ามปู เกย์แต่งตัว”
“ใช่ พี่เป็น” ผมตอบ แต่มีความรู้สึกหน้าชาๆ เล็กๆ เป็นการบอกครั้งแรกต่อหน้าคนอื่น แต่ผมก็คิดว่าถ้าไม่มีผลกับเราและยอมรับมันก็น่าจะดีกว่าที่จะไม่มีช่องทางที่จะระบายออก ไม่จำเป็นต้องปิดทุกคนแต่ก็ควรจะรู้ว่า ณ ตรงนี้ที่เราอยู่เรากำลังแสดงสถานะยังไงกับคนที่อยู่ต่อหน้า ฉะนั้นผมจึงยอมรับมันไป ขณะผมพูดผมก็ไม่ได้มองหน้าปาล์ม หาจุดโฟกัสเบลอๆ มองไปที่อื่น แต่ก็สังเกตเห็นปาล์มจิบน้ำอีกครั้ง
“ผมตื่นเต้นมากกว่าเดิมอีกพี่...เหมือนเกย์ตามผมเยอะ แต่ผมไม่เล่นด้วย แต่ผมก็มาตามพี่ พี่จะปฏิเสธผมก็ได้นะ” (กำกวม พูดให้มันเข้าใจง่ายหน่อยสิ)
“ปฏิเสธเรื่องไร ถ้าเรื่องคุยกัน พี่คุยได้หมดกับทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย ขึ้นกับความสะดวกมากกว่า” ผมตอบ
“ผมอยากจะลองคุยกับพี่สักพัก ผมอยากจะรู้ความรู้สึกตัวเอง”
“ดีมากกกกก (ประชด) ที่เลือกพี่เป็นหนูทดลอง” ผมพูด
“ไม่ใช่พี่ ผมว่าพี่เป็นคนโอเค ผมเลยอยากรู้จักกับพี่ด้วย”
“พี่ไม่ปฏิเสธ แต่ก็จะไม่ค่อยว่าง นานๆทีเล่าพัฒนาการให้พี่ฟังได้นะ”
“เดี๋ยวผมคุยไลน์นะ ถ้าพี่ว่างค่อยนัดเจอกัน” ปาล์มพูด ผมไม่ได้ตอบ ยิ้มให้เฉยๆ
หลังจากนั้นก็กลับบ้านใครบ้านมัน ... กลับถึงห้องไอ้ปาล์มไลน์มาบอกว่า “เป็นวันที่มีความสุข” “ไหล่ผมชนไหล่พี่มันรู้สึกดีนะ”(เดินรอบสวนสาธารณะมีบางช่วงไหล่มันเบียดกันมั้งโดยไม่ได้ตั้งใจ...รายละเอียดแกแน่นมาก)
ก็เป็นอีกหนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีความแปลกๆ จึงได้มาเล่าเพื่อเป็นไดอารี่ไว้ ไม่ได้คิดไรมากกับเรื่องแบบนี้แล้ว (วัยทองล่ะมั้ง) ไม่พยายามที่จะค้นหาความรักที่มันอาจจะซ่อนอยู่ในมุมหนึ่งของโลก 555 มันอาจจะเพราะชินชาไปแล้ว จึงไม่มีความตื่นเต้นทางนี้ อยากทำเฉพาะส่วนของตัวเอง เป็นไปได้อยากจะกลับไปใช้ชีวิตเรียบง่ายตามโรงพยาบาลเล็กๆ ทำให้ชาวบ้าน คนรากหญ้ามาโรงพยาบาลอย่างมีความสุข ไปไหนมาไหนรู้จักทักทายกัน เสมือนญาติทั้งชุมชน ประสบการณ์เหล่านี้เคยพบเจอเมื่อกาลครั้งหนึ่งเมื่อขึ้นฝึกนานมาแล้ว สงสัยเราจะแก่ไปแล้วจริงๆ 5555
ตอนนี้ก็ขอจบไว้เพียงเท่านี้เนอะ เจอกันตอนหน้านะครับ อาจจะมีอะไรอัพเดทที่แปลกๆ อีกก็เป็นไปได้... เออ มีความเบื่อป.ปลา ทำไมเจอแต่คนชื่อป.ปลาตากลม.....สวีดัด สวัสดี..........
-
ขอบคุณพี่ทีที่มาเล่าเรื่องราวต่อ ตอนนี้ปอคงจะหายซ่าไปเยอะแล้ว
:c4:
-
:pig4:
โอ้วววววว นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป แต่ยังไงก็ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องให้ได้รับรู้
นึกว่าน้องทีลืมบอร์ดนี้ไปแล้ว ก็ดีนะ มีอะไรก็มาระบายให้พี่ ๆ น้อง ๆได้รับรู้กัน
จะสานต่อความสัมพันธ์ตามที่ปาล์มขอ ก็คิดให้ดีนะ เพราะที่ผ่านมาพี่ร้องไห้สงสารน้องมากมาย
แล้วไม่อยากให้น้องผิดหวังอีก ดูแล้วดวงความรักและดวงคู่ของน้องจะไม่ค่อยเวิร์คสักเท่าไหร่
แต่ยังไงก็แล้วแต่น้องทีครับ มีเวลาก็มาอัพเดทนัดครับ
คิดถึงน้องทีทุกครั้งที่เข้ามาในเล้านี้ ครึ่งแีหลังนี้ก็ขอให้น้องทีมีความสุข สดชื่น สมหวังปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ
ประสบความสำเร็จในชีวิตรวมทั้งในหน้าที่การงานครับ
:mew1: :mew1:
-
จู่ๆ ก็นึกอยากเปิดเช็ค แล้วก็เจอแจ๊คพ็อต >///<
-
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน
ดีใจที่หมอทียังคอยส่งข่าว
ติดตามอ่านจนรู้สึกเสมือนเป็นคนในครอบครัวไปแล้ว
เอาใจช่วยให้หมอทีพบแต่สิ่งที่ดีครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดว่าหมอทีทันคนนะ ดูออกหมดแหล่ะ ว่ามามุกไหน 55555
ชีวิตไม่ต้องเครียดค่ะ ปล่อยไปตามธรรมชาติสบายๆ
ความรักมีก็ได้ ถ้าดูแล้วจะสุขมากกว่าทุกข์ ถ้าทุกข์มากกว่าก็ปล่อยไปดีกว่า
การงานการเงินสิ แน่นอนกว่า^^ มีไว้ยังไงก็อุ่นใจ
-
หมอทีมาต่อแล้ว ^_^ ^_^ มาอัพเดทอีกนะครับ
-
มาต่ออีกเรื่อยๆ นะคะ คบเด็กก็น่าจะสดใสดีนะคะ น้องปาล์ม
ขอบคุณค่ะ
-
หมอ ที มาแล้ว ไชโย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะเจอหมอทีซักที
ต้องรอให้เข้าพรรษาก่อนทุกปี
เพราะปีนึง..มีหนเดียว ฮ่าฮ่า
ใจเชื่อมใจ ไกลหรือใกล้ ใช้คิดถึง
อยู่เป็นคู่ กูกับมึง ถึงปีไหน
ไม่สำคัญ ไม่จำเป็น เห็นเช่นไร
กายห่างไกล แต่ใจชิด อยู่ติดกัน
ไม่นิยาม ว่าความรัก ต้องแบบไหน
ความสัมพันธ์ ใช่..ไม่ใช่ ใจเสกสรร
เราก็แค่ ดูแลกัน ไปทุกวัน
ที่ผ่านมา พลิกแพลงผัน มันความจริง
รักลุงที (ไม่)รักพ่อปอ
ของน้องที
-
รู้สึกดีที่ความสัมพันธ์ของคุณทีกับปอยังไม่ได้ห่างหายยังคบกันห่วงใยกันดูแลกัน
ถึงจะไม่ใช่สถานะเหมือนเมื่อก่อนแต่ในใจยังแอบเชียร์ปอและให้กำลังใจปอว่าสักวันอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์
ไปในแบบที่ปอหวัง
-
เห็นชื่อ Tee_Por เหมือนจะส่งสัญญานแล้วก็ใช่จริงๆ คุณหมอมาอัพนี่เอง มีความคิดถึงเสมอๆ ใช้ชีวิตให้สนุกนะคะหมอที แล้วก็เข้ามาเล่าทีละเล็กละน้อยก็ยังดีนะคะ :กอด1:
-
เพ้ที่!!!!!!!!!!!! โคตรคิดถึงเลยยยยยดีใจมากเรยนะที่พี่มาต่อเนียอ่านไปฟินไป คิดถึงจิงจังจากรักที่จิงจัย
ปล.ยังงัยๆๆพี่ปาล์มเนี่ย
ปล.ถ้ามาแบบต่อเนื่องได้จะกราบบ :bye2:
-
พี่ทีมาต่อตอนไหนทำไมเราเพิ่งเห็น (ร้องไห้) 55555 ถึงเวลาหาอะไรใหม่ๆแล้วนะคะพี่ทีอิอิ :impress2:
-
ไม่เบื่อครับ แต่รู้สึกเห็นใจทีมากขึ้นกว่าเดิมอีกครับ
-
หนูคิดถึงพี่ทีมากเลย
:กอด1: :L1:
-
รอติดตามอยู่นะครับ
พี่ทีสบายดีนะครับ แล้วปอเป็นยังไงบ้าง
:impress2:
-
ดีใจ ที ใจดีมาลงให้คนอ่านหายคิดถึงบ้าง
ทีน้อย น่ารักปะแป้งขาว หอบข้าวของกระติกน้ำ
ที ยังได้ไปเที่ยวสระแก้วกับปอ
ที ทำให้นึกถึงที่ท่องเที่ยวของสระแก้ว
เพราะเดี๋ยวนี้เวลาคนไปสระแก้ว มีแต่ไปโรงเกลือ ไปบ่อน
ปอ ยังละเมอเพ้อพกถึงทีนะ ดูจากซื้อเสื้อเหมือนที แบบเสื้อคู่ปะ
ชักคิดตามและว่าที วัยทอง บร้าาาาา เพิ่งสามสิบเองงงงง
รู้สึกที ถูกโฉลก(ดึงดูด) หนุ่มน้อยที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัว ป.ปลานะ
แต่ทีอ่านขาด ฉั่วะๆ เลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยังไงๆ ก็อยากให้ที สดชื่นมั่งนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่กลับมาเล่าเรื่องราวให้ได้อ่านกัน :mew1:
-
ปาล์มน่ารักดีนะ มีการลังเลด้วย 55555
-
มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
โห ทีมาต่อตั้งนานแล้ว ไม่รู้เลย
วันนี้นึกถึงเลยเจ้ามาดู กะจะมาบอกคิดถึงหมอที
อ้าว มีการอัพเดทด้วย ดีใจนะคะที่หมอทีเข้ามา
ว่าแต่กับปาล์มนี่ สานต่อไปในทางไหนหรือเปล่า
แต่ปาล์มก็ไม่ถามเลยเนอะว่าทีมีแฟนหรือยัง
คงอยากได้ที่ปรึกษานั่นแหล่ะเนอะ
ทีดูแลตัวเองดีๆนะคะ อย่าหักโหมมาก
-
พี่ทีน่ารักมากมาย
ขอบคุณที่มาอัพเรื่องราวดีๆให้อ่านอีกครั้ง
ขอบคุณพระเจ้าที่เราได้เข้ามาอ่านเรื่องพี่ทีในวันนี้แล้วได้วิ่งสิ่งดีๆบางอย่างกลับไป
ใช่อย่างพี่ปอว่าแหละที่บางอย่างเราก็ต้องปล่อยมันไปตามธรรมชาติ
ทุกวันนี้บางอย่างผมก็พยายามปล่อยนะแบบไม่วางแผนมันมากไป
แต่เดี๋ยวนี้บางครั้งก็จะลืมตัวทำเหมือนเดิมคิดเหมือนเดิม
พอมาอ่านอย่างนี้ก็เหมือนได้ฉุกคิด
หนุ่มปาล์มมาจากสงขลาหรอ อื้มๆ ผู้แถวนั้นก็ดีนะ แต่ทึ่ที่ผมไปอยู่มาเชื้อสายจีนจะเยอะหน่อย
ก็จะแบบน่ารักๆตัวขาวๆปากแดงๆ น่ารักที่สุด
เห็นพี่ทีว่ารู้สีกเฉยๆกับเรื่องความรัก ก็เอ๊ะเพิ่งจะ30เอง
แต่พอหันกลับมาที่เราก็เออว่ะ เราก็เฉยๆไปละเหมือนกัน
หรือเราจะกร้านโลกว่ะ อายุก็เกือบจะเรียกพี่ทีว่าน้าทีได้เลย
-
พี่ทีน่ารักมากมาย
ขอบคุณที่มาอัพเรื่องราวดีๆให้อ่านอีกครั้ง
ขอบคุณพระเจ้าที่เราได้เข้ามาอ่านเรื่องพี่ทีในวันนี้แล้วได้วิ่งสิ่งดีๆบางอย่างกลับไป
ใช่อย่างพี่ปอว่าแหละที่บางอย่างเราก็ต้องปล่อยมันไปตามธรรมชาติ
ทุกวันนี้บางอย่างผมก็พยายามปล่อยนะแบบไม่วางแผนมันมากไป
แต่เดี๋ยวนี้บางครั้งก็จะลืมตัวทำเหมือนเดิมคิดเหมือนเดิม
พอมาอ่านอย่างนี้ก็เหมือนได้ฉุกคิด
หนุ่มปาล์มมาจากสงขลาหรอ อื้มๆ ผู้แถวนั้นก็ดีนะ แต่ทึ่ที่ผมไปอยู่มาเชื้อสายจีนจะเยอะหน่อย
ก็จะแบบน่ารักๆตัวขาวๆปากแดงๆ น่ารักที่สุด
เห็นพี่ทีว่ารู้สีกเฉยๆกับเรื่องความรัก ก็เอ๊ะเพิ่งจะ30เอง
แต่พอหันกลับมาที่เราก็เออว่ะ เราก็เฉยๆไปละเหมือนกัน
หรือเราจะกร้านโลกว่ะ อายุก็เกือบจะเรียกพี่ทีว่าน้าทีได้เลย
เหมือนจะไม่พอ ยังไงก็รักพี่ทีเสมอค้าบบบ
-
ลอยกระทง ไปเที่ยวไหนกันบ้างเอ๋ย หมอ ที
-
แอบเศร้านิด ๆ ทีไม่รักปอแล้ว
-
ปกติไม่ค่อยได้เข้าอ่าน นี้น่าจะเม้นแรกเลยมั้ง ผมเริ่่มอ่านตั้งแต่วันศุกร์ นี้ก็เกือบ 72 ชั่วโมง สามวันเต็มๆ ผมอ่านทุกตัวอักษร อินจัดทิชชู่หมดไปสองกล่อง ตาบวม เจ็บแทนที เจ็บในอกจิ๊ดๆ เหมือนโดนเอง อ่าน 3 วัน นอนไปไม่ถึง 10 ชั่วโมง (เล่นเกมส์ไปด้วยครึ่งนึ้ง) จบแล้ว จะคอยติดตามอ่านนคับ เป็นกำลังใจให้ ปอก็ไม่เข็ด ทีก็ดีเกิน ยังจะมีปามล์เข้ามาอีก ยาวเลยทีนี้ ปีละ 2 ตอน ยังคอยเสมอนะคับ :m15: ขอบคุณคับ :m15:
-
มีความคิดถึง
รักและห่วงใยเสมอ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4 :pig4: :pig4:
-
ไม่อยากให้พี่ที มาปีละครั้งเลยอ่า ฮรือๆ ถ้าพี่ที่ว่างก็มาบอกข่าวคราวบ้างบางเวลา ถึงแม้จะ 1บรรทัด 2บรรทัด. ก็ยังดี 555. ยิ่งมาเล่าตอนปัจุบันยิ่งทำให้อยู่รู้ไปอีก555. ลุ้นๆเอาใจช่วยปาล์ม อิอิ
-
จำไม่แม่นว่าวันเกิดทีวันนี้หรือเปล่า แต่ก็น่าจะประมาณๆกัน
สุขสันต์วันเกิด ขอให้ทีมีความสุขกับทุกๆเรื่อง HBD.
-
จริงๆชอบวิธีคิดของคุณปอหลายแย่างมากเลยนะครับ ถ้าถามผมนะ ยังไงก็อยากให้โอกาศ ปอ มากขึ้น เพราะมันมีความผูกพัน และจากที่อ่าน ผมว่า ปอ เปลื่ยนตัวเองไปในทางที่ดีมากขึ้นมากที่เดียว แบะยังแสดงให้ทีเห็นว่าเค้่าดีขึ้น ชอบทีปอนะครับ. บางอย่างปอกูพูดถูกนะครับ.
-
สวัสดีปีใหม่ 2561 นะ ทุกคน
-
ถ้าปอรู้คงคลั่งแน่ๆเลย T^T
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์... 60 ฟ้าหลังฝน
สวัสดีปีใหม่ผู้อ่านที่น่ารักยังคงคอยติดตามทุกๆท่าน (ถึงแม้จะนานๆมาทียังจำกันได้) ตอนนี้มีเรื่องเซอร์ไพส์เล็กน้อยให้ติดตาม ตัวผมเองก็ยังอึ้งๆกันไปเลย…
มีหลายคนสงสัยจากตอนที่แล้ว ปาล์มละว่าไง เป็นไง ซึ่งอันนี้ผมก็ยังไม่รู้ 555 หลังจากที่นัดกินข้าวกันครั้งนั้นก็ไม่ค่อยได้เจออีกเลย มีไลน์มาบ้างแต่ด้วยตัวผมติดงาน (เหตุผลกะข้ออ้าง เส้นบางๆกั้นอยู่) จึงปฏิเสธแบบถนอมน้ำใจหลายครั้ง จนในที่สุดก็มารู้ว่าปาล์มกลับใต้ไปแล้ว ซึ่งได้รับคำตอบว่า
“พี่ ผมกลับบ้านนะ ผมมีเรื่องไม่สบายใจ อยู่ในกรุงเทพ ก็เหมือนตัวคนเดียว” ก็ทำให้ไอ้ทีสะอึกอยู่ ที่ไม่พยายามเข้าใจและแก้ไขที่ความคิดของปาล์ม (เกิดมาบนโลกคนที่เราพบ พูดคุย และคนที่มารู้จักกับเรา จริงๆ ไม่ใช่ความบังเอิญ แต่เรามีภูมิหลังร่วมกันมาไม่รู้ชาติไหน เราควรกระทำให้คนเหล่านั้นเกิดความสบายใจ ไม่ใช่เป็นทุกข์) ...สาธุ เป็นไงละ นี่ยังไม่ได้บวชนะ กำลังจัดสรรวางแผนชีวิตตัวเอง ..ซึ่งไอ้ทีก็ไม่ใช่คนดีนักหรอก (มีบางคอมเม้นต์บอกว่าดีเกิ๊น) ก็หวังว่าให้ปาล์มอยู่บ้านสักพัก ให้จิตใจสงบ เดี๋ยวจะเจรจาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
ไอ้ทีก็ยังเป็นคนเดิมไม่เปลี่ยน วันหยุดก็กลับบ้าน แต่ไม่ได้ไปไหน กลับบ้านก็อยู่บ้านจริงจัง 555 ช่วงปีใหม่ก็เช่นเดิม ทางบ้านก็ไปเที่ยวกันและไอ้ทีอาสาเฝ้าบ้านตัวเองและญาติๆ ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบที่ไอ้ที ทำหน้าที่ตรวจยาม เช้า เย็น ดึก
ในคืนวันที่ 31 ผมตั้งใจจะไปสวดมนต์ข้ามปี (ไม่ต้องสงสัย ปกติไม่เคยทำ เข้าวัดน้อยครั้งนัก) ตกเย็นหาชุดขาวทั้งตู้ (ม่ายยยยยยยยย) บาปคงหนาเข้าวัดไม่ได้ ไม่มีชุดขาวใส่ (จำได้ว่าเคยมี) สุดท้ายไม่ได้ไป ...แต่ที่น่าเจ็บใจคือ มีเพื่อนๆ ส่งไลน์มา ในงานสวดมนต์ข้ามปี เสื้อหลากสียังกะงานวัด (อื้มมม ความโง่ไม่เคยปราณีตรู) นึกว่าต้องขาวล้วน (ขำตัวเอง คิดไปได้ สวดมนต์ข้ามปียังกะจะบวชนาค)
สรุปก็อยู่บ้าน เปิดดูทีวีเทศกาลกะเค้าบ้าง มองลอดหน้าต่างเห็นพลุจุดเมื่อถึงเวลา ผมเดินออกมาดูพลุ ดูท้องฟ้าอันสงบ “Happy New Year to Me” ผมบอกกับตัวเอง
และแล้ววววว ...ก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน ผมเห็นมีใครอยู่นอกรั้วบ้าน ถึงแม้จะมองไม่ค่อยถนัดนัก แต่ก็พอดูบุคลิกกับมอเตอร์ไซต์คันนั้นออก ผู้ชายที่นั่งมอเตอร์ไซต์ที่จอดสนิทสายตามองมาที่ผม พอเห็นว่าผมรู้ตัวก็พลางลุกขึ้นยืน
ผมเดินไปที่ประตูรั้ว ด้วยความงงเล็กๆ (ปอ มึงมาทำไม) ผมเดินมาถึงหน้าบ้าน ยืนนิ่งมองหน้าไอ้ปอ ซึ่งมันก็มองผมนิ่งๆ เช่นกัน
“ไปฉลองไหนมา เมามาป่าวเนี้ย” ผมพยายามพูดให้ดูครื้นๆ เหมือนการทักทายปกติ
“ป่าว ไม่ได้ไปฉลองที่ไหน ตั้งใจมานี้” ไอ้ปอพูดเบาๆ (มึงจะทำหน้าเศร้าทำไม)
“มานานแล้วเหรอ ไม่เรียกละ”
“ก็... ไม่รู้ว่านานมั้ย แต่ทุกปีก็จะมาแบบนี้” ไอ้ปอพูดพร้อมกับมองหน้าผม ตามันไม่กระพริบ ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูก อึ้งๆ รู้สึกผิด รู้สึกเศร้า (แต่ก็สับสนว่าตัวเองผิดอะไร) เหมือนมีคนมารอ แต่ทั้งๆที่เราไม่ได้นัด (ว่าไปก็คงผิดทั้งสอง)
“มั่วป่าว ทำไมกูเพิ่งเห็น ปีที่แล้ว ปีก่อนยังไม่มาเลย” ผมแกล้งแซวๆ (กลบความรู้สึกตัวเอง)
“กูรู้ ทุกปีมึงจะอยู่บ้านคนเดียว มันเป็นเวลาเดียวที่กูเฝ้ามองมึงได้ โดยที่ไม่มีใครเห็น” ไอ้ปอพูดพร้อมละสายตาไปทางอื่น (มึงจะพูดทิ่มลงไปในใจให้กูรู้สึกผิดไปทำไม)
“ทำไมไม่เรียกละ กดออดก็ได้ โทรก็ได้” ผมก็กลั้นน้ำตาพูด (ทำไมมึงต้องลงทุนด้วยเวลาที่มาเฝ้ารอ)
“กูไม่ได้หวังให้มึงรับรู้ ไม่ได้หวังว่าต้องเจอ ไม่ได้หวังอะไรจากมึง ..แค่อยากมาบอกมึงด้วยปากของกู Happy New Year เหมือนที่คนอื่นเค้าอยากบอกกัน อยากให้มึงมีความสุข อยากให้มึงดูแลตัวเอง อยากให้มึงยิ้ม อยากให้มึงหัวเราะ” ไอ้ปอพูด ผมได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้ (มึงโตและเป็นผู้ชายนะเว้ย อย่ามามีน้ำตา) พลางละสายตามองไปที่ประตูและเปิดให้ไอ้ปอเข้ามา
“Happy New Year เหมือนกันนะ...เข้ามาดิ” ผมพูด ไอ้ปอพลางเดินเข้ามา และเข้าไปในบ้าน “หิวป่าว กินไรมารึยัง” ผมถามต่อ
“ก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็น” ไอ้ปอพูด
“ทำไมไม่กินไรวะ มันดึกแล้ว เอาไง จะออกไปซื้อรึกินไข่เจียว” (กูก็ทำเป็นแค่นี้แหระ)
“กินไข่เจียว” พูดด้วยสีหน้ายิ้มเชียวนะมึง
“แหง๋ล่ะ งานขี้เกียจ เอาภาระมาฝากไว้กะกู” ผมบอก
“ไม่ได้ขี้เกียจ แต่กูอยากกินสิ่งที่มึงทำ.. กูหุงข้าวก็ได้อ่ะ จะได้พอๆกัน” ไอ้ปอพูด
“ไม่ต้องๆ กูทำเอง แต่....มึงล้าง 555” (งานล้างจานล้างหม้อเป็นงานที่กูขี้เกียจกว่า)
“ไม่มีปัญหา แต่... มึงกินเป็นเพื่อนกูหน่อย” ไอ้ปอรีบตอบทำหน้ายิ้ม
“ไม่ๆ กูกินละ” ผมรีบปฏิเสธ
“นั่งเฉยๆก็ได้” (อะไรวะ เริ่มที่จะเยอะละ หลังจากสงสารมานิดนึงเมื่อกี้)
หลังจากเจียวไข่ หุงข้าวเสร็จ (แฉะๆหน่อยก็กินเถอะ ดีกว่าไม่สุก ..มีความเละๆ) ฝีมือไอ้ทีไม่ต้องห่วง ดีสุดละ (ก็ไม่ได้ทำประจำ กะน้ำหุงผิดพลาดบ้าง)
“ไปซื้อข้าวเซเว่นเหอะวะ” ผมบอกไอ้ปอ (555 ฝีมือตัวเอง กูยังไม่อยากกินเลย)
“กินนี่แหระ ว่าแต่...เอาน้ำร้อนมาเติมเป็นโจ๊กได้เลย 555” (แหมะๆ ฝีปากกล้าหาญ)
“ใครบอกให้มึงขี้เกียจแต่แรก”
ไอ้ปอก็นั่งซดข้าวเละๆ กับไข่เจียวนั้นแหระ 555 (ขอบคุณที่ถนอมน้ำใจ มึงกินเหมือนมันอร่อย)
“โอ้ยยยอิ่ม ท้องจะแตก ..ออกเรือนเป็นแม่บ้านได้เลย” มันพูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก
“ให้ได้อย่างงี้ อิ่มแล้วมีแรงกัดกู”
“555” ไอ้ปอขำเสียงดัง มันรีบหอบจานไปล้าง
“เมื่อไหร่มึงจะกลับ ดึกแล้ว นี่จะตีสองละ” ผมไล่ (กูง่วงงงงงง)
“ง่วงอ่ะ อิ่มละชอบง่วง ขับรถจะหลับป่าว”
“อย่ามาลีลา แดกเหล้าเป็นขวดๆยังกลับได้เลย บ้านมึงไปไม่กี่โล อย่าเยอะๆ กลับบ้านได้แล้ว” ผมพูด ไอ้ปอเดินไปที่โซฟาล้มตัวนอน
“นอนนี่ก็ได้นะ” มันพูดหน้าคว่ำลง ทำเป็นหลับตา
“ตามใจ ไปเอารถเข้ามาในบ้าน ล็อคประตูหน้าบ้านให้เรียบร้อย นอนไหนก็นอนไปเหอะ กูจะไปนอนละ” พูดจบ ผมก็เดินขึ้นไปบนบ้าน
ถึงห้องล้มตัวลงนอน (ง่วงงงแล้ววว ฝันดีนะปอ) ...บอกในใจ ม่ะกล้าบอกข้างนอก 555 (ไอ้ทีๆอย่าเพิ่งหลับ รอให้ไอ้ปอหลับก่อน) กะว่ามันหลับแล้วจะเอาผ้าห่มลงไปห่มให้ ชลก็จะหนาวๆ หน่อย ปีใหม่ปีนี้อากาศดี ...ฝืนง่วงตัวเองครึ่งชั่วโมงได้ หอบผ้าห่มลงไปแบบย่องเบาจะยกเค้าบ้านตัวเอง วางผ้าห่มบนตัวไอ้ปอเบามือที่สุด (กลัวมันตื่น)
“เป็นห่วงกูด้วยเหรอ” เสียงเบาๆถามผมโดยที่ไม่ลืมตา (อ้าวววววว กรรม มันยังไม่นอน)
“ก็อากาศมันเย็นๆ เพิ่งคิดได้เลยเอาผ้าห่มลงมาให้”
“ไม่หนาวหรอก แต่เหมือนมียุง มียากันยุงป่าว” ไอ้ปอลืมตามาถามผม
“นอนบ้านมึงไหม มันจะได้ไม่มีอะไรมาไต่มาตอมมึงเลย” ผมประชดมัน (แหมะๆ นอนบ้านกูยังออฟชั่นเยอะอีก)
“ไม่เอาละ กัดไปตัวเดียวคงไม่มีอีกแล้วแหระ แค่นี้ก็พอ” มันหลับตายิ้ม (มียุงจริงป่าววะ..ลังเล มึงคงไม่กล้าหลอกกูมั้ง)
“อ่ะๆ ไปนอนห้องกูก็ได้ แต่ๆๆๆ ห้ามใกล้ตัวกูมากนะ” ผมบอก
“จริงป่ะที ห้ามคืนคำนะ” ตาสว่างเลยมึง
“มึงอย่าทำตัวเวอร์ แค่นอนห้องเดียวกัน”
“ได้ๆ มึงบอกให้กูนอนตรงไหน ก็ได้ กูจะไม่ดิ้น”
“ในห้องน้ำ ห้องกู 555”
“ใครขึ้นมาก่อนมีสิทธิ์เลือกที่ก่อนเว้ยยยยย” ไอ้ปอพูดจบหอบผ้าห่มวิ่งขึ้นบนบ้าน
“อ้าวววๆ ห้องกู” ผมรีบวิ่งตามมันไป
เตียง 6 ฟุต ผมแบ่งเนื้อที่ให้ไอ้ปอสัก 2 ฟุตก็พอ 4 ฟุตเป็นของผม จริงๆผมนอนไม่ดิ้นแต่เหลือพื้นที่ส่วนกลางไว้ ผมนอนริม 2 ฟุต ตรงกลางเหลือ 2 ฟุต
“กูชอบนอนกอดหมอนข้าง มึงจะให้กูไว้ตรงไหนอ่ะ” ไอ้ปอถาม (ถุยยยย ทำมาเป็นเบบี้ แต่ก่อนไม่ยักจะกอด)
“เอาไว้ส่วนพื้นที่กูได้ ล้ำมาได้เฉพาะหมอนและขาข้างใดข้างหนึ่ง”
“กูไปต่อไม่ถูกเลย 555+” ไอ้ปอพูดและขำ (แผนมึงเยอะนัก)
เงียบไปสักพัก ด้วยความง่วงและเงียบสงบทำให้ผมเริ่มที่จะเคลิ้มหลับ แต่ก็รู้สึกมีอะไรมาโดนช่วงขา ก็พอรู้แหระว่าขาไอ้ปอ แต่ก็ไม่อะไรมาก (เดี๋ยวมันคงหลับ ดึกละ)
“คุ๊กคิกๆ” เสียงไอ้ปอดิ้น (มึงล้ำมาแล้วแน่ เสียงเหมือนใกล้ๆ) ไม่ทันได้คิดต่อ ก็สัมผัสได้ถึงแขนมันมาสัมผัสข้างแขนผม
“ไรๆๆๆ ออกไปอีก” ผมหลับตาพูด (กูง่วงโว้ยยยย ไม่มีเวลามาเล่นกะมึงนะ)
“ไม่โดนสักหน่อย” มันตอบกลับ
“ไม่โดนแต่มันรู้สึก ขนแขนมมึงมันมาสัมผัสขนแขนกู” ผู้อ่านคงเคยเป็น ไม่สัมผัสแต่มันใกล้จนรู้สึกได้ถึงชีพจร มันทำให้ส่วนนั้นเต้นแรง
“จริงจังๆ แค่อยากถามว่าลูกเรามันก็จะเข้าอนุบาลละ มึงว่าจะให้เข้าไหนดี” ไอ้ปอถาม (เอ๊ะ สรรพนามผิดลูกเราคืออะไร ลูกมึงคนเดียว กูเป็นลุงงงงง)
“พรุ่งนี้ค่อยคุย” ผมตัดบท ถ้ายามปกติไม่วิกาล มึงโดนไปละ
“ไม่ๆ เรื่องด่วนคุยตอนนี้”
“ด่วนห่าอะไร มึงจะให้เข้าพรุงนี้เช้ารึไง” ผมด่ามัน
“อ้าว หาเรื่องได้เรื่องนะที” มันเอามือมากอดผมแน่น
“โอ้ยยยไอ้ปอ กูจะนอน อะไรของมึง”
“มึงบอกกูมาก่อน ว่าจะเอาไอ้ที(น้อย) ไปเรียนไหน” มันถามย้ำ (เอ้ยยย กูต้องมาคิดที่เรียนตอนนี้ เวลานี้ บ้าไปแล้ว) ผมลืมตาแสงไฟสลัวๆ เห็นผมไม่ตอบไอ้ปอยิ่งเอาตัวมาคร่อมตัวผม
“กูถามก่อน กูผิดอะไร มึงจะมาคาดคั้นเอาอะไรกะกู” (กูงง) ผมถามมัน
“ไม่ผิด แต่กูอยากรู้”
“ตามใจมึง มึงอยากให้เรียนไหนก็เรียน”
“งั้น กูให้ไปเรียนในกรุงเทพ”
“บ้า มึงจะเข้าไปทำไม เรียนในชลนี่แหระ”
“ก็มึงบอกตามใจกู”
“คือมึงก็ใช้ตรรกะคิดบ้าง มึงมีญาติในกรุงเทพเหรอ ใครจะช่วยมึงเลี้ยง รับส่งอีกวุ่นวาย” ผมด่ามัน
“ญาติไม่มี มีแต่เมีย” มันพูดเบาๆยิ้มๆ (พอกูจริงจังก็ดันมาเล่นๆ)
“กูนอนนนน แล้วแต่มึง” ผมหลับตา
“อ่ะๆ จริงจังๆ กูจะไปทำงานในกรุงเทพ ก็คงหาที่อยู่กะลูกสองคน ก็มึงบอกให้กูเลี้ยงลูกเอง จำได้ป่าว กูเชื่อมึงคนเดียวนะเว้ย”
“ดราม่า ไปไม่เกิน 2 วันอ่ะอย่างมาก มึงได้เผ่นกลับชลแน่”
“เอ้า ก็มึงบอกตามใจกู กูก็อยากให้มันเรียนในที่ดีๆ”
“ชลไม่ดีตรงไหน กูก็เรียนที่นี้ มึงก็เรียนที่นี้” ผมลืมตามาด่ามัน
“ก็ที่กรุงเทพมีมึงไง มึงก็จะได้เจอไอ้ทีบ่อยๆ สอนมันด้วย กูเชื่อมือมึง”
“อย่ามาๆ ให้โรงเรียนเค้าสอนไป”
“อ่ะๆ กูยอม กูบอกมึงก็ได้ กูไปเรียนต่อในกรุงเทพ 3 ปีละ กูขอโทษที่ไม่ได้บอกมึง”.. (ผมลืมตาเบิกกว้าง..พร้อมผลักมันนอนลงข้างๆ จะได้คุยจริงจัง)
“อ้าวววว ทำไมกูไม่รู้” ผมถามยังอึ้งๆ
“มึงเคยสนใจกูที่ไหน” มันพูด (จุกเลยกู)
“เออ ขอโทษที่ไม่ได้ถาม” ผมสำนึกผิดเล็กๆ “แล้วเรียนอะไร ที่ไหน” ผมถามมันต่อ
“วิดวะ ที่..............” (แม่เจ้า ม.ดังซะด้วย หลักสูตรต่อเนื่องจาก ปวส. 3 ปี) อึ้งงงงงกับสิ่งที่มันเอ่ยออกมา (ไม่อยากจะเชื่อด้วย)
“ตอนนี้จบแล้วเหรอ”
“เทอมสุดท้าย ฝึกงานอยู่ กูเลยลาออกจากงานละ ฝึกงานไม่มีเวลา จบมาก็คงหางานในกรุงเทพทำ”
“แล้วทำไมไม่บอกกูแต่แรก”
“กูอยากทำให้มึงมั่นใจ เห็นว่ากูตั้งใจจริงไม่ได้พูดเล่นๆ ที่ผ่านมากูใช้ชีวิตให้มึงห่วงมาก กูไม่อยากสัญญาอะไรกับมึงอีก แค่อยากทำให้เห็นว่ากูตั้งใจ จริงๆว่าจะบอกเมื่อจบแล้ว แต่ก็บอกก่อน”
“พ่อกับแม่มึงคงภูมิใจมากๆ ขนาดกูยังดีใจเลย” ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“มึงดีใจเหรอที กูดีใจมากกว่ามึงอีกที่เห็นมึงยิ้มเรื่องของกู” มันนอนตะแคงมองผม
“อื้ม ดีใจสิ” ผมตอบ
“เหมาะกะที่จะมีเมียเป็นด็อกเตอร์ป่าว” มันเอามือมาลูบอกผม
“กูเพิ่งยิ้มไม่ถึง 2 วิ ทำกูอารมณ์เสียอีกละ”
“กูตั้งใจเรียนขนาดนี้ มึงจะไม่ให้อะไรกูหน่อยเหรอ”
“อ้าวววว เรียนมึงทำเพื่อตัวเอง อนาคตมึง มึงจะมาเอาไรกับกู”
“ก็รางวัลที่มีค่าที่สุดสำหรับกู ก็คือมึงนะ” (เลียนนนนนน)
“กูจะอ้วก นอนเหอะจะสว่างละมั้ง”
“ผมผลักหัวมันล้มลง”
“มึงนี่นะ กูจับกดได้จับกดนานละ มันน่านัก”
“ยังๆ เล่นไม่เลิก”
เว้นระยะเงียบเป๊ปเดียว ไอ้ปอหลับสนิทนอนติดกับตัวผม
มรสุมมึงคงผ่านพ้นแล้วสินะ ชีวิตฟ้าหลังฝนขอให้มึงมีแต่ความเจริญเติบโตต่อไป HNY ปอ
...
ปล. ว่างๆจะมาตอบกลับคอมเม้นต์นะครับ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สวัสดีค่ะพี่หมอที ต่อไปนี้ก็ยิ้มได้แล้วเนอะ
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ ที่ปอเค้าพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น o13
ขอให้พี่หมอทีมีความสุขมาก ๆ นะคะ
ละก็มาแบ่งปันความสุขให้น้อง ๆ ที่นี่ได้อ่านบ้างนะคะ :กอด1:
ดีใจจังที่กลับมาคุยกันได้เหมือนเดิม ไม่ต้องเหงาอีกแล้วเนอะ
เวลา...ช่วยให้อะไร ๆ ดีขึันได้จริง ๆ
:mc4: :L1: :L1:
-
เซอร์ไพส์จริง ๆ
-
โคตรจะเซอร์ไพส์ ตั้งแต่พี่ทีมาต่อ พี่ปอเรียนใกล้จะจบ และจะไปทำงานและเลี่ยงลูกที่กรุงเทพ ผมคิดว่า ต่อจากนี้น่าจะมีเรื่องมาเล่าบ่อยแน่ ๆ 555 Happy New Year และสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะครับ คุณหมอที
-
สวัสดีค่ะพี่ที ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยค่ะ :pig4:
-
:bye2:
Happy New year ค่ะ พี่หมอที
-
ฟ้าหลังฝนจะสดใส่เสมอครับ
-
ยังติดตาม
-
สวัสดีปีใหม่ครับน้องที
เซอร์ไพรส์จริง ๆ ที่น้องทีเข้ามาหลังจากที่รอมานานนนนนนนนนน มาก
สรุปว่าจะต่อความสัมพันธ์กับปออีกใช่ไหม รีบมาเฉลยให้หน่อยนะ
ช่วงนี้น้องทีก็คงไม่เหงาละสิ
ปีใหม่ ฟ้าใหม่ ชีวิตเริ่มต้นที่ดี ขอให้น้องทีมีความสุขสดชื่นตลอดไป
ปล.รอข่าวความคืบหน้าชีวิตรักของน้องทีค่ะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โคตรจะเซอร์ไพส์ ตั้งแต่พี่ทีมาต่อ พี่ปอเรียนใกล้จะจบ และจะไปทำงานและเลี้ยงลูกที่กรุงเทพ ผมคิดว่า ต่อจากนี้น่าจะมีเรื่องมาเล่าบ่อยแน่ ๆ 555 Happy New Year และสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะครับ คุณหมอที
คิดเหมือน
ดีใจ ตาโตเป็นไข่ห่านเลย ว่าตัวเองอ่านหัวข้อ วันที่ ไม่ผิดนะ :mew1:
ปอ ทำให้อึ้งเลย พัฒนาตัวเองแบบไม่น่าเชื่อ
จากเป็ดขี้เหล่ ดำ เกเร มาเป็นอินทรีผงาดฟ้า ยอดเยี่ยม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
แถมให้ที ช่วยติดที่เรียนให้ทีน้อย
จะพากันไปทำงาน อยู่กับ เมีย ซะด้วย
เห็นด้วยนะ ทีจะได้ไม่ต้องอยู่ตัวคนเดียว
มีทีน้อยให้สดใส มีชีวิตชีวา :ling1: :ling1: :ling1:
ปอ ที :กอด1: :กอด1: :กอด1: หวังให้เป็นดังปอหวัง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอโทษนะ ที ลงเดือนผิดมีเลขเกินมาหนึ่งตัว
ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)
-
ดีใจที่ปอพยายามปรับปรุงแก้ไขทุกอย่างให้ดีขึ้นเอาใจช่วยปอนะ
และคิดว่าคุณทีก็คงดีใจอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่ปอทำนะคะ
-
ดีใจกับปอด้วยนะ
ทำให้ทีเห็นความตั้งใจจริงสำเร็จ
ขอให้ปอจีบคนที่ตัวเองรัก(ที)
ให้ติดในเร็ววันนะ ขอให้ทีใจอ่อน
คือถ้าการที่ทีใจอ่อนแล้วทีมีความสุข
-
สู้ๆนะค่ะปอ หมอที ขอให้มีวันที่สวยงามด้วยกัน :3123:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอให้พี่ทีกับปอดูแลกันและกันแบบนี้ไปตลอดครับ
:n1: :bye2:
-
ของขวัญปีใหม่2018เลยนะเนี่ย พี่ที่มาต่อ กรี๊ดดดดดด ไม่เสียแรงที่เข้ามาดูเกือบทุกวันเพื่อพี่ทีมาต่อแล้วก็มาจริงๆ
ว่างๆก็มาอีกเด้อ มาบ่อยๆยิ่งดีอิอิ
-
เหมือนโตมากับเรื่องราวของพี่ทีนะ หนูอ่ะเป็นเรื่องแรกๆที่อ่านตั้งแต่มาสิงอยู่ในเล้า จำได้ว่าตอน ป6. ตอนนี้มหาลัยปี3แล้วอ่ะ ยาวนานมากกกกกกกกก ดีใจนะที่พี่ทีมาต่อดีใจตั้งแต่ตอนที่แล้ว เอาจริงๆความรู้สึกเหมือนถูกรางวัลแจคพอตเลยนะ เพราะโอกาสมันน้อยมากพี่ทีไม่ได้มีเวลาขนาดนั้น แล้วมันผ่านมาหลายปีแล้วอ่ะอยู่ๆก็เข้ามาอัพเดต ดีใจมากกกกกกกก คิดถึงมาก รอได้เสมอนะ จะปีล่ะตอนก็ยังได้ ขอให้พี่ทีใจอ่อนไวๆ ปอมันมั่นคงกับการรอคอยอยู่นะ มีความพัฒนาตัวเอง เหมือนฟ้าหลังฝนจริงๆ
-
ทำไมตอนนี้ปอได้ใจเรานิดๆ แลดูแล้วเหมือนกับว่าเค้าพยายามที่จะทำให้ได้อยู่เคียงคู่คุณหมออ่ะ
มีแอบไปเรียนที่ กท นี่คิดนะว่าต้องมีสักวันที่ต้องมีแอบไปนั่งมองหมอทีที่ รพ มั่งล่ะ
เห็นความพยายามแบบนี้ก็แอบลุ้นให้ได้กลับมาคบกัน แต่...ก็กลัวว่าปอจะดีแตกเหมือนเดิม
#ทวงคืนหมอทีจากปอไปเรื่อยแบบนี้ก่อน :hao3:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ยินดีด้วยทั้งหมอที และปอ คู่กันแล้ว แม้มันจะมาแบบไม่ปกติก็ตาม มันก็คือคู่เราเน๊อะ
-
ติดตามมานาน ดีใจด้วยนะ
-
เซอร์ไพรส์สองต่อ
คุณทีมาต่อ และ ปอ จากแต่ก่อนกว่าจะสอบผ่าน 5555555
มีความสุขมากๆค่ะ
-
เซอร์ไพส์มากกกกกก ต่อไปคงจะต้องมาเล่าบ่อยๆแล้วล่ะ อิอิ
-
คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันครับ หมอที..ปออย่าเกเรอีกนะ..
-
ไม่กลับไปทำนิสัยอย่างเดิมอีกนะ
กลัวใจปอ
หมอทีจะว่ายังไง
คนอ่านว่าตามเลย
แล้วแต่..อิอิ
-
ขยี้ตาแป๊ป 55555+
ดีใจมากอ่ะ พี่ทีดีใจเรื่องที่ปอเรียนต่อ เราก็พลอยดีใจด้วยเลย
ปอเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ดีมากๆ แบบนี้ปอจะมีหวังไหมน้อพี่หมอที อิอิ
-
:o8: :-[ :o8: :-[ดีใจดั่งเป็นเรื่องของตัวเอง ออกตัว FC หมอทีนะครับ คิดว่าอยู่แบบนี้ไปก่อนนะครับหมอ พอทีไปทำงานหน้าที่การงานสูงขึ้นต้องมีคนเข้ามาหาเยอะแยะแน่ กลัวทีหลงไปกับเค้าอีก รู้สึกว่าจะไม่ค่อยปฏิเสธใครซะด้วย ยังไงก็ไม่ไว้ใจกลัวหมอเสียใจ สู้ๆนะครับ ถ้าปอกลับตัวกลับใจได้จริง ผมก็ดีใจด้วย อยากให้กลับมารักกันเร็วๆ
-
ขอให้พี่ทีกับปอได้อยุ่คู่กันในชาตินี้ตลอดไปด้วยยย ขอให้มีแต่ความสุ ฮือๆๆ
-
หมอ ที มาแล้ว
-
ก่อนอื่นขอกรี๊ดดดดดังๆก่อนเป็นอันดับแรก และก็ยินดีกับปอด้วยกับความสำเร็จอีกก้าวนึงของชีวิต
เก่งมากเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ไหนจะต้องดูแลลูกอีก แล้วปอเอาเวลาที่ไหนไปทำงานอ่ะ เรียนอยู่กรุงเทพ
แต่ปอทำงานที่ชล หรือว่าปอย้ายมาทำงานที่กรุงเทพ ยังไงก็รอคอยพี่ทีเสมอนะ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคน สู้ๆ
-
ไม่ได้เข้ามาในเล้าหลายปีแล้ว
เปิดมาก็เรื่องนี้เลย
ปอทำได้ดีมากๆสู้ต่อไป
พี่ทีมาไวๆนะคะ
-
โอย เพิ่งเห็นตอนใหม่ แง คิดถึงมากกกกกกกก
สุขสันต์ปีใหม่ค่า รักพี่ทีเหมือนเดิม้ท่าเดิมไม่มีน้อยลง ❤
Venus คนเดิมเพิ่มเติมยังหาเสื้อเซฟเวิล์ดจากพี่ทีไม่เจอ แม่เอาไปเก็บไว้ไหนก็ไม่รู้ แต่หาเจอตอนนี้คงใส่ไม่ได้เพราะกลับมาอ้วนอีกแล้ว ตอนใส่ได้หาไม่เตอ ตอนนี้ใส่ไม่เข้าก็ยังหาไม่เจอ แงงงงงงง
-
ดีใจมากค่ะที่ได้รู้ว่าหมอทีมีความสุข
-
สวัสดีปีใหม่ไทย วันสงกรานต์ 2561
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#ทรูมูฟ #Unlimited #เน็ตเลิฟเว่อร์ ไม่อั้น ไม่ลดสปีด (รวมภาษี 7% แล้ว)
#เน็ตทรู 10Mbps 37บ./1วัน กด *900*1782*17630889#
-
พี่ที สวัสดีปีใหม่ไทยครับบบบ มีความสุขมากๆ รวยๆ เฮงๆ สมหวังทุกเรื่องครับบ
-
เอาใจช่วยปอเลยให้เอาดอกเตอร์กลับมาให้ได้น้าาา
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
โห ไม่ได้เข้ามานาน พี่ทีมาต่อเยอะมาก
เรื่องนี้เป็นไม่กี่เรื่องที่ยังอยากรู้ความเป็นไปเสมอ ไม่เคยลืมได้เลย
ตอนล่าสุดคือปอโตขึ้นเยอะมาก(ลูกก็โตเช่นกัน5555)
และก็ผ่านอะไรมาเยอะ จากนี้ไม่ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจะเป็นไปในลักษณะไหน ก็ขอให้ทั้งคู่มีความสุขนะคะ
:กอด1:
-
ติดตามเรื่องราวของพี่หมอมาได้ระยะหนึ่งแล้วครับ
แต่ไม่เคยแสดงตัวตน (ขอโทษคับ)
และทุกวันนี้ก็ยังรอคอย ติดตามข่าวคราวของพี่อยู่
หวังว่าคงสบายดีนะครับ คุณหมอคนเก่ง
Fc. พี่หมอครับ
-
มาเที่ยวชลบุรีทำให้คิดถึงน้องหมอที มอง ๆ หาไปทั่วเผื่อว่าจะเห็นเดินเล่นแถวนี้ อิอิ
-
:mew1: :mew1:
ได้ฤกษ์มาอ่านซะที เชียร์ให้พี่ปอทำคะแนนกับพี่หมอให้ได้เยอะๆ
พี่หมอก็ใจแข็งไปไหน แต่ผ่านมาหลายปีละ พี่ปอก็ตั้งใจมากจริงๆ
คงอยากอยู่ข้างๆพี่หมอจริงๆ ให้โอกาสพี่ปอบ้างนะพี่หมอ
ยังไงก็มีลูกด้วยกันตั้งคนนึงละ555
สุดแล้วแต่พี่หมอจะปราณี กับความเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันไปตลอดหรือคู่ชีวิต
รักและคิดถึงพี่หมอกับพี่ปอตลอดครับ
-
คิดถึงเรื่องนี้ครับ
-
สวัสดี วันลากพระ ย้อนหลัง 1 วัน :mew1:
-
:sad11: :monkeysad: :m15:หมอคับ หมอหายไปนานแล้วนะคับ ผมลุ้นจนฉี่จะราดแล้ว ว่าหมอเป็นไงต่อไปคับ ผมยังยืนยันคำเดิมนะว่า ให้หมอเริ่มใหม่กับปออีกครั้ง แล้วรับเอาที(น้อย)มาเลี้ยงกันเอง เด็กคือผ้าขาว ผมมั่นใจว่าถ้าหมอทีเอามาเลี้ยงร่วมกับปอนะ เด็กต้องโตขึ้นแล้วมีอนาคตที่ดีแน่ๆคับ(เพราะผมก็กำลังทำแบบนั้นคับ)
-
คิดถึงพี่ทีกับปอ :กอด1:
จำได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ปวส. 1 ปวส.2 ตอนนี้เรียนจบทำงานแล้ว อายุจะ 29 แล้ว ยาวนานมากๆ #โตมากับพี่ที 5555 :mew1: :mew1:
-
เข้ามารอว์
-
คิดถึงเสมอ
-
คิดถึง มาคุยกันหน่อยครับหมอที
-
:L2:แฮปปี้เบิร์ดเดย์ล่วงหน้าคับหมอที และ :mew1:สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคับ ยังคิดถึงและรอคอยเสมอนะคับ
-
ผมพลาดอะไรไปนะ :L2:
-
:pig4: :katai4: :katai5: :katai2-1:
คิดถึงหมอที ปอ มากๆ คับ..
ผมเคยมโนว่าอยากได้แฟนเป็นนักบอล จนในที่สุดตอนนี้ผมก็มีแล้ว..
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ของคุณสองคน..
รักและจะรอนะคับ.. <3
-
ยังรอ
-
คิดถึงหมอทีอีกแล้ว
-
คิดถึงเรื่องนี้มาก เพราะเรื่องนี้ถึงสมัครเล้าเป็ด :o12:
-
คิดถึงพี่หมอ ^_^
-
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามและยังแวะเวียนมาคิดถึงกันนะครับ
คิดถึงเช่นกัน แต่ด้วยภารกิจพิชิตดาวอังคาร (เว่อร์ไป)
บางครั้งก็หาความสมดุลและจัดการชีวิตตนเองไม่ดีพอ
ทำให้ปลีกเวลามาอัพเดตไม่ค่อยได้ครับ :z3: ผมก็ยังสบายดีและไอ้ปอก็เช่นกัน
มีแต่ความแก่ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ 555 (ใครอ่านมาแต่ต้น ก็คงแก่ไม่แพ้กันละวะ :z2:)
หวังไว้ในเวลาอันใกล้คงได้มีเวลามาอัพเดตเรื่องราวให้ฟัง
หลังจากห่างหายมานาน เพราะการเขียนก็เหมือนบอร์ดจารึกอดีตในอีกด้านหนึ่งของตัวผมเอง (ถ้าเค้าไม่ลบก่อน 555)
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันครับ :mew1:
ที
-
ยังรออยู่น่า ถึงจะแก่ก็แก่ไปด้วยกันนนนนนนน :mew1:
-
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามและยังแวะเวียนมาคิดถึงกันนะครับ[/size]คิดถึงเช่นกัน แต่ด้วยภารกิจพิชิตดาวอังคาร (เว่อร์ไป) บางครั้งก็หาความสมดุลและจัดการชีวิตตนเองไม่ดีพอทำให้ปลีกเวลามาอัพเดตไม่ค่อยได้ครับ ผมก็ยังสบายดีและไอ้ปอก็เช่นกันมีแต่ความแก่ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ 555 (ใครอ่านมาแต่ต้น ก็คงแก่ไม่แพ้กันละวะ )หวังไว้ในเวลาอันใกล้คงได้มีเวลามาอัพเดตเรื่องราวให้ฟังหลังจากห่างหายมานาน เพราะการเขียนก็เหมือนบอร์ดจารึกอดีตในอีกด้านหนึ่งของตัวผมเอง (ถ้าเค้าไม่ลบก่อน 555)ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันครับ ที
พี่หมอมาแล้ววววววววว หายไปเป็นปีเล้ยยยยย :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามและยังแวะเวียนมาคิดถึงกันนะครับ
คิดถึงเช่นกัน แต่ด้วยภารกิจพิชิตดาวอังคาร (เว่อร์ไป)
บางครั้งก็หาความสมดุลและจัดการชีวิตตนเองไม่ดีพอ
ทำให้ปลีกเวลามาอัพเดตไม่ค่อยได้ครับ :z3: ผมก็ยังสบายดีและไอ้ปอก็เช่นกัน
มีแต่ความแก่ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ 555 (ใครอ่านมาแต่ต้น ก็คงแก่ไม่แพ้กันละวะ :z2:)
หวังไว้ในเวลาอันใกล้คงได้มีเวลามาอัพเดตเรื่องราวให้ฟัง
หลังจากห่างหายมานาน เพราะการเขียนก็เหมือนบอร์ดจารึกอดีตในอีกด้านหนึ่งของตัวผมเอง (ถ้าเค้าไม่ลบก่อน 555)
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันครับ :mew1:
ที
ทำไมมันรู้สึกอิ่มเอมตรงที่เห็นตัวอักษรที่บอกว่าทั้งคู่ยังสบายดี // ยังรอคุณหมอมาอัพเดทเสมอและ...ใช่เราจะแก่ไปพร้อมกับหมอ :laugh:
-
ดีใจอย่างน้อย หมอทีก็ยังเข้ามาแวะเยี่ยม
ไม่มีเวลาเล่าเรื่อง มาทักทายกันก็ยังดี
คิดถึงทุกวันน๊า
-
จริงๆอยากอ่านมากนะ อ่านตอนแรกได้นิดนึงแล้วด้วย แต่การจะเป็นนักเขียนน่ะ ก่อนอื่นต้องใช้ภาษาให้ถูกก่อน ไม่รู้เนื้อเรื่องจะดีไหม สนุกหรือเปล่า แค่พอเจอไรต์ พิมพ์ ก้อ มัย โลแมนติก ไม่อยากอ่านแล้วอะ
-
จริงๆอยากอ่านมากนะ อ่านตอนแรกได้นิดนึงแล้วด้วย แต่การจะเป็นนักเขียนน่ะ ก่อนอื่นต้องใช้ภาษาให้ถูกก่อน ไม่รู้เนื้อเรื่องจะดีไหม สนุกหรือเปล่า แค่พอเจอไรต์ พิมพ์ ก้อ มัย โลแมนติก ไม่อยากอ่านแล้วอะ
ผมก็เป็นแบบคุณเหมือนกัน แต่ถ้าคุณได้อ่านคุณจะวางไม่ลงเลยคับ..
รักหมอทีกับปอคับ
ยังคิดถึงเสมอนะคับ
แวะมาทักทายก็ดีพอละคับ
ที่แน่ๆ ทีน้อย โตแค่ไหนละคับ
ติดคุณพ่อหมอ หรือ คุณพ่อช่างยนต์คับ
:katai2-1: :katai4: :hao4: :hao3:
-
ตามทันแล้วว
-
สวัสดีปีใหม่ 2563
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๓
คิดถึงไรท์มากๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จริงๆอยากอ่านมากนะ อ่านตอนแรกได้นิดนึงแล้วด้วย แต่การจะเป็นนักเขียนน่ะ ก่อนอื่นต้องใช้ภาษาให้ถูกก่อน ไม่รู้เนื้อเรื่องจะดีไหม สนุกหรือเปล่า แค่พอเจอไรต์ พิมพ์ ก้อ มัย โลแมนติก ไม่อยากอ่านแล้วอะ
ขอโทษนะครับ คุณว่า เจ้าของเรื่องว่า ใช้ภาษาไม่ถูก ผมว่าคุณหนักกว่าอีกนะครับ แค่สองบรรทัดเองนะ ผิดเยอะมาก
-
^^
-
ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วนะ สำหรับการอ่านเรื่องนี้ มีเรื่องเล่าไม่กี่เรื่อง ที่ทำให้รู้สึกอิน หรือรู้สึกอิจฉา เรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งเรื่องในนั้น แม้จะรู้ว่า ชีวิตจริงไม่ได้สวยหรูเหมือนอย่างเรื่องเล่า ปลายทางไม่ได้ถูกวางไว้หรือ ถูกนำให้มาบรรจบอย่างที่หวัง แต่เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งต่างในชีวิต มันก็ทำให้เราเรียนรู้อะอไรได้หลายๆอย่าง
ขอบคุณมากครับ ที่ยอมสละเวลามาแชร์เรื่องราวดีๆ แบบนี้
-
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามและยังแวะเวียนมาคิดถึงกันนะครับ
คิดถึงเช่นกัน แต่ด้วยภารกิจพิชิตดาวอังคาร (เว่อร์ไป)
บางครั้งก็หาความสมดุลและจัดการชีวิตตนเองไม่ดีพอ
ทำให้ปลีกเวลามาอัพเดตไม่ค่อยได้ครับ :z3: ผมก็ยังสบายดีและไอ้ปอก็เช่นกัน
มีแต่ความแก่ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ 555 (ใครอ่านมาแต่ต้น ก็คงแก่ไม่แพ้กันละวะ :z2:)
หวังไว้ในเวลาอันใกล้คงได้มีเวลามาอัพเดตเรื่องราวให้ฟัง
หลังจากห่างหายมานาน เพราะการเขียนก็เหมือนบอร์ดจารึกอดีตในอีกด้านหนึ่งของตัวผมเอง (ถ้าเค้าไม่ลบก่อน 555)
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันครับ :mew1:
ที
แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วค่ะหมอที
-
คิดถึงเข้ามาอัพเดตให้ฟังหน่อยนะค้าบบบ :katai2-1:
-
โควิด.......
-
หมอทีน่าจะยุ่งอีกนานเพราะโควิด19
-
จะจบยังไงไม่รู้ แต่ชีวิตต้องก้าวไปข้างหน้า
มิงย้อนดูตัวเอง move on ไม่ได้เลย
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณหมอ เป็นกำลังใจอยู่ข้างหลัง
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์... 61 ตอน ป่านหนุ่มหล่อแค่หลับไป
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ยังติดตาม ถึงแม้จะนานๆๆๆได้มาอัพเดตเรื่องราว แต่คอมเม้นต์ทุกประโยคผมก็ได้อ่านทั้งหมด ขอบคุณครับ
นานจนไม่รู้จะเล่าเรื่ออะไรก่อนดี ผ่านมาน่าจะ 2 ปี แต่เชื่อไหมมันเหมือนผ่านมา 20 ปี ได้ละที่ไอ้ทีต้องฟันฝ่า ฟังเรื่องอะไรก่อนดี…ไอ้ทีเรียนจบ เกือบติดโควิด ชีวิตไอ้ปอทำงานในกรุงเทพ เลิกกะเมีย ทีน้อยโต หรือ….. การหลับไปด้วยดีของป่าน (เหตุที่ห่างหายไม่อยากคิดย้อนอดีต มันทำให้ต้องคิดถึงสถานการณ์นั้น)
ถอนหายใจยาวๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะเริ่ม……
คิดว่าหลายคนน่าจะอยากรู้เรื่องสุดท้ายไล่ไปหาเรื่องแรกๆ ตามลำดับ แต่จะเล่าเท่าที่ความรู้สึกไอ้ทีทนไหวนะครับ อาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดมาก เพราะผมเองก็ไม่อยากระลึกถึงเหตุการณ์นั้นอีก
“ที” เสียอ่อยๆ ไอ้ปอโทรมาหาผม ในขณะเวลาทำงาน ปกติถ้ามันจะโทร มันจะรู้เวลาโทรมาช่วงที่เวลาพัก เท่าที่ฟังน้ำเสียงก็พอรับรู้อารมณ์คนส่งสารได้
“มีอะไรหรือ” ผมถามเบาๆ พรางคิดในใจว่าคงเป็นเรื่องไม่ดี (เกิดอุบัติเหตุเหรอ)
“ป่าน…(เหมือนกลั้นลมหายใจกลืนน้ำลาย)…ป่านจากเราไปแล้วนะ” ในขณะที่ผมฟังไอ้ปอพูด รู้สึกตัวเองจุก ตัวเย็น หายใจติดขัด พูดอะไรไม่ออก
“จริงเหรอปอ” ผมเปล่งเสียงเบาๆได้เพียงเท่านี้
“มันทิ้งกูกับมึงไปจริงๆ” ไอ้ปอปล่อยโฮ ผมไม่ถามมันต่อ ไม่ต้องระลึกถึง ไม่ต้องพูด ความรู้สึกมันบ่งบอกหมดแล้ว
“เดี๋ยวไปรับ ทำงานออกมาได้ไหม ป่านอยู่ไหน” ผมพยายามตั้งสติ และคิดว่าเราต้องจัดการ ในสถานการณ์ที่ทุกคนจิตใจอ่อนไหวมากๆ
ผมไปรับไอ้ปอกลับชลบุรี ในระหว่างที่เราอยู่ในรถรถ ทุกอย่างสงบนิ่ง ต่างคนต่างไม่ได้คุยกัน ผมไม่ต้องการถามหาถึงสาเหตุให้ช้ำความรู้สึกไปมากกว่านี้ เสียใจกลั้นน้ำตา ในสมองคิดว่าข้างหน้าเราจะทำอย่างไร ต้องติดต่อใคร พิธีข้างหน้าจะทำอย่างไร
“อย่าเพิ่งทำอะไร กำลังกลับกับที” เสียไอ้ปอโทรบอกที่บ้าน ผมไม่รู้ปลายทางเป็นใคร แต่ก็เหมือนไอ้ปออ่านความคิดและเชื่อว่าผมจะจัดการและผ่านมันไปได้ ยิ่งทำให้ผมต้องแสดงความเข้มแข็งออกมาพยุงญาติและคนรอบข้างของไอ้ปอ ญาติทางนั้นก็เหมือนญาติผมไปแล้วรู้จักกันมายาวนาน
ผมถึงโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ป่านนอนสงบนิ่ง ยิ่งใกล้ใจยิ่งหวิวๆ เดินตรงไปที่ห้องเงียบแห่งหนึ่ง ทุกคนอยู่ข้างหน้าร้องไห้ระงม โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ร้องแทบขาดใจ ผมหายใจเข้าลึกๆมาตั้งแต่ตลอดทางเดิน แม่ของป่านวิ่งโผเข้ามากอดผมพร้อมน้ำตาพรั่งพรู ผมได้แต่กอดไว้แน่นๆ
“ผมจัดการเองนะครับ” ผมได้แต่พูดถึงอนาคตแทนคำปลอบโยน ผมก็อ่อนไหวจนคิดคำปลอบคนอื่นไม่ได้
ผมติดต่อโรงพยาบาล ในทุกขั้นตอนก็ไปกับแม่ป่าน จริงๆก็ไม่อยากให้แม่ป่านรับรู้มากแต่ด้วยความเป็นญาติสายตรงข้อมูลหลายอย่างผมเข้าไม่ถึง ประสานงานกับตำรวจเรื่องคดีเพราะปอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ขับมอเตอร์ไซต์ชนราวกั้น ผมถามแม่ป่านสงสัยการจากไปของป่านไหม ถ้าสงสัยจะยื่นชันสูตรละเอียด ถ้าไม่ก็ทำเรื่องไปบำเพ็ญกุศลที่วัด
ในอีกด้านหนึ่งของการเสียชีวิต ผมจะสะเทือนใจมากถ้ามีคนมาถามเกี่ยวกับการเสียชีวิต ผู้ที่เป็นญาติจะไม่อยากคิดย้อนกลับไป และอยากจะออกจากความรู้สึกนั้น แต่คนรอบข้างจะคิดว่าถามแค่นี้ทำไมไม่ได้ ตอบมาก็จบ จะได้บอกต่อ (เห็นใจมากเมื่อเห็นนักข่าวบางช่องทำคดีเสียชีวิตต่างๆ อยากจะให้รับรู้ความรู้สึกของญาติ) มันจุกจริงๆ รู้เท่าที่เห็นการแสดงออกก็เพียงพอ ผมเองก็พยายามหลีกเลี่ยงคำ “เสียใจด้วย” “ตาย” “ศพ” “น่าเสียดาย” “ไปเร็ว” และต้องพยายามปั้นหน้าให้เข้มแข็งและทำอะไรให้ราบรื่น เพราะถ้าติดขัดจะยิ่งบั่นทอนจริงใจของญาติ คิดได้ต่างๆนานา ป่านต้องจากไปอย่างสงบ
ผมเองก็ไม่ค่อยได้เข้าวัด แต่ก็ขอเป็นธุระติดต่อท่านเจ้าอาวาส อยากทำทุกอย่าง ไม่อยากให้ที่บ้านไอ้ปอต้องวิ่งวุ่น เพราะเข้าใจคนที่สูญเสียต้องมาจัดงานให้ลูกหลานตัวเอง เศร้าหมองไปหมด …ก็มีไอ้ปอติดตามไปด้วยทุกที่ ผมก็พยายามพูดให้ระลึกส่วนที่เราเคยกระทำต่อกัน ทุกครั้งที่เราเจอป่านเราทำดีด้วยกันมาตลอดนั่นคือสิ่งหล่อเลี้ยงใจให้เราคลายเศร้า หากทำดีต่อกันในวันนี้อนาคตเราจะไม่เสียใจ ไม่จำเป็นต้องย้อนเวลากลับใดๆ เราฝืนชะตาตรงนี้ไปไม่ได้ เพียงแค่สิ่งที่ทำให้เรามีรอยยิ้มอยู่บ้างคือ การกระทำในอดีตที่ดีต่อกันเท่านั้น
จัดการธุระทางโรงพยาบาล ตำรวจ วัด ร้านดอกไม้ ของชำร่วยเสร็จ ก็มาต่อที่บ้าน จัดเก็บข้าวของป่านรองเท้า เสื้อผ้า ของใช้เก็บไว้เป็นส่วน ไม่อยากให้ญาติต้องมาเห็นข้าวของแล้วระลึกถึงความหลัง ทำไปก็เหมือนตัวลอยๆ ในใจก็พยายามคิดแต่สิ่งที่ดีๆที่เคยมีร่วมกันกับป่าน มันจะทำให้ความรู้สึกของไอ้ทีคนนี้ดีขึ้น และจะพยายามให้ทุกคนคิดเช่นนี้ เป็นภาพย้อนหลังที่ดีๆ ซึ่งผมคิดว่ามันช่วยทางด้านจิตใจ หากเราคิดสิ่งที่ทำไม่ดีหรือทำไม่พอ เราจะรู้สึกว่ามีอะไรที่ติดค้างต่อกัน เมื่อคิดมากๆซ้ำๆ จะทำให้เป็นความคิดใต้สำนึกนำไปฝันได้ และยิ่งเกิดในฝันเป็นสิ่งที่ไม่ดี คนอยู่ก็จะคาดคะเนไปต่างๆนานา ว่าป่านไปในอีกโลกไม่เป็นสุข ไม่สงบ พลอยทำให้คนอยู่ยิ่งเศร้าหมองไปอีก การปรับความคิดในจุดที่อ่อนไหวจึงมีความสำคัญอย่างมากต่อสุขภาพกายและใจอนาคต หลังจากนี้ผมก็เริ่มพูดมากขึ้นเริ่มกับคนใกล้ตัว ผมเล่าความดี ความสุข และความสำเร็จร่วมกันระหว่างปอกับป่าน ให้ปอฟังบ่อยๆ
“การกระทำที่ผ่านมา รู้ว่าป่านเป็นยังไง เราต้องคิดแทนอนาคตของป่านอีกรึ น้องเป็นคนดีเกินมาตรฐานของเด็กคนนึง การไปข้างหน้าน้องก็พบสิ่งที่ดี…ถ้าน้องไปไม่ดี แล้วพวกเราล่ะที่มันผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านการผิดศีลไม่รู้กี่ข้อกี่ซ้ำ มันจะต้องไปตรงไหน อย่าห่วงน้องเลย ห่วงตัวเราเอง จากกันวันนี้วันพรุ่ง เรายังมีเรื่องติดค้างมากมาย แต่น้องไปอย่างไม่มีอะไรต้องติดค้างกัน ไปอย่างสงบ”
ผมอาบน้ำแต่งตัวให้ป่าน ไม่ต่างกับวัยเด็กที่น้าเคยอุ้มไปอาบน้ำ น้ายังจำทุกอย่างได้ ห่อป่านด้วยผ้าเช็ดตัว วันนี้ป่านโตเป็นหนุ่มหล่อน้าก็ยังต้องอาบให้ วันนี้ป่านต้องหล่อที่สุด ผมหวีผมทาแป้งเนียนให้ป่าน (ป่านหล่อมากครับ น้าจะจัดการเองนะ…ได้แต่กระซิบบอกข้างหู) ต่อให้หลอกจิตใจตัวเองสารพัดยังไง ก็กลั้นน้ำตาไม่ค่อยอยู่เหมือนกัน น้ำตาซึมๆ อยากให้ญาติหรือคนอื่นเห็นป่านในภาพที่ดี ติดตาในความสดใสและภาพที่สวยงาม …ป่านต้องอยู่ในฉากที่เป็นพระเอกเหมือนนอนหลับไปเท่านั้น
พิธีกรรมฌาปนกิจ 3 วัน ในบางวันผมก็กลับเข้ากรุงเทพมางานด่วน ไอ้ปอจะตามมาด้วย อยากมาขับรถให้เห็นว่าไม่ค่อยได้นอน แต่จริงๆมันก็ไม่ได้นอนเหมือนกัน เลยให้อยู่กับที่บ้านให้เป็นคนหลักหล่อเลี้ยงทางใจ และเป็นกำลังในธุระต่างๆ ผมกลับไปให้ถึงชลก่อน 4 โมงทุกวัน เพราะต้องเตรียมพิธีที่วัด 3 คืน ในทุกๆวัน ผมเห็นว่าแม่ของป่านและญาติๆ เข้มแข็งขึ้นมาก ก้าวผ่านระยะต่างๆ เร็วกว่าที่คิดไว้ ซึ่งการสูญเสียในบุคคลที่รักจะมี 4-5 ระยะใหญ่ๆ แรกๆก็ตกใจปฏิเสธความจริง ต่อมาก็สับสน คิดต่อรอง หมดหวัง และยอมรับความจริง ซึ่งวันแรกที่เห็นแม่ป่านยังไม่ยอมรับความจริง แต่วันนี้ถึงคืนสุดท้ายญาติได้ก้าวกระโดดมาในระยะหลังสุด ผมอยากพาทุกคนออกจากตรงนี้ให้เร็ว ความโศกเศร้าด้วยพิธีกรรม …ละแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดีอย่างราบรื่นทุกอย่าง ขอบคุณป่านที่เข้าใจสิ่งที่น้าทีน้าปอกระทำ และเปิดทางโล่งให้ทุกอย่างไม่สะดุด
-
ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์... 61 ตอน ป่านหนุ่มหล่อแค่หลับไป
ต่อจากนี้ไปอาจจะเผชิญกับความไม่เคยชิน ต้องใช้เวลาในการปรับตัว ในระยะเวลา3-4วันที่ผ่านมา ผมพยายามบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติทั่วไปเกิด แก่ เจ็บ ตาย ต้องพบเจอ (ไอ้ทีก็ไม่ใช่คนธรรมะธรรมโม แต่มันเป็นความจริง) ป่านก้าวไปอย่างโชคดีที่ไม่ทนทุกข์ต้องแก่ ต้องเจ็บ และพยายามบอกปอต้องเป็นหลักในการรับฟังการระบายความรู้สึกของบุคคลใกล้ชิด สร้างความสัมพันธ์ทดแทนการสูญเสีย เล่าความหลังที่ดี …สถานการณ์ก็ดีขึ้นตามลำดับ ปัจจุบันก็ปีกว่าๆละ ทุกคนสภาวะจิตใจเข้มแข็งดีมาก เปลี่ยนวิถีเข้าวัด ทำบุญ ได้เข้าใกล้สัจธรรมชีวิตมากขึ้น รวมถึงไอ้ทีด้วยก็พยายามทำบุญ อุทิศให้กับป่าน ในความรู้สึกเหมือนเราไม่ได้สูญเสีย เราอยู่ด้วยกันด้วยใจแต่มองไม่เห็นด้วยตาเท่านั้น
สถานการณ์ครั้งนั้นทำให้ไอ้ทีโตขึ้นกว่าเดิม เห็นความจริงของชีวิตมากขึ้น ปลงกับการแกร่งแย่ง ลาภ ยศ ตำแหน่ง การดำเนินชีวิตเพียงแค่อยากทำตัวให้มีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง พยายามไม่ขุ่นเคืองกับใคร แน่นอนมีคนรักก็มีคนชัง แต่คนชังผมก็ไม่ชังตอบ เราจะได้ไม่มีอะไรต้องติดค้างกัน ผมคิดว่าในขณะนั้นทำดีที่สุดแล้ว ต่อให้มันผิดพลาดแต่ก็เป็นการตัดสินใจที่ดีในขณะนั้นแล้ว ย้อนเวลาไปได้อีกครั้งก็ยังคงทำเช่นเดิม จะไม่เสียใจกับการกระทำในอดีต ผมบอกให้ปอกลับไปทำงานแถวบ้าน แบ่งสมดลชีวิตให้ครอบครัว ลูกก็เริ่มโตขึ้น สิ่งที่ทีน้อยต้องการคือเวลาของพ่อ ก็คงไม่ใช่เพียงเงินที่ส่งไปและเจอหน้าได้บางครั้ง ความสัมพันธ์มันทดแทนด้วยเงินไม่ได้
“ก็อยากอยู่กรุงเทพ ใกล้ๆมึง เวลากลับชลก็กลับด้วยกัน” ไอ้ปอกล่าว
“เราคิดดีต่อกันจนไม่มีไรติดค้างกันแล้ว ต่อให้อยู่คนละที่กูก็รู้มึงคิดยังไง..แต่กูว่า มึงยังติดค้างกับที่บ้าน ใกล้ชิดกันยังไม่มากพอที่ทดแทนความคิดกันได้ จะได้ไม่เสียใจภายหลัง ก็อยากแนะนำให้กลับไปใช้ชีวิตให้สมดุล” ผมให้เหตุผล ไอ้ปอก็คิดอยู่เป็นหลายเดือน ระหว่างนั้นก็หางานไปด้วย สรุปก็ได้กลับไปทำงานแถวอมตะนคร
(มึงโตแล้วจริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเหตุผลเอามันไม่อยู่หรอก ต้องอารมณ์และความรุนแรงเท่านั้น เป็นกำลังใจและภูมิใจกับมึงเสมอนะจากเด็กช่างกลายเป็นหนุ่มวิศวกร) คิดในใจไม่ได้พูดออกไปหรอก ฮ่าๆๆๆ
บางครั้งผมก็กลับไปบ้านไอ้ปอ ผมสัมผัสได้เลยทุกคนมีสัมพันธภาพกันมากขึ้น เสียงคุยเสียงหัวเราะมีมากขึ้น ผมว่าเหตุการณ์นั้นมันเป็นการเปลี่ยนแปลงและให้ทุกคนเปิดใจ เข้าถึง และเข้าใจกัน ….ในระหว่างสนทนาด้วยเสียงหัวเราะ ก็มาประโยคเด็ดของแม่ไอ้ปอ
“ที จะพาลูกสะใภ้มาให้แม่ดูเมื่อไหร่ลูก” แม่ไอ้ปอถามผมด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับไอ้ปอหันควับมาที่ผม
“รีบๆมีหลานเดี๋ยวน้าเลี้ยงให้” แม่ป่านสนับสนุน (มองข้ามซ็อตไปเลย)
“นั่นสิครับผม 32 ล่ะเนื้อคู่ยังไม่มาเลย ต้องรอถึงเมื่อไหร่นี่ ฮ่าๆๆๆ” ผมพูดพร้อมหัวเราะกลบเกลื่อน
“มัวแต่เล่นตัว” ไอ้ปอตอบกลับประโยคอย่างไว
“เสียดาย ถ้าทีเป็นผู้หญิงแม่จะไปสู่ขอให้ปอ มองน้องบางนะลูก แล้วแต่ทางโน้นเรียกเลย ปอเป็นคนขึ้นมาก็เพราะที” แม่ไอ้ปอบอก …เอ้าๆๆๆๆอยู่ดีๆ มันก็เขินขึ้นมาทันที (สีหน้าออกป่าววะ เดี๋ยวอายเค้า)
“555 ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะครับแม่” (หัวเราะกลบเกลื่อน…เอ๊ะรึกูเป็น ไม่ใช่ๆ)
“ผู้ชายก็ขอได้ถ้าแม่จะไปขอให้ 5555” ไอ้ปอพูดตอกย้ำความเขิน (กูรู้ว่า มึงดูออกว่ากูเขิน ยังๆมาตอกย้ำ…ลูกมึงก็อยู่ตรงนี้เดี๋ยวสับสน)
“ปออย่าหวงเพื่อน ทีก็เหมือนเป็นพี่ ถ้าจะมีครอบครัวแม่ก็จะเป็นธุระให้” แม่ตอบกลับ
“ไม่ได้หวงแต่ห่วง กลัวเจอคนไม่ดี” ไอ้ปอตอบ
“เอามึงก่อนปอ ซักผ้า ตากผ้าลูกเป็นยัง” แม่ป่านแซวไอ้ปอ
ทุกคนก็มีแต่เสียหัวเราะกลบเกลื่อน (รวมถึงไอ้ที ไปไม่ถูกเลย) แต่ไอ้ปอมองอย่าจริงจังมาที่ผม (ผมไม่ได้มองนะแต่หางตารู้ว่ามันมองมา)
ตอนนี้สถานะระหว่างผมกับไอ้ปอก็คลุมเครือ แต่ผมก็ชัดเจนอยู่นะบอกให้มันไปหาคนใหม่มีครอบครัวที่อบอุ่น เคยคุยกันแม้กระทั่ง
“มึงเป็นผู้ชายนะปอ สมัยนั่นมันเป็นเพียงอารมณ์ของวัยรุ่น บางทีก็อยากลองสิ่งที่แตกต่าง” ผมบอกไอ้ปอ
“ใช่กูเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ตัวผู้ที่มองหาแต่ตัวเมีย ผู้ชายมันจะชอบผู้หญิงได้อย่างเดียวเหรอ …กูชอบมึง ต่อให้มึงเป็นอะไร เพศไหน กูจะสนใจไปทำไม” ไอ้ปอตอบ (ไปเรียนที่ไหนมา รึไปค้นหาคำคมในกลูเกิ้ล สมัยก่อนกูฟังคงขนลุก แต่ตอนนี้ด้านชา ผ่านประสบการณ์กับมึงมานักต่อนัก)
“มันเป็นความรู้สึกดีที่มีต่อกันน่ะปอ บางทีมันไม่ใช่ความชอบความรัก ..ต่อให้มึงมีครอบครัวใหม่ ถามว่ากูยังรู้สึกดีกับมึงไหม กูก็คิดเช่นเดิม รู้สึกเช่นเดิม ยิ่งถ้ามึงได้ดีมีครอบครัวอบอุ่น กูก็ยิ่งจะรู้สึกดี ..ความรู้สึกให้เกินกว่าความรักแบบคู่ครองอีกนะเว้ย” ผมสาธยาย
“อย่าเอาตำรามึงมาใช้กับกู …ฟังตำรากู กูก็รู้สึกดีกับมึง แต่กูก็ไม่ได้รู้สึกดีถ้าเห็นมึงเดินไปกับคนอื่น ถึงแม้กูจะรู้ว่าสิ่งที่มึงเลือกคงดีที่สุดแล้ว กูก็คงไม่ทำอะไร แต่กูก็…..เสียใจ อย่าทิ้งกูไปไหนเลย อยู่แบบอะไรยังไงก็ได้ที่กูได้เห็นมึงบ้าง เห็นมึงคนเดียว หรือเห็นคนที่จะเดินข้างมึงคือกู ได้ไหม” ไอ้ปอก็สาธยายตอบ
สรุป คุยคนละตำราจึงไม่มีจุดจบของสถานะ และก็เป็นเช่นนั้นถึงปัจจุบันนี้ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่ชลไอ้ปอจะมีเล็กมีน้อย มีมากมายก่ายกอง แต่มันก็มีเล่ากิ๊กๆกั๊กๆให้ผมฟังบ้างอาจจะเป็นหนุ่มใหม่หน้าใสในโรงงาน (สมัยมาจากกรุงเทพผิวพรรณก็จะผุดผ่องขึ้นเล็กน้อย) เลยเป็นที่รุมของสาวออฟฟิตและพนักงานมาหยอด ห่อข้าวแวะเวียนปิ่นโตมาให้เสมอ บางทีก็มีมือดีของผู้ชายมาสัมผัสบ้าง
“แล้วมาเล่าให้กูฟังทำไม มึงก็สาธารณะอยู่แล้ว สมัยหน้าก็ลงสมัคร สส. นะ” ผมแซวมัน
“หึงกูเหรอ เก็บไว้ให้มึงอย่างดีนั่นแระ เล่นตัวยังกะดาราฮอลิวูดเลยนะมึง” ไอ้ปอตอบ
“คำไหนที่บ่งบอกว่าหึง แต่กูก็ยังไม่เคยเล่าเรื่องพวกนี้ให้มึงฟังเฉยๆ ฮ่าๆๆๆ” ผมตอบ
“ไอ้เหี้ยที มึงมีเหรอ” ไอ้ปอขึ้นเสียง (เหี้ยเต็มๆหูกูเลย)
“อ้าวววกูก็คน รัก โลภ โกรธ หลง กูก็มี” จริงตามนั้นที่ผมตอบ
“กูรู้ว่ามึงไม่ทำหรอก” ไอ้ปอพูด
“อย่ารู้มาก เพราะกูก็ไม่รู้มึงทำรึไม่ทำ แต่ก็ระวังละกัน โตละคิดเองได้” ผมเตือนสติมัน
ผมจะบอกพี่น้องที่อ่าน (แต่ไม่บอกมึงหรอกปอ 555) ผมก็มีเหมือนกันนะท่านผู้ชมมมมมม ด้วยความที่อายุน่าจะพอเป็นฝังเป็นฝาได้ละมั้ง บางทีก็มีสาวๆหอบหิ้วอาหารมาให้บ้าง ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ได้หน้าตาที่ดีขึ้นหรอกนะ (ไม่ได้ไปเกาหลีหนิ) แต่อายุมากขึ้นมวลกล้ามเนื้อมันเต็มกว่าสมัยวัยรุ่น และได้ดูแลตัวเองมากขึ้น (พ้นจากวิกฤตการเรียน) ออกกำลังกายบ้าง ยกเวทบ้าง แต่ตัวให้เหมาะกับตัวเอง (แต่ก่อนอะไรก็ได้ เสื้อพ่อก็ใส่ 555) เหมาะคือไม่ได้ติดยี่ห้ออะไรนะครับ บางทีก็ซื้อตลาดนัด ของลดตามห้างบ้าง แต่ใส่ให้มันพอดีตัว ใส่แล้วให้เสื้อผ้าเป็นของเรา ไม่ใช่ยืมใครมาใส่ บุคลิกภาพน่าจะสำคัญกว่าหน้าตา (เดาแบบเข้าข้างตัวเองสุดๆ ทุกท่านลองเอาไปใช้ดู ผมว่ามันทำให้คนนั้นน่ามองขึ้น) …แต่นิสัยเดิมอาจจะยังไม่เปลี่ยน ถ้าเจอคนบุคคลิกดีพยายามจะไม่มองมาก แต่บางทีก็หยุดมองจนเค้ารู้ตัว (เหมือนเคยมองไอ้ปอเมื่อเริ่มแรกเดิมที) ดูดีไม่จำเป็นที่ต้องใส่เสื้อเชิ๊ตนะ เสื้อผ้าอะไรก็ได้ ชุดไหนก็ได้ที่เป็นของเรา เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ชุดกีฬา อะไรก็ได้ (มองย้อนกลับไปทำไมอายุ 20 กว่าๆ มะล่องก่องแก่งจังเรา (เพลงดังไปอีก) เด็กต่างจังหวัดด้วย)
มีคนมาชวนคุยกว่าสมัยเด็กๆ อีก ในที่ทำงานไม่ค่อยมีหรอกนอกจากจะมีห่อข้าวห่อน้ำมาให้กินบ้าง ก็จะเป็นสาวๆส่วนมาก ก้มหน้าก้มตาทำงานไม่ได้มองใคร แต่ถ้ามีเวลาบ้างก็จะไปวิ่งสวนสาธารณะ นั่งร้านกาแฟ รึเดินเล่น ก็จะเผลอมองเพศเดียวกันบ้าง 5555 (เผลอมอง ไม่ได้มองจริงจังนะแต่มองแล้วเหม่อจนเค้ารู้ตัว) นี่แระเป็นต้นเหตุให้บางคนมานั่งด้วย ชวนคุย เรียนมหาลัยยังไม่จบก็มี (ใส่ชุดนักศึกษา มาหาพี่ไม่ได้นะ…ดูหน้าพี่ด้วย เป็นรุ่นทวดๆๆๆ เธอได้นะ) บางอารมณ์ก็ต้องการเพื่อน เพื่อนที่รู้ว่าเราเป็นยังไง ชอบลักษณะเดียวกัน ชวนกันไปกินหมูกระทะด้วยกันได้แบบไม่ต้องเขินเหมือนไปกินคนเดียว 5555 คือแบบต้องการเพื่อน ไม่ได้ต้องการอย่างอื่นแต่คุยเรื่องเพศกับพี่ก็ได้ พี่เรียนเพศศึกษามาเยอะ ฮอร์โมนเพศ ต่อมไร้ท่อทฤษฎีพี่ก็แม่น แต่แลปน้องต้องไปหาที่ฝึกเอง 555 คือคุยทะลึ่งกับทีได้นะแต่จะชวนกันสยิววววกิ้ว ทีก็จะไม่ค่อยสะดวก (นอกจากจะผสมไวอาก้าในเครื่องดื่ม ฮ่าๆๆๆ) นี่แระก็ทำให้คนชวนคุยลดถอยลงไปเอง …ความลับที่ไม่เคยบอกปอ เราก็รู้จักยับยั้งช่างใจอยู่ ถึงแม้มันจะยากเพราะบางทีด้วยความหล่อเหลาของคู่สนทนา แต่ก็หายใจเข้าลึกๆ (ในสายตากู ไอ้ปอก็หล่อที่สุดละ (ในบางครั้ง))
ตอนนี้ ขอเล่าแบบตัดเป็นบางช่วงบางตอนนะครับ อาจจะไม่ได้ยกเป็นสถานการณ์ต่อเนื่องเหมือนที่เคยเล่ามา มันก็นานเนอะ บางทีจำรายละเอียดได้ดีแต่ไม่ต้องการจำ บางทีอยากจะเล่าเหตุการณ์นั้นแต่จำรายละเอียดไม่ได้ ..สมองก็กลับตาลปัตรไปหมดละครับ สรุปไอ้ปอก็กลับไปทำงานที่ชล เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว และตอน 61 นี้สอนให้รู้ว่า “เราทุกคนเป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมกัน ทำดีต่อบุคคลตรงหน้าไม่ว่าเค้าจะรักหรือเกลียดเราก็ตาม เมื่อถึงวันสุดท้ายเราจะไม่ติดค้างกัน และหวนเวลาได้เราก็จะทำเช่นเดิม และทิ้งอดีตให้เป็นประสบการณ์เรื่องเล่าเท่านั้นอย่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ เดินไปข้างหน้า สู้ๆครับทุกท่าน” สาธุๆ
...รักทุกท่าน...
-
หมอทีมาแล้ว ตอนนี้เราแอบซึมๆเลย :mew6:
-
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย ไม่รู้เจอโควิดไหม
-
คิดถึงพี่หมอมากๆเลยครับ :-[
น้องป่านจะอยู่ในใจตลอดไปครับ❤️
-
เราขอสาปแช่งให้หมอทีใจอ่อนกลับมารัหปอ
-
กลับมา รัก กลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิม
-
ขอบคุณคุณหมอที่มาอัพเดทเรื่องต่อนะครับ คิดถึงและเป็นกำลังใจให้เสมอครับครับ
-
ขอบคุณหมอทีที่ยังคิดถึงกันและมาเล่าสารทุกข์สุกดิบให้ได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวบ้าง
ว่าง ๆ ก็เข้ามาอีกนะ
เสียใจกับการจ่กไปของป่านด้วยนะ ขอให้ไปอยู่ภพใหม่ที่ดี
อ้อ ขอให้หมอที ปอ และทุก ๆ คนได้ปลอดภัยจากไวรัสโควิด - 19 เอ้อ
:mew1:
-
ไม่ใช่แฟนแต่ก็แทนกันได้
หมอที+ช่างปอ
เน๊าะ
-
งือออ เอ็นดูปอ พี้หมอรับรักสักที่เถอะน้า
ลุ้นให้เป็นแฟนกัน :กอด1:
-
ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของป่าน
อ่านจบภายใน 4 วัน นายปอเจอกันกลางสี่แยกจะจับหมอทีกดซะแล้ว บอกตามตรงว่าเชียร์ปอมาตลอด
ถึงแม้ว่าบักปอจะเลวได้ใจจริงๆ หมอทีให้โอกาสแล้วก็ไม่รู้จักจำ พอมาตอนที่ทำผู้หญิงท้อง บอกเลยสนับสนุนหมอทีให้
เลิกอย่างเด็ดขาด มาถึงตอนปัจจุบันในเมื่อต่างคนก้ยังไม่มีใครอยากให้หมอทีกลับมาคบกับนายปอเหมือนเดิม
ดูจากทั้งสองคนแล้วลึกๆยังมีความรู้สึกดีๆให้กันอยู่
รอหมอทีมาอัพเดทอยู่นะ :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
คนอ่านก็จะ30 โตขึ้นพร้อมกับคนเขียนเลยครับ ความคิดอะไรๆก็คงไม่ต่างกันมาก คงจะโตตามๆกัน จากตอนแรกๆที่อ่านเป็นวัยรุ่น ตนนี้ก็กลางคนแล้ว อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป แต่ความรู้สึกที่อ่านเรื่องนี้ยังเหมือนเดิม นานๆเข้ามาส่องมาเม้นทีให้หายคิดถึง
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
เข้ามาด้้้้้้้้้วยความคิดถึงล้วนๆ ดีใจจนเนื้อเต้นเป็นเพลง เป็นฝันที่ไม่กล้าฝัน พี่ทีก็ยังมีความรู้สึกดีๆในปอเสมอความสัมพันธ์มันมากกว่าขั้นนั้นไปแล้วอ่ะเนอะ ตกใจเหมือนกันตั้งแต่วันแรกที่อ่านจนวันนี้ก็1ทศวรรษได้แล้ว จะว่านานก็นานคนอยู่ก็ต้องสู้ต่อ ขอบคุณมากค่ะ คิดถึงมากฮือออ ดีใจ
-
อยู่ๆก็คิดถึงหมอทีขึ้นมา ค้นหาชื่อเรื่อง(จำชื่อเรื่องได้) เจอมาอัพ ตั้งหลายเดือนแล้วอ่ะ แต่ก็ดีใจอยู่ดี
มาคราวนี้มีคำคิดดีๆอีกแล้ว ขอบคุณนะคะ
-
หายคิดถึงเลย..
คือ ตามมาตลอดจริงๆ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สำหรับเรื่องป่าน
ส่วนเรื่องความรัก ระหว่าง หมอทีกับปอ มันก็เป็นจุดที่ลงตัวที่สุดแล้วสำหรับในตอนนี้
จะเป็นยังไงต่อไป ผมก็เป็นกำลังใจให้เสมอคับ ❤️
Life goes on
-
:mew4: :mew4:
-
ดีใจที่พี่ทีมาอัพเดทให้ได้อ่านนะครับ ยังรักและเป็นห่วงพี่ทีกับปูอยู่นะครับ ขอให้พี่ทีกับปอมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆนะครับ แล้วก็แวะมาอัพเดทบ่อยๆนะครับ พวกเราคิดถึงพี่สองคนมากๆครับ :L2: :3123: :L1:
-
แวะมาบอกว่าคิดถึง
หมอที ปอนายช่าง(หญ่ายยยยยย)
ถ้ามาอัพเดต จะดีใจมาก
-
เพิ่งมาอ่านเจอ ดีใจ ที่ ที มาอัพเดท :katai2-1:
ลุ้นให้ทีใจอ่อนกับปอตลอด :z3: :z3: :z3:
รอนะ ปอ ที :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: จะรอตอนต่อไปครับ
-
:mew1: :mew1:
-
อัพเดทเรื่อยๆนะครับ,,,,
-
ดีแทค เติมเงิน โปรเสริม Go โนลิมิต DTAC
โปรดีที่โลกรอ - เน็ตไม่หมด - ไม่ลดสปีด - โทรฟรีดีแทคไม่อั้น
เน็ตเน้น ๆ โปรเน็ต ดีแทค เร็ว 10 Mbps ดูคลิป Full HD ลื่น เน็ตแท้ ไม่พ่วงโทร
59 บาท 1 วัน vat เน็ตเร็ว 10 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว ดูแบบ Full HD ได้สบาย *104*397*8488034#
355 บาท 7 วัน vat เน็ตเร็ว 10 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว ดูแบบ Full HD ได้สบาย *104*398*8488034#
1,190 บาท 30 วัน vat เน็ตเร็ว 10 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว ดูแบบ Full HD ได้สบาย *104*597*8488034#
1,926 บาท 90 วัน vat เน็ตเร็ว 10 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว ดูแบบ Full HD ได้สบาย *104*598*8488034#
64 บาท 1 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 10 Mbps ไม่ลดสปีด ดูแบบ Full HD ได้สบาย โทรดีแทคไม่อั้น 1 วัน *104*69*8488034#
375 บาท 7 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 10 Mbps ไม่ลดสปีด ดูแบบ Full HD ได้สบาย โทรดีแทคไม่อั้น 7 วัน *104*79*8488034#
เน็ตเน้น ๆ โปรเน็ต ดีแทค เร็ว 4 Mbps ดูคลิป HD ลื่น เน็ตแท้ ไม่พ่วงโทร
2,675 บาท 365 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*596*8488034#
1,498 บาท 180 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*595*8488034#
1,285 บาท 90 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*594*8488034#
696 บาท 30 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*389*8488034#
236 บาท 7 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*388*8488034#
35 บาท 1 วัน vat เน็ตเร็ว 4 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*387*8488034#
42 บาท 1 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 4Mbps ไม่ลดสปีด ดูแบบ HD ได้สบาย โทรดีแทคไม่อั้น 1 วัน *104*68*8488034#
246 บาท 7 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 4Mbps ไม่ลดสปีด ดูแบบ HD ได้สบาย โทรดีแทคไม่อั้น 7 วัน *104*78*8488034#
696 บาท 30 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 4Mbps ไม่ลดสปีด ดูแบบ HD ได้สบาย โทรดีแทคไม่อั้น 30 วัน *104*98*8488034#
เน็ตเน้น ๆ โปรเน็ต ดีแทค เร็ว 1 Mbps ดูคลิปลื่น
1,284 บาท 365 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*593*8488034#
642 บาท 180 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*592*8488034#
803 บาท 90 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*591*8488034#
375 บาท 30 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*379*8488034#
130 บาท 7 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*378*8488034#
32 บาท 1 วัน vat เน็ตเร็ว 1 Mbps ไม่อั้น ไม่จำกัด ไม่ลดความเร็ว *104*377*8488034#
535 บาท 30 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 1Mbps ไม่ลดสปีด โทรดีแทคไม่อั้น 30 วัน *104*97*8488034#
140 บาท 7 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 1Mbps ไม่ลดสปีด โทรดีแทคไม่อั้น 7 วัน *104*77*8488034#
35 บาท 1 วัน vat เน็ตไม่อั้นเร็ว 1Mbps ไม่ลดสปีด โทรดีแทคไม่อั้น 1 วัน *104*67*8488034#
100 บ. 30วัน (100.-) เบอร์ใหม่ ซิมแฮปปี้คอล ได้โทรฟรีทุกค่าย ครั้งละ 15 นาที นาน 30 วัน (100.-) *103*401*8488034#
200 บ. 30วัน (200.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 2 Mbps + โทรฟรีทุกค่าย ครั้งละ 15 นาที นาน 30 วัน (200.-) *104*450*8488034#
250 บ. 30วัน (250.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 4 Mbps + โทรฟรีทุกค่าย ครั้งละ 15 นาที นาน 30 วัน (250.-) *104*451*8488034#
350 บ. 30วัน (350.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 10 Mbps + โทรฟรีทุกค่าย ครั้งละ 15 นาที นาน 30 วัน (350.-) *104*452*8488034#
150 บ. 30วัน (150.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 2 Mbps นาน 30 วัน (150.-) *104*225*8488034#
200 บ. 30วัน (200.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 4 Mbps นาน 30 วัน (200.-) *104*514*8488034#
300 บ. 30วัน (300.-) เบอร์ใหม่ เน็ตไม่อั้น 10 Mbps นาน 30 วัน (300.-) *104*517*8488034#
ดีแทค ระบบเติมเงิน จัดหนัก เน็ตเต็มสปีด + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire (เล่นฟรี FreeFite, ROV, SpeedDrifter, PubG, CallOfDuty)
ค่าบริการ (บาท) จัดหนัก เน็ตเต็มสปีด + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire สมัคร
50 บาท 7 วัน vat FreeFireZeroRate_ULM5game_50B/7d นาน 7 วัน + ฟรี Exclusive และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*049*8488034#
210 บาท 15 วัน vat FreeFireZeroRate_ULM5game_210B/15d นาน 15 วัน + ฟรี Exclusive และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*199*8488034#
265 บาท 30 วัน vat FreeFireZeroRate_ULM5game_265B/30d นาน 30 วัน + ฟรี Exclusive และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*265*8488034#
640 บาท 30 วัน vat FreeFireZeroRate_ULM5game_640B/30d นาน 30 วัน + ฟรี Exclusive และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*599*8488034#
- 50 บาท รับฟรี กล่อง Item และเล่นฟรี 5 เกมส์
- 210 บาท รับฟรี กล่อง Item และเล่นฟรี 5 เกมส์
- เล่นฟรี 5 เกมส์ ไม่เสียค่าเน็ต ได้แก่ Free Fite, ROV, Speed Drifter, Pub G, Call Of Duty
- ไม่รวมการเข้าเว็ป และไม่รวมการดูวีดีโอเกมส์ผ่านแอปเกมส์ดังกล่าว
สำหรับคนเน้นโทร โทรฟรีเบอร์ดีแทคไม่อั้น
ค่าบริการ (บาท) โทรฟรีเบอร์ดีแทคไม่อั้น สมัคร
13 บาท 24 ชม. (14.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด 24 ชั่วโมง โทรฟรีครั้งละ 60 นาที *103*241*8488034#
9 บาท 24 ชม. (10.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด เฉพาะ 23.00 – 17.00 น. โทรฟรีครั้งละ 60 นาที *103*301*8488034#
5 บาท 24 ชม. (6.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด เฉพาะ 22.00 - 02.00 น. โทรฟรีครั้งละ 60 นาที *103*363*8488034#
10 บาท / ครั้ง (11.-) โทรเบอร์ดีแทค ได้ 40 นาที ใช้ได้ถึงเที่ยงคืนของวันที่สมัคร *103*352*8488034#
15 บาท / ครั้ง (17.-) โทรเบอร์ดีแทค ได้ 120 นาที ใช้ได้ถึงเที่ยงคืนของวันที่สมัคร *103*353*8488034#
25 บาท 3 วัน (27.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด เฉพาะ 5 ทุ่ม - 5 โมงเย็น โทรฟรีครั้งละ 60 นาที *103*303*8488034#
59 บาท 7 วัน (64.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด เฉพาะ 5 ทุ่ม - 5 โมงเย็น โทรฟรีครั้งละ 60 นาที *103*307*8488034#
74 บาท 7 วัน (74.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด 24 ชั่วโมง นาน 7 วัน โทรฟรีครั้งละ 60 นาที + เน็ต ฟรี *104*75*8488034#
267 บาท 30 วัน (267.-) โทรเบอร์ดีแทคไม่จำกัด 24 ชั่วโมง นาน 30 วัน โทรฟรีครั้งละ 60 นาที + เน็ต ฟรี *104*95*8488034#
100 บาท 30 วัน (107.-) ดีแทค โทร ทุกเครือข่าย ได้ 240 นาที *103*356*8488034#
โทรฟรีครั้งละ 60 นาที วางสายแล้วโทรใหม่ได้ /// นอกช่วงเวลาหรือเครือข่ายอื่น 99 สต./ นาที
ดีแทค คนชอบโซเชียล และเล่นแอป Facebook, LINE, WhatsApp ไม่อั้น
ค่าบริการ (บาท) คนชอบโซเชียล และเล่นแอป Facebook, LINE, WhatsApp สมัคร
29 บาท 7 วัน (32.-) เล่น Facebook อย่างเดียว ไม่อั้น นาน 7 วัน (32.-) *104*86*8488034#
69 บาท 7 วัน (74.-) เล่น Facebook, LINE, WhatsApp ไม่อั้น นาน 7 วัน (74.-) *104*512*8488034#
199 บาท 30 วัน (213.-) เล่น Facebook, LINE, WhatsApp ไม่อั้น นาน 30 วัน (213.-) *104*513*8488034#
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตนี้ พี่โอเค – เลือกความเร็วตามใจ เล่นกันไปยาว ๆ (เน็ตจำกัด) เล่นมากเน็ตหมดไว เล่นน้อยเน็ตหมดช้า
ค่าบริการ (บาท) โปรเน็ตนี้ พี่โอเค – เลือกความเร็วตามใจ เล่นกันไปยาว ๆ (เน็ตจำกัด) สมัคร
330 บาท 7 วัน (354.-) เน็ตความเร็วสูงสุด 10 Mbps จำกัด 14 GB อายุ 7 วัน (354.-) *104*689*8488034#
1,100 บาท 30 วัน 1,177 เน็ตความเร็วสูงสุด 10 Mbps จำกัด 33 GB อายุ 30 วัน (1,177.-) *104*698*8488034#
220 บาท 7 วัน (236.-) เน็ตความเร็วสูงสุด 4 Mbps จำกัด 7 GB อายุ 7 วัน (236.-) *104*679*8488034#
650 บาท 30 วัน (696.-) เน็ตความเร็วสูงสุด 4 Mbps จำกัด 20 GB อายุ 30 วัน (696.-) *104*697*8488034#
120 บาท 7 วัน (129.-) เน็ตความเร็วสูงสุด 1 Mbps จำกัด 2.5 GB อายุ 7 วัน (129.-) *104*659*8488034#
350 บาท 30 วัน (375.-) เน็ตความเร็วสูงสุด 1 Mbps จำกัด 7.5 GB อายุ 30 วัน (375.-) *104*696*8488034#
ดีแทค ระบบเติมเงิน สำหรับคนชอบ Entertainment ดูหนัง ฟังเพลง
ค่าบริการ (บาท) สำหรับคนชอบ Entertainment ดูหนัง ฟังเพลง สมัคร
79 บาท 7 วัน (85.-) เอนเทอร์เทนเม้น คอมโบ ดู Youtube, LINE TV, ฟังเพลง 9 แอปไม่อั้น นาน 7 วัน (85.-) *104*524*8488034#
49 บาท 30 วัน (53.-) ฟังเพลงออนไลน์ไม่อั้น Joox, Apple music, A time และอีก 7 แอป นาน 30 วัน (53.-) *104*575*8488034#
- สามารถฟังเพลงออนไลน์ผ่าน Joox, Apple music, Fungial, TIDAL, AtimeOnline, Deezer, Cat Radio, COOLISM, BEC TERO RADIO ไม่รวมการแชร์ หรือการกดลิงค์ไปยังเว็ปอื่น และการฟังเพลงออนไลน์ไม่รวมกับการดูคลิป MV ผ่านแอปพลิเคชั่นที่ร่วมรายการ - รับสิทธิ์ใช้ 4G/3G ความเร็วสูงสุด 2 Mbps
ดีแทค ระบบเติมเงิน จัดหนัก เน็ตเต็มสปีด + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire (เล่นฟรี FreeFite, ROV, SpeedDrifter, PubG, CallOfDuty)
ค่าบริการ (บาท) จัดหนัก เน็ตเต็มสปีด + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire สมัคร
50 บาท 1 วัน vat เน็ตเต็มสปีด 3 GB นาน 1 วัน + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*049*8488034#
210 บาท 7 วัน vat เน็ตเต็มสปีด 10 GB นาน 7 วัน + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*199*8488034#
640 บาท 30 วัน vat เน็ตเต็มสปีด 12 GB นาน 30 วัน + ฟรี Exclusive ไอเทม เกมส์ Free Fire และเล่นฟรี 5 เกมส์ *156*599*8488034#
- 50 บาท รับฟรี กล่อง Item จำนวน 2 กล่อง และเล่นฟรี 5 เกมส์
- 210 บาท รับฟรี กล่อง Item จำนวน 6 กล่อง และเล่นฟรี 5 เกมส์
- 640 บาท รับฟรี ตั๋วสร้างห้อง จำนวน 3 ใบ, กล่อง Item จำนวน 17 กล่อง และเล่นฟรี 5 เกมส์
- เล่นฟรี 5 เกมส์ ไม่เสียค่าเน็ต ได้แก่ Free Fite, ROV, Speed Drifter, Pub G, Call Of Duty
-
นามาไม่ได้เข้ามา นานมากๆ ค่อยๆเติบโตไปด้วยกัน คิดถึงคุณทีกับคุณปอ
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
-
HBD ให้นายปอย้อนหลังไม่แน่ใจว่าวันที่เท่าไหร่ 13 14 นี่แหล่ะ
ยังคิดถึงหมอทีและนายปออยู่นะ ได้แต่กลับไปอ่านเรื่องราวเก่าๆ
โควิทกลับมารอบที่3 หมอทีดูแลรักษาสูขภาพตัวเองด้วยนะ
:HBD2: :b:
-
HBD ให้นายปอย้อนหลังไม่แน่ใจว่าวันที่เท่าไหร่ 13 14 นี่แหล่ะ
ยังคิดถึงหมอทีและนายปออยู่นะ ได้แต่กลับไปอ่านเรื่องราวเก่าๆ
โควิทกลับมารอบที่3 หมอทีดูแลรักษาสูขภาพตัวเองด้วยนะ
:HBD2: :b:
-
ศูนย์รวมเน็ตมือถือทุกค่าย ระบบเติมเงิน
https://www.youtube.com/channel/UCWIDsPjy1bzwcaatLSaNnZA (https://www.youtube.com/channel/UCWIDsPjy1bzwcaatLSaNnZA)
-
ทรูมูฟ ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 20 เม็ก
https://www.youtube.com/watch?v=d5gLVMnJJL4 (https://www.youtube.com/watch?v=d5gLVMnJJL4)
-
ขอแสดงความเสียใจเรื่องป่านด้วยค่ะ
และขอบคุณหมอทีนะคะที่มาอัพเดทเรื่องราว(ทั้งๆที่ต้องยุ่งมากแน่ๆกับสถานการณ์แบบนี้)
แต่ที่ดีใจแน่ๆตอนนี้คือได้รับรู้ว่า ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คือมันมากกว่าชีวิตคู่อีกค่ะ
เป็นกำลังใจให้กับทั้งคู่นะคะ ยังไงก็ถ้าคุณหมอไม่มีใจกับคนอื่นก็ต้องเชียร์ให้คู่กับปอนี่ล่ะค่ะ
:L1: :L1:
-
ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 1 เริ่มเรื่อง
..................................................................
เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันพุทธผมได้ขี่มอไซต์ ฮอนด้า คลิ๊ก(ไม่ได้โฆษณารถนะ)ไปหาเพื่อนแถวๆหนองมน ห่างจากบ้านผมประมาณ 10 โล เพื่อนผมทำงานโรงงาน(กะกลางคืน) ผมออกจากการบ้านประมาณบ่าย 4โมงนั่งคุยกันพักนึงผมก็กลับครับเกรงใจมันด้วย เดี๋ยวให้มันหยุดค่อยมาเล่นใหม่
เอ่อผมยังไม่ทำงานนะครับ เลยมีเวลาว่างมากไปเที่ยวเล่นกับคนนั้นทีคนนี้ทีตามประสาคนโสด ผมกะว่าจะขี่มอไซต์คู่ใจของผมไปแถวๆบางแสน กินลม ชมทะเล ดูพระอาทิตย์ตกซะหน่อย(อารมณ์เปลี่ยว) โอ้ยโคตรโลแมนติกเลยว่ะ หลังจากนั้น 6โมงเย็นได้ผมขี่รถกลับบ้านใจเย็นๆ ขี่ช้าๆ
“ ปี๊ดๆ ปี๊ดๆๆๆ” (ใครว่ะ มึงรีบมึงก็ไปก่อนสิ) *เครื่องหมาย(.....)คือคิดในใจนะครับ
มอไซต์ต้นเสียงคันนึงจากข้างหลังขี่มาใกล้ๆกับผม ผมมองดูมัน(เอ่อ หล่อ กูให้อภัย55) มองลงมาเรื่อยๆถึงขา(ขาใหญ่ว่ะกูไม่ให้อภัยแล้ว )ผมโรคจิตนิดหน่อยครับ มันก้ขาปกติแหละแต่ผมชอบคนขาเล็ก มันซ้อนกันมา 2 คน ผมก็เฉยๆแล้ว ไม่สเปก ไม่คิดไรมาก มันก็แซงไป ผมก็ขี่ซอกแซกไปเรื่อย มาทันกันอีกทีก้อตอนที่รถติดไฟแดงนี่แหละครับ ผมก้อมาจอดข้างหน้าคู่ขนานกันกับมัน(โดยมิได้ตั้งใจ)
“ เห้ยๆ น้องมัยขี่รถยังกะเต่าคลานว่ะ เมื่อไหร่มันจะถึงซะที” (อ้าวกูไม่ได้ไปกับมึงหนิ ถึงเมื่อไหร่ก้อเรื่องของกู)
“………… ” ผมเงียบเฉยๆ รู้นะครับว่ามันพูดกับผม ผมมองไปที่เสื้อของมันยังใช่ซ๊อปเทคนิค อยู่เลย
“ อ้าวเห้ยน้อง พี่พูดกับน้องนะ”
“ อ้าวพูดกับผมเหรอ ผมคิดว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะ” ผมก็ทำหน้ากวนตีนเหมือนกันครับ (ไอ้เด็กอันธพาล)
สัญญาไฟเขียวพอดีครับ ทันใดนั้นมันก้อลงจากรถแล้วบอกให้เพื่อนมันขับต่อ กระโดดซ้อนรถผมทันที
ผมทำหน้าเอ๋อสิครับ ตกใจ ทำรัยไม่ถูกคิดว่าจะมีเรื่องแล้วล่ะ ม่กลัวนะครับถ้าตัวต่อตัว
“ ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ” เสียงแตรรถข้างหลังไล่ ผมก้อเลยออกตัวไปก่อน แล้วมาจอดข้างๆทางใกล้ๆแยกนั้นแหละ มีป้อมตำรวจ อุ่นใจดี (ไม่ได้กลัวนะ แต่ไม่อยากมีเรื่อง55)
“ เห้ยน้อง น้องมีเบอร์ป่ะ พี่ขอหน่อย” สีหน้ามันหาเรื่องน่าดู
“ ใครว่ะน้อง เราน่ะอายุเท่าไหร่” ผมถามดีๆ นิ่งๆแต่อารมร์เริ่มเสียแล้วคับ
“ 19” ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตอบ ผมหัวเราะสิคับ
“พี่ 22 แล้วน้อง ” มันทำหน้าตกใจเล็กน้อย ไม่เชื่อ ผมก้อเลยล้วงกระเป๋ากางเกง
“ไม่เชื่อแค่นี้ จะเอาน้องชายมายืนยันเลยเหรอ ” ผมโกรธมากคับไม่ชอบหน้ามันเลย ไม่เคยรู้จักกัน แต่มาพูดจากวนตีน ผมเอาบัตรประชาชนให้มันดู
“เกิด ปี 30 ”
“ อ้อ งั้นก้อเป็นพี่ ” ทำตาลอยๆ ปากยื่นๆ(น่าต่อย)
“ แล้วมีรัยกับพี่อีกไหม” เน้นคำว่าพี่
“ป่าวเคยอยากได้เบอร์ เผื่อมีรัยได้คุยกัน ”
“ไม่มี ”
“เกิดในยุคหินรึป่าวว่ะ ถึงไม่มีเบอร์ ” มันเริ่มใช้เสียงตะคอก
“ ถ้าไม่มีแล้วจะเอาไง” ผมโกรธมากแล้วคับ จนไม่ไหวแล้วมีเรื่องก้อมีเรื่องสิว่ะ
“ป่าวไม่มี งั้นพี่ไปส่งผมหน่อย เพื่อนผมไปแล้ว นี่ใกล้ๆนี่เอง แยกหน้านี่ ”
ผมรำคาญมากรีบๆไปส่งจะได้จบๆ ขี่ไปเรื่อยๆจนเริ่มรู้สึกว่าซอยมันเปลี่ยวขึ้น 2ข้างทางมีป่ากระถินหมดเลยครับ แล้วทุกครั้งที่เลี้ยวรถมันก้อจะขยับตัวมาใกล้ๆผมทั้งๆที่เบาะก้อไม่ลื่น จนผมรู้สึกได้ว่าหลังของผมมีอะไรแข็งๆสัมผัส คิดยังไม่จบเลยคับมันก้อเอามือทั้งสองข้างมาล็อคแขนผม ผมขยับแขนไม่ได้เลย เลยกำเบครหยุดรถ ในตอนนั้นผมคิดว่ามันคงนัดเพื่อนมาซ้อมผมแน่ๆเลย ผมเลยพูดไปว่า
“น้องๆ มีอะไรก้อค่อยพูดกันก้อได้ ” หน้าผมถอดสีทันที พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“ กลัวเหรอ” มันพูดด้วยเสียงแข็งกระด้าง
เดี๋ยวค่อยมาต่อกันนะครับ มาดูสิว่ามันจะทำอะไรผม แล้วผมจะมีวิธีตอบโต้กับไอ้เด็กคนนี้อย่างไร
ช่วยเสนอแนะให้ด้วยนะคับ จักเป็นพระคุณยิ่ง (ทางการป่าว) (จากที)
...
ผู้โพสต์....เมนต์ให้กำลังใจคุณทีได้น่ะครับ
-
ยังเป็นกำลังใจให้นะหมอที่ติดตามมาหลายปีฟังเพลงน่ารักเหมือนเดิมเสียใจด้วยนะสำหรับป่า
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ชี้แจง....เรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากคุณทีซึ่งเป็นผู้เขียนแล้วครับและขอความกรุณาผู้อ่านทุกท่านเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจและแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
คำเตือน...เนื่องจากเรื่องนี้มีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะสตรีและเยาวชนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยครับ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
คิดถึงหมอทีกับวิศวกรปออีกแล้ว ไม่รู้ว่าทั้งคู่เป็นไงบ้าง ทุกเรื่องเลย อยู่ห่างกันแบบนี้ไม่รู้จะยังไงบ้าง แต่เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลยนะ
ดูแลตัวเองกันด้วยนะ โควิดมาคราวนี้รุกแรงมากค่ะ
-
คิดถึงหมอทีจัง เป็นยังไงบ้าง รออัพเดทเสมอน้าา
-
ยังติดตามเสมอนะคะ ขอให้มีความสุขในทุกเส้นทางที่เลือกของทั้งสองคนเลยค่ะ
-
ไม่ได้เข้านานมาก เสียใจเรื่องป่านด้วยนะคะ
รักและคิดถึงพี่ทีเสมอนะคะ
-
สวัสดีครับพีที อยากจะบอกพี่ว่าผมติดตามเรื่องของพี่ตั้งเเต่ผมอายุ16 จนตอนนี้ 31 เเล้วครับ หวังว่าพี่จะได้มาอ่านข้อความนี้นะครับ หลายๆเรื่องผมเอาพี่เป็นเเบบอย่าง คิดถึงเรื่องเล่าของพี่นะครับ
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว
เน็ตดีแทค 1 เม็ก 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 เม็ก 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 เม็ก 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 เม็ก+โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 เม็ก+โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก+โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 เม็ก+โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 เม็ก+โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
-
สวัสดีค่ะหมอที ขอแสดงความเสียใจเรื่องน้องป่านด้วยนะคะ หมอทีเป็นอย่างไรบ้างคะ อยากให้มาอัพเดทกันบ้าง หายไปนานหลายปีเลย ขอให้หมอทีมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
-
หายคิดถึงเลย..
คือ ตามมาตลอดจริงๆ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ สำหรับเรื่องป่าน
ส่วนเรื่องความรัก ระหว่าง หมอทีกับปอ มันก็เป็นจุดที่ลงตัวที่สุดแล้วสำหรับในตอนนี้
จะเป็นยังไงต่อไป ผมก็เป็นกำลังใจให้เสมอคับ ❤️
Life goes on
26/10/2023
ยังคิดถึงเวมอ ถึงแม้จะผ่านมา 20 กว่าปีแล้ว คิดถึงนะ ต้น+ไอ้ปอ
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=B2ZbjSydwRw (https://www.youtube.com/watch?v=B2ZbjSydwRw)
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=2iTnwfpvVXc (https://www.youtube.com/watch?v=2iTnwfpvVXc)
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว True ทรู ระบบเติมเงิน กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw (https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw)
-
ทรู ระบบเติมเงิน #เบอร์เก่า
เน็ตไม่อั้น 6 Mbps(เม็ก) + โทรฟรี
ราคา 1,290 บาท นาน 350 วัน
- โทรทรู ไม่อั้น
- โทรเครือข่ายอื่น 100 นาที ต่อ 30 วัน
ค่าทำ / ค่ารหัส 300 บาท
#ไม่ลดความเร็ว #ห้ามใช้โหลดบิท
ร้านสราวุธคอมพิวเตอร์ สตูล
สาขามะนัง 0826499917
ไลน์ sarawutcomputer
เปิดทุกวัน 09.00 – 20.00 น.
ท่านเต็มใจมา ร้านฯ เต็มใจบริการ
https://web.facebook.com/photo/?fbid=878306470975053&set=a.496909265781444 (https://web.facebook.com/photo/?fbid=878306470975053&set=a.496909265781444)
-
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
-
ทรู ระบบเติมเงิน #เบอร์เก่า
เน็ตไม่อั้น 15 Mbps(เม็ก) + โทรฟรี
ราคา 1,790 บาท นาน 350 วัน
- โทรทรู ไม่อั้น
- โทรเครือข่ายอื่น 60 นาที ต่อ 30 วัน
ค่าทำ / ค่ารหัส 300 บาท
#ไม่ลดความเร็ว #ห้ามใช้โหลดบิท
ร้านสราวุธคอมพิวเตอร์ สตูล
สาขามะนัง 0826499917
ไลน์ sarawutcomputer
เปิดทุกวัน 09.00 – 20.00 น.
ท่านเต็มใจมา ร้านฯ เต็มใจบริการ
https://web.facebook.com/photo/?fbid=877067937765573&set=a.496909265781444 (https://web.facebook.com/photo/?fbid=877067937765573&set=a.496909265781444)
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
-
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน #เบอร์เก่า #บางเบอร์
เน็ตไม่อั้น + โทรฟรีทุกค่าย
เร็ว 4 Mbps(เม็ก) ราคา 165 บาท นาน 30 วัน
เร็ว 10 Mbps(เม็ก) ราคา 220 บาท นาน 30 วัน
เบอร์เก่า ค่าบริการ +300 บาท
ร้านสราวุธคอมพิวเตอร์ สตูล
สาขามะนัง 0826499917
ไลน์ sarawutcomputer
เปิดทุกวัน 09.00 – 20.00 น.
ท่านเต็มใจมา ร้านฯ เต็มใจบริการ
https://web.facebook.com/photo/?fbid=878882080917492&set=a.496909265781444 (https://web.facebook.com/photo/?fbid=878882080917492&set=a.496909265781444)
-
วันมาฆบูชา ห้ามจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกชนิด จริงหรือไม่ @ 24 กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=jL00VT3RQvA (https://www.youtube.com/watch?v=jL00VT3RQvA)
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว True ทรู ระบบเติมเงิน กุมภาพันธ์ 2567
https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw (https://www.youtube.com/watch?v=XnPoLNdP9lw)
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
-
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน โทรฟรี ทุกเครือข่าย ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น. โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที กด *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที โทรฟรี ทุกเครือข่าย ได้ 100 นาที อายุ 1 วัน กด *777*246*117010#
aIS สมัคร โทรไป จีน, ฮ่องกง, มาเลเซีย, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา 99 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 1.54 บาท
aIS สมัคร โทรไป ลาว, กัมพูชา, เมียนมาร์, เวียดนาม
*777*3802*117010#
ราคา 119 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.78 บาท
aIS สมัคร โทรไป สหรัฐอเมริกา, แคนนาดา
*777*3803*117010#
ราคา 129 บาท โทรได้ 60 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 2.01 บาท
aIS สมัคร โทรไป เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา 159 บาท โทรได้ 40 นาที
เฉลี่ยนาทีละ 3.71 บาท
เวลาโทร กด
003 รหัสประเทศ รหัสเมือง เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ กด *121*32# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด *545# โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด 1175 โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)